abc com pl 2


Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów.ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów. (Dz. U. Nr 82, poz. 522) Na podstawie art. 21a ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zwanego dalej "Funduszem", pomocy w formie dotacji, pożyczek i kredytów, przeznaczonej na remonty i odbudowę lokali mieszkalnych i budynków mieszkalnych oraz obiektów towarzyszącej infrastruktury komunalnej, uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku powodzi w 1997 r. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona osobom fizycznym i prawnym, będącym właścicielami lokali mieszkalnych, budynków mieszkalnych oraz obiektów towarzyszącej infrastruktury komunalnej. 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) remoncie - należy przez to rozumieć wykonanie w istniejącym lokalu mieszkalnym, budynku mieszkalnym lub w obiekcie infrastruktury komunalnej robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż użyte pierwotnie, 2) odbudowie - należy przez to rozumieć odtworzenie budynku mieszkalnego lub obiektu infrastruktury komunalnej w całości lub w części, w miejscu i o wymiarach budynku lub obiektu odtwarzanego, jeżeli odtworzeniu podlegają ich elementy konstrukcyjne, 3) obiekcie infrastruktury komunalnej - należy przez to rozumieć towarzyszące budynkom mieszkalnym obiekty wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze i gazowe lub przyłącza techniczne do budynków, 4) zaświadczeniu - należy przez to rozumieć zaświadczenie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach postępowania administracyjnego i sądowego w związku z usuwaniem skutków powodzi z lipca 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 494). § 2. 1. Udzielenie pomocy, o której mowa w § 1 ust. 1, następuje na wniosek właściciela lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego lub obiektu infrastruktury komunalnej, złożony, w terminie do dnia 31 grudnia 1997 r., w Banku Gospodarstwa Krajowego albo we wskazanym przez ten Bank oddziale innego banku, zwanym dalej "Bankiem". 2. Pomoc, o której mowa w § 1 ust. 1, może być udzielona, z zastrzeżeniem ust. 3, do wysokości nie przekraczającej różnicy między wartością kosztorysową remontu lub odbudowy a kwotą odszkodowania z tytułu ubezpieczenia majątkowego. 3. Jeżeli wartość kosztorysowa remontu lub odbudowy budynku mieszkalnego przekracza iloczyn powierzchni użytkowej budynku i ostatnio ustalonego przez wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 68, poz. 439), pomocą, o której mowa w § 1 ust. 1, może być objęta jej część nie przekraczająca tego iloczynu. Rozdział 2 Zasady udzielania dotacji § 3. 1. Dotacja może być udzielona gminie na odbudowę zniszczonego budynku mieszkalnego lub obiektu infrastruktury komunalnej związanego z tym budynkiem, jeżeli lokale mieszkalne w budynku zostaną przeznaczone na wynajem dla osób, które w wyniku powodzi utraciły zajmowane dotychczas lokale mieszkalne lub budynki mieszkalne. 2. Dotacja może być udzielona do wysokości 50% wartości kosztorysowej odbudowy. 3. Do rozliczenia i zwrotu dotacji stosuje się odpowiednio przepisy o finansowaniu gmin. 4. Do wniosku o udzielenie dotacji należy dołączyć zaświadczenie oraz kosztorys robót budowlanych. Rozdział 3 Zasady udzielania i spłaty pożyczek § 4. 1. Pożyczka może być udzielona osobie fizycznej na remont lub odbudowę. 2. Pożyczka może być udzielona w wysokości do: 1) 5 000 zł - na remont lokalu mieszkalnego, 2) 8 000 zł - na remont: a) budynku mieszkalnego, b) części budynku mieszkalnego stanowiącej udział właściciela lokalu mieszkalnego we współwłasności budynku, 3) 100% wartości kosztorysowej, jeżeli wartość remontu lokalu mieszkalnego, remontu lub odbudowy budynku mieszkalnego albo jego części, o której mowa w pkt 2 lit. b), przekracza kwoty określone odpowiednio w pkt 1 i 2, 4) 100% wartości kosztorysowej - na remont lub odbudowę obiektu infrastruktury komunalnej. 3. Do wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć: 1) zaświadczenie, 2) kosztorys robót budowlanych, z tym że w wypadku pożyczki, o której mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 - kosztorys uproszczony, 3) uchwałę właścicieli lokali w sprawie wykonania remontu lub odbudowy - w wypadku pożyczki, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b) oraz pkt 3 w zakresie odnoszącym się do części budynku mieszkalnego stanowiącej udział właściciela lokalu mieszkalnego we współwłasności budynku. 4. Oprocentowanie pożyczki wynosi 2% w stosunku rocznym. 5. Okres spłaty pożyczki nie może przekraczać: 1) 5 lat - w wypadku pożyczki udzielonej na cele wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2, 2) 10 lat - w wypadku pożyczki udzielonej na cele wymienione w ust. 2 pkt 3 i 4. 6. Odsetki naliczane przez Bank, za okres, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, są dopisywane do stanu zadłużenia z tytułu pożyczki na dzień naliczenia odsetek. § 5. 1. Na wniosek pożyczkobiorcy Bank: 1) odracza spłatę pożyczki na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia jej wypłaty, a w wypadku pożyczki na cele wymienione w § 4 ust. 2 pkt 3 i 4 - nie dłuższy niż 24 miesiące, 2) umarza 10% kwoty udzielonej pożyczki, jeżeli pożyczkobiorca spłacił terminowo 90% kwoty udzielonej pożyczki oraz wykazał, że wykorzystał pożyczkę zgodnie z przeznaczeniem. 2. Pożyczkobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości lub części pożyczki, w razie niewykorzystania jej w całości lub części zgodnie z przeznaczeniem w terminach, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W takim wypadku Bank nalicza odsetki ustawowe od dnia pobrania pożyczki. Rozdział 4 Zasady udzielania i spłaty kredytów § 6. 1. Kredyt może być udzielony osobie prawnej na remont lub odbudowę. 2. Kredyt może być przeznaczony na remont lokali mieszkalnych, który na podstawie odrębnych przepisów obciąża najemcę lub członka spółdzielni. 3. Do wniosku o udzielenie kredytu należy dołączyć zaświadczenie, kosztorys robót budowlanych oraz dokumenty określające status prawny i sytuację ekonomiczno-finansową wnioskodawcy. § 7. 1. Oprocentowanie kredytu wynosi 2% w stosunku rocznym. 2. Okres spłaty kredytu nie może przekraczać 10 lat. 3. Odsetki naliczone przez Bank za okres, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, są dopisywane do stanu zadłużenia z tytułu kredytu na dzień naliczenia odsetek. § 8. 1. Na wniosek kredytobiorcy Bank: 1) odracza spłatę kredytu na okres nie dłuższy niż 24 miesiące, licząc od dnia wypłaty pierwszej transzy kredytu, 2) umarza 10% kwoty udzielonego kredytu, jeżeli kredytobiorca spłacił terminowo 90% kwoty udzielonego kredytu wraz z odsetkami oraz wykazał, że wykorzystał kredyt zgodnie z przeznaczeniem. 2. Kredytobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości lub części kredytu w razie niewykorzystania go w całości lub części zgodnie z przeznaczeniem w termie określonym w ust. 1 pkt 1. W takim wypadku Bank nalicza odsetki ustawowe od dnia pobrania kredytu. Rozdział 5 Przepis końcowy § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad współpracy Policji ze strażami gminnymi (miejskimi) oraz zakresu fachowego nadzoru i pomocy udzielanej tym strażom. (Dz. U. Nr 82, poz. 523) Na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Policja i straże gminne (miejskie) są obowiązane do współpracy w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, ochrony mienia, zwalczania przestępstw i wykroczeń, a także w wypadkach katastrof i klęsk żywiołowych. 2. Obowiązek współpracy powstaje z dniem wejścia w życie uchwały rady gminy o utworzeniu straży gminnej (miejskiej) i nadania jej statutu. 3. Komendant straży gminnej (miejskiej) przekazuje statut właściwemu terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu i rejonowemu Policji. § 2. Współpraca Policji i straży gminnych (miejskich) polega w szczególności na: 1) stałej wymianie informacji o zagrożeniach występujących na określonym terenie w zakresie bezpieczeństwa ludzi, porządku i bezpieczeństwa publicznego, 2) zorganizowaniu systemu łączności Policji i straży gminnych (miejskich), uwzględniającego lokalne potrzeby i możliwości oraz zapewniającego utrzymanie stałej łączności między jednostkami Policji i straży gminnych (miejskich), 3) koordynowaniu rozmieszczenia służb policyjnych i straży gminnych (miejskich), z uwzględnieniem zagrożeń występujących na danym terenie i możliwości organizacyjnych tych formacji, 4) wspólnym organizowaniu i prowadzeniu działań porządkowych oraz zapewnieniu porządku w miejscach zgromadzeń, imprez artystycznych, rozrywkowych i sportowych, a także w innych miejscach publicznych, 5) współdziałaniu przy zabezpieczaniu miejsc popełnienia przestępstw i wykroczeń, 6) organizowaniu wspólnych szkoleń oraz ćwiczeń policjantów i funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich). § 3. Komendant wojewódzki Policji i komendanci straży gminnych (miejskich), działających na terenie województwa, mogą zawierać porozumienia w sprawie szczegółowych form, metod i sposobów współpracy między właściwą jednostką organizacyjną Policji i strażą gminną (miejską). § 4. 1. Komendant Główny Policji: 1) w zakresie fachowego nadzoru nad strażami gminnymi (miejskimi) może zarządzić kontrolę: a) wykonywania przez funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) czynności administracyjno-porządkowych, pod względem ich zgodności z przepisami prawa, b) znajomości przez funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) przepisów prawa dotyczących użycia środków przymusu bezpośredniego oraz praktycznych umiejętności ich stosowania, c) przydziału, przechowywania i ewidencjonowania środków przymusu bezpośredniego, d) sposobu prowadzenia przez straże gminne (miejskie) sprawozdawczości, o której mowa w pkt 2 lit. b), 2) udziela pomocy strażom gminnym (miejskim) w czynnościach, w których siły straży są niewystarczające, a także: a) ustala program oraz zasady szkolenia podstawowego dla funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich), b) określa sposób prowadzenia sprawozdawczości dotyczącej ewidencjonowania straży gminnych (miejskich), ich stanów etatowych oraz danych dotyczących wyników pracy tej formacji. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują także komendantom wojewódzkim Policji, na obszarze ich działania. 3. Zalecenia pokontrolne przekazuje się właściwemu wójtowi, burmistrzowi gminy (prezydentowi miasta). § 5. Komendant wojewódzki Policji właściwy terytorialnie udziela strażom gminnym (miejskim) następującej pomocy: 1) na wniosek komendanta straży gminnej (miejskiej), zapewni fachową kadrę do przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich), 2) na wniosek rady gminy, może przekazać straży gminnej (miejskiej), odpłatnie lub w inny uzgodniony sposób, środki przymusu bezpośredniego, do których stosowania upoważnieni są funkcjonariusze straży gminnych (miejskich). § 6. 1. Komendanci rejonowi Policji i komendanci straży gminnych (miejskich) realizują współpracę, o której mowa w § 2, w szczególności w formach: 1) okresowych spotkań komendantów w celu dokonywania ocen zagrożenia bezpieczeństwa ludzi oraz porządku i bezpieczeństwa publicznego, a także wytyczania wspólnych zadań, 2) wzajemnych, bieżących konsultacji w zakresie wykonywanych zadań, 3) organizowania odpraw w razie konieczności podjęcia wspólnych działań Policji i straży gminnych (miejskich), 4) wyznaczania policjantów i funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) do utrzymywania bezpośrednich kontaktów, 5) organizowania bezpośredniego współdziałania policjantów i funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) przy wykonywaniu czynności służbowych. 2. Komendanci rejonowi Policji oraz komendanci straży gminnych (miejskich), za pośrednictwem komendanta wojewódzkiego Policji, do połowy lutego każdego roku, składają Komendantowi Głównemu Policji wspólne informacje o współpracy między tymi formacjami za rok ubiegły. § 7. 1. W wypadku powszechnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego, katastrofy lub klęski żywiołowej wójt, burmistrz (prezydent miasta), na wniosek Komendanta Głównego Policji, może, na czas określony, zarządzić użycie straży gminnej (miejskiej) do wspólnych działań z Policją. 2. W wypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa publicznego, katastrofy lub klęski żywiołowej na obszarze województwa lub gminy, z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, występują odpowiednio komendant wojewódzki lub rejonowy Policji. 3. W sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, straże gminne (miejskie) podlegają dowództwu komendanta wojewódzkiego lub rejonowego Policji. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 512--z dnia 18 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o stanie wyjątkowym. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 513--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie określenia terminów składania wniosków, zasad podziału i trybu przekazywania dotacji budżetowej na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. 514--z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. 515--z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczególnych zasad udzielania zamówień publicznych ze względu na ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan klęski żywiołowej lub inny ważny interes państwa. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 516--z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 517--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wzorów wniosku pracodawcy o przekazanie środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i wykazu pracowników, których wynagrodzenie podlega zaspokojeniu z tego Funduszu, a także trybu ich składania i rozpatrywania, sposobu przekazywania pracodawcom środków Funduszu na wypłatę tych wynagrodzeń oraz szczegółowych zasad ich zwrotu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla drogownictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 122, poz. 773) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla drogownictwa", zwaną dalej "odznaką". § 2. Odznaka jest szczególnym honorowym wyróżnieniem i może być nadawana: 1) pracownikom zatrudnionym w administracji dróg publicznych oraz podmiotach gospodarczych, działających w zakresie budowy, przebudowy lub utrzymania dróg publicznych oraz obiektów inżynierskich na tych drogach, za wieloletnie, wzorowe wykonywanie swych obowiązków, 2) innym osobom za zasługi w zakresie drogownictwa, 3) przedstawicielom obcych państw za zasługi w rozwoju i umacnianiu współpracy międzynarodowej w zakresie drogownictwa. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub bezpośrednio podległej Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne kandydata do wyróżnienia oraz opis zasług i osiągnięć w pracy na rzecz drogownictwa. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej najpóźniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki. § 4. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 30 mm i jest wykonana z metalu w kolorze srebrnym. W środku na tle okrągłej zielono emaliowanej tarczy jest umieszczona dwupasmowa droga, a nad nią stylizowany jednoprzęsłowy most. W dolnej części jest umieszczona wstęga pokryta w połowie białą, w połowie czerwoną emalią. W otoku napis "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA". Odwrotna strona odznaki jest gładka. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza uroczyście Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub upoważniona przez niego osoba. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 6. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej. § 7. W razie zagubienia lub zniszczenia odznaki albo dokumentu stwierdzającego jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. (poz. 773) Załącznik nr 1 WNIOSEK o nadanie odznaki Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności. (Dz. U. Nr 123, poz. 781) Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności osób fizycznych będących dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi. 2. Przepisy ustawy stosuje się do osób fizycznych, które nabyły prawo użytkowania wieczystego przed dniem jej ogłoszenia i złożą wniosek, o którym mowa w art. 2, do dnia 31 grudnia 2000 r. 3. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób fizycznych, którym przysługuje prawo zabudowy nieruchomości ustanowione przed dniem wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o prawie zabudowy (Dz. U. Nr 50, poz. 280) i złożą wniosek, o którym mowa w art. 2, do dnia 31 grudnia 2000 r. Art. 2. 1. Użytkownik wieczysty składa wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności do: 1) kierownika urzędu rejonowego, jeżeli użytkowanie wieczyste jest ustanowione na nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, 2) wójta, burmistrza (prezydenta miasta), jeżeli użytkowanie wieczyste jest ustanowione na nieruchomości stanowiącej własność gminy. 2. Decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności wydaje organ, o którym mowa w ust. 1. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej. 3. Decyzja o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie narusza praw osób trzecich. 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oraz dokumenty potwierdzające prawo użytkowania wieczystego, jakie należy przedstawić wraz z tym wnioskiem. Art. 3. Organ, o którym mowa w art. 2 ust. 1, odmawia wydania decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, jeżeli toczy się postępowanie administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminę. Art. 4. Osoba, która nabyła własność nieruchomości na podstawie art. 2, zobowiązana jest do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Art. 5. 1. Opłata, o której mowa w art. 4, składa się z rat rocznych płatnych przez : 1) 15 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało 5 lat i krócej, 2) 10 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało dłużej niż 5 lat i krócej niż 20 lat, 3) 5 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało 20 lat i dłużej. 2. Wysokość raty rocznej, o której mowa w ust. 1, równa jest wysokości raty rocznej naliczonej z tytułu użytkowania wieczystego za 1997 r., waloryzowanej corocznie w oparciu o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych za rok poprzedni. 3. Okresy trwania użytkowania wieczystego, o których mowa w ust. 1, liczy się do dnia wejścia w życie ustawy. 4. Wysokość raty rocznej, o której mowa w ust. 1, w stosunku do nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub gminy określa, w drodze decyzji, odpowiednio kierownik urzędu rejonowego albo wójt, burmistrz (prezydent miasta). 5. Osoba, która nabyła własność nieruchomości na podstawie art. 2, może uiścić opłatę, o której mowa w art. 4, jednorazowo lub w ratach stanowiących wielokrotność raty rocznej, o której mowa w ust. 1, naliczonej zgodnie z przepisem ust. 2. Art. 6. 1. Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności następuje nieodpłatnie na rzecz użytkowników wieczystych oraz ich następców prawnych: 1) którym nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste w związku z utratą mienia wskutek wojny 1939 - 1945 r. i którzy pozostawili majątek na terytorium nie znajdującym się na obecnym obszarze Państwa Polskiego, 2) którzy na mocy umów międzynarodowych zawartych przez Państwo Polskie mieli otrzymać ekwiwalent za mienie pozostawione za granicą, a wartość tego mienia jest wyższa od opłaty, o której mowa w art. 4, 3) którym oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste w związku z wywłaszczeniem dokonanym po 1949 r., a przed dniem 29 kwietnia 1985 r., 4) którym oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste nieodpłatnie. 2. Uprawnienie do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub gminy w prawo własności stwierdza, w drodze decyzji, odpowiednio kierownik urzędu rejonowego albo wójt, burmistrz (prezydent miasta). Art. 7. W celu zabezpieczenia należności związanych z opłatą za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności Skarbowi Państwa albo gminie przysługuje hipoteka przymusowa na nieruchomości objętej przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji. (Dz. U. Nr 82, poz. 524) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji przysługują uprawnienia funkcjonariuszy Policji określone w art. 15 ust. 1 pkt 1, 3 i 5-7, w art. 16 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4 i 5, a także w art. 17 ust. 1 pkt 1-5 i 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499), zwanej dalej "ustawą", jeżeli wykonują zadania w zakresie niezbędnym do ochrony osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz osób, które ze względu na dobro państwa należy objąć ochroną, ochrony delegacji państw obcych przebywających na terenie Polski, a także ochrony i zapewnienia należytego funkcjonowania urządzeń i obiektów służących najwyższym organom państwowym. 2. Żołnierzom Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu przysługują również uprawnienia funkcjonariuszy Policji określone w art. 20a ustawy, w zakresie, o którym mowa w ust. 1. 3. Do postępowania przy wykonywaniu działań, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące funkcjonariuszy Policji. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie warunków i zakresu zwolnień od opłat paszportowych osób dotkniętych skutkami powodzi. (Dz. U. Nr 82, poz. 525) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do osób dotkniętych skutkami powodzi, która wystąpiła na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w lipcu 1997 r. § 2. Osoby, o których mowa w § 1, zwalnia się z opłat paszportowych określonych przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie opłat paszportowych (Dz. U. Nr 152, poz. 725), jeżeli utraciły paszport w związku z powodzią. § 3. W wypadkach wątpliwych o zwolnieniu od opłat paszportowych rozstrzyga organ wydający paszport. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 30 czerwca 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego. (Dz. U. Nr 82, poz. 526) Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430) po § 7 dodaje się § 71 w brzmieniu: "§ 71. 1. W okresie od dnia 23 lipca 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. stawka opłaty eksploatacyjnej za jednostkę (tonę, m3) wynosi 0,01% ceny sprzedaży kopaliny wydobytej ze złoża albo surowca mineralnego wydobytego z odpadów po robotach górniczych lub z odpadów po procesach wzbogacania kopalin. 2. Warunkiem wymierzenia opłaty eksploatacyjnej według stawki określonej w ust. 1 jest dokonanie darowizny wydobytej kopaliny lub surowca mineralnego na rzecz osób fizycznych dotkniętych powodzią, która miała miejsce w lipcu 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 518--z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 519--z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. 520--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. 521--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie zasad i trybu udzielania odszkodowań za straty spowodowane skierowaniem wód zalewowych w inny obszar w związku z zagrożeniem powodzią. 522--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów. 523--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad współpracy Policji ze strażami gminnymi (miejskimi) oraz zakresu fachowego nadzoru i pomocy udzielanej tym strażom. 524--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji. 525--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie warunków i zakresu zwolnień od opłat paszportowych osób dotkniętych skutkami powodzi. 526--z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego. 527--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. 528--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 529--z dnia 20 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 530--z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. (Dz. U. Nr 82, poz. 527) Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa gminy, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. § 2. 1. Wykaz gmin dotkniętych powodzią, na obszarze których stosuje się szczególne zasady, o których mowa w § 1, zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wykaz gmin dotkniętych huraganem, na obszarze których stosuje się szczególne zasady, o których mowa w § 1, zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 527) Załącznik nr 1 WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY I REMONTU OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH WSKUTEK POWODZI Lp.WojewództwoGminy 123 1częstochowskieI. gminy miejskie: 1. Kalety II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Koniecpol 4. Kruszyna 5. Krzepice 6. Lipie 7. Miedźno 8. Mykanów 9. Opatów 10. Pawonków 11. Przystajń 12. Radłów 2jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Bolesławiec 2. Jelenia Góra 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Świerzawa 18. Wleń 3kaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Brzeziny 3. Chocz 4. Czajków 5. Doruchów 6. Galewice 7. Gizałki 8. Godziesze Wielkie 9. Gołuchów 10. Grabów n. Prosną 11. Kraszewice 12. Łubnice 13. Odolanów 14. Przygodzice 15. Sieroszewice 16. Wieruszów 17. Żerków 4katowickieI. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Knurów 3. Racibórz 4. Sławków 5. Sosnowiec II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Goczałkowice-Zdrój 6. Godów 7. Gorzyce 8. Klucze 9. Krzyżanowice 10. Kuźnia Raciborska 11. Lubomia 12. Miedźna 13. Pawłowice 14. Pszczyna 15. Rudnik 16. Siewierz 17. Zebrzydowice 5kieleckieII. gminy: 1. Bejsce 2. Brody 3. Charsznica 4. Chęciny 5. Koszyce 6. Nowy Korczyn 7. Opatowiec 8. Pacanów 9. Słaboszów 10. Wiślica 6konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło II. gminy: 1. Golina 2. Kościelec 3. Rzgów 4. Świnice Warckie 5. Zagórów 7krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Czernichów 3. Niepołomice 4. Skawina 5. Wieliczka 8legnickieI. gminy miejskie: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Jawor 4. Legnica 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 9leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 10nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Grybów 2. Limanowa 3. Mszana Dolna 4. Nowy Sącz 5. Nowy Targ II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Dobra 7. Gorlice 8. Gródek n. Dunajcem 9. Grybów 10. Jodłownik 11. Kamienica 12. Korzenna 13. Laskowa 14. Limanowa 15. Łącko 16. Łososina Dolna 17. Łukowica 18. Łużna 19. Moszczenica 20. Mszana Dolna 21. Nawojowa 22. Niedźwiedź 23. Nowy Targ 24. Ochotnica Dolna 25. Podegrodzie 26. Poronin 27. Rytro 28. Sękowa 29. Słopnice 30. Tymbark 31. Uście Gorlickie 11opolskieI. gminy miejskie: 1. Brzeg 2. Opole 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Chrząstowice 6. Cisek 7. Dąbrowa 8. Dobrzeń Wielki 9. Głubczyce 10. Głuchołazy 11. Gogolin 12. Grodków 13. Kietrz 14. Kluczbork 15. Krapkowice 16. Lewin Brzeski 17. Lubrza 18. Lubsza 19. Łambinowice 20. Murów 21. Niemodlin 22. Nysa 23. Olszanka 24. Otmuchów 25. Ozimek 26. Paczków 27. Popielów 28. Prószków 29. Prudnik 30. Reńska Wieś 31. Skoroszyce 32. Strzeleczki 33. Tarnów Opolski 34. Turawa 35. Walce 36. Zdzieszowice 12sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy 1. Brzeźno 2. Burzenin 3. Działoszyn 4. Konopnica 5. Lutomiersk 6. Lututów 7. Łask 8. Mokrsko 9. Osjaków 10. Ostrówek 11. Pątnów 12. Pęczniew 13. Poddębice 14. Rusiec 15. Sędziejowice 16. Sieradz 17. Skomlin 18. Warta 19. Wartkowice 20. Widawa 21. Wieluń 22. Wierzchlas 23. Wróblew 24. Zadzim 25. Zapolice 26. Zduńska Wola 13tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Sandomierz II. gminy: 1. Dwikozy 2. Łubnice 3. Osiek 4. Połaniec 5. Samborzec 14tarnowskieII. gminy: 1. Borzęcin 2. Brzesko 3. Czchów 4. Dębno 5. Gnojnik 6. Iwkowa 7. Lipnica Murowana 8. Łapanów 9. Pleśnia 10. Szczurowa 11. Trzciana 12. Zakliczyn 13. Żegocina 15toruńskieI. gminy miejskie: 1. Grudziądz 2. Toruń II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 16wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Bielawa 2. Boguszów-Gorce 3. Dzierżoniów 4. Jedlina-Zdrój 5. Kłodzko 6. Nowa Ruda 7. Pieszyce 8. Piława Górna 9. Szczawno-Zdrój 10. Świdnica 11. Świebodzice 12. Wałbrzych II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Jaworzyna Śląska 8. Kamieniec Ząbkowicki 9. Kłodzko 10. Lądek-Zdrój 11. Marcinowice 12. Mieroszów 13. Międzylesie 14. Niemcza 15. Nowa Ruda 16. Przeworno 17. Radków 18. Stare Bogaczowice 19. Stronie Śląskie 20. Stoszowice 21. Strzegom 22. Szczytna 23. Świdnica 24. Walim 25. Ząbkowice Śląskie 26. Ziębice 27. Żarów 17wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Oława 2. Wrocław II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Czernica 3. Długołęka 4. Jelcz-Laskowice 5. Jordanów Śląski 6. Kąty Wrocławskie 7. Kondratowice 8. Malczyce 9. Mietków 10. Miękinia 11. Oborniki Śląskie 12. Oława 13. Strzelin 14. Środa Śląska 15. Święta Katarzyna 16. Wiązów 17. Wińsko 18. Wisznia Mała 19. Wołów Załącznik nr 2 WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY I REMONTU OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH WSKUTEK HURAGANU Lp.WojewództwoGminy 123 1zamojskieII. gminy: 1. Dołhobyczów 2. Hrubieszów 3. Jarczów 4. Lubycza Królewska 5. Łaszczów 6. Mircze 7. Rachanie 8. Telatyn 9. Tomaszów Lubelski 10. Ulhówek 11. Werbkowice Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 82, poz. 528) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Dotacje celowe na finansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi mogą otrzymać gminy, o których mowa w § 1. 2. Dotacji, o których mowa w ust. 1, udzielają gminom na wniosek ich rad wojewodowie ze środków postawionych do ich dyspozycji w 1997 r., po zasięgnięciu opinii wojewódzkich sejmików samorządowych. 3. Wielkość dotacji przyznanej gminie nie może przekroczyć 50% udzielonych w tej gminie zapomóg pieniężnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491). 4. Wojewodowie przedstawią Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie przekazanych dotacji, o których mowa w ust. 1, z podziałem na poszczególne gminy i rodzaje zadań, w terminie do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, a ostateczne rozliczenie za rok 1997 - do dnia 31 marca 1998 r. 5. Gminy przedstawią wojewodom do dnia 15 marca 1998 r. informacje o wielkościach wykorzystanych środków z tytułu dotacji, o której mowa w ust. 1, i jej przeznaczeniu według działów i rozdziałów klasyfikacji budżetowej, określonych w odrębnych przepisach. 6. Dotacje, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem dotacji celowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484), mogą być wykorzystane do dnia 28 lutego 1998 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 528) WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH WYSTĄPIŁA POWÓDŹ Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Szczyrk 3. Ustroń 4. Żywiec II. gminy: 1. Andrychów 2. Brzeźnica 3. Buczkowice 4. Czernichów 5. Goleszów 6. Hażlach 7. Jasienica 8. Jeleśnia 9. Kęty 10. Koszarawa 11. Kozy 12. Lipowa 13. Łękawica 14. Łodygowice 15. Milówka 16. Mucharz 17. Oświęcim 18. Porąbka 19. Radziechowy-Wieprz 20. Rajcza 21. Skoczów 22. Strumień 23. Stryszów 24. Ślemień 25. Świnna 26. Tomice 27. Ujsoły 28. Wadowice 29. Węgierska Górka 30. Wieprz 31. Wilamowice 32. Zator 2częstochowskieI. gminy miejskie: 1. Kalety 2. Lubliniec II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Kochanowice 4. Koniecpol 5. Koziegłowy 6. Kruszyna 7. Krzepice 8. Lipie 9. Miedźno 10. Mstów 11. Mykanów 12. Nowa Brzeźnica 13. Opatów 14. Panki 15. Pawonków 16. Przystajń 17. Radłów 3gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 4jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Bolesławiec 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Świerzawa 18. Wleń 5kaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Blizanów 2. Bolesławiec 3. Brzeziny 4. Chocz 5. Czajków 6. Doruchów 7. Galewice 8. Gizałki 9. Godziesze Wielkie 10. Gołuchów 11. Grabów n. Prosną 12. Kraszewice 13. Łubnice 14. Odolanów 15. Przygodzice 16. Sieroszewice 17. Sośnie 18. Wieruszów 19. Żerków 6katowickieI. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Knurów 3. Racibórz 4. Sławków 5. Sosnowiec II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Goczałkowice-Zdrój 6. Godów 7. Gorzyce 8. Klucze 9. Krzyżanowice 10. Kuźnia Raciborska 11. Lubomia 12. Miedźna 13. Pawłowice 14. Pszczyna 15. Rudnik 16. Siewierz 17. Zebrzydowice 7kieleckieII. gminy: 1. Bejsce 2. Bodzechów 3. Brody 4. Charsznica 5. Chęciny 6. Koszyce 7. Kunów 8. Nowy Korczyn 9. Opatowiec 10. Pacanów 11. Sędziszów 12. Słaboszów 13. Wiślica 8konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło II. gminy: 1. Golina 2. Kościelec 3. Rzgów 4. Świnice Warckie 5. Zagórów 9krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Czernichów 3. Dobczyce 4. Drwinia 5. Gdów 6. Igołomia-Wawrzeńczyce 7. Kłaj 8. Liszki 9. Myślenice 10. Niepołomice 11. Nowe Brzesko 12. Pcim 13. Skawina 14. Wieliczka 10legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica 2. Chojnów 3. Głogów 4. Jawor 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 11leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 12nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Nowy Sącz 2. Grybów 3. Limanowa 4. Mszana Dolna 5. Nowy Targ II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Dobra 7. Gorlice 8. Gródek n. Dunajcem 9. Grybów 10. Jodłownik 11. Kamienica 12. Korzenna 13. Laskowa 14. Limanowa 15. Łącko 16. Łososina Dolna 17. Łukowica 18. Łużna 19. Moszczenica 20. Mszana Dolna 21. Muszyna 22. Nawojowa 23. Niedźwiedź 24. Nowy Targ 25. Ochotnica Dolna 26. Piwniczna 27. Podegrodzie 28. Poronin 29. Rytro 30. Sękowa 31. Słopnice 32. Stary Sącz 33. Tymbark 34. Uście Gorlickie 13opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Brzeg 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Chrząstowice 6. Cisek 7. Dąbrowa 8. Dobrzeń Wielki 9. Głubczyce 10. Głuchołazy 11. Gogolin 12. Grodków 13. Kietrz 14. Kluczbork 15. Krapkowice 16. Lewin Brzeski 17. Lubrza 18. Lubsza 19. Łambinowice 20. Murów 21. Niemodlin 22. Nysa 23. Olszanka 24. Otmuchów 25. Ozimek 26. Paczków 27. Popielów 28. Prószków 29. Prudnik 30. Reńska Wieś 31. Skoroszyce 32. Strzeleczki 33. Tarnów Opolski 34. Turawa 35. Walce 36. Zdzieszowice 14radomskieII. gminy: 1. Białobrzegi 2. Chotcza 3. Drzewica 4. Gniewoszów 5. Jastrzębia 6. Jedlińsk 7. Kozienice 8. Magnuszew 9. Nowe Miasto n. Pilicą 10. Odrzywół 11. Promna 12. Przyłęk 13. Przytyk 14. Sieciechów 15. Solec n. Wisłą 16. Warka 17. Wyśmierzyce 18. Zakrzew 15rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 3. Gawłuszowice 16sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy: 1. Brzeźnio 2. Burzenin 3. Działoszyn 4. Konopnica 5. Lutomiersk 6. Lututów 7. Łask 8. Mokrsko 9. Osjaków 10. Ostrówek 11. Pątnów 12. Pęczniew 13. Poddębice 14. Rusiec 15. Sędziejowice 16. Sieradz 17. Skomlin 18. Warta 19. Wartkowice 20. Widawa 21. Wieluń 22. Wierzchlas 23. Wróblew 24. Zadzim 25. Zapolice 26. Zduńska Wola 17skierniewickieII. gminy: 1. Łyszkowice 2. Młodzieszyn 3. Nieborów 4. Wiskitki 18tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Tarnobrzeg 2. Sandomierz II. gminy: 1. Baranów Sandomierski 2. Ćmielów 3. Dwikozy 4. Gorzyce 5. Koprzywnica 6. Łubnice 7. Osiek 8. Padew Narodowa 9. Połaniec 10. Radomyśl 11. Samborzec 12. Staszów 13. Tarłów 14. Zawichost 19tarnowskieII. gminy: 1. Borzęcin 2. Brzesko 3. Czchów 4. Dębno 5. Gnojnik 6. Iwkowa 7. Lipnica Murowana 8. Łapanów 9. Pleśna 10. Szczurowa 11. Trzciana 12. Zakliczyn 13. Żegocina 20toruńskieI. gminy miejskie: 1. Toruń 2. Grudziądz II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 21wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Wałbrzych 2. Bielawa 3. Boguszów-Gorce 4. Dzierżoniów 5. Jedlina-Zdrój 6. Kłodzko 7. Nowa Ruda 8. Pieszyce 9. Piława Górna 10. Szczawno-Zdrój 11. Świdnica 12. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Jaworzyna Śląska 8. Kamieniec Ząbkowicki 9. Kłodzko 10. Lądek-Zdrój 11. Marcinowice 12. Mieroszów 13. Międzylesie 14. Niemcza 15. Nowa Ruda 16. Przeworno 17. Radków 18. Stare Bogaczowice 19. Stronie Śląskie 20. Stoszowice 21. Strzegom 22. Szczytna 23. Świdnica 24. Walim 25. Ząbkowice Śląskie 26. Ziębice 27. Żarów 22wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Czernica 3. Długołęka 4. Jelcz-Laskowice 5. Jordanów Śląski 6. Kąty Wrocławskie 7. Kondratowice 8. Malczyce 9. Mietków 10. Miękinia 11. Oborniki Śląskie 12. Oława 13. Strzelin 14. Środa Śląska 15. Święta Katarzyna 16. Wiązów 17. Wińsko 18. Wisznia Mała 19. Wołów 23zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Nowa Sól 2. Żagań II. gminy: 1. Bytom Odrzański 2. Cybinka 3. Czerwieńsk 4. Krosno Odrzańskie 5. Maszewo 6. Nowa Sól 7. Nowogród Bobrzański 8. Otyń 9. Siedlisko 10. Sulechów 11. Szprotawa 12. Żagań Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 20 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych. (Dz. U. Nr 82, poz. 529) Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255 i Nr 63, poz. 403) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych (Dz. U. Nr 25, poz. 130) wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13. W województwie katowickim - wszystkie gminy."; 2) pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17. W województwie krakowskim - wszystkie gminy."; 3) pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19. W województwie legnickim - wszystkie gminy."; 4) pkt 39 otrzymuje brzmienie: "39. W województwie szczecińskim - wszystkie gminy." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 82, poz. 530) Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa rozkład czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "strażakami". 2. Wprowadza się rozkład czasu służby: 1) zmianowy - obowiązujący strażaków pełniących służbę w jednostkach ratowniczo-gaśniczych, z wyłączeniem dowódców i ich zastępców, a także obowiązujący strażaków pełniących służbę w pozostałych jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej na stanowiskach związanych z bezpośrednim organizowaniem i prowadzeniem akcji ratowniczych, z zapewnieniem bieżącego dozoru, oraz z wykonywaniem innych zadań wymagających ciągłości służby, 2) codzienny - obowiązujący pozostałych strażaków oraz strażaków pełniących służbę w jednostkach ratowniczo-gaśniczych na stanowiskach nie związanych z bezpośrednim organizowaniem i prowadzeniem akcji ratowniczych. § 2. 1. Zmianowy rozkład czasu służby polega na pozostawaniu w jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej na zmiany liczące 24 godziny, po których przysługuje 48 godzin wolnych od służby, po dziewięciu zaś kolejnych faktycznie pełnionych służbach przysługują dodatkowe 24 godziny wolne zamiast dziesiątej służby. 2. Rozpoczęcie zmiany, o której mowa w ust. 1, ustala się na godzinę 800, a jej zakończenie na godzinę 800 następnego dnia. 3. W wypadkach uzasadnionych warunkami lokalnymi właściwy komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, za zgodą Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, może w niektórych jednostkach ratowniczo-gaśniczych ustalić godziny rozpoczęcia i zakończenia zmian odmiennie, jednak rozpoczęcie zmiany może nastąpić nie wcześniej niż o godz. 700 i nie później niż o godz. 830. 4. W ramach zmiany, o której mowa w ust. 1, okresy po 8 godzin przeznacza się odpowiednio na: wykonywanie zadań służbowych, odpoczynek i czuwanie. 5. Odpoczynek i czuwanie, o których mowa w ust. 4, mogą zostać przerwane akcją ratowniczą, alarmem ćwiczebnym lub potrzebą utrzymania podwyższonej gotowości operacyjnej. 6. W sytuacjach wymagających podwyższonej gotowości operacyjnej na obszarze rejonu, województwa lub kraju, w zmianowym rozkładzie czasu służby można wprowadzić 24-godzinną służbę, po której przysługują 24 godziny wolne od służby, bez dodatkowego czasu wolnego po 9 kolejnych służbach. 7. Zmiany, o których mowa w ust. 6, wprowadza komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej na obszarze rejonu lub województwa i Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na obszarze większym niż województwo. 8. Za służbę pełnioną poza rozkładem, o którym mowa w ust. 1, w tym również w rozkładzie, o którym mowa w ust. 6, strażakowi udziela się czasu wolnego w odpowiednim wymiarze. § 3. 1. Codzienny rozkład czasu służby polega na wykonywaniu zadań służbowych przez 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku, z zastrzeżeniem ust. 4. Przepisy o dodatkowych dniach tygodnia nie będących dniami pracy w urzędach administracji państwowej stosuje się odpowiednio. 2. Rozpoczęcie służby w rozkładzie, o którym mowa w ust. 1, ustala się na godzinę 815, zakończenie zaś na godzinę 1615, chyba że szczególne potrzeby służby wymagają przedłużenia tego czasu. 3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi potrzebami służby może być przerwany czas wolny po służbie, w rozkładzie określonym w ust. 1. 4. W ramach rozkładu, o którym mowa w ust. 1, strażaka można wyznaczyć do pozostawania w jednostce organizacyjnej w wymiarze 24 godzin, po których udziela się czasu wolnego w wymiarze 1 dnia roboczego. 5. Rozkład czasu służby, o którym mowa w ust.1, nie obejmuje czasu pozostawania w dyspozycji przełożonego służbowego w miejscu zamieszkania. 6. Za służbę poza rozkładem, określonym w ust. 1, strażakowi udziela się czasu wolnego w odpowiednim wymiarze, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. Za służbę w niedzielę, święto lub w porze nocnej udziela się każdorazowo dnia wolnego, bez względu na czas trwania dodatkowej służby. § 4. 1. W sytuacjach, o których mowa w § 2 ust. 6, można wprowadzić służbę skoszarowaną strażaków bez względu na obowiązujący ich rozkład czasu służby. W czasie trwania służby skoszarowanej strażacy pozostają w ciągłej dyspozycji przełożonego służbowego we wskazanym miejscu. 2. Za służbę, o której mowa w ust. 1, strażakowi udziela się czasu wolnego w odpowiednim wymiarze. § 5. W wypadkach, o których mowa w § 2 ust. 8, § 3 ust. 6 i 7 oraz § 4 ust. 2, czasu wolnego nie udziela się, jeżeli strażak otrzymał dodatek specjalny określony w przepisach o uposażeniu strażaków Państwowej Straży Pożarnej. § 6. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do strażaków wyznaczonych na stanowiska nauczyciela akademickiego w zakresie wynikającym z wykonywania obowiązków dydaktycznych i naukowych określonych w planach studiów i programach nauczania. § 7. Traci moc zarządzenie nr 2 Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie określenia rozkładu czasu służby strażaków (Dz. Urz. KG PSP Nr 1-2, poz. 1 i Nr 3-4, poz. 6). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 531--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie systemu rozliczeń wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych. 532--z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. 533--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o autostradach płatnych na drogę ekspresową S-14. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 534--z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi oraz sposobu ich ewidencjonowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 535--z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm. 536--z dnia 27 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 537--z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie określenia wzorów umundurowania, oznak służby, dystynkcji, znaków identyfikacyjnych i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz zasad i sposobów noszenia umundurowania i orderów, odznaczeń, medali, odznak oraz znaków identyfikacyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie systemu rozliczeń wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych. (Dz. U. Nr 83, poz. 531) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa sposób finansowania pozapłacowych kosztów niektórych wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych, zwanych dalej "świadczeniami", wraz z wydzieleniem na ten cel środków w budżecie państwa na rok 1997, i wprowadza do stosowania w 1997 r. system rozliczeń tych świadczeń. 2. Wykaz świadczeń stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Jednostka udzielająca świadczeń prowadzi, na potrzeby systemu rozliczeń, rejestr pacjentów, którzy takie świadczenia otrzymali, z podziałem na poszczególne województwa, z uwzględnieniem także pacjentów z województwa będącego siedzibą jednostki, udzielającej świadczenia. 2. Wzór rejestru stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Wojewodowie, dyrektorzy jednostek badawczo-rozwojowych oraz szpitali klinicznych i szpitali ogólnych podległych Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej przekazują do wojewodów, właściwych dla miejsca zamieszkania pacjentów, informację o udzielonych świadczeniach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. Informacje te przekazuje się po zakończeniu każdego miesiąca w terminie do dnia 5 następnego miesiąca. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują również do Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, w terminie do dnia 10 każdego miesiąca, zestawienia opracowane według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, na podstawie otrzymanych zestawień, przekazuje Ministrowi Finansów, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, wniosek o przeniesienie środków z części 83 - Rezerwy celowe poz. 28 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) do części dotyczącej budżetów wojewodów. 4. W wypadku jednostek badawczo-rozwojowych, szpitali klinicznych i szpitali ogólnych, finansowanych z części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, zmian w planie finansowym jednostek udzielających świadczeń dokonuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 5. Minister Finansów, w terminie do dnia 20 każdego miesiąca, dokonuje odpowiednich zmian w budżecie państwa. § 4. Środki na finansowanie świadczeń, wydzielone w części 35 rozdz. 8595 - Pozostała działalność i w części 83 - Rezerwy celowe, po podziale na województwa metodą parametryczną (liczba mieszkańców skorygowana współczynnikiem zgonów), stanowią dla każdego województwa limit wydatków, do wysokości którego będą udzielane świadczenia na rzecz jego mieszkańców w 1997 r. Wysokość limitów zawierają załączniki nr 5 i 6 do rozporządzenia. 2. W razie niewykorzystania środków finansowych, określonych jako limity w załączniku nr 5 do rozporządzenia, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wystąpi do Ministra Finansów, w terminie do dnia 10 grudnia 1997 r., z wnioskiem o przekazanie tych środków właściwemu wojewodzie. 3. W wypadku wyczerpania limitu, o którym mowa w ust. 1, koszty kolejnych świadczeń będą refundowane z budżetu właściwego wojewody. § 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po upływie I półrocza 1997 r., przekazuje okresowe informacje wojewodom o stanie wykorzystania przydzielonych im limitów środków. § 6. Środki przekazywane na finansowanie świadczeń od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia obciążają limity, o których mowa w § 4. § 7. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do rozliczeń finansowych za okres od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1997 r. (poz. 531) Załącznik nr 1 WYSOKOSPECJALISTYCZNE ŚWIADCZENIA ZDROWOTNE Lp.Nazwa świadczenia zdrowotnegoPrzyjęty koszt świadczenia w złotych - świadczenie uznane za równorzędne 1Rezonans magnetyczny340 2Koronarografia100 - wentrykulografia prawo- i lewostronna - diagnostyka inwazyjna tętniaka rozwarstwiającego aorty 3Badanie genetyczne160 4Transfuzja wewnątrzmaciczna320 5Korekta wady rozwojowej płodu1 170 - zastosowanie sztucznego płynu owodniowego w małowodziu - wewnątrzmaciczne leczenie wielowodzia (seryjne amniopunkcje) - zakładanie shuntu pęcherzowo-owodniowego w przypadku uropatii zaporowej - odbarczanie wodogłowia z wykorzystaniem zastawki Orbis-Sigma. 6Radioterapia nowotworów (koszty radioterapii 1 pacjenta)1 200 7Leczenie raka tarczycy1 000 8Przeszczep szpiku autologiczny12 000 9Przeszczep szpiku allogeniczny29 000 10Przeszczep wątroby11 000 11Przeszczep nerki8 000 12Przeszczep trzustki i nerki8 000 13Przeszczep serca6 000 14Plastyka wieńcowa2 500 - aterektomia - wycięcie naczynia z zespoleniem - wycięcie naczynia ze wstawką - walwuloplastyka 15Operacja kardiochirurgiczna w krążeniu pozaustrojowym2 500 oraz bez krążenia pozaustrojowego - operacje wad wrodzonych serca u niemowląt - operacje antyarytmiczne - pomosty wieńcowe. 16Wszczepienie stymulatora rdzeniowego10 000 17Operacyjne leczenie tętniaka lub naczyniaka mózgu (nie dotyczy zabiegów polegających na ewakuacji krwiaków)7 500 18Przezklinowa operacja przysadki mózgowej2 200 19Operacyjne leczenie padaczki4 900 20Przeszczep rogówki800 21Operacja odwarstwienia siatkówki z witrektomią1 700 22Leczenie nowotworu przy użyciu rutenium1 326 23Operacja wady wrodzonej ucha z niedorozwojem (niewykształceniem) jamy bębenkowej2 400 24Operacyjne leczenie całkowitej głuchoty90 25Afereza lecznicza450 26Kruszenie kamieni w układzie moczowym (ESVL i PCNL)700 27Operacyjne leczenie i rekonstrukcja twarzoczaszki z użyciem sztucznych wszczepów2 000 28Endoproteza biodra w przypadku nowotworu3 800 29Endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego3 300 30Wydłużenie kończyny metodą Ilizarowa1 000 31Operacja replantacyjna1 600 - mikrochirurgiczne przeszczepiania tkanek 32Operacja czaszkowo-twarzowa2 000 33Hemodializa130 Załącznik nr 2 REJESTR UDZIELONYCH ŚWIADCZEŃ WYSOKOSPECJALISTYCZNYCH Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 PODZIAŁ ŚRODKÓW NA ŚWIADCZENIA WYSOKOSPECJALISTYCZNE W BUDŻETACH WOJEWODÓW w tys. zł Lp.WojewództwoWzór UdziałSuma dzielona w województwach 125 POLSKA 184 812 1.warszawskie6.109592%11 291 2.bialskopodlaskie0.808504%1 494 3.białostockie1.723911%3 186 4.bielskie2.344427%4 333 5.bydgoskie2.980166%5 508 6.chełmskie0.638142%1 179 7.ciechanowskie1.138070%2 103 8.częstochowskie2.066323%3 819 9.elbląskie1.287494%2 379 10.gdańskie3.670017%6 783 11.gorzowskie1.330794%2 459 12.jeleniogórskie1.417862%2 620 13.kaliskie1.876307%3 468 14.katowickie10.511631%19 427 15.kieleckie2.918569%5 394 16.konińskie1.253478%2 317 17.koszalińskie1.354444%2 503 18.krakowskie3.124881%5 775 19.krośnieńskie1.241324%2 294 20.legnickie1.381827%2 554 21.leszczyńskie1.035121%1 913 22.lubelskie2.616660%4 836 23.łomżyńskie0.871502%1 611 24.łódzkie3.071411%5 676 25.nowosądeckie1.830434%3 383 26.olsztyńskie1.966844%3 635 27.opolskie2.634751%4 869 28.ostrołęckie1.055396%1 950 29.pilskie1.306495%2 415 30.piotrkowskie1.703838%3 149 31.płockie1.348237%2 492 32.poznańskie3.522402%6 510 33.przemyskie1.078531%1 993 34.radomskie1.973332%3 647 35.rzeszowskie1.813217%3 351 36.siedleckie1.694900%3 132 37.sieradzkie1.054449%1 949 38.skierniewickie1.134544%2 097 39.słupskie1.121023%2 072 40.suwalskie1.232880%2 279 41.szczecińskie2.642688%4 884 42.tarnobrzeskie1.528726%2 825 43.tarnowskie1.703327%3 148 44.toruńskie1.749769%3 234 45.wałbrzyskie2.016352%3 726 56.włocławskie1.157603%2 139 47.wrocławskie2.890685%5 342 48.zamojskie1.268251%2 344 49.zielonogórskie1.798871%3 325 Załącznik nr 6 PODZIAŁ ŚRODKÓW NA ŚWIADCZENIA WYSOKOSPECJALISTYCZNE W CZĘŚCI 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ w tys. zł Lp.WojewództwoWzór UdziałSuma dzielona Rozdz. 8511 Szpitale ogólneRozdz. 8512 Szpitale kliniczneRozdz. 8512 InstytutyRAZEM 125666 POLSKA 6 277,6104 387,739 963,6150 628,9 1.warszawskie6.109592%3846 3782 4429 202,8 2.bialskopodlaskie0.808504%518443231 217,8 3.białostockie1.723911%1081 8006892 596,7 4.bielskie2.344427%1472 4479373 531,4 5.bydgoskie2.980166%1873 1111 1914 489,0 6.chełmskie0.638142%40666255961,2 7.ciechanowskie1.138070%711 1884551 714,3 8.częstochowskie2.066323%1302 1578263 112,5 9.elbląskie1.287494%811 3445151 939,3 10.gdańskie3.670017%2303 8311 4675 528,1 11.gorzowskie1.330794%841 3895322 004,6 12.jeleniogórskie1.417862%891 4805672 135,7 13.kaliskie1.876307%1181 9597502 826,3 14.katowickie10.511631%66010 9734 20115 833,6 15.kieleckie2.918569%1833 0471 1664 396,2 16.konińskie1.253478%791 3085011 888,1 17.koszalińskie1.354444%851 4145412 040,2 18.krakowskie3.124881%1963 2621 2494 707,0 19.krośnieńskie1.241324%781 2964961 869,8 20.legnickie1.381827%871 4425522 081,4 21.leszczyńskie1.035121%651 0814141 559,2 22.lubelskie2.616660%1642 7311 0463 941,4 23.łomżyńskie0.871502%559103481 312,7 24.łódzkie3.071411%1933 2061 2274 626,4 25.nowosądeckie1.830434%1151 9117322 757,2 26.olsztyńskie1.966844%1232 0537862 962,6 27.opolskie2.634751%1652 7501 0533 968,7 28.ostrołęckie1.055396%661 1024221 589,7 29.pilskie1.306495%821 3645221 968,0 30.piotrkowskie1.703838%1071 7796812 566,5 31.płockie1.348237%851 4075392 030,8 32.poznańskie3.522402%2213 6771 4085 305,8 33.przemyskie1.078531%681 1264311 624,6 34.radomskie1.973332%1242 0607892 972,4 35.rzeszowskie1.813217%1141 8937252 731,2 36.siedleckie1.694900%1061 7696772 553,0 37.sieradzkie1.054449%661 1014211 588,3 38.skierniewickie1.134544%711 1844531 709,0 39.słupskie1.121023%701 1704481 688,6 40.suwalskie1.232880%771 2874931 857,1 41.szczecińskie2.642688%1662 7591 0563 980,7 42.tarnobrzeskie1.528726%961 5966112 302,7 43.tarnowskie1.703327%1071 7786812 565,7 44.toruńskie1.749769%1101 8276992 635,7 45.wałbrzyskie2.016352%1272 1058063 037,2 46.włocławskie1.157603%731 2084631 743,7 47.wrocławskie2.890685%1813 0181 1554 354,2 48.zamojskie1.268251%801 3245071 910,4 49.zielonogórskie1.798871%1131 8787192 709,6 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. (Dz. U. Nr 83, poz. 532) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 118, poz. 570) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wielkość progowa określona zgodnie z § 2, z zastrzeżeniem ust. 2, może być skorygowana o bezwzględną zmianę wielkości konsumpcji krajowej danego towaru rolnego w ostatnim roku okresu bazowego w stosunku do roku poprzedniego."; 2) w § 6 po wyrazie "określana" skreśla się wyrazy "na dany rok kalendarzowy", 3) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Jeżeli dla danego towaru rolnego nie można określić cen referencyjnych, to cenę progu ustala się na podstawie następujących danych z lat 1986-1988: 1) cen progu Unii Europejskiej albo cen progu innych członków Światowej Organizacji Handlu lub 2) statystyk Unii Europejskiej albo statystyk innych członków Światowej Organizacji Handlu, odnoszących się do importu towarów rolnych, lub 3) handlowych danych statystycznych organizacji międzynarodowych."; 4) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Ceny referencyjne ustalone do określenia ceny progu, zgodnie z § 6 i 7, mogą być skorygowane odpowiednio do jakości produktu i stopnia jego przetworzenia."; 5) skreśla się § 9. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o autostradach płatnych na drogę ekspresową S-14. (Dz. U. Nr 83, poz. 533) Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Rozciąga się przepisy ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) na drogę ekspresową S-14 - Zachodnia obwodnica Łodzi (A2-A8). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi oraz sposobu ich ewidencjonowania. (Dz. U. Nr 83, poz. 534) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz w związku z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory wniosków o wydanie pozwolenia na wywóz, przywóz oraz certyfikatu importowego, pozwolenia na tranzyt towarów i technologii, dokumenty, które powinny być dołączone do tych wniosków, oraz wzory pozwolenia na wywóz, przywóz, certyfikatu importowego, pozwolenia na tranzyt towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi, a także wzór certyfikatu weryfikacji dostawy i sposób ewidencji takich certyfikatów. § 2. Określa się wzory formularzy: 1) wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz towarów i technologii objętych wykazami, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanymi dalej "wykazami", stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz towarów i technologii objętych wykazami oraz wniosku o wydanie certyfikatu importowego, stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) wniosku o wydanie pozwolenia na tranzyt towarów i technologii objętych wykazami oraz pozwolenia na tranzyt towarów i technologii objętych wykazami, stanowiących załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) pozwolenia na wywóz towarów i technologii objętych wykazami, stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia, 5) pozwolenia na przywóz towarów i technologii objętych wykazami, stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia, 6) certyfikatu importowego dla towarów i technologii objętych wykazami, stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) certyfikatu weryfikacji dostawy, stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 3. 1. Do wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz towarów i technologii, o którym mowa w § 2 pkt 1, należy dołączyć następujące dokumenty: 1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu, 2) certyfikat importowy, wydany przez właściwe władze kraju importera, lub oświadczenie zagranicznego ostatecznego użytkownika i importera, określające cele i sposób użytkowania towarów lub technologii w nich opisanych, 3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem zagranicznym, 4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich zezwoleń wynika z odrębnych przepisów, 5) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące dane: a) nazwisko i imię, b) datę i miejsce urodzenia, c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, d) stanowisko, e) numer telefonu, 6) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie wniosku. 2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz towarów i technologii, o którym mowa w § 2 pkt 2, należy dołączyć następujące dokumenty: 1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu, 2) wykaz ostatecznych użytkowników towarów i technologii wraz z ich oświadczeniami określającymi, do jakich celów towary i technologie będą wykorzystywane, 3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem zagranicznym, 4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich zezwoleń wynika z odrębnych przepisów, 5) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące dane: a) nazwisko i imię, b) datę i miejsce urodzenia, c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, d) stanowisko, e) numer telefonu, 6) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie wniosku. 3. Do wniosku o wydanie certyfikatu importowego, o którym mowa w § 2 pkt 2, należy dołączyć następujące dokumenty: 1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu, 2) informację zagranicznego eksportera o wymogu uzyskania certyfikatu importowego, 3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem zagranicznym, 4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich zezwoleń wynika z odrębnych przepisów, 5) wykaz ostatecznych użytkowników towarów lub technologii wraz z ich oświadczeniami określającymi, do jakich celów towary i technologie będą wykorzystywane, 6) spis wymagań, poza typowymi warunkami umowy, jakie zagraniczny eksporter lub producent stawiają polskiemu importerowi lub ostatecznemu użytkownikowi w odniesieniu do sposobu użytkowania i postępowania z towarami lub technologiami objętymi umową, 7) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące dane: a) nazwisko i imię, b) datę i miejsce urodzenia, c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, d) stanowisko, e) numer telefonu, 8) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie wniosku. 4. Jeżeli z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1-3, występuje osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, to zamiast zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej okazuje ona przy składaniu wniosku dokument stwierdzający tożsamość. W takim przypadku przepisy § 3 ust. 1 pkt 5, ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 7 stosuje się odpowiednio. 5. Do wniosku o wydanie pozwolenia na tranzyt, o którym mowa w § 2 pkt 3, należy dołączyć następujące dokumenty: 1) wypełniony formularz Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD), 2) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich zezwoleń wynika z odrębnych przepisów, 3) dokumenty niezbędne przy przewozie towarów niebezpiecznych, których wymóg przedłożenia wynika z odrębnych przepisów oraz umów międzynarodowych, 4) dokumenty świadczące o tym, że przesyłka jest kierowana do określonego odbiorcy. 6. Jeżeli wnioskodawca po raz kolejny składa wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz lub przywóz towarów i technologii albo certyfikatu importowego, to nie jest on obowiązany dołączyć do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5, ust. 2 pkt 1 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 7, chyba że dane i informacje zawarte w tych dokumentach uległy zmianie. 7. Jeżeli wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej, to do wniosków, o których mowa w ust. 1-3 i 5, należy dołączyć informacje określone odpowiednio w art. 1991 § 1 pkt 2-4 i art. 3701 § 2 pkt 2-4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43). § 4. Podmiot uprawniony do obrotu z zagranicą towarami i technologiami na podstawie certyfikatu importowego jest obowiązany prowadzić ewidencję certyfikatów weryfikacji dostawy w sposób umożliwiający potwierdzenie otrzymania towaru i technologii wyszczególnionych w certyfikacie importowym, w szczególności w formie księgi rejestrowej lub na elektronicznych nośnikach informacji. § 5. Do złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia wniosków, dotyczących udzielenia pozwoleń na wywóz, przywóz i tranzyt towarów i technologii objętych wykazami oraz dotyczących wydania certyfikatu dla takich towarów i technologii, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 5 sierpnia 1994 r. w sprawie określenia wzorów wniosków o wydanie certyfikatu importowego, pozwolenia na przywóz, wywóz lub tranzyt towarów i technologii, dokumentów, które powinny być dołączone do tych wniosków, oraz wzorów certyfikatu importowego, pozwolenia na przywóz, wywóz lub tranzyt towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi, a także wzoru certyfikatu weryfikacji dostawy i sposobu ewidencjonowania takich certyfikatów (Dz. U. Nr 95, poz. 463 i Nr 131, poz. 668). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 czerwca 1997 r. (poz. 534) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm. (Dz. U. Nr 83, poz. 535) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Polska Norma, wymieniona w załączniku do rozporządzenia w dziale 12 Produkty spożywcze w poz. 28, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm (Dz. U. Nr 40, poz. 152, z 1995 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 611 oraz z 1996 r. Nr 65, poz. 322). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1, który w odniesieniu do Polskiej Normy wymienionej w załączniku do rozporządzenia w dziale 12 Produkty spożywcze w poz. 27 - wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 27 czerwca 1997 r. (poz. 535) WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA DZIAŁ 05 Środki transportowe i opakowania Klasa 058. Opakowania metalowe 1. PN-85/O-79552 Opakowania jednostkowe blaszane. Pudełka i ich zamknięcia do artykułów spożywczych niekonserwowych i artykułów przemysłowych. Ogólne wymagania i badania. DZIAŁ 06 Energetyka i elektrotechnika Klasa 060. Przepisy i normy ogólne 1. PN-87/E-05026/01 Ogrodzenia elektryczne w rolnictwie. Postanowienia ogólne. 2. PN-87/E-05026/02 Ogrodzenia elektryczne w rolnictwie. Elektryzatory. Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania. DZIAŁ 07 Budownictwo i materiały budowlane Klasa 077. Urządzenia hydrotechniczne 1. PN-92/B-12041 Melioracje wodne. Obszar oddziaływania. 2. PN-93/B-12043 Drenowanie. Wykonawstwo. Roboty przygotowawcze. 3. PN-B-12045:1994 Drenowanie. Projektowanie. Zabiegi towarzyszące. 4. PN-B-12080:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Elementy drewnianych ścianek szczelnych - Wymagania i badania. 5. PN-B-12081:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Przepusty rurowe - Wymiary. 6. PN-B-12082:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Darniowanie - Wymagania i badania przy odbiorze. 7. PN-B-12083:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Bruki z kamienia naturalnego - Wymagania i badania przy odbiorze. 8. PN-B-12084:1996 Drenowanie - Terminologia. 9. PN-B-12085:1996 Drenowanie - Zasady rozplanowania sieci drenarskiej. 10. PN-B-12086:1997 Drenowanie - Wymiarowanie zbieraczy. 11. PN-B-12087:1997 Drenowanie - Ujęcie i odprowadzenie wód źródlanych i wysiękowych. 12. PN-B-12088:1997 Drenowanie - Zabezpieczenia rurociągów drenarskich. 13. PN-B-12089:1997 Drenowanie - Układanie sączków drenarskich - Wymagania i badania przy odbiorze. DZIAŁ 12 Produkty spożywcze Klasa 120. Przepisy i normy ogólne 1. PN-83/A-07005 Towary żywnościowe. Warunki klimatyczne i okresy przechowywania w chłodniach. 2. PN-64/A-07008 Warunki higienicznosanitarne w chłodniach. 3. PN-77/A-94001 Mrożone wyroby kulinarne. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. Klasa 121. Mięso, produkty mięsne i mleczarskie 4. PN-65/A-82000 Mięso i podroby zwierząt rzeźnych. Wspólne wymagania i badania. 5. PN-91/A-82001 Mięso w tuszach, półtuszach i ćwierćtuszach - wraz ze zmianą PN-A-82001/A1:1995 i zmianą PN-A-82001/A2:1996. 6. PN-86/A-82002 Wieprzowina. Części zasadnicze. 7. PN-88/A-82003 Wołowina. Części zasadnicze. 8. PN-86/A-82004 Podroby zwierząt rzeźnych. 9. PN-A-82005:1996 Cielęcina - Części zasadnicze. 10. PN-A-82006:1996 Baranina - Części zasadnicze. 11. PN-A-82007:1996 Przetwory mięsne - Wędliny. 12. PN-A-82008:1996 Przetwory mięsne paczkowane. 13. PN-A-82009:1997 Mięso i przetwory mięsne - Mięso mielone. 14. PN-A-82010:1997 Mięso i przetwory mięsne - Hamburgery. 15. PN-A-82011:1996 Wyroby garmażeryjne - Półprodukty z mięsa i podrobów. Wymagania. 16. PN-A-82012:1996 Wyroby garmażeryjne - Wyroby gotowe z mięsa i podrobów. Wymagania. 17. PN-A-82013:1996 Wyroby garmażeryjne kulinarne - Wymagania. 18. PN-A-82120:1994 Mięso zwierząt rzeźnych. Transport. 19. PN-A-82201:1996 Mrożone wyroby kulinarne - Półprodukty i potrawy. 20. PN-93/A-82245 Żelatyna spożywcza. 21. PN-A-82300:1995 Wyroby garmażeryjne niemięsne. 22. PN-76/A-85700 Kości. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. 23. PN-85/A-85800 Słonina. 24. PN-90/A-85802 Tłuszcze zwierzęce jadalne topione - z wyłączeniem p. 5.2. 25. PN-88/A-85804 Tłuszcze zwierząt rzeźnych. Podstawowe nazwy, określenia i klasyfikacja - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. 26. PN-89/A-85816 Tłuszcze zwierzęce surowe jadalne. 27. PN-A-86002:1995 Mleko surowe do skupu. 28. PN-81/A-86002 Mleko surowe do skupu. 29. PN-A-86003:1996 Mleko i przetwory mleczne - Mleko spożywcze. 30. PN-91/A-86005 Mleko kozie pasteryzowane. 31. PN-92/A-86024 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko w proszku - wraz ze zmianą PN-A-86024/A1:1996. 32. PN-A-86025:1994 Modyfikowane mleko i mieszanka dla niemowląt typu Laktovit. 33. PN-82/A-86032 Kontrola czystości mikrobiologicznej urządzeń mleczarskich, naczyń i sprzętu pomocniczego. Metody badań i kryteria oceny. 34. PN-82/A-86043 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko zagęszczone - wraz ze zmianą PN-82/A-86043 Zmiana 3:1996. 35. PN-90/A-86050 Mleko i przetwory mleczarskie. Śmietanka i śmietana - wraz ze zmianą PN-90/A-86050 Zmiana 2:1996. 36. PN-83/A-86061 Mleko i przetwory mleczarskie - Napoje mleczne fermentowane - wraz ze zmianą PN-83/A-86061 Zmiana 4:1996 i zmianą PN-83/A-86061 Zmiana 5:1996. 37. PN-A-86155:1995 Mleko i przetwory mleczne - Masło. 38. PN-68/A-86230 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery podpuszczkowe dojrzewające - wraz ze zmianą PN-68/A-86230 Zmiana 13:1996. 39. PN-66/A-86233 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery topione - Wspólne wymagania i badania - wraz ze zmianą PN-66/A-86233 Zmiana 16:1996. 40. PN-91/A-86300 Mleko i przetwory mleczarskie. Sery twarogowe niedojrzewające - wraz ze zmianą PN-A-86300/A1:1996. 41. PN-63/A-86363 Mleko i przetwory mleczarskie. Cukier mlekowy. 42. PN-80/A-86431 Mleko i przetwory mleczarskie - Lody - wraz ze zmianą PN-80/A-86431 Zmiana 7:1996. 43. PN-A-86501:1996 Przetwory jajowe chłodzone i mrożone - Wymagania i metody badań. 44. PN-89/A-86502 Przetwory jajowe suszone. 45. PN-85/A-86503 Jaja spożywcze. 46. PN-86/A-86504 Jaja kurze do skupu. 47. PN-90/A-86505 Jaja i przetwory jajowe. Terminologia. 48. PN-84/A-86520 Tuszki drobiowe. 49. PN-92/A-86521 Mięso i przetwory drobiowe. Terminologia. 50. PN-92/A-86522 Mięso drobiowe oddzielone mechanicznie. 51. PN-A-86523:1995 Produkty drobiarskie - Podroby drobiowe. 52. PN-A-86524:1994 Mięso drobiowe w elementach. 53. PN-A-86525:1996 Produkty drobiarskie - Konserwy drobiowe - Wymagania wspólne. 54. PN-A-86526:1995 Produkty drobiarskie - Wędliny drobiowe - Wymagania wspólne. 55. PN-A-86527:1996 Produkty drobiarskie - Półprodukty z surowego mięsa drobiowego - Wymagania i metody badań. 56. PN-A-86528:1996 Produkty drobiarskie - Wyroby garmażeryjne gotowe z mięsa drobiowego - Wymagania i metody badań. Klasa 123. Przetwory zbożowe i produkty przetworów zbożowych 57. PN-91/A-74017 Przetwory zbożowe i makaron. Pakowanie, przechowywanie i transport. 58. PN-93/A-74020 Przetwory zbożowe. Mąka makaronowa zwyczajna - wraz ze zmianą PN-93/A-74020 Zmiana 2:1996. 59. PN-92/A-74021 Przetwory zbożowe. Mąka makaronowa durum. 60. PN-91/A-74022 Przetwory zbożowe. Mąka pszenna - wraz ze zmianą PN-A-74022/A1:1996. 61. PN-86/A-74032 Przetwory zbożowe. Mąka żytnia. 62. PN-88/A-74036 Przetwory zbożowe. Kasza manna. 63. PN-82/A-74037 Przetwory zbożowe. Płatki owsiane. 64. PN-A-74039:1996 Produkty specjalnego przeznaczenia. Otręby zbożowe. 65. PN-92/A-74101 Pieczywo żytnie - wraz ze zmianą PN-93/A-74101 Zmiana 2:1996. 66. PN-93/A-74103 Pieczywo mieszane - wraz ze zmianą PN-93/A-74103 Zmiana 2:1996. 67. PN-92/A-74105 Pieczywo pszenne zwykłe i wyborowe - wraz ze zmianą PN-92/A-74105 Zmiana 2:1996. 68. PN-94/A-74106 Pieczywo pszenne półcukiernicze - wraz ze zmianą PN-A-74106/A1:1996. 69. PN-A-74109:1996 Pieczywo o przedłużonej trwałości. 70. PN-A-74110:1994 Pieczywo. Pakowanie, przechowywanie i transport - wraz ze zmianą PN-A-74110/A1:1996. 71. PN-A-74123:1997 Produkty dietetyczne. Pieczywo bezglutenowe. 72. PN-87/A-74131 Makaron. 73. PN-93/A-74133 Makaron zwyczajny. 74. PN-79/A-74201 Przetwory zbożowe. Kasza jaglana. 75. PN-60/A-74202 Przetwory zbożowe. Kasza pęczak pszenny. 76. PN-87/A-74203 Przetwory zbożowe. Kasza jęczmienna. 77. PN-76/A-74204 Przetwory zbożowe. Kasza gryczana. 78. PN-A-74205:1997 Przetwory zbożowe - Kaszki i mączki kukurydziane. 79. PN-73/A-74600 Przetwory zbożowe. Groch obłuskany polerowany. Klasa 124. Przetwory ziemniaczane, cukier i wyroby cukiernicze i ciastkarskie 80. PN-84/A-74771 Przetwory skrobiowe. Glukoza krystaliczna. 81. PN-A-74780:1996 Przetwory ziemniaczane - Smażone przekąski ziemniaczane - w zakresie liczby kwasowej i zawartości nadtlenków w tłuszczu oraz wymagań mikrobiologicznych. 82. PN-87/A-74820 Skrobia, pochodne i produkty uboczne. Słownictwo. 83. PN-76/A-74821 Spożywcze przetwory ziemniaczane. Nazwy i określenia. 84. PN-A-74850:1996 Cukier biały. 85. PN-87/A-74852 Produkty przemysłu cukrowniczego. Terminy i określenia. 86. PN-93/A-88000 Wyroby cukiernicze trwałe. Terminologia. 87. PN-93/A-88100 Wyroby cukiernicze trwałe. Guma do żucia. Klasa 125. Produkty owocowe i warzywne 88. PN-71/A-75000 Przetwory owocowe i warzywne. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. 89. PN-70/A-75030 Grzyby świeże i przetwory grzybowe. Nazwy i określenia. 90. PN-69/A-75047 Półprodukty owocowe. Przeciery. 91. PN-A-75048:1994 Przetwory owocowo-warzywne. Soki dla dzieci. 92. PN-A-75049:1996 Przetwory owocowe - Kremogeny. 93. PN-A-75100:1994 Przetwory owocowe. Dżemy. 94. PN-93/A-75102 Przetwory owocowe. Powidła śliwkowe. 95. PN-93/A-75103 Przetwory owocowe. Marmolada. 96. PN-A-75104:1994 Przetwory owocowe. Galaretki. 97. PN-A-75931:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe. 98. PN-64/A-75952 Półprodukty owocowe. Soki owocowe surowe (moszcze). 99. PN-75/A-75953 Przetwory owocowe. Kompoty. 100. PN-70/A-75955 Soki owocowe wysokosłodzone. 101. PN-A-75956:1994 Przetwory owocowe. Nektary. 102. PN-A-75957:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe zagęszczone. 103. PN-A-75958:1994 Produkty warzywne i owocowo-warzywne. Soki. 104. PN-A-75960:1996 Konserwy mięsnowarzywne. 105. PN-93/A-76100 Kawa palona. 106. PN-75/A-77601 Przetwory warzywne. Koncentrat pomidorowy. 107. PN-72/A-77603 Przetwory warzywne. Warzywa suszone. 108. PN-75/A-77605 Przetwory owocowe. Owoce leśne suszone. 109. PN-A-77606:1996 Przetwory warzywne - Przecier pomidorowy. 110. PN-72/A-77700 Przetwory warzywne. Kapusta kwaszona. 111. PN-70/A-77701 Produkty warzywne. Ogórki kwaszone. 112. PN-A-77801:1997 Przetwory warzywne - Ogórki konserwowe i korniszony. 113. PN-76/A-77802 Przetwory warzywne. Fasolka konserwowa. 114. PN-76/A-77803 Przetwory warzywne. Groszek konserwowy. 115. PN-79/A-77804 Przetwory warzywne. Pomidory całe, obierane, sterylizowane. 116. PN-A-77805:1997 Produkty warzywne - Zagęszczony sok z buraków ćwikłowych. 117. PN-77/A-78502 Półprzetwory grzybowe. Grzyby w solance. 118. PN-92/A-78503 Przetwory grzybowe. Grzyby marynowane. 119. PN-80/A-78505 Przetwory grzybowe. Grzyby sterylizowane. 120. PN-89/A-78510 Przetwory grzybowe. Grzyby Suszone. 121. PN-74/A-78515 Przetwory grzybowe. Mączka grzybowa jadalna. 122. PN-92/A-78600 Marchew zamrożona. 123. PN-A-78601:1994 Fasola szparagowa zamrożona. 124. PN-A-78602:1996 Różyczki kalafiora zamrożone. 125. PN-93/A-78650 Borówki czernice zamrożone. 126. PN-A-86950:1995 Majonez. Klasa 126. Tłuszcze roślinne 127. PN-92/A-86907 Margaryna. Wspólne wymagania i badania. 128. PN-86/A-86908 Tłuszcze roślinne jadalne. Rafinowane oleje roślinne. 129. PN-A-86909:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce - Rafinowane tłuszcze uwodornione - w zakresie liczby kwasowej oraz zawartości nadtlenków i sumy kwasów C22 w tłuszczu uwodornionym. 130. PN-74/A-86945 Produkty przemysłu olejarskiego. Klasyfikacja, nazwy i określenia, z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. Klasa 127. Napoje alkoholowe i bezalkoholowe 131. PN-93/A-79021 Wyroby spirytusowe, produkty i półprodukty. Terminologia. 132. PN-93/A-79031 Napoje bezalkoholowe. Terminologia, klasyfikacja - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. 133. PN-93/A-79032 Napoje bezalkoholowe gazowane - wraz ze zmianą PN-A-79032/A1:1996. 134. PN-A-79034:1994 Napoje bezalkoholowe niegazowane. 135. PN-A-79035:1994 Napoje bezalkoholowe niskogazowane. 136. PN-A-79038:1995 Napoje bezalkoholowe gazowane słodzone aspartamem i aspartamem z acesulfamem K. 137. PN-A-79039:1996 Napoje bezalkoholowe gazowane słodzone cukrem i aspartamem, cukrem i aspartamem z acesulfamem K oraz cukrem i acesulfamem K. 138. PN-A-79098:1995 Piwo. 139. PN-80/A-79121 Wino owocowe. 140. PN-A-79122:1996 Wino gronowe. 141. PN-64/A-79123 Miody pitne. 142. PN-A-79124:1996 Aromatyzowane wino gronowe. 143. PN-A-79522:1994 Spirytus rektyfikowany. 144. PN-90/A-79523 Spirytus surowy. 145. PN-A-79530:1995 Wyroby spirytusowe gatunkowe - Wspólne wymagania i badania. 146. PN-A-79531:1995 Wyroby spirytusowe czyste - Wspólne wymagania i badania. 147. PN-75/A-79532 Denaturat. Klasa 128. Wyroby tytoniowe 148. PN-75/A-99000 Tytoń i wyroby tytoniowe. Nazwy i określenia - wraz ze zmianą PN-A-99000/A1:1996. 149. PN-86/A-99005 Wyroby tytoniowe. Papierosy. Wspólne wymagania i badania - wraz ze zmianą PN-86/A-99005 Zmiana 5:1996. 150. PN-ISO 10185:1994 Tytoń i wyroby tytoniowe. Terminologia. Klasa 129. Koncentraty spożywcze, substancje smakowe i konserwujące, drożdże 151. PN-87/A-79002 Drożdże piekarskie prasowane - wraz ze zmianą PN-87/A-79002/A1:1995. 152. PN-75/A-79003 Drożdże piekarskie suszone. 153. PN-A-79733:1996 Ocet. 154. PN-86/A-94000 Koncentraty spożywcze. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji. 155. PN-A-94011:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty lodów. 156. PN-A-94050:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty obiadowe. 157. PN-A-94051:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty deserów. 158. PN-A-94052:1996 Koncentraty spożywcze - Buliony, rosoły i hydrolizaty białkowe. 159. PN-93/A-95000 Koncentraty ciast bezglutenowych. DZIAŁ 15 Rolnictwo i leśnictwo Klasa 150. Przepisy i normy ogólne 1. PN-83/R-04012/00 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Zakres normy i postanowienia ogólne. 2. PN-83/R-04012/01 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Rośliny zbożowe. 3. PN-87/R-04012/02 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Użytki zielone. 4. PN-88/R-04012/03 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Rośliny okopowe - bulwy ziemniaka. 5. PN-88/R-04013 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Oznaczanie powietrznie suchej i suchej masy. 6. PN-91/R-04014 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Metody mineralizacji materiału roślinnego do oznaczania makro- i mikroelementów. 7. PN-92/R-04016 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego cynku. 8. PN-92/R-04017 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnej miedzi. 9. PN-93/R-04018 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego boru. 10. PN-93/R-04019 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego manganu. 11. PN-R-04020:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego magnezu. 12. PN-R-04021:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego żelaza. 13. PN-R-04022:1996 Analiza chemiczno-rolnicza gleby - Oznaczanie zawartości przyswajalnego potasu w glebach mineralnych. 14. PN-R-04023:1996 Analiza chemiczno-rolnicza gleby - Oznaczanie zawartości przyswajalnego fosforu w glebach mineralnych. 15. PN-83/R-04150 Zabiegi uprawowe. Nazwy i określenia. Klasa 151. Materiał siewny upraw polowych 16. PN-78/R-65023 Materiał siewny. Nasiona roślin rolniczych. 17. PN-79/R-65648 Materiał siewny. Sadzeniaki ziemniaka. Klasa 152. Produkty upraw polowych 18. PN-75/R-65031 Ziarno roślin strączkowych jadalnych. Fasola. 19. PN-81/R-65032 Ziarno roślin strączkowych jadalnych. Groch. 20. PN-90/R-66151 Rośliny przemysłowe oleiste. Ziarno rzepaku i rzepiku podwójnie ulepszonego - w zakresie zawartości kwasu erukowego w tłuszczu. 21. PN-75/R-74450 Rośliny okopowe. Ziemniaki jadalne. 22. PN-75/R-74453 Rośliny okopowe. Ziemniaki jadalne wczesne. Klasa 153. Owoce, warzywa, rośliny zielarskie, grzyby, kwiaty 23. PN-R-67008:1996 Materiał siewny. Nasiona drzew owocowych. 24. PN-R-67009:1997 Materiał siewny. Nasiona roślin zielarskich. 25. PN-84/R-67010 Materiał szkółkarski. Podkładki drzew i krzewów owocowych. 26. PN-83/R-67011 Materiał szkółkarski. Drzewka owocowe - jabłonie, grusze, śliwy, czereśnie, wiśnie, brzoskwinie i morele - z wyłączeniem części dotyczącej etykietowania opakowań jednostkowych drzewek owocowych. 27. PN-91/R-67012 Materiał szkółkarski. Zrazy i sadzonki roślin sadowniczych. 28. PN-R-67013:1996 Materiał siewny. Drzewka orzecha włoskiego. 29. PN-R-67032:1996 Materiał siewny. Nasiona roślin kwiaciarskich. 30. PN-R-67040:1996 Materiał szkółkarski. Sadzonki truskawki i poziomki. 31. PN-R-67041:1996 Materiał szkółkarski. Aronia czarnoowocowa. 32. PN-R-67042:1996 Materiał szkółkarski. Borówka wysoka. 33. PN-R-67043:1996 Materiał szkółkarski. Sadzonki maliny i jeżyny. 34. PN-R-67045:1996 Materiał szkółkarski. Krzewy leszczyny. 35. PN-R-67046:1996 Materiał szkółkarski. Rośliny porzeczek agrestu i winorośli. 36. PN-R-67050:1996 Materiał siewny. Nasiona roślin warzywnych. 37. PN-69/R-75021 Owoce świeże. Badanie jakości. 38. PN-84/R-75024 Owoce świeże. Jabłka. 39. PN-73/R-75025 Owoce świeże. Gruszki. 40. PN-73/R-75026 Owoce świeże. Śliwki. 41. PN-72/R-75027 Owoce świeże. Czereśnie. 42. PN-72/R-75028 Owoce świeże. Wiśnie. 43. PN-R-75031:1996 Agrest. 44. PN-R-75033:1996 Porzeczka. 45. PN-75/R-75078 Grzyby świeże. Pieczarki uprawne. 46. PN-92/R-75100 Album części morfologicznych i strukturalnych owoców. 47. PN-R-75349:1996 Uprawy warzywne i ozdobne pod osłonami - Terminologia. 48. PN-70/R-75350 Warzywa świeże. Podstawowe nazwy i określenia. 49. PN-89/R-75351 Album części morfologicznych i strukturalnych warzyw. 50. PN-71/R-75356 Warzywa świeże. Badanie jakości. 51. PN-87/R-75357 Warzywa świeże. Cebula. 52. PN-84/R-75358 Warzywa świeże. Marchew. 53. PN-85/R-75359 Warzywa świeże. Ogórki. 54. PN-72/R-75361 Warzywa świeże. Kalafiory. 55. PN-72/R-75362 Warzywa świeże. Kapusta. 56. PN-91/R-75368 Warzywa świeże. Pomidory. 57. PN-R-75409:1996 Przechowywanie warzyw - Terminologia. 58. PN-R-75502:1996 Morele. 59. PN-R-75505:1996 Bakłażan. 60. PN-R-75508:1996 Kapusta brukselska. 61. PN-R-75518:1996 Czosnek. 62. PN-R-75519:1996 Winogrona. 63. PN-R-75521:1996 Por. 64. PN-R-75522:1996 Sałaty oraz endywie o liściach kędzierzawych i endywie o liściach szerokich (batawie). 65. PN-R-75526:1996 Brzoskwinie i nektaryny. 66. PN-R-75528:1996 Papryka słodka. 67. PN-R-75532:1996 Maliny. 68. PN-R-75534:1996 Szpinak. 69. PN-R-75535:1996 Truskawki. 70. PN-R-75538:1996 Cykoria sałatowa. 71. PN-R-75541:1996 Cukinia. 72. PN-73/R-75761 Warzywa świeże. Szparagi. 73. PN-77/R-75762 Warzywa świeże. Fasola szparagowa. 74. PN-80/R-75763 Warzywa świeże. Groch zielony. 75. PN-76/R-78505 Grzyby świeże. Klasa 154. Produkty paszowe 76. PN-66/R-64740 Mleko i przetwory mleczarskie. Mleko odtłuszczone paszowe. 77. PN-75/R-64766 Pasze. Otręby zbożowe. 78. PN-80/R-64773 Pasze sypkie. Śruty i expellery z nasion oleistych. 79. PN-93/R-64801 Pasze. Mączki paszowe pochodzenia zwierzęcego. 80. PN-67/R-64804 Przetwory zbożowe przeznaczone na pasze. Śruty zbożowe. 81. PN-92/R-64809 Wytyczne sanitarnohigieniczne w produkcji mączek paszowych i tłuszczów technicznych pochodzenia zwierzęcego. 82. PN-64/R-64812 Mieszanki paszowe. Wymagania sanitarnohigieniczne w produkcji. Klasa 155. Pszczelarstwo 83. PN-88/A-77626 Miód pszczeli. 84. PN-A-77627:1996 Koncentrat propolisu. 85. PN-R-78891:1996 Propolis - kit pszczeli. 86. PN-R-78892:1996 Świeże mleko pszczele. 87. PN-R-78893:1996 Obnóża pyłkowe. Klasa 157. Produkcja zwierzęca 88. PN-87/P-22027 Skóry surowe futrzarskie. Nazwy i określenia. 89. PN-90/R-22253 Pierze pościelowe. 90. PN-83/R-78002 Konie rzeźne powyżej dwóch lat. 91. PN-64/R-78003 Klasyfikacja koni, bydła, trzody chlewnej i owiec według wieku. 92. PN-83/R-78004 Konie rzeźne. Źrebięta w wieku od 6 do 24 miesięcy. 93. PN-92/R-78101 Trzoda chlewna. Terminologia. 94. PN-92/R-78102 Bydło. Terminologia. 95. PN-62/R-78219 Trzoda chlewna. Prosięta i warchlaki. 96. PN-84/R-78220 Tuczniki i tusze bekonowe. 97. PN-76/R-78310 Zwierzęta rzeźne. Króliki. 98. PN-76/R-78311 Zwierzęta rzeźne. Nutrie. 99. PN-92/R-78550 Drób rzeźny. Brojlery, kurczęta, kury i koguty. 100. PN-93/R-78551 Drób rzeźny. Indyki. 101. PN-93/R-78552 Drób rzeźny. Kaczki, gęsi, kaczki brojlery i gęsi brojlery. 102. PN-85/R-78563 Jaja kurze wylęgowe. Klasa 158. Zwierzyna łowna, zwierzęta futerkowe, ryby 103. PN-76/R-93000 Rybactwo stawowe. Nazwy i określenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 27 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych. (Dz. U. Nr 83, poz. 536) Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania", stanowiący załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych (Dz. U. Nr 40, poz. 153, z 1995 r. Nr 2, poz. 9 i Nr 127, poz. 612 oraz z 1996 r. Nr 65, poz. 323), otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 27 czerwca 1997 r. (poz. 536) WYKAZ NORM BRANŻOWYCH DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA DZIAŁ 01 Górnictwo, kopaliny Klasa 011. Kopaliny węglowe Grupa 0119. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 1. BN-77/0520-01 Torf i wyroby z torfu. Oznaczanie stopnia rozkładu torfu. 2. BN-72/0520-06 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie zawartości popiołu. 3. BN-72/0520-07 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie zawartości wody. 4. BN-72/0520-08 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie pojemności wodnej. 5. BN-72/0520-09 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie odczynu (pH w H2O). DZIAŁ 07 Budownictwo i materiały budowlane Klasa 072. Technika sanitarna i pożarnicza Grupa 0721. Wodociągi i kanalizacja 1. BN-82/9192-06 Wodociągi wiejskie. Szczelność przewodów z PCW układanych metodą bezodkrywkową. Wymagania i badania przy odbiorze. 2. BN-88/9192-07 Wodociągi wiejskie. Wbudowanie zestawów wodomierzowych na przyłączach wodociągowych. Klasa 077. Urządzenia hydrotechniczne Grupa 0773. Melioracja. Zabezpieczanie i umacnianie brzegów 3. BN-83/8959-01 Urządzenia melioracji wodnych. Nasypy. Wymagania i badania przy odbiorze. 4. BN-74/9191-01 Urządzenia wodnomelioracyjne. Przepusty z rur betonowych i żelbetowych. Wymagania i badania przy odbiorze. 5. BN-75/9191-04 Urządzenia wodnomelioracyjne. Bród. Wymagania i badania. 6. BN-79/9191-05 Urządzenia melioracji wodnych. Mnichy drewniane. 7. BN-84/9191-07 Urządzenia melioracji wodnych. Otwory jazów. Wymiary. 8. BN-73/9191-10 Urządzenia wodnomelioracyjne. Zastawki. Wymiary. 9. BN-74/9191-11 Urządzenia wodnomelioracyjne. Stopnie. Wymiary. 10. BN-89/9191-12 Nawodnienia. Deszczowanie. Podstawowe pojęcia i określenia technologiczne. 11. BN-76/9191-13 Urządzenia wodnomelioracyjne. Mnichy żelbetowe. Wymiary. 12. BN-85/9191-15 Nawodnienia umiejscowione. Nazwy i określenia. 13. BN-89/9191-17 Nawodnienia umiejscowione. Przewody nawadniające. Określenia i metody badań. 14. BN-89/9191-18 Nawodnienia umiejscowione. Emitery. Określenia i metody badań. Grupa 0774. Roboty ziemne i regulacji dna 15. BN-75/9191-06 Urządzenia wodno-melioracyjne. Wodopój. Wymagania i badania. DZIAŁ 12 Produkty spożywcze Klasa 120. Przepisy i normy ogólne Grupa 1209. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 1. BN-86/8160-10 Towary żywnościowe. Wytyczne zamrażania w chłodniach. Klasa 121. Mięso, produkty mięsne i mleczarskie Grupa 1210. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne 2. BN-81/8030-01 Wymagania techniczno-sanitarne dla zakładów produkujących drób bity. 3. BN-91/8150-03 Wyroby garmażeryjne. Nazwy, określenia i klasyfikacja. Grupa 1211. Mięso, przetwory mięsne i wyroby garmażeryjne 4. BN-83/8151-01 Wyroby garmażeryjne mączno-kaszowo-warzywne z dodatkiem surowców mięsnych. Wymagania ogólne. 5. BN-87/8151-52 Wyroby garmażeryjne. Wyroby z mięsa króliczego oraz z dodatkiem mięsa króliczego. 6. BN-84/8154-02 Wyroby garmażeryjne gotowe. Sałatki. Wymagania i badania. 7. BN-83/8157-01 Wyroby garmażeryjne. Galarety mięsne. Grupa 1213. Konserwy i koncentraty mięsne 8. BN-88/8016-04 Konserwy mięsne pasteryzowane w puszkach blaszanych. 9. BN-91/8016-07 Konserwy mięsne. Szynka i łopatka. Wymagania i badania. 10. BN-67/8017-06 Konserwy w opakowaniach szklanych. 11. BN-89/8017-07 Konserwy mięsne sterylizowane w puszkach blaszanych. 12. BN-91/8017-10 Konserwy mięsne sterylizowane w puszkach blaszanych - porcjowe. 13. BN-81/9244-01 Konserwy z dziczyzny sterylizowane. Grupa 1218. Pozostałe produkty spożywcze i techniczne przemysłu mięsnego i mleczarskiego 14. BN-89/8019-01 Masa tłuszczowobiałkowa z mechanicznego odmięśniania kości. Grupa 1219. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 15. BN-66/8012-12 Żółć zwierzęca konserwowana chemicznie oraz jej koncentraty. Pobieranie próbek i metody badań. 16. BN-81/8012-16 Osłonka białkowa do wędlin. Metody badań fizykochemicznych. Klasa 122. Ryby i produkty rybne Grupa 1227. Wyroby kulinarne z ryb i kawior 17. BN-85/8152-01 Wyroby garmażeryjne rybne. Klasa 123. Przetwory zbożowe i produkty przetworów zbożowych Grupa 1232. Pieczywo 18. BN-76/8079-01 Pieczywo i wyroby piekarskie pozostałe. Bułka tarta. Grupa 1239. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 19. BN-84/8070-06 Wyroby piekarskie i ciastkarskie. Mikrobiologiczne metody badań. Klasa 124. Przetwory ziemniaczane, cukier i wyroby cukiernicze i ciastkarskie Grupa 1240. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne 20. BN-80/8070-02 Wyroby i półprodukty ciastkarskie. Nazwy i określenia. Grupa 1242. Wyroby cukiernicze i ciastkarskie 21. BN-89/8092-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Karmelki twarde. 22. BN-90/8092-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Karmelki nadziewane i małonadziewane. 23. BN-89/8092-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Drażetki. 24. BN-79/8092-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Cukierki pudrowe prasowane. Wymagania wspólne. 25. BN-83/8093-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Pomadki krystaliczne. 26. BN-85/8093-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Pomadki niekrystaliczne. 27. BN-88/8093-05 Wyroby cukiernicze trwałe. Gumki. 28. BN-87/8094-01 Półprodukty cukiernicze. Kuwertura. 29. BN-87/8094-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Kakao. 30. BN-86/8094-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladowane (w czekoladzie). 31. BN-87/8094-08 Półprodukty cukiernicze. Tłuszcz kakaowy. 32. BN-89/8094-09 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby w polewie kakaowej 33. BN-82/8094-10 Półprodukty cukiernicze. Polewa mlecznotłuszczowa. 34. BN-83/8094-11 Półprodukty cukiernicze. Polewa kakaowa. 35. BN-87/8094-12 Półprodukty cukiernicze. Kakao przemysłowe. 36. BN-88/8094-13 Półprodukty cukiernicze. Masa czekoladopodobna. 37. BN-88/8094-14 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby z masy czekoladopodobnej. 38. BN-90/8094-17 Wyroby cukiernicze trwałe. Pobieranie próbek do badań mikrobiologicznych. 39. BN-76/8095-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Czekolada do picia. 40. BN-90/8095-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Czekolada pełna i nadziewana. 41. BN-79/8096-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby grylażowe. Sezamki. 42. BN-78/8096-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Chałwa. 43. BN-79/8096-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Nugaty. Wymagania wspólne. 44. BN-79/8096-05 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby grylażowe. Wymagania wspólne. 45. BN-90/8097-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Herbatniki. 46. BN-89/8097-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Pierniki. 47. BN-80/8097-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Wafle suche. 48. BN-78/8097-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Sucharki. Wymagania wspólne. 49. BN-84/8097-06 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo piankowe. 50. BN-91/8097-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo parzone. 51. BN-90/8097-08 Wyroby cukiernicze trwałe. Wafle przekładane i nadziewane. 52. BN-71/8097-10 Wyroby cukiernicze trwałe. Suchary. Wymagania wspólne. 53. BN-87/8097-11 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladopodobne nie nadziewane. 54. BN-80/8097-15 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo drożdżowe. Paluszki. Wymagania wspólne. 55. BN-84/8097-18 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladopodobne nadziewane. 56. BN-76/8098-12 Wyroby ciastkarskie z ciasta drożdżowego. Sucharki dietetyczne wzbogacone w żelazo. 57. BN-76/8098-13 Wyroby ciastkarskie z ciasta drożdżowego. Dietetyczne sucharki skrobiowe bezsolne. 58. BN-81/8099-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Galaretki. Wymagania wspólne. 59. BN-75/8099-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Marmoladki. Wymagania i badania. Grupa 1243. Przetwory ziemniaczane 60. BN-75/8084-01 Przetwory skrobiowe. Mączka budyniowa. Grupa 1244. Półfabrykaty cukiernicze 61. BN-69/8094-07 Półprodukty cukiernicze. Miazga kakaowa. Grupa 1249. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 62. BN-90/8070-13 Wyroby i półprodukty ciastkarskie. Metody badań organoleptycznych i fizykochemicznych. 63. BN-90/8080-03 Skrobie modyfikowane dla włókiennictwa. Metody badań. 64. BN-74/8085-02 Metody badań klejów skrobiowych i dekstrynowych. 65. BN-65/8090-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie sedymentacji. 66. BN-79/8090-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie lepkości. 67. BN-68/8090-09 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie witaminy C. 68. BN-69/8090-10 Tłuszcz kakaowy. Oznaczanie temperatury mięknięcia i całkowitego sklarowania. 69. BN-70/8090-13 Wyroby cukiernicze trwałe. Badania organoleptyczne. 70. BN-79/8094-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie stopnia rozdrobnienia. Klasa 125. Produkty owocowe i warzywne Grupa 1250. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne 71. BN-88/8165-21 Mrożone owoce i warzywa. Podstawowe określenia i podział. Grupa 1251. Owoce, jagody, warzywa, grzyby suszone i orzechy 72. BN-80/8125-04 Przetwory owocowe. Owoce suszone. Grupa 1252. Owoce, jagody, warzywa, grzyby marynowane i solone 73. BN-74/9230-01 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów sterylizowanych. 74. BN-75/9230-02 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów suszonych i mączki grzybowej jadalnej. 75. BN-85/9230-03 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów marynowanych. 76. BN-70/9233-06 Produkty grzybowe. Ekstrakt grzybowy. 77. BN-76/9233-07 Produkty grzybowe. Grzyby duszone w tłuszczu. 78. BN-78/9233-08 Przetwory grzybowe. Grzyby marynowane z warzywami. Grupa 1253. Przetwory i konserwy owocowo-warzywne 79. BN-70/8120-01 Produkty warzywne. Konserwy warzywne w zalewie. Wymagania mikrobiologiczne. 80. BN-70/8120-02 Produkty owocowe pasteryzowane. Wymagania mikrobiologiczne. 81. BN-85/8121-07 Przetwory owocowo-warzywne. Przetarte owoce i warzywa dla dzieci. 82. BN-64/8122-01 Produkty warzywne. Pomidory konserwowe. 83. BN-64/8122-02 Produkty warzywne. Szpinak konserwowy. 84. BN-64/8122-03 Produkty warzywne. Marchew konserwowa. 85. BN-64/8122-04 Produkty warzywne. Brukselka konserwowa. 86. BN-80/8122-05 Produkty warzywne. Buraczki ćwikłowe konserwowe. 87. BN-64/8122-06 Produkty warzywne. Kalafiory konserwowe. 88. BN-79/8122-07 Produkty warzywne. Szczaw konserwowy. 89. BN-81/8122-08 Przetwory warzywne. Mieszanki warzywne konserwowe. 90. BN-86/8122-10 Przetwory warzywne. Papryka. 91. BN-73/8122-11 Półprodukty warzywne. Szparagi konserwowe. 92. BN-82/8122-13 Przetwory warzywne. Bób konserwowy. 93. BN-70/8123-01 Fasola w sosie pomidorowym. 94. BN-72/8123-02 Przetwory warzywne i owocowe. Sosy. 95. BN-75/8123-04 Półprzetwory owocowe. Pulpy owocowe. 96. BN-75/8124-01 Przetwory warzywno-owocowe. Pikle. 97. BN-64/8124-02 Przetwory warzywne. Ćwikła z chrzanem. 98. BN-71/8124-03 Przetwory warzywne. Chrzan w occie. 99. BN-86/8124-05 Przetwory warzywno-owocowo-grzybowe. Sałatki. 100. BN-67/8124-06 Produkty warzywne. Cebula konserwowa. 101. BN-73/8124-07 Przetwory owocowe. Śliwki w occie. 102. BN-76/8124-08 Przetwory warzywne. Dynia w occie. 103. BN-77/8124-09 Przetwory warzywne. Ogórki konserwowe praskie. 104. BN-74/8125-02 Przetwory warzywne. Koncentrat i sok pomidorowy. Wymagania mikrobiologiczne. 105. BN-76/8127-05 Przetwory warzywne. Przeciery z ogórków kwaszonych. Grupa 1255. Sosy. Przyprawy 106. BN-76/8132-08 Musztarda. 107. BN-77/8132-12 Produkty spożywcze. Pieprz ziołowy. Grupa 1257. Owoce, jagody i warzywa mrożone 108. BN-89/8165-02 Truskawki zamrożone. 109. BN-85/8165-03 Szpinak zamrożony. 110. BN-84/8165-07 Groch zielony zamrożony. 111. BN-87/8165-14 Wiśnie zamrożone. 112. BN-75/8165-16 Śliwki węgierki zamrożone. 113. BN-83/8165-26 Mieszanki warzywne zamrożone. 114. BN-75/8165-28 Agrest zamrożony. Grupa 1258. Konserwy warzywno-mięsne 115. BN-85/8135-04 Bobo-Vita. Konserwy warzywno-mięsne dla dzieci. Grupa 1259. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 116. BN-81/8110-01 Preparaty pektynowe. Metody badań. 117. BN-85/8130-06 Bobo-Vita. Konserwy warzywno-mięsne dla dzieci. Pobieranie próbek i metody badań. 118. BN-73/8135-03 Konserwy warzywno-mięsne i mięsno-warzywne sterylizowane. Wymagania mikrobiologiczne. 119. BN-90/8165-13 Mrożone owoce i warzywa. Pakowanie i znakowanie. 120. BN-78/8191-07 Ziarno kakaowe. Pobieranie próbek. Metody badań. Klasa 126. Tłuszcze roślinne Grupa 1262. Oleje roślinne jadalne 121. BN-91/8053-16 Tłuszcze roślinne jadalne. Tłuszcze przeestryfikowane. Grupa 1265. Oleje eteryczne 122. BN-82/8172-01 Olejki eteryczne gotowe. 123. BN-80/8173-03 Olejki eteryczne surowe. Grupa 1268. Pozostałe produkty przemysłu olejarskiego 124. BN-87/8053-01 Tłuszcze cukiernicze i piekarskie. 125. BN-81/8053-09 Tłuszcz. Tłuszcze kuchenne. 126. BN-81/8054-01 Lecytyna rzepakowa i sojowa. 127. BN-71/8054-03 Metody badań cech fizykochemicznych ziemi bielącej do rafinacji olejów jadalnych. Grupa 1269. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 128. BN-86/8050-04 Margaryna. Badanie mikrobiologiczne. 129. BN-72/8050-08 Tłuszcze roślinne jadalne. Metody badań. Oznaczanie stabilności. Klasa 128. Wyroby tytoniowe Grupa 1281. Tytoń 130. BN-72/8139-02 Tytonie fajkowe. Grupa 1282. Papierosy. Cygara 131. BN-75/8139-03 Cygara i cygaretki. Klasa 129. Koncentraty spożywcze, substancje smakowe i konserwujące, drożdże Grupa 1291. Esencje spożywcze, kwasy, barwniki i dodatki 132. BN-80/8132-16 Produkty spożywcze. Mieszanki przyprawowe do kiełbas, konserw, wędlin podrobowych i wyrobów garmażeryjnych. 133. BN-65/8171-11 Barwniki roślinne. Ekstrakt karotenowy. 134. BN-86/8173-02 Esencje spożywcze. Grupa 1292. Drożdże 135. BN-75/8143-05 Drożdże piwowarskie nastawne. Grupa 1293. Koncentraty spożywcze 136. BN-86/8134-03 Modyfikowane mleko i mieszanki mleczne dla niemowląt typu Bebiko. 137. BN-86/8134-05 Koncentraty spożywcze. Odżywki specjalne dla niemowląt i dzieci starszych. Kleiki zbożowe. 138. BN-86/8134-07 Koncentraty spożywcze. Odżywki specjalne dla niemowląt i dzieci starszych. Kaszki zbożowe błyskawiczne. 139. BN-82/8136-05 Ekstrakty kaw zbożowych. 140. BN-90/8138-02 Koncentraty spożywcze. Napoje orzeźwiające w proszku. Grupa 1299. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 141. BN-86/8130-02 Koncentraty spożywcze. Oznaczanie zawartości błonnika pokarmowego. 142. BN-84/8130-04 Odżywki sypkie. Pobieranie próbek i metody badań. DZIAŁ 14 Ochrona zdrowia i środowiska, przedmioty z dziedziny higieny i potrzeb sanitarnych Klasa 146. Surowce lecznicze pochodzenia roślinnego Grupa 1461. Pąki. Kora 1. BN-89/8177-01 Produkty zielarskie leczniczo-przemysłowe. Kory suszone. DZIAŁ 15 Rolnictwo i leśnictwo Grupa 1500. Terminy i oznaczenia 1. BN-75/9100-02 Gospodarka ziemią w rolnictwie. Nazwy i określenia. 2. BN-79/9100-03 Gnojowica. Nazwy i określenia. 3. BN-84/9100-04 Rośliny przemysłowe. Chmiel. Nazwy i określenia. 4. BN-88/9100-07 Erozja gleb i melioracje przeciwerozyjne. Terminologia. Grupa 1502. Normy obliczania i agrotechniczne 5. BN-78/9180-02 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Pobieranie próbek. 6. BN-75/9180-03 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie wartości pH. 7. BN-75/9180-04 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie kwasowości hydrolitycznej. 8. BN-79/9180-05 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości przyswajalnego magnezu w glebie - z wyłączeniem części dotyczącej gleb mineralnych. 9. BN-76/9180-06 Gleby i utwory mineralne. Pobieranie próbek i oznaczanie składu mechanicznego. 10. BN-78/9180-11 Gleby i utwory mineralne. Podział na frakcje i grupy granulometryczne. 11. BN-79/9180-16 Gleba. Oznaczanie azotu azotanowego. 12. BN-79/9180-18 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie molibdenu w glebie. 13. BN-84/9180-31 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Pobieranie próbek na plantacjach chmielu. 14. BN-85/9180-32 Oznaczanie zawartości przyswajalnego fosforu i potasu w glebach organicznych. Grupa 1509. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 15. BN-80/9103-02 Gnojownica. Pobieranie próbek. Klasa 152. Produkty upraw polowych Grupa 1522. Rośliny oleiste 16. BN-80/9184-01 Rośliny przemysłowe oleiste. Ziarno (niełupki) słonecznika. Grupa 1524. Rośliny zbożowe 17. BN-87/9131-13 Ziarno zbóż. Jęczmień browarny. 18. BN-89/9131-14 Jęczmień. Klasa 153. Owoce, warzywa, rośliny zielarskie, grzyby, kwiaty Grupa 1530. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne 19. BN-82/9100-01 Nazwy i określenia w sadownictwie. Klasa 154. Produkty paszowe Grupa 1545. Dodatki do mieszanek paszowych 20. BN-89/8186-01 Tłuszcze zwierzęce topione techniczne i paszowe. 21. BN-84/9164-23 Pasze. Fosforany paszowe. Grupa 1549. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 22. BN-78/9160-09 Pasze. Oznaczanie clopidolu w premiksach i mieszankach paszowych. 23. BN-84/9160-25 Pasze. Oznaczanie halofuginonu w preparatach, premiksach i mieszankach paszowych metodą chromatografii gazowej. 24. BN-84/9160-26 Pasze. Oznaczanie salinomycyny w preparatach, premiksach i mieszankach paszowych metodą mikrobiologiczną. 25. BN-86/9160-34 Pasze. Oznaczanie lasalocidu w premiksach i mieszankach paszowych. 26. BN-86/9160-36 Pasze. Oznaczanie cynk-bacytracyny w premiksach i mieszankach paszowych. 27. BN-86/9160-37 Pasze. Oznaczanie robenidyny w preparatach, premiksach i mieszankach paszowych. 28. BN-89/9160-39 Pasze. Oznaczanie Cygro w premiksach i mieszankach paszowych. 29. BN-89/9160-40 Pasze. Oznaczanie narasinu w premiksach i mieszankach paszowych metodą mikrobiologiczną. 30. BN-90/9160-43 Pasze. Oznaczanie BHT, BHA i Ethoxyguinu w preparatach, premiksach i tłuszczach paszowych. 31. BN-91/9160-44 Pasze. Oznaczanie selenu w preparatach i premiksach paszowych. Klasa 155. Pszczelarstwo Grupa 1553. Wosk, węza, woszczyna, kit pszczeli 32. BN-80/9161-01 Węza pszczela. Klasa 157. Produkcja zwierzęca Grupa 1578. Drób i produkty hodowli drobiu 33. BN-72/9145-01 Jaja wylęgowe indycze, kacze i gęsie. 34. BN-74/9145-02 Jaja wylęgowe bażantów, przepiórek japońskich i kaczek krzyżówek. 35. 85/9145-04 Drób i pisklęta jednodniowe. Klasa 158. Zwierzyna łowna, zwierzęta futerkowe, ryby Grupa 1580. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne 36. BN-74/9197-01 Urządzenia elektryczne w rybactwie. Urządzenia elektryczne do połowu ryb i przegradzania drogi rybom w wodach śródlądowych. Grupa 1587. Hodowla ryb oraz sprzęt i urządzenia 37. BN-88/9147-11 Ryby hodowlane. Materiał zarybieniowy łososia i troci. Grupa 1589. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie. Przechowywanie. Transport 38. BN-88/9147-03 Ryby hodowlane. Przewóz materiału zarybieniowego troci, łososia i pstrągów. Grupa 1595. Melioracja terenów rolniczych 39. BN-75/9192-01 Urządzenia wodnomelioracyjne. Poidła na pastwiskach i okólnikach. Wymagania i badania. 40. BN-82/9193-01 Zagospodarowanie pomelioracyjne. Wymagania i badania przy odbiorze. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie określenia wzorów umundurowania, oznak służby, dystynkcji, znaków identyfikacyjnych i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz zasad i sposobów noszenia umundurowania i orderów, odznaczeń, medali, odznak oraz znaków identyfikacyjnych. (Dz. U. Nr 84, poz. 537) Na podstawie art. 17 pkt 1 lit. a) i b) ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Funkcjonariusze Służby Więziennej, zwani dalej "funkcjonariuszami", noszą umundurowanie służbowe - letnie lub zimowe i umundurowanie wyjściowe na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu. § 2. 1. Funkcjonariusze noszą umundurowanie letnie w okresie letnim trwającym od dnia 1 maja do dnia 30 września. 2. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zimowe w okresie zimowym trwającym od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. 3. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy, w których, w zależności od panujących warunków atmosferycznych, dopuszczalne jest noszenie umundurowania letniego lub zimowego. § 3. 1. Funkcjonariuszom nie wolno nosić składników umundurowania w połączeniu z elementami ubioru cywilnego oraz z przedmiotami, które naruszają powagę munduru. 2. Funkcjonariuszom wolno nosić składniki umundurowania w połączeniu ze składnikami wyposażenia specjalnego tylko w przypadkach określonych w rozporządzeniu. § 4. 1. Funkcjonariusze mogą nosić tylko te składniki umundurowania oraz składniki wyposażenia specjalnego, które zostały wykonane zgodnie z obowiązującymi wzorami. 2. Składniki umundurowania oraz składniki wyposażenia specjalnego powinny być należycie dopasowane, czyste i wyprasowane. § 5. 1. Podstawowymi składnikami umundurowania funkcjonariuszy są: 1) czapka służbowa zimowa i letnia z otokiem granatowym, 2) furażerka, 3) czapka futrzana, 4) mundur wyjściowy (dla generała ze spodniami z lampasem granatowym), 5) mundur służbowy zimowy i letni, 6) płaszcz zimowy i letni, 7) kurtka zimowa i letnia, 8) wiatrówka letnia, 9) spodnie letnie (dla generała z lampasem granatowym), 10) rękawiczki w kolorze czarnym, 11) koszula wyjściowa w kolorze białym, 12) koszula służbowa i koszula letnia, 13) pas i obuwie w kolorze czarnym, 14) dystynkcje i oznaki służby. 2. Składniki umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-9 i 12, są koloru stalowoniebieskiego. 3. Szczegółowe normy umundurowania określają odrębne przepisy. 4. Wzory umundurowania letniego i zimowego funkcjonariuszy oraz wzory sznurów galowych określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Do munduru służbowego nosi się odpowiednio czapkę służbową zimową lub letnią albo czapkę futrzaną. 2. Do munduru wyjściowego nosi się czapkę służbową zimową lub - w okresie zimowym - czapkę futrzaną. 3. Furażerkę nosi się do wiatrówki, koszuli służbowej lub letniej. 4. Czapkę służbową i furażerkę nosi się lekko przechyloną w kierunku prawego ucha. Czapkę futrzaną nosi się nałożoną prosto. W zależności od warunków atmosferycznych czapkę futrzaną można nosić z opuszczonymi klapami. § 7. 1. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym, orderami, odznaczeniami, medalami i odznakami nosi się z okazji: 1) świąt państwowych, 2) wręczania sztandarów, orderów, odznaczeń i medali, 3) innych ważnych uroczystości. 2. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym i baretkami orderów, odznaczeń i medali nosi się podczas: 1) oficjalnych spotkań i innych szczególnych uroczystości, jeżeli kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej nie postanowi inaczej, 2) uroczystości nadania stopnia i ślubowania funkcjonariuszy, 3) innych okoliczności, w których zwyczajowo przyjęty jest strój wieczorowy, jeżeli funkcjonariusz występuje w umundurowaniu. 3. Mundur wyjściowy bez sznura galowego nosi się: 1) podczas wystąpień w charakterze przedstawiciela Służby Więziennej na oficjalnych spotkaniach lub uroczystościach, jeżeli nie zachodzi konieczność występowania w mundurze wyjściowym ze sznurem galowym, 2) W czasie uczestniczenia w pogrzebach z udziałem asyst honorowych. 4. W czasie indywidualnego uczestnictwa w uroczystościach religijnych noszenie munduru określonego w ust. 2 lub 3 pozostawia się uznaniu funkcjonariusza. § 8. Funkcjonariusz kobieta może nosić jako składnik umundurowania spódnicę lub spodnie. § 9. 1. Płaszcz letni nosi się z paskiem, którego klamra powinna znajdować się na linii guzików płaszcza. Stosownie do warunków atmosferycznych, można nosić płaszcz letni z podpinką. 2. Kurtkę letnią i zimową nosi się zapiętą pod szyją. W zależności od warunków atmosferycznych dopuszcza się rozpięcie haftki kołnierza i dwóch pierwszych guzików kurtki zimowej oraz rozpięcie pierwszego zapięcia i rozsunięcie zamka błyskawicznego do wysokości drugiego zapięcia kurtki letniej. 3. Pelerynę nosi się w czasie opadów atmosferycznych w ciągu całego roku, zarówno do umundurowania, jak i do wyposażenia specjalnego. § 10. 1. Wiatrówkę letnią nosi się z zapiętą wkładką dekoltową bez koszuli i krawata. 2. Sweter nosi się na koszuli służbowej. Kołnierzyk koszuli musi być schowany pod swetrem, a jego górna krawędź powinna nieznacznie wystawać ponad krawędź ściągacza swetra. 3. Koszule nosi się tak, aby górna krawędź kołnierzyka wystawała nieznacznie ponad kołnierz kurtki mundurowej. Mankiety koszuli służbowej i wyjściowej nosi się zapięte na guziki. 4. W okresie letnim dopuszcza się noszenie koszuli służbowej lub letniej bez kurtki munduru służbowego letniego. Koszulę służbową nosi się z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką. Koszulę letnią można nosić z rozpiętym i wyłożonym kołnierzem lub z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką. § 11. 1. Krawat nosi się zawiązany na podwójny węzeł. Węzeł powinien przylegać do zapiętego kołnierzyka koszuli.. Dolna krawędź krawata powinna znajdować się na linii pasa spodni. 2. Szalik zimowy i letni nosi się pod płaszczem lub kurtką. Górna krawędź szalika powinna nieznacznie wystawać ponad kołnierz płaszcza. 3. Rękawiczki letnie i zimowe nosi się odpowiednio do okresów, o których mowa w § 2. § 12. W okresie zimowym, w zależności od warunków atmosferycznych, funkcjonariusz mężczyzna nosi półbuty, buty służbowe lub trzewiki zimowe, funkcjonariusz kobieta - półbuty, buty służbowe damskie lub botki. § 13. 1. Pas główny noszą funkcjonariusze: 1) występujący: a) z bronią, b) w wyposażeniu specjalnym, c) w trzewikach bukatowych lub butach z cholewami, 2) na polecenie kierownika jednostki. 2. Przy noszeniu składników umundurowania i składników wyposażenia specjalnego posiadających szlufki - pas nosi się w szlufkach. Przy noszeniu tych składników nie posiadających szlufek, pas nosi się tak, aby jego górna krawędź znajdowała się nieznacznie powyżej linii bioder, a klamra w linii guzików (zapięcia). § 14. 1. Funkcjonariusze noszą sznury galowe: podoficera Służby Więziennej, chorążego Służby Więziennej, oficera Służby Więziennej, generała Służby Więziennej. 2. Sznur galowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika przyszytego pod naramiennikiem, przy wszyciu rękawa. Pętelkę sznura zawiesza się na pierwszym górnym guziku kurtki mundurowej. § 15. 1. Ordery i odznaczenia nosi się na wstążkach, na lewej stronie piersi, zaczynając od prawej strony, w kolejności określonej odrębnymi przepisami. 2. Ordery i odznaczenia państw obcych nosi się w sposób określony przepisami tych państw, po orderach i odznaczeniach polskich. 3. Nosi się baretki wszystkich orderów i odznaczeń nadanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Spośród pozostałych nosi się baretkę odznaczenia najwyższego stopnia. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Baretki nosi się po lewej stronie piersi, bezpośrednio nad górną kieszenią kurtki mundurowej, symetrycznie do kieszeni. § 16. 1. Podstawowymi składnikami wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy są: 1) czapka polowa zimowa i letnia, 2) mundur polowy, 3) kurtka polowa wraz z ocieplaczem, 4) trzewiki bukatowe w kolorze czarnym. 2. Składniki wyposażenia specjalnego wymienione w ust. 1 pkt 1-3 są koloru stalowoniebieskiego z nadrukiem koloru czarnego. 3. Szczegółowe normy wyposażenia specjalnego określają odrębne przepisy. 4. Wzory wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 17. 1. Wyposażenie specjalne noszą: 1) słuchacze w szkołach Służby Więziennej, 2) funkcjonariusze wykonujący zadania w szczególnych warunkach służby. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej określa rodzaje stanowisk i zadania, na których jest dopuszczalne występowanie w wyposażeniu specjalnym. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki może zarządzić występowanie funkcjonariuszy w trzewikach bukatowych do umundurowania, o którym mowa w § 1. § 18. Czapkę polową letnią i zimową nosi się odpowiednio do okresów, o których mowa w § 2. W zależności od warunków atmosferycznych czapkę polową zimową można nosić z opuszczonymi klapami. § 19. Kurtkę polową należy nosić z ocieplaczem i stójką zapiętą pod szyją. W zależności od warunków atmosferycznych dozwolone jest rozpięcie stójki, założenie kaptura, noszenie samego ocieplacza, noszenie samej kurtki. § 20. 1. Kurtkę wchodzącą w skład munduru polowego nosi się wpuszczoną w spodnie. W zależności od warunków atmosferycznych, zezwala się na zapięcie kurtki pod szyją. Kurtkę nosi się bez koszuli i krawata. 2. Spodnie munduru polowego nosi się do trzewików bukatowych. Nogawki spodni nosi się wpuszczone w cholewki trzewików. § 21. Kurtki munduru służbowego i munduru wyjściowego, peleryna, płaszcz zimowy oraz czapki służbowe wyposażone są w guziki wykonane z tworzywa sztucznego, z wizerunkiem orła w koronie. § 22. 1. Na daszku czapki służbowej podporucznika Służby Więziennej, porucznika Służby Więziennej oraz kapitana Służby Więziennej umieszczony jest jeden galon. 2. Na daszku czapki służbowej majora Służby Więziennej, podpułkownika Służby Więziennej, pułkownika Służby Więziennej oraz generała Służby Więziennej umieszczone są dwa galony. § 23. 1. Funkcjonariusze noszą dystynkcje koloru srebrnego na czapce służbowej i furażerce oraz na naramiennikach płaszcza, kurtki zimowej i letniej, kurtki polowej z ocieplaczem, ocieplacza, kurtki mundurowej, kurtki wchodzącej w skład munduru polowego, wiatrówki, swetra, koszuli letniej i służbowej. 2. Dystynkcje noszone na płaszczu zimowym, kurtce mundurowej, wiatrówce, koszuli letniej i służbowej wykonane są bezpośrednio na naramiennikach. Dystynkcje noszone na płaszczu letnim, kurtce zimowej, letniej i swetrze wykonane są na wsuwkach zakładanych na naramienniki. 3. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej na czapce służbowej i furażerce noszą dystynkcje haftowane bajorkiem. Na naramiennikach składników umundurowania dystynkcje wykonane są z taśmy dystynkcyjnej białej z oblamowaniem granatowym. 4. Chorążowie Służby Więziennej noszą dystynkcje na czapce służbowej i furażerce haftowane bajorkiem, a na naramiennikach składników umundurowania haftowane bajorkiem oraz wykonane z taśmy dystynkcyjnej koloru matowosrebrnego. 5. Dystynkcje oficerów Służby Więziennej są haftowane bajorkiem. 6. Dystynkcje noszone na składnikach wyposażenia specjalnego wykonane są haftem maszynowym na wsuwkach zakładanych na naramienniki. 7. Wzory dystynkcji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 24. 1. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej noszą na taśmie otokowej czapki następujące dystynkcje: 1) starszy szeregowy - jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm, 2) kapral - dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosi 2 mm, 3) starszy kapral - trzy paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonych w pkt 2, 4) plutonowy - cztery paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonych w pkt 2, 5) sierżant - oznakę w kształcie litery "V" skierowaną kątem w dół, o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, o kącie rozwarcia 60°, 6) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery "V" umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odległości 2 mm, 7) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery "V", 8) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery "V". 2. Dystynkcje noszone na furażerce umieszczone są po lewej stronie wizerunku orła, pod kątem 45° w stosunku do jej dolnej krawędzi i wykonane w sposób określony w ust. 1. § 25. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej noszą na naramiennikach następujące dystynkcje: 1) starszy szeregowy - jeden pasek szerokości 8 mm, podwinięty obydwoma końcami pod naramiennik (po 1 cm), naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa, 2) kapral - dwa paski, z których pierwszy naszyty jest jak w pkt 1, a drugi w odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika naramiennika; obydwa paski są podwinięte pod naramiennik, 3) starszy kapral - trzy paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 2, 4) plutonowy - cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 2, 5) sierżant - naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm z wyjątkiem wszycia przy rękawie; na naramienniku wewnątrz obszycia znak w kształcie litery "V", o kącie rozwarcia 60°; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku wynosi 2 cm, 6) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery "V" umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odstępie 4 mm, 7) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz naszyty 2 mm pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa, 8) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz naszyty 2 mm pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa. § 26. 1. Chorążowie i oficerowie Służby Więziennej noszą na taśmie otokowej czapki następujące dystynkcje: 1) młodszy chorąży - jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 1,5 cm umieszczoną między ramionami znaku w kształcie litery "V" w odstępie 2 mm od ramion znaku; znak umieszcza się nad paskiem czapki w odległości 2 mm; długość jego ramion wynosi 2 cm, szerokość 5 mm, rozwarcie ramion 75°, 2) chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną symetrycznie do wizerunku orła na środku taśmy otokowej czapki, 3) starszy chorąży - dwie gwiazdki umieszczone na środku taśmy otokowej równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm, 4) podporucznik - dwie gwiazdki o rozpiętości ramion 2 cm umieszczone na środku taśmy otokowej równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm, 5) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, 6) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, z tym że ramiona gwiazdek stykają się ze sobą, 7) major - jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 2 cm, na środku otoku czapki, 8) podpułkownik - dwie gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, 9) pułkownik - trzy gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, 10) generał nosi na taśmie otokowej czapki wężyk generalski o szerokości 3 cm i wysokości 3,5 cm; ponadto na środku taśmy otokowej w przerwie wężyka jedną gwiazdkę umieszczoną na linii równoległej do krawędzi taśmy. 2. Dystynkcje noszone na furażerce umieszczone są po lewej stronie wizerunku orła, pod kątem 45° w stosunku do jej dolnej krawędzi i wykonane odpowiednio w sposób określony w ust. 1. § 27. 1. Chorążowie i oficerowie Służby Więziennej noszą na naramiennikach gwiazdki umieszczone wzdłuż linii prostej biegnącej przez środek naramiennika. Chorążowie mają naramienniki obszyte wokół, z wyjątkiem wszycia rękawa, taśmą szerokości 5 mm. 2. Funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, noszą na naramiennikach następujące dystynkcje: 1) młodszy chorąży - znak w kształcie litery "V" z taśmy szerokości 5 mm, skierowanej kątem w kierunku wszycia rękawa, oraz gwiazdkę umieszczoną między ramionami znaku w odległości 2 mm od nich; rozwartość ramion znaku wynosi 70°, a odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku - 1 cm, 2) chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną w odległości 3 cm od wszycia rękawa, 3) starszy chorąży - dwie gwiazdki: pierwszą umieszczoną jak u chorążego, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między ramionami drugiej gwiazdki, 4) podporucznik - dwie gwiazdki: pierwszą umieszczoną w odległości 3 cm od wszycia rękawa, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki, 5) porucznik - trzy gwiazdki: pierwszą umieszczoną w odległości 1,2 cm od wszycia rękawa, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki, trzecią podobnie jak drugą, 6) kapitan - cztery gwiazdki, umieszczone w sposób określony w pkt 5, 7) major - dwa paski i jedną gwiazdkę; paski szerokości 6 mm umieszczone są w poprzek naramienników; pierwszy pasek w odległości 1 cm od wszycia rękawa, drugi 4 mm od pierwszego; gwiazdka umieszczona jest na środku naramiennika w odległości 1 cm od drugiego paska, 8) podpułkownik - dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwszą gwiazdkę umieszcza się w sposób określony w pkt 7, drugą gwiazdkę umieszcza się w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki, 9) pułkownik - dwa paski i trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 8, 10) generał nosi wężyk generalski o szerokości 3,5 cm, umieszczony w poprzek całego naramiennika, w odległości 5 mm od wszycia rękawa, oraz gwiazdkę umieszczoną wzdłuż linii prostej, biegnącej przez środek naramiennika, w odległości 1 cm od wężyka. § 28. Funkcjonariusze noszą na czapce służbowej i futrzanej wizerunek orła w koronie, koloru srebrnego, wykonany z metalu. Funkcjonariusze noszą na czapce polowej i furażerce wizerunek orła w koronie, haftowany mechanicznie. § 29. 1. Oznaką Służby Więziennej jest skrzyżowany miecz i pochodnia w obramowaniu liści dębowych; oznaka Służby Więziennej jest koloru srebrnego. 2. Oznakę Służby Więziennej wykonaną z metalu funkcjonariusze noszą na kołnierzu kurtki mundurowej i płaszcza zimowego. 3. Oznakę Służby Więziennej wykonaną haftem maszynowym na granatowej tarczy funkcjonariusze noszą na prawym rękawie koszuli letniej, swetra, kurtki zimowej i letniej, kurtki polowej z ocieplaczem, wiatrówki i kurtki wchodzącej w skład munduru polowego. 4. Generał Służby Więziennej nosi, wykonany haftem, wizerunek orła w koronie na kołnierzu kurtki mundurowej i płaszcza zimowego. 5. Oznaką Służby Więziennej jest również naszywka z wyhaftowanym mechanicznie napisem "SŁUŻBA WIĘZIENNA" koloru srebrnego; funkcjonariusze noszą naszywkę na prawym rękawie munduru i płaszcza zimowego, w odległości 4 cm poniżej wszycia rękawa. 6. Wzory oznak Służby Więziennej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 30. 1. Słuchacze szkół Służby Więziennej noszą na lewym rękawie munduru i wyposażenia specjalnego, w odległości 4 cm poniżej wszycia rękawa, następujące oznaki szkół w formie naszywek: 1) słuchacze szkoły oficerskiej - "Szkoła Oficerska", 2) słuchacze szkoły chorążych - "Szkoła Chorążych", 3) słuchacze szkoły podoficerskiej - "Szkoła Podoficerska". 2. Oznaki, o których mowa w ust. 1, wykonane są haftem maszynowym w kolorze srebrnym na granatowym tle. 3. Wzory oznak szkół Służby Więziennej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 31. 1. Znakami identyfikacyjnymi funkcjonariuszy są: 1) identyfikator foliowany ze zdjęciem, 2) identyfikator numeryczny, 3) identyfikator funkcyjny. 2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonany z kartonu o wymiarach 6,5 x 9,5 cm, zawiera zdjęcie funkcjonariusza, nazwę jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, numer identyfikatora, datę i podpis wystawcy, nazwisko i imię, stopień służbowy i stanowisko funkcjonariusza. Na odwrocie identyfikatora na błękitnym tle umieszczona jest oznaka Służby Więziennej. 3. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wykonany jest z tworzywa sztucznego. Na granatowym tle umieszczone są białe litery "SW", trzycyfrowy kod jednostki organizacyjnej Służby Więziennej i trzycyfrowy kod funkcjonariusza. 4. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wykonany jest z tworzywa sztucznego koloru białego. Napis określający funkcję jest koloru granatowego. 5. Wzory znaków identyfikacyjnych funkcjonariuszy określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 32. 1. Znaki identyfikacyjne, o których mowa w § 31 ust. 1 pkt 1 i 2, funkcjonariusze noszą na prawej stronie piersi. 2. Identyfikator foliowany ze zdjęciem można nosić zamiennie z identyfikatorem numerycznym. 3. Identyfikator funkcyjny nosi się na lewym rękawie. § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 1997 r. (poz. 537) Załącznik nr 1 WZORY UMUNDUROWANIA LETNIEGO I ZIMOWEGO FUNKCJONARIUSZY Rys. 1. Funkcjonariusz w mundurze służbowym Ilustracja Rys. 2. Funkcjonariusz w płaszczu letnim Ilustracja Rys. 3. Funkcjonariusz w płaszczu zimowym Ilustracja Rys. 4. Funkcjonariusz w kurtce letniej Ilustracja Rys. 5. Funkcjonariusz w kurtce zimowej Ilustracja Rys. 6. Funkcjonariusz w wiatrówce letniej Ilustracja Rys. 7. Funkcjonariusz w swetrze Ilustracja Rys. 8. Funkcjonariusz w koszuli z krawatem Ilustracja Rys. 9. Funkcjonariusz kobieta w koszuli i spodniach letnich Ilustracja Rys. 10. Funkcjonariusz kobieta w mundurze służbowym Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY SZNURÓW GALOWYCH FUNKCJONARIUSZY Rys. 1. Sznur galowy podoficera Służby Więziennej Ilustracja Rys. 2. Sznur galowy chorążego Służby Więziennej Ilustracja Rys. 3. Sznur galowy oficera Służby Więziennej Ilustracja Rys. 4. Sznur galowy generała Służby Więziennej Ilustracja Załącznik nr 3 WZORY WYPOSAŻENIA SPECJALNEGO FUNKCJONARIUSZY Rys. 1. Funkcjonariusz w mundurze polowym Ilustracja Rys. 2. Funkcjonariusz w kurtce polowej Ilustracja Rys. 3. Funkcjonariusz w mundurze polowym i w ocieplaczu kurtki polowej Ilustracja Rys. 4. Funkcjonariusz w pelerynie służbowej Ilustracja Załącznik nr 4 DYSTYNKCJE NOSZONE NA NARAMIENNIKACH KURTEK, WIATRÓWEK I PŁASZCZY Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 2. Kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej Ilustracja Rys. 15. Major Służby Więziennej Ilustracja Rys. 16. Podpułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 18. Generał Służby Więziennej Ilustracja Dystynkcje wykonane na wsuwkach, noszone na składnikach wyposażenia specjalnego Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 2. Kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej Ilustracja Rys. 15. Major Służby Więziennej Ilustracja Rys. 16. Podpułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 18. Generał Służby Więziennej Ilustracja Dystynkcje noszone na czapkach Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 2. Kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej Ilustracja Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej Ilustracja Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej Ilustracja Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej Ilustracja Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej Ilustracja Rys. 15. Major Służby Więziennej Rys. Ilustracja 16. Podpułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej Ilustracja Rys. 18. Generał Służby Więziennej Ilustracja Załącznik nr 5 WZORY OZNAK SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Rys. 1. Sposób umieszczenia oznaki służby na kurtce mundurowej Ilustracja Rys. 2. Sposób umieszczenia oznaki służby na płaszczu zimowym Ilustracja Rys. 3. Oznaka służby noszona na rękawach składników umundurowania i wyposażenia specjalnego Ilustracja Rys. 4. Naszywka noszona na rękawach składników umundurowania Ilustracja Załącznik nr 6 WZORY OZNAK SZKÓŁ SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Rys. 1. Oznaka Szkoły Podoficerskiej Ilustracja Rys. 2. Oznaka Szkoły Chorążych Ilustracja Rys. 3. Oznaka Szkoły Oficerskiej Ilustracja Załącznik nr 7 WZORY ZNAKÓW IDENTYFIKACYJNYCH FUNKCJONARIUSZY Rys. 1. Identyfikator foliowany Ilustracja Rys. 2. Identyfikator numeryczny Ilustracja Rys. 3. Sposób zamocowania identyfikatora funkcyjnego Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 czerwca 1997 r. o kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe. (Dz. U. Nr 85, poz. 538) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i funkcjonowania kas oszczędnościowo-budowlanych, zwanych dalej "kasami", oszczędzania przez osoby fizyczne na cele mieszkaniowe oraz udzielania kredytów mieszkaniowych. Art. 2. Kasy są bankami tworzonymi i działającymi w formie spółek akcyjnych, do których w zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119 i Nr 71, poz. 449). Art. 3. Określenie "kasa oszczędnościowo-budowlana" może być używane w nazwie oraz do określenia działalności lub reklamy wyłącznie w odniesieniu do jednostki będącej kasą oszczędnościowo-budowlaną w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 4. Działalność kasy, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, polega wyłącznie na przyjmowaniu na imienne rachunki docelowego oszczędzania wkładów oszczędnościowych od osób fizycznych i udzielaniu im kredytów na cele mieszkaniowe. Art. 5. 1. Środki pochodzące z wkładów oszczędnościowych, w tym przyznane premie mieszkaniowe, wraz z oprocentowaniem kasa przeznacza na kredyty udzielane na podstawie umów docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe określone w art. 8. 2. Okresowo wolne środki kasy mogą lokować: 1) w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 2) na rachunkach lokat terminowych w bankach. Art. 6. Od wkładów oszczędnościowych gromadzonych zgodnie z umowami docelowego oszczędzania w kasach nie jest wymagana rezerwa obowiązkowa, o której mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 79, poz. 484). Rozdział 2 Umowa docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe Art. 7. Przez umowę docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe należy rozumieć umowę zawartą między kasą a osobą fizyczną, określającą wysokość docelowej sumy umowy, warunki oszczędzania oraz udzielenia kredytu na cele mieszkaniowe realizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 8. Celami mieszkaniowymi, o których mowa w art. 7, są: 1) odpłatne nabycie, budowa, odbudowa, remont, z wyjątkiem bieżącej konserwacji, modernizacja, przebudowa, rozbudowa lub nadbudowa domu albo lokalu mieszkalnego, 2) uzyskanie w drodze przydziału spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, 3) nabycie własności, a także udziału we współwłasności, gruntu przeznaczonego pod budowę domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego oraz uzbrojenie działki budowlanej, 4) spłata kredytu bankowego zaciągniętego, po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, na cele określone w pkt 1-3, 5) wniesienie wkładu budowlanego przeznaczonego na przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Art. 9. 1. Umowa docelowego oszczędzania powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie i określać w szczególności: 1) cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 8, 2) docelową sumę umowy, 3) strony umowy, 4) kwoty i terminy dokonywania wpłat środków pieniężnych przez osobą fizyczną oraz wysokość oprocentowania tych środków, 5) kwoty kredytu i wysokość jego oprocentowania oraz sposób i terminy jego wypłacania, 6) sposób zabezpieczenia zwrotu kredytu oraz sposób i terminy jego spłaty, 7) warunki zmiany postanowień umowy, 8) warunki cesji praw i obowiązków wynikających z umowy oraz Kodeksu cywilnego, 9) warunki wypowiedzenia umowy, 10) wysokość opłat i prowizji bankowych. 2. Umowa nie może zawierać ograniczeń w obowiązku kasy do udzielenia kredytu mieszkaniowego, jeżeli oszczędzający wypełni warunki określone w umowie. 3. Kasy wydają regulaminy umów docelowego oszczędzania, stanowiące załącznik będący integralną częścią umowy docelowego oszczędzania. 4. Postanowienia regulaminów, o których mowa w ust. 3, są dla stron wiążące, jeżeli strony w umowie nie ustalą odmiennie swych praw i obowiązków. Art. 10. Na docelową sumę umowy składają się: 1) wpłaty pieniężne oszczędzającego, 2) oprocentowanie od wkładów oszczędnościowych, naliczone przez kasę, 3) premie mieszkaniowe, 4) kredyt mieszkaniowy. Art. 11. 1. Wysokość oprocentowania wkładów oszczędnościowych i kredytu mieszkaniowego określona w umowie docelowego oszczędzania jest niezmienna w czasie obowiązywania umowy. 2. Różnica między wysokością oprocentowania kredytu mieszkaniowego a wysokością oprocentowania wkładów oszczędnościowych nie może przekraczać 3 punktów procentowych. Art. 12. 1. Wysokość kredytu mieszkaniowego nie może przekraczać sumy zgromadzonych oszczędności, łącznie z premiami i oprocentowaniem, o których mowa w art. 5 ust. 1. 2. Okres oszczędzania nie może być krótszy niż dwa lata. Art. 13. Kasa udziela kredytu na cele mieszkaniowe, jeżeli spłata kredytu została zabezpieczona ustanowieniem hipoteki lub w inny sposób określony w umowie docelowego oszczędzania. Rozdział 3 Wspieranie przez państwo docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe Art. 14. 1. Osobie fizycznej oszczędzającej w kasie przysługuje premia mieszkaniowa, zwana dalej "premią". Premia jest udzielana corocznie ze środków budżetu państwa w wysokości 30% zgromadzonych w danym roku wkładów oszczędnościowych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dla obliczenia premii za dany rok kalendarzowy przyjmuje się kwotę oszczędności nie wyższą niż trzykrotność ceny 1 m2 budynku mieszkalnego, ustalanej dla obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok, za który naliczana jest premia mieszkaniowa. 3. Jeżeli suma oszczędności zgromadzonych w danym roku na rachunku docelowego oszczędzania przekracza kwotę ustaloną w ust. 2, to wówczas nadwyżka oszczędności może być podstawą do uzyskania premii w kolejnych latach, jednakże do wysokości tej kwoty. 4. Premię dopisuje się do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego oszczędzania w dniu otrzymania środków budżetowych na ten cel. Premia powiększa kwotę oszczędności zgromadzonych na tym rachunku. Art. 15. 1. Osoba fizyczna oszczędzająca w kasie jest obowiązana do zwrotu na rachunek kasy równowartości uzyskanych w okresie oszczędzania premii wraz z odsetkami ustawowymi, jeżeli wycofa środki zgromadzone na rachunku w kasie lub przeznaczy je na inne cele niż określone w umowie, a kasa do niezwłocznego przekazania zwróconych środków na rachunek dochodów budżetowych Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. 2. W okresie obowiązywania ustawy premia przysługuje osobie fizycznej wyłącznie w jednej kasie oszczędnościowo-budowlanej i wyłącznie na jednym rachunku docelowego oszczędzania. 3. Skarbowi Państwa, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, przysługuje w stosunku do kasy roszczenie o zwrot udzielonych premii mieszkaniowych wraz z należnymi odsetkami. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania premii mieszkaniowej, a także jej zwrotu, oraz tryb rozliczeń kasy z budżetem państwa z tytułu udzielonych premii. Art. 16. 1. Kasa składa Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, w terminie do 31 stycznia danego roku: 1) informację o stanie oszczędności na imiennych rachunkach docelowego oszczędzania na dzień 31 grudnia poprzedniego roku, według wzoru określonego, w drodze zarządzenia, przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, 2) wniosek o przekazanie środków budżetowych w wysokości premii mieszkaniowych przysługujących osobom oszczędzającym w kasie za rok poprzedni. 2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przekazuje kasie środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 17. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164 i Nr 71, poz. 449) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 53 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 54 w brzmieniu: "54) premia mieszkaniowa dopisana do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego oszczędzania na podstawie przepisów o kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe."; 2) w art. 27a: a) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli za rok podatkowy podatnikowi oszczędzającemu w kasie oszczędnościowo-budowlanej, utworzonej na podstawie przepisów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 54, lub jego małżonkowi dopisano premię mieszkaniową.", b) w ust. 13 w pkt 4 po wyrazach "wycofana kwota" dodaje się wyrazy "po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania", c) w ust. 17 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) o kwotę premii mieszkaniowej dopisanej w roku podatkowym do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego oszczędzania na podstawie przepisów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 54."; 3) w art. 41 w ust. 3a po wyrazach "albo że wycofane oszczędności" dodaje się wyrazy "po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania"; 4) po art. 44a dodaje się art. 44b w brzmieniu: "Art. 44b. Kasy oszczędnościowo-budowlane są obowiązane sporządzić w dwóch egzemplarzach, według ustalonego wzoru, imienne informacje o wysokości premii mieszkaniowej dopisanej do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego oszczędzania i przesłać je w terminie do dnia 28 lutego roku następującego po roku podatkowym, w którym dopisano premię mieszkaniową: 1) osobom, do których rachunku dopisano premię mieszkaniową, 2) urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o której mowa w pkt 1." Art. 18. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119 i Nr 79, poz. 484) w art. 14 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Dla kas oszczędnościowo-budowlanych, działających na podstawie ustawy o kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe, obowiązkowa opłata roczna, o której mowa w art. 13 ust. 1, naliczana jest w wysokości nie przekraczającej 0,1% sumy aktywów bilansowych oraz gwarancji i poręczeń ważonych ryzykiem." Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 17, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach. (Dz. U. Nr 85, poz. 539) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa ogólne zasady działania bibliotek. Art. 2. W zakresie nie uregulowanym ustawą do bibliotek stosuje się odpowiednio przepisy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Art. 3. 1. Biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej. 2. Prawo korzystania z bibliotek ma charakter powszechny, na zasadach określonych w ustawie. Art. 4. 1. Do podstawowych zadań bibliotek należy: 1) gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiałów bibliotecznych, 2) obsługa użytkowników, przede wszystkim udostępnianie zbiorów oraz prowadzenie działalności informacyjnej, zwłaszcza informowanie o zbiorach własnych, innych bibliotek, muzeów i ośrodków informacji naukowej, a także współdziałanie z archiwami w tym zakresie. 2. Do zadań bibliotek może należeć ponadto prowadzenie działalności bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej. Art. 5. Materiałami bibliotecznymi są w szczególności dokumenty zawierające utrwalony wyraz myśli ludzkiej, przeznaczone do rozpowszechniania, niezależnie od nośnika fizycznego i sposobu zapisu treści, a zwłaszcza: dokumenty graficzne (piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne, audiowizualne i elektroniczne. Art. 6. 1. Zbiory bibliotek mające wyjątkową wartość i znaczenie dla dziedzictwa narodowego stanowią, w całości lub części, narodowy zasób biblioteczny. 2. Narodowy zasób biblioteczny podlega szczególnej ochronie. 3. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z właściwymi ministrami, ustali, w drodze rozporządzenia, wykaz bibliotek, których zbiory tworzą narodowy zasób biblioteczny, określi organizację tego zasobu oraz zasady i zakres jego szczególnej ochrony. Rozdział 2 Krajowa Rada Biblioteczna Art. 7. 1. Krajowa Rada Biblioteczna, zwana dalej "Radą", działa przy Ministrze Kultury i Sztuki. 2. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) opiniowanie aktów prawnych dotyczących bibliotek, 2) koordynowanie ogólnokrajowych przedsięwzięć bibliotecznych, 3) stymulowanie rozwoju najważniejszych kierunków polskiego bibliotekarstwa, 4) opiniowanie działań i inicjatyw istotnych dla rozwoju bibliotek, 5) okresowa ocena działalności bibliotek i skuteczności polityki bibliotecznej. 3. W skład Rady powoływani są: dyrektor Biblioteki Narodowej, dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, czterej przedstawiciele bibliotek publicznych wskazani przez Ministra Kultury i Sztuki, czterej przedstawiciele bibliotek szkolnych, pedagogicznych i naukowych wskazani przez Ministra Edukacji Narodowej, dwaj przedstawiciele środowisk naukowych wskazani przez Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych oraz trzej przedstawiciele środowisk bibliotekarskich i twórczych. 4. Członków Rady powołuje Minister Kultury i Sztuki na okres pięciu lat. 5. Rada ze swojego grona wybiera przewodniczącego Rady. 6. Minister Kultury i Sztuki może odwołać członka Rady przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 4, jeżeli nie uczestniczy on w pracach Rady. 7. Organizację i tryb działania Rady określa regulamin, nadawany przez Ministra Kultury i Sztuki w drodze zarządzenia. Rozdział 3 Organizacja bibliotek Art. 8. 1. Biblioteki są organizowane i prowadzone przez podmioty zwane dalej "organizatorami". 2. Organizatorami bibliotek są: 1) naczelne i centralne organy administracji rządowej, 2) wojewodowie, 3) gminy lub związki komunalne. 3. Organizatorami bibliotek mogą być także: 1) osoby fizyczne, 2) osoby prawne, 3) jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Art. 9. 1. Organizator zapewnia warunki działalności i rozwoju biblioteki, odpowiadające jej zadaniom. 2. Organizator ma obowiązek zapewnić w szczególności: 1) lokal, 2) środki na: a) wyposażenie, b) prowadzenie działalności bibliotecznej, zwłaszcza zakup materiałów bibliotecznych, c) doskonalenie zawodowe pracowników. Art. 10. Biblioteka może stanowić samodzielną jednostkę organizacyjną albo wchodzić w skład innej jednostki. Art. 11. 1. Biblioteka stanowiąca samodzielną jednostkę organizacyjną działa na podstawie aktu o utworzeniu biblioteki oraz statutu nadanego przez organizatora. 2. Akt o utworzeniu biblioteki określa: 1) nazwę, siedzibę, teren i zakres działania biblioteki, 2) źródła finansowania. 3. Statut określa w szczególności: 1) cele i zadania biblioteki, 2) organy biblioteki i jej organizację, w tym zakres działania i lokalizację filii oraz oddziałów, 3) nazwę jednostki sprawującej nadzór merytoryczny nad działalnością biblioteki - w odniesieniu do biblioteki wchodzącej w skład ogólnokrajowej sieci bibliotecznej, 4) sposób gospodarowania środkami finansowymi biblioteki. 4. Właściwi ministrowie mogą ustalić, w drodze zarządzenia, ramowe statuty dla bibliotek, których organizatorem jest jednostka organizacyjna nadzorowana przez tych ministrów. Art. 12. Zadania, organizację oraz szczegółowy zakres działania biblioteki wchodzącej w skład innej jednostki organizacyjnej określa regulamin nadany przez kierownika tej jednostki. Art. 13. 1. Organizator może dokonać połączenia, podziału lub likwidacji biblioteki. 2. Organizator obowiązany jest na 3 miesiące przed dniem wydania aktu o połączeniu lub podziale biblioteki podać do publicznej wiadomości informację o swoim zamiarze wraz z uzasadnieniem. Obowiązek ten dotyczy również zmiany statutu biblioteki w części dotyczącej zakresu działania i lokalizacji filii oraz oddziałów. 3. Organizator obowiązany jest na 6 miesięcy przed dniem wydania aktu o likwidacji biblioteki podać do publicznej wiadomości informację o swoim zamiarze wraz z uzasadnieniem. 4. Połączenie, podział lub likwidacja biblioteki wchodzącej w skład ogólnokrajowej sieci bibliotecznej następuje po zasięgnięciu przez organizatora opinii jednostki sprawującej nadzór merytoryczny nad działalnością biblioteki. Przepis ten stosuje się odpowiednio do filii bibliotecznych. 5. Przepisów ust. 2-4 nie stosuje się do bibliotek wchodzących w skład innej jednostki organizacyjnej. 6. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do bibliotek szkolnych i pedagogicznych. Art. 14. 1. Usługi bibliotek, których organizatorami są podmioty określone w art. 8 ust. 2, są ogólnie dostępne i bezpłatne, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Opłaty mogą być pobierane: 1) za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia międzybiblioteczne, 2) za wypożyczenia materiałów audiowizualnych, 3) w formie kaucji za wypożyczone materiały biblioteczne, 4) za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych, 5) za uszkodzenie, zniszczenie lub niezwrócenie materiałów bibliotecznych. 3. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie może przekraczać kosztów wykonania usługi. 4. Zasady i warunki korzystania z biblioteki określa regulamin nadany przez jej dyrektora (kierownika). Art. 15. Przy bibliotece może działać rada biblioteczna lub inny organ o charakterze doradczym i opiniodawczym, na zasadach określonych w statucie. Rozdział 4 Biblioteka Narodowa Art. 16. 1. Biblioteka Narodowa jest centralną biblioteką Państwa. 2. Biblioteka Narodowa posiada osobowość prawną. 3. Nadzór nad Biblioteką Narodową sprawuje Minister Kultury i Sztuki. 4. Szczegółowy zakres działania Biblioteki Narodowej i jej organów określa statut nadany przez Ministra Kultury i Sztuki. Art. 17. 1. Do zadań Biblioteki Narodowej należy prowadzenie działalności bibliotecznej, bibliograficznej, naukowej, informacyjnej, konserwatorskiej, poradniczej, wydawniczej, wystawienniczej i usługowej, a w szczególności: 1) gromadzenie, opracowywanie, udostępnianie i wieczyste archiwizowanie materiałów bibliotecznych powstałych w Polsce oraz za granicą a dotyczących Polski, 2) opracowywanie i wydawanie bibliografii narodowej, 3) prowadzenie badań z zakresu bibliotekoznawstwa, nauki o książce i pokrewnych dziedzin wiedzy, 4) doskonalenie merytorycznej działalności bibliotek w kraju i pomoc bibliotekom polskim za granicą, 5) prowadzenie ośrodków znormalizowanych numerów wydawnictw zwartych i wydawnictw ciągłych. 2. Biblioteka Narodowa prowadzi działalność merytoryczną i unifikacyjną w zakresie bibliotekarstwa, bibliografii, zastosowań nowoczesnych technologii bibliotecznych oraz konserwacji materiałów bibliotecznych. 3. Przy Bibliotece Narodowej działa, na zasadach określonych w statucie, Rada Naukowa, której członków powołuje i odwołuje Minister Kultury i Sztuki, na wniosek dyrektora Biblioteki Narodowej. Rozdział 5 Biblioteki publiczne Art. 18. 1. Biblioteki publiczne służą zaspokajaniu potrzeb oświatowych, kulturalnych i informacyjnych ogółu społeczeństwie oraz uczestniczą w upowszechnianiu wiedzy i kultury. 2. Bibliotekami publicznymi są, zorganizowane w formie instytucji kultury, Biblioteka Narodowa, wojewódzkie biblioteki publiczne i gminne (komunalne) biblioteki publiczne. Art. 19. 1. Biblioteki publiczne organizowane są w sposób zapewniający mieszkańcom dogodny dostęp do materiałów bibliotecznych i informacji. W tym celu w każdym województwie jest organizowana i prowadzona wojewódzka biblioteka publiczna, a w każdej gminie co najmniej jedna gminna (komunalna) biblioteka publiczna, wraz z odpowiednią liczbą filii i oddziałów oraz punktów bibliotecznych. 2. Biblioteki publiczne mogą zawierać, za zgodą organizatora, porozumienia z innymi bibliotekami i instytucjami w sprawie wspólnego prowadzenia obsługi bibliotecznej określonych środowisk. Art. 20. 1. Wojewoda jest organizatorem wojewódzkiej biblioteki publicznej, do której zadań należy: 1) gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie materiałów bibliotecznych służących obsłudze potrzeb informacyjnych, edukacyjnych i samokształceniowych, zwłaszcza dotyczących wiedzy o własnym regionie oraz dokumentujących jego dorobek kulturalny, naukowy i gospodarczy, 2) pełnienie funkcji ośrodka informacji biblioteczno-bibliograficznej, organizowanie obiegu wypożyczeń międzybibliotecznych oraz opracowywanie i publikowanie bibliografii regionalnych, a także innych materiałów informacyjnych o charakterze regionalnym, 3) badanie stanu i stopnia zaspokojenia potrzeb użytkowników, analizowanie stanu, organizacji i rozmieszczenia bibliotek oraz formułowanie i przedstawianie organizatorom propozycji zmian w tym zakresie, 4) udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno-metodycznej i szkoleniowej oraz sprawowanie nadzoru merytorycznego, w zakresie realizacji przez gminne (komunalne) biblioteki publiczne zadań określonych w art. 27 ust. 5. 2. Biblioteka publiczna, której organizatorem jest gmina lub związek komunalny, działająca w mieście będącym siedzibą wojewody, może wykonywać zadania, o których mowa w ust. 1, na podstawie porozumienia wojewody z właściwym organem samorządu terytorialnego. 3. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2, określa w szczególności wielkość środków finansowych, które wnoszą wojewoda i gmina, niezbędnych do prowadzenia działalności przez bibliotekę. Rozdział 6 Biblioteki naukowe Art. 21. 1. Biblioteki naukowe: 1) służą potrzebom nauki i kształcenia, zapewniając dostęp do materiałów bibliotecznych i zasobów informacyjnych niezbędnych do prowadzenia prac naukowo-badawczych oraz zawierających wyniki badań naukowych, 2) prowadzą działalność naukowo-badawczą w zakresie bibliotekoznawstwa i dziedzin pokrewnych, a także w zakresie obsługiwanych przez nie dziedzin nauki. 2. Do bibliotek naukowych należą: 1) Biblioteka Narodowa, 2) biblioteki, których organizatorami są szkoły wyższe, 3) biblioteki, których organizatorem jest Polska Akademia Nauk, 4) biblioteki, których organizatorami są jednostki badawczo-rozwojowe, 5) inne biblioteki. 3. Wykaz bibliotek naukowych prowadzi Biblioteka Narodowa. 4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb zaliczania bibliotek, o których mowa w ust. 2 pkt 5, do bibliotek naukowych oraz ustali ich wykaz. Rozdział 7 Biblioteki szkolne i pedagogiczne Art. 22. 1. Biblioteki szkolne oraz biblioteki innych placówek systemu oświaty służą realizacji programów nauczania i wychowania, edukacji kulturalnej i informacyjnej dzieci i młodzieży oraz kształceniu i doskonaleniu nauczycieli. W tym celu w każdej szkole publicznej jest prowadzona biblioteka szkolna. 2. Biblioteki pedagogiczne prowadzą działalność służącą potrzebom oświaty i wychowania, w tym kształcenia i doskonalenia kadry pedagogicznej. 3. Zasady organizowania i działalności bibliotek szkolnych i pedagogicznych określają odrębne przepisy. Rozdział 8 Biblioteki fachowe i zakładowe Art. 23. Zakłady pracy mogą prowadzić biblioteki fachowe i zakładowe. Art. 24. 1. Biblioteki fachowe wspierają realizację zadań zakładów pracy oraz służą potrzebom doskonalenia zawodowego pracowników. 2. Biblioteki zakładowe służą zaspokajaniu potrzeb oświatowych i kulturalnych pracowników zakładów pracy i ich rodzin. Rozdział 9 Obsługa specjalnych grup użytkowników Art. 25. Centralna Biblioteka Niewidomych zapewnia obsługę biblioteczną niewidomych oraz koordynuje działalność pokrewnych bibliotek i instytucji. Art. 26. 1. W celu zapewnienia obsługi bibliotecznej specjalnych grup użytkowników prowadzone są biblioteki w zakładach opieki zdrowotnej, w domach pomocy społecznej, w zakładach karnych, poprawczych i schroniskach dla nieletnich, a także w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Właściwi ministrowie, w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki, określą, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji obsługi bibliotecznej, o której mowa w ust. 1, oraz zasady współdziałania bibliotek publicznych w wykonywaniu tej obsługi. Rozdział 10 Ogólnokrajowa sieć biblioteczna Art. 27. 1. W celu prowadzenia jednolitej działalności bibliotecznej i informacyjnej, umożliwiającej korzystanie z materiałów bibliotecznych i innych źródeł informacji, tworzy się ogólnokrajową sieć biblioteczną, zwaną dalej "siecią biblioteczną". 2. W skład sieci bibliotecznej wchodzą biblioteki publiczne. 3. Biblioteki inne niż określone w ust. 2 mogą być włączone do sieci bibliotecznej, na wniosek właściwego organizatora, decyzją Ministra Kultury i Sztuki, który w uzgodnieniu z organizatorem wskazuje jednostkę sprawującą nadzór merytoryczny w zakresie realizacji zadań określonych w ust. 5. Decyzja o włączeniu do sieci bibliotecznej może podlegać uchyleniu w razie naruszenia przez bibliotekę obowiązków wynikających z przynależności do sieci bibliotecznej. 4. Ewidencję bibliotek wchodzących w skład sieci bibliotecznej prowadzi Biblioteka Narodowa. 5. Biblioteki wchodzące w skład sieci bibliotecznej obowiązane są do współdziałania w zakresie: 1) gromadzenia, opracowywania, przechowywania i udostępniania zbiorów, 2) sporządzania i rozpowszechniania informacji bibliograficznych i dokumentacyjnych, 3) działalności naukowo-badawczej oraz dokształcania i doskonalenia zawodowego pracowników bibliotek, 4) wymiany oraz przekazywania materiałów bibliotecznych i informacji. Art. 28. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z właściwymi ministrami, w drodze rozporządzenia, ustala dla sieci bibliotecznej zasady: 1) gromadzenia, opracowywania, przechowywania i ochrony, w tym konserwacji, materiałów bibliotecznych, 2) specjalizacji zbiorów materiałów bibliotecznych i ustalania zadań w tym zakresie dla bibliotek naukowych gromadzących materiały biblioteczne, dotyczące określonej dziedziny wiedzy, 3) wymiany materiałów bibliotecznych, 4) ewidencji materiałów bibliotecznych, 5) wypożyczeń międzybibliotecznych, 6) prowadzenia katalogów centralnych, 7) koordynacji działalności bibliograficznej, 8) uczestnictwa w systemach informacji, 9) kształcenia i doskonalenia zawodowego pracowników bibliotek, 10) współpracy bibliotek w zakresie określonym w pkt 1-9. Rozdział 11 Pracownicy bibliotek Art. 29. 1. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach bibliotekarskich powinni posiadać kwalifikacje bibliotekarskie. Tworzą oni grupę zawodową bibliotekarzy. 2. Do pracowników, o których mowa w ust. 1, należą: 1) pracownicy służby bibliotecznej: młodszy bibliotekarz, bibliotekarz, starszy bibliotekarz, kustosz i starszy kustosz, 2) bibliotekarze dyplomowani: asystent, adiunkt, kustosz dyplomowany, starszy kustosz dyplomowany. 3. W bibliotekach mogą być zatrudnieni, w razie potrzeby, specjaliści innych zawodów związanych z działalnością biblioteczną. 4. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia, wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania określonych stanowisk w bibliotekach oraz tryb stwierdzania tych kwalifikacji. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 30. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 60, poz. 369) skreśla się art. 53. Art. 31. 1. Traci moc ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 722). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie sposobu obliczania i przekazywania dotacji z budżetu państwa dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym. (Dz. U. Nr 85, poz. 540) Na podstawie art. 18a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dotacjach - rozumie się przez to, przysługujące gminie z budżetu państwa, dotacje, o których mowa w art. 5 pkt 5a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484), 2) nie pobranych kwotach z tytułu ulg i zwolnień ustawowych - rozumie się przez to kwoty wynikające z ulg i zwolnień, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4, 5 i 6 oraz ust. 3, art. 13 ust. 1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 54, poz. 349). § 2. 1. Dotację oblicza się na podstawie wniosków gminy złożonych do Ministerstwa Finansów, sporządzonych według wzorów określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia. 2. Dotację, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi suma kwot wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 1. 3. Gmina nie otrzymuje dotacji, jeżeli suma kwot wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" jest mniejsza niż 100 zł. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 1, gmina składa do Ministerstwa Finansów w terminie: 1) do dnia 31 lipca roku podatkowego - wykazując roczne skutki ulg i zwolnień ustawowych, wynikające z decyzji i nakazów płatniczych lub decyzji zmieniających te nakazy oraz deklaracji podatkowych na dany rok podatkowy na dzień 30 czerwca roku, za który sporządzany jest wniosek, 2) do dnia 25 lutego roku następującego po roku podatkowym - wykazując faktyczne roczne skutki ulg i zwolnień ustawowych, wynikające z decyzji i nakazów płatniczych lub decyzji zmieniających te nakazy oraz deklaracji podatkowych na dany rok podatkowy na dzień 31 grudnia roku, za który sporządzany jest wniosek. 5. Minister Finansów przekazuje gminie dotacje nie później niż: 1) do dnia 15 października roku podatkowego - w wysokości stanowiącej 50% kwot wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2) do dnia 31 maja roku następującego po roku podatkowym - w wysokości sumy kwot wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 4 pkt 2, pomniejszonej o dotacje przekazane zgodnie z pkt 1. § 3. W 1997 r. gminy składają wnioski w sprawie przyznania dotacji z budżetu państwa z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym w terminie do dnia 31 sierpnia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 1997 r. (poz. 540) Załącznik nr 1 WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI Z TYTUŁU ULG I ZWOLNIEŃ USTAWOWYCH W PODATKU ROLNYM Ilustracja Załącznik nr 2 WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI Z TYTUŁU ULG I ZWOLNIEŃ USTAWOWYCH W PODATKU LEŚNYM Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. (Dz. U. Nr 85, poz. 541) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie dotyczy pracowników górnictwa wykonujących pracę pod ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy, oraz osób już korzystających z osłon socjalnych z powodu: 1) likwidacji kopalń węgla kamiennego, Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni oraz Kopalni Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" w Bukownie, jeśli zapisy układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych, o których mowa w rozporządzeniu, 2) zmniejszenia zatrudnienia w przedsiębiorstwach robót górniczych i Przedsiębiorstwie Budowy Szybów w Bytomiu, objętych w dniu wejścia w życie rozporządzenia Układem zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r., spowodowanego likwidacją kopalń węgla kamiennego, w których przedsiębiorstwa te prowadziły roboty podziemne. 2. Przepisy rozporządzenia mogą być stosowane do pracowników zwalnianych z czynnych kopalń węgla kamiennego, jeśli na ich miejsce zostaną przyjęci pracownicy z likwidowanych kopalń węgla kamiennego, którzy nie skorzystali z osłon socjalnych w tych kopalniach. 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) osłonie socjalnej - rozumie się przez to świadczenie socjalne oraz, z zastrzeżeniem § 4 ust. 2, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika", dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika", a ponadto uznaniowe świadczenia wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy, jednorazową odprawę socjalną, zasiłek socjalny i jednorazową odprawę zasiłkową, 2) pracownikach wykonujących prace pod ziemią - rozumie się przez to pracowników, którzy ten rodzaj pracy mają określony w umowie o pracę zawartej na czas nie określony i pracę tę wykonywali w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie co najmniej trzech miesięcy przed otrzymaniem osłony socjalnej, 3) kopalniach węgla kamiennego - rozumie się przez to każdą jednostkę, w ramach której funkcjonuje lub funkcjonował zakład górniczy w rozumieniu art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wydobywający węgiel kamienny metodą głębinową, 4) kopalniach węgla - rozumie się przez to kopalnie węgla kamiennego oraz przedsiębiorstwa robót górniczych i Przedsiębiorstwo Budowy Szybów w Bytomiu, 5) likwidacji kopalni - rozumie się przez to likwidację całości lub części kopalni. § 2. 1. Pracownikowi przysługuje osłona socjalna na warunkach określonych rozporządzeniem za zgodą pracodawcy. Osłona nie przysługuje jednak tym, którzy po uzyskaniu prawa do niej podjęli pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon socjalnych albo podjęli inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym w terminie jednego miesiąca jednostki zobowiązanej do wypłaty osłon socjalnych. 2. Prawo do pobierania osłon socjalnych przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych, z zastrzeżeniem § 8. § 3. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, któremu ze względu na wiek, łączny staż pracy lub staż pracy pod ziemią wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy brakuje nie więcej niż trzy lata do spełnienia warunków umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, w tym bez względu na wiek - może być przyznany urlop górniczy do czasu osiągnięcia uprawnień emerytalnych, pod warunkiem złożenia przez pracownika oświadczenia o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia urlopu górniczego. 2. Postanowienia ust. 1 mogą mieć zastosowanie do pracowników nie objętych zamiarem zwolnienia, na ich wniosek, za zgodą pracodawcy. § 4. 1. Osoba korzystająca z urlopu górniczego otrzymuje świadczenie socjalne, deputat węglowy oraz nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika" oraz świadczenia z funduszu świadczeń socjalnych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna, o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że osoba korzystająca z urlopu górniczego nabyła do nich uprawnienie przed uzyskaniem świadczenia socjalnego. 3. Od świadczenia socjalnego, deputatu węglowego oraz dodatkowej nagrody rocznej, o których mowa w ust. 1, pracodawca odprowadza składkę na ubezpieczenie społeczne. § 5. 1. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1997 r., jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 pkt 2-5. 2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r., jest wypłacane w kwocie stanowiącej 70% pomniejszonego o wynagrodzenie wynikające z pracy w godzinach nadliczbowych - miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 i § 7. § 6. W kopalniach węgla: 1) miesięczne świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 2, w I kwartale 1997 r. nie może być niższe od 769,96 zł brutto, 2) świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 1 i 2, jest waloryzowane kwartalnie wskaźnikiem wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty - bez nagród rocznych - obliczonym dla wszystkich pracowników kopalń węgla kamiennego zatrudnionych pod ziemią, określonym w pkt 3, z tym że kwota świadczenia socjalnego nie może być niższa od wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją, 3) wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 2, na kolejny kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obciążającego koszty - bez nagród rocznych - pracowników kopalń węgla kamiennego zatrudnionych pod ziemią, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni, 4) wysokość świadczenia socjalnego z tytułu urlopu górniczego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, 5) waloryzacja świadczenia socjalnego dla osoby, której przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału, 6) o wskaźniku wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 3, informuje Minister Gospodarki. § 7. 1. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni w I kwartale 1997 r. nie może być niższe od 510 zł brutto. 2. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników Kopalni Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" w Bukownie w I kwartale 1997 r. nie może być niższe od 570 zł brutto. 3. Świadczenia socjalne w jednostkach, o których mowa w ust. 1 i 2, są waloryzowane kwartalnie wskaźnikiem wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, obciążających koszty - z wyłączeniem nagród rocznych, wypłat odpraw pieniężnych przyznawanych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o charakterze jednorazowym - określonym w ust. 4, z tym że kwota świadczenia socjalnego nie może być niższa od wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją. 4. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 3, na kolejny kwartał ustala się odrębnie dla każdej jednostki wymienionej w ust. 1 i 2, jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w każdej z tych jednostek, ustalonego na zasadach określonych w ust. 3, z ostatniego kwartału, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. 5. Zasady określone w § 6 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Osoba, której przyznano urlop górniczy, może na swój wniosek - otrzymać jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcznego świadczenia socjalnego oraz liczby miesięcy pozostających do zakończenia okresu, na który świadczenie przyznano. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać prośbę o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron z dniem wypłaty jednorazowego ekwiwalentu pieniężnego za urlop górniczy. Wyrażenie przez pracodawcę zgody na wypłatę tego ekwiwalentu jest równoznaczne ze zgodą na rozwiązanie umowy o pracę i z zakończeniem urlopu górniczego. § 9. 1. Zasiłek socjalny przyznany pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1997 r. jest wypłacany w każdym miesiącu przebywania na nim, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń w jednostce go wypłacającej, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r. w Wałbrzyskich Kopalniach Węgla Kamiennego, Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda" i Kopalni Węgla Kamiennego "Sosnowiec" SA - pracownikowi nie uprawnionemu do urlopu górniczego, któremu nie zaproponowano nowego zatrudnienia, może być przyznany zasiłek socjalny, wypłacany miesięcznie w wysokości 55% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 3-5. 3. Miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 2, w I kwartale 1997 r. nie może być niższy od 699,98 zł brutto. 4. Zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 6 pkt 2-5. 5. Od zasiłku socjalnego pracodawca odprowadza składkę na ubezpieczenie społeczne. § 10. Otrzymującemu świadczenie socjalne albo zasiłek socjalny, który samodzielnie, z własnej inicjatywy, znajdzie nowe zatrudnienie u pracodawcy nie uprawnionego do stosowania osłon socjalnych - z wyłączeniem każdej pracy pod ziemią - i zgłosi ten fakt podmiotowi zobowiązanemu do wypłacenia świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego, przysługuje: 1) 50% przyznanego świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego, wypłacanego jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie lub zasiłek przyznano, albo 2) jednorazowa odprawa socjalna lub zasiłkowa w wysokości stanowiącej iloczyn 50% przyznanego świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego oraz liczby pełnych miesięcy, które pozostały do końca okresu, na który świadczenie lub zasiłek przyznano. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 17 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska. (Dz. U. Nr 85, poz. 542) Na podstawie art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska (Dz. U. Nr 133, poz. 690 i z 1996 r. Nr 155, poz. 766), w załączniku nr 1 w pozycji 10 wyrazy "od 1 lipca 1997 r." zastępuje się wyrazami "od 1 stycznia 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną praktykę pielęgniarki i położnej. (Dz. U. Nr 85, poz. 543) Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje: § 1. Urządzenia i pomieszczenia, w których pielęgniarka, położna może wykonywać indywidualną praktykę, powinny odpowiadać, pod względem technicznym i sanitarnym, wymogom określonym w załączniku do rozporządzenia. § 2. Urządzenia i pomieszczenia, w których pielęgniarka, położna może wykonywać indywidualną praktykę na podstawie zawartej z innym podmiotem niż zakład opieki zdrowotnej umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, powinny odpowiednio odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym, wymogom określonym w załączniku do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 lipca 1997 r. (poz. 543) WYMOGI, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ POD WZGLĘDEM TECHNICZNYM I SANITARNYM URZĄDZENIA I POMIESZCZENIA, W KTÓRYCH PIELĘGNIARKA, POŁOŻNA MOŻE WYKONYWAĆ INDYWIDUALNĄ PRAKTYKĘ A. Wymogi, jakim powinno odpowiadać pomieszczenie 1. Pomieszczenie, w którym jest wykonywana indywidualna praktyka pielęgniarki, położnej, może stanowić odrębny budynek, odrębny lokal lub może stanowić część lokalu przeznaczonego na inne cele, pod warunkiem izolacji pomieszczenia od innych użytkowników lokalu. 2. Powierzchnia pomieszczenia powinna być dostosowana do zainstalowanych urządzeń, aparatury i sprzętu i wynosić co najmniej 15 m2. 3. Podłoga pomieszczenia powinna być wykonana z materiałów gładkich, twardych, zmywalnych, nienasiąkliwych i odpornych na działanie środków dezynfekcyjnych. Dopuszczalna jest podłoga drewniana, pod warunkiem pokrycia materiałem o właściwościach określonych w poprzednim zdaniu. 4. Ściany pomieszczenia powinny być łatwo zmywalne i umożliwiające dezynfekcję. W miejscach wymagających częstej dezynfekcji ściany powinny być wyłożone materiałami twardymi, gładkimi, trwałymi, zmywalnymi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie środków dezynfekcyjnych. 5. Pomieszczenie powinno być wyposażone w punkt poboru wody ciepłej i zimnej lub powinien być zapewniony dostęp do punktu poboru wody ciepłej i zimnej, przeznaczonej dla ogółu użytkowników lokalu, z osobnymi ręcznikami jednorazowego użytku, przeznaczonymi dla pacjentów. 6. Przy punktach poboru wody ciepłej i zimnej ściany powinny być wyłożone materiałami o cechach wymienionych w ust. 4. Dopuszcza się malowanie olejne. 7. Pomieszczenie powinno mieć zapewniony bezpośredni dostęp światła dziennego. 8. Pomieszczenie, w którym występuje nadmierne naświetlenie naturalne, powinno mieć zainstalowane urządzenia zabezpieczające przed przegrzewaniem. 9. Pomieszczenie powinno mieć zapewnione wietrzenie naturalne. 10. Budynek lub lokal, w którym znajduje się pomieszczenie, powinny być wyposażone w instalację: wodociągową, kanalizacyjną, ciepłej wody, grzewczą i elektryczną. 11. Instalacje powinny być wykonane jako kryte, chyba że przepisy określające warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane, stanowią inaczej. 12. Grzejniki powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia. Nie dopuszcza się instalowania grzejników i rur ożebrowanych oraz ogrzewania podłogowego i sufitowego. 13. W lokalu, w którym znajduje się pomieszczenie, powinna znajdować się wydzielona toaleta dla pacjentów lub zapewniony dostęp do toalety przeznaczonej dla ogółu użytkowników lokalu. 14. Korytarz, na którym przewiduje się ruch pacjentów w wózkach inwalidzkich, powinien zapewniać swobodny ruch tych wózków oraz powinien być wyposażony w urządzenia ułatwiające poruszanie się osób niepełnosprawnych (np. pochwyty przyścienne). 15. W tym samym pomieszczeniu mogą być przyjmowane dzieci zdrowe i chore oraz dorośli, przy zachowaniu rozdziału czasowego przyjęć dzieci zdrowych. 16. Zaleca się wydzielone pomieszczenie przeznaczone na poczekalnię dla pacjentów. B. Wymogi, jakim powinny odpowiadać urządzenia 1. Pomieszczenie powinno być wyposażone co najmniej w następujące meble: biurko przeznaczone na przechowywanie dokumentacji medycznej, oszkloną szafkę przeznaczoną na przechowywanie leków, artykułów sanitarnych i innych materiałów medycznych, kozetkę i krzesła. Meble powinny być wykonane z materiałów łatwo zmywalnych i umożliwiających dezynsekcję i dezynfekcję. 2. W pomieszczeniu, w którym przewiduje się przyjmowanie niemowląt, powinien być zestaw urządzeń umożliwiających mycie i pielęgnację niemowląt. 3. W pomieszczeniu należy zapewnić stosowanie lampy bakteriobójczej. 4. W pomieszczeniu powinno znajdować się miejsce przeznaczone do składowania bielizny czystej oraz pojemnik do przechowywania brudnej bielizny, odpowiednio zabezpieczony. 5. W pomieszczeniu powinno być wiadro zaopatrzone w worki plastikowe przeznaczone do gromadzenia wszelkiego typu odpadów, a w szczególności sprzętu jednorazowego użytku, zużytych artykułów sanitarnych i innych materiałów medycznych, oraz pisemna instrukcja sposobu utylizacji odpadów. 6. W pomieszczeniu, w którym jest wykonywana indywidualna specjalistyczna praktyka w określonej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, powinien być zestaw urządzeń umożliwiających udzielanie świadczeń zdrowotnych zgodnie z wiedzą wymaganą w tej dziedzinie medycyny. 7. W pomieszczeniu, w którym wykonywane są zabiegi światłolecznictwa lub badanie laboratoryjne, powinna być urządzona wentylacja mechaniczna. 8. W pomieszczeniu, w którym są wykonywane świadczenia takie, jak opatrunki, zdejmowanie szwów, przy użyciu sprzętu medycznego, lub w innym pomieszczeniu powinno być zainstalowane urządzenie do sterylizacji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie szczególnych warunków sanitarnych przy produkcji i w obrocie naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych. (Dz. U. Nr 85, poz. 544) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki sanitarne produkcji naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych, zwanych dalej "wodami", przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w opakowaniach jednostkowych. § 2. W rozumieniu rozporządzenia: 1) naturalną wodą mineralną jest woda pochodząca ze złoża podziemnego, izolowanego geologicznie od zanieczyszczeń zewnętrznych, o udokumentowanych zasobach, wyróżniająca się pierwotną czystością, stałym naturalnym składem chemicznym oraz zawartością makro- i mikroskładników w ilościach i wzajemnych proporcjach korzystnych dla zdrowia, 2) mineralną wodą mieszaną jest woda otrzymywana z naturalnych wód mineralnych, różniących się składem chemicznym przez ich zmieszanie w określonych stałych proporcjach ilościowych, 3) naturalną wodą źródlaną jest woda niskozmineralizowana, pochodząca ze złoża podziemnego o udokumentowanych zasobach, pierwotnie czysta, której skład chemiczny i właściwości mogą podlegać niewielkim wahaniom uwarunkowanym geologicznie, 4) wodą stołową jest woda naturalnie lub sztucznie mineralizowana, otrzymywana przez zmieszanie wody źródlanej lub wody podziemnej służącej do zaopatrywania ludności w wodę z naturalną wodą mineralną, solami naturalnymi lub innymi składnikami mineralnymi. § 3. 1. Wymagania organoleptyczne, chemiczne, fizyczne i mikrobiologiczne, jakim powinny odpowiadać naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, naturalna woda źródlana, oraz wymagania mikrobiologiczne i zawartość związków azotowych w wodzie stołowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Woda stołowa, z wyjątkiem składników decydujących o jej zmineralizowaniu, powinna odpowiadać wymaganiom organoleptycznym, fizycznym i chemicznym określonym w odrębnych przepisach. § 4. Podmiot gospodarczy może produkować naturalną wodę mineralną, mineralną wodę mieszaną, naturalną wodę źródlaną oraz wodę stołową, jeżeli posiada: 1) dokumentację hydrogeologiczną zawierającą ustalenie zasobów wód podziemnych oraz dane o ich pochodzeniu, zatwierdzoną w trybie odrębnych przepisów, 2) pozwolenie wodnoprawne, wydane na podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 93, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299), lub koncesję wydaną na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 3) ocenę jakości wody, sporządzoną przez Państwowy Zakład Higieny. § 5. 1. Woda do produkcji naturalnej wody mineralnej oraz naturalnej wody źródlanej może być wydobywana kilkoma ujęciami ze złoża podziemnego tylko w przypadku takiego samego składu chemicznego wody z tych ujęć. 2. Woda do produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i naturalnej wody źródlanej nie może być czerpana z ujęcia i z urządzeń służących do zaopatrywania ludności w wodę. 3. System wydobywania wody podziemnej ze złoża i doprowadzania jej do rozlewni naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i naturalnej wody źródlanej powinien zapewniać zachowanie naturalnych właściwości wody podziemnej. 4. Woda podziemna do produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej, naturalnej wody źródlanej i wody stołowej powinna być doprowadzana z ujęcia do rozlewni rurociągiem. Niedopuszczalny jest transport wody do rozlewni w jakichkolwiek pojemnikach i cysternach. 5. Każde ujęcie naturalnej wody mineralnej oraz naturalnej wody źródlanej musi posiadać określoną nazwę. Jeżeli z ujęcia do produkcji naturalnej wody mineralnej lub z ujęcia do produkcji naturalnej wody źródlanej korzysta więcej niż jeden producent, to gotowy produkt musi mieć tę samą nazwę handlową. § 6. 1. W toku produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i naturalnej wody źródlanej dopuszcza się stosowanie metod poprawiających cechy organoleptyczne wody, jak: napowietrzanie wody z ujęcia w celu odgazowania (siarkowodór, radon) i odżelazianie oraz filtrację osadów na filtrach żwirowych. Zastosowanie innych filtrów wymaga każdorazowo uzyskania pozytywnej opinii Państwowego Zakładu Higieny. 2. Dopuszcza się stosowanie promieniowania UV wyłącznie w celu zapewnienia właściwych wymagań mikrobiologicznych wody w związku z jej napowietrzaniem. 3. Naturalne wody mineralne, mineralne wody mieszane, naturalne wody źródlane i wody stołowe mogą być nasycane w toku produkcji dwutlenkiem węgla naturalnego pochodzenia lub spełniającym wymagania PN-C-84-909: 1972. § 7. 1. Rozlewnia wód powinna znajdować się w odrębnym budynku lub jego wydzielonej części, w bliskim sąsiedztwie ujęcia. 2. Rozlewnia wód powinna posiadać odrębną instalację doprowadzającą wodę ze złoża podziemnego oraz odrębną instalację z zimną i ciepłą wodą używaną w procesie produkcyjnym. 3. Naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, naturalna woda źródlana i woda stołowa powinny być produkowane w wyodrębnionych ciągach technologicznych. Produkcja naprzemienna z innymi napojami wymaga zgody państwowego terenowego inspektora sanitarnego, po przedstawieniu pozytywnej opinii Państwowego Zakładu Higieny. § 8. 1. Opakowania jednostkowe naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych i wód stołowych, z wyjątkiem opakowań szklanych, oraz ich zamknięcia powinny posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny. 2. Wielkość opakowań jednostkowych dla naturalnej wody mineralnej i mineralnej wody mieszanej nie może przekraczać pojemności 2 dm3. Naturalne wody źródlane i wody stołowe mogą być rozlewane do opakowań różnego typu i pojemności. Opakowania o pojemności większej niż 5 dm3 powinny być zaopatrzone w kranik lub inne urządzenie dozujące. 3. Mycie i dezynfekcja wszystkich rodzajów opakowań jednostkowych powinny być zautomatyzowane i powinny zapewniać czystość opakowań pod względem fizycznym, chemicznym i mikrobiologicznym. § 9. Wody powinny być znakowane w sposób określony w przepisach o znakowaniu środków spożywczych w opakowaniach jednostkowych przeznaczonych do obrotu, a ponadto należy na nich umieszczać następujące informacje: 1) rodzaj wody, określony zgodnie z § 1 oraz klasyfikacją naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych, zawartą w załączniku nr 2 do rozporządzenia, a także zawartość charakterystycznych składników, 2) nazwę ujęcia i miejscowość, w której znajduje się ujęcie, 3) zawartość dwutlenku węgla - dla wód nasyconych CO2. § 10. Przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 4 pkt 1 i 2, § 5, § 6 ust. 1, § 7 i § 8 ust. 3, stosuje się także do obrotu wodami przywożonymi z zagranicy. § 11. Podmioty gospodarcze prowadzące rozlewnie wód w dniu wejścia w życie rozporządzenia dostosują warunki sanitarne produkcji wód do wymagań określonych rozporządzeniem w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 lipca 1997 r. (poz. 544) Załącznik nr 1 WYMAGANIA ORGANOLEPTYCZNE, CHEMICZNE, FIZYCZNE I MIKROBIOLOGICZNE DLA BUTELKOWANYCH NATURALNYCH WÓD MINERALNYCH, MINERALNYCH WÓD MIESZANYCH, NATURALNYCH WÓD ŹRÓDLANYCH I WÓD STOŁOWYCH I. Wymagania organoleptyczne, fizyczne i chemiczne Lp.Wskaźnik jakościJednostkaWymagane wartości 1BarwamgPtponiżej 5 2Mętnośćmg/dm3poniżej 3 3Zapachniewyczuwalny obcy 4Smakniewyczuwalny obcy 5OdczynpH5,0-8,5 6Chlorki (Cl)mg/dm3poniżej 300a) 7Fluorki (F)poniżej 1,5a)/2,5b) 8Sód (Na)poniżej 200a) 9Siarczany (SO4)poniżej 250a) 10Żelazo (Fe)poniżej 0,5c) 11Całkowita promieniotwórcza aktywność #Bq0,1 12Całkowita promieniotwórcza aktywność ßBq1,0 a) dla naturalnych wód źródlanych i wód niskozmineralizowanych b) dla naturalnych wód mineralnych c) dla wód odżelazianych II. Substancje niepożądane w nadmiernych ilościach i toksyczne Lp.Wskaźnik jakościJednostkaNajwyższa dopuszczalna wartość 1234 13Amoniak (NH4)mg/dm31,00 14Antymon (Sb)0,01 15Azotyny (NO2)0,005 16Azotany (NO3)10,00/20,00a) 17Arsen (As)0,05 18Bar (Ba)1,00 19Bor (H3BO3)30,00 20Cyjanki (CN)0,01 21Cynk (Zn)1,00 22Chrom (Cr)0,01 23Glin (Al)Mg/dm30,10 24Kadm (Cd)0,003 25Mangan (Mn)0,50 26Miedź (Cu)1,00 27Nikiel (Ni)0,02 28Ołów (Pb)0,01 29Rtęć (Hg)0,001 30Selen (Se)0,01 31Siarczki (S2)0,05 32ChZT (O2)3,00 33Fenole0,002 34Detergenty anionowe reagujące z błękitem metylenowym0,01 35DDT i jego metabolity0,0002 36Benzo(a) pirenng/dm310 benzo/k/fluorantensuma wwa* 100 benzo/b/fluoranten benzo/g, h, i/perylen indeno/1, 2, 3/-c,d piren fluoranten a) dla naturalnych wód źródlanych i wód stołowych * wwa - wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne III. Wymagania mikrobiologiczne Najwyższa dopuszczalna wartość Lp.Wskaźnik jakościWoda z ujęciaWoda w butelce do 12 h od napełnieniapo 12 h od napełnienia 37Liczba bakterii grupy coli w 250 ml wody000 38Liczba bakterii grupy coli typu kałowego w 250 ml wody000 39Liczba bakterii Pseudomonas aeruginosa w 250 ml wody000 40Liczba bakterii Streptococcus faecalis w 250 ml wody000 41Najwyższa dopuszczalna liczba bakterii wyhodowanych w 1 ml wody na agarze odżywczym:nie oznacza się - w temp. 37°C po 24 godz.520 - w temp. 20°C po 72 godz.20100 Załącznik nr 2 KLASYFIKACJA NATURALNYCH WÓD MINERALNYCH, MINERALNYCH WÓD MIESZANYCH, NATURALNYCH WÓD ŹRÓDLANYCH ORAZ WÓD STOŁOWYCH I. Według ogólnej zawartości rozpuszczonych składników mineralnych 1. Woda niskozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, naturalna woda źródlana - woda zawierająca w 1 dm3 poniżej 500 mg rozpuszczonych składników mineralnych. 2. Woda średniozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana - woda zawierająca w 1 dm3 od 500 do 1500 mg rozpuszczonych składników mineralnych. 3. Woda wysokozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana - woda zawierająca w 1 dm3 powyżej 1500 mg rozpuszczonych składników mineralnych. II. Według stopnia nasycenia dwutlenkiem węgla: 1. Wody nie nasycone dwutlenkiem węgla. 2. Wody z niską zawartością dwutlenku węgla naturalnego pochodzenia lub CO2 wg PN-C-84-909:1972 - wody zawierające poniżej 2500 mg CO2/dm3. 3. Wody z wysoką zawartością dwutlenku węgla naturalnego pochodzenia lub CO2 wg PN-C-84-909:1972 - wody zawierające powyżej 4000 mg CO2/dm3. III. Według zawartości składników mineralnych mających znaczenie fizjologiczno-odżywcze dla zdrowia, których obecność i stężenie należy zaznaczyć większymi literami na etykiecie 1. Woda słona - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, woda stołowa zawierająca powyżej 1000 mg NaCl/dm3 2. Woda niskosodowa - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, woda źródlana zawierająca poniżej 20 mg Na+/dm3. 3. Woda z naturalną zawartością magnezu - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana i woda stołowa zawierająca magnez Mg2+ w stężeniu 50-300 mg/dm3. 4. Woda z naturalną zawartością wapnia Ca2+ naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana i woda stołowa zawierająca wapń w stężeniu 150-500 mg/dm3. 5. Woda z naturalną zawartością fluorków F- - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana zawierająca fluorki w stężeniu 1,5-2,5 mg/dm3. 6. Woda z naturalną zawartością jodków J- - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana zawierająca jodki w stężeniu 0,5-1,0 mg/dm3. 7. Woda z naturalną zawartością siarczanów SO4- - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana i woda stołowa zawierająca siarczany w stężeniu 250-600 mg/dm3. 8. Woda z naturalną zawartością żelaza Fe2+ - naturalna woda mineralna zawierająca żelazo w stężeniu 5,0-10,0 mg/dm3. 9. Woda alkaliczna - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana i woda stołowa zawierająca wodorowęglany HCO3- w stężeniu 600-1200 mg/dm3. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 lipca 1997 r. w sprawie zakresu i zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. (Dz. U. Nr 86, poz. 545) Na podstawie art. 35h ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Szczególny nadzór podatkowy polega na kontroli: 1) produkcji, importu, eksportu oraz obrotu niektórymi wyrobami akcyzowymi, a także czynności bezpośrednio z nimi związanych jak wytwarzanie, uszlachetnianie, przerabianie, zużywanie, skażanie, rozlew, przyjmowanie, magazynowanie, wydawanie i przewóz, 2) działalności wymienionej w pkt 1 co do ilości i jakości wyrobów, przebiegu procesów technologicznych, ruchu towarowego oraz wydajności, ubytków i zużycia, a także dokumentacji tej działalności, 3) stosowania, a zwłaszcza zużycia, znaków skarbowych akcyzy do wyrobów wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 1. 2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego, na podstawie upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. Wydane upoważnienia są rejestrowane przez jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, wyodrębnioną w strukturze Ministerstwa Finansów. 3. Pracownicy zatrudnieni w jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej, wyodrębnionej w tym celu w strukturze Ministerstwa Finansów, mają prawo do przeprowadzania kontroli w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Przez użyte w rozporządzeniu określenia: 1) ustawa - rozumie się ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449), 2) podmiot - rozumie się osobę prawną, jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną prowadzącą działalność lub wykonującą czynności określone w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3 na podstawie tytułu prawnego, 3) wyrób - rozumie się wyrób gotowy luzem lub w opakowaniach jednostkowych, półprodukt w toku produkcji, półfabrykat, produkt uboczny lub odpadowy, a także surowiec, 4) przesyłka - rozumie się wszystkie naczynia służące do transportu użyte do przewiezienia określonej ilości wyrobów wymienionych w § 3 ust. 1 do tego samego odbiorcy, tego samego dnia i na podstawie jednego dokumentu przewozu; przesyłkę stanowi także określona partia wyrobu przesłana do odbiorcy rurociągiem, 5) zabezpieczenie urzędowe - rozumie się plomby, pieczęcie lub inne znaki urzędowe nakładane przez urzędy kontroli skarbowej na pomieszczenia, urządzenia, aparaty, zbiorniki, rurociągi, naczynia, próbki, urządzenia ewidencyjne, księgi i dokumentacje w celu ich urzędowego uwierzytelnienia lub uniemożliwienia dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia stanu zabezpieczenia urzędowego, 6) urzędowe sprawdzenie podmiotu - rozumie się przez to czynności, podczas których urząd kontroli skarbowej ustala, czy istnieją warunki do wykonywania kontroli zgodnie z przepisami ustawy i niniejszego rozporządzenia. Rozdział 2 Wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym § 3. 1. Szczególnym nadzorem podatkowym są objęte następujące wyroby akcyzowe: 1) spirytus własnej produkcji oraz nabyty, jeżeli w cenie jego nabycia nie jest zawarty podatek akcyzowy obliczony według najwyższej stawki ustalonej dla tego spirytusu, 2) wyroby spirytusowe, piwo, wyroby winiarskie i inne napoje alkoholowe przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym, 3) wyroby, w odniesieniu do których na podstawie odrębnych przepisów został wprowadzony obowiązek oznaczania znakami skarbowymi akcyzy. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do: 1) spirytusu w opakowaniach jednostkowych o pojemności mniejszej niż 10 litrów, skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli został od niego uiszczony należny podatek akcyzowy, 2) denaturatu, 3) spirytusu posiarczynowego, chyba że jest przerabiany albo zużywany łącznie ze spirytusem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 4) spirytusu odwodnionego skażonego środkiem skażającym, przeznaczonego jako dodatek do paliw, do którego ponadto dodano inne substancje w ilości nie mniejszej niż 15%. Rozdział 3 Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do spirytusu § 4. Urządzenia służące do wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, oczyszczania i odwadniania spirytusu powinny zapewnić dokonanie pomiaru ilości uzyskanego spirytusu oraz być przystosowane do nałożenia zabezpieczeń urzędowych. § 5. 1. W gorzelniach przemysłowych, rektyfikacjach, zakładach odwadniania spirytusu i wytwórniach wódek sprawowany jest stały nadzór. 2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może wprowadzić stały nadzór w podmiotach nie wymienionych w ust. 1, jeżeli przerabiają, zużywają lub magazynują ilości przekraczające 20 000 dm3 100% spirytusu rocznie. § 6. 1. Wytwarzanie, wydzielanie z innego wytworu, oczyszczanie i odwadnianie spirytusu może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej co najmniej na 7 dni przed zamierzonym wytwarzaniem, wydzielaniem, oczyszczaniem lub odwadnianiem spirytusu pisemne zgłoszenie, podając: 1) ilość i rodzaj surowców lub innych produktów, z których spirytus ma być wytworzony lub odzyskany, 2) miejsce i czas trwania czynności z tym związanych, 3) przewidywaną ilość spirytusu oraz sposób ustalenia tej ilości. Podmiot, w którym jest sprawowany stały nadzór, zawiadamia komórkę tego nadzoru na 3 dni przed rozpoczęciem wyżej wymienionych czynności. 3. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 1, obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego nie jest wymagana, jeżeli zabezpieczenia urzędowe nałożone na pomieszczenia, urządzenia, aparaturę, zbiorniki i pojemniki wykluczają dostęp do spirytusu lub jego par przed ustaleniem ilości uzyskanego spirytusu. 4. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do jednostek naukowo-badawczych, kontrolnych i doświadczalnych oraz samodzielnych laboratoriów naukowo-badawczych i doświadczalnych, w których w ciągu roku łączna ilość uzyskanego spirytusu nie przekracza 300 dm3 100%. 5. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gorzelni rolniczych kontrolowanych w systemie zamkniętego magazynu spirytusu, określonym w § 11. § 7. 1. Skażanie spirytusu, na podstawie odrębnych przepisów, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności skażenia sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje urząd kontroli skarbowej, a jeżeli spirytus skażony ma być wysłany do innego podmiotu - co najmniej w trzech egzemplarzach. 2. Podmiot, w którym nie jest sprawowany stały nadzór, jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3, co najmniej na 7 dni przed zamierzonym skażaniem spirytusu pisemne zgłoszenie zawierające następujące dane: 1) datę zamierzonego skażania, nazwę pomieszczenia oraz rodzaj (opis) naczyń, które będą użyte do przeprowadzenia skażania, 2) ilość dm3 100% spirytusu przeznaczonego do skażania oraz nazwy przewidzianych środków skażających, 3) stwierdzenie, że środki skażające, które mają być użyte, zostały w sposób przepisowy zbadane. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeżeli podmiot zawiadomi pisemnie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego obecnego przy skażaniu o następnym terminie zamierzonego skażania i jego warunkach. 4. Jeżeli skażanie spirytusu będzie odbywać się w przewidzianych terminach i w niezmienionych warunkach, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, podmiot dokonuje jednorazowo. 5. Na naczyniach, w których jest przechowywany spirytus oraz środki skażające, powinny być umieszczone napisy, wskazujące rodzaj spirytusu oraz nazwy środków skażających, a jeżeli naczyniami tymi są beczki - także ich numery oraz tary. § 8. 1. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może nakazać, aby przechowywanie spirytusu odbywało się tylko w urzędowo zabezpieczonym magazynie (naczyniach) i wydanie spirytusu do przerobu lub zużycia następowało w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot zawiadamia urząd kontroli skarbowej co najmniej na 3 dni przed każdym zamierzonym pobraniem spirytusu z magazynu, podając rodzaj i ilości spirytusu, jakie zamierza zużyć lub przerobić. 3. Przepisy § 7 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Do każdej przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem należy dołączyć dokument przewozu "WzS" - wydanie spirytusu (półfabrykatu) na zewnątrz - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. W przypadku przesyłki spirytusu skażonego do dokumentu przewozu "WzS" załącza się kopię protokołu skażenia spirytusu, o którym mowa w § 7 ust. 1. 2. Z czynności przyjęcia przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia "PzS" - przyjęcie spirytusu (półfabrykatu) z zewnątrz - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Przy przesyłce spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Podmioty dokonujące przerobu lub zużycia spirytusu prowadzą księgi kontroli: 1) obrotu spirytusem i jego skażenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia, 2) przerobu spirytusu na ocet - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. W razie otrzymywania spirytusu powstałego w wyniku oczyszczania, podmioty prowadzą księgę kontroli spirytusu powrotnego według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. Podmioty prowadzące działalność w zakresie wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, rektyfikacji, odwadniania i rozlewu spirytusu oraz wytwarzania i rozlewu wyrobów spirytusowych prowadzą odpowiednio księgi kontroli: 1) obrotu spirytusami w magazynie spirytusu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia, 2) rektyfikacji i odwadniania spirytusu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia, 3) produkcji i rozlewu wódek - według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do wytwarzania spirytusu w gorzelniach rolniczych. Rozdział 4 Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do spirytusu w gorzelniach rolniczych § 11. 1. W gorzelni rolniczej, która wytwarza spirytus surowy w wyniku destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców skrobiowo-cukrowych, stosuje się system zamkniętego magazynu. 2. System zamkniętego magazynu polega na: 1) nałożeniu urzędowych zabezpieczeń na urządzenia produkcyjne i magazynowe spirytusu, w celu wyeliminowania dostępu do spirytusu i jego par oraz flegmy spirytusowej, 2) określeniu dziennej ilości wyprodukowanego spirytusu na podstawie wskazań licznika objętościowego urządzenia (przyrządu) pomiarowego, 3) wydawaniu spirytusu z magazynu oraz napełnianiu spirytusem naczyń służących do transportu tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Rozchód spirytusu w systemie zamkniętego magazynu stanowi równocześnie pozycję przychodową w ewidencji, określającą ostateczną wielkość produkcji spirytusu. § 12. 1. W czasie urzędowego sprawdzenia w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego sprawdzają i włączają urządzenie pomiarowe do określania ilości spirytusu oraz nakładają zabezpieczenia urzędowe niezbędne do przeprowadzania kontroli w systemie zamkniętego magazynu, a także nakładają zabezpieczenia urzędowe w celu uniemożliwienia nie zgłoszonej produkcji spirytusu. 2. Do akt urzędowego sprawdzenia gorzelni rolniczej należy również załączyć protokół badania stanu aparatu destylacyjnego, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia. Badanie stanu aparatu destylacyjnego przeprowadza się w czasie każdego urzędowego sprawdzenia gorzelni. § 13. 1. Za rozpoczęcie produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej uważa się czynności techniczno-technologiczne począwszy od dodania drożdży do zacieru słodkiego. 2. Pierwsza destylacja spirytusu po rozpoczęciu jego produkcji przez gorzelnię rolniczą może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, który sprawdza szczelność aparatury, przewodów i zbiornika magazynowego spirytusu. 3. Produkcja spirytusu w gorzelni rolniczej powinna odbywać się zgodnie ze zgłoszeniem o zamierzonej produkcji spirytusu, sporządzonym przez podmiot według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. Kopię tego zgłoszenia gorzelnia rolnicza przesyła do urzędu kontroli skarbowej co najmniej na 7 dni przed rozpoczęciem zamierzonej produkcji spirytusu. 4. Zmiany w produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej, wynikające ze zmian ilości zacierów w czasie procesu fermentacji, jak również surowca powodującego zmianę ceny zbytu spirytusu, wymagają ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji spirytusu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. Przebieg produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej należy odnotowywać w księdze produkcji i rozchodu spirytusu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia. W księdze tej powinny być również odnotowane zmiany w produkcji spirytusu nie wymagające ponownego zgłoszenia zamierzonej produkcji spirytusu oraz wyniki codziennej obserwacji stanu naczynia przelewowego w szafce stągwi i posadzki pomieszczeń magazynowych spirytusu. § 14. 1. Za stan techniczny urządzeń oraz naczyń służących do produkcji, magazynowania i przewozu spirytusu, a także za prawidłowość przebiegu procesu produkcji spirytusu jest odpowiedzialny podmiot prowadzący działalność. 2. Urządzenia, w tym i aparatura gorzelni rolniczej, na które nałożono zabezpieczenia urzędowe, nie mogą być używane do innych celów niż produkcja spirytusu. § 15. Wszystkie czynności polegające na otwarciu i badaniu urządzenia pomiarowego w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego stwierdzają zapisem w księdze produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając informację o dacie i przyczynie otwarcia, stanie początkowym i końcowym licznika oraz stanie zabezpieczeń urzędowych zdjętych i nałożonych, również odnotowanym w spisie zabezpieczeń urzędowych, o którym mowa w § 33 ust. 3. § 16. 1. W razie zacięcia się licznika urządzenia pomiarowego albo nieszczelności aparatury, przewodów i urządzeń, jak również przelania się spirytusu do naczynia przelewowego w szafce stągwi, przelania się spirytusu ze zbiornika pomocniczego (odbieralnika) albo ze zbiornika magazynowego w gorzelni rolniczej, podmiot jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie urząd kontroli skarbowej lub wyznaczonego przez ten urząd pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, odnotowując ten fakt w księdze produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając datę, godzinę i stan licznika urządzenia pomiarowego. 2. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają szczegółowe badania przyczyn usterek, o których mowa w ust. 1, a po ich usunięciu nakładają ponownie zabezpieczenia urzędowe, sporządzają z tych czynności protokół i dokonują w księdze produkcji i rozchodu spirytusu adnotacji o przyczynach powstania usterek. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także w razie wycieku spirytusu spowodowanego awarią urządzeń lub klęską żywiołową, przy czym podmiot jest obowiązany natychmiast przerwać odpęd spirytusu i podjąć czynności przeciwdziałające zwiększaniu się strat oraz bezzwłocznie powiadomić o tym zdarzeniu właściwą jednostkę organizacyjną Policji. § 17. 1. Każda ilość spirytusu wydawana z magazynu gorzelni rolniczej powinna być zapisana w księdze produkcji i rozchodu spirytusu. Przepisy § 9 ust. 1 oraz § 45 i 46 stosuje się odpowiednio. 2. Stan spirytusu stwierdzony w magazynie przed i po jego wydaniu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego wpisują do księgi rewizyjnej magazynu spirytusu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. 3. Z czynności związanych z nalewem spirytusu do naczyń służących do transportu sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 15 do rozporządzenia. 4. W przypadku skażania spirytusu w gorzelni rolniczej przepisy § 7 stosuje się odpowiednio. § 18. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają w gorzelni rolniczej kontrole obrachunkowe obejmujące kolejne okresy produkcji w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia zakończenia produkcji, a ponadto kontrole obrachunkowe roczne, o których mowa w § 39 ust. 1 i 2. Rozdział 5 Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku piwa § 19. 1. Wytwarzanie piwa odbywa się zgodnie z wykazem terminów procesów produkcyjnych oraz stosownie do ustalonych norm. 2. Podmiot jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesu produkcyjnego przesłać urzędowi kontroli skarbowej wykaz terminów warek piwa na następny okres. 3. Zmiany w ustalonym wykazie terminów procesów produkcyjnych powinny być odnotowane w odpisie wykazu tych terminów oraz bieżąco zgłoszone urzędowi kontroli skarbowej. § 20. Podmiot jest obowiązany do odnotowania czynności produkcyjnych dotyczących sporządzenia warki piwa i zmian w objętości brzeczki piwnej oraz rozlewu i obrotu piwem w: 1) dokumencie przebiegu gotowania warki według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia, 2) księdze kontroli przychodu i rozchodu piwa wg wzoru stanowiącego załącznik nr 17 do rozporządzenia. § 21. Przy przesyłce piwa luzem przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio, z tym że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane: 1) rodzaj lub asortyment piwa, 2) ilości, rodzaje i pojemności naczyń służących do transportu, 3) ogólną objętość piwa. § 22. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej przyjęcie piwa zwróconego w wyniku reklamacji w ciągu 3 dni od jego przyjęcia. Rozdział 6 Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do wyrobów winiarskich i innych napojów alkoholowych § 23. 1. Wytwarzanie wyrobów winiarskich powinno odbywać się zgodnie ze zgłoszeniem procesów technologicznych lub wykazem terminów procesów produkcyjnych, które podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru. 2. Zmiany w ustalonym wykazie terminów procesów produkcyjnych lub zgłoszeniu podmiot odnotowuje w odpisie wykazu lub zgłoszenia i bieżąco zgłasza urzędowi kontroli skarbowej lub komórce stałego nadzoru. 3. Wykaz terminów produkcyjnych lub zgłoszenie procesów produkcyjnych, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać następujące dane: 1) określenie wyrobu winiarskiego, który ma być produkowany, 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania (nastaw, kupaż, przekazanie wina z magazynu do przerobu), 3) ilość i rodzaj surowców oraz dodatków użytych do produkcji, 4) numery i pojemność naczyń, w których będzie przeprowadzona fermentacja, 5) datę i godzinę rozpoczęcia obciągu wyrobu po ukończeniu fermentacji, 6) ilość i rodzaj wyrobu podlegającego dosładzaniu, doprawianiu, alkoholizowaniu oraz kupażowaniu, a także datę tych czynności. 4. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej ustala w porozumieniu z podmiotem szczegółowy zakres danych zgłaszanych w wykazie terminów procesów technologicznych, o których mowa w ust. 3. § 24. Czynności produkcyjne w zakresie nastawu fermentacyjnego oraz kupażu wyrobów winiarskich, ich dosładzania, doprawiania i alkoholizowania, a także rozlewu tych wyrobów, odnotowuje się w następujących dokumentach: 1) metryczce nastawu według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia, 2) karcie kupażu lub wytwarzania wyrobu winiarskiego według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia, 3) księdze kontroli rozlewu wyrobów winiarskich według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia. § 25. Przy przesyłce wyrobu winiarskiego luzem przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio, z tym że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane: 1) rodzaj lub nazwę wyrobu, 2) wagę netto, ciężar właściwy i objętość, 3) zawartość lub stężenie alkoholu etylowego. § 26. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej przyjęcie wyrobów winiarskich zwróconych w wyniku reklamacji w ciągu 3 dni od ich przyjęcia. § 27. Przepisy § 23-26 stosuje się odpowiednio do innych napojów alkoholowych, z wyjątkiem wódek i piwa. Rozdział 7 Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy § 28. 1. W podmiotach wytwarzających wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami skarbowymi akcyzy, zwanymi dalej "znakami akcyzy", sprawowany jest w tym zakresie stały nadzór. Jeżeli czynności oznaczania wyrobów w tych podmiotach są dokonywane nieregularnie (niecodziennie), wówczas sprawowanie szczególnego nadzoru podatkowego może odbywać się w formie kontroli doraźnych. 2. Oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisów ust. 6 oraz § 32. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do wyrobów importowanych, jeżeli oznaczanie ich znakami akcyzy następuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym bądź w składzie celnym. 4. Podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej co najmniej na 7 dni przed zamierzonym oznaczaniem wyrobów pisemne zgłoszenie, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym oznaczaniem, podając ilość i rodzaj wyrobów, rodzaj opakowań jednostkowych oraz miejsce przeprowadzenia tych czynności. 5. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może również wprowadzić stały nadzór w podmiocie dokonującym pakowania, przepakowywania, rozważania i rozlewania oraz ponownego rozważania i rozlewania wyrobów, w zakresie oznaczania ich znakami akcyzy. 6. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 2, bezpośrednia obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego nie jest konieczna, jeżeli warunki do nakładania znaków akcyzy na opakowania jednostkowe wyrobów pozwalają na ograniczenie dostępu do znaków akcyzy innych osób niż materialnie odpowiedzialne za powierzone im znaki akcyzy. § 29. W przypadkach gdy oznaczanie wyrobów znakami akcyzy ma nastąpić z powodu uszkodzenia znaków akcyzy na wyrobach lub nieprawidłowego oznaczenia wyrobów bądź oznaczenia nieodpowiednimi znakami akcyzy, jak również wystąpienia w obrocie wyrobów nie oznaczonych znakami akcyzy, podmiot sporządza spis tych wyrobów i przesyła go do urzędu kontroli skarbowej w ciągu 7 dni od stwierdzenia tych zdarzeń lub ich wystąpienia, w celu sprawdzenia i potwierdzenia stanu wyrobów objętych spisem. § 30. 1. Ewidencja wydanych, zużytych, zwróconych, uszkodzonych, utraconych i zniszczonych znaków akcyzy, prowadzona przez podmiot, podlega opieczętowaniu przez urząd kontroli skarbowej. 2. Raporty dzienne, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym, raporty zmianowe ze zużycia oraz utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy w podmiotach, w których wprowadzono stały nadzór, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 3. W razie stwierdzenia wystąpienia wad fizycznych znaków akcyzy posiadanych przez podmiot sporządza on protokół określający ilość i rodzaj wadliwych znaków, a także występujące wady. Protokół podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. § 31. W razie wprowadzenia kasowania znaków akcyzy, kasowanie ich powinno odbywać się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu § 32. Z czynności kasowania sporządza się protokół. § 32. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej zamiar oznaczania wyrobów znakami akcyzy lub kasowania znaków akcyzy, a pracownik szczególnego nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 2 dni od wskazanej przez podmiot daty, czynności tych dokonuje podmiot we własnym zakresie sporządzając odpowiedni protokół, który przesyła do urzędu kontroli skarbowej nie później niż w ciągu 3 dni od wykonania tych czynności. Rozdział 8 Tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje lub formy tych zabezpieczeń § 33. 1. Pieczęcie, znaki urzędowe i plomby ołowiane bądź z innych materiałów plastycznych jako zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 2 pkt 5, są nakładane bezpośrednio lub z użyciem cięgien spinających: szpagatu z drucikiem, drutu lub żyłki syntetycznej z nawiniętą na nich spiralą metalową lub podobnym dwuskładnikowym elementem. 2. Podmiot podlegający szczególnemu nadzorowi podatkowemu jest obowiązany dostarczyć potrzebną ilość plomb, laku lub masy plastycznej do pieczęci oraz inne materiały do nałożenia zabezpieczeń urzędowych. 3. Nałożenie zabezpieczeń urzędowych oraz ich zdjęcie odnotowuje się w spisie zabezpieczeń urzędowych sporządzonym według wzoru, stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia, który opieczętowuje urząd kontroli skarbowej. W spisie odnotowuje się również znaki odcisków urzędowego zabezpieczenia, którymi są wizerunek godła państwa oraz ustalone oznaczenia literowe, cyfrowe bądź symbole. Fakt nałożenia lub zdjęcia zabezpieczeń urzędowych należy ponadto odnotować w protokole z czynności kontrolnych. 4. Za stan nałożonych zabezpieczeń urzędowych odpowiedzialny jest podmiot prowadzący działalność objętą szczególnym nadzorem podatkowym. Rozdział 9 Zakres i zasady urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu § 34. 1. Pomieszczenia i urządzenia podmiotu, które są związane z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym, podlegają odpowiedniemu przygotowaniu i urzędowemu sprawdzeniu przed rozpoczęciem wykonywania czynności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz po przerwie w tej działalności trwającej dłużej niż 3 miesiące, a także na żądanie urzędu kontroli skarbowej. 2. Przygotowanie podmiotu polega na: 1) oznaczeniu w sposób trwały i na widocznym miejscu: a) pomieszczeń - odpowiednimi napisami określającymi ich przeznaczenie, b) urządzeń, aparatów i przyrządów - numerami, c) urządzeń, aparatów oraz przyrządów, o których mowa w lit. b), służących do pomiaru ilości wyrobów - również napisami określającymi ich zakres pomiarowy, d) naczyń służących do transportu wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym - numerami, tarą lub pojemnością oraz nazwą podmiotu lub jej skrótem, 2) zalegalizowaniu przyrządów pomiarowych objętych obowiązkiem legalizacji, 3) zaopatrzeniu zbiorników w urządzenia umożliwiające określenie ilości znajdujących się w nich cieczy. 3. W celu przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiot jest obowiązany co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, przesłać do urzędu kontroli skarbowej zgłoszenie zamiaru rozpoczęcia tej działalności w dwóch egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia. Do zgłoszenia załącza się: 1) szkic sytuacyjny, skrócony opis pomieszczeń oraz wykaz, nazwy i numerację znajdujących się w tych pomieszczeniach urządzeń, aparatów, przyrządów, a dla zbiorników, pojemników i naczyń - ich pojemność, 2) wykaz przyrządów pomiarowych z podaniem ich przeznaczenia i numeracji oraz zakresu pomiarowego, 3) opis procesu technologicznego i postępowania technicznego oraz instrukcje obiegu dokumentacji produkcyjnej i magazynowej, a także dotyczące przeprowadzania inwentaryzacji wyrobów, 4) wykaz pracowników podmiotu, w tym ich imiona i nazwiska, adresy i stanowiska, odpowiedzialnych za wykonywanie powierzonych im obowiązków w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym oraz ich oświadczenia i podpisy o przyjęciu tej odpowiedzialności. § 35. 1. Urzędowe sprawdzenie podmiotu przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego w obecności przedstawiciela podmiotu. Z czynności tych sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach. Protokół wraz ze zgłoszeniem i załączonymi dokumentami stanowi akta weryfikacyjne podmiotu, które zatwierdza dyrektor urzędu kontroli skarbowej. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych pozostaje w urzędzie kontroli skarbowej, a drugi otrzymuje podmiot. 2. Podczas urzędowego sprawdzenia podmiotu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego nakładają w razie potrzeby zabezpieczenia urzędowe w celu skutecznego wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. 3. W przypadku stwierdzenia braku warunków do przeprowadzenia czynności związanych z urzędowym sprawdzeniem podmiotu lub do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego podmiot jest obowiązany do zapewnienia tych warunków w terminie wyznaczonym przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej. § 36. 1. Działalność podmiotu w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym odbywa się zgodnie ze zgłoszonym przez podmiot opisem procesu technologicznego i postępowania technicznego. 2. O wprowadzeniu zmian w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia podmiot powinien zawiadomić urząd kontroli skarbowej co najmniej na 7 dni przed zamierzonym terminem wprowadzenia tych zmian i przeprowadzenia dodatkowego w tym zakresie urzędowego sprawdzenia. 3. Przepisy § 35 stosuje się odpowiednio. § 37. 1. Urzędowemu sprawdzeniu pomieszczeń i urządzeń nie podlegają podmioty, które: 1) nie wytwarzają lub nie pakują, nie przepakowują albo nie rozlewają wyrobów, w odniesieniu do których jest wykonywany na podstawie odrębnych przepisów obowiązek oznaczania znakami akcyzy, 2) w zakresie swej działalności są jednostką naukowo-badawczą, doświadczalną, szkołą, samodzielnym laboratorium, szpitalem, jednostką opieki zdrowotnej lub apteką zużywającą lub przerabiającą w ciągu roku do 3 000 dm3 100% spirytusu w stanie nie skażonym oraz do 20 000 dm3 100% spirytusu w stanie skażonym, 3) przerabiają, zużywają lub dokonują obrotu spirytusem w ilościach nie przekraczających w ciągu roku 1 000 dm3 100% spirytusu w stanie nie skażonym oraz 3 000 dm3 100% spirytusu skażonego, chyba że dyrektor urzędu kontroli skarbowej, ze względu na warunki i rodzaj prowadzonej przez podmiot działalności, uzna za uzasadnione objęcie go urzędowym sprawdzeniem. 2. Podmioty wymienione w ust. 1 pkt 3 są obowiązane na 3 dni przed zamierzonym zużyciem lub przerobem spirytusu powiadomić o tym urząd kontroli skarbowej, podając równocześnie, jaki rodzaj spirytusu, do jakich celów i według jakich norm ma być używany, jeśli te normy zostały określone. Rozdział 10 Szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania doraźnych i okresowych kontroli oraz sprawowania stałego nadzoru przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego § 38. 1. Kontrole w zakresie określonym w § 1 ust. 1 są wykonywane przez bezpośrednie uczestniczenie pracowników szczególnego nadzoru podatkowego w czynnościach związanych z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym oraz na podstawie dokumentacji tej działalności, doraźnie, okresowo lub przez sprawowanie stałego nadzoru. 2. Sprawowanie przez urząd kontroli skarbowej stałego nadzoru polega na ciągłym kontrolowaniu działalności i czynności podmiotu przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego komórki organizacyjnej utworzonej w tym celu na terenie podmiotu. Regulamin pracy tej komórki ustala dyrektor urzędu kontroli skarbowej. § 39. 1. Kontrole obrachunkowe zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego za okresy roczne oraz kontrole doraźne za okresy dowolne - krótsze niż rok. 2. Kontrole obrachunkowe roczne przeprowadza się nie później niż w okresie roku następnego po roku objętym kontrolą. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podmiotów zwolnionych od obowiązku urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń. 4. Zapasy wyrobów, stwierdzone podczas kontroli obrachunkowej, są porównywane ze stanem ewidencyjnym i podlegają zapisaniu w ewidencji. Ustalone w wyniku kontroli obrachunkowej ubytki wyrobów porównuje się z ich dopuszczalnymi ubytkami. 5. Wyniki kontroli obrachunkowej ujmuje się w protokole. Strona nie zgadzająca się z ustaleniami zawartymi w protokole może złożyć umotywowane zastrzeżenia lub uwagi do protokołu albo w ciągu 14 dni od jego otrzymania przesłać je do urzędu kontroli skarbowej. 6. Podmioty, w których jest sprawowany stały nadzór, mogą we własnym zakresie przeprowadzać obrachunki zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy za okresy dowolne - krótsze niż rok, zawiadamiając o tym komórkę tego nadzoru co najmniej na 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem obrachunku. § 40. 1. Podstawą kontroli wykonywanych przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego jest prowadzona przez dany podmiot ewidencja księgowa i dokumentacja związana z produkcją, przerobem, zużyciem, magazynowaniem oraz obrotem wyrobami bądź ze stosowaniem znaków akcyzy. 2. Ewidencja i dokumentacja, o których mowa w ust. 1, powinny być prowadzone w sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami oraz stanów zapasów wyrobów przy zachowaniu ciągłości zapisów i bezbłędności stosowanych procedur obliczeniowych. 3. Wpisów do ksiąg i dokumentacji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i poprawek w księgach lub dokumentach dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisać je w rubryce "uwagi". 4. Podmiot dokonuje ostatniego dnia każdego miesiąca zamknięcia ksiąg i sporządza podsumowanie miesięczne. 5. Podmiot dokonuje również rocznego zamknięcia ksiąg według stanu na ostatni dzień roku i ustala, z wyjątkiem gorzelni rolniczej, rzeczywisty stan zapasów na koniec roku. Rzeczywisty stan zapasów na koniec roku należy przyjąć jako stan początkowy roku następnego. 6. Podmiot obowiązany jest ponadto dokonać zamknięcia ksiąg na żądanie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego w celu umożliwienia porównania rzeczywistego stanu zapasów ze stanem ewidencyjnym. 7. Jeżeli przepisy rozporządzenia przewidują obowiązek prowadzenia przez podmiot specjalnych ksiąg bądź dokumentacji według ustalonych wzorów, powinny one być opieczętowane przez urząd kontroli skarbowej, a poszczególne karty ksiąg lub dokumentacji kolejno ponumerowane. Podmiot sporządza księgi na własny koszt i we własnym zakresie. 8. Wpisów do ksiąg i dokumentów służących do ewidencjonowania przychodu, rozchodu i transportu wyrobów oraz obrotu i zużycia znaków akcyzy dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu. 9. W przypadku prowadzenia przy użyciu komputera specjalnych ksiąg i dokumentacji, o których mowa w ust. 7, mogą one być prowadzone na odrębnych kartach dostosowanych do wpisów dokonywanych w urządzeniach drukujących. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej ustala w tym zakresie szczegółowe zasady prowadzenia przez podmiot tych ksiąg i dokumentacji. 10. Urząd kontroli skarbowej może opieczętować również prowadzone przez podmiot księgi i dokumentacje lub ich części zawierające dane i informacje, o których mowa w ust. 1. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio. Rozdział 11 Szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek § 41. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego pobierają próbki wyrobów w obecności przedstawiciela podmiotu w dwóch jednakowych ilościach i w sposób określony w Polskich Normach lub normach branżowych. 2. Z czynności pobrania próbki wyrobów spisuje się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach. Protokół powinien zawierać następujące dane: 1) datę i miejsce pobrania próbki, 2) imiona i nazwiska osób pobierających próbkę oraz przedstawiciela podmiotu, 3) rodzaj, ilość wyrobu oraz numery pojemników (opakowań) lub partii, z których pobrano próbkę, 4) zastosowany środek konserwujący lub skażający, 5) sposób zabezpieczenia próbki. 3. Próbki wyrobów podlegają urzędowemu zabezpieczeniu. § 42. 1. Podmiot przesyła próbkę wyrobu w celu zbadania wraz z jednym egzemplarzem protokołu jej pobrania do laboratorium upoważnionej jednostki właściwej dla danego rodzaju analiz. 2. Wyniki badań są wiążące dla podmiotu. Rozdział 12 Tryb niszczenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia § 43. 1. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej wyroby nieprzydatne do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia co najmniej na 7 dni przed zamierzonym terminem ich zniszczenia, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na 3 dni przed zamierzonym zniszczeniem. 2. Protokół zniszczenia wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, zawierający ocenę zasadności zniszczenia, sporządza się w dwóch egzemplarzach. Protokół podpisują: przedstawiciel podmiotu i pracownik szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3. 3. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej zamiar zniszczenia wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, a pracownik szczególnego nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 2 dni od wskazanej przez podmiot daty, czynności tych dokonuje we własnym zakresie sporządzając protokół, o którym mowa w ust. 2, który przesyła do urzędu kontroli skarbowej nie później niż w ciągu 3 dni od wykonania tych czynności. Rozdział 13 Zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 44. 1. W zakresie działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym podmiot jest obowiązany posiadać oddzielne pomieszczenia i naczynia do przechowywania lub magazynowania wyrobów, o których mowa w § 3 ust. 1, także przeznaczonych do przerobu lub zużycia, z zastrzeżeniem przepisu ust. 5. 2. Wyroby zapakowane lub rozlane do opakowań jednostkowych powinny być przekazane do magazynu wyrobów gotowych w dniu zakończenia zmiany produkcyjnej i bezzwłocznie zaewidencjonowane we właściwych dokumentach lub ewidencji magazynowej. 3. Wyroby w opakowaniach jednostkowych powinny być właściwie oznakowane zgodnie z wymogami ustalonymi na podstawie odrębnych przepisów. 4. W magazynie wyrobów gotowych opakowania jednostkowe z wyrobami powinny być ustawione oddzielnie według ich rodzaju oraz w miarę możliwości według stawek podatkowych, gramatury, pojemności i w takim porządku, aby ich sprawdzenie nie nastręczało trudności. 5. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może w uzasadnionych wypadkach wyrazić zgodę na składowanie w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, innych wyrobów niż objętych szczególnym nadzorem podatkowym, a także wyrazić zgodę na odstąpienie od wymogu ustalonego w ust. 4. § 45. 1. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej zamiar odprawienia przesyłki wyrobu luzem co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzoną odprawą. 2. Odprawa przesyłki, o której mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu § 49. Napełnione naczynia służące do transportu powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu, sporządzonym co najmniej z dwiema kopiami, z których jedna pozostaje w podmiocie. 3. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i opieczętowane przez urząd kontroli skarbowej. 4. Przy przewozie przesyłki publicznymi środkami transportu dokument przewozu dołącza się do listu przewozowego, a w razie przewozu przesyłki innymi środkami transportu dokument przewozu wręcza się osobie odpowiedzialnej za przesyłkę. 5. Kopię dokumentu przewozu podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do urzędu kontroli skarbowej właściwego miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - do komórki tego nadzoru. Kopia dokumentu przewozu może być również doręczona przez posłańca za pokwitowaniem. 6. Kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z dokumentem przewozu, urząd kontroli skarbowej lub stały nadzór zwraca podmiotowi, który wysyłał przesyłkę, w ciągu 30 dni od daty otrzymania kopii dokumentu przewozu, jeśli szczególne przepisy nie stanowią inaczej. § 46. Jeżeli podczas transportu przesyłka wyrobu luzem została uszkodzona i zachodzi konieczność jej przelania do innych naczyń, przewoźnik jest obowiązany zawiadomić o tym urząd kontroli skarbowej, właściwy dla miejsca uszkodzenia przesyłki lub miejsca stwierdzenia uszkodzenia, oraz odnotować w dokumencie przewozu datę i godzinę uszkodzenia przesyłki, jak również nazwę urzędu kontroli skarbowej, do którego przesłano zawiadomienie. § 47. 1. Przyjęcie przesyłki wyrobu luzem, o której mowa w § 45 ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu § 49. Podmiot odbierający przesyłkę jest obowiązany najpóźniej w dniu następnym po otrzymaniu przesyłki zawiadomić o tym urząd kontroli skarbowej, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórkę tego nadzoru. 2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może zwolnić podmiot od obowiązku określonego w ust. 1. 3. Z czynności przyjęcia przesyłki sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, którego kopię podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do urzędu kontroli skarbowej właściwego dla nadawcy przesyłki lub do komórki stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki. 4. Podmiot odbierający przesyłkę jest zobowiązany dokładnie opróżnić naczynia służące do transportu i nałożyć na nie własne zabezpieczenia. 5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów wymienionych w § 37 ust. 1, z wyjątkiem przyjęcia przesyłek spirytusu nie skażonego, a także do podmiotów w przypadku ich zwolnienia z tego obowiązku przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej. § 48. 1. Jeżeli w przyjęciu przesyłki wyrobów luzem następuje zwłoka przekraczająca 2 dni od daty otrzymania przesyłki, przedstawiciel podmiotu odbierającego przesyłkę dokonuje w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego tymczasowego przyjęcia przesyłki przez ustalenie wagi brutto lub objętości przesyłki i parametrów jakościowych wyrobów luzem we wszystkich naczyniach wchodzących w skład przesyłki. Do tymczasowego przyjęcia przesyłki przepis § 47 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Po dokonaniu tymczasowego przyjęcia przesyłki naczynia z wyrobami luzem powinny być ponownie urzędowo zabezpieczone przez pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Ostateczne przyjęcie przesyłki odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. § 49. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej odprawę lub przyjęcie przesyłki, o których mowa w § 45 ust. 1 i § 47 ust. 1, a pracownik szczególnego nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 1 dnia od wskazanej daty wysłania lub przyjęcia przesyłki, czynności tych dokonuje podmiot we własnym zakresie, sporządzając odpowiedni protokół, który przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do urzędu kontroli skarbowej. § 50. Przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio do przesyłek wyrobów w opakowaniach jednostkowych w przypadku ich przewozu - przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym. Rozdział 14 Przepisy końcowe § 51. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 lutego 1994 r. w sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad i trybu wykonywania tego nadzoru (Dz. U. Nr 26, poz. 91). § 52. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r., z wyjątkiem przepisu § 37 ust. 1 pkt 2 i 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: M. Belka Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 lipca 1997 r. (poz. 545) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. (Dz. U. Nr 87, poz. 546) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się z dniem 29 lipca 1997 r. urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi (Dz. U. Nr 76, poz. 477). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. Nr 87, poz. 547) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528) wprowadza się następujące zmiany: 1) w lp. 2 dotyczącej województwa częstochowskiego w kolumnie 3: a) w pozycji I gminy miejskie: - dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu: "1. Częstochowa", - dotychczasowe pkt 1 i 2 otrzymują oznaczenie pkt 2 i 3, b) w pozycji II gminy: - po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a. Olesno", - po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu: "15a. Popów", - po pkt 17 dodaje się pkt 18 i 19 w brzmieniu: "18 Rudniki 19 Szczekociny"; 2) w lp. 6 dotyczącej województwa katowickiego w kolumnie 3: a) w pozycji I gminy miejskie: - po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Mikołów 2b. Poręba", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a. Rydułtowy", b) w pozycji II gminy: - po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Chełm Śląski 4b. Gierałtowice". - po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a. Jejkowice", - po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a. Krzanowice", - po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a. Nędza", - po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu: "13a. Pietrowice Wielkie 13b. Pilica", - po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu: "16a. Świerklany 16b. Wolbrom", - po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18. Żarnowiec"; 3) po lp. 11 dodaje się lp. 11a w brzmieniu: "11alubelskieI. gminy miejskie: 1. Puławy II. gminy: 1. Janowiec 2. Kazimierz Dolny" 4) w lp. 16 dotyczącej województwa sieradzkiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy po pkt 26 dodaje się pkt 27 w brzmieniu: "27. Złoczew"; 5) w lp. 17 dotyczącej województwa skierniewickiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy: a) dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu: "1. Domaniewice", b) dotychczasowe pkt 1-4 otrzymują oznaczenie pkt 2-5; 6) w lp. 22 dotyczącej województwa wrocławskiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a. Sobótka"; 7) w lp. 23 dotyczącej województwa zielonogórskiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy: a) dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu: "1. Bojadła", b) dotychczasowy pkt 1 otrzymuje oznaczenie pkt 1a, c) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a. Dąbie", d) po pkt 11 dodaje się pkt 11a i 11b w brzmieniu: "11a. Trzebiechów 11b. Zabór". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 545--z dnia 16 lipca 1997 r. w sprawie zakresu i zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. (Dz. U. Nr 87, poz. 548) Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu (Dz. U. Nr 82, poz. 527) wprowadza się następujące zmiany: 1) dodaje się nową lp. 1 w brzmieniu: "1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Szczyrk 3. Ustroń 4. Żywiec II. gminy: 1. Brzeźnica 2. Czernichów 3. Goleszów 4. Hażlach 5. Jasienica 6. Jeleśnia 7. Kęty 8. Koszarawa 9. Łękawica 10. Łodygowice 11. Milówka 12. Mucharz 13.Oświęcim 14. Radziechowy-Wieprz 15. Rajcza 16. Skoczów 17. Strumień 18. Stryszów 19. Ślemień 20. Świnna 21. Tomice 22. Ujsoły 23. Węgierska Górka 24. Wilamowice 25. Zator" 2) dotychczasowa lp. 1 dotycząca województwa częstochowskiego otrzymuje oznaczenie lp. 1a; w tej liczbie porządkowej w kolumnie 3 w pozycji II gminy po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a. Popów"; 3) po lp. 1a dodaje się lp. 1b w brzmieniu: "1bgorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice" 4) w lp. 4 dotyczącej województwa katowickiego w kolumnie 3: a) w pozycji I gminy miejskie: - po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a. Poręba", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a. Rydułtowy", b) w pozycji II gminy: - po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Chełm Śląski 4b. Gierałtowice", - po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a. Jejkowice", - po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a. Krzanowice", - po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a. Nędza", - po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu: "13a. Pietrowice Wielkie 13b. Pilica", - po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu: "16a. Wolbrom", - po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18. Żarnowiec"; 5) w lp. 5 dotyczącej województwa kieleckiego w kolumnie 3: a) dodaje się pozycję I w brzmieniu: "I. gminy miejskie: 1. Kielce", b) w pozycji II gminy: - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a. Bodzechów", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a, 4b i 4c w brzmieniu: "4a. Daleszyce 4b. Górno 4c. Kije", - po pkt 5 dodaje się pkt 5a i 5b w brzmieniu: "5a. Miedziana Góra 5b. Morawica", - po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a. Sędziszów"; 6) w lp. 10 dotyczącej województwa nowosądeckiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy: a) po pkt 20 dodaje się pkt 20a w brzmieniu: "20a. Muszyna", b) po pkt 24 dodaje się pkt 24a w brzmieniu: "24a. Piwniczna", c) po pkt 28 dodaje się pkt 28a w brzmieniu: "28a. Stary Sącz"; 7) w lp. 13 dotyczącej województwa tarnobrzeskiego w kolumnie 3: a) w pozycji I gminy miejskie dodaje się pkt 2 w brzmieniu: "2. Tarnobrzeg", b) w pozycji II gminy: - dodaje się nowe pkt 1 i 2 w brzmieniu: "1. Baranów Sandomierski 2. Ćmielów", - dotychczasowy pkt 1 otrzymuje oznaczenie pkt 2a, - po pkt 2a dodaje się pkt 2b i 2c w brzmieniu: "2b. Gorzyce 2c. Koprzywnica", - dotychczasowy pkt 2 otrzymuje oznaczenie pkt 2d, - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a. Padew Narodowa", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a. Radomyśl", - po pkt 5 dodaje się pkt 6-8 w brzmieniu: "6. Staszów 7. Tarłów 8. Zawichost"; 8) w lp. 17 dotyczącej województwa wrocławskiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a. Sobótka"; 9) po lp. 17 dodaje się lp. 18 w brzmieniu: "18zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Nowa Sól 2. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Krosno Odrzańskie 7. Maszewo 8. Nowa Sól 9. Nowogród Bobrzański 10. Otyń 11. Siedlisko 12. Sulechów 13. Szprotawa 14. Trzebiechów 15. Zabór 16. Żagań". § 2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w prowadza się następujące zmiany: 1) dodaje się nową lp. 1 w brzmieniu: "1krośnieńskieII. gminy: 1. Komańcza." 2) dotychczasowa lp. 1 otrzymuje oznaczenie lp. 2. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego. (Dz. U. Nr 87, poz. 549) Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119 i Nr 71, poz. 449) i art. 40 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 1993 r. w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. Nr 23, poz. 96, z 1994 r. Nr 131, poz. 662 i z 1995 r. Nr 144, poz. 709) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6: a) pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) prowadzenie rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa", b) dodaje się nowy pkt 14 w brzmieniu: "14) wykonywanie zadań określonych przepisami ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), a w szczególności przez udzielanie poręczeń z Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, o których mowa w art. 36-38 tej ustawy," c) dotychczasowy pkt 14 oznacza się jako pkt 15; 2) w § 8: a) dodaje się nowy ust. 2 w brzmieniu: "2. Bank, na podstawie upoważnienia Ministra Finansów, może wykonywać, w imieniu Skarbu Państwa, czynności zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych przez Skarb Państwa z tytułu wykonania umów poręczenia lub gwarancji.", b) dotychczasowy ust. 2 oznacza się jako ust. 3: 3) w § 27 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zysk netto osiągnięty z działalności Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych oraz Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przeznacza się na uzupełnienie tych funduszy."; 4) w § 32: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zasady tworzenia i gospodarowania Krajowym Funduszem Poręczeń Kredytowych określa ustawa wymieniona w § 6 pkt 14.", c) dodaje się nowy ust. 4 w brzmieniu: "4. Szczegółowe zasady gospodarowania środkami Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych określa regulamin opracowany w porozumieniu z Ministrem Finansów, zatwierdzany przez Radę Nadzorczą.", d) dotychczasowe ust. 4 i 5 oznacza się jako ust. 5 i 6. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 546--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. 547--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. 548--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. 549--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego. 550--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady Ministrów Andrzeja Piłata. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 551--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich z siedzibą w Konstancinie-Jeziornie. 552--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które pracownicy organów państwowego nadzoru budowlanego upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady Ministrów Andrzeja Piłata. (Dz. U. Nr 87, poz. 550) Na podstawie art. 33 ust. 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister - członek Rady Ministrów Andrzej Piłat, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań administracji rządowej w zakresie usuwania skutków powodzi z lipca 1997 r., zwanej dalej "powodzią". § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) opracowanie i realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Narodowy Program Odbudowy i Modernizacji", zwanego dalej "Programem", 2) przygotowanie planów finansowo-rzeczowych oraz harmonogramu działań podejmowanych w ramach Programu oraz innych działań podejmowanych w celu usunięcia skutków powodzi, 3) opracowanie preliminarza wydatków oraz dysponowanie - w granicach wyznaczonych ustawami - środkami przeznaczonymi na realizację zadań określonych w Programie, w tym dokonywanie podziału rezerw budżetowych przeznaczonych na realizację Programu, 4) podejmowanie działań zmierzających do pozyskiwania na realizację Programu pozabudżetowych środków finansowych ze źródeł krajowych i zagranicznych, 5) analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych i ekonomicznych z dziedzin związanych z usuwaniem skutków powodzi, 6) opiniowanie rozstrzygnięć podejmowanych przez organy administracji rządowej, dotyczących spraw określonych w Programie, 7) realizowanie zadań określonych w odrębnych przepisach dla zniesionego urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi, 8) realizacja innych zadań, w zakresie usuwania skutków powodzi, powierzonych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. W granicach określonych przez Prezesa Rady Ministrów Minister realizuje swoje zadania przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy. § 4. 1. W toku wykonywania działań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich niezbędnych informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) tworzyć biura terenowe, opierając się na właściwych wojewódzkich i rejonowych urzędach pracy, 2) powoływać zespoły do opracowania określonych zagadnień, 3) zlecać przeprowadzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 6. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Ministrowi Krajowy Urząd Pracy oraz Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 113, poz. 733) Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 2, w art. 5 w ust. 1, w art. 23, w art. 24 w ust. 1, w art. 25 i w art. 27 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 2) skreśla się art. 3; 3) w art. 8: a) w ust. 1 w pkt 4 skreśla się wyrazy "ośrodkach przystosowania społecznego", b) w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "organ gminy"; 4) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "dokument stwierdzający tożsamość" zastępuje się wyrazami "dowód osobisty"; 5) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organowi gminy"; 6) w art. 14 w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazem "organ"; 7) w art. 15: a) w ust. 1 wyrazy "terenowym organie administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organie gminy", b) w ust. 2 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Organ gminy"; 8) w art. 20 skreśla się wyrazy "ludu pracującego"; 9) w art. 21 w ust. 1 skreśla się wyrazy "ludu pracującego"; 10) w art. 29 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "organu gminy"; 11) tytuł rozdziału 8 otrzymuje brzmienie: "Dowód osobisty"; 12) skreśla się art. 32; 13) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Dowodu osobistego nie wolno zatrzymywać, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie."; 14) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Osoba będąca obywatelem polskim i zamieszkała w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana posiadać dowód osobisty: 1) od ukończenia 18 roku życia, 2) od ukończenia 15 roku życia, jeżeli pozostaje w stosunku pracy lub nie zamieszkuje wspólnie z osobami, pod których władzą rodzicielską lub opieką się znajduje, albo nie pozostaje pod władzą rodzicielską lub opieką. 2. Osoba będąca obywatelem polskim ma prawo otrzymać dowód osobisty od ukończenia 13 roku życia."; 15) skreśla się art. 35; 16) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. 1. Dowód osobisty jest ważny 10 lat od daty jego wydania. 2. Dowód osobisty wydany osobie, która nie ukończyła 18 roku życia, jest ważny 5 lat od daty jego wydania. 3. Dowód osobisty wydany osobie, ukończyła 65 rok życia, jest ważny na czas nie oznaczony, jeżeli osoba ta zwróciła się o wydanie dowodu osobistego z takim terminem ważności."; 17) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu: "Art. 36a. 1. Dowód osobisty wydaje się po uiszczeniu należnej opłaty stanowiącej równowartość kosztów jego wydania. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za wydanie dowodu osobistego, tryb jej uiszczenia oraz warunki i zakres stosowania ulg i zwolnień od tej opłaty."; 18) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. 1. W dowodzie osobistym zamieszcza się: 1) nazwisko i imię (imiona) oraz imiona rodziców i nazwisko rodowe, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) adres miejsca zameldowania na pobyt stały, a w razie jego braku - zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące; w przypadku braku zameldowania na pobyt stały albo pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące, danych o adresie nie zamieszcza się, 4) płeć, wzrost w centymetrach i kolor oczu, 5) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), 6) nazwę organu wydającego, datę wydania oraz termin ważności dowodu osobistego. 2. Dowód osobisty zawiera również zdjęcie i podpis jego posiadacza. 3. Dane zawarte w dowodzie osobistym przeznaczone do odczytania maszynowego oraz dane zawarte w numerze ewidencyjnym, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie mogą obejmować innych danych osobowych niż określone w ust. 1 pkt 1-4 i 6."; 19) skreśla się art. 38; 20) skreśla się art. 39; 21) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Posiadacz dowodu osobistego ma obowiązek wymienić ten dokument w razie: 1) zmiany danych, które zamieszcza się w dowodzie osobistym, 2) uszkodzenia dowodu osobistego lub zaistnienia innej okoliczności utrudniającej ustalenie tożsamości osoby, 3) upływu terminu ważności dowodu osobistego."; 22) skreśla się art. 41; 23) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Osoba, która utraciła dowód osobisty, jest obowiązana niezwłocznie zawiadomić o tym najbliższy organ gminy. Organ ten wydaje zaświadczenie o utracie dowodu osobistego, ważne do czasu wydania nowego dokumentu. 2. W razie znalezienia własnego dowodu osobistego, zgłoszonego jako utracony, należy niezwłocznie zawiadomić o tym organ gminy, któremu złożono wniosek o wydanie nowego dowodu osobistego, jeżeli w miejsce zgłoszonego jako utracony nie został jeszcze wydany nowy dokument. 3. W razie znalezienia własnego dowodu osobistego, w miejsce którego wydano już nowy dowód osobisty, lub cudzego dowodu osobistego, należy niezwłocznie złożyć znaleziony dokument najbliższemu organowi gminy."; 24) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. Dowód osobisty podlega obowiązkowi zwrotu w razie: 1) utraty obywatelstwa polskiego, 2) zgonu posiadacza dowodu osobistego; obowiązek zwrotu dowodu osobistego ciąży w tym przypadku na osobach obowiązanych do zgłoszenia zgonu stosownie do przepisów prawa o aktach stanu cywilnego."; 25) art. 44 otrzymuje brzmienie: "Art. 44. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór dowodu osobistego oraz tryb postępowania w sprawach wydawania dowodów osobistych, ich wymiany, zwrotu lub utraty."; 26) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. 1. Dowód osobisty wydaje właściwy organ gminy. W rozumieniu niniejszej ustawy organem gminy jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta. 2. Właściwość miejscową organu, o którym mowa w ust. 1, ustala się według miejsca pobytu stałego osoby ubiegającej się o wydanie dowodu osobistego, a w razie braku takiego miejsca - według ostatniego miejsca pobytu stałego tej osoby. 3. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej organu w sposób wskazany w ust. 2, dowód osobisty wydaje organ gminy właściwy dla obszaru dzielnicy Śródmieście w m.st. Warszawie."; 27) w art. 46: a) w ust. 1 wyrazy "terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organy gminy", b) w ust. 2 po wyrazie "Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i Administracji"; 28) w art. 47: a) w ust. 1 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Organ gminy", b) w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "organ gminy"; 29) w art. 48 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Organ gminy"; 30) w art. 49 wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się wyrazem "Policja"; 31) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji sprawuje zwierzchni nadzór nad wykonywaniem obowiązków określonych w ustawie. 2. Wojewodowie sprawują nadzór nad działalnością organów gmin w zakresie realizacji obowiązków określonych w ustawie."; 32) w art. 51: a) w ust. 1, 3 i 4 po wyrazie "Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i Administracji", b) w ust. 2 wyrazy "i Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 33) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. Organy gminy wykonują zadania określone w ustawie jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej."; 34) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. Kto: 1) uchyla się od obowiązku posiadania lub wymiany dowodu osobistego, 2) zatrzymuje cudzy dowód osobisty, 3) nie zwraca dowodu osobistego w razie utraty obywatelstwa polskiego, 4) nie zawiadamia o znalezieniu dowodu osobistego w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 2, 5) nie zwraca znalezionego dowodu osobistego w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 3, podlega karze ograniczenia wolności do 3 miesięcy albo karze grzywny." Art. 2. Dowody osobiste wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 3. Tymczasowe zaświadczenia tożsamości zachowują ważność do czasu upływu terminów w nich określonych, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2000 r. Art. 4. Tymczasowe dowody osobiste zachowują ważność do czasu upływu terminów w nich określonych. Art. 5. Do tymczasowych zaświadczeń tożsamości i tymczasowych dowodów osobistych, o których mowa w art. 3 i art. 4, stosuje się przepisy art. 33, 42 i odpowiednio art. 55 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy. Art. 6. Numer ewidencyjny, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w art. 1, zamieszcza się w dowodzie osobistym po wejściu w życie ustawy określającej organizację i zasady funkcjonowania powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności. Art. 7. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602 i Nr 106, poz. 677) w art. 8 skreśla się ust. 2. Art. 8. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 1 stycznia 1999 r., jednolity tekst ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 1-3, 5-10, 22 i pkt 26-33 oraz art. 7 i 8, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 555--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego. 556--z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 43--z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej. 44--z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 45--z dnia 28 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 46--z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 47--z dnia 31 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 48--z dnia 16 stycznia 1997 r. w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Straży Granicznej środkami finansowymi, uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i dewizowych, oraz zasad przyznawania nagród funkcjonariuszom z tych środków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 49--z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych lekarzy, uprawniających do dokonania przerwania ciąży oraz stwierdzania, że ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety lub wskazuje na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 50--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 558--z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. 559--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. 560--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 561--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Jezioranach. 562--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Agencji Mienia Wojskowego. 563--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania Prezesa Agencji Mienia Wojskowego i członków Rady Nadzorczej Agencji Mienia Wojskowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 564--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu nadawania stopni strażakom w służbie kandydackiej. 565--z dnia 21 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz. 566--z dnia 25 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. 567--z dnia 30 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencji gruntów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustaw o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie terytorialnym oraz o finansowaniu gmin. (Dz. U. Nr 113, poz. 734) Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Regionalne izby obrachunkowe, zwane dalej «izbami», są państwowymi organami nadzoru i kontroli gospodarki finansowej podmiotów, o których mowa w ust. 2. 2. Izby powołane są do nadzoru nad działalnością komunalną w zakresie spraw budżetowych oraz kontroli gospodarki finansowej i zamówień publicznych: 1) gmin, związków międzygminnych, innych komunalnych osób prawnych i sejmików samorządowych, 2) Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, zwanego dalej «Krajowym Związkiem Kas», oraz kas regionalnych i kas branżowych powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwanych dalej «kasami regionalnymi» i «kasami branżowymi». 3. Izby wydają opinie w sprawach określonych ustawami. 4. Izby prowadzą działalność informacyjną i szkoleniową w zakresie objętym nadzorem i kontrolą."; 2) w art. 5 w ust. 1 po wyrazach "gospodarkę finansową" dodaje się wyrazy "i zamówienia publiczne"; 3) w art. 5 w ust. 1, w art. 6 oraz w art. 18 w ust. 3 wyrazy "ust. 1" zastępuje się wyrazami "ust. 2"; 4) w art. 9: a) w ust. 3 dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu: "Do wniosków zawartych w wystąpieniu pokontrolnym przysługuje prawo zgłoszenia zastrzeżenia do kolegium izby.", b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Zastrzeżenie składa właściwy organ jednostki kontrolowanej w terminie 14 dni od otrzymania wystąpienia pokontrolnego za pośrednictwem izby. Podstawą zgłoszenia zastrzeżenia może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. 5. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, ulega zawieszeniu na czas rozpatrzenia zastrzeżenia w odniesieniu do wniosków pokontrolnych objętych zastrzeżeniem."; 5) dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. Izby kontrolują pod względem rachunkowym i formalnym kwartalne sprawozdania z wykonania budżetów gmin, sporządzane na zasadach określonych przez Ministra Finansów."; 6) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie danych dotyczących naliczania subwencji i rozliczeń dotacji celowych prezes izby przekazuje organom dokonującym podziału tych środków oraz Prezesowi Rady Ministrów. 2. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach prezes izby przekazuje: 1) jeżeli dotyczą działalności kasy regionalnej lub kasy branżowej - Zarządowi Krajowego Związku Kas, 2) jeżeli dotyczą działalności Krajowego Związku Kas - Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Finansów oraz Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Informacje o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie rozliczeń zadań zleconych Krajowemu Związkowi Kas, kasom regionalnym lub kasom branżowym, izba przekazuje organom zlecającym te zadania. 4. Zarząd Krajowego Związku Kas jest obowiązany przedstawić kolegium izby w terminie jednego miesiąca informację o podjętych działaniach mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości."; 7) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Izba bada w trybie nadzoru określonym w art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679 i Nr 107, poz. 686) zgodność z prawem uchwał organów gmin w sprawach: 1) budżetu, 2) procedury uchwalania budżetu, 3) układu wykonawczego budżetu gminy, jego szczegółowości oraz zmian, 4) absolutorium dla zarządu, 5) emitowania obligacji oraz określania zasad ich zbywania, nabywania i wykupu przez zarząd, 6) zaciągania pożyczek i kredytów długoterminowych, 7) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych, 8) zobowiązań w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości przekraczającej granicę ustalaną corocznie przez radę, 9) określenia wysokości sumy, do której zarząd może samodzielnie zaciągać zobowiązania, 10) udzielania poręczeń majątkowych, 11) wskazania banków prowadzących obsługę bankową gminy, 12) określenia zakresu i zasad przyznawania dotacji dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, 13) blokowania planowanych wydatków budżetowych, 14) upoważnienia zarządu gminy do dokonywania zmian w budżecie, 15) upoważnienia zarządu do dysponowania rezerwami, 16) uchwalania planu dochodów i wydatków gminnego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 2. W przypadku nieuchwalenia budżetu przez radę gminy do 31 marca roku budżetowego izba ustala budżet gminy w terminie do końca kwietnia roku budżetowego w zakresie obowiązkowych zadań własnych oraz zadań zleconych. 3. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa w uchwale izba nie stwierdza nieważności uchwały, lecz wskazuje sposób usunięcia uchybienia. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do związków międzygminnych i sejmików samorządowych."; 8) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Izba, prowadząc postępowania nadzorcze w sprawie uznania uchwał określonych w art. 11 za nieważne w całości lub w części, wskazuje nieprawidłowości oraz sposób i termin ich usunięcia. 2. Jeżeli organ właściwy w wyznaczonym terminie nie usunie nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1, kolegium izby orzeka o nieważności uchwał w całości lub w części. 3. W przypadku stwierdzenia nieważności uchwały budżetowej w całości lub w części budżet lub jego część dotknięte nieważnością ustala kolegium izby."; 9) w art. 13: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wydawanie na wniosek pożyczkodawcy lub kredytodawcy opinii o możliwości spłaty pożyczki lub kredytu," b) skreśla się pkt 2, c) w pkt 4 skreśla się wyrazy "o wnioskach sporządzonych przez komisję rewizyjną w sprawie absolutorium oraz o udzielonych zamówieniach publicznych", d) w pkt 5 skreśla się wyrazy "oraz sprawozdaniach z realizacji zamówień publicznych", e) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wydawanie opinii o wnioskach komisji rewizyjnych rad gmin w sprawie absolutorium."; 10) w art. 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Każdy sejmik powołuje po 2 członków spoza swego składu. Jeżeli zasięg działania izby obejmuje tylko jedno województwo, sejmik powołuje 4 członków.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Prezes Rady Ministrów może, w drodze rozporządzenia, zwiększyć liczbę członków kolegium z uwzględnieniem postanowień ust. 1.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Członkowie kolegium w zakresie realizacji zadań nadzorczych i funkcji kontrolnych są niezawiśli i podlegają jedynie ustawom.", d) w ust. 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "po zasięgnięciu opinii kolegium izby.", e) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Członkostwo w kolegium ma charakter etatowy lub pozaetatowy. Charakter członkostwa określa organ powołujący członka kolegium po zasięgnięciu opinii prezesa izby."; 11) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Prezes izby reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje sprawami nie zastrzeżonymi dla organów izby i jest przełożonym pracowników izby. 2. Prezes izby: 1) kieruje obradami kolegium oraz wyznacza składy orzekające, 2) występuje do Prezesa Rady Ministrów lub sejmiku samorządowego z wnioskiem o odwołanie członka kolegium, po zasięgnięciu opinii kolegium izby, 3) występuje do Prezesa Rady Ministrów o zwiększenie liczby członków kolegium, 4) powołuje rzecznika oraz zastępców rzecznika dyscypliny budżetowej spośród członków kolegium izby."; 12) w art. 18 w ust. 1: a) skreśla się wyrazy "w pełnym składzie", b) w pkt 1 wyrazy "uchwał gmin, w rozumieniu art. 11" zastępuje się wyrazami "uchwał, o których mowa w art. 11 ust. 1", c) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przyjmowanie sprawozdań z działalności kontrolnej i informacyjno-szkoleniowej izby," d) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) uchwalanie wniosków do projektu budżetu izby oraz ramowego planu pracy," e) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) rozpatrywanie zastrzeżeń do wniosków zawartych w wystąpieniach pokontrolnych,"; 13) w art. 19: a) w ust. 2 wyrazy "w art. 13" zastępuje się wyrazami "w ustawach", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W sprawach, o których mowa w art. 13 pkt 6, izby wydają opinię w terminie 14 dni."; 14) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Od uchwał składów orzekających służy odwołanie do kolegium izby w terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały."; b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "pełny skład", a wyrazy "w ciągu 2 tygodni" zastępuje się wyrazami "w terminie 14 dni"; 15) w art. 21 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wydanie przez izbę negatywnej opinii o projekcie budżetu gminy nie wstrzymuje procedury uchwalania budżetu, jednakże zarząd gminy zobowiązany jest przed uchwaleniem budżetu gminy przedstawić tę opinię radzie gminy wraz z odpowiedzią na zawarte w niej zarzuty. 2. O negatywnej opinii wydanej w sprawach określonych w art. 13 pkt 3 i 4 prezes izby informuje właściwego wojewodę i Ministra Finansów."; 16) w art. 22 w ust. 1 wyrazy "do pięciu" zastępuje się wyrazami "do dziewięciu"; 17) w art. 23 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Stanowiska inspektora i członka kolegium nie można łączyć z zatrudnieniem w jednostkach określonych w art. 1 ust. 2, członkostwem w organach gminy oraz w samorządowych kolegiach odwoławczych."; 18) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Inspektorzy wykonują zadania kontrolne izby; sporządzają protokoły, które przekazują prezesowi izby i podmiotom kontrolowanym. 2. Inspektorowi kontroli oraz osobie nadzorującej czynności kontrolne przysługuje dieta w podwójnej wysokości."; 19) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. Członkowie kolegium oraz inspektorzy w zakresie wykonywanych czynności korzystają z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym."; 20) po art. 25 dodaje się art. 25a i 25b w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Prezesi izb oraz po jednym reprezentancie wybranym przez kolegia izb tworzą Krajową Radę Regionalnych Izb Obrachunkowych, do zadań której należy: 1) reprezentowanie izb wobec naczelnych i centralnych organów państwa, 2) przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów wniosków dotyczących zmian w przepisach prawnych regulujących komunalną gospodarkę finansową, 3) przedkładanie właściwemu dysponentowi części budżetowej wniosków do projektu budżetu państwa w części obejmującej izby, 4) upowszechnianie dorobku i doświadczeń izb, 5) uzgadnianie planów i programów szkoleń pracowników izb, 6) koordynowanie planów i programów kontroli, 7) przedkładanie corocznie Sejmowi w terminie do 30 czerwca sprawozdań z działalności izb i wykonania budżetu przez gminy. 2. Rada wybiera ze swojego składu na okres dwóch lat przewodniczącego i dwóch zastępców. 3. Przewodniczący Rady kieruje jej pracami oraz reprezentuje Radę na zewnątrz. 4. Krajowa Rada pracuje na podstawie regulaminu zatwierdzonego przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 25b. 1. Zastrzeżenia do wniosków zawartych w wystąpieniach pokontrolnych rozpatrują kolegia izb. 2. Kolegium może zastrzeżenia oddalić lub uwzględnić. Przed rozstrzygnięciem sprawy kolegium może zarządzić przeprowadzenie dodatkowych czynności kontrolnych. 3. Uchwały kolegium w sprawach odwoławczych zapadają zwykłą większością głosów, na posiedzeniu niejawnym. 4. Rozpatrzenie zastrzeżenia powinno nastąpić w terminie 30 dni."; 21) w art. 26: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Stosunek pracy z przewodniczącym kolegium, jego zastępcą oraz pozostałymi etatowymi członkami kolegium izby nawiązuje się na podstawie powołania.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Nieetatowi członkowie kolegium izby otrzymują stosowny ryczałt określony rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 6. Do nieetatowych członków kolegium izby stosuje się odpowiednio przepisy art. 25 ust. 1-3 ustawy o samorządzie terytorialnym, z tym że zgodę na rozwiązanie stosunku pracy wyraża kolegium izby.", c) skreśla się ust. 4 i 5; 22) w art. 27 skreśla się wyrazy "do 5 000 000 złotych". Art. 2. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679 i Nr 107, poz. 686) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Projekt budżetu wraz z informacją o stanie mienia komunalnego i objaśnieniami zarząd przedkłada radzie gminy najpóźniej do 15 listopada roku poprzedzającego rok budżetowy i przesyła projekt regionalnej izbie obrachunkowej, celem zaopiniowania."; 2) w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2, regionalna izba obrachunkowa ustala budżet gminy w zakresie obowiązkowych zadań własnych oraz zadań zleconych w terminie do końca kwietnia roku budżetowego. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2."; 3) w art. 60 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Rada gminy może wskazać więcej niż jeden bank." Art. 3. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484) w art. 25 ust. 2 skreśla się. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 1 ust. 2 pkt 2 oraz art. 10 ust. 2-4 ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 1997 r. o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o wprowadzeniu opłaty węglowej. (Dz. U. Nr 113, poz. 735) Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady i warunki restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz wprowadzenia opłaty węglowej. 2. Przez jednostki górnictwa węgla kamiennego, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "jednostkami", rozumie się jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, spółki utworzone przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, w których akcje (udziały) jednoosobowych spółek Skarbu Państwa przekraczają 80% kapitału akcyjnego (zakładowego), oraz przedsiębiorstwa państwowe - realizujące działalność polegającą na wydobywaniu węgla kamiennego lub prowadzące likwidację zakładów górniczych wydobywających węgiel kamienny. Art. 2. Restrukturyzacji finansowej w ramach ustawy podlegają wszystkie zobowiązania jednostek powstałe do dnia 31 lipca 1997 r., niezależnie od już zawartych w tym zakresie umów, porozumień i decyzji, z tytułu: 1) opłat i kar: a) za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, w części dotyczącej odprowadzania zasolonych wód kopalnianych do wód, określonych przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299 i Nr 88, poz. 554), b) eksploatacyjnych, określonych przepisami art. 84-87 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726), 2) składek na ubezpieczenie społeczne należnych Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, 3) wpłat na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Art. 3. 1. Restrukturyzacji finansowej podlega jednostka, która zaprzestała spłacania w całości lub w części zobowiązań z tytułów, o których mowa w art. 2. 2. Restrukturyzacja finansowa następuje na wniosek jednostki, złożony wierzycielowi nie później niż do dnia 30 czerwca 1999 r. 3. Do wniosku o restrukturyzację finansową jednostka dołącza: 1) opinię Ministra Skarbu Państwa sformułowaną w uzgodnieniu z Ministrem Gospodarki, 2) program uzdrowienia gospodarki jednostki, zawierający harmonogram jego realizacji, zaopiniowany przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego Spółka Akcyjna, 3) bilans z rachunkiem zysków i strat, 4) wyciąg z właściwego rejestru, 5) spis wierzycieli z wymienieniem wysokości wierzytelności, terminów ich płatności oraz wykazaniem zabezpieczeń spłaty tych wierzytelności, 6) wykaz udzielonych poręczeń i gwarancji, 7) wykaz tytułów egzekucyjnych wystawionych przeciwko jednostce, 8) wykaz dłużników jednostki z podaniem wysokości należności i terminów ich płatności, 9) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego o stanie zobowiązań wobec budżetu państwa z tytułu podatków. Art. 4. 1. Restrukturyzacja finansowa jednostek następuje w trybie, o którym mowa w art. 5, na zasadach określonych w art. 6. 2. Restrukturyzacja finansowa może nastąpić, jeżeli jednostka nie zalega z tytułu podatków wobec budżetu państwa, natomiast z tytułów, o których mowa w art. 2 pkt 2, za okres po dniu 31 lipca 1997 r. nie zalega w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w art. 3 ust. 2. 3. Jednostka dokonująca restrukturyzacji finansowej w ramach ustawy nie może dokonywać darowizn, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1. 4. Wynagrodzenia członków zarządu, dyrektorów oraz diety członków rady nadzorczej jednostki objętej restrukturyzacją nie mogą przekroczyć wysokości określonej przez Ministra Gospodarki w drodze rozporządzenia. Art. 5. 1. Restrukturyzacja finansowa następuje w formie umowy zawieranej pomiędzy wierzycielem a jednostką po spełnieniu warunków określonych w art. 3. 2. Umowa powinna zawierać w szczególności: 1) uzgodnione warunki i terminy ratalnej spłaty zobowiązań oraz ewentualnych odsetek, 2) zobowiązanie jednostki do kwartalnego przedstawiania wierzycielowi zaświadczenia o stanie wymagalnych zobowiązań podatkowych wobec budżetu państwa, 3) zobowiązanie jednostki do przedstawiania Ministrowi Gospodarki informacji kwartalnej o stanie realizacji programu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2. Art. 6. 1. Spłata zobowiązań, o których mowa w art. 2, podlega odroczeniu do dnia 31 grudnia 1999 r. 2. Zobowiązania, o których mowa w art. 2, podlegają spłacie w ratach począwszy od dnia 1 stycznia 2000 r. według następującego harmonogramu: 1) w 2000 r. - 10%, 2) w 2001 r. - 10%, 3) w 2002 r. - 15%, 4) w 2003 r. - 20%, 5) w 2004 r. - 20%, 6) w 2005 r. - 25% - ogólnej kwoty zobowiązania. 3. Za okres odroczenia spłaty zobowiązań, o którym mowa w ust. 1, nie pobiera się odsetek. 4. Za okres ratalnej spłaty zobowiązań odsetki nie mogą być wyższe niż 1/2 stopy kredytu lombardowego obwieszczanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. 5. W przypadku nieuregulowania jakiejkolwiek z rat lub wystąpienia zaległości w zobowiązaniach podatkowych wobec budżetu państwa albo zobowiązaniach, o których mowa w art. 2, odroczone zobowiązanie staje się natychmiast wymagalne. 6. W przypadku nierealizowania przez jednostkę programu uzdrowienia gospodarki, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, Minister Gospodarki informuje o tym Ministra Skarbu Państwa. Art. 7. 1. Jednostki likwidujące w całości lub w części zakłady górnicze wydobywające węgiel kamienny przy udziale środków z budżetu państwa zwolnione są od obowiązku uiszczania bieżących opłat i kar, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 3, od dnia zaprzestania wydobywania węgla, w wysokościach przypadających na likwidowany zakład górniczy lub jego likwidowaną część. 2. Zobowiązania jednostek likwidujących w całości lub w części zakłady górnicze wydobywające węgiel kamienny, powstałe przed dniem 31 lipca 1997 r. z tytułów, o których mowa w art. 2, podlegają umorzeniu z mocy ustawy w wysokościach przypadających na likwidowany zakład górniczy lub jego likwidowaną część. 3. Przychody z tytułu umorzenia, o którym mowa w ust. 2, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685). Art. 8. 1. Rezerwa tworzona przez jednostki na wypłatę świadczeń i nagród przysługujących na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta Górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), do wysokości określonej w tym rozporządzeniu, stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. Wypłata świadczeń i nagród, o których mowa w ust. 1, do wysokości rezerw nie jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Art. 9. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. producenci węgla kamiennego określonego Polską Normą obowiązani są jako płatnicy naliczać i pobierać od nabywców węgla przeznaczonego na zaopatrzenie rynku krajowego oraz odprowadzać na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12, opłatę węglową w wysokości 2% ceny sprzedanego węgla kamiennego uwzględniającej podatek od towarów i usług. 2. W przypadku wprowadzenia na rynek krajowy węgla zakupionego w celu eksportu, zbywający węgiel obowiązany jest naliczyć i odprowadzić opłatę węglową na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12. 3. Obowiązek naliczania i uiszczania opłaty węglowej dotyczy również innych form obrotu węglem, a w szczególności kompensowania zobowiązań i zamiany towarowej. Art. 10. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. opłata węglowa jest pobierana również od importerów węgla kamiennego. 2. Organ celny nalicza i pobiera od importerów węgla opłatę węglową w wysokości 2% wartości celnej powiększonej o należne cło i podatek od towarów i usług, w terminie i na warunkach określonych dla zapłaty cła. 3. Organ celny odprowadza opłatę węglową na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12. 4. Jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu celnego organ celny dokonuje zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, to zabezpieczeniu w trybie stosowanym przy zabezpieczaniu należności celnych podlega również kwota opłaty węglowej. 5. Organ celny jest organem egzekucyjnym, w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie opłaty węglowej należnej od importu węgla. Art. 11. 1. Opłata węglowa podlega odprowadzeniu na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12, w terminie 14 dni od jej pobrania, nie później jednak niż 30 dni od wydania węgla. 2. Nabywca węgla uiszcza opłatę węglową sprzedawcy nie później niż w terminie 14 dni od otrzymania węgla. 3. Do opłaty węglowej stosuje się odpowiednio przepisy o zobowiązaniach podatkowych, z tym że organem uprawnionym do wydawania decyzji w sprawach odroczenia jej zapłaty lub rozłożenia na raty jest Minister Gospodarki. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb pobierania i odprowadzania opłaty węglowej. Art. 12. 1. Tworzy się Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, zwany dalej "Funduszem". 2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484). 3. Dysponentem Funduszu jest Minister Gospodarki. 4. Środki Funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku w banku państwowym. 5. Gospodarka finansowa Funduszu jest prowadzona na podstawie planu stanowiącego część ustawy budżetowej, określającego przychody i rozchody Funduszu. 6. Koszty obsługi Funduszu obciążają środki finansowe Funduszu. 7. Projekt planu, o którym mowa w ust. 5, opiniowany jest przez Radę Funduszu, o której mowa w art. 13. Art. 13. 1. Rada Funduszu jest powoływana przez Ministra Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów. 2. Rada Funduszu jest organem sprawującym nadzór nad działalnością Funduszu, a w szczególności nad wydatkowaniem środków zgodnie z ich przeznaczeniem. 3. W skład Rady Funduszu wchodzi 6 przedstawicieli reprezentujących: Ministra Finansów, Ministra Skarbu Państwa, Ministra Gospodarki, Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, wojewodę katowickiego, Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego Spółka Akcyjna. 4. Pracami Rady Funduszu kieruje przewodniczący wybrany przez Radę na pierwszym posiedzeniu. 5. Zasady i tryb pracy Rady Funduszu określa regulamin uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez Ministra Gospodarki. Art. 14. Przychodami Funduszu są: 1) opłata węglowa, 2) wpływy z tytułu oprocentowania środków na rachunkach bankowych Funduszu, 3) wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych przez Fundusz, 4) zapisy i darowizny od osób fizycznych i prawnych, 5) środki uzyskane przez Fundusz od zagranicznych instytucji finansowych, 6) inne przychody. Art. 15. 1. Środki Funduszu przeznacza się na realizację przedsięwzięć jednostek, a w szczególności: 1) dofinansowanie inwestycji proekologicznych, 2) wspieranie procesów likwidacyjnych, 3) cele związane z restrukturyzacją i modernizacją górnictwa węgla kamiennego, określone przez Ministra Gospodarki. 2. Środki Funduszu przeznacza się również na zasilanie Funduszu Górnośląskiego Spółka Akcyjna w wysokości do 20% wpływów z opłaty węglowej w celu tworzenia alternatywnych miejsc pracy. 3. Środki Funduszu przeznacza się na finansowanie przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, w formie dotacji lub oprocentowanych pożyczek udzielanych jednostkom w wysokości do: 1) 50% kosztorysowej wartości przedsięwzięcia w przypadku dotacji, 2) 75% kosztorysowej wartości przedsięwzięcia w przypadku pożyczki. 4. Nadwyżki bilansowe środków Funduszu mogą być lokowane wyłącznie w bonach skarbowych i obligacjach emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. Art. 16. 1. Jednostka może uzyskać pomoc, o której mowa w art. 15 ust. 3, po złożeniu wniosku określającego rodzaj przedsięwzięcia i spodziewane korzyści ekonomiczne wraz z niezbędną dokumentacją uzasadniającą wniosek. 2. Wniosek powinien być rozpatrzony przez Fundusz w terminie dwóch miesięcy od dnia jego złożenia. 3. Środki finansowe mogą być przekazane na realizację przedsięwzięcia, którego podjęła się jednostka, po sporządzeniu i podpisaniu umowy z Funduszem określającej zakres i harmonogram tego przedsięwzięcia. 4. Jednostki, które uzyskały pomoc w formie dotacji lub pożyczki, są zobowiązane do przedstawiania Funduszowi kwartalnych sprawozdań z rzeczowego i finansowego wykonania zadania. 5. Środki finansowe Funduszu nie mogą być przeznaczane na wynagrodzenia w jednostkach. Art. 17. Minister Gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi: 1) szczegółowe zasady: a) wyboru przedsięwzięć, które mogą być dofinansowywane ze środków Funduszu, b) udzielania i spłaty pożyczek oraz udzielania dotacji, 2) szczegółowy zakres informacji: a) przedstawianych we wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 1, b) ujmowanych w sprawozdaniach, o których mowa w art. 18, 3) wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 3. Art. 18. Minister Gospodarki składa Radzie Ministrów coroczne sprawozdanie z działalności Funduszu. Art. 19. Do rozliczeń dotyczących opłaty węglowej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722). Art. 20. W sprawach dotyczących składek na ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy i na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych uregulowanych w art. 2-6 do 31 grudnia 2005 r. nie stosuje się art. 35 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426). Art. 21. 1. W przypadku nieodpłatnego przekazywania przez jednostki gminom lub innej osobie prawnej zasobów budynków mieszkalnych wraz z towarzyszącymi obiektami infrastruktury technicznej i społecznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32) termin składania oświadczeń o zamiarze przekazania, określony w art. 3 ust. 1 tej ustawy, przedłuża się do dnia 30 czerwca 1999 r. 2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, mogą o wartość bilansową przekazywanych nieruchomości pomniejszyć kapitał zapasowy; w następnej kolejności może być pomniejszony kapitał rezerwowy oraz kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny. Pomniejszenie kapitału zapasowego i rezerwowego następuje z zachowaniem warunków określonych w art. 427 § 4 i 5 Kodeksu handlowego. 3. Przepisu art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) nie stosuje się w przypadku określonym w ust. 2, w odniesieniu do zakazu podziału kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny. Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 736) Art. 1. Ustawa ma zastosowanie do podatników podatku dochodowego: 1) od osób prawnych określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685), 2) od osób fizycznych uzyskujących przychody ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96, poz. 592) - którzy faktycznie ponieśli szkody materialne w związku z powodzią mającą miejsce w lipcu 1997 r. na terenach gmin określonych zgodnie z art. 53d ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510). Art. 2. 1. Stratę, o której mowa w art. 7 ustawy wymienionej w art. 1 pkt 1 oraz w art. 9 ustawy wymienionej w art. 1 pkt 2, poniesioną w roku podatkowym obejmującym lipiec 1997 r. - pokrywa się z dochodu uzyskanego w najbliższych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. 2. Strata, o której mowa w ust. 1, może być pokrywana w dowolnym czasie okresu pięcioletniego, przy czym kwotę straty, pokrywaną z dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym, określa podatnik. Art. 3. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, kosztami uzyskania przychodów poza określonymi w ustawach wymienionych w art. 1, są także: 1) wierzytelności odpisane jako nieściągalne, uprzednio zarachowane jako przychody należne, których nieściągalność została spowodowana niewypłacalnością dłużnika wskutek powodzi albo 2) rezerwy utworzone na pokrycie wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne, których nieściągalność została uprawdopodobniona niewypłacalnością dłużnika wskutek powodzi, 3) w bankach oraz w jednostkach organizacyjnych będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek): a) stracone kredyty (pożyczki) pomniejszone o kwotę nie spłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, oraz o połowę tej części funduszu ryzyka, w jakiej pokryto nim stracone kredyty (pożyczki) udzielone przed dniem 6 lipca 1997 r. osobom dotkniętym skutkami powodzi, albo b) rezerwy utworzone na pokrycie kredytów (pożyczek), o których mowa pod lit. a), z wyjątkiem rezerw utworzonych na pokrycie takich kredytów (pożyczek), które zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu, 4) poniesione koszty inwestycji rozpoczętych przed dniem 6 lipca 1997 r., a zaniechanych do dnia 31 grudnia 1997 r. w związku z powodzią. 2. Przepisy ust. 1 mają zastosowanie do tej części kosztów, która nie została pokryta odszkodowaniem lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie, w tym w formie darowizny. 3. W roku podatkowym, w którym podatnicy otrzymali odszkodowanie lub zwrot kosztów, o których mowa w ust. 2, koszty uzyskania przychodów podlegają zmniejszeniu o otrzymane kwoty. Art. 4. 1. W okresie pięciu lat podatkowych, począwszy od roku podatkowego obejmującego lipiec 1997 r., podatnicy wymienieni w art. 1 mogą korzystać z ulg inwestycyjnych, o których mowa w art. 18a ustawy wymienionej w art. 1 pkt 1 oraz w art. 26a ustawy wymienionej w art. 1 pkt 2, bez konieczności uzyskania, określonych w tych przepisach, wskaźników udziału dochodu w przychodach. 2. Na zasadach określonych w przepisach wymienionych w ust. 1, z ulg inwestycyjnych mogą korzystać również podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych, z tym że: 1) odliczeń wydatków inwestycyjnych i premii inwestycyjnej dokonuje się od zryczałtowanego podatku dochodowego, 2) wysokość odliczeń wydatków inwestycyjnych nie może przekroczyć 30% kwoty podatku przed obniżką, a wysokość premii inwestycyjnej 15% tej kwoty, 3) wydatki inwestycyjne i premia inwestycyjna mogą być odliczone od zryczałtowanego podatku dochodowego wówczas, gdy środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, z którymi są związane odliczenia, są przeznaczone do prowadzenia działalności, z której przychody podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych; w tym wypadku wydatki inwestycyjne i premia inwestycyjna, z zastrzeżeniem ust. 3, nie mogą być odliczane od dochodu opodatkowanego przy zastosowaniu skali podatkowej. 3. W wypadku gdy podatnik w roku następującym po roku, w którym dokonał odliczeń wydatków inwestycyjnych, jest opodatkowany wyłącznie przy zastosowaniu skali podatkowej, może odliczyć od należnego podatku premię inwestycyjną w wysokości nie przekraczającej 50% kwoty odliczeń od zryczałtowanego podatku dochodowego, dokonanych w roku ubiegłym. Art. 5. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych na zasadach określonych w odrębnych przepisach, przy zastosowaniu stawek określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych zamieszczonych w tych przepisach, podwyższając je o współczynnik: 1) nie wyższy niż 4 - w wypadku maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, 2) nie wyższy niż 6 - w wypadku budynków i budowli zaliczonych do grupy 1 i 2 Klasyfikacji, o której mowa w pkt 1. 2. Stawki amortyzacyjne podwyższone, zgodnie z ust. 1 pkt 1, stosuje się do wartości początkowej środków trwałych, w pierwszym podatkowym roku ich używania, a w następnych latach - do ich wartości początkowej, pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej kwoty amortyzacji, obliczonej według powyższej zasady, z roczną kwotą amortyzacji, obliczoną przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej nie podwyższonej, dalszych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, według rocznej stawki amortyzacyjnej nie podwyższonej. 3. Stawki amortyzacyjne podwyższone, zgodnie z ust. 1 pkt 2, stosuje się w każdym roku podatkowym do wartości początkowej budynków i budowli. 4. Przepisy ust. 1-3 mają zastosowanie do środków trwałych wprowadzonych przez podatnika po raz pierwszy do ewidencji (wykazu) środków trwałych i oddanych do używania w okresie od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. 5. Wydatki na odbudowę obiektów budowlanych, w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492), zwiększają ich wartość początkową. Wartość tę mogą również zwiększać wydatki na remont tych obiektów, o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dotychczas stosowane do tych obiektów stawki amortyzacyjne mogą być podwyższone przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 4 - w przypadku odbudowy albo nie wyższego niż 2 - w przypadku remontu tych obiektów. 6. W wypadku ulepszenia środków trwałych innych niż obiekty, o których mowa w ust. 5, nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie do dnia 6 lipca 1997 r., dotychczas stosowane do tych środków trwałych stawki amortyzacyjne mogą być podwyższone przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 3. 7. Wydatki na remont (odbudowę lub odtworzenie) środków trwałych, o których mowa w ust. 6, mogą zwiększać wartość początkową tych środków, o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 6. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 1, są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym, właściwym dla nich w sprawach podatku dochodowego, oświadczenie o poniesieniu faktycznych szkód materialnych albo przewidywanej możliwości ich poniesienia - w terminie do dnia 31 października 1997 r. Oświadczenie, poświadczone przez organ gminy, na terenie której wystąpiła powódź, powinno zawierać co najmniej zwięzły opis szkód, bez konieczności dokonywania ich wyceny. 2. W wypadku zniszczenia wskutek powodzi dokumentów niezbędnych do określenia za rok podatkowy, obejmujący lipiec 1997 r., zobowiązania podatkowego, przyjmuje się wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków pozwalające na udowodnienie wysokości przychodów, kosztów ich uzyskania, dochodu (straty), podstawy opodatkowania, należnego podatku oraz wysokości odliczeń od podatku. Obowiązek zebrania tych dokumentów i wskazania świadków ciąży na podatniku. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do podatników, których rok podatkowy upłynął przed dniem 1 lipca 1997 r., lecz obowiązek złożenia zeznania wstępnego upływa po dniu 6 lipca 1997 r. Art. 7. Jeżeli podatnik złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1, w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie nie stosuje się przepisów ustaw wymienionych w art. 1. Art. 8. 1. Podatnicy obowiązani, na podstawie ustaw wymienionych w art. 1, do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, którzy od początku roku podatkowego do dnia 31 lipca 1997 r. od dochodu wykazanego w deklaracjach na podatek dochodowy za ten okres wpłacili należny podatek wynikający z tych deklaracji, a następnie w deklaracji sporządzonej najpóźniej za październik 1997 r. wykazali stratę, mają prawo w 1997 r. do zwrotu zapłaconego podatku dochodowego w wysokości odpowiadającej różnicy między kwotą podatku zapłaconego a kwotą podatku należnego za ten okres. 2. Prawo do zwrotu zapłaconego podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, przysługuje na wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją na podatek dochodowy. 3. Urząd skarbowy zwraca kwotę zapłaconego podatku dochodowego w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia złożenia deklaracji, o której mowa w ust. 1. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 569--z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 570--z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzania wywiadu środowiskowego (rodzinnego), wzoru kwestionariusza wywiadu oraz oświadczenia o stanie majątkowym, rodzaju dokumentów wymaganych do przyznania renty socjalnej, a także wzoru legitymacji pracownika socjalnego. 571--z dnia 25 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru kwestionariusza. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 572--z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 16 września 1997 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych. (Dz. U. Nr 113, poz. 737) Na podstawie art. 17 ust. 2 i art. 34 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje: § 1. Ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego oraz jego wysokości, a także wypłata zasiłku następuje na podstawie wniosku sporządzonego według wzoru, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz oświadczenia o dochodach rodziny osoby ubiegającej się o przyznanie zasiłku, sporządzanego według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. W razie zbiegu uprawnień do zasiłku rodzinnego z różnych tytułów, uprawniony wskazuje, z którego tytułu będzie go pobierał, składając wniosek, o którym mowa w § 1. § 3. 1. W celu ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego na dziecko w wieku powyżej 16 lat, w każdym roku szkolnym uprawniony składa dodatkowo oświadczenie o uczęszczaniu dziecka do szkoły, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Zasiłek rodzinny na dziecko kształcące się w szkole wypłaca się przez cały rok szkolny, a gdy dziecko studiuje w szkole wyższej - przez cały rok akademicki, w tym również przez okres ferii zimowych i letnich, jeżeli nauka w roku szkolnym lub akademickim trwa dwa semestry. Zasada ta ma również zastosowanie do zasiłków rodzinnych na dzieci kończące szkołę. 3. W razie gdy w tym samym roku kalendarzowym dziecko po ukończeniu szkoły zostało przyjęte do szkoły wyższej, wypłaca się na nie zasiłek rodzinny również za wrzesień. 4. Na dziecko, które kończy 20 lat w ostatnim lub przedostatnim roku nauki w szkole, zasiłek rodzinny wypłaca się tylko do końca bieżącego lub następnego roku szkolnego, nawet jeżeli dziecko uczy się dłużej, powtarzając przedostatni lub ostatni rok nauki. § 4. Zasiłek rodzinny na dziecko przebywające nieodpłatnie w domu pomocy społecznej, domu dziecka albo innej placówce opiekuńczo-wychowawczej wypłaca się za miesiące, w których nie przebywało w tej placówce co najmniej przez dwa tygodnie. § 5. Jeżeli członek rodziny, na którego uprawniony pobierał zasiłek rodzinny, przebywa za granicą dłużej niż trzy miesiące, poczynając od czwartego miesiąca jego pobytu za granicą nie wypłaca się na niego zasiłku rodzinnego. Wznowienie wypłaty zasiłku następuje po powrocie członka rodziny do kraju, poczynając od miesiąca, w którym nastąpił powrót do kraju, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. § 6. Ustalenie uprawnień do zasiłku pielęgnacyjnego następuje na wniosek sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 7. 1. Płatnik zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego wypłaca uprawnionemu - na jego wniosek - zasiłki pielęgnacyjne przysługujące małżonkowi lub dzieciom, nawet jeżeli na te osoby zasiłek rodzinny nie przysługuje. 2. W celu uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego należnego małżonkowi lub dzieciom uprawniony składa wniosek, zawierający oświadczenie pełnoletniego członka rodziny, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 8. Nie należy dochodzić zwrotu wypłaconych zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, jeżeli zasiłki te zostały wypłacone przez niewłaściwego płatnika, pod warunkiem, że uprawniony spełniał warunki do ich uzyskania oraz nie pobrał tych zasiłków za ten sam okres z innego tytułu. § 9. Płatnicy zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych są zobowiązani do informowania uprawnionego o podjęciu lub wstrzymaniu wypłaty zasiłku oraz jego wysokości i terminie wypłat. § 10. 1. Wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych dokonuje się na podstawie listy płatniczej, według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia, albo listy wypłat wynagrodzeń, bądź też księgi ruchu świadczeń w odniesieniu do emerytów i rencistów. 2. U pracodawców dokonujących imiennego zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia społecznego listę płatniczą zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych stanowi deklaracja rozliczeniowa, stosowana w rozliczeniach składek na ubezpieczenie społeczne z oddziałami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 3. Ewidencję wypłat prowadzi się w karcie wypłat, której wzór stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. Ewidencja ta może być prowadzona również w formie zapisu elektronicznego. 4. Jeżeli w trakcie okresu zasiłkowego nie zachodzą zmiany w liczbie zasiłków lub ich wysokości, w karcie wypłat może być ewidencjonowana jedynie pierwsza wypłata zasiłków. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 58 i z 1997 r. Nr 63, poz. 404). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 września 1997 r. (poz. 737) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Pouczenie 1. Uprawniony wpisuje do wniosku dzieci i małżonka, jeśli odpowiadają niżej podanym warunkom, oraz wypełnia oświadczenie dokonując stosownych adnotacji.Za małżonka uważa się osobę, z którą uprawniony pozostaje w formalnym związku małżeńskim. 2. Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje do ukończenia 16 lat życia, a jeżeli kształci się w szkole - do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 20 lat życia. Jeżeli ukończenie 20 lat życia przypada na ostatni lub przedostatni rok nauki w szkole, zasiłek przysługuje odpowiednio do zakończenia bieżącego lub następnego roku nauki. Bez względu na wiek zasiłek przysługuje dziecku niepełnosprawnemu w stopniu znacznym lub stopniu umiarkowanym, jeżeli niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym powstała w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na dziecko pozostające w związku małżeńskim, kształcące się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatnie pełne utrzymanie (zakwaterowanie, wyżywienie, umundurowanie itp.), przebywające w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo przebywające w zakładzie poprawczym lub karnym. 3. Zasiłek rodzinny przysługuje na małżonka, który ukończył 60 lat (kobieta) lub 65 lat (mężczyzna), jest niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym, albo sprawuje opiekę nad dzieckiem, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny. Zasiłek rodzinny nie przysługuje w przypadku osiągania dochodów brutto w kwocie równej lub wyższej od najniższego świadczenia rentowego w systemie pracowniczym. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na małżonka przebywającego w domu pomocy społecznej - jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo przebywającego w zakładzie karnym. 4. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na członków rodziny przebywających ponad 3 miesiące za granicą lub zamieszkujących poza obszarem kraju. Ograniczenia tego nie stosuje się do studentów oraz członków rodziny przebywających czasowo na leczeniu za granicą. 5. Prawo do zasiłku ustala się na okresy roczne od 1 czerwca do 31 maja następnego roku na podstawie dochodu rodziny uzyskanego w roku kalendarzowym poprzedzającym ten okres. Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód przypadający na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego dla celów emerytalnych w roku kalendarzowym poprzedzającym okres, na który ustala się prawo do zasiłku. Zasiłek wypłaca się nadal w następnym okresie zasiłkowym, gdy dochód przekracza podaną granicę, jednak pod warunkiem, że kwota tego przekroczenia przypadająca na wszystkich członków rodziny nie równoważy kwoty zasiłku rodzinnego. W takim przypadku kwotę zasiłku rodzinnego na każdą osobę pomniejsza się o kwotę tego przekroczenia. W przypadku osiągnięcia dochodów z gospodarstwa rolnego, zasiłek przysługuje, o ile na osobę w rodzinie przypada nie więcej niż 2 ha przeliczeniowe. Oświadczenie o dochodach rodziny składa się na odrębnym formularzu. 6. Zasiłek rodzinny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny wypłaca się tylko jeden zasiłek rodzinny. 7. Osoba samotnie wychowująca dziecko, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, ma prawo do zasiłku rodzinnego na to dziecko w podwójnej wysokości, nie wcześniej jednak niż od 1 stycznia 1998 r. Za osobę samotnie wychowującą dziecko rozumie się osobę stanu wolnego: pannę, kawalera, rozwiedzioną, rozwiedzionego, wdowę lub wdowca. 8. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą zasiłek rodzinny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku lub mających wpływ na jego wysokość. 9. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek rodzinny, jest obowiązana do jego zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i ponadto może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie w przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia okoliczności wykluczających prawo do zasiłku rodzinnego lub mających wpływ na jego wysokość. Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Pouczenie W oświadczeniu należy uwzględnić dochody członków rodziny (uprawnionego, jego małżonka i dzieci) pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, osiągnięte w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. 1. Za dochody uważa się: 1) dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z wyłączeniem kwot świadczonych alimentów ustalonych wyrokiem lub ugodą sądową, 2) renty inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, renty kombatanckie i renty osób represjonowanych oraz członków ich rodzin - przyznane na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, 3) dodatki kombatanckie, świadczenia pieniężne przysługujące osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę Niemiecką lub ZSRR, dodatek do emerytur i rent przyznany żołnierzom-górnikom na podstawie przepisów o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu, dochody z tytułu emerytur i rent otrzymywanych przez osoby, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów i niewybuchów, 4) ryczałt energetyczny przysługujący kombatantom i innym osobom uprawnionym, 5) otrzymywane z zagranicy: renty z tytułu inwalidztwa wojennego, kwoty zaopatrzenia przyznane ofiarom wojny oraz członkom ich rodzin, renty wypadkowe osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym pobytem na robotach w III Rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945, 6) zasiłki wychowawcze, 7) rentę socjalną, stały zasiłek, stały zasiłek wyrównawczy i gwarantowany zasiłek okresowy, 8) zasiłki chorobowe wypłacane na podstawie odrębnych przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz ubezpieczeniu członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin, 9) dochody pochodzące z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze środków przyznanych przez rządy obcych państw na podstawie umów zawartych z tymi instytucjami lub państwami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje rządowe oraz odsetki od tych dochodów lub środków lokowanych na bankowych rachunkach terminowych, 10) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów - w wysokości odpowiadającej równowartości diet, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych w sprawie pokrywania kosztów podróży służbowych poza granicami kraju - obliczonych za okres, w którym była wykonywana praca lub było otrzymywane stypendium, 11) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących tam dochody z innych tytułów niż stosunek pracy lub stypendium - w wysokości odpowiadającej równowartości diet, określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, obliczonych za okres, w którym osoby te uzyskiwały dochód, 12) należności pieniężne wypłacane żołnierzom i pracownikom skierowanym do polskich kontyngentów w misjach międzynarodowych, 13) przychody ze stosunku służbowego otrzymywane w czasie służby kandydackiej przez funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej i Straży Granicznej, 14) wynagrodzenie otrzymywane przez członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych z tytułu użytkowania przez spółdzielnię wniesionych wkładów gruntowych, 15) alimenty otrzymywane na rzecz dzieci na podstawie wyroku lub ugody sądowej, 16) stypendia. 2. Dochody rodzin utrzymujących się z gospodarstwa rolnego oraz innych pozarolniczych źródeł sumuje się. Miesięczny dochód z 2 ha przeliczeniowych ustalany jest w wysokości odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia - ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych - z roku kalendarzowego poprzedzającego okres zasiłkowy. 3. Osoby prowadzące działalność gospodarczą i osoby z nimi współpracujące w swoich oświadczeniach wykazują faktycznie osiągnięte w danym roku kalendarzowym dochody, w wysokości nie niższej, niż została zadeklarowana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli nie podlegają ubezpieczeniu społecznemu - w wysokości nie niższej od najniższej podstawy wymiaru składek. 4. Do dochodów rodziny nie wlicza się dochodów ze stałego źródła, utraconego przed terminem ustalania prawa do zasiłku. 5. Przeciętny miesięczny dochód rodziny ustala się dzieląc łączną kwotę dochodów uzyskanych przez członków rodziny, w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, przez liczbę dwanaście. 6. W okresie zasiłkowym ponownie jest ustalane prawo do zasiłku w przypadku: 1) zwiększenia się liczby członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym - na wniosek uprawnionego, 2) zmniejszenia się liczby członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym - prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła ta okoliczność. O zmniejszeniu się liczby członków rodziny uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający zasiłek, 3) utraty źródła dochodu przez uprawnionego lub członka jego rodziny - na wniosek uprawnionego. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła ta okoliczność, 4) uzyskania nowego źródła dochodu przez uprawnionego lub członka jego rodziny. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po upływie pełnego miesiąca kalendarzowego, w którym wystąpiła ta okoliczność. O uzyskaniu nowego źródła dochodu uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający zasiłek. Część II wypełnia instytucja wypłacająca zasiłki Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Pouczenie 1. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje: 1) dziecku w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym współdziałaniu w postępowaniu leczniczym lub rehabilitacyjnym; stwierdzenie to jest równoznaczne z uznaniem dziecka za niepełnosprawne, 2) osobie w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym, a niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego, 3) osobie, która ukończyła 75 lat, 4) osobie, która jest niepełnosprawna w stopniu znacznym. 2. Zasiłek pielęgnacyjny przysługujący dziecku w wieku do 16 lat wypłaca się po osiągnięciu tego wieku do czasu ukończenia nauki w szkole - w przypadku stwierdzenia, że nadal jest ono niepełnosprawne, nie dłużej jednak niż do ukończenia 24 lat. 3. Niepełnosprawność w stopniu znacznym oznacza całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji - przed 1 września 1997 r. grupę I inwalidów. Niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym oznacza całkowitą niezdolność do pracy - przed 1 września 1997 r. grupę II inwalidów. 4. Orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, wydane dla celów zasiłku pielęgnacyjnego przed dniem 1 września 1997 r., zachowują swoją ważność po tym dniu, o ile nie wygasł termin, na który zostały wydane. 5. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, z wyjątkiem osób, za których pobyt rodzina ponosi odpłatność. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje za miesiące, w których osoba uprawniona do zasiłku nie przebywała w wymienionej placówce co najmniej przez dwa tygodnie. 6. Zasiłek pielęgnacyjny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny. 7. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą zasiłek pielęgnacyjny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku. 8. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek pielęgnacyjny, jest obowiązana do jego zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i ponadto może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie, w przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia okoliczności wykluczających prawo do zasiłku pielęgnacyjnego. Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Pouczenie 1. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje: 1) dziecku w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym współdziałaniu w postępowaniu leczniczym lub rehabilitacyjnym; stwierdzenie to jest równoznaczne z uznaniem dziecka za niepełnosprawne, 2) osobie w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym, a niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego, 3) osobie, która ukończyła 75 lat, 4) osobie, która jest niepełnosprawna w stopniu znacznym. 2. Zasiłek pielęgnacyjny przysługujący dziecku w wieku do 16 lat wypłaca się po osiągnięciu tego wieku do czasu ukończenia nauki w szkole - w przypadku stwierdzenia, że nadal jest ono niepełnosprawne, nie dłużej jednak niż do ukończenia 24 lat. 3. Niepełnosprawność w stopniu znacznym oznacza całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji - przed 1 września 1997 r. grupę I inwalidów, a również po 1 września 1997 r. I grupę inwalidów z ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 z późn. zm.). Niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym oznacza całkowitą niezdolność do pracy - przed 1 września 1997 r. grupę II inwalidów. 4. Orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, wydane dla celów zasiłku pielęgnacyjnego przed dniem 1 września 1997 r., zachowują swoją ważność po tym dniu, o ile nie wygasł termin, na który zostały wydane. 5. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, z wyjątkiem osób, za których pobyt rodzina ponosi odpłatność. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje za miesiące, w których osoba uprawniona do zasiłku nie przebywała w wymienionej placówce co najmniej przez dwa tygodnie. 6. Zasiłek pielęgnacyjny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny. 7. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą zasiłek pielęgnacyjny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku. 8. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek pielęgnacyjny, jest obowiązana do jego zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i ponadto może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie, w przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia okoliczności wykluczających prawo do zasiłku pielęgnacyjnego. Załącznik nr 6 (Str. 1) Ilustracja (Str. 2) Ilustracja Załącznik nr 7 (Str. 1) Ilustracja (Str. 2) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym. (Dz. U. Nr 114, poz. 738) Art. 1. 1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach o przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw: 1) określone w art. 134, 148 § 1-3, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 171 § 1, art. 173 § 1 i 3, art. 204 § 4, art. 223, 252 § 1-3, art. 253, 263 § 1 i 2, art. 280-282, 299 § 1-6 oraz w art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu karnego, 2) przeciwko mieniu, powodujące znaczną szkodę, 3) skarbowe, powodujące znaczne uszczuplenie należności Skarbu Państwa, 4) wytwarzania, przetwarzania i obrotu środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, 5) określone w art. 21 i 23 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554). 2. Przepisy ustawy stosuje się także w sprawach o przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego. Art. 2. Świadkiem koronnym jest podejrzany, który został dopuszczony do składania zeznań w charakterze świadka, na zasadach i w trybie określonych niniejszą ustawą. Art. 3. 1. Można dopuścić dowód z zeznań świadka koronnego, jeżeli łącznie zostały spełnione następujące warunki: 1) do chwili wniesienia aktu oskarżenia do sądu jako podejrzany w swoich wyjaśnieniach przekazał organowi prowadzącemu postępowanie informacje, które mogą przyczynić się do ujawnienia okoliczności przestępstwa, wykrycia pozostałych sprawców, ujawnienia dalszych przestępstw lub zapobieżenia im, 2) zobowiązał się do złożenia przed sądem wyczerpujących zeznań dotyczących osób uczestniczących w przestępstwie oraz pozostałych okoliczności, o których mowa w pkt 1, popełnienia przestępstwa wymienionego w art. 1. 2. Można uzależnić dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego także od zobowiązania się podejrzanego do zwrotu korzyści majątkowych odniesionych z przestępstwa oraz naprawienia szkody nim wyrządzonej. 3. Z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, sporządza się protokół, a także poucza się podejrzanego o treści art. 10 i 11, zamieszczając o tym wzmiankę w protokole. Art. 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do podejrzanego, który w związku z udziałem w przestępstwie wymienionym w art. 1: 1) usiłował popełnić albo popełnił przestępstwo określone w art. 148 § 1-3 Kodeksu karnego lub współdziałał w popełnieniu tego przestępstwa, 2) nakłaniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, określonego w art. 1, w celu skierowania przeciwko niej postępowania karnego, 3) zakładał zorganizowaną grupę albo związek mający na celu popełnianie przestępstw lub taką grupą albo związkiem kierował. Art. 5. 1. Postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego wydaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, złożony po uzyskaniu zgody prokuratora apelacyjnego. 2. Sąd bada, na podstawie danych zawartych we wniosku i materiałach zgromadzonych w sprawie, czy zachodzą warunki określone w art. 1, 3 i 4. 3. Przed wydaniem postanowienia sąd przesłuchuje podejrzanego co do okoliczności, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2. Jeżeli stawił się obrońca, dopuszcza się go, na żądanie podejrzanego, do udziału w przesłuchaniu; zawiadomienie obrońcy o terminie przesłuchania jest obowiązkowe, gdy żąda tego podejrzany. 4. Sąd określa termin i sposób wykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2. 5. Sąd wydaje postanowienie w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku. 6. Na postanowienie sądu prokuratorowi przysługuje zażalenie. Art. 6. Jeżeli prokurator nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1, albo sąd wydał postanowienie o odmowie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego, wyjaśnienia podejrzanego, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 5 ust. 3, nie mogą stanowić dowodu; w takim wypadku protokół wyjaśnień podejrzanego podlega zniszczeniu. Art. 7. W razie wydania przez sąd postanowienia o dopuszczeniu dowodu z zeznań świadka koronnego, prokurator sporządza odpisy materiałów dotyczących osoby wskazanej w postanowieniu sądu i wyłącza je do odrębnego postępowania, które następnie zawiesza; zawieszenie postępowania trwa do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przeciwko pozostałym sprawcom. Art. 8. W stosunku do świadka koronnego nie stosuje się przepisów art. 182-185 Kodeksu postępowania karnego. Art. 9. 1. Sprawca nie podlega karze za przestępstwa określone w art. 1, w których uczestniczył i które jako świadek koronny ujawnił w trybie określonym niniejszą ustawą. 2. Prokurator wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w ciągu 14 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie przeciwko pozostałym sprawcom. Przepisów art. 459 i 465 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się. Art. 10. 1. Przepisów art. 9 nie stosuje się, jeżeli świadek koronny w toku postępowania: 1) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę co do istotnych okoliczności sprawy albo odmówił zeznań przed sądem, 2) popełnił nowe przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw. 2. W wypadku określonym w ust. 1 prokurator podejmuje zawieszone postępowanie. 3. Prokurator podejmuje zawieszone postępowanie, jeżeli zostały ujawnione okoliczności, o których mowa w art. 4. 4. Prokurator może podjąć zawieszone postępowanie, jeżeli świadek koronny popełnił nowe przestępstwo umyślne albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2. 5. Na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania świadkowi koronnemu przysługuje zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1. Art. 11. 1. Jeżeli świadek koronny, w ciągu roku od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania na podstawie art. 9, popełnił nowe przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw lub zostały ujawnione okoliczności, o których mowa w art. 4, postępowanie to wznawia się, niezależnie od podstaw określonych w art. 327 § 2 Kodeksu postępowania karnego. 2. Jeżeli świadek koronny, w ciągu roku od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania na podstawie art. 9, popełnił nowe przestępstwo umyślne albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2, postępowanie to można wznowić. 3. Na postanowienie o wznowieniu postępowania świadkowi koronnemu przysługuje zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1. Art. 12. W wypadku podjęcia albo wznowienia postępowania z powodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lub ust. 4 albo w art. 11 ust. 2, skazując za przestępstwo objęte tym postępowaniem, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 13. Sąd, na wniosek świadka koronnego, może wyłączyć jawność rozprawy na czas jego przesłuchania. Świadka należy pouczyć o tym uprawnieniu. W razie wyłączenia jawności, przepisów art. 361 § 1 i 3 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się. Art. 14. 1. W razie zagrożenia życia lub zdrowia świadka koronnego lub osoby dla niego najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, mogą być oni objęci ochroną osobistą, a także uzyskać pomoc w zakresie zmiany miejsca pobytu lub zatrudnienia, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach można wydać im dokumenty umożliwiające używanie innych niż własne danych osobowych, w tym uprawniające do przekroczenia granicy państwowej. 2. W razie niemożności zatrudnienia świadka koronnego lub osoby dla niego najbliższej, może być im przyznana pomoc finansowa przeznaczona na pokrycie kosztów utrzymania. 3. Ochroną lub pomocą, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem wydania dokumentów, o których mowa w ust. 1, można również objąć, do czasu uprawomocnienia się postanowienia określonego w art. 5 ust. 1, podejrzanego, który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, lub osobę dla niego najbliższą w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego. 4. Niedopuszczalna jest czynność dowodowa zmierzająca do ujawnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1. Art. 15. Warunki i zasady udzielania ochrony lub pomocy, o których mowa w art. 14, za granicą może określić umowa międzynarodowa. Art. 16. 1. Objęcie ochroną lub pomocą, o których mowa w art. 14, uzależnia się od złożenia prokuratorowi przez pełnoletnią osobę, która ma być chroniona, pisemnego zobowiązania do: 1) przestrzegania zasad i zaleceń w zakresie udzielonej ochrony, a także 2) wykonywania obowiązków ciążących z mocy ustawy oraz wynikających z prawomocnych orzeczeń i decyzji - w razie korzystania z ochrony lub pomocy polegających na zmianie miejsca pobytu lub wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1. 2. W wypadku umyślnego naruszenia zasad lub zaleceń w zakresie ochrony lub uporczywego uchylania się od wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, prokurator może postanowić o odstąpieniu od ochrony lub o ograniczeniu jej zakresu. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie. Art. 17. 1. W przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy, o których mowa w art. 14, prokurator wydaje postanowienie na wniosek świadka koronnego, podejrzanego, który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, lub osoby dla nich najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego. 2. Postanowienie prokuratora o objęciu ochroną lub pomocą osób, o których mowa w ust. 1, może zostać wydane także z urzędu - za zgodą tych osób. 3. Na Postanowienie w przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje zażalenie. Art. 18. 1. Organem właściwym do wykonywania postanowień, o których mowa w art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 i 2, jest Komendant Główny Policji. 2. Nie popełnia przestępstwa, kto zgodnie z przepisami niniejszej ustawy sporządza dokumenty lub posługuje się dokumentami, o których mowa w art. 14 ust. 1. Art. 19. 1. W razie zastosowania ochrony lub pomocy polegającej na zmianie miejsca pobytu lub wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1, Komendant Główny Policji może zobowiązać właściwy urząd pocztowy do: 1) przekazywania pod wskazany przez siebie adres przesyłek przeznaczonych dla osoby objętej ochroną, 2) doręczania przesyłek przeznaczonych dla osoby objętej ochroną za pośrednictwem osoby przez niego upoważnionej. 2. Komendant Główny Policji zapewnia niezwłoczne doręczanie przesyłek adresatowi w wypadkach, o których mowa w ust. 1. 3. Przekazanie lub doręczenie przez urząd pocztowy przesyłki w sposób przewidziany w ust. 1 uważa się za doręczenie w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 675). Art. 20. Komendant Główny Policji ustanawia, w razie potrzeby i za zgodą osoby objętej ochroną, pełnomocnika tej osoby, którym może być także policjant; do pełnomocnika stosuje się odpowiednio przepisy regulujące postępowanie, w którym został on ustanowiony. Art. 21. 1. W razie podjęcia zawieszonego postępowania karnego w wypadkach określonych w art. 10 albo wznowienia postępowania karnego w wypadkach określonych w art. 11 - prokurator może zobowiązać świadka koronnego do zwrotu właściwemu organowi równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, a jeżeli pomoc polegała na wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1, również do zwrotu tych dokumentów. 2. Prokurator może także zobowiązać podejrzanego, który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, do zwrotu właściwemu organowi równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, jeżeli prokurator nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1, albo sąd wydał postanowienie o odmowie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego. 3. Na postanowienie określone w ust. 1 i 2 przysługuje zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1. 4. W razie uchylania się od obowiązku zwrotu równowartości udzielonej pomocy lub wydanych dokumentów, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 22. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, zakres i sposób udzielania oraz cofania ochrony i pomocy, o których mowa w art. 14 ust. 1-3 oraz art. 19 ust. 1 i 2. Art. 23. Tajemnicę państwową stanowią: 1) przebieg i treść czynności, o których mowa w art. 3 i 5, do chwili wydania przez sąd postanowienia o dopuszczeniu dowodu z zeznań świadka koronnego, 2) okoliczności dotyczące ochrony lub pomocy, o których mowa w art. 14-20. Art. 24. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, z tym że zgody, o której mowa w art. 5 ust. 1, udziela Naczelny Prokurator Wojskowy. Art. 25. W zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 26. Przepisy o świadku koronnym stosuje się także po upływie okresu obowiązywania ustawy w sprawach, w których sąd wydał, chociażby nieprawomocne, postanowienie, o którym mowa w art. 5 ust. 1. Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. na okres 3 lat. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach. (Dz. U. Nr 114, poz. 739) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i warunki wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz właściwość organów w tych sprawach. 2. Do spraw objętych przepisami ustawy, które uregulowane są postanowieniami umów i porozumień międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską, stosuje się postanowienia tych umów i porozumień. 3. Ustawy nie stosuje się, z wyjątkiem art. 5 i 96, do szefów i członków personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i członków personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, pod warunkiem wzajemności i posiadania przez te osoby odpowiednich dokumentów. Art. 2. Cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada obywatelstwa polskiego. Art. 3. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw traktuje się jako obywatela tego państwa, którego dokument paszportowy stanowił podstawę wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) dokumencie paszportowym - oznacza to każdy dokument wydany przez organ państwa obcego lub organizację międzynarodową, uprawniający do przekroczenia granicy, 2) wizie - oznacza to zezwolenie właściwego organu polskiego wydane cudzoziemcowi, uprawniające go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w czasie, w celu i na warunkach w nim określonych, 3) karcie czasowego pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 4) karcie stałego pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na stałe zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "osiedleniem się", 5) dokumencie podróży - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do wielokrotnego przekraczania granicy, 6) tymczasowym dokumencie podróży - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do jednokrotnego przekroczenia granicy, 7) Konwencji Genewskiej - oznacza to Konwencję dotyczącą statusu uchodźców, sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 515 i 516), 8) Protokole Nowojorskim - oznacza to Protokół dotyczący statusu uchodźców, sporządzony w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 517 i 518), 9) kraju pochodzenia - oznacza to państwo, którego obywatelem jest cudzoziemiec, a w wypadku cudzoziemca, którego obywatelstwa nie da się ustalić lub który nie posiada obywatelstwa żadnego państwa - państwo, w którym zamieszkuje, 10) bezpiecznym kraju pochodzenia - oznacza to taki kraj pochodzenia, w którym ze względu na system prawa i jego stosowanie oraz ze względu na stosunki polityczne w nim panujące nie występują prześladowania z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych i nikt nie jest poddawany torturom, nie jest traktowany w sposób nieludzki lub poniżający ani nie jest w taki sposób karany, 11) bezpiecznym kraju trzecim - oznacza to państwo nie będące krajem pochodzenia, które ratyfikowało i stosuje Konwencję Genewską oraz Protokół Nowojorski, jak również Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzoną w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 i 285) lub Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 38, poz. 167 i 168), a w szczególności zapewnia dostęp do postępowania o nadanie statusu uchodźcy, 12) granicy - oznacza to granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271). Rozdział 2 Przekraczanie granicy Art. 5. Cudzoziemiec może przekroczyć granicę oraz przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ważny dokument paszportowy oraz wizę, o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 6. 1. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej winien posiadać i okazać na żądanie uprawnionego organu środki niezbędne do pokrycia kosztów wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zezwolenie na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia, jeżeli zezwolenie takie jest wymagane. 2. Posiadanie środków, o których mowa w ust. 1, może być potwierdzone przez okazanie: 1) waluty polskiej lub zagranicznych środków płatniczych, które mogą być w Rzeczypospolitej Polskiej legalnie wymienione, 2) dokumentów umożliwiających uzyskanie środków płatniczych, 3) zaproszenia, o którym mowa w art. 15, 4) dokumentu potwierdzającego rezerwację i opłacenie w Rzeczypospolitej Polskiej zakwaterowania i wyżywienia. 3. Posiadanie przez cudzoziemca środków niezbędnych do wyjazdu może być potwierdzone także przez okazanie biletu uprawniającego do podróży do kraju pochodzenia lub innego państwa albo przez posiadanie środka transportu. Art. 7. 1. Ustala się następujące rodzaje wiz: 1) wiza pobytowa, 2) wiza pobytowa z prawem do pracy, 3) wiza repatriacyjna, 4) wiza tranzytowa. 2. Wiza może uprawniać do jednokrotnego lub wielokrotnego wjazdu. 3. Wiza repatriacyjna uprawnia do jednokrotnego wjazdu. 4. Wiza określa okres, w którym może nastąpić wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz czas pobytu; może ona również określać miejsce, w którym powinno nastąpić przekroczenie granicy, cel pobytu, a także inne warunki. Art. 8. 1. Wiza pobytowa uprawnia do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez prawa do podejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 99, poz. 569 i Nr 107, poz. 692). 2. Wizę pobytową wydaje się na oznaczony czas pobytu, nie dłuższy niż 6 miesięcy. 3. W okresie, o którym mowa w ust. 2, cudzoziemiec, który spełnia warunki określone w art. 6 ust. 1, może wystąpić o wydanie kolejnej wizy pobytowej na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy, przy czym łączny czas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tych wiz nie może przekroczyć 12 miesięcy, licząc od dnia pierwszego wjazdu. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych przewidujących częściowe albo całkowite zniesienie obowiązku wizowego. Art. 9. 1. Wiza pobytowa z prawem do pracy uprawnia do podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej, w rozumieniu przepisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, w czasie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, można wydać cudzoziemcowi, który przedstawi zezwolenie na zatrudnienie lub podjęcie innej pracy zarobkowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady wydawania zezwoleń określają odrębne przepisy. 3. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na czas oznaczony w zezwoleniu, nie dłuższy niż 12 miesięcy. 4. Cudzoziemiec, który uzyskał przedłużenie zezwolenia, może wystąpić w okresie ważności wizy o wydanie kolejnej wizy pobytowej z prawem do pracy, przy czym łączny okres nieprzerwanego pobytu i zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej nie może być dłuższy niż 12 miesięcy. Art. 10. 1. Wizę repatriacyjną wydaje się cudzoziemcowi narodowości polskiej lub pochodzenia polskiego, który zamierza przesiedlić się na stałe do Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wizę repatriacyjną wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 12 miesięcy. W tym czasie powinno nastąpić przekroczenie granicy. 3. Od cudzoziemca przekraczającego granicę na podstawie wizy repatriacyjnej nie wymaga się posiadania środków, o których mowa w art. 6, z wyjątkiem środków niezbędnych do przyjazdu na miejsce osiedlenia się. 4. Osobie, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy repatriacyjnej, może być udzielona przez organy administracji rządowej lub samorządu terytorialnego pomoc, zwłaszcza na zagospodarowanie i utrzymanie w pierwszym roku pobytu. Art. 11. 1. Wiza tranzytowa uprawnia do przejazdu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 2 dni. 2. Wiza tranzytowa może być wydana, gdy cudzoziemiec posiada już prawo wjazdu do innego państwa. Art. 12. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminów, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 ust. 3 i 4 oraz art. 11 ust. 1, chyba że uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony. Art. 13. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy, wydaną wizę unieważnia lub odmawia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) został wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a od daty wykonania decyzji o wydaleniu upłynęło mniej niż 2 lata, zaś w wypadku pokrycia kosztów wydalenia przez Skarb Państwa - mniej niż 5 lat, 2) został skazany prawomocnym wyrokiem: a) w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności, b) za granicą za przestępstwo stanowiące zbrodnię pospolitą również w rozumieniu prawa polskiego, 3) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność mającą na celu pozbawienie niepodległości, oderwanie części terytorium, obalenie przemocą ustroju lub osłabienie mocy obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, w działalności takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej taką działalność, 4) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność terrorystyczną, w działalności takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej taką działalność, 5) istnieje uzasadnione podejrzenie, że przewozi lub przenosi przez granicę, bez wymaganego zezwolenia, broń, materiały wybuchowe, materiały promieniotwórcze lub środki odurzające bądź psychotropowe, w działalności takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej taką działalność, 6) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność polegającą na umożliwianiu innym osobom przekraczania wbrew przepisom granicy, w działalności takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej taką działalność, 7) istnieje uzasadnione podejrzenie, że jego wjazd lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mają inny cel niż deklarowany, 8) jego pobyt zagroziłby zdrowiu publicznemu, 9) jego wjazd lub pobyt są niepożądane ze względu na inne zagrożenia dla bezpieczeństwa i obronności państwa albo z uwagi na konieczność ochrony ładu i porządku publicznego. 2. Odmawia się wydania wizy, jeżeli od daty uprzedniej odmowy upłynęło mniej niż 12 miesięcy, a wnioskodawca nie przedstawił nowych okoliczności uzasadniających jej wydanie. 3. Cudzoziemcowi można odmówić wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie spełnia warunków określonych w art. 6 ust. 1. 4. Cudzoziemcowi można określić czas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiednio do ilości posiadanych przez niego środków, o których mowa w art. 6 ust. 1. 5. Wydanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, odnotowuje się w dokumencie paszportowym cudzoziemca. 6. Decyzje, o których mowa w ust. 1-4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Art. 14. Cudzoziemcowi, wobec którego zachodzą okoliczności określone w art. 13 ust. 1, można, w szczególnie uzasadnionym wypadku, wydać wizę pobytową na oznaczony czas pobytu. W takim wypadku przepisu art. 8 ust. 3 nie stosuje się. Art. 15. 1. Zaproszenie może być wystawione przez: 1) obywatela polskiego zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zaproszenie powinno zawierać dane zapraszającego, dane osoby zapraszanej, określenie czasu jej pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zobowiązanie się zapraszającego do pokrycia wszelkich kosztów związanych z jej pobytem, w tym kosztów ewentualnego leczenia lub wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Zaproszenie uzyskuje ważność z chwilą wpisania go do ewidencji zaproszeń i jest ważne przez 12 miesięcy. 4. Odmawia się dokonania wpisu do ewidencji zaproszeń, jeżeli: 1) zapraszanym jest cudzoziemiec, w wypadku którego zachodzi którakolwiek z okoliczności określonych w art. 13 ust. 1, 2) warunki materialne i mieszkaniowe zapraszającego wskazują, że nie będzie on w stanie zadośćuczynić obowiązkom przyjętym na siebie w zaproszeniu, 3) zapraszający w przeszłości nie wypełnił przyjętego na siebie zobowiązania, o którym mowa w ust. 2. 5. Odmowa dokonania wpisu do ewidencji zaproszeń lub stwierdzenie jego nieważności następuje w drodze decyzji. 6. W wypadku niewywiązywania się zapraszającego z przyjętego na siebie zobowiązania, o którym mowa w ust. 2, koszty poniesione przez Skarb Państwa, związane z pobytem cudzoziemca i opuszczeniem przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ściąga od zapraszającego w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej należności pieniężnych organ, który dokonał wpisu do ewidencji zaproszeń. Zobowiązanemu nie doręcza się upomnienia przewidzianego w tych przepisach. Rozdział 3 Zezwolenie za zamieszkanie na czas oznaczony lub osiedlenie się Art. 16. Cudzoziemcowi można udzielić: 1) zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, 2) zezwolenia na osiedlenie się. Art. 17. Zezwolenia, o którym mowa w art. 16 pkt 1, można udzielić, jeżeli cudzoziemiec wykaże, że zachodzą okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 12 miesięcy. Okolicznościami takimi mogą być w szczególności: 1) uzyskanie zezwolenia na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej, 2) prowadzenie działalności gospodarczej, 3) podjęcie nauki, 4) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim albo cudzoziemcem posiadającym zezwolenie na osiedlenie się. Art. 18. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się na okres do 2 lat z możliwością przedłużenia, nie dłużej jednak niż do 10 lat. 2. Wniosek o przedłużenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien być złożony co najmniej na 60 dni przed upływem terminu, na który zostało ono udzielone. Art. 19. 1. Zezwolenie na osiedlenie się może być udzielone cudzoziemcowi, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki: 1) wykaże istnienie trwałych więzów rodzinnych lub ekonomicznych z Rzecząpospolitą Polską, 2) ma zapewnione w Rzeczypospolitej Polskiej mieszkanie i utrzymanie, 3) bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 3 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. 2. Cudzoziemcowi można odmówić udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli okaże się, że ma on zobowiązania wobec kraju pochodzenia lub osób w nim zamieszkałych. 3. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się za spełnione, jeżeli cudzoziemiec ma dochody lub mienie wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania jego samego i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu lub ma w Rzeczypospolitej Polskiej członka bądź członków rodziny zobowiązanych do łożenia na jego utrzymanie i będących w stanie wywiązać się z tego obowiązku, a także wskaże lokal mieszkalny, w którym zamierza przebywać, i przedstawi tytuł prawny do jego zajmowania. 4. Zezwolenia na osiedlenie się udziela się na czas nie oznaczony. Art. 20. 1. Cudzoziemcowi, który otrzymał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, wydaje się kartę czasowego pobytu. 2. Cudzoziemcowi, który otrzymał zezwolenie na osiedlenie się, wydaje się kartę stałego pobytu. Karta stałego pobytu jest ważna przez 10 lat od daty jej wydania i po upływie tego okresu podlega wymianie. Art. 21. 1. Karta czasowego pobytu i karta stałego pobytu stwierdzają tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Karta czasowego pobytu i karta stałego pobytu uprawniają, wraz z dokumentem paszportowym, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. 3. Do kart, o których mowa w ust. 1, wpisuje się przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej małoletnie dzieci cudzoziemca oraz osoby pozostające pod jego opieką, a także potwierdzenie dopełnienia przez niego obowiązku meldunkowego określonego w art. 26. 4. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić posiadaną kartę organowi, który ją wydał, w wypadku nabycia obywatelstwa polskiego, cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, cofnięcia zezwolenia na osiedlenie się lub wyjazdu na stałe za granicę. 5. W razie zgonu cudzoziemca obowiązek zwrotu karty spoczywa na osobach obowiązanych do zgłoszenia zgonu, stosownie do przepisów o aktach stanu cywilnego. Art. 22. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli: 1) nie spełnia wymagań określonych w art. 17, 2) zachodzi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1. 2. Cudzoziemcowi cofa się udzielone zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony albo odmawia się przedłużenia tego zezwolenia, jeżeli: 1) ustała przyczyna, dla której zostało udzielone, 2) wystąpi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1. 3. W decyzjach wydawanych w sprawach, o których mowa w ust. 1 lub 2, należy określić termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 23. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli: 1) nie spełnia warunków określonych w art. 19, 2) zachodzi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1. Art. 24. 1. Cudzoziemcowi można cofnąć zezwolenie na osiedlenie się i nakazać opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w określonym terminie, jeżeli: 1) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności, 2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrona porządku publicznego. 2. Cudzoziemcowi można cofnąć zezwolenie na osiedlenie się, jeżeli opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 4 Pobyt cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Art. 25. Cudzoziemiec podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma takie same prawa i obowiązki jak obywatel polski, o ile przepisy niniejszej ustawy lub innych ustaw nie stanowią inaczej. Art. 26. Cudzoziemiec podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega obowiązkowi meldunkowemu, stosownie do przepisów o ewidencji ludności. Art. 27. Cudzoziemiec, który utracił dokument paszportowy, jest obowiązany niezwłocznie zgłosić ten fakt Policji. Art. 28. 1. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który utracił swój dokument paszportowy albo którego dokument paszportowy uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje się, na jego wniosek, dokument podróży, jeżeli uzyskanie przez niego nowego dokumentu paszportowego nie jest możliwe. 2. Dokument podróży wydaje się na taki sam okres, na jaki została wydana karta stałego pobytu. 3. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić dokument podróży w wypadku uzyskania dokumentu paszportowego. Art. 29. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony albo osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który podczas pobytu za granicą utracił swój dokument paszportowy lub dokument podróży albo którego dokument uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje się, na jego wniosek, tymczasowy dokument podróży uprawniający go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskanie przez niego nowego dokumentu paszportowego nie jest możliwe. Art. 30. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiadającemu dokumentu paszportowego albo którego dokument paszportowy uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje się, na jego wniosek albo z urzędu, tymczasowy dokument podróży uprawniający go do wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskanie przez niego nowego dokumentu paszportowego nie jest możliwe. Art. 31. Tymczasowy dokument podróży wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 7 dni. Rozdział 5 Status uchodźcy Art. 32. Cudzoziemcowi może być nadany w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy w rozumieniu Konwencji Genewskiej i Protokołu Nowojorskiego, o ile nie uzyskał on tego statusu w innym państwie, które zapewnia mu rzeczywistą ochronę. Art. 33. Cudzoziemca ubiegającego się o nadanie statusu uchodźcy należy pouczyć, w zrozumiałym dla niego języku, o trybie i zasadach postępowania oraz o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach. Art. 34. 1. Postępowanie o nadanie statusu uchodźcy wszczyna się na wniosek złożony osobiście przez cudzoziemca. Wniosek nie może być złożony przez pełnomocnika. 2. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy powinien zawierać dane osobowe wnioskodawcy, towarzyszącego mu małżonka i małoletnich dzieci oraz informację o kraju pochodzenia wnioskodawcy, a także wskazywać zasadnicze okoliczności uzasadniające nadanie statusu uchodźcy. 3. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w ust. 2 i nie ma możliwości jego uzupełnienia, pozostawia się go bez rozpoznania. 4. Pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje w drodze decyzji. 5. O skutkach niewłaściwego sporządzenia wniosku, o których mowa w ust. 3, należy cudzoziemca pouczyć. Art. 35. 1. Wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy następuje w drodze postanowienia. 2. Jeżeli wniosek został złożony przez cudzoziemca nie spełniającego warunku określonego w art. 32, odmawia się wszczęcia postępowania. 3. Wszczęcia postępowania należy także odmówić, jeżeli cudzoziemiec przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z bezpiecznego kraju pochodzenia lub bezpiecznego kraju trzeciego, a złożony przez niego wniosek jest oczywiście bezzasadny. 4. Odmowa wszczęcia postępowania następuje w drodze decyzji. 5. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, lub decyzja, o której mowa w ust. 4, powinny być wydane, z zastrzeżeniem art. 36, niezwłocznie po złożeniu wniosku. Art. 36. 1. Jeżeli zachodzi konieczność sprawdzenia okoliczności wskazanych we wniosku cudzoziemca, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z bezpiecznego kraju pochodzenia lub bezpiecznego kraju trzeciego, albo potrzeba wyjaśnienia, czy cudzoziemiec składający wniosek o nadanie statusu uchodźcy nie podał fałszywych danych, informacji lub okoliczności, można odroczyć wydanie postanowienia o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy lub decyzji o odmowie wszczęcia postępowania na okres nie przekraczający 7 dni i nakazać cudzoziemcowi przebywanie w tym czasie w określonym miejscu. 2. Jeżeli po sprawdzeniu okaże się, że złożony wniosek jest oczywiście bezzasadny, należy odmówić wszczęcia postępowania. W innych wypadkach należy postępowanie wszcząć. 3. Jeżeli po sprawdzeniu okaże się, że cudzoziemiec podał we wniosku fałszywe dane, informacje lub okoliczności, o których mowa w art. 34 ust. 2, można odmówić wszczęcia postępowania i odmówić mu wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli przebywał on legalnie na tym terytorium, można wydać decyzję o jego wydaleniu. Art. 37. 1. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy składa się podczas przekraczania granicy, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Cudzoziemiec, który uprawdopodobni, że nie złożył wniosku podczas przekraczania granicy wskutek uzasadnionej obawy o swoje życie lub zdrowie, powinien złożyć go w terminie 14 dni od przekroczenia granicy. 3. Cudzoziemiec, który nielegalnie przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinien złożyć wniosek niezwłocznie po przekroczeniu granicy. Złożenie wniosku nie zwalnia cudzoziemca od odpowiedzialności za przekroczenie granicy bez wymaganego zezwolenia. 4. Cudzoziemiec przebywający legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinien złożyć wniosek w terminie 14 dni od uzyskania wiadomości o zaistnieniu w jego kraju pochodzenia okoliczności uzasadniających nadanie mu statusu uchodźcy. Art. 38. 1. Cudzoziemiec, który złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, jest obowiązany poddać się: 1) czynnościom zmierzającym do jego identyfikacji lub stwierdzenia tożsamości, polegającym w szczególności na pobraniu odcisków linii papilarnych i fotografowaniu, 2) w uzasadnionych wypadkach, a zwłaszcza jeżeli zachodzi podejrzenie choroby zakaźnej - badaniom lekarskim, pobraniu krwi, wydzielin i wydalin oraz niezbędnym zabiegom sanitarnym ciała i odzieży. 2. Koszty oględzin, badań i innych czynności, o których mowa w ust. 1, ponosi Skarb Państwa. 3. W razie odmowy poddania się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wniosek o nadanie statusu uchodźcy pozostawia się bez rozpoznania. Przepisy art. 34 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. 4. W razie odmowy poddania się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 2, cudzoziemiec nie może być umieszczony w ośrodku dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy. Art. 39. 1. Cudzoziemcowi, w sprawie którego wydano postanowienie o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy, wydaje się wizę pobytową. Przepisów art. 8 ust. 2 i 3 nie stosuje się. 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, nie posiadającemu dokumentu paszportowego lub którego dokument paszportowy uległ zniszczeniu albo utracił ważność, wydaje się tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca. Art. 40. 1. Cudzoziemcowi, w sprawie którego wszczęto postępowanie o nadanie statusu uchodźcy, można, w razie potrzeby, na czas niezbędny do wydania decyzji ostatecznej, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach na okres do 3 miesięcy od daty jej wydania, zapewnić: 1) zakwaterowanie, 2) wyżywienie, 3) opiekę medyczną, 4) pomoc rzeczową, 5) pomoc pieniężną stałą lub jednorazową. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, mogą być realizowane przez umieszczenie cudzoziemca w ośrodku dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy. Art. 41. Wydanie decyzji o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy powinno nastąpić nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Art. 42. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli: 1) nie spełnia warunków określonych w Konwencji Genewskiej i Protokole Nowojorskim lub uzyskał status uchodźcy w innym państwie, które zapewnia mu rzeczywistą ochronę, 2) organ innego państwa będącego bezpiecznym krajem trzecim złożył wniosek o jego wydanie jako podejrzanego o popełnienie przestępstwa. Art. 43. Cudzoziemcowi, któremu nadano status uchodźcy, wydaje się dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej oraz udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Art. 44. Małżonkowi oraz małoletnim dzieciom cudzoziemca, któremu nadano status uchodźcy, jeżeli przebywają wraz z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nadaje się status uchodźcy oraz wydaje dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, a także udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Art. 45. 1. Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, wydane cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 43 i 44, nie może być cofnięte bez uprzedniego pozbawienia go statusu uchodźcy. W tym wypadku terminu 10 lat, o którym mowa w art. 18 ust. 1, oraz przepisu art. 22 nie stosuje się. 2. Zezwolenie na osiedlenie się, wydane cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 43 i 44, nie może być cofnięte bez uprzedniego pozbawienia go statusu uchodźcy. Art. 46. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania o nadanie statusu uchodźcy została wydana decyzja o wydaleniu cudzoziemca, wykonanie tej decyzji ulega wstrzymaniu z mocy prawa na czas trwania tego postępowania. 2. Jeżeli wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy nastąpiło po wydaniu wobec cudzoziemca decyzji o jego wydaleniu, wykonanie tej decyzji ulega wstrzymaniu z mocy prawa na czas trwania tego postępowania. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli decyzja o wydaleniu została wydana w związku z wystąpieniem którejkolwiek z okoliczności wymienionych w art. 32 i 33 Konwencji Genewskiej. Art. 47. W okolicznościach określonych w art. 46 cudzoziemca umieszcza się w strzeżonym ośrodku, o którym mowa w art. 59 ust. 1. Przepisy art. 59 ust. 2 i 4 oraz art. 60 stosuje się odpowiednio. Art. 48. 1. Cudzoziemca można pozbawić statusu uchodźcy, jeżeli zajdzie którakolwiek z okoliczności wymienionych w Konwencji Genewskiej, uzasadniających pozbawienie uchodźcy ochrony przewidzianej w tej konwencji. 2. W decyzji o pozbawieniu statusu uchodźcy można postanowić o wygaśnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony albo skrócić okres, na który udzielono zezwolenia. W takim wypadku należy w decyzji określić termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 49. 1. Cudzoziemiec, ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy albo któremu nadano ten status, może swobodnie kontaktować się z przedstawicielem Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, a w szczególności w każdej chwili zwracać się do niego z prośbą o pomoc. 2. Przedstawiciel Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, na swój wniosek i za pisemną zgodą cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, ma prawo do uzyskiwania od organów prowadzących postępowanie o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy, informacji o jego przebiegu, a w szczególności o wydanych decyzjach i postanowieniach. O prawie wyrażenia zgody należy cudzoziemca pouczyć w chwili składania wniosku o nadanie statusu uchodźcy. 3. Informacje, a w szczególności dane osobowe, uzyskiwane w trybie niniejszego artykułu, mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, o których mowa w art. 35 Konwencji Genewskiej. 4. Organy Rzeczypospolitej Polskiej będą podejmowały wszelkie działania w celu ułatwienia Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców wypełnienia jego zadań zgodnie z art. 35 Konwencji Genewskiej. Rozdział 6 Azyl Art. 50. 1. Cudzoziemiec może, na swój wniosek, otrzymać azyl w Rzeczypospolitej Polskiej, gdy jest to niezbędne dla zapewnienia mu ochrony oraz gdy przemawia za tym ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, wydaje się zezwolenie na osiedlenie się. Art. 51. 1. Cudzoziemca można pozbawić azylu, jeżeli: 1) ustały przyczyny, dla których azyl został udzielony, 2) prowadzi on działalność skierowaną przeciwko obronności, bezpieczeństwu państwa lub porządkowi publicznemu. 2. Decyzja o pozbawieniu azylu powoduje wygaśnięcie zezwolenia na osiedlenie się. W decyzji tej należy określić termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 7 Wydalanie cudzoziemców Art. 52. 1. Cudzoziemiec może być wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) przebywa na nim bez wymaganego zezwolenia na wjazd lub pobyt, 2) zajdzie którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1, 3) nie posiada środków niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu, 4) podjął zatrudnienie lub wykonywał inną pracę zarobkową, nie posiadając na to wymaganego zezwolenia lub zgody, albo podjął inną działalność bez uzyskania wymaganego zezwolenia. 2. Cudzoziemca, któremu udzielono azylu lub zezwolenia na osiedlenie się, można wydalić tylko po uprzednim pozbawieniu azylu lub cofnięciu zezwolenia. 3. Cudzoziemca posiadającego status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej można wydalić tylko po uprzednim pozbawieniu go tego statusu, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 32 Konwencji Genewskiej. Art. 53. Cudzoziemca nie wolno wydalić do państwa, w którym mógłby być poddany prześladowaniom z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej, przekonań religijnych lub być poddany torturom, traktowany w sposób nieludzki lub poniżający albo w taki sposób karany. Art. 54. 1. W decyzji o wydaleniu określa się termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W decyzji można również określić trasę i miejsce przekroczenia granicy. 2. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w dokumencie paszportowym cudzoziemca albo w dokumencie podróży. 3. Decyzji o wydaleniu może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, z wyjątkiem wypadku wydalania cudzoziemca posiadającego status uchodźcy. 4. Decyzja o wydaleniu powoduje z mocy prawa unieważnienie wizy, cofnięcie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej przez cudzoziemca. W wypadku wydalenia cudzoziemca posiadającego status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, bez pozbawienia go tego statusu, przepisu art. 45 ust. 1 nie stosuje się. Art. 55. 1. W decyzji o wydaleniu można wyznaczyć cudzoziemcowi miejsce zamieszkania do czasu jej wykonania i zobowiązać go do zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji. 2. Cudzoziemiec nie może opuścić miejsca zamieszkania bez zgody organu, który wydał decyzję o wydaleniu. Art. 56. Od cudzoziemca, wobec którego wydano decyzję o wydaleniu, pobiera się odciski linii papilarnych oraz sporządza jego fotografię. Art. 57. Cudzoziemiec, wobec którego wydano decyzję o wydaleniu, może być niezwłocznie odstawiony do granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, granicy lub portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego następuje wydalenie, jeżeli: 1) wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa lub ochrona porządku publicznego, 2) nie opuścił on terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o wydaleniu. Art. 58. 1. Cudzoziemca, w stosunku do którego zachodzą okoliczności uzasadniające jego wydalenie, albo który nie zastosuje się do wymagań określonych w decyzji o wydaleniu, można zatrzymać na czas nie dłuższy niż 48 godzin. Zatrzymanemu cudzoziemcowi przysługują uprawnienia przewidziane w Kodeksie postępowania karnego dla osoby zatrzymanej. 2. Niezwłocznie po zatrzymaniu cudzoziemca należy wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o jego wydaleniu albo przystąpić do wykonania obowiązku odstawienia go do granicy, a w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 59 ust. 1 lub 2, wystąpić z wnioskiem o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie aresztu w celu wydalenia. 3. Jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie doręczono cudzoziemcowi odpisu postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia, należy cudzoziemca niezwłocznie zwolnić. Art. 59. 1. Jeżeli niezwłoczne odstawienie cudzoziemca do granicy nie jest możliwe i zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec będzie uchylać się od wykonania decyzji o wydaleniu, można umieścić go w strzeżonym ośrodku do czasu wykonania tej decyzji. 2. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec nie podporządkuje się zasadom obowiązującym w strzeżonym ośrodku, albo jeżeli cudzoziemiec przebywający w tym ośrodku opuści go bez zezwolenia, można zastosować areszt w celu wydalenia na czas niezbędny do wykonania decyzji o wydaleniu. 3. Jeżeli cudzoziemiec nielegalnie przekroczył granicę i nie posiada dokumentu paszportowego, należy umieścić go w strzeżonym ośrodku, a jeżeli zachodzą okoliczności określone w ust. 2 - w areszcie w celu wydalenia na czas niezbędny do ustalenia jego tożsamości lub wykonania decyzji o wydaleniu. 4. Cudzoziemca przebywającego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia należy niezwłocznie zwolnić, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające stosowanie tych środków albo jeżeli w ciągu 90 dni od chwili jego zatrzymania nie wykonano decyzji o wydaleniu. Art. 60. 1. Cudzoziemca nie umieszcza się w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia, jeżeli może to spowodować poważne zagrożenie dla jego życia lub ciężkie skutki dla jego rodziny. 2. Jeżeli stan zdrowia cudzoziemca, przebywającego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia, tego wymaga, należy umieścić go w odpowiednim zakładzie leczniczym. 3. Wydając postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia, należy: 1) zawiadomić właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny - na wniosek cudzoziemca, którego to dotyczy, 2) zawiadomić sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad jego dziećmi, 3) zawiadomić osobę wskazaną przez cudzoziemca, 4) przedsięwziąć niezbędne czynności w celu ochrony jego mienia. 4. Cudzoziemca należy powiadomić w zrozumiałym dla niego języku, w formie pisemnej, o przysługujących mu prawach, dokonanych wystąpieniach oraz wydanych zarządzeniach. Art. 61. 1. Cudzoziemcowi, wobec którego zastosowano oczywiście niesłuszne zatrzymanie, umieszczenie w strzeżonym ośrodku albo areszt w celu wydalenia, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. 2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących odszkodowania za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie. Art. 62. 1. Koszty związane z wydaleniem ponosi cudzoziemiec, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 15 ust. 2 i 6. 2. Do kosztów, o których mowa w ust. 1, zalicza się w szczególności: 1) koszty przejazdu cudzoziemca do granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej lub portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego cudzoziemiec się udaje lub zostaje odstawiony, 2) koszty związane z konwojowaniem cudzoziemca, 3) koszty administracyjne związane z wydaleniem. 3. Jeżeli wydalenie cudzoziemca następuje na skutek podjęcia przez niego zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej bez wymaganego zezwolenia i zgody, koszty, o których mowa w ust. 1, ponosi pracodawca. 4. Koszty, o których mowa w ust. 1 i 3, ściąga organ wydający decyzję o wydaleniu w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Zobowiązanemu nie doręcza się upomnienia przewidzianego w tych przepisach. Art. 63. Jeżeli koszty, o których mowa w art. 15 ust. 6 i art. 62, nie mogą być ściągnięte, pokrywa je Skarb Państwa. Rozdział 8 Ewidencja cudzoziemców Art. 64. 1. Dane cudzoziemców, wobec których zachodzi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1, gromadzi się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, zwanym dalej "wykazem". 2. W wykazie zamieszcza się dane osobowe cudzoziemca oraz podstawę prawną i faktyczną wpisu. Art. 65. 1. Dane umieszczone w wykazie mogą być udostępnione organom, o których mowa w art. 90 ust. 2 pkt 1-3, i organom je nadzorującym oraz sądowi i prokuratorowi prowadzącemu postępowanie przygotowawcze o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, a także Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. 2. Dane osobowe cudzoziemca umieszczone w wykazie mogą być udostępnione wojewodzie oraz kierownikowi polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego. 3. Dane umieszczone w wykazie nie mogą być udostępniane do celów statystyki publicznej. Art. 66. Dane osobowe cudzoziemców, którym nadano status uchodźcy, udzielono azylu, oraz cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy lub o udzielenie azylu podlegają ochronie na zasadach określonych w odrębnych przepisach, z tym że dane te nie mogą być, bez pisemnej zgody zainteresowanego, udostępniane władzom oraz instytucjom publicznym krajów pochodzenia. Art. 67. Właściwe organy prowadzą w sprawach cudzoziemców: 1) rejestry złożonych wniosków wizowych i wydanych w tych sprawach decyzji, 2) rejestry decyzji o wydaleniu oraz osób wydalonych z Rzeczypospolitej Polskiej, 3) rejestry złożonych wniosków o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i wydanych w tych sprawach decyzji, 4) rejestr złożonych wniosków o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się i wydanych w tych sprawach decyzji, 5) rejestr złożonych wniosków o nadanie statusu uchodźcy i wydanych w tych sprawach decyzji, 6) rejestr złożonych wniosków o udzielenie azylu i wydanych w tych sprawach decyzji, 7) ewidencję zaproszeń, o których mowa w art. 15. Rozdział 9 Odpowiedzialność przewoźnika Art. 68. 1. Cudzoziemcowi, który przybył na pokładzie statku powietrznego lub morskiego, a któremu nie zezwolono na wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przewoźnik jest obowiązany zapewnić, bez zbędnej zwłoki, wyjazd na jego koszt, a jeżeli cudzoziemiec nie posiada na to środków - na koszt przewoźnika. 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, można wydać zakaz opuszczania statku bądź nakaz opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na pokładzie innego statku. 3. Jeżeli bezzwłoczny wyjazd cudzoziemca jest niemożliwy lub szczególnie utrudniony, można nakazać cudzoziemcowi, któremu nie zezwolono na wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywanie do czasu wyjazdu w określonym miejscu. 4. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 3, podlegają natychmiastowemu wykonaniu. 5. Koszty pobytu cudzoziemca, o którym mowa w ust. 3, pokrywa przewoźnik, o ile cudzoziemiec nie spełnia warunków wjazdu określonych w art. 5 lub nie posiada zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1. W pozostałych wypadkach koszty te ponosi Skarb Państwa. 6. Na przewoźnika, który przywiózł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca nie spełniającego warunków wjazdu określonych w art. 5 lub nie posiadającego zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nakłada się karę administracyjną w wysokości do 5000 zł za każdą przywiezioną osobę. Rozdział 10 Rada do Spraw Uchodźców Art. 69. Rada do Spraw Uchodźców, zwana dalej "Radą", jest organem odwoławczym od decyzji i postanowień wydawanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy. Art. 70. 1. W sprawach pozostających w kompetencjach Rady przysługują jej uprawnienia organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Rada orzeka także w sprawach wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany oraz stwierdzenia nieważności wydanych przez siebie decyzji. Art. 71. 1. W skład Rady wchodzi 12 członków powoływanych na pięcioletnią kadencję przez Prezesa Rady Ministrów, w tym po czterech spośród kandydatów przedstawianych przez Ministra Spraw Zagranicznych i Ministra Sprawiedliwości. Każdy z ministrów przedstawia 8 kandydatów. 2. Członkiem Rady może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie i korzystająca z pełni praw publicznych. 3. Członków Rady powołuje się spośród osób wyróżniających się wiedzą teoretyczną lub doświadczeniem praktycznym w zakresie problematyki uchodźców. Co najmniej połowa członków Rady musi posiadać wyższe wykształcenie prawnicze. Art. 72. 1. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady wyłącznie w wypadku: 1) zrzeczenia się przez niego swej funkcji, 2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji, 3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej. 2. W wypadku odwołania członka Rady lub jego śmierci Prezes Rady Ministrów powołuje nowego członka Rady na okres do końca danej kadencji. Art. 73. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący. 2. Przewodniczącego Rady wybierają członkowie Rady ze swego grona większością głosów. W tym samym trybie mogą go odwołać. 3. Rada orzeka w składach trzyosobowych, wyznaczanych przez przewodniczącego. 4. Orzeczenia zapadają większością głosów. Członek składu orzekającego nie może wstrzymać się od głosu. 5. Przy składaniu podpisu przegłosowany członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne, podając, w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie. Art. 74. 1. Pracodawca zatrudniający członka Rady udzieli mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. 2. Pracownikom urzędów państwowych oraz urzędnikom służby cywilnej przysługuje po zakończeniu pracy w Radzie prawo powrotu na zajmowane poprzednio stanowisko, a jeżeli będzie to niemożliwe - na stanowisko równorzędne. Art. 75. 1. Obsługę administracyjną i kancelaryjną Rady zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. 2. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Radzie statut organizacyjny i regulamin czynności wewnętrznych, a także określa zasady wynagradzania jej członków. Rozdział 11 Zasady postępowania i właściwość organów Art. 76. 1. Postępowanie w sprawach uregulowanych w ustawie prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Postępowanie w sprawach uregulowanych w ustawie, a należących do właściwości kierowników polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, prowadzi się według przepisów ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34), o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Art. 77. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji wydanej na podstawie przepisów ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrona porządku publicznego. Art. 78. 1. Kontroli posiadania przez cudzoziemca dokumentów paszportowych, zezwoleń i środków, o których mowa w art. 5 i 6, dokonuje Straż Graniczna, a w wypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 3 - wojewoda. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, wielkość środków, o których mowa w art. 6 ust. 1, oraz szczegółowe zasady dokumentowania ich posiadania przez cudzoziemca. 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić wobec cudzoziemców - obywateli niektórych państw obowiązek uiszczenia opłaty związanej z wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz określić wysokość tej opłaty i organy właściwe do jej pobierania, o ile jest niezbędne dla zachowania zasady wzajemności w stosunkach z tymi państwami. Art. 79. 1. Wizy pobytowe oraz wizy tranzytowe wydają za granicą kierownicy polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, w kraju - wojewodowie właściwi ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach - komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej. 2. Wizy pobytowe z prawem do pracy wydają kierownicy polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych właściwi ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca. W wypadku określonym w art. 9 ust. 4 wizę wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zatrudnienia cudzoziemca. 3. Wizy repatriacyjne wydają kierownicy polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych właściwi ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca, po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 4. Wizy pobytowe w wypadku, o którym mowa w art. 14, wydają organy wymienione w ust. 1 po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 5. Od decyzji o odmowie wydania wizy, podjętej przez kierownika polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego, albo przez komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, odwołanie nie przysługuje. 6. Wizy pobytowe, o których mowa w art. 39 ust. 1, wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 7. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w razie utraty dokumentu paszportowego, jego zniszczenia lub utraty ważności, wizę, w miejsce utraconej, zamieszcza w nowym dokumencie, na wniosek cudzoziemca, organ, który ją wydał. Wizę, którą uprzednio wydało polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne, urząd konsularny lub komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, zamieszcza wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Art. 80. Decyzje: 1) o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydają komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej, 2) o unieważnieniu wizy wydają wojewodowie właściwi ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca lub komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej, 3) o określeniu czasu pobytu, o którym mowa w art. 13 ust. 4, wydają komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej. Art. 81. Wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń dokonuje lub decyzję o odmowie wpisu wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zapraszającego. Art. 82. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, z wyjątkiem przewidzianym w art. 85 ust. 6, udziela albo odmawia jego udzielenia, a także kartę czasowego pobytu wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca. 2. Cudzoziemiec przebywający za granicą składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego właściwego ze względu na miejsce jego pobytu; cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składa wniosek do wojewody właściwego ze względu na miejsce jego pobytu. 3. Wojewoda, który udzielił zezwolenia określonego w ust. 1, jest właściwy w sprawach jego przedłużenia lub cofnięcia. 4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, wojewoda wydaje po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. 5. Zezwolenia na osiedlenie się udziela, odmawia udzielenia zezwolenia lub cofa je, a także kartę stałego pobytu wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 6. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 5, za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na miejsce zamierzonego osiedlenia się. Art. 83. 1. Dokument podróży wydaje albo odmawia jego wydania wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a jeżeli przemawia za tym ważny interes cudzoziemca - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Tymczasowy dokument podróży wydaje albo odmawia jego wydania: 1) za granicą - kierownik polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego, 2) w kraju - wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach - komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. Art. 84. Decyzje o nakazaniu cudzoziemcowi przebywania w określonym miejscu, na podstawie art. 36 ust. 1, wydaje organ uprawniony do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy. Art. 85. 1. Decyzje w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy oraz w sprawach, o których mowa w art. 34 ust. 4, art. 35 ust. 2 i 3 oraz w art. 38 ust. 3, wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Cudzoziemiec składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy, z zastrzeżeniem ust. 4, komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej w miejscu przekroczenia granicy, a cudzoziemiec, o którym mowa w art. 37 ust. 3, składa wniosek komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej najbliższej miejsca przekroczenia granicy. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 37 ust. 2 i 4, składa wniosek bezpośrednio do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Czynności, o których mowa w art. 38 ust. 1, wykonuje lub zleca ich wykonanie organ właściwy do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyznaczy, w drodze rozporządzenia, komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej uprawnionych do przyjmowania wniosków o nadanie statusu uchodźcy oraz do prowadzenia postępowań w sprawach o wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy, w tym zwłaszcza przesłuchiwania osób ubiegających się o ten status i kontroli ich dokumentów, a także do wykonywania czynności, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1, i upoważni ich do wydawania postanowień, o których mowa w art. 35 ust. 1, oraz wydawania wiz pobytowych, o których mowa w art. 39 ust. 1. 5. Tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca wydaje organ, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy. 6. Cudzoziemcowi, który uzyskał status uchodźcy dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej wydaje oraz zezwolenia na zamieszkanie na czas określony udziela, i je przedłuża, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 7. Od decyzji i postanowień Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wydanych w sprawach o nadanie lub cofnięcie statusu uchodźcy przysługuje odwołanie do Rady. 8. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, a także tryb i szczegółowe zasady przyznawania oraz wstrzymywania świadczeń, o których mowa w art. 40 ust. 1. 9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2. 10. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w drodze zarządzenia, tworzy i likwiduje ośrodki dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy. 11. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać ośrodki dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, oraz regulamin pobytu w tych ośrodkach. Art. 86. Decyzje w sprawach udzielania i pozbawiania azylu w Rzeczypospolitej Polskiej wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych. Art. 87. 1. Decyzje o wydaleniu cudzoziemca wydaje, z urzędu albo na wniosek właściwego szefa delegatury Urzędu Ochrony Państwa, komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta oddziału Straży Granicznej, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 2. Czynności, o których mowa w art. 56, wykonują organy występujące o wydalenie cudzoziemca, a gdy decyzję wydaje z urzędu wojewoda - właściwy komendant wojewódzki Policji. 3. Wykonanie obowiązku odstawienia cudzoziemca do granicy albo do portu lotniczego lub morskiego państwa, do którego następuje wydalenie, spoczywa na komendancie wojewódzkim Policji właściwym ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Art. 88. 1. Zatrzymanie, o którym mowa w art. 58, stosuje Policja albo Straż Graniczna. 2. Postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia wydaje sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę wojewody właściwego do wydania decyzji o wydaleniu, na wniosek wojewody lub wniosek Policji bądź Straży Granicznej. 3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje w terminie 7 dni zażalenie do właściwego sądu wojewódzkiego. Sąd rozpatruje zażalenie niezwłocznie. 4. Postępowanie, o którym mowa w ust. 2 i 3, prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania karnego. Art. 89. 1. Strzeżone ośrodki dla cudzoziemców tworzy i likwiduje, w drodze zarządzenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, określając równocześnie w zarządzeniu komendanta: wojewódzkiego Policji albo oddziału Straży Granicznej, któremu ośrodek ma podlegać. 2. Areszt w celu wydalenia jest wykonywany w pomieszczeniach, które wyznacza, w drodze zarządzenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki i areszty w celu wydalenia, oraz regulamin pobytu w tych ośrodkach i aresztach. 4. Nadzór nad prawidłowością wykonania postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia sprawuje prokurator. Art. 90. 1. Wykaz, o którym mowa w art. 64, prowadzi Komendant Główny Straży Granicznej. 2. Wpisu do wykazu oraz jego wykreślenia dokonuje Komendant Główny Straży Granicznej z urzędu lub na wniosek: 1) Komendanta Głównego Policji, 2) Szefa Urzędu Ochrony Państwa, 3) Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych, 4) kierownika polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego. 3. W celu dokonania wpisu do wykazu: 1) sąd, który skazał cudzoziemca za przestępstwo, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. a), zawiadamia organ prowadzący wykaz, przesyłając odpis prawomocnego wyroku, 2) wojewoda, który wydał decyzję o wydaleniu, zawiadamia organ prowadzący wykaz, przesyłając odpis ostatecznej decyzji o wydaleniu. Art. 91. Rejestry, o których mowa w art. 67 pkt 1-6, oraz ewidencję, o której mowa w art. 67 pkt 7, prowadzą organy wydające decyzje w tych sprawach w pierwszej instancji. Art. 92. 1. Decyzje w sprawach, o których mowa w art. 68 ust. 2 i 3, wydaje właściwy komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. 2. W razie gdy zachowanie cudzoziemca, któremu odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadnia przypuszczenie, że może on spowodować zagrożenie bezpieczeństwa w międzynarodowej komunikacji lotniczej lub morskiej, komendant właściwej granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, na wniosek upoważnionego przedstawiciela przewoźnika i na koszt przewoźnika, zapewnia konwój na pokładzie statku powietrznego lub morskiego. 3. Karę pieniężną, o której mowa w art. 68 ust. 6, nakłada na przewoźnika wojewoda na wniosek komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, w której odmówiono cudzoziemcowi wjazdu. Art. 93. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach: 1) wiz, zaproszeń i pobytu bezwizowego, 2) zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony oraz na osiedlenie się, 3) dokumentów podróży i tymczasowych dokumentów podróży, 4) statusu uchodźcy, 5) azylu, 6) wydalania cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 7) prowadzenia wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, 8) prowadzenia rejestrów i ewidencji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory wiz, zaproszenia, karty stałego i czasowego pobytu, dokumentu podróży, tymczasowego dokumentu podróży oraz tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca oraz wniosków o ich wydanie, 2) wzory ewidencji zaproszeń, rejestrów, o których mowa w art. 67 pkt 1-6 oraz wykazu, o którym mowa w art. 64. Art. 94. 1. Karty stałego i czasowego pobytu, dokumenty podróży, tymczasowe dokumenty podróży, dokumenty podróży przewidziane w Konwencji Genewskiej oraz tymczasowe zaświadczenia tożsamości cudzoziemca wydaje się po uiszczeniu należnych opłat. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat pobieranych w kraju za wydanie dokumentów, o których mowa w ust. 1, tryb ich uiszczania, warunki i zakres stosowania ulg oraz zwolnień od opłat, warunki podwyższania opłat w razie zawinionej utraty albo zniszczenia dokumentu, a także dokumenty wymagane do uzyskania ulg i zwolnień. Art. 95. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, listy państw uznawanych za bezpieczne kraje pochodzenia i bezpieczne kraje trzecie. Art. 96. 1. Minister Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty, o których mowa w art. 1 ust. 3, jak również tryb i szczegółowe zasady udzielania wiz osobom wymienionym w tym przepisie oraz organy właściwe do udzielania wiz. 2. Minister Spraw Zagranicznych, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji może, w drodze rozporządzenia, zwolnić osoby określone w art. 1 ust. 3 od obowiązku uzyskania wizy. Art. 97. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania przez organy administracji rządowej osobom przybywającym do Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wizy repatriacyjnej, pomocy, o której mowa w art. 10 ust. 4. 2. Tryb udzielania pomocy przez organy samorządu terytorialnego określają rady gmin. Art. 98. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, w których ze względu na szczególne okoliczności cudzoziemiec może przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej mimo niespełnienia obowiązków określonych w art. 5 i 6. Art. 99. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż przewidziane w niniejszej ustawie warunki przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej i przebywania na jej terytorium dla cudzoziemców zatrudnionych w transporcie międzynarodowym, cudzoziemców przybywających do Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonania określonych czynności zawodowych, a także dla żołnierzy oraz członków personelu cywilnego sił zbrojnych państw obcych. Art. 100. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji sprawuje nadzór nad sprawami wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Minister Spraw Zagranicznych sprawuje nadzór nad sprawami, o których mowa w ust. 1, należącymi do właściwości polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych. 3. Od decyzji wydawanych przez komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej w sprawach określonych w ustawie przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej. Art. 101. W sprawach, o których mowa w niniejszej ustawie, nie stosuje się art. 8 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498). Art. 102. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, do dnia 31 marca każdego roku, przedstawia Sejmowi informację o stosowaniu ustawy w zakresie repatriacji oraz realizacji zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z Konwencji Genewskiej i Protokołu Nowojorskiego. Rozdział 12 Przepisy karne Art. 103. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie należący do cudzoziemca dokument paszportowy, kartę stałego pobytu, kartę czasowego pobytu, dokument podróży, tymczasowy dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie tożsamości albo dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej lub takiego dokumentu używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 104. 1. Kto narusza przepisy art. 12, 21 ust. 4 i 5 lub art. 27 albo nakazy lub zakazy określone w decyzji, o której mowa w art. 54, lub nie opuszcza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji wydanej na podstawie art. 22 lub 24 ust. 1, podlega karze grzywny. 2. Orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. 3. Nakaz karny wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny. Rozdział 13 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 105. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49, z 1975 r. Nr 17, poz. 94 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 w ust. 1 i w art. 9 w ust. 1 po wyrazach "w Polsce" dodaje się wyrazy "na podstawie zezwolenia na osiedlenie się,"; 2) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Repatriantem jest osoba, która przybyła do Polski na podstawie wizy repatriacyjnej. Tryb i zasady udzielania wizy repatriacyjnej określają przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739)."; 3) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach o nadanie lub zmianę obywatelstwa polskiego oraz wzory zaświadczeń i wniosków." Art. 106. W ustawie z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34) w art. 23 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) udziela wiz pobytowych, pobytowych z prawem do pracy, repatriacyjnych i tranzytowych cudzoziemcom, którzy zamierzają udać się do Rzeczypospolitej Polskiej." Art. 107. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 14; 2) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory oraz tryb wydawania paszportów, dokumenty wymagane do ich otrzymania, a także tryb postępowania funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku ujawniania w czasie kontroli granicznej wad w paszportach." Art. 108. W ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471 i Nr 106, poz. 679) w art. 19 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) wiz i zezwoleń na przekroczenie przez cudzoziemca granicy państwa oraz zgód na ich wydanie, zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, azylu i wydalania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków dotyczących cudzoziemców przebywających legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,". Rozdział 14 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 109. 1. Cudzoziemiec, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 31 grudnia 1996 r., na podstawie uzyskanego przed przyjazdem zezwolenia na pobyt stały wydanego na podstawie art. 13 ustawy, o której mowa w art. 112, i przebywa na nim nieprzerwanie, może w okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. złożyć wniosek o uznanie go za obywatela polskiego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyda decyzję o uznaniu cudzoziemca za obywatela polskiego, jeżeli wnioskodawca spełnia łącznie następujące warunki: 1) jest narodowości polskiej lub ma pochodzenie polskie, 2) ma w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnione mieszkanie i utrzymanie; w takim wypadku przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio, 3) nie zachodzi w jego wypadku żadna z okoliczności określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2-6. 4. Od decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, o której mowa w ust. 3, nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 5. W wypadku nabycia przez oboje rodziców obywatelstwa polskiego w trybie określonym w ust. 1 obywatelstwo polskie nabywają również ich dzieci. Jeżeli obywatelstwo polskie w trybie określonym w ust. 1 nabywa tylko jedno z rodziców, dzieci nabywają obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w odpowiednim oświadczeniu złożonym przed wojewodą albo kierownikiem polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego. 6. Nabycie obywatelstwa, zgodnie z ust. 5, przez dziecko, które ukończyło szesnaście lat, następuje za jego zgodą. 7. Osobie, która nabyła obywatelstwo polskie w trybie określonym w ust. 3, przysługują wszelkie uprawnienia, jakie przepisy prawa wiążą z uzyskaniem obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji lub uznaniem za repatrianta. 8. Osoba, która utraciła obywatelstwo polskie nabyte w trybie określonym w niniejszym artykule, nie może nabyć go ponownie w drodze repatriacji. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach, o których mowa w niniejszym artykule, wzór wniosku oraz dokumenty, które powinny być do niego dołączone. Art. 110. 1. Dokumenty i zezwolenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez czas, na jaki zostały wydane, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Cudzoziemiec posiadający zezwolenie na stały pobyt z dniem wejścia w życie ustawy uzyskuje zezwolenie na osiedlenie się. Osobie tej okres pobytu na podstawie karty stałego pobytu zalicza się do okresu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49, z 1975 r. Nr 17, poz. 94 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198). Karty stałego pobytu wydane przed wejściem w życie ustawy podlegają wymianie w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o zezwoleniu na stały pobyt, należy przez to rozumieć zezwolenie na osiedlenie się. 4. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy przepisu art. 19 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się. W tym okresie cudzoziemiec może uzyskać zezwolenie na osiedlenie się na podstawie udokumentowanego nieprzerwanego trzyletniego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 111. 1. Postępowania wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nie zakończone do tego dnia toczą się według przepisów dotychczasowych. 2. Postępowania w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy, wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nie zakończone do tego dnia, toczą się do zakończenia w danej instancji według przepisów dotychczasowych. Art. 112. 1. Traci moc ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 1992 r. Nr 7, poz. 30 i Nr 25, poz. 112 oraz z 1995 r. Nr 23, poz. 120). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy, zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. Art. 113. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 85 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 69-75 oraz art. 85 ust. 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia. (Dz. U. Nr 114, poz. 740) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie, 2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony, 3) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, 4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony, 5) nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również likwidatora lub syndyka, 2) licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym ustawą, 3) obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany, 4) ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej, 5) ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz nie dopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony, 6) pracownik ochrony - osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie nie wymagającym licencji, 7) specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne - wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów, 8) wewnętrzne służby ochrony - uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony. Art. 3. Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie: 1) bezpośredniej ochrony fizycznej: a) stałej lub doraźnej, b) polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych, c) polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych, 2) zabezpieczenia technicznego, polegającego na: a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania, b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania. Art. 4. 1. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących ochrony obszarów, obiektów i urządzeń jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez: 1) Ministra Obrony Narodowej, 2) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) Ministra Sprawiedliwości, 4) Ministra Spraw Zagranicznych, 5) Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad funkcjonowania innych uzbrojonych służb i formacji ochronnych, tworzonych na podstawie odrębnych ustaw. 3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi Sejmu. Rozdział 2 Obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie Art. 5. 1. Obszary, obiekty i urządzenia ważne dla obronności, interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych interesów państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne. 2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą: 1) w zakresie obronności państwa w szczególności: a) zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji, b) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy, c) magazyny rezerw państwowych, 2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności: a) zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa, b) porty morskie i lotnicze, c) banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach, 3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności: a) zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków, b) zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej, c) rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne, 4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności: a) zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej, b) obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe, c) muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej, d) archiwa państwowe. 3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 2, sporządzają: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w stosunku do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w drodze decyzji administracyjnej. 4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie i kierownicy urzędów centralnych przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco aktualizują. 5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma charakter poufny. 6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji, o której mowa w ust. 5, znajdujące się na terenie województwa obszary, obiekty i urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3. Art. 6. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz zainteresowanych ministrów lub kierowników urzędów centralnych, może wprowadzić dla jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wnioskującemu organowi albo przez niego nadzorowanych regulaminy ogólnych warunków i trybu wykonywania ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w art. 5. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i wymagania, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Art. 7. 1. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, albo upoważniona przez niego osoba jest obowiązana uzgadniać z właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji plan ochrony tych obszarów, obiektów i urządzeń. 2. Plan ochrony powinien: 1) uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki, 2) zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa jednostki, 3) podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki, 4) zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym: a) stan etatowy, b) rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia, c) sposób zabezpieczenia broni i amunicji, 5) zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych, 6) zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki. 3. Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagę potencjalny stan zagrożenia jednostki oraz wymagania określone w obowiązujących przepisach prawa. 4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji administracyjnej. Rozdział 3 Wewnętrzne służby ochrony Art. 8. 1. Wewnętrzne służby ochrony w szczególności: 1) zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów, 2) zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza granicami chronionych obszarów i obiektów, 3) konwojują mienie jednostki, 4) wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki. 2. Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji, o której mowa w art. 15. Art. 9. Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi. Art. 10. 1. Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym. 2. Wniosek powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wewnętrznych służb ochrony, działających na terenach jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. Art. 11. 1. Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie może być wydane, jeżeli: 1) plan ochrony nie zawiera informacji, o których mowa w art. 7 ust. 2, 2) jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na podstawie ustawy. 2. Komendant wojewódzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa zezwolenie na działalność wewnętrznej służby ochrony, jeżeli: 1) kierownik jednostki złoży taki wniosek, 2) nie utworzono wewnętrznej służby ochrony w okresie 3 miesięcy od dnia wydania zezwolenia, 3) nie usunięto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli rażących uchybień lub nieprawidłowości w organizacji wewnętrznej służby ochrony, 4) działalność wewnętrznej służby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem ochrony, 5) ustały okoliczności, dla których zezwolenie zostało wydane. 3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Policji. Art. 12. Wewnętrzne służby ochrony w zakresie ochrony osób i mienia współpracują z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi). Art. 13. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony: 1) szczegółowe zasady oraz tryb ich tworzenia, 2) strukturę organizacyjną, zakres działania i sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej, 3) uzbrojenie i wyposażenie, 4) umundurowanie i odznaki służbowe oraz sposób tworzenia dla nich nazw. Art. 14. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony działających na terenach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych: 1) warunki i tryb ich tworzenia, 2) strukturę organizacyjną i zakres działania, 3) uzbrojenie i wyposażenie, 4) warunki zatrudnienia pracowników, 5) umundurowanie i odznaki służbowe. Rozdział 4 Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz kontrola tej działalności Art. 15. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług. 2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5. Art. 16. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia. Art. 17. 1. Koncesję wydaje się na wniosek: 1) przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1, 2) przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję, o której mowa w pkt 1, posiada co najmniej jedna osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów wymaganych przy złożeniu wniosku o udzielenie koncesji. Art. 18. 1. Koncesja zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania), 2) imiona i nazwiska wspólników lub członków zarządu, prokurentów oraz pełnomocników w razie ich ustanowienia, ze wskazaniem osób posiadających licencję drugiego stopnia, 3) określenie zakresu działalności gospodarczej i formy usług, 4) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej, 5) określenie czasu jej ważności, 6) określenie obszaru wykonywania działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia oraz datę jej rozpoczęcia. 2. Koncesja może zawierać szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, określone przez organ, o którym mowa w art. 16. 3. Przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, w terminie 14 dni, o zmianie okoliczności prawnych i faktycznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4. Art. 19. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia obowiązany jest: 1) powiadomić organ koncesyjny o podjęciu działalności gospodarczej, 2) prowadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą zatrudnionych pracowników ochrony oraz zawieranych i realizowanych umów, 3) przedstawić dokumentację, o której mowa w pkt 2, na żądanie organu upoważnionego do kontroli, 4) zachowywać formę pisemną umów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, 5) spełniać w sposób nieprzerwany warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, jeżeli koncesję uzyskał przedsiębiorca inny niż osoba fizyczna. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i czas jej przechowywania. Art. 20. Przedsiębiorca obowiązany jest: 1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego, 2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach, o których mowa w art. 40. Art. 21. 1. Ubiory pracowników ochrony zatrudnianych przez przedsiębiorcę powinny posiadać oznaczenia różniące je w sposób widoczny od mundurów pozostających pod szczególną ochroną lub których wzory zostały wprowadzone na podstawie odrębnych przepisów. 2. Identyfikatory i odznaki pracowników ochrony zatrudnianych przez przedsiębiorcę powinny w sposób widoczny różnić się od identyfikatorów i odznak funkcjonariuszy i pracowników służb publicznych. Art. 22. 1. Koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia cofa się, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) przedsiębiorca: a) poprzez swoje działania stwarza zagrożenie interesu gospodarki narodowej, obronności lub bezpieczeństwa państwa albo zagrożenie bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli, b) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 19 ust. 1, lub uniemożliwia przeprowadzenie kontroli przez uprawnione organy, c) nie podjął działalności gospodarczej w ciągu 6 miesięcy od daty jej rozpoczęcia, określonej w koncesji, d) zawiadomił o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w koncesji albo okoliczności faktyczne wskazują na zaprzestanie jej prowadzenia, 2) wobec kierownika jednostki wydane zostało prawomocne orzeczenie sądu zakazujące prowadzenia działalności gospodarczej, 3) przedsiębiorca będący osobą fizyczną utracił licencję drugiego stopnia. 2. Koncesję można cofnąć lub ograniczyć określony w niej zakres lub formę usług, jeżeli przedsiębiorca: 1) utracił zdolność należytego wykonywania działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia, 2) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 20 i art. 25 ust. 2, odnośnie do wymagania posiadania licencji przez pracowników ochrony, 3) nie usunął stwierdzonych uchybień, w terminie wyznaczonym przez organ uprawniony do kontroli, w wezwaniu do ich usunięcia, 4) rażąco uchybił warunkom wykonywania działalności gospodarczej określonym w koncesji, o których mowa w art. 18 ust. 2. Art. 23. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może upoważnić Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji. Art. 24. W sprawach udzielenia, odmowy udzielenia koncesji, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług, cofania koncesji oraz kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, nie uregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677 i Nr 113, poz. 733). Rozdział 5 Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony Art. 25. 1. Zadania ochrony osób i mienia realizowane przez wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję w zakresie usług ochrony osób i mienia, wykonują pracownicy ochrony. 2. Wykonywanie czynności określonych w art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1 wymaga posiadania licencji: 1) pracownika ochrony fizycznej lub 2) pracownika zabezpieczenia technicznego. 3. Licencje, o których mowa w ust. 2, ustanawia się jako licencje pierwszego i drugiego stopnia. Art. 26. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana jest do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, przez: 1) członków specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, 2) członków zespołów konwojujących wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne, 3) pracowników ochrony wykonujących bezpośrednio czynności związane z ochroną osób, 4) osoby nadzorujące i kontrolujące pracę pracowników ochrony fizycznej nie posiadających licencji, 5) pracowników ochrony mających prawo do czynności określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i 5, 6) pracowników ochrony wykonujących zadania na obszarach, w obiektach i urządzeniach podlegających obowiązkowej ochronie. 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia może ubiegać się osoba, która: 1) ma obywatelstwo polskie, 2) ukończyła 21 lat, 3) ukończyła szkołę podstawową, 4) ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem, 5) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne, 6) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej. 3. Licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje się osobie, która spełnia warunki, o których mowa w ust. 2, oraz: 1) posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania, 2) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim, 3) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo ukończyła kurs pracowników ochrony pierwszego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją. Art. 27. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, oraz do: 1) opracowywania planu ochrony, 2) organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej. 2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia ubiegać się może osoba, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, 2) posiada co najmniej wykształcenie średnie. 3. Licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo ukończyła kurs pracowników ochrony drugiego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją. Art. 28. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2. 2. O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia może ubiegać się osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5. 3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) posiada wykształcenie zawodowe techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności, mechanicznej lub ukończyła kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo została przyuczona do wymienionych zawodów na podstawie odrębnych przepisów. Art. 29. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz do: 1) opracowywania projektów zabezpieczenia technicznego, 2) organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia technicznego. 2. O licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5. 3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje się osobie, która: 1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2, 2) posiada wykształcenie co najmniej średnie techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności lub mechanicznej albo stopień specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odrębnych przepisów. Art. 30. 1. Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewódzki Policji. 2. Licencje wydaje się na czas nie określony. 3. Za wydanie licencji pobiera się opłatę. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i tryb wnoszenia opłaty za wydanie licencji pracownika ochrony. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór i tryb wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i licencji pracownika zabezpieczenia technicznego, 2) tryb i częstotliwość wydawania przez organy Policji opinii o pracownikach ochrony. Art. 31. 1. Komendant wojewódzki Policji odmawia wydania licencji, jeżeli osoba nie spełnia warunków, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, art. 27 ust. 2 i 3, art. 28 ust. 2 i 3, art. 29 ust. 2 i 3 oraz art. 30 ust. 3. 2. Komendant wojewódzki Policji cofa licencję, jeżeli pracownik ochrony: 1) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 2, 2) zgłosił pisemnie zaprzestanie wykonywania zadań pracownika ochrony, 3) wykonuje zadania pracownika ochrony z naruszeniem przepisów prawa stwierdzone w trybie odrębnych przepisów. Art. 32. 1. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu, zawiesza prawa wynikające z licencji, do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. 2. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo inne niż wymienione w ust. 1, może zawiesić prawa wynikające z licencji do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. 3. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku zawieszenia praw wynikających z licencji, zatrzymuje dokument stwierdzający posiadanie licencji. 4. Pracodawca jest zobowiązany do powiadomienia właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji o każdym przypadku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika ochrony, z przyczyn określonych w art. 52 Kodeksu pracy. Art. 33. 1. Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu przez okres dłuższy niż 2 lata. 2. Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza się czasu zawieszenia praw wynikających z licencji, o którym mowa w art. 32 ust. 1 i 2. Art. 34. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zasady, zakres, tryb i częstotliwość przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie licencji oraz posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, jednostki uprawnione do przeprowadzania badań oraz wzory druków stosowanych w związku z tymi badaniami, jak również wysokość i tryb wnoszenia opłat za te badania. Art. 35. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje dyplomów i świadectw wydawanych przez szkoły i inne placówki oświatowe, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie ochrony osób i mienia, 2) minimalny zakres programów kursów, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 3 i art. 27 ust. 3 pkt 2, oraz zakres obowiązujących tematów egzaminów i tryb ich składania, 3) skład komisji egzaminacyjnej i sposób przeprowadzania egzaminu. Rozdział 6 Środki ochrony fizycznej osób i mienia Art. 36. 1. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do: 1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osób, w celu ustalenia ich tożsamości, 2) wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku, 3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji, 4) stosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38 ust. 2, w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie lub odparcia ataku na pracownika ochrony, 5) użycia broni palnej w następujących przypadkach: a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie pracownika ochrony albo innej osoby, b) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby, c) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną pracownikowi ochrony, d) w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne. 2. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób. 3. Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności. 4. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3. Art. 37. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do: 1) wykonywania czynności, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3, 2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1-3 oraz 5 i 6, lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je ochraniające. Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie. 2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są: 1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony, 2) kajdanki, 3) pałki obronne wielofunkcyjne, 4) psy obronne, 5) paralizatory elektryczne, 6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu. 3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania. 4. Środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6, nie stosuje się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2. 6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne. Art. 39. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania pracowników ochrony przy użyciu broni palnej. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, zasady uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunki przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji. Art. 40. 1. Pracownik ochrony nosi, z zastrzeżeniem art. 41, przydzieloną broń palną tylko wtedy, gdy występuje w umundurowaniu lub ubiorze używanym przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik ochrony wykonuje zadanie ochrony osób w miejscu publicznym. Art. 41. Pracownik ochrony nie może nosić przy sobie broni palnej, jeżeli wykonuje bezpośrednio zadania w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania masowych imprez publicznych. Art. 42. Pracownik ochrony podczas wykonywania zadań ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie korzysta z ochrony prawnej przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. Rozdział 7 Nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi oraz kontrola stanu ochrony obszarów, obiektów i urządzeń przez nie chronionych Art. 43. 1. Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44, w zakresie: 1) zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia, 2) sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, 3) posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz współpracy z innymi formacjami i służbami, 2) kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony, 3) wstępie na teren obszarów i obiektów, a także innych miejsc, w których jest prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu w dokumentację ochronną, 4) wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub powinna być prowadzona działalność, 5) wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej do przepisów prawa. 3. Kierownik jednostki, w skład której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani do usunięcia w terminie określonym w zaleceniu uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli. Art. 44. 1. Minister Obrony Narodowej, w zakresie określonym w art. 43, sprawuje nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi działającymi na terenach, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ochrony terenów podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych, chronionych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne. Art. 45. Przepisy art. 43 i 44 nie naruszają uprawnień właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych w zakresie sprawowania przez nich nadzoru nad działalnością wewnętrznych służb ochrony oraz pracowników przedsiębiorców świadczących usługi ochrony osób i mienia w podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostkach organizacyjnych. Art. 46. 1. Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo do wykonywania czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2, po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wydawania upoważnień do kontroli oraz tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2. Art. 47. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi). Rozdział 8 Przepisy karne Art. 48. Kto wbrew obowiązkowi nie zapewnia fizycznej lub technicznej ochrony obszaru, obiektu lub urządzeń, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 49. Kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia bez wymaganej koncesji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat. 2. Art. 50. Pracownik ochrony, który przy wykonywaniu zadań przekroczył upoważnienia lub nie dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobro osobiste człowieka, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 51. W ustawie z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 88, poz. 554) w art. 14 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Pozwolenia na broń na okaziciela mogą być wydane również: 1) przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest im niezbędna dla wykonania zadań tych służb wynikających z planu ochrony, 2) przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji. 1b. Zasady uzbrojenia wewnętrznych służb ochrony oraz przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1a pkt 2, a także warunki przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji przez te osoby określają odrębne przepisy." Art. 52. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677 i Nr 113, poz. 733) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11: a) w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) usług ochrony osób i mienia," b) po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu: "11a) usług detektywistycznych oraz w sprawach paszportowych,"; 2) w art. 22b wyrazy "w art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11" zastępuje się wyrazami "w art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11a". Art. 53. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484) w art. 52 skreśla się pkt 3 i 4. Art. 54. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres wiadomości obowiązujących na egzaminie dla pracowników specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, którzy na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskali świadectwa wydane przez właściwą terytorialnie komendę wojewódzką Policji, potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią. Art. 55. 1. Zgody na powołanie Straży Przemysłowych (Portowych, Bankowych) oraz Straży Pocztowych tracą moc po upływie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Koncesje na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia, po spełnieniu przez przedsiębiorcę w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy warunków określonych w ustawie, podlegają wymianie, w pozostałych przypadkach trącą moc. Art. 56. Wnioski o wydanie zgody na powołanie albo rozwiązanie Straży Przemysłowych (Portowych, Bankowych) oraz Straży Pocztowych lub o wydanie koncesji na świadczenie usług ochrony osób i mienia, złożone, lecz nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Art. 57. Tracą moc: 1) dekret z dnia 17 października 1946 r. o Straży Pocztowej (Dz. U. Nr 59, poz. 323), 2) ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o Straży Przemysłowej (Dz. U. Nr 6, poz. 42 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192). Art. 58. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. (Dz. U. Nr 115, poz. 741) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady: 1) gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność gminy, 2) podziału nieruchomości, 3) scalania i podziału nieruchomości, 4) pierwokupu nieruchomości, 5) wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości, 6) udziału w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej, 7) wyceny nieruchomości, 8) działalności zawodowej, której przedmiotem jest gospodarowanie nieruchomościami. Art. 2. Ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności: 1) ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245), 2) ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627), 3) ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349), 4) ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484), 5) ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775). Art. 3. 1. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach gospodarki nieruchomościami, regulowanych przepisami ustawy, jest Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. 2. Organem doradczym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w sprawach gospodarki nieruchomościami jest Państwowa Rada Nieruchomości. 3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków Rady, o której mowa w ust. 2, oraz ustala jej regulamin, który określa organizację i zasady działania tej Rady. Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) nieruchomości gruntowej - należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności, 2) zasobie nieruchomości - należy przez to rozumieć nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, nie oddane w użytkowanie wieczyste lub trwały zarząd, a także nie obciążone prawem użytkowania, 3) działce gruntu - należy przez to rozumieć część nieruchomości wydzieloną w wyniku jej podziału albo scalenia i podziału, a także odrębnie położoną część tej nieruchomości, 4) poprzednim właścicielu - należy przez to rozumieć osobę, która została pozbawiona prawa własności nieruchomości wskutek jej wywłaszczenia albo przejęcia na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy na podstawie innych tytułów, 5) planie miejscowym - należy przez to rozumieć miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym, 6) wycenie nieruchomości - należy przez to rozumieć postępowanie, w wyniku którego dokonuje się określenia wartości nieruchomości, 7) powszechnej taksacji nieruchomości - należy przez to rozumieć wycenę nieruchomości, w wyniku której następuje ustalenie wartości katastralnej nieruchomości, 8) szacowaniu nieruchomości - należy przez to rozumieć czynności związane z określaniem wartości nieruchomości, 9) właściwym organie - należy przez to rozumieć, z zastrzeżeniem art. 60, kierownika urzędu rejonowego w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i zarząd gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, 10) jednostce organizacyjnej - należy przez to rozumieć państwową lub komunalną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, 11) opłacie adiacenckiej - należy przez to rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków publicznych albo scaleniem i podziałem gruntów, 12) spółce - należy przez to rozumieć spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 13) osobie bliskiej - należy przez to rozumieć zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, dzieci rodzeństwa, osoby przysposabiające i przysposobione, małżonka który nie pozostaje we wspólności ustawowej ze sprzedającym nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego oraz osobę, która pozostaje ze sprzedającym faktycznie we wspólnym pożyciu. Art. 5. Waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 6. Celami publicznymi w rozumieniu ustawy są: 1) wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa i utrzymywanie tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego oraz kontroli ruchu lotniczego, a także łączności publicznej i sygnalizacji, 2) budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, 3) budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania i oczyszczania ścieków oraz utylizacji odpadów, 4) budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska, zbiorników i innych urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią, a także regulacja i utrzymywanie wód oraz urządzeń melioracji wodnych, będących własnością Skarbu Państwa lub gmin, 5) ochrona nieruchomości stanowiących dobra kultury w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr kultury, 6) budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli, domów opieki społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych, 7) budowa i utrzymywanie obiektów oraz urządzeń niezbędnych na potrzeby obronności państwa i ochrony granicy państwowej, a także do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, w tym budowa i utrzymywanie zakładów karnych oraz zakładów dla nieletnich, 8) poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin stanowiących własność Skarbu Państwa, 9) zakładanie i utrzymywanie cmentarzy, 10) inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach. Art. 7. Jeżeli istnieje potrzeba określenia wartości nieruchomości, wartość tę określają rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w przepisach rozdziału 1 działu V. Art. 8. Jeżeli przy załatwianiu spraw, o których mowa w przepisach działu III, nie istnieje możliwość zawiadomienia stron o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej ze względu na nie ustalone adresy stron, stosuje się art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 9. W razie wniesienia do sądu administracyjnego skargi na decyzję wydaną w sprawach, o których mowa w przepisach działu III, organ administracji publicznej, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, z uwzględnieniem art. 122 i 126. DZIAŁ II Gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność gminy Rozdział 1 Zasady ogólne Art. 10. 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz własność gminy, z wyłączeniem nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej. Wyłączenie nie dotyczy art. 13 ust. 4 oraz art. 67 ust. 1. 2. Przepisy dotyczące gminy stosuje się odpowiednio do związku międzygminnego. Art. 11. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest kierownik urzędu rejonowego, a organem reprezentującym w tych sprawach gminę jest zarząd gminy. Art. 12. Organy, o których mowa w art. 11, działające za Skarb Państwa i gminę, są zobowiązane do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki. Art. 13. 1. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. 2. Nieruchomość może być, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 1, przedmiotem darowizny na cele publiczne, a także przedmiotem darowizny dokonywanej między Skarbem Państwa i gminą. Kierownik urzędu rejonowego może dokonać darowizny nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa za zgodą wojewody, a zarząd gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiącej własność gminy - za zgodą rady gminy. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna może być odwołana. 3. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonego do spółki. 4. Sprzedaż, zamiana, darowizna lub oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, a także wnoszenie tych nieruchomości jako wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek, wymaga uzyskania: 1) zgody właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków działającego w imieniu wojewody - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, 2) opinii właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków działającego w imieniu wojewody - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy. Art. 14. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być sprzedawane gminie za cenę obniżoną lub oddawane jej nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste. Nieruchomości stanowiące własność gminy mogą być sprzedawane Skarbowi Państwa za cenę obniżoną albo oddawane mu nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste. 2. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz gminy ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości stanowiące własność gminy mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz Skarbu Państwa ograniczonymi prawami rzeczowymi. 3. Nieruchomości mogą być przedmiotem zamiany między Skarbem Państwa i gminą bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości. 4. Przepis ust. 3 stosuje się również w razie zamiany własności nieruchomości na prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego na własność, a także zamiany praw użytkowania wieczystego między Skarbem Państwa a gminą. 5. Zawarcie umów, o których mowa w ust. 1-4, wymaga zgody wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i odpowiednio zgody rady gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy. Art. 15. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oraz własność gminy mogą być przedmiotem zamiany na nieruchomości stanowiące własność osób fizycznych lub osób prawnych. W przypadku nierównej wartości zamienianych nieruchomości stosuje się dopłatę, której wysokość jest równa różnicy wartości zamienianych nieruchomości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku zamiany własności nieruchomości na prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego na własność. Art. 16. 1. Państwowa lub komunalna osoba prawna może zrzec się własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości odpowiednio na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Do zrzeczenia się tych praw stosuje się odpowiednio przepis art. 179 Kodeksu cywilnego. 2. W stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem własności lub użytkowania wieczystego komunalnej osoby prawnej zrzeczenie się wymaga zgody zarządu gminy, na której terenie nieruchomość jest położona. Z chwilą zrzeczenia się nieruchomość staje się przedmiotem własności albo przedmiotem użytkowania wieczystego tej gminy. Art. 17. 1. Państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej nabywają nieruchomości na własność Skarbu Państwa, a komunalne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - na własność gminy. 2. W przypadku nabycia przez państwową jednostkę organizacyjną prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa, prawo to wygasa. Przepis ten stosuje się również w przypadku nabycia przez komunalną jednostkę organizacyjną prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność gminy. 3. Jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 i 2 uzyskują do nabytych nieruchomości trwały zarząd z dniem ich nabycia. Art. 18. Nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Art. 19. Sprzedaż nieruchomości i oddawanie ich w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem i dzierżawę, jeżeli są położone na obszarach: 1) morskich pasów nadbrzeżnych - wymaga porozumienia z organem administracji rządowej właściwym w sprawach morskich, 2) terenów górniczych - wymaga, w razie braku planu miejscowego, porozumienia z organem właściwym do udzielania koncesji na wydobywanie kopalin, 3) parków narodowych - wymaga porozumienia z dyrektorem właściwego parku narodowego, 4) graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa - wymaga porozumienia z właściwym w tych sprawach naczelnym organem administracji rządowej. Rozdział 2 Zasoby nieruchomości Art. 20. Tworzy się: 1) zasób nieruchomości Skarbu Państwa, 2) gminne zasoby nieruchomości. Art. 21. Zasób nieruchomości Skarbu Państwa stanowią nieruchomości, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiły własność Skarbu Państwa i nie znajdowały się w użytkowaniu wieczystym lub trwałym zarządzie oraz nie były obciążone prawem użytkowania, a także nieruchomości, które po dniu wejścia w życie ustawy: 1) zostały nabyte przez kierownika urzędu rejonowego, w drodze umowy, na własność lub w użytkowanie wieczyste Skarbu Państwa, 2) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa, 3) stały się własnością Skarbu Państwa w drodze zamiany lub darowizny albo co do których Skarb Państwa uzyskał w tym trybie prawo użytkowania wieczystego, 4) stanowiły własność Skarbu Państwa i w stosunku do których wygasło po tym dniu prawo użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania, 5) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych państwowych osobach prawnych oraz zlikwidowanych państwowych jednostkach organizacyjnych, 6) stały się własnością Skarbu Państwa wskutek zrzeczenia się, 7) zostały przejęte lub nabyte na własność Skarbu Państwa na podstawie innych tytułów prawnych. Art. 22. Nieruchomości stanowiące zasób nieruchomości Skarbu Państwa, przeznaczone w planach miejscowych pod budownictwo mieszkaniowe oraz na realizację związanych z tym budownictwem urządzeń infrastruktury technicznej, przekazuje się gminie w drodze darowizny, na jej wniosek, jeżeli przemawia za tym ważny interes gminy i jeżeli cele te nie są lub nie mogą być realizowane przez Skarb Państwa. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna może być odwołana. Art. 23. 1. Zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem art. 60, kierownicy urzędów rejonowych, a w szczególności: 1) ewidencjonują nieruchomości, 2) zapewniają wycenę tych nieruchomości, 3) sporządzają plany wykorzystania zasobu, 4) zabezpieczają nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem, 5) wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności, 6) współpracują z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi gminami, 7) zbywają nieruchomości wchodzące w skład zasobu, 8) podejmują czynności w postępowaniu sądowym w sprawach o własność lub inne prawa rzeczowe na nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu lub dzierżawy, o stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie oraz o wpis w księdze wieczystej lub o założenie księgi wieczystej. 2. Realizacja zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, może być powierzana zarządcom nieruchomości, o których mowa w przepisach rozdziału 3 działu V. Art. 24. 1. Gminny zasób nieruchomości stanowią nieruchomości, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiły własność gminy i nie znajdowały się w użytkowaniu wieczystym lub trwałym zarządzie oraz nie były obciążone prawem użytkowania, w tym nieruchomości nabyte na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43). Gminny zasób nieruchomości stanowią również nieruchomości, które po dniu wejścia w życie ustawy: 1) zostały nabyte, w drodze umowy, na własność lub w użytkowanie wieczyste gminy, 2) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz gminy, 3) stały się własnością gminy w drodze zamiany lub darowizny albo co do których gmina uzyskała w tym trybie prawo użytkowania wieczystego, 4) stanowiły własność gminy i w stosunku do których po tym dniu wygasło prawo użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania, 5) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych komunalnych osobach prawnych oraz zlikwidowanych komunalnych jednostkach organizacyjnych, 6) stały się własnością gminy na skutek zrzeczenia się, 7) zostały nabyte w drodze pierwokupu, 8) zostały nabyte w drodze podziałów oraz scaleń i podziałów, 9) zostały przejęte na własność gminy na podstawie innych tytułów prawnych. 2. Na cele rozwojowe gmin i zorganizowanej działalności inwestycyjnej, a w szczególności na realizację budownictwa mieszkaniowego oraz związanych z tym budownictwem urządzeń infrastruktury technicznej, a także na realizację innych celów publicznych mogą być wykorzystywane gminne zasoby nieruchomości. 3. Podstawą tworzenia gminnych zasobów nieruchomości są studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin uchwalane na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 111, poz. 726). Art. 25. 1. Gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd gminy. 2. Gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na przygotowywaniu opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej. 3. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 2, z wyłączeniem czynności wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8, może być powierzane zarządcom nieruchomości, o których mowa w przepisach rozdziału 3 działu V. Art. 26. 1. Granice między nieruchomościami nabywanymi na własność Skarbu Państwa lub na własność gminy przyjmuje się według istniejącego stanu prawnego, a jeżeli stanu takiego nie można stwierdzić, według stanu uwidocznionego w katastrze nieruchomości. 2. W razie sporu co do przebiegu linii granicznych, o których mowa w ust. 1, nie wstrzymuje się czynności związanych z nabyciem nieruchomości, co nie wyłącza roszczeń pomiędzy właścicielami nieruchomości, których granice zostały ustalone w sposób, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 3 Sprzedaż i oddawanie w użytkowanie wieczyste Art. 27. Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Art. 28. 1. Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 niniejszego działu. 2. Warunki zbycia nieruchomości w drodze przetargu obwieszcza się w ogłoszeniu o przetargu. Warunki zbycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej ustala się w rokowaniach przeprowadzanych z nabywcą. 3. Protokół z przeprowadzonego przetargu oraz protokół z rokowań przy zbyciu w drodze bezprzetargowej stanowią podstawę do zawarcia umowy. Art. 29. 1. W umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste ustala się okres użytkowania wieczystego zależnie od celu, na który nieruchomość gruntowa zostaje oddana w użytkowanie wieczyste, oraz określa się sposób korzystania z nieruchomości, stosownie do art. 236 i art. 239 Kodeksu cywilnego. 2. Jeżeli przedmiotem umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest nieruchomość wpisana do rejestru zabytków, przy określaniu sposobu korzystania z tej nieruchomości można nałożyć, w razie potrzeby, na nabywcę obowiązek odbudowy lub remontu położonych na niej zabytkowych obiektów budowlanych, w terminie określonym w umowie. Art. 30. Postanowienia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste dotyczące sposobu korzystania z tej nieruchomości podlegają ujawnieniu w księdze wieczystej. Art. 31. Oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń. Art. 32. 1. Nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. 2. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. 3. W odniesieniu do nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste przeniesienie własności tej nieruchomości, w drodze umowy, między Skarbem Państwa a gminą może nastąpić za powiadomieniem jej użytkownika wieczystego. Art. 33. 1. Użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie albo przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu. 2. W razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek upływu okresu ustalonego w umowie albo na skutek rozwiązania umowy przed upływem tego okresu, użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia. Wynagrodzenie powinno być równe wartości tych budynków i urządzeń określonej na dzień wygaśnięcia użytkowania wieczystego. Za budynki i inne urządzenia wzniesione wbrew postanowieniom umowy wynagrodzenie nie przysługuje. 3. Właściwy organ może żądać rozwiązania umowy użytkowania wieczystego przed upływem ustalonego okresu stosownie do art. 240 Kodeksu cywilnego, jeżeli użytkownik wieczysty korzysta z tej nieruchomości w sposób sprzeczny z ustalonym w umowie, a w szczególności jeżeli nie zabudował jej w ustalonym terminie. W razie rozwiązania umowy zwraca się pierwszą opłatę wniesioną z tytułu użytkowania wieczystego oraz sumę opłat rocznych wniesionych z tego tytułu za nie wykorzystany okres użytkowania wieczystego. Opłaty te podlegają waloryzacji. Maksymalna wysokość kwoty podlegającej zwrotowi nie może przekraczać wartości prawa użytkowania wieczystego określonej na dzień rozwiązania umowy. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do użytkowania wieczystego nabytego w inny sposób niż w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Art. 34. 1. W przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu przysługuje osobie, która spełnia jeden z następujących warunków: 1) przysługuje jej roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, 2) jest poprzednim właścicielem zbywanej nieruchomości lub następcą prawnym tego właściciela, jego adres jest znany, a nieruchomość została przejęta przed dniem 5 grudnia 1990 r., 3) jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany przed dniem 12 listopada 1994 r. na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale. 2. W przypadku zbiegu uprawnień do pierwszeństwa w nabyciu, stosuje się kolejność wymienioną w ust. 1. 3. Zbycie nieruchomości nie może nastąpić, jeżeli toczy się postępowanie administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminę. 4. Osoby, o których mowa w ust. 1, zawiadamia się na piśmie o przeznaczeniu nieruchomości do zbycia oraz o przysługującym im pierwszeństwie w nabyciu tej nieruchomości, pod warunkiem złożenia wniosków o nabycie w terminie określonym w zawiadomieniu. Termin ten nie może być krótszy niż 21 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. Przy doręczaniu zawiadomień stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 5. Osoby, o których mowa w ust. 1, korzystają z pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości, jeżeli złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na cenę ustaloną w sposób określony w ustawie. 6. Wojewoda w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, mogą przyznać, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, pierwszeństwo w nabywaniu lokali ich najemcom lub dzierżawcom, z zastrzeżeniem art. 60. Art. 35. 1. Właściwy organ sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem lub dzierżawę. Wykaz ten wywiesza się na okres 21 dni w siedzibie urzędu rejonowego lub urzędu gminy, a ponadto informację o wywieszeniu tego wykazu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. 2. W wykazie, o którym mowa w ust. 1, określa się odpowiednio: 1) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz katastru nieruchomości, 2) powierzchnię nieruchomości, 3) opis nieruchomości, 4) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym i sposób jej zagospodarowania, 5) termin zagospodarowania nieruchomości, 6) cenę nieruchomości, 7) wysokość stawek procentowych opłat z tytułu użytkowania wieczystego, 8) wysokość opłat z tytułu użytkowania, najmu lub dzierżawy, 9) termin wnoszenia opłat, 10) zasady aktualizacji opłat, 11) informacje o przeznaczeniu do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, najem lub dzierżawę. 3. Ustanawianie odrębnej własności lokali w domach wielolokalowych, wchodzących w skład nieruchomości, następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 i z 1997 r. Nr 106, poz. 682). Art. 36. W przypadku naruszenia przez właściwy organ przepisów art. 34 ust. 1-5 Skarb Państwa i gmina ponoszą odpowiedzialność na zasadach ogólnych. Rozdział 4 Przetargi na zbycie nieruchomości Art. 37. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu. 2. Nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli: 1) jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34, 2) zbycie następuje między Skarbem Państwa a gminą, 3) jest zbywana na zasadach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 2, 4) zbycie następuje w drodze zamiany lub darowizny, 5) sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego, 6) przedmiotem zbycia są części nieruchomości, niezbędne do poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza te części nabyć, jeżeli nie mogą być zbyte jako odrębne nieruchomości, 7) ma stanowić wkład niepieniężny (aport) do spółki albo wyposażenie nowo tworzonej państwowej lub komunalnej osoby prawnej, lub majątek tworzonej fundacji. 3. Wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, mogą zwolnić z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej lub innych celów publicznych, jeżeli cele te będą realizowane przez podmioty, dla których są celami statutowymi, i których dochody przeznacza się w całości na działalność statutową. Przepis ten stosuje się również, gdy sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie zezwolenia na budowę. Art. 38. 1. Przetarg ogłasza, organizuje i przeprowadza właściwy organ. 2. Ogłoszenie o przetargu podaje się do publicznej wiadomości nie wcześniej niż po upływie okresu wywieszenia wykazu nieruchomości oraz terminu wyznaczonego w zawiadomieniu o przeznaczeniu nieruchomości do zbycia, o którym mowa w art. 34 ust. 4. W ogłoszeniu o przetargu podaje się informacje zamieszczone w wykazie oraz czas, miejsce i warunki przetargu. Ogłoszenie o przetargu wywiesza się w siedzibie urzędu rejonowego albo urzędu gminy, a ponadto informację o ogłoszeniu przetargu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. 3. Przed ogłoszeniem o przetargu rozpatruje się wnioski osób uprawnionych do nabycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku, informacji o nieruchomości, której ten wniosek dotyczy, nie zamieszcza się w ogłoszeniu o przetargu. Art. 39. 1. Jeżeli pierwszy przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, przeprowadza się przetarg drugi, w którym właściwy organ może obniżyć cenę wywoławczą nieruchomości ustaloną przy ogłaszaniu pierwszego przetargu, stosowanie do art. 67 ust. 2 pkt 2. 2. Jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, właściwy organ nie ma obowiązku organizowania dalszych przetargów, a nieruchomość może być zbyta w drodze rokowań za cenę ustaloną w tych rokowaniach. Art. 40. 1. Przetarg przeprowadza się w formie: 1) przetargu ustnego nieograniczonego, 2) przetargu ustnego ograniczonego, 3) przetargu pisemnego nieograniczonego, 4) przetargu pisemnego ograniczonego. 2. Przetarg ustny ma na celu uzyskanie najwyższej ceny. Przetarg pisemny ma celu wybór najkorzystniejszej oferty. 3. O zastosowanej formie przetargu decyduje jego organizator. Art. 41. 1. Organizator przetargu jest obowiązany zawiadomić osobę ustaloną jako nabywca nieruchomości o miejscu i terminie zawarcia umowy sprzedaży lub oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości, najpóźniej w ciągu 21 dni od dnia rozstrzygnięcia przetargu. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia. 2. Jeżeli osoba ustalona jako nabywca nieruchomości nie stawi się bez usprawiedliwienia w miejscu i w terminie podanym w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, organizator przetargu może odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym uprawnieniu. Art. 42. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania przetargów na nieruchomości. Rozdział 5 Oddawanie w trwały zarząd Art. 43. 1. Trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez państwową lub komunalną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej. 2. Jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do: 1) korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do zakresu jej działania, 2) zabudowy, odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub modernizacji obiektu budowlanego na nieruchomości, zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, za zgodą organu nadzorującego, 3) oddania, za zgodą organu nadzorującego, nieruchomości lub jej części w najem, dzierżawę albo jej użyczenia w drodze umowy zawartej na okres nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony trwały zarząd, z równoczesnym zawiadomieniem właściwego organu, jeżeli umowa jest zawierana na okres do 3 lat, lub za zgodą właściwego organu, jeżeli umowa jest zawierana na okres powyżej 3 lat. 3. Nieruchomości oddane w trwały zarząd ministerstwom, urzędom centralnym i urzędom wojewódzkim mogą być oddawane w najem, dzierżawę lub użyczenie za zgodą Prezesa Rady Ministrów albo upoważnionego przez niego ministra. 4. Jednostka organizacyjna ma prawo wypowiedzenia, za zgodą organu nadzorującego, każdej umowy najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub jej części, obciążających nieruchomość objętą trwałym zarządem, z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. 5. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oddaje się w trwały zarząd państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące własność gminy - komunalnej jednostce organizacyjnej. 6. Wojewoda lub rada gminy mogą ustalić, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, szczegółowe warunki korzystania z nieruchomości przez jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1. Art. 44. 1. Trwały zarząd ustanawia się na czas nie oznaczony lub na czas oznaczony. 2. Z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu występuje jednostka organizacyjna. Art. 45. 1. Trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60. 2. Decyzja o ustanowieniu trwałego zarządu powinna zawierać: 1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest ustanawiany trwały zarząd, 2) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości, 3) powierzchnię oraz opis nieruchomości, 4) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym i sposób jej zagospodarowania, 5) cel, na jaki nieruchomość została oddana w trwały zarząd, 6) termin zagospodarowania nieruchomości, 7) cenę nieruchomości i opłatę z tytułu trwałego zarządu, 8) możliwość aktualizacji opłaty z tytułu trwałego zarządu, 9) czas, na który trwały zarząd został ustanowiony. 3. Objęcie nieruchomości w trwały zarząd następuje na podstawie protokółu zdawczo-odbiorczego. Art. 46. 1. Trwały zarząd wygasa z upływem okresu, na który został ustanowiony, albo na skutek wydania decyzji właściwego organu o jego wygaśnięciu. 2. Właściwy organ może z urzędu wydać decyzję o wygaśnięciu trwałego zarządu w odniesieniu do nieruchomości lub jej części w razie stwierdzenia, że: 1) nieruchomość nie została zagospodarowana zgodnie z decyzją o ustanowieniu trwałego zarządu, 2) jednostka organizacyjna nie zawiadomiła właściwego organu o oddaniu nieruchomości w najem, dzierżawę albo o użyczeniu lub nie uzyskała zgody, o której mowa w art. 43 ust. 2 pkt 3, 3) nieruchomość jest wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem w planie miejscowym, 4) sposób korzystania z nieruchomości pogarsza stan środowiska w stopniu zagrażającym życiu, zdrowiu lub mieniu, 5) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym uległo zmianie, która nie pozwala na dalsze wykorzystywanie nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób, a jednostka organizacyjna nie ma możliwości zmiany sposobu wykorzystywania nieruchomości, 6) nieruchomość stała się zbędna na cel określony w decyzji o ustanowieniu trwałego zarządu. 3. Wygaśnięcie trwałego zarządu jest równoznaczne z wypowiedzeniem umów najmu, dzierżawy lub użyczenia z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, jeżeli nieruchomość, w stosunku do której wygasł trwały zarząd, była wynajęta, wydzierżawiona lub użyczona. 4. Decyzja o wygaśnięciu trwałego zarządu przysługującego jednostkom organizacyjnym: 1) resortu obrony narodowej - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, 2) resortu spraw wewnętrznych i administracji - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) resortu sprawiedliwości - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, 4) Urzędowi Ochrony Państwa - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu Szefem Urzędu Ochrony Państwa. Art. 47. 1. Jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd może zgłosić właściwemu organowi wniosek o wydanie decyzji o wygaśnięciu tego zarządu do całej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się dla niej zbędna. Złożenie wniosku powinno być poprzedzone uzyskaniem zgody organu nadzorującego jednostkę organizacyjną. 2. Właściwy organ wydaje decyzję o wygaśnięciu trwałego zarządu, na wniosek jednostki organizacyjnej, po uzyskaniu możliwości zagospodarowania nieruchomości, w ciągu 18 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. 3. W sprawach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 46 ust. 4. Art. 48. 1. Właściwy organ może orzec, w drodze decyzji, o przekazaniu trwałego zarządu między jednostkami organizacyjnymi na ich wniosek, złożony za zgodą organów nadzorujących te jednostki. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, orzeka się o wygaśnięciu trwałego zarządu, dotychczas sprawowanego przez jednostkę organizacyjną, i jego ustanowieniu na rzecz jednostki organizacyjnej wnioskującej o przekazanie. W sprawach tych stosuje się przepis art. 45 ust. 3. Art. 49. 1. Likwidacja jednostki organizacyjnej sprawującej trwały zarząd nieruchomości powoduje, z zastrzeżeniem ust. 2, jego wygaśnięcie. 2. Jeżeli likwidacja jednostki organizacyjnej następuje w wyniku przekształceń organizacyjnych, trwały zarząd przechodzi na następcę prawnego tej jednostki. Organ likwidujący może zgłosić właściwemu organowi wniosek o wydanie decyzji o wygaśnięciu trwałego zarządu. Art. 50. Do trwałego zarządu w sprawach nie uregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o użytkowaniu. Rozdział 6 Przekazywanie nieruchomości na cele szczególne Art. 51. 1. Państwowa osoba prawna oraz państwowa jednostka organizacyjna, z dniem ich utworzenia, są wyposażane w nieruchomości niezbędne do ich działalności odpowiednio przez Ministra Skarbu Państwa, organ założycielski lub przez organ nadzorujący. 2. Wyposażenie polega na przeniesieniu na rzecz państwowej osoby prawnej własności nieruchomości albo oddaniu jej nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste lub na oddaniu państwowej jednostce organizacyjnej nieruchomości w trwały zarząd. 3. Na wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się nieruchomości z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. 4. Przy wyposażaniu państwowych osób prawnych przeniesienie własności nieruchomości następuje nieodpłatnie oraz nie pobiera się pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego. Art. 52. Na wniosek Ministra Skarbu Państwa, organu założycielskiego lub organu nadzorującego kierownik urzędu rejonowego wskazuje nieruchomości, które mogą być przeznaczone na wyposażenie państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej. Art. 53. 1. Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski w akcie o utworzeniu państwowej osoby prawnej rozstrzyga o wyposażeniu tej osoby w nieruchomości, o których mowa w art. 52. 2. Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski, wykonując ustalenia zawarte w akcie o utworzeniu państwowej osoby prawnej, przenosi na państwową osobę prawną własność nieruchomości lub oddaje tej osobie nieruchomości gruntowe w użytkowanie wieczyste w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Art. 54. 1. Organ nadzorujący w akcie o utworzeniu państwowej jednostki organizacyjnej wyposaża tę jednostkę w nieruchomości, o których mowa w art. 52. 2. Kierownik urzędu rejonowego, wykonując ustalenia zawarte w akcie o utworzeniu państwowej jednostki organizacyjnej, oddaje tej jednostce nieruchomości w trwały zarząd w drodze decyzji. Art. 55. W razie gdy państwowe osoby prawne albo państwowe jednostki organizacyjne są tworzone w wyniku podziału istniejących osób prawnych lub jednostek organizacyjnych, nie stosuje się przepisów art. 52, jeżeli wyposażenie dotyczy nieruchomości, do których prawa przysługiwały osobom lub jednostkom ulegającym podziałowi. Art. 56. Przy tworzeniu komunalnych osób prawnych lub komunalnych jednostek organizacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 51 i 53-55, z tym że na wyposażenie tych osób lub jednostek zarząd gminy przeznacza nieruchomości z gminnego zasobu nieruchomości. Art. 57. 1. Prawa do nieruchomości, które pozostały po zlikwidowanej lub sprywatyzowanej państwowej osobie prawnej, przechodzą z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa odpowiednio z dniem likwidacji lub z dniem zakończenia prywatyzacji. 2. O sposobie zagospodarowania tych nieruchomości rozstrzyga Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski. 3. Jeżeli Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski nie zagospodarował nieruchomości, o których mowa w ust. 1, przekazuje je protokólarnie do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. 4. W razie likwidacji lub prywatyzacji komunalnej osoby prawnej stosuje się odpowiednio ust. 1-3, z tym że nieruchomości, które nie zostały zagospodarowane, zarząd gminy włącza protokólarnie do gminnego zasobu nieruchomości. 5. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, w stosunku do których trwały zarząd wygasł na skutek likwidacji jednostki organizacyjnej, z zastrzeżeniem przepisu art. 49 ust. 2, organ nadzorujący przekazuje protokólarnie do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, a jeżeli nieruchomości stanowią własność gminy, organ nadzorujący włącza je protokólarnie do gminnego zasobu nieruchomości. Art. 58. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być wnoszone jako wkład niepieniężny (aport) do spółki przez Ministra Skarbu Państwa, w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. 2. W przypadku wnoszenia nieruchomości jako wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki, stosuje się odpowiednio przepis art. 52. Art. 59. 1. Minister Skarbu Państwa może wyposażyć fundację lub dokonać darowizny nieruchomości z zasobu Skarbu Państwa na rzecz fundacji prowadzącej działalność, o której mowa w art. 68 ust. 1 pkt 2. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna może być odwołana. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 51 ust. 2 i 4 oraz art. 52. Art. 60. 1. Gospodarka nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, na potrzeby statutowe Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Trybunału Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Najwyższej Izby Kontroli, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Krajowego Biura Wyborczego oraz Państwowej Inspekcji Pracy, a także ministerstw, urzędów centralnych i urzędów wojewódzkich - należy do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji oddaje nieodpłatnie, w drodze decyzji, jednostkom organizacyjnym, o których mowa w ust. 1, w trwały zarząd nieruchomości stanowiące zasób nieruchomości Skarbu Państwa, po uprzednim zawarciu porozumienia z kierownikiem urzędu rejonowego, określającego nieruchomości, które mają być z zasobu oddane tym jednostkom. 3. Jeżeli nieruchomości oddane w trwały zarząd jednostkom organizacyjnym, o których mowa w ust. 1, stały się im zbędne, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po uprzednim wydaniu decyzji o wygaśnięciu tego zarządu, zawiadamia kierownika urzędu rejonowego o ich przekazaniu do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Przepisy art. 46 i 47 stosuje się odpowiednio. 4. W razie likwidacji lub przekształcenia jednostek, o których mowa w ust. 1, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji rozstrzyga, w terminie 6 miesięcy od zakończenia likwidacji lub przekształcenia, o sposobie zagospodarowania nieruchomości będących w trwałym zarządzie tych jednostek. Po upływie tego terminu nie zagospodarowane nieruchomości przekazuje się do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Art. 61. 1. Przedstawicielstwom dyplomatycznym lub urzędom konsularnym państw obcych oraz innym przedstawicielstwom i instytucjom zrównanym z nimi w zakresie przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów międzynarodowych lub powszechnie obowiązujących zwyczajów międzynarodowych nieruchomości Skarbu Państwa mogą być, na zasadzie wzajemności, sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste, użytkowanie, dzierżawę lub najem. 2. Umowy z przedstawicielstwami, o których mowa w ust. 1, zawiera Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Gmina jest obowiązana wskazać i przenieść własność nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli jest ona niezbędna na cele, o których mowa w ust. 1. Umowę przeniesienia własności nieruchomości do zasobu Skarbu Państwa zawiera z gminą kierownik urzędu rejonowego w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji. 4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przepis art. 60 ust. 3 i 4. Rozdział 7 Ustalanie sposobu i terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowych Art. 62. 1. W umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste ustala się sposób i termin jej zagospodarowania, w tym termin zabudowy, zgodnie z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste. 2. Jeżeli sposób zagospodarowania nieruchomości gruntowej polega na jej zabudowie, ustala się termin rozpoczęcia lub termin zakończenia zabudowy. 3. Za rozpoczęcie zabudowy uważa się wybudowanie fundamentów, a za zakończenie zabudowy wybudowanie budynku w stanie surowym zamkniętym. 4. Termin, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony na wniosek użytkownika wieczystego, jeżeli nie mógł być dotrzymany z przyczyn niezależnych od użytkownika. Art. 63. 1. W razie niedotrzymania ustalonych terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowej właściwy organ może wyznaczyć termin dodatkowy. 2. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 62, mogą być ustalone dodatkowe opłaty roczne obciążające użytkownika wieczystego, niezależnie od opłat z tytułu użytkowania wieczystego, ustalonych stosownie do przepisów rozdziału 8 działu II. 3. Wysokość dodatkowej opłaty rocznej, o której mowa w ust. 2, wynosi 10% wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień ustalenia opłaty za pierwszy rok, po bezskutecznym upływie terminu jej zagospodarowania, ustalonego w umowie lub decyzji. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10% tej wartości. 4. Opłaty, o których mowa w ust. 2, ustala właściwy organ w drodze decyzji. Art. 64. 1. Obowiązek ponoszenia dodatkowych opłat rocznych powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po bezskutecznym upływie terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowej ustalonych w umowie lub decyzji. 2. Opłaty za dany rok wnosi się w terminie do dnia 31 marca każdego roku. Art. 65. 1. Nie pobiera się dodatkowych opłat rocznych w razie: 1) niewybudowania urządzeń infrastruktury technicznej na obszarze, na którym nieruchomość gruntowa jest położona, jeżeli do wybudowania tych urządzeń był zobowiązany właściwy organ, a ich brak uniemożliwiałby korzystanie z obiektów, do których wybudowania został zobowiązany użytkownik wieczysty na podstawie umowy lub decyzji, 2) złożenia do właściwego organu wniosku o rozwiązanie umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się przepis art. 33 ust. 3. Art. 66. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do trwałego zarządu. Rozdział 8 Ceny, opłaty i rozliczenia za nieruchomości Art. 67. 1. Cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. 2. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu stosuje się następujące zasady ustalania cen: 1) cenę wywoławczą w pierwszym przetargu ustala się w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości, 2) cenę wywoławczą w drugim przetargu można ustalić w wysokości niższej niż wartość nieruchomości, jednak nie niższej niż 50% tej wartości, 3) cenę nieruchomości, którą jest obowiązany zapłacić jej nabywca, ustala się w wysokości ceny uzyskanej w wyniku przetargu, 4) jeżeli przetargi nie przyniosły rezultatów, cenę nieruchomości ustala się w wysokości uzgodnionej z jej nabywcą. 3. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się przy sprzedaży nieruchomości na rzecz przedstawicielstw, o których mowa w art. 61 ust. 1. Art. 68. 1. Właściwy organ może udzielić za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy, bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana: 1) pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz innych celów publicznych, 2) osobom fizycznym i osobom prawnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą lub sportowo-turystyczną, na cele nie związane z działalnością zarobkową, 3) organizacjom zrzeszającym działkowców z przeznaczeniem na pracownicze ogrody działkowe, 4) poprzedniemu właścicielowi lub jego następcy prawnemu, jeżeli nieruchomość została od niego przejęta przed dniem 5 grudnia 1990 r., 5) na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz gminy, 6) kościołom i związkom wyznaniowym, mającym uregulowane stosunki z państwem, na cele działalności sakralnej, 7) jako lokal mieszkalny. 2. Właściwy organ może żądać zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli nabywca nieruchomości przed upływem 10 lat, licząc od dnia jej nabycia, zbył lub wykorzystał nieruchomość na inne cele niż wymienione w ust. 1 pkt 1-3 i 7. Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej. 3. Ustaloną, zgodnie z art. 67, cenę nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków obniża się o 50%. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę. Art. 69. Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży. Art. 70. 1. Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze przetargu podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność. 2. Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej może zostać rozłożona na raty, nie dłużej niż na 10 lat. Wierzytelność Skarbu Państwa lub gminy w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, a w szczególności zabezpieczeniu hipotecznemu. Pierwsza rata podlega zapłacie, nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a następne raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych przez strony w umowie. 3. Rozłożona na raty nie spłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. 4. Wojewoda w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy mogą zastosować umowne stawki oprocentowania. Art. 71. 1. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. 2. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. 3. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. 4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego, może ustalić inny termin zapłaty, nie przekraczający danego roku kalendarzowego. 5. Pierwszej opłaty nie pobiera się w przypadku zamiany, o której mowa w art. 14 ust. 4 i art. 15 ust. 2. Art. 72. 1. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67. 2. Stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od 15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej. 3. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, i wynosi: 1) za nieruchomości gruntowe oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony przeciwpożarowej - 0,3% ceny, 2) za nieruchomości gruntowe pod budowę obiektów sakralnych wraz z budynkami towarzyszącymi, plebanii w parafiach diecezjalnych i zakonnych, archiwów i muzeów diecezjalnych, seminariów duchownych, domów zakonnych oraz siedzib naczelnych władz kościołów i związków wyznaniowych - 0,3% ceny, 3) za nieruchomości gruntowe na działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, wychowawczą, naukową lub badawczo-rozwojową - 0,3% ceny, 4) za nieruchomości gruntowe pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność sportowo-turystyczną - 1% ceny, 5) za pozostałe nieruchomości gruntowe - 3% ceny. Art. 73. 1. Jeżeli nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego celu, który w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste został określony jako podstawowy. 2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się stosownie do tego celu. Przy dokonywaniu zmiany stawki procentowej stosuje się tryb postępowania określony w art. 78-81. 3. W wypadkach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 1-6, właściwy organ może udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady gminy, bonifikaty od pierwszej opłaty i opłat rocznych ustalonych zgodnie z art. 72 ust. 2 i 3 pkt 1-4. Bonifikaty te można stosować również do nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste przed dniem wejścia w życie ustawy. 4. Ustalone, zgodnie z art. 72 ust. 2 i 3 pkt 5, opłaty z tytułu użytkowania wieczystego obniża się o 50%, jeżeli nieruchomość gruntowa została wpisana do rejestru zabytków. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę. 5. Wysokość pierwszej opłaty i opłat rocznych oraz udzielanych bonifikat i sposób zapłaty tych opłat ustala się w umowie. 6. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiła zmiana celu będącego podstawą udzielenia bonifikaty, podlega ona wypowiedzeniu na zasadach określonych w art. 78-81. Art. 74. 1. Osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka rodziny nie przekracza 50% średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za ostatni kwartał roku poprzedzającego rok, za który opłata ma być wnoszona, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, udziela się bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli nieruchomość jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, będące członkami spółdzielni mieszkaniowej, korzystają z bonifikaty w formie ulgi w opłatach z tytułu udziału w kosztach eksploatacji budynków. Wysokość ulgi powinna odpowiadać wysokości bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, udzielonej spółdzielni mieszkaniowej, proporcjonalnie do powierzchni lokali zajmowanych przez osoby uprawnione do bonifikaty. Art. 75. W razie zbiegu praw do bonifikat z tytułów, o których mowa w art. 73 ust. 3 i art. 74 ust. 1, stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla użytkownika wieczystego. Art. 76. 1. Stawka procentowa opłaty rocznej za nieruchomości gruntowe, o których mowa w art. 72 ust. 3 pkt 5, może być podwyższona zarządzeniem wojewody w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub uchwałą rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy. Podwyższenie stawki procentowej może nastąpić tylko przed oddaniem nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. 2. Opłat rocznych nie pobiera się od użytkowników wieczystych, którzy na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969 r. Nr 22, poz. 159, z 1972 r. Nr 27, poz. 193 i z 1974 r. Nr 14, poz. 84) wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Użytkownicy wieczyści, którzy wnieśli opłaty roczne za okres krótszy niż czas trwania prawa użytkowania wieczystego, wnoszą opłaty roczne po upływie tego okresu. Art. 77. 1. Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Z zastrzeżeniem ust. 2, zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. 2. Jeżeli wartość nieruchomości gruntowej na dzień aktualizacji opłaty rocznej byłaby niższa niż ustalona w drodze przetargu cena tej nieruchomości w dniu oddania jej w użytkowanie wieczyste, aktualizacji nie dokonuje się. 3. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. 4. Przy aktualizacji opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 148 ust. 4. Art. 78. 1. Właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia nowej jej wysokości. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza się informację o wysokości oszacowania, o którym mowa w art. 77 ust. 3, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. 2. Użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej "kolegium", wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się przeciwko właściwemu organowi. Ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa na właściwym organie. 4. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 2, nie zwalnia z obowiązku uiszczenia opłat w dotychczasowej wysokości. W przypadku niezłożenia wniosku właściwy organ oraz użytkownika wieczystego obowiązuje nowa wysokość opłaty zaoferowana w wypowiedzeniu. Przepis art. 79 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 79. 1. Wniosek do kolegium składa się na piśmie w dwóch egzemplarzach. Podlega on opłacie skarbowej. 2. Kolegium wyznacza niezwłocznie termin pierwszej rozprawy, doręczając jednocześnie właściwemu organowi odpis wniosku. 3. Kolegium powinno dążyć do polubownego załatwienia sprawy w drodze ugody. Jeżeli do ugody nie doszło, kolegium wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub o ustaleniu nowej wysokości opłaty. Od orzeczenia kolegium odwołanie nie przysługuje. 4. W przypadku oddalenia wniosku obowiązuje wysokość opłaty zaoferowana zgodnie z art. 78 ust. 1. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. 5. Ustalona na skutek prawomocnego orzeczenia kolegium lub w wyniku zawarcia przed kolegium ugody nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty. 6. Na wniosek właściwego organu kolegium przyznaje w orzeczeniu zwrot kosztów postępowania i opłat skarbowych od użytkownika wieczystego, jeżeli oddaliło w orzeczeniu wniosek, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli kolegium w orzeczeniu uznało wniosek za zasadny, przyznaje na wniosek użytkownika wieczystego zwrot kosztów i opłat od właściwego organu. 7. Do postępowania przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wyłączeniu pracownika oraz organu, o załatwianiu spraw, doręczeniach, wezwaniach, terminach i postępowaniu, z wyjątkiem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń oraz przepisów o opłatach i kosztach postępowania. 8. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawę rozstrzygnięto prawomocnym wyrokiem sądu lub zawarto ugodę sądową, w następstwie wniesienia sprzeciwu. 9. Orzeczenie lub ugoda, której kolegium nadało klauzulę wykonalności, podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej. Art. 80. 1. Od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości. 2. Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. 3. W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia. 4. Jeżeli sprzeciw dotyczy wyłącznie kosztów postępowania, przepisu ust. 3 nie stosuje się, a właściwy sąd rozstrzyga o kosztach postępowania postanowieniem na posiedzeniu niejawnym. Art. 81. 1. Użytkownik wieczysty może żądać od właściwego organu dokonania aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie, a właściwy organ nie podjął aktualizacji opłaty. W razie odmowy użytkownik wieczysty może skierować sprawę do kolegium. Przepisy art. 79 i 80 stosuje się odpowiednio. 2. Ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa na użytkowniku wieczystym. 3. W przypadku oddalenia wniosku przez kolegium obowiązuje opłata dotychczasowa. 4. Ustalona w wyniku prawomocnego orzeczenia kolegium lub ugody zawartej przed kolegium nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym użytkownik wieczysty zażądał jej aktualizacji. 5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawę rozstrzygnięto prawomocnym wyrokiem sądu lub zawarto ugodę sądową, w następstwie wniesienia sprzeciwu. Art. 82. 1. Za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne. 2. Opłaty roczne uiszcza się przez cały okres trwałego zarządu, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. W pierwszym roku po ustanowieniu trwałego zarządu opłatę roczną uiszcza się najpóźniej po upływie 30 dni od dnia, w którym decyzja o oddaniu nieruchomości w trwały zarząd stała się ostateczna. Opłatę tę ustala się proporcjonalnie w stosunku do pozostałego do wykorzystania w danym roku okresu trwałego zarządu. 3. Właściwy organ, na wniosek jednostki organizacyjnej, może ustalić inny termin zapłaty opłaty rocznej, nie przekraczający danego roku kalendarzowego. Art. 83. 1. Opłaty z tytułu trwałego zarządu ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3. 2. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu jest uzależniona od celu, na jaki nieruchomość została oddana, i wynosi: 1) za nieruchomości oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony przeciwpożarowej - 0,1% ceny, 2) za nieruchomości oddane pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych, działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą lub sportowo-turystyczną, a także na siedziby organów władzy i administracji państwowej nie wymienionych w art. 60 - 0,3% ceny, 3) za pozostałe nieruchomości - 1% ceny. 3. Nie pobiera się opłat rocznych za nieruchomości oddane w trwały zarząd pod drogi publiczne. Art. 84. 1. Jeżeli nieruchomość oddana w trwały zarząd jest wykorzystywana na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego celu, który w decyzji o oddaniu w trwały zarząd został określony jako podstawowy. 2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w trwały zarząd nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się stosownie do zmienionego sposobu korzystania. Zmiany stawki procentowej opłaty rocznej dokonuje się w drodze decyzji właściwego organu. 3. Właściwy organ może udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy, bonifikaty od opłat rocznych ustalonych zgodnie z przepisem art. 83 ust. 2, jeżeli nieruchomość jest oddawana: 1) pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz realizację innych celów publicznych, 2) jednostkom organizacyjnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportowo-turystyczną, na cele nie związane z działalnością zarobkową, 3) na siedziby organów administracji państwowej i sądów nie wymienionych w art. 60 oraz prokuratur, 4) na siedziby zakładów karnych i zakładów dla nieletnich. 4. Ustalone, zgodnie z art. 83 ust. 2 pkt 3, opłaty z tytułu trwałego zarządu obniża się o 50%, jeżeli nieruchomość lub jej część składowa zostały wpisane do rejestru zabytków. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę. 5. Wysokość opłat rocznych oraz udzielonych bonifikat i sposób zapłaty tych opłat ustala się w decyzji właściwego organu. Art. 85. 1. Jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd nieruchomością, która oddała tę nieruchomość w najem lub dzierżawę, jest zobowiązana do uiszczania opłat rocznych w wysokości 1% ceny nieruchomości i nie przysługują jej bonifikaty, o których mowa w art. 84 ust. 3 i 4. Zmiana stawki procentowej opłaty rocznej oraz pozbawienie bonifikaty następuje w drodze decyzji właściwego organu. 2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w trwały zarząd nastąpiła trwała zmiana celu wykorzystywania nieruchomości, będącego podstawą udzielonej bonifikaty, właściwy organ pozbawia przyznanej bonifikaty w drodze decyzji. Art. 86. Stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu trwałego zarządu nieruchomości, o których mowa w art. 83 ust. 2 pkt 3, może być podwyższona zarządzeniem wojewody w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub uchwałą rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy. Podwyższenie stawki procentowej może nastąpić tylko przed oddaniem nieruchomości w trwały zarząd. Art. 87. 1. Wysokość opłaty rocznej z tytułu trwałego zarządu nieruchomości może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się według dotychczasowej stawki procentowej od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. 2. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się, z urzędu albo na wniosek jednostki organizacyjnej posiadającej nieruchomość w trwałym zarządzie, na podstawie wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. 3. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się w drodze decyzji właściwego organu. Nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym decyzja stała się ostateczna. 4. Przy aktualizacji opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 148 ust. 4. Art. 88. 1. Jeżeli jednostka organizacyjna wybudowała budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem, położone na nieruchomości oddanej w trwały zarząd, ich wartości nie uwzględnia się w cenie nieruchomości będącej podstawą do ustalenia opłat z tytułu trwałego zarządu. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia budynków i innych urządzeń w trybie, o którym mowa w art. 17. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub modernizacji budynków i innych urządzeń trwale związanych z gruntem, położonych na nieruchomości. Art. 89. W razie nabycia trwałego zarządu z mocy prawa, opłaty roczne ustala właściwy organ w drodze decyzji. Opłaty tej nie pobiera się za rok, w którym nastąpiło nabycie trwałego zarządu. Art. 90. 1. Przy przekazywaniu trwałego zarządu nieruchomości przez jednostkę organizacyjną na wniosek innej jednostki organizacyjnej dokonują one między sobą rozliczenia z tytułu nakładów na tej nieruchomości poniesionych na budowę, odbudowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub modernizację budynków i innych urządzeń trwale związanych z gruntem. Sposób rozliczenia ustala się w porozumieniu między jednostkami organizacyjnymi. 2. W razie wygaśnięcia trwałego zarządu na skutek upływu okresu, na który został ustanowiony, albo wydania decyzji o jego wygaśnięciu, właściwy organ zwraca jednostce organizacyjnej nakłady, o których mowa w ust. 1. Przy ustalaniu wysokości poniesionych nakładów bierze się za podstawę faktycznie wykonane roboty oraz ich wartość w dniu wygaśnięcia trwałego zarządu. 3. Jeżeli wygaśnięcie trwałego zarządu nastąpiło na wniosek jednostki organizacyjnej, rozliczeń, o których mowa w ust. 1, nie dokonuje się, a jednostka organizacyjna jest zwolniona z obowiązku wnoszenia opłat rocznych począwszy od dnia złożenia wniosku. Opłat wniesionych do dnia złożenia wniosku nie zwraca się. 4. Przepis art. 88 ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd rozliczyła się z tytułu poniesionych nakładów stosownie do ust. 1. Art. 91. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje nieruchomości uznawanych za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa. DZIAŁ III Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości Rozdział 1 Podziały nieruchomości Art. 92. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne, chyba że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych dróg. Art. 93. 1. Podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepis art. 94. 2. Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu. 3. Podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej; za dostęp do drogi publicznej uważa się również ustanowienie dla wydzielonych działek gruntu odpowiednich służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości wydzielenia drogi z nieruchomości objętej podziałem. 4. Zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego, z zastrzeżeniem art. 94, opiniuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. 5. Opinię, o której mowa w ust. 4, wyraża się w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie. 6. Jeżeli ustalenia planu miejscowego nie zawierają szczegółowych zasad podziału nieruchomości, warunki podziału ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Art. 94. 1. W razie braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nie objętym obowiązkiem sporządzania planu miejscowego, a gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia tego planu - zasady podziału nieruchomości ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. 2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, gmina ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego przed złożeniem wniosku o podział nieruchomości, postępowanie w sprawie podziału zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu, jednak nie dłużej niż na okres 12 miesięcy. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania plan miejscowy nie zostanie uchwalony, stosuje się przepis ust. 1. 3. Jeżeli nie został uchwalony plan miejscowy dla obszarów objętych obowiązkiem sporządzenia takiego planu, postępowanie w sprawie podziału zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu. Art. 95. Niezależnie od ustaleń planu miejscowego podział nieruchomości może nastąpić w celu: 1) zniesienia współwłasności nieruchomości zabudowanej co najmniej dwoma budynkami, wzniesionymi na podstawie pozwolenia na budowę, jeżeli podział ma polegać na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli, wskazanych we wspólnym wniosku, budynków wraz z działkami gruntu niezbędnymi do prawidłowego korzystania z tych budynków, 2) wydzielenia działki gruntu znajdującej się pod budynkiem, niezbędnej do prawidłowego korzystania z niego, jeżeli budynek ten został wzniesiony w dobrej wierze przez samoistnego posiadacza, 3) wydzielenia części nieruchomości, której własność lub użytkowanie wieczyste zostały nabyte z mocy prawa, 4) realizacji roszczeń do części nieruchomości, wynikających z przepisów niniejszej ustawy lub z odrębnych ustaw, 5) realizacji przepisów dotyczących przekształceń własnościowych albo likwidacji przedsiębiorstw państwowych lub komunalnych, 6) wydzielenia części nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji autostrady. Art. 96. 1. Podziału nieruchomości dokonuje się na podstawie decyzji wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, zatwierdzającej projekt podziału. Projekt podziału powinien być sporządzony na aktualnej mapie przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. 2. W przypadku gdy o podziale orzeka sąd, nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. 1. Jeżeli podział jest uzależniony od ustaleń planu miejscowego, sąd zasięga opinii wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Do opinii tej nie stosuje się art. 93 ust. 5. 3. Podział nieruchomości, polegający na wydzieleniu wchodzących w jej skład działek gruntu odrębnie położonych i oznaczonych w katastrze nieruchomości, nie wymaga wydania decyzji zatwierdzającej projekt podziału. 4. Decyzja lub orzeczenie sądu, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości. Art. 97. 1. Podziału nieruchomości dokonuje się na wniosek i koszt osoby, która ma w tym interes prawny. 2. Jeżeli nieruchomość jest objęta współwłasnością lub współużytkowaniem wieczystym, podziału można dokonać na wniosek współwłaścicieli albo współużytkowników wieczystych. Przepis art. 199 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio. Nie dotyczy to podziału, o którym orzeka sąd. 3. Podziału nieruchomości można dokonać z urzędu, jeżeli: 1) jest on niezbędny do realizacji celów publicznych, 2) nieruchomość stanowi własność gminy i nie została oddana w użytkowanie wieczyste. 4. W przypadkach, o których mowa w art. 95 pkt 3-6, podziału nieruchomości można dokonać z urzędu albo na wniosek kierownika urzędu rejonowego. 5. Podziału nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa można dokonać z urzędu, po zasięgnięciu opinii kierownika urzędu rejonowego. Art. 98. 1. Działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa na własność gminy z dniem, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna, a orzeczenie o podziale prawomocne. Jeżeli podział nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi przechodzi na rzecz gminy. Jeżeli podział nieruchomości stanowiącej własność gminy został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi wygasa. 2. Wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej praw gminy do działek gruntu wydzielonych pod drogi składa wójt, burmistrz albo prezydent miasta. 3. Za działki gruntu, które przeszły na własność gminy lub co do których gmina uzyskała prawo użytkowania wieczystego, a także z tytułu wygaśnięcia tego prawa, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a zarządem gminy. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, odszkodowanie ustala się według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca gmina. 4. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wzrośnie jej wartość, zarząd gminy może ustalić opłatę adiacencką z tego tytułu w kwocie nie większej niż 50% różnicy wartości nieruchomości. Art. 99. Jeżeli zapewnienie dostępu do drogi publicznej, o którym mowa w art. 93 ust. 3, wymaga ustanowienia służebności drogowej, podziału nieruchomości dokonuje się pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału zostanie ona ustanowiona. Art. 100. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb dokonywania podziałów nieruchomości oraz sposób sporządzania i rodzaje dokumentów wymaganych w tym postępowaniu. Rozdział 2 Scalanie i podział nieruchomości Art. 101. 1. Przepisy niniejszego rozdziału regulują sprawy scalania nieruchomości i ich ponownego podziału na działki gruntu. 2. Przepisy rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele inne niż rolne i leśne. 3. Przepisów rozdziału nie stosuje się do nieruchomości, które zostały objęte postępowaniem scaleniowym na podstawie ustawy o scalaniu i wymianie gruntów. Art. 102. 1. Gmina może dokonać scalenia i podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 101 ust. 1. Szczegółowe warunki scalenia i podziału nieruchomości określa plan miejscowy. 2. Scalenia i podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli są one położone w granicach obszarów ustalonych w trybie art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym albo gdy o scalenie i podział wystąpią właściciele lub użytkownicy wieczyści posiadający, z zastrzeżeniem ust. 4, ponad 50% powierzchni gruntów objętych scaleniem i podziałem. 3. O przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości decyduje rada gminy w drodze uchwały, określając w niej granice zewnętrzne gruntów objętych scaleniem i podziałem. 4. Zabudowane części nieruchomości mogą być objęte uchwałą, o której mowa w ust. 3, za zgodą ich właścicieli lub użytkowników wieczystych. 5. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta składa we właściwym sądzie wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej przystąpienia do scalenia i podziału nieruchomości, a gdy nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej, o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów odpisu uchwały, o której mowa w ust. 3. Art. 103. 1. Właściciele i użytkownicy wieczyści oraz samoistni posiadacze nieruchomości objętych scaleniem i podziałem są uczestnikami postępowania w sprawie scalenia i podziału. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta powiadamia ich o wszczęciu postępowania, chyba że mimo dołożenia należytej staranności adres tych osób nie został ustalony. Przepis art. 113 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 2. Właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości objętych scaleniem i podziałem mogą wybrać ze swojego grona radę uczestników scalenia w liczbie do 10 osób. Rada ta posiada uprawnienia opiniodawcze. 3. Projekt uchwały rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości podlega zaopiniowaniu przez radę uczestników scalenia oraz wyłożeniu do wglądu uczestnikom postępowania na okres 21 dni, w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu projektu uchwały do wglądu zawiadamia się na piśmie uczestników postępowania. 4. W okresie kiedy projekt uchwały wyłożony jest do wglądu, uczestnicy postępowania mogą składać na piśmie wnioski, uwagi i zastrzeżenia do tego projektu. We wnioskach uczestnicy postępowania mogą wskazywać działki gruntu, które chcieliby otrzymać w zamian za dotychczas posiadane nieruchomości objęte scaleniem i podziałem. Złożone wnioski, uwagi i zastrzeżenia podlegają zaopiniowaniu przez radę uczestników scalenia. 5. O sposobie załatwienia wniosków, uwag i zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, rozstrzyga rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. O sposobie rozstrzygnięcia zawiadamia się na piśmie uczestników postępowania, którzy złożyli wnioski, uwagi i zastrzeżenia, doręczając im wyciąg z uchwały. 6. Koszty związane ze scaleniem i podziałem nieruchomości ponoszą uczestnicy postępowania proporcjonalnie do powierzchni posiadanych przez nich nieruchomości objętych scaleniem i podziałem. Art. 104. 1. Rada gminy podejmuje uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości. Czynności związane z przeprowadzeniem postępowania w sprawie scalenia i podziału wykonuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. 2. Uchwała rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości powinna zawierać: 1) opracowane geodezyjnie granice gruntów objętych scaleniem i podziałem, 2) wypis i wyrys z planu miejscowego, 3) geodezyjny projekt scalenia i podziału nieruchomości, 4) rejestr nieruchomości, z wykazaniem ich stanu dotychczasowego oraz stanu nowego po scaleniu i podziale, w tym nieruchomości przyznanych uczestnikom postępowania w zamian za nieruchomości będące ich własnością lub pozostające w użytkowaniu wieczystym przed scaleniem i podziałem, 5) rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w art. 105 ust. 2 i 5, 6) ustalenia co do rodzaju urządzeń infrastruktury technicznej planowanych do wybudowania, terminy ich budowy oraz źródła finansowania, 7) ustalenia co do wysokości, terminu i sposobu zapłaty opłat adiacenckich, 8) rozstrzygnięcia o sposobie załatwienia wniosków, uwag i zastrzeżeń, złożonych przez uczestników postępowania. 3. Uchwała, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do: 1) zamknięcia istniejących ksiąg wieczystych, 2) założenia nowych ksiąg wieczystych i ujawnienia w nich praw do nieruchomości powstałych w wyniku scalenia i podziału, 3) ujawnienia nowego stanu prawnego nieruchomości w katastrze nieruchomości, 4) wyznaczenia i utrwalenia na gruncie granic nieruchomości powstałych w wyniku scalenia i podziału, 5) wprowadzenia uczestników postępowania na nowe nieruchomości. 4. Wnioski o dokonanie czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, składa wójt, burmistrz albo prezydent miasta. 5. Obciążenia na nieruchomościach objętych scaleniem i podziałem przenosi się do nowo założonych ksiąg wieczystych. 6. Uchwała, o której mowa w ust. 1, nie narusza praw osób trzecich ustanowionych na nieruchomościach objętych scaleniem i podziałem. Art. 105. 1. Powierzchnię każdej nieruchomości objętej scaleniem i podziałem pomniejsza się o powierzchnię niezbędną do wydzielenia działek gruntu pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących. Pomniejszenie to następuje proporcjonalnie do powierzchni wszystkich nieruchomości objętych scaleniem i podziałem oraz do ogólnej powierzchni działek gruntu wydzielonych pod nowe drogi i pod poszerzenie dróg istniejących. 2. W zamian za nieruchomości objęte scaleniem i podziałem każdy z dotychczasowych właścicieli lub użytkowników wieczystych otrzymuje, z zastrzeżeniem ust. 3, odpowiednio na własność lub w użytkowanie wieczyste, nieruchomości składające się z takiej liczby działek gruntu wydzielonych w wyniku scalenia i podziału, których łączna powierzchnia jest równa powierzchni dotychczasowej jego nieruchomości, pomniejszonej zgodnie z przepisem ust. 1. Jeżeli nie ma możliwości przydzielenia nieruchomości o powierzchni w pełni równoważnej, za różnicę powierzchni dokonuje się odpowiednich dopłat w gotówce. 3. Jeżeli nieruchomości objęte scaleniem i podziałem są położone w granicach obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, właściciele lub użytkownicy wieczyści nieruchomości mogą otrzymać od gminy, na ich wniosek, zamiast nowo wydzielonych nieruchomości zapłatę w wysokości uzgodnionej z zarządem gminy. 4. Działki gruntu wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących przechodzą z mocy prawa na własność gminy, a ustanowione na tych działkach prawo użytkowania wieczystego wygasa z dniem wejścia w życie uchwały rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości. 5. Służebności gruntowe ustanowione na nieruchomościach objętych scaleniem i podziałem podlegają zniesieniu, jeżeli stały się zbędne do korzystania z nowo wydzielonych nieruchomości. Art. 106. 1. Za działki gruntu, o których mowa w art. 105 ust. 4, a także za urządzenia, których właściciele lub użytkownicy wieczyści nie mogli odłączyć od gruntu, oraz za drzewa i krzewy gmina wypłaca odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielami lub użytkownikami wieczystymi a zarządem gminy. Jeżeli nie dojdzie do uzgodnienia, odszkodowanie ustala się według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca gmina. 2. Jeżeli w skład nieruchomości objętych scaleniem i podziałem wchodzą nieruchomości o nie ustalonym stanie prawnym, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, wpłaca się do depozytu sądowego. 3. Gmina jest zobowiązana do wybudowania na gruntach objętych uchwałą o scaleniu i podziale nieruchomości niezbędnych urządzeń infrastruktury technicznej, stosownie do przepisu art. 104 ust. 2 pkt 6. Koszty wybudowania tych urządzeń nie mogą obciążać uczestników postępowania, chyba że na mocy zawartego z gminą porozumienia strony postanowią inaczej. Art. 107. 1. Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału, są zobowiązane do wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50% wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, o których mowa w art. 106 ust. 1, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie. 2. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. 3. Terminy i sposób wnoszenia opłat adiacenckich ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokółu uzgodnień. W razie niedojścia do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości. Termin ustalony w uchwale nie może być krótszy niż termin wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej. Art. 108. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb ustalania granic zewnętrznych gruntów oraz granic nieruchomości objętych scaleniem i podziałem, przeprowadzania scalenia i podziału tych nieruchomości, zamiany własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości objętych scaleniem i podziałem na własność lub użytkowanie wieczyste nowo wydzielonych nieruchomości, wyboru i działania rady uczestników scalenia, 2) szczegółowe zasady i tryb ustalania opłat adiacenckich oraz rozliczania kosztów scalenia i podziału, 3) sposób sporządzania i rodzaje dokumentów niezbędnych w postępowaniu związanym ze scaleniem i podziałem nieruchomości. Rozdział 3 Prawo pierwokupu nieruchomości Art. 109. 1. Gminie przysługuje prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży: 1) nie zabudowanej nieruchomości nabytej uprzednio przez sprzedawcę od Skarbu Państwa lub gminy, 2) prawa użytkowania wieczystego nie zabudowanej nieruchomości gruntowej, 3) nieruchomości położonej na obszarze przeznaczonym w planie miejscowym na cele publiczne, 4) nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub prawa użytkowania wieczystego takiej nieruchomości. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do nieruchomości przeznaczonych z planach miejscowych lub w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na cele rolne i leśne. 3. Prawo pierwokupu nie przysługuje, jeżeli: 1) sprzedaż nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego następuje na rzecz osób bliskich dla sprzedawcy, 2) sprzedaż nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego następuje między osobami prawnymi tego samego kościoła lub związku wyznaniowego, 3) prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione jako odszkodowanie lub rekompensata za utratę własności nieruchomości, 4) prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione w wyniku zamiany własności nieruchomości, 5) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, prawo pierwokupu nie zostało ujawnione w księdze wieczystej. 4. Prawo pierwokupu wykonuje zarząd gminy. Art. 110. 1. Sprzedaż nieruchomości, o których mowa w art. 109, oraz prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości może nastąpić, jeżeli zarząd gminy nie wykona prawa pierwokupu. 2. Prawo pierwokupu może być wykonane w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez zarząd gminy zawiadomienia o treści umowy sprzedaży. 3. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży jest zobowiązany do zawiadomienia zarządu gminy o treści umowy, stosownie do przepisu ust. 2. 4. Zarząd gminy wykonuje prawo pierwokupu przez złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego u notariusza, o którym mowa w ust. 3. W przypadku gdyby złożenie oświadczenia u tego notariusza było niemożliwe lub napotykało poważne trudności, może być ono złożone u innego notariusza. Z chwilą złożenia oświadczenia: 1) nieruchomość staje się własnością gminy, jeżeli wykonanie prawa pierwokupu dotyczyło sprzedaży nieruchomości, 2) prawo użytkowania wieczystego wygasa, jeżeli wykonanie prawa pierwokupu dotyczyło sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność gminy, 3) gmina uzyskuje prawo użytkowania wieczystego, jeżeli wykonanie prawa pierwokupu dotyczyło sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa. 5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, notariusz doręcza sprzedawcy. Art. 111. Prawo pierwokupu wykonuje się po cenie ustalonej między stronami w umowie sprzedaży. Rozdział 4 Wywłaszczanie nieruchomości Art. 112. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 125 i 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne. 2. Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. 3. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy. 4. Organem właściwym w sprawach wywłaszczenia jest wojewoda. Art. 113. 1. Nieruchomość może być wywłaszczona tylko na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz gminy. 2. Nieruchomość stanowiąca własność Skarbu Państwa nie może być wywłaszczona. Nie dotyczy to wywłaszczenia prawa użytkowania wieczystego oraz ograniczonych praw rzeczowych obciążających nieruchomość. 3. Wywłaszczeniem może być objęta cała nieruchomość albo jej część. Jeżeli wywłaszczeniem jest objęta część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystywania na dotychczasowe cele, na żądanie właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości nabywa się tę część w drodze umowy na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy, w zależności od tego, na czyją rzecz następuje wywłaszczenie. 4. Jeżeli nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, przy jej wywłaszczeniu przyjmuje się inne dokumenty stwierdzające prawa do nieruchomości oraz dane z katastru nieruchomości. Art. 114. 1. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między wojewodą a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna. 2. W przypadku wywłaszczania nieruchomości na wniosek gminy rokowania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza zarząd gminy. Art. 115. 1. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego na rzecz Skarbu Państwa następuje z urzędu, a na rzecz gminy - na wniosek zarządu gminy. 2. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego może nastąpić po bezskutecznym upływie dwumiesięcznego terminu do zawarcia umowy, o której mowa w art. 114, wyznaczonego przez wojewodę na piśmie właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, a także osobie, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe na tej nieruchomości. Termin ten liczy się od dnia zakończenia rokowań. 3. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego następuje z dniem doręczenia zawiadomienia stronom. 4. Odmowa wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, o które wystąpił zarząd gminy, następuje w drodze decyzji. Art. 116. 1. We wniosku o wywłaszczenie należy określić: 1) nieruchomość z podaniem oznaczeń z księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz z katastru nieruchomości, 2) cel publiczny, do którego realizacji nieruchomość jest niezbędna, 3) powierzchnię nieruchomości, a jeżeli wywłaszczeniem ma być objęta tylko jej część - powierzchnię tej części i całej nieruchomości, 4) dotychczasowy sposób korzystania z nieruchomości i stan jej zagospodarowania, 5) lokale zamienne oraz sposób ich zapewnienia najemcom wywłaszczanych lokali, jeżeli najem został nawiązany przed dniem 12 listopada 1994 r. na podstawie decyzji administracyjnych o przydziale, 6) właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, a w razie braku danych umożliwiających określenie tych osób - władającego nieruchomością zgodnie z wpisem w katastrze nieruchomości, 7) osobę, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe na nieruchomości, 8) nieruchomość zamienną, jeżeli gmina taką oferuje, 9) inne okoliczności istotne w sprawie. 2. Do wniosku o wywłaszczenie należy dołączyć: 1) dokumenty z przebiegu rokowań, o których mowa w art. 114, 2) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zawierającą określenie granic zewnętrznych terenu niezbędnego do realizacji celu publicznego, na który nieruchomość ma być wywłaszczona, 3) mapę z rejestrem nieruchomości objętych wnioskiem o wywłaszczenie lub mapę z podziałem i rejestrem nieruchomości oraz decyzję zatwierdzającą ten podział, jeżeli wniosek o wywłaszczenie dotyczy tylko części nieruchomości, 4) pełny odpis z księgi wieczystej założonej dla nieruchomości objętej wnioskiem o wywłaszczenie albo zaświadczenie o stanie prawnym, jaki wynika ze zbioru dokumentów, 5) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 4, zaświadczenie właściwego sądu stwierdzające, że nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej lub że nie jest dla niej prowadzony zbiór dokumentów, 6) wypis i wyrys z katastru nieruchomości. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego z urzędu. Art. 117. 1. Wojewoda składa w sądzie wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, a jeżeli nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej - o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów zawiadomienia o wszczęciu tego postępowania. 2. Jeżeli wywłaszczenie nie doszło do skutku, wojewoda jest obowiązany wystąpić niezwłocznie o wykreślenie z księgi wieczystej wpisu o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego. Art. 118. 1. Po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego wojewoda przeprowadza rozprawę administracyjną. 2. W postępowaniu wywłaszczeniowym nie stosuje się przepisów o ugodzie administracyjnej. Art. 119. 1. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości, poza elementami określonymi w art. 107 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, powinna zawierać: 1) ustalenie, na jakie cele nieruchomość jest wywłaszczana, 2) określenie przedmiotu wywłaszczenia przez podanie oznaczenia nieruchomości według księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz według katastru nieruchomości, 3) określenie praw podlegających wywłaszczeniu, 4) wskazanie właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, a w razie braku danych umożliwiających ustalenie tych osób - władającego nieruchomością zgodnie z wpisem w katastrze nieruchomości, 5) wskazanie osoby, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe na nieruchomości, 6) zobowiązanie do zapewnienia lokali, o których mowa w art. 116 ust. 1 pkt 5. 2. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są nieobecne lub niezdolne do czynności prawnych, stosuje się art. 34 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 120. Jeżeli zachodzi potrzeba zapobieżenia niebezpieczeństwu, wystąpieniu szkody lub niedogodnościom, jakie mogą powstać dla właścicieli albo użytkowników wieczystych nieruchomości sąsiednich wskutek wywłaszczenia lub innego niż dotychczas zagospodarowania wywłaszczonej nieruchomości, w decyzji o wywłaszczeniu ustanawia się niezbędne służebności oraz ustala obowiązek budowy i utrzymania odpowiednich urządzeń zapobiegających tym zdarzeniom lub okolicznościom. Obowiązek budowy i utrzymania odpowiednich urządzeń ciąży na występującym z wnioskiem o wywłaszczenie. Art. 121. 1. Przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stała się ostateczna. 2. Przejście prawa użytkowania wieczystego na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy następuje z dniem , w którym decyzja o wywłaszczeniu tego prawa stała się ostateczna, jeżeli prawo użytkowania wieczystego było ustanowione na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność innej osoby niż ta, na rzecz której nastąpiło wywłaszczenie. 3. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej wygasa z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu tego prawa stała się ostateczna, jeżeli prawo użytkowania wieczystego było ustanowione na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność osoby, na rzecz której nastąpiło wywłaszczenie. 4. Wywłaszczoną nieruchomość do czasu jej wykorzystania na cel, na który nastąpiło wywłaszczenie, oddaje się w dzierżawę poprzedniemu właścicielowi na jego wniosek. Art. 122. 1. W przypadkach określonych w art. 108 Kodeksu postępowania administracyjnego wojewoda może, w drodze decyzji, udzielić osobie, która będzie realizowała cel publiczny, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości po wydaniu decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, jeżeli zwłoka w jej zajęciu uniemożliwiałaby realizację celu publicznego, na który nieruchomość została wywłaszczona. Decyzji tej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, wydanie decyzji o wywłaszczeniu wymagałoby uprzedniego dokonania podziału nieruchomości, decyzji zatwierdzającej projekt podziału może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 123. Ostateczna decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. Wpisu dokonuje się na wniosek wojewody lub na wniosek zarządu gminy, jeżeli nieruchomość została wywłaszczona na rzecz gminy. Art. 124. 1. Wojewoda może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. 2. Zezwolenie może być udzielone z urzędu albo na wniosek zarządu gminy, innej osoby lub jednostki organizacyjnej. 3. Udzielenie zezwolenia powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań. 4. Na osobie lub jednostce organizacyjnej występującej o zezwolenie ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4. 5. Jeżeli założenie lub przeprowadzenie ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, uniemożliwia właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości dalsze prawidłowe korzystanie z nieruchomości w sposób dotychczasowy albo w sposób zgodny z jej dotychczasowym przeznaczeniem, właściciel lub użytkownik wieczysty może żądać, aby odpowiednio wojewoda lub występujący z wnioskiem o zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, nabył od niego na rzecz Skarbu Państwa, w drodze umowy, własność albo użytkowanie wieczyste nieruchomości. 6. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany udostępnić nieruchomość w celu wykonania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem awarii ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1. 7. Decyzja ostateczna, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. Wpisu dokonuje się na wniosek wojewody lub zarządu gminy, jeżeli zezwolenie było udzielone na wniosek gminy. Art. 125. Wojewoda może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu kopalin stanowiących własność Skarbu Państwa w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Przepisy art. 124 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. Art. 126. 1. W przypadku siły wyższej lub nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu znacznej szkody, wojewoda może udzielić, w drodze decyzji, zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. 2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 3. Po upływie okresu, na który nastąpiło zajęcie nieruchomości, wojewoda jest obowiązany doprowadzić nieruchomość do stanu poprzedniego. Gdyby przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4. 4. Jeżeli na skutek czasowego zajęcia nieruchomości właściciel lub użytkownik wieczysty nie będzie mógł korzystać z nieruchomości w sposób dotychczasowy lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, może żądać, aby wojewoda nabył od niego na rzecz Skarbu Państwa własność lub użytkowanie wieczyste nieruchomości w drodze umowy. Art. 127. Przepisy art. 124-126 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu. Rozdział 5 Odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości Art. 128. 1. Wywłaszczenie własności nieruchomości lub innego prawa następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości wywłaszczonej nieruchomości lub wartości tego prawa. 2. Jeżeli na wywłaszczanej nieruchomości lub prawie użytkowania wieczystego tej nieruchomości są ustanowione inne prawa rzeczowe, odszkodowanie zmniejsza się o kwotę równą wartości tych praw. 3. Jeżeli na wywłaszczanej nieruchomości, stanowiącej własność gminy, jest ustanowione prawo użytkowania wieczystego, odszkodowanie zmniejsza się o kwotę równą wartości tego prawa. 4. Odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu. Art. 129. 1. Odszkodowanie ustala wojewoda w drodze decyzji. Decyzja powinna być wydana w terminie miesiąca od dnia wydania decyzji o wywłaszczeniu. 2. Decyzja o odszkodowaniu powinna zawierać w szczególności dane wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 2-5, a ponadto ustalać wysokość przyznanego odszkodowania. 3. Jeżeli w ramach odszkodowania została przyznana nieruchomość zamienna, w decyzji o odszkodowaniu podaje się dodatkowo oznaczenie nieruchomości zamiennej według treści księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości, jej wartość oraz wysokość dopłaty. 4. Wojewoda może orzec w jednej decyzji o wywłaszczeniu i o odszkodowaniu. Art. 130. 1. Wysokość odszkodowania ustala się według stanu wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu i według jej wartości w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. 2. Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości. Art. 131. 1. W ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna. 2. Nieruchomość zamienną przyznaje się z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa lub z gminnego zasobu nieruchomości, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz gminy. 3. Nieruchomość zamienna może być przyznana, w porozumieniu z Prezesem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa. 4. Różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną. 5. Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. Art. 132. 1. Zapłata odszkodowania następuje jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna. 2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Wysokość odszkodowania ustalona w decyzji o odszkodowaniu podlega waloryzacji na dzień jego zapłaty. 4. Za zgodą osoby uprawnionej do odszkodowania wojewoda może ustalić inny niż określony w ust. 1-3 sposób zapłaty przyznanego odszkodowania. 5. Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości oraz za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120, a także do zapewnienia nieruchomości zamiennej jest zobowiązany wojewoda, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, albo zarząd gminy, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz gminy. 6. Zapłata odszkodowania za szkody powstałe wskutek zdarzeń wymienionych w art. 124 i 125 obciąża osobę lub jednostkę organizacyjną, która uzyskała zezwolenie odpowiednio na założenie lub przeprowadzenie ciągów, przewodów i urządzeń albo zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu kopalin. 7. Do zapłaty odszkodowania za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 126, jest zobowiązany wojewoda. Art. 133. Odszkodowanie wpłaca się do depozytu sądowego, jeżeli: 1) osoba uprawniona odmawia jego przyjęcia albo wypłata odszkodowania natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody lub 2) odszkodowanie za wywłaszczenie dotyczy nieruchomości nie posiadającej uregulowanego stanu prawnego. Art. 134. 1. Podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości. 2. Przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości uwzględnia się w szczególności jej rodzaj, położenie, sposób użytkowania, przeznaczenie w planie miejscowym, stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan zagospodarowania oraz aktualnie kształtujące się ceny w obrocie nieruchomościami. 3. Wartość rynkową nieruchomości określa się według aktualnego sposobu jej użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym, zgodne z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości. 4. Jeżeli przeznaczenie nieruchomości, w planie miejscowym, zgodnie z celem wywłaszczenia, powoduje zwiększenie jej wartości, wartość rynkową nieruchomości określa się według alternatywnego sposobu użytkowania wynikającego z tego przeznaczenia. Art. 135. 1. Jeżeli ze względu na rodzaj nieruchomości nie można określić jej wartości rynkowej, gdyż tego rodzaju nieruchomości nie występują w obrocie, określa się jej wartość odtworzeniową. 2. Przy określaniu wartości odtworzeniowej nieruchomości, oddzielnie określa się wartość gruntu i oddzielnie wartość jego części składowych. 3. Przy określaniu wartości gruntu stosuje się przepisy art. 134 ust. 2-4. 4. Przy określaniu wartości budynków lub ich części, budowli, urządzeń infrastruktury technicznej i innych urządzeń szacuje się koszt ich odtworzenia, z uwzględnieniem stopnia zużycia. 5. Przy określaniu wartości drzewostanu leśnego albo zadrzewień, jeżeli w drzewostanie znajdują się materiały użytkowe, szacuje się wartość drewna znajdującego się w tym drzewostanie. Jeżeli w drzewostanie nie występuje materiał użytkowy lub wartość drewna, które może być pozyskane, jest niższa od kosztów zalesienia i pielęgnacji drzewostanu, szacuje się koszty zalesienia oraz koszty pielęgnacji drzewostanu do dnia wywłaszczenia. 6. Przy określaniu wartości plantacji kultur wieloletnich szacuje się koszty założenia plantacji i jej pielęgnacji do czasu pierwszych zbiorów oraz wartość utraconych pożytków w okresie od dnia wywłaszczenia do dnia zakończenia pełnego plonowania. Sumę kosztów i wartość utraconych pożytków zmniejsza się o sumę rocznych odpisów amortyzacyjnych, wynikającą z okresu wykorzystania plantacji od pierwszego roku plonowania do dnia wywłaszczenia. 7. Przy określaniu wartości zasiewów, upraw i innych zbiorów jednorocznych szacuje się wartość przewidywanych plonów według cen kształtujących się w obrocie rynkowym, zmniejszając ją o wartość nakładów koniecznych w związku ze zbiorem tych plonów. Rozdział 6 Zwrot wywłaszczonych nieruchomości Art. 136. 1. Nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na cel inny niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, chyba że poprzedni właściciel lub jego następca prawny nie złożą wniosku o zwrot nieruchomości. 2. W razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego następcę prawnego o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. 3. Poprzedni właściciel lub jego następca prawny mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do wojewody, zawiadamiając o tym właściwy organ. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do części nieruchomości nabytej w drodze umowy zgodnie z art. 113 ust. 3. 5. W przypadku niezłożenia wniosku o zwrot wywłaszczonej nieruchomości lub jej części w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o możliwości zwrotu, uprawnienie do zwrotu nieruchomości lub jej części wygasa. Art. 137. 1. Nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, jeżeli: 1) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu albo 2) utraciła moc decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a cel ten nie został zrealizowany. 2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, cel wywłaszczenia został zrealizowany tylko na części wywłaszczonej nieruchomości, zwrotowi podlega pozostała część. Art. 138. 1. Jeżeli nieruchomość lub jej część podlegająca zwrotowi została oddana w trwały zarząd lub została obciążona prawem użytkowania, prawa te wygasają z dniem, w którym decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości stała się ostateczna. Przepis art. 90 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Umowa najmu, dzierżawy lub użyczenia zwracanej nieruchomości wygasa z upływem 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości stała się ostateczna. Art. 139. Nieruchomość wywłaszczona podlega zwrotowi w stanie, w jakim znajduje się w dniu jej zwrotu. Art. 140. 1. W razie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, poprzedni właściciel lub jego następca prawny zwraca Skarbowi Państwa lub gminie, w zależności od tego, kto jest właścicielem nieruchomości w dniu zwrotu, wypłacone odszkodowanie, a także nieruchomość zamienną, jeżeli była przyznana w ramach odszkodowania. Zwrotowi podlegają również kwoty potrącone z odszkodowania na spłatę zobowiązań wobec Skarbu Państwa lub wobec gminy. 2. Odszkodowanie oraz kwoty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji, z tym że ich wysokość po waloryzacji, z zastrzeżeniem art. 217 ust. 2, nie może być większa niż wartość rynkowa nieruchomości w dniu zwrotu, a jeżeli ze względu na rodzaj nieruchomości nie można określić jej wartości rynkowej, nie może być większa niż jej wartość odtworzeniowa. 3. W razie zmniejszenia się albo zwiększenia wartości nieruchomości wskutek działań podjętych na nieruchomości po jej wywłaszczeniu, zwaloryzowane odszkodowanie podlega odpowiednio zmniejszeniu lub zwiększeniu o kwotę równą różnicy wartości ustalonej na dzień zwrotu. Przy ustalaniu różnicy wartości przyjmuje się stan nieruchomości z dnia wywłaszczenia oraz stan nieruchomości z dnia zwrotu. 4. Ustalenie stopnia zmniejszenia albo zwiększenia wartości nieruchomości następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego. 5. Jeżeli zwrot odszkodowania polega na zwrocie nieruchomości zamiennej, za zwaloryzowane odszkodowanie przyjmuje się aktualną w dniu zwrotu wartość tej nieruchomości. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 6. Koszty postępowania o zwrot nieruchomości ponosi odpowiednio Skarb Państwa albo gmina w zależności od tego, któremu z tych podmiotów odszkodowanie jest zwracane. Art. 141. 1. Należności, o których mowa w art. 140, mogą być, na wniosek poprzedniego właściciela albo jego następcy prawnego, rozłożone na raty, nie dłużej niż na 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości. 2. Wierzytelności Skarbu Państwa lub gminy z tytułu, o którym mowa w ust. 1, podlegają stosownemu zabezpieczeniu. Jeżeli zabezpieczenie polega na ustanowieniu hipoteki na nieruchomości, decyzja o zwrocie stanowi podstawę wpisu hipoteki do księgi wieczystej. 3. Należności, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. 4. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie należności stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. Art. 142. O zwrocie wywłaszczonych nieruchomości, zwrocie odszkodowania, w tym także nieruchomości zamiennej oraz o rozliczeniach z tytułu zwrotu i terminach zwrotu orzeka wojewoda w drodze decyzji. Rozdział 7 Udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej Art. 143. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości bez względu na ich rodzaj i położenie, jeżeli urządzenia infrastruktury technicznej zostały wybudowane z udziałem środków Skarbu Państwa lub gminy, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne. 2. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie albo modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych. Art. 144. 1. Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także do użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Art. 145. 1. Zarząd gminy może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po urządzeniu lub modernizacji drogi albo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. 2. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia urządzenia lub modernizacji drogi albo od stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. Art. 146. 1. Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. 2. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. 3. Wartość nieruchomości przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określają rzeczoznawcy majątkowi, według stanu i cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Art. 147. 1. Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Art. 148. 1. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. 2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. 4. Na poczet opłaty adiacenckiej zalicza się wartość świadczeń wniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w gotówce lub w naturze, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. DZIAŁ IV Wycena nieruchomości Rozdział 1 Określanie wartości nieruchomości Art. 149. Przepisy niniejszego działu stosuje się do wszystkich nieruchomości, bez względu na ich rodzaj, położenie i przeznaczenie w planie miejscowym, a także bez względu na podmiot własności, z wyłączeniem określania wartości nieruchomości w związku z realizacją ustawy o scalaniu i wymianie gruntów. Art. 150. 1. W wyniku wyceny nieruchomości dokonuje się: 1) określenia wartości rynkowej, 2) określenia wartości odtworzeniowej, 3) ustalenia wartości katastralnej. 2. Wartość rynkową określa się dla nieruchomości, które są lub mogą być przedmiotem obrotu. 3. Wartość odtworzeniową określa się dla nieruchomości, które ze względu na obecne użytkowanie lub przeznaczenie nie są lub nie mogą być przedmiotem obrotu rynkowego, a także jeżeli wymagają tego przepisy szczególne. 4. Wartość katastralną nieruchomości ustala się dla nieruchomości, o których mowa w przepisach o podatku od nieruchomości. Zasady i tryb ustalania tej wartości regulują przepisy rozdziału 2 niniejszego działu. 5. Określenia wartości wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w art. 161 dokonują rzeczoznawcy majątkowi. o których mowa w przepisach rozdziału 1 działu V. Art. 151. 1. Wartość rynkową nieruchomości stanowi jej przewidywana cena, możliwa do uzyskania na rynku, ustalona z uwzględnieniem cen transakcyjnych uzyskanych przy spełnieniu następujących warunków: 1) strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej oraz miały stanowczy zamiar zawarcia umowy, 2) upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do wynegocjowania warunków umowy. 2. Wartość odtworzeniowa nieruchomości jest równa kosztom jej odtworzenia, z uwzględnieniem stopnia zużycia. Art. 152. 1. Sposoby określania wartości nieruchomości, stanowiące podejście do ich wyceny, są uzależnione od przyjętych rodzajów czynników wpływających na wartość nieruchomości. 2. Wyceny nieruchomości dokonuje się przy zastosowaniu podejść: porównawczego, dochodowego lub kosztowego, albo mieszanego, zawierającego elementy podejść poprzednich. Art. 153. 1. Podejście porównawcze polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Wartość nieruchomości koryguje się ze względu na cechy różniące te nieruchomości i ustala z uwzględnieniem zmian poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się, jeżeli są znane ceny nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianych. 2. Podejście dochodowe polega na określaniu wartości nieruchomości przy założeniu, że jej nabywca zapłaci za nią cenę, której wysokość uzależni od przewidywanego dochodu, jaki uzyska z nieruchomości. Stosuje się je przy wycenie nieruchomości przynoszących lub mogących przynieść dochód. 3. Podejście kosztowe polega na określaniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada kosztom jej odtworzenia, pomniejszonym o wartość zużycia nieruchomości. Przy podejściu tym określa się oddzielnie koszt nabycia gruntu i koszt odtworzenia jego części składowych. Art. 154. Wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, funkcję wyznaczoną dla niej w planie miejscowym, stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan jej zagospodarowania oraz dostępne dane o cenach nieruchomości podobnych. Art. 155. 1. Przy szacowaniu nieruchomości wykorzystuje się wszelkie dostępne dane o nieruchomościach, zawarte w szczególności w: 1) księgach wieczystych, 2) katastrze nieruchomości, 3) ewidencji sieci uzbrojenia terenu, 4) tabelach taksacyjnych i na mapach taksacyjnych tworzonych na podstawie art. 169, 5) planach miejscowych, 6) wykazach prowadzonych przez urzędy skarbowe, 7) umowach, orzeczeniach, decyzjach i innych dokumentach, będących podstawą wpisu do ksiąg wieczystych, rejestrów wchodzących w skład operatu katastralnego, a także do wyciągów z operatów szacunkowych przekazywanych do katastru. 2. Wykorzystane w operacie szacunkowym dane, o których mowa w ust. 1, mogą mieć formę wypisów i wyrysów, poświadczonych przez rzeczoznawcę majątkowego. 3. Właściwe organy oraz sądy są obowiązane udostępniać rzeczoznawcom majątkowym dane, o których mowa w ust. 1. Art. 156. Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Art. 157. W razie istotnych rozbieżności w opiniach o wartości tej samej nieruchomości, sporządzonych przez rzeczoznawców majątkowych, oceny prawidłowości tych wycen dokonuje organizacja zawodowa rzeczoznawców majątkowych. Art. 158. Rzeczoznawcy majątkowi przekazują, z uwzględnieniem art. 175 ust. 3, organom prowadzącym kataster nieruchomości wyciągi z wykonanych przez siebie operatów szacunkowych, zawierające opisy nieruchomości oraz ich wartości, w terminie 3 miesięcy od dnia ich sporządzenia. Art. 159. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wyceny nieruchomości oraz zasady i tryb sporządzania operatu szacunkowego. Rozdział 2 Powszechna taksacja nieruchomości Art. 160. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości, dla których ustala się wartość katastralną. Art. 161. 1. Powszechna taksacja nieruchomości ma na celu ustalanie wartości katastralnej nieruchomości i jest przeprowadzana, na podstawie niniejszej ustawy oraz odrębnych przepisów, przez organy prowadzące kataster nieruchomości. 2. Wartość katastralną nieruchomości ustala się na podstawie oszacowania nieruchomości reprezentatywnych dla poszczególnych rodzajów nieruchomości na obszarze danej gminy. Do ustalania wartości tych nieruchomości stosuje się przepisy rozdziału 1 niniejszego działu. Jeżeli nieruchomości reprezentatywne były przedmiotem obrotu, wartość katastralną ustala się z wykorzystaniem cen transakcyjnych tych nieruchomości. 3. Czynności szacowania nieruchomości reprezentatywnych w celu ustalenia wartości katastralnej, a także w celu sporządzenia map taksacyjnych i tabel taksacyjnych, wykonują rzeczoznawcy majątkowi. Art. 162. 1. Wartość katastralne, ustalone w procesie powszechnej taksacji nieruchomości, powinny uwzględniać różnice, jakie występują między poszczególnymi nieruchomościami oraz zbliżenie do wartości rynkowej możliwe do uzyskania przy zastosowaniu zasad przyjętych dla masowej wyceny. 2. Wartości katastralne wykorzystuje się do ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, a także w zakresie określonym niniejszą ustawą albo przepisami odrębnych ustaw, przy określaniu wartości nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, albo przy wykonywaniu czynności urzędowych, do których wykonania niezbędne jest określenie wartości nieruchomości. Art. 163. 1. Powszechną taksację nieruchomości przeprowadza się okresowo. Termin rozpoczęcia oraz zakończenia powszechnej taksacji nieruchomości, a także źródła jej finansowania, określi odrębna ustawa. 2. W okresach rocznych dzielących przeprowadzanie kolejnych powszechnych taksacji nieruchomości ustalone w wyniku poprzedniej powszechnej taksacji wartości katastralne przeszacowuje się, stosując wskaźniki cen nieruchomości, o których mowa w art. 5. 3. Rada gminy może podjąć uchwałę o przeprowadzeniu na koszt gminy powszechnej taksacji nieruchomości w okresie między terminami ustalonymi w ustawie, o której mowa w ust. 1, jednak nie częściej niż co 3 lata. Art. 164. 1. Podstawą do ustalenia wartości katastralnej poszczególnych nieruchomości są mapy taksacyjne i tabele taksacyjne. 2. Wartość katastralną nieruchomości ustala się dla całych nieruchomości lub ich części, jeżeli zostały wyodrębnione jako przedmioty opodatkowania w przepisach o podatku od nieruchomości. 3. Jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze więcej niż jednej gminy, wartość katastralną ustala się odrębnie dla każdej części nieruchomości położonej w każdej z tych gmin. 4. Jeżeli zachodzi potrzeba zastosowania kilku podejść w celu ustalenia wartości katastralnej tej samej nieruchomości, wartość tę ustala się odrębnie dla każdej części nieruchomości, dla której zastosowano odrębne podejście. Art. 165. Wartość katastralną nieruchomości gruntowej stanowi wartość katastralna gruntu oraz wartość katastralna jego części składowych. Art. 166. 1. W celu ustalenia wartości katastralnej gruntu określa się dla stref wyodrębnionych, ze względu na podobne czynniki wpływające na wartość rynkową, jednostkowe wartości powierzchni gruntów położonych w tych strefach. 2. Jednostkowe wartości powierzchni gruntów w wyodrębnionych strefach przedstawia się na mapach taksacyjnych. 3. Wartość katastralną gruntu ustala się jako iloczyn powierzchni wykazanej w katastrze nieruchomości oraz wartości jednostkowej wykazanej na mapie taksacyjnej. Art. 167. 1. W celu ustalenia wartości katastralnej części składowych gruntu określa się jednostkowe wartości powierzchni tych części składowych w grupach, uwzględniając ich położenie oraz różnice, jakie między nimi występują. 2. Jednostkowe wartości powierzchni części składowych gruntu w wyodrębnionych grupach wykazuje się w tabelach taksacyjnych. 3. Wartość katastralną części składowych gruntu ustala się jako sumę wartości katastralnej poszczególnych obiektów składających się na te części. Wartość katastralną poszczególnych obiektów ustala się jako iloczyn ich powierzchni wykazanej w katastrze nieruchomości oraz wartości jednostkowej wykazanej w tabelach taksacyjnych. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do budynków oraz lokali stanowiących odrębny przedmiot własności. Art. 168. Przepisy art. 166 i 167 stosuje się również w razie konieczności ponownego ustalenia wartości katastralnej po przeprowadzeniu powszechnej taksacji nieruchomości. Art. 169. 1. Mapy taksacyjne i tabele taksacyjne sporządza organ prowadzący kataster nieruchomości na podstawie oszacowania nieruchomości reprezentatywnych, wykonanego przez rzeczoznawców majątkowych. 2. Organ prowadzący kataster nieruchomości, w porozumieniu z zarządem właściwej gminy, wykłada mapy taksacyjne i tabele taksacyjne do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni. Informację o wyłożeniu ogłasza się w formie obwieszczenia oraz w miejscowej prasie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, określając miejsce i termin wyłożenia wraz z pouczeniem o możliwości zgłaszania zarzutów. 3. Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą ustalenia wynikające z map i tabel taksacyjnych, może w okresie wyłożenia zgłaszać do nich zarzuty. 4. Organ prowadzący kataster nieruchomości rozpatruje zgłoszone zarzuty i przedstawia je radzie gminy właściwej dla miejsca położenia nieruchomości, wraz z propozycją rozstrzygnięcia, dołączając mapy i tabele taksacyjne. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie nadania mocy urzędowej mapom taksacyjnym i tabelom taksacyjnym, w której rozstrzyga również o sposobie załatwienia zgłoszonych zarzutów. 5. Stronie niezadowolonej ze sposobu załatwienia zgłoszonych zarzutów przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 6. Uchwała rady gminy w sprawie nadania mocy urzędowej mapom taksacyjnym i tabelom taksacyjnym podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Art. 170. 1. Organ prowadzący kataster orzeka, w drodze decyzji, o ustaleniu wartości katastralnej nieruchomości i jej wpisie w katastrze nieruchomości. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu. 3. Wartości katastralne nieruchomości ustalone na podstawie obowiązujących map i tabel taksacyjnych, wpisane w katastrze nieruchomości, uzyskują z datą ich wpisu moc danych urzędowych. 4. Wartości, o których mowa w ust. 3, mogą być aktualizowane na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego oraz innej osoby, na której ciąży obowiązek podatkowy, a także z urzędu, na podstawie indywidualnego oszacowania nieruchomości. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Art. 171. 1. Osoby, o których mowa w art. 170 ust. 4, są obowiązane dostarczyć organowi prowadzącemu kataster nieruchomości dokumenty i informacje dotyczące tej nieruchomości, niezbędne do przeprowadzenia powszechnej taksacji nieruchomości. 2. W razie niedostarczenia dokumentów i informacji, o których mowa w ust. 1, organ prowadzący kataster nieruchomości, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, ustala wartość katastralną tej nieruchomości na podstawie dostępnych dokumentów i informacji. Art. 172. 1. Naczelny organ administracji państwowej, właściwy w sprawach katastru nieruchomości, przeprowadza co roku na wybranych obszarach kontrolę powszechnej taksacji nieruchomości. 2. Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1, mogą stanowić podstawę do przeprowadzenia kolejnej powszechnej taksacji nieruchomości na wybranych obszarach. Art. 173. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania powszechnej taksacji nieruchomości i jej kontroli oraz rodzaje i wzory dokumentów stosowanych przy przeprowadzaniu taksacji. DZIAŁ V Działalność zawodowa w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami Rozdział 1 Rzeczoznawstwo majątkowe Art. 174. 1. Rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu. 3. Rzeczoznawca majątkowy ma prawo szacowania nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z gruntem. 4. Z zastrzeżeniem art. 230 ust. 2, osoby powoływane lub ustanawiane i wpisywane na listę biegłych sądowych z zakresy szacowania nieruchomości powinny posiadać uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie rozdziału 4 niniejszego działu. 5. Rzeczoznawca majątkowy nie może odmówić pełnienia funkcji biegłego sądowego. 6. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie szacowania nieruchomości, jeżeli czynności z tego zakresu będą wykonywane przez rzeczoznawców majątkowych. Art. 175. 1. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności szacowania nieruchomości zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości. 2. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych. 3. Rzeczoznawca majątkowy jest obowiązany wykorzystywać udostępnione dane, o których mowa w art. 155, z zachowaniem zasady poufności. W szczególności nie może przekazywać osobom trzecim informacji uzyskanych w toku wykonywania czynności szacowania nieruchomości, chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej. Art. 176. Rzeczoznawca majątkowy podlega wyłączeniu od udziału w szacowaniu nieruchomości, jeżeli zachodzą przesłanki wymienione w art. 24 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 177. 1. Uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadaje się osobie, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie za względu na wykonywany zawód, 3) posiada wyższe wykształcenie, 4) ukończyła studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości, 5) odbyła praktykę zawodową w zakresie wyceny nieruchomości, 6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła egzamin dający uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami. 3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości po spełnieniu warunków wymienionych w ust. 1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego. Art. 178. 1. Rzeczoznawca majątkowy nie wypełniający obowiązków, o których mowa w art. 175, podlega odpowiedzialności zawodowej. 2. Wobec rzeczoznawcy majątkowego mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej, następujące kary dyscyplinarne: 1) upomnienie, 2) nagana z wpisem do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych, 3) zawieszenie wykonywania uprawnień zawodowych na okres od 6 miesięcy do 1 roku, 4) zawieszenie wykonywania uprawnień zawodowych do czasu ponownego złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym, 5) pozbawienie uprawnień zawodowych z możliwością ubiegania się o ponowne ich nadanie po upływie 3 lat od dnia ich pozbawienia. 3. Pozbawienie uprawnień zawodowych następuje również w przypadku utraty zdolności do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 177 ust. 1 pkt 2. 4. Zawieszenie wykonywania lub pozbawienie uprawnień zawodowych może także nastąpić w razie niewykonywania czynności z zakresu szacowania nieruchomości przez okres dłuższy niż 5 lat od ostatniej czynności zawodowej. Rozdział 2 Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami Art. 179. 1. Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez pośredników na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Pośrednikiem w obrocie nieruchomościami jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu. 3. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, jeżeli pośrednictwo będzie wykonywane przez osoby posiadające licencje zawodowe. Art. 180. 1. Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami polega na wykonywaniu czynności zmierzających do zawarcia umów: 1) nabycia lub zbycia praw do nieruchomości, 2) nabycia lub zbycia własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, 3) najmu lub dzierżawy nieruchomości. 2. Pośrednik wykonuje czynności, o których mowa w ust. 1, osobiście lub przy pomocy innych osób działających pod jego nadzorem, ponosząc za ich czynności odpowiedzialność zawodową określoną w ustawie. 3. Zakres czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami określa umowa pośrednictwa zawarta między pośrednikiem a zamawiającym. 4. Przez umowę pośrednictwa pośrednik zobowiązuje się do dokonywania dla zamawiającego czynności zmierzających do zawarcia umów, o których mowa w ust. 1, a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty pośrednikowi wynagrodzenia. 5. Sposób ustalenia lub wysokość wynagrodzenia za czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami określa umowa pośrednictwa. W razie nieokreślenia wynagrodzenia w umowie, przysługuje wynagrodzenie zwyczajowo przyjęte w danych stosunkach. 6. Czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami mogą być wykonywane w stosunku do wszelkich nieruchomości, a także na rzecz wszystkich osób fizycznych i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. Art. 181. 1. Przy wykonywaniu działalności zawodowej pośrednik jest obowiązany stosować przepisy prawa i standardy zawodowe, kierować się zasadami etyki zawodowej, a czynności pośrednictwa wykonywać ze szczególną starannością właściwą dla ich zawodowego charakteru. Jest on także zobowiązany do kierowania się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności. 2. Pośrednik w obrocie nieruchomościami jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Art. 182. 1. Licencję zawodową pośrednika w obrocie nieruchomościami nadaje się osobie, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie za względu na wykonywany zawód, 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie, 4) ukończyła kurs kwalifikacyjny, 5) odbyła praktykę zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, 6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła egzamin uprawniający do otrzymania licencji zawodowej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami. 3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać licencję zawodową pośrednika w obrocie nieruchomościami po spełnieniu warunków wymienionych w ust. 1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego. Art. 183. 1. Pośrednik nie wypełniający obowiązków, o których mowa w art. 181, podlega odpowiedzialności zawodowej. 2. Wobec pośrednika mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej, następujące kary dyscyplinarne: 1) upomnienie, 2) nagana z wpisem do centralnego rejestru pośredników, 3) zawieszenie licencji zawodowej na okres od 6 miesięcy do roku, 4) zawieszenie licencji zawodowej do czasu ponownego zdania egzaminu z wynikiem pozytywnym, 5) pozbawienie licencji zawodowej z możliwością ubiegania się o ponowne jej nadanie po upływie 3 lat od dnia pozbawienia. 3. Pozbawienie licencji zawodowej następuje również w przypadku utraty zdolności do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 182 ust. 1 pkt 2. 4. Zawieszenie lub pozbawienie licencji zawodowej może także nastąpić w wypadku niewykonywania usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami przez okres dłuższy niż 5 lat od ostatniej czynności zawodowej. Rozdział 3 Zarządzanie nieruchomościami Art. 184. 1. Zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez zarządców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Zarządcą nieruchomości jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu. 3. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami, jeżeli zarządzanie będzie wykonywane przez osoby posiadające licencje zawodowe. Art. 185. 1. Zarządzanie nieruchomością, w rozumieniu niniejszej ustawy, polega na podejmowaniu wszelkich decyzji i dokonywaniu wszelkich czynności zmierzających do utrzymywania nieruchomości w stanie nie pogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem, jak również do uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. 2. Zarządca nieruchomości działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. 3. Zakres uprawnień i obowiązków zarządcy wynika z przepisów ustawy, z przepisów odrębnych ustaw oraz z umowy o zarządzanie nieruchomością. 4. Zarządca ma prawo do wynagrodzenia, którego wysokość określa umowa o zarządzanie nieruchomością. 5. Zarządca nie może czerpać innych korzyści z zarządzania nieruchomością oprócz wynagrodzenia, chyba że umowa o zarządzanie stanowi inaczej. Art. 186. 1. Przy wykonywaniu działalności zawodowej zarządca jest zobowiązany stosować przepisy prawa i standardy zawodowe, kierować się zasadami etyki zawodowej, a czynności zarządzania wykonywać ze szczególną starannością, właściwą dla ich zawodowego charakteru. Jest on także zobowiązany do kierowania się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności. 2. Zarządca nieruchomości jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Art. 187. 1. Licencję zawodową zarządcy nieruchomości nadaje się osobie, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie za względu na wykonywany zawód, 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie, 4) ukończyła kurs kwalifikacyjny, 5) odbyła praktykę zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami, 6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła egzamin uprawniający do otrzymania licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami. 3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać licencję zawodową zarządcy nieruchomości po spełnieniu warunków wymienionych w ust. 1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego. Art. 188. 1. Zarządca nie wypełniający obowiązków, o których mowa w art. 186, podlega odpowiedzialności zawodowej. 2. Wobec zarządcy mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej, następujące kary dyscyplinarne: 1) upomnienie, 2) nagana z wpisem do centralnego rejestru zarządców, 3) zawieszenie licencji zawodowej na okres od 6 miesięcy do roku, 4) zawieszenie licencji zawodowej do czasu ponownego zdania egzaminu z wynikiem pozytywnym, 5) pozbawienie licencji zawodowej z możliwością ubiegania się o ponowne jej nadanie po upływie 3 lat od dnia pozbawienia. 3. Pozbawienie licencji zawodowej następuje również w przypadku utraty zdolności do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 187 ust. 1 pkt 2. 4. Zawieszenie lub pozbawienie licencji zawodowej może także nastąpić w razie niewykonywania usług zarządzania nieruchomościami przez okres dłuższy niż 5 lat od ostatniej czynności zawodowej. Art. 189. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, z zastrzeżeniem art. 190, mogą być zarządzane wyłącznie przez osoby posiadające licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami. 2. Wyłonienie zarządcy nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub własność gminy następuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488). Art. 190. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do gospodarowania nieruchomościami przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, Wojskową Agencję Mieszkaniową i Agencję Mienia Wojskowego, a także do gospodarowania nieruchomościami przez właściwe organy lub bezpośrednio przez właścicieli nieruchomości. Rozdział 4 Nadawanie uprawnień i licencji zawodowych rzeczoznawcom majątkowym, pośrednikom w obrocie nieruchomościami i zarządcom nieruchomości oraz orzekanie w sprawach odpowiedzialności zawodowej Art. 191. 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nadaje uprawnienia i licencje zawodowe, o których mowa w rozdziałach 1-3 niniejszego działu, na podstawie postępowania kwalifikacyjnego zakończonego wynikiem pozytywnym. 2. Uprawnienia i licencje zawodowe nadaje się każdemu, kto przeszedł z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne. 3. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza Państwowa Komisja Kwalifikacyjna. 4. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje w drodze zarządzenia Państwową Komisję Kwalifikacyjną z udziałem osób wskazanych przez Ministra Sprawiedliwości oraz organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości. 5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się na koszt osób ubiegających się o nadanie uprawnień i licencji zawodowych. Art. 192. Nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, a także licencji zawodowych pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości stwierdza się świadectwem. Odmowa nadania uprawnień i licencji zawodowych następuje w drodze decyzji. Art. 193. 1. Osoby, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, podlegają wpisowi odpowiednio do centralnych rejestrów: rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Z dniem wpisu do rejestrów osoby te uzyskują prawo wykonywania czynności zawodowych. 2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast prowadzi centralne rejestry, o których mowa w ust. 1. Rejestry podlegają ogłoszeniu w dzienniku urzędowym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. 3. Wojewodowie ogłaszają w wojewódzkich dziennikach urzędowych wyciągi z centralnych rejestrów dotyczące osób zamieszkałych w tych województwach. Art. 194. 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast orzeka w drodze decyzji o zastosowaniu kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2, art. 183 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2, na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego, a także podejmuje decyzje w sprawach określonych w art. 178 ust. 3 i 4, art. 183 ust. 3 i 4 oraz w art. 188 ust. 3 i 4. 2. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza Komisja Odpowiedzialności Zawodowej. 3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje, w drodze zarządzenia, Komisję Odpowiedzialności Zawodowej z udziałem osób wskazanych przez organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Art. 195. 1. Postępowanie wyjaśniające wymienione w art. 194 odbywa się z udziałem osoby, w stosunku do której toczy się postępowanie. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo nie wstrzymuje postępowania. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może ustanowić obrońcę również spośród rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Art. 196. Programy studiów podyplomowych oraz kursów specjalistycznych, o których mowa w art. 177 ust. 1 pkt 4, art. 182 ust. 1 pkt 4 oraz art. 187 ust. 1 pkt 4, podlegają uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Art. 197. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa: 1) sposób i warunki odbywania praktyki zawodowej oraz tryb i sposób doskonalenia kwalifikacji rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, 2) szczegółowe zasady i tryb działania Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej oraz jej organizację, przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego i ustalania jego kosztów, nadawania uprawnień i licencji zawodowych, wzory świadectw tych uprawnień i licencji oraz sposób prowadzenia i zakres danych centralnych rejestrów rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, 3) szczegółowe zasady i tryb działania Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz jej organizację, przeprowadzania postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej oraz stosowania kar dyscyplinarnych z tego tytułu. DZIAŁ VI Przepisy karne Art. 198. Kto prowadzi działalność zawodową w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego bez uprawnień lub w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz zarządzania nieruchomościami bez licencji, podlega grzywnie do 5 000 zł. DZIAŁ VII Przepisy przejściowe, zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Rozdział 1 Przepisy przejściowe Art. 199. 1. Nieruchomości nabyte przez państwowe osoby prawne po wejściu w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 3, poz. 11), to jest po dniu 1 lutego 1989 r., stanowią od daty nabycia własność tych osób. 2. Zarząd nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz własność gminy, sprawowany w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przez jednostki organizacyjne, przekształca się z tym dniem w trwały zarząd tych nieruchomości. Art. 200. 1. W sprawach stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601, z 1996 r. Nr 5, poz. 33 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 675), z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali przez państwowe i komunalne osoby prawne oraz Bank Gospodarki Żywnościowej, które posiadały w tym dniu grunty w zarządzie, nie zakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się następujące zasady: 1) nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali następuje odpłatnie, jeżeli obiekty te nie były wybudowane lub nabyte ze środków własnych tych osób lub ich poprzedników prawnych, 2) nabycie prawa użytkowania wieczystego oraz własności stwierdza w drodze decyzji wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub zarząd gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, 3) w decyzji, o której mowa w pkt 2, ustala się warunki użytkowania wieczystego, z zachowaniem zasad określonych w art. 62 ustawy i w art. 236 Kodeksu cywilnego, oraz kwotę należną za nabycie własności, a także sposób zabezpieczenia wierzytelności określony w ust. 2, 4) na poczet ceny nabycia własności, o której mowa w pkt 3, zalicza się zwaloryzowane opłaty poniesione z tytułu zarządu budynków, innych urządzeń i lokali; przy nabyciu użytkowania wieczystego nie pobiera się pierwszej opłaty. 2. Wierzytelności z tytułu nabycia własności budynków, innych urządzeń i lokali przez osoby, o których mowa w ust. 1, podlegają zabezpieczeniu hipotecznemu na użytkowaniu wieczystym gruntów lub wyodrębnionych częściach tych gruntów, które te osoby nabyły. Hipoteka powstaje w dniem wpisu do księgi wieczystej. Wpis hipoteki następuje po bezskutecznym upływie terminu na zaspokojenie wierzytelności, wyznaczonego w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2. Przy zabezpieczeniu hipotecznym stosuje się odpowiednio przepisy o księgach wieczystych i hipotece, z zastrzeżeniem następujących zasad: 1) podstawą wpisu hipoteki jest decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, 1) wierzytelności zabezpieczone hipotecznie podlegają w chwili zapłaty waloryzacji według zasad obowiązujących przy zwrocie wywłaszczonych nieruchomości i nie podlegają oprocentowaniu, 3) w razie sprzedaży, wynajęcia, wydzierżawienia albo innego odpłatnego udostępnienia nieruchomości lub ich części, na których dokonano zabezpieczenia hipotecznego wierzytelności, wierzytelność staje się natychmiast wymagalna w części równej korzyściom uzyskanym z tego tytułu, 4) w razie ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, udział w użytkowaniu wieczystym gruntów oraz udział we współwłasności części wspólnych budynku związane z prawem własności tego lokalu są wolne od hipoteki, 5) jeżeli właściwy organ, o którym mowa w art. 16, nie wyrazi zgody na zrzeczenie się własności nieruchomości, może być ona zbyta za cenę niższą niż zabezpieczona na niej wierzytelność; kwotę uzyskaną ze zbycia nieruchomości uznaje się za zaspokojenie wierzytelności, a hipoteka podlega wykreśleniu; zasady te stosuje się odpowiednio w razie zbycia wyodrębnionej lub ułamkowej części nieruchomości. 3. Wierzytelności z tytułu nabycia własności budynków, innych urządzeń i lokali wygasają z chwilą: 1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, 2) wydania zarządzenia o prywatyzacji bezpośredniej na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673). 4. Nabycie własności oraz prawa użytkowania wieczystego, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może naruszać praw osób trzecich. Art. 201. 1. Przepisy art. 200 stosuje się odpowiednio do utworzonych z dniem 1 maja 1991 r., 1 lipca 1991 r. oraz z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie zarządzeń Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej przedsiębiorstw państwowych, które nabyły z mocy prawa, zgodnie z ustawą z dnia 25 marca 1994 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 51, poz. 201), z dniem ich wpisu do rejestru przedsiębiorstw państwowych prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz własność położonych na nich budynków, innych urządzeń i lokali będących w zarządzie rejonów dróg publicznych, okręgowych zakładów transportu i maszyn drogowych, rejonów budowy dróg i mostów, rejonów budowy dróg, rejonów budowy mostów, kopalni odkrywkowych surowców drogowych, rejonów eksploatacji kruszywa lub dyrekcji okręgowych dróg publicznych. 2. Nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali przez przedsiębiorstwa państwowe, o których mowa w ust. 1, następuje odpłatnie, jeżeli obiekty te nie były wybudowane lub nabyte ze środków własnych poprzedników prawnych tych przedsiębiorstw. Art. 202. 1. Państwowe instytucje kultury, które na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 106, poz. 680) uzyskały osobowość prawną, nabywają z mocy prawa, z dniem ich wpisu do rejestru instytucji kultury, użytkowanie wieczyste gruntów, którymi zarządzały w dniu 5 grudnia 1990 r., oraz własność położonych na nich budynków, innych urządzeń i lokali, jeżeli w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nadal zarządzają tymi gruntami. Nie może to naruszać praw osób trzecich. Do nabycia stosuje się odpowiednio przepisy art. 200. 2. Nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali przez instytucje kultury, o których mowa w ust. 1, następuje nieodpłatnie. Art. 203. 1. Zobowiązania osób prawnych z tytułu odpłatności za budynki, inne urządzenia i lokale, o których mowa w art. 200 ust. 1 oraz art. 201 ust. 2, nie wykonane w całości lub w części przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają zabezpieczeniu hipotecznemu zgodnie z jej przepisami. 2. Zobowiązania spółek z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych, z tytułu, o którym mowa w ust. 1, wygasają. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zobowiązań spółek, którym na podstawie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oddano do odpłatnego korzystania mienie zlikwidowanego przedsiębiorstwa. Art. 204. 1. Spółdzielni, związkowi spółdzielczemu oraz innym osobom prawnym, które w dniu 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu oraz o przeniesienie własności znajdujących się na nim budynków, innych urządzeń i lokali. 2. Zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje bez przetargu. 3. Przeniesienie własności budynków, innych urządzeń i lokali następuje odpłatnie, chyba że obiekty te zostały wybudowane lub nabyte ze środków własnych spółdzielni, związków spółdzielczych oraz innych osób prawnych. 4. Opłatę z tytułu użytkowania wieczystego gruntu oraz cenę budynków, innych urządzeń i lokali ustala się według przepisów rozdziału 8 działu II, z wyłączeniem przepisu o obowiązku wniesienia pierwszej opłaty. Na poczet ceny zalicza się zwaloryzowane opłaty poniesione z tytułu użytkowania budynków, innych urządzeń i lokali. 5. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasły, jeżeli wnioski w tej sprawie nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r. 6. W przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od jego ustanowienia, spółdzielnia, związek spółdzielczy oraz inne osoby prawne są obowiązane uiścić pierwszą opłatę w wysokości określonej w dniu sprzedaży, według przepisów rozdziału 8 działu II. Nie uiszcza się pierwszej opłaty w razie: 1) nieodpłatnego przekazania prawa użytkowania wieczystego na rzecz gminy lub Skarbu Państwa, 2) nieodpłatnego przekazania prawa użytkowania wieczystego na rzecz innej spółdzielni na podstawie ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36, Nr 11, poz. 74, Nr 29, poz. 175 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 18, poz. 74 i Nr 80, poz. 406, z 1993 r. Nr 40, poz. 182 oraz z 1994 r. Nr 68, poz. 294 i Nr 90, poz. 419). Art. 205. 1. Roszczenia spółdzielni, związków spółdzielczych oraz innych osób prawnych o ustanowienie użytkowania wieczystego, powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają z tym dniem jej przepisom. 2. Przepisy art. 204 stosuje się odpowiednio do następców prawnych spółdzielni, związków spółdzielczych oraz innych osób prawnych, które istniały w dniu 24 grudnia 1992 r. i istnieją w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 206. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb stwierdzania dotychczasowego prawa zarządu państwowych i komunalnych osób prawnych do nieruchomości, a także prawa użytkowania nieruchomości przez spółdzielnie, związki spółdzielcze oraz inne osoby prawne, uznawania środków, o których mowa w art. 200 ust. 1, art. 201 ust. 2 i art. 204 ust. 3, za środki własne, określania wartości nieruchomości oraz wysokości kwot należnych za nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali, zabezpieczenia wierzytelności z tego tytułu, a także rodzaje dokumentów stanowiących niezbędne dowody w tych sprawach. Art. 207. 1. Posiadaczom nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy, którzy w dniu 5 grudnia 1990 r. nie legitymowali się dokumentami o przekazaniu im tych nieruchomości, wydanymi w formie przewidzianej prawem, i nie legitymują się nimi w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, oddaje się je odpowiednio w użytkowanie wieczyste, w drodze umowy, lub w trwały zarząd, w drodze decyzji. Jeżeli oddaniu w użytkowanie wieczyste podlega nieruchomość gruntowa zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę z lokalizacją stałą, stosuje się odpowiednio przepis art. 200 ust. 1 pkt 1. 2. Posiadacze, o których mowa w ust. 1, mogą być zwolnieni z pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, jeżeli złożą wnioski o oddanie im nieruchomości w użytkowanie wieczyste przed upływem roku od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 208. 1. Osobom fizycznym oraz prawnym, które do dnia 5 grudnia 1990 r. uzyskały ostateczne decyzje lokalizacyjne lub pozwolenia na budowę na nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, oddaje się te nieruchomości w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym, jeżeli wnioski o oddanie tych nieruchomości zostały złożone przed dniem utraty ważności tych decyzji. 2. Spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku. 3. W sprawach, o których mowa w ust. 2, zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków następuje bez przetargu oraz bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty. 4. Roszczenia, o których mowa w ust. 2, wygasły, jeżeli wnioski w tej sprawie nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r. Art. 209. Osoby, które uzyskały prawo zabudowy nieruchomości ustanowione przed dniem wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o prawie zabudowy (Dz. U. Nr 50, poz. 280), mogą żądać przekształcenia tego prawa w użytkowanie wieczyste. Przekształcenie następuje w drodze decyzji właściwego organu, w której określa się także warunki użytkowania wieczystego, z zachowaniem zasad określonych w art. 62. Decyzja stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. Art. 210. 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w użytkowaniu osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej oraz znajdujące się na tych gruntach budynki, inne urządzenia i lokale pozostają nadal w użytkowaniu tych osób i jednostek. Do użytkowania tego stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. 2. W razie sprzedaży dotychczasowemu użytkownikowi budynków, innych urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 1, na poczet ceny nabycia własności zalicza się opłaty poniesione z tytułu użytkowania. Art. 211. 1. Osoba, która na podstawie pozwolenia na budowę wybudowała przed dniem 5 grudnia 1990 r. ze środków własnych garaż na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub własność gminy, a także jej następca prawny, mogą żądać nabycia tego garażu na własność oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu niezbędnego do korzystania z tego garażu, jeżeli jest jego najemcą. Nabycie garażu na własność następuje nieodpłatnie. 2. Nabycie garażu na własność, wybudowanego przed dniem 5 grudnia 1990 r. na podstawie pozwolenia na budowę z lokalizacją czasową, jest uzależnione od zgodności tej lokalizacji z ustaleniami planu miejscowego obowiązującego w dniu zgłoszenia żądania. Art. 212. 1. Na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki budowlanej oraz ceny sprzedaży położonych na niej budynków lub lokali stanowiących własność Skarbu Państwa osobom, które w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. pozostawiły nieruchomości na terenach nie wchodzących w skład obecnego obszaru państwa, a które na mocy umów międzynarodowych zawartych przez państwo miały otrzymać ekwiwalent za mienie pozostawione za granicą, zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości. 2. Jeżeli wartość pozostawionych nieruchomości przewyższa wartość nieruchomości, o których mowa w ust. 1, nabytych jako ekwiwalent, różnica może być zaliczona na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki zabudowanej budynkiem, przeznaczonym na prowadzenie działalności handlowej lub usługowej, na pracownię do prowadzenia działalności twórczej, domem letniskowym, garażem albo działki przeznaczonej pod tego rodzaju zabudowę. 3. W razie zaliczenia wartości nieruchomości, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 62 i 109. 4. Zaliczenie wartości nieruchomości, o których mowa w ust. 1, następuje na rzecz właściciela tych nieruchomości lub wskazanej przez niego jednej osoby uprawnionej do dziedziczenia ustawowego. 5. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych za granicą, uprawnienia wynikające z ust. 1 przysługują wyłącznie wszystkim jego spadkobiercom lub jednemu z nich, wskazanemu przez osoby uprawnione. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób zaliczania na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki budowlanej i ceny sprzedaży położonych na niej budynków lub lokali, stanowiących własność Skarbu Państwa, wartości nieruchomości pozostawionych na terenach nie wchodzących w skład obszaru państwa oraz sposób ustalania wartości tych nieruchomości. Art. 213. Przepisów art. 204-212 nie stosuje się do nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej. Art. 214. 1. Poprzednim właścicielom, których prawa do odszkodowania za przejęte przez państwo grunty, budynki i inne części składowe nieruchomości, przewidziane w art. 7 ust. 4 i 5 i art. 8 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 i z 1985 r. Nr 22, poz. 99), wygasły na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 241 pkt 1, jeżeli zgłosili oni lub ich następcy prawni w terminie do dnia 31 grudnia 1988 r. wnioski o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, może zostać zwrócona jedna nieruchomość. 2. Zwrot nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje poprzednim właścicielom działek zabudowanych domami jednorodzinnymi, małymi domami mieszkalnymi i domami, w których liczba izb nie przekracza 20, oraz domami, w których przed dniem 21 listopada 1945 r. została wyodrębniona własność poszczególnych lokali, a także domami, które stanowiły przed tym dniem własność spółdzielni mieszkaniowych. 3. O przyznaniu prawa użytkowania wieczystego gruntów i o zwrocie budynków orzeka właściwy organ. 4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do obiektów sakralnych, klasztorów, domów zakonnych i innych obiektów kościelnych, użytkowanych w całości przez byłych właścicieli lub ich następców prawnych. Jeżeli obiekty te są użytkowane tylko w części, przepis ust. 2 stosuje się wyłącznie w granicach faktycznego władania. 5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste osobom innym niż byli właściciele oraz do gruntów oddanych w użytkowanie. Art. 215. 1. Przepisy ustawy dotyczące odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do odszkodowania za gospodarstwo rolne na gruntach, które na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy przeszły na własność państwa, jeżeli ich poprzedni właściciele lub następcy prawni tych właścicieli, prowadzący gospodarstwo, zostali pozbawieni faktycznego władania wspomnianym gospodarstwem po dniu 5 kwietnia 1958 r. 2. Przepisy ustawy dotyczące odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do domu jednorodzinnego, jeżeli przeszedł on na własność państwa po dniu 5 kwietnia 1958 r., oraz do działki, która przed dniem wejścia w życie dekretu wymienionego w ust. 1 mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, jeżeli poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania nią po dniu 5 kwietnia 1958 r. W ramach przyznanego odszkodowania poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni mogą otrzymać w użytkowanie wieczyste działkę pod budowę domu jednorodzinnego. Art. 216. Przepisy rozdziału 6 działu III niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio do nieruchomości przejętych lub nabytych na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 i z 1982 r. Nr 11, poz. 79), ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 31, poz. 138, z 1961 r. Nr 7, poz. 47 i Nr 32, poz. 159 oraz z 1972 r. Nr 27, poz. 192), ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r. Nr 27, poz. 216, z 1972 r. Nr 49, poz. 312 i z 1985 r. Nr 22, poz. 99), ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 27, poz. 192, z 1973 r. Nr 48, poz. 282 i z 1985 r. Nr 22, poz. 99) oraz do nieruchomości wywłaszczonych na rzecz państwowych i spółdzielczych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, jak również do gruntów wywłaszczonych na podstawie odrębnych przepisów w związku z potrzebami Tatrzańskiego Parku Narodowego. Art. 217. 1. Osobom, które w wyniku utraty własności nieruchomości otrzymały tytułem odszkodowania lub rekompensaty inne nieruchomości w użytkowanie wieczyste, oraz następcom prawnym tych osób przysługuje roszczenie o nieodpłatne przeniesienie na ich rzecz własności nieruchomości przyznanych z tytułu odszkodowania lub rekompensaty. 2. Osoby, które zostały pozbawione własności nieruchomości w wyniku wywłaszczenia dokonanego przed dniem 5 grudnia 1990 r., w razie zwrotu tych nieruchomości, zwracają odszkodowanie zwaloryzowane, w wysokości nie większej niż 50% aktualnej wartości tych nieruchomości. Art. 218. 1. Osobie, która dokonała - za zgodą właściciela - przebudowy lub rozbudowy budynku stanowiącego własność Skarbu Państwa lub własność gminy, w wyniku czego nastąpiło wyodrębnienie lokalu, w razie nabycia tego lokalu na poczet ceny nabycia zalicza się nakłady poniesione na jego przebudowę lub rozbudowę. Przy ustalaniu wysokości poniesionych nakładów bierze się za podstawę faktycznie wykonane roboty oraz wartość tych robót w dniu ustalenia ceny. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli umowa najmu lub dzierżawy lokalu stanowi inaczej. Art. 219. 1. Zaległe w dniu wejścia w życie ustawy zobowiązania osób prawnych lub fizycznych z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych mogą być rozłożone na nie oprocentowane raty roczne płatne przez okres do 10 lat, a odsetki od tych należności mogą być umorzone. Rozłożenia na raty oraz umorzenia odsetek dokonuje, w drodze decyzji, wojewoda, jeżeli nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa, lub zarząd gminy, jeżeli nieruchomość stanowi własność gminy, o ile jest to uzasadnione sytuacją finansową tych osób prawnych lub fizycznych. 2. Zaległe w dniu wejścia w życie ustawy zobowiązania jednostek organizacyjnych z tytułu opłat za zarząd nieruchomości oraz odsetki od tych należności umarza się, jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową tych jednostek. Przepis ust. 1 dotyczący właściwości organów stosuje się odpowiednio. Art. 220. 1. Jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy nie były ustalone terminy zagospodarowania nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot użytkowania wieczystego, właściwy organ może, w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy, ustalić te terminy w drodze decyzji. 2. Terminy zagospodarowania nieruchomości gruntowej ustalone na podstawie ust. 1 nie mogą być krótsze niż 12 miesięcy w odniesieniu do rozpoczęcia zabudowy i 36 miesięcy w odniesieniu do zakończenia zabudowy. Art. 221. 1. Przepisy art. 72 ust. 3 stosuje się odpowiednio do nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Zmiany wysokości stawek procentowych opłat rocznych dokonają właściwe organy w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. Przy dokonywaniu zmiany stawek procentowych stosuje się tryb postępowania określony w art. 78-81. 2. Jeżeli przy oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie została określona wysokość stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ określi wysokość tej stawki, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 212 i art. 217 ust. 1, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. Określenia wysokości stawki procentowej dokonuje się w trybie określonym w przepisach art. 78-81. 3. Jeżeli przy oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie został określony cel, na który nieruchomość była oddana, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się stosownie do celu wynikającego ze sposobu korzystania z nieruchomości. Art. 222. 1. Przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio do nieruchomości oddanych w zarząd przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Zmiany wysokości stawek procentowych opłat rocznych dokonają, w drodze decyzji, właściwe organy, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Wniesione do dnia wejścia w życie ustawy pierwsze opłaty z tytułu zarządu nieruchomością nie podlegają zwrotowi. Art. 223. 1. Kierownicy urzędów rejonowych przekażą protokólarnie Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji wykaz nieruchomości będących w zarządzie jednostek, o których mowa w art. 60 ust. 1, wraz z dokumentacją, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Kierownicy urzędów rejonowych oddadzą w trwały zarząd okręgowym dyrekcjom dróg publicznych nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, zajęte pod drogi krajowe i wojewódzkie w terminie nie dłuższym niż 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 224. Do czasu przekształcenia ewidencji gruntów i budynków w kataster nieruchomości przez użyte w niniejszej ustawie pojęcie "kataster nieruchomości" rozumie się tę ewidencję. Art. 225. W okresie do dnia 31 grudnia 2005 r. funkcję wartości katastralnej dla gruntów rolnych i leśnych pełni liczba hektarów przeliczeniowych, ustalana zgodnie z przepisami o podatku rolnym oraz z przepisami o lasach. Art. 226. Wartości katastralne, przy przeprowadzanej po raz pierwszy powszechnej taksacji nieruchomości, ustala się na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym na mocy odrębnych przepisów zostanie wprowadzony podatek od nieruchomości naliczany od jej wartości. Art. 227. Do czasu ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wskaźników zmian cen nieruchomości waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 228. W zasobie nieruchomości Skarbu Państwa nie ewidencjonuje się nieruchomości, które na podstawie ustawy wymienionej w art. 24 ust. 1 stały się, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r. własnością gmin, lecz co do których nie zostały wydane ostateczne decyzje potwierdzające nabycie własności. Art. 229. Roszczenie, o którym mowa w art. 136 ust. 3, nie przysługuje, jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nieruchomość została sprzedana albo oddana w użytkowanie wieczyste osobie trzeciej, a prawa nabywcy zostały ujawnione w księdze wieczystej. Art. 230. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy były wpisane na listy wojewódzkie biegłych z zakresu szacowania nieruchomości, mają prawo szacowania nieruchomości przez 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Osoby ustanowione i wpisane przed dniem wejścia w życie ustawy ma listę biegłych sądowych z zakresu szacowania nieruchomości mogą prowadzić działalność bez uprawnień zawodowych, o których mowa w art. 174 ust. 1, przez 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy. Przepis stosuje się odpowiednio do osób powoływanych przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w sprawach karnych w charakterze biegłego sądowego spoza listy biegłych sądowych. 3. Osoby z wykształceniem wyższym, legitymujące się świadectwem ukończenia, przed dniem wejścia w życie ustawy, kursu specjalistycznego z zakresu szacowania nieruchomości, mogą ubiegać się, z zastrzeżeniem ust. 4, o nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, pod warunkiem ukończenia uzupełniającego kursu kwalifikacyjnego, którego program został uzgodniony z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, oraz wykonania co najmniej 15 operatów szacunkowych. 4. Osoby z wykształceniem średnim legitymujące się świadectwem, o którym mowa w ust. 3, mogą ubiegać się o nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości w ciągu 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy, pod warunkiem ukończenia uzupełniającego kursu kwalifikacyjnego, którego program został uzgodniony z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, oraz wykonania co najmniej 15 operatów szacunkowych. Art. 231. Uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349), uznaje się za uprawnienia zawodowe, o których mowa w art. 174 i 191, z zachowaniem zakresu uprawnień określonego w świadectwie nadania tych uprawnień. Art. 232. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy wykonywały usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami przez okres: 1) do 2 lat - mogą ubiegać się o zaliczenie tego okresu do praktyki zawodowej, 2) dłuższy niż 2 lata - mogą być zwolnione z obowiązku ukończenia kursu kwalifikacyjnego i odbycia praktyki zawodowej, 3) dłuższy niż 5 lat - mogą być zwolnione z obowiązku ukończenia kursu kwalifikacyjnego, odbycia praktyki zawodowej oraz złożenia egzaminu. 2. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonuje Państwowa Komisja Kwalifikacyjna na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie licencji zawodowej, złożony przed upływem 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadziły na podstawie obowiązujących przed tym dniem przepisów działalność zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub zarządzania nieruchomościami, mogą prowadzić tę działalność bez posiadania licencji zawodowych przez 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Członkowie powoływanej po raz pierwszy po wejściu w życie ustawy Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej otrzymują uprawnienia i licencje zawodowe na podstawie dokonanej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oceny ich dorobku zawodowego w dziedzinie gospodarki nieruchomościami. Art. 233. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się na podstawie jej przepisów. Rozdział 2 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 234. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 242) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 232 w § 2 po wyrazach "Skarbu Państwa" dodaje się przecinek i wyrazy "gmin lub ich związków.", 2) skreśla się art. 242. Art. 235. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 88, poz. 554) skreśla się art. 35. Art. 236. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i z 1997 r. Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Akademie wojskowe są zwolnione z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych.", 2) po art. 54 dodaje się art. 54a w brzmieniu: "Art. 54a. 1. Z dniem 1 stycznia 1998 r.: 1) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, pozostające w zarządzie Ministerstwa Obrony Narodowej i zajęte na siedziby akademii wojskowych, stają się przedmiotem użytkowania wieczystego tych akademii, 2) budynki, inne urządzenia trwale z gruntem związane i lokale znajdujące się na gruntach, o których mowa w pkt 1, stają się własnością akademii wojskowych. 2. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 1, nie może naruszać praw osób trzecich." Art. 237. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 43 skreśla się pkt 8; 2) w art. 44: a) w ust. 1 po wyrazach "geodezji i kartografii" skreśla się wyrazy "z wyjątkiem uprawnień w zakresie szacowania nieruchomości", b) skreśla się ust. 2a; 3) w art. 45 w ust. 1 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji lub z jego upoważnienia Główny Geodeta Kraju w zakresie wymienionym w art. 45 pkt 1-7 oraz Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w zakresie wymienionym w art. 43 pkt 8" zastępuje się wyrazami "Główny Geodeta Kraju". Art. 238. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507) w art. 33c w pkt 2 po wyrazie "urbanistyki" dodaje się wyrazy "oraz licencje zawodowe w dziedzinie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i zarządzania nieruchomościami". Art. 239. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 1 w pkt 3 skreśla się wyraz "rzeczowymi"; 2) w art. 20 w pkt 2 i 3 po wyrazie "mienia" dodaje się przecinek oraz wyrazy "z wyłączeniem nieruchomości". Rozdział 3 Przepisy końcowe Art. 240. 1. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na ustawy uchylone przepisem art. 241 albo odsyłają ogólnie do przepisów o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, stosuje się w tym zakresie odpowiednio przepisy niniejszej ustawy. 2. Ilekroć w przepisach odrębnych ustaw jest mowa o czynnościach wykonywanych przez biegłych lub inne osoby posiadające uprawnienia do szacowania nieruchomości, należy przez to rozumieć, że czynności te mogą wykonywać wyłącznie rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w niniejszej ustawie. Art. 241. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44, Nr 54, poz. 348 i Nr 68, poz. 435), 2) ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601, z 1996 r. Nr 5, poz. 33 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 675). Art. 242. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 1997 r. w sprawie utworzenia gminy, ustalenia granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz zmiany granic niektórych miast w województwach: białostockim, bydgoskim, ciechanowskim, elbląskim, gdańskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, konińskim, krośnieńskim, leszczyńskim, lubelskim, nowosądeckim, opolskim, pilskim, poznańskim, przemyskim, rzeszowskim, siedleckim, suwalskim, tarnobrzeskim i zamojskim. (Dz. U. z 1997 r. Nr 116, poz. 742) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686 i Nr 113, poz. 734) zarządza się, co następuje: § 1. W województwie białostockim: 1) zmienia się granice gminy o statusie miasta Hajnówka przez przyłączenie obszaru części wsi Lipiny o powierzchni 28,75 ha z gminy Hajnówka, 2) zmienia się nazwę gminy Juchnowiec Dolny z siedzibą władz w Juchnowcu Dolnym na Juchnowiec Kościelny z siedzibą władz w Juchnowcu Kościelnym. § 2. W województwie bydgoskim zmienia się granice: 1) gminy Lniano przez przyłączenie obszaru części obrębu ewidencyjnego Wysoka o powierzchni 8,25 ha z gminy Cekcyn, 2) gminy Cekcyn przez przyłączenie obszaru wsi Kosowo z gminy Lubiewo. § 3. W województwie ciechanowskim zmienia się nazwę gminy Strzegowo-Osada z siedzibą władz w Strzegowie-Osadzie na Strzegowo z siedzibą władz w Strzegowie. § 4. W województwie elbląskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Elbląg przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego Próchnik z gminy Tolkmicko. § 5. W województwie gdańskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Reda przez przyłączenie obszaru wsi Rekowo Dolne oraz obszaru części wsi Połchowo o powierzchni 13,37 ha z gminy Puck. § 6. W województwie jeleniogórskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Jelenia Góra przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego Jagniątków z gminy o statusie miasta Piechowice. § 7. W województwie katowickim: 1) zmienia się granice gminy Babice przez przyłączenie obszaru części wsi Pogorzyce o powierzchni 17,39 ha z gminy Chrzanów, 2) zmienia się granice miasta Pszczyna, położonego na obszarze gminy Pszczyna, przez wyłączenie z obszaru miasta obrębów ewidencyjnych: Brzeżce, Ćwiklice, Łąka, Poręba oraz Rudołtowice i włączenie do gminy Pszczyna. § 8. W województwie kieleckim zmienia się granice gminy Pierzchnica przez przyłączenie obszaru części obrębu ewidencyjnego (lasy) Papiernia o powierzchni 413,04 ha z gminy Raków. § 9. W województwie konińskim zmienia się granice: 1) miasta Dąbie, położonego na obszarze gminy Dąbie, przez przyłączenie obszaru części wsi Wiesiołów o powierzchni 605,39 ha z gminy Dąbie, 2) miasta Uniejów, położonego na obszarze gminy Uniejów, przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego Budy Uniejowskie z gminy Uniejów. § 10. W województwie krośnieńskim: 1) zmienia się granice gminy Miejsce Piastowe przez przyłączenie przysiółka Kolonia o powierzchni 71,55 ha z gminy Haczów, 2) zmienia się granice miasta Lesko, położonego na obszarze gminy Lesko, przez przyłączenie obszaru wsi Wola Postołowa z gminy Lesko. § 11. W województwie leszczyńskim zmienia się granice miasta Śmigiel, położonego na obszarze gminy Śmigiel, przez: 1) przyłączenie obszarów części wsi Koszanowo o powierzchni 80,29 ha oraz części wsi Nietąszkowo o powierzchni 178,18 ha z gminy Śmigiel, 2) wyłączenie obszarów części miasta Śmigiel o powierzchni 2,91 ha i włączenie do wsi Koszanowo oraz włączenie powierzchni 10,83 ha do wsi Nietąszkowo w gminie Śmigiel. § 12. W województwie lubelskim zmienia się granice gminy Fajsławice przez przyłączenie obszaru części wsi Oleśniki (tzw. Szepetówka) o powierzchni 33,05 ha z gminy Trawniki. § 13. W województwie nowosądeckim tworzy się gminę Spytkowice z siedzibą władz w Spytkowicach; w skład gminy Spytkowice wchodzi obszar wsi Spytkowice z gminy Raba Wyżna. § 14. W województwie opolskim zmienia się granice miasta Korfantów, położonego na obszarze gminy Korfantów, przez przyłączenie obszarów wsi Ulianówka oraz części wsi Włostowa o powierzchni 1,50 ha z gminy Korfantów. § 15. W województwie pilskim zmienia się granice miasta Wronki, położonego na obszarze gminy Wronki, przez przyłączenie obszarów: części wsi Nowa Wieś o powierzchni 20,03 ha, części wsi Obelżanki o powierzchni 6,55 ha, części wsi Popowo o powierzchni 61,50 ha oraz części wsi Stróżki o powierzchni 18,63 ha z gminy Wronki. § 16. W województwie poznańskim: 1) zmienia się granice gminy Granowo przez przyłączenie obszaru części wsi Konojad-Dalekie o powierzchni 154,18 ha z gminy Kamieniec, 2) zmienia się granice miasta Dolsk, położonego na obszarze gminy Dolsk, przez przyłączenie obszarów: części wsi Kotowo o powierzchni 93,13 ha oraz części wsi Księginki o powierzchni 246,24 ha z gminy Dolsk. § 17. W województwie przemyskim zmienia się granice gminy Jarosław przez przyłączenie obszaru części wsi Jagiełła o powierzchni 5,02 ha z gminy Tryńcza. § 18. W województwie rzeszowskim: 1) zmienia się granice gminy Chmielnik Rzeszowski przez przyłączenie: obszaru części wsi Brzezówka (przysiółek Borówki) o powierzchni 79,53 ha z gminy Hyżne oraz obszaru części wsi Stary Borek (przysiółek Borówki) o powierzchni 143,59 ha z gminy Tyczyn, 2) zmienia się granice miasta Ropczyce, położonego na obszarze gminy Ropczyce, przez przyłączenie obszarów wsi: Chechły i Witkowice oraz części obszaru wsi Gnojnica (Brzyzna i Czujek) o powierzchni 117,21 ha z gminy Ropczyce. § 19. W województwie siedleckim: 1) zmienia się granice gminy Żelechów przez przyłączenie obszaru części wsi Jarczew (tzw. Antonówka) o powierzchni 50,72 ha z gminy Wola Mysłowska, 2) zmienia się granice miasta Żelechów, położonego na obszarze gminy Żelechów, przez przyłączenie części osady Żelechów (PGR) o powierzchni 116,00 ha z gminy Żelechów. § 20. W województwie suwalskim zmienia się granice miasta Orzysz, położonego na obszarze gminy Orzysz, przez przyłączenie obszaru części wsi Strzelniki o powierzchni 18,07 ha z gminy Orzysz. § 21. W województwie tarnobrzeskim zmienia się granice gminy Obrazów przez przyłączenie obszaru wsi Sucharzów z gminy Dwikozy. § 22. W województwie zamojskim zmienia się granice gminy Tomaszów Lubelski przez przyłączenie wsi Chorążanka z gminy Jarczów. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. (Dz. U. Nr 116, poz. 743) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996 (Dz. U. Nr 156, poz. 782), w § 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 2 wyrazy "ust. 1 pkt 2-5" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 2, 4 i 5"; 2) w pkt 3 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 10" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 3, 6 i 10", a wyrazy "do dnia 31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 20 grudnia 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 602--z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. 603--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. 604--z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 września 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego rozdziału kompetencji oraz zasad współdziałania w zakresie ochrony gospodarki narodowej między Urzędem Ochrony Państwa a Wojskowymi Służbami Informacyjnymi. (Dz. U. Nr 116, poz. 744) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy rozdział kompetencji oraz zasady współdziałania Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych w zakresie ochrony gospodarki narodowej. § 2. Urząd Ochrony Państwa realizuje zadania określone w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą", w zakresie bezpieczeństwa państwa i jego konstytucyjnego porządku. § 3. Wojskowe Służby Informacyjne realizują zadania określone w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495 i Nr 88, poz. 554) w zakresie obronności państwa. § 4. 1. Urząd Ochrony Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2, zapewnia ochronę gospodarki narodowej, w szczególności w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, jednostek badawczo-rozwojowych i innych placówek naukowo-badawczych. 2. Wojskowe Służby Informacyjne zapewniają ochronę gospodarki narodowej w odniesieniu do: 1) nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej produkcji i usług wykonywanych na potrzeby obronności państwa, 2) nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej badań, produkcji i usług dotyczących broni, amunicji, materiałów wybuchowych i sprzętu wojskowego, wykonywanych przez jednostki badawczo-rozwojowe i inne placówki naukowo-badawcze na potrzeby obronności państwa, 3) nadzorowanego przez Ministra Obrony Narodowej obrotu, związanego z dziedziną obronności państwa, bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz innymi wyrobami, a także licencjami i technologiami, w tym realizowanego w ramach wykonywania zamówień rządowych, 4) przestrzegania ochrony tajemnicy państwowej i służbowej związanej z zakupem licencji i technologii o przeznaczeniu wojskowym, do której jest zobowiązany Minister Obrony Narodowej na mocy umów i porozumień międzynarodowych. § 5. Współdziałanie Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych w zakresie ochrony gospodarki narodowej obejmuje: 1) wymianę analiz i prognoz oraz innych informacji dotyczących zagrożeń obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym obejmujących sygnalizowanie zdarzeń i zjawisk nasuwających podejrzenia takich zagrożeń, a także danych o osobach, uzyskanych w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 13 ust. 1 i 1b ustawy, 2) koordynację czynności operacyjno-rozpoznawczych, 3) współpracę w zakresie: a) przeciwdziałania działalności obcych służb specjalnych, b) ochrony licencji technologii, obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz towarami i technologiami objętymi szczególną kontrolą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi, c) stosowania środków umożliwiających, w sposób tajny, uzyskiwanie i dokumentowanie informacji, o których mowa w pkt 1, d) ochrony informacji stanowiących tajemnicę państwową i służbową. § 6. Szef Urzędu Ochrony Państwa i Szef Wojskowych Służb Informacyjnych ustalą, w drodze porozumienia, szczegółową organizację i sposób współdziałania w zakresie, o którym mowa w § 5. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach dotyczących pozbawienia i przywrócenia uprawnień kombatanckich oraz zasad przeprowadzania weryfikacji tych uprawnień. (Dz. U. Nr 116, poz. 745) Na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436), 2) Kierowniku Urzędu - należy przez to rozumieć Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, 3) Urzędzie - należy przez to rozumieć Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, 4) Komisji - należy przez to rozumieć komisję powołaną przez Kierownika Urzędu, złożoną z przedstawicieli stowarzyszeń (związków) kombatanckich i osób represjonowanych, o której mowa w art. 21 ust. 4 ustawy. § 2. 1. Przed podjęciem przez Kierownika Urzędu decyzji o pozbawieniu uprawnień kombatanckich, o której mowa w art. 25 ust. 4 ustawy, Urząd przeprowadza postępowanie weryfikacyjne. 2. W sytuacji gdy osoba, której uprawnień kombatanckich dotyczy art. 25 ust. 2 ustawy, zmarła, stroną postępowania weryfikacyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest pozostały po niej współmałżonek, który uzyskał uprawnienia, o których mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, lub złożył wniosek w Urzędzie o ich przyznanie. § 3. Wniosek, o którym mowa w art. 25 ust. 5 ustawy, powinien określać osobę, której sprawa dotyczy, zawierać uzasadnienie wystąpienia o pozbawienie uprawnień kombatanckich i przedstawiać dowody stanowiące podstawę zasadności wniosku. § 4. Po wszczęciu postępowania weryfikacyjnego Urząd wzywa osobę, której uprawnień dotyczy to postępowanie, do przedstawienia związanych z przedmiotem postępowania wyjaśnień, dokumentów i innych dowodów oraz odcinka emerytury lub renty, a także podania adresu urzędu pocztowego realizującego zwolnienia z abonamentowych opłat telewizyjnych i radiowych oraz zakładu Telekomunikacji Polskiej S.A. realizującego ulgi i zwolnienia z abonamentowych opłat telefonicznych. § 5. Fakt zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4 ustawy, stwierdzają, na podstawie posiadanych dokumentów, właściwe jednostki (komórki) organizacyjne Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Urzędu Ochrony Państwa, Ministerstwa Sprawiedliwości i Ministerstwa Obrony Narodowej. § 6. Jeżeli w toku postępowania weryfikacyjnego osoba, której uprawnień dotyczy to postępowanie, przedstawi dowody na okoliczności wymienione w art. 21 ust. 3 ustawy, Kierownik Urzędu, przed podjęciem decyzji, występuje do Komisji z wnioskiem o wydanie opinii, o której mowa w art. 21 ust. 4 ustawy, załączając do wniosku akta sprawy. § 7. Po zakończeniu postępowania weryfikacyjnego Urząd zapoznaje strony z dowodami zebranymi w toku tego postępowania, w tym także z opinią Komisji, oraz informuje o możliwości wglądu w całość akt sprawy. § 8. 1. Strona może, w ciągu 14 dni od doręczenia decyzji Kierownika Urzędu, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. W wypadku przedstawienia przez stronę nowych dowodów na okoliczności wymienione w art. 21 ust. 3 ustawy, Kierownik Urzędu, przed podjęciem ponownej decyzji, zasięga opinii Komisji; przepis § 6 stosuje się odpowiednio § 9. 1. Jeżeli osoba posiadająca uprawnienia kombatanckie z tytułów wymienionych w art. 1 ust. 2, art. 2 i 4 ustawy ma zaliczone do okresu działalności kombatanckiej lub doznawanych represji inne okresy z tytułów nie wymienionych w tych przepisach, Urząd wszczyna postępowanie w sprawie wyłączenia tych okresów z okresu działalności kombatanckiej lub doznawanych represji; nie podlegają jednakże wyłączeniu uczestnictwa z Wojnie Domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 oraz okresy pełnienia służby wojskowej w Wojsku Polskim od dnia 10 maja 1945 r. do dnia 30 czerwca 1947 r., o których mowa w art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy. 2. W razie pisemnej rezygnacji osoby, o której mowa w ust. 1, z zaliczenia jej okresów, o których mowa w tym przepisie, Urząd może odstąpić od przeprowadzenia postępowania weryfikacyjnego. § 10. Decyzję o przywróceniu uprawnień kombatanckich podejmuje Kierownik Urzędu w wypadkach określonych w: 1) art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy - na wniosek osoby pozbawionej uprawnień kombatanckich, po ustaleniu stanu faktycznego sprawy, 2) art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy - po przeprowadzeniu postępowania weryfikacyjnego: a) na wniosek osoby, która przed podjęciem decyzji o pozbawieniu jej uprawnień kombatanckich posiadała uprawnienia kombatanckie z tytułów określonych w art. 1-4 ustawy oraz po przedstawieniu przez tę osobę dowodów, o których mowa w art. 21 ust. 3 ustawy; w takim wypadku, przed podjęciem decyzji, Kierownik Urzędu zasięga opinii Komisji; przepis § 6 stosuje się odpowiednio, b) na wniosek współmałżonka spełniającego warunki określone w art. 20 ust. 3 ustawy, niezależnie od tego, czy decyzja o pozbawieniu uprawnień kombatanckich dotyczyła kombatanta czy też współmałżonka; obowiązek przedstawienia dowodów, o których mowa w art. 21 ust. 3 ustawy, ciąży na stronie postępowania, 3) art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436) - z urzędu. § 11. Wniosek, o którym mowa w § 10 pkt 1 i 2, powinien określać osobę, której sprawa dotyczy, zawierać uzasadnienie wystąpienia o przywrócenie uprawnień kombatanckich i przedstawiać dowody stanowiące podstawę zasadności wniosku. § 12. W sprawach, o których mowa w § 10, stosuje się tryb określony w § 8. § 13. W wypadkach, o których mowa w § 10 pkt 1, Kierownik Urzędu, równocześnie z decyzją o przywróceniu uprawnień kombatanckich, potwierdza, uznany przez Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, okres pełnienia czynnej służby wojskowej nie wykraczający poza datę 30 czerwca 1947 r. § 14. W wypadkach, o których mowa w § 10 pkt 2, po przeprowadzeniu przez Urząd postępowania weryfikacyjnego, Kierownik Urzędu, wydając decyzję o przywróceniu uprawnień kombatanckich, potwierdza udowodnione tytuły i okresy działalności kombatanckiej, okresy działalności równorzędnej z działalnością kombatancką lub okresy doznawania represji. § 15. W wypadku pozbawienia uprawnień kombatanckich decyzją ostateczną Urząd wzywa osobę, której ta decyzja dotyczy, do zwrotu zaświadczenia lub legitymacji potwierdzających uprawnienia kombatanckie. § 16. O pozbawieniu lub przywróceniu uprawnień kombatanckich Urząd zawiadamia instytucje, które realizują te uprawnienia. § 17. W zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. § 18. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dotyczących pozbawiania uprawnień kombatanckich oraz zasad przeprowadzania weryfikacji tych uprawnień (Dz. U. Nr 16, poz. 63). § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 605--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. 606--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji. 607--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Ojcowskiego Parku Narodowego. 608--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Babiogórskiego Parku Narodowego. 609--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie okresów wliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 610--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół i placówek artystycznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych. 611--z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania niektórych zawodów filmowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 612--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 613--z dnia 1 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie placówek doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 614--z dnia 24 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych oraz zasad przyznawania nagród z tych środków. 615--z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Oaza Matki Bożej Bolesnej. 616--z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków przyznawania, obniżania i wypłaty nagród rocznych strażakom Państwowej Straży Pożarnej. 617--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie przebiegu służby kandydackiej oraz szczegółowych zasad i trybu opiniowania strażaków w służbie kandydackiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 618--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycielom szkół medycznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa. (Dz. U. Nr 116, poz. 746) Na podstawie art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie normuje szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień, przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania kar i ich wykonywania, odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwość przełożonych w tych sprawach. 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) "ustawa" - ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554), 2) "jednostka organizacyjna" - jednostkę wymienioną w § 3 ust. 1 statutu Urzędu Ochrony Państwa stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 145, poz. 675), delegaturę Urzędu Ochrony Państwa oraz utworzony przez Szefa Urzędu Ochrony Państwa ośrodek szkolenia, 3) "przewinienie" - czyn podlegający odpowiedzialności dyscyplinarnej. Rozdział 2 Władza dyscyplinarna § 2. 1. Władza dyscyplinarna obejmuje prawo do wyróżniania oraz wymierzania kar dyscyplinarnych i ich wykonywania. 2. W Urzędzie Ochrony Państwa władzę dyscyplinarną posiadają: 1) Szef Urzędu Ochrony Państwa, 2) kierownicy jednostek organizacyjnych - zwani dalej "przełożonymi". 3. Przełożonym jest również funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków szefa lub kierownika jednostki organizacyjnej. 4. Szef Urzędu Ochrony Państwa posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy. 5. Kierownicy jednostek organizacyjnych posiadają władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych jednostkach organizacyjnych, z wyłączeniem funkcjonariuszy zajmujących stanowiska: zastępców kierowników jednostek organizacyjnych, doradców Szefa Urzędu Ochrony Państwa, radców prawnych oraz głównych specjalistów. § 3. 1. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego w jednostce organizacyjnej, do której został przeniesiony lub delegowany. 2. Funkcjonariusz pozostający bez przydziału służbowego podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje. 3. Funkcjonariusz urlopowany lub oddelegowany do pracy (służby) poza Urzędem Ochrony Państwa podlega władzy dyscyplinarnej kierownika jednostki organizacyjnej, w której ostatnio pełnił służbę. Rozdział 3 Zasady i tryb udzielania wyróżnień § 4. 1. Przełożony posiadający władzę dyscyplinarną może udzielić funkcjonariuszom wyróżnień wymienionych w art. 74 pkt 1-4 ustawy. 2. Krótkoterminowego urlopu udziela się w wymiarze do 10 dni kalendarzowych, nie więcej niż 15 dni w roku. 3. Właściwość przełożonych oraz postępowanie w sprawach udzielania wyróżnień wymienionych w art. 74 pkt 5-8 ustawy regulują odrębne przepisy. 4. Jeżeli przełożony uzna, że funkcjonariusz zasługuje na wyższe wyróżnienie niż to, którego może udzielić, występuje z wnioskiem do uprawnionego przełożonego o udzielenie takiego wyróżnienia. § 5. 1. Wyróżnień udziela się w sposób uroczysty. 2. Udzielone funkcjonariuszowi wyróżnienie, z zastrzeżeniem ust. 4, podlega ogłoszeniu w rozkazie, który podaje się do wiadomości funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej, w której pełni on służbę, a na polecenie Szefa Urzędu Ochrony Państwa - wszystkim funkcjonariuszom Urzędu. 3. W rozkazie podaje się stopień, nazwisko, imię wyróżnionego, rodzaj wyróżnienia oraz krótki opis czynu bądź osiągnięcia, za które zostaje wyróżniony. Jeden egzemplarz rozkazu włącza się do akt osobowych wyróżnionego. 4. Przepis ust. 2 nie dotyczy wyróżnienia, o którym mowa w art. 74 pkt 1 ustawy. § 6. Nie można wyróżniać funkcjonariusza: 1) przeciwko któremu jest prowadzone postępowanie karne lub dyscyplinarne, 2) ukaranego karą dyscyplinarną przed jej zatarciem, 3) w okresie próby ustalonej orzeczeniem o warunkowym zawieszeniu wykonywania kary lub o warunkowym umorzeniu postępowania karnego, 4) skazanego prawomocnym orzeczeniem sądu na karę ograniczenia wolności lub grzywnę, przez 1 rok od wykonania kary. Rozdział 4 Odpowiedzialność dyscyplinarna § 7. 1. Funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za: 1) popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, 2) naruszenie dyscypliny służbowej, 3) inne czyny, za które, w myśl odrębnych przepisów, właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywny w celu przymuszenia. 2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności: 1) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających z roty złożonego ślubowania, przepisów ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie, 2) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego, z wyjątkiem przypadku określonego w art. 46 ust. 2 ustawy, oraz gdy funkcjonariusz odmówi wykonania polecenia służbowego, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby, 3) zaniechanie czynności służbowej wynikającej z przepisów prawa albo wykonanie jej w sposób niedbały lub sprzeczny z obowiązującymi zasadami, 4) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, funkcjonariusza bądź innej osoby, 5) nadużycie zajmowanego stanowiska do osiągnięcia korzyści materialnej lub osobistej, 6) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego lub uniemożliwiający jego wykonanie, 7) utrata dokumentów związanych ze służbą z winy funkcjonariusza, 8) utrata broni służbowej z winy funkcjonariusza. § 8. 1. Rodzaje kar dyscyplinarnych określa art. 119 ust. 1 i 2 ustawy. 2. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 1-5 oraz w ust. 2 ustawy, wymierzają przełożeni. 3. Przełożony, który uzna, że funkcjonariuszowi należy wymierzyć karę dyscyplinarną, inną niż wymienione w ust. 2, występuje do Szefa Urzędu Ochrony Państwa z wnioskiem o wymierzenie takiej kary. 4. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, są wymierzane w trybie określonym w art. 42 ustawy. 5. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 ustawy, wymierza Szef Urzędu Ochrony Państwa. Rozdział 5 Postępowanie dyscyplinarne § 9. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia przez funkcjonariusza. 2. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności: 1) ustalenie, czy przewinienie rzeczywiście zostało popełnione oraz w jakim czasie i przez kogo, 2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia przewinienia. § 10. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna z urzędu przełożony. 2. Przełożony może wszcząć postępowanie dyscyplinarne także na wniosek sądu, prokuratora, organu powołanego do orzekania w sprawach o wykroczenia albo innego zainteresowanego organu, instytucji lub innej osoby. § 11. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć niezbędne czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o popełnieniu przewinienia budzi wątpliwości, w szczególności co do popełnienia tego czynu lub co do osoby sprawcy. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być ukończone w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia. § 12. 1. Nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umarza, gdy: 1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion przewinienia, 2) postępowanie karne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym, a czyn nie stanowił naruszenia dyscypliny służbowej, 3) sprawca przewinienia nie podlega orzecznictwu dyscyplinarnemu, 4) sprawca przewinienia zmarł, 5) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 120 ustawy, 6) postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się. 2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć, gdy okoliczności popełnionego przewinienia nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny służbowej jest znikome. 3. Przełożony może odstąpić od prowadzenia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli wina funkcjonariusza nie budzi wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż nagana z ostrzeżeniem, po uprzednim uzyskaniu zgody tego funkcjonariusza na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia postępowania dyscyplinarnego. § 13. 1. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w formie postanowienia, którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu oraz dyrektorowi Biura Kadr i Szkolenia. 2. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinno zawierać: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza wydającego postanowienie, 2) datę i miejsce wydania, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) powołanie podstawy prawnej, 5) określenie zarzucanego przewinienia, 6) podanie przepisu, który został naruszony, 7) oznaczenie osoby albo członków komisji do prowadzenia postępowania (prowadzący postępowanie), 8) uzasadnienie. 3. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy zarzucić ponadto czyn nie objęty postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się nowe stosowne postanowienie. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 14. 1. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz albo trzyosobowa komisja, zwani dalej "prowadzącym postępowanie". W wypadku powołania komisji wyznacza się przewodniczącego, który kieruje pracami komisji. 2. Postępowanie dyscyplinarne przeciwko funkcjonariuszowi z korpusu oficerskiego przeprowadza funkcjonariusz w stopniu oficera; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 15. 1. Funkcjonariusza wyłącza się od prowadzenia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli: 1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, 2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej, 3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub pokrzywdzonego, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących wyłączenia sędziego, z mocy prawa, od udziału w sprawie, 4) był świadkiem zdarzenia, 5) między nim a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie. 2. Prowadzącego postępowanie dyscyplinarne można wyłączyć od udziału w tym postępowaniu z innych uzasadnionych przyczyn. 3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym. 4. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne powiadamia o zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 1 przełożonego, który go wyznaczył, a jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi kierownik jednostki organizacyjnej - Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 5. Obwiniony i pokrzywdzony mogą złożyć do przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub 2, a jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi kierownik jednostki organizacyjnej - do Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 6. O wyłączeniu prowadzącego postępowanie stwierdza się postanowieniem. W wypadku, o którym mowa w ust. 2, postanowienie powinno zawierać uzasadnienie. 7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do czynności, o których mowa w § 11. § 16. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności: przesłuchuje obwinionego, świadków i pokrzywdzonych, zleca lub występuje do przełożonego z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga niezbędnych opinii. 2. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, można zwrócić się do kierownika jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, właściwego dla miejsca, w którym czynność ta ma być dokonana. 3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych w sprawie sporządza się protokół. 4. Przed przesłuchaniem prowadzący postępowanie dyscyplinarne uprzedza świadka, biegłego i pokrzywdzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. 5. Materiały przekazane przez organy, instytucje lub osoby określone w § 10 ust. 2 włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. § 17. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne wydaje postanowienia, jeżeli rozporządzenie tak stanowi. Postanowienie doręcza się obwinionemu. Przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie, o ile rozporządzenie tak stanowi. 3. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie, w terminie 3 dni od doręczenia postanowienia, do przełożonego, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do Szefa Urzędu Ochrony Państwa. § 18. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do: 1) odmowy składania wyjaśnień, 2) zgłaszania wniosków dowodowych, 3) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten wyrazi na to zgodę. § 19. 1. Wnioski o przeprowadzenie dowodów zgłasza się na piśmie prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne, ze wskazaniem okoliczności, które mają być udowodnione. 2. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne nie może odmówić przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy. 3. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy: 1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne, 2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, 3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić. 4. Oddalenie wniosku wymaga wydania postanowienia. § 20. 1. Obrońcę ustanawia się na piśmie. 2. Obrońcy, z zastrzeżeniem ust. 3, przysługują uprawnienia obwinionego, chyba że ten ograniczy je w sposób wyraźny. 3. Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego jest obowiązkowy. 4. Obrońca nie może ustanowić dla obwinionego innych obrońców. § 21. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być ukończone w terminie 30 dni od dnia wszczęcia postępowania. 2. W uzasadnionych wypadkach przełożony może postanowić o przedłużeniu postępowania dyscyplinarnego na czas oznaczony. § 22. 1. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy ukaranie dyscyplinarne zależy od wyników postępowania karnego i czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez funkcjonariusza jest oczywiste i pozostawienie go w służbie godzi w jej interes. 3. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne, gdy zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania. 4. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. 5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania. § 23. 1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy, zaznajamia obwinionego z materiałami postępowania dyscyplinarnego, poucza go o prawie osobistego przejrzenia akt i zgłoszenia wniosku o ich uzupełnienie w terminie 3 dni. Obrońca ma prawo przeglądać akta postępowania dyscyplinarnego w ciągu 3 dni przed datą końcowego zaznajomienia obwinionego z materiałami postępowania. 2. Obwiniony ma prawo, w terminie 3 dni od daty zakończenia czynności wymienionych w ust. 1, złożyć wniosek o uzupełnienie postępowania; o prawie tym należy obwinionego pouczyć. 3. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje prowadzący postępowanie. Na postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postępowania obwinionemu przysługuje zażalenie. 4. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół. § 24. 1. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego, prowadzący wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i sporządza w terminie 3 dni, sprawozdanie kończące postępowanie. 2. Sprawozdanie kończące postępowanie dyscyplinarne powinno zawierać: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który prowadził postępowanie, 2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz jego skutków, 5) opis ustalonego stanu faktycznego na podstawie zebranych dowodów, 6) wnioski dotyczące umorzenia postępowania dyscyplinarnego bądź wymiaru kary, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających. 3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio do komisji, o której mowa w § 14 ust. 1. Rozdział 6 Zasady wymierzania kar dyscyplinarnych § 25. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego orzeka się o: 1) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo 2) uniewinnieniu lub uznaniu obwinionego za winnego popełnienia przewinienia i wymierzeniu kary. 2. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się nie później niż w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia sprawozdania kończącego postępowanie dyscyplinarne. 3. Umorzenie postępowania dyscyplinarnego wymaga wydania postanowienia. Na postanowienie obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. Przepisy § 28-30 i 32 stosuje się odpowiednio. § 26. 1. Uprawniony do wymierzenia kary dyscyplinarnej wymierza ją według swego uznania w granicach przewidzianych w ustawie, oceniając stopień niebezpieczeństwa czynu i biorąc pod uwagę cele kary, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. 2. Przy wymiarze kary dyscyplinarnej bierze się pod uwagę w szczególności: rodzaj i wagę przewinienia, okoliczności, w jakich zostało popełnione, pobudki czynu, stopień winy, zachowanie się obwinionego przed i po popełnieniu przewinienia, okres pozostawania w służbie i opinię służbową. 3. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien ponadto uwzględniać, czy przewinienie było popełnione pod wpływem alkoholu, środka odurzającego oraz czy w stosunku do funkcjonariusza jest już orzeczona kara dyscyplinarna. 4. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, za jedno przewinienie wymierza się tylko jedną karę dyscyplinarną, a za kilka przewinień rozpatrywanych łącznie - karę dyscyplinarną odpowiednio surowszą. § 27. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia nie jest uprawniony, akta postępowania dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie Szefowi Urzędu Ochrony Państwa z wnioskiem o wymierzenie określonej kary. Wniosek przełożonego nie wiąże Szefa Urzędu Ochrony Państwa. § 28. 1. Decyzja o ukaraniu powinna zawierać: 1) imię i nazwisko przełożonego, który wydał orzeczenie, z podaniem jego stopnia oraz stanowiska służbowego, 2) datę i miejsce wydania, 3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego, 4) opis zarzucanego obwinionemu czynu, wraz z podaniem przepisu, który został naruszony, 5) rozstrzygnięcie w sprawie, 6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia, 7) pouczenie o prawie wniesienia odwołania, 8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki. 2. Rozstrzygnięcie powinno zawierać stwierdzenie rodzaju winy i rodzaju wymierzonej kary dyscyplinarnej. 3. Decyzję o ukaraniu doręcza się niezwłocznie obwinionemu oraz przesyła Szefowi Urzędu Ochrony Państwa. 4. W wypadku gdy w uzasadnieniu decyzji zostały zawarte wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, obwinionemu doręcza się decyzję bez uzasadnienia z zawiadomieniem, że uzasadnienie zostało sporządzone. 5. Obwiniony i jego obrońca mają prawo zapoznać się z uzasadnieniem, o którym mowa w ust. 4. Przed udostępnieniem uzasadnienia przełożony lub prowadzący postępowanie poucza o obowiązku zachowania w tajemnicy wiadomości zawartych w uzasadnieniu i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku. 6. Fakt przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 5, obwiniony i obrońca potwierdzają własnoręcznym podpisem. Rozdział 7 Postępowanie odwoławcze § 29. 1. Odwołanie od decyzji o ukaraniu wnosi się na piśmie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem przełożonego, który wydał decyzję, do Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji o ukaraniu. 3. Decyzja, od której nie wniesiono w terminie odwołania, staje się, po upływie tego terminu, prawomocna i podlega wykonaniu. 4. Jeżeli decyzja została wydana przez Szefa Urzędu Ochrony Państwa, odwołanie nie przysługuje, jednakże obwiniony, w terminie 7 dni, może zwrócić się do Szefa Urzędu Ochrony Państwa z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. § 30. Przełożony, który wydał decyzję o ukaraniu, niezwłocznie przesyła odwołanie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego Szefowi Urzędu Ochrony Państwa. § 31. 1. W postępowaniu odwoławczym nie przeprowadza się postępowania dowodowego co do istoty sprawy. 2. W postępowaniu odwoławczym, w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę uzupełnienia materiałów postępowania dyscyplinarnego, można dopuścić dowód, jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania. § 32. 1. Szef Urzędu Ochrony Państwa, po rozpoznaniu odwołania, wydaje decyzję o: 1) utrzymaniu orzeczenia w mocy, 2) zmianie orzeczenia albo 3) uchyleniu orzeczenia i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez przełożonego, z jednoczesnym wytknięciem uchybień. 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, Szef Urzędu Ochrony Państwa zmienia zaskarżone orzeczenie, wydając decyzję odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez przełożonego. § 33. Przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio w postępowaniu odwoławczym. Przepisy § 11, 13, § 21 ust. 2 i § 23 nie mają zastosowania. § 34. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej niż orzeczona w decyzji o ukaraniu. § 35. W wypadku, o którym mowa w § 32 ust. 1 pkt 3, wolno w dalszym postępowaniu orzec karę surowszą niż orzeczona w uchylonym orzeczeniu. Rozdział 8 Wykonywanie kar dyscyplinarnych § 36. 1. Prawomocna decyzja o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu. 2. Wykonanie kary zarządza przełożony. § 37. 1. Decyzję o ukaraniu włącza się do akt osobowych ukaranego. 2. Przełożony, który wydał decyzję o ukaraniu, może taką decyzję podać do wiadomości wszystkim lub niektórym funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, w której ukarany pełni służbę, mając na uwadze względy wychowawcze lub prewencyjne wydanego orzeczenia. § 38. 1. Wykonanie kar dyscyplinarnych polega na: 1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w razie wymierzenia kar upomnienia, nagany i surowej nagany, 2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni przewinienie - w razie wymierzenia kary nagany z ostrzeżeniem lub kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym, 3) wydaniu rozkazu personalnego o mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w razie wymierzenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko, 4) wydaniu rozkazu (zarządzenia) o utracie posiadanego stopnia i powrocie do stopnia bezpośrednio niższego - w razie wymierzenia kary obniżenia stopnia, 5) wydaniu rozkazu (zarządzenia) o utracie przez ukaranego posiadanego stopnia oficerskiego i nadaniu stopnia szeregowego - w razie wymierzenia kary pozbawienia stopnia oficerskiego, 6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie przewinienia ukarany może być wydalony ze służby - w razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, 7) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby, 8) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w razie wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów. 2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby, Szef Urzędu Ochrony Państwa lub upoważniony przez niego funkcjonariusz przekazuje zatrzymane dokumenty, uprawniające do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów, organowi właściwemu do wydawania tych dokumentów, z podaniem podstawy prawnej, przyczyn i okoliczności ich zatrzymania. Rozdział 9 Zatarcie i darowanie kar dyscyplinarnych § 39. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą oraz usunięciu z akt osobowych funkcjonariusza decyzji o ukaraniu i uczynieniu nieczytelnym informacji o ukaraniu. 2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary. 3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, za które została mu wymierzona kara dyscyplinarna przed upływem okresu wymaganego do zatarcia uprzedniego ukarania, jest dopuszczalne tylko jednoczesne zatarcie wszystkich ukarań. § 40. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje, z mocy prawa, po upływie: 1) 3 miesięcy od dnia wykonania kary upomnienia, 2) 6 miesięcy od dnia wykonania kary nagany, 3) 9 miesięcy od dnia wykonania kary surowej nagany i nagany z ostrzeżeniem, 4) 12 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 5) 15 miesięcy od dnia wykonania kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oraz obniżenia stopnia, 6) 18 miesięcy od dnia wykonania kary pozbawienia stopnia oficerskiego, 7) 24 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, 8) terminu, na jaki wymierzona została kara zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów. § 41. 1. W razie wymierzenia kary dyscyplinarnej określonej w art. 119 ust. 1 pkt 1-9 ustawy i kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów, zatarcie ukarania nie może nastąpić przed upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej. 2. Przepisów o zatarciu ukarania nie stosuje się w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby lub kary pozbawienia stopnia połączonej z karą wydalenia ze służby. § 42. W razie nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej, zatarcie kar dyscyplinarnych, wymienionych w art. 119 ust. 1 pkt 5-9 ustawy, może nastąpić po upływie połowy terminów określonych w § 40 pkt 4-7. § 43. 1. Kara może być w każdym czasie darowana, a ukaranie zatarte, za wykazane męstwo lub odwagę albo poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, z wyjątkiem kary, o której mowa w art. 119 ust. 2 ustawy. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli kara została już wykonana, następuje zatarcie ukarania dyscyplinarnego. § 44. 1. Decyzję o zatarciu ukarania dyscyplinarnego, o którym mowa w § 42 i § 43 ust. 1, wydaje przełożony, który karę wymierzył. 2. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi. Rozdział 10 Wznowienie postępowania dyscyplinarnego § 45. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: 1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe, 2) zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego, 3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. 2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść ukaranego nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia. § 46. Nie wznawia się postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia minęło 5 lat. § 47. 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego następuje z urzędu lub na wniosek ukaranego. 2. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego na korzyść może złożyć, w razie śmierci ukaranego, jego krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek. § 48. 1. Do wznowienia postępowania dyscyplinarnego jest właściwy Szef Urzędu Ochrony Państwa. 2. Wznowienie lub odmowa wznowienia postępowania dyscyplinarnego następuje w drodze postanowienia. 3. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania zażalenie nie przysługuje. § 49. 1. Orzekając o wznowieniu postępowania, Szef Urzędu Ochrony Państwa może uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać sprawę właściwemu przełożonemu do ponownego rozpoznania. 2. Uchylając zaskarżone orzeczenie, właściwy przełożony może postępowanie umorzyć. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe § 50. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. § 51. 1. Rozporządzenie stosuje się również do spraw wszczętych przed dniem jego wejścia w życie. 2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są skuteczne, jeżeli nie są z nim sprzeczne. 3. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy niniejsze rozporządzenie, stosuje się niniejsze rozporządzenie. § 52. W sprawach nie zakończonych prawomocnym orzeczeniem, od którego został złożony środek zaskarżenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 53. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 września 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. Nr 116, poz. 747) Na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685) zarządza się, co następuje: § 1. Za wydatki na cele szkoły, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685), uważa się wydatki przeznaczone przez podatnika prowadzącego szkołę na: 1) zakup stanowiących środki trwałe pomocy dydaktycznych lub innych urządzeń niezbędnych do prowadzenia szkoły, 2) organizowanie wypoczynku wakacyjnego uczniów, w części stanowiącej wynagrodzenie personelu wychowawczego i obsługi, jeżeli nie zostało ono pokryte przez rodziców lub prawnych opiekunów uczniów. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1992 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 32, poz. 139 i Nr 78, poz. 396). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 27 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji przetargu. (Dz. U. Nr 116, poz. 748) Na podstawie art. 20a ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 675) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 9 października 1995 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji przetargu (Dz. U. Nr 118, poz. 572) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 27 sierpnia 1997 r. (poz. 748) SPOSOBY OBLICZANIA WYSOKOŚCI OPŁAT ZA UDZIELENIE KONCESJI NA ŚWIADCZENIE USŁUG TELEKOMUNIKACYJNYCH 1. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci użytku publicznego, na której zakładanie i używanie posiada zezwolenie, oraz w przypadku gdy koncesji udziela się łącznie z takim zezwoleniem, określa się jako równą wartości O(uk) obliczonej, według zasad podanych w ust. 2, dla następujących usług telekomunikacyjnych: 1) telefonicznych świadczonych w sieci telefonicznej stacjonarnej, 2) telefonicznych świadczonych w cyfrowej sieci telefonii ruchomej, 3) przywoławczych, 4) transmisji danych, 5) polegających na zapewnianiu stałych połączeń typu "punkt-punkt" (dzierżawa łączy telekomunikacyjnych). W przypadku udzielenia koncesji na świadczenie więcej niż jednej z wymienionych usług opłatę określa się jako równą najwyższej wartości O(uk) obliczonej odrębnie dla każdej z usług objętych koncesją. 2. Wartość O(uk) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, określa się następująco: 1) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4: jako sumę opłat cząstkowych Oi(uk) dla każdej gminy usytuowanej na obszarze objętym koncesją, według następującego wzoru: Oi(uk) = LzxGzxWu przy czym użyte we wzorze współczynniki oznaczają: Lz - liczbę ludności wyrażoną w pełnych tysiącach, zamieszkującą na obszarze gminy objętej koncesją, Gz - gęstość zaludnienia na obszarze gminy objętej koncesją, Wu - współczynnik rodzaju usługi, wynoszący: a) 0,6(Gtw/Gtk) - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1, gdzie: Gtw oznacza gęstość telefoniczną na obszarze objętym koncesją równą liczbie abonentów sieci telefonicznej stacjonarnej przypadających na 1 000 ludności oraz Gtk gęstość telefoniczną na obszarze Polski, równą liczbie abonentów sieci telefonicznej stacjonarnej przypadających na 1 000 ludności, b) 2,3 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 2, c) 0,01 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 3, d) 0,02 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4. 2) dla usługi, o której mowa w ust. 1 pkt 5, wartość O(uk) określa się według następującego wzoru: O(uk) = 2000 x Lw, przy czym Lw oznacza liczbę województw, na obszar których zostało wydane zezwolenie na zakładanie i używanie sieci, w której usługa może być świadczona. 3. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych w wydzielonej sieci telekomunikacyjnej, na której zakładanie i używanie posiada zezwolenie, oraz w przypadku gdy takie zezwolenie wydawane jest łącznie z koncesją, określa się jako sumę opłat O(uk) obliczonych według zasad podanych w ust. 4, odrębnie dla każdej z następujących usług telekomunikacyjnych: 1) telefonicznych świadczonych w stacjonarnych sieciach telefonicznych, 2) transmisji danych, 3) świadczonych w sieciach radiokomunikacji ruchomej lub sieciach dyspozytorsko-trankingowych, 4) polegających na transmisji sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych, za pomocą dosyłowych łączy naziemnych lub satelitarnych do urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych lub do sieci telewizji kablowej, metodą "punkt-punkt" lub "punkt-wiele punktów", 5) polegających na zapewnianiu stałych połączeń typu "punkt-punkt" (dzierżawa łączy telekomunikacyjnych). 4. Wartość O(uk) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, określa się według następującego wzoru: O(uk) = SpxPsxLk, przy czym użyte we wzorze współczynniki oznaczają: 1) Sp - stawkę podstawową równą: a) 100 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 1, b) 50 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 2, c) 20 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 3, d) 2000 - w przypadku usług, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, 2) Ps - wartość równą liczbie: a) łączy abonenckich - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 1, b) portów abonenckich - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 2, c) stacji bazowych - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 3, d) województw, na których obszarze umieszczone są stacje odbiorcze (końcowe) sieci rozprowadzania sygnałów - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 4, e) województw objętych zezwoleniem na zakładanie i używanie sieci, w której usługa może być realizowana - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 5, 3) Lk - wartość równą: a) ekwiwalentnej liczbie kanałów radiowych o standardowym, dla danej stacji bazowej, odstępie międzykanałowym, w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 3, b) jedności - w pozostałych przypadkach. 5. Opłatę za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych, przy wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnych lub części tych sieci, innych operatorów, działających na podstawie zezwolenia na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej, wydanego bez koncesji na świadczenie usług, określa się zgodnie z ust. 1-4. 6. Opłata za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych wymienionych w ust. 1 i 3, przy wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnych lub części tych sieci, innych operatorów, działających na podstawie zezwolenia na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej wydanego łącznie z koncesją na świadczenie usług lub na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o łączności, wynosi 1% opłaty określonej zgodnie z ust. 1-4. 7. Wysokość opłaty wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usługi telekomunikacyjnej polegającej na zapewnieniu przekazu sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych na rzecz uprawnionych nadawców programów radiowych i telewizyjnych za pomocą nadawczych urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, określa się jako wartość O(uk) obliczoną według następującego wzoru: O(uk) = 5000 x Ps, przy czym Ps oznacza liczbę województw, na których obszarze umieszczone są nadawcze urządzenia radiokomunikacyjne. 8. Opłata za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usługi dostępu do sieci Internet, przy wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnych lub części tych sieci, innych operatorów działających na podstawie zezwolenia na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej, wydanego łącznie z koncesją na świadczenie usług na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o łączności, wynosi 200 ECU. 9. Wysokość opłaty wyrażonej w ECU za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych innych niż wymienione w ust. 1-8 wynosi: a) krajowych: - na obszarze jednego województwa 1000 ECU, - na obszarze nie przekraczającym pięciu województw 2000 ECU, - na obszarze nie przekraczającym dwudziestu pięciu województw 4000 ECU, - na obszarze większym niż dwadzieścia pięć województw 6000 ECU, b) międzynarodowych lub krajowych i międzynarodowych 10000 ECU. 10. Opłaty, o których mowa w ust. 1-6, zaokrągla się do 100 ECU według ogólnie obowiązujących zasad. 1)W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż gmina lub na obszar zawierający część gminy - do obliczeń przyjmuje się dane dla całego obszaru gminy. 2)Według danych statystycznych corocznie publikowanych przez Główny Urząd Statystyczny, dotyczących powierzchni, ludności i gęstości zaludnienia w przekroju terytorialnym (wydawnictwo Głównego Urzędu Statystycznego pt. "Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym"), według stanu na dzień 31 grudnia roku kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji. Dane dotyczące liczby ludności zaokrągla się według ogólnie obowiązujących zasad. 3)W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż obszar województwa, do obliczeń przyjmuje się gęstość telefoniczną dla danego województwa. 4)Publikowaną w corocznym wydawnictwie Głównego Urzędu Statystycznego pt. "Łączność - wyniki działalności", według stanu na dzień 31 grudnia roku kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. (Dz. U. Nr 116, poz. 749) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179, z 1995 r. Nr 129, poz. 627, z 1996 r. Nr 20, poz. 95 i Nr 95, poz. 440 oraz z 1997 r. Nr 52, poz. 334) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 3 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo gdańskie, w części "B Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Kościerzyna wyraz "Buczka" zastępuje się wyrazem "Klasztorna", wyraz "Kujacha" zastępuje się wyrazem "Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców", wyraz "22 Lipca" zastępuje się wyrazem "Strzelecka", wyrazy "plac 1 Maja" zastępuje się wyrazem "Rynek" i po wyrazach "M. Curie-Skłodowskiej" dodaje się wyraz "Piechowskiego". 2) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo wałbrzyskie, w części "A Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 45484 Krzywina-Samborowiczki-Ostrężna wyraz "Ostrężna" zastępuje się wyrazem "Miłocice", 3) w załączniku nr 11 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo włocławskie: a) w części "A Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 46635 Rogowo-Wymyślin wyraz "Wymyślin" zastępuje się wyrazem "Skępe", b) w części "B Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" po rubryce miasta Rypin dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu: 12 SkępeAleja 1 Maja, Klasztorna, Krótka, Płocka, Rypińska, Sierpecka, 21 Stycznia § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 września 1997 r. w sprawie zakresu i rodzaju świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych, wykonywanych przez pielęgniarkę samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, oraz zakresu i rodzaju takich świadczeń wykonywanych przez położną samodzielnie. (Dz. U. Nr 116, poz. 750) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje: § 1. Pielęgniarka jest uprawniona do wykonywania samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego: 1) świadczeń zapobiegawczych obejmujących: a) prowadzenie poradnictwa w zakresie samoopieki w życiu z chorobą i niepełnosprawnością w stosunku do człowieka chorego i jego rodziny, b) psychoedukację chorych z zaburzeniami i uzależnieniami oraz ich rodzin, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, c) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia dorosłych oraz dzieci zdrowych, d) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia dzieci chorych, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego, e) prowadzenie poradnictwa w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi z grup dyspanseryjnych, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie pielęgniarstwa w środowisku nauczania i wychowania lub uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego, f) pielęgnację skóry i błon śluzowych z zastosowaniem środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, g) wykonywanie szczepień ochronnych w ramach kalendarza szczepień i na zlecenie właściwych jednostek organizacyjnych służby zdrowia oraz wystawianie związanych z tym zaświadczeń, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, h) organizację izolacji chorych zakaźnie w miejscach publicznych i w warunkach domowych, 2) świadczeń diagnostycznych obejmujących: a) wykonywanie badania fizykalnego, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, b) wykonywanie badania fizykalnego umożliwiającego wczesne wykrywanie chorób sutka, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, c) kierowanie na badania diagnostyczne i(lub) pobieranie materiałów do badań diagnostycznych, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa; rodzaje pobieranych materiałów do badań i rodzaje badań diagnostycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, d) kierowanie na badania i(lub) pobieranie materiałów do badań bakteriologicznych (mocz, kał, plwocina, wymazy z nosa, gardła i narządów płciowych i inne wydzieliny), pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, e) wykonywanie testów diagnostycznych dla oznaczenia ciał ketonowych i glukozy we krwi i w moczu, f) oznaczanie glikemii za pomocą glukometru, g) wykonywanie badań przesiewowych oraz kierowanie do lekarzy, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie pielęgniarstwa w środowisku nauczania i wychowania lub w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego (rodzinnego), h) wykonywanie EKG, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, i) wykonywanie pulsoksymetrii, j) wykonywanie pomiarów stężenia gazów biorących udział w procesie oddychania (gazometrii, kapnometrii), pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie anastezjologii i intensywnej terapii, k) ocenę wydolności oddechowej metodą spirometrii, l) wstępną ocenę ciężkości urazów i organizację bezpiecznego transportu chorego, ł) ocenę stopnia i powierzchni oparzeń oraz podjęcie działań leczniczych w ramach pomocy przedlekarskiej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, m) ocenę stanu świadomości chorego z wykorzystaniem właściwych metod oceny (schematów, klasyfikacji), pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii lub uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, n) ocenę poziomu znieczulenia pacjenta oraz relaksometrię, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii, o) prowadzenie bilansu wodnego, p) ocenę stopnia przewodnienia pacjenta dializowanego, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, q) ocenę i monitorowanie bólu oraz innych objawów u przewlekle chorych objętych opieką paliatywną oraz ocenę wydolności fizycznej chorego, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, r) ocenę jakości życia chorego objętego opieką paliatywną, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, 3) świadczeń medycznych obejmujących: a) ustalanie diety w żywieniu ludzi chorych, w oparciu o obowiązujące w tym zakresie wytyczne, b) dobór i wykorzystanie różnych technik karmienia u chorych, c) zakładanie zgłębnika do żołądka i odbarczenie treści, d) wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna, e) zakładanie cewnika do pęcherza moczowego i usuwanie założonego cewnika, f) płukanie pęcherza moczowego, g) wykonywanie zabiegów doodbytniczych (lewatywa, wlewka, kroplówka), h) dobór sposobów i opatrywanie oparzeń, ran, odleżyn (do III° włącznie) oraz przetok, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, i) zdejmowanie szwów, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, j) doraźne podawanie tlenu, k) tlenoterapię, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, l) wykonywanie inhalacji, ł) stosowanie baniek lekarskich, m) wykonywanie kaniulacji żył obwodowych, n) podawanie dożylne leków oraz kroplowe przetaczanie dożylne płynów w ramach postępowania w resuscytacji krążeniowo-oddechowej według obowiązujących standardów postępowania w stanach naglących, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, o) doraźną modyfikację stałej dawki leczniczej insuliny krótkodziałającej, p) kroplowe przetaczanie dożylne płynów, podawanie dożylne leków (Heparinum, Natrium Chloratum 0,9%, Glucosum 5%, Natrium Chloratum 10%, Calcium 10%) oraz modyfikację ich dawki, w trakcie trwania dializy, zgodnie z planem leczenia ustalonym dla danego pacjenta oraz obowiązującymi w danym zakładzie opieki zdrowotnej standardami, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, q) doraźną modyfikację dawki leczniczej leku przeciwbólowego i leków stosowanych w celu łagodzenia innych dokuczliwych objawów (duszność, nudności, wymioty, lęk, delirium) u chorych objętych opieką paliatywną, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, r) podawanie na zlecenie lekarskie dożylne, zewnątrzoponowe i podskórne leków łagodzących dokuczliwe objawy u chorych objętych opieką paliatywną, z uwzględnieniem nowoczesnych technik (stosowanie analgezji sterowanej przez chorego - PCA, ciągłego podawania leków i płynów podskórnie przy użyciu zestawu "Buterfly" oraz infuzorów), pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, s) przygotowanie chorych (i ich rodzin) leczonych metodami: Ciągła Ambulatoryjna Dializa Otrzewnowa (CADO), Automatyczna Dializa Otrzewnowa (ADO) i hemodializa oraz hiperalimentacja - do współudziału w prowadzonym leczeniu, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, t) wykonywanie intubacji dotchawicznej w sytuacjach nagłych, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii, u) wykonywanie defibrylacji, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, v) zastosowanie unieruchomienia przy złamaniach kości i zwichnięciach oraz przygotowanie chorego do transportu, w) zlecanie transportu chorego, x) prowadzenie psychoterapii podstawowej oraz wykorzystanie elementów psychoterapii kwalifikowanej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, 4) świadczeń rehabilitacyjnych obejmujących: a) prowadzenie rehabilitacji przyłóżkowej w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z unieruchomienia, b) prowadzenie usprawniania ruchowego (siadanie, pionizacja, nauka chodzenia, nauka samoobsługi), c) prowadzenie aktywizacji podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, d) prowadzenie terapii kreatywnej i rehabilitacji chorych wymagających opieki paliatywnej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, e) prowadzenie instruktażu w zakresie treningu pęcherza moczowego u chorych z problemem nietrzymania moczu, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, f) prowadzenie instruktażu w zakresie hartowania i kształtowania kikuta amputowanej kończyny, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, g) rehabilitację podopiecznych z zaburzeniami psychicznymi, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, h) wnioskowanie o objęcie opieką społeczną, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego (rodzinnego). § 2. W związku z samodzielnym wykonywaniem świadczeń leczniczych pielęgniarka jest uprawniona do podania pacjentowi doraźnie w nagłych wypadkach, bez zlecenia lekarza, leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Pielęgniarka zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej informuje, bez zbędnej zwłoki, lekarza o samodzielnym wykonaniu świadczeń wymienionych w § 1 oraz o podanych lekach. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pielęgniarki wykonującej opiekę nad pacjentem poza zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli w jej obecności pacjent zostanie objęty opieką lekarską. § 4. Położna jest uprawniona do wykonywania samodzielnie: 1) świadczeń zapobiegawczych obejmujących: a) sprawowanie opieki przedkoncepcyjnej nad kobietą w celu przygotowania jej do świadomego planowania rodziny, sprawowania opieki nad noworodkiem i niemowlęciem, b) prowadzenie poradnictwa w zakresie przygotowania rodziny do pełnienia funkcji prokreacyjnej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, c) prowadzenie czynnego poradnictwa w odniesieniu do kobiet ciężarnych oraz kierowanie do lekarzy specjalistów, d) przygotowanie kobiet do prowadzenia samoobserwacji we wszystkich okresach życia w celu wczesnego wykrywania i likwidacji czynników ryzyka schorzeń nowotworowych, e) prowadzenie czynnego poradnictwa w odniesieniu do kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi, f) ustalanie diety w poszczególnych okresach życia kobiety, w ciąży fizjologicznej i ciąży wysokiego ryzyka, g) przeprowadzanie wizyt patronażowych u położnicy i noworodka (niemowlęcia), h) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia noworodków i niemowląt zdrowych, i) pielęgnację skóry i błon śluzowych z zastosowaniem środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, j) wykonywanie szczepień ochronnych u noworodków w ramach kalendarza szczepień, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, 2) świadczeń diagnostycznych obejmujących: a) pobieranie materiałów do badań i wykonywanie testów diagnostycznych: - ciążowego, - na obecność białka w moczu, - oznaczenie poziomu glukozy we krwi, b) kierowanie na badania i(lub) pobieranie materiałów do badań diagnostycznych; rodzaje pobieranych materiałów do badań i rodzaje badań diagnostycznych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, c) pobieranie materiałów do badań bakteriologicznych (mocz, kał, plwocina, wydzielina z dróg rodnych, inne wydzieliny), d) wykonywanie badania fizykalnego, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, e) wykonywanie badania fizykalnego umożliwiającego wczesne wykrywanie chorób sutka, f) wykonywanie i interpretację badań służących ocenie stanu zdrowia płodu i ciężarnej, polegających na: - badaniu położniczym zewnętrznym, - badaniu położniczym wewnętrznym, - kardiotokografii, g) wykonywanie pomiarów stężenia gazów biorących udział w procesie oddychania: - gazometrii, kapnometrii, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii, h) wykonywanie pulsoksymetrii, i) ocenę stanu świadomości chorej z wykorzystaniem właściwych metod oceny (schematów, klasyfikacji), pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, j) wykonywanie EKG, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, k) prowadzenie bilansu wodnego, 3) świadczeń leczniczych obejmujących: a) prowadzenie i przyjęcie porodu fizjologicznego, b) prowadzenie porodu w wodzie, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, c) nacięcie, znieczulenie miejscowe i szycie krocza naciętego oraz pękniętego I° według obowiązujących standardów postępowania, d) wykonywanie zabiegu Credego u noworodka, e) zdjęcie szwów z krocza, f) płukanie pochwy, g) wykonywanie zabiegów doodbytniczych (lewatywa, wlewka, kroplówka), h) wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna, i) stosowanie baniek lekarskich, j) wykonywanie inhalacji, k) doraźne podawanie tlenu, l) tlenoterapię, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa, ł) zakładanie cewnika do pęcherza moczowego i usuwanie założonego cewnika, m) płukanie pęcherza moczowego, n) dobór sposobów i opatrywanie ran, odleżyn (do III° włącznie), pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, o) zdejmowanie szwów z ran pooperacyjnych, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, p) wykonywanie kaniulacji żył obwodowych, q) podawanie dożylne leków oraz kroplowe przetaczanie dożylne płynów w ramach postępowania w resuscytacji krążeniowo-oddechowej według obowiązujących standardów postępowania w stanach naglących, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, r) doraźną modyfikację dawki leczniczej leku przeciwbólowego, w leczeniu choroby nowotworowej u chorych przewlekle, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, s) wykonywanie intubacji dotchawicznej z sytuacjach nagłych, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii, t) wykonywanie defibrylacji, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego, u) udzielanie pomocy położniczej w nagłych przypadkach przed przybyciem lekarza: - udzielanie pomocy ręcznej w porodach miednicowych, - ręczne wydobycie łożyska w przypadku krwotoku (masaż macicy, zabieg Credego), - tamponowanie pochwy w przypadku pęknięcia szyjki macicy, - obrót wewnętrzny w przypadku porodu bliźniaczego, gdy po urodzeniu się pierwszego płodu drugi znajduje się w położeniu poprzecznym, a zawiodła próba wykonania obrotu zewnętrznego, v) zlecanie transportu chorego, 4) świadczeń rehabilitacyjnych obejmujących: a) ćwiczenia usprawniające w ciąży, połogu i schorzeniach ginekologicznych, b) prowadzenie rehabilitacji przyłóżkowej w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z unieruchomienia, c) prowadzenie usprawniania ruchowego (siadanie, pionizacja, nauka chodzenia, nauka samoobsługi), d) aktywizację podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego. § 5. W związku z samodzielnym wykonywaniem świadczeń leczniczych położna jest uprawniona do podania pacjentowi doraźnie w nagłych przypadkach, bez zlecenia lekarza, leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia, a w przypadku braku możliwości interwencji lekarskiej, gdy zwłoka w ich podaniu stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia matki i(lub) dziecka - również leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 6. 1. Położna zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej informuje bez zbędnej zwłoki lekarza zatrudnionego w tym zakładzie o samodzielnym wykonaniu świadczeń wymienionych w § 4 oraz o podanych lekach. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do położnej sprawującej opiekę nad pacjentem poza zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli w jej obecności pacjent zostanie objęty opieką lekarską. § 7. Pielęgniarka, położna przy podejmowaniu czynności związanych z samodzielnym wykonywaniem świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych nie powinna wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe, a w szczególności podejmować czynności wymagających umiejętności zawodowych, uzyskiwanych w drodze doskonalenia zawodowego w odpowiedniej formie kształcenia podyplomowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 września 1997 r. (poz. 750) Załącznik nr 1 RODZAJE MATERIAŁÓW POBIERANYCH DO CELÓW DIAGNOSTYCZNYCH I RODZAJE BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH Rodzaj materiałuRodzaj badania krewmorfologia OB cukier jonogram mocznik kreatynina cholesterol Hbs czas krzepnięcia* obecność HCV, HIV* moczbadanie ogólne kałpasożyty krew plwocinaBK * Dotyczy wyłącznie chorych dializowanych. Załącznik nr 2 WYKAZ LEKÓW, DO KTÓRYCH PODAWANIA CHOREMU BEZ ZLECENIA LEKARZA JEST UPRAWNIONA PIELĘGNIARKA I POŁOŻNA* Lp.Grupa lekówNazwa leku**PostaćDroga podania (wskazania) 12345 1Leki przeciwbóloweParacetamolumtabl., syrop, czopekdoustnie, doodbytniczo Metamizolum Natricumtabl., czopekdoustnie, doodbytniczo 2Leki miolityczneDrotaverini Hydrochloridumtabl.doustnie Vegantalgintabl., czopekdoustnie, doodbytniczo Tolarginczopekdoodbytniczo 3Leki przeciwgorączkoweParacetamolumtabl.doustnie czopekdoodbytniczo Metamizolum Natricumtabl.doustnie czopekdoodbytniczo AC. Acetylsalicylicumtabl.doustnie AC. Acetylsalicylicum c. Acidum Ascorbicumtabl.doustnie 4Leki przeczyszczająceSuppositoria Glyceroliczopekdoodbytniczo Altradraż.doustnie Alaxdraż.doustnie 5Leki przeciwbiegunkoweCarbo medicinalistabl.doustnie Tanninum Albuminatumtabl.doustnie 6Leki nasenne/uspokajająceHydroxyzinumdraż., syropdoustnie Neospasminapłyndoustnie Tinctura Valerianaepłyndoustnie 7Leki podwyższające stężenie glukozy we krwiGlucagoni Hydrochloridumamp., fiolkidożylnie, domięśniowo Glucosum 20%amp.doraźnie w przypadku niedocukrzenia 8Leki stosowane w niewydolności wieńcowej sercaGlyceroli Trinitrastabl.pod język doraźnie w zaostrzeniu objawów choroby * W podstawowej dawce terapeutycznej według obowiązujących zasad dawkowania. ** Dotyczy leków zarejestrowanych w Polsce. Załącznik nr 3 RODZAJE MATERIAŁÓW POBIERANYCH PRZEZ POŁOŻNĄ DO CELÓW DIAGNOSTYCZNYCH I RODZAJE BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH Rodzaj materiałuRodzaj badania krewmorfologia cukier test obciążenia glukozą przeciwciała anty Rh Hbs odczyn serologiczny w kierunku kiły test na fenyloketonurię test na hypotyreozę moczbadanie ogólne wydzielina z dróg rodnychGC i stopień czystości pochwy, cytologia szyjki macicy Załącznik nr 4 WYKAZ LEKÓW, DO KTÓRYCH PODAWANIA CHOREMU JEST UPRAWNIONA POŁOŻNA* Lp.Grupa lekówNazwa leku**PostaćDroga podaniaWskazania 1Hormony tylnego płata przysadkiOxytocinumamp.dożylniestymulacja czynności skurczowej macicy w III okresie porodu na błonę śluzową nosatrudności w odpływie pokarmu w okresie połogu 2Leki oksytotyczneDemoxytocinumtabl.pod językkrwawienie poporodowe i hipotonia mięśnia macicy trudności w odpływie pokarmu w okresie połogu Methylergometrini Maleasamp.dożylnie, domięśniowopoporodowa atonia macicy krwawienie poporodowe ręczne usunięcie łożyska 3Leki miolitycznePapaverini Hydrochloridumamp.dożylnie, domięśniowonadmierna czynność skurczowa mięśnia macicy Drotaverini Hydrochloridumtabl., amp.domięśniowonadmierna czynność skurczowa mięśnia macicy 4Leki parasympatykolityczneHyoscini Butylbromidumamp.dożylnie, nadmierna czynność skurczowa mięśnia macicy draż., doustnie, czopekdoodbytniczo 5Leki działające depresyjnie na OUNMagnesii Sulfasamp.dożylniestan przedrzucawkowy, rzucawka * W podstawowej dawce terapeutycznej według obowiązujących zasad dawkowania. ** Dotyczy leków zarejestrowanych w Polsce. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 538--z dnia 5 czerwca 1997 r. o kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe. 539--z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 540--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie sposobu obliczania i przekazywania dotacji z budżetu państwa dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 541--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. 542--z dnia 17 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 543--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną praktykę pielęgniarki i położnej. 544--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie szczególnych warunków sanitarnych przy produkcji i w obrocie naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe i niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 117, poz. 751) Art. 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 54, poz. 349) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. § 1. Przedsiębiorca, który zaprzestał płacenia długów, będzie uznany za upadłego. § 2. Upadłość przedsiębiorcy będącego osobą prawną oraz znajdujących się w stanie likwidacji spółki jawnej i spółki komandytowej będzie ogłoszona także wówczas, gdy ich majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów."; 2) w art. 3: a) w § 1 wyrazy "jednostek samorządu terytorialnego, państwowych jednostek organizacyjnych, chyba że ustawa wyłącza odpowiedzialność Skarbu Państwa" zastępuje się wyrazami "państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych, chyba że ustawa wyłącza odpowiedzialność Skarbu Państwa i gminy", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Nie można ogłosić upadłości: przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", przedsiębiorstwa państwowego "Porty Lotnicze" oraz państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska", jeżeli właściwy organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa lub gminy zgłosi sprzeciw i złoży oświadczenie o przejęciu zobowiązań dłużnika.", c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Nie można ogłosić upadłości Mennicy Państwowej, Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych oraz innych przedsiębiorców określonych w odrębnych przepisach, jeżeli właściwy organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa lub gminy zgłosi sprzeciw i złoży oświadczenie o przejęciu zobowiązań dłużnika.", d) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Nie można ogłosić upadłości nie będącego osobą prawną przedsiębiorcy, którego działalność nie wymaga zgłoszenia do ewidencji w myśl przepisów o działalności gospodarczej."; 3) w art. 4 w § 2: a) w pkt 1 po wyrazach "spółki jawnej" dodaje się wyrazy "oraz spółki komandytowej", b) w pkt 4 po wyrazach "spółki jawnej" dodaje się wyrazy "oraz spółki komandytowej"; 4) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. § 1. Przedsiębiorca jest zobowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia zaprzestania płacenia długów, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. § 2. Reprezentant przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1 § 2, jest zobowiązany zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej rozpoczął się bieg terminu określonego w § 1. § 3. Terminy określone w § 1 i 2 nie biegną, a jeżeli rozpoczęły bieg, ulegają zawieszeniu, gdy przedsiębiorca złożył podanie o otwarcie postępowania układowego."; 5) w art. 9: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości składa dłużnik, winien nadto przedstawić: 1) sprawozdanie finansowe, a jeżeli na podstawie odrębnych przepisów nie ma obowiązku sporządzania sprawozdania - bilans sporządzony dla celów tego postępowania; 2) spis wierzycieli z podaniem wysokości wierzytelności każdego z nich oraz listę zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na jego majątku; 3) oświadczenia o spłatach wierzytelności dokonanych w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku; 4) spis podmiotów zobowiązanych majątkowo wobec dłużnika z określeniem wierzytelności i terminów zapłaty; 5) wykaz tytułów egzekucyjnych przeciwko dłużnikowi.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli dłużnik twierdzi, że nie jest w stanie przedstawić dokumentów, o których mowa w § 2, jest zobowiązany wskazać tego przyczyny wraz z ich uprawdopodobnieniem.", c) po § 3 dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu: "§ 4. Jeżeli ogłoszenia upadłości żąda wierzyciel, winien nadto uprawdopodobnić swoją wierzytelność. § 5. Jeżeli dłużnikiem jest przedsiębiorca podlegający wpisowi do rejestru, do wniosku należy dołączyć wyciąg z tego rejestru."; 6) w art. 10: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd rozstrzyga wniosek o ogłoszenie upadłości nie później niż w terminie miesiąca od stwierdzenia, że spełnia warunki określone w art. 9 i wynikające z art. 11 § 1. Przed rozstrzygnięciem wniosku sąd w miarę potrzeby i możliwości wysłucha dłużnika i wierzycieli. Jeżeli wniosek dotyczy upadłości przedsiębiorstwa państwowego, sąd może w razie potrzeby wysłuchać także radę pracowniczą i organ założycielski.", b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Sąd może przed rozstrzygnięciem wniosku dopuścić dowód z opinii biegłego w celu zbadania podstaw wniosku. Koszty biegłego pokrywa wnioskodawca."; 7) w art. 13 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości jeżeli majątek dłużnika oczywiście nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania. Sąd może również oddalić wniosek w razie stwierdzenia, że przedmioty majątkowe wchodzące w skład majątku dłużnika są obciążone zastawem, zastawem rejestrowym lub hipoteką, a pozostały jego majątek oczywiście nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania."; 8) w art. 14 po § 3 dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu: "§ 4. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa szczególne kwalifikacje wymagane od kandydatów na syndyków, a w odniesieniu do osób prawnych - warunki, jakie muszą one spełniać. § 5. W zakresie ubezpieczeń społecznych do syndyków i członków ich rodzin stosuje się przepisy o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin."; 9) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. § 1. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości będzie niezwłocznie podane do publicznej wiadomości przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w prasie lokalnej. § 2. Postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości doręcza się syndykowi, upadłemu lub jego spadkobiercy oraz wierzycielowi, który żądał ogłoszenia upadłości. Postanowienie w przedmiocie upadłości przedsiębiorstwa państwowego doręcza się także jego organowi założycielskiemu."; 10) po rozdziale III działu II tytuł I dodaje się rozdział IV w brzmieniu: "Rozdział IV Odpowiedzialność cywilna Art. 171. § 1. Kto nie wykona obowiązku określonego w art. 5 § 1 lub 2, odpowiada za szkodę wyrządzoną przez to wierzycielowi, chyba że nie ponosi winy. Jeżeli obowiązku nie dopełniło kilka osób, ich odpowiedzialność jest solidarna. § 2. W sprawach, o których mowa w § 1, orzeka sąd gospodarczy. Art. 172. § 1. Kto nie wykona obowiązku określonego w art. 5 § 1 lub 2, zostanie pozbawiony, na okres od dwóch do pięciu lat, prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika przedsiębiorcy, członka rady nadzorczej i komisji rewizyjnej w spółce akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółdzielni, chyba że nie ponosi winy. § 2. W sprawach, o których mowa w § 1, orzeka sąd prowadzący postępowanie upadłościowe. § 3. Postępowanie sąd wszczyna z urzędu. § 4. Sąd wydaje postanowienie po przeprowadzeniu rozprawy. § 5. Od postanowienia sądu o orzeczeniu zakazu, o którym mowa w § 1, służy apelacja. § 6. W sprawach, o których mowa w § 1, w zakresie nie uregulowanym w § 2-5 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. Art. 173. § 1. Sądy gospodarcze właściwe w sprawach upadłości prowadzą wykazy osób, wobec których orzeczono zakaz określony w art. 172 § 1. Centralną ewidencję wykazów prowadzi Minister Sprawiedliwości. § 2. Wykazy i centralna ewidencja, o których mowa w § 1, są jawne. § 3. Sąd dokonuje wpisu do wykazu i zawiadamia o wpisie Ministra Sprawiedliwości niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia określonego w art. 172 § 4. § 4. Po upływie okresu, na który zakaz został orzeczony, sąd z urzędu zarządza wykreślenie wpisu w wykazie i zawiadamia o wykreśleniu wpisu Ministra Sprawiedliwości. § 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi sposób prowadzenia wykazu oraz centralnej ewidencji, o których mowa w § 1, sposób udzielania informacji oraz wysokość opłat za udzielanie informacji z centralnej ewidencji."; 11) w art. 18 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza oświadczeniem na piśmie składanym sędziemu-komisarzowi pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań."; 12) w art. 19 § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Do środków przymusu, o których mowa w paragrafach poprzedzających, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu Postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych, z tym że grzywna, o której mowa w art. 1052 Kodeksu postępowania cywilnego, może być wymierzona jednorazowo do dziesięciu tysięcy złotych."; 13) po art. 19 dodaje się art. 191 w brzmieniu: "Art. 191. Wobec osoby, która nie wykonuje obowiązków określonych w art. 18 lub ukrywa swój majątek, stosuje się przepis art. 172."; 14) w art. 22: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi zakres wyłączonego mienia, przeznaczonego na pomoc dla pracowników upadłego oraz ich rodzin, sposób zarządzania i likwidacji tego mienia."; 15) w art. 32 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, wpisem w rejestrze statków lub prawem zatrzymania na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, w stosunku do których upadły nie jest dłużnikiem osobistym. Wierzytelności te podlegają zaspokojeniu z masy upadłości tylko w takim stopniu, w jakim wierzyciel nie uzyskał zaspokojenia od swojego dłużnika osobistego."; 16) w art. 35 w § 1 wyrazy "ostatnich sześciu miesięcy" zastępuje się wyrazami "ostatniego roku"; 17) skreśla się art. 46; 18) w art. 55: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do czynności upadłego, będącego spółką, dokonanej z jej wspólnikami i reprezentantami."; 19) art. 57 otrzymuje brzmienie: "Art. 57. § 1. Prawo wytoczenia powództwa służy tylko syndykowi. W sprawach tych syndyk nie ma obowiązku uiszczania opłat sądowych. § 2. Prawo wytoczenia powództwa wygasa po upływie dwóch lat od dnia ogłoszenia upadłości, jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego nie wygasło wcześniej. Termin ten nie ma zastosowania, gdy żądanie uznania czynności za bezskuteczną zgłoszone zostało w drodze zarzutu."; 20) w art. 63 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Postępowanie egzekucyjne, wszczęte przed ogłoszeniem upadłości przeciwko upadłemu w poszukiwaniu jego długu osobistego, będzie zawieszone z ogłoszeniem upadłości. Będzie ono umorzone z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości."; 21) art. 83 otrzymuje brzmienie: "Art. 83. Sumy pieniężne należące do masy upadłości, jeżeli nie mają być niezwłocznie wydane, winny być, za zgodą sędziego-komisarza, złożone na oprocentowany rachunek bankowy albo do depozytu sądowego."; 22) w art. 85: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2-4 w brzmieniu: "§ 2. Jeżeli upadły będący osobą prawną nie może występować w postępowaniu z powodu braku reprezentanta lub likwidatora, organ właściwy do ich odwołania, zamiast powoływania nowych reprezentantów, może ustanowić na czas trwania postępowania upadłościowego przedstawiciela upadłego. O ustanowieniu przedstawiciela zawiadamia się sędziego-komisarza i syndyka. § 3. Reprezentantowi upadłego, o którym mowa w § 2, likwidatorowi i przedstawicielowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez sędziego-komisarza na wniosek organu właściwego do powoływania reprezentanta lub przedstawiciela. Wynagrodzenie wypłaca się z funduszów masy upadłości i zalicza się do kosztów postępowania upadłościowego. § 4. Jeżeli odwołanie reprezentanta lub likwidatora nastąpiło po ogłoszeniu upadłości i nie ustanowiono nowego reprezentanta ani przedstawiciela, pisma i zawiadomienia kierowane do upadłego składa się do akt sądowych, chyba że sędzia-komisarz uzna za niezbędne ustanowienie kuratora do prowadzenia spraw upadłego. Kuratora wyznaczy sąd prowadzący postępowanie upadłościowe w sprawie na wniosek sędziego-komisarza."; 23) w art. 90: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Syndyk wykonuje obowiązki statystyczne, określone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o statystyce publicznej w zakresie związanym z zarządem i likwidacją masy upadłości."; 24) art. 100 otrzymuje brzmienie: "Art. 100. Sędzia-komisarz może syndyka i zarządcę, zaniedbujących swoje obowiązki, upomnieć, a gdyby to nie odniosło skutku, nałożyć na nich grzywnę do jednego tysiąca złotych, która może być potrącona z wynagrodzenia."; 25) w art. 105: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Syndyk w najkrótszym czasie, nie dłużej niż w terminie miesiąca od dnia wyznaczenia syndyka, sporządzi inwentarz majątku masy upadłości i dokona jego oszacowania. Jeżeli dochowanie tego terminu nie byłoby możliwe ze względu na rozmiar majątku masy lub inne poważne trudności, sędzia-komisarz może na wniosek syndyka ustalić dłuższy termin do wykonania tych czynności.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Do spisu inwentarza syndyk dołącza uwagi co do stanu majątku, w tym także co do stanu prawnego nieruchomości i ruchomości będących we władaniu upadłego, oraz plan prowadzenia upadłości i plan ponoszenia wydatków na koszty postępowania upadłościowego."; 26) art. 109 otrzymuje brzmienie: "Art. 109. Spis inwentarza i bilans syndyk przedstawi sędziemu-komisarzowi. Jeżeli termin do przedstawienia tych dokumentów został przedłużony, syndyk złoży sędziemu-komisarzowi, w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości, pisemne sprawozdanie ogólne o stanie masy upadłości i możliwości zaspokojenia wierzycieli. Złożenie sprawozdania nie zwalnia syndyka od obowiązku złożenia następnie spisu inwentarza i bilansu."; 27) w art. 113: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Nabywca przedsiębiorstwa nie odpowiada za długi upadłego, także zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i wpisem w rejestrze statków.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przed sprzedażą przedsiębiorstwa państwowego albo jego zakładu syndyk wysłucha wniosków organu założycielskiego."; 28) w art. 117: a) w § 1 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Jeżeli w wyznaczonym terminie sprzedaż nie będzie dokonana lub nie będzie możliwa, syndyk zażąda wydania tych rzeczy w celu ich sprzedaży.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Rzecz, która nie jest we władaniu osoby, której przysługuje prawo zastawu lub zatrzymania, będzie sprzedana przez syndyka.", c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Niezależnie od tego, czy sprzedaży dokonuje syndyk, czy osoba uprawniona z tytułu prawa zastawu lub zatrzymania, cena uzyskana ze sprzedaży wchodzi w skład masy. Nie dotyczy to ceny uzyskanej ze sprzedaży przedmiotu zastawu rejestrowego."; 29) w art. 118: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Cena uzyskana ze sprzedaży wchodzi w skład masy i podlega podziałowi według przepisów niniejszego prawa o podziale funduszów masy.", b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi tryb sprzedaży z wolnej ręki, o której mowa w § 1."; 30) w art. 120 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jednakże zaspokojenie osób uprawnionych, w tym wierzycieli, których wierzytelności były zabezpieczone na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, następuje według przepisów niniejszego prawa."; 31) w art. 121: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu: "§ 2. Wierzyciel może oddać swój głos również na piśmie, na którym jego podpis jest uwierzytelniony przez sędziego-komisarza, sekretarza sądowego, notariusza lub właściwy organ gminy. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do ruchomości i nieruchomości upadłego, jeżeli nie zostały sprzedane i żaden z wierzycieli nie wyraził gotowości ich przejęcia na poczet wierzytelności, za cenę odpowiadającą w przypadku ruchomości - połowie kwoty oszacowania, nieruchomości zaś - dwóm trzecim tej kwoty."; 32) art. 122 otrzymuje brzmienie: "Art. 122. § 1. Syndyk i zarządca odrębnego majątku mają prawo do wynagrodzenia za swoją działalność oraz do zwrotu uzasadnionych wydatków, które wyłożyli z powodu swoich czynności. § 2. Wynagrodzenie sąd określa stosownie do zakresu i trudności czynności wykonywanych przez syndyka i zarządcę."; 33) art. 123 otrzymuje brzmienie: "Art. 123. § 1. Wysokość wynagrodzenia syndyka i zarządcy wstępnie określa sąd na wniosek syndyka i na przedstawienie sędziego-komisarza, w terminie miesiąca od dnia złożenia przez syndyka spisu inwentarza i bilansu upadłego. Wysokość ta stanowi podstawę do zaliczkowych wypłat w miarę dokonywanych czynności. Wraz z zaliczkami sąd przyznaje zwrot wydatków. § 2. Ostateczną wysokość wynagrodzenia sąd określa po złożeniu przez syndyka ostatecznego sprawozdania. § 3. Na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w § 1, nie służy zażalenie. § 4. Wynagrodzenie syndyka i zarządcy nie może przekroczyć 5% funduszu masy upadłości albo wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. § 5. W razie powierzenia syndykowi prowadzenia przedsiębiorstwa upadłego, sąd może przyznać syndykowi wynagrodzenie do wysokości podwójnej stawki, o której mowa w § 4. § 6. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy sposób ustalania wynagrodzenia syndyka i zarządcy odrębnego majątku oraz wielokrotność wynagrodzenia, o którym mowa w § 4."; 34) w art. 131 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli czynność musi być dokonana niezwłocznie i dotyczy wartości nie przewyższającej jednego tysiąca złotych, syndyk może ją wykonać bez zezwolenia rady."; 35) w art. 150: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, wpisem w rejestrze statków lub prawem zatrzymania na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, w stosunku do których upadły nie jest dłużnikiem osobistym."; 36) w art. 160 wyrazy "według ceny targowej z tej daty" zastępuje się wyrazami "według średniego kursu walut obcych w złotych polskich, ustalonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a gdy takiego kursu nie było - według ceny rynkowej z tej daty"; 37) w art. 186 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Wierzyciel może oddać swój głos również na piśmie. Podpis wierzyciela powinien być uwierzytelniony przez sędziego-komisarza, sekretarza sądowego, notariusza lub właściwy organ gminy."; 38) w art. 204 w § 1: a) w pkt 1 wyrazy "zwykłego pogrzebu upadłego" zastępuje się wyrazami "pogrzebu upadłego odpowiadającego miejscowym zwyczajom", b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu: "2a) należności Skarbu Państwa z tytułu zobowiązań podatkowych oraz należności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne zabezpieczone hipoteką, zastawem, wpisem do rejestru statków lub prawem zatrzymania - do wysokości 50% ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonej lub z realizacji prawa zbywalnego obciążonego; 2b) pozostałe należności zabezpieczone zastawem, hipoteką, wpisem do rejestru statków lub prawem zatrzymania - do wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonej lub z realizacji prawa zbywalnego obciążonego; jeżeli cena uzyskana ze sprzedaży nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich należności zabezpieczonych, należności te będą zaspokajane w kolejności odpowiadającej przysługującemu im pierwszeństwu;", c) w pkt 3 wyrazy "ostatnie dwa lata" zastępuje się wyrazami "rok ostatni", d) w pkt 5 wyrazy "niezbytkownego pogrzebu upadłego" zastępuje się wyrazami "pogrzebu upadłego odpowiadającego zwyczajom miejscowym"; 39) skreśla się art. 208; 40) w art. 209 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. O sporządzeniu planu podziału majątku przedsiębiorstwa państwowego zawiadamia się organ założycielski."; 41) w art. 218 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) gdy się okaże, że majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym lub wpisem do rejestru statków nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania;". Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 115, poz. 741) w art. 527 po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli." Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) po art. 19 dodaje się art. 191 w brzmieniu: "Art. 191. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może przekazać jednemu sądowi rejonowemu - sądowi gospodarczemu, w którym został utworzony wydział dla spraw upadłościowych i układowych, rozpoznawanie tych spraw, należących do właściwości innych sądów rejonowych - sądów gospodarczych." Art. 4. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 oraz 1995 r. Nr 86, poz. 433) w art. 3 w ust. 1 w pkt 1 lit. k) otrzymuje brzmienie: "k) sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym i upadłościowym;" Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach, w których postanowienia o ogłoszeniu upadłości zostały wydane po dniu jej wejścia w życie. Art. 6. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustaw - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz ustawy o prokuraturze. (Dz. Nr 117, poz. 752) Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 29 w § 3 skreśla się wyrazy "i rejonowych"; 2) w art. 41 w § 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustala podział czynności w sądach, określa zasady zastępstw sędziów i referendarzy sądowych, a także zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom oraz referendarzom sądowym, chyba że ustawa stanowi inaczej," b) skreśla się pkt 6, c) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) wyraża opinię w innych sprawach osobowych dotyczących sędziów oraz referendarzy sądowych, a także w sprawach przedstawionych przez prezesa sądu wojewódzkiego, prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz Ministra Sprawiedliwości."; 3) art. 411 otrzymuje brzmienie: "Art. 411. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów sądu apelacyjnego składa się z sędziów tego sądu. Przepisy art. 38 § 2-6 oraz art. 39 i 40 stosuje się odpowiednio do zgromadzenia ogólnego sędziów i kolegium sądu apelacyjnego. § 2. Kolegium sądu apelacyjnego realizuje zadania określone w ustawie, nie zastrzeżone do wyłącznej właściwości zgromadzenia ogólnego, a w szczególności: 1) ustala podział czynności w sądzie, określa zasady zastępstw sędziów oraz zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom, chyba że ustawa stanowi inaczej, 2) przedstawia zgromadzeniu ogólnemu opinię o kandydatach na stanowiska sędziów sądu apelacyjnego, 3) wyraża, na wniosek prezesa sądu, opinie o kandydatach na stanowisko wiceprezesa sądu apelacyjnego, 4) powołuje i odwołuje przewodniczących wydziałów w sądzie apelacyjnym, 5) wyraża opinię o kandydatach na stanowiska: przewodniczących wydziałów w sądach wojewódzkich, wizytatorów oraz kierowników szkolenia w sądzie apelacyjnym i w sądach wojewódzkich, 6) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów, 7) rozpatruje odwołania od rozstrzygnięcia prezesa sądu apelacyjnego, odmawiającego zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia przez sędziego, 8) wyraża opinię w innych sprawach osobowych dotyczących sędziów, a także w sprawach przedstawionych przez prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa i Ministra Sprawiedliwości."; 4) w art. 51 w § 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) pracował w charakterze asesora sądowego lub prokuratorskiego co najmniej 2 lata,"; 5) w art. 59 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przekroczył 65 lat, chyba że Krajowa Rada Sądownictwa - z inicjatywy prezesa sądu wojewódzkiego, podjętej w stosunku do sędziego sądu rejonowego lub wojewódzkiego, bądź z inicjatywy prezesa sądu apelacyjnego, podjętej w stosunku do sędziego tego sądu, z inicjatywy Ministra Sprawiedliwości lub na wniosek sędziego - wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż do ukończenia 70 lat,"; 6) w art. 63: a) w § 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego - także w Sądzie Najwyższym.", b) w § 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Prezes sądu apelacyjnego, po uzyskaniu zgody kolegium sądu apelacyjnego, może delegować do sądu apelacyjnego sędziego sądu wojewódzkiego z obszaru właściwości danego sądu apelacyjnego również na czas nie dłuższy niż miesiąc w ciągu roku."; 7) w art. 70 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Dotyczy to także sędziego sądu apelacyjnego, który powinien niezwłocznie zawiadomić prezesa sądu apelacyjnego."; 8) w art. 73 w § 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Urlopu do załatwienia spraw osobistych i rodzinnych sędziom sądu apelacyjnego udziela prezes sądu apelacyjnego."; 9) po art. 79 dodaje się art. 791 w brzmieniu: "Art. 791. § 1. Sędzia mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie dyplomatycznej, konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest obowiązany zrzec się swojego stanowiska. § 2. Sędzia, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w § 1, może powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko sędziego, jeżeli przerwa w pełnieniu obowiązków sędziego nie przekracza 5 lat. § 3. W wypadku przewidzianym w § 2 Krajowa Rada Sądownictwa z inicjatywy sędziego, po uzyskaniu pozytywnej opinii zgromadzenia ogólnego sędziów właściwego sądu, może przedstawić Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie go na poprzednio zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby stanowisk sędziowskich w danym sądzie."; 10) w art. 85 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Rzecznika dyscyplinarnego wybiera kolegium sądu apelacyjnego spośród sędziów tego sądu."; 11) w art. 103: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) po § 1 dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu: "§ 2. Sąd dyscyplinarny, zawieszając sędziego w czynnościach służbowych, może obniżyć do 50% wysokość jego wynagrodzenia na czas trwania tego zawieszenia; nie dotyczy to osób, w stosunku do których wszczęto postępowanie o ubezwłasnowolnienie. § 3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone lub zakończyło się uniewinnieniem, sędziemu wypłaca się zatrzymane wynagrodzenie."; 12) art. 113 otrzymuje brzmienie: "Art. 113. § 1. Stosunek pracy z aplikantem sądowym nawiązuje się na podstawie mianowania na czas określony, oznaczony w akcie mianowania. § 2. Aplikanta sądowego mianuje i zwalnia prezes sądu apelacyjnego. § 3. Mianowanie aplikanta następuje po przeprowadzeniu konkursu przez prezesa sądu apelacyjnego. § 4. Przed podjęciem obowiązków aplikant sądowy składa ślubowanie wobec prezesa sądu apelacyjnego według następującej roty: «Ślubuję uroczyście sumiennie wypełniać obowiązki aplikanta sądowego, w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy państwowej i służbowej.» § 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w § 3."; 13) w art. 114: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Aplikacja sądowa trwa dwa lata i sześć miesięcy.", b) skreśla się § 3; 14) w art. 115: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Minister Sprawiedliwości może powierzyć asesorowi sądowemu pełnienie czynności sędziowskich w sądzie rejonowym na czas określony, nie przekraczający dwóch lat, za zgodą kolegium sądu wojewódzkiego. Możliwe jest ponowne powierzenie tych czynności asesorowi, jednakże ten okres, łącznie z okresem poprzednim, nie może być dłuższy niż trzy lata. W tym samym trybie asesorowi mogą być powierzone czynności sędziowskie w sądzie wojewódzkim jako odwoławczym.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Do asesorów sądowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich, stosuje się przepisy dotyczące sędziów.", c) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Asesorem sądowym nie można być dłużej niż trzy lata. Minister Sprawiedliwości może zwolnić asesora, po uprzednim wypowiedzeniu, za zgodą kolegium sądu wojewódzkiego; przepis art. 60 § 1 stosuje się odpowiednio."; 15) po art. 117 dodaje się art. 1171-1173 w brzmieniu: "Art. 1171. Prezes sądu apelacyjnego, na wniosek kolegium sądu wojewódzkiego, może zezwolić na odbywanie aplikacji pozaetatowej osobie, która: 1) spełnia wymagania określone w art. 51 § 1 pkt 1-3, 2) została zakwalifikowana na aplikację przez komisję egzaminacyjną po przeprowadzeniu konkursu, o którym mowa w art. 113 § 3. Art. 1172. § 1. Prezes sądu apelacyjnego, na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego, cofa aplikantowi zezwolenie na odbywanie aplikacji pozaetatowej, jeżeli: 1) zrezygnuje on z odbywania aplikacji, 2) rażąco narusza obowiązki aplikanta. § 2. Cofnięcie zezwolenia na odbywanie aplikacji pozaetatowej następuje z dniem określonym przez prezesa sądu apelacyjnego. Art. 1173. Do aplikantów pozaetatowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 111, art. 113 § 2, art. 114 § 1, 2 i 4."; 16) tytuł działu V otrzymuje brzmienie: "Kuratorzy, komornicy, referendarze sądowi, sekretarze i inni pracownicy sądowi"; 17) w art. 120: a) w § 5 po wyrazach "art. 72" skreśla się wyrazy "§ 1", b) po § 5 dodaje się § 6 w brzmieniu: "§ 6. Wynagrodzenie zasadnicze kuratorów zawodowych stanowi, odpowiednio do rangi stanowiska, wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej."; 18) art. 122 otrzymuje brzmienie: "Art. 122. § 1. W sądach rejonowych mogą być zatrudnieni referendarze sądowi do wykonywania określonych czynności należących do sądów w zakresie postępowania w sprawach związanych z prowadzeniem ksiąg wieczystych i rejestrów sądowych. § 2. Na stanowisko referendarza sądowego może być mianowany ten, kto: 1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 2) jest nieskazitelnego charakteru, 3) ukończył wyższe studia prawnicze lub wyższe studia administracyjne, 4) odbył aplikację referendarską i złożył egzamin referendarski albo odbył aplikację sądową, prokuratorską, notarialną, adwokacką lub radcowską i złożył odpowiedni egzamin albo złożył egzamin referendarski, 5) ukończył 24 lata. § 3. Aplikacja referendarska trwa sześć miesięcy."; 19) po art. 122 dodaje się art. 1221 w brzmieniu: "Art. 1221. § 1. Stosunek pracy z referendarzem sądowym nawiązuje się na podstawie mianowania, z dniem określonym w akcie mianowania. § 2. Referendarza sądowego mianuje i zwalnia Minister Sprawiedliwości na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego. § 3. Przed podjęciem pracy referendarz sądowy składa ślubowanie wobec prezesa sądu wojewódzkiego według następującej roty: «Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku referendarza sądowego służyć wiernie narodowi polskiemu, sumiennie i starannie wykonywać obowiązki urzędowe, przestrzegać prawa, kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy państwowej i służbowej». § 4. Do referendarzy sądowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 24 § 1, art. 26, 53, art. 69 § 1, art. 72, 73 i art. 79 § 1. § 5. Za naruszenie swoich obowiązków referendarz sądowy ponosi odpowiedzialność porządkową lub dyscyplinarną na zasadach obowiązujących urzędników państwowych."; 20) po art. 123 dodaje się art. 1231 w brzmieniu: "Art. 1231. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa wysokość wynagrodzenia kuratorów zawodowych."; 21) w art. 124: a) w § 1: - w pkt 4 skreśla się wyrazy "referendarza i", a na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem, - po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) szczególne warunki mianowania referendarza sądowego, zmiany warunków pracy oraz rozwiązywania stosunku pracy, a także organizację aplikacji referendarskiej, przebieg egzaminu, skład komisji egzaminacyjnej, sposób powoływania jej członków i postępowania komisji egzaminacyjnej.", b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady wynagradzania referendarza sądowego.", c) w § 3 wyraz "referendarzy" zastępuje się wyrazami "referendarzy sądowych". Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471 i Nr 102, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. W wypadkach wskazanych w ustawie czynności w postępowaniu cywilnym mogą wykonywać działający w sądach referendarze sądowi. W zakresie czynności im powierzonych referendarze sądowi posiadają kompetencje sądu, z uwzględnieniem przepisów art. 5181 § 1 i 2."; 2) po art. 509 dodaje się art. 5091 w brzmieniu: "Art. 5091. § 1. Czynności w sprawach o wpis w księdze wieczystej i w postępowaniu o założenie księgi wieczystej może wykonywać referendarz sądowy. § 2. Czynności w postępowaniu rejestrowym może wykonywać referendarz sądowy, z wyłączeniem prowadzenia rozprawy. Referendarz sądowy nie może jednak wydać postanowienia zarządzającego pierwszy wpis spółek akcyjnych ani dokonać wpisu zmian w statutach tych spółek."; 3) po art. 518 dodaje się art. 5181 w brzmieniu: "Art. 5181. § 1. Na orzeczenie referendarza sądowego przysługuje skarga do sądu rejonowego. § 2. W razie wniesienia skargi orzeczenie referendarza sądowego traci moc, a sąd rejonowy rozpoznaje sprawę jako sąd pierwszej instancji. § 3. W razie wniesienia skargi na wpis w księdze wieczystej, wpis nie traci mocy. Niezwłocznie po wniesieniu skargi sąd wpisuje z urzędu wzmiankę o jej wniesieniu. Rozpoznając sprawę, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżony wpis utrzymuje w mocy albo uchyla go w całości lub w części i w tym zakresie wniosek oddala. § 4. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym: 1) od dnia czynności, gdy uczestnik był przy niej obecny lub był o jej terminie zawiadomiony, 2) w innych wypadkach niż wymienione w pkt 1 - od dnia doręczenia zawiadomienia uczestnika o dokonaniu czynności, 3) w wypadku braku zawiadomienia - od dnia dowiedzenia się o dokonaniu czynności. § 5. Skargę spóźnioną sąd oddala." Art. 3. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 499) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 23 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Czynności sądu w zakresie prowadzenia ksiąg wieczystych mogą wykonywać referendarze sądowi."; 2) w art. 54 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Nie dotyczy to orzeczeń i zarządzeń wydanych przez referendarzy sądowych; w takich wypadkach stosuje się przepisy art. 5181 Kodeksu postępowania cywilnego." Art. 4. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu: "Art. 65a. 1. Prokurator mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, służby dyplomatycznej, konsularnej lub organach organizacji międzynarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest obowiązany zrzec się swojego stanowiska. 2. Prokurator, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w ust. 1, może powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora, jeżeli przerwa w pełnieniu obowiązków prokuratora nie przekracza 5 lat. 3. W wypadku przewidzianym w ust. 2 Prokurator Generalny, na wniosek prokuratora, który zrzekł się stanowiska, może powołać go na poprzednio zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby stanowisk prokuratorskich w danej powszechnej jednostce organizacyjnej."; 2) art. 90 otrzymuje brzmienie: "Art. 90. Aplikacja prokuratorska polega na przygotowaniu aplikanta do należytego wykonywania obowiązków prokuratora i trwa dwa lata i sześć miesięcy."; 3) w art. 91: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Aplikanta prokuratury mianuje na czas określony, oznaczony w akcie mianowania, i zwalnia: w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury - prokurator apelacyjny, w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury - Naczelny Prokurator Wojskowy.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Aplikantem w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury może być mianowana przez prokuratora apelacyjnego osoba, która została zakwalifikowana na aplikację przez komisję egzaminacyjną, po przeprowadzeniu konkursu. 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 4."; 4) art. 92 otrzymuje brzmienie: "Art. 92. Przed podjęciem obowiązków aplikant powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury składa ślubowanie wobec prokuratora apelacyjnego według następującej roty: "Ślubuję uroczyście sumiennie wypełniać obowiązki aplikanta prokuratury, w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy państwowej i służbowej.""; 5) w art. 94: a) w ust. 2 wyrazy "Prokurator wojewódzki" zastępuje się wyrazami "Prokurator apelacyjny.", b) w ust. 5 skreśla się dwukropek, pkt 1 oraz oznaczenie pkt 2; 6) po art. 94 dodaje się art. 94a-94c w brzmieniu: "Art. 94a. Prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora wojewódzkiego, może zezwolić na odbywanie aplikacji pozaetatowej osobie, która: 1) spełnia wymagania określone w art. 14 ust. 1 pkt 1-3, 2) została zakwalifikowana przez komisję egzaminacyjną po przeprowadzeniu konkursu, o którym mowa w art. 91 ust. 4. Art. 94b. 1. Prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora wojewódzkiego, cofa aplikantowi zezwolenie na odbywanie aplikacji pozaetatowej, jeżeli: 1) zrezygnuje on z odbywania aplikacji, 2) rażąco narusza obowiązki aplikanta. 2. Cofnięcie zezwolenia na odbywanie aplikacji pozaetatowej następuje z dniem określonym przez prokuratora apelacyjnego. Art. 94c. Do aplikantów pozaetatowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 90, art. 94 ust. 1, 2 i 4." Art. 5. Pracownicy sądowi, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zajmują stanowiska referendarzy sądowych w rozumieniu dotychczasowych przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, stają się z tym dniem starszymi inspektorami sądowymi. Art. 6. Do osób, które rozpoczęły aplikację sądową lub prokuratorską przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 7. Do asesorów sądowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o ustroju sądów wojskowych. (Dz. Nr 117, poz. 753) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. § 1. Sądy wojskowe sprawują w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych oraz orzekają w innych sprawach, jeżeli zostały one przekazane do ich właściwości odrębnymi ustawami. § 2. W wypadkach przewidzianych w ustawach sądy wojskowe sprawują wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych w stosunku do osób nie należących do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2. Do sądów wojskowych oraz żołnierzy pełniących służbę w tych sądach mają zastosowanie przepisy dotyczące jednostek wojskowych i żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 3. § 1. Sądami wojskowymi są wojskowe sądy okręgowe i wojskowe sądy garnizonowe. § 2. Wojskowe sądy okręgowe są sądami wyższego rzędu w stosunku do wojskowych sądów garnizonowych. § 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, tworzy i znosi, w drodze rozporządzenia, sądy wojskowe oraz określa ich siedziby i obszary własności. § 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości może tworzyć i znosić, w drodze rozporządzenia, wydziały zamiejscowe poza siedzibami wojskowych sądów garnizonowych. § 5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, może tworzyć, w drodze rozporządzenia, inne sądy wojskowe niż określone w § 1. § 6. Do sądów, o których mowa w § 5, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy. Art. 4. § 1. Działalność sądów wojskowych jest finansowana z wyodrębnionych środków budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej. § 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i Ministrem Finansów ustala szczegółowe zasady planowania i wykorzystania środków budżetowych, o których mowa w § 1. Art. 5. § 1. Nadzór nad działalnością sądów wojskowych w zakresie orzekania sprawuje Sąd Najwyższy. § 2. Zwierzchni nadzór nad sądami wojskowymi w zakresie organizacji i działalności administracyjnej sprawuje Minister Sprawiedliwości. § 3. Nadzór w zakresie czynnej służby wojskowej żołnierzy pełniących służbę w sądach wojskowych sprawuje Minister Obrony Narodowej. § 4. Zadania zwierzchniego nadzoru, o którym mowa w § 2, wykonuje komórka organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości w randze departamentu. § 5. Dyrektora departamentu, o którym mowa w § 4, powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej spośród sędziów wojskowych sądów okręgowych. § 6. Sędziów na stanowiska służbowe w departamencie, o którym mowa w § 4, powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 6. Minister Sprawiedliwości przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Krajowej Radzie Sądownictwa informację o działalności sądów wojskowych. Art. 7. § 1. Sądy wojskowe rozpoznają sprawy w swojej siedzibie, z zastrzeżeniem § 2 i 3. § 2. Jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, sądy wojskowe mogą rozpoznawać sprawy lub pełnić inne czynności poza swoją siedzibą, a w razie konieczności i poza obszarem swojej właściwości, w tym również - jeżeli umowa międzynarodowa tak stanowi - poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. W wypadku określonym w § 2 rozpoznawanie spraw karnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odbywa się tylko w siedzibach sądów wojskowych lub sądów powszechnych. Art. 8. § 1. W wypadkach, w których ustawy przewidują wniesienie do sądu wojskowego środka odwoławczego od orzeczeń lub decyzji wydanych przez organy wojskowe, sprawę rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową lub pracownik jest zatrudniony, jeżeli te ustawy nie stanowią inaczej. § 2. W sprawach, o których mowa w § 1, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące postępowania odwoławczego. Rozdział 2 Organy sądów Art. 9. Organami sądów wojskowych są: 1) Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, 2) w wojskowych sądach okręgowych - prezes sądu oraz kolegium wojskowego sądu okręgowego, 3) w wojskowych sądach garnizonowych - prezes sądu. Art. 10. § 1. Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, zwane dalej "Zgromadzeniem", tworzą sędziowie sądów wojskowych. § 2. Zgromadzeniu przewodniczą - na przemian - prezesi wojskowych sądów okręgowych. Kadencja przewodniczącego trwa 2 lata. § 3. Do zadań Zgromadzenia należy: 1) przedstawianie Krajowej Radzie Sądownictwa kandydatów na stanowiska sędziów wojskowych sądów garnizonowych oraz wojskowych sądów okręgowych, 2) wybór członka Krajowej Rady Sądownictwa, 3) wybór członków kolegiów wojskowych sądów okręgowych, 4) wybór członków sądów dyscyplinarnych powołanych do orzekania w sprawach dyscyplinarnych sędziów sądów wojskowych, 5) wybór rzecznika dyscyplinarnego spośród sędziów sądów wojskowych, 6) wysłuchiwanie informacji dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4, o działalności sądów wojskowych oraz wyrażanie opinii w tym zakresie, 7) podejmowanie działań w zakresie doskonalenia kwalifikacji zawodowych sędziów i działalności sądów wojskowych, 8) wypowiadanie się w sprawach obowiązków i praw sędziów, 9) wyrażanie opinii w sprawach zgłoszonych przez Krajową Radę Sądownictwa, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej oraz dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4. § 4. Do wyboru oraz wyrażania opinii, o których mowa w § 3, wymagana jest obecność przynajmniej dwóch trzecich liczby członków Zgromadzenia, a uchwały w tych sprawach zapadają bezwzględną większością głosów. § 5. W sprawach, o których mowa w § 4, obowiązuje głosowanie tajne, jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych na posiedzeniu członków Zgromadzenia. § 6. Sędziowie sądów wojskowych są obowiązani brać udział w posiedzeniach Zgromadzenia. Asesorzy sądów wojskowych mogą brać udział w posiedzeniach Zgromadzenia bez prawa głosowania i wyboru. § 7. Zgromadzenie zbiera się co najmniej raz w roku. Posiedzenie Zgromadzenia zwołuje jego przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4, albo na wniosek jednej piątej liczby członków Zgromadzenia. § 8. Szczegółowy tryb odbywania posiedzeń Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych określa regulamin uchwalony przez Zgromadzenie. Art. 11. § 1. Prezes wojskowego sądu okręgowego i prezes wojskowego sądu garnizonowego, zwani dalej "prezesami sądów wojskowych", kierują działalnością sądu oraz są przełożonymi sędziów i pozostałego składu osobowego danego sądu. § 2. Prezesa sądu wojskowego zastępuje wyznaczony zastępca lub sędzia. § 3. Prezesa wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcę powołuje i odwołuje, spośród sędziów wojskowych sądów okręgowych, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 4. Prezesa wojskowego sądu garnizonowego i jego zastępcę powołuje i odwołuje, spośród sędziów sądów wojskowych, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 12. § 1. Kolegium wojskowego sądu okręgowego, zwane dalej "kolegium", składa się z czterech do ośmiu członków, wybranych spośród sędziów orzekających w sądach działających na obszarze właściwości wojskowego sądu okręgowego. § 2. Przewodniczącym kolegium jest prezes wojskowego sądu okręgowego, a w razie jego nieobecności - zastępca przewodniczącego, wybrany przez kolegium spośród jego członków. § 3. Kadencja kolegium trwa 2 lata. Art. 13. § 1. Do zadań kolegium należą sprawy nie zastrzeżone w ustawie do wyłącznej właściwości Zgromadzenia, a w szczególności: 1) przedstawianie Zgromadzeniu opinii o kandydatach na stanowiska sędziów sądów wojskowych, 2) wyrażanie opinii w sprawach wyznaczania na stanowiska służbowe oraz zwalniania z tych stanowisk prezesów sądów wojskowych i ich zastępców, 3) opiniowanie wniosków o przeniesienie oraz o odwołanie sędziów w trybie art. 32 § 2, 4) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Krajową Radę Sądownictwa, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4, oraz przez prezesa wojskowego sądu okręgowego. § 2. Do podjęcia uchwał wymagana jest obecność przynajmniej dwóch trzecich członków kolegium. Uchwały kolegium zapadają większością głosów, przy czym w razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. § 3. Kolegium zbiera się w zależności od potrzeb, nie rzadziej niż raz na pół roku. § 4. Posiedzenia kolegium zwołuje jego przewodniczący z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków kolegium. Rozdział 3 Nadzór i administracja sądowa Art. 14. § 1. Prezesi sądów wojskowych wykonują czynności nadzoru służbowego i administracji sądowej przewidzianej w przepisach postępowania sądowego oraz w regulaminach urzędowania, a także inne czynności określone w ustawach i odrębnych przepisach. § 2. W zakresie, o którym mowa w § 1, prezesi wojskowych sądów garnizonowych podlegają prezesom właściwych wojskowych sądów okręgowych, a prezesi tych sądów - dyrektorowi departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4. § 3. Prezesi sądów wojskowych mogą zlecać poszczególne czynności nadzoru służbowego i administracji sądowej swoim zastępcom, a w szczególnych przypadkach - sędziom. § 4. Prezes sądu wojskowego wyznacza sędziego do sprawowania nadzoru penitencjarnego. Art. 15. § 1. Osoby powołane do kierowania i nadzoru nad działalnością administracyjną sądów wojskowych mają prawo wglądu w czynności tych sądów, mogą żądać wyjaśnień oraz usunięcia uchybień. Minister Sprawiedliwości oraz prezesi sądów wojskowych mogą uchylać zarządzenia administracyjne niezgodne z prawem. § 2. Sędziowie wykonujący czynności, o których mowa w § 1, mogą być obecni na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności. § 3. W razie stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności postępowania sądowego, Minister Sprawiedliwości oraz prezesi sądów wojskowych mogą zwrócić na nie uwagę i żądać usunięcia skutków tego uchybienia. Art. 16. Czynności z zakresu nadzoru i administracji sądowej, o których mowa w art. 5 § 2 i 3, art. 14 § 1 i 3 oraz w art. 15, nie mogą wkraczać w dziedzinę, w której sędziowie są niezawiśli. Art. 17. § 1. W sądach wojskowych działają sekretariaty oraz inne komórki organizacyjne, które tworzy prezes sądu wojskowego. § 2. Zasady wyznaczania żołnierzy zawodowych i pracowników cywilnych na stanowiska w sekretariatach i innych komórkach organizacyjnych sądów wojskowych oraz kwalifikacje wymagane do objęcia stanowisk określają odrębne przepisy. Art. 18. § 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia: 1) organizację sądów wojskowych oraz ustala regulamin wewnętrzny urzędowania tych sądów, 2) szczegółowy tryb wykonywania nadzoru, o którym mowa w art. 5 § 2, art. 14 i art. 15, 3) szczegółowe zasady archiwizacji, niszczenia i przekazywania właściwym archiwom państwowym akt spraw sądowych. § 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania nadzoru, o którym mowa w art. 5 § 3. § 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określa, w drodze zarządzenia, liczbę sędziów w sądach wojskowych oraz w departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4. § 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, na wniosek Prezesa Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, określa, w drodze zarządzenia, sposób wykonywania przez departament, o którym mowa w art. 5 § 4, zadań na rzecz Izby Wojskowej Sądu Najwyższego wynikających z ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz z innych przepisów wojskowych. Rozdział 4 Sędziowie sądów wojskowych Art. 19. § 1. Wojskowy sąd garnizonowy składa się z sędziów i asesorów tego sądu. § 2. Wojskowy sąd okręgowy składa się z sędziów tego sądu. Art. 20. Sędziowie sądów wojskowych w zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają tylko ustawom. Art. 21. § 1. Sędzia sądu wojskowego jest obowiązany postępować zgodnie ze ślubowaniem sędziowskim oraz stale podnosić kwalifikacje zawodowe. § 2. Sędzia sądu wojskowego powinien w służbie i poza służbą strzec powagi stanowiska sędziowskiego i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności sędziego lub osłabiać zaufanie do jego bezstronności. § 3. W okresie zajmowanego stanowiska sędzia sądu wojskowego nie może należeć do partii politycznych ani brać udziału w żadnej działalności politycznej. Art. 22. § 1. Sędzią sądu wojskowego, zwanym dalej "sędzią", może być oficer pełniący zawodową służbę stałą, który: 1) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 2) jest nieskazitelnego charakteru, 3) ukończył wyższe studia prawnicze, 4) odbył aplikację sądową, 5) złożył egzamin sędziowski, 6) odbył staż na stanowisku asesora w sądzie wojskowym, 7) ukończył 26 lat. § 2. Odbycie aplikacji w sądzie powszechnym lub w jednostce organizacyjnej prokuratury, złożenie egzaminu sędziowskiego lub prokuratorskiego albo odbycie stażu na stanowisku asesora sądowego lub w jednostce organizacyjnej prokuratury jest równoznaczne ze spełnieniem wymagań określonych odpowiednio w § 1 pkt 4-6. § 3. Wymagania określone w § 1 pkt 4-6 nie dotyczą: 1) profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w innych placówkach naukowych i naukowo-badawczych, 2) osób, które zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów, wiceprokuratorów i podprokuratorów, 3) adwokatów, radców prawnych oraz notariuszy, którzy wykonywali ten zawód co najmniej przez 3 lata. Art. 23. § 1. Sędziów powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa. § 2. Kandydatów na stanowiska sędziów, przedstawionych przez Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, zgłasza Krajowej Radzie Sądownictwa Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, którzy mogą wyrazić opinię o kandydatach. § 3. Kandydatów na stanowiska sędziów zgłasza Zgromadzeniu dyrektor departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4. § 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może, po wysłuchaniu opinii kolegium właściwego sądu, zgłosić Krajowej Radzie Sądownictwa kandydatów na stanowiska sędziów. Art. 24. § 1. Sędzia obejmuje stanowisko w określonym aktem powołania sądzie wojskowym. § 2. Objęcie stanowiska przez sędziego stwierdza Minister Obrony Narodowej. Art. 25. § 1. Sędziowie i ławnicy na rozprawach używają togi jako stroju urzędowego. § 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegóły stroju urzędowego sędziów i ławników. Art. 26. § 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może delegować sędziego, na okres nie przekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, do pełnienia obowiązków sędziowskich lub wykonywania czynności administracyjnych w innym sądzie wojskowym lub sądzie powszechnym albo w departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4, a na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego - także w Sądzie Najwyższym. § 2. Za zgodą sędziego okres delegowania, o którym mowa w § 1, może trwać dłużej niż 3 miesiące. § 3. Prezes wojskowego sądu okręgowego może delegować sędziego wojskowego sądu garnizonowego do pełnienia obowiązków sędziego na obszarze właściwości danego wojskowego sądu okręgowego na czas nie dłuższy niż miesiąc w roku kalendarzowym. § 4. Łączny czas delegacji na podstawie przepisów § 1 i 3 nie może przekraczać 3 miesięcy w roku kalendarzowym. Art. 27. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości może powierzyć czasowe pełnienie czynności sędziowskich oficerowi rezerwy powołanemu na ćwiczenia wojskowe, który jest sędzią sądu powszechnego. Art. 28. § 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. § 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, sędziowie składają prezesowi właściwego wojskowego sądu okręgowego, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. § 3. Prezesi wojskowych sądów okręgowych składają oświadczenie, o którym mowa w § 1, Krajowej Radzie Sądownictwa, która dokonuje analizy danych w nim zawartych. § 4. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego. § 5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmiot uprawniony, zgodnie z § 2 lub 3, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. Art. 29. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 28, stosuje się odpowiednio formularz określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy. Art. 30. § 1. Przeciwko sędziemu można prowadzić postępowanie karne jedynie za zezwoleniem sądu dyscyplinarnego. Do czasu uzyskania zezwolenia na wszczęcie postępowania karnego można przedsięwziąć tylko czynności nie cierpiące zwłoki. § 2. Przed wydaniem postanowienia o udzieleniu zezwolenia na wszczęcie postępowania karnego można sędziego zatrzymać tylko w razie ujęcia go na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się prezesa właściwego miejscowo sądu wojskowego, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. § 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, należy niezwłocznie wystąpić do sądu dyscyplinarnego o zezwolenie na wszczęcie postępowania karnego. W razie odmowy wydania zezwolenia sędzia, jeżeli nadal jest zatrzymany, podlega niezwłocznemu zwolnieniu. § 4. W ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia odmawiającego zezwolenia na wszczęcie postępowania karnego przeciwko sędziemu, organowi, który wniósł o zezwolenie, oraz rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje zażalenie do właściwego sądu dyscyplinarnego drugiej instancji. § 5. W terminie określonym w § 4 sędziemu przysługuje zażalenie na postanowienie zezwalające na wszczęcie przeciwko niemu postępowania karnego. Art. 31. Sędziowie są nieusuwalni ze swojego stanowiska, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w ustawie. Art. 32. § 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa odwołuje sędziego, jeżeli: 1) zrzekł się stanowiska, 2) utracił obywatelstwo polskie lub nabył obywatelstwo innego państwa, 3) wojskowa komisja lekarska ustaliła jego niezdolność do zawodowej służby wojskowej na stanowisku sędziego, 4) osiągnął wiek 60 lat. § 2. Wniosek, w wypadkach określonych w § 1 pkt 2-4, zgłasza Krajowej Radzie Sądownictwa Minister Obrony Narodowej po wyrażeniu opinii przez Ministra Sprawiedliwości. § 3. Sędziego odwołanego z przyczyny określonej w § 1 pkt 1 wyznacza się za jego zgodą ponownie na stanowisko zajmowane poprzednio lub na stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli nie ma innych przeszkód prawnych i istnieje taka możliwość. § 4. W wypadku nieskorzystania przez sędziego z przysługującego mu prawa, o którym mowa w § 3, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej, chociażby nie spełniał warunków określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Art. 33. § 1. Sędzia mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie dyplomatycznej, konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest obowiązany zrzec się swojego stanowiska. § 2. Sędzia, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w § 1, może powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko sędziego, jeżeli przerwa w pełnieniu obowiązków sędziego nie przekracza 5 lat. § 3. W wypadku przewidzianym w § 2 Krajowa Rada Sądownictwa z inicjatywy sędziego, po uzyskaniu pozytywnej opinii Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych, może przedstawić Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie go na poprzednio zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby stanowisk sędziowskich w danym sądzie. Art. 34. Sędzia traci stanowisko w razie: 1) prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne, 2) ukarania w postępowaniu dyscyplinarnym karą wydalenia ze służby sędziowskiej. Art. 35. Sędziego nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej przed odwołaniem go ze stanowiska sędziego lub przed utratą przez niego tego stanowiska. Art. 36. § 1. Sędziego, który z przyczyn określonych w art. 34 utracił stanowisko, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej. § 2. Zwolnienie z przyczyn określonych w § 1 pociąga za sobą takie same skutki, jak zwolnienie żołnierza ukaranego karą dyscyplinarną usunięcia z zawodowej służby wojskowej, przewidzianą w przepisach o dyscyplinie wojskowej. Rozdział 5 Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów sądów wojskowych Art. 37. § 1. Za wykroczenia oraz za przewinienia dyscyplinarne sędziowie ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną przed sądami dyscyplinarnymi. § 2. Przewinieniem dyscyplinarnym w rozumieniu ustawy jest naruszenie obowiązków sędziego, uchybienie powadze stanowiska sędziowskiego, naruszenie dyscypliny wojskowej oraz zasad honoru i godności żołnierskiej. § 3. Sędzia odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed objęciem stanowiska, jeżeli przez nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas urzędu państwowego lub okazał się niegodnym stanowiska sędziego. Art. 38. Prowadzenie postępowania karnego przeciwko sędziemu nie wyklucza postępowania dyscyplinarnego o ten sam czyn. Art. 39. § 1. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) wyznaczenie na niższe sędziowskie stanowisko służbowe, 4) wydalenie ze służby sędziowskiej. § 2. Orzekając karę wydalenia ze służby sędziowskiej, sądy dyscyplinarne mogą wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o pozbawienie ukaranego stopnia oficerskiego. § 3. Sędzia, któremu wymierzono karę określoną w § 1 pkt 2 lub 3, nie może być wyznaczony przez okres 3 lat na wyższe sędziowskie stanowisko służbowe oraz mianowany na wyższy stopień wojskowy, a także nie może być wybrany do kolegium sądu wojskowego i do sądów dyscyplinarnych. Art. 40. § 1. W postępowaniu dyscyplinarnym bierze udział rzecznik dyscyplinarny. § 2. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego upływa z końcem kadencji sądu dyscyplinarnego. § 3. Obwiniony może ustanowić obrońcę tylko spośród sędziów sądu wojskowego lub sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego. Art. 41. § 1. Rzecznik dyscyplinarny składa wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego na żądanie Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej oraz prezesów właściwych sądów wojskowych. § 2. Rzecznik dyscyplinarny przeprowadza postępowanie, które ma na celu wstępne wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia znamion czynu zarzucanego obwinionemu oraz zgromadzenie i utrwalenie dowodów dla sądu dyscyplinarnego, w tym wyjaśnień złożonych przez obwinionego. Art. 42. § 1. Odpis prawomocnego wyroku skazującego na karę dyscyplinarną dołącza się do akt osobowych ukaranego. § 2. Po upływie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku orzekającego karę przewidzianą w art. 39 § 1 pkt 1-3, a po upływie 5 lat od uprawomocnienia się wyroku orzekającego karę przewidzianą w art. 39 § 1 pkt 4, Minister Obrony Narodowej na wniosek ukaranego zarządza usunięcie odpisu wyroku z akt osobowych, jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko ukaranemu innego wyroku skazującego. Rozdział 6 Asesorzy sądów wojskowych Art. 43. § 1. Asesorem sądu wojskowego, zwanym dalej "asesorem", może być żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą i posiadający stopień wojskowy w korpusie oficerów, który spełnia wymagania określone w art. 22 § 1 pkt 1-5. § 2. Asesora powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 3. Staż asesorski odbywa się w wojskowym sądzie garnizonowym, trwa on co najmniej 2 lata i nie dłużej niż 4 lata, przy czym przez okres 6 miesięcy asesor wykonuje czynności sędziowskie w sądzie rejonowym. § 4. W wypadku braku stanowisk sędziowskich można, za zgodą asesora, przedłużyć staż asesorski. § 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zasady odbywania stażu asesorskiego. Art. 44. Do asesorów stosuje się przepisy art. 28 i 29. Art. 45. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może powierzyć asesorowi pełnienie czynności sędziowskich w wojskowym sądzie garnizonowym oraz w wojskowym sądzie okręgowym jako odwoławczym. Art. 46. § 1. Do asesorów, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich, stosuje się przepisy dotyczące sędziów. Asesor może przewodniczyć na rozprawie głównej lub na posiedzeniach tylko wówczas, gdy ustawa przewiduje rozpoznawanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników. § 2. Przed podjęciem obowiązków asesor, któremu powierzono pełnienie czynności sędziowskich, składa wobec prezesa wojskowego sądu okręgowego ślubowanie. § 3. Asesor nie może sprawować nadzoru penitencjarnego. Art. 47. Asesorzy, którym nie powierzono czynności sędziowskich, ponoszą odpowiedzialność na zasadach odnoszących się do żołnierzy zawodowych, z tym że prawo karania ich za przewinienia dyscyplinarne przysługuje przełożonym sędziom i Ministrowi Obrony Narodowej. Art. 48. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości może powierzyć pełnienie czynności sędziowskich w wojskowym sądzie garnizonowym oficerowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe, który jest asesorem sądu powszechnego i ma uprawnienia do pełnienia czynności sędziowskich. Rozdział 7 Aplikanci Art. 49. § 1. Aplikantem w sądzie wojskowym, zwanym dalej "aplikantem", może być żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą i posiadający stopień wojskowy w korpusie oficerów, który spełnia wymagania określone w art. 22 § 1 pkt 1-3. § 2. Aplikanta w wojskowym sądzie garnizonowym powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu Ministrem Obrony Narodowej. Art. 50. § 1. Aplikant odbywa aplikację w sądzie powszechnym na zasadach i w sposób określony dla aplikantów sądowych, a także w sądzie wojskowym. § 2. Aplikacja trwa 2 lata i 6 miesięcy. § 3. Po upływie okresu aplikacji aplikant składa egzamin sędziowski. W wypadku niedostatecznego wyniku egzaminu aplikant może przystąpić do ponownego jego składania w ciągu roku od dnia egzaminu poprzedniego. § 4. W wypadku, o którym mowa w § 3, aplikanta wyznacza się na stanowisko administracyjne w sądzie wojskowym. § 5. Aplikant zostaje zwolniony z zawodowej służby wojskowej w razie nieprzystąpienia do egzaminu, niedostatecznego wyniku egzaminu końcowego lub niemianowania go asesorem. § 6. Przepisu § 5 nie stosuje się, gdy właściwy organ wojskowy, za zgodą aplikanta, wyznaczy go na inne stanowisko wojskowe. § 7. Zezwolenia na zdawanie egzaminu w późniejszym terminie od przewidzianego w § 3 można udzielić w razie stwierdzenia niemożności przystąpienia do egzaminu w tym terminie. Zezwolenia udziela prezes wojskowego sądu okręgowego. Art. 51. Przed podjęciem obowiązków aplikant składa wobec prezesa wojskowego sądu okręgowego ślubowanie według roty przewidzianej dla aplikantów sądowych. Art. 52. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzenia konkursu na stanowisko aplikanta, przebieg aplikacji, zakres egzaminu sędziowskiego oraz skład komisji egzaminacyjnej, szczegółowe zasady wynagradzania członków komisji i sposób jej powoływania. Art. 53. Aplikanci ponoszą odpowiedzialność ma zasadach odnoszących się do żołnierzy zawodowych, z tym że prawo karania ich za przewinienia dyscyplinarne przysługuje przełożonym sędziom i Ministrowi Obrony Narodowej. Rozdział 8 Ławnicy Art. 54. Ławnikiem w sądzie wojskowym, zwanym dalej "ławnikiem", może być tylko żołnierz w czynnej służbie wojskowej, a w przypadkach określonych w ustawie - również ławnik sądu powszechnego. Art. 55. § 1. Ławnikiem może być żołnierz, który: 1) ukończył 18 lat i korzysta z praw cywilnych i obywatelskich, 2) jest nieskazitelnego charakteru oraz wyróżnia się w wykonywaniu zadań służbowych i przestrzeganiu dyscypliny wojskowej. § 2. Ławnikiem nie może być żołnierz, który pełni służbę w departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4, w sądzie wojskowym, w wojskowej jednostce organizacyjnej prokuratury lub w żandarmerii wojskowej. § 3. Nie można być ławnikiem jednocześnie w więcej niż jednym sądzie. Art. 56. § 1. Ławników wybiera się do wojskowych sądów garnizonowych oraz do wojskowych sądów okręgowych. § 2. Ławników wybiera się większością głosów na zebraniach żołnierzy jednostek wojskowych, stacjonujących na obszarze właściwości poszczególnych sądów wojskowych, spośród kandydatów zgłoszonych na zebraniu. § 3. Kadencja ławnika trwa 3 lata. Ławników będących żołnierzami pełniącymi zasadniczą służbę wojskową wybiera się na okres odbywania tej służby. § 4. Liczbę ławników wybieranych do poszczególnych sądów wojskowych oraz termin ich wyboru określają prezesi właściwych sądów wojskowych. Art. 57. Ławnik sądu wojskowego może być wyznaczony do udziału w sprawach wyłącznie przed sądem tego samego rzędu. Art. 58. § 1. Mandat ławnika wygasa: 1) w razie śmierci, 2) z upływem kadencji, 3) z dniem zwolnienia z czynnej służby wojskowej, 4) w razie przeniesienia do pełnienia służby w organach wymienionych w art. 55 § 2, 5) w razie przeniesienia do innej jednostki wojskowej, stacjonującej na obszarze właściwości innego sądu wojskowego, 6) w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub warunkowego umorzenia postępowania karnego, 7) w razie orzeczenia prawomocnym wyrokiem o ograniczeniu lub utracie praw cywilnych, 8) w razie wydania przez sąd honorowy albo sąd koleżeński orzeczenia uznającego żołnierza winnym naruszenia honoru i godności żołnierskiej, 9) w razie odwołania ławnika przez zebranie żołnierzy w jednostce wojskowej, w której pełni służbę, 10) wskutek zrzeczenia się mandatu. § 2. Prezes właściwego sądu stwierdza wygaśnięcie mandatu ławnika. Art. 59. § 1. Zebranie żołnierzy w jednostce wojskowej, w której ławnik pełni służbę, odwołuje ławnika większością głosów w razie: 1) niewykonywania obowiązków ławnika, 2) zachowania godzącego w powagę sądu, 3) utraty warunków, o których mowa w art. 55 § 1 pkt 2. § 2. Zebranie żołnierzy, o którym mowa w § 1, może odwołać ławnika z własnej inicjatywy lub na wniosek prezesa właściwego sądu wojskowego. Art. 60. § 1. W wypadku wygaśnięcia mandatu lub odwołania ławnika dokonuje się, w razie potrzeby, wyboru nowego ławnika. § 2. Dodatkowe wybory ławników zarządza prezes właściwego sądu wojskowego. § 3. Mandat ławnika wybranego dodatkowo w czasie trwania kadencji wygasa z upływem kadencji ogółu ławników sądu. Art. 61. W wypadkach określonych w art. 58 § 1 pkt 2, 3 i 5 ławnik może jeszcze być wyznaczony do udziału w rozpoznaniu sprawy rozpoczętej z jego udziałem przed dniem wygaśnięcia mandatu, do czasu jej zakończenia. Art. 62. Ławnicy składają ślubowanie według roty ustalonej dla sędziów wobec prezesa właściwego sądu wojskowego, który po odebraniu ślubowania dokonuje wpisu na listę ławników. Art. 63. Ławnicy pełniący czynną służbę wojskową w garnizonach, poza miejscem rozpoznania sprawy, otrzymują należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu podróży służbowej. Art. 64. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, organizację zebrań żołnierskich oraz szczegółowe zasady wybierania i odwoływania ławników. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 65. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Żołnierzowi zatrzymanemu na podstawie ust. 1 przysługują uprawnienia przewidziane dla zatrzymanego w Kodeksie postępowania karnego, z tym że zażalenie na zatrzymanie przysługuje do sądu wojskowego."; 2) w art. 58 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Od decyzji o wymierzeniu kary określonej w art. 13 ust. 1 pkt 7 i ust. 2 przysługuje żołnierzowi zażalenie do sądu wojskowego." Art. 66. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678 i Nr 107, poz. 688) w art. 75 po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2c w brzmieniu: "2a. Zwolnienie z powodu osiągnięcia wieku żołnierza zawodowego, będącego sędzią sądu wojskowego, określają przepisy - Prawo o ustroju sądów wojskowych. 2b. Przepis ust. 2a stosuje się do sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego. 2c. Zwolnienie z powodu osiągnięcia wieku żołnierza zawodowego, będącego prokuratorem wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, następuje po ukończeniu przez niego 60 lat." Art. 67. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) w art. 83 w § 2 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz przez Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych." Art. 68. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej ustala, w drodze rozporządzenia, regulamin określający tryb wewnętrznego urzędowania wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz wewnętrzną organizację tych jednostek."; 2) w art. 108 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Działalność wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury jest finansowana z wyodrębnionych środków budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej."; 3) w art. 111 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Naczelny Prokurator Wojskowy może delegować prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, na okres nie przekraczający sześciu miesięcy w roku kalendarzowym, do innej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury. Za zgodą prokuratora okres delegowania może trwać dłużej niż sześć miesięcy. 4. Wojskowy prokurator okręgowy może delegować prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, na okres nie przekraczający dwóch miesięcy w roku kalendarzowym, do innej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury." Art. 69. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1996 r. Nr 72, poz. 347) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) określa ogólną liczbę członków Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz wskazuje liczbę członków sądów dyscyplinarnych wybieranych odpowiednio przez zgromadzenie ogólne sędziów Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, zebranie zgromadzeń ogólnych sędziów sądów apelacyjnych, zebranie przedstawicieli zgromadzeń ogólnych sędziów w sądach wojewódzkich oraz przez Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych."; 2) w art. 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kandydatury na stanowiska sędziów sądów wojskowych przedstawiane przez Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, są zgłaszane Radzie przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, którzy mogą wyrazić opinię o kandydatach.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Kandydatury na stanowiska sędziów sądów wojskowych może zgłosić również Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej." Art. 70. § 1. Do sądów wojskowych, sędziów oraz ławników tych sądów stosuje się odpowiednio przepisy art. 5-8, art. 23-26, art. 36, 361, 42-47, art. 49, art. 521 § 2, art. 53, 54, 56, art. 59 § 1 pkt 4 i § 3, art. 61, 67, 68 § 2, art. 69 § 1, art. 70, 72, 75, 78, 81, 83, 84, 85 § 2, art. 87, 88 § 2-4, art. 89-96, art. 98-106, art. 111, 133 § 1 pkt 5, art. 141 § 3, art. 143, 144 § 3 i art. 145-148 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679), z tym że: 1) określone w tych przepisach czynności sądu wojewódzkiego bądź prezesa tego sądu wykonuje wojskowy sąd okręgowy bądź prezes tego sądu, 2) uprawnienie określone w art. 72 § 1 przysługuje, jeżeli sędzia sądu wojskowego nie nabył wcześniej prawa do urlopu dodatkowego określonego w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, 3) uprawnienia określone w art. 146-148 przysługują w wypadku określonym w art. 61 niniejszej ustawy. § 2. W sprawach nie uregulowanych w ustawie prawa i obowiązki sędziów, asesorów sądów wojskowych oraz aplikantów w sądach wojskowych określają przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. § 3. Uposażenie sędziów, asesorów i aplikantów, o których mowa w § 2, określają przepisy o uposażeniu żołnierzy, z tym że nie może być ono niższe od wynagrodzenia sędziów, asesorów i aplikantów sądów powszechnych na stanowiskach równorzędnych, ustalonych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. W stosunku do sędziów, asesorów i aplikantów, o których mowa w § 2, nie stosuje się art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678 i Nr 107, poz. 688) w części dotyczącej służby kontraktowej. Art. 71. Do pracowników sądów wojskowych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604), a w sprawach nie uregulowanych także w przepisach tej ustawy - przepisy Kodeksu pracy. Art. 72. Do czasu powołania dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4, nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy, funkcje przewidziane dla niego w ustawie sprawuje Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, a funkcje tego departamentu - organy nadzoru sądowego Izby Wojskowej Sądu Najwyższego. Art. 73. § 1. Sędziowie, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są sędziami wojskowych sądów garnizonowych i wojskowych sądów okręgowych, pozostają nadal na dotychczasowych stanowiskach służbowych. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do aplikantów i asesorów sądów garnizonowych. § 3. Sędziowie wojskowi w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego, wykonujący dotychczas czynności nadzoru administracyjnego nad sądami wojskowymi, oraz sędziowie wojskowi wyznaczeni na stanowiska w Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego stają się z dniem wejścia w życie ustawy sędziami wojskowych sądów okręgowych. § 4. Sędziowie, o których mowa w § 3, mogą być wyznaczeni na stanowiska służbowe w: 1) Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego, 2) departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4, 3) wojskowym sądzie okręgowym. § 5. Wyznaczenia, o którym mowa w § 4 pkt 3, dokonuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 74. Po wejściu z życie ustawy kadencję, o której mowa w art. 10 § 2, rozpoczyna Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie. Art. 75. Ilekroć w innych ustawach jest mowa o szefie sądu wojskowego lub jego zastępcy, należy przez to rozumieć prezesa sądu wojskowego lub jego zastępcę. Art. 76. Postępowanie dyscyplinarne wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się nadal według przepisów dotychczasowych. Art. 77. Do osób, które rozpoczęły staż asesorski lub aplikację sądową w sądach wojskowych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 78. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, a w zakresie dotyczącym art. 18 § 3 - 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy dotychczas obowiązujące, o ile nie są z nią sprzeczne. Art. 79. Traci moc ustawa z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491, z 1995 r. Nr 89, poz. 443, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i z 1997 r. Nr 98, poz. 604). Art. 80. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. (Dz. U. Nr 118, poz. 754) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa normuje publiczny obrót papierami wartościowymi, w tym również zasady tworzenia, organizacji i nadzoru nad podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu czekowego i wekslowego oraz do obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi, bonami oszczędnościowymi lub innymi papierami wartościowymi stanowiącymi dokument wkładu oszczędnościowego lub lokat terminowych potwierdzających złożenie w banku wkładu oszczędnościowego. Art. 2. 1. Publicznym obrotem papierami wartościowymi, zwanym dalej "publicznym obrotem", jest proponowanie nabycia lub nabywanie emitowanych w serii papierów wartościowych, przy wykorzystaniu środków masowego przekazu albo w inny sposób, jeżeli propozycja skierowana jest do więcej niż 300 osób albo do nie oznaczonego adresata, z wyjątkiem: 1) proponowania nabycia papierów wartościowych w postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym i egzekucyjnym, 2) udostępniania w procesie prywatyzacji przez Skarb Państwa akcji spółki pracownikom oraz producentom rolnym lub rybakom na trwale związanym z jej przedsiębiorstwem, 3) proponowania przez Skarb Państwa nabycia w procesie prywatyzacji co najmniej 10% akcji danej spółki przez jednego nabywcę, 4) udostępniania akcji pracownikom, rolnikom i rybakom na podstawie art. 46 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 47, poz. 298), 5) proponowania nabycia akcji spółki powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673), jeżeli stronami umów będą: a) pracownicy tej spółki lub b) osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w pkt 4, lub c) narodowe fundusze inwestycyjne, 6) proponowania nabycia papierów wartościowych opiewających wyłącznie na wierzytelności pieniężne, z wyłączeniem papierów określonych w art. 3 ust. 2 i 3, jeżeli termin realizacji praw z tych papierów jest krótszy niż rok, pod warunkiem że emitent w terminie 7 dni przed rozpoczęciem emisji zawiadomi pisemnie Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, 7) proponowania nabycia dotychczasowym akcjonariuszom, w wykonaniu prawa poboru, akcji spółki, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu, 8) proponowania nabycia nie dopuszczonych do publicznego obrotu akcji spółki, jeżeli ich nabywanie będzie następować w drodze wezwania, w trybie określonym w art. 154, 9) proponowania nabycia przez spółkę własnych akcji w trybie określonym w art. 343 § 3, art. 365 i art. 464 § 3 Kodeksu handlowego. 2. Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd określa, w drodze zarządzenia, treść zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6. Art. 3. 1. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są akcje i obligacje, jak również inne papiery wartościowe wyemitowane na podstawie właściwych przepisów. 2. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są również zbywalne prawa majątkowe wynikające z papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1. 3. Papierami wartościowymi są również inne, niż wymienione w ust. 2, prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów wartościowych wymienionych w ust. 1 i 2 (prawa pochodne). Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) papierach wartościowych emitowanych w serii - rozumie się przez to papiery wartościowe reprezentujące prawa majątkowe podzielone na określoną liczbę równych jednostek, 2) papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu - rozumie się przez to papiery wartościowe: a) w stosunku do których wyrażona została zgoda na ich wprowadzenie do publicznego obrotu lub złożone zostało zawiadomienie, o którym mowa w art. 63, przy braku sprzeciwu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, b) emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 3) dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu - rozumie się przez to wyrażenie przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd zgody na ich wprowadzenie do publicznego obrotu lub złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 63, 4) emitencie - rozumie się przez to podmiot wystawiający albo emitujący papiery wartościowe we własnym imieniu, 5) wprowadzającym papiery wartościowe do publicznego obrotu - rozumie się przez to podmiot będący właścicielem emitowanych w serii papierów wartościowych, występujący do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z wnioskiem o wyrażenie zgody na ich wprowadzenie do publicznego obrotu, zwany dalej "wprowadzającym", 6) obrocie pierwotnym - rozumie się przez to proponowanie przez emitenta bądź subemitenta usługowego nabycia emitowanych w serii papierów wartościowych nowej emisji lub nabywanie tych papierów, 7) obrocie wtórnym - rozumie się przez to proponowanie, przez podmioty inne niż emitent lub subemitent usługowy, nabycia emitowanych w serii papierów wartościowych lub nabywanie tych papierów, 8) pierwszej ofercie publicznej - rozumie się przez to proponowanie po raz pierwszy przez wprowadzającego lub subemitenta usługowego, w sposób określony w art. 2, nabycia emitowanych w serii papierów wartościowych, 9) spółce publicznej - rozumie się przez to spółkę, której akcje co najmniej z jednej emisji są dopuszczone do publicznego obrotu, 10) umowie o subemisję inwestycyjną - rozumie się przez to umowę zawartą przez emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest zobowiązanie subemitenta inwestycyjnego do nabycia, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych oferowanych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania, 11) umowie o subemisję usługową - rozumie się przez to umowę zawartą przez emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest nabycie przez subemitenta usługowego, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych danej emisji w celu dalszego ich zbywania w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, 12) subemitencie inwestycyjnym - rozumie się przez to nie będącą emitentem lub wprowadzającym stronę umowy o subemisję inwestycyjną, 13) subemitencie usługowym - rozumie się przez to nie będącą emitentem lub wprowadzającym stronę umowy o subemisję usługową, 14) rynku regulowanym - rozumie się przez to system obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, zorganizowany w taki sposób, że przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia tych papierów zapewniony jest powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie oraz zachowane są jednakowe warunki nabywania i zbywania tych papierów, 15) giełdzie - rozumie się przez to giełdę papierów wartościowych, 16) podmiocie dominującym - rozumie się przez to podmiot w sytuacji, gdy: a) posiada większość głosów w organach innego podmiotu (zależnego), także na podstawie porozumień z innymi uprawnionymi, lub b) jest uprawniony do powoływania lub odwoływania większości członków organów zarządzających innego podmiotu (zależnego), lub c) więcej niż połowa członków zarządu drugiego podmiotu (zależnego) jest jednocześnie członkami zarządu lub osobami pełniącymi funkcje kierownicze pierwszego podmiotu bądź innego podmiotu pozostającego z tym pierwszym w stosunku zależności, 17) depozycie papierów wartościowych - rozumie się przez to prowadzony przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółkę Akcyjną, zwany dalej "Krajowym Depozytem", system rejestracji papierów wartościowych obejmujący rachunki papierów wartościowych i konta depozytowe prowadzone przez podmioty upoważnione do tego przepisami ustawy, 18) tajemnicy zawodowej - rozumie się przez to informacje związane z publicznym obrotem, których ujawnienie mogłoby naruszyć interes uczestników tego obrotu, 19) informacji poufnej - rozumie się przez to informację dotyczącą emitenta lub papieru wartościowego, która nie została przekazana do publicznej wiadomości, a która po ujawnieniu mogłaby w istotny sposób wpłynąć na cenę papieru wartościowego. Art. 5. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej: 1) publiczny obrót może być dokonywany wyłącznie po dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu, 2) papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu mogą być wyłącznie przedmiotem obrotu dokonywanego na rynku regulowanym, za pośrednictwem spółek lub banków prowadzących działalność maklerską, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w przypadku obrotu pierwotnego i pierwszej oferty publicznej obowiązkowe jest jedynie dopuszczenie do publicznego obrotu oraz pośrednictwo spółki lub banku prowadzących działalność maklerską. Art. 6. 1. Poza rynkiem regulowanym oraz bez pośrednictwa spółek i banków prowadzących działalność maklerską może być dokonywany publiczny obrót papierami wartościowymi: 1) emitowanymi przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 2) opiewającymi na zbywalne prawa majątkowe wynikające z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 3) których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów wartościowych wymienionych w pkt 1 i 2. 2. System rejestracji papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, jest prowadzony według wyboru emitenta przez Krajowy Depozyt albo Narodowy Bank Polski. Art. 7. 1. Papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu nie mają formy dokumentu. 2. Prawa z papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu powstają z chwilą zapisania papierów po raz pierwszy na rachunku papierów wartościowych i przysługują osobie będącej posiadaczem tego rachunku. 3. Umowa zobowiązująca do przeniesienia papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu przenosi te papiery z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku papierów wartościowych. W przypadku gdy ustalenie prawa do pożytków z papierów wartościowych nastąpiło w dniu, w którym w Krajowym Depozycie powinno zostać przeprowadzone rozliczenie transakcji, lub później, a papiery te są nadal zapisane na rachunku zbywcy, pożytki przypadają nabywcy w chwili dokonania zapisu na jego rachunku papierów wartościowych. 4. W przypadku gdy nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu nastąpiło na podstawie zdarzenia prawnego powodującego z mocy ustawy przeniesienie tych papierów, zapis na rachunku papierów wartościowych nabywcy jest dokonywany na jego żądanie. 5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, dokonanie zapisu na rachunku papierów wartościowych na podstawie umowy zawartej na rynku regulowanym oraz w przypadkach, o których mowa w art. 92 i art. 93, następuje po przeprowadzeniu rozliczenia transakcji w Krajowym Depozycie. 6. Przepisy ust. 1-5 nie wyłączają prawa do zobowiązania się do zbycia papierów wartościowych nabytych w wyniku transakcji zawartej na rynku regulowanym oraz w przypadkach, o których mowa w art. 92 i art. 93, przed dokonaniem zapisu na rachunku papierów wartościowych nabywcy. Art. 8. 1. Papierom wartościowym danej emisji dającym takie same uprawnienia i posiadającym ten sam status w publicznym obrocie Krajowy Depozyt nadaje odrębne oznaczenie, zwane dalej "kodem". 2. Na wniosek emitenta papierom wartościowym różnych emisji dającym takie same uprawnienia ich posiadaczom i posiadającym ten sam status w publicznym obrocie Krajowy Depozyt może nadać jeden kod, jeżeli uprzednio wyrazi na to zgodę spółka prowadząca giełdę, na której notowane są te papiery, lub spółka prowadząca dla nich rynek pozagiełdowy. 3. Emitent, z zastrzeżeniem art. 133, nie może różnicować praw z papierów wartościowych oznaczonych tym samym kodem. Zmiana praw z papierów wartościowych oznaczonych tym samym kodem wymaga zmiany kodu. Art. 9. 1. Rachunkami papierów wartościowych są rachunki prowadzone wyłącznie przez: 1) spółki i banki prowadzące działalność maklerską, banki prowadzące rachunki papierów wartościowych oraz Krajowy Depozyt - jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych, 2) inne podmioty pośredniczące w zbywaniu papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski - jeżeli dokonywane przez nie zapisy dotyczą tych papierów i pozwalają na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych. 2. Za rachunki papierów wartościowych, w rozumieniu ustawy, uważa się również zapisy dokonywane przez podmioty biorące udział w oferowaniu papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, o ile identyfikują one osoby, którym przysługują prawa z papierów wartościowych. Art. 10. 1. Na żądanie posiadacza rachunku papierów wartościowych podmiot prowadzący ten rachunek wystawia mu, oddzielnie dla każdego rodzaju papierów wartościowych, imienne świadectwo depozytowe, zwane dalej "świadectwem". W treści wystawianego świadectwa może zostać wskazana, na żądanie posiadacza rachunku, część papierów wartościowych zapisanych na rachunku. 2. Świadectwo zawiera: 1) firmę (nazwę), siedzibę i adres wystawcy świadectwa oraz numer świadectwa, 2) liczbę papierów wartościowych, 3) rodzaj i kod papieru wartościowego, 4) firmę (nazwę), siedzibę i adres emitenta, 5) wartość nominalną papieru wartościowego, 6) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) i siedzibę oraz adres posiadacza rachunku papierów wartościowych, 7) informację o ograniczeniach przenoszenia papierów wartościowych lub o ustanowionych na nich obciążeniach, 8) datę i miejsce wystawienia świadectwa, 9) cel wystawienia świadectwa i termin ważności. Art. 11. 1. Świadectwo potwierdza legitymację do realizacji wszelkich uprawnień wynikających z papierów wartościowych wskazanych w jego treści, które nie są lub nie mogą być realizowane wyłącznie na podstawie zapisów na rachunku papierów wartościowych, a w szczególności do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy. Warunkiem uczestnictwa w walnym zgromadzeniu jest złożenie świadectwa w spółce, najpóźniej na tydzień przed odbyciem walnego zgromadzenia. W zakresie tym art. 399 § 2 Kodeksu handlowego nie stosuje się. 2. W przypadku gdy przy użyciu świadectwa ma nastąpić realizacja uprawnień, o których mowa w ust. 1, papiery wartościowe w liczbie wskazanej w treści świadectwa nie mogą być przedmiotem obrotu od chwili jego wydania do chwili utraty jego ważności lub zwrotu świadectwa wystawcy. Na okres ten podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych dokonuje blokady odpowiedniej liczby papierów wartościowych na tym rachunku. Rozdział 2 Komisja Papierów Wartościowych i Giełd Art. 12. 1. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, zwana dalej "Komisją", jest centralnym organem administracji rządowej w zakresie: 1) publicznego obrotu, 2) działalności giełd towarowych, giełdowych izb rozrachunkowych, maklerów giełd towarowych, podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie na rynku towarów giełdowych oraz działalności domów składowych i podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa składowe. 2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 Komisja wykonuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 3. Nadzór nad działalnością Komisji sprawuje Prezes Rady Ministrów. Art. 13. Do zadań Komisji należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem reguł uczciwego obrotu i konkurencji w zakresie publicznego obrotu oraz nad zapewnieniem powszechnego dostępu do rzetelnych informacji na rynku papierów wartościowych, 2) inspirowanie, organizowanie i podejmowanie działań zapewniających sprawne funkcjonowanie rynku papierów wartościowych oraz ochronę inwestorów, 3) współdziałanie z innymi organami administracji rządowej, Narodowym Bankiem Polskim oraz instytucjami i uczestnikami publicznego obrotu w zakresie kształtowania polityki gospodarczej państwa zapewniającej rozwój rynku papierów wartościowych, 4) upowszechnianie wiedzy o zasadach funkcjonowania rynku papierów wartościowych, 5) przygotowywanie projektów aktów prawnych związanych z funkcjonowaniem rynku papierów wartościowych, 6) podejmowanie innych działań przewidzianych przepisami ustawy. Art. 14. 1. W skład Komisji wchodzą: Przewodniczący, dwóch zastępców przewodniczącego i sześciu członków. 2. Przewodniczącego Komisji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wspólny wniosek Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego. wniosek ten wymaga zaopiniowania przez właściwe komisje sejmowe. 3. Zastępców Przewodniczącego Komisji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Komisji. 4. Członkami Komisji są przedstawiciele: Ministra Finansów, Ministra Gospodarki, Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministra Skarbu Państwa, Prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 5. W sprawach dotyczących regulacji rynku papierów wartościowych w posiedzeniach Komisji mogą uczestniczyć, bez prawa udziału w głosowaniu, przedstawiciele: 1) spółek prowadzących giełdy, 2) spółek prowadzących rynek pozagiełdowy, 3) Krajowego Depozytu, 4) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów papierów wartościowych lub doradców inwestycyjnych, w rozumieniu ust. 6, 5) izby gospodarczej, o której mowa w art. 51 ust. 1, 6) organizacji zrzeszającej emitentów papierów wartościowych. 6. Za reprezentatywne uważa się stowarzyszenie zrzeszające co najmniej 20% ogółu maklerów i doradców wykonujących zawód. 7. W sprawach dotyczących regulacji rynku towarów giełdowych, w zakresie działalności podmiotów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, w posiedzeniach Komisji mogą uczestniczyć, bez prawa udziału w głosowaniu, przedstawiciele: 1) spółek prowadzących giełdy towarowe, 2) giełdowych izb rozrachunkowych, 3) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów giełd towarowych, w rozumieniu ust. 6, 4) organizacji zrzeszających domy składowe. Art. 15. 1. Komisja w zakresie swojej właściwości podejmuje uchwały, a w sprawach indywidualnych wydaje decyzje administracyjne. Uchwały oraz decyzje podpisuje Przewodniczący Komisji. 2. Przewodniczący Komisji może wydawać postanowienia o wszczęciu postępowania administracyjnego oraz decyzje w sprawach określonych w art. 81 ust. 4. Komisja zatwierdza je na najbliższym posiedzeniu. Art. 16. 1. Przewodniczący Komisji reprezentuje Komisję oraz kieruje jej pracami. 2. Przewodniczący Komisji, na podstawie upoważnień ustawowych, wydaje zarządzenia ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. Komisja i Przewodniczący Komisji wykonują swoje zadania za pomocą Urzędu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanego dalej "urzędem Komisji". 4. Komisja wydaje Dziennik Urzędowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 17. W sprawach cywilnych z zakresu publicznego obrotu Przewodniczącemu Komisji przysługują uprawnienia prokuratora wynikające z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 18. Organizację Komisji, urzędu Komisji oraz sposób podejmowania uchwał przez Komisję określa statut uchwalany przez Komisję i zatwierdzany przez Prezesa Rady Ministrów w drodze rozporządzenia. Statut może przewidywać, że szczegółowy tryb pracy Komisji i urzędu Komisji zostanie określony w regulaminie. Art. 19. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do postępowania przed Komisją stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Do terminów załatwiania spraw przepisy art. 35-38 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Opłaty Art. 20. 1. Udzielenie zezwolenia przewidzianego w ustawie podlega stałej opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4 500 ECU, ustalanej przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 2. Z tytułu wpisu do ewidencji, o której mowa w art. 88, pobiera się opłatę ewidencyjną w wysokości 0,06% wartości emisji papierów wartościowych wprowadzanych do publicznego obrotu, nie większą jednak niż równowartość w złotych 25 000 ECU, ustalaną przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. Opłacie nie podlega wpis do ewidencji papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. 3. Od spółek prowadzących giełdy, spółek prowadzących rynek pozagiełdowy oraz od Krajowego Depozytu pobiera się opłatę w łącznej wysokości nie większej niż 0,015% wartości transakcji zawieranych na rynku regulowanym. 4. Minister Finansów w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji określa, w drodze rozporządzenia, wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1-3. Art. 21. 1. 40% wpływów z opłat, o których mowa w art. 20 ust. 1-3, stanowi dochód środka specjalnego urzędu Komisji, z przeznaczeniem na usprawnienie pracy urzędu oraz na premie dla pracowników urzędu Komisji, Przewodniczącego Komisji i jego zastępców oraz dla dyrektora generalnego urzędu Komisji. Pozostała część wpływów stanowi dochód budżetu państwa. 2. Szczegółowy sposób rozdysponowania wpływów stanowiących dochód środka specjalnego oraz zasady przyznawania premii pracownikom urzędu Komisji określa Przewodniczący Komisji w drodze regulaminu, uwzględniając wysokość wynagrodzeń, łącznie z premiami i innymi dodatkami w instytucjach nadzoru nad rynkiem finansowym. 3. Zasady przyznawania premii Przewodniczącemu Komisji i jego zastępcom oraz dyrektorowi generalnemu urzędu Komisji określa statut, o którym mowa w art. 18. Rozdział 4 Działalność maklerska Oddział 1 Maklerzy papierów wartościowych i doradcy inwestycyjni Art. 22. 1. Na listę maklerów papierów wartościowych, zwanych dalej "maklerami", lub na listę doradców inwestycyjnych, zwanych dalej "doradcami", może być wpisana osoba fizyczna, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) korzysta z pełni praw publicznych, 3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu, przeciwko dokumentom, przestępstwo gospodarcze, fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, przestępstwo skarbowe, przestępstwa, o których mowa w rozdziale 11 lub przestępstwa przeciwko obrotowi na rynku towarów giełdowych, określone przepisami odrębnej ustawy, 4) posiada co najmniej średnie wykształcenie, 5) złożyła, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2, egzamin z wynikiem pozytywnym przed komisją egzaminacyjną dla maklerów albo przed komisją egzaminacyjną dla doradców. 2. Uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu maklera następuje z dniem wpisu na listę maklerów, a doradcy - z dniem wpisu na listę doradców. Art. 23. 1. Wpisu na listę maklerów albo na listę doradców dokonuje Komisja na wniosek zainteresowanego, złożony w terminie 3 miesięcy od daty złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym 2. Wpis na listę doradców bez konieczności składania egzaminu mogą uzyskać osoby posiadające uprawnienia i wykonujące zawód doradcy w innych państwach, jeżeli ich kwalifikacje stwierdzone przez Komisję dają rękojmię należytego wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Osoba wpisana na listę maklerów lub listę doradców jest obowiązana do niezwłocznego pisemnego informowania o każdorazowej zmianie danych objętych wnioskiem. 4. Listy maklerów i doradców, skreślenie z listy oraz zawieszenie uprawnień do wykonywania zawodu maklera lub doradcy podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. 5. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1. Art. 24. 1. Przewodniczący Komisji: 1) powołuje komisję egzaminacyjną dla maklerów i komisję egzaminacyjną dla doradców oraz nadzoruje ich działalność, 2) ustala zakres tematyczny obowiązujący na egzaminach oraz tryb przeprowadzania egzaminów, 3) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych oraz wynagrodzeń dla osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych. 2. Opłaty egzaminacyjne stanowią dochód środka specjalnego urzędu Komisji, z przeznaczeniem w szczególności na upowszechnianie wiedzy o zasadach funkcjonowania rynku papierów wartościowych. Przewodniczący Komisji określa regulamin gospodarowania środkiem specjalnym. Art. 25. 1. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się pozostawanie osoby wpisanej na listę maklerów lub doradców w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze: 1) ze spółką prowadzącą działalność maklerską, 2) z bankiem - w zakresie działalności maklerskiej oraz prowadzenia rachunków papierów wartościowych, 3) z towarzystwem funduszy powierniczych, 4) ze spółką prowadzącą giełdę lub prowadzącą rynek pozagiełdowy, 5) z Krajowym Depozytem lub - pełnienie przez tę osobę funkcji w organach któregokolwiek z tych podmiotów. 2. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również pełnienie przez osobę wpisaną na listę maklerów lub doradców funkcji z wyboru w organach stowarzyszeń, o których mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4. 3. Tytułu maklera lub doradcy mogą używać wyłącznie osoby, które spełniają warunki określone w ust. 1 lub ust. 2. Art. 26. 1. Skreślenie z listy maklerów lub doradców następuje: 1) na wniosek osoby wpisanej na listę, 2) w razie całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia, 3) na skutek skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3, lub pozbawienia praw publicznych, 4) na skutek śmierci osoby wpisanej na listę, 5) w razie niewykonywania zawodu maklera albo doradcy przez 3 kolejne lata. 2. Podjęcie wykonywania zawodu powoduje zawieszenie biegu terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, a nieprzerwane wykonywanie zawodu przez 6 kolejnych miesięcy powoduje przerwanie biegu tego terminu. Art. 27. 1. Komisja może skreślić maklera lub doradcę z listy albo zawiesić jego uprawnienia do wykonywania zawodu na okres od 3 do 6 miesięcy na skutek nienależytego wykonywania zawodu lub naruszenia prawa w związku z wykonywaniem zawodu. 2. Komisja wydaje decyzję o skreśleniu z listy albo o zawieszeniu uprawnień do wykonywania zawodu, po uprzednim wysłuchaniu zainteresowanego. Komisja może nadać tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. 3. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego komisja może, z chwilą wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić uprawnienia maklera lub doradcy do czasu wydania decyzji w sprawie, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. 4. Osoba skreślona z listy maklerów lub listy doradców z przyczyn, o których mowa w ust. 1, nie może być ponownie wpisana na listę maklerów lub doradców. 5. Osoba skreślona z listy doradców z przyczyn, o których mowa w ust. 1, nie może być wpisana na listę maklerów, a osoba skreślona z tych przyczyn z listy maklerów nie może być wpisana na listę doradców. Art. 28. Makler i doradca, wykonując zawód, są obowiązani działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu oraz mieć na względzie słuszne interesy zleceniodawców. Oddział 2 Prowadzenie działalności maklerskiej Art. 29. 1. O ile ustawa nie stanowi inaczej, działalność maklerska może być prowadzona wyłącznie przez spółkę akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej "domem maklerskim". 2. Akcje domu maklerskiego mogą być wyłącznie imienne, chyba że są dopuszczone do publicznego obrotu. 3. Zapłata za obejmowane lub nabywane akcje domu maklerskiego, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu, nie może pochodzić z pożyczek, kredytów ani z nie udokumentowanych źródeł. 4. Osoba prawna może być jednoosobowym założycielem domu maklerskiego. Art. 30. 1. Prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Działalność maklerska obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, polegający na: 1) oferowaniu papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, 2) nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych na cudzy rachunek, na zasadach określonych w art. 34 (usługi brokerskie), 3) nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych na własny rachunek celem realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego, 4) zarządzaniu cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie, 5) doradztwie w zakresie obrotu papierami wartościowymi, 6) prowadzeniu rachunków papierów wartościowych oraz rachunków pieniężnych służących do ich obsługi, 7) pośrednictwie w nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych. 3. Przedmiotem czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, mogą być również papiery wartościowe będące w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych w krajach należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, zwanej dalej "OECD". 4. Za zezwoleniem Komisji i na określonych w nim warunkach domy maklerskie mogą podejmować czynności faktyczne i prawne, których celem jest doprowadzenie do objęcia lub nabycia przez zleceniodawcę papierów wartościowych nie dopuszczonych do publicznego obrotu, oraz inne czynności związane z obrotem takimi papierami lub z obsługą towarzystw funduszy powierniczych. 5. Za zezwoleniem komisji i na warunkach w nim określonych domy maklerskie mogą dokonywać czynności związanych z obrotem prawami majątkowymi, o których mowa w art. 97. 6. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych domy maklerskie mogą dokonywać czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi będącymi prawami, z których wynikają roszczenia o zawarcie umów mających za przedmiot towary giełdowe w postaci rzeczy lub w których wysokość roszczeń pieniężnych określana jest w zależności od cen takich rzeczy w obrocie na rynku towarów giełdowych. 7. Zezwolenie na wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 7, jest wydawane w porozumieniu z Ministrem Finansów i Prezesem Narodowego Banku Polskiego. Art. 31. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia wykonywanie przez dom maklerski następujących czynności: 1) przygotowywanie analizy celowości i sposobu pozyskiwania kapitału oraz analizy czynników wpływających na wybór sposobu pozyskiwania kapitału przez zleceniodawcę, 2) przygotowywanie analizy celowości wprowadzenia i sposobu wprowadzenia do publicznego obrotu określonych papierów wartościowych zleceniodawcy, 3) przygotowywanie analizy skutków i kosztów emisji lub wprowadzenia do publicznego obrotu określonych papierów wartościowych, 4) sporządzanie prospektu emisyjnego i memorandum informacyjnego, 5) nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych na własny rachunek celem realizacji umów o subemisję inwestycyjne lub usługowe, 6) podejmowanie czynności faktycznych i prawnych, których celem jest realizacja umów o subemisję inwestycyjne i subemisję usługowe, 7) reprezentowanie posiadaczy papierów wartościowych wobec emitentów tych papierów, 8) nabywanie i zbywanie papierów wartościowych na własny rachunek oraz zarządzanie własnym pakietem papierów wartościowych, 9) udzielanie pożyczek na zakup papierów wartościowych oraz pożyczanie papierów wartościowych, na podstawie odrębnych przepisów, 10) nieodpłatne udzielanie informacji dotyczących inwestowania w papiery wartościowe. 2. Przewodniczący Komisji może określać, w drodze zarządzenia, inne niż określone w ust. 1 czynności, których wykonywanie przez dom maklerski nie wymaga uzyskania zezwolenia. Art. 32. Dom maklerski może wykonywać wyłącznie czynności określone w zezwoleniu oraz czynności wymienione w art. 31. Art. 33. Przez oferowanie papierów wartościowych w publicznym obrocie rozumie się pośrednictwo w zbywaniu przez emitenta lub wprowadzającego papierów wartościowych wprowadzonych do publicznego obrotu w obrocie pierwotnym albo w ramach pierwszej oferty publicznej. Art. 34. 1. W umowie o świadczenie usług brokerskich dom maklerski zobowiązuje się do zawierania umów zlecenia nabycia lub zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym, na warunkach określonych w tej umowie. 2. W umowie o świadczenie usług brokerskich dom maklerski może zobowiązać się do prowadzenia rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnego służącego do obsługi rachunku papierów wartościowych. 3. W umowie zlecenia, o której mowa w ust. 1, dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do nabycia lub zbycia oznaczonych papierów wartościowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie. Dom maklerski odpowiada wobec dającego zlecenie zbycia za zapłatę ceny przez nabywcę papierów wartościowych. 4. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny być zawarte w formie pisemnej pod rygorem nieważności. 5. W zakresie nie uregulowanym w ust. 1-4 do umowy: 1) o świadczenie usług brokerskich - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia, z wyłączeniem art. 737, 2) zlecenia nabycia lub zbycia papierów wartościowych - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem art. 768 § 3. 6. Do rachunku pieniężnego służącego do obsługi rachunku papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 725-733 Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem uprawnienia do czasowego obracania wolnymi środkami pieniężnymi na potrzeby gospodarki narodowej. Nie wyłącza to uprawnień Komisji wynikających z art. 44 ustawy. Art. 35. 1. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych podmiot zagraniczny, który przechowuje papiery wartościowe lub pośredniczy w obrocie papierami wartościowymi w krajach należących do OECD, może, działając na rachunek innych podmiotów zagranicznych i na podstawie udzielonego przez nie umocowania, zawierać umowy o świadczenie usług brokerskich lub otwierać rachunki papierów wartościowych w podmiotach, które na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świadczą usługi brokerskie lub prowadzą rachunki papierów wartościowych. 2. Wobec podmiotu świadczącego usługi brokerskie lub prowadzącego rachunki papierów wartościowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest wymagane ujawnienie danych osobowych podmiotów zagranicznych, na których rachunek zawierane są umowy lub otwierane rachunki. Art. 36. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 35 ust. 1, może być udzielone wyłącznie podmiotowi nadzorowanemu przez organ, z którym Komisja zawarła porozumienie określone w art. 161 ust. 2. 2. W zezwoleniu Komisja może zobowiązać podmiot, o którym mowa w ust. 1, do okresowego lub jednorazowego informowania Komisji o zakresie umocowania, danych osobowych i transakcjach dotyczących podmiotów, na których rachunek działa. 3. Komisja nie udziela zezwolenia, gdy z przedstawionych danych wynika, że podmiot nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności. 4. Do wniosku oraz zezwolenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 45 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3, art. 48 pkt 1, art. 57 ust. 4 pkt 1 i 4, ust. 5 pkt 1 i art. 58 pkt 1 i 4. Art. 37. Podmiot posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest uprawniony do wystawiania świadectw depozytowych dla podmiotów zagranicznych, na których rachunek działa. Wystawienie świadectwa powinno być poprzedzone dokonaniem przez podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych blokady odpowiedniej liczby papierów wartościowych. Art. 38. Przez zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie rozumie się odpłatne podejmowanie i realizację decyzji inwestycyjnych na rachunek zleceniodawcy, w ramach pozostawionych przez zleceniodawcę do dyspozycji zarządzającego środków pieniężnych i papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zleceniodawcy. Art. 39. Przez doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi rozumie się odpłatne udzielanie pisemnej lub ustnej rekomendacji nabycia lub zbycia oznaczonych papierów wartościowych albo powstrzymania się od zawarcia transakcji dotyczącej tych papierów. Art. 40. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej powinien zawierać: 1) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, o ile jest przewidziana, jak również innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie przez spółkę działalności maklerskiej lub będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, 2) listę akcjonariuszy wraz z procentowym określeniem posiadanych przez nich głosów na walnym zgromadzeniu, 3) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy, 4) zakres czynności, które wnioskodawca zamierza wykonywać, 5) informację o wysokości kapitału własnego, ze wskazaniem źródeł jego pochodzenia, 6) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia działalności maklerskiej przez pierwsze 3 lata, 7) oświadczenia osób, które będą kierować działalnością maklerską, o niekaralności za przestępstwa określone w art. 22 ust. 1 pkt 3, 8) informacje o planowanej organizacji spółki, a w szczególności o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach lokalowych, 9) informacje o poprzednio prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej i przyczynach zaprzestania tej działalności, 10) opis dotychczasowej i obecnej działalności gospodarczej akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu wnioskodawcy. 2. Do wniosku załącza się 1) statut spółki i wyciąg z rejestru handlowego, 2) regulaminy określające sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 3) regulamin organizacyjny i regulamin kontroli wewnętrznej, 4) listę osób, o których mowa w art. 41, 5) w przypadku gdy wnioskodawca w chwili składania wniosku prowadzi działalność w innej dziedzinie lub prowadził ją przed złożeniem wniosku - ostatnie sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych oraz raportem z badania. 3. W celu ustalenia, czy wnioskodawca daje rękojmię należytego wykonywania działalności maklerskiej, Komisja może żądać przedstawienia innych danych dotyczących sytuacji finansowej i prawnej wnioskodawcy lub jego akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu. Art. 41. Dom maklerski posiadający zezwolenie na wykonywanie czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1-3 i 7, obowiązany jest zatrudniać maklerów, a dom maklerski posiadający zezwolenie na wykonywanie czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4 i 5, obowiązany jest zatrudniać doradców. Art. 42. 1. Komisja rozpoznaje wniosek o zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia. 2. Zezwolenie zawiera: 1) firmę, siedzibę oraz adres domu maklerskiego, 2) dozwolone czynności oraz wymaganą do ich wykonywania liczbę maklerów lub doradców, 3) minimalną wysokość środków własnych, ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami, 4) termin rozpoczęcia działalności maklerskiej, 5) określenie warunków technicznych i organizacyjnych wymaganych do prowadzenia działalności przez dom maklerski. Art. 43. Komisja nie udziela zezwolenia, w przypadku gdy wniosek o wydanie zezwolenia nie spełnia warunków określonych w art. 40 lub gdy z przedstawionych danych wynika, że spółka nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności. Art. 44. 1. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo wstępu do siedziby domu maklerskiego i do jego lokalu oraz wglądu do ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji. 2. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela dom maklerski jest obowiązany do niezwłocznego sporządzenia i przekazania kopii dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień. 3. W razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności sprawozdań finansowych albo innych informacji finansowych, których obowiązek sporządzenia wynika z odrębnych przepisów lub prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych, Komisja może zlecić kontrolę tych sprawozdań, informacji i ksiąg rachunkowych podmiotowi uprawnionemu do badania sprawozdań finansowych. W przypadku gdy kontrola wykaże, że wątpliwości były uzasadnione, dom maklerski zwraca Komisji koszty przeprowadzenia kontroli. Art. 45. 1. W przypadku gdy dom maklerski narusza przepisy prawa, nie wypełnia warunków określonych w zezwoleniu, przekracza zakres zezwolenia, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy, Komisja może podjąć decyzję o: 1) cofnięciu zezwolenia lub ograniczeniu zakresu dozwolonych czynności albo 2) nałożeniu kary pieniężnej do wysokości 500 000 zł albo 3) zastosowaniu jednej z sankcji przewidzianych w pkt 1 i jednocześnie nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa w pkt 2. 2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy. Komisja może nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. 3. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. Komisja może nakazać jej ogłoszenie w dwóch dziennikach ogólnopolskich na koszt domu maklerskiego. Art. 46. 1. Zezwolenie wygasa z chwilą otwarcia likwidacji lub z chwilą ogłoszenia upadłości domu maklerskiego. 2. W postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym, jak również w przypadku cofnięcia zezwolenia, przepis art. 44 stosuje się odpowiednio. 3. Do czasu zakończenia likwidacji albo w przypadku cofnięcia zezwolenia, do czasu zaprzestania prowadzenia działalności dom maklerski wykonuje wyłącznie czynności wynikające z prowadzenia rachunków papierów wartościowych rachunków pieniężnych lub umów o zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie - bez możliwości otwierania nowych rachunków i zawierania umów o zarządzanie. 4. W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia Komisja może nakazać przeniesienie rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych oraz dokumentów związanych z ich prowadzeniem do innego domu maklerskiego albo banku prowadzącego działalność maklerską, który uprzednio wyraził na to zgodę. W innych przypadkach do postępowania z dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności maklerskiej stosuje się art. 460 § 2 Kodeksu handlowego. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia Komisję o wyznaczonym przechowawcy. Art. 47. 1. Spółka, która zaprzestała prowadzenia działalności maklerskiej, ma obowiązek archiwizowania i przechowywania, przez 5 lat, dokumentów oraz innych nośników informacji związanych z prowadzeniem tej działalności. 2. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo wstępu do siedziby lub lokalu podmiotu przechowującego dokumenty i inne nośniki informacji celem wglądu do tych dokumentów i nośników. 3. Na pisemne żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela podmiot przechowujący dokumenty jest obowiązany do niezwłocznego sporządzenia i przekazania kopii tych dokumentów. 4. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554). Art. 48. Dom maklerski jest obowiązany informować Komisję o: 1) wszelkich zmianach danych zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia i w załącznikach do niego, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) zmianach w składzie akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu, 3) nabyciu akcji lub udziałów w innych spółkach w liczbie, która zapewnia prawo co najmniej do 5% głosów na walnym zgromadzeniu. Art. 49. 1. Zakazane jest: 1) posiadanie akcji więcej niż jednego domu maklerskiego, 2) posiadanie przez dom maklerski akcji innego domu maklerskiego - chyba że określony w zezwoleniu zakres czynności każdego z tych domów maklerskich pozostaje odmienny. 2. Do czasu zbycia akcji nabytych z naruszeniem przepisu ust. 1 wykonywanie prawa głosu z posiadanych akcji jest bezskuteczne. 3. Nie stanowi naruszenia zakazu określonego w ust. 1: 1) nabycie lub objęcie akcji dokonywane w przypadku łączenia się domów maklerskich, 2) nabycie lub objęcie dopuszczonych do publicznego obrotu akcji domu maklerskiego, o ile podmiotem nabywającym nie jest dom maklerski. 4. Dopuszczalne jest posiadanie akcji więcej niż jednego banku prowadzącego działalność maklerską lub banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, o ile posiadane akcje nie powodują istnienia stosunku dominacji. Art. 50. 1. Nabycie akcji domu maklerskiego w liczbie, która spowoduje osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 20%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu, wymaga zgody Komisji, przy czym nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, a nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot dominujący uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot zależny. 2. Komisja nie udziela zgody, jeżeli według jej oceny podmiot zamierzający nabyć akcje nie daje rękojmi prowadzenia działalności przez dom maklerski w sposób należyty. 3. Dom maklerski nie może nabywać na własny rachunek papierów wartościowych podmiotów, wobec których jest podmiotem zależnym. 4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. Art. 51. 1. Domy maklerskie, w liczbie co najmniej 25, mogą utworzyć, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, izbę gospodarczą, zwaną dalej "izbą". 2. Do obowiązków izby należy w szczególności określanie i kodyfikacja zasad uczciwego obrotu oraz przyjętych w obrocie zwyczajów. 3. Izba może utworzyć fundusz gwarancyjny, o którym mowa w rozdziale 7. 4. Organizację władz izby, tryb ich powoływania, zakres kompetencji oraz zadania izby określa statut izby. Art. 52. 1. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca działalność maklerską w kraju należącym do OECD, może prowadzić taką działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub przedstawicielstwa. 2. Doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu może być wykonywane przez zagraniczne osoby prawne świadczące usługi o tym samym charakterze w krajach należących do OECD, bez zachowania warunku określonego w ust. 1. Art. 53. 1. Prowadzenie działalności maklerskiej przez bank wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego banku. 2. Komisja wydaje decyzję w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Art. 54. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia zawiera: 1) dane osobowe o członkach zarządu i rady nadzorczej banku, jak również innych osobach, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności objętej wnioskiem lub będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, 2) nazwę jednostki organizacyjnej banku, w ramach której ma być prowadzona działalność maklerska, 3) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu oraz proporcji ich uczestnictwa w kapitale akcyjnym banku, 4) informacje o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy, 5) zakres czynności, które wnioskodawca zamierza wykonywać, 6) informację o wysokości funduszy własnych, 7) informację o wysokości funduszu przeznaczonego na prowadzenie działalności maklerskiej, 8) informację o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach lokalowych niezbędnych do prowadzenia działalności maklerskiej, 9) informację o planowanej organizacji działalności maklerskiej, 10) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia działalności maklerskiej przez pierwsze 3 lata, 11) oświadczenie osób, które będą kierować działalnością maklerską, o niekaralności za przestępstwa określone w art. 22 ust. 1 pkt 3. 2. Do wniosku załącza się: 1) statut banku i wyciąg z właściwego rejestru, 2) ostatnie roczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych i raportem z tego badania, 3) regulamin organizacyjny i regulamin kontroli wewnętrznej, 4) regulaminy określające sposób wykonywania czynności wymienionych w ust. 1 pkt 5, 5) listę osób, o których mowa w art. 41. 3. Warunkiem uzyskania zezwolenia jest organizacyjne i finansowe wydzielenie działalności maklerskiej w ramach banku, polegające na: 1) prowadzeniu tej działalności wyłącznie w formie odrębnej jednostki organizacyjnej banku, 2) prowadzeniu działalności maklerskiej w pomieszczeniach, stanowiskach i za pomocą urządzeń wydzielonych wyłącznie do tej działalności, 3) prowadzeniu odrębnych ksiąg rachunkowych i sporządzaniu odrębnych sprawozdań finansowych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 4. W celu ustalenia, czy bank daje rękojmię należytego wykonywania działalności objętej wnioskiem, Komisja może zażądać przedstawienia innych danych dotyczących sytuacji finansowej i prawnej banku lub - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 - jego akcjonariuszy. Art. 55. Zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej przez bank zawiera: 1) firmę (nazwę) i siedzibę banku, 2) dozwolone czynności oraz wymaganą do ich wykonywania liczbę maklerów i doradców, 3) nazwę jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską, 4) minimalną wysokość środków własnych przeznaczonych na prowadzenie działalności, ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami, 5) termin rozpoczęcia działalności maklerskiej, 6) określenie warunków technicznych oraz organizacyjnych wymaganych do prowadzenia działalności maklerskiej przez bank. Art. 56. 1. W zakresie nie uregulowanym w art. 53 i 54 do banku prowadzącego działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 29 ust. 2-4, art. 30 ust. 6, art. 40, art. 42 i art. 50. 2. Przepis art. 44 ust. 3 stosuje się wyłącznie do sprawozdania finansowego jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską. Art. 57. 1. Bank może prowadzić rachunki papierów wartościowych po uzyskaniu zezwolenia Komisji. 2. Zezwolenie to może być udzielone również w przypadku gdy bank otrzymał już zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej obejmujące prowadzenie rachunków papierów wartościowych. 3. Prowadzenie rachunków papierów wartościowych na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, odbywa się poza jednostką organizacyjną banku prowadzącą działalność maklerską. 4. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) dane osobowe o członkach zarządu i rady nadzorczej banku, jak również innych osobach, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności objętej wnioskiem lub będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, 2) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu oraz proporcji ich uczestnictwa w kapitale akcyjnym banku, 3) informacje o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy, 4) informację o wysokości funduszy własnych, 5) informację o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach lokalowych niezbędnych do prowadzenia rachunków papierów wartościowych, 6) informację o planowanej organizacji prowadzenia rachunków papierów wartościowych. 5. Do wniosku załącza się: 1) statut banku i wyciąg z właściwego rejestru, 2) regulamin prowadzenia rachunków papierów wartościowych, 3) ostatnie roczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych i raportem z tego badania, 4) regulamin kontroli wewnętrznej. 6. W celu ustalenia, czy bank daje rękojmię należytego wykonywania działalności objętej wnioskiem, Komisja może żądać przedstawienia innych danych dotyczących sytuacji finansowej i prawnej banku lub - w przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 - jego akcjonariuszy. Art. 58. Zezwolenie na prowadzenie rachunków papierów wartościowych przez bank zawiera: 1) firmę (nazwę) i siedzibę banku, 2) liczbę maklerów wymaganą do wykonywania działalności, 3) minimalną wysokość środków przeznaczonych na prowadzenie działalności, 4) termin rozpoczęcia działalności, 5) określenie warunków technicznych i organizacyjnych wymaganych do prowadzenia wnioskowanej działalności. Art. 59. W zakresie nie uregulowanym w art. 57 do banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 32-42, art. 50 i art. 54-56. Art. 60. 1. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia: 1) tryb i warunki postępowania domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych przy zawieraniu transakcji i dokonywaniu rozliczeń, przy prowadzeniu ewidencji i archiwizacji tych transakcji, przy ustanawianiu i realizacji zabezpieczeń spłaty kredytów i pożyczek udzielonych na nabycie papierów wartościowych oraz w przypadku zabezpieczenia wierzytelności na papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 2) minimalną wielkość środków własnych domu maklerskiego, w zależności od zakresu zezwolenia i rozmiarów tej działalności, oraz maksymalną wysokość kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do środków własnych, 3) szczegółowe zasady, tryb i warunki pożyczania papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, 4) zakres, tryb, formę oraz terminy dostarczania, innych niż wymienione w art. 48, informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, 5) szczegółowe zasady wydzielenia organizacyjnego i finansowego działalności maklerskiej banku. 2. Przewodniczący Komisji może określać, w drodze zarządzenia: 1) liczbę maklerów lub doradców wymaganą do wykonywania poszczególnych czynności przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską lub banki prowadzące rachunki papierów wartościowych, przy uwzględnieniu skali prowadzonej przez nie działalności, 2) tryb postępowania w celu ochrony informacji stanowiących tajemnicę zawodową oraz informacji poufnych w domach maklerskich, bankach prowadzących działalność maklerską i bankach prowadzących rachunki papierów wartościowych, zapewnienia nadzoru nad przepływem i wykorzystaniem tych informacji, 3) tryb postępowania domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych w celu przeciwdziałania zawieraniu transakcji oraz wykonywaniu innych operacji na rynku kapitałowym z wykorzystaniem środków pieniężnych, co do których ujawniono okoliczności wskazujące, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa lub z uczestnictwa w jego popełnieniu albo że ich pochodzenie ma zostać ukryte z przyczyn związanych z przestępstwem. 3. Przewodniczący Komisji, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego, określa, w drodze zarządzenia: 1) tryb i warunki udzielania przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską i banki prowadzące rachunki papierów wartościowych pożyczek na nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 2) minimalną wysokość środków własnych przeznaczonych na prowadzenie przez bank działalności maklerskiej oraz rachunków papierów wartościowych, w zależności od zakresu zezwolenia i rozmiarów tej działalności, 3) obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską w zakresie wykonywania czynności pośrednictwa w nabywaniu i zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych. 4. Prezes Narodowego Banku Polskiego może określać, w drodze zarządzenia, tryb i warunki udzielania oraz dopuszczalną wysokość kredytów i pożyczek udzielanych przez banki na nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. 5. Przewodniczący Komisji, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określa, w drodze zarządzenia, obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską i banków prowadzących rachunki papierów wartościowych w zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa. Rozdział 5 Wprowadzanie papierów wartościowych do publicznego obrotu Art. 61. 1. Wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu, z zastrzeżeniem art. 62 i 63, wymaga zgody Komisji. 2. Minister Finansów określa corocznie, w drodze zarządzenia, maksymalną wartość emitowanych przez podmioty zagraniczne mające siedzibę w krajach należących do OECD papierów wartościowych, które mogą być wprowadzone do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Określana corocznie wartość papierów wartościowych obejmuje także tytuły do uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania w krajach należących do OECD, o ile są one papierami wartościowymi w rozumieniu ustawodawstwa kraju siedziby emitenta. Art. 62. 1. Papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski są z mocy prawa dopuszczone do publicznego obrotu. 2. O emisji papierów, o których mowa w ust. 1, emitent informuje Komisję. Art. 63. 1. Nie wymaga zgody Komisji wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych emitenta, który podlegał nieprzerwanie przez okres co najmniej 36 miesięcy obowiązkom informacyjnym, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 5 lub w art. 82 ust. 2, jeżeli złoży do Komisji zawiadomienie o emisji, najpóźniej na 21 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub sprzedaży tych papierów. 2. Złożenie zawiadomienia wywołuje takie same skutki, jak wyrażenie przez Komisję zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu. 3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w dotychczasowym przekazywaniu informacji, o których mowa w art. 81 ust. 5 i art. 82 ust. 2, lub w ich treści albo gdy zawiadomienie o emisji nie spełnia przewidzianych dla niego warunków, Komisja może, najpóźniej na 3 dni robocze przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub sprzedaży, zgłosić sprzeciw wobec wprowadzenia papierów wartościowych do publicznego obrotu w takim trybie. Zgłoszenie sprzeciwu powoduje uchylenie skutków zawiadomienia i nakłada obowiązek uzyskania zgody Komisji na wprowadzenie tych papierów do publicznego obrotu. 4. Sprzeciw nie może być zgłoszony, jeżeli od doręczenia decyzji stwierdzającej nieprawidłowości upłynął okres dłuższy niż rok. Art. 64. Dopuszczenie do publicznego obrotu obligacji zamiennych jest równoznaczne z dopuszczeniem do publicznego obrotu akcji emitowanych w celu realizacji uprawnień obligatariuszy wynikających z tych obligacji. Art. 65. Dopuszczenie do publicznego obrotu papierów wartościowych jest równoznaczne z dopuszczeniem do publicznego obrotu zbywalnych praw majątkowych wynikających z tych papierów. Art. 66. Do papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 2 i 3, dopuszczonych do publicznego obrotu, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503). Art. 67. 1. Papiery wartościowe wydane w formie dokumentu mogą być dopuszczone do publicznego obrotu, jeżeli zostały uprzednio złożone do depozytu w domu maklerskim lub w banku prowadzącym działalność maklerską albo w banku prowadzącym rachunki papierów wartościowych. Podmioty te są obowiązane utworzyć rejestr osób uprawnionych z tych papierów. 2. Skutkiem dopuszczenia do publicznego obrotu papierów wartościowych w formie dokumentu jest jednoczesne uzyskanie przez zapisy w rejestrze, o którym mowa w ust. 1, znaczenia prawnego zapisów na rachunkach papierów wartościowych i pozbawienie mocy prawnej dokumentów złożonych do depozytu, z zastrzeżeniem art. 133 ust. 2. Przepis art. 70 stosuje się odpowiednio. Art. 68. 1. W celu uzyskania zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu emitent lub wprowadzający składa do Komisji, za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, wniosek zawierający: 1) firmę (nazwę) i siedzibę emitenta, 2) podstawowe dane o papierach wartościowych objętych wnioskiem, a w szczególności określenie ich liczby, rodzaju, wartości nominalnej, przewidywanej ceny emisyjnej lub ceny sprzedaży oraz przewidywanej daty sprzedaży, 3) oznaczenie domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, który będzie oferować papiery wartościowe objęte wnioskiem, 4) nazwę wydzielonej jednostki organizacyjnej banku, w ramach której prowadzona jest działalność maklerska. 2. Do wniosku załącza się: 1) prospekt emisyjny, zwany dalej "prospektem", oraz jego skrót, z zastrzeżeniem ust. 4, 2) statut, umowę spółki, akt założycielski lub inny przewidziany przepisami prawa dokument dotyczący utworzenia, działalności i organizacji emitenta, 3) uchwałę podjętą przez właściwy organ stanowiący emitenta, a w przypadku spółki akcyjnej - uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy o emisji papierów wartościowych i wprowadzaniu ich do publicznego obrotu, 4) w przypadku papierów wartościowych wydanych w formie dokumentu - zaświadczenie o ich złożeniu do depozytu, o którym mowa w art. 67 ust. 1, 5) dowód uiszczenia opłaty ewidencyjnej z tytułu wpisu do ewidencji, o której mowa w art. 88. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 5, podlega zwrotowi w przypadku pozostawienia wniosku bez rozpoznania lub cofnięcia wniosku przez emitenta albo wprowadzającego. 4. W celu uzyskania zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do wtórnego obrotu dokonywanego wyłącznie na regulowanym rynku pozagiełdowym, o którym mowa w art. 90 pkt 2, emitent lub wprowadzający, zamiast prospektu i jego skrótu, może dołączyć do wniosku memorandum informacyjne, zwane dalej "memorandum". Art. 69. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, podmioty uprawnione do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 3, szczególne warunki, jakie obowiązane są spełniać te podmioty, oraz szczególny tryb i warunki wprowadzania tych papierów, w tym kryteria, jakie muszą spełniać te papiery, aby mogły być przedmiotem obrotu. Art. 70. Emitent lub wprowadzający ma obowiązek zawarcia z Krajowym Depozytem umowy, której przedmiotem jest rejestracja w depozycie papierów wartościowych, papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. W przypadku gdy system rejestracji papierów wartościowych, o których mowa w art. 6 ust. 1, będzie prowadzony przez Narodowy Bank Polski, zgodnie z art. 6 ust. 2, emitent będący Skarbem Państwa ma obowiązek zawarcia takiej umowy z Narodowym Bankiem Polskim. Art. 71. 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt, skrót prospektu oraz memorandum i skrót memorandum. 2. W przypadku emisji papierów wartościowych przez podmiot zależny, prospekt i skrót prospektu powinny zawierać również informacje o podmiocie dominującym, w zakresie i w sposób określony w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1. Art. 72. Decyzję w sprawie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu Komisja wydaje w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Art. 73. 1. Zawiadomienie o emisji, o którym mowa w art. 63, zawiera: 1) firmę (nazwę) i siedzibę emitenta, 2) podstawowe dane o papierach wartościowych objętych zawiadomieniem, a w szczególności określenie ich liczby, rodzaju i wartości nominalnej, 3) oznaczenie domu maklerskiego lub banku i jego jednostki organizacyjnej, w ramach której prowadzona jest działalność maklerska, które oferują papiery wartościowe objęte zawiadomieniem, 4) dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 2. 2. Przepis art. 68 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 74. Subskrypcja papierów wartościowych wprowadzonych do publicznego obrotu na podstawie zawiadomienia o emisji powinna zakończyć się nie później niż w ciągu 10 miesięcy od dnia bilansowego, na który zostało sporządzone ostatnie zbadane przez podmiot uprawniony sprawozdanie finansowe, zamieszczone w prospekcie dołączonym do zawiadomienia. Art. 75. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, termin ważności prospektu, termin, w którym po opublikowaniu prospektu i jego skrótu może rozpocząć się sprzedaż lub subskrypcja papierów wartościowych, wymaganą liczbę prospektów oraz miejsca, terminy i sposoby udostępniania do publicznej wiadomości prospektu i jego skrótu. Art. 76. 1. Najpóźniej na 2 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych emitent lub wprowadzający może zawrzeć umowę o subemisję inwestycyjną. Zawarcie i realizacja takiej umowy nie narusza przepisów art. 322 § 2 w związku z art. 438 Kodeksu handlowego. Emitent lub wprowadzający obowiązany jest do niezwłocznego podania do publicznej wiadomości informacji o zawarciu takiej umowy. 2. Subemitentem inwestycyjnym mogą być wyłącznie: do maklerski, towarzystwo funduszy powierniczych działające na rachunek uczestników funduszu, bank, zakład ubezpieczeń, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD lub konsorcjum tych podmiotów. Art. 77. 1. Najpóźniej na 2 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych emitent lub wprowadzający może zawrzeć umowę o subemisję usługową. Zbywanie papierów wartościowych w wykonaniu takiej umowy następuje za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, na zasadach i w terminie określonych w prospekcie. Emitent lub wprowadzający ma obowiązek niezwłocznego podania do publicznej wiadomości informacji o zawarciu takiej umowy. 2. Umowy o subemisje usługowe, zawarte przez emitenta, powinny zapewniać możliwość zbywania przez subemitenta usługowego przysługującego mu prawa do objęcia papierów wartościowych; zbycie tego prawa przez subemitenta uważa się za obrót pierwotny. Za obrót pierwotny uważa się również proponowanie przez subemitenta zbycia akcji objętych w wykonaniu tego prawa, w przypadku gdy sąd rejestrowy wpisał do rejestru handlowego podwyższenie kapitału akcyjnego. 3. Umowy o subemisje usługowe, zawarte przez wprowadzającego, powinny zapewniać możliwość zbywania przez subemitenta usługowego papierów wartościowych nabytych od wprowadzającego, a także prawa do ich nabycia; proponowanie nabycia tych papierów przez subemitenta, jak również zbycie przez niego prawa do ich nabycia uważa się za pierwszą ofertę publiczną. 4. Dokonywanie obrotu, o którym mowa w ust. 2 i 3, na warunkach, o których mowa w tych przepisach, następuje w terminie określonym w prospekcie. 5. Subemitentem usługowym mogą być wyłącznie: dom maklerski, bank, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD lub konsorcjum tych podmiotów. Art. 78. Zawarcie umowy o subemisję inwestycyjną lub subemisję usługową wymaga stosownego upoważnienia w uchwale podjętej przez właściwy organ stanowiący emitenta, a w przypadku spółki akcyjnej - w uchwale walnego zgromadzenia akcjonariuszy. Art. 79. 1. Po uzyskaniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu lub złożeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 63, emitent lub wprowadzający jest obowiązany opublikować w dwóch dziennikach ogólnopolskich skrót prospektu, a w przypadku wprowadzania do publicznego obrotu obligacji skierowanych wyłącznie do mieszkańców określonej gminy, związku gmin lub miasta stołecznego Warszawy obowiązek publikacji skrótu prospektu uważa się za spełniony przez opublikowanie w dwóch dziennikach, w tym co najmniej jednym ogólnopolskim. 2. Emitent lub wprowadzający mają obowiązek, do dnia udostępnienia prospektu, niezwłocznie dostarczać Komisji informacje o każdej zmianie danych zawartych w prospekcie oraz uwzględnić te zmiany w prospekcie i jego skrócie. 3. Wszelkie informacje udostępniane do publicznej wiadomości przez emitenta lub wprowadzającego nie mogą być sprzeczne z treścią informacji zawartych w prospekcie i jego skrócie. Art. 80. 1. Prospekt i jego skrót mogą nie określać ceny emisyjnej lub ceny sprzedaży. W takim przypadku: 1) cena powinna zostać podana w trybie określonym w art. 81 ust. 1, nie później niż na 2 dni robocze przed rozpoczęciem subskrypcji lub sprzedaży, 2) w terminie 14 dni od dnia zakończenia subskrypcji lub sprzedaży, do publicznej wiadomości jest udostępniany prospekt zawierający wszystkie informacje przekazane do dnia zakończenia subskrypcji lub sprzedaży, w trybie określonym w art. 81 ust. 1. 2. Cena emisyjna lub cena sprzedaży, zamieszczona w udostępnionym do publicznej wiadomości prospekcie oraz w opublikowanym skrócie prospektu, jak też podana zgodnie z ust. 1 pkt 1, nie może ulec zmianie. 3. Za cenę emisyjną lub cenę sprzedaży uważa się także cenę minimalną ustaloną na potrzeby przetargu. Emitent lub wprowadzający są obowiązani do opublikowania ceny ostatecznej w trybie określonym w art. 81 ust. 1-3. Art. 81. 1. Od dnia udostępnienia prospektu do publicznej wiadomości emitent jest obowiązany do równoczesnego przekazywania Komisji, spółce prowadzącej giełdę, na której notowane są papiery wartościowe emitenta, lub spółce prowadzącej dla tych papierów rynek pozagiełdowy: 1) każdej informacji powodującej zmianę treści prospektu - w okresie jego ważności, 2) informacji o wszelkich zdarzeniach, które mogłyby w sposób znaczący wpłynąć na cenę lub wartość papieru wartościowego, 3) informacji bieżących i okresowych - a po upływie 20 minut od chwili przekazania informacji tym podmiotom - także wskazanej przez Komisję agencji informacyjnej, zwanej dalej "agencją informacyjną". 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, emitent jest obowiązany podać w terminie 24 godzin od zajścia zdarzenia lub powzięcia o nim wiadomości. 3. W przypadku gdy informacje określone w ust, 1 pkt 1 mogą w znaczący sposób wpłynąć na cenę lub wartość papieru wartościowego, emitent lub wprowadzający ma obowiązek opublikowania ich co najmniej w jednym z dzienników, w których publikowany był skrót prospektu, w terminie 7 dni od dnia powzięcia informacji. 4. W przypadku gdy wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogłoby w sposób istotny naruszyć interes gospodarczy emitenta, wymagane informacje może on przekazać wyłącznie Komisji wraz z wnioskiem o zwolnienie z obowiązku przekazania ich pozostałym podmiotom wymienionym w ust. 1. W razie nieuwzględnienia wniosku Komisja przekazuje informacje tym podmiotom na koszt emitenta. 5. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, rodzaj, formę i zakres informacji bieżących i okresowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz terminy ich przekazywania. Art. 82. 1. Do emitentów papierów wartościowych wprowadzanych wyłącznie do wtórnego obrotu na regulowanym rynku pozagiełdowym przepisów art. 79-81 nie stosuje się. 2. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, obowiązki informacyjne i publikacyjne w zakresie wskazanym w art. 75, art. 79 i art. 81, w tym rodzaj, formę i zakres informacji bieżących i okresowych dla emitentów papierów wartościowych wprowadzanych wyłącznie do wtórnego obrotu na regulowanym rynku pozagiełdowym, a także terminy przekazywania tych informacji. Art. 83. 1. Przed wykonaniem obowiązków, o których mowa w art. 79-81, lub wynikających z przepisów, o których mowa w art. 75 i art. 82 ust. 2, emitent lub wprowadzający może przekazywać informacje określone w tych przepisach wyłącznie: 1) osobom lub podmiotom świadczącym na jego rzecz usługi doradztwa finansowego, ekonomicznego, podatkowego lub prawnego, jak również tym, z którymi prowadzi negocjacje, oraz 2) osobom lub podmiotom upoważnionym do tego na podstawie właściwych przepisów. 2. Osoby i podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są zachować poufność otrzymanych informacji. Art. 84. 1. Spółka publiczna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana wprowadzać do publicznego obrotu każdą kolejną emisję akcji. 2. W przypadku gdy emisja obligacji zamiennych na akcje spółki publicznej ma nastąpić poprzez propozycję nabycia skierowaną do indywidualnych adresatów w liczbie nie większej niż 300 osób, spółka ta jest obowiązana uzyskać dopuszczenie do publicznego obrotu akcji emitowanych w celu realizacji uprawnień obligatariuszy wynikających z tych obligacji, przed skierowaniem propozycji nabycia obligacji. Art. 85. 1. W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 76-81 i art. 84, lub wynikających z przepisów, o których mowa w art. 75 i art. 82 ust. 2, albo wykonuje je nienależycie, Komisja może: 1) uchylić decyzję o wyrażeniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu albo 2) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł, albo 3) uchylić decyzję o wyrażeniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu, nakładając jednocześnie karę pieniężną określoną w pkt 2. 2. W przypadku naruszenia obowiązków określonych w art. 81 albo wynikających z przepisów, o których mowa w art. 82 ust. 2, Komisja może dodatkowo zobowiązać emitenta do niezwłocznego opublikowania w dwóch dziennikach ogólnopolskich wymaganych informacji. 3. Umowy przeniesienia papierów wartościowych zawarte przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, są ważne. Art. 86. 1. Komisja, na wniosek emitenta, uchyla decyzję o wyrażeniu zgody na wprowadzenie jego akcji do publicznego obrotu, jeżeli zostały spełnione warunki przewidziane w ust. 2-4. 2. Złożenie wniosku jest dopuszczalne, jeżeli walne zgromadzenie spółki, większością 4/5 głosów oddanych w obecności akcjonariuszy reprezentujących przynajmniej połowę kapitału akcyjnego, podjęło uchwałę o wycofaniu akcji z publicznego obrotu. Do wniosku należy dołączyć odpis uchwały. 3. Umieszczenie w porządku obrad walnego zgromadzenia sprawy podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 2, może być dokonane wyłącznie w trybie określonym w art. 394 § 1 Kodeksu handlowego. Przepisu § 2 z tego artykułu nie stosuje się. 4. Akcjonariusz lub akcjonariusze żądający umieszczenia w porządku obrad sprawy podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 2, obowiązani są do uprzedniego ogłoszenia, w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 157, wezwania do zapisania się na sprzedaż akcji tej spółki przez wszystkich pozostałych akcjonariuszy. Do wezwania stosuje się odpowiednio przepisy art. 151-153, art. 155 i art. 156. 5. Ponowne złożenie wniosku o wyrażenie zgody na dopuszczenie akcji do publicznego obrotu może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia uchylenia decyzji o wyrażeniu zgody. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komisja może skrócić ten termin. 6. Uchylenie decyzji o wyrażeniu zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych opiewających na wierzytelności nie może nastąpić na wniosek. Art. 87. Przekształcenie spółki publicznej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga uzyskania zgody Komisji. Do wniosku należy dołączyć odpis uchwały. Art. 88. 1. Komisja dokonuje wpisu do ewidencji papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. 2. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia ewidencji papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. Rozdział 6 Rynek regulowany Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 89. 1. Wtórny obrót papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu jest dokonywany na rynku regulowanym, z wyjątkiem: 1) przenoszenia papierów wartościowych: a) między osobami fizycznymi, b) między podmiotem dominującym a podmiotem zależnym, c) wchodzących w skład zbywanego przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, d) w trybie określonym przepisami prawa upadłościowego i w postępowaniu egzekucyjnym, e) w drodze dziedziczenia, f) w ramach systemu zabezpieczenia płynności rozliczania transakcji, na zasadach określonych przez Krajowy Depozyt w regulaminie, o którym mowa w art. 127, g) w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3, 2) przenoszenia papierów wartościowych obciążonych zastawem w celu zaspokojenia zastawnika uprawnionego na podstawie innych ustaw do korzystania z takiego trybu zaspokojenia, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję, 3) przypadków określonych w art. 92 i art. 93. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 wtórny obrót papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu odbywa się bez pośrednictwa domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską. Wyjątki określone w ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) oraz w pkt 2 nie wyłączają obowiązku ogłoszenia publicznego wezwania w przypadku, o którym mowa w art. 151. 3. Z wnioskiem o udzielenie zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zastawnik występuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek papierów wartościowych, na którym zapisane są papiery obciążone zastawem, dołączając do wniosku umowę zastawu i umowę, z której wynika wierzytelność zabezpieczona zastawem. W celu stwierdzenia dopuszczalności i zasadności zaspokojenia zastawnika poza rynkiem regulowanym Komisja może żądać przedstawienia innych dokumentów lub informacji. 4. Papiery wartościowe obciążone zastawem, do chwili zaspokojenia zastawnika, nie mogą być przedmiotem obrotu. Do papierów tych stosuje się tryb postępowania określony w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1. Art. 90. Rynek regulowany obejmuje: 1) rynek giełdowy tworzony przez giełdy, zgodnie z przepisami oddziału 2, 2) rynek pozagiełdowy, tworzony zgodnie z przepisami oddziału 3. Art. 91. Spółka prowadząca giełdę oraz spółka prowadząca rynek pozagiełdowy zapewniają: 1) koncentrację podaży i popytu na papiery wartościowe, będące przedmiotem obrotu na danym rynku, w celu kształtowania ich powszechnego kursu, 2) bezpieczny i sprawny przebieg transakcji, 3) upowszechnianie jednolitych informacji o kursach i obrotach papierami wartościowymi, które są przedmiotem obrotu na danym rynku. Art. 92. Komisja może, na czas określony, udzielić domowi maklerskiemu lub bankowi prowadzącemu działalność maklerską zezwolenia na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, jeżeli zapewnione zostaną warunki, o których mowa w art. 91. Art. 93. 1. W uzasadnionym przypadku Komisja może udzielić zezwolenia na przeniesienie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu poza rynkiem regulowanym. 2. Podmiot, który ma być stroną transakcji, występuje z wnioskiem o udzielenie zezwolenia za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek papierów wartościowych dla jednej ze stron transakcji. 3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do podania warunków dokonanej transakcji do publicznej wiadomości w sposób określony w zezwoleniu Komisji. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komisja może zwolnić od tego obowiązku. Art. 94. 1. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w art. 93 ust. 2, dotyczy kilku transakcji albo transakcji określonego rodzaju, zezwolenie może być udzielone podmiotowi krajowemu lub podmiotowi zagranicznemu, którego przedmiotem działalności w kraju należącym do OECD jest pośrednictwo w obrocie papierami wartościowymi na rynku regulowanym, przechowywanie lub rejestrowanie takich papierów. 2. Udzielenie zezwolenia następuje pod warunkiem, że: 1) papiery wartościowe będące przedmiotem transakcji zostały uprzednio nabyte przez zbywcę na rachunek nabywcy na rynku regulowanym, w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej albo 2) celem zezwolenia ma być umożliwienie zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym na rachunek zbywcy. Art. 95. 1. Za zezwoleniem Komisji papiery wartościowe jednego rodzaju danego emitenta z siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, będące przedmiotem obrotu na jednej giełdzie albo na rynku pozagiełdowym z siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, mogą być jednocześnie przedmiotem obrotu odpowiednio na innej giełdzie albo na innym rynku pozagiełdowym. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, jeżeli przedmiotem obrotu na innej giełdzie albo na innym rynku pozagiełdowym w kraju należącym do OECD ma być nie więcej niż 25% liczby papierów wartościowych jednego rodzaju danego emitenta. Art. 96. Za zgodą Komisji emitent papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu może zawrzeć umowę, na mocy której poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej wystawiane będą papiery wartościowe w związku z wyemitowanymi przez niego papierami wartościowymi (kwity depozytowe). Nie wymaga zgody Komisji zawarcie umów, gdy dotyczą one łącznie nie więcej niż 25% liczby akcji danego emitenta. Art. 97. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych przedmiotem obrotu na rynku regulowanym mogą być prawa majątkowe nie będące papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy, w szczególności prawa majątkowe, których cena rynkowa bezpośrednio lub pośrednio zależy od kształtowania się ceny rynkowej walut obcych lub od zmiany wysokości stóp procentowych. Z wnioskiem o udzielenie zezwolenia występuje odpowiednio spółka prowadząca giełdę albo spółka prowadząca rynek pozagiełdowy. Oddział 2 Rynek giełdowy Art. 98. 1. Giełda może być prowadzona wyłącznie przez spółkę akcyjną. 2. Przedmiotem przedsiębiorstwa spółki może być wyłącznie prowadzenie giełdy. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość kapitału akcyjnego spółki prowadzącej giełdę. Art. 99. 1. Akcje spółki prowadzącej giełdę mogą być wyłącznie imienne. 2. Akcje spółki prowadzącej giełdę mogą nabywać domy maklerskie, Skarb Państwa, banki, towarzystwa funduszy powierniczych, zakłady ubezpieczeń oraz emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu i notowanych na tej giełdzie. 3. Spółka prowadząca giełdę obowiązana jest emitować akcje w liczbie umożliwiającej ich nabywanie przez podmioty wymienione w ust. 2. Art. 100. 1. Akcjonariusz spółki prowadzącej giełdę, z wyjątkiem Skarbu Państwa, jest uprawniony do wykonywania nie więcej niż 3% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. 2. Akcjonariusze spółki prowadzącej giełdę, będący emitentami papierów wartościowych notowanych na giełdzie, z wyjątkiem Skarbu Państwa, są uprawnieni łącznie do wykonywania nie więcej niż 25% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. Warunek ten dotyczy także towarzystw funduszy powierniczych, łącznie z zakładami ubezpieczeń. 3. Szczegółowe zasady wykonywania prawa głosu określa statut spółki prowadzącej giełdę. 4. Akcje spółki prowadzącej giełdę nie dają prawa do dywidendy. Art. 101. Spółka prowadząca giełdę ma obowiązek i wyłączne prawo zamieszczania w firmie spółki wyrazów "giełda papierów wartościowych". Art. 102. 1. Prowadzenie giełdy wymaga zezwolenia, które wydaje Prezes Rady Ministrów na wniosek zainteresowanego zaopiniowany przez Komisję. 2. W celu uzyskania zezwolenia spółka składa do Komisji wniosek zawierający: 1) firmę oraz siedzibę spółki, 2) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej i innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności giełdy lub będą nią kierować, 3) przewidywaną wysokość środków własnych i kredytów, przeznaczoną na uruchomienie giełdy, oraz określenie sposobu finansowania działalności, 4) dane o wysokości i strukturze kapitału własnego oraz źródeł jego pochodzenia, 5) dane o przewidywanej lokalizacji giełdy oraz środkach technicznych umożliwiających funkcjonowanie giełdy, w szczególności zapewniających stałą łączność z Krajowym Depozytem, 6) zobowiązanie co najmniej 10 domów maklerskich lub banków prowadzących działalność maklerską do prowadzenia działalności na danej giełdzie. 3. Do wniosku należy dołączyć statut spółki, regulamin giełdy oraz analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia giełdy. 4. Komisja nie przekazuje wniosku Prezesowi Rady Ministrów, jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych. 5. Wydając zezwolenie, Prezes Rady Ministrów zatwierdza statut spółki i regulamin giełdy. Art. 103. Prezes Rady Ministrów nie wydaje zezwolenia na prowadzenie giełdy, jeżeli podmiot występujący z wnioskiem nie daje rękojmi prowadzenia działalności w sposób należyty. Art. 104. W spółce prowadzącej giełdę powołuje się radę nadzorczą, zwaną dalej "radą giełdy". Art. 105. 1. Rada giełdy, na wniosek zarządu, uchwala regulamin giełdy oraz jego zmiany. 2. Regulamin giełdy określa w szczególności: 1) kryteria i warunki dopuszczania papierów wartościowych do obrotu na giełdzie, 2) sposób i tryb rozstrzygania sporów dotyczących przebiegu transakcji giełdowych, 3) rodzaje transakcji zawieranych na giełdzie, 4) porządek obrotu papierami wartościowymi na giełdzie, 5) warunki i tryb notowania, zawieszania i zaprzestania notowania papierów wartościowych na giełdzie, 6) dni otwarcia i godziny sesji giełdowych, 7) prawa i warunki przebywania na giełdzie, 8) sposób ustalania i ogłaszania kursów, 9) sposób klasyfikowania papierów wartościowych notowanych na giełdzie, 10) system informacyjny giełdy, 11) wysokość stałej opłaty rocznej za korzystanie z urządzeń giełdy, 12) wysokość opłat transakcyjnych i sposoby ich naliczania, 13) szczegółowy tryb postępowania przy ogłoszeniu wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji. Art. 106. 1. Dokonywanie zmian w statucie i regulaminie giełdy wymaga zgody Komisji. Komisja odmawia udzielenia zgody na dokonanie zmian w statucie i regulaminie, jeżeli proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo obrotu. 2. Spółka prowadząca giełdę jest obowiązana informować Komisję o wszelkich zmianach danych, o których mowa w art. 102 ust. 2. Art. 107. 1. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo: 1) wstępu do siedziby i do lokalu spółki prowadzącej giełdę celem wglądu do ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji, 2) uczestniczyć w posiedzeniach rady giełdy oraz w walnych zgromadzeniach. 2. Na pisemne żądanie Komisji lub jej upoważnionych przedstawicieli spółka prowadząca giełdę jest obowiązana do sporządzenia i przekazania bez nieuzasadnionej zwłoki kopii dokumentów i innych nośników informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień. 3. Na pisemne żądanie Komisji zarząd spółki prowadzącej giełdę jest obowiązany do: 1) zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia lub 2) umieszczenia spraw wskazanych przez Komisję w porządku obrad walnego zgromadzenia. 4. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 3, do żądania Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art. 395 § 1 i § 3 Kodeksu handlowego. 5. Komisja może nakazać radzie giełdy niezwłoczne podjęcie, jednak nie później niż w terminie 10 dni roboczych, uchwały w określonej sprawie. 6. Komisja może zaskarżyć do sądu uchwałę walnego zgromadzenia lub rady giełdy, w terminie 30 dni od daty powzięcia wiadomości o uchwale, jeżeli narusza ona przepisy prawa, postanowienia statutu, regulaminu lub zasady bezpieczeństwa obrotu albo jeżeli została podjęta z naruszeniem przepisów prawa, postanowień statutu lub regulaminu. Art. 108. Komisja może wystąpić do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o uchylenie zezwolenia na prowadzenie giełdy, w przypadku gdy spółka prowadzi giełdę z naruszeniem prawa. Art. 109. 1. Stronami transakcji zawieranych na giełdzie mogą być wyłącznie domy maklerskie lub banki prowadzące działalność maklerską, będące akcjonariuszami spółki prowadzącej giełdę. 2. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję giełdową, dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 1, jest nieważna. Art. 110. 1. Uchwałę w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na giełdzie podejmuje rada giełdy w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku. 2. Rada giełdy odmawia dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na giełdzie, jeżeli nie są spełnione kryteria i warunki określone w regulaminie giełdy. 3. W przypadku odmowy wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie określonym w regulaminie giełdy. Rozpatrzenie wniosku następuje w terminie 4 tygodni od dnia jego złożenia. Oddział 3 Rynek pozagiełdowy Art. 111. 1. Rynek pozagiełdowy może być prowadzony wyłącznie przez spółkę akcyjną. 2. Przedmiotem przedsiębiorstwa spółki, o której mowa w ust. 1, może być wyłącznie prowadzenie rynku pozagiełdowego. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość kapitału akcyjnego spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy. Art. 112. 1. Akcje spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy mogą być wyłącznie imienne. 2. Akcje spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy mogą nabywać wyłącznie domy maklerskie, banki, towarzystwa funduszy powierniczych, zakłady ubezpieczeń oraz emitenci papierów wartościowych notowanych na rynku pozagiełdowym. 3. Spółka prowadząca rynek pozagiełdowy obowiązana jest emitować akcje w liczbie umożliwiającej ich nabywanie przez podmioty wymienione w ust. 2. Art. 113. 1. Akcjonariusz spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy jest uprawniony do wykonywania nie więcej niż 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. 2. Akcjonariusze spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy, będący emitentami papierów wartościowych notowanych na tym rynku, są uprawnieni łącznie do wykonywania nie więcej niż 25% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. Warunek ten dotyczy także towarzystw funduszy powierniczych, łącznie z zakładami ubezpieczeń. 3. Szczegółowe zasady wykonywania prawa głosu określa statut spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy. Art. 114. 1. Prowadzenie rynku pozagiełdowego wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. Przepisy art. 102 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Komisja rozpoznaje wniosek w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia. 3. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie rynku pozagiełdowego, w przypadku gdy wniosek o wydanie zezwolenia nie spełnia określonych dla niego warunków lub gdy z przedstawionych danych wynika, że podmiot występujący z wnioskiem nie daje rękojmi prowadzenia działalności w sposób należyty. Art. 115. 1. W spółce prowadzącej rynek pozagiełdowy powołuje się radę nadzorczą, która uchwala regulamin obrotu na tym rynku. Przepis art. 105 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Udzielając zezwolenia, o którym mowa w art. 114, Komisja zatwierdza statut spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy i regulamin obrotu na tym rynku. 3. Do spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 106, art. 107 i art. 110. Art. 116. Komisja może uchylić zezwolenie, w przypadku gdy spółka prowadzi rynek pozagiełdowy z naruszeniem prawa. Art. 117. 1. Stronami transakcji zawieranych na rynku pozagiełdowym mogą być, z zastrzeżeniem ust. 2, wyłącznie domy maklerskie lub banki prowadzące działalność maklerską, będące akcjonariuszami spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy. 2. Podmioty wskazane w ust. 1, wykonujące czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 3, mogą zawierać transakcje kupna i sprzedaży bezpośrednio z dającym zlecenie. 3. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję na rynku pozagiełdowym, dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 1 i 2, jest nieważna. Rozdział 7 Fundusz gwarancyjny Art. 118. 1. Izba może utworzyć fundusz gwarancyjny, którego źródłem finansowania są obowiązkowe wpłaty domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską, zwanych dalej "członkami funduszu". Izba może określić, że członkostwo w tym funduszu jest obligatoryjne dla jej członków. 2. Celem funduszu gwarancyjnego jest zapewnienie posiadaczom rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych, zwanym dalej "klientami", wypłat środków zgromadzonych na tych rachunkach, w przypadku ogłoszenia upadłości członka funduszu, jak również w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości członka funduszu, jeżeli jego majątek nie wystarcza nawet na opłacenie kosztów postępowania. 3. Środki funduszu gwarancyjnego stanowią współwłasność łączną członków funduszu i nie podlegają egzekucji prowadzonej z majątku członka funduszu. Art. 119. Członkostwo w funduszu gwarancyjnym ustaje z chwilą cofnięcia albo wygaśnięcia, z mocy prawa, zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, jak również z chwilą zaprzestania tej działalności. Art. 120. 1. Zgromadzenie członków izby uchwala regulamin funduszu gwarancyjnego, określający w szczególności: 1) sposób i tryb działania funduszu gwarancyjnego, 2) wysokość wpłat do funduszu gwarancyjnego oraz sposób i tryb ich wnoszenia, 3) sposób gospodarowania środkami funduszu gwarancyjnego, 4) szczegółowy tryb dokonywania wypłat odszkodowań dla klientów, 5) sposób dokonywania rozliczeń z uczestnikami funduszu gwarancyjnego w przypadku ustania uczestnictwa. 2. Regulamin funduszu gwarancyjnego oraz każda jego zmiana podlegają zatwierdzeniu przez Komisję. 3. Izba składa Komisji corocznie, do dnia 31 marca, sprawozdanie z działalności funduszu gwarancyjnego w roku poprzednim. Art. 121. 1. Gwarancją wypłaty ze środków funduszu gwarancyjnego są objęte środki zgromadzone na rachunku pieniężnym klienta, na zasadach określonych w ust. 3. 2. Wypłata środków z funduszu gwarancyjnego dokonywana jest na udokumentowane żądanie klienta, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu, w przypadkach, o których mowa w art. 118 ust. 2. 3. System gwarantowania środków pieniężnych funduszu gwarancyjnego obejmuje środki gwarantowane do wysokości: 1) 5 000 zł - w 100% wartości środków gwarantowanych, 2) przekraczającej 5 000 zł - w wysokości 5 000 zł oraz 80% nadwyżki ponad tę kwotę, jednak łącznie nie więcej niż 20 000 zł. 4. Regulamin funduszu gwarancyjnego może przewidywać dokonywanie dodatkowych wypłat, powyżej wartości określonych w ust. 3. 5. Wypłaty dla klientów nie mogą przekroczyć 1/3 wysokości środków funduszu gwarancyjnego według stanu na dzień rozpoczęcia wypłat, chyba że przekroczenie to jest następstwem dokonania wypłat w wysokości określonej w ust. 3. Art. 122. Członek funduszu i syndyk masy upadłości członka funduszu są obowiązani, na żądanie izby, przekazywać informacje niezbędne do określenia wysokości obowiązkowych wpłat do funduszu oraz do obliczenia i dokonania wypłat dla klientów. Art. 123. 1. Klient, który otrzymał środki z funduszu gwarancyjnego zgodnie z art. 121, zachowuje prawo dochodzenia z masy upadłości roszczeń ponad kwotę uzyskaną z funduszu. 2. Z tytułu zaspokojenia roszczeń klientów fundusz gwarancyjny nabywa, w stosunku do członka funduszu lub jego masy upadłości, roszczenie o zwrot wypłaconych kwot - do wysokości różnicy między kwotami wypłaconymi tym klientom a kwotami uzyskanymi od członka funduszu z tytułu wpłat, o których mowa w art. 118. 3. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości członka funduszu wartość funduszu powiększają środki pieniężne wyłączone z masy upadłości zgodnie z art. 28 § 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 październik 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496, Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349 i Nr 117, poz. 751). Rozdział 8 Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Art. 124. Krajowy Depozyt działa w formie spółki akcyjnej. Art. 125. 1. Akcje Krajowego Depozytu mogą być wyłącznie imienne. 2. Akcjonariuszami Krajowego Depozytu mogą być wyłącznie: spółki prowadzące giełdę, domy maklerskie, spółki prowadzące rynek pozagiełdowy, Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski oraz banki. 3. Akcje Krajowego Depozytu nie dają prawa do dywidendy. Art. 126. 1. Do zadań Krajowego Depozytu należy prowadzenie depozytu papierów wartościowych. 2. Do zadań Krajowego Depozytu należy w szczególności: 1) rejestrowanie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 2) nadzorowanie zgodności wielkości emisji z liczbą papierów wartościowych znajdujących się w obrocie, 3) obsługa realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów wartościowych, 4) rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym oraz transakcji, o których mowa w art. 92 i art. 93. 3. Krajowy Depozyt może obsługiwać obrót papierami wartościowymi nie dopuszczonymi do publicznego obrotu. Do obsługi tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia depozytu papierów wartościowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. 4. Krajowy Depozyt może prowadzić rachunki pieniężne, dokonywać rozliczeń pieniężnych, udzielać pożyczek oraz uczestniczyć w rozrachunkach dokonywanych przez Narodowy Bank Polski na zasadach stosowanych w przypadku rozrachunków międzybankowych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ust. 1 i 2. 5. Zadania określone w ust. 1 i w ust. 2 pkt 2 i 4 może wykonywać wyłącznie Krajowy Depozyt. Art. 127. 1. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala regulamin Krajowego Depozytu. Regulamin i jego zmiany są zatwierdzane przez Komisję. Komisja odmawia zatwierdzenia zmian regulaminu, jeżeli proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo obrotu. 2. Regulamin określa w szczególności: 1) prawa i obowiązki uczestników Krajowego Depozytu, zwanych dalej "uczestnikami", tryb i szczegółowe zasady postępowania w związku z nabywaniem lub utratą statusu uczestnika, 2) sposób rejestracji papierów wartościowych w Krajowym Depozycie, jak również prowadzenia przez uczestników rachunków wartościowych i innych rachunków związanych z obsługą rachunków papierów wartościowych, 3) zasady dokonywania redukcji w związku z unieważnieniem akcji oraz trybu wykonywania przez emitenta obowiązku zwrotu wartości akcji unieważnionych w przypadku, o którym mowa w art. 134, 4) sposób i tryb rozliczania transakcji zawieranych przez uczestników, 5) sposób obsługi rachunków pieniężnych uczestników, 6) sposób obsługi realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów wartościowych, 7) tryb wystawiania świadectw depozytowych przez Krajowy Depozyt, 8) sposób naliczania i wysokości opłat, o których mowa w art. 141, 9) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec uczestników naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa, oraz zasady i tryb ich stosowania, 10) sposób postępowania i środki stosowane w związku z : a) nadzorem nad zgodnością wielkości emisji rejestrowanej przez Krajowy Depozyt z liczbą papierów wartościowych znajdujących się w obrocie, b) kontrolą nad uczestnikami depozytu papierów wartościowych w zakresie podejmowanych przez nich czynności w obrocie papierami wartościowymi, 11) sposób funkcjonowania systemu rozliczeń, 12) sposób organizacji systemu zabezpieczenia płynności rozliczania transakcji. 3. Krajowy Depozyt publikuje regulamin i jego zmiany w taki sposób, aby były one dostępne dla wszystkich uczestników co najmniej na 2 tygodnie przed dniem ich wejścia w życie. Art. 128. 1. Zadania, o których mowa w art. 126 ust. 1-3, Krajowy Depozyt wykonuje współdziałając z uczestnikami. 2. Uczestnikami mogą być, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie podmioty, których przedmiot przedsiębiorstwa obejmuje prowadzenie rachunków papierów wartościowych, emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu publicznego, jak również inne krajowe instytucje finansowe, jeżeli ich uczestnictwo ma na celu współdziałanie z Krajowym Depozytem w zakresie wykonywania zadań Krajowego Depozytu. 3. Uczestnikami mogą być, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję, osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne z siedzibą poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej, wykonujące zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych lub rozliczania transakcji zawieranych w obrocie papierami wartościowymi. Art. 129. 1. Uczestnictwo powstaje przez zawarcie z Krajowym Depozytem umowy o uczestnictwo w depozycie papierów wartościowych, zwanej dalej "umową o uczestnictwo". 2. Podmiotowi, który uzyskał zgodę Komisji na prowadzenie rachunków papierów wartościowych i spełnia wymogi określone w regulaminie Krajowego Depozytu, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy o uczestnictwo. 3. Zawarcie umowy o uczestnictwo następuje przez złożenie oświadczenia o zamiarze jej zawarcia przez podmiot uprawniony, w terminie 2 tygodni od dnia złożenia tego oświadczenia, chyba że zarząd Krajowego Depozytu podejmie w tym terminie uchwałę o odmowie jej zawarcia. 4. Od uchwały zarządu odmawiającej zawarcia umowy o uczestnictwo przysługuje odwołanie do rady nadzorczej Krajowego Depozytu. Rada nadzorcza rozpatruje odwołanie w terminie 2 tygodni od dnia jego złożenia. Art. 130. 1. W razie ograniczenia albo pozbawienia uczestnictwa danego podmiotu w Krajowym Depozycie, w przypadkach określonych w regulaminie Krajowego Depozytu, spółka prowadząca giełdę oraz spółka prowadząca rynek pozagiełdowy są obowiązane do ograniczenia albo zawieszenia działania uczestnika na rynku regulowanym. 2. O ograniczeniu lub pozbawieniu uczestnictwa Krajowy Depozyt informuje niezwłocznie spółkę prowadzącą giełdę oraz spółkę prowadzącą rynek pozagiełdowy. Art. 131. 1. Podmiot, który zawarł umowę o uczestnictwo, może być uczestnikiem bezpośrednim albo pośrednim. 2. Uczestnik bezpośredni działa samodzielnie wobec Krajowego Depozytu i innych uczestników, z zastrzeżeniem ust. 4. 3. W zakresie publicznego obrotu uczestnik pośredni działa wobec Krajowego Depozytu i innych uczestników za pośrednictwem uczestnika bezpośredniego. 4. W przypadkach określonych w regulaminie Krajowego Depozytu uczestnik bezpośredni może działać za pośrednictwem innego uczestnika bezpośredniego. Art. 132. Rejestrowanie papierów wartościowych w Krajowym Depozycie polega na prowadzeniu rachunków papierów wartościowych oraz kont depozytowych. Art. 133. 1. Przedmiotem operacji na papierach wartościowych oznaczonych danym kodem są wszystkie papiery wartościowe oznaczone tym kodem, chyba że charakter operacji umożliwia jej wykonanie w stosunku do części papierów wartościowych, a nie zachodzą przeszkody prawne i nie powstaje zagrożenie dla bezpieczeństwa depozytu papierów wartościowych i dla interesów uczestników obrotu. 2. Rachunkom papierów wartościowych prowadzonym przez uczestników powinny odpowiadać konta depozytowe albo rachunki papierów wartościowych prowadzone przez Krajowy Depozyt, chyba że regulamin Krajowego Depozytu stanowi inaczej. Art. 134. 1. W przypadku gdy: 1) zostało uchylone postanowienie sądu o wpisie podwyższenia kapitału akcyjnego spółki publicznej do rejestru handlowego lub 2) uchwała walnego zgromadzenia o podwyższeniu tego kapitału została unieważniona, a akcje wyemitowane w wyniku podwyższenia zostały uprzednio objęte tym samym kodem razem z innymi akcjami tej spółki - w depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja łącznej wartości nominalnej akcji oznaczonych tym kodem. 2. Jeżeli nie jest możliwe przeprowadzenie redukcji, o której mowa w ust. 1, w depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja ogólnej liczby akcji oznaczonych danym kodem. 3. Na podstawie zawiadomienia o przeprowadzeniu redukcji złożonego przez Krajowy Depozyt właściwy sąd rejestrowy dokonuje odpowiedniej zmiany w rejestrze handlowym, a następnie wzywa spółkę do dostosowania w określonym terminie brzmienia statutu do zmienionego stanu prawnego. 4. W przypadku przeprowadzenia redukcji, o której mowa w ust. 1 i 2, emitent jest obowiązany wobec posiadaczy rachunków papierów wartościowych, na których zapisane były unieważnione akcje, do zwrotu wartości unieważnionych akcji, według ich ceny emisyjnej. Art. 135. Rejestracja papierów wartościowych jest prowadzona przez Krajowy Depozyt na: 1) kontach depozytowych, które nie pozwalają na identyfikację posiadacza rachunku, na którym te papiery zostały zapisane, 2) rachunkach papierów wartościowych. Art. 136. W przypadku, o którym mowa w art. 126 ust. 2 pkt 3, zobowiązanie emitenta opiewające na pieniądze lub papiery wartościowe jest wykonane z chwilą otrzymania świadectwa przez bezpośredniego uczestnika Krajowego Depozytu. Art. 137. 1. Organizując i prowadząc rozliczanie transakcji, o których mowa w art. 126 ust. 2 pkt 4, Krajowy Depozyt określa w szczególności zakres obowiązków stron transakcji w celu prawidłowego spełnienia przez strony świadczeń pieniężnych i niepieniężnych, wynikających z zawartych transakcji. 2. Krajowy Depozyt organizuje i zarządza systemem gwarantującym prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawartych przez uczestników, a w szczególności może zarządzać funduszem, o którym mowa w art. 143. Art. 138. Jeżeli sposób rozliczenia transakcji polega na spełnianiu przez stronę transakcji świadczenia w wysokości stanowiącej nadwyżkę ponad wartość należnego jej świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego, obowiązek spełnienia przez uczestnika świadczenia w tej wysokości powstaje z chwilą zawarcia transakcji. Art. 139. Świadczenie, do którego strona jest zobowiązana w związku z rozliczeniem transakcji, nie może być przedmiotem postępowania upadłościowego, likwidacyjnego lub egzekucyjnego, choćby postępowanie zostało wszczęte przed rozliczeniem transakcji. Art. 140. 1. W przypadku braku pokrycia na koncie depozytowymi, rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnym uczestnika będącego stroną transakcji, Krajowy Depozyt określa transakcje, których rozliczenia ulęgają zawieszeniu. 2. System gwarantowania, o którym mowa w art. 137 ust. 2, może przewidywać niespełnienie świadczeń na rzecz uczestnika, który spowodował zawieszenie rozliczenia transakcji. Art. 141. Krajowy Depozyt pobiera opłaty za czynności dokonywane na rzecz uczestników. Art. 142. Do Krajowego Depozytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 107. Art. 143. 1. Z wpłat uczestników tworzy się w Krajowym Depozycie fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczenie zawartych transakcji, zwany dalej "funduszem rozliczeniowym". 2. Fundusz rozliczeniowy zapewnia rozliczanie transakcji zawieranych przez domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską na rynku regulowanym, w zakresie określonym w regulaminie funduszu rozliczeniowego. Art. 144. 1. Wysokość wpłat na fundusz rozliczeniowy określa się w zależności od poziomu zobowiązań które mogą powstać w wyniku rozliczanej przez Krajowy Depozyt działalności uczestnika na rynku regulowanym. Wysokość wpłat może być również uzależniona od sytuacji finansowej uczestnika. 2. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala regulamin określający sposób tworzenia i wykorzystywania funduszu rozliczeniowego. Regulamin i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez Komisję. Art. 145. 1. Fundusz rozliczeniowy stanowi wspólną masę majątkową uczestników. Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określania obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem funduszu rozliczeniowego, spowodowanym przez działania tego uczestnika. 2. Środki funduszu rozliczeniowego są wyłączone z egzekucji prowadzonej przeciwko uczestnikowi. Egzekucji mogą podlegać jedynie środki wypłacone z funduszu przez Krajowy Depozyt po zaspokojeniu wszystkich zobowiązań podmiotu, z którego majątku egzekucja jest lub ma być dokonywana. Art. 146. Fundusz rozliczeniowy może składać się z wyodrębnionych funkcjonalnie części, z których każda zawiera środki przeznaczone na zabezpieczenie rozliczenia transakcji zawieranych na poszczególnych rynkach lub na zabezpieczenie rozliczenia określonych rodzajów transakcji. Rozdział 9 Znaczne pakiety akcji Art. 147. 1. Kto: 1) w wyniku nabycia akcji spółki publicznej osiągnął albo przekroczył 5% albo 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu albo 2) posiadał przed zbyciem akcje spółki publicznej zapewniające co najmniej 5% albo co najmniej 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, a w wyniku zbycia stał się posiadaczem akcji zapewniających odpowiednio nie więcej niż 5% albo nie więcej niż 10% liczby głosów - obowiązany jest zawiadomić o tym Komisję, spółkę oraz Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w ciągu 4 dni od dnia dokonania zapisu na rachunku papierów wartościowych, wynikającego odpowiednio z nabycia lub zbycia akcji. 2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również przypadku nabycia lub zbycia akcji zmieniającego posiadaną dotychczas przez akcjonariusza liczbę ponad 10% głosów, co najmniej o 2% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. Obowiązek powstaje zarówno w przypadku zawarcia pojedynczej transakcji, jak i kilku transakcji łącznie. 3. Zawiadomienie zawiera informacje o liczbie aktualnie posiadanych akcji, ich procentowym udziale w kapitale akcyjnym spółki oraz o liczbie głosów z tych akcji i ich procentowym udziale w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu. 4. Posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za posiadanie ich przez podmiot dominujący. Art. 148. Spółka publiczna jest obowiązana do: 1) niezwłocznego przekazywania informacji, w zakresie określonym w art. 147, równocześnie agencji informacyjnej, spółce prowadzącej giełdę lub spółce prowadzącej rynek pozagiełdowy, w przypadku gdy dane akcje są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, 2) przekazywania Komisji, nie później niż do dnia poprzedzającego wyznaczony dzień walnego zgromadzenia, wykazu akcjonariuszy uprawnionych do udziału w tym zgromadzeniu, z określeniem liczby akcji i głosów przysługujących każdemu z nich z posiadanych akcji, 3) równoczesnego przekazywania Komisji oraz agencji informacyjnej, w ciągu 14 dni od dnia odbycia walnego zgromadzenia, wykazu akcjonariuszy posiadających co najmniej po 5% ogólnej liczby głosów na tym zgromadzeniu, z określeniem liczby głosów przysługujących każdemu z nich z posiadanych akcji. Art. 149. 1. Kto zamierza nabyć akcje spółki publicznej w liczbie powodującej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 25%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, jest obowiązany zawiadomić o tym Komisję i uzyskać jej zgodę na to nabycie. 2. Komisja, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia: 1) udziela zgody i przekazuje agencji informacyjnej informacje o zamiarze nabycia akcji albo 2) odmawia udzielenia zgody, jeżeli nabycie spowodowałoby naruszenie przepisów ustawy lub zagrażałoby ważnemu interesowi państwa lub gospodarki narodowej. 3. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób dokonywania tego zawiadomienia. 4. Zamiar nabycia akcji przez podmiot zależny uważa się za zamiar ich nabycia przez podmiot dominujący. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do kwitów depozytowych. Art. 150. Obowiązek określony w art. 147 stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia lub zbycia dopuszczonych do publicznego obrotu obligacji zamiennych na akcje, kwitów depozytowych, jak również innych papierów wartościowych, z których wynika prawo lub obowiązek nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu. Art. 151. 1. Nabycia w obrocie wtórnym, w okresie krótszym niż 90 dni, akcji dopuszczonych do publicznego obrotu, zapewniających co najmniej 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, dokonuje się wyłącznie w wyniku publicznego ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji, zwanego dalej "wezwaniem". 2. Ogłoszenie wezwania następuje po ustanowieniu zabezpieczenia w wysokości 50% wartości akcji, które mają być przedmiotem nabycia. Ustanowienie zabezpieczenia powinno być udokumentowane zaświadczeniem banku lub innej właściwej instytucji. Art. 152. 1. Wezwanie jest ogłaszane i przeprowadzane za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, który jest obowiązany do niezwłocznego i równoczesnego poinformowania o zamiarze jego ogłoszenia Komisji oraz spółek prowadzących giełdę lub spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy, w przypadku gdy dane akcje są przedmiotem obrotu na danym rynku. 2. Odstąpienie od ogłoszonego wezwania jest niedopuszczalne, chyba że po jego ogłoszeniu inny podmiot ogłosił wezwanie dotyczące tych samych akcji. 3. Obowiązek ogłoszenia wezwania nie powstaje w przypadku nabywania akcji w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej. Art. 153. W przypadku gdy nabycie dotyczy akcji nie będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, przepis art. 152 ust. 1 stosuje się odpowiednio do domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu. Art. 154. Kto w wyniku nabycia akcji stał się akcjonariuszem spółki publicznej, posiadającym ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, jest obowiązany do: 1) ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę pozostałych akcji tej spółki; do wezwania stosuje się przepisy art. 152 ust. 1 i art. 153, albo 2) zbycia, przed wykonaniem prawa głosu z posiadanych akcji, takiej ilości akcji, które spowoduje osiągnięcie nie więcej niż 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. Art. 155. 1. Cena proponowana w wezwaniu nie może być niższa od: 1) średniej ceny rynkowej z ostatnich sześciu miesięcy przed dniem ogłoszenia wezwania albo - jeżeli obrót akcjami będącymi przedmiotem wezwania był dokonywany na rynku regulowanym przez okres krótszy niż sześć miesięcy - od średniej ceny z tego krótszego okresu, 2) ceny, po której akcje były nabywane w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej - w przypadku gdy przedmiotem wezwania są akcje nie będące przedmiotem obrotu na rynku regulowanym. 2. Za cenę proponowaną uważa się również wartość rzeczy lub praw, które podmiot wzywający zamierza wydać w zamian za akcje. Art. 156. Wykonywanie prawa głosu z akcji, które zostały nabyte z naruszeniem obowiązków określonych w art. 147, art. 149, art. 151, art. 152, art. 154 i art. 155 jest bezskuteczne. Art. 157. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, treść wezwań, o których mowa w art. 86 ust. 4, art. 151 i art. 154, szczegółowy sposób i terminy ich ogłaszania oraz warunki nabywania akcji w wyniku wezwania. Art. 158. Przepisów niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 147 i art. 148 oraz art. 156 w zakresie dotyczącym art. 147, nie stosuje się w przypadku nabywania akcji: 1) bezpośrednio od Skarbu Państwa, 2) w wyniku wykonania zawartej w procesie prywatyzacji umowy ze Skarbem Państwa, zobowiązującej do objęcia akcji nowej emisji, 3) w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3, 4) w celu realizacji zadań wymienionych w art. 30 ust. 2 pkt 3. Rozdział 10 Tajemnica zawodowa i informacje poufne Art. 159. 1. Do zachowania tajemnicy zawodowej są obowiązani: 1) Przewodniczący Komisji, jego zastępcy, członkowie Komisji, pracownicy urzędu Komisji i osoby uczestniczące w posiedzeniach Komisji z głosem doradczym, 2) maklerzy i doradcy, 3) osoby wchodzące w skład statutowych organów: a) domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską oraz banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, b) zagranicznej osoby prawnej świadczącej usługi polegające na doradztwie w zakresie obrotu papierami wartościowymi, która świadczy usługi o tym samym charakterze w państwach należących do OECD, c) spółek prowadzących giełdę oraz spółek prowadzących rynek pozagiełdowy, d) Krajowego Depozytu, e) izby, f) stowarzyszeń, o których mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4, 4) osoby zatrudnione w podmiotach wymienionych w pkt 1 i 3 oraz pozostające z tymi podmiotami w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. 2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej istnieje również po ustaniu stosunków prawnych, o których mowa w ust. 1. Art. 160. 1. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej oraz informacji poufnej złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. 2. Zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej może również nastąpić w przypadkach określonych w innych ustawach. 3. Osoba, która w przypadku wymienionym w ust. 2 uzyskała informację stanowiącą tajemnicę zawodową, jest obowiązana do zachowania tej informacji w tajemnicy, chyba że na jej ujawnienie zezwala przepis prawa. 4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może zwolnić z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, jeżeli jest to niezbędne do ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym w zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej. Art. 161. 1. W związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 13 pkt 1, Komisja lub jej upoważnieni przedstawiciele mają dostęp do informacji poufnych oraz do informacji stanowiących tajemnicę zawodową, będących w posiadaniu podmiotów zobowiązanych do zachowania tajemnicy. 2. Informacje stanowiące tajemnicę zawodową lub informacje poufne Komisja może przekazać Prezesowi Narodowego Banku Polskiego oraz - na zasadzie wzajemności - zagranicznemu organowi nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych lub rynkiem finansowym, na podstawie porozumienia zawartego uprzednio przez Komisję z tym organem, jeżeli przepisy prawa obowiązujące w państwie jego siedziby zapewniają wykorzystanie takich informacji wyłącznie w ramach wykonywania nadzoru nad przestrzeganiem prawa i zasad uczciwego obrotu na rynkach papierów wartościowych lub na rynkach finansowych. 3. W celu ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym w zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej dostęp do informacji stanowiących tajemnicę zawodową mają kontrolerzy Najwyższej Izby Kontroli na podstawie odrębnego upoważnienia wydanego przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. 4. Przewodniczący Komisji udostępnia informacje poufne jedynie Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli na jego pisemne żądanie wydane w związku z prowadzonym postępowaniem kontrolnym. Rozdział 11 Odpowiedzialność cywilna i karna Art. 162. 1. Emitent oraz wprowadzający odpowiadają za szkodę wyrządzoną wskutek wady papieru wartościowego, chyba że ani oni, ani osoby, za które odpowiadają, nie ponoszą winy. 2. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek podania nieprawdziwej informacji lub przemilczenia informacji, która powinna być zawarta w dokumentach związanych z wprowadzeniem papierów wartościowych do publicznego obrotu, a także informacji, o której mowa w art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, ponosi emitent, subemitent usługowy lub wprowadzający, jak również osoby, które opublikowaną informację sporządziły lub w jej sporządzeniu brały udział, chyba że ani oni, ani osoby, za które odpowiadają, nie ponoszą winy. 3. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 2, ponoszą również osoby, które wykorzystują w swojej działalności w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi informacje wskazane w tym przepisie, chyba że nieprawdziwość lub przemilczenie informacji nie była i nie mogła być im znana. 4. Odpowiedzialność osób określonych w ust. 1-3 jest solidarna i nie można jej ograniczyć lub wyłączyć z góry. 5. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek podania nieprawidłowej informacji lub przemilczenia prawdziwej informacji, o której mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, ponosi emitent, jak również osoby, które taką informację sporządziły lub w jej sporządzeniu brały udział. Art. 163. 1. Wystawca świadectwa depozytowego odpowiada za szkodę wyrządzoną wskutek wady świadectwa albo użycia go przez osobę nie uprawnioną, chyba że szkoda nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą wystawca nie ponosi odpowiedzialności. 2. Jeżeli wystawca działał na zlecenie innej osoby, odpowiedzialność wystawcy i zleceniodawcy jest solidarna i nie można jej ograniczyć lub wyłączyć z góry. Art. 164. 1. W razie zmiany danych zawartych w prospekcie wpływającej na wartość lub cenę papieru wartościowego, osoba, która nabyła papiery wartościowe w obrocie pierwotnym, może uchylić się od skutków prawnych złożonego zapisu, chyba że działała w złej wierze. 2. Prawo uchylenia się od skutków prawnych złożonego zapisu wygasa po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia o zmianie w sposób określony przepisami prawa lub decyzją Komisji. 3. Uchylenie się od skutków prawnych zapisu następuje poprzez oświadczenie na piśmie złożone w miejscu przyjęcia zapisu. Art. 165. 1. Kto proponuje, w sposób, o którym mowa w art. 2, nabycie papierów wartościowych bez wymaganej zgody, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 lub grzywny do 1 000 000 zł albo obu tym karom łącznie. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Art. 166. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi, podlega karze grzywny do 5 000 000 zł. Art. 167. Kto nie dokonuje w terminie zawiadomienia, o którym mowa w art. 147 ust. 1 lub 2 oraz w art. 148, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 168. Kto nabywa akcje bez zachowania warunków, o których mowa w art. 151 ust. 1 lub 2, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 169. Kto ogłasza i przeprowadza wezwanie bez zachowania warunków, o których mowa w art. 152 ust. 1 albo w art. 153, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 170. Kto odstępuje od wezwania z naruszeniem przepisu art. 152 ust. 2, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 171. Kto, będąc akcjonariuszem spółki publicznej posiadającym ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, nie dokonuje wezwania, o którym mowa w art. 154 pkt 1, albo nie zbywa akcji w przypadku wymienionym w pkt 2 tego przepisu, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 172. Kto w wezwaniu, o którym mowa w art. 154, proponuje cenę niższą niż określona na podstawie art. 155 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 173. Kto dopuszcza się czynu określonego w art. 166-171, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł. Art. 174. 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w prospekcie lub inne informacje związane z wprowadzaniem papierów wartościowych do publicznego obrotu lub informacje, o których mowa w art. 81 ust. 1, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, w istotny sposób wpływające na teść informacji, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 5 lat i grzywny do 5 000 000 zł. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Art. 175. Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej, ujawnia lub wykorzystuje w obrocie papierami wartościowymi informacje stanowiące tajemnicę zawodową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 i grzywny do 1 000 000 zł. Art. 176. 1. Kto w obrocie papierami wartościowymi ujawnia informację poufną, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 i grzywny do 1 000 000 zł. 2. Kto w obrocie papierami wartościowymi wykorzystuje informację poufną, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5 000 000 zł. Art. 177. 1. Kto sam lub w porozumieniu powoduje sztuczne podwyższenie lub obniżenie ceny papierów wartościowych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 i grzywny do 5 000 000 zł. 2. Kto wchodzi w porozumienie mające na celu sztuczne podwyższanie lub obniżanie ceny papierów wartościowych, podlega karze grzywny do 5 000 000 zł. Art. 178. 1. Kto uniemożliwia bądź utrudnia przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 44 ust. 1, art. 47 ust. 2, art. 107 ust. 1 pkt 1 i 2, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 44 ust. 2, art. 47 ust. 3, art. 107 ust. 2, nie przekazuje niezwłocznie kopii dokumentów lub innych nośników informacji albo nie udziela wyjaśnień. 3. Tej samej karze podlega, kto wbrew nakazowi określonemu w art. 46 ust. 4 nie dokonuje przeniesienia rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych lub dokumentów związanych z prowadzeniem tych rachunków. 4. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 47 ust. 1, nie archiwizuje lub nie przechowuje dokumentów lub innych nośników informacji związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 179. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418, Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 316 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Do zebrania kapitału za pomocą ogłoszeń stosuje się przepisy ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi."; 2) skreśla się art. 318; 3) w art. 355 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, uchwała walnego zgromadzenia o przeznaczeniu zysku rocznego do podziału między akcjonariuszy wskazuje termin wypłaty dywidendy oraz datę ustalenia prawa do dywidendy."; 4) w art. 414: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Uchwała walnego zgromadzenia spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, może być zaskarżona z przyczyn wskazanych w § 1 wyłącznie przez akcjonariusza lub grupę akcjonariuszy, posiadających bezpośrednio akcje uprawniające do wykonywania nie mniej niż 1% ogólnej liczby głosów."; 5) w art. 415: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, termin do wniesienia pozwu wynosi miesiąc od otrzymania wiadomości o uchwale, ale nie później niż 3 miesiące od daty powzięcia uchwały."; 6) w art. 433: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, uchwała o podwyższeniu kapitału wskazuje także datę, od której dotychczasowym akcjonariuszom przysługuje prawo poboru nowych akcji (dzień ustalenia prawa poboru), jeżeli nie zostali oni od tego prawa wyłączeni."; 7) w art. 436 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, stosuje się przepisy tej ustawy."; 8) po art. 437 dodaje się art. 4371 w brzmieniu: "Art. 4371. § 1. Wykonanie prawa poboru akcji spółki publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, następuje w jednym terminie, wskazanym w prospekcie emisyjnym. W tym zakresie nie mają zastosowania terminy wykonywania prawa poboru określone w art. 437 § 1. § 2. Akcjonariusze spółki publicznej, którym służy prawo poboru, mogą w terminie jego wykonania dokonać jednocześnie dodatkowego zapisu na akcje, w liczbie nie większej niż wielkość emisji, na wypadek niewykonania prawa poboru przez pozostałych akcjonariuszy. § 3. Akcje objęte dodatkowym zapisem zarząd spółki przydziela proporcjonalnie do zgłoszeń. § 4. Akcje, które nie zostały objęte w trybie określonym w § 2 i 3, zarząd przydziela według swojego uznania, jednak po cenie nie niższej niż cena emisyjna." Art. 180. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11: a) w ust. 4 wyrazy "art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164)" zastępuje się wyrazami "art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754)", b) skreśla się ust. 6; 2) w art. 11a ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W wypadku zamiaru: 1) łączenia banków, 2) nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu - Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w terminie nie dłuższym niż 2 tygodnie, zawiadamia o braku zastrzeżeń zgłaszającego zamiar bądź wydaje decyzję zakazującą łączenia." Art. 181. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639, Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685) w art. 15 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu: "1c. Kosztem uzyskania przychodów są obowiązkowe wpłaty na rzecz funduszu gwarancyjnego, wnoszone przez członków funduszu na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754)." Art. 182. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 w pkt 13 po wyrazach "późniejszym rozszerzeniu spółki akcyjnej," dodaje się wyrazy "w tym opłatę ewidencyjną oraz wynagrodzenia dla subemitentów inwestycyjnych i usługowych w przypadku spółek publicznych,"; 2) w art. 81: a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej i innych składników sprawozdań finansowych oraz skonsolidowanych sprawozdań finansowych w odniesieniu do domów maklerskich i funduszy powierniczych," b) w ust. 2 w pkt 2 skreśla się lit. a). Art. 183. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 i Nr 118, poz. 574 oraz z 1997 r, Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) termin na przyjęcie propozycji nabycia wynosi 3 tygodnie od dnia jej otrzymania, chyba że emitent określi krótszy termin,"; 2) w art. 20: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Oświadczenie obligatariusza o zmianie obligacji na akcje wymaga formy pisemnej i powinno zostać złożone spółce. Każdorazowe podwyższenie kapitału akcyjnego w wyniku zamiany obligacji na akcje zarząd spółki zgłosi do rejestru handlowego; przepis art. 439 Kodeksu handlowego stosuje się odpowiednio z wyłączeniem § 2 pkt 1. Do zgłoszenia podwyższenia kapitału akcyjnego należy dołączyć oświadczenie obligatariusza o zamianie obligacji na akcje.", b) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Po upływie terminu zamiany sąd na podstawie wniosku zarządu spółki dokonuje zarejestrowania zmiany statutu w zakresie wysokości kapitału akcyjnego."; 3) w art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do akcji wydawanych w zamian za obligacje zamienne przepisów art. 312, art. 313 i art. 347 Kodeksu handlowego nie stosuje się.". Art. 184. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. prowadzi działalność na podstawie przepisów tej ustawy, z wyłączeniem art. 98 ust. 2 i art. 102. 2. Komisja może wystąpić do Prezesa Rady Ministrów o zakazanie spółce, o której mowa w ust. 1, prowadzenia rynku giełdowego, w przypadku gdy spółka prowadzi tę działalność z naruszeniem prawa. Art. 185. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy spółka akcyjna prowadząca Centralną Tabelę Ofert na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie określenia form regulowanego pozagiełdowego wtórnego publicznego obrotu papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 81, poz. 407) prowadzi działalność na podstawie przepisów tej ustawy, z wyłączeniem art. 114, art. 115 ust. 2 i art. 116. 2. Komisja może zakazać spółce, o której mowa w ust. 1, prowadzenia rynku pozagiełdowego, w przypadku gdy spółka prowadzi tę działalność z naruszeniem prawa. Art. 186. 1. Zezwolenia udzielone na podstawie przepisów dotychczasowych pozostają w mocy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Zezwolenia na nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych we własnym imieniu i na własny rachunek, udzielone na podstawie art. 22 § 3 ustawy, o której mowa w art. 191, tracą moc, jeżeli Komisja zgłosi sprzeciw w terminie 2 tygodni od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, nie będące bankami, są obowiązane, w terminie do dnia 1 stycznia 1999 r., dostosować formę prawną prowadzonej działalności do warunku określonego w art. 29. 4. Do udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej przedsiębiorstwo maklerskie przed upływem terminu wskazanego w ust. 3 stosuje się odpowiednio przepisy art. 49. Art. 187. 1. Zachowują ważność wpisy na listę maklerów papierów wartościowych i listę doradców w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy. 2. Doradcy w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi stają się z dniem wejścia w życie ustawy doradcami inwestycyjnymi. Art. 188. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Związek Maklerów Papierów Wartościowych i Doradców w Zakresie Publicznego Obrotu Papierami Wartościowymi utworzony na podstawie ustawy, o której mowa w art. 191, zwany dalej "Związkiem", staje się stowarzyszeniem w rozumieniu ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 Nr 27, poz. 118). 2. Wpisanie związku do rejestru stowarzyszeń następuje na podstawie statutu spełniającego warunki określone w art. 10 Prawa o stowarzyszeniach oraz innych dokumentów zawierających informacje wymienione w art. 18 ust. 1 tego prawa, po ich złożeniu do sądu przez upoważnionego przedstawiciela Związku w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, pod rygorem zastosowania przez sąd środka, o którym mowa w art. 26 Prawa o stowarzyszeniach. Art. 189. 1. Do spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy tej ustawy. 2. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy spełniają, według przepisów dotychczasowych, warunki do uzyskania wpisu na listę maklerów papierów wartościowych lub listę doradców w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi uzyskują, po złożeniu stosownego wniosku, wpis na listę maklerów papierów wartościowych lub listę doradców inwestycyjnych. Art. 190. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, pozostają w mocy przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 191, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. Art. 191. Traci moc ustawa z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz. 554), z wyjątkiem: 1) art. 2 pkt 7 i 8, 2) art. 5 § 5, który traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, 3) art. 16 § 1 pkt 2, który traci moc po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, 4) rozdziału 8, 5) art. 120 - w części dotyczącej działalności, o której mowa w rozdziale 8. Art. 192. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 7, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, 2) art. 26 ust. 1 pkt 5, który w stosunku do osób wpisanych przed dniem jej wejścia w życie na listy maklerów papierów wartościowych lub doradców w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi wchodzi w życie po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych wymogów kwalifikacji zawodowych, wzorów legitymacji oraz umundurowania strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także szczegółowych kwalifikacji zawodowych, wzorów oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego. (Dz. U. Nr 119, poz. 755) Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 , Nr 60, poz. 369, Nr 80, poz. 491, Nr 88, poz. 554 i Nr 110, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej może być osoba, która posiada: 1) wykształcenie co najmniej średnie oraz dwuletni okres pracy w leśnictwie, rolnictwie lub parkach narodowych albo 2) wykształcenie co najmniej średnie leśne, rolne lub pokrewne oraz roczny okres pracy, o którym mowa w pkt 1, albo 3) wykształcenie wyższe prawnicze, albo 4) wykształcenie średnie oraz była funkcjonariuszem Policji przez okres co najmniej trzech lat i nie została dyscyplinarnie wydalona ze służby w Policji. § 2. 1. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania strażnika Państwowej Straży Łowieckiej są: 1) kurtka ocieplana w kolorze ciemnozielonym, 2) mundur wyjściowy, 3) kurtka sukienna i spodnie w kolorze ciemnozielonym, 4) wiatrówka i spodnie w kolorze moro, 5) kapelusz w kolorze ciemnozielonym z wizerunkiem orła w koronie w kolorze srebrnym, 6) czapka zimowa w kolorze ciemnozielonym z wizerunkiem orła w koronie w kolorze srebrnym. 2. Wzory umundurowania strażnika Państwowej Straży Łowieckiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. W legitymacji strażnika Państwowej Straży Łowieckiej umieszcza się fotografię strażnika oraz wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko strażnika, datę ważności legitymacji oraz wyciska się pieczęć podłużną wystawcy legitymacji. 2. Wzór legitymacji strażnika Państwowej Straży Łowieckiej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Strażnikiem łowieckim może być osoba, która posiada wykształcenie średnie. 2. W legitymacji strażnika łowieckiego umieszcza się fotografię strażnika oraz wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko strażnika, datę ważności legitymacji oraz wyciska się pieczęć podłużną wystawcy legitymacji. 3. Wzory oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23 lipca 1997 r. (poz. 755) Załącznik nr 1 WZORY UMUNDUROWANIA STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY ŁOWIECKIEJ Kurtka ocieplana Ilustracja przód Ilustracja tył Mundur wyjściowy Ilustracja przód Ilustracja tył Ilustracja przód Ilustracja tył Kurtka sukienna i spodnie Ilustracja przód Ilustracja tył Ilustracja przód Ilustracja tył Wiatrówka i spodnie Ilustracja przód Ilustracja tył Ilustracja przód Ilustracja tył Kapelusz Ilustracja Ilustracja Czapka zimowa Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY ŁOWIECKIEJ Ilustracja Opis 1. Wymiary 140 mm x 105 mm 2. Okładka sztywna, kolor ciemnozielony: - godło tłoczone w kolorze srebrnym, - napisy tłoczone w kolorze srebrnym 3. Wewnętrzne kartki w kolorze białym, napisy koloru czarnego. Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR OZNAKI STRAŻNIKA ŁOWIECKIEGO Oznaką strażnika łowieckiego jest napis: STRAŻNIK ŁOWIECKI przytwierdzony do lewej piersi, na ubraniu wierzchnim. Ilustracja Opis 1. Plakietka z jasnego metalu o wymiarach: 30 mm x 80 mm 2. Litery koloru czarnego, o wysokości 4,5 mm, grawerowane WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA ŁOWIECKIEGO Opis 1. Wymiary 140 mm x 105 mm 2. Okładka sztywna, gładka, kolor ciemnozielony 3. Wewnętrzne kartki w kolorze białym, napisy koloru czarnego Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998. (Dz. U. Nr 120, poz. 756) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się "Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998", stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz (Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998 stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu. (Dz. U. Nr 120, poz. 757) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej sfery ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia wydatki nie zwrócone podmiotowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te, w całości lub części, podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane na: a) zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie sfery, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzaju 293 i 296, c) spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96, poz. 592), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia (przetworzenia lub obróbki), wykonane na terenie strefy, jeżeli wartość pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów (składników, surowców, komponentów, części) wytworzonych poza strefą nie przekracza 70% zapłaconej za wyroby ceny pomniejszonej o podatek od towarów i usług, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, 4) inkubator przedsiębiorczości - specjalnie przygotowany obiekt, w którym Mielecka Agencja Rozwoju Regionalnego oferuje nowo powstającym lub już istniejącym małym przedsiębiorstwom pomieszczenia biurowe i powierzchnię produkcyjną, dostęp do urządzeń oraz wielorakie usługi, w celu przygotowania tych przedsiębiorstw do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej; czas funkcjonowania podmiotów gospodarczych w ramach inkubatora przedsiębiorczości nie może przekroczyć 2 lat. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może zostać określona jako jeden z warunków, ze względu na przedmiot lub zakres działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu w wysokości przekraczającej 70%, zróżnicowanej w poszczególnych latach prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania materiałów wybuchowych, paliw silnikowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, a także prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503)."; 3) w § 4: a) skreśla się wyrazy " , o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600), zwanego dalej «zezwoleniem»", b) w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy "i usług wspomagających transport lotniczy (klasa 63.23)", c) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu: "7) działalności prowadzonej w inkubatorze przedsiębiorczości znajdującym się na terenie strefy, 8) działalności w zakresie przetwarzania i rozlewu paliw silnikowych (klasa 50.50 i 51.51)"; 4) w § 5: a) w ust. 1: - skreśla się wyrazy "lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia", - skreśla się pkt 2, - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w wysokości 10% dochodu na każdych 10 pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu.", b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem przepisu § 6", c) w ust. 4 wyraz "towarów" zastępuje się wyrazem "wyrobów", d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, pracujących w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. 6. Zwolnienie z podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy."; 5) w § 7: a) skreśla się ust. 2, b) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazem "ust. 1"; 6) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia."; 7) w § 11: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może, po uzyskaniu zezwolenia, korzystać ze zwolnień od podatku, o których mowa w § 5 i 6, albo preferencji, o których mowa w § 9 i 10, z tym że przy ustalaniu liczby pracowników, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 3, uwzględnia się wyłącznie osoby zatrudnione po uzyskaniu zezwolenia."; b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się także do podmiotów utworzonych w wyniku przekształcenia (podziału, łączenia) podmiotów, które prowadziły działalność gospodarczą na terenie, na którym następnie ustanowiono strefę."; 8) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochody budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym odrębnie w każdym z podatków) 3% kwot należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłatach nie mogą przekroczyć 3% kwoty podatku należnego, lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1, z którymi związane były zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną oddane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstwa likwidowanego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona jego upadłość.". § 2. Podmioty, które uzyskały zezwolenie w okresie dwóch lat od dnia ustanowienia strefy, mogą dokonywać wyboru podstawy zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów obowiązujących w dniu uzyskania zezwolenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 553--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. 554--z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks karny. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 1997 r. w sprawie świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami. (Dz. U. Nr 120, poz. 758) Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje: § 1. Świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, przysługują na warunkach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461), zwanej dalej "ustawą"; nie przysługują jednak te świadczenia, które są przewidziane odrębnymi przepisami z tytułów wymienionych w rozporządzeniu. § 2. 1. Osobom, które uległy wypadkowi w okolicznościach, o których mowa w ust. 2, przysługuje: 1) renta z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, 2) jednorazowe odszkodowanie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. 2. Do wypadków uzasadniających przyznanie świadczeń określonych w ust. 1 zalicza się wypadki: 1) przy ratowaniu innych osób od grożącego ich życiu niebezpieczeństwa, 2) przy chronieniu własności publicznej przed grożącą jej szkodą, 3) przy udzielaniu przedstawicielowi organu państwowego lub organu samorządu terytorialnego pomocy przy spełnianiu czynności urzędowych, 4) przy ściganiu lub ujęciu osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub przy chronieniu innych osób przed napaścią, 5) przy wykonywaniu funkcji radnego lub członka komisji rady gminy albo przy wykonywaniu przez sołtysa czynności związanych z tym stanowiskiem, 6) przy wykonywaniu funkcji ławnika ludowego w sądzie lub członka kolegium do spraw wykroczeń, 7) przy wykonywaniu świadczeń osobistych na cele społeczne lub uczestniczeniu w akcjach społecznych, jeżeli przepisy szczególne przewidują świadczenia w razie wypadku w takich okolicznościach, 8) w czasie zajęć szkolnych, zajęć w szkole wyższej lub zajęć na studiach doktoranckich albo w czasie odbywania praktyki przewidzianej organizacją studiów lub nauki, 9) przy pracy w Ochotniczych Hufcach Pracy na innej podstawie niż umowa o pracę, 10) przy pracy wykonywanej w ramach terapii zajęciowej w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, 11) przy wykonywaniu bezpośredniej ochrony przed klęskami żywiołowymi, 12) przy wykonywaniu funkcji członka komisji powołanej przez organ państwowy lub organ samorządu terytorialnego do przeprowadzenia wyborów lub referendum. § 3. Świadczenia określone w § 2 ust. 1 przysługują również: 1) osobie, która zapadła na chorobę zawodową w związku z wykonywaniem zajęć lub pracy, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 8 i 9, 2) osobie, która uległa wypadkowi lub zachorowała na chorobę zawodową w związku z pracą w warunkach pozbawienia lub ograniczenia wolności. § 4. 1. Członkom rodziny osób, które zmarły wskutek wypadków, o których mowa w § 2 ust. 2 i w § 3 pkt 2, przysługuje renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie. 2. Członkom rodziny osób, które zmarły wskutek choroby zawodowej, o których mowa w § 3, przysługuje renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie. § 5. 1. Osobom uprawnionym w myśl § 2-4 do renty z tytułu niezdolności do pracy lub do renty rodzinnej przysługują: 1) dodatek pielęgnacyjny, 2) nieodpłatne świadczenia lecznicze, położnicze i rehabilitacyjne, przedmioty ortopedyczne, protezy i środki pomocnicze - na zasadach określonych przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, 3) pobyt w domu pomocy społecznej, 4) prawo do przysposobienia zawodowego - na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 5) świadczenia określone w art. 23 ustawy, jeżeli osoba uprawniona do renty jest objęta przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin. 2. Osobom, które nie utraciły całkowicie lub częściowo zdolności do pracy, przysługuje prawo do świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie niezbędnym do leczenia następstw wypadku lub choroby zawodowej. § 6. Świadczenia, o których mowa w § 2-4 oraz w § 5 ust. 1 pkt 1, przysługują od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osobom objętym przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin - od kolejowych jednostek organizacyjnych właściwych do spraw rent. § 7. W uzasadnionych wypadkach Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może przyznać świadczenia określone w § 2 ust. 1 osobie, która uległa wypadkowi w związku z wykonywaniem czynności na rzecz jednostki organizacyjnej na podstawie innej niż umowa o pracę albo w związku z wykonywaniem zadań zleconych przez organizacje polityczne lub społeczne, oraz członkom rodziny pozostałym po takiej osobie. § 8. Przepisy art. 49 i 50 ustawy stosuje się odpowiednio w sprawach o świadczenia z tytułu wypadków i chorób zawodowych, o których mowa w § 2-6. § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr 33, poz. 179, z 1977 r. Nr 10, poz. 40 oraz z 1990 r. Nr 71, poz. 418). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 20 września 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej urzędów celnych. (Dz. U. Nr 120, poz. 759) Na podstawie art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23 maja 1990 r. w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej urzędów celnych (Dz. U. Nr 37, poz. 212 i Nr 87, poz. 508, z 1993 r. Nr 6, poz. 32, z 1994 r. Nr 2, poz. 11, z 1995 r. Nr 94, poz. 469 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 361) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem, b) dodaje się pkt 20 w brzmieniu: "20) Urząd Celny w Olsztynie."; 2) w § 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Urząd Celny w Gdańsku - gminy miejskie: Gdańsk, Czarna Woda, Pruszcz Gdański, Skórcz, Starogard Gdański, Tczew oraz gminy: Cedry Wielkie, Gniew, Kaliska, Kolbudy Górne, Lubichowo, Morzeszczyn, Osieczna, Osiek, Pelpin, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Stara Kiszewa, Starogard Gdański, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew, Trąbki Wielkie i Zblewo z obszaru województwa gdańskiego i obszar województwa elbląskiego, z wyłączeniem gminy miejskiej Braniewo oraz gmin: Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Urząd Celny w Białymstoku - obszar województw: białostockiego, łomżyńskiego i suwalskiego, z wyłączeniem gminy miejskiej Giżycko oraz gmin: Banie Mazurskie, Budry, Dubieninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki, Pozezdrze, Ruciane-Nida, Ryn i Węgorzewo," c) pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) Urząd Celny w Warszawie - obszar województw: ciechanowskiego, radomskiego, warszawskiego i ostrołęckiego, z wyłączeniem gminy Rozogi, oraz gmina miejska Mińsk Mazowiecki i gminy: Dębe Wielkie, Dobre, Jadów, Łochów, Mińsk Mazowiecki, Poświętne, Sadowne, Stanisławów i Strachówka z obszaru województwa siedleckiego," d) po pkt 15b dodaje się pkt 15c w brzmieniu: "15c) Urząd Celny w Olsztynie - obszar województw: olsztyńskiego oraz gmina miejska Braniewo i gminy: Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta z obszaru województwa elbląskiego, gmina Rozogi z obszaru województwa ostrołęckiego oraz gmina miejska Giżycko i gminy: Banie Mazurskie, Budry, Dubieninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki, Pozezdrze, Ruciane-Nida, Ryn i Węgorzewo z obszaru województwa suwalskiego,"; 3) w § 3: a) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem, b) dodaje się pkt 20 w brzmieniu: "20) Urząd Celny w Olsztynie - transportem kolejowym, lotniczym oraz w ruchu drogowym." § 2. Sprawy wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są załatwiane przez dotychczas właściwe, miejscowo i rzeczowo, urzędy celne. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 557--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie określenia stawek opłat za wydanie pozwolenia, opłat depozytowych, manipulacyjnych dodatkowych, za sprawowanie dozoru celnego, a także określenia czynności kontroli celnej, za które pobierane są opłaty manipulacyjne, oraz określenia stawek tych opłat. (Dz. U. Nr 120, poz. 760) Na podstawie art. 70 ust. 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się następujące stawki opłaty za wydanie pozwolenia na przywóz towarów z zagranicy: 1) 200 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu nie jest wyższa niż 100 000 zł, 2) 400 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu jest wyższa niż 100 000 zł, przy czym wartość towaru przelicza się na złote według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wystawienia pozwolenia. 2. Za wydanie pozwolenia na wywóz towarów za granicę pobiera się odpowiednio opłaty w wysokości równej połowie kwot opłat określonych w ust. 1. 3. Jeżeli w pozwoleniach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie określa się wartości towaru, opłatę za wydanie pozwolenia na przywóz pobiera się w wysokości 800 zł, a opłatę za wydanie pozwolenia na wywóz pobiera się w wysokości 400 zł. 4. Opłat, o których mowa w ust. 1-3, nie pobiera się za wydanie pozwolenia na wywóz lub przywóz towarów objętych czasowym ograniczeniem wywozu lub przywozu, ustanowionym na podstawie art. 9 ustawy, osobie nie będącej podmiotem gospodarczym. § 2. 1. Za przechowywanie towaru celnego w depozycie urzędu celnego oraz pieniędzy polskich pobiera się opłatę w wysokości 5% wartości, jednak nie mniej niż 20 zł miesięcznie. 2. W razie przekazania towaru celnego na przechowanie innej osobie, pobiera się opłatę w wysokości poniesionych kosztów przechowania. 3. Za przechowanie wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5% równowartości za pierwszy miesiąc, a za każdy następny miesiąc w wysokości 2%, według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich przyjęcia do depozytu; w razie przekazania wartości dewizowych do banku dewizowego, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. Za przechowanie towarów, o których mowa w art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), zwanej dalej "ustawą", pobiera się opłatę w wysokości określonej w ust. 1. 5. Jeżeli osoba uprawniona do odbioru towaru z depozytu urzędu celnego uprawdopodobni, że na skutek klęski żywiołowej odbiór towaru był niemożliwy lub w znacznym stopniu utrudniony, stawkę opłaty depozytowej ustala się w wysokości 0 zł. 6. Miesiąc rozpoczęty liczy się za cały. § 3. 1. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej: 1) w wypadku, o którym mowa w art. 18 ustawy: a) w przywozie - 600 zł, b) w wywozie - 120 zł, 2) w wypadku, o którym mowa w art. 68 ust. 3 ustawy: a) w przywozie - 120 zł, b) w wywozie - 60 zł, 3) opłaty za niewykonanie w terminie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz w art. 52 ust. 2 i 3 ustawy - 480 zł; jeżeli jednak naruszenie terminu nie przekracza 7 dni - 60 zł, 4) opłaty za naruszenie zastrzeżenia nieodstępowania, o którym mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1 ustawy - 600 zł, 2. Jeżeli osoba obowiązana do wykonania obowiązków określonych przepisami prawa celnego uprawdopodobni, że na skutek klęski żywiołowej ich wykonanie było niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione, opłaty, o której mowa w ust. 1, nie pobiera się. § 4. 1. Ustala się następujące stawki opłaty za sprawowanie dozoru celnego: 1) za dokonywanie oględzin miejsc odpraw celnych towarów celnych, opakowań, zamknięć celnych lub dokumentów - 11 zł, 2) za przeprowadzenie rewizji celnej towarów celnych lub środków przewozowych - 16 zł, 3) za strzeżenie towarów celnych lub miejsc odpraw celnych albo pomieszczeń, placów i środków przewozowych nie będących miejscami odpraw celnych oraz konwojowanie towarów celnych lub środków przewozowych - 24 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego, 4) za nałożenie zamknięć celnych na towary celne, pomieszczenia lub środki przewozowe - 3 zł od jednego zamknięcia celnego. 2. W wypadku przywozu towarów stanowiących pomoc humanitarną lub charytatywną przeznaczoną dla osób dotkniętych klęską żywiołową, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, ustala się w wysokości 0 zł. § 5. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej: 1) 20 zł za: a) przeprowadzenie rewizji celnej towarów lub środków przewozowych, w których przewożony jest towar celny, b) badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o wszczęcie postępowania celnego, 2) 38 zł za: a) wydanie na wniosek strony postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez dyrektora innego urzędu celnego, b) sporządzenie protokołu, o którym mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 14 i Nr 40, poz. 174), 3) 70 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego, przeprowadzającego czynności z zakresu kontroli celnej, dokonywanej na wniosek strony poza miejscem odpraw celnych lub czasem pracy urzędu celnego, w tym za czas niezbędny na dojazdy, opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, spowodowane przez stronę nawet bez jej winy, 4) 115 zł za badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o przyznanie statusu upoważnionego eksportera, w zakresie dokumentowania pochodzenia towarów, 5) 115 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru, według wzoru oznaczonego EUR.1 Lt, z ważnością nie przekraczającą jednego roku od daty wystawienia (świadectwo długoterminowe), 6) 38 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru, według wzoru oznaczonego EUR.1 (świadectwo EUR.1 wystawiane w normalnej procedurze, wystawiane retrospektywnie, duplikat, świadectwo wystawiane w procedurze uproszczonej z pieczęcią urzędu celnego oraz świadectwo wystawione zastępczo), 7) 48 zł za badanie dokumentów przechowywanych przez eksportera i niezbędnych do weryfikacji formularza EUR.2 lub faktury zawierającej deklarację o pochodzeniu, bądź świadectwa według wzoru EUR.1 wystawionego w procedurze uproszczonej przez upoważnionego eksportera, 8) 0 zł w wypadku przywozu towarów stanowiących pomoc humanitarną lub charytatywną przeznaczoną dla osób dotkniętych klęską żywiołową. § 6. Przepisów § 3-5 nie stosuje się do towarów określonych w art. 12 ustawy oraz - na zasadzie wzajemności - do towarów przywożonych z zagranicy, wywożonych za granicę oraz przewożonych przez polski obszar celny na podstawie właściwych dokumentów gwarancyjnych, ustalonych w umowach międzynarodowych. § 7. 1. Jeżeli po dniu 30 czerwca 1997 r., a przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zostały pobrane opłaty na podstawie art. 70 ust. 1-3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), w sprawach tych stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. 2. Opłaty pobrane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w sytuacjach, o których mowa w § 2 ust. 5, § 3 ust. 2, § 4 ust. 2 i § 5 pkt 8, podlegają zwrotowi, na wniosek osoby uprawnionej, w kwocie określonej w dokumentach celnych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. Nr 120, poz. 761) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255, Nr 105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69, Nr 34, poz. 211 i Nr 52, poz. 333) w § 1 w ust. 1 wyrazy "7,00 zł" zastępuje się wyrazami "7,36 zł". 2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 września 1997 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 września 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 762) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie reguluje warunki i tryb przyznawania środków z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej "Funduszem", osobom poszkodowanym w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., na: 1) utrzymanie zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób niepełnosprawnych z powodu powodzi, 2) pożyczki zakładom pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi, 3) utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej z powodu powodzi, 4) zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi. § 2. 1. Rozporządzenie dotyczy: 1) osób niepełnosprawnych, 2) osób fizycznych i osób prawnych oraz podmiotów gospodarczych nie posiadających osobowości prawnej, zatrudniających osoby niepełnosprawne lub prowadzących rehabilitację takich osób, które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły możliwość korzystania z zajmowanego lokalu lub budynku - zwanych dalej "osobami poszkodowanymi". 2. Zaświadczenie o okolicznościach, o których mowa w ust. 1, wydaje organ gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności gospodarczej. Rozdział 2 Utrzymanie zagrożonych likwidacją, z powodu powodzi, miejsc pracy osób niepełnosprawnych § 3. Przyznawane dofinansowanie przeznacza się na: 1) zakup materiałów, towarów i usług niezbędnych do utrzymania miejsc pracy osób niepełnosprawnych, 2) naprawę lub zakup maszyn i urządzeń oraz oprzyrządowania stanowiących wyposażenie miejsc pracy osób niepełnosprawnych, zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku powodzi. § 4. 1. Osoba poszkodowana składa wniosek do oddziału Funduszu, właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, 2) przedmiot działalności, 3) charakterystykę i oszacowanie majątku trwałego i obrotowego przed powodzią oraz wyszczególnienie i oszacowanie poniesionych strat, 4) informację o ubezpieczeniu majątku, 5) opis działań zmierzających do utrzymania zagrożonych likwidacją miejsc pracy, 6) wnioskowaną kwotę dofinansowania i jej przeznaczenie, 7) wnioskowaną kwotę zaliczki, 8) liczbę zatrudnionych osób niepełnosprawnych. 3. Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 5. 1. Oddział Funduszu jest zobowiązany, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku spełniającego wymogi określone w § 4, wydać opinię o: 1) zasadności przyznania dofinansowania, 2) proponowanej wysokości dofinansowania i jego przeznaczeniu, 3) poniesionych szkodach. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna być przekazana wraz z dokumentami w ciągu 7 dni Zarządowi Funduszu. 3. Zarząd Funduszu rozpatrzy wniosek w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania wraz z dokumentami. § 6. 1. W przypadku podjęcia decyzji o przyznaniu środków Fundusz zawiera z wnioskodawcą umowę o dofinansowanie, w której określa się: 1) wysokość dofinansowania, 2) przeznaczenie dofinansowania, 3) sposób rozliczenia dofinansowania, 4) warunki wypowiedzenia umowy. 2. Kontrolę przestrzegania warunków określonych w umowie o dofinansowanie wykonuje oddział Funduszu. Rozdział 3 Pożyczki dla zakładów pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi § 7. Przyznawane pożyczki mogą być przeznaczone na: 1) usunięcie skutków powodzi uniemożliwiających dalsze prowadzenie działalności, przez co należy rozumieć: a) prace budowlane i remontowe zniszczonych budynków, budowli, infrastruktury zakładu i wyposażenia, b) oczyszczanie terenu zakładu ze skutków powodzi, 2) zakup surowców do produkcji bieżącej, 3) naprawę uszkodzonych maszyn i urządzeń, w tym części i podzespołów koniecznych do ich uruchomienia, 4) zakup lub remont uszkodzonych w wyniku powodzi środków transportu. § 8. 1. Zakład pracy chronionej składa wniosek w oddziale Funduszu, właściwym dla miejsca prowadzenia działalności. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, 2) oznaczenie decyzji Pełnomocnika ds. Osób Niepełnosprawnych o przyznaniu statusu zakładu pracy chronionej, 3) wnioskowaną kwotę pożyczki i proponowany okres karencji oraz spłaty, 4) przeznaczenie pożyczki, 5) proponowane zabezpieczenie, 6) informację o stanie zatrudnienia, w tym osób niepełnosprawnych, 7) aktualną informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej, 8) szacunek szkód poniesionych na skutek powodzi. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) dokumenty określające status prawny wnioskodawcy oraz potwierdzające uprawnienia osób do składania oświadczeń majątkowych: a) aktualny wyciąg z rejestru właściwego dla formy organizacyjnej wnioskodawcy lub wpis do ewidencji prowadzenia działalności gospodarczej albo koncesję, b) aktualną umowę spółki, c) odpowiednie pełnomocnictwa, d) oświadczenie wyrażające zgodę na zaciągnięcie pożyczki lub jej poręczenie, e) decyzję o nadaniu statusu zakładu pracy chronionej, 2) dokumenty dotyczące proponowanego zabezpieczenia spłaty pożyczki wraz z odsetkami, 3) oświadczenie wnioskodawcy o otwartych rachunkach bankowych w kraju i za granicą, 4) oświadczenie wnioskodawcy o toczących się z jego udziałem postępowaniach sądowych i egzekucyjnych, 5) oświadczenie wnioskodawcy o środkach otrzymanych dotychczas z Funduszu oraz niezaleganiu z obowiązkowymi wpłatami na Fundusz, 6) zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2, 7) dokumenty potwierdzające ubezpieczenie majątkowe lub oświadczenie wnioskodawcy o podpisanych umowach ubezpieczeniowych majątku oraz kwotę otrzymanego odszkodowania, 8) oświadczenie wnioskodawcy o aktualnym stanie zadłużenia zakładu pracy chronionej, wraz z opisem zawierającym warunki, a w szczególności zabezpieczenie zaciągniętych zobowiązań oraz stan ich aktualnego rozliczenia. § 9. 1. Oddział Funduszu jest zobowiązany w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi określone w § 8 wydać opinię i przekazać ją wraz z dokumentacją w sprawie Zarządowi Funduszu. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać ocenę: 1) zasadności wniosku, 2) wysokości pożyczki i jej przeznaczenia, 3) wielkości szkody, 4) formy zabezpieczenia. 3. Zarząd Funduszu podejmuje decyzję o przyznaniu bądź odmowie przyznania pożyczki w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku wraz z dokumentami. § 10. 1. W przypadku decyzji o przyznaniu pożyczki, Fundusz zawiera z wnioskodawcą umowę, w której określa się: 1) wysokość pożyczki, 2) przeznaczenie pożyczki, 3) sposób rozliczenia pożyczki, 4) okres spłaty oraz karencji w spłacie, 5) formę zabezpieczenia, 6) warunki wypowiedzenia umowy. 2. Kontrolę przestrzegania warunków określonych w umowie pożyczki wykonuje oddział Funduszu. § 11. Pożyczka, o której mowa w § 7, jest udzielana na następujących zasadach: 1) odsetki od pożyczki naliczane są: a) w okresie karencji w wysokości 2% w skali roku, b) w okresie spłaty pożyczki w wysokości 4% w skali roku, 2) okres karencji wynosi do 36 miesięcy, 3) okres spłaty wynosi do 36 miesięcy. Rozdział 4 Utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej § 12. 1. Środki Funduszu mogą być przeznaczone na usunięcie bezpośrednich skutków powodzi, uniemożliwiających lub ograniczających dalsze funkcjonowanie warsztatów terapii zajęciowej, zwanych dalej "warsztatami", w szczególności na: 1) prace budowlane i remontowe zniszczonych budynków i pomieszczeń, 2) naprawę lub wymianę uszkodzonego wyposażenia oraz środków transportu, 3) zakup zniszczonych materiałów do terapii zajęciowej. 2. Osoba poszkodowana prowadząca warsztat składa wniosek we właściwym, ze względu na miejsce prowadzonej działalności, wojewódzkim urzędzie pracy - wojewódzkim ośrodku ds. zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanym dalej "wojewódzkim ośrodkiem". 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, 2) tytuł prawny do obiektu, 3) liczbę uczestników terapii oraz zatrudnionych, 4) proponowaną kwotę dofinansowania i jej przeznaczenie, wraz z uzasadnieniem, 5) proponowaną kwotę zaliczki. 4. Do wniosku należy dołączyć szacunkowy kosztorys prac budowlanych, wykaz odtworzonego wyposażenia i materiałów oraz zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 13. 1. Wojewódzki ośrodek w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi, o których mowa w § 12, wydaje opinię o zasadności przyznania dofinansowania, jego wysokości oraz przeznaczenia i wraz z wnioskiem oraz kompletem dokumentów przekazuje ją do Funduszu. 2. Zarząd Funduszu rozpatrzy wniosek w terminie 14 dni od dnia otrzymania kompletu wymaganych dokumentów z wojewódzkiego ośrodka. 3. W przypadku podjęcia przez Zarząd Funduszu decyzji o przyznaniu środków, zostaje ona przekazana do wojewódzkiego ośrodka, który niezwłocznie podpisuje z wnioskodawcą umowę o dofinansowanie, w której określa się: 1) wysokość dofinansowania, 2) przeznaczenie dofinansowania, 3) sposób rozliczenia dofinansowania, 4) warunki wypowiedzenia umowy. 4. Kontroli przestrzegania warunków określonych w umowie dokonuje wojewódzki ośrodek. Rozdział 5 Zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi § 14. 1. Niepełnosprawna osoba poszkodowana lub jej przedstawiciel ustawowy składa wniosek do właściwego oddziału Funduszu. 2. Wniosek powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, 2) rodzaj utraconego lub zniszczonego sprzętu rehabilitacyjnego, w tym przedmiotów ortopedycznych, 3) proponowaną wysokość dofinansowania, 4) proponowaną kwotę zaliczki. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2, 2) orzeczenie ustalające inwalidztwo lub stopień niepełnosprawności, 3) oświadczenie o potrzebie zakupu lub naprawy określonego rodzaju sprzętu rehabilitacyjnego, w tym przedmiotów ortopedycznych. § 15. 1. Wniosek niepełnosprawnej osoby poszkodowanej lub jej przedstawiciela ustawowego rozpatrywany jest przez oddział Funduszu. 2. Termin rozpatrzenia wniosku nie powinien przekroczyć 7 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi określone w § 14. § 16. 1. Wnioski innych osób poszkodowanych powinny być zaopiniowane przez oddział Funduszu w terminie 14 dni od dnia ich złożenia, wraz z kompletem wymaganych dokumentów, i przekazane do Funduszu. 2. Zarząd Funduszu w terminie 14 dni od dnia otrzymania opinii oddziału Funduszu, wraz z wymaganymi dokumentami, podejmuje decyzję w sprawie przyznania dofinansowania. 3. W przypadku podjęcia decyzji o przyznaniu dofinansowania, Fundusz podpisuje umowę z wnioskodawcą o dofinansowanie, w której określa się: 1) wysokość dofinansowania, 2) przeznaczenie dofinansowania, 3) sposób rozliczenia dofinansowania, 4) warunki wypowiedzenia umowy. 4. Kontroli przestrzegania warunków określonych w umowie dokonuje oddział Funduszu. Rozdział 6 Przepis końcowy § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 września 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 568--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 23 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 763) Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 568), w związku z powodzią w lipcu 1997 r., zwaną dalej "powodzią", wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyrazy "oraz nabytych od dnia 1 września 1997 r. do dnia 20 listopada 1997 r.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu na gruntach ornych dotkniętych powodzią w posiadanym gospodarstwie nabywcy, w którym wystąpiły szkody spowodowane przez powódź, w wysokości bonifikaty, nie wyższa niż 50 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż ozimych nabytych od dnia 15 sierpnia 1997 r. do dnia 15 listopada 1997 r.", c) w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a", d) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Dotacja, o której mowa w ust. 3, przysługuje w wysokości nie wyższej niż:", e) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Dotacje, o których mowa w ust. 1, 1a, 2 i 4, przysługują w wysokości faktycznie udzielonej bonifikaty, podanej na fakturze lub na rachunku uproszczonym."; 2) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. Podmiotom, o których mowa w § 6, dotkniętym powodzią, przysługuje dotacja, o której mowa w § 5, również za badania przerwane z powodu powodzi."; 3) w § 11: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym po wyrazie "przysługują" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a określone w załączniku nr 2a do rozporządzenia - od dnia 1 września 1997 r.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Na terenach dotkniętych powodzią przysługuje dotacja dla nabywców zwierząt w wysokości 50% ceny zakupu zwierząt, nie więcej niż maksymalne stawki dotacji określone w załączniku nr 2b do rozporządzenia. Warunkiem udzielenia dotacji, według stawek określonych w poz. 1-16 w załączniku nr 2b, jest poddanie zwierząt trwałemu oznakowaniu (kolczyk, tatuaż)."; 4) w § 12: a) w ust. 1: - w pkt 1 po wyrazach "480 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 450 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 500 zł na terenach dotkniętych powodzią", - w pkt 3 po wyrazach "185 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 150 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 200 zł na terenach dotkniętych powodzią", - w pkt 5 po wyrazach "700 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 600 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 700 zł na terenach dotkniętych powodzią", i po wyrazach "360 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 300 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 360 zł na terenach dotkniętych powodzią", b) w ust. 7 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) 370 zł do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 280 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 370 zł na terenach dotkniętych powodzią - w stadach produkujących knury i loszki, 2) 250 zł do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 200 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 250 zł na terenach dotkniętych powodzią - w stadach produkujących wyłącznie loszki.", c) w ust. 16 po wyrazach "46 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 40 zł"; 5) w § 14 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "zbiorników zaporowych" dodaje się wyrazy " , a na terenach dotkniętych powodzią również zarybienia stawów", 6) w § 17 skreśla się ust. 2; 7) w § 20: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kosztów poniesionych do dnia 15 sierpnia 1997 r. za prace związane z organizacją Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych do kwoty 150 000 zł", b) w pkt 2 wyrazy "2 400 000 zł" zastępuje się wyrazami "550 000 zł", c) w pkt 3 wyrazy "4 700 000 zł" zastępuje się wyrazami "2 700 000 zł", d) skreśla się pkt 4; 8) w § 22 w ust. 4 po wyrazach "nr 6 do rozporządzenia" dodaje się wyrazy " , a na terenach dotkniętych powodzią załączniki nr 6 i 6a do rozporządzenia"; 9) w § 24 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy z załączonym dokumentem zakupu w odniesieniu do zwierząt wymienionych w lp. 1-3, 5, 6 i 9-17 w załączniku nr 2b do rozporządzenia"; 10) w § 25: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) § 11 ust. 5 - na wniosek właściwego okręgowego związku hodowców koni sporządzony na podstawie wniosków nabywców klaczy użytkowych z załączonym dokumentem zakupu", b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy narybku karpia i pstrąga z załączonym dokumentem zakupu i protokołem zarybień"; 11) w § 26 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy owcy maciorki hodowlanej lub użytkowej z załączonym dokumentem zakupu"; 12) w § 27: a) w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) gospodarowania w warunkach popowodziowych". b) w ust. 2 po wyrazach "tych zakupów" dodaje się wyrazy " , a na obszarach dotkniętych powodzią w wysokości 100% wartości tych zakupów"; 13) w § 42: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W miejscowościach, w których wystąpiła powódź, stawki dotacji, o których mowa w § 40 ust. 1, od dnia 1 września 1997 r. podwyższa się o 15% z przeznaczeniem na obniżenie rolnikom ceny sprzedaży nawozów niezależnie od dotacji wymienionej w ust. 1 i 2", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Upoważnia się podmioty produkujące lub pozyskujące nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe do bezpłatnego przekazywania i dowożenia nawozów producentom rolnym w miejscowościach dotkniętych powodzią, w ilościach nie przekraczających 3 ton czystego składnika w przeliczeniu na 1 ha w ciągu roku. Podstawą do otrzymania dotacji za bezpłatne przekazywanie nawozów jest dokument, o którym mowa w § 41.", 14) w § 53: a) w ust. 2 po wyrazach "najkorzystniejszej oferty" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Określenie podmiotu realizującego zadania obejmujące usuwanie szkód powodziowych może odbywać się w drodze rokowań z jednym podmiotem.", 15) w § 66: a) w ust. 1 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "i 2a", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do wypłat dotacji na dofinansowanie wykonanych w 1997 r. zadań, których realizacja nastąpiła na terenach dotkniętych powodzią.", 16) po § 66 dodaje się § 66a w brzmieniu: "§ 66a. Na terenach dotkniętych powodzią dotacje są wypłacane na podstawie zaświadczenia urzędu gminy stwierdzającego wystąpienie szkód spowodowanych przez powódź, a w odniesieniu do dotacji na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu - również powierzchnię gruntów ornych zalanych przez powódź, w gospodarstwach prowadzonych na terenie gminy.", 17) w załączniku nr 13 do rozporządzenia dodaje się lp. 11 w brzmieniu: 11Badanie gleb na terenach popowodziowychpróbka150 18) dodaje się po załączniku nr 2: a) załącznik nr 2a - Stawki dotacji dla rozpłodników, obowiązujące od dnia 1 września 1997 r. - jako załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia, b) załącznik nr 2b - Maksymalne stawki dotacji do zakupu zwierząt - jako załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia, 19) po załączniku nr 6 dodaje się załącznik nr 6a - Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji na dofinansowanie oceny wartości użytkowej i hodowlanej, wpisu i prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych oraz unasienniania zwierząt gospodarskich na terenach dotkniętych powodzią - jako załącznik nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 4 lit. c), który wchodzi w życie z po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 23 września 1997 r. (poz. 763) Załącznik nr 1 Załącznik nr 2a - Stawki dotacji do rozpłodników obowiązujące od dnia 1 września 1997 r. Lp.RozpłodnikRasaKlasaStawka dotacji w zł na terenach nie dotkniętych powodziąna terenach dotkniętych powodzią 123456 1OGIER-I4.0004.100 II3.0003.300 - sprzedany z hodowli terenowej do punktu kopulacyjnego lub do stada ogierów - sprzedany ze stadniny koni do punktu kopulacyjnego - sprzedany z punktu kopulacyjnego w wieku powyżej 6 lat do punktu kopulacyjnego działającego w innym rejonie hodowlanym 2BUHAJ - buhajek zakwalifikowany do hodowlimleczna600600 mięsna-800800 - buhajek w wieku 5-8 sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierzątmleczna-800800 - buhajek pochodzący po krowie matce buhajów z kojarzenia zakontraktowanego przez stację hodowli i unasienniania zwierząt w ramach realizacji programu hodowlanego, sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt w wieku 5-8 miesięcymleczna-1.0001.000 - buhaj sprzedany do rozrodumleczna i mięsna-1.4001.400 3KNUR - sprzedany do krycia naturalnego lub do wykorzystania w inseminacji-I300360 II250300 - sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt lub podmiotowi gospodarczemu, o którym mowa w § 22 ust. 2czysta i linia 990S700700 S1500500 dotacja za klasę indeksu kojarzenia i oceny ojca na potomstwie*)-1150150 2150150 4KOZIOŁ wpisany do: - księgi głównej--340340 - księgi wstępnej--210210 *) Knur może uzyskać dotacje za klasę indeksu kojarzenia lub oceny ojca na potomstwie albo jednocześnie za oba indeksy. Załącznik nr 2 Załącznik nr 2b - Maksymalne stawki dotacji do zakupu zwierząt Lp.ZwierzętaJednostka miaryMaksymalna stawka w zł 1234 1jałówka hodowlanasztuk1 500 2jałówka użytkowasztuk500 3krowa użytkowasztuk800 4klacz użytkowasztuk1 500 5loszka hodowlanasztuk175 6prosię na chówsztuk45 7owca maciorka hodowlanasztuk120 8owca maciorka użytkowasztuk60 9drób hodowlanysztuk4 10lis polarny hodowlanysztuk150 11lis pospolity hodowlanysztuk175 12norka hodowlanasztuk60 13jenot hodowlanysztuk150 14królik hodowlanysztuk25 15nutria hodowlanasztuk25 16szynszyla hodowlanasztuk100 17ul z rodziną pszczeląsztuk150 18narybek karpiakg5 19narybek pstrąga: - o średniej masie jednostkowej do 20 gkg14 - o średniej masie jednostkowej pow. 20 g6 Załącznik nr 3 Załącznik nr 6a - Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji na dofinansowanie oceny wartości użytkowej i hodowlanej, wpisu i prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych oraz unasienniania zwierząt gospodarskich na terenach dotkniętych powodzią Lp.ZadanieStawka w zł za 1 sztukę 1234 od dnia 1 września 1997 r. miesięcznaza 4 miesiące A OCENA I HODOWLA ZWIERZĄT I Ocena krowy: 1. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A4: 1) w gospodarstwach: a) do 20 sztuk krów12,5050,00 b) od 21 do 50 sztuk krów7,2028,80 c) powyżej 50 sztuk krów5,0020,00 2) w gospodarstwach do 5 sztuk krów rasy polskiej czerwonej i simentalskiej14,5058,00 2. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A8 i AT:8,2032,80 3. Ocena krów w stadach bydła mięsnego5,9023,60 II Hodowla bydła zarodowego ras mlecznych i mięsnych 1. Wpis do ksiąg-24,00 III Ocena lochy: 1. W gospodarstwie do 40 sztuk loch: 1) produkującym knury i loszki7,9531,80 2) produkującym wyłącznie loszki4,9519,80 2. W gospodarstwie powyżej 40 sztuk loch: 1) produkującym knury i loszki5,4021,60 2) produkującym wyłącznie loszki4,3817,52 IV Prowadzenie ksiąg: licencji loch i knurów, kwalifikacji loszek i knurów-9,20 V Ocena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych: 1. W fermie o stadzie do 100 sztuk samic0,883,52 2. W fermie o stadzie powyżej 100 sztuk samic0,732,90 od dnia 1 września 1997 r. B UNASIENNIANIE ZWIERZĄTdo usługina realizację programu oceny i selekcji buhajów I Krowy i jałowicy nasieniem buhajów: 1) preferowanych do użycia w inseminacji oraz testowanych20,0013,60 2) krajowych i nasieniem importowanym dopuszczonym do rozrodu dla potrzeb realizacji programu hodowlanego20,008,00 II Lochy:do usługido nasienia nasieniem knurów dopuszczonych do rozrodu według wymagań Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt: 1) w stadach objętych oceną użytkowości20,0024,00 2) w stadach pozostałych20,0015,00 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 września 1997 r. w sprawie określenia rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin. (Dz. U. Nr 120, poz. 764) Na podstawie art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) "funkcjonariusz" - funkcjonariusza Służby Więziennej, 2) "członkowie rodziny" - małżonka oraz dzieci, o których mowa w art. 76 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554), 3) "jednostka" - jednostkę organizacyjną Służby Więziennej. § 2. 1. Funkcjonariusze i członkowie ich rodzin mają prawo do korzystania z następujących świadczeń socjalnych: 1) wczasów wypoczynkowych w ośrodkach wczasowych Służby Więziennej, 2) pobytu i wyżywienia w ośrodkach wczasowych, 3) kolonii i obozów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży, organizowanych przez jednostki, 4) zagranicznych wczasów wymiennych, organizowanych przez jednostki, 5) zagranicznych kolonii i obozów wymiennych, organizowanych przez jednostki, 6) żywienia w stołówkach pracowniczych prowadzonych przez jednostki, 7) działalności sportowo-rekreacyjnej organizowanej przez jednostki. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, mają charakter odpłatny. Odpłatność powinna pokrywać koszty związane z organizacją danego rodzaju świadczenia i nie obejmuje narzutów z tytułu zysku. § 3. Świadczenia socjalne, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i 3-5, przyznaje kierownik właściwej jednostki. § 4. 1. Przyznanie świadczeń socjalnych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 5, następuje z uwzględnieniem właściwości i warunków służby oraz sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej funkcjonariusza, a w szczególności: 1) osiąganych dochodów na osobę w rodzinie niższych od najniższego uposażenia funkcjonariusza w danym roku, 2) samotnego wychowywania dzieci, 3) nieotrzymania świadczeń w roku (latach) poprzednim. 2. W okresie ferii szkolnych świadczenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, przyznaje się w pierwszej kolejności funkcjonariuszom posiadającym dzieci w wieku szkolnym. § 5. Zagraniczne wczasy wymienne przyznaje się w pierwszej kolejności funkcjonariuszom wyróżniającym się w służbie. § 6. 1. Funkcjonariuszowi, który nabył prawo do urlopu wypoczynkowego, oraz każdemu z członków jego rodziny przysługuje świadczenie w postaci dopłaty do wypoczynku, w wysokości 35% najniższego uposażenia zasadniczego w Służbie Więziennej, według stawek obowiązujących w dniu wypłaty świadczenia. 2. W razie zbiegu uprawnień, o których mowa w ust. 1, z tytułu służby obojga małżonków w Służbie Więziennej dopłata przysługuje tylko jednemu z nich. § 7. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 1995 r. w sprawie świadczeń socjalnych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 3, poz. 18). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. (Dz. U. Nr 120, poz. 765) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680), w związku z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 140, poz. 799) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej oraz jednostki włączone do systemu w trybie, o którym mowa w § 2 ust. 1, w ramach systemu realizują zadania w zakresie walki z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego, w szczególności przez: 1) analizowanie i rozpoznawanie zagrożeń, 2) utrzymywanie gotowości do prowadzenia działań ratowniczych, 3) podejmowanie działań zmierzających do ograniczenia i likwidacji: a) pożarów, b) awarii, wypadków i katastrof technicznych oraz chemicznych, c) wypadków i katastrof komunikacyjnych, d) zdarzeń wymagających stosowania sprzętu specjalistycznego ratownictwa ekologicznego, wodnego i wysokościowego, 4) udzielanie na miejscu zdarzenia pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach wymienionych w pkt 3.", 2) w § 6 w ust. 1 wyrazy "podniesienia skuteczności dowodzenia" zastępuje się wyrazami "zapewnienia skuteczności działań ratowniczych", 3) w § 7 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) punkty alarmowania jednostek ratowniczo-gaśniczych, szkół i ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 573--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zlecania zadań państwowych jednostkom niepaństwowym oraz wykazu tych zadań. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 574--z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 575--z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. 576--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopów strażakom Państwowej Straży Pożarnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 września 1997 r. w sprawie wykonywania przez służbę medycyny pracy profilaktycznej opieki zdrowotnej w stosunku do osób objętych tą opieką na swój wniosek. (Dz. U. Nr 120, poz. 766) Na podstawie art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i tryb wykonywania profilaktycznej opieki zdrowotnej w odniesieniu do: 1) osób prowadzących działalność gospodarczą na własny rachunek i osób z nimi współpracujących, 2) osób wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, z wyjątkiem osób wykonujących pracę nakładczą, 3) rolników indywidualnych i pracujących z nimi domowników oraz członków spółdzielni produkcji rolnej, 4) byłych pracowników oraz osób, które wykonywały pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, lub osób, które pozostawały w stosunku służbowym. § 2. 1. Osoby, o których mowa w § 1, składają w wybranej przez siebie podstawowej jednostce służby medycyny pracy wniosek o objęcie profilaktyczną opieką zdrowotną. 2. Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, spośród zadań realizowanych przez służbę medycyny pracy, ustala osoba składająca wniosek wspólnie z lekarzem wykonującym te zadania. 3. W ramach ustaleń, o których mowa w ust. 2, lekarz powinien doradzić osobie składającej wniosek wykonanie badań umożliwiających wczesną diagnostykę chorób zawodowych i innych chorób związanych z wykonywaną pracą, a jeżeli wniosek składają osoby, o których mowa w § 1 pkt 1-3, także dokonanie oceny możliwości wykonywania pracy uwzględniającej stan zdrowia i zagrożenia występujące w miejscu pracy. 4. Profilaktyczna opieka zdrowotna, o której mowa w ust. 2 i 3, może mieć według wyboru osoby wnioskującej charakter świadczenia jednorazowego lub może być sprawowana w określonym czasie. § 3. Osoby, o których mowa w § 1, przy składaniu wniosku informują, pisemnie lub ustnie, podstawową jednostkę służby medycyny pracy o znanych sobie narażeniach zawodowych, które występowały lub aktualnie występują w ich miejscu pracy. § 4. 1. Badanie lekarskie mające na celu określenie możliwości wykonywania pracy ze względu na stan zdrowia przeprowadza się na podstawie oceny narażeń zawodowych, o których mowa w § 3, oraz przy odpowiednim zastosowaniu wskazówek metodycznych w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, określonych w odrębnych przepisach. 2. W wyniku badania lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, może być wydane stosowne zaświadczenie lekarskie, o czym lekarz informuje osobę badaną. § 5. 1. Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz okres, w jakim ma być ona sprawowana, ustalony w trybie § 2, określa umowa cywilnoprawna zawierana między osobą wnioskującą i podstawową jednostką służby medycyny pracy. 2. W przypadku gdy profilaktyczna opieka zdrowotna ma charakter świadczenia jednorazowego, umowa, o której mowa w ust. 1, może mieć formę ustną. § 6. Wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy prowadzi działalność informacyjną i udziela wskazówek osobom zainteresowanym profilaktyczną opieką zdrowotną w sprawie wyboru odpowiedniej podstawowej jednostki służby medycyny pracy. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 września 1997 r. w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół oraz studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, oraz sposobu dokumentowania tych badań. (Dz. U. Nr 120, poz. 767) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Badania lekarskie, mające na celu ocenę możliwości podjęcia i kontynuowania kształcenia ze względu na stan zdrowia, zwane dalej "badaniami lekarskimi", kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół, studentów oraz uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów będą lub są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, przeprowadzają lekarze spełniający dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, określone w trybie art. 229 § 8 pkt 4 Kodeksu pracy. § 2. 1. Skierowanie na badania lekarskie wydaje odpowiednio szkoła ponadpodstawowa, szkoła wyższa lub jednostka uprawniona do prowadzenia studiów doktoranckich, zwane dalej "placówkami dydaktycznymi". 2. Wzór skierowania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać informacje o czynnikach szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, występujących w miejscach odbywania praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich. § 3. 1. Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne określa ich zakres i wyznacza termin następnego badania na podstawie: 1) oceny potencjalnych lub istniejących zagrożeń zdrowia, występujących w miejscu odbywania praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich, 2) wskazówek metodycznych w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, określonych w odrębnych przepisach, 3) przepisów określających prace wzbronione młodocianym oraz prace dozwolone w celu odbycia przygotowania zawodowego, mające zastosowanie w miejscu odbywania praktycznej nauki zawodu lub praktyki zawodowej. 2. Badanie lekarskie kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych, odpowiednio: 1) u kandydatów do szkół ponadpodstawowych i uczniów tych szkół, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu będą lub są narażeni na działanie czynników określonych przez placówkę dydaktyczną kierującą na badanie lekarskie, 2) u kandydatów do szkół wyższych, studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie studiów lub studiów doktoranckich będą lub są narażeni na działanie czynników określonych przez placówkę dydaktyczną kierującą na badania lekarskie. 3. Orzeczenia lekarskie wydawane są w formie zaświadczeń według wzorów stanowiących załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia. 4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, przekazuje się kandydatowi do szkoły ponadpodstawowej lub uczniowi tej szkoły, kandydatowi na studia w szkole wyższej, studentowi szkoły wyższej, uczestnikowi studiów doktoranckich oraz odpowiednio placówce dydaktycznej, która wydała skierowanie na badanie lekarskie. W przypadku gdy osoba, której zaświadczenie dotyczy, nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych, zaświadczenie wydaje się jej przedstawicielowi ustawowemu. § 4. 1. Osoby, o których mowa w § 3 ust. 4, które nie godzą się z treścią wydanych zaświadczeń, o których mowa w § 3 ust. 3, mogą wystąpić w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaświadczenia, za pośrednictwem lekarza, który wydał to zaświadczenie, do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania. 2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w wojewódzkim lub międzywojewódzkim ośrodku medycyny pracy właściwym ze względu na siedzibę placówki dydaktycznej. 3. Badanie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przeprowadzone w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Ustalone na jego podstawie orzeczenie lekarskie jest ostateczne. Orzeczenie to jest podstawą do wydania przez lekarza przeprowadzającego ponowne badanie zaświadczenia, o którym mowa w § 3 ust. 3. § 5. 1. Badanie lekarskie kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych i uczniów tych szkół, studentów oraz uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich będą podlegać lub podlegają narażeniom wynikającym z zasad bezpieczeństwa ruchu kolejowego, przeprowadza się we właściwej ze względu na siedzibę placówki dydaktycznej poradni medycyny pracy kolejowej służby zdrowia. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio. 2. Wnioski o ponowne badanie lekarskie osób, o których mowa w ust. 1, składane są w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio. § 6. Do dokumentowania badań lekarskich stosuje się przepisy o rodzajach dokumentacji medycznej służby medycyny pracy oraz sposobie jej prowadzenia i przechowywania. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. (poz. 767) Załącznik nr 1 SKIEROWANIE Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE Ilustracja POUCZENIE Kandydat do szkoły lub uczeń szkoły otrzymujący zaświadczenie lekarskie - w przypadku zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia - może wystąpić, w terminie 7 dni od daty otrzymania zaświadczenia, z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie i wydanie zaświadczenia do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy. Jeżeli osoba, której zaświadczenie dotyczy, nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych, wniosek może złożyć jej przedstawiciel ustawowy. Wniosek składa się za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie. Załącznik nr 3 ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE Ilustracja POUCZENIE Osoba zainteresowana otrzymująca zaświadczenie lekarskie - w przypadku zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia - może wystąpić w terminie 7 dni od daty otrzymania zaświadczenia z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie i wydanie zaświadczenia do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy. Wniosek składa się za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 września 1997 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej służby medycyny pracy oraz sposobu jej prowadzenia i przechowywania. (Dz. U. Nr 120, poz. 768) Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Dokumentacja medyczna służby medycyny pracy w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi obejmuje: 1) dokumentację medyczną indywidualną, którą stanowi karta badania profilaktycznego określona w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 i z 1997 r. Nr 60, poz. 375), 2) dokumentację medyczną zbiorczą, którą stanowią: a) rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych do celów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593), zwanej dalej "ustawą", b) rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych do celów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy, c) księga przeprowadzonych kontroli, d) księga podejrzeń oraz rozpoznań chorób zawodowych, e) księga udzielonych konsultacji, f) księga odwołań od treści zaświadczeń wydanych do celów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) ustawy, g) księga wizytacji stanowisk pracy. § 2. Świadczenia zdrowotne służby medycyny pracy nie wchodzące w zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej są dokumentowane zgodnie z odrębnymi przepisami. § 3. Zakres informacji zawartych w rejestrze zaświadczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 i z 1997 r. Nr 60, poz. 375). § 4. Rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych na podstawie orzeczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy, zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania osoby, której wydano zaświadczenie, 3) określenie rodzaju wydanego zaświadczenia, 4) datę wydania zaświadczenia, 5) potwierdzenie odbioru zaświadczenia. § 5. 1. Księgę przeprowadzonych kontroli prowadzi wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy - w odniesieniu do kontroli podstawowych jednostek służby medycyny pracy, będących zakładami opieki zdrowotnej, oraz lekarzy i pielęgniarek praktykujących indywidualnie. 2. Księga przeprowadzonych kontroli, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) dane identyfikacyjne jednostki lub osoby kontrolowanej (nazwa, adres, numer identyfikacyjny REGON, a w przypadku lekarza i pielęgniarki praktykujących indywidualnie - imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer z rejestru lekarza lub pielęgniarki posiadających dodatkowe kwalifikacje oraz numer identyfikacyjny REGON), 3) daty rozpoczęcia i zakończenia kontroli, 4) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób przeprowadzających kontrolę, 5) przedmiot kontroli, 6) podstawowe ustalenia kontroli, 7) zalecenia pokontrolne, ich adresatów i terminy realizacji zaleceń pokontrolnych. § 6. 1. Księga podejrzeń i rozpoznań chorób zawodowych zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) dane identyfikacyjne osoby badanej (imię i nazwisko, adres zamieszkania, PESEL), 3) dane identyfikacyjne miejsca pracy osoby badanej (nazwę i adres zakładu pracy lub pracodawcy, numer identyfikacyjny REGON), 4) datę zarejestrowania podejrzenia o chorobę zawodową, 5) rozpoznanie choroby zawodowej i datę rozpoznania, 6) informację o przekazaniu sprawy (datę i nazwę instytucji, do której przekazano sprawę). 2. Księgę prowadzą: 1) podstawowe jednostki służby medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w ust. 1 pkt 1-4 i 6, 2) wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy i jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w ust. 1 pkt 1-6. § 7. Księga udzielonych konsultacji, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) datę konsultacji, 3) zakres konsultacji, 4) określenie podmiotu, na którego zlecenie udzielono konsultacji. § 8. 1. Księga odwołań od treści zaświadczeń wydanych do celów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) ustawy zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) datę wniesienia odwołania, 3) dane identyfikacyjne osoby odwołującej się, 4) przedmiot odwołania (treść wydanego zaświadczenia), 5) treść zaświadczenia ustaloną na podstawie ponownego badania lekarskiego. 2. Księgę prowadzą: 1) podstawowe jednostki służby medycyny pracy oraz wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w ust. 1 pkt 1-4 w odniesieniu do odwołań od treści zaświadczeń wydanych przez te jednostki, 2) wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy oraz jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy - w zakresie danych wymienionych w ust. 1 pkt 1-5 w odniesieniu do rozpatrywanych odwołań. § 9. 1. Księga wizytacji stanowisk pracy zawiera: 1) liczbę porządkową, 2) dane identyfikacyjne pracodawcy, u którego dokonano wizytacji stanowisk pracy, 3) wykaz stanowisk pracy, na których przeprowadzono wizytację, wraz z oceną zagrożeń dla zdrowia i życia pracujących, występujących na tych stanowiskach, 4) wnioski wynikające z oceny zagrożeń oraz adnotacje o sposobie przekazania tych wniosków. 2. Księgę wizytacji stanowisk pracy prowadzą podstawowe jednostki służby medycyny pracy oraz pielęgniarki wykonujące wizytacje stanowisk pracy w ramach profilaktyki indywidualnej. § 10. 1. Dokumentacja medyczna jest własnością podmiotów zobowiązanych do jej prowadzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli zadania z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującym przejmuje inna jednostka służby medycyny pracy, indywidualną dokumentację osoby objętej opieką przekazuje się tej jednostce, w trybie poufnym za pokwitowaniem. 3. W przypadku zakończenia działalności przez podstawową jednostkę służby medycyny pracy dokumentacja medyczna tej jednostki jest przekazywana do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, na którego obszarze działania jednostka ta prowadziła działalność. § 11. Okres przechowywania indywidualnej dokumentacji medycznej służby medycyny pracy wynosi 20 lat. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 577--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie określenia wzoru powszechnego świadectwa udziałowego, sposobu sporządzania spisów osób uprawnionych do odbioru powszechnych świadectw udziałowych, trybu i terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania oraz sposobu wnoszenia i rozpatrywania reklamacji. 578--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu zbywania akcji Skarbu Państwa, zasad finansowania zbycia akcji oraz formy zapłaty za te akcje. 579--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. 580--z dnia 7 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 581--z dnia 7 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 582--z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 583--z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 584--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby realizacji programu zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 585--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie wykazu gruntów, które stały się przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, oraz budynków i innych urządzeń znajdujących się na tych gruntach, które stały się własnością Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, będących następnie przedmiotem podziału na podstawie art. 45 ustawy o związkach zawodowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 586--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu prowadzenia ewidencji mienia, jej udostępniania i wydawania z niej wyciągów przez Agencję Mienia Wojskowego. 587--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania przez uprawnionych pracowników akcji Skarbu Państwa w spółkach, których akcje wniesione zostały do Spółek Cukrowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 588--z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie zwolnienia od obowiązku zameldowania się na pobyt czasowy na terenach dotkniętych powodzią. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym. (Dz. U. Nr 121, poz. 769) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Tworzy się Krajowy Rejestr Sądowy, zwany dalej "Rejestrem". 2. Rejestr składa się z: 1) rejestru przedsiębiorców, 2) rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 3) rejestru dłużników niewypłacalnych. Art. 2. 1. Rejestr prowadzą w systemie informatycznym, sądy rejonowe mające siedzibę w miastach będących siedzibą wojewody i obejmujące swoją działalnością obszar województwa, zwane dalej "sądami rejestrowymi". 2. Urzędy skarbowe i gminy jako zadania zlecone wykonują czynności pomocnicze związane z prowadzeniem Rejestru, polegające na zapewnieniu zainteresowanym: 1) wglądu do Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), 2) dostępu do urzędowych formularzy wniosków wymaganych ustawą, 3) informacji o wysokości opłat określonych ustawą, sposobie ich uiszczania oraz o właściwości miejscowej sądów rejestrowych. Art. 3. Rejestr obejmuje podmioty, na które przepisy ustawy nakładają obowiązek uzyskania wpisu do tego Rejestru. Art. 4. 1. Minister Sprawiedliwości utworzy Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego, zwaną dalej "Centralną Informacją", z oddziałami przy sądach rejestrowych. 2. Zadaniem Centralnej Informacji jest: 1) utworzenie i eksploatacja połączeń Rejestru w systemie informatycznym, 2) prowadzenie zbioru informacji Rejestru, 3) udzielanie informacji z Rejestru. 3. Centralna Informacja wydaje odpisy, wyciągi i zaświadczenia z Rejestru, które mają moc dokumentów wydawanych przez sąd. 4. Centralna Informacja pobiera opłaty za udzielanie informacji oraz wydawanie odpisów, wyciągów lub zaświadczeń z Rejestru. 5. Dochody uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 4, przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania sądów powszechnych, a w szczególności na koszty ich działalności podstawowej oraz zakupy inwestycyjne. Art. 5. Skarb Państwa oraz instytucje państwowe, których zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej, nie ponoszą opłat, o których mowa w art. 4 ust. 4. Art. 6. Minister Sprawiedliwości określa: 1) w drodze rozporządzenia ustrój i organizację Centralnej Informacji oraz szczegółowe zasady udzielania informacji z Rejestru, 2) w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za udzielanie informacji oraz wydawanie odpisów, wyciągów i zaświadczeń z Rejestru, 3) w drodze zarządzenia, sposób i tryb przekazywania przez sądy rejestrowe danych rejestrowych do Centralnej Informacji. Art. 7. Do postępowania przed sądami rejestrowymi stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 8. 1. Rejestr jest jawny. 2. Każdy ma prawo dostępu do danych zawartych w Rejestrze za pośrednictwem Centralnej Informacji. 3. Każdy ma prawo otrzymać poświadczone odpisy, wyciągi i zaświadczenia o danych zawartych w Rejestrze. Art. 9. Dla podmiotu wpisanego do Rejestru prowadzi się odrębne akta rejestrowe obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu. Art. 10. 1. Każdy ma prawo przeglądania akt rejestrowych osób prawnych wpisanych do rejestru przedsiębiorców. 2. Do przeglądania akt rejestrowych innych podmiotów niż określone w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepis art. 525 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 11. 1. W aktach rejestrowych prowadzi się zbiór wzorów podpisów osób upoważnionych do reprezentowania podmiotu wpisanego do Rejestru. 2. Każdy ma prawo zapoznać się z wzorami podpisów, o których mowa w ust. 1. Art. 12. 1. Dane zawarte w Rejestrze nie mogą być z niego usunięte, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Jeżeli okaże się, że w Rejestrze znajduje się wpis zawierający oczywiste błędy lub niezgodności z treścią postanowienia sądu, sąd z urzędu sprostuje wpis. Art. 13. Wszystkie wpisy do Rejestru podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 14. Podmiot obowiązany do złożenia wniosku o wpis do Rejestru nie może powoływać się wobec osób trzecich działających w dobrej wierze na dane, które nie zostały wpisane do Rejestru lub uległy wykreśleniu z Rejestru. Art. 15. 1. Od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nikt nie może zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów. Jednak w odniesieniu do czynności dokonanych przed upływem szesnastego dnia od dnia ogłoszenia podmiot wpisany do Rejestru nie może powoływać się na wpis wobec osoby trzeciej, jeżeli ta udowodni, że nie mogła wiedzieć o treści wpisu. 2. W przypadku rozbieżności między wpisem do Rejestru a ogłoszeniem w Monitorze Sądowym i Gospodarczym obowiązuje wpis w Rejestrze. Jednak osoba trzecia może powoływać się na treść ogłoszenia, chyba że podmiot wpisany do Rejestru udowodni, że osoba trzecia wiedziała o treści wpisu. 3. Osoba trzecia może się powoływać na dokumenty i dane, w odniesieniu do których nie dopełniono jeszcze obowiązku ogłoszenia, jeżeli niezamieszczenie ogłoszenia nie pozbawia jej skutków prawnych. Art. 16. Jeżeli wpis do Rejestru nie podlega obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, to nikt nie może zasłaniać się nieznajomością treści wpisu w Rejestrze, chyba że mimo zachowania należytej staranności nie mógł wiedzieć o wpisie. Art. 17. 1. Domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. 2. Jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu. Art. 18. 1. Podmiot wpisany do Rejestru ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną zgłoszeniem do Rejestru nieprawdziwych danych, jeżeli podlegały obowiązkowi wpisu na jego wniosek, a także niezgłoszeniem danych podlegających obowiązkowi wpisu do Rejestru w ustawowym terminie, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. 2. Jeżeli do Rejestru wpisana jest spółka jawna lub komandytowa, odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, ponoszą solidarnie ze spółką osoby odpowiadające za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. Art. 19. 1. Wpis do Rejestru dokonywany jest na wniosek, chyba że przepis szczególny zezwala na wpis z urzędu. 2. Wniosek o wpis do Rejestru składa się na urzędowym formularzu wraz z wymaganymi dokumentami. 3. Wniosek złożony z naruszeniem przepisu ust. 2, nieprawidłowo wypełniony lub nienależycie opłacony, podlega zwróceniu. Przepisów art. 130 § 1-3 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się. 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzory urzędowych formularzy. Art. 20. 1. Wpis do Rejestru polega na wprowadzeniu do systemu informatycznego danych zawartych w postanowieniu sądu rejestrowego niezwłocznie po jego wydaniu. Wpis jest dokonany z chwilą zamieszenia danych w Rejestrze. 2. W sprawach, w których postanowienia sądu rejestrowego są skuteczne lub wykonalne w chwilą uprawomocnienia, wraz z wpisem, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się wzmiankę o jego nieprawomocności. 3. W sprawach, o których mowa w ust. 3, datę uprawomocnienia zamieszcza się z urzędu. 4. Wpisem w Rejestrze jest również wykreślenie. Art. 21. Organy administracji rządowej i samorządowej, sądy a także banki i notariusze są obowiązani bez zbędnej zwłoki, informować sąd rejestrowy o zdarzeniach, które podlegają obowiązkowi wpisu do Rejestru z urzędu. Art. 22. Wniosek o wpis do Rejestru powinien być złożony nie później niż w terminie 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 23. 1. Sąd rejestrowy bada, czy dołączone do wniosku dokumenty są zgodne pod względem formy i treści z przepisami prawa. 2. Sąd rejestrowy bada, czy zgłoszone dane są zgodne z prawdziwym stanem, jeżeli ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości. Art. 24. 1. W razie stwierdzenia, że wniosek o wpis do Rejestru lub dokumenty, których złożenie jest obowiązkowe, nie zostały złożone pomimo upływu terminu, sąd rejestrowy wzywa obowiązanych do ich złożenia, wyznaczając dodatkowy 7-dniowy termin, pod rygorem zastosowania grzywny przewidzianej w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych. W razie niewykonania obowiązków w tym terminie, sąd rejestrowy nałoży grzywnę na obowiązanych. Art. 1052 zdanie drugie i art. 1053 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się. 2. Sąd rejestrowy może ponowić grzywnę, o której mowa w ust. 1. Art. 25. Jeżeli pomimo stosowania grzywny, o której mowa w art. 24, spółka jawna lub komandytowa wpisana do Rejestru nie wykonuje obowiązków określonych art. 24 ust. 1, sąd rejestrowy może z ważnych powodów orzec o rozwiązaniu spółki oraz ustanowić likwidatora. Art. 26. 1. Jeżeli pomimo stosowania grzywien osoba prawna wpisana do rejestru przedsiębiorców nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 24 ust. 1, sąd rejestrowy może ustanowić dla niej kuratora na okres nie przekraczający roku oraz zawiesić działalność organu, który był obowiązany do wykonania tych obowiązków. 2. Postanowienie sądu rejestrowego o ustanowieniu kuratora jest skuteczne w chwilą jego wydania. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób prawnych wpisanych do rejestru przedsiębiorców na podstawie art. 50. Art. 27. Na postanowienie sądu rejestrowego w przedmiocie stosowania grzywny, o której mowa w art. 24, ustanowienia kuratora i zawieszenia działalności organu przysługuje zażalenie. Art. 28. Kurator ustanowiony na podstawie art. 26 ust. 1 jest obowiązany niezwłocznie przeprowadzić czynności związane z wyborem lub powołaniem władz osoby prawnej, dla której został ustanowiony. Kurator ma uprawnienia organów statutowych do przeprowadzenia wyborów lub powołania władz osoby prawnej. Art. 29. Kurator może podjąć czynności zmierzające do likwidacji osoby prawnej, jeżeli nie dojdzie do wyboru lub powołania jej władz w terminie trzech miesięcy od dnia ustanowienia kuratora albo wybrane lub powołane władze nie wykonują obowiązków, o których mowa w art. 24 ust. 1. Art. 30. Kurator składa wniosek o ogłoszenie upadłości osoby prawnej, dla której został ustanowiony, jeżeli stwierdzi, że istnieją podstawy do ogłoszenia upadłości. Art. 31. Sąd rejestrowy, na wniosek osoby prawnej, może odwołać kuratora przed upływem terminu, na który został ustanowiony, jeżeli władze osoby prawnej wykonają obowiązki, o których mowa w art. 24 ust. 1. Art. 32. W okresie zawieszenia działalności organu, do czasu wyboru lub powołania nowych władz, kurator może, za zezwoleniem sądu rejestrowego, podejmować konieczne czynności zarządu majątkiem osoby prawnej, dla której został ustanowiony. Art. 33. 1. Kurator ma prawo do wynagrodzenia za swoją działalność oraz do zwrotu uzasadnionych wydatków, które poniósł w związku ze swoimi czynnościami. 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje postanowieniem sąd rejestrowy w wysokości stosownej do zakresu dokonanych przez kuratora czynności. 3. Koszty działania kuratora obciążają solidarnie osobę prawną, dla której został ustanowiony, oraz członków jej organu pełniącego funkcję zarządu. 4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, jest podstawą do prowadzenia egzekucji w zakresie należnych kuratorowi kosztów. Art. 34. 1. Podmioty wpisane do Rejestru są zobowiązane umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych, w zakresie ich działalności, do oznaczonych osób, następujące dane: 1) firmę lub nazwę, 2) oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, 3) siedzibę i adres, 4) numer w Rejestrze. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w przepisach szczególnych. 3. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, sąd rejestrowy, który stwierdzi niedopełnienie takiego obowiązku, może nałożyć grzywnę na osoby odpowiedzialne za niewykonanie tego obowiązku. 4. Grzywna, o której mowa w ust. 3, nie może być wyższa niż 5 000 złotych. 5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy oświadczeń woli skierowanych do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych. Art. 35. 1. Ilekroć do Rejestru wpisuje się: 1) osobę fizyczną - zamieszcza się nazwisko i imiona oraz identyfikator nadany w systemie ewidencji ludności, zwany dalej "numerem PESEL", 2) inny podmiot niż określony w pkt 1 - zamieszcza się nazwę lub firmę oraz numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej, na podstawie przepisów o statystyce publicznej, zwany dalej "numerem REGON". 2. W przypadku gdy osobę fizyczną wpisuje się do Rejestru jako przedsiębiorcę, zamieszcza się także nadany jej numer REGON. Rozdział 2 Rejestr przedsiębiorców Art. 36. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do następujących przedsiębiorców: 1) osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, 2) spółek jawnych, 3) spółek komandytowych, 4) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, 5) spółek akcyjnych, 6) spółdzielni, 7) przedsiębiorstw państwowych, 8) jednostek badawczo-rozwojowych, 9) przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, zwane dalej "przedsiębiorstwami zagranicznymi", 10) towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, 11) innych osób prawnych, jeżeli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, 12) oddziałów zagranicznych spółek akcyjnych, z ograniczoną odpowiedzialnością i komandytowo-akcyjnych działających w Polsce. Art. 37. 1. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorców wpisanych do rejestru przedsiębiorców umieszcza się pod numerem przeznaczonym dla danego podmiotu w sześciu działach tego rejestru. 2. Jeżeli podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców utworzony został w wyniku przekształcenia innego podmiotu lub połączenia innych podmiotów, zamieszcza się w tym rejestrze także oznaczenia poprzednich numerów tego rejestru oraz numer i datę zawiadomienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia lub przekształcenia podmiotu, wymaganego zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Art. 38. W dziale 1 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane: 1) dla każdego podmiotu: a) oznaczenie jego formy prawnej, b) jego numer REGON, c) oznaczenie jego poprzedniego numeru rejestru sądowego lub numeru w ewidencji działalności gospodarczej, 2) w przypadku osoby fizycznej - jej oznaczenie zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 3) w przypadku spółki jawnej lub komandytowej: a) firmę, pod którą działa, b) oznaczenie wspólników spółki jawnej zgodnie z art. 35, c) oznaczenie wspólników spółki komandytowej zgodnie z art. 35, 4) w przypadku innych podmiotów niż określone w pkt 2 i 3 nazwę lub firmę, pod którymi działają, 5) dla osób fizycznych, o których mowa w pkt 2 i 3 lit. b) i c), zamieszcza się również informacje o: a) pozostawaniu w związku małżeńskim, b) zawarciu małżeńskiej umowy majątkowej, c) zniesieniu małżeńskiej wspólności majątkowej, 6) dla każdego podmiotu wpisanego do rejestru przedsiębiorców: a) jego siedzibę i adres, b) jeżeli podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców posiada oddziały (filie) - także ich siedzibę i adres, c) w przypadku osoby fizycznej - również jej miejsce zamieszkania i adres, 7) w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - wspólników oraz ilość i wysokość posiadanych przez nich udziałów; jeżeli w spółce jest więcej niż 50 wspólników, wpisuje się wyłącznie wspólników, których udziały przekraczają 2%, 8) w przypadku spółki akcyjnej - akcjonariuszy posiadających akcje imienne oraz pakiety akcji podlegające obowiązkowi zgłoszenia do Komisji Papierów Wartościowych, zgodnie z przepisami Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, 9) w przypadku przedsiębiorstwa państwowego - organ założycielski, 10) w przypadku spółdzielni - założycieli, 11) w przypadku fundacji - fundatorów, 12) w przypadku jednostki badawczo-rozwojowej - podmiot tworzący jednostkę, 13) w przypadku przedsiębiorstwa zagranicznego - nazwisko i imiona osoby fizycznej lub określenie osoby prawnej, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie tego przedsiębiorstwa w Polsce, wraz z adresem tej osoby, 14) w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - wysokość kapitału zakładowego, a jeżeli wspólnicy wnoszą wkłady niepieniężne - zaznaczenie tej okoliczności, 15) w przypadku spółki akcyjnej - wysokość kapitału akcyjnego, liczbę i wartość nominalną akcji, ilość akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania; wzmiankę, jaka część kapitału akcyjnego została wypłacona przed zarejestrowaniem, a jeżeli przy zawiązaniu spółki akcjonariusze wnoszą wkłady niepieniężne - zaznaczenie tej okoliczności, 16) w przypadku spółki komandytowej - wysokość sumy komandytowej, przedmiot wkładu każdego komandytariusza z zaznaczeniem, w jakiej części został wniesiony, oraz zwroty wkładów choćby częściowe, 17) w przypadku podmiotu nie będącego osobą fizyczną: a) datę statutu lub umowy, wzmiankę o ich złożeniu oraz o zmianie, b) czas, na który podmiot został utworzony, 18) w przypadku przedsiębiorstwa zagranicznego - oznaczenie organu, który wydał zezwolenie na prowadzenie tego przedsiębiorstwa w Polsce, oraz numer i datę tego zezwolenia, 19) w przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych - oznaczenie terytorialnego zakresu działalności towarzystwa, oznaczenie działu ubezpieczeń objętego działalnością towarzystwa, wysokość kapitału zakładowego i zapasowego, wzmiankę dotyczącą uznania towarzystwa przez Ministra Finansów za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, wzmiankę o częściowym ograniczeniu lub cofnięciu zezwolenia na prowadzenie towarzystwa. Art. 39. W dziale 2 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane: 1) oznaczenie organu uprawnionego do reprezentowania podmiotu oraz osób wchodzących w jego skład, ze wskazaniem sposobu reprezentacji, 2) oznaczenie organów nadzoru i innych organów podmiotu, jeżeli są powołane, oraz ich składy osobowe, 3) dotyczące prokurentów oraz zakresu prokury. Art. 40. W dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane: 1) przedmiot działania według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), 2) wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania finansowego, bilansu, rachunku zysków i strat oraz sprawozdania z przepływu środków pieniężnych, z oznaczeniem daty ich złożenia, 3) wzmiankę o złożeniu opinii biegłego rewidenta, jeżeli sprawozdanie podlegało obowiązkowi badania przez biegłego, na podstawie przepisów o rachunkowości, 4) wzmiankę o złożeniu uchwały bądź postanowienia o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty, 5) w przypadku spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółek akcyjnych oraz spółdzielni - sprawozdania z ich działalności, jeżeli przepisy o rachunkowości wymagają ich złożenia do sądu rejestrowego, 6) posiadane udziały i akcje innych spółek, jeżeli ich nabycie podlegało obowiązkowi zgłoszenia do Komisji Papierów Wartościowych zgodnie z przepisami Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Art. 41. W dziale 4 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane dotyczące: 1) zaległości podatkowych i celnych objętych egzekucją, jeżeli dochodzona należność nie została uiszczona w terminie 30 dni od daty wszczęcia egzekucji; daty wszczęcia egzekucji tych należności oraz wysokości egzekwowanych kwot, daty i sposobu zakończenia egzekucji, 2) zaległości na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych objętych egzekucją, jeżeli dochodzona należność nie została uiszczona w terminie 30 dni od daty wszczęcia egzekucji; daty wszczęcia egzekucji tych należności oraz wysokości egzekwowanych kwot, daty i sposobu zakończenia egzekucji, 3) wierzycieli podmiotu oraz ich wierzytelności, jeżeli posiadali tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko podmiotowi i nie zostali zaspokojeni w ciągu 30 dni od dnia wezwania do zapłaty, 4) informacji o zarządzeniach tymczasowych dotyczących roszczeń dochodzonych przeciwko podmiotowi, jeżeli sąd rozpoznający sprawę wydał zarządzenie tymczasowe nakazujące wpis takiej informacji, 5) informacji o złożonych wnioskach o otwarciu postępowania układowego lub wnioskach o ogłoszeniu upadłości oraz informacji o otwarciu postępowania układowego lub o ogłoszeniu upadłości, o zakończeniu tych postępowań lub uchyleniu układu, 6) osoby syndyka. Art. 42. Dane wymienione w art. 41 nie są objęte domniemaniem określonym w art. 17 ust. 1, a wpisy tych danych nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Art. 43. W dziale 5 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się wzmiankę o powołaniu i odwołaniu kuratora. Art. 44. W dziale 6 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane: 1) informację o otwarciu i zakończeniu likwidacji, ustanowieniu zarządu i zarządu komisarycznego, 2) osobę likwidatora, zarządcy lub zarządcy komisarycznego, 3) informację o rozwiązaniu lub unieważnieniu spółki, 4) połączenie z innymi podmiotami lub przekształcenie podmiotu w inny sposób, 5) numer i datę zawiadomienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia lub przekształcenia podmiotu, wymaganego zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Art. 45. 1. Wpisów w dziale 5 rejestru przedsiębiorców dokonuje się z urzędu. 2. Dane, o których mowa w art. 40 pkt 6 w dziale 3 rejestru przedsiębiorców, mogą być wpisane z urzędu, na podstawie informacji uzyskanych od organów wymienionych w art. 21 albo od wierzycieli. 3. Wpisów w dziale 4 rejestru przedsiębiorców dokonuje się na wniosek wierzycieli. 4. Wpisów w dziale 6 rejestru przedsiębiorców dokonuje się z urzędu, jeżeli likwidatora ustanowiono z urzędu. Art. 46. Dane, o których mowa w art. 41 pkt 1-4, zawarte w dziale 4 rejestru przedsiębiorców, mogą być usunięte wtedy, gdy po dokonaniu wpisu zapadło orzeczenie sądowe lub decyzja administracyjna, z których wynika, że wpisana do tego rejestru należność nie istnieje. Art. 47. Podmioty podlegające obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców obowiązane są zgłaszać informacje wymienione w art. 38-40 i w art. 44 niezależnie od obowiązków wynikających z odrębnych przepisów, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 48. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy sposób prowadzenia rejestru przedsiębiorców oraz szczegółową treść wpisów w tym rejestrze. Rozdział 3 Rejestr stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej Art. 49. 1. Stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe, fundacje oraz publiczne zakłady opieki zdrowotnej podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zgodnie z przepisami rozdziału 2, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. 2. Wpisy do rejestru, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. 3. Przepisów art. 26 oraz art. 28-33 nie stosuje się. Art. 50. Jeżeli podmiot wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, podejmuje działalność gospodarczą, podlega obowiązkowi wpisu także do rejestru przedsiębiorców. Art. 51. Jeżeli organizacja jest związkiem innych organizacji (podmiotów), w rejestrze, o którym mowa w art. 49 ust. 1, w dziale 1 wpisuje się te organizacje (podmioty) i oznaczenie Rejestru, w którym są zarejestrowane. Art. 52. 1. Przy rejestracji stowarzyszenia, związku zawodowego, organizacji pracodawców - w dziale 1 wpisuje się osoby wchodzące w skład komitetu założycielskiego oraz organ sprawujący nadzór. 2. Przy rejestracji innych organizacji społecznych i zawodowych - w dziale 1 wpisuje się osoby lub inne podmioty zakładające organizację. 3. Przy rejestracji fundacji - w dziale 1 wpisuje się fundatorów oraz rodzaj i skład organów fundacji. Art. 53. Przy rejestracji publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w dziale 1 wpisuje się oznaczenie podmiotu, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, a w dziale 2 - nazwisko i imiona kierownika tego zakładu i jego kwalifikacje oraz skład rady nadzorczej, jeżeli jest powołana. Art. 54. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy sposób prowadzenia rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji, publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółową treść wpisów w tym rejestrze. Rozdział 4 Rejestr dłużników niewypłacalnych Art. 55. 1. Do rejestru dłużników niewypłacalnych wpisuje się z urzędu: 1) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli ogłoszono ich upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie ich upadłości został prawomocnie oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego, 2) wspólników ponoszących odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli ogłoszono jej upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie jej upadłości został prawomocnie oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego, 3) dłużników, którzy zostali zobowiązani do wyjawienia majątku w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu egzekucyjnym. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wspólników spółek, którzy ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz inne zobowiązania, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych. Art. 56. Na wniosek wierzyciela posiadającego tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie fizycznej wpisuje się do rejestru dłużników niewypłacalnych dłużnika, który w terminie 30 dni od daty wezwania do spełnienia świadczenia nie zapłacił należności stwierdzonej tytułem wykonawczym. Art. 57. 1. W rejestrze dłużników niewypłacalnych zamieszcza się następujące dane: 1) nazwisko i imiona osoby podlegającej obowiązkowi wpisu, 2) podstawę wpisu wraz z sygnaturą akt sprawy upadłościowej lub postępowania o wyjawienie majątku w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu egzekucyjnym; w sprawach dłużników, którzy nie zaspokoili wierzycieli - oznaczenie tytułu wykonawczego i wierzyciela oraz kwotę wierzytelności, 3) datę wpisu oraz datę złożenia wniosku o wpis, jeżeli wpisu dokonano na wniosek. 2. Jeżeli osoba, z różnych przyczyn, podlega obowiązkowi wpisu dwa lub więcej razy, dane, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się osobno w przypadku każdego wpisu. Art. 58. Wpisy w rejestrze dłużników niewypłacalnych nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Art. 59. 1. Sąd rejestrowy z urzędu wykreśla wpisy z rejestru dłużników niewypłacalnych w razie uchylenia lub zmiany postanowienia, na którego podstawie wpisy były dokonane. Wpisy te nie podlegają ujawnieniu. 2. Osoba wpisana do Rejestru dłużników niewypłacalnych może żądać usunięcia wpisów, gdy uchylono orzeczenie o ogłoszeniu upadłości albo gdy tytuł wykonawczy, który stanowił podstawę wpisu, został prawomocnym orzeczeniem sądu pozbawiony wykonalności oraz gdy prawomocnym wyrokiem sądu umorzono egzekucję prowadzoną na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego. Wykreślenia lub zmiany wpisu sąd rejestrowy może dokonać również z urzędu. Art. 60. Wpisy dokonane w dziale 4, o którym mowa w art. 41, oraz w rejestrze dłużników niewypłacalnych podlegają wykreśleniu po upływie 7 lat od dnia dokonania wpisu. Wpisy te nie podlegają ujawnieniu. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 61. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 6; 2) skreśla się art. 10; 3) skreśla się dział II "Rejestr handlowy"; 4) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. Sąd rejestrowy powinien z urzędu czuwać nad należytym przestrzeganiem przepisów o firmie oraz nad tym, aby firmy używano w obrocie w brzmieniu zgodnym z obowiązującymi przepisami. W tym celu ma prawo nakładać grzywny. Grzywna nie może być wyższa niż pięć tysięcy złotych i może być powtarzana. Pokrzywdzeni przez bezprawne używanie firmy mają prawo zgłaszać wnioski w sądzie rejestrowym i odwoływać się do jego postanowień."; 5) w art. 79 skreśla się § 1 i 3; 6) skreśla się art. 80; 7) w art. 112 w pkt 6 wyrazy "wyrok sądowy" zastępuje się wyrazami "orzeczenie sądowe"; 8) w art. 129 skreśla się § 1-3; 9) w art. 146 skreśla się § 2; 10) art. 147 otrzymuje brzmienie: "Art. 147. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do oznaczonej pieniężnie wysokości (suma komandytowa)."; 11) skreśla się art. 166; 12) skreśla się art. 168 i 169; 13) skreśla się art. 173; 14) w art. 254: a) skreśla się § 4, b) w § 6 skreśla się wyrazy "i 173"; 15) w art. 263 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Sąd może wyrokiem orzec rozwiązanie spółki:"; 16) w art. 264 w § 2 skreśla się wyrazy "albo wreszcie z urzędu (art. 173)"; 17) skreśla się art. 267; 18) w art. 270 w § 1 skreśla się zdanie trzecie; 19) w art. 306 w § 4 wyrazy "w art. 17" zastępuje się wyrazami "w art. 38"; 20) skreśla się art. 330; 21) w art. 332 skreśla się § 1; 22) skreśla się art. 333; 23) skreśla się art. 337; 24) w art. 431: a) skreśla się § 3, b) w § 5 skreśla się wyrazy "i 337"; 25) skreśla się art. 448; 26) w art. 490 w § 4 wyrazy "w art. 17" zastępuje się wyrazami "w art. 38"; 27) użyte w art. 35 w § 1, w art. 36 w § 2, w art. 65 w § 1, w art. 75 w § 2, w art. 79 w § 2, w art. 139 w § 1, w art. 146 w § 1, w art. 150, w art. 160 w pkt 4, w art. 165, w art. 254 w § 3, w art. 258 w § 1, w art. 261 w § 1, w art. 277 w § 1, w art. 285 w § 1, w art. 289 w § 2, w art. 329, w art. 332 w § 2, w art. 398 w § 2, w art. 431 w § 2, w art. 439 w § 1, w art. 443 w § 1, w art. 460 w § 1, w art. 465 w § 1, w art. 469 w § 2, w art. 495 w § 1 oraz w art. 496 w § 1 w różnych przypadkach wyrazy "rejestr handlowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy"; 28) użyty w art. 151, w art. 176 w § 1, w art. 285 w § 2, w art. 339 w § 1 w pkt 2, w art. 465 w § 2, w art. 493 w zdaniu wstępnym oraz w art. 495 w § 2 w różnych przypadkach wyraz "rejestr" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy". Art. 62. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 503, z 1945 r. Nr 40, poz. 224, z 1946 r. Nr 31, poz. 197 i Nr 60, poz. 329, z 1947 r. Nr 5, poz. 20, z 1961 r. Nr 58, poz. 319 i z 1964 r. Nr 16, poz. 94) skreśla się art. LVII-LXIV. Art. 63. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643 i Nr 117, poz. 752) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4792 w § 2 wyraz "ewidencji" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego"; 2) po dziale V księgi drugiej części pierwszej dodaje się dział VI w brzmieniu: "Dział VI Postępowanie rejestrowe Art. 6941. § 1. Przepisy zawarte w dziale niniejszym stosuje się do postępowania w sprawach o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym (sprawach rejestrowych). § 2. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do innych postępowań rejestrowych prowadzonych przez sądy, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Art. 6942. W sprawach rejestrowych wyłącznie właściwy jest sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu, którego wpis dotyczy (sąd rejestrowy). Art. 6943. § 1. Wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego składa podmiot, którego dotyczy obowiązek wpisu, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. § 2. Wniosek o wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego przedsiębiorstwa państwowego podzielonego w celu utworzenia dwóch lub więcej przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstwa państwowego zlikwidowanego składa organ założycielski tego przedsiębiorstwa. Art. 6944. § 1. Do wniosku o wpis podmiotu podlegającego obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego należy dołączyć uwierzytelnione notarialnie wzory podpisów osób upoważnionych do reprezentowania tego podmiotu. § 2. Obowiązek złożenia wzoru podpisów istnieje także w przypadku zmiany osób upoważnionych do reprezentowania podmiotu wpisanego do Krajowego Rejestru Sądowego. § 3. Wzory podpisów mogą być złożone również przed sędzią lub upoważnionym pracownikiem sądu. § 4. Dokumenty, na których podstawie dokonuje się wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, powinny być złożone w oryginałach albo poświadczonych urzędowo odpisach lub wyciągach. Art. 6945. Do wniosku o wpis, który dotyczy zmiany umowy spółki lub statutu spółki albo innych osób prawnych, należy dołączyć także jednolity tekst umowy lub statutu, z uwzględnieniem wprowadzonych zmian. Art. 6946. § 1. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie postanowienia. § 2. Postanowienia co do istoty sprawy są skuteczne i wykonalne z chwilą ich wydania, z wyjątkiem postanowień dotyczących wykreślenia podmiotu z Krajowego Rejestru Sądowego. § 3. Postanowieniom dotyczącym stosowania środków przymusu sąd rejestrowy może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wymaga tego interes wierzyciela lub innych osób. Art. 6947. Postanowienia co do istoty sprawy doręcza się wnioskodawcy. Innym uczestnikom postępowania doręcza się je tylko wtedy, gdy bezpośrednio dotyczą ich praw i nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia. Art. 6948. § 1. Postanowienie co do istoty sprawy wydane zgodnie z wnioskiem nie wymaga uzasadnienia. § 2. Sąd rejestrowy z urzędu sporządza uzasadnienie postanowienia co do istoty sprawy, które zostało wydane z urzędu. Art. 6949. § 1. Koszty postępowania rejestrowego ponosi podmiot podlegający obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. § 2. Koszty postępowania wszczętego przez osobę, która nie jest upoważniona do działania w imieniu podmiotu podlegającego obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, ponosi wnioskodawca, chyba że wniosek jego został uwzględniony w całości lub w istotnej części."; 3) skreśla się art. 918; 4) w art. 9201 w § 1 wyrazy "Przepisy art. 913-920" zastępuje się wyrazami "Przepisy art. 913-917, 919 i 920". Art. 64. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 106, poz. 675) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. Przedsiębiorstwo państwowe podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego."; 2) skreśla się art. 15; 3) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do przedsiębiorstwa państwowego «Polskie Koleje Państwowe» dane nie podlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego w zakresie mienia tego przedsiębiorstwa."; 4) w art. 65 w ust. 3 wyrazy "do rejestru przedsiębiorstw" zastępuje się wyrazami "do Krajowego Rejestru Sądowego"; 5) użyte w art. 4 w ust. 1 i 2, w art. 51 w ust. 3 oraz w art. 55 w ust. 3 w różnych przypadkach wyrazy "rejestr przedsiębiorstw państwowych" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy"; 6) użyty w art. 16 i w art. 18a w ust. 1 w różnych przypadkach wyraz "rejestr" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy". Art. 65. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Przedsiębiorstwo działające na podstawie niniejszej ustawy podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego." Art. 66. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189 oraz 1997 r. Nr 32, poz. 183 i Nr 111, poz. 723) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Spółdzielnia podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego."; 2) skreśla się art. 8 i 8a; 3) skreśla się art. 10; 4) skreśla się art. 12; 5) w art. 12a w § 2 skreśla się zdanie drugie; 6) skreśla się art. 13; 7) w art. 14 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem ogłoszeń zamieszczanych na podstawie odrębnych przepisów w Monitorze Sądowym i Gospodarczym."; 8) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. Zarząd spółdzielni powstającej jest obowiązany w terminie czternastu dni od dnia jego wyboru wystąpić z wnioskiem o wpisanie spółdzielni do Krajowego Rejestru Sądowego, a zarząd spółdzielni dotychczasowej - z wnioskiem o dokonanie w tym rejestrze wpisu o jej podziale. Przepis art. 7 stosuje się odpowiednio."; 9) w art. 240 w § 4 w zdaniu wstępnym wyrazy "rejestru sądowego" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego"; 10) użyty w art. 11 w § 1, w art. 12a w § 3, w art. 99, w art. 102 w § 2 i 3, w art. 113 w § 2, w art. 114 w § 2, w art. 115, w art. 116 w § 2, w art. 119 w § 2, dwukrotnie w art. 120, w art. 122 w pkt 1, dwukrotnie w art. 126 w § 3, w art. 127, w art. 128 w § 1 i 2, w art. 133 oraz w art. 136 w różnych przypadkach wyraz "rejestr" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy". Art. 67. W ustawie z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz. U. Nr 32, poz. 217) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kółko rolnicze podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, zwanym dalej «rejestrem»."; 2) skreśla się rozdział 9 "Organy rejestrowe organizacji rolników". Art. 68. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Fundacja podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 2. Fundacja uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."; 2) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Postępowanie w sprawach o wpis fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego jest wolne od opłat sądowych."; 3) w art. 9 użyty w § 1 dwukrotnie oraz w § 2 i 3 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego"; 4) w art. 11 w § 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Zmiana statutu fundacji wymaga wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego." Art. 69. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751 i Nr 117, poz. 752 i 753) w art. 271 skreśla się wyrazy "rejestru przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni, organizacji społeczno-zawodowych rolników i innych". Art. 70. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469 i Nr 104, poz. 661) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wspólne jednostki badawczo-rozwojowe tworzy się w formie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie przepisów Kodeksu handlowego i rejestruje się zgodnie z przepisami o Krajowym Rejestrze Sądowym; w sprawach nie uregulowanych w przepisach Kodeksu handlowego i o Krajowym Rejestrze Sądowym do tych jednostek stosuje się przepisy niniejszej ustawy."; 2) w art. 8: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wykreślenie jednostki badawczo-rozwojowej z Krajowego Rejestru Sądowego następuje z urzędu z chwilą wpisania do tego rejestru przedsiębiorstwa państwowego powstałego w wyniku przekształcenia tej jednostki.", b) w ust. 3 wyrazy "z rejestru jednostek badawczo-rozwojowych" zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego"; 3) użyte w art. 9 w ust. 2 i w art. 10 w ust. 4 wyrazy "z rejestru jednostek badawczo-rozwojowych" zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego"; 4) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 2. Jednostka badawczo-rozwojowa uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego." Art. 71. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733 i Nr 114, poz. 740) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prowadzącym działalność gospodarczą, zwanym dalej «przedsiębiorcą», może być osoba fizyczna, osoba prawna, a także spółka jawna i spółka komandytowa."; b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą po uzyskaniu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 4. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 3, zwolnione są osoby fizyczne: 1) prowadzące działalność gospodarczą osobiście, z której zarobek stanowi dodatkowe źródło dochodu (uboczne zajęcie zarobkowe), jeżeli przedmiotem tej działalności są: a) wytwarzanie przedmiotów użytku osobistego, domowego i gospodarskiego oraz rękodzieła ludowego i artystycznego, b) naprawy i konserwacje przedmiotów użytku osobistego, domowego i gospodarskiego oraz mieszkań, a także wykonywanie innych usług z użyciem materiałów i narzędzi własnych lub powierzonych, z wyjątkiem zarobkowego przewozu osób, c) czynności handlowe polegające na sprzedaży nie przetworzonych produktów rolnych, ogrodniczych, sadowniczych, hodowlanych, w tym mięsa z uboju gospodarczego, runa leśnego, owoców leśnych, posiłków domowych, a także przedmiotów określonych w lit. a), 2) podejmujące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, ogrodnictwa oraz sadownictwa."; 2) skreśla się art. 8-10; 3) skreśla się rozdział 2 "Postępowanie ewidencyjne"; 4) w art. 20: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania), a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorcy - również ich imiona i nazwiska, 2) określenie przedmiotu działalności gospodarczej, 3) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej, 4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.", b) po ust. 3 dodaje się nowy ust. 3a w brzmieniu: "3a. Organ koncesyjny może zobowiązać wnioskodawcę do przedstawienia w wyznaczonym terminie określonych informacji i dokumentów mogących uprawdopodobnić, że spełni on warunki wykonywania działalności gospodarczej, które będą określone w koncesji lub wynikają z odrębnych przepisów.", c) dotychczasowy ust. 3a oznacza się jako ust. 3b i nadaje mu brzmienie: "3b. Minister właściwy do udzielania koncesji może, w drodze rozporządzenia, określić rodzaje dokumentów i zakres informacji, o których mowa w ust. 3a."; 5) w art. 22a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Koncesja może być cofnięta także w przypadku: 1) zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, 2) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego osobie fizycznej prowadzenia działalności gospodarczej objętej koncesją." Art. 72. W ustawie z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. Nr 17, poz. 92) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Cechy rzemieślnicze, izby rzemieślnicze i Związek Rzemiosła Polskiego podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego." Art. 73. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 r. Nr 27, poz. 118) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej.", b) skreśla się ust. 2-4; 2) w art. 17: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. O wpisaniu stowarzyszenia do Krajowego Rejestru Sądowego sąd rejestrowy zawiadamia założycieli oraz organ nadzorujący, przesyłając jednocześnie temu organowi statut."; 3) skreśla się art. 18 i 19; 4) w art. 37 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "z rejestru stowarzyszeń" zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego"; 5) w art. 43 w pkt 1 wyrazy "art. 17-20" zastępuje się wyrazami "art. 17, art. 20". Art. 74. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. o związkach zawodowych rolników indywidualnych (Dz. U. Nr 20, poz. 106 i Nr 21, poz. 115) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Związek zawodowy rolników indywidualnych podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Związek uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, zwanego dalej «rejestrem»".; 2) skreśla się art. 7; 3) w art. 9 w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Do spraw, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, z tym że sąd orzeka w tych sprawach po przeprowadzeniu rozprawy." Art. 75. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 88) skreśla się art. 3. Art. 76. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych podmiotów gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 194) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Organizacje, o których mowa w niniejszej ustawie, podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego." Art. 77. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Izby gospodarcze podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 2. Izby gospodarcze uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."; 2) skreśla się art. 9 i 10; 3) w art. 11 w ust. 4 wyrazy "art. 8-10" zastępuje się wyrazami "art. 8"; 4) w art. 121 w ust. 5 wyrazy "do rejestru izb gospodarczych" zastępuje się wyrazami "do Krajowego Rejestru Sądowego". Art. 78. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 253 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114, poz. 492, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 114, poz. 542) w art. 3 skreśla się pkt 21. Art. 79. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 107, poz. 685) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Towarzystwo podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. 3. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.", b) skreśla się ust. 4 i 5; 2) w art. 27 w ust. 2 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego"; 3) użyte w art. 37m w pkt 2, w art. 39a w ust. 2 w pkt 1 oraz w art. 41 w ust. 2 wyrazy "rejestru handlowego" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego". Art. 80. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518, Nr 88, poz. 554 i Nr 96, poz. 589) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Związek zawodowy podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, zwanym dalej «rejestrem». 2. Jeżeli komitet założycielski nie złoży w terminie 30 dni od dnia założenia związku wniosku o rejestrację, uchwała o utworzeniu związku traci moc. 3. Postępowanie w sprawach rejestracji jest wolne od opłat sądowych."; 2) w art. 15 skreśla się ust. 2: 3) w art. 17 skreśla się ust. 3; 4) w art. 18 skreśla się ust. 3 i 4; 5) w art. 36: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli środki określone w ust. 2 okażą się bezskuteczne, sąd rejestrowy, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, orzeka o skreśleniu związku zawodowego z rejestru. Od tego orzeczenia przysługuje apelacja.", b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "związków zawodowych". Art. 81. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55, poz. 235 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Związek pracodawców podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. 2. Jeżeli komitet założycielski nie złoży w terminie 30 dni od dnia założenia związku wniosku o rejestrację, uchwała o utworzeniu związku traci moc."; 2) w art. 11 skreśla się ust. 3; 3) w art. 12: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego", b) skreśla się ust. 3; 4) w art. 13 skreśla się ust. 3; 5) w art. 14: a) skreśla się pkt 2, b) w pkt 3 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego"; 6) w art. 19: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli środki określone w ust. 2 okażą się bezskuteczne, sąd rejestrowy, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, orzeka o skreśleniu związku pracodawców z Krajowego Rejestru Sądowego. Od tego orzeczenia przysługuje apelacja.", b) w ust. 5 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego". Art. 82. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. 2. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."; 2) w art. 60 w ust. 5 wyrazy "z rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej" zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego". Art. 83. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 9 wyrazy "podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazami "podmiotem gospodarki narodowej", b) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) podmiot gospodarki narodowej - osobę prawną, jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą,"; 2) w art. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazami "podmiotów gospodarki narodowej"; 3) w art. 29 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej" zastępuje się wyrazami "podmiotów gospodarki narodowej"; 4) w art. 30 w zdaniu wstępnym wyrazy "Podmioty gospodarcze oraz inne osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej" zastępuje się wyrazami "Podmioty gospodarki narodowej"; 5) w art. 38 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazami "podmiotów gospodarki narodowej prowadzących działalność gospodarczą"; 6) w art. 42: a) w ust. 1: - w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "i jednostkach wyodrębnionych tych podmiotów", - skreśla się pkt 2, - w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 8 w brzmieniu: "8) o ich jednostkach lokalnych w zakresie informacji określonych w pkt 1 i pkt 4-7.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jednostką lokalną jest zorganizowana całość (zakład, oddział, filia) położona w miejscu zidentyfikowanym odrębnym adresem, pod którym lub z którego prowadzona jest działalność co najmniej przez jedną osobę pracującą.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Podmioty określone w ust. 2 są zobowiązane do składania w urzędzie statystycznym województwa, na którego terenie mają siedzibę, wniosku o wpis do rejestru podmiotów wraz z wypisem (wyciągiem, zaświadczeniem) potwierdzającym ich powstanie lub podjęcie działalności, wniosku o zmianę cech objętych wpisem oraz wniosku o skreślenie - w ciągu 14 dni od zaistnienia okoliczności uzasadniających wpis, zmianę lub skreślenie.", d) skreśla się ust. 5, e) skreśla się ust. 8; 7) w art. 43 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Urzędy statystyczne wydają wpisanym do rejestru podmiotów osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą zaświadczenia o nadanym im i ich jednostkom lokalnym numerze identyfikacyjnym wraz z zakodowanymi cechami i opisem tych cech niezwłocznie, nie później niż w ciągu 14 dni od daty otrzymania wniosku."; 8) w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy prowadzące urzędowe rejestry, z wyjątkiem rejestrów sądowych, i systemy informacyjne administracji publicznej zawierające dane o poszczególnych podmiotach są obowiązane do wpisywania numeru identyfikacyjnego podmiotu nadanego w rejestrze podmiotów, posługiwania się nim przy przekazywaniu informacji oraz stosowania jednolitych oznaczeń kodowych opisu podstawowych cech podmiotu, kodowanych według standardów klasyfikacyjnych."; 9) w art. 45 w ust. 1 po wyrazach "pkt 1-6" dodaje się wyrazy "(z wyłączeniem identyfikatora systemu ewidencji ludności) oraz numeru identyfikacyjnego"; 10) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, sposób i metodologię prowadzenia rejestru podmiotów. 2. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, podlega obowiązkowi ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski»."; 11) skreśla się art. 63 i 64; 12) użyte w art. 2 w pkt 4 i 6 oraz w art. 5 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy, inna osoba prawna i jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "podmiot gospodarki narodowej". Art. 84. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.", d) skreśla się ust. 4, e) skreśla się ust. 6; 2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 4 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego". Art. 85. W ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 wyrazy "przedmiotów obciążonych zastawem rejestrowym" zastępuje się wyrazami "przedmiotu zastawu rejestrowego"; 2) w art. 22 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazie "rzeczy" dodaje się przecinek i wyrazy "wierzytelności i prawa"; 3) w art. 23 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym ulega zaspokojeniu do wysokości wartości przedmiotu zastawu rejestrowego przejętego na własność przez zastawnika. Jeżeli wartość przedmiotu zastawu rejestrowego przewyższa wysokość wierzytelności zabezpieczonej zastawem rejestrowym, zastawnik jest zobowiązany do uiszczenia kwoty nadwyżki w terminie 14 dni od dnia przejęcia."; 4) w art. 24 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Sprzedaż przedmiotu zastawu rejestrowego, o której mowa w ust. 1, ma takie same skutki, jak sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym."; 5) w art. 26 po wyrazach "może żądać" dodaje się wyrazy "od dłużnika, nawet jeżeli nie jest on zastawcą"; 6) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Jeżeli zastawnikiem jest bank zagraniczny, jego wierzytelność może być zaspokojona w walutach obcych, jeżeli przewiduje to umowa zastawnicza. Zaspokojenie następuje za pośrednictwem banku, który na podstawie odrębnych przepisów jest upoważniony do skupu i sprzedaży walut obcych, wskazanego przez zastawnika."; 7) w art. 37 w ust. 2 po wyrazie "lub" dodaje się wyrazy "zastawcy i"; 8) w art. 39 w ust. 3 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "lub nieprawidłowo wypełniony albo nie opłacony"; 9) w art. 40 w ust. 2 skreśla się wyrazy "zmianę oraz"; 10) w art. 41: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpis do rejestru zastawów polega na wprowadzeniu do tego rejestru danych zawartych w postanowieniu sądu niezwłocznie po jego wydaniu. Jednak wykreślenie zastawu rejestrowego następuje po uprawomocnieniu się postanowienia.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Od postanowienia w przedmiocie wpisu do rejestru zastawów przysługuje apelacja."; 11) w art. 48 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) art. 53 otrzymuje brzmienie: «Art. 53. Księgi banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez te banki i opatrzone ich pieczęcią oraz wszelkie w ten sam sposób wystawione oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności bądź stwierdzające udzielenie kredytu, jego wysokość i warunki spłaty mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych, w szczególności wpisu hipoteki umownej oraz rejestrach publicznych.»"; 12) w art. 50: a) w ust. 1 wyrazy "3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy", b) w ust. 2 wyrazy "3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy". Art. 86. Ilekroć w przepisach ustaw innych niż wymienione w niniejszym rozdziale jest mowa o rejestrach: handlowym, przedsiębiorstw państwowych, stowarzyszeń, fundacji oraz o ewidencji działalności gospodarczej, rozumie się przez to Krajowy Rejestr Sądowy. Art. 87. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 88. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyjątkiem: 1) przepisów art. 6, art. 19 ust. 4, art. 48, art. 54, art. 83 i art. 87, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) przepisów art. 85, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 sierpnia 1997 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym. (Dz. U. Nr 121, poz. 770) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Art. 2. 1. Sprawy wszczęte z wniosku przedsiębiorcy o dokonanie pierwszego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, organ ewidencyjny przekazuje właściwemu sądowi rejonowemu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, zwanemu dalej "sądem rejestrowym". 2. Sąd rejestrowy rozpoznaje sprawę, o której mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. 3. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w ust. 1. Art. 3. 1. Sprawy wszczęte z wniosku przedsiębiorcy o dokonanie dalszych wpisów do ewidencji działalności gospodarczej, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, organ ewidencyjny przekazuje właściwemu sądowi rejestrowemu. Przepisy art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Organ ewidencyjny przekazuje również właściwemu sądowi rejestrowemu akta przedsiębiorcy, którego sprawa dotyczy. 3. Sąd rejestrowy dokonuje z urzędu wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 4. Wnioski, o których mowa w art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1, nie podlegają opłacie sądowej. Art. 5. 1. Sprawy o dokonanie pierwszego wpisu do dotychczasowego rejestru sądowego, wszczęte, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu. 2. Sąd rejestrowy rozpoznaje sprawę zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. 3. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 6. 1. Sprawy o dokonanie dalszych wpisów do dotychczasowego rejestru sądowego, wszczęte, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu. Przepisy art. 5 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu również akta podmiotu, którego sprawa dotyczy. 3. Sąd rejestrowy dokonuje z urzędu wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 7. 1. Podmiot podlegający zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, wpisany do ewidencji działalności gospodarczej lub do rejestru sądowego na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców. Przepis art. 50 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym stosuje się odpowiednio. 2. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców, sporządzony na urzędowym formularzu, o którym mowa w art. 19 ust. 2 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, składa się do organu ewidencyjnego lub odpowiednio do sądu prowadzącego dotychczasowy rejestr sądowy na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Organ ewidencyjny lub odpowiednio sąd prowadzący rejestr sądowy, na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przekaże sądowi rejestrowemu, wraz z wnioskiem, akta dotyczące podmiotu. 4. Sąd rejestrowy prowadzi postępowanie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. Przepisu art. 19 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym nie stosuje się. 5. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. 6. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie podlega opłacie sądowej, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 2. Art. 8. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1, należy złożyć nie później niż do dnia 31 grudnia 2003 r. 2. W razie przekroczenia terminu określonego w ust. 1, wnioskodawca ponosi opłaty sądowe przewidziane w postępowaniu rejestrowym. Art. 9. 1. Do czasu rejestracji, zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, nie dłużej jednak niż do upływu terminu określonego w art. 8 ust. 1, dotychczasowe wpisy zachowują moc. 2. Do czasu rejestracji, o której mowa w ust. 1, w zakresie odpisów, wyciągów i zaświadczeń oraz skutków prawnych wpisów stosuje się przepisy obowiązujące do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 10. 1. Podmiot podlegający zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, obowiązkowi wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej wpisuje się do tego rejestru z urzędu. 2. Sąd rejestrowy może z urzędu wezwać podmiot podlegający obowiązkowi wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, do uzupełnienia wniosku, zgodnie z przepisami ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. 3. W razie nieuzupełnienia danych pomimo wezwania, sąd rejestrowy umarza postępowanie o wpis. 4. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 3, nie stanowi przeszkody do dokonania wpisu podmiotu do rejestru na jego wniosek. Art. 11. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób przechowywania dotychczasowych rejestrów i przekazywania akt rejestrowych oraz wydawania z nich odpisów, wyciągów i zaświadczeń. Rozdział 2 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 12. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 151 wyrazy "podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcą". Art. 13. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 592) w art. 1 wyrazy "Podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "Przedsiębiorca". Art. 14. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349 i Nr 117, poz. 751) użyte w art. 1 w § 1-3, w art. 3 w § 3, w art. 5 w § 1 oraz w art. 9 w § 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach się wyrazem "przedsiębiorca". Art. 15. W dekrecie z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U. Nr 41, poz. 312 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 4 w ust. 2 wyrazy "inne podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "inni przedsiębiorcy". Art. 16. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53 i Nr 65, poz. 309, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643 i Nr 117, poz. 752) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4796 wyrazy "podmiot ten" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorca ten"; 2) w art. 4797 wyrazy "podmioty gospodarcze będące jednostkami organizacyjnymi, nie mającymi osobowości prawnej, utworzone" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy będący jednostkami organizacyjnymi, nie mającymi osobowości prawnej, utworzonymi"; 3) w art. 4798 wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami "tego przedsiębiorcy"; 4) użyte w art. 87 w § 2 dwukrotnie, w art. 133 w § 2a, w art. 4791 w § 1 i w § 2 w pkt 2, w art. 4792 w § 1, w art. 4796 dwukrotnie, w art. 4798, w art. 47913 w § 1 oraz w tytule działu II tytułu III księgi drugiej części drugiej w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 17. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 590, Nr 107, poz. 688 i Nr 115, poz. 741) w art. 2 w ust. 5 w pkt 5 wyrazy "podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcami". Art. 18. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 w ust. 4 wyrazy "podmioty gospodarcze nie będące jednostkami organizacyjnymi" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców nie będących jednostkami organizacyjnymi"; 2) w art. 139 w ust. 5 wyrazy "podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców"; 3) użyte w art. 2, w art. 6 w ust. 2 w pkt 6, w art. 17 w ust. 7, w art. 18 w ust. 2-4, w art. 20 w ust. 4, w art. 22 w pkt 2, w art. 25 w ust. 3, w art. 140 w pkt 1, w art. 174 w ust. 3, w art. 189 w ust. 3, w art. 208 w ust. 1, w art. 217 w ust. 1 oraz w art. 221 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 19. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688 i Nr 117, poz. 753) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców"; 2) w art. 50 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 20. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485 i Nr 102, poz. 643) użyte w art. 113 w § 1, w art. 114 oraz w art. 115 w § 1 i 2 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 21. W ustawie z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców"; 2) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku dokonania wynalazku przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorcy temu przysługuje prawo korzystania z wynalazku we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że prawo do uzyskania patentu na taki wynalazek przysługuje w całości lub w części przedsiębiorcy."; 3) w art. 98: a) w ust. 1 wyrazy "podmiotu gospodarczego lub przekazać wynalazek do korzystania przez ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy lub przekazać wynalazek do korzystania przez tego przedsiębiorcę", b) w ust. 2 wyrazy "podmiotowi gospodarczemu, pod warunkiem przyjęcia go przez ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy, pod warunkiem przejęcia go przez tego przedsiębiorcę"; 4) w art. 98a: a) w ust. 1 wyrazy "podmiot gospodarczy, gdy podmiotowi" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcę, gdy przedsiębiorcy", b) w ust. 2 wyrazy "podmiot gospodarczy w słusznej proporcji do korzyści uzyskanych z wynalazku przez ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorca w słusznej proporcji do korzyści uzyskanych z wynalazku przez tego przedsiębiorcę"; 5) w art. 111 w ust. 1 wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorcy"; 6) użyte w art. 9 w ust. 2, w art. 20 w ust. 4, w art. 60 w ust. 2, w art. 75, w art. 83, w art. 100 oraz w art. 124 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 22. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z 1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z 1991 r. Nr 53, poz. 226 i Nr 55, poz. 237, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 87, poz. 396 i Nr 147, poz. 687) w art. 24114 w § 2 wyrazy "ogólnokrajowe podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "ogólnokrajowych przedsiębiorców". Art. 23. W ustawie z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 45, poz. 200) w art. 14 w ust. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 24. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296 i Nr 96, poz. 592) w art. 3 w pkt 8 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 25. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486, Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) w art. 26: a) w ust. 2a wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcę", b) ust. 2b otrzymuje brzmienie: "2b. Przepis ust. 2a stosuje się do przedsiębiorców, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami obowiązani są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, oraz podatkowej księgi przychodów i rozchodów.". Art. 26. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 106, poz. 675) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 wyrazy "podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcą"; 2) w art. 37a w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców"; 3) w art. 42: a) w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców", b) w ust. 3 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców". Art. 27. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w pkt 3 wyrazy "zagraniczne oraz polskie podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "zagraniczni i polscy przedsiębiorcy"; 2) w art. 18 wyrazy "Zagraniczne i polskie podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "Zagraniczni i polscy przedsiębiorcy"; 3) w art. 22 wyrazy "krajowymi podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazami "krajowymi przedsiębiorcami"; 4) w art. 27 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "przez te podmioty" zastępuje się wyrazami "przez tych przedsiębiorców"; 5) w art. 35 wyrazy "polskim podmiotom gospodarczym będącym" zastępuje się wyrazami "polskim przedsiębiorcom będącym"; 6) użyte w art. 1 w ust. 1 i 2, w art. 3 w pkt 1 w lit. f) i dwukrotnie w pkt 2, w art. 6 w ust. 1, 2 w pkt 1-3 i w ust. 5, w art. 9 w ust. 1, w art. 13 w ust. 1 i 2, w art. 27 w ust. 1 w zdaniu wstępnym , w art. 29, w art. 36 w ust. 4 oraz w art. 37 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "zagraniczny podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "zagraniczny przedsiębiorca"; 7) użyte w art. 1 w ust. 2, w art. 3 w pkt 1, w art. 7 w pkt 5 oraz w art. 12 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "polski podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "polski przedsiębiorca". Art. 28. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189 oraz 1997 r. Nr 32, poz. 183) w art. 56 w § 3 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 29. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 732) użyte w art. 9 w ust. 5 dwukrotnie, w ust. 6 w pkt 5, w ust. 7 w pkt 1 i 4, w ust. 8 i w ust. 9, w art. 18 w ust. 6 w pkt 6, w ust. 7a i w ust. 8 w pkt 4, w art. 181, w art. 452 w ust. 3 oraz w art. 453 w ust. 4 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 30. W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 36 w ust. 5 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 31. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661) w art. 15 w ust. 3 wyrazy "podmioty gospodarcze wdrażające" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców wdrażających". Art. 32. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426) w art. 32 w ust. 2 wyrazy "inne podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "innych przedsiębiorców". Art. 33. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733 i Nr 114, poz. 740) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 3 w pkt 4 i w ust. 3a wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami "tego przedsiębiorcy", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepis ust. 3 stosuje się do przedsiębiorców, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami obowiązani są do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz podatkowej księgi przychodów i rozchodów."; 2) w art. 24a w ust. 1 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący"; 3) w art. 25a w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców"; 4) w art. 25c w ust. 1 wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorcy"; 5) w art. 47 w ust. 3 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący"; 6) użyte w art. 2 w ust. 2, w art. 3 w ust. 1, 2 i 3 w zdaniu wstępnym i w pkt 1, w ust. 3a-3c, w art. 4 w ust. 1, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 dwukrotnie i w ust. 2, w art. 7, w art. 12 w ust. 1-3, w art. 15 w ust. 2, w art. 16 w ust. 1 w pkt 1 dwukrotnie, w art. 18, w art. 22 w ust. 6, w art. 22a w ust. 1 w pkt 1 i 4, w art. 24a w ust. 2, w art. 25, w art. 25a w ust. 3, w art. 25b w ust. 1 i 2 oraz w art. 49 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 34. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119, Nr 71, poz. 449 i Nr 88, poz. 554) użyte w art. 13 w ust. 3, w art. 26 w ust. 2 oraz w art. 48 w ust. 3 dwukrotnie w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 35. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484 i Nr 114, poz. 740) w art. 21 w ust. 1 wyrazy "inne podmioty gospodarcze uczestniczące w obrotach z zagranicą są obowiązane" zastępuje się wyrazami "inni przedsiębiorcy uczestniczący w obrotach z zagranicą są obowiązani". Art. 36. W ustawie z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. Nr 17, poz. 92) w art. 4 w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 37. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 115, poz. 741) w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 38. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 88) użyte w art. 2 w ust. 1 i w ust. 2 w pkt 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 39. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych podmiotów gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 194) użyte w tytule ustawy, w art. 1 w ust. 1 w zdaniu wstępnym oraz w art. 2 w zdaniu wstępnym i w pkt 3 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 40. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189) użyte w art. 5 w ust. 2 w pkt 6 oraz w art. 121 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 41. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434 i z 1991 r. Nr 7, poz. 24) w art. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 42. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o likwidacji Wspólnoty Węgla Kamiennego i Wspólnoty Energetyki i Węgla Brunatnego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 14, poz. 89) w art. 8 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 43. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318 i Nr 118, poz. 754) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) umowy zawierane między przedsiębiorcami, między związkami tych przedsiębiorców oraz między przedsiębiorcami i związkami albo niektóre postanowienia tych umów," b) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6) pozycji monopolistycznej - rozumie się przez to pozycję przedsiębiorcy, polegającą na tym, że przedsiębiorca ten nie spotyka się z konkurencją na rynku krajowym lub lokalnym, 7) pozycji dominującej - rozumie się przez to pozycję przedsiębiorcy, polegającą na tym, że przedsiębiorca ten nie spotyka się z istotną konkurencją na rynku krajowym lub lokalnym; domniemywa się, że przedsiębiorca ma pozycję dominującą, jeżeli jego udział w rynku przekracza 40%," c) w pkt 8 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców, którzy"; 2) w art. 5 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "niektóre podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "niektórych przedsiębiorców"; 3) w art. 11: a) w ust. 2 w pkt 5 wyrazy "w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u konkurujących ze sobą przedsiębiorców", b) w ust. 8 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dane charakteryzujące przedsiębiorców uczestniczących w łączeniu, ich związki z innymi przedsiębiorcami oraz zakres i obszar ich działania,"; 4) w art. 11a w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakazującą łączenia przedsiębiorców, jeżeli w jego wyniku przedsiębiorcy ci uzyskaliby lub umocnili pozycję dominującą na rynku,"; 5) użyte we wstępie, w art. 1, w art. 2 w pkt 1, 2 i 3 w lit. b) i c), w art. 4 w pkt 4, w art. 5 w ust. 1 w pkt 3 i 6, w art. 7 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2 dwukrotnie, w art. 8 w ust. 3, w art. 9 w ust. 1, w tytule rozdziału 3, w art. 11 w ust. 1 i 2 w pkt 1, 2 dwukrotnie, 3, 4 i 6, w ust. 7 dwukrotnie i w ust. 8 w zdaniu wstępnym oraz w pkt 1 i 3, w art. 11a w ust. 1 w pkt 1, w ust. 2, w art. 11b w pkt 2 dwukrotnie, w art. 11d, w art. 11e, w art. 12 w ust. 2, 4 i 5, w art. 13, w art. 14 w ust. 2, w art. 15 w ust. 1, w art. 15a w ust. 1 w zdaniu wstępnym , w art. 16 w ust. 1 i 2 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 3, w art. 19 w ust. 1 w pkt 1, 3 i 4, w art. 19a w ust. 1 dwukrotnie, w art. 20 w ust. 1, 2 i 3 w pkt 1, w art. 20a w ust. 1, w art. 21 w ust. 2 w pkt 1 dwukrotnie oraz w art. 22 w ust. 1, 2, 3 i 4 w pkt 1 dwukrotnie i w ust. 5 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca"; 6) użyty w art. 11a w ust. 4 w pkt 2 i w art. 20 w ust. 3 w pkt 2-5 w różnych przypadkach i liczbach wyraz "podmiot" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 44. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223, z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 4 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "podmiotom gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcom". Art. 45. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 107, poz. 685) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 61 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nabyciu udziałów bądź akcji przedsiębiorcy, jeżeli przekraczają one 10% wartości nominalnego kapitału akcyjnego (zakładowego) tego przedsiębiorcy,"; 2) użyte w art. 37e w ust. 1 oraz w art. 89a w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 46. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 104, poz. 661) w art. 23 w ust. 2 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 47. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 95, poz. 472 oraz z 1997 r. Nr 70, poz. 443) w art. 86 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 48. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) w art. 12 w ust. 1 wyrazy "samodzielne podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "samodzielnych przedsiębiorców". Art. 49. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 675) w art. 42 w ust. 1 i 2 wyrazy "podmiotu gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 50. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) użyte w art. 19 w ust. 3, w art. 19a w ust. 1, w art. 26 w pkt 2 w lit. b), w art. 27 w ust. 1 oraz w art. 29 w ust. 5 dwukrotnie w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 51. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 118, Nr 75, poz. 469, Nr 80, poz. 500 i Nr 96, poz. 590) użyte w art. 8 w ust. 2 w pkt 3 i w art. 14 w ust. 2 w pkt 4 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 52. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 107, poz. 689) w art. 5 w ust. 3 w zdaniu wstępnym wyrazy "podmiotu gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 53. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr 41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 76 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący". Art. 54. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) użyte w art. 23 w ust. 2 oraz w art. 29 w pkt 1 i 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 55. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332, z 1992 r. Nr 75, poz. 369 i z 1997 r. Nr 80, poz. 501) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 wyrazy "krajowe podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "krajowych przedsiębiorców"; 2) w art. 16 w ust. 1 wyrazy "Zagraniczne podmioty gospodarcze, wykonujące" zastępuje się wyrazami "Zagraniczni przedsiębiorcy wykonujący"; 3) w art. 23 w ust. 2 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący"; 4) użyte w art. 1 w ust. 1, w art. 11 w ust. 1, w art. 12, w art. 13 oraz w art. 19 w pkt 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "zagraniczny podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "zagraniczny przedsiębiorca"; 5) użyte w art. 6 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w art. 7 w ust. 1 w zdaniu wstępnym w różnych przypadkach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 56. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96, poz. 592) użyte w art. 13 w pkt 8 w lit. a), w art. 24 w ust. 3 oraz w art. 41 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 57. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725) użyte w art. 6 w ust. 1, w art. 14 w ust. 3 oraz w art. 25 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 58. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449) użyte w art. 17 w ust. 1 w pkt 6 i w art. 35 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 59. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) w art. 34 w pkt 7 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 60. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 wyrazy "Podmioty gospodarcze ubiegające się" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy ubiegający się"; 2) w art. 50: a) w pkt 1 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców", b) w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców prowadzących". Art. 61. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685 i Nr 118, poz. 754) użyte w art. 7 w ust. 4, w art. 18a w ust. 21 w pkt 2 oraz w art. 26 w ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 62. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503) użyte w art. 14 oraz w art. 44 w ust. 1 i 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 63. W ustawie z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 100, poz. 498 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku dokonania topografii przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorcy temu przysługuje prawo do reprodukcji chronionej topografii i jej wykorzystania w celach handlowych. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą inaczej ustalić zakres prawa do korzystania z topografii przez przedsiębiorcę, a także postanowić, że prawo do rejestracji topografii przysługuje w całości lub w części przedsiębiorcy.", b) w ust. 4 wyrazy "podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcami"; 2) w art. 14 w ust. 2 wyrazy "z podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazami "z przedsiębiorcą". Art. 64. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 32 wyrazy "podmioty gospodarcze przewidziane" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców przewidzianych". Art. 65. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55, poz. 248 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 16 w ust. 4 wyrazy "podmiotu gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 66. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661) użyte w art. 3 w pkt 15, w art. 11 w ust. 2, w art. 26 w ust. 1 i 2 oraz w art. 27 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 67. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) użyte w art. 1 w ust. 2, w art. 2 w pkt 3, w art. 7 w ust. 1 w pkt 2, w art. 14 w ust. 1 w pkt 1 oraz w art. 21 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 68. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 98, poz. 604) w art. 153 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 69. W ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) użyte w art. 4 w ust. 2 i w art. 7 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 70. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484 i Nr 113, poz. 734) w art. 4 w pkt 2 w lit. b) wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 71. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518) użyte w art. 2 w pkt 6 i w art. 7 w ust. 4 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 72. W ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoby będące członkami zarządu, o których mowa w ust. 1, nie mogą uczestniczyć jako właściciele, wspólnicy, członkowie organów bądź opłacani doradcy u innych przedsiębiorców, jeżeli przedsiębiorcy ci są klientami banku." Art. 73. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. 0Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154 i Nr 79, poz. 484) w art. 1 w ust. 2 wyrazy "podmiotom gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcom". Art. 74. W ustawie z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) w art. 1a: a) w pkt 4 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) producent cukru - przedsiębiorcę będącego właścicielem środków produkcji niezbędnych do wytworzenia cukru z buraków cukrowych pochodzących z kontraktacji prowadzonej przez tego przedsiębiorcę,". Art. 75. W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący"; 2) w art. 12: a) w ust. 3 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców, którzy", b) w ust. 4 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców, którzy"; 3) w art. 14 wyrazy "Podmioty gospodarcze uprawnione" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy uprawnieni"; 4) w art. 16 w ust. 7: a) w pkt 1 wyrazy "podmiot gospodarczy ubiegający się" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcę ubiegającego się", b) w pkt 2 wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorca" oraz wyrazy "podmiot ubiegający" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcę ubiegającego"; 5) w art. 17 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych, które" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców, którzy"; 6) użyte w art. 8 w ust. 1 w pkt 1 i 3, w art. 10 w ust. 3, w art. 12 w ust. 5 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 6 pkt 2-4, w art. 16 w ust. 3, w ust. 8 dwukrotnie i w ust. 10, w art. 17 w ust. 1 dwukrotnie i w ust. 3, w art. 18, w art. 19 w ust. 1, 2 w zdaniu wstępnym i w ust. 3 oraz w art. 20 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 76. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 49 w ust. 2 wyrazy "polskie podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "polskich przedsiębiorców"; 2) w art. 60 w ust. 4 wyrazy "jednoosobowe podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "jednoosobowi przedsiębiorcy"; 3) użyte w art. 18 w ust. 7 dwukrotnie, w art. 19 w ust. 4, w art. 28 w ust. 5, w art. 50 w ust. 8 oraz w art. 54 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 77. W ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 3 wyrazy "W podmiotach gospodarczych, w których" zastępuje się wyrazami "U przedsiębiorców, u których"; 2) użyte w tytule ustawy, w art. 1, w art. 2 w pkt 2, w art. 4 w ust. 1 i 5 dwukrotnie, w art. 5 w ust. 1 i 2 oraz w art. 7 w ust. 4 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "u przedsiębiorcy"; 3) użyte w art. 2 w pkt 1, w art. 4 w ust. 1, 3a i 5 oraz w art. 6 w pkt 1 i 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 78. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484 i Nr 96, poz. 589) użyte w art. 2 w ust. 3 i w art. 5 ust. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 79. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504 i Nr 107, poz. 690) użyte w art. 2, w art. 3 w ust. 1 i 2, w art. 4 w ust. 1 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "krajowy podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "krajowy przedsiębiorca". Art. 80. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 591 i Nr 104, poz. 661) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 wyrazy "podmioty gospodarcze przewidziane" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców przewidzianych"; 2) użyte w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 oraz w art. 32 w ust. 1 w pkt 8 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 81. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 52 wyrazy "Podmioty gospodarcze, prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy, prowadzący"; 2) użyte w art. 23 w ust. 4, w art. 24 w ust. 1 w pkt 1 i w ust. 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 82. W ustawie z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 14 w ust. 1 wyrazy "podmiotu gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy". Art. 83. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 44: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze organizujące" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców organizujących", b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przedsiębiorcy wymienieni w ust. 1 w pkt 2 są obowiązani do:", c) w ust. 3 w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze wymienione" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców wymienionych"; 2) w art. 55: a) w ust. 2 wyrazy "upoważnione podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "upoważnieni przedsiębiorcy prowadzący", b) w ust. 5 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy prowadzący"; 3) w art. 56 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepis ust. 3 nie dotyczy próbobiorców zatrudnionych u przedsiębiorców upoważnionych do oceny materiału siewnego, jeżeli pobierają próbki na zlecenie tych przedsiębiorców."; 4) w art. 63 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obrót materiałem siewnym mogą prowadzić przedsiębiorcy posiadający zezwolenie na prowadzenie tego obrotu, wydane przez dyrektora okręgowego inspektoratu właściwego terytorialnie dla siedziby tego przedsiębiorcy."; 5) w art. 64: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przedsiębiorcy prowadzący obrót materiałem siewnym są obowiązani:", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. b) stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców sprzedających wytworzony przez nich materiał siewny."; 6) w art. 69 w ust. 1: a) w zdaniu wstępnym wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy", b) w pkt 1 wyraz "prowadzące" zastępuje się wyrazem "prowadzący", c) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wytwarzający materiał siewny, jeżeli sprzedali go przedsiębiorcom nie prowadzącym obrotu materiałem siewnym."; 7) użyte w art. 55 w ust. 4, w art. 63 w ust. 2, w art. 65, w art. 67 w ust. 1 w pkt 2, w art. 68 w ust. 1 oraz w art. 69 w ust. 2 dwukrotnie w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 84. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) w art. 5 w ust. 1 w pkt 5 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 85. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474) w art. 2 w pkt 4 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 86. W ustawie z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 2 w ust. 1 dwukrotnie oraz w art. 4 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca"; 2) w art. 4 w ust. 1 wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami "tego przedsiębiorcy". Art. 87. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680) w art. 39 w ust. 2 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy prowadzący". Art. 88. W ustawie z dnia 12 kwietnia 1996 r. o utworzeniu Agencji Techniki i Technologii (Dz. U. Nr 74, poz. 352) w art. 3 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 89. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) w art. 34 użyte w ust. 2 dwukrotnie oraz w ust. 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 90. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775) użyte w art. 8 w ust. 1 i 2, w art. 22 w ust. 1 w zdaniu wstępnym oraz w art. 23 w ust. 1 w zdaniu wstępnym w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca". Art. 91. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) w art. 23 w ust. 4 wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorca". Art. 92. W ustawie z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775) w art. 12 w ust. 1 wyrazy "jeden podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazami "jednego przedsiębiorcę". Art. 93. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) w art. 5 w ust. 7 w pkt 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 94. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673) w art. 13: a) użyte w ust. 1 w pkt 2 i 3 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u przedsiębiorców", b) w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 95. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) w art. 13 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący". Art. 96. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 106, poz. 679) w art. 11 w ust. 1 i 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców". Art. 97. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44) w art. 12 wyrazy "Podmioty gospodarcze, działające" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy, działający". Art. 98. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117 i Nr 64, poz. 407) w art. 293 w § 3 wyrazy "Podmioty gospodarcze posiadające" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy posiadający". Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. (Dz. Nr 123, poz. 774) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje sprawy z zakresu hodowli oraz zachowania zasobów genetycznych, oceny wartości użytkowej i hodowlanej, prowadzenia ksiąg i rejestrów zwierząt hodowlanych, a także nadzoru nad hodowlą i rozrodem zwierząt gospodarskich, zwanych dalej "zwierzętami". Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) dokumentacja hodowlana - zbiór dokumentów zawierających informacje o zwierzęciu, jego przodkach i potomstwie, stadzie lub rodzie, w szczególności zawierający dane o wartości hodowlanej i użytkowej, 2) drób - ptaki gatunków: kura, kaczka, gęś, indyk, bażant, przepiórka, perlica, kaczka piżmowa, struś, 3) hodowca - osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, prowadzącą hodowlę zwierząt wraz z ich dokumentacją hodowlaną, 4) hodowla zwierząt - zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt, w których zakres wchodzi ocena wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt, selekcja i dobór osobników do kojarzenia prowadzony w warunkach prawidłowego chowu, 5) krzyżowanie - kojarzenie zwierząt genetycznie odmiennych, różnych ras, odmian lub linii, 6) materiał biologiczny - nasienie reproduktorów, komórki jajowe i zarodki przeznaczone do wykorzystania w rozmnażaniu zwierząt, 7) program hodowlany - program określający cele i metody prowadzenia hodowli zwierząt, 8) rasa - populację zwierząt w obrębie gatunku o wspólnym pochodzeniu, charakteryzujących się przekazywaniem na potomstwo określonego zespołu cech, 9) reproduktor - przydatnego do rozrodu samca, dla którego jest prowadzona dokumentacja hodowlana, 10) rozród - kontrolowane rozmnażanie zwierząt, 11) ród lub linia hodowlana - populację zwierząt, uzyskaną w drodze hodowli w obrębie rasy, selekcjonowaną w określonym kierunku, 12) stado hodowlanych zwierząt futerkowych - grupę zwierząt futerkowych tego samego gatunku, utrzymywaną wspólnie dla pozyskania potomstwa, 13) wartość hodowlana - uwarunkowaną genetycznie zdolność zwierzęcia do przekazywania określonej cechy lub cech na potomstwo, 14) wartość użytkowa - wymierną cechę lub zespół cech zwierzęcia o znaczeniu gospodarczym, 15) zwierzęta gospodarskie - konie, bydło, świnie, owce, kozy, drób, zwierzęta futerkowe i pszczoły, 16) zwierzęta futerkowe - lisa pospolitego, lisa polarnego, norkę, tchórza, jenota, nutrię, szynszyla i królika - hodowanych w celu produkcji surowca dla przemysłu futrzarskiego, mięsnego i włókienniczego, 17) zwierzę hodowlane - zwierzę poddawane ocenie wartości użytkowej lub hodowlanej, dla którego jest prowadzona dokumentacja hodowlana. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia, uznać zwierzęta inne niż wymienione w ust. 1 pkt 15 za zwierzęta gospodarskie, o ile są przeznaczone do hodowli. Rozdział 2 Ocena wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt Art. 3. 1. Ocena wartości użytkowej zwierząt jest prowadzona na wniosek albo za zgodą ich właściciela lub posiadacza. 2. Wyniki oceny wartości użytkowej są udostępniane zainteresowanemu właścicielowi lub posiadaczowi zwierząt. 3. Za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt pobiera się opłatę. Art. 4. 1. Ocenę wartości hodowlanej prowadzi się w celu oszacowania zdolności zwierzęcia do przekazywania określonej cechy lub zespołu cech na potomstwo. 2. Ocena wartości hodowlanej może być dokonywana, w zależności od specyfiki gatunku, rasy, odmian, rodu, linii, stada lub typu użytkowego na podstawie wyników oceny wartości użytkowej, oceny typu i budowy, rodowodu lub oceny innych cech. Art. 5. 1. Zwierzęta poddawane ocenie wartości użytkowej lub hodowlanej, z zastrzeżeniem ust. 2, powinny być oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy koni oraz stad rodzicielskich i towarowych drobiu. Art. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej utworzy, w drodze rozporządzenia, jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym, która będzie prowadzić ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz gromadzić i przechowywać dane związane z oceną. Art. 7. Do zadań jednostki, o której mowa w art. 6, należy w szczególności: 1) prowadzenie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt i publikowanie wyników tej oceny, 2) prowadzenie systemu informatycznego dla potrzeb oceny wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt, 3) bilansowanie potrzeb i możliwości produkcyjnych w hodowli zwierząt, 4) prowadzenie specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej, sztuczne unasiennianie oraz wydawanie odpowiednich zaświadczeń w tym zakresie, 5) ustalanie założeń krajowych programów hodowlanych. Art. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia, upoważnić inne podmioty do prowadzenia: 1) oceny wartości użytkowej lub hodowlanej, o ile mogą one zapewnić wiarygodność wyników, 2) specjalistycznych szkoleń, o których mowa w art. 7 pkt 4. Art. 9. Dokumentację hodowlaną prowadzi hodowca lub prowadzący ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej. Art. 10. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, określi: 1) zakres i metody prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt, 2) sposób oznakowania i identyfikacji zwierząt do celów hodowlanych. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat pobieranych od hodowców za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt. Rozdział 3 Księgi i rejestry zwierząt hodowlanych Art. 11. Księgi zwierząt hodowlanych, zwane dalej "księgami", prowadzi się odrębnie dla: 1) ras, odmian i płci: koni, bydła, świń. owiec i kóz, 2) rodów drobiu w poszczególnych jego gatunkach, 3) stad poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych, 4) linii hodowlanych pszczół. Art. 12. 1. Księgi dzielą się na główne i wstępne. 2. Do księgi głównej, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą być wpisywane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody lub linie hodowlane, które: 1) są poddawane ocenie wartości użytkowej, 2) pochodzą od dwóch pokoleń przodków tej samej rasy, odmiany, stada, rodu lub linii hodowlanej, którzy są wpisani do księgi głównej lub wstępnej, albo ksiąg prowadzonych za granicą, 3) wykazują cechy charakterystyczne dla swojej rasy, odmiany, stada, rodu lub linii hodowlanej. 3. Do księgi głównej mogą być wpisane konie, które spełniają warunki określone w ust. 2 w pkt 1 i 3 oraz pochodzą co najmniej od dwóch pokoleń przodków tej samej rasy lub ras biorących udział w tworzeniu tej rasy. 4. Do księgi wstępnej mogą być wpisane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody lub linie hodowlane, które spełniają warunki określone w ust. 2 pkt 1 i 3. Art. 13. W księgach głównych mogą być wprowadzone rozdziały dla zwierząt wyróżniających się wysoką użytkowością. Art. 14. 1. Księgi są prowadzone przez związki hodowców lub inne podmioty, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na ich otwarcie lub prowadzenie. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zezwala na otwarcie lub prowadzenie określonej księgi, jeżeli związek hodowców lub inny podmiot przedstawi: 1) krajowy program hodowlany, 2) wzorzec rasy, odmiany, stada zwierząt futerkowych, rodu lub linii hodowlanej, 3) sposób identyfikacji zwierząt, 4) zakres informacji o zwierzętach wpisywanych do księgi. Art. 15. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może odmówić wydania zezwolenia na otwarcie lub prowadzenie księgi dla zwierząt określonych gatunków, ras, odmian, rodów, linii, płci lub stad, jeżeli księga dla tych zwierząt jest już prowadzona przez związek hodowców lub inny podmiot na podstawie wcześniej wydanego zezwolenia. Art. 16. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1, jeżeli związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę narusza przepisy dotyczące jej prowadzenia; w tym przypadku prowadzenie księgi przejmuje jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 6. Art. 17. 1. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę, w drodze decyzji, dokonuje wpisu do księgi na wniosek hodowcy, po sprawdzeniu dokumentacji hodowlanej i stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 12. 2. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę, w drodze decyzji, odmawia wpisu lub dokonuje skreślenia dokonanego wpisu do księgi, jeżeli nie zostały spełnione warunki wymagane przy wpisie. 3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 18. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę jest obowiązany do: 1) informowania o warunkach wymaganych przy wpisie zwierząt do księgi, 2) wydania hodowcy zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu zwierząt do księgi lub świadectwa pochodzenia zwierzęcia. Art. 19. 1. Rejestry prowadzi się dla zwierząt, stad zwierząt futerkowych, rodów lub linii hodowlanych pochodzących z krzyżowania. 2. Do rejestrów mogą być wpisywane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody lub linie hodowlane o udokumentowanym pochodzeniu. Art. 20. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zezwala na otwarcie i prowadzenie określonego rejestru podmiotom, które: 1) posiadają dostatecznie duże pogłowie zwierząt, aby móc prowadzić krzyżownicze programy hodowlane, 2) przedstawią: a) programy hodowlane krzyżowania zwierząt, b) system identyfikacji zwierząt, c) system rejestracji danych o pochodzeniu zwierząt. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może cofnąć zezwolenie na prowadzenie rejestru, jeżeli podmiot prowadzący rejestr narusza przepisy dotyczące jego prowadzenia. Art. 21. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady prowadzenia ksiąg i rejestrów oraz wymagania, jakie powinien spełniać program hodowlany. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat za wpis do księgi. Rozdział 4 Rozród zwierząt Art. 22. Reproduktor lub jego nasienie jest dopuszczane do wykorzystania w rozrodzie naturalnym lub w sztucznym unasiennianiu na podstawie wyniku oceny własnych cech użytkowych i jego rozwoju osobniczego lub wartości hodowlanej. Art. 23. 1. Do rozrodu naturalnego zwierząt mogą być wykorzystane reproduktory wpisane do księgi albo rejestru lub pochodzące od rodziców wpisanych do ksiąg albo rejestrów i dopuszczone do rozrodu. 2. Związek hodowców albo inny podmiot prowadzący księgę lub rejestr wydaje, na wniosek hodowcy, na czas określony, decyzję o dopuszczeniu reproduktora do rozrodu naturalnego. 3. Od decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 24. 1. Sztuczne unasiennianie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, może być dokonywane wyłącznie nasieniem reproduktora wpisanego do księgi albo rejestru lub pochodzącego od rodziców wpisanych do ksiąg albo rejestrów. 2. Reproduktor lub jego nasienie jest dopuszczane do wykorzystania w sztucznym unasiennianiu bydła decyzją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, wydaną na czas określony. 3. W odniesieniu do pozostałych gatunków zwierząt Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, może określić minimalne wymagania hodowlane dla reproduktorów lub ich nasienia używanego w sztucznym unasiennianiu. Art. 25. Decyzja, o której mowa w art. 24 ust. 2, jest wydawana, na wniosek właściciela lub posiadacza reproduktora lub nasienia tego reproduktora, po zasięgnięciu opinii właściwego związku hodowców albo podmiotu prowadzącego księgę lub rejestr. Art. 26. Wprowadzenie do obrotu komórek jajowych i zarodków wykorzystywanych w rozrodzie zwierząt wymaga zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 27. 1. W rozrodzie pszczół mogą być używane tylko trutnie pochodzące od matek pszczelich lub ich córek z linii hodowlanych wpisanych do ksiąg lub rejestrów. 2. Wojewoda, na wniosek jednostki prowadzącej księgę linii pszczół, może, w drodze rozporządzenia, zakazać na terenie województwa lub jego części utrzymywania pszczół lub dopuścić utrzymywanie pszczół określonej linii. Art. 28. 1. Podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie jest obowiązany do: 1) zaopatrywania się w nasienie wyłącznie od podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia, 2) używania nasienia od reproduktorów dopuszczonych do wykorzystania w sztucznym unasiennianiu i wybranych przez usługobiorcę, 3) wydania zaświadczenia o wykonaniu usługi, 4) prowadzenia dokumentacji wykonywanych usług, 5) zachowania warunków sanitarno-weterynaryjnych określonych odrębnymi przepisami. 2. Osoby bezpośrednio wykonujące sztuczne unasiennianie powinny ukończyć kurs organizowany przez podmiot upoważniony przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 3. Kurs, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzony na podstawie programu zatwierdzonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 29. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wydaje zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności wymienionej w ust. 1 oraz w art. 26 powinien: 1) określać podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, 2) wskazywać miejsce i zasięg terytorialny prowadzenia działalności objętej zezwoleniem, 3) zawierać program realizacyjny oceny i selekcji reproduktorów. Art. 30. Zezwolenie na prowadzenie działalności wymienionej w art. 29 ust. 1 może być cofnięte w przypadku, gdy działalność objęta zezwoleniem będzie prowadzona z naruszeniem przepisów. Art. 31. Przepisy art. 18-20, 26, 27 i art. 29 ust. 1 nie dotyczą badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych z dziedziny hodowli i rozrodu zwierząt prowadzonych przez jednostki naukowo-badawcze i wyższe szkoły rolnicze na swoich zwierzętach. Art. 32. Program oceny i selekcji reproduktorów ma na celu zapewnienie postępu hodowlanego lub zachowanie określonych cech i obejmuje w szczególności: 1) zasady wyboru reproduktorów na ojców następnego pokolenia, 2) zasady wyboru samic na matki reproduktorów, 3) sposób i zasady doboru rodziców w celu uzyskania następnego pokolenia reproduktorów, 4) zasady selekcji potomstwa męskiego oraz sposób prowadzenia oceny tego potomstwa, 5) zasady i metody oceny wartości hodowlanej reproduktorów, 6) zakres i cel wykorzystywania rozpłodników i materiału biologicznego pochodzących z importu. Art. 33. 1. Pisklęta drobiu mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli są uzyskane z jaj pochodzących od rodów wpisanych do ksiąg lub mieszańców wpisanych do rejestrów. 2. Zezwolenie na prowadzenie sztucznego wylęgu drobiu wydaje wojewoda z zachowaniem wymogów wniosku określonych w art. 29 ust. 2 pkt 1 i 2. 3. Zezwolenie na prowadzenie sztucznego wylęgu drobiu może być cofnięte, gdy działalność objęta zezwoleniem będzie prowadzona z naruszeniem przepisów. Art. 34. 1. Materiał biologiczny przywożony z zagranicy powinien pochodzić od zwierząt spełniających warunki: 1) niezbędne przy wpisie zwierząt do ksiąg lub rejestrów, 2) sanitarno-weterynaryjne określone odrębnymi przepisami, 3) zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny używany w kraju. 2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być potwierdzone świadectwem wydawanym przez uprawniony podmiot na podstawie dokumentów pochodzenia oraz własnych badań laboratoryjnych. 3. Materiał biologiczny przywieziony z zagranicy może być wprowadzony do obrotu, jeżeli jest zaopatrzony w świadectwo, o którym mowa w ust. 2. Art. 35. 1. Przywożone z zagranicy zwierzęta hodowlane lub jaja wylęgowe powinny pochodzić od zwierząt spełniających wymagania wpisu do ksiąg lub rejestrów. 2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być potwierdzone świadectwem wydanym przez uprawniony podmiot na podstawie dokumentów pochodzenia. 3. Przywożone z zagranicy zwierzęta hodowlane lub jaja wylęgowe mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli są zaopatrzone w świadectwo, o którym mowa w ust. 2. Art. 36. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, określi: 1) warunki zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny, 2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg dokumentacji, 3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej, 4) podmioty uprawnione do wydawania świadectw potwierdzających spełnienie warunków dla materiału biologicznego, zwierząt hodowlanych i jaj wylęgowych przywożonych z zagranicy. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat za wystawienie przez uprawnione podmioty świadectw potwierdzających spełnienie warunków dla materiału biologicznego, zwierząt hodowlanych i jaj wylęgowych przywożonych z zagranicy. Art. 37. 1. Minister Skarbu Państwa, na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, wniesie do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa utworzonych w celu prowadzenia działalności w zakresie sztucznego unasienniania część mienia, które stanowiło przedmiot zarządu Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub jej oddziałów. 2. Do udostępniania akcji lub udziałów w spółkach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 755 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770), z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o: 1) uprawnionych rolnikach - rozumie się przez to osoby fizyczne i prawne prowadzące chów i hodowlę zwierząt gospodarskich, które w okresie 5 lat przed wejściem ustawy w życie korzystały z usług sztucznego unasienniania Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i jej oddziałów, 2) przedsiębiorstwie państwowym - rozumie się przez to stację hodowli i unasienniania zwierząt, będącą oddziałem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, 3) dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego - rozumie się przez to dzień likwidacji stacji hodowli i unasienniania zwierząt. Art. 38. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb nabywania akcji przez osoby, o których mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1. Art. 39. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, tworząc jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 6, wyposaży ją w część mienia będącego w zarządzie Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt. 2. Domy, lokale mieszkalne i budynki gospodarcze wraz z niezbędnymi gruntami, które nie zostaną wniesione do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, o których mowa w art. 37 ust. 1, lub które nie zostaną przekazane zgodnie z ust. 1, mogą być przeznaczone do sprzedaży ich dotychczasowym najemcom. 3. Sprzedaż następuje po cenie rynkowej: 1) pomniejszonej o 4% za każdy rok pracy najemcy w Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub jej oddziałach albo 2) pomniejszonej o 3% za każdy rok najmu mieszkania od zakładów pracy, o których mowa w pkt 1, - nie więcej jednak niż o 90%. 4. Do okresu pracy albo najmu, od których zależy pomniejszenie ceny sprzedaży, wlicza się także odpowiednio okres pracy albo najmu w zlikwidowanym zakładzie pracy, którego mienie zostało przejęte przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub jej oddziały. 5. Na wniosek osoby bliskiej, która pozostała w lokalu po śmierci najemcy, cenę sprzedaży pomniejsza się, uwzględniając, zamiast okresu własnej pracy lub najmu, okres pracy najemcy w zakładach pracy, o których mowa w ust. 3 pkt 1. 6. W rozumieniu ust. 5 za osoby bliskie zmarłego najemcy uważa się dzieci własne lub przysposobione, małżonka (wdowę lub wdowca), rodziców oraz dzieci własne i przysposobione tych osób. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do sprzedaży ogródków przydomowych i garaży osobom, które z nich korzystają. Art. 40. Przy sprzedaży domów, lokali mieszkalnych i budynków gospodarczych ich najemcom w sprawach nie uregulowanych w art. 39 stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 9 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484). Rozdział 5 Przepisy karne Art. 41. 1. Kto: 1) wykorzystuje w rozrodzie naturalnym reproduktory nie dopuszczone do rozrodu, 2) wykorzystuje w rozrodzie pszczół trutnie pochodzące od matek pszczelich lub ich córek z linii hodowlanych nie wpisanych do ksiąg lub rejestrów, 3) nie przestrzega zakazu utrzymywania pszczół lub utrzymuje pszczoły linii nie dopuszczonych do utrzymywania, 4) dokonuje sztucznego unasienniania: a) nie posiadając zaświadczenia o ukończeniu kursu organizowanego przez jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym lub podmiot upoważniony przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, b) używając nasienia od reproduktorów nie dopuszczonych do wykorzystania w sztucznym unasiennianiu, c) zaopatruje się w nasienie u podmiotów nie posiadających zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia, 5) bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie: a) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia podmiotom prowadzącym sztuczne unasiennianie, b) wprowadzania do obrotu komórek jajowych i zarodków wykorzystywanych w rozrodzie zwierząt, c) sztucznego wylęgu drobiu, 6) wprowadza do obrotu pisklęta pochodzące od rodów nie wpisanych do ksiąg lub mieszańców nie wpisanych do rejestrów, 7) wprowadza do obrotu lub do wykorzystania w rozrodzie zwierząt sprowadzony z zagranicy materiał biologiczny bez wymaganego świadectwa, 8) wprowadza do obrotu sprowadzone z zagranicy zwierzęta hodowlane i jaja wylęgowe bez wymaganego świadectwa - podlega karze grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec przepadek rzeczy stanowiącej przedmiot wykroczenia, choćby nie stanowiła własności sprawcy. 3. Orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 42. 1. Jednostka organizacyjna o zasięgu krajowym, która w dniu wejścia w życie ustawy prowadzi księgi lub rejestry zwierząt, przekaże określoną księgę lub rejestr wraz z dokumentacją związkowi hodowców lub innemu podmiotowi w ciągu 6 miesięcy od dnia uzyskania przez nich zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na prowadzenie księgi lub rejestru. 2. Związek hodowców lub inny podmiot, który w dniu wejścia w życie ustawy prowadzi określoną księgę, traci prawo do jej prowadzenia, jeżeli w ciągu roku nie wystąpi z wnioskiem o zezwolenie na jej prowadzenie; w tym przypadku księgę wraz z dokumentacją przejmuje jednostka organizacyjna o zasięgu krajowym, uprawniona do prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt. Art. 43. Zachowują ważność: 1) wpisy zwierząt do ksiąg prowadzonych na podstawie dotychczasowych przepisów, 2) dokumenty hodowlane wydane przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 44. 1. Traci moc ustawa z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 54, poz. 310, z 1963 r. Nr 22, poz. 113 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554). 2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, pozostają w mocy, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż w okresie roku od dnia jej wejścia w życie. Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz ustawy - Prawo budżetowe. (Dz. U. Nr 123, poz. 775) Art. 1. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686 i Nr 113, poz. 734) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jednostki samorządu terytorialnego, związki międzygminne (związki komunalne), stowarzyszenia gmin oraz sejmiki samorządowe mogą sobie wzajemnie udzielać pomocy, w tym pomocy finansowej, w przypadku zaistnienia klęski żywiołowej, nadzwyczajnego zagrożenia środowiska, katastrof lub innych zdarzeń losowych." Art. 2. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484 i Nr 121, poz. 770) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. Z budżetu jednostek, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, może być udzielana pomoc rzeczowa lub finansowa innym jednostkom samorządu terytorialnego." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 123, poz. 776) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa dotyczy osób, których stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia wypełnianie ról społecznych, a w szczególności zdolności do wykonywania pracy zawodowej, jeżeli uzyskały orzeczenie: 1) o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w art. 3, 2) o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy - na podstawie odrębnych przepisów lub 3) o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia - na podstawie odrębnych przepisów, zwanych dalej "osobami niepełnosprawnymi". Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników określane przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy, 2) osobie niepełnosprawnej bezrobotnej lub niepełnosprawnej poszukującej pracy - oznacza to osobę niepełnosprawną bezrobotną lub niepełnosprawną poszukującą pracy w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, 3) organizacjach pozarządowych - oznacza to stowarzyszenia, związki, izby oraz organizacje pracodawców i pracobiorców o charakterze ogólnokrajowym w szczególności działające na rzecz osób niepełnosprawnych, tworzone na podstawie odrębnych przepisów, 4) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", 5) uczestnictwie w życiu społecznym - oznacza to możliwość pełnienia ról społecznych oraz pokonywania barier, w szczególności psychologicznych, architektonicznych, urbanistycznych, transportowych i w komunikowaniu się, 6) wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych - oznacza to przeciętny miesięczny udział procentowy osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ogółem, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Rozdział 2 Orzekanie o niepełnosprawności Art. 3. 1. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą: 1) znaczny, 2) umiarkowany, 3) lekki. 2. Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi także podstawę do przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów. Art. 4. 1. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę mającą naruszoną sprawność organizmu: 1) niezdolną do podjęcia zatrudnienia, 2) zdolną do wykonywania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej albo w zakładzie aktywizacji zawodowej, wymagającą niezbędnej w celu pełnienia ról społecznych stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. 2. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub okresowej pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. 3. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia, nie wymagającą pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych. 4. Ograniczona możliwość samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie, bez pomocy innych osób, podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się, komunikację i komunikowanie się. 5. Zaliczenie do znacznego stopnia niepełnosprawności osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie wyklucza możliwości podejmowania przez tę osobę zatrudnienia, także poza zakładem pracy chronionej lub zakładem aktywizacji zawodowej. Art. 5. Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o: 1) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz. U. Nr 40, poz. 2o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin67, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 93, poz. 569 i Nr 111, poz. 725), traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, 2) niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, 3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 4) celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 901 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. Art. 6. 1. Powołuje się zespoły orzekające o stopniu niepełnosprawności: 1) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności - jako pierwsza instancja, 2) Krajowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności - jako druga instancja. 2. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwany dalej "zespołem", powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy. 3. Krajowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności powołuje i odwołuje Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych. 4. Zespół orzeka na wniosek osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego. 5. Od orzeczenia Krajowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Postępowanie w sprawach odwołań jest wolne od opłat i kosztów sądowych. 6. W orzeczeniu zespołu, poza ustaleniem stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte wskazania dotyczące w szczególności: 1) szkolenia, w tym specjalistycznego, 2) odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby, 3) korzystania z rehabilitacji ze wskazaniem form odpowiednich do potrzeb i możliwości, z wyłączeniem turnusów rehabilitacyjnych, 4) korzystania z systemu pomocy społecznej, 5) konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, 6) uczestnictwa w terapii zajęciowej, 7) korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych i opiekuńczych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. 7. Wydatki związane z tworzeniem i działalnością zespołów, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu państwa. 8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru nad zespołami, o których mowa w ust. 1, zakres ich działania, a także zakres ich współdziałania z organami administracji rządowej i samorządowej. 9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności, tryb postępowania przy orzekaniu oraz zakres, skład i sposób działania zespołów orzekających. Rozdział 3 Rehabilitacja osób niepełnosprawnych Art. 7. 1. Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej. 2. Rehabilitacja lecznicza osób niepełnosprawnych odbywa się na podstawie odrębnych przepisów. Art. 8. 1. Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. 2. Do realizacji celu, o którym mowa w ust. 1, niezbędne jest: 1) dokonanie oceny zdolności do pracy, w szczególności przez: a) przeprowadzenie badań lekarskich i psychologicznych umożliwiających określenie sprawności fizycznej, psychicznej i umysłowej do wykonywania zawodu oraz ocenę możliwości zwiększenia tej sprawności, b) ustalenie kwalifikacji, doświadczeń zawodowych, uzdolnień i zainteresowań, 2) prowadzenie poradnictwa zawodowego uwzględniającego ocenę zdolności do pracy oraz umożliwiającego wybór odpowiedniego zawodu i szkolenia, 3) przygotowanie zawodowe z uwzględnieniem perspektyw zatrudnienia, 4) dobór odpowiedniego miejsca pracy i jego wyposażenie, 5) określenie środków technicznych umożliwiających lub ułatwiających wykonywanie pracy, a w razie potrzeby - przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych, sprzętu rehabilitacyjnego itp. Art. 9. 1. Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym. 2. Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez: 1) wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej, 2) wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych, 3) likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji, 4) kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi. Art. 10. 1. Do podstawowych form rehabilitacji społecznej zalicza się zwłaszcza uczestnictwo w: 1) warsztatach terapii zajęciowej, 2) turnusach rehabilitacyjnych, 3) zespołach ćwiczeń fizycznych usprawniających psychoruchowo, rekreacyjnych i sportowych oraz innych zespołach aktywności społecznej, zgodnie z potrzebami osób niepełnosprawnych. 2. Warsztat terapii zajęciowej oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę, stwarzającą osobom niepełnosprawnym z upośledzeniem uniemożliwiającym aktualnie podjęcie pracy możliwość udziału w rehabilitacji społecznej i zawodowej przez terapię zajęciową. 3. Turnus rehabilitacyjny oznacza formę aktywnej rehabilitacji, połączoną z elementami wypoczynku, mającą na celu przede wszystkim ogólną poprawę sprawności, wyrobienie zaradności, pobudzanie i rozwijanie zainteresowań osób niepełnosprawnych. 4. Warsztaty terapii zajęciowej oraz turnusy rehabilitacyjne mogą być organizowane przez pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej lub przez inne jednostki organizacyjne. 5. Osoby niepełnosprawne kierowane są do uczestnictwa: 1) w warsztatach terapii zajęciowej - zgodnie z orzeczeniem, o którym mowa w art. 6 ust. 6 pkt 6, 2) w turnusie rehabilitacyjnym - na wniosek lekarza. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady tworzenia, działania i finansowania warsztatów terapii zajęciowej. Rozdział 4 Uprawnienia osób niepełnosprawnych Art. 11. Osoba niepełnosprawna zarejestrowana w rejonowym urzędzie pracy jako bezrobotna lub poszukująca pracy i nie pozostająca w zatrudnieniu ma prawo korzystać ze szkolenia na zasadach określonych w ustawie. Art. 12. 1. Osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11, może otrzymać pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej. 2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, zwany dalej "dyrektorem", udziela pożyczki, ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, do wysokości trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. 3. Dyrektor zawiera z pożyczkobiorcą umowę ustalającą warunki udzielenia i spłaty pożyczki oraz wysokość stopy oprocentowania. 4. Dyrektor umarza pożyczkę, na wniosek pożyczkobiorcy, do wysokości 50% pod warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej albo rolniczej przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy. 5. W przypadku szczególnie uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową pożyczkobiorcy, Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, na wniosek tego pożyczkobiorcy może - po zasięgnięciu opinii dyrektora - odroczyć termin spłaty pożyczki albo umorzyć jej spłatę w części lub w całości, jeżeli pożyczka stała się wymagalna. 6. Od decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przysługuje odwołanie do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania, oprocentowania, spłaty i umarzania pożyczek. Art. 13. 1. Osoba niepełnosprawna prowadząca działalność gospodarczą albo własne lub dzierżawione gospodarstwo rolne może otrzymać, ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, dofinansowanie do wysokości 50% oprocentowania kredytu bankowego zaciągniętego na kontynuowanie tej działalności, jeżeli: 1) nie korzystała z pożyczki, o której mowa w art. 12 ust. 1, lub 2) taka pożyczka została spłacona albo w całości umorzona. 2. Dofinansowanie następuje na podstawie umowy zawartej przez dyrektora z osobą, o której mowa w ust. 1. Art. 14. 1. Osobie zatrudnionej, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, pracodawca jest obowiązany wydzielić lub zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym, nie później niż w okresie trzech miesięcy od daty zgłoszenia przez tę osobę gotowości przystąpienia do pracy. Zgłoszenie gotowości przystąpienia do pracy powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia uznania za osobę niepełnosprawną. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy wyłączną przyczyną wypadku przy pracy było naruszenie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracownika z jego winy lub jego stanu nietrzeźwości - udowodnione przez pracodawcę. Art. 15. 1. Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. 2. Czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. 3. Osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. 4. Wymiar czasu pracy ustalony zgodnie z ust. 1 lub 2 obowiązuje od dnia następującego po przedstawieniu pracodawcy orzeczenia o niepełnosprawności. Art. 16. 1. Przepisów art. 15 nie stosuje się: 1) do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz 2) gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę. 2. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponosi pracodawca. Art. 17. Osoba niepełnosprawna ma prawo do przerwy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas przerwy wynosi 30 minut i jest wliczany do czasu pracy. Art. 18. 1. Stosowanie norm czasu pracy, o których mowa w art. 15, nie powoduje obniżenia wysokości wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej wysokości. 2. Godzinowe stawki wynagrodzenia zasadniczego, odpowiadające osobistemu zaszeregowaniu lub zaszeregowaniu wykonywanej pracy, przy przejściu na normy czasu pracy, o których mowa w art. 15, ulegają podwyższeniu w stosunku, w jakim pozostaje dotychczasowy wymiar czasu pracy do tych norm. Art. 19. 1. Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności. 2. Urlop, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje osobie uprawnionej do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub do urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów. 3. Jeżeli wymiar urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 2, jest niższy niż 10 dni roboczych, zamiast tego urlopu przysługuje dodatkowy urlop określony w ust. 1. Art. 20. 1. Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia: 1) w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, nie częściej niż raz w roku, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 5 pkt 2, 2) w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy. 2. Wynagrodzenie za czas zwolnień od pracy, o których mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się przepisów art. 19 ust. 1. 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania zwolnień od pracy, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Rozdział 5 Szczególne obowiązki i uprawnienia pracodawców w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych Art. 21. 1. Pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22, dokonywać miesięcznych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn połowy przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. 2. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, zwolnieni są pracodawcy, u których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 6%. 3. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, zwolnieni są pracodawcy prowadzący zakłady pracy będące w likwidacji albo co do których ogłoszono upadłość. 4. Wskaźnik, o którym mowa w ust. 2, może zostać obniżony w razie zatrudnienia osób niepełnosprawnych ze schorzeniami szczególnie utrudniającymi wykonywanie pracy. 5. Do liczby pracowników, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się - jeżeli nie są to osoby niepełnosprawne - osób zatrudnionych: 1) na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, 2) przebywających na urlopach wychowawczych, 3) nie świadczących pracy w związku z odbywaniem zasadniczej lub zastępczej służby wojskowej, 4) będących uczestnikami Ochotniczych Hufców Pracy, 5) nie świadczących pracy w związku z uzyskaniem świadczenia rehabilitacyjnego, 6) przebywających na urlopach bezpłatnych, których obowiązek udzielenia określają odrębne ustawy. 6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy: 1) placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych, 2) przedstawicielstw i misji zagranicznych. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika, o którym mowa w ust. 2, oraz sposób jego obniżania. Art. 22. 1. Wpłaty, o których mowa w art. 21, ulegają obniżeniu o kwoty wynagrodzeń wypłaconych pracownikom przez pracodawcę prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej, z tytułu realizacji przez te zakłady określonej produkcji lub usługi na rzecz pracodawcy obowiązanego do dokonywania wpłaty. Warunkiem obniżenia wpłaty jest uregulowanie przez tego pracodawcę należności za zrealizowaną produkcję lub usługi. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady obniżenia wpłat, o których mowa w ust. 1. Art. 23. Jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14, obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika. Art. 24. 1. Pracodawcy, o którym mowa w art. 21, zatrudniającemu osoby niepełnosprawne, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości równej osiągniętemu wskaźnikowi zatrudnienia tych osób, jeśli wskaźnik ten wynosi co najmniej 7%. Jeżeli wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych przekracza 50% pracodawca jest z tego podatku zwolniony. 2. Pracodawca przekazuje 50% środków uzyskanych z tytułu ulgi lub zwolnienia, o których mowa w ust. 1, na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Art. 25. 1. Składka na ubezpieczenie społeczne osób niepełnosprawnych: 1) zatrudnionych i zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, z wyjątkiem zatrudnionych przez pracodawcę, o którym mowa w art. 21 ust. 1, wynosi 50% składki na ubezpieczenie społeczne określonej w odrębnych przepisach, 2) zatrudnionych przez prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej, w tych zakładach wynosi 5% podstawy wymiaru składki. 2. Przez osoby zatrudnione, o których mowa w ust. 1, rozumie się pracowników oraz osoby wykonujące pracę nakładczą. 3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych otrzymuje refundację kwoty wynikającej z zastosowania ulg, o których mowa w ust. 1: 1) w wysokości 75% z dotacji budżetu państwa, 2) w wysokości 25% ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Art. 26. 1. Pracodawca, który zatrudni przez okres co najmniej 54 miesięcy osoby niepełnosprawne bezrobotne lub poszukujące pracy i nie pozostające w zatrudnieniu, skierowane do pracy przez rejonowy urząd pracy, może otrzymać ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrot kosztów: 1) do wysokości trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za każde stanowisko pracy, poniesionych w związku z: a) organizacją nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych zdolnych do pracy lub b) przystosowaniem istniejących stanowisk pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych, 2) ponad wysokość trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, jednak nie więcej niż pięćdziesięciokrotne wynagrodzenie za każde stanowisko pracy, w przypadku zatrudnienia osób, które zaliczono do znacznego stopnia niepełnosprawności, 3) wynagrodzenia wypłacanego osobom niepełnosprawnym za okres 18 miesięcy, 4) składki za ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 3. 2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor na warunkach i w wysokości określonych umową zawartą z pracodawcą, z tym że: 1) zwrotowi nie podlegają koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, poniesione przez pracodawcę przed datą podpisania umowy, 2) zwrot kosztów określonych w ust. 1 pkt 3 i 4 następuje co drugi miesiąc w okresie 36 miesięcy od dnia zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na stanowisku pracy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2. 3. Warunkiem zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, jest uzyskanie pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o utworzonym stanowisku pracy, wydanej na wniosek dyrektora. 4. Jeżeli okres zatrudnienia osoby niepełnosprawnej jest krótszy niż 54 miesiące pracodawca zwraca Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2. 5. Zwrot, o którym mowa w ust. 4, powinien nastąpić w ciągu 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z osobą niepełnosprawną. 6. Pracodawca jest zwolniony z obowiązku zwrotu środków, o których mowa w ust. 4, jeżeli zatrudni, w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z osobą niepełnosprawną, inną osobę niepełnosprawną skierowaną do pracy przez rejonowy urząd pracy. 7. Przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku niemożności skierowania przez rejonowy urząd pracy, przez okres 3 miesięcy, innej osoby niepełnosprawnej. Art. 27. 1. Pracodawca zatrudniający do 24 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy może otrzymać ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrot kosztów: 1) wynagrodzenia wypłacanego zatrudnionym osobom niepełnosprawnym w wysokości 50% najniższego wynagrodzenia - przez okres 24 miesięcy, płatnych za co drugi miesiąc, 2) składki na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1, za każdą zatrudnioną osobę niepełnosprawną zaliczoną do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, skierowaną przez rejonowy urząd pracy. 2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor na podstawie umowy zawartej z pracodawcą. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe zasady postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 26. Rozdział 6 Zakłady pracy chronionej i zakłady aktywności zawodowej Art. 28. 1. Pracodawca zatrudniający nie mniej niż 40 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, jeżeli: 1) wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi: a) co najmniej 40%, a w tym co najmniej 10% ogółu zatrudnionych stanowią osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, albo b) co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, albo upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, 2) obiekty i pomieszczenia użytkowane przez zakład pracy: a) odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy, b) uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higienicznosanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz spełniają wymagania dostępności do nich, a także 3) jest zapewniona podstawowa i specjalistyczna opieka lekarska, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne, 4) wystąpi z wnioskiem o przyznanie statusu pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej. 2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stwierdza Państwowa Inspekcja Pracy, z wyjątkiem okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b) w stosunku do osób zatrudnionych w dozorze i ochronie mienia. 3. Do pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się także osoby niepełnosprawne wykonujące pracę nakładczą. Art. 29. 1. Gmina oraz fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych, może utworzyć wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo jednostkę i uzyskać dla tej jednostki status zakładu aktywności zawodowej, jeżeli: 1) posiada ona wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności określony zgodnie z ust. 2, 2) spełnia ona warunki, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 i 3, 3) przeznacza uzyskane dochody na cele określone zgodnie z ust. 4, 4) uzyska pozytywną opinię Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, stosunek osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności do innych pracowników, wymagany w zakładzie aktywności zawodowej, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności. 3. Koszty utworzenia i działalności zakładu aktywności zawodowej mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zakłady te nie mogą prowadzić działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub handlu tymi wyrobami. 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb i warunki tworzenia, finansowania i działania zakładów aktywności zawodowej, w tym czasu pracy i rehabilitacji osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, zasady tworzenia i wykorzystywania zakładowego funduszu aktywności, o którym mowa w art. 31 ust. 4, a także cele, na które mogą być przeznaczone dochody z działalności zakładu aktywności zawodowej. Art. 30. 1. Decyzję w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej wydaje Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych. Decyzję tę wydaje się na okres 3 lat. 2. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych może, w drodze decyzji, zwolnić na czas określony, nie dłużej jednak niż na sześć miesięcy, prowadzącego zakład pracy chronionej od spełnienia warunku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli: 1) zatrudnia co najmniej 60% osób niepełnosprawnych oraz 2) właściwy rejonowy urząd pracy nie może skierować wymaganej liczby osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe lub nadających się do przekwalifikowania. 3. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych podejmuje decyzję stwierdzającą utratę przyznanego statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej w razie niespełniania warunków i obowiązków, o których mowa w art. 28 i 33 ust. 1 i 3. 4. Prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej jest obowiązany: 1) poinformować Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych o każdej zmianie dotyczącej spełnienia warunków i realizacji obowiązków, o których mowa w art. 28 i 33 ust. 1 i 3, w terminie 14 dni od daty tej zmiany, 2) przedstawiać Pełnomocnikowi do Spraw Osób Niepełnosprawnych półroczne informacje, dotyczące spełniania tych warunków. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 4, oraz sposób jej przedstawiania. Art. 31. 1. Prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej jest zwolniony w stosunku do tego zakładu, z zastrzeżeniem ust. 2: 1) z podatków, 2) z wpłat do urzędu skarbowego należności z tytułu podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem zasad określonych w odrębnych przepisach, 3) z niepodatkowych należności budżetowych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy: 1) podatku od gier, 2) podatku akcyzowego, 3) cła. 3. Prowadzący zakład pracy chronionej przekazuje środki uzyskane: 1) z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na: a) Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w wysokości 10%, b) zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, w wysokości 90%, 2) z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2, na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pomniejszone o kwotę stanowiącą iloczyn liczby osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz trzykrotności najniższego wynagrodzenia. 4. Prowadzący zakład aktywności zawodowej przekazuje środki uzyskane z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wpływy z dochodu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej na zakładowy fundusz aktywności. 5. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, wykaz niepodatkowych należności budżetowych. Art. 32. Prowadzący zakład pracy chronionej może uzyskać, dla tego zakładu, ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w szczególności: 1) dofinansowanie w wysokości 50% oprocentowania zaciągniętych kredytów bankowych, 2) pożyczkę na cele inwestycyjne, modernizację lub na restrukturyzację zakładu - z możliwością jej umorzenia, w wysokości do 50%, 3) dofinansowanie lub refundację wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, w wysokości 75% najniższego wynagrodzenia, 4) zwrot kosztów za szkolenie zatrudnionych osób niepełnosprawnych w związku z koniecznością zmiany profilu produkcji, 5) dofinansowanie, w celu ochrony istniejących w zakładzie miejsc pracy, 6) subwencje w związku z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Art. 33. 1. Prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej "funduszem rehabilitacji". 2. Dochodami funduszu rehabilitacji są w szczególności: 1) środki, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b), 2) dotacje i subwencje, 3) wpływy z zapisów i darowizn. 3. Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej obowiązany jest do prowadzenia: 1) ewidencji dochodów i wydatków tego funduszu, 2) rachunku bankowego dla wyodrębnionych środków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w wysokości 10% z przeznaczeniem na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników. 4. Środki funduszu rehabilitacji przeznaczane są na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej oraz dodatkowe ubezpieczenie społeczne osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków. 5. Pracodawcy prowadzący zakład pracy chronionej mogą gromadzić do 10% środków funduszu rehabilitacji na realizację wspólnych zadań zgodnych z ustawą. 6. Kontrola prawidłowości realizacji przepisów ust. 1-4 wykonywana jest przez właściwe terenowo urzędy skarbowe. 7. W razie likwidacji, upadłości albo wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej prowadzonego przez pracodawcę zakładu pracy chronionej lub utraty statusu zakładu pracy chronionej, nie wykorzystane środki funduszu rehabilitacji podlegają niezwłocznie przekazaniu do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się w przypadku, gdy likwidacja zakładu następuje w związku z przejęciem zakładu przez inny zakład pracy chronionej lub w wyniku połączenia z takim zakładem, a nie wykorzystane środki funduszu podlegają przekazaniu w terminie do 3 miesięcy na fundusz rehabilitacji zakładu przejmującego zakład likwidowany. 9. Dysponentem funduszu rehabilitacji lub zakładowego funduszu aktywności jest pracodawca. 10. Prowadzący zakład pracy chronionej może udzielać, ze środków funduszu rehabilitacji, pomocy nie pracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom tego zakładu, na cele związane z rehabilitacją leczniczą i społeczną. 11. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków, a także wysokość i zasady udzielania pomocy nie pracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom zakładu pracy chronionej. Rozdział 7 Zadania i organizacja służb działających na rzecz osób niepełnosprawnych Art. 34. 1. Zadania wynikające z ustawy koordynuje i realizuje Sekretarz Stanu, Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, zwany dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnika powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności: 1) opracowywanie projektów programów rządowych dotyczących poprawy warunków życia społecznego i zawodowego osób niepełnosprawnych oraz koordynacja działań z nich wynikających, 2) określanie kierunkowych założeń polityki zatrudniania, rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, 3) ustalanie założeń do rocznych planów rzeczowo-finansowych dotyczących realizacji zadań wynikających z ustawy, 4) koordynowanie i podejmowanie decyzji w sprawach wynikających z niniejszej ustawy, nie zastrzeżonych dla innych organów, 5) sprawowanie merytorycznego nadzoru nad realizacją zadań, o których mowa w ustawie, 6) inicjowanie i koordynowanie działań zmierzających do ograniczania skutków niepełnosprawności i barier utrudniających osobom niepełnosprawnym funkcjonowanie w społeczeństwie, 7) opracowywanie albo opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących zatrudnienia, rehabilitacji oraz warunków życia osób niepełnosprawnych, 8) współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych. 4. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych, które stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 35. 1. Pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych oraz szkolenie i przekwalifikowywanie prowadzą, na zasadach określonych w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, rejonowe oraz wojewódzkie urzędy pracy. 2. W zakresie wynikającym z ust. 1 do zadań dyrektora należy w szczególności: 1) opracowywanie wojewódzkich programów realizacji zadań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych, 2) kierowanie osób niepełnosprawnych, które wymagają specjalistycznego programu szkolenia oraz rehabilitacji leczniczej i społecznej do specjalistycznego ośrodka szkoleniowo-rehabilitacyjnego lub do innej placówki szkoleniowej, 3) współpraca z organami rentowymi w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów, 4) doradztwo organizacyjno-prawne i ekonomiczne w zakresie działalności gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne, 5) współpraca z terenowymi organami rządowej administracji ogólnej i specjalnej, organami samorządu terytorialnego, organizacjami pozarządowymi i fundacjami w zakresie zatrudniania i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 6) współpraca z właściwym terenowo okręgowym inspektorem pracy w zakresie oceny i kontroli miejsc pracy osób niepełnosprawnych, 7) opracowywanie i przedstawianie Pełnomocnikowi, za pośrednictwem Krajowego Urzędu Pracy, planów zadań oraz okresowych sprawozdań i informacji z prowadzonej działalności, 8) przedstawianie Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, za pośrednictwem Krajowego Urzędu Pracy, wniosków do planu finansowego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 3. Zadania, o których mowa w ust 2 i w art. 38-41, dyrektor realizuje przy pomocy wojewódzkiego ośrodka do spraw zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Art. 36. 1. Zadania w zakresie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej mogą być realizowane na zlecenie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez organizacje pozarządowe i gminy. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje zadań określonych w ustawie, które mogą być zlecane organizacjom pozarządowym lub gminom, 2) ogólne warunki i tryb zlecania zadań, o których mowa w pkt 1, oraz zasady ustalania i rozliczania dotacji ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, 3) tryb dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i kontroli realizacji zadań zleconych. Rozdział 8 Szkolenie osób niepełnosprawnych Art. 37. Szkolenie osób niepełnosprawnych odbywa się w formach pozaszkolnych w celu nauki zawodu, przekwalifikowania lub podwyższenia kwalifikacji. Art. 38. 1. Dyrektor inicjuje i organizuje szkolenie dla bezrobotnych osób niepełnosprawnych lub innych osób niepełnosprawnych poszukujących pracy i nie pozostających w zatrudnieniu, a zarejestrowanych w rejonowym urzędzie pracy, w celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności w razie: 1) braku kwalifikacji zawodowych, 2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego zatrudnienia, 3) utraty zdolności do pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie. 2. Szkoleniem, o którym mowa w ust. 1, mogą być objęte również osoby niepełnosprawne będące w okresie wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn dotyczących pracodawcy. Art. 39. 1. Szkolenie osób niepełnosprawnych może odbywać się: 1) w placówkach szkolących, 2) w specjalistycznych ośrodkach szkoleniowo-rehabilitacyjnych, zwanych dalej "specjalistycznymi ośrodkami". 2. Specjalistyczne ośrodki tworzy i likwiduje Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek Pełnomocnika. 3. Do zadań specjalistycznego ośrodka należy: 1) prowadzenie szkolenia osób, które z powodu niepełnosprawności mają utrudniony lub uniemożliwiony dostęp do korzystania ze szkolenia w innych placówkach, 2) określanie psychofizycznej sprawności danej osoby w stosunku do wymagań różnych zawodów, 3) określanie, przez zastosowanie odpowiednich testów sprawności i prób praktycznych, uzdolnienia i możliwości rozwoju zdolności danej osoby, 4) zapewnienie uczestnikom szkolenia zakwaterowania, wyżywienia, pomocy dydaktycznej oraz opieki medycznej i usług rehabilitacyjnych. 4. Koszty utworzenia i działalności specjalistycznego ośrodka finansowane są ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia, działania i finansowania specjalistycznych ośrodków oraz tryb sprawowania nadzoru nad ich działalnością. Art. 40. 1. Dyrektor kieruje osobę niepełnosprawną, o której mowa w art. 38, na szkolenie: 1) z własnej inicjatywy lub na podstawie orzeczenia właściwego organu, 2) wskazane przez osobę, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy i spełniony jest przynajmniej jeden z warunków wymienionych w art. 38; koszt tego szkolenia nie może przekroczyć dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. 2. Koszty szkolenia obejmują w szczególności: 1) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkolącej, 2) koszt ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków, 3) koszt zakwaterowania i wyżywienia w części albo w całości, 4) koszt przejazdu na szkolenie, w tym koszt przejazdu przewodnika lub opiekuna osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności, 5) koszt usług tłumacza języka migowego albo lektora dla niewidomych lub osoby towarzyszącej osobie niepełnosprawnej ruchowo zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności, 6) koszt niezbędnych badań lekarskich, psychologicznych, diagnostycznych i usług rehabilitacyjnych. 3. Szkolenie trwa nie dłużej niż 36 miesięcy. 4. Koszty szkolenia są finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 5. Osoba niepełnosprawna, która nie ukończyła szkolenia z własnej winy, jest obowiązana do zwrotu jego kosztów, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia. Art. 41. 1. Szkolenie osób niepełnosprawnych może być organizowane także przez pracodawcę. 2. Na wniosek pracodawcy poniesione przez niego koszty szkolenia zatrudnionych osób niepełnosprawnych mogą być zrefundowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do wysokości 75%, nie więcej jednak niż do wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli po zakończeniu szkolenia będą zatrudniane, zgodnie z kierunkiem szkolenia, na innych stanowiskach pracy przez okres co najmniej 24 miesięcy. 3. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 2, dokonuje dyrektor na warunkach i w wysokości określonych w umowie zawartej z pracodawcą. Zwrotowi nie podlegają koszty poniesione przez pracodawcę przed datą podpisania umowy. 4. Jeżeli z przyczyn dotyczących pracodawcy, o których mowa w ust. 2, osoba niepełnosprawna po zakończeniu szkolenia nie będzie zatrudniana zgodnie z kierunkiem szkolenia lub będzie zatrudniana przez okres krótszy niż 24 miesiące, pracodawca zwraca do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych środki pobrane na szkolenie tej osoby wraz z odsetkami należnymi od dnia, w którym pracodawca przestał spełniać warunki określone w ust. 2. Rozdział 9 Krajowa Rada Konsultacyjna do Spraw Osób Niepełnosprawnych Art. 42. 1. Powołuje się Krajową Radę Konsultacyjną do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwaną dalej "Radą". 2. Rada jest organem doradczym Pełnomocnika stanowiącym forum współdziałania, na rzecz osób niepełnosprawnych, organów administracji rządowej, samorządu terytorialnego oraz organizacji pozarządowych. 3. Do zakresu działania Rady należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do integracji osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem, 2) inicjowanie rozwiązań w zakresie zaspokajania potrzeb osób niepełnosprawnych, wynikających z faktu niepełnosprawności, 3) opiniowanie: a) projektu założeń polityki zatrudniania, rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, b) projektów aktów prawnych mających lub mogących mieć wpływ na sytuację osób niepełnosprawnych oraz sygnalizowanie odpowiednim organom potrzeby wydania lub zmiany przepisów obowiązujących w tym zakresie, c) sprawozdań z działalności Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, d) rocznych harmonogramów realizacji rządowego "Programu działań na rzecz osób niepełnosprawnych i ich integracji ze społeczeństwem", 4) opracowywanie rocznych informacji o działalności Rady. Art. 43. 1. Rada składa się z: 1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej, 2) pięciu przedstawicieli samorządu terytorialnego, 3) piętnastu przedstawicieli organizacji pozarządowych, w tym pięciu przedstawicieli pracodawców. 2. Członków Rady powołuje i odwołuje, na wniosek Pełnomocnika, Minister Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Odwołanie członka Rady przed upływem kadencji może nastąpić: 1) na jego wniosek, 2) na wniosek reprezentowanego przez niego organu lub organizacji, 3) na wniosek Pełnomocnika po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, którą członek Rady reprezentuje. 4. Posiedzenia Rady zwoływane są przez jej przewodniczącego nie rzadziej niż raz na kwartał oraz w każdym czasie na wniosek Pełnomocnika lub co najmniej 5 członków Rady. 5. Kadencja Rady trwa 4 lata. Art. 44. 1. Rada: 1) powołuje ekspertów, 2) zaprasza do uczestnictwa w posiedzeniach Rady przedstawicieli organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w Radzie, 3) zleca przeprowadzanie badań i opracowywanie ekspertyz. 2. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem badań i opracowywaniem ekspertyz, wynagradzaniem członków Rady oraz uczestnictwem w posiedzeniach Rady ekspertów i osób nie będących członkami Rady finansowane są ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez pracodawcę refundowane są ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej. 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia: 1) organizację i tryb działania Rady oraz zasady uczestnictwa w jej pracach ekspertów i przedstawicieli organów, organizacji i instytucji, nie reprezentowanych w Radzie, 2) wysokość wynagrodzenia członków Rady oraz ekspertów i innych osób nie będących członkami Rady, za udział w posiedzeniach Rady. Rozdział 10 Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Art. 45. 1. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej "Funduszem", jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775). 2. Fundusz posiada osobowość prawną. 3. Fundusz stosuje zasady o rachunkowości określone dla podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754). 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek Prezesa Zarządu Funduszu, zatwierdza statut określający organizację, szczegółowe zasady i tryb działania Funduszu, w tym jego organów. Art. 46. Przychodami Funduszu są: 1) wpłaty pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 2 oraz art. 31 ust. 3 pkt 1, 2) dotacje z budżetu państwa oraz inne dotacje i subwencje, 3) spadki, zapisy i darowizny, 4) dobrowolne wpłaty pracodawców, 5) dochody z oprocentowania pożyczek, dyskonto od zakupionych bonów skarbowych, odsetki od obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski oraz lokat terminowych, 6) dochody z działalności gospodarczej, 7) wpłaty, o których mowa w art. 26 ust. 4 oraz w art. 41 ust. 4, 8) dywidendy, 9) inne wpłaty. Art. 47. 1. Środki Funduszu, poza celami wymienionymi w niniejszej ustawie, przeznacza się na: 1) utrzymanie istniejących, a zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób niepełnosprawnych, 2) dofinansowanie zadań wynikających z rządowych programów na rzecz osób niepełnosprawnych, 3) programy zatwierdzone przez Radę Nadzorczą, służące rehabilitacji społecznej, zawodowej i leczniczej, 4) tworzenie i funkcjonowanie poradnictwa zawodowego, 5) dofinansowanie: a) turnusów rehabilitacyjnych, b) sportu, kultury, rekreacji i turystyki osób niepełnosprawnych, c) zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, przyznawane osobom niepełnosprawnym na podstawie odrębnych przepisów, 6) finansowanie w całości lub w części kosztów organizowania i działania warsztatów terapii zajęciowej, 7) dotacje dla przedsiębiorców podejmujących produkcję wyrobów ortopedycznych, protetycznych, środków pomocniczych lub sprzętu rehabilitacyjnego albo usługi w tym zakresie na uruchomienie tej produkcji lub usług, 8) finansowanie w części lub w całości badań, ekspertyz, analiz, opracowywania projektów norm, a także wydawnictw i konkursów dotyczących rehabilitacji zawodowej lub społecznej, 9) opracowywanie i rozpowszechnianie materiałów informacyjnych i szkoleniowych, 10) dofinansowanie budowy, rozbudowy i modernizacji obiektów służących rehabilitacji, 11) dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, w komunikowaniu się i technicznych. 2. Środki Funduszu w wysokości: 1) co najmniej 65% jego przychodów na dany rok przeznacza się na zatrudnianie i rehabilitację zawodową osób niepełnosprawnych, 2) od 5% do 10% jego przychodów na dany rok przeznacza się na dofinansowanie rehabilitacji leczniczej, społecznej i zawodowej dzieci i młodzieży, w tym: a) zakupu sprzętu i urządzeń zmniejszających skutki niepełnosprawności, b) szkolenia rodziców, opiekunów i wolontariuszy w zakresie specjalistycznej opieki nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną, c) usług transportowych, d) ośrodków szkolno-wychowawczych, rehabilitacyjnych i innych placówek dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. 3. Środki Funduszu mogą być przeznaczane także na: 1) lokaty w bonach skarbowych i obligacjach emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski, 2) lokaty terminowe w bankach posiadających gwarancje Skarbu Państwa lub w bankach obsługujących bezpośrednio działalność ustawową Funduszu, 3) nabywanie akcji i wnoszenie udziałów do spółek, jeżeli działalność jest zgodna z celami Funduszu określonymi w ustawie. 4. Działalność Funduszu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz podatkiem od towarów i usług. 5. Darowizna dokonywana ze środków Funduszu na rzecz osoby niepełnosprawnej w celach wynikających z ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarowania środkami Funduszu. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wypłacania subwencji, o której mowa w art. 32 pkt 6. Art. 48. 1. Tworzenie fundacji, nabycie lub objęcie przez Fundusz udziałów lub akcji w spółkach wymaga zgody Pełnomocnika. 2. Takiej samej zgody wymaga tworzenie fundacji, nabycie lub objęcie udziałów lub akcji przez spółki bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez Fundusz. 3. Za spółkę kontrolowaną przez Fundusz uważa się taką spółkę, w której posiada on bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 50% kapitału. 4. Pełnomocnik wyraża zgodę w formie pisemnej, w przypadku wymienionym w ust. 1 na umotywowany wniosek Prezesa Zarządu Funduszu, a w przypadku wymienionym w ust. 2 - na wspólny umotywowany wniosek Prezesa Zarządu Funduszu i prezesa zarządu spółki kontrolowanej. 5. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonywane bez wymaganej zgody są nieważne. Art. 49. 1. Do wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 2 i art. 31 ust. 3 pkt 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486, Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117), z tym że czynności wynikające z art. 5 ust. 3, art. 8 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 31 ust. 1 tej ustawy należą do kompetencji Prezesa Zarządu Funduszu. 2. Pracodawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat, składając równocześnie Zarządowi Funduszu deklaracje miesięczne i roczne według wzoru ustalonego, w drodze zarządzenia, przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Do egzekucji wpłat, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z tym że czynności związane z wystawianiem tytułu wykonawczego oraz egzekucją należności pieniężnych należą do kompetencji Prezesa Zarządu Funduszu. 4. Od decyzji Prezesa Zarządu Funduszu dotyczących wpłat, o których mowa w ust. 1, pracodawcy przysługuje odwołanie do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 50. 1. Organami Funduszu są Rada Nadzorcza i Zarząd. 2. Rada Nadzorcza składa się z: 1) Prezesa Rady Nadzorczej, którym jest Pełnomocnik, 2) siedmiu przedstawicieli organizacji pozarządowych, w tym dwóch przedstawicieli organizacji pracodawców. 3. Członków Rady, na wniosek Pełnomocnika, powołuje i odwołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje i przedsiębiorców, o których mowa w ust. 2 pkt 2. 4. Odwołanie członka Rady Nadzorczej następuje: 1) na jego wniosek, 2) na wniosek reprezentowanej przez niego organizacji, 3) na wniosek Pełnomocnika zaopiniowany przez organizację, którą członek Rady reprezentuje. 5. Kadencja Rady Nadzorczej trwa 2 lata. 6. Do zadań Rady Nadzorczej należy w szczególności: 1) zatwierdzanie planów działalności i projektu planu finansowego Funduszu, 2) ustalanie kryteriów wyboru przedsięwzięć finansowanych ze środków Funduszu, zgodnie z kierunkowymi założeniami polityki zatrudniania, rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, określonymi przez Pełnomocnika, 3) zatwierdzanie wniosków Zarządu w sprawach zaciągania przez Fundusz pożyczek, 4) określanie wysokości środków Funduszu, które w danym roku mogą być przeznaczane na cele, o których mowa w art. 47 ust. 3 pkt 3, 5) opiniowanie wniosków w sprawie powołania i odwołania Prezesa Zarządu i każdego z jego zastępców, 6) dokonywanie kontroli i oceny działalności Zarządu, 7) zatwierdzanie rocznych sprawozdań Funduszu, 8) składanie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku, sprawozdań z działalności Funduszu. 7. Obsługę Rady Nadzorczej sprawuje Biuro Funduszu. 8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb powoływania oraz odwoływania członków Rady Nadzorczej, a także szczegółowe zasady działania Rady Nadzorczej i szkolenia jej członków oraz wysokość ich wynagrodzenia za udział w posiedzeniach Rady. Art. 51. 1. W skład Zarządu Funduszu wchodzą Prezes Zarządu funduszu, zwany dalej "Prezesem", i jego dwaj zastępcy. Prezesa powołuje i odwołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek Pełnomocnika zaopiniowany przez Radę Nadzorczą. 2. Zastępców Prezesa, na wniosek Prezesa zaopiniowany przez Radę Nadzorczą, powołuje i odwołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) opracowywanie projektów planów działalności Funduszu i projektu planu finansowego, 2) dokonywanie wyboru przedsięwzięć do finansowania ze środków Funduszu, 3) gospodarowanie środkami Funduszu, 4) opracowywanie szczegółowych zasad finansowania realizacji zadań, o których mowa w ustawie, 5) podejmowanie decyzji w sprawie odraczania terminów spłat i umarzania pożyczek, 6) sprawowanie kontroli nad wykorzystaniem środków Funduszu przekazywanych na realizację zadań określonych ustawą, 7) udział w zakresie, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 6, w tworzeniu warsztatów terapii zajęciowej, 8) udział w zakresie, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 5 lit. a), w organizowaniu turnusów rehabilitacyjnych, 9) współpraca z organizacjami pozarządowymi, 10) składanie Radzie Nadzorczej sprawozdań z działalności Funduszu. 4. Zarząd udostępnia Radzie Nadzorczej, na jej żądanie, dokumenty i materiały dotyczące działalności Funduszu. 5. Obsługę Zarządu sprawuje Biuro Funduszu. Art. 52. 1. Zarząd Funduszu może tworzyć i znosić oddziały Funduszu oraz określa zakres i obszar ich działania. 2. Dyrektora oddziału powołuje i odwołuje Prezes Zarządu. Art. 53. 1. Prezes Zarządu reprezentuje Fundusz na zewnątrz. 2. Prezes może powoływać pełnomocników Zarządu, ustalając granice ich umocowania. 3. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych Funduszu są upoważnieni: 1) Prezes lub każdy z jego zastępców samodzielnie, 2) dwaj pełnomocnicy działający łącznie. 4. Prezes wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników Funduszu. Art. 54. Ze środków Funduszu pokrywane są: 1) koszty jego działalności, 2) koszty jego obsługi, z wyjątkiem kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników Krajowego Urzędu Pracy i wojewódzkich urzędów pracy, zatrudnionych bezpośrednio przy obsłudze Funduszu. Art. 55. Dochodzenie zwrotu środków finansowych Funduszu zwolnione jest z opłat i kosztów sądowych, w tym egzekucyjnych. Art. 56. Minister Pracy i Polityki Socjalnej składa Radzie Ministrów corocznie informację o działalności Funduszu. Rozdział 11 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 57. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 35 wyrazy "w ustawie o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,"; 2) w art. 23 w ust. 1 pkt 29 otrzymuje brzmienie: "29) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776)"; 3) w art. 38 w ust. 2 po wyrazach "zakładami pracy chronionej" dodaje się wyrazy "lub zakładami aktywności zawodowej". Art. 58. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 1 pkt 36 otrzymuje brzmienie: "36) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776)"; 2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 10 wyrazy "w ustawie o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,". Art. 59. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Zwalnia się prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej od wpłat do urzędu skarbowego należności w zakresie działalności tego zakładu, z tytułu podatku od towarów i usług, stanowiącej różnicę między podatkiem należnym a naliczonym, w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Przez prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej rozumie się podmiot spełniający warunki określone w art. 28 i 29 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776). 3. Jeżeli kwota zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest wyższa od kwoty stanowiącej iloczyn liczby osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej lub zakładzie aktywności zawodowej w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz trzykrotności najniższego wynagrodzenia, różnica podlega przekazaniu na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o którym mowa w ustawie wymienionej w ust. 2, w terminach przewidzianych dla rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług. 4. Przez najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się najniższe wynagrodzenie pracowników ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie Kodeksu pracy. Do wyliczeń przyjmuje się najniższe wynagrodzenie obowiązujące w kwartale poprzedzającym miesiąc obliczeniowy. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania: 1) w przypadku gdy prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej nie przekazał różnicy, o której mowa w ust. 3, na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, 2) w stosunku do tej części różnicy między podatkiem należnym a naliczonym, która odpowiada kwocie sankcji określonych w art. 27 ust. 5, 6 i 8, 3) do kwot podatku, o których mowa w art. 28 i art. 29 ust. 2 i art. 33, 4) w przypadku gdy organ podatkowy określił obrót prowadzonego zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej na podstawie art. 17 ust. 1. 6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym." Art. 60. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 17 w ust. 3 po wyrazach "zakłady pracy chronionej" dodaje się wyrazy "lub zakłady aktywności zawodowej". Art. 61. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 1 w pkt 9 wyrazy "o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych"; 2) w art. 54 po wyrazach "Zakłady pracy chronionej" dodaje się wyrazy "lub zakłady aktywności zawodowej". Art. 62. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów, są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy, jeżeli przed tą datą orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów nie utraciło mocy. 2. Orzeczenie o zaliczeniu do: 1) I grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, 2) II grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 3) III grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. 3. Osoby o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za niepełnosprawne, z tym że: 1) osoby, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, traktuje się jako zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności, 2) pozostałe osoby traktuje się jako zaliczone do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Art. 63. Osoby niepełnosprawne, o których mowa w art. 62, które przed dniem wejścia w życie ustawy nabyły prawo do świadczeń lub ulg na podstawie odrębnych przepisów, zachowują dotychczasowe uprawnienia. Art. 64. Zakłady pracy, które uzyskały status zakładu pracy chronionej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zobowiązane są do zwiększenia stanu zatrudnienia do wysokości określonej w art. 28 ust. 1 tej ustawy do dnia 30 czerwca 1998 r. Art. 65. Z wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, zwolnione są państwowe i gminne jednostki organizacyjne, w których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 2% w 1998 r., 3% w 1999 r. i 4% w 2000 r. Art. 66. W sprawach nie unormowanych przepisami ustawy stosuje się Kodeks postępowania administracyjnego, Kodeks cywilny oraz Kodeks pracy. Art. 67. Sprawy, które zostały wszczęte, a nie zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, podlegają rozpoznaniu według przepisów tej ustawy. Art. 68. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą. Art. 69. Traci moc ustawa z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), z tym że: 1) art. 4 obowiązuje do dnia 31 grudnia 1998 r., 2) art. 19 obowiązuje do dnia 30 czerwca 1998 r. Art. 70. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że: 1) art. 6 ust. 7 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1997 r., 2) art. 21 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., 3) art. 31 ust. 1 pkt 2 oraz art. 59 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności. (Dz. Nr 123, poz. 777) Art. 1. 1. Zatrudnianie osób pozbawionych wolności odbywa się w trybie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego. 2. Zatrudnianie osób pozbawionych wolności powinno mieć na celu przede wszystkim pozytywne oddziaływanie na ich postawy. Osiąganie zysku powinno być podporządkowane resocjalizacji. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa, bez bliższego oznaczenia, o zakładzie karnym, rozumie się przez to również inne jednostki organizacyjne Służby Więziennej. Art. 3. 1. W celu tworzenia warunków do zatrudniania osób pozbawionych wolności oraz prowadzenia działalności gospodarczej mogą być tworzone przy zakładach karnych przywięzienne zakłady pracy. 2. Przywięzienny zakład pracy może być utworzony i prowadzony jako: 1) przedsiębiorstwo państwowe, 2) spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb Państwa lub państwowa osoba prawna ma więcej niż 50% udziałów albo akcji, 3) gospodarstwo pomocnicze przy zakładzie karnym. 3. Osoby pozbawione wolności stanowią co najmniej 20% ogółu zatrudnionych w przywięziennym zakładzie pracy. 4. Przepisy ustawy dotyczące przywięziennych zakładów pracy stosuje się odpowiednio do zakładu karnego, w którym wykonywana jest praca nakładcza. Art. 4. 1. Organem założycielskim przedsiębiorstwa państwowego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, zwanego dalej "przedsiębiorstwem", jest Minister Sprawiedliwości. 2. Minister Sprawiedliwości nadaje przedsiębiorstwu statut. 3. Minister Sprawiedliwości zarządza łączenie i podział przedsiębiorstwa. 4. Organem przedsiębiorstwa jest dyrektor przedsiębiorstwa. 5. Dyrektora przedsiębiorstwa powołuje i odwołuje Dyrektor Generalny Służby Więziennej po zasięgnięciu opinii dyrektora zakładu karnego, przy którym działa przedsiębiorstwo. Art. 5. 1. Do przedsiębiorstwa, z wyjątkiem art. 10, 12 ust. 2, art. 18, 35 i 63 ust. 3, stosuje się ustawę z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444, Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 699 i 700) w zakresie nie uregulowanym w ustawie. 2. Do przedsiębiorstwa nie stosuje się ustawy z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986 r. Nr 17, poz. 88, z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99, z 1991 r. Nr 2, poz. 6, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272). Art. 6. 1. Przywięzienne zakłady pracy są zwolnione, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, z: 1) podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o tym podatku, 2) niepodatkowych należności budżetowych, 3) wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, 4) opłat z tytułu użytkowania lub użytkowania wieczystego gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa - jeżeli średnioroczne zatrudnienie osób pozbawionych wolności w przeliczeniu na pełne etaty w poprzednim roku podatkowym wynosiło co najmniej 50% ogółu zatrudnionych. 2. W przypadku gdy w poprzednim roku podatkowym średnioroczne zatrudnienie osób pozbawionych wolności w przeliczeniu na pełne etaty stanowiło mniej niż 50% ogółu zatrudnionych, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wynoszą: 1) 25% przy zatrudnieniu co najmniej 20% osób pozbawionych wolności, 2) 50% przy zatrudnieniu co najmniej 30% osób pozbawionych wolności, 3) 75% przy zatrudnieniu co najmniej 40% osób pozbawionych wolności. 3. Jeżeli w poprzednim roku podatkowym zatrudnienie osób pozbawionych wolności w przeliczeniu na pełne etaty wynosiło mniej niż 20% ogółem zatrudnionych, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, nie przysługują. 4. Przywięzienne zakłady pracy rozpoczynające działalność korzystają ze zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, w pełnej wysokości, w roku podatkowym, w którym nastąpiło ich zarejestrowanie. Art. 7. 1. Przywięzienne zakłady pracy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2, przekazują co najmniej 25% środków uzyskanych z tytułu zwolnień określonych w art. 6 ust. 1 i ust. 2 na rachunek Scentralizowanego Funduszu Rozwoju Centralnego Zarządu Służby Więziennej, zwanego dalej "Funduszem Rozwoju". 2. Przywięzienne zakłady pracy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, przekazują co najmniej 25% środków uzyskanych z tytułu zwolnień określonych w art. 6 ust. 1 i ust. 2 na środki specjalne Centralnego Zarządu Służby Więziennej. 3. Przywięzienny zakład pracy przekazuje środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminach wymagalności przewidzianych dla poszczególnych wpłat określonych w art. 6 ust. 1. 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji Funduszu Rozwoju. Art. 8. 1. Środki Funduszu Rozwoju przeznacza się na finansowanie działań w zakresie resocjalizacji osób pozbawionych wolności, a w szczególności na: 1) tworzenie nowych miejsc pracy dla osób pozbawionych wolności, 2) tworzenie w zakładach karnych infrastruktury niezbędnej dla działań resocjalizacyjnych, 3) modernizację przywięziennych zakładów pracy i ich produkcji, 4) organizowanie nauki zawodu i doskonalenia zawodowego dla osób pozbawionych wolności, 5) organizowanie szkolenia w zakresie aktywizacji zawodowej i umiejętności poszukiwania pracy. 2. Ze środków Funduszu Rozwoju mogą być przyznawane pożyczki bądź dotacje przywięziennym zakładom pracy zatrudniającym osoby pozbawione wolności. 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb przyznawania pożyczek bądź dotacji przywięziennym zakładom pracy ze środków, o których mowa w ust. 2. Art. 9. Pracodawcy innemu niż określony w art. 3, zatrudniającemu osoby pozbawione wolności, przysługuje ulga w podatku dochodowym od osób prawnych lub podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę równą funduszowi wynagrodzeń przysługujących zatrudnionym u tego pracodawcy osobom pozbawionym wolności. Art. 10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość składki na ubezpieczenie społeczne oraz sposób jej naliczania dla osób pozbawionych wolności oraz dla nieletnich zatrudnionych w gospodarstwach pomocniczych zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich. Art. 11. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy przedsiębiorstwa państwowe podległe Ministrowi Sprawiedliwości działające przy zakładach karnych, spółki prawa handlowego powstałe z przekształcenia tych przedsiębiorstw lub utworzone przez te przedsiębiorstwa oraz gospodarstwa pomocnicze przy zakładach karnych stają się przywięziennymi zakładami pracy w rozumieniu art. 3 ust. 2 niniejszej ustawy. Art. 12. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 699 i 700) w art. 3 w ust. 1 skreśla się wyrazy "a także przedsiębiorstw podległych Ministrowi Sprawiedliwości, działających przy zakładach karnych". Art. 13. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 2 skreśla się wyraz "więziennictwa"; 2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 28 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 29 w brzmieniu: "29) dochody przywięziennych zakładów pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 123, poz. 777), w tej części, od której co najmniej 25% równowartości należnego od nich podatku dochodowego zostanie przekazane na Scentralizowany Fundusz Rozwoju Centralnego Zarządu Służby Więziennej, wymieniony w tej ustawie, a w przypadku gospodarstw pomocniczych przy zakładach karnych będących przywięziennymi zakładami pracy - na środki specjalne Centralnego Zarządu Służby Więziennej, w terminach określonych dla wpłat tego podatku." Art. 14. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) w art. 6 w pkt 3 lit. b) po wyrazach "aresztach śledczych" dodaje się wyrazy "oraz gospodarstwom pomocniczym przy jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej i gospodarstwom pomocniczym zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich". Art. 15. W 1998 r.: 1) wskaźnik średniorocznego zatrudnienia osób pozbawionych wolności, o którym mowa w art. 6 ust. 2, wynosi 40% ogółu zatrudnionych, 2) zwolnienia, o których mowa w art. 6 ust. 2, wynoszą odpowiednio: a) 25% przy zatrudnieniu co najmniej 20% osób pozbawionych wolności, b) 50% przy zatrudnieniu co najmniej 25% osób pozbawionych wolności, 3) 75% przy zatrudnieniu co najmniej 30% osób pozbawionych wolności, - gdy liczba osób pozbawionych wolności w roku sprawozdawczym 1997 stanowiła mniej niż 40% ogółu zatrudnionych. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych. (Dz. U. Nr 123, poz. 778) Art. 1. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) robotach budowlanych - należy przez to rozumieć roboty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726)," b) w pkt 7: - lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) pozabudżetowe - w rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775), z wyłączeniem środków pochodzących z darowizn przekazanych przez osoby fizyczne oraz prawne nie zobowiązane do stosowania przepisów niniejszej ustawy,", - po lit. d) dodaje się lit. e) i f) w brzmieniu: "e) gminnych funduszy celowych, f) pochodzące z opłat abonamentowych i opłat za używanie nie zarejestrowanych odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770)," c) w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 9-11 w brzmieniu: "9) wartości zamówienia - należy przez to rozumieć wartość szacunkową zamówienia, ustaloną przez zamawiającego z należytą starannością - bez podatku od towarów i usług (VAT), 10) surowcach i produktach krajowych - należy przez to rozumieć towary pochodzące z Polski, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770), 11) jednostkach zależnych - należy przez to rozumieć jednostki organizacyjne, w których państwowe lub komunalne jednostki organizacyjne posiadają: a) co najmniej 50% udziałów (akcji) lub b) większość głosów w zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu akcjonariuszy) jednostki zależnej lub c) prawo do powołania lub odwoływania co najmniej połowy członków organu zarządzającego lub nadzorczego jednostki zależnej."; 2) w art. 3 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Jeżeli zamówienie publiczne ma być finansowane z udziałem środków zagranicznych przyznanych na podstawie umowy międzynarodowej, która przewiduje inne niż ustawa procedury udzielania zamówienia, zamawiający udzielający zamówienia stosuje procedury określone w tej umowie międzynarodowej. 4. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych w porozumieniu z Ministrem Finansów może udzielić, na wniosek zamawiającego, zezwolenia na odstąpienie od stosowania przepisów ustawy w przypadku zamówienia finansowanego z udziałem środków zagranicznych, przyznanych na innej podstawie niż umowa międzynarodowa, jeżeli otrzymanie tych środków jest uzależnione od zastosowania procedur odmiennych niż określone w ustawie."; 3) w art. 4: a) w ust. 1: - w pkt 3 po wyrazach "samorządu terytorialnego" dodaje się wyrazy "i sejmiki samorządowe", - skreśla się pkt 4, - w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 6-8 w brzmieniu: "6) wykonujące zadania o charakterze użyteczności publicznej: a) państwowe jednostki organizacyjne, b) komunalne jednostki organizacyjne, c) jednostki zależne, 7) agencje państwowe w zakresie nie uregulowanym odrębnymi przepisami, 8) jednostki publicznej radiofonii i telewizji.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczególne zasady udzielania zamówień publicznych ze względu na stan klęski żywiołowej, ochronę bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa lub ochronę tajemnicy państwowej."; 4) w art. 5 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Jeżeli przedmiot zamówień leży w sferze zainteresowania wielu jednostek komunalnych, zarząd gminy może wyznaczyć komunalną jednostkę organizacyjną właściwą do prowadzenia postępowania o zamówienie i dokonania zamówienia wspólnego w imieniu tych jednostek. 3. Upoważnienie do dokonania zamówienia wspólnego, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być udzielone w stosunku do konkretnego zamówienia lub na czas oznaczony."; 5) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Do czynności podejmowanych w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego przez zamawiających, dostawców lub wykonawców stosuje się, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie i przepisach odrębnych, przepisy Kodeksu cywilnego."; 6) w art. 9: a) w ust. 1: - w pkt 1 wyrazy "art. 15 ust. 2" zastępuje się wyrazami "art. 14 ust. 3", - pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) upowszechnianie ogólnych warunków umów w sprawach o zamówienia publiczne, wzorów umów, regulaminów oraz wzorców postępowania przy udzielaniu zamówienia, na wniosek i w porozumieniu z właściwymi ministrami, 6) gromadzenie informacji o planach zamówień publicznych, zawartych umowach oraz o realizacji zamówień publicznych," - w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) wydawanie Biuletynu Zamówień Publicznych.", b) w ust. 2: - w pkt 1 wyrazy "art. 5" zastępuje się wyrazami "art. 5 ust. 1", - w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy zawiadomić właściwy organ orzekający o naruszeniu dyscypliny budżetowej."; 7) skreśla się art. 11; 8) w rozdziale 3 przed art. 13 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Zamówienie publiczne może być udzielone wyłącznie dostawcy lub wykonawcy, który został wybrany na zasadach określonych w niniejszej ustawie."; 9) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Podstawowym trybem udzielania zamówienia publicznego jest przetarg nieograniczony. 2. Zamawiający może udzielić zamówienia publicznego w innym trybie niż przetarg nieograniczony wyłącznie w okolicznościach określonych w niniejszej ustawie. 3. Zastosowanie trybu innego niż przetarg nieograniczony przy zamówieniach publicznych, których wartość przekracza kwotę 200 000 ECU, wymaga zatwierdzenia przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem art. 71 ust. 1a."; 10) po art. 14 dodaje się art. 14a i 14b w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Ogłoszenia o zamówieniach publicznych przewidziane w ustawie ogłasza się w Biuletynie Zamówień Publicznych wydawanym przez Prezesa Urzędu. 2. Ogłoszenia, o których mowa w ust. 1, publikowane są w Biuletynie Zamówień Publicznych nie później niż w 10 dniu od daty doręczenia do Urzędu. 3. Jeżeli ogłoszenie nie spełnia wymogów określonych w ustawie, Prezes Urzędu odmawia zamieszczenia takiego ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych. 4. Publikacja w Biuletynie Zamówień Publicznych ogłoszeń, o których mowa w ust. 1, jest bezpłatna. 5. Prezes Urzędu może, w drodze porozumienia, przekazać redagowanie lub wydawanie regionalnego wydania Biuletynu Zamówień Publicznych innemu organowi administracji publicznej. 6. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia: 1) określi wzory ogłoszeń, o których mowa w ust. 1, oraz dodatkowe informacje, które muszą być zawarte w ogłoszeniach, 2) może ustanowić regionalne wydania Biuletynu Zamówień Publicznych, 3) może określić szczegółowe zasady i warunki publikacji ogłoszeń w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz w regionalnych wydaniach Biuletynu Zamówień Publicznych. Art. 14b. Zamawiający obowiązany jest przekazać do publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich ogłoszenia o postępowaniu o zamówienie publiczne w zakresie i na zasadach określonych, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów."; 11) w art. 15: a) w ust. 1 wyrazy "kwoty 20 000 ECU" zastępuje się wyrazami "kwoty 30 000 ECU", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. W postępowaniu o zamówienie publiczne, w którego finansowaniu udział środków publicznych nie przekracza równowartości 3 000 ECU, nie stosuje się, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 5, preferencji krajowych oraz przepisów art. 19 i art. 22-24. 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, do dnia 30 września określić obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następnego wysokość kwot, z którymi ustawa wiąże stosowanie odpowiednich przepisów."; 12) w art. 17: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedmiot zamówienia określa się za pomocą obiektywnych cech technicznych i jakościowych przy przestrzeganiu Polskich Norm lub klasyfikacji wydanych na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769), a w odniesieniu do robót budowlanych dokumentacji projektowej oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nie stanowi utrudnienia uczciwej konkurencji określenie przedmiotu zamówienia przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia: 1) jeżeli ze względów technologicznych, ekonomicznych lub organizacyjnych zachodzi konieczność zachowania norm, parametrów lub standardów, jakimi charakteryzują się posiadane przez zamawiającego maszyny lub urządzenia, a zamawiający dopuszcza składanie ofert równoważnych, 2) jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów."; 13) w art. 19 w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dostawców lub wykonawców, którzy w ciągu ostatnich trzech lat przed wszczęciem postępowania wyrządzili szkodę nie wykonując zamówienia lub wykonując je z nienależytą starannością," - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dostawców lub wykonawców, którzy zalegają z uiszczeniem, podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne, z wyjątkiem przypadków, kiedy uzyskali oni przewidzianą prawem zgodę na zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty zaległych płatności,"; 14) w art. 22: a) w ust. 2 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "prowadzonym w trybie innym niż zapytanie o cenę," b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. W postępowaniu o zamówienie publiczne, którego wartość przekracza kwotę, o której mowa w art. 15 ust. 1, zamawiający żąda od dostawców lub wykonawców potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2. 5. W postępowaniu o zamówienie, którego wartość przekracza kwotę, o której mowa w art. 15 ust. 1, zamawiający wzywa dostawców lub wykonawców do złożenia oświadczenia, czy pozostają w stosunku zależności lub dominacji w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz. 554) z innymi uczestnikami postępowania lub zamawiającym albo osobami po stronie zamawiającego biorącymi udział w postępowaniu.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 6-9 w brzmieniu: "6. Dostawcy i wykonawcy są zobowiązani do dostarczenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 5, w terminie określonym przez zamawiającego. Wezwanie powinno zawierać wykaz uczestników postępowania oraz osób po stronie zamawiającego biorących udział w postępowaniu. 7. Zamawiający wyklucza z postępowania uczestników postępowania, którzy nie złożyli oświadczenia w wymaganym terminie lub pozostają w stosunku zależności z innymi uczestnikami postępowania. 8. Wymagania dotyczące dokumentów oraz oświadczeń, o których mowa w ust. 2-5, określa się jednakowo dla wszystkich dostawców lub wykonawców. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakich dokumentów zamawiający może żądać od dostawcy lub wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2."; 15) w art. 25: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) wzór protokołu postępowania o zamówienie publiczne, 2) dodatkowe wymagania, którym musi odpowiadać protokół postępowania o zamówienie publiczne.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zamawiający, udzielając zamówienia na roboty budowlane, przekazuje Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji informacje cenowe z postępowania oraz kopię oferty najkorzystniejszej.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb przekazania informacji, o których mowa w ust. 4."; 16) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu: "Art. 26a. Zamawiający zobowiązany jest, przez okres 3 lat od zakończenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, do przechowywania ofert w sposób gwarantujący ich nienaruszalność."; 17) po art. 27 dodaje się art. 27a-27c w brzmieniu: "Art. 27a. Zamawiający zobowiązany jest odrzucić ofertę, jeżeli: 1) jest sprzeczna z ustawą lub specyfikacją istotnych warunków zamówienia, 2) oferent nie złożył wymaganych oświadczeń lub nie spełnił innych wymagań określonych w ustawie lub specyfikacji istotnych warunków zamówienia albo zaproszeniu do składania ofert, w szczególności nie wniósł wadium, 3) jej złożenie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, 4) jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów. Art. 27b. 1. Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego unieważnia się w przypadkach, gdy: 1) w postępowaniu prowadzonym w trybie innym niż tryb zamówienia z wolnej ręki wpłynęły mniej niż dwie oferty nie podlegające odrzuceniu, 2) cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający przeznaczył na finansowanie zamówienia, 3) wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania lub realizacja zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć, 4) zamawiający nie dopełnił obowiązku zamieszczenia ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych lub określił przedmiot zamówienia w sposób niezgodny z zasadami określonymi w ustawie albo postępowanie obarczone jest wadą uniemożliwiającą zawarcie ważnej umowy. 2. O unieważnieniu postępowania zamawiający informuje dostawców lub wykonawców biorących udział w postępowaniu. Informacja powinna zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne. Art. 27c. Jeżeli oferent, którego oferta została wybrana, przedstawił nieprawdziwe dane, uchyla się od zawarcia umowy lub nie wnosi wymaganego zabezpieczenia należytego wykonania umowy, zamawiający wybiera tę spośród pozostałych ofert, która uzyskała najwyższą liczbę punktów, chyba że złożono tylko dwie ważne oferty lub upłynął termin, o którym mowa w art. 40 ust. 1."; 18) w art. 29 skreśla się ust. 2; 19) w art. 30 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 20) skreśla się art. 31; 21) w art. 33: a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "ust. 1", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4, zamawiający zaprasza do składania ofert dostawców lub wykonawców, którzy zgłosili zainteresowanie udziałem w przetargu, nie mniej jednak niż: 1) dwóch - w przypadku określonym w art. 32 pkt 1, 2) czterech - w przypadku określonym w art. 32 pkt 2.", c) skreśla się ust. 7; 22) w art. 35: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Kosztorys inwestorski stanowi podstawę do określenia wartości szacunkowej zamówienia na roboty budowlane.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego, 2) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych, ceny jednostkowe robót budowlanych oraz ceny czynników produkcji dla potrzeb sporządzania kosztorysu inwestorskiego.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dla poszczególnych rodzajów zamówień, wzory formularzy specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz dodatkowe informacje, które muszą zawierać te formularze."; 23) w art. 36 w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Zamawiający zobowiązany jest niezwłocznie udzielić wyjaśnień, chyba że prośba o wyjaśnienie specyfikacji wpłynęła do zamawiającego na mniej niż 6 dni przed terminem otwarcia ofert."; 24) w art. 37: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ofertę sporządza się w języku polskim, z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Każdy oferent może złożyć jedną ofertę."; 25) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Ofertę złożoną po terminie zwraca się bez otwierania po upływie terminu przewidzianego na wniesienie protestu. 2. Wyznaczony przez zamawiającego termin składania ofert nie może być krótszy niż: 1) 6 tygodni od dnia ogłoszenia przetargu nieograniczonego, 2) 4 tygodnie od daty wysłania zaproszeń w przetargu ograniczonym. 3. Zamawiający może wyznaczyć termin składania ofert krótszy niż określony w ust. 2, jednakże nie krótszy niż 3 tygodnie, jeżeli: 1) wyznaczenie terminu, o którym mowa w ust. 2, uniemożliwiłoby udzielenie i wykonanie zamówienia w danym roku budżetowym, 2) wyznaczenie terminu, o którym mowa w ust. 2, mogło spowodować powstanie szkody w znacznych rozmiarach, 3) uprzednio przeprowadzone postępowanie przetargowe w tej samej sprawie nie doprowadziło do zawarcia umowy, 4) przedmiotem zamówienia są dostawy, usługi lub roboty budowlane powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych. 4. W postępowaniu o zamówienie publiczne, którego wartość przekracza 50 000 ECU, skrócenie terminu możliwe jest w okolicznościach określonych w ust. 3, za wcześniejszą zgodą Prezesa Urzędu."; 26) w art. 40 w ust. 1 liczbę "90" zastępuje się liczbą "45"; 27) w art. 41: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wadium może być wnoszone w pieniądzu, poręczeniach oraz gwarancjach bankowych, gwarancjach ubezpieczeniowych, zastawach na papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, a za zgodą zamawiającego - w akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu i notowań giełdowych lub wekslach.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wadium wniesione w pieniądzu zamawiający przechowuje na rachunku bankowym."; 28) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Zamawiający zobowiązany jest niezwłocznie zwrócić wadium, jeżeli: 1) upłynął termin określony w art. 40 ust. 1, 2) zawarto umowę i wniesiono zabezpieczenie należytego wykonywania umowy, 3) zamawiający unieważnił przetarg. 2. Zamawiający zobowiązany jest zwrócić wadium w ciągu 3 dni od zgłoszenia pisemnego wniosku przez dostawcę lub wykonawcę: 1) który wycofał ofertę przed upływem terminu do składania oferty, 2) którego oferta została uznana za nieważną, a dostawca lub wykonawca nie skorzystał z prawa wniesienia protestu. 3. Jeżeli wadium wniesiono w pieniądzu, zamawiający zwraca je wraz z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym było ono przechowywane, pomniejszonym o koszty prowadzenia rachunku oraz prowizji bankowej za przelew pieniędzy na rachunek oferenta. 4. Oferent, którego oferta została wybrana, traci wadium na rzecz zamawiającego w przypadku, gdy: 1) odmówi podpisania umowy, na warunkach określonych w ofercie, 2) odmówi wniesienia zabezpieczenia należytego wykonania umowy, 3) zawarcie umowy stało się niemożliwe z winy oferenta, 4) przedstawił w ofercie dane nieprawdziwe."; 29) skreśla się art. 45; 30) skreśla się art. 46; 31) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Przy dokonywaniu wyboru oferty stosuje się wyłącznie zasady i kryteria określone w zaproszeniu do udziału w postępowaniu albo specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania kryteriów oceny i wyboru ofert przy udzielaniu zamówień publicznych."; 32) w art. 50: a) w ust. 1 wyrazy "O wyborze oferty" zastępuje się wyrazami "O wyniku przetargu", b) w ust. 2 po wyrazach "w siedzibie zamawiającego" dodaje się wyrazy "oraz wysyła się do uczestników postępowania"; 33) w art. 51 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "nie później jednak niż przed upływem terminu związania ofertą, chyba że zachodzą przesłanki określone w art. 27b ust. 1 pkt 5."; 34) skreśla się art. 52; 35) w art. 54 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) przedmiotem zamówienia jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych."; 36) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. Do przetargu dwustopniowego stosuje się przepisy art. 35 ust. 1, art. 36 i 37, art. 38, z wyjątkiem ust. 2 pkt 2, art. 39-43, art. 44 ust. 1 oraz art. 47-51."; 37) w art. 56 skreśla się ust. 3; 38) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. Negocjacje z zachowaniem konkurencji to tryb udzielenia zamówienia publicznego, w którym zamawiający negocjuje warunki umowy w sprawie zamówienia z odpowiednią, zapewniającą konkurencję, liczbą dostawców lub wykonawców, nie mniejszą niż dwóch."; 39) w art. 64 skreśla się pkt 1; 40) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. 1. Zamawiający zaprasza do udziału w negocjacjach z zachowaniem konkurencji, wysyłając zaproszenie co najmniej do 2 oferentów. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 200 000 ECU, zamawiający ogłasza informację o zaproszeniu w Biuletynie Zamówień Publicznych. 2. Negocjacje z zachowaniem konkurencji mogą być poprzedzone wysłaniem do dostawców lub wykonawców zaproszenia do składania ofert wstępnych."; 41) w art. 66 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do negocjacji z zachowaniem konkurencji stosuje się odpowiednio przepisy art. 30, art. 37, art. 47-51 oraz art. 59."; 42) w art. 68 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Zapytanie o cenę, którego wartość przekracza kwotę, o której mowa w art. 15 ust. 1, powinno zawierać: 1) określenie przedmiotu zamówienia, łącznie z wyszczególnieniem wszelkich dodatkowych usług, które mają być wykonane w ramach umowy, 2) informację o dokumentach, jakie mają dostarczyć dostawcy i wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia wymaganych warunków, 3) określenie terminu wykonania umowy, 4) opis odpowiednich części zamówienia, jeżeli dopuszczalne jest składanie ofert częściowych, 5) określenie miejsca i terminu składania ofert, 6) wysokość zabezpieczenia należytego wykonania umowy, jeżeli zamawiający wymaga jego wniesienia. 3. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 200 000 ECU, zamawiający ogłasza informację o zapytaniu o cenę w Biuletynie Zamówień Publicznych."; 43) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. Każdy z dostawców lub wykonawców może zaproponować tylko jedną cenę i nie może jej zmienić. Nie prowadzi się żadnych negocjacji w sprawie ceny. 2. Zamawiający udziela zamówienia dostawcy lub wykonawcy, który zaoferował najniższą cenę. 3. Jeżeli nie można dokonać wyboru najkorzystniejszej oferty ze względu na to, że zostały złożone oferty o takiej samej cenie, zamawiający wzywa oferentów, którzy złożyli te oferty, do złożenia ofert dodatkowych. 4. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 20 000 ECU, zamawiający zawiadamia niezwłocznie o wyborze oferty pozostałych oferentów, wskazując nazwę i siedzibę tego, którego ofertę wybrano, oraz cenę. 5. Jeżeli informacja o zapytaniu o cenę opublikowana została w Biuletynie Zamówień Publicznych, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, publikuje się w Biuletynie."; 44) w art. 71: a) w ust. 1: - w pkt 1 wyrazy "15% wartości" zastępuje się wyrazami "20% wartości", - w pkt 7 wyrazy "1 000 ECU" zastępuje się wyrazami "3 000 ECU", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 20 000 ECU, zastosowanie trybu zamówienia z wolnej ręki wymaga zatwierdzenia przez Prezesa Urzędu.", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zamówienie publiczne na twórcze prace projektowe oraz na prace z zakresu działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki o wartości przekraczającej 100 000 ECU udziela się w trybie zamówienia z wolnej ręki poprzedzonego konkursem z zachowaniem przepisu ust. 2."; 45) w art. 72 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Umowa w sprawie zamówienia publicznego jest nieważna, jeżeli w postępowaniu o zamówienie publiczne poprzedzającym jej zawarcie doszło do naruszenia przepisów określonych w ustawie lub aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie i jeżeli to naruszenie miało wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. W szczególności umowa w sprawie zamówienia publicznego jest nieważna, jeżeli zamawiający: 1) nie dopełnił obowiązku zamieszczenia ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych, 2) udzielił zamówienia bez uzyskania wymaganej decyzji administracyjnej, 3) dokonał wyboru oferty z rażącym naruszeniem ustawy, 4) zawarł umowę bez wymaganej zgody przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu. 3. Umowa w sprawie zamówienia publicznego jest nieważna w części wykraczającej poza określenie przedmiotu zamówienia zawarte odpowiednio w specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub zaproszeniu. 4. W przypadkach określonych w ust. 2 i 3 Prezes Urzędu może wystąpić do sądu o stwierdzenie nieważności umowy w sprawie zamówienia publicznego w całości lub w części."; 46) art. 73 otrzymuje brzmienie: "Art. 73. Umowy w sprawach zamówień publicznych nie mogą być zawierane na czas nie oznaczony. Zawarcie umowy na czas dłuższy niż 3 lata wymaga wcześniejszej zgody Prezesa Urzędu."; 47) art. 74 otrzymuje brzmienie: "Art. 74. Umowy w sprawach zamówień publicznych, o wartości powyżej 3 000 ECU, wymagają pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej, chyba że przepisy odrębne wymagają innej formy szczególnej."; 48) w art. 75: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy może być wnoszone w pieniądzu, obligacjach państwowych, poręczeniach oraz gwarancjach bankowych, gwarancjach ubezpieczeniowych, zastawach na papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, a za zgodą zamawiającego - w akcjach dopuszczonych do obrotu i notowań giełdowych lub wekslach oraz poręczeniach osób fizycznych lub osób prawnych. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy nie może przekraczać dwukrotnej wartości zastrzeżonych kar umownych lub 10% wartości zamówienia.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli zabezpieczenie należytego wykonania umowy wniesiono w pieniądzu, zamawiający zwraca je wraz z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym było ono przechowywane, pomniejszonym o koszty prowadzenia rachunku oraz prowizji bankowej za przelew pieniędzy na rachunek dostawcy lub wykonawcy.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wartość zamówień, co do których konieczne jest zabezpieczenie należytego wykonania umowy, wysokość zabezpieczenia oraz szczegółowe zasady jego zwrotu."; 49) skreśla się art. 78; 50) w art. 81 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wniesienie protestu przerywa bieg terminu związania ofertą."; 51) w art. 84 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. O powtórzeniu czynności zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich dostawców i wykonawców."; 52) w art. 86 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Złożenie odwołania w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do Prezesa Urzędu."; 53) po art. 86 dodaje się art. 86a w brzmieniu: "Art. 86a. 1. Od odwołania pobiera się wpis. Wysokość wpisu nie może przekraczać kosztów postępowania. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady pobierania wpisu."; 54) w art. 88 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Arbiter przy rozpatrywaniu odwołania pełni swą funkcję z najwyższą starannością w sposób bezstronny; nie jest reprezentantem żadnego z uczestników postępowania ani też Prezesa Urzędu. 3. Arbiter podlega ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. 4. Jeżeli zachodzą okoliczności uniemożliwiające wykonanie przez arbitra jego obowiązku, Prezes Urzędu wzywa uczestnika postępowania do wyznaczenia, w określonym terminie, innego arbitra albo jeżeli jest to osoba przez niego wyznaczona, wyznacza innego arbitra."; 55) po art. 89 dodaje się art. 89a w brzmieniu: "Art. 89a. 1. Odwołujący się może cofnąć odwołanie. 2. W razie cofnięcia odwołania przed rozprawą, odwołującemu zwraca się połowę wpisu."; 56) w art. 90: a) w ust. 1 wyrazy "od jego złożenia" zastępuje się wyrazami "od jego doręczenia", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Uwzględniając odwołanie zespół arbitrów może nakazać dokonanie lub powtórzenie czynności zamawiającego albo ją unieważnić, z wyjątkiem podpisania umowy w sprawie zamówienia publicznego."; 57) po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu: "Art. 91a. Uczestnikom postępowania przysługuje skarga do sądu powszechnego na zasadach określonych w Kodeksie postępowania cywilnego. Skargę wnosi się do sądu w ciągu tygodnia od dnia doręczenia orzeczenia." Art. 2. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775) w art. 57 w ust. 1 pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) naruszenie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz. 488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778),". Art. 3. Postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzone są na zasadach dotychczasowych, z wyjątkiem unieważnienia postępowania oraz formy zawarcia umowy, do których stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 4. Umowy w sprawach zamówień publicznych zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy pozostają w mocy, z tym że rozszerzenie ich zakresu przedmiotowego lub zmiana stron umowy nie są możliwe. Art. 5. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. Art. 6. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 15 ust. 2, art. 19 ust. 1 pkt 3, art. 38 i art. 71 ust. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych. (Dz. U. Nr 123, poz. 779) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Do ochrony porządku publicznego na terenie gminy może być utworzona samorządowa umundurowana formacja - straż gminna, zwana dalej "strażą". 2. Straż spełnia służebną rolę wobec społeczności lokalnej, wykonując swe zadania z poszanowaniem godności i praw obywateli. Art. 2. 1. Rada gminy może utworzyć straż gminną. 2. Rada gminy tworzy straż po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji. 3. W gminach, w których przewodniczącym zarządu jest burmistrz (prezydent miasta), straż nosi nazwę "straż miejska". Art. 3. 1. Gminy sąsiadujące na obszarze jednego województwa mogą zawrzeć, po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji, porozumienie o utworzeniu wspólnej straży. W porozumieniu ustala się w szczególności zasięg terytorialny działania straży i sposób jej finansowania przez zainteresowane gminy oraz wyznacza się radę gminy, która nada regulamin straży i której straż będzie podlegać. 2. W mieście, które jest związkiem komunalnym, utworzonym z mocy ustawy, może działać tylko straż miejska utworzona przez radę miasta. Przepis art. 2 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o "gminie", "radzie gminy" i "zarządzie gminy" - rozumie się przez to również, odpowiednio, miasto będące związkiem komunalnym utworzonym z mocy ustawy oraz radę i zarząd tego miasta. Art. 4. Rada gminy może rozwiązać straż po powiadomieniu właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji. Art. 5. Koszty związane z funkcjonowaniem straży pokrywane są z budżetu gminy. Koszty związane z funkcjonowaniem straży, o której mowa w art. 3 ust. 2, są pokrywane z budżetu miasta. Rozdział 2 Organizacja, zadania i zakres uprawnień straży Art. 6. 1. Straż jest jednostką organizacyjną gminy. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach rada gminy może postanowić o umiejscowieniu Komendy straży w strukturze urzędu gminy. Art. 7. 1. Strażą kieruje Komendant powoływany i odwoływany przez zarząd gminy po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Przełożonym Komendanta jest wójt, burmistrz (prezydent miasta). Art. 8. 1. Komendant straży wykonuje swoje zadania przy pomocy Komendy Straży. 2. Szczegółową strukturę organizacyjną straży określa regulamin straży nadawany przez radę gminy. Art. 9. 1. Nadzór nad działalnością straży sprawuje zarząd gminy, a w zakresie fachowym - Komendant Główny Policji poprzez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, zasady współpracy Policji ze strażami oraz zakres, w jakim Komendant Główny Policji sprawuje fachowy nadzór nad strażami i udziela im pomocy. Art. 10. 1. Straż wykonuje zadania w zakresie ochrony porządku publicznego wynikające z ustaw i aktów prawa miejscowego. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonują pracownicy straży, zwani dalej "strażnikami". Art. 11. Do zadań straży należy w szczególności: 1) ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych, 2) czuwanie nad porządkiem i kontrola ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym, 3) współdziałanie z właściwymi podmiotami w zakresie ratowania życia i zdrowia obywateli, pomocy w usuwaniu awarii technicznych i skutków klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, 4) zabezpieczenie miejsca przestępstwa, katastrofy lub innego podobnego zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia właściwych służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia, 5) ochrona obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej, 6) współdziałanie z organizatorami i innymi służbami w ochronie porządku podczas zgromadzeń i imprez publicznych, 7) doprowadzanie osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub miejsca ich zamieszkania, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób, 8) informowanie społeczności lokalnej o stanie i rodzajach zagrożeń, a także inicjowanie i uczestnictwo w działaniach mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi, 9) konwojowanie dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy. Art. 12. 1. Strażnik wykonując zadania, o których mowa w art. 10 i 11, ma prawo do: 1) udzielania pouczeń, 2) legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich tożsamości, 3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji, 4) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia, 5) dokonywania czynności sprawdzających, kierowania wniosków o ukaranie do kolegium do spraw wykroczeń, oskarżania przed kolegium do spraw wykroczeń i wnoszenia środków odwoławczych - w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia, 6) usuwania pojazdów i blokowania kół pojazdów w przypadkach określonych w przepisach o ruchu drogowym, 7) wydawania poleceń, 8) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych, 9) zwracania się, w nagłych przypadkach, o pomoc do jednostek gospodarczych, prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz organizacji społecznych, jak również do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 8 i 9. Art. 13. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zasady uznawania pojazdów straży za pojazdy uprzywilejowane. Rozdział 3 Uprawnienia i obowiązki strażników Art. 14. 1. Strażnik może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ustawie. 2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są: 1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony, 2) kajdanki, 3) pałki obronne wielofunkcyjne, 4) psy obronne, 5) paralizatory elektryczne, 6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu. 3. Strażnik może stosować jedynie środki, o których mowa w ust. 2, odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. 4. Środki, o których mowa w ust. 2, powinny być stosowane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte. 5. Użycie środków, o których mowa w ust. 2, przez strażnika może nastąpić przy odpowiednim zachowaniu przepisów o Policji. Art. 15. 1. Straży wykonującej zadania określone w art. 11 pkt 5 i 9 może być wydane pozwolenie na broń, zwane świadectwem broni. 2. Straże, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję od podmiotów uprawnionych do obrotu bronią. Art. 16. Dopuszczenie strażnika do wykonywania zadań z bronią palną krótką następuje na wniosek komendanta straży w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez właściwy organ Policji. Art. 17. Strażnik, o którym mowa w art. 16, może być wyposażony na czas wykonywania czynności służbowych w broń palną krótką, na polecenie komendanta straży. Art. 18. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, wymienione w art. 14 ust. 2, przy wykonywaniu zadań wymienionych w art. 15 ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, strażnik ma prawo użycia broni palnej krótkiej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie strażnika lub innej osoby, 2) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu strażnika lub innej osoby, 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną krótką strażnikowi, 4) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na wykonywany konwój dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych. 2. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej krótkiej przez strażników. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki przydziału, przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji przez straż. Art. 19. Strażnik, który podjął decyzję o użyciu broni, powinien postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń jako ostateczny środek działania. Art. 20. Na zastosowanie i sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 12, 14 i 18, przysługuje zażalenie do prokuratora. Art. 21. 1. Strażnik podczas wykonywania czynności służbowych jest obowiązany nosić umundurowanie, legitymację służbową, znak identyfikacyjny oraz emblemat gminny. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników, a także warunki i sposób ich noszenia. Art. 22. Strażnik przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 12, jest obowiązany przedstawić się imieniem i nazwiskiem, a ponadto na żądanie osoby, której czynności te dotyczą, okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający odczytanie i zanotowanie nazwiska strażnika oraz organu, który wydał legitymację. Art. 23. Przy wykonywaniu czynności służbowych strażnik korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 24. Strażnikiem może być osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie, 2) ukończyła 21 lat, 3) korzysta z pełni praw publicznych, 4) posiada co najmniej wykształcenie średnie, 5) cieszy się nienaganną opinią, 6) jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym, 7) nie była karana sądownie, 8) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej. Art. 25. 1. Strażnika zatrudnia się na czas określony nie dłuższy niż 12 miesięcy, w ramach którego odbywa on przeszkolenie podstawowe. 2. Zatrudnienie strażnika na czas nieokreślony może nastąpić po ukończeniu przez niego z wynikiem pozytywnym przeszkolenia podstawowego. 3. W uzasadnionych przypadkach można odstąpić od zatrudnienia strażnika na czas określony, jeżeli posiada odpowiednie przygotowanie do pracy w straży. 4. Komendant Główny Policji określi założenia programowe o metodyczne przeszkolenia podstawowego strażników oraz zasady udziału policjantów w innych szkoleniach dla potrzeb straży. Art. 26. Z dniem zatrudnienia strażnik składa pisemne ślubowanie następującej treści: "Ślubuję uroczyście służyć Państwu i wspólnocie lokalnej, chronić porządek publiczny i bezpieczeństwo ludzi, przestrzegać porządku prawnego i dyscypliny służbowej, dbać o etykę i dobre imię służby". Ślubowanie może być również złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg". Art. 27. Do obowiązków strażnika należy: 1) przestrzeganie prawa, rzetelne, bezstronne i terminowe wykonywanie poleceń przełożonych, 2) poszanowanie powagi, honoru, godności obywateli i własnej, 3) zachowanie tajemnicy państwowej i służbowej, 4) podejmowanie interwencji w sytuacjach zagrożenia życia, zdrowia lub mienia, a także w przypadku naruszenia dóbr osobistych ludzi, 5) zachowanie uprzejmości i życzliwości w kontaktach z obywatelami, przełożonymi, podwładnymi oraz współpracownikami, 6) stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych, 7) zachowanie się z godnością w czasie pracy i poza nią. Art. 28. Strażnik, który przy wykonywaniu zadań przekroczył uprawnienia lub nie dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobra osobiste obywatela, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 29. 1. Strażnik, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia inicjatywę w działaniach, doskonali swoje kwalifikacje zawodowe, może uzyskać: 1) pochwałę, 2) nagrodę pieniężną, 3) awans, 4) przedstawienie do odznaczenia. 2. Strażnik, o którym mowa w ust. 1, może również uzyskać usunięcie z akt osobowych zapisu o uprzednio wymierzonej karze dyscyplinarnej. Art. 30. 1. Strażnicy mogą się zrzeszać w związkach zawodowych, z tym że nie mają prawa do strajku. Przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 589 i Nr 121, poz. 769) stosuje się odpowiednio. 2. W trakcie trwania stosunku pracy strażnik nie może być członkiem partii politycznej. Art. 31. Strażnik nie może bez zezwolenia komendanta podejmować innego zajęcia zarobkowego. Art. 32. W sprawach dotyczących strażników, a nie uregulowanych w ustawie, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153). Art. 33. Obowiązki i prawa innych pracowników zatrudnionych w straży reguluje ustawa o pracownikach samorządowych. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 34. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 102, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 19 w § 1 po wyrazach "Państwowej Inspekcji Handlowej" wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "służby ochronnej lasów państwowych" dodaje się wyrazy "oraz straż gminna (miejska)", 2) w art. 27 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Organom administracji państwowej, właściwym organom gminy oraz strażom gminnym (miejskim), uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują tylko w sprawach, w których, w zakresie swojego działania, złożyły wnioski o ukaranie". Art. 35. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677 i Nr 111, poz. 724) w art. 65: a) w § 1 po wyrazach "organ państwowy" dodaje się wyrazy "oraz straż gminną (miejską)", b) w § 2 po wyrazach "organowi państwowemu" dodaje się wyrazy "oraz straży gminnej (miejskiej)". Art. 36. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602) w art. 131 w ust. 1 w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz strażników straży gminnych (miejskich),". Art. 37. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 5 skreśla się wyrazy "tworzonymi na podstawie ustawy"; 2) w art. 7 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) szczegółowe zasady szkolenia policjantów i strażników gminnych (miejskich)"; 3) skreśla się rozdział 4. Art. 38. 1. Straże gminne działające w dniu wejścia w życie ustawy stają się z tym dniem strażami w rozumieniu ustawy. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli rada gminy, w drodze uchwały, przed wejściem w życie ustawy, postanowi o likwidacji straży. Art. 39. 1. Straże gminne utworzone przez gminy, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195 i Nr 86, poz. 396 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601), zwane dalej "gminami warszawskimi", stają się z mocy prawa oddziałami Straży Miejskiej m.st. Warszawy. Regulamin straży może określić inną strukturę organizacyjną Straży Miejskiej. 2. Strażnicy oraz inni pracownicy straży gminnych utworzonych przez gminy warszawskie mogą do dnia 31 marca 1998 r. złożyć oświadczenie o niewyrażeniu zgody na zatrudnienie w Straży Miejskiej m.st. Warszawy. Stosunek pracy z osobami, które złożyły oświadczenie, wygasa z mocy prawa z dniem przekształcenia straży gminnej w oddział straży miejskiej. 3. Zasady i wysokość wynagrodzenia strażników oraz innych pracowników straży gminnych, o których mowa w ust. 2, z dniem przekształcenia straży gminnej w jednostkę organizacyjną straży miejskiej ustalana jest według zasad obowiązujących w Straży Miejskiej m.st. Warszawy. W roku 1998 koszty funkcjonowania oddziałów, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu gmin warszawskich, w których straże gminne działały przed dniem przejęcia przez Straż Miejską. 4. Mienie komunalne pozostające w dyspozycji straży gminnej może być przekazane nieodpłatnie przez gminę warszawską m.st. Warszawie, z przeznaczeniem na potrzeby Straży Miejskiej m.st. Warszawy. Art. 40. Strażnik może używać umundurowania, legitymacji służbowej, znaku identyfikacyjnego oraz emblematu gminy według dotychczasowych obowiązujących wzorów, do czasu wyczerpania ich zapasów, nie dłużej jednak niż 18 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie. Art. 41. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 39 ust. 1, 3 i 4, który wchodzi w życie z dniem następującym po upływie kadencji rad gmin wybranych dniu 19 czerwca 1994 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych. (Dz. U. Nr 123, poz. 780) Art. 1. 1. Ustawa reguluje ogólne zasady finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych oraz zarządzania nimi. 2. Przepisy ustawy nie mają zastosowania do autostrad płatnych budowanych i eksploatowanych na zasadach określonych przepisami o autostradach płatnych. Art. 2. 1. Zadania w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg oraz zarządzania nimi finansowane są przez: 1) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, za pośrednictwem Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych, w odniesieniu do: a) dróg krajowych poza granicami miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, b) odcinków dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i obwodnic położonych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, 2) wojewodę, w odniesieniu do: a) dróg wojewódzkich poza granicami miast, b) dróg wojewódzkich w granicach miast, z wyłączeniem dróg, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b), c) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, z wyłączeniem dróg, o których mowa w pkt 1 lit. b), wyłącznie w zakresie budowy i modernizacji, d) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, z wyłączeniem dróg, o których mowa w pkt 1 lit. b), oraz dróg, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. b), wyłącznie w zakresie utrzymania i ochrony. 2. Zadania w zakresie finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg gminnych i lokalnych miejskich oraz dróg, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b), oraz zarządzania nimi, jako zadania własne, finansowane są z budżetów gmin. 3. Zadania w zakresie finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg, w granicach miast, określonych przepisami o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych oraz zarządzania nimi, finansowane są przez gminę, w odniesieniu do: 1) dróg wojewódzkich w granicach miast, jako: a) zadania zlecone, wyłącznie w zakresie budowy i modernizacji, b) zadania własne, wyłącznie w zakresie utrzymania i ochrony, 2) dróg krajowych w granicach miast, z wyłączeniem dróg, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), oraz autostrad i dróg ekspresowych, jako: a) zadania zlecone, wyłącznie w zakresie budowy i modernizacji, b) zadania własne, wyłącznie w zakresie utrzymania i ochrony. 4. Zadania w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg zakładowych oraz zarządzania nimi finansowane są ze środków podmiotów zarządzających tymi drogami. 5. Budowa, modernizacja, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Art. 3. 1. Wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem i ochroną dróg, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz zarządzaniem nimi ustala się w ustawie budżetowej w wysokości nie mniejszej niż 30% planowanych na dany rok wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. 2. Subwencję drogową rekompensującą gminom utracone dochody z tytułu częściowej likwidacji podatku od środków transportowych ustala się w ustawie budżetowej w wysokości nie mniejszej niż 6,66% planowanych na dany rok wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. Art. 4. 1. Środki finansowe, o których mowa w art. 3 ust. 1, przeznacza się na finansowanie: 1) dróg krajowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, w wysokości 54%, 2) dróg krajowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c), w wysokości 14%, 3) dróg krajowych i wojewódzkich, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a), b) i d), w wysokości 32%. 2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeznaczone na finansowanie zadań w zakresie zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, wynikających z przepisów o drogach publicznych. 3. Rada Ministrów może zmienić, w drodze rozporządzenia, wysokość środków przeznaczonych na finansowanie dróg, o których mowa w ust. 1, w granicach do pięciu punktów procentowych. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału na województwa środków finansowych przeznaczonych na drogi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a), b) i d). 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, corocznie podział środków finansowych na drogi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c). Art. 5. Źródłem finansowania dróg publicznych są również środki finansowe określone przepisami o drogach publicznych i przepisami o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. Art. 6. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106, poz. 677) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 14; 2) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do udziału w kosztach budowy, modernizacji oraz utrzymania dróg, jeżeli użytkowanie tych dróg jest związane bezpośrednio z potrzebami tych podmiotów. 2. Udział podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach utrzymania dróg następuje w wypadku, gdy obciążenie ruchem drogowym, wywołanym działalnością tego podmiotu, przekracza 20% ogólnego obciążenia drogi. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udziału podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach, o których mowa w ust. 1 i 2."; 3) w art. 17: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dróg krajowych poza granicami miast, w których przewodniczącym zarządu gminy jest prezydent miasta, oraz dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i obwodnic położonych w granicach tych miast,", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu gminy jest prezydent miasta, z wyłączeniem odcinków dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i obwodnic położonych w granicach tych miast."; 4) skreśla się art. 19; 5) w art. 23 w ust. 2 wyrazy "art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. c)" zastępuje się wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780)"; 6) w art. 39 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "art. 14 ust. 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780)". Art. 7. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają: 1) samochody ciężarowe o ładowności od 2 ton do 12 ton, 2) samochody ciężarowe o ładowności powyżej 12 ton, 3) ciągniki siodłowe i balastowe, 4) przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 5 ton, 5) autobusy."; 2) w art. 9: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub wpisany do rejestru", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach.", c) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub wpisanego do rejestru", d) w ust. 3: - po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a", - skreśla się wyrazy "lub wpisany do rejestru" oraz wyrazy "lub wpisanego do rejestru", e) w ust. 4 i 5 po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a", f) w ust. 6 skreśla się wyrazy ", a w odniesieniu do jachtów, promów i łodzi - na której terenie są zarejestrowane"; 3) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć: 1) od samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 12 ton oraz ciągnika siodłowego i balastowego - 1.500 zł, 2) od samochodu ciężarowego o ładowności od 2 ton do 12 ton, przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 5 ton oraz autobusu - 1.159,87 zł."; 4) w art. 11 w ust. 3 wyrazy "w art. 10 ust. 1" zastępuje się wyrazami "w art. 10"; 5) w art. 12: a) w ust. 1 skreśla się pkt 3, b) skreśla się ust. 2 i 3; 6) w art. 20 w ust. 1 po wyrazach "w art. 10" skreśla się wyrazy "ust. 1". Art. 8. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722 i Nr 123, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 37 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "17 i 19" zastępuje się wyrazami "17, 19 i 21"; 2) w załączniku Nr 6 dodaje się poz. 21 w brzmieniu: Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów) "21bez względu na symbol SWWGaz wykorzystywany do napędu pojazdów samochodowych oraz napełniania butli turystycznych o masie do 5 kg" Art. 9. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484, Nr 193, poz. 734 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) subwencja ogólna i subwencja drogowa ustalane według zasad określonych w niniejszej ustawie."; 2) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Każda gmina otrzymuje z budżetu państwa subwencję ogólną oraz subwencję drogową."; 3) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Łączną kwotę subwencji ogólnej dla gmin ustala się jako sumę nie mniejszą niż 7,5% planowanych dochodów budżetu państwa oraz kwot wpłat gmin, ustalonych według zasad określonych w art. 15a. 2. Kwotę subwencji drogowej ustala się w wysokości nie mniejszej niż 6,66% planowanych w ustawie budżetowej wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych."; 4) po art. 12a dodaje się art. 12b w brzmieniu: "Art. 12b. Subwencję, o której mowa w art. 12 ust. 2, Minister Finansów przekazuje gminom w dwóch ratach w terminach do dnia 31 maja i 31 października każdego roku."; 5) w art. 15b w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) rocznej kwocie subwencji drogowej przyjętej do projektu ustawy budżetowej w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy,"; 6) po art. 27e dodaje się art. 27f w brzmieniu: "Art. 27f. 1. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, zasady i tryb przyznawania gminom subwencji drogowej, o której mowa w art. 12 ust. 2. 2. Wysokość subwencji, o której mowa w ust. 1, dla każdej gminy w 1998 r. nie może być niższa od utraconej kwoty dochodu z tytułu częściowej likwidacji podatku od środków transportowych z roku 1997, zwaloryzowanej wskaźnikiem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780)." Art. 10. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują od wojewodów, do prowadzenia jako zadania własne, zadania określone w art. 2 ust. 3 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780), a także w art. 22 ust. 1 pkt 1 i w art. 40 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780)."; 2) w art. 5: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) art. 2 ust. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780)," b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "i 3". Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem wchodzących w życie z dniem ogłoszenia: 1) art. 3, art. 4 i art. 9, które mają zastosowanie do projektów ustaw budżetowych począwszy od projektu na 1998 r., 2) art. 7 pkt 3 i 5, które stosuje się do wydania aktów wykonawczych do ustawy, o której mowa w art. 7. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 124, poz. 782) Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751 i 753 i Nr 121, poz. 769) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł rozdziału 2 w dziale II otrzymuje brzmienie: "Powstanie i ustanie stosunku służbowego sędziów"; 2) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. § 1. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli sędzia zrzekł się swojego stanowiska. Zrzeczenie się stanowiska jest skuteczne po upływie miesiąca od dnia złożenia oświadczenia o zrzeczeniu Ministrowi Sprawiedliwości, chyba że na wniosek sędziego określono inny termin. § 2. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się także z mocy prawa, jeżeli wymaga tego przepis ustawy ze względu na zawarty związek małżeński. § 3. Sędzia przechodzi w stan spoczynku, jeżeli: 1) ukończył 70. rok życia, chyba że na swój wniosek przeszedł w stan spoczynku po osiągnięciu 65. roku życia, 2) z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego. Od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych sędziemu przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. § 4. Sędziego przenosi się na jego wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa do uposażenia określonego w art. 711 § 2 i 4, po ukończeniu 55 lat przez kobietę, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego nie mniej niż 25 lat w wypadku kobiety i nie mniej niż 30 lat w wypadku mężczyzn. § 5. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek kolegium właściwego sądu, przez Krajową Radę Sądownictwa, jeżeli z powodu choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa sędziemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego. § 6. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, w trybie określonym w § 5, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu. § 7. Sędzia, przeniesiony w stan spoczynku z powodu wymienionego w § 5, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio lub otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku."; 3) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. § 1. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby sędziowskiej oraz prawomocne orzeczenie sądu skazującego na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska sędziego pociąga za sobą, z mocy prawa, utratę stanowiska sędziego; stosunek służbowy sędziego wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. § 2. Minister Sprawiedliwości zawiadamia sędziego o rozwiązaniu stosunku służbowego, o którym mowa w § 1 i w art. 59 § 1 i 2, oraz o przejściu w stan spoczynku."; 4) w art. 61 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. W wypadkach, o których mowa w § 2 pkt 2-4, sędziemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego."; 5) po art. 682 dodaje się art. 683 w brzmieniu: "Art. 683. Przepisy art. 68 stosuje się odpowiednio do sędziów w stanie spoczynku."; 6) po art. 71 dodaje się art. 711 i art. 712 w brzmieniu: "Art. 711. § 1. Sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, przysługuje do czasu osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 59 § 3 pkt 1, uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku. § 2. Sędziemu, przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił, przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego wraz z dodatkiem za wysługę lat, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku. § 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1, jest waloryzowane w terminach i w wysokości stosownie do zmian wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo. § 4. Uposażenie, o którym mowa w § 2, jest waloryzowane stosownie do wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych określonych dla celów waloryzacji emerytur i rent. § 5. Sędziemu przechodzącemu w stan spoczynku przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia, z wyjątkiem wypadku, o którym mowa w § 1. § 6. Przejście sędziego w stan spoczynku powoduje utratę prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego. Art. 712. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb ustalania i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych sędziom w stanie spoczynku i członkom ich rodzin."; 7) art. 78 otrzymuje brzmienie: "Art. 78. § 1. Sędzia w stanie spoczynku może używać dotychczasowego tytułu z dodaniem wyrazów «w stanie spoczynku». § 2. W razie śmierci sędziego w stanie spoczynku jego rodzinie przysługuje odprawa pośmiertna na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy dla rodzin pracowników."; 8) po art. 78 dodaje się art. 781 i art. 782 w brzmieniu: "Art. 781. § 1. Od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na ubezpieczenie społeczne. § 2. W razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego w sposób, o którym mowa w art. 59 § 1 i 2 oraz w art. 60 § 1, od wynagrodzenia wypłaconego sędziemu w okresie służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne, przekazuje się składkę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przewidzianą za ten okres w przepisach o ubezpieczeniu społecznym. Art. 782. § 1. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku członkom jego rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości: 1) dla jednej osoby uprawnionej - 85%, 2) dla dwóch osób uprawnionych - 90%, 3) dla trzech lub więcej osób uprawnionych - 95% - uposażenia, które pobierał sędzia w stanie spoczynku. § 2. Przepis art. 711 § 4 stosuje się odpowiednio." Art. 2. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Powoływanie sędziów Sądu Najwyższego"; 2) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. Sędzia Izby Wojskowej nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed ustaniem stosunku służbowego lub przed utratą stanowiska sędziego Sądu Najwyższego."; 3) w art. 46 w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Przy obliczaniu rocznego okresu niepełnienia służby z powodu choroby wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby wskutek choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni."; 4) skreśla się art. 47; 5) w art. 62 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do określenia granicy wieku, po którego osiągnięciu sędzia Sądu Najwyższego Izby Wojskowej przechodzi w stan spoczynku, mają zastosowanie przepisy o służbie żołnierzy zawodowych oraz inne przepisy wojskowe." Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 117, poz. 752 i 753) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prokurator Generalny może odwołać prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, jeżeli prokurator, mimo dwukrotnego ukarania przez komisję dyscyplinarną karą wymienioną w art. 67 ust. 1 pkt 2-4, popełnił przewinienie służbowe, a w tym dopuścił się oczywistej obrazy przepisów prawa lub uchybił godności urzędu prokuratorskiego; przed podjęciem decyzji Prokurator Generalny wysłuchuje wyjaśnień prokuratora, chyba że nie jest to możliwe, oraz zasięga odpowiednio opinii zebrania prokuratorów Prokuratury Krajowej albo opinii właściwego zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze apelacyjnej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prokurator Generalny odwołuje prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, jeżeli zrzekł się stanowiska prokuratora.", c) skreśla się ust. 6'; 2) po art. 49b dodaje się art. 49 c w brzmieniu: "Art. 49c. Przepisy art. 49 stosuje się odpowiednio do prokuratorów w stanie spoczynku."; 3) skreśla się art. 60; 4) po art. 62 dodaje się art. 62a i 62b w brzmieniu: "Art. 62a. Do prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 59 § 2-5 i § 7, art. 711 § 2-6, art. 78-782 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Uprawnienia Krajowej Rady Sądownictwa przewidziane w tej ustawie przysługują w stosunku do prokuratorów Prokuratorowi Generalnemu. Art. 62b. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb ustalania i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych prokuratorom w stanie spoczynku i członkom ich rodzin."; 5) w art. 100 w ust. 2 skreśla się wyrazy "pkt 1 i 3". Art. 4. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1996 r. Nr 72, poz. 347 i z 1997 r. Nr 117, poz. 753) w art. 2 skreśla się pkt 4. Art. 5. W ustawie z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stosunek służbowy sędziego, którego małżonek w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wykonywał zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej, jeżeli po upływie 3 lat od dnia jej wejścia w życie nadal ten zawód wykonuje - rozwiązuje się z mocy prawa." Art. 6. 1. Przepisy art. 711 § 2 i 4 ustawy, o której mowa w art. 1, mają zastosowanie do sędziów i odpowiednio do prokuratorów, którzy uzyskali prawo do emerytury lub renty przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli prawo to nabyli zajmując stanowisko sędziego lub prokuratora. Przy ustalaniu wysokości uposażenia uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem za wysługę lat, które pobierałby sędzia lub prokurator w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Przepisy art. 782 ustawy, o której mowa w art. 1, mają zastosowanie również do osób, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wskutek śmierci sędziego lub prokuratora, pobierały rentę rodzinną. 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb wypłat uposażeń i uposażeń rodzinnych emerytowanym sędziom i prokuratorom oraz członkom ich rodzin w miejsce świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Art. 7. Przepisy art. 1 i 6 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio do sędziów sądów wojskowych, a także do tych sędziów Trybunału Konstytucyjnego, którzy do dnia zakończenia kadencji osiągnęli wiek, w którym sędziowie przechodzą w stan spoczynku, lub do osiągnięcia tego wieku mają nie więcej niż 5 lat. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1997 r., z wyjątkiem: 1) przepisów art. 711, art. 78-782 ustawy, o której mowa w art. 1, oraz art. 6 ust. 1 i 2 niniejszej ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., 2) przepisów art. 712 ustawy, o której mowa w art. 1, i art. 62b ustawy, o której mowa w art. 3, oraz przepisu art. 6 ust. 3 niniejszej ustawy, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami. (Dz. U. Nr 124, poz. 783) Art. 1. 1. Ustawa określa zasady wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich oraz obrotu tymi wyrobami. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów winiarskich wytworzonych domowym sposobem na własny użytek i nie przeznaczonych do obrotu. Art. 2. Wyrobami winiarskimi w rozumieniu ustawy są: 1) wina gronowe będące napojami otrzymywanymi w wyniku fermentacji alkoholowej winogron winorośli właściwej albo ich soków, zawierające 8,5-18% objętościowych alkoholu, 2) napoje fermentowane: a) wina owocowe będące napojami otrzymywanymi w procesie fermentacji alkoholowej owoców ziarnkowych, pestkowych i jagodowych lub ich soków, również zagęszczonych, z ewentualnym dodatkiem sacharozy, wody lub spirytusu, zawierające 9-18% objętościowych alkoholu, b) wina aromatyzowane gronowe lub owocowe będące napojami otrzymywanymi z win gronowych lub owocowych z dodatkiem spirytusu, poddane zabiegowi aromatyzowania przez dodanie naturalnych substancji aromatyzujących, ziół i przypraw korzennych, zawierające 12-18% objętościowych alkoholu, c) miody pitne będące napojami uzyskiwanymi w procesie fermentacji alkoholowej wodnego roztworu miodu naturalnego (brzeczki miodowej) lub miodu rozcieńczonego sokiem owocowym z ewentualnym dodatkiem ziół aromatycznych i przypraw korzennych, zawierające 9-18% objętościowych alkoholu, d) napoje winopochodne będące napojami zawierającymi nie mniej niż 50% objętościowych wina lub miodu pitnego oraz 4,5-15% objętościowych alkoholu, e) napoje winopodobne będące napojami zawierającymi 9-15% objętościowych alkoholu, różniące się od win i miodów pitnych udziałem soków owocowych lub naturalnego miodu w nastawach poddanych fermentacji alkoholowej, f) napoje niskoalkoholowe będące napojami wytwarzanymi metodą częściowej fermentacji alkoholowej soków owocowych lub gronowych albo uzyskiwanymi w wyniku częściowego lub całkowitego usunięcia alkoholu z win gronowych, zawierające 0,5-9% objętościowych alkoholu. Art. 3. 1. Udział soku w nastawach win owocowych w przeliczeniu na soki surowe nie może być mniejszy niż: 1) 50% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub agrestowych, 2) 70% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub truskawkowych, 3) 90% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów winogronowych, 4) 60% objętościowych w wypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych. 2. W produkcji napojów winopodobnych udział soków w nastawach w przeliczeniu na soki surowe nie może być mniejszy niż: 1) 20% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub agrestowych, 2) 30% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub truskawkowych, 3) 45% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów winogronowych, 4) 25% objętościowych w wypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych soków. Art. 4. 1. W produkcji miodu pitnego można zastąpić sacharozą najwyżej 20% (wagowo) miodu naturalnego. 2. W produkcji aromatyzowanych win gronowych lub owocowych udział win gronowych lub owocowych nie może być niższy niż 75% objętościowych. 3. W produkcji napojów winopodobnych z brzeczki miodowej udział naturalnego miodu nie może być niższy niż 150 kg miodu na 1000 l brzeczki. 4. W produkcji napojów niskoalkoholowych usuwanie alkoholu może być stosowane wyłącznie metodami fizycznymi. Art. 5. 1. Do win i miodów pitnych nie można dodawać wody po zakończeniu procesu ich fermentacji. 2. Do wyrobów winiarskich nie można dodawać pozostałości odwarowej, stanowiącej odpad w produkcji destylatów winnych, jak również jej koncentratów i produktów fermentacji. Art. 6. Wprowadzone do obrotu mogą być jedynie wyroby winiarskie produkowane i rozlewane zgodnie z wymaganiami ustawy i odrębnych przepisów. Art. 7. 1. W nazwach win owocowych nie można używać nazw winorośli lub tradycyjnych nazw win gronowych, a w nazwach napojów winopochodnych, winopodobnych oraz niskoalkoholowych - określeń sugerujących, że napoje te są winami lub miodami pitnymi. 2. Wina owocowe produkowane w kraju z zagęszczonych soków winogronowych lub winogron innych odmian niż winorośl właściwa mogą być nazwane "winami gronowymi krajowymi". Art. 8. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących warunków zdrowotnych żywności i żywienia. Art. 9. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich wymaga uzyskania koncesji. 2. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielenia i cofania koncesji jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 10. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do koncesji stosuje się przepisy o działalności gospodarczej. Art. 11. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby, 2) określenie przedmiotu planowanej działalności oraz zdolności produkcyjnej w skali roku, 3) tytuł prawny wnioskodawcy do nieruchomości (obiektów produkcyjnych), w których planowana działalność ma być wykonywana, 4) określenie środków finansowych, jakimi dysponuje wnioskodawca, w celu zagwarantowania prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest podstawowy rachunek bankowy wnioskodawcy, stwierdzające wielkość posiadanych przez wnioskodawcę środków finansowych, 2) zaświadczenie o niekaralności osób kierujących działalnością podmiotu ubiegającego się o koncesję, za przestępstwa przeciwko mieniu lub przeciwko dokumentom, 3) pozytywną opinię techniczno-technologiczną wydaną przez Państwową Inspekcję Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych lub akredytowane jednostki certyfikujące. 3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie należy spełnić w celu uzyskania pozytywnej opinii techniczno-technologicznej, o której mowa w ust. 2 pkt 3. Art. 12. 1. Po spełnieniu warunków określonych w art. 11 wnioskodawcy udziela się koncesji na wyrób i rozlew wyrobów winiarskich. 2. Koncesja na wyrób i rozlew wyrobów winiarskich powinna określać: 1) rodzaj działalności objętej koncesją, 2) miejsce prowadzenia działalności, 3) termin rozpoczęcia działalności, 4) wymagania dotyczące wykonywania działalności objętej koncesją, a w szczególności wymagania jakościowe. Art. 13. Przedsiębiorca, który uzyskał koncesję, obowiązany jest do: 1) stosowania Polskich Norm przy wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, 2) zawiadomienia organu, która wydał koncesję, o rozpoczęciu lub zaprzestaniu działalności gospodarczej określonej w koncesji, 3) przestrzegania wymogów szczególnego nadzoru podatkowego. Art. 14. Koncesję cofa się w wypadku naruszenia przepisów ustawy, Polskich Norm lub wymagań określonych w koncesji. Art. 15. 1. Kto: 1) produkuje wyroby winiarskie z naruszeniem art. 3-5 i art. 13 lub wprowadza takie wyroby do obrotu albo 2) sprowadza z zagranicy lub rozlewa wyroby winiarskie nie spełniające wymogów określonych w ustawie lub wprowadza je do obrotu, albo 3) wbrew art. 7 ust. 1 w nazwach win owocowych używa nazw winorośli lub tradycyjnych nazw win gronowych, a w nazwach napojów winopodobnych, winopochodnych oraz niskoalkoholowych używa określeń sugerujących, że napoje te są winami lub miodami pitnymi - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny wymienione w ust. 1 następuje na podstawie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 16. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369 i Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740 i Nr 121, poz. 769 i 770) w art. 11: 1) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich," 2) po ust. 10 dodaje się ust. 11 w brzmieniu: "11. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 5a, określają przepisy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami." Art. 17. Podmioty gospodarcze, prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy wyrób lub rozlew wyrobów winiarskich, tracą prawo do dalszego prowadzenia tej działalności, jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie wystąpią o udzielenie wymaganych koncesji. Art. 18. Traci moc ustawa z dnia 18 listopada 1948 r. o produkcji win, moszczów winnych i miodów pitnych oraz o obrocie tymi produktami (Dz. U. Nr 58, poz. 462, z 1958 r. Nr 45, poz. 224 i z 1988 r. Nr 41, poz. 324). Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych. (Dz. U. Nr 124, poz. 784) Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz. U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61) w § 10 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przedmioty nie nadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie jednostkom organizacyjnym ochrony zdrowia, opieki społecznej, placówkom oświatowym, instytucjom kultury oraz organizacjom charytatywnym, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy realizacji ich zdań statutowych."; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przedmioty nadające się do obrotu handlowego, inne niż wymienione w ust. 1, mogą być, w wypadku zdarzeń żywiołowych w rozumieniu przepisów o stanie wyjątkowym, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa w ust. 4, jeżeli przekazanie tych przedmiotów przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich skutków takich zdarzeń."; 3) w ust. 5 po wyrazach "ust. 4" dodaje się wyrazy "i 4a". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 589--z dnia 21 maja 1997 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli oraz ustawy o związkach zawodowych. 590--z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych. 591--z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym. 592--z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach. 593--z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 września 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu oraz warunków uprawniających do ubiegania się o przyznanie bezzwrotnej pomocy w okresie odbudowy gospodarstwa rolnego. (Dz. U. Nr 124, poz. 785) Na podstawie art. 11d ust. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692), zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb oraz warunki uprawniające do ubiegania się o przyznanie bezzwrotnej pomocy w formie specjalnego świadczenia pieniężnego, zwanego dalej "świadczeniem", przez posiadacza gospodarstwa rolnego oraz osobę prowadzącą dział specjalny produkcji rolnej w okresie odbudowy gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), które uległo zniszczeniu lub poniosło znaczne straty wskutek powodzi mającej miejsce w lipcu 1997 r. § 2. 1. Osoba ubiegająca się o świadczenie składa wniosek w rejonowym urzędzie pracy właściwym ze względu na położenie gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), a gdy jest ono położone na obszarze działania kilku rejonowych urzędów pracy - w rejonowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zameldowania. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności zawierać: 1) dane obejmujące: a) nazwisko, b) nazwisko rodowe, c) imiona, d) imię ojca, e) datę urodzenia, f) miejsce urodzenia, g) numer ewidencyjny PESEL, h) miejsce zameldowania, 2) dane o gospodarstwie rolnym (dziale specjalnym produkcji rolnej) obejmujące: a) położenie i obszar gruntów rolnych gospodarstwa rolnego albo rodzaj i rozmiar prowadzonej działalności działu specjalnego produkcji rolnej, b) tytuł prawny faktycznego władania gospodarstwem rolnym (działem specjalnym produkcji rolnej), c) nazwisko, imiona i miejsce zameldowania współposiadacza gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), d) zakres i rozmiar zniszczeń lub uszkodzeń gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), w tym: budynków, urządzeń, gruntów rolnych oraz inwentarza, e) zakres niezbędnych prac mających na celu odbudowę zniszczonego wskutek powodzi gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) oraz terminy rozpoczęcia i realizacji prac, 3) informacje dotyczące: a) zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez wnioskodawcę, b) osiągania dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, c) pobierania zasiłków lub innych świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy, 4) wnioskowany okres przyznania świadczenia, z uwagi na realizację prac mających na celu odbudowę gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej). 3. Osoba ubiegająca się o świadczenie do wniosku załącza: 1) opinię zarządu gminy właściwego ze względu na położenie gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), 2) zobowiązanie do bezzwłocznego informowania rejonowego urzędu pracy, w okresie pobierania świadczenia, o wszelkich zmianach danych zawartych we wniosku, 3) oświadczenie, że w okresie pobierania świadczenia będzie odbudowywała zniszczone gospodarstwo rolne (dział specjalny produkcji rolnej). § 3. Warunkami, o których mowa w § 1, uprawniającymi do ubiegania się o przyznanie świadczenia są: 1) wskutek powodzi: a) zniszczenie całego gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) albo b) zniszczenie lub poważne uszkodzenie budynków lub urządzeń gospodarczych w stopniu uniemożliwiającym, bez ich odbudowy, prawidłowe funkcjonowanie gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) albo c) zniszczenie gruntów rolnych, jeżeli nie zniszczona część gruntów rolnych jest mniejsza niż 2 ha przeliczeniowe, albo d) utrata co najmniej 50% wartości inwentarza, jeżeli osiągane dochody w gospodarstwie rolnym (dziale specjalnym produkcji rolnej) pochodziły z chowu, hodowli tego inwentarza oraz 2) nieosiąganie przez posiadacza gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w wysokości przekraczającej połowę wynagrodzenia określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu pracy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat drogowych. (Dz. U. Nr 124, poz. 786) Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1996 r. w sprawie opłat drogowych (Dz. U. Nr 123, poz. 578) dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. 1. Za przejazdy po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych, które w celach charytatywnych przewożą kontenery mieszkalne na tereny dotknięte powodzią, jaka miała miejsce w lipcu 1997 r., wprowadza się zerową stawkę opłat drogowych. 2. W wypadku stwierdzenia, że przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w ust. 1, odbywa się bez zezwolenia, pobiera się opłaty określone w § 4." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do zdarzeń powstałych od dnia 6 sierpnia 1997 r. i obowiązuje do dnia 31 października 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 594--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. 595--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. 596--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. 597--z dnia 14 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 598--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 21 września 1997 r. 599--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 21 września 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 600--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe. 601--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wielkości progowych i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 września 1997 r. w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju. (Dz. U. Nr 124, poz. 787) Na podstawie art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678 i Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się stanowiska pracy związane z obronnością kraju, których wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 września 1997 r. (poz. 787) WYKAZ STANOWISK PRACY ZWIĄZANYCH Z OBRONNOŚCIĄ KRAJU 1. W urzędach naczelnych i centralnych organów administracji rządowej oraz w jednostkach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych: 1) stanowiska pracy w departamentach, biurach, inspektoratach i innych komórkach, których zakresy kompetencyjne obejmują wykonywanie zadań obronnych, 2) samodzielne stanowiska pracy do spraw obronnych oraz inne stanowiska pracy związane z działalnością na rzecz obronności, stanowiska pracy do spraw rezerw mobilizacyjnych, stanowiska kierownika kancelarii tajnej i pracownika kancelarii tajnej, stanowiska pracy nadzoru nad bronią, a także stanowiska komendanta (kierownika) oddziału Straży Przemysłowej i Pocztowej (służby ochronnej), uznane za takie przez właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego) - usytuowane poza komórkami do spraw obronnych tych instytucji. 2. Stanowiska pracy w urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz w jednostkach organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, a także w przedsiębiorstwach państwowych, dla których Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi. 3. Stanowiska pracy: 1) specjalistów do spraw lotniskowych i kierowania ruchem lotniczym - w Głównym Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego; 2) do spraw obronnych oraz inne związane z działalnością na rzecz obronności, a także komendanta (kierownika) oddziału Straży Przemysłowej i Pocztowej (służby ochronnej), kierownika kancelarii tajnej i pracownika kancelarii tajnej - w podmiotach gospodarczych; 3) wszystkie - w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz w jednostkach podległych temu urzędowi, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi; 4) głównych specjalistów i starszych specjalistów do spraw: a) sportów obronnych, b) bezpieczeństwa na obiektach sportowych i kultury widowni sportowej, c) ochrony obiektów sportowych i placówek kultury fizycznej i turystyki - w Urzędzie Kultury Fizycznej i Turystyki; 5) w sekretariatach wojewódzkich komitetów obrony; 6) w wydziałach (referatach) urzędów wojewódzkich i rejonowych - związane z działalnością na rzecz obronności kraju; 7) w publicznych zakładach opieki zdrowotnej - związane z utrzymaniem rezerw artykułów sanitarnych i działalnością na rzecz obronności kraju; 8) w wojewódzkich oddziałach Państwowej Służby Ochrony Zabytków, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi; 9) do spraw obronnych oraz inne stanowiska pracy związane z działalnością na rzecz obronności w urzędach gmin; 10) w zakładowych i terenowych komendach samoobrony; 11) w zakładowych, terenowych i specjalistycznych oddziałach samoobrony; 12) dowódcze i instruktorskie - w zakładowych, terenowych i specjalistycznych oddziałach samoobrony; 13) instruktorskie - w systemie powszechnej samoobrony ludności; 14) w klubach sportowych, których statuty przewidują uprawianie następujących dyscyplin i dziedzin sportu, mających znaczenie obronne: a) alpinizm, b) biathlon, c) judo, d) karate, e) boks, f) pięciobój nowoczesny, g) płetwonurkowanie sportowe, h) sport lotniczy, i) strzelectwo sportowe, j) żeglarstwo, k) sport motorowy, l) szermierka, ł) radioorientacja sportowa, m) modelarstwo sportowe - z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi; 15) w stowarzyszeniach, agencjach i fundacjach, których statuty przewidują działalność na rzecz obronności kraju, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi; 16) nauczycieli akademickich w jednostkach organizacyjnych prowadzących specjalność wychowania obronnego w szkołach wyższych, w zakładach medycyny katastrof oraz w studiach wojskowych w szkołach wyższych, nauczycieli przysposobienia obronnego w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych oraz w zakresie nadzoru pedagogicznego nad wychowaniem obronnym w kuratoriach oświaty. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania dyrektora generalnego urzędu. (Dz. U. Nr 124, poz. 788) Na podstawie art. 26 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Dyrektor generalny urzędu zapewnia funkcjonowanie urzędu, warunki jego działania, a także organizację pracy, w szczególności przez: 1) sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad komórkami organizacyjnymi urzędu w zakresie prawidłowego wykonywania przez nie zadań określonych przez organ administracji rządowej, z wyjątkiem komórek organizacyjnych bezpośrednio nadzorowanych przez ten organ na podstawie ustaw, 2) nadzorowanie przebiegu prac nad przygotowaniem projektu budżetu i przygotowywanie układu wykonawczego budżetu w części dotyczącej urzędu oraz nadzorowanie realizacji budżetu po przekazaniu środków przez właściwy organ administracji rządowej, 3) wnioskowanie do właściwego organu administracji rządowej o nadanie regulaminu organizacyjnego urzędu lub jego komórek organizacyjnych, 4) gospodarowanie mieniem urzędu, 5) reprezentowanie Skarbu Państwa w odniesieniu do mienia urzędu, 6) zapewnianie prowadzenia ewidencji majątku urzędu, 7) nadzorowanie zlecania usług i dokonywania zakupów dla urzędu, 8) nadzorowanie wykonywania czynności z zakresu praw i obowiązków zamawiającego, 9) ustalanie regulaminu pracy, 10) nadzorowanie kontroli wewnętrznej w urzędzie, 11) nadzorowanie gospodarki lokalami urzędu, 12) zapewnianie obsługi administracyjnej i finansowej pracowników urzędu, 13) sprawowanie zwierzchniego nadzoru nad gospodarstwami pomocniczymi urzędu, 14) zapewnianie właściwego postępowania z materiałami archiwalnymi i dokumentacją niearchiwalną urzędu, 15) zapewnianie przestrzegania przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej, 16) realizowanie postanowień organów egzekucyjnych w odniesieniu do pracowników i mienia urzędu, 17) rozpatrywanie skarg na pracowników urzędu. § 2. Dyrektor generalny urzędu, realizując politykę personalną w służbie cywilnej oraz dokonując czynności z zakresu prawa pracy wobec urzędników służby cywilnej, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679), a także wykonując zadania przewidziane w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604) oraz w przepisach odrębnych dla kierownika urzędu w szczególności: 1) ustala rozkład czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych dniach tygodnia, 2) ustala, w ramach limitów przyznanych przez Szefa Służby Cywilnej, które stanowiska pracy w urzędzie podlegają obsadzeniu przez urzędników służby cywilnej, 3) dokonuje czynności wynikających z nawiązania i trwania stosunku pracy z pracownikami urzędu oraz czynności związanych z ustaniem stosunku pracy, 4) dysponuje funduszem nagród, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej, 5) określa wysokość funduszu premiowego, ustala zasady przyznawania premii, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej, 6) nadzoruje przestrzeganie w urzędzie przepisów ochrony pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych, 7) dysponuje środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w urzędzie, 8) nadzoruje wykonanie zadań wynikających z przepisów o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz przepisów o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych w odniesieniu do pracowników urzędu podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, 9) współpracuje ze związkami zawodowymi lub innymi ustanowionymi ustawowo przedstawicielami pracowników urzędu, 10) nadzoruje wykonywanie czynności wynikających z przepisów o powszechnym obowiązku obrony. § 3. Dyrektor generalny urzędu w celu realizacji zadań określonych w § 1 i 2 wydaje akty kierownictwa wewnętrznego. § 4. Dyrektor generalny urzędu wykonuje inne zadania z upoważnienia organu administracji rządowej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 6 października 1997 r. w sprawie zmiany składu Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy. (Dz. U. Nr 124, poz. 789) Na podstawie art. 228 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W skład Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, powołanej rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie powołania Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy (Dz. U. Nr 61, poz. 284), zamiast Pani Grażyny Sztandera powołuje się Panią Annę Rybak jako przedstawiciela Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 3) Na podstawie art. 26a ust. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) oraz art. 18a ust. 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania do wydatków inwestycyjnych poniesionych przez podatników w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na podstawie: 1) art. 46 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496), 2) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480, z 1993 r. Nr 134, poz. 646 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199), 3) art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776), 4) art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686), 5) art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 6) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 3, poz. 20 i Nr 49, poz. 278 oraz z 1991 r. Nr 51, poz. 222), 7) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 35, poz. 203 i Nr 69, poz. 403 oraz z 1991 r. Nr 64, poz. 276), 8) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych na terenie gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 59, poz. 266), 9) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. z 1996 r. Nr 39, poz. 171 i Nr 63, poz. 294), 10) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63 i z 1996 r. Nr 63, poz. 293), 11) przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 26a ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18a ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. § 2. Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w § 1 pkt 6, mogą zrezygnować z tego prawa i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień, złożą w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego zawiadomienie o rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania. § 3. Określa się zakres działalności, z którymi związane są odliczenia na zasadach przewidzianych w art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sposób następujący: 1) "eksport towarów" - czynności, jakie wyznaczają dla tej działalności przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640), 2) "eksport usług" - usługi wykonywane przez podatnika poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynności, które zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym uważane są za eksport usług, 3) "przetwórstwo rolne" - działalność polegająca na produkcji wyrobów przemysłu spożywczego, pasz przemysłowych i produktów utylizacyjnych, sklasyfikowanych w gałęziach 23-26 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego, 4) "budownictwo (w tym mieszkaniowe) i produkcja materiałów budowlanych" - działalność obejmująca: a) budowę, przebudowę, rozbudowę, odbudowę, remont, modernizację i konserwację budynków i budowli, sklasyfikowaną w dziale 45 Europejskiej klasyfikacji działalności, b) wykonywanie obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 1, oraz c) produkcję materiałów budowlanych wymienionych w załączniku do rozporządzenia, 5) "żegluga i rybołówstwo" - działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie przewozu pasażerów lub ładunków (dział 61 Europejskiej klasyfikacji działalności, z wyjątkiem dzierżawienia sprzętu transportu morskiego, przybrzeżnego i śródlądowego, wraz z załogą) oraz w zakresie pozyskiwania produktów rybołówstwa i rybactwa na wadach morskich, przybrzeżnych i śródlądowych, wraz z przetwórstwem ryb, skorupiaków i mięczaków, związanych bezpośrednio z rybołówstwem (sekcja B Europejskiej klasyfikacji działalności), 6) "turystyka i wypoczynek" - działalność polegająca na świadczeniu usług związanych z przygotowaniem i realizacją wycieczek oraz pobytów turystycznych i wypoczynkowych. § 4. Wydatki inwestycyjne muszą być udokumentowane: 1) fakturą (rachunkiem uproszczonym) wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy wymienianej w § 3 pkt 1 (w tym również wystawioną przez organ egzekucyjny określony w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub komornika sądowego) lub dowodem odprawy celnej - w przypadku wydatków określonych w art. 26a ust. 3 pkt 1, 3, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ust. 2 pkt 1, 3, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo 2) dowodami wymienionymi w pkt 1 w razie zakupu towarów i usług służących do wytworzenia we własnym zakresie i na własny użytek środków trwałych określonych w art. 26a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albo 3) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym albo fakturą (rachunkiem uproszczonym) wystawioną przez organ egzekucyjny określony w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub komornika sądowego - w przypadku wydatków na zakup budynków, budowli albo przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, określonych w art. 26a ust. 3 pkt 2 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albo 4) dowodem przekazania należności - w pozostałych przypadkach. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 3) WYKAZ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa materiału 123 10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej 20245-6Asfalty naturalne 30454-1Pręty i profile średnie 40455Pręty i profile lekkie 5046Rury stalowe 6047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa hutniczego 70491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatnione z odpadów 80552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium 90553Wyroby walcowane z cynku i stopów cynku 100561-14Rury z miedzi 11ex 0614Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury, bez wyrobów o symbolu SWW 0614-7 i -8 12ex 0615Armatura metalowa przemysłowa (bez armatury do olejowej hydrauliki siłowej i bez armatury okrętowej specjalnej), z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 0615-8 i -9 130616-1 i -2Armatura metalowa sieci domowej i szpitalna 140617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych 150622Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia (bez mechanizmów i osprzętu) 160623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe 170624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe 180625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana) 190626Konstrukcje budowlane aluminiowe 200627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich 210629-4Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej) 220629-5Konstrukcje metalowe z kształtowników giętych na zimno 230651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych 240654-1 do -4Okucia budowlane metalowe 250656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania 260656-5Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane 270656-6Wyroby przemysłowe z blachy aluminiowej 280656-7Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej 290672-11, -12, -2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze 300711-5Kotły grzewcze 310719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW:0719-7) 320871-111Pompy wirowe odśrodkowe z wirnikiem łopatkowym 330871-91Hydrofory 340912-111Regulatory temperatury 350915-51Zespoły redukcyjne 360915-52Reduktory membranowe 370918-13Elementy automatyki grzewczej 38091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do tych urządzeń 390941-42Liczniki elektryczne prądu zmiennego 400943-71Wodomierze 410943-73Gazomierze 420945-12Ciepłomierze 430945-19Przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe 441114-11, -13, -17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami 451115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia 461115-281, -282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia 471119-41, -51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych niskiego napięcia 481121-35, -45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne 491123-1, -2, -3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe 501126Kable elektroenergetyczne 511131-31Sprzęt instalacyjny sygnalizacyjny domowy 52ex 1131-9Sprzęt instalacyjny pozostały - z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 1131-97, 1131-98, 1131-99 531133-11, -14, -17, -2, -3, -41, -43, -45Oprawy oświetleniowe 541136-11Kuchnie elektryczne 551136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody 561289-7Środki chemiczne pomocnicze do produkcji elementów budowlanych i dodatki do betonów oraz środki ochrony w budownictwie 57ex 1336-433, -444, -53Kleje dla budownictwa 581361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu) 591361-36Płyty z poliuretanów 601361-376Bloki z poliuretanów 611363Rury i armatura z tworzyw sztucznych 62ex 1365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa, z wyjątkiem 1365-45, -46, -47 i 8 631411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego) 64ex 1413-9Elementy i materiały budowlane kamienne, z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 1413-919 651421Klinkier cementowy 661422Cement 671431Wapno 681433Spoiwa gipsowe 691434Elementy ścienne gipsowe 701435Elementy stropowe gipsowe 711436Elementy gipsowe pozostałe 72144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i wapienno-żużlowymi 73145Wyroby z betonu 74146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe 751484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki mineralno-bitumiczne 76151Szkło budowlane 771623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna 781624Kamionka budowlana 791632Wyroby sanitarne ceramiczne 801639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione 811715Materiały podłogowe z drewna 821732Elementy budynków i obiektów budowlanych z drewna i z materiałów drewnopochodnych (bez kompletów) 831733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej) 841735-11, -12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i szeregowych z drewna i materiałów drewnopochodnych 851829-91Tapety papierowe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. (Dz. U. Nr 124, poz. 790) Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 140, poz. 790, z 1995 r. Nr 71, poz. 356 i z 1996 r. Nr 135, poz. 633) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ma wykształcenie wyższe ekonomiczne o specjalności rachunkowość i co najmniej dwuletnią praktykę w księgowości lub średnie wykształcenie zawodowe o kierunku rachunkowość uzyskane w szkołach publicznych i szkołach niepublicznych mających uprawnienia szkół publicznych, w tym również w szkołach policealnych i pomaturalnych co najmniej o dwuletnim okresie nauczania w zakresie rachunkowości i co najmniej pięcioletnią praktykę w księgowości, w tym rok na stanowisku samodzielnym." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 26 września 1997 r. w sprawie egzaminów na doradcę podatkowego. (Dz. U. Nr 124, poz. 791) Na podstawie art. 25 ust. 2 i art. 26 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Egzaminy na doradcę podatkowego przeprowadzane są przez Państwową Komisję Egzaminacyjną do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwaną dalej "Komisją Egzaminacyjną", w terminach wyznaczonych przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej. 2. Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów oraz w dzienniku "Rzeczpospolita" komunikat w sprawie wyznaczenia terminu egzaminu na doradcę podatkowego, zwanego dalej "egzaminem". § 2. 1. Osoba ubiegająca się o dopuszczenie do egzaminu jest obowiązana, nie później niż 30 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu, złożyć wniosek o dopuszczenie do egzaminu oraz wnieść opłatę egzaminacyjną. 2. We wniosku składanym przez osobę wpisaną warunkowo na listę doradców podatkowych należy zamieścić informację o numerze i dacie wpisu na listę doradców podatkowych oraz oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w art. 6 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą". 3. We wniosku składanym przez inną niż wymieniona w ust. 2 osobę należy zamieścić oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 ustawy, a w przypadku osób nie posiadających obywatelstwa polskiego - oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy. 4. Osoby, o których mowa w ust. 3, są obowiązane dołączyć do wniosku: 1) odpis dyplomu dokumentującego posiadanie wyższego wykształcenia, 2) zgodę na dopuszczenie do egzaminu, wyrażoną na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy - w przypadku osób nie posiadających obywatelstwa polskiego. 5. Osoba, która złożyła wniosek, otrzymuje zawiadomienie o terminie i miejscu części pisemnej egzaminu albo decyzję o odmowie dopuszczenia do egzaminu. § 3. Egzamin jest przeprowadzany, jeżeli do egzaminu zostało dopuszczonych co najmniej 100 kandydatów na doradcę podatkowego. § 4. Osoba, która z ważnych, odpowiednio udokumentowanych, przyczyn losowych nie mogła przystąpić do części pisemnej egzaminu w wyznaczonym dla niej terminie, może przystąpić do tej części egzaminu w terminie późniejszym, uzgodnionym z Przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej lub z osobą upoważnioną przez Przewodniczącego. § 5. Na wniosek przewodniczącego składu egzaminacyjnego osoby będące członkami składu wybierają ze swego grona sekretarza. § 6. 1. Egzamin pisemny przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających egzaminowanym samodzielną pracę. 2. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba przystępująca do egzaminu obowiązana jest okazać dowód osobisty lub paszport. 3. Prace pisemne oznaczane są kodem. 4. Osoba sprawująca nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu może wykluczyć z egzaminu osobę, która podczas egzaminu korzystała z cudzej pomocy, posługiwała się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomagała innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób zakłócała przebieg egzaminu. 5. Podczas egzaminu zdający może opuścić salę egzaminacyjną po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; przed opuszczeniem sali zdający przekazuje pracę sekretarzowi składu egzaminacyjnego. § 7. 1. Egzamin pisemny polega na: 1) rozwiązaniu testu składającego ze 100 pytań, 2) sporządzeniu projektu wystąpienia w sprawie klienta do organu podatkowego lub sądu. 2. Obie części egzaminu pisemnego trwają po dwie godziny. 3. Sporządzając projekt, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zdający egzamin może korzystać z publikacji zawierających wyłącznie akty normatywne. § 8. 1. Każde pytanie testowe oceniane jest w następujący sposób: 1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty, 2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt, 3) brak odpowiedzi - zero punktów. 2. Wystąpienie w imieniu klienta oceniane jest od 0 do 20 punktów. 3. Warunkiem zdania części pisemnej egzaminu jest uzyskanie co najmniej 160 punktów z części testowej egzaminu oraz co najmniej 10 punktów za wystąpienie w imieniu klienta. § 9. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części pisemnej egzaminu; protokół podpisywany jest przez przewodniczącego oraz sekretarza składu egzaminacyjnego. 2. Wyniki części pisemnej egzaminu ogłaszane są w siedzibie Komisji Egzaminacyjnej. § 10. 1. Osoba, która uzyskała od 110 do 159 punktów z części testowej egzaminu pisemnego, może, w terminie trzech dni od dnia ogłoszenia wyników egzaminu, zwrócić się z wnioskiem do przewodniczącego składu egzaminacyjnego o udostępnienie tej części pracy egzaminacyjnej, a także o dokonanie jej ponownej oceny. 2. Wniosek składany jest w formie pisemnej. 3. Część testowa pracy egzaminacyjnej udostępniana jest egzaminowanemu w sekretariacie Komisji Egzaminacyjnej, w obecności członka Komisji Egzaminacyjnej. § 11. 1. Część ustna egzaminu przeprowadzana jest w terminach wyznaczonych przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej, nie wcześniej jednak niż po upływie 14 dni od zakończenia części pisemnej egzaminu. 2. Część ustna egzaminu polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zamieszczone w wylosowanym zestawie pytań. 3. Każdy z zestawów składa się z dziesięciu pytań. § 12. 1. Skład egzaminacyjny ocenia odrębnie odpowiedź na każde pytanie, przyznając jeden punkt za odpowiedź prawidłową oraz zero punktów za odpowiedź nieprawidłową lub za brak odpowiedzi. 2. Część ustną egzaminu uważa się za zdaną w razie uzyskania przez zdającego co najmniej siedmiu punktów. 3. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części ustnej egzaminu; protokół podpisywany jest przez wszystkie osoby egzaminujące. 4. Niezwłocznie po podpisaniu protokołu sekretarz składu egzaminacyjnego ogłasza wyniki części ustnej egzaminu. § 13. 1. Opłata za egzamin na doradcę podatkowego wynosi 300 zł. 2. W razie negatywnego wyniku części pisemnej lub ustnej egzaminu, opłata za egzamin poprawkowy z tej części egzaminu wynosi 150 zł. § 14. 1. Opłata egzaminacyjna wniesiona przez osoby, o których mowa w § 4, zaliczana jest na poczet egzaminu przeprowadzanego w późniejszym terminie. 2. W razie rezygnacji ze zdawania egzaminu, opłata egzaminacyjna podlega zwrotowi, pod warunkiem zawiadomienia Komisji Egzaminacyjnej o rezygnacji nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu. § 15. 1. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługuje wynagrodzenie za: 1) udział w posiedzeniu Komisji Egzaminacyjnej - 200 zł, 2) udział w sesji egzaminacyjnej: a) 2200 zł - dla przewodniczącego oraz sekretarza składu egzaminacyjnego, b) 2000 zł - dla pozostałych członków składu egzaminacyjnego. 2. W przypadkach, o których mowa w: 1) ust. 1 pkt 1 - o wypłatę wynagrodzeń występuje Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej, 2) ust. 1 pkt 2 - o wypłatę wynagrodzeń występuje przewodniczący składu egzaminacyjnego, po uzyskaniu akceptacji Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej. 3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, wypłacane są ze środków Ministerstwa Finansów. § 16. 1. Przewodniczącemu Komisji Egzaminacyjnej, z tytułu kierowania pracami Komisji Egzaminacyjnej, przysługuje stałe wynagrodzenie miesięczne w wysokości 3000 zł. 2. Przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 17. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży, dojazdów środkami komunikacji miejscowej i noclegów, zgodnie z zasadami przewidzianymi w przepisach o należnościach przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z tym że: 1) koszty noclegu w hotelu udokumentowane rachunkiem zwracane są do wysokości równowartości 26 diet - za każdą dobę hotelową, 2) koszty podróży publicznymi środkami transportu zwracane są w wysokości zapłaconej ceny biletu za przejazd określonym środkiem transportu, z wyjątkiem przelotu samolotem, 3) w razie podróży samolotem, koszty zwracane są w wysokości kosztów, które ponieśliby, podróżując samochodem stanowiącym ich własność. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że § 15 ust. 1 pkt 1, § 15 ust. 2 pkt 1, § 16 i 17 stosuje się od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 22 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i geologa górniczego. (Dz. U. Nr 124, poz. 792) Na podstawie art. 68 ust. 2 i art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 października 1994 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i geologa górniczego (Dz. U. Nr 109, poz. 522) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym wyrazem; 2) w § 2: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wymaganiach zawodowych - rozumie się przez to: a) ukończenie odpowiedniej szkoły potwierdzone dyplomem lub świadectwem wydanym zgodnie z obowiązującymi przepisami, b) praktykę w kierownictwie, dozorze ruchu lub w ruchu zakładu górniczego albo w górniczej służbie mierniczo-geologicznej, określoną czasem jej trwania, specjalnością techniczną oraz zakresem wykonywanych czynności.", b) skreśla się pkt 5; 3) w § 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) odkrywkowe zakłady górnicze wydobywające kopaliny pospolite bez użycia materiałów wybuchowych"; 4) po § 3 dodaje się § 3a-3d w brzmieniu: "§ 3a. Wymagania przewidziane w rozporządzeniu dla osób kierownictwa i dozoru ruchu w zakładach górniczych: 1) podziemnych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio do osób w zakładach prowadzących składowanie odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych i do osób w zakładach prowadzących roboty podziemne z zastosowaniem techniki górniczej w zakresie objętym przepisami wydanymi na podstawie art. 3 Prawa geologicznego i górniczego; 2) odkrywkowych, o których mowa w § 3 pkt 3 i pkt 4, stosuje się odpowiednio do osób w zakładach górniczych wydobywających kopaliny odkrywkowo w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej; 3) odkrywkowych wydobywających kopaliny pospolite bez użycia materiałów wybuchowych, o których mowa w § 3 pkt 4, stosuje się odpowiednio do osób w zakładach, w których prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu surowców mineralnych znajdujących się w odpadach po robotach górniczych i po procesach wzbogacania kopalin; 4) wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 5, stosuje się odpowiednio do osób w: a) zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej: b) zakładach prowadzących bezzbiornikowe magazynowanie substancji w górotworze, c) zakładach wykonujących prace geologiczne, obejmujące roboty wykonywane w granicach obszaru górniczego utworzonego dla kopaliny podstawowej lub przy użyciu materiałów wybuchowych albo gdy projektowana głębokość wyrobiska przekracza 30 m, w tym również zakładach wykonujących takie prace geologiczne w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej. § 3b. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji kierowników działów ruchu ustala się, że w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych mogą występować w szczególności następujące działy ruchu: 1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2: robót górniczych, energomechaniczny, mierniczo-geologiczny, wentylacji, tąpań, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz szkolenia, przeróbki mechanicznej, ochrony środowiska, inwestycji, 2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4: robót górniczych, technologii górniczej, energomechaniczny, transportu technologicznego, mierniczo-geologiczny, inwestycji, techniki strzałowej, przeróbki, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska, 3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi: robót górniczych, energomechaniczny, mierniczo-geologiczny, wierceń, budowlano-montażowy, inwestycji, ochrony środowiska, bezpieczeństwa i higieny pracy. § 3c. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzenia kwalifikacji osób dozoru ruchu ustala się, że w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych mogą występować w szczególności następujące specjalności techniczne: 1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2: górnicza - techniczna eksploatacja złóż, górnicza - wentylacja, górnicza - technika strzałowa, górnicza - tąpania, górnicza - geofizyka, górnicza - transport kolei podziemnych, mechaniczna - maszyn i urządzeń dołowych, mechaniczna - maszyn i urządzeń powierzchniowych, mechaniczna - wyciągów szybowych, mechaniczna - transport kolei na powierzchni, elektryczna - urządzeń dołowych, elektryczna - urządzeń powierzchniowych, teletechniczna, energetyczna, geologiczna, wiertnicza, hydrogeologiczna, miernicza, przeróbka mechaniczna, budowlana, ochrony środowiska, 2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4: górnicza, górnicza - technika strzałowa, elektryczna, energetyczna, teletechniczna i automatyki, mechaniczna, budowlana, geologiczna lub hydrogeologiczna, miernicza, przeróbka kopalin, transport technologiczny, wiertnicza, ochrona środowiska, 3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi: górnicza, wiertnicza, budowlano-montażowa, geofizyczna (z użyciem lub bez użycia materiałów wybuchowych), elektryczna, energetyczna, teletechniczna i automatyka, mechaniczna, miernicza, geologiczna lub hydrogeologiczna, przeróbka kopalin, ochrona środowiska. § 3d. 1. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji osób kierownictwa i dozoru ruchu w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 5, ustala się następujący wykaz rodzajów wykonywanych robót: 1) wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego, 2) wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego ze złóż w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, 3) wydobywanie metanu z węgla kamiennego, 4) wydobywanie siarki rodzimej, 5) wydobywanie soli kamiennej, 6) wydobywanie solanek, wód leczniczych i termalnych. 2. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji osób kierownictwa i dozoru ruchu w zakładach wykonujących prace geologiczne, obejmujące roboty wykonywane w granicach obszaru górniczego utworzonego dla kopaliny podstawowej lub przy użyciu materiałów wybuchowych albo gdy projektowana głębokość wyrobiska przekracza 30 m, w tym również zakładach wykonujących takie prace geologiczne w obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, ustala się następujący wykaz rodzajów robót: 1) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, 2) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania innych kopalin niż wymienione w pkt 1 do głębokości: a) 500 m, b) głębszych niż 500 m, 3) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych do głębokości: a) 100 m, b) 300 m, c) głębszych niż 300 m, 4) wykonywanie wierceń geologiczno-inżynierskich i sejsmicznych."; 5) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Za praktykę w kierownictwie i dozorze ruchu lub w ruchu zakładu górniczego uważa się: 1) pracę w kierownictwie, w dozorze ruchu albo w ruchu zakładu górniczego w zakresie odpowiedniej specjalności technicznej, w tym samym rodzaju zakładów górniczych, wykonywaną po spełnieniu wymagań zawodowych określonych w § 2 pkt 4 lit. a), 2) pracę w kierownictwie, dozorze ruchu albo ruchu zakładu górniczego pod ziemią, jeżeli czynności w kierownictwie lub w dozorze ruchu mają być wykonywane w ruchu zakładu górniczego pod ziemią."; 6) w § 7 w pkt 1 lit. a) i w pkt 2 wyrazy "wymagań naukowych" zastępuje się wyrazami "wymagań zawodowych, o których mowa w § 2 pkt 4 lit. a)"; 7) w tytule rozdziału 2 skreśla się wyrazy "naukowe i"; 8) w § 11: a) w ust. 1 w pkt 1: - lit. b) i c) otrzymują brzmienie: "b) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej czteroletniej praktyki w kierownictwie i w wyższym dozorze ruchu, w tym co najmniej dwuletniej praktyki w kierownictwie ruchu, c) dyplom magistra geologii lub geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej pięcioletniej praktyki w kierownictwie i w wyższym dozorze ruchu, w tym co najmniej trzyletniej praktyki w kierownictwie ruchu."; - dodaje się lit. d) w brzmieniu: "d) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej ośmioletniej praktyki w kierownictwie i w wyższym dozorze ruchu, w tym co najmniej czteroletniej praktyki w kierownictwie ruchu."; b) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 4: a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej półrocznej praktyki w średnim dozorze ruchu, b) dyplom magistra geologii lub geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w średnim dozorze ruchu, c) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w średnim dozorze ruchu, 3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi: a) dyplom magistra inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu, b) dyplom inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej czteroletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu, c) dyplom magistra geologii lub geofizyki, zaświadczenie odbycia co najmniej pięcioletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu i świadectwo (dyplom) stwierdzające złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym egzaminu uzupełniającego, zgodnie z programem ustalonym dla magistrów inżynierów w odpowiedniej specjalności technicznej, d) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej ośmioletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu."; c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Osoby legitymujące się dyplomem lub świadectwem określonym w ust. 1 pkt 1 lit. b), c) i d) ubiegające się o stwierdzenie kwalifikacji kierownika ruchu zakładu lub kierownika działu robót górniczych w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3, są obowiązane do przedstawienia świadectwa stwierdzającego złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym egzaminu uzupełniającego z zakresu stosowania materiałów wybuchowych, zgodnie z programem ustalonym dla absolwentów studiów magisterskich na kierunku górnictwo i geologia (magister inżynier górnik)."; 9) w § 12 w ust. 1 w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) dyplom inżyniera i zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu, a w odniesieniu do kierownika działu wentylacji ponadto świadectwo stwierdzające złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym egzaminu uzupełniającego, o którym mowa w § 10 pkt 2."; 10) w § 13 w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) dyplom magistra inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w średnim dozorze ruchu."; 11) w § 14 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) w odkrywkowych zakładach górniczych i w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 3 i 5: a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej, dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej półtorarocznej praktyki w niższym dozorze ruchu, b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w niższym dozorze ruchu, c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej specjalności technicznej oraz zaświadczenie odbycia co najmniej sześcioletniej praktyki w niższym dozorze ruchu, 3) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 4: a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera specjalności technicznej, dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej trzymiesięcznej praktyki w niższym dozorze ruchu, b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej sześciomiesięcznej praktyki w niższym dozorze ruchu, c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w niższym dozorze ruchu."; 12) w § 15 pkt 1 i 2 otrzymuje brzmienie: "1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2: a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej trzymiesięcznej praktyki w ruchu zakładu górniczego, b) dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki oraz zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego, c) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego, 2) w odkrywkowych zakładach górniczych i zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 3 i 5: a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej, dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej półrocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego, b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego, c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej specjalności technicznej oraz zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w ruchu zakładu górniczego,"; 13) w § 16 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym wyrazem; 14) w § 18 w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) nazwisko i imię, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania, 2) oznaczenie stanowiska w kierownictwie ruchu lub szczebla dozoru ruchu, specjalności technicznej oraz rodzaju zakładów górniczych, a w razie ubiegania się o stwierdzenie kwalifikacji w zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 5, także rodzaju wykonywanych robót."; 15) w § 19 w ust. 1 skreśla się wyrazy "naukowych i"; 16) § 20 otrzymuje brzmienie: "§ 20. 1. Komisja egzaminacyjna przeprowadza egzamin w zakresie obejmującym znajomość przepisów prawa geologicznego i górniczego oraz znajomość określonego rodzaju zakładów górniczych i występujących w nich zagrożeń. 2. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą: 1) przewodniczący składu, którym jest przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub wyznaczony przez niego zastępca, 2) nie mniej niż dwaj i nie więcej niż czterej członkowie składu, wyznaczeni przez przewodniczącego komisji, posiadający odpowiednie przygotowanie w specjalności, w jakiej ma być wydane stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania czynności w kierownictwie lub dozorze albo posiadający wykształcenie prawnicze. 3. O wyniku egzaminu decyduje komisja większością głosów, określając go jako "pozytywny" albo "negatywny". W razie równej liczby głosów, o wyniku egzaminu decyduje głos przewodniczącego składu."; 17) w § 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący i członkowie składu."; 18) w tytule rozdziału 3 skreśla się wyrazy "naukowe i"; 19) w § 25 pkt 1 i 3 otrzymują brzmienie: "1) dyplom magistra inżyniera geodety górniczego lub magistra inżyniera górnika o specjalności miernictwo górnicze oraz zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w górniczej służbie mierniczo-geologicznej," "3) dyplom inżyniera geodety górniczego lub inżyniera górnika o specjalności miernictwo górnicze oraz zaświadczenie odbycia co najmniej czteroletniej praktyki w górniczej służbie mierniczo-geologicznej,"; 20) w § 27 w ust. 1 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym wyrazem. § 2. 1. W okresie pięciu lat od wejścia w życie rozporządzenia przedsiębiorca może, za zgodą dyrektora okręgowego urzędu górniczego wyrażoną w drodze decyzji, powierzyć stanowisko zastępcy kierownika ruchu podziemnego zakładu górniczego osobie, która przedstawi: 1) dyplom ukończenia studiów magisterskich na kierunku górnictwo i geologia (mgr inż. górnik) oraz: a) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji kierownika działu robót górniczych w podziemnych zakładach górniczych lub kierownika działu wentylacji w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny i zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki na tych stanowiskach, b) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji do zastępowania kierownika działu robót górniczych w podziemnych zakładach górniczych i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki na tym stanowisku, 2) dyplom ukończenia studiów zawodowych na kierunku górnictwo i geologia (inż. górnik) oraz: a) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji kierownika działu robót górniczych w podziemnych zakładach górniczych lub kierownika działu wentylacji w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki na tych stanowiskach, b) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji do zastępowania kierownika działu robót górniczych w podziemnych zakładach górniczych i zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki na tym stanowisku. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, dyrektor okręgowego urzędu górniczego wydaje po stwierdzeniu znajomości przez kandydata podziemnego zakładu górniczego i występujących w nim zagrożeń w stopniu wymaganym od kierownika ruchu tego zakładu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: wz. J. Markowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 6 października 1997 r. w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia ewidencji partii politycznych oraz szczegółowych zasad wydawania odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów tych partii. (Dz. U. Nr 124, poz. 793) Na podstawie art. 23 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) zarządza się, co następuje: § 1. Dla każdej partii politycznej prowadzi się oddzielnie akta ewidencyjne, które obejmują akta postępowania w sprawie wpisu partii politycznej do ewidencji, dokumenty stanowiące podstawę dokonania wpisu oraz inne dokumenty, składane przez partię wpisaną do ewidencji partii politycznych. § 2. Dokumenty dotyczące zgłoszenia partii do ewidencji oraz ewentualnych zmian w ewidencji wpisuje się do wykazu ewidencji partii politycznych. Numer kolejny wpisu w wykazie odpowiada sygnaturze akt ewidencyjnych. § 3. 1. Ewidencję partii politycznych prowadzi się w księdze ewidencji partii, która składa się z następujących rubryk: - rubryka pierwsza - liczba porządkowa wpisu, - rubryka druga - data zgłoszenia partii do ewidencji, - rubryka trzecia - nazwa, skrót nazwy oraz siedziba partii wraz z dokładnym adresem, - rubryka czwarta - wzorzec symbolu graficznego partii, - rubryka piąta - imiona, nazwiska i adresy osób wchodzących w skład organów uprawnionych w statucie do reprezentowania partii na zewnątrz oraz do zaciągania zobowiązań majątkowych, - rubryka szósta - imiona, nazwiska i adresy osób zgłaszających partię do ewidencji, - rubryka siódma - data wydania orzeczenia w przedmiocie wpisu partii do ewidencji, - rubryka ósma - data, sygnatura i sentencja orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego partii, - rubryka dziewiąta - wzmianka o podjęciu przez partię uchwały o samorozwiązaniu oraz imię i nazwisko wyznaczonego likwidatora, - rubryka dziesiąta - data wykreślenia partii z ewidencji, - rubryka jedenasta - uwagi. 2. Księga ewidencji partii powinna być oprawiona, a karty w niej ponumerowane. Liczbę kart poświadcza się na ostatniej stronie. Wykreślenie partii z ewidencji zaznacza się znakiem "L". § 4. 1. Podstawę postanowienia zarządzającego wpis w ewidencji partii politycznych stanowią, z zastrzeżeniem ust. 4, wyłącznie dokumenty złożone do akt ewidencyjnych. W postanowieniu zarządzającym wpis do ewidencji określa się dosłowną treść wpisu oraz rubrykę księgi ewidencji, w której wpis ma być dokonany. 2. W treści wpisu można powołać się na dokument złożony do akt ewidencyjnych. Dokument ten uważa się wówczas za objęty treścią wpisu. 3. Przepisy dotyczące wpisu stosuje się odpowiednio do zmiany lub wykreślenia wpisu. 4. Wpisów określonych w § 3 ust. 1, w rubrykach siódmej, ósmej, dziesiątej i jedenastej - dokonuje się z urzędu. § 5. Dla księgi ewidencji partii oraz wykazu, o którym mowa w § 2, prowadzi się jeden skorowidz alfabetyczny, w którym zamieszcza się nazwę partii politycznej, numer ewidencyjny partii według pierwszej rubryki księgi ewidencji i sygnaturę akt ewidencyjnych. § 6. 1. Sąd wydaje uwierzytelniony odpis lub wyciąg z ewidencji bądź statutu partii na pisemny wniosek, wskazujący partię oraz dokument, którego odpis lub wyciąg ma być wydany. 2. Odpis lub wyciąg, o których mowa w ust. 1, wydaje się po uiszczeniu przez wnioskodawcę należnej opłaty, chyba że został on zwolniony z ponoszenia takiej opłaty. 3. Wysokość opłat za wydanie uwierzytelnionego odpisu i wyciągu z ewidencji i statutów partii politycznych oraz warunki zwolnienia z tych opłat określają odrębne przepisy. 4. O wydaniu odpisu lub wyciągu z ewidencji bądź statutu partii czyni się odpowiednią wzmiankę w aktach ewidencyjnych partii, której te dokumenty dotyczyły. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 4) Na podstawie art. 2 ust. 5, art. 12 ust. 8, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. c), art. 24 ust. 7, art. 26 ust. 14, art. 27a ust. 21 oraz art. 53 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722) wprowadza się następujące zmiany: 1) w podstawie prawnej wyrazy "art. 22 ust. 8" zastępuje się wyrazami "art. 22 ust. 7 pkt 2 lit. c)", a wyrazy "art. 26 ust. 12 i ust.14" zastępuje się wyrazami "art. 26 ust. 14, art. 27a ust. 21"; 2) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Za wydatki poniesione przez podatnika na jego odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe, podlegające odliczeniu od podatku, uważa się wydatki z tytułu: 1) dokształcania w formach szkolnych i pozaszkolnych, określonych w przepisach w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, 2) poddania się egzaminowi na tytuł kwalifikacyjny, 3) nauki języka obcego w formach zorganizowanych przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie. 2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli: 1) nie zostały odliczone od podatku, na podstawie art. 27a ust.1 pkt 3 lit. f) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz.163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776), zwanej dalej "ustawą", 2) nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. 3. Podstawą odliczenia wydatków poniesionych na odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe jest posiadanie przez podatnika dowodu ich poniesienia."; 3) w § 8 w ust. 1: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych i szkolno-wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające," b) pkt 13 i 13a otrzymują brzmienie: "13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a), 13a) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7," c) w pkt 14 w lit. b) na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz szkolno-wychowawczych"; 4) w § 9: 1) w ust. 1: a) w pkt 6 po wyrazie "ustawy" skreśla się wyrazy "z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25), zwanej dalej ustawą", b) skreśla się pkt 7, pkt 7a i pkt 11, c) pkt 11a otrzymuje brzmienie: "11a) diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez członków komisji, działających na podstawie ustawy o samorządzie terytorialnym, nie będących radnymi - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy," d) pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacane przeniesionym służbowo: funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy," e) pkt 24 otrzymuje brzmienie: "24) dochody stanowiące równowartość wydatków na zakwaterowanie, poniesionych przez osoby przebywające czasowo za granicą i uzyskujące tam dochody - jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym (lub równorzędnym dokumentem), do wysokości limitu na koszty hotelu, określonego w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, a w razie braku rachunku - w wysokości 25% tego limitu; zwolnienie nie dotyczy osób, którym zapewniono bezpłatne zakwaterowanie," f) w pkt 34 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje zdanie w brzmieniu: "zwolnienie stosuje się, jeżeli pracownik przed otrzymaniem świadczenia złoży płatnikowi oświadczenie, iż nie zaliczy ich do wydatków, o których mowa w art. 27a ust.1 pkt 3 lit. e) i f) ustawy," g) pkt 40 otrzymuje brzmienie: "40) odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy," h) w pkt 44 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 45-48 w brzmieniu: "45) dodatek do emerytur i rent, przyznany żołnierzom-górnikom na podstawie przepisów o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu, 46) dochody z tytułu emerytur lub rent otrzymywanych przez osoby, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów i niewybuchów, pod warunkiem przedłożenia płatnikowi: a) orzeczenia o uznaniu za inwalidę wzroku I lub II grupy, wydanego przez właściwy organ, b) dokumentacji leczniczej (szpitalnej) z okresu wypadku, potwierdzającej wypadek, bądź poświadczonego notarialnie oświadczenia dwóch świadków potwierdzających utratę wzroku w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub eksplozji niewypałów i niewybuchów pozostałych po tej wojnie, c) aktualnego zaświadczenia lekarskiego - okulistycznego o urazowym uszkodzeniu wzroku bądź aktualnego zaświadczenia z przeprowadzonej obdukcji sądowo-lekarskiej, potwierdzającego utratę lub uszkodzenie wzroku w wyniku zdarzeń, o których mowa w lit. b), lub d) ważnej legitymacji Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny lub Związku Ociemniałych Żołnierzy RP, 47) przychody uzyskane przez krwiodawców ze sprzedaży pobranych od nich: krwi lub osocza, 48) kwoty stanowiące zwrot kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania, wypłacane przez rejonowe urzędy pracy na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu." 2) w ust. 2 skreśla się wyrazy " 7 i 7a"; 5) w § 11 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Podwyżka ulgi u 20% przysługuje także wtedy, gdy po zakończeniu szkolenia gmina, w której prowadzona jest działalność, wykreślona została z wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym."; 6) w § 12: a) w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Jeżeli umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego została przedwcześnie rozwiązana z przyczyn niezależnych od podatnika, a pracownik podjął naukę zawodu na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego do dokończenia nauki u innego podatnika - przysługującą z tytułu wyszkolenia ulgę dzieli się między obydwu podatników, proporcjonalnie do liczby miesięcy prowadzonego przez nich szkolenia.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, ulga przysługuje wspólnikom proporcjonalnie do ich udziału w dochodach spółki. W przypadku zmiany wspólnika w ciągu okresu szkolenia, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 22 września 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. (Dz. U. Nr 124, poz. 794) Na podstawie art. 67 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz w związku z § 1 pkt 20 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w: 1) art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369 i Nr 121, poz. 770), 2) art. 23 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55, poz. 248 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 121, poz. 770), 3) art. 12 ust. 1 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U. Nr 41, poz. 312, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), 4) art. 54, art. 55, art. 63a § 1, art. 64, art. 75 § 1, art. 77-79, art. 80 § 1 pkt 1 i 5, art. 81, art. 82 § 1, art. 84, art. 85, art. 88-91, art. 92 § 1, art. 97, art. 98, art. 99 § 1, art. 101, art. 102, art. 111 § 2, art. 112, art. 113, art. 117, art. 141, art. 144 § 1 i § 2 i art. 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677 i Nr 111, poz. 724), 5) przepisach rozporządzeń porządkowych wydanych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498), 6) przepisach porządkowych wydanych przez radę lub zarząd gminy na podstawie art. 40 ust. 3 i art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686 i Nr 113, poz. 734). § 2. Upoważnienia do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje funkcjonariuszom, o którym mowa w § 1, właściwy wójt albo burmistrz (prezydent miasta). § 3. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego powinno zawierać oznaczenie organu wydającego upoważnienie, datę wydania i termin ważności, podstawę prawną jego wydania, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego funkcjonariusza, numer legitymacji służbowej, określenie wykroczeń, za które funkcjonariusz jest upoważniony do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz obszaru, na którym upoważnienie jest ważne. Upoważnienie powinno być podpisane przez organ, który je wydał, oraz opatrzone odciskiem pieczęci urzędowej. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które pracownicy terenowych organów rządowej administracji ogólnej wykonujący zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego oraz funkcjonariusze straży miejskich są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 43, poz. 193, z 1994 r. Nr 140, poz. 802 i z 1997 r. Nr 87, poz. 552). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 września 1997 r. w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. (Dz. U. Nr 124, poz. 795) Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Specjalizacjami lekarskimi, niezbędnymi do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych, z zastrzeżeniem § 2 i 3, są: medycyna pracy, medycyna przemysłowa, medycyna morska i tropikalna, medycyna kolejowa, medycyna lotnicza lub higiena pracy. § 2. Orzecznictwo lekarskie w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i inwazyjnych wykonują, odpowiednio do choroby, lekarze posiadający specjalizację z zakresu chorób zakaźnych lub chorób płuc. § 3. Orzecznictwo w zakresie chorób zawodowych w odniesieniu do pracownika, który jest leczony w szpitalu na skutek wystąpienia ostrych objawów choroby mogącej być chorobą zawodową, wykonuje lekarz zatrudniony w tym szpitalu. § 4. Rozporządzenie nie narusza przepisów określających jednostki organizacyjne, w których lekarze posiadający specjalizacje wskazane w § 1 mogą wykonywać orzecznictwo lekarskie w zakresie chorób zawodowych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 września 1997 r. w sprawie zadań służby medycyny pracy, których wykonywanie przez pielęgniarki wymaga posiadania dodatkowych kwalifikacji, rodzaju i trybu uzyskiwania tych kwalifikacji oraz rodzajów dokumentów potwierdzających ich posiadanie. (Dz. Nr 124, poz. 796) Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zadania służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593), zwanej dalej "ustawą", wykonywane są przez pielęgniarki, które ukończyły kurs kwalifikacyjny w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. 2. Ukończenie przez pielęgniarkę, przed wejściem w życie rozporządzenia, kursu kwalifikacyjnego dla pielęgniarek środowiskowych sprawujących opiekę nad pracownikami w środowisku pracy uznaje się za równorzędne z posiadaniem kwalifikacji, o których mowa w ust. 1. 3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jest zaświadczenie o ukończeniu kursu. 4. Pielęgniarka, o której mowa w ust. 1 i 2, używa pieczęci o treści "Pielęgniarka służby medycyny pracy". § 2. 1. Zadania służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1 pkt 6 lit. a)-d), art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy oraz w odniesieniu do zadań określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy i realizowanych przez pielęgniarki - wykonują pielęgniarki, które uzyskały tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. 2. Uzyskanie przez pielęgniarkę sprawującą opiekę zdrowotną nad pracownikami w środowisku pracy specjalizacji w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego w trybie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uważa się za równorzędne z posiadaniem specjalizacji, o której mowa w ust. 1. 3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jest zaświadczenie o uzyskaniu specjalizacji. 4. Pielęgniarka, o której mowa w ust. 1 i 2, używa pieczęci o treści "Pielęgniarka - specjalista w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących". § 3. Rozporządzenie nie narusza uprawnień osób o innych kwalifikacjach zawodowych, wykonujących na mocy odrębnych przepisów zadania służby medycyny pracy określone w rozporządzeniu. § 4. 1. Wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy prowadzi rejestr pielęgniarek posiadających dodatkowe kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby medycyny pracy oraz pielęgniarek, o których mowa w § 5. 2. Wzór rejestru, o którym mowa w ust. 1, oraz zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu do rejestru stanowią załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 5. W okresie do dnia 31 grudnia 2000 r. zadania, o których mowa w § 1 ust. 1, mogą wykonywać również pielęgniarki, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia są zatrudnione jako pielęgniarki sprawujące opiekę nad pracownikami w środowisku pracy i mają co najmniej pięcioletni staż pracy na tym stanowisku. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. (poz. 796) Załącznik nr 1 REJESTR PIELĘGNIAREK POSIADAJĄCYCH DODATKOWE KWALIFIKACJE WYMAGANE DO WYKONYWANIA ZADAŃ SŁUŻY MEDYCYNY PRACY Ilustracja 1. Liczba porządkowa. 2. Dane personalne: imię i nazwisko, adres, numer telefonu. 3. Adres zakładu opieki zdrowotnej lub miejsce wykonywania praktyki indywidualnej. 4. Symbol literowy dodatkowych kwalifikacji: A. Specjalizacja w dziedzinie pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących. B. Ukończenie kursu kwalifikacyjnego w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących. C. Sprawowanie opieki nad pracownikami w środowisku pracy przez okres co najmniej pięciu lat. 5. Numer prawa wykonywania zawodu pielęgniarki. 6. Data wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru. 7. Potwierdzenie odbioru zaświadczenia. Załącznik nr 2 Ilustracja _____________ * Numer porządkowy z rejestru pielęgniarek posiadających dodatkowe kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby medycyny pracy. ** Symbol literowy dodatkowych kwalifikacji. *** Dwucyfrowy symbol województwa (według GUS). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 25 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu refundacji, a także sposobu przekazywania przez aptekę danych dotyczących obrotu lekami refundowanymi oraz ich zakresu. (Dz. U. Nr 124, poz. 797) Na podstawie art. 12a ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Refundacja ceny leku, artykułu sanitarnego, preparatu diagnostycznego lub sprzętu jednorazowego użytku, wydawanego z apteki na podstawie recepty - bezpłatnie, obejmuje: 1) cenę detaliczną obowiązującą w dniu wydania - w przypadku, gdy nie został ustalony limit ceny, 2) wysokość ustalonego limitu ceny - w przypadku, gdy został on ustalony. 2. Refundacja ceny leku, artykułu sanitarnego, preparatu diagnostycznego lub sprzętu jednorazowego użytku, wydawanego z apteki na podstawie recepty za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, obejmuje różnicę pomiędzy ceną detaliczną obowiązującą w dniu wydania a odpłatnością wniesioną przez osobę uprawnioną, z uwzględnieniem ustalonego limitu ceny. § 2. Refundacji, o której mowa w § 1, ze środków budżetowych dokonują: 1) wojewoda - właściwy ze względu na siedzibę apteki, 2) Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Sprawiedliwości oraz Zarząd Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje Państwowe" - w odniesieniu do pacjentów uprawnionych do korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej im podległych. § 3. 1. Refundacja, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie zbiorczego zestawienia recept zrealizowanych przez osoby uprawnione, opracowanego według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, składanego przez aptekę za okres 15 dni. 2. W przypadku gdy dysponentem środków budżetowych jest wojewoda, podmiot gospodarczy prowadzący aptekę, poza zbiorczym zestawieniem, o którym mowa w ust. 1, przedstawia jeden raz w miesiącu zbiorcze zestawienie recept zrealizowanych przez aptekę według podziału na województwa, w których osoba uprawniona jest zameldowana na pobyt stały, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Szczegółowe terminy przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, ustalane są w umowie refundacyjnej zawieranej pomiędzy dysponentem środków budżetowych a podmiotem gospodarczym prowadzącym aptekę. § 4. 1. Kwota należna z tytułu refundacji przekazywana jest przez dysponenta środków budżetowych na rachunek bankowy podmiotu gospodarczego prowadzącego aptekę, nie później niż w terminie 14 dni od dnia określonego w umowie, zgodnie z § 3 ust. 3. 2. Dokonanie refundacji następuje w dniu uznania rachunku bankowego podmiotu gospodarczego prowadzącego aptekę. § 5. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do aptek zakładowych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 września 1997 r. (poz. 797) Załącznik nr 1 Zbiorcze zestawienie zrealizowanych recept podlegających refundacji w okresie od ... do ... Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 września 1997 r. w sprawie określenia sposobu tworzenia, ustalania ilości i jakości utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych oraz zasad i sposobu ich interwencyjnego wykorzystywania, a także sposobu prowadzenia działalności kontrolnej w zakresie tworzenia i gospodarowania zapasami obowiązkowymi paliw ciekłych. (Dz. U. Nr 125, poz. 802) Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciąży na wpisanych do rejestru producentach i importerach, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770). § 2. 1. Wielkość zapasów obowiązkowych w pierwszym roku po wprowadzeniu obowiązku tworzenia i utrzymywania tych zapasów powinna być równoważna dwóm procentom wielkości produkcji i przywozu z zagranicy paliw ciekłych, zrealizowanych przez podmiot w poprzednim roku w każdym z rodzajów paliw. 2. W każdym kolejnym roku wymagany poziom zapasów obowiązkowych wzrasta o dwa punkty procentowe. 3. Za wielkość przywiezioną uznaje się ilość paliwa określoną w decyzji organu celnego, zawierającą rozstrzygnięcie o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. § 3. 1. Producent paliw, wytwarzający paliwa poprzez przerób ropy naftowej, może tworzyć do 30% zapasów pod postacią ropy naftowej. 2. Na wniosek producentów Minister Gospodarki w drodze decyzji administracyjnej określi procentową ilość paliw, które chce zastąpić ropą naftową, oraz ilość tej ropy w zakresie ustalonym w ust. 1. 3. Przez produkcję, oprócz procesu przerobu ropy naftowej, rozumie się również procesy uszlachetniania i mieszania półproduktów lub komponentów, w wyniku których powstaje co najmniej jeden z gatunków paliw lub wzrasta całkowita ilość jednego z nich. § 4. 1. Podmiot zobowiązany do tworzenia zapasów obowiązkowych może zlecić ich przechowywanie osobom trzecim. 2. Umowa z przechowującym powinna określać: 1) ilości i gatunki paliw, 2) okres składowania, obejmujący co najmniej 1 rok kalendarzowy. § 5. Okres utrzymywania zapasów obowiązkowych oznaczony jest w latach kalendarzowych. § 6. Do zapasów obowiązkowych nie zalicza się paliw znajdujących się: 1) w rurociągach przesyłowych i zbiornikach na wejściu i wyjściu w trakcie przesyłania paliwa, 2) w autocysternach i cysternach kolejowych, 3) w rurociągach i instalacjach produkcyjnych, 4) na statkach, 5) w magazynie celnym przed ocleniem i w porcie wolnocłowym. § 7. Podmioty przechowujące zapasy obowiązkowe paliw ciekłych zobowiązane są do utrzymywania ich jakości zgodnie z obowiązującymi normami. § 8. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń na rynku paliw, zapasy obowiązkowe paliw ciekłych mogą być interwencyjnie wykorzystane na bieżące potrzeby gospodarki. 2. Z wnioskiem o zwolnienie zapasów paliw ciekłych może wystąpić: 1) wojewoda, 2) podmiot gospodarczy zobowiązany do utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych. 3. Wniosek powinien zawierać: 1) rodzaj i ilość proponowanych do zwolnienia paliw, 2) zasady zbycia paliw, sposób i termin odtworzenia zapasów, 3) uzasadnienie konieczności wykorzystania (uruchomienia) zapasów paliw. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, Minister Gospodarki rozpatrzy nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego złożenia. § 9. 1. Minister Gospodarki, Prezes Agencji Rezerw Materiałowych lub osoby przez nich upoważnione mogą dokonywać kontroli w podmiotach przechowujących zapasy obowiązkowe paliw. 2. Podmiot umożliwia przeprowadzenie kontroli, w tym dostęp do miejsc składowania zapasów. 3. Kontroli podlega zgodność stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym zapasów oraz jakość tych paliw. 4. Upoważnienie do kontroli określa: 1) osoby dokonujące kontroli, 2) nazwę kontrolowanego podmiotu, 3) zakres kontroli, 4) czas trwania kontroli. 5. Protokół kontroli jest przedstawiany organom kontrolowanego podmiotu. § 10. 1. Podmioty przechowujące zapasy obowiązkowe paliw ciekłych przekazują Agencji Rezerw Materiałowych sprawozdania o ilości i lokalizacji tych zapasów w terminie: 1) do 31 lipca za I półrocze, 2) do 31 stycznia za rok ubiegły. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać nazwy produktów objętych regulacją, ich ilość, miejsca składowania oraz nazwy podmiotów, w których odbywa się składowanie. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzona w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 125, poz. 798) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 2 lipca 1992 r. została sporządzona w Tallinie Konwencja konsularna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w następującym brzmieniu: KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską Rzeczpospolita Polska i Republika Estońska, wyrażając wolę umocnienia przyjaźni i pogłębienia wzajemnie korzystnej współpracy, kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i interesów ich obywateli, postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły co następuje: Rozdział I Definicje Artykuł 1 1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie: 1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub agencję konsularną; 2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do wykonywania funkcji konsularnych; 3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym charakterze; 4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych; 5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego; 6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej urzędu konsularnego; 7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby; 8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie prywatnej członka urzędu konsularnego; 9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego, ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nim zamieszkują i są na utrzymaniu członka urzędu konsularnego; 10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu konsularnego; 11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję, książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji, rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania; 12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie; 13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie. 2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych i innych podmiotów nie posiadających osobowości prawnej, które ustanowione są zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie. Rozdział II Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego Artykuł 2 1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego Państwa. 2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego. 3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. Artykuł 3 1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo przyjmujące. 2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogę ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego. 3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie najkrótszym czasie exequatur. 4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji. 5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje. Artykuł 4 Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane: 1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie zatrudnienia w urzędzie konsularnym; 2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem rodziny; 3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz zakończeniu jego służby; 4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego. Artykuł 5 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie także do pracowników konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie stałego miejsca pobytu. 3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin. Artykuł 6 Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym. Artykuł 7 Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata, lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za członka urzędu konsularnego. Artykuł 8 Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu któregokolwiek z nich Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu ustanowionemu w jednym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w innym państwie. Artykuł 9 Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje konsularne na rzecz państwa trzeciego. Rozdział III Ułatwienia, przywileje i immunitety Artykuł 10 1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu konsularnego. 2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należytym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność. Artykuł 11 1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone, jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik. 2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są notyfikowane przez przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego, a gdy Państwo to nie ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika urzędu konsularnego, a w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez właściwy organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Notyfikacja ta powinna być w zasadzie dokonana uprzednio. Państwo przyjmujące może uzależnić od swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego kierownika osoby, która nie jest przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem konsularnym Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym. 3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach co do kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego uzależnione jest od warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik. 4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłający członek personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych Państwa wysyłającego, korzysta on z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie sprzeciwia. Artykuł 12 1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego: 1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu konsularnego; 2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych terenach; 3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób nabytych lub zbudowanych. 2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części. Artykuł 13 1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika tego urzędu. 2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego. 3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach transportu flagę Państwa wysyłającego w czasie, gdy są używane dla celów służbowych. Artykuł 14 1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych. Artykuł 15 Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach. Artykuł 16 1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego, a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu, są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenia określonych usług. 2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą działającą w jego imieniu. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów urzędu konsularnego. Artykuł 17 Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Artykuł 18 1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może zainstalować i używać radiowego urządzenia nadawczo-odbiorczego jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. 2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie "korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu konsularnego i jego funkcji. 3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych. 4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać, że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi. 5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób. Artykuł 19 1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych. 3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw cywilnych: 1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego; 2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem transportu; 3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w charakterze osoby prywatnej. 4. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu mają zastosowanie odpowiednio do członków rodzin. Artykuł 20 1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w ust. 1 i 2 artykułu 19 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu. 2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym. 3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się. Artykuł 21 1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji. Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu. 2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych. Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu. 3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych. Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów, które są związane z działalnością urzędu konsularnego. 4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego. Artykuł 22 Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie. Artykuł 23 Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt i innych podobnych wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców. Artykuł 24 1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem: 1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów lub usług; 2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16 niniejszej konwencji; 3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych przez Państwo przyjmujące; 4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału, mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie przyjmującym; 5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16 niniejszej konwencji. 2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym, powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów. Artykuł 25 1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła, podatku i opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług: 1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego; 2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się. 2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony od przeprowadzania kontroli, jeśli nie ma poważnych powodów do przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty których wwóz i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela. Artykuł 26 Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego jak również członkom ich rodzin swobodę poruszania się na swym terytorium. Państwo przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi konsularnemu wykonywania jego funkcji. Artykuł 27 1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem postanowień ust. 3 i 4 artykułu 21, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie. 2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwa albo wykonują w Państwie przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 21 z żadnych przywilejów i immunitetów. 3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 21, przywileje i immunitety określone w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego. 4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny. Artykuł 28 Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów, do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi, które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia. Rozdział IV Funkcje konsularne Artykuł 29 1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one sprzeczne prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się. 2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej. 3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także do władz centralnych Państwa przyjmującego. 4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego. Artykuł 30 Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli. Artykuł 31 Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych, gospodarczych, naukowych i kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między nimi. Artykuł 32 1. Urzędnik konsularny ma prawo: 1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego; 2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli Państwa wysyłającego; 3) przyjmować zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają obywatelstwo tego Państwa. 2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. 3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. Artykuł 33 Urzędnik konsularny ma prawo: 1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany; 3) wystawiać wizy. Artykuł 34 Urzędnik konsularny ma prawo: 1) przyjmować, rejestrować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz w sprawach obywatelstwa; 2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli Państwa wysyłającego; 3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami Państwa wysyłającego, i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym; 4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod warunkiem, że nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego; 5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów; 6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń; 7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego; 8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa; 9) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów. Artykuł 35 Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 34 niniejszej konwencji, będą uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny i posiadające taką samą moc, co dokumenty sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego. Artykuł 36 Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych oraz dokonywania przesłuchań zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów - w sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu. Artykuł 37 Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach ustawodawstwa i innych przepisów Państwa przyjmującego, do ochrony interesów małoletnich i innych osób nie posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, będących obywatelami Państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad nimi opieki lub kurateli. Artykuł 38 Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu. Artykuł 39 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd konsularny o otwarciu w tym Państwa spadku po obywatelu Państwa wysyłającego, jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca, zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu. 2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej, łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje. 3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił swojego pełnomocnika. 4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się: 1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również uczestnictwa w tych czynnościach; 2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny. 5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje. 6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz otrzymania kwot, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent, zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych. 7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu może być dokonane jedynie zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Artykuł 40 1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym państwie, mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości wartości przekazanego mienia. 2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 39 ust. 7 niniejszej konwencji. Artykuł 41 Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub z innych ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego, dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do obrony swoich praw i interesów. Artykuł 42 1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu konsularnego. 2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny bezzwłocznie, ale nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu, zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa wysyłającego. 3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego, przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie realizuje się zgodnie z ustawodawstwem i innymi przepisami państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie mogą przeczyć tym uprawnieniom. 4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych wypadkach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa wysyłającego. Artykuł 43 1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa wysyłającego oraz ich załogom podczas pobytu w portach, na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego. 2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i członkowie załogi mogą nawiązać z nim kontakt. 3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do statków Państwa wysyłającego i ich załóg. W tym celu może on również odwiedzać statki, przyjmować wizyty kapitanów i członków załóg. 4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku do statku Państwa wysyłającego, kapitana i członków załogi statku. Artykuł 44 Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego: 1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego wyjaśniać wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie postojów, przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków statku, kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży, a także ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie; 2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i członkami załogi statku, łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę; 3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub któregokolwiek z członków załogi statku; 4) udzielać kapitanowi lub członkom załogi opieki prawnej w ich stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im opiekę prawną i pomoc tłumacza; 5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne dokumenty dotyczące statku, przewidziane w ustawodawstwie Państwa wysyłającego; 6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez Państwo wysyłające w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Artykuł 45 1. Sądy i inne organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa wysyłającego, z wyjątkiem: 1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie, jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku; 2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego; 3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego, dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji, przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków; 4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą. 2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę lub za zgodą urzędnika konsularnego. Artykuł 46 1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiegokolwiek śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa przyjmującego powinny powiadomić o tym urząd konsularny. Takie zawiadomienie powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych czynności. Jeśli uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe, właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie później jednak niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte. Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na lądzie przez organy Państwa przyjmującego. 3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej kontroli celnej, paszportowej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku. Artykuł 47 W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego opuścił w tym Państwie, bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w poszukiwaniu tej osoby. Artykuł 48 1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku będący własnością obywatela Państwa wysyłającego poniósł szkodę na skutek awarii statku i został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa przyjmującego albo dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe organy Państwa przyjmującego jak najszybciej zawiadomią o tym urząd konsularny. 2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku, zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu zapobieżenia naruszeniu własności. Dotyczy to także przedmiotów stanowiących część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. O wszelkich podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią jak najszybciej urząd konsularny. 3. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy takiemu statkowi, jego pasażerom i członkom załogi. W tym celu może zabiegać o pomoc u właściwych organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o wszczęcie czynności wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, a także zabiegać o podjęcie lub kontynuowanie remontu statku, lub może zwrócić się do właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków. 4. Jeśli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub przedmiotem, to urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel. Postanowienia tego ustępu mają zastosowanie także do jakiegokolwiek przedmiotu wchodzącego w skład ładunku statku, a będącego własnością obywatela Państwa wysyłającego. 5. Jeśli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku statku Państwa trzeciego, który doznał awarii, stanowi własność obywatela Państwa wysyłającego, został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego lub został dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, które mógłby podjąć w takich celach sam właściciel. Artykuł 49 1. Jeżeli kapitan lub członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia, pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności koniecznych do zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji spadku. 2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub członka załogi, będącego obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła kopię inwentarza wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu organom Państwa przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności koniecznych do zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku. Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego. Artykuł 50 Postanowienia artykułów 43-49 niniejszej konwencji mają zastosowanie odpowiednio również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie sprzeczne z postanowieniami dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych, obowiązujących między Umawiającymi się Stronami. Rozdział V Postanowienia końcowe Artykuł 51 1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie. 2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być wypowiedziana w drodze ratyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia. Na dowód czego Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją pieczęciami. Sporządzono w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i estońskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej K. Skubiszewski W imieniu Republiki Estońskiej J. Manitski Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 4 listopada 1992 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 września 1997 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, w zakresie których tworzy się zapasy obowiązkowe. (Dz. U. Nr 125, poz. 803) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych dotyczy następujących rodzajów paliw: symbol SWW symbol PCN 1) benzyn, w tym gatunków: a) benzyny silnikowe bezołowiowe0242-211 2710 00 270 2710 00 290 2710 00 320 b) benzyny silnikowe ołowiowe 0242-2112710 00 340 2710 00 360 c) benzyna lotnicza0242-212 2710 00 260 2710 00 370 2) olejów napędowych, w tym gatunków: a) oleje napędowe do silników0242-2212710 00 610 2710 00 650 2710 00 66 2710 00 67 2710 00 681 b) materiały pędne do silników lotniczych na bazie nafty0242-232710 00 51. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 września 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Jezuickiemu Ośrodkowi Formacji i Kultury "Xaverianum" z siedzibą w Opolu. (Dz. U. Nr 125, poz. 804) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Jezuicki Ośrodek Formacji i Kultury "Xaverianum"" z siedzibą w Opolu, erygowanej przez Przełożonego Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w I kwartale 1997 r. w zakresie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 6) Na podstawie art. 39 ust. 1 oraz w związku z art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dotacji, należy przez to rozumieć dotację celową dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych, dokonywanych przez gminy na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257). 2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast dokona podziału na poszczególne województwa kwoty dotacji na I kwartał 1997 r., ustalonej w projekcie ustawy budżetowej na rok 1997. § 2. 1. Wojewoda przyznaje gminom dotacje, w granicach kwot określonych na ten cel w budżecie wojewody, proporcjonalnie do kwot wynikających z wniosków gmin, o których mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Podstawę przyznania dotacji stanowi złożenie przez gminę, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, wniosku o przyznanie dotacji na I kwartał 1997 r., sporządzonego według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Gmina określa we wniosku, o którym mowa w ust. 2, zapotrzebowanie na dotację na I kwartał 1997 r. według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 lub nr 3 do rozporządzenia. 4. Dotacja może być przyznana gminie do wysokości nie przekraczającej kwoty obliczonej według właściwego dla danej gminy wzoru, o którym mowa w ust. 2. 5. Dotację przyznaną na I kwartał 1997 r. wojewoda przekazuje gminie w miesięcznych ratach. § 3. 1. Gmina przedstawia wojewodzie, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po kwartale, informację sporządzoną według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast zbiorczą informację o udzielonych dotacjach w terminie do końca miesiąca następującego po kwartale. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do wypłat dotacji od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 6) Załącznik nr 1 WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI CELOWEJ NA DOFINANSOWANIE WYPŁATY DODATKÓW MIESZKANIOWYCH Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH 1) b = 0 dk + 0,7 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%, 2) b = 0,2 dk + 0,5 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%, 3) b = 0,4 dk + 0,3 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%. Objaśnienia: 1. Symbole użyte we wzorach oznaczają: b - kwotę zapotrzebowania na dotację, dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy, dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali mieszkalnych. 2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem. 3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje procentowy udział, o którym mowa we wzorach, dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji wydanych przed datą złożenia przez gminę wniosku. 4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje (zgodnie z ust. 1 i 2 objaśnień do załącznika nr 1). Załącznik nr 3 WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH Objaśnienia: 1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają: 1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację, 2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 4 objaśnień, 3) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), ustalone w sposób określony (dla celów obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone na warunki całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I półroczu, 4) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 3, w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca, 5) Xj - średnią należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w pkt 3, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w wysokości określonej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, 6) j - kategorię gmin, o której mowa w ust. 5 objaśnień. 2. Dane wymienione w ust.1 pkt 1 i 2 dotyczą okresu objętego wnioskiem o przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 objaśnień, dzieli się przez 4. 3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3 objaśnień. 4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia: 1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje, 2) informacji o dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych w okresie objętym informacją. 5. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin: 1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców, 2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców, 3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców, 4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców, 5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców. Załącznik nr 4 INFORMACJA O DOTACJI CELOWEJ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH ZA OKRES .................... Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 września 1997 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. (Dz. U. Nr 126, poz. 806) Na podstawie art. 1a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się: 1) wykaz przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wykaz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Szczególnie znaczenie dla gospodarki państwa mają jednoosobowe spółki, nie wymienione w załączniku nr 2, powstałe w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, wymienionych w załączniku nr 1. § 2. 1. Ministrami właściwymi, w rozumieniu art. 1a ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770), będą: 1) Minister Gospodarki - w odniesieniu do spółek wymienionych pod poz. 1-127 załącznika nr 2, 2) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - w odniesieniu do spółek wymienionych pod poz. 128-136 załącznika nr 2, 3) Minister Finansów - w odniesieniu do spółek wymienionych pod poz. 137-142 załącznika nr 2, 4) Minister Łączności - w odniesieniu do spółki wskazanej pod poz. 143 załącznika nr 2. 2. Ministrami właściwymi w odniesieniu do spółek, o których mowa w § 1 ust. 2, będą: 1) Minister Gospodarki - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 1-33 załącznika nr 1, 2) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa - do spółki powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 34 załącznika nr 1, 3) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 35-43 załącznika nr 1, 4) Minister Obrony Narodowej - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 44-61 załącznika nr 1, 5) Minister Finansów - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 62-65 załącznika nr 1, 6) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 66-87 załącznika nr 1, 7) Minister Łączności - do spółki powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 88 załącznika nr 1, 8) Minister Edukacji Narodowej - do spółki powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 89 załącznika nr 1, 9) Minister Kultury i Sztuki - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 90-95 załącznika nr 1, 10) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 96-121 załącznika nr 1. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 166 i Nr 44, poz. 281). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. (poz. 806) Załącznik nr 1 WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA 1. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu 2. Elektrownia Bełchatów w Bełchatowie 3. Elektrownia Turów w Bogatyni 4. Huta Cynku "Miasteczko Śląskie" w Miasteczku Śląskim 5. Huta "Częstochowa" w Częstochowie 6. Huta Łabędy w Gliwicach 7. Huta "Baildon" w Katowicach 8. Huta im. E. Cedlera w Sosnowcu 9. Huta "Będzin" w Będzinie 10. Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki "Siarkopol" w Grzybowie 11. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki "Siarkopol" w Tarnobrzegu 12. Kopalnie Surowców Skalnych w Zarębie 13. Kopalnie Surowców Skalnych w Złotoryi 14. Kopalnia Węgla Brunatnego "Turów" w Bogatyni 15. Kopalnia Węgla Brunatnego "Adamów" w Turku 16. Kopalnia Węgla Brunatnego "Bełchatów" w Bełchatowie 17. Kopalnia Węgla Brunatnego "Konin" w Kleczewie 18. Łużyckie Kopalnie Bazaltu w Lubaniu 19. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku 20. Przedsiębiorstwo Górniczo-Produkcyjne "Bazalt" w Wilkowie 21. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 1" w Opolu 22. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 2" we Wrocławiu 23. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 3" w Szczecinie 24. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Sandomierzu 25. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Tczewie 26. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Warszawie 27. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego w Krakowie 28. Warszawskie Zakłady Mechaniczne "PZL WZM" w Warszawie 29. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "Gorzyce" w Gorzycach 30. Zakłady Przemysłu Ciągnikowego "Ursus" w Warszawie 31. Zakłady Chemiczne "Organika-Zachem" w Bydgoszczy 32. Zakłady Chemiczne "Organika-Sarzyna" w Nowej Sarzynie 33. Zespół Elektrowni "Ostrołęka" w Ostrołęce 34. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Warszawie 35. Gdańska Stocznia Remontowa im. J. Piłsudskiego w Gdańsku 36. Polska Żegluga Morska w Szczecinie 37. Polski Rejestr Statków w Gdańsku 38. Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni 39. Polskie Ratownictwo Okrętowe w Gdyni 40. Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu "Petrobaltic" w Gdańsku 41. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Port Rybacki "Gryf" w Szczecinie 42. Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich "GRYF" w Szczecinie 43. Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich "ODRA" w Świnoujściu 44. Wojskowa Drukarnia w Gdyni 45. Wojskowa Drukarnia w Łodzi 46. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie 47. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie 48. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce 49. Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie 50. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie 51. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie 52. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi 53. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy 54. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu 55. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej 56. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich 57. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu 58. Wojskowe Zakłady Nr 4 w Warszawie 59. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu 60. Dom Wydawniczy Bellona w Warszawie 61. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni 62. Bank Gospodarstwa Krajowego 63. Polski Monopol Loteryjny w Warszawie 64. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy w Warszawie 65. Totalizator Sportowy w Warszawie 66. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie 67. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Krakowie 68. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie 69. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze 70. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi 71. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie 72. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach 73. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu 74. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku 75. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu 76. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie 77. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie Gdańskim 78. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie 79. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej 80. Warszawska Wytwórnia Wódek "Koneser" w Warszawie 81. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu 82. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie 83. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie 84. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie 85. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu 86. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu 87. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie. 88. Biuro Studiów i Projektów Łączności w Warszawie 89. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w Warszawie 90. Przedsiębiorstwo Pracownie Konserwacji Zabytków 91. Przedsiębiorstwo Polskie Nagrania 92. Przedsiębiorstwo Składnica Księgarska 93. Przedsiębiorstwo Białostockie Zakłady Graficzne 94. Przedsiębiorstwo Polskie Wydawnictwo Muzyczne w Krakowie 95. Kopalnia Soli "Wieliczka" w Wieliczce 96. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Busko-Solec" w Busku 97. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ciechocinek" w Ciechocinku 98. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Cieplice" w Jeleniej Górze 99. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Horyniec" w Horyńcu 100. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Inowrocław" w Inowrocławiu 101. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Iwonicz" w Iwoniczu 102. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kamień Pomorski" w Kamieniu Pomorskim 103. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kołobrzeg" w Kołobrzegu 104. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Konstancin" w Konstancinie 105. "Zespół Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich" w Krynicy 106. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Kłodzkich" w Polanicy 107. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krakowskich" w Krakowie 108. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Lądek-Długopole" w Lądku 109. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Nałęczów" w Nałęczowie 110. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Połczyn" w Połczynie 111. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Przyrzeczyn" w Przyrzeczynie 112. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rabka" w Rabce 113. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rymanów" w Rymanowie 114. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawnica" w Szczawnicy 115. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawno-Jedlina" w Szczawnie 116. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świeradów" w Świeradowie 117. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świnoujście" w Świnoujściu 118. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustka" w Ustce 119. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustroń" w Ustroniu 120. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wieniec" we Włocławku 121. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wysowa" w Wysowie Załącznik nr 2 WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA 1. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie 2. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne Belma S.A. w Bydgoszczy 3. Będziński Zakład Elektroenergetyczny S.A. 4. Bielsko-Bialskie Zakłady Energetyczne S.A. 5. Bytomska Spółka Węglowa S.A. w Bytomiu 6. Węglokoks S.A. w Katowicach 7. Centrala Produktów Naftowych S.A. w Warszawie 8. Centrala Zbytu Węgla Węglozbyt S.A. w Katowicach 9. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej Radwar S.A. w Warszawie 10. Elbląskie Zakłady Energetyczne S.A. 11. Elektrownia Blachownia S.A. 12. Elektrownia Chorzów S.A. 13. Elektrownia Halemba S.A. w Rudzie Śląskiej 14. Elektrownia im. T. Kościuszki S.A. w Połańcu 15. Elektrownia Jaworzno III S.A. w Jaworznie 16. Elektrownia Kozienice S.A. w Świerżach Górnych 17. Elektrownia Łagisza S.A. w Będzinie 18. Elektrownia Łaziska S.A. w Łaziskach Górnych 19. Elektrownia Opole S.A. w Brzeziu k. Opola 20. Elektrownia Rybnik S.A. w Rybniku 21. Elektrownia Siersza S.A. w Trzebini 22. Elektrownia Skawina S.A. 23. Elektrownia Stalowa Wola S.A. 24. Elektrownia Wodna Żarnowiec S.A. 25. Energa - Gdańska Kompania Energetyczna S.A. 26. Energetyka Poznańska S.A. 27. Fabryka Łożysk Tocznych Kraśnik S.A. w Kraśniku 28. Gdańskie Zakłady Elektroniczne Unimor S.A. w Gdańsku 29. Gliwicka Spółka Węglowa S.A. w Knurowie 30. Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny S.A. 31. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego Stomil S.A. w Grudziądzu 32. Huta Katowice S.A. w Dąbrowie Górniczej 33. Huta im. T. Sendzimira S.A. w Krakowie 34. Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. w Jastrzębiu-Zdroju 35. Katowicki Holding Węglowy S.A. w Katowicach 36. Kopalnia Węgla Kamiennego Porąbka-Klimontów S.A. w Sosnowcu 37. Kombinat PZL - Hydral S.A. we Wrocławiu 38. Kopalnia Węgla Kamiennego Budryk S.A. w Ornontowicach 39. Kopalnia Węgla Kamiennego Jan Kanty S.A. w Jaworznie 40. Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn S.A. w Czeladzi 41. Kopalnia Węgla Kamiennego Sosnowiec S.A. w Sosnowcu 42. Kopalnia Węgla Kamiennego Żory S.A. 43. Łódzki Zakład Energetyczny S.A. 44. Nadwiślańska Spółka Węglowa S.A. w Tychach 45. Państwowa Agencja Inwestycji Zagranicznych S.A. w Warszawie 46. Państwowa Agencja Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. w Katowicach 47. Państwowe Zakłady Lotnicze Warszawa-Okęcie S.A. w Warszawie 48. Nafta Polska S.A. w Warszawie 49. Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. w Warszawie 50. Przedsiębiorstwo Eksportu i Importu Kopex S.A. 51. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w Warszawie 52. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego Maskpol S.A. w Konieczkach 53. Przemysłowe Centrum Optyki S.A. w Warszawie 54. Rudzka Spółka Węglowa S.A. w Rudzie Śląskiej 55. Rybnicka Spółka Węglowa S.A. w Rybniku 56. Rzeszowski Zakład Energetyczny S.A. 57. Siarkopol Gdańsk S.A. w Gdańsku 58. Stołeczny Zakład Energetyczny S.A. 59. Stomil Poznań S.A. w Poznaniu 60. Tłocznia Metali Pressta S.A. w Bolechowie 61. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Mielec S.A. w Mielcu 62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Kalisz w Kaliszu 63. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Rzeszów S.A. w Rzeszowie 64. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Warszawa II S.A. w Warszawie 65. Zakład Energetyczny Białystok S.A. 66. Zakład Energetyczny Bydgoszcz S.A. 67. Zakład Energetyczny Częstochowa S.A. 68. Zakład Energetyczny Gorzów S.A. 69. Zakład Energetyczny Jelenia Góra S.A. 70. Energetyka Kalisz S.A. 71. Zakład Energetyczny Koszalin S.A. 72. Zakład Energetyczny Kraków S.A. 73. Zakład Energetyczny Legnica S.A. 74. Zakład Energetyczny Lublin S.A. 75. Zakład Energetyczny Łódź-Teren S.A. 76. Zakład Energetyczny Olsztyn S.A. 77. Zakład Energetyczny Opole S.A. 78. Zakład Energetyczny Płock S.A. 79. Zakład Energetyczny Słupsk S.A. 80. Zakład Energetyczny Szczecin S.A. 81. Zakład Energetyczny Tarnów S.A. 82. Zakład Energetyczny Toruń S.A. 83. Zakład Energetyczny Wałbrzych S.A. 84. Zakład Energetyczny Warszawa Teren S.A. 85. Zakład Energetyczny Wrocław S.A. 86. Zakład Energetyczny Zamość S.A. 87. Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A. w Kędzierzynie-Koźlu 88. Zakłady Azotowe Puławy S.A. w Puławach 89. Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach S.A. w Tarnowie 90. Zakłady Chemiczne Nitro-Chem S.A. w Bydgoszczy 91. Zakłady Elektroniczne Warel S.A. w Warszawie 92. Zakłady Energetyczne Okręgu Radomsko-Kieleckiego S.A. 93. Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy S.A. w Gliwicach 94. Zakłady Mechaniczne PZL-Wola S.A. w Warszawie 95. Zakłady Mechaniczne Tarnów S.A. w Tarnowie 96. Zakłady Metalowe Łucznik S.A. w Radomiu 97. Zakłady Metalowe Mesko S.A. w Skarżysku-Kamiennej 98. Zakłady Radiowe Radmor S.A. w Gdyni 99. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego Niewiadów S.A. 100. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego Progaz S.A. w Łodzi 101. Zakłady Tworzyw Sztucznych Erg-Bieruń S.A. w Bieruniu 102. Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat S.A. w Jaśle 103. Zakłady Tworzyw Sztucznych Nitron S.A. w Krupskim Młynie 104. Zakłady Tworzyw Sztucznych Pronit S.A. w Pionkach 105. Zespół Elektrowni Dolna Odra S.A. w Nowym Czarnowie k. Gryfina 106. Zespół Elektrowni Wodnych Dychów S.A. 107. Zespół Elektrowni Wodnych Porąbka Żar S.A. 108. Zielonogórskie Zakłady Energetyczne S.A. 109. Zespół Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin S.A. w Koninie 110. Elektrociepłownie Warszawskie S.A. w Warszawie 111. Zespół Elektrociepłowni w Łodzi S.A. w Łodzi 112. Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A. w Poznaniu 113. Zespół Elektrociepłowni Wybrzeże S.A. w Gdańsku 114. Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz S.A. w Bydgoszczy 115. Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała S.A. w Bielsku-Białej 116. Elektrociepłownia Białystok S.A. w Białymstoku 117. Elektrociepłownia Zabrze S.A. w Zabrzu 118. Elektrociepłownia Zielona Góra S.A. w Zielonej Górze 119. Elektrociepłownia Katowice S.A. w Katowicach 120. Elektrociepłownia Toruń S.A. w Toruniu 121. Elektrociepłownia Gorzów S.A. w Gorzowie Wielkopolskim 122. Elektrociepłownia Tychy S.A. w Tychach 123. Elektrociepłownia Kraków S.A. w Krakowie 124. Elektrociepłownia Będzin S.A. w Będzinie 125. Zespół Elektrociepłowni Bytom S.A. w Bytomiu 126. Zespół Elektrociepłowni Wrocław S.A. we Wrocławiu 127. H. CEGIELSKI - POZNAŃ S.A. w Poznaniu 128. Port Gdynia "Holding" S.A. w Gdyni 129. Polska Żegluga Bałtycka S.A. w Kołobrzegu 130. Polskie Linie Lotnicze LOT S.A. w Warszawie 131. Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa Komunikacyjnego Dromex S.A. 132. Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia Szczecin S.A. 133. Zarząd Portu Gdańsk S.A. w Gdańsku 134. Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście S.A. w Szczecinie 135. Przedsiębiorstwo Połowów, Przetwórstwa i Handlu "Dalmor" S.A. w Gdyni 136. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Rybołówstwa Morskiego "Transocean" S.A. w Szczecinie 137. Bank PeKaO S.A. - Grupa PeKaO S.A. 138. Bank Zachodni S.A. we Wrocławiu 139. Mennica Państwowa S.A. w Warszawie 140. Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie 141. Powszechny Bank Kredytowy S.A. w Warszawie 142. Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 143. Telekomunikacja Polska S.A. w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r. (Dz. U. Nr 126, poz. 807) Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r. (Dz. U. Nr 20, poz. 108) w załączniku do rozporządzenia wprowadza się następujące zmiany: 1) części: 05 - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 27 - Komitet Integracji Europejskiej i 31 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji otrzymują brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 2) po części: a) 17 "Ministerstwo Skarbu Państwa" dodaje się część 18 "Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast", b) 28 "Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" dodaje się część 29 "Urząd Ochrony Państwa", c) 38 "Polska Akademia Nauk " dodaje się część 39 "Komenda Główna Policji", - w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w części 37 - Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz w częściach od 85/01 - Województwo warszawskie do 85/97 - Województwo zielonogórskie liczbom w dziale 61 - Handel wewnętrzny nadaje się wartości określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. (poz. 807) Środki i limity na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych za 1996 r. według części budżetowych i działów budżetu, z uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe uzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatów w złotychw złotychw złotychw złotych 12345678910111213 CZĘŚĆ 05 - KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW - dla likwidowanego Urzędu Rady Ministrów dział 89 - Różna działalność655347467 13427997211373 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu690474999671 - szkoły wyższe 733553175 CZĘŚĆ 18 - URZĄD MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST dział 89 - Różna działalność 9780708100 CZĘŚĆ 27 - KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu244517760 CZĘŚĆ 29 - URZĄD OCHRONY PAŃSTWA dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 4637655 9787110 CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI dział 83 - Kultura i sztuka 17725 - dla likwidowanych: 1) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dział 85 - Ochrona zdrowia 9678413670 dział 86 - Opieka społeczna 38955 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa11525783441178,5 dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 390265512,1 657224758672 dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 807114 2) Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dział 31 - Budownictwo 948768797 dział 66 - Różne usługi materialne 35450 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa241571749247 - Główny Urząd Nadzoru Budowlanego143771041147 - pozostałe urzędy12719213 CZĘŚĆ 37 - URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW dział 61 - Handel wewnętrzny430331244 CZĘŚĆ 39 - KOMENDA GŁÓWNA POLICJI dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 11134015726 220636159722256 CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny831360285 CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE dział 61 - Handel wewnętrzny10277410,5 CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE dział 61 - Handel wewnętrzny535538854,75 CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny195614220 CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny586842560 254318426 CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny929679,5 CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny176012718 CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny567241158 CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny176012718 196142 CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny10277410,5 CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE dział 61 - Handel wewnętrzny13019413,3 CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE dział 61 - Handel wewnętrzny753154577 CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE dział 61 - Handel wewnętrzny564840957,75 CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11988712,25 391284 CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny552640056,5 CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny581942159,5 CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny880649 CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE dział 61 - Handel wewnętrzny171212417,5 CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny154011215,75 CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny562440757,5 489355 CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny10027310,25 CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE dział 61 - Handel wewnętrzny890064491 CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE dział 61 - Handel wewnętrzny141810314,5 CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny449932646 489355 CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny577041859 685507 CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11938612,2 244517725 CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11748512 CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE dział 61 - Handel wewnętrzny141810314,5 CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny618644863,25 CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny9787110 CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny158911516,25 CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny528138254 CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE dział 61 - Handel wewnętrzny13209613,5 CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11748512 CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11748512 CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny13209613,5 CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny185813519 CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny567241158 CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE dział 61 - Handel wewnętrzny880649 CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11748512 CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny12238912,5 CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny880649 391284 CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11258111,5 11748512 CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny674848969 CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny11258111,5 CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE dział 61 - Handel wewnętrzny530638454,25 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu. (Dz. U. Nr 126, poz. 808) Na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (Dz. U. Nr 21, poz. 113) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału IV załącznika, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. (poz. 808) STATUT BANKOWEGO FUNDUSZU GWARANYCJNEGO I. Postanowienie ogólne § 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem", działa na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą", oraz na podstawie postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Funduszu jest Warszawa. § 3. Fundusz posiada osobowość prawną. II. Organizacja Funduszu § 4. Organami Funduszu są Rada Funduszu i Zarząd Funduszu. § 5. Skład i tryb powoływania i odwoływania Rady Funduszu oraz wygaśnięcia mandatu jej członków określa ustawa. § 6. 1. Rada Funduszu podejmuje uchwały na posiedzeniach w trybie określonym w ustawie. 2. Uchwały w sprawie odwołania Zarządu Funduszu lub poszczególnych jego członków, a także w sprawach, o których mowa w § 12 pkt 2 i 3, Rada Funduszu podejmuje przy akceptacji co najmniej 6 członków Rady w głosowaniu tajnym. § 7. 1. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu są powoływani i odwoływani w trybie określonym w ustawie. 2. Powoływanie członków Rady Funduszu przez Związek Banków Polskich następuje w sposób zapewniający reprezentację całego sektora bankowego, z uwzględnieniem jego struktury kapitałowej. Związek Banków Polskich powołuje i odwołuje członków Rady Funduszu na Walnym Zgromadzeniu w głosowaniu tajnym. Uchwały w sprawie powołania i odwołania członków Rady Funduszu są podejmowane zwykłą większością głosów. 3. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu nie pozostają z Funduszem w stosunku pracy. § 8. Liczbę członków Zarządu Funduszu, tryb ich powoływania, odwoływania i wygaśnięcia mandatu określa ustawa. § 9. Prezes Zarządu Funduszu jest uprawniony do dokonywania wszelkich czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Funduszu. § 10. 1. Rada Funduszu i Zarząd Funduszu wykonują swoje funkcje przy pomocy Biura Funduszu. 2. Do zakresu działania Biura Funduszu należy: 1) zapewnienie merytorycznej i technicznej obsługi organów Funduszu w związku z realizacją gwarancji, udzielaniem pomocy bankom oraz koordynacją wykonywania zadań funduszu, 2) gromadzenie i analizowanie informacji, w szczególności dotyczących podmiotów objętych systemem gwarantowania, 3) prowadzenie obsługi prawnej, między innymi opiniowanie czynności prawnych dokonywanych przez Fundusz, reprezentowanie Funduszu w postępowaniu sądowym, administracyjnym oraz przed innymi organami orzekającymi, 4) prowadzenie spraw administracyjnych i spraw personalnych Funduszu, 5) prowadzenie gospodarki finansowej Funduszu, 6) wydawanie biuletynu Funduszu. 3. Regulamin organizacyjny Biura Funduszu ustalający strukturę organizacyjną oraz zasady działania Biura Funduszu określa uchwałą Zarząd Funduszu w uzgodnieniu z Radą Funduszu. III. Szczegółowe zadania organów Funduszu § 11. Zadania Funduszu realizują jego organy w ramach uprawnień nadanych ustawowo oraz szczegółowo określonych w niniejszym statucie. Rada Funduszu § 12. Wykonując nadzór nad działalnością Funduszu, Rada Funduszu może: 1) uchwalać zalecenia dla Zarządu Funduszu, w szczególności w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w wykonaniu przez Zarząd jego zadań, 2) zawiesić wykonanie albo uchylić uchwałę Zarządu Funduszu sprzeczną z prawem lub uchwałą Rady Funduszu, 3) zawieszać w czynnościach członków Zarządu Funduszu. § 13. Wykonując kontrolę nad działalnością Funduszu, Rada i poszczególni jej członkowie działający z upoważnienia Rady badają pełny zakres działalności Funduszu, a w szczególności: 1) sprawdzają akta i dokumentację, 2) dokonują kontroli majątku Funduszu i kontroli finansowej, 3) wydają polecenia złożenia przez pracowników Funduszu sprawozdań i wyjaśnień, 4) uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Funduszu. § 14. Informacje uzyskane przez członków Rady Funduszu przy pełnieniu przez nich obowiązków stanowią tajemnicę służbową. § 15. 1. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, określa na dany rok wysokość stawki obowiązkowej opłaty rocznej, zgodnie z art. 13 i 14 ustawy. 2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu, ustala stawkę określającą wysokość funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy, tworzonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania. 3. Wysokość stawek, o których mowa w ust. 1 i 2, na dany rok kalendarzowy jest określana przez Radę Funduszu do dnia 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego i podawana do wiadomości podmiotom objętym systemem gwarantowania w terminie 14 dni od dnia podjęcia uchwały przez Radę Funduszu. 4. Rada Funduszu, podając do wiadomości wysokość stawki opłaty rocznej, określa dzień, na który stan aktywów ważonych ryzykiem, o których mowa w art. 13 ustawy, będzie stanowił podstawę wyliczenia opłaty rocznej oraz termin, w którym banki obowiązane są do jej wniesienia. § 16. 1. Rada Funduszu określa warunki i tryb udzielania pomocy bankom, zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy. 2. Udzielenie pomocy ze środków funduszu pomocowego w wysokości przekraczającej równowartość w złotych kwoty 6.000.000 ECU następuje na podstawie uchwały Zarządu podjętej po uzyskaniu opinii Rady Funduszu. 3. Do wyliczenia wartości ECU w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego Banku Polskiego zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu wystąpienia Zarządu o wyrażenie opinii o udzieleniu pomocy. § 17. Rada Funduszu sprawuje nadzór nad umownym systemem gwarantowania środków pieniężnych. Zarząd Funduszu § 18. Zarząd Funduszu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy, corocznie, nie później niż do dnia 15 listopada każdego roku kalendarzowego, przedstawia Radzie Funduszu wnioski w sprawie ustalenia na rok następny wysokości stawki stosowanej do obliczania obowiązkowej opłaty rocznej, o której mowa w art. 13 i 14 ustawy, oraz stawki określającej wysokość funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy. § 19. Zarząd Funduszu sprawdza prawidłowość naliczenia opłaty rocznej przez podmioty objęte systemem gwarantowania, w oparciu o dane umożliwiające taką weryfikację, przekazane przez Narodowy Bank Polski i banki. § 20. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 26 ust. 4 ustawy, oraz wzory formularzy sprawozdań przesyłanych przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania. § 21. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa wzór listy deponentów sporządzanej przez syndyka. § 22. 1. Uchwałę o przekazaniu syndykowi masy upadłości kwot na wypłatę środków gwarantowanych, o której mowa w art. 28 ustawy, Zarząd ogłasza w piśmie o zasięgu ogólnokrajowym i w biuletynie Funduszu oraz przesyła listem poleconym podmiotom objętym systemem gwarantowania, a także informuje na piśmie Narodowy Bank Polski. 2. Zarząd Funduszu dokonuje zgłoszenia do masy upadłości wierzytelności, o których mowa w art. 30 ustawy, jednocześnie z przekazaniem środków, o których mowa w ust. 1. 3. Tryb wykonywania kontroli przestrzegania warunków wypłat środków gwarantowanych przez syndyka, o której mowa w art. 28 ust. 6 ustawy, Zarząd Funduszu określa w drodze uchwały. 4. Treść uchwały, o której mowa w ust. 3, Zarząd Funduszu przekazuje syndykom jednocześnie z przekazaniem kwot na wypłatę środków gwarantowanych. § 23. 1. Zarząd jest obowiązany do bieżącego gromadzenia i analizowania informacji dotyczących sytuacji finansowej podmiotów objętych systemem gwarantowania. 2. Porozumienia w sprawie zakresu, trybu i form przekazywania informacji określonych w art. 38 ust. 4 ustawy wymagają, przed zawarciem przez Zarząd Funduszu, opinii Rady Funduszu. § 24. Zarząd Funduszu, po uzgodnieniu z Radą zakresu informacji niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań Funduszu, występuje do Prezesa Narodowego Banku Polskiego z wnioskiem przewidzianym w art. 38 ust. 7 ustawy. § 25. Udzielenie pomocy podmiotom objętym obowiązkowym systemem gwarantowania następuje na podstawie uchwały podejmowanej przez Zarząd Funduszu, z zastrzeżeniem § 16 ust. 2. § 26. 1. Zarząd Funduszu kontroluje prawidłowość wykorzystania pomocy udzielonej podmiotowi objętemu obowiązkowym systemem gwarantowania oraz postępowanie mające na celu uzdrowienie gospodarki banku, z punktu widzenia celowości i efektywności wykorzystania środków oraz zgodności z prawem i postanowieniami umów, na podstawie których Fundusz udzielił pomocy. 2. Zasady wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, określa Zarząd w drodze uchwały. IV. Zasady gospodarki finansowej § 27. 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny tworzy następujące fundusze własne: 1) fundusz statutowy, 2) fundusz pomocowy, 3) fundusz zapasowy, 4) fundusz z aktualizacji wyceny. 2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, podejmuje uchwałę o utworzeniu innych funduszy, jeżeli obowiązek ich tworzenia wynika z innych ustaw. § 28. 1. Fundusz statutowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na nabycie rzeczowego majątku trwałego Funduszu oraz wypłat środków gwarantowanych, po wyczerpaniu innych źródeł finansowania tych wypłat, przewidzianych w art. 15 ustawy, oraz funduszu zapasowego. 2. Na fundusz statutowy składają się środki pochodzące z następujących źródeł: 1) wpłat Narodowego Banku Polskiego i Ministra Finansów, o których mowa w art. 45 ustawy, 2) dotacji udzielonych na wniosek Funduszu z budżetu państwa na zasadach określonych w prawie budżetowym, 3) nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy - w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35 ust. 4. § 29. 1. Fundusz pomocowy jest tworzony w celu zapewnienia środków na finansowanie zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania. 2. Na fundusz pomocowy składają się środki pochodzące z: 1) wpłat podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania z tytułu opłat rocznych, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, 2) wpłaty wnoszonej przez Narodowy Bank Polski, o której mowa w art. 13 ust. 3a ustawy, 3) funduszu zapasowego - w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 30 ust. 4. 3. Dla celów ewidencyjnych fundusz pomocowy dzieli się na fundusz pomocowy do wykorzystania i fundusz pomocowy wykorzystany. 4. Udzielone przez Fundusz pożyczki, zrealizowane gwarancje, poręczenia i nabyte wierzytelności zmniejszają stan funduszu pomocowego do wykorzystania, powiększając jego część wykorzystaną. 5. Spłata pożyczek oraz kwoty uzyskane z tytułu wierzytelności wynikających z udzielonych gwarancji i poręczeń, a także ze sprzedaży nabytych uprzednio wierzytelności zwiększają stan funduszu pomocowego do wykorzystania, zmniejszając część funduszu pomocowego wykorzystanego. 6. W celu zabezpieczenia należności uznanych za zagrożone z tytułu udzielonych pożyczek, gwarancji i poręczeń, a także nabytych wierzytelności Fundusz tworzy rezerwy zmniejszające stan funduszu pomocowego. 7. Rozwiązanie rezerw, o których mowa w ust. 6, zwiększa stan funduszu pomocowego do wykorzystania. 8. Wypłata środków funduszu pomocowego następuje zgodnie z umową zawartą z podmiotem objętym systemem gwarantowania na podstawie uchwały Zarządu Funduszu o udzieleniu zwrotnej pomocy finansowej, o której mowa w § 25. § 30. 1. Fundusz zapasowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na pokrycie ewentualnych strat bilansowych, a także na bieżącą realizację zadań statutowych Funduszu po wyczerpaniu ustawowych źródeł ich finansowania. 2. Fundusz zapasowy tworzony jest z nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy - w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35 ust. 4. 3. Fundusz zapasowy może być wykorzystany na: 1) pokrycie straty bilansowej, 2) wypłaty środków gwarantowanych, 3) zasilenie funduszu pomocowego. 4. Decyzję o wykorzystaniu funduszu zapasowego na cele określone w ust. 3 podejmuje, na wniosek Zarządu, Rada Funduszu w drodze uchwały. § 31. 1. Fundusz z aktualizacji wyceny służy do ewidencji zmian wartości środków trwałych na skutek aktualizacji ich wyceny, przeprowadzanych w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy. 2. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zwiększeniu każdorazowo w wyniku podwyższenia wartości środków trwałych. 3. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zmniejszeniu o część różnic z aktualizacji wyceny środków trwałych - uprzednio stanowiących majątek Funduszu, a następnie zbywanych, objętych darowiznami lub zlikwidowanych. 4. Zmiany, o których mowa w ust. 3, dotyczą także zwiększenia funduszu zapasowego. § 32. Środki pieniężne oraz papiery wartościowe Funduszu są gromadzone w Narodowym Banku Polskim na rachunku bieżącym, rachunkach lokat terminowych, wyodrębnionym rachunku specjalnym rozliczeń gwarancyjnych, w Centralnym Rejestrze Bonów Skarbowych i Rejestrze Bonów Pieniężnych Narodowego Banku Polskiego oraz w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych lub wybranym przez Fundusz biurze maklerskim. § 33. 1. W celu realizacji zadań w zakresie funkcjonowania obowiązkowego systemu gwarantowania środków pieniężnych Fundusz tworzy wyodrębniony rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych w Narodowym Banku Polskim. 2. Na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych wpływają: 1) wpłaty z funduszu ochrony środków gwarantowanych, dokonywane przez podmioty objęte systemem gwarantowania, na podstawie uchwały Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ustawy, 2) środki odzyskane przez Fundusz z masy upadłości w przypadkach, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy, w tym w przypadku niedokonania w terminie wpłat, o których mowa w pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania, 3) środki z niewykorzystanego funduszu pomocowego przekazywane zgodnie z uchwałą Rady Funduszu podjętą na wniosek Zarządu Funduszu, jeżeli wysokość środków, o których mowa w pkt 1 i 2, jest niewystarczająca, 4) środki z funduszu zapasowego na podstawie uchwały Rady Funduszu podjętej w trybie przewidzianym w § 30 ust. 4, 5) środki z funduszu statutowego, po wyczerpaniu środków finansowych wymienionych w pkt 1, 2, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2 ustawy, 6) środki uzyskane zgodnie z art. 34 ust. 3 i 4 ustawy. 3. Podstawą przekazania środków z rachunku specjalnego rozliczeń gwarancyjnych syndykowi jest uchwała Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ust. 1 ustawy. 4. Środki wyegzekwowane przez Fundusz w związku z niedokonaniem w terminie wpłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania zwiększają kwoty odzyskane z masy upadłości w wysokości odpowiadającej kwotom przeniesionym na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych, zgodnie z treścią ust. 2 pkt 2. § 34. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy, sporządzany przez Zarząd Funduszu i uchwalany przez Radę Funduszu w terminie do końca roku obrotowego poprzedzającego rok, którego dotyczy. 2. Plan finansowy powinien posiadać wyodrębnione części dotyczące: 1) planowanej wysokości funduszu ochrony środków gwarantowanych oraz przewidywanego jego wykorzystania, 2) planowanej wysokości funduszu pomocowego z uwzględnieniem spłat pożyczek i przewidywanego jego wykorzystania, 3) planowanego wyniku finansowego, z uwzględnieniem: a) przychodów z tytułu odsetek i prowizji od udzielonej bankom zwrotnej pomocy, b) innych wpływów z działalności Funduszu, c) wydatków na utrzymanie organów Funduszu i Biura Funduszu, d) innych wydatków związanych z działalnością Funduszu, 4) stanu majątkowego Funduszu. § 35. 1. Koszty ponoszone i przychody otrzymane z tytułu działalności Funduszu są odnoszone bezpośrednio na rachunek zysków i strat i wykazywane oddzielnie: koszty, przychody, zyski i straty nadzwyczajne - w układzie rodzajowym. 2. Nadwyżka bilansowa jako dodatni wynik finansowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754) powiększa fundusze statutowy i zapasowy, z tym że fundusz statutowy co najmniej do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości zwaloryzowanej o stopę wskaźnika inflacji. 3. W przypadkach gdy wysokość nadwyżki nie pozwala na zwiększenie funduszu statutowego do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości zwaloryzowanej o stopę wskaźnika inflacji, cała nadwyżka powiększa fundusz statutowy. 4. Decyzję o sposobie podziału nadwyżki bilansowej, jak i o wykorzystaniu funduszu zapasowego na pokrycie straty bilansowej zgodnie z § 30, podejmuje Rada Funduszu w drodze uchwały podjętej na wniosek Zarządu po zatwierdzeniu przez Radę Ministrów rocznego sprawozdania finansowego. § 36. Fundusz prowadzi księgi rachunkowe na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem szczególnych zasad rachunkowości Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, ustalonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów. § 37. 1. Sprawozdanie z działalności Funduszu i sprawozdanie finansowe wraz z wynikami badania, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, przygotowuje Zarząd Funduszu. 2. Sprawozdanie finansowe jest przedstawiane Radzie Funduszu w terminie określonym w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy. 3. Rada Funduszu podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia sprawozdania z działalności Funduszu oraz zbadanego sprawozdania finansowego i przedkłada je Radzie Ministrów do zatwierdzenia do dnia 30 kwietnia każdego roku. § 38. Rokiem obrotowym Funduszu jest rok kalendarzowy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 października 1997 r. w sprawie wysokości oraz zasad pobierania wpisu od skargi konstytucyjnej. (Dz. U. Nr 126, poz. 809) Na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) zarządza się, co następuje: § 1. Od skargi konstytucyjnej pobiera się wpis w wysokości 50 zł. § 2. Wnoszący skargę konstytucyjną ma obowiązek uiścić wpis bez wezwania go do opłacenia tego wpisu. § 3. Skarga konstytucyjna, od której nie uiszczono należnego wpisu, podlega zwrotowi. § 4. Nie pobiera się wpisu, w wypadku wnoszenia skargi konstytucyjnej przez skarżącego, w imieniu którego występuje adwokat lub radca prawny ustanowiony z urzędu. § 5. Wpis uiszcza się znakami opłaty sądowej naklejonymi na oryginale skargi konstytucyjnej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 17 października 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych. (Dz. U. Nr 126, poz. 810) Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5 i z 1997 r. Nr 114, poz. 739) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w sprawie określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych (Dz. U. Nr 29, poz. 125, z 1995 r. Nr 103, poz. 510 i z 1996 r. Nr 65, poz. 316) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Uprawnieni do otrzymania paszportu dyplomatycznego są także byli Prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 356), oraz byli Prezesi Rady Ministrów powołani poczynając od dnia 24 sierpnia 1989 r."; 2) w § 6 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. W uzasadnionych wypadkach Minister Spraw Zagranicznych może zwolnić osobę uprawnioną do posługiwania się paszportem dyplomatycznym lub służbowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych od obowiązku, o którym mowa w ust. 5."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie: "Wykaz nr 1 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej 2. Prezes Rady Ministrów 3. Marszałek Sejmu 4. Marszałek Senatu 5. Wicemarszałkowie Sejmu 6. Wicemarszałkowie Senatu 7. Wiceprezesi Rady Ministrów 8. Ministrowie oraz powołani w skład Rady Ministrów przewodniczący określonych w ustawach komitetów 9. Ministrowie stanu 10. Prezes Trybunału Konstytucyjnego 11. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego 12. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego 13. Prezes Najwyższej Izby Kontroli 14. Prezes Narodowego Banku Polskiego 15. Rzecznik Praw Obywatelskich 16. Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego 17. Prezesi Sądu Najwyższego 18. Zastępca Przewodniczącego Trybunału Stanu 19. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego 20. Przewodniczący i członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 21. Posłowie i senatorowie 22. Kierownicy urzędów centralnych 23. Szef Kancelarii Prezydenta 24. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów 25. Szef Kancelarii Sejmu 26. Szef Kancelarii Senatu 27. Sekretarze stanu 28. Podsekretarze stanu 29. Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej 30. Sekretarz Rady Ministrów 31. Zastępcy kierowników urzędów centralnych 32. Dyrektorzy generalni ministerstw 33. Wojewodowie. Wykaz nr 2 1. Dyrektor Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 2. Dyrektor Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów 3. Dyrektor Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów 4. Dyrektor Zespołu Obsługi Organizacyjnej Prezydenta 5. Dyrektor Biura Stosunków Międzyparlamentarnych w Kancelarii Sejmu oraz dyrektorzy Biur Kontaktów Międzynarodowych w Kancelarii Senatu i Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 6. Sekretarze delegacji Sejmu oraz Senatu 7. Dyrektorzy i wicedyrektorzy departamentów w Ministerstwie Gospodarki realizujących zadania w zakresie współpracy gospodarczej z zagranicą." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 6 czerwca 1997 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 801) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem art. 24 ust. 3 Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r., został złożony dnia 13 marca 1997 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych jako depozytariuszowi powyższej konwencji dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do tej konwencji. Przystępując do wspomnianej konwencji Rzeczpospolita Polska złożyła w odniesieniu do poniższych artykułów następujące oświadczenia: W odniesieniu do art. 5 ust. 3: Rzeczpospolita Polska nie będzie stosować kryterium publikacji. W odniesieniu do art. 6 ust. 2: Rzeczpospolita Polska udzieli ochrony nadaniom tylko w przypadku, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie. W odniesieniu do art. 16 ust. 1 lit. (a) pkt (i), (iii) oraz (iv) Rzeczpospolita Polska: (i) w odniesieniu do nadawców - nie będzie stosować określonego w art. 12 konwencji korzystania z opublikowanego fonogramu, (iii) w odniesieniu do szkół - nie będzie stosować postanowień art. 12 konwencji do fonogramów, których producent nie jest obywatelem żadnego z Umawiających się Państw, (iv) w odniesieniu do szkół - nie będzie stosować postanowień art. 12 konwencji do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa; zakres i czas trwania ochrony przewidzianej w tym artykule ograniczone zostaną do zakresu i czasu trwania ochrony, jakiej to Umawiające się Państwo udziela fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. W odniesieniu do art. 16 ust. 1 lit. (b) Rzeczpospolita Polska nie będzie stosować postanowień art. 13 litery (d) konwencji, w celu wyłączenia uprawnień organizacji nadawczych w zakresie publicznych odtworzeń programów w miejscach publicznych za odpłatnością za wstęp. Zgodnie z postanowieniem art. 25 ust. 2 wskazanej wyżej konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do Polski dnia 13 czerwca 1997 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z art. 25 ust. 1 powyższej Konwencji weszła ona w życie dnia 18 maja 1964 r., a następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia bądź oświadczenia o sukcesji w niżej podanych datach: Argentyna 2 grudnia 1991 r. Australia 30 czerwca 1992 r. Austria 9 marca 1973 r. Barbados 18 czerwca 1983 r. Boliwia 24 sierpnia 1993 r. Brazylia 29 czerwca 1965 r. Bułgaria 31 maja 1995 r. Burkina Faso 14 października 1987 r. Chile 5 czerwca 1974 r. Republika Czeska *) 30 września 1993 r. Dania 23 czerwca 1965 r. Republika Dominikańska 27 października 1986 r. Ekwador 19 grudnia 1963 r. Fidżi 11 stycznia 1972 r. Filipiny 25 czerwca 1984 r. Finlandia 21 lipca 1983 r. Francja 3 kwietnia 1987 r. Grecja 6 października 1992 r. Gwatemala 14 października 1976 r. Hiszpania 14 sierpnia 1991 r. Honduras 16 listopada 1989 r. Irlandia 19 czerwca 1979 r. Islandia 15 marca 1994 r. Jamajka 27 października 1993 r. Japonia 26 lipca 1989 r. Kolumbia 17 czerwca 1976 r. Kongo 29 czerwca 1962 r. Kostaryka 9 czerwca 1971 r. Lesotho 26 października 1989 r. Luksemburg 25 listopada 1975 r. Meksyk 17 lutego 1964 r. Mołdowa 5 września 1995 r. Monako 6 września 1985 r. Niderlandy 7 lipca 1993 r. Niemcy 21 lipca 1966 r. Niger 5 kwietnia 1963 r. Nigeria 29 lipca 1993 r. Norwegia 10 kwietnia 1978 r. Panama 2 czerwca 1983 r. Paragwaj 26 listopada 1969 r. Peru 7 maja 1985 r. Saint Lucia 17 maja 1996 r. Republika Salwadoru 29 marca 1979 r. Słowacja *) 28 maja 1993 r. Słowenia 9 lipca 1996 r. Szwajcaria 24 czerwca 1993 r. Szwecja 13 lipca 1962 r. Urugwaj 4 kwietnia 1977 r. Wenezuela 30 października 1995 r. Węgry 10 listopada 1994 r. Włochy 8 stycznia 1975 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 30 października 1963 r. 2. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia, jak również oświadczeń o sukcesji, wskazane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia: AUSTRALIA Deklaracje: "Zgodnie z art. 5.3 Australia nie stosuje kryterium publikacji. Zgodnie z art. 6.2. Australia chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terenie tego Układającego się Państwa. Zgodnie z art. 16.1(a), odnośnie do art. 12, Australia nie stosuje postanowień tego artykułu, oraz Zgodnie z art. 16.1(b), odnośnie do art. 13, Australia nie stosuje punktu (d) tego artykułu." AUSTRIA 1. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Konwencji, Austria nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem Układającego się Państwa. 2. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji [...], Austria ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których producent jest obywatelem Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywatela austriackiego. 3. Zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Konwencji Austria nie stosuje postanowień art. 13(d). BUŁGARIA Deklaracje: 1. Republika Bułgarii deklaruje, zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii), że nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa. 2. Republika Bułgarii deklaruje, zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv), iż ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których producent jest obywatelem Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywatela Republiki Bułgarii. REPUBLIKA CZESKA1 DANIA "1) W odniesieniu do art. 6 ust. 2: Organizacje nadawcze objęte są ochroną jedynie wówczas, gdy ich siedziba znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy nadawane przez nie audycje transmitowane są z przekaźnika znajdującego się na terenie tego Układającego się Państwa. 2) W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a) (ii): Postanowienia art. 12 mają zastosowanie jedynie w odniesieniu do nadawania oraz wszelkich innych form podawania do publicznej wiadomości, które podejmowane są w celach zarobkowych. 3) W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a ) (iv): W odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, ochrona ustanowiona w art. 12 ograniczona jest do zakresu i okresu, w których dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom utrwalonym pierwotnie przez obywatela Danii. 4) W odniesieniu do art. 17 : Dania udzieli ochrony, o której stanowi art. 5, jedynie w przypadku, gdy pierwsze utrwalenie dźwięku dokonane zostało w innym Układającym się Państwie (kryterium utrwalenia) oraz - dla potrzeb art. 16 ust. 1(a) (iii) oraz (iv) - stosuje to kryterium w miejsce kryterium obywatelstwa". FIDŻI "(1) Na mocy art. 5.1(b) oraz zgodnie z art. 5.3 Konwencji Fidżi nie stosuje w odniesieniu do fonogramów kryterium utrwalenia. (2) Na mocy art. 6.1 oraz zgodnie z art. 6.2 Konwencji Fidżi chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. (3) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16.1 Konwencji: (a) Fidżi nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do poniższych zastosowań : (i) publicznego odtworzenia fonogramu w pomieszczeniach służących jako miejsce zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za występ do tych pomieszczeń, w których słyszalny jest fonogram, (ii) publicznego rozpowszechniania fonogramu w ramach działalności - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została ustanowiona i nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na celu szerzenie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej organizacji. (b) W odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa oraz w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem jednego z Układających się Państw, które złożyło deklarację zgodnie z art. 16.1(a) i stwierdzając, że nie stosuje postanowień art. 12, Fidżi nie zapewnia ochrony ustanowionej w art. 12, chyba że w którymkolwiek z powyższych przypadków fonogram został po raz pierwszy odtworzony w jednym z Układających się Państw, które nie złożyło takiej deklaracji." Powiadomienie otrzymane dnia 12.06.1972 r.: "Po rozpatrzeniu rzeczonej Konwencji Rząd Fidżi niniejszym wycofuje swoją deklarację w sprawie niektórych postanowień art. 12 i w miejsce powyższego deklaruje, zgodnie z art. 16.1. rzeczonej Konwencji, że Fidżi nie stosuje postanowień art. 12." FINLANDIA5 Zastrzeżenia: "1. ... 2. Art. 16 ust. 1(a) (i) Postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w odniesieniu do fonogramów nabytych przez organizację nadawczą przed dniem 1 września 1961 r. 3. Art. 16 ust. 1(a) (ii) Postanowienia art. 12 stosowane są jedynie w odniesieniu do transmisji oraz wszelkich innych form podawania do publicznej wiadomości, podejmowanych w celach zarobkowych. 4. Art. 16 ust. 1(a) (iv) W odniesieniu do fonogramów utrwalonych po raz pierwszy w innym Układającym się Państwie, ochrona ustanowiona w art. 12 ograniczona jest do zakresu i okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które utrwalone zostały po raz pierwszy w Finlandii. 5. ... 6. Art. 17: Dla potrzeb art. 5 Finlandia stosuje jedynie kryterium utrwalenia, a dla potrzeb art. 16 ust. 1(a) (iv) - kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa." FRANCJA Art. 5: Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, zgodnie z art. 5 ust 3 Konwencji w sprawie ochrony fonogramów, że odrzuca kryterium pierwszej publikacji na rzecz kryterium pierwszego utrwalenia. Art. 12: Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, po pierwsze, że nie stosuje postanowień tego artykułu do wszystkich fonogramów, których producent nie jest obywatelem Układającego się Państwa, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iii) rzeczonej Konwencji. Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, po wtóre, że ogranicza ochronę ustanowioną w tym artykule (art. 12) i obejmującą fonogramy, których producent jest obywatelem Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywateli francuskich. 29 czerwca 1987 r. Rząd Francji oznajmia, że w jego rozumieniu wyrażenie "Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości", wymienione w art. 30 Konwencji, obejmuje nie tylko ten Trybunał, ale również jego izbę. HISZPANIA Deklaracje: Art. 5: [Rząd Hiszpanii] nie stosuje kryterium pierwszej publikacji i stosuje w zamian kryterium pierwszego utrwalenia. Art. 6: [Rząd Hiszpanii] chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. Art. 16: Po pierwsze [Rząd Hiszpanii] nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do tych fonogramów, których producent nie jest obywatelem Układającego się Państwa. Po wtóre Rząd Hiszpanii w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, ogranicza zakres i czas trwania ochrony ustanowionej w art. 12 do zakresu i okresu, w jakich Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywateli hiszpańskich, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji. IRLANDIA "(1) Na mocy art. 5 ust. 1 oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Irlandia nie stosuje kryterium utrwalenia. (2) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji Irlandia chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. (3) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Irlandia nie chroni audycji nadanych publicznie (a) w pomieszczeniach służących jako miejsce zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w których słyszalny jest fonogram, (b) w ramach działalności - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została ustanowiona lub nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na celu szerzenie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej organizacji". ISLANDIA Deklaracje: Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 3 Islandia nie stosuje kryterium utrwalenia. Zgodnie z postanowieniami art. 6 ust. 2 Islandia chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Islandia nie stosuje postanowień art. 12 odnośnie do korzystania z fonogramów opublikowanych przed dniem 1 września 1961 r. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (ii) Islandia stosuje art. 12 jedynie w odniesieniu do nadawania lub wszelkich innych form podawania do publicznej wiadomości, podejmowanych w celach zarobkowych. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Islandia nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, Islandia ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układającego się Państwo obejmuje ochroną fonogramy utrwalone po raz pierwszy w Islandii. JAPONIA Deklaracje: "(1) Zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Rząd Japonii nie stosuje Kryterium publikacji w zakresie ochrony producentów fonogramów. (2) Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (ii) Konwencji Rząd Japonii stosuje postanowienia art. 12 Konwencji w odniesieniu do zastosowania dla celów nadawczych lub dla celów rozpowszechniania drogą kablową. (3) Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji: (i) odnośnie do fonogramów, których producent jest obywatelem Układającego się Państwa, które złożyło deklarację zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Konwencji, stwierdzając, że nie stosuje postanowień art. 12 Konwencji, Rząd Japonii nie udziela ochrony ustanowionej postanowieniami art. 12 Konwencji, (ii) odnośnie do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, które stosuje postanowienia art. 12 Konwencji, Rząd Japonii ogranicza okres ochrony zapewnionej w postanowieniach art. 12 Konwencji do okresu, w jakim dane Państwo obejmuje ochroną fonogramy utrwalone po raz pierwszy przez obywatela japońskiego." KONGO Rząd Konga poinformował Sekretarza Generalnego w drodze powiadomienia, które wpłynęło dnia 16 maja 1964 r., o swojej decyzji w sprawie przystąpienia do Konwencji po złożeniu następujących deklaracji: (1) art. 5 ust. 3: wykluczeniu podlega "kryterium publikacji". (2) art. 16: całkowicie wykluczono zastosowanie art. 12. LESOTHO Zastrzeżenia: "Na mocy art. 12 rzeczonej Konwencji Rząd Królestwa Lesotho deklaruje, że postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania w przypadku audycji przygotowanych dla celów innych niż zarobkowe lub gdy podawanie do publicznej wiadomości w miejscach publicznych nie jest wynikiem działań czysto komercyjnych." Odnośnie do art. 13: "...[Królestwo Lesotho] nie uważa się za związane postanowieniami punktu (d)." LUKSEMBURG 1. W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Luksemburg nie stosuje kryterium publikacji, lecz jedynie kryteria obywatelstwa i utrwalenia, zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji. 2. W odniesieniu do ochrony fonogramów oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Konwencji Luksemburg nie stosuje żadnych postanowień art. 12. 3. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Konwencji Luksemburg nie stosuje ochrony przewidzianej w art. 13d przed publicznym nadawaniem ich audycji telewizyjnych. REPUBLIKA MOŁDOWA Zastrzeżenia: 1. Zgodnie z art. 5 ust. 3 Republika Mołdowa deklaruje, że nie stosuje kryterium utrwalenia w rozumieniu art. 5 ust. 1(b). 2. Zgodnie z art. 6 ust 2 Republika Mołdowa deklaruje, że chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. 3. W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a) Republika Mołdowa deklaruje, że: a) nie stosuje postanowień art. 12 w przypadku publicznego odtwarzania fonogramów w ramach działań - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji ustanowionej lub prowadzącej działalność na zasadach niekomercyjnych, której celem jest, ogólnie mówiąc, działalność charytatywna lub działalność mająca na celu rozwój oświaty, wspieranie dobra publicznego oraz krzewienie religii, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście na część terenu, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej organizacji, b) nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa, c) ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie zostały utrwalone przez obywatela Republiki Mołdowa. MONAKO Zastrzeżenia: 1. W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Monako nie stosuje kryterium publikacji, lecz jedynie kryteria obywatelstwa i utrwalenia, zgodnie z art. 5 ust. 3. 2. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Monako nie stosuje żadnych postanowień art. 12. 3. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Monako nie stosuje postanowień art. 13(d) w sprawie ochrony przed publicznym nadawaniem audycji telewizyjnych. NIDERLANDY Zastrzeżenie: "Rzeczona Konwencja przestrzegana jest z zachowaniem następujących zastrzeżeń, o których stanowi art. 16 ust. 1(a) (iii) oraz (iv) Konwencji: - Królestwo Niderlandów nie stosuje postanowień art. 12 odnośnie do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa, - w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, Królestwo Niderlandów ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo zapewnia ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywatela Królestwa Niderlandów." NIEMCY2,3 Republika Federalna Niemiec czyni następujące zastrzeżenia ustanowione w art. 5 ust. 3 oraz w art. 16 ust. 1(a) (iv) Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych: "1) W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Republika Federalna Niemiec nie stosuje kryterium utrwalenia wymienionego w art. 5 ust. 1(b) Konwencji, 2) W odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, Republika Federalna Niemiec ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 Konwencji do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo zapewnia ochronę fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez obywatela Niemiec." NIGER Deklaracje: (1) art. 5 ust. 3: wyklucza się "kryterium publikacji", (2) Art. 16: całkowicie wyklucza się stosowanie art. 12. NIGERIA Deklaracje: 1. W odniesieniu do art. 5 ust. 3: Federalna Republika Nigerii nie stosuje kryterium publikacji zgodnie z art. 5 ust. 1(c). 2. W odniesieniu do art. 6 ust. 2: Federalna republika Nigerii chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. 3. W odniesieniu do art. 16 ust. 1a: (i) postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w przypadku publicznego odtwarzania fonogramów (a) w pomieszczeniach służących jako miejsce zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w których słyszalny jest fonogram, (b) w ramach działalności - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została ustanowiona lub nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na celu szerzenie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej organizacji, (ii) postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa, oraz (iii) w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, Federalna Republika Nigerii ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo zapewnia ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywatela Federalnej Republiki Nigerii. NORWEGIA6 Zastrzeżenie: "a) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (ii) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że art. 12 nie ma zastosowania w odniesieniu do korzystania z fonogramów dla potrzeb innych niż nadawcze. b) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (iii), wnosi się zastrzeżenia stanowiące, że art. 12 nie ma zastosowania, jeżeli producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa. c) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (iv) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że zakres i czas trwania ochrony, o której stanowi art. 12, udzielanej fonogramom wyprodukowanym przez obywatela w innym Układającym się Państwie, nie wykraczają poza ochronę udzielaną przez to Państwo fonogramom wyprodukowanym pierwotnie przez obywatela norweskiego. d) Zgodnie z art. 6 ust. 2 wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że audycje są chronione jedynie wówczas, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie i gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terenie tego Układającego się Państwa." Deklaracja: "Norweska Ustawa z dnia 14 grudnia 1956 r. w sprawie podatku od publicznego odtwarzania nagrań występów artystów itp. ustanawia zasady refundacji tego podatku producentom i wykonawcom fonogramów. Część rocznych dochodów z tego podatku przekazywana jest, zgodnie z prawem, producentom fonogramów traktowanym jako grupa - bez rozróżnienia narodowościowego - w formie wynagrodzenia za publiczne korzystanie z fonogramów. Na mocy postanowień rzeczonej Ustawy norwescy artyści - wykonawcy oraz ich spadkobiercy mogą otrzymywać wypłaty z podatku w zależności od indywidualnych potrzeb. Ustalenia dotyczące tych świadczeń leżą całkowicie poza ramami Konwencji. Ustrój ustanowiony na mocy rzeczonej Ustawy, pozostający w pełnej zgodności z wymogami Konwencji, pozostaje w mocy." SAINT LUCIA Deklaracje: "Rząd Saint Lucii deklaruje, że w odniesieniu do art. 5 nie stosuje kryterium publikacji zawartego w art. 5. 1(c). Rząd Saint Lucii deklaruje, że w odniesieniu do art. 12 nie stosuje tego artykułu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa." SŁOWACJA1 SŁOWENIA Zastrzeżenia: "1. Na mocy art. 5 ust. 1(c) oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Republika Słowenii nie stosuje kryterium publikacji. 2. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Konwencji Republika Słowenii nie stosuje postanowień art. 12 przed dniem 01.01.1998 r.". SZWAJCARIA Zastrzeżenia: Do art. 5: Rząd Szwajcarii deklaruje, zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji, że odrzuca kryterium pierwszego utrwalenia i stosuje w zamian kryterium pierwszej publikacji. Do art. 12: Zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 Konwencji Rząd Szwajcarii deklaruje, że nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do tych fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa. Rząd Szwajcarii deklaruje również, że w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 do zakresu i okresu, w których to Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez obywatela szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji. SZWECJA7 (a) ... (b) ... (c) W odniesieniu do art. 16 ust. 1 pkt (a) (iv), (d) ... (e) ... WŁOCHY "(1) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji Włochy chronią audycje tylko w przypadku, ddy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. (2) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) Konwencji: (a) Włochy stosują postanowienia art. 12 w odniesieniu do korzystania z fonogramów w celu nadawczym lub w celu podawania do publicznej wiadomości w jakiejkolwiek formie w celach zarobkowych, z wyłączeniem kinematografii; (b) Włochy stosują postanowienia art. 12 jedynie do fonogramów utrwalonych w innym Układającym się Państwie; (c) Włochy ograniczają ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy utrwalone w innym Układającym się Państwie do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo zapewnia ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały we Włoszech. Jeżeli jednak dane Państwo nie przyznaje ochrony temu samemu beneficjentowi lub beneficjentom co Włochy, to fakt ten nie jest postrzegany jako różnica w zakresie ochrony. (3) Na mocy art. 13 i zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Konwencji Włochy nie stosują postanowień art. 13(d). (4) Na mocy art. 5 i zgodnie z art. 17 Konwencji Włochy stosują jedynie kryterium utrwalenia dla potrzeb art. 5. To samo kryterium stosowane jest zamiast kryterium obywatelstwa dla potrzeb deklaracji, o których stanowi art. 16 ust. 1(a) (iii) oraz (iv) Konwencji." ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ "(1) Na mocy art. 5 ust. 1(b) zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Zjednoczone Królestwo nie stosuje w odniesieniu do fonogramów kryterium utrwalenia. (2) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz w związku z art. 6 ust. 2 Konwencji Zjednoczone Królestwo chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa. (3) Na mocy art. 12 oraz w związku z art. 16 ust. 1 Konwencji: (a) Zjednoczone Królestwo nie stosuje postanowień art. 12 odnośnie do następujących zastosowań: (i) publicznego odtworzenia fonogramu w pomieszczeniach służących jako miejsce zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w których słyszalny jest fonogram, (ii) publicznego rozpowszechniania fonogramu w ramach działalności - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została ustanowiona i nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na celu krzewienie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej organizacji. (b) W odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa, oraz do fonogramów, których producent jest obywatelem Układającego się Państwa, które złożyło deklarację zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) uznając, że nie stosuje postanowień art. 12, Zjednoczone Królestwo nie zapewnia ochrony ustanowionej w art. 12, chyba że w którymkolwiek z powyższych przypadków dany fonogram opublikowany został po raz pierwszy w Układającym się Państwie, które nie złożyło takiej deklaracji." Zastosowanie terytorialne Uczestnik Data wpłynięcia notyfikacjiTerytoria Zjednoczone Królestwo8..........20.12.1966 Gibraltar 10.03.1970Bermudy Niderlandy4 7.07.1993 UWAGI: 1. Czechosłowacja przystąpiła do konwencji dnia 13.05.1964 r. z następującymi zastrzeżeniami: "Zastrzeżenia przedstawione w art. 16 ust. 1 pkt (a) (iii) i (iv) Konwencji." 2. Patrz uwaga 13 w rozdziale I.2. wydawnictwa Sekretariatu ONZ "Wielostronne traktaty, których depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych" (ST/LEG/SER.E/14). 3. Z deklaracją stanowiącą, że Konwencja dotyczy również kraju związkowego Berlina, począwszy od dnia, w którym wejdzie ona w życie dla Republiki Federalnej Niemiec. W odniesieniu do wspomnianej wyżej deklaracji Sekretarz Generalny powiadomiony został przez Rządy Białoruskiej SRR, Czechosłowacji, Francji, Zjednoczonego Królestwa i Stanów Zjednoczonych Ameryki, Niemiec (Republiki Federalnej) oraz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Rzeczone powiadomienia są identyczne merytorycznie, mutatis mutandis, z powiadomieniami, o których mowa w drugim ustępie uwagi 4 w rozdziale III.3. wydawnictwa Sekretariatu ONZ "Wielostronne traktaty, których depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych" (ST/LEG/RES.E/14). Patrz również uwaga 2 powyżej. 4. Dla Królestwa w Europie. 5. Dnia 10.02.1994 r. Rząd Finlandii powiadomił Sekretarza Generalnego o swojej decyzji w sprawie wycofania zastrzeżeń do art. 6, 2 i 16.1(b) i wprowadzenia poprawek zmniejszających zakres zastrzeżeń do art. 16.1(a) (ii), wniesionych przy ratyfikacji. Odnośnie do tekstu zastrzeżeń wniesionych przy ratyfikacji - por. ONZ, Treaty Series, t. 1324, str. 380. 6. Rząd Norwegii powiadomił Sekretarza Generalnego w nocie, która wpłynęła dnia 30.06.1989 r., o swojej decyzji w sprawie zastąpienia nowym zastrzeżeniem zastrzeżenia wniesionego do rzeczonej Konwencji w chwili przystąpienia. Tekst wycofanego w ten sposób zastrzeżenia brzmi jak następuje: "(a) Na mocy art. 16 ust. 1 pkt (a) (ii) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że art. 12 nie ma zastosowania odnośnie do wykorzystania innego niż w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych." 7. Odnośnie do rzeczonych deklaracji dnia 27.06.1986 r. Sekretarz Generalny otrzymał od Rządu Szwecji następujące powiadomienie: "Z zastosowaniem art. 18 Konwencji, notyfikacja powiadamiająca o wycofaniu lub wniesieniu poprawek do powiadomień zdeponowanych z dokumentem ratyfikacji w dniu 13.07.1962 r. w brzmieniu: 1. Notyfikacja odnośnie do art. 6 ust. 2 podlega wycofaniu. 2. Notyfikacja na mocy art. 16 ust. 1(a) (ii), zgodnie z którą Szwecja stosuje art. 12 jedynie w związku z nadawaniem, zostaje ograniczona co do zakresu i stanowi, że Szwecja stosuje art. 12 w odniesieniu do nadawania i takiego podawania do wiadomości publicznej, które przeprowadzane są w celach komercyjnych. 3. Notyfikacja odnośnie do art. 17 podlega wycofaniu w odniesieniu do reprodukcji fonogramów. Począwszy od dnia 01.07.1986 r. Szwecja udziela ochrony wszystkim fonogramom zgodnie z art. 10 Konwencji. Wycofania i poprawki nabierają mocy z dniem 01.07.1986 r." Następnie dnia 01.12.1995 r. Sekretarz Generalny otrzymał od Rządu Szwecji następującą notyfikację: "Z zastosowaniem art. 18 Konwencji Szwecja wycofuje lub wprowadza poprawki do notyfikacji zdeponowanej wraz z dokumentem ratyfikacji w dniu 13.07.1962 r. w następującym brzmieniu: 1. Wycofuje się ze skutkiem natychmiastowym notyfikację na mocy art. 16.1.(a) (ii), zastąpioną poprawioną notyfikacją w dniu 26.06.1986 r., stanowiącą, że Szwecja stosuje art. 12 jedynie w odniesieniu do nadawania i takiego podawania do wiadomości publicznej, które przeprowadzane są w celach komercyjnych. 2. Wycofuje się ze skutkiem natychmiastowym notyfikację na mocy art. 16.1(b), stanowiącą, że Szwecja stosuje art. 13(d) jedynie w odniesieniu do publicznego odtwarzania audycji telewizyjnych w kinach lub w podobnych miejscach." Odnośnie do tekstu deklaracji wycofania w ten sposób oraz deklaracji bez poprawek - por. ONZ, Treaty Series, t. 496, str. 94. 8. Zastosowania terytorialne zostały wdrożone z zachowaniem tych samych deklaracji, które złożono w imieniu Zjednoczonego Królestwa w chwili ratyfikacji Konwencji. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, oraz szczegółowe wyjaśnienia w sprawie uwag1 i 2 zamieszczonych powyżej można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati *) Na zasadzie sukcesji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych. (Dz. U. Nr 126, poz. 811) Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr 107, poz. 691) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych (Dz. U. Nr 51, poz. 328) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 oraz w § 4 w ust. 1 w pkt 1 lit. d) i w pkt 2 lit. h) - po wyrazach "w art. 3 pkt 1" dodaje się wyrazy "i 1a"; 2) w § 5 w ust. 2 i 3 po wyrazach "w art. 17 ust. 1 pkt 1-3" stawia się przecinek, a wyrazy "i 5" zastępuje się wyrazami "5 i 6"; 3) w załącznikach do rozporządzenia po użytych wielokrotnie wyrazach "art. 3 pkt 1" dodaje się wyrazy "i 1a". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: wz. M. Manicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. (Dz. U. Nr 126, poz. 812) Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 68, poz. 438) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się wyrazami "... z dniem 1 grudnia 1997 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. (Dz. U. Nr 126, poz. 813) Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 449 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752) oraz w związku z art. 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U. Nr 22, poz. 92), a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 67, poz. 432) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się wyrazami "... z dniem 1 grudnia 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 126, poz. 814) Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 67, poz. 433) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się wyrazami "... z dniem 1 grudnia 1997 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie wynagrodzeń członków komisji służby cywilnej. (Dz. U. Nr 42, poz. 267) Na podstawie art. 22 pkt 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości pięciokrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem". 2. Wiceprzewodniczący Komisji, o której mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne wynagrodzenie w wysokości trzyipółkrotnego najniższego wynagrodzenia. 3. Pozostali członkowie Komisji, o której mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne wynagrodzenie w wysokości półtorakrotnego najniższego wynagrodzenia. 4. Przewodniczący, wiceprzewodniczący i członkowie Komisji, o której mowa w ust. 1, otrzymują ryczałt za udział w posiedzeniu Komisji lub składu orzekającego w wysokości 1/5 najniższego wynagrodzenia. § 2. 1. Przewodniczący Komisji Odwoławczej Służby Cywilnej oraz Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej otrzymują miesięczne wynagrodzenie w wysokości trzykrotnego najniższego wynagrodzenia. 2. Wiceprzewodniczący Komisji, o których mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne wynagrodzenie w wysokości dwukrotnego najniższego wynagrodzenia. 3. Przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz pozostali członkowie Komisji, o których mowa w ust. 1, otrzymują ryczałt za udział w posiedzeniu Komisji lub składu orzekającego w wysokości 1/5 najniższego wynagrodzenia. § 3. 1. Członek komisji służby cywilnej jest obowiązany zawiadomić przewodniczącego komisji o niemożności czasowego uczestnictwa w jej pracach, w szczególności z powodu urlopu wypoczynkowego, naukowego lub dla poratowania zdrowia, niezdolności do pracy w związku z chorobą albo z powodu konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny. 2. Członkowi Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej miesięczne wynagrodzenie, określone w § 1 ust. 3, nie przysługuje za miesiąc, w którym nie uczestniczył w pracach Komisji. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przewodniczących i wiceprzewodniczących komisji służby cywilnej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 16 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej. (Dz. U. Nr 42, poz. 269) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej (Dz. U. Nr 96, poz. 448) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) placówkach specjalistycznego poradnictwa socjalnego, 3) ponadlokalnych ośrodkach wsparcia," b) skreśla się pkt 4-7; 2) w § 3: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się - z zastrzeżeniem § 11 pkt 1 - dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.", b) skreśla się ust. 4; 3) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pracownikowi koordynującemu lub nadzorującemu wykonanie określonych zadań wynikających z programu działań na rzecz mieszkańców może być przyznany dodatek funkcyjny w wysokości do 100% najniższego wynagrodzenia."; 4) w § 6: a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "(asystentce pielęgniarskiej, młodszej pielęgniarce, przyuczonej pielęgniarce)", a wyraz "salowej" zastępuje się wyrazem "pokojowej", b) w ust. 5 po wyrazach "w ust. 3" dodaje się wyrazy "oraz pracownikom kuchni"; 5) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinowa stawkę, o której mowa w § 3 ust. 3, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 6) w § 12 po wyrazach "w wysokości" dodaje się wyraz "do"; 7) w § 17: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W ramach posiadanych przez dom pomocy społecznej środków finansowych z bezpłatnych posiłków w czasie wykonywania pracy korzystają pracownicy zatrudnieni stale przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków, a także przy karmieniu osób niepełnosprawnych.", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "ze średnim wykształceniem", a wyraz "salowe" zastępuje się wyrazem "pokojowe", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pracownicy nie uprawnieni do bezpłatnych posiłków mogą korzystać z posiłków w czasie wykonywania pracy za odpłatnością wynikającą z kosztu surowców użytych do ich przygotowania."; 8) załącznik nr 1 do rozporządzenia i część I załącznika nr 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 kwietnia 1997 r. (poz. 269) Załącznik nr 1 TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO 1. Dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia, z wyłączeniem gospodarstw pomocniczych Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I400-450 II405-460 III410-475 IV415-495 V420-515 VI430-540 VII440-565 VIII450-590 IX460-625 X470-670 XI480-720 XII490-780 XIII510-840 XIV530-900 XV560-960 XVI590-1 020 XVII630-1 080 XVIII680-1 140 XIX730-1 220 XX780-1 300 2. Dla pracowników zatrudnionych w gospodarstwach pomocniczych Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I400-450 II405-460 III410-475 IV415-495 V420-515 VI430-540 VII440-565 VIII450-590 IX460-625 X470-665 XI480-710 XII490-760 XIII500-810 XIV515-865 XV530-925 XVI545-990 XVII560-1 055 Załącznik nr 2 TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW I. W jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia, z wyłączeniem gospodarstw pomocniczych A. Pracownicy kierujący jednostkami organizacyjnymi Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1Dyrektor domu pomocy społecznejXVII-XXdo 2001)wyższe 5 2Zastępca dyrektora domu pomocy społecznejXVI-XIXdo 150wyższe5 średnie8 3Kierownik:XVI-XVIIIdo 150wyższe4 ponadlokalnego ośrodka wsparcia, placówki specjalistycznego poradnictwa socjalnegoXIV-XVIśrednie7 4Zastępca kierownika:XIV-XVIdo 120wyżsześrednie36 ponadlokalnego ośrodka wsparcia, placówki specjalistycznego poradnictwa socjalnegoXIII-XV B. Pracownicy działalności opiekuńczo-terapeutycznej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1Główny specjalistaXVI-XVIIIdo 1503)wyższe specjalistyczne (np. pedagog2), logopeda, psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych przepisach + specjalizacja II stopnia z pracy socjalnej5 2Starszy specjalistaXV-XVIdo 1503)wyższe specjalistyczne (np. pedagog2), logopeda, psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych przepisach + specjalizacja I stopnia z pracy socjalnej3 3KapelanXV-XVI-mgr teologii lub ukończone wyższe seminarium duchowne oraz skierowanie biskupa diecezjalnego- 4SpecjalistaXIII-XVdo 1053)wyższe specjalistyczne: pedagog2), psycholog, logopeda itp.- 5Starszy pracownik socjalnyXIII-XV-średnie, dyplom pracownika socjalnego5 6Starszy opiekunXII-XIV-średnie5 Starszy instruktor terapii zajęciowej Starszy instruktor ds. kulturalno-oświatowych Pracownik socjalnyszkoła pracowników socjalnych- 7OpiekunXI-XIII-średnie, szkoła asystentek pielęgniarskich1 Instruktor terapii zajęciowejśrednie- Instruktor ds. kulturalno-oświatowych 8Młodszy opiekunIX-XI-średnie- 9Kierownik świetlicyIX-XIdo 60wyższe- średnie5 10Starszy bibliotekarzIX-X-wyższe- średnie5 11BibliotekarzVII-IX-średnie- 12Starsza pokojowaVII-IX-podstawowe5 13PokojowaVI-VIII-podstawowe- C. Pracownicy działalności medyczno-rehabilitacyjnej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1Starszy asystentXVII-XVIII-Wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja II stopnia5 2Kierownik aptekiXVII-XVIIIdo 150Farmaceuta + specjalizacja II stopnia7 wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń kierownik laboratorium 3Przełożona pielęgniarek, kierownik działuXIV-XVIdo 150wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3 średnie medyczne + przeszkolenie specjalistyczne7 4AsystentXV-XVI-wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja I stopnia3 5Starszy felczerXV-XVI-średnie medyczne (szkoła felczerów)- 6Młodszy asystentXIV-XV-wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych1 7Kierownik zespołuXIV-XVdo 105wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3 średnie medyczne7 8FelczerXIII-XIV-średnie medyczne (szkoła felczerów)- 9Starsza pielęgniarkaXIV-XV-wyższe pielęgniarskie- średnie medyczne + specjalizacja z zakresu pielęgniarstwa3 XIII-XIVśrednie medyczne5 Starszy technik fizjoterapiiXIII-XIVśrednie medyczne5 10Starszy:XII-XIV-średnie medyczne lub inne średnie mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń5 - technik (laborant) medyczny - masażysta szkoła masażystów 11Pielęgniarka, technik fizjoterapiiXII-XIII-średnie medyczne- Starszy dietetykśrednie medyczne lub inne średnie mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń5 12Technik (laborant) medyczny, dietetykXI-XII-średnie medyczne lub inne średnie mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń- Starszy sanitariuszśrednie + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego- 13MasażystaX-XI-szkoła masażystów- 14Wykwalifikowana pomoc dentystycznaIX-X-podstawowe + kursy zawodowe- 15Pomoc laboratoryjnaVII-IX-podstawowe- Sanitariuszpodstawowe + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu kwalifikacyjnego 16Pomoc dentystycznaVII-VIII-podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe- D. Pracownicy działalności administracyjnej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1Główny księgowy domu pomocy społecznejXVI-XIXdo 150wyższe5 średnie8 2Główny administratorXV-XVIdo 1103)wyższe5 3Radca prawnyXV-XVIdo 1103)według odrębnych przepisów 4Zastępca głównego księgowego w domu pomocy społecznej, główny księgowy w innych placówkach niż wymienione w lp. 1XIII-XVdo 105wyższe5 średnie8 5Kierownik działuXIV-XVdo 105wyższe4 średnie7 6Starszy administratorXIII-XVdo 753)wyższe3 średnie7 7Kierownik samodzielnej sekcjiXIII-XIVdo 75wyższe4 średnie7 8Zakładowy inspektor bhpXII-XIV-według odrębnych przepisów Administratorwyższe- średnie5 Starszy rewident zakładowywyższe2 średnie5 9Kierownik sekcjiXII-XIIIdo 75wyższe2 średnie5 10Zaopatrzeniowiec, rewident zakładowyXI-XII-wyższe2 średnie5 Starszy: - księgowy - kasjer - inspektor 11Księgowy, inspektorX-XI-wyższe- średnie4 Kasjerśrednie1 12Starszy:VIII-IX-średnie2 - referent - maszynistka - recepcjonistka 13MaszynistkaVII-VIII-średnie- 14Referent, recepcjonistka, sekretarkaVI-VIII-średnie- 15TelefonistkaVI-VII-średnie- E. Tabela zaszeregowania pracowników gospodarczych i obsługi Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1Kierownik:XI-XIIIdo 75średnie5 - warsztatu magazynu - kuchni - pralni - szwalni 2Konserwator urządzeń mistrz w zawodzieXI-XII-średnie lub zasadnicza szkoła zawodowa i uprawnienia mistrzowskie- 3Palacz kotłów parowych i wodnych powyżej 100°CX-XI-zasadnicza szkoła zawodowa i kurs przysposobienia zawodowego oraz zaświadczenie kwalifikacyjne typu "E"- Starszy magazynierśrednie1 4Szef kuchniIX-X-zasadnicza szkoła zawodowa oraz obligatoryjne przeszkolenie w danym zawodzie- Rzemieślnik w zawodzie technicznym: hydraulik, ślusarz, tokarz, spawacz, elektromonter itp. Ogrodnik, murarz, malarz, stolarz, szklarz, dekarz, krawiec, fryzjer itp.zasadnicza szkoła zawodowa lub podstawowa i kurs przysposobienia zawodowego Magazynierśrednie- podstawowe2 5Palacz nie wymieniony pod lp. 3IX-X-zasadnicza szkoła zawodowa i niezbędne przeszkolenie- Pomocnik palacza kotłów wymienionego pod lp. 3przyuczenie do wykonywania zespołu czynności- 6Kierowca samochodu towarowo-osobowego, ciężarowego, autobusuIX-X-według odrębnych przepisów- 7Kierowca samochodu osobowegoVII-IX-według odrębnych przepisów- 8Kucharz, praczka, szwaczka, prasowaczka, kelnerkaVII-IX-zasadnicza szkoła zawodowa lub szkoła podstawowa i umiejętność wykonywania zespołu czynności- 9Pomocnik palacza wymienionego pod lp. 5VI-VII-przyuczenie do zawodu- 10Pomoc kuchennaV-VI-umiejętność wykonywania zespołu czynności- 11Pracownik gospodarczyIV-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności- 12Starszy:IV-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności3 - dozorca - strażnik - portier 13Dozorca, portier, strażnik, woźny, szatniarz, sprzątaczka, goniec, dźwigowy, powielaczowyIII-IV-umiejętność wykonywania zespołu czynności, niezbędne przeszkolenie- 14Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduI-III--- 1) Dyrektorowi domu pomocy społecznej powyżej 500 miejsc może być przyznany dodatek funkcyjny w wysokości do 300%. 2) Poza pracownikami zatrudnionymi zgodnie z zasadami zawartymi w Karcie Nauczyciela. 3) Jeżeli kieruje komórką organizacyjną, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia. Pracownikowi nie kierującemu komórką organizacyjną może być przyznany dodatek na warunkach określonych w § 4 ust. 3 rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. (Dz. U. Nr 43, poz. 270) Art. 1. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703) w art. 87 w § 2 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Osoba prawna prowadząca, na podstawie odrębnych przepisów, obsługę prawną podmiotu gospodarczego, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej może udzielić pełnomocnictwa procesowego - w imieniu podmiotu, którego obsługę prawną prowadzi - adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli została do tego upoważniona przez ten podmiot." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej. (Dz. U. Nr 43, poz. 271) Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Strefa nadgraniczna obejmuje cały obszar gmin przyległych do granicy państwowej, a na odcinku morskim - do brzegu morskiego. Jeżeli szerokość strefy nadgranicznej nie osiąga w ten sposób 15 km, włącza się do strefy również obszar gmin bezpośrednio sąsiadujących z gminami przyległymi do granicy państwowej lub brzegu morskiego. 2. Komendant Główny Straży Granicznej wyznacza przebieg linii określającej zasięg strefy nadgranicznej oraz oznacza ją tablicami z napisem «Strefa nadgraniczna»." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych. (Dz. U. Nr 43, poz. 272) Art. 1. W ustawie z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1991 r. Nr 107, poz. 460) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określa, w drodze rozporządzenia, warunki skażania spirytusu oraz substancje służące do skażania." Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417 oraz z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703) art. 384 otrzymuje brzmienie: "Art. 384. W wypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów konsumentów, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić szczegółowe warunki zawierania i wykonywania umów między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą a konsumentami." Art. 3. W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) substancjami obcymi są substancje nie odpowiadające warunkom określonym w pkt 1 i 2, a znajdujące się w środkach spożywczych lub w używkach albo na ich powierzchni; w szczególności są to substancje dodatkowe i zanieczyszczenia; substancjami obcymi są również środki chemiczne używane przy uprawie i ochronie roślin."; 2) w art. 3: a) w ust. 2 wyrazy "używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek" zastępuje się wyrazami "w tym - wymagania dotyczące informacji bądź innych form promocji lub reklamy środków spożywczych przeznaczonych dla niemowląt, zastępujących mleko matki, oraz przedmiotów służących do karmienia niemowląt", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz reklamy bądź stosowania innych form promocji określonych dietetycznych środków spożywczych zastępujących mleko matki oraz przedmiotów służących do karmienia niemowląt tymi środkami spożywczymi."; 3) w art. 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz dopuszczalnych ilości substancji dodatkowych, zwanych dalej «substancjami dodatkowymi dozwolonymi» i innych substancji obcych dodawanych do środków spożywczych lub używek, a także zanieczyszczeń, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub używkach."; 4) w art. 5 w ust. 2 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania"; 5) w art. 7 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1; 6) w art. 10 w ust. 1 po wyrazie "ustanowione" dodaje się wyrazy "i uznane za obowiązkowe"; 7) w art. 11 w ust. 3 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania"; 8) w art. 12: a) w ust. 1: - w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "i uznana za obowiązkową," - w pkt 5 skreśla się wyrazy "i odżywki", b) w ust. 2: - po wyrazie "określi" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia", - w pkt 1 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania"; 9) w art. 13: a) w ust. 1 po wyrazie "może" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," oraz skreśla się oznaczenie ust. 1, b) skreśla się ust. 2; 10) w art. 14 po wyrazie "może" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia,"; 11) w art. 15 w ust. 1 wyrazy "o dacie produkcji lub o dacie, do której dany artykuł zachowuje przydatność do spożycia przy przechowywaniu w warunkach przewidzianych dla danego artykułu" zastępuje się wyrazami "o terminie przydatności do spożycia lub dacie minimalnej trwałości środka spożywczego"; 12) w art. 17: a) w ust. 1 wyrazy "oraz ich prawidłowa lokalizacja są zgodne z obowiązującymi wymogami" zastępuje się wyrazami "oraz ich lokalizacja są zgodne z obowiązującymi wymogami, a także zapewniają właściwą jakość zdrowotną produkowanych lub będących w obrocie środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych", b) w ust. 2 po wyrazie "określi" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, z zastrzeżeniem ust. 4, ustala, w drodze rozporządzenia, warunki sanitarne oraz zasady przestrzegania higieny przy produkcji i obrocie środkami spożywczymi, używkami i substancjami dodatkowymi dozwolonymi oraz może określić szczególne wymagania w tym zakresie dla niektórych środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych.", d) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Osoby biorące udział w produkcji lub obrocie środkami spożywczymi, używkami lub substancjami dodatkowymi dozwolonymi powinny posiadać kwalifikacje w zakresie podstawowych zagadnień higieny przy produkcji i obrocie żywnością.", e) po ust. 3a dodaje się ust. 3b i 3c w brzmieniu: "3b. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wymagane od osób, o których mowa w ust. 3a, oraz zasady uzyskiwania takich kwalifikacji. 3c. Podmiot gospodarczy produkujący lub wprowadzający do obrotu środki spożywcze, używki lub substancje dodatkowe dozwolone ponosi koszty szkoleń i egzaminów związanych z uzyskiwaniem kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 3a.", f) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Warunki sanitarne oraz zasady przestrzegania higieny przy produkcji i składowaniu środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego określają odrębne przepisy."; 13) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Środki spożywcze, używki i substancje dodatkowe dozwolone rozprowadzane w opakowaniach jednostkowych, znakowane zgodnie z art. 15 ust. 4 datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia, mogą być wprowadzane do obrotu do tej daty."; 14) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania organów nadzoru w razie stwierdzenia niewłaściwej jakości zdrowotnej środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych."; 15) skreśla się art. 29; 16) w art. 30 w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub odżywki"; 17) w art. 32: a) w pkt 2 wyraz "odżywki" zastępuje się wyrazem "używki", b) w pkt 7 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "lub po upływie daty ich minimalnej trwałości,". Art. 4. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) w art. 67 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wykroczenia, za które funkcjonariusze innych organów upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasady i sposób wydawania upoważnień określi, w drodze rozporządzenia, właściwy minister w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w stosunku do funkcjonariuszy urzędów centralnych - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na wniosek właściwego centralnego organu administracji rządowej." Art. 5. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb działalności przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, w sprawach, do których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy." Art. 6. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986 r. Nr 17, poz. 88, z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99, z 1991 r. Nr 2, poz. 6 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 118, poz. 561) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres stosowania przepisów ustawy do przedsiębiorstw, o których mowa w art. 3 ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, oraz do przedsiębiorstw, które w całości lub w części prowadzą działalność poza granicami kraju. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, a do których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy." Art. 7. W ustawie z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1996 r. Nr 136, poz. 636) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Emerytowi lub renciście pobierającemu kolejową emeryturę lub kolejową rentę przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej, tworzone i utrzymywane przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Emerytowi lub renciście pobierającemu kolejową emeryturę lub kolejową rentę przysługuje prawo do deputatu węglowego w formie ekwiwalentu pieniężnego, na zasadach określonych, w drodze zarządzenia, przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów; prawo do deputatu węglowego nie przysługuje jednak emerytowi lub renciście, jeżeli nie przysługiwało mu w zatrudnieniu, z tytułu którego powstało prawo do emerytury lub renty. 3. Świadczenia określone w ust. 1 i 2 przysługują również emerytowi lub renciście, który pobiera kolejową emeryturę lub kolejową rentę z tytułu zatrudnienia w okresach równorzędnych z okresami zatrudnienia na kolei, oraz osobie, której przyznano kolejową emeryturę lub kolejową rentę na podstawie art. 19." Art. 8. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie danych statystycznych, ogłasza w terminie do dnia 30 października każdego roku, wysokość przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnych gospodarstwach rolnych z 1 ha." Art. 9. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402) w art. 72: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa: 1) zakres stosowania przepisów ustawy do jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) zasady tworzenia, łączenia, podziału, reorganizacji i likwidacji tych jednostek.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb działania jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, w sprawach, do których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy.", c) w ust. 2 wyrazy "i Ministrowi Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji", d) w ust. 3 skreśla się wyraz "przekształcania,". Art. 10. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 23, poz. 117) w art. 20 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Właściwy minister może, w drodze rozporządzenia, określić rodzaj, wysokość i sposób zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 4a, w zależności od przedmiotu działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu." Art. 11. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223 i z 1996 r. Nr 34, poz. 146) w art. 5 skreśla się ust. 4. Art. 12. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 82c dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Wynagrodzenie Prezesa i wiceprezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń ustalane jest zgodnie z przepisami o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, z tym że wynagrodzenie ustala się z uwzględnieniem poziomu płac w instytucjach ubezpieczeniowych."; 2) w art. 90e ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione i organy obowiązane do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku określonego w art. 4 oraz tryb ustalania i egzekwowania opłaty, o której mowa w ust. 1." Art. 13. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu: "Art. 36a. 1. Za wyróżnione rozprawy doktorskie i habilitacyjne oraz za działalność naukową i naukowo-techniczną mogą być przyznawane nagrody Prezesa Rady Ministrów. 2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, liczbę, wysokość oraz warunki i tryb przyznawania nagród." Art. 14. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 14 w ust. 6 wyrazy "Rada Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister Łączności". Art. 15. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr 41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452) w art. 6 skreśla się pkt 1. Art. 16. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 40 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe wymagane, stosownie do art. 41, od kierownika apteki, dotyczące głównie stażu pracy i specjalizacji."; 2) w art. 44 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe wymagane od kierownika hurtowni, dotyczące głównie stażu pracy i specjalizacji."; 3) w art. 49: a) skreśla się wyrazy "art. 5 ust. 2 pkt 2 i 5,", a pozostałą treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej oraz Naczelnej Rady Aptekarskiej, w odniesieniu do środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt, może określić: 1) w drodze zarządzenia, leki gotowe i inne środki farmaceutyczne i materiały medyczne, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2 i 5, które nie podlegają wpisowi do rejestru, 2) w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe wymagane od kierownika hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt." Art. 17. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o zmianie ustawy o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 107, poz. 460) skreśla się art. 4. Art. 18. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 23 w ust. 3 po wyrazach "w art. 37 ust. 1 oraz" dodaje się wyrazy "w razie potrzeby otulinę, a także"; 2) w art. 27 skreśla się ust. 8; 3) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez żubry, niedźwiedzie i bobry. Odpowiedzialność nie obejmuje utraconych korzyści. 2. W sprawach o naprawienie szkód, o których mowa w ust. 1, orzekają sądy powszechne. Wypłaty odszkodowań dokonuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce wyrządzenia szkody. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne gatunki zwierząt chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada Skarb Państwa. 4. Szkody spowodowane przez gatunki zaliczone do zwierząt łownych, występujące w parkach narodowych, szacuje się oraz dokonuje wypłaty według zasad ustalonych w ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72)." Art. 19. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55, poz. 248) w art. 18 wyrazy "określa Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "określają odrębne przepisy wydane przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej". Art. 20. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170) w art. 20 w ust. 3 wyraz "organizację" zastępuje się wyrazem "organizacje", a wyraz "właściwą" zastępuje się wyrazem "właściwe". Art. 21. W ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) w art. 19 skreśla się ust. 2. Art. 22. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 i z 1997 r. Nr 32, poz. 183) w art. 81 w ust. 2 w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej i innych składników sprawozdań finansowych, w odniesieniu do podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie i towarzystw funduszy powierniczych,". Art. 23. Minister Gospodarki ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o działalności gospodarczej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 24. 1. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie upoważnień zawartych w ustawach wymienionych w art. 1-4, 6, 8, 9, 18, 20 i 22, które zostały zmienione niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnień w brzmieniu określonym niniejszą ustawą. 2. Przepisy wykonawcze dotychczas nie wydane na podstawie upoważnień przewidzianych w art. 3, 7, 12, 13, 14, 16 i 23 właściwe organy wydadzą w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 25. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za nie wydane przedmioty umundurowania, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. (Dz. U. Nr 152, poz. 1002) Na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Strażakowi Państwowej Straży Pożarnej w służbie stałej, zwanemu dalej "strażakiem", któremu nie wydano przedmiotów umundurowania w naturze, przysługuje równoważnik pieniężny, zwany dalej "równoważnikiem". § 2. Równoważnik wypłaca się z góry w terminie do dnia 31 maja każdego roku za okres od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. § 3. Równoważnik nie przysługuje strażakowi: 1) mianowanemu na stałe w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku, któremu wydano przedmioty umundurowania w naturze, z zastrzeżeniem § 6, 2) korzystającemu z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego dłużej niż 6 miesięcy - za okres tego urlopu, 3) zawieszonemu w czynnościach służbowych - za okres zawieszenia. § 4. 1. Podstawę obliczania wysokości równoważnika stanowią przewidywane średnioroczne ceny jednostkowe przedmiotów umundurowania określone w tabelach kalkulacyjnych. 2. Do wysokości równoważnika dolicza się ryczałt za dwukrotne w roku chemiczne pranie przedmiotów umundurowania, ustalony według średnich cen usług pralniczych. 3. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się ryczałt za chemiczne pranie przedmiotów umundurowania w wysokości 1/3 ryczałtu określonego w ust. 2. 4. Tabele kalkulacyjne określają załączniki nr 1-3 do rozporządzenia. § 5. 1. Przy wypłacie równoważnika potrąca się pełną wartość przedmiotów umundurowania wydanych strażakowi w naturze w okresie do dnia 31 marca. 2. Nie potrąca się wartości przedmiotów wydanych strażakowi mianowanemu na stałe w poprzednim roku zaopatrzeniowym. 3. Wartość przedmiotów umundurowania oblicza się według aktualnych tabel kalkulacyjnych, o których mowa w § 4 ust. 4. § 6. W przypadku niewydania strażakowi, o którym mowa w § 3 pkt 1, przedmiotów umundurowania w naturze, wypłaca się część równoważnika za okres od dnia mianowania do dnia 31 marca za nie wydane przedmioty, według aktualnych tabel kalkulacyjnych. § 7. 1. W razie zwolnienia ze służby na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 3-6 oraz ust. 3 pkt 2 i 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik, strażak jest obowiązany zwrócić część równoważnika za okres niepozostawania w służbie. 2. Strażak, który został zwolniony ze służby na skutek nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego nie zwraca równoważnika. § 8. 1. Strażakowi, o którym mowa w § 3 pkt 2 i 3, potrąca się nienależną część równoważnika przy jego wypłacie za kolejny rok zaopatrzeniowy, za okres niewykonywania czynności służbowych. 2. Strażak, o którym mowa w ust. 1, zwolniony ze służby jest obowiązany do zwrotu części nienależnie wypłaconego równoważnika. § 9. Uprawnienie do równoważnika w wysokości i na zasadach określonych w rozporządzeniu przysługuje strażakowi od dnia 1 kwietnia 1997 r. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 1997 r. (poz. 1002) Załącznik nr 1 TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA MĘŻCZYZNY Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. w złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1Czapka wyjściowa zimowaszt.1375,0075,0025,00 2Czapka wyjściowa letniaszt.1360,0060,0020,00 3Czapka służbowa zimowaszt.1325,0025,008,33 4Beretszt.1320,0020,006,67 5Płaszcz sukiennyszt.17320,00320,0045,71 6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13180,00180,0060,00 7Płaszcz letni z podpinkąszt.14210,00210,0052,50 8Mundur wyjściowy zimowykpl.14210,00210,0052,50 9Mundur wyjściowy letnikpl.14190,00190,0047,50 10Mundur służbowykpl.13200,00200,0066,67 11Sweter służbowyszt.1368,0068,0022,67 12Spodnie letnieszt.1260,0060,0030,00 13Peleryna przeciwdeszczowaszt.1770,0070,0010,00 14Krawatszt.2315,0030,0010,00 15Szalik zimowyszt.1317,0017,005,67 16Szalik letniszt.1315,0015,00,5,00 17Rękawiczki zimowepara1345,0045,0015,00 18Rękawiczki letniepara1430,0030,007,50 19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2230,0060,0030,00 20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2232,0064,0032,00 21Koszula służbowa z długim rękawemszt.2230,0060,0030,00 22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2232,0064,0032,00 23Skarpety zimowepara215,0010,0010,00 24Skarpety letniepara214,008,008,00 25Botki ocieplanepara13100,00100,0033,33 26Półbuty służbowepara2275,00150,0075,00 27Półbuty wyjściowepara1285,0085,0042,50 28Sznur galowyszt.1721,0021,003,00, 29Pasek do spodniszt.1714,0014,002,00 30Teczka służbowaszt.14130,00130,0032,50 31Waliza (torba podróżna)szt.17150,00150,0021,43 32Pokrowiec na mundurkpl.1721,0021,003,00 33Czyszczenie chemiczneszt.11155,00155,00155,00 Razem 1 000,48 Załącznik nr 2 TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA KOBIETY Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. W złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1Kapelusz zimowySzt.1330,0030,0010,00 2Kapelusz letniSzt.1330,0030,0010,00 3Płaszcz sukiennySzt.17320,00320,0045,71 4Kurtka 3/4 z podpinkąSzt.13180,00180,0060,00 5Płaszcz letni z podpinkąSzt.14210,00210,0052,50 6Mundur wyjściowy zimowyKpl.14210,00210,0052,50 7Mundur wyjściowy letniKpl.14190,00190,0047,50 8Mundur służbowyKpl.13200,00200,0066,67 9SweterSzt.1368,0068,0022,67 10Spódnica letnia tropikSzt.1248,0048,0024,00 11Peleryna przeciwdeszczowaSzt.1770,0070,0010,00 12KrawatSzt.2315,0030,0010,00 13Szalik zimowySzt.1317,0017,005,67 14Szalik letniSzt.1315,0015,005,00 15Rękawiczki zimowePara1345,0045,0015,00 16Rękawiczki letniePara1430,0030,007,50 17Koszula wyjściowa z długim rękawemSzt.2230,0060,0030,00 18Koszula wyjściowa z krótkim rękawemSzt.2232,0064,0032,00 19Koszula służbowa z długim rękawemSzt.2230,0060,0030,00 20Koszula służbowa z krótkim rękawemSzt.2232,00,64,0032,00 21Rajstopy zimowePara219,0018,0018,00 22Rajstopy letniePara215,0010,0010,00 23Botki ocieplanePara13100,00100,0033,33 24Półbuty służbowePara2275,00150,0075,00 25Półbuty wyjściowePara1285,0085,0042,50 26Sznur galowySzt.1721,0021,003,00 27Teczka służbowaSzt.14130,00130,0032,50 28Waliza (torba podróżna)Szt.17150,00150,0021,43 29Pokrowiec na mundurKpl.1721,0021,003,00 30Czyszczenie chemiczneSzt.11155,00155,00155,00 Razem 962,48 Załącznik nr 3 DODATKOWA TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA NADBRYGADIERA Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. w złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1Spodnie bryczesyszt.13180,00180,0060,00 2Mundur wyjściowy zimowykpl.14360,00360,0090,00 3Mundur wyjściowy letnikpl.14280,00280,0070,00 4Koszula wyjściowa biała z długim rękawemszt.1235,0035,0017,50 5Koszula wyjściowa biała z krótkim rękawemszt.1235,0035,0017,50 6Skarpety zimowepara1112,0012,0012,00 7Skarpety letniepara118,008,008,00 8Buty oficerskie z prawidłamipara14350,00350,0087,50 9Półbuty wyjściowepara12120,00120,0060,00 10Pas głównyszt.1738,0038,005,42 Razem 427,92 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. (Dz. U. Nr 153, poz. 1003) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz. 1003) PLAN ROZWOJU LEGNICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ 1. Wstęp Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 44, poz. 274) w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Legnicką Specjalną Strefę Ekonomiczną utworzono w województwie, którego dominującą branżą gospodarki jest przemysł miedziowy. W celu sprostania światowej konkurencji niezbędna jest restrukturyzacja tego przemysłu, pociągająca za sobą ograniczenie zatrudnienia. Dla wielu dzisiejszych pracowników przemysłu miedziowego trzeba stworzyć nowe oferty pracy. Wymaga to zastosowania specjalnych instrumentów ekonomicznych. Powinny one również przyciągnąć inwestorów zdolnych do zagospodarowania terenów zdewastowanych przez wojska rosyjskie. Pozwoli to na pełniejsze wykorzystanie potencjalnych możliwości regionu. Należy do nich w szczególności położenie komunikacyjne. Przecinają się tu bowiem europejskie szlaki drogowe i kolejowe, biegnące ze wschodu na zachód i z północy na południe. Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przyspieszonego wzrostu gospodarczego pobudzonego bodźcami proinwestycyjnymi. Zasoby dostępne na terenie strefy stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem majątku w przeważającej części jest zarządzający - Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. (LSSE S.A.). Pozostała część jest własnością Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Nakłady związane z budową zakładów i wyposażeniem technicznym poniosą inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze zarządzający. Działania zarządzającego strefą będą polegały na nabywaniu i zbywaniu na rzecz inwestorów prawa własności do nieruchomości, gospodarowaniu infrastrukturą oraz przeprowadzaniu przetargów lub rokowań, na podstawie zarządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie powierzenia Legnickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności podmiotów gospodarczych na terenie Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Monitor Polski Nr 40, poz. 406). Preferowani będą inwestorzy, którzy trwale zwiążą się ze strefą i szybko tworzyć będą nowe miejsca pracy. 2. Cele ustanowienia strefy Utworzenie nowych miejsc pracy dzięki stworzeniu pełnej infrastruktury na obszarze strefy oraz świadczenie kompleksowych usług na najwyższym poziomie dla wyselekcjonowanej grupy inwestorów. 2.1. Cele strategiczne: - stworzenie alternatywy dla monokultury przemysłu miedziowego, - zagospodarowanie zdegradowanych przez wojska rosyjskie terenów (obszar Krzywa), - tworzenie nowych miejsc pracy, - efektywne wykorzystanie infrastruktury. 2.2. Działania: - promocja strefy w kraju i za granicą, - rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu, - preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w regionie poza strefą, - dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy, - stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko. 3. Środki techniczne Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna zlokalizowana jest w całości w województwie legnickim i obejmuje grunty położone na terenie gminy miasta Legnica, gminy Polkowice i gminy Gromadka (Krzywa), w odległościach ok. 40 km od siebie. Całkowity obszar strefy wynosi 381,9943 ha, z czego powierzchnia: - obszaru Legnica wynosi 66,0655 ha, gdzie 64,4664 ha stanowi własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, 1,5991 ha stanowi własność zarządzającego, - obszaru Polkowice wynosi 109,6786 ha i stanowi własność zarządzającego, - obszaru Krzywa wynosi 206,2502 ha i stanowi własność zarządzającego. 3.1. Budynki stanowiące własność zarządzającego Zabudowa występuje na obszarze Krzywa i Legnica. Na nieruchomość w Legnicy składa się grunt i budynek administracyjny położony przy ul. Kominka, o powierzchni użytkowej 1248 m2, który przeznaczony został do zagospodarowania na potrzeby siedziby zarządzającego. Pozostałe budynki i zabudowania znajdują się na terenie obszaru Krzywa. W ich skład wchodzą: - autopark, - magazyny paliw, - punkty przemysłowe, - punkt przygotowania rakiet, - schrony samolotowe, - schrony amunicyjne, - część lotniska i inne obiekty. Są to w dużej części zabudowania charakteryzujące się złym stanem technicznym oraz brakiem możliwości cywilnego ich zastosowania, np. bunkry czy schrony dla samolotów. Do adaptacji przez podmioty działające w tym obszarze może nadawać się kilkanaście różnych obiektów o łącznej powierzchni użytkowej ok. 20 000 m2. 3.2. Infrastruktura Dostęp do infrastruktury jest zróżnicowany; największy w obszarze Polkowice, a najmniejszy w obszarze Krzywa. W każdej podstrefie konieczne jest ponadto wybudowanie wewnętrznego układu komunikacyjnego oraz sieci i urządzeń infrastruktury technicznej. W przypadku obszaru Krzywa niezbędne będzie wyburzenie schronów i zdegradowanych obiektów po wojskach rosyjskich oraz zrekultywowanie terenu. Koszty tych inwestycji w głównej mierze poniesie zarządzający. 3.2.1. Obszar Legnica położony jest w południowej części miasta w bezpośrednim sąsiedztwie węzła autostrady A-4 i drogi krajowej nr 3 (E-65). a) Woda Planowane jest podłączenie do magistrali prowadzącej wodę z miejskiej stacji uzdatniania odległej o 1500 m od granic strefy. Dostępne w stacji rezerwy wody są wystarczające na potrzeby strefy. b) Ścieki Ścieki poprzez kolektor o średnicy 600 mm, oddalony od granic strefy o 900 m, odprowadzane będą do oczyszczalni miejskiej. Przepustowość oczyszczalni zapewnia odbiór ścieków z terenu strefy. c) Wody opadowe Będą zrzucane do kolektora wód deszczowych przebiegającego w odległości 900 m od granic strefy lub, po podczyszczeniu, do rowów wypływających z obszaru strefy. d) Energia elektryczna Energia elektryczna na potrzeby pierwszych inwestorów zostanie podana liniami średniego napięcia wiążącymi strefę z istniejącymi elementami systemu energetycznego. Natomiast dla docelowego zasilania strefy przewiduje się wybudowanie stacji energetycznej 110 kV/20 kV oraz jej podłączenie do linii energetycznych przebiegających w odległości 200 m od granic strefy. e) Gaz Przez teren strefy przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia 1,6 MPa, a w odległości ok. 200 m od jej granic - gazociąg wysokiego ciśnienia 6,4 MPa. Przewiduje się przełożenie istniejącego odcinka gazociągu o ciśnieniu 1,6 MPa oraz wybudowanie zasilanej przez jeden z tych gazociągów stacji redukcyjno-pomiarowej 1 stopnia i rozprowadzenie gazu do odbiorców sieciami średniego ciśnienia. f) Ciepło Docelowo teren strefy będzie ogrzewany przez lokalne ciepłownie zasilane gazem ziemnym lub w oparciu o energię elektryczną. g) Telekomunikacja Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy telekomunikacyjnych. h) Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je podmioty. i) Drogi Strefa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie węzła autostradowego A-4/droga krajowa nr 3 oraz w odległości 3 km od planowanego węzła autostradowego A-4/A-3. Jest obsługiwana przez dwie ulice miejskie, z których jedna, prowadzona drogą krajową nr 3, ma być w najbliższym czasie modernizowana. Niezbędne jest wybudowanie dróg wewnętrznych. j) Kolej Wzdłuż granicy strefy przebiega linia kolejowa nr 137 relacji Legnica - Jawor. Przewiduje się wybudowanie bocznicy kolejowej na tej linii, z torami roz- i wyładowczymi dla obsługi użytkowników strefy. 3.2.2. Obszar Polkowice położony jest na zachód od miasta, w sąsiedztwie drogi krajowej nr 3 (E-65) i węzła na planowanej autostradzie A-3. a) Woda W odległości 200 m od strefy znajduje się stacja uzdatniania wody. Może ona zapewnić dostawę co najmniej 2500 m3/h wody pitnej. Przewiduje się wybudowanie rurociągów zasilających strefę bezpośrednio z tej stacji oraz łączących go z istniejącymi elementami sieci komunalnej. b) Ścieki Wewnątrz granic strefy znajduje się komunalna oczyszczalnia ścieków, która w ramach planowanej przez władze gminy modernizacji może przyjąć do 4000 m3/dobę ścieków od jej użytkowników. c) Wody opadowe Przez teren strefy przebiega gęsta sieć rowów, które mogą być odbiornikami wód opadowych z utwardzonych powierzchni. Przewiduje się ich modyfikacje poprzez zmiany przebiegów, budowę zbiornika retencyjnego i osadników oraz rurowanie niektórych odcinków. Część tych inwestycji zostanie zrealizowana ze środków gminy Polkowice. d) Energia elektryczna W odległości ok. 1 km od strefy znajdują się dwie stacje energetyczne 110/20 kV oraz stacja energetyczna 220/110 kV. Ponadto przez teren strefy przebiegają dwie linie elektryczne 110 kV oraz linie średniego napięcia: 20 kV i 6 kV. Energia elektryczna na potrzeby pierwszych inwestorów zostanie podana liniami średniego napięcia wiążącymi strefę z istniejącymi elementami systemu energetycznego. Natomiast dla celowego zasilania strefy należy wybudować stację energetyczną 110 kV/20 kV. e) Gaz W sąsiedztwie strefy przebiegają dwie magistrale wysokiego ciśnienia w odległości 300 m i 1800 m od jej granic. Przewiduje się podłączenie do nich i wybudowanie stacji redukcyjnej 1°. f) Ciepło Istnieje możliwość wykorzystania do celów grzewczych gazu ziemnego, energii elektrycznej, a także energii cieplnej. W odległości ok. 1 km od strefy znajduje się elektrociepłownia. Dwie z magistrali ciepłowniczych przebiegają w bliskim sąsiedztwie strefy. Są również warunki umożliwiające dostarczenie pary technologicznej użytkownikom strefy. g) Telekomunikacja Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy telekomunikacyjnych. Zarząd strefy jest w posiadaniu zapewnienia z firmy "Cuprum 2000" o gotowości podłączenia w ciągu 3 miesięcy, na koszt operatora, do 5000 numerów na potrzeby obszaru Polkowice. h) Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je podmioty. i) Drogi Strefa znajduje się w sąsiedztwie drogi krajowej nr 3, w odległości 4 km od węzła na planowanej autostradzie A-3. Jest obsługiwana przez dwie ulice miejskie. Jedna z nich łączy drogę krajową nr 3 z tym węzłem. Niezbędne jest natomiast wybudowanie dróg wewnętrznych. j) Kolej Wzdłuż granicy strefy przebiega bocznica kolejowa przemysłowej linii kolejowej należącej do Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi "Polska Miedź" S.A. Właściciel wyraża gotowość umożliwienia przewozów kolejowych na potrzeby strefy. Wybudowanie bocznicy kolejowej na tej linii, z torami roz- i wyładowczymi dla obsługi użytkowników strefy, powinien wykonać na swój koszt zarządzający strefą. 3.2.3. Obszar Krzywa położony jest na obszarze gminy Gromadka, pomiędzy miastami Chojnów i Bolesławiec, w bezpośrednim sąsiedztwie autostrady A-4. a) Woda Woda dla zasilania strefy może pochodzić z ujęć własnych na terenie strefy, a także z ujęć znajdujących się w miejscowości Okmiany, w odległości 6 km od granic strefy, lub z ujęć kopalni "Konrad", znajdujących się w odległości 12 km od granic strefy. O wyborze kierunków zasilania zadecyduje wielkość zapotrzebowania oraz wymagania dotyczące jakości wody. b) Ścieki Docelowo przewiduje się zrzut ścieków do planowanej gminnej oczyszczalni ścieków zlokalizowanej w Tomaszowie Górnym (w gminie Warta Bolesławiecka), w odległości 5 km od granic strefy. c) Wody opadowe Przewiduje się odprowadzenie wód deszczowych po ich podczyszczeniu do okolicznych rowów. d) Energia elektryczna Teren strefy jest zasilany liniami 20 kV, dającymi możliwość przesłania 3 MW. Docelowo przewiduje się konieczność wybudowania jednej lub dwóch stacji energetycznych 110 kV/20 kV i zasilających je linii 110 kV ze stacji energetycznych "Gromadka", "Konrad" i "Bolesławiec" o łącznej długości ok. 35 km. e) Gaz Gaz dla zasilania strefy może zostać doprowadzony od wysokoprężnej magistrali gazowej przebiegającej w odległości 7 km od strefy. Niezbędne jest wybudowanie stacji redukcyjnej 1 stopnia. f) Ciepło Ogrzewanie w oparciu o gaz ziemny, olej opałowy bądź energię elektryczną. g) Telekomunikacja Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy telekomunikacyjnych. h) Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je podmioty. Obowiązujący plan miejscowy zagospodarowania przestrzennego dopuszcza budowę spalarni. i) Drogi Strefa bezpośrednio sąsiaduje z autostradą A-4. Niezbędne jest wybudowanie powiązania strefy z lokalnym układem dróg, co wymaga wykonania ok. 15 km nowych odcinków. Ponadto należy wybudować węzeł na autostradzie A-4 dla obsługi strefy. j) Kolej Na terenie strefy znajduje się bocznica kolejowa wyprowadzona ze stacji Tomaszów Górny od linii kolejowej nr 282 relacji Legnica - Węgliniec, stanowiącej element międzynarodowej trasy E-30 wschód-zachód. Należy przeprowadzić remont bocznicy. 4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne 4.1. Warunki prawno-organizacyjne 4.1.1. Zarządzanie strefą Zarządzającym strefą została ustanowiona spółka "Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna" S.A. z siedzibą w Legnicy. Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z planem rozwoju oraz regulaminem strefy, w szczególności przez: 1) promocję strefy, 2) organizowanie rokowań lub przetargów, 3) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów położonych na terenie strefy, 4) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym prowadzenie działalności gospodarczej, 5) podejmowanie wspólnych inicjatyw gospodarczych z innymi podmiotami. Realizacja ustanowionych zadań została sprecyzowana w określonej strukturze organizacyjnej i funkcjach pełnionych przez następujące departamenty: - Departament Planowania, Inwestycji i Rozwoju Strefy, - Departament Administracji i Obsługi Strefy, - Departament Promocji i Marketingu, - Departament Ekonomiczny, - Departament Organizacyjny. 4.1.2. Regulamin strefy Regulaminem strefy określa sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy. 4.1.3. Procedura udzielania zezwoleń Minister Gospodarki powierzył zarządzającemu udzielanie zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywanie bieżącej kontroli działalności przedsiębiorców na terenie Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz ustalanie zakresu tej kontroli. Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii zarządzającego cofa i zmienia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie. Ustalenie przedsiębiorców, którzy uzyskają zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub rokowań zgodnie z procedurą określoną w zarządzeniu Ministra Gospodarki. Otrzymane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej związane jest z ulgą finansową, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej: - strefa została ustanowiona na okres 20 lat, - przez pierwsze 10 lat obowiązuje całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, którego warunkiem jest: - zainwestowanie co najmniej 850 000 ECU albo - zatrudnienie minimum 100 osób, - przez pozostały okres obowiązuje ulga w wysokości 50% podatku dochodowego, - całkowite zwolnienie od podatku od nieruchomości przez czas istnienia strefy. Przy niższym poziomie zainwestowania zwolnieniu podlega dochód w kwocie odpowiadającej wielkości inwestycji. Z tytułu zatrudnienia ulgi w podatku dochodowym wynoszą 10% za każdych 10 pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz nie mogą przekroczyć 100%. W przypadku braku prawa do zwolnień można podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4.0. 4.2. Warunki prawno-ekonomiczne 4.2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą wykonywania funkcji administracyjnych z zakresu prawa budowlanego i lokalizacji inwestycji. Dopuszcza się pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą. Wymaga to: - powierzenia zarządzającemu, przez właściwych kierowników urzędów rejonowych, za zgodą Wojewody Legnickiego, wydawania decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, dotyczących prawa budowlanego, - powierzenia zarządzającemu, przez właściwych prezydentów, burmistrzów miast lub wójtów gmin, za zgodą odpowiednich rad miast i gmin, wydawania decyzji administracyjnych w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, - przygotowania geodezyjnej mapy numerycznej. 4.2.2. Udostępnienie infrastruktury Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze produkcyjnym, jak i usługowym. Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się w szczególności: - opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury, - opracowanie przez zarządzającego planu modernizacji istniejącej infrastruktury, - umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach. 4.2.3. Szkolenia Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych kadr możliwe będzie dzięki ofercie instytucji szkolących, działających w lokalnym środowisku. Zarządzający podejmie następujące działania: - nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie szkoleń (Wojewódzki Urząd Pracy), - koordynowanie działalności szkoleniowej, - stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów. 4.2.4. Otoczenie strefy W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym, społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmuje: - współpracę z instytucjami biznesowymi miast i gmin w celu rozwijania doradztwa prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych, - współpracę z władzami miasta, gmin, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa, hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.), - współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi, a także mediami całego regionu, w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy. 5. Strategia rozwoju strefy 5.1. Założenia ogólne dotyczące przedsiębiorców prowadzących działalność w strefie Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia: 1) stworzenie alternatywy dla monokultury przemysłu miedziowego, 2) pozyskanie inwestorów strategicznych, których działalność i stopień kooperacji jest elementem przyciągającym innych inwestorów, 3) preferowanie inwestycji nastawionych na produkcję proeksportową, 4) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących dużą ilość miejsc pracy, 5) minimalizację wpływu strefy na środowisko, bieżącą współpracę z instytucjami ochrony środowiska. 5.2. Założenia szczegółowe W Legnickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej przewiduje się preferowanie następujących dziedzin: 1) przemysł maszynowy; w szczególności istnieje potrzeba uruchomienia produkcji urządzeń i aparatury niezbędnej do pozyskania i przetwarzania minerałów z odpadów poflotacyjnych, 2) przemysł metalowy - ze względu na istnienie przygotowanej kadry zawodowej rekrutującej się ze zlikwidowanych przedsiębiorstw branży metalowej i dostępność surowców, 3) przemysł motoryzacyjny i samochodowy - w szczególności w zakresie produkcji akcesoriów i wyposażenia samochodowego, 4) przemysł chemiczny - w szczególności w zakresie tworzyw sztucznych, ekologicznych technologii, produkcji elementów budowlanych, 5) przemysł instrumentów muzycznych - ze względu na dotychczasową specjalizację regionu, 6) przetwórstwo roślin przemysłowych - ze względu na dostępność surowca uprawianego w ochronnych strefach kopalń i hut. 5.3. Działalność usługowa Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie zasługują następujące kierunki: - usługi związane z dostawą mediów i odprowadzaniem ścieków i odpadów, - usługi w zakresie transportu, - usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne, architektoniczne itp.). Zarządzający na potrzeby inwestorów gromadzić będzie informacje, które mogą być wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie. 5.4. Pozyskiwanie inwestorów 5.4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań promocyjnych, mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych. Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów: 1) inwestorów strategicznych, angażujących duży kapitał inwestycyjny, wykorzystujących w istotnej części majątek strefy i zatrudniających znaczną liczbę pracowników; działalność tych inwestorów określi dynamikę i charakter rozwoju strefy, 2) średnich i małych inwestorów, tworzących nowe przedsiębiorstwa w drodze inwestycji bezpośrednich, 3) firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić będą działalność na rzecz obsługi przedsiębiorców działających w strefie. Działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą: - współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy, - wykreowanie image strefy w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie adresowanej) w kraju i za granicą, - promocję adresowaną w formie ofert kierowanych do wybranych firm z wyselekcjonowanych branż przemysłowych, - badania trendów gospodarczych, zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi branżami przemysłowymi, - analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy, - współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania przychylnego stosunku do strefy. 5.4.2. Udostępnianie majątku Udostępnienie majątku nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej (sprzedaży, dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie: - określeniem rodzaju i wielkości majątku, - wybraniem, w drodze rokowań lub przetargu, najkorzystniejszej oferty inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy, - udzielaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. 5.5. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktury są nie wystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów, sformułowanego jako utworzenie nowych miejsc pracy. Oznacza to konieczność wznoszenia przez inwestorów nowych budynków lub adaptacji już istniejących oraz budowy infrastruktury. 5.5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju strefy. Należy wybudować magistralne instalacje oraz wiążące się z nimi urządzenia techniczne we wszystkich obszarach strefy. W większości będą one lokalizowane w pasach dróg wewnętrznych oraz na innych terenach, które pozostaną w dyspozycji zarządzającego. Ponadto należy: - wybudować wewnętrzne drogi w obszarach Legnica i Polkowice oraz wyremontować i rozbudować sieć dróg w obszarze Krzywa, - wybudować powiązania drogowe zewnętrzne dla obszaru Krzywa i włączenie drogowe zewnętrzne dla obszarów Legnica i Polkowice, - wybudować bocznice kolejowe w obszarach Legnica i Polkowice oraz wyremontować bocznicę w obszarze Krzywa, - wybudować dla trzech obszarów strefy zewnętrzne rurociągi zasilające w wodę, - wybudować zewnętrzne odprowadzenia ścieków na oczyszczalnie w obszarach Legnica i Krzywa, a w tym ostatnim także partycypować w kosztach budowy oczyszczalni ścieków, - wybudować zewnętrzne odprowadzanie wód opadowych z obszarów Legnica i Krzywa, - wybudować stacje energetyczne 110 kV/20 kV dla zasilania trzech obszarów strefy, - wybudować rurociągi i stacje redukcyjne zasilające w gaz obszary strefy, - w zależności od zapotrzebowania wybudować zewnętrzne zasilanie w ciepło i parę technologiczną obszaru Polkowice. Zarządzający, we współpracy z dawcami mediów technicznych, wybuduje zewnętrzne przyłącza strefy oraz wewnętrzne sieci magistralne. Przyłącza wykonają na własny koszt inwestorzy. 5.5.2. Siedziba zarządzającego Siedziba Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. będzie się mieścić w wymagającym remontu i adaptacji budynku. Administracyjne i reprezentacyjne funkcje budynku wymagać będą prac modernizacyjnych prowadzonych na koszt zarządzającego, w wyniku których obiekt spełniać będzie wymagane standardy. Powierzchnia budynku umożliwia przeznaczenie jego części na biura i lokale usługowe wynajmowane niektórym innym podmiotom. 6. Zasoby kadrowe Zasoby siły roboczej są określone przez stopę bezrobocia, która wynosi dla różnych rejonów województwa 7% do 26% czynnych zawodowo. Wielkość bezrobocia może gwałtownie wzrosnąć w wyniku ograniczenia zatrudnienia w przemyśle miedziowym. Zarządzający podejmie rozmowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy w celu uruchomienia programu szkoleń dla bezrobotnych z młodszych grup wieku. Drugim ważnym źródłem siły roboczej staną się absolwenci średnich szkół technicznych i ekonomicznych po uprzednim częściowym przeprofilowaniu programów nauczania. 7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal, udział w budowie infrastruktury), - zarządzającego (rozbudowa infrastruktury i częściowa rekultywacja terenu, w tym wyburzenie zdegradowanych obiektów w obszarze Krzywa). 7.1. Nakładów inwestorów Przedsiębiorcy podejmujący działalność w strefie będą ponosić nakłady na kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie. Udział inwestorów w rozwoju infrastruktury przewiduje się przede wszystkim w budowie przyłączy lokalnych i każdorazowo będzie to przedmiotem negocjacji z zarządzającym. 7.2. Nakłady zarządzającego 1. Koszty utrzymania majątku będącego własnością LSSE S.A. poniesie sam zarządzający. W miarę udostępniania majątku inwestorom koszty te będą się zmniejszać, a zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu itp. 2. Koszty budowy infrastruktury wyniosą docelowo 200 mln zł. Nakłady powinny być poniesione w okresie nie dłuższym niż 5-8 lat, co oznacza średni roczny wydatek w granicach 20-50 mln zł. 3. Koszty remontu i wyposażenia siedziby zarządzającego do poniesienia w 1997 i 1998 r. szacuje się na 3,4 mln zł. 4. Wydatki ponoszone przez zarządzającego na opracowanie dokumentacji niezbędnej do sporządzenia szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy wyniosą 850 tys. zł do 1,0 mln zł. 5. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w pierwszych 5 latach funkcjonowania strefy nakłady te powinny być znaczne i wynosić 600 tys. zł rocznie. 6. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki, szacowane na ok. 4,5 mln zł rocznie. Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów ekonomiczno-finansowych zarządzającego. 8. Etapy rozwoju strefy Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę. Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy. Rozwój strefy obejmuje 4 podstawowe etapy: EtapOkresGłówne cele etapu I1997-1998 r.- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej, - przyjęcie pierwszych inwestorów, - przygotowanie programów dla realizacji etapu II, - realizacja pierwszych inwestycji infrastrukturalnych II1999-2005 r.- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych (budowa, rozbudowa), - wprowadzanie inwestorów do strefy, - rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i w regionie, - gospodarowanie urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej - monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie strefy III2006-2012 r.- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i zatrudnienia IV2013-2017 r.- przygotowywanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych, obowiązujących w ciągu 20 lat trwania strefy. 9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności LSSE S.A.: Lp.ObowiązkiTermin wykonania 1Określenie zasad zarządzania strefą, wraz ze strukturą organizacjiII półrocze 1997 r. 2Wydanie regulaminu strefyII półrocze 1997 r. 3Rozpoczęcie remontu siedziby zarządzającegoII półrocze 1997 r. 4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieII półrocze 1997 r. 5Uzyskanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefieII półrocze 1997 r. 6Przejęcie majątkuI półrocze 1998 r. 7Opracowanie programu budowy infrastrukturyI półrocze 1998 r. 8Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej infrastruktury (I etap)I półrocze 1998 r. 9Sporządzenie map geodezyjnychII półrocze 1998 r. 10Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyII półrocze 1998 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Invest-Park". (Dz. U. Nr 153, poz. 1004) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Invest-Park", stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz. 1004) PLAN ROZWOJU WAŁBRZYSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ "INVEST-PARK" I. Wstęp Informacje ogólne Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna "Invest-Park" została ustanowiona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 290) w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Wałbrzych oraz region wałbrzyski od wielu lat związane były z przemysłem węglowym. Likwidacja kopalń węgla spowodowała znaczny regres przemysłu maszynowego, elektronicznego i innych działających na potrzeby górnictwa, w wyniku czego nastąpił lawinowy przyrost bezrobocia. Stopa bezrobocia należy obecnie do najwyższych w kraju. Województwo wałbrzyskie zakwalifikowane zostało do starych regionów przemysłowych, wymagających głębokiej restrukturyzacji, zagrożonych depresją społeczno-ekonomiczną o charakterze koniunkturalnym i strukturalnym. Dramatyczna redukcja miejsc pracy, również w innych schyłkowych, tradycyjnych branżach, spowodowała z kolei spadek realnych dochodów mieszkańców i potrzebę zwiększonych wydatków na pomoc społeczną. W celu ożywienia gospodarczego i pobudzenia zainteresowania inwestowaniem w tym regionie w ciągu ostatnich lat zaangażowane zostały znaczne środki na poprawę infrastruktury technicznej. Konieczna jest dalsza przebudowa sieci dróg w mieście i województwie. Ważnym czynnikiem decydującym o rozwoju regionu jest budowa i modernizacja autostrad A3, A4 i A8. W regionie funkcjonuje szereg ulg i zachęt adresowanych zarówno do inwestorów krajowych, jak i zagranicznych. Ustanowienie specjalnej strefy ekonomicznej w województwie wałbrzyskim jest jednym z najważniejszych czynników rzutujących na możliwość osiągnięcia właściwego tempa transformacji gospodarczej regionu. Połączenie atrakcyjnych warunków dla inwestujących w strefie z istniejącymi zasobami rynku pracy i możliwościami rozwoju stwarza gwarancje uzyskania pożądanej dynamiki przemian gospodarczych. Transgraniczne położenie województwa - to dodatkowy atut pozwalający prognozować skuteczny rozwój strefy. Ogólne założenia do planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej Odmienne, specyficzne uwarunkowania wynikające z lokalizacji poszczególnych obszarów Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej uzasadniają przyjęcie zróżnicowanych scenariuszy ich rozwoju: - dla terenów nie zabudowanych w podstrefie wałbrzyskiej możliwe jest wprowadzenie kilku inwestorów strategicznych (na obszarach >20 ha) oraz równolegle lokowanie małych i średnich, - w podstrefie Dzierżoniów możliwe jest wprowadzenie jednego inwestora strategicznego na całym obszarze lub kilku małych i średnich, na działki <5-7 ha, - dla terenów częściowo zabudowanych w podstrefie Kłodzko również jeden inwestor strategiczny lub wspólne działanie kilku przedsiębiorców z wydzieleniem, w ramach jednego opracowania, działek dla każdego z nich, - w Nowej Rudzie różna strategia dla terenów nie zabudowanych i zabudowanych. Scenariusze rozwoju w poszczególnych podstrefach, a tym samym rodzaj i zakres działań zarządzającego w sferze infrastruktury, uzależnione są w głównej mierze od zgłoszeń i napływu inwestorów, ich charakteru i wielkości, zapotrzebowania na media i innych czynników wynikających m.in. z wzajemnych porozumień. II. Cele ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej Utworzenie miejsc pracy dzięki stworzeniu pełnej infrastruktury na obszarze strefy oraz świadczenie kompleksowych usług na najwyższym poziomie dla wyselekcjonowanej grupy inwestorów. 1. Cele strategiczne: - zaktywizowanie gospodarcze regionu zgodnie z zakresem zrównoważonego rozwoju, - złagodzenie społecznych i ekonomicznych skutków restrukturyzacji górnictwa, - zagospodarowanie infrastruktury technicznej, - wspieranie funkcjonujących podmiotów gospodarczych na terenie województwa. 2. Działania: - promocja strefy w kraju i za granicą, - rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu, zgodnie ze specjalizacją poszczególnych podstref, - preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w regionie poza strefą, - dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy, - stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko naturalne. III. Środki techniczne Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna składa się z czterech podstref położonych na terenach: 1) miasta Wałbrzych - 133,01 ha 2) miasta i gminy Nowa Ruda - 84,41 ha 3) miasta i gminy Kłodzko - 23,34 ha 4) miasta i gminy Dzierżoniów - 15,67 ha Całkowity obszar strefy wynosi 256,43 ha. 1. Infrastruktura Tereny objęte Wałbrzyską Specjalną Strefą Ekonomiczną mają stosunkowo dobrą dostępność do infrastruktury technicznej. Mimo tak ocenionej dostępności do mediów, tereny wchodzące w skład poszczególnych obszarów wymagają znacznych nakładów finansowych na realizację zadań inwestycyjnych związanych głównie z zasilaniem w energię elektryczną i gaz. Ponadto udostępnienie terenów objętych II etapem zagospodarowania podstrefy Wałbrzych uwarunkowane jest również zakończeniem rozbudowy oczyszczalni ścieków w Cierniach. Podstrefa Wałbrzych Cały obszar zlokalizowany jest na terenie gminy miasta Wałbrzycha i obejmuje 133,01 ha. Powierzchnia podstrefy nie obejmuje terenów zielonych, wśród których znajdują się przemysłowe kompleksy stanowiące obszar strefy. Grunty stanowią własność Gminy Wałbrzych i położone są w dzielnicy Szczawienko w obrębie ulic: Uczniowska, Stacyjna i Orkana. Tereny te, zgodnie z uchwałą nr VIIi/56/94 Rady Miejskiej Wałbrzycha z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę przemysłową. Cały obszar jest terenem nie zabudowanym, co stwarza dogodne warunki do kształtowania zabudowy. Z doświadczeń i wniosków inwestorów zagranicznych wynika, że są bardziej zainteresowani nabyciem terenów nie zabudowanych niż obiektów przemysłowych po byłych przedsiębiorstwach. Odległość podstrefy Wałbrzych do Międzynarodowego Portu Lotniczego we Wrocławiu wynosi 60 km. A. Energia elektryczna Dla całego obszaru dostawcą energii elektrycznej jest Zakład Energetyczny Wałbrzych S.A. z siedzibą przy ul. Wysockiego 11. W celu zapewnienia wnioskowanych przez inwestorów dostaw energii elektrycznej rozpatruje się przyjęcie rozwiązań alternatywnych: Wariant I - dostarczenie 12 MW energii (ilość ta zapewni niezbędną energię dla inwestorów programowanych tylko dla I etapu obszaru Wałbrzych). Wyżej wymienioną ilość energii można uzyskać poprzez wykonanie: - linii zasilającej napowietrznej z punktu R 210 z głównego punktu zasilania (GPZ) Piaskowa Góra o mocy ~ 5 MW, - linii kablowej K-224 ze stacji R 224-05 przy ul. Odlewniczej (z GPZ Piaskowa Góra) o mocy ~ 5 MW, - linii zasilającej napowietrznej jako odgałęzienie od linii I-504 (z GPZ Świebodzice) do punktu R 378-11 o mocy ~ 2 MW. Wariant II - dostarczenie ~ 70 MW energii (podana ilość energii powinna pokryć szacunkowe potrzeby inwestorów, zamierzających podjąć działalność gospodarczą na terenie całej podstrefy Wałbrzych). Wyżej wymienioną ilość energii można uzyskać poprzez: - wybudowanie odgałęzienia od linii energetycznej 110 kV od ulicy Gagarina lub Alei de Gaulle'a o długości ok. 1600 m, - wybudowanie GPZ na obszarze podstrefy Wałbrzych, - wykonanie sieci rozdzielczych niskiego i średniego napięcia na obszarze strefy. Wybór sposobu zapewnienia niezbędnej ilości energii elektrycznej zostanie rozstrzygnięty do końca 1997 r., tj. z chwilą rozstrzygnięcia przetargów lub rokowań dla inwestorów zamierzających podjąć działalność gospodarczą na terenach zakwalifikowanych do zagospodarowania w I etapie. B. Gaz ziemny Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu z siedzibą przy ul. Kościuszki w Wałbrzychu. W sąsiedztwie obszaru podstrefy Wałbrzych przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia dn 300, CN 1,6 MPa do przesyłu gazu GZ-35. Aktualna ocena zapotrzebowania inwestorów w zakresie gazu wskazuje na potrzeby od 1683 m3/h gazu dla I etapu podstrefy Wałbrzych, docelowo - 4200 m3/h dla całego obszaru Wałbrzych. Pokrycie szacowanych potrzeb gazu można uzyskać poprzez realizację zadań inwestycyjnych obejmujących: - budowę odcinka gazociągu wysokiego ciśnienia, - budowę stacji redukcyjno-pomiarowej gazu I stopnia o przepustowości dostosowanej do zapotrzebowanej ilości gazu, - wyposażenie sieci gazowej w system nawaniania gazu wykorzystywanego dla potrzeb technologicznych, - wybudowanie sieci rozdzielczej gazu średniego ciśnienia na terenie strefy. W celu zaopatrzenia inwestorów programowanych dla I etapu podstrefy Wałbrzych w gaz przewiduje się również realizację sieci gazowej z istniejącego gazociągu średniego ciśnienia dn 150, biegnącego wzdłuż ulicy Wrocławskiej, o poziomie poboru 800 m3/h. Długość sieci dosyłowej - 400 m oraz sieci rozdzielczych - 1500 m. C. Woda Wzdłuż granicy podstrefy obok ulicy Uczniowskiej przebiega wodociąg Ø 500 mm, z którego można uzyskać prawie każdą, żądaną ilość wody. Dostawca wody - Wałbrzyski Związek Wodociągów i Kanalizacji z siedzibą w Wałbrzychu przy Al. Wyzwolenia 39 obecnie deklaruje dostawę wody w ilości 10 000 m3 na dobę. Biorąc pod uwagę przebieg trasy wodociągu magistralnego przewiduje się wykonanie sieci rozdzielczej wodociągowej w głąb obszaru. D. Ścieki Wzdłuż granicy, tj. w ulicy Uczniowskiej i Orkana, przebiega kolektor ściekowy Ø 100 i Ø 500 mm. Ścieki są odprowadzane do oczyszczalni ścieków w Cierniach, która jest w trakcie rozbudowy. Dostarczenie większej ilości wody niż deklarowane 10 000 m3 na dobę jest uwarunkowane możliwością odbioru takiej ilości ścieków, co wiąże się z koniecznością zakończenia rozbudowy oczyszczalni ścieków. E. Ciepło Dostawcą energii cieplnej jest Miejski Zakład Energetyki Cieplnej (MZEC) w Wałbrzychu z siedzibą przy ul. Ogrodowej 19. Zakład posiada techniczne możliwości podawania ciepła całorocznie, zarówno na potrzeby centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, jak i ciepła technologicznego. Istnieje możliwość technicznego włączenia się do systemu grzewczego MZEC poprzez wykonanie sieci przyłączeniowej z komory cieplnej K-106, znajdującej się na terenie strefy w sąsiedztwie ulicy Uczniowskiej. Aktualnie istnieje możliwość dostarczenia 10 MW mocy cieplnej. Dla odbiorców energii cieplnej, którzy zadeklarują pobór powyżej 25000 GJ, a moc zamówioną powyżej 2 MW, MZEC wykona sieć przyłączeniową we własnym zakresie. W innych przypadkach partycypacja inwestorów w kosztach wykonania przyłączenia do sieci cieplnej będzie zależała od mocy zamówionego rocznego zużycia oraz odległości odbiorcy od komory K-106. F. Telekomunikacja Kanalizacja teletechniczna znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie strefy wzdłuż ulicy Uczniowskiej, co w znacznym stopniu ułatwi zapewnienie niezbędnej ilości linii telefonicznych. Dostawca usług telekomunikacyjnych Telekomunikacja Polska S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu, z siedzibą przy ul. Słowackiego 20a, docelowo planuje rozbudowę sieci poprzez uruchomienie koncentratora z centrali HOST EWSD Wałbrzych "Centrum", rozbudowę kanalizacji technicznej, zabudowę kabli światłowodowych oraz kabli rozdzielczych (miedzianych). Planowany zakres robót zapewni najwyższy poziom usług telekomunikacyjnych: - telefoniczną komunikację szerokopasmową, - cyfrowy sposób przesyłania informacji (ISDN). G. Drogi Dla stopniowego, sukcesywnego udostępniania terenów w obszarze strefy wymagana jest realizacja dwóch dróg gminnych: - ul. Uczniowska - do Stacyjnej (długości 1100 m), - ul. Uczniowska - do Orkana (długości 1600 m) oraz dokończenie budowy i modernizacji ul. Uczniowskiej na odcinku ok. 3000 m, która docelowo ma być drogą krajową. Budowa wewnętrznych dróg w strefie uzależniona jest od charakteru podejmowanych przedsięwzięć gospodarczych. W bezpośrednim sąsiedztwie obszaru Wałbrzych przebiega linia kolejowa relacji Wałbrzych-Jelenia Góra-Wrocław oraz bocznica kolejowa do Zakładów Porcelany Stołowej "Książ", co stwarza bardzo dogodne warunki realizacji bocznicy kolejowej na potrzeby podmiotów podejmujących działalność gospodarczą na terenie strefy. Obszar ten znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie stacji kolejowej Wałbrzych-Szczawienko. Podstrefa Dzierżoniów Podstrefa Dzierżoniów o wielkości 15,67 ha zlokalizowana jest w zachodniej części miasta i obejmuje w całości grunty nie zabudowane. Pod względem własności - mienie gminy Dzierżoniów. Dojazd do terenów objętych strefą jest możliwy od ul. Ciepłowniczej. Przez Dzierżoniów przebiegają trzy trasy o znaczeniu krajowym. Miasto posiada dogodny układ komunikacyjny z racji blisko położonych stolic dwóch województw dolnośląskich - Wałbrzycha i Wrocławia oraz polskiej drogi międzynarodowej łączącej Wrocław z Łodzią i Warszawą. Odległość od Międzynarodowego Portu Lotniczego we Wrocławiu wynosi ok. 50 km. A. Energia elektryczna Dla zasilania podstrefy Dzierżoniów w energię o mocy zainstalowanej 9,5 MW (moc maksymalna ok. 7,0 MW) należy: - wybudować dwa stanowiska zewnętrzne na terenie GPZ w Dzierżoniowie w okolicy ul. Kilińskiego, co umożliwi przeniesienie z budynku rozdzielni 20 kV dwóch kompletów odgromników. Pozwoli to na uwolnienie dwóch pól liniowych dla zasilania strefy - koszt ok. 250 tys. zł, - w pełni wyposażyć dwa pola liniowe rozdzielni 20 kV (po odgromnikach) - koszt ok. 200 tys. zł, - ułożyć dwie linie kablowe 20 kV z GPZ do granic strefy o długości ok. 2 x 1,0 km - koszt ok. 400 tys. zł, - wykonać stację transformatorową wraz z niezbędną siecią rozdzielczą średniego napięcia oraz niskiego napięcia na terenie strefy - koszt ok. 100 tys. zł. B. Gaz W bezpośrednim sąsiedztwie granic podstrefy Dzierżoniów przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia dn 300 mm, CN 4,0 MPa. Z istniejącego gazociągu możliwe jest dostarczenie niezbędnej ilości gazu poprzez: - wybudowanie odcinka ok. 100 m gazociągu wysokiego ciśnienia, - wybudowanie stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia o przepustowości dostosowanej do zgłaszanych potrzeb przyszłych inwestorów, - wyposażenie sieci gazowej w system nawaniania gazu wykorzystywanego do potrzeb technologicznych, - wybudowanie sieci przyłączeniowych na potrzeby poszczególnych inwestorów. Istniejący gazociąg średniego ciśnienia dn 250 mm może zapewnić ok. 3500 m3/h gazu Gz-35. Niezbędne nakłady inwestycyjne, związane z rozprowadzeniem gazu po obszarze strefy, to: - wykonanie gazociągu dn 250 mm o długości 250 m, - wykonanie sieci rozdzielczej na terenie strefy realizowanej przez poszczególnych inwestorów. C. Woda i ścieki Dostawcą wody i odbiorcą ścieków sanitarnych dla podstrefy Dzierżoniów jest Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Dzierżoniowie z siedzibą przy ul. Kilińskiego 25A. W bezpośrednim sąsiedztwie strefy w ulicy Ciepłowniczej przebiega sieć wodociągowa magistralna Ø 200 mm. Dostawca wody w ramach inwestycji własnych doprowadzi wodociąg do granic obszaru strefy (150 m) oraz zapewni dostawę 7000 m3 wody na dobę. Również w bliskim sąsiedztwie granic strefy (wzdłuż ulicy Ciepłowniczej) leży kolektor ściekowy Ø 400 mm. W celu zapewnienia dostawy określonych powyżej ilości wody oraz odprowadzenia 7000 m3 na dobę ścieków należy ponieść nakłady inwestycyjne na realizację: - kolektora ściekowego Ø 400 mm lub Ø 300 mm do granic strefy - ok. 200 m, - kanalizacji sanitarnej rozdzielczej po terenie obszaru strefy, - wykonania rozdzielczej sieci wodociągowej po terenie obszaru strefy. D. Ciepło Dla zaspokojenia potrzeb w zakresie ogrzewania konieczne będzie wybudowanie przez samych inwestorów lokalnych kotłowni wykorzystujących gaz ziemny oraz olej opałowy. Ze względu na rozproszony charakter tego obszaru budowa dużej, centralnej kotłowni na potrzeby wszystkich użytkowników strefy byłaby przedsięwzięciem nieopłacalnym z uwagi na znaczne koszty urządzeń doprowadzających ciepło. E. Telekomunikacja Telekomunikacja Polska S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu jako jedyny operator i użytkownik sieci telekomunikacyjnej na terenie Dzierżoniowa planuje zaspokoić potrzeby przyszłych inwestorów w strefie w dwóch etapach. W I etapie zrealizuje ok. 15 do 20 linii telekomunikacyjnych. W II etapie planuje się rozbudowę sieci poprzez uruchomienie koncentratora wyniesionego z centrali HOST EWSD w Bielawie oraz rozbudowę kanalizacji teletechnicznej wraz z zabudową kabli magistralnych i rozdzielczych o docelowej pojemności na 50 linii telekomunikacyjnych. Szacunkowe nakłady na realizację przedsięwzięcia inwestycyjnego wynoszą ok. 360 000,00 zł. F. Drogi Droga zakładowa dochodzi do obszaru strefy. Budowa dróg wewnętrznych oraz drogi równoległej do obszaru strefy uzależniona jest od charakteru przedsięwzięć gospodarczych w strefie. W bezpośrednim sąsiedztwie podstrefy Dzierżoniów położone jest podtorze po byłej linii kolejowej relacji Dzierżoniów-Pieszyce, co stwarza dogodne warunki dla realizacji bocznicy kolejowej dla przedsiębiorców zainteresowanych transportem kolejowym. Podstrefa Nowa Ruda Obszar podstrefy zlokalizowany jest na terenie miasta gminy Nowa Ruda. Struktura własności gruntów podstrefy przedstawia się następująco: - Skarb Państwa - 1,03 ha - mienie gminy Nowa Ruda - 30,64 ha - Skarb Państwa, wieczysty użytkownik Kopalni Węgla Kamiennego (KWK) Nowa Ruda - 31,08 ha - Skarb Państwa w wieczystym użytkowaniu podmiotów - 1,81 ha - Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa - 19,85 ha Razem 84,41 ha Podstrefa Nowa Ruda obejmuje dwa obszary: Drogosław i Nowa Ruda oraz obręb Słupiec. Obszar Drogosław - tereny położone w Nowej Rudzie po zlikwidowanym polu "Piast" KWK Nowa Ruda oraz tereny sąsiadujące; według projektu teren przecina obwodnica Nowej Rudy. Obszar Nowa Ruda są to tereny nie zabudowane, położone przy ul. Niepodległości w rozwidleniu drogi w kierunku Kłodzka i Wolborza. Obręb Słupiec są to tereny położone w Nowej Rudzie przy drodze krajowej łączącej Wałbrzych z Kłodzkiem i granicą państwa; tereny położone są na obszarze kopalni Nowa Ruda. A. Energia cieplna Przewiduje się, że zaopatrzenie w energię cieplną w obszarze Nowej Rudy inwestorzy będą realizować we własnym zakresie, wykorzystując gaz ziemny i paliwa płynne. Ze względu na rozproszony charakter tego obszaru budowa dużej centralnej kotłowni na potrzeby wszystkich użytkowników strefy byłaby przedsięwzięciem nieopłacalnym z uwagi na znaczne koszty urządzeń doprowadzających ciepło. Inwestorzy lokujący się w obrębie Słupiec mają możliwość uzyskania dostaw energii cieplnej o mocy 6 MW ze spółki "Ciepłownictwo"; we własnym zakresie inwestorzy powinni wykonać niezbędne przyłącza o długości ok. 300 m. B. Energia elektryczna Obszar Drogosław - teren objęty obszarem Drogosław jest podzielony na dwie części z uwagi na przebieg trasy przyszłej obwodnicy. Istnieje możliwość podłączenia energii elektrycznej z rozdzielni kopalnianej 110/6 kV; w przypadku lokalizacji na tym obszarze inwestycji o dużym zapotrzebowaniu energetycznym zajdzie konieczność wybudowania 1 km linii kablowej oraz stacji transformatorowej, - teren dawnego parkingu pola "Piast" kopalni można zasilić w energię elektryczną poprzez wykonanie 0,2 km linii kablowej i wybudowanie kontenerowej lub słupowej stacji transformatorowej, - pozostałe tereny obszaru Drogosław mają zapewnione zasilanie ze stacji transformatorowych 110/6 kV będących własnością KWK Nowa Ruda (dwie stacje o mocy 500 kV każda oraz jedna stacja o mocy 250 kVA). Obszar Nowa Ruda Tereny wchodzące w ten obszar położone są przy ulicach Młyńskiej i Niepodległości. W celu zasilenia w energię elektryczną należy wykonać linię kablową z GPZ Nowa Ruda 20 kV o długości ok. 3,0 km oraz wybudować stację transformatorową. Obręb Słupiec Teren przy ul. Spacerowej, położony w sąsiedztwie KWK Nowa Ruda, może być zasilany energią z kopalni; innym rozwiązaniem jest dostawa energii elektrycznej w porozumieniu przyszłego inwestora z Zakładem Energetycznym Wałbrzych S.A.; to rozwiązanie wymaga znacznych nakładów inwestycyjnych na wybudowanie linii energetycznej kablowej o długości 5,0 km oraz stacji transformatorowych; szacunkowy koszt nakładów wyniesie ok. 1000 tys. zł; pozostałe tereny położone w obrębie Słupiec mają zapewnioną dostawę energii elektrycznej z linii 20 kV z dwóch stacji transformatorowych o mocy 630 kVA każda. C. Gaz ziemny Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu. Zaspokojenie potrzeb przyszłych inwestorów w zakresie dostaw gazu można uzyskać poprzez realizację zadań inwestycyjnych obejmujących: 1) dla obszaru Drogosław - budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 80 mm, CN 1,6 MPa o długości 2250 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia, 2) dla obszaru Nowa Ruda - budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 200 mm, CN 1,6 MPa o długości ok. 1000 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia, 3) dla obrębu Słupiec - budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 200 mm, CN 1,6 MPa o długości ok. 2250 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia. D. Woda i ścieki 1. Obszar Drogosław Tereny objęte tym obszarem posiadają dostęp do istniejącej sieci wodociągowej z przebiegającego przez opisany teren rurociągu Ø 100 mm przy ul. Górniczej oraz rurociągu Ø 100 mm przy ul. Stara Droga. Odprowadzenie ścieków do kanalizacji ogólnospławnej Ø 400 i Ø 250 mm od ulic Stara Droga i Górnicza; odprowadzenie wód opadowych do kanalizacji ogólnospławnej Ø 400 i Ø 250 mm od ulic Stara Droga i Górnicza. Istnieje możliwość dostarczenia wody dla celów technologicznych z potoku Piekielnica w ilości 2000 m3/dobę. Teren byłego pola "Piast" KWK Nowa Ruda ma dostęp do zaopatrzenia w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 50 mm przebiegającej w ul. Czarnej; odprowadzenie ścieków sanitarnych do przebiegającej w ulicy Czarnej sieci ogólnospławnej Ø 200 mm; odprowadzenie wód opadowych do przebiegającej w ul. Czarnej sieci ogólnospławnej. Teren gminy, położony poniżej i powyżej planowanej obwodnicy, przy tzw. terenie "górnym" kopalni, ma dostęp do wody od strony ul. Miedzianka z istniejącej sieci wodociągowej Ø 50 mm. Teren byłego parkingu pola "Piast" jest zaopatrywany w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 80 mm od ulicy Reymonta. 2. Obszar Nowa Ruda Teren położony przy ul. Młyńskiej (w sąsiedztwie projektowanej obwodnicy) jest zaopatrywany w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 100 i Ø 50 mm zlokalizowanej w przyległych ulicach. Istnieje możliwość odprowadzenia ścieków do aktualnie realizowanej kanalizacji sanitarnej. Teren położony przy ul. Niepodległości ma dostęp do wody z istniejącej sieci wodociągowej Ø 600 mm przebiegającej przez opisany obszar. Ścieki sanitarne można odprowadzić do kanalizacji Ø 200 mm zlokalizowanej przy ul. Niepodległości. Wody opadowe można odprowadzić do kanalizacji deszczowej zlokalizowanej również przy ul. Niepodległości. 3. Obręb Słupiec Aktualnie istnieje możliwość dostarczenia wody w ilości 1000 m3/dobę z sieci KWK Nowa Ruda. Zasilanie z miejskiej sieci wodociągowej: - teren gminy przy polu "Słupiec" KWK Nowa Ruda przy ul. Spacerowej ma dostęp do sieci wodociągowej o średnicy 600 mm przebiegającej przez opisany obszar, - pozostały teren ma dostęp do następujących mediów: - zaopatrzenie w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 100 mm, - odprowadzenie ścieków sanitarnych do sieci kopalnianej, - odprowadzenie wód opadowych do sieci kopalnianej. E. Drogi 1. Obszar Drogosław Tereny objęte strefą są terenami po byłej kopalni; dostęp drogowy dla przyszłych inwestorów będzie możliwy po wybudowaniu planowanej obwodnicy miasta Nowa Ruda. 2. Obszar Nowa Ruda W skład tego obszaru wchodzą tereny nie zbudowane, które aktualnie mają dostęp z lokalnych dróg gminnych. Wymagają one rozbudowy i modernizacji. Dostęp do terenów położonych przy ul. Młyńskiej wymaga realizacji odcinka planowanej obwodnicy miasta Nowa Ruda. 3. Obszar Słupiec Tereny objęte przedmiotowym obszarem posiadają dostęp z drogi wojewódzkiej oraz z lokalnych dróg gminnych; drogi gminne wymagają nakładów inwestycyjnych na ich modernizację i rozbudowę. F. Telekomunikacja Kanalizacja teletechniczna znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru Drogosław i Nowa Ruda oraz obrębu Słupiec. Dostawca usług telekomunikacyjnych Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu planuje rozbudowę kanalizacji teletechnicznej oraz zabudowę kabli magistralnych i rozdzielczych, co docelowo powinno zaspokoić potrzeby przyszłych inwestorów zamierzających podjąć działalność gospodarczą w strefie. Szacunkowe nakłady na rozbudowę wyniosą ok. 400 000 zł. Podstrefa Kłodzko Obszar podstrefy Kłodzko o powierzchni 23,34 ha zlokalizowany jest w całości na terenie gminy miejskiej Kłodzko przy ulicach Piłsudskiego, Zajęczej i Objazdowej i obejmuje tereny zarówno zabudowane, jak i nie zabudowane. Struktura własności gruntów przedstawia się następująco: - mienie gminy miejskiej Kłodzko - 17,87 ha - Skarb Państwa, użytkownik wieczysty - Kłodzkie Przedsiębiorstwo Budowlane- 5,47 ha Razem 23,34 ha Podstrefę Kłodzko stanowią tereny przemysłowe, usytuowane na obrzeżach miasta przy głównych szlakach komunikacyjnych. Teren nie zabudowany położony jest przy głównej drodze Wrocław-Kudowa-Zdrój i obejmuje 8,17 ha. Tereny zabudowane stanowią obszar 15,17 ha, z czego 9,69 ha - to mienie gminy miejskiej Kłodzko po byłej Fabryce Domów. W części podstrefy zajmowanej przez Kłodzkie Przedsiębiorstwo Budowlane aktualnie zlokalizowana jest Filia Powszechnego Banku Kredytowego O. Wrocław oraz Odział Celny Urzędu Celnego we Wrocławiu, co jest dodatkowym atutem dla inwestorów zamierzających podjąć działalność na terenie strefy. Tereny podstrefy Kłodzko są położone przy drogach krajowych Wrocław-Kudowa oraz Wałbrzych-Kudowa. Międzynarodowy Port Lotniczy we Wrocławiu znajduje się w odległości 85 km od Kłodzka. Teren podstrefy Kłodzko posiada korzystny układ przestrzenny, pozwalający na szybkie rozpoczęcie inwestycji. A. Energia elektryczna Dostawcą energii elektrycznej dla terenu objętego podstrefą Kłodzko jest Zakład Energetyczny S.A. Wałbrzych - Rejon Energetyczny Kłodzko. Aktualnie istnieje możliwość dostaw energii elektrycznej o mocy 2 MW poprzez 2 kable 20 kV K-826 i K-829 z GPZ Kłodzko do trafostacji zlokalizowanej na terenie obszaru podstrefy (była Fabryka Domów). W celu dostarczenia energii elektrycznej o mocy zainstalowanej 11 MW (moc maksymalna ok. 8,1 MW) należy: ułożyć dwie linie kablowe 20 kV z GPZ Kłodzko do granic terenu podstrefy o długości ok. 2 x 1,2 km. Koszt zadania inwestycyjnego obejmującego powyższy zakres szacuje się na ok. 425 000 zł. Koszt wykonania stacji transformatorowych wraz z powiązaniem do linii kablowej 20 kV i sieci odbiorczej niskiego napięcia już na terenie podstrefy wyniesie ok. 800 000 zł. B. Gaz Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu. Aktualne możliwości dostawy gazu wynoszą 420 m3/h z gazociągu średniego ciśnienia dn 225 przebiegającego w przyległej do strefy ulicy Objazdowej. W przyszłości, po wybudowaniu drugostronnego zasilania miasta Kłodzka, będzie możliwe zwiększenie dostaw gazu z wyżej wymienionego rurociągu średniego ciśnienia. W przypadku większego zapotrzebowania poboru gazu zajdzie konieczność: - wybudowania gazociągu wysokiego ciśnienia o długości ok. 40 m i wpięcia go do istniejącego gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 250 mm, CN 1,6 MPa, przebiegającego w obrębie Leszczyna, - wybudowania stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia o przepustowości według szczegółowych obliczeń zapotrzebowania przyszłych odbiorców; należy szacować, iż nakłady inwestycyjne na wymieniony zakres robót wyniosą ok. 200 000 zł. C. Woda Dostawcą wody dla terenu objętego podstrefą Kłodzko jest Zakład Wodociągów i Kanalizacji w Kłodzku. Aktualnie istnieje możliwość zasilenia w wodę z istniejącego rurociągu PCV o średnicy 160 mm, biegnącego w ul. Objazdowej, lub z rurociągu żeliwnego o średnicy 100 mm, biegnącego w ul. Objazdowej. D. Sieć cieplna Na obszarze podstrefy na działce 5/2, AM = 24 obręb Leszczyna znajduje się kotłowania będąca jednym z obiektów byłej Fabryki Domów, w której zainstalowano 4 kotły parowe UR-5 o wydajności 5 ton pary/godz. każdy. E. Telekomunikacja Operatorem i użytkownikiem sieci telekomunikacyjnej na terenie podstrefy Kłodzko jest Telekomunikacja Polska S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu. Dla zaspokojenia szacowanych potrzeb na linie telekomunikacyjne w ilości 50 stacji wymagany będzie niewielki zakres robót związanych z wykonaniem kanalizacji rozdzielczej na terenie podstrefy. Szacunkowe nakłady inwestycyjne to 50 000 zł. F. Drogi Podstrefa nie wymaga dodatkowych dróg - jedynie wewnątrzzakładowych. IV. Strategia rozwoju strefy 1. Założenia ogólne Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia: 1.1. Pozyskanie kilku inwestorów strategicznych, tzw. lokomotywy, tworzących sieć firm kooperujących z podmiotami działającymi w strefie. 1.2. Preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących dużą liczbę miejsc pracy. 1.3. Oparcie strategii gospodarczej na średnich i małych przedsiębiorstwach. 1.4. Lokowanie na terenie strefy zakładów nieuciążliwych dla środowiska. 2. Założenia szczegółowe W oparciu o analizę potencjalnych możliwości rozwoju województwa, struktury bezrobotnych, uwarunkowań demograficznych przewiduje się preferowanie następujących dziedzin: 1) motoryzacyjnej, 2) elektrotechnicznej, 3) elektronicznej, 4) maszynowej, 5) metalowej, 6) tworzyw sztucznych, 7) odzieżowej, 8) innych. 3. Działalność usługowa Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie zasługują: 3.1. usługi związane z dostawą mediów i odprowadzeniem ścieków i odpadów, 3.2. usługi finansowe, bankowe, ubezpieczeniowe, 3.3. usługi doradztwa prawnego, 3.4. usługi telekomunikacyjne, 3.5. usługi celne, 3.6. usługi transportowe. Zarządzający gromadzić będzie informacje w tym zakresie, które mogą być wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie. 4. Pozyskiwanie inwestorów 4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów W celu pozyskania inwestorów zakłada się następujące działania promocyjne: - kreowanie wizerunku strefy poprzez intensywne działania promocyjne w kraju i za granicą (ogłoszenia w czasopismach, udział w konferencjach i targach), - promocja adresowana - oferty kierowane do wybranych firm z wybranych branż przemysłowych w kraju i za granicą, - analiza rynku zmierzająca do zbadania zainteresowania inwestorów określonymi branżami przemysłowymi, - współpraca w zakresie promocji strefy z agencjami rządowymi i pozarządowymi, - współpraca z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania przychylnego stosunku do strefy. Zakłada się pozyskiwanie następujących kategorii inwestorów: - inwestorzy strategiczni, których działalność określi dynamikę i charakter rozwoju strefy - firmy krajowe i zagraniczne angażujące duży kapitał inwestycyjny, wykorzystujące duży obszar strefy i zatrudniające znaczną liczbę pracowników (tzw. "lokomotywy"), - krajowi i zagraniczni inwestorzy, którzy stworzą małe i średnie przedsiębiorstwa produkcyjne i zatrudnią proporcjonalnie dużą liczbę pracowników, - firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie. 4.2. Udostępnienie majątku Działalność gospodarczą na terenie strefy można podjąć na podstawie zezwolenia. Ustalenie inwestorów, którzy uzyskają zezwolenie oraz prawo nabycia nieruchomości, nastąpi w drodze przetargu lub rokowań przeprowadzonych na podstawie publicznego zaproszenia na warunkach określonych w zarządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzenia, zasad i warunków przetargów lub rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez podmioty gospodarcze na terenie Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Monitor Polski Nr 40, poz. 409). Udostępnienie majątku nastąpi w drodze zawierania umowy cywilnoprawnej (sprzedaży, dzierżawy, najmu lub o podobnym charakterze) i będzie poprzedzone wyborem najkorzystniejszej oferty z punktu widzenia celów strefy. 5. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktury nie gwarantują osiągnięcia jednego z głównych celów, jakim jest stworzenie ok. 6000 nowych miejsc pracy. Oznacza to konieczność wznoszenia przez inwestorów nowych budynków oraz rozbudowy infrastruktury. 5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury Jednym z kluczowych warunków rozwoju strefy jest dostępność i poziom infrastruktury. Na obszarach wszystkich podstref jest on różny dla różnych mediów. Najkorzystniej pod tym względem przedstawia się podstrefa Kłodzko, która położona jest pomiędzy dwiema drogami i posiada pełny dostęp do mediów infrastrukturalnych. Podstrefa Wałbrzych wymaga nakładów na modernizację i rozbudowę sieci mediów infrastrukturalnych oraz budowę dróg wewnątrz podstrefy. Tylko 15% obszaru jest w pełni przygotowane dla inwestorów. W podstrefie Dzierżoniów niezbędne są nakłady na budowę drogi oraz modernizację i rozbudowę sieci mediów infrastrukturalnych. Na terenach kopalnianych w podstrefie Nowa Ruda istnieje dobra dostępność do dróg i mediów infrastrukturalnych kopalnianych. Udostępnienie obszarów Drogosław i Centrum związane jest z nakładami na budowę dróg i sieci energetycznych. Koszty budowy, modernizacji i rozbudowy infrastruktury będą ponosić: zarządzający, inwestor, gestor oraz miasto, natomiast przyłącza wykonają inwestorzy we własnym zakresie. 5.2. Siedziba zarządzającego Obecnie siedziba zarządzającego znajduje się w dzierżawionych pomieszczeniach. Administracyjne i reprezentacyjne funkcje zarządzającego wymagają odpowiedniej siedziby, o standardzie i powierzchni umożliwiającej wynajem pomieszczeń biurowych firmom działającym na terenie i w otoczeniu strefy. Z tego też powodu uważa się za celowe podjęcie budowy wielofunkcyjnego obiektu na obszarze strefy, spełniającego wymienione wymagania. Koszt budowy budynku poniesie zarządzający. 6. Zasoby kadrowe Źródłem zasobów kadrowych są bezrobotni, których liczba w województwie wałbrzyskim na koniec czerwca wyniosła 56 610 osób, oraz absolwenci szkół średnich i uczelni wyższych. Wysoka stopa bezrobocia, stanowiąca źródło siły roboczej, oraz dobrze rozwinięte szkolnictwo - to czynniki sprzyjające napływowi inwestorów, a więc korzystne z punktu widzenia rozwoju strefy. 7. Nakłady na uruchomienie strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - inwestorów (zakup gruntów, budowa hal, wyposażenie w maszyny i urządzenia, udział w budowie infrastruktury), - zarządzającego (rozbudowa infrastruktury, przygotowanie dokumentacji i obsługi geodezyjnej, budowa budynku administracyjno-usługowego na potrzeby strefy). Nakłady inwestorów Przedsiębiorcy zamierzający prowadzić działalność w strefie będą ponosili nakłady na kupno gruntu, budowę hal i ich wyposażenie. Konieczny będzie również udział inwestorów w rozbudowie infrastruktury, głównie w zakresie finansowania budowy przyłączy lokalnych. Można prognozować, że nakłady inwestycyjne w strefie przekroczą 1 mld zł (bez uwzględnienia nakładów na infrastrukturę). Nakłady zarządzającego A. Wysokość wydatków przeznaczonych na marketing i promocję będzie skorelowana z możliwościami finansowymi zarządzającego; zakłada się, że część wydatków będzie współfinansowana przez instytucje zewnętrzne (środki pomocowe, budżety lokalne); szacuje się, że w pierwszych pięciu latach funkcjonowania strefy nakłady te osiągną poziom ok. 600-700 tys. zł. B. Koszty utrzymania majątku będącego własnością Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej będzie ponosił zarządzający; majątek ten, znajdujący się zarówno na terenie strefy, jak i poza nią, będzie źródłem przychodów z dzierżawy bądź sprzedaży w celu uzyskania środków na inwestycje i działalność spółki zarządzającej; w miarę udostępniania majątku inwestorom koszty jego utrzymania będą się zmniejszać. Wykonanie projektu technicznego budynku administracyjno-usługowego oraz koszty jego budowy szacuje się na ok. 7,5 mln zł. C. Szacunki w zakresie nakładów na wykonanie infrastruktury oraz budowę dróg i doprowadzenie mediów - gazu, energii elektrycznej, wody, telefonii, odprowadzania ścieków, zawarte są w załączniku. Zakłada się, że wydatki oszacowane na ok. 74,17 mln zł na wykonanie infrastruktury będą ponoszone wspólnie z gminami, inwestorami i gestorami, natomiast udział poszczególnych podmiotów w ich finansowaniu będzie wynikał z przeprowadzanych negocjacji. D. Koszty poniesione przez zarządzającego na przygotowanie dokumentacji i obsługi geodezyjnej wyniosą ok. 300 tys. zł. E. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki szacowane na ok. 1 mln zł w skali roku. Szczegółowe prognozy kosztów i przychodów będą sporządzane w ramach okresowych planów ekonomiczno-finansowych zarządzającego i uzależnione m.in. od charakteru i tempa uruchamianych przedsięwzięć gospodarczych w strefie. 8. Fazy rozwoju strefy Podział wszystkich niezbędnych działań związanych z prowadzeniem i funkcjonowaniem strefy podzielić można na pięć faz: FazaTerminElementy fazy I1997 r.- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej - wyłonienie pierwszych inwestorów II1998-1999 r.- realizacja głównych inwestycji infrastrukturalnych - budowa budynku administracyjno-usługowego na potrzeby strefy - wyłanianie dalszych inwestorów III2000-2004 r.- bieżąca działalność gospodarcza zarządzającego, w tym utrzymanie obiektów infrastruktury - bieżący monitoring rozwoju strefy i kontrola podmiotów funkcjonujących w strefie IV2005-2007 r.- osiągnięcie celu związanego z lokowaniem inwestorów na terenie strefy V2008-2016 r.- bieżąca działalność zarządzającego - przygotowanie warunków do efektywnego funkcjonowania kompleksu gospodarczego po ustaniu okresu, na jaki została ustanowiona strefa Załącznik do planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Invest-Park" PRZEWIDYWANE NAKŁADY NA INFRASTRUKTURĘ *) w mln zł Lp.InfrastrukturaPodstrefa WałbrzychPodstrefa DzierżoniówPodstrefa KłodzkoPodstrefa Nowa RudaRazem 1Sieć wodno-kanalizacyjna2,00,60,40,83,8 2Gaz - sieć1,20,80,51,43,9 3Gaz - sieć redukcyjna0,50,50,51,53,0 4Energia elektryczna - sieć5,01,50,51,88,8 5GPZ lub stacja transformatorowa6,01,10,61,59,2 6Telekomunikacja1,91,80,90,45,0 7Drogi10,05,0-10,025,0 8Energia cieplna1,2-0,60,82,6 9Razem27,811,34,018,261,3 Cała infrastruktura61,30 mln zł Projektowanie 10%6,13 mln zł Razem:67,43 mln zł Rezerwa 10%6,74 mln zł na roboty nie przewidziane Razem: 74,17 mln zł *) Przewidywane nakłady podano w cenach pierwszego półrocza 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 listopada 1997 r. w sprawie zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin z prawa do przejazdu na koszt wojska. (Dz. U. Nr 153, poz. 1005) Na podstawie art. 62 ust. 4 i art. 63 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 i Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki korzystania z prawa do przejazdu na koszt wojska przez: 1) żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin - raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem, 2) żołnierzy zawodowych korzystających z zakwaterowania tymczasowego i posiadających rodzinę - raz w miesiącu do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem. Rozdział 1 Przejazd na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem § 2. 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku z miejscowości stałego zamieszkania lub pełnienia służby wojskowej do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem, zwane dalej "prawem do przejazdu", publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez: 1) przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", 2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest połączenia kolejowego, o którym mowa w pkt 1, albo gdy przejazd autobusem nie jest droższy. 2. Przejazd publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe" przysługuje: 1) w pierwszej klasie pociągu ekspresowego - oficerom w stopniu wojskowym generała (admirała) oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała), 2) w pierwszej klasie pociągu pospiesznego lub w drugiej klasie pociągu ekspresowego - oficerom starszym, 3) w drugiej klasie pociągu pospiesznego lub w pierwszej klasie pociągu osobowego - pozostałym żołnierzom zawodowym. 3. Uprawnionym członkom rodzin żołnierzy zawodowych przysługuje prawo do przejazdu tą samą klasą i rodzajem pociągu co żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 2. 4. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż określono w ust. 1, osobie uprawnionej wypłaca się ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd, o którym mowa w ust. 2. 5. Podstawę wypłaty ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w ust. 4, stanowi pisemne oświadczenie żołnierza zawodowego o odbyciu przez niego przejazdu innym środkiem transportu wraz z potwierdzeniem pobytu w danej miejscowości przez organy wojskowe (komendę garnizonu, jednostkę wojskową), organy administracji terenowej, ośrodki wczasowe i urzędy pocztowe, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Żołnierzom zawodowym - absolwentom szkół wojskowych, którzy po ich ukończeniu udają się na urlop wypoczynkowy, przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska z miejsca siedziby szkoły do: 1) wybranej miejscowości w kraju, a z niej do miejscowości pełnienia służby, albo 2) miejsca zamieszkania członka rodziny uprawnionego do przejazdu na koszt wojska i z tego miejsca do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem. 2. Członkom rodzin żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, przysługuje prawo do przejazdu na zasadach określonych w § 2 ust. 3. 3. Przepisy § 2 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 4. 1. Termin wykorzystania przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem upływa z dniem 31 grudnia danego roku kalendarzowego. 2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osobom uprawnionym wypłaca się zryczałtowany ekwiwalent pieniężny. Wypłata następuje po złożeniu do organu finansowego jednostki wojskowej pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Prawo do przejazdu ustala się według stanu rodzinnego żołnierza zawodowego w dniu realizacji świadczenia, przy czym uwzględnia się również dziecko, które w roku kalendarzowym, za który przysługuje świadczenie, ukończy wiek uprawniający do przejazdu na koszt wojska. 4. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 2 ust. 4, ustala się według cen obowiązujących w dniu przejazdu, natomiast wysokość zryczałtowanego ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, ustala się według cen obowiązujących w dniu wypłaty świadczenia, nie wyższych jednak niż obowiązujące w dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, za który przysługuje ekwiwalent. 5. Roszczenia z tytułu prawa do przejazdu ulegają przedawnieniu na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944). § 5. 1. Za dzieci żołnierza zawodowego posiadające prawo do przejazdu uważa się dzieci własne żołnierza, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej - do ukończenia: 1) osiemnastego roku życia albo 2) dwudziestu czterech lat życia, jeżeli pobierają naukę w szkole średniej, pomaturalnej lub wyższej; w razie gdy ukończenie dwudziestu czterech lat życia przypada na ostatni rok nauki w szkole wyższej, do czasu ukończenia tego roku nauki, albo 3) stały się niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1. 2. Prawo do przejazdu nie przysługuje dzieciom żołnierza zawodowego: 1) pozostającym w związku małżeńskim, chyba że związek małżeński został zawarty między osobami kształcącymi się w szkole, 2) przebywającym w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, 3) kształcącym się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatnie pełne utrzymanie (wyżywienie, zakwaterowanie, umundurowanie), 4) przebywającym w zakładzie karnym lub poprawczym, 5) osiągającym dochód w kwocie przekraczającej miesięcznie najniższe wynagrodzenie pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Dochód, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, ustala się według zasad przewidzianych przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego. § 6. Prawo do przejazdu nie przysługuje żołnierzom zawodowym, którym udzielono urlopu bezpłatnego lub których przeniesiono w stan nieczynny na okres dłuższy niż jeden rok. Przepis ten stosuje się również do członków rodziny żołnierza zawodowego. Rozdział 2 Przejazd w celu odwiedzenia rodziny § 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo do przejazdu na koszt wojska w razie udzielenia mu, na podstawie odrębnych przepisów, urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub wypoczynkowego, zwane dalej "przejazdem w celu odwiedzenia rodziny", publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez: 1) przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", 2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest połączenia kolejowego pomiędzy miejscowością stałego pełnienia służby wojskowej przez żołnierza zawodowego a miejscem zamieszkania jego rodziny, albo gdy przejazd autobusem nie jest droższy i wnosi o to żołnierz. 2. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje od miejscowości, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, do miejscowości stałego zamieszkania jego rodziny, z powodu posiadania której udzielono mu urlopu okolicznościowego, i z powrotem. 3. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w klasie drugiej pociągu pospiesznego albo autobusem zwykłym lub pospiesznym. Jeżeli lokalne warunki odbycia przejazdu to uzasadniają, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, może wyrazić zgodę na przejazd w klasie drugiej pociągu ekspresowego. 4. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w terminie, w którym udzielono żołnierzowi zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny. W miesiącu, w którym żołnierz zawodowy wykorzystuje urlop wypoczynkowy, i z tego względu, na podstawie odrębnych przepisów, nie udzielono mu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny, przejazd ten przysługuje w terminie udzielonego urlopu wypoczynkowego. 5. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny nie przysługuje, jeżeli rodzina żołnierza zawodowego zamieszkuje w miejscowości pobliskiej, w rozumieniu przepisów o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. § 8. 1. Za zgodą dowódcy jednostki wojskowej żołnierz zawodowy może odbyć przejazd w celu odwiedzenia rodziny innym środkiem transportu niż określony w § 7 ust. 1. 2. W przypadku określonym w ust. 1 żołnierzowi zawodowemu przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd kolejami przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", a gdy brak jest połączenia kolejowego - za przejazd autobusem przedsiębiorstwa "Państwowej Komunikacji Samochodowej", według zasad określonych w § 7 ust. 2 i 3. 3. Wypłaty ekwiwalentu pieniężnego dokonuje się na podstawie oświadczenia żołnierza zawodowego o odbyciu przejazdu, zamieszczonego na skierowaniu (poleceniu wyjazdu służbowego). Rozdział 3 Przepisy przejściowe i końcowe § 9. 1. Prawo do przejazdu na koszt wojska nie obejmuje opłat dodatkowych i dopłat. 2. Przejazd na koszt wojska, o którym mowa w § 2 i 7, przysługuje najkrótszą trasą kolejową lub autobusową albo łącznie transportem kolejowym i autobusowym. 3. Prawo do przejazdu, o którym mowa w § 2, realizuje jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu finansowym, a przejazdu, o którym mowa w § 7 - jednostka wojskowa, której dowódca udzielił żołnierzowi zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub wypoczynkowego. 4. Przy realizacji prawa do przejazdu, o którym mowa w § 2 i 7, uwzględnia się posiadane przez żołnierza zawodowego oraz członków jego rodziny uprawnienia, w tym wykupione, do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów publicznym transportem zbiorowym. § 10. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 1992 r. w sprawie zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin z uprawnień do przejazdu na koszt wojska (Dz. U. Nr 51, poz. 232, z 1993 r. Nr 66, poz. 315, z 1994 r. Nr 72, poz. 319 i z 1996 r. Nr 20, poz. 94), 2) zarządzenie nr 91/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 lipca 1994 r. w sprawie przyznania żołnierzom zawodowym pełniącym służbę poza miejscem zamieszkania prawa do przejazdu na koszt wojska w celu odwiedzenia rodziny oraz zasad i warunków korzystania z tego prawa (Dziennik Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej poz. 75). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 1997 r. (poz. 1005) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 15 listopada 1997 r. w sprawie wykazu gmin, w których stosowane są szczególne rozwiązania dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu mające na celu likwidację skutków powodzi. (Dz. U. Nr 153, poz. 1006) Na podstawie art. 11a ust. 7 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692), zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa gminy, na których obszarze stosowane są szczególne rozwiązania dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, mające na celu likwidację skutków powodzi. § 2. Wykaz gmin, na których obszarze stosuje się szczególne rozwiązania, o których mowa w § 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 listopada 1997 r. (poz. 1006) WYKAZ GMIN, NA KTÓRYCH OBSZARZE STOSOWANE SĄ SZCZEGÓLNE ROZWIĄZANIA DOTYCZĄCE ZATRUDNIENIA I PRZECIWDZIAŁANIA BEZROBOCIU, MAJĄCE NA CELU LIKWIDACJĘ SKUTKÓW POWODZI Lp.WojewództwoGminy 123 1BielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Sucha Beskidzka 3. Szczyrk 4. Ustroń 5. Żywiec II. gminy: 1. Andrychów 2. Brenna 3. Brzeźnica 4. Buczkowice 5. Budzów 6. Chełmek 7. Czernichów 8. Gilowice 9. Goleszów 10. Hażlach 11. Istebna 12. Jasienica 13. Jeleśnia 14. Kęty 15. Koszarawa 16. Kozy 17. Lanckorona 18. Lipowa 19. Łękawica 20. Łodygowice 21. Maków Podhalański 22. Milówka 23. Mucharz 24. Oświęcim 25. Porąbka 26. Przeciszów 27. Radziechowy-Wieprz 28. Rajcza 29. Skoczów 30. Spytkowice 31. Strumień 32. Stryszów 33. Ślemień 34. Świnna 35. Tomice 36. Ujsoły 37. Wadowice 38. Węgierska Górka 39. Wieprz 40. Wilamowice 41. Zator 42. Zawoja 43. Zembrzyce 2Częstochowskie I. gminy miejskie: 1. Częstochowa 2. Kalety 3. Lubliniec II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Kochanowice 4. Koniecpol 5. Koziegłowy 6. Kruszyna 7. Krzepice 8. Lipie 9. Miedźno 10. Mstów 11. Mykanów 12. Nowa Brzeźnica 13. Olesno 14. Opatów 15. Panki 16. Pawonków 17. Poczesna 18. Popów 19. Poraj 20 Przystajń 21. Radłów 22. Rudniki 23. Szczekociny 3gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 5. Witnica 4JeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Bolesławiec 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba 9. Świeradów-Zdrój 10. Wojcieszów II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Stara Kamienica 18. Świerzawa 19. Wleń 5KaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Blizanów 2. Bolesławiec 3. Brzeziny 4. Chocz 5. Czajków 6. Doruchów 7. Galewice 8. Gizałki 9. Godziesze Wielkie 10. Gołuchów 11. Grabów n. Prosną 12. Kraszewice 13. Łubnice 14. Odolanów 15. Przygodzice 16. Sieroszewice 17. Sośnie 18. Wieruszów 19. Żerków 6katowickie I. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Gliwice 3. Knurów 4. Mikołów 5. Mysłowice 6. Poręba 7. Racibórz 8.Ruda Śląska 9. Rybnik 10. Rydułtowy 11. Sławków 12. Sosnowiec 13. Wodzisław Śląski 14. Zabrze II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Chełm Śląski 6. Chrzanów 7. Czerwionka-Leszczyny 8. Gierałtowice 9. Goczałkowice-Zdrój 10. Godów 11. Gorzyce 12. Jejkowice 13. Klucze 14. Kornowac 15. Krupski Młyn 16. Krzanowice 17. Krzyżanowice 18. Kuźnia Raciborska 19. Libiąż 20. Lubomia 21. Lyski 22. Łazy 23. Miedźna 24. Nędza 25. Pawłowice 26. Pietrowice Wielkie 27. Pilchowice 28. Pilica 29. Pszczyna 30. Rudnik 31. Siewierz 32. Sośnicowice 33. Świerklany 34. Tworóg 35. Wolbrom 36. Zbrosławice 37. Zebrzydowice 38. Żarnowiec 7kieleckieI. gminy miejskie: 1. Kielce II. gminy: 1. Bejsce 2. Bieliny 3. Bodzechów 4. Brody 5. Charsznica 6. Chęciny 7. Daleszyce 8. Górno 9. Kije 10. Koszyce 11. Kunów 12. Łagów 13. Miedziana Góra 14. Morawica 15. Nowy Korczyn 16. Opatowiec 17. Pacanów 18. Sędziszów 19. Słaboszów 20. Wiślica 8konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło 2. Konin II. gminy: 1. Dąbie 2. Golina 3. Grabów 4. Kościelec 5. Lądek 6. Pyzdry 7. Rzgów 8. Świnice Warckie 9. Zagórów 9krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Biskupice 3. Czernichów 4. Dobczyce 5. Drwinia 6. Gdów 7. Igołomia-Wawrzeńczyce 8. Kłaj 9. Liszki 10. Myślenice 11. Niepołomice 12. Nowe Brzesko 13. Pcim 14. Raciechowice 15. Skawina 16. Sułoszowa 17. Tokarnia 18. Trzyciąż 19. Wieliczka 20. Wielka Wieś 10legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica 2. Chojnów 3. Głogów 4. Jawor 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 11leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 12lubelskieI. gminy miejskie: 1. Puławy II. gminy: 1. Janowiec 2. Kazimierz Dolny 3. Puławy 4. Wilków 13nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Nowy Sącz 2. Grybów 3. Limanowa 4. Mszana Dolna 5. Nowy Targ 6. Szczawnica II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Czorsztyn 7. Dobra 8. Gorlice 9. Gródek n. Dunajcem 10. Grybów 11. Jodłownik 12. Kamienica 13. Kamionka Wielka 14. Korzenna 15. Krościenko n. Dunajcem 16. Laskowa 17. Limanowa 18. Lubień 19. Łabowa 20. Łącko 21. Łososina Dolna 22. Łukowica 23. Łużna 24. Moszczenica 25. Mszana Dolna 26. Muszyna 27. Nawojowa 28. Niedźwiedź 29. Nowy Targ 30. Ochotnica Dolna 31. Piwniczna 32. Podegrodzie 33. Poronin 34. Raba Wyżna 35. Rytro 36. Sękowa 37. Słopnice 38. Stary Sącz 39. Szaflary 40. Tymbark 41. Uście Gorlickie 14opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Brzeg 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Byczyna 6. Chrząstowice 7. Cisek 8. Dąbrowa 9. Dobrzeń Wielki 10. Głogówek 11. Głubczyce 12. Głuchołazy 13. Gogolin 14. Grodków 15. Kamiennik 16. Kietrz 17. Kluczbork 18. Kolonowskie 19. Komprachcice 20. Korfantów 21. Krapkowice 22. Leśnica 23. Lewin Brzeski 24. Lubrza 25. Lubsza 26. Łambinowice 27. Łubniany 28. Murów 29. Niemodlin 30. Nysa 31. Olszanka 32. Otmuchów 33. Ozimek 34. Paczków 35. Pokój 36. Popielów 37. Prószków 38. Prudnik 39. Reńska Wieś 40. Skoroszyce 41. Strzelce Opolskie 42. Strzeleczki 43. Tarnów Opolski 44. Turawa 45. Ujazd 46. Walce 47. Wołczyn 48. Zdzieszowice 15radomskieII. gminy: 1. Białobrzegi 2. Chotcza 3. Drzewica 4. Gniewoszów 5. Jastrzębia 6. Jedlińsk 7. Kozienice 8. Magnuszew 9. Nowe Miasto n. Pilicą 10. Odrzywół 11. Promna 12. Przyłęk 13. Przytyk 14. Sieciechów 15. Solec n. Wisłą 16. Warka 17. Wyśmierzyce 18. Zakrzew 16 rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 3. Gawłuszowice 4. Ropczyce 17sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy: 1. Biała 2. Brzeźnio 3. Buczek 4. Burzenin 5. Działoszyn 6. Konopnica 7. Lutomiersk 8. Lututów 9. Łask 10. Mokrsko 11. Osjaków 12. Ostrówek 13. Pątnów 14. Pęczniew 15. Poddębice 16. Rusiec 17. Sędziejowice 18. Sieradz 19. Skomlin 20. Warta 21. Wartkowice 22. Widawa 23. Wieluń 24. Wierzchlas 25. Wróblew 26. Zadzim 27. Zapolice 28. Zduńska Wola 29. Złoczew 18skierniewickieII. gminy: 1. Domaniewice 2. Łyszkowice 3. Młodzieszyn 4. Nieborów 5. Wiskitki 19tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Tarnobrzeg 2. Sandomierz II. gminy: 1. Annopol 2. Baranów Sandomierski 3. Ćmielów 4. Dwikozy 5. Gorzyce 6. Koprzywnica 7. Łoniów 8. Łubnice 9. Osiek 10. Padew Narodowa 11. Połaniec 12. Radomyśl 13. Rytwiany 14. Samborzec 15. Staszów 16. Tarłów 17. Zawichost 20tarnowskieII. gminy: 1. Bochnia 2. Borzęcin 3. Brzesko 4. Ciężkowice 5. Czchów 6. Dębno 7. Gnojnik 8. Gromnik 9. Iwkowa 10. Lipnica Murowana 11. Łapanów 12. Pleśna 13. Rzepiennik Strzyżewski 14. Skrzyszów 15. Szerzyny 16. Szczurowa 17. Trzciana 18. Tuchów 19 Wietrzychowice 20. Zakliczyn 21. Żegocina 21 toruńskieI. gminy miejskie: 1. Toruń 2. Grudziądz II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 6. Wielka Nieszawka 22wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Wałbrzych 2. Bielawa 3. Boguszów-Gorce 4. Dzierżoniów 5. Jedlina-Zdrój 6. Kłodzko 7. Nowa Ruda 8. Pieszyce 9. Piława Górna 10. Szczawno-Zdrój 11. Świdnica 12. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Ciepłowody 4. Czarny Bór 5. Dobromierz 6. Dzierżoniów 7. Głuszyca 8. Jaworzyna Śląska 9. Kamieniec Ząbkowicki 10. Kłodzko 11. Lądek-Zdrój 12. Marcinowice 13. Mieroszów 14. Międzylesie 15. Niemcza 16. Nowa Ruda 17. Przeworno 18. Radków 19. Stare Bogaczowice 20. Stoszowice 21. Stronie Śląskie 22. Strzegom 23. Szczytna 24. Świdnica 25. Walim 26. Ząbkowice Śląskie 27. Ziębice 28. Złoty Stok 29. Żarów 23wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Bierutów 2. Brzeg Dolny 3. Czernica 4. Długołęka 5. Jelcz-Laskowice 6. Jordanów Śląski 7. Kąty Wrocławskie 8. Kobierzyce 9. Kondratowice 10. Kostomłoty 11.Krosnice 12. Łagiewniki 13. Malczyce 14. Mietków 15. Miękinia 16. Oborniki Śląskie 17. Oława 18. Sobótka 19. Strzelin 20. Środa Śląska 21. Święta Katarzyna 22. Wiązów 23. Wińsko 24. Wisznia Mała 25. Wołów 26. Żmigród 27. Żórawina 24zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Zielona Góra 2. Gubin 3. Nowa Sól 4. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Gubin 7. Krosno Odrzańskie 8. Maszewo 9. Niegosławice 10. Nowa Sól 11. Nowogród Bobrzański 12. Otyń 13. Siedlisko 14. Sulechów 15. Szprotawa 16. Trzebiechów 17. Zabór 18. Zielona Góra 19. Żagań Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. (Dz. U. Nr 2, poz. 8) Na podstawie art. 471 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do: 1) pracowników zatrudnionych w gabinecie politycznym: a) Prezesa Rady Ministrów, b) wiceprezesa Rady Ministrów, c) ministra, d) innego członka Rady Ministrów, 2) doradców lub pełniących funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe inne niż wymienione w pkt 1, zwanych dalej "pracownikami". § 2. Wynagrodzenie pracowników składa się z wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla zajmowanego stanowiska, dodatku funkcyjnego związanego z kierowaniem zespołem oraz dodatku za wieloletnią pracę. § 3. Ustala się tabelę stanowisk, kwot wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego oraz kwalifikacji pracowników, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 4. 1. Pracownikowi przysługuje odprawa, z tytułu rozwiązania przez pracodawcę lub wygaśnięcia stosunku pracy, w wysokości: 1) 50% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, krócej niż 6 miesięcy, 2) 100% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, co najmniej 6 miesięcy, 3) 300% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, co najmniej 3 lata. 2. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. § 5. Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, mogą w szczególnie uzasadnionych przypadkach zwolnić pracownika z wymagań kwalifikacyjnych określonych w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia. § 6. Do pracowników stosuje się przepisy § 8 i 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1997 r. (poz. 8) TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy 123456 1Szef gabinetu politycznego Prezesa Rady Ministrów38001100wyższe7 2Szef gabinetu politycznego wiceprezesa Rady Ministrów34001000wyższe7 3Szef gabinetu politycznego ministra lub innego członka Rady Ministrów3100900wyższe7 4Doradca w gabinecie politycznym Prezesa Rady Ministrów2300-2800-wyższe5 5Doradca w gabinecie politycznym wiceprezesa Rady Ministrów2100-2700-wyższe5 6Doradca w gabinecie politycznym ministra lub innego członka Rady Ministrów1900-2400-wyższe5 7Doradca lub pełniący funkcję doradcy osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe inne niż wymienione w lp. 1, 2 i 31800-2200-wyższe5 8Asystent polityczny Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra lub innego członka Rady Ministrów oraz innej osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe1300-1600-wyższe2 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie sposobów i warunków wykonywania kontroli celnej. (Dz. U. Nr 154, poz. 1007) Na podstawie art. 6 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia określają sposoby i warunki wykonywania kontroli celnej. § 2. 1. Czynności kontroli celnej wykonują funkcjonariusze celni. 2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest do umieszczenia na zgłoszeniu celnym lub innym dokumencie potwierdzającym dokonanie formalności niezbędnych do nadania towarowi przeznaczenia celnego adnotacji o wyniku przeprowadzonych czynności kontroli celnej, chyba że przepisy szczególne przewidują dokonanie wpisu do rejestru prowadzonego przez organ celny lub sporządzenie protokołu. § 3. W celu ustalenia zgodności z przepisami prawa wywozu lub przywozu towaru na polski obszar celny organ celny może w szczególności: 1) kontrolować dokumenty i dane handlowe, w tym także sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, 2) ustalać tożsamość osób, 3) dokonywać oględzin towarów, 4) kontrolować księgowość prowadzoną przez osoby krajowe, 5) pobierać próbki towarów i badać je, 6) przesłuchiwać osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczące w czynnościach związanych z wymianą towarową, 7) przeprowadzać rewizję celną, 8) zatrzymywać i kontrolować środki transportu, 9) przeszukiwać osoby i pomieszczenia. § 4. Autentyczność dokumentów może zostać sprawdzona, w ramach kontroli celnej, w szczególności przez: 1) ocenę cech zewnętrznych i treści dokumentów, 2) oględziny znaków zabezpieczających, a w szczególności hologramów lub kodów, jeżeli dokument został w ten sposób zabezpieczony, 3) uzyskanie od organów lub osób, które wystawiły dokumenty, potwierdzenia ich autentyczności, 4) dokonanie przez organ celny lub inny organ albo instytucję ekspertyzy laboratoryjnej dokumentów, 5) ustalenie autentyczności podpisów, pieczęci i innych znaków urzędowych, 6) porównanie dokumentów z ich kopiami lub uwierzytelnionymi fotokopiami, które są w posiadaniu organów celnych lub zostały bezpośrednio przekazane organom celnym przez organy lub osoby, które wystawiły te dokumenty. § 5. 1. Jeżeli nie można w inny sposób stwierdzić, czy osoba przekraczająca granicę polskiego obszaru celnego przewozi towary nie przedstawione lub nie zgłoszone organowi celnemu, organ celny może przeszukać tę osobę. 2. Przeszukanie nie powinno naruszać godności osobistej osoby przeszukiwanej oraz powinno być przeprowadzone przez osobę tej samej płci, w warunkach wykluczających obecność osób postronnych. 3. W wypadku uzasadnionego podejrzenia, że osoba fizyczna ukrywa towary w swoim organizmie, organ celny może skierować tę osobę na specjalistyczne badania lekarskie. 4. Z przeprowadzonego przeszukania osoby fizycznej sporządza się protokół, a w wypadku wykonywania badań, o których mowa w ust. 3, na wniosek osoby, która została poddana tym badaniom, organ celny wydaje zaświadczenie o terminie i miejscu ich przeprowadzania. Rozdział 2 Kontrola celna towarów wprowadzanych na polski obszar celny i wyprowadzanych z polskiego obszaru celnego § 6. Jeżeli organ celny stwierdzi, że deklaracja skrócona obejmująca towary przedstawione organowi celnemu nie spełnia wymogów, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 42 § 3 Kodeksu celnego, lub gdy wraz z przedstawieniem towaru nie została złożona deklaracja skrócona albo dokumenty, które mogą być wykorzystane w charakterze tej deklaracji, a organ celny nie odstąpił od wymogu złożenia deklaracji skróconej, towar składa się w magazynie celnym, w depozycie urzędu celnego lub w innym miejscu wskazanym przez organ celny. § 7. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów, których posiadanie, obrót lub rozpowszechnianie umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne uzależniają od spełnienia określonych wymogów, organ celny kontroluje spełnienie tych wymogów przed przyjęciem zgłoszenia celnego, a w wypadku jeżeli nadanie towarom przeznaczenia celnego nie wymaga dokonania zgłoszenia celnego - przed nadaniem przeznaczenia celnego. 2. Jeżeli objęcie towaru procedurą celną wymaga pozwolenia, którego uzyskanie przewidują przepisy, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny obowiązany jest w szczególności: 1) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o ilości lub wartości przywożonego lub wywożonego towaru, 2) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o całkowitym wykorzystaniu pozwolenia, jeżeli przywieziony lub wywieziony został w całości towar objęty pozwoleniem, 3) zwrócić oryginał pozwolenia zgłaszającemu oraz dołączyć kserokopię pozwolenia wraz z dokonanymi adnotacjami do karty zgłoszenia celnego, zatrzymywanej przez organ celny. 3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przepisy odrębne określają inny sposób postępowania. § 8. 1. W wypadku przywozu towarów podlegających oznaczeniu znakami akcyzy na podstawie przepisów o oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy, funkcjonariusz celny w szczególności może sprawdzić, czy znaki akcyzy: 1) są autentyczne, 2) zostały nałożone prawidłowo, 3) nie są uszkodzone. 2. W wypadku przywozu na polski obszar celny towarów, na które polskie znaki akcyzy nałożono za granicą, funkcjonariusz celny sprawdza, czy znaki te zostały wywiezione z polskiego obszaru celnego zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. § 9. 1. W wypadku podejmowania czynności kontroli celnej dotyczącej przywożonych lub wywożonych przesyłek pocztowych, funkcjonariusz celny może w szczególności kontrolować dokumenty pocztowe, w tym wykazy i deklaracje, oraz sprawdzać liczbę przywożonych lub wywożonych paczek z liczbą wskazaną w wykazie zdawczym. 2. Rewizję celną przesyłek pocztowych i pobieranie próbek towarów w nich przesyłanych przeprowadza się w obecności zgłaszającego lub pracownika urzędu pocztowego. § 10. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem przesyłowym, takim jak rurociągi, gazociągi i sieć energetyczna, funkcjonariusz celny porównuje dane zawarte w zgłoszeniu celnym z danymi z protokołów odczytu wskazań urządzeń pomiarowych, stosowanych przy tym transporcie. 2. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny może uczestniczyć w czynnościach związanych z odczytem wskazań urządzeń pomiarowych, a udział w tych czynnościach potwierdza w protokole odczytu. § 11. 1. W wypadku towarów przywożonych lub wywożonych przez podróżnych, funkcjonariusz celny może w szczególności: 1) ustalać tożsamość osoby fizycznej, w tym kontrolować dokumenty uprawniające do przekraczania granicy państwowej, 2) przeprowadzać rewizję celną bagażu, 3) przeprowadzać graniczną kontrolę dewizową, w tym potwierdzać zgłoszenia przywozu dewiz na zasadach określonych w przepisach odrębnych, 4) przeszukiwać osoby fizyczne. 2. Jeżeli przepisy prawa celnego ograniczają uprawnienie do korzystania ze zwolnienia od cła przez osoby wielokrotnie przekraczające granicę państwową, funkcjonariusz celny obowiązany jest dokonać w dokumencie uprawniającym osobę do przekraczania granicy państwowej adnotacji o rodzaju udzielonego zwolnienia oraz dacie przekraczania granicy państwowej. § 12. 1. Złożenie towarów w magazynie celnym lub wyprowadzenie towarów z magazynu celnego dokonywane jest w obecności funkcjonariusza celnego, a jeżeli jest to niemożliwe - po uprzednim powiadomieniu organu celnego. 2. Funkcjonariusz celny potwierdza złożenie towarów w magazynie celnym lub wyprowadzenie towarów z magazynu celnego w ewidencji towarowej prowadzonej w tym magazynie. § 13. 1. W celu ustalenia, czy środek transportu albo towary na nim przewożone zostały wprowadzone na polski obszar celny zgodnie z przepisami prawa celnego, organ celny może zatrzymać środek transportu i podjąć inne czynności z zakresu kontroli celnej. 2. Do zatrzymania środka transportu przemieszczającego się po drodze, w celu podjęcia czynności w ramach kontroli celnej, stosuje się odpowiednio zasady określone w przepisach prawa o ruchu drogowym, a uprawnionymi do tej czynności są umundurowani funkcjonariusze celni. 3. Zatrzymanie środków transportu, innych niż środki transportu przemieszczające się po drodze, odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji, a w szczególności: 1) policji, 2) Straży Granicznej, 3) służb lotniczych i morskich, 4) służb administracji kolei państwowych. 4. Po zatrzymaniu środka transportu organ celny może w szczególności: 1) kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka transportu oraz osoby kierującej pojazdem, z wyłączeniem dokumentów uprawniających do kierowania środkiem transportu, z zastrzeżeniem ust. 5, 2) kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów, 3) sprawdzać zamknięcia celne, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one nałożone, 4) przeprowadzać rewizję środka transportu i towarów. 5. Organ celny może kontrolować dokumenty uprawniające do kierowania środkiem transportu, jeżeli osoba kontrolowana nie posiada innych dokumentów pozwalających określić jej tożsamość albo występuje uzasadniona wątpliwość co do ich autentyczności. § 14. 1. Zamknięcia celne mogą być nakładane na towary, opakowania lub środki transportu, w szczególności gdy: 1) ze względu na warunki procedury celnej jest to niezbędne dla zachowania tożsamości towarów, 2) towary, którym nadano przeznaczenie celne wprowadzenia do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, są przewożone z urzędu celnego do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, 3) towary objęte procedurą składu celnego są przemieszczane do innego składu celnego, 4) towary znajdujące się w wolnym obszarze celnym lub w składzie wolnocłowym są przewożone do innego wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, 5) towary składowane czasowo są przewożone do innego miejsca znajdującego się pod dozorem celnym, 6) towary wprowadzone na polski obszar celny przewożone są drogą celną określoną przez organ celny, 7) towary są złożone w magazynie celnym bez zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego. 2. Zamknięcia celne mogą być nakładane na pomieszczenia, składy celne lub magazyny celne zwłaszcza w wypadku, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary w nich znajdujące się mogą zostać usunięte spod dozoru celnego. 3. Funkcjonariusz celny, który nałożył zamknięcia celne, obowiązany jest udokumentować liczbę i rodzaj nałożonych zamknięć celnych i ich cechy identyfikacyjne. 4. Zamknięć celnych nie nakłada się w wypadku, gdy towary: 1) znajdują się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, materiałów wybuchowych, amunicji, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych i używek, 2) są przewożone zgodnie z przepisami o przewozach bez opakowań, w otwartych wagonach, otwartych barkach lub innych środkach przewozowych, zwłaszcza gdy są to towary masowe, 3) posiadają cechy pozwalające w sposób nie budzący wątpliwości ustalić ich tożsamość, takie jak numery fabryczne w sposób trwały umieszczone na towarze, albo gdy zgłaszający przedstawił opis, rysunki lub zdjęcia fotograficzne towaru. 5. Organ celny może zezwolić na usuwanie lub niszczenie zamknięć celnych w szczególności przez: 1) osobę zwolnioną z obowiązku przedstawiania towarów w urzędzie celnym - na podstawie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej lub innego pozwolenia organu celnego, 2) inne osoby - na podstawie pozwolenia organu celnego na usuwanie lub zniszczenie zamknięć celnych. 6. Osoby, o których mowa w ust. 5, mogą zdjąć lub zniszczyć zamknięcia celne zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu i pod warunkiem zawiadomienia organu celnego o rodzaju, ilości i cechach identyfikacyjnych zamknięć celnych w trybie i terminie określonym w pozwoleniu. 7. Organ celny może zobowiązać do zawiadomienia organu celnego o stwierdzeniu naruszenia, usunięcia lub zniszczenia zamknięć celnych, bez zgody organu celnego, każdą osobę będącą w posiadaniu towaru lub środka transportu lub osobę odpowiedzialną za wykonanie obowiązków wynikających z wprowadzenia towarów do wolnego obszaru celnego albo ze złożenia towarów w magazynie celnym, w składzie celnym lub innym miejscu znajdującym się pod dozorem celnym. 8. Jeżeli w wyniku sprawdzenia zamknięć celnych funkcjonariusz celny stwierdzi ich uszkodzenie, usunięcie lub zniszczenie dokonane bez zgody organu celnego, zobowiązany jest sporządzić protokół. 9. W wypadku gdy niemożliwe jest nałożenie zamknięć celnych, a zachowanie tożsamości towaru jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że towar może zostać usunięty spod dozoru celnego, organ celny może zarządzić konwój celny lub strzeżenie towarów. § 15. 1. Organ celny może zarządzić konwój celny, w szczególności gdy: 1) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary mogą nie zostać dostarczone do urzędu celnego albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny, 2) kwota długu celnego mogącego powstać w związku z przewozem towarów w ramach procedury tranzytu jest wyższa niż kwota zabezpieczona, 3) procedurą tranzytu objęte są towary niekrajowe, których przemieszczanie ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym, 4) istnieje potrzeba zachowania tożsamości towaru, a nie jest możliwe nałożenie zamknięć celnych, 5) w ramach procedury tranzytu przewożone są towary, których przywóz jest związany ze zwiększonym ryzykiem. 2. W wypadku zarządzenia konwoju sporządza się protokół, który jest rejestrowany w rejestrze prowadzonym w urzędzie celnym. 3. Organy celne mogą zlecać wykonanie niektórych czynności w ramach konwoju celnego wyspecjalizowanym jednostkom działającym w zakresie ochrony osób lub mienia. § 16. Organ celny może zarządzić strzeżenie towarów, w szczególności gdy: 1) towar wprowadzony na polski obszar celny na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej nie może zostać dostarczony do granicznego urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, 2) towar wprowadzony na polski obszar celny wymaga przeładunku, 3) towar czasowo składowany nie może zostać przekazany ani do depozytu celnego, ani do magazynu celnego. Rozdział 3 Kontrola celna po zwolnieniu towarów i po nadaniu towarom przeznaczenia celnego Oddział 1 Przepisy ogólne § 17. Czynności kontroli celnej mogą być wykonywane poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, po uzyskaniu upoważnienia organu celnego; wzór upoważnienia określa załącznik do rozporządzenia. § 18. 1. Jeżeli kontrola przeprowadzana jest u zgłaszającego, innej osoby bezpośrednio lub pośrednio związanej z operacjami handlowymi dotyczącymi przywozu lub wywozu towarów objętych kontrolowanym zgłoszeniem celnym lub u innej osoby posiadającej dokumenty i dane związane z takimi operacjami, osoby te mogą być obecne przy wykonywaniu czynności kontroli celnej, chyba że spełnienie tego warunku uniemożliwiłoby lub znacznie utrudniło wykonywanie kontroli celnej. 2. W wypadku gdy czynności kontroli celnej przeprowadzono pod nieobecność osoby zainteresowanej, funkcjonariusz celny obowiązany jest utrwalić w protokole kontroli przyczyny odstąpienia od wymogu określonego w ust. 1. 3. Okazanie osobie, o której mowa w ust. 1, upoważnienia, o którym mowa w § 17, jest równoznaczne z zawiadomieniem o rozpoczęciu kontroli u tej osoby. 4. Jeżeli wymagają tego okoliczności i jest to uzasadnione potrzebami kontroli, funkcjonariusz celny może dokonywać czynności także poza godzinami pracy osoby, u której przeprowadza się kontrolę. § 19. Osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego obowiązana jest umożliwić funkcjonariuszowi celnemu dokonanie czynności kontroli celnej, a w szczególności: 1) udostępnić towary, dokumenty lub środki transportu oraz zapewnić dostęp do pomieszczeń oraz innych miejsc będących przedmiotem kontroli, 2) zapewnić wgląd w dokumenty i ewidencje objęte zakresem kontroli, a zwłaszcza dokumenty handlowe, księgowe i finansowe, nawet jeżeli mają one charakter poufny, 3) umożliwić sporządzenie kopii dokumentów, 4) udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli celnej, 5) umożliwić sporządzenie szkiców, filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, 6) przeprowadzić na żądanie organu celnego inwentaryzację w zakresie niezbędnym na potrzeby kontroli celnej, 7) wydać za pokwitowaniem towary lub dokumenty, jeżeli organ celny uzna za niezbędne przeprowadzenie ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli, 8) udostępnić w niezbędnym zakresie środki łączności, a także inne urządzenia techniczne, jeżeli są one niezbędne do wykonania czynności kontroli celnej, 9) udzielić niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty lub ewidencje będące przedmiotem kontroli zostały sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. § 20. 1. W trakcie przeprowadzania kontroli funkcjonariusz celny sporządza protokół w szczególności: 1) kontroli dokumentów i ewidencji, 2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych, 3) rewizji celnej, 4) przesłuchania świadków, 5) pobierania próbek towarów i ich badania. 2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest zapoznać osobę uczestniczącą przy czynnościach kontrolnych z treścią protokołu. 3. Protokół podpisują funkcjonariusz celny i osoby uczestniczące przy czynnościach kontrolnych. Jeżeli osoba uczestnicząca odmówi podpisania protokołu, funkcjonariusz celny obowiązany jest umieścić w protokole odpowiednią adnotację. 4. Osoba uczestnicząca przy czynnościach kontrolnych może, w terminie 7 dni od zapoznania jej z treścią protokołu, zgłosić uwagi do protokołu. § 21. 1. Z kontroli przeprowadzonej u osób, o których mowa w § 18 ust. 1, sporządza się protokół. 2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest zapoznać osobę, u której przeprowadzono kontrolę, z treścią protokołu. 3. Protokół podpisują funkcjonariusz celny przeprowadzający kontrolę oraz osoba, u której przeprowadzono kontrolę. 4. Jeżeli osoba, u której przeprowadzono kontrolę, odmówi podpisania protokołu, funkcjonariusz celny obowiązany jest umieścić w protokole odpowiednią adnotację. 5. Jeżeli osoba, u której przeprowadzono kontrolę, nie była obecna przy wykonywaniu czynności kontroli celnej, funkcjonariusz celny obowiązany jest umieścić w protokole odpowiednią adnotację. 6. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje organ celny, a drugi doręcza się osobie, u której przeprowadzono kontrolę. 7. Osoba, u której przeprowadzono kontrolę, w terminie 7 dni od doręczenia protokołu, może zgłosić uwagi do protokołu. Oddział 2 Kontrola procedur celnych i procedury uproszczonej § 22. W wypadku jeżeli zostanie złożony wniosek o wydanie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej lub wniosek o stosowanie procedury uproszczonej, organ celny może przed udzieleniem pozwolenia przeprowadzić u składającego wniosek kontrolę w celu ustalenia w szczególności, czy: 1) sposób prowadzenia księgowości i dokumentacji związanej z przeprowadzanymi operacjami handlowymi pozwoli na ustalenie, czy przepisy prawa celnego są stosowane właściwie, 2) osoba ta nie naruszyła przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych, 3) stan pomieszczeń lub terenu zapewnia pozostawanie towaru pod dozorem celnym, jeżeli procedura ma być stosowana w miejscach znajdujących się pod dozorem celnym. § 23. 1. Organ celny obowiązany jest przeprowadzać, nie rzadziej niż raz w ciągu roku kalendarzowego, okresowe kontrole składu celnego, a nie rzadziej niż raz w ciągu 6 miesięcy, w wypadku gdy: 1) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania czynnego lub 2) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom przetworzenia w ramach procedury przetwarzania pod kontrolą, lub 3) na podstawie art. 80 Kodeksu celnego towary składowane w składzie celnym są obejmowane procedurą składu celnego lub dopuszczane do obrotu bez przedstawiania ich organom celnym. 2. W czasie okresowej kontroli składu celnego organ celny podejmuje odpowiednie czynności kontroli celnej, w szczególności w celu stwierdzenia, czy: 1) stan pomieszczeń oraz wyposażenie składu celnego zapewniają odpowiednie warunki składowania towarów, umożliwiają prowadzenie kontroli celnej i gwarantują pozostawanie towarów pod dozorem celnym, 2) prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa, udzielonym pozwoleniu i regulaminie funkcjonowania składu celnego, 3) towary są składowane zgodnie z ustalonymi warunkami, a zwłaszcza czy przestrzegane są terminy składowania wyznaczone na podstawie art. 115 Kodeksu celnego, 4) działalność składu celnego nie została przerwana na czas dłuższy niż 3 miesiące, 5) rozmiar prowadzonej działalności uzasadnia dalsze prowadzenie składu celnego, 6) ewidencja towarowa jest prowadzona zgodnie z warunkami określonymi przez organ celny, 7) towary są poddawane zwyczajowym czynnościom zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu, 8) towary są czasowo wyprowadzane ze składu celnego zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu, 9) ilość towarów znajdujących się w składzie celnym jest zgodna z ilością wykazaną w ewidencji towarowej, 10) wykonane zostały zalecenia dotyczące usunięcia uchybień stwierdzonych w wyniku wcześniejszej okresowej kontroli składu celnego. 3. Organ celny może zakazać wprowadzania towarów do składu celnego lub wyprowadzania towarów ze składu celnego w czasie przeprowadzania okresowej kontroli składu celnego, nie dłużej jednak niż przez okres 3 dni. 4. Jeżeli w wyniku okresowej kontroli składu celnego stwierdzono, że prowadzący skład celny prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem funkcjonowania składu celnego, lub naruszony został inny warunek działania składu celnego, ale stwierdzone uchybienia nie spowodowały ryzyka uszczuplenia należności stanowiących dochód budżetu państwa, organ celny może wezwać do usunięcia stwierdzonych uchybień w określonym terminie. 5. W celu stwierdzenia, czy prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie z przepisami prawa celnego i czy nie zostały naruszone warunki określone w art. 105 § 5 Kodeksu celnego, organ celny może w szczególności zobowiązać prowadzącego skład celny do dostarczenia: 1) pozytywnej opinii o sytuacji finansowej prowadzącego skład celny, wydanej przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy, 2) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania prowadzącego skład celny urząd skarbowy - o niezaleganiu przez prowadzącego skład celny w uiszczaniu zobowiązań podatkowych stanowiących dochód budżetu państwa, 3) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania prowadzącego skład celny oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez prowadzącego skład celny w wpłatami na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, 4) zapytania o karalność osób kierujących działalnością gospodarczą prowadzącego skład celny za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 5) zestawienia ilości towarów składowanych w składzie celnym, 6) zestawienia należności przywozowych i wywozowych, jakie mogą powstać w związku ze stosowaniem procedury składu celnego. § 24. 1. Organ celny kontroluje przestrzeganie przepisów procedury tranzytu, w szczególności poprzez: 1) kontrolę autentyczności, terminu ważności i prawidłowości sporządzenia dokumentów, z zastosowaniem których odbywa się przemieszczanie towarów, i innych dokumentów wymaganych na podstawie przepisów prawa, 2) sprawdzanie zamknięć celnych, 3) kontrolę przestrzegania terminu określonego dla objęcia towaru procedurą tranzytu. 2. W wypadku gdy przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu nie zostało złożone zabezpieczenie w związku ze zwolnieniem osoby z obowiązku złożenia zabezpieczenia na podstawie art. 100 § 1 Kodeksu celnego: 1) urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, zawiadamia urząd celny przeznaczenia o rodzaju i wartości towaru objętego procedurą oraz wyznaczonej dacie przedstawienia towaru w urzędzie przeznaczenia, 2) urząd celny przeznaczenia, niezwłocznie po przedstawieniu w nim towarów, zawiadamia urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, o przedstawieniu towaru lub o niedostarczeniu towaru w wyznaczonym terminie. § 25. 1. W wypadku osoby, która uzyskała pozwolenie na dokonanie uproszczonych czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną, organ celny, co najmniej raz w ciągu roku kalendarzowego, przeprowadza kontrolę dokumentów, danych handlowych i księgowości w celu stwierdzenia, czy przepisy dotyczące procedury uproszczonej były właściwie stosowane i czy osoba ta w sposób istotny nie naruszyła przepisów prawa związanych z przywozem lub wywozem towarów. 2. W okresie ważności pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej organ celny może żądać dostarczenia przez korzystającego z procedury: 1) opinii o sytuacji finansowej, wydanej przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy, 2) zaświadczenia urzędu skarbowego potwierdzającego, że osoba nie zalega z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, 3) zaświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych potwierdzającego, że osoba nie zalega ze składkami na ubezpieczenie społeczne, 4) zapytania o karalność osób kierujących działalnością podmiotu, której udzielono pozwolenia, 5) oświadczenia, że wobec osoby nie jest prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 6) zestawienia złożonych zgłoszeń celnych uproszczonych i zgłoszeń uzupełniających. § 26. 1. Kontrola procedury uszlachetnienia czynnego polega na sprawdzeniu, czy osoba, której udzielono pozwolenia, prowadzi działalność zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w szczególności czy: 1) osoba ta przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym produkty kompensacyjne powinny zostać wywiezione, powrotnie wywiezione lub otrzymać inne przeznaczenie celne, 2) osoba ta prawidłowo prowadzi księgi uszlachetniania czynnego, jeżeli przepisy prawa celnego wymagają prowadzenia takich ksiąg, 3) ilość lub procent produktów kompensacyjnych, uzyskanych w wyniku uszlachetniania, zgodne są ze współczynnikiem produktywności zatwierdzonym przez organ celny lub wyznaczonym zgodnie z zasadami określonymi przez organ celny. 2. W okresie ważności pozwolenia na uszlachetnianie czynne organ celny może żądać przedstawienia przez osobę, której udzielono tego pozwolenia, zestawienia zawierającego w szczególności: 1) wykaz towarów przywiezionych w celu poddania procesowi uszlachetnienia, 2) wykaz miejsc i stanów, w jakim się znajdują towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego, 3) określenie wysokości cła, które nie zostało pobrane przy przywozie towarów lub które będzie mogło być zwrócone lub umorzone, jeżeli towary zostaną wywiezione poza polski obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych, 4) wykaz produktów kompensacyjnych, które zostały wywiezione. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kontroli procedury uszlachetniania biernego. § 27. Kontrola procedury odprawy czasowej polega na sprawdzeniu, czy osoba, której udzielono pozwolenia, wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy czasowej zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w szczególności czy osoba ta: 1) przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym towary przywożone powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne, i terminów uiszczania kwoty cła należnego za towary objęte procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła, 2) wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy czasowej zgodnie z przeznaczeniem i warunkami, od których przepisy prawa celnego uzależniają możliwość objęcia towaru tą procedurą. § 28. Kontrola procedury dopuszczenia do obrotu polega w szczególności na: 1) sprawdzeniu przestrzegania warunków określonych przez przepisy prawa celnego, zwłaszcza w wypadku, gdy towar został zwolniony od cła ze względu na przeznaczenie lub cel przywozu albo z zastrzeżeniem nieodstępowania, a także gdy ze względu na przeznaczenie towarów zastosowane zostały obniżone lub preferencyjne stawki celne albo inne środki taryfowe, 2) kontroli spełnienia, przy stosowaniu procedury dopuszczenia do obrotu, wymogów określonych prawem, w tym przepisów dotyczących należności celnych. Oddział 3 Kontrola działalności prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym § 29. Kontrola działalności prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym polega w szczególności na: 1) kontroli towarów wprowadzonych do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, znajdujących się w nich lub z nich wyprowadzanych, a zwłaszcza towarów, które podlegają należnościom przywozowym albo wywozowym, 2) kontroli ewidencji prowadzonych w związku z działalnością w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, 3) kontroli procedur celnych stosowanych na terenie wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, 4) sprawdzaniu zgodności ilości towarów znajdujących się w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym z ilością wskazaną w ewidencjach towarowych, 5) kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie warunków określonych przez umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne, 6) kontroli warunków składowania towarów, a zwłaszcza towarów stanowiących zagrożenie lub wymagających specjalnych urządzeń, 7) kontroli przestrzegania terminu pozostawania towarów w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, jeżeli termin taki został wyznaczony, 8) sprawdzaniu, czy osoby prowadzące działalność w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa lub składkami na ubezpieczenie społeczne, ani nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe. Rozdział 4 Przepis końcowy § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz. 1007) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie agencji celnych i agentów celnych. (Dz. U. Nr 154, poz. 1008) Na podstawie art. 261 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć, 2) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków, 3) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych, 4) tryb przyjmowania oraz wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 258 § 3 Kodeksu celnego, 5) sposób prowadzenia ewidencji i rejestracji dokumentów podlegających kontroli celnej, 6) inne rodzaje działalności, które może wykonywać osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej. Rozdział 2 Wzór wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej § 2. W celu uzyskania koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej należy złożyć, kierowany do Prezesa Głównego Urzędu Ceł, pisemny wniosek, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Do wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej należy dołączyć: 1) dokument potwierdzający zarejestrowanie prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON oraz decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP, 3) aktualne zaświadczenie, wydane przez właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy: a) urząd skarbowy - o niezaleganiu przez wnioskodawcę w uiszczaniu zobowiązań podatkowych, b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez wnioskodawcę w uiszczaniu składek na ubezpieczenia społeczne, 4) oświadczenie, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, że: a) wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej lub nie jest uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż dopuszczają przepisy prawa celnego, b) w stosunku do wnioskodawcy nie wszczęto bankowego postępowania ugodowego lub nie zawarto ugody, o której mowa w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603 i Nr 141, poz. 943), c) w stosunku do wnioskodawcy nie toczy się postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne, 5) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych, pozwalającą ustalić, iż osoby, o których mowa w art. 259 § 2 pkt 2 Kodeksu celnego, nie są skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe. 2. Jeżeli w chwili składania wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie dołącza dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być sporządzone w oryginale lub uwierzytelnionej kopii. Rozdział 3 Egzamin kwalifikacyjny na agenta celnego § 4. 1. Egzamin kwalifikacyjny dla osób ubiegających się o uprawnienia do wykonywania czynności agenta celnego, zwany dalej "egzaminem", przeprowadza Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "Komisją". 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł w porozumieniu z Ministrem Finansów powołuje przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego Komisji spośród funkcjonariuszy celnych oraz pracowników Ministerstwa Finansów, na okres 2 lat. 3. Komisja przeprowadza egzaminy w składach, zwanych dalej "zespołami egzaminującymi". 4. W skład zespołu egzaminującego wchodzą: 1) przewodniczący zespołu, 2) członkowie, 3) sekretarz. 5. Jeżeli przewodniczący Komisji albo jego zastępca wchodzi w skład zespołu egzaminującego, to pełni w nim funkcję przewodniczącego. 6. Przewodniczący zespołu egzaminującego jest odpowiedzialny za sprawne i zgodne z przepisami prawa przeprowadzenie egzaminu. 7. Przewodniczących zespołów oraz członków i sekretarzy zespołów egzaminujących powołuje, na wniosek przewodniczącego Komisji, Prezes Głównego Urzędu Ceł w porozumieniu z Ministrem Finansów. 8. Przewodniczący Komisji ustala skład poszczególnych zespołów egzaminujących, uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia egzaminów. 9. Na wniosek przewodniczącego Komisji Prezes Głównego Urzędu Ceł powołuje zespoły egzaminujące w ilości niezbędnej do sprawnego przeprowadzenia egzaminów. § 5. 1. W skład każdego zespołu egzaminującego wchodzą przedstawiciele: 1) Ministra Finansów - w charakterze członka lub przewodniczącego, 2) Prezesa Głównego Urzędu Ceł - funkcjonariusze celni - w charakterze przewodniczącego, członka lub sekretarza. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego. 3. Organizacje zrzeszające przedsiębiorców uczestniczących w wymianie handlowej z zagranicą mogą delegować swojego przedstawiciela na czas trwania egzaminu w charakterze obserwatora. 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z Ministrem Finansów, może odwołać przewodniczącego zespołu, członka i sekretarza zespołu egzaminującego: 1) na ich wniosek, 2) z urzędu - w wypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, 3) na wniosek przewodniczącego Komisji, gdy osoby te wykonują swoje obowiązki w sposób nierzetelny lub niesumienny. 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł w porozumieniu z Ministrem Finansów może odwołać: 1) przewodniczącego Komisji, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-3, 2) zastępcę przewodniczącego Komisji, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, oraz - na wniosek przewodniczącego Komisji - jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4 pkt 3. 6. Odwołanie, o którym mowa w ust. 4 i 5, następuje w drodze decyzji administracyjnej. 7. Kadencja przewodniczących, członków i sekretarzy zespołów egzaminujących trwa 2 lata. 8. Kadencja osoby powołanej w miejsce osoby odwołanej kończy się z upływem kadencji tej osoby. § 6. 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł ustala wykaz zagadnień tematycznych związanych z przeprowadzanym egzaminem i podaje go do publicznej wiadomości w Biuletynie Urzędowym Głównego Urzędu Ceł. 2. Wykaz zagadnień tematycznych jest aktualizowany z uwzględnieniem zmian przepisów prawa celnego i innych przepisów należących do tematyki egzaminu. 3. Zagadnienia tematyczne mogą być przedmiotem egzaminu nie wcześniej niż po upływie miesiąca od dnia podania ich do publicznej wiadomości w sposób przewidziany w ust. 1. § 7. Przewodniczący Komisji: 1) sprawuje nadzór nad prawidłowością i aktualnością zagadnień tematycznych, o których mowa w § 6 ust. 1, 2) przedkłada Prezesowi Głównego Urzędu Ceł propozycje wykazu zagadnień obowiązujących na egzaminie, 3) opracowuje pytania testowe na egzamin, 4) ustala termin i miejsce egzaminu, 5) sprawuje nadzór nad zespołami egzaminującymi. § 8. 1. Egzamin odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego Komisji po uprzednim ogłoszeniu w siedzibach urzędów celnych nie później niż na miesiąc przed terminem egzaminu. 2. Wniosek o przystąpienie do egzaminu składa się w Głównym Urzędzie Ceł. § 9. 1. Egzamin przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających i zapewniających samodzielną pracę osób, które do niego przystąpiły. 2. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba do niego przystępująca jest obowiązana do okazania dowodu potwierdzającego tożsamość. 3. Przewodniczący oraz członkowie zespołu egzaminującego sprawują nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu. 4. W czasie składania egzaminu osoba, która do niego przystąpiła, może opuścić salę po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; przed opuszczeniem sali osoba ta przekazuje pracę przewodniczącemu zespołu egzaminującego. 5. Przewodniczący zespołu egzaminującego może wykluczyć z egzaminu osobę, która podczas jego trwania korzystała z cudzej pomocy, posługiwała się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomagała innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób rażąco zakłóciła przebieg egzaminu. 6. Wykluczenie zostaje stwierdzone protokołem podpisanym przez przewodniczącego i członków zespołu egzaminującego. 7. Przewodniczący zespołu egzaminującego jest obowiązany poinformować osoby przystępujące do egzaminu o przepisach ust. 4-6. 8. Obsługę administracyjną zespołu egzaminującego zapewnia sekretarz. § 10. 1. Egzamin składa się z dwóch części. 2. Pierwsza część egzaminu przeprowadzana jest w formie testu. Zestawy testowe są niejawne. 3. Test składa się ze 100 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów prawa celnego, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności przewidzianych dla agentów celnych, w szczególności dotyczącą: 1) nadania towarom przeznaczenia celnego, 2) przedstawicielstwa w sprawach celnych, 3) elementów kalkulacyjnych, 4) operacji uprzywilejowanych, 5) długu celnego, 6) elementów towaroznawstwa i znajomości taryfy celnej, 7) przepisów dotyczących środków polityki handlowej oraz zasad prawa administracyjnego i podatkowego, stosowanych w sprawach celnych. 4. Pierwsza część egzaminu trwa nie dłużej niż 150 minut. 5. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej na 81 pytań. 6. W razie negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu, osoba egzaminowana nie jest dopuszczana do drugiej części egzaminu. 7. Druga część egzaminu polega na: 1) wypełnianiu druków i formularzy dokumentów obowiązujących w przywozie towarów na polski obszar celny oraz wywozie z tego obszaru, 2) przygotowaniu dokumentów niezbędnych do nadania towarowi przeznaczenia celnego, w tym wypełnieniu zgłoszenia celnego. § 11. W wypadku negatywnej oceny z pierwszej lub drugiej części egzaminu, egzamin może być powtórzony w całości nie wcześniej niż po upływie 2 miesięcy od dnia egzaminu, złożonego z wynikiem negatywnym. § 12. Prace egzaminacyjne udostępniane są do wglądu na żądanie osoby, która przystąpiła do egzaminu. § 13. Przewodniczący Komisji lub osoba przez niego upoważniona potwierdza złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym zaświadczeniem, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 14. 1. Opłatę egzaminacyjną ustala się w wysokości 30% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym został złożony wniosek o przystąpienie do egzaminu, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Opłatę egzaminacyjną, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na: 1) obsługę administracyjną egzaminów - 20% opłaty (tę część wnosi się przy składaniu wniosku o przystąpienie do egzaminu), 2) wynagrodzenie przewodniczącego, członków i sekretarza zespołu egzaminującego - 80% opłaty (tę część wnosi się nie później niż w przeddzień wyznaczonego terminu egzaminu); wynagrodzenie przewodniczącego jest o połowę wyższe niż członków zespołu egzaminującego, a wynagrodzenie sekretarza stanowi połowę wynagrodzenia członka zespołu egzaminującego. 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje osobom będącym pracownikami urzędów państwowych, wchodzącym w skład zespołu egzaminującego, w wypadku gdy obowiązki związane z egzaminowaniem osoby te wykonują poza godzinami pracy w urzędzie państwowym. 4. W wypadku nieprzystąpienia do egzaminu, opłata wpisowa, o której mowa w ust. 2 pkt 1, nie podlega zwrotowi. 5. Niezależnie od wynagrodzenia za przeprowadzanie egzaminów przewodniczący Komisji oraz jego zastępca, ze środków, o których mowa w ust. 2, pobierają miesięczne wynagrodzenie w wysokości odpowiednio 80% i 50% przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym odbywa się egzamin kwalifikacyjny. Rozdział 4 Wpis na listę agentów celnych § 15. 1. W celu uzyskania wpisu na listę agentów celnych osoba fizyczna składa do Prezesa Głównego Urzędu Ceł pisemny wniosek, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Do wniosku o wpis na listę agentów celnych należy dołączyć następujące dokumenty: 1) kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie co najmniej średniego wykształcenia, 2) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych, 3) dowód wpłaty za wpis na listę agentów celnych, 4) oświadczenie o posiadaniu obywatelstwa polskiego, 5) numer identyfikacji podatkowej (NIP). § 16. 1. Wpisu na listę agentów celnych dokonuje Prezes Głównego Urzędu Ceł. 2. Wpis na listę agentów celnych obejmuje: 1) numer i datę wpisu, 2) nazwisko, imię i datę urodzenia, 3) miejsce i adres zamieszkania, 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP). 3. Wpis, odmowa dokonania wpisu lub skreślenie z listy agentów celnych następuje w formie decyzji administracyjnej. Rozdział 5 Kaucja gwarancyjna składana przez agencję celną § 17. 1. Po stwierdzeniu spełnienia warunków, o których mowa w art. 259 § 2 pkt 1-4 Kodeksu celnego, wnioskodawca zostaje powiadomiony o konieczności złożenia kaucji gwarancyjnej organowi celnemu, na którego terenie właściwości miejscowej będzie prowadzona działalność w formie agencji celnej. Kopia powiadomienia kierowana jest do właściwych organów celnych. 2. Osoba składająca wniosek o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji celnej działającej na obszarze właściwości miejscowej: 1) jednego organu celnego - składa kaucję gwarancyjną w wysokości nie mniejszej niż równowartość 30.000 ECU według kursu średniego, ustalonego przez Narodowy Bank Polski, waluty krajowej w stosunku do walut obcych z dnia złożenia tej kaucji, 2) dwóch lub więcej organów celnych - składa każdemu z nich kaucję gwarancyjną w wysokości określonej w pkt 1. 3. Kaucja gwarancyjna może być wykorzystana jako zabezpieczenie generalne w rozumieniu art. 197 § 1 Kodeksu celnego, w związku ze stosowaniem określonej procedury celnej. § 18. 1. Po otrzymaniu od dyrektora urzędu celnego potwierdzenia przyjęcia kaucji gwarancyjnej Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje koncesję na prowadzenie działalności w formie agencji celnej. 2. Rozpoczęcie działalności w formie agencji celnej może nastąpić nie wcześniej niż z dniem rozpoczęcia biegu terminu ważności kaucji gwarancyjnej. § 19. 1. Osoba, która uzyskała koncesję na prowadzenie działalności w formie agencji celnej, powinna złożyć, co najmniej na 30 dni przed upływem terminu ważności przyjętej kaucji gwarancyjnej, nową kaucję gwarancyjną, z rozpoczęciem biegu jej terminu ważności, nie późniejszym niż dzień następny po dniu upływu ważności uprzednio złożonej kaucji, lub dokument stwierdzający przedłużenie terminu ważności uprzednio złożonej kaucji gwarancyjnej. 2. Przepis § 17 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 6 Ewidencja i rejestr prowadzone przez agencję celną § 20. 1. Agencja celna obowiązana jest do prowadzenia ewidencji wykonywanych czynności, przewidzianych w przepisach prawa celnego. 2. Ewidencja prowadzona przez agencję celną powinna zawierać w szczególności: 1) datę przyjęcia sprawy przez agencję celną, 2) oznaczenie osoby reprezentowanej przez agencję celną, 3) pozycję z rejestru upoważnień, 4) numer zgłoszenia celnego, 5) datę i sposób załatwienia sprawy. 3. Ewidencja prowadzona w formie książkowej powinna być przygotowana przez przeszycie ponumerowanych kart ewidencji oraz ostemplowanie każdej strony pieczęcią urzędu celnego. 4. Ewidencja może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem: 1) posiadania szczegółowej pisemnej instrukcji obsługi programu komputerowego, wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji, 2) ujmowania w ewidencji wyłącznie zapisów sprawdzonych, 3) niedostępności zbioru dla modyfikacji poza wprowadzeniem - w razie potrzeby - dowodów korekt, 4) automatycznej kontroli ciągłości zapisów, 5) ochrony danych polegającej na stosowaniu odpornych na zagrożenia nośników danych, na doborze stosownych środków ochrony zewnętrznej, na systematycznym tworzeniu rezerwowych kopii zbiorów danych zapisanych na nośnikach magnetycznych oraz na zapewnieniu ochrony przed nieupoważnionym dostępem do programów komputerowych, 6) stosowania programu komputerowego zapewniającego wgląd w treść dokonywanych zapisów oraz możliwości wydrukowania wszystkich danych w porządku chronologicznym. 5. Ewidencje prowadzone są w każdym miejscu, w którym agencja celna prowadzi działalność. § 21. 1. Agencja celna obowiązana jest do rejestrowania udzielonych jej upoważnień niezwłocznie po ich otrzymaniu. Wzór upoważnienia stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Rejestr upoważnień powinien określać w szczególności: 1) datę udzielenia i datę otrzymania upoważnienia, 2) osobę reprezentowaną przez agencję celną, 3) rodzaj udzielonego przedstawicielstwa, zgodnie z art. 253 Kodeksu celnego, 4) zakres czynności wynikających z upoważnienia. 3. Do prowadzenia rejestru upoważnień stosuje się odpowiednio przepisy § 20 ust. 3-5, z tym że rejestr powinien obejmować upoważnienia, na podstawie których agencja celna dokonuje czynności w miejscu swojej działalności. 4. Oryginały upoważnień lub ich uwierzytelnione odpisy stanowią załączniki do rejestru upoważnień. § 22. W wypadku wielokrotnego dokonywania zgłoszeń celnych przez agencję celną w urzędzie celnym, w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 21 Kodeksu celnego, na rzecz jednej osoby i na podstawie jej upoważnienia o charakterze ogólnym, agencja celna może złożyć oryginał lub uwierzytelniony odpis upoważnienia w tym urzędzie celnym i dokonywać zgłoszeń celnych dołączając kserokopię upoważnienia, potwierdzoną przez agenta celnego za zgodność z oryginałem, lub podając numer pozycji wykazu upoważnień stałych w zgłoszeniu celnym. § 23. 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej powinna przedłożyć organowi celnemu, na którego terenie właściwości miejscowej prowadzi działalność, wykaz zatrudnionych agentów celnych wraz z numerem i datą wpisu na listę agentów celnych, numerem dowodu osobistego i wzorem podpisu każdego agenta celnego. 2. W wypadku zatrudniania przez agencję celną agentów, o których mowa w art. 292 § 1 Kodeksu celnego, nie jest wymagane podanie numeru i daty wpisu na listę agentów celnych. W takim wypadku należy podać numer zaświadczenia, na podstawie którego agent celny nabył uprawnienia przed wejściem w życie Kodeksu celnego. § 24. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej jest obowiązana do niezwłocznego powiadomienia Prezesa Głównego Urzędu Ceł, za pośrednictwem dyrektora urzędu celnego, o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 257 § 4 Kodeksu celnego, przeciwko osobie agenta celnego zatrudnionego w tej agencji celnej. Rozdział 7 Inne rodzaje działalności § 25. 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej może prowadzić działalność lub być uprawniona do prowadzenia działalności gospodarczej, której rodzaj oznaczono symbolem Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), w zakresie: 1) sprzedaży w części dotyczącej sprzedaży druków stosowanych przed organami celnymi i znaków opłaty skarbowej - symbol EKD 52.63, 2) pośrednictwa ubezpieczeniowego - symbol EKD 67.20, 3) obsługi i naprawy pojazdów w wypadku prowadzenia działalności przewozowej - symbol EKD 50.20, 4) przeładunku towarów - symbol EKD 63.11, 5) magazynowania i przechowywania towarów - symbol EKD 63.12, 6) działalności wspierającej dla transportu lądowego w zakresie działalności związanej z parkingami, garażami, konserwacją i drobnymi naprawami sprzętu transportowego innego niż samochodowy - symbol EKD 63.21, 7) działalności innych agencji transportowych - symbol EKD 63.40, 8) wynajmu nieruchomości własnych lub dzierżawionych - symbol EKD 74.20, 9) wynajmu maszyn i sprzętu biurowego, łącznie ze sprzętem komputerowym - symbol EKD 70.20, 10) tłumaczeń i usług sekretarskich - symbol EKD 74.83, 11) reklamy - symbol EKD 74.40, 12) kupna i sprzedaży walut obcych, a także pośrednictwa w kupnie i sprzedaży tych wartości - symbol EKD 67.13, 13) obsługi i naprawy pojazdów mechanicznych - symbol EKD 50.20, 14) rachunkowości, księgowości i kontroli ksiąg - symbol EKD 74.12, 15) doradztwa w zakresie oprogramowania i dostarczania oprogramowania - symbol EKD 72.20, 16) przetwarzania danych - symbol EKD 72.30, 17) gromadzenia, przechowywania i dostępu do bazy danych - symbol EKD 72.40, 18) doradztwa w zakresie działalności związanej z prowadzeniem interesów, a w szczególności planowania, organizacji pracy, organizowania obiegu informacji - symbol EKD 74.14. 2. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, podlega wymogom wynikającym z przepisów odrębnych. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe § 26. Upoważnienie o charakterze ogólnym, udzielone agencji celnej według przepisów dotychczasowych, w okresie 6 miesięcy od daty wejścia w życie Kodeksu celnego, uważa się za upoważnienie udzielone w formie przedstawicielstwa bezpośredniego. § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz. 1008) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 9 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 1998 r. (Dz. U. Nr 154, poz. 1009) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 1998 r. wynosi 0,15% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać operat rybacki, oraz określenia jednostek uprawnionych do opiniowania tych operatów. (Dz. U. Nr 154, poz. 1010) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Operat rybacki określający zasady prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim, zwany dalej "operatem", sporządza się w formie opisowej i graficznej. § 2. Część opisowa operatu powinna zawierać: 1) imię i nazwisko oraz adres stałego miejsca zamieszkania albo nazwę i siedzibę uprawnionego do rybactwa, 2) nazwę, numer i granice obwodu rybackiego oraz jego powierzchnię, 3) datę i numer pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód do celów rybackich, 4) nazwy i powierzchnię rzek, jezior albo innych zbiorników wodnych wraz z ich dopływami, wchodzących w skład obwodu rybackiego, a także sposób połączenia z innymi wodami, 5) granice i charakterystykę obrębów hodowlanych i ochronnych, 6) określenie miejsca usytuowania sadzy rybackich, przepławek, węgorni oraz budowli i urządzeń hydrotechnicznych piętrzących wodę, pomostów lub innych budowli mających wpływ na prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim, 7) występujące źródła zanieczyszczenia wód i innych czynników mających negatywny wpływ na prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim, 8) ogólną charakterystykę hydrobiologiczną, a zwłaszcza powierzchni występującej roślinności naczyniowej, poszczególnych jezior, rzek i zbiorników wodnych, 9) charakterystykę ichtiofauny poszczególnych jezior, rzek i zbiorników wodnych, 10) charakterystykę dotychczasowej gospodarki rybackiej, a w szczególności połowów, zarybień i zabiegów ochronnych, 11) plan zagospodarowania, a w szczególności przewidywane metody, terminy i masę pozyskiwanych ryb oraz zarybianie i zabiegi ochronne. § 3. 1. Część graficzna operatu powinna zawierać szkic sytuacyjny wód wchodzących w skład obwodu rybackiego wykonany na mapie o skali nie mniejszej niż 1:25 000 z naniesionymi: 1) granicami obwodu rybackiego, 2) granicami obrębów hodowlanych i ochronnych, 3) wyspami, 4) urządzeniami i budowlami hydrotechnicznymi, 5) strefami roślinności wynurzonej. 2. Część graficzna operatu dla jezior, poza wymaganiami określonymi w ust. 1, powinna zawierać plan batymetryczny. § 4. Jednostkami uprawnionymi do opiniowania operatów rybackich są: 1) Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie imienia Stanisława Sakowicza, 2) Akademia Rolnicza w Szczecinie, 3) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie imienia Michała Oczapowskiego. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić w celu uzyskania pozytywnej opinii techniczno-technologicznej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich. (Dz. U. Nr 154, poz. 1011) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 124, poz. 783) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wnioskodawca ubiegający się o uzyskanie pozytywnej opinii techniczno-technologicznej Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych lub akredytowanej jednostki certyfikującej obowiązany jest wyposażyć obiekty produkcyjne w: 1) zbiorniki do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich, których całkowita pojemność technologiczna powinna wynosić co najmniej: a) 50% miesięcznej wielkości produkcji win gronowych, b) 75% miesięcznej wielkości produkcji napojów fermentowanych, c) 25% ilości rozlewanych miesięcznie wyrobów winiarskich, 2) urządzenie filtracyjne zapewniające uzyskanie wymaganej klarowności wyrobów winiarskich, 3) urządzenia do przygotowania opakowań jednostkowych, w szczególności urządzenia do ich mycia i dezynfekcji, 4) urządzenie do napełniania opakowań jednostkowych. 2. W obiektach produkcyjnych do wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich powinno znajdować się laboratorium umożliwiające przeprowadzanie analiz fizyko-chemicznych produkowanych i rozlewanych wyrobów. § 2. Warunki określone w § 1 ust. 1 pkt 3 i 4 nie dotyczą wnioskodawców ubiegających się o uzyskanie koncesji na produkcję wyrobów winiarskich bez ich rozlewu do opakowań jednostkowych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych. (Dz. U. Nr 154, poz. 1013) Na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 471 i Nr 141, poz. 943) oraz na podstawie art. 223 ust. 2 i 225 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) opłaty za czynności adwokackie oraz za czynności radców prawnych przed organami wymiaru sprawiedliwości, stanowiące podstawę do zasądzania przez sądy kosztów zastępstwa prawnego, zwane dalej opłatami (wynagrodzenie adwokata), 2) stawki minimalne opłat, zwane dalej stawkami minimalnymi, 3) zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu. § 2. Stawki minimalne ustala się na podstawie stawek określonych w rozdziałach 2-4. § 3. 1. Opłaty stanowiące podstawę zasądzenia przez sądy kosztów zastępstwa prawnego nie mogą być wyższe niż czterokrotne stawki minimalne określone w rozdziałach 2-4, niezależnie od wysokości tych opłat ustalonych w umowie między adwokatem lub radcą prawnym a klientem. 2. Sąd może przyznać opłaty wyższe od wskazanych w ust. 1, jeżeli uzasadnia to rodzaj i stopień zawiłości sprawy; nie mogą być one wyższe niż sześciokrotne stawki minimalne. § 4. 1. Przy ustalaniu w umowie opłaty bierze się pod uwagę rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany nakład pracy adwokata lub radcy prawnego. 2. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, gdy przemawia za tym sytuacja materialna lub rodzinna klienta albo rodzaj sprawy, adwokat lub radca prawny może ustalić stawkę opłaty niższą niż stawka minimalna albo zrezygnować z opłaty w całości. § 5. 1. Stawki minimalne ustala się od wartości przedmiotu sprawy, a w postępowaniu egzekucyjnym - od wartości egzekwowanego roszczenia, chyba że przepisy rozporządzenia stanowią inaczej. 2. W razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną poczynając od następnej instancji. § 6. Wysokość stawek minimalnych w sprawach nie określonych w rozporządzeniu ustala się przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. Rozdział 2 Stawki minimalne w sprawach cywilnych, ze stosunku pracy i ubezpieczeń społecznych § 7. Stawka minimalna wynosi przy wartości przedmiotu sprawy: 1) do 500 zł - 50 zł, 2) powyżej 500 zł do 1.500 zł - 150 zł, 3) powyżej 1.500 zł do 5.000 zł - 500 zł, 4) powyżej 5.000 zł do 10.000 zł - 1.000 zł, 5) powyżej 10.000 zł do 50.000 zł - 2.000 zł, 6) powyżej 50.000 zł do 200.000 zł - 3.000 zł, 7) powyżej 200.000 zł - 6.000 zł. § 8. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawie: 1) o rozwód i unieważnienie małżeństwa - 300 zł, 2) o stwierdzenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa - 200 zł, 3) o przysposobienie - 150 zł, 4) o pozbawienie, ograniczenie, zawieszenie lub przywrócenie władzy rodzicielskiej oraz o odebranie dziecka - 100 zł, 5) o ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, unieważnienie uznania dziecka oraz o rozwiązanie przysposobienia - 200 zł, 6) o ubezwłasnowolnienie - 200 zł, 7) o uznanie za zmarłego lub stwierdzenie zgonu oraz o rozstrzygnięcie co do aktów stanu cywilnego - 150 zł, 8) o rozstrzygnięcie w istotnych sprawach rodziny lub co do zarządu majątkiem wspólnym - 200 zł, 9) o zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami - 300 zł, 10) o podział majątku wspólnego między małżonkami - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości udziału, a w wypadku zgodnego wniosku małżonków - 50% tej stawki, 11) o alimenty, o nakazanie wypłacenia wynagrodzenia za pracę do rąk drugiego małżonka - 50 zł, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Stawki określone w ust. 1 pkt 1 obejmują również wynagrodzenie od roszczeń majątkowych dochodzonych łącznie, z wyjątkiem roszczeń przewidzianych w art. 58 § 2 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, od których pobiera się także wynagrodzenie określone w ust. 1. 3. Stawki określone w ust. 1 pkt 5 obejmują w sprawach o ustalenie ojcostwa również roszczenia majątkowe strony powodowej. 4. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 11, ustala się od wartości przedmiotu sprawy, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów lub małżonka, którego wynagrodzenie za pracę ma być wypłacone do rąk drugiego współmałżonka. § 9. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy z zakresu własności, innych spraw rzeczowych i prawa o księgach wieczystych w sprawie: 1) o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7, 2) o rozgraniczenie - 300 zł, 3) dotyczącej służebności - 200 zł, 4) o naruszenie posiadania - 130 zł, 5) o wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru dokumentów albo o wykreślenie hipoteki - 100 zł, 6) o zniesienie współwłasności - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości udziału współwłaściciela zastępowanego przez adwokata lub radcę prawnego, a w wypadku zgodnego wniosku uczestników - 50% tej stawki, 7) związanej z korzystaniem z rzeczy wspólnej lub z zarządem rzeczą wspólną - 200 zł, 8) o usunięcie niezgodności między treścią wpisu w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości prawa dotkniętego niezgodnością. § 10. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy z zakresu prawa spadkowego w sprawie: 1) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, odrzucenie spadku, ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia, zarządu spadku nie objętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych - 50 zł, 2) o stwierdzenie nabycia spadku - 50 zł, a jeżeli przedmiotem postępowania jest również ważność testamentu - 300 zł, 3) o dział spadku - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości udziału spadkowego uczestnika zastępowanego przez adwokata lub radcę prawnego, a w razie działu na zgodny wniosek uczestników postępowania - 50% tej stawki. § 11. Stawka minimalna wynosi w sprawie: 1) o opróżnienie lokalu mieszkalnego - 100 zł, 2) o wydanie nieruchomości - 300 zł, 3) o opróżnienie lokalu użytkowego - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości sześciomiesięcznego czynszu. § 12. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawie: 1) o uchylenie uchwały organu spółdzielni - 150 zł, 2) o ochronę dóbr osobistych i ochronę praw autorskich oraz dotyczących wynalazczości - 300 zł, 3) z zakresu postępowania nieprocesowego w sprawie nie wymienionej odrębnie - 100 zł, 4) o uchylenie wyroku sądu polubownego - 1.000 zł, 5) z zakresu postępowania układowego lub upadłościowego - 1.500 zł, 6) o uznanie orzeczenia sądu zagranicznego - 200 zł, 7) egzekucyjnej przy egzekucji z nieruchomości - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7, a przy egzekucji innego rodzaju - 25% tej stawki, 8) ze skargi na czynności komornika - 50 zł, 9) rejestracji spółki - 1.000 zł, 10) rejestracji spółdzielni - 1.500 zł, 11) innych rejestracji - 500 zł, 12) zmiany w rejestrze - 300 zł, 13) o zaopatrzeniu tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności - 50 zł, 14) o zwolnienie spod zajęcia rzeczy i praw zabezpieczonych w postępowaniu karnym u osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa przeciwko mieniu - 50 zł, 15) o zwrot korzyści uzyskanych kosztem Skarbu Państwa - 50 zł. 2. Stawka określona w ust. 1 pkt 1 i 2 nie obejmuje opłat od roszczeń majątkowych dochodzonych łącznie. § 13. Jeżeli został wydany nakaz zapłaty, a nie doszło do rozprawy, stawka minimalna, o której mowa w § 7, ulega obniżeniu w postępowaniu nakazowym o 50%, a w postępowaniu upominawczym o 70%. § 14. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawach z zakresu prawa pracy: 1) o nawiązanie umowy o pracę, o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, o przywrócenie do pracy lub o ustalenie sposobu ustania stosunku pracy - 50 zł, 2) o wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne niż wymienione w pkt 4 - 75% stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości wynagrodzenia lub odszkodowania będącego przedmiotem sprawy, 3) o inne roszczenia niemajątkowe - 50 zł, 4) o ustalenie wypadku przy pracy, jeżeli nie jest połączone z dochodzeniem odszkodowania lub renty - 100 zł, 5) o świadczenie odszkodowawcze należne z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości odszkodowania będącego przedmiotem sprawy. 2. Stawka minimalna wynosi 50 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego. § 15. 1. Stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym wynosi: 1) przed sądem wojewódzkim - 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 50 zł, 2) przed sądem apelacyjnym - 75% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 100% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł. 2. Stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu zażaleniowym wynosi: 1) przed sądem wojewódzkim - 25% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 50% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 50 zł, 2) przed sądem apelacyjnym lub przed Sądem Najwyższym - 50% stawki minimalnej, a jeżeli w poprzedniej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat lub radca prawny - 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł. 3. Stawka za prowadzenie sprawy z zakresu prawa pracy przed sądem apelacyjnym wynosi 100% odpowiedniej stawki wymienionej w § 14. 4. Stawka w postępowaniu kasacyjnym wynosi: 1) za sporządzenie i wniesienie kasacji oraz udział w rozprawie przed Sądem Najwyższym - 75% stawki minimalnej, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 100% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł, 2) za sporządzenie i wniesienie kasacji - 50% stawki minimalnej, a jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat lub radca prawny - 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł, 3) za udział w rozprawie przed Sądem Najwyższym - 50% stawki minimalnej, a jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat lub radca prawny, nie sporządzał i nie wniósł kasacji - 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł. 5. Stawka minimalna w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym wynosi: 1) za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej oraz za stawiennictwo na rozprawie - 200 zł, 2) za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej - 100 zł. Rozdział 3 Stawki minimalne w sprawach karnych § 16. 1. Stawka minimalna wynosi: 1) w sprawie objętej dochodzeniem - 150 zł, 2) w sprawie objętej śledztwem - 250 zł. 2. Stawka minimalna za obronę wynosi: 1) przed sądem rejonowym w postępowaniu szczególnym - 300 zł, 2) przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym lub przed wojskowym sądem garnizonowym - 350 zł, 3) przed sądem wojewódzkim jako drugą instancją lub przed wojskowym sądem okręgowym jako drugą instancją - 350 zł, 4) przed sądem wojewódzkim jako pierwszą instancją lub przed wojskowym sądem okręgowym jako pierwszą instancją oraz przed sądem apelacyjnym - 500 zł, 5) przed Sądem Najwyższym - 500 zł. 3. Stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie kasacji: 1) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd rejonowy lub wojskowy sąd garnizonowy - 300 zł, 2) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd wojewódzki lub wojskowy sąd okręgowy - 500 zł. 4. Stawka minimalna wynosi za czynności w sprawie o wznowienie postępowania oraz w sprawie o podjęcie postępowania warunkowo umorzonego - 300 zł. 5. Stawka minimalna wynosi za obronę w sprawie o wydanie wyroku łącznego - 100 zł. 6. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie, w tym sprawy wynikającej z przepisów o uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - 100 zł. Przepisu § 7 nie stosuje się. 7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do opłat za czynności w postępowaniu karnym pełnomocnika powoda cywilnego, pełnomocnika pokrzywdzonego, pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego lub oskarżyciela prywatnego. § 17. Stawka minimalna wynosi za obronę przed sądem w postępowaniu wykonawczym: 1) w sprawie o odroczenie lub przerwę w wykonywaniu kary - 150 zł, 2) w sprawie o wykonanie warunkowo zawieszonej kary - 150 zł, 3) w sprawie o warunkowe przedterminowe zwolnienie lub odwołanie takiego zwolnienia - 100 zł, 4) za czynności związane z wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz wykonywaniem środków zabezpieczających - 100 zł, 5) za prowadzenie sprawy o zatarcie skazania - 100 zł, 6) za prowadzenie sprawy o ułaskawienie - 200 zł, 7) za pozostałe czynności w postępowaniu wykonawczym - 200 zł. § 18. W sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%. § 19. Za obronę kilku osób lub reprezentowanie kilku osób pobiera się opłatę od każdej z tych osób. Rozdział 4 Stawki minimalne w sprawach przed Naczelnym Sądem Administracyjnym § 20. Stawka minimalna wynosi: 1) w sprawie dotyczącej należności pieniężnych albo praw majątkowych, której wartość została określona przez organ administracji państwowej lub jest oczywista - stawkę obliczoną na podstawie § 7, a w innej sprawie - 200 zł. 2) w sprawie o przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym - 300 zł. Rozdział 5 Koszty nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa § 21. Koszty nie opłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa, z zastrzeżeniem § 25, obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż dwukrotna stawka minimalna określona w rozdziałach 2-4 oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata lub radcy prawnego. § 22. Wniosek o przyznanie kosztów nie opłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. § 23. W sprawie cywilnej, w której kosztami procesu został obciążony przeciwnik procesowy strony korzystającej z pomocy udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu, koszty, o których mowa w § 21, sąd przyznaje po wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 24. 1. W sprawach będących w toku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się aż do zakończenia sprawy w danej instancji przepisy dotychczasowe. 2. W sprawach, w których wniosek o zaopatrzenie tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności wpłynął przed wejściem w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 25. Do dnia 31 grudnia 1998 r. koszty nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, wynoszą 40% stawki minimalnej. § 26. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości (Dz. U. Nr 48, poz. 220, z 1994 r. Nr 119, poz. 578 i z 1995 r. Nr 153, poz. 786), 2) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 sierpnia 1983 r. w sprawie zasad ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 51, poz. 230). § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie rodzajów i wzorów dokumentów osobistych strażaków Państwowej Straży Pożarnej, organów właściwych do ich wydawania oraz szczegółowych zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. (Dz. U. Nr 154, poz. 1014) Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Strażak Państwowej Straży Pożarnej, zwany dalej "strażakiem", na czas pełnienia służby w Państwowej Straży Pożarnej otrzymuje bezpośrednio po mianowaniu, z zastrzeżeniem ust. 2, dokumenty osobiste: 1) legitymację służbową strażaka, zwaną dalej "legitymacją służbową", 2) książkę świadczeń lekarskich, 3) książkę zdrowia. 2. Strażak w służbie kandydackiej dokumenty, o których mowa w ust. 1, otrzymuje bezpośrednio po podjęciu służby kandydackiej. W legitymacji służbowej dokonuje się wpisu "Strażak w służbie kandydackiej". § 2. Legitymacja służbowa jest dokumentem potwierdzającym uprawnienia strażaka wynikające z przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680). § 3. 1. Legitymacje służbowe wydają: 1) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej: a) strażakom pełniącym służbę w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej, b) komendantom szkół Państwowej Straży Pożarnej, c) dyrektorom jednostek badawczo-rozwojowych Państwowej Straży Pożarnej, d) komendantom wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, 2) komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbę w tych jednostkach oraz strażakom w służbie kandydackiej, 3) dyrektorzy jednostek badawczo-rozwojowych Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbę w tych jednostkach, 4) komendanci wojewódzcy Państwowej Straży Pożarnej: a) strażakom pełniącym służbę w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej, b) komendantom rejonowym Państwowej Straży Pożarnej, c) komendantom ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, 5) komendanci ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbę w ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, 6) komendanci rejonowi Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbą w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej, 7) właściwe organy Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej - strażakom Państwowej Straży Pożarnej wyznaczonym przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej do pełnienia służby w jednostkach Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej. 2. Organy wymienione w ust. 1 są również właściwe do wydawania książek świadczeń lekarskich i książek zdrowia strażaka oraz wymiany tych dokumentów. 3. Do dokonywania wpisów w dokumentach osobistych strażaka są uprawnione, z zastrzeżeniem § 8 ust. 2, właściwe komórki kadrowe. § 4. 1. W legitymacji służbowej umieszcza się fotografię strażaka, wpisuje imię i nazwisko strażaka, numer legitymacji, numer identyfikacyjny, stopień służbowy, stanowisko służbowe, miejsce pełnienia służby, datę ważności legitymacji oraz odciska się pieczęć organu wydającego. Legitymację służbową podpisuje osoba upoważniona do jej wydania. 2. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Legitymacja służbowa podlega wymianie w razie jej uszkodzenia lub zniszczenia, a także zmiany nazwiska lub imienia strażaka. W przypadku zgubienia legitymacji właściwy organ wydaje nową legitymację. 2. W razie odzyskania utraconej legitymacji służbowej strażak jest obowiązany zwrócić ją organowi, który ją wydał, podając datę oraz okoliczności odzyskania legitymacji. § 6. Legitymacja służbowa podlega zwrotowi organowi, który ją wydał, w razie: 1) zwolnienia strażaka ze służby, 2) zgonu strażaka. § 7. 1. Książka świadczeń lekarskich jest dokumentem uprawniającym strażaka i uprawnionych członków jego rodziny do korzystania z bezpłatnych świadczeń służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. W książce świadczeń lekarskich wpisuje się imię i nazwisko uprawnionego strażaka oraz uprawnionych członków jego rodziny, dokonuje się adnotacji o zmianach w stosunkach rodzinnych, datę wydania i okres ważności książki. 3. Wzór książki świadczeń lekarskich określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Do książki świadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy § 5 i 6. 5. Książka świadczeń lekarskich nie podlega zwrotowi, jeżeli strażak lub uprawniony członek rodziny zmarłego strażaka posiadają uprawnienia do zaopatrzenia emerytalnego według zasad i na warunkach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. § 8. 1. W książce zdrowia strażaka wpisuje się w szczególności: imię i nazwisko strażaka, datę i miejsce urodzenia, stopień służbowy, miejsce pełnienia służby i zamieszkania, datę wstąpienia do służby oraz stan cywilny. 2. Wpisów w książce zdrowia dotyczących kontroli stanu zdrowia strażaka, przebiegu leczenia oraz orzeczeń lekarskich mogą dokonywać lekarze i komisje lekarskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Wzór książki zdrowia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. W. Brochwicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 listopada 1997 r. (poz. 1014) Załącznik nr 1 WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ STRAŻAKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ okładka Ilustracja OPIS 1. Okładka sztywna, kolor granatowy: - godło tłoczone w kolorze złotym, - napisy tłoczone w kolorze złotym. 2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym: - napisy koloru czarnego, - gilosz koloru jasnozielonego. 1 Ilustracja 2 Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR KSIĄŻKI ŚWIADCZEŃ LEKARSKICH Ilustracja okładka Opis 1. Okładka koloru niebieskiego: - napisy w kolorze czarnym. 2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym: - napisy w kolorze czarnym. str. 1 (wewnętrzna strona okładki) Ilustracja str. 2 i 9 Ilustracja str. 3 i 4 Ilustracja str. 5 i 6 Ilustracja str. 7, str. 8 Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR KSIĄŻKI ZDROWIA Ilustracja OPIS 1. Okładka sztywna, kolor ciemnozielony: - napisy wytłaczane o widocznym odcieniu. 2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym: - napisy koloru czarnego. str. 1 Ilustracja str. 5 Ilustracja str. 6 Ilustracja str. 7 Ilustracja str. 8 Ilustracja str. 9 Ilustracja str. 10 Ilustracja str. 11 - 17 Ilustracja str. 18 Ilustracja str. 19 Ilustracja str. 20 Ilustracja str. 21 Ilustracja str. 22 - 41 Ilustracja str. 42 - 109 IlustracjaIlustracja str. 110 - 113 IlustracjaIlustracja str. 114 - 117 IlustracjaIlustracja str. 118 - 121 IlustracjaIlustracja str. 123 Ilustracja str. 124 - 125 Ilustracja str. 126 - 128 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej. (Dz. U. Nr 154, poz. 1015) Na podstawie art. 141 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień, przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego, wymierzania w nim kar i ich wykonywania, odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwości przełożonych w tych sprawach. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770), 2) władza dyscyplinarna - prawo do wyróżniania i karania funkcjonariuszy na zasadach określonych w rozporządzeniu, 3) przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych - Komendanta Głównego Straży Granicznej i jego zastępcę, komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej, dyrektorów jednostek organizacyjnych w Komendzie Głównej Straży Granicznej i Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie, 4) funkcjonariusz - funkcjonariusza Straży Granicznej w służbie stałej, przygotowawczej i kandydackiej, 5) bezpośredni przełożony - funkcjonariusza zajmującego wyższe stanowisko służbowe, któremu dany funkcjonariusz bezpośrednio podlega, poczynając od stanowiska dowódcy drużyny, 6) zakończenie postępowania dyscyplinarnego - wydanie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, o uniewinnieniu, o uznaniu winnym i odstąpieniu od wymierzenia kary bądź postanowienia o umorzeniu postępowania. Rozdział 2 Władza dyscyplinarna § 3. 1. Władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy posiada Komendant Główny Straży Granicznej. 2. Władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy, z wyjątkiem komendantów i zastępców komendantów oddziałów (równorzędnych), posiada również zastępca Komendanta Głównego Straży Granicznej. § 4. 1. Przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych i bezpośredni przełożeni funkcjonariuszy posiadają władzę dyscyplinarną w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach lub komórkach organizacyjnych Straży Granicznej. 2. Wyższy przełożony nad przełożonym posiadającym władzę dyscyplinarną może w każdym stadium postępowania dyscyplinarnego realizować swoje uprawnienia z pominięciem tego przełożonego, jeżeli uzna to za uzasadnione okolicznościami sprawy. § 5. 1. Funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków służbowych na danym stanowisku, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą funkcjonariuszowi mianowanemu na to stanowisko. 2. Funkcjonariusz, który w zastępstwie pełni obowiązki na danym stanowisku służbowym, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą osobie zastępowanej. § 6. 1. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby lub oddelegowany do czasowego pełnienia służby albo skierowany na przeszkolenie lub naukę podlega władzy dyscyplinarnej właściwego przełożonego w miejscu pełnienia służby, miejscu przeszkolenia lub nauki. 2. Funkcjonariusz pozostający bez przydziału służbowego podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje. 3. Funkcjonariusz urlopowany lub oddelegowany do pracy poza Strażą Graniczną podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego właściwego w sprawach dyscyplinarnych, któremu podlegał przed udzieleniem mu urlopu lub oddelegowaniem. Rozdział 3 Zasady i tryb udzielania wyróżnień § 7. 1. Przełożeni posiadający władzę dyscyplinarną mogą udzielać wyróżnień wymienionych w art. 91 ust. 1-4 i 8 ustawy w następującym zakresie: 1) Komendant Główny Straży Granicznej i jego zastępca: pochwały, pochwały w rozkazie, nagrody pieniężnej lub rzeczowej, krótkoterminowego urlopu do 10 dni, a także mianować na wyższe stanowisko służbowe, 2) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant ośrodka szkolenia Straży Granicznej: pochwały, pochwały w rozkazie, nagrody pieniężnej lub rzeczowej, krótkoterminowego urlopu do 7 dni, a także mianować na wyższe stanowisko służbowe w zakresie uprawnień wynikających z odrębnych przepisów, 3) dyrektor jednostki organizacyjnej w Komendzie Głównej Straży Granicznej i Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie: wyróżnień, o których mowa w pkt 2, z wyjątkiem mianowania na wyższe stanowisko służbowe, 4) komendant granicznej placówki kontrolnej (strażnicy, dywizjonu), z zastrzeżeniem pkt 3: pochwały, pochwały w rozkazie, krótkoterminowego urlopu do 5 dni, 5) dowódca kompanii i komendant pododdziałów szkolnych: pochwały, pochwały w rozkazie, krótkoterminowego urlopu do 3 dni, 6) dowódca plutonu, komendant studium, dowódca drużyny oraz inny bezpośredni przełożony mogą udzielać pochwały. 2. Zasady i tryb udzielania wyróżnień wymienionych w art. 91 pkt 5-7 ustawy określają odrębne przepisy, z zastrzeżeniem § 8-10. § 8. Jeżeli przełożony uzna, że funkcjonariusz zasługuje na wyższe wyróżnienie niż może udzielić, występuje z odpowiednim wnioskiem do przełożonego uprawnionego do udzielania tego wyróżnienia. § 9. 1. Wyróżnienia wymienione w art. 91 pkt 2-8 ustawy są ogłaszane w rozkazie personalnym. 2. Rozkaz o wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego oraz można podać go do wiadomości funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej, w której wyróżniony pełni służbę. § 10. 1. Nie można wyróżnić funkcjonariusza, przeciwko któremu prowadzone jest postępowanie karne lub dyscyplinarne, oraz funkcjonariusza ukaranego karą dyscyplinarną, przed jej zatarciem. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również wobec funkcjonariusza: 1) skazanego wyrokiem sądu - w czasie warunkowego zawieszenia wykonania kary, 2) któremu postępowanie karne zostało warunkowo umorzone - w czasie próby określonej orzeczeniem o warunkowym umorzeniu. Rozdział 4 Odpowiedzialność dyscyplinarna § 11. Naruszeniem dyscypliny służbowej, za które w rozumieniu rozporządzenia funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, jest w szczególności: 1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego, z zastrzeżeniem przepisu art. 63 ust. 2 ustawy, 2) zaniechanie czynności służbowej lub wykonanie jej w sposób niedbały lub nieprawidłowy, 3) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli wyrządziło to szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub innym osobom, 4) niedopełnienie obowiązków służbowych lub przekroczenie uprawnień określonych w ustawie lub w innych przepisach, 5) stawienie się do służby w stanie po spożyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo spożywanie alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej w czasie pełnienia służby lub w pomieszczeniach służbowych, 6) świadome wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania obowiązków służbowych lub uniemożliwiający ich wykonanie, 7) porzucenie służby, 8) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania bądź nie usprawiedliwione opuszczenie lub niestawienie się do miejsca pełnienia służby, 9) zagubienie lub utrata dokumentów zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, 10) znieważenie przełożonego, 11) zawiniona utrata broni służbowej, 12) zawiniona utrata legitymacji służbowej, 13) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza w czasie pełnienia służby. § 12. 1. Kary dyscyplinarne mogą wymierzać przełożeni posiadający władzę dyscyplinarną w następującym zakresie: 1) Komendant Główny Straży Granicznej: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia chorążego lub podoficerskiego, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, wydalenia za służby, zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych pojazdów na okres od 6 miesięcy do 3 lat, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, aresztu do 14 dni oraz wystąpić z wnioskiem o obniżenie stopnia oficerskiego, 2) zastępca Komendanta Głównego Straży Granicznej - kary wymienione w pkt 1, z wyjątkiem kary wydalenia ze służby, 3) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant ośrodka szkolenia Straży Granicznej: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia podoficerskiego, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych pojazdów na okres od 6 miesięcy do 3 lat, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania oraz aresztu do 14 dni, 4) dyrektor jednostki organizacyjnej w Komendzie Głównej Straży Granicznej i Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie - kary wymienione w pkt 3, z wyjątkiem kary obniżenia stopnia podoficerskiego, 5) komendant granicznej placówki kontrolnej (strażnicy, dywizjonu): upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania do 15 dni, aresztu do 10 dni, 6) dowódca kompanii i komendant pododdziałów szkolnych: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania do 10 dni, aresztu do 7 dni, 7) dowódca plutonu i komendant studium: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania do 6 dni, 8) dowódca drużyny oraz inny bezpośredni przełożony: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem. 2. Karę zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania można wymierzyć wyłącznie funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej na czas nie dłuższy niż 21 dni. § 13. Kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby: 1) nie orzeka się w razie skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, 2) można nie orzekać w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu za inne przestępstwo. Rozdział 5 Postępowanie dyscyplinarne § 14. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za który ponosi on odpowiedzialność dyscyplinarną. 2. Postępowanie dyscyplinarne ma na celu w szczególności: 1) ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, faktycznie został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą, 2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności czynu, o którym mowa w pkt 1, 3) zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie. § 15. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna, z zastrzeżeniem § 17 i 18, przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych: 1) z własnej inicjatywy, 2) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza, 3) na polecenie wyższego przełożonego, 4) na wniosek sądu honorowego, sądu lub prokuratora albo organu uprawnionego do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego lub organu uprawnionego do nakładania kar porządkowych. § 16. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o czynie, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu jego popełnienia lub co do osoby sprawcy. 2. O podjęciu czynności wyjaśniających wydaje się postanowienie. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, należy ukończyć w terminie dwóch tygodni od daty ich podjęcia. § 17. 1. Jeżeli wina funkcjonariusza oraz okoliczności czynu nie budzą wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż nagana z ostrzeżeniem lub zakaz opuszczania miejsca zakwaterowania do 6 dni, postępowanie dyscyplinarne może wszcząć bezpośredni przełożony funkcjonariusza. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, po wysłuchaniu obwinionego i złożeniu przez niego wyjaśnienia na piśmie sporządza się notatkę służbową, na podstawie której wydaje się orzeczenie o wymierzeniu kary. § 18. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się: 1) jeżeli czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, 2) po upływie terminu określonego w art. 137 ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 137 ust. 3 ustawy. 2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, jeżeli: 1) funkcjonariusz zgłosi pisemne wystąpienie o niezwłoczne zwolnienie ze służby, 2) wina funkcjonariusza i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż upomnienie; przepis § 17 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 19. 1. O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydaje się postanowienie, którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu. 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1 zawiera: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje postanowienie, 2) datę i miejsce wydania, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) datę zawiadomienia przełożonego, który wydaje postanowienie, o czynie przypisywanym obwinionemu, 5) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, wraz z podaniem podstawy prawnej, 6) oznaczenie funkcjonariusza albo członków komisji do prowadzenia postępowania z podaniem jej przewodniczącego, 7) podpis przełożonego i pieczęć jednostki. 3. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy zarzucić ponadto czyn nie objęty postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się nowe stosowne postanowienie. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 20. 1. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony, który wydał postanowienie o jego wszczęciu, lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz. 2. Do prowadzenia postępowania wyznacza się funkcjonariusza posiadającego stopień nie niższy od stopnia posiadanego przez obwinionego albo zajmującego co najmniej równorzędne z nim stanowisko służbowe. 3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne jest obowiązany wyłączyć się z udziału w tym postępowaniu, jeżeli: 1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, 2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej, 3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego w myśl przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących wyłączenia sędziego z mocy prawa od udziału w sprawie, 4) był świadkiem zdarzenia, 5) pomiędzy nim a obwinionym zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie. 4. Prowadzący postępowanie bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym. 5. O zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 3 prowadzący postępowanie powiadamia przełożonego, który go wyznaczył. Do czasu wyznaczenia innego funkcjonariusza do prowadzenia postępowania podejmuje on jednak czynności nie cierpiące zwłoki. 6. Przepisy ust. 1-5 mają odpowiednie zastosowanie przy czynnościach wyjaśniających. 7. Obwiniony ma prawo złożyć do przełożonego właściwego w sprawach dyscyplinarnych wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o których mowa w ust. 3. Do czasu rozpatrzenia wniosku przez przełożonego prowadzący postępowanie podejmuje czynności nie cierpiące zwłoki. 8. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych, wniosek, o którym mowa w ust. 7, obwiniony kieruje do wyższego przełożonego. § 21. 1. Komendant Głównej Straży Granicznej, komendanci oddziałów Straży Granicznej i komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej ze względu na wagę i zawiłość sprawy, z własnej inicjatywy lub na wniosek przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania, mogą powołać spośród funkcjonariuszy komisję do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego, określając jej skład i wyznaczając przewodniczącego, kierującego jednoosobowo pracami komisji. 2. Do prowadzenia postępowania przez komisję, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia postępowania przez wyznaczonego funkcjonariusza. Postanowienia wydane w toku postępowania przez prowadzącego postępowanie wydaje wyłącznie przewodniczący komisji. 3. Przepisy ust. 1 i 2 mają odpowiednio zastosowanie przy czynnościach wyjaśniających. § 22. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności przesłuchuje świadków, pokrzywdzonych, przyjmuje wyjaśnienia od obwinionego oraz zleca lub występuje do właściwego przełożonego z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga niezbędnych opinii. 2. W razie konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie, o jej przeprowadzenie można zwrócić się do kierownika jednostki organizacyjnej Straży Granicznej właściwego według miejsca, w którym czynność ma być dokonana. 3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych sporządza się protokoły. Obwiniony może złożyć wyjaśnienia na piśmie. 4. Przed przesłuchaniem prowadzący postępowanie dyscyplinarne uprzedza świadka, biegłego i pokrzywdzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. 5. Materiały przekazane przez prokuratora, organ uprawniony do nałożenia kary grzywny w drodze mandatu karnego lub kary porządkowej, organ uprawniony do stosowania grzywny w celu przymuszenia albo przez sąd honorowy włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. § 23. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony, oprócz uprawnień przewidzianych w § 20 ust. 7, ma prawo do: 1) odmowy składania wyjaśnień, 2) zgłaszania wniosków dowodowych, 3) wnoszenia: a) zażaleń na postanowienia, z wyjątkiem postanowień o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i o jego zamknięciu, b) odwołania od orzeczenia o ukaraniu, 4) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten wyrazi na to zgodę, oraz jego odwołania. 2. Zażalenia wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie do przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do Komendanta Głównego Straży Granicznej, w terminie 3 dni od doręczenia postanowienia, a jeżeli postanowienie kończy postępowanie dyscyplinarne - w terminie 7 dni od dnia doręczenia. § 24. 1. Obrońcę ustanawia się i odwołuje na piśmie. 2. Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego jest obowiązkowy, oraz przysługują mu uprawnienia obwinionego, chyba że ten ograniczy je w sposób wyraźny na piśmie. Obrońca nie ma prawa ustanawiania dla obwinionego innych obrońców. § 25. 1. Wnioski o przeprowadzenie postępowania dowodowego obwiniony zgłasza na piśmie prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne. 2. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy: 1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne, 2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, 3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić. 3. Oddalenie wniosku następuje w drodze postanowienia. § 26. Postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego doręcza się niezwłocznie obwinionemu. § 27. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być zamknięte w ciągu jednego miesiąca od daty jego wszczęcia. 2. Komendant oddziału Straży Granicznej może przedłużyć termin prowadzenia postępowania do dwóch miesięcy. 3. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach Komendant Główny Straży Granicznej może przedłużyć termin prowadzenia postępowania na dalszy okres, nie dłuższy jednak niż trzy miesiące. § 28. 1. Jeżeli wiadomość o czynie, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, wskazuje, że czyn zawiera znamiona przestępstwa ściganego z urzędu albo taki charakter czynu ustalono w toku postępowania dyscyplinarnego, przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych zawiadamia o tym niezwłocznie prokuratora. 2. W sprawach prowadzonych przeciwko funkcjonariuszom podejrzanym o popełnienie przestępstwa postępowanie dyscyplinarne prowadzi się niezależnie od postępowania przygotowawczego. W sprawach tych należy wyznaczyć funkcjonariusza do współdziałania z prokuratorem. W postępowaniu dyscyplinarnym można, za zgodą prokuratora, wykorzystać dowody zabrane w postępowaniu przygotowawczym. § 29. 1. Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych zawiesza postępowanie dyscyplinarne do czasu zakończenia postępowania karnego, jeżeli czyn zarzucany funkcjonariuszowi jest przedmiotem tego postępowania i nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy w świetle zebranych w toku postępowania dyscyplinarnego dowodów czyn zabroniony popełniony przez funkcjonariusza jest oczywisty i uniemożliwia dalsze pozostawanie funkcjonariusza w służbie. 3. Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych może zawiesić postępowanie dyscyplinarne na okres do dziewięciu miesięcy, jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca jego prowadzenie. § 30. 1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy dotyczące obwinionego, zapoznaje go z aktami postępowania i poucza o prawie do zgłoszenia w terminie 3 dni wniosku o ich uzupełnienie. Przepisy § 23 i § 25 stosuje się odpowiednio. 2. Obwiniony po zapoznaniu się z aktami postępowania podpisuje protokół sporządzony z tej czynności. 3. Odmowa obwinionego zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje dalszych czynności. Prowadzący postępowanie dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania. 4. W przypadku korzystania w postępowaniu dyscyplinarnym z materiałów prowadzonego równocześnie postępowania przygotowawczego, zapoznanie obwinionego z tymi materiałami następuje po uzyskaniu zgody prokuratora nadzorującego lub prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Z odmowną decyzją prokuratora w tej sprawie należy zapoznać obwinionego. 5. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego, prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i sporządza sprawozdanie, które zawiera: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który prowadził postępowanie, 2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, 5) opis ustalonego stanu faktycznego, 6) wnioski dotyczące wymiaru kary, umorzenia postępowania dyscyplinarnego lub skierowania sprawy do właściwego sądu honorowego, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących lub obciążających. § 31. 1. Postanowienie o umorzeniu postępowania wydaje przełożony, który wszczął to postępowanie, jeżeli: 1) nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej, 2) w toku postępowania ustalono, że właściwym do rozpatrzenia sprawy jest sąd honorowy, 3) w toku postępowania dyscyplinarnego ustalono, że czyn przypisany obwinionemu nie wypełnia znamion czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, 4) obwiniony zmarł, 5) obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu, 6) postępowanie co do tego samego czynu przypisanego temu samemu obwinionemu zostało prawomocnie ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się. 2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w razie długotrwałej choroby obwinionego lub złożenia przez niego pisemnego zgłoszenia o niezwłoczne zwolnienie go ze służby, jeżeli postępowanie dotyczy czynu, za który funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną. 3. Postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wydaje przełożony, który wszczął to postępowanie. 4. Postępowanie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego zawiera: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje postanowienie, 2) datę i miejsce wydania, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, 5) uzasadnienie postanowienia, 6) pouczenie o prawie wniesienia zażalenia, 7) podpis przełożonego i pieczęć jednostki. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, sprawę przekazuje się niezwłocznie sądowi honorowemu. Rozdział 6 Zasady orzekania § 32. 1. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego przełożony, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, może orzec: 1) o uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów stawianych obwinionemu lub przeprowadzone postępowanie karne zostało zakończone orzeczeniem o uniewinnieniu, a czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej, albo 2) o uznaniu funkcjonariusza winnym popełnienia czynu, za który ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, i wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo 3) o uznaniu funkcjonariusza winnym popełnienia czynu, za który ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, i odstąpieniu od wymierzenia kary. 2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w ciągu 7 dni od daty zamknięcia postępowania dyscyplinarnego. 3. Nie wymierza się kary dyscyplinarnej po upływie terminów, o których mowa w art. 137 ust. 2 i 3 ustawy. § 33. Jeżeli przełożony, o którym mowa w § 32 ust. 1, uzna, że przekazane mu akta postępowania dyscyplinarnego zawierają istotne uchybienia prawne lub braki w zakresie dowodowym, wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zamknięciu postępowania i zwraca sprawę prowadzącemu postępowanie w celu usunięcia uchybień formalnoprawnych bądź uzupełnienia braków w zakresie dowodowym. Przepis § 32 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 34. 1. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia nie jest uprawniony, przesyła niezwłocznie akta właściwemu przełożonemu z wnioskiem o wydanie orzeczenia o wymierzeniu określonej kary. Wniosek nie jest wiążący dla przełożonego, do którego został skierowany. 2. Jeżeli akta sprawy przekazanej w trybie określonym w ust. 1 zawierają istotne uchybienia prawne lub braki w zakresie dowodowym, zwraca się je wnioskującemu o ukaranie w terminie 7 dni od daty ich otrzymania, w celu usunięcia uchybień formalnoprawnych bądź uzupełnienia w zakresie dowodowym. 3. Zwrot, o którym mowa w ust. 2, następuje w formie postanowienia. Postanowienie powinno wskazywać, w jakim kierunku ma nastąpić uzupełnienie postępowania. 4. Usunięcie uchybień prawnych bądź braków w zakresie dowodowym powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od daty otrzymania postanowienia o zwrocie akt sprawy. 5. W wypadku określonym w ust. 1 orzeczenie, o którym mowa w § 32 ust. 1, wydaje się w ciągu 7 dni od daty doręczenia akt. § 35. 1. Wymierzona kara dyscyplinarna powinna być współmierna do czynu popełnionego przez obwinionego. 2. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej należy w szczególności uwzględnić charakter czynu, jego skutki, pobudki działania i okoliczności popełnienia, stopień zawinienia, następstwa ujemne dla służby, dotychczasowe wyniki w służbie, okres pozostawania w służbie oraz zachowanie się obwinionego przed i po popełnieniu zarzucanego mu czynu, w tym również zachowanie obwinionego poza służbą, jeżeli czyn stanowi przestępstwo lub wykroczenie nie stanowiące naruszenia dyscypliny służbowej. Należy również brać pod uwagę inne okoliczności, zarówno łagodzące, jak i obciążające, istotne w sprawie. 3. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności: 1) popełnienie czynu przez funkcjonariusza będącego w stanie po użyciu alkoholu, 2) popełnienie czynu przez funkcjonariusza w czasie prowadzonego przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego za inny czyn lub w czasie odbywania uprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również w czasie próby określonej w orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub warunkowym umorzeniu postępowania karnego, 3) popełnienie czynu w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę. § 36. Orzeczenie powinno zawierać: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko przełożonego, który wydaje orzeczenie, 2) datę wydania, 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego, 4) określenie czynu przypisanego obwinionemu, 5) rozstrzygnięcie w sprawie zawierające: a) stwierdzenie winy i rodzaj wymierzonej kary dyscyplinarnej albo b) stwierdzenie winy i odstąpienie od wymierzenia kary, albo c) uniewinnienie obwinionego, 6) uzasadnienie, 7) pouczenie o prawie do wniesienia odwołania, 8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki organizacyjnej Straży Granicznej. § 37. 1. Przełożony uprawniony do wymierzenia kary orzeczonej w postępowaniu dyscyplinarnym wzywa obwinionego i zapoznaje go z treścią orzeczenia oraz doręcza orzeczenie. Komendant Główny Straży Granicznej może upoważnić komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendanta ośrodków szkolenia Straży Granicznej, dyrektorów jednostek organizacyjnych w Komendzie Głównej Straży Granicznej i Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie do zapoznania i doręczenia w jego imieniu orzeczenia obwinionemu. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku: 1) tymczasowego aresztowania obwinionego, 2) długotrwałej, obłożnej choroby obwinionego, 3) odmowy stawienia się obwinionego u przełożonego w celu zapoznania z treścią orzeczenia lub nie usprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie, 4) udokumentowanego porzucenia służby przez obwinionego. 3. W przypadkach określonych w ust. 2 orzeczenie dyscyplinarne doręcza obwinionemu kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych. Rozdział 7 Postępowanie odwoławcze § 38. 1. Od orzeczenia dyscyplinarnego obwiniony ma prawo w terminie 7 dni złożyć na piśmie odwołanie do wyższego przełożonego za pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie. 2. Termin do wniesienia odwołania biegnie od dnia doręczenia obwinionemu. 3. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia o wymierzeniu kary. 4. Orzeczenie, od którego nie wniesiono odwołania, staje się po upływie terminu określonego w ust. 1 prawomocne i podlega wykonaniu. 5. Jeżeli orzeczenie wydał Komendant Główny Straży Granicznej, odwołanie od tego orzeczenia nie przysługuje. Obwiniony może zwrócić się z wnioskiem do Komendanta Głównego Straży Granicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń. § 39. Przełożony, który wydał orzeczenie dyscyplinarne, przesyła odwołanie w terminie 7 dni wyższemu przełożonemu, załączając akta osobowe i akta postępowania dyscyplinarnego. § 40. 1. Odwołanie od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez bezpośredniego przełożonego rozpatruje przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych funkcjonariusza. 2. Odwołanie od orzeczenia wydanego przez przełożonego właściwego w sprawach dyscyplinarnych rozpatruje wyższy przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych. § 41. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu zakończonym zaskarżonym orzeczeniem dyscyplinarnym. 2. Przełożony uprawniony do rozpatrzenia odwołania może zaskarżone orzeczenie: 1) utrzymać w mocy, 2) zmienić i uniewinnić obwinionego, 3) zmienić i wymierzyć karę łagodniejszą, 4) uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, 5) uchylić i przekazać sprawę do sądu honorowego. 3. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej niż orzeczona w zaskarżonym orzeczeniu dyscyplinarnym. 4. Orzeczenie przełożonego rozpatrującego odwołanie powinno być wydane w ciągu 14 dni od dnia otrzymania odwołania. Orzeczenie wymienione w ust. 2 pkt 1-3 jest prawomocne i podlega wykonaniu. Rozdział 8 Wykonanie kar dyscyplinarnych § 42. Po uprawomocnieniu się orzeczenia dyscyplinarnego przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych wykonuje orzeczoną karę, a w orzeczeniu o wymierzeniu kary aresztu - określa termin wykonania tej kary. W przypadkach, o których mowa w § 17 ust. 2 i § 18 ust. 2 pkt 2, karę wykonuje lub określa termin jej wykonania - bezpośredni przełożony, który wydał orzeczenie. § 43. 1. Przełożony, o którym mowa w § 42, może podać orzeczenie dyscyplinarne do wiadomości wszystkim funkcjonariuszom podległej jednostki lub komórki organizacyjnej, jeżeli: 1) uzna to za wskazane ze względów wychowawczych, 2) orzeczenie o ukaraniu dotyczy czynu popełnionego przez przełożonego, a czyn ten znany jest jego podwładnym. 2. Ze względu na tajemnicę służbową lub autorytet ukaranego przełożony może podać orzeczenie o ukaraniu wyłącznie do wiadomości funkcjonariuszom zajmującym stanowiska równorzędne lub wyższe od stanowiska zajmowanego przez ukaranego funkcjonariusza. 3. Orzeczenie podlega włączeniu do akt osobowych ukaranego funkcjonariusza. § 44. 1. Wykonanie kary dyscyplinarnej polega na: 1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w przypadku kar: upomnienia, nagany, surowej nagany, 2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie dopuści się czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną - w przypadku kar nagany z ostrzeżeniem lub ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 3) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w przypadku kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, 4) wydaniu decyzji w trybie art. 59 ustawy - w przypadku kary obniżenia stopnia, 5) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną ukarany może być wydalony ze służby - w przypadku kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, 6) wydaniu rozkazu o zwolnieniu funkcjonariusza ze służby - w przypadku kary wydalenia ze służby, 7) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w przypadku kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych pojazdów, 8) zabronieniu ukaranemu opuszczania miejsca zakwaterowania w czasie wolnym od zajęć przez czas trwania kary oraz nałożeniu obowiązku meldowania się, nie częściej niż trzykrotnie w ciągu dnia, na wezwanie dyżurnego lub innego wyznaczonego funkcjonariusza - w przypadku kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, 9) osadzeniu ukaranego w celi aresztu na liczbę dni określoną w orzeczeniu o ukaraniu - w przypadku kary aresztu. 2. Przełożony, który wymierzył karę wymienioną w ust. 1 pkt 7: 1) zawiadamia organ właściwy do wydania dokumentów uprawniających do prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych pojazdów o zatrzymaniu wskazanemu funkcjonariuszowi takiego dokumentu na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w przypadku wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów na okres do roku, 2) przekazuje zatrzymany dokument organowi, o którym mowa w pkt 1, z podaniem przyczyn i okoliczności zatrzymania - w przypadku wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów na okres dłuższy niż rok lub w przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby. 3. Funkcjonariusze z Morskiego Oddziału Straży Granicznej ukarani karą aresztu odbywają ją w aresztach jednostek organizacyjnych Straży Granicznej, najbliższych miejsca pełnienia służby. 4. Do wykonania kary aresztu stosuje się odpowiednio przepisy o aresztach i postępowaniu z żołnierzami osadzonymi w areszcie. Rozdział 9 Zatarcie kar dyscyplinarnych § 45. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą, usunięciu z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu oraz uczynieniu nieczytelnym zapisu o karalności. Zatarcie kar dyscyplinarnych wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub obniżenia stopnia nie likwiduje skutków prawnych powstałych w związku z wykonaniem tych kar. 2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie: 1) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary upomnienia lub kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, 2) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany lub kary aresztu, 3) 9 miesięcy od dnia orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z ostrzeżeniem, 4) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 5) 18 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia chorążego i podoficera na niższe stanowisko służbowe lub kary obniżenia stopnia chorążego, stopnia podoficerskiego i starszego szeregowego, 6) 24 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia oficera na niższe stanowisko służbowe lub kary obniżenia stopnia oficerskiego, 7) 30 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, 8) terminu, na jaki została wymierzona kara zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych pojazdów. 3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej przez bezpośredniego przełożonego, kary dyscyplinarne mogą być zatarte po upływie: 1) 1 miesiąca od dnia orzeczenia kary upomnienia lub kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, 2) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany lub kary aresztu, 3) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z ostrzeżeniem, 4) 9 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 5) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub kary obniżenia stopnia, 6) 18 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby. 4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych karę można zatrzeć przed upływem terminów określonych w ust. 2 lub ust. 3. Nie dotyczy to przypadku określonego w ust. 2 pkt 8. 5. Decyzję o zatarciu kary w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podejmuje przełożony, który karę wymierzył, lub wyższy przełożony. Decyzję tę ogłasza się w rozkazie o zatarciu kary, którą doręcza się funkcjonariuszowi. § 46. 1. Jeżeli funkcjonariusz zostanie ponownie ukarany przed zatarciem poprzednio orzeczonej kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia tej kary liczy się od dnia orzeczenia nowej kary. 2. W przypadkach określonych w art. 136 ust. 4 ustawy, zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej. Rozdział 10 Wznowienie postępowania dyscyplinarnego § 47. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym wznawia się, jeżeli: 1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe, 2) ujawnione zostały istotne dla sprawy okoliczności nie znane w toku postępowania dyscyplinarnego, 3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub na podstawie orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. 2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść funkcjonariusza nie może nastąpić po upływie terminów określonych w art. 137 ust. 2 i 3 ustawy. § 48. 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego następuje z urzędu lub na wniosek ukaranego. 2. Wniosek o wznowienie postępowania funkcjonariusz składa do przełożonego, który wydał orzeczenie kończące postępowanie. 3. Decyzję o wznowieniu postępowania dyscyplinarnego podejmuje przełożony, który wydał orzeczenie dyscyplinarne kończące postępowanie. § 49. 1. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki wymierzonej poprzednio kary, a w razie wymierzenia kary surowszej, jej skutki liczy się od dnia wymierzenia tej kary. 2. Karę wykonaną zalicza się na poczet kary orzeczonej w trybie, o którym mowa w ust. 1. 3. Termin do zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania liczy się od dnia wydania orzeczenia dyscyplinarnego o ukaraniu pierwszą karą. Rozdział 11 Nadzór nad orzecznictwem dyscyplinarnym § 50. 1. Komendant Główny Straży Granicznej sprawuje nadzór i kontrolę nad prawidłowym przebiegiem postępowań dyscyplinarnych, orzekaniem i stosowaniem kar dyscyplinarnych i wyróżnień. 2. Komendanci oddziałów Straży Granicznej i komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej sprawują nadzór, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do podległych im funkcjonariuszy. 3. W ramach nadzoru można: 1) zmienić orzeczenie i uniewinnić ukaranego lub wymierzyć karę łagodniejszą, 2) uchylić orzeczenie i sprawę przekazać do ponownego rozpatrzenia właściwemu przełożonemu, 3) uchylić postanowienie o umorzeniu lub zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego, 4) dokonać zatarcia kary dyscyplinarnej, 5) wydawać postanowienia oraz zmieniać postanowienia wydane przez prowadzącego postępowanie dyscyplinarne. 4. Nadzór, o którym mowa w ust. 3, sprawują w podległych im jednostkach organizacyjnych przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych. § 51. 1. Zmiana lub uchylenie orzeczenia w trybie nadzoru następuje, w szczególności w razie: 1) ujawnienia nowych okoliczności, wskazujących na brak podstaw do odpowiedzialności dyscyplinarnej albo uzasadniających wymierzenie innej kary dyscyplinarnej, 2) istotnego naruszenia przepisów prawa. 2. Zmiana lub uchylenie orzeczenia w trybie nadzorowanym może nastąpić: 1) na niekorzyść funkcjonariusza - najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego, 2) na korzyść funkcjonariusza - w każdym czasie. 3. Przepis § 47 stosuje się odpowiednio. Rozdział 12 Przepisy przejściowe i końcowe § 52. Rozporządzenie stosuje się również do spraw toczących się w dniu jego wejścia w życie. § 53. 1. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem odpowiednie zastosowanie mają przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W zakresie przeprowadzania dowodów stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. § 54. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 kwietnia 1992 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 37, poz. 161 i z 1994 r. Nr 39, poz. 146). § 55. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości oraz warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zadań zleconych, wykraczających poza obowiązki służbowe. (Dz. U. Nr 154, poz. 1016) Na podstawie art. 97 ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wykonywanie zadań zleconych, zwanych dalej "zadaniami", możliwe jest tylko na rzecz jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, w której strażak pełni służbę. 2. Zlecenie zadań, o których mowa w ust. 1, następuje, w zależności od ich rodzaju i charakteru, w drodze umowy zlecenia lub umowy o dzieło. § 2. 1. Uprawnionym do zlecania zadań jest przełożony uprawniony do mianowania, na wniosek kierownika komórki organizacyjnej, w której strażak pełni służbę. 2. W stosunku do strażaków pełniących służbę w jednostce ratowniczo-gaśniczej wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa dowódca tej jednostki. § 3. Strażakowi nie zajmującemu stanowiska kierowcy, ratownika-kierowcy i operatora sprzętu specjalnego, któremu zlecono wykonywanie obsługi codziennej powierzonego mu sprzętu transportowego, za każdy dzień tej obsługi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w następującej wysokości procentowej od stawki najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem": 1) za obsługę codzienną samochodu pożarniczego, samochodu ciężarowego i samochodu specjalnego lub specjalizowanego na podwoziu samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 2,5 tony - do 1,3%, 2) za obsługę codzienną samochodu nie wymienionego w pkt 1 oraz łodzi motorowej, ciągnika rolniczego lub ciężkiego sprzętu budowlanego - do 0,9%, 3) za obsługę codzienną motocykla lub innego sprzętu transportowego nie wymienionego w pkt 1 i 2 - do 0,4%. § 4. 1. Strażakowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu zlecono wykonanie obsługi technicznej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie ustalone w następującej wysokości procentowej od stawki najniższego wynagrodzenia: 1) za obsługę techniczną samochodu pożarniczego, ciężkiego sprzętu budowlanego, autobusu, samochodu ciężarowego i pochodnego oraz specjalnego (specjalizowanego) na podwoziu samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 2,5 t. - do 20%, 2) za obsługę techniczną samochodu osobowego, osobowo-terenowego, mikrobusu, furgonu i pochodnego specjalnego (specjalizowanego) na podwoziu furgonu oraz łodzi motorowej z silnikiem wbudowanym, łodzi motorowej z silnikiem zaburtowym, pojazdu o napędzie elektrycznym, wózka transportowego o napędzie spalinowym, przyczepy samochodowej oraz ciągnika rolniczego i ogrodniczego - do 10%, 3) za obsługę techniczną motocykla lub innego sprzętu transportowego nie wymienionego w pkt 1 i 2 - do 7%. 2. Obsługa techniczna, o której mowa w ust. 1, obejmuje ogół czynności wskazanych przez producenta sprzętu transportowego, mających na celu utrzymanie go w stałej sprawności technicznej oraz uzyskanie jak najdłuższych przebiegów. § 5. 1. Strażakowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu zlecono wykonywanie zadań innych niż określone w § 3 i 4, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości określonej w załączniku nr 1. 2. Łączna kwota dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać dziennie 3,5% najniższego wynagrodzenia. § 6. Strażakowi posiadającemu zaświadczenie kwalifikacyjne uprawniające do obsługi agregatów prądotwórczych i elektrowni oświetleniowych, któremu zlecono wykonywanie czynności konserwacyjnych tego sprzętu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości określonej w załączniku nr 2, z tym że za bieżącą konserwację każdego następnego agregatu prądotwórczego lub elektrowni oświetleniowej przyznaje się dodatkowe wynagrodzenie do wysokości 75% stawki przyjętej dla jednego urządzenia danego typu. § 7. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zadań ustala uprawniony do zlecania tych zadań. 2. Wynagrodzenie za wykonywanie zadań wypłaca się po potwierdzeniu ich wykonania przez kierownika jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej. 3. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zadań, o których mowa w § 3-6, wypłaca się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. § 8. Wynagrodzenie za wykonywanie zadań jest płatne ze środków na wydatki rzeczowe. § 9. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do strażaków kierujących pojazdami służbowymi przekazanymi im do eksploatacji na podstawie umowy użyczenia samochodu osobowego lub motocykla. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz. 1016) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA STRAŻAKÓW KIERUJĄCYCH SŁUŻBOWYM SPRZĘTEM TRANSPORTOWYM ZA WYKONYWANIE NIEKTÓRYCH ZADAŃ WYKRACZAJĄCYCH POZA OBOWIĄZKI SŁUŻBOWE (BEZ OBSŁUGI CODZIENNEJ I OBSŁUGI TECHNICZNEJ) Lp.Rodzaj dodatkowych czynnościZakres wykonywania dodatkowych czynnościProcentowa stawka najniższego wynagrodzenia za każdy dzień wykonywania czynności 1234 1Stały udział przy czynnościach załadunkowych i wyładunkowych-do 1,5 2Wykonywanie czynności ładowaczazaładunek i wyładunekdo 2,0 3Wykonywanie czynności spedycyjnych w ograniczonym zakresie (łącznie z przejęciem odpowiedzialności za konwojowanie przewożonych ładunków)odbiór i zdanie ładunku, załatwienie formalności dokumentacyjnych, nadzór nad ładunkiemdo 1,7 4Przyjęcie odpowiedzialności i obsługa samochodu dodatkowego (z wyłączeniem samochodów osobowych i pochodnych)nadzór nad dodatkowym samochodemdo 0,9 5Wykonywanie czynności spedycyjnych w pełnym zakresieodbiór i zdanie ładunku, załadunek i wyładunek, formalności dokumentacyjne, rozliczenia, odpowiedzialność materialnado 2,6 6Obsługa wszelkiego rodzaju agregatów (chłodniczych, prądotwórczych, sprężarkowych) zamontowanych na pojeździe, nie stanowiących jego integralnej częściuruchamianie agregatów, nadzór nad ich pracą, wyłączanie agregatów, obsługa codzienna agregatówdo 2,0 7Obsługa urządzeń pojazdów specjalnych nie związana z prowadzeniem i obsługą tych pojazdów (laboratoria, warsztaty naprawcze, pogotowie techniczne)przygotowanie urządzeń do pracy, ich uruchomienie, nadzór nad ich pracą, wyłączeniedo 2,0 8Wykonywanie czynności operatora na dźwigach, koparkach, pługach i innych urządzeniach zamontowanych na pojeździewykonywanie pełnego zakresu czynności operatorado 3,0 9Czynności noszowego w samochodzie sanitarnymprzenoszenie chorych z i do samochodu, transport krwido 2,0 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA STRAŻAKÓW ZA WYKONYWANIE CZYNNOŚCI KONSERWACJI AGREGATÓW PRĄDOTWÓRCZYCH I ELEKTROWNI OŚWIETLENIOWYCH Lp.Rodzaj i zakres dodatkowych czynnościZakres czasowy wykonywanych czynnościProcentowa stawka najniższego wynagrodzenia 1234 1Bieżąca konserwacja: 1) agregatu prądotwórczego o mocy: a) do 4 kVA (3,2 kW)Miesięczniedo 4,6 b) od 5 do 10 kVA (od 4 do 8 kW)''do 6,1 c) od 11 do 63 kVA (od 9 do 50 kW)''do 7,6 d) powyżej 63 kVA (50 kW)''do 10,7 2) podwozia, na którym zamontowany jest agregat prądotwórczy''do 1,5 3) osprzętu elektrowni oświetleniowej o mocy: a) do 4 kVA''do 3,0 b) powyżej 4 kVA''do 4,6 4) urządzenia do samoczynnego rozruchu agregatów''do 4,6 2Przygotowanie do uruchomienia, uruchomienie na czas 20 min., a następnie zakonserwowanie agregatu prądotwórczego lub elektrowni oświetleniowej o mocy:,^ 1) do 4 kVA (3,2 kW)Jednorazowodo 6,1 2) od 5 do 10 kVA (od 4 do 8 kW)''do 7,6 3) powyżej 10 kVA (8 kW).''do 12,2 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 2 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej. (Dz. U. Nr 2, poz. 9) Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz.191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Dz. U. Nr 85, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 w ust. 2 i w § 6 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 2) w § 6 w ust. 1 wyrazy "Urząd Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. (Dz. U. Nr 155, poz. 1017) Na podstawie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych (Dz. U. Nr 59, poz. 368) w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w części dotyczącej województwa białostockiego lp. 23 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 23Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Bagnówka, Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej do ul. Sienkiewicza), ul. Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), ul. Warszawską, ul. Nowowarszawską (do ul. Ciołkowskiego), ul. Ciołkowskiego (od ul. Nowowarszawskiej), Wiaduktem. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku. 2) w części dotyczącej województwa katowickiego lp. 96 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 96Urząd Skarbowy w BytomiuMiasta: Bytom, Radzionków 3) w części dotyczącej województwa nowosądeckiego lp. 193 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 193Urząd Skarbowy w Nowym TarguMiasta: Jordanów, Nowy Targ i Szczawnica Gminy: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka, Spytkowice 4) w części dotyczącej województwa opolskiego lp. 208 zastępuje się lp. 208 i 208a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 208Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolumiasto Opole 208aDrugi Urząd Skarbowy w Opolugminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Niemodlin, Ozimek, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa 5) w części dotyczącej województwa poznańskiego lp. 231 zastępuje się lp. 231 i 231a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 231Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślugminy: Buk, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica 231aUrząd Skarbowy w Grodzisku Wlkp.gminy: Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Rakoniewice, Wielichowo 6) w części dotyczącej województwa rzeszowskiego lp. 259 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 259Urząd Skarbowy w Rzeszowiemiasto Rzeszów gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn 7) w części dotyczącej województwa siedleckiego lp. 262 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 262Urząd Skarbowy w Łukowiemiasta: Łuków, Stoczek Łukowski gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska 8) w części dotyczącej województwa tarnobrzeskiego lp. 301 otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 301Urząd Skarbowy w Stalowej Wolimiasto Stalowa Wola gminy: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica, Radomyśl, Rudnik nad Sanem, Ulanów, Zaklików 9) w części dotyczącej województwa tarnowskiego lp. 308 zastępuje się lp. 308 i 308a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 308Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść północno-wschodnia miasta Tarnów gminy: Ciężkowice, Gromnik, Pleśna, Radłów, Wierzchosławice, Wojnicz 308aDrugi Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść południowo-zachodnia miasta Tarnów gminy: Lisia Góra, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie dzieli granica wyznaczona ulicami: Klikowską, Krasińskiego, Pl. Kościuszki, Narutowicza, Konarskiego, Gumińską, Braci Saków. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy. (Dz. U. Nr 155, poz. 1018) Na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzory następujących urzędowych formularzy, stanowiące załączniki nr 1-6 do rozporządzenia: 1) formularza wniosku o wpis zastawu rejestrowego, oznaczonego symbolem RZ-1, 2) formularza wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów, oznaczonego symbolem RZ-2, 3) formularza wniosku o wykreślenie zastawu rejestrowego z rejestru zastawów, oznaczonego symbolem RZ-3, 4) formularza uzupełnienia wniosku danymi o podmiotach ujawnianych w rejestrze zastawów, oznaczonego symbolem RZ-D, stanowiącego załącznik do wniosku o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów, 5) formularza uzupełnienia wniosku danymi o wnioskodawcy, oznaczonego symbolem RZ-W, stanowiącego załącznik do wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów i wniosku o wykreślenie zastawu rejestrowego z rejestru zastawów, 6) formularza uzupełnienia wniosku o zmianę wpisu w rubrykach 2, 3, 4 rejestru zastawów, oznaczonego symbolem RZ-Z, stanowiącego załącznik do wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów. § 2. Sposób wypełniania urzędowych formularzy jest podany w objaśnieniach zamieszczonych na każdym formularzu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 1997 r. (poz. 1018) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny. (Dz. U. Nr 156, poz. 1020) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 czerwca 1998 r. ustanawia się zakaz przywozu żelatyny i jej pochodnych określonych kodami PCN 3503 00 10 0 oraz 3503 00 80 0. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej. (Dz. U. Nr 156, poz. 1021) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne ilościowe na przywóz pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Części kontyngentu, o którym mowa w § 1, w ilościach ustanowionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, nie rozdysponowane lub nie wykorzystane odpowiednio do dnia 31 grudnia 1997 r., przechodzą do dnia 31 marca 1998 r. § 3. Preferencyjne zerowe stawki celne, o których mowa w § 1 ust. 1, stosuje się po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru, określonego odrębnie. § 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301, Nr 65, poz. 415, Nr 107, poz. 695 i Nr 139, poz. 936). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1021) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH DODATKOWYMI KONTYNGENTAMI CELNYMI, POCHODZĄCYCH Z PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ Lp.Kod PCNWyszczególnienieJednostka miaryKontyngent 12345 18703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.500 - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: 8703 21 10 0- - - Nowe 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: 8703 22 19 0- - - - Pozostałe 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 19 0- - - - Pozostałe 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: 8703 24 10 0- - - Nowe - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 31 10 0- - - Nowe 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 32 19 0- - - - Pozostałe 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 33 19 0- - - - Pozostałe 8703 90- Pozostałe: 8703 90 90- - Pozostałe: ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat(1) Załącznik nr 2 WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)* 1. Austria 2. Belgia 3. Dania 4. Finlandia 5. Francja 6. Grecja 7. Hiszpania 8. Holandia 9. Irlandia 10. Luksemburg 11. Portugalia 12. Republika Federalna Niemiec 13. Szwecja 14. Wielka Brytania 15. Włochy * Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia, sposobu udokumentowania tego pochodzenia oraz warunku bezpośredniego transportu, zgodnie z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są preferencyjne zerowe stawki celne. (1) Dotyczy tylko pojazdów nowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 9 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centrów kształcenia ustawicznego. (Dz. U. Nr 156, poz. 1022) Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 października 1992 r. w sprawie centrów kształcenia ustawicznego (Dz. U. Nr 81, poz. 418) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu: "§ 5a. Centrum powinno posiadać warsztaty i pracownie do prowadzenia zajęć praktycznej nauki zawodu, realizowanych na podstawie odrębnych przepisów.", 2) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. 1. W centrum zatrudnia się nauczycieli i innych pracowników pedagogicznych, w tym osoby, o których mowa w § 12 pkt 2, oraz pracowników nie będących nauczycielami. 2. Zasady zatrudniania i wynagradzania pracowników, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.", 3) w § 12 w pkt 2: a) lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) nauczycieli - doradców metodycznych realizujących zadania określone odrębnymi przepisami," b) po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu: "c) innych pracowników pedagogicznych prowadzących poradnictwo dla nauczycieli i wykładowców zajmujących się kształceniem, dokształcaniem i doskonaleniem osób dorosłych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: M. Handke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych. (Dz. U. Nr 156, poz. 1023) Na podstawie art. 190 § 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Wolny od cła, zgodnie z art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, jest przywóz rzeczy przez osoby fizyczne, z zachowaniem następujących norm ilościowych: 1) biżuteria i wyroby jubilerskie ze złota, platyny, kamieni szlachetnych, pereł prawdziwych - nie więcej niż 200 g łącznie, 2) biżuteria i wyroby jubilerskie ze srebra - nie więcej niż 4 kg łącznie, 3) sprzęt elektroniczny powszechnego użytku - po jednej sztuce każdego urządzenia, w szczególności jeden komputer osobisty wraz z osprzętem oraz jeden zestaw kolumn głośnikowych, 4) zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego - po jednej sztuce każdego rodzaju, 5) instrumenty muzyczne - dwie sztuki, 6) samochód osobowy oraz przyczepa - po jednej sztuce, 7) motocykl - jedna sztuka, 8) łódź turystyczna z silnikiem lub bez silnika - jedna sztuka. § 2. 1. Dokumentem wymaganym do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, z zastrzeżeniem ust. 2, jest zaświadczenie polskiego konsula wydawane: 1) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. a) Kodeksu celnego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Jeżeli osoby, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, przebywały w państwie, w którym nie ma polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego, właściwym dokumentem jest zaświadczenie Ministra Spraw Zagranicznych, wydawane: 1) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. a) Kodeksu celnego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, 2) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się osobom zainteresowanym w jednym egzemplarzu; jedna kopia zaświadczenia jest przechowywana w urzędzie, który je wydał, przez okres pięciu lat, drugą zaś kopię przekazuje się niezwłocznie do Głównego Urzędu Ceł. 4. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, prowadzą ewidencję wydawanych zaświadczeń. § 3. 1. Zwolnienie określone w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego stosuje się pod warunkiem dołączenia do zgłoszenia celnego: 1) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 albo w § 2 ust. 2 pkt 1 - jeżeli zwolnienie dotyczy osoby, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. a) Kodeksu celnego, 2) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 albo w § 2 ust. 2 pkt 2, oraz dowodu osobistego zawierającego aktualny wpis o zameldowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej na pobyt stały - jeżeli zwolnienie dotyczy osoby mającej obywatelstwo polskie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego, 3) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 albo w § 2 ust. 2 pkt 2, oraz karty czasowego pobytu w Polsce - jeżeli zwolnienie dotyczy nie mającej obywatelstwa polskiego osoby, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego. 2. W wypadku przywozu środków transportu podlegających rejestracji, osoby, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są obowiązane do przedłożenia dowodów rejestracyjnych, wystawionych na nazwisko tych osób. 3. Osoby fizyczne, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są obowiązane do dołączenia do zgłoszenia celnego spisu przywożonych rzeczy, sporządzonego w dwóch egzemplarzach. § 4. Rzeczy, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są wolne od cła pod warunkiem dokonania zgłoszenia celnego przez osobę fizyczną, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego - w terminie 12 miesięcy od dnia zakończenia pobytu za granicą, określonego w zaświadczeniu. § 5. Zastrzeżenie nieodstępowania rzeczy, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, podlega z urzędu wpisowi w dokumentach stwierdzających dopuszczenie ich do obrotu. § 6. 1. Zaświadczenia polskiego konsula wydane przed dniem 1 stycznia 1998 r. zachowują ważność w postępowaniu wszczętym po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. W zakresie norm ilościowych stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli postępowanie w sprawie zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, zostało wszczęte po dniu 31 grudnia 1997 r., lecz dotyczy osoby fizycznej, której pobyt zakończył się przed dniem 1 stycznia 1998 r. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1997 r. (poz. 1023) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. (Dz. U. Nr 156, poz. 1024) Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943), 2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług, 3) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług, 4) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego na podstawie art. 9 oraz art. 46 ustawy, 5) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, 6) zakupach inwestycyjnych - rozumie się przez to zakupy towarów lub usług zaliczanych na podstawie odrębnych przepisów do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych; dotyczy to również zakupów zaliczonych do inwestycji rozpoczętych (w toku), 7) numerze identyfikacji podatkowej - rozumie się przez to numer, o którym mowa w odrębnych przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników, 8) numerze tymczasowym - rozumie się przez to numer REGON lub PESEL, używany tymczasowo do czasu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej, 9) sprzedaży - rozumie się przez to czynności określone w art. 2 ust. 1-3 ustawy, z wyjątkiem importu towarów, 10) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika dokonującego czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem, 11) nabywcy - rozumie się przez to podmioty, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż, 12) lokalu mieszkalnym - rozumie się przez to część budynku mieszkalnego wielorodzinnego, stanowiącego wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb, przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, z wyłączeniem lokali mieszkalnych w domach bliźniaczych i szeregowych oraz w domach jednorodzinnych wolno stojących. § 2. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego, 3) listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, 4) przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków, oraz zasady zwrotu różnicy tego podatku, 5) przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku naliczonego ponad podatek należny, 6) przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, 7) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku, 8) przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego, 9) przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż, 10) przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, 11) warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych, 12) zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not korygujących, 13) przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi objęte stawką 0%, 14) listę towarów i usług, do których stosuje się stawkę 7%, 15) zwolnienia od podatku. Rozdział 2 Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej § 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą zryczałtowany podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego, jeżeli przewóz ten wykonywany jest pojazdami zarejestrowanymi za granicą. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Stawka podatku wynosi 8 zł od jednorazowego przewozu towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Podatek może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne, jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego, według następujących stawek: 1) za tydzień - 25 zł, 2) za miesiąc - 85 zł, 3) za rok - 800 zł. 5. Urząd celny wydaje dowód zapłaty podatku. 6. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku - z chwilą wyjazdu z tego terytorium z ładunkiem. 7. Zwalnia się od podatku usługi międzynarodowego przewozu drogowego wykonywane następującymi pojazdami: 1) samochodami osobowymi i kempingowymi, 2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów celnych, 3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych, 4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg. § 4. 1. Ustala się zryczałtowany podatek od usług transportowych polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Ustala się zryczałtowaną stawkę podatku w wysokości 20 zł od osoby. 5. Zwalnia się z obowiązku podatkowego usługi przewozu osób autobusami, które w czasie pobytu w Polsce opuściły jej terytorium w związku z realizacją programu turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach tego samego pobytu. 6. Przewoźnik składa urzędowi celnemu dokonującemu odprawy celnej deklarację według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz z dowodem zapłaty podatku zwracany jest przewoźnikowi, który obowiązany jest zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 5. Urząd celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w § 3 i 4, oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie każdego okresu. Rozdział 3 Szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego § 6. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą: 1) upływu terminu płatności, określonego w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu: a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego, b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, 2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia wykonania usług: a) przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, b) spedycyjnych i przeładunkowych, c) w portach morskich i handlowych, d) budowlanych lub budowlano-montażowych, 3) wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) lub otrzymania zapłaty z tytułu sprzedaży wydawnictw prasowych (SWW 2711) i wydawnictw dziełowych (SWW 2712), nie później jednak niż 60 dnia od dnia wydania tych towarów; jeżeli jednak umowa sprzedaży przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) dokumentującej faktyczną sprzedaż, 4) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 6, 5) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia wykonania usługi - z tytułu importu usług, z zastrzeżeniem pkt 6, 6) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności - z tytułu importu usług najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, 7) otrzymania całości lub części zapłaty albo otrzymania towaru - z tytułu eksportu usług, z wyłączeniem usług wymienionych w pkt 2 lit. a) i b), 8) wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi - z tytułu usług turystyki wyjazdowej i zagranicznej turystyki przyjazdowej, 9) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu sprzedaży złomu stalowego i żeliwnego, złomu metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych: a) niewsadowego - nie później jednak niż 20 dnia od dnia wysyłki złomu do jednostki, która zgodnie z umową dokonuje kwalifikacji jakości, b) wsadowego - nie później jednak niż 30 dnia od dnia wysyłki złomu, 10) otrzymania zapłaty - w przypadku sprzedaży wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. d) stosuje się również do usług wykonywanych częściowo, których odbiór dokonywany jest na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, 4, 7 i 9 otrzymanie części zapłaty, a w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 5 i 6, uiszczenie części zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. Rozdział 4 Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy § 7. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 5 Przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków, oraz zasady zwrotu różnicy podatku § 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne użytkowanie przez podatników, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od prawnych środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika. § 9. 1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym mowa w § 8, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następuje według określonych w ustawie zasad dotyczących nabycia takich środków na podstawie umowy sprzedaży. 2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis umowy, na podstawie której przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie. § 10. W przypadku przyjęcia w użytkowanie towarów z importu, które: 1) zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - stosuje się przepisy § 8 i 9, 2) nie zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego dokonywane jest według zasad określonych w art. 19 ustawy. Rozdział 6 Przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku naliczonego ponad podatek należny § 11. 1. Podatnikom produkującym samoloty (SWW 1061), śmigłowce (SWW 1062), środki transportu wodnego (SWW 1051-1055) przysługuje zwrot różnicy podatku naliczonego ponad podatek należny, w kwocie nie wyższej od podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych bezpośrednio z produkcją tych towarów. 2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisu art. 21 ust. 3 ustawy. Rozdział 7 Przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku § 12. 1. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe oraz inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20 stycznia 1997 r., jeżeli umowa ta została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym nie później niż do dnia 20 lutego 1997 r. Rozdział 8 Przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku § 13. Zarejestrowani podatnicy wykonujący czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy mają prawo do zwrotu podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie następujących towarów służących całkowicie lub częściowo tym czynnościom: 1) urządzenia do uboju bydła i trzody (SWW 0782-11), 2) urządzenia do przygotowywania tusz (SWW 0782-12), 3) urządzenia do uboju drobiu (SWW 0782-32), 4) urządzenia do przerobu mleka (SWW 0782-41), 5) fabrycznie nowe autobusy, trolejbusy, wagony tramwajowe i wagony metra, służące do wykonywania usług komunikacji miejskiej. § 14. Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w § 13 nie przysługuje podatnikom, którzy: 1) są zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy lub będą zwolnieni od podatku w ciągu trzech lat od końca roku, w którym towar został nabyty, lub 2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku naliczonego, w kwocie odpowiadającej co najmniej kwocie tego podatku, a w przypadku importu - nie dokonali zapłaty podatku należnego od tego importu, lub 3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów wymienionych w § 13, lub 4) darowali, odprzedali, wydzierżawili, wynajęli, wydali w zamian za wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego lub oddali w nieodpłatne użytkowanie towar objęty zwrotem podatku w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym został nabyty, lub 5) zostaną postawieni w stan likwidacji, zostanie wobec nich ogłoszona upadłość lub zaprzestaną działalności w okresie trzech lat, licząc od końca miesiąca, w którym towar został nabyty. § 15. Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 13, dotyczący zakupów związanych: 1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty podatku naliczonego, 2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty podatku naliczonego, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem. § 16. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika, złożony we właściwym urzędzie skarbowym. 2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć: 1) kopię faktury, faktury korygującej lub dokumentu celnego, dotyczących towarów wymienionych w § 13, 2) dowód zapłaty kwot wynikających z faktur i faktur korygujących, o których mowa w pkt 1, a w przypadku dokumentów celnych - kwot podatku wynikających z tych dokumentów, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 11b i art. 11c ustawy. 3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy podatnika, nie później niż w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku. § 17. 1. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w § 14 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku, wraz z odsetkami, w ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot. 2. Odsetki, o których mowa w ust. 1, nalicza się od dnia następującego po dniu, w którym podatnik otrzymał zwrot podatku naliczonego. 3. Do odsetek należnych od kwoty zwróconego podatku stosuje się przepisy dotyczące odsetek od zaległości podatkowych. Rozdział 9 Przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego § 18. Podatnikom wytwarzającym wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, chyba że podlega on odliczeniu od podatku należnego na podstawie odrębnych przepisów. § 19. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki: 1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej, 2) prowadzą ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy, w której wyodrębnią obroty ze sprzedaży w układzie określonym w § 20 ust. 2, 3) wytwarzają wyroby, o których mowa w § 18, posiadające ważny atest krajowych komisji artystycznych i etnograficznych, 4) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług, a w przypadku importu - zapłacili podatek należny od tego importu. § 20. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminie i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2-4 i art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Podziału podatku naliczonego dokonuje się według struktury udziału w wartości sprzedaży ogółem wartości sprzedaży następujących grup towarów i usług: 1) wyroby wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia, 2) pozostałe wyroby atestowane przez krajowe komisje artystyczne i etnograficzne, 3) towary i usługi objęte stawką 0%, 4) towary i usługi nie wymienione w pkt 1-3. 3. Strukturę obrotów, o których mowa w ust. 2, podatnicy ustalają z zastosowaniem wskaźników obliczonych w sposób narastający od początku roku. 4. Do wniosku o zwrot podatku podatnik dołącza oświadczenie, że spełnia wymogi określone w § 19. Rozdział 10 Przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż § 21. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów i zakupie usług w kraju, związanych z działalnością objętą tą koncesją. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu. § 22. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o której mowa w § 29-35. § 23. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki: 1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej, 2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu podatku, 3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków należnych od tego importu. § 24. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2-4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy. 2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać: 1) wartość zakupów lub importu dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy zwrot podatku, 2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik. 3. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług. Rozdział 11 Przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej § 25. 1. Podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego, na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot podatku naliczonego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej. 3. Za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się bezzwrotne środki przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie: 1) umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, 2) jednostronnych deklaracji rządów i organizacji międzynarodowych udzielających pomocy. § 26. 1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego: 1) o które został pomniejszony podatek należny lub 2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych przepisów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy. § 27. 1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące warunki: 1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej, 2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu podatku, 3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków pobieranych przez urzędy celne, 4) posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 1, 5) posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 2. 2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do Komitetu Integracji Europejskiej. 3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3. § 28. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy. 2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać co najmniej dane dotyczące: 1) wartości zakupów towarów i usług lub importu towarów, których dotyczy zwrot podatku, 2) kwoty podatku, o której zwrot ubiega się podatnik. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się: 1) kopię dokumentu stwierdzającego przekazanie na rachunek bankowy podatnika środków finansowych, pochodzących z pomocy zagranicznej, 2) dowód dokonania zapłaty ze środków pomocy zagranicznej. 4. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług. Rozdział 12 Warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych § 29. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki. § 30. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie następujące warunki: 1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej, 2) nie podjęły czynności podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu towarów, 3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość bez podatku wynosi co najmniej 600 000 zł, 4) w całości dokonały zapłaty należności z tytułu dokonanych zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu - zapłaciły podatek należny od tego importu, 5) posiadają fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku naliczonego, a w przypadku importu - dokument celny, 6) złożyły oświadczenie, że: a) zakupy inwestycyjne będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem, b) po rozpoczęciu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podmiot nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy, c) w ciągu trzech lat następujących po upływie roku, w którym rozpoczęto wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, podmiot nie wybierze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 5 i 6 ustawy, d) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części dotyczącej zakupów inwestycyjnych, e) pierwsze czynności podlegające opodatkowaniu będą dokonane nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego. § 31. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki. 2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu inwestycyjnego; do wniosku dołącza się: 1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej podatek naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu - kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie podatku należnego od tego importu, 2) oświadczenie, o którym mowa w § 30 pkt 6. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, który zarejestrował podatnika. § 32. Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione warunki określone w § 30 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną. § 33. 1. Zaliczka wypłacana jest w dwóch równych ratach. 2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie 15 dni po upływie kwartału, w którym złożono wniosek określony w § 31 ust. 2, a druga rata - w terminie 30 dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty. 3. Zaliczka wypłacana jest na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu. § 34. 1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami, jeżeli: 1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 30 pkt 6, 2) w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki zakup inwestycyjny został darowany, odprzedany, wydany w zamian za wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego lub oddany w nieodpłatne użytkowanie, 3) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w terminie trzech lat od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano wypłaty pierwszej raty zaliczki, 4) dokona zbycia przedsiębiorstwa w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki. 2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć miesięcy. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot. 4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. § 35. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy. Rozdział 13 Zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not korygujących § 36. Faktury wystawiają zarejestrowani podatnicy posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym, jeżeli nie korzystają ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy oraz nie wykonują wyłącznie czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy lub czynności zwolnionych przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ustawy. § 37. Do otrzymywania faktur uprawnieni są wyłącznie: 1) podatnicy, o których mowa w § 36, 2) podatnicy posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym: a) wykonujący wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy, b) jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 23 pkt 2-4 ustawy, 3) nabywcy, na rzecz których dokonywana jest sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 4) nabywcy eksportowanych towarów i usług, 5) uprawnione przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz członkowie personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych. § 38. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 39, powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, 2) numery identyfikacji podatkowej lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy, 3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", z zastrzeżeniem ust. 10, 4) nazwę towaru lub usługi, 5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonywanych usług, 6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto), 7) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto), 8) stawki podatku, 9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatkowe i zwolnionych od podatku, 10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych, 11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych lub zwolnionych od podatku, 12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie, 13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób. 2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku. 3. Jednostkowa sprzedaż danego towaru lub usługi, której łączna wartość sprzedaży netto jest niższa od 6 zł, może być dokumentowana odrębnym rachunkiem uproszczonym, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży towarów lub usług: 1) do których ma zastosowanie stawka 0% lub zwolnienie od podatku, 2) wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. 6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu REGON lub PESEL. 7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu. 8. Faktura nie musi zawierać danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1 pkt 13, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury. 9. Faktury wystawiane nabywcom określonym w § 37 pkt 3-5 mogą nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 2 i 13 dotyczących nabywcy, a podpis osoby uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na fakturach wystawianych nabywcom określonym w § 37 pkt 3 danymi umożliwiającymi identyfikację tej osoby. 10. Niezależnie od danych określonych w ust. 1 oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, wystawiane przez: 1) zakłady pracy chronionej - powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT ZPChr, 2) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów opiekuńczo-wychowawczych, warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia zawodowego, warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT WSD, 3) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne gospodarstwa pomocnicze) - powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT PZP. § 39. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży: 1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto, 2) kwota podatku jest obliczona według następującego wzoru: gdzie: KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, przy czym wielkość wynikającą ze wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 38 ust. 5, WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, SP - oznacza stawkę podatku od towarów i usług, 3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe. 2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto. § 40. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 41 i 42. 2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 38 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. § 41. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi. 2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano każdą kolejną przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, przekraczającą kwotę, o której mowa w ust. 1. 3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, 2) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy sprzedawcy i nabywcy, 3) datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT, kwotę pobranej zaliczki brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 również daty i numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej zaliczek brutto, 4) stawkę podatku oraz kwotę podatku, wyliczoną według wzoru: gdzie: KP - oznacza kwotę podatku, ZB - oznacza kwotę pobranej zaliczki brutto, SP - oznacza stawkę podatku, 5) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy. 4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 38-40, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1-3. 5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca nie wystawia faktury w terminie określonym w § 40. 6. Przepisy § 38 ust. 5 i 7-10 stosuje się odpowiednio. § 42. W przypadkach określonych w § 6 ust. 1 pkt 1-4, 7 i 9, a także w przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego; faktura nie może być jednak wystawiona wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem tego obowiązku. § 43. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. 2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia, 2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1-3, b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem, 3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu, 4) kwotę zmniejszenia podatku należnego, 5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku: 1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, 2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy. 4. Sprzedawca obowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia i eksportu. 5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym. 6. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio. 7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA. § 44. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. 2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia, 2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1-3, b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny, 3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku, 4) kwotę podwyższenia podatku należnego, 5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby. 3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej. 4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą: 1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego, 2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego. 5. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio. § 45. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 38 ust. 1 pkt 5-12, może wystawić notę korygującą. 2. Nota korygująca przesyłana jest wystawcy faktury lub faktury korygującej wraz z kopią. 3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny i datę jej wystawienia, 2) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury lub faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej, 3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 38 ust. 1 pkt 1-3, 4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej, 5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia noty korygującej lub imię i nazwisko oraz podpis tej osoby. 4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej zgadza się z treścią noty, potwierdza jej treść podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. 5. Podatnik, który otrzymał kopię potwierdzonej noty korygującej, może zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony lub skorygować kwotę różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktury lub faktury korygującej, której dotyczyła nota korygująca, w rozliczeniu za okres określony w art. 19 ust. 3 ustawy. 6. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA". 7. Przepisy ust. 2-5 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących. § 46. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury. § 47. Fakturami mogą być również: 1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane: a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, b) numer i datę wystawienia biletu, c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km, d) kwotę należności wraz z podatkiem, e) kwotę podatku, 2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają następujące dane: a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, b) kwotę należności wraz z podatkiem, c) kwotę podatku, 3) dokumenty dotyczące usług bankowych i ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane: a) określenie usługodawcy i usługobiorcy, b) numer kolejny i datę ich wystawienia, c) nazwę usługi, d) kwotę, której dotyczy dokument. § 48. 1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia przy sprzedaży towarów wyłącznie: 1) fakturę - w przypadku gdy komitent oraz komisant są uprawnieni do wystawiania faktur zgodnie z § 36, a nabywca towaru uprawniony jest do otrzymania faktury zgodnie z § 37, 2) rachunek uproszczony - w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 ustawy. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, komisant wystawia fakturę na podstawie pisemnego oświadczenia komitenta, że jest uprawniony do wystawiania faktur. 3. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji. 4. Za fakturę (rachunek uproszczony) u komitenta uważa się również dokument handlowy (fakturę, rachunek), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu i który powinien zawierać odpowiednio dane określone w § 38, z tym że poszczególne wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktur i rachunków, o których mowa w ust. 1. Dokument ten uważa się za fakturę VAT (rachunek uproszczony) u komitenta, łącznie z kopią dokumentu, o którym mowa w ust. 3. 5. Niezależnie od danych określonych w § 38 lub 51, dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać odpowiednio wyrazy FAKTURA VAT KOMIS lub RACHUNEK UPROSZCZONY KOMIS. § 49. 1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów. 2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w § 38 oraz: 1) numer i datę wystawienia dokumentu celnego, 2) numer i datę wystawienia dokumentu handlowego (faktury) dla kontrahenta zagranicznego lub przez kontrahenta zagranicznego, 3) wartość towaru i usługi, obliczoną po kursie walut obcych zastosowanym w dokumencie celnym. 3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem celnym (jego kopią), potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej. 4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z dokumentem celnym (jego kopią), w którym te kwoty zostały obliczone. § 50. 1. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do wystawiania faktur na zasadach określonych w § 36, 37 i 38 ust. 3, to wystawia nabywcy rachunek uproszczony. 2. Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, wystawiają rachunki uproszczone osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej na ich żądanie. § 51. 1. Rachunek uproszczony powinien zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, a także numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, 2) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny rachunku, oznaczonego jako RACHUNEK UPROSZCZONY, 3) nazwę towaru lub usługi oraz ich ceny jednostkowe, 4) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług, 5) wartość sprzedanych towarów i wykonanych usług, 6) kwotę podatku, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży wraz z podatkiem jest równa lub wyższa od: a) 6,12 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 2%, b) 6,42 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7%, c) 7,32 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22%, 7) czytelny podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku uproszczonego lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby. 2. Przepisy § 38 ust. 5, 7, 9 i 10 oraz § 40-42 stosuje się odpowiednio. § 52. 1. Rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są w przypadkach określonych w § 43 i 44 i powinny zawierać co najmniej: 1) numer oraz datę wystawienia rachunku korygującego, 2) dane zawarte w rachunku uproszczonym, którego dotyczy rachunek korygujący, 3) kwotę obniżenia lub podwyższenia ceny, 4) kwotę podwyższenia lub obniżenia podatku należnego, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, 5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia rachunku korygującego lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby. 2. Przepisy § 38 ust. 5 i 7 oraz § 44 ust. 5 stosuje się odpowiednio. 3. Rachunki korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy RACHUNEK KORYGUJĄCY. § 53. Podatnicy, którzy wystawiają faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone oraz rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych, mogą prowadzić jednolitą numerację kolejno wystawianych faktur i rachunków. § 54. 1. Faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone i rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. 2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz KOPIA. 3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały faktur lub faktur korygujących albo ich duplikaty, o których mowa w § 55. 4. W przypadku gdy: 1) sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi: a) wystawionymi przez podmiot nie istniejący lub nie uprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, b) w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii, c) wystawionymi przez podatników, określonych w § 38 ust. 10, nie zawierającymi wyrazów, o których mowa w tym przepisie, 2) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u sprzedawcy, 3) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy, 4) wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż towarów lub usług, 5) wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne: a) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, b) podające kwoty niezgodne ze stanem faktycznym, c) potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. 5. Przepis ust. 4 stosuje się również w przypadku, gdy: 1) podatnikom wymienionym w ust. 6 nabywca nie zapłacił bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z faktury (faktury korygującej), wystawionej przez tych podatników, 2) między sprzedającym, który w momencie sprzedaży był podatnikiem wymienionym w ust. 6, a nabywcą istnieją związki lub sytuacje, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, a właściwy dla podatnika organ podatkowy określił wysokość obrotu u sprzedawcy na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek. 6. Za podatników, o których mowa w ust. 5 pkt 1, uważa się: 1) zakłady pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 2) prowadzących: a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia zawodowego, b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne gospodarstwa pomocnicze), 3) wymienione w pkt 2 jednostki, o ile są odrębnymi podatnikami. 7. Przepis ust. 5 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy: 1) zapłata należności wynikającej z faktury (faktury korygującej) następuje w formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, potwierdzonych przez właściwy dla nabywcy urząd skarbowy, na podstawie dokumentów przedstawionych przez nabywcę, 2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783 i Nr 133, poz. 884). 8. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku. 9. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w deklaracji dla podatku od towarów i usług. 10. Przepisy ust. 4-7 stosuje się odpowiednio do rachunków uproszczonych, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy. § 55. 1. Jeżeli oryginał faktury, faktury korygującej, rachunku uproszczonego lub rachunku korygującego dotyczącego rachunku uproszczonego ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca ponownie wystawia fakturę lub rachunek zgodnie z danymi zawartymi w kopii faktury lub rachunku. 2. Faktura lub rachunek uproszczony wystawiony ponownie musi zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jego wystawienia. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących. § 56. 1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur korygujących, rachunków uproszczonych, rachunków korygujących dotyczących rachunków uproszczonych i not korygujących, a także duplikaty tych dokumentów w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę, rachunek lub notę. 2. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów celnych. 3. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty. § 57. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944), oraz komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego, dokonujący na podstawie odrębnych przepisów, w trybie egzekucji, sprzedaży towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, wystawiają w jego imieniu i na jego rachunek faktury lub rachunki uproszczone, potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury (rachunku uproszczonego) otrzymuje dłużnik. 2. Fakturę należy wystawić, jeżeli: 1) dłużnik oraz nabywca towaru spełniają odpowiednio warunki określone w § 36 i 37, 2) na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. 3. Faktura (rachunek uproszczony) stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 38 i 51, a oprócz tego zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa wyżej. 4. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji. 5. Przepisy § 39-46, 52, 55 i 56 stosuje się odpowiednio. Rozdział 14 Przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi objęte stawką 0% § 58. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się: 1) usługi dotyczące towarów eksportowanych, polegające na ich pakowaniu, przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku, ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu, 2) usługi świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa i komisu, dotyczące towarów eksportowanych. § 59. 1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w § 39 ust. 1 pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej: 1) z miejsca wyjazdu (nadania) w Polsce do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za granicą, 2) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) w Polsce, 3) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za granicą, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt). 2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych osób lub towarów znajduje się w Polsce, a przewóz za granicę ma wyłącznie charakter tranzytu. 3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami transportu międzynarodowego. § 60. 1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu międzynarodowego: 1) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1 i 3, polegające na przewozie towarów przez krajowego przewoźnika kolejowego, uprawnionego przewoźnika drogowego w rozumieniu przepisów o wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego oraz przewoźnika żeglugi śródlądowej, na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1, 2) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1, polegające na przewozie towarów przez eksportera przy użyciu własnego środka transportowego, 3) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na przewozie przez przewoźnika powietrznego i morskiego: a) towarów - na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1, b) osób - na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 3, 4) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na tłoczeniu ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego rurociągami, 5) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 2, polegające na przewozie towarów przez przewoźników wymienionych w pkt 1 na zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem wzajemności. § 61. Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi: 1) w całości, jeżeli są wykonywane przez przewoźnika powietrznego, kolejowego lub morskiego, 2) w całości, jeżeli przewozy wykonywane są na zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w § 4 ust. 1, 3) w pozostałych przypadkach w części, w jakiej zostały wykonane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 62. 1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w § 59 ust. 3 i § 60, są: 1) dla transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że przewóz odbywa się między miejscem nadania i miejscem przeznaczenia. położonymi w różnych państwach, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), 2) dla transportu towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów, 3) dla transportu osób, o których mowa w § 60 ust. 1 pkt 3 lit. b) - międzynarodowy bilet lotniczy, promowy lub okrętowy wystawiony przez uprawnionego przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera, 4) dla transportu rurociągami - protokół zdawczo-odbiorczy podpisany przez kontrahentów. 2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów, 2) określenie towarów i ich ilości, 3) potwierdzenie wywozu przez graniczny urząd celny. § 63. 1. Za usługi zagranicznej turystyki przyjazdowej, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy, uznaje się usługi świadczone przez podatników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz oraz zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem. 2. Turystyka ma charakter zorganizowany, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) usługa dotyczy jednorazowo grupy wynoszącej co najmniej osiem osób lub związana jest z organizacją polowań, 2) realizacja usługi obejmuje również usługę uprawnionego przewodnika lub pilota, 3) przekazano zaliczkę w wysokości wynoszącej co najmniej 30% ceny zleconej usługi. 3. Dokumentem będącym dowodem świadczenia usług wymienionych w ust. 1 jest łączna faktura wystawiona w walucie obcej przez podatnika osobie zagranicznej, o której mowa w ust. 1, oraz dowód zapłaty. § 64. 1. Za eksport usług, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy, uznaje się: 1) usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski obszar celny towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, 2) usługi polegające na pośredniczeniu między podmiotem zagranicznym nie będącym podatnikiem a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów potwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę, 3) usługi świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt 1, pod warunkiem: a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar powstały w wyniku wykonania tej usługi zostanie wywieziony za granicę, b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, stwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę, 4) usługi polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych na polski obszar celny, które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych, świadczone przez podatników na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego nie będących podatnikami, w ramach kontraktów wielostronnych, pod warunkiem że: a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych podatników towar został sprowadzony do kraju przez podatnika będącego również stroną tego kontraktu, b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z dokumentami celnymi stwierdzającymi wywóz towarów za granicę oraz kopię tych dokumentów celnych. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2-4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni od daty wywozu za granicę towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że spełnienie warunków także po upływie terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego. § 65. Ustala się listę towarów i usług, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę 0%. § 66. 1. Opodatkowaniu podatkiem według stawki 0% podlegają także: 1) usługi świadczone przez Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Koleje Państwowe na rzecz zarządów kolei z siedzibą za granicą oraz wynajem tym zarządom infrastruktury przy wykonywaniu transportu międzynarodowego, 2) usługi w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej, 3) usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne usługi świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej, 4) usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach, 5) usługi ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usługi związane z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych, 6) najem (czarter) statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz najem wyposażenia tych statków w związku z transportem międzynarodowym, 7) usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do armatorów rybołówstwa morskiego, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi, 8) usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, kutrów i łodzi morskich, o których mowa w pkt 6 i 7, oraz ich części składowych, 9) usługi pośrednictwa związane z podejmowaniem zatrudnienia przez obywateli polskich za granicą, 10) usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów, organizacji odpraw celnych i wypełnianiu dokumentów celnych, 11) usługi, o których mowa w § 59 ust. 3, związane z usługami transportu międzynarodowego określonymi w § 60 ust. 1 i w § 61. 2. Opodatkowanie stawką 0% czynności, o których mowa w ust. 1, jest uzależnione od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie. § 67. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się także do: 1) importu nawozów sztucznych: a) azotowych (ex PCN 2814, ex PCN 2827, ex PCN 3102, ex PCN 3105), b) fosforowych (ex PCN 2510, ex PCN 2835, ex PCN 3103, ex PCN 3105), c) potasowych (ex PCN 3104, ex PCN 3105), d) wieloskładnikowych (ex PCN 3105), e) pozostałych (ex PCN 2522, ex PCN 2530, ex PCN 2835, ex PCN 3105, ex PCN 3824), 2) importu nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych (ex PCN 2521 00 00 0, ex PCN 2522), 3) importu składników chemicznych mieszanek paszowych (bez farmaceutycznych): a) związków azotowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2814, ex PCN 2836, ex PCN 3102), b) związków fosforowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2835, ex PCN 3103), c) pozostałych (ex PCN 2501 00, ex PCN 2509 00 00 0, ex PCN 2833), 4) usług związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy: a) budowlano-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed dniem 2 marca 1993 r., b) geodezyjnych, mierniczych i dokumentacyjnych, c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, 5) sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych. 2. Przepis ust. 1 pkt 4 lit. a) stosuje się, jeżeli podatnik świadczący usługi budowlano-montażowe zawiadomił w terminie do dnia 30 lipca 1993 r. właściwy urząd skarbowy o zawarciu takich umów oraz przedłożył wykazy zawierające dane dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa została zawarta. § 68. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do świadczenia usług nabywanych za środki finansowe z pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3, jeżeli zawarta została pisemna umowa o świadczenie tych usług, zarejestrowana przez Komitet Integracji Europejskiej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się zwrotu podatku określonego w § 25 ust. 1. § 69. Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących podatnikami podatku. § 70. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się do sprzedaży towarów do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym. 2. Stawkę podatku 0% stosuje się do usług: 1) polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt), 2) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub komisu, a dotyczących towarów eksportowanych, z zastrzeżeniem ust. 3, 3) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, w zakresie rzeczoznawstwa, adwokackich i notarialnych, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 stawkę 0% stosuje się pod warunkiem, że: 1) usługa jest świadczona na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących podatnikami, 2) podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 90 dni od dnia wykonania usługi. 4. Jeżeli nie został spełniony warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, podatnik nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje się w miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed upływem 90 dni od daty wykonania usługi. W razie niespełnienia warunku określonego w ust. 3 pkt 2, mają zastosowanie stawki właściwe dla sprzedaży tych usług w kraju. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, także po upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego. § 71. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do: 1) sprzedaży towarów nabywanych przez osoby zagraniczne w rozumieniu prawa dewizowego, nie będące podatnikami, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie do wywozu za granicę w przypadku, gdy podatnik: a) przekaże nabyty przez osobę zagraniczną towar do podmiotu, który dokonuje przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, b) posiada dowód, iż należność za towar została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym, 2) świadczenie usług przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, wykonywanych na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, nie będących podatnikami, w przypadku gdy: a) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych w kraju, b) podatnik posiada dowód, iż należność za usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym, c) posiada dokument potwierdzający wywóz za granicę towaru, którego usługa dotyczy. 2. Obowiązek podatkowy powstaje: 1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - z chwilą otrzymania zapłaty, nie później jednak niż 40 dnia od daty wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego, 2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 - z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę, nie później jednak niż 40 dnia od daty wykonania usługi; otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego. 3. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, został zbyty na terenie kraju, podmioty, które dokonały tych czynności, są obowiązane do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla sprzedaży tego towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek. Rozdział 15 Lista towarów i usług, do których stosuje się stawkę 7% § 72. Ustala się listę: 1) towarów, do których stosuje się stawkę podatku w wysokości 7%, stanowiącą załącznik nr 5 do rozporządzenia, 2) usług, do których stosuje się stawkę podatku w wysokości 7%, stanowiącą załącznik nr 6 do rozporządzenia. Rozdział 16 Zwolnienia od podatku § 73. Zwalnia się od podatku od towarów i usług: 1) sprzedaż, z wyjątkiem eksportu, której przedmiotem są następujące towary i usługi: a) dzieła sztuki, przedmioty o wartości muzealnej (SWW 994), z wyłączeniem biżuterii artystycznej (SWW 9943-6), rękopisy oraz inne przedmioty kolekcjonerskie (SWW 995), b) towary, które mogą być użyte jako opakowania zwrotne, z wyjątkiem nowych opakowań sprzedawanych przez producentów i importerów, c) woda (SWW 285), d) usługi w zakresie doradztwa rolniczego, związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstw rolnych, e) posiłki sprzedawane w barach mlecznych oraz w stołówkach i bufetach przyzakładowych, pod warunkiem że nie są to stołówki i bufety ogólnodostępne, f) posiłki profilaktyczne, g) usługi izb wytrzeźwień, h) usługi świadczone przez przedsiębiorstwa maklerskie lub zarządzające funduszami powierniczymi, polegające na obrocie papierami wartościowymi, i) trumny, urny i utensylia pogrzebowe sprzedawane łącznie z trumną lub urną (bez względu na symbol SWW), j) dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, k) usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, l) usługi związane z wypoczynkiem oraz nieodpłatne świadczenia okolicznościowe, świadczone przez zakłady pracy na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych osób, jeżeli usługi te i świadczenia są finansowane co najmniej w 30% z funduszy specjalnych, tworzonych na podstawie odrębnych przepisów, ł) usługi w zakresie wydawania atestów przez krajowe komisje artystyczne i etnograficzne, dotyczących wyrobów rękodzieła ludowego i artystycznego, 2) darowizny składników majątku trwałego na rzecz: a) publicznych szkół i zakładów opieki zdrowotnej, zakładów kształcenia nauczycieli oraz placówek oświatowych, a także instytucji kultury i instytucji filmu, b) samorządu terytorialnego, c) spółdzielni mieszkaniowych, jeżeli darowizna dotyczy budynków mieszkalnych, 3) wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego, 4) usługi związane ze skupem i przechowywaniem płodów rolnych, 5) prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych, zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze: a) związane ze świadczeniem usług zwolnionych od podatku, zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy, b) w obrocie nieruchomościami, 6) świadczenie usług bez pobrania należności, które uprzednio zostały sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust. 3, 7) import znaczków pocztowych i innych walorów filatelistycznych (ex PCN 9704 00 00 0), 8) import dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, z wyłączeniem biżuterii artystycznej (ex PCN 9706 00 00 0), 9) czynności, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy, sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust. 3, 10) import powracających z zagranicy, zwolnionych od cła towarów, dokonywany przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary, 11) import usług telekomunikacyjnych, 12) import usług za środki finansowe z pomocy zagranicznej, określone w § 25 ust. 3. § 74. Określa się listę usług prawniczych, do których stosuje się zwolnienie od podatku, stanowiącą załącznik nr 7 do rozporządzenia. Rozdział 17 Przepisy końcowe § 75. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy, mogą powiększyć podatek naliczony o kwotę podatku wynikającego z dokumentów celnych otrzymanych przed dniem utraty zwolnienia. § 76. Stawka podatku w wysokości 0% określona dla towarów i usług, wymienionych w § 65-71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1999 r. § 77. 1. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług. 2. Do usług wymienionych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepis ust. 2 obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji wyrobów i usług w zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231). § 78. Nie stanowi naruszenia obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy przypadek usunięcia przez podatnika wadliwych zapisów lub uzupełnienia brakujących zapisów w ewidencji dotyczącej podatku oraz odpowiedniej zmiany deklaracji dla podatku od towarów i usług przed dniem rozpoczęcia kontroli przez urząd skarbowy lub inspektora kontroli skarbowej. § 79. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797, z 1996 r. Nr 107, poz. 506 i Nr 157, poz. 805 oraz z 1997 r. Nr 61, poz. 389). § 80. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. (poz. 1024) Załącznik nr 1 LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU OKREŚLONE W ART. 14 UST. 1, 5 i 6 USTAWY PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu lub usługi 123 I. Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali 10521-81Złom srebra i stopów srebra 20521-82Złom platyny i stopów platyny 30521-83Złom złota i stopów złota 40521-84Złom palladu i stopów palladu 50521-85Złom irydu i stopów irydu 60522-33Odpady srebra i stopów srebra 70531-41Srebro - Ag technicznie czyste 80531-42Platyna - Pt technicznie czysta 90531-43Złoto - Au technicznie czyste 100531-44Pallad - Pd technicznie czysty 110531-45Iryd - Ir technicznie czysty 120531-47Rod - Rh technicznie czysty 130532-41Srebro - Ag o wysokiej czystości 140532-42Platyna - Pt o wysokiej czystości 150532-43Złoto - Au o wysokiej czystości 160532-44Pallad - Pd o wysokiej czystości 170532-45Iryd - Ir o wysokiej czystości 180532-47Rod - Rh o wysokiej czystości 190533-95Stopy srebra 200541-41Proszek srebra 210541-42Proszek platyny 220541-43Proszek złota 230541-44Proszek palladu 240541-45Proszek irydu 250541-47Proszek rodu 260556Wyroby walcowane z metali szlachetnych i ich stopów 270566Wyroby wyciskane i ciągnione z metali szlachetnych i ich stopów 280671-23Nakrycia stołowe srebrne 290671-24Nakrycia stołowe srebrzone 300676-1Wyroby jubilerskie, z wyłączeniem wyrobów jubilerskich z innych metali pokrytych i nie pokrytych (sztuczna biżuteria) SWW 0676-14 310676-2Wyroby złotnicze 320676-5Dewocjonalia i wyroby kultu religijnego, z wyłączeniem: 1) dewocjonaliów z innych metali pokrytych i nie pokrytych (SWW 0676-54) 2) wyrobów kultu religijnego (SWW 0676-55) 330676-6Monety 340676-7Wyroby z kamieni półszlachetnych z udziałem metali szlachetnych 350676-9Wyroby jubilerskie złotnicze, grawerskie i pokrewne pozostałe ze złota i z udziałem złota i platyny 362881-72, 9943-6Wyroby pamiątkarskie, dekoracyjne z bursztynu z udziałem metali szlachetnych oraz biżuteria artystyczna II. Usługi 37Usługi jubilerskie 38Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego 39Usługi notarialne, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 7 40Usługi adwokackie, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 7 Załącznik nr 2 WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO, ATESTOWANYCH PRZEZ KRAJOWE KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE, OD KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE ZWROT PODATKU PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu (grupy wyrobów) 123 12882-14Wyroby brązownicze 22882-15Wyroby kowalstwa artystycznego 32882-19Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu pozostałe 42882-2Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki 52882-3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła 62882-4Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny, słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru 72882-5Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze 82882-6Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe 92882-7Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane 102882-9Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYCH SPRZEDAŻ UPOWAŻNIA DO WYSTAWIANIA FAKTUR WSZYSTKIM NABYWCOM 1. Dostawy energii elektrycznej i cieplnej 2. Dostawy gazu przewodowego 3. Świadczenie usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych 4. Dostawa wody z sieci i beczkowozami 5. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz wywóz nieczystości stałych Załącznik nr 4 LISTA TOWARÓW I USŁUG OBJĘTYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 0% PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa towaru (grupy towarów), nazwa usługi 123 1082maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej, z wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych filtrów 21026-6Przyczepy ciągnikowe rolnicze 31031-1, -2Ciągniki kołowe jednoosiowe, dwuosiowe rolnicze 41039Zespoły i części ciągników uniwersalnych (rolniczych), z wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych filtrów 51153-91Aparaty dla słabosłyszących 6123Nawozy sztuczne, składniki chemiczne mieszanek paszowych 71246Pestycydy 81348Preparaty weterynaryjne 91369-7Wyroby medyczne i sanitarne oraz weterynaryjne z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem worków na śmieci, zaliczonych do symbolu SWW 1369-72 101376Wyroby gumowe medyczne i sanitarne 111431Wapno 121432Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe 132024Wyroby sieciowe 142419-2Otręby paszowe 152419-3, -4Śruty zbożowe i roślin strączkowych 1626Pasze przemysłowe (z wyłączeniem karmy dla psów i kotów) oraz produkty utylizacyjne, z wyłączeniem żelatyny (SWW 2624) 172885Wyroby ortopedyczne, rehabilitacyjne i protetyczne, z wyłączeniem obuwia na stopy wrażliwe (SWW 2885-46) oraz wózki inwalidzkie (bez względu na symbol SWW) 18Roboty czerpalne, podwodne i ratownictwo morskie 19Sznurek do maszyn rolniczych (bez względu na symbol SWW) 20Urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a 21Metale szlachetne: platyna i złoto, przeznaczone na rezerwy państwowe, oraz usługi rafinacji metali szlachetnych przeznaczonych na rezerwy państwowe 22Towary sprzedawane podróżnym na polskich promach pasażersko-samochodowych obsługujących linie międzynarodowe oraz usługi świadczone tym podróżnym 23Usługi magazynowania rezerw dla celów obronności i bezpieczeństwa wykonywane na zlecenie 24Usługi związane z wyrobami ortopedycznymi i oprotezowaniem Załącznik nr 5 LISTA TOWARÓW, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚC Poz.Nazwa towaru 12 I. Towary sprzedawane w kraju 1Owoce południowe (SWW 4133) 2Orzeszki ziemne - bez względu na symbol SWW II. Towary przywożone na polski obszar celny 3Orzechy kokosowe, orzechy brazylijskie i orzechy nerkowca, świeże i suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN 0801) 4Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN 0802), z wyłączeniem: orzechów laskowych w łupinie i bez łupiny (PCN 0802 21 00 0 i 0802 22 00 0) oraz orzechów włoskich w łupinie i bez łupiny (PCN 0802 31 00 0 i 0802 32 00 00 0) 5Banany łącznie z plantanami, świeże (PCN 0803 00 11 0 i 0803 00 19 0) 6Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone (PCN 0804) 7Owoce cytrusowe, świeże lub suszone (PCN 0805) 8Winogrona suszone (PCN 0806 20) 9Papaje (PCN 0807 20 00 0) 10Owoce kiwi (PCN 0810 50) 11Orzeszki ziemne (bez względu na kod PCN) Załącznik nr 6 LISTA USŁUG, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚCI 7% Poz.Nazwa usługi 12 I. Usługi notarialne 1Umowy o dożywocie 2Umowy darowizny lokali mieszkalnych oraz własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej według przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932) 3Umowy dotyczące nabycia nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli nabywca nie jest właścicielem innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, ani też nie dysponuje spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego, ani prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej 4Akty notarialne stanowiące podstawę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego II. Usługi adwokackie 5Sprawy o ochronę praw autorskich 6Sprawy dotyczące wynalazczości III. Usługi pozostałe 7Usługi rzeczników patentowych w sprawach dotyczących ochrony praw autorskich oraz dotyczących wynalazczości 8Prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych, zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych ze świadczeniem usług w zakresie turystyki oraz sprzedażą żetonów telefonicznych i biletów dotyczących przewozu osób kolejami, taborem samochodowym, wodnym i lotniczym Objaśnienie: Stawka 7% dotyczy również: 1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście, 2) usług świadczonych przez radców prawnych. Załącznik nr 7 LISTA USŁUG PRAWNICZYCH, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZWOLNIENIE OD PODATKU Poz.Nazwa usługi 12 I. Usługi notarialne 1Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741) 2Umowy sporządzane w celu uzyskania świadczeń określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 124, poz. 585 i Nr 155, poz. 771 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) 3Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484) 4Umowy dotyczące obrotu gospodarstwami rolnymi lub ich częściami, a także nieruchomościami rolnymi w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego 5Umowy dzierżawy nieruchomości rolnych oraz gospodarstw rolnych 6Zbycie oraz nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminy 7Czynności, za których sporządzenie pobrano wynagrodzenie, zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie taksy notarialnej, nie przekraczające kwoty 400 zł za: 1) każdą czynność notarialną 2) każdą czynność prawną sporządzoną w jednym akcie notarialnym 8Sporządzanie aktów notarialnych dotyczących ustanowienia hipoteki w celu zabezpieczenia kredytu bankowego udzielonego na budownictwo mieszkaniowe 9Akty o ustanowieniu służebności gruntowej 10Akty zrzeczenia się własności nieruchomości 11Akty dotyczące zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się prawa 12Oświadczenia o odrzuceniu spadku II. Usługi adwokackie 13Sprawy cywilne i karne z urzędu 14Sprawy karne, z wyłączeniem obrony w sprawach o przestępstwa przeciwko mieniu, spraw karnych skarbowych, spraw o przestępstwa przeciwko znakom skarbowym akcyzy, spraw o przestępstwa niedozwolonego wyrobu spirytusu i wyrobów spirytusowych, spraw o przestępstwa nielegalnego obrotu napojami alkoholowymi 15Sprawy cywilne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą: 1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł 2) sprawy rodzinne 3) sprawy z zakresu własności i innych praw rzeczowych oraz z zakresu prawa o księgach wieczystych, dotyczące nieruchomości rolnych 4) sprawy z zakresu prawa spadkowego: a) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, przyjęcie i odrzucenie spadku, ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia, zarządu spadku nie objętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych b) o stwierdzenie nabycia spadku c) o dział spadku 5) sprawy z zakresu prawa pracy 6) sprawy o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego 7) inne sprawy: a) o opróżnienie lokalu mieszkalnego b) o opróżnienie lokalu użytkowego c) egzekucyjne 16Sprawy administracyjne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą: 1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł 2) lokalowych, dotyczących lokali mieszkalnych 17Nieodpłatne prowadzenie spraw w ramach substytucji Objaśnienie: Zwolnienia od podatku dotyczą również: 1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście, 2) usług świadczonych przez radców prawnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości opłat za czynności organów dozoru technicznego. (Dz. U. Nr 156, poz. 1025) Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Za czynności organów dozoru technicznego ustala się opłaty w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 2. 1. Ustala się opłatę roczną z tytułu wykonywania dozoru technicznego nad urządzeniami technicznymi, podlegającymi dozorowi technicznemu, w wysokości określonej w pkt 1 załącznika do rozporządzenia. 2. Opłatę roczną pobiera się w każdym roku od eksploatującego urządzenie techniczne, znajdujące się w ewidencji organów dozoru technicznego. 3. Ustala się zerową stawkę opłaty rocznej za urządzenie techniczne w roku, w którym w wyniku badania odbiorczego wydano decyzję zezwalającą na eksploatację. 4. Ustala się zerową stawkę opłaty rocznej za urządzenie techniczne wycofane z eksploatacji. Wycofanie urządzenia technicznego z eksploatacji podlega zgłoszeniu przez eksploatującego to urządzenie do właściwego organu dozoru technicznego w terminie do dnia 15 grudnia poprzedzającego rok, za który pobierana będzie opłata roczna. 5. Przepis ust. 4 nie dotyczy zbiorników transportowych. 6. Do zakresu czynności, za które pobiera się od eksploatującego opłatę roczną, zalicza się: 1) prowadzenie ewidencji urządzeń podlegających dozorowi technicznemu, 2) przeprowadzanie badań nadzwyczajnych kontrolnych urządzeń technicznych, 3) przeprowadzanie okresowych (zwyczajnych) badań technicznych urządzeń, zgodnie z warunkami technicznymi dozoru technicznego, 4) przeprowadzanie kontroli prawidłowej eksploatacji urządzeń technicznych, w szczególności z zakresu obsługi i konserwacji, 5) przeprowadzanie analiz awarii urządzeń technicznych nie wymagających wykonywania specjalistycznych ekspertyz, 6) wystawianie książek rewizyjnych i ich uaktualnianie w trakcie eksploatacji urządzeń technicznych, 7) konsultacje i porady techniczne dotyczące urządzeń podlegających dozorowi technicznemu, 8) opracowywanie przepisów i warunków technicznych, dotyczących urządzeń podlegających dozorowi technicznemu, 9) opiniowanie i opracowywanie projektów norm przedmiotowych. § 3. 1. Ustala się opłatę roczną z tytułu wykonywania dozoru technicznego w zakładach uprawnionych do: 1) wytwarzania materiałów, elementów lub urządzeń technicznych bądź dokonywania napraw urządzeń technicznych, w zależności od liczby zatrudnionych osób bezpośrednio związanych z wytwarzaniem bądź dokonywaniem napraw urządzeń, 2) wykonywania chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych - w wysokości określonej w pkt 2 załącznika do rozporządzenia. 2. Opłatę roczną pobiera się w każdym roku kalendarzowym na podstawie deklaracji zakładu złożonej do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, za który pobierana będzie opłata. Niezłożenie deklaracji jest uważane za potwierdzenie prowadzenia działalności w dotychczasowym zakresie w roku następnym. 3. Do zakresu czynności, za które pobiera się opłatę roczną od zakładów, które otrzymały uprawnienie, zalicza się: 1) prowadzenie ewidencji i dokumentacji technicznej zakładu uprawnionego, 2) przeprowadzanie inspekcji zakładu posiadającego uprawnienie, 3) konsultacje i porady techniczne dla osób zajmujących się technologią, wykonawstwem i kontrolą, 4) sporządzanie wykazu i publikowanie informacji o zakładach uprawnionych. § 4. Ustala się opłaty za: 1) sprawdzenie kwalifikacji kandydata na obsługującego i (lub) konserwującego urządzenia techniczne (z wyłączeniem osób obsługujących urządzenia energetyczne) i wydanie zaświadczenia uprawniającego, 2) sprawdzenie kwalifikacji osoby napełniającej zbiorniki przenośne i wydanie zaświadczenia uprawniającego, 3) sprawdzenie kwalifikacji kandydata na spawacza i wydanie zaświadczenia uprawniającego: a) na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego lub rozszerzającego dla jednej grupy materiałów, metody spawania oraz zakresu grubości, pozycji i rodzaju złącza, b) na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego dla każdej następnej grupy materiałów, pozycji i rodzaju złącza, 4) przedłużenie ważności posiadanych uprawnień, połączone ze sprawdzeniem kwalifikacji spawacza, 5) wystawienie duplikatu uprawnienia obsługującemu, konserwującemu, napełniającemu lub spawaczowi urządzeń technicznych - w wysokości określonej w pkt 3 załącznika do rozporządzenia. § 5. 1. Za pozostałe czynności organów dozoru technicznego, nie wymienione w § 2 ust. 6, § 3 ust. 3 i w § 4, ustala się stawkę za jedną godzinę pracy w wysokości określonej w pkt 4 załącznika do rozporządzenia. 2. Ustalona stawka godzinowa ma zastosowanie w rozliczeniach ze zleceniodawcami z tytułu wykonania, między innymi, następujących czynności: 1) badań odbiorczych i odbiorów uzupełniających urządzeń technicznych, łącznie ze sprawdzeniem dokumentacji, 2) badań doraźnych (nadzwyczajnych eksploatacyjnych) urządzeń technicznych, 3) uzgadniania dokumentacji projektowej urządzeń technicznych w zakresie zgodności z przepisami i warunkami technicznymi dozoru technicznego, 4) czynności związanych z przeprowadzaniem postępowania uprawniającego zakłady wytwarzające materiały, elementy lub urządzenia techniczne bądź naprawiające urządzenia oraz wykonujące chemiczne czyszczenie i trawienie urządzeń, 5) badań typu (prototypu) urządzeń technicznych oraz ich elementów, 6) czynności związanych z dopuszczaniem urządzeń technicznych do obrotu, 7) specjalistycznych badań i ekspertyz dotyczących awarii urządzeń technicznych, 8) badań urządzeń zabezpieczających, bez jednoczesnego badania urządzenia podlegającego dozorowi technicznemu, 9) odbiorów technicznych materiałów hutniczych, 10) badań diagnostyczno-ekspertyzowych. 3. Opłatę oblicza się według stawki godzinowej, pomnożonej przez liczbę godzin zużytych w celu wykonania czynności (wraz z czasem dojazdu), oraz dolicza się rzeczywiste koszty podróży służbowych. 4. Czas zużyty na wykonanie czynności składa się z czasu przeznaczonego na bezpośrednie wykonanie czynności organów dozoru technicznego oraz czynności przygotowawczo-zakończeniowych poza miejscem pracy zleceniodawcy. 5. Za czynności organów dozoru technicznego liczy się i pobiera opłatę minimalną za dwie godziny, choćby te czynności trwały krócej. 6. Przy obliczaniu opłaty za czynności organów dozoru technicznego każdą rozpoczętą godzinę liczy się jako pełną. § 6. 1. Opłaty za czynności organów dozoru technicznego ulegają zwiększeniu z tytułu prac wykonywanych: 1) w niedziele, święta, dni wolne od pracy i w porze nocnej - o 100%, 2) za granicą - o 50%. 2. Za przestoje w czasie wykonywania czynności organu dozoru technicznego, zawinione przez zleceniodawcę, pobiera się opłatę według obowiązującej stawki godzinowej za każdą pełną godzinę przestoju. 3. Za nie przeprowadzone lub tylko częściowo przeprowadzone czynności organu dozoru technicznego z winy eksploatującego lub wytwarzającego urządzenie techniczne pobiera się pełną opłatę jak za zrealizowaną czynność według stawki przewidzianej dla danej czynności. § 7. 1. Za wystawienie duplikatu książki rewizyjnej urządzenia technicznego pobiera się opłatę w wysokości określonej w pkt 5 załącznika do rozporządzenia. 2. Za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę krajowego do wytwarzania materiałów, elementów lub urządzeń technicznych oraz zakład do wykonywania chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych ustala się opłatę w wysokości 50% opłaty rocznej określonej w pkt 2 załącznika do rozporządzenia. 3. Za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę zagranicznego wytwarzającego urządzenia techniczne, materiały lub elementy, stanowiące przedmiot eksportu do Polski, ustala się opłaty w wysokości określonej w pkt 6 załącznika do rozporządzenia. 4. Za wykonanie czynności organów dozoru technicznego, związanych z uprawnianiem wytwórców zagranicznych, pobiera się opłatę za jeden dzień pracy komisji w wysokości określonej w pkt 7 załącznika do rozporządzenia, przy czym kontrahent pokrywa koszty przejazdu i zakwaterowania komisji. 5. Za wykonanie czynności organów dozoru technicznego na rzecz kontrahenta zagranicznego, innych niż wymienione w ust. 4, pobiera się opłatę w wysokości określonej w pkt 8 załącznika do rozporządzenia, przy czym kontrahent zagraniczny pokrywa koszty przejazdu i zakwaterowania. § 8. Traci moc zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie wysokości opłat za czynności organów dozoru technicznego (Monitor Polski Nr 80, poz. 718). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz. 1025) WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ORGANÓW DOZORU TECHNICZNEGO 1) Opłata roczna z tytułu wykonywania dozoru technicznego nad urządzeniami podlegającymi dozorowi technicznemu wynosi: Lp.Rodzaj urządzenia technicznegoParametry techniczne lub pracochłonnośćStawka w złotych 52,00156,00286,00416,0052,00 12345678 Urządzenia ciśnieniowe 1Kotły parowe, cieczowe i przepływowepow. ogrzew. w m2do 10powyżej 10 do 25powyżej 25 do 125powyżej 125 do 1000za każde dalsze 1000 2Autoklawypoj. w m3do 5powyżej 5 do 25powyżej 25 do 100-za każde dalsze 100 3Zbiorniki stałe i wymienniki ciepła oraz bezciśnieniowe zbiorniki do magazynowania materiałów niebezpiecznychpoj. w m3do 5powyżej 5 do 25powyżej 25 do 100-za każde dalsze 100 4Zbiorniki sprężonego powietrza w pojazdach szynowych i samochodowychpoj. w m3do 2---- 5Zbiorniki przenośne i transportowe (bez butli)poj. w m3do 5powyżej 5 do 25powyżej 25 do 100-- 6Wytwornice acetylenuładunek karbidu w kgdo 2powyżej 2 do 5powyżej 5 do 10powyżej 10 do 50za każde dalsze 50 7Rurociągi parowe łączące kocioł z turbiną w blokach energetycznychdługość w mdo 100powyżej 100 do 500powyżej 500-- 8Zbiorniki do transportu materiałów niebezpiecznychpoj. w m3do 2powyżej 2 do 5powyżej 5 do 10-za każde dalsze 10 Dźwignice 9Wciągarki i wciągnikiudźwig w tdo 2powyżej 2 do 15powyżej 15 do 100-za każde dalsze 50 10Suwniceudźwig w tdo 2powyżej 2 do 10powyżej 10 do 50powyżej 50 do 100za każde dalsze 50 11Żurawieudźwig w tdo 2powyżej 2 do 8powyżej 8 do 40powyżej 40 do 100za każde dalsze 50 12Układnice magazynowe i toroweudźwig w t--do 3,2powyżej 3,2- 13Dźwigi przeznaczone do pionowego przemieszczania osób lub ładunkówilość przystankówdo 2powyżej 2 do 6powyżej 6 do 12powyżej 12- 14Wyciągi towarowe (w tym wyciągi statków)udźwig w t--do 10powyżej 10 do 50za każde dalsze 50 15Podesty ruchomeudźwig w t-do 0,5powyżej 0,5-- 16Dźwigi linotoroweudźwig w t--do 10powyżej 10- 17Urządzenia służące do manipulacji konteneramiudźwig w t-do 10powyżej 10 do 100powyżej 100- Przenośniki 18Przenośniki kabinoweilość przystanków-do 5powyżej 5 do 12powyżej 12- 19Schody ruchomedługość w m--do 6powyżej 6- 20Chodniki ruchomedługość w m--do 6powyżej 6- 21Koleje linowe (bez badania magnetycznego lin)liczba godzin 1) o ruchu sezonowymx 19988---- 2) o ruchu całorocznym: a) towarowex 542.808---- b) osobowe: - kabinowex 542.808---- - krzesełkowe: 1-osobowex 381.976---- więcej niż 1-osobowex 462.392---- 22Wyciągi narciarskie:liczba godzin 1) o niskim prowadzeniu liny: a) bez podpórx 5260---- b) z podporamix 8416---- 2) o wysokim prowadzeniu liny: a) o długości do 750 m z orczykiem: - 1-osobowymx 7364---- - 2-osobowymx 10520---- b) o długości powyżej 750 mx 11572---- 2) Opłata roczna z tytułu wykonywania dozoru technicznego w zakładach uprawnionych do: a) wytwarzania materiałów, elementów lub urządzeń technicznych bądź dokonywania napraw urządzeń technicznych, w zależności od liczby zatrudnionych osób bezpośrednio związanych z wytwarzaniem bądź dokonywaniem napraw urządzeń, wynosi: - do 3 osób - 156,00 zł, - od 4 do 8 osób - 468,00 zł, - od 9 do 20 osób - 1.144,00 zł, - od 21 do 100 osób - 3.120,00 zł, - powyżej 100 osób - 4.160,00 zł, b) wykonywania chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych wynosi 624,00 zł. 3) Opłata za sprawdzenie przez organy dozoru technicznego kwalifikacji w celu nadania uprawnień wynosi: a) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na obsługującego urządzenia techniczne (z wyłączeniem osób obsługujących urządzenia energetyczne) i wydanie zaświadczenia uprawniającego - 52,00 zł, b) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na konserwującego urządzenia techniczne i wydanie zaświadczenia uprawniającego - 104,00 zł, c) za sprawdzenie kwalifikacji osoby napełniającej zbiorniki przenośne i wydanie zaświadczenia uprawniającego - 52,00 zł, d) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na spawacza i wydanie zaświadczenia uprawniającego: - na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego lub rozszerzającego dla jednej grupy materiałów, metody spawania oraz zakresu grubości, pozycji i rodzaju złącza - 208,00 zł, - na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego dla każdej następnej grupy materiałów, pozycji i rodzaju złącza - dodatkowo - 78,00 zł, e) za przedłużenie ważności posiadanych uprawnień, połączone ze sprawdzeniem kwalifikacji spawacza - 104,00 zł, f) za wystawienie duplikatu uprawnienia obsługującemu, konserwującemu, napełniającemu lub spawaczowi urządzeń technicznych - 26,00 zł. 4) Stawka za jedną godzinę pracy, za czynności organów dozoru technicznego, dla których nie są przewidziane opłaty roczne, wynosi 52,00 zł. 5) Opłata za wystawienie duplikatu książki rewizyjnej urządzenia technicznego wynosi 60,00 zł. 6) Opłata za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę zagranicznego wytwarzającego urządzenia techniczne, materiały lub elementy, stanowiące przedmiot eksportu do Polski wynosi: Lp.Wytwórcy urządzeń technicznych, elementów i materiałów*)Uprawnienie do wytwarzania lub przywrócenie uprawnieniaPrzedłużenie lub rozszerzenie uprawnienia do wytwarzania Stawka w USD 1Zatrudniający do 50 pracowników1000500 2Zatrudniający od 51 do 100 pracowników20001000 3Zatrudniający powyżej 100 pracowników30001500 *) Dla wytwórców elementów urządzeń i drobnych urządzeń można w uzasadnionych wypadkach (np. małe dostawy) w drodze negocjacji obniżyć stawkę o 50%. 7) Opłata za wykonanie czynności organów dozoru technicznego, związanych z uprawnianiem wytwórców zagranicznych, za jeden dzień pracy komisji wynosi 1 100 USD. 8) Opłata za wykonanie czynności organów dozoru technicznego na rzecz kontrahenta zagranicznego, za które nie pobiera się opłaty ustalonej w pkt 7 załącznika, wynosi 60 USD za jedną osobogodzinę. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym. (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady administrowania obrotem z zagranicą towarami i usługami, a także obrotem specjalnym. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu z zagranicą towarami i usługami w takim zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi przepisami prawa oraz umowami międzynarodowymi. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) towar - rzecz ruchomą oraz energię, będące przedmiotem obrotu towarowego, 2) obrót towarami z zagranicą - przywóz towarów na polski obszar celny, wywóz towarów z polskiego obszaru celnego lub przewóz towarów przez polski obszar celny, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę, 3) obrót specjalny z zagranicą: a) przywóz na polski obszar celny, wywóz z polskiego obszaru celnego oraz przewóz przez polski obszar celny broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę, b) zawarcie przez osobę krajową, zarówno w kraju jak i za granicą, umowy, jeżeli umowa ta dotyczy broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, c) świadczenie przez osobę krajową na rzecz osoby zagranicznej oraz przez osobę zagraniczną na rzecz osoby krajowej usług związanych z bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz wyrobami i ich częściami, technologiami i usługami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, 4) usługa - usługę wymienioną w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także roboty budowlano-montażowe, 5) obrót usługami z zagranicą - eksport lub import usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, 6) kontyngent - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub wartość towaru, która może być przywieziona na polski obszar celny lub wywieziona z polskiego obszaru celnego w oznaczonym czasie, 7) plafon - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub wartość towaru, która może być przywieziona na polski obszar celny lub wywieziona z polskiego obszaru celnego, a nawet zostać przekroczona przed terminem zamknięcia (zamknięcie plafonu), 8) automatyczna rejestracja obrotu - uzyskanie pozwolenia udzielanego we wnioskowanej ilości lub wartości towaru, na przywóz lub wywóz, 9) nieautomatyczna rejestracja obrotu - uzyskanie pozwolenia udzielanego co najmniej w ilości lub wartości towaru zagwarantowanej przepisami niniejszej ustawy, na przywóz lub wywóz, 10) limit usług - określoną ilość lub wartość usług, wymagającą uzyskania pozwolenia w obrocie usługowym z zagranicą, która może być zrealizowana w oznaczonym czasie, 11) rejestracja usługi - uzyskanie pozwolenia udzielanego w obrocie usługowym z zagranicą, 12) Porozumienie WTO - Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzone w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483), 13) osoba krajowa - osoba w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 ustawy - Kodeks celny. Art. 3. 1. Obrót towarami z zagranicą i obrót usługami z zagranicą jest wolny od ograniczeń lub wymogu uzyskiwania koncesji, chyba że przepisy ustaw lub umowy międzynarodowe stanowią inaczej. 2. Obrót towarami z zagranicą i obrót usługami z zagranicą jest dozwolony każdemu, na równych prawach, z zachowaniem warunków i ograniczeń określonych w przepisach ustaw lub umowach międzynarodowych. 3. Przywóz na polski obszar celny, wywóz z polskiego obszaru celnego oraz przewóz przez polski obszar celny broni i amunicji przez osoby fizyczne, na potrzeby inne niż handlowe i przemysłowe, regulują odrębne przepisy. Art. 4. Obrót z zagranicą towarami i usługami jest zakazany, jeżeli taki zakaz wynika z przepisów ustaw lub umów międzynarodowych. Art. 5. Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Rozdział 2 Ograniczenia, koncesje i zakazy w obrocie towarami z zagranicą Art. 6. 1. Rada ministrów lub inny organ administracji rządowej właściwy w sprawach obrotu towarami z zagranicą, jeżeli wymaga tego interes narodowy lub podstawowy interes gospodarczy kraju, może wprowadzić ograniczenia w obrocie towarowym z zagranicą zgodnie z zasadami ich stosowania określonymi w Porozumieniu WTO, w wypadkach gdy: 1) jest to niezbędne dla zapobieżenia lub złagodzenia zasadniczego niedoboru środków żywności lub innych produktów o podstawowym znaczeniu dla kraju, 2) jest to niezbędne do stosowania norm lub przepisów dotyczących klasyfikacji, kwalifikowania lub marketingu produktów stanowiących przedmiot handlu międzynarodowego, 3) dotyczą obrotu wszelkimi produktami rolnymi lub produktami rybołówstwa i jest to niezbędne do funkcjonowania programów rządowych służących do: a) ograniczenia ilości podobnego produktu produkcji krajowej, którego znacząca sprzedaż lub produkcja została dozwolona lub jeżeli nie istnieje znacząca produkcja krajowa tego towaru, a towar importowany jest jego bezpośrednim substytutem, bądź b) likwidacji czasowej nadwyżki podobnego produktu produkcji krajowej niezależnie od wielkości produkcji krajowej tego produktu, gdy towar importowany jest jego bezpośrednim substytutem, poprzez udostępnienie tej nadwyżki pewnym grupom konsumentów krajowych nieodpłatnie lub po cenach niższych od aktualnych cen rynkowych, bądź c) ograniczenia ilości dozwolonej produkcji każdego produktu pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, którego produkcja jest bezpośrednio zależna całkowicie lub głównie od surowca importowanego z powodu nieznacznej krajowej produkcji takiego surowca, 4) jest to konieczne dla zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w rozumieniu Porozumienia WTO, 5) obrót towarami jest dokonywany na podstawie umów międzynarodowych przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu zagranicznym, 6) jest to konieczne dla ochrony zasad współżycia społecznego, 7) jest to konieczne dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub ochrony roślin, ochrony środowiska, 8) dotyczą obrotu z zagranicą złotem, srebrem lub platyną, 9) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów wykonawczych nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami Porozumienia WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi regulacji obrotu z zagranicą, utrzymania monopolu, ochrony własności intelektualnej, 10) dotyczą produktów pracy więźniów, 11) jest to konieczne dla ochrony dóbr kultury mających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną, 12) dotyczą zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych, 13) jest to konieczne do wykonania zobowiązań wynikających z międzynarodowych porozumień towarowych, 14) jest to konieczne w celu ograniczenia wywozu surowców pochodzenia krajowego, niezbędnych dla zapewnienia podstawowej ilości tego surowca krajowemu przemysłowi przetwórczemu, 15) jest to istotne przy nabywaniu lub dystrybucji produktów, których odczuwa się powszechny lub lokalny niedobór, pod warunkiem że wymienione środki będą zgodne z zasadą, że wszystkie strony Porozumienia WTO mają prawo do udziału w międzynarodowych dostawach takich produktów, zaś środki niezgodne z innymi postanowieniami Porozumienia WTO zostaną zniesione, gdy tylko okoliczności, które spowodowały ich stosowanie przestaną istnieć, 16) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa publicznego, 17) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 18) wystąpiła klęska żywiołowa, 19) służą wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, 20) jest to uzasadnione względami polityki państwa. 2. W wypadkach określonych w ust. 1 Rada Ministrów może ustanowić, na czas określony, w drodze rozporządzenia, zakaz obrotu towarami z zagranicą. 3. Rada Ministrów, ustanawiając zakaz, o którym mowa w ust. 2, może określić procedury celne, w ramach których nie stosuje się zakazu, a także normy ilościowe lub wartościowe, których zakaz obrotu nie obejmuje. Art. 7. Zasady udzielania koncesji w zakresie obrotu towarowego z zagranicą regulują odrębne przepisy. Art. 8. 1. Ograniczenie obrotu towarami z zagranicą w przywozie na polski obszar celny lub wywozie z polskiego obszaru celnego może być wprowadzone w formie ustanowienia: 1) kontyngentu, 2) plafonu i jego zamknięcia, 3) automatycznej rejestracji obrotu, 4) nieautomatycznej rejestracji obrotu. 2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii właściwego ministra oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może ustanowić, w drodze rozporządzenia: 1) kontyngent, 2) plafon, 3) automatyczną rejestrację obrotu, 4) nieautomatyczną rejestrację obrotu. 3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, ustanawiane są na czas określony. Art. 9. 1. Porozumienie na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, zwane dalej "pozwoleniem", jest wymagane, jeżeli przedmiotem przywozu lub wywozu są towary: 1) którymi obrót z zagranicą wymaga uzyskania koncesji, 2) objęte ograniczeniami, o których mowa w art. 8 ust. 1, 3) którymi obrót z zagranicą dokonywany jest na podstawie umów międzynarodowych przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu zagranicznym. 2. Minister Gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 8 ust. 2, może określić wypadki, w których przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego nie wymaga uzyskania pozwolenia. 3. Za wydanie pozwolenia Minister Gospodarki pobiera opłaty traktowane jako opłaty w sprawach celnych w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego. Art. 10. 1. Minister Gospodarki, ustanawiając kontyngent, określi równocześnie zgodnie z art. 12 sposób jego rozdysponowania. 2. Minister Gospodarki, ustanawiając plafon oraz sposób rozdysponowania kontyngentu, określi maksymalną ilość bądź wartość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, zwaną "transzą". 3. Minister Gospodarki, ustanawiając nieautomatyczną rejestrację obrotu, określi równocześnie minimalną ilość bądź wartość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie. 4. Minister Gospodarki, ustanawiając kontyngent, plafon, automatyczną rejestrację obrotu lub nieautomatyczną rejestrację obrotu, może nałożyć na osoby dokonujące obrotu z zagranicą obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. Art. 11. 1. Rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu, plafonu i nieautomatycznej rejestracji obrotu wchodzą w życie nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia ich ogłoszenia. 2. Minister Gospodarki, w szczególnych wypadkach, może określić krótszy termin wejścia w życie rozporządzenia. Art. 12. 1. Rozdysponowania kontyngentu dokonuje się w następujący sposób: 1) według kolejności złożenia kompletnych wniosków albo 2) w proporcji do liczby osób składających wnioski, albo 3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą. 2. Plafon jest rozdysponowany zgodnie z ust. 1 pkt 1. Art. 13. 1. Rozdysponowanie kontyngentu lub plafonu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. 2. Rozdysponowanie kontyngentu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 polega na wydaniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu, 2) kontyngent rozdysponowywany jest proporcjonalnie do liczby osób składających wnioski, 3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielkości wnioskowanych przez osobę, 4) okres ważności pozwolenia wynosi 3 miesiące, chyba że w pozwoleniu ustalono inny termin ważności. 3. Rozdysponowanie kontyngentu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 polega na wydaniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu, 2) kontyngent rozdysponowywany jest proporcjonalnie do sumy wartości obrotów, za okres 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, towarem objętym kontyngentem, na jaką opiewają wszystkie złożone wnioski, 3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielkości wnioskowanych przez osobę, 4) jeżeli osoby składające wniosek, przed jego złożeniem, nie dokonywały obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem, kontyngent może być rozdysponowany na rzecz tych osób, proporcjonalnie do ich liczby, łącznie do wysokości 15% wielkości ustanowionego kontyngentu. 4. Ponowne rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w ust. 2 i 3, następuje co 3 miesiące od daty jego wejścia w życie. Art. 14. W ramach automatycznej rejestracji obrotu pozwolenia wydawane są we wnioskowanej ilości lub wartości towaru. Art. 15. W ramach nieautomatycznej rejestracji obrotu pozwolenia mogą być wydawane na ilość lub wartość towaru mniejszą niż wnioskowana, nie mniejszą jednak niż określona zgodnie z art. 10 ust. 3. Art. 16. Obowiązkowi uzyskania pozwolenia nie podlegają towary, zwolnione od cła na podstawie art. 190 i art. 194 Kodeksu celnego. Art. 17. 1. Minister Gospodarki, w drodze decyzji, wydaje i odmawia wydania pozwolenia oraz cofa wydane pozwolenia. 2. Odmowa wydania pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca: 1) nie spełnił wymogów określonych w trybie art. 20, 2) naruszył w ciągu 24 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku warunki uprzednio wydanego pozwolenia, 3) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 6, 4) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu lub dokumentom albo takim wyrokiem została skazana osoba kierująca podmiotem będącym wnioskodawcą. 3. Odmowa wydania pozwolenia następuje w wypadku wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu. 4. Odmowa wydania pozwolenia może nastąpić, jeżeli wymaga tego interes gospodarczy państwa. 5. Cofnięcie pozwolenia następuje, jeżeli nastąpiło naruszenie warunków, na jakich zostało ono wydane. Art. 18. 1. Pozwolenie wydaje się na czas określony. 2. Pozwolenie wydaje się na określoną ilość lub wartość towaru. 3. Wnioskodawcy może być wydane jedno pozwolenie na dany towar, ważne do czasu jego wykorzystania lub upływu terminu jego ważności. Art. 19. 1. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, może określić wypadki, w których pozwolenia na przywóz i wywóz towarów będą wydawały organy celne. 2. W wypadku wydawania przez organy celne pozwoleń, o których mowa w art. 15, ilość lub wartość towaru objęta tym pozwoleniem nie może być mniejsza niż określona zgodnie z art. 10 ust. 3. Art. 20. 1. Minister Gospodarki określi w drodze rozporządzenia: 1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 9, 2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, 3) warunki wydania i wykorzystania pozwolenia, 4) wzory pozwoleń, 5) sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń, 6) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli obowiązek taki został ustanowiony zgodnie z art. 10 ust. 4. 2. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie pozwolenia. Art. 21. 1. Minister Gospodarki, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanego ministra, w drodze rozporządzenia, może dokonać plafonu. 2. Pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów w ramach plafonu przestają być wydawane z dniem wejścia w życie rozporządzenia o jego zamknięciu. Rozdział 3 Reglamentacja, koncesje i zakazy w obrocie usługami z zagranicą Art. 22. 1. Rada Ministrów lub inny organ administracji rządowej właściwy w sprawach obrotu usługami z zagranicą, jeżeli wymaga tego interes narodowy lub podstawowy interes gospodarczy kraju, może wprowadzić ograniczenia w obrocie usługami z zagranicą zgodnie z zasadami ich stosowania określonymi w Porozumieniu WTO, w wypadkach gdy: 1) jest to konieczne dla zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w rozumieniu Porozumienia WTO, 2) obrót usługami jest dokonywany na podstawie umów międzynarodowych przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu zagranicznym, 3) jest to konieczne dla ochrony zasad współżycia społecznego, 4) jest to konieczne dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub ochrony roślin, ochrony środowiska, 5) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów wykonawczych nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami Porozumienia WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi utrzymania monopolu, ochrony własności intelektualnej, 6) jest to konieczne do ochrony prywatności jednostek w zakresie rozpowszechniania, a także przetwarzania danych osobowych oraz ochrony poufności ich akt i rachunków, 7) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa publicznego, 8) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 9) służą wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, 10) jest to uzasadnione względami polityki państwa. 2. W wypadkach określonych w ust. 1 Rada Ministrów może ustanowić, na czas określony, w drodze rozporządzenia, zakaz obrotu usługami z zagranicą. Art. 23. Zasady udzielania koncesji w zakresie obrotu usługami z zagranicą regulują odrębne przepisy. Art. 24. 1. Ograniczenia w obrocie usługami z zagranicą mogą być wprowadzane w formie ustanowienia: 1) limitów usług, 2) rejestracji usług. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykazy usług objętych: 1) limitami usług oraz wysokość tych limitów, 2) rejestracją usług. 3. Rada Ministrów może w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, nałożyć obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń, o których mowa w art. 26. 4. Rada Ministrów wskazuje w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, organ odpowiedzialny za administrowanie usługami objętymi wykazami, o których mowa w ust. 2. Art. 25. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami określi, w drodze rozporządzenia, sposób rozdysponowania limitów usług. Art. 26. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami wydaje pozwolenia na dokonywanie obrotu usługami z zagranicą, jeżeli ustanowiono wykaz zgodnie z art. 24 ust. 2 lub obrót taki został objęty wymogiem uzyskania koncesji. 2. Pozwolenia na obrót usługami, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 2, wydawane są wnioskodawcy w wielkości określonej we wniosku. Art. 27. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami, w drodze decyzji, wydaje i odmawia wydania pozwolenia oraz cofa wydane pozwolenia. 2. Odmowa wydania pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca: 1) nie spełnił wymogów określonych na podstawie art. 29 ust. 1, 2) naruszył w ciągu 24 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku warunki uprzednio wydanego pozwolenia, 3) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 4, 4) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu lub dokumentom lub takim wyrokiem została skazana osoba kierująca podmiotem będącym wnioskodawcą. 3. Odmowa wydania pozwolenia następuje także w wypadku wcześniejszego rozdysponowania limitów usług. 4. Odmowa wydania pozwolenia może nastąpić, jeżeli wymaga tego interes gospodarczy państwa. 5. Cofnięcie pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca naruszył warunki, na jakich zostało ono mu wydane. Art. 28. Pozwolenie wydaje się na czas określony. Art. 29. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami określi w drodze rozporządzenia: 1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 26 ust. 1, a także wzory tych pozwoleń, 2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, 3) warunki wydania i wykorzystania pozwolenia, 4) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli obowiązek taki został ustanowiony zgodnie z art. 24 ust. 3, 5) sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń. 2. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie pozwolenia. Rozdział 4 Obrót specjalny z zagranicą, zakazy i ograniczenia Art. 30. 1. Obrót specjalny z zagranicą może podlegać zakazom i ograniczeniom określonym w ustawach lub umowach międzynarodowych. 2. Wykaz broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich części, technologii i usług, o przeznaczeniu wojskowym i policyjnym, określony jest na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554). Art. 31. Zakazy i ograniczenia w obrocie specjalnym z zagranicą mogą być wprowadzone w wypadku, gdy: 1) wymagają tego względy bezpieczeństwa lub obronności państwa, 2) wymaga tego ważny interes polityki państwa, 3) jest to niezbędne dla wypełniania zobowiązań przyjętych na podstawie umów międzynarodowych. Art. 32. 1. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, zakaz obrotu specjalnego z zagranicą lub jego ograniczenie. 2. Rada Ministrów może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, państwa, z którymi obrót specjalny z zagranicą jest zakazany lub ograniczony, a także wyroby i ich części, technologie lub usługi, którymi obrót specjalny z zagranicą jest zakazany lub ograniczony. 3. W wypadku wprowadzenia zakazu, o którym mowa w ust. 2, tracą ważność wydane promesy i pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego, chyba że Rada Ministrów określi inaczej. Art. 33. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą obowiązane są uzyskać wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących obrót specjalny z zagranicą zwany dalej Rejestrem, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej albo jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa, realizujących zobowiązania lub porozumienia wynikające z umów międzynarodowych, dotyczące w szczególności współpracy wojskowej, policyjnej bądź udziału polskich sił zbrojnych w misjach pokojowych, jeżeli działalność ta nie jest działalnością gospodarczą. 3. Rejestr prowadzi Minister Gospodarki. 4. Minister Gospodarki dokonuje wpisu do Rejestru, na wniosek osoby zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 5. Minister Gospodarki może odmówić dokonania wpisu, jeżeli: 1) osoba prowadziła obrót bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz wyrobami i ich częściami lub technologiami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym z naruszeniem obowiązujących przepisów, 2) wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej, 3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 4) wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa. 6. Wpis oraz odmowa dokonania wpisu do Rejestru następuje w drodze decyzji. 7. Minister Gospodarki wykreśla w drodze decyzji wpis do Rejestru: 1) na wniosek osoby objętej wpisem, 2) w razie zawiadomienia przez osobę objętą wpisem o zaprzestaniu działalności gospodarczej w dziedzinie obrotu specjalnego z zagranicą, zgodnie z ust. 8, 3) w wypadku wykreślenia osoby objętej wpisem z rejestru podmiotów gospodarczych, 4) jeżeli osoba naruszyła przepisy niniejszej ustawy w zakresie obrotu specjalnego z zagranicą lub została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu lub dokumentom albo takim wyrokiem została skazana osoba kierująca podmiotem objętym wpisem, 5) jeżeli wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej, 6) jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 7) jeżeli wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa. 8. Osoba objęta wpisem do Rejestru jest obowiązana zawiadomić Ministra Gospodarki o zaprzestaniu prowadzenia obrotu specjalnego z zagranicą. 9. Wykreślenie z Rejestru następuje po zasięgnięciu opinii Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 10. W wypadku wykreślenia wpisu do Rejestru z przyczyn wymienionych w ust. 7 pkt 6 lub 7 stosuje się ust. 6. Art. 34. 1. Odmowa dokonania wpisu i wykreślenie wpisu do Rejestru z przyczyn określonych w art. 33 ust. 5 pkt 3 i 4 oraz ust. 7 pkt 6 i 7 nie wymaga uzasadnienia. 2. Decyzja w przedmiocie wykreślenia z Rejestru, o której mowa w ust. 1, nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 35. Wpisu do Rejestru dokonuje się na czas określony, nie dłuższy jednak niż 5 lat. Art. 36. Minister Gospodarki ustali, w drodze rozporządzenia, wzór Rejestru oraz sposób jego prowadzenia, a także wzór wniosku o dokonanie wpisu do rejestru oraz określi niezbędne dokumenty i informacje, które należy dołączyć do wniosku. Art. 37. 1. Osoba zamierzająca zawrzeć umowę, o której mowa w art. 2 pkt 3 lit. b), jest obowiązana zawiadomić niezwłocznie Ministra Gospodarki o zamiarze podjęcia w tym celu negocjacji. 2. O zamiarze podjęcia negocjacji przez osobę zamierzającą zawrzeć umowę, o której mowa w art. 2 pkt 3 lit. b), Minister Gospodarki informuje Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna być, pod rygorem nieważności, zawarta w formie pisemnej. 4. Minister Gospodarki może określić dla osoby, o której mowa w ust. 1, warunki, które powinny być spełnione w wypadku ubiegania się o wydanie pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą. Art. 38. 1. Obrót specjalny z zagranicą może zostać dokonany po uzyskaniu pozwolenia na jego dokonanie. 2. Pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą wydaje w drodze decyzji Minister Gospodarki na wniosek zainteresowanej osoby, po zasięgnięciu opinii Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadku określonym w art. 33 ust. 2. 4. Minister Gospodarki może określić w pozwoleniu na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą warunki dokonania tego obrotu. 5. Minister Gospodarki odmawia w drodze decyzji wydania pozwolenia, jeżeli: 1) osoba nie uzyskała wpisu do Rejestru lub wpis został wykreślony, 2) osoba naruszyła przepisy ustawy w zakresie obrotu specjalnego, 3) wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej, 4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 5) wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa. 6. Minister Gospodarki cofa, w drodze decyzji, wydane pozwolenie w wypadku: 1) stwierdzenia naruszenia warunków określonych w niniejszej ustawie, 2) stwierdzenia naruszenia warunków określonych w pozwoleniu, 3) jeżeli wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej, 4) jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa, 5) jeżeli wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa. 7. Minister Gospodarki stwierdzając naruszenia, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lub 2, może zobowiązać osobę do odpowiednich działań lub zaniechań przywracających stan wolny od tych naruszeń, w terminie nie przekraczającym jednego miesiąca. 8. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 7, Minister Gospodarki cofa, w drodze decyzji, pozwolenie, o którym mowa w ust. 2. 9. Jeżeli odmowa wydania lub cofnięcie wydanego pozwolenia następuje z przyczyn wskazanych w ust. 5 pkt 4 lub 5 oraz ust. 6 pkt 4 lub 5, decyzja nie wymaga uzasadnienia, a decyzja o cofnięciu pozwolenia podlega natychmiastowemu wykonaniu. 10. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o wydanie pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą oraz dokumenty i informacje, które należy dołączyć do tych wniosków, oraz tryb postępowania z pozwoleniami. 11. Osoba, która otrzymała pozwolenie na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą, jest obowiązana do zwrotu Ministrowi Gospodarki oryginału pozwolenia, po jego wykorzystaniu lub upływie terminu ważności. Art. 39. Decyzja wydana z przyczyn wskazanych w art. 38 ust. 5 pkt 4 i 5 oraz ust. 6 pkt 4 i 5 nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 40. 1. Osoby zamierzające dokonać obrotu specjalnego z zagranicą mogą się ubiegać o uzyskanie promesy pozwolenia, o którym mowa w art. 38. 2. Minister Gospodarki w promesie, o której mowa w ust. 1, może określić warunki, bez spełnienia których nie będzie wydane pozwolenie na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą. 3. Do wydania, odmowy wydania lub cofnięcia promesy stosuje się odpowiednio art. 38. 4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o wydanie promesy pozwolenia oraz niezbędne dokumenty i informacje, które należy dołączyć do wniosków. Art. 41. 1. Minister Gospodarki może, na wniosek zainteresowanej osoby, wydać świadectwo o końcowym użytkowniku. 2. Świadectwo o końcowym użytkowniku jest dokumentem przeznaczonym do okazania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i zaświadcza o objęciu kontrolą przez właściwe organy transakcji obrotu specjalnego z zagranicą w zakresie przywozu na polski obszar celny broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. 3. Świadectwo o końcowym użytkowniku może również zawierać i potwierdzać szczególne warunki lub obowiązki dotyczące realizacji obrotu specjalnego z zagranicą. 4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa o końcowym użytkowniku oraz tryb jego wydawania. Art. 42. 1. Za dokonanie wpisu do Rejestru oraz za wydanie promesy pozwolenia, pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą lub świadectwa o końcowym użytkowniku pobiera się opłatę. 2. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1. Art. 43. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą są obowiązane do prowadzenia jego ewidencji. 2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1. Art. 44. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą są obowiązane do przekazywania Ministrowi Gospodarki informacji o jego realizacji. 2. Minister Gospodarki przekazuje okresową informację o realizacji obrotu specjalnego z zagranicą Ministrom: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa. 3. Minister Gospodarki określa, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania informacji o realizacji obrotu specjalnego z zagranicą, o której mowa w ust. 1. Art. 45. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przejść granicznych, przez które towary będące przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą mogą być wprowadzane na polski obszar celny lub wyprowadzane z polskiego obszaru celnego. Art. 46. 1. W wypadku przywozu na polski obszar celny lub wywozu z polskiego obszaru celnego towarów będących przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą, warunkiem nadania przeznaczenia celnego tym towarom jest przedstawienie organowi celnemu pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego. 2. Organ celny, po przyjęciu zgłoszenia celnego towarów będących przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą, jest obowiązany odnotować fakt tego przyjęcia na pozwoleniu na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą. Rozdział 5 Kontrola przestrzegania warunków obrotu specjalnego z zagranicą Art. 47. 1. Przestrzeganie warunków obrotu specjalnego z zagranicą, określonych w ustawie oraz w wydanych pozwoleniach na jego dokonanie, podlega kontroli. 2. Organem właściwym w sprawach kontroli, o której mowa w ust. 1, jest Minister Gospodarki. Art. 48. 1. Kontrole prowadzi zespół kontrolny, zwany dalej "Zespołem", powoływany przez Ministra Gospodarki. 2. Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Spraw Zagranicznych, Finansów, Szef Urzędu Ochrony Państwa oraz Prezes Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Ministra Gospodarki, oddelegują do jego dyspozycji, w celu utworzenia Zespołu, funkcjonariuszy podległych sobie organów kontroli lub funkcjonariuszy, żołnierzy i pracowników innych podległych albo podporządkowanych jednostek organizacyjnych. 3. Członkowie Zespołu wykonują czynności kontrolne na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, wydanego przez Ministra Gospodarki, oraz legitymacji służbowej. 4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia do przeprowadzania kontroli. 5. Minister Gospodarki, powołując Zespół, wyznacza jego kierownika, który koordynuje przebieg czynności kontrolnych i sporządza protokół z wyników kontroli. 6. Do kontroli, o której mowa w ust. 1-5, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105, Nr 71, poz. 449, Nr 121, poz. 770 i Nr 136, poz. 921), dotyczące postępowania kontrolnego. Art. 49. 1. Protokół z wynikami kontroli kierownik Zespołu przekazuje Ministrowi Gospodarki. 2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, dane, które powinien zawierać protokół ustalający wyniki kontroli. 3. W wypadku dokonania obrotu towarami, technologiami i usługami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym lub ich wykorzystania w sposób niezgodny z warunkami określonymi w pozwoleniu na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą albo naruszający wymogi określone umowami międzynarodowymi lub przepisami odrębnymi, Minister Gospodarki wzywa osobę do przywrócenia wymaganego stanu w określonym terminie nie przekraczającym miesiąca. 4. O wynikach kontroli Minister Gospodarki informuje każdorazowo Ministrów: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Spraw Zagranicznych, Finansów, Szefa Urzędu Ochrony Państwa oraz Prezesa Głównego Urzędu Ceł. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 50. 1. Kto dokonuje obrotu specjalnego z zagranicą bez ważnego wpisu do Rejestru lub ważnego pozwolenia na dokonywanie obrotu specjalnego z zagranicą, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od jednego roku do lat 10. 2. Tej samej karze podlega ten, kto będąc obowiązany do kierowania działalnością osoby krajowej, nie dopełnia obowiązku albo przekracza swoje uprawnienia i przez to dopuszcza do dokonania przez osobę krajową obrotu specjalnego z zagranicą. 3. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, działa nieumyślnie - podlega karze grzywny. 4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1-3 sąd może orzec przepadek towarów, technologii lub innych przedmiotów służących do popełnienia albo pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, nie wyłączając środków płatniczych, papierów wartościowych i wartości dewizowych, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 51. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783 i Nr 133, poz. 884) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Minister Gospodarki, w drodze rozporządzenia, może określić zasady udzielania koncesji w zakresie objętym rozporządzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9.", 2) w art. 21 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Koncesje w obrocie z zagranicą towarami i usługami, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9, wydaje się na czas oznaczony." Art. 52. W ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Minister Gospodarki" w odpowiednich przypadkach; 2) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Wydawanie i cofanie pozwoleń na przywóz, wywóz lub tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni, amunicji i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym regulują przepisy ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026). 1b. Certyfikatu importowanego, o którym mowa w ust. 1 ustawy, nie wydaje się na przywóz, wywóz lub tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni, amunicji i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym."; 3) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, Szef Urzędu Ochrony Państwa, a także Prezesi Państwowej Agencji Atomistyki i Głównego Urzędu Ceł spowodują, na wniosek Ministra Gospodarki, oddelegowanie do jego dyspozycji, w celu utworzenia zespołów, funkcjonariuszy podległych sobie organów kontroli lub funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników innych podległych albo podporządkowanych jednostek organizacyjnych." Art. 53. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) w art. 14 po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. Do pozwoleń, o których mowa w § 6, stosuje się odpowiednio art. 17, 18 i 20 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026)." Art. 54. 1. Postępowania w sprawie udzielenia koncesji lub pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów oraz na eksport i import usług, wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i do tego dnia nie zakończone ostateczną decyzją, będą toczyć się według przepisów niniejszej ustawy. 2. Koncesje na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie obrotu z zagranicą towarami i usługami, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie ustawy, o której mowa w art. 51, pozostają w mocy przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że ustanowione w nich terminy obowiązywania upływają wcześniej. Art. 55. 1. W zakresie obrotu specjalnego z zagranicą nie stosuje się art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej. 2. Koncesje wydane na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy o działalności gospodarczej na dokonywanie obrotu z zagranicą bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz wyrobami i ich częściami, technologiami i usługami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym pozostają w mocy przez okres 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że ustanowione w nich terminy obowiązywania upływają wcześniej. Art. 56. W ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy - Prawo celne (Dz. U. Nr 64, poz. 407) art. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 297 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem art. 106f."" Art. 57. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny. (Dz. U. Nr 157, poz. 1027) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochronne przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny, zwane dalej "środkami ochronnymi", oraz zasady i tryb postępowania w sprawie stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem ochronnym". 2. Przepisów ustawy nie stosuje się: 1) do towaru, którego nadmierny przywóz podlega ograniczeniom w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami prawa lub umowami międzynarodowymi, 2) wobec przywozu na polski obszar celny towaru, na który w tym samym czasie została nałożona, na podstawie odrębnych przepisów, opłata celna dodatkowa lub opłata wyrównawcza. 3. Środki ochronne i postępowania ochronne, określone w niniejszej ustawie, będą stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu w sprawach środków ochronnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 54), stanowiącym załącznik do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483). 4. Do postępowania ochronnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 2. 1. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, przed ich podjęciem, konsultowane są z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 2. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, obowiązują od dnia ogłoszenia. 3. Postanowienia i decyzje wraz z uzasadnieniem ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 4. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 3, Minister Gospodarki przekazuje wydane postanowienia i decyzje wnioskodawcy i władzom kraju eksportu. Art. 3. Przywóz towaru na polski obszar celny uważa się za nadmierny, jeżeli towar jest przywożony: 1) w tak zwiększonych ilościach bezwzględnych lub w stosunku do wielkości krajowej produkcji towaru podobnego albo towaru bezpośrednio konkurencyjnego, 2) na takich warunkach, że wyrządza poważną szkodę lub zagraża wyrządzeniem takiej szkody przemysłowi krajowemu wytwarzającemu towar podobny lub towar bezpośrednio konkurencyjny. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do towaru objętego postępowaniem ochronnym lub w razie braku takiego towaru inny towar, który pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle odpowiadające cechom towaru objętego tym postępowaniem, 2) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, który chociaż nie spełnia wymogów określonych w pkt 1, ze względu na możliwość użycia go do tych samych celów i spełniania przez niego tych samych funkcji oraz ze względu na jego cenę może być uznany za substytutywny w odniesieniu do towaru objętego postępowaniem ochronnym, 3) poważna szkoda - znaczące i ogólne pogorszenie sytuacji przemysłu krajowego, 4) zagrożenie poważną szkodą - groźbę powstania nieuniknionej szkody w rozumieniu pkt 3, 5) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny bądź bezpośrednio konkurencyjny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tych spośród nich, których łączna produkcja towaru podobnego bądź bezpośrednio konkurencyjnego stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tego towaru, 6) kraj eksportu - kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, kraj wysyłki towaru, 7) strony zainteresowane - władze kraju eksportu, krajowych producentów danego towaru lub towaru bezpośrednio konkurencyjnego, lub inne krajowe i zagraniczne osoby fizyczne i prawne, które w czasie postępowania wykażą swój bezpośredni interes prawny i materialny w badanej sprawie. Rozdział 2 Środki ochronne Art. 5. 1. Jeżeli w wyniku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, że przywóz towaru na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu takiego towaru może zostać zastosowany środek ochronny, z zastrzeżeniem ust. 2-3. 2. Środek ochronny może zostać zastosowany wobec przywozu na polski obszar celny towaru pochodzącego z krajów członkowskich WTO pod warunkiem, że w wyniku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, iż obie przesłanki, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2, zostały spełnione łącznie i występuje związek przyczynowy między nimi a poważną szkodą lub groźbą wyrządzenia takiej szkody. 3. Środki ochronne nie będą stosowane wobec towaru pochodzącego z kraju rozwijającego się lub najmniej rozwiniętego będącego jednocześnie członkiem WTO, którego indywidualny udział w przywozie na polski obszar celny nie przekracza 3%, pod warunkiem że łączny przywóz z tych krajów nie jest większy niż 9% całego przywozu na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym. Art. 6. 1. Środek ochronny stosuje się wobec towaru dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym, bez względu na kraj pochodzenia tego towaru, o ile umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 5 ust. 3. 2. W wypadku gdy poważna szkoda lub zagrożenie poważną szkodą spowodowane zostało wyłącznie nadmiernym przywozem towaru pochodzącego z krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o strefie wolnego handlu, środki ochronne zastosowane będą wyłącznie wobec przywozu towaru pochodzącego z tych krajów, zgodnie z postanowieniami umów o strefie wolnego handlu. 3. W wypadku gdy poważna szkoda lub zagrożenie poważną szkodą spowodowane zostało wyłącznie nadmiernym przywozem towaru pochodzącego z krajów nie będących członkami WTO, środki ochronne mogą być stosowane wyłącznie wobec towaru pochodzącego z tych krajów, o ile umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską z tymi krajami nie stanowią inaczej. Art. 7. Środek ochronny ustanawia się na czas określony w wysokości oraz formie niezbędnej dla naprawienia szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub zapobieżenia powstaniu szkody, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 2 i art. 26. Art. 8. Tymczasowy środek ochronny może polegać na ustanowieniu tymczasowej dodatkowej opłaty celnej. Art. 9. 1. Ostateczny środek ochronny polega w szczególności na ustanowieniu: 1) opłaty celnej dodatkowej, 2) kontyngentu. 2. W odniesieniu do towaru przywożonego z krajów nie będących członkami WTO, jeżeli umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską z tymi krajami nie stanowią inaczej, może być zastosowany środek ochronny także w formie nieautomatycznej rejestracji przywozu, w rozumieniu ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026). 3. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, do wydawania pozwoleń na przywóz stosuje się przepisy ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym. Art. 10. Dodatkowa opłata celna, o której mowa w art. 8 i art. 9 ust. 1 pkt 1, stanowi należność celną przywozową w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego. Rozdział 3 Postępowanie ochronne Art. 11. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne: 1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej występującej na rzecz przemysłu krajowego; wniosek uważa się za złożony na rzecz przemysłu krajowego, jeżeli popierają go producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi co najmniej 25% produkcji krajowej towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, 2) z urzędu, jeżeli dysponuje dowodami uzasadniającymi wszczęcie postępowania ochronnego. 2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakie powinien spełniać wniosek o wszczęcie postępowania ochronnego. 3. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 2 lub materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki, nie później niż w terminie 15 dni od daty wpłynięcia wniosku, zawiadomi o tym wnioskodawcę i wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty wezwania. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie, Minister Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania. 4. W wypadku wycofania wniosku przez wnioskodawcę przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania ochronnego, postępowania nie wszczyna się. 5. Jeżeli wnioskodawca wycofa wniosek po wszczęciu postępowania ochronnego, Minister Gospodarki w drodze decyzji umorzy postępowanie, chyba że naruszałoby to interes publiczny. Art. 12. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania ochronnego, jeżeli wymaga tego interes publiczny. Art. 13. 1. Przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w art. 14, żadne informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej. 2. Jeżeli z umów międzynarodowych wynika obowiązek zawiadamiania władz kraju eksportu o zamiarze wszczęcia postępowania ochronnego, Minister Gospodarki powiadomi o tym właściwe władze. Art. 14. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne w drodze postanowienia. 2. W wypadku postępowania wszczynanego na wniosek, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, Minister Gospodarki wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania ochronnego nie później niż w terminie 30 dni od daty wpłynięcia kompletnego wniosku. 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać streszczenie zgromadzonych informacji oraz określać: 1) datę wszczęcia postępowania ochronnego, 2) kod taryfy celnej i nazwę towaru objętego postępowaniem ochronnym, 3) termin, w którym strony zainteresowane powinny zgłosić swój udział w postępowaniu ochronnym, 4) kraje eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym, 5) termin dostarczenia informacji i wyrażenia opinii przez strony zainteresowane. Art. 15. 1. Minister Gospodarki może wezwać strony zainteresowane do dostarczenia informacji lub do złożenia wyjaśnień, jeżeli jest to niezbędne dla prowadzonego postępowania ochronnego. 2. Jeżeli strona zainteresowana odmówi udzielenia w wyznaczonym terminie informacji, o których mowa w ust. 1, lub w inny sposób będzie utrudniać postępowanie ochronne, ustalenia mogą być dokonane na podstawie dostępnych informacji. 3. Jeżeli strona zainteresowana przedstawi nieprawdziwe lub mylące informacje, to takie informacje pomija się, zaś w postępowaniu ochronnym wykorzystuje się inne dostępne dane. Art. 16. 1. Strony zainteresowane mogą w toku postępowania ochronnego składać wyjaśnienia, zgłaszać wnioski oraz dostarczać dowody na ich poparcie. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane w formie ustnej, mogą zostać uwzględnione w postępowaniu ochronnym pod warunkiem, że zostaną utrwalone w formie pisemnej. 3. Strona zainteresowana przekazująca informacje mające istotne znaczenie dla jej pozycji konkurencyjnej na rynku może żądać, by informacjom tym nadana była klauzula poufności. 4. Informacjom zostanie nadana klauzula poufności pod warunkiem, że: 1) strona zainteresowana przekazująca informacje uzasadni swe żądanie oraz 2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania. 5. W wypadku gdy żądanie strony zainteresowanej dotyczące nadania informacji klauzuli poufności jest nieuzasadnione, a strona ta sprzeciwia się udostępnieniu informacji innym uczestnikom postępowania oraz nie dostarczyła streszczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, Minister Gospodarki może rozstrzygnąć sprawę bez uwzględnienia tej informacji, chyba że prawdziwość informacji można potwierdzić na podstawie innych źródeł. 6. Informacja, której nadano klauzulę poufności, nie może być udostępniana innym uczestnikom postępowania ochronnego bez zgody strony zainteresowanej przekazującej te informacje. Art. 17. 1. Minister Gospodarki, w toku postępowania ochronnego zbada w szczególności: 1) wielkość przywozu w celu stwierdzenia, czy przywóz wzrósł w ilościach bezwzględnych lub w stosunku do wielkości krajowej produkcji lub konsumpcji, 2) ceny towaru objętego postępowaniem ochronnym, w tym ich relację do cen krajowych towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, 3) wpływ przywozu na sytuację producentów krajowych towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, wyrażający się w zmianach: a) wielkości produkcji, b) stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych, c) stanu zapasów, d) wielkości lub wartości sprzedaży, e) udziału w rynku, f) cen krajowego towaru podobnego lub bezpośrednio konkurującego (obniżenia cen lub zapobieżenie wzrostowi cen, który nastąpiłby w normalnych okolicznościach), g) zysku lub straty, h) stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału, i) przepływów pieniężnych, j) stanu zatrudnienia, k) wydajności pracy, 4) istnienie związku przyczynowego pomiędzy przywozem towaru na polski obszar celny a sytuacją krajowych producentów, o której mowa w pkt 3. 2. W toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki zbada także czynniki inne niż przywóz, które wyrządziły lub mogły wyrządzić poważną szkodę przemysłowi krajowemu lub przyczyniły się do powstania takiej szkody. Szkoda wyrządzona przez te czynniki nie będzie przypisywana przywozowi. 3. W celu stwierdzenia, czy przywóz towaru objętego postępowaniem ochronnym zagraża wyrządzeniem poważnej szkody przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki zbada, czy istniejąca sytuacja przekształci się w poważną szkodę, biorąc pod uwagę: 1) wielkość i tempo wzrostu przywozu na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym, 2) możliwości eksportowe kraju eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym i prawdopodobieństwo wykorzystania tych możliwości dla zwiększenia przywozu na polski obszar celny. Art. 18. Minister Gospodarki zakończy, w drodze decyzji, postępowanie ochronne nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Art. 19. Minister Gospodarki wyda decyzję o zakończeniu postępowania ochronnego bez zastosowania środka ochronnego, jeżeli w toku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, że przywóz na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym nie wyrządził poważnej szkody przemysłowi krajowemu ani nie zagraża powstaniem takiej szkody. Art. 20. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania ochronnego, nie wcześniej jednak niż po upływie 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania ochronnego i nie później niż po upływie 6 miesięcy od tej daty, Minister Gospodarki stwierdzi, że wprowadzenie środków ochronnych dopiero po zakończeniu postępowania ochronnego spowodowałoby powstanie szkody trudnej do naprawienia, może ustanowić, w drodze decyzji, tymczasowy środek ochronny. 2. Tymczasowy środek ochronny ustanawia się na okres nie przekraczający 6 miesięcy. 3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności określać: 1) kod taryfy celnej i nazwę towaru podlegającego tymczasowemu środkowi ochronnemu, 2) okres stosowania środka ochronnego, 3) sposób, warunki i zakres stosowania tymczasowego środka ochronnego. Art. 21. Tymczasowego środka ochronnego nie stosuje się do dostaw towaru objętego kontraktami zawartymi przed dniem wejścia w życie decyzji, o której mowa w art. 20 ust. 1, pod warunkiem że dokumenty przewozowe zostały wystawione przed dniem wejścia w życie decyzji, a towar został przywieziony na polski obszar celny nie później niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie tej decyzji. Art. 22. 1. Jeżeli w wyniku postępowania ochronnego zastosowany został tymczasowy środek ochronny, Minister Gospodarki w decyzji o zakończeniu postępowania ochronnego bez zastosowania środka ochronnego uchyli decyzję o zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego. 2. W wypadku uchylenia decyzji o zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego ustanowionego w formie tymczasowej dodatkowej opłaty celnej, organ celny, który pobrał tę opłatę, dokona zwrotu kwoty opłaty na pisemny wniosek strony zainteresowanej, złożony wraz z oryginałem dowodu uiszczenia opłaty i dokumentami, których przedstawienie było niezbędne do nadania towarowi przeznaczenia celnego. 3. Kwota podlegająca zwrotowi zaliczana jest z urzędu na zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu należności celnych. 4. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w ust. 3, tymczasowa dodatkowa opłata celna podlega zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej jej zwrot. 5. Od zwracanej tymczasowej dodatkowej opłaty celnej nie płaci się odsetek. Art. 23. 1. Jeżeli w toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki stwierdzi, że przywóz towaru na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu takiego towaru, w drodze decyzji, ustanowi ostateczny środek ochronny. 2. Ostateczny środek ochronny stosuje się do towaru dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym od dnia wejścia w życie decyzji o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego, z zastrzeżeniem art. 24. 3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności określać: 1) kod taryfy celnej i nazwę towaru podlegającego ostatecznemu środkowi ochronnemu, 2) rodzaj ustanowionego środka ochronnego, 3) okres stosowania środka ochronnego, 4) sposób, warunki i zakres stosowania ustanowionego środka ochronnego. 4. Jeżeli ostateczny środek ochronny został ustanowiony na okres dłuższy niż jeden rok, decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać również harmonogram stopniowej liberalizacji zastosowanego środka. 5. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie kontyngentu, decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać również sposób rozdysponowania kontyngentu. 6. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie nieautomatycznej rejestracji przywozu, decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać również warunki wydania i wykorzystania pozwoleń na przywóz towaru objętego tą rejestracją. W szczególności warunkiem wykorzystania pozwolenia na przywóz towaru może być zachowanie określonej ceny jednostkowej przywożonego towaru. Art. 24. Ostatecznego środka ochronnego nie stosuje się w odniesieniu do towaru objętego kontraktami zawartymi przed dniem wejścia w życie decyzji, o której mowa w art. 23 ust. 1, pod warunkiem że dokumenty przewozowe zostały wystawione przed dniem wejścia w życie decyzji, a towar został przywieziony na polski obszar celny nie później niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie tej decyzji. Art. 25. 1. W wypadku zastosowania ostatecznego środka ochronnego w formie kontyngentu jego wysokość zostanie ustalona na poziomie nie niższym od średniej wielkości lub wartości przywozu towaru objętego środkami ochronnymi w okresie ostatnich trzech reprezentatywnych lat, dla których dostępne są dane statystyczne, chyba że złożone zostanie wyraźne uzasadnienie, że inny poziom importu jest niezbędny dla zapobieżenia lub przeciwdziałania poważnej szkodzie. 2. W wypadku gdy kontyngent rozdzielony jest pomiędzy kraje eksportu, wielkość kontyngentu, dla każdego kraju może być ustalona w porozumieniu z tymi spośród nich, które mają istotny interes w dostarczeniu towaru objętego środkami ochronnymi na polski obszar celny. 3. Jeżeli porozumienie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie osiągnięte, kontyngent zostanie rozdzielony pomiędzy kraje eksportu proporcjonalnie do poziomu przywozu towaru z tych krajów na polski obszar celny w reprezentatywnym okresie, z uwzględnieniem czynników, które wpływają lub mogłyby wpłynąć na handel tym towarem. 4. W uzasadnionych wypadkach Minister Gospodarki może odstąpić od kryteriów podziału kontyngentu, o których mowa w ust. 2 i 3, jeżeli: 1) w wyniku postępowania stwierdzono, że przywóz z jednej lub większej liczby krajów wzrósł nieproporcjonalnie w porównaniu do całego przywozu towaru na polski obszar celny w poprzednim reprezentatywnym okresie, 2) przyjęte kryteria odstąpienia należycie uwzględniają interesy wszystkich krajów eksportu towaru objętego środkami ochronnymi. 5. Środki ochronne ustanowione wobec przywozu na polski obszar celny towaru pochodzącego z krajów nie będących członkami WTO będą nie mniej restrykcyjne od środków ustanowionych wobec towaru pochodzącego z krajów członkowskich WTO. Art. 26. Ostateczny środek ochronny może zostać ustanowiony na okres nie dłuższy niż 4 lata, z uwzględnieniem okresu stosowania tymczasowego środka ochronnego. Rozdział 4 Postępowanie weryfikacyjne i przeglądowe Art. 27. 1. Jeżeli okres stosowania środka ochronnego przekracza 3 lata, to przed upływem połowy okresu stosowania tego środka Minister Gospodarki przeprowadzi postępowanie ochronne weryfikacyjne w celu stwierdzenia, czy dalsze stosowanie środka ochronnego jest uzasadnione. 2. Minister Gospodarki, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie, o którym mowa w ust. 1. 3. Do postępowania ochronnego weryfikacyjnego przepisy rozdziału 3 stosuje się odpowiednio. 4. W postępowaniu ochronnym weryfikacyjnym bada się dane i informacje dotyczące okresu stosowania środka ochronnego. 5. Po przeprowadzeniu postępowania Minister Gospodarki, w drodze decyzji: 1) zakończy postępowanie ochronne weryfikacyjne bez zmiany stosowania środka ochronnego lub 2) uchyli decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, lub 3) zmieni decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego i przyspieszy liberalizację stosowanego środka ochronnego. Art. 28. 1. W celu przedłużenia okresu stosowania ostatecznego środka ochronnego Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie ochronne przeglądowe. 2. Postępowanie ochronne przeglądowe nie może być wszczęte wcześniej niż 3 miesiące od daty ustanowienia ostatecznego środka ochronnego i nie później niż 9 miesięcy przed datą zakończenia okresu stosowania tego środka. 3. Do postępowania ochronnego przeglądowego przepisy rozdziału 3 stosuje się odpowiednio. 4. W postępowaniu ochronnym przeglądowym bada się dane i informacje dotyczące okresu stosowania środka. 5. Minister Gospodarki, nie później niż w terminie 9 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania ochronnego przeglądowego, w drodze decyzji: 1) zakończy postępowanie ochronne przeglądowe, bez przedłużenia ważności decyzji o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, lub 2) zmieni decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, przedłużając okres stosowania środka ochronnego. 6. Z zastrzeżeniem ust. 7, Minister Gospodarki może przedłużyć stosowanie środka ochronnego pod warunkiem, że w wyniku postępowania ochronnego przeglądowego stwierdzone zostanie, że dalsze stosowanie środka ochronnego jest niezbędne: 1) dla naprawienia poważnej szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub zapobieżenia jej powstaniu oraz 2) dla dalszej realizacji programu dostosowawczego przemysłu krajowego. 7. Nie przedłuża się stosowania środka ochronnego, jeżeli środek ten był ustanowiony na podstawie ustaleń stwierdzających, że przywóz na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym zagraża jedynie wyrządzeniem poważnej szkody przemysłowi krajowemu produkującemu towar podobny lub bezpośrednio konkurencyjny. 8. Łączny okres stosowania środka ochronnego, o którym mowa w art. 26 i w niniejszym artykule, nie może być dłuższy niż 8 lat. 9. Środek ochronny, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, nie może być bardziej restrykcyjny niż obowiązujący w ostatnim okresie liberalizacji określonym w decyzji, o której mowa w art. 23 ust. 3 i 4. Decyzja, o której mowa w ust. 5 pkt 2, powinna określać harmonogram stopniowej liberalizacji zastosowanego środka. Art. 29. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, wobec towaru, w odniesieniu do którego był ustanowiony środek ochronny, żaden środek ochronny nie będzie wprowadzony ponownie przez okres równy okresowi stosowania środka ochronnego, licząc od dnia wygaśnięcia lub uchylenia decyzji o ustanowieniu środka ochronnego. 2. Środek ochronny ustanowiony na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy może zostać wprowadzony ponownie wobec przywozu tego samego towaru, pod warunkiem że: 1) upłynął co najmniej jeden rok od daty ustanowienia środka ochronnego oraz 2) taki środek ochronny był stosowany wobec tego towaru nie więcej niż dwa razy w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających datę ponownego ustanowienia tego środka. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 30. 1. Postępowanie wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzone jest według dotychczas obowiązujących przepisów. 2. Wnioski o wszczęcie postępowania ochronnego, wobec których postępowanie nie zostało podjęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinny zostać pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, dostosowane do wymogów określonych zgodnie z niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych. (Dz. U. Nr 157, poz. 1029) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochronne przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych, zwane dalej "środkami ochronnymi", oraz zasady i tryb postępowania w sprawie stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem ochronnym". 2. Przepisy ustawy stosuje się do towarów tekstylnych i odzieżowych objętych Porozumieniem w sprawie Tekstyliów i Odzieży (TiO) (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 54) stanowiącym załącznik do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483). 3. Środki i postępowanie ochronne, określone w niniejszej ustawie, będą stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu TiO. 4. Minister Gospodarki, w drodze obwieszczenia, ogłasza listę towarów tekstylnych i odzieżowych objętych Porozumieniem TiO w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 2. 1. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, przed ich podjęciem konsultowane są z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 2. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, wraz z uzasadnieniem, są ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" i wchodzą w życie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia. 3. Minister Gospodarki przekazuje wydane postanowienia i decyzje wnioskodawcy i władzom kraju eksportu. Art. 3. Do postępowania ochronnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 4. Przywóz towarów na polski obszar celny uważa się za nadmierny, jeżeli występuje w tak zwiększonych ilościach: 1) bezwzględnych lub 2) w stosunku do wielkości krajowej produkcji towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, że wyrządza poważną szkodę lub zagraża wyrządzeniem takiej szkody przemysłowi krajowemu. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) poważna szkoda - znaczące i ogólne pogorszenie sytuacji przemysłu krajowego, 2) zagrożenie poważną szkodą - groźbę powstania poważnej szkody w rozumieniu pkt 1, 3) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do towaru objętego postępowaniem ochronnym lub, w razie braku takiego towaru, inny towar, który, pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle odpowiadające cechom towaru objętego tym postępowaniem, 4) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, który chociaż nie spełnia wymogów określonych w pkt 3, ze względu na możliwość użycia go do tych samych funkcji oraz ze względu na jego cenę może być uznany za substytutywny w odniesieniu do towaru objętego postępowaniem ochronnym, 5) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny bądź bezpośrednio konkurencyjny na terytorium Rzeczypospolitej polskiej lub tych spośród nich, których łączna produkcja towaru podobnego bądź bezpośrednio konkurencyjnego stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tego towaru, 6) kraj eksportu - kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, kraj wysyłki danego towaru, 7) strony zainteresowane - władze kraju eksportu, krajowych producentów danego towaru lub towaru bezpośrednio konkurencyjnego lub inne krajowe i zagraniczne osoby fizyczne i prawne, które w czasie postępowania wykażą swój bezpośredni interes prawny i materialny w badanej sprawie. Rozdział 2 Środki ochronne Art. 6. Jeśli w wyniku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, że przywóz na polski obszar celny towarów pochodzących z określonego kraju jest nadmierny, to wobec towarów pochodzących z tego kraju, dopuszczanych do obrotu na polskim obszarze celnym, może zostać zastosowany środek ochronny, z zastrzeżeniem art. 7. Art. 7. Środki ochronne, określone niniejszą ustawą, nie będą stosowane wobec towarów określonych w załączniku. Art. 8. 1. Zastosowanie środków ochronnych polega na ustanowieniu kontyngentu ilościowego w rozumieniu ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026). 2. Środki ochronne mogą być tymczasowe i ostateczne. Art. 9. Środki ochronne ustanawiane wobec przywozu na polski obszar celny towarów pochodzących z krajów nie będących członkami WTO będą nie mniej restrykcyjne niż wobec towarów pochodzących z krajów członkowskich WTO. Art. 10. W wypadku ustanowienia środka ochronnego, do objęcia towaru procedurą dopuszczenia do obrotu na polski obszar celny towarów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagane jest pozwolenie Ministra Gospodarki, wydane zgodnie z przepisami ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym. Rozdział 3 Postępowanie ochronne Art. 11. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne: 1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, występującej na rzecz przemysłu krajowego. Wniosek uważa się za złożony na rzecz przemysłu krajowego, jeżeli popierają go producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi co najmniej 25% produkcji towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, 2) z urzędu, jeżeli dysponuje dowodami uzasadniającymi wszczęcie postępowania ochronnego. 2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakie powinien spełniać wniosek o wszczęcie postępowania ochronnego. 3. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 2 lub materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki nie później niż w terminie 15 dni od daty wpływu wniosku zawiadomi o tym wnioskodawcę i wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty otrzymania wezwania. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie, Minister Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania. 4. W wypadku wycofania wniosku przez wnioskodawcę przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania ochronnego, postępowania nie wszczyna się. 5. Jeżeli wnioskodawca wycofa wniosek po wszczęciu postępowania ochronnego, Minister Gospodarki, w drodze decyzji, umorzy postępowanie, chyba że naruszałoby to interes publiczny. Art. 12. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania ochronnego, jeżeli wymaga tego interes publiczny. Art. 13. 1. Przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania ochronnego żadne informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej. 2. Jeżeli z umów międzynarodowych wynika obowiązek zawiadamiania zainteresowanej strony (stron) i Organu Kontrolnego do Spraw Tekstyliów (TMB) o wszczęciu postępowania ochronnego, Minister Gospodarki powiadomi właściwe władze. Art. 14. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne w drodze postanowienia. 2. W wypadku postępowania wszczynanego na wniosek, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, Minister Gospodarki wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania ochronnego nie później niż w terminie 30 dni od daty wpływu kompletnego wniosku. 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać streszczenie zgromadzonych informacji oraz określać: 1) datę wszczęcia postępowania ochronnego, 2) kod taryfy celnej i nazwę towaru objętego postępowaniem ochronnym, 3) termin, w którym strony zainteresowane powinny zgłosić swój udział w postępowaniu ochronnym, 4) kraje eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym, 5) termin dostarczenia informacji i wyrażenia opinii przez strony zainteresowane. Art. 15. 1. Minister Gospodarki może wezwać strony zainteresowane do dostarczenia informacji lub do złożenia wyjaśnień, jeżeli jest to niezbędne dla prowadzonego postępowania ochronnego. 2. Jeżeli strona zainteresowana odmawia udzielenia w wyznaczonym terminie informacji lub w inny sposób utrudnia postępowanie ochronne, ustalenia mogą być dokonane na podstawie innych dostępnych informacji. 3. Jeżeli strona zainteresowana przedstawi nieprawdziwe lub mylące informacje, to takie informacje pomija się i w postępowaniu ochronnym wykorzystuje się inne dostępne dane. Art. 16. 1. Strony zainteresowane mogą w toku postępowania ochronnego składać wyjaśnienia, zgłaszać wnioski oraz dostarczać dowody na ich poparcie. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazane w formie ustnej mogą zostać uwzględnione w postępowaniu ochronnym pod warunkiem, że zostaną utrwalone w formie pisemnej. 3. Strona zainteresowana, przekazująca informacje mające istotne znaczenie dla jej pozycji konkurencyjnej na rynku, może żądać, by informacjom tym nadano klauzulę poufności. 4. Informacjom zostanie nadana klauzula poufności pod warunkiem, że: 1) strona przekazująca informacje uzasadni swe żądanie oraz 2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania. 5. W wypadku gdy żądanie o nadanie informacji klauzuli poufności było nieuzasadnione, przekazująca je strona sprzeciwiała się udostępnieniu informacji innym uczestnikom postępowania oraz nie dostarczyła streszczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, Minister gospodarki może rozstrzygnąć sprawę na podstawie innych dostępnych dowodów, chyba że informacje można potwierdzić na podstawie innych źródeł. 6. Informacja, której nadano klauzulę poufności, nie może być udostępniona innym uczestnikom postępowania ochronnego bez zgody strony przekazującej informację. Art. 17. 1. Minister Gospodarki w toku postępowania ochronnego zbada w szczególności: 1) wielkość przywozu ogółem w ilościach bezwzględnych, w tym z krajów, z których nastąpił nadmierny przywóz, oraz stosunek wielkości tego przywozu do wielkości krajowej produkcji lub konsumpcji, 2) wpływ przywozu na sytuacje producentów krajowych towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego, wyrażający się w zmianach: a) wielkości produkcji, b) stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych, c) stanu zapasów, d) wielkości lub wartości sprzedaży, e) udziału w rynku, f) zysku lub straty, g) stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału, h) przepływów pieniężnych, i) stanu zatrudnienia, j) wydajności pracy, 3) istnienie związku przyczynowego pomiędzy przywozem towarów na polski obszar celny a sytuacją krajowych producentów, o której mowa w pkt 2. 2. W toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki zbada także czynniki inne niż przywóz, które wyrządziły lub mogły wyrządzić poważną szkodę przemysłowi krajowemu lub przyczyniły się do powstania takiej szkody. Szkoda wyrządzona przez te czynniki nie będzie przypisywana przywozowi. 3. W celu stwierdzenia, czy przywóz towaru objętego postępowaniem ochronnym zagraża wyrządzeniem poważnej szkody przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki zbada, czy istniejąca sytuacja przekształci się w poważną szkodę, biorąc pod uwagę: 1) wielkość i tempo wzrostu przywozu na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym, 2) możliwości eksportowe kraju eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym i prawdopodobieństwo wykorzystania tych możliwości dla zwiększenia przywozu na polski obszar celny. Art. 18. 1. W wypadku gdy postępowanie ochronne dotyczy towaru pochodzącego z kraju - członka WTO, a zgromadzony materiał daje podstawy do uznania, że powstała poważna szkoda lub istnieje groźba powstania poważnej szkody, Minister Gospodarki w terminie 14 dni od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania wystąpi z wnioskiem do władz kraju eksportu o podjęcie konsultacji mających na celu osiągnięcie porozumienia odnośnie do zasadności ustanowienia środka ochronnego dla towarów objętych postępowaniem. 2. Wraz z wnioskiem o konsultacje Minister Gospodarki przekaże informację zawierającą: 1) nazwę towaru, którego postępowanie dotyczy, 2) dane i przesłanki wskazujące na istnienie poważnej szkody lub groźby jej powstania, 3) rodzaj proponowanego środka ochronnego i zakres jego zastosowania, biorąc pod uwagę wielkość przywozu towaru zrealizowanego w okresie 12 miesięcy, kończącego się na 2 miesiące przed wnioskiem o konsultacje. 3. O wystąpieniu z wnioskiem o konsultacje i ich wynikach Minister Gospodarki informuje TMB. Art. 19. 1. Jeżeli w toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki stwierdzi, że przywóz na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu takiego towaru, po konsultacjach z władzami kraju eksportu, ustanowi w drodze decyzji ostateczny środek ochronny. 2. Minister Gospodarki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w ciągu 30 dni od zakończenia konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 1. 3. Decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać: 1) nazwę kraju eksportera, 2) kod taryfy celnej i nazwę towaru, 3) okres, na jaki ustanowiono środek ochronny, jego wielkość i sposób rozdysponowania. 4. Jeżeli środek ochronny został ustanowiony na okres dłuższy niż jeden rok, decyzja powinna określać warunki liberalizacji ustanowionego środka ochronnego. 5. Ostateczny środek ochronny może być ustanowiony na okres nie dłuższy niż 3 lata lub do czasu wyłączenia z listy towarów tekstylnych i odzieżowych, o której mowa w art. 1 ust. 2, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. 6. Minister Gospodarki może uchylić lub zmienić decyzję o zastosowaniu środka ochronnego, jeżeli TMB uzna, że zastosowanie środka ochronnego nie było zasadne. Art. 20. 1. Wielkość kontyngentu, stanowiącego środek ochronny, nie może być niższa od wielkości przywozu towaru w okresie 12 miesięcy, kończącym się na 2 miesiące przed wystąpieniem do kraju eksportu z wnioskiem, o którym mowa w art. 18 ust. 1. 2. W wypadku ustanowienia środka ochronnego w formie kontyngentu, o którym mowa w ust. 1, obowiązującego dłużej niż jeden rok, poziom kontyngentu dla każdego następnego roku będzie wyższy o co najmniej 6% niż dla roku poprzedniego. 3. Na wniosek władz kraju eksportu wielkość kontyngentu, o którym mowa w ust. 2, może być zwiększona: 1) w drugim roku o nie więcej niż 5% kontyngentu tego roku, przy jednoczesnym zmniejszeniu kontyngentu roku następnego, 2) w drugim i trzecim roku - o wielkość nie wykorzystanych kontyngentów lat poprzednich. 4. Zwiększenia, o których mowa w ust. 3, łącznie nie mogą w każdym roku przekraczać 10% kontyngentu dla danego roku. 5. Zwiększenie kontyngentu, o którym mowa w ust. 3 i 4, następuje po dokonaniu oceny wpływu tego podwyższenia na sytuację przemysłu krajowego. Art. 21. Jeżeli w toku postępowania ochronnego zostanie stwierdzone, że: 1) przywóz na polski obszar celny towarów objętych postępowaniem nie wyrządził poważnej szkody przemysłowi krajowemu ani nie zagraża powstaniem takiej szkody, 2) stwierdzona szkoda została spowodowana innymi czynnikami niż przywóz towarów objętych postępowaniem ochronnym, Minister Gospodarki wydaje decyzję o zakończeniu postępowania ochronnego bez zastosowania środka ochronnego. Art. 22. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania ochronnego zostanie stwierdzone, że należy niezwłocznie wprowadzić środek ochronny, gdyż opóźnienie jego wprowadzenia mogłoby spowodować szkodę trudną do naprawienia, Minister Gospodarki może wprowadzić tymczasowy środek ochronny na okres nie dłuższy niż 90 dni. 2. W wypadku gdy postępowanie ochronne dotyczy towaru pochodzącego z kraju - członka WTO, Minister Gospodarki w ciągu 5 dni od dnia wprowadzenia środka, o którym mowa w ust. 1, wystąpi do władz kraju pochodzenia towaru z wnioskiem o konsultację. Art. 23. 1. Minister Gospodarki ustanawia tymczasowy środek ochronny w drodze decyzji. 2. Decyzja o ustanowieniu tymczasowego środka ochronnego powinna określać: 1) kraj eksportu, 2) kod taryfy celnej towaru objętego środkiem ochronnym i nazwę towaru, 3) okres, zakres i warunki oraz sposób jego rozdysponowania. 3. Jeżeli postępowanie ochronne zostanie zakończone decyzją, o której mowa w art. 19, Minister Gospodarki uchyla decyzję o zastosowaniu środka tymczasowego z dniem wejścia w życie decyzji o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego. 4. Jeżeli postępowanie ochronne zostanie zakończone decyzją, o której mowa w art. 21, Minister Gospodarki z dniem jej podjęcia uchyla decyzję o zastosowaniu środka tymczasowego. Rozdział 4 Postępowanie w sprawie obejścia środka ochronnego Art. 24. 1. Jeżeli nastąpiło naruszenie zasad realizacji ustanowionego kontyngentu poprzez przeładunek, zmianę kierunku przywozu, fałszowanie świadectw pochodzenia lub innych oficjalnych dokumentów, co sprawiło, że towar został dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym z naruszeniem ustanowionych ograniczeń, Minister Gospodarki wystąpi bezzwłocznie do władz kraju eksportu o podjęcie konsultacji w celu likwidacji powstałych nieprawidłowości. 2. Konsultacje będą prowadzone w okresie 30 dni od dnia doręczenia wniosku. 3. W wypadku nieprzystąpienia przez zainteresowaną stronę w terminie określonym w ust. 2 do konsultacji lub jeżeli konsultacje nie doprowadzą do pozytywnych rezultatów, mogą być zastosowane środki mające na celu przeciwdziałanie naruszaniu ustalonych ograniczeń. Art. 25. Środki, o których mowa w art. 24 ust. 3, polegają na: 1) wprowadzeniu przez Radę Ministrów zakazu przywozu towaru na polski obszar celny na podstawie ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym, 2) ustanowieniu przez Ministra Gospodarki dodatkowej opłaty celnej, 3) pomniejszeniu obowiązującego kontyngentu o ilość towaru wprowadzonego na polski obszar celny z pominięciem kontyngentu. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 26. 1. Postępowanie wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzone jest według dotychczas obowiązujących przepisów. 2. Wnioski o wszczęcie postępowania ochronnego, wobec których postępowanie nie zostało podjęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinny zostać, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, dostosowane do wymogów określonych zgodnie z niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. (poz. 1029) LISTA TOWARÓW, DO KTÓRYCH NIE BĘDĄ MIAŁY ZASTOSOWANIA ŚRODKI OCHRONNE Środki ochronne nie będą stosowane w odniesieniu do: 1) towarów przywożonych z krajów rozwijających się - członków WTO, obejmujących: ręcznie produkowane tkaniny wyrabiane chałupniczo, produkty chałupnictwa wykonane z takich tkanin lub produkty tekstylne i odzieżowe tradycyjnego rzemiosła ludowego, pod warunkiem iż towary takie będą w odpowiedni sposób udokumentowane zgodnie z porozumieniami zawartymi między zainteresowanymi członkami; 2) towarów tekstylnych, którymi handel międzynarodowy nosi charakter historyczny i którymi handlowano w znaczących ilościach do 1982 r., takich jak torby, worki, podkłady dywanowe, liny, torby podróżne, maty, materiały do wyrobu mat oraz dywany, produkowanych zazwyczaj z juty, włókna kokosowego, sizalu, manili (konopie manilskie), włókien roślin z rodzaju Agave i Furcraea oraz włókien z liści Agave fourcroydes z rodziny Amaryllidaceae; 3) towarów wykonanych z naturalnego jedwabiu. W odniesieniu do takich towarów będą mieć zastosowanie postanowienia artykułu XIX GATT 1994 oraz ustawy o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji. (Dz. U. Nr 157, poz. 1030) Na podstawie art. 222 ust. 1 oraz art. 223 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) oraz w związku z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69, poz. 331 i z 1997 r. Nr 15, poz. 85) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w § 1 w ust. 1 w pkt 1-3, w § 2 w ust. 1, w § 3 w ust. 1 i w ust. 3 w pkt 4 oraz w § 4 w ust. 1 w pkt 1-2 i w ust. 2 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca"; 2) w § 1 w ust. 1 po wyrazach "obrony państwa" dodaje się wyrazy "albo przemieszczania tych mocy w obrębie przedsiębiorcy lub między przedsiębiorcami"; 3) w § 2: a) w ust. 1 po wyrazach "na potrzeby obrony państwa" dodaje się wyrazy "jak również przedsiębiorcy, realizujący zadania w zakresie przemieszczania mocy produkcyjnych i remontowych", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana z budżetu właściwych ministrów lub wojewodów, wymienionych w § 1 ust. 1."; 4) w § 3 w ust. 1 po wyrazach "obrony państwa" dodaje się wyrazy "lub realizację zadań w zakresie przemieszczania tych mocy"; 5) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Minister Gospodarki określa corocznie przedsiębiorców, o których mowa w § 2 ust. 1, oraz, w terminach właściwych dla planowania budżetowego, wysokość środków finansowych przewidzianych na ten cel w roku następnym."; 6) dodaje się nowy § 6 w brzmieniu: "§ 6. Minister Gospodarki przekazuje Ministrowi Obrony Narodowej roczną informację o zmianach lokalizacji mocy produkcyjnych i remontowych, wynikających z ich przemieszczania, o którym mowa w § 1 ust. 1."; 7) dotychczasowy § 6 otrzymuje oznaczenie § 7. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej. (Dz. U. Nr 157, poz. 1032) Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971) zarządza się, co następuje: § 1. W § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej (Dz. U. Nr 117, poz. 563) dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Nie dotyczy to wpisu stałego od skargi wniesionej przez adwokata lub radcę prawnego." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej. (Dz. U. Nr 157, poz. 1033) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się urzędowe ceny zbytu, hurtowe i detaliczne leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej w wysokości określonej w "Wykazie urzędowych cen leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej", zwanym dalej "Wykazem", stanowiącym oddzielą publikację, rozprowadzaną przez Ministerstwo Finansów. 2. Ceny, o których mowa w ust. 1, zawierają podatek od towarów i usług, określony odrębnymi przepisami. 3. Ceny zbytu określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla zbytu na warunkach franco stacja przeznaczenia na ryzyko odbiorcy i obejmują koszty związane z załadowaniem i przewozem ładunku zwyczajną przesyłką kolejową do stacji wskazanej przez kupującego. 4. Ceny hurtowe określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla hurtu na warunkach loco magazyn hurtowy i obejmują koszty załadowania na środek transportu podstawiony przez odbiorcę; w przypadku występowania kilku pośredników działających na szczeblu hurtu, różnica między ceną hurtową a ceną zbytu ulega podziałowi między stronami w sposób określony w umowie. 5. Ceny detaliczne określone w Wykazie stosowane są przez jednostki obrotu detalicznego na warunkach loco punkt sprzedaży detalicznej. 6. Jednostki obrotu towarowego, prowadzące zintegrowaną działalność handlową (hurtową i detaliczną), w przypadku zakupów dokonywanych bezpośrednio u producenta mają prawo do zachowania różnicy między ceną detaliczną a ceną zbytu, określonymi w Wykazie. 7. Przy sprzedaży towarów przez producenta bezpośrednio jednostkom obrotu detalicznego (z pominięciem magazynu hurtowego) różnica między ceną hurtową a ceną zbytu ulega podziałowi między stronami w sposób określony w umowie. § 2. 1. Traci moc decyzja Ministra Finansów nr GN-Z-2/97 z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustalenia nowych cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 17, poz. 70), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do leków nie wymienionych w Wykazie, na które obowiązują ceny urzędowe, należy do czasu wyprzedaży zapasów stosować ceny urzędowe dotychczas obowiązujące, powiększone o podatek od towarów i usług. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 5-Z/98 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny". (Dz. U. Nr 157, poz. 1034) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zatwierdza się cennik nr 5-Z/98 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny". 2. Cennik, o którym mowa w ust. 1, będzie udostępniony w siedzibie zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. § 2. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 5-Z/97 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny" (Monitor Polski Nr 84, poz. 742). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Dziwnowie. (Dz. U. Nr 2, poz. 11) Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w Dziwnowie. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 9 marca 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 1997 r. (poz. 11) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności do 15 stycznia 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych do 23 stycznia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy do 23 stycznia 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej - powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji Wyborczej do 2 lutego 1997 r.- powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych komisji wyborczych do 7 lutego 1997 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do zarejestrowania kandydatów na radnych do 12 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 17 lutego 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 22 lutego 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Gminnej Komisji Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych do 2 marca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca aktualnego pobytu 6 marca 1997 r.- przestanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 9 marca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji". (Dz. U. Nr 157, poz. 1035) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zatwierdza się cennik nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji". 2. Cennik, o którym mowa w ust. 1, będzie udostępniony w siedzibie zarządu i oddziałów terenowych Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. § 2. 1. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/97 "Paliwa gazowe do dystrybucji" (Monitor Polski Nr 84, poz. 741). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie rodzajów specjalistycznych usług opiekuńczych oraz kwalifikacji osób świadczących takie usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zasad i trybu ustalania i pobierania opłat za te usługi, jak również warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat. (Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 12) Na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się następujące rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych, zwanych dalej "specjalistycznymi usługami", dostosowanych do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności: 1) usprawnianie do funkcjonowania w społeczeństwie, 2) pielęgnacja, 3) rehabilitacja fizyczna, 4) wspieranie psychologiczno-pedagogiczne i edukacyjno-terapeutyczne, 5) pomoc mieszkaniowa. § 2. Usługi opiekuńcze świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi są specjalistycznymi usługami. § 3. 1. Specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi świadczone są przez osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania zawodu: pielęgniarki, pracownika socjalnego, rehabilitanta, fizykoterapeuty, psychologa, pedagoga, logopedy, terapeuty zajęciowego lub innego pokrewnego zawodu. 2. Osoby świadczące specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi powinny również posiadać co najmniej półroczny staż pracy w zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi. 3. Specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi mogą być świadczone przez osoby bez przygotowania zawodowego, o którym mowa w ust. 1, posiadające co najmniej roczny staż pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi. Dotyczy to usług uznanych za specjalistyczne usługi na podstawie § 2. § 4. 1. Odpłatność za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się w zależności od posiadanego dochodu na osobę w rodzinie: Dochód na osobę w złotychWysokość odpłatności w procentach ustalona od ceny usługi dla: osób samotnie gospodarującychosób w gospodarstwach wieloosobowych 123 do 275nieodpłatnienieodpłatnie 276-45037 451-600715 601-7001525 701-7503040 751-8006070 801-90090100 powyżej 900100100 2. Odpłatność za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi świadczone w ośrodkach wsparcia regulują odrębne przepisy. § 5. Kwoty określające dochód na osobę są waloryzowane na zasadach i w trybie określonych w art. 35a ustawy o pomocy społecznej. § 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoba zainteresowana może, na jej wniosek lub na wniosek pracownika socjalnego, być częściowo lub całkowicie zwolniona z ponoszenia odpłatności na czas określony, zwłaszcza ze względu na: 1) korzystanie co najmniej z dwóch rodzajów specjalistycznych usług, 2) konieczność ponoszenia opłat za pobyt członka rodziny w domu pomocy społecznej lub ośrodku wsparcia i wszelkiego typu placówkach opiekuńczo-wychowawczych i leczniczo rehabilitacyjnych, 3) więcej niż jedną osobę w rodzinie wymagającą pomocy w formie specjalistycznych usług lub usług opiekuńczych, w tym co najmniej jedną przewlekle chorą, 4) zdarzenie losowe. § 7. Opłata za specjalistyczne usługi wnoszona jest do kasy ośrodka pomocy społecznej do 15 dnia każdego następnego miesiąca po wykonaniu usługi przez osobę zobowiązaną do uiszczenia opłaty. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 grudnia 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków oraz terminów i sposobu wypłacania dotacji przysługujących partiom politycznym, a także wzorów urzędowych formularzy wniosków w sprawie dotacji, składanych przez partie polityczne. (Dz. U. Nr 157, poz. 1036) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków oraz terminy i sposób wypłacania z budżetu państwa dotacji przysługujących partiom politycznym, które uczestniczyły w wyborach do Sejmu i Senatu, oraz określa wzory urzędowych formularzy wniosków w sprawie dotacji, składanych przez partie polityczne. § 2. 1. Dotacja celowa wypłacana jest na podstawie wniosku o wypłacenie dotacji oraz informacji Państwowej Komisji Wyborczej o spełnieniu przez partię polityczną obowiązku złożenia informacji finansowej o otrzymanej z budżetu państwa dotacji na działalność statutową oraz o poniesionych wydatkach na cele statutowe - o ile obowiązek taki ciąży na partii politycznej. 2. Ustala się wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie dotacji celowej, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Wniosek o wypłacenie dotacji celowej składany jest Ministrowi Finansów w terminie do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od roku następującego po roku, w którym ostatnio przeprowadzono wybory do Sejmu i Senatu; do wniosku powinien być załączony uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych. 2. W razie utworzenia nowej partii w drodze połączenia się dwóch lub więcej partii politycznych, właściwy organ nowej partii składa Ministrowi Finansów wniosek o wypłacenie dotacji celowej w ciągu 14 dni od dnia dokonania przez właściwy sąd wpisu partii do ewidencji; do wniosku powinien być załączony uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych. § 4. 1. Dotacja celowa przekazywana jest na rachunek bankowy wskazany we wniosku o wypłacenie dotacji. 2. Dotacja celowa wypłacana jest w miesięcznych ratach, w terminie do 30 dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony prawidłowy wniosek o wypłacenie dotacji - nie wcześniej jednak niż od stycznia każdego roku kalendarzowego. 3. Raty dotacji celowej, przypadające za miesiące poprzedzające złożenie wniosku o przyznanie dotacji, wypłacane są razem z ratą przypadającą za miesiąc, w którym został złożony wniosek. § 5. 1. W przypadku likwidacji partii politycznej zaprzestaje się wypłacania dotacji celowej począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym partia podjęła uchwałę o rozwiązaniu lub uprawomocniło się postanowienie sądu o wykreśleniu wpisu partii z ewidencji. 2. Likwidator partii politycznej obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić Ministra Finansów o likwidacji partii. § 6. 1. Dotacja podmiotowa wypłacana jest na podstawie wniosku o jej wypłacenie, potwierdzonego przez Państwową Komisją Wyborczą w przedmiocie uprawnienia partii do dotacji oraz liczby uzyskanych przez partię mandatów posłów i senatorów. 2. Ustala się wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie dotacji podmiotowej, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 7. Wniosek o wypłacenie dotacji podmiotowej składany jest Ministrowi Finansów w ciągu 2 miesięcy od dnia stwierdzenia przez właściwy organ ważności wyborów, nie później jednak niż do dnia 28 lutego następnego roku; do wniosku powinien być załączony uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych. § 8. 1. Dotacja podmiotowa przekazywana jest na rachunek bankowy wskazany we wniosku o wypłacenie dotacji, nie później niż do dnia 31 marca roku następującego po stwierdzeniu przez właściwy organ ważności wyborów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dotacja podmiotowa wypłacana jest w ciągu miesiąca od dnia złożenia prawidłowego wniosku o wypłacenie dotacji. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1997 r. (poz. 1036) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. (Dz. U. Nr 157, poz. 1037) Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U. Nr 123, poz. 781) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U. Nr 123, poz. 781), 2) wnioskodawcy - należy przez to rozumieć użytkownika wieczystego lub jego następcę prawnego w przypadku uprawnień, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy, 3) wniosku - należy przez to rozumieć wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, zawierający podstawowe elementy do podjęcia decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. § 2. Treść wniosku powinna zawierać: 1) wskazanie adresata wniosku, 2) dane osobowe wnioskodawcy: a) imię i nazwisko, b) imiona rodziców, c) miejsce zamieszkania, d) numer ewidencyjny PESEL, 3) określenie położenia i powierzchni nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania wieczystego, z oznaczeniem jej według księgi wieczystej prowadzonej przez właściwy sąd, 4) okres wykonywania użytkowania wieczystego nieruchomości przez wnioskodawcę i jego poprzedników prawnych, 5) dane dotyczące sposobu powstania prawa użytkowania wieczystego, zwłaszcza na mocy umowy notarialnej, decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądu, 6) informacje o: a) wysokości uiszczonej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za 1997 r., b) proponowanym sposobie uiszczania opłaty, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, c) otrzymaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste nieodpłatnie albo o uprawnieniu do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1-3 ustawy, 7) datę wniosku i podpis wnioskodawcy. § 3. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające prawo użytkowania wieczystego, a zwłaszcza: 1) odpis księgi wieczystej nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania wieczystego, a w razie potrzeby - odpis decyzji administracyjnej ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego lub wypis umowy, zawartej w formie aktu notarialnego, ustanawiającej to prawo, 2) dokumenty potwierdzające, że wnioskodawca jest następcą prawnym użytkownika wieczystego, gdy wniosek o nieodpłatne przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności składa na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy następca prawny użytkownika wieczystego, 3) dokumenty potwierdzające uprawnienie użytkownika wieczystego lub jego następcy prawnego do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 17 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz ich wysokości. (Dz. U. Nr 157, poz. 1038) Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34 i z 1997 r. Nr 114, poz. 739) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 13 stycznia 1995 r. w sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz ich wysokości (Dz. U. Nr 17, poz. 83) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpływy w walutach obcych uzyskane ze zryczałtowanych kosztów rzeczywistych wymienionych w § 10 ust. 3 oraz ze zwrotu kosztów wymienionych w § 11 ust. 1 pkt 1-5 podlegają rozliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach.", 2) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. Nie pobiera się opłat i kosztów rzeczywistych za czynności paszportowe wymienione w pozycjach 2, 3, 6 i 7 załącznika od: 1) małoletnich, którzy w dniu złożenia podania o wydanie paszportu nie mieli ukończonych 16 lat, 2) osób, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, jeżeli ich pobyt za granicą jest związany z długotrwałym leczeniem lub z koniecznością poddania się operacji, 3) osób, które złożyły podanie o wymianę paszportu z powodu jego wady technicznej.", 3) w § 5 w ust. 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) uczącej się młodzieży szkół dziennych i studentom studiów stacjonarnych z zastrzeżeniem § 4a pkt 1.", b) skreśla się pkt 5, 4) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. 1. Wysokość opłat konsularnych w walucie miejscowej ustala kierownik urzędu konsularnego na podstawie załącznika, biorąc pod uwagę interes Skarbu Państwa oraz uwzględniając wysokość średniego wynagrodzenia i przeciętne koszty utrzymania w państwie siedziby urzędu. 2. Kierownik urzędu konsularnego, za zgodą Ministra Spraw Zagranicznych, może ustalić opłaty konsularne w walucie miejscowej za wszystkie lub niektóre czynności konsularne w wysokości niższej od określonej w załączniku, w przypadku stwierdzenia, że najniższa stawka tam określona przekracza możliwości płatnicze podstawowej grupy interesantów urzędu. 3. Wysokość zryczałtowanych kosztów rzeczywistych związanych z wykonaniem czynności konsularnej ustala się w wysokości 15% opłaty podstawowej ustalonej w ust. 1 lub 2, za poszczególne czynności wymienione w załączniku. Zryczałtowanych kosztów rzeczywistych nie nalicza się od procentowych stawek opłat wymienionych w załączniku oraz przy kredytowaniu opłat konsularnych regulowanych w złotych po powrocie interesanta do kraju. 4. Nie pobiera się opłaty konsularnej za udzielenie pożyczki, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34 i z 1997 r. Nr 114, poz. 739). Ustala się zryczałtowaną stawkę w wysokości 3% kwoty udzielonej pożyczki na pokrycie kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, którą pożyczkobiorca zobowiązany jest wpłacić zwracając pożyczkę. 5. Przy przeliczaniu stawek opłat wyrażonych w dolarach amerykańskich na walutę państwa urzędowania stosuje się następujące kursy: 1) w państwach, których kursy walut są ogłaszane przez Narodowy Bank Polski - kurs średni z ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, zaokrąglając odpowiednio wynik do pełnych jednostek, 2) w pozostałych państwach - kurs waluty państwa urzędowania w stosunku do dolara amerykańskiego, obowiązujący w rozliczeniach konta dewizowego urzędu konsularnego z miejscowym bankiem, z zaokrągleniem jak w pkt 1. 6. Opłaty konsularne podlegają zaokrągleniu w górę do pełnych jednostek."; 5) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. W przypadku zmian notowań kursu waluty państwa urzędowania lub inflacji, kierownik urzędu konsularnego dokonuje korekty stosowanych stawek opłat w walucie miejscowej. 2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna zostać dokonana, gdy w okresie kwartalnym nastąpi zmiana kursu waluty państwa urzędowania do dolara amerykańskiego lub urzędowego wskaźnika inflacji o co najmniej 5%. 3. Jeżeli opłaty lokalne za czynności wymienione w pozycjach 42, 46-53 załącznika są niższe lub wyższe, to kierownik urzędu konsularnego może odpowiednio zmniejszyć lub zwiększyć wysokość opłat za te czynności.", 6) w części III załącznika: a) pozycje 19-30 otrzymują brzmienie: 19Przyjęcie wniosku o udzielenie wizy pobytowej5-10 20Udzielenie wizy pobytowej jednokrotnej na okres do 6 miesięcy30-50 21Udzielenie wizy pobytowej wielokrotnej na okres do 6 miesięcy60-80 22Udzielenie wizy pobytowej z prawem do pracy50-150 23Udzielenie wizy tranzytowej jednokrotnej10-20 24Udzielenie wizy tranzytowej dwukrotnej20-40 25Udzielenie wizy tranzytowej wielokrotnej40-60 26Dodatkowa opłata za udzielenie wizy na odrębnym blankiecie10-20 27Przyjęcie i opracowanie wniosku o uzyskanie zezwolenia na zamieszkanie w Polsce na czas oznaczony30-50 28Doręczenie zezwolenia za zamieszkanie w Polsce na czas oznaczony (łącznie z wizą wjazdową)50-100 29Przyjęcie i opracowanie wniosku o wydanie tymczasowego dokumentu podróży dla cudzoziemca zamieszkałego w Polsce5-10 30Wydanie tymczasowego dokumentu podróży cudzoziemcowi zamieszkałemu w Polsce20-40 b) skreśla się pozycje 31-35, 7) w części IX załącznika skreśla się pozycję 78, 8) w części X załącznika: a) pozycje 80-86 otrzymują brzmienie: 80Wystawienie lub przedłużenie tymczasowego świadectwa przynależności statku (świadectwo o banderze)50-150 81Legalizacja umowy o przeniesienie prawa własności statku500-1000 82Przedłużenie ważności certyfikatów, kart i świadectw dotyczących bezpieczeństwa statku, wystawionych przez polskie urzędy morskie100-300 83Sporządzenie protokołu wypadku morskiego lub wypadku w żegludze śródlądowej200-300 84Przyjęcie od kapitana statku protestu morskiego300 85Wystawienie, przedłużenie lub uzupełnienie książeczki żeglarskiej30 86Inne czynności z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej20-40 b) skreśla się pozycje 87 i 88. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 grudnia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 15 grudnia 1997 r. sygn. akt K 13/97. (Dz. U. Nr 157, poz. 1039) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Błażej Wierzbowski - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Ferdynand Rymarz, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady Gminy Bojszowy z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego o stwierdzenie zgodności art. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704) z art. 1 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), orzeka: art. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704) jest zgodny z art. 2 i z art. 167 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483). Błażej Wierzbowski Zdzisław Czeszejko-Sochacki Stefan Jaworski Krzysztof Kolasiński Ferdynand Rymarz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 18 grudnia 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 2, art. 1 pkt 5, art. 2 pkt 2, art. 3 pkt 1 i art. 3 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 157, poz. 1040) Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt K 26/96 ogłaszam utratę mocy obowiązującej następujących przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 139, poz. 646): art. 1 pkt 2 - w zakresie, w jakim uzależnia ochronę życia w fazie prenatalnej od decyzji ustawodawcy zwykłego; art. 1 pkt 5 - w zakresie dotyczącym art. 4a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78 i z 1995 r. Nr 66, poz. 334); art. 2 pkt 2; art. 3 pkt 1 i art. 3 pkt 4. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego: J. Trzciński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 grudnia 1997 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 158, poz. 1041) Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 w ust. 1 wyrazy "Z dniem wejścia w życie ustawy" zastępuje się wyrazami "Z dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnie prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych"; 2) w art. 19 wyrazy "które powstały przed dniem wejścia w życie ustawy" zastępuje się wyrazami "które powstały przed dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych"; 3) w art. 20: a) w ust. 1 wyrazy "z dniem wejścia w życie ustawy" zastępuje się wyrazami "z dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych", b) w ust. 2 wyrazy "Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy" zastępuje się wyrazami "Z dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 106 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 4, zachowują moc w stosunku do nauczycieli akademickich do dnia przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych."; 4) w art. 21: a) w ust. 1 wyrazy "W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy" zastępuje się wyrazami "W terminie 3 miesięcy od dnia przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z rektorem państwowej uczelni medycznej i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych określi, w drodze zarządzenia, sposób, tryb i termin przejęcia szpitala klinicznego przez każdą z uczelni.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być wyznaczony na dzień późniejszy niż 31 grudnia 1998 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepis art. 1 pkt 3 lit. c) wchodzi w życie z mocą od dnia 5 grudnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe i ustawy - Prawo energetyczne. (Dz. U. Nr 158, poz. 1042) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) w art. 31 w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji", skreśla się wyrazy "Urzędu Regulacji Energetyki,". Art. 2. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) w art. 72 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "oraz art. 18 ust. 3 i 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 5 grudnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych. (Dz. U. Nr 158, poz. 1043) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 51 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.,"; 2) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. (Dz. U. Nr 158, poz. 1044) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1 skreśla się pkt 3; 2) w art. 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kredyty na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą być objęte dopłatą ze środków budżetu państwa, jeżeli ich oprocentowanie w stosunku rocznym nie przekroczy: 1) 1,1 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich, 2) 1,15 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na cele rolnicze, 3) 1,2 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na finansowanie kontraktów eksportowych.", b) w ust. 7 na końcu zdania dodaje się wyrazy "pkt 3". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 8 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 2, poz. 15) Na podstawie art. 297 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 289) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu: "§ 4a. Przy ustalaniu należności, o których mowa w § 4 ust. 1, dla pracowników otrzymujących wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, wynagrodzenie za 1 godzinę ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 4b. Przy ustalaniu dodatkowego wynagrodzenia przysługującego, na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy, za godzinę pracy w porze nocnej najniższe wynagrodzenie przewidziane w tym przepisie dzieli się przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 2) w § 8 w zdaniu drugim wyrazy "dzieli się przez 25,5" zastępuje się wyrazami "dzieli się przez współczynnik, o którym mowa w § 13 ust. 2"; 3) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustalaniu wynagrodzenia i innych należności według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop lub ekwiwalentu pieniężnego za urlop, rozumie się przez to zasady wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14). 2. Przez użyte w § 8 w zdaniu drugim określenie "współczynnik" rozumie się współczynnik, o którym mowa w § 19 rozporządzenia wymienionego w ust. 1." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób. (Dz. U. Nr 158, poz. 1045) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1998 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997. (Dz. U. Nr 158, poz. 1046) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. W "Programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997", stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1996 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997 (Dz. U. Nr 93, poz. 422), wprowadza się następujące zmiany: 1) po poz. 1.03.024 dodaje się poz. 1.03.024a w brzmieniu: Symbol i temat badaniaŹródła i częstotliwość zbierania danychZakres podmiotowyZakres przedmiotowyRodzaje informacji wynikowych; sposób udostępnianiaProwadzący, koszty i źródła finansowania 123456 "1.03.024a Skutki powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.3)Jednorazowe ankietowe badanie dobrowolne gospodarstw domowychGospodarstwa domowe zamieszkujące na obszarach dotkniętych powodzią - badanie reprezentacyjne (ok. 7,5 tys. wylosowanych gospodarstw domowych).Ankieta zawiera pytania pozwalające na ocenę zmian, które zaszły w warunkach życia gospodarstw domowych w wyniku powodzi, oszacowanie strat w gospodarstwie domowym, a także pytania dotyczące uzyskanej i oczekiwanej pomocy i odszkodowań oraz oceny likwidacji szkód.Tablice wynikowe, dane ogółem w podziale na miasto i wieś.GUS 140.000 zł - budżet GUS, 350.000 zł - UNDP 3) na obszarze gmin wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645, Nr 108, poz. 699 i Nr 135, poz. 915)" 2) po poz. 1.18.198 dodaje się poz. 1.18.198a w brzmieniu: Symbol i temat badaniaŹródła i częstotliwość zbierania danychZakres podmiotowyZakres przedmiotowyRodzaje informacji wynikowych; sposób udostępnianiaProwadzący, koszty i źródła finansowania 123456 "1.18.198a Skutki powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.4)POW-1 - sprawozdanie jednorazoweOsoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej [z wyłączeniem jednostek finansowanych z budżetu państwa oraz budżetu gmin, zakładów budżetowych (państwowych i gminnych), gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych (państwowych i gminnych), organizacji religijnych oraz organizacji i zespołów międzynarodowych], osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (z wyłączeniem indywidualnych gospodarstw rolnych i gospodarstw domowych zatrudniających pracowników), o liczbie pracujących: - powyżej 5 osób - badanie pełne5), - do 5 osób - badanie reprezentacyjne (ok. 26 tys. wylosowanych jednostek)5).Zniszczenia: - rzeczowego majątku trwałego, - zapasów, oraz - straty poniesione w wyniku ograniczenia działalności, - ocena likwidacji szkód.Zniszczenia spowodowane powodzią i ocena likwidacji szkód. Tablice wynikowe w podziale na miasto i wieś oraz według województw.GUS 560.000 zł - budżet GUS, 350.000 zł - UNDP POW-2 - sprawozdanie jednorazoweJednostki finansowane z budżetu państwa oraz budżetu gmin, zakłady budżetowe (państwowe i gminne), gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych (państwowych i gminnych) - badanie pełne5).Zniszczenia rzeczowego majątku trwałego oraz ocena likwidacji szkód. Tablice zbiorczeMinisterstwo Transportu i Gospodarki MorskiejZniszczenia dróg, ulic i placów wraz z towarzyszącymi obiektami inżynieryjnymi6).Według województw Tablice zbiorczeMinisterstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i LeśnictwaZniszczenia budowli wodnych oraz urządzeń regulacji rzek i potoków6).Według województw Tablice zbiorczeMinisterstwo Rolnictwa i Gospodarki ŻywnościowejZniszczenia melioracji podstawowych i szczegółowych6).Według województw 4) na obszarze gmin, o których mowa w przypisie 3, 5) mające siedzibę na obszarze gmin, o których mowa w przypisie 3, oraz mające siedzibę na obszarze gmin, jeżeli posiadają na obszarach objętych powodzią wyodrębnione jednostki, do których urzędy statystyczne przekażą formularz sprawozdawczy, 6) nie obejmowanych wartościową ewidencją księgową." § 2. 1. Ankietowe badanie skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. w gospodarstwach domowych, przeprowadzą ankieterzy Głównego Urzędu Statystycznego w dniach od 12 do 23 stycznia 1998 r. 2. Wzór ankiety stosowanej w badaniu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Wzory formularzy sprawozdawczych POW-1 i POW-2 określają załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia. 2. Podmioty zobowiązane do sporządzenia sprawozdania POW-1 i POW-2 przekażą wypełnione sprawozdania do urzędu statystycznego województwa, na którego terenie mają siedzibę - w terminie do dnia 10 stycznia 1998 r. § 4. Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekażą, w formie tablic zbiorczych, do Głównego Urzędu Statystycznego jednorazowo w terminie do dnia 20 stycznia 1998 r. dane dotyczące skutków powodzi, określone pod poz. 1.18.198a "Programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997", o którym mowa w § 1. § 5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego przedstawi Prezesowi Rady Ministrów wyniki badań wprowadzonych rozporządzeniem oraz szacunek skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. - w terminie do dnia 28 lutego 1998 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1997 r. (poz. 1046) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania POW-1 1. Przedsiębiorstwo zobowiązane do sporządzenia sprawozdania POW-1 składa je wraz z jednym załącznikiem (jeśli jest jednostką jednozakładową) lub z tyloma załącznikami, ile zostało wpisanych jednostek w pozycji 3, do urzędu statystycznego, na terenie którego ma swoją siedzibę. 2. Jeśli przedsiębiorstwo nie posiada jednostek, które poniosły straty w wyniku powodzi - wypełnia tylko pozycję 1 sprawozdania i odsyła je do urzędu statystycznego, na terenie którego ma swoją siedzibę. Ilustracja Objaśnienia do załącznika do sprawozdania POW-1 Liczba osób pracujących W pkt 2 wykazuje się liczbę osób (bez uczniów) będących w stanie ewidencyjnym w dniu 30 czerwca i 31 grudnia 1997 r., dla których jednostka sprawozdawcza jest głównym miejscem pracy, łącznie z pracującymi poza granicami kraju. Dane podaje się bez przeliczenia na zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy (pełne etaty). Do osób pracujących zalicza się: 1) osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy (tj. umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania) łącznie z osobami zatrudnionymi przy pracach sezonowych i zatrudnionych dorywczo w pełnym wymiarze czasu pracy (pełne etaty), 2) osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą, 3) agentów, 4) właścicieli i współwłaścicieli zakładów (z wyłączeniem wspólników, którzy nie pracują a wnoszą jedynie kapitał), łącznie z bezpłatnie pomagającymi członkami rodzin. Do stanu zatrudnionych na podstawie stosunku pracy nie zalicza się osób korzystających w miesiącu sprawozdawczym z urlopów wychowawczych, urlopów bezpłatnych w wymiarze powyżej 14 dni, a także zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Środki trwałe W pkt 3 wykazuje się wartość brutto własnych środków trwałych jednostek sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np. znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z wartością środków trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów dzierżawy, najmu, z których wynika prawo do ich amortyzowania. Podziału środków trwałych na grupy należy dokonać zgodnie z "Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych" wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa GUS z dnia 17 grudnia 1991 r. (Dz. Urz. GUS Nr 21, poz. 132). W pkt 3.1 wykazuje się straty poniesione w wyniku powodzi. W wierszu 1 należy wykazać łączną wartość środków trwałych, tj. sumę wierszy 2+3+5+6+7. W rubryce 2 wykazuje się wartość brutto środków trwałych przed powodzią, figurującą w księgach ewidencyjnych, tj. bez potrąceń odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) wg ich stanu przed powodzią. W rubrykach 3 wykazuje się ewidencyjną wartość brutto zniszczeń środków trwałych po zalaniu przez powódź. W rubryce 4 wykazuje się ewidencyjną wartość netto (tj. bez wartości umorzeń) zniszczeń środków trwałych po zalaniu przez powódź. W przypadku braku ewidencji należy podać wartość szacunkową. W rubryce 5 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią środków trwałych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych jaką należałoby ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na: - odbudowę (częściową lub całkowitą) budynków i budowli o przeznaczeniu, parametrach technicznych i użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi według ich wartości brutto, - rekonstrukcję częściowo uszkodzonych maszyn, urządzeń, narzędzi, środków transportu i pozostałych środków trwałych, a w przypadku ich całkowitego zniszczenia - wartość nakładów na zakup nowych o takich samych lub zbliżonych parametrach technicznych i użytkowych. Inwestycje rozpoczęte W pkt 4.1 wykazuje się koszty inwestycji nie zakończonych przed powodzią. Do inwestycji rozpoczętych kwalifikuje się wszystkie poniesione koszty pozostające w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub przekazaniem do używania nowego lub już istniejącego środka trwałego. W pkt 4.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią obiektów w budowie, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych jaką należy ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na ich odbudowę (rekonstrukcję). Zapasy W pkt 5 wykazuje się wartość zniszczonych materiałów tj. nabytych od obcych kontrahentów oraz wyprodukowane przez własne komórki pomocnicze: surowce i inne materiały podstawowe, paliwa, materiały pomocnicze, opakowania, części zapasowe maszyn i urządzeń, które są przeznaczone do zużycia na potrzeby wszystkich rodzajów własnej działalności gospodarczej. W skład materiałów wchodzą również odpady, produkty uboczne i odzyski powstałe w toku produkcji. Ponadto należy wykazać również zniszczone materiały w drodze, tj. te które nie znajdowały się fizycznie w posiadaniu jednostki gospodarczej ale stanowią już jej własność. Wykazuje się tu również wartość zniszczonych rzeczowych składników majątku obrotowego nabytych z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, jak również wartość zniszczonych towarów w drodze. Cena nabycia jest to rzeczywista cena zakupu składnika majątku (materiałów lub towarów), obejmująca kwotę należną sprzedającemu (bez naliczonego podatku od towarów i usług), a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika majątku do stanu zdatnego do używania, łącznie z kosztami transportu jak też załadunku i wyładunku, a pomniejszona o zmniejszenie ceny (rabaty, opłaty itp.) i odzyski. Wykazuje się tu także zniszczoną część równowartości kosztów poniesionych na wytworzenie produktów (wyrobów i usług), które przeszły określone fazy produkcji, ale nie zostały zakończone - są w toku realizacji. W wierszu tym wykazuje się takie zniszczone wyroby gotowe (nie podlegające dalszemu przerobowi w jednostce, w której zostały wytworzone, tj. odpowiadające określonym normom lub warunkom umowy), które przeznaczone były do sprzedaży oraz roboty i usługi odpisane w ciężar kosztu wytworzenia, lecz jeszcze nie sprzedane do końca okresu sprawozdawczego, a także inwentarza żywego w tuczu i hodowli. W koszcie wytworzenia nie uwzględnia się kosztów ogólnego zarządu. Inne straty W pkt 6 należy podać wartość nadzwyczajnych kosztów powstałych lub poniesionych bezpośrednio w wyniku powodzi (tj. płace z narzutami pracowników, koszty uczestnictwa w akcji przeciwpowodziowej, koszty dezynfekcji i neutralizacji substancji szkodliwych, koszty wywozu odpadów i innych zniszczonych składników majątkowych, koszty zabezpieczeń zakładu, itp.) oraz opłaty o charakterze sankcyjnym z tytułu zobowiązań umownych lub finansowych. W pkt 7 należy podać szacunkową wartość utraty zysku netto, przyjmując jako podstawę średniomiesięczną wartość zysku netto wyliczoną na podstawie pierwszego półrocza 1997 r. W pkt 8 Jako "inne straty" należy wykazać pozycje zdefiniowane w pkt 6. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik do sprawozdania POW-2 dotyczącego skutków powodzi A. Rodzaj środka trwałego wg Klasyfikacji Rodzajowej Środków TrwałychJednostki miary Symbol wg KRŚTNazwaLiterowecyfrowe 1234 00Grunty własneha052 01Melioracje szczegółowexx 1Budynkiszt.020 14Budynki biuroweszt.020 15Budynki ochrony zdrowia i opieki społecznejszt.020 150Budynki szpitali i klinikszt.020 151Budynki zakładów otwartej opieki zdrowotnej typu miejskiegoszt.020 152Budynki zakładów otwartej opieki zdrowotnej typu małomiejskiego i wiejskiegoszt.020 16Budynki mieszkalneszt.020 160-165Budynki mieszkalne rodzinne - własność komunalnaszt.020 17Budynki oświaty, nauki i kulturyszt.020 170Budynki przedszkoliszt.020 171Budynki szkół podstawowych i średnichszt.020 172Budynki szkół wyższychszt.020 174Budynki bibliotek i archiwówszt.020 175Budynki muzeów i stałych wystawszt.020 176Budynki teatrów i filharmoniiszt.020 178Budynki domów kultury, klubów i świetlicszt.020 19Inne budynkiszt.020 193Budynki strażnic przeciwpożarowychszt.020 2Budowlexx 23Rurociągi i przewodykm043 231Przewody sieci rozdzielczej gazu i sprężonego powietrzakm043 233Przewody sieci rozdzielczej pary i ciepłakm043 235Przewody rozdzielcze sieci wodociągowejkm043 236Przewody sieci kanalizacyjnejkm043 24Budowle komunikacyjnexx 242Drogi kołowekm043 243Ulice i placexx 244Budowle inżynierskie dróg, ulic i placówxx 25Budowle inżynierskie wodnexx 251Budowle piętrzącexx 253Kanały wodnekm043 254Budowle regulacyjne na rzekach i potokach górskichxx 255Ujęcia i zrzuty wodyxx 256Budowle do uzdatniania wódxx 257Wały i groblekm043 258Budowle do oczyszczania ściekówxx 259Budowle inżynierskie pozostałexx 28Budowle sportoweszt.020 3-6Maszyny i urządzenia technicznexx 7Środki transportuszt.020 74Pojazdy mechaniczneszt.020 8Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażeniexx 806Kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.szt.020 B. Melioracje podstawowea) - wykazują wyłącznie Wojewódzkie Zarządy Melioracji i Urządzeń WodnychJednostki miary Symbolb)NazwaLiterowecyfrowe 1234 001Rzeki uregulowane i kanały z budowlamikm043 002Wały przeciwpowodziowe z budowlami i drogami dojazdowymikm043 003Stacje pompSzt./m3/sek.063 004Zbiorniki retencyjne rolniczeSzt./mln m3073 a) Melioracji podstawowych nie należy ujmować w grupowaniu według części A załącznika. b) Należy wpisać w rubr. 1 na formularzu POW-2. Objaśnienia do sprawozdania POW-2 Sprawozdaniem POW-2 objęte są jednostki finansowane z budżetu państwa oraz budżetu gminy (w tym jednostki budżetowe, instytucje kultury, szkoły wyższe), a także zakłady budżetowe (państwowe i gminne) oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych (państwowych i gminnych). Jednostki finansowane z budżetu państwa wykazują środki trwałe i inwestycje rozpoczęte, łącznie z danymi dla gospodarstw pomocniczych. Zarządy gmin wykazują środki trwałe i inwestycje rozpoczęte, łącznie z danymi dla gospodarstw pomocniczych oraz łącznie dla wszystkich jednostek nie bilansujących samodzielnie o różnych rodzajach działalności, których środki trwałe i inwestycje rozpoczęte ujmowane są w ewidencji księgowej gminy. Środki trwałe W pkt 2 wykazuje się wartość brutto wszystkich środków trwałych, także czasowo nieczynnych, jak np. znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, wydzierżawione innym jednostkom. Podziału środków trwałych na grupy, podgrupy i rodzaje należy dokonać zgodnie z "Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych" wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa GUS z dnia 17 grudnia 1991 r. (Dz. Urz. GUS Nr 21, poz. 132) wg wykazu A stanowiącego załącznik do sprawozdania. Jeżeli dla danego środka trwałego nie ma wymienionego w wykazie rodzaju KRŚT (symbol trzycyfrowy), należy przyporządkować go do podgrupy (symbol dwucyfrowy), a jeśli nie ma podgrupy to do grupy (symbol jednocyfrowy). Środek trwały może być w sprawozdaniu wykazany tylko raz, a więc albo w rodzaju, albo w podgrupie, albo w grupie. Wojewódzkie Zarządy Melioracji i Urządzeń Wodnych dane o melioracjach podstawowych wykazują zgodnie z podziałem (wykaz B załącznika do sprawozdania) wynikającym z "Książki ewidencji urządzeń melioracyjnych" prowadzonej wg instrukcji Ministerstwa Rolnictwa z dnia 22 stycznia 1979 r. W pkt 2.1 wykazuje się straty poniesione w wyniku powodzi. W wierszu 01 rubr. 2, 5, 6, 7 i 8 należy wykazać łączną wartość środków trwałych wykazanych we wszystkich wierszach od 02 oznaczonych w rubr. 1 symbolami jedno- dwu- lub trzycyfrowymi. W przypadku gdy liczba wierszy na formularzu jest nie wystarczająca, prosimy o wypełnienie dodatkowego arkusza (bez wartości ogółem w wierszu 01). W rubryce 2 wykazuje się wartość brutto środków trwałych figurującą w księgach ewidencyjnych, tj. bez potrąceń odpisów umorzeniowych wg ich stanu przed powodzią. W rubryce 5 należy podać ilość zniszczonych środków trwałych wg jednostek miary (rubr. 3) zamieszczonych w załączniku (z wyłączeniem pozycji oznaczonych znakiem X). W rubryce 6 wykazuje się szacunkową wartość zniszczeń środków trwałych po zalaniu przez powódź według ich wartości brutto, zaś w rubryce 7 według ich wartości netto, tj. po potrąceniu odpisów umorzeniowych. W rubryce 8 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią środków trwałych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na: - odbudowę (częściową lub całkowitą) budynków i budowli o przeznaczeniu, parametrach technicznych i użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi według ich wartości brutto, - rekonstrukcję częściowo uszkodzonych maszyn, urządzeń, narzędzi, środków transportu i pozostałych środków trwałych, a w przypadku ich całkowitego zniszczenia - wartość nakładów na zakup nowych o takich samych lub zbliżonych parametrach technicznych i użytkowych. Inwestycje rozpoczęte W pkt 3.1 wykazuje się koszty inwestycji nie zakończonych przed powodzią. Do inwestycji rozpoczętych kwalifikuje się wszystkie poniesione koszty pozostające w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub przekazaniem do używania nowego lub już istniejącego środka trwałego. W pkt 3.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią obiektów w budowie, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na ich odbudowę (rekonstrukcję). Budynki mieszkalne rodzinne - własność osób fizycznych Pkt 4 wypełniają wyłącznie zarządy gmin. W pkt 4.1 należy podać ilość budynków mieszkalnych stałego zamieszkania, które uległy zniszczeniu (całkowitemu lub częściowemu) w wyniku powodzi, będących własnością osób fizycznych na terenie gminy. W pkt 4.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią budynków mieszkalnych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na odbudowę (częściową lub całkowitą) budynków o przeznaczeniu, parametrach technicznych i użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej. (Dz. U. Nr 158, poz. 1047) Na podstawie art. 13 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się Taryfę celną, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301, Nr 65, poz. 415, Nr 107, poz. 695 i Nr 139, poz. 936), jeżeli stawka celna określona w Taryfie celnej, o której mowa w § 1, jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towarom tym nadano przeznaczenie celne w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone fakturami wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem ust. 5 pkt 8 i 9 części A Postanowień wstępnych Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do niniejszego rozporządzenia, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek (Taryfa celna stanowiąca załącznik do rozporządzenia jest oddzielnym załącznikiem do niniejszego numeru) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. (Dz. U. Nr 158, poz. 1048) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996 (Dz. U. Nr 156, poz. 782 i z 1997 r. Nr 116, poz. 743), w § 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ust. 1 pkt 6 i 10 oraz ust. 2 pkt 2-4 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1997 r., a w ust. 1 pkt 3 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej. (Dz. U. Nr 158, poz. 1049) Na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) towar piracki - towar, który w kraju jego wyprodukowania jest kopią wykonaną bez zgody posiadacza praw autorskich lub osoby należycie upoważnionej przez niego i który jest wykonany bezpośrednio lub pośrednio z takiego przedmiotu, że wykonanie kopii stanowiłoby naruszenie praw autorskich lub prawa pokrewnego, według prawa kraju importującego, 2) towar oznaczony podrobionym znakiem towarowym - towar lub opakowanie oznaczone podrobionym znakiem towarowym, noszący bez upoważnienia znak towarowy, który jest identyczny ze znakiem towarowym zarejestrowanym dla takiego towaru lub opakowania lub który nie może być odróżniony w swoim zasadniczym wyglądzie od takiego znaku towarowego i który przez to narusza prawa właściciela znaku towarowego, według prawa kraju importującego. § 2. 1. Pisemny wniosek do Prezesa Głównego Urzędu Ceł o ochronę praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej jest składany przez osobę będącą właścicielem praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej albo osobę uprawnioną do korzystania z tych praw, lub osobą upoważnioną do występowania w imieniu właściciela praw, zwaną dalej "wnioskodawcą". 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności zawierać: 1) dane dotyczące wnioskodawcy, 2) dane dotyczące właściciela praw, 3) szczegółowy opis towaru podlegającego ochronie, pozwalający na jego rozpoznanie, zawierający również następujące informacje: a) kod taryfy celnej, b) kraj wysyłki, c) kraj produkcji, d) dane dotyczące producenta, 4) żądany termin ochrony. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) uwierzytelnioną kopię dowodu posiadania praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej, 2) upoważnienie do żądania ochrony praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej, jeżeli wnioskodawca nie jest właścicielem tych praw, 3) dowody pozwalające na identyfikację towaru podlegającego ochronie praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej. 4. Do wniosku mogą zostać dołączone dane o przywozie na polski obszar celny towarów pirackich lub towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. 5. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Rozstrzygnięcie w sprawie wniosku, o którym mowa w § 2, przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł następuje w formie decyzji. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, uwzględniająca wniosek o ochronę praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej powinna zawierać w szczególności: 1) określenie przedmiotu ochrony, 2) termin ochrony, 3) wysokość zabezpieczenia. 3. Wysokość zabezpieczenia ustala się na poziomie 10% przypuszczalnej wartości celnej towaru podlegającego zatrzymaniu, nie mniej jednak niż równowartość 5000 ECU. 4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Prezes Głównego Urzędu Ceł może ustalić zabezpieczenie w wysokości niższej niż określona w ust. 3 lub odstąpić od obowiązku jego złożenia. 5. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z dozorem celnym zatrzymanych przez organ celny towarów do czasu nadania im przeznaczenia celnego oraz na zabezpieczenie roszczeń osób, których prawa zostały naruszone na skutek zatrzymania towarów. § 4. Warunkiem wydania decyzji dotyczącej ochrony praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej jest złożenie przez wnioskodawcę zabezpieczenia, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, w formie przewidzianej w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu celnego, w terminie określonym przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł. § 5. 1. Decyzja, o której mowa w § 3, stanowi dla organu celnego przeprowadzającego kontrolę celną podstawę do zatrzymania towarów, w wypadku gdy okoliczności sprawy uzasadniają przypuszczenie, że towary te są oznaczone podrobionym znakiem towarowym lub są towarami pirackimi. 2. Jeżeli po zatrzymaniu towarów okaże się, że wysokość zabezpieczenia nie jest wystarczająca na pokrycie kosztów, o których mowa w § 3 ust. 5, organ celny, w drodze decyzji, może zobowiązać wnioskodawcę do jego podwyższenia, do wysokości przewidywanych kosztów, oraz określić termin podwyższenia zabezpieczenia. 3. W wypadku niepodwyższenia zabezpieczenia w wyznaczonym terminie decyzja o zatrzymaniu wygasa. 4. O zatrzymaniu towarów organ celny powiadamia pisemnie osobę wprowadzającą lub wyprowadzającą towary z polskiego obszaru celnego oraz wnioskodawcę. § 6. 1. Jeżeli w terminie nie przekraczającym 10 dni roboczych od daty doręczenia zawiadomienia o dokonaniu zatrzymania towarów wnioskodawca nie przedstawi organowi celnemu wydanego przez sąd stosownego zarządzenia tymczasowego zabezpieczającego jego roszczenia, decyzja o zatrzymaniu wygasa. 2. Termin ten może być przedłużony przez organ celny na pisemnie umotywowany wniosek, nie więcej niż o 10 dni roboczych, i jedynie w wypadku nierozstrzygnięcia przez sąd wniosku o wydanie zarządzenia tymczasowego. § 7. W celu umożliwienia ochrony własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej organ celny może wydać wnioskodawcy, po powiadomieniu o tym osoby wprowadzającej lub wyprowadzającej towary z polskiego obszaru celnego, próbki zatrzymanych towarów do przeprowadzenia badań zmierzających do określenia właściwości zatrzymanych towarów. § 8. 1. Zabezpieczenie w części przekraczającej poniesione koszty, związane z dozorem celnym, jest zwracane nie później niż po upływie 3 miesięcy od ostatniego dnia terminu ochrony, chyba że przed upływem tego terminu zostało wykorzystane na zabezpieczenie roszczeń, o których mowa w § 3 ust. 5. 2. Zabezpieczenie jest zwracane w terminie miesiąca od upływu ostatniego dnia okresu ochrony, jeżeli organy celne nie poniosły kosztów związanych z dozorem celnym. § 9. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 1-4 Kodeksu celnego oraz do towarów niekrajowych objętych procedurą tranzytu, jeżeli przemieszczanie towarów ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1049) Wniosek należy wypełnić pismem maszynowym. Przed wypełnieniem zapoznać się z Instrukcją. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załączniki: 1. Uwierzytelniona kopia dowodu posiadania praw. 2. Upoważnienie do żądania ochrony, jeżeli wnioskodawca nie jest właścicielem praw. 3. Uzasadnienie wykazujące celowość złożenia wniosku. 4. Dowody pozwalające na identyfikację towaru podlegającego ochronie. 5. Dowód uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku. 6. Dodatkowe dane o przywozie na polski obszar celny towarów pirackich lub oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. Pouczenie: 1. Organ celny nie ponosi odpowiedzialności za szkody powstałe w okresie składowania towaru, chyba że nastąpiły one z jego winy. 2. Wnioskodawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów składowania towaru. 3. Uprzedza się o odpowiedzialności karnej z art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny za podanie we wniosku nieprawdziwych danych i informacji. Instrukcja wypełniania wniosku: 1. Wnioskodawca wypełnia wszystkie pola oznaczone cyframi oprócz pola 8. W przypadku braku informacji określonych w poszczególnych polach, należy wpisać kreskę. 2. Pole 2 nie wypełnione oznacza, że decyzja o ochronie została wystawiona na wnioskodawcę. 3. W przypadku braku miejsca w polach wniosku należy dołączyć dane i informacje na dodatkowej karcie oznaczając je numerem pola, którego dotyczą. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz trybu i warunków dokonywania zwrotu lub umorzenia. (Dz. U. Nr 158, poz. 1050) Na podstawie art. 252 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Wypadki, w których należności celne są zwracane lub umarzane § 1. 1. Cło jest zwracane lub umarzane, gdy: 1) po zwolnieniu towarów niekrajowych objętych procedurą celną odprawy czasowej, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła, towary te zostały skradzione, a następnie odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży, przy czym nastąpiło to przed przewidywanym w pozwoleniu terminem zakończenia procedury odprawy czasowej, 2) towary, które ze względu na ich przeznaczenie zostały dopuszczone do obrotu z zastosowaniem środków taryfowych, o których mowa w art. 14 Kodeksu celnego, zostały skradzione, a następnie, nie później niż w okresie sześciu miesięcy, odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży, 3) niemożliwe jest otwarcie środka transportu, w którym znajdują się towary uprzednio dopuszczone do obrotu, i w związku z tym niemożliwe jest dokonanie jego rozładunku, 4) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie objęte procedurą uszlachetniania biernego, w celu bezpłatnego usunięcia przez dostawcę usterek występujących w towarze, a kontrahent zagraniczny zdecydował się na zatrzymanie towarów i organ celny został o tym fakcie powiadomiony, 5) po zwolnieniu towarów dopuszczonych do obrotu stwierdzono, że w momencie zwolnienia towarów obowiązywał zakaz posiadania, rozpowszechniania lub obrotu takimi towarami, 6) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie, za zgodą organu celnego, bezpłatnie przekazane jednostkom organizacyjnym statutowo powołanym do realizacji pomocy humanitarnej, pod warunkiem że będą wykorzystane do takiej pomocy, 7) towary zostały dostarczone odbiorcy wskutek pomyłki kontrahenta zagranicznego, 8) towary okazały się nieprzydatne do użytku, przewidzianego przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury celnej, z powodu oczywistej pomyłki w zamówieniu, 9) towary zostały dostarczone osobie korzystającej z procedury celnej, po terminie dostawy przewidzianym w kontrakcie. 2. Zwrot lub umorzenie cła, z zastrzeżeniem ust. 3, jest dopuszczalne w wypadkach, o których mowa: 1) w ust. 1 w pkt 2 - gdy kontyngent taryfowy na towary nie został wyczerpany, 2) w ust. 1 w pkt 4 - gdy kontrahent zagraniczny nie nadesłał produktu zamiennego, 3) w ust. 1 w pkt 6 - gdy jednostki organizacyjne statutowo powołane do realizacji pomocy humanitarnej są uprawnione do korzystania ze zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 12 Kodeksu celnego, 4) w ust. 1 w pkt 3, 5 i 7-9 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar celny lub zostało im nadane jedno z przeznaczeń celnych, o których mowa w art. 248 § 3 Kodeksu celnego, 5) w ust. 1 w pkt 7 i 8 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar celny do kontrahenta zagranicznego lub do osoby przez niego wskazanej. 3. Zwrot lub umorzenie cła jest dopuszczalne w wypadkach, gdy towary, o których mowa w ust. 1, nie zostały użyte lub sprzedane przed nadaniem im nowego przeznaczenia celnego. § 2. 1. Zwrot cła od towarów w postaci surowców, materiałów, półfabrykatów lub elementów kooperacyjnych, przywiezionych z zagranicy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, następuje, jeżeli zostały one zużyte przy wyrobie towarów wywiezionych poza polski obszar celny. 2. Cło, o którym mowa w ust. 1, zwraca się producentowi towarów wywiezionych poza polski obszar celny. 3. Za producenta towarów uważa się osobę, która wykonała albo zorganizowała procesy przetwórcze lub produkcyjne, w trakcie których zostały zużyte towary określone w ust. 1. Rozdział 2 Tryb i warunki dokonywania zwrotu lub umorzenia należności celnych § 3. Wniosek o dokonanie zwrotu lub umorzenia należności celnych, w wypadkach określonych w § 1 oraz w art. 246-248 Kodeksu celnego, zwany dalej "wnioskiem", powinien zostać sporządzony w dwóch egzemplarzach, według wzoru określonego w odrębnych przepisach, wydanych na podstawie art. 252 § 2 Kodeksu celnego. § 4. 1. Wniosek powinien zostać złożony w urzędzie celnym, w którym zostały zarejestrowane należności celne. 2. Organ celny właściwy ze względu na miejsce, w którym zarejestrowano należności celne, potwierdza przyjęcie wniosku na dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz zostaje zwrócony wnioskodawcy. § 5. 1. W celu sprawdzenia prawdziwości danych zawartych we wniosku oraz spełnienia wymogów określonych w § 1 oraz w art. 246 i 248 Kodeksu celnego organ celny, o którym mowa w § 4 ust. 2, występuje do organu celnego, właściwego ze względu na miejsce, w którym znajduje się towar, o przeprowadzenie oględzin towaru. 2. Do wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć wniosek oraz inne dokumenty, niezbędne do sprawdzenia danych zawartych we wniosku. § 6. Organ celny właściwy ze względu na miejsce, w którym znajduje się towar, zwraca całość dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 2, wraz z informacją o wyniku przeprowadzonych oględzin, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia, zgodnie z § 5 ust. 1. § 7. Decyzja w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych powinna, w zależności od okoliczności sprawy, zawierać również: 1) dane pozwalające na identyfikację towarów, których dotyczy zarejestrowana kwota należności celnych, 2) określenie przeznaczenia celnego, które zostanie nadane towarom, 3) numer pozwolenia na zniszczenie towarów albo objęcie towarów procedurą składu celnego, 4) stwierdzenie, że decyzja została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez wnioskodawcę warunku wywozu towaru, jego zniszczenia, powrotnego wywozu, objęcia towaru procedurą składu celnego albo wprowadzenia go do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, 5) określenie terminu w celu dopełnienia warunku, o którym mowa w pkt 4, 6) zastrzeżenie, że decyzja została wydana pod warunkiem dostarczenia przez wnioskodawcę do organu celnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, karty 1A i 3 dokumentu SAD albo protokołu zniszczenia, potwierdzających, że warunek ten został dopełniony. § 8. Termin do spełnienia warunków, o których mowa w § 7 pkt 4 i 6, nie może przekroczyć 14 dni od dnia doręczenia dłużnikowi decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych. § 9. Do dnia wydania decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych towar, którego dotyczy wniosek, nie może bez uprzedniej zgody organu celnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, zostać przekazany w inne miejsce niż to, które zostało wskazane we wniosku. § 10. Jeżeli przedmiotem wywozu, powrotnego wywozu, zniszczenia, objęcia towaru procedurą składu celnego lub wprowadzenia do wolnego obszaru celnego albo nieodpłatnego przekazania towaru stanowiącego pomoc humanitarną jest towar stanowiący jedynie część ilości uprzednio objętej zgłoszeniem celnym, kwota cła podlegająca zwrotowi lub umorzeniu będzie stanowić różnicę między kwotą cła za cały towar a kwotą cła przypadającego od tej części towaru. § 11. Zwrot cła, o którym mowa w § 2, przysługuje pod warunkiem wywozu towarów poza polski obszar celny w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 12. 1. W wypadku, o którym mowa w § 2, wniosek powinien zawierać określenie: 1) organu celnego, do którego jest kierowany, 2) producenta, o którym mowa w § 2 ust. 3, 3) importera towarów zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych poza polski obszar celny, 4) eksportera towarów, jeżeli eksporterem nie jest producent wymieniony w pkt 2, 5) nazwy taryfowej towarów importowanych, zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych, ze wskazaniem ilości lub wagi oraz wartości celnej, 6) żądanej kwoty, stanowiącej równowartość cła, z rozliczeniem wszystkich zgłoszeń celnych, dotyczących towarów przywiezionych z zagranicy, zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych poza polski obszar celny, przez wskazanie rodzaju i ilości zużytych towarów oraz wysokości wymierzonego i pobranego cła, oraz 7) datę sporządzenia wniosku i podpis wnoszącego pismo z oświadczeniem w brzmieniu: "Pouczony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny) oświadczam, że według stanu na dzień wystawienia niniejszego wniosku dane zawarte we wniosku oraz dane i informacje załączone do wniosku są prawdziwe". 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zostać złożony nie później niż w terminie 30 dni od dnia wywozu towarów, o którym mowa w § 11. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) decyzję o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym oraz wymiarze cła, 2) dowód uiszczenia cła, 3) dokument potwierdzający wywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, poza polski obszar celny, 4) szczegółowy opis zastosowanego procesu przetwórczego lub produkcyjnego, jakim zostały poddane towary, z uwzględnieniem norm zużycia przywiezionych z zagranicy towarów, 5) dowód wykonania usługi zleconej, w ramach swojej działalności, przez producenta, jeżeli producent nie wykonał wszystkich czynności związanych z procesem przetwórczym lub produkcyjnym we własnym zakresie, 6) dowód zakupu przez producenta od importera towarów przywiezionych z zagranicy i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych, jeżeli producent nie jest importerem, 7) fakturę lub umowę zawartą z eksporterem towaru, jeżeli producent nie dokonuje wywozu towaru. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu ustalania wartości celnej przywożonych towarów. (Dz. U. Nr 158, poz. 1051) Na podstawie art. 32 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. W wypadku gdy cena faktycznie zapłacona lub należna, o której mowa w art. 23 § 1 Kodeksu celnego, zawiera wyodrębnioną kwotę podatku należnego w kraju wywozu, kwota ta podlega odliczeniu od wartości celnej, jeżeli zgłaszający przedstawi dokument stwierdzający wywóz towaru, potwierdzony przez administrację celną kraju wywozu, i przedstawi dowód odzyskania tego podatku. § 2. Jeżeli sprzedaż lub cena towaru jest uzależniona od warunków lub spełnienia świadczeń, których wartość można ustalić, to taką wartość uważa się za włączoną do wartości transakcyjnej towaru, z zastrzeżeniem, że dany warunek lub świadczenie nie dotyczy: 1) działań, o których mowa w art. 23 § 10 Kodeksu celnego, 2) kosztów i opłat, o których mowa w art. 30 Kodeksu celnego. § 3. 1. W wypadku ustalania wartości celnej na podstawie art. 28 Kodeksu celnego, nie żąda się od osoby zagranicznej przedstawienia lub udostępnienia dokumentów księgowych albo innych informacji służących do ustalenia wartości celnej. 2. Informacje pochodzące od producenta towarów, służące do ustalenia wartości celnej na podstawie art. 28 Kodeksu celnego, mogą być weryfikowane za jego zgodą przez organ celny w innym kraju, jeżeli organ celny powiadomi o tym, z dostatecznym wyprzedzeniem, organy celne kraju obcego. § 4. W celu określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 30 § 1 pkt 5 Kodeksu celnego do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się koszty opłat pocztowych, którym podlegają towary przesyłane pocztą do miejsca przeznaczenia. § 5. 1. Przy ustalaniu wartości celnej przywożonych nośników informacji zawierających dane lub instrukcje przeznaczone do sprzętu przetwarzania danych uwzględnić należy, niezależnie od przepisów art. 23-31 Kodeksu celnego, wyłącznie koszt lub wartość samego nośnika informacji, pod warunkiem że wartość nośnika i oprogramowania są podane odrębnie. 2. Użyte w ust. 1 określenie: 1) nośniki informacji - nie oznacza obwodów scalonych, półprzewodników i podobnego sprzętu lub wyrobów zawierających takie obwody lub sprzęt, 2) oprogramowanie - nie obejmuje nagrań dźwiękowych, nagrań filmowych i nagrań wideo. § 6. 1. Jeżeli towarami przywożonymi na polski obszar celny są towary łatwo psujące się, do ustalania wartości celnej tych towarów, na wniosek osoby uprawnionej do korzystania z procedury celnej, może być zastosowany uproszczony system ustalania wartości transakcyjnej, polegający na stosowaniu cen jednostkowych według średnich wartości transakcyjnych obowiązujących na danym rynku; wykaz towarów łatwo psujących się stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Informacje o cenach jednostkowych towarów łatwo psujących się, występujących na danym rynku, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej podaje do publicznej wiadomości nie później niż w poniedziałek poprzedzający piątek, o którym mowa w ust. 3. 3. Ceny jednostkowe obowiązują niezmiennie w okresie 14 dni, od piątku od godziny 0.00 do czwartku do godziny 24.00. 4. Ceny jednostkowe są ustalane w ECU za 100 kg netto tych towarów, w oparciu o ceny jednostkowe towarów łatwo psujących się, według uproszczonego systemu ustalania wartości celnej Unii Europejskiej oraz zagranicznych giełd towarowych. § 7. Wartość celna towarów łatwo psujących się jest ustalana na podstawie cen jednostkowych towarów łatwo psujących się franco granica polska, wyrażonych w ECU za 100 kg netto towaru, oraz masy towaru wprowadzanego na polski obszar celny. § 8. 1. Jeżeli w ramach dostawy towarów łatwo psujących się objętych systemem, o którym mowa w § 6 ust. 1, znajduje się co najmniej 5% towarów nie nadających się do spożycia, wartość celna jest ustalana w odniesieniu do pełnowartościowej części towaru, określonej: 1) po przesortowaniu, 2) po odliczeniu procentowo oszacowanej, przez inspektora standaryzacji, ilości towaru niepełnowartościowego. 2. Towary nie nadające się do spożycia powinny być zniszczone lub powrotnie wywiezione, zgodnie z przepisami prawa celnego. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, zgłaszający jest obowiązany dokonać na własny koszt. § 9. 1. Organ celny właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania wnioskodawcy wydaje pozwolenie o przystąpieniu do uproszczonego systemu ustalania wartości transakcyjnej towarów łatwo psujących się. 2. Pozwolenie jest wydawane pod warunkiem stosowania uproszczonego systemu ustalania wartości transakcyjnej w stosunku do wszystkich towarów objętych pozwoleniem. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1051) Wykaz towarów łatwo psujących się Lp.Kod PCN 98Nazwa 10701 90 51 0Ziemniaki młode 0701 90 59 0 20702 00 00 1Pomidory świeże 0702 00 00 2 0702 00 00 3 0702 00 00 5 0702 00 00 7 0702 00 00 9 30703 10 19 0Cebula (inna niż do sadzenia) 40703 20 00 0Czosnek 5ex 0703 90 00 0Pory 6ex 0704 10 05 0Kalafior ex 0704 10 10 1 ex 0704 10 10 9 ex 0704 10 80 0 70704 20 00 0Brukselka 80704 90 10 0Kapusta biała i czerwona 9ex 0704 90 90 0Brokuły lub kalarepa (Brassica oleracea L. convar. Botrytis (L. Alef var. italica Plenck) 10ex 0704 90 90 0Pekińska kapusta 110705 11 05 0Sałata głowiasta 0705 11 10 0 0705 11 80 0 12ex 0705 29 00 0Cykoria 13ex 0706 10 00 0Marchew 14ex 0706 90 90 0Rzodkiewka 150707 00 05 1Ogórki 0707 00 05 3 0707 00 05 5 0707 00 05 7 0707 00 05 8 0707 00 05 9 160707 00 90 0Korniszony 170708 10 20 0Groch (Pisum sativum) 0708 10 90 0 0708 10 95 0 18Fasola 18.10708 20 20 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0708 20 90 0 0708 20 95 0 18.2ex 0708 90 00 0Inne fasole 190709 10 00 0Karczochy 20Szparagi 20.1ex 0709 20 00 0Szparagi zielone 20.2ex 0709 20 00 0Szparagi - pozostałe 210709 30 00 0Oberżyny (bakłażany) 22ex 0709 40 00 0Seler naciowy (Apium graveolens L., var. dulce (Mill.) Pers.) 230709 51 30 0Pieprznik jadalny 240709 60 10 0Papryka słodka 250709 90 50 0Koper 260714 20 10 0Słodkie ziemniaki, świeże, całe, przeznaczone do spożycia przez ludzi 27ex 0802 40 00 0Kasztany (Castanea spp.), świeże 280803 00 19 0Banany, świeże 29ex 0804 30 00 0Ananasy, świeże 30ex 0804 40 20 0Avokado, świeże ex 0804 40 90 0 ex 0804 40 95 0 31ex 0804 50 00 0Guawa i mango, świeże 32słodkie pomarańcze, świeże: 32.10805 10 10 0Krwiste i półkrwiste 32.20805 10 30 0Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy, Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny 32.30805 10 50 0Pozostałe 33mandarynki (łącznie z tangerinami i satsumas), świeże; klementynki, wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe, świeże: 33.10805 20 10 0Klementynki 33.20805 20 30 0Monrealesy i satsumas 33.30805 20 50 0Mandarynki i wilkingi 33.40805 20 70 0Tangeryny 33.50805 20 90 0Pozostałe 34.1ex 0805 30 10 0Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum), świeże 34.2ex 0805 30 90 0Limy (Citrus aurantifolia) świeże 35.1ex 0805 40 20 0Grejpfruty białe, świeże ex 0805 40 90 0 ex 0805 40 95 0 35.2ex 0805 40 20 0Grejpfruty różowe, świeże ex 0805 40 90 0 ex 0805 40 95 0 360806 10 10 1Winogrona stołowe 0806 10 10 3 0806 10 10 5 0806 10 10 7 0806 10 10 9 370807 11 00 0Arbuzy 38melony (inne niż arbuzy) 38.1ex 0807 19 00 0Amarillo, cuper, honey dew (w tym cantalene), onteniente, piel de sapo (w tym verde liso), rochet, tendral, futuro 38.2ex 0807 19 00 0Pozostałe melony 390808 10 10 0Jabłka 0808 10 20 1 0808 10 50 1 0808 10 90 1 0808 10 20 3 0808 10 50 3 0808 10 90 3 0808 10 20 5 0808 10 50 5 0808 10 90 5 0808 10 20 7 0808 10 50 7 0808 10 90 7 40Gruszki 40.1ex 0808 20 50 1Gruszki - nashi (Pyrus pyrofolia) 0808 20 50 9 40.2ex 0808 20 50 1Pozostałe ex 0808 20 50 9 410809 10 00 0Morele 42.10809 20 05 1Wiśnie (Prunus cerasus) 0809 20 05 5 0809 20 05 9 42.20809 20 95 0Wiśnie i czereśnie 430809 30 10 0Nektaryny 440809 30 90 0Brzoskwinie 450809 40 05 1Śliwki 0809 40 05 5 0809 40 05 9 460810 10 05 0Truskawki i poziomki 0810 10 10 0 0810 10 80 0 470810 20 10 0Maliny 480810 40 30 0Owoce z gatunku Vaccinium myrtilus 490810 50 10 0Owoce kiwi (Actinidia chinensis Planch) 0810 50 20 0 0810 50 30 0 50ex 0810 90 30 0Lyches 51ex 0810 90 85 0Granaty 52ex 0810 90 85 0Khakis (w tym owoce sharon) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego. (Dz. U. Nr 158, poz. 1052) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego (Dz. U. Nr 145, poz. 672) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Pełnomocnikiem jest Wojewoda Bielski."; 2) w § 3 w ust. 3 wyrazy "Wojewody Bielskiego" zastępuje się wyrazami "Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 3) w § 9 wyrazy "Kancelaria Prezesa Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Urząd Wojewódzki w Bielsku-Białej"; 4) w § 10 wyrazy "Kancelarii Prezesa Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "państwa w części dotyczącej Wojewody Bielskiego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów do niektórych rad gmin w województwach: katowickim, łódzkim i nowosądeckim. (Dz. U. Nr 4, poz. 19) Na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów do następujących rad gmin: 1) Radlin i Wodzisław Śląski w województwie katowickim, 2) Ksawerów i Pabianice w województwie łódzkim, 3) Stopnice i Tymbark w województwie nowosądeckim. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 16 marca 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1997 r. (poz. 19) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności do 22 stycznia 1997 r.- ustalenie przez wojewódzkich komisarzy wyborczych, na wniosek wojewodów, liczby wybieranych radnych do 30 stycznia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w sprawie wyborów do rad gmin do 30 stycznia 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkich dziennikach urzędowych oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń wojewódzkich komisarzy wyborczych, ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych, b) siedzibę gminnych komisji wyborczych - powołanie przez wojewódzkich komisarzy wyborczych gminnych komisji wyborczych do 9 lutego 1997 r.- powołanie przez gminne komisje wyborcze obwodowych komisji wyborczych do 14 lutego 1997 r.- zgłaszanie gminnym komisjom wyborczym do zarejestrowania kandydatów na radnych do 19 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał gminnych komisji wyborczych o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 24 lutego 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 1 marca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń gminnych komisji wyborczych, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych do 9 marca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca aktualnego pobytu 13 marca 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 16 marca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu niektórych pojazdów samochodowych, nadwozi i podwozi do tych pojazdów. (Dz. U. Nr 158, poz. 1053) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 2001 r. ustanawia się zakaz przywozu: 1) towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w przypadku gdy od roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji, 2) towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w przypadku gdy od roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji, 3) towarów wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 2. Zakaz, o którym mowa: 1) w § 1 pkt 1, nie dotyczy: a) towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 i 7 oraz § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026), zwanej dalej "Kodeksem celnym", b) towarów objętych pozycją towarową określoną kodem PCN: 8703 21 90 9, 8703 22 90 9, 8703 23 90 9, 8703 24 90 9, 8703 31 90 9, 8703 32 90 9, 8703 33 90 9, jeżeli korzystają ze zwolnienia od cła jako towary powracające, na podstawie art. 191 Kodeksu celnego, 2) w § 1 pkt 2, nie dotyczy: a) towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 i 7 oraz § 2 Kodeksu celnego\, b) towarów objętych pozycją towarową określoną kodem PCN: 8704 10 11 0, 8704 10 19 0, 8704 10 90 0, 8704 21 10 0, 8704 21 39 0, 8704 21 99 2, 8704 21 99 9, 8704 22 10 0, 8704 22 99 0, 8704 23 10 0, 8704 23 99 0, 8704 31 10 0, 8704 31 39 0, 8704 31 99 2, 8704 31 99 9, 8704 32 10 0, 8704 32 99 0, 8704 90 00 0, jeżeli korzystają ze zwolnienia od cła jako towary powracające, na podstawie art. 191 Kodeksu celnego, 3) w § 1 pkt 3, nie dotyczy towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 i 7 oraz § 2 Kodeksu celnego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1053) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 8703 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: 8703 21 90- - - Używane: * 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 22 90- - - Używane: * 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: 8703 23 90- - - Używane: * 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: 8703 24 90- - - Używane: * 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 31 90- - - Używane: * 8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: 8703 32 90- - - Używane: * 8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: 8703 33 90- - - Używane: * 8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8706 8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 19- - Dla pozostałych: * 8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (1) (2) - Pozostałe: 8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703: * 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (1) 8707 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703: * 8707 10 90 0- - Pozostałe (3) (1) * ex 8703 21 90 9, * ex 8703 22 90 9, * ex 8703 23 90 9, * ex 8703 24 90 9, * ex 8703 31 90 9, * ex 8703 32 90 9, * ex 8703 33 90 9, * ex 8706 00 19 6, *ex 8706 00 91 6 - dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego lub podwozia upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji (2) * ex 8706 00 19 6 - dotyczy tylko podwozi pojazdów objętych pozycją nr 8703 (3) * ex 8707 10 90 0 - dotyczy tylko używanych nadwozi pojazdów objętych pozycją nr 8703, nie zarejestrowanych w Polsce, w przypadku gdy od roku następnego po roku produkcji nadwozia upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można ustalić roku jego produkcji Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 8704 8704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego: 8704 10 - Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie: - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym: * 8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3 (1) * 8704 10 19 0- - - Pozostałe (1) * 8704 10 90 0 - - Pozostałe (1) - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym): 8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: * 8704 21 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1) - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3: * 8704 21 39 0 - - - - - Używane (1) - - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie: 8704 21 99- - - - - Używane: * 8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech lat (1) * 8704 21 99 9- - - - - - Pozostałe (1) 8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton: * 8704 22 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1) - - - Pozostałe: * 8704 22 99 0- - - - Używane (1) 8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton: * 8704 23 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1) - - - Pozostałe: * 8704 23 99 0 - - - - Używane (1) - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: * 8704 31 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1) - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3: * 8704 31 39 0 - - - - - Używane (1) - - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3: 8704 31 99- - - - - Używane: * 8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech lat (1) * 8704 31 99 9- - - - - - Pozostałe (1) 8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton: * 8704 32 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1) - - - Pozostałe: * 8704 32 99 0- - - - Używane (1) * 8704 90 00 0- Pozostałe (1) 8706 8706 00 Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704: 8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2) 8707 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 90- Pozostałe: 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 9- - - Pozostałe (3) (1) dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku jego produkcji (2) dotyczy jedynie podwozi pojazdów z pozycji 8704, dla których od roku następnego po roku produkcji upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji (3) dotyczy jedynie nadwozi, w tym kabin, pojazdów z pozycji 8704, dla których od roku następnego po roku produkcji upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 8407 8407 Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: - Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87: 8407 33- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3, lecz nie przekraczającej 1000 cm3: * 8407 33 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703, 8704 i 8705 (1) 8407 33 90- - - Pozostałe: * 8407 33 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) i 8702 (1) * 8407 33 90 9- - - - Pozostałe (1) 8407 34- - O pojemności cylindra powyżej 1000 cm3: * 8407 34 10 0 - - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8705 (1) - - - Pozostałe: * 8407 34 30 0- - - - Używane (1) 8703 8703 Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: * 8703 21 10 0- - - Nowe (1) 8703 21 90- - - Używane: * 8703 21 90 1- - - - Do czterech lat (1) * 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 22 - - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: * 8703 22 11 0- - - - Samochody kempingowe (1) * 8703 22 19 0- - - - Pozostałe (1) 8703 22 90- - - Używane: * 8703 22 90 1- - - - Do czterech lat (1) * 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 23 - - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: * 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe (1) * 8703 23 19 0- - - - Pozostałe (1) 8703 23 90- - - Używane: * 8703 23 90 1- - - - Do czterech lat (1) * 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: * 8703 24 10 0- - - Nowe (1) 8703 24 90- - - Używane: * 8703 24 90 1- - - - Do czterech lat (1) * 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1) 8706 8706 00 Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704: * 8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego (2) * 8706 00 11 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2) * 8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2) 8706 00 19- - Dla pozostałych: * 8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowego (2) * 8706 00 19 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2) * 8706 00 19 6 - - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2) - Pozostałe: 8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703: * 8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowego (2) * 8706 00 91 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2) * 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2) 8706 00 99- - Dla pozostałych: * 8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego (2) * 8706 00 99 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2) * 8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2) (1) *ex 8407 33 10 0, *ex 8407 33 90 1, *ex 8407 33 90 9, *ex 8407 34 10 0, *ex 8407 34 30 0, *ex 8703 21 10 0, *ex 8703 21 90 1, *ex 8703 21 90 9, *ex 8703 22 11 0, *ex 8703 22 19 0, *ex 8703 22 90 1, *ex 8703 22 90 9, *ex 8703 23 11 0, *ex 8703 23 19 0, *ex 8703 23 90 1, *ex 8703 23 90 9, *ex 8703 24 10 0, *ex 8703 24 90 1, *ex 8703 24 90 9 - dotyczy silników dwusuwowych używanych oraz pojazdów z silnikami dwusuwowymi nie zarejestrowanych w Polsce (2) *ex 8706 00 11 1, *ex 8706 00 11 5, *ex 8706 00 11 6, *ex 8706 00 19 1, *ex 8706 00 19 5, *ex 8706 00 19 6, *ex 8706 00 91 1, *ex 8706 00 91 5, *ex 8706 00 91 6, *ex 8706 00 99 1, *ex 8706 00 99 5, *ex 8706 00 99 6 - dotyczy podwozi wyposażonych w silniki dwusuwowe dla pojazdów mechanicznych objętych pozycją nr 8703 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 6 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym. (Dz. U. Nr 4, poz. 21) Na podstawie art. 12, art. 19 ust. 3 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dane dotyczące osób wpisanych na listę doradców podatkowych ogłaszane są przez Ministra Finansów w formie obwieszczenia publikowanego w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. 2. Dane, o których mowa w ust. 1, publikowane są w terminie 30 dni od dnia: 1) dokonania wpisu doradcy podatkowego na listę doradców podatkowych przez Ministra Finansów, 2) przekazania przez Krajową Radę Doradców Podatkowych Ministrowi Finansów decyzji o wpisie na listę doradców podatkowych. § 2. 1. Minister Finansów corocznie, w terminie do dnia 31 marca, ogłasza, zaktualizowane na dzień 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego, dane dotyczące wszystkich osób wpisanych na listę doradców podatkowych. 2. Przepis § 1 ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 3. Wysokość opłaty za wpis na listę doradców podatkowych wynosi 500 zł. § 4. Wysokość opłaty za dokonanie wpisu do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego wynosi: 1) 2 000 zł - dla organizacji zawodowych, spółdzielni, stowarzyszeń lub izb gospodarczych, 2) 5 000 zł - dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 21 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków prowadzenia hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt. (Dz. U. z 1997 r. Nr 4, poz. 22) Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz art. 20 ust. 3a ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 25 czerwca 1993 r. w sprawie warunków prowadzenia hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 304) skreśla się § 6. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J. J. Pilarczyk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych. (Dz. U. Nr 158, poz. 1054) Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 14, poz. 74) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 po wyrazach "do piątku" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w § 5", 2) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W 1998 r. ustala się dni 2 stycznia (piątek) i 12 czerwca (piątek) dniami wolnymi od pracy w urzędach państwowych za ekwiwalentnym odpracowaniem w soboty dnia 10 stycznia i 20 czerwca 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach. (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Muzeum jest jednostką organizacyjną, nie nastawioną na osiąganie zysku, której celem jest trwała ochrona dóbr kultury, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie kontaktu ze zbiorami przez działania określone w art. 2. 2. Muzealiami są rzeczy ruchome i nieruchomości wpisane do inwentarza muzealiów. Muzealia stanowią dobro ogólnospołeczne. Art. 2. Muzeum realizuje cele określone w art. 1 w szczególności przez: 1) gromadzenie dóbr kultury w statutowo określonym zakresie, 2) katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych muzealiów, 3) przechowywanie gromadzonych dóbr kultury, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich, w sposób dostępny do celów naukowych, 4) zabezpieczanie i konserwację muzealiów oraz w miarę możliwości, zabezpieczanie stanowisk archeologicznych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody, 5) urządzanie wystaw, 6) organizowanie i prowadzenie badań, ekspedycji naukowych oraz prac wykopaliskowych, 7) prowadzenie działalności edukacyjnej, 8) udostępnianie zbiorów do celów naukowych i edukacyjnych, 9) zapewnianie właściwych warunków zwiedzania i korzystania ze zbiorów, 10) prowadzenie działalności wydawniczej. Art. 3. Muzea mogą być tworzone dla jednej lub wielu dziedzin działalności człowieka oraz tworów natury. Art. 4. W sprawach nie uregulowanych w ustawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 407). Rozdział 2 Organizacja muzeów Art. 5. 1. Muzea mogą być tworzone przez naczelne i centralne organy administracji rządowej, wojewodów, gminy, związki komunalne, osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. 2. Muzeami państwowymi są muzea utworzone przez naczelne i centralne organy administracji rządowej lub wojewodów. 3. Muzeami komunalnymi są muzea utworzone albo przejęte przez gminy lub związki komunalne. 4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, tworzące muzea są obowiązane: 1) zapewnić środki potrzebne do utrzymania i rozwoju muzeum, 2) zapewnić bezpieczeństwo zgromadzonym zbiorom, 3) sprawować nadzór nad muzeum. 5. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, zasady zabezpieczania zbiorów przed pożarami, kradzieżami i innymi niebezpieczeństwami grożącymi zniszczeniem lub utratą muzealiów oraz sposoby przygotowania zbiorów do ewakuacji w razie powstania zagrożenia. Art. 6. 1. Muzeum działa na podstawie statutu nadanego przez podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, w uzgodnieniu z Ministrem Kultury i Sztuki. 2. Statut określa w szczególności: 1) nazwę, teren działania i siedzibę muzeum, 2) zakres działania, 3) rodzaj i zakres gromadzonych zbiorów, 4) organy zarządzające i nadzorujące oraz sposób ich powoływania, 5) sposób uzyskiwania środków finansowych, 6) zasady dokonywania zmian w statucie, 7) zasady prowadzenia działalności, o której mowa w art. 9, jeżeli muzeum zamierza taką działalność prowadzić. 3. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1, dokonuje także, w zakresie swojej właściwości, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Art. 7. 1. Przy Ministrze Kultury i Sztuki działa Rada do Spraw Muzeów jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach zarządzania, finansowania oraz polityki kulturalnej w zakresie muzealnictwa. 2. Członków Rady, o której mowa w ust. 1, powołuje i odwołuje Minister Kultury i Sztuki. Rada wybiera przewodniczącego ze swojego grona. 3. Szczegółowy zakres działania Rady, o której mowa w ust. 1, jej skład, liczbę i sposób powoływania członków określi Minister Kultury i Sztuki, w drodze rozporządzenia. Art. 8. 1. Minister Kultury i Sztuki sprawuje nadzór nad muzeami. W tym celu może dokonywać kontroli ich działalności. 2. W razie rażącego naruszenia przepisów ustawy i statutu muzeum, gdy bezskuteczne okazały się zalecenia usunięcia stwierdzonych uchybień w działalności muzeum, Minister Kultury i Sztuki, po wysłuchaniu podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 1, oraz rady muzeum lub rady powierniczej, po zapoznaniu się z opinią Rady do Spraw Muzeów, może, w drodze decyzji administracyjnej, zakazać jego dalszej działalności. Decyzję tę podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Minister Kultury i Sztuki wskazuje sposób zabezpieczenia muzealiów. Art. 9. Muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu finansowania działalności określonej w art. 2. Art. 10. 1. Wstęp do muzeów, z zastrzeżeniem ust. 2, jest odpłatny, chyba że właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, postanowi o nieodpłatnym wstępie do muzeum. 2. Jeden dzień w tygodniu wstęp do muzeów jest nieodpłatny. 3. Wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz dzień, w którym wstęp do muzeum jest nieodpłatny, ustala dyrektor. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, grupy osób, którym, przysługuje ulga w opłacie lub zwolnienie z opłaty za wstęp do muzeów państwowych, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Minister Kultury i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, ustala, w drodze zarządzenia, wykaz państwowych muzeów martyrologicznych, do których wstęp jest bezpłatny. Art. 11. 1. Przy muzeum państwowym i komunalnym działa rada muzeum, której członków powołuje właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3. 2. Rada muzeum: 1) sprawuje nadzór nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i społeczeństwa, w szczególności nad realizacją celów określonych w art. 2, 2) ocenia, co najmniej raz do roku, działalność muzeum oraz zatwierdza przedłożony przez dyrektora roczny plan działalności, wraz z planem finansowym, a także sprawozdanie roczne z działalności muzeum, 3) w razie niezatwierdzenia planu, o którym mowa w pkt 2, sprawę rozstrzyga właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3. 3. Kadencja członków rady muzeum trwa cztery lata, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 1. 4. Członków rady nie przekraczającej 15 osób powołuje i odwołuje właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3. Rada wybiera ze swojego grona przewodniczącego. 5. W skład rady muzeum powoływane są osoby spośród kandydatów wskazanych przez: 1) właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3, 2) właściwy ze względu na siedzibę muzeum organ samorządu terytorialnego, jeżeli nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 5 ust. 3, 3) stowarzyszenia naukowe i twórcze, 4) fundacje i inne instytucje wspierające działalność muzeum, 5) Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w muzeach prowadzących działalność w zakresie jej właściwości, 6) dyrektora muzeum, 7) samą radę muzeum. 6. Przedstawiciele podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3, stanowią nie więcej niż 1/4 składu rady. 7. Dyrektor muzeum i sekretarz rady muzeum uczestniczą w jej zebraniach; sekretariat rady zapewnia muzeum. 8. Szczegółowy tryb pracy rady muzeum określa uchwalony przez nią regulamin. 9. Rada Muzeum w razie ogłoszenia konkursu na stanowisko dyrektora wyznacza minimum 1/3 składu osobowego komisji konkursowej. 10. Konkursu na stanowisko dyrektora nie ogłasza się, jeżeli właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3, na wniosek rady muzeum, powołał dyrektora po raz kolejny na czas określony. Art. 12. 1. W muzeum mogą działać kolegia doradcze utworzone przez dyrektora, z jego inicjatywy lub na wniosek co najmniej połowy zatrudnionych w nim muzealników. 2. Tryb działania kolegów doradczych, skład osobowy i organizację określa statut muzeum. Rozdział 3 Muzeum rejestrowane Art. 13. 1. Dla potwierdzenia wysokiego poziomu merytorycznej działalności i znaczenia zbiorów oraz w celu ewidencjonowania muzeów spełniających te warunki Minister Kultury i Sztuki prowadzi Państwowy Rejestr Muzeów, zwany dalej "Rejestrem". 2. Minister Kultury i Sztuki uzależnia wpis Rejestru, w szczególności od znaczenia posiadanych przez muzeum zbiorów, zespołu kwalifikowanych pracowników, pomieszczeń i stałego źródła finansowania - zapewniających spełnianie statutowych celów muzeum. 3. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze zarządzenia: 1) zasady i tryb prowadzenia Rejestru, 2) warunki i tryb dokonywania wpisów w Rejestrze, 3) okoliczności, w jakich można zarządzić kontrolę w celu ustalenia, czy muzeum spełnia nadal warunki wpisu do Rejestru. 4. Z dniem wpisu do Rejestru muzeum jest uprawnione do używania nazwy "muzeum rejestrowane". 5. Muzeum rejestrowane korzysta ze szczególnej ochrony i pomocy finansowej państwa. Art. 14. 1. Jeżeli muzeum rejestrowane przestało spełniać warunki wpisu do Rejestru, Minister Kultury i Sztuki wyznacza muzeum termin do ich spełnienia, a po jego bezskutecznym upływie skreśla z Rejestru. 2. O wszczęciu postępowania w sprawie skreślenia z Rejestru oraz o jego wyniku Minister Kultury i Sztuki zawiadamia podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, i podaje ten fakt do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. Art. 15. Rozstrzygnięcie w sprawach wpisu i skreślenia z Rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 16. Minister Kultury i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów, może w muzeach rejestrowanych, bezpośrednio mu podległych, powierzyć swoje uprawnienia radzie powierniczej, w zakresie: 1) nadzoru nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i społeczeństwa, 2) bezpośredniego nadzoru nad realizacją celów określonych w art. 1 ust. 1 i art. 2, 3) oceny i zatwierdzania, przedstawionego przez dyrektora, projektu rocznego planu finansowego, 4) powoływania i odwoływania dyrektora muzeum. Art. 17. Właściwe naczelne i centralne organy administracji rządowej, wojewodowie oraz organy gmin lub związków komunalnych mogą w muzeach rejestrowanych bezpośrednio im podległych powierzyć - za zgodą Ministra Kultury i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów - swoje uprawnienia radzie powierniczej, w zakresie określonym w art. 16. Art. 18. 1. W muzeum, w którym działa rada powiernicza, nie powołuje się rady muzeum, a dotychczasowa rada ulega rozwiązaniu. 2. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 16 i 17, wymaga zasięgnięcia opinii Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w zakresie jej właściwości. Art. 19. 1. Rada powiernicza składa się z 9-15 członków. Pracami rady kieruje przewodniczący. Członków rady oraz przewodniczącego powołuje i odwołuje organ, o którym mowa w art. 16 i art. 17. 2. Szczegółowy tryb pracy powierniczej określa regulamin uchwalany przez radę i zatwierdzany przez organ, o którym mowa w art. 16 i art. 17. 3. Kadencja rady powierniczej trwa 5 lat. 4. Członkostwo w radzie powierniczej wygasa przed upływem kadencji w razie: 1) śmierci, 2) zrzeczenia się, 3) skazania prawomocnym wyrokiem na utratę praw publicznych, 4) ubezwłasnowolnienia, 5) odwołania z powodu niewykonywania obowiązków członka rady wynikających z przepisów ustawy lub regulaminu. Art. 20. Muzeum rejestrowanemu, przy nabywaniu dóbr kultury, przysługuje: 1) prawo pierwszeństwa zakupu od podmiotów prowadzących działalność polegającą na oferowaniu do sprzedaży dóbr kultury - w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia przez muzeum gotowości zakupu, 2) prawo pierwokupu bezpośrednio na aukcjach, po cenie wylicytowanej. Rozdział 4 Muzealia Art. 21. 1. Muzealia wchodzące w skład muzeum muszą być zinwentaryzowane. 2. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, zasady i sposób ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach. Art. 22. Muzealia stanowiące własność muzeum wpisuje się do inwentarza. Art. 23. 1. Muzea państwowe i komunalne mogą dokonywać zamiany muzealiów, a także zbywać je w inny sposób, za zgodą Ministra Kultury i Sztuki. Zgoda na zbycie muzealiów może być udzielona tylko w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach. Środki uzyskane ze sprzedaży muzealiów mogą być przeznaczone wyłącznie na uzupełnienie zbiorów muzeum. 2. Minister Kultury i Sztuki może wyrazić zgodę na zamianę muzealiów, określoną w ust. 1, na wniosek dyrektora muzeum, zgłoszony za pośrednictwem właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3. 3. Minister Kultury i Sztuki może wyrazić zgodę na sprzedaż muzealiów, określoną w ust. 1, na wniosek dyrektora muzeum, złożony za pośrednictwem właściwego podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3, zaopiniowany przez kolegium doradcze, jeżeli takie zostało powołane - po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów. 4. W sprawach z zakresu działania Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa czynności, o których mowa w ust. 1-3, wymagają zasięgnięcia jej opinii. Art. 24. 1. Minister Kultury i Sztuki, na wniosek dyrektora muzeum państwowego lub komunalnego, wyraża zgodę na skreślenie z inwentarza, w razie zmiany statusu prawnego muzealium lub błędu w zapisie inwentarzowym. 2. W razie stwierdzenia błędów w zapisie inwentarzowym, skreślenie może być nakazane decyzją Ministra Kultury i Sztuki, po uzgodnieniu z Radą do Spraw Muzeów. Art. 25. 1. Muzeum może pobierać opłaty za przygotowane i udostępnianie zbiorów w celu kopiowania muzealiów albo sporządzania reprodukcji lub fotografii, a także za wypożyczenie do ekspozycji muzealiów znajdujących się w jego posiadaniu. 2. Nie pobiera się opłat za użyczenia muzealiów między muzeami krajowymi. Art. 26. 1. W razie likwidacji muzeum komunalnego, podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 3, zapewnia muzealiom warunki należytego przechowywania. 2. W przypadku określonym w ust. 1 wojewoda ma prawo pierwszeństwa nabycia muzealiów. Jeżeli likwidowane muzeum utworzono w drodze komunalizacji mienia państwowego, nabycie następuje nieodpłatnie. 3. Jeżeli wojewoda nie skorzystał z prawa pierwszeństwa nabycia, podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 3, po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, podejmuje decyzję o dalszym przeznaczeniu muzealiów. Art. 27. Szczegółowe zasady postępowania z muzealiami, w razie likwidacji muzeum państwowego, określa każdorazowo Minister Kultury i Sztuki, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów. Art. 28. Muzealia, będące nieruchomościami, w momencie likwidacji muzeum podlegają bezzwłocznie wpisowi do rejestru zabytków, chyba że wejdą w skład innego muzeum. Art. 29. 1. Muzealia mogą być przenoszone poza teren muzeum, w którym wpisane są do inwentarza, w przypadkach: 1) wypożyczenia innym muzeom, 2) potrzeby konserwacji, badań lub zapewnienia bezpieczeństwa, 3) ekspozycji na wystawach, 4) innych, uzasadnionych - za zgodą podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 1. 2. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze zarządzenia, warunki przenoszenia muzealiów w przypadkach, o których mowa w ust. 1. Art. 30. Muzealia wpisane do inwentarzy muzeów państwowych lub komunalnych nie podlegają egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego w sądowym lub administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Art. 31. Przepisy rozdziału 4 nie naruszają przepisów dotyczących ochrony narodowego zasobu archiwalnego oraz przepisów regulujących zasady zbywania mienia komunalnego. Rozdział 5 Pracownicy muzeów Art. 32. 1. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach związanych z działalnością podstawową muzeów tworzą zawodową grupę muzealników, do której wchodzą asystenci, adiunkci, kustosze i kustosze dyplomowani. 2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, powinni posiadać kwalifikacje muzealnicze. 3. W muzeach mogą być zatrudnieni specjaliści w innych zawodach związanych z działalnością muzealną. 4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania stanowisk w muzeach oraz tryb ich stwierdzania. Art. 33. Muzea prowadzące lub koordynujące prace naukowe mogą zatrudniać pracowników naukowych i badawczo-technicznych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402). Do pracowników tych przepis art. 34 stosuje się odpowiednio. Art. 34. Muzealnik w czasie pozostawania w stosunku pracy w muzeum przestrzega ogólnie przyjętych norm etyki zawodowej, a w szczególności nie prowadzi handlu przedmiotami pozostającymi w zakresie zainteresowania muzeum i nie podejmuje działań, jak kolekcjonerskich, wykonywania ekspertyz i wycen przedmiotów, mogących powodować konflikt interesów z zatrudniającym go muzeum. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 35. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "i o muzeach"; 2) w art. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wpisane w muzeach do inwentarza i wchodzące w skład bibliotek, z wyjątkiem materiałów wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego, których ochronę regulują odrębne przepisy,"; 3) w tytule rozdziału III skreśla się wyrazy "i nadzoru nad muzeami"; 4) w art. 7 skreśla się wyrazy "i wszystkimi muzeami"; 5) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Bezpośredni nadzór nad państwowymi kolekcjami i zbiorami pozamuzealnymi sprawują Minister Kultury i Sztuki, inni ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, stosownie do swojego zakresu działania."; 6) skreśla się art. 45-54 oraz oznaczenie rozdziału VIII; 7) skreśla się art. 61-66 oraz oznaczenie rozdziału X; 8) w tytule rozdziału XI skreśla się wyrazy "i w zbiorach muzealnych"; 9) w art. 67 wyrazy "Muzea i zabytki nieruchome" zastępuje się wyrazami "Zabytki nieruchome"; 10) skreśla się art. 69. Art. 36. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 40 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Muzeum rejestrowane zwolnione jest od opłat z tytułu użytkowania wieczystego, użytkowania i zarządu gruntami i budynkami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa." Art. 37. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704) w art. 7 w ust. 1 po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) budynki i grunty we władaniu muzeów rejestrowanych,". Art. 38. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 407) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24), ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 722) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej w formach określonych w tych ustawach." Art. 39. Do czasu wydawania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze dotyczące muzeów, wydane na podstawie ustawy wymienionej w art. 35, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 40. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cenników energii elektrycznej. (Dz. U. Nr 158, poz. 1055) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zatwierdza się cenniki energii elektrycznej: 1) nr 7/1-Z/98 obowiązujący na terenie działania Stołecznego Zakładu Energetycznego SA, 2) nr 7/2-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Warszawa - Teren SA, 3) nr 7/3-Z/98 obowiązujący na terenie działania Łódzkiego Zakładu Energetycznego SA, 4) nr 7/4-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Łódź - Teren SA, 5) nr 7/5-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Płock SA, 6) nr 7/6-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Białystok SA, 7) nr 7/7-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Lublin SA, 8) nr 7/8-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zamojskiej Korporacji Energetycznej SA, 9) nr 7/9-Z/98 obowiązujący na terenie działania Rzeszowskiego Zakładu Energetycznego SA, 10) nr 7/10-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładów Energetycznych Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA, 11) nr 7/11-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Częstochowa SA, 12) nr 7/12-Z/98 obowiązujący na terenie działania Beskidzkiej Energetyki SA, 13) nr 7/13-Z/98 obowiązujący na terenie działania Górnośląskiego Zakładu Energetycznego SA, 14) nr 7/14-Z/98 obowiązujący na terenie działania Będzińskiego Zakładu Elektroenergetycznego SA, 15) nr 7/15-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Opole SA, 16) nr 7/16-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Kraków SA, 17) nr 7/17-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Tarnów SA, 18) nr 7/18-Z/98 obowiązujący na terenie działania Energetyki Kaliskiej SA, 19) nr 7/19-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Gorzów SA, 20) nr 7/20-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Jelenia Góra SA, 21) nr 7/21-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Wrocław SA, 22) nr 7/22-Z/98 obowiązujący na terenie działania Energetyki Poznańskiej SA, 23) nr 7/23-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Szczecin SA, 24) nr 7/24-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Wałbrzych SA, 25) nr 7/25-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zielonogórskich Zakładów Energetycznych SA, 26) nr 7/26-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Legnica SA, 27) nr 7/27-Z/98 obowiązujący na terenie działania Elbląskich Zakładów Energetycznych SA, 28) nr 7/28-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Toruń SA, 29) nr 7/29-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Bydgoszcz SA, 30) nr 7/30-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Słupsk SA, 31) nr 7/31-Z/98 obowiązujący na terenie działania Gdańskiej Kompanii Energetycznej SA, 32) nr 7/32-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego SA w Olsztynie, 33) nr 7/33-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Koszalin SA. 2. Cenniki, o których mowa w ust. 1, będą udostępnione w siedzibach właściwych, ze względu na teren działania, zarządów zakładów (kompanii) energetycznych. § 2. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia cenników energii elektrycznej (Monitor Polski Nr 84, poz. 740). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 159, poz. 1056) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi odrębnie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1056) WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31 GRUDNIA 1998 r. Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej, preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 10 00 0- Pszenica durum333333 1507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, odgumowany lub nie: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi00000 1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy00000 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją nr 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 10 0- - Kultury drożdży ex 2102 10 10 0Żywe kultury drożdży Yea sacc0000000000 2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego333 2309Produkty używane do karmienia zwierząt: 2309 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2309 90 93 0- - - - Mieszanki "Premix" ex 2309 90 93 0Amprolium000000 ex 2309 90 93 0Avatec000000 ex 2309 90 93 0Aviac (premix 5%)000000 ex 2309 90 93 0Bio-Feed Plus000000 ex 2309 90 93 0Butter vanilia aroma dry000000 ex 2309 90 93 0Clinacox 0,5%000000 ex 2309 90 93 0Cycostat 6,6%000000 ex 2309 90 93 0Endox000000 ex 2309 90 93 0Fosforan paszowy dwuwapniowy000000 ex 2309 90 93 0Flavomycyna000000 ex 2309 90 93 0Kemzyme Dry000000 ex 2309 90 93 0Lasalocid000000 ex 2309 90 93 0Lerbek000000 ex 2309 90 93 0Monesin sodu000000 ex 2309 90 93 0Premix wielowitaminowy000000 ex 2309 90 93 0Stafac 50%000000 ex 2309 90 93 0Sacox000000 ex 2309 90 93 0Stenorol000000 ex 2309 90 93 0Tylozyna000000 ex 2309 90 93 0Fosforan tylozyny000000 ex 2309 90 93 0Vitadox000000 - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające w masie 49% lub więcej chlorku choliny, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe ex 2309 90 95 9Chlorek choliny paszowy000000 2309 90 97- - - - - Pozostałe: 2309 90 97 9- - - - - - Pozostałe ex 2309 90 97 9Koncentrat z białka ryb000000 ex 2309 90 97 9Koncentrat z białka soi000000 ex 2309 90 97 9Magnaphoscal000000 ex 2309 90 97 9Witamina B12 0,1% paszowa nierozpuszczalna000000 ex 2309 90 97 9Witamina H000000 ex 2309 90 97 9Witamina H2000000 ex 2309 90 97 9Witamina H2 2%000000 ex 2309 90 97 9Witamina K3 hetrazen000000 2519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych tlenków dodanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty: 2519 90- Pozostałe: 2519 90 10 0- - Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan magnezowy00 2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2530 90- Pozostałe: 2530 90 95 0- - Pozostałe ex 2530 90 95 0Mączka cyrkonowa0 2606 00 00 0Rudy glinu i koncentraty0 2608 00 00 0Rudy cynku i koncentraty0 2708Pak i koks pakowy, otrzymywane ze smoły węglowej i z innych smół mineralnych: 2708 20 00 0- Koks pakowy0 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje lekkie: - - Do innych celów: - - - Benzyny specjalne: 2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza0000000000 - Oleje ciężkie: - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje ex 2710 00 98 0Oleje do plastyfikacji kauczuków syntetycznych00000000 0 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju: 2712 20 10 0- - Parafina syntetyczna o ciężarze cząsteczkowym 460 lub większym, ale nie przekraczającym 1560300 1,1 1 2712 20 90 0- - Pozostała000 0 0 2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych: - Koks naftowy: 2713 11 00 0- - Nie wyprażony000 0 0 2713 12 00 0- - Wyprażony000 0 0 2803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone): 2803 00 10 0- Sadze metanowe0 2804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale: - Krzem: 2804 61 00 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 99,99% krzemu000 00 0 2804 69 00 0- - Pozostały300 1,11,5 1 2804 70 00 0- Fosfor300 1,1 1 ex 2804 70 00 0Fosfor żółty000 0 0 2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć: 2805 40- Rtęć: 2805 40 10 0- - W kolbach o zawartości netto 34,5 kg (masa standardowa), o wartości fob na jedną kolbę, nie przekraczającej 224 ECU3 2811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: - Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: 2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu000 00 0 2815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy (potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu: 2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący): 2815 20 10 0- - Stały ex 2815 20 10 0Wodorotlenek potasu - w płatkach300 2817 00 00 0Tlenek cynkowy; nadtlenek cynkowy ex 2817 00 00 0Tlenek cynkowy000 0 0 2818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany chemicznie; tlenek glinowy; wodorotlenek glinowy: 2818 20 00 0- Tlenek glinowy inny niż elektrokorund000 0 2818 30 00 0- Wodorotlenek glinowy300 0 2820Tlenki manganu: 2820 90- Pozostałe: 2820 90 90 0- - Pozostałe ex 2820 90 90 0Tlenek manganu000 0 2825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali: 2825 70 00 0- Tlenki i wodorotlenki molibdenu300 1,11,5 1 2825 80 00 0- Tlenki antymonu ex 2825 80 00 0Trójtlenek antymonu000 0 2826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole fluorowe: - Fluorki: 2826 12 00 0- - Glinu000 0 2826 90- Pozostałe: 2826 90 90 0- - Pozostałe ex 2826 90 90 0Flourotytanian sodowy300 2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki i tlenojodki: - Pozostałe chlorki: 2827 32 00 0- - Glinu300 2827 60 00 0- Jodki i tlenojodki ex 2827 60 00 0Jodek potasu000 0 2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany): - Pozostałe siarczany: 2833 27 00 0- - Baru ex 2833 27 00 0Blanc fix000 0 0 2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany: - Fosforany: 2835 26- - Inne fosforany wapniowe: 2835 26 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w suchym bezwodnym produkcie ex 2835 26 10 0Fosforan jednowapniowy000 0 2835 26 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej w suchym bezwodnym produkcie ex 2835 26 90 0Fosforan trójwapniowy000 0 2835 29- - Pozostałe: 2835 29 90 0- - - Pozostałe ex 2835 29 90 0Fosforan magnezowy000 0 2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy zawierający karbaminian amonowy: 2836 40 00 0- Węglany potasowe000 0 2836 50 00 0- Węglan wapniowy000 0 0 2841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych: 2841 50 00 0- Inne chromiany i dwuchromiany; nadtlenochromiany ex 2841 50 00 0Chromian sodu000 0 2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 15 00 0- - 1,2-dichloroetan (dichlorek etylenu)000 0 - Nienasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 21 00 0- - Chlorek winylu (chloroetylen)000 0 - Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i cykloterpenowych: 2903 59- - Pozostałe: 2903 59 90 0- - - Pozostałe ex 2903 59 90 0Sześciobromocyklododekan300 2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy) ex 2905 17 00 0Alkohol laurylowy300 - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 42 00 0- - Pentaerytryt000 0 2905 45 00 0- - Gliceryna ex 2905 45 00 0Gliceryna łącznie z gliceryną syntetyczną300 1,11,5 1 2916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2916 11- - Kwas akrylowy i jego sole: 2916 11 10 0- - - Kwas akrylowy300 1,1 1 2916 19- - Pozostałe: 2916 19 80 0- - - Pozostałe ex 2916 19 80 0Nadtlenek lauroilu300 1,1 1 - Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2916 35 00 0- - Estry kwasu fenylooctowego511 1,8 1,7 2916 39 00 0- - Pozostałe ex 2916 39 00 0Nadbenzoesan butylu300 1,1 1 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2917 35 00 0- - Bezwodnik ftalowy000 0 0 2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2918 11 00 0- - Kwas mlekowy, jego sole i estry ex 2918 11 00 0Kwas mlekowy000 0 0 2921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich sole: 2921 51 90 0- - - Pozostałe000 0 2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną: - Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole: 2922 41 00 0- - Lizyna i jej estry; ich sole ex 2922 41 00 0Lizyna000 0 0 2922 50 00 0Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną ex 2922 50 00 0L-Treonina000 0 0 2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną: 2926 10 00 0- Akrylonitryl300 1,1 1 2927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy- związki ex 2927 00 00 02,2 AZOBIS; 2,4 dwumetylowaleronitryl000 0 0 2930Organiczne związki siarki: 2930 20 00 0- Tiokarbaminiany i ditiokarbaminiany000 0 0 2930 40- Metionina: 2930 40 10 0- - Metionina (INN)000 0 0 2930 90- Pozostałe: 2930 90 70 0- - Pozostałe ex 2930 90 70 02-Merkaptoetanol000 0 0 2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu: - Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2932 13 00 0- - Alkohol furfurylowy i alkohol tetrahydrofurfurylowy ex 2932 13 00 0Alkohol furfurylowy300 1,1 1 - Pozostałe: 2932 93 00 0- - Piperonal511 1,8 1,7 2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu: 2933 90- Pozostałe: 2933 90 95 0- - Pozostałe ex 2933 90 95 0L-Tryptofan000 0 0 2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku: - Witaminy i ich pochodne, nie zmieszane: 2936 21 00 0- - Witaminy A i ich pochodne0 2936 22 00 0- - Witamina B1 i jej pochodne ex 2936 22 00 0Witamina B10 2936 23 00 0- - Witamina B2 i jej pochodne ex 2936 23 00 0Witamina B20 2936 24 00 0- - D- lub DL-kwas pantotenowy (witamina B3 lub witamina B5) i jego pochodne ex 2936 24 00 0Pantotenian wapnia0 2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne ex 2936 25 00 0Witamina B60 2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne ex 2936 26 00 0Witamina B120 2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne ex 2936 28 00 0Witamina E octan0 ex 2936 28 00 0Witamina E0 2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne: 2936 29 90 0- - - Pozostałe ex 2936 29 90 0Kwas nikotynowy0 ex 2936 29 90 0Witamina D30 ex 2936 29 90 0Witamina PP0 2937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 10 00 0- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz ich pochodne300 - Hormony kory nadnerczy i ich pochodne: 2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i prednisolon (dehydrohydrokortizon)300 1,1 1 2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy300 1,2 1,1 2937 29 00 0- - Pozostałe300 1,1 1 - Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 91 00 0- - Insulina i jej sole300 1,1 1 2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)300 1,1 1 2937 99 00 0- - Pozostałe300 1,1 1 2941Antybiotyki: 2941 90 00 0- Pozostałe ex 2941 90 00 0Cygro0 3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: - Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku300 1,1 1 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: - Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty: 3206 42 00 0- - Litopon i inne pigmenty oraz preparaty na bazie siarczku cynkowego ex 3206 42 00 0Litopon000 0 0 3206 50 00 0- Produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory300 1,1 1 3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 40- Fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 40 10 0- - Szkło z rodzaju znanego jako szkło "emaliowe"000 0 0 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych ex 3208 90 91 0Lakiery poliuretanowe300 1,11,5 1 3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie, rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym: 3209 90 00 0- Pozostałe000 00 0 3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.: 3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie: 3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy ex 3214 10 10 0Uszczelniacze nietwardniejące uszczelek z kauczuku000 00 0 3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty i tusze, także stężone lub stałe: - Farba drukarska: 3215 11 00 0- - Czarna000 00 0 3215 19 00 0- - Pozostała000 00 0 3404Woski sztuczne i preparowane: 3404 90- Pozostałe: 3404 90 90 0- - Pozostałe ex 3404 90 90 0Chloroparafina000 0 0 3507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3507 90- Pozostałe: 3507 90 90 0- - Pozostałe ex 3507 90 90 0Hostazym C000 0 0 ex 3507 90 90 0Hostazym X000 0 0 ex 3507 90 90 0Awizyme000 0 0 3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, również w kasetach: 3701 30 00 0- Inne płyty i filmy, o dowolnym boku powyżej 255 mm ex 3701 30 00 0Offsetowe płyty presensybilizowane000 0 0 3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony: - Pozostałe filmy do fotografii kolorowej (wielobarwnej): 3702 52- - O szerokości nie przekraczającej 16 mm i długości powyżej 14 m: 3702 52 90 0- - - O długości powyżej 30 m ex 3702 52 90 0Pozytywowa taśma filmowa 16 mm oraz taśmy filmowe do wykonania kopii duplikatowych - duppozytywowych i dupnegatywowych (tzw. pośrednich pozytywów) intermediate i internegatyw000 0 0 3702 55 00- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i długości powyżej 30 m: 3702 55 00 9- - - Pozostałe000 0 0 - Pozostałe: 3702 92- - O szerokości nie przekraczającej 16 mm i długości powyżej 14 mm: 3702 92 90 0- - - Pozostałe ex 3702 92 90 0Pozytywowa taśma filmowa czarno-biała 16 mm oraz taśmy filmowe do wykonania czarno-białych kopii duplikatowych duppozytywowych i dupnegatywowych (tzw. pośrednich pozytywów)000 0 0 3702 94- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i o długości powyżej 30 m: 3702 94 90 0- - - Pozostałe ex 3702 94 90 0Pozytywowa taśma filmowa czarno-biała 35 mm oraz taśmy filmowe do wykonania czarno-białych kopii duplikatowych duppozytywowych i dupnegatywowych (tzw. pośrednich pozytywów)000 0 0 3801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych półproduktów: 3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny piecowe000 0 3812Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy (kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do gumy i tworzyw sztucznych: 3812 20- Złożone plastyfikatory do kauczuku lub tworzyw sztucznych: 3812 20 90 0- - Pozostałe000 0 0 3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do kauczuku i tworzyw sztucznych: 3812 30 80 0- - Pozostałe ex 3812 30 80 0Polivic S-202000 0 0 ex 3812 30 80 0Polialkohol winylu 42% w roztworze metanolu000 0 0 3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3815 90- Pozostałe: 3815 90 90 0- - Pozostałe ex 3815 90 90 0Katalizatory: cynkowo-węglowy, węglowo-rtęciowy300 1,1 1 ex 3815 90 90 0Nadtlenodwuwęglan dwuetyloheksylowy w rozpuszczalnikach alifatycznych000 0 0 3817Mieszane alkilobenzeny i mieszane alkilonaftaleny, inne niż te w pozycji nr 2707 lub 2902: Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice: 3817 10- Mieszane alkilobenzeny: 3817 10 50 0- - Alkilobenzen linearny300 1,1 1 3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice: 3818 00 10 0- Krzem domieszkowany0 3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe: 3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe ex 3823 70 00 0Alkohol łojowy nasycony i alkohole syntetyczne3 1,11,5 1 3901Polimery etylenu w formach podstawowych: 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: 3901 20 90 0- - Pozostały ex 3901 20 90 0Polietylen HDPE niskociśnieniowy000 00 0 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen ex 3902 10 00 0Polipropylen o wskaźniku płynięcia 25-30 g/10 min.300 1,1 1 3902 90- Pozostałe: 3902 90 90 0- - Pozostałe ex 3902 90 90 0Polibutylen300 1,11,5 1 3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: 3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane grupy octanowe000 00 0 - Pozostałe: 3905 99- - Pozostałe: 3905 99 90 0- - - Pozostałe ex 3905 99 90 0Poliwinylopirolidon000 00 0 3906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 90- Pozostałe: 3906 90 90 0- - Pozostałe ex 3906 90 90 0Flokulant - środek do czyszczania ścieków300 1,11,5 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: - Pozostałe poliestry: 3907 91- - Nienasycone: 3907 91 90 0- - - Pozostałe ex 3907 91 90 0Żywice poliestrowe300 1,11,5 1 3907 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3907 99 99 0- - - - Pozostałe ex 3907 99 99 0Tłoczywo poliestrowe000 00 0 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12 ex 3908 10 00 0Poliamid-6,6 - granulat300 1,11,5 1 3908 90 00 0- Pozostałe ex 3908 90 00 0Żywica poliamidowa termoplastyczna300 1,11,5 1 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 10 00 0- Żywice mocznikowe, żywice tiomocznikowe ex 3909 10 00 0Tłoczywo mocznikowe na bazie żywic mocznikowych000 00 0 3909 20 00 0- Żywice melaminowe ex 3909 20 00 0Tłoczywo melaminowe na bazie żywic melaminowych w gatunku MP 4165-8899-S1000 00 0 3909 40 00 0- Żywice fenolowe000 00 0 3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: - Etery celulozy: 3912 39- - Pozostałe: 3912 39 80 0- - - Pozostałe ex 3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza000 0 0 3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry ex 3913 10 00 0Alginian sodowy300 1,1 1 3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach: 3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm: - - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub syntetycznego: 3919 10 19 0- - - Pozostałe000 00 0 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 20- Z polimerów propylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm: 3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo000 00 0 - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3920 91 00 0- - Z poliwinylobutyralu ex 3920 91 00 0Folie z poliwinylobutyralu o grubości 0,38 mm i 0,76 mm stosowane do laminowania szyb300 1,11,5 1 3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: - Worki, torby (łącznie ze stożkami): 3923 21 00 0- - Z polimerów etylenu ex 3923 21 00 0Worki wentylowe dwuwarstwowe z polimerów etylenu do sody kaustycznej000 00 0 3923 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3923 29 90 0- - - Pozostałe ex 3923 29 90 0Worki polietylenowo-polipropylenowe000 00 0 4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach: - Kauczuk butadienowo-styrenowy (SBR); karboksylowany kauczuk butadienowo-styrenowy (XSBR): 4002 19 00 0- - Pozostałe ex 4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy000 0 0 4002 20 00 0- Kauczuk butadienowy (BR)000 0 - Kauczuk izobutenowo-izoprenowy (IIR); halo-izobutenowo-izoprenowy (CIIR lub BIIR): 4002 31 00 0- - Kauczuk izoprenowo-izobutenowy (butylowy) (IIR)000 0 0 4002 39 00 0- - Pozostałe000 0 - Kauczuk chloroprenowy (chlorobutadienowy) (CR): 4002 49 00 0- - Pozostały000 0 0 - Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR): 4002 59 00 0- - Pozostały000 0 0 4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)000 0 4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony000 0 0 - Pozostałe: 4002 99- - Pozostałe: 4002 99 90 0- - - Pozostałe000 0 0 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe ex 4016 93 90 0Uszczelki000 00 0 4403Drewno surowe okorowane lub nie, również zgrubnie obrobione: 4403 10- Malowane, bejcowane, nasycone kreozotem lub innymi środkami konserwującymi: 4403 10 10 0- - Pale drewna iglastego, impregnowane w dowolnym stopniu przez wstrzykiwanie lub w inny sposób, nie krótsze niż 6 m, ale nie dłuższe niż 18 m o obwodzie grubszego końca od 45 do 90 cm0 4403 10 90 0- - Pozostałe0 4403 20- Pozostałe iglaste: 4403 20 10 0- - Świerkowe z gatunku "Picea abies Karst." lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.)0 4403 20 30 0- - Sosnowe z gatunku "Pinus sylvestris L."0 4403 20 90 0- - Pozostałe0 - Pozostałe, z drewna drzew tropikalnych wymienionych w uwadze 1 do podpozycji niniejszego działu: 4403 41 00 0- - Ciemnoczerwone meranti i meranti bakau0 4403 49- - Pozostałe: 4403 49 10 0- - - Sapelli, akacja afrykańska i iroko0 4403 49 20 0- - - Okoume0 4403 49 30 0- - - Obeche0 4403 49 40 0- - - Sipo0 4403 49 50 0- - - Limba0 4403 49 60 0- - - Tiama, mansonia, ilomba, dibetou i azobe0 4403 49 70 0- - - Virola, mahoń (Swietenia spp.), imbuia, balsa, palisander z Rio, palisander z Para, palisander z Rose0 4403 49 90 0- - - Pozostałe0 - Pozostałe: 4403 91 00 0- - Dębowe (Quercus spp.)0 4403 92 00 0- - Bukowe (Fagus spp.)0 4403 99- - Pozostałe: 4403 99 10 0- - - Topolowe0 4403 99 20 0- - - Z kasztanowca0 4403 99 30 0- - - Z eukaliptusa0 4403 99 50 0- - - Z brzozy0 4403 99 99 0- - - Pozostałe0 4701 00Mechaniczny ścier drzewny: 4701 00 10 0- Termomechaniczny ścier drzewny0 4701 00 90 0- Pozostałe0 4702 00 00 0Masa celulozowa drzewna do przeróbki chemicznej0 4703Masa celulozowa drzewna sodowa lub siarczanowa, z wyjątkiem masy celulozowej drzewnej do przeróbki chemicznej: - Nie bielona: 4703 11 00 0- - Z drewna drzew iglastych0 4703 19 00 0- - Z drewna drzew liściastych0 - Półbielona lub bielona: 4703 21 00 0- - Z drewna drzew iglastych0 4703 29 00 0- - Z drewna drzew liściastych0 4704Masa celulozowa drzewna siarczynowa, z wyjątkiem masy celulozowej drzewnej do przeróbki chemicznej: - Nie bielona: 4704 11 00 0- - Z drewna drzew iglastych0 4704 19 00 0- - Z drewna drzew liściastych0 - Półbielona lub bielona: 4704 21 00 0- - Z drewna drzew iglastych0 4704 29 00 0- - Z drewna drzew liściastych0 4706Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury (makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego: 4706 10 00 0- Masa z lintersu bawełnianego0 4706 20 00 0- Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury (makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego0 - Pozostałe: 4706 91 00 0- - Mechaniczna0 4706 92 00 0- - Chemiczna0 4706 93 00 0- - Częściowo przetworzona chemicznie000 4707Papier lub tektura z odzysku (makulatura i odpady): 4707 10 00 0- Z niebielonego papieru pakowego i tektury lub falistego papieru i tektury0 4707 20 00 0- Z pozostałego papieru i tektury wykonanej z bielonej chemicznie masy celulozowej, niebarwionej w masie0 4707 30- Z papieru i tektury wykonanej głównie z masy chemicznej drzewnej (np. gazety, czasopisma i podobne materiały drukarskie): 4707 30 10 0- - Stare i nie sprzedane gazety i czasopisma, książki telefoniczne, broszury i reklamy0 4707 30 90 0- - Pozostałe0 4707 90- Pozostałe, łącznie z niesortowanymi odpadami: 4707 90 10 0- - Niesortowane0 4707 90 90 0- - Sortowane0 4810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na powierzchni lub z nadrukiem w zwojach lub arkuszach: - Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów graficznych, nie zawierające włókien otrzymanych w procesie mechanicznym, lub w których nie więcej niż 10% masy całkowitej zawartości włókien składa się z takich włókien: 4810 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 150 g/m2: - - - Pozostałe: 4810 11 91 0- - - - W zwojach ex 4810 11 91 0Niezadrukowany30 1,11,5 1 4810 11 99 0- - - - W arkuszach ex 4810 11 99 0Niezadrukowany30 1,11,5 1 4810 12 00 0- - O masie jednostkowej większej niż 150 g/m2 ex 4810 12 00 0Niezadrukowany30 1,11,5 1 - Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów graficznych, w masie których powyżej 10% całkowitej zawartości włókien składa się z włókien otrzymanych w procesie mechanicznym: 4810 21 00 0- - Lekki papier powlekany000 00 0 4811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych, powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810: - Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami): 4811 31 00 0- - Bielone, o masie jednostkowej powyżej 150 g/m2000 00 0 4811 39 00 0- - Pozostałe ex 4811 39 00 0Papiery filtracyjne000 00 0 4812 00 00 0Bloki i płyty filtracyjne z masy papierniczej000 00 0 4819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych, segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury stosowane w biurach, sklepach itp.: 4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub tektury: 4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2 ex 4819 20 10 0Opakowania kartonowe stosowane do napełniania produktami przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem napojów alkoholowych00 00 0 5205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w masie 85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: - Przędza pojedyncza z włókien czesanych: 5205 22 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksów, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43)000 00 0 5205 23 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie mnieszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52)000 00 0 5205 24 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80)000 00 0 5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów: - Przędza teksturowana: 5402 33 00 0- - Z poliestrów000 0 0 - Pozostała przędza, pojedyncza, nieskręcana lub o skręcie nie przekraczającym 50 obrotów na metr: 5402 42 00 0- - Z poliestrów, częściowo orientowana000 0 0 5402 49- - Pozostała: 5402 49 10 0- - - Elastomerowa000 0 0 - Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie: 5402 62 00 0- - Z poliestrów:000 0 0 5501Kabel z włókna syntetycznego: 5501 20 00 0- Z poliestrów000 0 0 5501 30 00 0- Akrylowy lub modakrylowy000 0 0 5903Materiały włókiennicze płaskie impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902: 5903 90- Pozostałe: 5903 90 10 0- - Impregnowane ex 5903 90 10 0Tkaniny techniczne impregnowane tworzywem sztucznym000 00 0 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: - Materiały włókiennicze płaskie i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające, stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych (np. do pulpy lub masy azbestowo-cementowej): 5911 31- - O masie jednostkowej poniżej 650 g/m2: - - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych: 5911 31 11 0- - - - Tkaniny, filcowane lub nie, z włókien syntetycznych, stosowane w maszynach papierniczych ex 5911 31 11 0Sita, filce i suszniki w postaci tkanin000 00 0 5911 31 19 0- - - - Pozostałe ex 5911 31 19 0Filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 5911 31 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych ex 5911 31 90 0Sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 5911 32- - O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej: 5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych ex 5911 32 10 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 5911 32 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych ex 5911 32 90 0Filce, sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 6811Wyroby azbestowo-cementowe, celulozowo-cementowe, itp.: 6811 20- Pozostałe arkusze, tafle, płyty i podobne wyroby: 6811 20 80 0- - Pozostałe ex 6811 20 80 0Uszczelnienia0 6812Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezowego; wyroby z takich mieszanin lub z azbestu (np. nici, tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), wzmocnione lub nie, inne niż towary z pozycji nr 6811 lub 6813: 6812 40 00 0- Tkaniny lub dzianiny ex 6812 40 00 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 6812 90- Pozostałe: 6812 90 90 0- - Pozostałe ex 6812 90 90 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 7011Szklane osłony (łącznie z bańkami i rurkami), otwarte, oraz ich części szklane, bez wyposażenia, do lamp elektrycznych, lamp elektronopromieniowych i podobnych: 7011 10 00 0- Do oświetlenia elektrycznego300 7011 20 00 0- Do lamp elektronopromieniowych300 1,1 1 7020 00Pozostałe wyroby ze szkła: 7020 00 05 0- Kwarcowe rurki reakcyjne i uchwyty przeznaczone do wstawiania do pieców dyfuzyjnych i utleniających w produkcji materiałów półprzewodnikowych0 - Pozostałe: 7020 00 80 0- - Pozostałe ex 7020 00 80 0Tkanina z włókna szklanego pokrytego żywicą w formie krążków000 00 0 7202Żelazostopy: - Żelazomangan: 7202 19 00 0- - Pozostały ex 7202 19 00 0Żelazomangan "affine"000 00000 - Żelazochrom: 7202 49- - Pozostały: 7202 49 10 0- - - Zawierający w masie 0,05% węgla lub mniej0 0 0 7202 49 50 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczający 0,5% węgla0 0 0 7202 49 90 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,5%, ale nie przekraczającej 4% 0 0 0 7202 70 00 0- Żelazomolibden0 0 0 7202 80 00 0- Żelazowolfram i żelazokrzemowolfram0 0 0 - Pozostały: 7202 92 00 0- - Żelazowanad0 0 0 7202 93 00 0- - Żelazoniob0 0 0 7202 99- - Pozostały: - - - Żelazofosfor: 7202 99 11 0- - - - Zawierający w masie powyżej 3%, ale mniej niż 15% fosforu (ECSC)0 0 0 7202 99 80 0- - - Pozostałe ex 7202 99 80 0Żelazobor0 0 0 7204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali: 7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC)0 0 0 - Odpady i złom ze stali stopowej: 7204 21- - Ze stali nierdzewnej: 7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)0 0 0 7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC)0 0 0 7204 29 00 0- - Pozostałe0 0 0 7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)0 0 0 - Pozostałe odpady i złom: 7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie: 7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania i pilnikowania (ECSC)0 0 0 - - - Ażury z okrawania i tłoczenia: 7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC)0 0 0 7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)0 0 0 7204 49- - Pozostałe: 7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)0 0 0 - - - Pozostałe: 7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC)0 0 0 - - - - Pozostałe: 7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC)0 0 0 7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC)0 0 0 7204 50- Wlewki do przetopienia: 7204 50 10 0- - Ze stali stopowej (ECSC)0 0 0 7204 50 90 0- - Pozostałe (ECSC)0 0 0 7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Nie obrobione oprócz walcowania na zimno: 7211 23- - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla: - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - - Pozostałe: 7211 23 99 0- - - - - Pozostałe ex 7211 23 99 0Taśma0000000000 7225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: 7225 50 00 0- Pozostałe, nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno (ECSC)0000000000 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7226 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 7226 19 90 0- - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC) ex 7226 19 90 0Taśma0000000000 - Pozostałe: 7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno: 7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm ex 7226 92 90 0Taśma0000000000 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali: - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: 7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Pozostałe: 7304 31 91 0- - - - Rury precyzyjne0000000000 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej: - - - - - Nie przekraczającej 168,3 mm: 7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe ex 7306 30 78 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium31,81,81,81,81,81,81,81,81,8 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie: 7312 10- Skrętki, liny i kable: - - Pozostałe: - - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego: - - - - Nie przekraczającym 3 mm: 7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią (mosiądzem)000 0 0 0 7312 90- Pozostałe: 7312 90 90 0- - Pozostałe ex 7312 90 90 0Taśma z drutu stalowego ocynkowanego, przeplatanego przędzą poliestrową000 0 0 0 7314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia, z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali: - Wyroby tkane: 7314 12 00 0- - Taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ze stali nierdzewnej ex 7314 12 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0 7314 13 00 0- - Pozostałe taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ex 7314 13 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0 - Inne kraty, siatki i ogrodzenia: 7314 49 00 0- - Pozostałe ex 7314 49 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0 7318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity, zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz wyroby podobne, ze stali: - Wyroby gwintowane: 7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Z główką: 7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe ex 7318 15 90 0Śruby000 0 0 0 7404 00Odpady miedzi i złom: 7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej000 00 0 - Stopów miedzi: 7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)000 00 0 7404 00 99 0- - Pozostałe000 00 0 7413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane elektrycznie: - Pozostałe: 7413 00 91 0- - Z miedzi rafinowanej ex 7413 00 91 0Linki000 00 0 7414Tkanina (nawet taśma bez końca), kraty i siatka z drutu miedzianego; siatka metalowa rozciągana, z miedzi: 7414 20 00 0- Tkanina ex 7414 20 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 7414 90 00 0- Pozostałe ex 7414 90 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 00 0 7502Nikiel nie obrobiony: 7502 10 00 0- Nikiel niestopowy0 0 7503 00Odpady niklu i złom: 7503 00 10 0- Niklu niestopowego000 00 0 7503 00 90 0- Stopów niklu300 1,11,5 1 7601Aluminium nie obrobione: 7601 10 00 0- Aluminium niestopowe000 00 0 7602 00Odpady aluminium i złom: - Odpady: 7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm000 00 0 7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)000 00 0 7602 00 90 0- Złom000 00 0 8001Cyna nie obrobiona: 8001 10 00 0- Cyna niestopowa0 0 8101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom: - Pozostałe: 8101 93 00 0- - Drut000 00 0 8102Molibden i wyroby z molibdenu, nawet odpady i złom: 8102 10 00 0- Proszki0 - Pozostałe: 8102 93 00 0- - Drut000 00 0 8104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom: - Magnez nie obrobiony: 8104 11 00 0- - Zawierający w masie co najmniej 99,8% magnezu000 00 0 8105Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt i wyroby z kobaltu, nawet odpady i złom: 8105 10- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt nie obrobiony; odpady i złom; proszki: 8105 10 10 0- - Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt nie obrobiony; proszki ex 8105 10 10 0Kobalt nieobrobiony0 0 8105 10 90 0- - Odpady i złom0 0 8106 00Bizmut i wyroby z bizmutu, nawet odpady i złom: 8106 00 10 0- Bizmut nie obrobiony; odpady i złom; proszki0 0 8110 00Antymon i wyroby z antymonu, nawet odpady i złom: - Antymon nie obrobiony; odpady i złom; proszki: 8110 00 11 0- - Antymon nie obrobiony; proszki ex 8110 00 11 0Antymon nieobrobiony w gąskach000 00 0 8111 00Mangan i wyroby z manganu, nawet odpady i złom: - Mangan nie obrobiony; odpady i złom; proszki: 8111 00 11 0- - Mangan nie obrobiony; proszki0 0 8112Beryl, chrom, german, wanad, gal, hafn, ind, niob, ren i tal oraz wyroby z tych metali, nawet odpady i złom: 8112 20- Chrom: - - Nie obrobiony; odpady i złom; proszki: - - - Pozostałe: 8112 20 31 0- - - - Nie obrobione, proszki0 0 8112 20 90 0- - Pozostałe000 0 8208Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznych: 8208 90 00 0- Pozostałe000 00 0 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: 8307 90- Pozostałe silniki: 8407 90 10 0- - O pojemności cylindra nie przekraczającej 250 cm3 ex 8407 90 10 0Silniki do napędu kosiarek ręcznych o objętości skokowej od 130 do 250 cm30 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: 8414 90- Części: 8414 90 90 0- - Pozostałe000 00 0 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia: 8419 89- - Pozostałe: 8419 89 15 0- - - Aparaty do szybkiego podgrzewania płytek półprzewodnikowych0 0 8419 89 20 0- - - Aparaty do chemicznego naparowywania płytek półprzewodnikowych0 0 8419 89 25 0- - - Aparaty do fizycznego nanoszenia powłoki na płytki półprzewodnikowe za pomocą wiązki elektronów lub przez naparowywanie0 0 8419 89 27 0- - - Urządzenia do chemicznego nanoszenia na podłoża wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 0 8419 90- Części: 8419 90 30 0- - Do aparatury z podpozycji 8419 89 15 0, 8419 89 20 0 lub 8419 89 25000 00 0 8419 90 50 0- - Urządzeń z podpozycji 8419 89 27 0000 00 0 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Wirówki, także suszarki wirówkowe: 8421 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Wirówki w rodzaju używanych do wyrobu płytek półprzewodnikowych: 8421 19 93 0- - - - - Wirówki do rozprowadzania emulsji fotograficznych na płytkach półprzewodnikowych0 8421 19 95 0- - - - - Pozostałe0 - - - - Pozostałe: 8421 19 96 0- - - - - Wirówki do rozprowadzania emulsji fotograficznych na podłożach wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 - Części: 8421 91- - Wirówek, także suszarek wirnikowych: 8421 91 10 0- - - Urządzeń z podpozycji 8421 19 93 0 lub 8421 19 95 0000 0 0 8421 91 30 0- - - Urządzeń z podpozycji 8421 19 96 0000 0 0 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełniane lub nienapełniane; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - Pozostałe urządzenia: 8424 89- - Pozostałe: 8424 89 20 0- - - Urządzenia rozpylające do wytrawiania, usuwania powłok lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych000 00 0 8424 89 30 0- - - Maszyny usuwające rąbki, do czyszczenia metalowych doprowadzeń zespołów półprzewodnikowych przed procesem elektrolitycznego powlekania000 8424 90- Części: 00 0 8424 90 10 0- - Urządzeń z podpozycji 8424 89 20 0000 00 0 8424 90 30 0- - Urządzeń z podpozycji 8424 89 30 0000 00 0 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe): 8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe: - - Pozostałe: 8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym ex 8428 10 91 0Urządzenia (podesty) do przemieszczania osób niepełnosprawnych w wózkach300 1,1 1 - Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów lub materiałów: 8428 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8428 39 93 0- - - - Zautomatyzowane maszyny manipulacyjne do transportu, przenoszenia i magazynowania płytek półprzewodnikowych, kaset i pudełek z tych płytek oraz innych materiałów do wyrobu urządzeń półprzewodnikowych0 8431Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z pozycji od nr 8425 do nr 8430: - Do urządzeń z pozycji nr 8428: 8431 39- - Pozostałe: 8431 39 20 0- - - Do maszyn z podpozycji 8428 39 93 0 8439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury: 8439 10 00 0- Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego0 8439 20 00 0- Urządzenia do wytwarzania papieru lub tektury0 8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury0 - Części: 8439 91- - Urządzeń do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego: 8439 91 10 0- - - Z żeliwa lub stali000 0 0 8439 91 90 0- - - Pozostałe000 0 0 8439 99- - Pozostałe: 8439 99 10 0- - - Z żeliwa lub stali000 0 0 8439 99 90 0- - - Pozostałe000 0 0 8440Maszyny introligatorskie, także maszyny do zszywania książek: 8440 10- Maszyny 8440 10 10 0- - Złamywarki3 8440 10 20 0- - Maszyny zbierające3 8440 10 30 0- - Maszyny do zszywania nićmi, drutem lub klamrami3 8440 10 40 0- - Maszyny do oprawiania książek metodą bezszwową3 8440 10 90 0- - Pozostałe3 8440 90 00 0- Części300 1,1 1 8441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów: 8441 10- Krajarki: 8441 10 10 0- - Kombinowane maszyny do nawijania i cięcia wzdłużnego0 8441 10 20 0- - Pozostałe krajarki wzdłużno-poprzeczne0 8441 10 30 0- - Krajarki gilotynowe0 8441 10 40 0- - Przycinarki trójnożowe0 8441 10 80 0- - Pozostałe0 8441 20 00 0- Maszyny do produkcji worków, torebek lub kopert0 8441 30 00 0- Maszyny do produkcji pudeł, pudełek, tub, bębnów lub podobnych pojemników tekturowych, metodami innymi niż formowanie0 8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej, papieru lub tektury0 8441 80 00 0- Pozostałe urządzenia0 8441 90- Części: 8441 90 10 0- - Krajarek000 0 8441 90 90 0- - Pozostałe000 0 8442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki z pozycji nr 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do przygotowywania lub wykonywania klisz, płyt, cylindrów drukowych lub innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): 8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu3 8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania: 8442 20 90 0- - Pozostałe3 8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie3 8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia3 8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): - - Z obrazem druku (gotowe do drukowania): 8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego3 8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego3 8442 50 29 0- - - Pozostałe3 8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: - Maszyny drukarskie offsetowe: 8443 11 00 0- - Z podawaniem papieru z roli3 8443 19- - Pozostałe: - - - Z podawaniem papieru w arkuszach: 8443 19 10 0- - - - Używane3 - - - - Nowe, do arkuszy o formacie: 8443 19 31 0- - - - - Nie przekraczającym 52 x 74 cm3 8443 19 35 0- - - - - Powyżej 52 x 74 cm lecz nie przekraczającym 74 x 107 cm3 8443 19 39 0- - - - - Powyżej 74 x 107 cm3 8443 19 90 0- - - Pozostałe3 8443 30 00 0- Maszyny do druku fleksograficznego3 8443 40 00 0- Maszyny do druku wklęsłego3 - Pozostałe maszyny drukarskie: 8443 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8443 59 40 0- - - - Do stosowania w produkcji półprzewodników0 8443 59 70 0- - - - Pozostałe3 8443 60 00 0- Maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu3 8443 90- Części: 8443 90 05 0- - Do stosowania w produkcji półprzewodników000 0 0 8443 90 10 0- - Z żeliwa lub stali000 0 1 8443 90 80 0- - Pozostałe000 0 1 8444 00Maszyny do wytłaczania, rozciągania, teksturowania lub cięcia materiałów włókienniczych z włókna chemicznego: 8444 00 10 0- Urządzenia do wytłaczania3 8444 00 90 0- Pozostałe3 8445Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych; przędzarki, łączniarki lub skręcarki oraz pozostałe maszyny do wytwarzania przędzy włókienniczej; motarki lub przewijarki (także przewijarki wątkowe) włókiennicze oraz maszyny do przygotowania przędzy włókienniczej do użycia na maszynach z pozycji nr 8446 lub 8447: - Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych: 8445 11 00 0- - Gręplarki3 8445 12 00 0- - Czesarki3 8445 13 00 0- - Rozciągarki lub niedoprzędzarki3 8445 19 00 0- - Pozostałe3 8445 20 00 0- Przędzarki włókiennicze3 8445 30- Łączniarki lub skręcarki włókiennicze: 8445 30 10 0- - Łączniarki włókiennicze3 8445 30 90 0- - Skręcarki włókiennicze3 8445 40 00 0- Przewijarki (także przewijarki wątkowe) lub motarki3 8445 90 00 0- Pozostałe3 8446Maszyny tkackie (krosna): 8446 10 00 0- Do tkania materiałów o szerokości nie przekraczającej 30 cm3 - Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, czółenkowe: 8446 21 00 0- - Krosna mechaniczne3 8446 29 00 0- - Pozostałe3 8446 30 00 0- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, bezczółenkowe3 8447Dziewiarki, zszywarki-trykotarki i maszyny do wyrobu kordonka, tiulu, koronek, haftów, aplikacji, plecionek lub siatek oraz maszyny do wyrobu przędzin techniką tufting: - Dziewiarki okrągłe: 8447 11- - O średnicy cylindra nie przekraczającej 165 mm: 8447 11 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3 8447 11 90 0- - - Pozostałe3 8447 12- - O średnicy cylindra powyżej 165 mm: 8447 12 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3 8447 12 90 0- - - Pozostałe3 8447 20- Dziewiarki płaskie; zszywarki-trykotarki: 8447 20 10 0- - Ręczne3 - - Pozostałe: 8447 20 92 0- - - Dziewiarki do dzianin kolumienkowych (także typu Raschel); łączarki3 8447 20 98 0- - - Pozostałe3 8447 90 00 0- Pozostałe3 8448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. nicielnice, żakardy, automatyczne mechanizmy zatrzymujące, mechanizmy do zmiany czółenek); części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z niniejszej pozycji lub z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. wrzeciona i skrzydełka wrzecion, obicia zgrzeblarskie, grzebienie, filiery, czółenka, struny nicielnicowe i ramki nicielnic, igły do wyrobów pończoszniczych): - Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447: 8448 11 00 0- - Urządzenia nicielnicowe i żakardowe; przeznaczone do nich reduktory, kopiarki, perforatory lub łączarki wzornic3 8448 19 00 0- - Pozostałe3 8448 20- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8444 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 20 10 0- - Z żeliwa lub stali300 1,11,5 1 8448 20 90 0- - Pozostałe300 1,11,5 1 - Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8445 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 31 00 0- - Obicia zgrzeblarskie300 1,11,5 1 8448 32 00 0- - Do maszyn do wyrobu włókien tekstylnych, inne niż obicia zgrzeblarskie300 1,11,5 1 8448 33- - Wrzeciona, skrzydełka wrzecion, obrączki i biegacze: 8448 33 10 0- - - Wrzeciona i skrzydełka wrzecion300 1,11,5 1 8448 33 90 0- - - Obrączki i biegacze300 1,11,5 1 8448 39 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1 - Części i akcesoria do maszyn tkackich (krosien) lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 41 00 0- - Czółenka300 1,11,5 1 8448 42 00 0- - Płochy krosien, struny nicielnicowe i ramki nicielnic300 1,11,5 1 8448 49 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1 - Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją nr 8447 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 51- - Płaszczki, igły i inne artykuły używane przy wykonywaniu oczek: 8448 51 10 0- - - Płaszczki300 1,11,5 1 8448 51 90 0- - - Pozostałe300 1,11,5 1 8448 59 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1 8453Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych lub do wyrobu albo naprawy obuwia lub innych artykułów ze skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych, z wyłączeniem maszyn do szycia: 8453 10 00 0- Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych3 8453 20 00 0- Maszyny i urządzenia do wyrobu lub naprawy obuwia3 8453 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia3 8453 90 00- Części: 8453 90 00 9- - Pozostałe300 1,1 1 8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego: 8456 10- Działające na zasadzie lasera lub innej wiązki świetlnej lub fotonowej: 8456 10 10 0- - W rodzaju używanych do wyrobu półprzewodnikowych płytek lub urządzeń0 0 - Pozostałe: 8456 99- - Pozostałe: 8456 99 10 0- - - Frazarki działające na zasadzie ukierunkowanego strumienia jonów, do wyrobu lub naprawy masek i siatek do wzorów na urządzeniach półprzewodnikowych0 0 8456 99 30 0- - - Urządzenia do usuwania powłok lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych0 0 8456 99 50 0- - - Urządzenia do suchego trawienia wzorów na podłożach wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 0 8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali nie wymienione powyżej: - Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także prasy): 8462 21- - Sterowane numerycznie: 8462 21 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów półprzewodnikowych0 0 8462 29- - Pozostałe: 8462 29 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów półprzewodnikowych0 0 8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki szkła na zimno: 8464 10- Piły: 8464 10 10 0- - Do cięcia półprzewodnikowych kryształów ciągnionych na płytki lub płytek półprzewodnikowych na "chipy"0 8464 20- Szlifierki lub polerki: 8464 20 05 0- - Do obróbki płytek półprzewodnikowych0 8464 90- Pozostałe: 8464 90 10 0- - Do trasowania lub zarysowywania płytek półprzewodnikowych0 8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty do przedmiotów obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie, podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do obróbki ręcznej: - Pozostałe: 8466 91- - Do obrabiarek z pozycji nr 8464: 8466 91 15 0- - - Do obrabiarek z podpozycji 8464 10 10 0, 8464 20 05 0 lub 8464 90 10 0000 00 0 8466 93 17 0- - - Do urządzeń z podpozycji 8456 99 50 0000 00 0 8466 94- - Do obrabiarek z pozycji nr 8462 lub 8463 8466 94 10 0- - - Do obrabiarek z podpozycji 8462 21 05 0 lub 8462 29 05 0000 00 0 8470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania, frankowania, maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia liczące; kasy rejestrujące: 8470 90 00- Pozostałe: 8470 90 00 1- - Maszyny do frankowania511 1,83 3,8 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 8471 10- Maszyny analogowe lub hybrydowe do automatycznego przetwarzania danych: 8471 10 90 0- - Pozostałe5 1,83 3,8 8471 30- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z jednostki centralnej, klawiatury i monitora: 8471 30 10 0- - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7 - - Pozostałe: 8471 30 91 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83 1,7 8471 30 99 0- - - Pozostałe5 1,83 1,7 - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie: - - - Pozostałe: 8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7 - - - - Pozostałe: 8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83 1,7 8471 41 99 0- - - - - Pozostałe5 1,83 1,7 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: - - - Pozostałe: 8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7 - - - - Pozostałe: 8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83 1,7 8471 49 99 0- - - - - Pozostałe5 1,83 1,7 8471 50- Procesory cyfrowe inne niż te z pozycji 8471 41 i 8471 49 zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia wyjściowe: - - Pozostałe: 8471 50 30 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video0 00 0 - - - Pozostałe: 8471 50 91 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji0 00 0 8471 50 99 0- - - - Pozostałe0 00 0 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarki0 00 0 8471 60 50 0- - - Klawiatury0 00 0 8471 60 90 0- - - Pozostałe0 00 0 8471 70- Urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnej0 00 0 - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: 8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne0 00 0 - - - - - Pozostałe: 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych0 00 0 8471 70 59 0- - - - - - Pozostałe0 00 0 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej0 00 0 8471 70 90 0- - - - Pozostałe0 00 0 8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania danych: 8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do 8472: 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne0 00 0 8473 30 90 0- - Pozostałe0 00 0 8475Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych; maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych: 8475 10 00 0- Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych3 - Maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych: 8475 21 00 0- - Maszyny do wytwarzania włókien optycznych i półwyrobów do ich produkcji3 8475 29 00 0- - Pozostałe3 1,5 8475 90 00 0- Części300 1,1 1 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 10- Wtryskarki 8477 10 10 0- - Urządzenia hermatyzacyjne do montażu urządzeń półprzewodnikowych000 00 0 - Pozostałe maszyny do formowania lub kształtowania innymi metodami: 8477 59- - Pozostałe: 8477 59 05 0- - - Urządzenia hermatyzacyjne do montażu urządzeń półprzewodnikowych000 00 0 8477 90- Części: 8477 90 05 0- - Do maszyn z podpozycji 8477 10 10 0 i 8477 59 05 00 0 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 65 0- - - - Aparaty do hodowli lub wyciągania kryształów półprzewodnikowych0 8479 89 70 0- - - - Aparaty do osadzania warstwy epitaksjalnej na płytkach półprzewodnikowych0 8479 89 75 0- - - - Aparaty do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania powłoki lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych0 8479 89 76 0- - - - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania powłoki lub oczyszczania podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 0 8479 89 77 0- - - - Urządzenia mocujące płytki półprzewodnikowe i automatyczne ściskacze taśmowe do montażu urządzeń półprzewodnikowych0 0 8479 89 79 0- - - - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu urządzeń półprzewodnikowych0 8479 90- Części: - - Pozostałe: 8479 90 95 0- - - Maszyny z podpozycji 8479 89 65 0, 8479 89 70 0, 8479 89 75 0, 8479 89 76 0, 8479 89 77 0 i 8479 89 79 0000 0 0 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 10 00 0- Skrzynki formierskie dla odlewni metali3 8480 20 00 0- Płyty podmodelowe3 8480 30- Modele odlewnicze: 8480 30 10 0- - Z drewna3 8480 30 90 0- - Pozostałe3 - Formy do metali lub do węglików metali: 8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3 8480 49 00 0- - Pozostałe3 8480 50 00 0- Formy do szkła3 8480 60- Formy do materiałów mineralnych: 8480 60 10 0- - Typu tłocznego3 8480 60 90 0- - Pozostałe3 - Formy do gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 71- - Typu wtryskowego lub tłocznego: 8480 71 10 0- - - W rodzaju używanych w produkcji płytek lub przyrządów półprzewodnikowych0 8480 71 90 0- - - Pozostałe3 8480 79 00 0- - Pozostałe3 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): 8501 20- Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego o mocy wyjściowej powyżej 37,5 W: 8501 20 90 0- - Pozostałe6 3 - Inne silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego: 8501 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W: 8501 31 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej powyżej 735 W, prądnice prądu stałego, dla lotnictwa cywilnego0 0 8501 31 90 0- - - Pozostałe6 3 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: 8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych w tym lamp wyładowczych rurowych: - - Pozostałe: 8504 10 91 0- - Cewki indukcyjne oraz dławiki (tłumiki), połączone z kondensatorem lub nie511 1,82,5 1,7 - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA: 8504 31 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego511 1,82,5 1,7 - - - Pozostałe: - - - - Transformatory pomiarowe: 8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia511 1,82,5 1,7 8504 31 39 0- - - - - Pozostałe511 1,82,5 1,7 8504 31 90 0- - - - Pozostałe511 1,82,5 1,7 8504 40- Przekształtniki: - - Pozostałe: - - - Z rodzaju używanych w urządzeniach telekomunikacyjnych, maszynach do automatycznego przetwarzania danych i urządzeniach do tych maszyn: 8504 40 30 0- - - - Urządzenia zasilające z rodzaju stosowanych z maszynami do automatycznego przetwarzania danych511 1,82,5 1,6 8504 90- Części: - - Przekształtników: 8504 90 91 0- - - Zespoły elektroniczne maszyn z podpozycji 8504 40 30 0 i 8504 40 35 0411 1,42 1,3 8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego: 8514 10- Piece oporowe i suszarki: 8514 10 05 0- - Do produkcji urządzeń półprzewodnikowych i płytek półprzewodnikowych0 8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne: 8514 20 05 0- - Do produkcji urządzeń półprzewodnikowych i płytek półprzewodnikowych0 8514 30- Inne piece i suszarki: - - Piece ogrzewane promieniami podczerwonymi: 8514 30 11 0- - - Do wytwarzania układów przełączających na płytkach półprzewodnikowych0 - - Pozostałe: 8514 30 91 0- - - Do wytwarzania układów przełączających na płytkach półprzewodnikowych0 8514 90- Części: 8514 90 20 0- - Maszyny z podpozycji 8514 10 05 0, 8514 20 05 0, 8514 30 11 0 i 8514 30 91 00 0 0 8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: 8515 80- Inne urządzenia i aparaty: 8515 80 05 0- - Do łączenia przewodów z rodzaju używanych w produkcji urządzeń półprzewodnikowych0 8515 90- Części: 8515 90 10 0- - Maszyn z podpozycji 8515 80 05 00 0 0 8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych; videofony: 8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych: 8517 50 10 0- - Dla systemów przewodowych na prąd nośny ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe (analogowe) do transmisji komputerowych0 00 0 8517 50 90 0- - Pozostałe ex 8517 50 90 0Modemy i karty sieciowe (cyfrowe) do transmisji komputerowych0 8521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunery wideo): 8521 10- Na taśmach magnetycznych: - - Pozostałe: 8521 10 30 0- - - O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające na odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s ex 8521 10 30 0Z kamerą w tej samej obudowie111,91,9 4,98,4 10,5 8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521: 8522 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Podzespoły elektroniczne: 8522 90 59- - - - - Pozostałe: 8522 90 59 1- - - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne magnetowidów, odtwarzaczy wideo, magnetofonów, odtwarzaczy CD, gramofonów nawet montowane w korpusie wyrobu obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD) ex 8522 90 59 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych000 00 0 8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o całkowitej grubości nie przekraczającej 53 mm, w rodzaju używanych w produkcji urządzeń do zapisu i odtwarzania dźwięku000 00 0 8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z działu 37: - Dyski do systemów odczytu laserowego: 8524 39- - Pozostałe: 8524 39 10 0- - - Do odtwarzania prezentacji, instrukcji, danych, dźwięku oraz obrazów zapisanych w postaci binarnej maszynowej, tylko do odczytu oraz umożliwiające manipulowanie lub konwersację z użytkownikiem za pomocą maszyn do automatycznego przetwarzania511 1,51 1,5 8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu; monitory i projektory wideo: - Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu: 8528 12- - Kolorowe: - - - Aparatura do projekcji telewizyjnej: 8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625 linii142,82,8 4,98,4 10,5 - - - - Z rozdzielczością poziomą powyżej 625 linii: 8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii142,82,8 4,98,4 10,5 8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej linii142,82,8 4,98,4 10,5 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8529 90 88- - - - - Pozostałe: 8529 90 88 9- - - - - - Pozostałe ex 8529 90 88 9Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowanych układów elektronicznych000 00 0 8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe: 8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory mocy)5 1,73 1,6 - Pozostałe kondensatory stałe: 8532 21 00 0- - Tantalowe5 1,73 1,6 8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe5 1,73 1,6 8532 23 00 0- - Ceramiczne, jednowarstwowe5 1,73 1,6 ex 8532 23 00 0Kondensatory ceramiczne, jednowarstwowe do montażu powierzchniowego0 00 0 8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne): 8532 24 10 0- - - Z wyprowadzeniami5 1,73 1,6 8532 24 90 0- - - Pozostałe5 1,73 1,6 ex 8532 24 90 0Kondensatory ceramiczne, wielowarstwowe do montażu powierzchniowego0 00 0 8532 25 00 0- - Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa sztucznego5 1,73 1,6 8532 29 00 0- - Pozostałe5 1,73 1,6 8532 30 00 0- Kondensatory nastawne lub strojeniowe5 1,73 1,6 8532 90 00 0- Części0 00 0 8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami grzejnymi: 8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe5 1,7 1,6 - Pozostałe rezystory stałe: 8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6 8533 29 00 0- - Pozostałe5 1,7 1,6 ex 8533 29 00 0Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe do montażu powierzchniowego0 0 0 - Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry: 8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6 8533 39 00 0- - Pozostałe5 1,7 1,6 8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane (reostaty i potencjometry): 8533 40 10 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6 8533 40 90 0- - Pozostałe5 1,7 1,6 8533 90 00 0- Części0 0 0 8535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V: 8535 10 00 0- Bezpieczniki5 1,82,5 1,7 - Wyłączniki automatyczne: 8535 21 00 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 1,8 1,7 8535 29 00 0- - Pozostałe5 1,8 1,7 8535 30- Odłączniki i przełączniki: 8535 30 10 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 1,8 1,7 8535 30 90 0- - Pozostałe5 1,8 1,7 8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5 1,8 1,7 8535 90 00 0- Pozostałe5 1,8 1,7 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V: 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A5 1,8 1,7 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5 1,8 1,7 8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 1,8 1,7 8536 20- Wyłączniki automatyczne: 8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A5 1,8 1,7 8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 1,8 1,7 8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne: 8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A5 1,8 1,7 8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A511 1,8 1,7 8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A5 1,8 1,7 - Przekaźniki: 1,8 1,7 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A5 1,8 1,7 8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A5 1,8 1,7 8536 49 00 0- - Pozostałe5 1,8 1,7 8536 50- Pozostałe przełączniki: 8536 50 07 0- - Elektromechaniczne łączniki migowe do prądu nie przekraczającego 11 A5 1,8 1,7 - - Pozostałe: - - - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 50 11 0- - - - Przyciskowe5 1,8 1,7 8536 50 15 0- - - - Z pokrętłem5 1,8 1,7 8536 50 19 0- - - - Pozostałe5 1,8 1,7 8536 50 80 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7 - Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe: 8536 61- - Oprawy lamp: 8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona5 1,8 1,7 8536 61 90 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7 8536 69- - Pozostałe: 8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)5 1,8 1,7 8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych5 1,8 1,7 8536 69 90 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7 8536 90- Pozostałe urządzenia: 8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5 1,8 1,7 8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5 1,8 1,7 8536 90 20 0- - Wafer probery0 1,8 1,7 8536 90 85 0- - Pozostałe5 1,8 1,7 8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe, wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w Dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura połączeniowa objęta pozycją nr 8517: 8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V: - - Pozostałe: 8537 10 91 0- - - Urządzenia sterujące z programowalną pamięcią ex 8537 10 91 0Moduły regulatora - wzmacniacze sygnału skanerów podczerwiennych i nadfioletu standartowe, wysokiej częstotliwości, wysokiej czułości3 1,8 1,6 8537 20- Na napięcia przekraczające 1000 V: 8537 20 91 0- - Na napięcie powyżej 1000 V, ale nie przekraczające 72,5 kV ex 8537 20 91 0Sterowniki lancy zapalarki wysokoenergetycznej3 1,1 1 8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy, lampy analizujące do kamer telewizyjnych): - Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do monitorów: 8540 11- - Barwne: - - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o przekątnej ekranu: 8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm0 0 0 - - - Pozostałe, o przekątnej ekranu: 8540 11 91 0- - - - Nie przekraczającej 75 cm0 0 0 8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm0 0 0 - Części: 8540 91 00 0- - Lamp elektronopromieniowych0 1,1 1 8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe; światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach: 8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych: 8541 10 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 0 - - Pozostałe: 8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy6 2,1 1,9 8541 10 99 0- - - Pozostałe6 2,1 1,9 ex 8541 10 99 0Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych do montażu powierzchniowego0 0 0 - Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów: 8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W: 8541 21 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 0 8541 21 90 0- - - Pozostałe0 2,1 2 ex 8541 21 90 0Tranzystory, za wyjątkiem fototranzystorów, do montażu powierzchniowego0 0 0 8541 29- - Pozostałe: 8541 29 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 0 8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS0 2,1 2 8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)0 2,1 2 8541 29 80 0- - - Pozostałe0 2,1 2 8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych: 8541 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 0 8541 30 90 0- - Pozostałe6 2,1 2 8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne): - - Diody świecące: 8541 40 11 0- - - Diody laserowe0 2,1 2 8541 40 19 0- - - Pozostałe0 2,1 2 - - Pozostałe: 8541 40 91 0- - - Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele0 2,1 2 8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne0 2,1 2 8541 40 99 0- - - Pozostałe0 2,1 2 8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe: 8541 50 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 0 8541 50 90 0- - Pozostałe0 2,1 2 8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne6 2,1 2 8541 90 00 0- Części0 0 0 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: - Układy scalone cyfrowe monolityczne: 8542 12 00 0- - Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty "inteligentne")0 0 8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS): 8542 13 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8542 13 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: - - - - - Pamięci dynamiczne (D-RAMs): 8542 13 11 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 4 MB0 0 8542 13 13 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16 MB0 0 8542 13 15 0- - - - - - O pojemności powyżej 16 MB, ale nie przekraczającej 64 MB0 0 8542 13 17 0- - - - - - O pojemności powyżej 64 MB0 0 - - - - - Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne (cache-RAMs): 8542 13 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0 8542 13 25 0- - - - - - O pojemności powyżej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi, programowalne (EPROM): 8542 13 32 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 35 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4 MB0 0 8542 13 37 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB0 0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs: - - - - - - FLASH E2PROMs 8542 13 41 0- - - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 43 0- - - - - - - O pojemności powyżej 1 MB ale nie przekraczającej 4 M0 0 8542 13 45 0- - - - - - - O pojemności powyżej 4 MB ale nie przekraczającej 16 MB0 0 8542 13 47 0- - - - - - - O pojemności powyżej 16 MB0 0 8542 13 49 0- - - - - - Pozostałe0 0 8542 13 51 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 13 53 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0 8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 13 61 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 13 63 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie przekraczającej 8 bitów0 0 8542 13 65 0- - - - - O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie przekraczającej 16 bitów0 0 8542 13 67 0- - - - - O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie przekraczającej 32 bitów0 0 8542 13 69 0- - - - - O długości słowa powyżej 32 bity0 0 - - - - Pozostałe: 8542 13 70 0- - - - - Mikroperyferały:0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 13 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 13 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 13 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 13 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 13 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 13 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 14- - Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej: 8542 14 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8542 14 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 14 10 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 0 8542 14 15 0- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs); pamięci stałe nieprogramowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 14 20 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0 8542 14 22 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami UV, programowalne (EPROMs)0 0 8542 14 29 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0 8542 14 30 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 14 42 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 14 44 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0 - - - - Pozostałe: 8542 14 50 0- - - - - Mikroperyferały0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 14 60 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 14 65 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 14 70 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 14 75 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 14 80 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 14 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 14 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 19- - Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS): 8542 19 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 0 8542 19 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 19 15 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 0 - - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs): 8542 19 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0 8542 19 25 0- - - - - - O pojemności przekraczającej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 19 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0 8542 19 31 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi, programowalne (EPROMs)0 0 8542 19 35 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0 8542 19 41 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 19 49 0- - - - - Pamięci pozostałe0 0 8542 19 55 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 19 62 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 19 68 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0 - - - - Pozostałe: 8542 19 71 0- - - - - Mikroperyferały0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 19 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 19 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 19 92 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 19 98 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne: 8542 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 0 - - Pozostałe: 8542 30 70 0- - - Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 - - - Pozostałe: 8542 30 91 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)0 0 - - - - Pozostałe: 8542 30 95 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe0 0 8542 30 99 0- - - - - Pozostałe0 0 8542 40- Układy scalone hybrydowe: 8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)6 0 0 8542 40 30 0- - Konwertery (przetworniki)6 0 0 8542 40 50 0- - Wzmacniacze6 0 0 8542 40 90 0- - Pozostałe6 0 0 8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne6 0 0 8542 90 00 0- Części0 0 0 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Akceleratory cząstek: 8543 11 00 0- - Jonowe aplikatory dla domieszkowania materiałów półprzewodnikowych0 8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, eletrolizy lub elektroforezy: 8543 30 10 0- - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania powłoki lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych0 8543 30 30 0- - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania powłoki lub oczyszczania podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 8543 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia do fizycznego osadzania powłok na płytkach półprzewodnikowych: 8543 89 70 0- - - - - Przez rozpylanie na płytkach półprzewodnikowych0 8543 89 72 0- - - - - Pozostałe0 8543 89 73 0- - - - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu urządzeń półprzewodnikowych0 8543 89 75 0- - - - Urządzenia do fizycznego osadzania powłok poprzez rozpylanie na podłożach elektrokrystalicznych0 8543 89 79 0- - - - Urządzenia pozwalające maszynom do automatycznego przetwarzania danych i ich jednostkom przetwarzać sygnały akustyczne (karty dźwiękowe); zestawy do maszyn do automatycznego przetwarzania danych i ich jednostek, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, składające się przynajmniej z głośników i/lub mikrofonu oraz zespołu elektronicznego, który pozwala maszynie do automatycznego przetwarzania danych i jej jednostkom przetwarzać sygnały akustyczne (karty dźwiękowe)0 8543 90- Części: 8543 90 30 0- - Urządzeń z podpozycji 8543 11 0 0, 8543 30 10 0, 8543 30 30 0, 8543 89 70 0, 8543 89 72 0 lub 8543 89 73 00 8543 90 40 0- - Urządzeń z podpozycji 8543 89 75 00 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): 8544 60- Pozostałe przewody elektryczne dla napięć powyżej 1000 V: 8544 60 90 0- - Z przewodami innymi niż miedziane ex 8544 60 90 0Lanca zapalarki przemysłowej wysokoenergetycznej do olejów i gazów rozpałowych o mocy iskry 16 J3 8548Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne; elektryczne części maszyn i urządzeń nie wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego działu: 8548 90- Pozostałe: 8548 90 10 0- - Dynamiczne pamięci o dostępie swobodnym w różnych formach takich jak pakiety D-RAMS i moduły0 8701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709): 8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego: 8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW511 1,7 1,6 8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW511 1,72,5 1,6 8701 90- Pozostałe: - - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i używane w leśnictwie, kołowe: - - - Nowe, o mocy silnika: 8701 90 11 0- - - - Nie przekraczającej 18 kW000 00 0 8701 90 15 0- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 25 kW000 00 0 8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW ex 8701 90 31 0Ciągniki skider o mocy 60-75 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)300 1,81,5 1 ex 8701 90 31 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna300 1,81,5 1 8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW ex 8701 90 35 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna300 1,81,5 1 ex 8701 90 31 0Ciągniki skider o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)300 1,81,5 1 ex 8701 90 31 0Ciągniki forwarder o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, kołowe, przegubowe z żurawiem hydraulicznym)300 1,81,5 1 8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW: 8701 90 39 9- - - - - Powyżej 120 kW300 1,81,5 1 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe): 8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton ale nie przekraczającym 100 ton3 2,12,12,12,1 8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 ton3 2,12,12,12,1 8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze3 2,12,12,12,1 8705 90- Pozostałe: 8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton3 2,12,12,12,1 8705 90 90 0- - Pozostałe ex 8705 90 90 0Kompletny samochód o podwoziu krajowej produkcji z zainstalowanym za granicą specjalnym wyposażeniem do odbioru mleka tj. ze zbiornikiem wyposażonym w aparaturę do pomiaru ilości i jakości mleka, w automatyczny system mycia itp.3 2,12,12,12,1 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 90- Pozostałe: 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 9- - - Pozostałe ex 8707 90 90 9Nadwozia do pojazdów do odbioru mleka tj. zbiornik wyposażony m.in. w automatyczną aparaturę do oceny jakości mleka, pomiaru ilości, w automatyczny system mycia oraz automatyczny system rejestracji danych31,21,22,12,62,12,12,12,12,2 9001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznie: 9001 10- Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, kable światłowodowe: 9001 10 90- - Pozostałe: 9001 10 90 1- - - Włókna optyczne do produkcji kabli światłowodowych300 1,11,5 1 9002Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub aparatury, ale inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznie: 9002 20 00 0- Filtry ex 9002 20 00 0Ekrany monitorowe szklane lub z tworzywa sztucznego pokryte warstwą polaryzacyjną000 00 0 9006Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze) oraz żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych według pozycji nr 8539: 9006 10- Aparaty fotograficzne stosowane do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich: 9006 10 10 0- - Aparaty wytwarzające wzór, w rodzju używanych do wyrobu masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją fotograficzną000 00 0 - Części i akcesoria: 9006 99 10 0- - - Urządzeń z podpozycji 9006 10 10 0000 00 0 9009Fotokopiarki optyczne, kopiarki stykowe lub termokopiarki: - Pozostałe fotokopiarki: 9009 21 00 0- - Z układem optycznym ex 9009 21 00 0Fotokopiarki kolorowe z cyfrową obróbką obrazu działające w oparciu o laser000 00 0 9009 22- - Stykowe: 9009 22 90 0- - - Pozostałe ex 9009 22 90 0Kopioramy do celów drukarskich - urządzenia do kopiowania stykowego filmów i płyt offsetowych300 1,11,5 1 9010Urządzenia i sprzęt dla laboratoriów fotograficznych (i filmowych) włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek obwodów scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne: - Urządzenia do rzutowania lub rysowania wzorów układów scalonych elektronicznych na materiałach półprzewodnikowych światłoczułych: 9010 41 00 0- - Urządzenia do zapisu bezpośredniego na płytce000 00 0 9010 42 00 0- - Aparaty powtarzające zapis000 00 0 9010 49 00 0- - Pozostałe000 00 0 9010 50 00 0- Pozostałe urządzenia i aparaty dla laboratoriów fotograficznych (łącznie z kinematograficznymi); negatywoskopy: 9010 50 10 0- - Urządzenia do rzutowania lub rysowania masek obwodów scalonych na synsybilizowanych podłożach płaskich wyświetlaczy ciekłokrystalicznych000 00 0 9012Mikroskopy nieoptyczne - aparatura dyfrakcyjna: 9012 10- Mikroskopy nieoptyczne - aparatura dyfrakcyjna: 9012 10 10 0- - Mikroskopy elektronowe wyposażome w oprzyrządowanie specjalnie zaprojektowane do manipulowania i transportu płytek półprzewodnikowych lub siatek000 00 0 9013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach; lasery, oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty: - - Urządzenia na ciekłych kryształach: - - - Urządzenia ciekłokrystaliczne do wyświetlania na zasadzie macierzy aktywnych: 9013 80 11 0- - - - Barwne ex 9013 80 11 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do komputerów osobistych000 00 0 9013 80 19 0- - - - Czarno-białe lub inne monochromatyczne ex 9013 80 19 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do komputerów osobistych000 00 0 9013 80 30 0- - - Pozostałe ex 9013 80 30 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne kolorowe i monochromatyczne przeznaczone do komputerów osobistych000 00 0 9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9017 10- Stoły i przyrządy kreślarskie, automatyczne lub nie: 9017 10 10 0- - Plotery000 00 0 9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń rachunkowych: 9017 20 05 0- - Plotery000 00 0 - - Przyrządy traserskie: 9017 20 31 0- - - Aparaty wytwarzające wzór, w rodzaju używanych do produkcji masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją fotolitograficzną000 00 0 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty: - - Pozostałe: 9026 80 91 0- - - Elektroniczne4,511 1,62,3 1,5 9026 90- Części i akcesoria: 9026 90 90 0- - Pozostałe300 1,11,5 1 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych ex 9031 80 91 0Makiety-wzorce kontrolne służące do weryfikacji przyrządów montażowych w celu zapewnienia tolerancji wykonania części i zespołów drzwi pasażerskich do samolotu B-757300 1,11,5 1 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 90 0- - - Pozostałe ex 9032 89 90 0Skanery podczerwienne i nadfioletowe do "śledzenia" płomienia palników gazowych, olejowych i węglowych300 1,11,5 1 9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury z działu 90300 1,11,5 1 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i Rumunii. (Dz. U. Nr 159, poz. 1057) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się: 1) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku, 2) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Węgier, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku, 3) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Rumunii, wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1057) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI CZESKIEJ I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ Kod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 60 000 hl40 000 hl - W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów: 2203 00 01 0- - W butelkach21 2203 00 09 0- - Pozostałe21 2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów21 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 6 000 hl15 000 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 7500 l 100% alk.7500 l 100% alk. 2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl 2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl 2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl 2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl 2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl 2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl 2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl 2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl 2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 6,25 ECU/hl 0,65 ECU %/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 4,5 ECU/hl 0,45 ECU %/hl 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach zawierających: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl - - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających: - - - 2 litry lub mniej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo52,5 1,25 ECU %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie alkoholu3,5 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl - - - Więcej niż 2 litry: - - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 74 0- - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe52,5 1,25 ECU %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl 2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl 2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu: 50 ton50 ton 2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z tytoniu27,5 2402 20- Papierosy z tytoniu: 2402 20 10 0- - Zawierające goździki45 minimum 4,5 ECU/tys. szt. 2402 20 90 0- - Pozostałe45 minimum 4,5 ECU/tys. szt. 2402 90 00 0- Pozostałe45 2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe: 2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji: 2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 500 g60 2403 10 90 0- - Pozostałe60 - Pozostałe: 2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"27,5 minimum 0,565 ECU/kg 2403 99- - Pozostałe: 2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka32,5 2403 99 90- - - Pozostałe: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany27,5 minimum 0,565 ECU/kg 2403 99 90 9- - - - Pozostały27,5 minimum 0,565 ECU/kg Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI WĘGIER Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 0406Sery i twarogi: 300 ton 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0 0406 10 80 0- - Pozostały0 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 20 90 0- - Pozostały0 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy0 - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0 0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort0 0406 40 50 0- - Gorgonzola0 0406 40 90 0- - Pozostały0 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0 - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85 ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 03 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta0 - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler0 0406 90 15 0- - - - - Gruyére, Sbrinz0 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine0 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 90 21 0- - - Cheddar0 0406 90 23 0- - - Edam0 0406 90 25 0- - - Tilsit0 0406 90 27 0- - - Butterkäse0 0406 90 29 0- - - Kashkaval0 - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0 0406 90 33 0- - - - Pozostałe0 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0 0406 90 37 0- - - Finlandia0 0406 90 39 0- - - Jarlsberg0 - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nie przekraczającej 47%: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0 - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Sams•0 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio0 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0 0406 90 84 0- - - - - - - Brie0 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0 - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%0 0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0 0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0 0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe0 0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone 15 tys. ton 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji krochmalu10 - - Pozostałe: - - - Młode: 0701 90 51 0- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10 0701 90 59 0- - - - Od 16 maja do 30 czerwca10 0701 90 90 0- - - Pozostałe10 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub chłodzone: 10 tys. ton 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka10 0703 10 19 0- - - Pozostałe10 0703 10 90 0- - Szalotka10 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone: 1500 ton - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)10 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 20 tys. ton 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10 - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca10 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10 0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca10 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca10 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: 10 tys. ton - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji35 1701 12 90 0- - - Pozostały35 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 140 tys. hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentio, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU %/hl 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU %/hl - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,05 ECU %/hl 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,05 ECU %/hl 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 42 tys. hl 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 ECU/hl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 3 ECU/hl 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 42000 l 100% alk. 2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 20 12 0- - - Cognac172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 14 0- - - Armagnac172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 26 0- - - Grappa172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 86 0- - - - Grappa172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)172 minimum 4 ECU/ %/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin w pojemnikach zawierających: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 60- Vodka: - - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w pojemnikach zawierających: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU %/hl 2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU %/hl - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU %/hl 2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU %/hl 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU %/hl 2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU %/hl 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach zawierających:172 minimum 4 ECU %/hl 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających: - - - 2 litry lub mniej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie alkoholu3,5 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl - - - Więcej niż 2 litry: - - - - Wódki (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 74 0- - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe172 minimum 4 ECU/ %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl 2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl 2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe: 700 t 2401 10- Tytoń nie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego hybrydami)15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum 0,565 ECU/kg - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 ECU/kg - - Pozostałe: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 ECU/kg Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z RUMUNII Kod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent 0409 00 00 0Miód naturalny:40100 ton 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji1510 000 ton 1701 12 90 0- - - Pozostały15 - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 5 000 ton 1701 99 10 0- - - Cukier biały15 1701 99 90 0- - - Pozostały15 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 60 000 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentio, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej. (Dz. U. Nr 159, poz. 1058) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1058) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU) 2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:500 000 2934 90- Pozostałe: 2934 90 10 0- - Tiofen 2934 90 30 0- - Chloroprotyksen (INN); tenalidyna (INN) i jej winiany i meleiniany 2934 90 40 0- - Furazolidon (INN) 2934 90 80 0- - Monotiiny 2934 90 85 0- - Kwas 7-aminocefalosporynowy 2934 90 89 0- - Kwasy nukleinowe i ich sole 2934 90 91 0- - Sole i estry kwasu (6R, 7R)-3-acetoksymetylo-7-[(R)-2-formyloksy-2-fenyloacetamido]-8-okso-5-tia-1-azabicyklo-[4.2.0]okt-2-en-2-karboksylowego 2934 90 93 0- - Bromek 1-[2-(1,3-dioksan-2-ylo)etylo]-2-metylopirydyniowy 2934 90 97 0- - Pozostałe 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:2 400 000 3920 30 00 0- Z polimerów styrenu 3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych:1 300 000 - Komórkowe: 3921 13- - Z poliuretanów: 3921 13 10 0- - - Miękkie, elastyczne 3921 13 90 0- - - Pozostałe 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez:1 300 000 8414 80- Pozostałe: 8414 80 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych - - Pozostałe: - - - Turbosprężarki: 8414 80 21 0- - - - Jednostopniowe 8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe - - - Sprężarki wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego, mogące wytwarzać maksymalne nadciśnienie: - - - - Nie przekraczające 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę: 8414 80 31 0- - - - - Nie przekraczającej 60 m3 8414 80 39 0- - - - - Powyżej 60 m3 - - - - Powyżej 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę: 8414 80 41 0- - - - - Nie przekraczającej 120 m3 8414 80 49 0- - - - - Powyżej 120 m3 - - - Sprężarki wyporowe rotacyjne: 8414 80 60 0- - - - Jednowałowe - - - - Wielowałowe: 8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe 8414 80 79 0- - - - - Pozostałe 8414 80 90 0- - - Pozostałe 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane w zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)500 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie Gorczańskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 5, poz. 26) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) zarządza się, co następuje: § 1. Gorczański Park Narodowy, położony w województwie nowosądeckim, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 7.019,07 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) kompleks główny określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 7084 - mostu na rzece Kamienicy Łąckiej - (wg mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902) w kierunku południowo-wschodnim południową granicą potoku Spaleniec do punktu granicznego nr 2736, dalej w kierunku południowym do punktu granicznego nr 7055 i południowo-wschodnim po punktach granicznych nr 7054, 7053, 3986, następnie północno-wschodnią granicą działek nr 1449 i 1450 (obręb Zasadne, gmina Kamienica), po punktach granicznych nr 3955, 7051, od nr 2646 do nr 2624, 3494 przy szczycie Gorc Kamienicki (1228 m n.p.m.), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 3510, następnie w kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 3521, południową granicą działki nr 1442 (obręb Zasadne, gmina Kamienica), po punktach granicznych nr 3559, 3561 (szczyt Góry Przysłop 1187 m n.p.m.), załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach granicznych nr 6061 i 6065 (według mapy Nadleśnictwa Krościenko z dnia 1 października 1975 r. nr ewidencyjny 39/330) do punktu granicznego nr 6067, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 6081, 6096 i 6105, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 6119, następnie wschodnią granicą działki nr 14484/1171 (obręb Ochotnica Górna, gmina Ochotnica Dolna), wschodnią i południowo-zachodnią granicą działki nr 14484/1172, wschodnią granicą działek nr 14484/1136 i 14484/1137 do punktu granicznego nr 6152 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr 6156, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 7505, dalej biegnie środkiem Potoku Głęboki do ujścia w Potoku Jaszcze Duże, następnie północno-wschodnią i południowo-wschodnią granicą działki nr 16230/1 (obręb Ochotnica Górna, gmina Ochotnica Dolna), północno-zachodnią granicą działek nr 14627/135, 14627/154, 14627/153, 14627/131, 14627/130 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 6168-6204, południowo-zachodnią granicą działki nr 14627/53, po punktach granicznych nr 6216-6220, południowo-zachodnią granicą działek nr 14627/124, 14627/122,14627/120, po punktach granicznych nr 6229-6235, północno-wschodnią granicą działek nr 16227/27, 14425/270, 14425/271, 14425/272, 14425/273, 14425/275 (Potok Forędówka) do punktu granicznego nr 6236, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 6246-6250, załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr 6255, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkt graniczny nr 6260 do Potoku Furcówka, stąd środkiem Potoku Furcówka do punktu granicznego nr 6261, a następnie po punktach granicznych nr 6266, 6268, północno-zachodnią granicą działki nr 14397/65, wschodnią oraz północną granicą działki nr 14387/5 do punktu granicznego nr 7090 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ z dnia 1 października 1976 r. nr ewidencyjny 37/146), dalej biegnie w kierunku południowym po punktach granicznych nr 7129, 7134, 7138, 7142, 7150, zachodnią granicą działki nr 4206/1 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ), wschodnią granicą działki nr 4152/1, północno-wschodnią granicą działki nr 2696/12 do punktu granicznego nr 7151, dalej w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 7168 i południowym do punktu granicznego nr 7171, następnie zachodnim do punktu granicznego nr 7193, dalej w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 7208, po punktach granicznych nr 8013-8017, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie potokiem stanowiącym północną granicę działek nr 2829/30, 2829/29, 2829/28, 2829/5-2829/8, 2829/10-2829/25 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ), wschodnią i południową granicą działki nr 4162/1, po punktach granicznych nr 7210, 7231, załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu granicznego nr 7248 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ z dnia 1 października 1976 r. nr ewidencyjny 37/146), przez punkt graniczny nr 7277, zachodnią granicą działki nr 2828 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ) i działki nr 1598/144 (obręb Zasadne, gmina Kamienica) do punktu granicznego nr 3653 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), dalej w kierunku północnym po punktach granicznych nr 3654-3662, 1-4 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), południową granicą działki nr 4291 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź), załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach granicznych nr 41-44, 61 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), dalej w kierunku północno-zachodnim po punktach granicznych nr 102, 5103, południowo-zachodnią granicą działek od nr 4249 do nr 4245 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź), po punktach granicznych nr 135, 150 (według mapy Nadleśnictwa Limanowa obręb Kamienica z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 973/86), południową granicą działek nr 4256, 4254, 4253, 4250, 163, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 176, załamuje się w kierunku północnym i biegnie po punktach granicznych nr 176-202, 202a, 204, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 204-220, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 231, 262, 811, 265-312 (według mapy Nadleśnictwa Limanowa obręb Kamienica z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 973/86), dalej biegnie południowo-zachodnią granicą działki nr 4178, północno-zachodnią, zachodnią i południową granicą działki nr 4179 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź) do punktu granicznego nr 10318, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 4320/62, 4305/47 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź), następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 4304/46 na odcinku 160 m, zachodnią granicą drogi zakładowej na odcinku 110 m do punktu granicznego nr 4064 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r.), następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 4303/46 do punktu granicznego nr 4064, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 4068 i wschodnim przez punkt graniczny nr 4069, następnie północną granicą działki nr 3702 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź), do zbiegu z północno-zachodnią granicą działki nr 4304/46, następnie po punktach granicznych nr 347-372, 829, 374-376, 830-833, 381-388, 393, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim oraz wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 398, w kierunku południowym do punktu granicznego nr 403, a następnie wschodnim do punktu granicznego nr 413, w kierunku północnym do punktu granicznego nr 420 i dalej wschodnim oraz południowo-wschodnim do punktu granicznego nr 429, następnie południowym i południowo-zachodnim przez punkty graniczne nr 430-447, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 471, następnie wschodnią granicą działki nr 5449/37 (obręb Konina, gmina Niedźwiedź), północną, zachodnią i północną, a następnie wschodnią granicą działki nr 2584 do styku z granicą działki nr 5421/19 i dalej w kierunku wschodnim po punktach granicznych nr 517-524 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), następnie po punktach granicznych nr 1646-1649, 524, wschodnią i północno-wschodnią granicą działki nr 2154, po punktach granicznych nr 4166, 529, 584, 589, 606, 5185-5187, 607, 611, 619, 620, 837, 622, południowo-zachodnią, północną i wschodnią granicą działki nr 5070/2 (obręb Lubomierz, gmina Mszana Dolna), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 625-654, północno-zachodnią granicą działek nr 4976, 4975, 4821 (obręb Lubomierz, gmina Mszana Dolna), północną granicą działki nr 4973, po punktach granicznych nr 3828, 3832, północną granicą działki nr 4964, południowo-wschodnią granicą działki nr 4970 do punktu granicznego nr 3861, południowo-zachodnią granicą działki nr 5081/76 do punktu granicznego nr 3868, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim, a następnie południowo-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 3881-3886, zachodnią granicą działki nr 627 (obręb Lubomierz, gmina Mszana Dolna), do punktu granicznego nr 7084 (do mostu na rzece Kamienica Łącka) - o powierzchni 6.817,63 ha, 2) działki nr 12837/3, 12825/3, 12829/3,12822/2,14440, 14441/1, 14441/2, 14442-14447, 14480/84, 14480/85, 14480/86, 14480/71, 14484/580, 14484/599, 14484/601, 14484/602, 14484/604, 14484/605, 14484/606, 14484/778, 14484/952, 14484/998, 14484/1105, 14484/1126, 14484/1305, 14484/1307, 14712, 14713, 14714/1, 14714/2, 14715/1, 14715/2, 14715/3 (obręb Ochotnica Górna, gmina Ochotnica Dolna) - o powierzchni 83,36 ha, 3) działki nr 687/1, 2781/5, 2781/7, 2846 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ) - o powierzchni 0,23 ha, 4) działki nr 4699/149, 4720/150, 4690/1, 4690/2, 4691-4698 (obręb Olszówka, gmina Mszana Dolna) - o powierzchni 80,12 ha, 5) działki nr 42, 55,178, 180, 181, 182, 194, 4294 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź) - o powierzchni 26,45 ha, 6) działki nr 4951/1/11, 5106/11, 5065/108, 5066/108, 5067/108, 5068/108 (obręb Lubomierz, gmina Mszana Dolna) - o powierzchni 11,28 ha. § 3. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 4. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów i innych nieczystości, innego zanieczyszczenia gleby, wód oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, 5) wydobywania skał, minerałów i torfu, 6) niszczenia gleby, 7) palenia tytoniu i palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi, 11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa, 13) zakłócania ciszy, 14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej i Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, 15) używania lotni i motolotni. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia akcji ratowniczych, 5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej, 6) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa oraz porządku publicznego. § 5. 1. Wokół parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 16.646,61 ha, położoną w województwie nowosądeckim. 2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie od szczytu góry Gorc Kamienicki w kierunku wschodnim północną granicą gminy Ochotnica Dolna do przełęczy Wierch Młynne, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą drogi gminnej do wsi Zasadne, następnie południowo-zachodnią granicą drogi gminnej przez przełęcz Kurosica do północnej granicy wsi Zasadne, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej do Nowej Polany, a następnie południowo-zachodnią granicą drogi gminnej do drogi krajowej nr 968 w miejscowości Lubomierz, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą drogi krajowej nr 968 do wsi Lubomierz, osiedle Marki, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej przez osiedle Garłyty do wsi Konina, następnie biegnie południową granicą drogi wojewódzkiej nr 230 do wsi Niedźwiedź oraz południową granicą drogi wojewódzkiej nr 231 do wsi Poręba Wielka, osiedle Porębscy, dalej biegnie południową granicą drogi gminnej przez osiedla Nawary i Barany, wieś Olszówka, do Rabki osiedle Krążlówka, stąd południową, a następnie wschodnią granicą drogi gminnej przez osiedle Filasówka na szczyt góry Tatarów, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową granicą miasta Rabka do szczytu góry Bardo, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej do miejscowości Ponice, osiedle Kuptówka, stąd południową granicą drogi wojewódzkiej nr 234, a następnie wschodnią granicą drogi gminnej na szczyt góry Jaworzyna Obidowska, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią, a następnie południowo-zachodnią granicą wsi Obidowa do granicy miasta Nowy Targ, następnie biegnie północno-zachodnią granicą miasta Nowy Targ do osiedla Buflak, stąd biegnie w kierunku wschodnim południową granicą drogi gminnej do potoku Zadział, a następnie północną granicą potoku Zadział, Rabów i Kowaniec do wschodniej granicy miasta Nowy Targ, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą miasta Nowy Targ do rzeki Dunajec, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą rzeki Dunajec do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 25-404 (most w Knurowie), następnie prowadzi w kierunku północnym i wschodnim zachodnią i północną granicą drogi wojewódzkiej nr 25-404 do granicy wsi Ochotnica Dolna, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą wsi Ochotnica Dolna do szczytu góry Gorc Kamienicki. § 6. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1980 r. w sprawie utworzenia Gorczańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 18, poz. 66), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Gorczańskiego Parku Narodowego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej. (Dz. U. Nr 159, poz. 1059) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Jeżeli kontyngent, o którym mowa w § 1 ust. 1, zostanie wyczerpany w części dotyczącej pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 w przypisie (2), to przywóz takich pojazdów na warunkach określonych w niniejszym rozporządzeniu może być dokonany w ramach części kontyngentu dotyczącej pojazdów samochodowych wymienionych w przypisie (1) tego załącznika. § 3. Preferencyjne zerowe stawki celne, o których mowa w § 1 ust. 1, stosuje się po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru, określonego odrębnie. § 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 5. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 6. Rozdysponowanie kontyngentów następuje w drodze wydawania przez Ministra Gospodarki pozwoleń na przywóz, które udzielane na podstawie jednego wniosku mogą dotyczyć przywozu łącznie nie więcej niż 400 szt. pojazdów samochodowych osobowych lub nie więcej niż 8 szt. pojazdów samochodowych towarowych. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1059) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ Lp.Kod PCNWyszczególnienieJednostka miaryKontyngent 18703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.26 000 - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: 8703 21 10 0- - - Nowe 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: 8703 22 19 0- - - - Pozostałe 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 19 0- - - - Pozostałe 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: 8703 24 10 0- - - Nowe - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 31 10 0- - - Nowe 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 32 19 0- - - - Pozostałe 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 33 19 0- - - - Pozostałe 8703 90- Pozostałe: 8703 90 90- - Pozostałe: ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1) 28703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.14 500 - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: ex8703 21 10 0- - - Nowe(2) 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: ex8703 22 19 0- - - - Pozostałe(2) 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: ex8703 23 19 0- - - - Pozostałe(2) 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: ex8703 24 10 0- - - Nowe(2) - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: ex8703 31 10 0- - - Nowe(2) 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: ex8703 32 19 0- - - - Pozostałe(2) 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: ex8703 33 19 0- - - - Pozostałe(2) 8703 90- Pozostałe: 8703 90 90- - Pozostałe: ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1) (2) 38704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:szt.160 - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym): 8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3: 8704 21 31 0- - - - - Nowe - - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie: 8704 21 91- - - - - Nowe: 8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) 8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe 8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton: - - - Pozostałe: 8704 22 91 0- - - - Nowe 8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton: - - - Pozostałe: 8704 23 91 0- - - - Nowe - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3: 8704 31 31 0- - - - - Nowe - - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3: 8704 31 91- - - - - Nowe: 8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) 8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe 8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton: - - - Pozostałe: 8704 32 91 0- - - - Nowe (1) dotyczy tylko pojazdów nowych; (2) dotyczy tylko pojazdów wyposażonych w urządzenia katalityczne Załącznik nr 2 Wykaz państw członkowskich Unii Europejskiej (UE)* 1. Austria 2. Belgia 3. Dania 4. Finlandia 5. Francja 6. Grecja 7. Hiszpania 8. Holandia 9. Irlandia 10. Luksemburg 11. Portugalia 12. Republika Federalna Niemiec 13. Szwecja 14. Wielka Brytania 15. Włochy * Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia, sposobu udokumentowania tego pochodzenia oraz warunku bezpośredniego transportu, zgodnie z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są preferencyjne zerowe stawki celne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii. (Dz. U. Nr 159, poz. 1060) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngent taryfowy ilościowy w wysokości 4 200 ton na przywóz towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1060) Wykaz towarów objętych kontyngentem taryfowym ilościowym, pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii (państw członkowskich EFTA) Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celna 0302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304: 0302 40- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii) z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 40 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0302 40 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca2 ex 0302 40 10 9- - - Pozostałe10 0302 40 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0302 40 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września2 ex 0302 40 98 9- - - Pozostałe20 0303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304: 0303 50- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii) z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 540 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0303 50 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca2 ex 0303 50 10 9- - - Pozostałe10 0303 50 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0303 50 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września2 ex 0303 50 98 9- - - Pozostałe20 0304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże, chłodzone lub mrożone: 0304 10- Świeże lub chłodzone: - - Filety: - - - Pozostałe: ex 0304 10 38 0- - - - Pozostałe34 1 ex 0302 40 10 9, ex 0303 50 10 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 15 lutego do 28 (29) lutego 2 ex 0302 40 90 9, ex 0303 50 90 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 1 października do 14 lutego 3 ex 0304 10 38 0 dotyczy świeżych lub chłodzonych filetów ze śledzia bałtyckiego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 159, poz. 1061) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1061) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8405Wytwornice gazu generatorowego lub wodnego, z oczyszczalnikami wytwarzanego gazu lub bez nich; wytwornice acetylenu i podobne wytwornice gazu metodą wodną z oczyszczalnikami wytwarzanego gazu lub bez nich: 8405 90 00 0- Części ex 8405 90 00 0Komory do wytwornika gazu30 000 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe: - - Pozostałe: 8413 60 30 0- - - Zespoły hydrauliczne44 000 - - - Pozostałe: - - - - Pompy zębate: 8413 60 41 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i siłowych50 000 - Pozostałe pompy; podnośniki cieczy: 8413 82 00 0- - Podnośniki do cieczy56 000 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: 8414 80- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Sprężarki wyporowe rotacyjne: - - - - Wielowałowe: 8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe30 000 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Suszarki: 8419 39- - Pozostałe: 8419 39 90 0- - - Pozostałe ex 8419 39 90 0- - - Suszarki rozpyłowe, suszarki przepływowe, do wygrzewania cewek głośnikowych590 000 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: 8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - - Pozostałe maszyny: 8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze ex 8424 30 10 0Urządzenia do lakierowania70 000 8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: - Pozostałe maszyny drukarskie: 8443 59- - Pozostałe: 8443 59 80 0- - - Pozostałe ex 8443 59 80 0Urządzenie do cechowania rdzeni30 000 8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego: 8456 30- Działające na zasadzie elektroerozyjnej: - - Sterowane numerycznie: 8456 30 11 0- - - Wycinarki kształtowe1 350 000 8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków (okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji nr 8461: - Szlifierki do płaszczyzn, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 19 00 0- - Pozostałe ex 8460 19 00 0Szlifierki do ferrytów2 400 000 - Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 21- - Sterowane numerycznie: - - - Do wałków i otworów: 8460 21 15 0- - - - Szlifierki bezkłowe120 000 8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali nie wymienione powyżej: - Pozostałe: 8462 99- - Pozostałe: 8462 99 10 0- - - Prasy do formowania proszków metali przez spiekanie lub prasy do paczkowania złomu ex 8462 99 10 0Prasy do ferrytów120 000 8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami, klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy, twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów: - Pozostałe: 8465 95 00 0- - Wiertarki lub dłutarki ex 8465 95 00 0Wiertarki sterowane numerycznie100 000 8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania, płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania piaskowych form odlewniczych: 8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia ex 8474 20 00 0Młyny do ferrytów, maszyny do zgniatania/kruszenia380 000 - Maszyny do mieszania lub ugniatania: 8474 39 00 0- - Pozostałe ex 8474 39 00 0Mieszalnik homogenizator200 000 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 10- Wtryskarki 8477 10 90 0- - Pozostałe1 000 000 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 81 00 0- - Do obróbki metali, także nawijarki uzwojeń elektrycznych ex 8479 81 00 0Maszyny i urządzenia mechaniczne do produkcji przekaźników520 000 ex 8479 81 00 0Nawijarki zwijek kondensatorów foliowych160 500 ex 8479 81 00 0Nawijarki uzwojeń elektrycznych220 000 ex 8479 81 00 0Urządzenia do cięcia i odizolowania przewodów165 000 ex 8479 81 00 0Urządzenia do kształtowania i skracania wyprowadzeń elementów elektronicznych180 000 ex 8479 81 00 0Urządzenia do zaciskania końcówek65 000 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 98 0- - - - Pozostałe ex 8479 89 98 0Linia automatyczna do produkcji rezystorów120 000 ex 8479 89 98 0Linia automatyczna do produkcji kondensatorów300 500 ex 8479 89 98 0Maszyny do automatycznego montażu elementów radialnych, axialnych, kołków i nitów na płytkach drukowanych2 362 000 ex 8479 89 98 0Nabijarki taśm do kasetek komputerowych40 000 ex 8479 89 98 0Urządzenia do dozowania klejów47 500 ex 8479 89 98 0Urządzenia do montażu SMD (automaty i półautomaty)500 000 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 60- Formy do materiałów mineralnych: 8480 60 90 0- - Pozostałe ex 8480 60 90 0Formy do prasowania ferrytów50 000 8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego: 8514 10- Piece oporowe i suszarki: - - Pozostałe 8514 10 80 0- - - Pozostałe ex 8514 10 80 0Piece do spiekania ferrytów2 400 000 8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: - Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego: 8515 19 00 0- - Pozostałe ex 8515 19 00 0Agregaty lutownicze z podwójną falą175 000 ex 8515 19 00 0Stacje lutownicze (w tym do SMD)20 000 ex 8515 19 00 0Urządzenia do lutowania rozpyłowego50 000 8515 80- Inne urządzenia i aparaty: - - Pozostałe: - - - Pozostałe 8515 80 99 0- - - - Pozostałe ex 8515 80 99 0Ultradźwiękowe zgrzewarki taśmy nylonowej w kasetce65 000 8516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania) oraz suszarki do rąk, elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr 8545: 8516 80- Elementy grzejne oporowe: - - Pozostałe: 8516 80 91 0- - - Połączone z elementem izolacyjnym120 000 8516 80 99 0- - - Pozostałe ex 8516 80 99 0Grzałki Kanthal-Super30 000 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: 8543 20 00 0- Generatory sygnałów ex 8543 20 00 0Generator sygnałów PM518TXS+YC15 000 ex 8543 20 00 0Modulator dual/stereo PM 5672 DS.24 000 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: 9025 80- Pozostałe przyrządy: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9025 80 99 0- - - - Pozostałe ex 9025 80 99 0Higrometry15 000 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone) ex 9027 50 00 0Analizatory kolorów14 000 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: 9030 20- Oscyloskopy i oscylografy: 9030 20 90 0- - Pozostałe ex 9030 20 90 0Oscyloskopy20 000 - Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu, rezystancji lub mocy, bez rejestratora: 9030 31- - Mierniki uniwersalne: 9030 31 90 0- - - Pozostałe ex 9030 31 90 0Multimetry104 000 9030 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 39 30 0- - - - Elektroniczne ex 9030 39 30 0Analizatory widma15 000 ex 9030 39 30 0Zestawy pomiarowe do regulacji i strojenia chassis300 000 - - - - Pozostałe: 9030 39 91 0- - - - - Woltomierze18 000 - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9030 82 00 0- - Kontrolno-pomiarowe do płytek i urządzeń półprzewodnikowych ex 9030 82 00 0Linia do testowania OTVC300 000 ex 9030 82 00 0Testery do testowania płytek obwodów drukowanych (PCB, "In-Ciruit")450 000 9030 83- - Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym: 9030 83 90 0- - - Pozostałe ex 9030 83 90 0Mierniki z urządzeniem rejestrującym50 000 9030 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 89 92 0- - - - Elektroniczne ex 9030 89 92 0Histerezograf dla ferrytów65 000 ex 9030 89 92 0Mostek RLC13 000 ex 9030 89 92 0Urządzenia do technologicznego programowania kanałów TV7 000 ex 9030 89 92 0Urządzenia do testowania i programowania układów scalonych6 500 ex 9030 89 92 0Urządzenia mikroprocesorowe do zautomatyzowanych pomiarów elementów RLC150 000 9030 89 99 0- - - - Pozostałe ex 9030 89 99 0Aparatura kontrolno-pomiarowa do sprawdzania jakości głośników80 000 9030 90- Części i akcesoria: 9030 90 90 0- - Pozostałe30 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Państwa Izrael. (Dz. U. Nr 159, poz. 1062) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Państwa Izrael, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1062) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z PAŃSTWA IZRAEL KOD PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 0302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304: 200 t - Pozostałe ryby z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 69- - Pozostałe: - - - Ryby morskie: 0302 69 61 0- - - - Leszcz morski (Dentex dentex i Pagellus spp.)0 0302 69 94 0- - - - Okoń morski (Dicentrarchus labrax)0 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 500 t - - Od 1 czerwca do 31 października: 0603 10 15 0- - - Orchidee17,5 0603 10 21 0- - - Gladiole17,5 0603 10 29 0- - - Pozostałe17,5 - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 55 0- - - Orchidee17,5 0603 10 61 0- - - Gladiole17,5 0603 10 69 0- - - Pozostałe17,5 0603 90 00 0- Pozostałe050 t 0604Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 250 t 0604 10- Mchy i porosty: 0604 10 10 0- - Mech reniferowy0 0604 10 90 0- - Pozostałe0 - Pozostałe: 0604 91- - Świeże: - - - Choinki gwiazdkowe: 0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub jedna z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0 0604 91 29 0- - - - Pozostałe0 - - - Gałązki iglaste: 0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub jednej z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0 0604 91 49 0- - - - Pozostałe0 0604 91 90 0- - - Pozostałe0 0604 99- - Pozostałe: 0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie0 0604 99 90 0- - - Pozostałe0 0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone: 0701 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Młode: 0701 90 51 0- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10500 t 0702 00 00 0Pomidory, świeże lub chłodzone: 1 000 t 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca10 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia10 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub chłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 19 0- - - Pozostałe ex 0703 10 19 0Szczypiorek12,5300 t 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub chłodzone: 0704 90- Pozostałe: 0704 90 90 0- - Pozostałe ex 0704 90 90 0Kapusta pekińska0500 t 0709Inne warzywa, świeże lub chłodzone: 0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0709 60 10 0- - Słodka papryka 5,5200 t 0709 90- Pozostałe: 0709 90 90 0- - Pozostałe ex 0709 90 90 0Świeże zioła od 1 października do 31 maja8,3400 t 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone: 0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa ex 0710 40 00 0Kukurydza słodka mrożona0250 t 0804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone: 0804 10 00 0- Daktyle0500 t 0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone: 0805 10- Pomarańcze: 20 000 t - - Pomarańcze słodkie, świeże: 0805 10 10 0- - - Krwiste i półkrwiste5 - - - Pozostałe: 0805 10 30 0- - - - Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy, Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny5 0805 10 50 0- - - - Pozostałe5 0805 20- Mandarynki (łącznie z tangerinami i satsumas); klementynki, wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe: 10 000 t 0805 20 10 0- - Klementynki10 0805 20 30 0- - Monrealesy i satsumas10 0805 20 50 0- - Mandarynki i wilkingi10 0805 20 70 0- - Tangeryny10 0805 20 90 0- - Pozostałe10 0805 30- Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum) i limy (Citrus aurantifolia): 6 000 t 0805 30 10 0- - Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)0 0805 30 90 0- - Limy (Citrus aurantifolia)0 0807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże: - Melony (łącznie z arbuzami): 0807 19 00 0- - Pozostałe ex 0807 19 00 0Melony54 000 t 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie, mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne ex 0811 90 85 0Daktyle mrożone0500 t 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 1000 t 1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem: - - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC - - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC 1704 90- Pozostałe: 1704 90 10 0- - Wyciąg (ekstrakt) z lukrecji zawierający w masie więcej niż 10% sacharozy, ale nie zawierający innych dodanych substancji15 + DCC 1704 90 30 0- - Biała czekolada17,5 + DCC - - Pozostałe: 1704 90 51 0- - - Pasty, łącznie z marcepanem, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub więcej17,5 + DCC 1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i od kaszlu17,5 + DCC 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem17,5 + DCC - - - Pozostałe: 1704 90 65 0- - - - Wyroby żelowe i galaretki, łącznie z pastami owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych17,5 + DCC 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem17,5 + DCC 1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne17,5 + DCC - - - - Pozostałe: 1704 90 81 0- - - - - Tabletki prasowane17,5 + DCC 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC ex 1704 90 99 0Chałwa26,2 + DCC1 1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Nie zawierający sacharozy lub zawierający w masie mniej niż 5% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC 1806 10 20 0- - Zawierający w masie 5% lub więcej, ale mniej niż 65% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC 1806 10 30 0- - Zawierający w masie 65% lub więcej, ale mniej niż 80% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC 1806 10 90 0- - Zawierający w masie 80% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach o masie powyżej 2 kg lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego albo zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie15 + DCC 1806 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 31% masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie15 + DCC - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające w masie 18% lub więcej masła kakaowego15 + DCC 1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe15 + DCC 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa15 + DCC 1806 20 95 0- - - Pozostałe15 + DCC - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane22,5 + DCC 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów22,5 + DCC 1806 32 90 0- - - Pozostałe22,5 + DCC 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i produkty czekoladowe: - - - Czekolady, z nadzieniem lub bez: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol22,5 + DCC 1806 90 19 0- - - - Pozostałe22,5 + DCC - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem22,5 + DCC 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia22,5 + DCC 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao22,5 + DCC 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów22,5 + DCC 1806 90 90 0- - Pozostałe22,5 + DCC ex 1806 90 90 0Chałwa zawierająca kakao33,7 + DCC1 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 200 t 1901 10 00 0- Przetwory dla niemowląt przygotowane do sprzedaży detalicznej0 1901 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne przeznaczone do produkcji odżywek dla niemowląt0 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006: 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata) ex 2004 90 10 0Kukurydza słodka mrożona0250 t 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006: 2005 80 00 0- Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata) ex 2005 80 00 0Słodka kukurydza zakonserwowana0300 t 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100 t - Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, zmieszane razem lub nie: 2008 11- - Orzeszki ziemne 2008 11 10 0- - - Masło orzechowe17,5 - - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - Powyżej 1 kg: 2008 11 92 0- - - - - Prażone17,5 2008 11 94 0- - - - - Pozostałe17,5 - - - - Nie przekraczającej 1 kg: 2008 11 96 0- - - - - Prażone17,5 2008 11 98 0- - - - - Pozostałe17,5 2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: 8 200 t2 - Sok pomarańczowy: 2009 11- - Mrożony: - - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 11 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto0 2009 11 19 0- - - - Pozostałe0 - - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 11 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 11 99 0- - - - Pozostałe0 2009 19- - Pozostałe: - - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 19 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto0 2009 19 19 0- - - - Pozostałe0 - - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 19 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 19 99 0- - - - Pozostałe0 2009 20- Sok grejpfrutowy: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 20 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto0 2009 20 19 0- - - Pozostałe0 - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 20 91 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 20 99 0- - - Pozostałe0 2009 30- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 30 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto0 2009 30 19 0- - - Pozostałe0 - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto: 2009 30 31 0- - - - Zawierający dodatek cukru0 2009 30 39 0- - - - Pozostałe0 - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - Sok cytrynowy: 2009 30 51 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 30 55 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%0 2009 30 59 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru0 - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 30 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 30 95 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%0 2009 30 99 0- - - - - Nie zawierające dodatku cukru0 2009 60- Sok z winogron (łącznie z moszczem winogronowym): - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: 2009 60 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy netto0 2009 60 19 0- - - Pozostałe0 - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto: 2009 60 51 0- - - - Stężony0 2009 60 59 0- - - - Pozostałe0 - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy netto: - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 60 71 0- - - - - Stężony0 2009 60 79 0- - - - - Pozostałe0 2009 60 90 0- - - - Pozostałe0 2009 90- Mieszanki soków: - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Pozostałe: - - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe0 - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe0 - - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%0 2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru0 - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe0 - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe0 - - - - - - Nie zawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe0 2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 250 t - Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie kawy: 2101 11- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty: 2101 11 11 0- - - O zawartości suchej masy na bazie kawy wynoszącej 95% lub więcej w masie0 2101 11 19 0- - - Pozostałe0 2101 12- - Przetwory na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie kawy: 2101 12 92 0- - - Produkty na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów na bazie kawy0 2101 12 98 0- - - Pozostałe0 2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub herbaty paragwajskiej i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej: 2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty0 - - Przetwory: 2102 20 92 0- - - Na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów herbaty lub herbaty paragwajskiej (maté)0 2102 20 98 0- - - Pozostałe0 2102 30- Cykoria palona i inne palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: - - Cykoria palona i inne palone namiastki kawy: 2101 30 11 0- - - Cykoria palona0 2101 30 19 0- - - Pozostałe0 - - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i innych palonych namiastek kawy: 2101 30 91 0- - - Z cykorii palonej0 2101 30 99 0- - - Pozostałe0 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100 t 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera10 2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów162,05 minimum 3,68 ECU %hl - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,14 ECU/kg - - - Pozostałe: 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,14 ECU/kg 2106 90 59 0- - - - Pozostałe10 - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10 2106 90 98 0- - - Pozostałe15 minimum 0,13 ECU/kg 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 20 000 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beujaolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.22,5 - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.28,5 minimum 8,15 ECU/hl + 0,76 ECU %hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.28,5 minimum 8,15 ECU/hl + 0,76 ECU %/hl 1 Dodatkowe cło za cukier pobierane w wysokości 0,00085 ECU za każdy 1 dag lub 1% cukru w 1 kg produktu 2 W ilości 8 200 t zgodnie z Protokołem 2 do Umowy o Wolnym Handlu między Rzeczpospolitą Polską a Państwem Izrael wysokość kontyngentu dla pozycji 2009 60 - sok z winogron - wynosi 200 t Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 159, poz. 1063) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu, 2) kontyngent rozdysponowany jest proporcjonalnie do sumy wartości obrotów, za okres 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, towarem objętym kontyngentem, na jaką opiewają wszystkie złożone wnioski, 3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielości wnioskowanych przez osobę, 4) jeżeli osoby składające wniosek, przed jego złożeniem, nie dokonywały obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem, kontyngent może być rozdysponowany na rzecz tych osób, proporcjonalnie do ich liczby, łącznie do wysokości 15% wielkości ustanowionego kontyngentu. 2. Ponowne rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w ust. 1, następuje co 3 miesiące od daty jego wejścia w życie. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1063) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość 2345 0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki:5 mln szt. - O masie nie przekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski10 0105 11 19 0- - - - Pozostałe10 - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski10 0105 11 99 0- - - - Pozostałe10 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:4 750 t 0201 10 00 0- Tusze i półtusze30 0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"30 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30 0201 20 90 0- - Pozostałe30 0201 30 00 0- Bez kości30 0202Mięso wołowe mrożone:14 751 t 0202 10 00 0- Tusze i półtusze30 0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"30 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30 0202 20 90 0- - Pozostałe30 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez polędwicy30 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki30 0202 30 90 0- - Pozostałe30 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:39 060 t - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych30 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze Świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30 - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości30 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe30 - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych30 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30 - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości30 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe30 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone:36 460 t - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 13 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 26 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 27 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 34 90 0- - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 35 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg - - - Podroby: - - - - Wątroby: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:4 620 t 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%: - - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg30 0402 10 19 0- - - Pozostałe30 - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg30 0402 10 99 0- - - Pozostałe30 - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie powyżej 1,5%: 0402 21- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%: 0402 21 11- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe40 - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 11%: 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe40 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 11%, ale nie przekraczającej 27%: 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%: 0402 21 91- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe40 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe40 - Pozostałe: 0402 91- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 8%: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 91 19 0- - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 8%, ale nie przekraczającej 10%: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 91 39 0- - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%, ale nie przekraczającej 45%: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 91 59 0- - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 91 99 0- - - - Pozostałe40 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 9,5%: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 99 19 0- - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 9,5%, ale nie przekraczającej 45%: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 99 39 0- - - - Pozostałe40 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg40 0402 99 99 0- - - - Pozostałe40 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone:4 t 0408 11 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2 ECU/kg 0408 11 80 0- - - Pozostałe25 minimum 2 ECU/kg 0408 19- - Pozostałe:7,6 t 0408 19 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2 ECU/kg - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłe25 minimum 2 ECU/kg 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi25 minimum 2 ECU/kg - Pozostałe:46 t 0408 91- - Suszone: 0408 91 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35 minimum 2 ECU/kg 0408 91 80 0- - - Pozostałe35 minimum 2 ECU/kg 0408 99- - Pozostałe:52,4 t 0408 99 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35 0408 99 80 0- - - Pozostałe35 0409 00 00 0Miód naturalny35285 t 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone:281 t 0504 00 00 1- Żołądki drobiowe15 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: - - Od 1 czerwca do 31 października: 0603 10 11 0- - - Róże3569 t 0603 10 13 0- - - Goździki35133 t 0603 10 25 0- - - Chryzantemy3570 t - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 51 0- - - Róże3569 t 0603 10 53 0- - - Goździki35133 t 0603 10 65 0- - - Chryzantemy35133 t 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia50243 t 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja5061 t 0707 00 05 7- - Od 16 maja do 30 października40668 t 0707 00 90 0- Korniszony603 874 t 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia6010 700 t - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 482 t 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 482 t 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 470 t 0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 482 t 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 482 t 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 470 t 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca602 300 t 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca202 300 t 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia603 832 t 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10- Truskawki i poziomki: 0810 10 10 0- - Od 1 maja do 31 lipca2015 t 0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne przyprawy korzenne: 0910 10- Imbir:36 t - - Całe korzenie, części lub plasterki: 0910 10 11 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych i rezinoidów (żywic termoutwardzalnych)10 0910 10 19 0- - - Pozostałe10 0910 10 90 0- - Pozostałe10 0910 20- Szafran: 0910 20 10 0- - Nie rozgniatany ani nie mielony10 0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony10 0910 30 00 0- Kurkuma10 0910 40- Tymianek; liście laurowe: - - Tymianek:3,1 t - - - Nie rozgniatany ani nie mielony: 0910 40 11 0- - - - Tymianek dziki (Thymus serpyllum)10 0910 40 13 0- - - - Pozostały10 0910 40 19 0- - - Rozgniatany lub mielony10 0910 40 90 0- - Liście laurowe1027 t 0910 50 00 0- Curry10 - Inne przyprawy korzenne: 0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1 (b) do niniejszego działu: 0910 91 10 0- - - Nie rozgniatane ani nie mielone10 0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone10 0910 99- - Pozostałe: 0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki100,26 t - - - Pozostałe:6,2 t 0910 99 91 0- - - - Nie rozgniatane ani nie mielone10 0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone10 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:258 206 t - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum25 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkisza25 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna25 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytnia251 421 t 1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane:533,3 t 1105 10 00 0- Mąka, grysik i puder25 minimum 0,2 ECU/kg 1105 20 00 0- Płatki, grudki i granulki ziemniaczane25 minimum 0,2 ECU/kg 1108Skrobie; inulina:2 400 t - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna30 minimum 0,2 ECU/kg 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana30 minimum 0,2 ECU/kg 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana30 minimum 0,2 ECU/kg 1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava)30 minimum 0,2 ECU/kg 1108 19- - Pozostałe skrobie:30 minimum 0,2 ECU/kg 1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu20 minimum 0,2 ECU/kg 1108 19 90 0- - - Pozostałe40 minimum 0,2 ECU/kg 1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:2,93 t - Nasiona buraków: 1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych10 1209 19 00 0- - Pozostałe10 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina20 minimum 1,5 ECU/kg12 t 1210 20 90 0- - Pozostałe20 minimum 1,5 ECU/kg23 t 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielu201,86 t 1302 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1302 19 99 0- - - - Pozostałe203,74 t 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany:11,2 t 1302 20 90 0- - Pozostałe40 - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 31 00 0- - Agar-agar15 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1514 10- Olej surowy: 1514 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi357400 t 1514 10 90 0- - Pozostały35 1514 90- Pozostałe: 1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35 1514 90 90- - Pozostałe:600 t 1514 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane45 1514 90 90 9- - - Pozostałe40 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel:266,6 t 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie: 1702 30 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 ECU/kg - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub nie40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 30 59 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub nie40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 30 99 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20%, ale mniej niż 50% fruktozy: 1702 40 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 40 90 0- - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym: 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy40 minimum 0,17 ECU/kg - - Karmel: 1702 90 71 0- - - Zawierający w masie 50% sacharozy lub więcej w substancji suchej40 minimum 0,17 ECU/kg - - - Pozostały: 1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, scalonego lub nie40 minimum 0,17 ECU/kg 1702 90 79 0- - - - Pozostały40 minimum 0,17 ECU/kg 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 1901 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 9- - - - Pozostałe30110 t 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego:2 906 t 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy poniżej 12%: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie przekraczającej 30%: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg - - O zawartości suchej masy powyżej 30%: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg 2003 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006:100,5 t 2005 20- Ziemniaki: - - Pozostałe: 2005 20 20 0- - - Pocięte w cienkie plasterki, smażone lub pieczone, także solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do bezpośredniego spożycia50 2005 20 80 0- - - Pozostałe50 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:580 000 l 100% alk. 2103 90- Pozostałe: 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej35 minimum 0,35 ECU/kg 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90- Pozostałe: 2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów55 + 2,5 ECU %/hl - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:64 t 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe20 minimum 0,17 ECU/kg - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny20 minimum 0,17 ECU/kg 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:7 000 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30(a) minimum 42 ECU/hl 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30(a) minimum 42 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30(a) minimum 42 ECU/hl - - - Pozostałe: 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.75(b) minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.25 minimum 42 ECU/hl - - - Pozostałe: 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj. 45(c) - - Pozostały: - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.65(d) 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.65(d) 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi:580 000 l 100% alk. 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej: 2206 00 10- Wzbudzone: 2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl - Pozostałe: - - Musujące: 2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl 2206 00 39- - - Pozostałe: 2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl - - Spokojne, w pojemnikach zawierających: - - - 2 litry lub mniej: 2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22 % obj.45 minimum 14 ECU/hl 2206 00 59- - - - Pozostałe: 2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl - - - Więcej niż 2 litry: 2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl 2206 00 89- - - - Pozostałe: 2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.45 minimum 14 ECU/hl 2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe o dowolnej mocy, skażone: 2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej105 minimum 58 ECU/hl200 000 l 2207 20 00 0- Alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe o dowolnej mocy, skażone65 minimum 50 ECU/hl100 hl 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:, 2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron:3 220 000 l 100% alk. - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 20 12 0- - - Cognac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl 2208 20 14 0- - - Armagnac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl 2208 20 26 0- - - Grappa75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl 2208 20 86 0- - - - Grappa75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl 2208 30- Whisky:1 100 000 l 100% alk. - - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl 2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl 2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl 2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl 2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl 2208 40- Rum i tafia:296 000 l 100% alk. - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:80 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:80 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 40 51 0- - - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe 2208 50- Giny i gin Geneva:584 000 l 100% alk. - - Gin w pojemnikach zawierających: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl 2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl - - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl 2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 60- Vodka: - - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w pojemnikach zawierających: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 90- Pozostałe:584 000 l 100% alk. - - Arak, w pojemnikach zawierających: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl - - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających: - - - 2 litry lub mniej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo105 minimum 2,5 ECU %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 ECU %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe: 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 ECU %/hl - - - Więcej niż 2 litry: - - - - Wódki (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 74 0- - - - - Pozostałe85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe105 minimum 2,5 ECU %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl 2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl 2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu: 2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z tytoniu5520 mln szt. 2402 20- Papierosy z tytoniu:6 mld szt. 2402 20 10 0- - Zawierające goździki90 minimum 9 ECU/tys. szt. 2402 20 90 0- - Pozostałe90 minimum 9 ECU/tys. szt. 2402 90 00 0- Pozostałe9020 mln szt. 2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:1 300 t 2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji: 2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 500 g120 2403 10 90 0- - Pozostałe120 - Pozostałe: 2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"55 minimum 1,13 ECU/kg 2403 99- - Pozostałe: 2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka65 2403 99 90- - - Pozostałe: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany55 minimum 1,13 ECU/kg 2403 99 90 9- - - - Pozostały55 minimum 1,13 ECU/kg 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i inne pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała15 minimum 2 ECU/kg0,46 t 3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie) oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego, wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501; 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1557,5 t 3503 00 80 0- Pozostałe1557,5 t 3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach:330 t 3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie: 3505 10 10 0- - Dekstryny15 minimum 0,2 ECU/kg - - Inne modyfikowane skrobie: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane15 minimum 0,2 ECU/kg 3505 10 90 0- - - Pozostałe15 minimum 0,2 ECU/kg 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające w masie mniej niż 25% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg 3505 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 55% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg 3505 20 50 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej, ale mniej niż 80% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg 3505 20 90 0- - Zawierające w masie 80% lub więcej skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg (a) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie, stawkę celną w wysokości 20% minimum 42 ECU/hl (b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie, stawkę celną w wysokości 65% minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl (c) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie, stawkę celną w wysokości 35% (d) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie, stawkę celną w wysokości 55% Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii. (Dz. U. Nr 159, poz. 1064) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 marca 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1064) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI SŁOWENII Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone: 125 ton - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Podroby: 0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 25 ton 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%: - - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg35 0402 10 19 0- - - Pozostałe35 - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg35 0402 10 99 0- - - Pozostałe35 - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie powyżej 1,5%: 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5 - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg5 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg5 0402 29 99 0- - - - Pozostałe5 0406Sery i twarogi: 50 ton 0406 90- Pozostałe sery: - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5 0406 90 23 0- - - Edam17,5 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%: 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: 15 ton - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 100 ton 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30 - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca5 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30 0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca5 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca5 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30 0808 20- Gruszki i pigwy: 25 ton - - Gruszki: 0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25 0808 20 50- - - Pozostałe: 0808 20 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 lipca5 0808 20 50 9- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia25 0808 20 90 0- - Pigwy12,5 1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne: 25 ton - Nasiona buraków: 1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5 1209 19 00 0- - Pozostałe7,5 - Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa)5 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5 1209 22 80 0- - - Pozostałej5 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)5 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5 1209 23 80 0- - - Pozostałe5 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)5 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej) (Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis)5 1209 29 50- - - Ziarno łubinu: 1209 29 50 1- - - - Siewne5 1209 29 50 9- - - - Pozostałe5 1209 29 80 0- - - Pozostałe5 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów5 - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.)5 1209 91 90 0- - - Pozostałe5 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych5 - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów oprócz objętych podpozycją nr 1209 305 1209 99 99 0- - - - Pozostałe5 1211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane: 25 ton 1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0 1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5 1211 90- Pozostałe: 1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5 1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5 1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i liście)5 1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5 1211 90 95 0- - Pozostałe5 1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produkty: 10 ton 1601 00 10 0- Z wątroby17,5 - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane17,5 1601 00 99 0- - Pozostałe17,5 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: 250 ton 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20 1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt: - - Z wątroby gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej wątroby20 1602 20 19 0- - - Pozostałe20 1602 20 90 0- - Pozostałe20 - Z drobiu objętego pozycją nr 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20 1602 31 19 0- - - - Pozostałe20 1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57% mięsa lub podrobów20 1602 31 90 0- - - Pozostałe20 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20 1602 39 29 0- - - - Pozostałe20 1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57% mięsa drobiowego lub podrobów20 1602 39 80 0- - - Pozostałe20 - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20 1602 41 90 0- - - Pozostałe20 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20 1602 42 90 0- - - Pozostałe20 1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z mieszankami schabów i szynek20 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków i łopatek20 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części20 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20 1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20 1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20 1602 49 90 0- - - Pozostałe20 1602 50- Z wołowiny: 1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20 - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Corned beef (wołowina peklowana)20 1602 50 39 0- - - - Pozostałe20 1602 50 80 0- - - Pozostałe20 1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20 - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20 - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych20 - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20 - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z baraniny lub koziny: - - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20 1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20 - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20 1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20 1604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej: 100 ton - Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone: 1604 13- - Sardynki, sardynele i brisling lub szproty: - - - Sardynki: 1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5 1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5 1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5 1604 15- - Makrele: - - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus: 1604 15 11 0- - - - Filety17,5 1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5 1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5 1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb: 1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5 - - Pozostałe: 1604 20 10 0- - - Z łososia17,5 1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5 1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5 1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis unicolor17,5 1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z rodzaju Euthynnus17,5 1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 7,5 ton 1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem: - - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC - - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC 1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 50 ton 1806 90- Pozostałe: 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC 1902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub nie: 50 ton - Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja20 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20 1902 19 90 0- - - Pozostałe20 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki (biskwity) i inne wyroby piekarskie, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 50 ton 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace12,5 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5 - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki nie zawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej niż 5% tłuszczu12,5 + DCC 1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej 10%17,5 + DCC 1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone12,5 - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC 1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006: 15 ton 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub pieprz angielski15 2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: 50 ton 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Sok z gruszek: 2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy netto25 2009 80 19 0- - - - Pozostałe25 - - - Pozostałe: - - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwek chińskich), owoców kanawalii, owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25 - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Sok z gruszek: 2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru17,5 - - - - Pozostałe: 2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w masie17,5 2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w masie17,5 2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5 - - - Pozostałe: - - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii, owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - Nie zawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5 2009 90- Mieszanki soków: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy netto25 2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 - - - Pozostałe: 2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto25 2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5 - - - Pozostałe: - - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%17,5 2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5 - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - - Nie zawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 75 ton 2103 10 00 0- Sos sojowy10 2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175 ECU/kg 2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5 2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej57,25 minimum 0,05 ECU/kg 2103 90 90 0- - Pozostałe15 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 50 ton 2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe: 2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10 2106 10 80 0- - Pozostałe10 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera10 2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów172,95 minimum 4 ECU/%hl - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg - - - Pozostałe: 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085 ECU/kg 2106 90 59 0- - - - Pozostałe10 - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10 2106 90 98 0- - - Pozostałe10 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 1250 hl - W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów: 2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l 2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l 2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum 0,125 ECU/l 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 4250 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Baujolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 1250 hl 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe. (Dz. U. Nr 159, poz. 1065) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Kontyngenty, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów przywożonych z zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1065) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 2707Oleje i inne produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych: - Pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych z których 65% lub więcej objętościowo (łącznie ze stratami) destyluje w 250°C zgodnie z metodą ASTM D: 2707 50 90 0- - Do innych celów:279 600,00 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje ciężkie: - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne131,00 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje34 128,00 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju: 2712 20 90 0- - Pozostała5 638,00 2811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: - Pozostałe kwasy nieorganiczne: 2811 19- - Pozostałe:14 700,00 2811 19 20 0- - - Cyjanowodór (kwas cyjanowodorowy) 2811 19 80- - - Pozostałe - Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: 2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu63 100,00 2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany): - Pozostałe siarczany: 2833 27 00 0- - Baru55 000,00 2834Azotyny; Azotany: 2834 10 00 0- Azotyny226,00 2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany: - Fosforany: 2835 24 00 0- - Potasu38 600,00 2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy zawierający karbaminian amonowy: 2836 40 00 0- Węglany potasowe3 000,00 2836 99- - Pozostałe: - - - Węglany: 2836 99 18 0- - - - Pozostałe11 000,00 2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany55 000,00 2902Węglowodory cykliczne: - Ksyleny: 2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu: 2902 44 90 0- - - Do innych celów110 000,00 2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: 2903 30- Fluorowane, bromowane i jodowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 30 10 0- - Fluorki70 000,00 - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 49- - Pozostałe: - - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem: 2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu19 602,00 2904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, także chlorowcowane: 2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry etylowe800,00 2907Fenole; fenoloalkohole: 2907 30 00 0- Fenoloalkohole8 607,00 2909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2909 60 00 0- Nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne107,00 2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 2914 12 00 0- - Butanon (keton metylowoetylowy)277 000,00 2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2915 90- Pozostałe: 2915 90 80 0- - Pozostałe9 500,00 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne28 600,00 - Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2917 32 00 0- - Ortoftalany dioktylu172 000,00 2917 34 00 0- - Pozostałe estry kwasu ortoftalowego336 000,00 2921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Acykliczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 29 00 0- - Pozostałe22 590,00 2921 30- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe mono- lub poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 30 910- - Cykloheksylenodiamina-1,3 (1,3 -diaminocykoheksan)3 500,00 2925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i jej solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną: 2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne; ich sole16,00 2927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy-związki14 384,00 2929Związki z inną azotową grupą funkcyjną: 2929 10- Izocyjaniany: 2929 10 10 0- - Diizocyjaniany metylofenylenowe (diizocyjaniany toluenu)2 939 071,00 2930Organiczne związki siarki: 2930 30 00 0- Tiuram (mono-, di- lub tetrasulfidy)14 464,00 2930 90- Pozostałe: 2930 90 70 0- - Pozostałe8 319,00 2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne: 2934 90- Pozostałe: 2934 90 70 0- - Pozostałe161 420,00 2935 00Sulfonamidy: 2935 00 10 0- 3-{1-[7-(Heksadecylosulfonylamino)-1H-indolo-3-ylo]-3-okso-1H,3H-naftolo[1,8-cd]piran-1-ylo}-N,N-dimetylo-1H-indolo-7-sulfonamid2 471,00 2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry i inne pochodne: - Efedryny i ich sole: 2939 42 00 0- - Pseudoefedryna (INN) i jej sole1 300,00 3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: - Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 14 00 0- - Barwniki bezpośrednie oraz preparaty na ich bazie977,00 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie2 418 254,00 3205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu850 272,00 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: - Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty: 3206 49- - Pozostałe: 3206 49 90 0- - - Pozostałe82 300,00 3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne preparaty318 585,00 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych: 3208 20 90 0- - Pozostałe135 495,00 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych3 448 022,00 3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie, rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym: 3209 90 00 0- Pozostałe464 234,00 3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: 3210 00 90 0- Pozostałe57 000,00 3211 00 00 0Gotowe sykatywy3 700,00 3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.: 3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie: 3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy810 117,00 3214 90 00 0- Pozostałe240 357,00 3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych: - Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych 3403 19- - Pozostałe: 3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, ale nie stanowiących zasadniczego składnika54 466,00 - - - Pozostałe: 3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów130 301,00 3403 19 99 0- - - - Pozostałe320 034,00 3403 99- - Pozostałe: 3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów106 160,00 3403 99 90 0- - - Pozostałe152 133,00 3506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg: 3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa, przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie przekraczające masy netto 1 kg114 635,20 - Pozostałe: 3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze sztucznymi żywicami)2 352,00 3506 99 00 0- - Pozostałe175 297,00 3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, również w kasetach: - Pozostałe: 3701 99 00 0- - Pozostałe2 000,00 3804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone, odcukrzone lub poddane obróbce chemicznej łącznie z ligninosulfanianami, ale wyłączając olej talowy z pozycji nr 3803: 3804 00 90 0- Pozostały5 714,00 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 10 00 0- Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; proszki i pasty do lutowania twardego lub spawania złożone z metali lub innych materiałów21 365,00 3811Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne: - Dodatki do olejów smarowych: 3811 21 00 0- - Zawierające oleje otrzymane z ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych410 000,00 3812Gotowe przyspieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy (kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do gumy i tworzyw sztucznych: 3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji502,00 3812 20- Złożone plastyfikatory do kauczuku lub tworzyw sztucznych: 3812 20 10 0- - Mieszanina reakcyjna zawierająca 3-izobutyryloksy-1-izopropylo-2,2-dimetylopropylo ftalan benzylu oraz 3-izobutyryloksy-2,2,4-trimetylopentylo ftalan benzylu11 219,00 3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do kauczuku i tworzyw sztucznych: 3812 30 20 0- - Środki przeciwutleniające1 743 768,00 3812 30 80 0- - Pozostałe3 595 274,00 3814Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: 3814 00 90 0- Pozostałe401 131,00 3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3815 90- Pozostałe: 3815 90 10 0- - Katalizatory składające się z octanu etylotrifenylosfoniowego w postaci roztworu w metanolu37 405,00 3819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych170 000,00 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: 3824 90 35 0- - Preparaty przeciwrdzewne zawierające aminy jako składniki aktywne7 000,00 - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3824 90 95 0- - - - Pozostałe809 450,50 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94: 3901 10 10 0- - Polietylen liniowy3 027 990,00 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: 3901 20 10 0- - Polietylen w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu, o gęstości 0,958 lub większej w temperaturze 23°C, zawierający: - 50 mg/kg lub mniej glinu, - 2 mg/kg lub mniej wapnia, - 2 mg/kg lub mniej chromu, - 2 mg/kg lub mniej żelaza, - 2 mg/kg lub mniej niklu, - 2 mg/kg lub mniej tytanu oraz - 8 mg/kg lub mniej wanadu, do produkcji chlorosulfonowanego polietylenu286 240,00 3901 20 90 0- - Pozostały2 793 679,00 3901 90- Pozostałe: 3901 90 90 0- - Pozostałe7 193 192,00 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen8 604 824,00 3902 30 00 0- Kopolimery propylenu3 169 521,00 3902 90- Pozostałe: 3902 90 90 0- - Pozostałe10 151 719,00 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)15 578 185,00 3903 90- Pozostałe: 3903 90 90 0- - Pozostałe23 976,00 3904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w formach podstawowych: 3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu-octanu winylu52 000,00 3906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 90- Pozostałe: 3906 90 90 0- - Pozostałe5 000,00 3907Poliacetale, inne poliestry i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 10 00 0- Poliacetale2 433 678,00 3907 20- Pozostałe polietery: - - Alkohole polieterowe: 3907 20 11 0- - - Glikole polietylenowe1 147 500,00 - - - Pozostałe: 3907 20 29 0- - - - Pozostałe637 416,00 - - Pozostałe: 3907 20 99 0- - - Pozostałe4 427 880,00 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe 3907 40 00 0- Poliwęglany6 770 709,00 3907 50 00 0- Żywice alkidowe399 000,00 - Pozostałe poliestry: 3907 91- - Nienasycone: 3907 91 90 0- - - Pozostałe41 595,00 3907 99- - Pozostałe: - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100: 3907 99 11 0- - - - Poli(naftaleno-2,6-dikarboksylan etylenowy)130 400,00 3907 99 19 0- - - - Pozostałe631,00 - - - Pozostałe: 3907 99 99 0- - - - Pozostałe1 325 930,00 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 90 00 0- Pozostałe89 239,00 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe14 500,00 3909 20 00 0- Żywice melaminowe295 000,00 3909 50- Poliuretany: 3909 50 90 0- - Pozostałe641 102,00 3911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-idenowe, politerpeny, polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3911 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3911 90 99 0- - - Pozostałe12 850,00 3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3913 90- Pozostałe: 3913 90 80 0- - Pozostałe1 520,00 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 21- - Z polimerów etylenu: - - - Pozostałe: 3917 21 99 0- - - - Pozostałe3 000 000,00 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: 3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej4 418,00 - - - Pozostałe: 3917 23 99 0- - - - Pozostałe2 567 123,00 - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3917 39 99 0- - - - Pozostałe513 407,00 3917 40- Wyposażenie: 3917 40 90 0- - Pozostałe32 390,00 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.4 332 043,00 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza1 190 338,00 3926 90 99 0- - - - Pozostałe25 389 387,90 4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach: - Kauczuk izobutenowo-izoprenowy (IIR); halo-izobutenowo-izoprenowy (CIIR lub BIIR): 4002 39 00 0- - Pozostały9 802,00 - Kauczuk chloroprenowy (chlorobutadienowy) (CR): 4002 49 00 0- - Pozostały176 635,00 - Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR): 4002 59 00 0- - Pozostały95 810,17 4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)59 834,00 4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony221 743,00 - Pozostałe: 4002 99- - Pozostałe: 4002 99 10 0- - - Produkty modyfikowane przez wprowadzenie tworzyw sztucznych89 944,00 4002 99 90 0- - - Pozostałe10 776 555,00 4008Płyty, arkusze, taśmy, rurki i kształtowniki z kauczuku wulkanizowanego i innego niż ebonit: - Z kauczuku komórkowego: 4008 11 00 0- - Płyty, arkusze i taśmy627 847,00 - Z kauczuku niekomórkowego: 4008 21- - Płyty, arkusze i taśmy: 4008 21 90 0- - - Pozostałe42 000,00 4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze): 4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem, bez wyposażenia1 652 220,00 4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez wyposażenia35 100,00 4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi, bez wyposażenia1 741 928,00 4009 50- Z wyposażeniem: - - Pozostałe: 4009 50 70 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi21 000,00 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: 4016 10- Z kauczuku komórkowego: 4016 10 90 0- - Pozostałe358 493,00 - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe4 143 477,00 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705: 4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem267 025,00 4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe981 798,00 - - - - - Pozostałe: 4016 99 82 0- - - - - - Części z gumy połączone z metalem42 331,00 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe4 364 061,31 5401Nici do szycia z włókien chemicznych, nawet przeznaczone do sprzedaży detalicznej: - Z włókien ciągłych syntetycznych: 5401 10- - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej: 5401 10 19 0- - - Pozostałe126 750,00 5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów: 5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów: 5402 10 10 0- - Z poliamidów aromatycznych71 225,00 5403Przędza z włókna ciągłego przetworzonego (inna niż nici do szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z przetworzonym włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów: 5403 10 00 0- Przędza z jedwabiu wiskozowego, o dużej wytrzymałości na rozciąganie827 239,00 5407Tkaniny z przędzy z włókna syntetycznego, łącznie z tkaninami wykonanymi z materiałów z pozycji nr 5404: 5407 10 00 0- Tkaniny z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów lub poliestrów23 351,00 5503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie przerobione w inny sposób do przędzenia: 5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów: 5503 10 90 0- - Pozostałe102 171,60 5503 20 00 0- Z poliestrów446 320,00 5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe548 490,60 5508Nici do szycia z ciętych włókien chemicznych, przeznaczone lub nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej: 5508 10- Z syntetycznych włókien ciętych: - - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej: 5508 10 19 0- - - Pozostałe147 420,00 5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna tekstylne o długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz rozdrobnione resztki włókien: 5601 30 00 0- Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki włókien13 052,00 5602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: 5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez zszycie: - - Nie impregnowany, nie powlekany, nie pokryty ani nie laminowany: - - - Filc igłowany: 5602 10 11 0- - - - Z juty lub innych łykowych włókien przędnych z pozycji nr 5303921 181,00 5602 90 00 0- Pozostałe41 547,00 5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub - Z włókien chemicznych: 5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25 g/m2, ale nie większej niż 70 g/m2: 5603 12 90 0- - - Pozostałe10 733,00 5607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane, impregnowane, powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym, lub nie poddane tego rodzaju obróbce: 5607 50- Z pozostałych włókien syntetycznych: - - Z nylonu lub innych poliamidów, lub poliestrów: - - - O masie jednostkowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m): 5607 50 11 0- - - - Plecione19 515,00 5806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby bez wątku, sklejone (bolducs): - Pozostałe tkaniny: 5806 32- - Z włókien chemicznych: 5806 32 90 0- - - Pozostałe22 851 031,00 5902Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego: 5902 20- Z poliestrów: 5902 20 90 0- - Pozostałe10 180,00 5903Materiały włókiennicze płaskie impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902: 5903 10- Polichlorkiem winylu: 5903 10 10 0- - Impregnowane1 830 767,00 5903 10 90 0- - Powlekane, pokrywane lub laminowane 5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902: - Taśma do klejenia o szerokości nie przekraczającej 20 cm: 5906 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 10 cm835 754,00 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 90- Pozostałe: 5911 90 90 0- - Pozostałe41 534,00 6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów: - Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.: 6804 22- - Scalone z innych materiałów lub z ceramiki: - - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem: 6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów19 000,00 6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów19 000,00 6805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów ściernych, na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub innych materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej wyprodukowane: 6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny:28 440,00 6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących, cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr 6811 lub 6812 albo działem 69: 6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne (łącznie z ich mieszankami), luzem, w arkuszach lub w belach100 940,00 6815Wyroby z kamieni lub innych substancji mineralnych (łącznie z włóknami węglowymi, wyrobami z włókien węglowych i wyrobami z torfu), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Pozostałe wyroby: 6815 99- - Pozostałe: 6815 99 10 0- - - Pozostałe488 720,00 7004Szkło ciągnione i dmuchane, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nie obrobione 7004 90- Inne szkło: - - Pozostałe, o grubości: 7004 90 98 0- - - Powyżej 2,5 mm1 828 836,00 7005Szkło typu "float" i szkło o powierzchni szlifowanej lub polerowanej, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciw odblaskową, ale nie obrobione inaczej: - Inne szkło niezbrojone: 7005 21- - Barwione w całej masie, nieprzezroczyste, powlekane lub jedynie szlifowane powierzchniowo: 7005 21 25 0- - - O grubości nie przekraczającej 3,5 mm2 390 638,00 7005 21 30 0- - - O grubości powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5 mm1 277 368,00 7005 29- - Pozostałe: - - - O grubości nie przekraczającej 3,5 mm602 000,00 7005 29 35 0- - - O grubości powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5 mm179 205,00 7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi: 7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów754 884,00 - Pozostałe: 7009 91 00 0- - Bez ram864 093,00 7014 00 00 0Wyroby sygnalizacyjne ze szkła i elementy optyczne ze szkła (z wyjątkiem z pozycji nr 7015), nie obrobione optycznie1 209 545,00 7107 00 00 0Metale nieszlachetne posrebrzane, nie obrobione inaczej niż do stanu półproduktu31 725,00 7202Żelazostopy: 7202 60 00 0- Żelazonikiel1 410,00 7205Surówka, surówka zwierciadlana, żeliwo lub stal, w postaci granulek lub proszku: - Proszki: 7205 29 00 0- - Pozostałe85 598,00 7209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Pozostałe, nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7209 28- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm: 7209 28 90 0- - - Pozostałe (ECSC)13 640,00 7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane: - W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: 7210 49- - Pozostałe: 7210 49 90 0- - - Pozostałe548 645,00 - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7210 69- - Pozostałe: 7210 69 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratami) (ECSC)448 600,00 7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: 7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm460 000,00 7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7212 50 97 0- - - - Pozostałe28 000,00 7216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej: 7216 50- Pozostałe kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie: 7216 50 10 0- - O przekroju poprzecznym, który można zawrzeć w kwadracie o boku 80 mm (ECSC)238 000,00 - - Pozostałe: 7216 50 99 0- - - Pozostałe (ECSC)288 000,00 - Kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub wykończenia na zimno: 7216 61- - Otrzymane z wyrobów walcowanych płaskich: 7216 61 90 0- - - Pozostałe89 355,00 7217Drut ze stali niestopowej 7217 10- Nie pokrywany ani nie powlekany, polerowany lub nie: 7217 10 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla59 200,00 7217 20- Pokrywany lub powlekany cynkiem: 7217 20 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla58 800,00 7217 30- Pokrywany lub powlekany innymi metalami: 7217 30 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla178 777,00 7217 90- Pozostały: - - Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla: 7217 90 30 0- - - Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8 mm lub więcej72 170,00 7219Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej o szerokości 600 mm lub większej: - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7219 33- - O grubości powyżej 1 mm, lecz poniżej 3 mm: 7219 33 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)213 000,00 7219 34- - O grubości 0,5 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 1 mm: 7219 34 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)290 830,00 7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające: 7220 20 59 0- - - - W masie 2,5% niklu1 643 791,00 - - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające: 7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu58 470,00 7220 20 99 0- - - - W masie poniżej 2,5% niklu24 921,00 7223 00Drut ze stali nierdzewnej: - Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu: 7223 00 19 0- - Pozostały344 900,00 - Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu: 7223 00 99 0- - Pozostały50 319,00 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: - Pozostałe: 7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno: 7226 92 10 0- - - O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)2 230 400,00 7227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach:7 227,00 7227 90- Pozostałe: 7227 90 50 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC)2 882 450,00 7227 90 50 0- - Pozostałe (ECSC) 7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki, kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych: 7228 20- Sztaby i pręty ze stali krzemowo-manganowej: - - Pozostałe: 7228 20 60 0- - - Pozostałe1 652 234,00 7228 30- Pozostałe, sztaby i pręty nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie: - - Pozostałe: - - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła o średnicy: 7228 30 69 0- - - - Poniżej 80 mm (ECSC)92 000,00 7228 50- Pozostałe sztaby i pręty nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno: 7228 50 40 0- - Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu3 668,00 7228 60- Pozostałe sztaby i pręty: - - Pozostałe: 7228 60 89 0- - - Pozostałe145 365,00 7229Drut z pozostałej stali stopowej: 7229 20 00 0- Ze stali krzemowo-manganowej406 572,00 7229 90- Pozostały: 7229 90 50 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż 1,15% węgla, 05%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu240 000,00 7229 90 90 0- - Pozostały279 730,00 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje), z żeliwa lub ze stali: - Pozostałe, ze stali nierdzewnej: 7307 21 00 0- - Kołnierze101 656,00 7307 22- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje: 7307 22 10 0- - - Tuleje28 407,00 7307 29- - Pozostałe: 7307 29 10 0- - - Gwintowane156 300,00 - Pozostałe: 7307 99- - Pozostałe: 7307 99 90 0- - - Pozostałe9 601,00 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie: 7312 10- Skrętki, liny i kable: - - Pozostałe: 7312 10 30 0- - - Ze stali nierdzewnej93 797,00 - - - - Nie przekraczającym 3 mm 7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią (mosiądzem)849 650,00 7312 10 59 0- - - - - Pozostałe438 615,00 - - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego: - - - - Powyżej 3 mm - - - - - Skrętki: - - - - - - Pokrywane: 7312 10 75 0- - - - - - - Powlekane lub pokrywane cynkiem317 369,00 7312 10 79 0- - - - - - - Pozostałe968 240,00 - - - - - Liny i kable (łącznie z zamkniętymi): 7312 10 99 0- - - - - - Pozostałe100 000,00 7312 90- Pozostałe: 7312 90 90 0- - Pozostałe1 081 006,49 7320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali: 7320 20- Sprężyny śrubowe: 7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco54 475,00 - - Pozostałe: 7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane2 132 390,00 7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane75 209,00 7320 20 89 0- - - Pozostałe2 726 719,00 7320 90- Pozostałe: 7320 90 10 0- - Sprężyny spiralne płaskie418 934,00 7320 90 30 0- - Sprężyny talerzowe23 349,00 7320 90 90 0- - Pozostałe403 282,00 7326Pozostałe artykuły ze stali: - Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej: 7326 19- - Pozostałe: 7326 19 90 0- - - Pozostałe8 051 626,00 7326 20- Artykuły z drutu stalowego: - - Pozostałe: 7326 20 90 0- - - Pozostałe25 654,00 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej376 352,00 7326 90 97 0- - - Pozostałe23 824 189,00 7413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane elektrycznie: - Pozostałe: 7413 00 91 0- - Z miedzi rafinowanej110 419,00 7413 00 99 0- - Ze stopów miedzi255,00 7415Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie, klamry (inne niż z pozycji nr 8305) i wyroby podobne, z miedzi lub ze stali posiadające główki miedziane; wkręty, śruby, nakrętki, haki zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) i wyroby podobne, z miedzi: - Pozostałe wyroby nie gwintowane: 7415 21 00 0- - Podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi)22 703,00 7415 29 00 0- - Pozostałe2 599 106,00 - Pozostałe wyroby gwintowane: 7415 39 00 0- - Pozostałe67 407,00 7416 00 00 0Sprężyny z miedzi148 310,00 7419Pozostałe artykuły z miedzi: - Pozostałe: 7419 91 00 0- - Odlewane, formowane, wytłaczane lub kute, lecz nie obrobione dalej387 885,00 7419 99 00 0- - Pozostałe112 872,00 7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm: - Bez podłoża: 7607 11- - Walcowana, lecz nie obrobiona dalej: 7607 11 90 0- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2 mm275 000,00 7609 00 00 0Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje), z aluminium25 652,00 8301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej, z metalu nieszlachetnego: 8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych844 018,00 8301 60 00 0- Części111 716,00 8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie790 210,00 8302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z metalu nieszlachetnego: 8302 10- Zawiasy: 8302 10 90 0- - Pozostałe53 016,00 8302 30 00 0- Pozostałe oprawy i okucia i podobne wyroby nadające się do pojazdów mechanicznych352 854,00 - Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby: 8302 49- - Pozostałe: 8302 49 90 0- - - Pozostałe1 786 408,00 8307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez: 8307 10- Ze stali: 8307 10 90 0- - Pozostałe16 000,00 8311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej: 8311 30 00 0- Pręty w otulinie i druty rdzeniowe, z metalu nieszlachetnego, do lutowania miękkiego, twardego lub spawania gazowego39 312,00 8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z pozycji nr 8407 lub 8408: - Pozostałe: 8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym150 000,00 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników spalinowych: - - Pozostałe: 8413 30 99 0- - - Pozostałe5 044 500,00 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: - Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe377 769,00 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 30- Zawory zwrotne: - - Pozostałe: 8481 30 99 0- - - Pozostałe513 623,00 8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe: 8481 40 90 0- - Pozostałe411 120,00 8482Łożyska toczne: 8482 10- Łożyska kulkowe: 8482 10 90 0- - Pozostałe435 746,00 8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia wewnętrznego lub zewnętrznego1 832 040,00 8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe412 109,00 - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 90 0- - - Pozostałe40 088,00 8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby; obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne): 8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby: - - Pozostałe: 8483 10 80 0- - - Pozostałe22 070,00 8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych, łożyska ślizgowe: - - Pozostałe: 8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe67 236,00 8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza: - - Pozostałe: 8483 50 99 0- - - Pozostałe43 000,00 8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne): - - Pozostałe: 8483 60 99 0- - - Pozostałe86 761,00 8484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innymi materiałami lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą, umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach; uszczelnienia mechaniczne: 8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innymi materiałami lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu: 8484 10 90 0- - Pozostałe32 650,90 8484 90- Pozostałe: 8484 90 90 0- - Pozostałe233 800,00 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA: - - - Pozostałe: 8504 31 90 0- - - - Pozostałe94 359,00 8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe: - Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu: 8505 19- - Pozostałe: 8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych1 137 249,00 8505 90- Pozostałe łącznie z częściami: 8505 90 90 0- - Części3 840,00 8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np. iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami: 8511 90 00 0- Części1 672 609,00 8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów z pozycji 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów mechanicznych: 8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej594 402,00 8512 90 00 0- Części6 102 499,00 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Obudowy: 8529 90 59 0- - - - - Z innych materiałów5 676 443,00 - - - - Pozostałe: 8529 90 81- - - - - Do kamer telewizyjnych z podpozycji 8525 30 i urządzeń z pozycji 8527 i 8528: 8529 90 81 1- - - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)9 791 864,00 8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe: - Pozostałe kondensatory stałe: 8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe95 700,00 8532 23 00 0- - Ceramiczne jednowarstwowe796,00 8532 24- - Ceramiczne wielowarstwowe (monolityczne): 8532 24 90 0- - - Pozostałe69 063,00 8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami grzejnymi: 8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe53 707,00 - Pozostałe rezystory stałe: 8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W33 574,00 8533 29 00 0- - Pozostałe164 150,00 - Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry: 8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W149 848,00 8533 90 00 0- Części47 200,00 8534 00Obwody drukowane: - W postaci jedynie elementów przewodzących i styków: 8534 00 11 0- - Obwody drukowane wielowarstwowe65 896,00 8534 00 19 0- - Pozostałe1 485 953,00 8534 00 90 0- Zawierające elementy bierne1 542 211,00 8538Części stosowane wyłącznie lub zasadniczo w aparaturze z pozycji nr 8535, 8536 lub 8537: 8538 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 8538 90 99 0- - - Pozostałe2 113 265,00 8539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne wkłady reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe podczerwieni; lampy łukowe: - Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych promienników podczerwieni: 8539 21- - Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym: 8539 21 30 0- - - Z rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach mechanicznych960 472,00 8539 29- - Pozostałe: 8539 29 30 0- - - W rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach mechanicznych2 068 774,00 - - - Pozostałe, na napięcie: 8539 29 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V670 257,00 8539 90- Części: 8539 90 90 0- - Pozostałe91 362,00 8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe; światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach: 8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych: - - Pozostałe: 8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy188 052,00 8541 10 99 0- - - Pozostałe210 683,00 - Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów: 8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W: 8541 21 90 0- - - Pozostałe 8541 29- - Pozostałe: 8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS108 628,00 8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne): - - Diody świecące: 8541 40 19 0- - - Pozostałe13 397,00 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: - Układy scalone cyfrowe monolityczne: 8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS): 8542 13 05 0- - - Chipy202 000,00 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: - - - - - - Pozostałe: 8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe589 996,00 8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne: - - Pozostałe: - - - Układy sterujące: - - - - Pozostałe: 8542 30 69 0- - - - - Pozostałe5 077 519,00 8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne577 932,00 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - - Pozostałe:2 780 410,00 8547Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych, a różniące się od izolatorów z pozycji nr 8546; rurki kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych materiałem izolacyjnym: 8547 20 00 0- Elementy izolacyjne z tworzyw sztucznych517 664,00 8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701 do 8705: 8708 10- Zderzaki i ich części: 8708 10 90- - Pozostałe: 8708 10 90 9- - - Pozostałe31 875 400,00 - Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin): 8708 29- - Pozostałe: 8708 29 90- - - Pozostałe: 8709 29 90 9- - - - Pozostałe55 336 582,00 - Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części: 8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe: - - - Pozostałe: 8708 31 99- - - - Do pozostałych: 8708 31 99 9- - - - - Pozostałe922 455,00 8708 39- - Pozostałe: 8708 39 90 9- - - Pozostałe11 020 000,00 8708 60- Osie nie napędzane oraz ich części: - - Pozostałe: 8708 60 91- - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej: 8708 60 91 9- - - - Pozostałe2 657 700,00 8708 60 99- - - Pozostałe: 8708 60 99 9- - - - Pozostałe19 911 435,00 8708 70- Koła jezdne oraz ich części i akcesoria: - - Pozostałe: 8708 70 50- - - Felgi aluminiowe; aluminiowe części i akcesoria kół: 8708 70 50 9- - - - Pozostałe934 200,00 8708 70 99- - - Pozostałe: 8708 70 99 9- - - - Pozostałe1 921 200,00 8708 80- Amortyzatory układu zawieszenia: 8708 80 90- - Pozostałe: 8708 80 90 9- - - Pozostałe2 619 000,00 - Pozostałe części i akcesoria: 8708 91- - Chłodnice 8708 91 90- - - Pozostałe: 8708 91 90 9- - - - Pozostałe600 000,00 8708 92- - Tłumiki i rury wydechowe: 8708 92 90- - - Pozostałe: 8708 92 90 9- - - - Pozostałe2 418 964,00 8708 93- - Sprzęgła i ich części: 8708 93 90- - - Pozostałe: 8708 93 90 9- - - - Pozostałe17 281 826,00 8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy oraz przekładnie kierownicy: 8708 94 90- - - Pozostałe: 8708 94 90 9- - - - Pozostałe8 394 379,00 8708 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8708 99 98- - - - - Pozostałe: 8708 99 98 9- - - - - - Pozostałe1 872 219,00 9013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach; lasery, oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty: - - Urządzenia na ciekłych kryształach: - - - Urządzenia ciekłokrystaliczne do wyświetlania na zasadzie macierzy aktywnych: 9013 80 19 0- - - - Czarno-białe lub inne monochromatyczne1 238 508,00 9013 80 30 0- - - Pozostałe1 238 508,00 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: - Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami: 9025 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9025 19 91 0- - - - Elektroniczne436 270,00 9025 19 99 0- - - - Pozostałe668,00 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. ciśnieniomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9026 20 90 0- - - - Pozostałe679 896,00 9026 90- Części i akcesoria: 9026 90 90 0- - Pozostałe235 929,00 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy: 9029 20- Szybkościomierze i tachometry, stroboskopy: - - Szybkościomierze i tachometry: - - - Pozostałe: 9029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów2 122 617,00 9029 20 39 0- - - - Pozostałe301 911,00 9029 90- Części i akcesoria: 9029 90 90 0- - Pozostałe4 038 557,00 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9031 80 99 0- - - - Pozostałe232 514,00 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: 9032 10- Termostaty: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9032 10 99 0- - - - Pozostałe137 000,00 - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne: 9032 81 90 0- - - Pozostałe4 673 777,00 9104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających itp.: 9104 00 90 0- Pozostałe522 441,00 9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części: 9401 90- Części: - - Pozostałe: 9401 90 80 0- - - Pozostałe8 960 132,00 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego. (Dz. U. Nr 159, poz. 1066) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w: 1) załączniku nr 1 do rozporządzenia, 2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Kontyngenty taryfowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się wyłącznie do towarów stanowiących wyposażenie zakładów produkujących (montujących), dokonujących montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych i innych mechanicznych objętych kodami PCN 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047), zwanej dalej "Taryfą celną". 3. Przez użyte w ust. 2 określenie "montaż przemysłowy" rozumie się montaż w skali rocznej: 1) nie mniej niż 1000 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych kodami PCN 8701 (z wyłączeniem 8701 20), 8703 i 8704 (o ładowności do 5000 kg) Taryfy celnej, 2) nie mniej niż 200 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych kodami PCN 8701 20, 8702, 8704 (o ładowności większej niż 5000 kg) oraz pojazdów objętych kodem PCN 8705 Taryfy celnej. 4. Kontyngenty taryfowe, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, stosuje się wyłącznie do towarów stanowiących wyposażenie zakładów produkujących części samochodowe, nabywane przez zakłady produkujące (montujące), dokonujące montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych objętych kodami PCN 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 Taryfy celnej. § 2. W razie wykorzystania towarów, o których mowa w § 1, w celach innych niż określone w § 1 ust. 2-4, cło jest wymierzane i pobierane na zasadach określonych w Taryfie celnej. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej. § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1066) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7302Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali: szyny, szyny ochronne i szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania, cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe, nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkładki pod szyny, uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone do łączenia lub mocowania szyn: 7302 10- Szyny: - - Pozostałe: - - - Nowe: 7302 10 39 0- - - - O masie na 1 m poniżej 20 kg (ECSC)638 400 7303 00Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa: 7303 00 90 0- Pozostałe209 000 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali: - Łączniki odlewane: 7307 11- - Z żeliwa nieciągliwego: 7307 11 90 0- - - Pozostałe150 500 7326Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90- Pozostałe: 7326 90 40 0- - Palety i podobne platformy do przenoszenia produktów2 744 172 8203Pilniki, tarniki, szczypce (nawet szczypce tnące), obcęgi, pincety, nożyce do cięcia metalu, obcinaki do rur, nożyce do prętów, przebijaki i inne podobne narzędzia ręczne: 8203 20- Szczypce (nawet szczypce tnące), obcęgi, pincety i podobne narzędzia: 8203 20 90 0- - Pozostałe26 052 8204Klucze maszynowe ręczne (nawet klucze dynamometryczne, ale bez pokręteł do gwintowników): wymienne gniazda do kluczy nasadowych z rękojeściami lub bez: - Klucze maszynowe ręczne: 8204 12 00 0- - Nastawne268 339 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytłaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: - Narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: 8207 19- - Pozostałe łącznie z częściami: 8207 19 90 0- - - Pozostałe26 052 8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania lub wykrawania: 8207 30 10 0- - Do metalu13 535 973 8412Pozostałe silniki i siłowniki: - Silniki i siłowniki hydrauliczne: 8412 21- - Liniowe (cylindry): - - - Pozostałe: 8412 21 99 0- - - - Pozostałe150 000 8412 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8412 29 91 0- - - - - Silniki hydrauliczne120 000 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki cieczy: - Pompy wyposażone lub przystosowane konstrukcyjnie do wyposażenia w urządzenia pomiarowe: 8413 11 00 0- - Pompy dozujące paliwo lub środki smarne, w rodzaju stosowanych w stacjach paliwowych lub w stacjach obsługi pojazdów1 318 736 8413 19- - Pozostałe: 8413 19 90 0- - - Pozostałe1 124 800 - Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy: 8413 81- - Pompy: 8413 81 90 0- - - Pozostałe1 902 289 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: 8414 80- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Turbosprężarki: 8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe470 200 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: 8415 90- Części: 8415 90 90 0- - Pozostałe45 000 8417Piece i paleniska przemysłowe lub laboratoryjne, także piec do spopielania, nieelektryczne: 8417 80- Pozostałe:1 362 000 8417 80 20 0- - Piece tunelowe i piece muflowe do wypalania wyrobów ceramicznych 8417 80 80 0- - Pozostałe 8418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z pozycji nr 8415: - Części: 8418 99- - Pozostałe: 8418 99 10 0- - - Parowniki i skraplacze, z wyłączeniem przeznaczonych do chłodziarek domowych156 700 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Suszarki: 8419 39- - Pozostałe65 131 8419 39 10 0- - - Do artykułów ceramicznych 8419 39 90 0- - - Pozostałe - Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia: 8419 89- - Pozostałe: 8419 89 98 0- - - Pozostałe187 600 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub czyszczenia cieczy: 8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody: 8421 21 90 0- - - Pozostałe159 600 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub czyszczenia gazów: 8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych: 8421 31 90 0- - - Pozostałe46 894 8421 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych gazów: 8421 39 98 0- - - - - Pozostałe1 443 569 8423Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju odważniki do wag: - Inne urządzenia do ważenia: 8423 81- - O maksymalnej nośności nie przekraczającej 30 kg: 8423 81 10 0- - - Wagi kontrolne i urządzenia do automatycznego sterowania dokonujące porównań z masą zadaną1 425 000 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania, strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: 8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia9 035 823 8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - - Pozostałe maszyny: 8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze4 299 130 - Pozostałe urządzenia: 8424 89- - Pozostałe: 8424 89 95 0- - - Pozostałe689 700 8425Wielokrążki i wciągarki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i przyciągarki; podnośniki: - Pozostałe wciągarki; przyciągarki: 8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym: 8425 31 90 0- - - Pozostałe78 850 8427Wózki widłowe; inne wozy i wózki transportu wewnętrznego wyposażone w urządzenia podnoszące lub przenoszące: 8427 10- Wózki samobieżne napędzane silnikiem elektrycznym: 8427 10 10 0- - O wysokości podnoszenia 1 m lub większej2 679 000 8427 20- Pozostałe wozy i wózki samobieżne: - - O wysokości podnoszenia 1 m lub większej: 8427 20 11 0- - - Wózki widłowe terenowe i inne wozy i wózki podnośnikowe202 350 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe): 8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe: - - Pozostałe: 8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym67 736 - Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów lub materiałów: 8428 33- - Pozostałe, taśmowe 8428 33 90 0- - - Pozostałe41 249 360 8428 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8428 39 91 0- - - - Przenośniki rolkowe6 079 913 8428 39 98 0- - - - Pozostałe2 430 100 8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: - Maszyny drukarskie offsetowe: 8443 19- - Pozostałe: 8443 19 90 0- - - Pozostałe148 000 8454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali: 8454 30- Maszyny odlewnicze: 8454 30 90 0- - Pozostałe3 167 300 8455Walcarki do metali oraz ich walce: - Pozostałe walcarki: 8455 21 00 0- - Do walcowania na zimno lub kombinowane do walcowania na gorąco i na zimno990 000 8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego: 8456 10- Działające na zasadzie lasera lub innej wiązki świetlnej lub fotonowej:123 500 8456 10 10 0- - W rodzaju używanych w produkcji płytek półprzewodnikowych lub przyrządów 8456 10 90 0- - Pozostałe 8457Centra obróbkowe, obrabiarki zespołowe (jednostanowiskowe) i wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne, do metalu: 8457 30- Wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne: 8457 30 10 0- - Sterowane numerycznie43 538 500 8457 30 90 0- - Pozostałe1 615 200 8458Tokarki (włączając centra tokarskie) do usuwania metalu: - Tokarki poziome: 8458 11- - Sterowane numerycznie: 8458 11 20 0- - - Centra tokarskie973 850 8459Obrabiarki (także obrabiarki z jednostkami obróbkowymi prowadnicowymi) do wiercenia, wytaczania, frezowania lub gwintowania wałków lub otworów, do obróbki metalu przez jego skrawanie, inne niż tokarki (włączając centra tokarskie) objęte pozycją 8458: - Pozostałe wiertarki: 8459 21 00 0- - Sterowane numerycznie21 663 000 8459 29 00 0- - Pozostałe4 973 250 8459 40- Pozostałe wytaczarki: 8459 40 90 0- - Pozostałe125 000 - - Pozostałe frezarki: 8459 61- - Sterowane numerycznie: 8459 61 90 0- - - Pozostałe5 269 650 8459 69- - Pozostałe: 8459 69 90 0- - - Pozostałe6 039 400 8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków (okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji numer 8461: - Szlifierki do płaszczyzn z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 11 00 0- - Sterowane numerycznie871 150 8460 19 00 0- - Pozostałe2 816 650 - Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 21- - Sterowane numerycznie: - - - Do wałków i otworów: 8460 21 90 0- - - - Pozostałe3 084 350 8460 29- - Pozostałe: 8460 29 90 0- - - Pozostałe6 687 050 8460 40- Osełkownice lub docierarki: 8460 40 10 0- - Sterowane numerycznie4 712 000 8460 90- Pozostałe: 8460 90 90 0- - Pozostałe114 600 8461Obrabiarki do strugania wzdłużnego, strugania poprzecznego, dłutowania, przeciągania, do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień, do piłowania, obcinania lub przecinania oraz pozostałe obrabiarki działające przez skrawanie metalu, cermetali, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 8461 30- Przeciągarki: 8461 30 90 0- - Pozostałe4 854 200 8461 40- Obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień: - - Obrabiarki do nacinania uzębień (także metodami ściernymi): - - - Do nacinania uzębień kół zębatych walcowych: 8461 40 19 0- - - - Pozostałe354 300 8461 90 00 0- Pozostałe10 400 8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali nie wymienione powyżej: - Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także prasy): 8462 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8462 29 91 0- - - - - Hydrauliczne2 050 800 8462 29 98 0- - - - - Pozostałe3 951 000 8462 49- - Pozostałe: 8462 49 90 0- - - Pozostałe112 000 - Pozostałe: 8462 91- - Prasy hydrauliczne: - - - Pozostałe: 8462 91 50 0- - - - Sterowane numerycznie1 618 800 8462 91 90 9- - - - Pozostałe:16 023 555 8463Pozostałe obrabiarki do obróbki metali, cermetali, bez usuwania materiału: 8463 90 00 0- Pozostałe466 750 8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami, klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy, twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów: - Pozostałe: 8465 91- - Piły: 8465 91 10 0- - - Piły taśmowe125 000 8465 91 20 0- - - Piły tarczowe18 000 8465 94 00 0- - Maszyny do gięcia lub łączenia2 052 000 8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie, podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do obróbki ręcznej: 8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych: 8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy znormalizowanych części, przyrządów i uchwytów1 030 750 - Pozostałe: 8466 94- - Do obrabiarek z pozycji nr 8462 lub 8463:137 556 8466 94 10 0- - - Do obrabiarek z podpozycji nr 8462 21 05 0 lub 8462 29 05 0 8466 94 90 0- - - Pozostałe 8467Narzędzia do pracy ręcznej, pneumatyczne, hydrauliczne lub z samodzielnym silnikiem nieelektrycznym: - Pneumatyczne: 8467 11- - Obrotowe (także kombinowane obrotowo-udarowe): 8467 11 10 0- - - Do obróbki metalu45 250 8467 11 90 0- - - Pozostałe3 492 200 8467 19 00 0- - Pozostałe581 477 - Pozostałe narzędzia: 8467 89 00 0- - Pozostałe6 032 500 - Części: 8467 92 00 0- - Narzędzi pneumatycznych43 768 8468Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego i twardego, spawania lub zgrzewania, w tym także przystosowane do cięcia, inne niż z pozycji nr 8515; maszyny i urządzenia do gazowego odpuszczania powierzchniowego: 8468 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia9 000 000 8469Maszyny do pisania inne niż drukarki objęte pozycją nr 8471; maszyny do redagowania tekstów: - Automatyczne maszyny do pisania i maszyny do redagowania tekstów: 8469 11 00 0- - Maszyny do redagowania tekstów104 209 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wyjścia i wejścia, połączone lub nie:1 529 500 - - - Pozostałe: 8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i wideo - - - - Pozostałe: 8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji 8471 41 99 0- - - - - Pozostałe6 397 300 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: - - - Pozostałe: 8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video: - - - - Pozostałe: 8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadających innych specyficznych funkcji 8471 49 99 0- - - - - Pozostałe 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarki917 700 8471 60 90 0- - - Pozostałe76 000 8471 70- Urządzenia pamięci: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: - - - - - Pozostałe: 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych760 000 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej, taśmowej95 000 8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania, płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych produktów mineralnych w postaci proszków lub pasty; maszyny do wykonywania piaskowych form odlewniczych: 8474 80- Pozostałe maszyny:3 766 350 8474 80 10 0- - Maszyny do aglomerowania, kształtowania lub formowania pasty ceramicznej 8474 80 90 0- - Pozostałe 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 10- Wtryskarki:4 000 000 8477 10 10 0- - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu przyrządów półprzewodnikowych 8477 10 90 0- - Pozostałe 8477 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8477 59 80 0- - - - Pozostałe600 000 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8479 30- Prasy do wyrobu płyt wiórowych lub budowlanych płyt pilśniowych z drewna lub innych zdrewniałych materiałów oraz pozostałe maszyny do przerobu drewna lub korka: 8479 30 90 0- - Pozostałe:514 031 8479 50 00 0- Roboty przemysłowe, nigdzie indziej nie wymienione ani nie włączone3 061 734 - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 98 0- - - - Pozostałe7 764 550 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 30- Modele odlewnicze: 8480 30 90 0- - Pozostałe52 105 - Formy do metali lub węglików metali: 8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3 792 305 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Zawory do sterowania procesami: 8481 80 59 0- - - - Pozostałe156 314 - - - Pozostałe: - - - - Zasuwy: 8481 80 69 0- - - - - Pozostałe112 100 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): - Inne silniki prądu przemiennego, wielofazowe: 8501 52- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW: - - - Pozostałe: 8501 52 91 0- - - - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 7,5 kW:20 842 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA: - - - Pozostałe: 8504 31 90 0- - - - Pozostałe10 000 8508Narzędzia elektromechaniczne, ręczne, z własnym silnikiem elektrycznym: 8508 80- Pozostałe narzędzia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8508 80 90 0- - - - Pozostałe67 200 8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego: 8514 10- Piece oporowe i suszarki: - - Pozostałe: 8514 10 80 0- - - Pozostałe2 356 000 8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne: - - Pozostałe: 8514 20 10 0- - - Indukcyjne12 947 650 8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: - Urządzenia do oporowego zgrzewania metali: 8515 21 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne ex 8515 21 00 0Urządzenia i maszyny do oporowego zgrzewania metali całkowicie lub częściowo automatyczne25 974 414 8515 29- - Pozostałe: 8515 29 10 0- - - Do zgrzewania doczołowego382 969 - Maszyny i urządzenia do spawania metali łukiem elektrycznym (w tym łukiem plazmowym): 8515 31 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne1 175 150 8515 80- Inne urządzenia i aparaty: - - Pozostałe: - - - Do obróbki metali: 8515 80 11 0- - - - Do spawania lub zgrzewania725 000 8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych; videofony: 8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych: 8517 50 90 0- - Pozostała4 189 025 8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530: 8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu podobne: - - Pozostałe: 8531 10 30 0- - - Z rodzaju używanych w obiektach budowlanych1 567 200 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: 8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, elektrolizy lub elektroforezy: 8543 30 80 0- - Pozostałe3 000 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): - Inne przewody elektryczne, dla napięć nie przekraczających 80 V: 8544 41- - Zaopatrzone w końcówki: 8544 41 90 0- - - Pozostałe188 100 8544 70 00 0- Kable światłowodowe530 100 8709Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu wewnątrzzakładowego, nie wyposażone w urządzenia podnośnikowe, przeznaczone do użytku w zakładach produkcyjnych, magazynach, portach i lotniskach do przewozu towarów na niewielkie odległości; ciągniki przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części do powyższych pojazdów: - Pojazdy: 8709 11- - Elektryczne: 8709 11 90 0- - - Pozostałe474 525 9010Urządzenia i sprzęt laboratoriów fotograficznych (i filmowych) włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne: 9010 50- Pozostałe urządzenia i aparaty dla laboratoriów fotograficznych (łącznie z kinematograficznymi); negatywoskopy:39 000 9010 50 10 0- - Urządzenia do rzutowania lub rysowania masek obwodów scalonych na synsybilizowanych podłożach płaskich wyświetlaczy ciekłokrystalicznych 9010 50 90 0- - Pozostałe 9016 00Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, nawet z odważnikami: 9016 00 10 0- Wagi12 400 9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń rachunkowych: - - Przyrządy kreślarskie: 9017 20 19 0- - - Pozostałe6 650 9024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości, wytrzymałości, sciśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych, papieru lub tworzyw sztucznych): 9024 10- Maszyny i aparaty do badania metali: - - Pozostałe: 9024 10 91 0- - - Uniwersalne lub do prób na rozciąganie647 300 9024 10 93 0- - - Do badania twardości62 600 9024 10 99 0- - - Pozostałe312 500 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową przeponą: 9026 20 59 0- - - - - Pozostałe7 600 9026 20 90 0- - - - Pozostałe1 401 250 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 90 0- - Pozostałe297 350 9027 30 00 0- Spektometry, spektrofotometry oraz spektografy stosowane w zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)124 700 9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Pozostałe: 9027 80 97 0- - - Pozostałe38 000 9028Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej, włącznie z licznikami wzorcowymi do nich: 9028 30- Liczniki energii elektrycznej: - - Dla prądu zmiennego: 9028 30 19 0- - - Wielofazowe9 400 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: 9030 20- Oscyloskopy i oscylografy: 9030 20 90 0- - Pozostałe5 700 9030 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 39 30 0- - - - Elektroniczne24 000 - Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 89 99 0- - - - Pozostałe4 200 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 10 00 0- Urządzenie do wyrównoważania części mechanicznych2 785 400 9031 20 00 0- Stanowiska badawcze13 313 163 - Pozostałe przyrządy i aparaty optyczne: 9031 49- - Pozostałe: 9031 49 90 0- - - Pozostałe76 000 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: - - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych: 9031 80 32 0- - - - - Do kontroli płytek i urządzeń półprzewodnikowych lub do kontroli masek fotograficznych lub siatek używanych w produkcji urządzeń półprzewodnikowych2 147 143 9031 80 34 0- - - - - Pozostałe 9031 80 39 0- - - - Pozostałe6 786 771 - - - Pozostałe: 9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych4 857 350 9031 80 99 0- - - - Pozostałe15 600 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: 9032 10- Termostaty: - - Pozostałe: 9032 10 30 0- - - Elektroniczne109 420 - - - Pozostałe: 9032 10 99 0- - - - Pozostałe72 946 9032 90- Części i akcesoria: 9032 90 90 0- - Pozostałe145 893 Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW, NA PRZYWÓZ KTÓRYCH USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7309 00Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki na dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o pojemności przekraczającej 300 l, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne: 7309 00 90 0- Do ciał stałych1 126 700 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: 8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania lub wykrawania: 8207 30 10 0- - Do metalu32 450 575 8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne: - - Z częścią roboczą z pozostałych materiałów: - - - Pozostałe, z częścią roboczą: - - - - Ze spieku ceramiczno-metalowego: 8207 90 71 0- - - - - Do metalu10 338 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: - Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 90 0- - - - Pozostałe27 265 8414 60 00 0- Okapy, w których największy poziom wymiaru ścianki jest nie większy niż 120 cm15 675 8414 80- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Sprężarki wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego, mogące wytwarzać maksymalne nadciśnienie: - - - - Nie przekraczające 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę: 8414 80 31 0- - - - - Nie przekraczającej 60 m398 000 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: - Pozostałe: 8415 82- - Pozostałe zawierające agregat schładzający: 8415 82 80 0- - - Pozostałe661 562 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Suszarki: 8419 39- - Pozostałe: 8419 39 90 0- - - Pozostałe241 300 8419 50- Wymienniki ciepła: 8419 50 90 0- - Pozostałe213 000 - Pozostałe maszyny, instalacje urządzenia: 8419 89- - Pozostałe: 8419 89 10 0- - - Chłodnie kominowe i podobne instalacje do chłodzenia bezpośredniego (bez ścianki oddzielającej) za pomocą wody przepływającej w obiegu zamkniętym1 628 015 8419 89 30 0- - - Instalacje do metalizacji próżniowej1 828 000 8420Kalandry lub inne maszyny do walcowania, nie przeznaczone do obróbki metali lub szkła, oraz walce do tych urządzeń: 8420 10- Kalandry lub inne maszyny do walcowania: 8420 10 50 0- - Z rodzaju używanych w przemyśle wyrobów z tworzyw sztucznych i przemyśle wyrobów gumowych131 000 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:, - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8421 39 30 0- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania powietrza279 300 8422Zmywarki do naczyń; urządzenia do czyszczenia lub suszenia butelek lub innych pojemników; urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania lub etykietowania butelek, tubek, puszek, pudełek, worków lub innych pojemników; urządzenia do kapslowania butelek, słoików lub podobnych pojemników; inne urządzenia do pakowania lub paczkowania (włączając urządzenia do pakowania termo-kurczliwego); urządzenia do gazowania napojów: 8422 30 00 0- Urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania lub etykietowania butelek, puszek, pudełek, worków lub innych pojemników; urządzenia do kapslowania butelek, słoików, tubek i podobnych pojemników; maszyny do gazowania napojów62 320 8423Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju odważniki do wag: 8423 10- Wagi osobowe, także wagi do ważenia niemowląt; wagi do użytku domowego: 8423 10 90 0- - Pozostałe53 200 - Inne urządzenia do ważenia: 8423 82- - O maksymalnej nośności powyżej 30 kg, lecz nie przekraczającej 5000 kg: 8423 82 10 0- - - Wagi kontrolne i urządzenia do automatycznego sterowania dokonujące porównań z masą zadaną524 400 8423 82 90 0- - - Pozostałe148 200 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: 8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia10 264 000 8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - - Pozostałe maszyny: 8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze783 750 8424 30 90 0- - - Pozostałe47 500 - Pozostałe urządzenia: 8424 89- - Pozostałe: 8424 89 95 0- - - Pozostałe233 710 8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i przyciągarki; podnośniki: - Pozostałe wciągarki; przyciągarki: 8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym: 8425 31 90 0- - - Pozostałe66 690 8427Wózki widłowe; inne wozy i wózki transportu wewnętrznego wyposażone w urządzenia podnoszące lub przenoszące: 8427 20- Pozostałe wozy i wózki samobieżne: 8427 20 90 0- - Pozostałe171 000 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe): 8428 20- Wyciągi pneumatyczne i przenośniki pneumatyczne: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8428 20 99 0- - - - Pozostałe63 270 - Pozostałe wyciągi i przenośniki do pracy ciągłej, do transportu towarów lub materiałów: 8428 33- - Pozostałe, taśmowe: 8428 33 90 0- - - Pozostałe1 694 800 8428 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8428 39 98 0- - - - Pozostałe5 114 800 8428 90- Pozostałe urządzenia: - - Pozostałe: 8428 90 30 0- - - Urządzenia do walcowni; samotoki do doprowadzania i odprowadzania wyrobów; kantowniki i manipulatory do wlewków, bochnów, kęsów i kęsisk płaskich217 550 8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: - Pozostałe maszyny drukarskie: 8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskie309 225 8452Maszyny do szycia, z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w pozycji nr 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia: - Pozostałe maszyny do szycia: 8452 21 00 0- - Automatyczne167 200 8452 29 00 0- - Pozostałe182 400 8454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali: 8454 30- Maszyny odlewnicze: 8454 30 10 0- - Do odlewania pod ciśnieniem155 230 8457Centra obróbkowe, obrabiarki zespołowe (jednostanowiskowe) i wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne, do metalu: 8457 30- Wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne: 8457 30 10 0- - Sterowane numerycznie2 232 500 8458Tokarki (włączając centra tokarskie) do usuwania metalu: - Tokarki poziome: 8458 11- - Sterowane numerycznie: 8458 11 20 0- - - Centra tokarskie244 103 - - - Automaty tokarskie: 8458 11 41 0- - - - Jednowrzecionowe4 453 600 8458 19- - Pozostałe: 8458 19 40 0- - - Automaty tokarskie843 600 8459Obrabiarki (także obrabiarki z jednostkami obróbkowymi prowadnicowymi) do wiercenia, wytaczania, frezowania lub gwintowania wałków lub otworów, do obróbki metalu przez jego skrawanie, inne niż tokarki (włączając centra tokarskie) objęte pozycją 8458: - Pozostałe wiertarki: 8459 21 00 0- - Sterowane numerycznie2 774 646 8459 29 00 0- - Pozostałe1 787 302 8459 70 00 0- Pozostałe obrabiarki do gwintowania wałków i otworów1 692 800 8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków (okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji numer 8461: - Szlifierki do płaszczyzn z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 11 00 0- - Sterowane numerycznie602 300 - Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 21- - Sterowane numerycznie: 8460 21 90 0- - - Pozostałe427 500 8460 40- Osełkownice lub docierarki: 8460 40 90 0- - Pozostałe737 200 8460 90- Pozostałe: 8460 90 90 0- - Pozostałe37 240 8461Obrabiarki do strugania wzdłużnego, strugania poprzecznego, dłutowania, przeciągania, do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień, do piłowania, obcinania lub przecinania oraz pozostałe obrabiarki działające przez skrawanie metalu, cermetali, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 8461 30- Przeciągarki: 8461 30 90 0- - Pozostałe1 408 166 8461 50- Piły, obcinarki lub przecinarki: 8461 50 90 0- - Obcinarki lub przecinarki1 022 058 8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali nie wymienione powyżej: 8462 10- Kuźniarki lub prasy kuźnicze (także prasy do tłoczenia) oraz młoty: 8462 10 10 0- - Sterowane numerycznie18 352 404 - Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także prasy): 8462 21- - Sterowane numerycznie 8462 21 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów półprzewodnikowych - - - Pozostałe:2 581 150 8462 21 80 0- - - - Pozostałe 8462 29- - Pozostałe 8462 29 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów półprzewodnikowych - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8462 29 98 0- - - - - Pozostałe6 005 520 8462 49- - Pozostałe 8462 49 90 0- - - Pozostałe82 175 - Pozostałe: 8462 91- - Prasy hydrauliczne: - - - Pozostałe: 8462 91 90 0- - - - Pozostałe1 661 864 8462 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8462 99 90 0- - - - Pozostałe1 038 616 8463Pozostałe obrabiarki do obróbki metali, cermetali, bez usuwania materiału: 8463 30 00 0- Maszyny do obróbki drutu448 020 8463 90 00 0- Pozostałe212 420 8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki szkła na zimno: 8464 20- Szlifierki lub polerki: - - Do obróbki szkła: 8464 20 19 0- - - Pozostałe271 035 8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie, podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do obróbki ręcznej: 8466 10- Uchwyty narzędziowe i samootwieralne głowice gwinciarskie: - - Uchwyty narzędziowe: - - - Pozostałe: 8466 10 39 0- - - - Pozostałe578 816 8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych: 8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy znormalizowanych części przyrządów i uchwytów4 874 507 - - Pozostałe: 8466 20 99 0- - - Pozostałe41 800 - Pozostałe: 8466 92- - Do obrabiarek z pozycji nr 8465: 8466 92 80 0- - - Pozostałe112 100 8467Narzędzia do pracy ręcznej, pneumatyczne, hydrauliczne lub z samodzielnym silnikiem nieelektrycznym: - Pneumatyczne: 8467 11- - Obrotowe (także kombinowane obrotowo-udarowe): 8467 11 10 0- - - Do obróbki metalu136 040 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 10- Wtryskarki:10 170 627 8477 10 10 0- - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu przyrządów półprzewodnikowych 8477 10 90 0- - Pozostałe 8477 20 00 0- Wytłaczarki1 881 000 8477 80- Pozostałe maszyny: 8477 80 10 0- - Maszyny do produkcji wyrobów piankowych1 771 750 8477 80 90 0- - Pozostałe1 179 900 8479Maszyny i urządzenia przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8479 50 00 0- Roboty przemysłowe, nigdzie indziej nie wymienione ani nie włączone427 500 - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania, kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania, emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji760 000 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 60 0- - - - Centralne układy smarowania181 374 8479 89 98 0- - - - Pozostałe10 624 517 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: - Formy do metali lub do węglików metali: 8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego:119 320 8480 60- Formy do materiałów mineralnych:22 800 8480 60 10 0- - Typu tłoczonego 8460 60 90 0- - Pozostałe - Formy do gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 71- - Typu wtryskowego lub tłocznego:30 576 906 8480 71 10 0- - W rodzaju używanych w produkcji płytek lub przyrządów półprzewodnikowych 8480 71 90 0- - - Pozostałe 8480 79 00 0- - Pozostałe1 056 400 8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego: 8514 10- Piece oporowe i suszarki: - - Pozostałe: 8514 10 80 0- - - Pozostałe2 195 260 8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne: - - Pozostałe: 8514 20 10 0- - - Indukcyjne779 000 8514 30- Inne piece i suszarki: - - Pozostałe: 8514 30 99 0- - - Pozostałe888 630 8514 40 00 0- Inne urządzenia grzewcze indukcyjne lub dielektryczne125 400 8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: - Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego: 8515 11 00 0- - Lutownice, w tym pistoletowe177 373 - Urządzenia do oporowego zgrzewania metali: 8515 21 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne2 945 038 - Maszyny i urządzenia do spawania metali łukiem elektrycznym (w tym łukiem plazmowym): 8515 31 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne7 799 124 8515 39- - Pozostałe: 8515 39 90 0- - - Pozostałe638 020 8515 80- Inne urządzenia i aparaty: - - Pozostałe: - - - Do obróbki metali: 8515 80 11 0- - - - Do spawania lub zgrzewania253 451 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: 8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, elektrolizy lub elektroforezy: 8543 30 80 0- - Pozostałe1 947 500 9011Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji: 9011 80 00 0- Pozostałe mikroskopy25 840 9024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości, wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych, papieru lub tworzyw sztucznych): 9024 10- Maszyny i aparaty do badania metali: - - Pozostałe: 9024 10 91 0- - - Uniwersalne lub do prób na rozciąganie202 284 9024 10 93 0- - - Do badania twardości22 800 9024 80- Inne maszyny i aparaty: 9024 80 10 0- - Elektroniczne190 000 9024 90 00 0- Części i akcesoria12 635 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: 9026 20 30 0- - - Elektroniczne181 925 9026 20 90 0- - - - Pozostałe1 266 900 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 90 0- - Pozostałe11 685 9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Elektroniczne: 9027 80 18 0- - - Pozostałe108 300 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: 9030 20- Oscyloskopy i oscylografy: 9030 20 90 0- - Pozostałe26 125 - Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu, rezystancji lub mocy, bez rejestratora: 9030 31- - Mierniki uniwersalne 9030 31 90 0- - - Pozostałe47 500 9030 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 89 92 0- - - - Elektroniczne319 742 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 10 00 0- UrządzeniE do wyrównoważania części mechanicznych311 125 9031 20 00 0- Stanowiska badawcze1 099 905 9031 30 00 0- Projektory profilowe25 403 - Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: 9031 80 39 0- - - - Pozostałe2 197 114 - - - Pozostałe: 90 31 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych3 261 283 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: 9032 10- Termostaty: - - Pozostałe: 9032 10 30 0- - - Elektroniczne125 000 - Pozostałe przyrządy i aparaty 9032 89- - Pozostałe 9032 89 90 0- - - Pozostałe42 370 9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury z działu 90203 775 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre surowce przywożone z zagranicy do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej. (Dz. U. Nr 159, poz. 1067) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1067) Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe Kod PCNWyszczególnienieIlość 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana500 000 kg 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar10 000 kg Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre artykuły chemiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 159, poz. 1068) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1068) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym); talk: 2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany280 000 2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2530 90- Pozostałe: 2530 90 95 0- - Pozostałe ex 2530 90 95 0Tworzywo kordierytowe5 000 2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć: 2805 30- Metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy: 2805 30 90 0- - Pozostałe ex 2805 30 90 0Ferryt baru1 120 000 ex 2805 30 90 0Ferryt strontu430 000 ex 2805 30 90 0Neodym-żelazo-bor w proszku100 000 2806Chlorowodór (kwas chlorowodorowy); kwas chlorosulfonowy: 2806 10 00 0- Chlorowodór (kwas chlorowodorowy)2 500 2812Halogenki i tlenohalogenki niemetali: 2812 10- Chlorki i tlenochlorki: - - Fosforu: 2812 10 18 0- - - Pozostałe ex 2812 10 18 0Domieszka gazowa BCl3 (trójchlorek boru)3 000 2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie 70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3: 2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza ex 2821 10 00 0Proszek ferrytowy750 000 ex 2821 10 00 0Tlenek żelaza310 000 2825Hydrazyna i hydroksyloamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali: 2825 40 00 0- Tlenki i wodorotlenki niklu210 000 2843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali szlachetnych: - Związki srebra: 2843 29 00 0- - Pozostałe ex 2843 29 00 0Pasta rezystywna do mikroukładów grubowarstwowych; cyjanosrebrzan potasu110 000 2850 00Wodorki, azotki, azydki, krzemki i borki, nawet chemicznie nie zdefiniowane, inne związki, które są również węglikami z pozycji nr 2849: 2850 00 20 0- Wodorki, azotki ex 2850 00 20 0Domieszka gazowa PH35 000 2850 00 70 0- Krzemki7 000 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne ex 2917 20 00 0Utwardzacze - Hearter serii HT i XV280 000 3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: - Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku165 000 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: - Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty: 3206 49- - Pozostałe: 3206 49 90 0- - - Pozostałe ex 3206 49 90 0Koncentrat koloru220 000 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych80 000 3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: 3210 00 90 0- Pozostałe ex 3210 00 90 0Farby do tworzyw, lakiery akrylowe z pigmentami126 000 3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty i tusze, także stężone lub stałe: 3215 90- Pozostałe: 3215 90 10 0- - Atrament i tusz ex 3215 90 10 0Tusz do kaset do drukarek komputerowych500 000 3215 90 80 0- - Pozostałe ex 3215 90 80 0Farba drukarska do produkcji obwodów drukowanych655 000 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401: - Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do sprzedaży detalicznej: 3402 13 00 0- - Niejonowe ex 3402 13 00 0Dispex A-4072 000 3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony: - Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm: 3702 44 00 0- - O szerokości powyżej 105 mm, ale nie przekraczającej 610 mm ex 3702 44 00 0Błony światłoczułe do produkcji obwodów drukowanych650 000 3707Preparaty chemiczne do zastosowania w fotografice (inne niż pokosty, kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty nie zmieszane, w porcjach, w formie gotowej do użytku, przygotowane do sprzedaży detalicznej: 3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni ex 3707 10 00 0Emulsje światłoczułe do fotolitografii200 000 3707 90- Pozostałe: - - Wywoływacze i utrwalacze: 3707 90 30 0- - - Pozostałe ex 3707 90 30 0Wywoływacze do fotolitografii przyrządów półprzewodnikowych185 000 3707 90 90 0- - Pozostałe ex 3707 90 90 0Toner do drukarek190 000 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 90- Pozostałe: 3810 90 90 0- - Pozostałe ex 3810 90 90 0Topniki do lutowania140 000 3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: 3814 00 90 0- Pozostałe ex 3814 00 90 0Rozcieńczalniki i rozpuszczalniki; do lakierów akrylowych, do topników do lutowania, płyn antystatyczny380 000 3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice: 3818 00 90 0- Pozostałe ex 3818 00 90 0Płytki z niobianu litu30 000 ex 3818 00 90 0Tworzywa ceramiczne steatytowe85 000 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3824 90 50 0- - - Preparaty do powlekania galwanicznego850 000 - - - Pozostałe: 3824 90 95 0- - - - Pozostałe ex 3824 90 95 0Amgard CP20 000 ex 3824 90 95 0Ferrofluidy - zawiesina proszku żelaza w węglowodorach48 000 ex 3824 90 95 0Utwardzacze do żywic epoksydowych - HEARTER720 000 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: - Polistyren: 3903 11 00 0- - Do spieniania900 000 3903 19 00 0- - Pozostały1 400 000 3903 20 00 0- Kopolimery styren-akrylonitryl (SAN)300 000 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)1 200 000 3906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu127 000 3906 90- Pozostałe: 3906 90 90 0- - Pozostałe ex 3906 90 90 0Acronal LA 420 S20 000 ex 3906 90 90 0Primal AC 33120 000 ex 3906 90 90 0Versicol W 1330 000 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 10 00 0- Poliacetale500 000 3907 20- Pozostałe polietery: - - Pozostałe: 3907 20 99 0- - - Pozostałe ex 3907 20 99 0Noryl1 030 000 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe1 500 000 3907 40 00 0- Poliwęglany1 400 000 - Pozostałe poliestry: 3907 91- - Nienasycone: 3907 91 90 0- - - Pozostałe ex 3907 91 90 0Supraplast350 000 ex 3907 91 90 0Polibutylen PBT182 000 3907 99- - Pozostałe: - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100: 3907 99 19 0- - - - Pozostałe1 000 000 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12380 000 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe460 000 3909 20 00 0- Żywice melaminowe70 000 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 20- Z polimerów propylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm: 3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo ex 3920 20 21 0Folia polipropylenowa550 000 - Z polimerów chlorku winylu: 3920 42- - Giętkie: - - - Uplastycznione o grubości: 3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm ex 3920 42 91 0Folia PCV250 000 - Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych poliestrów: 3920 62- - Z politereftalanu etylenu: - - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm: 3920 62 19 0- - - - Pozostałe1 500 000 3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych: 3921 90- Pozostałe:75 000 - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: 3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych ex 3921 90 30 0Płyty bakelitowe powlekane gumą i teflonem (bakelit >50%)75 000 3921 90 90 0- - Pozostałe ex 3921 90 90 0Płyty papierowo-fenolowe22 000 3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 40- Szpule, kopki, cewki i podobne nośniki: 3923 40 10 0- - Szpule, rolki i podobne nośniki do błon fotograficznych i kinematograficznych lub do taśm, filmów i podobnych objętych pozycjami nr 8523 i 8524450 000 3923 40 90 0- - Pozostałe ex 3923 40 90 0Kasety z rolkami z tworzywa sztucznego do drukarek1 000 000 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: - Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe ex 4016 99 88 0Mata kauczukowa z wyprofilowanymi przyciskami od dołu160 000 4805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub arkuszach, nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w uwadze 2 do niniejszego działu: 4805 40 00 0- Bibuła i tektura filtracyjne ex 4805 40 00 0Bibuła filtracyjna15 000 4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych: 4823 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu ex 4823 90 50 0Papier kondensatorowy480 000 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 90- Pozostałe: 5911 90 90 0- - Pozostałe ex 5911 90 90 0Taśma biała (nienasycona) do kasetek1 000 000 6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów: - Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.: 6804 21 00 0- - Ze scalonych diamentów syntetycznych lub naturalnych30 000 6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki: - - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem: 6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów180 000 6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów ex 6804 22 50 0Tarcze szlifierskie5 000 6902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub podobnych ziem krzemionkowych: 6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3), krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związki tych produktów: - - Pozostałe: 6902 20 99 0- - - Pozostałe ex 6902 20 99 0Ceramiczne płyty ogniotrwałe do specjalnych pieców512 000 6903Inne ogniotrwałe wyroby ceramiczne (np. retorty, tygle, mufle, dysze, korki, podpory, tygle probiercze do kupelacji, przewody, rury, osłony i pręty), inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub podobnych ziem krzemionkowych: 6903 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3) lub mieszaniny, lub związku tlenku glinowego i krzemionki (SiO2): 6903 20 90 0- - Zawierające w masie 45% lub więcej tlenku glinowego (Al2O3) ex 6903 20 90 0Osłony ceramiczne300 000 7006 00Szkło z pozycji nr 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale nie obramowane lub nieoprawione w innych materiałach: 7006 00 90 0- Pozostałe ex 7006 00 90 0Szkło pokryte warstwą I.T.O. (IN2O2 + SnO2 7%-9%)35 000 7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np. przędza, tkaniny): - Pozostałe tkaniny: 7019 52 00 0- - O szerokości przekraczającej 30 cm, o splocie płóciennym, o masie jednostkowej poniżej 250 g/m2, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy nie większej niż 136 teksów1 300 000 7020 00Pozostałe wyroby ze szkła: - Pozostałe:29 000 7020 00 10 0- - Z topionego kwarcu lub innej topionej krzemionki 7104Kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne, nawet obrobione lub sortowane, ale nie nawleczone, oprawione lub obsadzone; kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne, nie sortowane, tymczasowo nawleczone dla ułatwienia transportu: 7104 10 00 0- Kwarc piezoelektryczny110 000 7108Złoto (łącznie ze złotem platynowym) w stanie surowym lub półproduktu, albo w postaci proszku: - Nie przeznaczone do produkcji monet: 7108 13- - Półprodukty: 7108 13 10 0- - - Sztaby, pręty, drut i profile; płytki, arkusze i taśmy, o grubości przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża ex 7108 13 10 0Drut złoty200 000 7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco: 7211 29- - Pozostałe: - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: 7211 29 50 0- - - - Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale nie mniej niż 0,6% węgla ex 7211 29 50 0Taśma stalowa głębokotłoczona30 000 7211 29 90 0- - - - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla ex 7211 29 90 0Taśma stalowa głębokotłoczona30 000 7215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej: 7215 90- Pozostałe: 7215 90 90 0- - Pozostałe ex 7215 90 90 0Pręty stalowe do podstaw tyrystorów85 000 7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 7220 90- Pozostałe: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: 7220 90 90 0- - - Pozostałe ex 7220 90 90 0Taśma FeNiCo o grubości 0,2-1 mm280 000 7223 00Drut ze stali nierdzewnej: - Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu: 7223 00 19 0- - Pozostały84 000 - Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu: 7223 00 91 0- - Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż 25% oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6% ex 7223 00 91 0Drut stalowy o zawartości Cr 24%100 000 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7226 11- - O ziarnach zorientowanych: 7226 11 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)750 000 7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno: 7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm185 000 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 50- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej: - - Pozostałe: 7306 50 91 0- - - Rury precyzyjne ex 7306 50 91 0Rurki FeNiCo o średnicy 0,3-1 mm24 000 7407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi: 7407 10 00 0- Z miedzi rafinowanej535 600 - Ze stopów miedzi: 7407 29 00 0- - Pozostałe ex 7407 29 00 0Pręt brązowy20 000 7409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15 mm, z miedzi: - Z miedzi rafinowanej: 7409 11 00 0- - Zwinięte12 300 7409 19 00 0- - Pozostałe ex 7409 19 00 0Pasy miedziane300 000 - Ze stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz): 7409 31 00 0- - Zwinięte ex 7409 31 00 0Taśma z brązu 0,4 mm100 000 ex 7409 31 00 0Taśma z brązu 0,2 mm8 400 7409 90- Z innych stopów miedzi: 7409 90 90 0- - Pozostałe50 000 7410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem, tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm: - Bez podłoża: 7410 11 00 0- - Z miedzi rafinowanej301 000 7410 12 00 0- - Ze stopów miedzi ex 7410 12 00 0Taśma miedziana ze stopów miedzi o podstawie brązu berylowego10 400 - Na podłożu: 7410 21 00 0- - Z miedzi rafinowanej4 200 000 7411Rury i przewody rurowe z miedzi: 7411 10- Z miedzi rafinowanej: - - Proste, o grubości ścian: 7411 10 11 0- - - Przekraczającej 0,6 mm ex 7411 10 11 0Rury miedziane40 400 7505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu: - Sztaby, pręty i kształtowniki: 7505 11 00 0- - Z niklu niestopowego3 000 7505 12 00 0- - Ze stopów niklu ex 7505 12 00 0Pręty ze stopu NiCr - Target3 500 7604Sztaby, pręty i kształtowniki z aluminium: 7604 10- Z aluminium niestopowego: 7604 10 90 0- - Kształtowniki11 000 7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm: - Bez podłoża: 7607 19- - Pozostałe: 7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm100 000 - - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2 mm: 7607 19 99 0- - - - Pozostała ex 7607 19 99 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości między 0,021-0,2 mm - tylko trawiona lub trawiona i formowana na określone napięcie756 000 8105Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt i wyroby z kobaltu, nawet odpady i złom: 8105 10- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt nie obrobiony; odpady i złom; proszki: 8105 10 10 0- - Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt nie obrobiony; proszki ex 8105 10 10 0Kamienie kobaltowe - bloki Samar Kobalt20 000 8105 90 90 0- Pozostałe ex 8105 90 90 0Kamienie kobaltowe - bloki Samar Kobalt obrobione25 000 8108Tytan i wyroby z tytanu, nawet odpady i złom: 8108 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 8108 90 90 0- - - Pozostałe: ex 8108 90 90 0Dyski do naparowywania warstw6 000 8112Beryl, chrom, german, wanad, gal, hafn, ind, niob, ren i tal, oraz wyroby z tych metali, nawet odpady i złom: 8112 20- Chrom: - - Nie obrobiony; odpady i złom; proszki 8112 20 10 0- - - Stopy zawierające w masie powyżej 10% niklu1 600 - - - Pozostałe: 8112 20 31 0- - - - Nie obrobione; proszki1 600 8482Łożyska toczne: - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 90 0- - - Pozostałe ex 8482 91 90 0Kulki łożyskowe50 000 8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe: - Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu: 8505 11 00 0- - Metalowe ex 8505 11 00 0Magnesy stałe metalowe: kobaltowe, neodymowe, samarowe400 000 8505 19- - Pozostałe: 8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych670 000 8523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż wyszczególnione w dziale 37: - Taśmy magnetyczne: 8523 13 00 0- - O szerokości powyżej 6,5 mm6 500 000 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): - Drut nawojowy: 8544 11- - Miedziany: 8544 11 10 0- - - Lakierowany lub emaliowany ex 8544 11 10 0Drut nawojowy o średnicy 0,05 mm47 000 9612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w pudełkach: 9612 10- Taśmy: 9612 10 10 0- - Z tworzyw sztucznych ex 9612 10 10 0Taśmy barwiące z tworzyw sztucznych do kasetek30 000 9612 10 20 0- - Z włókien przetworzonych, o szerokości mniejszej niż 30 mm, umieszczone na stałe w kasetach z metalu lub tworzyw sztucznych, w rodzaju używanych w automatycznych maszynach do pisania, urządzeniach do automatycznego przetwarzania danych i innych maszynach ex 9612 10 20 0Kasety do drukarek komputerowych, szpule z taśmą60 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji statków morskich. (Dz. U. Nr 159, poz. 1069) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1069) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony) 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze:350 000 - Oleje ciężkie: - - Oleje płynne napędowe: - - - Do innych celów: 2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%: 2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników ex 2710 00 66 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,2%: 2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników ex 2710 00 67 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%: 2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników ex 2710 00 68 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 - - Oleje opałowe: - - - Do innych celów: 2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1% ex 2710 00 74 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie przekraczającej 2% ex 2710 00 76 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie przekraczającej 2,8% ex 2710 00 77 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego. (Dz. U. Nr 159, poz. 1070) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1070) WYKAZ TOWARÓW, NA PRZYWÓZ KTÓRYCH USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 1404Produkty roślinne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 1404 90 00 0- Pozostałe4 000 2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje ciężkie: - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne25 500 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje637 023 2715 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-backs): 2715 00 10 0- Masy uszczelniające bitumiczne2 764 2834Azotyny; azotany: 2834 10 00 0- Azotyny70 000 2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany: - Fosforany: 2835 29- - Pozostałe: 2835 29 90 0- - - Pozostałe2 539 2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy zawierający karbaminian amonowy: 2836 20 00 0- Węglan sodowy3 000 2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany252 817 2849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane: 2849 20 00 0- Krzemu10 551 2901Węglowodory acykliczne: - Nasycone 2901 10 90 0- - Do innych celów160 000 - Nienasycone: 2901 23- - Buten (butylen) oraz jego izomery: - - - Pozostałe: 2901 23 99 0- - - - Do innych celów3 638 2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 13 00 0- - Butanol-1 (alkohol n-butylowy)6 581 2942 00 00Pozostałe związki organiczne: 2942 00 00 9- Pozostałe związki organiczne636 3006Produkty farmaceutyczne wymienione w uwadze 4 do niniejszego działu: 3006 50 00 0- Zestawy pierwszej pomocy197 3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 30 00 0- Ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty11 723 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych: 3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu21 502 3208 20 90 0- - Pozostałe12 832 251 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych890 155 3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych296 861 3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie, rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym: 3209 10 00 0- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych1 200 000 3209 90 00 0- Pozostałe103 968 019 3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: 3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i lakierami)228 052 3210 00 90 0- Pozostałe360 000 3212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej: 3212 90- Pozostałe: - - Pigmenty (łącznie z proszkami i płatkami metali) rozproszone w środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, w rodzaju stosowanych do produkcji farb (łącznie z emaliami): - - - Pozostałe: 3212 90 39 0- - - - Pozostałe7 373 3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.: 3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie: 3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy5 908 069 3214 90 00 0- Pozostałe331 208 3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty i tusze, także stężone lub stałe: 3215 90- Pozostałe: 3215 90 10 0- - Atrament i tusz7 866 3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z materiałów bitumicznych: - Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych: 3403 19- - Pozostałe: 3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych, ale nie stanowiących zasadniczego składnika196 674 - - - Pozostałe: 3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów125 303 3403 19 99 0- - - - Pozostałe467 946 3403 99- - Pozostałe: 3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów14 737 3403 99 90 0- - - Pozostałe21 989 3404Woski sztuczne i preparowane: 3404 90- Pozostałe: 3404 90 90 0- - Pozostałe71 048 3506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg: 3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa, przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie przekraczające masy netto 1 kg249 - Pozostałe: 3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze sztucznymi żywicami)336 129 3506 99 00 0- - Pozostałe307 985 3705Płyty fotograficzne i film, naświetlone i wywołane, inne niż filmy kinematograficzne: 3705 90- Pozostałe: 3705 90 90 0- - Pozostałe1 007 631 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 90- Pozostałe: 3810 90 90 0- - Pozostałe563 3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: 3814 00 90 0- Pozostałe1 283 417 3819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych131 901 3822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie, inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 30061 803 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: 3824 90 40 0- - Złożone rozpuszczalniki nieorganiczne i rozcieńczalniki do lakierów i produktów podobnych6 099 - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3824 90 95 0- - - - Pozostałe1 238 189 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: 3901 20 90 0- - Pozostały220 000 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen587 800 3902 90- Pozostałe: 3902 90 90 0- - Pozostałe2 470 000 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)858 000 3903 90- Pozostałe: 3903 90 90 0- - Pozostałe351 050 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 10 00 0- Poliacetale410 970 3907 20- Pozostałe polietery: - - Alkohole polieterowe: - - - Pozostałe: 3907 20 29 0- - - - Pozostałe167 803 3907 40 00 0- Poliwęglany650 000 3907 50 00 0- Żywice alkidowe1 808 - Pozostałe poliestry: 3907 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3907 99 99 0- - - - Pozostałe1 106 908 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe6 139 3909 50- Poliuretany: 3909 50 90 0- - Pozostałe650 400 3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych6 247 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 21- - Z polimerów etylenu: - - - Pozostałe: 3917 21 99 0- - - - Pozostałe250 000 3917 22- - Z polimerów propylenu: - - - Pozostałe: 3917 22 99 0- - - - Pozostałe142 000 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: - - - Pozostałe: 3917 23 99 0- - - - Pozostałe154 648 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: 3917 29 19 0- - - - Pozostałe5 327 - - - Pozostałe: 3917 29 99 0- - - - Pozostałe1 518 109 - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu rozrywającym 27,6 MPa: 3917 31 90 0- - - Pozostałe59 028 3917 40- Wyposażenie: 3917 40 90 0- - Pozostałe18 611 3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 10 00 0- Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły7 664 - Worki, torby (łącznie ze stożkami): 3923 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3923 29 90 0- - - Pozostałe17 243 3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia: 3923 50 90 0- - Pozostałe684 175 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.44 598 520 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza1 181 966 3926 90 99 0- - - - Pozostałe25 373 142 4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej pozycji, w formach podstawowych lub płytach, arkuszach lub taśmach: - Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR): 4002 59 00 0- - Pozostały649 4005Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub płytach, arkuszach lub taśmach: - Pozostałe: 4005 91 00- - Płyty, arkusze i taśmy: 4005 91 00 9- - - Pozostałe180 000 4008Płyty, arkusze, taśmy, rurki i kształtowniki z kauczuku wulkanizowanego i innego niż ebonit: - Z kauczuku niekomórkowego: 4008 21- - Płyty, arkusze i taśmy: 4008 21 90 0- - - Pozostałe1 686 4008 29- - Pozostałe: 4008 29 90 0- - - Pozostałe229 140 4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze): 4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem, bez wyposażenia9 626 336 4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez wyposażenia360 271 4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi, bez wyposażenia5 197 081 4009 40 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone z innymi materiałami, bez wyposażenia11 135 556 4009 50- Z wyposażeniem: - - Pozostałe: 4009 50 30 0- - - Nie wzmocnione ani nie połączone z innym materiałem2 236 360 4009 50 50 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem544 930 4009 50 70 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi2 206 116 4009 50 90 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z innymi materiałami5 098 475 4010Taśmy przenośnikowe lub pasy napędowe oraz materiały na nie z kauczuku wulkanizowanego: - Taśmy przenośnikowe oraz materiały na nie: 4010 19 00 0- - Pozostałe14 240 - Pasy napędowe oraz materiały na nie: 4010 21 00 0- - Pasy napędowe bez końca, o przekroju poprzecznym trapezoidalnym (pasy V), żłobione lub nie, o obwodzie powyżej 60 cm ale nie przekraczającym 180 cm2 220 567 - Pasy napędowe oraz materiały na nie: 4010 29 00 0- - Pozostałe836 966 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: 4016 10- Z kauczuku komórkowego: 4016 10 90 0- - Pozostałe3 398 - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe24 844 401 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705: 4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem2 430 680 4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe12 368 798 - - - - - Pozostałe: 4016 99 82 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem43 580 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe2 315 973 4204 00Artykuły ze skóry lub skóry wtórnej, stosowane w maszynach i urządzeniach mechanicznych albo do innych celów technicznych: 4204 00 90 0- Pozostałe1 317 4504Korek prasowany, nawet z dodatkiem spoiwa oraz wyroby z takiego korka: 4504 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 4504 90 99 0- - - Pozostałe2 660 4808Papier i tektura, faliste (nawet z wklejonymi płaskimi arkuszami) krepowane, marszczone, tłoczone lub perforowane, w zwojach lub arkuszach, inne niż papier opisany w pozycji nr 4803: 4808 20 00 0- Papier siarczynowy workowy, krepowany lub marszczony, nawet tłoczony lub perforowany3 405 4808 90 00 0- Pozostałe41 571 5602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: 5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez zszycie: 5602 10 90 0- - Impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany283 220 - Pozostałe rodzaje filcu, nie impregnowanego, nie powlekanego, nie pokrywanego ani nie laminowanego: 5602 29- - Z pozostałych materiałów włókienniczych: 5602 29 90 0- - - Z pozostałych materiałów włókienniczych12 107 596 5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane: - Z włókien chemicznych: 5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25 g/m2, ale nie większej niż 70 g/m2: 5603 12 90 0- - - Pozostałe8 149 5603 13- - O masie jednostkowej powyżej 70 g/m2, ale nie większej niż 150 g/m2: 5603 13 90 0- - - Pozostałe966 5603 14- - O masie jednostkowej powyżej 150 g/m2: 5603 14 10 0- - - Powlekane lub pokrywane3 211 - Pozostałe: 5603 93- - O masie jednostkowej powyżej 70 g/m2, ale nie większej niż 150 g/m2: 5603 93 90 0- - - Pozostałe5 818 5703Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, z okrywą (z włosem), nawet konfekcjonowane: 5703 30- Z innych chemicznych materiałów włókienniczych: - - Z polipropylenu: 5703 30 19 0- - - Pozostałe3 062 950 5705 00Pozostałe dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, nawet konfekcjonowane: 5705 00 90 0- Z pozostałych materiałów włókienniczych950 739 5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902: 5906 10- Taśma do klejenia o szerokości nie przekraczającej 20 cm: 5906 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 10 cm10 389 216 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 90- Pozostałe: 5911 90 10 0- - Z filcu2 279 5911 90 90 0- - Pozostałe47 572 6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów: - Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.: 6804 21 00 0- - Ze scalonych diamentów syntetycznych lub naturalnych10 526 6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki: - - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem: - - - - Z żywic syntetycznych lub sztucznych: 6804 22 12 0- - - - - Nie wzmocnione7 195 6804 22 18 0- - - - - Wzmocnione6 584 6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów42 784 6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów1 865 6804 22 90 0- - - Pozostałe158 809 6805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów ściernych, na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub innych materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej wyprodukowane: 6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny4 284 6805 20 00 0- Tylko na podłożu z papieru lub tektury3 456 6805 30- Na podłożu z innych materiałów: 6805 30 20 0- - Na podłożu z fibry21 949 6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji dźwięki, inne niż z pozycji nr 6811 lub 6812 albo działem 69: 6806 90 00 0- Pozostałe4 959 6807Wyroby z asfaltu lub podobnego materiału (np. bitumu naftowego lub paku węglowego): 6807 90 00 0- Pozostałe1 004 000 6813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy, segmenty, tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców, sprzęgieł itp., na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub celulozy, nawet łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi: 6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe: 6813 10 90 0- - Pozostałe36 204 6813 90- Pozostałe: 6813 90 90 0- - Pozostałe6 970 7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowego: - Hartowane (temperowane) szkło bezpieczne: 7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów, statków kosmicznych lub morskich: 7007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów silnikowych13 728 870 - Warstwowe szkło bezpieczne: 7007 21- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów, statków kosmicznych lub morskich: - - - Pozostałe: 7007 21 91 0- - - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów silnikowych14 677 262 7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi: 7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów8 282 428 7206Stal niestopowa w postaci wlewków lub innych formach pierwotnych (z wyłączeniem żelaza z pozycji nr 7203): 7206 90 00 0- Pozostałe (ECSC)29 989 7207Półwyroby ze stali niestopowej: - Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla: 7207 19- - Pozostałe: - - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub wielokąta: 7207 19 19 0- - - - Kute77 718 7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem: 7210 30 90 0- - Pozostałe3 010 779 - W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: 7210 49- - Pozostałe: 7210 49 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)304 256 7210 49 90 0- - - Pozostałe14 314 515 - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7210 61- - Pokrywane lub powlekane stopami aluminiowo-cynkowymi: 7210 61 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)148 225 7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7212 20- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem: - - O szerokości powyżej 500 mm: 7212 20 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)394 706 7212 20 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm1 032 007 7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: - - O szerokości przekraczającej 500 mm: 7212 30 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)1 250 000 7212 30 19 0- - - Pozostałe460 000 7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm3 022 297 7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane: - - O szerokości przekraczającej 500 mm: - - - Pozostałe: - - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo: 7212 50 51 0- - - - - Pozostałe (ECSC)54 556 7212 60- Platerowane: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo: 7212 60 93 0- - - - Pozostałe3 946 378 7222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej: 7222 40- Kątowniki, kształtowniki i profile: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub wykończenia na zimno: 7222 40 93 0- - - - - Pozostałe1 814 7223 00Drut ze stali nierdzewnej: - Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu: 7223 00 99 0- - Pozostały89 600 7224Pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w innych pierwotnych formach; półwyroby z innej stali stopowej: 7224 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Kute: 7224 90 99 0- - - - Pozostałe78 562 7225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: - Pozostałe: 7225 92- - W inny sposób pokrywane lub powlekane cynkiem: 7225 92 10 0- - Nie obrobione powierzchniowo, włączając platerowanie, lub pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)2 267 843 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: - Pozostałe: 7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno: 7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm28 249 7303Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa: 7303 00 90 0- Pozostałe704 169 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje) z żeliwa lub ze stali: - Pozostałe, ze stali nierdzewnej: 7307 21 00 0- - Kołnierze22 537 7307 22- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje: 7307 22 10 0- - - Tuleje7 354 7307 22 90 0- - - Kolanka i łuki431 7307 29- - Pozostałe: 7307 29 90 0- - - Pozostałe27 531 - Pozostałe: 7307 91 00 0- - Kołnierze4 971 7307 92- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje: 7307 92 10 0- - - Tuleje30 761 7307 92 90 0- - - Kolanka i łuki43 134 7307 99- - Pozostałe: 7307 99 10 0- - - Gwintowane90 498 7307 99 90 0- - - Pozostałe4 623 489 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie: 7312 10- Skrętki, liny i kable: - - Pozostałe: - - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego: - - - - Powyżej 3 mm: - - - - - Skrętki: - - - - - - Pokrywane: 7312 10 79 0- - - - - - - Pozostałe15 513 - - - - - Liny i kable (łącznie z zamkniętymi): 7312 10 99 0- - - - - - Pozostałe1 560 615 7315Łańcuchy i ich części, ze stali: - Łańcuch przegubowy i jego części: 7315 11- - Łańcuch tulejkowy: 7315 11 90 0- - - Pozostałe323 117 7315 19 00 0- - Części26 081 - Pozostałe łańcuchy: 7315 89 00 0- - Pozostałe93 876 7320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali: 7320 10- Resory piórowe i pióra do nich: - - Obrobione na gorąco: 7320 10 11 0- - - Resory warstwowe i pióra do nich163 351 7320 10 90 0- - Pozostałe123 651 7320- Sprężyny śrubowe: 7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco1 024 425 - - Pozostałe: 7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane1 533 672 7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane5 271 7320 20 89 0- - - Pozostałe21 815 7320 90- Pozostałe: 7320 90 90 0- - Pozostałe2 736 007 7322Grzejniki centralnego ogrzewania, nieelektryczne oraz ich części, z żeliwa lub stali; nagrzewnice powietrza i rozdzielacze gorącego powietrza (łącznie z tymi, które mogą również rozdzielać świeże powietrze lub klimatyzowane powietrze), nieelektryczne, wyposażone w wentylatory lub dmuchawy poruszane silnikiem, oraz ich części, z żeliwa lub stali: 7322 90- Pozostałe: 7322 90 90 0- Pozostałe753 079 7326Pozostałe artykuły ze stali: - Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej: 7326 19- - Pozostałe: 7326 19 90 0- - - Pozostałe44 092 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej35 518 7326 90 95 0- - - Spiekane1 436 7326 90 97 0- - - Pozostałe13 218 364 7412Łączniki rur lub przewodów rurowych z miedzi (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje): 7412 20 00 0- Ze stopów miedzi233 472 7413Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane elektrycznie: - Pozostałe: 7413 00 99 0- - Ze stopów miedzi29 277 7505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu: - Druty: 7505 22 00 0- - Ze stopów niklu1 018 7609 00 00 0Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje), z aluminium581 7906 00 00 0Rury i przewody rurowe oraz łączniki rur i przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje), z cynku20 409 8104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom: 8104 90 00 0- Pozostałe:13 307 8204Klucze maszynowe ręczne (nawet dynamometryczne, ale bez pokręteł do gwintowników); wymienne gniazda do kluczy nasadowych z rękojeściami lub bez: - Klucze maszynowe ręczne: 8204 11 00 0- - Nienastawne626 680 8301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej, z metalu nieszlachetnego: 8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych16 525 813 8301 50 00 0- Zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki50 900 8301 60 00 0- Części1 488 480 8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie634 393 8302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne uchwyty z metalu nieszlachetnego, kółka samonastawne z zamocowaniem z metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z metalu nieszlachetnego: 8302 10- Zawiasy: 8302 10 90 0- - Pozostałe3 038 054 8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do pojazdów mechanicznych4 442 681 8302 60- Automatyczne urządzenia do zamykania drzwi: 8302 60 90 0- - Pozostałe30 138 8307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez: 8307 10- Ze stali: 8307 10 90 0- - Pozostałe2 794 8307 90- Z innego metalu nieszlachetnego: 8307 90 90 0- - Pozostałe103 685 8309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych: 8309 90- Pozostałe: 8309 90 90 0- - Pozostałe806 907 8311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej: 8311 10- Elektrody z metali nieszlachetnych w otulinie, do spawania łukiem elektrycznym: 8311 10 90 0- - Pozostałe11 658 8311 90 00 0- Pozostałe, także części35 538 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: - Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87: 8407 32- - O pojemności cylindra powyżej 50 cm3, lecz nie przekraczającej 250 cm3: 8407 32 90 0- - - O pojemności cylindra powyżej 125 cm3, lecz nie przekraczającej 250 cm3:44 000 000 8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z pozycji nr 8407 lub 8408: - Pozostałe: 8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym206 109 133 8409 99 00 0- - Pozostałe9 447 474 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników spalinowych: - - Pozostałe: 8413 30 99 0- - - Pozostałe18 061 808 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: 8414 30- Sprężarki w rodzaju stosowanych w urządzeniach chłodniczych: - - Pozostałe: - - - O mocy powyżej 0,4 kW: 8414 30 99 0- - - - Pozostałe3 546 528 - Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe3 315 314 8414 59 90 0- - - - Pozostałe271 743 8414 80- Pozostałe: - - Pozostałe: 8414 80 90 0- - - Pozostałe5 206 954 8414 90- Części: 8414 90 90 0- - Pozostałe2 280 000 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: 8415 20 00 0- Z rodzaju używanych przez ludzi w pojazdach samochodowych8 553 965 - Pozostałe: 8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający: 8415 82 80 0- - - Pozostałe345 367 8415 83- - Pozostałe, nie zawierające agregatu schładzającego: 8415 83 90 0- - - Pozostałe223 050 8415 90- Części: 8415 90 90 0- - Pozostałe135 597 8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i przyciągarki; podnośniki: - Podnośniki; wciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów: 8425 49- - Pozostałe: 8425 49 90 0- - - Pozostałe2 459 692 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 10- Zawory redukcyjne: - - Pozostałe: 8481 10 91 0- - - Połączone z filtrami lub smarownicami2 458 8481 10 99 0- - - Pozostałe250 330 8481 20- Zawory do olejowo-hydraulicznych lub pneumatycznych układów przenoszenia napędu: 8481 20 10 0- - Zawory do sterowania olejowo-hydraulicznych układów przenoszenia napędu5 897 8481 20 90 0- - Zawory do sterowania pneumatycznych układów przenoszenia napędu283 245 8481 30- Zawory zwrotne: - - Pozostałe: 8481 30 99 0- - - - Pozostałe2 470 801 8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe: 8481 40 10 0- - Z żeliwa lub stali441 153 8481 40 90 0- - Pozostałe2 022 220 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8481 80 99 0- - - - Pozostałe3 212 902 8481 90 00 0- Części:19 584 8482Łożyska toczne: 8482 10- Łożyska kulkowe: 8482 10 90 0- - Pozostałe5 783 931 8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia wewnętrznego lub zewnętrznego1 771 379 8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe243 513 8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe236 883 8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe247 908 - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 10 0- - - Wałeczki stożkowe24 321 8482 91 90 0- - - Pozostałe512 327 8482 99 00 0- - Pozostałe319 588 8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby; obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne): 8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby: - - Pozostałe: - - - Korby i wały wykorbione: 8483 10 41 0- - - - Z żeliwa lub staliwa3 423 544 8483 10 57 0- - - - Pozostałe40 076 8483 10 80 0- - - Pozostałe5 901 774 8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych, łożyska ślizgowe: - - Pozostałe: - - - Obudowy łożysk: 8483 30 39 0- - - - Pozostałe128 179 8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe654 832 8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół łańcuchowych i innych elementów układu przeniesienia napędu, przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego: - - Pozostałe: - - - Mechanizmy i przekładnie zębate (inne niż cierne): 8483 40 84 0- - - - Ślimakowe2 372 8483 40 85 0- - - - Pozostałe5 669 8483 40 92 0- - - Mechanizmy śrubowo-kulkowe i śrubowo-wałeczkowe18 998 8483 40 98 0- - - Pozostałe267 005 8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza: - - Pozostałe: 8483 50 91 0- - - Z żeliwa lub stali3 773 705 8483 50 99 0- - - Pozostałe2 116 536 8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne): - - Pozostałe: 8483 60 99 0- - - Pozostałe43 208 8483 90- Części: - - Pozostałe: 8483 90 30 0- - - Obudowy łożysk2 742 - - - Pozostałe: 8483 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali937 649 8483 90 98 0- - - - Pozostałe255 141 8485Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych, izolatorów, uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8485 90- Pozostałe: 8485 90 80 0- - Pozostałe205 165 8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np. iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami: 8511 10- Świece zapłonowe: 8511 10 90 0- Pozostałe603 352 8511 30- - Rozdzielacze; cewki zapłonowe: 8511 30 90 0- - Pozostałe2 380 892 8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic: 8511 40 90 0- - Pozostałe7 796 351 8511 50- Inne prądnice: 8511 50 90 0- - Pozostałe8 548 876 8511 80- Inne urządzenia i przyrządy: 8511 80 90 0- - Pozostałe3 198 768 8511 90 00 0- Części1 074 286 8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów z pozycji nr 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu i potnieniu szyb, w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów mechanicznych: 8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej22 322 879 8512 30 00 0- Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej1 597 844 8512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające oszronieniu lub potnieniu szyb7 428 289 8512 90 00 0- Części5 415 404 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: - - Pozostałe: - - - Anteny: 8529 10 20 0- - - - Anteny teleskopowe i prętowe do aparatury przenośnej lub nadającej się do zamontowania w pojazdach mechanicznych1 336 518 8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530: 8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu podobne: - - Pozostałe: 8531 10 20 0- - - Z rodzaju używanych w pojazdach mechanicznych4 162 649 8531 90- Części: 8531 90 80 0- - Pozostałe1 373 307 8542Elektroniczne układy scalone: 8542 40- Układy scalone hybrydowe: 8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)2 904 856 8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne824 619 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - Pozostałe30 033 520 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: - Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami: 9025 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9025 19 99 0- - - - Pozostałe498 742 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. ciśnieniomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy: - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: 9026 10 59 0- - - - Pozostałe12 672 828 - - - Pozostałe: 9026 10 99 0- - - - Pozostałe590 753 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: 9026 20 30 0- - - Elektroniczne70 090 - - - Pozostałe: - - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową przeponą: 9626 20 59 0- - - - - Pozostałe46 580 9026 20 90 0- - - - Pozostałe7 045 851 9026 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Pozostałe: 9026 80 99 0- - - Pozostałe6 297 569 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 90 0- - Pozostałe3 191 157 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy: 9029 20- Szybkościomierze i tachometry, stroboskopy: - - Szybkościomierze i tachometry: - - - Pozostałe: 9029 20 39 0- - - - Pozostałe11 255 804 9029 90- Części i akcesoria: 9029 90 90 0- - Pozostałe:721 721 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: - - - - Do pomiaru i kontroli wielkości geometrycznych: 9031 80 34 0- - - - - Pozostałe1 604 599 - - - Pozostałe: 9031 80 99 0- - - - Pozostałe3 035 264 9031 90- Części i akcesoria: 9031 90 90 0- - Pozostałe95 112 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: 9032 10- Termostaty: - - Pozostałe: 9032 10 30 0- - - Elektroniczne17 738 - - - Pozostałe: 9032 10 91 0- - - - Wyzwalane elektrycznie21 633 9032 10 99 0- - - - Pozostałe892 343 9032 20- Manostaty: 9032 20 90 0- - Pozostałe2 567 161 - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne: 9032 81 90 0- - - Pozostałe154 623 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 90 0- - - Pozostałe12 912 794 9032 90- Części i akcesoria: 9032 90 90 0- - Pozostałe10 972 760 9104Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających itp.: 9104 00 90 0- Pozostałe1 740 000 9110Kompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarowe lub zegarkowe: 9110 90 00 0- Pozostałe1 099 360 9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części: 9401 20 00 0- Fotele samochodowe24 618 566 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na towary przywożone z zagranicy na potrzeby przemysłu hutniczego. (Dz. U. Nr 159, poz. 1071) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1071) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach) 2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których to oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje ciężkie: - - Oleje napędowe: 2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego100 - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne ex 2710 00 88 0Mineralne trudnopalne250 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje ex 2710 00 98 0Oleje smarujące ISOMILL ADDITIVB15 2826Fluorki; fluorokrzemiany i inne złożone sole fluorowe: - Fluorki: 2826 12 00 0- - Glinu2 000 3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymywanych z ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych: - Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymywane z materiałów bitumicznych: 3403 19- - Pozostałe: 3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów otrzymywanych z ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych, ale nie stanowiących zasadniczego składnika ex 3403 19 10 0Preparaty smarowe, olej technologiczny M/H/GAN 22/24 HK650 ex 3403 19 10 0IZOMIL K9F445 - - - Pozostałe: 3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów ex 3403 19 91 0Smary plastyczne150 3403 19 99 0- - - - Pozostałe ex 3403 19 99 0Preparaty smarowe ISOLUBE CR 7912 3801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych półproduktów: 3801 20- Grafit koloidalny lub półkoloidalny: 3801 20 10 0- - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej; grafit półkoloidalny25 3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny piecowe28 000 3811Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne: 3811 90 00 0- Pozostałe ex 3811 90 00 0Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania ISOLUBE CR 86S28 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3824 90 65 0Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż z podpozycji 3824 10 00) ex 3824 90 65 0COVCRAL6536 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94: 3901 10 90 0- - Pozostałe ex 3901 10 90 0Polietylen granulowany o gęstości poniżej 0,94 do izolowania rur stalowych1 500 7201Surówka i surówka zwierciadlista w gąskach, blokach lub innych pierwotnych postaciach: 7201 10- Surówka niestopowa o zawartości w masie fosforu 0,5% lub mniej: - - Zawierająca w masie nie mniej niż 0,4% manganu: 7201 10 11 0- - - Zawierająca w masie 1% lub mniej krzemu (ECSC)900 7208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie powlekane: - Pozostałe, zwinięte, nie obrobione dalej oprócz walcowania na gorąco: 7208 36 00 0- - O grubości powyżej 10 mm (ECSC) ex 7208 36 00 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 10,2 mm, 11,0 mm i szerokości od 900 do 150 mm6 000 7208 37- - O grubości 4,75 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 10 mm: 7208 37 10 0- - - Przeznaczone do ponownego walcowania (ECSC) ex 7208 37 10 0Taśma do zwijania walcowana na gorąco o grubości: 4,75-10,0 mm10 000 7208 37 90 0- - - Pozostałe (ECSC) ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 6,3 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm, 9,5 mm, 10,0 mm i szerokości od 900 do 1500 mm10 000 7209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7209 18- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm: - - - Pozostałe: 7209 18 91 0- - - - O grubości nie mniejszej niż 0,35 mm, ale mniejszej niż 0,5 mm (ECSC) ex 7209 18 91 0Blacha stalowa zimnowalcowana /nieżarzona tzw. "fulhard"/ o grubości 0,45 mm w kręgach o szerokości od 600 do 1500 mm70 000 7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco: 7211 19- - Pozostałe: 7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC) ex 7211 19 90 0Bednarka trawiona oliwiona o szerokości 420 mm i grubości 2,0-4,5 mm24 000 ex 7211 19 90 0Taśma gorącowalcowana o szerokości poniżej 500 mm12 000 - Nie obrobione oprócz walcowania na zimno: 7211 23- - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla: - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - - Pozostałe: 7211 23 99 0- - - - - Pozostałe ex 7211 23 99 0Taśma zimnowalcowana o grubości poniżej 0,3 mm400 7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: 7212 50 99 0- - - Pozostałe ex 7212 50 99 0Taśma zimnowalcowana o grubości poniżej 2,0 mm i szerokości 150 mm, jednostronnie fosforowana50 7215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej: 7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno ex 7215 10 00 0Stal automatowa 6-kątna do produkcji świec zapłonowych180 7217Drut ze stali niestopowej: 7217 30- Pokrywany lub powlekany innymi metalami: 7217 30 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla ex 7217 30 90 0Drut ze stali niestopowej pokryty mosiądzem o maksymalnym przekroju 0,8 mm i zawierający 0,6% węgla1 340 7227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach: 7227 90- Pozostałe: 7227 90 50 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC) ex 7227 90 50 0Walcówka w kręgach ze stali łożyskowej3 500 7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki, kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych: 7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie: - - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu: 7228 30 49 0- - - Pozostałe (ECSC) ex 7228 30 490Pręty ze stali łożyskowej1 500 7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno: 7228 50 40 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu ex 7228 50 40 0Pręty łuszczone i szlifowane ze stali łożyskowej800 7228 60- Pozostałe sztaby i pręty: - - Pozostałe: 7228 60 89 0- - - Pozostałe ex 7228 60 89 0Pręty gorącowalcowane ze stali łożyskowej6 700 7229Drut z pozostałej stali stopowej: 7229 90- Pozostały: 7229 90 50 0- - Zawierający w masie 0,9% lub więcej, ale nie więcej niż 1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu ex 7229 90 50 0Drut ze stali łożyskowej1 500 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali: - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej: 7304 49- - Pozostałe: 7304 49 10 0Nie obrobione, proste i o jednolitej grubości ścianki, wyłącznie do użytku przy produkcji rur i przewodów rurowych o innych przekrojach poprzecznych i grubościach ścianki ex 7304 49 10 0Rury wysokostopowe gorąco walcowane nie obrobione1 200 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 7304 49 99 0- - - - - O średnicy zewnętrznej powyżej 406,4 mm ex 7304 49 99 0Rury żaroodporne4 - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej: 7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie przekraczającej 1,15% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie przekraczającej 2% chromu oraz i jeśli jest obecny, nie przekraczającej 0,5% molibdenu, o długości: 7304 51 11 0- - - - Nie przekraczającej 4,5 m ex 7304 51 11 0Rury łożyskowe 100 Cr6 bez szwu1 500 7605Drut aluminiowy: - Ze stopów aluminium: 7605 21 00 0- - O przekroju poprzecznym, którego maksymalny wymiar przekracza 7 mm100 7606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości powyżej 0,2 mm, z aluminium: - Prostokątne (także kwadratowe): 7606 11- - Z aluminium nie stopowego: - - - Pozostałe, o grubości: 7606 11 93 0- - - - Nie mniejszej niż 3 mm, ale poniżej 6 mm17 000 7606 12- - Ze stopów aluminium: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe, o grubości: 7606 12 93 0- - - - - Nie mniejszej niż 3 mm, ale poniżej 6 mm3 000 8482Łożyska toczne: - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 90 0- - - Pozostałe ex 8482 91 90 0Kulki łożyskowe200 8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii, oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, do zastosowań elektrotechnicznych: - Elektrody: 8545 11 00 0- - W rodzaju stosowanych w piecach ex 8545 11 00 0Elektrody grafitowe superintensywne UHP 610 mm stosowane na piecach elektryczno-łukowych do wytapiania stali2 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z krajów i regionów rozwijających się. (Dz. U. Nr 159, poz. 1072) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngent taryfowy ilościowy na przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości ustalonej w tym załączniku, dla których ustanawia się preferencyjną stawkę celną w wysokości określonej w tym załączniku. 2. Kontyngent, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do pojazdów samochodowych pochodzących z krajów i regionów korzystających z preferencyjnych stawek celnych DEV, określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 2. Preferencyjną stawkę celną, o której mowa w § 1 ust. 1, stosuje się po spełnieniu wymogów określonych odrębnie i wymaganych do zastosowania preferencyjnej stawki celnej DEV, w tym po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia wymienionego w § 1 ust. 2. § 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1072) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY ILOŚCIOWY Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 7.000 szt. - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: - - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: 8703 21 10 0- - - Nowe ex 8703 21 10 0O pojemności skokowej nie przewyższającej 996 cm3, wyposażone w katalizator25 minimum 645 ECU/szt. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu towarowego z Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą). (Dz. U. Nr 3, poz. 19) W związku z rezolucją nr 1022 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 22 listopada 1995 r. dotyczącą zawieszenia wykonywania środków podjętych wobec władz Federalnej Republiki Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) oraz na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie zakazu obrotu towarowego z Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą) (Dz. U. Nr 54, poz. 255). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego obejmujących obszary Republiki Bośni i Hercegowiny będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich. (Dz. U. Nr 3, poz. 20) W związku z rezolucjami nr 820 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 18 kwietnia 1993 r. w sprawie środków podjętych wobec Federalnej Republiki Jugosławii i nr 1022 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 22 listopada 1995 r. dotyczącą zawieszenia wykonywania środków podjętych wobec władz Federalnej Republiki Jugosławii oraz na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się czasowe ograniczenia: 1) przywozu do Rzeczypospolitej Polskiej towarów pochodzących z obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich, 2) wywozu z Rzeczypospolitej Polskiej towarów do obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich, 3) przewozu przez obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej towarów pochodzących z obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich albo towarów przeznaczonych do tych obszarów. 2. Ograniczenia przywozu i wywozu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, polegają na obowiązku uzyskiwania pozwolenia. 3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, będzie wydawane podmiotom dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, posiadającym właściwe zezwolenia wydawane przez Rząd Republiki Bośni i Hercegowiny. 4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, polega na obowiązku przedstawiania organom celnym zezwoleń na przewóz, wydawanych przez Rząd Republiki Bośni i Hercegowiny. § 2. 1. Ograniczenia przywozu i wywozu, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, nie dotyczą towarów: 1) stanowiących pomoc humanitarną: a) środków medycznych, b) artykułów żywnościowych, c) innych towarów zaspokajających niezbędne potrzeby humanitarne - przekazywanych przez międzynarodowe organizacje humanitarne, 2) wolnych od cła i zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie art. 12, art. 14 ust. 1 pkt 1-9, 13-17 i 20-22, a także 24 i 25 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434). 2. Ograniczenie przewozu, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, nie dotyczy towarów wymienionych w ust. 1 pkt 1. § 3. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1993 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego dotyczących obszarów Republiki Chorwackiej, będących pod ochroną Organizacji Narodów Zjednoczonych, oraz obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny, będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich (Dz. U. Nr 78, poz. 367). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego. (Dz. U. Nr 3, poz. 21) Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116) w § 1 kwotę "100 zł" zastępuje się kwotą "130 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. (Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 22) Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 85, poz. 388) oraz w związku z art. 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U. Nr 22, poz. 92), a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 53, poz. 230, z 1992 r. Nr 75, poz. 374, z 1993 r. Nr 16, poz. 73, z 1994 r. Nr 65, poz. 281 i Nr 136, poz. 709 oraz z 1995 r. Nr 37, poz. 183) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 - w województwie warszawskim - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi oraz Sądu Rejonowego w Wołominie: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla obszaru miasta stołecznego Warszawy, b) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Kobyłka, Marki, Sulejówek, Wesoła, Ząbki i Zielonka oraz gmin: Góra Kalwaria, Halinów, Izabelin, Jabłonna, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Łomianki, Piaseczno, Prażmów, Radzymin, Raszyn, Stare Babice, Tarczyn i Wołomin,"; 2) w ust. 5 - w województwie bydgoskim: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Bydgoszczy - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," b) dodaje się nowy pkt 5 w brzmieniu: "5) Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," c) dotychczasowe pkt 5-8 oznacza się jako pkt 6-9; 3) w ust. 42 - w województwie tarnobrzeskim: a) dodaje się nowy pkt 3 w brzmieniu: "3) Sąd Rejonowy w Opatowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," b) dotychczasowe pkt 3-5 oznacza się jako pkt 4-6, c) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Staszowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. (Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 23) Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i , z 1993 r. Nr 25, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 2, poz. 10) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 - w województwie warszawskim - pkt 2-4 otrzymują brzmienie: "2) przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie: a) Kolegium Warszawa-Mokotów - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Mokotów oraz gmin: Warszawa-Ursynów i Warszawa-Wilanów, b) Kolegium w Piasecznie - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn, 3) przy Sądzie Rejonowym dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie: a) Kolegium Warszawa-Ochota - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Ochota oraz gmin: Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy i Raszyn, b) Kolegium Warszawa-Śródmieście - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Śródmieście, c) Kolegium Warszawa-Wola - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Wola oraz gmin: Warszawa-Bemowo, Izabelin i Stare Babice, d) Kolegium Warszawa-Żoliborz - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Żoliborz oraz gmin: Warszawa-Bielany i Łomianki, 4) przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Pragi w Warszawie: a) Kolegium Warszawa-Praga Południe dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga Południe, miast: Sulejówek i Wesoła oraz gmin: Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer i Halinów, b) Kolegium Warszawa-Praga Północ - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga Północ, miasta Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Targówek i Jabłonna,"; 2) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W województwie bydgoskim przy Sądzie Rejonowym w Chojnicach: a) Kolegium w Chojnicach - dla miasta Chojnice oraz gmin: Brusy, Chojnice i Czersk, b) Kolegium w Sępólnie Krajeńskim - dla gmin: Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Sośno i Więcbork,"; 3) w ust. 8 - w województwie elbląskim: a) skreśla się pkt 3, b) dotychczasowy pkt 4 oznacza się jako pkt 3; 4) w ust. 11 w województwie katowickim pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach: a) Kolegium w Piekarach Śląskich - dla miasta Piekary Śląskie, b) Kolegium w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice,"; 5) skreśla się ust. 29; 6) dotychczasowe ust. 30-33 oznacza się jako ust. 29-32; 7) w ust. 31 - w województwie wrocławskim - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy: a) Kolegium w Miliczu - dla gmin: Cieszków i Milicz, b) Kolegium w Trzebnicy - dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 24) Na podstawie art. 16 § 1 i art. 18 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75 i z 1994 r. Nr 65, poz. 280) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 37 otrzymuje brzmienie: "37) Sąd Wojewódzki w Tarnobrzegu,"; 2) w § 2: a) w ust. 1 w województwie warszawskim pkt 5-7 otrzymują brzmienie: "5) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Mokotów oraz gmin: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów, Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn, 6) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi w Warszawie dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Praga Północ i Praga Południe, miast: Sulejówek, Wesoła i Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek, Warszawa-Wawer, Halinów i Jabłonna, 7) Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Ochota, Śródmieście, Wola i Żoliborz oraz gmin: Warszawa-Bemowo, Warszawa-Bielany, Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy, Izabelin, Łomianki, Raszyn i Stare Babice," b) w ust. 5 w województwie bydgoskim: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Bydgoszczy - dla miasta Bydgoszcz oraz gmin: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Koronowo, Nowa Wieś Wielka, Osielsko i Solec Kujawski," - dodaje się nowy pkt 5 w brzmieniu: "5) Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią - dla gmin: Mrocza, Nakło nad Notecią, Sadki i Sicienko," - dotychczasowe pkt 5-8 oznacza się jako pkt 6-9, c) w ust. 14 w województwie katowickim: - pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) Sąd Rejonowy w Mysłowicach - dla miast: Imielin i Mysłowice oraz gminy Chełm Śląski," - pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach dla miast: Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice," - pkt 20 otrzymuje brzmienie: "20) Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim - dla miast: Pszów, Rydułtowy i Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice i Mszana," d) w ust. 15 w województwie kieleckim: - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej - dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz gmin: Bliżyn, Łączna i Suchedniów," - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) Sąd Rejonowy w Starachowicach - dla miasta Starachowice oraz gmin: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne i Wąchock," e) w ust. 16 w województwie konińskim pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Słupcy - dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów," f) w ust. 17 w województwie koszalińskim pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Szczecinku - dla miasta Szczecinek oraz gmin: Barwice, Biały Bór, Bobolice, Borne Sulinowo, Grzmiąca i Szczecinek," g) w ust. 19 w województwie krośnieńskim pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Krośnie - dla miasta Krosno oraz gmin: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów i Wojaszówka," h) w ust. 25 w województwie nowosądeckim: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Muszynie - dla gmin: Krynica, Muszyna, Piwniczna i Rytro," - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Sąd Rejonowy w Zakopanem - dla miasta Zakopane oraz gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin i Szaflary," i) w ust. 38 w województwie skierniewickim pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej - dla miasta Rawa Mazowiecka oraz gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów i Sadkowice," j) w ust. 42 w województwie tarnobrzeskim: - dodaje się nowy pkt 3 w brzmieniu: "3) Sąd Rejonowy w Opatowie - dla gmin: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Sadowie i Wojciechowice," - dotychczasowe pkt 3-6 oznacza się jako pkt 4-7, - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Sąd Rejonowy w Sandomierzu - dla miasta Sandomierz oraz gmin: Annopol, Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Ożarów, Samborzec, Tarłów, Wilczyce i Zawichost," - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Sąd Rejonowy w Staszowie - dla gmin: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec, Rytwiany i Staszów," k) w ust. 43 w województwie tarnowskim pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Bochni - dla miasta Bochnia oraz gmin: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina," 3) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzy się w następujących sądach rejonowych wydziały rodzinne i nieletnich (sądy rodzinne), obejmujące obszar właściwości więcej niż jednego sądu rejonowego, oraz ustala obszary ich właściwości miejscowej: - w województwie szczecińskim: a) w Sądzie Rejonowym w Gryficach, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w Gryficach i Łobzie, b) w Sądzie Rejonowym w Świnoujściu, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w Kamieniu Pomorskim i Świnoujściu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 3, poz. 25) Na podstawie art. 19 § 1 i 2 oraz art. 271 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 343, z 1992 r. Nr 64, poz. 328, z 1993 r. Nr 16, poz. 74 i Nr 129, poz. 607, z 1994 r. Nr 65, poz. 283 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 21) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 2 wyrazy "z czterech" zastępuje się wyrazami "z pięciu" i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa warszawskiego."; 2) w ust. 9 wyrazy "z trzech wydziałów" zastępuje się wyrazami "z czterech wydziałów" i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa poznańskiego."; 3) po ust. 10 dodaje się nowy ust. 11 w brzmieniu: "11. Dla obszaru województwa szczecińskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Szczecinie sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Szczecina oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa szczecińskiego, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa szczecińskiego, z wyłączeniem miasta Szczecina."; 4) dotychczasowe ust. 11 i 12 oznacza się odpowiednio jako ust. 12 i 13. § 2. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r. Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Drawieńskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 4, poz. 28) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje: § 1. Drawieński Park Narodowy, położony w województwie gorzowskim (7171,30 ha) i województwie pilskim (3847,52 ha), zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 11018,82 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od miejsca, w którym wypływa rzeka Drawa z jeziora Adamowo (Dubie) w kierunku południowym, wschodnią granicą rzeki Drawy, północno-zachodnią granicą działki nr 10/3, północno-zachodnią i wschodnią granicą działki nr 10/4, północno-wschodnią i północno-zachodnią granicą działki nr 13/9, schodzi środkiem działki nr 13/9 do południowej granicy działki nr 13/9 (obręb Podegrodzie, gmina Drawno), północną i wschodnią granicą działki nr 32/1, wschodnią i południową granicą działki nr 37/1, wschodnią granicą działki nr 44, północną i wschodnią granicą działki nr 48, wschodnią granicą działki nr 52, południowo-wschodnią i południowo-zachodnią granicą działki nr 56, południową granicą działki nr 51 (obręb Barnimie, gmina Drawno), wschodnią granicą rzeki Drawy, wschodnią granicą oddziału 258 a, g, f, l, k Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północną i wschodnią granicą działki nr 303/2 (obręb Barnimie, gmina Drawno), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, po punktach granicznych nr 457, 458 (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północną granicą działki nr 247/1, północną, wschodnią i południową granicą działki nr 250/3, południową granicą działki nr 247/1 (obręb Barnimie, gmina Drawno), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, po punktach granicznych nr 463-490 (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północno-zachodnią granicą działki nr 33/5, nie dochodząc do połowy działki nr 33/5, załamuje się do południowo-wschodniej granicy działki nr 33/5 i biegnie do punktu granicznego nr 109, przecina działkę nr 34, biegnie do punktu granicznego nr 103, przecina działkę nr 36, dochodzi do punktu granicznego nr 95, załamuje się na wschód i przecina działkę nr 38, załamuje się na północ i linią łamaną przechodzi przez działki nr 38 40/2, 42/1 do punktu granicznego nr 1, wschodnią granicą działki nr 42/1 i 40/2 (według mapy ewidencyjnej obrębu Konotop gminy Drawno z dnia 31 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 19/87) dochodzi do punktu granicznego nr 1584 leżącego na granicy lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północną granicą oddziału nr 198 i, l, k, północną i wschodnią granicą oddziału nr 197 o, s, m, północną granicą oddziału nr 200 Nadleśnictwa Drawno obrębu Dominikowo (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 11257, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11257 do początku drogi wojewódzkiej nr 11270, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11270 w kierunku południowo-wschodnim, wschodnią granicą oddziału nr 204 d, f Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), wschodnią granicą oddziału nr 223, północną granicą oddziałów od nr 240 do nr 233, zachodnią granicą oddziału nr 214 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), zachodnią granicą oddziałów nr 195,176,157 g, f, d, a, północną granicą oddziałów nr 157a, 156 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), zachodnią granicą oddziałów nr 171, 149, 132c Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), wschodnią granicą drogi gminnej nr 0806, północną granicą oddziałów nr 115a, 114, zachodnią granicą oddziałów nr 84, 42, południową i zachodnią granicą oddziału nr 24, południową granicą oddziału nr 3f, wschodnią granicą drogi zakładowej przechodzącej przez oddziały nr 3, 4, 1 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), zachodnią granicą oddziału nr 290 do przecięcia z drogą zakładową, dalej wschodnią granicą drogi zakładowej, północną granicą oddziałów od nr 245 do nr 243 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno (według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny 5/86), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr 3372 do nr 3358, nr 4985-4991, od nr 554 do nr 525 (według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny 5/86), północną granicą rzeki Płocicznej i rzeki Runicy (wzdłuż oddziałów nr 199-202), wschodnią granicą oddziałów nr 199, 224, 238, 260, wschodnią i południową granicą oddziałów nr 281, 307 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno (według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny 5/86), wschodnią i południową granicą oddziału nr 18, wschodnią granicą oddziału nr 38, wschodnią i południową granicą oddziału nr 56, wschodnią granicą oddziału nr 81, wschodnią i południową granicą oddziału nr 110 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr 784 do nr 781, od nr 826 do nr 809 (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), południową granicą oddziału nr 128, wschodnią granicą oddziałów nr 147,166, 202, 237, 269, północną i wschodnią granicą oddziału nr 276, północną granicą rzeki Cieszynki, wschodnią i południową granicą oddziału nr 312, południową granicą oddziału nr 313, wschodnią i południową granicą oddziałów nr 320, 329, 348, wschodnią granicą oddziałów nr 387, 407a, zachodnią granicą drogi zakładowej, południową granicą oddziałów nr 415, 416, wschodnią granicą oddziałów nr 433, 444 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), wschodnią granicą oddziałów nr 2, 13, 20a, c, f Nadleśnictwa Krzyż obrębu Krzyż (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 2501, od nr 2628 do nr 2625 (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), południową granicą oddziałów nr 20 h, i, 20 A, 21, 22, 23 j, k, l Nadleśnictwa Krzyż obrębu Krzyż (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 669-674 (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), wschodnią granicą rzeki Płocicznej przy oddziale nr 320 i, l, l2, l1, wschodnią granicą rzeki Drawy przy oddziale nr 320 l2 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr 5 do nr 1,14, od nr 12 do nr 9 (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), wschodnią granicą rzeki Drawy przy oddziale nr 320 n, k, 321 k1 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 269a, 270 (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), południową granicą oddziału nr 130, południową i zachodnią granicą oddziału nr 131, zachodnią granicą oddziałów nr 112, 92, południową i zachodnią granicą oddziału nr 77, zachodnią granicą oddziałów nr 63, 53, 41, zachodnią i północną granicą oddziałów nr 27, 14 c, b, 13 i, h, f, b, a, zachodnią granicą oddziału nr 1g, f, d, c, b, a Nadleśnictwa Głusko obrębu Wołogoszcz (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 635), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 172, 171 (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), zachodnią granicą oddziałów nr 431, 402, południową granicą oddziałów nr 367-369, wschodnią granicą oddziału nr 406, północną i wschodnią granicą oddziału nr 434 Nadleśnictwa Bierzwnik obrębu Wygon (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr 162 do nr 157 (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), północną granicą drogi wojewódzkiej nr 11271 do przecięcia z drogą wojewódzką nr 11257, wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11257 do przecięcia z drogą gminną nr 011, wschodnią granicą drogi gminnej nr 011, północną i zachodnią granicą oddziału nr 279 f, d, a, zachodnią i południową granicą oddziału nr 259 g, f, b, zachodnią i północną granicą oddziału nr 239 l, n, m, k, h Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), zachodnią granicą rzeki Drawy, granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 409, 501-511, 101, 512, 102, 103, 513, 514, 104, 515-519, 520, 4, 600, 388/70, 5061, 5062 (według mapy ewidencyjnej obrębu Podegrodzie, gmina Drawno z dnia 29 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 11/87), zachodnią granicą rzeki Drawy, granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 7050-7078 (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), zachodnią granicą oddziału nr 148 Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno, południową granicą jeziora Adamowo (Dubie) do wschodniej granicy rzeki Drawy wypływającej z tego jeziora (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23) - o powierzchni 11011,99 ha, 2) działki nr 203, 219, 226, 22/1 (miasto Drawno) - o powierzchni 2,92 ha, 3) działka nr 197/6 (obręb Nowa Korytnica, gmina Drawno) - o powierzchni 0,41 ha, 4) działki nr 159/1 i 160/1 (obręb Jaźwiny, gmina Drawno) - o powierzchni 3,27 ha, 5) działka nr 278/3 (obręb Głusko, gmina Dobiegniew) - o powierzchni 0,07 ha, 6) działka nr 2/1 (obręb Stare Osieczno, gmina Dobiegniew) - o powierzchni 0,16 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Szczecinie (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 27,88 ha, 2) Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko oddziały nr 309, 310, 311 a, b, c1, f, g, h, i, j, k, 314, 315 a, b, c, d, f, g, h, n, o - o powierzchni 118,39 ha, 3) Nadleśnictwa Głusko obrębu Wołogoszcz oddziały nr 51c, 61c, d, h-k - o powierzchni 12,98 ha, 4) Nadleśnictwa Bierzwnik działka nr 385a/3 obrębu Wygon i działka nr 385a/2 obrębu Zatom gminy Drawno - o powierzchni 0,96 ha, 5) Zakładów Energetycznych w Gorzowie Wielkopolskim działka nr 17 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 2,38 ha, 6) Państwowego Przedsiębiorstwa Rybackiego w Dobiegniewie działki nr 18 i 20 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 24,55 ha, 7) Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w Gorzowie Wielkopolskim działki nr 5/2 i 7 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 4,40 ha, 8) Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Gorzowie Wielkopolskim działki nr 4, 6, 8, 14, 10, 8/1 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 0,76 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek, 5) wydobywania skał, minerałów i torfu, 6) niszczenia gleby, 7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi, 11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa, 13) zakłócania ciszy, 14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej, 15) używania łodzi motorowych, lotni i motolotni. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, w tym renaturalizacji stosunków wodnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej, rybackiej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia akcji ratowniczych, 5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej. § 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni 35 590 ha, położoną w województwach: gorzowskim (24 175 ha), pilskim (11 100 ha) i koszalińskim (315 ha). 2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od mostu drogowego na rzece Drawie w miejscowości Rościn południową granicą drogi wojewódzkiej nr 11280 do przecięcia z granicą województwa gorzowskiego i koszalińskiego, granicą województw gorzowskiego i koszalińskiego w kierunku południowym do jeziora Dominikowo, następnie północną granicą jezior (z włączeniem pasa przybrzeżnego o szerokości 100 m): Dominikowo, Krzywe Dębsko, Szerokie, Środkowe, dalej biegnie granicą województwa gorzowskiego i koszalińskiego do jeziora Nowa Korytnica, północną granicą jeziora Nowa Korytnica (z włączeniem pasa przybrzeżnego o szerokości 100 m), następnie południową granicą oddziałów od nr 12 do nr 9 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), południową granicą oddziałów nr 106, 105 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno (według mapy nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny 5/86) do połączenia z drogą zakładową biegnącą z Nowej Korytnicy do Krępy Krajeńskiej, południową granicą drogi zakładowej do miejscowości Krępa Krajeńska, wschodnią granicą drogi zakładowej biegnącej na północ do linii kolejowej Piła - Stargard Szczeciński, wzdłuż południowej granicy linii kolejowej Piła-Stargard Szczeciński do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 111 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno, następnie zachodnią granicą drogi zakładowej (obok osady Złotowo) w kierunku miasta Tuczno, nie dochodząc do miasta Tuczno granica załamuje się (pomiędzy miastem a jeziorem Tuczno) do drogi wojewódzkiej nr 29103, biegnie północną granicą drogi wojewódzkiej nr 29103 do miejscowości Martew, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej przez miejscowości Brzeźniak i Golin do miejscowości Załom, stąd na wschód południową granicą drogi wojewódzkiej nr 29107 do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 302 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), wschodnią granicą oddziału nr 302 oraz zachodnią granicą drogi zakładowej przez oddziały nr 334, 373, 394 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa do drogi krajowej nr 22, północną granicą drogi krajowej nr 22 do mostu w miejscowości Przesieki, wschodnią granicą cieku Szczyczna do ujścia cieku do rzeki Drawy, południową granicą rzeki Drawy do ujścia rzeki Mierzęcka Struga, dalej południową granicą rzeki Mierzęcka Struga do mostu w miejscowości Łęczyn, stąd północną granicą drogi zakładowej biegnącej w kierunku północno-zachodnim, wschodnią granicą łączącej się z drogą zakładową drogi wojewódzkiej nr 11276 do przecięcia z drogą krajową nr 22, dalej w kierunku północnym wschodnią granicą drogi gminnej do miejscowości Radęcin (obręb Radęcin, gmina Dobiegniew), wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11257 przechodzącej przez miejscowość Radęcin, wschodnią granicą drogi gminnej nr 0011 do Jarychowa, drogą zakładową do połączenia z drogą wojewódzką nr 11263, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 11263 do północnej granicy wsi Wygon, stąd wschodnią granicą drogi zakładowej w oddziale 259 i 205 w kierunku północnym do skrzyżowania dróg zakładowych w oddziale nr 159 Nadleśnictwa Bierzwnik obrębu Wygon (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), wschodnią granicą drogi zakładowej w kierunku północnym do osady Jelonek, dalej wschodnią granicą drogi zakładowej w kierunku północnym przez oddział nr 380 do skrzyżowania dróg zakładowych w południowo-zachodnim narożniku oddziału nr 355, wschodnią granicą drogi zakładowej w kierunku północnym przez oddział nr 354, między oddziałami nr 330 i 331, przez oddziały nr 308, 287, 267, 247, 246 Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1981 r. nr ewidencyjny 199/87a) do drogi wojewódzkiej nr 11279, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 11279 w kierunku Brzezin granicą między oddziałami nr 249 i 250, stąd na północ zachodnią granicą oddziałów nr 249, 231, 211, 191, 177, 165, 155 Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno, południową i zachodnią granicą oddziału nr 158 Nadleśnictwa Drawno obrębu Kiełpino (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 189/97a), wschodnią granicą drogi zakładowej do osady Zdanów, w linii prostej do punktu załamania linii energetycznej Rościn-Prostynia, wzdłuż linii energetycznej do miejscowości Rościn. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1990 r. (Dz. U. Nr 26, poz. 151) w sprawie utworzenia Drawieńskiego Parku Narodowego, z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Drawieńskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Świętokrzyskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 4, poz. 29) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje: § 1. Świętokrzyski Park Narodowy, położony w województwie kieleckim, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 7626,45 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku południowo-wschodnim po punktach granicznych nr 2-111 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 -144.321), północno-wschodnią granicą działek nr 1926, 1588, 1934, 1592 (obręb Nowa Słupia, gmina Nowa Słupia, według mapy ewidencji gruntów z dnia 16 lutego 1983 r. nr 236/3/221/83), północną granicą strumienia Słona Woda do punktu granicznego nr 120, dalej po punktach granicznych nr 121-123 załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych nr 124-129 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321 ), wschodnią i południową granicą działki nr 164/20, wschodnią i południową granicą działki nr 164/21, wschodnią, południową i zachodnią granicą działki nr 25, południową i północno-zachodnią granicą działki nr 163/10, południową i zachodnią granicą działki nr 163/8 (obręb Trzcianka, gmina Nowa Słupia, według mapy ewidencji gruntów z dnia 14 marca 1977 r. nr 236/3/223/77), po punktach granicznych nr 134-141, północną granicą drogi krajowej nr 753 do punktu granicznego nr 151, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 152-167, 169-263, 280-301, 2609, 2610, 2612, od nr 2608 do nr 2606, 307/04, 307/03, 1sk, 3sk, 5sk-9sk, 12s (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 -144.321), wschodnią granicą działki nr 253 (obręb Św. Katarzyna, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 10 lipca 1977 r. nr 235/8/1/77), załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie południowo-wschodnią granicą drogi krajowej nr 752 do punktu granicznego nr 16sk, następnie po punktach granicznych nr 17sk-29sk, 328-335 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), zachodnią granicą działek nr 281, 280, 278, 271, 269 (obręb Św. Katarzyna, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 10 lipca 1977 r. nr 235/8/1/77), po punktach granicznych nr 374, 375, 78sk, 376, 377, załamuje się na południowy zachód i biegnie północno-zachodnią granicą drogi krajowej nr 752 do punktu granicznego nr 387, załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr 388-394, 100sk (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), południową granicą działki nr 501 (obręb Psary Kąty, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr 235/6/230/77) do granicy lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, południową granicą oddziałów nr 75-77, 98, 99, 116, 126, 127, załamuje się na północ i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 127, 118, południową granicą oddziałów nr 103-105, zachodnią granicą oddziałów nr 105, 84, 60, 50, południową granicą oddziałów nr 26-29, zachodnią granicą oddziałów nr 29, 11, załamuje się na południowy wschód i biegnie północną granicą oddziałów od nr 11 do nr 2, północną, wschodnią i południową granicą oddziału nr 1, południową granicą oddziałów nr 2-4, wschodnią granicą oddziału nr 22, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 15884, wschodnią granicą oddziałów nr 45 i 55, północną granicą oddziału nr 54 (według mapy Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr ewidencyjny 236/02/80/66/75), północną granicą działki nr 171 (obręb Psary Kąty, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr 235/6/230/77), północną granicą oddziałów od nr 54 do nr 51 (według mapy Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr ewidencyjny 236/02/80/66/75), północną granicą działki nr 311 (obręb Psary Kąty, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr 235/6/230/77), po punktach granicznych nr 402, 147/12, 147/11, 147/10, 406A, 406, 407A, 408-410, 606/04-606/09, 419-468, 474-481, 484-515 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), przecina w linii prostej działki nr 2732, 2733 (obręb Bodzentyn, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 4 kwietnia 1977 r. nr 235/6/28/77) i biegnie do punktu granicznego nr 520, dalej po punktach granicznych nr 521-525 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), południowo-wschodnią granicą działki nr 2842 (obręb Bodzentyn, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 4 kwietnia 1977 r. nr 235/6/28/77), po punktach granicznych nr 531a, 532-548 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), przecina w linii prostej działki nr 2923, 2924 (obręb Bodzentyn, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 4 kwietnia 1977 r. nr 235/6/28/77), dalej biegnie po punktach granicznych nr 552-570 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321 ), północną granicą działki nr 209, północno-wschodnią granicą działki nr 210 (obręb Dąbrowa Dolna, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 28 marca 1969 r. nr 235/6/21/69), po punktach granicznych nr 621-646, 647A, 648, 649, od nr 2723 do nr 2721, 652, 653, od nr 2720 do nr 2718, 655-668, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 15899 do punktu granicznego nr 2650, następnie przez punkt graniczny nr 670 do punktu granicznego nr 1 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321) - o powierzchni 7225,39 ha, 2) kompleks Serwis - Dąbrowa - określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 1 na południe po punktach granicznych nr 2-6, następnie na północny zachód po punktach granicznych nr 7-36, dalej na wschód po punktach granicznych nr 37-59, następnie na południe po punktach granicznych nr 60-63 do punktu granicznego nr 1 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321) - o powierzchni 167,81 ha, 3) kompleks Góra Chełmowa - określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 1 na północ, po punktach granicznych nr 2, 3, zachodnią granicą rzeki Słupianki do punktu granicznego nr 227005, po punktach granicznych nr 6-12, zachodnią granicą rzeki Pokrzywianki do punktu granicznego nr 227003, po punktach granicznych nr 16-20, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr 21-44, dalej w kierunku południowo-zachodnim po punktach granicznych nr 45-64, załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach granicznych nr 65-71 do punktu granicznego nr 1 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81-144.321) - o powierzchni 183,44 ha, 4) kompleks Zapusty - określony linią graniczną, która biegnie od północno-wschodniego narożnika działki nr 159 w kierunku południowo-zachodnim wschodnią granicą działki nr 159, po granicy lasu działek od nr 159 do nr 155, 153, 151, po granicy części działki nr 202/2 będącej nieużytkiem, załamuje się na północny zachód i biegnie południowo-zachodnią granicą działek nr 202/2, 152, 151, dalej na północny wschód, północno-zachodnią granicą działek nr 151, 153, południowo-wschodnią granicą rzeki Pokrzywianki do północno-wschodniego narożnika działki nr 159 (obręb Cząstków, gmina Nowa Słupia, według mapy ewidencji gruntów z dnia 25 lipca 1979 r. nr 236/3/217/79) - o powierzchni 4,12 ha, 5) oddziały nr 8-A, 11 r, s, 80 c, d, f, g, h, i, j, k, l, 196 a, b, c, d, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, r, 195 m, n, o, p, r, s, t, w, x, y, a1, b1, b2 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81-144.321 ) - o powierzchni 43,81 ha, 6) działki nr 10/2, 11/2, 79 (obręb Huta Szklana, gmina Bieliny, według mapy ewidencji gruntów z dnia 8 stycznia 1970 r. nr 237/03/121/70) - o powierzchni 1,88 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Centrum Łączności Satelitarnej w Psarach k. Kielc działka nr 429, 554, 556, 557 (według mapy Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr ewidencyjny 236/02/80/66/75) - o powierzchni 15,42 ha, 2) Radiowo-Telewizyjnego Centrum Nadawczego na Św. Krzyżu działka nr 1941 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321) - o powierzchni 0,39 ha, 3) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Kielcach (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 12,81 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, 5) wydobywania skał i minerałów, 6) niszczenia gleby, 7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi, 11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa, 13) zakłócania ciszy, 14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej, 15) używania lotni i motolotni, 16) dostępu do enklaw i półenklaw obcej własności poza drogami do tego wyznaczonymi. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, w tym renaturalizacji stosunków wodnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia akcji ratowniczych, w tym prac związanych z zapewnieniem wody do celów gaśniczych, 5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej, 6) działalności w zakresie poszukiwania, rozpoznawania oraz wydobywania kopalin, prowadzonej na podstawie koncesji uzyskanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni 20 786,07 ha położoną w województwie kieleckim. 2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od północnego zachodu, północną i wschodnią granicą obrębu Zagórze, północną granicą obrębu Klonów (gmina Suchedniów), zachodnią i północną granicą obrębu Hucisko, północną granicą obrębów Psary-Podłazy, Psary-Stara Wieś, Bodzentyn, wschodnią granicą obrębu Bodzentyn i Dąbrowa Górna (gmina Bodzentyn), północną granicą obrębów Grabków, Krajków, Łomno, Modrzewie, Nowy Bostów, wschodnią granicą obrębów Nowy Bostów, Stary Bostów (gmina Pawłów), północno-wschodnią granicą obrębów Sosnówka i Cząstków, wschodnią granicą obrębu Cząstków, północną, wschodnią i południową granicą obrębu Stara Słupia, południowo-wschodnią granicą obrębu Wólka Milanowska (gmina Nowa Słupia), wschodnią, południową i zachodnią granicą obrębu Małacentów (gmina Łagów), południową granicą obrębu Huta Nowa, Czaplów, Bieliny Kapitulne, Porąbki (gmina Bieliny), południową granicą obrębu Krajno II, wschodnią, południową i zachodnią granicą obrębu Górno-Parcelanci, zachodnią granicą obrębu Krajno-Parcele, Krajno I, Krajno-Zagórze (gmina Górno), południową i zachodnią granicą obrębu Ciekoty (gmina Masłów), zachodnią granicą obrębu Klonów i Zagórze do północnej granicy obrębu Zagórze (gmina Suchedniów). § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 14, poz. 133), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Wolińskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 4, poz. 30) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje: § 1. Woliński Park Narodowy położony w województwie szczecińskim, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 10 937,40 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu położonego na 397 kilometrze wybrzeża morskiego w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działki nr 833 (gmina Wolin, obręb Kołczewo, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1980 r.), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po punktach granicznych od nr 553 do nr 540, 640, 3902 i od nr 539 do nr 513 (gmina Wolin, obręb Kołczewo, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1980 r.), załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych od nr 348 do nr 312, 530-533, następnie biegnie wschodnią i południową granicą działki nr 156/1 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 1), załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach granicznych nr 539, 540, 7018-7032, 7032 A, 546-551 dochodząc do drogi krajowej nr 102, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią granicą drogi krajowej nr 102 do punktu granicznego nr 562, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 563-595, 600-604 (gmina Wolin, obręb Wisełka, według mapy ewidencji gruntów nr 1 (2) z 1964 r.), dochodzi do drogi krajowej nr 102, północną granicą drogi krajowej nr 102 w kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 605 (gmina Wolin, obręb Wisełka, według mapy ewidencji gruntów nr 1 (2) z 1964 r.), przecina drogę krajową nr 102, załamuje się w kierunku południowym i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 25/3 do punktu granicznego nr 652 i dalej po punktach granicznych nr 653, 653a, 654, 619-622, wschodnią granicą działki nr 50, północną granicą działki nr 227, zachodnią granicą działki nr 69/2 do punktu granicznego nr 630, następnie po punktach granicznych nr 631-638 dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 41103 (gmina Wolin, obręb Wisełka, według mapy ewidencji gruntów nr 1 (2) z 1964 r.), zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 41103 do punktu granicznego nr 652 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 5), przecina drogę wojewódzką nr 41103 i biegnie wschodnią granicą działki nr 70/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 5), dochodzi do brzegu Jeziora Czajczego, następnie biegnie brzegiem Jeziora Czajczego i Domysłowskiego po punktach granicznych od nr 105 do nr 103, od nr 101 do nr 95, od nr 93 do nr 86, od nr 82 do nr 80, od nr 77 do nr 74 (gmina Wolin, obręb Domysłów, według mapy ewidencji gruntów nr 2 z 1964 r.), dalej po punktach granicznych nr 73, 7001-7012 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 5), południową granicą działek nr 33, 31 dochodzi do brzegu Jeziora Rabiąż i biegnie południową granicą Jeziora Rabiąż do granicy z oddziałem nr 40 (Nadleśnictwo Międzyzdroje), dalej biegnie północną, wschodnią, południową i zachodnią granicą oddziałów nr 40a, b, c (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), dochodzi do brzegu Jeziora Rabiąż, dalej biegnie w kierunku zachodnim południową granicą Jeziora Rabiąż i Jeziora Warnowskiego do punktu granicznego nr 731, następnie biegnie po punktach granicznych nr 732, 1008, 733-735, przecina drogę wojewódzką nr 41103, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi wojewódzkiej nr 41180 do punktu granicznego nr 1029, przecina drogę wojewódzką nr 41180 i biegnie w kierunku południowo-zachodnim po punktach granicznych nr 1030-1035, 1861-1874, przecina linię kolei elektrycznej Świnoujście-Szczecin i biegnie po punktach granicznych nr 239, 1051-1066, 1069-1084, dochodzi do drogi międzynarodowej nr 3 i biegnie w kierunku zachodnim północną granicą drogi międzynarodowej nr 3 do punktu granicznego nr 540, przecina drogę międzynarodową nr 3, biegnie na południe po punktach granicznych nr 541, 1093-1096, od nr 1120 do nr 1115, dalej na południowy wschód po punktach granicznych od nr 1114 do nr 1112, 1102, 1103, 1105-1111, przecina drogę wojewódzką nr 41102 i biegnie południową granicą działki nr 129/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 9) do punktu granicznego nr 1126, dalej po punktach granicznych nr 1127-1130, 2829, 1131, 1132, 1151, 1150, od nr 1354 do nr 1351, 1136-1147, 1295, 1297-1301; 849, 850, dochodzi do wód Zalewu Szczecińskiego pod miejscowością Karnocice (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 10), następnie biegnie wodami Zalewu Szczecińskiego linią prostą do punktu granicznego nr 5006 o współrzędnych x 32120,20, y 37032,32 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 24 kwietnia 1992 r.), załamuje się na północny zachód i biegnie linią prostą do stawy toru wodnego "M-2" (Bl 10 s) o współrzędnych x 32930,24, y 32768,30, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią prostą dochodzi do punktu granicznego nr 1308 o współrzędnych x 33199,34, y 32300,42, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych od nr 13478 do nr 13467, 13200, 5001 (gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z 1985 r.), następnie biegnie wschodnią i południową granicą działki nr 130 do punktu granicznego nr 13217, dalej po punktach granicznych nr 5057, 5055, 13399, 13398, od nr 13333 do nr 13325, 13320 (gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.1 z 1985 r.), zachodnią i północną granicą działki nr 128A do punktu granicznego nr 13359, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr 13360-13369, 13373, 13374, 13427, 13429, 13375 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z 1985 r.), południową granicą drogi wojewódzkiej nr 41102 do punktu granicznego nr 13379 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z 1985 r.), przecina drogę wojewódzką nr 41102 i biegnie zachodnią granicą działki nr 125 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów 331.111.4 z 1985 r.) do punktu granicznego nr 11395, załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 11394, 11393, 11478, 11477, 11392, 11391, 11388, 11387, 1000, od nr 11386 do nr 11384, od nr 11461 do nr 11457, 11374, 11373 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.4 z 1985 r.), następnie południowo-zachodnią i zachodnią granicą działki nr 137/1, po punktach granicznych nr 13369, 13367, od nr 11447 do nr 11445, 1029, 11359, 11443, od nr 11435 do nr 11432, od nr 11428 do nr 11425, 11360, 11346, od nr 11424 do nr 11421, 11344, 11343, od nr 11420 do nr 11416, 19, 20, 11341 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.4 z 1985 r.), wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 41101 do punktu granicznego nr 27 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 8), załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych od nr 11412 do nr 11401, 6785, od nr 11336 do nr 11333, 11331 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.4 z 1985 r.), załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr 56-62, 69-106, 14, od nr 11 do nr 8, 116-129 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 7), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 130-137, 1-3, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą ulicy Cmentarnej do punktu granicznego nr 1576 i dalej wschodnią granicą oddziału nr 65a, zachodnią granicą oddziałów 64c, 64a dochodzi do terenów PKP, następnie biegnie na zachód do punktu granicznego nr 12, przecina linię kolejową Świnoujście-Szczecin i dochodzi do punktu granicznego nr 1454, biegnie zachodnią i północno-zachodnią granicą oddziału nr 42c2, zachodnią i południowo-zachodnią granicą oddziału nr 42b i południowo-wschodnią granicą oddziału nr 18j dochodzi do punktu granicznego nr 201, biegnie po punktach granicznych nr 202-207, dalej północno-zachodnią granicą oddziału nr 18i, południowo-zachodnią granicą oddziału nr 18b do punktu granicznego nr 209, następnie biegnie wschodnią i zachodnią granicą działek nr 18/5, 18/6 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 3) po punktach granicznych nr 224-239, dochodzi do drogi krajowej nr 102, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wschodnią granicą drogi krajowej nr 102 do punktu granicznego nr 2494, przecina drogę krajową nr 102, biegnie wschodnią granicą drogi zakładowej do punktu granicznego nr 7045, północną granicą działki nr 16, południową i zachodnią granicą działki nr 85/2 do punktu granicznego nr 1 położonego na 411,700 km wybrzeża morskiego o współrzędnych x 41555,69, y 33715,59 (miasto Międzyzdroje, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1992 r.), dalej przez wody Zatoki Pomorskiej do punktu granicznego nr 2 o współrzędnych x 42944,30, y 32488,44, załamuje się na północny wschód i biegnie do punktu granicznego nr 3 o współrzędnych x 46000,00, y 36000,00, załamuje się na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 4 o współrzędnych x 49783 42, y 46361,18, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu położonego na 397 kilometrze wybrzeża morskiego - o powierzchni 8031,33 ha, 2) kompleks Wstecznej Delty Świny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 5004 o współrzędnych x 29865,00, y 28518,00 położonego na południowy zachód od cypla Kacza Kępa wyspy Wielki Krzek do punktu granicznego nr 5003 o współrzędnych x 30200,00, y 28000,00 i na północny wschód do punktu granicznego nr 5002 o współrzędnych x 30634,63, y 28204,74 (miasto Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1962 r.), dalej biegnie środkiem nurtu rzeki Przecznicy - działka nr 1342, następnie środkiem nurtu rzeki Starej Świny - działka nr 1342 w kierunku północno-zachodnim do wylotu kanału Młyński Rów - działka nr 508 (miasto Świnoujście, obręb Przytór, według mapy ewidencji gruntów nr 2 (6) z 1962 r.), dalej środkiem nurtu rzeki Młyński Rów w kierunku północno-wschodnim i wschodnim, dochodzi do kanału Wielka Struga, dalej biegnie w kierunku wschodnim środkiem nurtu kanału Wielka Struga (północną granicą działek nr 519/1 i 663/2), załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnią granicą działki nr 656/2, dochodzi do granicy lasów w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych od nr 2100 do nr 2093, 2088, 2081 i od nr 2080 do nr 2075 (miasto Świnoujście, obręb Przetór, według mapy ewidencji gruntów nr 3 (6) z 1962 r.), dalej biegnie na wschód północną granicą działek nr 224/2, 223/2 do punktu granicznego nr 2071, następnie po punktach granicznych nr 2070, 2069, T371, T372, 0192, 336-340, 0190, 0189 (miasto Świnoujście, obręb Przytór, według mapy ewidencji gruntów nr 4 (6) z 1962 r.), dalej po punktach granicznych nr 0188, 2064 (według mapy gruntów Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny 17), następnie północno-zachodnią granicą działek nr 218/2, 6, 218/3, północną granicą działki nr 6 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.1 z 1985 r.) dochodzi do punktu granicznego nr 7885, dalej biegnie na północ zachodnią granicą oddziałów nr 216s, 216ł, 216j2, 216i (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), dochodzi do drogi międzynarodowej nr 3, biegnie na południowy wschód do punktu granicznego nr 2027 (zachodniego brzegu cieku Stary Zdrój), dalej biegnie na południe wschodnią granicą oddziałów nr 216t, 216k, 216j2, 216p do punktu granicznego nr 6525 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), dalej biegnie na południe zachodnim brzegiem cieku wodnego Stary Zdrój do punktu granicznego nr 149/25 o współrzędnych x 37686,64, y 32108,02 (ujścia cieku Stary Zdrój gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.2 z 1985 r.), wschodnią granicą działek nr 7/3, 1/1 do punktu granicznego nr 5009 o współrzędnych x 34042,89, y 30786,77 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.1 z 1992 r.), wschodnią granicą działek nr 762/1,1340/1 do punktu granicznego nr 5005 o współrzędnych x 30573,95, y 31194,57, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 5004 o współrzędnych x 29865,00, y 28518,00 ( miasto Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 69 (6) z 1962 r.) - o powierzchni 2890,21 ha, 3) działki nr 113/3, 113/4 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 6) - o powierzchni 0,66 ha, 4) działki nr 18/7,18/8,18/9 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 4) - o powierzchni 2,00 ha, 5) działki nr 42/6, 42/10, 42/11, działka zabudowana przy ul. Ustronie Leśne nr 1f (miasto Międzyzdroje, według mapy ewidencji gruntów nr 3 (6) z 1991 r.) - o powierzchni 0,27 ha, 6) działki nr 109/2, 109/3, 109/4, 109/5, 109/6, 122/3 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 10) - o powierzchni 9,85 ha, 7) działka nr 46/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 7) - o powierzchni 1,73 ha, 8) działki nr 122/2, 128/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 9) - o powierzchni 0,36 ha, 9) działka nr 2/11 (gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z 1985 r.) - o powierzchni 0,29 ha, 10) działka nr 192/2 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.3 z 1985 r.) - o powierzchni 0,70 ha. § 3. 1. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Szczecinie (zajęte pod drogi publiczne)-o powierzchni 26,43 ha, 2) Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie działki nr 155,156 (gmina Międzyzdroje, obręb Woliński Park Narodowy) - o powierzchni 16,13 ha. 2. W zarząd Parku nie przechodzą: 1) działki nr 67/6, 68/3, 88/7, 88/9, 88/11, 107/3, 116/3, 117/4, 117/5, 117/6, 118/7, 117/8 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 8) przeznaczone na modernizację drogi szybkiego ruchu nr 3 - o powierzchni 5,97 ha, 2) tereny zabudowane Ośrodka Wypoczynkowego Urzędu Rady Ministrów - uroczysko Grodno, oddziały nr 1a (część), 1b, c, d, f, g, h, i, 2f, 3a, b (część), d (część) - o powierzchni 10,90 ha, drogi o powierzchni 0,76 ha (według mapy gospodarczej gruntów Ośrodka Wypoczynkowego Urzędu Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1984 r.). § 4. 1. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy. 2. Z ochrony ścisłej wyłącza się obszary jezior Wicko Małe, Wicko Wielkie oraz Zalewu Szczecińskiego i Zatoki Pomorskiej, z wyjątkiem stref pokrytych roślinnością nawodną, a także obszary służące celom obronności państwa. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, mrowisk, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) wędkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi, 3) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin, 4) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza, 5) zmiany stosunków wodnych, 6) wydobywania skat, minerałów, torfu i bursztynu, 7) niszczenia gleby, 8) palenia tytoniu, palenia ognisk oraz biwakowania poza miejscami do tego wyznaczonymi, 9) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 10) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 11) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, 12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 13) ruchu pieszego poza szlakami do tego wyznaczonymi, 14) umieszczania bez zgody dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa oraz znaków i urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej, 15) zakłócania ciszy, 16) uprawiania sportów motorowodnych, 17) żeglugi pasażerskiej i towarowej, 18) używania motolotni, lotni i spadolotni bez zgody dyrektora Parku, 19) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej, Urzędu Morskiego. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, a na obszarach morskich - po powiadomieniu dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na obszarach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia gospodarki rybackiej, wędkowania, jachtingu i żeglarstwa na jeziorze Wicko Małe, Wicko Wielkie oraz Zalewie Szczecińskim i Zatoce Pomorskiej, 5) żeglugi pasażerskiej i towarowej na szlakach wodnych oraz prowadzenia prac związanych z utrzymaniem torów wodnych i ochrony brzegów morskich, 6) prowadzenia akcji ratowniczych oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony granicy i obronności państwa, 7) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej. § 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni 3368,64 ha, położoną w województwie szczecińskim. 2. W skład otuliny wchodzą następujące obszary: 1) określone linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 554 na południe, wschodnią granicą oddziału nr 1 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), dochodzi do drogi krajowej nr 102, załamuje się na zachód i biegnie jej północną granicą w kierunku miejscowości Kołczewo, obchodzi północną granicą ośrodek wypoczynkowy "Pomerania", ujęcie wody i Ośrodek Wypoczynkowy "Polfa", biegnie południową granicą oddziałów nr 12,13,14,15,16, wschodnią granicą oddziału nr 17 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), przecina drogę krajową nr 102, następnie wschodnią granicą oddziałów nr 18, 22, południową granicą oddziałów nr 23, 24, 28 dochodzi do oddziału nr 29 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), załamuje się w kierunku południowym do drogi gminnej - działki nr 203 (gmina Wolin, obręb Wisełka), następnie północną granicą drogi gminnej w kierunku zachodnim dochodzi do punktu granicznego nr 226/LP na skrzyżowaniu dróg, skąd biegnie w kierunku północno-zachodnim północną granicą drogi - działki nr 3 (gmina Wolin, obręb Żółwino), dochodzi do granicy oddziału nr 30 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), biegnie dalej w kierunku zachodnim południową granicą oddziału nr 30, dochodzi do granicy Parku nad brzegiem jeziora Czajczego, następnie biegnie zachodnią granicą oddziału nr 30, dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 41108, dalej w kierunku północnym biegnie wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 41108 do granicy oddziału nr 30, załamuje się na wschód i biegnie zachodnią i północną granicą oddziałów nr 30, 29, 26, 25, 21, 20, 19 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), przecina drogę krajową nr 102 i dalej biegnie zachodnią granicą oddziału nr 17, północną granicą oddziałów nr 16, 11, 10, 9, 5, 4, 3, 2,1, dochodzi do punktu granicznego nr 554 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), 2) określone linią graniczną, która biegnie od skrzyżowania dróg wojewódzkich nr 41108 i nr 41103 we wsi Warnowo w kierunku południowym zachodnią granicą drogi gminnej Warnowo-Dargobądź, przecina linię kolei elektrycznej Świnoujście-Szczecin, dalej biegnie na południe zachodnią granicą drogi gminnej Warnowo-Dargobądź przez kompleks leśny Nadleśnictwa Międzyzdroje, północno-zachodnią i południową granicą kompleksu łąkowego Szmanc, dochodzi do drogi międzynarodowej nr 3 w miejscowości Dargobądź, przecina drogę międzynarodową nr 3 i biegnie na południe wschodnią granicą oddziałów nr 127, 128, 129, 132, południową granicą oddziałów nr 133, 134, gdzie dochodzi do granicy Wolińskiego Parku Narodowego - punktu granicznego nr 1301/LP (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), 3) określone linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 5002 o współrzędnych x 30634,63, y 28204,74 na rzece Przecznicy (miasto Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1962 r.) w kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 80a na brzegu wyspy Zajęcze Łęgi, dalej biegnie brzegiem wyspy w kierunku północnym i zachodnim do punktu granicznego nr 23, przecina kanał (działka nr 447), następnie biegnie w kierunku północnym do punktu granicznego nr 705 na wyspie Karsiborska Kępa, dalej biegnie wschodnim i zachodnim brzegiem wyspy Karsiborska Kępa do punktu granicznego nr 34 (miasto Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 1 z 1962 r.), przecina Starą Świnę i biegnie zachodnią granicą kanału (działka nr 508), północną granicą kanału (działki nr 519/2, 663/10), załamuje się na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 144, następnie w kierunku północnym zachodnią granicą kanału (działka nr 654) dochodzi do granicy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i biegnie południową, zachodnią i północną granicą oddziałów nr 228, 227, 226, 225, 224, 223, 221, 220, 219, 218, 217, 216 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), załamuje się na południe i dochodzi do granicy Wolińskiego Parku Narodowego. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 marca 1960 r. w sprawie utworzenia Wolińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 14, poz. 79), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Wolińskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, organizacji oraz form opieki zdrowotnej nad uczniami. (Dz. U. z 1996 r. Nr 4, poz. 31) Na podstawie art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 listopada 1992 r. w sprawie zakresu, organizacji oraz form opieki zdrowotnej nad uczniami (Dz. U. Nr 87, poz. 441) w § 5 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Powszechne lekarskie badania profilaktyczne, o których mowa w § 3 ust. 1, oraz leczenie ambulatoryjne i domowe w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej zapewniają, z zastrzeżeniem ust. 3-5, lekarze jednostek (komórek) organizacyjnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, właściwych ze względu na miejsce zamieszkania (pobytu) ucznia."; 2) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Oceny wskazań i przeciwwskazań do dalszego kształcenia i nauki zawodu oraz do podejmowania pracy przez uczniów średnich i zasadniczych szkół zawodowych dokonują lekarze publicznych zakładów opieki zdrowotnej uprawnieni, w myśl odrębnych przepisów, do wykonywania badań profilaktycznych pracowników."; 3) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Ocen, o których mowa w ust. 2, dokonuje się przed podjęciem przez uczniów nauki w średnich i zasadniczych szkołach zawodowych, a także przed podjęciem przez nich praktycznej nauki zawodu, organizowanej jako zajęcia praktyczne lub praktyki zawodowe, odbywane w zakładach pracy lub w warsztatach szkolnych. 2b. Szkoła kierująca ucznia w celu dokonania ocen, o których mowa w ust. 2, powinna dołączyć do skierowania informacje o narażeniu zawodowym występującym w miejscach odbywania praktycznej nauki zawodu."; 4) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dzieciom i młodzieży szkolnej, korzystającym z różnych form wypoczynku w czasie wolnym od zajęć szkolnych, opiekę medyczną zapewnia, we własnym zakresie, organizator wypoczynku." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32) Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przyznawania bankom środków z budżetu państwa, określonych w ustawie budżetowej, które udzieliły kredytów mieszkaniowych, o których mowa w ust. 2, oraz bankom prowadzącym obsługę rachunków wkładów oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych. 2. Przepisy ustawy stosuje się do kredytów mieszkaniowych udzielonych i spłacanych na warunkach określonych przez Radę Ministrów. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) zadłużeniu kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu - należy przez to rozumieć sumę kwoty środków przekazanych z budżetu państwa na przejściowe wykupienie należności banku z tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytu oraz kwot naliczanego przez bank oprocentowania tych odsetek, 2) spłatach lub należnościach z tytułu spłat kredytu - należy przez to rozumieć spłaty lub należności z tytułu spłat tego kredytu wraz z odsetkami, w tym odsetkami przejściowo wykupionymi ze środków budżetu państwa wraz z ich oprocentowaniem, 3) lokalu - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny w spółdzielni mieszkaniowej, lokal mieszkalny w budynku stanowiący odrębną własność lub dom mieszkalny, 4) kredytobiorcy - należy przez to rozumieć również członka spółdzielni mieszkaniowej zajmującego lokal obciążony kredytem zaciągniętym przez spółdzielnię. Art. 3. 1. Bankom prowadzącym obsługę rachunków wkładów oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych wystawionych do dnia 23 października 1990 r. przysługuje refundacja ze środków budżetu państwa wypłaconych premii gwarancyjnych od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe. 2. Wysokość premii gwarancyjnej nie może przekroczyć kwoty nakładów na nabycie lokalu lub kosztów jego budowy albo kwoty zadłużenia z tytułu kredytu na budownictwo mieszkaniowe, od którego nie spłacone odsetki są wykupywane ze środków budżetu państwa. 3. W przypadku zbycia całości lub części lokalu albo spółdzielczego prawa do lokalu przed upływem dwóch lat od dnia wypłacenia premii, osoba, która otrzymała premię gwarancyjną po dniu wejścia w życie ustawy, jest obowiązana, z zastrzeżeniem ust. 4, do jej zwrotu na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy przenoszącej własność lub spółdzielcze prawo do lokalu. Do zwrotu należności z tytułu premii stosuje się przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. 4. Jeżeli osoba zobowiązana do zwrotu premii gwarancyjnej złoży oświadczenie, iż w ciągu dwóch lat od dnia zbycia, o którym mowa w ust. 3, wydatkuje środki, w wysokości nie niższej niż kwota uzyskanej premii gwarancyjnej, na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w formie uprawniającej do uzyskania tej premii, obowiązek zwrotu premii ulega na ten okres zawieszeniu. W razie niewydatkowania środków zgodnie z oświadczeniem, premia gwarancyjna podlega zwrotowi wraz z odsetkami liczonymi od terminu zwrotu określonego w ust. 3. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu, oraz tryb rozliczeń z bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii. Art. 4. 1. Pomoc państwa w spłacie kredytów mieszkaniowych, o których mowa w art. 1 ust. 2, polega na: 1) odliczaniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na spłatę zadłużenia z tytułu kredytów zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe - na warunkach określonych odrębnymi przepisami, 2) przejściowym wykupieniu ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych, 3) umorzeniu części zadłużenia kredytobiorców z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych. 2. Odsetki przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa podlegają oprocentowaniu, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3. Art. 5. Pomoc państwa w spłacie kredytów mieszkaniowych, o których mowa w art. 1 ust. 2, może polegać również na jednorazowym wykupieniu ze środków budżetu państwa części zadłużenia z tytułu udzielonych kredytów mieszkaniowych na warunkach i w trybie określonych przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia. Art. 6. 1. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki do wysokości różnicy pomiędzy należnym bankowi oprocentowaniem, obliczonym według stopy procentowej ustalonej przez Radę Ministrów, a wysokością odsetek spłacanych przez kredytobiorcę zgodnie z przepisami art. 7 i 8. 2. Banki są obowiązane wobec Skarbu Państwa do administrowania i egzekwowania zadłużenia kredytobiorców z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych. Art. 7. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty, z zastrzeżeniem ust. 3, do dnia 31 maja 1992 r., wysokość obciążających kredytobiorcę miesięcznych spłat przypadających na dany lokal nie może być niższa od iloczynu powierzchni użytkowej lokalu oraz normatywu spłaty kredytu ustalanego w przeliczeniu na 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu. 2. Normatyw spłaty kredytu, o którym mowa w ust. 1, stanowi iloraz przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie za I albo III kwartał, bez wypłat z zysku i nadwyżki bilansowej w spółdzielniach oraz nagród z zakładowego funduszu nagród, z uwzględnieniem sfery budżetowej bez przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" oraz bez przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Poczta Polska i Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna, jednak nie wyższego niż 110% takiego wynagrodzenia w kraju, oraz liczby ustalonej przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Finansów. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, raz na pół roku, wysokość normatywów w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. Zasady spłaty kredytów, o których mowa w ust. 1, mają także zastosowanie do kredytów zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe po terminie określonym w ust. 1, jeżeli kredyty te spełniały warunki przejściowego wykupienia odsetek ze środków budżetu państwa na podstawie odrębnych przepisów. Art. 8. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez osobę fizyczną w okresie od dnia 21 października 1991 r. do dnia 31 marca 1995 r., wysokość obciążających kredytobiorcę miesięcznych spłat nie może być niższa w całym okresie spłaty niż 25% udokumentowanych miesięcznych dochodów jego gospodarstwa domowego. Kredytobiorca jest obowiązany zapewnić bankowi możliwość kontroli spełnienia tego warunku. 2. Dochód gospodarstwa domowego w rozumieniu ustawy stanowi suma przychodów członków gospodarstwa domowego, pomniejszonych o koszty ich uzyskania, w tym także stałych przychodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zaś w wypadku rolników - dochód wynikający z przemnożenia ilości posiadanych przez rolnika hektarów przeliczeniowych przez dochód z jednego hektara przeliczeniowego, ogłaszany przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych, w tym: wysokość oprocentowania kredytów objętych przejściowym wykupem odsetek, wysokość odsetek podlegających wykupieniu, wysokość i sposób oprocentowania odsetek przejściowo wykupionych, zasady zaliczania przez banki wpłat dokonywanych przez kredytobiorców na poczet spłaty kredytu, a także rodzaje i sposób stosowania ulg w wypadku przejściowego pogorszenia się sytuacji materialnej kredytobiorcy. Art. 10. 1. Na wniosek kredytobiorcy zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych podlega umorzeniu przez bank w części odpowiadającej: 1) nadwyżce przypadającego na dany lokal zadłużenia z tytułu kredytu i skapitalizowanych odsetek oraz z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu ponad wartość lokalu określoną zgodnie z ust. 2, ustalonej na dzień 31 marca 1996 r., 2) nadwyżce, o której mowa w pkt 1, ustalonej po dniu 31 marca 1996 r. w wypadku rezygnacji przez członka spółdzielni mieszkaniowej z członkostwa w spółdzielni i postawienia lokalu mieszkalnego do jej dyspozycji, 3) nadwyżce, o której mowa w pkt 1, ustalonej po dniu 31 marca 1996 r., powiększonej o nominalną kwotę umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy - w wypadku przekształcenia spółdzielczego prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe, pod warunkiem ograniczenia przez spółdzielnię mieszkaniową żądania uzupełnienia przez członka wkładu budowlanego do przypadających na dany lokal: kwoty kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami, kwoty zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części nie podlegającej umorzeniu oraz nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi do budżetu państwa, 4) nadwyżce miesięcznej spłaty ponad minimalną jej wysokość określoną w art. 7, 8 i 11, 5) równowartości 70% zadłużenia po spłacie całości kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części nie podlegającej umorzeniu, jeżeli spłata ta nastąpi przed dniem 31 grudnia 1997 r., z tym że w przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu członkowi spółdzielni przysługuje roszczenie o przekształcenie prawa do lokalu na własnościowe z ograniczeniem przez spółdzielnię mieszkaniową żądania uzupełnienia wkładu budowlanego do przypadającej na dany lokal nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi do budżetu państwa. 2. Wartość lokalu, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stanowi iloczyn powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej ostatnio ogłoszonego przez wojewodę na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654). 3. Jeżeli kredytobiorca dokonywał w danym roku systematycznych, terminowych spłat kredytu wraz z odsetkami w wysokości wynikającej z art. 7, 8 i 11, odsetki przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa nie podlegają oprocentowaniu. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb stosowania oraz sposób rozliczania umorzeń, o których mowa w ust. 1. Art. 11. 1. Roczne spłaty kredytów mieszkaniowych, zaciągniętych na podstawie umów określających równocześnie 40-letni okres spłaty kredytu i roczne obciążenie w wysokości 1% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach lokatorskich lub 2% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach własnościowych, nie mogą być niższe od ilorazu kwoty zadłużenia z tytułu kredytu i odsetek, w tym odsetek przejściowo wykupionych ze środków budżetu państwa, na koniec roku poprzedniego oraz liczby lat, jaka pozostała do zakończenia okresu spłaty kredytu, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Wysokość obciążeń, o których mowa w ust. 1, podlega korekcie w związku z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3. 3. Na wniosek kredytobiorcy kredyty, o których mowa w ust. 1, mogą być także spłacane na zasadach określonych w art. 7. Art. 12. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, warunki objęcia pomocą państwa, na zasadach określonych w art. 7, spłaty kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31 marca 1996 r. na dokończenie inwestycji mieszkaniowych rozpoczętych przed dniem 31 grudnia 1994 r. i zasiedlenie wybudowanych mieszkań, których zasiedlenie nie było możliwe przez okres nie krótszy niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 13. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654) w art. 218 w § 4 na końcu drugiego zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "zgodnie z zasadami, o których mowa w § 3 pkt 1.". Art. 14. W zakresie uregulowanym ustawą tracą moc przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o uporządkowaniu stosunków kredytowych (Dz. U. Nr 74, poz. 440, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i z 1993 r. Nr 40, poz. 181). (Dz. U. Nr 74, poz. 440) Art. 15. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 5, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości oraz zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 33) Art. 1. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 486) w art. 88a w ust. 4 wyrazy "z dniem 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "jeżeli wnioski zawierające to roszczenie nie zostaną złożone do dnia 31 grudnia 1996 r." Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455 oraz z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601) w art. 2c w ust. 5 wyrazy "z dniem 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "jeżeli wnioski zawierające te roszczenia nie zostaną złożone do dnia 31 grudnia 1996 r." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o ukończeniu kursu, jeżeli jest: a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej - dla młodzieży, b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6 miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej, c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony, d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w ramach Ochotniczych Hufców Pracy, e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące, jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony, f) absolwentem szkoły specjalnej, g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu," b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dochodach - oznacza to wynagrodzenie lub dochody uzyskane z tytułu zatrudnienia albo innej pracy zarobkowej wykonywanej w okresie posiadania statusu bezrobotnego oraz dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych," c) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie przekracza 3 godzin," d) po pkt 21 dodaje się pkt 21a i 21b w brzmieniu: "21a) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą, 21b) stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu, zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent, w okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych,"; 2) w art. 3: a) w ust. 1 wyrazy "Krajowy Urząd Pracy" zastępuje się wyrazami "Prezes Krajowego Urzędu Pracy", b) w ust. 3 po wyrazach "oraz wojewódzkich" dodaje się wyrazy "lub międzywojewódzkich", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy."; 3) w art. 12 w ust. 3 wyrazy "miejscach pracy" zastępuje się wyrazami "miejscach zatrudnienia"; 4) w art. 13 w ust. 3 w pkt 4 wyraz "trzykrotnie" zastępuje się wyrazem "dwukrotnie" oraz skreśla się wyrazy "w okresie 6 miesięcy"; 5) w art. 16: a) w ust. 5 w pkt 1 skreśla się wyrazy ", rodzinne, pielęgnacyjne", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Zasiłki szkoleniowe przysługują również za udokumentowane okresy niezdolności do pracy, za które na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.", c) w ust. 10 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Rejonowy urząd pracy może skierować i sfinansować szkolenie osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych."; 6) w art. 18 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi."; 7) w art. 19 w ust. 1: a) skreśla się wyrazy "i zasiłki z ubezpieczenia społecznego", b) wyrazy "36% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego" zastępuje się wyrazami "kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej"; 8) w art. 20 w ust. 1 skreśla się wyrazy ", zasiłki z ubezpieczenia społecznego"; 9) w art. 23: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "art. 25 ust. 2 i", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy spowodowane opieką nad dzieckiem: a) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat, b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde takie dziecko," c) skreśla się ust. 3, d) w ust. 4 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie: "W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary."; 10) w art. 24: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W razie rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 25 ust. 4 pkt 1-3, zamieszkałymi w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego i w okresie pobierania zasiłku w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi 160% kwoty zasiłku określonego w ust. 1; zasiłek ten przysługuje również w przypadku, gdy w okresie pobierania tego zasiłku rejon został wykreślony z wykazu rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.", d) po ust. 6 dodaje się ust. 6a i 6b w brzmieniu: "6a. Zasiłki, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają waloryzacji o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego dnia trzeciego miesiąca po upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje z dniem 1 czerwca 1996 r. 6b. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po waloryzacji."; 11) w art. 25: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 3-12.", b) skreśla się ust. 2, c) w ust. 5 wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3", d) w ust. 8: - wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3", - wyrazy "w art. 27 ust. 1 pkt 1-3" zastępuje się wyrazami "w art. 27 ust. 1 pkt 1-4", e) w ust. 11 w pkt 1 wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3", f) dodaje się ust. 13 w brzmieniu: "13. Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku wyłącznie w wyniku zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, zasiłek przysługuje przez okres równy okresowi tego zatrudnienia, nie dłużej jednak niż 12 miesięcy."; 12) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zachowuje status bezrobotnego oraz prawo do zasiłku bezrobotny, który: 1) po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie pracy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i uzyskuje wynagrodzenie lub dochód w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia albo 2) uzyskuje dochód z innego tytułu niż zatrudnienie lub innej pracy zarobkowej w wysokości określonej w pkt 1, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d) i f)."; 13) w art. 27 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który: 1) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie stawił się w wyznaczonym terminie w rejonowym urzędzie pracy, 2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych, 3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem, 4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy (stosunku służbowego) bez wypowiedzenia, 5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy będący świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych, albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę. 2. Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art. 23 zasiłek przysługuje: 1) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1-3, 2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4, 3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o których mowa w ust. 1 pkt 5."; 14) w art. 28 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) zasiłek lub zasiłek szkoleniowy wypłacony bezrobotnemu za okres, za który nabył prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 29."; 15) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Bezrobotnemu, któremu przyznano prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej za okres, za który otrzymał zasiłek lub zasiłek szkoleniowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy rentowe, które przyznały świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconych temu bezrobotnemu za ten okres zasiłków i przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy. 2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, za okres pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego nie może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej."; 16) w art. 30: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Okresy pobierania zasiłku, zasiłku szkoleniowego oraz stypendiów, przyznanych na podstawie art. 37a i 37b wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy, które wlicza się jako okresy nieskładkowe.", b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Okresów pobierania zasiłków, zasiłków szkoleniowych oraz stypendiów, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak do:", c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3"; 17) w art. 31: a) skreśla się ust. 2, b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "i 2", c) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdów do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust. 6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów."; 18) skreśla się art. 32 i 33; 19) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Kwoty zasiłków, zasiłków szkoleniowych i stypendiów za należny okres zaokrągla się w górę do 10 groszy."; 20) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. W rejonach administracyjnych (gminach), w których stopa bezrobocia nie przekracza połowy średniej stopy bezrobocia w kraju, okres pobierania zasiłków może być skrócony do 6 miesięcy. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rejony, o których mowa w ust. 1."; 21) w art. 37 w ust. 3 wyrazy "z wyłączeniem rozdziału 7" zastępuje się wyrazami "z wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II"; 22) po rozdziale 3 dodaje się rozdziały 3a i 3b w brzmieniu: "Rozdział 3a Aktywizacja zawodowa absolwentów Art. 37a. Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio. Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta, skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12 miesięcy. 2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez absolwenta, według programu określonego w umowie. 3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy. 4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom. 5. Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez rejonowy urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1. Art. 37c. Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na zasadach przewidzianych dla zasiłków i zasiłków szkoleniowych, składkę na ubezpieczenie społeczne od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b. Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę, potwierdzające kontynuowanie nauki. 3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego. Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką: kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej. 2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od wynagrodzenia tego absolwenta. Rozdział 3b Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do wydłużonej wypłaty zasiłków. Art. 37i. 1. Rada Ministrów przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną, spowodowaną w szczególności: 1) koncentracją przestarzałego przemysłu, 2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych, 3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu, może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane, określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1. 4. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub stypendium, o których mowa w art. 24 ust. 5 i w art. 37d."; 23) w art. 47 skreśla się ust. 5; 24) w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa."; 25) w art. 49 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on ustanowiony w umowie międzynarodowej."; 26) w art. 50 skreśla się ust. 13; 27) w art. 53 w ust. 1 w pkt 1 po lit. e) dodaje się lit. f) w brzmieniu: "f) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,"; 28) w art. 56 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz Pracy."; 29) w art. 57 w ust. 1: a) w pkt 5 po wyrazach ", art. 19-21" dodaje się wyrazy "i 37f", b) w pkt 7 wyrazy "art. 33" zastępuje się wyrazami "art. 37e", c) w pkt 17 skreśla się wyrazy "wojewódzkich i rejonowych", d) dodaje się pkt 26-29 w brzmieniu: "26) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w art. 37d, 27) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4 28) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a, 29) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31 ust. 6."; 30) w art. 57 w ust. 4 wyrazy "pkt 2-5 i 7" zastępuje się wyrazami "pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29"; 31) w art. 73 skreśla się ust. 3; 32) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu: "Art. 73a. Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia 1991 r., traktowane są jako okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych." Art. 2. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591) w art. 84 w ust. 1 po wyrazie "uzyskania" dodaje się wyrazy "zezwolenia i". Art. 3. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 87, poz. 435) w art. 12 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Koszty obsługi Funduszu obciążają środki finansowe Funduszu. Koszty poboru składek na Fundusz obciążają ten Fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz." Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w życie ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych świadczeń na dotychczasowych zasadach. 2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1, mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w życie. Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy. Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany zasiłek. 2. Zasiłek uzyskany na podstawie ust. 1 przyznawany jest na wniosek bezrobotnego od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w dniu rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów zatrudnienia, o których mowa w ust. 1. Art. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów: 1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przypadków oraz warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego, a także szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 35) Na podstawie art. 36 ust. 3 i art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego, określonych w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17), zwanej dalej "ustawą", na warunkach ustalonych w art. 36 ust. 2 ustawy. 2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do użycia broni palnej na warunkach określonych w art. 37 ust. 1 i 3 ustawy. 3. Wojskowe organy porządkowe określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1992 r. w sprawie wojskowych organów porządkowych oraz składu służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47, poz. 212). § 2. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej przy wykonywaniu czynności służbowych należących do zakresu działania tych organów, określonego w odrębnych przepisach. 2. W warunkach określonych w ust. 1 żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej wobec: 1) żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową, 2) osób nie będących żołnierzami: a) wymienionych w art. 39 ust. 2 i 4 ustawy oraz b) w przypadkach wskazanych w art. 39 ust. 3 ustawy. § 3. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do samodzielnego decydowania o konieczności zastosowania odpowiednich środków przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej, chyba że dalsze przepisy rozporządzenia stanowią inaczej. 2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych, występujący jako co najmniej dwuosobowy patrol, konwój, asysta lub warta, są uprawnieni do zastosowania środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej na rozkaz ich dowódcy, chyba że zaistniała sytuacja wymaga natychmiastowego działania i wydanie rozkazu jest niemożliwe albo zwłoka w ich zastosowaniu groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo wolności obywateli. 3. Rozkaz zastosowania środków przymusu bezpośredniego może wydać podwładnym żołnierzom, w zależności od rodzaju wojskowego organu porządkowego, również odpowiednio komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, a w czasie jego nieobecności - oficer dyżurny tej jednostki, dowódca garnizonu (w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu - komendant garnizonu), a w czasie jego nieobecności - oficer inspekcyjny garnizonu oraz dowódca jednostki wojskowej, a w czasie jego nieobecności - oficer dyżurny tej jednostki. § 4. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej jest uszkodzenie ciała człowieka, żołnierz wojskowego organu porządkowego powoduje udzielenie mu pierwszej pomocy medycznej, a w razie potrzeby - udzielenie mu fachowej pomocy medycznej. Kobiecie o widocznej ciąży zapewnia się pomoc medyczną w każdym przypadku. § 5. 1. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, żołnierz wojskowego organu porządkowego niezwłocznie: 1) w miarę możliwości: a) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób postronnych, a także podejmuje, w razie potrzeby, inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów zdarzenia, b) ustala świadków zdarzenia, 2) zawiadamia o zdarzeniu oficera dyżurnego miejscowo właściwej jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej oraz melduje o nim swojemu przełożonemu. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oficer dyżurny właściwej miejscowo jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej niezwłocznie powoduje zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów związanych z zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego lub użyciem broni palnej. § 6. 1. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego i użycie broni palnej żołnierz wojskowego organu porządkowego dokumentuje w raporcie z przebiegu służby oraz w pisemnym meldunku składanym swemu przełożonemu. 2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) stopień wojskowy oraz imię i nazwisko żołnierza, a także rodzaj wojskowego organu porządkowego, w ramach którego zakresu działania został zastosowany środek przymusu bezpośredniego lub została użyta broń palna, 2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej, 3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego lub użyto broni palnej, 4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego lub użytej broni palnej, 5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego lub użycie broni palnej, 6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej, 7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 4 i 5, 8) inne ważne okoliczności zdarzenia, 9) dane ustalonych świadków zdarzenia, 10) podpis żołnierza sporządzającego meldunek. 3. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, przełożony żołnierza niezwłocznie zawiadamia o tym wyższego przełożonego i właściwego miejscowo prokuratora wojskowego. 4. Przełożony żołnierza bada każdorazowo zasadność oraz warunki i sposób zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej. § 7. Postępowanie żołnierzy wojskowych organów porządkowych, występujących jako pododdział zwarty tych organów, związane z użyciem przez nich środków przymusu bezpośredniego i broni palnej reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych oraz szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez te pododdziały (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 36). Rozdział 2 Stosowanie środków przymusu bezpośredniego § 8. 1. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego może nastąpić po uprzednim wezwaniu do podporządkowania się rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy i bezskutecznym uprzedzeniu o zastosowaniu tych środków w razie niepodporządkowania się tym rozkazom (poleceniom). 2. Można odstąpić od wymogów określonych w ust. 1, jeżeli zwłoka w zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, wolności obywateli albo mienia, albo też uniemożliwiłaby ujęcie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej, albo umożliwiłaby ucieczkę takiej osoby. § 9. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego powinno nastąpić w taki sposób, aby osiągnięcie podporządkowania się rozkazom (poleceniom), wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, powodowało możliwie najmniejszą dolegliwość u osoby, wobec której środki te zostały zastosowane. § 10. Jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się rozkazom (poleceniom), wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, można zastosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego. § 11. Jeżeli osoba, wobec której zostały zastosowane środki przymusu bezpośredniego, podporządkowała się rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, odstępuje się od stosowania tych środków. § 12. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 ustawy, w szczególności w celu: 1) ujęcia osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej albo udaremnienia ucieczki takiej osoby, 2) odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, 3) odparcia zamachu na mienie - chyba że dalsze przepisy rozporządzenia stanowią inaczej. § 13. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą stosować następujące środki przymusu bezpośredniego: 1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku, 2) urządzenia techniczne w postaci: kajdanek, prowadnic, kaftanów bezpieczeństwa, pasów i siatek obezwładniających, a także kolczatek drogowych i innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu, 3) chemiczne środki obezwładniające, 4) pałki służbowe, 5) wodne środki obezwładniające, 6) psy służbowe, 7) pociski miotane. 2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą stosować te środki przymusu bezpośredniego określone w ust. 1, które zostały im służbowo przydzielone na wyposażenie indywidualne lub wyposażenie służby, w której składzie wykonują odpowiednie czynności służbowe. § 14. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje, że nie ukończyły trzynastu lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie, można stosować wyłącznie chwyty obezwładniające. § 15. 1. Siłę fizyczną można stosować w celu obezwładnienia osoby, odparcia czynnej napaści albo zmuszenia do wykonania rozkazu (polecenia) wydanego na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy. 2. Stosując siłę fizyczną nie wolno zadawać uderzeń, chyba że działa się w obronie koniecznej albo w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, albo na mienie, albo też w celu ujęcia osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej, albo udaremnienia jej ucieczki. § 16. 1. Kajdanki można stosować wobec osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej i zatrzymanej, a także doprowadzanej i konwojowanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa jej ucieczki albo dokonania przez nią czynnej napaści lub stawiania czynnego oporu, albo też jeżeli zachowuje się ona agresywnie. 2. Kajdanki stosuje się również na polecenie sądu lub prokuratora. 3. Kajdanek nie stosuje się wobec żołnierzy występujących w umundurowaniu w miejscach publicznych. 4. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osoby, wobec której je zastosowano, do pomieszczeń służbowych Żandarmerii Wojskowej lub Policji, aresztu lub zakładu karnego albo na przesłuchanie przez prokuratora lub na salę rozpraw, chyba że prokurator lub sąd zarządzi inaczej. 5. Kajdanki zakłada się na ręce z przodu, a osobie zachowującej się agresywnie - na ręce z tyłu. § 17. 1. Prowadnice można stosować wobec osoby, co do której zachodzi uzasadniona obawa jej ucieczki. 2. Jeden z uchwytów prowadnicy zakłada się na rękę osoby prowadzonej, a drugi uchwyt żołnierz wojskowego organu porządkowego zakłada sobie na rękę lub trzyma w ręku. 3. Przepisy § 16 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. Kaftan bezpieczeństwa oraz pasy i siatka obezwładniająca mogą być stosowane wobec osoby, która swoim zachowaniem stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby albo mienia, jeżeli zastosowanie innych środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo okazało się bezskuteczne. 2. Siatkę obezwładniającą można stosować także: 1) w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną, 2) w celu udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej, zatrzymanej, doprowadzanej lub konwojowanej. 3. Zastosowanie kaftana bezpieczeństwa oraz pasów i siatki obezwładniającej następuje na rozkaz właściwego organu określonego w § 3 ust. 2 lub 3. 4. Jeżeli czas stosowania kaftana bezpieczeństwa wynosi więcej niż dwie godziny, nie rzadziej niż co godzinę rozwiązuje się taśmy rękawów kaftana w celu umożliwienia prawidłowego obiegu krwi. 5. Odstępuje się od stosowania kaftana bezpieczeństwa, jeżeli lekarz po zbadaniu osoby, wobec której go zastosowano, tego zażąda. § 19. 1. Kolczatka drogowa i inne przeszkody umożliwiające zatrzymanie pojazdu mogą być stosowane do zatrzymania pojazdu prowadzonego przez osobę podlegającą wojskowej kontroli drogowej albo osobę podlegającą orzecznictwu sądów wojskowych, która nie zatrzymała się mimo odpowiedniego sygnału: 1) gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przez nią przestępstwa albo przewożenia przez nią tym pojazdem osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub przedmiotów pochodzących z przestępstwa, 2) znajdującą się w stanie nietrzeźwości albo w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. 2. Kolczatkę drogową można stosować również do zatrzymania pojazdu prowadzonego przez osobę nie wymienioną w ust. 1, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie, że w pojeździe tym jest przewożona osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa podlegającego orzecznictwu sądów wojskowych albo są przewożone przedmioty pochodzące z takiego przestępstwa. 3. Kolczatki drogowej nie stosuje się do zatrzymania pojazdów jednośladowych. 4. Zastosowanie kolczatki drogowej i innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu następuje na rozkaz właściwego organu określonego w § 3 ust. 2 lub 3 oraz w porozumieniu z Policją. 5. Zastosowanie kolczatki drogowej lub innej przeszkody umożliwiającej zatrzymanie pojazdu poprzedza się: 1) sygnałem zatrzymania podanym przez żołnierza wojskowego organu porządkowego w sposób zrozumiały i widoczny dla kierowcy zatrzymywanego pojazdu oraz 2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach w odległości nie mniejszej niż sto metrów od kolczatki lub innej przeszkody, w czasie zbliżania się zatrzymywanego pojazdu. 6. Użycie kolczatki drogowej lub innej przeszkody umożliwiającej zatrzymanie pojazdu może być poprzedzone próbą zablokowania drogi zatrzymywanemu kierowcy oznakowanym pojazdem Żandarmerii Wojskowej lub Policji. 7. W przypadku blokowania drogi oznakowanym pojazdem Żandarmerii Wojskowej lub Policji można odstąpić od wstrzymania ruchu drogowego, o którym mowa w ust. 5 pkt 2. § 20. 1. Chemiczne środki obezwładniające mogą być stosowane w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) pościgu za osobą uzbrojoną lub używającą innego niebezpiecznego narzędzia, podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną, 4) udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej, zatrzymanej, doprowadzanej lub konwojowanej, 5) obezwładniania osoby zachowującej się agresywnie, 6) przeciwdziałania niszczeniu mienia. 2. Przy stosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, należy zachować ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, w tym dla osób trzecich. § 21. 1. Pałkę służbową można stosować w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) przeciwdziałania niszczeniu mienia. 2. Przy stosowaniu pałki służbowej zadaje się uderzenia w umięśnione części ciała. 3. Zabrania się zadawania uderzeń uchwytem pałki służbowej. 4. Nie wolno stosować pałki służbowej wobec osoby: 1) stawiającej bierny opór, chyba że uprzednie zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne, 2) wobec której zastosowano kajdanki, prowadnice, kaftan bezpieczeństwa albo pasy lub siatkę obezwładniającą, 3) przebywającej w pomieszczeniach służbowych Żandarmerii Wojskowej i Policji, służby garnizonowej i służby wewnętrznej jednostki wojskowej oraz prokuratury i sądu. § 22. 1. Wodne środki obezwładniające oraz pociski miotane można stosować w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) przeciwdziałania niszczeniu mienia. 2. Przepis § 20 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 23. 1. Pies służbowy może być wykorzystany w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną, 4) udaremniania ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej, zatrzymanej, doprowadzanej lub konwojowanej. 2. Pies służbowy powinien mieć nałożony kaganiec, z wyjątkiem przypadku, gdy jest wykorzystywany do odpierania czynnej napaści albo w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa albo osobą uzbrojoną lub używającą innego niebezpiecznego narzędzia. Rozdział 3 Użycie broni palnej § 24. Broń palna, jako środek ostateczny, może być użyta, jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego jest niewystarczające. § 25. 1. Broni palnej nie używa się wobec osób wymienionych w § 14. 2. Użycie broni palnej w strefie nadgranicznej nie powinno powodować ostrzelania terytorium państwa sąsiedniego. § 26. 1. Przed użyciem broni palnej żołnierze wojskowych organów porządkowych: 1) wzywają osobę, wobec której broń palna ma być użyta, do podporządkowania się rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, zaniechania czynnej napaści, odstąpienia od stosowania przemocy, zaprzestania ucieczki albo zaniechania innego bezprawnego działania, 2) wzywają osobę, wobec której broń palna ma być użyta, do zatrzymania się, wołając "Stój - Żandarmeria Wojskowa" ("służba wartownicza", "służba patrolowa", "służba konwojowa", "służba garnizonowa" lub "służba wewnętrzna" - w zależności od rodzaju wojskowego organu porządkowego, którego żołnierz ma zamiar użyć broni palnej), 3) w razie niezatrzymania się osoby, wobec której broń palna ma być użyta, grożą użyciem broni palnej, wołając "Stój - bo strzelam", 4) w razie bezskuteczności wezwań określonych w pkt 2 i 3 - dają strzał ostrzegawczy w górę. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 można nie stosować, jeżeli z okoliczności zdarzenia wynika, że osoba, wobec której broń palna ma być użyta, posługuje się bronią palną lub innym niebezpiecznym narzędziem. 3. Przepisów ust. 1 pkt 2-4 można nie stosować, jeżeli zwłoka w użyciu broni palnej groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo wolności obywateli. 4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w czasie prowadzenia bezpośredniego pościgu określonego w art. 37 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jeżeli osoba, wobec której broń palna ma być użyta, użyła broni palnej lub ucieka pojazdem. § 27. Osobę doprowadzaną lub konwojowaną albo trzymaną pod strażą warty uprzedza się o możliwości użycia wobec niej broni palnej w razie podjęcia przez nią próby ucieczki lub innego zachowania uprawniającego do jej użycia. § 28. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, wobec której jest ona użyta, oraz nie może zmierzać do pozbawienia jej życia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych oraz szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez te pododdziały. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 36) Na podstawie art. 37 ust. 4 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Użycie uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych, zwanych dalej "uzbrojonymi pododdziałami zwartymi", w przypadkach określonych w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17), zwanej dalej "ustawą", powinno być odpowiednie do stopnia zagrożenia lub zakłócenia bezpieczeństwa albo porządku publicznego oraz przewidywanego dalszego rozwoju sytuacji. 2. Wojskowe organy porządkowe określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1992 r. w sprawie wojskowych organów porządkowych oraz składu służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47, poz. 212). § 2. Uzbrojone pododdziały zwarte mogą być użyte w stosunku do: 1) żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową, 2) osób nie będących żołnierzami: a) wymienionych w art. 39 ust. 2 i 4 ustawy, b) w przypadkach wskazanych w art. 39 ust. 3 ustawy. § 3. 1. Decyzję Zwierzchnika Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Ministra Obrony Narodowej o użyciu uzbrojonych pododdziałów zwartych wykonuje - w zależności od rodzaju użytego wojskowego organu porządkowego - odpowiednio Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej za pośrednictwem komendantów właściwych jednostek organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej albo Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego za pośrednictwem dowódców właściwych okręgów wojskowych i podległych im dowódców garnizonów, a w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu - komendantów garnizonów lub dowódców jednostek wojskowych. 2. W stosunku do uzbrojonych pododdziałów zwartych jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych decyzję Zwierzchnika Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Ministra Spraw Wewnętrznych o użyciu tych pododdziałów wykonują dowódcy tych jednostek. 3. Komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej albo dowódca (komendant) garnizonu lub jednostki wojskowej, przystępując do wykonania decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwego miejscowo wojewodę i komendanta wojewódzkiego Policji. § 4. 1. Decyzję o użyciu środków przymusu bezpośredniego określonych w art. 36 ust. 1 ustawy przez uzbrojony pododdział zwarty podejmuje - w zależności od rodzaju użytego wojskowego organu porządkowego - odpowiednio komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej albo dowódca (komendant) garnizonu lub jednostki wojskowej. Użycie tych środków następuje jednak w każdym przypadku na rozkaz dowódcy uzbrojonego pododdziału zwartego, wydany na miejscu zdarzenia. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana, jeżeli zwłoka w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo wolności obywateli. 3. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego, przed wydaniem rozkazu użycia środków przymusu bezpośredniego: 1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, zaniechania stosowania przemocy albo zaniechania innych bezprawnych działań, 2) uprzedza o użyciu środków przymusu bezpośredniego. 4. Przepisu ust. 3 można nie stosować w przypadkach, o których mowa w ust. 2. § 5. 1. Uzbrojony pododdział zwarty może użyć broni palnej w przypadkach określonych w art. 37 ust. 1 ustawy, jeżeli użycie środków przymusu bezpośredniego jest niewystarczające. 2. Broni palnej nie używa się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje, że nie ukończyły trzynastu lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie. 3. Rozkaz użycia broni palnej przez uzbrojony pododdział zwarty wydaje dowódca tego pododdziału, po otrzymaniu decyzji o jej użyciu, podjętej przez właściwy organ określony w § 4 ust. 1. 4. Decyzja właściwego organu o użyciu broni palnej nie jest wymagana w przypadkach określonych w § 4 ust. 2. 5. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego przed wydaniem rozkazu użycia broni palnej do określonego celu: 1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem, 2) uprzedza o użyciu broni palnej, 3) wydaje rozkaz dania strzału ostrzegawczego (salwy) w górę, jeżeli wezwanie, o którym mowa w pkt 1, nie zostało niezwłocznie wykonane. 6. Przepisu ust. 5 pkt 1 i 2 można nie stosować w przypadkach określonych w § 4 ust. 2. 7. Przepisu ust. 5 można nie stosować jeżeli z broni palnej jest ostrzeliwany uzbrojony pododdział zwarty lub inni żołnierze albo też są ostrzeliwane inne osoby. § 6. 1. Decyzje (rozkazy) określone w § 3 ust. 1 i 2, § 4 ust. 1 oraz § 5 ust. 3 powinny być wydane na piśmie lub utrwalone za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk oraz zabezpieczone. 2. Decyzje (rozkazy), o których mowa w ust. 1, obok rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty powinny zawierać w szczególności również miejsce, datę i godzinę ich wydania. 3. Organ wydający decyzje (rozkazy), o których mowa w ust. 1, prowadzi ich rejestr. § 7. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobom, wobec których jest ona użyta, oraz nie może zmierzać do pozbawienia ich życia. § 8. W przypadku rozproszenia uzbrojonego pododdziału zwartego i utraty przez żołnierzy tego pododdziału kontaktu z jego dowódcą, żołnierze ci mogą stosować środki przymusu bezpośredniego i używać broni palnej na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przypadków oraz warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego, a także szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 35). § 9. 1. Przerwanie użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez uzbrojony pododdział zwarty następuje na rozkaz dowódcy tego pododdziału lub jego przełożonego natychmiast po osiągnięciu celu, dla którego ich użyto. 2. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego lub jego przełożony wydaje rozkaz o wycofaniu pododdziału natychmiast po wykonaniu zadania oraz wykonaniu czynności określonych w § 11. § 10. Jeżeli następstwem użycia przez uzbrojony pododdział zwarty środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej jest uszkodzenie ciała człowieka, dowódca tego pododdziału powoduje udzielenie mu pierwszej pomocy medycznej, a w razie potrzeby - udzielenie fachowej pomocy medycznej. § 11. 1. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego przed wycofaniem pododdziału: 1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem tego pododdziału oraz podejmuje inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do ich zatarcia, 2) zabezpiecza odebraną broń palną, amunicję, materiały wybuchowe i inne niebezpieczne narzędzia, 3) przekazuje zatrzymane osoby do dyspozycji Żandarmerii Wojskowej lub Policji. 2. Jeżeli następstwem użycia uzbrojonego pododdziału zwartego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, dowódca tego pododdziału ponadto: 1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdział oraz podejmuje, w razie potrzeby, inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do ich zatarcia, 2) w miarę możliwości ustala świadków zdarzenia, 3) niezwłocznie melduje o tym swojemu przełożonemu, który z kolei melduje drogą służbową organowi, który podjął decyzję o użyciu odpowiednio środka przymusu bezpośredniego lub broni palnej, oraz zawiadamia miejscowo właściwego prokuratora wojskowego. § 12. 1. Użycie uzbrojonego pododdziału zwartego dokumentuje się za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk, jeżeli jest to możliwe ze względu na przebieg zdarzenia. Zebrana dokumentacja podlega zabezpieczeniu. 2. Dokumentowanie użycia uzbrojonego pododdziału zwartego należy do miejscowo właściwego komendanta jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej. Współdziała on w tym zakresie z miejscowo właściwym komendantem wojewódzkim Policji, który, na jego żądanie, udziela mu w tym względzie niezbędnej pomocy. § 13. 1. Po wycofaniu uzbrojonego pododdziału zwartego z miejsca wykonywania zadania dowódca pododdziału sporządza pisemny meldunek z przebiegu użycia tego pododdziału i przedstawia przełożonemu, który z kolei przedstawia meldunek drogą służbową organowi, który podjął decyzję o użyciu pododdziału. 2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) wskazanie stopnia wojskowego oraz imienia i nazwiska dowódcy uzbrojonego pododdziału zwartego, a także rodzaj wojskowego organu porządkowego, którego pododdział został użyty, 2) określenie czasu i miejsca użycia uzbrojonego pododdziału zwartego, a także wskazanie organu, który podjął decyzję o jego użyciu, 3) opis sytuacji poprzedzającej użycie i przebiegu użycia uzbrojonego pododdziału zwartego, 4) określenie użytych środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz wskazanie organu, który podjął decyzję o ich użyciu, 5) opis przyczyn i skutków użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej, w tym wyjaśnienie przyczyn skorzystania z uprawnień wynikających z § 4 ust. 2 oraz § 5 ust. 6 i 7, 6) dane o ustalonych świadkach zdarzenia, 7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 10 i 11, 8) podpis sporządzającego meldunek. § 14. Decyzje, rozkazy i meldunki określone w rozporządzeniu, a także dokumentacja, o której mowa w § 12 ust. 1, są materiałami archiwalnymi. § 15. Przełożony dowódcy uzbrojonego pododdziału zwartego bada każdorazowo zasadność oraz warunki i sposób użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez ten pododdział. § 16. Rozporządzenie nie narusza rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia oddziałów i pododdziałów Policji oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie zagrożenia bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego oraz zasad użycia broni palnej przez te jednostki (Dz. U. Nr 26, poz. 104). § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 29 grudnia 1995 r. w sprawie trybu przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Służbie Więziennej. (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 37) Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) oraz art. 40 i 96 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, Nr 105, poz. 453 z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", i członków ich rodzin przy ustalaniu prawa do odszkodowań i wypłacie odszkodowań, określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192), zwanej dalej "ustawą". § 2. Organami właściwymi do ustalania prawa do odszkodowania i jego wysokości, zwanymi dalej "właściwymi organami", są: 1) Minister Sprawiedliwości - w stosunku do dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych, jego zastępców oraz członków ich rodzin, 2) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w stosunku do: a) pozostałych funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Zarządzie, b) funkcjonariuszy zajmujących stanowiska służbowe naczelników rejonowych aresztów śledczych i rejonowych zakładów karnych, naczelników aresztów śledczych i zakładów karnych, komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej i jego zastępców oraz komendantów ośrodków doskonalenia kadr, c) członków rodzin osób wymienionych pod lit. a) i b), 3) naczelnicy rejonowych aresztów śledczych i rejonowych zakładów karnych, naczelnicy aresztów śledczych i zakładów karnych, komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendanci ośrodków doskonalenia kadr - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych i członków ich rodzin. § 3. 1. Właściwy organ bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie zebranych dowodów i oświadczeń zainteresowanego. 2. W razie śmierci funkcjonariusza właściwy organ jest obowiązany ustalić wszystkich członków rodziny uprawnionych do odszkodowania. § 4. Właściwy organ wszczyna postępowanie z urzędu w razie: 1) śmierci funkcjonariusza w okresie służby wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, 2) doznania przez funkcjonariusza w okresie służby trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w pkt 1. § 5. 1. W razie ustalenia, że wypadek, któremu uległ funkcjonariusz, jest wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby, a choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, właściwy organ kieruje funkcjonariusza do komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych w celu ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek tego wypadku lub choroby. 2. W razie śmierci funkcjonariusza właściwy organ zwraca się niezwłocznie do komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w ust. 1. § 6. 1. Właściwy organ wszczyna postępowanie na wniosek zainteresowanego, jeżeli: 1) śmierć funkcjonariusza lub uszczerbek na jego zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w § 4 pkt 1, nastąpiły po zwolnieniu ze służby, 2) stan zdrowia funkcjonariusza uległ pogorszeniu wskutek wypadku lub choroby. 2. Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio. § 7. Jeżeli w związku z wypadkiem, któremu uległ funkcjonariusz, jest prowadzone postępowanie karne, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia funkcjonariusza lub członków jego rodziny do odszkodowania, właściwy organ może zawiesić wydanie decyzji do czasu zakończenia postępowania karnego. § 8. Prawo do odszkodowania należnego funkcjonariuszowi ustala się na podstawie: 1) protokołu powypadkowego, sporządzonego przez komisję powypadkową, 2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, ustalającej procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza wskutek doznanego wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje mu odszkodowanie, 3) zaświadczenia stwierdzającego wysokość otrzymywanego uposażenia, określonego w art. 5 ust. 2 ustawy. § 9. 1. Prawo do odszkodowania należnego małżonkowi zmarłego funkcjonariusza ustala się na podstawie: 1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 1, 2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje odszkodowanie, 3) wyciągu z aktu małżeństwa, 4) zaświadczenia, o którym mowa w § 8 pkt 3. 2. Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zaświadczenia właściwego organu emerytalnego, stwierdzającego spełnienie przez te osoby warunków do uzyskania renty po zmarłym funkcjonariuszu. § 10. Prawo do odszkodowania za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem i wysokość tego odszkodowania ustala się na podstawie: 1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 1, 2) innych dowodów przedstawionych przez osobę uprawnioną do odszkodowania. § 11. 1. Właściwy organ wydaje decyzje w sprawie odszkodowania niezwłocznie, nie później jednak iż w ciągu 7 dni od zebrania dowodów, o których mowa w § 8-10. 2. Decyzja powinna zawierać: 1) podstawę prawną rozstrzygnięcia, 2) określenie wysokości: a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia, b) odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny zmarłego funkcjonariusza, c) odszkodowania przyznanego za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem, jeżeli odszkodowanie takie jest równocześnie przyznawane, 3) uzasadnienie, 4) pouczenie o środkach odwoławczych. § 12. 1. Do przyznania odszkodowania wyższego niż określone w art. 5 i 6 ustawy albo przyznania odszkodowania członkom rodziny zmarłego funkcjonariusza, nie spełniającym wymaganych warunków, lub innej osobie bliskiej albo członkom rodziny funkcjonariusza, który zginął w czasie pełnienia służby, właściwy jest: 1) Minister Sprawiedliwości - w stosunku do dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych i jego zastępców oraz członków ich rodzin, 2) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w stosunku do pozostałych funkcjonariuszy oraz członków ich rodzin; podwyższenie odszkodowania o więcej niż 50% przez dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych wymaga zgody Ministra Sprawiedliwości. 2. Wniosek o przyznanie odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, wnosi się odpowiednio do Ministra Sprawiedliwości lub dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych. § 13. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, prowadzi się na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia. § 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 stycznia 1976 r. w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą więzienną (Dz. U. Nr 3, poz. 20 oraz z 1990 r. Nr 31, poz. 187). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: w z. G. Ciecierski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 grudnia 1995 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym. (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 41) Art. 1. W ustawie z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr 2, poz. 6) w art. 2 wyrazy "do dnia 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia 1996 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy i niektórych innych ustaw. (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 43) Art. 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 w § 1 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Grzywna nie może być wyższa niż pięć tysięcy złotych i może być powtarzana."; 2) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszystkie wpisy do rejestru będą ogłoszone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym."; 3) w art. 23 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym wpisu do rejestru nikt nie może się powoływać w stosunku do spółki, której wpis dotyczy, na nieznajomość zarejestrowanych danych, chyba że nie mógł o nich wiedzieć."; 4) w art. 25 w § 4 wyrazy "daty Monitora Polskiego" zastępuje się wyrazami "dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym"; 5) w art. 79 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;" 6) w art. 166 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;" 7) w art. 174 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej"; 8) po art. 199 dodaje się art. 1991 w brzmieniu: "Art. 1991. § 1. Oświadczenia pisemne spółki skierowane do oznaczonej osoby powinny zawierać: 1) firmę spółki, jej siedzibę i adres; 2) oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym spółka jest zarejestrowana; 3) imiona i nazwiska członków zarządu; 4) wysokość kapitału zakładowego. § 2. Obowiązek określony w paragrafie poprzedzającym nie dotyczy oświadczeń woli skierowanych do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych."; 9) w art. 260 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. O uchwalonym obniżeniu kapitału zakładowego zarząd ogłosi w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki, z wezwaniem wierzycieli spółki do wniesienia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy, licząc od daty ogłoszenia, jeśli nie zgadzają się na obniżenie. Wierzyciele, którzy w powyższym terminie zgłosili sprzeciw, powinni być przez spółkę zaspokojeni lub zabezpieczeni. Wierzycieli, którzy sprzeciwu nie zgłosili, uważa się za zgadzających się na obniżenie kapitału zakładowego."; 10) art. 268 otrzymuje brzmienie: "Art. 268. O otwarciu likwidacji likwidatorzy ogłoszą w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki i wezwą wierzycieli do zgłoszenia ich wierzytelności w ciągu trzech miesięcy od dnia ogłoszenia."; 11) w art. 275 w § 1 skreśla się wyraz "ostatniego"; 12) w art. 306 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, będąc członkiem zarządu, wbrew obowiązkowi dopuszcza do tego, że zarząd: 1) nie składa sądowi rejestrowemu listy spólników; 2) nie prowadzi księgi udziałów zgodnie z przepisami art. 188 § 1; 3) nie zwołuje zgromadzenia spólników; 4) odmawia wyjaśnień osobie powołanej do rewizji lub nie dopuszcza jej do pełnienia obowiązków, podlega grzywnie do 10 000 złotych."; 13) w art. 316 w § 1 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym"; 14) w art. 318 w § 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym" oraz w pkt 1 skreśla się wyraz "Polskiego"; 15) w art. 330 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;" 16) w art. 338 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej"; 17) po art. 370 dodaje się art. 3701 w brzmieniu: "Art. 3701. § 1. Oświadczenia pisemne spółki, skierowane do oznaczonej osoby, powinny zawierać: 1) firmę spółki, jej siedzibę i adres; 2) oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym spółka jest zarejestrowana; 3) imiona i nazwiska członków zarządu; 4) wysokość kapitału akcyjnego subskrybowanego i wpłaconego. § 2. Obowiązek określony w paragrafie poprzedzającym nie dotyczy oświadczeń woli skierowanych do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych."; 18) w art. 396: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Walne zgromadzenie zwołuje się przez ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, które powinno być dokonane przynajmniej na trzy tygodnie przed terminem zgromadzenia.", b) w § 2 wyraz "ogłoszeniach" zastępuje się wyrazem "ogłoszeniu", c) w § 3 skreśla się wyraz "pierwszym"; 19) w art. 398 w § 2 i w art. 409 w § 2 i 3 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym"; 20) w art. 436: a) w § 1 wyrazy "trzykrotnych ogłoszeń w odstępach przynajmniej tygodniowych" zastępuje się wyrazem "ogłoszenia", b) w § 2 w zdaniu wstępnym wyrazy "Ogłoszenia te będą" zastępuje się wyrazami "Ogłoszenie to będzie" oraz w pkt 8 skreśla się wyraz "ostatniego"; 21) w art. 441 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. O uchwalonym obniżeniu kapitału akcyjnego zarząd ogłosi w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki, z wezwaniem wierzycieli spółki do wniesienia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy, licząc od daty ogłoszenia, jeśli nie zgadzają się na obniżenie. Wierzyciele, którzy w powyższym terminie zgłosili sprzeciw, powinni być przez spółkę zaspokojeni lub zabezpieczeni. Wierzycieli, którzy sprzeciwu nie zgłosili, uważa się za zgadzających się na obniżenie kapitału akcyjnego."; 22) w art. 449 wyrazy "pismach przeznaczonych" zastępuje się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym"; 23) w art. 490 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, będąc członkiem zarządu, wbrew obowiązkowi dopuszcza do tego, że zarząd: 1) nie ogłasza uchwał walnych zgromadzeń powziętych w trybie art. 398; 2) nie prowadzi księgi akcyjnej zgodnie z przepisami art. 351 § 1; 3) nie zwołuje walnego zgromadzenia; 4) odmawia wyjaśnień osobie, powołanej do rewizji, lub nie dopuszcza jej do pełnienia obowiązków; 5) nie przedstawia sądowi rejestrowemu wniosku o wyznaczenie biegłych rewidentów, podlega grzywnie do 20 000 złotych." Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w § 1, w art. 217 i 219 po wyrazie "obwieszczenie" dodaje się wyrazy "w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w prasie lokalnej"; 2) w art. 81 w § 1 na końcu dodaje się wyrazy "chyba że prawo niniejsze stanowi inaczej;". Art. 3. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349 i z 1990 r. Nr 55, poz. 320) w art. 17 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a postanowienie o otwarciu postępowania układowego, także w Monitorze Sądowym i Gospodarczym." Art. 4. Obwieszczenia i ogłoszenia dotyczące spółek handlowych, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują moc. Art. 5. Traci moc dekret z dnia 12 maja 1954 r. o ogłaszaniu obwieszczeń (Dz. U. Nr 23, poz. 83). Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44) Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie ulega wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej."; 2) w art. 3 ust. 1 i 4 otrzymują brzmienie: "1. Żołnierze zawodowi tworzą kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej «Siłami Zbrojnymi»". "4. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi korpusy osobowe oraz ustala ich podział na grupy i specjalności wojskowe."; 3) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) "żołnierzach zawodowych" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć żołnierzy pełniących stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową, 2) "potrzebach Sił Zbrojnych", należy przez to rozumieć zapotrzebowanie na żołnierzy zawodowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej i korpusach osobowych (grupach i specjalnościach wojskowych), o określonych dla poszczególnych stanowisk służbowych stopniach wojskowych, wymaganiach kwalifikacyjnych i grupach uposażenia, wynikające z etatów jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej i posiadanych środków budżetowych, 3) "stanowisku służbowym", należy przez to rozumieć przewidziane w etacie jednostki organizacyjnej miejsce żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej jednostki, z określoną dla tego stanowiska nazwą, stopniem wojskowym, wymaganiami kwalifikacyjnymi, korpusem osobowym, grupą i specjalnością wojskową oraz grupą uposażenia. 2. Przewidziane w ustawie uprawnienia dowódców jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe dowódców jednostek przysługują ich bezpośrednim przełożonym."; 4) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Powołanie do służby stałej lub kontraktowej może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych."; 5) w art. 10 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Do służby stałej powołuje się żołnierza bezpośrednio po ukończeniu szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie. 2. Do służby stałej powołuje się również żołnierza skierowanego przez właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej, bezpośrednio po ukończeniu tych studiów lub nauki i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie."; 6) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Do służby stałej może być powołany żołnierz, który odbywał studia lub naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych, lecz jej nie ukończył, odpowiednio w korpusie chorążych lub podoficerów, po mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie."; 7) w art. 12 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Absolwent szkoły wojskowej oraz żołnierz, o którym mowa w art. 10 ust. 3, powołany do służby stałej, pełnią tę służbę jako obowiązkową: 1) oficer - przez pierwsze 12 lat, 2) chorąży - przez pierwsze 8 lat, 3) podoficer - przez pierwsze 7 lat. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza skierowanego przez właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej. 3. Dla podoficera zawodowego początkowe dwanaście miesięcy służby obowiązkowej jest okresem próbnym."; 8) art. 13-18 otrzymują brzmienie: "Art. 13. 1. Do służby kontraktowej może być powołany: 1) w korpusie oficerów: a) oficer rezerwy, b) absolwent szkoły wyższej niewojskowej, który odbył przeszkolenie wojskowe i złożył egzamin na oficera, po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) - jeżeli posiada wykształcenie wyższe o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, 2) w korpusie chorążych: a) chorąży rezerwy, b) podoficer rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz posiada wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, po mianowaniu na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), c) podoficer nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, który posiada wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, i odbył co najmniej dwanaście miesięcy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), 3) w korpusie podoficerów: a) podoficer rezerwy, b) żołnierz rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz ukończył specjalistyczne przeszkolenie wojskowe lub posiada zawód przydatny w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, c) żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po odbyciu co najmniej dwunastu miesięcy tej służby - po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata), jeżeli posiadał niższy stopień wojskowy. 2. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym. Art. 14. 1. Żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy mogą oświadczyć na piśmie, najpóźniej na jeden miesiąc przed upływem okresu próbnego, o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego. W takim przypadku, z dniem upływu okresu próbnego, żołnierza zwalnia się z zawodowej służby wojskowej. 2. W przypadku niezłożenia oświadczeń, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę bez odrębnego powołania. Art. 15. Najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem okresu, na jaki został zawarty kontrakt, żołnierz zawodowy albo Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy mogą wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego kontraktu. W przypadku zawarcia kolejnego kontraktu, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę kontraktową. Art. 16. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej może być powołany na swój wniosek do służby stałej, jeżeli posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. 2. Z inicjatywą powołania żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do służby stałej może wystąpić również Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy. 3. W razie pozytywnej decyzji organu, o którym mowa w ust. 2, żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej powołuje się do służby stałej z chwilą upływu terminu kontraktu. Art. 17. 1. W przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych do zawodowej służby wojskowej, pełnionej jako służba kontraktowa w korpusie oficerów może być powołana osoba nie spełniająca warunków określonych w art. 13 ust. 1 pkt 1, jeżeli posiada szczególne kwalifikacje lub umiejętności. 2. Osobę określoną w ust. 1 powołuje się do służby kontraktowej po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki). 3. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej w trybie, o którym mowa w ust. 1, początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym. Art. 18. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb powoływania do zawodowej służby woskowej, 2) szczegółowe warunki mianowania na stopnie wojskowe osób, o których mowa w art. 11 i art. 17 ust. 1."; 9) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Żołnierz zawodowy pełni służbę w jednostce organizacyjnej resortu obrony narodowej po wyznaczeniu na odpowiednie stanowisko służbowe. 2. Oficer pełniący zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której pełnił służbę, w związku z rozformowaniem tej jednostki lub zmniejszeniem jej stanu etatowego, 2) nie ukończył 50 lat, 3) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej, 4) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie dalszej służby w jednostce wojskowej wskazanej przez właściwy organ wojskowy w dowolnym garnizonie, może być przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy przewiduje wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe w okresie nie dłuższym niż 3 lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej nie może być dłuższy niż 5 lat. 3. Żołnierz zawodowy, z wyjątkiem wymienionego w ust. 2, zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej lub określonego przez niego organu wojskowego, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na nowe stanowisko służbowe lub zwolnienie z zawodowej służby wojskowej. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w dyspozycji nie może być dłuższy niż 1 rok. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej albo dyspozycji oraz szczegółowe zasady pełnienia przez nich służby wojskowej w okresie przebywania w rezerwie kadrowej albo dyspozycji."; 10) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej. 2. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony w czasie pokoju, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby poza granicami Państwa. 3. W przypadku kierowania poza granice Państwa jednostek wojskowych (pododdziałów) wydzielonych z Sił Zbrojnych do: 1) służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach specjalnych organizacji międzynarodowych, 2) udziału w ćwiczeniach, 3) udziału w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych, zgoda żołnierza zawodowego nie jest wymagana. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach, 2) jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, w których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę, 3) uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby w jednostkach poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa."; 11) w art. 21: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierzy zawodowych w służbie stałej przenosi się w stan nieczynny: 1) w razie wybrania na posła na Sejm lub senatora, 2) w razie wybrania na stanowisko pracownika samorządowego.", b) w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w celu podjęcia zatrudnienia w organach administracji państwowej, organach państwowych jednostek organizacyjnych, organach samorządu terytorialnego, podmiotach gospodarczych lub organizacjach społecznych - na wniosek tych organów, podmiotów lub organizacji."; 12) w art. 22 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) nie otrzymuje z wojska uposażenia i innych należności pieniężnych oraz świadczeń w naturze, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz świadczeń finansowych określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, 3) nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1,"; 13) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wraca w stan czynny bez odrębnego powołania z dniem ustania przyczyny, która spowodowała przeniesienie go w stan nieczynny. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierza zawodowego wyznacza się w miarę możliwości na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, jakie zajmował w dniu przeniesienia w stan nieczynny."; 14) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu w formie: 1) opiniowania okresowego, przeprowadzanego corocznie, 2) opiniowania specjalnego, przeprowadzanego w zależności od potrzeb. 2. W wydanej opinii okresowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę o opiniowanym żołnierzu zawodowym, wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna, dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa). 3. Przełożony jest obowiązany zapoznać żołnierza zawodowego z wydaną o nim opinią służbową w ciągu trzydziestu dni od dnia jej sporządzenia. 4. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia zapoznania się z opinią. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań."; 15) w art. 26 skreśla się ust. 4; 16) art. 27-29 otrzymują brzmienie: "Art. 27. 1. Warunkiem mianowania na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) jest ukończenie wyższej szkoły wojskowej, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 pkt 2, albo posiadanie wyższego wykształcenia i złożenie egzaminu na oficera. 2. Na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) mianuje się: 1) absolwentów: a) wyższych szkół oficerskich, b) Wojskowej Akademii Medycznej - po uzyskaniu dyplomu lekarza, c) wyższych szkół niewojskowych, którzy zostali skierowani na studia wyższe przez właściwe organy wojskowe, 2) słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej - po ukończeniu IV roku studiów i złożeniu egzaminu na oficera. 3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany - po złożeniu egzaminu na oficera - chorąży lub podoficer zawodowy, który w wyniku ukończenia studiów wyższych nabył kwalifikacje przydatne do pełnienia służby na stanowisku przewidzianym dla oficera i posiada co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz nie przekroczył 35 lat życia. Art. 28. 1. Na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) mianuje się absolwentów szkół chorążych, kształcących kandydatów na chorążych zawodowych. 2. Na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata) mianuje się absolwentów szkół podoficerskich, kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych. Art. 29. 1. Mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy w czasie pokoju może nastąpić stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od okresu służby na stanowisku służbowym i w posiadanym stopniu wojskowym oraz od opinii służbowej. 2. Żołnierz zawodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli: 1) ma odpowiedni okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, który w czasie pokoju wynosi co najmniej: a) w korpusie oficerów zawodowych, w stopniu: - podporucznika (podporucznika marynarki) - 3 lata, - porucznika (porucznika marynarki) - 4 lata, - kapitana (kapitana marynarki) - 5 lat, - majora (komandora podporucznika) - 5 lat, - podpułkownika (komandora porucznika) - 4 lata, - pułkownika (komandora) - 4 lata, - generała brygady (kontradmirała) - 3 lata, - generała dywizji (wiceadmirała) - 3 lata, b) w korpusie chorążych zawodowych, w stopniu: - młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - 4 lata, - chorążego (chorążego marynarki) - 4 lata, - starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - 4 lata, - młodszego chorążego sztabowego (młodszego chorążego sztabowego marynarki) - 4 lata, - chorążego sztabowego (chorążego sztabowego marynarki) - 5 lat, c) w korpusie podoficerów zawodowych, w stopniu: - plutonowego (bosmanmata) - 3 lata, - starszego plutonowego (starszego bosmanmata) - 4 lata, - sierżanta (bosmana) - 4 lata, - starszego sierżanta (starszego bosmana) - 5 lat, - sierżanta sztabowego (bosmana sztabowego) - 5 lat, 2) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej. 3. Oficer może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli przez co najmniej 2 lata zajmował stanowisko służbowe o stopniu etatowym równym lub wyższym od stopnia, na który ma nastąpić mianowanie. 4. O mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy występuje z wnioskiem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie."; 17) skreśla się art. 30; 18) art. 31-35 otrzymują brzmienie: "Art. 31. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, w drodze wyróżnienia, o rok wcześniej, niż wynika to z wymagań określonych w art. 29 ust. 2 pkt 1, jeżeli posiada wzorową ogólną ocenę w opinii służbowej i odpowiednie kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym równym ze stopniem wojskowym, na który ma nastąpić mianowanie. Mianowanie może nastąpić wyłącznie w ramach korpusu, do którego żołnierz jest zaliczony. Art. 32. Żołnierza zawodowego nie można mianować na kolejny stopień wojskowy, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, w okresie próby orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym zwolnieniem albo w okresie odbywania kary ograniczenia wolności. Art. 33. Utrata lub obniżenie stopnia wojskowego oraz jego odzyskanie lub przywrócenie następuje na zasadach określonych w przepisach innych ustaw. Art. 34. 1. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony przez Ministra Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do posiadanych kwalifikacji: 1) na swój wniosek, 2) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, 3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb zaliczania lub przenoszenia żołnierzy zawodowych do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej. Art. 35. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od kwalifikacji i opinii służbowej. 2. Minimalne wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych są następujące: 1) dla podoficera - ukończenie szkoły podoficerskiej, 2) dla chorążego - ukończenie szkoły chorążych, 3) dla oficera, z zastrzeżeniem ust. 4: a) w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie - ukończenie wyższej szkoły oficerskiej albo wyższych studiów zawodowych w akademii wojskowej, a także odbycie niezbędnego na niektórych stanowiskach przeszkolenia kursowego, b) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika) - ukończenie wyższych studiów zawodowych w wyższej szkole wojskowej i wyższego kursu specjalistycznego albo odbycie określonej praktyki lub stażu, c) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym podpułkownika (komandora porucznika) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej albo studiów wyższych w akademii wojskowej, d) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej i kursu taktyczno-operacyjnego (równorzędnego) albo akademii wojskowej i studiów podyplomowych, e) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym generała (admirała) - ukończenie podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych. 3. Na równi ze świadectwem lub dyplomem szkoły lub uczelni wojskowej traktowane są: 1) świadectwa lub dyplomy równorzędnych szkół lub uczelni niewojskowych, 2) świadectwa lub dyplomy równorzędnych zagranicznych szkół lub uczelni wojskowych i niewojskowych. 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu oficerów na stanowiska służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub spełnienia wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość wykonywania niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w sądach wojskowych, wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, obsłudze prawnej, służbie zdrowia, duszpasterstwie i szkołach wojskowych. 5. Żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 6, wyznacza na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej. 6. Na stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) żołnierzy zawodowych wyznacza oraz zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej. 7. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może nastąpić na okres 5 lat, z możliwością ponownego wyznaczenia na to stanowisko. 8. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od przeprowadzenia konkursu." 19) w art. 36 ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe: 1) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej, 2) w trybie dyscyplinarnym, określonym w innych ustawach. 2. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe za jego pisemną zgodą: 1) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, 2) w przypadku likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go na inne równorzędne stanowisko służbowe. 3. Żołnierza zawodowego można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe również na jego wniosek. W odniesieniu do oficerów wyznaczenie może nastąpić wyłącznie na stanowisko o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego. 4. Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadkach określonych w ust. 2, można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej."; 20) w art. 37 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 2 - przenosi się za jego pisemną zgodą na inne (wyższe, równorzędne lub niższe) stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na innym stanowisku służbowym, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej."; 21) art. 38 i 39 otrzymują brzmienie: "Art. 38. 1. Żołnierza zawodowego, prawomocnie zawieszonego w wykonywaniu zawodu (specjalności zawodowej) albo pozbawionego prawa jego wykonywania przez organ samorządu zawodowego, zwalnia się, z zastrzeżeniem ust. 2, z zawodowej służby wojskowej. 2. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć na inne stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. Art. 39. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, 2) wymagania w zakresie ogólnej oceny w opinii służbowej dla żołnierzy zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe, 3) stanowiska służbowe, na które wyznacza się żołnierzy zawodowych na okres 5 lat, oraz tryb, w jakim to wyznaczanie następuje, 4) stanowiska służbowe, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu, warunki przystąpienia do konkursu, organizację i tryb jego przeprowadzania oraz skład komisji konkursowej."; 22) w art. 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może delegować żołnierza zawodowego na czas dłuższy, lecz nie przekraczający sześciu miesięcy w ciągu roku."; 23) skreśla się art. 42; 24) w art. 49 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Dowódca jednostki wojskowej może zezwolić żołnierzowi zawodowemu na wykonywanie pracy zarobkowej, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu zawodu żołnierza. 4. Od obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę zarobkową jest zwolniony żołnierz zawodowy będący w stanie nieczynnym, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2."; 25) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierze zawodowi mogą wchodzić w skład władz spółek, fundacji i innych podmiotów gospodarczych za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej."; 26) art. 54 otrzymuje brzmienie: "Art. 54. 1. Żołnierz zawodowy, zajmujący określone stanowisko służbowe pracownika naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczego, otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 12 dni kalendarzowych. 2. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe sędziego lub prokuratora, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w innych przepisach. 3. Żołnierz zawodowy, pełniący służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo który osiągnął określony wiek lub staż służby bądź jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby wojskowej, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 15 dni kalendarzowych rocznie. 4. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop zdrowotny lub okolicznościowy, a żołnierzowi w służbie stałej - również urlop ze względów służbowych, a z innych ważnych przyczyn - urlop bezpłatny. 5. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nie przekraczające jednak łącznie 60 dni w roku kalendarzowym."; 27) w art. 56 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) szczegółowe zasady, warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od zajęć służbowych w celu sprawowania przez nich osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny."; 28) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Żołnierz zawodowy oraz członkowie jego rodziny mają prawo do zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym związanych, na zasadach określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej."; 29) w art. 61 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za członków rodziny uprawnionych do bezpłatnej pomocy leczniczej uważa się małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, odpowiadających warunkom określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1."; 30) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem. 2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu na koszt wojska, osoba uprawniona otrzymuje zryczałtowany ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej cenie biletu kolejowego na odległość 500 km, z uwzględnieniem rodzaju i klasy pociągu. 3. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo przejazdu na koszt wojska do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3. 5. Osobom wymienionym w ust. 1 mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe, których rodzaj i zakres określa Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów."; 31) skreśla się art. 66; 32) art. 72 otrzymuje brzmienie: "Art. 72. Żołnierz zawodowy może kandydować i wchodzić w skład organów samorządu terytorialnego albo organów samorządów zawodowych, utworzonych na podstawie innych ustaw."; 33) w art. 75: a) w ust. 1: - pkt 2-4 otrzymują brzmienie: "2) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadku przeniesienia w stan nieczynny na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 2, 3) osiągnięcia wieku, z zastrzeżeniem ust. 2: a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego - 55 lat, b) przez oficera starszego - 58 lat, c) przez generała - 60 lat, d) przez żołnierza-kobietę, bez względu na posiadany stopień wojskowy - 50 lat, 4) otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w opiniach służbowych," - po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) upływu okresów pozostawania w rezerwie kadrowej, o których mowa w art. 20 ust. 2," - pkt 8 i 11 otrzymują brzmienie: "8) upływu okresu próbnego, jeżeli żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy skorzystał z uprawnienia określonego w art. 14 ust. 1," "11) ukarania karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej, orzeczoną w postępowaniu dyscyplinarnym," b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Żołnierza zawodowego, zajmującego stanowisko służbowe profesora zwyczajnego lub nadzwyczajnego w wyższej szkole wojskowej albo stanowisko służbowe profesora lub docenta w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej po osiągnięciu wieku 60 lat.", c) skreśla się ust. 3-5; 34) art. 76 i 77 otrzymują brzmienie: "Art. 76. 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku: a) przez podoficera i chorążego - 50 lat, b) przez oficera młodszego - 52 lat, c) przez oficera starszego - 55 lat, d) przez generała - 57 lat, 2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) w przypadku nie wymienionym w art. 75 ust. 1 pkt 12, 4) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej). 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej. 3. Żołnierza zawodowego w służbie stałej, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat, można zwolnić za jego pisemną zgodą z zawodowej służby wojskowej. Art. 77. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą w okresie próbnym lub służbę kontraktową w ramach pierwszego kontraktu, niezależnie od przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 i art. 76 ust. 1, może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej w razie: 1) stwierdzenia w opinii służbowej, wydanej nie wcześniej niż po trzech miesiącach służby, braku przydatności do tej służby, 2) niepełnienia obowiązków służbowych z powodu choroby co najmniej przez okres sześciu miesięcy. 2. Żołnierza zawodowego-kobiety nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej w okresie ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1 pkt 5a i 7, gdy wypowiedzenia dokonała kobieta-żołnierz, oraz pkt 9-12, a także w art. 76 ust. 1 pkt 4. 3. W razie zamiaru zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy wskutek osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1, należy go o tym uprzedzić co najmniej na sześć miesięcy przed planowanym terminem jego zwolnienia."; 35) w art. 78: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez właściwy organ wojskowy może nastąpić: 1) jeżeli żołnierz zawodowy w czasie zajmowania tego samego stanowiska służbowego (przebywania w tym samym okresie w rezerwie kadrowej albo dyspozycji) dwukrotnie odmówił przyjęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego, 2) jeżeli jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, podlega rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe, 3) w przypadku, o którym mowa w art. 36 ust. 4.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 20a ust. 1."; 36) w art. 79: a) ust. 1, 3 i 4 otrzymują brzmienie: "1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w służbie stałej, który odbył służbę obowiązkową, albo żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej, wskutek dokonanego przez nich wypowiedzenia stosunku służbowego, następuje w ostatnim dniu sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia." "3. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie próbnym, wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego, następuje w ostatnim dniu trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. 4. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadku określonym w art. 78 ust. 2 następuje w ostatnim dniu dziewięciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Okresy wypowiedzenia stosunku służbowego, o których mowa w ust. 1-4, mogą być skracane za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego organu wojskowego. Z pisemnym wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może wystąpić żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy."; 37) w art. 80 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej w okresie pełnienia służby obowiązkowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 i 2, z powodu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza albo z przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 pkt 9-12 lub art. 76 ust. 1 pkt 4 jest obowiązany zwrócić równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania, poniesionych w czasie studiów lub nauki."; 38) skreśla się art. 83; 39) art. 85 i 86 otrzymują brzmienie: "Art. 85. 1. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i członkom rodziny pozostałym po żołnierzu zmarłym w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych dla żołnierzy zawodowych i ich rodzin przez okres jednego roku od dnia zwolnienia żołnierza ze służby lub od dnia jego śmierci. W szczególnych przypadkach Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może przyznać prawo do tych świadczeń przez dłuższy okres. 2. Bezpłatne świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1, nie przysługują żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej z przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 4 i 9-12, art. 76 ust. 1 pkt 4 oraz art. 77 ust. 1 pkt 1 oraz członkom jego rodziny. Osobom tym przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany, jeżeli nie mają prawa do świadczeń zdrowotnych z innego tytułu. 3. Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych: 1) żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej i członków ich rodzin, 2) członków rodzin pozostałych po żołnierzach zawodowych zmarłych w czasie pełnienia służby - którzy nabyli prawo do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, określają te przepisy. Art. 86. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i członkom jego rodziny oraz członkom rodziny pozostałym po zmarłym żołnierzu zawodowym przysługuje prawo do zakwaterowania, na zasadach określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej."; 40) art. 88 otrzymuje brzmienie: "Art. 88. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu: 1) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, 2) upływu terminu zakończenia służby określonego w kontrakcie, jeżeli żołnierz pełnił służbę co najmniej przez okres trwania dwóch kontraktów, 3) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub właściwy organ wojskowy, z wyjątkiem przypadku wypowiedzenia stosunku służbowego przez żołnierza w okresie służby obowiązkowej, 4) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1, 5) wyrażenia przez żołnierza w służbie stałej zgody na zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, w przypadku określonym w art. 76 ust. 3 - korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu, w szczególności na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z obronnością kraju. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb kierowania żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na stanowiska, o których mowa w ust. 2. 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki Socjalnej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania żołnierzy, o których mowa w ust. 1."; 41) po art. 88 dodaje się art. 88a w brzmieniu: "Art. 88a. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 88 ust. 1, z wyjątkiem tego, który nabył uprawnienia do emerytury wojskowej w pełnej wysokości, może korzystać z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe. 2. W ramach pomocy określonej w ust. 1 mogą być pokrywane koszty: 1) przekwalifikowania zawodowego (przyuczenia do zawodu), doradztwa zawodowego lub odbywania praktyk zawodowych, 2) przejazdów z miejsca zamieszkania żołnierza zawodowego do ośrodków szkolenia, w których następuje przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu), lub miejsca odbywania praktyk zawodowych, 3) zakwaterowania w okresie szkolenia (przyuczenia do zawodu) lub odbywania praktyk zawodowych. 3. Przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu) może być realizowane, za zgodą właściwych organów wojskowych, w niewojskowych ośrodkach szkolenia w drodze całkowitej lub częściowej refundacji kosztów. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, którym wypowiedziano stosunek służbowy w trybie określonym w art. 78 ust. 2. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3."; 42) art. 89 otrzymuje brzmienie: "Art. 89. 1. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem. Jeżeli żołnierz podjął pracę w ciągu dwunastu miesięcy od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę. 2. Urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za rok kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy wykorzystał urlop wypoczynkowy przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej lub gdy otrzymał za ten urlop ekwiwalent pieniężny."; 43) w art. 90 skreśla się ust. 1; 44) w art. 91: a) ust. 2 i 4 otrzymują brzmienie: "2. Do służby kandydackiej może być powołana, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia, osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, odpowiednią zdolność psychiczną i fizyczną do zawodowej służby wojskowej, wiek co najmniej 17 lat i odpowiednie wykształcenie, po złożeniu pisemnego zobowiązania do pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu szkoły." "4. Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do zawodowej służby wojskowej.", b) skreśla się ust. 5; 45) art. 95-97 otrzymują brzmienie: "Art. 95. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania do szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o przyjęcie do tych szkół, 2) czas trwania nauki w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych, szczegółowe zasady składania egzaminów dyplomowych i końcowych oraz odbywania praktyk, tytuły przysługujące absolwentom tych szkół oraz wzory dyplomów i świadectw stwierdzających ich ukończenie. 2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia: 1) tworzy i znosi szkoły chorążych zawodowych i podoficerskie szkoły zawodowe, 2) określa organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych. Art. 96. 1. W szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych może być prowadzone nauczanie odpowiednio w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły zawodowej. 2. W sprawach, o których mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, związanych z nauczaniem w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły zawodowej oraz uzyskiwaniem kwalifikacji wynikających z ukończenia tych szkół, Minister Obrony Narodowej działa w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej. Art. 97. 1. Dla słuchacza wyższej szkoły wojskowej początkowe dwanaście miesięcy służby kandydackiej jest okresem próbnym. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy próbne dla słuchaczy szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych."; 46) w art. 98 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,"; 47) w art. 99: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego na zasadach określonych w innych przepisach.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do kandydatów na żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 44, 46-48, 51, 65 i 67-73."; 48) po rozdziale 7 dodaje się rozdział 7a w brzmieniu: "Rozdział 7a Służba wojskowa żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny Art. 106a. Do żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny stosuje się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 4 ust. 2, art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 pkt 2, art. 12-16, art. 17 ust. 3, art. 18, art. 20 ust. 2 i 4, art. 20a-24, art. 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 3 i 5, art. 27-31, art. 34, art. 35, art. 36 ust. 2 i 4, art. 37-39, art. 40 ust. 2-4, art. 46 ust. 3, art. 47-51, art. 52 ust. 2, art. 53-57, art. 62, art. 63, art. 68 ust. 2, art. 71, art. 72, art. 74, art. 75 ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2, art. 76-80, art. 88, art. 88a, art. 90, art. 91 ust. 2-6, art. 92, art. 95-97, art. 98 ust. 2 i 3, art. 99 ust. 3, art. 101 ust. 1-4, art. 102 ust. 2 i 3, art. 103 ust. 2-4, art. 104 ust. 2 i art. 105-108 oraz z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 106b. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej pełni dalej czynną służbę wojskową jako służbę stałą. 2. Absolwenta szkoły wojskowej, powołanego do służby kandydackiej w czasie pokoju, powołuje się do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. 3. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej. 4. Żołnierza zawodowego nie przenosi się w stan nieczynny, a przebywający w stanie nieczynnym powraca w stan czynny bez odrębnego powołania. Art. 106c. Żołnierz zawodowy oraz kandydat na żołnierza zawodowego pozostają w czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby. Art. 106d. Organy wojskowe uprawnione do mianowania żołnierzy zawodowych na stopnie wojskowe określają odrębne przepisy. Art. 106e. 1. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy po przesłużeniu w stopniu: 1) podoficera - 6 miesięcy, 2) chorążego - 8 miesięcy, 3) oficera młodszego -10 miesięcy, 4) oficera starszego i generała (admirała) - 12 miesięcy. 2. Za dokonanie czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe zasługi można mianować żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy niezależnie od warunków określonych w ust. 1. Art. 106f. Żołnierz zawodowy może otrzymać urlop: 1) okolicznościowy - w wymiarze do 15 dni w roku kalendarzowym, 2) w drodze wyróżnienia - na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej, 3) zdrowotny - na podstawie innych przepisów. Art. 106g. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy korpusu. Art. 106h. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełni nadal czynną służbę wojskową, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2. 2. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa podlega zwolnieniu także z czynnej służby wojskowej. Art. 106i. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb: 1) przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji, 2) postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej, 3) opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz wnoszenia i rozpatrywania odwołań, 4) mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie, 5) wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, 6) powoływania w przypadkach szczególnych do zawodowej służby wojskowej, 7) udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów, 8) zwalniania z zawodowej służby wojskowej. 2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 6 i 8, jest Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy."; 49) w art. 107: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Od decyzji wydanych przez organy wojskowe w sprawach określonych w ustawie żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) może wnieść odwołanie do organu wojskowego wyższego stopnia na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego, a także, z zastrzeżeniem ust. 1a, skargę do sądu administracyjnego.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Skarga, o której mowa w ust. 1, nie może być wniesiona na decyzje w sprawach: 1) powołania do zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej), 2) wyznaczenia (zwolnienia) lub przeniesienia na stanowisko służbowe, 3) mianowania na stopień wojskowy, 4) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, 5) delegowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką, 6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej) w przypadkach określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 9-12, art. 102 ust. 1 pkt 1 oraz art. 103 ust. 1 pkt 1." Art. 2. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. Żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy w chwili zwolnienia byli wyznaczeni na stanowisko profesora zwyczajnego lub profesora nadzwyczajnego w wyższych szkołach wojskowych, można zatrudnić jako cywilnych nauczycieli akademickich, nie dłużej jednak niż do końca roku akademickiego, w którym kończą oni 70 lat życia." Art. 3. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) w art. 74 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Stopniami wojskowymi są następujące stopnie: w wojskach lądowych i lotnictwiew marynarce wojennej szeregowi szeregowymarynarz starszy szeregowystarszy marynarz podoficerowie młodsi kapralmat starszy kapralstarszy mat podoficerowie starsi plutonowybosmanmat starszy plutonowystarszy bosmanmat sierżantbosman starszy sierżantstarszy bosman sierżant sztabowybosman sztabowy starszy sierżant sztabowystarszy bosman sztabowy chorążowie młodsi młodszy chorążymłodszy chorąży marynarki chorążychorąży marynarki chorążowie starsi starszy chorążystarszy chorąży marynarki młodszy chorąży sztabowymłodszy chorąży sztabowy marynarki chorąży sztabowychorąży sztabowy marynarki starszy chorąży sztabowystarszy chorąży sztabowy marynarki oficerowie młodsi podporucznikpodporucznik marynarki porucznikporucznik marynarki kapitankapitan marynarki oficerowie starsi majorkomandor podporucznik podpułkownikkomandor porucznik pułkownikkomandor generałowie i admirałowie generał brygadykontradmirał generał dywizjiwiceadmirał generał broniadmirał" Art. 4. W ustawie z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24 w § 1 wyrazy "będący oficerem zawodowym" zastępuje się wyrazami "będący oficerem pełniącym zawodową służbę stałą"; 2) w art. 52 w § 1 wyrazy "oficer zawodowy lub oficer służby okresowej" zastępuje się wyrazami "oficer pełniący zawodową służbę stałą"; 3) w art. 56: a) w § 1 wyrazy "oficer zawodowy lub oficer służby okresowej" zastępuje się wyrazami "oficer pełniący zawodową służbę stałą", b) dodaje się 3 w brzmieniu: "§ 3. Dla żołnierza powołanego do zawodowej służby stałej na stanowisko aplikanta w sądzie wojskowym okres próbny trwa przez czas aplikacji."; 4) w art. 68: a) w § 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z tym że przepisów o okresie próbnym nie stosuje się.", b) w § 2 skreśla się wyrazy "lub przepisy o okresowej służbie wojskowej." Art. 5. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) w art. 13 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej,". Art. 6. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem wejścia niniejszej ustawy w życie, prowadzi się nadal według przepisów dotychczasowych, aż do prawomocnego ich zakończenia. Art. 7. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych, nie dłużej jednak niż przez okres dziewięciu miesięcy od dnia wejścia niniejszej ustawy w życie, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 8. Minister Obrony Narodowej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych przeniesionym do pracy w innej miejscowości. (Dz. U. Nr 8, poz. 46) Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do: 1) pracowników zatrudnionych w: a) urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w urzędach terenowych organów administracji rządowej, b) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów, c) urzędach podległych naczelnym i centralnym organom administracji państwowej, 2) pracowników zatrudnionych w regionalnych izbach obrachunkowych, 3) pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych i na stanowiskach określonych przez Ministra Obrony Narodowej lub przez Ministra Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do podległych mu jednostek wojskowych, 4) pracowników administracyjnych, pomocniczych, technicznych i obsługi sądów powszechnych, powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz kuratorów zawodowych i komorników. § 2. 1. Świadczenia określone rozporządzeniem przysługują pracownikowi przeniesionemu do pracy w innej miejscowości i przesiedlającemu się do tej miejscowości na pobyt stały, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Pracownikowi przeniesionemu, na jego wniosek, do pracy w innej miejscowości i przesiedlającemu się do tej miejscowości na pobyt stały przysługują świadczenia określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2. 3. Pracownikowi mianowanemu przeniesionemu do pracy w innej miejscowości na okres do sześciu miesięcy przysługują: 1) zwrot kosztów przejazdu, 2) diety, 3) zakwaterowanie, 4) dodatek za rozłąkę, 5) zwrot kosztów przejazdu, raz w miesiącu, środkiem transportu określonym przez kierownika urzędu, do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem, w celu odwiedzenia rodziny. 4. Pracownikowi przeniesionemu do pracy w innej miejscowości i nie przesiedlającemu się, jeżeli możliwy jest codzienny dojazd do urzędu, do którego pracownik został przeniesiony, przysługuje zwrot kosztów biletu miesięcznego na dojazd publicznym środkiem transportu. § 3. 1. Pracownikowi przeniesionemu przysługują: 1) zwrot kosztów przejazdu jego i członków rodziny, 2) diety dla niego i członków rodziny, 3) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego, 4) ryczałt z tytułu przeniesienia. 2. Wydatki z tytułu przeniesienia określone w ust. 1 pokrywa urząd, do którego pracownik został przeniesiony. 3. Za członków rodziny pracownika uważa się małżonka, dzieci oraz inne osoby prowadzące z nim wspólne gospodarstwo domowe, jeżeli przesiedlają się wraz z pracownikiem. § 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu oraz wypłata diet następuje, z zastrzeżeniem ust. 2-4, na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. 2. Zwrotu kosztów przejazdu członków rodziny dokonuje się według zasad ustalonych dla pracownika przeniesionego. 3. Diety przysługują za czas przejazdu i za pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania. 4. Diety dla członków rodziny wynoszą 75% diet przysługujących pracownikowi. § 5. 1. Zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego obejmuje koszty: opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu. 2. Koszty przewozu urządzenia domowego zwraca się na podstawie przedstawionych rachunków. § 6. 1. Ryczałt z tytułu przeniesienia przysługuje pracownikowi samotnemu w wysokości 50%, a pracownikowi przesiedlającemu się wraz z rodziną w wysokości 100% jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługującego za miesiąc, w którym nastąpiło przesiedlenie, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. 2. W razie przeniesienia obojga małżonków będących pracownikami, którzy w związku z przeniesieniem przesiedlają się do tej samej miejscowości, przysługuje im tylko jeden ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 100% jednomiesięcznego wynagrodzenia małżonka pobierającego wynagrodzenie wyższe, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. § 7. W razie przeniesienia obojga małżonków będących pracownikami, należności wymienione w § 3 wypłaca się małżonkowi uprawnionemu do ryczałtu z tytułu przeniesienia w myśl § 6 ust. 2. Należności te wypłaca urząd, do którego został przeniesiony pracownik uprawniony do ryczałtu. § 8. 1. Urząd, do którego pracownik został przeniesiony, jest obowiązany zapewnić mu samodzielny lokal mieszkalny na warunkach uzgodnionych przed przeniesieniem. 2. Do czasu udostępnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego w myśl ust. 1 urząd jest obowiązany zapewnić pracownikowi przeniesionemu zakwaterowanie w zastępczym pomieszczeniu mieszkalnym. 3. Koszty zakwaterowania w pomieszczeniu zastępczym pokrywa urząd, do którego pracownik został przeniesiony. § 9. 1. Pracownikowi przesiedlającemu się wraz z rodziną, któremu urząd nie zapewnił samodzielnego lokalu mieszkalnego, a jedynie pomieszczenie zastępcze do zamieszkania bez rodziny, przysługuje, do czasu zapewnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego, dodatek za rozłąkę. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 oraz w § 2 ust. 3 pkt 4, przysługuje za każdy dzień rozłąki w wysokości 95% stawki diety określonej w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Stawkę dodatku zaokrągla się do 1 grosza w górę. 3. Dodatek za rozłąkę nie przysługuje za czas: 1) nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, 2) pobytu w szpitalu, 3) zwolnień od pracy bez prawa do wynagrodzenia lub do zasiłku, 4) urlopu wypoczynkowego i okolicznościowego, 5) delegowania do stałego miejsca zamieszkania, 6) podróży służbowej, z tytułu której pracownik otrzymywał diety w pełnej wysokości, 7) pobytu u rodziny w miejscu stałego zamieszkania w ramach odwiedzin, o których mowa w § 10. § 10. 1. Pracownikowi przeniesionemu, pobierającemu dodatek za rozłąkę określony w § 9, przysługuje - raz w miesiącu, w celu odwiedzenia rodziny - zwrot kosztów przejazdu środkiem transportu określonym przez kierownika urzędu. 2. Zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie stawił się w terminie do pracy bez uzasadnionej przyczyny. § 11. Tracą moc: 1) uchwała nr 225 Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych przeniesionym do pracy w innej miejscowości (Monitor Polski Nr 30, poz. 258, z 1985 r. Nr 8, poz. 66, z 1986 r. Nr 19, poz. 139, z 1987 r. Nr 9, poz. 82, z 1988 r. Nr 3, poz. 21, z 1989 r. Nr 4, poz. 43, z 1990 r. Nr 33, poz. 263 i Nr 49, poz. 375, z 1991 r. Nr 9, poz. 64 i Nr 45, poz. 318 oraz z 1992 r. Nr 5, poz. 25, Nr 18, poz. 135 i Nr 36, poz. 262), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie ustalenia wysokości dodatku za rozłąkę przysługującego pracownikom urzędów państwowych przeniesionym do pracy w innej miejscowości (Dz. U. Nr 22, poz. 95 i Nr 113, poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 25, poz. 84, Nr 91, poz. 423 i Nr 134, poz. 699). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy 1) Rozporządzenie weszło w życie 10.02.1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe. (Dz. U. Nr 8, poz. 48) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492), w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) energię cieplną zawartą w wodzie lub parze wodnej, dostarczaną do mieszkań na cele bytowe, tj. na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej," 2) w ust. 2 wyrazy "wyroby spirytusowe produkcji krajowej o mocy powyżej 30%" zastępuje się wyrazami "wyroby spirytusowe czyste produkcji krajowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie o szczegółowych zasadach i trybie postępowania w sprawach cudzoziemców oraz o wzorach dokumentów dla cudzoziemców. (Dz. U. z 1996 r. Nr 8, poz. 49) Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 1992 r. Nr 7, poz. 30 i Nr 25, poz. 112 oraz z 1995 r. Nr 23, poz. 120) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych z dnia 1 października 1963 r. o szczegółowych zasadach i trybie postępowania w sprawach cudzoziemców oraz o wzorach dokumentów dla cudzoziemców (Dz. U. Nr 43, poz. 242, z 1965 r. Nr 21, poz. 134, z 1966 r. Nr 44, poz. 266 i z 1972 r. Nr 9, poz. 55) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w rozporządzeniu wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 2) w § 9 w ust. 1, w § 14 w ust. 1 i w § 26 w ust. 1 wyrazy "w komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej, właściwej" zastępuje się wyrazami "do wojewody właściwego"; 3) w § 9 w ust. 4 wyrazy "organy Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "wojewodów"; 4) w § 12 w pkt 1 wyrazy "Wojsk Ochrony Pogranicza" zastępuje się wyrazami "Straży Granicznej"; 5) w § 17 i w § 30 wyrazy "komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej, właściwej" zastępuje się wyrazami "wojewodzie, właściwemu"; 6) w § 21 w ust. 1 wyrazy "12 cm x 8,3 cm" zastępuje się wyrazami "11 cm x 8 cm" oraz wyraz "białej" zastępuje się wyrazem "szarozielonej"; 7) w § 23 w ust. 1 i w § 36 w ust. 1 wyrazy "komendy wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej, właściwej" zastępuje się wyrazami "wojewody, właściwego"; 8) w § 25 w ust. 1 i 3 wyrazy "organ Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "wojewodę"; 9) w § 25 w ust. 2 i w § 39 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji"; 10) w § 31 w ust. 1 wyrazy "12 cm x 8,5 cm" zastępuje się wyrazami "11 cm x 8 cm"; 11) w § 38 w ust. 1 wyrazy "najbliższy organ Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazami "wojewodę, który dowód wydał"; 12) w § 40 wyrazy "w najbliższym organie Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazami "wojewodzie, który dowód wydał"; 13) w § 41 w ust. 1 wyrazy "w komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej właściwej ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca" zastępuje się wyrazami "do Ministra Spraw Wewnętrznych"; 14) w § 41 w ust. 2 wyrazy "w komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej właściwej" zastępuje się wyrazami "do wojewody właściwego"; 15) w § 43 wyrazy "komendy wojewódzkie (miejskie w miastach wyłączonych z województw) Milicji Obywatelskiej właściwe" zastępuje się wyrazami "wojewodowie właściwi"; 16) w § 44 w ust. 1 wyrazy "Komenda wojewódzka (miejska w mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Wojewoda"; 17) w § 44 w ust. 3 wyrazy "organu finansowego prezydium właściwej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "właściwego urzędu skarbowego"; 18) w załącznikach nr 1 i 2 skrót "PRL" zastępuje się skrótem "RP"; 19) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 20) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 21) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 22) załącznik nr 8 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia; 23) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Załączniki do rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych z dnia 29 grudnia 1995 r. (poz. 49) Załącznik nr 1 Ilustracja *) Przy udzielaniu wiz służbowych dodatkowo odciska się stempel z napisem "SŁUŻBOWA" Załącznik nr 2 Ilustracja *) Przy udzielaniu wiz służbowych dodatkowo odciska się stempel z napisem "SŁUŻBOWA" Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Strona tytułowa okładki Ilustracja Wewnętrzna strona okładki (str.1) Ilustracja str. 2 Ilustracja str. 3 i 4 Ilustracja str. 5-8 Ilustracja str. 9 i 10 Ilustracja Załącznik nr 5 okładka Ilustracja str. 1 Ilustracja str. 2 Ilustracja str. 3 Ilustracja str. 4 Ilustracja str. 5-10 Ilustracja str. 11-14 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 stycznia 1996 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 8, poz. 50) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 152, poz. 752): 1) zamiast pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 98 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 2106 90 98 0- - - Pozostałe0 ex2106 90 98 0"Soya Drink" powinna być zamieszczona pozycja towarowa określona kodem PCN 2202 90 10 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyjątkiem soków owocowych i warzyw objętych pozycją nr 2009:0 2202 90- Pozostałe: 2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 ex2202 90 10 0"Soya Drink" 2) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 7212 50 97 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium15 powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium0 3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8439 99 90 0 dodaje się pozycje towarowe określone kodami PCN: 8440 10 10 0, 8440 10 20 0, 8440 10 30 0, 8440 10 40 0, 8440 10 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8440 10- Maszyny: 8440 10 10 0- - Złamywarki0 8440 10 20 0- - Maszyny zbierające0 8440 10 30 0- - Maszyny do zszywania nićmi, drutem lub klamrami0 8440 10 40 0- - Maszyny do oprawiania książek metodą bez szwową0 8440 10 90 0- - Pozostałe0 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8441 90 90 0 dodaje się pozycje towarowe określone kodami PCN: 8442 10 00 0, 8442 20 90 0, 8442 30 00 0, 8442 40 00 0, 8442 50 21 0, 8442 50 23 0, 8442 50 29 0, 8443 11 00 0, 8443 19 10 0, 8443 19 35 0, 8443 19 39 0, 8443 19 90 0, 8443 30 00 0, 8443 40 00 0, 8443 51 00 0, 8443 59 20 0, 8443 59 80 0, 8443 60 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 84428442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki z pozycji nr 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do przygotowywania lub wykonywania klisz, płyt, cylindrów drukowych lub innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): 8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu0 8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania: 8442 20 90 0- - Pozostałe0 8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie0 8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia0 8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): - - Z obrazem druku (gotowe do drukowania): 8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego0 8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego0 8442 50 29 0- - - Pozostałe0 - Maszyny drukarskie offsetowe: 8443 11 00 0- - Z podawaniem papieru z roli0 8443 19- - Pozostałe: - - - Z podawaniem papieru w arkuszach: 8443 19 10 0- - - - Używane0 - - - - Nowe, do arkuszy o formacie: 8443 19 35 0- - - - - Powyżej 52 x 74 cm, lecz nie przekraczającym 74 x 107 cm0 8443 19 39 0- - - - - Powyżej 74 x 107 cm0 8443 19 90 0- - - Pozostałe0 8443 30 00 0- Maszyny do druku fleksograficznego0 8443 40 00 0- Maszyny do druku wklęsłego0 - Pozostałe maszyny drukarskie: 8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskie0 8443 59- - Pozostałe: 8443 59 20 0- - - Do drukowania na materiałach włókienniczych0 8443 59 80 0- - - Pozostałe0 8443 60 00 0- Maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu0 5) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8522 90 91 1 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych15 powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych0 6) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 14 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625 linii148,48,4 7,0 powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625 linii148,48,47,07,07,0 7) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 16 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii148,48,4 7,0 powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii148,48,47,07,07,0 8) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 18 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej linii148,48,4 7,0 powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej linii148,48,47,07,07,0 9) pozycja towarowa określona kodem PCN 9018 13 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu magnetycznego powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu magnetycznego6 10) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9026 90 90 0 dodaje się pozycję ex 9027 10 10 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 10 0- - Elektroniczne ex9027 10 10 0Części do analizatorów gazu lub dymu (w tym przenośnych i przewoźnych) do pomiaru emisji spalin, gazów odlotowych; dymomierzy spalin (przenośnych), analizatorów zanieczyszczeń powietrza pracujących w zakresach imisyjnych; telemetrycznych systemów pomiarowych0 11) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 20 10 0 dodaje się pozycję ex 9027 20 10 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex9027 20 10 0Części do chromatografów gazowych, cieczowych i jonowych0 12) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 20 90 0 dodaje się pozycję ex 9027 20 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex9027 20 90 0Części do aparatów do elektroforezy0 13) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 30 00 0 dodaje się pozycję ex 9027 30 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia ex9027 30 00 0Części do spektrofotometrów absorpcji atomowej, spektrometrów (rentgenowskich, IR, ICP, UV-VIS), spektrofotometrów UV-VIS0 14) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 80 18 0 dodaje się pozycję ex 9027 80 18 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 9027 80 18 0- - - Pozostałe ex9027 80 18 0Części do analizatorów całkowitego węgla organicznego (TOC); mierników chemicznego zapotrzebowania tlenu (COD); mierników biologicznego zapotrzebowania tlenu (BOD); systemów łączących spektrometrię masową z chromatografią; zestawów do pomiaru zanieczyszczeń powietrza w przepływie0 2. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej i Republiki Węgier (Dz. U. Nr 151, poz. 743): 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) pozycja towarowa określona kodem PCN 2204 29 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg powinna mieć brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU/%/hl b) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2208 40 90 0 nie powinny być zamieszczone pozycje towarowe określone kodem PCN: 2208 50 11 0, 2208 50 19 0, 2208 50 91 0 i 2208 50 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin w pojemnikach zawierających: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU %/hl 2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU %/hl - - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU %/hl 2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU %/hl 2) załącznik nr 2 do rozporządzenia powinien mieć brzmienie: WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI WĘGIER PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 04060406Sery i twarogi: 300 ton 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0 0406 10 80 0- - Pozostały0 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 20 90 0- - Pozostały0 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0 0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort0 0406 40 50 0- - Gorgonzola0 0406 40 90 0- - Pozostały0 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0 - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: - - - - O zawartości tłuszczu w suchej masie 45% lub więcej, dojrzewające przez 3 miesiące lub więcej: 0406 90 02 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85 ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 03 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 04 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 05 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0 0406 90 06 0- - - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta0 - - - - - Pozostałe: 0406 90 07 0- - - - - - Emmentaler0 0406 90 08 0- - - - - - Gruyére, Sbrinz0 0406 90 09 0- - - - - - Bergkäse, Appenzell0 - - - - Pozostałe: 0406 90 12 0- - - - - Emmentaler0 0406 90 14 0- - - - - Gruyére, Sbrinz0 0406 90 16 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0 0406 90 18 0- - - - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Téte de Moine0 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 90 21 0- - - Cheddar0 0406 90 23 0- - - Edam0 0406 90 25 0- - - Tilsit0 0406 90 27 0- - - Butterkäse0 0406 90 29 0- - - Kashkaval0 - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0 0406 90 33 0- - - - Pozostałe0 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0 0406 90 37 0- - - Finlandia0 0406 90 39 0- - - Jarlsberg0 - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nie przekraczającej 47%: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0 - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0 0408 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso0 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio0 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0 0406 90 84 0- - - - - - - Brie0 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0 - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47 %, ale nie przekraczającej 52%0 0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0 0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0 0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe015 tys. ton 07010701Ziemniaki, świeże lub chłodzone 10 tys. ton 0701 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Młode: 0701 90 90 0- - - Pozostałe10 07030703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub chłodzone: 1500 ton 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka10 0703 10 19 0- - - Pozostałe10 0703 10 90 0- - Szalotka10 07100710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone: 20 tys. ton - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)10 08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 10 tys. ton 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10 - - Pozostałe: - - - Od 1 stycznia do 31 marca: 0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious10 0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith10 0808 10 59 0- - - - Pozostałe10 - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca: 0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10 0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10 0808 10 69 0- - - - Pozostałe10 - - - Od 1 do 31 lipca: 0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious10 0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith10 0808 10 79 0- - - - Pozostałe10 - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia: 0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious10 0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith10 0808 10 98 0- - - - Pozostałe10 17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: 140 tys. hl - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji35 1701 12 90 0- - - Pozostały35 22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 42 tys. hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muskat de Lemnos15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22 % obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, Sherry i Setubal Muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 19 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15 % obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18 % obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22 % obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, Sherry i Setubal Muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl 22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 42 000 l 100% alk. 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 ECU/hl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 3 ECU/hl 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%, ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl 2208 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 20 12 0- - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 14 0- - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 26 0- - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 86 0- - - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońska w pojemnikach zawierających: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 40- Rumy: 2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin w pojemnikach zawierających: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 60- Vodka: - - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w pojemnikach zawierających: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl 2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl 2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl 2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach zawierających: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających:184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry - - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających: - - - 2 litry lub mniej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie alkoholu3,5 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - - Więcej niż 2 litry: - - - - Wódki (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 74 0- - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach zawierających: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl 24012401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe: 700 ton 2401 10- Tytoń nie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego hybrydami)15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum 0,565 ECU/kg - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 ECU/kg - - Pozostałe: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 ECU/kg 2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 ECU/kg Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 grudnia 1995 r. w sprawie zasad umieszczania osób uprawnionych do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin w domu emeryta wojskowego. (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 51) Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoby uprawnione do emerytury wojskowej, wojskowej renty inwalidzkiej i wojskowej renty rodzinnej oraz członkowie ich rodzin mają prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego, zwanego dalej "domem emeryta", na zasadach określonych w rozporządzeniu. 2. Osoby ubiegające się o przyjęcie do domu emeryta podlegają badaniom lekarskim w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej, w celu ustalenia ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych do pobytu w tym domu. 3. Do domu emeryta nie przyjmuje się osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających lub innych podobnie działających środków. § 2. 1. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia do domu emeryta następuje na podstawie decyzji administracyjnej, wydanej przez dyrektora tego domu. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie zainteresowanej odwołanie do dowódcy okręgu wojskowego, a w mieście stołecznym Warszawie do dowódcy Garnizonu Warszawa, sprawujących nadzór nad działalnością domu emeryta. § 3. Osoba przyjęta do domu emeryta jest obowiązana przekazać do dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej opróżnioną, dotychczas zajmowaną osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny), nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia przyjęcia do domu emeryta. § 4. Osobę przyjętą do domu emeryta, która przekazała Wojskowej Agencji Mieszkaniowej dotychczas zajmowaną osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny), melduje się w tym domu na pobyt stały, a do czasu przekazania tej kwatery (lokalu) - na pobyt czasowy. § 5. 1. Dom emeryta zapewnia osobom w nim zamieszkującym poczucie bezpieczeństwa osobistego, jak również warunki bytowe i zdrowotne, uwzględniając stopień sprawności psychicznej i fizycznej tych osób oraz prawo do intymnego, godnego życia. 2. W szczególności dom emeryta powinien zapewniać: 1) zakwaterowanie, 2) całodzienne wyżywienie według normy określonej w odrębnych przepisach, 3) pomoc ambulatoryjną, 4) pomieszczenia ogólnego użytku, 5) możliwość zaspokajania potrzeb religijnych, 6) inne usługi w zakresie ustalonym w regulaminie domu emeryta. § 6. Mieszkańcy domu emeryta mają prawo do organizowania się, w tym także do wyboru rady mieszkańców, w celu prezentowania swoich interesów. Dyrektor domu emeryta zapewnia niezbędne warunki funkcjonowania rady mieszkańców. § 7. Szczegółowe warunki pobytu mieszkańców w domu emeryta określa regulamin zaopiniowany przez radę mieszkańców i zatwierdzony przez dowódcę, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 8. W razie rezygnacji z pobytu w domu emeryta mieszkańca, który przekazał osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, Agencja ta przydziela temu mieszkańcowi osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny) w miejscowości, w której zamieszkiwał, lub za jego zgodą w innej miejscowości, z uwzględnieniem normy przysługującej w dniu opuszczenia domu emeryta. § 9. Zakończenie pobytu w domu emeryta, o którym mowa w § 8, następuje z chwilą przekazania do dyspozycji dotychczasowemu mieszkańcowi tego domu osobnej kwatery stałej (lokalu mieszkalnego). § 10. 1. Miesięczna opłata za pobyt w domu emeryta osoby uprawnionej wynosi 400% najniższej emerytury, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Osoba, która przekazała zajmowaną osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, oraz zamieszkujący z nią członkowie rodziny wnoszą miesięczną opłatę za każdą z tych osób w wysokości 250% najniższej emerytury. 3. Opłata za pobyt w domu emeryta osoby, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa niż 60% miesięcznego dochodu osiąganego przez tę osobę, a w wypadku zamieszkiwania w domu emeryta z rodziną łączna opłata nie może przekraczać 80% wspólnego miesięcznego dochodu tej rodziny. 4. Za dochód, o którym mowa w ust. 3, uważa się kwotę należnego świadczenia emerytalnego wraz z uzyskiwanym wynagrodzeniem lub innym dochodem, wpływającym na ograniczenie lub zawieszenie tego świadczenia, po odliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. § 11. Wysokość opłaty za pobyt w domu emeryta ustala w formie decyzji administracyjnej dyrektor tego domu. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Osoby przyjęte do domu emeryta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia mogą nadal zamieszkiwać w tym domu bez konieczności potwierdzenia ich uprawnień. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, oraz zamieszkujący z nimi członkowie rodziny wnoszą miesięczną opłatę za pobyt każdej z tych osób w domu emeryta w wysokości 150% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż 60% miesięcznego dochodu osiąganego przez te osoby, a w wypadku zamieszkiwania w tym domu rodziny - nie może przekraczać 60% wspólnego miesięcznego dochodu tej rodziny. 3. Przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Kierownik Ministerstwa Obrony Narodowej: A. Karkoszka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 4 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 9, poz. 52) Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 52, poz. 240) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) szkolenia zawodowego oraz dokształcania, w tym również w szkołach średnich i wyższych, 3) przygotowania miejsc pracy, a w szczególności na: a) zakup oraz dostosowanie maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych, b) rozbudowę, modernizację i adaptację pomieszczeń produkcyjnych zakładu związanych z poprawą warunków rehabilitacji, bezpieczeństwa i higieny pracy stosownie do wymogów ergonomii, c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń sanitarnohigienicznych stosownie do potrzeb osób niepełnosprawnych," b) w pkt 4 po wyrazie "poradnictwa" dodaje się wyrazy "i usług", a wyraz "rehabilitacyjnego" zastępuje się wyrazem "rehabilitacyjnych", c) pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie: "8) kosztów tworzenia, modernizacji i utrzymania bazy rehabilitacyjnej (np. przychodni, gabinetów fizjoterapii), socjalnej (np. internatów, hoteli, stołówek) i wypoczynkowej, 9) kosztów dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym kosztów zakupu samochodów dostosowanych do przewozu osób niepełnosprawnych i wykorzystywanych do tego celu,"; 2) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy "z tym że na wydatki, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3, 8 i 9, można przeznaczyć rocznie nie więcej niż 50% środków funduszu,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 27 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania policjantów. (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 53) Na podstawie art. 12 pkt 3-5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 października 1991 r. w sprawie umundurowania policjantów (Dz. U. Nr 102, poz. 445 i z 1992 r. Nr 46, poz. 208) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Dystynkcje do ubiorów wyjściowego i służbowego wykonane są haftem mechanicznym w kolorze srebrnym, a dystynkcje do ubioru ćwiczebnego - z tworzywa sztucznego w kolorze srebrnym. Dopuszcza się wykonanie dystynkcji haftowanych bajorkiem w kolorze srebrnym do ubioru wyjściowego, na koszt osoby zainteresowanej. 2. Dystynkcje do ubioru wyjściowego i służbowego umieszcza się na pochewkach w kolorze granatowym noszonych na naramiennikach kurtek, wiatrówek, płaszczy, swetrów i koszul służbowych letnich oraz na taśmach otokowych czapek gabardynowych i letnich. Dystynkcje haftowane bajorkiem umieszcza się na naramiennikach przedmiotów ubioru wyjściowego. Na naramiennikach kurtek ubioru ćwiczebnego dystynkcje umieszcza się na pochewkach w kolorze ubioru.", 2) skreśla się § 5, 3) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 4) w załączniku nr 3 "Wzory oznaczeń rodzajów i służb Policji oraz oznaczenie generalnego inspektora i nadinspektora Policji" otrzymują brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, 5) załącznik nr 5 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia, 6) w załączniku nr 6: a) w normie umundurowania nr 1: - uwaga 5 otrzymuje brzmienie: "5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego.", - skreśla się uwagi 6-8, b) dodaje się normę 1 a w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia, c) w normie umundurowania nr 2 uwaga 5 otrzymuje brzmienie: "5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12 października 1995 r. Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 grudnia 1995 r. (poz. 53) Załącznik nr 1 OZNACZENIE STOPNI NA NARAMIENNIKACH Korpus oficerów generalny inspektor Ilustracja nadinspektor Ilustracja inspektor Ilustracja młodszy inspektor Ilustracja podinspektor Ilustracja nadkomisarz Ilustracja komisarz Ilustracja podkomisarz Ilustracja Korpus aspirantów aspirant sztabowy Ilustracja starszy aspirant Ilustracja aspirant Ilustracja młodszy aspirant Ilustracja Korpus podoficerów sierżant sztabowy Ilustracja starszy sierżant Ilustracja sierżant Ilustracja Korpus szeregowych starszy posterunkowy Ilustracja posterunkowy Ilustracja OZNACZENIE STOPNI NA CZAPKACH Korpus oficerów generalny inspektor Ilustracja nadinspektor Ilustracja Ilustracja inspektor Ilustracja młodszy inspektor Ilustracja podinspektor Ilustracja Ilustracja nadkomisarz Ilustracja komisarz Ilustracja podkomisarz Ilustracja Korpus aspirantów Ilustracja aspirant sztabowy Ilustracja starszy aspirant Ilustracja aspirant Ilustracja młodszy aspirant Ilustracja Korpus podoficerów Ilustracja sierżant sztabowy Ilustracja starszy sierżant Ilustracja sierżant Ilustracja Korpus szeregowych Ilustracja starszy posterunkowy Ilustracja posterunkowy Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY OZNACZEŃ RODZAJÓW SŁUŻB POLICJI ORAZ OZNACZENIE GENERALNEGO INSPEKTORA I NADISPEKTORA POLICJI Służba kryminalna Ilustracja Służba prewencyjna i Policja sądowa Ilustracja Służba wspomagająca, Wyższa Szkoła Policji, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne Ilustracja Oddziały prewencji i pododdziały antyterrorystyczne Ilustracja Oznaczenie generalnego inspektora i nadinspektora Policji Ilustracja Uwaga: Dotychczasowe oznaczenia rodzajów i służb Policji: ruchu drogowego, lotniczej, kolejowej i wodnej zostają zastąpione oznaczeniem "Służba prewencyjna i Policja sądowa". Załącznik nr 3 SPOSÓB ROZMIESZCZANIA OZNACZEŃ IDENTYFIKACJI INDYWIDUALNEJ I KOMEND POLICJI, RODZAJÓW I SŁUŻB POLICJI Sposób umieszczenia oznaczenia identyfikacji indywidualnej policjanta Ilustracja Fragment klapy kurtki z umieszczeniem na kołnierzu oznaki rodzaju służby Ilustracja Fragment klapy płaszcza zimowego z umieszczeniem na kołnierzu oznaki rodzaju służby Ilustracja Załącznik nr 4 NORMA NR 1a UMUNDUROWANIA UBIORU WYJŚCIOWEGO I SŁUŻBOWEGO DLA NADINSPEKTORA POLICJI I GENERALNEGO INSPEKTORA POLICJI Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowaszt.15 3Czapka letniaszt.13 4Płaszcz sukiennyszt.17 5Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 6Płaszcz wyjściowy letni z podpinkąszt.15 7Płaszcz nieprzemakalny lub pelerynakpl.13 8Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.15 9Kurtka gabardynowa służbowaszt.23 10Spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasamiszt.12 11Spodnie gabardynowe do butów z lampasamiszt.12 12Kurtka letniaszt.13 13Spodnie letnie z lampasamiszt.23 14Krawatszt.22 15Wiatrówka letniaszt.24 16Szalik letniszt.12 17Szalik zimowy szt.13 18Sweterszt.14 19Rękawiczki skórzane zimowepara13 20Rękawiczki skórzane letniepara14 21Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.1 do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 22Koszula służbowaszt.22 23Koszula służbowa letniaszt.22 24Koszula wyjściowaszt.22 25Koszula wyjściowa letniaszt.22 26Podkoszulka z długim rękawemszt.22 27Kalesony długieszt.22 28Kalesony zimoweszt.22 29Skarpetki letniepara21 30Skarpetki zimowepara21 31Ręcznik frotteszt.22 32Spinki do mankietówpara22 33Buty z cholewamipara12 34Trzewiki-botki ocieplanepara12 35Półbutypara11 36Sznur galowy nadinspektoraszt.17 37Pas głównyszt.16 38Pasek do spodniszt.17 39Teczka skórzanaszt.16 Uwaga: 1. Oficer Policji mianowany na stopień nadinspektora Policji otrzymuje jednorazowo: - czapkę gabardynową, - płaszcz sukienny, - kurtkę gabardynową, - spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasami, - spodnie gabardynowe do butów z lampasami, - buty z cholewami, - sznur galowy nadinspektora. 2. Nadinspektorowi Policji i generalnemu inspektorowi Policji przysługują oznaki stopnia i służby haftowane bajorkiem. Zwrot kosztów za wykonane usługi następuje po przedłożeniu rachunku. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 4 grudnia 1995 r. w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO). (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 54) Stosownie do oświadczenia rządowego z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. Nr 98, poz. 484), publikuje się niniejszym następujące porozumienia będące załącznikami do powyższego Porozumienia (Dz. U. Nr 98, poz. 483): - Porozumienie w sprawie rolnictwa, - Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych, - Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży, - Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu, - Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem, - Porozumienie w sprawie licencjonowania importu, - Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, - Porozumienie w sprawie środków ochronnych. (Wyżej wymienione porozumienia stanowią odrębny załącznik do niniejszego numeru) ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA USTANAWIAJĄCEGO ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU (WTO)sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483) SPIS TREŚCI Porozumienie w sprawie rolnictwa Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem Porozumienie w sprawie licencjonowania importu Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych Porozumienie w sprawie środków ochronnych POROZUMIENIE W SPRAWIE ROLNICTWA Członkowie, Postanawiając ustanowić podstawę do podjęcia procesu reform w handlu rolnym zgodnie z celami negocjacji przewidzianymi Deklaracją z Punta del Este; Pomni, że długofalowym celem zapisanym w postanowieniach Przeglądu Średniookresowego Rundy Urugwajskiej "jest ustanowienie rzetelnego i opartego na prawach rynku systemu handlu rolnego i że proces reform powinien zostać podjęty poprzez negocjacje zobowiązań dotyczących protekcji i wsparcia oraz ustanowienia wzmocnionych i skuteczniejszych reguł i dyscyplin GATT"; Pomni również, że "wspomnianym wyżej celem długofalowym jest osiągnięcie istotnej i stopniowej redukcji protekcji i wsparcia w sektorze rolnym, realizowanej w uzgodnionym okresie czasu i prowadzącej do złagodzenia restrykcji oraz zakłóceń na światowych rynkach rolnych i zapobiegania takim zjawiskom"; Zdecydowani doprowadzić do przyjęcia wiążących zobowiązań dotyczących każdej z następujących dziedzin: dostępu do rynku, środków wsparcia krajowego, konkurencji eksportowej, oraz osiągnąć porozumienie w sprawach kontroli sanitarnej i fitosanitarnej; Uzgadniając, że przy wprowadzaniu w życie zobowiązań w sprawie dostępu do rynku, Członkowie-kraje rozwinięte w pełni uwzględnią szczególne potrzeby i warunki Członków-krajów rozwijających się poprzez doprowadzenie do znaczniejszej poprawy możliwości i warunków dostępu do rynku dla produktów rolnych mających szczególne znaczenie dla tych Członków, włączając w to najpełniejszą liberalizację handlu tropikalnymi produktami rolnymi, jak uzgodniono w Przeglądzie Średniookresowym, oraz dla produktów szczególnie ważnych dla dywersyfikacji produkcji w kierunku zarzucania nielegalnych upraw roślin narkotycznych; Biorąc pod uwagę, że zobowiązania w ramach programu reform powinny być rozłożone między Członków w sposób sprawiedliwy i z uwzględnieniem aspektów pozahandlowych, w tym bezpieczeństwa żywnościowego i ochrony środowiska; uwzględniając uzgodnienie, według którego specjalne i wyróżniające traktowanie krajów rozwijających się jest integralnym elementem negocjacji; a także biorąc pod uwagę możliwe negatywne skutki, jakie realizacja programu reform może przynieść krajom najmniej rozwiniętym i krajom rozwijającym się, będącym importerami netto żywności; Niniejszym uzgadniają, co następuje: CZĘŚĆ I Artykuł 1 Definicje pojęć W niniejszym Porozumieniu, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej: (a) "Zagregowany Wskaźnik Wsparcia" (Aggregate Measurement of Support) i jego skrót "AMS" oznaczają poziom wsparcia w okresie rocznym, wyrażonego w kategoriach pieniężnych, udzielonego produktowi rolnemu i świadczonego na rzecz producentów podstawowych produktów rolnych, albo też wsparcie nie związane z konkretnym towarem, świadczone na rzecz ogółu producentów rolnych, inne niż wsparcie udzielone w ramach programów kwalifikujących się do wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych zgodnie z Załącznikiem 2 do niniejszego Porozumienia, a które: (i) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w okresie bazowym jest wyszczególnione w tabelach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka; oraz (ii) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w jakimkolwiek roku okresu realizacyjnego i po tym okresie, jest liczone zgodnie z postanowieniami Załącznika 3 do niniejszego Porozumienia i przy uwzględnieniu zawartych tam danych oraz wskazówek metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka; (b) "podstawowy produkt rolny" oznacza, w odniesieniu do zobowiązań w sprawie wsparcia krajowego, produkt w stanie możliwie najbliższym temu, w jakim występuje on przy pierwszej sprzedaży, zgodnie ze wskazaniem w liście koncesyjnej Członka i w odpowiednich danych wyjaśniających; (c) "nakłady budżetowe" lub "nakłady" obejmują również nieściągnięte dochody; (d) "Ekwiwalentny Wskaźnik Wsparcia" (Equivalent Measurement of Support) oznacza poziom wsparcia w okresie rocznym, wyrażonego w jednostkach pieniężnych, świadczonego na rzecz producentów podstawowych produktów rolnych w jednej lub kilku formach, którego liczenie zgodnie z metodologią AMS byłoby niepraktyczne, innego niż wsparcie udzielane w ramach programów kwalifikujących się do wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych zgodnie z Załącznikiem 2 do niniejszego Porozumienia, a które: (i) w odniesieniu do wsparcia udzielanego w okresie bazowym jest wyszczególnione w odpowiednich tablicach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka; oraz (ii) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w jakimkolwiek roku okresu realizacyjnego i po tym okresie, jest liczone zgodnie z postanowieniami Załącznika 4 do niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu zawartych tam danych oraz wskazówek metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka; (e) "subsydia eksportowe" oznaczają subsydia uwarunkowane działalnością eksportową, łącznie z subsydiami wymienionymi w Artykule 9 niniejszego Porozumienia; (f) "okres realizacyjny" oznacza sześcioletni okres rozpoczynający się w roku 1995 z zastrzeżeniem, że dla celów Artykułu 13 oznacza on okres dziewięcioletni rozpoczynający się w roku 1995; (g) "koncesje dotyczące dostępu do rynku" obejmują wszystkie zobowiązania odnoszące się do dostępu do rynku, podjęte zgodnie z niniejszym Porozumieniem; (h) "Łączny Zagregowany Wskaźnik Wsparcia" (Total Aggregate Measurement of Support) i jego skrót "Łączny AMS" oznaczają sumę całego wsparcia krajowego, świadczonego na rzecz producentów rolnych, liczonego jako suma wszystkich zagregowanych wskaźników wsparcia dla podstawowych produktów rolnych, wszystkich zagregowanych wskaźników wsparcia nie związanych z określonymi towarami oraz wszystkich ekwiwalentnych wskaźników wsparcia produktów rolnych, a które: (i) w odniesieniu do wsparcia świadczonego w okresie bazowym (t.zn. "Łącznego Bazowego AMS") i maksymalnego wsparcia dopuszczalnego w jakimkolwiek roku okresu realizacyjnego lub po tym okresie (t.zn. "Rocznego i Ostatecznego Poziomu Związanych Zobowiązań") jest wyszczególnione w części IV listy koncesyjnej Członka; oraz (ii) w odniesieniu do poziomu wsparcia faktycznie udzielonego w którymkolwiek roku okresu realizacyjnego i w latach następnych (t.zn. "Bieżącego Łącznego AMS"), jest liczone zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, w tym Artykułu 6, przy uwzględnieniu zawartych tam danych oraz wskazówek metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do części IV listy koncesyjnej Członka; (i) "rok" w punkcie (f) powyżej oraz w odniesieniu do szczegółowych zobowiązań Członka oznacza rok kalendarzowy, finansowy lub obrachunkowy wskazany w liście koncesyjnej dotyczącej tego Członka. Artykuł 2 Zakres towarowy Niniejsze Porozumienie dotyczy produktów wymienionych w Załączniku 1 do tego Porozumienia, zwanych dalej produktami rolnymi. CZĘŚĆ II Artykuł 3 Inkorporacja koncesji i zobowiązań 1. Zobowiązania dotyczące wsparcia krajowego i subsydiów eksportowych zawarte w Części IV listy koncesyjnej każdego Członka stanowią zobowiązania ograniczające subwencjonowanie i stają się niniejszym integralną częścią GATT 1994. 2. Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 6, Członek nie będzie udzielał wsparcia producentom krajowym ponad poziom zobowiązań wyszczególnionych w Sekcji I Części IV jego listy koncesyjnej. 3. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2(b) i 4 Artykułu 9, Członek nie będzie udzielał subsydiów eksportowych wymienionych w ust. 1 Artykułu 9 w odniesieniu do produktów rolnych lub grup produktów wyszczególnionych w Sekcji II Części IV jego listy koncesyjnej, w wysokości przekraczającej wskazane tam poziomy zobowiązań dotyczących nakładów budżetowych i wolumenu eksportu oraz nie będzie udzielał subsydiów na rzecz produktów rolnych nie wymienionych w tej sekcji jego listy koncesyjnej. CZĘŚĆ III Artykuł 4 Dostęp do rynku 1. Koncesje dotyczące dostępu do rynku zawarte w listach koncesyjnych odnoszą się do związania i obniżki stawek celnych, jak również do innych wskazanych tam zobowiązań dotyczących dostępu do rynku. 2. Członkowie nie będą utrzymywać, wprowadzać ani przywracać żadnych środków, objętych wymogiem przekształcenia w zwyczajne opłaty celne1 z zastrzeżeniem odrębnych postanowień Artykułu 5 i Załącznika 5. ______________ 1 Takie środki obejmują ilościowe ograniczenia importowe, zmienne opłaty wyrównawcze, minimalne ceny importowe, dyskrecjonalne licencjonowanie importu, środki pozataryfowe utrzymywane za pośrednictwem przedsiębiorstw handlu państwowego, dobrowolne ograniczenia eksportowe i podobne środki stosowane na granicy, inne niż zwyczajne opłaty celne, niezależnie od tego, czy są one, czy też nie są stosowane w ramach szczególnych zwolnień krajów z postanowień GATT 1947. Nie dotyczy to jednak środków utrzymywanych w oparciu o postanowienia dotyczące bilansu płatniczego, czy innych, ogólnych, a nie odnoszących się tylko do rolnictwa, postanowień GATT 1994 oraz innych Wielostronnych porozumień handlowych z Załącznika 1A Porozumienia WTO. Artykuł 5 Specjalne środki ochronne 1. Niezależnie od postanowień ust. 1(b) Artykułu II GATT 1994, każdy Członek może zastosować postanowienia ust. 4 i 5 jak poniżej w związku z importem produktu rolnego w odniesieniu do którego środki wspomniane w ust. 2 Artykułu 4 niniejszego Porozumienia zostały przekształcone w zwykłe opłaty celne, a który to produkt jest oznaczony w jego liście koncesyjnej symbolem "SSG" jako przedmiot koncesji, w odniesieniu do której można zastosować postanowienia niniejszego Artykułu, jeżeli: (a) wolumen importu takiego produktu wprowadzanego do obszaru celnego Członka udzielającego danej koncesji przekroczy w jakimkolwiek roku wielkość progową odnoszącą się do istniejących możliwości dostępu do rynku w myśl ust. 4, lub też, lecz nie równocześnie (b) cena po której import tego towaru jest wprowadzany do obszaru celnego Członka udzielającego koncesji, liczona jako cena importowa c.i.f. dotycząca danej dostawy i wyrażona w walucie krajowej, jest niższa od wielkości progowej równej średniej cenie referencyjnej2 danego produktu z lat 1986 do 1988. 2. Import w ramach zobowiązań dotyczących bieżącego i minimalnego dostępu do rynku, podjętych jako część koncesji wskazanych w ust. 1 powyżej, będzie uwzględniany przy ustalaniu wolumenu importu wymaganego do zastosowania postanowień zawartych w ust. 1(a) oraz w ust. 4, jednakże do importu w ramach takich zobowiązań nie mają zastosowania dodatkowe opłaty celne nałożone zgodnie z ust. 1(a) i ust. 4, lub ust. 1(b) i ust. 5 jak niżej. 3. Wszelkie dostawy danego produktu znajdujące się w drodze na podstawie kontraktu zawartego przed nałożeniem dodatkowego cła zgodnego z ust. 1(a) i ust. 4 zostaną zwolnione z takiego dodatkowego cła z tym, że mogą być zaliczone w następnym roku na poczet wielkości importu danego produktu wymaganych do zastosowania postanowień ust. 1(a) w tymże roku. 4. Wszelkie dodatkowe cło nałożone zgodnie z powyższym ust. 1(a) będzie utrzymywane w mocy tylko do końca roku, w którym zostało nałożone i może być nakładane tylko w wysokości nie przekraczającej jednej trzeciej poziomu zwykłej opłaty celnej stosowanej w roku, w którym podjęto takie działanie. Wielkość progowa będzie ustalana na podstawie następującego schematu opartego na możliwościach dostępu do rynku, rozumianego jako procentowy udział konsumpcji krajowej3 podczas trzech poprzednich lat, dla których dostępne są dane: (a) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu wynosi 10 procent lub mniej, bazowa wielkość progowa będzie równa 125 procentom; (b) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu jest większy niż 10 procent, lecz nie większy niż 30 procent, bazowa wielkość progowa będzie równa 110 procentom; (c) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu jest większy niż 30 procent, bazowa wielkość progowa będzie równa 105 procentom. We wszystkich przypadkach dodatkowe cło może być nałożone w każdym roku, w którym bezwzględny wolumen importu danego towaru wprowadzanego do obszaru celnego Członka udzielającego koncesji przekracza sumę wielkości (x) wynikającej z przemnożenia powyższej, bazowej wielkości progowej przez średnią wielkość fizyczną importu podczas trzech poprzednich lat, dla których dostępne są dane, oraz wielkości (y) oznaczającej bezwzględną zmianę wolumenu konsumpcji krajowej danego towaru w ostatnim roku, dla którego dostępne są dane, w stosunku do roku poprzedniego, z zastrzeżeniem, że wielkość progowa nie będzie niższa niż 105 procent średniej wielkości fizycznej importu w (x) jak wyżej. 5. Dodatkowe cło nakładane stosownie do ust. 1(b) będzie ustalane zgodnie z następującym schematem: (a) jeżeli różnica między ceną importową c.i.f. dostawy wyrażoną w walucie krajowej (dalej zwana "ceną importową"), a ceną progową w rozumieniu tego ustępu wynosi 10 lub mniej procent ceny progowej, dodatkowa opłata celna nie będzie nakładana; (b) jeżeli różnica między ceną importową a ceną progową (zwana dalej "różnicą") jest większa niż 10 procent lecz nie większa niż 40 procent ceny progowej, dodatkowa opłata celna wyniesie 30 procent kwoty, o którą taka różnica przewyższa 10 procent; (c) jeżeli różnica jest większa niż 40 procent, lecz nie większa niż 60 procent ceny progowej, dodatkowa opłata celna wyniesie 50 procent kwoty, o którą taka różnica przewyższa 40 procent, plus dodatkowa opłata celna dopuszczona zgodnie z punktem (b); (d) jeżeli różnica jest większa niż 60 procent lecz nie większa niż 75 procent, dodatkowa opłata celna wyniesie 70 procent kwoty, o którą taka różnica przewyższa 60 procent ceny progowej, plus dodatkowe opłaty celne dopuszczone zgodnie z punktami (b) i (c); (e) jeżeli różnica jest większa niż 75 procent ceny progowej, dodatkowa opłata celna wyniesie 90 procent kwoty o którą taka różnica przewyższa 75 procent plus dodatkowe opłaty celne dopuszczone zgodnie z punktami (b), (c) i (d). 6. W odniesieniu do produktów łatwo psujących się i sezonowych, warunki wskazane powyżej będą stosowane w sposób uwzględniający specyficzne cechy takich produktów. W szczególności, dla celów wskazanych w ust. 1(a) i ust. 4 można przyjmować krótsze okresy bazowe, jak też stosować odmienne ceny referencyjne dla poszczególnych okresów o których mowa w ust. 1(b). 7. Specjalne środki ochronne będą stosowane w sposób przejrzysty. Każdy Członek podejmujący działania z tytułu powyższego ust. 1(a) przekaże pisemne powiadomienie z odpowiednimi danymi Komitetowi Rolnemu tak wcześnie, jak jest to praktycznie możliwe, lecz w każdym razie nie później niż 10 dni od daty podjęcia takich działań. W przypadkach w których zmiany wolumenu konsumpcji muszą zostać rozpisane między poszczególnymi liniami taryfowymi objętymi działaniami z ust. 4, odpowiednie dane będą zawierały informacje i wskazówki metodologiczne dotyczące sposobu uwzględnienia tych zmian. Członek podejmujący działania z tytułu ust. 4 stworzy wszystkim zainteresowanym Członkom możliwość odbycia konsultacji co do warunków realizacji takiego przedsięwzięcia. Każdy Członek podejmujący działania z tytułu powyższego ust. 1(b) przekaże pisemne powiadomienia z odpowiednimi danymi Komitetowi Rolnemu w terminie do 10 dni od daty podjęcia pierwszego z takich działań, lub też, w przypadku towarów łatwo psujących się lub sezonowych, w terminie 10 dni od pierwszego takiego działania w każdym okresie. Członkowie zobowiązują się, tak dalece, jak jest to praktycznie możliwe, nie stosować postanowień ust. 1(b), jeżeli wolumen importu określonych produktów ulega obniżeniu. W każdym przypadku, Członek podejmujący takie działania stworzy wszystkim zainteresowanym Członkom możliwości konsultacji co do warunków realizacji takiego działania. 8. Jeżeli podejmowane są środki zgodne z powyższymi ust. od 1 do 7, Członkowie zobowiązują się nie stosować, w odniesieniu do takich środków, postanowień ust. 1(a) i 3 Artykułu XIX GATT 1994 lub ust. 2 Artykułu 8 Porozumienia w sprawie stosowania środków ochronnych. 9. Postanowienia niniejszego Artykułu pozostaną w mocy na okres procesu reformy określonego w Artykule 20. _______________ 2 Cena referencyjna dla potrzeb stosowania niniejszego punktu będzie w zasadzie średnią wartością jednostkową danego towaru liczoną na bazie c.i.f. lub też ceną odpowiednią do jakości produktu i stopnia jego przetworzenia. Będzie ona, po jej zastosowaniu do tych celów, publicznie ogłoszona i udostępniona w stopniu niezbędnym dla oceny przez innych Członków dodatkowej opłaty celnej, jaka może być nałożona. 3 Jeżeli konsumpcja krajowa nie jest tu uwzględniona, stosowany będzie bazowy poziom progowy zgodnie z ustępem 4(a). CZĘŚĆ IV Artykuł 6 Zobowiązania dotyczące wsparcia wewnętrznego 1. Zobowiązania dotyczące zmniejszenia wsparcia wewnętrznego podjęte przez każdego Członka i zawarte w Części IV jego listy koncesyjnej będą miały zastosowanie do wszystkich jego środków wsparcia stosowanych na rzecz producentów rolnych, z wyjątkiem tych środków, które nie podlegają redukcji w rozumieniu kryteriów wyszczególnionych w niniejszym Artykule oraz w Załączniku 2 do niniejszego Porozumienia. Zobowiązania te są wyrażone w postaci Łącznych Zagregowanych Wskaźników Wsparcia oraz "Rocznych i Ostatecznych Związanych Poziomów Zobowiązań". 2. Zgodnie z Porozumieniem Przeglądu Średniookresowego, pomoc rządowa zarówno bezpośrednia, jak i pośrednia przeznaczona na rozwój rolnictwa i środowiska wiejskiego stanowi integralną część programów rozwojowych krajów rozwijających się, subsydia inwestycyjne, które są powszechnie dostępne w rolnnictwie Członków-krajów rozwijających się, oraz subsydia na rzecz czynników produkcji rolnej ogólnie dostępne w tych krajach dla producentów ubogich pod względem dochodów i zasobów, będą wyłączone z zobowiązań redukcyjnych dotyczących wsparcia krajowego, które to zobowiązania w innym przypadku miałyby zastosowanie. Podobnie traktowane będzie wsparcie na rzecz producentów Członków-krajów rozwijających się, udzielane w celu zachęty do dywersyfikacji produkcji w kierunku zaniechania nielegalnych upraw narkotycznych. Wsparcie wewnętrzne spełniające kryteria niniejszego ustępu nie będzie wymagało włączenia do kalkulacji Bieżącego Łącznego AMS danego Członka. 3. Członek będzie uznawany za pozostającego w zgodności ze swymi zobowiązaniami dotyczącymi redukcji wsparcia wewnętrznego w każdym roku, w którym jego wsparcie na rzecz producentów rolnych wyrażone w kategoriach Bieżącego Łącznego AMS, nie przekracza odpowiedniego rocznego lub ostatecznego związanego poziomu zobowiązań wskazanego w Części IV listy koncesyjnej tego Członka. 4. (a) Członek nie będzie zobowiązany do włączenia do kalkulacji jego Bieżącego Łącznego AMS ani też do poddawania redukcji: (i) wsparcia wewnętrznego dotyczącego określonych produktów, które skądinąd winno być uwzględniane w kalkulacji Bieżącego AMS dotyczącej Członka, jeżeli takie wsparcie nie przekracza 5 procent łącznej wartości produkcji podstawowego produktu rolnego uzyskiwanej przez tego Członka w danym roku; oraz (ii) wsparcia wewnętrznego nie związanego z określonymi towarami, które skądinąd winno być uwzględnione w kalkulacji Bieżącego AMS dotyczącej Członka, jeżeli takie wsparcie nie przekracza 5 procent łącznej wartości produkcji rolnej uzyskiwanej przez tego Członka. (b) Dla Członków-krajów rozwijających się, wskaźnik procentowy de minimis, o którym mowa w tym ustępie, będzie wynosił 10 procent. 5. (a) Płatności bezpośrednie w ramach systemów ograniczania produkcji nie będą podlegały zobowiązaniom redukcji wsparcia wewnętrznego jeżeli: (i) takie płatności są oparte na ustalonych rozmiarach gruntów i zbiorów; lub (ii) takie płatności są dokonywane w odniesieniu do co najwyżej 85 procent wyjściowego poziomu produkcji; lub (iii) płatności dotyczące zwierząt hodowlanych są oparte na określonym, stałym pogłowiu. (b) Wyłączenie płatności bezpośrednich z zobowiązań redukcyjnych spełniające powyższe kryteria będzie wyrażone w postaci wyłączeń wartości tych płatności bezpośrednich z kalkulacji Bieżącego Łącznego AMS dotyczącej Członka. Artykuł 7 Ogólne dyscypliny dotyczące wsparcia wewnętrznego 1. Każdy Członek zapewni, by wszelkie środki wsparcia wewnętrznego udzielanego producentom rolnym, które nie są przedmiotem zobowiązań redukcyjnych, ponieważ kwalifikują się do skorzystania z kryteriów wyłożonych w Załączniku 2 do niniejszego Porozumienia, były utrzymywane zgodnie z tymi kryteriami. 2. (a) Wszelkie środki wsparcia krajowego na rzecz producentów rolnych łącznie z jakąkolwiek modyfikacją takich środków, jak również środki następnie wprowadzone, co do których nie można wykazać, iż spełniają kryteria z Załącznika 2 do niniejszego Porozumienia lub że mogą być zwolnione z redukcji ze względu na inne postanowienia niniejszego Porozumienia - będą wliczone do kalkulacji Bieżącego Łącznego AMS dotyczącej danego Członka. (b) Jeżeli w Części IV listy koncesyjnej Członka nie uwidoczniono zobowiązania dotyczącego Łącznego AMS, taki Członek nie będzie udzielał wsparcia producentom rolnym ponad odpowiedni poziom de minimis określony w ust. 4 Artykułu 6. CZĘŚĆ V Artykuł 8 Zobowiązania dotyczące konkurencji eksportowej Każdy Członek zobowiązuje się nie udzielać kredytów eksportowych inaczej niż zgodnie z niniejszym Porozumieniem i z zobowiązaniami wyszczególnionymi w liście koncesyjnej tego Członka. Artykuł 9 Zobowiązania dotyczące subsydiów eksportowych 1. Następujące subsydia eksportowe podlegają zobowiązaniom redukcyjnym zgodnie z niniejszym Porozumieniem: (a) świadczenie przez rządy i ich agendy subsydiów bezpośrednich, włączając w to świadczenia w naturze, zależnych od działalności eksportowej, a udzielanych na rzecz firm, gałęzi produkcji, producentów produktów rolnych, spółdzielni i innych stowarzyszeń takich producentów lub organizacji zbytu; (b) sprzedaż lub przekazywanie przez rządy i ich agendy, w celu eksportu, niehandlowych zapasów produktów rolnych po cenie niższej od porównywalnej ceny pobieranej za podobny produkt od nabywców na rynku krajowym; (c) płatności za eksport produktów rolnych finansowane w trybie decyzji rządowych, niezależnie od tego czy angażowane są tu środki publiczne, włączając w to płatności finansowane z wpływów z opłat nakładanych na dany produkt rolny lub też na produkt, z którego eksportowany towar jest wytwarzany; (d) udzielanie subsydiów w celu obniżenia kosztów wprowadzenia na rynek eksportowanych produktów rolnych (innych niż koszty powszechnie dostępnych usług promocji eksportu i doradztwa handlowego), włączając w to koszty operacyjne, koszty podniesienia klasy produktu i innego przetwórstwa oraz koszty międzynarodowego transportu i usług frachtowych; (e) stosowanie, na koszt lub z dyspozycji rządu, krajowych stawek transportowych lub opłat frachtowych od ładunków eksportowych, na warunkach korzystniejszych od stosowanych wobec towarów na użytek krajowy; (f) subsydiowanie produktów rolnych zależnie od ich wykorzystania jako składnika w towarach eksportowanych; 2. (a) Z wyjątkiem postanowień punktu (b) zobowiązania dotyczące poziomu subsydiów eksportowych w każdym roku okresu realizacyjnego a wyszczególnione w liście koncesyjne Członka oznaczają, w odniesieniu do subsydiów eksportowych wymienionych w ust. 1 niniejszego Artykułu: (i) w przypadku zobowiązań dotyczących zmniejszenia nakładów budżetowych - maksymalny poziom wydatków na takie subsydia, jakie mogą zostać przyznane lub poniesione w danym roku z przeznaczeniem na określony produkt rolny lub grupę produktów; oraz (ii) w przypadku zobowiązań dotyczących zmniejszenia wolumenu subsydiowanego eksportu - maksymalną ilość danego produktu rolnego, lub grupy produktów, w odniesieniu do których mogą być udzielone w danym roku takie subsydia eksportowe. (b) W każdym z lat od drugiego do piątego roku okresu realizacyjnego, Członek może udzielić subsydiów eksportowych wymienionych w ust. 1 powyżej w kwotach przekraczających w danym roku odpowiedni poziom zobowiązań rocznych w odniesieniu do produktów lub grup produktów wyszczególnionych w Części IV listy koncesyjnej tego Członka pod warunkiem, że: (i) skumulowana kwota nakładów budżetowych na takie subsydia od początku okresu realizacyjnego do końca danego roku nie przekracza skumulowanej kwoty, jaka wynikałaby z zachowania pełnej zgodności z odpowiednimi rocznymi poziomami nakładów budżetowych zapisanymi w liście koncesyjnej tego Członka o więcej niż 3 procent wartości nakładów budżetowych z okresu bazowego; (ii) skumulowany wolumen produktów eksportowanych przy wykorzystaniu takich subsydiów w czasie od początku okresu realizacyjnego do końca danego roku nie przekracza skumulowanych ilości, jakie wynikałyby z zachowania pełnej zgodności z odpowiednimi zobowiązaniami dotyczącymi rocznych wielkości eksportu zapisanymi w liście koncesyjnej tego Członka o więcej niż 1,75 procent ilości z okresu bazowego; (iii) łączne, skumulowane kwoty nakładów budżetowych na takie subsydia eksportowe oraz wolumen towarów korzystających z takich subsydiów eksportowych w całym okresie realizacyjnym nie będą większe niż wynikałoby to z zachowania pełnej zgodności z odpowiednimi poziomami rocznych zobowiązań zawartymi w liście koncesyjnej tego Członka; oraz (iv) środki budżetowe tego Członka przeznaczone na subsydia eksportowe oraz wolumen towarów korzystających z takich subsydiów na koniec okresu realizacyjnego nie będą większe niż, odpowiednio, 64 procent i 79 procent ich poziomu z okresu bazowego 1986-1990. Dla Członków-krajów rozwijających się te wskaźniki procentowe wynoszą odpowiednio 76 procent oraz 86 procent. 3. Zobowiązania dotyczące ograniczeń w poszerzeniu zakresu subsydiów eksportowych są zgodne z zapisanymi w listach koncesyjnych. 4. W okresie realizacyjnym, od Członków-krajów rozwijających się nie będzie wymagane podejmowanie zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych wymienionych powyżej w punktach (d) i (e) ust. 1, z zastrzeżeniem, że nie będą one stosowane w sposób powodujący obejście zobowiązań redukcyjnych. Artykuł 10 Zapobieganie obchodzeniu zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych 1. Subsydia eksportowe nie wymienione w ust. 1 Artykułu 9 nie będą stosowane w taki sposób by powodować obchodzenie zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych lub groźbę takiego obchodzenia; również transakcje niehandlowe nie będą stosowane w celu obchodzenia takich zobowiązań. 2. Członkowie zobowiązują się działać w kierunku opracowania międzynarodowo uzgodnionych dyscyplin regulujących udzielanie kredytów eksportowych, gwarancji kredytów eksportowych oraz ubezpieczania kredytów, a także, po uzgodnieniu takich dyscyplin, udzielać kredytów eksportowych, gwarancji takich kredytów lub ubezpieczeń tylko zgodnie z nimi. 3. Każdy Członek, który twierdzi, że jakakolwiek ilość produktu eksportowanego przekraczająca zobowiązania redukcyjne nie jest subsydiowana, musi dowieść, że w stosunku do tej ilości nie zostało zastosowane subsydium eksportowe, zarówno wymienione w Artykule 9 jak i jakiekolwiek inne. 4. Członkowie będący dawcami międzynarodowej pomocy żywnościowej zapewnią, by: (a) świadczenie międzynarodowej pomocy żywnościowej nie było bezpośrednio lub pośrednio związane z eksportem na warunkach handlowych produktów rolnych do krajów będących biorcami pomocy; (b) międzynarodowe transakcje dotyczące pomocy żywnościowej, łącznie z pomocą bilateralną w postaci towarów sprzedawanych na rynku biorcy, były realizowane zgodnie z "Zasadami w sprawie dysponowania nadwyżkami i w sprawie zobowiązań konsultacyjnych" FAO, łącznie i zgodnie z systemem UMR (Usual Marketing Requirements); oraz (c) taka pomoc była świadczona w możliwie największym stopniu całkowicie nieodpłatnie lub na warunkach nie mniej ulgowych od tych, jakie są przewidziane w Artykule IV Konwencji o Pomocy Żywnościowej z 1986 roku. Artykuł 11 Składniki produktu finalnego W żadnym przypadku subsydium eksportowe udzielone na jednostkę pierwotnego produktu rolnego zawartego w produkcie finalnym nie może być wyższe od subsydium jednostkowego, jakie byłoby stosowane przy eksporcie pierwotnego produktu rolnego jako takiego. CZĘŚĆ VI Artykuł 12 Dyscypliny dotyczące zakazów i ograniczeń eksportowych 1. Jeżeli Członek ustanawia nowe zakazy eksportu lub ograniczenia eksportowe dotyczące artykułów żywnościowych zgodnie z ust. 2(a) Artykułu XI GATT 1994, to taki Członek będzie przestrzegał następujących postanowień: (a) Członek ustanawiający zakazy lub ograniczenia eksportowe weźmie należycie pod uwagę skutki takiego zakazu lub ograniczenia dla bezpieczeństwa żywnościowego Członków będących importerami; (b) zanim jakikolwiek Członek ustanowi zakaz lub ograniczenie eksportowe, powiadomi pisemnie i możliwie najwcześniej Komitet Rolny o charakterze i czasie trwania takiego środka oraz podejmie konsultacje, o które wystąpi jakikolwiek inny Członek, który jest istotnie zainteresowany jako importer jakąkolwiek kwestią związaną z danym środkiem. Członek ustanawiający zakaz lub ograniczenie eksportowe przedstawi takiemu Członkowi, na jego wniosek, niezbędną informację. 2. Postanowienia niniejszego Artykułu nie będą dotyczyły jakiegokolwiek Członka-kraju rozwijającego się, chyba że taki środek jest zastosowany przez Członka-kraj rozwijający się, będącego eksporterem netto danego produktu żywnościowego. CZĘŚĆ VII Artykuł 13 Należyta powściągliwość W okresie realizacyjnym, niezależnie od postanowień GATT 1994 oraz Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych (zwanego w tym Artykule "Porozumieniem w sprawie subsydiów"): (a) krajowe środki wsparcia, które są całkowicie zgodne z postanowieniami Załącznika 2 do niniejszego Porozumienia będą: (i) traktowane jako subsydia nie podlegające sankcjom w trybie stosowania ceł wyrównawczych4; (ii) wyłączone z działań opartych na artykule XVI GATT 1994 oraz na części III Porozumienia o subsydiach; jak również (iii) wyłączone z działań opartych na przepisach dotyczących nienaruszalności korzyści przysługujących innemu Członkowi z tytułu koncesji celnych stosownie do Artykułu II GATT 1994 w rozumieniu ust. 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994. (b) Środki wsparcia wewnętrznego, które są całkowicie zgodne z postanowieniami Artykułu 6 niniejszego Porozumienia, włączając w to płatności bezpośrednie zgodne z zawartymi tam ust. 5 i wymienione w liście koncesyjnej każdego Członka, a także wsparcie wewnętrzne na poziomie de minimis zgodne z ust. 2 Artykułu 6 będą: (i) wyjęte spod nakładania ceł wyrównawczych, chyba że orzeczone zostanie istnienie szkody lub jej groźby zgodnie z Artykułem VI GATT 1994 i z Częścią V Porozumienia w sprawie subsydiów, przy czym stosowana będzie należyta powściągliwość we wszczynaniu jakichkolwiek postępowań wyrównawczych; (ii) wyjęte spod działań opartych na ustępie 1 Artykułu XVI GATT 1994 lub na Artykułach 5 i 6 Porozumienia o subsydiach, z zastrzeżeniem, że takie wsparcie przyznane na rzecz określonego produktu nie przekracza poziomu stosowanego w roku obrachunkowym 1992; oraz (iii) wyjęte spod działań opartych na przepisach dotyczących nienaruszalności korzyści przysługujących innemu Członkowi z tytułu koncesji celnych stosownie do Artykułu II GATT 1994 w rozumieniu ust. 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994, o ile takie wsparcie przyznane na rzecz określonego produktu nie przekracza poziomu stosowanego w roku obrachunkowym 1992. (c) subsydia eksportowe zgodne w pełni z postanowieniami Części V niniejszego Porozumienia, a wskazane w liście koncesyjnej każdego Członka, będą: (i) podlegały cłom wyrównawczym tylko w przypadku orzeczenia szkody lub jej groźby, opartego na wolumenie dostaw, efektach cenowych lub wynikających stąd skutkach zgodnie z Artykułem VI GATT 1994 oraz częścią V Porozumienia o subsydiach, przy czym okazywana będzie należyta powściągliwość we wszczynaniu jakichkolwiek postępowań wyrównawczych; jak również (ii) wyjęte spod działań opartych na Artykule XVI GATT 1994 oraz na Artykułach 3, 5 i 6 Porozumienia o subsydiach. __________ 4 "Cła wyrównawcze" są rozumiane dla celów niniejszego Artykułu tak, jak w Artykule VI GATT 1994 oraz w Części V Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych. CZĘŚĆ VIII Artykuł 14 Środki sanitarne i fitosanitarne Członkowie postanawiają wprowadzić w życie Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych. CZĘŚĆ IX Artykuł 15 Specjalne i wyróżniające traktowanie 1. Wobec uznania, że specjalne i wyróżniające traktowanie Członków-krajów rozwijających się jest integralnym elementem negocjacji, takie traktowanie w odniesieniu do zobowiązań zostanie udzielone, tak jak to ustalono w odpowiednich postanowieniach niniejszego Porozumienia, oraz będzie wyrażone w listach koncesji i zobowiązań. 2. Członkom-krajom rozwijającym się będzie przysługiwała elastyczność w realizacji zobowiązań redukcyjnych w okresie do 10 lat. Od Członków-krajów najmniej rozwiniętych nie będzie wymagane przyjęcie zobowiązań redukcyjnych. CZĘŚĆ X Artykuł 16 Kraje najmniej rozwinięte i importerzy netto żywności będący krajami rozwijającymi się 1. Członkowie-kraje rozwinięte podejmą takie działania jakie przewidziano w ramach "Decyzji o środkach dotyczących możliwych negatywnych skutków programu reformy dla krajów najmniej rozwiniętych i importerów netto żywności będących krajami rozwijającymi się". 2. Komitet Rolny będzie odpowiednio nadzorował wykonanie tej decyzji. CZĘŚĆ XI Artykuł 17 Komitet Rolny Ustanawia się niniejszym Komitet Rolny. Artykuł 18 Przegląd realizacji zobowiązań 1. Postęp w realizacji zobowiązań negocjowanych w ramach programu reformy Rundy Urugwajskiej będzie podlegać przeglądowi w Komitecie Rolnym. 2. Proces przeglądu będzie podejmowany na podstawie notyfikacji składanych przez Członków w odniesieniu do takich spraw i w takich terminach, jakie zostaną ustalone, jak również na podstawie takiej dokumentacji, o przygotowanie której może zostać poproszony Sekretariat w celu ułatwienia procesu przeglądu. 3. W uzupełnieniu notyfikacji, które mają być składane zgodnie z ust. 2, notyfikowany będzie niezwłocznie każdy nowy środek wsparcia wewnętrznego, lub też modyfikacja istniejącego środka wobec którego wnioskowane jest wyłączenie z redukcji. Notyfikacja ta będzie zawierać szczegóły dotyczące nowego lub zmodyfikowanego środka i jego zgodności z kryteriami ustalonymi w Artykule 6 lub w Załączniku 2. 4. W trakcie procesu przeglądu Członkowie zwrócą należną uwagę na wpływ nadmiernych stóp inflacji na zdolność jakiegokolwiek Członka do przestrzegania swych zobowiązań dotyczących wsparcia wewnętrznego. 5. Członkowie zgadzają się przeprowadzać coroczne konsultacje w Komitecie Rolnym w związku z ich udziałem w normalnym wzroście światowego handlu produktami rolnymi w ramach zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych zgodnych z niniejszym Porozumieniem. 6. Proces przeglądu umożliwi Członkom podnoszenie wszelkich spraw odnoszących się do realizacji, w ramach programu reformy, zobowiązań zgodnych z niniejszym Porozumieniem. 7. Każdy Członek może zwrócić uwagę Komitetu Rolnego na jakikolwiek środek, który jego zdaniem, winien był zostać notyfikowany przez innego Członka. Artykuł 19 Konsultacje i rozstrzyganie sporów Postanowienia artykułów XXII i XXIII GATT 1994, rozwinięte i zastosowane w ramach Porozumienia o rozstrzyganiu sporów, będą stosowane w konsultacjach i do rozstrzygania sporów w ramach niniejszego Porozumienia. CZĘŚĆ XII Artykuł 20 Kontynuacja procesu reformy Uznając, że osiąganie długofalowego celu, jakim jest istotna, stopniowa redukcja wsparcia i protekcji w sektorze rolnym, prowadząca do fundamentalnej reformy w tej dziedzinie jest procesem ciągłym, Członkowie uzgadniają, że negocjacje nad dalszym przebiegiem tego procesu zostaną podjęte na rok przed upływem okresu realizacyjnego, z uwzględnieniem: (a) doświadczenia nabytego do tego czasu w trakcie realizacji zobowiązań redukcyjnych; (b) skutków zobowiązań redukcyjnych dla światowego handlu towarami rolnymi; (c) pozahandlowych problemów, specjalnego i wyróżniającego traktowania Członków-krajów rozwijających się i celu, jakim jest ustanowienie sprawiedliwego i ukierunkowanego rynkowo systemu handlu rolnego oraz innych celów i problemów wymienionych we wstępie do niniejszego Porozumienia; oraz (d) potrzeby dalszych zobowiązań, które są niezbędne dla osiągnięcia wspomnianych wyżej długofalowych celów. CZĘŚĆ XIII Artykuł 21 Postanowienia końcowe 1. Postanowienia GATT 1994 oraz innych Wielostronnych porozumień handlowych w Załączniku 1A do Porozumienia WTO będą stosowane zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. Załączniki do niniejszego Porozumienia są jego integralną częścią. Załącznik 1 ZAKRES TOWAROWY 1. Niniejsze Porozumienie będzie obejmowało następujące produkty: (i) Rozdziały 1 do 24 w systemie HS, bez ryb i przetworów rybnych, oraz* (ii) Kod HS 2905.43(mannit) Kod HS 2905.44 (sorbit) Pozycja HS 33.01 (olejki eteryczne) Pozycje HS 35.01 do 35.05(substancje białkowe, skrobie modyfikowane, kleje) Kod HS 3809.10 (środki wykańczalnicze) Hod HS 3823.60 (sorbit inny niż w/wym.) Pozycje HS 41.01 do 41.03(skóry i skórki surowe) Pozycja HS 43.01 (surowe skóry futerkowe) Pozycje HS 50.01 do 50.03(jedwab surowy i odpady) Pozycje HS 51.01 do 51.03(wełna i sierść zwierzęca) Pozycje HS 52.01 do 52.03(bawełna surowa, odpady bawełniane, bawełna zgrzebna lub czesana) Pozycja HS 53.01 (len surowy) Pozycja HS 53.02 (konopie surowe) 2. Powyższe nie ogranicza zakresu towarowego Porozumienia w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych. ____________ * Opis produktów zawarty w nawiasach nie jest traktowany jako wyczerpujący. Załącznik 2 WSPARCIE KRAJOWE: PODSTAWA WYŁĄCZEŃ Z ZOBOWIĄZAŃ REDUKCYJNYCH 1. Podstawowym warunkiem, jaki mają spełniać środki wsparcia wewnętrznego wnioskowane do wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych, jest to, by nie wpływały one w ogóle, lub co najwyżej w minimalnym stopniu, na produkcję i handel. Wszystkie środki wnioskowane do takiego wyłączenia, będą zatem odpowiadały następującym podstawowym kryteriom: (a) wsparcie, o którym mowa będzie udzielane w ramach programów rządowych finansowanych ze środków publicznych (łącznie z zaniechanymi należnościami finansów publicznych), nie obejmujących transferów od konsumentów; oraz (b) wsparcie, o którym mowa, nie spowoduje podtrzymywania cen producentów; a ponadto będą spełniać szczegółowe warunki i kryteria dotyczące polityki wskazane poniżej. Programy usług publicznych 2. Usługi ogólne Polityka w tej kategorii obejmuje wydatki (lub zaniechane należności) dotyczące programów przewidujących świadczenie usług lub dostarczanie korzyści dla rolnictwa lub społeczności wiejskiej. Nie będą one obejmowały bezpośrednich płatności na rzecz producentów lub przetwórców. Stosowne programy obejmujące działania wymienione poniżej, lecz nie ograniczone tylko do tych działań, będą spełniały podstawowe kryteria wskazane powyżej w ust. 1 i szczegółowe warunki o ile takowe zostały wskazane poniżej: (a) prace badawcze, łącznie z badaniami podstawowymi, badaniami dotyczącymi programów ochrony środowiska i programami badań nad poszczególnymi produktami; (b) ochrona przed pasożytami i chorobami, obejmująca przedsięwzięcia o charakterze ogólnym oraz specyficzne odnoszące się do poszczególnych produktów, w tym systemy wczesnego ostrzegania, kwarantannę i zwalczanie; (c) szkolenie, obejmujące zarówno szkolenie ogólne jak i specjalistyczne; (d) poradnictwo i popularyzacja wiedzy agrotechnicznej, w tym dostarczanie środków ułatwiających przekazywanie producentom i konsumentom informacji i wyników badań; (e) usługi inspekcyjne, w tym inspekcja ogólna oraz inspekcja określonych produktów dla celów ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, klasyfikacji jakościowej i standaryzacji; (f) usługi marketingowe i promocyjne, obejmujące informację rynkową, doradztwo i promocję w odniesieniu do poszczególnych produktów, lecz z wyłączeniem wydatków na nieokreślone cele, które mogłyby zostać wykorzystane przez sprzedawców w celu obniżenia ich ceny zbytu lub też przynosiłyby bezpośrednią korzyść gospodarczą nabywcom; oraz (g) usługi o charakterze infrastrukturalnym obejmujące: elektryfikację, drogi i inne środki transportu, urządzenia rynkowe i portowe, systemy zaopatrzenia w wodę, systemy tam i odwadniające oraz prace infrastrukturalne związane z programami ochrony środowiska. We wszystkich takich przypadkach nakłady będą dokonywane tylko na cele inwestycji podstawowych, z wyłączeniem subsydiowania urządzeń w obrębie poszczególnych gospodarstw, poza podłączeniem do ogólnie dostępnych instalacji publicznych. Nie będą one obejmowały subsydiów na nakłady i koszty eksploatacji, ani też preferencji w opłatach ponoszonych przez użytkownika. 3. Zapasy publiczne dla celów bezpieczeństwa żywnościowego5 Nakłady (lub zaniechane należności) świadczone na tworzenie i utrzymywanie rezerw produktów stanowiących integralną część programu bezpieczeństwa żywnościowego, ustanowionego w ramach ustawodawstwa państwowego. Może to obejmować pomoc rządową na rzecz prywatnych rezerw produktów będących częścią takiego programu. Rozmiary i gromadzenie takich zapasów będą zgodne z uprzednio określonymi założeniami odnoszącymi się wyłącznie do bezpieczeństwa żywnościowego. Proces tworzenia zapasów i dysponowania nimi będzie finansowo przejrzysty. Zakupy żywności przez instytucje rządowe będą dokonywane po bieżących cenach rynkowych, a sprzedaż z rezerw tworzonych dla celów bezpieczeństwa żywnościowego będzie realizowana po cenach nie niższych od bieżących cen rynkowych dotyczących danego towaru i właściwej mu klasy jakościowej. _____________ 5 Dla celów ust. 3 niniejszego Załącznika, rządowe programy rezerw żywnościowych dla potrzeb bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się, realizowane w sposób przejrzysty i zgodnie z oficjalnie ogłoszonymi obiektywnymi kryteriami lub wytycznymi, będą uznawane za zgodne z postanowieniami niniejszego ustępu, włączając w to programy, w ramach których zapasy żywności dla potrzeb bezpieczeństwa żywnościowego są tworzone i rozdysponowane po cenach administrowanych, z zastrzeżeniem, że różnica między ceną nabycia a zewnętrzną ceną referencyjną jest uwzględniona w kalkulacji AMS. 4. Krajowa pomoc żywnościowa6 Wydatki (lub zaniechane należności) dotyczące świadczenia pomocy na rzecz potrzebujących jej środowisk społecznych. Uprawnienia do otrzymywania pomocy żywnościowej będą oparte na jasno określonych kryteriach odnoszących się do założeń dotyczących odżywiania. Pomoc taka będzie świadczona w formie bezpośrednich dostaw na rzecz osób nią objętych albo też w formie środków pozwalających uprawnionym odbiorcom na zakup żywności po cenach rynkowych lub subsydiowanych. Zakupy żywności przez instytucje rządowe będą dokonywane po bieżących cenach rynkowych, a finansowanie i administrowanie pomocy będą prowadzone w sposób przejrzysty. _______________ 6 Dla celów ust. 3 i 4 niniejszego Załącznika, udostępnienie żywności po cenach subwencjonowanych w celu zaspokojenia potrzeb żywnościowych ubogiej ludności miejskiej i wiejskiej w krajach rozwijających się, prowadzone w sposób systematyczny i po rozsądnych cenach, będzie uznawane za zgodne z postanowieniami niniejszego ustępu. 5. Bezpośrednie płatności na rzecz producentów Wsparcie, które jest udzielane w formie płatności bezpośrednich (lub zaniechanych należności łącznie ze świadczeniami w naturze) na rzecz producentów, a które jest wnioskowane jako nie podlegające kryteriom redukcyjnym, będzie spełniało podstawowe kryteria ustalone w ust. 1 jak wyżej, jak również specyficzne kryteria dotyczące poszczególnych rodzajów bezpośrednich płatności ustalone poniżej w ust. od 6 do 13 włącznie. Wszelkie wnioskowane wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych istniejących lub nowych rodzajów płatności, innych niż wymienione w ust. od 6 do 13, będą odpowiadać kryteriom od (b) do (e) włącznie w ust. 6 wraz z ogólnymi kryteriami ustalonymi w ust. 1. 6. Wsparcie poziomu dochodów, niezależne od działalności produkcyjnej (a) Uprawnienia do takich płatności będą podlegały jasno określonym kryteriom, takim jak dochód, status producenta lub właściciela ziemi, stopień wykorzystania czynników produkcji lub wielkość produkcji w określonym i stałym okresie bazowym. (b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub oparta na, rodzaju lub rozmiarach produkcji (w tym też wielkości pogłowia inwentarza żywego) podjętej przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie bazowym. (c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych dotyczących jakiejkolwiek produkcji podjętej w którymkolwiek roku po okresie bazowym. (d) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub oparta na czynnikach produkcji zaangażowanych w jakimkolwiek roku po okresie bazowym. (e) Dla celów uzyskania takich płatności nie będzie wymagane wykazanie się produkcją. 7. Finansowy udział rządu w programach ubezpieczania poziomu dochodów i innych programów zabezpieczenia dochodów (a) Uprawnienia do uzyskiwania takich płatności będą określane przez stopień utraty dochodu, przy uwzględnieniu tylko dochodu osiąganego z rolnictwa, która to utrata przekracza 30 procent średniego dochodu brutto lub jego równowartości w wyrażeniu netto (z wyłączeniem płatności uzyskanych z tytułu tych samych lub podobnych programów wsparcia) w okresie ostatnich trzech lat, lub też jest wyższa od trzyletniej średniej za okres ostatnich pięciu lat, po odliczeniu najwyższej i najniższej wartości. Każdy producent spełniajacy ten warunek będzie uprawniony do otrzymywania płatności. (b) Kwota takich płatności będzie rekompensowała mniej niż 70 procent utraty dochodu poniesionej przez producenta w roku, w którym ten producent uzyskuje uprawnienia do otrzymywania tej pomocy. (c) Kwota takich płatności będzie zależna tylko od dochodu; będzie ona niezależna od rodzaju lub rozmiarów produkcji (w tym od wielkości pogłowia inwentarza żywego) prowadzonej przez producenta, lub od cen krajowych albo międzynarodowych dotyczących takiej produkcji, ani też od zaangażowanych czynników wytwórczych. (d) Jeżeli producent otrzymuje w tym samym roku płatności o których mowa w niniejszym ust. i w ust. 8 (pomoc z tytułu klęsk żywiołowych), łączna suma takich płatności będzie niższa niż 100 procent całej utraty dochodu poniesionej przez producenta. 8. Płatności w związku z pomocą z tytułu klęsk żywiołowych (dokonywane bezpośrednio, albo poprzez udział środków rządowych w ubezpieczaniu zbiorów) (a) Uprawnienia do takiej pomocy powstaną tylko wówczas, gdy władze rządowe oficjalnie uznają, że klęska żywiołowa lub podobna w skutkach (włączając w to epidemię chorób zakaźnych, plagę szkodników, skażenie radioaktywne i wojnę na terytorium zainteresowanego Członka) miała lub ma miejsce i będą uwarunkowane stratami w produkcji przekraczającymi 30 procent średniej produkcji w okresie trzech ostatnich lat, lub też średnią trzyletniej wielkości produkcji w okresie ostatnich pięciu lat po odliczeniu najwyższej i najniższej wartości rocznej. (b) Płatności dokonywane w następstwie klęski żywiołowej będą dotyczyły tylko strat odnoszących się do dochodu, pogłowia inwentarza żywego (łącznie z płatnościami związanymi z usługami weterynaryjnymi), ziemi lub innych czynników produkcji, spowodowanych klęską żywiołową. (c) Płatności nie będą rekompensowały więcej niż całkowity koszt wyrównania tych strat i nie będą uwarunkowane wymogiem przyszłej produkcji, jej rodzajem i wielkością. (d) Płatności dokonywane w czasie trwania klęski żywiołowej nie będą wyższe od poziomu wymaganego dla uniknięcia lub złagodzenia dalszych strat w rozumieniu kryterium (b) jak wyżej. (e) Jeżeli producent otrzymuje w tym samym roku płatności, o których mowa w niniejszym ustępie lub w ust. 7 (programy ubezpieczenia i gwarantowania poziomu dochodu), całkowita suma takich płatności będzie niższa niż 100 procent łącznej utraty dochodu poniesionej przez producenta. 9. Pomoc na potrzeby dostosowań strukturalnych świadczona w ramach programów emerytalnych (a) Uprawnienia do takich płatności będą określone na podstawie jasno sformułowanych kryteriów w ramach programów mających na celu ułatwienia przejścia na emeryturę osobom zajmującym się towarową produkcją rolną, lub też ułatwienia takim osobom podjęcia zatrudnienia w działalności pozarolniczej. (b) Płatności będą uwarunkowane całkowitym i trwałym zaniechaniem towarowej produkcji rolnej przez osoby korzystające z takich świadczeń. 10. Pomoc na potrzeby dostosowań strukturalnych świadczona w ramach programów wycofywania czynników produkcji (a) Uprawnienia do takich płatności bedą określone na podstawie jasno sformułowanych kryteriów w ramach programów mających na celu wycofywanie ziemi lub innych czynników wytwórczych, w tym także inwentarza żywego, z towarowej produkcji rolnej. (b) Płatności będą uwarunkowane wycofaniem ziemi z towarowej produkcji rolnej na okres co najmniej 3 lat, a w przypadku inwentarza żywego - jego ubojem lub innym trwałym usunięciem. (c) Płatności nie będą wymagać lub określać żadnego alternatywnego wykorzystania takiej ziemi lub innych czynników produkcji, które wiązałoby się z produkcją rynkową artykułów rolnych. (d) Płatności nie będą związane ani z rodzajem lub wielkością produkcji, ani też z cenami, krajowymi lub międzynarodowymi, które dotyczyłyby produkcji podjętej z wykorzystaniem pozostałej ziemi i innych zasobów pozostających w eksploatacji. 11. Pomoc w dostosowaniach strukturalnych, świadczona przez wsparcie inwestycyjne (a) Uprawnienia do takich płatności będą określone na podstawie jasno sformułowanych kryteriów w ramach programów rządowych mających na celu pomoc w finansowej lub fizycznej restrukturyzacji działalności producenta wobec obiektywnie wykazanych niedogodności strukturalnych. Kwalifikacja do korzystania z takich programów może być także oparta na jasno określonym rządowym programie reprywatyzacji ziemi rolniczej. (b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub oparta na, rodzaju i wielkości produkcji (w tym wielkości pogłowia), podjętej przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie bazowym, z zastrzeżeniem kryterium (e) poniżej. (c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub oparta na cenach, krajowych lub międzynarodowych, odnoszących się do danej produkcji podjętej w jakimkolwiek roku po okresie bazowym. (d) Płatności będą świadczone tylko przez okres niezbędny dla realizacji inwestycji której one dotyczą. (e) Płatności nie będą uwarunkowane wymogiem wytwarzania przez beneficjentów produktów rolnych ani też nie będą w jakikolwiek sposób określały takich produktów, z wyjątkiem wymagań dotyczących niewytwarzania określonego produktu. (f) Płatności będą ograniczone do wartości wymaganej do zrekompensowania niedogodności strukturalnych. 12. Płatności w ramach programów ochrony środowiska (a) Uprawnienia do takich płatności zostaną określone jako część składowa jasno sformułowanego rządowego programu ochrony środowiska i będą zależne od spełnienia określonych warunków programu rządowego, włączając w to warunki dotyczące metod produkcji i jej składników. (b) Kwota płatności będzie ograniczona do dodatkowych kosztów lub utraty dochodu wynikających ze stosowania danego programu rządowego. 13. Płatności w ramach programów pomocy regionalnej (a) Uprawnienia do takich płatności będą ograniczone tylko do producentów w regionach zwiększonej uciążliwości gospodarowania. Każdy taki region musi być jasno określonym, zwartym obszarem geograficznym, posiadającym wyraźną tożsamość gospodarczą i administracyjną, uznanym za region zwiększonej uciążliwości gospodarowania na podstawie neutralnych i obiektywnych kryteriów, które są wyraźnie określone w ustawodawstwie lub przepisach i wskazują, że trudności danego regionu wynikają z okoliczności nie mających doraźnego charakteru. (b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub oparta na, rodzaju lub wielkości produkcji (włączając w to inwentarz żywy) podjętej przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie bazowym, chyba że w celu zmniejszenia tej produkcji. (c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych dotyczących jakiejkolwiek produkcji podjętej w jakimkolwiek roku po okresie bazowym. (d) Płatności będą dokonywane tylko na rzecz producentów w uprawnionych regionach, ale będą powszechnie dostępne dla wszystkich producentów w obrębie takich regionów. (e) Płatności związane z czynnikami produkcji będą dokonywane przy stawce degresywnej powyżej progu opłacalności danego czynnika produkcji. (f) Płatności będą ograniczone do dodatkowych kosztów, lub utraty dochodu, wynikających z podejmowania produkcji na wskazanym obszarze. Załącznik nr 3 WSPARCIE KRAJOWE: KALKULACJA ZAGREGOWANEGO WSKAŹNIKA WSPARCIA 1. Z zastrzeżeniem przepisów Artykułu 6, Zagregowany Wskaźnik Wsparcia (AMS) będzie kalkulowany indywidualnie w odniesieniu do poszczególnego produktu dla każdego podstawowego produktu rolnego otrzymującego wsparcie cenowe, płatności bezpośrednie nie podlegające wyłączeniu lub jakiekolwiek inne subsydium nie wyłączone z zobowiązań redukcyjnych ("pozostałe polityki nie podlegające wyłączeniu"). Wsparcie, które nie jest świadczone w odniesieniu do poszczególnych towarów będzie zagregowane w postaci jednego "niespecyficznego AMS" i wyrażone sumą jednostek pieniężnych. 2. Subsydia w rozumieniu ust. 1 będą obejmowały zarówno wydatki budżetowe, jak i zaniechane należności dochodowe rządów i ich agend. 3. Uwzględniane będzie wsparcie udzielane na szczeblu ogólnokrajowym, jak i niższym. 4. Podatki rolne lub opłaty uiszczane przez producentów zostaną odjęte od AMS. 5. Wskaźnik AMS liczony według wskazanych poniżej zasad dla okresu bazowego będzie stanowił podstawę wyjściową dla realizacji zobowiązań redukcyjnych dotyczących wsparcia krajowego. 6. Dla każdego podstawowego towaru rolnego wskaźnik AMS zostanie odrębnie określony i wyrażony w łącznej wartości pieniężnej. 7. Wskaźnik AMS będzie liczony dla danego towaru rolnego możliwie najbliżej pierwszego szczebla zbytu. Środki przyznawane na rzecz przetwórców artykułów rolnych będą uwzględniane w takim zakresie, w jakim korzystają z nich producenci podstawowych produktów rolnych. 8. Wsparcie cen rynkowych: wsparcie cen rynkowych będzie obliczane przy zastosowaniu różnicy między stałą, referencyjną ceną zewnętrzną, a stosowaną ceną administrowaną i z pomnożeniem takiej różnicy przez wielkość produkcji uprawnionej do otrzymywania stosownej ceny administrowanej. Wydatki z budżetu dokonywane w celu utrzymania tej różnicy, takie jak koszty skupu lub utrzymywania rezerw nie będą wliczane do AMS. 9. Stała, zewnętrzna cena referencyjna będzie oparta na danych z lat 1986 do 1988 i będzie w zasadzie średnią, jednostkową wartością f.o.b. określonego, podstawowego produktu rolnego w kraju będącym eksporterem netto i średnią, jednostkową wartością c.i.f. określonego, podstawowego produktu rolnego w kraju będącym importerem netto w okresie bazowym. Stała cena referencyjna może być korygowana w razie konieczności o różnice jakościowe. 10. Nie wyłączone płatności bezpośrednie: nie wyłączone płatności bezpośrednie zależne od różnic w cenach będą obliczane albo przez mnożenie różnicy między stałą ceną referencyjną a stosowaną ceną administrowaną przez wielkość produkcji uprawnionej do korzystania z ceny administrowanej, albo też na podstawie wielkości wydatków budżetowych. 11. Stała cena referencyjna będzie oparta na danych z lat od 1986 do 1988 i będzie w zasadzie faktyczną ceną stosowaną do ustalenia stawek płatności. 12. Nie wyłączone, bezpośrednie płatności oparte na czynnikach innych niż cena będą mierzone na podstawie wydatków budżetowych. 13. Inne środki nie wyłączone, w tym subsydiowanie składników produkcji i inne działania, takie jak obniżanie kosztów zbytu: wartość takich środków będzie mierzona przy zastosowaniu rządowych wydatków budżetowych lub też, tam gdzie odwołanie się do wydatków budżetowych nie odzwierciedla pełnych rozmiarów tego subsydium, podstawą obliczenia subsydium będzie różnica pomiędzy ceną subsydiowanego dobra lub usługi a reprezentatywną ceną rynkową podobnego dobra lub usługi pomnożona przez ilość tego dobra lub usługi. Załącznik nr 4 WSPARCIE KRAJOWE: KALKULACJA EKWIWALENTNEGO WSKAŹNIKA WSPARCIA 1. Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 6, ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą liczone dla wszystkich podstawowych produktów rolnych, których ceny rynkowe korzystają z wsparcia zgodnie z definicją z Załącznika 3, lecz dla których kalkulacja tej części składowej AMS nie byłaby praktycznie możliwa. W odniesieniu do takich produktów bazowy poziom realizacji zobowiązań redukcji wsparcia krajowego będzie składać się z elementu wsparcia ceny rynkowej wyrażonego w postaci ekwiwalentnego wskaźnika wsparcia zgodnie z poniższym ust. 2, jak również z wszelkich bezpośrednich płatności nie wyłączonych z redukcji oraz innych nie wyłączonych środków wsparcia, które zostaną oszacowane zgodnie z poniższym ust. 3. Uwzględnione będzie wsparcie udzielone zarówno na poziomie ogólnokrajowym, jak i niższym. 2. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia, o których mowa w ust. 1, zostaną skalkulowane, możliwie najbliżej pierwszego szczebla zbytu, dla każdego z wszystkich podstawowych produktów rolnych korzystających ze wsparcia ceny rynkowej, dla których nie można wyliczyć części składowej AMS dotyczącej wsparcia ceny. Dla takich podstawowych produktów rolnych, ekwiwalentne wskaźniki wsparcia cen rynkowych będą obliczane z uwzględnieniem stosowanej ceny administrowanej i wielkości produkcji uprawnionej do otrzymywania takiej ceny, lub też, tam gdzie nie jest to możliwe, na podstawie wielkości nakładów budżetowych stosowanych dla podtrzymania ceny producenta. 3. Jeżeli podstawowe produkty rolne podlegające postanowieniom ust. 1 korzystają z nie wyłączonych płatności bezpośrednich, lub też z innych subsydiów udzielanych określonym produktom, a nie wyłączonych z zobowiązań redukcyjnych, podstawa ekwiwalentnych wskaźników wsparcia dotyczących takich środków będzie wyliczona jak dla odpowiednich części składowych AMS (wymienionych w Załączniku 3 ust. 10 do 13 włącznie). 4. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą obliczane na podstawie wielkości subsydium możliwie najbliżej pierwszego szczebla zbytu odnośnego podstawowego produktu rolnego. Środki kierowane na rzecz przetwórców artykułów rolnych będą uwzględniane w takim zakresie, w jakim ich beneficjentami są producenci podstawowych produktów rolnych. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą pomniejszane o wartość specyficznych obciążeń rolnych lub opłat nakładanych na producentów. Załącznik nr 5 SPECJALNE TRAKTOWANIE W ŚWIETLE UST. 2 ARTYKUŁU 4 Sekcja A 1. Postanowienia ust. 2 Artykułu 4 nie będą dotyczyły, ze skutkiem od wejścia w życie Porozumienia WTO, jakichkolwiek pierwotnych produktów rolnych albo ich przetworów (zwanych dalej "produktami wydzielonymi"), wobec których zachowane zostają następujące warunki (zwane dalej "specjalnym traktowaniem"): (a) import produktów wydzielonych stanowił mniej niż 3 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej w okresie bazowym 1986-1988 ("okres bazowy"); (b) od początku okresu bazowego produkty wydzielone nie korzystały z subsydiów eksportowych; (c) wobec pierwotnych produktów rolnych stosowane są efektywne ograniczenia produkcyjne; (d) takie produkty są oznaczone symbolem "ST-Annex 5" w Sekcji I-B Części I listy koncesyjnej danego Członka dołączonej do Protokołu z Marakeszu, jako będące przedmiotem specjalnego traktowania ze względów pozahandlowych, takich jak bezpieczeństwo żywnościowe i ochrona środowiska; oraz (e) możliwości minimalnego dostępu do rynku w odniesieniu do produktów wydzielonych odpowiadają, zgodnie z Sekcją I-B Części I listy koncesyjnej danego Członka, 4 procentom konsumpcji krajowej produktów wydzielonych z okresu bazowego, poczynając od pierwszego roku okresu realizacyjnego, a następnie wzrastają corocznie, aż do końca okresu realizacyjnego, o 0,8 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego. 2. Na początku każdego okresu realizacyjnego Członek może zaprzestać stosowania specjalnego traktowania w odniesieniu do produktów wydzielonych poprzez zastosowanie się do postanowień ust. 6. W takim przypadku dany Członek utrzyma już istniejące wtedy możliwości minimalnego dostępu do rynku i będzie zwiększał je corocznie aż do końca okresu realizacyjnego o 0,4 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego. Poziom możliwości minimalnego dostępu do rynku wynikający z tej formuły w ostatnim roku okresu realizacyjnego zostanie następnie utrzymany w liście koncesyjnej danego Członka. 3. Wszelkie negocjacje w kwestii możliwości kontynuacji, po okresie realizacyjnym, specjalnego traktowania przewidzianego w ust. 1, będą zakończone w ramach tego okresu realizacyjnego, jako część negocjacji przewidzianych Artykułem 20 niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu aspektów pozahandlowych. 4. Jeżeli w rezultacie negocjacji, o których mowa w ust. 3, zostanie uzgodnione, że Członek może kontynuować stosowanie specjalnego traktowania, taki Członek udzieli dodatkowych i możliwych do zaakceptowania koncesji, jakie zostaną określone w trakcie tych negocjacji. 5. Jeżeli specjalne traktowanie nie będzie kontynuowane w końcu okresu realizacyjnego, zainteresowany Członek wykona postanowienia ust. 6. W takim przypadku, po zakończeniu okresu realizacyjnego, minimalny dostęp dla produktów wydzielonych zostanie utrzymany na poziomie 8 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego, wskazanej w liście koncesyjnej danego Członka. 6. Wobec środków granicznych innych niż zwykłe opłaty celne, utrzymywanych w odniesieniu do produktów wydzielonych, zostaną wówczas zastosowane postanowienia ust. 2 Artykułu 4 z mocą od początku roku, w którym specjalne traktowanie zostanie zakończone. Takie produkty zostaną poddane zwykłym opłatom celnym, które będą związane w liście koncesyjnej danego Członka i stosowane począwszy od początku roku, w którym wygasa specjalne traktowanie, przy takich stawkach celnych, jakie miałyby zastosowanie, gdyby redukcja o 15 procent została dokonana w okresie realizacyjnym w równych ratach rocznych. Takie stawki celne zostaną ustalone na podstawie ekwiwalentów taryfowych, jakie będą określone zgodnie z wytycznymi wskazanymi w załączniku do niniejszego. Sekcja B 7. Postanowienia ust. 2 Artykułu 4 nie będą również miały zastosowania, poczynając od wejścia w życie Porozumienia WTO, do pierwotnego produktu rolnego, który stanowi dominujący, podstawowy składnik tradycyjnego odżywiania w członkowskim kraju rozwijającym się, a wobec którego to produktu spełnione są następujące warunki ponad te, jakie są wyszczególnione w ust. 1(a) do 1(d) włącznie w odniesieniu do danych produktów: (a) możliwości minimalnego dostępu do rynku dotyczące danych produktów wyszczególnione w Sekcji I-B Części I listy koncesyjnej zainteresowanego Członka-kraju rozwijającego się odpowiadają od początku pierwszego roku okresu realizacyjnego 1 procentowi konsumpcji krajowej danych produktów z okresu bazowego, oraz są zwiększane w równych ratach rocznych do 2 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego na początku piątego roku okresu realizacyjnego. Od początku szóstego roku okresu realizacyjnego, możliwości minimalnego dostępu w odniesieniu do danych produktów odpowiadają 2 procentom odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego i aż do początku dziesiątego roku wzrastają w równych ratach rocznych do 4 procent odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego. Następnie, poziom możliwości minimalnego dostępu do rynku wynikający z tej formuły w dziesiątym roku zostanie utrzymany w liście koncesyjnej danego Członka-kraju rozwijającego się; (b) odpowiednie możliwości dostępu do rynku zostały przewidziane dla innych produktów zgodnie z niniejszym Porozumieniem. 8. Wszelkie negocjacje w kwestii możliwości kontynuowania specjalnego traktowania przewidzianego w ust. 7 po zakończeniu dziesiątego roku liczonego od początku okresu realizacyjnego zostaną podjęte i zakończone w ramach czasowych dziesiątego roku licząc od początku okresu realizacyjnego. 9. Jeżeli zostanie uzgodnione w wyniku negocjacji, o których mowa w ust. 8, że Członek może kontynuować stosowanie specjalnego traktowania, taki Członek udzieli dodatkowych i akceptowalnych koncesji, jakie zostaną określone w trakcie tych negocjacji. 10. Jeżeli specjalne traktowanie zgodnie z ust. 7 nie będzie kontynuowane poza dziesiąty rok licząc od początku okresu realizacyjnego, dane produkty zostaną poddane zwykłym opłatom celnym ustalonym na podstawie ekwiwalentu taryfowego wyliczonego zgodnie z wytycznymi wskazanymi w załączniku do niniejszego, które zostaną związane w liście koncesyjnej danego Członka. W odniesieniu do innych aspektów, stosowane będą postanowienia ust. 6 zmodyfikowane odpowiednimi postanowieniami dotyczącymi specjalnego i wyróżniającego traktowania przyznanego w ramach niniejszego Porozumienia Członkom-krajom rozwijającym się. Dodatek do Załącznika 5 Wytyczne dotyczące obliczania ekwiwalentów taryfowych dla specjalnych celów wskazanych w ust. 6 i 10 niniejszego Załącznika 1. Kalkulacja ekwiwalentów taryfowych wyrażonych ad valorem lub w stawkach specyficznych zostanie dokonana przy zastosowaniu w sposób przejrzysty faktycznej różnicy między cenami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Użyte dane będą dotyczyły lat od 1986 do 1988. Ekwiwalenty taryfowe: (a) zostaną początkowo ustalone na poziomie klasyfikacji 4-cyfrowej HS; (b) tam, gdzie jest to właściwe, zostaną ustalone na poziomie 6-cyfrowym HS lub jeszcze bardziej szczegółowym; (c) będą zazwyczaj ustalane dla produktów wstępnie albo całkowicie przetworzonych przez pomnożenie specyficznego(ych) ekwiwalentu(ów) taryfowego(ych) dla podstawowego(ych) produktu(ów) rolnego(ych) przez proporcję w kategoriach wartościowych lub ilościowych podstawowego(ych) produktu(ów) rolnego(ych) w produktach wstępnie albo całkowicie przetworzonych przy uwzględnieniu, tam gdzie jest to konieczne, wszelkich dodatkowych elementów obecnie stanowiących ochronę dla produkcji. 2. Ceną zewnętrzną będą zazwyczaj rzeczywiste, średnie wartości jednostkowe liczone dla kraju importującego na bazie c.i.f. Tam, gdzie średnie wartości jednostkowe c.i.f. nie są dostępne lub właściwe, cenami zewnętrznymi będą albo: (a) odpowiednie wartości jednostkowe c.i.f. w pobliskim kraju, albo też (b) szacunki oparte na średnich wartościach jednostkowych f.o.b. odpowiedniego(ich) dużego(ych) eksportera(ów) skorygowane przez dodanie szacunkowych kosztów ubezpieczenia, frachtu i innych stosownych kosztów przy przewozie do kraju importującego. 3. Ceny zewnętrzne będą zazwyczaj przeliczane na waluty krajowe przy zastosowaniu średniego rocznego kursu rynku walutowego dla takiego samego okresu jak dane cenowe. 4. Ceną wewnętrzną będzie zazwyczaj reprezentatywna cena hurtowa dominująca na rynku krajowym, lub też szacunek takiej ceny, jeżeli odpowiednie dane nie są dostępne. 5. Początkowe ekwiwalenty taryfowe mogą być, w razie konieczności, skorygowane w celu uwzględnienia różnic jakościowych i gatunkowych przy zastosowaniu odpowiednich współczynników. 6. Tam, gdzie ekwiwalent taryfowy wynikający z tych wytycznych jest ujemny lub niższy od bieżącej, związanej stawki celnej, początkowy ekwiwalent taryfowy może zostać ustalony na poziomie bieżącej, związanej stawki celnej, lub na podstawie ofert narodowych dla tego produktu. 7. W przypadku dokonywania zmian w poziomie ekwiwalentu taryfowego, jaki wynikałby z powyższych wytycznych, zainteresowany Członek, jeżeli zostanie o to poproszony, stworzy pełne możliwości konsultacji w celu negocjowania właściwych rozwiązań. POROZUMIENIE W SPRAWIE STOSOWANIA ŚRODKÓW SANITARNYCH I FITOSANITARNYCH Członkowie, Potwierdzając, że żaden Członek nie powinien być pozbawiony możliwości przyjmowania lub wprowadzania środków niezbędnych w celu ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, z zastrzeżeniem, że środki takie nie będą stosowane tak by stanowić instrument arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między Członkami, gdzie panują takie same warunki, lub by działać jako ukryte ograniczenie handlu międzynarodowego; Pragnąc poprawić sytuację wszystkich Członków w zakresie zdrowia ludzi, zwierząt i warunków fitosanitarnych; Stwierdzając, że środki sanitarne i fitosanitarne są często stosowane na podstawie dwustronnych porozumień lub protokołów; Pragnąc ustanowienia wielostronnych reguł i dyscyplin ukierunkowujących wypracowywanie, przyjmowanie i wprowadzanie środków sanitarnych i fitosanitarnych w celu zmniejszenia do minimum ich negatywnego wpływu na handel; Uznając ważną rolę, jaką mogą odgrywać pod tym względem międzynarodowe normy, wytyczne i zalecenia; Pragnąc popierać szersze stosowanie między Członkami zharmonizowanych środków sanitarnych i fitosanitarnych, na podstawie międzynarodowych norm, wytycznych i zaleceń opracowanych przez właściwe organizacje międzynarodowe, w tym przez Komisję Codex Alimentarius, Międzynarodowy Urząd Epizootii oraz odpowiednie organizacje międzynarodowe i regionalne działające w ramach Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony roślin i nie wymagając, aby Członkowie zmieniali poziom ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, który uznają za właściwy; Uznając, że Członkowie - kraje rozwijające się mogą napotykać szczególne trudności w dostosowaniu się do środków sanitarnych i fitosanitarnych wprowadzanych przez importujących Członków i w rezultacie tego mogą doznawać utrudnień w dostępie do rynków, a także w opracowywaniu i stosowaniu środków sanitarnych i fitosanitarnych na własnym terytorium i wobec czego pragnąc udzielić im stosownej pomocy z tym zakresie; Pragnąc zatem opracować reguły dotyczące stosowania postanowień GATT 1994 w odniesieniu do posługiwania się środkami sanitarnymi i fitosanitarnymi, w szczególności postanowień Artykułu XX(b)1; Uzgadniają niniejszym, co następuje: _____________ 1 W niniejszym Porozumieniu odesłanie do Artykułu XX(b) obejmuje także część wstępną tego Artykułu. Artykuł 1 Postanowienia ogólne 1. Niniejsze Porozumienie stosuje się do wszystkich środków sanitarnych i fitosanitarnych, które mogą, bezpośrednio lub pośrednio, wpływać na handel międzynarodowy. Takie środki będą wypracowywane i stosowane zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. Dla celów niniejszego Porozumienia będą stosowane definicje zawarte w Załączniku A. 3. Załączniki są integralną częścią niniejszego Porozumienia. 4. Niniejsze Porozumienie w niczym nie wpływa na prawa Członków - stron Porozumienia w sprawie barier technicznych w handlu w odniesieniu do środków, które nie wchodzą w zakres niniejszego Porozumienia. Artykuł 2 Podstawowe prawa i obowiązki 1. Członkowie mają prawo stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych niezbędnych dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, z zastrzeżeniem, że takie środki nie są niezgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. Członkowie zapewnią, by jakikolwiek środek sanitarny i fitosanitarny był stosowany tylko w zakresie niezbędnym dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, oraz by był oparty na zasadach naukowych i nie był utrzymywany bez wystarczających dowodów naukowych z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w ust. 7 Artykułu 5. 3. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne i fitosanitarne nie powodowały arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między Członkami, gdzie panują identyczne lub podobne warunki, w tym między terytorium własnym i innych Członków. Środki sanitarne i fitosanitarne nie będą stosowane w sposób, który stanowiłby ukryte ograniczenie w handlu międzynarodowym. 4. Domniemywa się, iż środki sanitarne i fitosanitarne zgodne z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia są zgodne z zobowiązaniami Członków z tytułu tych postanowień GATT 1994, które dotyczą stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych, zwłaszcza zaś postanowień Artykułu XX(b). Artykuł 3 Harmonizacja 1. W celu możliwie najszerszego zharmonizowania środków sanitarnych i fitosanitarnych, Członkowie będą opierali swe środki sanitarne lub fitosanitarne na międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach, jeżeli takie istnieją, chyba że w niniejszym Porozumieniu, a szczególnie w ust. 3 postanowiono inaczej. 2. Środki sanitarne lub fitosanitarne odpowiadające międzynarodowym normom, wytycznym lub zaleceniom będą uważane za niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin i traktowane jako zgodne z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia oraz GATT 1994. 3. Członkowie mogą wprowadzać lub utrzymywać środki sanitarne lub fitosanitarne skutkujące wyższym stopniem ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej od tego jaki byłby osiągnięty przy zastosowaniu środków opartych na odpowiednich międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach, jeżeli istnieje po temu odpowiednie uzasadnienie naukowe lub też w związku z poziomem ochrony, jaki dany Członek uzna za odpowiedni zgodnie z właściwymi postanowieniami ust. od 1 do 8 Artykułu 52. Niezależnie od powyższego, jakiekolwiek środki powodujące, że poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej byłby odmienny od osiąganego przy zastosowaniu międzynarodowych norm, wytycznych lub zaleceń nie będą niezgodne z jakimkolwiek innym postanowieniem niniejszego Porozumienia. 4. Członkowie będą brali pełen udział w granicach posiadanych środków, w odpowiednich organizacjach międzynarodowych i ich organach, zwłaszcza w Komisji Codex Alimentarius, Międzynarodowym Urzędzie Epizootii oraz w międzynarodowych i regionalnych organizacjach działających w ramach Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony roślin, tak by w ramach tych organizacji promować opracowywanie i okresowe przeglądy norm, wytycznych i zaleceń dotyczących wszystkich aspektów środków sanitarnych i fitosanitarnych. 5. Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem"), zgodnie z ust. 1 i 4 Artykułu 12, ustali procedurę monitorowania procesu międzynarodowej harmonizacji i będzie koordynował wysiłki podejmowane w tej dziedzinie przez odpowiednie organizacje międzynarodowe. ___________________ 2 Dla celów ust. 3 Artykułu 3 naukowe uzasadnienie istnieje, gdy na podstawie badań i oceny dostępnej informacji naukowej zgodnej z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia Członek stwierdza, że odpowiednie międzynarodowe normy, wytyczne lub zlecenia nie wystarczają do osiągnięcia odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej. Artykuł 4 Ekwiwalentność 1. Członkowie będą uznawać środki sanitarne lub fitosanitarne stosowane przez innych Członków za ekwiwalentne, nawet jeżeli takie środki różnią się od ich własnych lub tych, jakie są stosowane przez innych Członków prowadzących handel takim samym produktem, jeżeli eksportujący Członek obiektywnie wykaże importującemu Członkowi, że jego środki zapewniają właściwy poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej importującego Członka. W tym celu i na wniosek importującego Członka będą mu udostępniane, w rozsądnym zakresie, możliwości przeprowadzenia inspekcji, testów i przeprowadzenia innych stosownych procedur. 2. Członkowie będą na wniosek podejmowali konsultacje w celu osiągnięcia dwustronnych i wielostronnych porozumień w sprawie uznania ekwiwalentności określonych środków sanitarnych lub fitosanitarnych. Artykuł 5 Ocena ryzyka i określenie odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej 1. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne lub fitosanitarne były oparte na ocenie ryzyka dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin stosownej do okoliczności przy uwzględnieniu technik oceny ryzyka opracowanych przez odpowiednie organizacje międzynarodowe. 2. Przy ocenie ryzyka, Członkowie uwzględnią dostępne dowody naukowe; odpowiednie procesy i metody produkcji; odpowiednie metody inspekcji, pobierania próbek i testowania; stopień powszechności występowania określonych chorób lub szkodników; istnienie obszarów wolnych od chorób i szkodników; odpowiednie warunki ekologiczne i środowiska naturalnego; kwarantannę lub inne działania. 3. Przy ocenie ryzyka dla życia lub zdrowia zwierząt lub roślin i przy określaniu środka, jaki ma być zastosowany dla osiągnięcia właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej wobec tego ryzyka, Członkowie uwzględnią, jako stosowne czynniki ekonomiczne: potencjalną szkodę w postaci utraconej produkcji lub sprzedaży w przypadku pojawienia się, usadowienia się, albo rozprzestrzenienia się szkodnika lub choroby, koszt ich opanowania lub likwidacji na terytorium importującego Członka oraz relatywną efektywność kosztową alternatywnych działań na rzecz zmniejszenia ryzyka. 4. Przy określaniu odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, Członkowie powinni uwzględniać celowość minimalizowania negatywnych efektów handlowych. 5. W celu zapewnienia spójności w stosowaniu koncepcji odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej przeciwko ryzykom dla życia lub zdrowia ludzkiego, albo życia lub zdrowia roślin lub zwierząt, każdy Członek będzie unikał arbitralnych i nieuzasadnionych zróżnicowań poziomów ochrony, jakie uznaje on za właściwe w różnych sytuacjach, jeżeli rezultatem takiego zróżnicowania byłaby dyskryminacja lub ukryte ograniczenia w handlu międzynarodowym. Członkowie będą współdziałać w Komitecie zgodnie z ust. 1, 2 i 3 Artykułu 12 w celu opracowania wytycznych co do dalszego praktycznego wykonywania tego postanowienia. Opracowując takie wytyczne, Komitet uwzględni wszystkie odnośne czynniki, łącznie ze szczególnym charakterem ryzyka dla ludzkiego zdrowia, na które ludzie dobrowolnie się wystawiają. 6. Niezależnie od postanowień ust. 2 Artykułu 3, przy ustanawianiu lub utrzymywaniu środków sanitarnych lub fitosanitarnych w celu osiągnięcia właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, Członkowie zapewnią, że takie środki nie zwiększą ograniczeń handlu w sposób większy niż to konieczne dla osiągnięcia odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, przy uwzględnieniu możliwości technicznych i ekonomicznych3. 7. W przypadkach, gdy odpowiednie dowody naukowe są niewystarczające, Członek może tymczasowo przyjąć środki sanitarne lub fitosanitarne na podstawie dostępnych stosownych informacji łącznie z tymi, jakie pochodzą z odnośnych międzynarodowych organizacji jak również na podstawie środków sanitarnych lub fitosanitarnych stosowanych przez innych Członków. W takich okolicznościach, Członkowie podejmą starania w celu uzyskania dodatkowych informacji niezbędnych dla bardziej obiektywnej oceny ryzyka i w rozsądnym terminie odpowiednio zweryfikują dany środek sanitarny lub fitosanitarny. 8. Gdy Członek ma powody by sądzić, że konkretny środek sanitarny lub fitosanitarny wprowadzony lub utrzymywany przez innego Członka stanowi lub może stanowić ograniczenie dla jego eksportu, a nie jest on oparty na odpowiednich międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach lub takie normy, wytyczne lub zalecenia nie istnieją, wówczas może wystąpić o wyjaśnienie przyczyn zastosowania takiego środka sanitarnego lub fitosanitarnego, a Członek stosujący taki środek udzieli odpowiednich wyjaśnień. ______________ 3 Dla celów ust. 6 Artykułu 5 zastosowany środek nie ogranicza handlu bardziej, niż to konieczne, chyba że istnieje inny środek dostępny z punktu widzenia technicznego i ekonomicznego, przy zastosowaniu którego osiąga się odpowiedni poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, a jest znacznie mniej ograniczający handel. Artykuł 6 Adaptacja do warunków regionalnych, łącznie z obszarami wolnymi od chorób i szkodników oraz obszarami niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników 1. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne lub fitosanitarne były dostosowane do cech sanitarnych lub fitosanitarnych danego obszaru obejmującego bądź cały kraj, jego część, bądź też całość lub części kilku krajów - z którego produkt pochodzi lub dla którego jest przeznaczony. Przy ocenie cech sanitarnych lub fitosanitarnych danego regionu, Członkowie uwzględnią, między innymi, skalę występowania określonych chorób lub szkodników, istnienie programów ich likwidacji lub zwalczania, jak również odpowiednie kryteria lub wytyczne jakie mogą być opracowane przez odpowiednie organizacje międzynarodowe. 2. W szczególności, Członkowie będą uznawali pojęcie obszarów wolnych od szkodników lub chorób oraz obszarów niewielkiego występowania szkodników lub chorób. Określenie takich obszarów będzie oparte na takich czynnikach jak cechy geograficzne, ekosystemy, nadzór epidemiologiczny oraz skuteczność kontroli sanitarnej lub fitosanitarnej. 3. Członkowie eksportujący stwierdzający, że obszary w ramach ich terytorium są wolne od szkodników lub chorób lub są obszarami niewielkiego rozpowszechnienia szkodników lub chorób przedstawią odpowiednie tego dowody w celu obiektywnego wykazania Członkowi importującemu, że takie obszary są i wedle wszelkiego prawdopodobieństwa mogą pozostać obszarami wolnymi od szkodników lub chorób lub obszarami niewielkiego rozpowszechnienia szkodników lub chorób. W tym celu, na prośbę importującego Członka, będą mu udostępniane w rozsądnym zakresie możliwości inspekcji, testowania oraz zastosowania innych odpowiednich procedur. Artykuł 7 Przejrzystość Członkowie będą notyfikować zmiany swych środków sanitarnych i fitosanitarnych oraz będą dostarczać informacji o swych środkach sanitarnych i fotosanitarnych, zgodnie z postanowieniami Załącznika B. Artykuł 8 Procedury kontroli, inspekcji i atestów Członkowie będą przestrzegać postanowień Załącznika C w odniesieniu do stosowanych przez nich procedur kontroli, inspekcji i akceptacji, włączając w to narodowe systemy akceptacji dodatków lub ustalania tolerancji dla zanieczyszczeń w żywności, napojach i paszach, oraz podejmą inne działania w celu zapewnienia by ich procedury nie były niezgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Artykuł 9 Pomoc techniczna 1. Członkowie zgadzają się ułatwiać świadczenie pomocy technicznej dla innych Członków, szczególnie Członków - krajów rozwijających się, w trybie dwustronnym lub poprzez odpowiednie organizacje międzynarodowe. Taka pomoc może obejmować, m.in., technologie przetwórstwa, prace badawcze i infrastrukturę, łącznie z ustanawianiem narodowych instytucji normatywnych i może mieć formę doradztwa, kredytów, dotacji i darów, w tym na potrzeby pozyskiwania ekspertyz technicznych, szkolenie i sprzęt, w celu umożliwienia takim krajom dostosowania się i przestrzegania środków sanitarnych i fitosanitarnych niezbędnych dla zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej i fitosanitarnej na ich rynkach eksportowych. 2. Tam gdzie potrzebne są znaczne nakłady inwestycyjne celem spełnienia przez eksportującego Członka - kraju rozwijającego się wymogów sanitarnych i fitosanitarnych importującego Członka, ten ostatni rozważy świadczenie pomocy technicznej jaka umożliwiłaby rozwijającemu się Członkowi utrzymanie i rozszerzenie możliwości dostępu do rynku w odniesieniu do danego produktu. Artykuł 10 Specjalne i wyróżniające traktowanie 1. Przy opracowywaniu oraz stosowaniu środków sanitarnych i fitosanitarnych, Członkowie będą brać pod uwagę specjalne potrzeby Członków - krajów rozwijających się, zwłaszcza najmniej rozwiniętych. 2. Jeżeli właściwy poziom ochrony sanitarnej i fotosanitarnej może być zachowany przy stopniowym wprowadzaniu nowych środków sanitarnych i fitosanitarnych, to należy przyjmować dłuższy okres dostosowawczy w odniesieniu do produktów interesujących Członków - kraje rozwijające się, tak by utrzymać możliwość ich eksportu. 3. W celu zapewnienia, by Członkowie - kraje rozwijające się mogli działać zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, Komitet jest władny przyznawać takim krajom, na ich wniosek i na ograniczony czas, określone wyjątki, w całości lub w części, od zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu finansowych, handlowych i rozwojowych potrzeb takich krajów. 4. Członkowie winni zachęcać Członków - kraje rozwijające się i ułatwiać ich aktywny udział w odpowiednich organizacjach międzynarodowych. Artykuł 11 Konsultacje i rozstrzyganie sporów 1. Jeżeli nie zaznaczono inaczej w niniejszym Porozumieniu, wobec konsultacji i rozstrzygania sporów powstających w związku z niniejszym Porozumieniem mają zastosowanie postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 zgodnie z ich rozwinięciem w Porozumieniu w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów. 2. W sporze podlegającym niniejszemu Porozumieniu, a obejmującym również sprawy naukowe lub techniczne, panel będzie zasięgał rady ekspertów wybranych przez panel w konsultacji ze stronami sporu. W tym celu, panel może, jeśli uzna to za stosowne, powołać doradczą grupę ekspertów technicznych, lub podjąć konsultacje z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, na wniosek którejkolwiek ze stron sporu lub z inicjatywy własnej. 3. Niniejsze Porozumienie w żadnym stopniu nie uszczupla praw Członków wynikających z innych porozumień międzynarodowych, włącznie z prawami do uciekania się do dobrych usług lub do mechanizmu rozstrzygania sporów w innych organizacjach międzynarodowych lub ustalonego w jakimkolwiek innym porozumieniu międzynarodowym. Artykuł 12 Administrowanie 1. W celu stworzenia stałego forum konsultacji, ustanawia się niniejszym Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych. Będzie on podejmować czynności niezbędne dla wykonywania postanowień niniejszego Porozumienia i wspierania jego celów, zwłaszcza w odniesieniu do harmonizacji. Komitet będzie podejmować decyzje przez consensus. 2. Komitet będzie inspirował i ułatwiał doraźne konsultacje i negocjacje między Członkami, dotyczące określonych problemów sanitarnych lub fitosanitarnych. Komitet będzie zachęcał do stosowania międzynarodowych norm, wytycznych i zaleceń przez wszystkich Członków i mając to na uwadze, będzie sponsorował techniczne konsultacje oraz prace studialne w celu zwiększenia koordynacji i integracji między systemami i sposobami podejścia międzynarodowymi i krajowymi w zakresie akceptowania dodatków do żywności, lub określania tolerancji zanieczyszczeń w żywności, napojach lub w pokarmie dla zwierząt. 3. Komitet będzie utrzymywał bliski kontakt z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie ochrony sanitarnej i fitosanitarnej, szczególnie z Komisją Codex Alimentarius, Międzynarodowym Urzędem Epizootii oraz Sekretariatem Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Ochrony Roślin, mając na względzie zapewnienie najlepszego dostępnego doradztwa naukowego i technicznego dla potrzeb administrowania niniejszego Porozumienia oraz w celu uniknięcia zbędnego dublowania prac. 4. Komitet opracuje procedurę śledzenia procesu międzynarodowej harmonizacji norm międzynarodowych, wytycznych i zaleceń oraz ich stosowania. W tym celu Komitet przy współdziałaniu z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, powinien ustalić listę międzynarodowych norm, wytycznych i zaleceń dotyczących środków sanitarnych i fitosanitarnych, uznanych przez Komitet jako mające poważny wpływ na handel. Lista powinna zawierać wskazania tych norm międzynarodowych, wytycznych i zaleceń dokonane przez Członków, które są przez nich traktowane jako warunek importu i których spełnienie umożliwia produktom importowanym wejście na dany rynek. W przypadku jeśli Członek nie stosuje międzynarodowej normy, wytycznej lub zalecenia jako warunku importu, taki Członek powinien wyjawić stosowne przyczyny, a zwłaszcza wyjaśnić, czy dany środek nie jest przez niego uważany za dostatecznie ścisły aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony sanitarnej i fitosanitarnej. Jeżeli Członek zrewiduje swoje stanowisko, po uprzednim wskazaniu stosowanej normy, wytycznej lub zalecenia będących warunkiem importu, powinien przedstawić wyjaśnienie dokonanej rewizji, informując o tym Sekretariat jak również odpowiednie organizacje międzynarodowe, chyba że takie wyjaśnienie jest udzielone w trybie przewidzianym w Załączniku B. 5. W celu uniknięcia zbędnego dublowania, Komitet może w odpowiednim trybie podjąć decyzję o wykorzystaniu informacji uzyskiwanej w wyniku procedur, zwłaszcza dotyczących notyfikacji, stosowanych w odpowiednich organizacjach międzynarodowych. 6. Stosownie do inicjatywy jednego z Członków i za pośrednictwem stosownych kanałów, Komitet może zaprosić odpowiednie organizacje międzynarodowe lub ich agendy do zbadania konkretnie wskazanych spraw dotyczących określonej normy, wytycznej lub zalecenia, włączając w to sprawę przyczyn niestosowania o których mowa w ust. 4. 7. Komitet dokona przeglądu działania i realizacji niniejszego Porozumienia po okresie trzech lat od wejścia w życie Porozumienia WTO, a następnie w miarę potrzeby. Komitet może zaproponować Radzie Handlu Towarami stosowne modyfikacje tekstu niniejszego Porozumienia uwzględniając, m.in. doświadczenie nabyte w toku jego stosowania. Artykuł 13 Wdrożenie Zgodnie z niniejszym Porozumieniem, Członkowie ponoszą pełną odpowiedzialność za przestrzeganie wszystkich wynikających z niego zobowiązań. Członkowie ustalą i będą wdrażać odpowiednie środki i mechanizmy wspierające przestrzeganie postanowień niniejszego Porozumienia przez organy inne niż organy rządu centralnego. Członkowie podejmą takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne w celu zapewnienia, by podmioty pozarządowe działające na ich terytoriach, jak również organy regionalne, których podmioty działające na ich terytoriach są członkami, stosowały się do odpowiednich postanowień niniejszego Porozumienia. Ponadto Członkowie nie będą podejmować środków, których bezpośrednim lub pośrednim skutkiem byłoby nakłanianie lub zachęcanie takich regionalnych lub pozarządowych podmiotów albo władz lokalnych do działania niezgodnego z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Członkowie, zapewnią, by przy wdrażaniu środków sanitarnych i fitosanitarnych korzystać z usług podmiotów pozarządowych tylko wówczas, gdy takie podmioty stosują się do postanowień niniejszego Porozumienia. Artykuł 14 Postanowienia końcowe Członkowie - kraje najmniej rozwinięte mogą odroczyć stosowanie postanowień niniejszego Porozumienia na okres pięciu lat od wejścia w życie Porozumienia WTO w stosunku do środków sanitarnych lub fitosanitarnych wpływających na import oraz na importowane produkty. Inni Członkowie - kraje rozwijające się mogą odroczyć stosowanie postanowień niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem ust. 8 Artykułu 5 i Artykułu 7, na okres dwóch lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO w stosunku do ich środków sanitarnych lub fitosanitarnych wpływających na import oraz na importowane produkty, jeżeli stosowanie takich środków jest ograniczone brakiem wiedzy technicznej, infrastruktury lub zasobów. ZAŁĄCZNIK A Definicje pojęć4 1. Środek sanitarny lub fitosanitarny - jakikolwiek środek stosowany w celu: (a) ochrony życia lub zdrowia roślin lub zwierząt na terytorium Członka przed zagrożeniami wynikającymi z pojawienia się, usadowienia się oraz rozprzestrzeniania się szkodników, chorób, organizmów przenoszących choroby lub organizmów powodujących choroby; (b) ochrony życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt na terytorium Członka przed zagrożeniami wynikającymi z dodatków, zanieczyszczeń, toksyn lub organizmów przenoszących choroby, zawartych w żywności, napojach i paszach; (c) ochrony życia lub zdrowia ludzkiego na terytorium Członka przed zagrożeniami wynikającymi z chorób przenoszonych za pośrednictwem zwierząt, roślin lub produktów z nich wytworzonych lub z pojawienia się, usadowienia się albo rozprzestrzeniania się szkodników; lub też (d) uniknięcia lub ograniczenia, na terytorium Członka innych szkód wynikających z pojawienia się, usadowienia się lub rozprzestrzeniania się szkodników. Środki sanitarne lub fitosanitarne obejmują wszystkie stosowne ustawy, dekrety, przepisy, wymogi i procedury, obejmujące, między innymi, kryteria dotyczące produktu finalnego; procesy i metody produkcji; procedury testowania inspekcji, certyfikacji i akceptacji; kwarantannę łącznie ze stosownymi wymogami dotyczącymi transportu zwierząt i roślin oraz materiałami koniecznymi dla utrzymania ich przy życiu podczas transportu; postanowienia odnoszące się do odpowiednich metod statystycznych, pobierania próbek oraz oceny zagrożeń; wymogi dotyczące opakowania i oznakowania produktu odnoszące się bezpośrednio do norm bezpiecznej żywności. 2. Harmonizacja - ustanowienie, uznanie i stosowanie wspólnych środków sanitarnych i fitosanitarnych przez różnych Członków. 3. Międzynarodowe normy, wytyczne i zalecenia (a) w odniesieniu do bezpiecznej żywności - normy, wytyczne i zalecenia ustanowione przez Komisję Codex Alimentarius, a dotyczące dodatków do żywności, pozostałości leków i środków zwalczających szkodniki, zanieczyszczeń, metod analizy i pobierania próbek oraz kodeksy i wytyczne w sprawie higieny; (b) w odniesieniu do zdrowia zwierząt - normy, wytyczne i zalecenia opracowane pod auspicjami Międzynarodowego Urzędu Epizootii; (c) w odniesieniu do zdrowia roślin - międzynarodowe normy, wytyczne i zalecenia opracowane pod auspicjami Sekretariatu Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Ochrony Roślin przy współpracy organizacji regionalnych działających w ramach Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony roślin; (d) w sprawach nie będących w gestii wymienionych wyżej organizacji - odpowiednie normy, wytyczne i zalecenia wydawane przez inne stosowne organizacje międzynarodowe, których członkostwo jest otwarte dla wszystkich Członków, wskazane przez Komitet. 4. Ocena ryzyka - ocena prawdopodobieństwa pojawienia się, usadowienia się lub rozprzestrzeniania się szkodników lub chorób w obrębie terytorium importującego Członka w świetle środków sanitarnych lub fitosanitarnych, które mogłyby zostać zastosowane oraz szacunek wynikających stąd potencjalnych skutków biologicznych i gospodarczych; lub ocena potencjalnych negatywnych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt w wyniku obecności dodatków, zanieczyszczeń, toksyn lub chorobonośnych organizmów w żywności, napojach i pożywieniu dla zwierząt. 5. Odpowiedni poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej - poziom ochrony uznawany za odpowiedni przez Członka ustanawiającego środek sanitarny lub fitosanitarny w celu ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin w obrębie jego terytorium. UWAGA: Wielu Członków nazywa tę koncepcję "akceptowalnym poziomem ryzyka". 6. Obszar wolny od szkodników lub chorób - obszar obejmujący bądź cały kraj, część kraju, bądź całość lub części kilku krajów określony przez kompetentne władze, na którym nie występują określone szkodniki lub choroby. UWAGA: Obszar wolny od szkodników lub chorób może otaczać, być otoczony lub przylegać do obszaru - będącego częścią jakiegoś kraju lub mieszczącego się w regionie geograficznym obejmującym części lub całość kilku krajów - gdzie wiadome jest występowanie określonego szkodnika lub choroby, lecz gdzie takie występowanie jest ograniczane lub eliminowane w wyniku regionalnych środków kontroli, takich jak ustanowienie kontroli, nadzór i strefy buforowe. 7. Obszar niewielkiego skażenia chorobami lub szkodnikami - obszar, obejmujący bądź cały kraj, jego część, bądź całość lub części kilku krajów, określony przez kompetentne władze, gdzie dany szkodnik lub choroba występują na niewielkim poziomie i gdzie stosowane są skuteczne środki nadzoru, kontroli i zwalczania. __________________ 4 Dla celów tych definicji "zwierzęta" obejmują ryby i faunę dziką, "rośliny" obejmują lasy i florę dziką, "szkodniki" obejmują chwasty, a "środki zanieczyszczające" obejmują pozostałości oraz produkty uboczne środków ochrony roślin oraz leków weterynaryjnych i ciała obce. ZAŁĄCZNIK B Przejrzystość przepisów sanitarnych i fitosanitarnych Publikacja przepisów 1. Członkowie zapewnią, by wszystkie przyjęte przepisy sanitarne i fitosanitarne5 były publikowane szybko i w taki sposób, aby umożliwić zapoznanie się z nimi zainteresowanym Członkom. 2. Z wyjątkiem pilnych okoliczności, Członkowie będą zachowywać rozsądny odstęp czasu między publikacją zarządzenia w sprawach sanitarnych lub fitosanitarnych, a jego wejściem w życie, aby dać czas producentom eksportujących Członków, a zwłaszcza Członków - krajów rozwijających się na dostosowanie ich produktów i metod produkcji do wymagań Członka importującego. ________________ 5 Środki sanitarne i fitosanitarne, jak ustawy, dekrety lub rozporządzenia, które są powszechnie stosowane. Punkty informacyjne 3. Każdy Członek zapewni istnienie jednego punktu informacyjnego odpowiedzialnego za udzielanie odpowiedzi na wszystkie rozsądne pytania zainteresowanych Członków oraz za dostarczanie odpowiednich dokumentów dotyczących: (a) wszelkich przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych przyjętych lub proponowanych na jego terytorium; (b) wszelkich procedur kontrolnych i inspekcyjnych, zabiegów dotyczących produkcji i kwarantanny, tolerancji dotyczącej pestycydów oraz procedur akceptacji dodatków do żywności stosowanych na jego terytorium; (c) procedur oceny ryzyka, czynników branych pod uwagę, jak również określania właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej; (d) członkostwa i uczestnictwa Członka, lub stosownych organów na jego terytorium, w międzynarodowych oraz regionalnych organizacjach i systemach sanitarnych i fitosanitarnych, jak również w bilateralnych i wielostronnych umowach i porozumieniach dotyczących zakresu niniejszego Porozumienia wraz z kopiami tekstów takich umów i porozumień. 4. Członkowie zapewnią, że kopie dokumentów, o które wnioskują zainteresowani Członkowie, będą im udostępniane po takiej samej cenie (jeżeli takowa będzie pobierana), jaka jest stosowana wobec podmiotów6 danego Członka z wyjątkiem kosztów dostawy. ____________________ 6 Kiedy w niniejszym Porozumieniu mówi się o "podmiotach", pojęcie to oznacza, w przypadku wyodrębnionego terytorium celnego Członka WTO, osoby fizyczne, bądź prawne posiadające siedzibę lub konkretny zakład przemysłowy lub handlowy na tym terytorium celnym. Procedury notyfikacji 5. Ilekroć międzynarodowa norma, wytyczna lub zalecenie nie istnieją, lub też treść proponowanego przepisu w sprawach sanitarnych lub fitosanitarnych nie jest merytorycznie taka sama jak treść międzynarodowej normy, wytycznej lub zalecenia, a dany przepis może mieć znaczący wpływ na handel innych Członków, Członkowie: (a) opublikują wcześnie stosowne obwieszczenie, tak by umożliwić zainteresowanym Członkom zapoznanie się z propozycją wprowadzenia określonego przepisu; (b) powiadomią innych Członków za pośrednictwem Sekretariatu o tym, jakie produkty mają być objęte przepisem przekazując jednocześnie krótkie wyjaśnienie celu i przesłanek proponowanego przepisu. Taka notyfikacja będzie składana we wczesnym etapie, kiedy jest jeszcze możliwe wprowadzanie poprawek i uwzględnianie uwag. (c) przekażą innym Członkom na ich wniosek kopie proponowanego przepisu oraz tam, gdzie to możliwe, wskażą te elementy przepisu, które merytorycznie odbiegają od międzynarodowych norm, wytycznych lub zaleceń; (d) dadzą innym Członkom bez dyskryminacji stosowny czas na złożenie uwag na piśmie, omówią te uwagi jeżeli otrzymają taki wniosek oraz rozważą uwagi i rezultaty dyskusji. 6. Jeżeli jednak pojawią się pilne problemy ochrony zdrowia, lub też groźby wystąpienia takich problemów u jakiegoś Członka, Członek ten może pominąć takie kroki wskazane w ust. 5 niniejszego Załącznika, jeżeli uzna to za konieczne, z zastrzeżeniem, że ten Członek: (a) natychmiast notyfikuje innym Członkom za pośrednictwem Sekretariatu określony przepis i towary których dotyczy z krótkim wskazaniem celu i przesłanek danego przepisu, w tym także istoty pilnego problemu(ów); (b) dostarczy na wniosek innych Członków kopie przepisu; (c) umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie, omówi ich uwagi, jeżeli otrzyma taki wniosek oraz rozważy takie uwagi i rezultaty dyskusji. 7. Notyfikacje do Sekretariatu będą sporządzane w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. 8. Członkowie - kraje rozwinięte, gdy otrzymają taki wniosek od innych Członków, dostarczą kopie takich dokumentów lub też, w przypadku obszernych dokumentów, streszczenia dokumentów objętych konkretną notyfikacją, w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. 9. Sekretariat pilnie roześle kopie notyfikacji wszystkim Członkom i zainteresowanym organizacjom międzynarodowym i zwróci uwagę Członkom - krajom rozwijającym się na jakiekolwiek notyfikacje dotyczące produktów szczególnie je interesujących. 10. Członkowie wyznaczą jeden organ rządu centralnego jako odpowiedzialny za wdrażanie, na szczeblu ogólnokrajowym, postanowień dotyczących procedur notyfikacyjnych stosownie do ust. 5, 6, 7 i 8 niniejszego Załącznika. Generalne zastrzeżenia 11. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie traktowane jako wymagające: (a) dostarczania szczegółów lub kopii projektów regulacji lub też publikacji tekstów w języku innym niż język danego Członka z wyjątkiem sytuacji wskazanej w ust. 8 niniejszego Załącznika; lub (b) ujawnienia przez Członka poufnej informacji, która przeszkodziłaby egzekwowaniu przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych lub która naraziłaby na szwank uprawnione interesy handlowe określonych przedsiębiorstw. ZAŁĄCZNIK C Procedury kontroli, inspekcji i akceptacji7 1. W odniesieniu do wszelkich procedur mających na celu weryfikację i realizację środków sanitarnych i fitosanitarnych, Członkowie zapewnią by: (a) takie procedury były podejmowane i przeprowadzone bez zbędnej zwłoki i w sposób nie mniej korzystny dla produktów importowanych, niż dla podobnych produktów krajowych; (b) zwyczajowy okres przeprowadzania każdej procedury był publikowany lub by spodziewany czas trwania takiej procedury był podany do wiadomości zainteresowanej stronie na jej wniosek; kompetentne organy otrzymujące wniosek o wdrożenie procedury sprawdziły kompletność złożonej dokumentacji i poinformowały wnioskodawcę w sposób dokładny i pełny o stwierdzonych uchybieniach; kompetentny organ bez zbędnej zwłoki oraz w sposób dokładny i pełny przekazywał wnioskodawcy wyniki zastosowanej procedury tak, by w razie potrzeby umożliwić dokonanie korekty; kompetentny organ, na wniosek wnioskodawcy prowadził procedurę tak daleko, jak jest to możliwe, nawet gdy wniosek o jej podjęcie posiada usterki; oraz wnioskodawca mógł być na swój wniosek informowany o bieżącym stanie sprawy z wyjaśnieniem przyczyn zwłoki; (c) wymagania dotyczące zakresu informacji ograniczać do tego, co jest niezbędne dla przeprowadzenia właściwej kontroli, inspekcji i akceptacji, w tym akceptacji zastosowania dodatków lub dla ustalenia określenie tolerancji zanieczyszczeń żywności, napojów i pożywienia dla zwierząt; (d) poufność informacji uzyskanej o produktach importowanych w wyniku lub w związku z kontrolą, inspekcją i akceptacją była respektowana w nie mniejszym stopniu niż w odniesieniu do produktów krajowych i w sposób umożliwiający ochronę uprawnionych interesów handlowych; (e) jakiekolwiek wymagania dotyczące kontroli, inspekcji i akceptacji poszczególnych próbek produktów ograniczać do tego, co jest racjonalne i niezbędne; (f) wszelkie opłaty nakładane w związku z procedurami dotyczącymi importowanych produktów były stosowane równorzędnie z jakimikolwiek opłatami nakładanymi na podobne produkty krajowe lub produkty pochodzące od jakiegokolwiek innego Członka i nie były wyższe od faktycznego kosztu takiej usługi; (g) w odniesieniu do produktów importowanych i krajowych stosować takie same kryteria dotyczące umiejscawiania prowadzonych procedur oraz pobierania próbek, tak by minimalizować niedogodności wynikające stąd dla wnioskodawców, importerów, eksporterów lub ich agentów; (h) w przypadku zmiany cech produktu, w wyniku kontroli i inspekcji w świetle odpowiednich przepisów, procedura dotycząca tak zmodyfikowanego produktu była ograniczona do tego, co jest konieczne dla określenia, czy istnieje wystarczająca pewność, że produkt nadal spełnia wymogi odpowiednich przepisów; (i) istniała procedura przeglądu skarg dotyczących działania takich procedur, oraz podejmowania działań korygujących w przypadku gdy skarga jest uzasadniona. Gdy Członek stosuje system akceptacji dodatków do żywności lub określania tolerancji zanieczyszczeń w żywności, napojach lub pożywieniu dla zwierząt, który zamyka lub ogranicza dostęp do rynku dla produktów nie posiadających takiej akceptacji, importujący Członek rozważy możliwość oparcia dostępu na stosowaniu odpowiednich norm międzynarodowych, aż do podjęcia ostatecznej decyzji. 2. Ilekroć określony środek sanitarny lub fitosanitarny przewiduje kontrolę na etapie produkcji, Członek na którego terytorium produkcja ma miejsce udzieli niezbędnej pomocy w celu ułatwienia takiej kontroli i pracy organów kontrolnych. 3. Nic w niniejszym Porozumieniu nie uszczupla zdolności Członków do prowadzenia racjonalnej inspekcji na ich własnym terytorium. ____________________ 7 Procedury kontroli, inspekcji i akceptacji obejmują m.in. procedury pobierania próbek, testowania i certyfikacji. POROZUMIENIE W SPRAWIE TEKSTYLIÓW I ODZIEŻY Członkowie, Pomni tego, iż w Punta del Este Ministrowie uzgodnili, że "celem negocjacji w dziedzinie tekstyliów i odzieży będzie określenie sposobów, które pozwoliłyby na ostateczne włączenie tego sektora do GATT na bazie wzmocnionych reguł i dyscyplin GATT, tym samym przyczyniając się do dalszej liberalizacji handlu"; Powołując się również na fakt, iż Decyzją Komitetu do spraw Negocjacji Handlowych z kwietnia 1989 roku uzgodniono, że proces integracji powinien rozpocząć się po zakończeniu Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych i mieć progresywny charakter; Powołując się dalej na fakt, iż uzgodniono, że Członkom - krajom najmniej rozwiniętym należy przyznać traktowanie specjalne; Niniejszym uzgadniają, co następuje: Artykuł 1 1. Niniejsze Porozumienie zawiera postanowienia, które mają być stosowane przez Członków podczas okresu przejściowego w integracji sektora tekstyliów oraz odzieży z GATT 1994. 2. Członkowie uzgadniają stosować postanowienia ust. 18 Artykułu 2 oraz ust. 6(b) Artykułu 6 tak, aby pozwolić na znaczącą poprawę możliwości dostępu do rynku dla małych dostawców oraz rozwój istotnych z handlowego punktu widzenia możliwości dla nowych uczestników handlu tekstyliami i odzieżą1. 3. Członkowie z należytą uwagą rozpatrzą sytuację tych Członków, którzy nie akceptowali od 1986 r. Protokołów przedłużających działania Porozumienia w sprawie międzynarodowego handlu tekstyliami (zwanego w niniejszym Porozumieniu MFA) i w stopniu, w jakim to będzie możliwe, zapewnią im specjalne traktowanie przy stosowaniu postanowień niniejszego Porozumienia. 4. Członkowie uzgadniają, iż szczególne interesy Członków - producentów i eksporterów bawełny powinny zostać, w konsultacji z nimi, odzwierciedlone przy realizacji postanowień niniejszego Porozumienia. 5. W celu ułatwienia integracji sektora tekstylnego i odzieżowego w GATT 1994 Członkowie powinni dopuścić do stałego, autonomicznego dostosowania przemysłu oraz zwiększonej konkurencji na swoich rynkach. 6. O ile nie przewidziano inaczej w niniejszym Porozumieniu, jego postanowienia nie będą wpływać na prawa i zobowiązania Członków wynikające z postanowień Porozumienia WTO oraz z Wielostronnych porozumień handlowych. 7. Wyroby tekstylne i odzieżowe, do których stosuje się niniejsze Porozumienie, wymienione są w Załączniku. _________________ 1 W stopniu, w jakim jest to możliwe, eksport Członków - krajów najmniej rozwiniętych również może korzystać z tego postanowienia. Artykuł 2 1. Wszystkie ograniczenia ilościowe obowiązujące na mocy dwustronnych umów istniejących na podstawie Artykułu 4 lub notyfikowane zgodnie z Artykułem 7 lub 8 MFA, obowiązujące w dniu poprzedzającym wejście w życie Porozumienia WTO, zostaną w przeciągu 60 dni po jego wejściu w życie szczegółowo notyfikowane wraz z poziomami ograniczeń, stopami wzrostu i postanowieniami dotyczącymi elastyczności przez Członków utrzymujących takie ograniczenia Organowi Kontrolnemu do spraw Tekstyliów (zwanemu w niniejszym Porozumieniu TMB), ustanowionemu na podstawie Artykułu 8. Członkowie zgadzają się, że z dniem wejścia w życie Porozumienia WTO wszystkie takie ograniczenia utrzymywane między umawiającymi się stronami GATT 1947 i stosowane w dniu poprzedzającym jego wejście w życie, będą regulowane postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. TMB będzie rozsyłać takie notyfikacje w celach informacyjnych wszystkim Członkom. Każdy z Członków może w przeciągu 60 dni od rozesłania notyfikacji przedstawić TMB wszelkie uwagi dotyczące takiej notyfikacji, jakie uzna za stosowne. Uwagi takie zostaną rozesłane między pozostałymi Członkami w celach informacyjnych. TMB może przedstawiać zainteresowanym Członkom stosowne rekomendacje. 3. Gdy dwunastomiesięczny okres stosowania ograniczeń podlegających obowiązkowi notyfikacji na podstawie ust. 1 nie pokrywa się z okresem dwunastu miesięcy bezpośrednio poprzedzających datę wejścia w życie Porozumienia WTO, zainteresowani Członkowie powinni uzgodnić wzajemnie środki dla zrównania okresu stosowania ograniczeń z rokiem umownym2 oraz dla ustanowienia poziomów bazowych takich ograniczeń w celu zastosowania postanowień niniejszego Artykułu. Zainteresowani Członkowie zgadzają się niezwłocznie podjąć na wniosek konsultacje w celu osiągnięcia takiego wzajemnego porozumienia. Każde z takich uzgodnień będzie uwzględniać, m.in. strukturę sezonowych wahań dostaw w ostatnich latach. Wyniki tych konsultacji zostaną notyfikowane TMB, który przedstawi zainteresowanym Członkom rekomendacje, jakie uzna za stosowne. 4. Przyjmuje się, iż ograniczenia notyfikowane zgodnie z ust. 1 powyżej stanowić będą całość takich ograniczeń stosowanych przez odnośnych Członków w dniu poprzedzającym wejście w życie Porozumienia WTO. Poza ograniczeniami wprowadzonymi na podstawie postanowień niniejszego Porozumienia lub też odpowiednich postanowień GATT 19943 nie zostaną wprowadzone żadne nowe ograniczenia dotyczące zarówno produktów, jak i Członków. Ograniczenia nie notyfikowane w przeciągu 60 dni od dnia wejścia w życie Porozumienia WTO przestaną obowiązywać po upływie tego terminu. 5. Jakikolwiek środek jednostronnego charakteru zastosowany na podstawie Artykułu 3 MFA przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO może pozostać w przez okres tam określony, jednakże nie dłużej niż przez 12 miesięcy, pod warunkiem, że został on rozpatrzony przez Organ Nadzorczy do spraw Tekstyliów (zwany w niniejszym Porozumieniu TSB) ustanowiony na podstawie MFA. W przypadku, kiedy TSB nie miało okazji rozpatrzyć takiego jednostronnego środka, zostanie on rozpatrzony przez TMB zgodnie z regułami i procedurami dotyczącymi środków podejmowanych na podstawie Artykułu 3 MFA. Jakikolwiek środek zastosowany na podstawie Artykułu 4 MFA przed wejściem w życie Porozumienia WTO, który stał się przedmiotem sporu i nie został rozpatrzony przez TSB, zostanie również rozpatrzony przez TMB zgodnie z regułami i procedurami MFA odnoszącymi się do takich przeglądów. 6. Z dniem wejścia w życie Porozumienia WTO każdy Członek włączy do GATT 1994 produkty, które stanowiły, w ujęciu pozycji taryfy celnej lub kategorii HS, nie mniej niż 16 procent całkowitego wolumenu importu w 1990 r. produktów wymienionych w Załączniku. Produkty, które powinny zostać włączone, obejmą produkty z każdej z następujących czterech grup: czesanki i przędze, tkaniny, gotowe wyroby tekstylne oraz odzież. 7. Członkowie, których to dotyczy, szczegółowo natyfikują środki, które podejmą na podstawie ust. 6 powyżej zgodnie z następującym: (a) Członkowie utrzymujący restrykcje, o których mowa w ust. 1 zobowiązują się, niezależnie od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, notyfikować do Sekretariatu GATT takie szczegóły nie później, niż w terminie przewidzianym Deklaracją ministerialną z dnia 15 kwietnia 1994 r. Sekretariat GATT niezwłocznie roześle innym uczestnikom te notyfikacje w celach informacyjnych. Dla celów ust. 21 notyfikacje te będą dostępne dla TMB; (b) Członkowie, którzy zgodnie z ust. 1 Artykułu 6 zachowali prawo do stosowania postanowień Artykułu 6, notyfikują takie szczegóły TMB nie później niż 60 dni po wejściu w życie Porozumienia WTO lub, w przypadku Członków, których dotyczy ust. 3 Artykułu 1, nie później niż pod koniec dwunastego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO. TMB roześle te notyfikacje innym członkom w celach informacyjnych oraz rozpatrzy je zgodnie z ust. 21. 8. Pozostałe produkty, tzn. produkty nie włączone do GATT 1994 na podstawie ust. 6 zostaną zintegrowane, w ujęciu pozycji taryfy celnej lub kategorii HS w trzech etapach, zgodnie z następującym schematem: (a) Pierwszego dnia trzydziestego siódmego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO - produkty, które w 1990 r. stanowiły nie mniej, niż 17 procent całkowitego wolumenu importu Członka za rok 1990 produktów wymienionych w Załączniku. Produkty, które powinny zostać włączone przez Członków, obejmą produkty z każdej z następujących czterech grup: czesanki i przędze, tkaniny, gotowe wyroby tekstylne oraz odzież. (b) Pierwszego dnia osiemdziesiątego piątego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO - produkty, które w 1990 r. stanowiły nie mniej, niż 18 procent całkowitego wolumenu importu Członka za rok 1990 produktów wymienionych w Załączniku. Produkty, które powinny zostać włączone przez Członków obejmą produkty z każdej z następujących czterech grup: czesnaki i przędze, tkaniny, gotowe wyroby tekstylne oraz odzież. (c) Pierwszego dnia sto dwudziestego pierwszego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO sektor tekstylny i odzieżowy zostanie całkowicie zintegrowany z GATT 1994, przy czym wszystkie ograniczenia wynikające z niniejszego Porozumienia zostaną wyeliminowane. 9. Członkowie, którzy zgodnie z ust. 1 Artykułu 6 notyfikowali swój zamiar niezachowywania prawa do stosowania postanowień Artykułu 6 będą w celach niniejszego Porozumienia uważani za Członków, którzy zintegrowali swoje produkty tekstylne i odzieżowe z GATT 1994. Członkowie tacy będą zatem wyłączeni z obowiązku przestrzegania postanowień ust. od 6 do 8 oraz 11. 10. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie stać na przeszkodzie, aby Członek, który przedstawił zgodnie z ust. 6 lub 8 program integracji, włączył towary do GATT 1994 wcześniej, niż przewidziano w takim programie. Jednakże każde takie włączenie produktów będzie wchodzić w życie na początku roku umownego, a szczegóły będą notyfikowane TMB przynajmniej na trzy miesiące wcześniej w celu rozesłania ich wszystkim Członkom. 11. Stosowne programy integracji, zgodnie z ust. 8, będą szczegółowo notyfikowane TMB przynajmniej dwanaście miesięcy przed rozpoczęciem ich obowiązywania i rozsyłane przez TMB wszystkim Członkom. 12. Bazowymi poziomami ograniczeń na pozostałe produkty wymienione w ust. 8 będą poziomy, o których mowa w ust. 1. 13. Podczas pierwszego etapu stosowania niniejszego Porozumienia (od wejścia w życie Porozumienia WTO do trzydziestego szóstego miesiąca jego obowiązywania włącznie) poziom każdego ograniczenia wynikającego z dwustronnych porozumień MFA obowiązujących przez okres dwunastu miesięcy poprzedzających jego wejście w życie, będzie co roku zwiększany o co najmniej stopę wzrostu ustaloną dla odpowiednich ograniczeń, zwiększoną o 16 procent. 14. Z wyjątkiem przypadków, w których zgodnie z ust. 12 Artykułu 8 Rada Handlu Towarami lub Organ Rozstrzygania Sporów zdecyduje inaczej, poziom każdego pozostałego ograniczenia będzie w trakcie kolejnych etapów stosowania Porozumienia zwiększany co roku co najmniej o: (a) dla etapu 2 (od trzydziestego siódmego do osiemdziesiątego czwartego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO włącznie) stopa wzrostu dla odpowiednich ograniczeń na etapie 1 powiększona o 25 procent; (b) dla etapu 3 (od osiemdziesiątego piątego do sto dwudziestego miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO włącznie) stopa wzrostu dla odpowiednich ograniczeń na etapie 2 powiększona o 27 procent. 15. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie stać na przeszkodzie, aby Członek zniósł jakiekolwiek ograniczenie utrzymywane zgodnie z niniejszym Artykułem, z początkiem jakiegokolwiek roku umownego w czasie okresu przejściowego, pod warunkiem, iż zainteresowany Członek - eksporter oraz TMB zostaną powiadomione przynajmniej trzy miesiące wcześniej przed jego zniesieniem. W porozumieniu z Członkiem, którego dotyczy ograniczenie, okres przeznaczony dla wcześniejszej notyfikacji może zostać skrócony do 30 dni. TMB roześle takie notyfikacje wszystkim Członkom. Rozważając eliminację ograniczeń przewidzianą w niniejszym ust. zainteresowani Członkowie wezmą pod uwagę traktowanie eksportu podobnych produktów z terytorium pozostałych Członków. 16. Postanowienia dotyczące elastyczności, tzn. zamiany oraz przeniesienia remanentów i antycypacyjne wykorzystanie mające zastosowanie do wszystkich ograniczeń obowiązujących na podstawie postanowień niniejszego Artykułu, będą analogiczne, jak w przypadku dwustronnych porozumień MFA w okresie 12 miesięcy przed wejściem w życie Porozumienia WTO. W odniesieniu do połączonego zastosowania zmiany, przeniesienia remanentu i antycypacyjnego wykorzystania, limity ilościowe nie będą nakładane ani utrzymywane. 17. Środki administracyjne uznane za niezbędne dla realizacji jakiegokolwiek postanowienia niniejszego Artykułu będą przedmiotem uzgodnień pomiędzy zainteresowanymi Członkami. Każdy taki środek zostanie notyfikowany TMB. 18. W odniesieniu do tych Członków, których eksport w dniu poprzedzającym wejście w życie Porozumienia WTO podlegać będzie ograniczeniom stanowiącym najwyżej 1,2 procent całości ograniczeń stosowanych przez Członka importera w dniu 31 grudnia 1991 r. i notyfikowanych zgodnie z niniejszym Artykułem z momentem wejścia w życie Porozumienia WTO oraz w czasie obowiązywania niniejszego Porozumienia zostanie zapewniona znacząca poprawa dostępu ich eksportu poprzez przesunięcie o jeden etap dalej stóp wzrostu, o których mowa w ust. 13 i 14, lub też poprzez co najmniej równoważne, wzajemnie uzgodnione zmiany poziomów bazowych, stóp wzrostu i postanowień dotyczących elastyczności. Taka poprawa zostanie notyfikowana TMB. 19. W każdym przypadku, w okresie obowiązywania niniejszego Porozumienia, w którym na podstawie Artykułu XIX GATT 1994 Członek zastosuje środek ochronny w odniesieniu do danego produktu w ciągu roku od włączenia tego produktu do GATT 1994 zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu, zastosowanie będą mieć postanowienia Artykułu XIX zgodnie z interpretacją Porozumienia w sprawie środków ochronnych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 20. 20. W przypadku, kiedy środek taki stosowany jest przy użyciu środków pozataryfowych, zainteresowany Członek - importer będzie go stosować w sposób przedstawiony w ust. 2(d) Artykułu XIII GATT 1994 na wniosek któregokolwiek Członka - eksportera, którego eksport takich produktów w dowolnym czasie w ciągu roku przed wprowadzeniem tego środka ochronnego podlegał ograniczeniom wynikającym z niniejszego Porozumienia. Zainteresowany Członek - eksporter będzie administrować takim środkiem. Poziom, na jakim będzie on stosowany, nie będzie ograniczać odnośnego eksportu poniżej poziomu z ostatniego reprezentatywnego okresu, za jaki normalnie uważać się będzie średnią wielkość eksportu danego Członka w ciągu ostatnich trzech reprezentatywnych lat, za które dostępne są statystyki. Ponadto gdy środek ochronny stosowany jest dłużej niż rok, jego poziom będzie stopniowo liberalizowany w równych odstępach czasu w okresie jego stosowania. W takich przypadkach zainteresowany Członek - eksporter nie będzie wykonywać swojego prawa do zawieszania praktycznie biorąc wszystkie równoważnych koncesji lub innych zobowiązań wynikających z GATT 1994 zgodnie z ust. 3(a) Artykułu XIX GATT 1994. 21. TMB będzie dokonywać przeglądów stosowania niniejszego Artykułu. Na wniosek któregokolwiek Członka TMB rozpatrzy jakąkolwiek konkretną sprawę mającą związek z realizacją postanowień niniejszego Artykułu. W przeciągu 30 dni przedstawi on stosowne zalecenia lub ustalenia zainteresowanemu Członkowi lub Członkom, po ich uprzednim zaproszeniu do udziału w pracach. Artykuł 3 1. W ciągu 60 dni po wejściu w życie Porozumienia WTO Członkowie utrzymujący ograniczenia4 na wyroby tekstylne i odzieżowe (inne niż ograniczenia stosowane na podstawie MFA i których dotyczą postanowienia Artykułu 2), zgodne z GATT 1994 lub nie, (a) szczegółowo notyfikują je TMB lub (b) przedstawią TMB notyfikacje dotyczące takich ograniczeń, które zostały przekazane jakiemukolwiek innemu organowi WTO. Notyfikacje te, tam, gdzie jest to stosowane, powinny zawierać informacje odnoszące się do uzasadnienia stosowania takich ograniczeń wynikającego z postanowień GATT 1994, na których są oparte. 2. Członkowie, którzy utrzymują ograniczenia, których dotyczy ust. 1, z wyjątkiem ograniczeń uzasadnionych postanowieniami GATT 1994, albo: (a) doprowadzą je do zgodności z GATT 1994 w ciągu roku od wejścia w życie Porozumienia WTO oraz notyfikują takie działania do TMB w celach informacyjnych; lub (b) stopniowo wyeliminują je zgodnie z programem przedstawionym TBM przez Członka utrzymującego takie ograniczenia nie później, niż sześć miesięcy po wejściu w życie Porozumienia WTO. Program ten będzie obejmować wszystkie ograniczenia, które mają być wyeliminowane w trakcie okresu nie dłuższego, niż okres stosowania niniejszego Porozumienia. W odniesieniu do takiego programu TMB może przedstawić zainteresowanemu Członkowi zalecenia. 3. W trakcie obowiązywania niniejszego Porozumienia Członkowie będą dostarczać TMB w celach informacyjnych notyfikacje przedstawiane innym organom WTO, które dotyczą jakichkolwiek nowych ograniczeń lub zmian w już istniejących ograniczeniach na wyroby tekstylne i odzieżowe, a które zostały podjęte na podstawie GATT 1994 w ciągu 60 dni od momentu ich wprowadzenia. 4. Każdy Członek będzie posiadać prawo do odwrotnego notyfikowania TMB, w celach informacyjnych, uzasadnienia opartego na GATT 1994 lub też jakichkolwiek ograniczeń, które mogły nie być notyfikowane na podstawie niniejszego Artykułu. W stosunku do takich notyfikacji każdy Członek może podjąć działania zgodnie z odpowiednimi postanowieniami lub procedurami GATT 1994 na forum stosownego organu WTO. 5. TMB roześle w celach informacyjnych wszystkim Członkom notyfikacje wynikające z niniejszego Artykułu. ________________ 2 Rok umowny oznacza dwunastomiesięczny okres rozpoczynający się od daty wejścia w życie Porozumienia WTO i następne kolejne dwunastomiesięczne odstępy. 3 Odpowiednie postanowienia GATT 1994 nie obejmują Artykułu XIX w stosunku do produktów dotąd zdezintegrowanych z GATT 1994, z wyjątkiem przypadków wyraźnie określonych w ust. 3 Załącznika. 4 Ograniczenia oznaczają wszystkie jednostronne ograniczenia ilościowe, porozumienia dwustronne oraz inne środki o podobnym skutku. Artykuł 4 1. Ograniczenia, o których mowa w Artykule 2 oraz stosowane na mocy Artykułu 6 będą administrowane Przez Członków - eksporterów. Członkowie - importerzy nie będą zobowiązani do przyjmowania ładunków towarów wykraczających poza poziom ograniczeń notyfikowanych zgodnie z Artykułem 2 oraz ograniczeń stosowanych na podstawie Artykułu 6. 2. Członkowie uzgadniają, że wprowadzanie zmian takich, jak zmiany praktyk, reguł, procedur oraz klasyfikacji wyrobów tekstylnych i odzieżowych, włączając w to zmiany dotyczące Zharmonizowanego Systemu, przy wprowadzaniu lub administrowaniu ograniczeń notyfikowanych lub stosowanych na podstawie niniejszego Porozumienia, nie powinno: naruszać równowagi praw i obowiązków zainteresowanych Członków w ramach niniejszego Porozumienia, wpływać niekorzystnie na dostęp do rynku, jaki posiada Członek; utrudniać korzystanie z takiego dostępu; lub dezorganizować wymianę handlową objętą niniejszym Porozumieniem. 3. Jeżeli produkt, stanowiący jedynie część ograniczenia, jest zgodnie z postanowieniami Artykułu 2 notyfikowany jako produkt mający zostać zintegrowany, to Członkowie zgadzają się, że jakakolwiek zmiana poziomu takiego ograniczenia nie naruszy równowagi praw i obowiązków Członków w ramach niniejszego Porozumienia. 4. Kiedy jednak zmiany, o których mowa w ust. 2 i 3, są konieczne, Członkowie zgadzają się, że Członek wprowadzający takie zmiany będzie zobowiązany przed rozpoczęciem ich wprowadzania informować i tam, gdzie jest to możliwe, konsultować się z Członkiem lub Członkami, których te zmiany dotyczą, w celu osiągnięcia możliwego do wzajemnego przyjęcia rozwiązania mającego na celu właściwe i sprawiedliwe dostosowanie się do zmian. Ponadto Członkowie uzgadniają, że w przypadku, kiedy uprzednie konsultacje są niemożliwe, Członek wprowadzający takie zmiany, na wniosek zainteresowanego Członka przeprowadzi, możliwie w ciągu 60 dni, konsultacje z zainteresowanymi Członkami w celu osiągnięcia możliwych do wzajemnego przyjęcia rozwiązań mających na celu właściwe i sprawiedliwe dostosowanie się do zmian. Jeżeli możliwe do wzajemnego przyjęcia rozwiązanie nie zostanie osiągnięte, jakikolwiek zainteresowany Członek może, zgodnie z Artykułem 8, przekazać sprawę do wydania zaleceń przez TMB. Jeżeli TSB nie miało możliwości rozpatrzeć sporu dotyczącego takich zmian wprowadzonych przed wejściem w życie Porozumienia WTO, zostanie on rozpatrzony przez TMB zgodnie z regułami i procedurami MFA stosowanymi przy takim przeglądzie. Artykuł 5 1. Członkowie zgadzają się, że obchodzenie postanowień niniejszego Porozumienia poprzez przeładunek, zmianę marszruty, fałszywe deklaracje dotyczące kraju lub miejsca pochodzenia towaru, a także fałszowanie oficjalnej dokumentacji, udaremnia jego realizację mającą na celu integrację sektora tekstylno-odzieżowego z GATT 1994. Dlatego też Członkowie powinni ustanowić niezbędne przepisy prawne albo procedury administracyjne określające postępowanie w przypadku obchodzenia i działania zapobiegające mu. Członkowie zgadzają się dalej, że stosownie do swoich krajowych ustaw i procedur będą w całej rozciągłości współpracować przy rozwiązywaniu problemów wynikających z obchodzenia. 2. Gdyby którykolwiek z Członków był przekonany, iż postanowienia niniejszego Porozumienia są obchodzone poprzez przeładunek, zmianę marszruty, fałszywe deklaracje dotyczące kraju lub miejsca pochodzenia towaru lub fałszowanie oficjalnej dokumentacji, oraz że w celu przeciwdziałania tym praktykom nie podejmuje się żadnych środków lub też środki podejmowane są niewystarczające, Członek ten powinien podjąć konsultacje z zainteresowanym Członkiem lub Członkami w celu znalezienia wzajemnie zadowalającego rozwiązania. Konsultacje takie powinny zostać podjęte niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu trzydziestu dni. Jeżeli wzajemnie zadowalające rozwiązanie nie zostanie osiągnięte, każdy zainteresowany Członek może przekazać sprawę do TMB dla wydawania zaleceń. 3. Członkowie zgadzają się podejmować, zgodnie z ich krajowymi ustawami i procedurami, niezbędne działania mające na celu zapobieganie, badanie i, w stosownych przypadkach, podejmowanie kroków o charakterze prawnym albo administracyjnym przeciwko praktykom obchodzenia na ich terytorium. Członkowie zgadzają się w całej rozciągłości współpracować ze sobą, zgodnie z ich krajowymi ustawami i procedurami, w przypadkach obchodzenia lub domniemanego obchodzenia w celu ustalania odnośnych faktów w miejscach importu, eksportu i tam gdzie jest to stosowne, przeładunku. Uzgodniono, iż współpraca taka, zgodna z krajowymi ustawami i procedurami obejmować będzie: postępowania w sprawie praktyk obchodzenia które prowadzą do wzrostu eksportu podlegającego ograniczeniom do Członka utrzymującego takie ograniczenia; wymianę dokumentów, korespondencji, sprawozdań i innych odnośnych informacji w stopniu, w jakim to będzie możliwe; ułatwienie wizytacji zakładów oraz kontaktów na wniosek i w każdym indywidualnym przypadku. Członkowie powinni dołożyć starań dla wyjaśnienia okoliczności jakichkolwiek takich przypadków obchodzenia lub rzekomego obchodzenia włączając w to wyjaśnienie roli odnośnych eksporterów lub importerów. 4. Gdy w wyniku postępowania istnieje wystarczający dowód, że miało miejsce obejście (np. gdy istnieją dowody dotyczące kraju lub miejsca prawdziwego pochodzenia towaru oraz okoliczności takiego obejścia), Członkowie zgadzają się, że stosowne działania w stopniu niezbędnym dla rozwiązania problemu powinno być podjęte. Działanie takie może obejmować odmowę wpuszczenia towarów lub w przypadku, kiedy towary zostały już wpuszczone na ich terytorium, dostosowanie poziomu opłat do poziomów ograniczeń odzwierciedlających prawdziwy kraj lub miejsce ich pochodzenia przy należytym uwzględnieniu faktycznych okoliczności oraz stopnia zaangażowania kraju lub miejsca prawdziwego pochodzenia. Ponadto, w przypadku istnienia dowodów świadczących o zaangażowaniu terytorium Członków, przez które towary zostały przeładowane, działanie takie może obejmować wprowadzenie ograniczeń w stosunku do takich Członków. Jakiekolwiek takie działania łącznie z ich przedziałem czasowym oraz zakresem, mogą być podjęte po konsultacjach przeprowadzonych w celu znalezienia rozwiązania wzajemnie zadawalającego zainteresowanych Członków i będą notyfikowane TMB wraz z pełnym uzasadnieniem. Zainteresowani Członkowie mogą uzgodnić inne środki zapobiegawcze. Jakiekolwiek takie porozumienie zostanie notyfikowane TMB, który może przedstawić zainteresowanym Członkom zalecenia, jakie uzna za stosowne. Jeżeli wzajemnie zadowalające rozwiązanie nie zostanie znalezione, jakikolwiek zainteresowany Członek może przekazać sprawę TMB w celu niezwłocznego rozpatrzenia i wydania zaleceń. 5. Członkowie są świadomi, iż niektóre przypadki obejścia mogą obejmować tranzyt towarów przez kraje lub miejsca, gdzie nie dokonano zmian lub przeróbek towarów składających się na przesyłkę w miejscach tranzytu. Są oni świadomi, iż w takich miejscach tranzytowych kontrola towarów może być generalnie niewykonalna. 6. Członkowie zgadzają się, że fałszowanie deklaracji dotyczących zawartości włókien, ilości, opisu lub klasyfikacji towarów również uniemożliwia realizację celów niniejszego Porozumienia. Członkowie zgadzają się, iż w przypadku istnienia dowodów, że taka fałszywa deklaracja została złożona w celu obejścia, przeciwko zamieszanym eksporterom lub importerom należy podjąć stosowne środki zgodne z krajowymi ustawami i procedurami. Jeżeli którykolwiek z Członków byłby przekonany, że niniejsze Porozumienie jest obchodzone poprzez fałszywe deklaracje i że żadne lub niewystarczające środki administracyjne są podejmowane dla ukrócenia takich praktyk albo przeciwdziałania im, lub że kroki takie są niewystarczające, Członek taki powinien niezwłocznie podjąć konsultacje z zamieszanym Członkiem w celu znalezienia wzajemnie zadowalającego rozwiązania. Jeżeli takie rozwiązanie nie zostanie znalezione, jakikolwiek zainteresowany Członek może przekazać sprawę dla wydania zaleceń przez TMB. Niniejsze postanowienie nie ma na celu uniemożliwiać Członkom dokonywania technicznych poprawek w przypadku nieumyślnych błędów w deklaracjach. Artykuł 6 1. Członkowie uznają, iż w trakcie okresu przejściowego niezbędne może okazać się zastosowanie specyficznego, przejściowego mechanizmu ochronnego (zwanego w niniejszym Porozumieniu "ochroną przejściową"). Ochrona przejściowa może zostać zastosowana przez jakiegokolwiek Członka w odniesieniu do towarów wymienionych w Załączniku, z wyjątkiem towarów zintegrowanych z GATT 1994 w oparciu o postanowienia Artykułu 2. Członkowie nie utrzymujący ograniczeń, o których mowa w Artykule 2, w ciągu 60 dni od wejścia w życie Porozumienia WTO notyfikują TMB o swoim zamiarze zachowania lub niezachowania prawa do stosowania postanowień niniejszego Artykułu. Członkowie, którzy od 1986 r. nie akceptowali Protokołów przedłużających działanie MFA, dokonają takiej notyfikacji w ciągu sześciu miesięcy od wejścia w życie Porozumienia WTO. Ochrona przejściowa powinna być stosowana w możliwie najbardziej wstrzemięźliwy sposób, zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu oraz faktyczną realizacją procesu integracji prowadzonego na podstawie niniejszego Porozumienia. 2. Na podstawie niniejszego Artykułu można podjąć działanie ochronne w przypadku, kiedy Członek5 bazując na swoich ustaleniach udowodni, że dany produkt jest importowany na jego terytorium w takich zwiększonych ilościach, które powodują poważną szkodę lub faktyczne zagrożenie poważną szkodą dla krajowego przemysłu produkującego podobne albo bezpośrednio konkurencyjne towary. Poważna szkoda lub też zagrożenie poważną szkodą muszą w dający się udowodnić sposób być spowodowane przez takie zwiększone ilości w całkowitym imporcie danego produktu, a nie przez inne czynniki, jak np. zmiany technologiczne lub zmiany upodobań konsumentów. 3. Przy określaniu poważnej szkody lub faktycznego zagrożenia poważną szkodą, o których mowa w ust. 2, Członek zbada skutki takiego importu dla kondycji konkretnej gałęzi przemysłu wyrażające się w zmianach takich wskaźników ekonomicznych, jak wielkość produkcji, stopień wykorzystania zdolności produkcyjnych, zapasy, udział w rynku, eksport, płace, zatrudnienie, ceny krajowe, zyski i inwestycje. Żaden z tych wskaźników, pojedynczo bądź w połączeniu z innymi nie musi koniecznie stanowić decydującej wskazówki. 4. Każdy środek podjęty na podstawie postanowień niniejszego Artykułu będzie stosowany oddzielnie dla każdego Członka. Określenie Członka lub Członków, którym przypisuje się spowodowanie poważnej szkody lub zagrożenia poważną szkodą, o których mowa w ust. 2 i 3, będzie dokonywane na podstawie gwałtownego i istotnego wzrostu importu, faktycznego bądź też grożącego6, indywidualnie ze strony takiego Członka lub Członków, oraz na podstawie porównania z poziomem importu z innych źródeł, udziałem w rynku, cenami importowymi i krajowymi na porównywalnych etapach transakcji handlowej. Żaden z tych czynników, pojedynczo bądź w połączeniu z innymi, nie musi koniecznie stanowić decydującej wskazówki. Taki środek ochronny nie będzie mieć zastosowania do eksportu żadnego z Członków, których eksport danego produktu już podlega ograniczeniom na podstawie niniejszego Porozumienia. 5. Okres obowiązywania określenia poważnej szkody lub rzeczywistego zagrożenia poważną szkodą w celu zastosowania środka ochronnego nie będzie przekraczać 90 dni od daty początkowej notyfikacji, o której mowa w ust. 7. 6. Przy stosowaniu ochrony przejściowej interesom Członków - eksporterów należy, zgodnie z poniższym, poświęcić szczególną uwagę: (a) Członkowie - kraje najmniej rozwinięte będą traktowani w sposób o wiele bardziej wyróżniający, aniżeli inne grupy Członków, o których mowa w niniejszym ustępie. Traktowanie takie dotyczyć będzie w miarę możliwości wszystkich elementów, jednakże co najmniej ujęcia całościowego. (b) Członkowie, których całkowity wolumen eksportu wyrobów tekstylnych i odzieżowych jest niewielki w porównaniu z całkowitym wolumenem eksportu innych Członków i których eksport stanowi jedynie drobny procent całkowitego importu danego produktu na terytorium Członka - importera, przy określaniu warunków ekonomicznych, o których mowa w ust. 8, 13 i 14, będą traktowani w sposób odmienny i o wiele bardziej wyróżniający. W odniesieniu do takich dostawców, zgodnie z ust. 2 i 3 Artykułu 1, w należyty sposób zostaną uwzględnione przyszłe możliwości rozwoju ich handlu oraz potrzeba importu istotnych z handlowego punktu widzenia ilości z ich terytoriów. (c) Przy rozpatrywaniu poziomu kwot, stóp wzrostu oraz elastyczności w odniesieniu do wyrobów wełnianych z terytorium Członków - krajów rozwijających się producentów wełny, których gospodarka oraz handel w dziedzinie tekstyliów i odzieży zależą od sektora wełnianego oraz których całkowity wolumen eksportu wyrobów tekstylnych i odzieżowych składa się prawie wyłącznie z produktów wełnianych, a także których udział w handlu tekstyliami i odzieżą jest stosunkowo niewielki na rynkach Członków - importerów, potrzeby eksportowe takich Członków zostaną specjalnie uwzględnione. (d) W stosunku do re-importu produktów tekstylnych i odzieżowych na terytorium Członka, który je wyeksportował do innego Członka w celu przetworzenia i następnie ponownego przywozu zgodnie z prawem i praktyką Członka - importera, oraz przy zastrzeżeniu zadowalającego przeprowadzenia procedur kontroli i certyfikacji, udzielone zostanie bardziej wyróżniające traktowanie w przypadku ich importu z terytorium Członka, dla którego ten rodzaj handlu stanowi istotną część całkowitego wolumenu jego eksportu wyrobów tekstylnych i odzieżowych. 7. Członek zgłaszający propozycję przedsięwzięcia działania ochronnego podejmie starania w celu przeprowadzenia konsultacji z Członkiem lub Członkami, którzy byliby dotknięci takim działaniem. Wnioskowi o konsultacje towarzyszyć powinna odnośna i dokładna informacja faktograficzna, w miarę możliwości najbardziej aktualna szczególnie dotycząca: (a) czynników, o których mowa w ust. 3, na których Członek podejmujący działanie opierał się przy ustalaniu istnienia poważnej szkody lub groźby jej powstania, oraz (b) czynników, o których mowa w ust. 4, na podstawie których proponuje on podjęcie działania ochronnego w stosunku do danego Członka lub Członków. W odniesieniu do wniosku, o którym mowa w niniejszym ustępie, informacja powinna dotyczyć, w miarę możliwości najbardziej szczegółowo, dających się określić segmentów produkcji oraz okresu bazowego, o którym mowa w ust. 8. Członek podejmujący działania ochronne powinien również określić dokładny proponowany poziom, na którym import danego wyrobu z terytorium Członka lub Członków, których dotyczą działania ochronne, będzie ograniczony. Poziom taki nie będzie niższy, niż poziom, o którym mowa w ust. 8. Równocześnie Członek wyrażający chęć przeprowadzenia konsultacji poinformuje Przewodniczącego TMB o swoim wniosku w sprawie konsultacji podając jednocześnie wszystkie odnośne dane faktograficzne, o których mowa w ust. 3 i 4, a także proponowany poziom ograniczeń. Przewodniczący poinformuje członków TMB o wniosku dotyczącym konsultacji podając Członka składającego taki wniosek, produkt, którego dotyczy sprawa oraz Członków, którzy otrzymali taki wniosek. Członek lub Członkowie, których to dotyczy, udzielą na ten wniosek niezwłocznej odpowiedzi; konsultacje powinny odbyć się bez zwłoki i zostać zakończone w normalnym terminie 60 dni od momentu otrzymania wniosku. 8. Jeżeli w wyniku konsultacji osiągnięte zostanie wzajemne zrozumienie, iż sytuacja wymaga wprowadzenia ograniczenia eksportu danego wyrobu z terytorium Członka lub Członków, których to dotyczy, poziom takiego ograniczenia zostanie ustalony w wysokości nie niższej, niż faktyczny poziom eksportu lub importu z obszaru zainteresowanego Członka w okresie dwunastu miesięcy kończącym się na dwa miesiące przed miesiącem, w którym złożono wniosek o przeprowadzenie konsultacji. 9. Szczegóły uzgodnionego ograniczenia będą zakomunikowane TMB w ciągu 60 dni od daty zawarcia porozumienia. TMB określi, czy zawarte porozumienie jest uzasadnione postanowieniami niniejszego Artykułu. W tym celu TMB zostanie zapewniony dostęp do danych faktograficznych, o których mowa w ust. 7, oraz do każdej innej informacji mającej związek z daną sprawą, przekazywanej przez zainteresowanych Członków. TMB może wydawać zainteresowanym Członkom zalecenia, jakie uzna za stosowne. 10. Jeżeli jednak po upływie 60 dni od daty otrzymania wniosku o konsultacje porozumienie między Członkami nie zostanie osiągnięte, Członek wnioskujący przeprowadzenie działania ochronnego może, w ciągu 30 dni po upływie 60-dniowego terminu na przeprowadzenie konsultacji, wprowadzić ograniczenie od daty importu lub eksportu, zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu i przekazać równocześnie sprawę do TMB. Każdy Członek będzie mieć prawo przekazać sprawę do TMB przed upływem okresu 60 dni. W każdym przypadku TMB niezwłocznie przeanalizuje sprawę, włączając w to określenie poważnej szkody lub zagrożenia poważną szkodą oraz jej przyczyn, i w ciągu 30 dni przedstawi stosowne rekomendacje zainteresowanym Członkom. W celu przeprowadzenia takiej analizy TMB zostanie zapewniony dostęp do danych faktograficznych, które zostaną dostarczane Przewodniczącemu TMB, a o których mowa w ust. 7, jak również dostęp do każdej innej odnośnej informacji dostarczanej przez zainteresowanych Członków. 11. W nietypowych i wysoce krytycznych okolicznościach, w których opóźnienie mogłoby spowodować szkody trudne do naprawienia, działanie, o których mowa w ust. 10, może być podjęte prowizorycznie pod warunkiem, że wniosek o konsultacje oraz notyfikacja do TMB zostaną wystosowane nie później, niż w ciągu pięciu dni roboczych od momentu podjęcia działania. W przypadku, gdy konsultacje nie doprowadzą do porozumienia, TMB zostanie powiadomione o zakończeniu konsultacji, jednakże w żadnym wypadku nie później, niż w ciągu 60 dni od chwili podjęcia działania. TMB niezwłocznie przeanalizuje sprawę i przedstawi w ciągu 30 dni stosowne zalecenia zainteresowanym Członkom. W przypadku, gdy konsultacje doprowadzą do porozumienia, Członkowie poinformują TMB po zakończeniu konsultacji, jednakże w żadnym przypadku nie później, niż w ciągu 90 dni od daty podjęcia działania. TMB może przedstawić zainteresowanym Członkom zalecenia, jakie uzna za stosowne. 12. Członek może stosować środki podjęte na podstawie postanowień niniejszego Artykułu: (a) przez okres do trzech lat, bez ich przedłużenia lub (b) do momentu zintegrowania danego produktu z GATT 1994, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. 13. Jeżeli środek ograniczający będzie obowiązywać przez okres ponad jednego roku, poziom ograniczenia w następnych latach będzie poziomem ustalonym dla pierwszego roku powiększonym o stopę wzrostu nie mniejszą, niż 6 procent rocznie, chyba że TMB otrzyma uzasadnienie odstąpienia od powyższego. Poziom ograniczenia na dany wyrób może zostać przekroczony w jednym z dwóch następnych lat przez antycypacyjne wykorzystanie albo przeniesienie remanentu nie więcej, niż 10 procent kwoty z tym, że antycypacyjne wykorzystanie nie może stanowić więcej niż 5 procent w każdym roku. W stosunku do połączonego zastosowania przeniesienia remanentu i antycypacyjnego wykorzystania i postanowień ust. 14 limity ilościowe nie będą mieć miejsca. 14. Kiedy więcej niż jeden produkt Członka będzie podlegać ograniczeniom innego Członka na podstawie niniejszego Artykułu, poziom uzgodnionego ograniczenia, zgodnie z niniejszym Artykułem, na każdy z takich produktów może zostać przekroczony o 7 procent pod warunkiem, że bazując na wspólnych, uzgodnionych jednostkach, całkowity wolumen eksportu podlegającego ograniczeniom nie przekracza ogólnej sumy poziomów ograniczeń na wszystkie produkty ograniczane na podstawie niniejszego Artykułu. W przypadkach, kiedy okresy stosowania ograniczeń na te produkty nie będą się zbiegać ze sobą, postanowienie niniejsze będzie mieć zastosowanie do każdego nakładającego się okresu na bazie pro rata. 15. Jeżeli na podstawie niniejszego Artykułu stosuje się działanie ochronne w odniesieniu do produktu uprzednio ograniczanego na bazie MFA w okresie dwunastu miesięcy poprzedzających wejście w życie Porozumienia WTO, lub też na podstawie postanowień Artykułów 2 lub 6 niniejszego Porozumienia, poziom nowego ograniczenia będzie poziomem, o którym mowa w ust. 8, chyba że takie nowe ograniczenie nie wchodzi w życie w trakcie roku od: (a) daty notyfikowania eliminacji poprzedniego ograniczenia, o której mowa w ust. 15 Artykułu 2; lub (b) daty zniesienia poprzedniego ograniczenia wprowadzonego na podstawie niniejszego Artykułu lub MFA, w którym to przypadku jego poziom będzie co najmniej wyższy niż (i) poziom ograniczenia stosowanego przez okres ostatnich dwunastu miesięcy lub (ii) poziom ograniczeń, o którym mowa w ust. 8. 16. W przypadku, kiedy Członek nie utrzymujący ograniczenia na podstawie Artykułu 2, podejmuje decyzję o wprowadzeniu ograniczenia na podstawie postanowień niniejszego Artykułu, to określi on stosowne regulacje, które: (a) w pełni uwzględnią, zarówno w odniesieniu do składu włókien, jaki i w kategoriach konkurencji o ten sam segment jego rynku wewnętrznego czynniki takie, jak ustalona klasyfikacja taryfowa oraz jednostki ilościowe oparte na normalnej praktyce handlowej przy zawieraniu transakcji eksportowych i importowych, oraz (b) pozwolą uniknąć nadmiernej szczegółowości. Wniosek o konsultacje, o którym mowa w ust. 7 lub 11, dotyczyć będzie także kompletnej informacji o takich regulacjach. ________________ 5 Unia celna może zastosować środek ochronny jako pojedynczy podmiot lub w imieniu jednego z Państw - członków. W przypadku, kiedy unia celna stosuje środek ochronny jako pojedynczy podmiot, wszystkie wymogi niezbędne dla określenia na podstawie niniejszego Artykułu poważnej szkody lub zagrożenia poważną szkodą będą opierać się na warunkach istniejących w unii celnej jako całości. W przypadku, kiedy środek ochronny jest stosowany w imieniu jej Państwa - członka, wszystkie wymogi niezbędne dla określenia poważnej szkody lub zagrożenia poważną szkodą będą opierać się na warunkach istniejących w tym Państwie - członku, a środek ochronny będzie ograniczony do tego Państwa - członka. 6 Grożący wzrost importu powinien być wymierny. Nie będzie on określany na podstawie przypuszczeń, domniemań lub samej tylko możliwości wzrostu, wynikających np. ze zdolności produkcyjnych Członków - eksporterów. Artykuł 7 1. Jako część procesu integracji oraz z uwzględnieniem specyficznych zobowiązań podjętych przez Członków w wyniku Rundy Urugwajskiej, wszyscy Członkowie podejmą takie działania, jakie mogą okazać się niezbędne dla spełnienia reguł i zasad GATT 1994 tak, aby: (a) osiągnąć poprawę w dostępie do rynków wyrobów tekstylnych i odzieżowych przy pomocy takich środków, jak np. redukcje i związanie stawek celnych, redukcja lub eliminacja ograniczeń pozataryfowych oraz uproszczenie formalności celnych, administracyjnych i licencjonych; (b) zapewnić stosowanie środków polityki handlowej związanych z uczciwymi i sprawiedliwymi warunkami handlu tekstyliami i odzieżą w dziedzinach takich, jak reguły i procedury dumpingowe i antydumpingowe, subsydia i środki wyrównawcze oraz ochrona własności intelektualnej, i (c) uniknąć dyskryminacji importu w sektorze tekstyliów i odzieży przy podejmowaniu środków dyktowanych racjami ogólnej polityki handlowej. Działania takie nie będą naruszać praw i zobowiązań Członków wynikających z GATT 1994. 2. Członkowie będą notyfikować do TMB działania wymienione w ust. 1 mające związek ze stosowaniem niniejszego Porozumienia. Jeżeli działania takie zostały notyfikowane innym organom WTO, to dla spełnienia wymogów niniejszego ustępu wystarczające będzie streszczenie tych notyfikacji. Każdy z Członków będzie mieć prawo do wystosowania odwrotnej notyfikacji do TMB. 3. Jeżeli którykolwiek z Członków uważa, iż inny Członek nie podjął działań, o których mowa w ust. 1, oraz że naruszono równowagę praw i zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia, Członek ten może wnieść sprawę do rozpatrzenia przez odpowiednie organy WTO oraz poinformować TMB. Wszystkie następujące po tym ustalenia lub konkluzje, do jakich dojdą organy WTO zostaną włączone do obszernego raportu TMB. Artykuł 8 1. W celu nadzorowania stosowania niniejszego Porozumienia, analizowania wszystkich środków podejmowanych na podstawie postanowień niniejszego Porozumienia oraz ich zgodności z niniejszym Porozumieniem, jak również w celu podejmowania działań wymaganych Artykułami niniejszego Porozumienia, niniejszym ustanawia się Organ Kontrolny do spraw Tekstyliów (TMB). TMB składać się będzie z Przewodniczącego oraz 10 członków. Przedstawicielstwo w TMB będzie zrównoważone i szeroko reprezentatywne dla składu członkowskiego. Członkowie TMB będą podlegać rotacji w odpowiednich przedziałach czasowych. Członkowie będą wyznaczani przez Członków desygnowanych przez Radę Handlu Towarami do zasiadania w TMB i pełnili swoje funkcje na bazie ad personam. 2. TMB opracuje procedurę swojej pracy. Jednakże jest zrozumiałe, że consensus w ramach TMB nie wymaga zgody lub jednomyślności członków wyznaczonych przez Członków zaangażowanych w nierozstrzygniętą sprawę będącą przedmiotem rozpatrzenia przez TMB. 3. TMB będzie organem stałym, spotykającym się w miarę potrzeby w celu wykonywania swoich funkcji wynikających z niniejszego Porozumienia. Będzie się on opierać na notyfikacjach i informacjach dostarczanych przez Członków stosownie do odpowiednich Artykułów niniejszego Porozumienia uzupełnionych jakimikolwiek dodatkowymi informacjami i niezbędnymi szczegółami, których mogą dostarczyć lub dostarczenia których może zażądać TMB. TMB może również bazować na notyfikacjach oraz sprawozdaniach składanych do lub otrzymywanych z innych organów WTO, oraz z takich innych źródeł, które uzna za stosowne. 4. Członkowie zapewnią sobie wzajemnie równe możliwości konsultacji w zakresie jakichkolwiek spraw oddziaływujących na funkcjonowanie niniejszego Porozumienia. 5. W przypadku braku jakiegokolwiek wzajemnie uzgodnionego rozwiązania w wyniku dwustronnych konsultacji, o których mowa w niniejszym Porozumieniu, TMB na wniosek któregokolwiek z tych Członków, po niezwłocznym i dokładnym rozpatrzeniu sprawy przedstawi zainteresowanym Członkom zalecenia. 6. Na wniosek któregokolwiek Członka TMB niezwłocznie rozpatrzy każdą konkretną sprawę, którą ten Członek uważa za szkodliwą dla jego interesów wynikających z niniejszego Porozumienia, a także w przypadku, kiedy w wyniku konsultacji pomiędzy TMB i zainteresowanym Członkiem lub Członkami nie uda się osiągnąć wzajemnie zadowalającego rozwiązania. W odniesieniu do takich spraw TMB może przedstawiać zainteresowanym Członkom uwagi, jakie uzna za stosowne, również dla celów przeglądu, o którym mowa w ust. 11. 7. Przed sformułowaniem zaleceń lub uwag TMB zaprosi do udziału tych Członków, których dana sprawa może bezpośrednio dotyczyć. 8. Kiedykolwiek TMB zostanie poproszone o przedstawienie zaleceń lub ustaleń, spełni taką prośbę, możliwie w ciągu 30 dni, chyba że niniejsze Porozumienie przewiduje inny przedział czasowy. Wszystkie takie zalecenia lub ustalenia zostaną przedstawione bezpośrednio zainteresowanym Członkom, jak również Radzie Handlu Towarami dla jej informacji. 9. Członkowie będą dokładać starań, aby w całej rozciągłości zaakceptować zalecenia TMB, który będzie w stosowny sposób nadzorować realizację takich zaleceń. 10. Jeżeli Członek uważa, że nie jest w stanie zastosować się do zaleceń TMB, nie później niż w ciągu miesiąca od otrzymania takich zaleceń przedstawi TMB przyczyny, dla których nie może tego spełnić. Po dogłębnymrozpatrzeniu przedstawionych przyczyn, TMB opracuje natychmiast jakiekolwiek dalsze zalecenia, które uzna za stosowne. Jeżeli po przedstawieniu takich zaleceń sprawa pozostanie nadal nierozwiązana, każdy z zainteresowanych Członków może wnieść ją pod obrady Organu Rozstrzygania Sporów i powołać się na ust. 2 Artykułu XXIII GATT 1994 oraz odnośne postanowienia Porozumienia w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów. 11. Dla nadzorowania realizacji niniejszego Porozumienia pod koniec każdego etapu procesu integracji Rada Handlu Towarami będzie dokonywać zasadniczego przeglądu. W celu pomocy przy jego przeprowadzeniu TMB, co najmniej na pięć miesięcy przed zakończeniem każdego etapu, przekaże Radzie Handlu Towarami obszerny raport dotyczący realizacji niniejszego Porozumienia w trakcie rozpatrywanego etapu, a zwłaszcza spraw związanych z procesem integracji, stosowaniem środków ochronnych w okresie przejściowym oraz stosowaniem reguł i zasad GATT 1994 określonych odpowiednio w Artykułach 2, 3, 6 i 7. Obszerny raport TMB może obejmować dowolne rekomendacje, które TMB uzna za stosowne dla Rady Handlu Towarami. 12. W świetle dokonanego przeglądu Rada Handlu Towarami podejmie poprzez consensus takie decyzje, jakie uzna za stosowne tak, aby równowaga praw i zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia nie została naruszona. W celu rozwiązania jakichkolwiek sporów, które mogą powstać w związku z kwestiami poruszonymi w Artykule 7, Organ Rozstrzygania Sporów może zezwolić, bez uszczerbku dla końcowych terminów wymienionych w Artykule 9, aby każdy Członek nie wywiązujący się ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia, dostosował się do ust. 14 Artykułu 2 na etapie następującym po przeglądzie. Artykuł 9 Niniejsze Porozumienie oraz wszystkie ograniczenia z niego wynikające przestaną obowiązywać pierwszego dnia sto dwudziestego pierwszego miesiąca od momentu wejścia w życie Porozumienia WTO. Od tej daty sektor tekstyliów i odzieży zostanie całkowicie zintegrowany z GATT 1994. Niniejsze Porozumienie nie będzie przedłużone. ZAŁĄCZNIK LISTA PRODUKTÓW OBJĘTYCH NINIEJSZYM POROZUMIENIEM 1. Niniejszy Załącznik zawiera produkty tekstylne i odzieżowe określone na sześciocyfrowym poziomie Zharmonizowanego Systemu Opisu i Kodowania Towarów (HS). 2. Działania ochronne, o których mowa w Artykule 6, będą stosowane w odniesieniu do poszczególnych wyrobów tekstylnych i odzieżowych, a nie na bazie linii HS per se. 3. Działania ochronne, o których mowa w Artykule 6 niniejszego Porozumienia, nie będą stosowane w odniesieniu do: (a) eksportu Członków - krajów rozwijających się obejmującego ręcznie produkowane tkaniny wyrabiane chałupniczo, produkty chałupnictwa wykonane z takich tkanin lub produkty tekstylne i odzieżowe tradycyjnego rzemiosła ludowego pod warunkiem, iż wyroby takie będą w odpowiedni sposób udokumentowane zgodnie z porozumieniami zawartymi między zainteresowanymi Członkami; (b) wyrobów tekstylnych, międzynarodowy handel którymi nosi charakter historyczny i którymi handlowano w znaczących ilościach do 1982 r. takich jak torby, worki podkłady dywanowe, liny, torby podróżne, maty, materiały do wyrobu mat oraz dywany, produkowanych zazwyczaj z juty, włókna kokosowego, sizalu, manili (konopie manilskie), włókien roślin z rodzaju Agave i Furcraea oraz włókien z liści Agave fourcroydes z rodziny Amaryllidaceae; (c) wyrobów wykonanych z czystego jedwabiu. W odniesieniu do takich towarów będą mieć zastosowanie postanowienia Artykułu XIX GATT 1994 zgodnie z interpretacją Porozumienia w sprawie klauzul ochronnych. Produkty objęte Sekcją XI (Tekstylia i wyroby tekstylne) Zharmonizowanego systemu określania i kodowania towarów (HS) Nr HS Opis produktu Dz. 50Jedwab 5004 00Przędza jedwabna (inna niż przędza z odpadów jedwabiu), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5005 00Przędza z odpadów jedwabiu, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5006 00Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu, przeznaczona do sprzedaży detalicznej; substytut katgutu z jedwabiu 5007 10Tkaniny z wyczesków jedwabiu 5007 20Tkaniny jedwabne zawierające 85% lub więcej masy jedwabiu lub odpadów jedwabiu innych niż wyczeski jedwabiu 5007 90Inne tkaniny jedwabne Dz. 51Wełna, cienka lub gruba sierść zwierzęca; przędza i tkanina z włosia końskiego 5105 10Wełna zgrzeblona 5105 21Czesana wełna cięta 5105 29Czesanka wełniana i pozostałe wełny czesane, inne niż czesana wełna cięta 5105 30Cienka sierść zwierzęca, zgrzeblona lub czesana 5106 10Przędza z wełny zgrzeblonej, zawierająca 85% lub więcej masy wełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5106 20Przędza z wełny zgrzeblonej, zawierająca mniej niż 85% masy wełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5107 10Przędza z wełny czesanej, zawierająca 85% lub więcej masy wełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5107 20Przędza z wełny czesanej, zawierająca mniej niż 85% masy wełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5108 10Przędza z cienkiej sierści zwierzęcej zgrzeblonej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5108 20Przędza z cienkiej sierści zwierzęcej czesanej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5109 10Przędza z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, zawierająca 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5109 90Przędza z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, zawierająca mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5110 00Przędza z grubej sierści zwierzęcej i przędza z włosia końskiego 5111 11Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, o masie jednostkowej nie przekraczającej 300 g/m2 5111 19Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, o masie jednostkowej przekraczającej 300 g/m2 5111 20Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi ciągłymi 5111 30Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi ciętymi 5111 90Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, pozostałe 5112 11Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej czesankowej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2 5112 19Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej czesankowej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2 5112 20Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie ze sztucznymi włóknami ciągłymi 5112 30Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie ze sztucznymi włóknami ciętymi 5112 90Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, pozostałe 5113 00Tkaniny z grubej sierści zwierzęcej lub włosia końskiego Dz. 52Bawełna 5204 11Nici bawełniane do szycia, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej 5204 19Nici bawełniane do szycia, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej 5204 20Nici bawełniane do szycia, przeznaczone do sprzedaży detalicznej 5205 11Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 12Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 13Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 14Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.32 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 15Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 21Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 22Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 23Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 24Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.32 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 25Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 31Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 32Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 33Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 34Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5205 35Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 41Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 42Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 43Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 44Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5205 45Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 11Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 12Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 13Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decydeksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 14Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 15Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 21Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 22Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniże 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 23Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 24Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 25Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5206 31Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 32Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 33Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 34Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 35Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 41Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 42Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 43Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 44Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5206 45Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała 5207 10Przędza bawełniana (inna niż nici do szycia), zawierająca 85% lub więcej masy bawełny, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5207 90Przędza bawełniana (inna niż nici do szycia), zawierająca mniej niż 85% masy bawełny, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5208 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, nie bielone 5208 12Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 200 g/m2, nie bielone 5208 13Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, nie bielone 5208 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, nie bielone 5208 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, bielone 5208 22Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 200 g/m2, bielone. 5208 23Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, bielone 5208 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, bielone 5208 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, barwione 5208 32Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 200 g/m2, barwione 5208 33Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, barwione 5208 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, barwione 5208 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5208 42Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5208 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5208 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5208 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, drukowane 5208 52Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane 5208 53Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane 5208 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane 5209 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5209 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5209 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5209 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5209 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5209 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5209 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5209 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5209 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5209 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5209 42Tkaniny drelichowe z bawełny, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2 5209 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, inne niż drelich, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5209 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5209 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5209 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5209 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5210 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone 5210 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone 5210 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone 5210 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, bielone 5210 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, bielone 5210 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,bielone 5210 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, barwione 5210 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, barwione 5210 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,barwione 5210 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5210 42Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5210 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,z przędzy o różnych barwach 5210 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, drukowane 5210 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, drukowane 5210 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,drukowane 5211 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5211 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5211 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone 5211 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5211 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5211 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone 5211 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5211 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5211 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione 5211 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5211 42Tkaniny drelichowe z bawełny, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2 5211 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, inne niż drelich, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5211 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5211 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5211 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5211 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane 5212 11Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, nie bielone 5212 12Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, bielone 5212 13Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, barwione 5212 14Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5212 15Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane 5212 21Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2, nie bielone 5212 22Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2, bielone 5212 23Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2, barwione 5212 24Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5212 25Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2, drukowane Dz. 53Inne roślinne materiały włókiennicze, przędza papierowa i tkaniny z przędzy papierowej 5306 10Przędza lniana, pojedyncza 5306 20Przędza lniana nitkowana lub nitkowana wielokrotnie 5307 10Przędza z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, pojedyncza 5307 20Przędza z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie 5308 20Przędza z konopi naturalnych 5308 90Przędza z pozostałych roślinnych materiałów włókienniczych 5309 11Tkaniny lniane, zawierające 85% lub więcej masy lnu, nie bielone lubbielone 5309 19Tkaniny lniane, zawierające 85% lub więcej masy lnu, inne niż nie bielone lub bielone 5309 21Tkaniny lniane, zawierające mniej niż 85% masy lnu, nie bielone lub bielone 5309 29Tkaniny lniane, zawierające mniej niż 85% masy lnu, inne niż nie bielone lub bielone 5310 10Tkaniny z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, nie bielone 5310 90Tkaniny z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, inne niż nie bielone 5311 00Tkaniny z innych roślinnych włókien przędnych; tkaniny z przędzy papierowej Dz. 54Włókna chemiczne ciągłe 5401 10Nici do szycia z włókien ciągłych syntetycznych 5401 20Nici do szycia z włókien ciągłych przetworzonych 5402 10Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie (inna niż nici do szycia), z nylonu lub innych poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 20Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie (inna niż nici do szycia), z poliestrów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 31Pozostała przędza teksturowana z nylonu lub innych poliamidów, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej do 50 teksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 32Pozostała przędza teksturowana z nylonu lub innych poliamidów, o masie jednostkowej przędzy pojedynczej ponad 50 teksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 33Pozostała przędza teksturowana z poliestrów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 39Pozostała przędza teksturowana z włókien ciągłych syntetycznych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 41Pozostała przędza, pojedyncza, nieskręcana, z nylonu lub innych poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 42Pozostała przędza z poliestrów, pojedyncza, częściowo orientowana, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 43Pozostała przędza z poliestrów, pojedyncza, nieskręcana, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 49Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, nieskręcana, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 51Przędza z nylonu lub innych poliamidów, pojedyncza, o skręcie przekraczającym 50 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 52Przędza z poliestrów, pojedyncza, o skręcie przekraczającym 50 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 59Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, pojedyncza, o skręcie przekraczającym 50 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 61Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z nylonu lub innych poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 62Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z poliestrów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5402 69Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 10Przędza z jedwabiu wiskozowego (inna niż nici do szycia), o dużej wytrzymałości na rozciąganie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 20Pozostała przędza teksturowana z włókna ciągłego przetworzonego, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 31Pozostała przędza, pojedyncza, z jedwabiu wiskozowego, nieskręcana, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 32Pozostała przędza, pojedyncza, z jedwabiu wiskozowego, o skręcie przekraczającym 120 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 33Pozostała przędza, pojedyncza, z octanu celulozy, nieskręcana, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 39Pozostała przędza z włókna ciągłego przetworzonego, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 41Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z jedwabiu wiskozowego, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 42Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z octanu celulozy, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5403 49Pozostała przędza z włókna ciągłego przetworzonego, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5404 10Syntetyczne włókno pojedyncze o masie jednostkowej 67 decyteksów lub większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1 mm 5404 90Pasek i podobne z syntetycznych materiałów włókienniczych o pozornej szerokości nie przekraczającej 5 mm 5405 00Przetworzone włókno pojedyncze o masie jednostkowej 67 decyteksów lub większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1 mm; pasek lub podobne z przetworzonego materiału włókienniczego o pozornej szerokości nie przekraczającej 5 mm 5406 10Przędza z syntetycznego włókna ciągłego (inna niż nici do szycia), przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5406 20Przędza z przetworzonego włókna ciągłego (inna niż nici do szycia), przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5407 10Tkaniny z przędzy z o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów lub z poliestrów 5407 20Tkaniny wykonane z pasków lub podobnego materiału z syntetycznych materiałów włókienniczych 5407 30Tkaniny wyszczególnione w uwadze 9 do Sekcji XI (warstwy równoległej przędzy syntetycznej) 5407 41Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego z nylonu lub innych poliamidów, nie bielone lub bielone 5407 42Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego z nylonu lub innych poliamidów, barwione 5407 43Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego z nylonu lub innych poliamidów, z przędzy o różnych barwach 5407 44Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego z nylonu lub innych poliamidów, drukowane 5407 51Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego włókna poliestrowego, nie bielone lub bielone 5407 52Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego włókna poliestrowego, barwione 5407 53Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego włókna poliestrowego, z przędzy o różnych barwach 5407 54Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego włókna poliestrowego, drukowane 5407 60Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy nieteksturowanego włókna poliestrowego 5407 71Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna syntetycznego, nie bielone lub bielone 5407 72Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna syntetycznego, barwione 5407 73Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna syntetycznego, z włókien o różnych barwach 5407 74Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna syntetycznego, drukowane 5407 81Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, nie bielone lub bielone 5407 82Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, barwione 5407 83Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, z przędzy o różnych barwach 5407 84Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, drukowane 5407 91Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, nie bielone lub bielone 5407 92 5407 93Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, barwione Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, z przędzy o różnych barwach 5407 94Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, drukowane 5408 10Tkaniny wykonane z przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z jedwabiu wiskozowego 5408 21Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, nie bielone lub bielone 5408 22Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, barwione 5408 23Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, z przędzy o różnych barwach 5408 24Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, drukowane 5408 31Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, bielone lub nie bielone 5408 32Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, barwione 5408 33Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, z przędzy o różnych barwach 5408 34Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, drukowane Dz. 55Włókna chemiczne cięte 5501 10Kabel z nylonu lub innych poliamidów 5501 20Kabel z poliestrów 5501 30Kabel akrylowy lub modakrylowy 5501 90Pozostały kabel z włókna syntetycznego 5502 00Kabel z włókna przetworzonego 5503 10Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z nylonu lub innych poliamidów 5503 20Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z poliestrów 5503 30Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, akrylowe lub modakrylowe 5503 40Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z polipropylenu 5503 90Pozostałe syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane 5504 10Przetworzone włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z wiskozy 5504 90Przetworzone włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, inne niż z wiskozy 5505 10Odpady włókien syntetycznych 5505 20Odpady włókien przetworzonych 5506 10Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, z nylonu lub innych poliamidów 5506 20Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, z poliestrów 5506 30Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, akrylowe lub modakrylowe 5506 90Pozostałe syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane 5507 00Przetworzone włókna chemiczne cięte, zgrzeblone lub czesane 5508 10Nici do szycia z syntetycznych włókien ciętych 5508 20Nici do szycia z przetworzonych włókien ciętych 5509 11Przędza, zawierająca 85% lub więcej masy włókien ciętych z nylonu lub innych poliamidów, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 12Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy włókien ciętych z nylonu lub innych poliamidów, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 21Przędza zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien poliestrowych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 22Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien poliestrowych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 31Przędza zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 32Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 41Przędza zawierająca 85% lub więcej masy syntetycznych włókien ciętych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 42Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy syntetycznych włókien ciętych, nitkowanalub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 51Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z przetworzonymi włóknami ciętymi, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 52Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana z głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 53Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 59Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 61Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 62Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 69Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 91Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą 5509 92Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5509 99Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5510 11Przędza z przetworzonych włókien ciętych, zawierająca 85% lub więcej masy przetworzonych włókien ciętych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5510 12Przędza z przetworzonych włókien ciętych, zawierająca 85% lub więcej masy przetworzonych włókien ciętych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5510 20Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5510 30Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5510 90Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5511 10Przędza (z wyłączeniem nici do szycia), z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca 85% lub więcej masy takich włókien, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5511 20Pozostała przędza (z wyłączeniem nici do szycia), z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca poniżej 85% masy takich włókien, przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5511 30Przędza z przetworzonych włókien ciętych (z wyłączeniem nici do szycia), przeznaczona do sprzedaży detalicznej 5512 11Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy poliestrowych włókien ciętych, nie bielone lub bielone 5512 19Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy poliestrowych włókien ciętych, inne niż nie bielone lub bielone 5512 21Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy akrylowych lub modakrylowych włókien ciętych, nie bielone lub bielone 5512 29Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy akrylowych lub modakrylowych włókien ciętych, inne niż nie bielone lub bielone 5512 91Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy takich włókien ciętych, nie bielone lub bielone 5512 99Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej masy takich włókien ciętych, inne niż nie bielone lub bielone 5513 11Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lubbielone, o splocie płóciennym 5513 12Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lubbielone, o splocie skośnym 5513 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone 5513 19Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone 5513 21Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, barwione 5513 22Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, barwione 5513 23Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, barwione 5513 29Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, barwione 5513 31Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, z przędzy o różnych barwach 5513 32Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, z przędzy o różnych barwach 5513 33Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5513 39Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5513 41Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, drukowane 5513 42Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, drukowane 5513 43Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, drukowane 5513 49Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, drukowane 5514 11Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone, o splocie płóciennym 5514 12Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2,nie bielone lub bielone, o splocie skośnym 5514 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone 5514 19Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2,nie bielone lub bielone 5514 21Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, barwione 5514 22Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, barwione 5514 23Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, barwione 5514 29Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, barwione 5514 31Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, z przędzy o różnych barwach 5514 32Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, z przędzy o różnych barwach 5514 33Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5514 39Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach 5514 41Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, drukowane 5514 42Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, drukowane 5514 43Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, drukowane 5514 49Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, drukowane 5515 11Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z ciętymi włóknami jedwabiu wiskozowego 5515 12Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi 5515 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą 5515 19Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych 5515 21Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi 5515 22Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych, mieszane głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą 5515 29Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych 5515 91Tkaniny z pozostałych ciętych włókien syntetycznych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi 5515 92Tkaniny z pozostałych ciętych włókien syntetycznych, mieszane głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą 5515 99Pozostałe tkaniny z ciętych włókien syntetycznych 5516 11Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, nie bielone lub bielone 5516 12Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, barwione 5516 13Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, z przędzy o różnych barwach 5516 14Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, drukowane 5516 21Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi, nie bielone lub bielone 5516 22Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi, barwione 5516 23Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi, z przędzy o różnych barwach 5516 24Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi, drukowane 5516 31Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie bielone lub bielone 5516 32Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, barwione 5516 33Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, z przędzy o różnych barwach 5516 34Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, drukowane 5516 41Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, nie bielone lub bielone 5516 42Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, barwione 5516 43Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, z przędzy o różnych barwach 5516 44Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, drukowane 5516 91Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, nie bielone lub bielone 5516 92Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, barwione 5516 93Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, z przędzy o różnych barwach 5516 94Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, drukowane Dz. 56Wata, filc i włókniny; przędze specjalne; szpagat, powrozy, linki i liny oraz wyroby z nich 5601 10Podpaski higieniczne i tampony, pieluszki dla niemowląt oraz podobne artykuły sanitarne z waty 5601 21Wata bawełniana i wyroby z niej, inne niż artykuły sanitarne 5601 22Wata z włókien chemicznych i wyroby z niej, inne niż artykuły sanitarne 5601 29Wata z innych wyrobów włókienniczych i wyroby z niej, inne niż artykuły sanitarne 5601 30Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki włókien 5602 10Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez zszycie 5602 21Filc inny niż filc igłowany, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, nie impregnowany, nie powlekany, nie pokrywany ani nie laminowany 5602 29Filc inny niż filc igłowany, z innych materiałów włókienniczych, nie impregnowany, nie powlekany, nie pokrywany ani nie laminowany 5602 90Pozostały filc z materiałów włókienniczych 5603 00Włókniny, impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane lub nie poddane tego rodzaju obróbce 5604 10Nić gumowa lub szpagat pokryty materiałem włókienniczym 5604 20Przędza o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestru, nylonu lub innego poliamidu, lub jedwabiu wiskozowego, impregnowana albo powlekana 5604 90Pozostała przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały, impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą lub tworzywem sztucznym 5605 00Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał, połączony z metalem w postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalem 5606 00Przędza żyłkowana i taśma lub podobny materiał; przędza szenilowa; przędza krajkowa 5607 10Szpagat, powróz, linki i liny, z juty lub innych łykowych włókien przędnych 5607 21Szpagat do wiązania lub belowania z sizalu lub innych włókien przędnych z rodzaju Agave 5607 29Pozostały szpagat, powróz, linki i liny, z sizalu 5607 30Szpagat, powróz, linki i liny, z manili (konopie manilskie lub "Musa textilis Nee") lub innych twardych włókien z liści 5607 41Szpagat do wiązania lub belowania, z polietylenu lub polipropylenu 5607 49Pozostały szpagat, powróz, linki i liny, z polietylenu lub polipropylenu 5607 50Szpagat, powróz, linki i liny, z pozostałych włókien syntetycznych 5607 90Szpagat, powróz, linki i liny, z pozostałych materiałów 5608 11Gotowe sieci rybackie z chemicznych materiałów włókienniczych 5608 19Siatki wiązane ze szpagatu, powroza lub liny oraz inne gotowe sieci wykonane z chemicznych materiałów włókienniczych 5608 90Pozostałe siatki wiązane ze szpagatu, powroza lub liny oraz gotowe siatki wykonane z innych materiałów włókienniczych 5609 00Wyroby z przędzy, taśmy, szpagatu, powroza, linki lub liny, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Dz. 57Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe 5701 10Dywany wiązane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5701 90Dywany wiązane z innych materiałów włókienniczych 5702 10Kilimy ręcznie tkane "Kelem", "Schumacks", "Karamanie" i podobne 5702 20Wykładziny podłogowe z włókna kokosowego 5702 31Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5702 32Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z chemicznych materiałów włókienniczych 5702 39Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z innych materiałów włókienniczych 5702 41Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5702 42Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z chemicznych materiałów włókienniczych 5702 49Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z innych materiałów włókienniczych 5702 51Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5702 52Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z chemicznych materiałów włókienniczych 5702 59Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z innych materiałów włókienniczych 5702 91Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5702 92Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z chemicznych materiałów włókienniczych 5702 99Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z innych materiałów włókienniczych 5703 10Dywany pluszowe z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 5703 20Dywany pluszowe z nylonu lub innych poliamidów 5703 30Dywany pluszowe z innych chemicznych materiałów włókienniczych 5703 90Dywany pluszowe z innych materiałów włókienniczych 5704 10Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe z filcu, o powierzchni maksimum 0.3 m2 5704 90Pozostałe dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe z filcu 5705 00Inne dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe Dz. 58Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny obiciowe; pasmanteria; hafty 5801 10Tkaniny "z włosem", pętelkowe i szenilowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 21Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z wątkiem runowym, z bawełny, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 22Sztruks strzyżony z bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich 5801 23Pozostałe tkaniny z wątkiem runowym z bawełny 5801 24Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z bawełny, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 25Strzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z bawełny, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 26Tkaniny szenilowe z bawełny, inne niż tkaniny wąskie 5801 31Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z wątkiem runowym, z włókien chemicznych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 32Sztruks strzyżony, z włókien chemicznych, inny niż tkaniny wąskie 5801 33Pozostałe tkaniny z wątkiem runowym, z włókien chemicznych 5801 34Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z włókien chemicznych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 35Strzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z włókien chemicznych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5801 36Tkaniny szenilowe, z włókien chemicznych, inne niż tkaniny wąskie 5801 90Tkaniny "z włosem", pętelkowe i szenilowe, z innych materiałów włókienniczych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806 5802 11Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz. nr 5806, nie bielone 5802 19Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz. nr 5806 inne niż nie bielone 5802 20Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z innych materiałów włókienniczych, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz. nr 5806 5802 30Rózgowe tkaniny włókiennicze inne niż w pozycji 5703 5803 10Gaza, z wyjątkiem wąskiej tkaniny objętej pozycją nr 5806, z bawełny 5803 90Gaza, z wyjątkiem wąskiej tkaniny objętej pozycją nr 5806, z innych materiałów włókienniczych 5804 10Tiule i inne tkaniny siatkowe, z wyjątkiem tkanin o konstrukcji tkanej, dzianej lub szydełkowanej 5804 21Koronki wykonane maszynowo, z włókien chemicznych, w sztukach, w taśmach lub w postaci motywów 5804 29Koronki wykonane maszynowo, z innych materiałów włókienniczych, w sztukach, w taśmach lub w postaci motywów 5804 30Koronki wykonane ręcznie, w sztukach, w taśmach lub w postaci motywów 5805 00Tkaniny obiciowe ręcznie tkane typu gobelinów oraz tkaniny obiciowe haftowane na kanwie, również konfekcjonowane 5806 10Wąskie tkaniny pętelkowe oraz wąskie tkaniny szenilowe 5806 20Pozostałe wąskie tkaniny, zawierające 5% lub więcej masy przędzy elastomerowej lub nici gumowej 5806 31Pozostałe wąskie tkaniny, z bawełny 5806 32Pozostałe wąskie tkaniny, z włókien chemicznych 5806 39Pozostałe wąskie tkaniny, z innych materiałów włókienniczych 5806 40Wyroby bez wątku sklejane (bolducs) 5807 10Etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów włókienniczych, tkane 5807 90Pozostałe etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów włókienniczych 5808 10Plecionki w sztukach 5808 90Ozdobne wyroby pasmanteryjne w sztukach, bez haftów, z wyłączeniem dzianych lub szydełkowanych; frędzle, pompony i podobne wyroby 5809 00Tkaniny z nitką metalową oraz tkaniny z przędzy metalizowanej, stosowane w odzieży, w meblarstwie lub w podobnych celach, nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej 5810 10Hafty bez widocznego podłoża, w sztukach, taśmach lub motywach 5810 91Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z bawełny 5810 92Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z włókien chemicznych 5810 99Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z innych materiałów włókienniczych 5811 00Pikowane wyroby włókiennicze w sztukach Dz. 59Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane; wyroby włókiennicze do celów technicznych 5901 10Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw książek itp. 5901 90Techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania stożków kapeluszy 5902 10Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów 5902 20Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z poliesterów 5902 90Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z jedwabiu wiskozowego 5903 10Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane polichlorkiem winylu 5903 20Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane poliuretanem 5903 90Pozostałe tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym 5904 10Linoleum, także wycinane według kształtu 5904 91Wykładziny podłogowe, inne niż linoleum, z podłożem z filcu igłowego lub z włóknin 5904 92Wykładziny podłogowe, inne niż linoleum, z innymi podkładami włókienniczymi 5905 00Włókiennicze wykładziny ścienne 5906 10Taśma do klejenia z tkaniny gumowanej, o szerokości nie przekraczającej 20 cm 5906 91Pozostałe tkaniny gumowane, dziane lub szydełkowane 5906 99Pozostałe tkaniny gumowane 5907 00Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna malowane (np. jako dekoracje teatralne) 5908 00Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu 5909 00Przewody rurowe do pomp i podobne przewody, z materiałów włókienniczych 5910 00Pasy transmisyjne lub taśmy przenośnikowe z materiałów włókienniczych 5911 10Tkaniny stosowane do wyrobu obić zgrzeblarskich oraz podobne wyroby do innych zastosowań technicznych 5911 20Gaza młynarska, konfekcjonowana lub nie 5911 31Tkaniny stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych, o masie jednostkowej poniżej 650 g/m2 5911 32Tkaniny stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych, o masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej 5911 40Tkanina filtracyjna stosowana w prasach olejarskich lub podobnych urządzeniach, łącznie z tkaniną z włosów ludzkich 5911 90Pozostałe tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych Dz. 60Dzianiny i wyroby szydełkowane 6001 10Wyroby "o długim włosie", dziane lub szydełkowane 6001 21Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6001 22Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6001 29Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6001 91Inne wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6001 92Inne wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6001 99Pozostałe wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6002 10Inne wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości nie przekraczającej 30 cm, zawierające 5% lub więcej masy przędzy elastomerowej lub nitki gumowej 6002 20Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości nie przekraczającej 30 cm 6002 30Inne wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości przekraczającej 30 cm, zawierające 5% lub więcej masy przędzy elastomerowej lub nitki gumowej 6002 41Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6002 42Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z bawełny 6002 43Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z włókien chemicznych 6002 49Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z innych materiałów 6002 91Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6002 92Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z bawełny 6002 93Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6002 99Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z innych materiałów Dz. 61Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane 6101 10Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6101 20Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z bawełny 6101 30Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6101 90Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6102 10Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6102 20Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z bawełny 6102 30Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6102 90Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6103 11Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6103 12Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6103 19Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6103 21Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6103 22Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6103 23Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6103 29Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6103 31Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6103 32Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6103 33Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6103 39Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6103 41Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6103 42Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6103 43Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6103 49Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 11Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 12Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 13Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 19Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 21Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 22Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 23Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 29Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 31Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 32Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 33Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 39Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 41Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 42Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 43Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 44Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z włókien przetworzonych 6104 49Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 51Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 52Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 53Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 59Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6104 61Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6104 62Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6104 63Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6104 69Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6105 10Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6105 20Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6105 90Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6106 10Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6106 20Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6106 90Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6107 11Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6107 12Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6107 19Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6107 21Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6107 22Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6107 29Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6107 91Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6107 92Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6107 99Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6108 11Damskie lub dziewczęce slipy i halki, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6108 19Damskie lub dziewczęce slipy i halki, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6108 21Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6108 22Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6108 29Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z innych włókien chemicznych 6108 31Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6108 32Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6108 39Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6108 91Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6108 92Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6108 99Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6109 10Podkoszulki, trykoty wszelkiego rodzaju, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6109 90Podkoszulki, trykoty wszelkiego rodzaju, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6110 10Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6110 20Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6110 30Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6110 90Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne artykuły, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczy 6111 10Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6111 20Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6111 30Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych 6111 90Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6112 11Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6112 12Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6112 19Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6112 20Ubiory do narciarskie, dziane lub szydełkowane 6112 31Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6112 39Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6112 41Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6112 49Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6113 00Odzież wykonana z dzianin, również szydełkowanych, objętych pozycjami nr 5903, 5906 lub 5907 6114 10Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6114 20Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z bawełny 6114 30Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z włókien chemicznych 6114 90Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z innych materiałów włókienniczych 6115 11Rajstopy i trykoty, z włókien syntetycznych, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy poniżej 67 decyteksów, dziane lub szydełkowane 6115 12Rajstopy i trykoty, z włókien syntetycznych, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy 67 decyteksów lub większej, dziane lub szydełkowane 6115 19Rajstopy i trykoty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6115 20Damskie trykotaże pełnej długości i do kolan, dziane lub szydełkowane, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy poniżej 67 decyteksów 6115 91Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6115 92Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6115 93Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6115 99Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6116 10Rękawiczki impregnowane, powlekane lub pokrywane tworzywem sztucznym lub gumą, dziane lub szydełkowane 6116 91Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6116 92Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6116 93Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6116 99Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6117 10Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne, z materiałów włókienniczych, dziane lub szydełkowane 6117 20Krawaty, muszki i fulary, z materiałów włókienniczych, dziane lub szydełkowane 6117 80Pozostałe dodatki odzieżowe, z materiałów włókienniczych, dziane lub szydełkowane 6117 90Części odzieży lub dodatków odzieżowych, z materiałów włókienniczych, dziane lub szydełkowane Dz. 62Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych 6201 11Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6201 12Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z bawełny 6201 13Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z z włókien chemicznych 6201 19Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z z innych materiałów włókienniczych 6201 91Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów objętych pozycją nr 6203, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6201 92Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów objętych pozycją nr 6203, z bawełny 6201 93Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów objętych pozycją nr 6203, z włókien chemicznych 6201 99Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów objętych pozycją nr 6203, z innych materiałów włókienniczych 6202 11Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6202 12Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z bawełny 6202 13Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z włókien chemicznych 6202 19Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z innych materiałów włókienniczych 6202 91Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te, które objęte są pozycją nr 6204, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6202 92Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te, które objęte są pozycją nr 6204, z bawełny 6202 93Damskiej lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te, które objęte są pozycją nr 6204, z włókien chemicznych 6202 99Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te, które objęte są pozycją nr 6204, z innych materiałów włókienniczych 6203 11Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6203 12Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z włókien syntetycznych 6203 19Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z innych materiałów włókienniczych 6203 21Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6203 22Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z bawełny 6203 23Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z włókien syntetycznych 6203 29Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z innych materiałów włókienniczych 6203 31Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6203 32Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z bawełny 6203 33Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z włókien syntetycznych 6203 39Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z innych materiałów włókienniczych 6203 41Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6203 42Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z bawełny 6203 43Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z włókien syntetycznych 6203 49Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z innych materiałów włókienniczych 6203 11Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 12Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z bawełny 6204 13Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z włókien syntetycznych 6204 19Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z innych materiałów włókienniczych 6204 21Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 22Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z bawełny 6204 23Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z włókien syntetycznych 6204 29Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z innych materiałów włókienniczych 6204 31Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 32Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z bawełny 6204 33Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z włókien syntetycznych 6204 39Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z innych materiałów włókienniczych 6204 41Damskie lub dziewczęce suknie, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 42Damskie lub dziewczęce suknie, z bawełny 6204 43Damskie lub dziewczęce suknie, z włókien syntetycznych 6204 44Damskie lub dziewczęce suknie, z włókien przetworzonych 6204 49Damskie lub dziewczęce suknie, z innych materiałów włókienniczych 6204 51Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 52Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z bawełny 6204 53Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z włókien syntetycznych 6204 59Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z innych materiałów włókienniczych 6204 61Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6204 62Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z bawełny 6204 63Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z włókien syntetycznych 6204 69Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy i szorty, z innych materiałów włókienniczych 6205 10Koszule męskie lub chłopięce, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6205 20Koszule męskie lub chłopięce, z bawełny 6205 30Koszule męskie lub chłopięce, z włókien chemicznych 6205 90Koszule męskie lub chłopięce, z innych materiałów włókienniczych 6206 10Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z jedwabiu i odpadów jedwabiu 6206 20Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6206 30Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z bawełny 6206 40Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z włókien chemicznych 6206 90Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z innych materiałów włókienniczych 6207 11Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, z bawełny 6207 19Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, z innych materiałów włókienniczych 6207 21Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z bawełny 6207 22Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z włókien chemicznych 6207 29Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z innych materiałów włókienniczych 6207 91Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, z bawełny 6207 92Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, z włókien chemicznych 6207 99Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne wyroby, z innych materiałów włókienniczych 6208 11Damskie lub dziewczęce slipy i halki, z włókien chemicznych 6208 19Damskie lub dziewczęce slipy i halki, z innych materiałów włókienniczych 6208 21Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z bawełny 6208 22Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z włókien chemicznych 6208 29Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z innych materiałów włókienniczych 6208 91Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, z bawełny 6208 92Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, z włókien chemicznych 6208 99Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne artykuły, z innych materiałów włókienniczych 6209 10Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6209 20Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z bawełny 6209 30Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z włókien syntetycznych 6209 90Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z innych materiałów włókienniczych 6210 10Odzież wykonana z tkanin objętych poz. nr 5602 i 5603 6210 20Inna odzież typu określonego w podpozycjach 6201 11 do 6201 19 6210 30Inna odzież typu określonego w podpozycjach 6202 11 do 6202 19 6210 40Inna odzież męska lub chłopięca, wykonana z impregnowanych, powlekanych, pokrywanych itp. tkanin 6210 50Inna odzież damska lub dziewczęca, wykonana z impregnowanych, powlekanych, pokrywanych itp. tkanin 6211 11Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe 6211 12Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe 6211 20Ubiory narciarskie 6211 31Inna odzież męska lub chłopięca, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6211 32Inna odzież męska lub chłopięca, z bawełny 6211 33Inna odzież męska lub chłopięca, z włókien chemicznych 6211 39Inna odzież męska lub chłopięca, z innych materiałów włókienniczych 6211 41Inna odzież damska lub dziewczęca, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6211 42Inna odzież damska lub dziewczęca, z bawełny 6211 43Inna odzież damska lub dziewczęca, z włókien chemicznych 6211 49Inna odzież damska lub dziewczęca, z innych materiałów włókienniczych 6212 10Biustonosze i ich części z materiałów włókienniczych 6212 20Pasy i majtki spełniające rolę pasa i ich części z materiałów włókienniczych 6212 30Gorsety i ich części z materiałów włókienniczych 6212 90Pozostałe gorsety, szelki, podwiązki i podobne artykuły oraz części tych artykułów z materiałów włókienniczych 6213 10Chusteczki do nosa, z jedwabiu lub odpadów jedwabiu 6213 20Chusteczki do nosa, z bawełny 6213 90Chusteczki do nosa, z innych materiałów włókienniczych 6214 10Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z jedwabiu i odpadów jedwabiu 6214 20wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6214 30Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z włókien syntetycznych 6214 40Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z włókien przetworzonych 6214 90Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z innych materiałów włókienniczych 6215 10Krawaty, muszki i fulary, z jedwabiu lub odpadów jedwabiu 6215 20Krawaty, muszki i fulary, z włókien chemicznych 6215 90Krawaty, muszki i fulary, z innych materiałów włókienniczych 6216 00Rękawiczki, rękawice z jednym palcem i mitenki 6217 10Inne konfekcjonowane dodatki odzieżowe 6217 90Inne konfekcjonowane części odzieży lub dodatków odzieżowych Dz. 63Inne konfekcjonowane artykuły włókiennicze; zestawy; odzież zużyta i zużyte artykuły włókiennicze; szmaty 6301 10Koce elektryczne z materiałów włókienniczych 6301 20Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 6301 30Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z bawełny 6301 40Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z włókien syntetycznych 6301 90Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z innych materiałów Włókienniczych 6302 10Bielizna pościelowa, dziana lub szydełkowana 6302 21Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z bawełny 6302 22Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z włókien chemicznych 6302 29Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z innych materiałów włókienniczych 6302 31Pozostała bielizna pościelowa, z bawełny 6302 32Pozostała bielizna pościelowa, z włókien chemicznych 6302 39Pozostała bielizna pościelowa, z innych materiałów włókienniczych 6302 40Bielizna stołowa, dziana lub szydełkowana 6302 51Inna bielizna stołowa, z bawełny 6302 52Inna bielizna stołowa, z lnu 6302 53Inna bielizna stołowa, z włókien chemicznych 6302 59Inna bielizna stołowa, z innych materiałów włókienniczych 6302 60Bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z tkaniny frotte lub podobnych tkanin niestrzyżonych, z bawełny 6302 91Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z bawełny 6302 92Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z lnu 6302 93Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z włókien chemicznych 6302 99Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z innych materiałów włókienniczych 6303 11Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny 6303 12Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6303 19Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6303 91Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane lub szydełkowane, z bawełny 6303 92Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych 6303 99Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6304 11Narzuty, dziane lub szydełkowane 6304 19Inne narzuty, nie dziane lub szydełkowane 6304 91Inne artykuły wyposażenia wnętrz, dziane lub szydełkowane 6304 92Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z bawełny 6304 93Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z włókien syntetycznych 6304 99Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych 6305 10Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z juty lub innych włókien łykowych 6305 20Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z bawełny 6305 31Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z taśmy polietylenowej lub polipropylenowej 6305 39Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z innych tkanin sztucznych 6305 90Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z innych materiałów włókienniczych 6306 11Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne, z bawełny 6306 12Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne, z włókien syntetycznych 6306 19Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne, z innych materiałów włókienniczych 6306 21Namioty, z bawełny 6306 22Namioty, z włókien syntetycznych 6306 29Namioty, z innych materiałów włókienniczych 6306 31Żagle, z włókien syntetycznych 6306 39Żagle, z innych materiałów włókienniczych 6306 41Materace nadmuchiwane, z bawełny 6306 49Materace nadmuchiwane, z innych materiałów włókienniczych 6306 91Pozostałe wyposażenie kempingowe, z bawełny 6306 99Pozostałe wyposażenie kempingowe, z innych materiałów włókienniczych 6307 10Ścierki do podłogi, ścierki do naczyń, ścierki do kurzu oraz podobne ścierki do wycierania, z materiałów włókienniczych 6307 20Kamizelki i pasy ratunkowe, z materiałów włókienniczych 6307 90Inne artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży 6308 00Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek lub podobnych artykułów włókienniczych 6309 00Odzież używana i inne artykuły używane Wyroby włókiennicze i odzieżowe z Działów 30-49, 64-96 3005 90Wata, gaza, bandaże i podobne artykuły ex 3921 12 ex 3921 13Tkane, dziane lub nie tkane materiały, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywami sztucznymi ex 3921 90 ex 4202 12 ex 4202 22Torby, torebki ręczne i pokrowce z zewnętrzną powierzchnią głównie z materiałów włókienniczych ex 4202 32 ex 4202 92 ex 6405 20Obuwie z podeszwą i cholewką z filcu z wełny ex 6406 10Cholewki, w których 50% lub więcej zewnętrznej powierzchni wykonano z materiałów włókienniczych ex 6406 99Ocieplacze i getry z materiałów włókienniczych 6501 00Formy kapeluszy, korpusy kapeluszy i stożki z filcu; płaty i rury z filcu 6502 00Stożki kapeluszy plecione lub wykonane przez łączenie pasków z jakiegokolwiek materiału 6503 00Kapelusze i inne nakrycia głowy z filcu 6504 00Kapelusze i inne nakrycia głowy, plecione lub wykonane przez łączenie pasków z jakiegokolwiek materiału 6505 90Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane lub wykonane z koronki lub innych materiałów włókienniczych 6601 10Parasole i parasole przeciwsłoneczne, ogrodowe 6601 91Pozostałe parasole, z trzonem teleskopowym 6601 99Pozostałe parasole ex 7019 10Przędza z włókna szklanego ex 7019 20Tkaniny z włókna szklanego 8708 21Pasy bezpieczeństwa do pojazdów samochodowych 8804 00Spadochrony; ich części i akcesoria 9113 90Paski i bransoletki do zegarków z materiałów włókienniczych ex 9404 90Poduszki i jaśki z bawełny; kołdry; pierzyny; szaliki i podobne artykuły z materiałów włókienniczych 9502 91Ubranka dla lalek ex 9612 10Taśmy, z włókien sztucznych, inne niż mierzące mniej niż 30 mm szerokości i umieszczone na stałe w kasetach POROZUMIENIE W SPRAWIE BARIER TECHNICZNYCH W HANDLU Członkowie, biorąc pod uwagę wielostronne negocjacje handlowe Rundy Urugwajskiej; pragnąc sprzyjać celom GATT 1994; uznając poważny wkład, jaki mogą wnieść w tym zakresie normy międzynarodowe i systemy oceny zgodności, poprzez podnoszenie efektywności produkcji i ułatwianie prowadzenia handlu międzynarodowego; pragnąc zatem zachęcić do tworzenia takich norm międzynarodowych i systemów oceny zgodności; pragnąc jednak zapewnić, że przepisy techniczne i normy, w tym wymagania dotyczące opakowania, znakowania i etykietowania oraz procedury oceny zgodności z przepisami technicznymi i normami, nie stworzą niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym; uznając, że żaden kraj nie powinien być powstrzymywany od podejmowania środków koniecznych do zapewnienia jakości swego eksportu albo ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, czy środowiska, albo w celu zapobiegania oszukańczym praktykom, w zakresie uznanym za właściwy, pod warunkiem rygoru, że nie będą one stosowane w sposób, który stanowiłby narzędzie arbitralnej lub nieusprawiedliwionej dyskryminacji pomiędzy krajami, gdzie panują takie same warunki, lub ukrytego ograniczenia dla handlu międzynarodowego, a które są zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia; uznając, że żaden kraj nie powinien być powstrzymywany od podejmowania środków koniecznych do ochrony jego zasadniczych interesów bezpieczeństwa; uznając wkład, jaki normalizacja międzynarodowa może wnieść do transferu technologii z krajów rozwiniętych do rozwijających się; uznając, że kraje rozwijające się mogą mieć szczególne trudności w formułowaniu i stosowaniu przepisów technicznych i norm oraz procedur oceny zgodności z przepisami technicznymi i normami, i pragnąc pomóc im w ich wysiłkach w tym zakresie; uzgadniają niniejszym co następuje: Artykuł 1 Postanowienia ogólne 1.1 Ogólne terminy związane z normalizacją i procedurami oceny zgodności będą normalnie miały znaczenie nadane im w definicjach przyjętych w ramach systemu Narodów Zjednoczonych oraz przez międzynarodowe jednostki normalizujące, biorąc pod uwagę ich kontekst oraz w świetle przedmiotu i celu niniejszego Porozumienia. 1.2 Jednakże dla celów niniejszego Porozumienia ma zastosowanie znaczenie terminów podanych w Załączniku 1. 1.3. Wszystkie wyroby, łącznie z przemysłowymi i rolnymi, będą podlegać postanowieniom niniejszego Porozumienia. 1.4 Specyfikacje zakupów, przygotowywane przez jednostki rządowe dla potrzeb produkcyjnych lub konsumpcyjnych jednostek rządowych, nie podlegają postanowieniom niniejszego Porozumienia, lecz są objęte Porozumieniem w sprawie zakupów rządowych, zgodnie z jego zakresem stosowania. 1.5 Postanowień niniejszego Porozumienia nie stosuje się do środków sanitarnych i fitosanitarnych zdefiniowanych w Załączniku A Porozumienia w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych. 1.6 Wszelkie powoływanie się w niniejszym Porozumieniu na przepisy techniczne, normy i procedury oceny zgodności będzie interpretowane łącznie z wszelkimi do nich zmianami i z wszelkimi uzupełnieniami do ich reguł lub zakresu wyrobów objętych nimi, poza mało istotnymi zmianami i uzupełnieniami. PRZEPISY TECHNICZNE I NORMY Artykuł 2 Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie przepisów technicznych przez centralne jednostki rządowe W odniesieniu do swoich centralnych jednostek rządowych: 2.1 Członkowie zapewnią, że w odniesieniu do przepisów technicznych wyroby importowane z terytorium któregokolwiek Członka będą traktowane w sposób nie mniej korzystny niż podobne wyroby pochodzenia krajowego lub podobne wyroby pochodzące z jakiegokolwiek innego kraju. 2.2 Członkowie zapewnią, że przepisy techniczne nie będą przygotowywane, przyjmowane lub stosowane w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym. Z tego względu przepisy techniczne nie będą ograniczać handlu w stopniu większym niż to konieczne do osiągnięcia uzasadnionego celu, biorąc pod uwagę zagrożenia, jakie mogłoby wywołać nieosiągnięcie tego celu. Takimi uzasadnionymi celami są, m.in.: wymagania bezpieczeństwa narodowego; zapobieganie oszukańczym praktykom; ochrona zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi, ochrona życia i zdrowia zwierząt i roślin i lub środowiska. Przy ocenie takich zagrożeń właściwymi elementami branymi pod uwagę są, m.in.: dostępna informacja naukowo-techniczna, odpowiednia technologia przetwarzania lub zamierzone przeznaczenie wyrobów. 2.3 Przepisy techniczne nie będą utrzymywane, jeżeli okoliczności lub cele, które wywołały ich przyjęcie, już nie istnieją, albo gdy zmienione okoliczności lub cele mogą być spełnione w sposób w mniejszym stopniu ograniczający handel. 2.4 W przypadkach, gdy przepisy techniczne są wymagane, a odpowiednie normy międzynarodowe istnieją lub gdy ukończenie prac nad nimi jest pewne, Członkowie będą je wykorzystywać, lub ich odpowiednie fragmenty, jako podstawę dla swoich przepisów technicznych, z wyjątkiem przypadków, kiedy takie normy międzynarodowe lub ich odpowiednie fragmenty byłyby nieskutecznym lub niewłaściwym narzędziem do osiągnięcia uzasadnionych zamierzonych celów, na przykład ze względu na zasadnicze czynniki klimatyczne lub geograficzne, albo zasadnicze problemy techniczne. 2.5 Członek przygotowujący, przyjmujący lub stosujący przepis techniczny, który może wywrzeć znaczący wpływ na handel innych Członków, na wniosek innego Członka, wyjaśni uzasadnienie wprowadzenia tego przepisu technicznego w rozumieniu postanowień ustępów 2 -4. W każdym przypadku, kiedy jest przygotowywany, przyjmowany lub stosowany przepis techniczny dla osiągnięcia jednego z uzasadnionych celów wyraźnie określonych w ustępie 2, i jest on zgodny z odpowiednimi norami międzynarodowymi, będzie to niezbitą podstawą do przypuszczenia, że nie będzie on tworzyć niepotrzebnej przeszkody w handlu międzynarodowym. 2.6 Mając na uwadze harmonizację przepisów technicznych w możliwie najszerszym stopniu, Członkowie będą uczestniczyć w pełnym zakresie, w granicach dostępnych im zasobów, w przygotowywaniu przez odpowiednie międzynarodowe jednostki normalizujące norm międzynarodowych dotyczących wyrobów, w odniesieniu do których albo już przyjęły albo przewidują, że przyjmą przepisy techniczne. 2.7 Członkowie ustosunkują się pozytywnie do kwestii przyjmowania przepisów technicznych innych Członków jako ekwiwalentnych, nawet jeżeli przepisy te różnią się od ich własnych, pod warunkiem, iż nie mają wątpliwości, że przepisy te w odpowiedni sposób posłużą osiągnięciu celów ich własnych przepisów. 2.8 Gdziekolwiek to będzie właściwe, Członkowie będą określać swoje przepisy techniczne na podstawie wymagań dotyczących wyrobów raczej pod względem właściwości funkcjonalnych niż charakterystyki konstrukcyjnej lub opisowej. 2.9 Gdy nie istnieje odpowiednia norma międzynarodowa lub gdy treść techniczna proponowanego przepisu technicznego nie jest zgodna z treścią techniczną odpowiednich norm międzynarodowych, a przepis techniczny może wywrzeć istotny wpływ na handel innych Członków, to Członkowie będą: 2.9.1 na odpowiednio wczesnym etapie publikować informację o zamiarze wprowadzenia proponowanego przepisu technicznego, w taki sposób, by umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nią. 2.9.2 notyfikować innych Członków, a pośrednictwem Sekretariatu, o wyrobach, jakie mają być objęte proponowanym przepisem technicznym, wraz z krótkim wskazaniem jego celu i przesłanek. Takie notyfikacje będą dokonywane na odpowiednio wczesnym etapie, aby można było jeszcze wprowadzić zmiany i uwzględnić uwagi; 2.9.3 na wniosek, dostarczyć innym Członkom szczegóły lub kopie proponowanego przepisu technicznego oraz, o ile to możliwe, wskazać te fragmenty, które merytorycznie różnią się od odpowiednich norm międzynarodowych; 2.9.4 bez dyskryminacji wyznaczyć rozsądny termin na zgłoszenie uwag na piśmie przez innych Członków, na wniosek przedyskutować je oraz uwzględnić te pisemne uwagi i rezultaty tych dyskusji. 2.10 Z zastrzeżeniem postanowień zawartych we wprowadzeniu do ustępu 9, w przypadku, gdy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy związane z bezpieczeństwem, zdrowiem, ochroną środowiska lub bezpieczeństwem narodowym Członka, Członek ten może pominąć te z kroków wyliczonych w ustępie 9, które uzna za konieczne, pod warunkiem, że Członek po przyjęciu przepisu technicznego: 2.10.1 bezzwłocznie notyfikuje, za pośrednictwem Sekretariatu, innych członków o szczególnym przepisie technicznym, objętych nim wyrobach, wraz z krótkim wskazaniem celu i przesłanek przepisu technicznego, łącznie z istotą pilności problemów; 2.10.2 na wniosek dostarczy innym Członkom kopie tego przepisu technicznego; 2.10.3 bez dyskryminacji umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie, na wniosek przedyskutuje je i uwzględni te pisemne uwagi i rezultaty tych dyskusji. 2.11 Członkowie zapewniają, iż wszystkie przepisy techniczne, które zostały przyjęte, będą bez zwłoki opublikowane lub udostępnione w taki sposób, aby umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nimi. 2.12 Poza pilnymi okolicznościami podanymi w ustępie 10 Członkowie zapewnią odpowiedni odstęp czasowy pomiędzy opublikowaniem przepisów technicznych a ich wejściem w życie, aby dać czas producentom Członków eksportujących, a szczególnie Członków-krajów rozwijających się, na dostosowanie ich wyrobów lub metod produkcji do wymagań Członka importującego. Artykuł 3 Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie przepisów technicznych przez jednostki władz lokalnych i jednostki pozarządowe W odniesieniu do swoich jednostek władz lokalnych i jednostek pozarządowych na swoich terytoriach: 3.1 Członkowie podejmą wszelkie racjonalne środki, jakie mogą im być dostępne w celu zapewnienia stosowania się przez te jednostki do postanowień Artykułu 2, z wyjątkiem obowiązku notyfikacji według ustępów 9.2 i 10.1 Artykułu 2. 3.2 Członkowie zapewnią, że przepisy techniczne władz lokalnych, szczebla bezpośrednio niższego od rządu centralnego Członków, są notyfikowane zgodnie z postanowieniami ustępów 9.2 i 10.1 Artykułu 2, biorąc pod uwagę, że nie będą wymagać notyfikacji przepisy techniczne, których treść techniczna jest zasadniczo taka sama, jak wcześniej notyfikowanych przepisów technicznych centralnych jednostek rządowych danego Członka. 3.3 Członkowie mogą wymagać, by kontakty z innymi Członkami, w tym notyfikacje, dostarczanie informacji, uwag i dyskusje, omówione w ustępach 9 i 10 Artykułu 2, odbywały się za pośrednictwem rządu centralnego. 3.4 Członkowie nie będą podejmować środków, które wymagałyby lub skłaniały jednostki władz lokalnych lub jednostki pozarządowe na swoich terytoriach do działania w sposób niezgodny z postanowieniami Artykułu 2. 3.5 Członkowie ponoszą całkowitą odpowiedzialność w ramach niniejszego Porozumienia za przestrzeganie wszystkich postanowień Artykułu 2. Członkowie wypracują i będą stosować pozytywne środki i mechanizmy wspomagające przestrzeganie postanowień Artykułu 2 przez jednostki inne niż centralne jednostki rządowe. Artykuł 4 Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie norm 4.1 Członkowie zapewniają, że ich jednostki normalizujące rządu centralnego przyjmą Kodeks właściwego postępowania przy przygotowywaniu, przyjmowaniu i stosowaniu norm stanowiący Załącznik 3 niniejszego Porozumienia (zwany dalej w niniejszym Porozumieniu "Kodeksem właściwego postępowania") i będą stosować się do niego. Będą oni podejmować wszelkie racjonalne dostępne im środki w celu zapewnienia, aby normalizujące jednostki władz lokalnych i normalizujące jednostki pozarządowe na ich terytoriach, a także regionalne jednostki normalizujące, których są członkami lub których członkami jest jedna lub więcej jednostek normalizujących z ich terytoriów, przyjęły i stosowały się do Kodeksu właściwego postępowania. Ponadto, Członkowie nie będą stosować środków, których skutkiem, bezpośrednio lub pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie tych jednostek normalizujących do działania w sposób niezgodny z Kodeksem właściwego postępowania. Zobowiązania Członków z tytułu stosowania się jednostek normalizujących do postanowień Kodeksu właściwego postępowania będą obowiązywały niezależnie od tego, czy jednostka normalizująca przyjęła Kodeks właściwego postępowania, czy nie. 4.2 Jednostki normalizujące, które przyjęły i stosują się do Kodeksu właściwego postępowania, będą uznane przez Członków za stosujące się do zasad niniejszego Porozumienia. ZGODNOŚĆ Z PRZEPISAMI TECHNICZNYMI I NORAMI Artykuł 5 Procedury oceny zgodności przez centralne jednostki rządowe 5.1 Członkowie zapewniają, że w przypadkach, gdy wymagane jest pozytywne zapewnienie zgodności z przepisami technicznymi lub normami, ich centralne jednostki rządowe będą stosowały następujące postanowienia wobec wyrobów pochodzących z terytoriów innych Członków: 5.1.1 procedury oceny zgodności przygotowuje się, przyjmuje i stosuje tak, aby zapewnić dostęp dostawcom podobnych wyrobów pochodzących z terytoriów innych Członków na warunkach nie mniej korzystnych niż te, które są stworzone dostawcom podobnych wyrobów pochodzenia krajowego lub pochodzących z jakiegokolwiek innego kraju, w porównywalnej sytuacji; dostęp pociąga za sobą prawo dostawcy do oceny zgodności według zasad procedury, a w tym, jeżeli jest to przewidziane daną procedurą, możliwość przeprowadzenia oceny zgodności w ośrodku do tego przeznaczonym oraz uzyskanie odpowiedniego znaku systemu; 5.1.2 procedur oceny zgodności nie przygotowuje się, nie przyjmuje się i nie stosuje się w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym. Oznacza to, m.in. że procedury oceny zgodności nie będą bardziej surowe, ani stosowane bardziej surowo, niż to konieczne do zagwarantowania Członkowi importującemu odpowiedniej pewności, że wyroby są zgodne z odpowiednimi przepisami technicznymi lub normami, biorąc pod uwagę zagrożenia, jakie mógłby wywołać brak tej zgodności. 5.2 Stosując postanowienia ustępu 1, Członkowie zapewnią, że: 5.2.1 procedury oceny zgodności będą wszczynane i kończone tak szybko, jak to możliwe i w kolejności nie mniej korzystnej dla wyrobów pochodzących z terytoriów innych Członków, niż w odniesieniu do podobnych wyrobów krajowych; 5.2.2 będzie opublikowany standardowy okres przeprowadzania każdej procedury oceny zgodności lub podany będzie wnioskodawcy przewidywany okres przeprowadzenia, na jego wniosek; po otrzymaniu zgłoszenia, kompetentna jednostka bez zwłoki sprawdzi, czy dokumentacja jest kompletna i poinformuje wnioskodawcę, w sposób dokładny i pełny, o wszystkich brakach; kompetentna jednostka tak szybko, jak jest to możliwe, w sposób dokładny i pełny przekaże wyniki oceny wnioskodawcy, tak by w razie potrzeby można było podjąć działanie korekcyjne; nawet jeśli zgłoszenie wykazuje braki, kompetentna jednostka będzie kontynuować, na wniosek wnioskodawcy, ocenę zgodności na tyle, na ile jest to celowe; i że na jego wniosek wnioskodawca będzie informowany o etapie procedury, z wyjaśnieniem wszelkich opóźnień; 5.2.3 wymogi informacyjne będą ograniczone do tego co jest konieczne do oceny zgodności i określenia opłat; 5.2.4 poufność informacji o wyrobach pochodzących z terytoriów innych Członków, powstałej w wyniku procedur oceny zgodności lub dostarczanej w związku z nimi, będzie przestrzegana tak samo, jak w stosunku do wyrobów krajowych i w taki sposób, aby były chronione uzasadnione interesy handlowe; 5.2.5 wszelkie opłaty nakładane za ocenę zgodności wyrobów pochodzących z terytoriów innych Członków będą relatywnie odpowiednie w stosunku do wszelkich opłat, jakimi obciąża się ocenę zgodności podobnych wyrobów pochodzenia krajowego lub pochodzących z jakiegokolwiek innego kraju, przy wzięciu pod uwagę kosztów łączności, transportu oraz innych kosztów wynikających z różnic w lokalizacji wnioskodawcy i jednostki przeprowadzającej ocenę zgodności; 5.2.6 umiejscowienie ośrodków wykorzystywanych w procedurach oceny zgodności oraz wybór próbek będzie tego rodzaju, by nie powodować niepotrzebnych niedogodności dla wnioskodawców lub ich przedstawicieli; 5.2.7 gdy dane techniczne wyrobu zostaną zmienione w wyniku określania jego zgodności z odpowiednimi przepisami technicznymi lub normami, to procedura oceny zgodności zmodyfikowanego wyrobu będzie ograniczona do tego co jest konieczne, aby stwierdzić, czy istnieje wystarczająca pewność, że wyrób nadal spełnia wymogi odpowiednich przepisów technicznych lub norm; 5.2.8 istnieje procedura rozpatrywania skarg związanych z działaniem procedury oceny zgodności i podejmowania działań korekcyjnych w przypadkach, gdy skarga jest słuszna. 5.3 Żadne z postanowień zawartych w ustępach 1 i 2 nie będzie ograniczać Członków w przeprowadzaniu racjonalnych kontroli wyrywkowych na swoich terytoriach. 5.4 W przypadkach, kiedy wymagane jest pozytywne zapewnienie, że wyroby są zgodne z przepisami technicznymi lub normami, i istnieją odpowiednie przewodniki lub zalecenia wydane przez międzynarodowe jednostki normalizujące lub gdy ukończenie prac nad nimi jest pewne, Członkowie zapewnią, że centralne jednostki rządowe wykorzystają je, lub ich odpowiednie fragmenty, jako podstawę swoich procedur oceny zgodności, z wyjątkiem przypadków, na wniosek dokładnie wyjaśnionych, gdy takie przewodniki lub zalecenia lub ich odpowiednie fragmenty nie są odpowiednie dla tych Członków, z powodów takich jak, m.in.: wymagania bezpieczeństwa narodowego; zapobieganie oszukańczym praktykom; ochrona zdrowia lub bezpieczeństwo ludzi, ochrona życia lub zdrowia zwierząt oraz roślin lub środowiska; zasadnicze czynniki klimatyczne lub inne czynniki geograficzne; zasadnicze problemy techniczne lub infrastrukturalne. 5.5 Mając na uwadze harmonizację procedur oceny zgodności w możliwie najszerszym stopniu, Członkowie będą uczestniczyć w pełnym zakresie, w granicach dostępnych im zasobów w przygotowywaniu przez odpowiednie międzynarodowe jednostki normalizujące przewodników i zaleceń dotyczących procedur oceny zgodności. 5.6 Gdy nie istnieje odpowiedni przewodnik czy zalecenie wydane przez międzynarodową jednostkę normalizującą, lub treść techniczna proponowanej procedury oceny zgodności nie jest zgodna z odpowiednimi przewodnikami lub zaleceniami opracowanymi przez międzynarodowe jednostki normalizujące, i jeżeli procedura oceny zgodności może wywrzeć istotny wpływ na handel innych Członków, to Członkowie będą: 5.6.1 na odpowiednio wczesnym etapie publikować informację o zamiarze wprowadzenia danej procedury oceny zgodności, w taki sposób, by umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nią; 5.6.2 notyfikować innych Członków, za pośrednictwem Sekretariatu, o wyrobach jakie mają być objęte proponowaną procedurą oceny zgodności, wraz z krótkim wskazaniem jej celu i przesłanek. Takie notyfikacje będą dokonywane na odpowiednio wczesnym etapie, aby można było jeszcze wprowadzić zmiany i uwzględnić uwagi; 5.6.3 na wniosek, dostarczać innym Członkom szczegóły lub kopie proponowanej procedury oraz, o ile to możliwe, wskazywać te fragmenty, które merytorycznie różnią się od odpowiednich przewodników lub zaleceń wydanych przez międzynarodowe jednostki normalizujące; 5.6.4 bez dyskryminacji wyznaczać rozsądny termin na zgłoszenie uwag na piśmie przez innych Członków, na wniosek przedyskutują je i uwzględnią te pisemne uwagi i rezultaty tych dyskusji. 5.7 Z zastrzeżeniem postanowień zawartych we wprowadzeniu do ustępu 6, w przypadku gdy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy związane z bezpieczeństwem, zdrowiem, ochroną środowiska lub bezpieczeństwem narodowym Członka, Członek ten może pominąć te z kroków wyliczonych w ustępie 6, które uzna za konieczne, pod warunkiem, że Członek przyjmując procedurę: 5.7.1 bezzwłocznie notyfikuje, za pośrednictwem Sekretariatu, innych Członków o tej szczególnej procedurze i objętych nią wyrobach, wraz z krótkim wskazaniem celu i przesłanek procedury, łącznie z istotą pilnych problemów; 5.7.2. na wniosek, dostarczy innym Członkom kopie przepisów tej procedury; 5.7.3 bez dyskryminacji umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie, na wniosek przedyskutuje je i uwzględni te pisemne uwagi i rezultaty tych dyskusji. 5.8 Członkowie zapewniają, iż wszystkie procedury oceny zgodności, które zostały przyjęte, będą bez zwłoki opublikowane lub udostępnione w taki sposób, aby umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nimi. 5.9 Poza pilnymi okolicznościami podanymi w ustępie 7 Członkowie zapewnią odpowiedni odstęp czasowy pomiędzy opublikowaniem wymagań dotyczących procedur oceny zgodności a ich wejściem w życie, aby dać czas producentom Członków eksportujących, a szczególnie Członków - krajów rozwijających się, na dostosowanie ich wyrobów lub metod produkcji do wymagań Członka importującego. Artykuł 6 Uznanie oceny zgodności przez centralne jednostki rządowe W odniesieniu do swoich centralnych jednostek rządowych: 6.1 Niezależnie od postanowień ustępów 3 i 4, Członkowie zapewniają, że w miarę możliwości wyniki procedur oceny zgodności innych Członków będą akceptowane, nawet gdy procedury te różnią się od ich własnych, pod warunkiem, że nie będą mieli wątpliwości, iż procedury te dają zapewnienie zgodności ze stosowanymi przepisami technicznymi lub normami, ekwiwalentne do ich własnych procedur. Uznaje się, że wcześniejsze konsultacje mogą być konieczne w celu osiągnięcia wzajemnie zadowalającego porozumienia dotyczącego w szczególności: 6.1.1 adekwatnej i trwałej kompetencji technicznej odpowiednich jednostek Członka eksportującego dokonujących oceny zgodności, aby mieć zaufanie co do stałej niezawodności wyników ich ocen zgodności; w związku z tym będzie brana pod uwagę zweryfikowana zgodność, np. poprzez akredytację, z odpowiednimi przewodnikami lub zaleceniami wydanymi przez międzynarodowe jednostki normalizujące, jako wskaźnik adekwatnej kompetencji technicznej; 6.1.2 ograniczenia akceptacji wyników oceny zgodności do tych, które są uzyskane przez wyznaczone jednostki Członka eksportującego. 6.2 Członkowie zapewnią, że ich procedury oceny zgodności będą zezwalały, o ile to będzie celowe, na stosowanie postanowień ustępu 1. 6.3 Zachęca się Członków, aby na wniosek innych Członków, przejawiali wolę podjęcia negocjacje w celu zawarcia porozumień o wzajemnym uznawaniu wyników procedur oceny zgodności każdej ze stron. Członkowie mogą wymagać, aby takie porozumienia spełniały kryteria ustępu 1 i były wzajemnie satysfakcjonujące w zakresie możliwości ułatwienia handlu danymi wyrobami. 6.4 Zachęca się Członków, aby zezwalali na udział jednostek dokonujących oceny zgodności zlokalizowanych na terytoriach innych Członków do uczestniczenia w ich procederach oceny zgodności na warunkach nie mniej korzystnych niż stworzone jednostkom zlokalizowanym na własnym terytorium lub na terytorium jakiegokolwiek innego kraju. Artykuł 7 Procedury oceny zgodności przez jednostki władz lokalnych W odniesieniu do jednostek władz lokalnych na swoich terytoriach: 7.1 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić stosowanie się przez te jednostki do postanowień Artykułów 5 i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania, o czym mowa w ustępach 6.2 i 7.1 Artykułu 5. 7.2 Członkowie zapewnią, że procedury oceny zgodności jednostek władz lokalnych, szczebla bezpośrednio niższego od rządu centralnego Członków, są notyfikowane zgodnie z postanowieniami ustępów 6.2 i 7.1 Artykułu 5, biorąc pod uwagę, że nie będą wymagać notyfikacji procedury oceny zgodności, których treść techniczna jest zasadniczo taka sama, jak wcześniej notyfikowanych procedur oceny zgodności centralnych jednostek rządowych danego Członka. 7.3 Członkowie mogą wymagać, by kontakty z innymi Członkami, w tym notyfikacje, dostarczanie informacji, uwag i dyskusje omówione w ustępach 6 i 7 Artykułu 5, odbywały się za pośrednictwem rządu centralnego. 7.4 Członkowie nie będą podejmować środków, które wymagałyby lub skłaniały jednostki władz lokalnych na swoich terytoriach do działania w sposób niezgodny z postanowieniami Artykułów 5 i 6. 7.5 Członkowie ponoszą całkowitą odpowiedzialność w ramach niniejszego Porozumienia za przestrzeganie wszystkich postanowień Artykułów 5 i 6. Członkowie wypracują i będą stosować pozytywne środki i mechanizmy wspomagające przestrzeganie postanowień Artykułów 5 i 6 przez jednostki inne niż centralne jednostki rządowe. Artykuł 8 Procedury oceny zgodności przez jednostki pozarządowe 8.1 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić stosowanie się jednostek pozarządowych działających na ich terytoriach i stosujących procedury oceny zgodności, do postanowień Artykułów 5 i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania proponowanych procedur oceny zgodności. Ponadto, Członkowie nie będą podejmować środków, których rezultatem, bezpośrednio lub pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie tych jednostek do działania w sposób niezgodny z postanowieniami Artykułów 5 i 6. 8.2 Członkowie zapewnią, że ich centralne jednostki rządowe będą polegały na procedurach oceny zgodności stosowanych przez jednostki pozarządowe jedynie wtedy, kiedy te ostatnie jednostki będą stosowały się do postanowień Artykułów 5 i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania proponowanych procedur oceny zgodności. Artykuł 9 Systemy międzynarodowe i regionalne 9.1 W przypadkach, kiedy wymagane jest pozytywne zapewnienie zgodności z przepisem technicznym lub normą, Członkowie będą, gdziekolwiek jest to celowe, wypracowywać i przyjmować międzynarodowe systemy oceny zgodności i będą stawać się ich członkami i w nich uczestniczyć. 9.2 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić stosowanie się międzynarodowych i regionalnych systemów oceny zgodności, których członkami lub uczestnikami są odpowiednie jednostki na ich terytoriach, do postanowień Artykułów 5 i 6. Ponadto, Członkowie nie będą podejmować jakichkolwiek środków, których rezultatem, bezpośrednio lub pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie takich systemów do działania w sposób niezgodny z którymkolwiek z postanowień Artykułów 5 i 6. 9.3 Członkowie zapewnią, że ich centralne jednostki rządowe będą polegały na międzynarodowych lub regionalnych systemach oceny zgodności jedynie w takim zakresie, w jakim systemy te są zgodne z postanowieniami Artykułów 5 i 6, według właściwości. INFORMACJA I POMOC Artykuł 10 Informacja o przepisach technicznych, normach i procedurach oceny zgodności 10.1 Każdy Członek zapewni istnienie punktu informacyjnego, mogącego odpowiedzieć na wszelkie racjonalne zapytania innych Członków i zainteresowanych stron innych Członków, a także dostarczyć odpowiednie dokumenty dotyczące: 10.1.1 wszelkich przepisów technicznych przyjętych lub proponowanych na jego terytorium przez centralne jednostki rządowe lub jednostki władz lokalnych, przez jednostki pozarządowe mające moc prawną wprowadzania przepisu technicznego, lub przez regionalne jednostki normalizujące, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami; 10.1.2 wszelkich norm przyjętych lub proponowanych na jego terytorium przez centralne jednostki rządowe lub jednostki władz lokalnych, lub przez regionalne jednostki normalizujące, których członkami lub uczestnikami są te jednostki; 10.1.3 wszelkich procedur oceny zgodności lub proponowanych procedur oceny zgodności, stosowanych na jego terytorium przez centralne jednostki rządowe lub jednostki władz lokalnych, lub przez jednostki pozarządowe mające moc prawną wprowadzania przepisu technicznego, albo przez regionalne jednostki, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami; 10.1.4 członkostwa i uczestnictwa Członka, lub właściwych centralnych jednostek rządowych lub jednostek władz lokalnych na jego terytorium, w międzynarodowych i regionalnych jednostkach normalizujących oraz systemach oceny zgodności, a także w uzgodnieniach dwustronnych i wielostronnych objętych zakresem niniejszego Porozumienia; Członek będzie również w stanie dostarczyć odpowiednie informacje o postanowieniach w ramach takich systemów i uzgodnień; 10.1.5 miejsca zamieszczania obwieszczeń publikowanych zgodnie z niniejszym Porozumieniem lub udzielenia informacji, gdzie takie informacje mogą być uzyskane; 10.1.6 umiejscowienia punktów informacyjnych wymienionych w ustępie 3. 10.2 Jeżeli jednak, ze względów prawnych lub administracyjnych, Członek ustanowi więcej niż jeden punkt informacyjny, Członek ten dostarczy innym Członkom pełną i jednoznaczną informację dotyczącą zakresu odpowiedzialności każdego z tych punktów informacyjnych. Ponadto, Członek ten zapewni, by wszelkie zapytania skierowane do niewłaściwego punktu informacyjnego były pilnie przekazane do właściwego punktu informacyjnego. 10.3 Każdy Członek będzie podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą mu być dostępne, aby zapewnić istnienie jednego lub więcej punktów informacyjnych, które będą mogły udzielać odpowiedzi na wszelkie racjonalne zapytania innych Członków i zainteresowanych stron innych Członków, a także będą mogły dostarczyć odpowiednie dokumenty lub informacje, gdzie mogą one być uzyskane, dotyczące: 10.3.1 wszelkich norm przyjętych lub proponowanych na jego terytorium przez pozarządowe jednostki normalizujące lub przez regionalne jednostki normalizujące, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami; i 10.3.2 wszelkich procedur oceny zgodności lub proponowanych procedur oceny zgodności, stosowanych na jego terytorium przez jednostki pozarządowe lub przez regionalne jednostki, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami; 10.3.3 członkostwa i uczestnictwa właściwych jednostek pozarządowych na swoim terytorium w międzynarodowych i regionalnych jednostkach normalizujących oraz systemach oceny zgodności, a także w uzgodnieniach dwustronnych i wielostronnych objętych zakresem niniejszego Porozumienia; punkty te będą również w stanie dostarczyć odpowiednich informacji o postanowieniach w ramach takich systemów i uzgodnień; 10.4 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić, że jeżeli przez innych Członków albo przez zainteresowane strony innych Członków wymagane są kopie dokumentów, zgodnie z zasadami niniejszego Porozumienia, to będą one dostarczane po racjonalnej cenie (jeżeli opłata jest pobierana), która będzie, poza rzeczywistymi kosztami dostarczenia, taka sama dla obywateli1 danego Członka, jak i jakiegokolwiek innego Członka. 10.5 Członkowie - kraje rozwinięte, będą na wniosek innych Członków, dostarczać w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim tłumaczenia dokumentów wchodzących w zakres danej notyfikacji, lub, w przypadku obszernych dokumentów, streszczenia takich dokumentów. 10.6 Sekretariat, po otrzymaniu notyfikacji zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, roześle kopie notyfikacji wszystkim Członkom, oraz zainteresowanym międzynarodowym jednostkom normalizującym i dokonującym oceny zgodności, a także zwróci uwagę Członków - krajów rozwijających się na wszelkie notyfikacje dotyczące wyrobów będących przedmiotem ich szczególnego zainteresowania. 10.7 Kiedykolwiek Członek osiągnie porozumienie z jakimkolwiek innym krajem lub krajami w sprawach dotyczących przepisów technicznych, norm lub procedur oceny zgodności, które może mieć znaczący wpływ na handel, przynajmniej jeden Członek, będący stroną tego porozumienia, notyfikuje innych Członków, za pośrednictwem Sekretariatu, jakie wyroby są objęte tym porozumieniem i załączy krótki opis porozumienia. Zachęca się zainteresowanych Członków, aby na wniosek podejmowali konsultacje z innymi Członkami w celu zawierania podobnych porozumień lub podjęcia działań w celu uczestniczenia w takich porozumieniach. 10.8 Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie będzie rozumiane jako wymagające: 10.8.1 publikowania tekstów w innym języku, niż w języku Członka; 10.8.2 dostarczania szczegółów lub kopii projektów w innym języku niż język Członka, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 5; lub 10.8.3 od Członków dostarczania jakichkolwiek informacji, których ujawnienie uważają oni za sprzeczne ze swoimi zasadniczymi interesami bezpieczeństwa. 10.9 Notyfikacje do Sekretariatu będą dokonywane w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. 10.10 Członkowie wyznaczą jeden centralny organ rządowy, który będzie odpowiedzialny za wprowadzenie na szczeblu krajowym postanowień dotyczących procedur notyfikacyjnych wynikających z niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem procedur objętych Załącznikiem 3. 10.11 Jeżeli jednak, z przyczyn prawnych lub administracyjnych, odpowiedzialność za procedury notyfikacyjne podzielona będzie pomiędzy dwa lub więcej centralnych organów rządowych, dany Członek przekaże innym Członkom kompletną i jednoznaczną informację na temat zakresu odpowiedzialności każdego z tych organów. ___________ 1 Przez pojęcie "obywatele" rozumie się, w przypadku odrębnego terytorium celnego Członka WTO, osoby fizyczne lub prawne posiadające siedzibę lub rzeczywiste i działające przedsięwzięcie przemysłowe lub handlowe na tym terytorium celnym. Artykuł 11 Pomoc techniczna dla innych Członków 11.1 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, dotyczących przygotowywania przepisów technicznych. 11.2 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz udzielą im pomocy technicznej, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie ustanawiania krajowych jednostek normalizujących oraz udziału w międzynarodowych jednostkach normalizujących, a także będą zachęcać swoje krajowe jednostki normalizujące do podobnego postępowania. 11.3 Członkowie będą podejmować, na wniosek, takie racjonalne środki, jakie mogą im być dostępne, w celu zapewnienia, aby jednostki stanowiące z ich terytoriów udzielały porad innym Członkom, zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz będą świadczyć im pomoc techniczną na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach w zakresie: 11.3.1 powoływania jednostek stanowiących lub jednostek dokonujących oceny zgodności z przepisami technicznymi; oraz 11.3.2 metod, za pomocą których ich przepisy techniczne mogą być jak najlepiej przestrzegane. 11.4 Członkowie będą podejmować, na wniosek, takie racjonalne dostępne im środki, jakie mogą im być dostępne, w celu zapewnienia doradztwa innym Członkom, zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz będą świadczyć im pomoc techniczną, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie ustanawiania jednostek dokonujących oceny zgodności z normami przyjętymi na terytorium wnioskującego o to Członka. 11.5 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz bedą świadczyć im pomoc techniczną, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie kroków, jakie powinny być podjęte przez ich producentów, jeżeli pragną oni mieć dostęp do systemów oceny zgodności stosowanych przez jednostki rządowe i pozarządowe na terytorium członka, do którego skierowano wniosek. 11.6 Członkowie będący członkami lub uczestnikami międzynarodowych lub regionalnych systemów oceny zgodności, będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz będą świadczyć im pomoc techniczną, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie ustanawiania instytucji i ram prawnych, jakie mogłyby umożliwić im wywiązywanie się ze zobowiązań z tytułu członkostwa lub uczestnictwa w takich systemach. 11.7 Członkowie będą, na wniosek, zachęcać jednostki na swoich terytoriach, które są członkami lub uczestnikami międzynarodowych lub regionalnych systemów oceny zgodności, do udzielania porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz powinni uwzględniać ich wnioski o pomoc techniczną w zakresie ustanawiania instytucji, jakie mogłyby umożliwić odpowiednim jednostkom na ich terytoriach wywiązanie się ze zobowiązań z tytułu członkostwa lub uczestnictwa. 11.8 Udzielając porad i pomocy technicznej innym Członkom na zasadach ustępów 1-7, Członkowie powinni przyznać priorytet potrzebom Członków - krajów najmniej rozwiniętych. Artykuł 12 Specjalne i wyróżniające traktowanie Członków - krajów rozwijających się 12.1 Członkowie zapewnią Członkom - krajom rozwijającym się, stronom niniejszego Porozumienia, wyróżniające i bardziej uprzywilejowane traktowanie, zarówno zgodnie z poniższymi postanowieniami, jak i zgodnie z odpowiednimi postanowieniami innych Artykułów niniejszego Porozumienia. 12.2 Członkowie będą zwracać szczególną uwagę na postanowienia niniejszego Porozumienia dotyczące praw i zobowiązań Członków - krajów rozwijających się, oraz będą uwzględniać specjalne potrzeby rozwojowe, finansowe i handlowe Członków - krajów rozwijających się przy stosowaniu niniejszego Porozumienia, zarówno na poziomie krajowym, jak i w funkcjonowaniu uzgodnień instytucjonalnych niniejszego Porozumienia. 12.3 Członkowie, przygotowując i stosując przepisy techniczne, normy i procedury oceny zgodności, będą brać pod uwagę specjalne potrzeby rozwojowe, finansowe i handlowe Członków - krajów rozwijających się, mając na względzie zapewnienie, by takie przepisy techniczne, normy i procedury oceny zgodności nie tworzyły niepotrzebnych przeszkód dla eksportu Członków - krajów rozwijających się. 12.4 Członkowie uznają, iż mimo istnienia norm międzynarodowych, przewodników czy zaleceń, Członkowie - kraje rozwijające się, w swoich szczególnych warunkach technologicznych i społeczno-gospodarczych, przyjmują niektóre przepisy techniczne, normy lub procedury oceny zgodności ukierunkowane na zachowanie rodzimej techniki oraz metod i procesów produkcji zgodnych z ich potrzebami rozwojowymi. Członkowie uznają zatem, iż nie należy oczekiwać, by Członkowie - kraje rozwijające się wykorzystywali normy międzynarodowe jako podstawę dla swoich przepisów technicznych lub norm, łącznie z metodami badań, które nie odpowiadają ich potrzebom rozwojowym, finansowym i handlowym. 12.5 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić, że międzynarodowe jednostki normalizujące i międzynarodowe systemy oceny zgodności będą organizowane i będą działać w sposób ułatwiający aktywny i reprezentatywny udział odpowiednich jednostek wszystkich Członków, z uwzględnieniem specyficznych problemów Członków - krajów rozwijających się. 12.6 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im dostępne, aby zapewnić, że międzynarodowe jednostki normalizujące, na wniosek Członków - krajów rozwijających się, zbadają możliwość oraz, jeżeli to celowe, opracują normy międzynarodowe dotyczące wyrobów, którymi są specjalnie zainteresowani Członkowie - kraje rozwijające się. 12.7 Członkowie, zgodnie z postanowieniami Artykułu 11, będą udzielać Członkom - krajom rozwijającym się pomocy technicznej w celu zapewnienia, by przygotowywanie i stosowanie przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności nie tworzyło niepotrzebnych przeszkód dla rozszerzania i zróżnicowania eksportu Członków - krajów rozwijających się. Przy ustalaniu zasad i warunków pomocy technicznej, będzie brany pod uwagę stopień rozwoju Członka wnioskującego, a w szczególności Członków - krajów najmniej rozwiniętych. 12.8 Uznaje się, że Członkowie - kraje rozwijające się mogą napotykać na szczególne problemy, łącznie z problemami instytucjonalnymi i infrastrukturalnymi, w zakresie przygotowywania i stosowania przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności. Uznaje się ponadto, że specyficzne potrzeby rozwojowe i handlowe Członków - krajów rozwijających się, a także ich stopień rozwoju technicznego, mogą ograniczyć ich zdolność do pełnego wywiązywania się z zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia. Członkowie będą zatem brać ten fakt w pełni pod uwagę. Zgodnie z tym, dla zapewnienia, by Członkowie - kraje rozwijające się mogły stosować się do niniejszego Porozumienia, Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu, ustanowiony zgodnie z Artykułem 13 (zwany dalej w niniejszym Porozumieniu "Komitetem"), może udzielać, na wniosek, określonych, ograniczonych w czasie, całkowitych lub częściowych zwolnień ze zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia. Rozpatrując tego rodzaju wnioski, Komitet będzie brać pod uwagę szczególne problemy w zakresie przygotowywania i stosowania przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności oraz specyficzne potrzeby rozwojowe i handlowe Członka - kraju rozwijającego się, a także jego stopień rozwoju technicznego, który może ograniczyć jego zdolność do pełnego wywiązywania się z zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia. W szczególności, Komitet będzie brać pod uwagę specyficzne problemy Członków - krajów najmniej rozwiniętych. 12.9 Podczas konsultacji Członkowie - kraje rozwinięte będą mieć na uwadze specyficzne trudności, jakich doświadczają Członkowie - kraje rozwijające się w formułowaniu i stosowaniu norm i przepisów technicznych oraz procedur oceny zgodności, pragnąc zaś dopomóc Członkom - krajom rozwijającym się w ich staraniach w tym zakresie, Członkowie - kraje rozwinięte będą brać pod uwagę ich specyficzne potrzeby dotyczące finansowania, handlu i rozwoju. 12.10 Komitet będzie badać okresowo specjalne i wyróżniające traktowanie, przewidziane w niniejszym Porozumieniu, przyznane Członkom - krajom rozwijającym się na poziomie krajowym i międzynarodowym. INSTYTUCJE, KONSULTACJE I ROZSTRZYGANIE SPORÓW Artykuł 13 Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu 13.1 Niniejszym ustanawia się Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu, który będzie złożony z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet wybierze swego Przewodniczącego i będzie zbierał się w miarę potrzeby, ale nie rzadziej niż raz w roku, w celu stworzenia Członkom możliwości konsultowania wszelkich spraw odnoszących się do funkcjonowania niniejszego Porozumienia lub popierania jego celów, oraz będzie wypełniał obowiązki nałożone nań w ramach niniejszego Porozumienia albo przez Członków. 13.2 Komitet będzie powoływał, tam gdzie jest to właściwe, zespoły robocze lub inne jednostki, które będą pełnić takie obowiązki, jakie mogą być im wyznaczone przez Komitet, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia. 13.3 Przyjmuje się, że będzie się unikać niepotrzebnego dublowania prac prowadzonych w ramach niniejszego Porozumienia oraz przez rządy w innych jednostkach technicznych. Komitet zbada ten problem mając na względzie minimalizację takiego dublowania. Artykuł 14 Konsultacje i rozstrzyganie sporów 14.1 Konsultacje i rozstrzyganie sporów w odniesieniu do jakiejkolwiek sprawy, mającej wpływ na funkcjonowanie niniejszego Porozumienia, będą prowadzone pod auspicjami Organu Rozstrzygania Sporów i będą stosować się, mutatis mutandis, do postanowień Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, opracowanych i stosowanych zgodnie z Uzgodnieniem o rozstrzyganiu sporów. 14.2 Na wniosek strony sporu lub z własnej inicjatywy, panel może powołać grupę ekspertów technicznych, która wspierałaby go w kwestiach natury technicznej wymagających szczegółowego rozpatrzenia przez ekspertów. 14.3 Grupy ekspertów technicznych będą podlegać procedurom Załącznika 2. 14.4 Postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów przedstawione powyżej mogą być przywołane w przypadkach, gdy Członek uzna, że inny Członek nie osiągnął zadawalających rezultatów w świetle Artykułów 3, 4, 7, 8 i 9, i jego interesy handlowe są w poważnym stopniu naruszone. Pod tym względem, rezultaty te będą ekwiwalentne takim rezultatom, jak gdyby dana jednostka była Członkiem. POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 15 Postanowienia końcowe Zastrzeżenia 15.1 Bez uzyskania zgody pozostałych Członków nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia. Przeglądy 15.2 Każdy Członek, wkrótce po wejściu dla niego w życie Porozumienia WTO, poinformuje Komitet o istniejących lub podejmowanych środkach mających na celu stosowanie i administrowanie niniejszym Porozumieniem. Jakiekolwiek dalsze zmiany w zakresie tych środków będą również notyfikowane Komitetowi. 15.3 Komitet będzie dokonywał corocznego przeglądu stosowania i funkcjonowania niniejszego Porozumienia, biorąc pod uwagę jego cele. 15.4 Nie później niż pod koniec trzeciego roku od wejścia w życie Porozumienia WTO i pod koniec każdego kolejnego okresu trzyletniego, Komitet będzie dokonywać przeglądu funkcjonowania i stosowania niniejszego Porozumienia, w tym postanowień dotyczących przejrzystości, mając na uwadze zalecanie dostosowywania praw i obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia tam, gdzie to konieczne, w celu zapewnienia wzajemnych korzyści gospodarczych oraz równowagi pomiędzy prawami i obowiązkami, bez naruszania postanowień Artykułu 12. Biorąc pod uwagę, m.in. doświadczenia uzyskane przy stosowaniu Porozumienia, Komitet przedstawi Radzie do spraw Handlu Towarami, tam gdzie będzie to właściwe, propozycje zmian do tekstu niniejszego Porozumienia. Załączniki 15.5. Załączniki do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralna część. ZAŁĄCZNIK 1 TERMINY I ICH DEFINICJE DLA CELÓW NINIEJSZEGO POROZUMIENIA Terminy przedstawione w szóstym wydaniu Przewodnika 2 ISO/IEC z 1991 r. - "Ogólne terminy i ich definicje dotyczące normalizacji i dziedzin związanych" w przypadku użycia ich w niniejszym Porozumieniu, będą mieć to samo znaczenie, jak podano w definicjach wspomnianego Przewodnika, biorąc pod uwagę fakt, że z zakresu niniejszego Porozumienia wyłączone są usługi. Jednakże dla celów niniejszego Porozumienia będzie stosować się następujące definicje: 1. Przepis techniczny Dokument przedstawiający charakterystykę wyrobów lub związanych z nimi procesów i metod produkcji, wraz z odpowiednimi postanowieniami administracyjnymi, z którymi zgodność jest obowiązująca. Może on również zawierać lub dotyczyć wyłącznie terminologii, symbolów, wymagań dotyczących opakowania, znakowania lub etykietowania, odnoszących się do wyrobu, procesu lub metody produkcji. Uwaga wyjaśniająca Definicja zawarta w Przewodniku 2 ISO/IEC nie stanowi zamkniętej całości, lecz bazuje na systemie tzw. "klocków". 2. Norma Dokument zatwierdzony przez uznaną jednostkę, ustalający, do powszechnego i wielokrotnego stosowania, zasady, wytyczne lub charakterystyki wyrobów lub związanych z nimi procesów i metod produkcji, z którymi zgodność nie jest obowiązująca. Może również zawierać lub dotyczyć wyłącznie terminologii, symbolów, wymagań dotyczących opakowania, znakowania lub etykietowania odnoszących się do wyrobu, procesu lub metody produkcji. Uwaga wyjaśniająca Terminy wg definicji Przewodnika 2 ISO/IEC obejmują wyroby, procesy i usługi. Niniejsze Porozumienie dotyczy jedynie przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności w odniesieniu do wyrobów lub procesów i metod produkcji. Normy wg definicji Przewodnika 2 ISO/IEC mogą być obowiązujące lub dobrowolne. Dla celów niniejszego Porozumienia normy definiuje się jako dobrowolne, a przepisy techniczne - jako obowiązujące dokumenty. Normy opracowywane przez międzynarodową społeczność normalizacyjną oparte są na consensusie. Niniejsze Porozumienie obejmuje również dokumenty, które nie są oparte na consensusie. 3. Procedury oceny zgodności Jakakolwiek procedura zastosowana, bezpośrednio lub pośrednio, w celu ustalenia, że odpowiednie wymagania zawarte w przepisach technicznych lub normach zostały spełnione. Uwaga wyjaśniająca Procedury oceny zgodności obejmują, m.in. procedury pobierania próbek, badania i kontrolowania; oceny, weryfikacji i zapewnienia zgodności; rejestracji, akredytacji i dopuszczenia, a także kombinacje tych procedur. 4. Jednostka międzynarodowa lub system Jednostka lub system, którego członkostwo jest otwarte dla odpowiednich jednostek przynajmniej wszystkich Członków. 5. Jednostka regionalna lub system Jednostka lub system, którego członkostwo jest otwarte dla odpowiednich jednostek tylko niektórych Członków. 6. Centralna jednostka rządowa Rząd centralny, jego ministerstwa i departamenty lub jakakolwiek jednostka podlegająca kontroli rządu centralnego w zakresie danej działalności. Uwaga wyjaśniająca W przypadku Wspólnot Europejskich stosuje się postanowienia dotyczące centralnych jednostek rządowych. Jednakże, w ramach Wspólnot Europejskich mogą być ustanawiane regionalne jednostki lub systemy oceny zgodności, i w tych przypadkach podlegają one postanowieniom niniejszego Porozumienia dotyczącym jednostek regionalnych lub systemów oceny zgodności. 7. Jednostka władzy lokalnej Rząd inny niż centralny (np. stanu, prowincji, landu, kantonu, władze miejskie, itp.), jego ministerstwa lub departamenty albo jakakolwiek jednostka podlegająca kontroli tego rządu w zakresie danej działalności. 8. Jednostka pozarządowa Jednostka inna niż centralna jednostka rządowa lub jednostka władzy lokalnej, łącznie z jednostką pozarządową mającą moc prawną wprowadzania przepisu technicznego. ZAŁĄCZNIK 2 GRUPY EKSPERTÓW TECHNICZNYCH Następujące procedury będą stosowane do grup ekspertów technicznych ustanowionych zgodnie z postanowieniami Artykułu 14. 1. Grupy ekspertów technicznych podlegają panelowi. Zasady ich działania i szczegółowe procedury prac będą ustalane przez panel i panelowi będą składane sprawozdania. 2. Uczestnictwo w grupach ekspertów technicznych będzie ograniczone do osób mających uznaną pozycję zawodową i doświadczenie w danej dziedzinie. 3. Obywatele państw - stron sporu nie będą uczestniczyć w pracach grupy ekspertów technicznych bez wspólnej zgody stron sporu, z wyjątkiem wyjątkowych okoliczności, kiedy panel uzna, że potrzeba wyspecjalizowanej ekspertyzy naukowej nie może być w inny sposób zaspokojona. Urzędnicy państwowi stron sporu nie będą uczestniczyć w grupie ekspertów technicznych. Członkowie grup ekspertów technicznych będą działać w swoim własnym imieniu, a nie jako przedstawiciele rządu, ani przedstawiciele jakiejkolwiek organizacji. W związku z tym rządy lub organizacje nie będą udzielać im instrukcji dotyczych spraw przedkładanych grupie ekspertów technicznych. 4. Grupy ekspertów technicznych mogą przeprowadzać konsultacje lub pozyskiwać informacje i porady techniczne z jakiegokolwiek źródła, które uznają za odpowiednie. Zanim grupa ekspertów technicznych zwróci się o taką informację lub poradę ze źródła będącego w jurysdykcji Członka, poinformuje o tym rząd tego Członka. Każdy Członek będzie reagować bez zwłoki i w pełni na jakąkolwiek prośbę grupy ekspertów technicznych o informacje, które grupa ekspertów technicznych uzna za konieczne i właściwe. 5. Strony w sporze będą mieć dostęp do wszelkich odpowiednich informacji dostarczonych grupie ekspertów technicznych, jeżeli nie mają one charakteru poufnego. Informacje poufne dostarczone grupie ekspertów technicznych nie będą ujawniane bez formalnego upoważnienia rządu, organizacji lub osoby dostarczającej informację. W przypadku, kiedy od grupy ekspertów technicznych żąda się takiej informacji, lecz nie ma upoważnienia do ujawnienia jej przez grupę ekspertów technicznych, niepoufne streszczenie tej informacji zostanie przekazane przez rząd, organizację lub osobę dostarczającą informację. 6. Grupa ekspertów technicznych będzie przedstawiać zainteresowanym Członkom, których dotyczy sprawa, projekt sprawozdania w celu uzyskania ich uwag i uwzględnienia tych uwag, o ile to będzie właściwe, w sprawozdaniu końcowym, które zostanie również rozesłane do Członków, których dotyczy sprawa, w momencie, gdy zostanie ono przedłożone panelowi. ZAŁĄCZNIK 3 KODEKS WŁAŚCIWEGO POSTĘPOWANIA PRZY PRZYGOTOWYWANIU, PRZYJMOWANIU I STOSOWANIU NORM POSTANOWIENIA OGÓLNE A. Dla potrzeb niniejszego Kodeksu będą stosowane definicje zawarte w Załączniku 1 do niniejszego Porozumienia. B. Niniejszy Kodeks jest otwarty do przyjęcia dla każdej jednostki normalizującej działającej na terytorium Członka WTO, czy to centralnej jednostki rządowej, jednostki władzy lokalnej, czy też jednostki pozarządowej; każdej regionalnej rządowej jednostki normalizującej, której jeden lub więcej członków jest Członkiem WTO; oraz dla każdej regionalnej pozarządowej jednostki normalizującej, której jeden lub więcej Członków znajduje się na terytorium Członka WTO (zwane w niniejszym Kodeksie łącznie jako "jednostki normalizujące" lub indywidualnie jako "jednostka normalizująca"). C. Jednostki normalizujące, które przyjęły niniejszy Kodeks lub od niego odstąpiły, powiadomią o tym fakcie Ośrodek Informacji ISO/IEC w Genewie. Notyfikacja będzie obejmować nazwę i adres danej jednostki oraz zakres obecnej i przewidywanej działalności normalizacyjnej. Notyfikacja może być przesłana albo bezpośrednio do Ośrodka Informacji ISO/IEC, albo za pośrednictwem krajowego członka ISO/IEC, lub raczej za pośrednictwem odpowiedniego krajowego członka lub stowarzyszonego międzynarodowego członka ISONET, według właściwości. POSTANOWIENIA ZASADNICZE D. W odniesieniu do norm, jednostka normalizująca będzie traktować wyroby pochodzące z terytorium jakiegokolwiek innego Członka WTO w sposób nie mniej korzystny niż podobne wyroby pochodzenia krajowego i podobne wyroby pochodzące z jakiegokolwiek innego kraju. E. Jednostka normalizująca zapewni, że normy nie będą przygotowywane, przyjmowane lub stosowane w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym. F. Gdy normy międzynarodowe istnieją lub gdy ukończenie prac nad nimi jest pewne, jednostka normalizująca będzie je wykorzystywać lub ich odpowiednie fragmenty, jako podstawę opracowywanych norm, z wyjątkiem przypadków, kiedy takie normy międzynarodowe lub ich odpowiednie fragmenty byłyby nieskuteczne lub niewłaściwe, na przykład ze względu na niewystarczający poziom ochrony lub zasadnicze czynniki klimatyczne lub geograficzne lub zasadnicze problemy techniczne. G. Mając na uwadze harmonizację norm w możliwie najszerszym stopniu, jednostka normalizująca będzie, we właściwy sposób, uczestniczyć w pełnym zakresie, w granicach dostępnych jej zasobów w przygotowywaniu przez odpowiednie międzynarodowe jednostki normalizujące norm międzynarodowych dotyczących tematyki, w doniesieniu do której przyjęła lub zamierza przyjąć normy. W przypadku jednostek normalizujących na terytorium Członka, udział w odpowiedniej międzynarodowej działalności normalizacyjnej będzie, kiedykolwiek to możliwe, realizowany przez jedną delegację, reprezentującą jej wszystkie jednostki normalizujące z danego terytorium, które przyjęły lub zamierzają przyjąć normy dotyczące tematyki objętej międzynarodową działalnością normalizacyjną. H. Jednostka normalizująca działająca na terytorium Członka dołoży wszelkich starań, aby uniknąć dublowania lub nakładania się prac z pracami innych jednostek normalizujących z terytorium kraju lub odpowiednich międzynarodowych czy regionalnych jednostek normalizujących. Dołożą one również wszelkich starań, aby osiągnąć krajowy consensus odnośnie opracowywanych norm. Podobnie, regionalna jednostka normalizująca uczyni wszystko dołoży wszelkich starań, aby uniknąć dublowania lub nakładania się prac z pracami odpowiednich międzynarodowych jednostek normalizujących. I. Gdy będzie to właściwe, jednostka normalizująca będzie określać swoje normy na podstawie wymagań dotyczących wyrobów raczej pod względem właściwości funkcjonalnych niż charakterystyki konstrukcyjnej lub opisowej. J. Co najmniej raz na sześć miesięcy jednostka normalizująca będzie publikować swój program prac, zawierający swoją nazwę i adres, normy, jakie obecnie przygotowuje i normy, jakie przyjęła w poprzedzającym okresie. Norma znajduje się w stadium przygotowania od momentu podjęcia decyzji o opracowaniu normy aż do jej przyjęcia. Tytuły poszczególnych projektów norm będą udostępniane, na wniosek, w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. Informacja o powstaniu programu prac będzie publikowana w krajowym, lub, w zależności od przypadku, w regionalnym wydawnictwie dotyczącym działalności normalizacyjnej. Program prac dla każdej normy będzie podawać, zgodnie z jakimikolwiek przepisami ISONET, klasyfikację odpowiednią dla danej tematyki, etap, jaki osiągnęły prace nad normą oraz przywołanie wszelkich norm międzynarodowych przyjętych za podstawę. Nie później niż w momencie publikacji swego programu prac, jednostka normalizująca będzie notyfikować jego powstanie do Ośrodka Informacji ISO/IEC w Genewie. Notyfikacja będzie zawierać nazwę i adres jednostki normalizującej, nazwę i numer publikacji, w której zamieszczony jest program prac, okres objęty programem prac, jej cenę (jeżeli jest odpłatna), oraz informację o tym, jak i gdzie można ją uzyskać. Notyfikacja może być przesłana bezpośrednio do Ośrodka Informacji ISO/IEC, lub raczej za pośrednictwem odpowiedniego krajowego członka lub stowarzyszonego międzynarodowego członka ISONET, wg właściwości. K. Krajowy członek ISO/IEC dołoży wszelkich starań, aby zostać członkiem ISONET, lub aby wyznaczyć inną jednostkę, która zostanie członkiem, a także, aby uzyskać najbardziej zaawansowany rodzaj członkostwa możliwy dla członka ISONET. Inne jednostki normalizujące dołożą wszelkich starań, aby stowarzyszyć się z tym członkiem ISONET. L. Przed przyjęciem normy, jednostka normalizująca wyznaczy okres przynajmniej sześćdziesięciu dni na zgłoszenie uwag do projektu normy przez zainteresowane strony na terytorium jakiegokolwiek Członka WTO. Okres ten może być jednak skrócony w przypadkach, kiedy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy związane z bezpieczeństwem, zdrowiem lub środowiskiem. Nie później, niż z początkiem okresu opiniowania, jednostka normalizująca opublikuje informację o czasie trwania okresu opiniowania w publikacji wspomnianej w punkcie J. Taka notyfikacja będzie zawierać informację, o ile to będzie celowe, czy projekt normy różni się od odpowiednich norm międzynarodowych. M. Na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony działającej na terytorium Członka WTO, jednostka normalizująca pilnie udostępni lub umożliwi udostępnienie kopii projektu normy, który poddała opiniowaniu. Jakiekolwiek opłaty pobierane za tę usługę, pomijając rzeczywisty koszt przesyłki, będą takie same dla stron zagranicznych i krajowych. N. Jednostka normalizująca uwzględni uwagi, otrzymane w okresie opiniowania, w trakcie dalszego opracowywania normy. Na uwagi otrzymane za pośrednictwem jednostek normalizujących, które przyjęły ten Kodeks właściwego postępowania, na wniosek, będzie udzielona odpowiedź tak szybko, jak to możliwe. Odpowiedź będzie zawierać wyjaśnienie, dlaczego odstąpienie od odpowiednich norm międzynarodowych jest konieczne. O. Gdy norma zostanie przyjęta, będzie bez zwłoki opublikowana. P. Na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony działającej na terytorium Członka WTO, jednostka normalizująca udostępni lub umożliwi udostępnienie kopii najbardziej aktualnego programu prac lub normy, którą opracowała. Jakiekolwiek opłaty pobierane za tę usługę będą, pomijając rzeczywisty koszt przesyłki, takie same dla stron zagranicznych i krajowych. Q. Jednostka normalizująca ustosunkuje się przychylnie i stworzy odpowiednie możliwości do przeprowadzenia konsultacji związanych z wystąpieniami dotyczącymi funkcjonowania niniejszego Kodeksu, dokonywanymi przez jednostki normalizujące, które przyjęły niniejszy Kodeks właściwego postępowania. Jednostka ta podejmie rzeczywiste wysiłki w celu załatwienia wszelkich skarg. POROZUMIENIE W SPRAWIE ŚRODKÓW DOTYCZĄCYCH INWESTYCJI I ZWIĄZANYCH Z HANDLEM Członkowie, Biorąc pod uwagę, iż w Deklaracji z Punta del Este Ministrowie uzgodnili, że "Po zbadaniu funkcjonowania Artykułów GATT odnoszących się do ograniczających i dezorganizujących handel skutków środków polityki inwestycyjnej, negocjacje winny doprowadzić do wypracowania, tam gdzie jest to stosowne, dalszych postanowień, które mogą okazać się potrzebne dla uniknięcia takich niekorzystnych skutków dla handlu"; Pragnąc popierać rozwój i postępującą liberalizację światowego handlu oraz ułatwiać inwestycje przez granice międzynarodowe tak, aby zwiększyć wzrost gospodarczy wszystkich handlowych partnerów, a szczególnie Członków - krajów rozwijających się, przy równoczesnym zapewnieniu wolnej konkurencji; Biorąc pod uwagę szczególne potrzeby handlowe, rozwojowe i finansowe Członków - krajów rozwijających się, a w szczególności Członków - krajów najmniej rozwiniętych; Uznając, iż pewne środki polityki inwestycyjnej mogą wywołać skutki o charakterze ograniczającym i dezorganizującym handel; Niniejszym uzgadniają, co następuje: Artykuł 1 Zakres Niniejsze Porozumienie odnosi się do środków polityki inwestycyjnej związanych wyłącznie z handlem towarami (zwanych w niniejszym Porozumieniu "TRIM"). Artykuł 2 Traktowanie narodowe i ograniczenia ilościowe 1. Bez uszczerbku dla innych praw i zobowiązań wynikających z GATT 1994, żaden Członek nie będzie stosował jakiegokolwiek TRIM niezgodnego z postanowieniami Artykułów III lub XI GATT 1994. 2. Wykaz ilustrujący TRIM sprzeczne z zobowiązaniem do traktowania narodowego wynikającym z ust. 4 Artykułu III GATT 1994 oraz z zobowiązaniem do ogólnego zniesienia ograniczeń ilościowych wynikającym z ust. 1 Artykułu XI GATT 1994 zawarty jest w załączniku do niniejszego Porozumienia. Artykuł 3 Wyjątki Wszystkie wyjątki wynikające z GATT 1994 mają, odpowiednio, zastosowanie do postanowień niniejszego Porozumienia. Artykuł 4 Członkowie - kraje rozwijające się Członek - kraj rozwijający się będzie miał prawo do czasowego odstąpienia od postanowień Artykułu 2 w stopniu oraz w taki sposób, w jakim Artykuł XVIII GATT 1994, Porozumienie w sprawie postanowień dotyczących bilansu płatniczego w Układzie ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu 1994 oraz Deklaracja w sprawie środków handlowych podejmowanych dla celów bilansu płatniczego z dnia 28 listopada 1979 roku (BISD 26S/205-209) pozwalają Członkowi na odstąpienie od postanowień Artykułów III oraz XI GATT 1994. Artykuł 5 Notyfikacja i postanowienia przejściowe 1. W przeciągu dziewięćdziesięciu dni od wejścia w życie Porozumienia WTO Członkowie notyfikują Radzie Handlu Towarami wszystkie TRIM, które są przez nie stosowane i które nie są zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Takie TRIM, ogólnego bądź specyficznego zastosowania, będą notyfikowane wraz z ich głównymi cechami charakterystycznymi1. 2. Każdy Członek - kraj rozwinięty wyeliminuje wszystkie TRIM notyfikowane zgodnie z postanowieniami ust. 1 w przeciągu dwóch lat od wejścia w życie Porozumienia WTO, w przypadku Członka - kraju rozwijającego się w przeciągu pięciu lat, a w przypadku Członka - kraju najmniej rozwiniętego w przeciągu siedmiu lat. 3. Na wniosek Członka - kraju rozwijającego się, włączając w to Członka - kraj najmniej rozwinięty, który wykaże, iż doświadcza szczególnych trudności przy wprowadzaniu w życie postanowień niniejszego Porozumienia Rada Handlu Towarami może przedłużyć okres przejściowy ustanowiony dla eliminacji TRIM notyfikowanych zgodnie z ust. 1. Podczas rozpatrywania takiego wniosku Rada Handlu Towarami weźmie pod uwagę indywidualne potrzeby rozwojowe, finansowe oraz handlowe takiego Członka. 4. Podczas okresu przejściowego Członek nie będzie dokonywał modyfikacji warunków jakiegokolwiek TRIM notyfikowanego zgodnie z postanowieniami ust. 1, które zmieniałyby warunki występujące w dniu wejścia w życie Porozumienia WTO w sposób zwiększający stopień ich niezgodności z postanowieniami Artykułu 2. TRIM wprowadzone w okresie krótszym niż 180 dni przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO nie będą korzystać z uzgodnień, o których mowa w ust. 2. 5. Niezależnie od postanowień Artykułu 2, Członek w celu niestawiania w niekorzystnej sytuacji istniejących już przedsiębiorstw, do których odnoszą się TRIM notyfikowane zgodnie z postanowieniami ust. 1, może zastosować w okresie przejściowym taki sam TRIM do nowej inwestycji: (i) gdy produkty produkowane dzięki takiej inwestycji są produktami podobnymi do produktów wytwarzanych przez istniejące już przedsiębiorstwa oraz (ii) gdy będzie to konieczne w celu uniknięcia zakłócenia warunków konkurencji między nową inwestycją i istniejącymi już przedsiębiorstwami. Jakikolwiek TRIM stosowany w ten sposób w odniesieniu do nowej inwestycji będzie notyfikowany Radzie Handlu Towarami. Warunki takiego TRIM będą równoważne pod względem konkurencyjności TRIM stosowanym wobec istniejących już przedsiębiorstw i przestaną obowiązywać w tym samym czasie. _______________ 1 W przypadku TRIM stosowanych według uznania władz będzie notyfikowane każde specyficzne zastosowanie. Informacje, które mogłyby przynieść szkodę prawnie uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw, nie muszą być ujawniane. Artykuł 6 Przejrzystość 1. Członkowie potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie przejrzystości i notyfikacji dotyczące TRIM wynikające z Artykułu X GATT 1994, zawarte w zobowiązaniu dotyczącym "Notyfikacji" w Uzgodnieniu w sprawie notyfikacji, konsultacji, rozstrzygania sporów i nadzoru przyjętym dnia 28 listopada 1979 r. oraz w Decyzji ministerialnej w sprawie procedur notyfikacyjnych przyjętej dnia 15 kwietnia 1994 r. 2. Każdy Członek notyfikuje Sekretariatowi publikacje, w których mogą figurować TRIM, włączając w to takie, które stosowane są przez regionalne i lokalne rządy oraz władze na ich terytoriach. 3. Każdy Członek będzie w życzliwy sposób rozpatrywać wnioski o informację oraz zapewni odpowiednie możliwości konsultacji w jakiejkolwiek kwestii wynikającej z niniejszego Porozumienia poruszonej przez innego Członka. zgodnie z Artykułem X GATT 1994 żaden Członek nie jest zobowiązany do ujawniania informacji, ujawnienie której mogłyby utrudnić stosowanie prawa lub byłoby w inny sposób sprzeczne z interesem publicznym lub też naruszyłoby prawnie uzasadnione interesy handlowe poszczególnych przedsiębiorstw, publicznych bądź prywatnych. Artykuł 7 Komitet do spraw Handlowych Aspektów Środków Polityki Inwestycyjnej 1. Ustanawia się niniejszym Komitet Handlowych Aspektów Środków Polityki Inwestycyjnej (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem"), który będzie otwarty dla wszystkich Członków. Komitet wybierze swojego Przewodniczącego oraz Wiceprzewodniczącego i będzie zbierać się nie rzadziej, niż raz w roku lub na wniosek któregokolwiek z Członków. 2. Komitet będzie wykonywać obowiązki wyznaczone mu przez Radę Handlu Towarami oraz zapewni Członkom możliwość konsultacji w jakichkolwiek sprawach związanych z działaniem oraz stosowaniem niniejszego Porozumienia. 3. Komitet będzie obserwować działanie i stosowanie niniejszego Porozumienia oraz będzie co roku przedstawiać Radzie Handlu Towarami sprawozdanie w tej sprawie. Artykuł 8 Konsultacje i rozstrzyganie sporów W zakresie konsultacji oraz rozstrzygania sporów wynikających z niniejszego Porozumienia będą miały zastosowanie postanowienia Artykułów XXII oraz XXIII GATT 1994, rozwinięte i stosowane na podstawie Porozumienia w sprawie Rozstrzygania Sporów. Artykuł 9 Przegląd przez Radę do spraw Handlu Towarami Nie później, niż w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO Rada Handlu Towarami dokona przeglądu funkcjonowania niniejszego Porozumienia oraz, w razie konieczności, zaproponuje Konferencji Ministerialnej poprawki do jego tekstu. W trakcie takiego przeglądu Rada Handlu Towarami rozpatrzy możliwość uzupełnienia niniejszego Porozumienia o postanowienia dotyczące polityki inwestycyjnej i polityki w dziedzinie konkurencji. ZAŁĄCZNIK Wykaz ilustrujący 1. Do TRIM niezgodnych z zobowiązaniem do traktowania narodowego, o których mowa w ust. 4 Artykułu III GATT 1994 zaliczają się TRIM, które zgodnie z krajowym prawem lub decyzjami administracyjnymi są obowiązkowe lub wymagalne lub też dostosowanie się do których jest konieczne w celu uzyskania korzyści, a które wymagają: (a) nabycia lub używania przez przedsiębiorstwo produktów pochodzenia krajowego lub towarów pochodzących z jakiegokolwiek źródła krajowego, bądź to określonych w kategoriach poszczególnych produktów, ilości lub wartości produktów bądź to określonych w kategoriach proporcji ilości lub wartości lokalnej produkcji tego przedsiębiorstwa; lub (b) ograniczenia zakupów lub użycia przez przedsiębiorstwo produktów importowanych do wielkości związanej z ilością lub wartością lokalnych produktów, które są przez to przedsiębiorstwo eksportowane. 2. Do TRIM niezgodnych z zobowiązaniem do ogólnego zniesienia ograniczeń ilościowych, o którym mowa w ust. 1 Artykułu XI GATT 1994 zaliczają się TRIM, które zgodnie z krajowym prawem lub decyzjami administracyjnymi są obowiązkowe lub wymagalne lub też dostosowanie się do których jest konieczne w celu uzyskania korzyści, a które ograniczają: (a) import przez przedsiębiorstwo produktów używanych w jego lokalnej produkcji lub związanych z nią generalnie lub do wielkości związanej z wolumenem lub wartością lokalnej produkcji eksportowanej przez to przedsiębiorstwo; (b) import przez przedsiębiorstwo produktów używanych w jego lokalnej produkcji lub związanych z nią poprzez ograniczanie dostępu tego przedsiębiorstwa do obcych walut do wielkości związanej z dopływem obcych walut, który może być temu przedsiębiorstwu przypisany; lub (c) eksport lub sprzedaż na eksport przez przedsiębiorstwo produktów, bądź to określonych w kategoriach poszczególnych produktów, w kategoriach ilości lub wartości produktów, bądź w kategoriach proporcji wolumenu lub wartości lokalnej produkcji tego przedsiębiorstwa. POROZUMIENIE W SPRAWIE LICENCJONOWANIA IMPORTU Członkowie, Uwzględniając Wielostronne rokowania handlowe; Pragnąc popierać cele GATT 1994; Biorąc pod uwagę szczególne potrzeby handlowe, rozwojowe i finansowe Członków-krajów rozwijających się; Uznając przydatność automatycznego licencjonowania importu dla pewnych xelów oraz, że takie licencjonowanie nie powinno być stosowane dla ograniczania handlu; Uznając, że licencjonowanie importu może być stosowane w celu administrowania takimi środkami, jakie zostały przyjęte zgodnie z odpowiednimi postanowieniami GATT 1994; Uznając postanowienia GATT 1994, które mają zastosowanie do licencjonowania importu; Pragnąc zapewnić, aby procedury licencjonowania importu nie były wykorzystywane w sposób sprzeczny z zasadami i zobowiązaniami GATT 1994; Uznając, że handel międzynarodowy mógłby być hamowany przez nieodpowiednie stosowanie procedur licencjonowania importu; W przekonaniu, że licencjonowanie importu a zwłaszcza nieautomatyczne licencjonowanie importu, powinno być stosowane w przejrzysty i przewidywalny sposób; Uznając, że procedury licencjonowania nieautomatycznego nie powinny stwarzać większej administracyjnej uciążliwości niż jest to absolutnie niezbędne dla administrowania odpowiednim środkiem; Pragnąc uprościć i uczynić przejrzystymi procedury administracyjne i praktyki stosowane w handlu miedzynarodowym oraz zapewnić słuszne i sprawiedliwe stosowanie i administrowanie tego rodzaju procedurami i praktykami; Pragnąc stworzenia mechanizmu konsultacyjnego oraz szybkiego, skutecznego i sprawiedliwego rozstrzygania sporów powstałych w ramach z niniejszego Porozumienia; Niniejszym uzagdniają, co następuje: Artykuł 1 Postanowienia ogólne 1. Dla celów niniejszego Porozumienia, licencjonowanie importu definiuje się jako procedury administracyjne1, wykorzystywane dla systemów licencjonowania importu, wymagające przedłożenia odpowiedniemu organowi administracyjnemu wniosku lub innej dokumentacji (poza wymaganą dla celów celnych), jako warunku wstępnego dla dokonania importu na obszar celny Członka importującego. 2. Członkowie zapewnią, aby procedury administracyjne dla stosowania systemów licencjonowania importu były zgodne z odpowiednimi postanowieniami GATT 1994 łącznie z jego załącznikami i protokółami, tak jak są one interpretowane przez niniejsze Porozumienie, w celu zapobiegania zakłóceniom w handlu, które mogłyby wyniknąć z niewłaściwego działania takich procedur, biorąc pod uwagę cele rozwoju ekonomicznego oraz potrzeby handlowe i finansowe Członków-krajów rozwijających się2. 3. Reguły dotyczące procedur licencjonowania importu powinny być neutralne w stosowaniu i administrowane w sposób słuszny i sprawiedliwy. 4. (a) Reguły oraz wszelkie informacje dotyczące procedury przedkładania wniosków, w tym warunki, jakim mają odpowiadać osoby, firmy i instytucje składające wniosek, organ (organy) administracji, do którego(ych) należy zwracać się i listy produktów podlegających wymogowi licencjonowania będą publikowane w źródłach notyfikowanych Komitetowi licencjonowania importu powołanemu na mocy Artykułu 4 (zwanemu w niniejszym Porozumieniu "Komitetem") w taki sposób aby umożliwić rządom3 i handlowcom zapoznanie się z nimi. Informacje te będą publikowane, gdy jest to wykonalne, 21 dni przed efektywnym wejściem w życie tego wymogu. Każdy wyjątek i odstępstwo od reguł dotyczących procedur licencjonowania lub w listach produktów podlegających licencjonowaniu oraz wszelka zmiana tych przepisów i tych list będą również publikowane w ten sam sposób i w tych samych terminach jak podane wyżej. Kopie tych publikacji będą również udostępniane Sekretariatowi. (b) Członkom, którzy zechcą złożyć komentarze na piśmie umożliwi się, na życzenie przedyskutowanie tych komentarzy. Członek, którego to dotyczy weźmie wnikliwie pod uwagę te komentarze i wyniki dyskusji. _____________ 1 Procedury określane "licencjonowaniem" jak również inne podobne procedury administracyjne. 2 Nic w niniejszym Porozumieniu nie może uznane za pozwalające zakwestionować podstawę, zakres lub czas obowiązywania środka wprowadzonego przez procedurę licencjonowania na mocy niniejszego Porozumienia. 3 Dla celów niniejszego Porozumienia uznaje się, że termin "rządy" obejmuje również kompetentne władze Wspólnot Europejskich. 5. Formularze wniosków oraz - w przypadku gdy ma to zastosowanie - formularze o ich wznowienie, winny być możliwie najprostsze. Przy składaniu wniosku mogą być wymagane tylko takie dokumenty i informacje, jakie są uważane za ściśle niezbędne dla właściwego funkcjonowania systemu licencjonowania. 6. Procedury składania wniosków oraz - w przypadku gdy ma to zastosowanie - procedury o wznawianie, powinny być jak najprostsze. Wnioskodawcom zapewni się rozsądny okres czasu na złożenie wniosku o licencję. Jeśli wyznaczony jest ostateczny termin, okres ten powinien wynosić przynajmniej 21 dni z możliwością prolongaty w okolicznościach, gdy w okresie tym otrzymano niewystarczającą liczbę wniosków. Wnioskodawcy będą musieli w związku z wnioskiem zwracać się tylko do jednego organu administracyjnego. Gdy absolutnie konieczne będzie zwrócenie się do więcej niż jednego organu administracyjnego, to wnioskodawcy nie będą zmuszeni zwracać się do więcej niż trzech organów administracyjnych. 7. Żaden wniosek nie będzie odrzucony z powodu drobnych błędów w dokumentacji nie zmieniających zawartych w niej zasadniczych danych. Nie będzie nakładana kara większa niż niezbędna, służąca jedynie jako ostrzeżenie za jakiekolwiek opuszczenia lub błędy w dokumentacji lub procedurach, które popełnione zostały wyraźnie bez zamiaru oszustwa lub poważnego zaniedbania. 8. Nie będzie odmawiać się importu licencjonowanego, z powodu niewielkich różnic w wartości, ilości lub ciężarze w stosunku do wielkości wskazanych w licencji, powstałych w następstwie różnic, będących wynikiem transportu, różnic powstałych przy załadunku luzem oraz innych niewielkich różnic, związanych z normalną praktyką handlową. 9. Posiadaczom licencji winno udostępnić się obce waluty, niezbędne do zapłacenia za licencjonowany import, na tej samej samej zasadzie co importerom towarów, na które licencje importowe nie są wymagane. 10. W stosunku do wyjątków podyktowanych względami bezpieczeństwa, stosuje się zasady Artykułu XXI GATT 1994. 11. Postanowienia niniejszego Porozumienia nie będą zobowiązywać żadnego Członka do ujawnienia poufnych informacji, co utrudniłoby stosowanie prawa lub byłoby w inny sposób sprzeczne z interesem publicznym, lub mogło zaszkodzić uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych. _____________ Artykuł 2 Automatyczne licencjonowanie importu4 1. Automatyczne licencjonowanie importu definiuje się jako licencjonowanie importu, gdzie zgoda na wniosek udzielana jest we wszystkich przypadkach i zgodnie z wymogami ust. 2(a). 2. Do procedur automatycznego licencjonowania importu mają zastosowanie następujące postanowienia5 w uzupełnieniu do postanowień wymienionych w ust. 1 do 11 Artykułu 1 i ust. 1 niniejszego Artykułu: (a) Procedury automatycznego licencjonowania nie będą administrowane w sposób skutkujący ograniczeniem importu będącego przedmiotem automatycznego licencjonowania. Procedury automatycznego licencjonowania będą uznawane za przynoszące skutki ograniczające handel, z wyjątkiem, gdy m. in.: (i) Jakakolwiek osoba, firma lub instytucja spełniająca wymogi prawne Członka importującego odnośnie prowadzenia importu onejmującego produkty podlegające automatycznemu licencjonowaniu importu jest uprawniona na równi do wnioskowania i otrzymywania licencji importowych. (ii) Wnioski o licencje mogą być składane każdego dnia roboczego przed odprawą celną towarów. (iii) Wnioski o licencje przedstawione w odpowiedniej i kompletnej formie są zatwierdzane natychmiast po otrzymaniu i w miarę administracyjnych możliwości lecz najpóźniej w ciągu dziesięciu dni roboczych. (b) Członkowie uznają, iż automatyczne licencjonowanie importu może być niezbędne w tych przypadkach, kiedy inne odpowiednie procedury nie są dostępne. Automatyczne licencjonowanie importu może być utrzymywane dopóty, dopóki panują okoliczności, które spowodowały jego wprowadzenie, i dopóki leżące u ich podstaw cele administracyjne nie mogą być osiągnięte w inny, bardziej odpowiedni sposób. _____________ 4 Te procedury licencjonowania importu wymagają wniesienia zabezpieczenia, które nie mają ograniczającego wpływu na import, winny być traktowane jako wchodzące w zakres par. 1 i 2. 5 Członek - kraj rozwijający się inny niż Członek - kraj rozwijający się, który był Stroną Porozumienia w sprawie procedur licencjonowania importu z dnia 12 kwietnia 1979 roku i któremu wymogi pkt. (a)(ii) i (a)(iii) sprawiają szczególne trudności może, na podstawie notyfikacji złożonej w Komitecie opóźnić stosowanie tych pkt. o nie dłużej niż dwa lata od daty wejścia w życie Porozumienia dla takiego Członka. Artykuł 3 Nieautomatyczne licencjonowanie importu 1. Następujące postanowienia w uzupełnieniu do postanowień w ust. 1 do 11 Artykułu 1 będą mieć zastosowanie do procedur nieautomatycznego licencjonowania importu. Procedury nieautomatycznego licencjonowania są definiowane jako procedury licencjonowania importu na objęte definicją zawartą w ust. 1 Artykułu 2. 2. Nieautomatyczne licencjonowanie nie będzie wywoływać skutków ograniczających lub zakłócających import ponad skutki spowodowane wprowadzeniem ograniczeń. Procedury nieautomatycznego licencjonowania będą odpowiadać pod względem zakresu i czasokresu trwania środkowi, do wprowadzenia którego służą i nie będą bardziej uciążliwe administracyjnie niż jest to absolutnie konieczne dla zarządzania tym środkiem. 3. W przypadku wymogu licencjonowania w celu innym niż stosowanie ograniczeń ilościowych, Członkowie będą publikować wyczerpującą informację dla innych Członków i handlowców, dla zapoznania się z podstawą przyznawania albo rozdzielania licencji. 4. Jeśli Członek stwarza osobom, firmom lub instytucjom możliwość występowania z wnioskiem o wyjątki lub odstępstwa od wymogu licencjonowania, to uwzględni on ten fakt w informacji opublikowanej zgodnie z ust. 4 Artykułu 1, jak również informację dotyczącą sposobu przedstawienia takiego wniosku oraz w miarę możliwości wskazówkę w jakich okolicznościach takie wnioski będą rozpatrywane. 5. (a) Na wniosek jakiegokolwiek Czlonka, zainteresowanego handlem odnośnym produktem, Członkowie zapewnią wszelkie odpowiednie informacje, dotyczące: (i) administrowania ograniczeniami; (ii) licencji importowych udzielonych w ostatnim okresie; (iii) rozdziału takich licencji między kraje dostawców; (iv) tam, gdzie jest to wykonalne, statystyk importowych, (tj. wartość albo wolumen), dotyczących produktów podlegających licencjonowaniu importu. Nie oczekuje się, aby Członkowie - kraje rozwijające ponosiły z tego tytułu dodatkowe obciążenia finansowe lub administracyjne. (b) Członkowie administrujący kontyngentami przy pomocy licencjonowania będą publikować ogólną wielkość kontyngentów, jakie mają być stosowane, według ilości albo wartości, daty otwarcia i zamknięcia kontyngentów oraz wszelkie ich zmiany w tym zakresie, w terminach określonych w ust. 4 Artykułu 1 i w taki sposób, by umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi. (c) W przypadku kontyngentów rozdzielonych między kraje - dostawców, Członek stosujący ograniczenia, poinformuje możliwie najszybciej wszystkich innych Członków zainteresowanych dostarczaniem odnośnego towaru, o przyznanych na okres bieżący różnym krajom - dostawcom udziałach w kontyngentach, według ilości lub wartości oraz opublikuje te informacje w terminach określonych w ust. 4 Artykułu 1 i w taki sposób, aby umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi. (d) W przypadku, gdy sytuacja wymaga przyśpieszenia terminu otwarcia kontyngentów, informacja, o której mowa w ust. 4 Artykułu 1, powinna być opublikowana w terminach określonych w ust. 4 Artykułu 1 i w taki sposób, aby umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nią. (e) Każda osoba lub instytucja, spełniająca wymogi prawne i administracyjne Członka importującego, będzie na równi uprawniona do występowania o licencję i jednakowo potraktowana. Jeżeli wniosek o licencję nie jest przyjęty, wnioskodawca otrzyma na życzenie wyjaśnienie przyczyn odmowy i będzie mieć prawo odwołania się lub rewizji zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub procedurami Członka importującego. (f) Okres załatwienia wniosków, z wyjątkiem gdy nie jest to możliwe z przyczyn niezależnych od woli Członka, nie będzie dłuższy niż 30 dni, jeśli wnioski są rozpatrzone w miarę ich wpływu tj. na zasadzie kolejności zgłoszeń i nie dłuższy niż 60 dni, jeśli wszystkie wnioski są rozpatrywane jednocześnie. W tym ostatnim przypadku za rozpoczęcie okresu załatwienia wniosku uważany będzie dzień następujący po dacie zamknięcia ogłoszonego okresu składania wniosków. (g) Okres ważności licencji importowej będzie rozsądny i nie tak krótki, aby uniemożliwił import. Okres ważności licencji nie powinien wykluczyć importu z odległych źródeł, z wyjątkiem specjalnych przypadków, kiedy import jest niezbędny dla zaspokojenia nieprzewidzianych krótkookresowych potrzeb. (h) Przy administrowaniu kontyngnetami, Członkowie nie będą uniemożliwiać aby import realizowany był zgodnie z udzielonymi licencjami i nie będą zniechęcać do pełnego wykorzystania kontyngentów. (i) Przy wydawaniu licencji, Członkowie będą brać pod uwagę, iż pożądane jest udzielanie licencji na produkty w ilościach ekonomicznie uzasadnionych. (j) Przy podziale licencji Członek powinien brać pod uwagę działalność importową wnioskodawcy. W tym zakresie należałoby uwzględnić czy licencje jemu wydane w przeszłości zostały w pełni wykorzystane w ostatnim reprezentatywnym w ostatnim okresie. W przypadku, gdy licencje nie zostały w pełni wykorzystane, Członek zbada przyczyny tego stanu i uwzględni je przy rozdziale nowych licencji. Należy też mieć na uwadze potrzebę zapewnienia rozsądnego rozdziału licencji dla nowych importerów przy uwzględnieniu, iż pożądane jest udzielenie licencji w ilościach ekonomicznie uzasadnionych. W tym zakresie szczególną uwagę należy zwrócić na importerów dokonujących zakupy u Członków - krajów rozwijających się, a przede wszystkim i Członków - krajów najmniej rozwiniętych. (k) W przypadku kontyngentów administrowanych przy pomocy licencji, które nie są rozdzielone między kraje - dostawców, posiadacze licencji6 będą mieć swobodę wyboru źródła. W przypadku kontyngentów rozdzielonych między kraje - dostawców, licencja wskaże wyraźnie kraj, lub kraje. (l) Przy zastosowaniu postanowień ust. 8 Artykułu 1 przy rozdziale licencji na przyszłość można dokonać wyrównań tam, gdzie import przekroczy poziom licencji poprzednich. Artykuł 4 Instytucje Niniejszym ustanawia się Komitet Licencjonowania Importu, składający się z przedstawicieli każdego Członka. Komitet wybierze swojego przewodniczącego i wiceprzewodniczącego i będzie zbierać się w miarę potrzeby w celu zapewnienia Członkom możliwości przeprowadzenia konsultacji we wszystkich sprawach dotyczących funkcjonowania niniejszego Porozumienia lub dla popierania jego celów. Artykuł 5 Notyfikacja 1. Członkowie, którzy ustanowią procedury licencjonowania lub wniosą zmiany w swoich procedurach notyfikują je Komitetowi w ciągu 60 dni od ich opublikowania. 2. Notyfikacje dotyczące ustanowienia procedur licencjonowania importu będą obejmować następujące informacje: (a) listę produktów podlegających procedurom licencjonowania; (b) punkty kontaktowe dla udzielenia informacji na temat warunków, jakim mają odpowiadać ubiegający się o licencje; _________________ 6 Czasami określanych jako "posiadacze kontyngentu". (c) organ(y) administracji dla składania wniosków; (d) data i nazwa publikacji, w której procedury licencjonowania są opublikowane; (e) wskazanie czy procedura licencjonowania jest automatyczna, czy nieautomatyczna zgodnie z definicjami zawartymi w Artykułach 2 i 3; (f) w przypadku procedur automatycznego licencjonowania importu, ich cel administracyjny; (g) w przypadku procedur nieautomatycznego licencjonowania importu, wskazanie środka, który został wprowadzony przez procedurę licencjonowania; i (h) przewidywany czas trwania procedury licencyjnej, jeśli można to oszacować z pewnym prawdopodobieństwem, a jeśli nie, powód dla którego nie można podać tej informacji. 3. W notyfikacjach zmian w procedurach licencjonowania importu wskaże się wymienione elementy, jeśli nastąpiły w nich zmiany. 4. Członkowie notyfikują Komitetowi publikację(e), w której zostaną zamieszczone informacje wymagane zgodnie z ust. 4 Artykułu 1. 5. Każdy zainteresowany Członek, który uważa, że inny Członek nie notyfikował ustanowienia procedury licencjonowania lub zmian w niej zgodnie z postanowieniami ust. od 1 do 3, może zwrócić na to uwagę takiego Członka. Jeżeli po tym notyfikacja nie zostanie dokonana w trybie pilnym, to taki Członek może sam notyfikować procedurę licencjonowania lub zmiany w niej, łącznie z wszystkimi stosownymi i dostępnymi informacjami. Artykuł 6 Konsultacje i rozstrzyganie sporów Konsultacje i rozstrzyganie sporów w odniesieniu do jakijkolwiek sprawy mające wpływ na działanie niniejszego Porozumienia, będą podlegać postanowieniom Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, tak jak zostały one sprecyzowane i są stosowane zgodnie z Porozumieniem o rozstrzyganiu sporów. Artykuł 7 Przegląd 1. Komitet będzie dokonywać w miarę potrzeby, ale co najmniej raz na dwa lata przeglądu wprowadzenia w życie i działania niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu jego celów oraz praw i obowiązków z niego wynikających. 2. Jako podstawę dla przeglądu przez Komitet, Sekretariat przygotuje raport faktograficzny oparty na informacjach dostarczonych zgodnie z Artykułem 5, odpowiedziach na roczny kwestionariusz na temat procedur licencjonowania importu7 i innych istotnych wiarygodnych informacjach mu dostępnych. Raport przedstawi streszczenie w/w informacji, w szczególności wskazując na wszelkie zmiany lub nowe fakty, które zaistniały w rozpatrywanym okresie oraz wszelkie inne informacje, tak jak uzgodniono przez Komitet. 3. Członkowie zobowiązują się do wypełniania corocznych kwestionariuszy na temat procedur licencjonowania importu najszybciej i w sposób wyczerpujący. 4. Komitet będzie informować Radę Handlu Towarami o faktach, które wydarzyły się w okresie objętym takim przeglądem. Artykuł 8 Postanowienia końcowe Zastrzeżenia 1. Bez uzyskania zgody pozostałych Członków nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia. Ustawodawstwo krajowe 2. (a) Każdy Członek zapewni zgodność swoich ustaw, przepisów i procedur administracyjnych z postanowieniami niniejszego Porozumienia nie później niż z dniem wejścia dla niego w życie Porozumienia WTO. (b) Każdy Członek będzie informować Komitet o wszelkich zmianach w swoich ustawach i przepisach odnoszących się do niniejszego Porozumienia i w administrowaniu tymi ustawami i przepisami. Za zgodność tłumaczenia z oryginałem: _______________ 7 Po raz pierwszy rozesłany jako dokument GATT 1947, 23 marca 1971 roku, znak L/3515. POROZUMIENIE W SPRAWIE SUBSYDIÓW I ŚRODKÓW WYRÓWNAWCZYCH Członkowie niniejszym uzgadniają, co następuje: CZĘŚĆ I: POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 1 Definicja subsydium 1. 1. Dla celów niniejszego Porozumienia przyjmuje się, że subsydium będzie uznane za istniejące, jeżeli: (a) (1) występuje finansowy wkład rządu lub jakiejkolwiek instytucji publicznej na terytorium Członka (zwanej dalej "rządem"), tzn. gdy: (i) działalność rządu obejmuje bezpośredni przepływ środków (np. darowizny, pożyczki, wkłady kapitałowe), potencjalny przepływ środków lub transfer zobowiązań (np. gwarancje kredytowe); (ii) należne dochody rządowe są zaniechane lub nie pobierane (np. zachęty fiskalne takie jak ulgi podatkowe)1; (iii) rząd dostarcza dobra lub usługi inne niż w postaci ogólnej infrastruktury lub nabywa dobra; (iv) rząd dokonuje wpłat do funduszy celowych lub wyznacza albo upoważnia prywatny podmiot do prowadzenia jednej lub wielu funkcji opisanych powyżej w punktach od (i) do (iii), które normalnie byłyby powierzone instytucjom rządowym i które w praktyce nie różnią się faktycznie od praktyk zwyczajowo prowadzonych przez rządy lub (a) (2) występuje jakakolwiek inna forma wspierania dochodu lub ceny w rozumieniu Art. XVI GATT 1994; i (b) udzielana jest z tego tytułu korzyść. 1.2 Subsydium określone w ust. 1 będzie podlegało postanowieniom Części II lub też postanowieniom części III lub V niniejszego Porozumienia tylko wówczas, gdy jest ono specyficzne w rozumieniu postanowień Artykułu 2. ________________ 1 Zgodnie z postanowieniami Artykułu XVI GATT 1994 (nota wyjaśniająca do Artykułu XVI) oraz z postanowieniami zawartymi w Załącznikach od I do III niniejszego Porozumienia, zwolnienie produktu będącego przedmiotem eksportu, z cła lub podatków obciążających podobny produkt przeznaczony na rynek krajowy, lub zwrot takiego cła lub podatku w wysokości nie przekraczającej rzeczywistych obciążeń nie jest traktowane jako subsydium. Artykuł 2 Specyficzność 2.1. W celu ustalenia czy subsydium zdefiniowane w ust. 1 Artykułu 1 jest specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, branży, grupy przedsiębiorstwa lub gałęzi przemysłu (zwanych dalej "pewnymi przedsiębiorstwami") w ramach właściwości prawnej władzy stosującej subsydium, stosowane będą następujące kryteria: (a) Jeżeli władza przyznająca subsydium lub przepisy prawne na podstawie których ona funkcjonuje, w sposób wyraźny ograniczają dostęp do subsydiów dla pewnych przedsiębiorstw, to takie subsydium jest specyficzne. (b) Jeżeli władza przyznająca subsydium lub przepisy prawne na podstawie których ona funkcjonuje, ustalają obiektywne kryteria lub warunki2 określające dostępność subsydium i jego wysokość, to specyficzność nie występuje pod warunkiem, że dostępność jest automatyczna, a kryteria i warunki są ściśle przestrzegane. Kryteria lub warunki muszą być jasno zapisane w ustawie, przepisie, lub innym oficjalnym dokumencie tak, aby możliwa była ich weryfikacja. (c) Jeżeli, mimo jakichkolwiek pozorów niespecyficzności wynikającej ze stosowania zasad określonych w ustępach (a) i (b) istnieją powody by sądzić, że subsydium w rzeczywistości może być specyficzne, to mogą zostać uwzględnione inne czynniki. Czynniki te są następujące: wykorzystywanie programu subsydiów przez ograniczoną liczbę pewnych przedsiębiorstw, wykorzystywanie subsydiów w przeważającym stopniu przez pewne przedsiębiorstwa, przyznawanie nieproporcjonalnych dużych subsydiów pewnym przedsiębiorstwom, jak również stopień uznaniowości stosowanej przez władze, przyznające subsydium przy podejmowaniu decyzji o ich udzielaniu3. Przy stosowaniu postanowień tego ustępu będzie brany pod uwagę zakres zróżnicowania działalności gospodarczej w ramach właściwości prawnej władzy stosującej subsydia oraz długość okresu, w którym funkcjonował program subsydiowania. 2. 2. Subsydium przyznawane tylko pewnym przedsiębiorstwom zlokalizowanym w określonym regionie geograficznym, w ramach właściwości prawnej władzy stosującej subsydium, będzie uważane za specyficzne. Rozumie się, że ustalanie lub zmiana poziomu powszechnie stosowanych stawek podatkowych wprowadzonych przez wszystkie upoważnione do tego szczeble administracji publicznej nie będzie traktowane jako specyficzne subsydium w rozumieniu niniejszego Porozumienia. 2. 3. Każde subsydium podlegające postanowieniom Artykułu 3 będzie uważane za specyficzne. 2. 4. Każde orzeczenie specyficzności subsydium zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu będzie jasno uzasadnione na podstawie pozytywnego dowodu. ___________________ 2 Obiektywne kryteria i warunki używane tutaj oznaczają kryteria i warunki neutralne, nie faworyzujące pewnych przedsiębiorstw w stosunku do innych, mające z natury charakter ekonomiczny i stosowane według kryteriów horyzontalnych, takich jak liczba zatrudnionych lub wielkość przedsiębiorstwa. 3 W tym przypadku będzie brana w szczególności pod uwagę informacja na temat częstotliwości, z jaką przyznawano bądź odrzucano prośby o subsydium, oraz powody takich decyzji. CZĘŚĆ II: ZAKAZANE SUBSYDIA Artykuł 3 Zakaz 3. 1. Wyjąwszy ustalenia zawarte w Porozumieniu o rolnictwie, następujące subsydia, w rozumieniu Artykułu 1, będą zakazane: (a) subsydia uzależnione prawnie lub faktycznie, wyłącznie lub jako jeden z kilku innych warunków4, od działalności eksportowej łącznie z warunkami przedstawionymi w Załączniku I5, (b) subsydia uzależnione, wyłącznie lub jako jeden z kilku innych warunków, od preferencji dla towarów w stosunku do importowanych. 3. 2. Członkowie nie będą przyznawać ani utrzymywać subsydiów wymienionych w ust. 1. __________________ 4 Ta norma jest spełniona, gdy fakty wskazują, iż przyznanie subsydium które prawnie nie jest zależne od wyników eksporty, jest w rzeczywistości uzależnione od obecnego lub przewidywanego eksportu lub dochodów z eksportu. Sam fakt, że subsydium jest przyznawane przedsiębiorstwom eksportującym nie będzie tylko z tego powodu traktowany jako subsydium eksportowe w rozumieniu niniejszego postanowienia. 5 Środki, o których mowa w Załączniku I, jako nie stanowiące subsydiów eksportowych nie będą zakazane tym lub innymi postanowieniami niniejszego Porozumienia. Artykuł 4 Środki zaradcze 4. 1. Jeżeli Członek ma powody by sądzić, że zakazane subsydium jest przyznawane lub utrzymywane przez innego Członka, może on wystąpić o konsultacje z tym innym Członkiem. 4. 2. Wniosek o konsultacje zgodnie z ust. 1 będzie zawierać przedstawienie dostępnego dowodu istnienia i charakteru kwestionowanego subsydium. 4. 3. Po otrzymaniu wniosku o konsultacje zgodnie z ust. 1, Członek o którym sądzi się, że przyznaje lub utrzymuje dane subsydium, podejmie możliwie najszybciej takie konsultacje. Celem tych konsultacji będzie wyjaśnienie faktów sprawy i osiągnięcie wzajemnie zadowalającego rozwiązania. 4. 4. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni6 od daty wystąpienia o konsultacje nie uda się osiągnąć wzajemne zadowalającego rozwiązania, to jakikolwiek Członek będący stroną takich konsultacji może skierować sprawę do Organu Rozstrzygania Sporów ("DSB") w celu niezwłocznego powołania panelu, chyba że DSB zdecyduje jednogłośnie by nie ustanawiać panelu. 4. 5. Po utworzeniu, panel może wnioskować o pomoc ze strony Stałej Grupy Ekspertów7 (zwana dalej w niniejszym Porozumieniu "PGE") w celu ustalenia, czy kwestionowany środek stanowi zakazane subsydium. PGE, jeżeli otrzyma taki wniosek, winna bezzwłocznie dokonać przeglądu dowodów dotyczących istnienia i charakteru danego środka i stworzyć Członkowi przyznającemu lub utrzymującemu środek możliwość wykazania, że kwestionowany środek nie jest zakazanym subsydium. PGE przedstawi swoje wnioski panelowi w terminie przez panel określonym. Wnioski PGE, czy kwestionowany środek stanowi zakazane subsydium będą przyjęte przez panel bez zmian. 4. 6. Panel przedstawi swój końcowy raport Członkom - stronom sporu. Raport ten będzie rozesłany wszystkim Członkom w ciągu 90 dni od daty powołania panelu i ustaleniu jego mandatu. 4. 7. W przypadku stwierdzenia, że kwestionowany środek jest zakazanym subsydium, panel zaleci, by subsydiujący Członek bezzwłocznie zaprzestał stosowania tego subsydium. W tym celu panel określi w swym zaleceniu termin, w którym członek musi wycofać stosowanie środka. 4. 8. W ciągu 30 dni od udostępnienia raportu panelu wszystkim Członkom, raport będzie przyjęty przez DSB, chyba że jedna ze stron sporu oficjalnie notyfikuje DSB o swej decyzji złożenia odwołania lub też DSB zdecyduje jednogłośnie, by nie przyjmować raportu. 4. 9. Jeżeli złożono odwołanie od raportu panelu, to Organ Apelacyjny wyda swą decyzję w ciągu 30 dni od daty, w której strona sporu formalnie notyfikowała zamiar złożenia odwołania. Jeżeli Organ Apelacyjny uzna, że nie może przedstawić raportu w ciągu 30 dni, to poinformuje on pisemnie DSB o przyczynach opóźnienia i prawdopodobnym terminie, w którym raport zostanie przedstawiony. W żadnym przypadku takie postępowanie nie będzie przekraczało 60 dni. Raport Organu Apelacyjnego będzie przyjęty przez DSB i bezwarunkowo zaakceptowany przez strony spory chyba, że DSB zadecyduje jednogłośnie, w ciągu 20 dni od daty udostępnienia raportu Członkom8, by nie przyjmować raportu Organu Apelacyjnego. 4. 10. W przypadku, gdy zalecenie DSB nie jest zrealizowane w wyznaczonym przez panel terminie, liczonym od momentu przyjęcia raportu panelu lub raportu Organu Apelacyjnego, to DSB upoważni stronę składającą skargę do pojęcia odpowiednich9 środków zaradczych chyba, że DSB zdecyduje jednogłośnie o odrzuceniu wniosku. 4. 11. W przypadku, gdy strona sporu prosi o arbitraż na podstawie ust. 6 Artykułu 22 Porozumienia o rozstrzyganiu sporów ("DSU"), to arbiter ustali, czy środki zaradcze są właściwe10. 4. 12. Dla celów postępowań spornych prowadzonych na podstawie niniejszego Artykułu, okresy stosowane zgodnie z DSU dla takich postępowań spornych będą o połowę krótsze od tam wskazanych, z wyjątkiem okresów szczegółowo określonych w niniejszym Artykule. ______________ 6 Wszelkie terminy wymienione w tym Artykule mogą być przedłużone za wspólną zgodą stron. 7 Ustanowiona zgodnie z Artykułem 24. 8 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to posiedzenie takie zostanie w tym celu zwołane. 9 Określenie to nie oznacza pozwolenia na stosowanie niewspółmiernych środków zaradczych w świetle faktu, iż subsydia objęte tymi postanowieniami są zakazane. 10 Określenie to nie oznacza pozwolenia na stosowanie niewspółmiernych środków zaradczych w świetle faktu, iż subsydia objęte tymi postanowieniami są zakazane. CZĘŚĆ III: SUBSYDIA PODLEGAJĄCE SANKCJOM Artykuł 5 Niekorzystne skutki 5. 1 Żaden Członek nie powinien powodować, poprzez stosowanie jakiegokolwiek subsydium opisanego w ust. 1 i 2 Artykułu 1, niekorzystnych skutków dla interesów innych Członków, tzn: (a) szkody dla krajowego przemysłu innego Członka11; (b) zniweczenia lub naruszenia korzyści dla innego Członka wynikających bezpośrednio lub pośrednio z GATT 1994, zwłaszcza korzyści wynikających ze związanych koncesji udzielonych w ramach Artykułu II GATT 199412. (c) poważnego uszczerbku dla inwestorów innego Członka13. Artykuł niniejszy nie dotyczy subsydiów stosowanych wobec artykułówrolnych stosownie do Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie. ________________________ 11 Pojęcie "szkoda dla krajowego przemysłu" jest używane tutaj w takim samym sensie, w jakim używane jest w Części V. 12 Pojęcie "zniweczenie lub naruszenie korzyści" jest używane w niniejszym Porozumieniu w takim samym jak w odpowiednich postanowieniach GATT 1994, a fakt zniweczenia lub naruszenia korzyści będzie ustalany zgodnie z praktyką stosowania tych postanowień. 13 Pojęcie "poważny uszczerbek dla interesów innego Członka" jest używane w niniejszym Porozumieniu w takim samym sensie jak w ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994 i obejmuje groźbę poważnego uszczerbku. Artykuł 6 Poważny uszczerbek 6. 1. Poważny uszczerbek interesów w rozumieniu ust. (c) Artykułu 5 będzie uważany za istniejący w przypadku: (a) poziomu całego subwencjonowania ad valorem14 danego towaru przekraczającego 5 procent15; (b) stosowania subsydium dla pokrycia strat eksploatacyjnych danego przemysłu; (c) stosowania subsydium dla pokrycia strat eksploatacyjnych danego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem jednorazowych, niepowtarzalnych środków, które nie mogą być ponownie udzielone i które są przyznane głównie w celu zyskania czasu na znalezienie długoterminowych rozwiązań i uniknięcia ostrych problemów społecznych; (d) bezpośredniego anulowania zadłużenia, tzn. umarzania zadłużenia wobec skarbu państwa lub przyznania bezzwrotnych dotacji dla pokrycia spłat długu16 6. 2. Niezależnie od postanowień ust. 1, poważny uszczerbek interesów nie będzie stwierdzany, jeżeli Członek stosujący subsydia wykaże, że kwestionowane subsydium nie doprowadziło do żadnego ze skutków wymienionych w poniższym ust. 3 6. 3. Poważny uszczerbek interesów w rozumieniu ust. (c) Artykułu 5 może mieć miejsce w każdym przypadku, gdy występuje jedna lub kilka z następujących sytuacji: (a) efektem subsydium jest wsparcie z rynku lub utrudnienie importu podobnego produktu innego Członka na rynku Członka stosującego subsydium; (b) efektem subsydium jest wsparcie z rynku lub utrudnienie eksportu podobnego produktu innego Członka na rynku krajów trzecich; (c) efektem subsydium jest znaczące podcinanie ceny przez subsydiowane produkty w porównaniu do cen produktów podobnych innego Członka na tym samym rynku lub znaczące zaniżenie ceny albo sprzedaż ze stratą na tym samym rynku; (d) efektem subsydium jest wzrost udziału w rynku światowym Członka stosującego subsydium w odniesieniu do określonego subsydiowanego surowca lub produktu podstawowego17, w porównaniu do średniego udziału w okresie poprzednich 3 lat, przy czym taki wzrost udziału wykazuje trwałą tendencję w okresie, w którym przyznawano subsydium. 6. 4. Dla celów ust. 3(b), wyparcie lub utrudnienie eksportu dotyczy każdego przypadku gdy, zgodnie z postanowieniami ust. 7, wykazano, że nastąpiła zmiana względnych udziałów w rynku na niekorzyść nie subsydiowanego podobnego produktu (w ciągu odpowiednio reprezentatywnego okresu, wystarczającego do wykazania tendencji w rozwoju rynku danego produktu, a który w normalnych okolicznościach będzie wynosił przynajmniej jeden rok). "Zmiana względnych udziałów w rynku" będzie oznaczać jedną z następujących sytuacji: (a) ma miejsce wzrost udziału w rynku subsydiowanego produktu; (b) udział w rynku subsydiowanego produktu nie zmienia się w warunkach, w których przy niewystępowaniu subsydium, udział zmniejszałby się; (c) udział w rynku subsydiowanego produktu zmniejsza się, ale w tempie mniejszym niż tempo, które występowałoby przy braku subsydium. 6. 5. Dla celów ust. 3(c), podcinanie cen obejmuje każdą sytuację, w której zostanie ono wskazane wobec Komitetu poprzez porównanie cen produktów subsydiowanych z cenami podobnych nie subsydiowanych produktów dostarczanych na ten sam rynek. Porównanie takie będzie dokonane na tym samym szczeblu handlu i w porównalnym czasie z odpowiednim uwzględnieniem każdego innego czynnika mające wpływ na cenę. Jeżeli jednak takie bezpośrednie porównanie nie jest możliwe, występowanie podcinania cen może być wykazane na podstawie jednostkowej wartości eksportu. 6. 6. Każdy Członek, na którego rynku wystąpił domniemany poważny uszczerbek, stosownie do postanowień ust. 3 Załącznika V, udostępni stronom sporu wyniesionego w trybie Artykułu 7 i panelowi ustanowionemu zgodnie z ust. 4 Artykułu 7, całość odpowiedniej informacji, jaka może być uzyskana w sprawie zmian udziałów w rynku stron sporu jak również w odniesieniu do cen produktów objętych sporem. 6. 7. Wyparcie z rynku lub utrudnienie w handlu powodujące poważny uszczerbek nie będą miały miejsca w rozumieniu ust. 3, gdy w danym okresie występuje jakakolwiek z następujących okoliczności18: (a) zakaz lub ograniczenie dotyczące eksportu podobnego produktu przez Członka wnoszącego skargę, lub importu z kraju wnoszącego skargę na rynek kraju trzeciego; (b) rząd kraju importera utrzymujący monopol w handlu lub handel państwowy w danym produkcie podejmuje decyzję zastąpienia, z powodów niehandlowych, importu z kraju Członka wnoszącego skargę, importem z innego kraju lub krajów; (c) występują klęski żywiołowe, strajki, zakłócenia transportu lub inne działania siły wyższej, w sposób istotny wpływające na produkcję, jakość, ilość lub ceny produktów przeznaczonych na eksport Członka wnoszącego skargę; (d) istnieją porozumienia ograniczające wielkość eksportu Członka wnoszącego skargę; (e) następuje dobrowolne zmniejszenie dostępności produktów przeznaczonych na eksport w kraju składającym skargę (obejmujące, między innymi, sytuację, w której firmy Członka wnoszącego skargę autonomicznie dokonują realokacji eksportu danego produktu na nowe rynki); (f) eksporter nie jest w stanie sprostać normom technicznym lub innym wymogom przepisów kraju importera. 6. 8. Przy braku okoliczności omówionych w ust. 7 występowanie poważnego uszczerbku powinno być stwierdzone na podstawie informacji dostarczonej panelowi lub uzyskanej przez panel łącznie z informacją przedstawioną zgodnie z postanowieniami Załącznika V. 6. 9. Niniejszy Artykuł nie odnosi się do subsydiów utrzymywanych wobec produktów rolnych stosownie do Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie. __________________________ 14 Ogólny poziom subsydiowania ad valorem będzie wyliczony zgodnie z postanowieniami Załącznika IV. 15 Ponieważ przewiduje się, że samoloty cywilne zostaną objęte specjalnymi regułami wielostronnymi, próg ustalony w niniejszym punkcie nie dotyczy samolotów cywilnych. 16 Członkowie uznają, że w przypadku, gdy finansowanie programu dotyczącego samolotów cywilnych uwarunkowane wielkością sprzedaży (royalty based payaments) nie jest całkowicie spłacone z powodu spadku sprzedaży poniżej przewidywanego poziomu, to sam fakt nie stanowi poważnego zagrożenia w rozumieniu niniejszego punktu. 17 Jeżeli nie zostaną ustalone w trybie wielostronnym inne specyficzne zasady handlu dla pewnych dóbr, czy produktów lub surowców. 18 Fakt, że niektóre okoliczności zostały wskazane w niniejszym ustępie nie nadaje im, jako taki, żadnego statusu prawnego, ani w kategoriach GATT 1994, ani niniejszego Porozumienia. Takie okoliczności nie mogą być sporadyczne, izolowane lub w inny sposób mało znaczące. Artykuł 7 Środki zaradcze 7. 1 Z wyjątkiem postanowień Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie, jeżeli członek ma powody by sądzić, że jakiekolwiek subsydium, o którym mowa w Artykule 1, przyznane lub utrzymywane przez innego Członka, powoduje powstania szkody dla jego krajowego przemysłu, niweczy lub narusza korzyści, lub też stanowi poważny uszczerbek, taki Członek może wnioskować o konsultacje z tym innym Członkiem. 7. 2. Wniosek o konsultacje stosownie do ust. 1 będzie zawierać stwierdzenie posiadanego dowodu dotyczącego: (a) istnienia i charakteru kwestionowanego subsydium; (b) szkody spowodowanej dla krajowego przemysłu, albo zniweczenia lub naruszenia korzyści albo poważnego uszczerbku dla interesów19 Członka występującego o konsultacje. 7. 3. Po otrzymaniu wniosku o konsultacje w myśl ust. 1, Członek, o którym sądzi się, że przyznaje lub utrzymuje subsydium podejmie możliwie najszybciej takie konsultacje. Celem konsultacji będzie zbadanie faktów zaistniałej sytuacji i osiągnięcie wzajemnie akceptowanego rozwiązania. 7. 4. Jeżeli w ciągu 60 dni20 konsultacje nie doprowadzą do wzajemnie akceptowanego rozwiązania, to każdy Członek uczestniczący w takich konsultacjach może skierować sprawę do DSB w celu powołania panelu chyba, że DSB zadecyduje jednogłośnie, by nie powoływać panelu. Skład panelu i jego mandat będą określone w ciągu 15 dni od daty powołania. 7. 5. Panel dokona przeglądu sprawy i przedstawi ostateczny raport stronom sporu. Raport będzie udostępniony wszystkim Członkom w ciągu 120 dni od daty ustalenia składu i mandatu panelu. 7. 6. W ciągu 30 dni od udostępnienia wszystkim Członkom raportu panelu, raport ten będzie przyjęty przez DSB21, chyba że jedna ze stron sporu formalnie powiadomi DSB o swej decyzji złożenia odwołania, lub też DSB zdecyduje jednogłośnie, by nie przyjmować raportu. 7. 7. Jeżeli wniesiono odwołanie od raportu panelu, to Organ Apelacyjny przedstawi swą decyzję w ciągu 60 dni od daty formalnego notyfikowania przez stronę intencji wniesienia odwołania. Jeżeli Organ Apelacyjny uzna, że nie może przedstawić raportu w ciągu 60 dni, to poinformuje on pisemnie DSB o przyczynach opóźnienia i prawdopodobnym terminie, w którym raport zostanie przedstawiony. W żadnym przypadku takie postępowanie nie może przekraczać 90 dni. Raport dotyczący odwołania będzie przyjęty przez DSB i bezwarunkowo zaakceptowany przez strony sporu, chyba że DSB zadecyduje jednogłośnie, w ciągu 20 dni od daty udostępnienia raportu Członkom22, by nie przyjmować raportu dotyczącego odwołania. 7. 8. Jeżeli raport panelu lub Organu Apelacyjnego jest przyjęty i ustalono w nim, że jakiekolwiek subsydium spowodowało niekorzystne skutki dla interesów innego Członka w rozumieniu Artykułu 5, to Członek przyznający lub utrzymujący takie subsydium podejmie odpowiednie kroki w celu usunięcia niekorzystnych skutków lub zaniechania stosowania subsydium. 7. 9. W przypadku, gdy Członek nie podjął odpowiednich kroków w celu usunięcia niekorzystnych skutków lub zaniechania stosowania subsydium w okresie sześciu miesięcy od daty przyjęcia przez DSB raportu panelu lub raportu Organu Apelacyjnego i w przypadku braku porozumienia na temat rekompensaty, to DSB upoważni stronę składającą skargę do podjęcia środków zaradczych, współmiernych do zakresu i charakteru ustalonych niekorzystnych skutków chyba, że DSB zdecyduje jednogłośnie o odrzuceniu wniosku. 7. 10. Jeżeli strona sporu wystąpi o arbitraż na podstawie ust. 6 Artykułu 22 DSU, arbiter ustali, czy środki zaradcze są współmierne do zakresu i charakteru ustalonych niekorzystnych skutków. ____________________ 19 W przypadku, gdy wniosek dotyczy subsydium uważanego za powodujące poważny uszczerbek w rozumieniu ust. 1 Artykułu 6, dostępne dowody poważnego uszczerbku mogą zostać ograniczone do dostępnych dowodów wskazujących, czy warunki z ust. 1 Artykułu 6 zostały lub nie zostały spełnione. 20 Wszelkie terminy zapisane w niniejszym Artykule mogą być przedłużone za wspólną zgodą. 21 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to takie posiedzenie zostanie zwołane tylko w tym celu. 22 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to takie posiedzenie zostanie zwołane tylko w tym celu. CZĘŚĆ IV: SUBSYDIA NIE WYWOŁUJĄCE SANKCJI Artykuł 8 Identyfikacja subsydiów nie wywołujących sankcji 8. 1. Następujące subsydia będą uważane za nie wywołujące sankcji23 (a) subsydia, które nie są specyficzne w rozumieniu Artykułu 2; (b) subsydia, które są specyficzne w rozumieniu Artykułu 2, lecz które spełniają wszystkie warunki wymienione w ustępach 2(a), 2(b) lub 2(c) poniżej. 8. 2. Niezależnie od postanowień Części III i V następujące subsydia nie będą wywoływać sankcji: (a) wsparcie dla prac badawczych prowadzony przez firmy, wyższe uczelnie lub jednostki badawcze na podstawie kontraktu z firmami jeżeli24,25,26. wsparcie27 nie stanowi więcej niż 76 procent badań przemysłowych28 lub 50 procent kosztów przedsprzedażnego rozwoju produktu29,30; i przy założeniu, że wsparcie to jest ograniczone wyłącznie do: (i) kosztów osobowych (pracownicy naukowi, technicy i pozostały personel pomocniczy, zatrudniony wyłącznie przy pracach badawczych); (ii) kosztów aparatury, wyposażenia, terenu i budynków używanych wyłącznie i stale (z wyjątkiem, gdy są one udostępniane na zasadach komercyjnych) dla prowadzenia działalności badawczej; (iii) kosztów konsultacji i analogicznych usług wykorzystywanych wyłącznie do działalności badawczej, łącznie z zewnętrznymi zakupami badań, wiedzy technicznej, patentów itd.; (iv) dodatkowych kosztów ogólnych, ponoszonych bezpośrednio wskutek prowadzenia działalności badawczej; (v) innych kosztów bieżących (takich jak koszty materiałów, dostaw i podobne) ponoszonych bezpośrednio wskutek prowadzenia działalności badawczej; (b) pomoc dla regionów upośledzonych na terytorium Członka w ramach ogólnych zasad rozwoju regionalnego31 i nie specyficzna (w rozumieniu Artykułu 2) w ramach kwalifikujących się regionów, z zastrzeżeniem, że: (i) każdy upośledzony region musi być jasno oznaczonym, zwartym obszarem geograficznym o dającej się określić tożsamości gospodarczej i administracyjnej; (ii) taki region jest uznany za upośledzony na podstawie neutralnych i obiektywnych kryteriów32, wskazujących na to, że trudności wynikają z okoliczności nie mających tylko doraźnego charakteru; takie kryteria muszą być jasno wymienione w ustawie, przepisie lub innym dostępnym dokumencie oficjalnym tak, aby były one dostępne do zweryfikowania; (iii) kryteria będą obejmować miary rozwoju gospodarczego, które zostaną oparte na przynajmniej jednym z następujących czynników: - albo dochodzie na głowę, albo dochodzie gospodarstwa domowego na głowę, lub też PKB na głowę, który nie może być wyższy niż 85 procent średniej dla danego terytorium; - stopie bezrobocia, która musi wynosić przynajmniej 110 procent średniej stopy dla danego terytorium; mierzonych w okresie trzyletnim; miara taka może być jednak miarą składaną, zawierającą również inne czynniki. (c) pomoc w adaptacji istniejących instalacji33 do nowych wymogów ochrony środowiska, określonych przez ustawy albo przepisy, które nakładają zwiększone ograniczenia i ciężary finansowe na firmy pod warunkiem, że pomoc ta: (i) jest jednorazowym, niepowtarzalnym środkiem; i (ii) jest ograniczona do 20 procent kosztów adaptacji; i (iii) nie pokrywa kosztów wymiany i uruchomienia wspieranych inwestycji które muszą być całkowicie poniesione przez firmy; i (iv) jest bezpośrednio związania i proporcjonalna do planowanej przez firmę redukcji uciążliwości i zanieczyszczeń oraz nie pokrywa jakichkolwiek możliwych do osiągnięcia oszczędności w kosztach produkcji; i (v) jest dostępna wszystkim firmom, które mogą zastosować nowe urządzenia albo procesy technologiczne. 8. 3. Program subsydiowania, wobec którego przywołuje się postanowienia ust. 2, będzie notyfikowany przed jego wdrożeniem Komitetowi zgodnie z postanowieniami Części VII. Każda taka notyfikacja będzie wystarczająco precyzyjna, by inni Członkowie mogli ocenić zgodność programu z warunkami i kryteriami dla takich programów przewidzianymi w ust. 2. Członkowie będą także dostarczać Komitetowi coroczne aktualizacje takich notyfikacji, obejmujące zwłaszcza informacje na temat globalnego poziomu wydatków w ramach każdego programu i na temat jakichkolwiek zmian programu. Inni Członkowie będą mieli prawo występowania o informacje na temat poszczególnych przypadków stosowania subsydiów w ramach notyfikowanych programów34. 8. 4. Na wniosek Członka Sekretariat dokona przeglądu notyfikacji sporządzonej stosownie do ust. 3 i, jeśli jest to konieczne, może zwrócić się do Członka stosującego subsydium o dodatkową informację na temat notyfikowanego poddanego przeglądowi programu. Sekretariat przedstawi wyniki przeglądu Komitetowi. Komitet, na wniosek, niezwłocznie dokona przeglądu wniosku Sekretariatu (lub, gdy nie wnioskowano o przegląd przez Sekretariat, zbada samą notyfikację) w celu orzeczenia, czy warunki i kryteria ust. 2 nie zostały spełnione. Procedura przewidziana w tym ustępie zostanie zakończona najpóźniej do czasu pierwszego regularnego posiedzenia Komitetu następującego po notyfikowaniu programu subsydiowania, pod warunkiem upływu co najmniej dwóch miesięcy między złożeniem takiej notyfikacji, a regularnym posiedzeniem Komitetu. Procedura przeglądu opisana w tym ustępie będzie również, na wniosek, stosowana przy poważnych modyfikacjach programu notyfikowanych w corocznych aktualizacjach, o których mowa w ust. 3. 8. 5. Na wniosek Członka, orzeczenie Komitetu, o którym mowa w ust. 4, lub niepodjęcie takiego orzeczenia przez Komitet, jak również naruszenie w indywidualnych przypadkach warunków określonych w notyfikowanym programie, zostaną skierowane do arbitrażu, którego decyzja będzie wiążąca. Organ arbitrażowy przedstawi swoje wnioski Członkom w ciągu 120 dni od daty przekazania mu sprawy. Jeżeli nie przewidziano inaczej w niniejszym ustępie, to do arbitrażu prowadzonego stosownie do niniejszego ustępu ma zastosowanie DSU. ________________ 23 Uznaje się, że pomoc rządowa służąca różnym celom jest szeroko stosowana przez Członków, a sam fakt, że pomoc taka może nie kwalifikować się do środków nie wywołujących sankcji w rozumieniu postanowień niniejszego Artykułu nie ogranicza, jako taki, zdolności Członków do stosowania takiej pomocy. 24 Ponieważ przewiduje się, że samoloty cywilne zostaną objęte specjalnymi regułami wielostronnymi, próg ustalony w postanowieniu niniejszego ust. nie dotyczy tego produktu. 25 Nie później niż po upływie 18 miesięcy od wejścia w życie Porozumienia WTO Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych przewidziany Artykułem 24 (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem") dokona przeglądu działania postanowień ust. 2(a) w celu dokonania niezbędnych korekt służących poprawie działania tych postanowień. Rozważając możliwe korekty, Komitet starannie zweryfikuje definicje kategorii sformułowanych w tym ust. w świetle doświadczeń Członków w prowadzeniu programów badawczych i prac odpowiednich instytucji międzynarodowych. 26 Postanowienie niniejszego Porozumienia nie stosują się do badań podstawowych prowadzonych niezależnie przez wyższe uczelnie i ośrodki badawcze. Pojęcie "badania podstawowe" oznacza poszerzenie ogólnej wiedzy naukowej i technicznej nie związane z celami przemysłowymi lub handlowymi. 27 Dopuszczalne poziomy pomocy nie wywołującej sankcji omawiane w niniejszym punkcie będą ustalone w odniesieniu do całkowitych kosztów związanych z indywidualnym projektem i poniesionych w czasie jego trwania. 28 Pojęcie "badania przemysłowe" oznacza planowe poszukiwania lub krytyczne badania służące do odkrywania nowej wiedzy, która może być użyteczna przy wytwarzaniu nowych produktów, procesów lub usług lub też przy znaczącym doskonaleniu istniejących produktów, procesów lub usług. 29 Pojęcie "przedsprzedażny rozwój produktu" oznacza przełożenie badań przemysłowych na plany, założenia projektowe lub projekty nowych, zmodyfikowanych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług przeznaczonych do sprzedaży lub użytkowania, łącznie ze stworzeniem prototypu nie przydatnego do komercyjnego użytku. Pojęcie to może również obejmować sformułowanie alternatywnej koncepcji produktu, procesu lub usługi, oraz pierwotne doświadczenia i projekty pilotażowe, przy założeniu, że te same projekty nie mogą być przekształcone lub użyte dla celów przemysłowych lub handlowych. Pojęcie to nie obejmuje rutynowych lub okresowych zmian istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów przetwórczych, usług i innych bieżących operacji, nawet jeżeli takie zmiany mogą doprowadzić do usprawnień. 30 W przypadku programów, które obejmują badania przemysłowe i przedsprzedaży rozwój produktu, dopuszczalny poziom wsparcia nie podlegającego sankcjom nie będzie przekraczać średniej arytmetycznej dopuszczalnych poziomów pomocy nie powodującej sankcji, a dotyczącej dwóch wspomnianych wyżej kategorii, obliczonej na podstawie wszystkich tak uprawnionych kosztów wskazanych pod literami (i) do (v) tego punktu 31 "Ogólne zasady rozwoju regionalnego" oznaczają, że regionalne programy subsydiowania stanowią część wewnętrznie spójnej i ogólnie stosowanej polityki rozwoju regionalnego oraz, że subsydia na rozwój regionalny nie są przyznawane pojedynczym punktom geograficznym nie mającym wpływu lub prawie nie mającym wpływu na rozwój całego regionu. 32 "Neutralne i obiektywne kryteria" oznaczają kryteria, które nie faworyzują pewnych regionów ponad to, co jest właściwe w celu zniesienia lub zmniejszenia różnic regionalnych w ramach polityki rozwoju regionalnego. Mając to na celu regionalne programy subsydiowania będą zawierać maksymalne pułapy wielkości wsparcia, które może być przyznane na rzecz każdego subsydiowanego projektu. Pułapy te muszą być zróżnicowane stosownie do zróżnicowanego poziomu rozwoju regionów, którym udziela się wsparcia oraz muszą być wyrażone w kategoriach kosztów inwestycji lub kosztów stworzenia miejsc pracy. W ramach tych pułapów rozdział pomocy musi być dostatecznie szeroki i równy, by unikać nadmiernego wykorzystywania subsydiów przez pewne przedsiębiorstwa lub przyznawania im nieproporcjonalnie dużych kwot subsydiów o czym była mowa w Artykule 2. 33 "Istniejące instalacje" oznacza urządzenia, które są użytkowane co najmniej przez dwa lata przed wprowadzeniem nowych przepisów służących ochronie środowiska. 34 Uznaje się, że z tego przepisu notyfikacyjnego nie wynikają żadne wymagania dostarczenia informacji poufnej, w tym poufnej informacji o charakterze gospodarczym. Artykuł 9 Konsultacje i dozwolone środki zaradcze 9. 1. Jeżeli, w czasie stosowania programu, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 8 i pomimo, że program ten jest zgodny z kryteriami sformułowanymi w tym ustępie, jakiś Członek ma powody, by sądzić, że program ten spowodował poważne niekorzystne skutki dla krajowego przemysłu tego Członka mogące wywołać trudną do naprawienia szkodę, to taki Członek może wnioskować o konsultacje z Członkiem udzielającym lub utrzymującym subsydium. 9. 2. Po przedstawieniu wniosku o konsultacje w myśl ust. 1, Członek przyznający lub utrzymujący kwestionowany program subsydiowania przystąpi jak najszybciej do konsultacji. celem tych konsultacji będzie wyjaśnienie faktów dotyczących danej sytuacji oraz osiągnięcia wzajemnie akceptowalnego rozwiązania. 9. 3. Jeżeli wzajemnie akceptowalne rozwiązanie nie zostało osiągnięte w wyniku konsultacji przeprowadzonych stosownie do ust. 2 w ciągu 60 dni od daty przedstawienia wniosku o konsultacje, to Członek, który wystąpił o konsultacje może przekazać sprawę Komitetowi. 9. 4. Jeżeli sprawa jest przekazana Komitetowi, to Komitet natychmiast zbada fakty w danej sprawie oraz dowody skutków, o których mowa w ust. 1. Jeżeli Komitet orzeknie, że skutki takie występują, to może zalecić Członkowi stosującemu subsydium taką zmianę programu, która wyeliminuje te skutki. Komitet przedstawi wnioski w ciągu 120 dni od daty przekazania mu sprawy zgodnie z ust. 3. W przypadku, gdy zalecenie nie zostanie wykonane w ciągu sześciu miesięcy Komitet upoważni Członka składającego wniosek do podjęcia środków zaradczych współmiernych do charakteru i zakresu skutków, których istnienie zostało ustalone. CZĘŚĆ V: ŚRODKI WYRÓWNAWCZE Artykuł 10 Stosowanie Artykułu VI GATT 199435 Członkowie podejmą wszystkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, by nałożenie cła wyrównawczego36 na jakikolwiek produkt pochodzący z terytorium jakiegokolwiek Członka i importowany na terytorium innego Członka było zgodne z postanowieniami Artykułu VI GATT 1994 i warunkami niniejszego Porozumienia. Cła wyrównawcze mogą być nakładane wyłącznie w następstwie postępowania wszczętego37 i prowadzonego zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia oraz Porozumienia o rolnictwie. ______________________ 35 Postanowienia Części II i III mogą być przywołane równocześnie z postanowieniami Części V. Jednakże, w odniesieniu do skutków poszczególnego subsydium na rynku krajowym Członka-importera, można stosować tylko jedną formę środków zaradczych (albo cła wyrównawcze, jeżeli spełnione zostały wymogi określone w Części C, albo środka zaradczego przewidzianego Artykułami 4 lub 7). Postanowienia Części III i V nie będą przywoływane wobec środków uważanych za nie wywołujące sankcji w myśl postanowień Części IV. Jednakże, środki określone w par. 1(a) Artykułu 3 mogą być badane w celu ustalenia, czy są one specyficzne w rozumieniu Artykułu 2. Ponadto, w przypadku subsydium, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 8, udzielonego w związku z programem którego nie notyfikowano zgodnie z ust. 3 Artykułu 8, mogą być zastosowane postanowienia Części III lub V, lecz takie subsydium będzie traktowane jako nie podlegające sankcjom, jeśli zostanie stwierdzona jego zgodność z normami określonymi w ust. 2 Artykułu 8. 36 Termin "cło wyrównawcze" będzie rozumiane jako specjalne cło nakładane w celu zrównoważenia jakiegokolwiek subsydium przyznawanego bezpośrednio lub pośrednio na rzecz wytwarzania, produkcji lub eksportu jakiegokolwiek towaru zgodnie z ust. 3 Artykułu VI GATT 1994. 37 Termin "wszczęcie" używane dalej oznacza działanie proceduralne poprzez które Członek rozpoczyna postępowanie przewidziane w Artykule 11. Artykuł 11 Wszczęcie i prowadzenie postępowania 11. 1 Z zastrzeżeniem ust. 6, postępowanie w celu ustalenia istnienia, skali oraz skutków jakiegokolwiek domniemanego subsydium będzie wszczynane na podstawie pisemnego wniosku przedstawionego przez przemysł krajowy lub w jego imieniu. 11. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, będzie zawierać wystarczające dowody istnienia: (a) subsydium - jeżeli to możliwe - jego wysokości, (b) szkody w rozumieniu Artykułu VI GATT 1994 interpretowanego przez niniejsze Porozumienie oraz (c) związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy subsydiowanym importem a rzekomą szkodą. Zwykły zarzut, nie poparty odpowiednimi dowodami nie może być uznany za wystarczający do spełnienia wymogów niniejszego ustępu. Wniosek będzie zawierać takie następujące informacje, jakie mogą być w rozsądnym stopniu dostępne składającemu wniosek: (i) identyfikację wnioskodawcy i określenie przez wnioskodawcę wielkości i wartości produkcji krajowej produktu podobnego. W przypadku, gdy pisemny wniosek jest złożony w imieniu przemysłu krajowego, wniosek będzie wskazywać przemysł, w imieniu którego został złożony w formie listy wszystkich znanych producentów krajowych produktu podobnego (bądź stowarzyszeń producentów krajowych produktu podobnego) oraz, w miarę możliwości, opis wielkości i wartości produkcji krajowej produktu podobnego przypadającej na tych producentów; (ii) pełny opis rzekomo subsydiowanego produktu, nazwę kraju, bądź krajów pochodzenia lub eksportu, identyfikację każdego znanego eksportera, bądź producenta zagranicznego oraz listę znanych importerów kwestionowanego produktu; (iii) dowody dotyczące istnienia, skali i charakteru kwestionowanego subsydium, (iv) dowody, że rzekoma materialna szkoda dla krajowego przemysłu jest wywołana subsydiowanym importem poprzez skutki subsydium; dowód ten obejmuje informację na temat kształtowania się wolumenu rzekomo subsydiowanego importu, skutków tego importu dla cen podobnego produktu na rynku krajowym i wynikającego stąd wpływu tego importu na przemysł krajowy, wyrażającego się w postaci odpowiednich czynników i wskaźników mających wpływ na przemysł krajowy takich, jak wymienione w ust. 2 i 4 Artykułu 15. 11. 3. Władze dokonają przeglądu poprawności i adekwatności dowodów zawartych we wniosku w celu określenia czy dowody są wystarczające aby uzasadnić wszczęcie postępowania. 11. 4. Postępowanie nie będzie wszczynane stosownie do ust. 1, o ile władze nie stwierdzą na podstawie badania stopnia poparcia lub sprzeciwu co do wniosku wyrażonego38 przez producentów krajowych produktu podobnego, że wniosek został złożony przez przemysł krajowy lub w jego imieniu39. Wniosek będzie uznany za złożony "przez przemysł krajowy lub w jego imieniu", jeśli jest popierany przez producentów krajowych, których łączna produkcja stanowi ponad 50 procent produkcji ogółem produktu podobnego wytwarzanego przez tę część przemysłu krajowego, która wyraża popracie, bądź sprzeciw wobec wniosku. Jednakże żadne postępowanie nie zostanie wszczęte jeśli na producentów krajowych wyraźnie popierających wniosek przypada mniej niż 25 procent całości produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez przemysł krajowy. 11. 5. Władze będą unikały nadawania publicznego rozgłosu wnioskowi o wszczęcie postępowania chyba, że podjęta została decyzja o wszczęciu postępowania. 11. 6. Jeśli w szczególnych okolicznościach kompetentne władze podejmą decyzję wszczęcia postępowania nie otrzymawszy pisemnego wniosku złożonego przez przemysł krajowy lub w jego imieniu o wszczęcie takiego postępowania, to podejmą one tę procedurę tylko jeśli posiadają wystarczające dowody istnienia subsydium, szkody i związku przyczynowego, jak w ust. 2, aby uzasadnić wszczęcie postępowania. 11. 7. Dowody zarówno subsydium jak i szkody będą rozważane równocześnie (a) przy podejmowaniu decyzji o wszczęciu lub nie wszczynaniu postępowania, (b) w trakcie postępowania poczynając od daty nie późniejszej niż najwcześniejszy termin, w jakim można zastosować tymczasowe środki zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 11. 8. W przypadku gdy produkty nie są importowane bezpośrednio z kraju pochodzenia ale są eksportowane do kraju importera z kraju pełniącego funkcję pośrednika, postanowienia niniejszego Porozumienia mają pełne zastosowanie, a taka transakcja lub transakcje będą traktowane dla celów niniejszego Porozumienia, jako następujące między krajem pochodzenia i krajem importu. 11. 9. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, będzie odrzucony, a postępowanie umorzone niezwłocznie, gdy odpowiednie władze ustalą, że nie ma wystarczających dowodów albo subsydiowania, albo szkody, uzasadniających dalsze prowadzenie sprawy. Niezwłoczne umorzenie sprawy nastąpi w przypadkach, gdy kwota subsydium jest znikoma lub gdy wolumen subsydiowanego importu, rzeczywistego bądź potencjalnego, lub szkoda są nieznaczne. Dla celów niniejszego ustępu kwota subsydium będzie uważana za znikomą, jeżeli subsydium, jest mniejsze niż 1 procent ad valorem. 11. 10. Postępowanie nie może zakłócać procedury odprawy celnej. 11. 11. Postępowania, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, będą zakończone w przeciągu jednego roku, lecz w żadnym przypadku nie później niż w ciągu 18 miesięcy od daty ich wszczęcia. ____________________ 38 W przypadku rozdrobnionego przemysłu obejmującego wyjątkowo dużą liczbę producentów, władze mogą określić popracie i sprzeciw wykorzystując statystycznie poprawne techniki losowe. 39 Członkowie są świadomi, że na terytorium niektórych Członków pracownicy przedsiębiorstw krajowych wytwarzających towary podobne, bądź przedstawiciele tych pracowników mogą złożyć lub popierać wniosek o wszczęcie postępowania na mocy ust. 1. Artykuł 12 Dowody 12. 1. Zainteresowani Członkowie i wszystkie strony zainteresowane postępowaniem w sprawie nałożenia cła wyrównawczego otrzymają powiadomienie o tym, jakie informacje są wymagane przez władze oraz uzyskają szerokie możliwości zaprezentowania w formie pisemnej wszystkich dowodów, które uznają za istotne dla danego postępowania. 12. 1. 1. Eksporterzy, zagraniczni producenci lub zainteresowani Członkowie otrzymujący kwestionariusz stosowany przy postępowaniu w sprawie nałożenia cła wyrównawczego będą mieli co najmniej 30 dni na odpowiedź40. Wnioski o przedłużenie 30-dniowego terminu udzielenia odpowiedzi na kwestionariusz będą należycie rozważone i w uzasadnionych sytuacjach takie przedłużenie powinno być udzielone ilekroć jest to praktycznie możliwe. 12. 1. 2. Z zastrzeżeniem wymogu ochrony poufnych informacji, dowody przedstawione na piśmie przez jednego zainteresowanego Członka lub zainteresowaną stronę będą niezwłocznie udostępnione innym zainteresowanym Członkom lub stronom uczestniczącym w postępowaniu. 12. 1. 3. Zaraz po wszczęciu postępowania władze przekażą znanym sobie eksporterom41 i władzom kraju eksportującego tekst pisemnego wniosku otrzymanego zgodnie z ust. 1 Artykułu 11, udostępniając go też, na wniosek, innym zainteresowanym stronom zaangażowanym w sprawę. Należyta uwaga zostanie zwrócona na ochronę informacji poufnej tak, jak to przewidziano w ust. 4. 12. 2. Zainteresowani Członkowie i zainteresowane strony będą również mieć prawo, po przedstawieniu uzasadnienia, do przedłożenia informacji ustnie. Gdy taka informacja jest przedstawiana ustnie, od zainteresowanych Członków i zainteresowanych stron będzie następnie wymagane jej pisemne streszczenie. Jakakolwiek decyzja władz badających sprawę może być oparta tylko na takiej informacji i argumentacji, które zostały zawarte w pisemnej dokumentacji władz badających sprawę i były dostępne zainteresowanym Członkom i zainteresowanym stronom uczestniczącym w postępowaniu z zachowaniem zasady ochrony informacji poufnej. 12. 3. Władze będą, gdy to jest tylko praktycznie możliwe, dawać we właściwym czasie wszystkim zainteresowanym Członkom i zainteresowanym stronom możliwość zapoznania się z całością informacji mającej znaczenie dla prezentacji ich argumentów, nie poufnej w rozumieniu ust. 4 i wykorzystywanej przez władze w postępowaniu w sprawie nałożenia cła wyrównawczego, oraz możliwość przygotowania wystąpień na podstawie tej informacji. 12. 4. Wszelka informacja o charakterze poufnym (np. dlatego, że jej ujawnienie dawałoby istotne korzyści konkurentowi lub też dlatego, że jej ujawnienie miałoby istotne niekorzystne skutki dla osoby udzielającej informacji lub osoby od której ta osoba uzyskała taką informację), lub która jest dostarczona z klauzulą poufności przez strony postępowania będzie, przy stosownym uzasadnieniu, traktowana przez władze jako poufna. Informacja taka nie zostanie ujawniona bez wyraźnego zezwolenia strony, która ją dostarczyła42 12. 4. 1. Władze będą wymagały od zainteresowanych Członków lub stron składających poufną informację, dostarczenia jej nie poufnych streszczeń. Streszczenie takie będą na tyle szczegółowe, aby umożliwić rozsądne zrozumienie istoty dostarczanej informacji poufnej. W wyjątkowych przypadkach, tacy Członkowie lub strony mogą stwierdzić, że informacja poufna nie nadaje się do streszczenia. W tych wyjątkowych przypadkach konieczne jest złożenie oświadczenia wyjaśniającego powody niemożności dokonania streszczenia. 12. 4. 2. Jeżeli władze prowadzące postępowanie stwierdzą, że prośba o poufność nie jest uzasadniona, a strona dostarczająca informacji nie chce zgodzić się na jej publiczne ujawnienie, ani zezwolić na jej ujawnienie w formie uogólnionej, bądź w formie streszczenia, władze prowadzące postępowanie mogą nie brać pod uwagę takiej informacji, chyba że zostaną przekonane na podstawie odpowiednich źródeł o poprawności tej informacji.43 12. 5. Z wyjątkiem sytuacji określonych w ust. 7, władze w trakcie postępowania satysfakcjonująco upewnią się co do poprawności informacji złożonych przez zainteresowanych Członków lub strony, a będących podstawą ich ustaleń. 12. 6. Władze prowadzące postępowanie mogą je prowadzić w miarę potrzeby na terytorium innego Członka pod warunkiem, że notyfikują swój zamiar w odpowiednim czasie danemu Członkowi, a ten ostatni nie sprzeciwi się takiemu postępowaniu. Ponadto, władze prowadzące postępowanie mogą je prowadzić w siedzibie firmy i badać jej dokumenty jeżeli: (a) firma wyrazi na to zgodę i (b) dany Członek zostanie o tym notyfikowany i nie wyrazi sprzeciwu. Procedury opisane w Załączniku VI będą mieć również zastosowanie do postępowań prowadzonych w siedzibie firmy. Z zastrzeżeniem wymogu ochrony informacji poufnej, władze udostępnią rezultaty jakichkolwiek takich postępowań lub też ujawnią ich wyniki, zgodnie z ust. 8, firmom których one dotyczą i mogą udostępnić te rezultaty wnioskodawcom. 12. 7. W przypadkach, gdy jakikolwiek zainteresowany Członek lub zainteresowana strona odmówi dostępu do informacji lub w inny sposób nie dostarczy koniecznej informacji w rozsądnym terminie lub w sposób wyraźny utrudnia postępowanie, to wówczas wstępne lub ostateczne orzeczenia potwierdzające lub odrzucające, mogą być dokonane na podstawie dostępnych faktów. 12. 8. Przed dokonaniem ostatecznego orzeczenia, władze poinformują wszystkich zainteresowanych Członków i zainteresowane strony o istotnych faktach wziętych pod uwagę, jako podstawa decyzji o tym, czy zastosować ostateczne środki. Takie ujawnienienie powinno nastąpić dostatecznie wcześnie, by umożliwić stronom obronę ich interesów. 12. 9. Dla celów niniejszego Porozumienia pojęcie "zainteresowane strony" będzie obejmować: (i) eksportera lub zagranicznego producenta lub importera produktu objętego postępowaniem, lub stowarzyszenie zawodowe lub gospodarcze, w których większość stanowią członkowie będący producentami, eksporterami lub importerami danego produktu; oraz (ii) producenta podobnego produktu w kraju importującym lub stowarzyszenie zawodowe lub gospodarcze, z których większość członków produkuje podobny produkt w kraju Członka importującego. Lista powyższa nie wyklucza, by Członkowie dopuścili strony, krajowe lub zagraniczne, inne niż wspomniane wyżej, do włączenia ich w charakterze zainteresowanych stron. 12. 10. Władze stworzą przemysłowym użytkownikom produktu objętego postępowaniem i reprezentatywnym organizacjom konsumenckim, gdy towar jest powszechnie sprzedawany w sieci detalicznej, możliwość złożenia informacji mających znaczenie dla postępowania, dotyczących faktu subsydiowania, szkody i związku przyczynowego między nimi. 12. 11. Władze uwzględniają w należyty sposób wszelkie trudności, jakich mogą doznać zainteresowane strony, w szczególności małe firmy, przy dostarczaniu wymaganych informacji i zapewnią wszelką możliwą pomoc. 12. 12. Procedury przedstawione powyżej nie mają na celu powstrzymania władz jakiegokolwiek Członka przed szybkim działaniem w zakresie wszczęcia postępowania, podjęcia tymczasowych i ostatecznych orzeczeń potwierdzających lub odrzucających lub przed zastosowaniem tymczasowych lub ostatecznych środków zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia. _________________ 42 Członkowie są świadomi, że na terytorium niektórych Członków może być wymagane ujawnienie informacji chronionej ze ściśle określonym zakresem jej ochrony. 43 Członkowie uzgadniają, że wnioski o poufność informacji nie mogą być arbitralnie odrzucone. Członkowie uzgadniają również, iż władze prowadzące postępowanie mogą wnioskować o zdjęcie klauzuli poufności ograniczone do informacji istotnej dla danego postępowania. Artykuł 13 Konsultacje 13. 1. Możliwie najwcześniej po przejęciu wniosku na podstawie Artykułu 11 o wszczęcie postępowania, a w każdym razie przed wszczęciem postępowania, Członkowie, których produkty mogą być przedmiotem takiego postępowania, zostaną zaproszeni na konsultacje w celu wyjaśnienia sytuacji odnośnie spraw opisanych w ust. 2 Artykułu 11 i osiągnięcia wspólnie uzgodnionego rozwiązania. 13. 2. Ponadto, w czasie trwania postępowania, Członkowie, których produkty są przedmiotem postępowania, będą mieć stosowne możliwości kontynuowania konsultacji w celu wyjaśnienia faktycznej sytuacji i osiągnięcia wspólnie uzgodnionego rozwiązania44. 13. 3. Nie ograniczając obowiązku stworzenia stosownych możliwości konsultacji, postanowienie dotyczące konsultacji nie mają na celu powstrzymana władz Członka przed szybkim wszczęciem postępowania, sformułowaniem wstępnych i ostatecznych orzeczeń, potwierdzających lub odrzucających lub też zastosowaniem tymczasowych lub ostatecznych środków, zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 13. 4. Członek, który zamierza wszcząć jakiekolwiek postępowanie lub który prowadzi takie postępowanie umożliwi, na wniosek, Członkowi lub Członkom, których produkty są przedmiotem postępowania, dostęp do nie poufnych dowodów, łącznie z nie poufnym streszczeniem poufnych danych wykorzystanych do wszczęcia i prowadzenia postępowania. __________________ 44 W związku z postanowieniami niniejszego ustępu jest szczególnie ważna, by nie przyjmować potwierdzającego orzeczenia wstępnego lub ostatecznego przed stworzeniem możliwości przeprowadzenia konsultacji. Takie konsultacje mogą ustalić podstawę do postępowania w trybie postanowień Części II, III lub X. Artykuł 14 Obliczanie wielkości subsydium w kategoriach korzyści dla jego odbiorcy Dla potrzeb Części V, jakakolwiek metoda stosowana przez władze prowadzące postępowanie w celu wyliczenia korzyści przyznanych jego odbiorcy w rozumieniu ust. 1 Artykuł 1 będzie określona w krajowym ustawodawstwie lub w przepisach wykonawczych danego Członka, a jej zastosowanie do każdego poszczególnego przypadku będzie przejrzyste i odpowiednio wyjaśnione. Ponadto, każda taka metoda będzie zgodna z następującymi wytycznymi: (a) dostarczanie przez rząd wkładów kapitałowych nie będzie uważane za przyznanie korzyści chyba, że taka decyzja inwestycyjna może być traktowana jako niezgodna z normalną praktyką inwestycyjną (w tym dotyczącą lokowania kapitału spekulacyjnego) prywatnych inwestorów na terytorium danego Członka; (b) pożyczka udzielona przez rząd nie będzie uważana za przyznanie korzyści chyba, że występuje różnica pomiędzy kwotą, jaką firma otrzymująca pożyczkę płaci za pożyczkę rządową, a kwotą, jaką ta firma zapłaciłaby za porównywalną pożyczkę, jaką firma mogłaby faktycznie uzyskać na rynku na warunkach komercyjnych. W tym przypadku korzyścią będzie różnica pomiędzy tymi dwoma kwotami; (c) rządowa gwarancja kredytowa nie będzie uważana za przyznanie korzyści chyba, że występuje różnica pomiędzy kwotą, jaką firma otrzymująca gwarancję płaci za pożyczkę gwarantowaną przez rząd, a kwotą, jaką firma ta płaciłaby za porównywalną pożyczkę na warunkach komercyjnych przy braku gwarancji rządowej. W tym przypadku korzyścią będzie różnica pomiędzy tymi dwoma kwotami skorygowana o wszelkie różnice w opłatach; (d) dostarczenie towarów lub usług lub zakup towarów przez rząd nie będą uważane za przyznanie korzyści, chyba, że dostarczenie następuje w zamian za mniej niż odpowiednie wynagrodzenie, lub zakup jest dokonywany w zamian za wynagrodzenie większe niż odpowiednie. Właściwość wynagrodzenia będzie ustalana w stosunku do dominujących warunków rynku danego towaru czy usługi w kraju, w którym się je dostarcza lub zakupuje (z uwzględnieniem ceny, jakości, dostępności, możliwości sprzedaży, kosztów transportu oraz innych warunków zakupu lub sprzedaży). Artykuł 15 Orzeczenie szkody45 15. 1. Orzeczenie szkody dla potrzeb Artykułu VI GATT 1994 będzie oparte na pozytywnych dowodach i będzie uwzględniać obiektywne zbadanie zarówno: (a) wielkości subsydiowanego importu i skutku subsydiowanego importu dla cen produktów podobnych46 na rynku krajowym oraz (b) wynikającego stąd wpływu tego importu na producentów krajowych takich produktów. 15. 2. W kwestii wielkości subsydiowanego importu, władze prowadzące postępowanie rozważą, czy nastąpił znaczący wzrost subsydiowanego importu, albo w wyrażeniu względnym, albo w stosunku do produkcji lub konsumpcji Członka importującego. W odniesieniu do skutków subsydiowanego importu dla cen, władze prowadzące postępowanie rozważą, czy wystąpiło podcięcie cen przez subsydiowany import w stosunku do cen podobnych produktów importującego Członka lub czy skutkiem takiego importu jest znaczny spadek cen, albo też zapobieżenie znacznej podwyżce cen, która inaczej miałaby miejsce. Żaden pojedyńczy czynnik spośród wymienionych, ani kilka z nich, niekoniecznie musi stanowić decydującą wskazówkę. 15. 3. W przypadku, gdy przedmiotem równoczesnego postępowania w sprawie cła wyrównawczego jest produkt pochodzący z więcej niż jednego kraju, władze prowadzące postępowanie mogą oceniać łącznie skutki takiego importu tylko wtedy, gdy ustalą, że (a) wielkość subsydium ustalonego w stosunku do importu z każdego kraju jest więcej niż znikoma w myśl definicja z ust. 9 Artykułu 11 oraz, że wielkość importu z każdego kraju nie jest nieznaczna, i (b) łączna ocena skutków importu jest stosowana w świetle warunków konkurencji pomiędzy importowanymi produktami oraz warunków konkurencji pomiędzy produktami importowanymi, a podobnymi produktami krajowymi. 15. 4. Badanie wpływu subsydiowanego importu na dany przemysł krajowy będzie obejmować ocenę wszystkich istotnych dla spraw czynników ekonomicznych i wskaźników mających wpływ na kondycję przemysłu, łącznie z rzeczywistym i potencjalnym spadkiem produkcji, sprzedaży, udziału w rynku, zysków, produktywności, dochodów z inwestycji lub stopnia wykorzystania mocy wytwórczych; czynników wpływających na ceny krajowe; faktycznych i potencjalnych negatywnych skutków dla płynności finansowej, zapasów, zatrudnienia, płac, stopy wzrostu, zdolności do pozyskiwania kapitałów i inwestycji, oraz, w przypadku rolnictwa, wzrostu ciężaru z tytułu rządowych programów wsparcia. Przytoczona tu lista nie jest wyczerpująca, ani też żaden pojedynczy czynnik spośród wymienionych, lub kilka z nich, niekoniecznie musi stanowić decydującą wskazówkę. 15. 5. Konieczne jest wykazanie, że subsydiowany import, poprzez skutki subsydiów47, wywołuje szkodę w rozumieniu niniejszego Porozumienia. Wykazanie związku przyczynowego między subsydiowanym importem, a szkodą dla przemysłu krajowego będzie oparte na analizie wszystkich istotnych dowodów będących w posiadaniu władz. Władze zbadają również wszelkie znane im czynniki, inne niż subsydiowany import, które w tym samym czasie wywołują szkodę dla krajowego przemysłu, a szkoda wywołana przez te inne czynniki nie może być przypisana subsydiowanemu importowi. Czynniki, które mogą być istotne w tym względzie, obejmują m.in. wielkość importowi. Czynniki, które mogą być istotne w tym względzie, obejmują m.in. wielkość i ceny nie subsydiowanego importu danego produktu, spadek popytu lub zmiany w strukturze konsumpcji, restrykcyjne praktyki handlowe obcych i krajowych producentów, konkurencja między nimi, rozwój technologii, działalność eksportowa i produktywność krajowego przemysłu. 15. 6. Skutki subsydiowanego importu będą oceniane w odniesieniu do krajowego przemysłu podobnego produktu, jeśli dostępne statystyki pozwalają na odrębną identyfikację takiej produkcji na podstawie takich kryteriów, jak proces wytwórczy, sprzedaże dokonywane przez producentów i ich zyski. Jeśli taka odrębna identyfikacja produkcji nie jest możliwa, skutki subsydiowanego importu będą oceniane na podstawie zbadania produkcji możliwie najwęższej grupy lub asortymentu produktów, obejmujących produkty podobne, dla których niezbędna informacja może być dostarczona. 15. 7. Orzeczenie zagrożenia szkodą materialną będzie oparte na faktach, a nie jedynie na domniemaniach, przypuszczeniach, czy niewielkim prawdopodobieństwie. Zmiana warunków, która wywołałaby sytuację, w której subsydium spowodowałoby szkodę musi być dokładnie przewidywalna i nieuchronna. Orzekając istnienie zagrożenia materialną szkodą władze prowadzące postępowanie winnym między innymi, uwzględniać takie czynniki, jak: (i) charakter danego subsydium lub subsydiów i prawdopodobne skutki handlowe, które mogą stąd wynikać; (ii) znacząca stopa wzrostu aubsydiowanego importu na rynek krajowy wskazująca na prawdopodobieństwo istotnego wzrostu importu; (iii) dostatecznie duże wolne moce produkcyjne eksportera lub ich bezpośredni i istotny wzrost, wskazujące na prawdopodobieństwo istotnego wzrostu subsydiowanego eksportu na rynek Członka importującego przy uwzględnieniu dostępności innych rynków eksportowych, które mogłyby zaabsorbować dodatkowy eksport; (iv) czy import następuje po cenach, które będą miały znaczący skutek w postaci obniżenia cen krajowych lub hamowania ich wzrostu i które mogłyby prawdopodobnie spowodować zwiększenie popytu na dalszy import; i (v) zapasy danego produktu objętego postępowaniem. Żaden z tych czynników traktowany oddzielnie nie musi koniecznie dostarczać decydującej wskazówki, ale całość czynników musi prowadzić do wniosku, że dalszy wzrost subsydiowania eksportu jest nieuchronny oraz, że powstałaby szkoda materialna, jeżeli nie podejmie się działań ochronnych. 15. 8. W przypadkach, kiedy występuje zagrożenie szkodą przez subsydiowany import, stosowanie środków wyrównawczych będzie rozważane i decyzje będą podejmowane ze szczególną starannością. _______________________ 45 Dla potrzeb niniejszego Porozumienia pojęcie "szkoda", o ile nie stwierdzono inaczej, oznacza szkodę materialną wyrządzoną przemysłowi krajowemu, groźbę szkody materialnej dla tego przemysłu, bądź faktyczne opóźnienie utworzenia takiego przemysłu i będzie interpretowane zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu. 46 W niniejszym Porozumieniu pojęcie "produkt podobny" (like product, produit similaire) będzie interpretowane jako oznaczające produkt, który jest identyczny, to jest taki sam pod każdym względem jak produkt którego sprawa dotyczy, lub też - w przypadku braku takiego produktu - inny produkt, który wprawdzie nie jest podobny pod każdym względem, ale ma charakter ściśle przypominający cechy produktu którego sprawa dotyczy. 47 Jak to zostało określone w ust. 2 i 4. Artykuł 16 Definicja przemysłu krajowego 16. 1. Dla celów niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem postanowień zawartych w ust. 2, pojęcie "przemysł krajowy" będzie interpretowane jako obejmujące ogół producentów krajowych podobnego produktu lub tych spośród nich, których łączna produkcja danego towaru stanowi dużą część całkowitej produkcji krajowej tego towaru - z wyjątkiem sytuacji, w której producenci są powiązani48 z eksporterami lub importerami lub sami są importerami rzekomo subsydiowanego produktu lub produktu podobnego z innych krajów, w której to sytuacji " przemysł krajowy" może być interpretowany jako dotyczący pozostałych producentów. 16. 2. W wyjątkowych okolicznościach, terytorium Członka można podzielić pod względem danej produkcji na dwa lub więcej konkurencyjnych rynków, a producenci na każdym rynku mogą być traktowani jako oddzielny przemysł jeżeli (a) producenci w ramach takiego rynku sprzedają całą lub prawie całą swą produkcję danego produktu na danym rynku, oraz (b_) popyt na danym rynku nie jest w znaczącym stopniu zaspokajany przez producentów znajdujących się gdzie indziej na tym terytorium. W takich okolicznościach można ustalić istnienie szkody nawet wtedy, gdy duża część produkcji krajowej nie doznaje szkody z zastrzeżeniem, że import subsydiowanych produktów jest skoncentrowany na danym izolowanym rynku oraz, że subsydiowany import wywołuje szkodę wytwórcom całej lub prawie całej produkcji na danym rynku. 16. 3. Jeżeli przemysł krajowy interpretowano jako odnoszący się do producentów na danym obszarze, to znaczy na rynku tak, jak to zdefiniowano w ust. 2, to cła wyrównawcze będą nakładane tylko na dane produkty przeznaczone do finalnej konsumpcji na danym obszarze. Jeżeli ustawy kraju importera nie zezwalają na nakładanie ceł wyrównawczych w ten sposób, Członek importujący może nałożyć cła wyrównawcze bez ograniczeń jedynie wtedy, gdy (a) eksporterom dano sposobność zaprzestania eksportu na dany obszar po cenach subsydiowanych lub w inny sposób złożenia zobowiązań zgodnie z Artykułu 18, lecz nie podjęli oni szybko odpowiednich zobowiązań w tym względzie i (b) cła takie nie mogą być nakładane wyłącznie na produkty konkretnych producentów zaopatrujących dany obszar. 16. 4. Jeżeli dwa lub więcej krajów osiągnęło, w myśl postanowień ust. 8(a) Artykułu XXIV GATT 1994, taki poziom integracji, że wykazują cechy jednego łącznego rynku, wówczas przemysł na całym zintegrowanym obszarze będzie traktowany, jako przemysł krajowy, o którym mowa w ustępach 1 i 2. 16. 5. Postanowienia ust. 6 Artykułu 15 będą miały zastosowanie do niniejszego Artykułu. __________________ 48 Dla potrzeb niniejszego ustępu, producenci będą uważani za powiązanych z eksporterami lub importerami tylko wówczas, gdy (a) jeden z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugiego, lub (b) obydwaj są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowani przez osobę trzecią lub (c) kontrolują oni wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio, osobę trzecią, z zastrzeżeniem, że istnieją podstawy, aby sądzić lub domniemywać, iż w efekcie takich związków dany producent zachowuje się inaczej niż producenci nie powiązani. Dla celów niniejszego ustępu osoba będzie uważana za kontrolującą drugą osobę tylko jeśli ta pierwsza jest posiada zdolność prawną lub faktyczną do ograniczania lub kierowania zachowaniem tej drugiej. Artykuł 17 Środki tymczasowe 17. 1. Środki tymczasowe mogą być zastosowane tylko wówczas, gdy: (a) wszczęto postępowanie zgodnie z Artykułem 11, zostało to publicznie obwieszczone, a zainteresowanym Członkom i zainteresowanym stronom dano odpowiednie możliwości przedstawienia informacji i zgłoszenia uwag; (b) dokonano wstępnego potwierdzającego orzeczenia, że subsydium istnieje i że wystąpiła szkoda dla krajowego przemysłu w wyniku subsydiowanego eksportu; oraz (c) odpowiednie władze uznają takie środki za konieczne dla zapobieżenia powstaniu szkody w trakcie postępowania. 17. 2. Środki tymczasowe mogą przybrać formę wstępnych ceł wyrównawczych zagwarantowanych poręczeniem gotówkowym lub wekslem gwarancyjnym w wysokości równej tymczasowo wyliczonej wielkości subsydium. 17. 3. Środki tymczasowe nie będą zastosowane wcześniej niż po upływie 60 dni od daty wszczęcia postępowania. 17. 4. Środki tymczasowe będą ograniczone do możliwie najkrótszego okresu, nie przekraczającego czterech miesięcy. 17. 5. Przy stosowaniu środków tymczasowych będą stosowane odpowiednie postanowienia Artykułu 19. Artykuł 18 Zobowiązania 18. 1. Postępowanie może49 zostać zawieszone lub umorzone bez nakładania środków tymczasowych lub ceł wyrównawczych po złożeniu zadowalających zobowiązań dobrowolnych, w których: (a) rząd Członka eksportującego zgadza się na usunięcie lub ograniczenie subsydium lub też na podjęcie innych środków dotyczących jego skutków; lub (b) eksporter zgadza się na taką rewizję swych cen, by dać władzom prowadzącym postępowanie satysfakcjonującą pewność, że szkodliwe efekty subsydium zostaną usunięte. Wzrost cen w ramach tych zobowiązań nie będzie większy niż jest to niezbędne dla wyeliminowania wielkości subsydium. Jest pożądane, aby wzrost cen był mniejszy niż wysokość subsydium, jeżeli taki wzrost byłby wystarczający do usunięcia szkody dla przemysłu krajowego. 18. 2. Nie będzie się dążyć do uzyskiwania zobowiązań, ani ich przyjmować dopóki władze Członka importującego nie dokonały wstępnego potwierdzającego orzeczenia faktu subsydiowania i szkody wywołanej przez takie subsydiowanie oraz dopóki, w przypadku zobowiązań składanych przez eksporterów, nie otrzymają na to zgody ze strony Członka eksportera. 18. 3. Oferowane zobowiązania nie muszą być przyjęte, jeżeli władze importującego Członka oceniają, że zobowiązania takie są niewykonalne, np. gdy liczba faktycznych i potencjalnych eksporterów jest zbyt duża lub z innych powodów, wliczając w to względy ogólnej polityki handlowej. W takim przypadku i jeśli to jest praktycznie możliwe, władze przedstawią eksporterowi powody uznania zobowiązania za niewłaściwe i w miarę możliwości dadzą eksporterowi sposobność złożenia uwag na temat swojej decyzji. 18. 4. Jeżeli zobowiązanie zostało przyjęte, to postępowanie w sprawie subsydium i szkody będzie mimo wszystko doprowadzone do końca, jeśli życzy sobie tego eksportujący Członek lub jeśli tak zadecyduje importujący Członek. W takim przypadku, odrzucające orzeczenie subsydiowania i szkody pociąga za sobą automatyczne wygaśnięcie zobowiązania chyba, że takie orzeczenie wynika w dużym stopniu z istnienia zobowiązania. W takich przypadkach odpowiednie władze mogą wymagać utrzymania zobowiązania przez rozsądny okres zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. W przypadku orzeczenia potwierdzającego subsydium i szkody, zobowiązanie będzie kontynuowane zgodnie z jego warunkami i postanowieniami niniejszego Porozumienia. 18. 5. Władze importującego Członka mogą sugerować podejmowanie zobowiązań cenowych, ale żaden eksporter nie będzie zmuszany do przyjęcia takich zobowiązań. Fakt, że rządy czy eksporterzy nie oferują takich zobowiązań lub nie akceptują sugestii ich podjęcia, nie będzie w żaden sposób wpływać na rozpatrywanie sprawy. Władze mają jednak pełną swobodę stwierdzenia, że zagrożenie szkodą jest bardziej prawdopodobne, gdy subsydiowany import jest kontynuowany. 18. 6. Władze importującego Członka mogą domagać się od każdego rządu lub eksportera, od których przyjęto zobowiązanie, by dostarczyli okresowo informacje istotne do oceny wypełniania zobowiązania i pozwalali na weryfikację odpowiednich danych. W przypadku naruszenia zobowiązania władze importującego Członka są uprawnione, w trybie niniejszego Porozumienia i zgodnie z jego postanowieniami, do podjęcia szybkich działań, które mogą polegać na natychmiastowym zastosowaniu środków tymczasowych na podstawie najlepszej dostępnej informacji. W takich przypadkach ostateczne cła mogą zostać nałożone zgodnie z niniejszym Porozumieniem na produkty wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed zastosowaniem takich środków tymczasowych, z zastrzeżeniem, że takie wsteczne nałożenie nie będzie dotyczyć importu dokonanego przed naruszeniem zobowiązania. __________________ 49 Słowo "może" nie będzie interpretowane jako oznaczające zgodę na kontynuowanie postępowania równocześnie z wykonywaniem zobowiązań dobrowolnych, z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w ust. 4. Artykuł 19 Nałożenie i pobór ceł wyrównawczych 19. 1. Jeśli, po podjęciu należytych wysiłków dla zakończenia konsultacji, Członek dokona ostatecznego orzeczenia istnienia subsydium i jego wysokości oraz stwierdzi, że subsydiowany import powoduje szkodę poprzez skutki subsydium, może on nałożyć cło wyrównawcze zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu chyba, że subsydium bądź subsydia zostaną zniesione. 19. 2. Decyzja o tym, czy nałożyć cła wyrównawcze w przypadkach, gdy wszystkie wymogi konieczne do nałożenia zostały spełnione i o tym, czy wielkość ceł wyrównawczych powinna odpowiadać pełnej kwocie subsydium, czy mniejszej, są decyzjami przynależnymi władzom importującego Członka. Jest pożądane, by nakładanie ceł było dozwolone na terytorium wszystkich Członków, by cło było mniejsze niż całkowita kwota subsydium, jeżeli takie mniejsze cło jest odpowiednie do usunięcia szkody dla krajowego przemysłu i by ustanowić procedury pozwalające odpowiednim władzom należycie rozpatrzyć stanowisko zainteresowanych krajowych stron50, których interesy mogłyby zostać dotknięte wskutek nałożenia ceł wyrównawczych. 19. 3. Jeżeli cło wyrównawcze jest nałożone na jakikolwiek produkt, będzie ono pobierane w każdym przypadku w odpowiedniej wysokości w sposób niedyskryminacyjny wobec importu tego produktu ze wszystkich źródeł, wobec których stwierdzono subsydiowanie i powodowanie szkody z wyjątkiem importu pochodzącego ze źródeł, które zarzuciły wszelkie kwestionowane subsydia lub z tych, których zobowiązania zostały przyjęte na mocy niniejszego Porozumienia. Każdy eksporter, którego eksport jest objęty ostatecznym cłem wyrównawczym, ale który nie był objęty postępowaniem z przyczyn innych niż odmowa współpracy, będzie uprawniony do przyspieszonego przeglądu w celu niezwłocznego określenia przez władze prowadzące postępowanie indywidualnej stawki cła wyrównawczego dla tego eksportera. 19. 4. Cło wyrównawcze nie będzie nakładane51 na żaden importowany produkt w wysokości przewyższającej kwotę stwierdzonego subsydium liczoną jako subsydium na jednostkę subsydiowanego i eksportowanego produktu. __________________ 50 Dla potrzeb niniejszego ustępu pojęcie "zainteresowane krajowe strony" będzie obejmować konsumentów i przemysłowych użytkowników importowanego produktu będącego przedmiotem postępowania. Artykuł 20 Stosowanie wstecz 20. 1. Środki tymczasowe i wyrównawcze będą stosowane tylko wobec produktów wchodzących do konsumpcji po wejściu w życie, odpowiednio, decyzji podjętej zgodnie z ust. 1 Artykułu 17 oraz ust. 1 Artykułu 19 z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w niniejszym Artykule. 20. 2. Jeżeli przyjęto ostateczne orzeczenie stwierdzające istnienie szkody (lecz nie jej groźby lub faktycznego zagrożenia opóźnieniami w tworzeniu określonego przemysłu) lub jeżeli orzeczono groźbę szkody, gdy skutki subsydiowanego importu, przy braku środków tymczasowych, prowadziłyby do orzeczenia szkody, to cła wyrównawcze mogą być nakładane wstecz na okres, w którym stosowane były środki tymczasowe, jeżeli takowe były użyte. 20. 3. Jeżeli ostateczne cło wyrównawcze jest większe niż kwota gwarantowana poręczeniem gotówkowym lub wekslem gwarancyjnym, różnica nie będzie pobierana. Jeżeli ostateczne cło jest niższe od kwoty poręczenia gotówkowego lub weksla gwarancyjnego, nadwyżka zostanie zwrócona lub weksel zwolniony bez zwłoki. 20. 4. Z zastrzeżeniem ust. 2, ilekroć dokonywane jest orzeczenie groźby szkody lub faktycznego opóźnienia (lecz szkoda jeszcze nie powstała) ostateczne cło wyrównawcze może być nałożone tylko od daty orzeczenia groźby szkody lub faktycznego opóźnienia, a wszelkie poręczenia gotówkowe pobrane w okresie stosowania środków tymczasowych będą zwracane, zaś wszelkie weksle gwarancyjne zwalniane bez zwłoki. 20. 5. Gdy ostateczne orzeczenie jest odrzucające, to wszelkie poręczenia gotówkowe pobrane w okresie stosowania środków tymczasowych będą zwracane zaś wszelkie weksle gwarancyjne zwalniane bez zwłoki. 20. 6. W krytycznych okolicznościach, gdy w odniesieniu do kwestionowanego, subsydiowanego produktu władze stwierdzą, że szkoda, która jest trudna do naprawienia, jest spowodowana przez masowy import produktu dokonywany w stosunkowo krótkim okresie, korzystającego z subsydiów udzielanych niezgodnie z postanowieniami GATT 1994 oraz niniejszego Porozumienia i gdy uznaje się za konieczne wsteczne nałożenie ceł wyrównawczych na taki import w celu zapobieżenia ponowieniu takiej szkody, to ostateczne cła wyrównawcze mogą być nałożone na import, który wszedł do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed datą zastosowania środków tymczasowych. __________________ 51 W ramach niniejszego Porozumienia "nałożenie" będzie oznaczać ostateczny wymiar lub pobór cła lub podatku. Artykuł 21 Okres stosowania oraz przegląd ceł wyrównawczych i zobowiązań 1. 1. Cło wyrównawcze będzie utrzymywane w mocy tylko tak długo i w takim zakresie, jak jest to konieczne dla przeciwdziałania subsydiowaniu, które powoduje szkodę. 21. 2. Stosownie do potrzeb, władze będą dokonywać przeglądu potrzeb dalszego utrzymywania nałożonego cła albo z własnej inicjatywy albo też - jeżeli upłynął rozsądny okres od nałożenia ostatecznego cła - na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony, która przedstawi stosowne informacje uzasadniające potrzebę przeglądu. Zainteresowane strony będą miały prawo występowania do władz z wnioskiem albo o zbadanie, czy dalsze utrzymywanie nałożonego cła jest konieczne dla zrównoważenia subsydiowania albo czy istnieje prawdopodobieństwo trwania albo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wyeliminowania lub zmiany ceł. Jeżeli, w wyniku przeglądu dokonanego z tym ustępem władze stwierdzą, że dalsze utrzymywanie cła nie jest wymagane, stosowanie takiego cła zostanie natychmiast zaprzestane. 21. 3. Niezależnie od postanowień ustępów 1 i 2, wszelkie ostateczne cło wyrównawcze wygaśnie nie później niż pięć lat od daty jego nałożenia (lub od daty ostatniego przeglądu zgodnego z ust. 2, jeżeli taki przegląd obejmował zarówno subsydium, jak i szkodę lub przeglądu zgodnego z niniejszym ustępem) chyba, że władze stwierdzą w trakcie przeglądu rozpoczętego przed tą datą, a podjętego z własnej inicjatywy lub w wyniku wniosku zgłoszonego dostatecznie wcześnie i należycie uzasadnionego ze strony lub w imieniu krajowego przemysłu, że wygaśnięcie cła prowadziłoby prawdopodobnie do kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydium i szkody52. Cło może pozostawać w mocy w oczekiwaniu na wynik takiego przeglądu. 21. 4. Postanowienia Artykułu 12 dotyczące dowodów i procedury będą miały zastosowanie do jakiegokolwiek przeglądu dokonywanego na mocy niniejszego Artykułu. Wszelkie takie przeglądy będą przeprowadzone szybki i będą normalnie zakończone w okresie 12 miesięcy od daty zapoczątkowania przeglądu. 21. 5. Postanowienia niniejszego Artykułu będą stosowane, mutatis mutandis, do zobowiązań podjętych na mocy Artykułu 18. ______________________ 52 Jeżeli kwota cła wyrównawczego jest określana wstecznie, to wnioski z ostatnio przeprowadzonego szacunku, iż cło nie będzie nakładane same w sobie nie wymagają od władz zakończenia stosowania ostatecznego cła. Artykuł 22 Obwieszczenie i wyjaśnianie orzeczeń 22. 1. Gdy władze są przekonane o istnieniu wystarczających dowodów uzasadniających wszczęcie postępowania w myśl Artykułu 11, powiadomią o tym Członka lub Członków, których produkty są przedmiotem takiego badania, oraz inne strony znane władzom przeprowadzającym postępowanie, jako zainteresowane sprawą i dokonają stosownego obwieszczenia. 22. 2. Obwieszczenie wszczęcia postępowania będzie zawierało, lub też przekazywało w inny sposób poprzez odesłanie do odrębnego raportu53, właściwą informację dotyczącą: (i) nazwy kraju lub krajów eksportujących oraz produktu, którego sprawa dotyczy; (ii) daty wszczęcia postępowania; (iii) opisu praktyki lub praktyk subwencyjnych będących przedmiotem postępowania; (iv) streszczenie opisu czynników, na których oparty jest zarzut szkody; (v) adres, na jaki należy kierować wystąpienia zainteresowanych Członków i zainteresowanych stron; oraz (vi) terminy w jakich zainteresowani Członkowie i zainteresowane strony mogą przedstawić swe stanowiska. 22. 3. Obwieszczeniu podlegają wszelkie wstępne i ostateczne ustalenia, zarówno potwierdzające, jak i odrzucające, wszelkie decyzje o przyjęciu zobowiązań zgodnie z Artykułem 18, wygaśnięcie takiego zobowiązania, oraz zakończenia stosowania ostatecznego cła wyrównawczego. Każde takie obwieszczenie będzie przekazało, bezpośrednio lub poprzez odesłanie do odrębnego raportu, wystarczająco szczegółowe informacje o stwierdzeniach i wnioskach osiągniętych w odniesieniu do wszystkich aspektów faktycznych i prawnych uznanych za istotne przez władze prowadzące postępowanie. Wszelkie takie obwieszczenia i raporty będą kierowane do Członka lub Członków, których produkty są przedmiotem takiego orzeczenia lub zobowiązania, oraz do innych stron znanych jako zainteresowane sprawą. 22. 4. Obwieszczenie o nałożeniu środków tymczasowych będzie zawierać, bezpośrednio lub poprzez odesłanie do odrębnego raportu, wystarczająco szczegółowe wyjaśnienia wstępnego orzeczenia istnienia subsydium oraz szkody i będzie nawiązywać do aspektów faktycznych i prawnych które spowodowały przyjęcie lub odrzucenie określonych argumentów. Takie obwieszczenie lub raport, przy odpowiednim uwzględnieniu potrzeby ochrony ochrony informacji poufnej, będzie zawierać w szczególności: (i) nazwy dostawców lub, tam gdzie jest to niewykonalne, nazwy zaangażowanych krajów, z których dostawy pochodzą; (ii) opis produktu, wystarczający dla potrzeb celnych; (iii) ustaloną kwotę subsydium oraz podstawę, na jakiej stwierdzono istnienie subsydium; (iv) względy istotne dla orzeczenia szkody zgodnie z Artykułem 15 (v) główne powody uzasadniające orzeczenia. 22. 5. Obwieszczenie o zakończeniu lub zawieszeniu postępowania w przypadku potwierdzającego orzeczenia przewidującego nałożenie cła ostatecznego lub przyjęcia zobowiązania będzie zawierać lub przekazywać w inny sposób poprzez odesłanie do odrębnych raportów wszelkie istotne informacje mające znaczenie dla danej sprawy, a dotyczące kwestii prawnych i merytorycznych, wraz ze wskazaniem powodów nałożenia środków ostatecznych lub przyjęcia zobowiązania przy właściwym uwzględnieniu wymogu ochrony informacji poufnej. W szczególności, obwieszczenie lub raport będą zawierać informację wskazaną w ust. 4, jak również powody przyjęcia lub odrzucenia odpowiednich argumentów lub roszczeń przedstawionych przez zainteresowanych Członków i przez eksporterów i importerów. 22. 6. Obwieszczenie o umorzeniu lub zawieszeniu postępowania w następstwie przyjęcia zobowiązania zgodnie z Artykułem 18 będzie zawierać, bezpośrednio lub przekazywać w inny sposób poprzez odesłanie do odrębnego raportu, nie poufną część zobowiązania. 22. 7. Postanowienia niniejszego Artykułu będą miały zastosowanie, mutatis mutandis, do rozpoczynania i kończenia przeglądów zgodnych z Artykułem 21 oraz do decyzji z Artykułu 20 o zastosowaniu ceł ze skutkiem wstecznym. ___________________ 53 Jeżeli władze dostarczają informacji i wyjaśnień z mocy niniejszego Artykułu w formie oddzielnego raportu to zapewnią one, aby ten raport był powszechnie dostępny. Artykuł 23 Rewizja Każdy Członek, którego ustawodawstwo krajowe zawiera postanowienia dotyczące wyrównawczych środków celnych, będzie utrzymywać sądownicze, arbitrażowe lub administracyjne trybunał lub procedury dla celów, miedzy innymi, szybkiej rewizji działań administracyjnych dotyczących ostatecznych orzeczeń oraz przeglądów orzeczeń w rozumieniu Artykułu 21. Takie trybunały i procedury będą niezależne od władz odpowiedzialnych za dane orzeczenie lub przegląd i zapewnią dostęp do takiej rewizji wszystkim zainteresowanym stronom, które uczestniczyły w postępowaniach administracyjnych oraz są bezpośrednio i indywidualnie dotknięte takimi działaniami administracyjnymi. CZĘŚĆ VI: INSTYTUCJE Artykuł 24 Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych oraz organy pomocnicze . 1. Ustanawia się niniejszym Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych złożony z przedstawicieli Członków. Komitet wybierze swego Przewodniczącego i bywany nie rzadziej niż dwa razy w roku lub inaczej, na mocy stosownych postanowień niniejszego Porozumienia na wniosek któregokolwiek Członka. Komitet będzie spełniać funkcje przypisane mu przez niniejsze Porozumienie lub przez Członków i będzie stwarzać Członkom możliwość konsultowania się w jakiejkolwiek sprawie związanej z funkcjonowaniem tego Porozumienia lub popieraniem jego celów. Sekretariat WTO będzie działać jako sekretariat Komitetu. 24. 2. Komitet może powoływać organy pomocnicze stosownie do potrzeb. 24. 3. Komitet powoła Stałą Grupę Ekspertów złożoną z pięciu niezależnych osób posiadających wysokie kwalifikacje w dziedzinie subsydiów i stosunków handlowych. Eksperci będą wybierani przez Komitet, a co rokujeden z nich będzie podlegał rotacji. Do PGE można zwracać się o udzielenie pomocy panelowi, jak to przewidziano w ust. 5 Artykułu 4. Komitet może również wystąpić o doradczą opinię w sprawie istnienia i charakteru jakiegokolwiek subsydium. 24. 4. PGE może być konsultowana przez każdego Członka i udzielać doradczych opinii w sprawie charakteru jakiegokolwiek subsydium, które jest proponowane do wprowadzenia lub jest utrzymywane przez tego Członka. Taka opinia doradcza będzie poufna i nie może być przywołana w trakcie postępowania przewidzianego Artykułem 7. 24. 5. Przy wypełnianiu swych funkcji, Komitet i ciała pomocnicze mogą zasięgnąć konsultacji lub informacji z dowolnego źródła, które uznają za stosowne. Zanim jednak Komitet lub ciało pomocnicze zasięgnie informacji ze źródła będącego w jurysdykcji Członka, poinformuje o tym tego Członka. CZĘŚĆ VII: NOTYFIKACJE I NADZÓR Artykuł 25 Notyfikacje 25. 1. Członkowie uzgadniają, że niezależnie od postanowień ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994, notyfikacje subsydiów będą przedstawiane przez nich nie później niż 30 czerwca każdego roku i będą zgodne z postanowieniami ustępów od 2 do 6. 25. 2. Członkowie będą notyfikować jakiekolwiek subsydium w rozumieniu w ust. 1 Artykułu 1, które jest specyficzne w rozumieniu Artykułu 2, udzielane lub utrzymywane na ich terytorium. 25. 3. Treść notyfikacji winna być wystarczająco konkretna, by umożliwić innym Członkom ocenę skutków handlowych i zrozumienie sposobu działania notyfikowanych programów subsydiowania. W związku z tym i niezależnie od treści i formy kwestionariusza na temat subsydiów54, Członkowie zapewniają, by ich notyfikacje zawierały następujące informacje: (i) forma subsydium (dotacja, pożyczka, ulga podatkowa itp.); (ii) subsydium na jednostkę, lub w przypadkach, gdy to nie jest możliwe, ogólną sumę roczną przewidzianą w budżecie na to subsydium (wskazując, o ile to możliwe, średnie subsydium na jednostkę w roku poprzednim); (iii) przesłanki polityczne albo cel subsydium; (iv) okres stosowania subsydium albo inne terminy z nim związane; (v) dane statystyczne pozwalające na ocenę skutków handlowych subsydium. 25. 4. Jeżeli konkretne punkty wskazane w ust. 3 nie zostały omówione w notyfikacji, to wyjaśnienie tego faktu zostanie przedstawione w tejże notyfikacji. 25. 5. Jeżeli subsydia są przyznawane na rzecz konkretnych produktów lub sektorów, to notyfikacje powinny być sporządzone według produktów lub sektorów. 25. 6. Członkowie, którzy uznają, że na ich terytorium nie stosuje się środków wymagających notyfikacji zgodnie z ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994 i z niniejszym Porozumieniem, poinformują o tym sekretariat WTO na piśmie. 25. 7. Członkowie uznają, że notyfikacja określonego środka nie przesądza ani o jego statusie prawnym w świetle GATT 1994 i niniejszego Porozumienia, ani też o jego skutkach na mocy niniejszego Porozumienia, ani też o charakterze samego środka. 25. 8. Jakikolwiek Członek może w każdej chwili złożyć pisemny wniosek o informacje, co do istoty i zakresu jakiegolowiek subsydium przyznanego lub utrzymywanego przez innego Członka (w tym subsydium wspomnianego w Części IV) lub o wyjaśnienie powodów, dla których konkretny środek został uznany za nie objęty obowiązkiem notyfikacji. 25. 9. Członkowie, do których wystąpiono z takim wnioskiem, udostępnią taką informację tak szybko, jak to tylko możliwe i w wyczerpujący sposób oraz będą gotowi udzielić dodatkowych informacji wnioskującemu o to Członkowi. W szczególności dostarczą one wystarczających szczegółów aby umożliwić innemu Członkowi ocenę zgodności ich postępowania z warunkami niniejszego Porozumienia. Jakikolwiek Członek, który uzna, że taka informacja nie została dostarczona, może zwrócić się z tą sprawą do Komitet. 25. 10. Jakikolwiek zainteresowany Członek, który uzna, że jakikolwiek środek stosowany przez innego Członka, a mający skutki subsydium, nie został notyfikowany zgodnie z postanowieniami ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994 oraz niniejszego Artykułu, może zwrócić się z tą sprawą do innego Członka. Jeżeli rzekome subsydium nie zostanie następnie pilnie notyfikowane, to taki Członek może sam wnieść sprawę rzekomego subsydium do Komitetu. 25. 11. Członkowie bezzwłocznie będą zgłaszać do KOmitetu wszystkie wstępne lub ostateczne działania podejmowane w zakresie ceł wyrównawczych. Takie sprawozdania będą dostępne w Sekretariacie WTO do wglądu przez innych Członków. Członkowie będą również przekazywać w okresach półrocznych sprawozdania o działaniach podjętych w dziedzinie ceł wyrównawczych w ciągu poprzednich sześciu miesięcy. Raporty półroczne będą składane w uzgodnionej, znormalizowanej formie. 25. 12. Każdy Członek będzie notyfikować Komitetowi (a) która z jego władz jest kompetentna wszczynać i prowadzić postępowanie, o którym mowa w Artykule 11, oraz (b) procedury krajowe dotyczące wszczynania i prowadzenia takich postępowań. ____________________ 54 Komitet powoła grupę roboczą w celu dokonania przeglądu treści i formy kwestionariusza zawartego w BISD 9S/193-194. Artykuł 26 Nadzór 26. 1. Komitet będzie badać na specjalnych sesjach odbywanych co trzy lata nowe i pełne notyfikacje złożone zgodnie z ust. 1 Artykuł XVI GATT 1994 oraz ust. 1 Artykuł 25 niniejszego Porozumienia. Notyfikacje złożone w latach między posiedzeniami (uaktualnienia notyfikacji) będą badane na każdym regularnym posiedzeniu Komitetu. 26. 2. Komitet będzie badać sprawozdania złożone zgodnie z ust. 11 Artykułu 25 na każdym regularnym posiedzeniu Komitetu. CZĘŚĆ VIII: CZŁONKOWIE - KRAJE ROZWIJAJĄCE SIĘ Artykuł 27 Specjalne i wyróżniające traktowanie Członków - krajów rozwijających się 27. 1. Członkowie uznają, że subsydia mogą odgrywać ważną rolę w programach rozwoju gospodarczego Członków-krajów rozwijających się. 27. 2. Zakaz z ust. 1(a) Artykułu 3 nie będzie stosować się do: (a) Członków-krajów rozwijających się, o których mowa w Załączniku VII; (b) Innych Członków-krajów rozwijających się przez okres ośmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO pod warunkiem zastosowania się do postanowień ust. 4. 27. 3. Zakaz z ust. 1(b) Artykułu 3 nie będzie mieć zastosowania do krajów rozwijających się przez okres pięciu lat i do krajów najmniej rozwiniętych przez okres ośmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO. 27. 4. Każdy Członek-kraj rozwijający się wspomniany w ust. 2(b) stopniowo wyeliminuje swoje subsydia eksportowe w ciągu ośmiu lat, najlepiej w sposób progresywny. Jednakże, Członek-kraj rozwijający się nie podniesie poziomu swoich subsydiów eksportowych55 i wyeliminuje je w okresie krótszym niż przewidziany w niniejszym ustępie, jeżeli stosowanie takich subsydiów eksportowych jest niezgodne z jego potrzebami rozwojowymi. Jeżeli Członek-kraj rozwijający się uzna za konieczne stosowanie takich subsydiów przez okres dłuższy niż osiem lat, to podejmie on - nie później niż na rok przed wygaśnięciem tego okresu - konsultacje z Komitetem, który określi, czy przedłużenie tego okresu jest uzasadnione przy uwzględnieniu wszystkich stosownych potrzeb gospodarczych, finansowych i rozwojowych danego Członka-kraju rozwijającego się. Jeżeli Komitet stwierdzi, że przedłożenie jest uzasadnione, zainteresowany Członek-kraj rozwijający się będzie przeprowadzał coroczne konsultacje z Komitetem w celu określenia potrzeby utrzymywania subsydium. Jeżeli Komitet nie stwierdzi takiej potrzeby, Członek - kraj rozwijający się wyeliminuje pozostałe subsydia eksportowe w ciągu dwóch lat od zakończenia ostatniego okresu, na który posiadał upoważnienie. 27. 5. Członek-kraj rozwijający się, który osiągnął konkurencyjność eksportową w odniesieniu do jednego lub więcej produktów, wyeliminuje swoje subsydia eksportowe dla tego produktu lub produktów w ciągu dwóch lat. Jednakże, dla Członka-kraju rozwijającego się, o którym mowa w Załączniku VII, a który osiągnął konkurencyjność eksportową w jednym lub kilku produktach, subsydia eksportowe zostaną stopniowo wyeliminowane w okresie ośmiu lat. 27. 6. Konkurencyjność eksportowa danego produktu istnieje, gdy udział eksportu Członka-kraju rozwijającego się osiągnął przynajmniej 3,25 procent handlu światowego tym produktem w ciągu dwóch kolejnych lat kalendarzowych. Uznanie istnienia konkurencyjności eksportowej będzie następowało albo (a) na podstawie notyfikacji Członka-kraju rozwijającego o osiągnięciu konkurencyjności eksportowej, albo (b) na podstawie obliczeń dokonanych przez Sekretariat na wniosek jakiegokolwiek Członka. Dla celów niniejszego ustępu, produkt jest zdefiniowany na szczeblu podziału nomenklatury HS. Komitet dokona przeglądu funkcjonowania niniejszego postanowienia pięć lat po wejściu w życie Porozumienia WTO. 27. 7. Postanowienia Artykułu 4 nie będą stosować się do członka-kraju rozwijającego się w przypadku subsydiów eksportowych zgodnych z postanowieniami ustępów od 2 do 5. W takim przypadku mają zastosowanie odnośne postanowienia Artykułu 7. 27. 8. Nie będzie przyjmować się domniemania w rozumieniu ust. 1 Artykułu 6, że subsydium udzielane przez Członka-kraj rozwijający się powoduje poważny uszczerbek w rozumieniu niniejszego Porozumienia. Taki poważny uszczerbek, jakiego przywołanie wynika z postanowień ust. 9, zostanie wykazany poprzez przedstawienie pozytywnych dowodów zgodnie z postanowieniami ust. od 3 do 8 Artykuł 6. 27. 9. W odniesieniu do subsydiów podlegających sankcjom, a udzielanych lub utrzymywanych przez członka-kraj rozwijający się, innych niż omawiane w ust. 1 Artykułu 6, nie można podjąć działania lub upoważnić do działania z tytułu Artykułu 7 niniejszego Porozumienia chyba, że stwierdzono, że wynikiem takiego subsydium jest zniweczenie lub naruszenie koncesji celnych lub innych zobowiązań wynikających z GATT 1994 poprzez wyparcie lub utrudnienie importu podobnego produktu innego Członka na rynku subsydiującego Członka-kraju rozwijającego się lub gdy ma miejsce szkoda dla przemysłu krajowego na rynku Członka importującego. 27. 10. Wszelkie postępowanie w zakresie ceł wyrównawczych w odniesieniu do produktu pochodzącego od Członka-kraju rozwijającego się zostanie umorzone, gdy tylko zainteresowane władze stwierdzą, że: (a) ogólny poziom subsydiów przyznawanych na rzecz tego produktu nie przekracza 2 procent jego wartości obliczonej na bazie jednostkowej; lub (b) wielkość subsydiowanego importu stanowi mniej niż 4 procent ogółu importu podobnego produktu przez Członka importującego chyba, że import od Członków-krajów rozwijających się, których indywidualne udziały są mniejsze niż 4 procent, łącznie stanowi więcej niż 9 procent importu ogółem podobnego produktu przez Członka-importera. 27. 11. Dla tych Członków-krajów rozwijających się, do których odnosi się działanie ust. 2(b) Artykuł 27 i którzy wyeliminowali subsydia eksportowe przed upływem okresu ośmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO i dla tych Członków-krajów rozwijających się wymienionych w Załączniku VII, wskaźnik w ust. 10(a) będzie wynosić 3 procent zamiast 2 procent. Postanowienie to będzie stosowane od daty notyfikacji Komitetowi wyeliminowania subsydiów eksportowych i tak długo, jak długo subsydia eksportowe nie są przyznawane przez notyfikującego Członka-kraj rozwijający się. Postanowienie to wygaśnie 8 lat po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO. 27. 12. Postanowienia ust. 10 i 11 będą stosowane przy jakimkolwiek orzekaniu wielkości nieznacznej, o której mowa w ust. 3 Artykułu 15 niniejszego Porozumienia. 27. 13. Postanowienia Części III nie będą miały zastosowania do bezpośredniego umorzenia długów, subsydiów na pokrycie kosztów społecznych udzielanych w jakiejkolwiek postaci łącznie z rezygnacją z dochodów publicznych i innym transferem zobowiązań jeżeli takie subsydia udzielane są w ramach i na cele programu prywatyzacji Członka-kraju rozwijającego się pod warunkiem, że zarówno program ten, jak i subsydia mają ograniczony okres i są notyfikowane Komitetowi oraz że program ten doprowadzi do prywatyzacji danego przedsiębiorstwa. 27. 14. Na wniosek zainteresowanego Członka, Komitet dokona przeglądu określonej praktyki subsydiowania eksportu przez Członka-kraj rozwijający się dla zbadania jej zgodności z jego potrzebami rozwojowymi. 27. 15. Na wniosek Członka-kraju rozwijającego się, Komitet podejmie przegląd określonego środka wyrównawczego dla zbadania jego zgodności z postanowieniami ustępów 10 i 11 w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do danego Członka-kraju rozwijającego się. __________________ 55 Dla członka-kraju rozwijającego się nie stosującego subsydiów eksportowych z datą wejścia w życie Porozumienia WTO, niniejszy ustęp będzie miał zastosowanie na podstawie poziomu subsydiów eksportowych udzielanych w 1986 roku. CZĘŚĆ IX: POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE Artykuł 28 Istniejące programy 28. 1. Programy subsydiowania, które zostały ustanowione na terytorium jakiegokolwiek Członka przed podpisaniem Porozumienia WTO przez tego Członka i które są niezgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia zostaną: (a) notyfikowane KOmitetowi nie później niż w ciągu 90 dni po wejściu w życie Porozumienia WTO dla tego Członka; i (b) doprowadzone do zgodności z postanowieniami niniejszego Porozumienia w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO dla takiego Członka i do tego czasu nie będą podlegały Części II. 28. 2. Żaden Członek nie będzie rozszerzał zakresu takiego programu, ani też taki program nie będzie wznawiany po jego zakończeniu. Artykuł 29 Transformacja do gospodarki rynkowej 29. 1. Członkowie w procesie transformacji z gospodarki centralnie planowanej do gospodarki rynkowej opartej na wolnej przedsiębiorczości mogą stosować programy i środki konieczne dla takiej transformacji. 29. 2. W odniesieniu do takich Członków, programy subsydiowania mieszczące się w ramach Artykułu 3 i notyfikowane zgodnie z ust. 3 zostaną stopniowo zlikwidowane lub doprowadzone do zgodności z Artykułem 3 w okresie siedmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia o WTO. W takim przypadku Artykuł 4 nie będzie stosowany. Ponadto w ciągu tego samego okresu: (a) programy subsydiowania, mieszczące się w ramach ust. 1(d) Artykułu 6 nie będą podlegać sankcjom w rozumieniu Artykułu 7; (b) w stosunku do pozostałych subsydiów podlegających sankcjom mają zastosowanie postanowienia ust. 9 Artykułu 27. 29. 3. Programy subsydiowania mieszczące się w ramach Artykułu 3 będą notyfikowane Komitetowi w najwcześniejszym do wykonania terminie po wejściu w życie Porozumienia WTO. Dalsze notyfikacje takich subsydiów mogą być dokonywane w okresie do dwóch lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO. 29. 4. W wyjątkowych okolicznościach Członkowie, o których mowa w ust. 1 mogą uzyskać zgodę Komitetu na odejście od swych notyfikowanych programów oraz środków i ich terminów jeżeli takie odejścia są uważane za konieczne dla procesu transformacji. CZĘŚĆ X: ROZSTRZYGANIE SPORÓW Artykuł 30 Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 tak, jak zostały rozwinięte i zinterpretowane w Uzgodnieniu o rozstrzyganiu sporów, będą miały zastosowanie do konsultacji i rozstrzygania sporów zgodnie z niniejszym Porozumieniem chyba, że w niniejszym Porozumieniu postanowiono inaczej. CZĘŚĆ XI: POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 31 Stosowanie tymczasowe Postanowienia ust. 1 Artykułu 6 oraz postanowienia Artykułu 8 i Artykułu 9 będą miały zastosowanie przez okres pięciu lat poczynając od daty wejścia w życie Porozumienia WTO. Nie później niż na 180 dni przed końcem tego okresu, KOmitet dokona przeglądu działania tych postanowień dla ustalenia, czy przedłużać ich stosowanie w obecnej lub zmienionej postaci. Artykuł 32 Inne postanowienia końcowe . 1. Żadna konkretna akcja przeciwko subsydium innego Członka nie może być podjęta inaczej niż zgodnie z postanowieniami GATT 1994 tak, jak są one interpretowane niniejszym Porozumieniem56. . 2. Bez uzyskania zgody pozostałych Członków, nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia. 32. 3. Z zastrzeżeniem ust. 4, postanowienia niniejszego Porozumienia będą miały zastosowanie wobec postępowań i przeglądów istniejących środków wszczętych w wyniku wniosków złożonych z datą lub po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO w odniesieniu do Członka. 32. 4. Dla celów ust. 3 Artykułu 21 istniejące środki wyrównawcze będą uważane za nałożone z datą nie późniejszą niż data wejścia w życie Porozumienia WTO dla Członka, z wyjątkiem przypadków w których obowiązujące przepisy wewnętrzne Członka działające z tą datą zawierały już klauzulę w rodzaju tej, jaką przewidziano w tym ustępie. 32. 5. Każdy Członek podejmie wszelkie konieczne kroki zarówno o charakterze ogólnym, jak i szczególnym, aby zapewnić, nie później niż w dniu wejścia dla niego w życie Porozumienia WTO, zgodność jego ustaw, przepisów i procedur administracyjnych z postanowieniami niniejszego Porozumienia w zakresie, w jakim mogą one dotyczyć tego Członka. 32. 6. Każdy Członek poinformuje Komitet o wszelkich zmianach w ustawodawstwie i przepisach mających znaczenie dla niniejszego Porozumienia oraz stosowania takiego ustawodawstwa i przepisów. 32. 7. Komitet będzie dokonywać corocznie przeglądów wykonywania i działania niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę jego cele. Komitet będzie corocznie informować Radę do spraw Handlu Towarami o wydarzeniach, jakie miały miejsce w okresie objętym takimi przeglądami. 32. 8. Załączniki do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralną część. ______________________ 56 Niniejszy ustęp nie wyklucza stosowanego działania w oparciu o inne odnośne postanowienia GATT 1994, tam gdzie jest to właściwe. ZAŁĄCZNIK I PRZYKŁADOWA LISTA SUBSYDIÓW EKSPORTOWYCH a) świadczenie przez rządy bezpośrednich subsydiów na rzecz firmy lub gałęzi produkcji, zależnych od działalności eksportowej i jej wyników. b) Systemy odpisów dewizowych lub inne podobne praktyki premiujące eksport. c) Krajowe opłaty frachtowe i taryfy przewozowe od towarów eksportowych, pobierane przez rządy lub stosowane z ich dyspozycji na warunkach korzystniejszych niż wobec ładunków krajowych. d) Dostarczanie przez rządy lub ich agendy, bezpośrednio albo pośrednio z dyspozycji rządu, importowanych bądź krajowych towarów albo usług w celu ich zastosowania w produkcji towarów eksportowych, na zasadach i warunkach korzystniejszych niż stosowane wobec podobnych lub bezpośrednio konkurencyjnych towarów bądź usług używanych w produkcji towarów przeznaczonych do użytku krajowego, jeżeli (w przypadku produktów) takie zasady lub warunki są korzystniejsze od dostępnych ich eksporterom na rynkach światowych na warunkach handlowych57. e) Pełne lub częściowe zwolnienie, umorzenie lub odroczenie podatków bezpośrednich58 lub płatności z tytułu ubezpieczeń pobranych albo należnych od przedsiębiorstw przemysłowych lub handlowych59, które jest bezpośrednio związane z eksportem. f) Specjalne pomniejszenia podstawy opodatkowania bezpośredniego, związane z eksportem lub jego wynikami, większe niż w przypadku produkcji towarów do użytku krajowego. g) Zwolnienie od podatków pośrednich58 lub ich umorzenie w odniesieniu do produkcji i dystrybucji towarów eksportowanych, większe niż w przypadku podatków nakładanych na produkcję i dystrybucję podobnych towarów sprzedawanych na użytek krajowy. h) Zwolnienie, umorzenie lub odroczenie skumulowanych podatków pośrednich58 pobranych we wcześniejszych fazach produkcji i obrotu od towarów i usług używanych do produkcji eksportowej, większe niż zwolnienie, zwrot lub odroczenie podobnych, uprzednio pobranych, skumulowanych podatków pośrednich od dóbr i usług użytych do produkcji podobnych towarów sprzedawanych na użytek krajowy; z zastrzeżeniem wszakże, że skumulowane, uprzednio pobrane podatki pośrednie od towarów eksportowanych mogą podlegać zwolnieniu, zwrotowi lub odroczeniu, nawet jeżeli nie podlegają takiemu zwolnieniu, zwrotowi lub odroczeniu przy sprzedaży podobnych produktów na użytek krajowy, jeżeli skumulowane uprzednie podatki pośrednie są nakładane na składniki produkcji zużyte do wytwarzania eksportowanego produktu (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów)60. Niniejszy punkt będzie interpretowany zgodnie z wytycznymi zawartymi w Załączniku II, dotyczącymi zużycia składników produkcji w procesie wytwórczym. i) Umarzanie lub zwrot opłat importowych58 ponad te, jakie są nakładane na importowane składniki produkcji zużyte do wytworzenia eksportowanego produktu (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów); z zastrzeżeniem wszakże, że w szczególnych przypadkach przedsiębiorstwo może stosować jako substytut pewną ilość składników pochodzenia krajowego, równych pod względem ilości, jakości i cech użytkowych produktom importowanym, jeżeli zarówno import jak i odpowiadające mu operacje eksportowe następują w rozsądnie bliskich terminach, nie przekraczających dwóch lat. Niniejszy punkt będzie interpretowany zgodnie z wytycznymi zawartymi w Załączniku II dotyczącymi zużycia składników produkcji w procesie wytwórczym oraz wytycznymi zawartymi w Załączniku III, odnoszącymi się do kwalifikowania potrąceń z tytułu substytucji jako subsydiów eksportowych. j) Udzielanie przez rządy (lub specjalne instytucje pod kontrolą rządów) gwarancji kredytowych lub ubezpieczeń kredytów eksportowych ubezpieczeń lub gwarancji przeciwko wzrostowi kosztów towarów eksportowych albo ubezpieczeń od ryzyk kursowych, przy stosowaniu stawek ubezpieczeniowych, które nie wystarczają do pokrycia długoterminowych kosztów bieżących i strat związanych z takimi programami. k) Udzielanie przez rządy (lub specjalne instytucje kontrolowane przez rządy albo działające z ich ramienia) kredytów eksportowych o stopach oprocentowania niższych od tych, które muszą one faktycznie płacić za tak zaangażowane środki (lub też musiałyby płacić, pożyczając na międzynarodowych rynkach kapitałowych w celu uzyskania funduszy na taki sam okres, w takiej samej walucie, oraz na takich samych warunkach jak kredyt eksportowy), bądź też pokrywanie przez nie w całości lub części kosztów poniesionych przez eksporterów albo instytucje finansowe na pozyskanie kredytów, o ile są one stosowane dla uzyskania materialnej korzyści w zakresie warunków kredytów eksportowych. Jeżeli jednak Członek jest stroną międzynarodowego uzgodnienia dotyczącego oficjalnych kredytów eksportowych, do którego należy co najmniej 12 pierwotnych Członków niniejszego Porozumienia według stanu na dzień 1 stycznia 1979 (lub też stroną późniejszego pochodnego uzgodnienia przyjętego przez tych pierwotnych Członków), albo też jeśli Członek stosuje w praktyce postanowienia dotyczące stóp procentowych zawarte w danym uzgodnieniu, praktyka kredytów eksportowych, zgodna z tymi postanowieniami, nie będzie uznawana za subsydium eksportowe zakazane niniejszym Porozumieniem. l) Wszelkie inne obciążenia środków publicznych stanowiące subsydium eksportowe w rozumieniu Artykułu XVI GATT 1994. ________________ 57 Pojęcie "na warunkach handlowych" oznacza, że wybór między produktem krajowym i importowanym nie podlega ograniczeniom i jest zależny wyłącznie od przesłanek handlowych. 58 Dla potrzeb niniejszego Porozumienia: Pojęcie "podatki bezpośrednie" będzie oznaczało podatki od płac, zysków, odsetek, dzierżawy, dywidend i wszelkich innych form dochodów, jak również podatki od posiadania nieruchomości; Pojęcie "opłaty importowe" będzie oznaczało taryfy, cła i inne opłaty fiskalne nie wymienione gdzie indziej w tym przypisie, które są nakładane na towary importowane; Pojęcie "podatki pośrednie" będzie oznaczało podatki od sprzedaży, akcyzowe, obrotowe, od wartości dodanej, franszyzy, opłaty stemplowe, podatki od przekazania własności, podatki od zapasów i majątku produkcyjnego, podatki graniczne i inne podatki nie będące podatkami bezpośrednimi i opłatami importowymi; Podatki pośrednie "uprzednio pobrane" są podatkami nakładanymi na produkty i usługi użyte bezpośrednio lub pośrednio do wytwarzania produktu; "Skumulowane" podatki pośrednie są wielofazowymi podatkami nakładanymi gdy nie ma mechanizmu dla późniejszego stosowania ulg podatkowych, jeżeli dobra lub usługi podlegające opodatkowaniu w jednej fazie produkcji są używane w kolejnej fazie produkcji. "Umorzenie" obejmuje refundację lub ulgę podatkową; "Umorzenie lub zwrot" obejmuje całkowite lub częściowe zwolnienie lub odroczenie opłat importowych. 59 Członkowie uznają, że odroczenie podatku nie musi oznaczać subsydium eksportowego, jeżeli, na przykład, pobierane są właściwe odsetki. Członkowie potwierdzają zasadę, że ceny dóbr w transakcjach pomiędzy przedsiębiorstwami eksportującymi a zagranicznymi nabywcami będącymi pod ich kontrolą wspólną, powinny - dla celów podatkowych - być cenami, które byłyby wymagane pomiędzy niezależnymi przedsiębiorstwami dokonującymi transakcji na warunkach rynkowych. Każdy Członek może zwrócić uwagę innego Członka na praktyki administracyjne lub inne, które mogą być niezgodne z tą zasadą i w rezultacie mogą prowadzić do znacznych oszczędności w podatkach bezpośrednich od transakcji eksportowych. W takich okolicznościach, Członkowie będą zazwyczaj podejmować starania o rozstrzygnięcie rozbieżności między nimi przy zastosowaniu postanowień istniejących dwustronnych umów podatkowych lub innych właściwych mechanizmów międzynarodowych, z zachowaniem praw i obowiązków Członków wynikających z GATT 1994, łącznie z prawem do konsultacji ustanowionym w poprzednim zdaniu. Punkt (e) nie ma na celu ograniczenia jakiegokolwiek Członka w podejmowaniu środków mających na celu unikania podwójnego opodatkowania dochodów uzyskanych za granicą przez jego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa innego Członka. 60 Punkt (h) niedotyczy systemów podatku od wartości dodanej oraz stosowanych w ich miejsce granicznych podatków korekcyjnych; problem nadmiernego umorzenia podatków od wartości dodanej jest traktowany wyłącznie w punkcie (g). ZAŁĄCZNIK II WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE LICZENIA ZUŻYCIA SKŁADNIKÓW PROCESU PRODUKCJI61 I 1. Systemy ulg w podatkach pośrednich mogą dopuszczać zwolnienie, umorzenie lub odroczenie skumulowanych podatków pośrednich uprzednio nakładanych na składniki produkcji zużywane do wytwarzania eksportowanego towaru (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów). Podobnie, systemy zwrotów mogą dopuszczać umorzenie lub zwrot opłat importowych obciążających składniki zużywane w produkcji towarów eksportowanych (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów). 2. Przykładowa lista subsydiów eksportowych zamieszczona w załączniku I do niniejszego Porozumienia odwołuje się w punktach (h) oraz () do pojęcia "składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu". Stosownie do punktu (h) systemy ulg w podatkach pośrednich mogą stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one zwolnieniem, umorzeniem lub odroczeniem skumulowanych podatków pośrednich nakładanych we wcześniejszej fazie ponad kwotę takich podatków faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużywane przy wytwarzaniu eksportowanego towaru. Stosownie do punktu (i) systemy zwrotów mogą stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one umorzeniem lub zwrotem opłat importowych ponad kwotę takich opłat faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużyte przy wytwarzaniu eksportowanego produktu. Oba punkty stanowią, iż przy ustalaniu zużycia składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu musi zostać uwzględniona normalna proporcja odpadów. Punkt (i) uwzględnia również substytucję, tam gdzie jest to właściwe. ZAŁĄCZNIK II WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE LICZENIA ZUŻYCIA SKŁADNIKÓW PROCESU PRODUKCJI61 I 1. Systemy ulg w podatkach pośrednich mogą dopuszczać zwolnienie, umorzenie lub odroczenie skumulowanych podatków pośrednich uprzednio nakładanych na składniki produkcji zużywane do wytworzenia eksportowanego towaru (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów). Podobnie, systemy zwrotów mogą dopuszczać umorzenie lub zwrot opłat importowanych obciążających składniki zużywane w produkcji towarów eksportowanych (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów). 2. Przykładowa lista subsydiów eksportowych zamieszczona w Załączniku I do niniejszego Porozumienia odwołuje się w punktach (h) oraz (i) do pojęcia "składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu". Stosownie do punktu (h) systemy ulg w podatkach pośrednich mogą stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one zwolnieniem, umorzeniem lub odroczeniem skumulowanych podatków pośrednich nakładanych we wcześniejszej fazie ponad kwotę takich podatków faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużywane przy wytwarzaniu eksportowanego towaru. Stosownie do punktu (i) systemy zwrotów mogą stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one umorzeniem lub zwrotem opłat importowych ponad kwotę takich opłat faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużyte przy wytwarzaniu eksportowanego produktu. Oba punkty stanowią, iż przy ustaleniu zużycia składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu musi zostać uwzględniona normalna proporcja odpadów. Punkt (i) uwzględnia również substytucję, tam gdzie jest to właściwe. II Przy badaniu, w trakcie postępowania dotyczącego ceł wyrównawczych stosownie do niniejszego Porozumienia, czy składniki produkcji są zużywane do wytworzenia produktu eksportowanego, władze prowadzące postępowanie powinny działać jak następuje: 1. Jeżeli zarzuca się, że system ulg w podatkach pośrednich lub zwrotów opłat importowych stwarza subsydium w następstwie nadmiernej ulgi lub nadmiernego zwrotu podatków pośrednich albo opłat importowych od składników produkcji zużytych do wytwarzania produktu eksportowanego, władze prowadzące postępowanie powinny przede wszystkim stwierdzić, czy rząd Członka eksportującego ustanowił i stosuje system lub procedurę ustalania jakie składniki są zużywane do wytwarzania eksportowanego produktu i w jakich ilościach, jeżeli stosowanie takiego systemu lub procedury zostanie stwierdzone, władze prowadzące winny zbadać taki system lub procedurę dla stwierdzenia, czy są one rozsądne, skuteczne dla realizacji założonych celów i oparte na powszechnie akceptowanych praktykach handlowych kraju eksportera. Władze prowadzące postępowanie mogą uznać za konieczne przeprowadzenie, zgodnie z ust. 6 Artykułu 12, pewnych praktycznych testów w celu zweryfikowania informacji lub też upewnienia się co do faktycznego stosowania takiego systemu lub procedury. 2. Jeżeli taki system lub procedura nie istnieją, jeżeli nie są one rozsądne, albo jeżeli istnieją i są uznawane za rozsądne, lecz zostanie stwierdzone, że nie są stosowane w praktyce albo są stosowane nieskutecznie, wówczas potrzebne byłoby przeprowadzenie przez Członka eksportującego dalszego badania opartego na faktycznie zaangażowanych składnikach, w ramach ustalania czy nadmierne płatności miały miejsce. Jeżeli władze prowadzące postępowanie uznają to za konieczne, dalsze badanie będzie prowadzone zgodnie z wymogami ust. 1. 3. Władze prowadzące postępowanie winny traktować składniki produkcji jako fizycznie zawarte w produkcie, jeżeli takie składniki są zużywane w procesie produkcji i są fizycznie obecne w eksportowanym produkcie. Członkowie są świadomi tego, że składniki produkcji nie muszą być obecne w produkcie końcowym w takiej samej postaci, w jakiej weszły one do procesu wytwórczego. 4. Przy ustalaniu ilości określonego składnika zużytego do wytworzenia produktu eksportowanego, należy uwzględnić "normatyw odpadów", przy czym takie odpady winny być traktowane jako zużyte do wytworzenia eskportowanego produktu. Pojęcie "odpad" oznacza część danego składnika która nie spełnia niezależnej funkcji w procesie produkcji, nie jest zużyta w produkcji towaru eksportowanego (np. z powodu niesprawności) i nie jest odzyskiwana, użytkowania lub odsprzedawana przez tego samego producenta. 5. Orzeczenie władz prowadzących postępowanie czy wskazana wielkość odpadu jest "normalna", winno uwzględniać proces produkcyjny, przeciętną sprawność danego przemysłu w kraju eksportującym oraz inne stosowne czynniki techniczne. Władze prowadzące postępowanie winny mieć przy tym na uwadze, jako ważną kwestię, czy władze Członka eksportującego rozsądnie wyliczyły wielkość odpadów, jeżeli zamierza się uwzględnić ją w uldze podatkowej albo umorzeniu. ______________________ 61 Składnikami zużywanymi w procesie produkcji są składniki fizyczne zawarte w wyrobie, energia, paliwa stałe i płynne używane w procesie produkcji oraz katalizatory, podlegające zużyciu w trakcie ich stosowania w celu uzyskania eksportowanego produktu. ZAŁĄCZNIK III WSKAZÓWKI DLA ORZEKANIA, CZY SYSTEMY ZWROTÓW Z TYTUŁU SUBSTYTUCJI SĄ SUBSYDIUM EKSPORTOWYM I Systemy zwrotów mogą dopuszczać refundację lub zwrot opłat importowych nakładanych na składniki produkcji które są zużywane w procesie produkcji innego produktu, przy czym eksport tego innego produktu obejmuje krajowe składniki mające taką samą jakość i cechy charakterystyczne, jak te które były substytutem składników importowanych. Stosownie do punktu (i) przykładowej listy subsydiów eksportowych zawartej w Załączniku I, system takich zwrotów od substytutów może stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim prowadzi co nadmiernych zwrotów opłat importowych pierwotnie nałożonych na importowane składniki produkcji których dotyczy roszczenie zwrotu. II Badając, w ramach postępowania dotyczącego ceł wyrównawczych stosownie do niniejszego Porozumienia, system zwrotów od substytutów, władze prowadzące postępowanie powinny działać jak następuje: 1. Punkt (i) przykładowej listy subsydiów eksportowych stanowi, że przy wytwarzaniu produktu eksportowego, krajowe składniki produkcji mogą być traktowane jako substytut składników importowanych, jeżeli takie składniki występują w tej samej ilości i jakości oraz mają taką samą charakterystykę, jak zastępowane składniki importowane. Istotne jest istnienie systemu lub procedur weryfikacji, ponieważ pozwala to rządowi Członka eksportującego zapewnić i wykazać, że ilość składników których dotyczy roszczenie zwrotu nie przekracza ilości podobnych produktów eksportowanych w jakiejkolwiek postaci i że nie występują zwroty opłat importowych przekraczające te opłaty, które były pierwotnie nałożone na dane składniki importowane. 2. Jeżeli zrzuca się, że system zwrotów od subsytutów stwarza subsydium, władze prowadzące postępowanie powinny przede wszystkim ustalić, czy rząd Członka eksportującego ustanowił i stosuje system lub procedurę weryfikacyjną. Jeżeli stosowanie takiego systemu lub procedury zostanie stwierdzone, władze prowadzące postępowanie winny zbadać taki system lub procedurę dla stwierdzenia, czy są one rozsądne, skuteczne dla realizacji założonych celów i oparte na powszechnie akceptowanych praktykach handlowych kraju eksportera. Jeżeli taki system lub procedura spełniają takie kryteria i są efektywnie stosowane to należy przyjąć, że subsydium nie występuje. Władze prowadzące postępowanie mogą uznać konieczność przeprowadzenia, zgodnie z ust. 6 Artykułu 12, pewnych praktycznych testów w celu zweryfikowania informacji lub też upewnienia się, że procedura weryfikacyjna jest skutecznie stosowana. 3. Jeżeli nie ma procedur weryfikacyjnych, albo nie są one rozsądnym albo też procedury takie są ustanowione i uznawane za rozsądne, ale zostanie stwierdzone, że nie są stosowane w praktyce albo są stosowane nieskutecznie, może to oznaczać istnienie subsydium. W takich przypadkach potrzebne byłoby przeprowadzenie przez Członka eksportującego dalszego badania opartego na faktycznych transakcjach, w celu ustalenia czy nadmierne płatności miały miejsce. Dalsze badanie, jakie władze prowadzące postępowanie mogą uznać za konieczne, byłoby prowadzone zgodnie z wymogami ust. 2. 4. Istnienie przepisu o zwrotach od substytutów, w ramach którego eksporterzy mają prawo wyboru określonych dostaw importowych których dotyczy roszczenie zwrotu, nie powinno samo w sobie być traktowane jako okoliczność stwarzająca subsydium. 5. Jeżeli rządy wypłacają oprocentowanie od wszelkich kwot refundowanych w ramach systemu zwrotów, wówczas powstaje domniemanie nadmiernego zwrotu opłat importowych w rozumieniu punktu (i), w wysokości oprocentowania faktycznie udzielonego lub należnego. ZAŁĄCZNIK IV KALKULACJA CAŁKOWITEGO SUBSYDIUM AD VALOREM [Ust. 1(a) ARTYKUŁU 6]62 1. Wszelka kalkulacja kwoty subsydium dla celów ust. 1(a) Artykułu 6 będzie sporządzana w kategoriach kosztów ponoszonych przez subsydiujący rząd. 2. Z wyjątkiem postanowień ustępów 3 do 5, przy ustalaniu, czy ogólna stopa subwencjonowania przekracza 5 procent wartości produktu, wartość produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży uzyskanej przez firmę63 pobierającą subsydium w okresie ostatnich dwunastu miesięcy dla których dostępne są dane dotyczące sprzedaży, poprzedzającym okres, w którym subsydium zostało udzielone64. 3. Jeżeli subsydium jest powiązane z produkcją lub sprzedażą określonego produktu, wartość tego produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży tego produktu przez firmę pobierającą subsydium w okresie ostatnich dwunastu miesięcy dla których dostępne są dane dotyczące sprzedaży, poprzedzającym okres, w którym subsydium zostało udzielone. 4. Jeżeli firma pobierająca subsydium jest w okresie rozruchu, domniemanie poważnego uszczerbku powstanie wówczas, gdy całkowita stopa subwencjonowania będzie przekraczała 15 procent ogólnych zainwestowanych środków. Dla celów niniejszego ustępu okres rozruchu nie będzie przekraczać pierwszego roku produkcji65. 5. Jeżeli firma pobierająca subsydium jest zlokalizowana w kraju o gospodarce inflacyjnej, wartość produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży dokonywanych przez firmę pobierającą subsydium (lub jako łączna wartość sprzedaży określonego produktu, jeżeli subsydium jest z nim związane) w poprzednim roku kalendarzowym, przy skorygowaniu o wskaźnik inflacji występującej w okresie dwunastu miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym następuje udzielenie subsydium. 6. Przy określaniu łącznej stopy subwencjonowania w danym roku, subsydia udzielone z różnych tytułów i przez różne władze na terytorium Członka, będą liczone łącznie. 7. Subsydia udzielone przed wejściem w życie Porozumienia WTO będą uwzględniane w łącznej stopie subwencjonowania, jeżeli korzyści z nich wynikające dotyczą przyszłej produkcji. 8. Subsydia, które nie podlegają sankcjom z tytułu odpowiednich postanowień niniejszego Porozumienia nie będą włączane do kalkulacji kwoty subsydium dla celów ust. 1(a) Artykułu 6. ______________________ 62 Członkowie winni się porozumieć, stosownie do konieczności, co do spraw, które nie są wyszczególnione w niniejszym Załączniku, lub które wymagają dalszych wyjaśnień dla potrzeb ust. 1 Artykułu 6. 63 Firma pobierająca subsydium jest firmą na terytorium Członka udzielającego subsydium. 64 W przypadku subsydiów związanych z opodatkowaniem, wartość produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży dokonywanych przez firmę pobierającą subsydium w roku podatkowym, w którym powstała korzyść związana z opodatkowaniem. ZAŁĄCZNIK V PROCEDURY SPORZĄDZANIA INFORMACJI DOTYCZĄCYCH POWAŻNEGO USZCZERBKU 1. Każdy Członek będzie współdziałać w sporządzaniu dowodów, jakie mają być badane przez panel w ramach procedury o której mowa w ustępach od 4 do 6 Artykułu 7. Strony sporu i każdy Członek będący zainteresowaną stroną trzecią, powiadomią DSB, niezwłocznie po przywołaniu postanowień ust. 4 Artykułu 7, o instytucjach odpowiedzialnych za stosowanie tych postanowień na ich terytorium, oraz o właściwym trybie postępowania w celu spełnienia prośby o informację. 2. W przypadkach, gdy sprawy są skierowane do DSB z powołaniem się na ust. 4 Artykułu 7, DSB, jeśli zostanie o to poproszony, podejmie starania, by uzyskać od rządu subsydiującego Członka takie informacje, jakie są niezbędne dla ustalenia faktu istnienia i kwoty subsydium, wartości całkowitych sprzedaży dokonywanych przez subsydiowane firmy, jak również informacje nieodzowne dla analizy negatywnych skutków wywołanych przez subsydiowany produkt66. Ten proces może obejmować, stosownie do potrzeby, kirowanie zapytań do rządu subsydiującego członka i Członka wnoszącego skargę, w celu zebrania informacji, jak również dla wyjaśnienia i rozwinięcia informacji dostępnej stronom sporu poprzez procedurę notyfikacyjną ustanowioną w Części VII67. 3. W przypadku wystąpienia skutków na rynkach krajów trzecich, strona sporu może zbierać informacje, w tym drogą zapytań kierowanych do rządu takiego kraju trzeciego, niezbędne dla analizy niekorzystnych skutków a niedostępne w normalnym trybie od Członka wnoszącego skargę lub Członka stosującego subsydium. Ten przepis winien być stosowany w taki sposób, aby nie stwarzać nadmiernego obciążenia dla Członka - kraju trzeciego. W szczególności od takiego Członka nie będzie się oczekiwać dokonania specjalnie dla tego celu analizy rynku lub cen. Oczekiwana w tym trybie informacja będzie informacją już dostępną, bądź też łatwo dostępną dla danego Członka (np. najnowsze dane statystyczne, które zostały już zebrane przez odpowiednie służby statystyczne, lecz nie były jeszcze opublikowane, dane celne dotyczące importu oraz deklarowanych wartości odpowiednich produktów, itp.). Jeśli jednak Członek będący stroną sporu podejmie szczegółową analizę rynku na koszt własny, władze Członka-kraju trzeciego będą ułatwiały wykonanie wynikających stąd zadań stojących przed osobą lub firmą prowadzącą taką analizę, a taka osoba lub firma uzyska dostęp do wszelkiej informacji, która nie jest zazwyczaj traktowana przez rząd jako poufna. 4. DSB wyznaczy przedstawiciela, którego zadaniem będzie ułatwienie procesu zbierania informacji. Jedynym celem tego przedstawiciela będzie zapewnienie przygotowania, we właściwym czasie, informacji niezbędnej dla ułatwienia szybkiego rozpoznania sporu na forum wielostronnym. W szczególności, przedstawiciel ten może proponować sposoby najbardziej sprawnego pozyskania informacji i nakłaniać strony do współpracy. 5. Proces zbierania informacji opisany powyżej w ustępach od 2 do 4 będzie zakończony w ciągu 60 dni od daty wniesienia sprawy do DSB zgodnie z ust. 4 artykułu 7. Informacja uzyskana w tym trybie zostanie przedstawiona panelowi powołanemu przez DSB zgodnie z postanowieniami Części X. Informacja ta winna obejmować, między innymi, dane dotyczące kwoty przedmiotowego subsydium (oraz, tam gdzie jest to właściwe, wartości łącznych sprzedaży dokonywanych przez subsydiowane firmy), cen subsydiowanych produktów, cen nie subsydiowanych produktów, cen innych dostawców na dany rynek, zmian w podaży subsydiowanego produktu na dany rynek oraz zmian udziałów w rynku. Informacja ta winna też obejmować materiał dowodowy przedstawiony w celu odparcia zarzutu, oraz wszelką dodatkową informację jaką panel uzna za właściwą dla powzięcia swych wniosków. 6. Jeżeli członek subsydiujący albo członek-kraj trzeci nie współpracuje w procesie zbierania informacji, Członek wnoszący skargę przedstawi swoje wywody dotyczące poważnego uszczerbku, oparte na dostępnych mu dowodach, łącznie z faktami i okolicznościami dotyczącymi braku współpracy ze strony Członka subsydiującego albo członka-kraju trzeciego. Jeżeli informacja jest niedostępna wskutek braku współpracy Członka subsydiującego albo Członka-kraju trzeciego, panel może uzupełnić dokumentację sprawy w koniecznym zakresie, opierając się na najlepszej dostępnej mu informacji. 7. Przyjmując swe ustalenia, panel powinien wyciągać negatywne wnioski z faktów braku współpracy którejkolwiek strony zaangażowanej w procesie zbierania informacji. 8. Przy orzekaniu o kierowaniu się albo najlepszą dostępną informacją albo wnioskami negatywnymi wynikającymi z braku współpracy, panel weźmie pod uwagę opinię przedstawiciela DSB wyznaczonego zgodnie z ust. 4, co do zasadności wszelkich próśb o informacje oraz co do starań podejmowanych przez strony celem sprawnego i terminowego zaspokojenia tych próśb. 9. W procesie zbierania informacji nic nie będzie ograniczać zdolności panelu do poszukiwania takiej dodatkowej informacji jaką uzna on za istotną dla właściwego rozstrzygnięcia sporu, a jaka nie została w wystarczającym stopniu pozyskana lub rozwinięta w trakcie procesu. Panel zazwyczaj nie powinien jednak występować o dodatkową informację celem uzupełnienia materiału dowodowego, jeżeli taka informacja wspierałaby stanowisko jednej ze stron, a brak takiej informacji w dokumentacji sprawy wynika z niezasadnego braku współdziałania tej strony w procesie zbierania informacji. __________________ 65 Sytuacje określone jako rozruch produkcji obejmują przypadki, w których zaangażowano środki finansowe na cele rozwoju produktu lub budowy urządzeń do wytwarzania produktów korzystających z subsydiowania, nawet jeżeli produkcja nie została jeszcze rozpoczęta. 66 W przypadku, gdy istnienie poważnego uszczerbku musi być dowiedzione. 67 W procesie gromadzenia informacji przez DSB uwzględniona będzie potrzeba ochrony informacji, która jest ze swej istoty poufna lub jest dostarczona w trybie poufnym przez jakiegokolwiek Członka zaangażowanego w tym procesie. ZAŁĄCZNIK VI PROCEDURY WIZYTACJI LOKALNEJ W MYŚL UST. 8 ARTYKUŁU 12 1. Po wszczęciu postępowania, władze Członka eksportującego i firmy znane jako zainteresowane powinny zostać powiadomione o zamiarze przeprowadzenia wizytacji lokalnej. 2. Jeśli, w wyjątkowych okolicznościach, do zespołu prowadzącego postępowanie zamierza się włączyć ekspertów nierządowych, o zamiarze tym należy poinformować władze i firmy Członka eksportującego. Tacy eksperci nierządowi powinni podlegać skutecznym sankcjom za naruszenie wymogu poufności. 3. Zwyczajową praktyką powinno być uzyskanie wyraźnej zgody zainteresowanych firm Członka eksportującego, przed ostatecznym ustaleniem wizytacji. 4. Po otrzymaniu zgody zainteresowanych firm, władze prowadzące postępowanie powinny powiadomić władze Członka eksportującego o nazwach i adresach firm jakie mają być wizytowane oraz o uzgodnionych terminach wizytacji. 5. Firmy, które mają być wizytowane będą o tym powiadomione z odpowiednim wyprzedzeniem. 6. Wizytacje mające na celu wyjaśnienie kwestionariusza powinny mieć miejsce tylko na wniosek firmy eksportującej. W przypadku takiego wniosku władze prowadzące postępowanie mogą postawić się do dyspozycji firmy. Taka wizytacja będzie mogła mieć miejsce tylko wtedy gdy: (a) władze Członka importującego powiadomią o niej przedstawicieli rządu danego Członka, oraz (b) ci ostatni nie sprzeciwią się tej wizytacji. 7. Ponieważ głównym celem wizytacji lokalnej jest weryfikacja dostarczonych informacji lub pozyskanie dalszych szczegółów, powinna ona być przeprowadzona po uzyskaniu odpowiedzi na kwestionariusz, chyba że firma wyrazi zgodę na wcześniejszą wizytację, a rząd Członka eksportującego został poinformowany przez władze prowadzące postępowanie o oczekiwanej wizytacji i nie wyraził sprzeciwu; ponadto zwyczajową praktyką winno być powiadomienie przed taką wizytacją zainteresowanych firm o ogólnym charakterze informacji jakie mają być weryfikowane oraz o wszelkich dalszych informacjach jakich dostarczenie jest potrzebne, aczkolwiek nie wyklucza to możliwości zwracania się do dalsze szczegóły w trakcie wizytacji, w świetle uzyskanych informacji. 8. Odpowiedzi na prośby o informacje i zapytania przedstawione przez władze lub firmy Członków eksportujących oraz istotne dla powodzenia wizytacji lokalnej, powinny być udzielone przed wizytacją ilekroć jest to możliwe. ZAŁĄCZNIK VII CZŁONKOWIE-KRAJE ROZWIJAJĄCE SIĘ, O KTÓRYCH MOWA W UST. 2(A) ARTYKUŁU 27 Członkami-krajami rozwijającymi się, nie podlegającymi postanowieniom ust. 1(a) Artykułu 3 zgodnie z ust. 2(a) Artykułu 27 są: a) Kraje najmniej rozwinięte, zakwalifikowane w tym charakterze przez Narody Zjednoczone i będące Członkami WTO. b) Każdy z następujących krajów rozwijających się, który jest Członkiem WTO będzie podlegał postanowieniom stosowanym wobec innych Członków-krajów rozwijających się zgodnie z ust. 2(b) Artykułu 27 gdy PKB na mieszkańca osiągnie 1.000 dolarów rocznie68: Boliwia, Kamerun, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Republika Dominikany, Egipt, Ghana, Gwatemala, Gujana, Indie, Indonezja, Kenia, Maroko, Nikaragua, Nigeria, Pakistan, Filipiny, Senegal, Sri Lanka i Zimbabwe. __________________ 68 Włączenie Członka-kraju rozwijającego się na listę w punkcie (b) jest oparte na najnowszych danych statystycznych Banku Światowego dotyczących PKB na głowę. POROZUMIENIE W SPRAWIE ŚRODKÓW OCHRONNYCH Członkowie, Biorąc pod uwagę ogólny cel Członków, jakim jest ulepszenie i wzmocnienie międzynarodowego systemu handlowego opartego na GATT 1994; Uznając potrzebę wyjaśnienia i wzmocnienia dyscyplin GATT 1994 i w szczególności dyscyplin z Artykułu XIX (Wyjątkowe środki wobec importu określonych produktów) i przywrócenia wielostronnej kontroli środków ochronnych oraz eliminowania środków ochronnych, które wymykają się spod takiej kontroli; Uznając znaczenie dostosowań strukturalnych i potrzebę raczej zwiększenia niż ograniczenia konkurencji na rynkach międzynarodowych; i Uznając ponadto, że dla powyższych celów, potrzebne jest kompleksowe porozumienie, mające zastosowanie wobec wszystkich Członków i oparte na podstawowych zasadach GATT 1994; Uzgadniają co następuje: Artykuł 1 Postanowienia ogólne Niniejsze Porozumienie ustanawia zasady stosowania środków ochronnych, przez które należy rozumieć środki przewidziane w Artykule XIX GATT 1994. Artykuł 2 Warunki 1. Członek1 może stosować środek ochronny w stosunku do produktu tylko wtedy, jeśli ten Członek stwierdził, zgodnie z postanowieniami podanymi poniżej, że taki produkt jest importowany na jego terytorium w tak zwiększonych ilościach, bezwzględnych lub w stosunku do produkcji krajowej i na takich warunkach, iż powoduje on lub grozi spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu krajowego wytwarzającego produkty podobne lub produkty bezpośrednio konkurencyjne. 2. Środki ochronne będą stosowane wobec produktu importowanego niezależnie od jego pochodzenia. Artykuł 3 Dochodzenie 1. Członek może stosować środek ochronny tylko po przeprowadzeniu postępowania przez właściwe władze tego Członka zgodnie z procedurami uprzednio ustanowionymi i opublikowanymi zgodnie z Artykułem X GATT 1994. Postepowanie to obejmie publikację obwieszczenia odpopwiednio informującego wszystkie zainteresowane strony, jak również publiczne przesłuchania, lub inne odpopwiednie środki, w ramach których importerzy, eksporterzy i inne zainteresowane strony będą mogły przedstawić dowody i swoje stanowisko łącznie z możliwością odpowiedzi na wystąpienia innych stron i przedstawienia swojego stanowiska, między innymi, w kwestii, czy zastosowanie środka ochronnego będzie lub nie w interesie publicznym. Właściwe władze opublikują raport przedstawiający wyniki swojego postępowania i umotywowane wnioski, do których doszły we wszystkich istotnych problemach taktycznych i prawnych. 2. Wszelka informacja z natury poufna lub udzielona na zasadzie poufności będzie, w przypadku wyjaśnienia przyczyn, traktowana jako taka przez właściwe władze. Taka informacja nie będzie ujawniona bez zgody strony, która tę informację przedstawiła. Strony udzielające informacji poufnej mogą być proszone o dostarczenie niepoufnego jej streszczenia, lub w przypadku gdy strony te stwierdzą, że taka informacja nie może być streszczona, o podanie powodów dlaczego streszczenie nie może być dostarczone. Jednakże, jeśli właściwe władze uznają, że wniosek o zachowanie informacji jako poufnej jest nieuzasadniony i że dana strona bądź odmawia podania do wiadomości publicznej takiej informacji, bądź nie wyraża zgody na jej ujawnienie w formie ogólnej lub streszczonej, władze będą mogły nie uwzględnić takiej informacji, chyba że w sposób satysfakcjonujący zostanie wykazane z odpowiednich źródeł, że taka informacja jest prawidłowa. ______________ 1 Unia celna może stosować środek ochronny jako całość, bądź w imieniu poszczególnego Państwa - członka. Gdy unia celna stosuje środek ochronny jako całość, wszelkie wymogi dotyczące ustalenia poważnej szkody lub jej groźby, zgodnie z niniejszym Porozumieniem, będą odnosić się do warunków panujących na obszarze unii celnej jako całości. W przypadku, gdy środek ochronny ma być stosowany na rzecz Państwa - członka, to wszelkie wymogi dotyczące ustalenia poważnej szkody lub jej groźby, będą dotyczyć warunków panujacych w danym Państwie - członku i stosowanie środka ograniczy się tylko do tego Państwa - członka. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie przesądza interpretacji dotyczącej związku miedzy Artykułem XIX i ust. 8 Artykułu XXIV GATT 1994. Artykuł 4 Ustalenie poważnej szkody lub jej groźby 1. Dla celów niniejszego Porozumienia: (a) "poważna szkoda" będzie rozumiana jako oznaczająca znaczne ogólne naruszenie pozycji przemysłu krajowego; (b) "groźba poważnej szkody" będzie rozumiana jako oznaczająca poważną szkodę, która jest wyraźnie nieuchronna, zgodnie z postanowieniami ust. 2. Ustalenie istnienia groźby poważnej szkody będzie oparte na faktach, a nie jedynie na przypuszczeniach, domysłach i odległej możliwości; i (c) dla ustalenia szkody, lub jej groźby "przemysł krajowy" będzie rozumiany jako oznaczający ogół producentów produktu podobnego lub bezpośrednio konkurującego, działających na terytorium Członka, bądź tych producentów, których łączna produkcja produktów podobnych lub bezpośrednio konkurujących stanowi większą część całej produkcji krajowej tych produktów. 2. (a) W postępowaniu w celu ustalenia, czy zwiększony import spowodował lub zagraża spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu krajowego w świetle postanowień niniejszego Porozumienia, właściwe władze ocenią wszystkie odnoszące się do sprawy czynniki o charakterze obiektywnym i wymiernym, mające wpływ na sytuację tego przemysłu, w szczególności tempo i rozmiar wzrostu importu, danego produktu w ilościach bezwzględnych i względnych, udział zwiększonego importu na rynku krajowym, zmiany w poziomie sprzedaży, produkcji, wydajności, wykorzystania zdolności produkcyjnych, zysków i strat oraz zatrudnienia. (b) Ustalenie, o którym mowa w pkt. (a) nie może być dokonane, chyba że takie postepowanie wykaże na podstawie obiektywnych dowodów istnienie związku przyczynowego między wzrostem importu danego produktu i poważną szkodą lub jej groźbą. Jeśli czynniki inne niż zwiększony import, wyrządzają w tym samym czasie szkodę przemysłowi krajowemu, to ta szkoda nie będzie przypisywana zwiększonemu importowi. (c) Właściwe władze opublikują niezwłocznie, zgodnie z postanowieniami Artykułu 3, szczegółową analizę przypadku, będącego przedmiotem postępowania, jak również wykazanie istotnego znaczenia badanych czynników dla sprawy. Artykuł 5 Stosowanie środków ochronnych 1. Członek będzie stosował środki ochronne tylko w zakresie niezbędnym dla zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody oraz dla ułatwienia przystosowania strukturalnego. W przypadku zastosowania ograniczenia ilościowego, środek taki nie doprowadzi do zmniejszenia ilości importu poniżej poziomu z ostatniego okresu, odpowiadającego średniej wielkości importu w okresie ostatnich reprezentatywnych trzech lat, dla których dostępne są statystyki, chyba że podane zostanie wyraźne uzasadnienie, ż inny poziom jest niezbędny dla zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody. Członkowie powinni wybierać środki najwłaściwsze dla osiągnięcia powyższych celów. 2. (a) W przypadkach, kiedy kontyngent jest rozdzielany miedzy kraje dostawców, Członek stosujący ograniczenia może dążyć do uzgodnienia przydziału w ramach kontyngentu ze wszystkimi innymi Członkami mającymi istotny interes w dostarczeniu danego produktu. W przypadkach, gdy metoda ta nie nadaje się do właściwego zastosowania, dany Członek przyzna Członkom mającym istotny interes w dostarczaniu produktu, udziały skalkulowane na bazie proporcji dostaw zrealizowanych przez tych Członków w poprzednim okresie reprezentatywnym w globalnej ilości lub wartości importu tego produktu przez tych Członków w poprzednim okresie reprezentatywnym, uwzględniając przy tym w należyty sposób wszelkie szczególne czynniki, które mogły lub będą mogły oddziałać na handel tym produktem. (b) Członek może odstąpić od postanowień określonych w pkt. (a) pod warunkiem przeprowadzenia konsultacji zgodnie z ust. 3 Artykułu 12 pod auspicjami Komitetu Środków Ochronnych ustanowionego na mocy ust. 1 Artykułu 13 i przedstawienia Komitetowi wyraźnych dowodów, że (i) import pochodzący z niektórych Członków zwiększył się o procent nieproporcjonalny w stosunku do ogólnego wzrostu importu danego towaru w reprezentatywnym okresie, (ii) przyczyny odstąpienia od postanowień pkt. (a) są uzasadnione i (iii) warunki takiego odstąpienia są sprawiedliwe w stosunku do wszystkich dostawców danego produktu. Okres stosowania wszelkiego takiego środka nie będzie przedłużony poza okres początkowy, przewidziany w ust. 1 Artykułu 7. Odstąpienie, o którym mowa wyżej, nie będzie dozwolone w przypadku groźby poważnej szkody. Artykuł 6 Tymczasowe środki ochronne W krytycznych okolicznościach, kiedy opóźnienie mogłoby wyrządzić szkodę trudną do naprawienia Członek może zastosować tymczasowy środek ochronny zgodnie ze wstępnym ustaleniem, że istnieje wyraźny dowód, iż zwiększony import spowodował lub grozi spowodowaniem poważnej szkody. Okres stosowania środka tymczasowego nie będzie przekraczać 200 dni, w którym to okresie będą spełnione istotne wymogi ustanowione w Artykułach od 2 do 7 i w Art. 12. Takie środki powinny przybrać formę podwyższenia opłat celnych, które będą szybko zwrócone jeśli nie zostanie ustalone w dalszym dochodzeniu, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 4, że tak zwiększony import spowodował lub grozi spowodowaniem poważnej szkody przemysłu krajowego. Okres stosowania jakiegokolwiek takiego tymczasowego środka będzie liczony jako część okresu początkowego tak jak przedłużenie, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3 Artykułu 7. Artykuł 7 Okres stosoowania i przegląd środków ochronnych 1. Członek będzie stosować środki ochronne tylko w okresie niezbędnym dla przeciwdziałania lub naprawienia poważnej szkody lub dla ułatwienia przystosowania strukturalnego. Okres ten nie będzie przekraczać czterech lat, chyba że zostanie przedłużony zgodnie z ust. 2. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1 może być przedłużony pod warunkiem, że właściwe władze importującego Członka orzekną, zgodnie z procedurami ustanoiwonymi w Artykułach 2, 3, 4 i 5 że środek ochronny jest nadal niezbędny dla zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody i istnieją dowody na to, że przemysł dokonuje przystosowania strukturalnego i pod warunkiem, że odpowiednie postanowienia Artykułów 8 i 12 są przestrzegane. 3. Łączny okres stosowania środka ochronnego, obejmujący okres stosowania jakiegokolwiek środka tymczasowego, okres początkowy i jego ewentualne przedłużenie, nie przekroczy ośmiu lat. 4. W celu ułatwienia przystosowania strukturalnego w sytuacji, gdy przewidziany okres stosowania środka ochronnego notyfikowanego zgodnie z postanowieniami ust. 1 Artykułu 12, wynosi ponad jeden rok, Członek stosujący taki środek będzie go stopniowo liberalizować w okresie stosowania w równych odstępach czasu. Jeśli okres stosowania środka przekracza trzy lata, Członek stosujący taki środek dokona przeglądu sytuacji najpóźniej w połowie okresu stosowania środka i jeśli będzie to właściwe, wycofa go lub przyspieszy tempo jego liberalizacji. Środek, którego stosowanie przedłużono zgodnie z ust. 2 nie będzie bardziej restrykcyjny niż był on przy końcu okresu początkowego i powinien być nadal liberalizowany. 5. Żaden środek ochronny nie będzie wprowadzony ponownie wobec importu produktu, który był już objęty takim środkiem, wprowadzonym po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO, na okres równy okresowi, w czasie którego stosowano poprzednio ten środek, o ile okres niestosowania wynosi co najmniej 2 lata. 6. Niezależnie od postanowień ust. 5, środek ochronny stosowany 180 dni lub krócej, może być zastosowany ponownie wobec importu produktu jeśli: (a) co najmniej jeden rok upłynął od daty wprowadzenia środka ochronnego wobec importu tego produktu; i (b) taki środek ochronny nie był stosowany wobec tego samego produktu więcej niż dwa razy w ciągu 5 lat bezpośrednio poprzedzających datę wprowadzenia środka. Artykuł 8 Poziom koncesji i inne zobowiązania 1. Członek proponujący wprowadzenie środka ochronnego lub zabiegający o przedłużenie środka ochronnego będzie dążyć do utrzymania zasadniczo równorzędnego poziomu koncesji i innych zobowiązań w stosunku do już istniejących na zasadzie GATT 1994 między nim i eksportującymi Członkami, którzy ucierpią w następstwie takiego środka zgodnie z postanowieniami ust. 3 Artykułu 12. Dla osiągnięcia tego celu zainteresowani Członkowie mogą zgodzić się na wszelkie adekwatne środki kompensaty handlowej za negatywne skutki środka dla ich handlu. 2. Jeśli żadne porozumienie nie zostanie osiągnięte w ciągu 30 dni w ramach konsultacji na zasadzie ust. 3 Artykułu 12, wówczas poszkodowani Członkowie eksportujący będą mieć prawo nie później niż w ciągu 90 dni po wprowadzeniu środka, zawiesić, po upływie 30 dni od dnia, w którym Rada Handlu Towarami otrzymała pisemne zawiadomienie o takim zawieszeniu, stosowanie aktualnie równorzędnych koncesji lub innych zobowiązań w ramach GATT 1994, wobec handlu z Członkiem stosującym ten środek ochronny, jeśli Rada Handlu Towarami nie sprzeciwi się takiemu zawieszeniu. 3. Prawo do zawieszenia, o którym mowa w ust. 2, nie będzie wykorzystywane przez pierwsze trzy lata stosowania środka ochronnego pod warunkiem, że środek ochronny został podjęty w następstwie bezwzględnego wzrostu importu i że taki środek jest zgodny z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Artykuł 9 Członkowi - kraje rozwijające się 1. Środki ochronne nie będą stosowane przeciwko produktom pochodzącym z Członka - kraju rozwijającego się, tak długo, jak jego udział w imporcie danego produktu przez Członka importującego nie przekroczy 3 procent, pod warunkiem, że Członkowie - kraje rozwijające się z indywidualnymi udziałami w imporcie poniżej 3 procent nie uczestniczą łącznie w ponad 9 procentach w całkowitym imporcie danego produktu2. 2. Członek - kraj rozwijający się będzie mieć prawo do przedłużenia okresu stosowania środka ochronnego do dwóch lat ponad okres maksymalny przewidziany w ust. 3 Artykułu 7. Niezależnie od postanowień ust. 5 Artykułu 7, Członek - kraj rozwijający się będzie mieć prawo do ponownego zastosowania środka ochronnego wobec importu, który był już przedmiotem takiego środka, podjętego po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO, po okresie równym połowie tego okresu, w którym środek ten był stosowany poprzednio, pod warunkiem że okres niestosowania wynosi co najmniej dwa lata. Artykuł 10 Uprzednio istniejące środki z mocy Artykułu XIX Członkowie zniosą wszystkie środki ochronne wprowadzone z tytułu Artykułu XIX GATT 1947, które istniały w momencie wejścia w życie Porozumienia WTO, nie później niż po ośmiu latach, licząc od daty, kiedy były one po raz pierwszy wprowadzone lub po pięciu latach od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, w zależności od tego, która z tych dat będzie późniejsza. ____________ 2 Członek niezwłocznie notyfikuje takie działania, podjęte na podstawie ust. 1 Artykułu 9, Komitetowi Środków Ochronnych. Artykuł 11 Zakaz i eliminacja niektórych środków 1. (a) Członek nie podejmie ani nie będzie dążyć do podjęcia jakiegokolwiek wyjątkowego działania wobec importu konkretnych produktów przewidzianych w Artykule XIX GATT 1994 chyba, że takie działanie odpowiada postanowieniom tego Artykułu, stosowanym zgodnie z niniejszym Porozumieniem. (b) Ponadto, Członek nie będzie dążyć do podjęcia lub nie podejmie i nie będzie utrzymywać w mocy żadnych dobrowolnych ograniczeń eksportowych, innych porozumień samoujmujących lub jakichkolwiek innych podobnych środków w stosunku do eksportu lub importu3,4. Dotyczy to działań podjętych przez pojedynczego Członka jak i również działań w ramach umów, porozumień i uzgodnień zawartych przez dwóch lub więcej Członków. Każdy taki środek będący w mocy w chwili wejścia w życie Porozumienia WTO będzie doprowadzony do zgodności z niniejszym Porozumieniem lub zniesiony zgodnie z ust. 2. (c) Niniejsze Porozumienie nie ma zastosowania do środków, które Członek będzie chcieć wprowadzić, wprowadził lub utrzymuje na mocy postanowień GATT 1994 innych niż Artykuł XIX oraz Wielostronnych Porozumień Handlowych w Załączniku 1A innych niż niniejsze Porozumienie lub na mocy protokołów i porozumień lub uzgodnień zawartych w ramach GATT 1994. 2. Stopniowe znoszenie środków, o których mowa w ust. 1(b) będzie realizowane, zgodnie z harmonogramami, które zainteresowani Członkowie przedłożą Komitetowi Środków Ochronnych nie później niż 180 dni po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO. Harmonogramy te uwzględnią dla wszystkich środków, o których mowa w ust. 1, stopniowe znoszenie lub doprowadzenie do zgodności z niniejszym Porozumieniem w okresie nie przekraczającym czterech lat po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO, z wyjątkiem nie więcej niż jednego, konkretnego środka na importującego Członka5, którego okres stosowania nie przekroczy 31 grunia 199 r. Każdy taki wyjątek musi być wzajemnie uzgodniony między Członkami, których bezpośrednio dotyczy i notyfikowany Komitetowi Środków Ochronnych w celu dokonania przeglądu i akceptacji w ciągu 90 dni od wejścia w życie Porozumienia WTO. Załącznik do niniejszego Porozumienia wymienia środek, co do którego uzgodniono, że mieści się w ramach tego wyjątku. 3. Członkowie nie będą zachęcać lub popierać wprowadzenia lub utrzymania przez przedsiębiorstwa publiczne i prywatne środków poza rządowych ekwiwalentnych w stosunku do tych omówionych w punkcie 1. __________ 3 Kontyngent importowy stosowany jako środek ochronny zgodnie z odpowiednimi postanowieniami GATT 1994 i niniejszego Porozumienia może być, za wzajemnym porozumieniem, administrowany przez eksportującego Członka. 4 Przykłady podobnych środków obejmują regulowania eksportu, system kontrolowania cen eksportowych lub cen importowych, kontrolę eksportu lub importu, przymusowe kartele importowe i dyskrecjonalne systemy licencjonowania eksportu lub importu zapewniające protekcję. 5 Jedyny wyjątek od tej zasady, do którego mają prawo Wspólnoty Europejskie jest wymieniony w Załączniku do niniejszego Porozumienia. Artykuł 12 Notyfikacja i konsultacja 1. Członek natychmiast dokona notyfikacji Komitetowi Środków Ochronnych w sprawach: (a) wszczęcie procesu postępowania dotyczącego poważnej szkody lub jej groźby oraz przyczyn tego postępowania; (b) stwierdzenia poważnej szkody lub jej groźby spowodowanej przez zwiększony import; i (c) podjęcia decyzji o zastosowaniu lub przedłużeniu środka ochronnego. 2. Składając notyfikacje, o których mowa w ust. 1(b) i 1(c), Członek planujacy zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka ochronnego przedstawi Komitetowi Środków Ochronnych wszystkie istotne informacje, zawierające dowody poważnej szkody lub jej groźby spowodowanej przez zwiększony import, dokładny opis produktu, którego sprawa dotyczy i proponowanego środka, proponowaną datę wprowadzenia, przewidywany czas stosowania i harmonogram stopniowej liberalizacji. W przypadku dotyczącym przedłużenia stosowania środka, będzie przedstawiony również dowód na to, że dany przemysł jest w trakcie przystosowań strukturalnych. Rada Handlu Towarami lub Komitet Środków Ochronnych może zażądać od Członka planującego zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka takich dodatkowych informacji, jakie mogą uznać za niezbędne. 3. Członek planujący zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka ochronnego stworzy odpowiednie możliwości podjęcia uprzednich konsultacji z tymi Członkami, którzy mają zasadniczy interes jako eksporterzy danego produktu w celu, miedzy innymi, dokonania przeglądu dostarczonych informacji zgodnie z ust. 2, wymiany poglądów na temat środka i osiągnięcia porozumienia co do sposobów osiągnięcia celu określonego w ust. 1 Artykułu 8. 4. Członek dokona notyfikacji Komitetowi Środków Ochronnych przed podjęciem decyzji o zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego, o którym mowa w Artykule 6. Konsultacje zostaną wszczęte niezwłocznie po zastosowaniu środka. 5. Wyniki konsultacji, o których mowa w niniejszym Artykule, jak również wyniki przeglądu dokonanego w połowie okresu stosowania, o którym mowa w ust. 4 Artykułu 7, wszelka forma kompensaty, o której mowa w ust. 1 Artykułu 8 i proponowane zawieszenia koncesji i innych zobowiązań, o których mowa w ust. 2 Artykułu 8 będą niezwłocznie notyfikowane Radzie Handlu Towarami przez zainteresowanych Członków. 6. Członkowie notyfikują niezwłocznie Komitetowi Środków Ochronnych swoje ustawy, przepisy i procedury administracyjne dotyczące środków ochronnych, jak i wszelkie ich modyfikacje. 7. Członkowie utrzymujący w mocy środki opisane w Artykule 10 i ust. 1 Artykułu 11 w momencie wejścia w życie Umowy WTO notyfikują takie środki Komitetowi Środków Ochronnych nie później niż 60 dni po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO. 8. Każdy Członek może notyfikować Komitetowi Środków Ochronnych wszystkie ustawy, przepisy i procedury administracyjne oraz wszelkie środki lub działania, których dotyczy niniejsze Porozumienie, a które nie zostały notyfikowane przez innych Członków, zobowiązanych niniejszym Porozumieniem do takiego notyfikowania. 9. Każdy Członek moze notyfikować Komitetowi Środków Ochronnych jakiekolwiek środki poza rządowe, o których mowa w ust. 3 Artykułu 11. 10. Wszystkie notyfikacje Radzie Handlu Towarami, o których mowa w niniejszym Porozumieniu będą zwykle składane za pośrednictwem Komitetu Środków Ochronnych. 11. Postanowienia w sprawie notyfikacji, zawarte w niniejszym Porozumieniu nie będą nakładać na żadnego Członka obowiązku ujawnienia informacji poufnych, których ujawnienie zaszkodziłoby stosowaniu prawa lub w inny sposób byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub podważałoby uzasadnione interesy handlowe konkretnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych. Artykuł 13 Nadzór 1. Ustanawia się niniejszym Komitet Środków Ochronnych pod auspicjami Rady Handlu Towarami, w którym udział będzie otwarty dla każdego Członka wyrażającego wolę uczestnictwa w nim. Komitet będzie mieć następujące funkcje: (a) monitorowanie i składanie rocznych sprawozdań Radzie Handlu Towarami na temat ogólnej realizacji niniejszego Porozumienia oraz przedstawianie zaleceń w sprawie jego usprawnienia; (b) weryfikowanie, na wniosek poszkodowanego Członka, czy wymagania proceduralne niniejszego Porozumienia, były przestrzegane w związku ze środkiem ochronnym i składanie sprawozdania Radzie Handlu Towarami; (c) udzielanie pomocy Członkom, na ich wniosek, przy ich konsultacjach zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia; (d) badanie środków objętych Artykułem 10 i ust. 1 Artykułu 11, monitorowanie stopniowego znoszenia takich środków i składanie odpowiednio do wymogów sprawozdania Radzie Handlu Towarami; (e) badanie, na wniosek Członka podejmującego środek ochronny, czy propozycje zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań "generalnie równoważne" i składanie odpowiednio do wymogów sprawozdań Radzie Handlu Towarami; (f) otrzymywanie i dokonywanie przeglądów wszystkich notyfikacji, przewidzianych w niniejszym Porozumieniu i składanie odpowiednio do wymogów sprawozdań Radzie Handlu Towarami; i (g) wykonywanie wszelkich innych funkcji związanych z niniejszym Porozumieniem, które Rada Handlu Towarami może określić. 2. W celu ułatwienia Komitetowi sprawowania jego funkcji nadzoru, Sekretariat będzie przygotowywać corocznie raporty faktograficzne dotyczące funkcjonowania niniejszego Porozumienia, w oparciu o notyfikacje i inne dostępne mu wiarygodne informacje. Artykuł 14 Rozstrzyganie sporów Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, sprecyzowane i stosowane na zasadzie Porozumienia o rozstrzyganiu sporów będą mieć zastosowanie do konsultacji i rozstrzygania sporów wynikających z niniejszego Porozumienia. ZAŁĄCZNIK WYJĄTEK ODNOSZĄCY SIĘ DO UST. 2 ARTYKUŁU 11 Zainteresowani Produkt Data zakończenia Członkowie UE/Japonia Samochody osobowe, pojazdy 31 grudnia terenowe, lekkie pojazdy użytkowe, lekkie ciężarówki (do 5 ton) oraz te same pojazdy w kompletnych zestawach części do montażu (zestawy CKD). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej. (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56) Art. 1. 1. Minister Obrony Narodowej jest naczelnym organem administracji państwowej w dziedzinie obronności Państwa. 2. Minister Obrony Narodowej wykonuje swoje zadania przy pomocy Ministerstwa Obrony Narodowej, zwanego dalej "Ministerstwem", w skład którego wchodzi Sztab Generalny Wojska Polskiego. Art. 2. Do zakresu działania Ministra Obrony Narodowej należy: 1) kierowanie w czasie pokoju całokształtem działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", 2) przygotowywanie założeń obronnych Państwa, w tym propozycji dotyczących rozwoju i struktury Sił Zbrojnych, 3) realizowanie generalnych założeń, decyzji i wytycznych Rady Ministrów w zakresie obrony Państwa i koordynowanie realizacji wynikających z nich zadań, 4) sprawowanie, w zakresie powierzonym przez Radę Ministrów, ogólnego nadzoru nad realizacją zadań obronnych przez organy administracji państwowej, instytucje państwowe, samorządy, podmioty gospodarcze i inne podmioty, 5) sprawowanie ogólnego kierownictwa w sprawach wykonywania powszechnego obowiązku obrony, 6) kierowanie administracją rezerw osobowych dla celów powszechnego obowiązku obrony, 7) określanie celów, kierunków i zadań szkolnictwa wojskowego, 8) kierowanie sprawami kadrowymi Sił Zbrojnych, 9) kierowanie wykonywaniem obowiązku służby wojskowej, wychowywaniem żołnierzy oraz sprawami zaspokajania ich potrzeb socjalno - bytowych, 10) kierowanie sprawami zaspokajania potrzeb materiałowych, technicznych i finansowych Sił Zbrojnych, 11) kierowanie sprawami pracowniczymi w resorcie obrony narodowej, 12) realizowanie decyzji Rady Ministrów w zakresie udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji międzynarodowych oraz w zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych, wynikających z umów międzynarodowych, 13) zawieranie umów międzynarodowych wynikających z decyzji Rady Ministrów, dotyczących udziału polskich kontyngentów wojskowych w międzynarodowych misjach pokojowych i akcjach humanitarnych oraz ćwiczeń wojskowych prowadzonych wspólnie z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi, 14) tworzenie, ustalanie organizacji i kierowanie działalnością przedstawicielstw wojskowych za granicą, 15) utrzymywanie kontaktów z resortami obrony innych państw oraz z wojskowymi organizacjami międzynarodowymi, 16) kierowanie gospodarką finansową resortu obrony narodowej, 17) reprezentowanie Skarbu Państwa w stosunku do mienia znajdującego się w posiadaniu jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, a także wykonywanie określonych w ustawach czynności w stosunku do państwowych jednostek budżetowych i form gospodarki pozabudżetowej, działających w resorcie obrony narodowej, 18) kierowanie działalnością gospodarczą w Sitach Zbrojnych, 19) sprawowanie nadzoru nad działalnością Żandarmerii Wojskowej, 20) wykonywanie czynności określonych w ustawach w stosunku do szkół wojskowych, wojskowych jednostek badawczo-rozwojowych, przedsiębiorstw państwowych, dla których jest organem założycielskim, wojskowych zakładów opieki zdrowotnej, agencji i fundacji, 21) wykonywanie uprawnień naczelnego organu administracji państwowej w stosunku do terenowych organów administracji wojskowej i innych organów wojskowych, 22) współdziałanie z innymi organami państwowymi, organami samorządu terytorialnego i organizacjami społecznymi, 23) wykonywanie innych zadań wynikających z ustaw i innych przepisów. Art. 3. 1. Minister Obrony Narodowej kieruje działalnością Ministerstwa i Sił Zbrojnych bezpośrednio oraz przy pomocy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, sekretarza lub sekretarzy stanu i podsekretarzy stanu. 2. Minister Obrony Narodowej podejmuje decyzje w sprawach związanych ze strukturą, organizacją i działalnością Sił Zbrojnych, po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 3. W razie nieobecności Ministra Obrony Narodowej, jego obowiązki pełni sekretarz stanu lub wyznaczony podsekretarz stanu w ramach pełnomocnictw udzielonych przez Ministra. Art. 4. Minister Obrony Narodowej sprawuje bezpośrednio lub za pośrednictwem wyznaczonego sekretarza stanu lub podsekretarza stanu nadzór nad: 1) gospodarką finansową, 2) polityką kadrową, 3) jednostkami kontroli gospodarczo-finansowej, 4) jednostkami kontroli wyszkolenia i gotowości bojowej Sił Zbrojnych, 5) działalnością obsługi prawnej, 6) kontaktami międzynarodowymi, 7) duszpasterstwami wojskowymi, 8) wojskowymi jednostkami organizacyjnymi prokuratury i sądami wojskowymi. Art. 5. Ministrowi Obrony Narodowej podlegają bezpośrednio: 1) Wojskowe Służby Informacyjne, 2) Akademia Obrony Narodowej. Art. 6. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego dowodzi w imieniu Ministra Obrony Narodowej Siłami Zbrojnymi w czasie pokoju. 2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wykonuje swoje zadania przy pomocy Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Art. 7. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego podlega bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej. 2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego jest najwyższym pod względem pełnionej funkcji żołnierzem w czynnej służbie wojskowej. 3. W razie nieobecności Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, jego obowiązki pełni jeden z jego zastępców, wyznaczony przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Art. 8. Do zakresu działania Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego należy: 1) współuczestniczenie w opracowywaniu koncepcji rozwoju Sił Zbrojnych i planowanie tego rozwoju, 2) kierowanie kompleksowym planowaniem mobilizacyjnego i strategiczno-operacyjnego rozwinięcia oraz użycia Sił Zbrojnych, 3) utrzymywanie w Sitach Zbrojnych gotowości bojowej i mobilizacyjnej, 4) kierowanie szkoleniem wojsk, określanie celów, kierunków i zadań tego szkolenia oraz kierowanie programowaniem i planowaniem szkolenia bojowego i taktycznego, a także działalnością sportową w Sitach Zbrojnych, 5) kierowanie szkolnictwem wojskowym w ramach pełnomocnictw udzielonych przez Ministra Obrony Narodowej, 6) kierowanie programowaniem i planowaniem materiałowo - finansowym w Sitach Zbrojnych, 7) wykonywanie innych zadań zleconych przez Ministra Obrony Narodowej oraz wynikających z ustaw i innych przepisów. Art. 9. 1. Ministrowi Obrony Narodowej przysługują w stosunku do osób pełniących czynną służbę wojskową wszelkie uprawnienia dyscyplinarne wynikające z ustawy o dyscyplinie wojskowej. Uprawnień tych Minister Obrony Narodowej nie może przekazać innej osobie. 2. W stosunku do osób pełniących czynną służbę wojskową, w tym Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, decyzje Ministra Obrony Narodowej mają moc rozkazu wojskowego. Art. 10. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania Ministra Obrony Narodowej. 2. Rada Ministrów nada, w drodze rozporządzenia, statut Ministerstwu Obrony Narodowej oraz określi wykaz jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, a także wykaz przedsiębiorstw państwowych, dla których jest organem założycielskim. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, regulamin organizacyjny Ministerstwa Obrony Narodowej. Art. 11. Zakres działania Ministra Obrony Narodowej w czasie wojny określa odrębna ustawa. Art. 12. Traci moc art. 12, art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44). Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego. (Dz. U. Nr 10. poz. 58) Na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 70, poz. 410) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pałki służbowe zwykłe, szturmowe i wielofunkcyjne," b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej."; 2) w § 13 ust. 2, 3 i 4 otrzymują brzmienie: "2. Nie wolno stosować pałki służbowej zwykłej i szturmowej wobec osób stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne. 3. Zabrania się: 1) zadawania uderzeń i pchnięć pałką służbową w głowę, szyję, brzuch i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, a także stosowania na te części ciała blokady i zakładania dźwigni, 2) zadawania uderzeń rękojeścią pałki służbowej wielofunkcyjnej, 3) stosowania pałki służbowej wobec osób, w stosunku do których użyto kajdanek, prowadnic, kaftanów bezpieczeństwa lub pasów i siatek obezwładniających. 4. Wolno zadawać uderzenia i pchnięcia pałką służbową we wszystkie części ciała w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie własne lub innej osoby."; 3) w § 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pies służbowy powinien mieć założony kaganiec. Nie dotyczy to psa służbowego specjalnie wytresowanego do działania bez kagańca.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Pies służbowy nie wytresowany do działania bez kagańca może być wykorzystany bez kagańca tylko do odpierania czynnej napaści albo gdy jest używany do czynności służbowych podejmowanych wobec osób, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o Policji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych. (Dz. U. Nr 10, poz. 59) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701) w związku z art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr 74, poz. 335) w § 5 w ust. 2 skreśla się wyrazy "oraz w związku z referendum lub konsultacją społeczną". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie trybu postępowania i prowadzenia kampanii referendalnej w jednostkach publicznej radiofonii i telewizji. (Dz. U. Nr 10, poz. 60) Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) zarządza się, co następuje: § 1. Organ zarządzający referendum, Państwowa Komisja Wyborcza, partie polityczne oraz inne podmioty uczestniczą w kampanii referendalnej prowadzonej przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu. § 2. Rozpowszechnianie audycji referendalnych rozpoczyna się z dniem ogłoszenia aktu prawnego o przeprowadzeniu referendum i kończy się na 24 godziny przed dniem głosowania. § 3. 1. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. w programach ogólnokrajowych zobowiązane są w okresie trwania kampanii referendalnej przygotować i rozpowszechniać pomiędzy godziną 6.00 a 23.00 audycje w wymiarze nie krótszym niż 60 minut w Telewizji Polskiej S.A. oraz 90 minut w Polskim Radiu S.A. Celem audycji jest umożliwienie organowi zarządzającemu referendum przedstawienie treści pytań i wariantów oraz problemów poddanych pod referendum. 2. Ustalenia dotyczące rozpowszechniania audycji, o których mowa w ust. 1, przekazuje się niezwłocznie organowi zarządzającemu referendum, Państwowej Komisji Wyborczej oraz Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, a także ogłasza w programach informacyjnych Telewizji Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A. 3. W granicach wyznaczonych prawem organ zarządzający referendum swobodnie kształtuje treść audycji referendalnych oraz ponosi z tego tytułu odpowiedzialność. § 4. 1. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. zobowiązane są do przygotowania i rozpowszechniania audycji referendalnych zawierających wyjaśnienia Państwowej Komisji Wyborczej. 2. Zarządy spółek Telewizji Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A. po konsultacji z Państwową Komisją Wyborczą określą nie później niż 25 dni przed dniem referendum: 1) łączny czas przeznaczony na emisję audycji referendalnych w programach ogólnokrajowych oraz podział czasu emisji pomiędzy poszczególne programy, 2) terminy i porę emisji poszczególnych audycji. 3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, przekazuje się niezwłocznie Państwowej Komisji Wyborczej, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji oraz organowi zarządzającemu referendum, a także ogłasza w programach informacyjnych Telewizji Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A. 4. W granicach wyznaczonych prawem Państwowa Komisja Wyborcza swobodnie kształtuje treść audycji referendalnych oraz ponosi z tego tytułu odpowiedzialność. § 5. Do przedstawiania stanowisk partii politycznych oraz innych podmiotów w zakresie audycji referendalnych stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr 74, poz. 335 i z 1996 r. Nr 10, poz. 59), z uwzględnieniem zasady, iż w okresie rozpowszechniania audycji referendalnych Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. rozpowszechni nie mniej niż 1 audycję, o których mowa w § 2 cytowanego rozporządzenia. § 6. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. zapewniają bezpłatne utrwalenie treści wyjaśnień organu zarządzającego referendum i Państwowej Komisji Wyborczej oraz bezpłatne rozpowszechnianie audycji referendalnych. § 7. W przypadku zarządzenia w tym samym terminie więcej niż jednego referendum: 1) każdemu z organów zarządzających referendum umożliwia się przedstawienie treści pytań i wariantów oraz problemów poddanych pod referendum w zakresie określonym w § 3, 2) minimalny wymiar czasowy audycji referendalnych zawierających wyjaśnienia Państwowej Komisji Wyborczej ulega odpowiedniemu zwielokrotnieniu, 3) liczba audycji, o których mowa w § 5, ulega odpowiedniemu zwiększeniu, lecz nie może przekroczyć liczby audycji przypadających w okresie kampanii referendalnej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że termin określony w § 4 ust. 2 nie ma zastosowania wobec referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 3 stycznia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 53 ust. 2 ustawy - Prawo bankowe. (Dz. U. Nr 10, poz. 61) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 1995 r. sygn. K 12/93 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654) w zakresie, w jakim nadaje moc tytułów wykonawczych bez potrzeby uzyskiwania sądowych klauzul wykonalności dokumentom w tym przepisie wymienionym, w odniesieniu do roszczeń banku wynikających z wierzytelności nabytych przezeń na podstawie czynności prawnych z dotychczasowym wierzycielem nie będącym bankiem z pominięciem zgody dłużnika na egzekwowanie należności w trybie przewidzianym w powyższym przepisie. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działalności ubezpieczeniowej. (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) 1. Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 9 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1993 r. Nr 5, poz. 21), 2) ustawą z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 44, poz. 201), 3) ustawą z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17), 4) ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), 5) ustawą z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478), 6) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed wydaniem jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 95-97 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344), które stanowią: "Art. 95. 1. Ubezpieczyciele, którzy prowadzili działalność ubezpieczeniową przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzą nadal tę działalność, jeżeli: 1) do dnia 30 czerwca 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 33 ust. 2 i 3, 2) do dnia 30 września 1991 r. udowodnią posiadanie środków własnych w wysokości wymaganego kapitału gwarancyjnego, 3) do dnia 31 grudnia 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 11. 2. Ubezpieczyciele, o których mowa w ust. 1, nie spełniający w chwili wejścia w życie ustawy wymagań przewidzianych w art. 45 ust. 1 i których środki własne są niższe od wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego, są obowiązani przedstawić Ministrowi Finansów w terminie do dnia 31 marca 1991 r. dowód posiadania środków własnych w wysokości wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego oraz krótkoterminowego planu wypłacalności. 3. Utworzenie nowego ubezpieczyciela, dokonane w ramach realizacji przepisu art. 33 ust. 2 przez ubezpieczyciela prowadzącego działalność ubezpieczeniową przed wejściem w życie ustawy, wymaga zezwolenia Ministra Finansów, przy czym przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 4. Likwidacja ubezpieczycieli, którzy utracili prawo wykonywania działalności ubezpieczeniowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jest prowadzona na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 96. 1. Spółdzielnie prowadzące działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz. U. Nr 45, poz. 242 oraz z 1980 r. Nr 30, poz. 160) zobowiązane są z mocy niniejszej ustawy przekształcić się w spółki akcyjne w terminie do dnia 31 grudnia 1992 r., z zastrzeżeniami ust. 2 i 3. 2. Warunkiem przekształcenia w spółkę akcyjną jest uchwała walnego zgromadzenia członków spółdzielni, podjęta bezwzględną większością głosów w trybie i na zasadach przewidzianych dla podejmowania uchwał w statucie spółdzielni, oraz uchwalenie statutu spółki. 3. Fundusz udziałowy przekształca się w kapitał akcyjny, który obejmują dotychczasowi członkowie spółdzielni na zasadach określonych przez walne zgromadzenie i statut spółki. Art. 97. 1. Państwowy Zakład Ubezpieczeń przekształca się w spółkę akcyjną Skarbu Państwa. 2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa tryb i zasady przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń oraz tryb i zasady przejęcia zobowiązań z tytułu zawartych ubezpieczeń. 3. Do czasu przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń, nie później niż do 31 grudnia 1991 r., zakład ten działa na podstawie przepisów dotychczasowych, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy."; 2) art. 2 ustawy z dnia 9 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1993 r. Nr 5, poz. 21), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 44, poz. 201), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 4) art. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 5) art. 86 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), który stanowi: "Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się z 1995 r."; 6) art. 2-14, 15 ust. 2 i art. 17 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478), które stanowią: "Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) w art. 310 w § 1 skreśla się wyrazy »i ubezpieczeniowymi«. Art. 3. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 86, poz. 433) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 ust. 1b otrzymuje brzmienie: »1b. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są: 1) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami - do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku; przy ustalaniu zaliczek, o których mowa w art. 25 ust. 1, kosztem uzyskania jest przyrost stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na koniec miesiąca, za który składana jest deklaracja podatkowa, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku podatkowego, 2) odpisy na fundusz prewencyjny w wysokości określonej w odrębnych przepisach, jeżeli równowartość odpisów zwiększy środki funduszu, 3) wpłaty z tytułu, określonego z przepisach o działalności ubezpieczeniowej, nadzoru nad działalnością zakładów ubezpieczeń.«; 2) w art. 17 w ust. 1 po pkt 21 dodaje się pkt 22 w brzmieniu: »22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego«. Art. 4. 1. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w formie spółek akcyjnych, są obowiązane, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować swoją działalność do warunków określonych w art. 11b oraz w art. 63 i 64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, są obowiązane w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować swoją działalność do warunków określonych w rozdziale 2 oraz w art. 63 i 64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 3. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych, są obowiązane, w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować się do wymagań art. 37a ust. 2 i art. 46a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 5. 1. Powołanie Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy oraz Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych nastąpi nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeniowego. 2. Osoby wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy zawód aktuariusza są obowiązane w terminie roku od dnia powołania Komisji, o której mowa w ust. 1, dostosować się do wymagań określonych w art. 37b ust. 1 pkt 5. 3. Zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność pod warunkiem dostosowania przez brokerów swojej działalności do wymagań określonych w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie roku od dnia powołania Komisji, o której mowa w ust. 1. 4. Osoby wykonujące czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego (działalność agencyjną) obowiązane są, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować się do wymagań art. 37e ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 6. Zakłady ubezpieczeń prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w zakresie działu I (grupa 4 i 5), określonego w załączniku do ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, są obowiązane do wystąpienia z wnioskiem do Ministra Finansów o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie tych grup w ciągu 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 7. 1. Do spraw o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Do spraw karnych wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy karne w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą są korzystniejsze dla obwinionego. Art. 8. 1. Do czasu zaspokojenia roszczeń osób uprawnionych do odszkodowań i świadczeń z tytułu ubezpieczenia w zakładzie Ubezpieczeń Westa S.A. i Zakładzie Ubezpieczeń na życie Westa-Life S.A. postępowanie w sprawach dotyczących zaspokojenia tych roszczeń toczy się na podstawie dotychczasowych zasad, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Fundusz Ochrony Ubezpieczonych ma obowiązek spełnić świadczenia wobec osób uprawnionych w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania częściowej listy wierzytelności; w razie przekroczenia terminu, uprawnionym przysługują odsetki. 3. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przejmuje prawa i obowiązki Funduszu Ochrony Ubezpieczonych. Po upływie tego terminu organy Funduszu Ochrony Ubezpieczonych ulegają likwidacji. 4. Wpłaty zakładów ubezpieczeń na rzecz Funduszu Ochrony Ubezpieczonych do czasu jego likwidacji, zaliczane są w ciężar kosztów uzyskania przychodów zakładów ubezpieczeń. 5. Postępowanie upadłościowe zakładów ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1, toczy się na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 9. 1. Przy udostępnianiu osobom trzecim akcji spółki akcyjnej Skarbu Państwa, powstałej po przekształceniu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3 oraz art. 44 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) z wyłączeniem przepisów art. 19 ust. 1 zdanie drugie i art. 28. 2. Uprawnienia Ministra Przekształceń Własnościowych w zakresie udostępniania osobom trzecim akcji Skarbu Państwa wykonuje Minister Finansów. Art. 10. W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi przekaże Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego Warszawy rejestr towarzystw ubezpieczeń wzajemnych wraz z aktami. Art. 11. Do czasu utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń funkcję organu nadzoru sprawuje Minister Finansów. Art. 12. Pierwszego Rzecznika Ubezpieczonych Minister Finansów powoła w terminie 3 miesięcy od dnia wejście w życie ustawy. Art. 13. 1. Polska Izba Ubezpieczeń, działająca na podstawie art. 86-90 ustawy wymienionej w art. 1, przekształca się z mocy niniejszej ustawy w organizację określoną w art. 86 ust. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Majątek Polskiej Izby Ubezpieczeń, działającej na podstawie dotychczasowych przepisów, określonych w ust. 1, przechodzi na organizację utworzoną na mocy niniejszej ustawy. 3. Pierwsze zebranie przedstawicieli, o których mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zwołuje Prezes Polskiej Izby Ubezpieczeń, działający na podstawie dotychczasowych przepisów. 4. Uczestnikom zebrania, o którym mowa w ust. 3, są osoby upoważnione do reprezentowania danego zakładu ubezpieczeń na podstawie statutu. Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą." "Art. 15. 2. Ilekroć w dotychczasowych przepisach mowa jest o »ubezpieczycielu«, należy przez to rozumieć »zakład ubezpieczeń«." "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów: 1) art. 82 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy, 2) art. 41 i 42 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Minister Finansów: wz. J. Kubik Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1995 r. (poz. 62) USTAWA z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa ogólne warunki, zasady podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Art. 2. 1) 1. Działalność ubezpieczeniowa bezpośrednia i reasekuracyjna, zwana dalej "działalnością ubezpieczeniową", może być prowadzona wyłącznie za zezwoleniem Ministra Finansów. 2. Działalność, o której mowa w ust. 1, prowadzi zakład ubezpieczeń i reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zwany dalej "zakładem ubezpieczeń". Art. 3.1. 2) Wprowadza się ubezpieczenia obowiązkowe i dobrowolne. 2. 3) Ochronę ubezpieczeniową ustanawia się na podstawie umowy zawieranej pomiędzy zakładem ubezpieczeń a ubezpieczającym. Art. 4. Ubezpieczeniami obowiązkowymi są: 1) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, 2) ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych, 3) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, 4) 4) inne ubezpieczenia przewidziane na mocy obowiązujących ustaw lub ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Art. 5. 3) 1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa ogólne warunki ubezpieczeń obowiązkowych. W szczególności rozporządzenie określa datę powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, podstawowy zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, zakres praw i obowiązków ubezpieczającego i zakładu ubezpieczeń, wynikających z umowy ubezpieczenia. Rozporządzenie określa również podstawowy system taryf, uzależniający stosowaną taryfę od długości okresu bezszkodowego i zapewniający porównywalność taryf różnych zakładów ubezpieczeń. 2. Zakłady ubezpieczeń mogą uwzględnić w systemie taryf również inne czynniki wpływające na szkodowość. 3. Wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala zakład ubezpieczeń. 4. Minister Finansów określa sposób potwierdzenia spełnienia obowiązku zawarcia ubezpieczenia. 5. Zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego nie może odmówić zawarcia tego ubezpieczenia. Art. 6. 5) 1. Ogólne warunki ubezpieczeń, z wyjątkiem ubezpieczeń wymienionych w art. 4, oraz taryfy i wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala zakład ubezpieczeń. 2. Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności przedmiot i zakres ubezpieczenia, sposób zawierania umowy ubezpieczenia, zakres i czas trwania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, prawa i obowiązki stron umowy, sposób ustalania wysokości szkody oraz wypłaty odszkodowań lub świadczeń. 3. W ogólnych warunkach ubezpieczenia należy zastrzec możliwość odstąpienia od umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego w okresie 30 dni dla osób fizycznych i 7 dni dla osób prawnych od daty zawarcia umowy, jeżeli umowa jest zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy; odstąpienie od umowy nie zwalnia ubezpieczającego z obowiązku opłacenia składki za okres, w jakim zakład ubezpieczeń udzielał ochrony ubezpieczeniowej. 4. Zastrzeżony w umowie ubezpieczenia okres, w którym wypowiedzenie umowy nie jest możliwe, nie może być dłuższy niż dwa lata. 5. Przy zawieraniu umowy ubezpieczenia zakład ubezpieczeń ma obowiązek doręczyć, bez wezwania, stronie ubezpieczającej tekst ogólnych warunków ubezpieczenia, podpisany przez co najmniej dwóch członków zarządu. Art. 7. 6) 1. Umowa ubezpieczenia może regulować prawa i obowiązki stron w sposób odbiegający od ogólnych warunków ubezpieczenia. 2. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany do przedstawienia ubezpieczającemu różnicy między postanowieniami umowy, o której mowa w ust. 1, a ogólnymi warunkami ubezpieczenia stosowanymi przez zakład ubezpieczeń. Art. 7a. 7) 1. Spory wynikające z umów ubezpieczenia rozpatrują sądy właściwe dla siedziby osoby ubezpieczonej lub uprawnionej do odszkodowania, jeżeli umowa ubezpieczenia albo ogólne warunki ubezpieczenia nie stanowią inaczej. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób zagranicznych. Art. 8.1. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia majątkowego nie może być wyższe od poniesionej szkody, chyba że umowa stanowi inaczej. 2. W przypadku zbiegu świadczeń z tytułu dwóch lub więcej ubezpieczeń z tego samego zdarzenia, odszkodowanie wypłaca się do wysokości szkody w granicach sum ubezpieczenia w ramach każdego ze stosunków ubezpieczenia, z uwzględnieniem odszkodowań już wypłaconych z innego stosunku ubezpieczenia. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania przy ubezpieczeniach na życie i od następstw nieszczęśliwych wypadków. 4. 3) Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. 5. 8) W razie zaistnienia szkody objętej ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczeń od Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. 6. 9) Po wniesieniu pozwu, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, przeciwko innym stronom niż Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, sąd zawiadamia Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny o toczącym się postępowaniu. Po otrzymaniu zawiadomienia Fundusz może wstąpić do procesu w charakterze interwenienta ubocznego. Art. 8a. 10) Sądy, organy prokuratury, policji oraz inne organy i instytucje ustalające okoliczności wypadków i zdarzeń mają obowiązek, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, udzielać informacji oraz udostępniać materiały niezbędne do ustalenia okoliczności tych wypadków i zdarzeń oraz do określenia wysokości odszkodowania lub świadczenia. Art. 9. 11) 1. Zakład ubezpieczeń nie może udzielać informacji dotyczących poszczególnych umów ubezpieczenia. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udzielanych na żądanie: 1) sądu, prokuratora, organu nadzoru ubezpieczeniowego lub osoby trzeciej, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia, 2) Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego o treści umów ubezpieczenia, w zakresie wykonywania przez Fundusz zadań określonych ustawą, 3) Najwyższej Izby Kontroli o treści umów ubezpieczenia zawartych przez jednostki objęte kontrolą, jeżeli kontrola ta stwierdziła niekompletność lub nierzetelność dokumentów finansowych dotyczących zawartych umów ubezpieczenia, 4) Narodowego Banku Polskiego, w związku ze sprawowaną kontrolą dewizową, oraz banków upoważnionych do wykonywania czynności obrotu dewizowego w zakresie dotyczącym istnienia wymaganego zobowiązania stanowiącego podstawę do przekazania za granicę waluty obcej, 5) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, w związku z toczącą się sprawą: a) karną lub karno-skarbową przeciwko będącej osobą fizyczną stronie umowy ubezpieczenia, b) karną lub karno-skarbową o przestępstwo popełnione przy wykonywaniu czynności związanych z działalnością osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy ubezpieczenia. Art. 10.1. 12) Zakład ubezpieczeń nie może zajmować się bezpośrednio inną działalnością gospodarczą poza działalnością ubezpieczeniową i z nią związaną. 2. 13) Zakład ubezpieczeń nie może prowadzić jednocześnie działalności w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych. Art. 11. 14) Zakład ubezpieczeń może prowadzić działalność ubezpieczeniową wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. Art. 11a. 15) 1. Akcje spółki, o której mowa w art. 11, mogą być tylko akcjami imiennymi, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy akcji wprowadzonych do publicznego obrotu za zgodą Komisji Papierów Wartościowych. 3. W przypadku uchylenia decyzji zawierającej zgodę, o której mowa w ust. 2, spółka obowiązana jest, w ciągu 3 miesięcy od dnia uchylenia decyzji, dokonać zamiany akcji na okaziciela na akcje imienne. W okresie od uchylenia decyzji do dokonania zamiany nie można przenosić praw z akcji na okaziciela. 4. 16) W celu ustalenia akcjonariuszy, o których mowa w ust. 3, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie, rejestrujące stan posiadania akcji spółki, mają obowiązek w terminie 30 dni, na żądanie spółki i jej koszt, przekazać spółce informację dotyczącą stanu posiadania akcji spółki przez poszczególnych akcjonariuszy. Art. 11b. 17) 1. Kapitał akcyjny spółki nie może być niższy niż najwyższa minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których zakład ubezpieczeń prowadzi działalność. 2. Kapitał akcyjny, o którym mowa w ust. 1, wnoszony jest w gotówce i opłacany w całości przed zarejestrowaniem spółki. Art. 11c. 17) Statut spółki akcyjnej i jego zmiany podlegają, przed zarejestrowaniem, zatwierdzeniu przez Ministra Finansów. Art. 11d. 17) 1. Nabywca akcji lub praw z akcji jest obowiązany: 1) powiadomić Ministra Finansów, w ciągu 7 dni od dnia nabycia, o nabyciu akcji zakładu ubezpieczeń w ilości zapewniającej przekroczenie 10% głosów na walnym zgromadzeniu, 2) uzyskać zgodę Ministra Finansów na nabycie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 66%, 75% głosów na walnym zgromadzeniu. 2. Minister Finansów obowiązany jest wydać decyzję w terminie 30 dni od chwili złożenia przez nabywcę wniosku o zgodę na nabycie akcji, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Minister Finansów może odmówić zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, na nabycie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń, w tym przez podmiot określony w ust. 4, jeżeli: 1) nabywca nie daje rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczonych, 2) środki przeznaczone na nabycie akcji pochodzą z kredytu lub pożyczki albo są w jakikolwiek inny sposób obciążone, 3) zagraża to ważnym interesom gospodarczym państwa. 4. Nabycie lub posiadanie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. 5. Minister Finansów przedstawia Sejmowi w terminie do końca I kwartału następnego roku informację o decyzjach wydanych w trybie ust. 2 i 3 w roku poprzedzającym. 6. Nikt, kto nabył akcje lub prawa z akcji z naruszeniem postanowień ust. 1, nie może wykonywać prawa głosu z tych akcji. 7. Uchwała walnego zgromadzenia podjęta z naruszeniem ust. 6 jest nieważna. 8. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Art. 11e. 17) Do spółki akcyjnej prowadzącej działalność ubezpieczeniową w zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu handlowego. Rozdział 2 Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych Art. 12.1. 18) Zakład ubezpieczeń, który ubezpiecza swoich członków na zasadzie wzajemności, jest towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych, zwanym dalej "towarzystwem". 2. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru towarzystw ubezpieczeń wzajemnych. 3. 19) Rejestr towarzystw prowadzi Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy. 4. Rejestr jest jawny i dostępny dla osób trzecich. 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb postępowania w sprawach rejestru towarzystw, dane podlegające wpisowi do rejestru, sposób jego prowadzenia oraz szczegółowe zasady udostępniania rejestru do wglądu. Art. 13. 20) Statut towarzystwa i jego zmiany podlegają przed zarejestrowaniem zatwierdzeniu przez Ministra Finansów. Art. 14. 21) Statut towarzystwa określa w szczególności: 1) nazwę i siedzibę, przy czym w nazwie muszą być zawarte wyrazy "towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych", 2) terytorialny zasięg działalności, 3) organizację władz zarządzających oraz władz nadzorczych, 4) zakres przedmiotowy z określeniem działu, grup i rodzajów ubezpieczeń oraz zakres działalności reasekuracyjnej, 5) wysokość kapitału zakładowego, 6) zasady wykorzystania nadwyżki bilansowej oraz sposób pokrycia strat. Art. 15. 22) 1. W towarzystwie mogą być tworzone związki wzajemności członkowskiej, jeżeli statut tak stanowi. 2. Związki wzajemności członkowskiej mogą być prowadzone na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia. Art. 16. 23) 1. W statucie towarzystwa należy określić zasady uzyskania i utraty członkostwa oraz jego rodzaje. 2. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, uzyskanie członkostwa musi być związane z zawarciem umowy ubezpieczenia, a jego utrata - z wygaśnięciem stosunku ubezpieczenia. 3. Statut może przewidywać, że towarzystwo będzie ubezpieczało także osoby nie będące członkami towarzystwa, pod warunkiem że osoby te będą płacić składki stałe. Składki zebrane od osób ubezpieczonych, nie będących członkami towarzystwa, nie mogą stanowić więcej niż 10% składki zebranej przez towarzystwo. Art. 17.1. (skreślony 24)). 2. Statut powinien przewidywać tworzenie kapitału zapasowego według zasad określonych w art. 427 § 1 Kodeksu handlowego, z tym że nadwyżka bilansowa zastępuje czysty zysk roczny, a kapitał zakładowy zastępuje kapitał akcyjny. 3. Statut określa system świadczeń członków na rzecz towarzystwa; przysługujące członkowi należności majątkowe od towarzystwa nie zwalniają go z obowiązku płacenia składek. 4. Jeżeli ma być dopuszczalne zmniejszenie świadczeń towarzystwa na rzecz członków z tytułu umów ubezpieczenia, należy to zaznaczyć w statucie. Zmniejszenie świadczeń nie jest dopuszczalne, jeżeli statut przewiduje nieograniczone dopłaty członków lub nieograniczony ich udział w pokryciu strat. 5. Członkowie towarzystwa nie odpowiadają za jego zobowiązania. Art. 17a. 25) 1. Kapitał zakładowy nie może być niższy niż najwyższa minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których towarzystwo prowadzi działalność. 2. Kapitał zakładowy opłaca się w całości gotówką w terminie 30 dni od dnia zarejestrowania towarzystwa. Jeżeli kapitał zakładowy podzielony jest na udziały, udziałowcom wydaje się imienne kwity udziałowe. 3. Statut towarzystwa może przewidywać spłacanie kapitału zakładowego tylko z nadwyżek rocznych i w miarę tworzenia kapitału zapasowego lub niespłacanie kapitału określonym osobom. 4. Spłata kapitału zakładowego w razie likwidacji lub upadłości towarzystwa dopuszczalna jest dopiero po spłaceniu wszelkich zobowiązań. Na spłatę kapitału zakładowego nie można pobierać dopłat. 5. Osoby, które wniosły kapitał zakładowy, mogą brać udział we władzach towarzystwa w zakresie określonym w statucie, do czasu spłacenia kapitału. Art. 18. (skreślony 26)). Art. 19. (skreślony 26)). Art. 20. 27) 1. Najwyższą władzą towarzystwa jest walne zgromadzenie jego członków. W sprawach nie zastrzeżonych w statucie do właściwości innych władz towarzystwa podejmowanie uchwał należy do walnego zgromadzenia członków towarzystwa. 2. Statut może przewidywać, że w skład walnego zgromadzenia wchodzą, zamiast członków towarzystwa, ich przedstawiciele. W takich przypadkach statut określa zasady wyboru i odwoływania przedstawicieli oraz czas trwania ich kadencji. 3. Warunki uczestniczenia członków lub ich przedstawicieli na walnym zgromadzeniu oraz zasady jego zwoływania określa statut. Art. 21. Do walnego zgromadzenia towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 390, 392-396, 401-403, 405-407, 411-417 Kodeksu handlowego z następującymi zmianami: 1) spółkę akcyjną zastępuje towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, akcjonariuszy - członkowie towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu, 2) przyznane w powołanych przepisach uprawnienia mniejszości akcjonariuszy służą określonej statutem mniejszości członków uprawnionych do udziału w walnym zgromadzeniu, 3) przepisy o akcjach dotyczą tytułów uczestnictwa w walnym zgromadzeniu. Art. 22. Do zarządu towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 366, 367 § 3, art. 368-375 Kodeksu handlowego, przy czym spółkę akcyjną i akcjonariuszy zastępują towarzystwo i członkowie towarzystwa. Art. 23. Do organu nadzorczego towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 377 § 1, art. 378, 379 § 1 i 2, art. 380 § 1, art. 382-385, 386 § 1, art. 387 Kodeksu handlowego, przy czym spółkę akcyjną i akcjonariuszy zastępują towarzystwo i członkowie towarzystwa. Art. 23a. 28) Do towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 308, 482-484 Kodeksu handlowego. Art. 24.1. Zmiany statutu towarzystwa wymagają uchwały walnego zgromadzenia, powziętej większością przynajmniej trzech czwartych oddanych głosów. 2. 29) Walne zgromadzenie może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do dokonania w jego uchwałach zmian o charakterze redakcyjnym. 3. Zmiany statutu nie mogą ograniczać praw wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Art. 25. Statut towarzystwa powinien zawierać postanowienia co do ogłoszeń towarzystwa. Art. 26.1. Statut towarzystwa powinien określać zasady i sposób likwidacji towarzystwa oraz tryb powołania, liczbę i uprawnienia likwidatorów. 2. Uchwały o rozwiązaniu towarzystwa lub połączeniu z innym towarzystwem zapadają większością przynajmniej trzech czwartych oddanych głosów. Art. 27.1. Towarzystwo, posiadające ograniczony zakres działania ze względu na małą liczbę członków, niewielką liczbę lub niskie sumy zawieranych ubezpieczeń bądź też niewielki terytorialny zasięg działalności, może być uznane przez Ministra Finansów za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych. 2. Uznanie przez Ministra Finansów towarzystwa za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych podlega wpisowi do rejestru. 3. 30) Do małych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych nie stosuje się przepisów art. 17 ust. 2 i 17a oraz art. 21-23. 4. 31) Małe towarzystwa nie mogą prowadzić działalności w zakresie reasekuracji czynnej. 5. 31) W zakresie ubezpieczeń obowiązkowych małe towarzystwa mogą prowadzić tylko ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 2. Art. 28. W towarzystwie ogólne warunki ubezpieczenia mogą być włączone do statutu. Art. 29.1. W towarzystwie ogólne warunki ubezpieczenia uchwala walne zgromadzenie. 2. Walne zgromadzenie towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do dokonania w jego uchwale, dotyczącej ogólnych warunków ubezpieczenia, zmian o charakterze redakcyjnym. 3. Statut towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do wprowadzenia zmian w ogólnych warunkach ubezpieczenia, pod warunkiem że zmiany te będą przedstawione do zatwierdzenia na najbliższym walnym zgromadzeniu. Rozdział 3 Warunki podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej Art. 30. 32) 1. Minister Finansów, po wyrażeniu opinii przez organ nadzoru, wydaje na wniosek zainteresowanego zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę, siedzibę, obszar i rzeczowy zakres działania zakładu ubezpieczeń, 2) określenie wysokości kapitału akcyjnego albo kapitału zakładowego, 3) określenie założycieli zakładu ubezpieczeń, 4) formę organizacyjną działalności, 5) określenie wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie administracji zakładu ubezpieczeń i zorganizowanie sieci przedstawicielstw, 6) imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków zarządu i rady nadzorczej oraz osoby wykonującej czynności w dziedzinie matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki (aktuariusza), jeżeli obowiązek wykonywania przez tę osobę przypisanych jej czynności wynika z ustawy. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się: 1) plan działalności, 2) dowód posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w wysokości równej zakładanemu kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu) i funduszowi organizacyjnemu wraz z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału akcyjnego (zakładowego) i funduszu organizacyjnego, 3) dane o kwalifikacjach osób, o których mowa w ust. 2 pkt 6, 4) statut zakładu ubezpieczeń, 5) ogólne warunki ubezpieczenia określone we wniosku. Art. 31. 33) 1. W planie działalności, o którym mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1, ustala się dane i warunki, które ze względu na rodzaj i rozmiar prowadzonych ubezpieczeń są niezbędne do zapewnienia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do wykonywania zobowiązań, a w szczególności: 1) metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, 2) maksymalne wielkości obejmowanego ryzyka i sposób jego ustalania, 3) koszty akwizycji, 4) koszty administracyjne, 5) metody wyliczania składek. 2. Do planu działalności dołącza się: 1) rachunek symulacyjny pierwszych kalendarzowych trzech lat działalności sporządzony w wersji optymistycznej i pesymistycznej, z uwzględnieniem: zbioru składki, wysokości odszkodowań, kosztów administracji, kosztów akwizycji, wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, szkodowości, marginesu wypłacalności, środków własnych oraz innych danych charakteryzujących sytuację finansową zakładu ubezpieczeń, przedstawionych w formie skróconego rachunku zysków i strat oraz bilansu, 2) program reasekuracji określający formę i zakres reasekuracji. Art. 32. 34) 1. Zezwolenie jest wydawane na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub kilku grup ubezpieczeń albo jednego lub kilku rodzajów ubezpieczeń wymienionych w załączniku do ustawy. 2. Zezwolenie obejmuje dane zawarte w art. 30 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 6. 3. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany rozpocząć działalność w terminie nie dłuższym niż rok od daty wydania zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego terminu zezwolenie wygasa. 4. Zmiany w składzie zarządu nie mogą naruszać przepisów art. 33 pkt 2 i 3. 5. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany zawiadomić organ nadzoru o zmianie osób wchodzących w skład zarządu lub osoby wykonującej zawód aktuariusza, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 6, w terminie 30 dni od powstania tych zmian. 6. Zmiana obszaru lub rzeczowego zakresu działania zakładu ubezpieczeń wymaga zezwolenia Ministra Finansów. Zezwolenie wydawane jest na wniosek zakładu ubezpieczeń spełniającego warunki określone w art. 30. Art. 33. 35) Zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej nie może być wydane, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z okoliczności: 1) wniosek oraz dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych w art. 30 i 31, 2) w skład zarządu nie wchodzą co najmniej dwie osoby posiadające wykształcenie i doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń, 3) założyciele lub członkowie zarządu byli karani za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe, 4) założyciele nie dają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należycie zabezpieczający interes ubezpieczonych, 5) założyciele nie udowodnią posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w wysokości odpowiadającej kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu), o którym mowa w art. 30 ust. 2 pkt 2, i funduszowi organizacyjnemu, o którym mowa w art. 30 ust. 2 pkt 5, 6) plan działalności nie zapewnia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do wykonywania zobowiązań, 7) zagrożony jest ważny interes gospodarczy państwa. Art. 34. (skreślony 36)). Art. 35. 37) Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie jednej lub kilku grup ubezpieczeń albo jednego lub kilku rodzajów ubezpieczeń, jeżeli: 1) zakład ubezpieczeń przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia, 2) zakład ubezpieczeń prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa lub statutu, 3) zakład ubezpieczeń nie zrealizuje w przewidzianym terminie krótkoterminowego planu wypłacalności, o którym mowa w art. 48 ust. 1 pkt 2 lit. b), 4) z przeprowadzonej kontroli działalności lub stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń wynika, że dalsza jego działalność narażałaby na niebezpieczeństwo interesy ubezpieczonych, 5) zakład ubezpieczeń złoży odpowiedni wniosek; wniosek obejmuje niezbędne dane o zabezpieczeniu interesów ubezpieczonych. Art. 36.1. 3) Cofnięcie zezwolenia powoduje, że zakład ubezpieczeń nie może zawierać nowych umów ubezpieczeniowych, umowy już zawarte nie mogą być przedłużane, a suma ubezpieczenia nie może być podwyższana. Minister Finansów może nałożyć ograniczenia swobody gospodarki finansowej zakładu ubezpieczeń lub przekazać zarząd majątkiem zakładu ubezpieczeń wyznaczonej osobie. 2. 38) Organ nadzoru określa, w drodze decyzji, tryb, czas i sposób sprawowania zarządu. 3. Cofnięcie zezwolenia w zakresie całej działalności oznacza w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych decyzję o likwidacji towarzystwa. Art. 37.1. 3) Osoba krajowa w rozumieniu przepisów prawa dewizowego może zawrzeć umowę ubezpieczenia jedynie z zakładem ubezpieczeń działającym na podstawie zezwolenia wydanego zgodnie z niniejszą ustawą. 2. 3) Osoba zagraniczna podejmująca działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może ubezpieczyć tę działalność jedynie w zakładzie ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1. 3. 39) Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z innym zakładem ubezpieczeń niż określony w ust. 1. Art. 37a. 40) 1. Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w zakładzie ubezpieczeń prowadzącym działalność w dziale I (ubezpieczenia na życie) mogą być dokonywane wyłącznie przez aktuariusza. 2. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w zakładzie ubezpieczeń prowadzącym działalność w dziale II (pozostałe ubezpieczenia majątkowe i osobowe), które są ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, muszą być potwierdzone opinią aktuariusza o ich prawidłowości. Opinia ta stanowi załącznik do sprawozdania finansowego. Art. 37b. 40) 1. Aktuariuszem może być osoba, która: 1) ma pełną zdolność do czynności prawnych, 2) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe, 4) posiada wykształcenie wyższe, 5) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Aktuariuszy, 6) została wpisana na listę aktuariuszy. 2. Listę, o której mowa w ust. 1 pkt 6, prowadzi organ nadzoru. Wpis na listę zostaje dokonany z urzędu po zdaniu egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną dla Aktuariuszy, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3. 3. Aktuariusz, który prawo do wykonywania zawodu uzyskał za granicą, ma prawo do wpisania na listę aktuariuszy na zasadzie wzajemności. 4. Skreślenie aktuariusza z listy następuje w razie: 1) złożenia wniosku przez aktuariusza o skreślenie z listy, 2) niewykonywania zawodu aktuariusza przez okres pięciu kolejnych lat, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych, 5) śmierci. Art. 37c. 40) 1. Minister Finansów: 1) powołuje Komisję Egzaminacyjną dla Aktuariuszy i ustala regulamin jej działania, 2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu, 3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania. 2. W skład Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy wchodzi przedstawiciel Polskiej Izby Ubezpieczeń. 3. Minister Finansów ogłasza listę aktuariuszy w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. Rozdział 3a 41) Pośrednictwo ubezpieczeniowe Art. 37d. 1. Zakład ubezpieczeń może korzystać z pośrednictwa ubezpieczeniowego. 2. Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawarciem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia albo reasekuracji. 3. Pośrednictwo ubezpieczeniowe wykonywane jest wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie reasekuracji wykonywane jest wyłącznie przez brokerów reasekuracyjnych. Art. 37e. 1. Agentem ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna lub podmiot gospodarczy nie mający osobowości prawnej, upoważniony przez zakład ubezpieczeń do stałego zawierania umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz tego zakładu lub pośredniczenia przy zawieraniu umów. 2. Działalność agencyjna może być wykonywana wyłącznie przy pomocy osób fizycznych posiadających uprawnienia określone w ust. 3. 3. Organ nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zainteresowanego, wydaje zezwolenie na wykonywanie czynności agenta, jeżeli osoba fizyczna: 1) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe, 3) ukończyła zorganizowane przez zakład ubezpieczeń szkolenie zakończone egzaminem, 4) ma pełną zdolność do czynności prawnych. 4. Agent ubezpieczeniowy nie będący osobą prawną prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310). 5. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może zwolnić niektóre grupy osób wykonujących działalność agencyjną od obowiązku określonego w ust. 2. 6. Minister Finansów określi w drodze zarządzenia: 1) warunki zwalniania niektórych osób wykonujących działalność agencyjną od obowiązku określonego w ust. 2, 2) minimalny zakres szkolenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, oraz zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania. Art. 37f. 1. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wniosek zakładu ubezpieczeń lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii zakładu ubezpieczeń, jeżeli osoba fizyczna: 1) przestała spełniać warunki, o których mowa w art. 37e, 2) złożyła zawiadomienie o zaprzestaniu wykonywania zawodu, 3) prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa. 2. Zakład ubezpieczeń odpowiedzialny jest za wykonywanie czynności uprawnionego agenta. Ograniczeń odpowiedzialności wynikających z art. 429 Kodeksu cywilnego nie stosuje się. 3. Osoba będąca agentem ubezpieczeniowym jest obowiązana przy każdej czynności należącej do zakresu działalności agencyjnej okazywać pełnomocnictwo zakładu ubezpieczeń, w imieniu którego działa, oraz zezwolenie, o którym mowa w art. 37e ust. 3. 4. Zakład ubezpieczeń prowadzi wykaz agentów ubezpieczeniowych prowadzących działalność na rzecz danego zakładu. 5. Jeżeli agent ubezpieczeniowy przestał spełniać warunki określone w art. 37e ust. 2 po zawarciu umowy agencyjnej, a braki te nie zostały usunięte bezzwłocznie, zakład ubezpieczeń obowiązany jest wypowiedzieć umowę agencyjną. Okres wypowiedzenia nie może przekroczyć 3 miesięcy od chwili stwierdzenia tego faktu przez zakład ubezpieczeń. Art. 37g. 1. Działalność brokerska polega na zawieraniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia w imieniu ubezpieczającego lub na pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do umów reasekuracyjnych. 3. Działalność brokerska może być prowadzona wyłącznie za zezwoleniem organu nadzoru. 4. Działalność brokerska może być prowadzona przez osoby fizyczne lub prawne. Art. 37h. 1. Podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej wykonuje czynności brokerskie przy pomocy osób, które spełniają warunki określone w art. 37i ust. 1 pkt 1. 2. Osoba fizyczna prowadząca działalność brokerską nie może pozostawać w stosunku pracy z zakładem ubezpieczeń, nie może być członkiem władz tego zakładu oraz nie może być stroną umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, których przedmiotem jest pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu zakładu ubezpieczeń. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do członków władz osoby prawnej, prowadzącej działalność brokerską. 4. Osoba prawna prowadząca działalność brokerską nie może jednocześnie prowadzić działalności określonej w art. 37e ust. 1. 5. Określenia "broker ubezpieczeniowy" lub "broker reasekuracyjny" mogą być używane w nazwie lub reklamie oraz do oznaczenia działalności wyłącznie przez podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej. Art. 37i. 1. Organ nadzoru wydaje zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej na wniosek: 1) osoby fizycznej, jeżeli osoba ta: a) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) ma pełną zdolność do czynności prawnych, c) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe, d) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, e) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności brokerskiej, f) zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności brokerskiej, 2) osoby prawnej, jeżeli osoba ta: a) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) członkowie zarządu dają rękojmię należytego prowadzenia działalności brokerskiej, a co najmniej połowa z nich spełnia warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a)-d), c) spełnia warunki określone w pkt 1 lit. f). 2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), nie dotyczy osób posiadających stopień naukowy w dziedzinie nauk prawnych lub ekonomicznych. Art. 37j. 1. Zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej zawiera: 1) imię i nazwisko (firmę) oraz miejsce zamieszkania wnioskodawcy (siedzibę), 2) zakres działalności brokerskiej. 2. Podmiot, który otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej, jest obowiązany ją rozpocząć najpóźniej w ciągu 6 miesięcy od daty uzyskania zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego terminu zezwolenie wygasa. Art. 37k. Organ nadzoru cofa zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej, jeżeli osoby, o których mowa w art. 37i: 1) przestały spełniać warunki niezbędne do uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej, 2) prowadzą działalność z naruszeniem przepisów prawa lub interesu ubezpieczonych, 3) nie wykonują działalności brokerskiej przez 3 kolejne lata. Art. 37l. 1. Organ nadzoru prowadzi listę podmiotów prowadzących działalność brokerską. 2. Wpis na listę, o której mowa w ust. 1, jest dokonywany z urzędu, z chwilą wydania zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej. 3. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, ogłasza listę podmiotów wymienionych w ust. 1 w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. Art. 37ł. 1. Organ nadzoru: 1) powołuje Komisję Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych oraz określa jej skład i sposób przeprowadzenia egzaminu, 2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu, 3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania. 2. W skład Komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wchodzi przedstawiciel samorządu brokerskiego. Art. 37m. Organ nadzoru dokonuje skreślenia z listy brokerów w przypadku: 1) złożenia odpowiedniego wniosku przez osobę fizyczną lub prawną prowadzącą działalność brokerską, 2) wykreślenia z rejestru handlowego podmiotu, o którym mowa w art. 37i ust. 1 pkt 2, 3) śmierci lub utraty pełnej zdolności do czynności prawnych podmiotu, o którym mowa w art. 37i ust. 1 pkt 1, 4) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej. Art. 37n. 1. Agent ubezpieczeniowy i broker przy wykonywaniu czynności zawodowych obowiązany jest działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu. 2. Agenta ubezpieczeniowego i brokera obowiązuje tajemnica zawodowa obejmująca wszelkie informacje, jakie uzyskał w związku z prowadzeniem działalności. Przepis art. 9 stosuje się odpowiednio do agenta ubezpieczeniowego. Rozdział 4 Warunki podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej przez spółki z udziałem kapitału zagranicznego i zagraniczne zakłady ubezpieczeń 3) Art. 38. 42) 1. Podejmowanie i prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez spółki z udziałem kapitału zagranicznego i zagraniczne zakłady ubezpieczeń wymaga zezwolenia Ministra Finansów. 2. Nabywanie i obejmowanie akcji zakładów ubezpieczeń przez podmioty zagraniczne określają przepisy o spółkach z udziałem zagranicznym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. 3. Zezwolenia Ministra Finansów wymaga nabycie lub objęcie udziałów lub akcji albo nabycie praw z udziałów lub akcji w liczbie przekraczającej wysokości określone w art. 11d ust. 1 pkt 2 przez podmiot zagraniczny w działającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółce, jeżeli spółka ta jest akcjonariuszem zakładu ubezpieczeń w wysokości co najmniej 15% akcji. Art. 39. 43) 1. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, może wydać zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez spółkę z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka spełnia warunki wymagane od polskich zakładów ubezpieczeń. 2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 30 ust. 2 i 3 oraz art. 31. 3. Minister Finansów może odmówić wydania zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez spółkę z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka nie spełnia wymagań określonych w art. 33 dla polskich zakładów ubezpieczeń. Art. 39a. 44) 1. Nabycie przez podmiot zagraniczny akcji lub praw z akcji zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 60% i 75% głosów na walnym zgromadzeniu wymaga zgody Ministra Finansów. Odmowa zgody może nastąpić jedynie z przyczyn wskazanych w art. 39 ust. 3. 2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) aktualny wyciąg z rejestru handlowego, 2) dokumenty przedstawiające sytuację prawną i finansową wnioskodawcy. Art. 40. Fundusze ubezpieczeniowe, tworzone z tytułu zawieranych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej umów ubezpieczenia, oraz środki własne są lokowane w Polsce bez prawa ich transferu za granicę, na zasadach określonych w rozdziale 6. Art. 41. 45) 1. 45a) Zagraniczny zakład ubezpieczeń może prowadzić działalność ubezpieczeniową w Polsce jedynie za pośrednictwem ustanowionego przez siebie głównego przedstawiciela, mającego stałe miejsce zamieszkania w Polsce. 2. Ustanowienie głównego przedstawiciela podlega wpisaniu do rejestru handlowego. 3. (uchylony 46)). 4. Główny przedstawiciel jest obowiązany przechowywać wszelkie dokumenty dotyczące działalności, o której mowa w ust. 1, w swej siedzibie w Polsce. Art. 42. 47) 1. Minister Finansów, po uzyskaniu opinii organu nadzoru, wydaje na wniosek zainteresowanego zagranicznego zakładu ubezpieczeń zezwolenie na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 41 ust. 1. 2. Zmiana rzeczowego lub terytorialnego zakresu działania wymaga zezwolenia Ministra Finansów. 3. W celu uzyskania zezwolenia zakład ubezpieczeń składa Ministrowi Finansów: 1) wniosek o wydanie zezwolenia zawierający dane, o których mowa w art. 30 ust. 2 i 3 oraz w art. 31, 2) zaświadczenie organu nadzorczego kraju, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma swoją siedzibę, o posiadaniu zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, przy czym zaświadczenie to powinno dokładnie określać grupę ubezpieczeń prowadzonych przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, 3) bilans oraz rachunek zysków i strat trzech ostatnich lat działalności, 4) dowód posiadania środków własnych w wysokości co najmniej 50% minimum kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3, 5) dowód, że polskie zakłady ubezpieczeń mogą podjąć działalność ubezpieczeniową na terenie kraju pochodzenia zagranicznego zakładu ubezpieczeń, 6) dane o kwalifikacjach osoby proponowanej na głównego przedstawiciela. 4. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do posiadania środków własnych w wysokości marginesu wypłacalności, o którym mowa w art. 45, przy czym podstawą do obliczenia marginesu wypłacalności jest działalność głównego przedstawiciela. 5. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do wpłacenia kaucji z tytułu zabezpieczenia przyszłych zobowiązań zakładu ubezpieczeń. Kaucja wynosi 25% minimalnego kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3, i jest zaliczana na poczet posiadanych środków własnych. 6. Środki własne zagranicznego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i ust. 4, są lokowane w Polsce. 7. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 49, z tytułu zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, które są lokowane w Polsce zgodnie z przepisami rozdziału 6. 8. Zezwolenie na podjęcie działalności może być wydane, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 39 i w art. 41 ust. 1, oraz została wpłacona kaucja, o której mowa w ust. 5. 9. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, jeżeli: 1) zagraniczny zakład ubezpieczeń utracił zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w kraju będącym jego siedzibą, a także w przypadkach określonych w art. 35, 2) za cofnięciem zezwolenia przemawiają ważne względy ochrony interesów państwa. 10. Zezwolenie nie może być wydane zagranicznemu zakładowi ubezpieczeń prowadzącemu jednocześnie działalność w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych. Art. 43. 48) 1. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnego podatku, ma prawo zakupić bez odrębnego zezwolenia w banku upoważnionym na podstawie przepisów prawa dewizowego waluty obce za kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń z tytułu udziału w zysku na podstawie imiennego zaświadczenia wystawionego przez podmiot uprawniony do badania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu) zakładu ubezpieczeń, który dokonał tego badania. 2. Podmiot zagraniczny ma prawo przekazać za granicę (transfer dochodów), bez odrębnego zezwolenia dewizowego, waluty obce zakupione w banku, o którym mowa w ust. 1. 3. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnych podatków, ma prawo do zakupu w banku, o którym mowa w ust. 1, walut obcych i przekazania ich za granicę, bez odrębnego zezwolenia dewizowego, za: 1) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia objętych lub nabytych akcji zakładu ubezpieczeń, 2) kwoty należne w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń. Art. 44. 3) W zakresie zatrudnienia i stosunków pracy w zakładzie ubezpieczeń, o którym mowa w art. 39, oraz ubezpieczeń społecznych pracowników będących osobami zagranicznymi w rozumieniu prawa dewizowego stosuje się odpowiednio przepisy o zatrudnieniu i ubezpieczeniu społecznym osób zagranicznych w spółkach z udziałem kapitału zagranicznego. Rozdział 5 Gospodarka finansowa zakładu ubezpieczeń i fundusze ubezpieczeniowe 3) Art. 45. 49) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany posiadać środki własne w wysokości nie niższej niż margines wypłacalności. 2. Kapitał gwarancyjny wynosi trzecią część marginesu wypłacalności, jednak nie mniej niż minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdej grupy ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej. Art. 45a. 50) 1. Wartość środków własnych stanowiących pokrycie marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 2, oblicza się jako sumę algebraiczną: 1) opłaconą część kapitału akcyjnego (zakładowego) - wielkość dodatnia, 2) kapitał zapasowy - wielkość dodatnia, 3) kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny - wielkość dodatnia, 4) kapitał rezerwowy pozostały - wielkość dodatnia, 5) wartości niematerialne i prawne - wielkość ujemna, 6) nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych: zysk - wielkość dodatnia, strata - wielkość ujemna, 7) wynik finansowy netto okresu sprawozdawczego: zysk - wielkość dodatnia, strata - wielkość ujemna, 8) połowę należnych wpłat na poczet kapitału akcyjnego w przypadku spółek akcyjnych - wartość dodatnia, 9) połowę należnych wpłat na poczet kapitału zakładowego, jeżeli co najmniej 25% kapitału zostało opłacone, w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych - wartość dodatnia. 2. Do środków własnych zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w formie towarzystwa, w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych, zalicza się: 1) środki określone w ust. 1, 2) środki w wysokości 50% nie wpłaconych dopłat, których towarzystwo może zażądać od ubezpieczonych na podstawie statutu; wartość tych środków nie może przekroczyć 50% obliczonego marginesu wypłacalności oraz 50% środków, o których mowa w ust. 1. Art. 46.1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa: 1) (skreślony 51)), 2) sposób wyliczenia i wysokość marginesu wypłacalności, 3) minimalną wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej. 2. 52) Zakład ubezpieczeń przedstawia organowi nadzoru razem z bilansem rocznym wyliczenie marginesu wypłacalności oraz dowód posiadania środków własnych w wysokości marginesu wypłacalności. Art. 46a. 53) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany przedstawiać organowi nadzoru kwartalne i roczne sprawozdania finansowe podpisane przez zarząd, w przypadku ubezpieczeń na życie również przez aktuariusza, a w przypadku pozostałych ubezpieczeń majątkowych i osobowych - dołączyć opinię aktuariusza. 2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady sporządzania kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych przedstawianych organowi nadzoru, formę tych sprawozdań oraz sposób potwierdzania przez zarząd zgodności tych sprawozdań ze stanem faktycznym. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów o rachunkowości. Art. 47. (uchylony 54)). Art. 48. 55) 1. Jeżeli środki własne zakładu ubezpieczeń są niższe niż: 1) wymagany margines wypłacalności - zakład ubezpieczeń jest obowiązany przedłożyć, na żądanie organu nadzoru, plan przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych (plan finansowy), 2) wymagany kapitał gwarancyjny - zakład ubezpieczeń jest obowiązany niezwłocznie: a) powiadomić organ nadzoru, b) przedstawić do zatwierdzenia organowi nadzoru plan krótkoterminowego podwyższenia środków własnych (krótkoterminowy plan wypłacalności). 2. Organ nadzoru może wyznaczyć zakładowi ubezpieczeń termin na sporządzenie planu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), oraz zlecić jego uzupełnienie lub ponowne opracowanie. 3. Jeżeli zakład ubezpieczeń nie opracuje krótkoterminowego planu wypłacalności lub przedstawiony plan nie gwarantuje przywrócenia wypłacalności i organ nadzoru odmówi jego zatwierdzenia albo gdy realizacja tego planu okaże się nieskuteczna, organ nadzoru może ustanowić zarząd komisaryczny na okres nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż rok. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na organizację i sposób działania zakładu ubezpieczeń jako osoby prawnej, z wyjątkiem zmian przewidzianych w ustawie. 4. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo podejmowania decyzji we wszelkich sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie do właściwości organów zakładu ubezpieczeń. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego zarząd zakładu ubezpieczeń ulega rozwiązaniu, a ustanowione prokury i pełnomocnictwa wygasają. Na czas trwania zarządu komisarycznego kompetencje innych organów zakładu ubezpieczeń ulegają zawieszeniu. 5. Na decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego radzie nadzorczej zakładu ubezpieczeń służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 6. Zarząd komisaryczny opracowuje i uzgadnia z organem nadzoru krótkoterminowy plan wypłacalności, zapewnia należyte jego wykonanie oraz nie rzadziej niż co trzy miesiące informuje organ nadzoru o wynikach jego realizacji. 7. Szczegółowe zadania zarządu komisarycznego, terminy ich wykonania oraz wynagrodzenia członków zarządu komisarycznego określa się w decyzji o ustanowieniu zarządu. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają zakład ubezpieczeń. 8. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru właściwego dla zakładu ubezpieczeń. Art. 48a. 56) 1. Suma ubezpieczenia od pojedynczego ryzyka na udziale własnym nie może przekroczyć 25% łącznej wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i kapitału własnego. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ nadzoru może wyrazić zgodę na wysokość innej sumy ubezpieczenia niż określona w ust. 1. Art. 49. 57) 1. Zakład ubezpieczeń tworzy: 1) kapitał zapasowy lub rezerwowy, 2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe. 2. Zakład ubezpieczeń może tworzyć w ciężar kosztów: 1) fundusz prewencyjny przeznaczony na finansowanie działalności zapobiegawczej, w wysokości nie przekraczającej 1% składki na udziale własnym, 2) fundusze i rezerwy specjalne przewidziane w statucie. 3. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na udziale własnym zwane są funduszem ubezpieczeniowym. Art. 50.1. 58) Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe są przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia. 2. 59) Na rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe składają się: 1) rezerwa składek, 2) rezerwa na ryzyka niewygasłe, 3) rezerwa na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwa na skapitalizowaną wartość rent, 4) rezerwa na wyrównanie szkodowości (ryzyka), 5) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie, 6) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający, 7) rezerwa na premie i rabaty (bonifikaty) dla ubezpieczonych, 8) pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie. 3. 59) Rezerwy, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6 i 7, oraz rezerwa na skapitalizowaną wartość rent zwiększane są w całości lub określonej części o dochody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia i odpowiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy obliczaniu rezerw. Art. 51. 60) 1. Tworzy się Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem". 2. Do zadań Funduszu należy wypłacanie odszkodowań i świadczeń z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w granicach określonych na podstawie przepisu art. 5: 1) za szkodę na osobie, gdy szkoda wyrządzona została w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną: a) posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości i nie zidentyfikowano pojazdu, b) rolnika, a nie ustalono jego tożsamości, 2) za szkodę na mieniu i osobie, gdy: a) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, nie był ubezpieczony ubezpieczeniem obowiązkowym, b) rolnik lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym wyrządzili szkodę pozostającą w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a rolnik nie miał ubezpieczenia obowiązkowego. 3. Jeżeli poszkodowany, w przypadkach określonych w ust. 2, może zaspokoić roszczenie na podstawie umowy ubezpieczenia dobrowolnego, Fundusz wyrównuje szkodę w części nie zaspokojonej. 4. 61) W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń do zadań Funduszu należy również zaspokajanie roszczeń osób uprawnionych z tytułu: 1) umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3, 2) umów ubezpieczenia na życie w wysokości 50% wierzytelności, nie więcej jednak niż kwota będąca równowartością w złotych 30 000 ECU, według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu ogłoszenia upadłości. 5. Fundusz nie wypłaca odszkodowań z tytułu ubezpieczenia, o którym mowa w art. 4 pkt 1, za szkody spowodowane ruchem pojazdów będących w posiadaniu osób zagranicznych; nie dotyczy to poszkodowanych obywateli polskich. 6. Wypłaty z Funduszu, o których mowa w ust. 2, na rzecz osób zagranicznych, w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, dokonywane są na zasadzie wzajemności co do zasady i zakresu. Art. 52. 62) Fundusz ma osobowość prawną. Siedzibą Funduszu jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 53. 63) 1. Dochodami Funduszu są: 1) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3, 2) dochody z lokat środków Funduszu dokonywanych według zasad określonych w art. 61-64, 3) wpływy z tytułu opłat, przewidzianych w art. 90e ust. 1, z zastrzeżeniem art. 90e ust. 3, 4) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność ubezpieczeniową w tym zakresie. 2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu składki wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Funduszu oraz terminy wpłat oddzielnie dla ubezpieczeń określonych w dziale I i II. Art. 53a. 64) 1. Fundusz jest obowiązany, w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku obrotowego, sporządzić oraz przedstawić organowi nadzoru bilans na ostatni dzień roku obrotowego oraz sprawozdanie z działalności Funduszu w tym okresie. 2. W razie ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, Fundusz obowiązany jest do składania sprawozdania z działalności na koniec każdego kwartału. 3. Zgromadzenie Członków Funduszu zatwierdza sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, po wydaniu opinii przez organ nadzoru. 4. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady sporządzania sprawozdania oraz jego badania. Art. 54. 65) 1. Organami Funduszu są: Zgromadzenie Członków, Rada Funduszu i Zarząd. 2. Statut Funduszu określa organizację, sposób działania oraz zasady gospodarki finansowej, a w szczególności: 1) sposób powołania, organizację oraz kadencję organów Funduszu, 2) zakres kompetencji organów Funduszu, 3) prawa i obowiązki członków oraz sposób głosowania, 4) zasady działania Funduszu, 5) zasady prowadzenia gospodarki finansowej, 6) zasady uchwalania zmian statutu, 7) udział w organach Funduszu przedstawicieli zakładów ubezpieczeń prowadzących ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego ubezpieczenia w tym dziale. 3. Statut i jego zmiany sporządza się w formie aktu notarialnego. 4. Organ nadzoru zatwierdza statut i jego zmiany. Minister Finansów na wniosek organu nadzoru ogłasza statut lub jego zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. 5. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń przedstawiciel organu nadzoru staje się członkiem Rady Funduszu, do zakończenia procesu związanego z zaspokajaniem roszczeń i świadczeń upadłego zakładu ubezpieczeń. Przedstawiciel może żądać od zarządu informacji i wyjaśnień. 6. Koszty działalności Funduszu pokrywane są z jego dochodów. Art. 55. 66) 1. Fundusz obowiązany jest wypłacić odszkodowanie lub spełnić świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w terminie do 60 dni, licząc od dnia otrzymania akt szkody od zakładu ubezpieczeń. 2. W przypadku gdy w sprawie dotyczącej odszkodowania toczy się postępowanie karne lub przed kolegium do spraw wykroczeń, Fundusz obowiązany jest wypłacić odszkodowanie lub spełnić świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w terminie do 14 dni od zakończenia tych postępowań, jednakże bezsporną część odszkodowania lub świadczenia wypłaca się w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia. 3. Po wypłacie odszkodowania Fundusz dochodzi zwrotu wypłaconych kwot od sprawcy i osoby, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3. W uzasadnionych przypadkach Fundusz może odstąpić od dochodzenia części lub całości odszkodowania. 4. Odsetki za zwłokę w wypłacie odszkodowania ponoszą Fundusz i zakład ubezpieczeń, każdy w swoim zakresie. 5. Fundusz nie odpowiada za szkody na osobie i mieniu wyrządzone przez kierującego posiadaczowi pojazdu lub wyrządzone rolnikowi przez osoby jemu bliskie lub za które ponosi odpowiedzialność. Art. 56. 67) 1. Fundusz przejmuje z masy upadłościowej upadłego zakładu ubezpieczeń zobowiązania szkodowe wraz z aktami oraz wypłaca poszkodowanym i uprawnionym świadczenia z umów na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3. 2. Po wypłaceniu świadczeń, o których mowa w ust. 1, Fundusz niezwłocznie przedstawia syndykowi wypłacone kwoty jako swoją wierzytelność wobec masy upadłości. 3. Wierzytelności, o których mowa w ust. 2, Fundusz może zgłaszać syndykowi do czasu prawomocnego wykonania planu podziału funduszów masy. Art. 167 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 i z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426) nie stosuje się do wierzytelności Funduszu. 4. W razie gdy posiadane przez Fundusz środki nie wystarczają na zaspokojenie wszelkich roszczeń kierowanych wobec Funduszu, Minister Finansów na wniosek organu nadzoru określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowy procent składki wnoszonej przez członków Funduszu oraz terminy wpłat. Art. 57. 68) 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie): 1) Minister Finansów na wniosek organu nadzoru określi, w drodze rozporządzenia, procent składki wnoszonej na rzecz Funduszu przez zakłady ubezpieczeń prowadzące ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie), 2) Fundusz wyodrębnia rachunek, na który wnoszone są wpłaty określone w pkt 1, 3) Fundusz zaspokaja roszczenia do wysokości określonej w art. 51 ust. 4 pkt 2 na podstawie ustalonej w postępowaniu upadłościowym listy wierzytelności. 2. Przepisy art. 56 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 58. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa: 1) (uchylony 54)), 2) 69) zasady reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą. Art. 59. (uchylony 54)). Rozdział 6 Lokaty Art. 60. 70) Zakład ubezpieczeń dokonuje lokat środków na warunkach określonych w niniejszym rozdziale. Art. 61. 71) 1. Zakład ubezpieczeń obowiązany jest lokować swoje środki w taki sposób, aby uwzględniając rodzaj i strukturę prowadzonych ubezpieczeń osiągnąć jak największy stopień bezpieczeństwa i rentowności przy jednoczesnym zachowaniu płynności środków. 2. Zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nadzoru o: 1) nabyciu udziałów bądź akcji podmiotu gospodarczego, jeżeli przekraczają one 10% wartości nominalnego kapitału akcyjnego (zakładowego) tego podmiotu, 2) lokatach w przedsiębiorstwach zależnych od zakładu ubezpieczeń lub od których on jest zależny. 3. Jeżeli sposób lokowania środków zakładu ubezpieczeń może zagrozić jego wypłacalności, organ nadzoru może nałożyć ograniczenia sposobów lokowania tych środków. 4. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot dominujący. Art. 62. 72) 1. Organ nadzoru, w przypadkach określonych w art. 61 ust. 2, może zakazać nabycia dalszych udziałów zakładu ubezpieczeń w tym przedsiębiorstwie lub ograniczyć zakres udziału, jeżeli może to zagrozić gospodarce finansowej zakładu ubezpieczeń. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także, gdy członek zarządu bądź rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń jest członkiem zarządu przedsiębiorstwa wymienionego w ust. 1, jest poważnym udziałowcem przedsiębiorstwa lub wywiera istotny wpływ na politykę zarządu przedsiębiorstwa. Art. 63. 73) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3, lokować środki stanowiące pokrycie funduszu ubezpieczeniowego w kraju wyłącznie w: 1) bonach skarbowych, 2) obligacjach Skarbu Państwa, 3) innych papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez państwo, depozytach skarbowych, pożyczkach udzielanych Skarbowi Państwa i pożyczkach gwarantowanych przez Skarb Państwa, 4) obligacjach gmin, 5) obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż określone w pkt 2-4, 6) pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie, 7) nieruchomościach (z wyłączeniem nieruchomości rolnych), 8) akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu, 9) udziałach i akcjach w krajowych spółkach prawa handlowego nie dopuszczonych do publicznego obrotu, 10) depozytach bankowych, 11) pożyczkach pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia na życie, 12) funduszach powierniczych. 2. Organ nadzoru może wyrazić zgodę na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w innych lokatach niż określone w ust. 1. 3. Fundusze ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczeń zawieranych w walutach obcych są lokowane w tych walutach. 4. Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, wydać zezwolenie ogólne na lokatę funduszy ubezpieczeniowych poza granicami kraju i określić warunki zezwolenia. Art. 64. 74) 1. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 5 nie może przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego. 2. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 6 i 7 nie może łącznie przekraczać 25% funduszu ubezpieczeniowego, przy czym udział lokat w jednej nieruchomości nie może przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego, zaś udział lokat w pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie nie może przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego, a udział lokat w pożyczce nie może przekraczać 50% wartości nieruchomości hipotecznej. 3. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 8 i 12 nie może łącznie przekraczać 30% funduszu ubezpieczeniowego. 4. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 9 nie może przekraczać 15% funduszu ubezpieczeniowego, z tym że udział lokat w jednym podmiocie lub grupie podmiotów zależnych nie może przekraczać 10% funduszu ubezpieczeniowego. 5. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 10 nie może łącznie przekraczać 20% sumy funduszy własnych banku. 6. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 11 nie może przekraczać 15% funduszu ubezpieczeniowego. 7. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1-6, nie dotyczą ubezpieczeń na życie, jeżeli są one związane z funduszem inwestycyjnym. Rozdział 7 Łączenie się zakładów ubezpieczeń, przeniesienie umów ubezpieczenia oraz likwidacja przymusowa i dobrowolna 3) Art. 65. 3) Minister Finansów wydaje zezwolenie na połączenie zakładów ubezpieczeń. Zakłady ubezpieczeń są obowiązane udowodnić, że po połączeniu będą dysponować środkami własnymi w wysokości wymaganego marginesu wypłacalności. Art. 66. 75) 1. Zakład ubezpieczeń może zawrzeć z innymi zakładami ubezpieczeń umowę o przeniesienie całości lub części ubezpieczeń (przeniesienie portfela). Umowa wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru. 2. Zarówno zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeniowy, jak i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel po zawarciu umowy są obowiązane posiadać środki własne w wysokości marginesu wypłacalności. 3. Organ nadzoru może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić zakład ubezpieczeń przekazujący lub przejmujący portfel od obowiązku, o którym mowa w ust. 2. 4. Przed zatwierdzeniem umowy organ nadzoru ogłosi, dwukrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, o zamierzonym przeniesieniu portfela i wezwie ubezpieczonych do zgłaszania sprzeciwów w terminie 3 miesięcy od daty ostatniego ogłoszenia. 5. Organ nadzoru zatwierdza umowę o przeniesienie portfela, jeżeli interesy ubezpieczonych i uprawnionych są w pełni zabezpieczone, a ogólna suma ubezpieczeń osób, które zgłosiły sprzeciw, nie przekroczy jednej dziesiątej części przenoszonego portfela ubezpieczeń. 6. Ubezpieczeni, którzy zgłosili sprzeciw, mają prawo wypowiedzenia umowy ubezpieczenia na ostatni dzień trzeciego miesiąca od daty zatwierdzenia umowy, o której mowa w ust. 1. 7. Jednocześnie z przekazaniem portfela następuje przekazanie środków finansowych zakładu ubezpieczeń przekazującego do zakładu ubezpieczeń przyjmującego w odpowiedniej dla danego rodzaju ubezpieczeń wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. 8. W przypadku likwidacji przymusowej lub upadłości zakładu ubezpieczeń przepisy ust. 4-6 nie mają zastosowania. Art. 67. 3) Likwidacja zakładu ubezpieczeń może być dobrowolna lub przymusowa. Art. 68.1. 76) W razie wystąpienia przyczyny powodującej likwidację zakładu ubezpieczeń, jest on obowiązany zawiadomić o tym niezwłocznie Ministra Finansów i organ nadzoru oraz podać skład organu likwidacyjnego. 2. Minister Finansów może wyznaczyć likwidatora z urzędu. Art. 69. 77) Likwidatorzy są obowiązani do składania sprawozdań o przebiegu likwidacji w terminach i w sposób określony przez organ nadzoru. Art. 70.1. Do likwidacji towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, z wyjątkiem małych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, stosuje się odpowiednio przepisy art. 445 § 1, art. 446, 447 § 1, art. 448 § 1 i 2, art. 449-451 § 1 zdanie pierwsze i drugie, § 2 i 3, art. 452-454, 457, 459 i 460 Kodeksu handlowego, przy czym spółkę akcyjną i akcjonariuszy zastępuje się przez towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych i jego członków. 2. 78) O zakończeniu likwidacji małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych likwidator zawiadamia niezwłocznie organ nadzoru. Art. 71. 3) Środki wchodzące w skład funduszów ubezpieczeniowych służą zaspokojeniu roszczeń z tytułu ubezpieczenia. Inne zobowiązania zakładu ubezpieczeń mogą być pokryte ze środków funduszów ubezpieczeniowych dopiero po zaspokojeniu wszystkich roszczeń z tytułu ubezpieczenia. Art. 72. 79) Minister Finansów na wniosek organu nadzoru może zarządzić likwidację przymusową w przypadku, gdy: 1) działalność zakładu ubezpieczeń jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa lub jest sprzeczna z planem działalności, 2) walne zgromadzenie nie podejmie uchwały o pokryciu straty bilansowej lub pomimo podjęcia takiej uchwały strata ta nie zostanie pokryta w określonym terminie, 3) zarząd komisaryczny ustanowiony w trybie art. 48 ust. 3 nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń, 4) zakład ubezpieczeń nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych albo spełnia je z opóźnieniem lub częściowo. Art. 73. 77) W razie zarządzenia likwidacji przymusowej, organ nadzoru wyznacza likwidatora. Art. 74. 3) W razie ogłoszenia lub zarządzenia likwidacji zakładu ubezpieczeń, niedopuszczalne jest zawieranie nowych umów ubezpieczenia, przedłużanie umów zawartych lub podwyższanie sum ubezpieczenia. Rozdział 8 Upadłość Art. 75. 3) Do upadłości zakładów ubezpieczeń stosuje się przepisy prawa upadłościowego ze zmianami przewidzianymi w niniejszej ustawie. Art. 76. 80) Organ nadzoru może zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń, jeżeli zakład ubezpieczeń przestał płacić długi lub gdy jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, a zarząd komisaryczny, ustanowiony w trybie art. 48 ust. 3, nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń. Art. 76a. 81) Przed rozstrzygnięciem wniosku o ogłoszenie upadłości sąd zwraca się o opinię do organu nadzoru. Art. 77. 82) 1. O ogłoszeniu upadłości orzeka sąd wojewódzki właściwy dla siedziby zakładu ubezpieczeń. 2. Organowi nadzoru służy środek odwoławczy na postanowienie sądu w przedmiocie ogłoszenia upadłości. Art. 78. 83) 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, sąd wyznacza syndyka masy upadłości po zasięgnięciu opinii organu nadzoru. Syndykiem może być inny zakład ubezpieczeń. 2. Wszelkie urzędy, instytucje oraz inne zakłady ubezpieczeń mają obowiązek udzielania syndykowi informacji niezbędnych do realizowania jego zadań. Art. 79. 84) 1. Do reprezentowania w postępowaniu upadłościowym interesów ubezpieczonych, uposażonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia sąd, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, wyznacza kuratora, który ma prawo wnoszenia środków zaskarżenia na rzecz tych podmiotów. 2. Kurator jest uprawniony do zawarcia z innym zakładem ubezpieczeń umowy o przeniesienie portfela. Przepisy art. 66 stosuje się odpowiednio. 3. Umowa o przeniesienie portfela może przewidywać obniżenie sum ubezpieczenia lub wysokości wypłacanych okresowo odszkodowań i świadczeń. 4. W przypadku zatwierdzenia umowy przeniesienia portfela przez organ nadzoru, kurator ogłasza jej treść dwukrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. Art. 80. 85) W przypadku niezawarcia przez kuratora umowy o przeniesienie portfela w terminie: 1) 3 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości - w odniesieniu do ubezpieczeń obowiązkowych i ubezpieczeń na życie, 2) 1 miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości - w odniesieniu do pozostałych ubezpieczeń, umowy ubezpieczenia zawarte z zakładem ubezpieczeń, którego upadłość została ogłoszona, wygasają. Art. 81. 86) Wierzytelności z tytułu umów ubezpieczenia ulegają zaspokojeniu przed podatkami i innymi daninami publicznymi należnymi za ostatnie dwa lata przed ogłoszeniem upadłości. Rozdział 9 Nadzór ubezpieczeniowy Art. 82. 87) 1. Tworzy się Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń jako centralny organ administracji państwowej. 2. Państwowym Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń kieruje Prezes, którego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Finansów. 3. Wiceprezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń powołuje i odwołuje Minister Finansów na wniosek Prezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń. 4. Prezesem i wiceprezesem Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń może być osoba: 1) z wyższym wykształceniem prawniczym, ekonomicznym lub matematycznym, 2) posiadająca co najmniej 2-letnie doświadczenie w działalności ubezpieczeniowej. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o organie nadzoru, rozumie się przez to Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń. Art. 82a. 88) 1. Zadaniem nadzoru jest ochrona interesów osoby ubezpieczonej i zapobieganie sytuacji, w której zakład ubezpieczeń nie będzie w stanie wypłacać ubezpieczonemu należnego świadczenia. 2. Nadzór nad działalnością zakładów ubezpieczeń i pośredników ubezpieczeniowych polega w szczególności na: 1) podejmowaniu działań mających na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku ubezpieczeń i ochronę ubezpieczonych, 2) wydawaniu zezwoleń na prowadzenie działalności brokerskiej i agencyjnej, 3) kontroli prowadzenia działalności przez zakłady ubezpieczeń i brokerów, 4) podejmowaniu innych działań przewidzianych w ustawie. Art. 82b. 88) 1. Organ nadzoru współdziała z organami administracji rządowej i innymi instytucjami w zakresie kształtowania polityki gospodarczej państwa dotyczącej ubezpieczeń. 2. Do postępowania przed organem nadzoru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej. 3. Na decyzję organu nadzoru służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 82c. 88) 1. Organizację Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów na wniosek Ministra Finansów. 2. Pracownicy Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń nie mogą być akcjonariuszami (udziałowcami), członkami władz w zakładach ubezpieczeń oraz wykonywać czynności związanych z działalnością ubezpieczeniową lub pośrednictwa ubezpieczeniowego. 3. Do pracowników, o których mowa w ust. 2, nie mają zastosowania przepisy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. 4. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych i pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, z uwzględnieniem poziomu płac w instytucjach ubezpieczeniowych. Art. 83. 89) 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń. 2. Przy przeprowadzaniu kontroli organ nadzoru może korzystać z usług podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych. 3. Organ nadzoru może żądać od zakładów ubezpieczeń wyjaśnień i informacji dotyczących zakładu ubezpieczeń i jego gospodarki finansowej oraz zarządzić przekazywanie wymaganych danych. 4. Organ nadzoru może wydawać zalecenia mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności zakładu ubezpieczeń do przepisów prawa. 5. W razie niewykonywania zaleceń, o których mowa w ust. 4, prowadzenia działalności z naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa w ust. 3, organ nadzoru może: 1) nakładać na członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub prokurentów kary pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary, 2) nakładać na zakład ubezpieczeń kary pieniężne do wysokości 0,5% zbioru składki brutto za rok poprzedni, 3) występować do właściwego organu zakładu ubezpieczeń z wnioskiem o odwołanie członka zarządu lub prokurenta, 4) występować z wnioskiem do właściwego organu zakładu ubezpieczeń o zawieszenie w czynnościach członków zarządu zakładu ubezpieczeń do czasu rozpatrzenia wniosku o ich odwołanie. 6. Zakład ubezpieczeń przekazuje organowi nadzoru wzory umów ubezpieczenia i wniosków o ubezpieczenie, teksty ogólnych warunków ubezpieczenia oraz inne formularze używane przez zakład przy zawieraniu umów ubezpieczenia, w terminie 14 dni od dnia wprowadzenia ich do obrotu. 7. W razie ogłaszania przez zakład ubezpieczeń, w formie reklamy lub za pomocą formularzy, informacji niezgodnych ze stanem faktycznym lub mających na celu wprowadzenie w błąd, organ nadzoru może: 1) zakazać zakładowi ubezpieczeń prowadzenia reklamy w określony sposób lub używania druków o określonej treści, 2) dokonać sprostowania na koszt zakładu ubezpieczeń, 3) nałożyć karę pieniężną oraz podjąć inne czynności, o których mowa w ust. 5. 8. Minister Finansów w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania kontroli. Art. 83a. 90) 1. Organ nadzoru może żądać od władz zakładu ubezpieczeń zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia oraz umieszczenia poszczególnych spraw na porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia. 2. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od dnia przedstawienia żądania walne zgromadzenie nie zostanie zwołane, organ nadzoru zwołuje walne zgromadzenie. Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ponosi zakład ubezpieczeń. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 organ nadzoru deleguje swego przedstawiciela do udziału w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy albo członków towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. 4. Przedstawiciel organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, może zabierać głos w sprawach objętych porządkiem obrad walnego zgromadzenia, a także w innych sprawach nie objętych porządkiem obrad. Art. 83b. 90) 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską. 2. Organ nadzoru może żądać od podmiotów, o których mowa w ust. 1, wyjaśnień i informacji dotyczących ich działalności i gospodarki finansowej oraz zarządzić przekazywanie wymaganych danych. 3. Przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością podmiotów prowadzących działalność brokerską, z zastrzeżeniem, że kary pieniężne wynoszą: 1) do wysokości trzykrotnej prowizji uzyskanej za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary - w przypadku osoby prawnej, 2) do wysokości dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw - w przypadku osoby fizycznej. Art. 84. 91) 1. Koszty nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową i brokerską oraz koszty działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura ponoszą zakłady ubezpieczeń do wysokości 0,3% zbioru składek brutto. 2. Koszty funkcjonowania działalności Rzecznika Ubezpieczonych nie mogą przekroczyć 2% wysokości kosztów nadzoru. 3. Należności z tytułu nadzoru podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 4. Minister Finansów, w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze zarządzenia, sposób obliczania wpłat na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, proporcjonalnie do zbioru składek, terminy uiszczenia wpłat oraz wysokość odsetek za ich nieuiszczenie w terminie, a także podział tych wpłat na organ nadzoru, Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biuro. Art. 85. 3) Od decyzji Ministra Finansów wydanych w sprawach określonych w niniejszej ustawie zakładom ubezpieczeń przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Rozdział 10 92) Ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy Art. 86.1. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tworzą ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy. 2. Organizacją ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska Izba Ubezpieczeń, zwana dalej "Izbą". 3. Przynależność do Izby jest obowiązkowa i powstaje z chwilą podjęcia przez zakład ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej. 4. Izba ma osobowość prawną. Siedzibą Izby jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 86a. 1. Organami Izby są: 1) zebranie przedstawicieli, 2) zarząd, 3) komisja rewizyjna, 4) inne organy, jeżeli statut tak stanowi. 2. Wybory do organów Izby są powszechne, każdy zakład ubezpieczeń ma jeden głos. 3. Kadencja organów, o których mowa w ust. 1, nie może być dłuższa niż 4 lata. Art. 87.1. Statut Izby i jego zmiany uchwala zebranie przedstawicieli bezwzględną większością głosów ogółu zebranych. Statut i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez Ministra Finansów. 2. W statucie Izby określa się w szczególności: 1) nazwę Izby i jej siedzibę, 2) zadania Izby oraz sposób i formy ich realizacji, 3) organy Izby, zakres ich uprawnień oraz tryb wyboru, 4) sposób nabywania i utraty członkostwa Izby, 5) zasady gospodarki finansowej. Art. 88.1. Zakłady ubezpieczeń opłacają składki członkowskie w wysokości określonej w statucie. 2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość procentu składki, którą zakład ubezpieczeń ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Art. 89. Do zadań Izby należy w szczególności: 1) reprezentowanie zakładów ubezpieczeń wobec organów władzy i administracji państwowej oraz podejmowanie działań w celu ochrony ich interesów, 2) wyrażanie opinii o projektach aktów prawnych dotyczących działalności ubezpieczeniowej oraz współdziałanie na wniosek właściwych podmiotów przy ich opracowywaniu, 3) współdziałanie z organem nadzoru ubezpieczeniowego w zakresie wynikającym z przepisów ustawy, 4) współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi i zagranicznymi w zakresie ubezpieczeń, 5) stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów między członkami Izby, 6) kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki zawodowej w działalności ubezpieczeniowej, 7) sprawowanie pieczy nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji na rynku ubezpieczeniowym. Art. 89a. 1. Majątek Izby powstaje ze składek członkowskich, wpisowego, dotacji, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z majątku Izby oraz z dochodów z działalności, o której mowa w ust. 2. 2. Izba może prowadzić działalność gospodarczą w ramach powołanego przez siebie podmiotu gospodarczego. Dochód z działalności gospodarczej służy do realizacji zadań statutowych Izby i nie może być przeznaczony do podziału między jej członków. Art. 90. Członkostwo w Izbie ustaje z chwilą wydania ostatecznej decyzji przez organ nadzoru o likwidacji dobrowolnej lub przymusowej zakładu ubezpieczeń bądź z chwilą ogłoszenia jego upadłości. Rozdział 10a 93) Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych Art. 90a. 1. Zakłady ubezpieczeń, które prowadzą działalność w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego określonego w art. 4 pkt 1, w razie objęcia zakresem tego ubezpieczenia obszarów poza granicami kraju, zrzeszają się w Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych. Przynależność tych zakładów ubezpieczeń do Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest obowiązkowa. 2. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych ma osobowość prawną. Siedzibą Biura jest miasto stołeczne Warszawa. 3. Przedmiotem działalności Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest w szczególności: 1) wystawianie dokumentów ubezpieczeniowych ważnych w innych krajach, 2) zawieranie umów z zagranicznymi biurami ubezpieczeń komunikacyjnych o wzajemnym uznawaniu dokumentów ubezpieczeniowych, 3) organizowanie likwidacji lub bezpośrednia likwidacja szkód spowodowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pojazdy z rejestracją zagraniczną, posiadające ważne dokumenty ubezpieczeniowe wystawione przez zagraniczne biura ubezpieczeń komunikacyjnych, 4) określanie zasad i trybu dystrybucji przez zakłady ubezpieczeń krótkoterminowych umów ubezpieczenia dla pojazdów wjeżdżających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnego dokumentu ubezpieczenia, a w szczególności ustalanie wzorów dokumentów ubezpieczenia oraz ewidencjonowania tych umów. 4. Działalność Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest finansowana przez zakłady ubezpieczeń - członków Biura. Ze składek finansowana jest bieżąca działalność oraz inne zobowiązania Biura wynikające z umów określonych w ust. 3 pkt 2. 5. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych, z dniem wypłaty odszkodowania za jednego ze swoich członków, może dochodzić od niego zwrotu wypłaconego odszkodowania. 6. Szczegółowe zadania, organizację i zasady działania oraz zasady gospodarki finansowej Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych określa statut, uchwalany przez zakłady ubezpieczeń zrzeszone w Biurze. Organ nadzoru zatwierdza statut i jego zmiany. Minister Finansów na wniosek organu nadzoru ogłasza statut lub jego zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. Rozdział 10b 93) Rzecznik Ubezpieczonych Art. 90b. 1. Interesy ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia reprezentuje Rzecznik Ubezpieczonych. 2. Rzecznik Ubezpieczonych ma osobowość prawną. Siedzibą Rzecznika Ubezpieczonych jest miasto stołeczne Warszawa. 3. Rzecznika Ubezpieczonych powołuje Minister Finansów. 4. Kadencja Rzecznika Ubezpieczonych trwa 4 lata. 5. Minister Finansów może na wniosek Rady, o której mowa w art. 90d, odwołać Rzecznika Ubezpieczonych przed upływem kadencji. 6. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady działania i tryb powoływania Rzecznika Ubezpieczonych. Art. 90c. 1. Do zadań Rzecznika Ubezpieczonych należy w szczególności: 1) reprezentowanie i ochrona konsumenckich interesów ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia, 2) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń, 3) informowanie organu nadzoru o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działalności zakładów ubezpieczeń, 4) inicjowanie i prowadzenie działalności edukacyjno-informacyjnej w zakresie ubezpieczeń. 2. Działalność Rzecznika Ubezpieczonych finansowana jest z: 1) wpłat zakładów ubezpieczeń w wysokości kosztów, o których mowa w art. 84 ust. 1, 2) darowizn, spadków i zapisów. 3. Rzecznik Ubezpieczonych składa corocznie Ministrowi Finansów sprawozdanie ze swojej działalności. 4. Rzecznik Ubezpieczonych nie może być akcjonariuszem (udziałowcem), członkiem władz w zakładach ubezpieczeń oraz nie może być zatrudniony w żadnym zakładzie ubezpieczeń. Art. 90d. 1. Rzecznik Ubezpieczonych wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Ubezpieczonych. 2. Rzecznik Ubezpieczonych powołuje, na okres swojej kadencji, Radę Ubezpieczonych jako organ opiniodawczo-doradczy. 3. Rada Ubezpieczonych składa się z dwunastu członków, wskazanych po trzech przez: 1) Krajowy Sejmik Samorządowy, 2) krajowe organizacje konsumenckie, 3) ogólnokrajowe organizacje pracodawców, 4) Rzecznika Praw Obywatelskich. 4. Rzecznik Ubezpieczonych może odwołać członka Rady po zasięgnięciu opinii podmiotu, który wskazał członka do uczestnictwa w Radzie Ubezpieczonych. 5. Członkom Rady Ubezpieczonych nie przysługuje wynagrodzenie za udział w jej posiedzeniach. Rozdział 10c 93) Opłaty i przepisy karne Art. 90e. 1. Osoba fizyczna lub prawna, która nie dopełnia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 4, jest obowiązana wnieść opłatę w wysokości trzykrotnej średniej podstawowej rocznej składki ubezpieczeniowej należnej w roku kalendarzowym, za który nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia. 2. Należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1: 1) podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, 2) przedawniają się z upływem lat trzech od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia. 3. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłat z tytułu niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2, stanowią dochód Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. 4. Wpływy z opłat z tytułu niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2 stanowią dochód gminy właściwej ze względu na położenie budynków. 5. Wniesienie opłaty, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku zawarcia umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4. 6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione i organy obowiązane do przeprowadzenia kontroli wykonania obowiązku określonego w art. 4 oraz tryb ustalania opłaty, o której mowa w ust. 1. Art. 90f. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność ubezpieczeniową lub brokerską, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. Art. 90g. 1. Kto biorąc udział w czynnościach mających na celu powstanie zakładu ubezpieczeń albo będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń lub likwidatorem działa na szkodę zakładu ubezpieczeń, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. Art. 90h. 1. Kto nie będąc uprawnionym przez zakład ubezpieczeń zawiera w jego imieniu umowy ubezpieczenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. Art. 90i. 1. Kto będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń podaje organowi nadzoru informacje niezgodne ze stanem faktycznym albo w inny sposób wprowadza w błąd ten organ, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. Art. 90j. 1. Kto prowadząc działalność gospodarczą, nie będąc zakładem ubezpieczeń lub brokerem, używa w nazwie zakładu albo do określenia działalności lub w reklamie wyrazów wskazujących na działalność ubezpieczeniową lub brokerską w zakresie ubezpieczeń, podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 91. (skreślony 94)). Art. 92. (skreślony 94)). Art. 93. (skreślony 94)). Art. 94. (skreślony 94)). Art. 95. (pominięty 95)). Art. 96. (pominięty 95)). Art. 97. (pominięty 95)). Art. 98.1. Traci moc ustawa z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz. U. Nr 45, poz. 242 i z 1989 r. Nr 30, poz. 160), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Pozostają w mocy przepisy: 1) (skreślony 96)), 2) art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3, pkt 7-9 - do dnia 30 września 1990 r., 3) art. 6 ust. 1 pkt 1, 5 i 6 - do dnia 31 grudnia 1990 r. Art. 99. 97) Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. PODZIAŁ RYZYKA WEDŁUG DZIAŁÓW, GRUP I RODZAJÓW UBEZPIECZEŃ 98) DZIAŁ I Ubezpieczenia na życie 1. Ubezpieczenia na życie. 2. Ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci. 3. Ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z funduszem inwestycyjnym. 4. Ubezpieczenia rentowe. 5. Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4. DZIAŁ II Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe 1. Ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej: 1) świadczenia jednorazowe, 2) świadczenia powtarzające się, 3) świadczenia kombinowane, 4) przewóz osób. 2. Ubezpieczenie choroby: 1) świadczenia jednorazowe, 2) świadczenia powtarzające się, 3) świadczenia kombinowane. 3. Ubezpieczenie casco pojazdów lądowych, z wyjątkiem pojazdów szynowych, obejmujące szkody w: 1) pojazdach samochodowych, 2) pojazdach lądowych bez własnego napędu. 4. Ubezpieczenie casco pojazdów szynowych, obejmujące szkody w pojazdach szynowych. 5. Ubezpieczenie casco statków powietrznych, obejmujące szkody w pojazdach powietrznych. 6. Ubezpieczenie żeglugi morskiej i śródlądowej, obejmujące szkody w: 1) statkach żeglugi morskiej, 2) statkach żeglugi śródlądowej. 7. Ubezpieczenie przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody na transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków transportu. 8. Ubezpieczenie szkód spowodowanych żywiołami, obejmujące szkody rzeczowe nie ujęte w grupach 3-7, spowodowane przez: 1) ogień, 2) eksplozję, 3) burzę, 4) inne żywioły, 5) energię jądrową, 6) obsunięcia ziemi lub tąpnięcia. 9. Ubezpieczenie pozostałych szkód rzeczowych (jeżeli nie zostały ujęte w grupie 3, 4, 5, 6 lub 7), wywołanych przez grad lub mróz oraz inne przyczyny (jak np. kradzież), jeżeli przyczyny te nie są ujęte w grupie 8. 10. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z posiadania i użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika. 11. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z posiadania i użytkowania pojazdów powietrznych, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika. 12. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za żeglugę morską i śródlądową, wynikającej z posiadania i użytkowania statków żeglugi śródlądowej i statków morskich, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika. 13. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej ogólnej) nie ujęte w grupach 10-12. 14. Ubezpieczenie kredytu, w tym: 1) ogólnej niewypłacalności, 2) kredytu eksportowego, 3) spłaty rat, 4) kredytu hipotecznego, 5) kredytu rolniczego. 15. Gwarancja ubezpieczeniowa: 1) bezpośrednia, 2) pośrednia. 16. Ubezpieczenie różnych ryzyk finansowych, w tym: 1) ryzyka zatrudnienia, 2) niewystarczającego dochodu, 3) złych warunków atmosferycznych, 4) utraty zysków, 5) stałych wydatków ogólnych, 6) nieprzewidzianych wydatków handlowych, 7) utraty wartości rynkowej, 8) utraty stałego źródła dochodu, 9) pośrednich strat handlowych poza wyżej wymienionymi, 10) innych strat finansowych. 17. Ubezpieczenie ochrony prawnej. 18. Ubezpieczenie świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478), która weszła w życie z dniem 22 października 1995 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17), która weszła w życie z dniem 14 lutego 1994 r. 16) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) Przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 31) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) Przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1. 40) Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1. 41) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1. 44) Dodany przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) Przypis ten stosownie do art. 17 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1 wchodzi z życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 45a) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1. 46) Przez art. 85 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1. Przepis ten stosownie do art. 17 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1. 50) Dodany przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1. 51) Przez art. 1 pkt 44 ustawy wymienionej w przypisie 1. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 i 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 53) Dodany przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1. 54) Przez art. 85 ust. 1 pkt 7, z zastrzeżeniem ust. 2, ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy wymienionej w przypisie 1. 56) Dodany przez art. 1 pkt 47 ustawy wymienionej w przypisie 1. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 84 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie 54. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy wymienionej w przypisie 1. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy wymienionej w przypisie 1. 61) W brzmieniu ustalonym przez pkt 6 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574). 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy wymienionej w przypisie 1. 63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy wymienionej w przypisie 1. 64) Dodany przez art. 1 pkt 53 ustawy wymienionej w przypisie 1. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy wymienionej w przypisie 1. 66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy wymienionej w przypisie 1. 67) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy wymienionej w przypisie 1. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w przypisie 1. 69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 ustawy wymienionej w przypisie 1. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 ustawy wymienionej w przypisie 1. 71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 60 ustawy wymienionej w przypisie 1. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 i 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 ustawy wymienionej w przypisie 1. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy wymienionej w przypisie 1. 75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 63 ustawy wymienionej w przypisie 1. 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 i art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej w przypisie 1. 77) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. (Pominięto powtórnie wymienione wyrazy "i organ nadzoru", których dodanie na końcu przepisu przewiduje art. 1 pkt 65 ustawy wymienionej w przypisie 1). 79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy wymienionej w przypisie 1. 80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy wymienionej w przypisie 1. 81) Dodany przez art. 1 pkt 68 ustawy wymienionej w przypisie 1. 82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 69 ustawy wymienionej w przypisie 1. 83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 70 ustawy wymienionej w przypisie 1. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 71 ustawy wymienionej w przypisie 1. 85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 72 ustawy wymienionej w przypisie 1. 86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 73 ustawy wymienionej w przypisie 1. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 74 ustawy wymienionej w przypisie 1. Przepis ten wszedł w życie z dniem 22 sierpnia 1995 r. 88) Dodany przez art. 1 pkt 75 ustawy wymienionej w przypisie 1. 89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 76 ustawy wymienionej w przypisie 1. 90) Dodany przez art. 1 pkt 77 ustawy wymienionej w przypisie 1. 91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 78 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 79 ustawy wymienionej w przypisie 1. 93) Dodany przez art. 1 pkt 80 ustawy wymienionej w przypisie 1. 94) Przez art. 1 pkt 81 ustawy wymienionej w przypisie 1. 95) Zamieszczony w obwieszczeniu. 96) Przez art. 1 pkt 82 ustawy wymienionej w przypisie 1. 97) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 83 ustawy wymienionej w przypisie 1. Ustawa została ogłoszona dnia 28 sierpnia 1990 r. 98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 84 ustawy wymienionej w przypisie 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 67) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640), w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej oraz wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw referendum, powołanych do przeprowadzenia referendów w dniu 18 lutego 1996 r., zwanych dalej "komisjami", przysługują w związku z udziałem w pracach tych komisji diety, zwrot kosztów podróży i inne należności na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 32, poz. 257 i Nr 48, poz. 368, z 1991 r. Nr 8, poz. 59 i Nr 42, poz. 290, z 1992 r. Nr 5, poz. 28, Nr 14, poz. 107 i Nr 35, poz. 253, z 1993 r. Nr 10, poz. 69 i Nr 56, poz. 521, z 1994 r. Nr 6, poz. 55, Nr 43, poz. 357, Nr 61, poz. 539 i Nr 64, poz. 572 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 200), z uwzględnieniem zmian wynikających z rozporządzenia. 2. Dieta dla osób wchodzących w skład komisji wynosi półtorej diety ustalonej na podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o którym mowa w ust. 1. 3. Dieta, o której mowa w ust. 2, nie przysługuje za czas związany z przeprowadzeniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania. 4. Osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji. 5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, związanych zwłaszcza z brakiem możliwości dojazdu publicznymi środkami komunikacji, osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje, za zgodą przewodniczącego komisji, zwrot kosztów przejazdu własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w zarządzeniu Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych (Monitor Polski Nr 16, poz. 117 i Nr 35, poz. 279) lub zwrot kosztów za przejazd pojazdem przedsiębiorstwa usługowego. § 2. 1. Należności, o których mowa w § 1, są wypłacane na podstawie rachunków akceptowanych przez przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji, w odniesieniu do osób wchodzących w skład: 1) Państwowej Komisji Wyborczej - przez Krajowe Biuro Wyborcze, 2) wojewódzkich komisji - przez właściwą delegaturę wojewódzką Krajowego Biura Wyborczego, 3) obwodowych komisji - przez właściwe zarządy gmin. 2. Należności wymienione w ust. 1 są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem referendum. § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do osób wykonujących czynności inspekcji na polecenie i z upoważnienia właściwych komisji. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 stycznia 1996 r. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 68) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw referendum za czas związany z przeprowadzeniem głosowania w referendach w dniu 18 lutego 1996 r. oraz ustaleniem wyników głosowania przysługuje zryczałtowana dieta w wysokości: 1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - 20% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w miesiącu zarządzenia referendum, 2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji - 10% wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1. 2. Dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji nie uczestniczyła w czynnościach, o których mowa w ust. 1. § 2. 1. Diety wymienione w § 1 są wypłacane na podstawie pisemnego potwierdzenia przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, zastępcy przewodniczącego właściwej komisji. 2. Diety wypłacają: 1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - właściwe delegatury wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego, 2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji - właściwe zarządy gmin. § 3. Należności, o których mowa w § 1, są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem referendum. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 19 stycznia 1996 r. w sprawie struktury organizacyjnej i szczegółowego zakresu działania Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej. (Dz. U. Nr 12, poz. 70) Na podstawie art. 30 ust. 2 i art. 33 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa, zwana dalej "PITiP", jest organem Ministra Łączności powołanym do kontroli: 1) przewodowych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, 2) działalności w dziedzinie poczty. 2. PITiP jest państwową jednostką budżetową. § 2. Do zakresu działania PITiP należy: 1) kontrola jakości usług telekomunikacyjnych, 2) kontrola jakości funkcjonowania urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych oraz zgodności ich pracy z obowiązującymi przepisami, normami i wymaganiami technicznymi, 3) kontrola oznakowania urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, posiadających świadectwa homologacji, 4) ustalanie przypadków prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji bez wymaganego zezwolenia lub koncesji, 5) kontrola urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, mająca na celu wykrywanie urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, w tym kabli i przewodów, zakładanych i używanych bez wymaganego świadectwa homologacji, oraz sprawdzanie ważności świadectwa homologacji, 6) kontrola operatorów sieci telekomunikacyjnych w zakresie dopełnienia obowiązku uzgodnienia planów budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych, 7) kontrola budowy przewodowych linii, urządzeń i sieci telekomunikacyjnych, 8) kontrola dopełniania przez operatorów sieci telekomunikacyjnych obowiązku uiszczania opłat za używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych, 9) sporządzanie i przedkładanie Ministrowi Łączności sprawozdań i informacji stanowiących jakościową i ilościową analizę pracy poszczególnych sieci telekomunikacyjnych, 10) pobieranie opłat oraz prowadzenie ewidencji uiszczania rocznych opłat należnych od podmiotów, które uzyskały zezwolenie na używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych, bieżąca analiza terminowego uiszczania opłat oraz dochodzenie zaległych opłat w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, 11) współdziałanie z Państwową Agencją Radiokomunikacyjną w zakresie ustalania źródeł i przyczyn zakłóceń w pracy sieci telekomunikacyjnych, 12) współdziałanie z Państwową Agencją Radiokomunikacyjną w zakresie kontroli komórkowej sieci telekomunikacyjnej, 13) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie świadectwa homologacji w razie zmiany parametrów technicznych urządzenia lub systemu telekomunikacyjnego, 14) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie koncesji lub zezwolenia telekomunikacyjnego w przypadkach określonych w art. 19 ustawy o łączności, 15) prowadzenie ewidencji przewodowych sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych na podstawie danych ewidencyjnych dostarczanych przez podmioty wykonujące działalność w dziedzinie telekomunikacji, 16) kontrola jakości świadczenia usług pocztowych przez Pocztę Polską i inne uprawnione podmioty, 17) ustalanie przypadków naruszania przez inne podmioty uprawnień zastrzeżonych dla Poczty Polskiej, 18) ustalanie przypadków prowadzenia działalności w dziedzinie poczty bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej lub bez wymaganego wpisu do rejestru sądowego, 19) kontrola działalności w dziedzinie poczty, wykonywanej na podstawie koncesji, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej lub wpis do rejestru sądowego, 20) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie koncesji na wykonywanie działalności w dziedzinie poczty w przypadkach określonych w art. 19 ustawy o łączności, 21) przedkładanie do akceptacji Ministrowi Łączności sprawozdania z działalności za rok ubiegły oraz planu pracy na rok następny, 22) wykonywanie innych zadań określonych ustawą o łączności oraz w odrębnych przepisach mających zastosowanie do działalności PITiP. § 3. 1. PITiP tworzą: 1) Główny Inspektorat, 2) okręgowe inspektoraty. 2. Pracą PITiP kieruje Główny Inspektor przy pomocy zastępców i okręgowych inspektorów oraz reprezentuje PITiP na zewnątrz. 3. Pracą okręgowych inspektoratów PITiP, kierują okręgowi inspektorzy PITiP którzy podlegają bezpośrednio Głównemu Inspektorowi PITiP. 4. Stosunek pracy z Głównym Inspektorem nawiązuje i rozwiązuje Minister Łączności. 5. Stosunek pracy z zastępcami Głównego Inspektora nawiązuje i rozwiązuje Minister Łączności na wniosek Głównego Inspektora. 6. Stosunek pracy z okręgowymi inspektorami oraz z pozostałymi pracownikami PITiP nawiązuje i rozwiązuje Główny Inspektor. § 4. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą: 1) departamenty (biura), 2) wydziały (zespoły), 3) samodzielne stanowiska pracy. 2. W skład okręgowych inspektoratów wchodzą: 1) wydziały, 2) samodzielne stanowiska pracy. 3. Departamentem (biurem) kieruje dyrektor, natomiast wydziałem kieruje naczelnik. § 5. 1. Siedzibą Głównego Inspektoratu jest Warszawa. 2. Okręgowe Inspektoraty mają następujące siedziby i obszary działania: 1) Okręgowy Inspektorat PITiP w Gdańsku dla województw: bydgoskiego, elbląskiego, gdańskiego, toruńskiego i włocławskiego, 2) Okręgowy Inspektorat PITiP w Katowicach dla województw: bielskiego, częstochowskiego, katowickiego i opolskiego, 3) Okręgowy Inspektorat PITIP w Krakowie dla województw: krośnieńskiego, krakowskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, tarnowskiego i rzeszowskiego, 4) Okręgowy Inspektorat PITiP w Lublinie dla województw: bialskopodlaskiego, chełmskiego, kieleckiego, lubelskiego, radomskiego, tarnobrzeskiego i zamojskiego, 5) Okręgowy Inspektorat PITiP w Łodzi dla województw: łódzkiego, piotrkowskiego, sieradzkiego i skierniewickiego, 6) Okręgowy Inspektorat PITiP w Olsztynie dla województw: białostockiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego i suwalskiego, 7) Okręgowy Inspektorat PITiP w Poznaniu dla województw: gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, leszczyńskiego, pilskiego, poznańskiego i zielonogórskiego, 8) Okręgowy Inspektorat PITIP w Szczecinie dla województw: koszalińskiego, słupskiego i szczecińskiego, 9) Okręgowy Inspektorat PITiP w Warszawie dla województw: ciechanowskiego, ostrołęckiego, płockiego, siedleckiego i warszawskiego, 10) Okręgowy Inspektorat PITiP we Wrocławiu dla województw: jeleniogórskiego, legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego. § 6. Obsługę kadrową, ekonomiczno-finansową i administracyjno-gospodarczą okręgowych inspektoratów wykonuje Główny Inspektorat. § 7. Organizację wewnętrzną, w szczególności strukturę, zakres zadań jednostek i komórek organizacyjnych oraz tryb pracy PITiP określa regulamin organizacyjny PITiP nadany przez Głównego Inspektora i zatwierdzony przez Ministra Łączności. § 8. Pracownicy Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej stają się z mocy prawa pracownikami PITiP z zachowaniem dotychczasowych stosunków pracy i wynikających z nich praw i obowiązków. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 2 października 1991 r. w sprawie struktury organizacyjnej i szczegółowego zakresu działania Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej (Dz. U. Nr 96, poz. 428). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A: Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 26 stycznia 1996 r. w sprawie terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie bezpieczeństwa państwa. (Dz. U. Nr 12, poz. 71) Na podstawie art. 85 ust. 6 i art. 102 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) terenowe organy specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie bezpieczeństwa państwa, ich organizację oraz szczegółowy zakres działania, 2) organy właściwe do orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym, o którym mowa w pkt 1. § 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414), zwanej dalej "ustawą". § 3. 1. Terenowymi organami specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie bezpieczeństwa państwa są podlegli Ministrowi Spraw Wewnętrznych: 1) Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego, wykonujący swoje zadania przy pomocy zastępcy oraz Naczelnego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, w którego skład wchodzą następujące komórki organizacyjne: a) Wydział Orzecznictwa, b) Wydział Terenowego Nadzoru Budowlanego, c) Wydział Organizacyjno-Administracyjny 2) Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, wykonujący swoje zadania przy pomocy zastępcy oraz Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, w którego skład wchodzą następujące komórki organizacyjne: a) Sekcja Orzecznictwa, b) Sekcja Terenowego Nadzoru Budowlanego, c) Sekretariat. 2. Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego oraz Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego są powoływani i odwoływani przez Ministra Spraw Wewnętrznych. § 4. Do właściwości organów, o których mowa w § 3, należy specjalistyczny nadzór budowlany, obejmujący obiekty i roboty budowlane służące celom bezpieczeństwa państwa oraz celom wojskowych jednostek podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, na terenach zamkniętych, w zakresie spraw i związanych z nimi środków działania regulowanych ustawą. § 5. Do zakresu działania Naczelnego Inspektora Nadzoru Budowlanego należy: 1) wykonywanie nadzoru i kontroli działalności Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, 2) rozpatrywanie odwołań od decyzji Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, 3) orzekanie w I instancji w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym. § 6. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w postępowaniu poprzedzającym rozpoczęcie robót budowlanych należy: 1) składanie wniosków Ministrowi Spraw Wewnętrznych w sprawie upoważnienia do udzielenia zgody na odstępstwo od ustanowionych przez niego przepisów techniczno-budowlanych, 2) wydawanie postanowień o udzieleniu bądź odmowie zgody na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych, ustanowionych przez Ministra Spraw Wewnętrznych, po uzyskaniu jego upoważnienia, 3) nakładanie na inwestorów, w decyzji o pozwoleniu na budowę, obowiązku ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego lub autorskiego w wypadkach, o których mowa w art. 19 ust. 1 i w zarządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie rodzajów obiektów budowlanych, przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego (Monitor Polski z 1995 r. Nr 2, poz. 28), 4) przyjmowanie zgłoszeń o zamiarze budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 9, oraz wykonywania robót budowlanych wymienionych w ust. 2 tego artykułu, 5) zgłaszanie sprzeciwu, o którym mowa w art. 30 ust. 2, wydawanie decyzji nakładającej obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 9 oraz w ust. 2 tego artykułu, jeżeli ich realizacja może spowodować skutki wymienione w art. 30 ust. 3 pkt 1-4, 6) przyjmowanie zgłoszeń o zamiarze rozbiórki obiektów budowlanych, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, 7) zgłaszanie sprzeciwu, o którym mowa w art. 30 ust. 2, wydawanie decyzji nakładających obowiązek uzyskania pozwolenia na rozbiórkę obiektów, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, jeżeli ich realizacja może spowodować skutki wymienione w art. 31 ust. 3 pkt 1 i 2, 8) żądanie, ze względu na bezpieczeństwo ludzi lub mienia, przedstawienia danych o obiekcie budowlanym lub dotyczących prowadzenia robót rozbiórkowych, 9) wydawanie odrębnych decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, 10) wydawanie decyzji o pozwoleniu na budowę części lub całego zamierzenia inwestycyjnego, wraz z zatwierdzeniem projektu budowlanego, a także określanie w nich, w razie potrzeby, warunków, o których mowa w art. 36, 11) sprawdzanie posiadania przez inwestora zgody właściwego organu nadzoru architektoniczno-budowlanego na projektowane rozwiązania w zakresie określonym w art. 86 ust. 3, 12) sprawdzanie uzyskania przez inwestora wymaganych przepisami szczególnymi uzgodnień, pozwoleń lub opinii innych organów, 13) sprawdzanie projektów zagospodarowania działki i projektów architektoniczno-budowlanych w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 i 2, 14) wydawanie postanowień o obowiązku usunięcia nieprawidłowości wskazanych w projekcie budowlanym, 15) wydawanie decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, 16) wydawanie decyzji o wygaśnięciu pozwoleń na budowę, w wyniku wystąpienia przyczyn, o których mowa w art. 37 ust. 1, 17) przesyłanie wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę organom, które wydały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, 18) prowadzenie rejestru decyzji o pozwoleniu na budowę oraz przechowywanie zatwierdzonych projektów budowlanych, a także innych dokumentów objętych pozwoleniem na budowę, co najmniej przez okres istnienia obiektu budowlanego, 19) przenoszenie decyzji o pozwoleniu na budowę na rzecz innej osoby, jeżeli przyjęta ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz wykazała się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. § 7. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w trakcie budowy i oddawania do użytku obiektów budowlanych należy: 1) przyjmowanie zawiadomień inwestora o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót budowlanych, na które jest wymagane pozwolenie na budowę, 2) wydawanie w razie potrzeby, w stosunku do obiektów budowlanych wymagających zgłoszenia, decyzji nakładającej obowiązek geodezyjnego wyznaczenia w terenie, a po ich wybudowaniu - geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, obejmującej ich położenie na gruncie, 3) przyjmowanie zawiadomień o zmianie kierownika budowy lub robót, inspektora nadzoru inwestorskiego lub projektanta sprawującego nadzór autorski, 4) wydawanie decyzji rozstrzygających o niezbędności wejścia do sąsiedniego budynku, lokalu lub na teren sąsiedniej nieruchomości oraz określających granice niezbędnej potrzeby i warunki korzystania z nich, 5) wydawanie decyzji nakazujących rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, budowanego lub wybudowanego w drodze samowoli budowlanej, 6) wydawanie postanowień wstrzymujących wykonywanie robót budowlanych w okolicznościach wymienionych w art. 50 ust. 1, 7) wydawanie, w związku ze wstrzymaniem robót budowlanych, decyzji nakazujących zaniechanie dalszych robót albo rozbiórkę obiektu lub jego części bądź określających czynności, jakie należy wykonać w celu doprowadzenia wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem i uzyskania prawa na ich wznowienie, określających termin wykonania tych czynności, a w wypadku wykonywania robót budowlanych polegających na rozbiórce obiektu lub jego części - nakazujących doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego, 8) wydawanie decyzji o pozwoleniu na wznowienie wstrzymanych robót budowlanych, 9) przyjmowanie zawiadomień o zakończeniu budowy, 10) zgłaszanie sprzeciwu i wydawanie decyzji nakładających obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie, 11) wydawanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 59, 12) wydawanie decyzji odmawiających pozwolenia na użytkowanie, 13) przesyłanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie organom, które wydały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. § 8. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w trakcie utrzymywania obiektów budowlanych należy: 1) wydawanie, w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 62 ust. 3, decyzji nakazujących przeprowadzenie kontroli, o których mowa w art. 62 ust. 1, oraz żądających przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu lub jego części, 2) wydawanie decyzji nakazujących usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, wymienionych w art. 66, 3) wydawanie decyzji wzywających właściciela albo zarządcę do rozbiórki nie użytkowanego, zniszczonego lub nie wykończonego obiektu budowlanego, który nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, 4) wydawanie decyzji nakazujących opróżnienie bądź wyłączenie z użytkowania całości lub części budynku przeznaczonego na pobyt ludzi, bezpośrednio grożącego zawaleniem, oraz wykonywanie czynności wymienionych w art. 68 pkt 2 i 3, 5) stosowanie niezbędnych środków zabezpieczających, w razie konieczności niezwłocznego podjęcia działań mających na celu usunięcie niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia, oraz przyjmowanie zawiadomień organów Policji i Państwowej Straży Pożarnej o podjętych działaniach w tym zakresie, 6) wydawanie decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, 7) wydawanie decyzji nakazujących przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w razie samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu, 8) przyjmowanie zawiadomień oraz prowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie przyczyn katastrof budowlanych, 9) podejmowanie czynności, o których mowa w art. 76 ust. 1, 10) wydawanie decyzji określających zakres i termin wykonania niezbędnych robót w celu uporządkowania terenu katastrofy i zabezpieczenia obiektu budowlanego, 11) wydawanie postanowień zlecających sporządzenie ekspertyzy, o której mowa w art. 78 ust. 2. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych: J. Konieczny Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia towarów, które mogą być przedmiotem czasowego przywozu z zagranicy lub czasowego wywozu za granicę. (Dz. U. Nr 12, poz. 72) Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 31 sierpnia 1990 r. w sprawie określenia towarów, które mogą być przedmiotem czasowego przywozu z zagranicy lub czasowego wywozu za granicę (Dz. U. Nr 64, poz. 382 oraz z 1992 r. Nr 25, poz. 111 i Nr 49, poz. 228) w § 1 dodaje się pkt 14 i 15 w brzmieniu: "14) sprzęt wojskowy lub policyjny oraz niezbędne wyposażenie polskich i zagranicznych jednostek wojskowych lub policyjnych, przeznaczone do celów reprezentacyjnych, wykonywania zadań lub ćwiczeń oraz przeprowadzania operacji w ramach międzynarodowych misji pokojowych, 15) towary przywożone do wytworzenia lub remontu jednostek pływających, przeznaczonych do wywozu za granicę, w celu realizacji umów z kontrahentami zagranicznymi." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie terytorialnym. (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74) 1. Na podstawie art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 18 maja 1990 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 199), 2) ustawą z dnia 21 czerwca 1990 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43, poz. 253), 3) ustawą z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 89, poz. 518), 4) ustawą z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz. 18), 5) ustawą z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110, poz. 473), 6) ustawą z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428), 7) ustawą z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr 2, poz. 6), 8) ustawą z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78), 9) ustawą z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593), 10) ustawą z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), 11) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym nie obejmuje: 1) art. 4 ustawy z dnia 18 maja 1990 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 199), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r."; 2) art. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43, poz. 253), który stanowi: "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 27 maja 1990 r."; 3) art. 29 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 89, poz. 518), który stanowi: "Art. 29. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r., z tym że do opracowania budżetów gmin na 1991 r. stosuje się przepisy niniejszej ustawy."; 4) art. 78 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz. 18), który stanowi: "Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r., z tym że do przygotowania i opracowania projektów budżetu państwa i budżetów gmin na 1991 r. stosuje się przepisy niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31 ust. 1 i 2, art. 32 i art. 33 ust. 1."; 5) art. 45 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110, poz. 473), który stanowi: "Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 6) art. 29 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428), który stanowi: "Art. 29. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r."; 7) art. 2 i 3 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr 2, poz. 6), które stanowią: "Art. 2. Gminy i inne komunalne osoby prawne, których działalność gospodarcza wykracza poza zakres określony w art. 9 ust. 2, obowiązane są doprowadzić do jej zgodności z ustawą w nieprzekraczalnym terminie do dnia 31 grudnia 1995 r. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 11 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78), który stanowi: "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 9) art. 35 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593), który stanowi: "Art. 35. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 10) art. 69 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), który stanowi: "Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 11) art. 8-13 i 15 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), które stanowią: "Art. 8. 1. W przypadku radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy pozostaje w stosunku pracy w urzędzie gminy, w której uzyskał mandat, lub jest kierownikiem jednostki organizacyjnej tej gminy, niezłożenie w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wniosku o urlop bezpłatny jest równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu. 2. W przypadku radnego będącego kierownikiem jednostki organizacyjnej przejętej lub utworzonej przez gminę po dniu wejścia w życie ustawy, termin, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia przejęcia lub utworzenia tej jednostki. 3. Do czasu upływu kadencji rady gminy Warszawa-Centrum wybranej w wyborach w dniu 19 czerwca 1994 r. do radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy jest członkiem zarządu dzielnicy w tej gminie i pozostaje w stosunku pracy w urzędzie gminy, nie stosuje się przepisów ust. 1 oraz art. 24b ustawy wymienionej w art. 1. Art. 9. Rada gminy wybrana w wyborach w dniu 19 czerwca 1994 r., która do czasu wejścia w życie ustawy nie dokonała wyboru zarządu, obowiązana jest dokonać tego wyboru w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W przypadku niewybrania zarządu w tym terminie stosuje się przepisy art. 28a ustawy wymienionej w art. 1. Art. 10. 1. Rady gminy dostosują statuty do zmian wynikających ze zmian do ustawy wymienionej w art. 1 w terminach: 1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących do 300 000 mieszkańców, 2) 4 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących powyżej 300 000 mieszkańców. 2. Rady gmin warszawskich oraz Rada m.st. Warszawy obowiązane są również dostosować statuty do zmian wynikających z ustawy wymienionej w art. 7. 3. W terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin ogłoszą w wojewódzkim dzienniku urzędowym jednolite teksty statutów gmin. Art. 11. W terminach określonych w art. 10 ust. 1 rady gmin dostosują skład komisji rewizyjnej do zasad wynikających z art. 18a ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 12. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin liczących ponad 100 000 mieszkańców przeprowadzą wybory uzupełniające do sejmiku samorządowego, zgodnie z zasadą określoną w art. 78 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 13. 1. Wybory do rad gmin zarządzone przed dniem wejścia w życie ustawy przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów. 2. Do postępowania w sprawie referendum gminnego wszczętego z inicjatywy rady gminy lub na wniosek mieszkańców przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe." "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r." Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1995 r. (poz. 74) USTAWA z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium. Art. 2. 1. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. 2. Gmina posiada osobowość prawną. 3. Samodzielność gminy podlega ochronie sądowej. Art. 3. 1. O ustroju gminy stanowi jej statut. 2. Projekt statutu gminy powyżej 300 000 mieszkańców podlega uzgodnieniu z Prezesem Rady Ministrów. 3. W sprawach spornych rozstrzyga Rada Ministrów. Art. 4. 1. 1) Tworzenie, łączenie, podział i znoszenie gmin, ustalanie ich granic i nazw oraz siedzib władz następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami. 2. 2) Przy tworzeniu, łączeniu, podziale, znoszeniu gmin i ustalaniu ich granic należy dążyć do tego, aby gmina obejmowała obszar możliwie jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny oraz więzi społeczne i gospodarcze zapewniające zdolność wykonywania zadań publicznych. 3. 3) Nadanie gminie lub miejscowości statusu miasta następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów. Art. 5. 1. 4) Gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice, osiedla i inne. 2. 4) Jednostkę pomocniczą tworzy rada gminy, w drodze uchwały, po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami lub z ich inicjatywy. 3. 4) Zasady tworzenia, łączenia, podziału oraz znoszenia jednostki pomocniczej określa statut gminy. 4. 5) W miastach, w których istniały w dniu 1 stycznia 1990 r. wyodrębnione administracyjnie dzielnice, mogą one uzyskać status gminy. Decyzje w tej kwestii podejmuje Prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii zainteresowanych środowisk. Dzielnice stanowiące gminy tworzą obligatoryjny związek gmin, którego zadania i ustrój określa odrębna ustawa. Rozdział 2 Zakres działania i zadania gminy Art. 6. 1. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. 2. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa w ust. 1, należy do gminy. Art. 7. 1. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: 1) ładu przestrzennego, gospodarki terenami i ochrony środowiska, 2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, 3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną, 4) lokalnego transportu zbiorowego, 5) ochrony zdrowia, 6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych, 7) komunalnego budownictwa mieszkaniowego, 8) oświaty, w tym szkół podstawowych, przedszkoli i innych placówek oświatowo-wychowawczych, 9) kultury, w tym bibliotek komunalnych i innych placówek upowszechniania kultury, 10) kultury fizycznej, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, 11) targowisk i hal targowych, 12) zieleni komunalnej i zadrzewień, 13) cmentarzy komunalnych, 14) porządku publicznego i ochrony przeciwpożarowej, 15) utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, 16) 6) zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej. 2. Ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. 3. 7) Przekazanie gminie, w drodze ustawy, nowych zadań własnych wymaga zapewnienia koniecznych środków finansowych na ich realizację w postaci zwiększenia dochodów własnych gminy lub subwencji. Przepis art. 8 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. Art. 8. 8) 1. Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów. 2. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji. 3. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania środków finansowych, o których mowa w ust. 3, określają ustawy nakładające na gminy obowiązek wykonywania zadań zleconych lub zawarte porozumienia. 5. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 4, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. Art. 9. 1. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, w tym przedsiębiorstwa, i zawierać umowy z innymi podmiotami. 2. 9) Gmina oraz inna komunalna osoba prawna nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej. Art. 10. Wykonywanie zadań publicznych przekraczających możliwości gminy następuje w drodze współdziałania międzykomunalnego. Rozdział 3 Władze gminy Art. 11. 1. Mieszkańcy gminy podejmują rozstrzygnięcia w głosowaniu powszechnym (poprzez wybory i referendum) lub za pośrednictwem organów gminy. 2. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady gminy określa odrębna ustawa. Art. 12. 1. 10) W sprawach samoopodatkowania mieszkańców na cele publiczne oraz odwołania rady gminy przed upływem kadencji rozstrzyga się wyłącznie w drodze referendum gminnego. 2. Referendum może być przeprowadzone w każdej innej sprawie ważnej dla gminy. Art. 13. 1. 11) Referendum przeprowadza się z inicjatywy rady lub na wniosek co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania. 2. Referendum jest ważne, jeżeli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych do głosowania. 3. 12) Referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji przeprowadza się wyłącznie na wniosek mieszkańców, na zasadach określonych w ust. 1 i 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy od dnia wyborów lub od dnia ostatniego referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji. 4. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą tryb przeprowadzenia referendum określa odrębna ustawa. Art. 14. 1. 13) Uchwały organów gminy zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy składu organu, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego. Art. 15. 1. Z zastrzeżeniem art. 12 organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. 2. 14) Jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej. Art. 16. Kadencja rady gminy trwa 4 lata licząc od dnia wyboru. Art. 17. W skład rady wchodzą radni w liczbie: - piętnastu w gminach do 4.000 mieszkańców, - osiemnastu w gminach do 7.000 mieszkańców, - dwudziestu w gminach do 10.000 mieszkańców, - dwudziestu dwóch w gminach do 15.000 mieszkańców, - dwudziestu czterech w gminach do 20.000 mieszkańców, - dwudziestu ośmiu w gminach do 40.000 mieszkańców, - trzydziestu dwóch w gminach do 60.000 mieszkańców, - trzydziestu sześciu w gminach do 80.000 mieszkańców, - czterdziestu w gminach do 100.000 mieszkańców, - czterdziestu pięciu w gminach do 200.000 mieszkańców oraz po pięciu na każde dalsze rozpoczęte 100.000 mieszkańców, nie więcej jednak niż stu radnych. Art. 18. 1. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. 2. Do wyłącznej właściwości rady gminy należy: 1) uchwalanie statutu gminy, 2) wybór i odwołanie zarządu, stanowienie o kierunkach jego działania oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności, 3) 15) powoływanie i odwoływanie skarbnika gminy, który jest głównym księgowym budżetu, oraz sekretarza gminy - na wniosek przewodniczącego zarządu, 4) 16) uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi z tego tytułu, 5) uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, 6) uchwalanie programów gospodarczych, 7) 17) ustalanie zakresu działania jednostek pomocniczych, zasad przekazywania im składników mienia do korzystania oraz zasad przekazywania środków budżetowych na realizację zadań przez te jednostki, 8) podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, 9) podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących: a) 18) określania zasad nabycia, zbycia i obciążenia nieruchomości gruntowych oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; do czasu określenia zasad zarząd może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy, b) 19) emitowania obligacji oraz określania zasad ich zbywania, nabywania i wykupu przez zarząd, c) 20) zaciągania długoterminowych pożyczek i kredytów, d) 20) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych zaciąganych przez zarząd w roku budżetowym, e) 19) zobowiązań w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości przekraczającej granicę ustalaną corocznie przez radę gminy, f) 19) tworzenia i przystępowania do spółek i spółdzielni oraz rozwiązywania i występowania z nich, g) 19) określania zasad wnoszenia, cofania i zbywania udziałów i akcji przez zarząd, h) 19) tworzenia, likwidacji i reorganizacji przedsiębiorstw, zakładów i innych gminnych jednostek organizacyjnych oraz wyposażania ich w majątek, i) 21) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd w roku budżetowym, 10) określanie wysokości sumy, do której zarząd gminy może samodzielnie zaciągać zobowiązania, 11) podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia zadań z zakresu administracji rządowej, o których mowa w art. 8 ust. 2, 12) podejmowanie uchwał w sprawach współdziałania z innymi gminami oraz wydzielanie na ten cel odpowiedniego majątku, 13) podejmowanie uchwał w sprawach: herbu gminy, nazw ulic i placów publicznych oraz wznoszenia pomników, 14) nadawanie honorowego obywatelstwa gminy, 15) stanowienie w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy. 3. (skreślony 22) ). 4. (skreślony 23) ). Art. 18a. 24) 1. Rada gminy kontroluje działalność zarządu oraz gminnych jednostek organizacyjnych; w tym celu powołuje komisję rewizyjną. 2. W skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, z wyjątkiem radnych pełniących funkcje, o których mowa w art. 19 ust. 1, oraz będących członkami zarządu. Przepisu art. 21 ust. 2 nie stosuje się. 3. Komisja rewizyjna opiniuje wykonanie budżetu gminy i występuje z wnioskiem do rady gminy w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi. Wniosek w sprawie absolutorium podlega zaopiniowaniu przez regionalną izbę obrachunkową. 4. Komisja rewizyjna wykonuje inne zadania zlecone przez radę w zakresie kontroli. Uprawnienie to nie narusza uprawnień kontrolnych innych komisji, powoływanych przez radę gminy na podstawie art. 21 ust. 1. 5. Zasady i tryb działania komisji rewizyjnej określa statut gminy. Art. 19. 25) 1. Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3 wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. 2. Przewodniczący rady organizuje pracę rady i prowadzi jej obrady. W przypadku nieobecności przewodniczącego, zadania przewodniczącego wykonuje jego zastępca. 3. Funkcji, o których mowa w ust. 1, nie można łączyć z funkcją członka zarządu. 4. Odwołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczących następuje na wniosek co najmniej 1/4 ustawowego składu rady gminy w trybie określonym w ust. 1. Art. 20. 1. Rada gminy obraduje na sesjach zwoływanych przez przewodniczącego w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż raz na kwartał. 2. 26) Pierwszą sesję nowo wybranej rady gminy zwołuje przewodniczący rady poprzedniej kadencji, w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad na obszarze całego kraju. 3. Na wniosek zarządu lub co najmniej 1/4 ustawowego składu rady gminy przewodniczący obowiązany jest zwołać sesję w ciągu 7 dni od daty złożenia wniosku. Art. 21. 1. Rada gminy może powoływać stałe i doraźne komisje do określonych zadań, ustalając przedmiot działania oraz skład osobowy. 2. W skład komisji mogą wchodzić osoby spoza rady gminy w liczbie nie przekraczającej połowy składu komisji. 3. Komisje podlegają radzie gminy, przedkładają jej plan pracy oraz sprawozdania z działalności. Art. 22. 27) 1. Organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa statut gminy. 2. Statut gminy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Art. 23. 1. 28) Radny reprezentuje wyborców, utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, przyjmuje zgłaszane postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia. 2. 29) Radni mogą tworzyć kluby radnych, działające na zasadach określonych w statucie gminy. Art. 23a. 30) 1. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatu radni składają ślubowanie: "Ślubuję uroczyście jako radny pracować dla dobra i pomyślności gminy, działać zawsze zgodnie z prawem oraz z interesami gminy i jej mieszkańców - godnie i rzetelnie reprezentować swoich wyborców, troszczyć się o ich sprawy oraz nie szczędzić sił dla wykonania zadań gminy." 2. Ślubowanie odbywa się w ten sposób, że po odczytaniu roty wywołani kolejno radni powstają i wypowiadają słowo "ślubuję". 3. Radni nieobecni na pierwszej sesji rady gminy oraz radni, którzy uzyskali mandat w czasie trwania kadencji, składają ślubowanie na pierwszej sesji, na której są obecni. Art. 24. Radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej organów oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. Art. 24a. 31) 1. Z radnym nie może być nawiązywany stosunek pracy w urzędzie gminy, w której radny uzyskał mandat. 2. Przepis ust. 1 dotyczy również kierowników gminnych jednostek organizacyjnych. 3. Przepis ust. 1 nie dotyczy radnych wybranych do zarządu, z którymi stosunek pracy nawiązywany jest na podstawie wyboru. 4. Nawiązanie przez radnego stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu. Art. 24b. 31) 1. Osoba wybrana na radnego nie może wykonywać pracy w ramach stosunku pracy w urzędzie gminy, w której uzyskała mandat, oraz wykonywać funkcji kierownika w jednostce organizacyjnej tej gminy. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatu osoba ta obowiązana jest złożyć wniosek o urlop bezpłatny w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników wyborów przez właściwy organ wyborczy. 2. Radny, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje urlop bezpłatny na okres sprawowania mandatu oraz 3 miesięcy po jego wygaśnięciu. 3. Radny otrzymuje urlop bezpłatny bez względu na rodzaj i okres trwania stosunku pracy. Stosunek pracy zawarty na czas określony, który ustałby przed terminem zakończenia urlopu bezpłatnego, przedłuża się do 3 miesięcy po zakończeniu tego urlopu. 4. W przypadku radnego wykonującego funkcję kierownika w jednostce organizacyjnej, przejętej lub utworzonej przez gminę w czasie kadencji, termin, o którym mowa w ust. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia przejęcia lub utworzenia tej jednostki. 5. Niezłożenie przez radnego wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadku obsadzenia mandatu rady w drodze uchwały rady gminy podjętej na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin. Art. 24c. 31) Po wygaśnięciu mandatu odpowiednio urząd gminy lub gminna jednostka organizacyjna przywraca radnego do pracy na tym samym lub równorzędnym stanowisku pracy z wynagrodzeniem odpowiadającym wynagrodzeniu, jakie radny otrzymywałby, gdyby nie przysługujący urlop bezpłatny. Radny zgłasza gotowość przystąpienia do pracy w terminie 7 dni od dnia wygaśnięcia mandatu. Art. 24d. 31) Organ gminy zamierzający powierzyć radnemu wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej albo zamierzający udzielić zamówienia publicznego w zakresie nie objętym przepisami o zamówieniach publicznych obowiązany jest zasięgnąć opinii komisji rewizyjnej. Art. 25. 1. Radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. 2. Rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady gminy, której jest członkiem. Rada gminy odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. 3. Pracodawca obowiązany jest zwolnić radnego od pracy zawodowej w celu umożliwienia mu brania udziału w pracach organów gminy. 4. Na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. 5. 32) Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do członków komisji spoza rady gminy. Art. 26. 1. Organem wykonawczym gminy jest zarząd. 2. W skład zarządu wchodzą: wójt albo burmistrz (prezydent miasta) jako przewodniczący zarządu, ich zastępcy oraz pozostali członkowie. 3. 33) Burmistrz jest przewodniczącym zarządu w gminie, w której siedziba władz znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy. 4. W miastach powyżej 100.000 mieszkańców przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o burmistrzu, należy przez to rozumieć także prezydenta miasta. Art. 27. Członkostwa zarządu nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji rządowej. Art. 28. 34) 1. Rada gminy wybiera zarząd w liczbie od 3 do 7 osób spośród radnych lub spoza składu rady w ciągu 6 miesięcy od daty ogłoszenia wyników wyborów przez właściwy organ wyborczy, z uwzględnieniem ust. 2 i 3. 2. Rada gminy wybiera wójta lub burmistrza bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. 3. Rada gminy wybiera zastępcę albo zastępców wójta lub burmistrza oraz pozostałych członków zarządu na wniosek wójta lub burmistrza zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. Art. 28a. 35) 1. Jeżeli rada gminy nie dokona wyboru zarządu w terminie określonym w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa. 2. Informację o rozwiązaniu rady gminy z mocy prawa z przyczyny określonej w ust. 1 wojewoda podaje do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze gminy oraz ogłasza, w formie obwieszczenia, w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 3. Po rozwiązaniu rady gminy z przyczyny określonej w ust. 1 przeprowadza się wybory przedterminowe. Wybory zarządza Prezes Rady Ministrów w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania rady gminy. 4. Do czasu wyboru zarządu przez nową radę Prezes Rady Ministrów wyznacza osobę, która w tym okresie pełni funkcję organów gminy. 5. Jeżeli rada gminy wybrana w trybie ust. 3 nie dokona wyboru zarządu w terminie określonym w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa. Informację o rozwiązaniu rady podaje się do wiadomości w trybie określonym w ust. 2. 6. W przypadku określonym w ust. 5 nie przeprowadza się wyborów przedterminowych. Do dnia wyborów rady gminy na kolejną kadencję rad oraz zarządu gminy zadania i kompetencje organów gminy przejmuje zarząd komisaryczny ustanowiony przez Prezesa Rady Ministrów. Przepisów art. 97 nie stosuje się. Art. 28b. 35) 1. Uchwała rady gminy w sprawie nieudzielenia zarządowi absolutorium jest równoznaczna ze złożeniem wniosku o odwołanie zarządu, chyba że po zakończeniu roku budżetowego zarząd gminy został odwołany z innej przyczyny. 2. Rada gminy rozpoznaje sprawę odwołania zarządu z przyczyny określonej w ust. 1 na sesji zwołanej nie wcześniej niż po upływie 14 dni od podjęcia uchwały w sprawie nieudzielenia zarządowi absolutorium. Po zapoznaniu się z opiniami, o których mowa w art. 18a ust. 3, oraz z uchwałą regionalnej izby obrachunkowej w sprawie uchwały rady gminy o nieudzieleniu absolutorium i po wysłuchaniu wyjaśnień zarządu rada gminy może odwołać zarząd bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. Art. 28c. 35) 1. Rada gminy może odwołać zarząd, z wyjątkiem wójta lub burmistrza, z innej przyczyny niż nieudzielenie absolutorium jedynie na wniosek 1/4 ustawowego składu rady. Wniosek wymaga formy pisemnej i uzasadnienia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, podlega zaopiniowaniu przez właściwą komisję oraz komisję rewizyjną. 3. Przepis art. 28b ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 28d. 35) 1. Rada gminy może odwołać wójta lub burmistrza większością 2/3 głosów ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym, na zasadach i w trybie określonym w art. 28c. Odwołanie wójta lub burmistrza jest równoznaczne z odwołaniem pozostałych członków zarządu. 2. Rada gminy może na uzasadniony wniosek wójta lub burmistrza odwołać poszczególnych członków zarządu, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. Art. 28e. 35) 1. Jeżeli wniosek o odwołanie zarządu albo wójta lub burmistrza nie uzyskał wymaganej większości głosów, kolejny wniosek o odwołanie może być zgłoszony nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od poprzedniego głosowania, z zachowaniem trybu przewidzianego w art. 28c oraz w art. 28d ust. 1. 2. W razie odwołania zarządu z przyczyn, o których mowa w art. 28b, 28c i art. 28d ust. 1 rada gminy wybiera w ciągu 1 miesiąca nowy zarząd na zasadach określonych w art. 28. 3. Do czasu wyboru nowego zarządu obowiązki zarządu wykonuje dotychczasowy zarząd. Przepisu art. 28a. ust. 1 nie stosuje się. Art. 28f. 35) 1. W przypadku złożenia rezygnacji z członkostwa w zarządzie rada gminy podejmuje uchwałę o przyjęciu rezygnacji i zwolnieniu z pełnienia obowiązków członka zarządu zwykłą większością głosów, nie później niż w ciągu 1 miesiąca od daty złożenia rezygnacji. 2. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z przyjęciem rezygnacji z upływem ostatniego dnia miesiąca, w którym powinna być podjęta uchwała. 3. W przypadku złożenia rezygnacji przez członka zarządu nie będącego jego przewodniczącym, wójt lub burmistrz obowiązany jest, najpóźniej w ciągu 1 miesiąca od dnia przyjęcia rezygnacji lub upływu okresu, o którym mowa w ust. 2, przedstawić radzie gminy nową kandydaturę na członka zarządu. Art. 29. Po upływie kadencji rady gminy zarząd działa do dnia wyboru nowego zarządu. Art. 30. 1. Zarząd wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa. 2. Do zadań zarządu należy w szczególności: 1) przygotowywanie projektów uchwał rady gminy, 2) określanie sposobu wykonywania uchwał, 3) gospodarowanie mieniem komunalnym, 4) wykonywanie budżetu, 5) zatrudnianie i zwalnianie kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, 6) wykonywanie zadań zleconych, o których mowa w art. 8. 3. W realizacji zadań własnych gminy zarząd podlega wyłącznie radzie gminy. Art. 31. Wójt lub burmistrz organizują pracę zarządu, kierują bieżącymi sprawami gminy oraz reprezentują ją na zewnątrz. Art. 32. 1. W sprawach nie cierpiących zwłoki, związanych z bezpośrednim zagrożeniem interesu publicznego, wójt lub burmistrz podejmują czynności należące do kompetencji zarządu. Nie dotyczy to wydawania zarządzeń porządkowych, o których mowa w art. 41 ust. 2. 2. Czynności podjęte w trybie, o którym mowa w ust. 1, wymagają zatwierdzenia na najbliższym posiedzeniu zarządu. Art. 33. 1. Zarząd wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. 2. Organizację i zasady funkcjonowania urzędu określa regulamin organizacyjny, uchwalony na wniosek zarządu przez radę gminy. 3. Kierownikiem urzędu jest wójt lub burmistrz. 4. W zakresie ustalonym przez zarząd wójt lub burmistrz może powierzyć prowadzenie spraw gminy w swoim imieniu sekretarzowi gminy. 5. Kierownik urzędu wykonuje uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do pracowników urzędu oraz kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z zastrzeżeniem art. 30 ust. 2 pkt 5. 6. Status prawny pracowników samorządowych określa odrębna ustawa. Art. 34. Sekretarz i skarbnik gminy (główny księgowy budżetu) uczestniczą w pracach zarządu bez prawa głosowania. Art. 35. 36) 1. Organizację i zakres działania jednostki pomocniczej określa rada gminy odrębnym statutem. 2. Statut może przewidywać powołanie jednostki niższego rzędu w ramach jednostki pomocniczej. Art. 36. 1. Organem uchwałodawczym w sołectwie jest zebranie wiejskie, a wykonawczym - sołtys. Działalność sołtysa wspomaga rada sołecka. 2. 37) Sołtys oraz członkowie rady sołeckiej wybierani są w głosowaniu tajnym, bezpośrednim, spośród nieograniczonej liczby kandydatów, przez stałych mieszkańców sołectwa uprawnionych do głosowania. Zasady i tryb wyboru sołtysa i rady sołeckiej oraz ich odwołania określa statut sołectwa. 3. 38) Sołtys korzysta z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym. Art. 37. 1. Organem uchwałodawczym w dzielnicy (osiedlu) jest rada o liczbie członków ustalonej według art. 17. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów określa rada gminy. 2. Organem wykonawczym w dzielnicy (osiedlu) jest zarząd wybierany według art. 28. Na czele zarządu stoi przewodniczący. 3. 39) Przewodniczący zarządu korzysta z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym. 4. 40) Statut osiedla może ustalić, że w osiedlu organem uchwałodawczym jest ogólne zebranie mieszkańców. Ogólne zebranie wybiera zarząd osiedla; art. 36 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 37a. 41) Przewodniczący organu wykonawczego jednostki pomocniczej może uczestniczyć w pracach rady gminy na zasadach określonych w statucie gminy, bez prawa udziału w głosowaniu. Art. 37b. 41a) Rada gminy może ustanowić zasady, na jakich przewodniczącemu organu wykonawczego jednostki pomocniczej będzie przysługiwała dieta oraz zwrot kosztów podróży służbowej. Art. 38. Odrębności ustroju gmin, które wykonują zadania o szczególnym charakterze, określają właściwe ustawy. Dotyczy to w szczególności gmin uzdrowiskowych. Art. 39. 42) 1. Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje wójt lub burmistrz. 2. Wójt lub burmistrz może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników urzędu gminy do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ust. 1, w imieniu wójta lub burmistrza. 3. Decyzje wydawane przez zarząd gminy w sprawach z zakresu administracji publicznej podpisuje wójt lub burmistrz. W decyzji wymienia się imię i nazwisko członków zarządu, którzy brali udział w wydaniu decyzji. 4. Do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1. 5. Od decyzji wydawanych przez wójta lub burmistrza, zarząd gminy oraz organy, o których mowa w ust. 4, w sprawach z zakresu zadań własnych gminy służy odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego, a w sprawach z zakresu zadań zleconych gminie - do wojewody. Art. 39a. 43) Prezes Rady Ministrów ustala instrukcję kancelaryjną dla organów gminy, związków komunalnych oraz sejmików samorządowych. Rozdział 4 Przepisy gminne Art. 40. 1. Na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących na obszarze gminy, zwanych dalej przepisami gminnymi. 2. Na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać przepisy gminne w zakresie: 1) 44) wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych, 2) organizacji urzędów i instytucji gminnych, 3) zasad zarządu mieniem gminy, 4) zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. 3. W zakresie nie uregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego. 4. Przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 3, mogą przewidywać za ich naruszanie karę grzywny wymierzaną w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach. Art. 41. 1. Przepisy gminne ustanawia rada gminy w formie uchwały. 2. W przypadku nie cierpiącym zwłoki przepisy porządkowe może wydać zarząd w formie zarządzenia. 3. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, podlega zatwierdzeniu na najbliższej sesji rady gminy. Traci ono moc w razie odmowy zatwierdzenia bądź nieprzedstawienia do zatwierdzenia na najbliższej sesji rady. 4. W razie nieprzedstawienia do zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia zarządzenia, rada gminy określa termin utraty jego mocy obowiązującej. Art. 42. 1. Przepisy gminne ogłasza się przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie, chyba że przepisy prawa stanowią inaczej. 2. Przepisy gminne wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, o ile nie przewidują wyraźnie terminu późniejszego. 3. Urząd gminy prowadzi zbiór przepisów gminnych dostępny do powszechnego wglądu w jego siedzibie. Rozdział 5 Mienie komunalne Art. 43. Mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych komunalnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw. Art. 44. Nabycie mienia komunalnego następuje: 1) na podstawie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym, 2) przez przekazanie gminie mienia w związku z utworzeniem lub zmianą granic gminy w trybie, o którym mowa w art. 4; przekazanie mienia następuje w drodze porozumienia zainteresowanych gmin, a w razie braku porozumienia - decyzją Prezesa Rady Ministrów, 3) w wyniku przekazania przez administrację rządową na zasadach określonych przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia, 4) w wyniku własnej działalności gospodarczej, 5) przez inne czynności prawne, 6) w innych przypadkach określonych odrębnymi przepisami. Art. 45. 1. Podmioty mienia komunalnego samodzielnie decydują o przeznaczeniu i sposobie wykorzystania składników majątkowych, przy zachowaniu wymogów zawartych w odrębnych przepisach prawa, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2. 2. 45) Uchwały organów gminy dotyczące: 1) zmiany przeznaczenia oraz zbycia nieruchomości służącej do powszechnego użytku lub bezpośredniego zaspokojenia potrzeb publicznych, 2) zmiany przeznaczenia oraz zbycia przedmiotów posiadających szczególną wartość naukową, historyczną, kulturalną i przyrodniczą, 3) zbycia w trybie nieodpłatnym innych składników mienia komunalnego wymagają zgody sejmiku samorządowego, jeżeli wojewoda zgłosi sprzeciw wobec uchwały. Art. 46. 1. Oświadczenie woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i osoba upoważniona przez zarząd (pełnomocnik), o ile statut nie stanowi inaczej. 2. Zarząd może udzielić wójtowi lub burmistrzowi upoważnienia do składania jednoosobowo oświadczeń woli związanych z prowadzeniem bieżącej działalności gminy. 3. Jeżeli czynność prawna może spowodować powstanie zobowiązań pieniężnych, do jej skuteczności potrzebna jest kontrasygnata skarbnika gminy (głównego księgowego budżetu) lub osoby przez niego upoważnionej. 4. Skarbnik gminy (główny księgowy budżetu), który odmówił kontrasygnaty, dokona jej jednak na pisemne polecenie zwierzchnika, powiadamiając o tym radę gminy oraz regionalną izbę obrachunkową. Art. 47. 1. Kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nie posiadających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez zarząd gminy. 2. Do czynności przekraczających zakres pełnomocnictwa potrzebna jest zgoda zarządu. Art. 48. 1. 46) Jednostka pomocnicza zarządza i korzysta z mienia komunalnego oraz rozporządza dochodami z tego źródła w zakresie określonym w statucie. Statut ustala również zakres czynności dokonywanych samodzielnie przez jednostkę pomocniczą w zakresie przysługującego jej mienia. 1a. 47) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do jednostki niższego rzędu, o której mowa w art. 35 ust. 2. 2. Rada gminy nie może uszczuplić dotychczasowych praw sołectw do korzystania z mienia bez zgody zebrania wiejskiego. 3. Wszystkie przysługujące dotychczas mieszkańcom wsi prawa własności, użytkowania lub inne prawa rzeczowe i majątkowe, zwane dalej mieniem gminnym, pozostają nienaruszone. 4. Do mienia gminnego mają zastosowanie, z zastrzeżeniem ust. 3, przepisy dotyczące mienia komunalnego. Art. 49. 1. Gmina nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania innych komunalnych osób prawnych, a te nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania gminy. 2. W przypadku zniesienia lub podziału gminy odpowiedzialność za jej zobowiązania ponoszą solidarnie gminy, które przejęły jej mienie. Art. 50. Obowiązkiem osób uczestniczących w zarządzaniu mieniem komunalnym jest zachowanie szczególnej staranności przy wykonywaniu zarządu zgodnie z przeznaczeniem tego mienia i jego ochrona. Rozdział 6 Komunalna gospodarka finansowa Art. 51. 1. Gmina samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu gminy, zwanego dalej budżetem. 2. Budżet jest uchwalany na rok kalendarzowy. 3. 48) Statut gminy określa uprawnienia jednostki pomocniczej do prowadzenia gospodarki finansowej w ramach budżetu gminy. Art. 52. 1. Projekt budżetu przygotowuje zarząd, uwzględniając zasady prawa budżetowego i wskazówki rady gminy. 2. Projekt budżetu wraz z informacją o stanie mienia komunalnego i objaśnieniami zarząd przedkłada radzie gminy najpóźniej do 15 listopada roku poprzedzającego rok budżetowy i przesyła projekt do wiadomości regionalnej izbie obrachunkowej. 3. Budżet jest uchwalany do końca roku poprzedzającego rok budżetowy. Art. 53. 1. Procedurę uchwalania budżetu oraz rodzaje i szczegółowość materiałów informacyjnych towarzyszących projektowi określa rada gminy. 2. Do czasu uchwalenia budżetu przez radę gminy, jednak nie później niż do 31 marca roku budżetowego, podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu przedłożony radzie gminy. 3. 49) W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2, regionalna izba obrachunkowa ustala budżet gminy najpóźniej do końca kwietnia roku budżetowego. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2. Art. 54. 1. Dochodami gminy są: 1) podatki, opłaty i inne wpływy określone w odrębnych ustawach jako dochody gminy, 2) dochody z majątku gminy, 3) 50) subwencja ogólna z budżetu państwa. 2. Dochodami gminy mogą być: 1) (skreślony 51) ), 2) 52) dotacje celowe na realizację zadań zleconych oraz na dofinansowanie zadań własnych, 3) wpływy z samoopodatkowania mieszkańców, 4) (skreślony 53) ), 5) spadki, zapisy i darowizny, 6) inne dochody. Art. 55. 1. Subwencje ogólne są ustalane dla gmin według zobiektywizowanych kryteriów, które określa odrębna ustawa. 2. 50) Minister Finansów ustala, zgodnie z ust. 1, wysokość i rozdziela subwencje ogólne na rzecz każdej gminy bezpośrednio z budżetu państwa. Art. 56. (skreślony 54) ). Art. 57 55) W uchwale budżetowej określa się źródła pokrycia niedoboru budżetu, jeżeli planowane wydatki budżetu przewyższają planowane dochody. Art. 58. 1. Uchwały organów gminy dotyczące zobowiązań finansowych wskazują źródła dochodów, z których zobowiązania te zostaną pokryte. 2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, zapadają bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy składu organu gminy. Art. 59. 56) Dyspozycja środkami pieniężnymi gminy jest oddzielona od kasowego jej wykonania. 2. (skreślony 57) ). Art. 60. 1. Za prawidłową gospodarkę finansową gminy odpowiada zarząd. 2. 58) Obsługę bankową gminy prowadzi bank wskazany przez jej radę, z tym że wyłącza się możliwości wskazania Narodowego Banku Polskiego. Art. 61. 1. Gospodarka finansowa gminy jest jawna. 2. Wójt lub burmistrz niezwłocznie ogłasza uchwałę budżetową i sprawozdanie z jej wykonania w trybie przewidzianym dla przepisów gminnych. 3. Zarząd informuje mieszkańców gminy o założeniach projektu budżetu, kierunkach polityki społecznej i gospodarczej oraz wykorzystywaniu środków budżetowych. Art. 62. 59) Kontrolę gospodarki finansowej gmin i związków sprawują regionalne izby obrachunkowe. 2. (skreślony 60) ). Art. 63. Odrębne ustawy określą: 1) sposób powoływania, organizację i szczegółowe zasady działania regionalnych izb obrachunkowych, 2) podatki, opłaty i wpływy uznane za dochody gminy, 3) 61) ogólne zasady procedury budżetowej i gospodarki finansowej w gminach, 4) warunki zaciągania pożyczek przez gminy. Rozdział 7 Związki i porozumienia komunalne Art. 64. 1. W celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne (związki komunalne). 2. Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin. 3. Prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku komunalnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku. 4. Obowiązek utworzenia związku może być nałożony tylko w drodze ustawy, która określa zadania związku i tryb zatwierdzenia jego statutu. 5. 62) Do związków międzygminnych (związków komunalnych) stosuje się odpowiednio art. 8 ust. 2-5 i art. 39 ust. 4. Art. 65. 1. Związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. 2. Związek posiada osobowość prawną. Art. 66. Gmina informuje sejmik samorządowy oraz wojewodę o zamiarze przystąpienia do związku. Art. 67. 1. Utworzenie związku wymaga przyjęcia jego statutu przez rady zainteresowanych gmin bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady gminy. 2. Statut związku powinien określać: 1) nazwę i siedzibę związku, 2) uczestników i czas trwania związku, 3) zadania związku, 4) organy związku, ich strukturę, zakres i tryb działania, 5) zasady korzystania z obiektów i urządzeń związku, 6) zasady udziału w kosztach wspólnej działalności, zyskach i pokrywania strat związku, 7) zasady przystępowania i występowania członków oraz zasady rozliczeń majątkowych, 8) zasady likwidacji związku, 9) inne zasady określające współdziałanie. 3. Zmiana statutu następuje w trybie przewidzianym dla jego ustanowienia. Art. 68. 1. Rejestr związków prowadzi Prezes Rady Ministrów. 2. Związek nabywa osobowość prawną po zarejestrowaniu, z datą ogłoszenia statutu, w trybie i na zasadach ustalonych przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 69. 1. Organem stanowiącym i kontrolnym związku jest zgromadzenie związku, zwane dalej zgromadzeniem. 2. W zakresie zadań zleconych związkowi zgromadzenie wykonuje kompetencje przysługujące radzie gminy. Art. 70. 1. W skład zgromadzenia wchodzą wójtowie i burmistrzowie gmin uczestniczących w związku. 2. Za zgodą rady gmina może być reprezentowana w związku przez innego członka organu gminy. 3. Statut może przyznawać określonym gminom więcej niż jeden głos w zgromadzeniu. Dodatkowych przedstawicieli wyznacza zainteresowana rada gminy. Art. 71. Uchwały zgromadzenia są podejmowane bezwzględną większością głosów statutowej liczby członków zgromadzenia. Art. 72. 1. Członek zgromadzenia może wnieść pisemny sprzeciw w stosunku do uchwały zgromadzenia w ciągu 7 dni od daty jej podjęcia. 2. Wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały i wymaga ponownego rozpatrzenia sprawy. 3. Sprzeciw nie może być zgłoszony do uchwały podjętej w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. 4. 63) Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do związków komunalnych utworzonych na podstawie art. 64 ust. 4. Art. 73. 1. Organem wykonawczym związku jest zarząd. 2. Zarząd związku jest powoływany i odwoływany przez zgromadzenie spośród jego członków. 3. O ile statut tak stanowi, dopuszczalny jest wybór członków zarządu spoza członków zgromadzenia w liczbie nie przekraczającej 1/3 składu zarządu związku. 4. Do przewodniczącego zarządu związku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wójta lub burmistrza. Art. 73a. 64) 1. Do gospodarki finansowej związku międzygminnego (związku komunalnego) stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej gmin. 2. Plan finansowy związku uchwala zgromadzenie związku. Art. 74. 1. Gminy mogą zawierać porozumienia komunalne w sprawie powierzenia jednej z nich określonych przez nie zadań publicznych. 2. Gmina wykonująca zadania publiczne objęte porozumieniem przejmuje prawa i obowiązki pozostałych gmin, związane z powierzonymi jej zadaniami, a gminy te mają obowiązek udziału w kosztach realizacji powierzonego zadania. Art. 75. W zakresie nie uregulowanym treścią porozumienia do porozumień komunalnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące związków komunalnych. Rozdział 8 Sejmik samorządowy Art. 76. 1. Gminy z obszaru województwa wyłaniają wspólną reprezentację w postaci sejmiku samorządowego, zwanego dalej sejmikiem. 2. Zasady i tryb działania sejmiku i jego organów określa uchwalany przez niego regulamin. Art. 77. 1. Do zadań sejmiku należy: 1) ocena działalności gmin i instytucji komunalnych na obszarze województwa, 2) upowszechnianie doświadczeń samorządowych, 3) prowadzenie mediacji w sprawach spornych między gminami, 4) zwoływanie nadzwyczajnej sesji rady gminy, 5) wyrażanie zgody w sprawach, o których mowa w art. 45 ust. 2, 6) podejmowanie uchwał w sprawie rozwiązania zarządu gminy w trybie określonym w art. 96 ust. 2, 7) 65) ocena działalności administracji rządowej w województwie, 7a) 66) wyrażanie opinii w sprawie projektu budżetu wojewody oraz wykonania budżetu wojewody, 7b) 66) opiniowanie kandydata na wojewodę, 8) wyrażanie opinii w istotnych sprawach województwa, 9) 67) występowanie z wnioskami o uchylenie rozporządzeń i zarządzeń wojewody naruszających interesy lokalne, 10) reprezentowanie interesów gmin wobec administracji rządowej, 11) 68) wybór przewodniczącego oraz powoływanie jego zastępcy i pozostałych członków samorządowego kolegium odwoławczego, a także ich odwoływanie - na zasadach określonych odrębną ustawą, 12) 69) inicjowanie współdziałania z terenowymi organami administracji rządowej. 2. Sejmik podejmuje nadto uchwały w sprawach określonych odrębnymi ustawami. 3. Czynności określone w ust. 1 pkt 2-4 oraz w pkt 8 i 9 wykonuje między sesjami sejmiku jego prezydium. W sprawach czynności określonych w pkt 8 i 9 prezydium obraduje z udziałem delegatów zainteresowanych gmin. Art. 78. 1. Wyboru delegatów do sejmiku dokonują rady gmin w głosowaniu tajnym spośród swoich członków: 1) w gminie do 20.000 mieszkańców - jednego delegata, 2) w gminie od 20.001 do 50.000 mieszkańców - dwóch delegatów, 3) w gminie od 50.001 do 100.000 mieszkańców - trzech delegatów, 4) 70) w gminie liczącej ponad 100.000 mieszkańców - po jednym dodatkowym delegacie przypadającym na każde rozpoczęte 50.000 mieszkańców. 1a. 71) Do zasad obliczania liczby mieszkańców gminy stosuje się przepis art. 82 ust. 1. 2. Delegat do sejmiku zachowuje mandat radnego. W wypadku wygaśnięcia mandatu lub odwołania delegata przez radę gminy, właściwa rada dokona niezwłocznie wyboru uzupełniającego. 3. W czasie trwania kadencji sejmiku właściwa rada może odwołać swojego delegata większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady. Art. 79. 1. 72) Pierwsze posiedzenie sejmiku zwołuje prezydium sejmiku poprzedniej kadencji w ciągu 60 dni po wyborach samorządowych. 2. Na pierwszym posiedzeniu sejmik wybiera spośród delegatów prezydium, składające się z przewodniczącego, dwóch zastępców oraz sześciu członków. 3. Sejmik pełni funkcje do czasu wyłonienia nowego składu sejmiku przez nowo wybrane rady gmin. 4. 73) Po upływie kadencji sejmiku, prezydium sejmiku działa do dnia wyboru prezydium przez nowy skład sejmiku. Art. 80. 1. Co najmniej dwa razy w roku wojewoda i sejmik informują się wzajemnie o swojej działalności. 2. Na sesjach plenarnych delegaci mają prawo składania interpelacji do wojewody, który jest obowiązany udzielić na nie odpowiedzi nie później niż w ciągu 30 dni. 3. Delegaci składają własnym radom sprawozdania z działalności sejmiku. Art. 81. 74) Ustrój oraz zasady działania samorządowego kolegium odwoławczego określa odrębna ustawa. Art. 82. 1. 75) Koszty działalności sejmiku ponoszą gminy, opłacając składki w wysokości proporcjonalnej do liczby mieszkańców stale zamieszkałych w gminie według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, ustalanej przez wojewódzki urząd statystyczny. 2. Wojewoda zapewnia sejmikowi możliwość korzystania z niezbędnych lokali. Art. 83. 1. Budżet oraz wysokość składek uchwala sejmik. 2. 76) Do gospodarki finansowej sejmiku stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej gmin, z wyłączeniem przepisów art. 54. Rozdział 9 Stowarzyszenia gmin Art. 84. 1. W celu wspierania idei samorządu terytorialnego oraz obrony wspólnych interesów, gminy mogą tworzyć stowarzyszenia. 2. Organizację, zadania oraz tryb pracy stowarzyszenia określa jego statut. 3. Do stowarzyszeń gmin stosuje się odpowiednio przepisy Prawa o stowarzyszeniach. Rozdział 10 Nadzór nad działalnością komunalną Art. 85. 1. Nadzór nad działalnością komunalną sprawowany jest na podstawie kryterium zgodności z prawem, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2. 2. W sprawach zleconych nadzór sprawowany jest ponadto na podstawie kryteriów celowości, rzetelności i gospodarności. Art. 86. Organami nadzoru są: Prezes Rady Ministrów i wojewoda, a w zakresie spraw budżetowych - regionalna izba obrachunkowa. Art. 87. Organy nadzoru mogą wkraczać w działalność komunalną tylko w przypadkach określonych ustawami. Art. 88. Organy nadzoru mają prawo żądania niezbędnych informacji i danych dotyczących organizacji i funkcjonowania gminy oraz mogą dokonywać wizytacji administracji komunalnej i uczestniczyć w posiedzeniach organów gminy. Art. 89. 1. Jeżeli prawo uzależnia ważność rozstrzygnięcia organu gminy od jego zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania przez inny organ, zajęcie stanowiska przez ten organ powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14 dni od daty doręczenia tego rozstrzygnięcia lub jego projektu. 2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, nie zajmie stanowiska w sprawie, rozstrzygnięcie uważa się za przyjęte w brzmieniu przedłożonym przez gminę, z upływem terminu określonego w ust. 1. Art. 90. 1. Wójt lub burmistrz obowiązany jest do przedłożenia wojewodzie uchwał rady w ciągu 7 dni od daty ich podjęcia. 2. 77) Wójt lub burmistrz przedkłada regionalnej izbie obrachunkowej na zasadach określonych w ust. 1 uchwałę budżetową, uchwałę w sprawie absolutorium dla zarządu oraz inne uchwały objęte zakresem nadzoru izby. Art. 91. 1. Uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty doręczenia uchwały, w trybie określonym w art. 90. 2. Organ nadzoru, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały, może wstrzymać jej wykonanie. 3. Rozstrzygnięcie nadzorcze powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego. 4. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę wydano z naruszeniem prawa. 5. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. Art. 92. 1. 78) Jeżeli stwierdzenie nieważności dotyczy uchwały budżetowej, budżet, w części objętej stwierdzeniem nieważności, nie może być wykonywany do chwili rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny. Przepisy art. 53 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. 79) W sprawach określonych w ust. 1 sąd administracyjny wyznacza rozprawę nie później niż w ciągu 30 dni od daty wpłynięcia sprawy do sądu. Art. 93. 1. Po upływie terminu wskazanego w art. 91 ust. 1 organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu gminy. W tym przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania uchwały należy do sądu. Art. 94. 1. Nie stwierdza się nieważności uchwały organu gminy po upływie jednego roku od daty jej podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały w terminie określonym w art. 90 ust. 1. 2. Jeżeli nie stwierdzono nieważności uchwały z powodu upływu terminu określonego w ust. 1, a istnieją przesłanki stwierdzenia nieważności, orzeka się o niezgodności uchwały z prawem. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego co do skutków takiego orzeczenia stosuje się odpowiednio. Art. 95. 1. Działając w granicach art. 85 ust. 2, wojewoda może wstrzymać wykonanie uchwały organu gminy i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując zaistniałe uchybienia oraz termin załatwienia sprawy. 2. Jeżeli uchwała organu gminy, podjęta w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, nie uwzględnia wskazówek, o których mowa w ust. 1, wojewoda może uchylić uchwałę i wydać zarządzenie zastępcze, powiadamiając o tym prezydium sejmiku i właściwego ministra. 3. Zarządzenie zastępcze wchodzi w życie w terminie 30 dni od daty jego wydania, chyba że w tym czasie minister wyda inne rozstrzygnięcie w sprawie. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do czynności podejmowanych przez gminę w wykonaniu zadań, o których mowa w art. 8 ust. 1. Art. 96. 1. W razie powtarzającego się naruszenia przez radę gminy Konstytucji lub ustaw, Sejm, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może w drodze uchwały rozwiązać radę gminy. Rozwiązanie rady równoznaczne jest z rozwiązaniem wszystkich organów gminy. Prezes Rady Ministrów wyznacza wówczas osobę, która do czasu wyborów nowych organów gminy pełni funkcję tych organów. 2. Jeżeli powtarzającego się naruszenia Konstytucji lub ustaw dopuszcza się zarząd gminy, wojewoda wzywa radę gminy do zastosowania niezbędnych środków, a jeżeli wezwanie to nie odnosi skutku - występuje z wnioskiem do sejmiku o rozwiązanie zarządu gminy. Sejmik podejmuje uchwałę bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy liczby delegatów. Do czasu wyboru nowego zarządu funkcję zarządu, a także funkcję wójta lub burmistrza pełni osoba wyznaczona przez prezydium sejmiku. Art. 97. 1. W razie nie rokującego nadziei na szybką poprawę i przedłużającego się braku skuteczności w wykonywaniu zadań publicznych przez organy gminy, Prezes Rady Ministrów może zawiesić organy gminy i ustanowić zarząd komisaryczny na okres do dwóch lat, nie dłużej jednak niż do wyboru zarządu przez radę kolejnej kadencji. 2. Ustanowienie zarządu komisarycznego może nastąpić po uprzednim przedstawieniu zarzutów organom gminy i wezwaniu ich do niezwłocznego przedłożenia programu poprawy sytuacji gminy oraz po wysłuchaniu opinii sejmiku. 3. Komisarza rządowego powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody, zaopiniowany przez sejmik. 4. Komisarz rządowy przejmuje wykonywanie zadań i kompetencji organów gminy. Art. 98. 1. Rozstrzygnięcie organu nadzorczego dotyczące gminy, a także stanowisko zajęte w trybie art. 89, podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od daty jego doręczenia. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozstrzygnięć dotyczących organów związków i porozumień komunalnych. 3. Do złożenia skargi uprawniona jest gmina lub związek komunalny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą wniesienia skargi jest uchwała organów gminy. 4. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. 5. Rozstrzygnięcia nadzorcze stają się prawomocne z upływem terminu do wniesienia skargi bądź z datą oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd. Art. 99. 1. 80) Organem nadzoru w stosunku do sejmiku samorządowego jest Prezes Rady Ministrów, a w zakresie spraw budżetowych - regionalna izba obrachunkowa. 1a. 81) Przepisy o nadzorze nad gminami stosuje się odpowiednio do związków i porozumień komunalnych. 2. W sprawach związków i porozumień komunalnych, wykraczających poza granice województwa, organy nadzorcze działają w zakresie swojej właściwości miejscowej i za pośrednictwem organów nadzorczych właściwych ze względu na siedzibę władz związku lub porozumienia, chyba że statut związku lub porozumienie przekazuje uprawnienia nadzorcze Prezesowi Rady Ministrów. Art. 100. Postępowanie sądowe, o którym mowa w artykułach poprzedzających, jest wolne od opłat sądowych. Art. 101. 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w sprawie orzekał już sąd administracyjny i skargę oddalił. 2a. 82) Skargę na uchwałę, o której mowa w ust. 1, można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. 3. W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym. 4. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 94. Art. 101a. 83) 1. Przepisy art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, sąd administracyjny może nakazać organowi nadzoru wykonanie niezbędnych czynności na rzecz skarżącego, na koszt i ryzyko gminy. Art. 102. 84) Przepisów rozdziału niniejszego nie stosuje się do decyzji indywidualnych w sprawach z zakresu administracji publicznej, wydawanych przez organy gmin, ich związków lub samorządowe kolegia odwoławcze. Kontrolę instancyjną w tym zakresie oraz nadzór pozainstancyjny i kontrolę sprawowaną przez sąd określają przepisy odrębne. Rozdział 11 Przepis końcowy Art. 103. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym 85) , z wyjątkiem art. 5 ust. 4 i art. 17, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. 86) 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), która weszła w życie z dniem 18 listopada 1995 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499), która weszła w życie z dniem 12 stycznia 1993 r. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 maja 1990 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 199), która weszła w życie z dniem 27 maja 1990 r. 6) Dodany przez art. 8 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78), która weszła w życie z dniem 16 marca 1993 r. 7) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 3. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110, poz. 473), która weszła w życie z dniem 14 grudnia 1991 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 10. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43, poz. 253), która weszła w życie z mocą od dnia 27 maja 1990 r. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 3. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 3. 19) Pierwotne brzmienie lit. b) skreślone, a dotychczasowe lit. c)-i) otrzymały oznaczenie lit. b)-h) - zgodnie z art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 3. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) Dodana przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) Przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3. 24) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 5. 31) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 3. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 14. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 3. 39) Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 40) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy wymienionej w przypisie 3. 41) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 41a) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1; zgodnie z art. 15 ustawy wymienionej w przypisie 1 przepis ten wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 5. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 3. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 47) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 89, poz. 518), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1991 r. 51) Przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 53) Przez art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz. 18), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1991 r. 54) Przez art. 25 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 50. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1. 56) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 57) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 50. 59) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 28 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. 60) Przez art. 28 ustawy wymienionej w przypisie 59. 61) W brzmieniu ustalonym przez art. 74 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 53. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 63) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. 64) Dodany przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 66) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy wymienionej w przypisie 1. 67) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593), która weszła w życie z dniem 6 grudnia 1994 r., oraz przez art. 1 pkt 30 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 69) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 71) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 73) Dodany przez art. 1 pkt 32 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 3 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68. 75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1. 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 50. 77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1. 78) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1. 79) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1. 80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 81) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 82) Dodany przez art. 62 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), która weszła w życie z dniem 1 października 1995 r. 83) Dodany przez art. 28 pkt 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 5 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68. 85) Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191), ustawa o samorządzie terytorialnym weszła w życie z dniem 27 maja 1990 r. 86) Ustawa została ogłoszona dnia 19 marca 1990 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i organizacji działalności Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał Komitetu. (Dz. U. Nr 14, poz. 77) Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1994 r. w sprawie trybu i organizacji działalności Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał Komitetu (Dz. U. Nr 55, poz. 228) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Uchwały Komitetu w sprawach określonych w § 3 ust. 1 pkt 1, 3, pkt 9 lit. a) i pkt 11 oraz w ust. 2 są podejmowane większością 3/4 głosów, w obecności co najmniej 15 osób.", 2) w § 3 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustanawiania Polskich Norm i zmian do nich oraz wycofywania ich ze zbioru na wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych," 3) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustanawianie Polskich Norm i zmian do nich, wycofywanie ich ze zbioru oraz ustalanie zmian do uchwał przewidzianych w § 3 ust. 1 pkt 1, pkt 3 lit. b) i pkt 9 lit. b) - może następować poza posiedzeniami Komitetu, w trybie obiegowym, przy czym termin do zajęcia stanowiska nie powinien być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia dokumentu w tej sprawie." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych lub zakaźnych. (Dz. U. Nr 14, poz. 79) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535 i z 1995 r. Nr 138, poz. 684) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych lub zakaźnych (Dz. U. Nr 26, poz. 140 i Nr 132, poz. 652), w załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w leczeniu" pod Ip. 124 w rubryce 7 w odniesieniu do leku o nazwie Bioxetin wyraz "kaps." zastępuje się wyrazem "tabl." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 15 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 14, poz. 80) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, S. Jaworski (sprawozdawca), K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 12 i 19 września 1995 r. oraz 16 stycznia 1996 r., w trybie art. 5 i 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 z późn. zm.) wniosków Prokuratora Generalnego z dnia 25 lipca 1994 r. i 12 lipca 1995 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) poprzez wyjaśnienie: - czy Wojskowe Służby Informacyjne zadania określone w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy realizować mogą wyłącznie w drodze czynności operacyjno-rozpoznawczych, nie podlegających dokumentowaniu przez nie w drodze procesowej, lub - czy w sytuacjach nie cierpiących zwłoki czynności żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych, zmierzające do rozpoznania i przeciwdziałania zagrożeniom godzącym w obronność państwa oraz tajemnice państwowe w zakresie obronności, mogą mieć postać czynności procesowych przeprowadzanych i dokumentowanych na podstawie odpowiednich przepisów stosowanych w takich wypadkach przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, - czy Wojskowym Służbom Informacyjnym wykonującym czynności w zakresie rozpoznania i przeciwdziałania zagrożeniom godzącym w obronność Państwa oraz naruszeniom tajemnicy państwowej w tym przedmiocie, określone w art. 15 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, przysługują uprawnienia przewidziane w art. 10 ust. 1 ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustalił: 1. Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) daje podstawę do wykonywania przez Wojskowe Służby Informacyjne swoich zadań wyłącznie w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych nie podlegających dokumentowaniu w formie procesowej. 2. Art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) w związku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) daje Ministrowi Obrony Narodowej podstawę do zarządzania na czas określony - po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki, gdy mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie dowodów przestępstwa, jednocześnie ze zwróceniem się do Prokuratora Generalnego o wyrażenie zgody - kontroli korespondencji oraz stosowania innych środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób tajny informacji oraz utrwalanie dowodów przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie nie objętym przepisami Kodeksu postępowania karnego, podejmowanych przez Wojskowe Służby Informacyjne w celu zapobieżenia bądź wykrycia zbrodni szpiegostwa lub innych przestępstw godzących w potencjał obronny Państwa. Przewodniczący: A. Zoll Prezes Trybunału Konstytucyjnego Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych. (Dz. U. Nr 15, poz. 81) Na podstawie art. 6 i art. 13 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz: 1) organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) roślin, produktów roślinnych i przedmiotów oraz organizmów szkodliwych, których przywóz jest zabroniony, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. 1. Ustala się wzory świadectw fitosanitarnych, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Świadectwo fitosanitarne powinno być wystawione nie wcześniej niż na 14 dni przed terminem wywozu roślin, produktów roślinnych i przedmiotów z kraju ich pochodzenia. § 3. Ustala się wykaz wymagań fitosanitarnych dla przywożonych roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, z zaznaczeniem tych wymagań, które powinny być potwierdzone w świadectwie fitosanitarnym. § 4. Ustala się wykaz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, które mogą być przywożone bez świadectw fitosanitarnych i które nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Ustala się wykaz miejsc odpraw celnych, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 lutego 1996 r. (poz. 81) Załącznik nr 1 WYKAZ ORGANIZMÓW SZKODLIWYCH PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA LISTA A Organizmy szkodliwe dla roślin i produktów roślinnych I. Czynnik chorobotwórczynazwa polska choroby Grzyby Apiosporina morbosa - czarna guzowatość śliwy Atropellis spp. - rak kory sosny Botryosphaeria laricina - zamieranie pędów modrzewia Ceratocystis fagacearum - zamieranie dębu Ceratocystis fimbriata f.sp. platani - rak platana Ceratocystis ulmi - holenderska choroba wiązu Chrysomyxa arctostaphyli - rdza miotlasta świerka Cochliobolus carbonu - helmintosporioza kukurydzy Cronartium spp. i Endocronariutium spp. (nieeuropejskie) - rdze drzew iglastych Cryphonectria parasitica - zgorzel kasztana Didymella ligulicola - askochytoza złocienia Gymnosporangium spp. (nieeuropejskie) - rdze jałowca Hypoxylon mammatum - rak kory topoli Inonotus weirii - żółta pierścieniowa zgnilizna korzeni drzew iglastych Melampsora farlowii - rdza choiny Melampsora medusae - rdza drzew iglastych i topoli Monilinia fructicola - brązowa zgnilizna owoców Mycosphaerella dearnessii - brunatna plamistość igieł sosny Mycosphaerella gibsonii - zgorzel igieł sosny Mycosphaerella laricis, -leptolepidis - opadanie igieł modrzewia japońskiego Mycosphaerella linicola - pasmo lnu Mycosphaerella populorum - septorioza rakowata topoli Phialophora cinerescens - fialoforoza goździka Phoma andina - czarna zaraza ziemniaka Phyllosticta solitaria - plamistość jabłoni Phytophthora cinnamoni - fytoftoroza drzew i krzewów Phytophthora fragariae var. fragariae - czerwona zgnilizna korzeni truskawki Phytophthora fragariae var. rubi - zgnilizna korzeni maliny Puccinia horiana - biała rdza złocienia Puccinia pittieriana - rdza ziemniaka Septoria lycopersici var. malagutii - septorioza liści ziemniaka Sphaeropsis sapinea - zamieranie wierzchołków pędów sosny Stenokarpella macrospora, S. maydis - sucha zgnilizna kolb kukurydzy Synchytrium endobioticum - rak ziemniaka Thecaphora solani - głownia ziemniaka Tilletia controversa - śnieć karłowa pszenicy Tilletia indica - śnieć indyjska pszenicy Wirusy, wiroidy Barley stripe mosaic hordevirus - paskowana mozaika jęczmienia Beet necrotic yellow vein furovirus i wektor Polymyxa betae - rizomania Cherry necrotic rusty mottle disease - rdzawa nekrotyczna pstrość czereśni Cherry rasp leaf nepovirus - szorstkość liści czereśni Chrysanthemum stunt viroid - karłowatość złocienia Peach latent mosaic viroid - utajona mozaika brzoskwini Plum pox potyvirus - ospowatość śliwy (szarka) Potato spindle tuber viroid - wrzecionowatość bulw ziemniaka Potato viruses (nieeuropejskie) - wirusy ziemniaka Raspberry leaf curl virus - kędzierzawka maliny Tomato ringspot nepovirus i wektor: Xiphinema americanum sensulato - pierścieniowa plamistość pomidora i wektor: sztylak amerykański Tomato spotted wilt tospovirus - brązowa plamistość pomidora Tomato yellow leaf curl geminivirus - żółta kędzierzawość liści pomidora Bakterie Apple proliferation MLO - proliferacja jabłoni Apricot chlorotic leafroll MLO - chlorotyczny liściozwój moreli Clavibacter michiganensis spp. insidiosus - bakteryjne więdnięcie lucerny Clavibacter michiganensis spp. michiganensis - rak bakteryjny pomidora Clavibacter michiganensis spp. sepedonicus - bakterioza pierścieniowa ziemniaka Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens - bakteryjne więdnięcie fasoli Elm phloem necrosis MLO - nekroza łyka wiązu Ervinia amylovora - zaraza ogniowa Ervinia chrysanthemi pv. chrysanthemi - bakteryjne więdnięcie złocienia Ervinia chrysanthemi pv. dianthicola - bakteryjne więdnięcie goździka Ervinia stewartii - bakteryjne więdnięcie kukurydzy Peach rosette MLO - rozetowatość brzoskwini Peach X disease MLO - choroba X brzoskwini Pear decline MLO - zamieranie gruszy Peach yellows MLO - żółtaczka brzoskwini Potato stolbur MLO - stolbur Pseudomonas caryophylli - bakteryjne pękanie łodyg goździka Pseudomonas solanacearum - śluzak Pseudomonas syringae pv. persicae - rak bakteryjny brzoskwini Xanthomonas campestris pv. hyacinthi - żółta bakterioza hiacynta Xanthomonas campestris pv. pruni - bakteryjna plamistość drzew pestkowych Xanthomonas fragariae - bakteryjna kanciasta plamistość liści truskawki Xanthomonas populi - rak bakteryjny topoli II. Szkodnik nazwa polska szkodnika Owady Acrobasis pirivorella - omacnica gruszkowa Acolups fuchsiae - przebarwiacz fuksjowy Amauromyza maculosa - miniarka złocieniówka Anarsia lineatella - skośnik brzoskwiniaczek Anthonomus bisignifer - kwieciak truskawkowiec Bemisia tabaci - mączlik ostroskrzydły Cacoecimorpha pronubana - zwójka goździkóweczka Cadra cautella - mklik daktylowiec Ceratitis capitata - owocanka południówka Conotrachelus nenuphar - ryjkowiec śliwkowy Cydia inopinata - owocówka mandżurska Cydia molesta - owocówka południóweczka Cydia prunivora - owocówka śliwożerka Dendrolimus sibiricus - barczatka syberyjska Diabrotica virgifera - zachodnia kukurydziana stonka korzeniowa Dipronidae spp. (nieeuropejskie) - boreczniki Epichoristodes acerbella - zwójka afrykaneczka Epitrix tuberis - pchełka ziemniaczana Franklinella occidentalis - wciornastek zachodni Helicoverpa armigera - słonecznica orężówka Helicoverpa zea - słonecznica amerykańska Hyphantria cunea - oprzędnica jesienna Lymantria dispar (forma azjatycka) - brudnica nieparka Liriomyza huidobrensis - miniarka szklarniówka Liriomyza sativae - miniarka warzywna Liriomyza trifolii - miniarka ciepłolubka Megastigmus spp. - znamionki Monochamus spp. - żerdzianki Opogona sacchari - mól bananowy Pissodes spp. (nieeuropejskie) - smoliki Phthorimaea operculella - skośnik ziemniaczek Popilia japonica - popilia japońska Quadraspidiotus perniciosus - tarcznik niszczyciel Rhiropertha dominica - kapturnik zbożowiec Scolytidae (nieeuropejskie) - kornikowate Sitophilus oryzae - wołek ryżowy Sitophilus zeamays - wołek kukurydzowy Sitotroga cerealella - skośnik zbożowiaczek Spodoptera spp. - sówki Steneotarsonemus laticeps - roztocz narcyzowiec Teprhitidae (nieeuropejskie) - nasionnicowate Thrips palmi - wciornastek palmowy Tribolium spp. - trojszyki Trogoderma granarium - skórek zbożowy Nicienie Bursaphelenchus xylophilus - węgorek sosnowiec Globodera pallida - mątwik agresywny Globodera rostochiensis - mątwik ziemniaczany Nacobbus aberrans - wyroślak perełkowy Radopholus citrophilus - korzeniak cytrusowy Radopholus similis - korzeniak bananowy III. Chwasty nazwa polska chwastu Acroptilon repens - chaber rozłogowy Ambrosia spp. - ambrozje Cenchrus tribuloides - cenchrus kotwiczny Iva spp. - iwy IV. Rośliny pasożytnicze nazwa polska pasożyta Arceuuthobium spp. (nieeuropejskie) - jemioły karłowate Cuscuta spp. - kaniaki Orobanche spp. - zarazy LISTA B Organizmy szkodliwe dla roślin i produktów roślinnych podlegające obowiązkowi zwalczania w wypadku stwierdzenia ich występowania na określonych roślinach lub produktach roślinnych Organizm szkodliwy Rośliny lub produkty roślinne Wirusy Apple mosaic ilarvirus (mozaika jabłoni)Rośliny Rubus L. przeznaczone do sadzenia Cherry leaf roll nepovirus (liściorozwój czereśni)Rośliny Rubus L. przeznaczone do sadzenia Raspberry ringspot nepovirus (piersieniowa plamistość maliny)Rośliny Fragaria L. i Rubus L. przeznaczone do sadzenia, oprócz nasion Tomato black ring nepovirus (czarna pierścieniowa plamistość pomidora)Rośliny Fragaria L. i Rubus L. przeznaczone do sadzenia, oprócz nasion Nicienie Anguina tritici (odymek pszenicznik)Nasiona Triticum L. Aphelenchoides fragariae (węgorek truskawkowiec)Rośliny Fragaria L. przeznaczone do sadzenia oraz sadzonki roślin ozdobnych Aphelenchoides ritzemabosi (węgorek chryzantemowiec)Rośliny Fragaria L. przeznaczone do sadzenia oraz sadzonki roślin ozdobnych Ditylenchus destructor (niszczyk ziemniaczak)Cebule i bulwocebule Crocus L., miniaturowych odmian i krzyżówek Gladiolus Tourn. ex L., Hyacinthus L., Iris L., Trigidia Juss. i Tulipa L., a także bulwy Solanum tuberosum L. przeznaczone do sadzenia Ditylenchus dipsaci (niszczyk zjadliwy)Nasiona i cebule Allium ascolonicum L., Allium cepa L. i Allium schoenoprasum przeznaczone do sadzenia, główki Allium sativum L. przeznaczone do sadzenia, rośliny Allium porrum L. przeznaczone do sadzenia, cebule i bulwocebule Camassia Lindl., Chionodoxa Boiss., Crocus flavus Weston odm. "Golden Yellow", Galanthus L., Galtonia candicans (Baker) Decna, Hyacinthus L., Ismene Herbert, Muscari Miller, Narcissus L., Ornithogalum L., Puschkinia Adams, Scilla L. i Tulipa L. przeznaczone do sadzenia, a także nasiona Medicago sativa L., Trifolium spp., Vicia faba L. przeznaczone do siewu Meloidogyne spp. (guzaki)Bulwy Spolanum tuberosum L. przeznaczone do sadzenia oraz ukorzenione sadzonki roślin uprawnych Grzyby Phoma exidua var. foveata (gangrena ziemniaka)Bulwy Solanum tuberozum L. przeznaczone do sadzenia Załącznik nr 2 WYKAZ ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I PRZEDMIOTÓW ORAZ ORGANIZMÓW SZKODLIWYCH, KTÓRYCH PRZYWÓZ JEST ZABRONIONY 1) Rośliny, produkty roślinne, przedmiotyPochodzenie a) Rośliny Solanum L. wytwarzające stolony lub bulwy oraz ich mieszańceKraje nieeuropejskie b) Rośliny Abies Mill., Cedrus Trew, Chamaecyparis Spach, Juniperus L., Larix Mill., Picea A. Dietr., Pinus L., Pseudotsuga Carr. i Tsuga Carr., oprócz owoców i nasionKraje nieeuropejskie c) Rośliny Castanea Mill. o Quercus L., oprócz owoców i nasionKraje Ameryki Północnej d) Rośliny Populus L. z liśćmi, oprócz owoców i nasionKraje Ameryki Północnej e) Oddzielona kora, oprócz kory Quercus suber L.Wszystkie kraje f) Rośliny Prunus persica Batsch, StokesKraje, w których występuje peach latent mosaic viroid g) Odpady roślin i produktów pochodzenia roślinnegoWszystkie kraje h) Rośliny w stanie zepsuciaWszystkie kraje i) Kompost i nawóz naturalnyWszystkie kraje j) Gleba i podłoże organiczne, inne niż torfWszystkie kraje 2) Organizmy szkodliwe podlegające obowiązkowi zwalczania (załącznik nr 1 do rozporządzenia) Załącznik nr 3 WZORY ŚWIADECTW FITOSANITARNYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 WYMAGANIA FITOSANITARNE DLA PRZYWOŻONYCH ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I PRZEDMIOTÓW Roślina, produkt roślinny, przedmiotPochodzenieWymagania specjalne I. Rośliny 1. Rośliny ogólnie 1.1. Rośliny pochodzące z gruntu, posadzone lub przeznaczone do sadzeniaze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z gruntu: 1) który jest wolny od Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i Synchytrium endobioticum, oraz 2) z którego pobrano urzędowo próby i próby te okazały się wolne od cyst Globodera pallida i Globodera rostochiensis z żywą zawartością. 1.2. Rośliny przeznaczone do sadzeniaz krajów, w których występuje Thrips palmiDD - Rośliny: 1) pochodzą z uprawy wolnej od Thrips palmi lub 2) były poddane zabiegom przy użyciu środków owadobójczych, zgodnie z rekomendacjami EPPO. 2. Rośliny użytkowe rolnicze i ogrodnicze, przeznaczone do zasadzenia 2.1. Bulwy Solanum tuberosumz krajów europejskich1) DD - Bulwy pochodzą: a) z materiału sadzeniakowego wolnego od nieeuropejskich wirusów ziemniaka, potato stolbur MLO, potato spindle tuber viroid, Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, b) z uprawy kontrolowanej podczas ostatniego okresu wegetacyjnego i wolnej od nieeuropejskich wirusów ziemniaka, potato stolbur MLO, potato spindle tuber viroid Pseudomonas solanacearum i Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, c) z pola, na którym nigdy nie stwierdzono występowania Synchytrium endobioticum lub z pola uznanego, na podstawie badań przeprowadzonych metodami rekomendowanymi przez EPPO, za wolne od Synchytrium endobioticum. 2) DD - Bulwy były badane jedną z metod rekomendowanych przez EPPO i okazały się wolne od infekcji latentnej Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i Phoma exigua var. foveata. 2.2. Cebule, bulwocebule i kłącza roślin będących żywicielami Ditylenchus dipsacize wszystkich krajów1. DD - Cebule pochodzą z uprawy, na której od początku ostatniego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono symptomów Ditylenchus dipsaci. 2. a) cebule, bulwocebule i kłącza powinny być na 14 dni przed wysyłką pozbawione podłoża, w którym rosły, lub b) w przypadku gdy cebule, bulwocebule i kłącza są transportowane w podłożu, powinno ono spełniać wymagania dla podłoża określone w dziale III ust. 1 2.3. Rośliny pochodzące ze szklarni 2.3. - 1ze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono występowania Amauromyza maculosa, Liriomyza huidobrensis, Liriomyza sativae, Liriomyza trifolii, Bemisia tabaci, Frankliniella occidentalis podczas urzędowych kontroli przeprowadzanych co najmniej raz w miesiącu, w ciągu trzech miesięcy poprzedzających wysyłkę. 2.3. - 2z krajów, w których występuje Spodoptera spp.DD - Rośliny: 1) pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono podczas ostatnich trzech miesięcy przed wysyłką występowania Spodoptera spp., i 2) bezpośrednio przed wysyłką były składowane w temperaturze 1,5°C przez okres co najmniej 10 dni. 2.3. - 3z krajów, w których występuje Helicoverpa armigera i Helicoverpa zeaDD - Rośliny: 1) pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono, podczas ostatnich trzech miesięcy przed wysyłką, występowania Helicoverpa armigera i Helicoverpa zea, i 2) bezpośrednio przed wysyłką były składowane w temperaturze 1,5°C przez okres co najmniej 10 dni. 2.4. Rośliny Chysanthemum, Dianthus, Pelargonium, Rosa 2.4. - 1ze wszystkich krajówDD - 1) w kraju nie występuje Epichoristodes acerbella i Cacoecimorpha pronubana, lub 2) rośliny pochodzą z uprawy, na której od początku ostatniego pełnego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono występowania Epichoristodes acerbella i Cacoecimorpha pronubana, lub 3) rośliny poddano zabiegom przeciwko Epichoristodes acerbella i Cacoecimorpha pronubana. 2.4. - 2 Rośliny Chrysanthemumze wszystkich krajówDD - 1) Rośliny stanowią nie dalsze niż trzecie rozmnożenie hodowlane uzyskane z materiału, który w urzędowo zatwierdzonych testach okazał się wolny od chrysanthemum stund viroid, lub 2) rośliny zostały uzyskane bezpośrednio z materiału, którego reprezentatywna próba 10% roślin, podczas urzędowej kontroli przeprowadzonej w czasie kwitnienia, okazała się wolna od chrysanthemum stund viroid, 3) rośliny wywodzą się z materiału matecznego wolnego od Erwinia chrysanthemi pv. chrysanthemi, 4) nieukorzenione sadzonki pochodzą z roślin matecznych wolnych, w czasie ostatniego okresu wegetacyjnego, od Didymella ligulicola; sadzonki ukorzenione rosły, w ostatnim okresie wegetacyjnym, w podłożu wolnym od Didymella ligulicola, 5) rośliny pochodzą z uprawy, na której jak i w bezpośrednim sąsiedztwie której podczas comiesięcznych badań w ciągu ostatnich trzech miesięcy poprzedzających wysyłkę nie stwierdzono występowania Puccinia horiana 2.4. - 3 Rośliny Dianthus caryophillusze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z roślin matecznych, które w urzędowo zatwierdzonych testach przeprowadzanych w ciągu ostatnich dwóch pełnych okresów wegetacyjnych okazały się wolne od Phialophora cinerescens, Erwinia chrysanthemi i Pseudomonas caryophylli. 2.4. - 4 Rośliny Pelargoniumz krajów, w których występuje tomato ringspot nepovirus1) DD - Rośliny pochodzą, nie dalej niż cztery pokolenia, z roślin matecznych testowanych metodami rekomendowanymi przez EPPO i uznanych za wolne od tomato ringspot nepovirus, 2) DD - Rośliny rosły w podłożu wolnym od Xyphinema americanum sensu lato 3) DD - Rośliny rosły w miejscu produkcji uznanym, podczas ostatniego okresu wegetacyjnego, za wolne od tomato ringspot nepovirus. 2.5. Rośliny Fragaria 2.5. - 1ze wszystkich krajów1) DD - Rośliny pochodzą z pola, na którym nigdy nie stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var. fragariae, i rośliny te pochodzą w linii prostej z roślin matecznych, które były urzędowo kontrolowane i okazały się wolne od Phytophthora fragariae var. fragariae; 2) DD - Rośliny były, we właściwym czasie w okresie wegetacji, kontrolowane i nie stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var. fragariae i Xanthomonas fragariae. 2.5. - 2z krajów, w których występuje tomato black ring nepovirus i raspberry ring spot nepovirusDD - W miejscu uprawy, od początku ostatniego okresu wegetacyjnego, nie zaobserwowano objawów choroby powodowanej przez tomato black ring nepovirus i raspberry ring spot nepovirus. 2.5. - 3z krajów, w których występuje Anthonomus bisigniferDD - Rośliny pochodzą z miejsca uprawy wolnego od Anthonomus bisignifer. 2.6. Rośliny Fuchsiaz Brazylii i USADD - W miejscu uprawy nie obserwowano objawów Aculops fuchsiae. 2.7. Rośliny Beta vulgarisze wszystkich krajów1) DD - Rośliny pochodzą z regiony, w którym nie występuje beet necrotic yellow vein furovirus, 2) DD - Podczas okresu wegetacyjnego pole było wolne od beet necrotic yellow vein furovirus. 2.8. Rośliny z rodzaju Citrus, Fortunella, Persea, Poncirus, z rodziny Aracea, Marataceae, Musoceae, Strelitziaceaeze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą: 1) z kraju uznanego za wolny od Radopholus citrophilus i Radopholus similis, lub 2) z miejsca uprawy, w którym podczas ostatniego okresu wegetacyjnego w reprezentatywnych próbach podłoża i korzeni nie stwierdzono obecności Radopholus similis i Radopholus citrophilus. 3. Drzewa i krzewy owocowe, ozdobne i leśne przeznaczone do sadzenia 3.1. Rośliny Amelanchier, Betula, Cercidiphyllum, Chaenomeles, Cornus, Cotoneaster, Crataegus, Cydonia, Eriobotrya, Euonymus, Fagus, Juglans, Ligustrum, Lonicera, Malus, Mespilus, Populus, Prunus, Ptelea, Pyracantha, Pyrus, Ribes, Rosa, Salix, Sorbus, Spiraea, Symphoricarpus, Syringa, Tilia, Ulmusz krajów, w których występuje Quadraspidiotus perniciosusDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której jak również w jej bezpośrednim sąsiedztwie nie stwierdzono występowania Quadraspidiotus perniciosus podczas co najmniej jednej urzędowej kontroli przeprowadzonej w każdym z ostatnich dwóch okresów wegetacyjnych. 3.2. Rośliny Chaenomeles, Cornus, Cotoneaster, Crataegus, Cydonia, Malus, Mespilus, Prunus, Pyrus, Ribes, Sorbus, Symphoricarpusz krajów, w których występuje Quadraspidiotus perniciosusW okresie pomiędzy 1 kwietnia a 30 września rośliny pochodzące z półkuli północnej, a w okresie pomiędzy 1 października a 31 marca z półkuli południowej, mogą być wwiezione po uprzedniej fumigacji, metodą rekomendowaną przez EPPO. 3.3. Rośliny Crataegus, Cydonia, Malus, Photinia, Pyrusz Azji i Ameryki Pn.Rośliny muszą być w stanie spoczynku i bez liści. 3.4. Rośliny Chaenomeles, Cotoneaster, Crataegus, (oprócz C. arnobiana, C. phaenopyrum, C. viridis),Cydonia, Malus, Pyracantha, Pyrus, Sorbus, (oprócz S. intermedia), Stranvaesiaz krajów, w których występuje Erwinia amylovoraDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której jak i w bezpośrednim jej sąsiedztwie nie stwierdzono występowania Erwinia amylovora podczas urzędowej kontroli przeprowadzonej w ostatnim okresie wegetacyjnym. 3.5. Rośliny Crataegus, Malus, Pyrusz krajów nieeuropejskichDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono podczas ostatniego okresu wegetacyjnego występowania Phyllosticta solitaria. 3.6. Rośliny Chaenomeles, Crataegus, Cydonia, Eriobotrya, Malus, Prunus, Pyrusz krajów nieeuropejskichDD - 1) Rośliny pochodzą z regionu wolnego od Monilinia fructicola i 2) W miejscu produkcji w ostatnim okresie wegetacyjnym nie obserwowano Monilinia fructicola. 3.7. Rośliny Malusz krajów, w których występuje apple proliferation MLO, tomato ringspot nepovirus, cherry rasp leaf nepovirusDD - Rośliny pochodzą: 1) w linii prostej, ale nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od apple proliferation MLO, tomato ringspot nepovirus, cherry rasp leaf nepovirus oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) z uprawy, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której w ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono apple proliferation MLO, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.8. Rośliny Cydonia oblonga, Pyrus betulaefolia, Pyrus communis, Pyrus pyrifolia, Pyrus ussuriensis i ich mieszańceze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której przeprowadzono podczas ostatnich trzech sezonów wegetacyjnych kontrolę roślin i usuwano rośliny zainfekowane lub podejrzane o infekcję pear decline mycoplasm oraz w ostatnim sezonie wegetacyjnym rośliny były praktycznie wolne od wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. Rośliny Prunus 3.9. - 1z krajów, w których występuje Xanthomonas campestris pv. pruni i Pseudomonas syringae pv. persicaeDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której od początku ostatniego pełnego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono występowania Xanthomonas campestris pv. pruni i Pseudomonas syringae pv. persicae 3.9. - 2z krajów, w których występuje Apiosporina morbosaDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono występowania Apiosporina morbosa podczas dwóch ostatnich okresów wegetacyjnych. 3.9. - 3 Rośliny Prunus amygdalus, P. armeniaca, P. blireiana, P. brigantina, P. cerosifera, P. cistena, P. curdica, P. domestica ssp. domestica, P. domestica ssp. italica, P. glandolosa, P. holosericea, P. hortulana, P. japonica, P. mandshurica, P. maritima, P. mume, P. nigra, P. persica, P. salicina, P. sibirica, P. simonii, P. spinosa, P. tomentosa, P. triliba i inne gatunki Prunus wrażliwe na wirusa szarkiz krajów, w których występuje plum pox potyvirusDD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od plum pox potyvirus oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania plum pox potyvirus, i są wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. - 4 Rośliny Prunus domestica, P. persicaz krajów, w których występuje peach rosette MLODD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od peach rosette MLO oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono peach rosette MLO, i rośliny są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. - 5 Rośliny Prunus avium, P. cerasus, P. persicaz krajów, w których występuje peach X disease MLO, cherry rasp leaf nepovirus, tomato ringspot nepovirusDD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, ale nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodą rekomendowaną przez EPPO i okazały się wolne od peach X disease MLO, cherry rasp leaf nepovirus, tomato ringspot nepovirus oraz utrzymane były w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono peach X disease MLO, cherry rasp leaf nepovirus, tomato ringspot nepovirus, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. - 6 Rośliny Prunus armeniaca, P. persicaz krajów, w których występuje peach yellows MLODD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od peach yellows MLO oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania peach yellows MLO, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. - 7 Rośliny Prunus armeniacaz krajów, w których występuje apricot chlorotic leafroll MLODD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od apricot chlorotic leafroll MLO oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono apricot chlorotic leafroll MLO, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.9. - 8 Rośliny Prunus aviumz krajów, w których występuje cherry necrotic rusty mottle diseaseDD - Rośliny pochodzą z pola wolnego, podczas ostatniego okresu wegetacyjnego, od cherry necrotic rusty mottle disease i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.10. Rośliny Rubus 3.10. - 1z krajów, w których występuje raspberry leaf curl virus, tomato ringspot nepovirus, cherry leaf roll nepovirus, raspberry ringspot nepovirus, apple mosaic ilarvirusDD - Rośliny: 1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż trzy pokolenia, z roślin matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od raspberry leaf curl virus, tomato ringspot nepovirus, cherry leaf roll nepovirus, raspberry ringspot nepovirus, apple mosaic ilarvirus oraz utrzymywane były w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i 2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania raspberry leaf curl virus, tomato ringspot nepovirus, cherry leaf roll nepovirus, raspberry ringspot nepovirus, apple mosaic ilarvirus, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych. 3.10. - 2z krajów, w których występuje tomato black ring nepovirusDD - Objawy choroby powodowane przez tomato black ring nepovirus nie były stwierdzone na roślinach w miejscu produkcji od początku ostatniego okresu wegetacyjnego. 3.10. - 3z krajów, w których występuje Phytophthora fragariae var. rubiDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której w ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var. rubi. 3.11. Rośliny Populusz krajów, w których występuje Xanthomonas populiDD - Rośliny pochodzą: 1) z uprawy, na której prowadzona była urzędowa kontrola w ostatnim sezonie wegetacyjnym i nie stwierdzono występowania Xanthomonas populi, 2) z klonu odpornego lub nieznacznie wrażliwego na Xanthomonas populi. 3.12. Rośliny Pinusz krajów, w których występuje Mycosphaerella dearnessiiDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której nie stwierdzono Mycosphaerella dearnessii podczas ostatniego okresu wegetacyjnego. 3.13. Rośliny Castanea, Qercusz krajów, w których występuje Cryphonectria parasiticaRośliny pochodzą z uprawy, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której nie stwierdzono występowania Cryphonectria parasitica podczas ostatniego okresu wegetacyjnego. 3.14. Rośliny Coniferales 3.14. - 1z krajów nieeuropejskichDD - Rośliny pochodzą ze szkółki wolnej od Pissodes spp. i Dipronidae spp. 3.14. - 2z Rosji (część azjatycka)DD - Rośliny pochodzą ze szkółki wolnej od Dendrolimus sibiricus. 4. Rośliny z kultur tkankowychze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z roślin matecznych spełniających wymagania stawiane roślinom przeznaczonym do uprawy (ustępy 1-3). 5. Nasiona 5.1. Zea maysz krajów, w których występuje Stenocarpella macropora, S. maydis, Cochliobolus carbonum, Erwinia stewartiiDD - 1/ a) materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Stenocarpella macropora, Stenocarpella maydis, Cochliobolus carbonum, lub b) reprezentatywne próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i są wolne od Stenocarpella macropora, Stenocarpella maydis, Cochliobolus carbonum. 2/ Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Erwinia stewartii. 5.2. Beta vulgarisze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z regionu, w którym beet necrotic yellow vein furovirus nie występuje. 5.3. Linum sp.ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Mycosphaerella linicola. 5.4. Hordeum vulgarez krajów, w których występuje barley strip mosaic hordeivirusDD - 1) Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania barley strip mosaic hordeivirus, lub 2) reprezentatywne próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od barley strip mosaic hordeivirus. 5.5. Triticum spp. 5.5. - 1ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej kontrolowanej podczas okresu wegetacyjnego, która okazała się wolna od Tilletia controversa. 5.5. - 2z krajów nieeuropejskichDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej kontrolowanej w okresie między kłoszeniem i zbiorem, która okazała się wolna od Tilletia indica. 5.5. - 3z krajów, w których występuje Tilletia indicaDD - Reprezentatywne próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od Tilletia indica. 5.6. Phaseolus vulgaris, Glycina max, Pisum sativum, Vicia fabaz krajów, w których występuje Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciensDD - Materiał siewny pochodzi: 1) z regionu, w którym nie występuje Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens, lub 2) z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens. 5.7. Medicago sativa 5.7. - 1ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, na której od początku ostatniego okresu wegetacyjnego nie obserwowano symptomów Ditylenchus dipsaci. 5.7. - 2z krajów, w których występuje Clavibacter michiganensis ssp. insidiosusDD - Materiał siewny pochodzi: 1) z plantacji nasiennej, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której na uprawach lucerny nie stwierdzono w ostatnim okresie wegetacyjnym Clavibacter michiganensis ssp. insidiosus, 2) ze zbioru uzyskanego z pola, na którym lucerna nie była uprawiana w poprzednich trzech latach, 3) z miejsca uprawy, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego nie stwierdzono w ciągu ostatnich 10 latach występowania Clavibacter michiganensis ssp. insidiosus, 4) z odmian roślin odpornych na Clavibacter michiganensis ssp. insidiosus lub z plantacji nasiennej po jej pierwszym lub drugim pełnym cyklu wegetacyjnym. 5.8. Solanum lycopersicumze wszystkich krajówDD - Nasiona były: a) pozyskane przy pomocy odpowiedniej metody ekstrakcji kwasowej lub innej metody uznanej za równoważną, i b) pozyskane z roślin, na których od początku ostatniego pełnego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono występowania Clavibacter michiganensis ssp. michiganensis i potato spindle tuber viroid, lub c) poddane urzędowemu badaniu przy użyciu właściwych metod i okazały się wolne od Clavibacter michiganensis ssp. michiganensis i potato spindle tuber viroid. 5.9. Rubus sp.z krajów, w których występuje tomato ringspot nepovirusDD - Nasiona pochodzą z roślin testowanych metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się wolne od tomato ringspot nepovirus oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję. II. Produkty roślinne 1. Drewno 1.1. Roślin iglastych (Coniferous) 1.1. - 1z Kanady, USA, Chin, Japonii, Korei, TajwanuDrewno powinno być okorowane oraz poddane zabiegowi termicznemu w celu uzyskania minimalnej temperatury rdzenia 56°C przez 30 minut. 1.1. - 2z krajów nieeuropejskich i azjatyckiej części Rosji, z wyjątkiem Kanady, USA, Chin, Japonii, Korei, TajwanuDrewno powinno być okorowane oraz a) wolne od chodników larwalnych o średnicy większej niż 3 mm, drążonych przez rodzaj Monochamus, lub b) suszone komorowo do wilgotności poniżej 20% wyrażonej w procentach suchej masy. Suszenie to powinno być potwierdzone oznakowaniem "Kiln-dreid", "K.D.". 1.1. - 3z krajów europejskichDrewno: a) powinno być okorowane lub b) w okresie od 1 listopada do 31 marca musi być poddane zabiegom określonym w drodze decyzji przez organ Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin 1.2. Castanea i Quercus, z wyjątkiem Q. suberz krajów Ameryki Pn.Drewno powinno być: a) okorowane oraz pozbawione naturalnych krągłych powierzchni, lub b) suszone komorowo do wilgotności poniżej 20% wyrażonej w procentach suchej masy. Suszenie powinno być udokumentowane międzynarodowym znakiem handlowym dla drewna "Kiln-dreid" lub "K.D." lub c) fumigowane przy użyciu bromku metylu, zgodnie z odpowiednią metodyką. 1.3. Polulusz krajów Ameryki Pn. i z krajów, w których występuje Hypoxylon mammatumDrewno powinno być okorowane 1.4. Ulmus i Zelkovaz krajów, w których występuje Ophiostoma ulmiDrewno powinno być okorowane 1.5. Pakunkowe (skrzynie, palety, bębny, itp.)ze wszystkich krajów1) Opakowania wykonano wyłącznie z drewna okorowanego, lub 2) DD - Opakowania zostały wysuszone komorowo do wilgotności poniżej 20% wyrażonej w procentach suchej masy lub fumigowane i zabezpieczone przed wtórną infekcją. 2. Bulwy Solanum tuberosum, z wyjątkiem wczesnych ziemniakówz krajów, w których występuje potato spindle tuber viroidDD - Stłumiona siła kiełkowania III. Inne 1. Podłoże uprawowe 1.1. Gleba i podłoże organiczne inne niż torf lub podłoże złożone częściowo z gleby lub podłoża organicznego, związane z roślinamiz krajów europejskichRośliny muszą być na dwa tygodnie przed zamierzoną wysyłką pozbawione ich oryginalnego podłoża i przesadzone do podłoża nieorganicznego lub torfu. *) DD - dodatkowa deklaracja w świadectwie fitosanitarnym Załącznik nr 5 WYKAZ ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I PRZEDMIOTÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ PRZYWOŻONE BEZ ŚWIADECTW FITOSANITARNYCH I KTÓRE NIE PODLEGAJĄ GRANICZNEJ KONTROLI FITOSANITARNEJ 1. Kawa palona, herbata, kakao mielone, przyprawy roślinne 2. Zioła lecznicze w oryginalnych opakowaniach 3. Mrożone owoce i mrożone warzywa 4. Rośliny akwariowe 5. Suche rośliny 6. Świeże owoce i warzywa o masie do 10 kg, cięte kwiaty i gałęzie do dekoracji, pojedyncze rośliny doniczkowe i cebule kwiatowe pochodzące z krajów europejskich, nie przeznaczone do sprzedaży. Załącznik nr 6 WYKAZ MIEJSC ODPRAW CELNYCH, W KTÓRYCH PRZEPROWADZA SIĘ GRANICZNĄ KONTROLĘ FITOSANITARNĄ Lp.Miejsce odprawy celnejWojewództwoUwagi 1234 1Gdańsk - Portgdańskie 2Gdańsk - Poczta Głównagdańskiena wezwanie 3Gdynia - Portgdańskie 4Gdynia - Poczta Celnagdańskie 5Kołobrzeg - Portkoszalińskie 6Darłowo - Portkoszalińskiena wezwanie 7Szczecin - Portszczecińskie 8Świnoujście - Portszczecińskie 9Stepnicaszczecińskiena wezwanie 10Gumieńceszczecińskiena wezwanie 11Kołbaskowoszczecińskie 12Kostrzyngorzowskie 13Świeckogorzowskie 14Rzepingorzowskie 15Olszynazielonogórskie 16Jędrzychowicejeleniogórskie 17Węgliniecjeleniogórskiena wezwanie 18Międzylesiewałbrzyskie 19Boboszówwałbrzyskie 20Zebrzydowicekatowickie 21Cieszynbielskie 22Chyżnenowosądeckie 23Muszynanowosądeckie 24Barwinekkrośnieńskie 25Medykaprzemyskie 26Hrebennezamojskie 27Dorohuskchełmskie 28Małaszewiczebialskopodlaskie 29Kukurykibialskopodlaskie 30Kowalewobialskopodlaskiena wezwanie 31Kuźnica Białostockabiałostockie 32Budziskosuwalskie 33Trakiszkisuwalskiena wezwanie 34Bezledyolsztyńskie 35Bartoszyceolsztyńskiena wezwanie 36Braniewoelbląskie 37Warszawa - Międzynarodowy Port Lotniczywarszawskie 38Warszawa - Główny Urząd Wymiany Pocztywarszawskiena wezwanie 39Warszawa - Poczta Głównawarszawskiena wezwanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. (Dz. U. Nr 16, poz. 82) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej "Agencją", udziela pomocy finansowej na realizację inwestycji w rolnictwie, przetwórstwie rolno-spożywczym i usługach dla rolnictwa, mających na celu: 1) poprawę efektywności produkcji, polegającą w szczególności na zmniejszeniu kosztów wytwarzania, 2) lepsze wykorzystanie zasobów pracy, 3) tworzenie bazy surowcowej upraw przemysłowych, 4) poprawę jakości produkcji żywnościowej, 5) zwiększenie oferty towarowej i usługowej oraz jej lepsze dostosowanie do potrzeb rynku krajowego i rynków zagranicznych, 6) ograniczenie uciążliwości dla środowiska. 2. Agencja udziela pomocy finansowej na realizację przedsięwzięć w rolnictwie warunkujących wykorzystanie posiadanej bazy produkcyjnej gospodarstw rolnych i działów specjalnych produkcji rolnej w celu rozpoczęcia lub zwiększenia produkcji w tych gospodarstwach i działach specjalnych. § 2. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są działania mające na celu poprawę struktury agrarnej: 1) kupno nieruchomości rolnych i urządzanie gospodarstw rolnych, 2) urządzanie nieruchomości rolnych dzierżawionych w okresach wieloletnich. § 3. Agencja udziela pomocy finansowej na przedsięwzięcia tworzące nowe miejsca pracy: 1) modernizację, budowę i rozbudowę gospodarstw rolnych, zakładów przetwórstwa rolno-spożywczego i zakładów świadczących usługi dla rolnictwa, a także zakładów prowadzących inną działalność w gminach wiejskich oraz w gminach miejsko-wiejskich gwarantujących zatrudnienie ludności wiejskiej, 2) kupno zakładów, o których mowa w pkt 1, oraz maszyn i urządzeń stanowiących ich wyposażenie. § 4. 1. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są: 1) budowa wodociągów i kanalizacji na terenach wiejskich, 2) telefonizacja wsi, 3) mała przedsiębiorczość w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich, 4) gazyfikacja wsi, 5) budowa i modernizacja dróg gminnych w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich. 2. Udzielając pomocy, o której mowa w ust. 1, Agencja kieruje się zasadą przyspieszania rozwoju infrastruktury techniczno-produkcyjnej w regionach, w których poziom tej infrastruktury jest niższy od średniej krajowej. § 5. 1. Agencja obejmuje pomocą finansową: 1) działalność związaną z podnoszeniem i zmianą kwalifikacji zawodowych oraz praktyczną nauką zawodu, 2) działalność związaną z doradztwem oraz informacją w zakresie: a) produkcji rolnej i przetwórstwa rolno-spożywczego, b) zbytu artykułów rolnych i spożywczych, c) funkcjonowania rynku rolno-spożywczego, d) infrastruktury techniczno-produkcyjnej wsi, e) tworzenia nowych miejsc pracy na wsi, f) zarządzania i rachunkowości rolnej. 2. W zakresie określonym w ust. 1 Agencja współpracuje z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa, Agencją Rynku Rolnego oraz ośrodkami doradztwa rolniczego. 3. Agencja może udzielać pomocy finansowej na realizację, zaakceptowanych przez Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów, programów restrukturyzacji jednostek badawczo-rozwojowych, prowadzących prace na rzecz rolnictwa i gospodarki żywnościowej. § 6. Agencja realizuje również inne zadania polityki rolnej państwa, określane w odrębnych przepisach oraz wynikające z umów międzynarodowych o wykorzystywaniu środków bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej. § 7. Agencja realizuje swoje zadania przez: 1) dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na warunkach określonych w § 8-11, 16, § 19 ust. 5, § 20 i 22, 2) spłatę za kredytobiorcę części udzielonego kredytu, na warunkach określonych w § 12 i 16, 3) udzielanie gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty kredytów bankowych, na warunkach określonych w § 13, 4) udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach określonych w § 14-16, § 19 ust. 1-4 i § 21, 5) udzielanie pożyczek, na warunkach określonych w § 16, § 17 ust. 7 i § 19 ust. 1-4, 6) finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach określonych w § 17, 7) wykup obligacji banków regionalnych, emitowanych w celu restrukturyzacji należności kredytowych zrzeszonych w nich banków spółdzielczych, na warunkach określonych w § 18, 8) obejmowanie udziałów i akcji, na warunkach określonych w § 19. § 8. 1. Agencja stosuje dopłaty do oprocentowania kredytów udzielanych przez banki, z którymi zawarła umowy, przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięć, o których mowa w § 1-3, w ramach przyznanych im limitów. 2. Agencja może zawierać umowy jedynie z bankami, których kapitał własny jest nie mniejszy niż minimum kapitału własnego wymaganego przy tworzeniu nowego banku. 3. Umowy zawierane przez Agencję z bankami powinny określać w szczególności: 1) warunki kredytowania, 2) tryb przyjmowania i opracowywania wniosków kredytowych, 3) terminy powiadamiania o limicie dopłat, 4) sposób i terminy zgłaszania zapotrzebowania i rozliczania dopłat, 5) sposób ustalania cen rynkowych, o których mowa w § 11 ust. 4 pkt 2 lit. b), 6) warunki realizacji spłat części udzielonego kredytu, o których mowa w § 12, 7) sposób przeprowadzania przez Agencję i bank kontroli realizacji umów kredytowych objętych dopłatami, 8) warunki zwrotu Agencji dopłat w razie udzielenia lub wykorzystania kredytu niezgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia albo naruszenia przez kredytobiorcę warunków umowy kredytowej, 9) warunki zwrotu Agencji spłaty części kredytu w razie sprzedaży, bez zgody Agencji, nabytych gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w ciągu pięciu lat od dnia nabycia. § 9. 1. Warunkiem udzielenia dopłat do oprocentowania kredytów, o których mowa w § 8 ust. 1, jest w szczególności przedstawienie przez kredytobiorcę planu przedsięwzięcia pozytywnie zaopiniowanego przez właściwy dla miejsca realizacji przedsięwzięcia ośrodek doradztwa rolniczego. 2. Opinie, o których mowa w ust. 1 oraz w § 11 ust. 3 pkt 3 lit. b) i w § 13 ust. 2 pkt 2, ośrodki doradztwa rolniczego wydają nieodpłatnie i sporządzają je na formularzach, których wzór określi Prezes Agencji. § 10. 1. Kwoty kredytów objęte dopłatami do oprocentowania nie mogą przekraczać: 1) 80% wartości nakładów inwestycyjnych na gospodarstwo rolne lub nakładów na realizację w gospodarstwach rolnych przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2, nie więcej jednak niż 500 000 zł, 2) 70% wartości nakładów inwestycyjnych na działy specjalne produkcji rolnej lub na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2, a także przetwórstwo rolno-spożywcze oraz usługi dla rolnictwa, nie więcej jednak niż 2 miliony zł, 3) 60% wartości nakładów inwestycyjnych na modernizację, budowę i rozbudowę zakładów prowadzących inną działalność, o których mowa w § 3 pkt 1, nie więcej jednak niż 2 miliony zł. 2. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane jednemu podmiotowi do wysokości 2 milionów zł, bez względu na liczbę realizowanych przedsięwzięć, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Prezes Agencji może wyrazić zgodę na zwiększenie, nie więcej jednak niż trzykrotne, kwot kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli podmiot ubiegający się o kredyt będzie realizować przedsięwzięcie objęte programem branżowym lub regionalnym, zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 11. 1. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w § 10 ust. 1, może być zmienne i nie może wynosić więcej niż 1,50 stopy kredytu redyskontowego w stosunku rocznym. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3-5, należne bankowi oprocentowanie płacone jest przez: 1) kredytobiorcę - w wysokości połowy oprocentowania określonego w ust. 1, nie więcej jednak niż 20% kredytu w stosunku rocznym, 2) Agencję - w pozostałej części. 3. Dopłaty do oprocentowania kredytów mogą być zwiększone, jeżeli kredyty zostały udzielone na: 1) sfinansowanie przedsięwzięć objętych programami, o których mowa w § 10 ust. 3, 2) zakup gruntów rolnych mający na celu: a) powiększenie gospodarstwa rolnego, b) utworzenie nowego gospodarstwa rolnego, o powierzchni nie mniejszej od średniej w danym województwie, według danych Głównego Urzędu Statystycznego, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) utworzenie lub urządzenie gospodarstwa rolnego przez osoby, które: a) nie przekroczyły 40 roku życia, b) złożyły w banku, pozytywnie zaopiniowany przez ośrodek doradztwa rolniczego, plan przedsięwzięcia, którego realizacja utworzy gospodarstwo rolne dające kredytobiorcy i jego rodzinie podstawowe źródło utrzymania. 4. Dopłaty, o których mowa w ust. 3: 1) nie przysługują do kredytów udzielonych na zakup gruntów rolnych, budynków lub ich części, maszyn, urządzeń i inwentarza, jeżeli umowa zostaje zawarta: a) między małżonkami, b) na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników między rolnikiem a następcą, którym jest zstępny, przysposobiony lub pasierb rolnika, 2) nie przysługują: a) w odniesieniu do tej części nabywanego gruntu, która spowoduje powiększenie powierzchni gospodarstwa rolnego ponad 100 ha przeliczeniowych gruntów rolnych, b) w odniesieniu do tej części ceny umownej, która przewyższa poziom średnich cen rynkowych w danym województwie, c) w odniesieniu do nabywanych gruntów Skarbu Państwa, jeśli płatność jest rozłożona na raty, 3) podlegają zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi, a dalsze dopłaty nie przysługują w wypadku sprzedaży, bez zgody Agencji, gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w okresie kredytowania lub w ciągu 5 lat od dnia nabycia. 5. Dopłaty do oprocentowania nie mogą przekraczać: 1) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - kwoty wyliczonej z zastosowaniem zasady określonej w ust. 2, powiększonej o połowę tej kwoty, 2) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 - kwoty odsetek naliczonej w wysokości 1,25 stopy kredytu redyskontowego. 6. Wniosek o zwiększenie dopłaty do oprocentowania składa się w banku na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. § 12. Agencja, na wniosek kredytobiorcy składany w banku, zamiast kontynuować dopłaty do oprocentowania, może spłacić za kredytobiorcę część udzielonego kredytu. Spłata nie może przekroczyć sumy zdyskontowanych dopłat do oprocentowania od nie spłaconej części kredytu i może być dokonana równocześnie ze spłatą przez kredytobiorcę pozostałej części kredytu wraz z odsetkami. § 13. 1. Agencja może udzielać gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty kredytów na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1-3. 2. Warunkiem ubiegania się o uzyskanie poręczenia spłaty kredytu jest: 1) złożenie, za pośrednictwem banku, wniosku na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji, 2) przedstawienie planu przedsięwzięcia z pozytywną opinią właściwego dla miejsca realizacji przedsięwzięcia ośrodka doradztwa rolniczego, 3) zawarcie warunkowej umowy kredytowej, 4) złożenie zaświadczeń o niezaleganiu z płatnościami podatków oraz składek na ubezpieczenie społeczne, 5) złożenie dokumentów dotyczących statusu prawnego i sytuacji finansowej podmiotu ubiegającego się o poręczenie, 6) złożenie innych dokumentów mogących świadczyć o kredytobiorcy lub wymaganych dodatkowo przez Agencję. 3. Wniosek, który spełnia wymogi formalne, powinien być rozpatrzony w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. 4. Poręczenie jest terminowe i udzielane do wysokości 60% wykorzystanej kwoty przyznanego kredytu oraz odsetek od kwoty objętej poręczeniem, nie więcej niż do 1 miliona zł. 5. Agencja może udzielać gwarancji do kwoty 1 miliona zł. 6. Agencja może żądać stosownych zabezpieczeń udzielonego poręczenia lub gwarancji, a także poddania się egzekucji w trybie art. 777 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. 7. Z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji Agencja pobiera jednorazowo prowizję w wysokości 1% poręczonej lub 2% gwarantowanej kwoty kredytu. § 14. Środki uzyskane z bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej są wykorzystywane przez Agencję na udział w finansowaniu przedsięwzięć wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1-3. § 15. 1. Z wnioskami o udział w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, mogą występować gminy. 2. Wniosek o udział w finansowaniu składa się w Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. 3. Udział w finansowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać: 1) 35% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych nie przekracza 70% średniej krajowej, 2) 30% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych mieści się między 70% średniej krajowej a średnią krajową, 3) 25% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych jest wyższy od średniej krajowej, 4) 40% kosztów budowy kanalizacji, 5) 25% kosztów telefonizacji, 6) 50% kosztów budowy i modernizacji dróg gminnych w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich. 4. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem zapewnienia przez inwestora środków w wysokości co najmniej: 1) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - 65% kosztów budowy wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 20% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 5% przedsięwzięcia, 2) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 - 70% kosztów budowy wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 25% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 10% przedsięwzięcia, 3) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 - 75% kosztów budowy wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 30% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 10% przedsięwzięcia, 4) 60% kosztów kanalizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 10% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy oczyszczalni ścieków udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 5% przedsięwzięcia, 5) 75% kosztów telefonizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 35% kosztów przedsięwzięcia, 6) 50% kosztów budowy i modernizacji drogi gminnej, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 10% kosztów przedsięwzięcia. 5. W sprawach dotyczących dofinansowywania inwestycji telefonizacyjnych Agencja współpracuje z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi. 6. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku Agencja zawiera z gminą umowę, która określa w szczególności kwotę oraz terminy i warunki udziału w finansowaniu. § 16. 1. Z wnioskiem o pomoc Agencji w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, może wystąpić osoba fizyczna lub osoba prawna prowadząca bądź podejmująca pozarolniczą działalność gospodarczą w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich. 2. Pomoc Agencji dla osób, o których mowa w ust. 1, może być przyznana pod warunkiem zapewnienia przez wnioskodawcę środków własnych w wysokości co najmniej 30% kosztów przedsięwzięcia i nie może: 1) być większa niż 50% kredytu w razie udzielenia kredytu, o którym mowa w § 7 pkt 1 i 2, 2) być większa niż 10 000 zł na jedno miejsce pracy powstające w wyniku realizacji przedsięwzięcia, 3) przekraczać 60 000 zł dla jednego podmiotu. 3. Agencja może udzielać pożyczek w kwocie do 200 000 zł osobom prawnym prowadzącym działalność na rzecz rozwoju małej przedsiębiorczości na wsi. Agencja może uzależnić udzielenie pożyczki od uzyskania pozytywnej opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji. 4. Wniosek o pomoc w finansowaniu przedsięwzięcia, o której mowa w ust. 1, lub udzielenie pożyczki, o której mowa w ust. 3, składa się na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. § 17. 1. Agencja może finansować lub uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć wymienionych w § 5 ust. 1, realizowanych przez ośrodki doradztwa rolniczego, instytuty naukowe, zakłady doświadczalne, uczelnie i szkoły. 2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, może być przyznana również na zakup sprzętu niezbędnego do realizacji przedsięwzięć. 3. Wniosek o finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć składa się w Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. 4. Agencja może uzależnić udzielenie pomocy finansowej od uzyskania pozytywnej opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji. 5. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskać pomoc finansową tylko raz w roku. Pomoc ta nie może przekraczać 30 000 zł i jest realizowana w formie bezgotówkowej. 6. Niezależnie od pomocy określonej w ust. 2 i 5 podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskać pomoc finansową Agencji na działalność związaną z praktyczną nauką zawodu. Udzielając pomocy Agencja uwzględnia rodzaj i okres trwania praktyk oraz liczbę uczestników. 7. Agencja udziela pomocy finansowej na zadania określone w § 5 ust. 3 w formie pożyczek. § 18. 1. Agencja może wykupywać obligacje banków regionalnych, o których mowa w § 7 pkt 7. 2. Wykupem mogą być objęte obligacje banków regionalnych wyemitowane w celu restrukturyzacji należności kredytowych banków spółdzielczych, wynikających z kredytów udzielonych na cele zgodne z zadaniami Agencji. 3. Wniosek o wykup obligacji składa się w Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. § 19. 1. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu realizowanych przez spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedsięwzięć objętych zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej programem budowy rolniczych rynków hurtowych i giełd rolnych. Pomoc finansowa może być udzielona w formie pożyczki lub dofinansowania przedsięwzięcia. Za zgodą Ministrów Finansów oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej pomoc może być realizowana także przez obejmowanie przez Agencję udziałów lub akcji w spółkach akcyjnych i spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. 2. Agencja uzależnia udzielenie pożyczki lub dofinansowanie przedsięwzięcia od pozytywnej opinii Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów i Rady Agencji. 3. Pomoc Agencji, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5 milionów zł. 4. Wniosek o udzielenie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, składa się na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. 5. Agencja może udzielać dopłat, w wysokości określonej w § 11 ust. 5 pkt 1, do oprocentowania kredytów udzielanych na sfinansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych polegających na tworzeniu przez osoby prawne rynków hurtowych lub giełd rolnych i artykułów rolno-spożywczych, w ramach realizacji branżowych lub regionalnych programów, o których mowa w § 10 ust. 3. § 20. 1. Za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Agencja może stosować dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na wznowienie produkcji w gospodarstwach rolnych i działach specjalnych produkcji rolnej, znajdujących się na obszarach dotkniętych klęską suszy, gradobicia, powodzi, huraganu, pożaru lub plagi gryzoni. 2. Wniosek o kredyt, zaopiniowany przez wojewodę, składa się w banku na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. 3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności zakres i wysokość doznanych szkód, których oszacowania dokonuje komisja powołana przez wojewodę. 4. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, nie może wynosić więcej niż 1,25 stopy kredytu redyskontowego w stosunku rocznym. 5. Dopłaty do oprocentowania kredytów, o których mowa w ust. 1, nie mogą przekroczyć kwoty odsetek naliczonej w wysokości 1,0 stopy kredytu redyskontowego. 6. Wysokość kredytu nie może przekroczyć wielkości szkód w uprawach rolnych, inwentarzu i rzeczowych środkach obrotowych do produkcji rolnej oraz wartości odtworzeniowej środków trwałych, oszacowanej przez komisję, o której mowa w ust. 3. § 21. 1. Za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Agencja może brać udział w finansowaniu przedsięwzięć z zakresu odbudowy lub renowacji wodociągów i kanalizacji oraz odbudowy lub renowacji dróg gminnych na terenach wiejskich, których realizacja ma miejsce na obszarach dotkniętych klęską żywiołową. 2. Wnioski gmin o udział w finansowaniu, zaopiniowane przez wojewodę, składa się w Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji. 3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności zakres i wysokość doznanych szkód, których oszacowania dokonuje komisja powołana przez wojewodę. 4. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem zapewnienia przez gminę środków własnych, w wysokości co najmniej 50% kosztów przedsięwzięcia. Kwota udzielonego dofinansowania nie może przekroczyć 500 000 zł i wraz ze środkami własnymi gminy powinna pokryć pełne koszty przedsięwzięcia. § 22. 1. Agencja, na warunkach określonych w § 11 ust. 1 i 2, może udzielać dopłat do oprocentowania kredytów udzielonych w 1994 r. - na cele określone w § 1 pkt 5 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137). 2. Agencja może, na warunkach określonych w § 11, zastosować lub zwiększyć dopłaty do oprocentowania kredytów udzielonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia na realizację inwestycji w rolnictwie, przetwórstwie rolno-spożywczym i usługach dla rolnictwa, w odniesieniu do nie spłaconej części kredytu, jeśli spełnione będą łącznie następujące warunki: 1) przedsięwzięcia realizowane lub zrealizowane przez kredytobiorców spełniają warunki przewidziane w rozporządzeniu, 2) kredyt jest spłacany zgodnie z warunkami umowy kredytowej lub umowy o spłatę zrestrukturyzowanego długu, 3) kredytobiorca przedstawi w banku wniosek, na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji, wraz z opinią właściwego ośrodka doradztwa rolniczego o zgodności realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia z celami określonymi w rozporządzeniu. 3. Agencja może określić korzystniejsze warunki spłaty wierzytelności finansowych, przejętych po byłym Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa. Roczne oprocentowanie kredytów modernizacyjnych oraz naprawczych nie może być mniejsze niż: 1) 0,5 stopy kredytu redyskontowego lub 2) określone w § 11 ust. 2 i 3, jeśli zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3. § 23. Agencja może udzielać dopłat, o których mowa w § 11 ust. 2 oraz 3 pkt 1 i 3, do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych w kwotach nie przekraczających wysokości określonych w § 10 na realizację przedsięwzięć w rolnictwie mających na celu wykorzystanie posiadanej bazy produkcyjnej gospodarstw rolnych i działów specjalnych produkcji rolnej przez wznowienie produkcji w tych gospodarstwach i działach specjalnych, po przerwie w produkcji trwającej co najmniej rok, powstałej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia z przyczyn niezależnych od podmiotu gospodarczego. § 24. 1. Do spraw wszczętych i nie zakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia. 2. Do umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy niniejszego rozporządzenia są korzystniejsze dla kredytobiorcy. § 25. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 47, poz. 244). § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne. (Dz. U. Nr 16, poz. 83) Na podstawie art. 26 ust. 3, art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 10, poz. 56) oraz w związku z art. 104 § 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 48, poz. 218 i z 1993 r. Nr 80, poz. 376) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Rejonowe komisje lekarskie i rejonowe komisje poborowe dla gmin o statusie miasta oraz gmin warszawskich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692), działają na obszarze tych gmin.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio przy powoływaniu rejonowych komisji lekarskich i rejonowych komisji poborowych dla gmin, o których mowa w ust. 1a."; 2) w § 6: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1; w ustępie tym po wyrazach "na czas określony" dodaje się wyrazy "lub umowy zlecenia", b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do prezydentów gmin o statusie miasta (burmistrzów gmin warszawskich)."; 3) w § 12 po wyrazach "§ 5 ust. 4" dodaje się wyrazy "i 5"; 4) w § 21: a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W skład rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej wchodzą: 1) przewodniczący - prezydent gminy o statusie miasta (burmistrz gminy warszawskiej) lub jego zastępca, 2) wojskowy komendant uzupełnień lub jego przedstawiciel, 3) pracownik urzędu tej gminy, który pełni funkcję sekretarza komisji.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. W przypadku gdy na obszarze gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej zostanie powołana więcej niż jedna rejonowa komisja poborowa, wojewoda może powołać na przewodniczącego tej komisji zastępcę prezydenta gminy (zastępcę burmistrza gminy warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu gminy o statusie miasta (gminy warszawskiej), właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, a na sekretarza - pracownika urzędu tej gminy."; 5) w § 22 w ust. 2: a) w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem, b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej - zastępcę prezydenta miasta (zastępcę burmistrza gminy warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu tej gminy, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych." § 2. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że w stosunku do gmin warszawskich wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 13 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 9 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum. (Dz. U. Nr 16, poz. 84) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, K. Kolasiński, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 7 i 13 lutego 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 9 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), a w szczególności o odpowiedź na następujące pytania: 1. Czy w referendum polegającym na udzieleniu na urzędowej karcie do głosowania pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytania stosuje się art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy o referendum? 2. W wypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - czy użyte w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy o referendum pojęcie "większość biorących udział w głosowaniu" oznacza większość bezwzględną (tj. z uwzględnieniem głosów nieważnych), czy większość zwykłą (tj. bez uwzględnienia głosów nieważnych)? 3. W wypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie, iż w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy o referendum mowa jest o większości bezwzględnej - jakie znaczenie prawne dla organów, o których mowa w art. 10 ustawy, może mieć wynik referendum, który wprawdzie okazałby się wiążący w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy, ale nie nastąpiło rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy? 4. W wypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - czy i według jakiego kryterium należy ustalić, że nastąpiło rozstrzygnięcie w referendum, jeżeli wynik referendum okazałby się wiążący w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy? ustalił: I. Art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) stosuje się także do ustalenia wyniku referendum polegającego na udzieleniu, zgodnie z art. 2 ust. 2 tejże ustawy, na urzędowej karcie do głosowania pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytania. II. Pojęcie "większość biorących udział w głosowaniu", użyte w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum, oznacza liczbę głosujących za jednym z dwóch przedstawionych rozwiązań większą od połowy liczby osób, które zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 4 powołanej ustawy o referendum wzięły udział w głosowaniu, czyli oddały karty ważne. III. Jeżeli w referendum, w którym wzięła udział więcej niż połowa uprawnionych do głosowania, nie nastąpiło rozstrzygnięcie, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum, właściwe organy państwowe nie mają obowiązku podjęcia czynności określonych w art. 10 tej ustawy. Przewodniczący: J. Trzciński Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, K. Kolasiński, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin. (Dz. U. z 1996 r. Nr 17, poz. 85) 1. Na podstawie art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 16, poz. 96), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 10 maja 1991 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227), 2) ustawą z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205), 3) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 115, 117, 118, 119 i 121 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 16, poz. 96), które stanowią: "Art. 115. 1. W wypadkach, w których w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w dwóch jednostkach terytorialnych stopnia podstawowego działa wspólna rada narodowa miasta i gminy, wybiera się wspólną radę gminy i miasta według zasad określonych w art. 8 ust. 1 i w innych przepisach niniejszej ustawy odnoszących się do wyborów w jednomandatowych okręgach wyborczych. 2. Dla przeprowadzenia wyborów, o których mowa w ust. 1, powołuje się wspólną terytorialną komisję wyborczą. 3. Liczbę radnych w radach, o których mowa w ust. 1, ustala się odpowiednio do łącznej liczby mieszkańców obu jednostek terytorialnych." "Art. 117. 1. Jeśli przy zastosowaniu zasad przewidzianych w art. 11 ust. 2 i ust. 3 oraz art. 13 dla ustalenia okręgów wyborczych zachodziłaby w uzasadnionych wypadkach konieczność zwiększenia lub zmniejszenia liczby radnych wybieranych do poszczególnych rad, wojewódzki komisarz wyborczy może w pierwszych wyborach do rad gmin zarządzonych na podstawie niniejszej ustawy ustalić odmienną niż przewidziana w ustawie o samorządzie terytorialnym liczbę radnych wybieranych do danej rady. 2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, liczba radnych może być ustalona w granicach: 1) od 12 do 16 radnych - dla gmin do 4 000 mieszkańców, 2) od 16 do 20 radnych - dla gmin do 7 000 mieszkańców, 3) od 18 do 24 radnych - dla gmin do 10 000 mieszkańców, 4) od 20 do 26 radnych - dla gmin do 15 000 mieszkańców, 5) od 22 do 28 radnych - dla gmin do 20 000 mieszkańców, 6) od 26 do 32 radnych - dla gmin do 40 000 mieszkańców. Art. 118. 1. W pierwszych wyborach do rad gmin zarządzonych na podstawie niniejszej ustawy: 1) uprawnienia zarządu gminy (miasta), o których mowa w art. 14 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 32, wypełniają właściwe prezydia rad narodowych stopnia podstawowego, 2) obowiązki zarządu gminy (miasta), o których mowa w art. 82, wypełniają odpowiednio prezydenci miast, naczelnicy gmin lub miast bądź naczelnicy miasta i gminy, 3) przez właściwe organy administracji, o których mowa w art. 17 i art. 37, rozumieć należy wojewodów oraz dotychczasowe terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego. 2. W odniesieniu do plakatów lub ulotek wyborczych, które spełniają warunki przewidziane w art. 56, nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk (Dz. U. Nr 20, poz. 99, z 1983 r. Nr 44, poz. 204, z 1984 r. Nr 5, poz. 24, z 1987 r. Nr 37, poz. 209 oraz z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i 186). ( Art. 119. Ilekroć w przepisach niniejszej ustawy jest mowa o wojewodzie, przepisy te odnoszą się również do prezydenta miasta stołecznego Warszawy, miasta Krakowa i miasta Łodzi." "Art. 121. 1. Kadencja rad narodowych wybranych dnia 19 czerwca 1988 r. upływa z dniem 30 kwietnia 1990 r. 2. Pierwsze wybory do rad gmin po wejściu w życie niniejszej ustawy powinny być zarządzone nie później niż w dniu upływu kadencji rad narodowych."; 2) art. 2 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 168 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205), który stanowi: "Art. 168. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia, z tym że: 1) art. 164 wchodzi w życie z dniem 27 listopada 1993 r. i z tym dniem traci moc art. 163, 2) do zmian w składzie Sejmu i Senatu wybranych w wyborach przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. stosuje się przepisy ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) art. 13 i 15 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), które stanowią: "Art. 13. 1. Wybory do rad gmin zarządzone przed dniem wejścia w życie ustawy przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów. 2. Do postępowania w sprawie referendum gminnego wszczętego z inicjatywy rady gminy lub na wniosek mieszkańców przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe." "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.". Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1995 r. (poz. 85) USTAWA z dnia 8 marca 1990 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin Rozdział 1 Zasady ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i tryb wyboru radnych rad gmin, zwanych dalej radami. 2. Radą miejską w rozumieniu niniejszej ustawy jest rada gminy w mieście. Art. 2. 1. Wybory są powszechne: prawo wybierania ma każdy obywatel polski, który w dniu wyborów ma ukończone 18 lat. 2. Prawo wybierania przysługuje również osobom, których obywatelstwo polskie nie zostało stwierdzone i nie są obywatelami innego państwa, jeżeli stale zamieszkują w Polsce co najmniej od dwóch lat. 3. Prawo wybierania do danej rady przysługuje osobom, które stale zamieszkują na obszarze działania tej rady. Art. 3. Nie mają prawa wybierania osoby: 1) 1) ubezwłasnowolnione całkowicie lub częściowo prawomocnym orzeczeniem sądu z powodu choroby psychicznej lub niedorozwoju umysłowego, 2) pozbawione praw publicznych lub praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem sądu lub Trybunału Stanu. Art. 4. Wybranym w skład rady może być każdy, komu przysługuje prawo wybierania do danej rady. Art. 5. Wybory są równe - wyborcy biorą udział w wyborach na równych zasadach. Każdemu wyborcy przysługuje jeden głos. Art. 6. 1. Wybory są bezpośrednie - wyborcy wybierają radnych bezpośrednio spośród kandydatów zgłoszonych w okręgach wyborczych. 2. Głosować można tylko osobiście. Art. 7. Wybory odbywają się w głosowaniu tajnym. W lokalu wyborczym muszą znajdować się pomieszczenia za osłoną, zapewniające tajność głosowania. Karty do głosowania wrzuca się do opieczętowanej urny wyborczej. Art. 8. 1. W gminie (mieście) do 40 000 mieszkańców radni wybierani są w jednomandatowych okręgach wyborczych. Za wybranego uznaje się kandydata, który uzyskał najwięcej głosów. 2. W mieście powyżej 40 000 mieszkańców radni wybierani są w wielomandatowych okręgach wyborczych. Podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się odpowiednio do łącznej liczby głosów oddanych na kandydatów danej listy. Mandaty przypadające dla danej listy otrzymują zgłoszeni na tej liście kandydaci, którzy uzyskali najwięcej głosów. Rozdział 2 Zarządzanie wyborów Art. 9. 1. Wybory do rad zarządza się nie później niż na miesiąc przed upływem kadencji rad. 2. Wybory do rad zarządza Prezes Rady Ministrów, wyznaczając datę wyborów na dzień ustawowo wolny od pracy, przypadający w okresie dwóch miesięcy po upływie kadencji. 3. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, określa dni, w których upływają terminy przewidziane w niniejszej ustawie (kalendarz wyborczy). Zarządzenie ogłasza się w Dzienniku Ustaw najpóźniej w 60 dniu przed dniem wyborów. Art. 10. Najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów wojewódzki komisarz wyborczy, na wniosek wojewody, ustala osobno dla każdej gminy liczbę wybieranych radnych odpowiednio do zasad określonych w ustawie o samorządzie terytorialnym. Rozdział 3 Okręgi wyborcze Art. 11. 1. Okręg wyborczy obejmuje wyborców zamieszkałych na części obszaru działania rady. 2. Przy ustalaniu okręgów wyborczych należy uwzględniać przestrzenne, ekonomiczne i społeczne uwarunkowania wyznaczające więzi oraz interesy miejscowej wspólnoty obywateli zamieszkujących na obszarze tworzonego okręgu. 3. W gminach na terenach wiejskich okręgiem wyborczym powinno być sołectwo lub kilka sołectw. Podział sołectwa na dwa lub więcej okręgi wyborcze może nastąpić tylko w wypadku, gdy jest to konieczne dla zachowania normy przedstawicielstwa. Art. 12. 1. W każdym okręgu wyborczym tworzonym dla wyboru rady w gminie (mieście) do 40 000 mieszkańców wybiera się jednego radnego. 2. Dla wyboru rady w mieście powyżej 40 000 mieszkańców tworzy się okręgi wyborcze, w których wybiera się od 5 do 10 radnych. Art. 13. Przy tworzeniu okręgów wyborczych dla wyboru danej rady należy przestrzegać jednakowej normy przedstawicielstwa, wynikającej z podzielenia liczby mieszkańców gminy (miasta) przez ustaloną dla tej rady liczbę wybieranych radnych. Odstępstwa od tak określonej normy przedstawicielstwa dopuszcza się w granicach 20 procent, jeżeli jest to uzasadnione względami określonymi w art. 11 ust. 2 i 3. Art. 14. 1. Wojewódzki komisarz wyborczy, na wniosek właściwego zarządu gminy (miasta), ustala odrębnie dla każdej rady: 1) granice i numery okręgów jednomandatowych bądź 2) liczbę okręgów wielomandatowych, ich granice i numery oraz liczbę radnych wybieranych w każdym okręgu. 2. Zarządzenie wojewódzkiego komisarza wyborczego ustalające okręgi wyborcze ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podaje do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń najpóźniej w 45 dniu przed dniem wyborów. W obwieszczeniach tych wymienia się również siedzibę właściwej terytorialnie komisji wyborczej. Rozdział 4 Obwody głosowania Art. 15. 1. W celu przeprowadzenia głosowania tworzy się obwody głosowania, obejmujące z reguły od 1 000 do 3 000 mieszkańców. 2. Dla wyboru rady w gminie (mieście) do 40 000 mieszkańców obwodem głosowania jest okręg wyborczy. W uzasadnionych wypadkach można tworzyć jeden obwód głosowania dla kilku okręgów wyborczych. 3. W zakładach pomocy społecznej lub zakładach dla inwalidów tworzy się odrębne obwody głosowania, o ile w zakładzie zamieszkuje co najmniej 100 wyborców zameldowanych na pobyt stały. Art. 16. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza, na wniosek zarządu gminy, tworzy obwody głosowania, ustalając ich granice i numery, oraz wyznacza siedziby obwodowych komisji wyborczych. 2. Uchwałę terytorialnej komisji wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania podaje się do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń najpóźniej w 25 dniu przed dniem wyborów. Rozdział 5 Spisy wyborców Art. 17. 1. Organ administracji właściwy dla ewidencji ludności sporządza spisy wyborców zameldowanych w gminie na pobyt stały. 2. Wyborcę nigdzie nie zameldowanego wpisuje się do spisu właściwego dla miejsca aktualnego pobytu na jego wniosek, złożony do organu sporządzającego spis najpóźniej w 7 dniu przed dniem wyborów. 3. 2) Spisy wyborców sporządza się na podstawie rejestru wyborców w gminie, prowadzonego zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach. 4. W spisie wyborców wymienia się nazwisko i imię, imię ojca, datę urodzenia i adres zamieszkania wyborcy. 5. Spis sporządza się w 2 egzemplarzach oddzielnie dla każdego obwodu głosowania. W wypadku obwodu głosowania utworzonego dla kilku okręgów wyborczych (art. 15 ust. 2), spisy wyborców sporządza się odrębnie dla każdego okręgu wyborczego. Spis wyborców powinien być podpisany przez osobę odpowiedzialną za jego sporządzenie oraz opatrzony pieczęcią organu, który go sporządził. Art. 18. 3) Państwowa Komisja Wyborcza określa, po porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych, wzór spisu wyborców oraz sposób jego sporządzania i aktualizowania. Art. 19. Najpóźniej w 20 dniu przed dniem wyborów organ, o którym mowa w art. 17 ust. 1, wykłada spisy wyborców do publicznego wglądu w swojej siedzibie na okres 5 dni po 5 godzin dziennie w porze dogodnej dla wyborców, podając do wiadomości wyborców miejsce i godziny wyłożenia spisów. Art. 20. 1. W okresie wyłożenia spisów wyborców do publicznego wglądu każdy może wnieść do organu, który sporządził spis wyborców, reklamację w sprawie nieprawidłowości spisu. 2. Reklamację wnosi się pisemnie lub ustnie do protokołu. 3. Reklamację rozpatruje się w ciągu 3 dni od daty jej wniesienia. 4. W wyniku rozpatrzenia reklamacji organ, który sporządził spis wyborców: 1) uzupełnia lub prostuje spis bądź 2) skreśla ze spisu osobę, której reklamacja dotyczy, doręczając jej decyzję wraz z uzasadnieniem, bądź 3) pozostawia reklamację bez uwzględnienia, doręczając reklamującemu decyzję wraz z uzasadnieniem. Art. 21. 1. Od decyzji, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 2 i 3, składający reklamację bądź osoba skreślona ze spisu może wnieść skargę do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce sporządzenia spisu. Do skargi należy dołączyć zaskarżoną decyzję. 2. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego sędziego oraz dwóch ławników w terminie 3 dni od daty wniesienia skargi. Postanowienie sądu doręcza się osobie, która wniosła skargę, oraz organowi, który sporządził spis wyborców. Od postanowienia sądu nie przysługują środki odwoławcze. Art. 22. Po jednym egzemplarzu spisów wyborców przesyła się najpóźniej w 3 dniu przed dniem wyborów przewodniczącym właściwych obwodowych komisji wyborczych. Rozdział 6 Komisarze wyborczy i komisje wyborcze Art. 23. 4) Wybory przeprowadzają: 1) Państwowa Komisja Wyborcza utworzona na podstawie odrębnych przepisów, 2) wojewódzcy komisarze wyborczy, 3) terytorialne (gminne, miejskie) komisje wyborcze, 4) obwodowe komisje wyborcze. Art. 24. 1. 5) Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego, 2) powoływanie wojewódzkich komisarzy wyborczych, 3) rozpatrywanie skarg na działalność wojewódzkich komisarzy wyborczych, 4) podanie do wiadomości publicznej zbiorczych wyników wyborów do rad, 5) przekazanie Radzie Ministrów informacji o przebiegu i wynikach wyborów, 6) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami niniejszej ustawy. 2. 5) Realizując zadania określone w ust. 1 pkt 1 Państwowa Komisja Wyborcza udziela wojewódzkim komisarzom wyborczym i komisjom wyborczym wiążących wytycznych i wyjaśnień. Art. 25. 1. 5) Wojewódzki komisarz wyborczy jest pełnomocnikiem Państwowej Komisji Wyborczej wyznaczonym dla obszaru województwa. 2. Do zadań wojewódzkich komisarzy wyborczych należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego przez terytorialne i obwodowe komisje wyborcze, 2) zapewnienie we współdziałaniu z wojewodą organizacji wyborów na obszarze województwa, 3) tworzenie okręgów wyborczych, 4) powoływanie terytorialnych komisji wyborczych, 5) rozpatrywanie skarg na działalność terytorialnych komisji wyborczych, 6) udzielanie w miarę potrzeby terytorialnym i obwodowym komisjom wyborczym wytycznych i wyjaśnień, 7) zarządzenie druku kart do głosowania i dostarczenie ich obwodowym komisjom wyborczym, 8) ustalenie zbiorczych wyników wyborów przeprowadzonych na obszarze województwa i zarządzenie ich ogłoszenia w trybie określonym niniejszą ustawą, 9) 5) przesłanie sprawozdania z przebiegu wyborów na obszarze województwa, wraz z ich wynikami, Państwowej Komisji Wyborczej, 10) wykonywanie innych czynności wynikających z przepisów niniejszej ustawy. Art. 26. Do zadań terytorialnych komisji wyborczych należy: 1) tworzenie obwodów głosowania, 2) powoływanie obwodowych komisji wyborczych, 3) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego przez obwodowe komisje wyborcze i udzielanie im w miarę potrzeby wytycznych i wyjaśnień, 4) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji wyborczych, 5) rejestrowanie kandydatów lub list kandydatów na radnych, 6) zarządzenie druku obwieszczeń, o których mowa w art. 44 ust. 3 lub w art. 52 ust. 3, oraz dostarczenie tych obwieszczeń obwodowym komisjom wyborczym, 7) wydawanie zaświadczeń pełnomocnikom list kandydatów oraz mężom zaufania, 8) ustalenie wyników wyborów do rady i zarządzenie ich ogłoszenia w trybie określonym niniejszą ustawą, 9) przesłanie protokołów ustalenia wyników wyborów wraz z załącznikami wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu, 10) wykonywanie innych czynności wynikających z przepisów niniejszej ustawy. Art. 27. Do zadań obwodowych komisji wyborczych należy: 1) podanie do wiadomości wyborców informacji o listach kandydatów i danych o kandydatach przez rozplakatowanie obwieszczeń na obszarze obwodu głosowania, 2) przeprowadzenie głosowania w obwodzie, 3) czuwanie w dniu wyborów nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego w miejscu i czasie głosowania, 4) ustalenie wyników głosowania w obwodzie i podanie ich do wiadomości publicznej oraz przesłanie protokołów głosowania do właściwej terytorialnej komisji wyborczej. Art. 28. (skreślony 6)). Art. 29. (skreślony 7)). Art. 30. 5) Wojewódzkich komisarzy wyborczych powołuje Państwowa Komisja Wyborcza najpóźniej w 55 dniu przed dniem wyborów. Art. 31. 1. W skład terytorialnej komisji wyborczej wchodzą: przewodniczący, zastępca przewodniczącego, sekretarz i członkowie w liczbie od 6 do 14. 2. W skład obwodowej komisji wyborczej wchodzą: przewodniczący, zastępca przewodniczącego, sekretarz oraz od 4 do 8 członków. Art. 32. Terytorialne komisje wyborcze powołuje wojewódzki komisarz wyborczy na wniosek właściwego zarządu gminy (miasta) najpóźniej w 45 dniu przed dniem wyborów. Art. 33. Obwodowe komisje wyborcze powoływane są przez właściwe terytorialne komisje wyborcze najpóźniej w 35 dniu przed dniem wyborów. Art. 34. 1. W skład komisji wyborczych mogą wchodzić tylko wyborcy zamieszkali na obszarze działania danej rady. 2. Osoba wchodząca w skład komisji wyborczej traci członkostwo komisji od chwili zarejestrowania zgłoszenia jej kandydatury na radnego. 3. 8) Osoby wchodzące w skład Państwowej Komisji Wyborczej i komisarze wojewódzcy nie mogą kandydować na radnych. Art. 35. 1. Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych pełnią swoje funkcje honorowo. Przysługują im diety i zwrot kosztów podróży na zasadach i w wysokości ustalonych przez Prezesa Rady Ministrów. 2. Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych na czas pełnienia obowiązków mogą otrzymać urlop bezpłatny w zatrudniających ich zakładach pracy; w takim wypadku przysługuje im zryczałtowana rekompensata za utracone zarobki na zasadach i w wysokości ustalonych przez Radę Ministrów. 3. Zasady i wysokość wynagrodzenia wojewódzkich komisarzy wyborczych określa Prezes Rady Ministrów. Art. 36. 9) Wojewódzcy komisarze wyborczy oraz osoby wchodzące w skład komisji wyborczych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 37. 10) 1. Obsługę Państwowej Komisji Wyborczej i wojewódzkich komisarzy wyborczych zapewniają odpowiednio: Krajowe Biuro Wyborcze i wojewódzkie biura wyborcze, utworzone na podstawie odrębnych przepisów. 2. Obsługę i techniczno-materialne warunki pracy terytorialnych i obwodowych komisji wyborczych zapewnia, jako zadania zlecone gminie, wójt lub burmistrz (prezydent miasta). Art. 38. 1. 11) Państwowa Komisja Wyborcza ustala swój regulamin oraz określa tryb działania wojewódzkich komisarzy wyborczych. 2. 5) Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy terytorialnych i obwodowych komisji wyborczych, określając w nich w szczególności tryb pracy komisji oraz sposób sprawowania nadzoru nad pracą obwodowych komisji wyborczych. 3. 5) Państwowa Komisja Wyborcza ustala: 1) wzory pieczęci komisji wyborczych, 1a) 12) wzory zgłoszenia kandydata i listy kandydatów na radnych, 2) wzory protokołów rejestracji kandydatów i list kandydatów na radnych, 3) wzory zaświadczeń dla mężów zaufania i pełnomocników list kandydatów, 4) wzory kart do głosowania, 5) wzory protokołów głosowania i protokołów ustalenia wyników wyborów, 6) wzory zaświadczeń o wyborze. Art. 39. 1. 13) Pełnomocnictwa wojewódzkich komisarzy wyborczych wygasają z mocy prawa na 6 miesięcy przed upływem kadencji rad wybranych w wyborach, dla których przeprowadzenia zostali powołani. 2. Terytorialne i obwodowe komisje wyborcze rozwiązuje organ, który je powołał, po zakończeniu ich działalności. 3. (skreślony 14)). Rozdział 7 Zgłaszanie kandydatów na radnych w okręgach jednomandatowych Art. 40. 1. Kandydatów na radnych w okręgach jednomandatowych, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do właściwej terytorialnej komisji wyborczej najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów. 2. Zgłaszając kandydata na radnego należy podać jego nazwisko, imię, wiek, zawód i miejsce zamieszkania, wskazując jednocześnie okręg wyborczy, do którego następuje zgłoszenie kandydata. 3. Do każdego zgłoszenia kandydatury należy dołączyć pisemne oświadczenie kandydata o wyrażeniu zgody na kandydowanie. 4. W oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, kandydat na radnego może wnosić o oznaczenie jego kandydatury w rejestrze kandydatów nazwą lub skrótem nazwy partii bądź ugrupowania politycznego, komitetu obywatelskiego albo innej organizacji popierającej jego kandydaturę. 5. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym. Art. 41. 1. Zgłoszenie kandydata na radnego powinno być podpisane przez co najmniej 15 wyborców zamieszkałych w danym okręgu wyborczym. 2. 15) Wyborca podpisujący zgłoszenie kandydata na radnego, obok podpisu, podaje czytelnie swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania. Wycofanie się wyborcy ze zgłoszenia kandydata jest nieskuteczne. 3. Uprawnionymi do składania oświadczeń w sprawie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, są pierwsi trzej wyborcy, którzy podpisali zgłoszenie kandydata na radnego. Art. 42. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje we wskazanym okręgu wyborczym kandydaturę na radnego, zgłoszoną zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sporządzając protokół rejestracji zgłoszenia, i zawiadamia o tym zgłaszających. 2. Jeżeli zgłoszenie kandydata wykazuje wady, które nie dadzą się usunąć, komisja stwierdza nieważność zgłoszenia, powiadamiając o tym niezwłocznie zgłaszających. 3. Jeżeli zgłoszenie kandydata wykazuje inne wady, komisja wzywa niezwłocznie zgłaszających do ich usunięcia w ciągu 3 dni. Jeżeli wskazane wady nie zostaną w terminie usunięte, komisja stwierdza nieważność zgłoszenia kandydata. 4. Decyzję stwierdzającą nieważność zgłoszenia kandydata zgłaszający mogą zaskarżyć w ciągu 2 dni do wojewódzkiego komisarza wyborczego. Decyzja podjęta w wyniku rozpatrzenia skargi jest ostateczna. Art. 43. 16) 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia kandydatów nie zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie kandydatury, właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez rozplakatowanie następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do zgłoszenia dodatkowych kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i zarejestrowania kandydatów upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania obwieszczenia. 2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna kandydatura, wyborów w tym okręgu nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze obwieszczenia. Art. 44. 1. Po zarejestrowaniu kandydatur terytorialna komisja wyborcza ustala w porządku alfabetycznym rejestr kandydatów dla każdego okręgu wyborczego. 2. Po ustaleniu rejestru kandydatów terytorialna komisja wyborcza zarządza wydrukowanie obwieszczeń zawierających dane o kandydatach wraz z ewentualnymi oznaczeniami, o których mowa w art. 40 ust. 4. 3. Obwieszczenia, o których mowa w ust. 2, powinny być rozesłane w dostatecznej ilości do obwodowych komisji wyborczych z poleceniem rozplakatowania w danym okręgu wyborczym najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Równocześnie po jednym egzemplarzu obwieszczeń przesyła się do wojewódzkiego urzędu statystycznego. Art. 45. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza skreśla z rejestru nazwisko kandydata na radnego, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub wycofał zgodę na kandydowanie. 2. O skreśleniu nazwiska kandydata komisja niezwłocznie zawiadamia wyborców. Art. 46. 1. Kandydat na radnego może wyznaczyć swojego męża zaufania uprawnionego do reprezentowania go wobec komisji wyborczych i wojewódzkiego komisarza wyborczego. 2. Mąż zaufania reprezentuje interesy kandydata w szczególności w czasie głosowania, przy obliczaniu głosów i przy ustalaniu wyników wyborów przez obwodową i terytorialną komisję wyborczą. 3. Przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej wydaje mężowi zaufania zaświadczenie uprawniające go do obecności w lokalu obwodowej komisji wyborczej w czasie wykonywania przez nią czynności. Rozdział 8 Zgłaszanie list kandydatów na radnych w okręgach wielomandatowych Art. 47. 1. Listy kandydatów na radnych w okręgach wielomandatowych, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do terytorialnej komisji wyborczej najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów, ze wskazaniem okręgu, do którego następuje zgłoszenie danej listy. 2. Liczba kandydatów zgłoszonych na liście nie może przewyższać liczby radnych wybieranych w danym okręgu wyborczym. 3. Na liście kandydatów należy podać nazwisko, imię, wiek, zawód i miejsce zamieszkania każdego kandydata. Nazwiska kandydatów umieszczane są na liście w kolejności alfabetycznej lub w innej kolejności, ustalonej przez zgłaszających. 4. Do każdego zgłoszenia listy należy dołączyć pisemne oświadczenie kandydatów na radnych o wyrażeniu zgody na kandydowanie. 5. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym i tylko z jednej listy kandydatów. Art. 48. 1. Zgłoszenie listy kandydatów na radnych powinno być podpisane przez co najmniej 150 wyborców zamieszkałych w danym okręgu wyborczym. 2. 17) Wyborca podpisujący zgłoszenie listy kandydatów na radnych, obok podpisu, podaje czytelnie swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania. Wycofanie się wyborcy ze zgłoszenia listy jest nieskuteczne. 3. Uprawnionym do składania oświadczeń w sprawie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jest pełnomocnik listy wskazany w pisemnym oświadczeniu pierwszych trzech wyborców, którzy podpisali zgłoszenie listy kandydatów. Art. 49. Pełnomocnik listy może wnosić o oznaczenie listy, a w ramach listy także poszczególnych kandydatów, nazwą lub skrótem nazwy partii bądź ugrupowania politycznego, komitetu obywatelskiego albo innej organizacji popierającej daną listę lub kandydaturę. Wniosek składa się na piśmie przed upływem terminu dla zgłoszenia list kandydatów. Art. 50. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje we wskazanym okręgu wyborczym listę kandydatów na radnych zgłoszoną zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sporządzając protokół rejestracji zgłoszenia, i zawiadamia o tym pełnomocnika listy. 2. Jeżeli zgłoszenie wykazuje wady dotyczące całej listy, które nie dadzą się usunąć, komisja stwierdza nieważność zgłoszenia, powiadamiając o tym niezwłocznie pełnomocnika listy. 3. Jeżeli zgłoszenie listy wykazuje inne wady, komisja wzywa niezwłocznie pełnomocnika listy do ich usunięcia w ciągu 3 dni. Jeżeli wskazane wady nie zostaną w terminie usunięte, komisja wyborcza stwierdza nieważność zgłoszenia listy w całości lub co do poszczególnych kandydatów. W razie stwierdzenia nieważności zgłoszenia tylko co do niektórych kandydatów, listę rejestruje się w zakresie nie dotkniętym nieważnością. 4. Decyzję stwierdzającą nieważność zgłoszenia listy kandydatów pełnomocnik listy może zaskarżyć w ciągu dwóch dni do wojewódzkiego komisarza wyborczego. Decyzja podjęta w wyniku rozpatrzenia skargi jest ostateczna. Art. 51. 18) 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia list kandydatów nie zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie listy kandydatów, właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez rozplakatowanie następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do zgłoszenia dodatkowych list kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i zarejestrowania list kandydatów upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania obwieszczenia. 2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna lista kandydatów, wyborów w tym okręgu nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze obwieszczenia. Art. 52. 1. Po zarejestrowaniu list kandydatów na radnych terytorialna komisja wyborcza w obrębie każdego okręgu wyborczego oznacza je numerami w kolejności zgłoszenia. 2. Terytorialna komisja wyborcza zarządza wydrukowanie obwieszczeń zawierających informacje o zarejestrowanych listach kandydatów oraz dane o kandydatach. W wypadkach gdy listy kandydatów lub poszczególne kandydatury zostały oznaczone w sposób, o którym mowa w art. 49, obwieszczenia powinny zawierać również informacje o tych oznaczeniach. 3. Obwieszczenia, o których mowa w ust. 2, powinny być rozesłane do obwodowych komisji wyborczych z poleceniem rozplakatowania w danym okręgu wyborczym najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Równocześnie po jednym egzemplarzu obwieszczeń przesyła się do wojewódzkiego urzędu statystycznego. Art. 53. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza skreśla z zarejestrowanej listy nazwisko kandydata, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub wycofał zgodę na kandydowanie. 2. O decyzjach, o których mowa w ust. 1, komisja niezwłocznie powiadamia wyborców i pełnomocnika listy. Art. 54. 1. Pełnomocnicy list mogą wyznaczyć do obwodowych komisji wyborczych mężów zaufania. Mąż zaufania reprezentuje interesy listy w szczególności w czasie głosowania i przy obliczaniu głosów przez obwodową komisję wyborczą. 2. Przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej wydaje mężowi zaufania zaświadczenie uprawniające go do obecności w lokalu obwodowej komisji wyborczej w czasie wykonywania przez nią czynności. Rozdział 9 Kampania wyborcza Art. 55. 1. Zgromadzenia zwoływane w ramach kampanii wyborczej nie podlegają przepisom ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 89, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1982 r. Nr 14, poz. 113, z 1985 r. Nr 36, poz. 167 oraz z 1989 r. Nr 20, poz. 104 i Nr 29, poz. 154). 19) 2. W dniu głosowania zwoływanie zgromadzeń, organizowanie pochodów i manifestacji, wygłaszanie przemówień, rozdawanie ulotek, jak też prowadzenie w inny sposób agitacji na rzecz kandydatów lub list kandydatów, jest zakazane. 3. Wszelkie formy agitacji w lokalu wyborczym są zabronione. Art. 56. 1. Wszelkie plakaty, napisy lub ulotki wyborcze zawierające wyraźne oznaczenie, od kogo pochodzą, bądź stwierdzenie, przez kogo są rozplakatowane, podlegają ochronie prawa. 2. Do plakatów wyborczych nie mają zastosowania przepisy art. 63a Kodeksu wykroczeń. 3. Zabrania się rozlepiania plakatów wyborczych na zewnątrz i wewnątrz budynków administracji państwowej oraz sądów, a także na znakach drogowych. Art. 57. 1. W wypadku gdy plakaty, napisy, ulotki wyborcze albo inne formy propagandy i agitacji wyborczej zawierają dane i informacje nieprawdziwe bądź nieścisłe, każdy zainteresowany ma prawo wnieść do sądu rejonowego wniosek o orzeczenie konfiskaty takich materiałów lub o wydanie zakazu publikowania takich danych i informacji bądź innego odpowiedniego zarządzenia tymczasowego. 2. Sąd rejonowy rozpoznaje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 24 godzin w postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego sędziego. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza osobie zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, właściwemu wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu i osobie lub organizacji zobowiązanej do wykonania postanowienia sądu. Na postanowienie sądu rejonowego służy w terminie 24 godzin zażalenie do sądu wojewódzkiego zobowiązanego do jego rozpatrzenia w ciągu 24 godzin. Prawomocne postanowienie sądu podlega natychmiastowemu wykonaniu. Art. 58. 1. Niezależnie od przepisów art. 31-33 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173 i z 1991 r. Nr 100, poz. 442), wiadomości nieprawdziwe lub oczywiście nieścisłe, odnoszące się do wyborów i związane z kampanią wyborczą, podane w prasie oraz w wydawnictwach nieperiodycznych, wymagają niezwłocznie sprostowania, a termin do publikacji sprostowania wynosi 48 godzin. 2. W wypadku odmowy sprostowania zainteresowanemu przysługuje prawo wystąpienia z wnioskiem o wydanie odpowiedniego zarządzenia do sądu rejonowego, który obowiązany jest sprawę rozpoznać w postępowaniu nieprocesowym w ciągu 24 godzin w składzie jednego sędziego. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza zainteresowanemu, który wystąpił z wnioskiem, oraz zobowiązanemu do publikacji sprostowania. Na postanowienie sądu rejonowego służy w terminie 24 godzin zażalenie do sądu wojewódzkiego, który rozpoznaje zażalenie w ciągu 24 godzin. Prawomocne postanowienie sądu podlega natychmiastowemu wykonaniu. 3. W odniesieniu do sprostowań opublikowanych w innych wydawnictwach niż dzienniki sąd wskazuje dziennik, w którym sprostowanie ma być zamieszczone, na koszt zobowiązanego, w terminie nie przekraczającym 48 godzin. 4. W razie odmowy lub niezamieszczenia sprostowania przez zobowiązanego lub wskazanego w postanowieniu sądu, na wniosek uprawnionego, sąd zarządza opublikowanie sprostowania w trybie egzekucyjnym w terminie wyznaczonym w postanowieniu sądu. Art. 59. Wykonanie uprawnień wynikających z niniejszej ustawy nie ogranicza możliwości dochodzenia przez osoby pokrzywdzone lub poszkodowane uprawnień w oparciu o przepisy innych ustaw - a w szczególności Kodeksu karnego, Kodeksu cywilnego i Prawa prasowego - wobec osób, których działania w toku kampanii wyborczej naruszyły cudze dobra osobiste lub majątkowe. Art. 60. Zabrania się prowadzenia kampanii wyborczej na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie. Art. 61. 1. 20) Państwowa Komisja Wyborcza w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji określi zasady, na których partie lub ugrupowania polityczne, komitety obywatelskie bądź inne organizacje lub instytucje popierające zgłoszonych kandydatów mają bezpłatny dostęp do państwowego radia i telewizji. 2. 5) Ustalenia, o których mowa w ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej i ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów. 3. Informacje, komunikaty, apele i hasła ogłaszane w prasie (drukowanej lub w radiu bądź w telewizji) na koszt kandydata albo partii bądź ugrupowań politycznych, komitetów obywatelskich bądź innych organizacji popierających kandydatów muszą zawierać wskazanie, przez kogo są opłacane, i spełniać wymagania przewidziane w art. 56 ust. 1. Art. 62. 1. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne. 2. Kandydaci albo partie lub ugrupowania polityczne, komitety obywatelskie bądź inne organizacje popierające zgłoszonych kandydatów w ciągu dwóch miesięcy od dnia wyborów przedkładają wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu sprawozdanie finansowe, zwierające informacje o poniesionych kosztach związanych z prowadzeniem kampanii wyborczej oraz źródłach pozyskanych funduszy na prowadzenie kampanii wyborczej. 3. 5) Partie polityczne lub inne organizacje popierające kandydatów bądź listy kandydatów na obszarze dwóch lub więcej województw składają w ciągu trzech miesięcy od dnia wyborów zbiorcze sprawozdania, o których mowa w ust. 2, Państwowej Komisji Wyborczej. 4. Sprawozdania, o których mowa w ust. 2 i ust. 3, udostępniane są do publicznego wglądu. Rozdział 10 Karty do głosowania Art. 63. Na karcie do głosowania w okręgu jednomandatowym umieszcza się w porządku alfabetycznym nazwiska i imiona kandydatów na radnych, zarejestrowanych w danym okręgu wyborczym, wraz z ewentualnymi oznaczeniami kandydatów w sposób określony w art. 40 ust. 4. Art. 64. Na karcie do głosowania w okręgu wielomandatowym umieszcza się wszystkie listy kandydatów na radnych, zarejestrowane w danym okręgu wyborczym, wymieniając nazwiska i imiona kandydatów każdej z list w kolejności ich zamieszczenia na liście, wraz z ewentualnymi oznaczeniami list i poszczególnych kandydatów w sposób określony w art. 49. Art. 65. Na karcie do głosowania powinna być zamieszczona zwięzła informacja o sposobie głosowania i skutkach wadliwego wypełnienia karty. Art. 66. 1. Wydrukowanie kart do głosowania zarządza wojewódzki komisarz wyborczy na podstawie informacji przekazanych przez właściwe terytorialne komisje wyborcze. 2. Karta do głosowania może być zadrukowana tylko po jednej stronie. Wielkość i rodzaj czcionek powinny być jednakowe dla wszystkich kandydatów. Art. 67. Kartę do głosowania opatruje się pieczęcią właściwej terytorialnej komisji wyborczej. Rozdział 11 Głosowanie Art. 68. 1. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji wyborczej, zwanym dalej lokalem wyborczym, bez przerwy między godziną 800 a 2000. 2. Przed rozpoczęciem głosowania obwodowa komisja wyborcza sprawdza, czy urna jest pusta, czy na miejscu znajdują się spisy wyborców oraz potrzebna ilość kart do głosowania, jak również czy w lokalu wyborczym znajdują się w dostatecznej ilości pomieszczenia zapewniające tajność głosowania, po czym komisja zamyka i pieczętuje urnę wyborczą pieczęcią komisji. 3. Od chwili zapieczętowania aż do zakończenia głosowania urny otwierać nie wolno. Art. 69. 1. Od chwili rozpoczęcia głosowania do chwili jego zakończenia w lokalu wyborczym powinny być obecni: przewodniczący obwodowej komisji wyborczej lub jego zastępca oraz co najmniej dwóch członków komisji. 2. Od chwili rozpoczęcia prac komisji do chwili ustalenia wyników głosowania w lokalu wyborczym mogą być obecni mężowie zaufania i pełnomocnicy list. Art. 70. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej czuwa nad utrzymaniem porządku w czasie głosowania oraz nad zapewnieniem tajności głosowania i może w tym celu wydawać odpowiednie zarządzenia porządkowe. 2. W razie konieczności przewodniczący obwodowej komisji wyborczej, w porozumieniu z terytorialną komisję wyborczą, może zażądać od odpowiednich organów państwowych przydzielenia straży. Art. 71. 1. Przed przystąpieniem do głosowania wyborca okazuje obwodowej komisji wyborczej dowód osobisty lub inny dokument stwierdzający tożsamość wyborcy. 2. Komisja sprawdza, czy dana osoba jest objęta spisem wyborców. 3. Wyborca ujęty w spisie, a nie posiadający dokumentu uznanego przez komisję za wystarczający do stwierdzenia jego tożsamości, może powołać się na świadectwo dwóch wiarygodnych osób, znanych komisji. Decyzja komisji w sprawie stwierdzenia tożsamości jest ostateczna. 4. Wyborca nie umieszczony w spisie wyborców zostanie dopisany do spisu w dniu wyborów i dopuszczony do głosowania, jeżeli z zapisu w jego dowodzie osobistym wynika, że jest zameldowany na pobyt stały w danym obwodzie głosowania. 5. Wyborca objęty spisem lub dopisany do spisu zgodnie z ust. 4 otrzymuje od komisji kartę do głosowania. Celem zapobieżenia wielokrotnemu głosowaniu komisja, wydając wyborcy kartę do głosowania, stawia znak przy jego nazwisku w spisie wyborców. Art. 72. 1. Po otrzymaniu karty do głosowania wyborca udaje się do pomieszczenia zapewniającego tajność głosowania, znajdującego się w lokalu wyborczym. 2. W obwodach głosowania utworzonych dla okręgów jednomandatowych wyborca stawia znak "x" w kratce z prawej strony obok nazwiska kandydata, na którego głosuje. 3. W obwodach utworzonych dla okręgów wielomandatowych wyborca głosuje na określoną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z prawej strony obok nazwiska jednego z kandydatów tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do otrzymania mandatu. 4. Następnie wyborca podchodzi do urny i w obecności komisji wrzuca do urny kartę do głosowania, złożoną w ten sposób, aby strona zadrukowana nie była widoczna. Art. 73. Osoby niepełnosprawne mogą korzystać przy głosowaniu z pomocy innych osób, z wyłączeniem członków komisji, pełnomocników list i mężów zaufania. Art. 74. 1. Głosowania przerywać nie wolno. Gdyby wskutek nadzwyczajnych wydarzeń czynności wyborcze były na czas przejściowy uniemożliwione, obwodowa komisja wyborcza może przedłużyć je lub odroczyć do dnia następnego. Zarządzenie takie powinno być natychmiast przesłane do wiadomości właściwej terytorialnej komisji wyborczej oraz podane do wiadomości publicznej w sposób przyjęty w danej miejscowości. 2. W razie przerwania głosowania komisja pieczętuje urnę i oddaje ją na przechowanie przewodniczącemu. Po podjęciu głosowania komisja stwierdza protokolarnie, czy pieczęcie nie zostały naruszone. Art. 75. 1. O godzinie 2000 przewodniczący zarządza zamknięcie lokalu wyborczego. Od tej chwili mogą głosować tylko wyborcy, którzy przybyli do lokalu przed godziną 2000. 2. Obwodowa komisja wyborcza może zarządzić wcześniejsze zakończenie głosowania, jeżeli wszyscy wyborcy objęci spisem wyborców wzięli udział w głosowaniu. Rozdział 12 Ustalanie wyników głosowania w obwodzie utworzonym dla jednomandatowego okręgu wyborczego Art. 76. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w obwodzie. Przy ustalaniu wyników głosowania mogą być obecni mężowie zaufania. Art. 77. 1. Komisja ustala na podstawie spisu liczbę wyborców, którym wydano karty do głosowania. 2. Przewodniczący w obecności komisji otwiera urnę wyborczą, po czym komisja liczy znajdujące się w niej karty do głosowania, ustalając w ten sposób liczbę oddanych głosów. 3. Kart do głosowania przedartych na dwie lub więcej części nie bierze się pod uwagę przy ustalaniu wyników głosowania. 4. Gdyby liczba oddanych głosów różniła się od liczby osób, którym wydano karty do głosowania, komisja poda w protokole przypuszczalną przyczynę tej niezgodności. Art. 78. 1. Głos uważa się za nieważny, jeżeli na karcie do głosowania umieszczono znak "x" przy więcej niż jednym nazwisku kandydata. 2. Nieważne są również karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie opatrzone pieczęcią terytorialnej komisji wyborczej. 3. Jeżeli na karcie do głosowania wyborca nie umieścił znaku "x" przy nazwisku żadnego kandydata lub wypełnił kartę w sposób niezgodny z art. 72 ust. 2, jego głos uznaje się za ważny bez dokonania wyboru. 4. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk albo poczynienie innych dopisków nie pociąga za sobą skutków prawnych i nie wpływa na ważność głosu. Art. 79. 1. Po ustaleniu liczby głosów ważnych obwodowa komisja wyborcza przystępuje do obliczania głosów oddanych na poszczególnych kandydatów. 2. W przypadku gdy obwód głosowania obejmuje więcej niż jeden okręg wyborczy, ustalenie liczby oddanych głosów, jak też głosów oddanych na poszczególnych kandydatów, następuje oddzielnie dla każdego okręgu wyborczego. Art. 80. 1. Obwodowa komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół głosowania. W wypadku gdy obwód głosowania obejmuje więcej niż jeden okręg wyborczy, komisja sporządza protokoły oddzielnie dla każdego okręgu. 2. W protokole należy wymienić liczbę: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów (art. 77 ust. 2), 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych, 5) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów. 3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz omawia zarządzenia i wydane decyzje, jak również inne istotne okoliczności związane z przebiegiem głosowania. 4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. 6. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja wyborcza podaje wyniki głosowania do wiadomości publicznej. Art. 81. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej przysyła niezwłocznie w zapieczętowanej kopercie jeden egzemplarz każdego protokołu głosowania do terytorialnej komisji wyborczej. 2. 5) Tryb przekazywania i przyjmowania protokołów ustala Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 82. Po dokonaniu czynności wymienionej w art. 81 ust. 1 przewodniczący obwodowej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie odpowiedniemu zarządowi gminy dokumenty z głosowania: oddane karty do głosowania, spisy wyborców i drugi egzemplarz protokołu głosowania. Rozdział 13 Ustalanie wyników głosowania w obwodach utworzonych dla okręgu wielomandatowego Art. 83. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w obwodzie. Przy ustalaniu wyników głosowania mogą być obecni mężowie zaufania i pełnomocnicy list kandydatów. Art. 84. Do ustalenia liczby głosów oddanych w obwodzie stosuje się art. 77. Art. 85. 1. Głos uważa się za nieważny, jeżeli na karcie do głosowania umieszczono znak "x" przy więcej niż jednym nazwisku kandydata z danej listy lub z różnych list kandydatów. 2. Nieważne są również karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie opatrzone pieczęcią terytorialnej komisji wyborczej. 3. Jeżeli na karcie do głosowania wyborca nie umieścił znaku "x" przy nazwisku żadnego kandydata lub wypełnił kartę w sposób niezgodny z przepisem art. 72 ust. 3, jego głos uznaje się za ważny bez dokonania wyboru. 4. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk albo poczynienie innych dopisków nie pociąga za sobą skutków prawnych i nie wpływa na ważność głosu. Art. 86. Po ustaleniu liczby ważnych głosów obwodowa komisja wyborcza przystępuje do obliczania głosów oddanych na kandydatów z poszczególnych list. Art. 87. 1. Obwodowa komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół głosowania. 2. W protokole należy wymienić liczbę: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów (art. 77 ust. 2), 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych, 5) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 6) głosów oddanych na każdą z list (łączna liczba głosów oddanych na kandydatów danej listy), 7) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list. 3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz omawia zarządzenia i wydane decyzje, jak również inne istotne okoliczności związane z przebiegiem głosowania. 4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. 6. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja wyborcza podaje wyniki głosowania do wiadomości publicznej. 7. Art. 81 i art. 82 stosuje się odpowiednio. Rozdział 14 Ustalanie wyników wyborów w okręgach jednomandatowych Art. 88. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych terytorialna komisja wyborcza ustala wyniki wyborów odrębnie dla każdego okręgu wyborczego. 2. Przy ustalaniu wyników wyborów mogą być obecni mężowie zaufania reprezentujący kandydatów. Art. 89. 1. Za wybranego w danym okręgu uznaje się kandydata, który otrzymał najwięcej ważnie oddanych głosów. 2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do przyznania im mandatu, o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w obecności członków komisji i mężów zaufania. Przebieg losowania uwzględnia się w protokole wyników wyborów. Art. 90. 1. Po ustaleniu wyników wyborów terytorialna komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół wyników wyborów, zawierający, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, liczbę: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych, 5) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów oraz nazwiska i imiona wybranych radnych. 2. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 3. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Art. 91. Protokół, o którym mowa w art. 90, wraz z załącznikami oraz protokołami obwodowych komisji wyborczych, przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu. Art. 92. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu wyniku wyborów terytorialna komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, liczbę: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów oraz nazwiska i imiona wybranych radnych. Art. 93. Na podstawie protokołu wyników wyborów terytorialna komisja wyborcza wydaje radnym zaświadczenia o wyborze. Art. 94. 5) Drugi egzemplarz protokołu wyników wyborów wraz z załącznikami terytorialna komisja wyborcza przesyła wojewodzie, który przechowuje te materiały do czasu otrzymania dalszych zarządzeń Państwowej Komisji Wyborczej. Rozdział 15 Ustalanie wyników wyborów w okręgach wielomandatowych Art. 95. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych terytorialna komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w poszczególnych okręgach wyborczych. 2. Przy ustalaniu wyników głosowania i wyników wyborów mogą być obecni pełnomocnicy list kandydatów. Art. 96. 1. Po ustaleniu wyników głosowania w okręgu wyborczym terytorialna komisja wyborcza na odpowiednim formularzu sporządza w dwóch egzemplarzach zestawienie liczb: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych, 5) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 6) głosów oddanych na każdą z list (łączna liczba głosów oddanych na kandydatów danej listy), 7) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list. 2. Zestawienie podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Zestawienie opatruje się pieczęcią komisji. Art. 97. 1. Po sporządzeniu zestawienia, o którym mowa w art. 96, terytorialna komisja wyborcza dzieli w każdym okręgu wyborczym mandaty pomiędzy poszczególne listy w następujący sposób: 1) liczby głosów ważnych, oddanych na poszczególne listy, dzieli się kolejno przez 1,4; 3; 5; 7 ... i dalej przez ciąg kolejnych liczb nieparzystych, aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ile jest mandatów w okręgu wyborczym do podziału, 2) każdej liście kandydatów przyznaje się tyle mandatów radnych, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno najwyższych. 2. Jeżeli kilka list wykazuje ilorazy równe ostatniej z liczb uszeregowanych w wyżej podany sposób, a list jest więcej niż mandatów pozostałych do podziału, pierwszeństwo ma lista, która uzyskała najwięcej głosów, a gdy dwie lub więcej list ma równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w obecności członków komisji i pełnomocników list. Przebieg losowania uwzględnia się w protokole wyników wyborów. Art. 98. 1. Mandaty przypadające na daną listę otrzymują kandydaci z tej listy, którzy uzyskali kolejno największą liczbę głosów. 2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do przyznania im mandatu z danej listy, o pierwszeństwie rozstrzyga kolejność umieszczenia na liście, chyba że kolejność na liście była ustalona w porządku alfabetycznym. W takim wypadku o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w obecności członków komisji i pełnomocników list. Przebieg losowania uwzględnia się w protokole wyników wyborów. Art. 99. 1. Po ustaleniu wyników wyborów we wszystkich okręgach wyborczych do danej rady, terytorialna komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół wyników wyborów. 2. W protokole podaje się wyliczenie wyniku wyborów w każdym okręgu wyborczym (art. 97 ust. 1), liczbę mandatów przypadających na każdą z list oraz nazwiska i imiona wybranych radnych ze wskazaniem listy, z której zostali wybrani. 3. Do protokołu załącza się zestawienie, o którym mowa w art. 96. 4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Pełnomocnikom list przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Art. 100. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu wyników wyborów terytorialna komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, liczbę: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów ważnie oddanych na poszczególne listy kandydatów, 4) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej listy, 5) mandatów, przypadającą na poszczególne listy kandydatów oraz nazwiska i imiona radnych wybranych z poszczególnych list kandydatów. Art. 101. Art. 91, 93 i 94 stosuje się odpowiednio. Rozdział 16 Ogłoszenie wyników wyborów Art. 102. 1. Po otrzymaniu od terytorialnych komisji wyborczych protokołów z wyborów wojewódzki komisarz wyborczy podaje do wiadomości publicznej, w postaci obwieszczenia, wyniki głosowania i wyniki wyborów do rad na obszarze województwa. 2. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać zbiorcze informacje o wynikach głosowania na obszarze województwa, obejmujące liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 5) głosów ważnych. 3. Obwieszczenie zawiera również informacje podane według okręgów wyborczych utworzonych dla wyboru poszczególnych rad, obejmujące liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania, 2) oddanych głosów, 3) głosów nieważnych, 4) głosów ważnych bez dokonania wyboru, 5) głosów ważnych, 6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów w okręgach jednomandatowych, 7) głosów ważnie oddanych na poszczególne listy kandydatów (w okręgach wielomandatowych), 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list, 9) 21) nie obsadzonych mandatów z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 i art. 51 ust. 2, oraz nazwiska i imiona wybranych radnych; w okręgach wielomandatowych ze wskazaniem list, z których zostali wybrani. 4. 22) Obwieszczenie, odpowiednio w częściach wymienionych w ust. 2 i 3, podaje się do wiadomości publicznej przez rozplakatowanie w każdej gminie. 5. Wojewódzki komisarz wyborczy zarządza ogłoszenie obwieszczenia o wynikach głosowania i wynikach wyborów w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 6. 5) Wojewódzki komisarz wyborczy przesyła po jednym egzemplarzu każdego obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej oraz do wojewódzkiego urzędu statystycznego. Art. 103. 5) Po dokonaniu czynności określonych w art. 102 wojewódzki komisarz wyborczy przesyła materiały z wyborów do wojewody, który przechowuje te materiały do czasu otrzymania dalszych zarządzeń Państwowej Komisji Wyborczej. Art. 104. 5) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej obwieszczenie zawierające informacje o zbiorczych wynikach wyborów do rad na obszarze całego kraju, podlegające ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 105. 5) W ciągu 6 miesięcy od dnia wyborów Główny Urząd Statystyczny opublikuje w formie określonej przez Państwową Komisję Wyborczą wyniki głosowania i wyniki wyborów do wszystkich rad. Rozdział 17 Ważność wyborów Art. 106. 1. W ciągu 14 dni od dnia wyborów wyborca może wnieść protest przeciwko ważności wyborów, jeżeli dopuszczono się przestępstwa przeciwko wyborom albo naruszenia przepisów niniejszej ustawy, a przestępstwo to lub naruszenie mogło wywrzeć istotny wpływ na wynik wyborów. 2. 23) Protest wnosi się na piśmie do właściwego sądu wojewódzkiego. Jeżeli protest nie zawiera wystarczającego udokumentowania zarzutów, sąd może wezwać osobę wnoszącą protest do uzupełnienia dokumentacji w ciągu 7 dni od wniesienia protestu. 3. 24) Sprawy, o których mowa w ust. 1, sąd wojewódzki rozpatruje w składzie 3 sędziów na posiedzeniu jawnym w terminie 3 miesięcy od daty wniesienia protestu, z udziałem wojewódzkiego komisarza wyborczego i zainteresowanych. Art. 107. 1. Sąd wojewódzki unieważnia wybory w odpowiednim okręgu wyborczym w całości lub części, jeżeli w wyborach w tym okręgu dopuszczono się przestępstw przeciwko wyborom lub naruszenia przepisów niniejszej ustawy, które wywarły istotny wpływ na wyniki głosowania lub ich ustalenie. 2. Unieważniając wybory, sąd wojewódzki określa w orzeczeniu, w jakim zakresie i od jakiej czynności należy rozpocząć nowe postępowanie wyborcze. 3. 25) Od orzeczenia sądu wnoszącemu protest i wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu przysługuje środek odwoławczy do właściwego sądu apelacyjnego, który rozpoznaje sprawę w ciągu 30 dni. Przepis art. 106 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 108. 1. W razie unieważnienia wyborów wojewoda zarządza w ciągu 14 dni od daty unieważnienia ponowne wybory w odpowiednim okręgu wyborczym przy uwzględnieniu treści orzeczenia, o którym mowa w art. 107, ustalając jednocześnie kalendarz czynności wyborczych. 2. Ponowne wybory, w zakresie określonym orzeczeniem sądu, przeprowadza się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów niniejszej ustawy. Kalendarz wyborczy może przewidywać krótsze terminy. 3. Wybory ponowne, o których mowa w ust. 1 i 2, przeprowadzają te same komisje wyborcze na podstawie tych samych spisów wyborców, chyba że podstawą unieważnienia były zarzuty odnoszące się do komisji lub spisów. W tych wypadkach należy niezwłocznie powołać nowe komisje lub sporządzić nowe spisy. Rozdział 18 Wygaśnięcie mandatu radnego i uzupełnienie składu rady Art. 109. 26) 1. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek: 1) śmierci, 2) zrzeczenia się mandatu, 3) utraty prawa wybieralności lub braku tego prawa w dniu wyborów, 4) prawomocnego wyroku sądu, orzeczonego za przestępstwo umyślne. 2. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1, stwierdza właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od ich wystąpienia. O wygaśnięciu mandatu radnego zarząd gminy powiadamia wyborców właściwego okręgu wyborczego w drodze obwieszczenia. 3. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje również, stosownie do przepisów ustawy o samorządzie terytorialnym, w wypadku odwołania rady w drodze referendum, rozwiązania rady z mocy prawa lub rozwiązania rady uchwałą Sejmu. 4. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje w przypadku zmian w podziale terytorialnym państwa stosownie do przepisów art. 114. Art. 110. 1. 27) W wypadku wygaśnięcia mandatu radnego, wybranego w okręgu jednomandatowym, przeprowadza się w tym okręgu, w ciągu 3 miesięcy od daty stwierdzenia przez radę wygaśnięcia mandatu, wybory uzupełniające, chyba że do zakończenia kadencji rady zostało mniej niż 6 miesięcy. 2. 28) Jeżeli w wyniku wyborów, o których mowa w ust. 1, mandat pozostaje nie obsadzony, wybory uzupełniające powtarza się między 6 a 9 miesiącem, licząc od daty tych wyborów. 3. 29) Jeżeli w wyborach, o których mowa w ust. 1, zarejestrowany jest tylko jeden kandydat, głosowania nie przeprowadza się, a za wybranego właściwa terytorialna komisja wyborcza uznaje zarejestrowanego kandydata, sporządzając odpowiedni protokół. Wzór protokołu określi Państwowa Komisja Wyborcza. Przepisy art. 90-94 stosuje się odpowiednio. Art. 111. 1. 30) Wybory uzupełniające zarządza wojewoda, po porozumieniu z wojewódzkim komisarzem wyborczym. 2. Wybory uzupełniające odbywają się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów niniejszej ustawy, z tym że: 1) zarządzenie o przeprowadzeniu wyborów ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym, 2) kalendarz wyborczy może przewidywać krótsze terminy. Art. 112. 1. W wypadku wygaśnięcia mandatu radnego wybranego w okręgu wielomandatowym rada, stwierdzając wygaśnięcie mandatu radnego, podejmuje uchwałę o wstąpieniu na jego miejsce kandydata z tej samej listy, który w wyborach uzyskał kolejno największą liczbę głosów, a nie utracił prawa wybieralności. Przy równej liczbie głosów decyduje kolejność zamieszczenia kandydata na liście. 2. Kandydat może zrzec się pierwszeństwa do obsadzenia mandatu na rzecz kandydata z tej samej listy, który uzyskał kolejno największą liczbę głosów. Oświadczenie to powinno być zgłoszone radzie na piśmie w ciągu trzech dni od daty doręczenia zawiadomienia o przyznaniu mandatu. 3. 31) Jeżeli wskutek wygaśnięcia mandatów, których obsadzenie w trybie ust. 1 i 2 nie było możliwe, skład rady zmniejszył się więcej niż o jedną piątą, przeprowadza się wybory uzupełniające do danej rady, chyba że do zakończenia kadencji rady zostało mniej niż 6 miesięcy. 4. 32) Wybory, o których mowa w ust. 3, przeprowadza się w okręgu wyborczym, w którym pozostaje nie obsadzony mandat, w trybie i na zasadach ustalonych dla wyborów do rad gmin w okręgach wielomandatowych. Do wyborów tych przepisy art. 110 ust. 1 i 2 dotyczące terminu przeprowadzania wyborów uzupełniających oraz art. 111 stosuje się odpowiednio. Art. 112a. 33) 1. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 lub art. 51 ust. 2, w okręgu wyborczym pozostaje nie obsadzony mandat, przeprowadza się w tym okręgu wybory uzupełniające między 6 a 9 miesiącem, licząc od daty wyborów. 2. Przepisy art. 110, art. 111 i art. 112 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 113. 1. 34) Prezes Rady Ministrów w wypadkach określonych w art. 109 ust. 3 zarządza, w okresie 2 miesięcy, wybory przedterminowe do rady, chyba że przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym wyznaczają inny termin dla zarządzenia tych wyborów. 2. Wyborów przedterminowych nie przeprowadza się w okresie sześciu miesięcy przed upływem kadencji rady. 3. 35) Art. 110 ust. 3 stosuje się odpowiednio także do wyborów, o których mowa w ust. 1. Art. 114. 36) 1. Zmiany w podziale terytorialnym zachodzące w toku kadencji rad powodują następujące zmiany: 1) jeżeli z jednej gminy tworzy się dwie lub więcej gmin, dotychczasowa rada gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana, 2) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący okręg wyborczy dla wyboru rady tej gminy i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale zamieszkały i wybrany w tym okręgu staje się radnym rady w gminie powiększonej; mandat radnego nie spełniającego tych warunków wygasa z mocy prawa, 3) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego dla wyboru rady w tej gminie i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale zamieszkały na tym obszarze i wybrany w tym okręgu staje się radnym w gminie powiększonej, 4) jeżeli gmina zostaje włączona do innej gminy albo dwie lub więcej gmin łączy się w nową gminę, rady tych gmin zostają z mocy prawa rozwiązane. 2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, przeprowadza się wybory nowych rad gmin w trybie i na zasadach określonych niniejszą ustawą. Przepisy art. 111 ust. 2 pkt 2 i art. 113 stosuje się odpowiednio. 3. W wyniku zmian w składach rad gmin, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dopuszcza się na czas danej kadencji, z zastrzeżeniem ust. 4, odstępstwa od ustawowej liczby radnych ustalonej dla danej rady, stosownie do przepisów ustawy o samorządzie terytorialnym. 4. Jeżeli w wyniku zmian, o których mowa w ust. 3, skład rady zmniejszył się do 2/3 ustawowej liczby radnych, rada gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 5. Wojewódzki komisarz wyborczy podaje do publicznej wiadomości oraz ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, w formie obwieszczenia, informację o rozwiązaniu z mocy prawa rady gminy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4 oraz w ust. 4. 6. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, stwierdza właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od ich wystąpienia. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w tym terminie jest równoznaczne z wygaśnięciem mandatu z mocy prawa. Art. 114a. 37) Kadencja rady i radnych wybranych w wyborach ponownych, uzupełniających, przedterminowych oraz w wyborach, o których mowa w art. 114 ust. 2 i 4, upływa z dniem upływu kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych na podstawie art. 9 niniejszej ustawy. Rozdział 19 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 115. (pominięty 38)). Art. 116. W miastach podzielonych na dzielnice wybory na podstawie niniejszej ustawy przeprowadza się tylko do rad miejskich, chyba że zgodnie z obowiązującymi przepisami dzielnice w danym mieście stanowią samodzielne gminy. W takim wypadku rady gminy w dzielnicach wybiera się według zasad określonych w art. 8 ust. 2 i w innych przepisach niniejszej ustawy odnoszących się do wyborów w wielomandatowych okręgach wyborczych. Art. 117. (pominięty 38)). Art. 118. (pominięty 38)). Art. 119. (pominięty 38)). Art. 120. 1. Koszty związane z wyborami pokrywane są z budżetu państwa, z tym że nie dotyczy to kosztów związanych ze zgłaszaniem kandydatów i prowadzoną przez nich kampanią wyborczą. 2. Wszelkie pisma oraz postępowanie sądowe i administracyjne w sprawach wyborczych wolne są od opłat. Art. 121. (pominięty 38)). Art. 122. Traci moc ustawa z dnia 13 lutego 1984 r. - Ordynacja wyborcza do rad narodowych (Dz. U. z 1988 r. Nr 7, poz. 55). Art. 123. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 39) ( Ustawa ta utraciła moc w związku z art. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 1990 r. o uchyleniu ustawy o kontroli publikacji i widowisk, zniesieniu organów tej kontroli oraz o zmianie ustawy - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 29, poz. 173). 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), która weszła w życie z dniem 18 listopada 1995 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205), który wszedł w życie z dniem 27 listopada 1993 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 2. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 2. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 2. 6) Przez art. 164 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2. 7) Przez art. 164 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 2. 12) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227), która weszła w życie z dniem 20 czerwca 1991 r., oraz przez art. 164 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2. 14) Przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) Ustawa ta utraciła moc zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297), która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 1990 r. Stosownie do art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. jej przepisy nie dotyczą zgromadzeń związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych. 20) W brzmieniu ustalonym zgodnie z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34), która weszła w życie dnia 1 marca 1993 r., oraz przez art. 164 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 2. 21) Dodany przez art. 2 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Dodany przez art. 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13. 28) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 2. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 31) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13. 32) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) Dodany przez art. 2 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) Dodany przez art. 2 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) Zamieszczony w obwieszczeniu. 39) Ustawa została ogłoszona dnia 19 marca 1990 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa. (Dz. U. Nr 18, poz. 86) Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa rodzaje oraz warunki i tryb wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej służbie lotniczej, w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w radiowej służbie amatorskiej, zwanych dalej "świadectwami", oraz wysokości opłat za te świadectwa. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) VHF - rozumie się przez to pasmo częstotliwości 156-174 MHz dla radiowej służby morskiej i żeglugi śródlądowej, 2) MF - rozumie się przez to pasmo częstotliwości 1605-4000 kHz dla radiowej służby morskiej i żeglugi śródlądowej, 3) GMDSS- rozumie się przez to Global Maritime Distress and Safety System oznaczający Światowy Morski System Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa, 4) obszar morza A1 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego zasięgu co najmniej jednej stacji nadbrzeżnej VHF, w którym jest zapewniona ciągła łączność alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego wywołania, 5) polski obszar morza A1 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego zasięgu co najmniej jednej polskiej stacji nadbrzeżnej VHF, w którym jest zapewniona ciągła łączność alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego wywołania, 6) obszar morza A2 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego zasięgu co najmniej jednej stacji nadbrzeżnej MF, z wyłączeniem obszaru morza A1, w którym jest zapewniona ciągła łączność alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego wywołania, 7) obszar morza A3 - rozumie się przez to obszar zasięgu satelitów geostacjonarnych systemu INMAR-SAT, z wyłączeniem obszarów morza A1 i A2, w którym jest zapewniona ciągła łączność alarmowa, 8) obszar morza A4 - rozumie się przez to obszar morza poza obszarami morza A1, A2 i A3. § 3. 1. Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, zwana dalej "PAR", wydaje świadectwa na podstawie pozytywnie zdanego egzaminu. 2. Wzory świadectw określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Wysokość opłaty za wydanie świadectwa określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wysokość opłaty za wydanie duplikatu świadectwa wynosi 100% opłaty za wydanie danego rodzaju świadectwa. 3. Wysokość opłaty za wymianę świadectwa, wynikającą z § 14 ust. 1, wynosi 50% opłaty za wydanie danego rodzaju świadectwa. 4. Opłaty, o których mowa w ust. 1-3, stanowią dochód budżetu Państwa. Rozdział 2 Radiowa służba lotnicza § 5. Ustala się następujące rodzaje świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej służbie lotniczej, w kolejności według zakresu uprawnień: 1) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, 2) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, 3) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, 4) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, 5) świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych. § 6. 1. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 21 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) odbyła praktykę co najmniej 50 godzin lotu na statkach powietrznych przy obsłudze urządzeń radiotelegraficznych pod nadzorem operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy. 2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) odbyła praktykę co najmniej 25 godzin lotu na statkach powietrznych przy obsłudze urządzeń radiotelegraficznych pod nadzorem operatora radiotelegrafisty pierwszej lub drugiej klasy. 3. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na statkach powietrznych przy obsłudze urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-3. 4. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 16 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na statkach powietrznych przy obsłudze urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-4. 5. Świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 16 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na szybowcach przy obsłudze urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-4. § 7. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 5 jest wykazanie się wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Rozdział 3 Radiowa służba morska i żeglugi śródlądowej § 8. 1. Ustala się dwie grupy świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej: 1) świadectwo radiooperatora, 2) świadectwo radioelektronika i operatora GMDSS. 2. Ustala się następujące rodzaje świadectw radiooperatora w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, w kolejności według zakresu uprawnień: 1) świadectwo ogólne radiooperatora, 2) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, 3) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, 4) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, 5) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, 6) świadectwo operatora radiotelegrafisty ograniczone do pasma VHF. 3. Ustala się następujące rodzaje świadectw radioelektronika i operatora GMDSS w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, w kolejności według zakresu uprawnień: 1) świadectwo radioelektronika pierwszej klasy, 2) świadectwo radioelektronika drugiej klasy, 3) świadectwo ogólne operatora GMDSS, 4) świadectwo ograniczone operatora GMDSS, 5) świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1. § 9. 1. Świadectwo ogólne radiooperatora może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła Wyższą Szkołę Morską lub inną wyższą szkołę ze specjalizacją radiokomunikacja morska lub pokrewną, 2) odbyła co najmniej dwuletnią praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności radiotelegrafisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1 i 2. 2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 21 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) odbyła co najmniej dwuletnią praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych w charakterze radiotelegrafisty drugiej klasy pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1 i 2. 3. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) odbyła co najmniej roczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności radiotelegrafisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-3. 4. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła co najmniej sześciomiesięczną praktykę, wykonując czynności radiotelefonisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-4. 5. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła co najmniej trzymiesięczną praktykę, wykonując czynności radiotelefonisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-5. 6. Świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła praktykę w zakresie obsługi urządzeń VHF dla radiowej służby morskiej i żeglugi śródlądowej co najmniej przez okres 3 miesięcy pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-5. 7. Świadectwo radioelektronika pierwszej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła Wyższą Szkołę Morską o specjalności radioelektronika lub radiokomunikacja morska bądź inną wyższą szkołę techniczną o specjalnościach elektronicznych, 2) posiada świadectwo radioelektronika drugiej klasy i odbyła dodatkową dwunastomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych wyposażonych w urządzenia GMDSS, wykonując czynności radioelektronika drugiej klasy, w tym 6 miesięcy na statkach morskich. 8. Świadectwo radioelektronika drugiej klasy może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) posiada wykształcenie co najmniej średnie o kierunku elektronicznym, radiokomunikacyjnym lub radiowym i odbyła sześciomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora GMDSS pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-3 lub ust. 3 pkt 1-2, w tym 3 miesiące na statkach morskich wyposażonych w urządzenia GMDSS, lub 3) ukończyła Wyższą Szkołę Morską o specjalności radioelektronika morska i posiada świadectwo co najmniej radiotelegrafisty drugiej klasy. 9. Świadectwo ogólne operatora GMDSS może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) posiada wykształcenie co najmniej średnie, 3) odbyła sześciomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-4 lub w ust. 3 pkt 1-3, w tym 3 miesiące na statkach morskich wyposażonych w urządzenia GMDSS. 10. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła co najmniej szkołę podstawową, 3) odbyła miesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora na urządzeniach podsystemów GMDSS przewidzianych dla obszaru morza A1, pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 3 pkt 1-4. 11. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1 może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła co najmniej szkołę podstawową, 3) odbyła miesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora na urządzeniach podsystemów GMDSS przewidzianych dla polskiego obszaru morza A1, pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 3 pkt 1-4. § 10. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 8 jest wykazanie się wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia. Rozdział 4 Radiowa służba amatorska § 11. Ustala się następujące rodzaje świadectw uprawniających do ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej: 1) świadectwo radiooperatora klasy A, 2) świadectwo radiooperatora klasy B, 3) świadectwo radiooperatora klasy C, 4) świadectwo radiooperatora klasy D. § 12. 1. Świadectwo radiooperatora klasy A i B może uzyskać osoba, która ukończyła 15 lat i ukończyła szkołę podstawową. 2. Świadectwo radiooperatora klasy C i D może uzyskać osoba, która ukończyła 12 lat. 3. Uzyskanie świadectwa wymienionego w § 11 przez osobę, która nie ukończyła 18 lat, wymaga uprzedniego wyrażenia zgody przez jej przedstawiciela ustawowego. § 13. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 11 jest wykazanie się wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 14. 1. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie lotniczej oraz w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność do czasu ich wymiany na świadectwa w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. PAR dokona wymiany świadectw, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 grudnia 1996 r. Świadectwa nie wymienione w tym terminie tracą ważność. 3. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie amatorskiej, w tym również świadectwa uzdolnienia wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują ważność i nie wymagają wymiany. § 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 30 września 1991 r. w sprawie warunków i trybu wydawania świadectw radiooperatorów oraz wysokości opłat za te świadectwa (Dz. U. Nr 97, poz. 430 i z 1995 r. Nr 56, poz. 297). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Załącznik nr 1 WZORY ŚWIADECTW UPOWAŻNIAJĄCYCH DO OBSŁUGI URZĄDZEŃ RADIOKOMUNIKACYJNYCH § 1. Świadectwa radiooperatora w służbie lotniczej, tj. świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 2. Świadectwa radiooperatora w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, tj. świadectwo ogólne radiooperatora, świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty i świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 3. Świadectwa radioelektronika w służbie morskiej, tj. świadectwo radioelektronika pierwszej klasy, świadectwo radioelektronika drugiej klasy, świadectwa operatora GMDSS w służbie morskiej, tj. świadectwo ogólne operatora, świadectwo ograniczone operatora i świadectwo ograniczone operatora na polski obszar morza A1, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 4. Świadectwa radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "A" lub klasy "B" wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja Ilustracja § 5. Świadectwa radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "C" lub klasy "D" wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA ŚWIADECTWA A. Radiowa służba lotnicza 1. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 30,00 zł 2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 25,00 zł 3. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 20,00 zł 4. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 15,00 zł 5. Świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych - 10,00 zł B. Radiowa służba morska i żeglugi śródlądowej 1. Świadectwo ogólne radiooperatora - 50,00 zł 2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 40,00 zł 3. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 35,00 zł 4. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 30,00 zł 5. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 25,00 zł 6. Świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF - 20,00 zł 7. Świadectwo radioelektronika pierwszej klasy - 40,00 zł 8. Świadectwo radioelektronika drugiej klasy - 35,00 zł 9. Świadectwo ogólne operatora GMDSS - 30,00 zł 10. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS - 25,00 zł 11. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1 - 20,00 zł C. Radiowa służba amatorska 1. Świadectwo radiooperatora klasy "A" - 10,00 zł 2. Świadectwo radiooperatora klasy "B" - 8,00 zł 3. Świadectwo radiooperatora klasy "C" - 4,00 zł 4. Świadectwo radiooperatora klasy "D" - 3,00 zł Załącznik nr 3 ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW ŚWIADECTW RADIOOPERATORA W RADIOWEJ SŁUŻBIE LOTNICZEJ § 1. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, uprawniające do obsługi wszystkich urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych na pokładzie statków powietrznych i w stacjach lotniskowych, powinna wykazać się następującymi wiadomościami: 1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu oraz znajomością specjalnych przepisów dotyczących służb lotniczych (stałej i ruchomej) z radionawigacji lotniczej; 2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych; 3) znajomością ogólnych zasad elektrotechniki i teorii radiotechniki, znajomością regulacji i praktycznej obsługi różnych typów urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych stosowanych w służbie ruchomej, łącznie z urządzeniami do radionamierzania i braniem namiarów radiowych, jak również ogólną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji; 4) znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory, urządzenia służące do uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych; 5) praktycznymi umiejętnościami naprawiania, za pomocą sprzętu posiadanego na pokładzie, uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie lotu; 6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków przestankowych, z szybkością 20 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z szybkością 25 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5 minut; 7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej; 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie. § 2. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, uprawniające do obsługi urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych na pokładzie statków powietrznych i w stacjach lotniskowych, ograniczonych do manipulacji regulatorami i przełącznikami zewnętrznymi tych urządzeń, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu oraz znajomością specjalnych przepisów dotyczących służb lotniczych (stałej i ruchomej) i radionawigacji lotniczej; 2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych; 3) elementarną teoretyczną i praktyczną znajomością elektrotechniki i radiotechniki, znajomością regulacji i właściwej obsługi różnych typów urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych, stosowanych w służbie ruchomej, a także radionamierników, łącznie z braniem namiarów, oraz elementarną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji; 4) elementarną znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory itp., służących do uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamierników; 5) praktycznymi umiejętnościami wystarczającymi do naprawy drobnych uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie lotu; 6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5 minut; 7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej; 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie. § 3. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, uprawniające do obsługi wszystkich urządzeń radiotelefonicznych na pokładzie statków powietrznych i w stacjach lotniskowych, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) znajomością podstawowych zasad radiotelefonii; 3) szczegółową znajomością praktycznej obsługi i regulacji urządzeń radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej; 4) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. § 4. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, uprawniające do obsługi urządzeń radiotelefonicznych na pokładzie statków powietrznych, ograniczonej do manipulacji regulatorami i przełącznikami zewnętrznymi tych urządzeń, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej; 3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. § 5. Osoba występująca o świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych, uprawniające do obsługi urządzeń radiotelefonicznych zainstalowanych na pokładzie szybowców i pracujących w zakresie częstotliwości przeznaczonych dla szybowców, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych w zakresie częstotliwości przeznaczonych dla szybowców oraz znajomością procedur łączności radiotelefonicznej, stosowanych w lotnictwie sportowym; 3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. Załącznik nr 4 ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW ŚWIADECTW RADIOOPERATORÓW, RADIOELEKTRONIKÓW, OPERATORÓW GMDSS W RADIOWEJ SŁUŻBIE MORSKIEJ I ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ § 1. Osoba występująca o świadectwo ogólne radiooperatora, uprawniające do obsługi stacji radiotelegraficznej i radiotelefonicznej na każdym statku morskim i dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego i radionawigacyjnego oraz do pełnienia funkcji samodzielnego radiooficera lub kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, po uzyskaniu dyplomu radiooficera okrętowego I klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna wykazać się następującymi wiadomościami: 1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną i postanowień konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu; 2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków żeglugi morskiej i najważniejszych tras telekomunikacyjnych; 3) znajomością zasad elektrotechniki oraz teorii radiotechniki i elektroniki, wystarczającą do spełnienia wymagań podanych w pkt 4, 5 i 6; 4) teoretyczną znajomością budowy nowoczesnych urządzeń radiokomunikacyjnych, a szczególnie nadajników, odbiorników i systemów antenowych stosowanych w radiotelegraficznej i radiotelefonicznej służbie ruchomej morskiej, automatycznych urządzeń alarmowych, urządzeń radiowych stosowanych na środkach ratunkowych, urządzeń radionamiarowych i wszelkich urządzeń pomocniczych, urządzeń zasilających, jak również ogólną znajomością wszelkich urządzeń stosowanych w radionawigacji, szczególnie w celu zapewnienia konserwacji tych urządzeń; 5) praktyczną znajomością obsługi, regulacji i konserwacji urządzeń wymienionych w pkt 4, wraz z praktyczną umiejętnością dokonywania namiarów oraz dokonywania kalibracji radionamierników; 6) praktyczną umiejętnością lokalizacji i usuwania, za pomocą odpowiednich przyrządów pomiarowych i narzędzi, tych uszkodzeń urządzeń, jakie mogą wystąpić w czasie rejsu; 7) umiejętnością poprawnego ręcznego nadawania i poprawnego odbioru "na słuch" nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w tekście powinno zawierać 5 znaków; czas trwania każdego nadawania i odbioru wynosi po 5 minut; 8) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej w języku angielskim; 9) znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni zadowalająco wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie. § 2. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, uprawniające do obsługi stacji radiotelegraficznej i radiotelefonicznej na każdym statku morskim i dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego i radionawigacyjnego oraz do pełnienia funkcji samodzielnego radiooficera lub kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, po uzyskaniu dyplomu radiooficera okrętowego I klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu; 2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych; 3) znajomością ogólnych zasad elektrotechniki i teorii radiotechniki, znajomością regulacji i praktycznej obsługi różnych typów urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych, stosowanych w służbie ruchomej, łącznie z urządzeniami do radionamierzania i braniem namiarów radiowych, jak również ogólną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji; 4) znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory, urządzenia służące do uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych; 5) praktycznymi umiejętnościami naprawiania, za pomocą sprzętu posiadanego na pokładzie, uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie rejsu; 6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków przestankowych, z szybkością 20 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z szybkością 25 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5 minut; 7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej; 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie. § 3. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, uprawniające do obsługi stacji radiotelegraficznej na każdym statku morskim i dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego oraz pełnienia funkcji kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych w żegludze międzynarodowej, po uzyskaniu dyplomu radiooficera okrętowego I klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu; 2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych; 3) elementarną teoretyczną i praktyczną znajomością elektrotechniki i radiotechniki, znajomością regulacji i właściwej obsługi różnych typów urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych stosowanych w służbie ruchomej oraz elementarną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji; 4) elementarną znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory itp., służących do uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamierników; 5) praktycznymi umiejętnościami wystarczającymi do naprawy drobnych uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie rejsu; 6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5 minut; 7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej; 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie. § 4. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, uprawniające do obsługi radiostacji radiotelefonicznej na każdym statku, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) znajomością podstawowych zasad radiotelefonii; 3) szczegółową znajomością praktycznej obsługi i regulacji urządzeń radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej; 4) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. § 5. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, uprawniające do obsługi radiotelefonicznej radiostacji na każdym statku, jeśli obsługa nadajnika nie wymaga ręcznego dostrojenia, a moc szczytowa nadajnika nie przekracza 1,5 kW, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) znajomością obsługi urządzeń radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej; 3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. § 6. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF, uprawniające do obsługi radiotelefonu w paśmie VHF, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego - procedury w języku angielskim; 2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych VHF i procedury łączności radiotelefonicznej; 3) umiejętnością nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej. § 7. Osoba występująca o świadectwo radioelektronika pierwszej klasy, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na wszystkich statkach morskich oraz wykonywania przeglądów, konserwacji i napraw sprzętu elektronicznego na statku oraz do pełnienia funkcji kierownika radiostacji na statku, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) znajomością podstaw elektrotechniki i teorii radiotechniki i elektroniki, wystarczającą do spełnienia wymagań podanych w pkt 2, 3 i 4, 2) teoretyczną wiedzą dotyczącą wyposażenia radiokomunikacyjnego przewidzianego dla systemu GMDSS, włączając w to nadajniki i odbiorniki wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej, nadajniki i odbiorniki radiotelefoniczne, urządzenia cyfrowego selektywnego wywołania, ziemskie stacje okrętowe, radiopławy awaryjne, morskie systemy antenowe, wyposażenie radiowe jednostek ratunkowych oraz wszystkie urządzenia pomocnicze, łącznie z zasilającymi, a także ogólną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności utrzymania w stanie gotowości do pracy wszystkich rządzeń wymienionych powyżej, 3) praktyczną umiejętnością obsługi i bieżącej konserwacji wyposażenia wymienionego w pkt 2, 4) praktyczną wiedzą niezbędną do lokalizacji i naprawy uszkodzeń, przy wykorzystaniu odpowiednich narzędzi i aparatury testującej, wyposażenia wymienionego w pkt 2, 5) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów GMDSS oraz ich wyposażenia, 6) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii oraz automatycznej radiotelegrafii, 7) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań Konwencji SOLAS, dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej, 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie. § 8. Osoba występująca o świadectwo radioelektronika drugiej klasy, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na wszystkich statkach morskich oraz wykonywania przeglądów, konserwacji i napraw sprzętu elektronicznego na statku oraz pełnienia funkcji operatora w stacjach nadbrzeżnych lub pełnienia funkcji kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych w żegludze międzynarodowej, a także na statkach pływających w obszarze morza A4, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) ogólną znajomością podstaw elektrotechniki oraz teorii radiotechniki i elektroniki, wystarczającą do spełnienia wymagań zawartych w pkt 2, 3 i 4, 2) ogólną teoretyczną wiedzą dotyczącą radiokomunikacyjnego wyposażenia w systemie GMDSS, włączając w to nadajniki i odbiorniki radiotelefoniczne, urządzenia cyfrowego selektywnego wywołania, ziemskie stacje okrętowe, radiopławy awaryjne, morskie systemy antenowe, wyposażenie radiowe jednostek ratunkowych oraz wszystkie urządzenia pomocnicze łącznie z zasilającymi, a także ogólną znajomością innego wyposażenia najczęściej stosowanego w radionawigacji, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności utrzymania w stanie gotowości eksploatacyjnej wszystkich urządzeń wymienionych powyżej, 3) praktyczną umiejętnością obsługi i bieżącej konserwacji wyposażenia wymienionego w pkt 2, 4) praktyczną wiedzą niezbędną do wykonania napraw, w przypadku uszkodzeń wyposażenia wymienionego w pkt 2, za pomocą środków dostępnych na pokładzie statku, wymieniając w razie potrzeby uszkodzone moduły funkcjonalne, 5) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów GMDSS i ich wyposażenia, 6) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonu i automatycznej radiotelegrafii, 7) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań Konwencji SOLAS, dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej, 8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie. § 9. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora GMDSS, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na każdym statku morskim oraz do pełnienia funkcji operatora w stacjach nadbrzeżnych, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów oraz wyposażenia GMDSS, 2) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii, 3) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań Konwencji SOLAS dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej, 4) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie. § 10. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora GMDSS, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na statkach morskich w obszarze morza A1, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami: 1) praktyczną znajomością działania tych podsystemów i wyposażenia GMDSS, które są wymagane dla statków odbywających rejsy w obszarach zasięgu brzegowych stacji VHF, 2) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii, 3) znajomością przepisów dotyczących łączności radiotelefonicznej, a szczególnie tej części Regulaminu radiokomunikacyjnego, która dotyczy bezpieczeństwa życia na morzu, 4) elementarną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie. § 11. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na statkach morskich pływających w polskim obszarze morza A1, powinna wykazać się wiadomościami i umiejętnościami wymienionymi w § 4 pkt 1, 2 i 3. Załącznik nr 5 ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA ŚWIADECTWA RADIOOPERATORA W RADIOWEJ SŁUŻBIE AMATORSKIEJ § 1. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "A", uprawniające do ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej we wszystkich pasmach częstotliwości i dla wszystkich rodzajów modulacji przeznaczonych dla tej służby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami z niżej podanych dziedzin: 1) wiadomości techniczne: a) teoria elektryczności, elektromagnetyzmu i radiotechniki: - przewodnictwo elektryczne, - źródła elektryczności, - pole elektryczne, - pole magnetyczne - pole elektromagnetyczne, - sygnały sinusoidalne, - sygnały niesinusoidalne, - sygnały zmodulowane, - moc i energia; b) elementy obwodów: - rezystory, - kondensatory, - cewki, - transformatory - budowa i zastosowanie, - diody, - tranzystory i układy scalone, - inne elementy elektroniczne; c) układy: - łączenie elementów obwodów, - filtry, - zasilacze, - wzmacniacze, - demodulatory, - generatory, - pętla synchronizacji fazowej (PLL); d) odbiorniki: - rodzaje, - schematy blokowe, - budowa i działanie poszczególnych stopni, - parametry odbiornika; e) nadajniki: - rodzaje, - schematy blokowe, - budowa i działanie poszczególnych stopni, - parametry nadajnika; f) anteny i linie zasilające: - typy anten, - charakterystyki anten, - linie zasilające; g) propagacja fal radiowych; h) pomiary: - wykonywanie pomiarów napięć i prądów - stałych, przemiennych, wysokiej częstotliwości, pomiarów rezystancji, mocy, głębokości modulacji, częstotliwości i współczynnika WFS, - przyrządy pomiarowe do wyżej wymienionych pomiarów; i) zakłócenia radioelektryczne: - źródła zakłóceń, - przyczyny zakłóceń w sprzęcie elektronicznym, - urządzenia przeciwzakłóceniowe; 2) bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych i nadawczych: a) przepływ prądu elektrycznego przez ciało człowieka - porażenie, b) udzielanie pierwszej pomocy, c) ochrona przeciwporażeniowa, d) wpływ pola elektromagnetycznego na organizm ludzki, e) ochrona środowiska naturalnego przed promieniowaniem elektromagnetycznym, f) ochrona odgromowa, g) przepisy przeciwpożarowe przy urządzeniach elektrycznych; 3) przepisy i procedury operatorskie krajowe i międzynarodowe: a) alfabet fonetyczny międzynarodowy, b) kod Q, c) skróty operatorskie, d) sposoby porozumienia się w przypadku niebezpieczeństwa i klęsk żywiołowych, e) znaki wywoławcze, f) plan pasm częstotliwości dla służb radioamatorskich - krajowych i według Międzynarodowego Związku Radioamatorów (IARU); 4) przepisy krajowe i międzynarodowe dotyczące służby radioamatorskiej i satelitarnej łączności radioamatorskiej; 5) umiejętność nadawania i odbioru alfabetu Morse'a. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "A" powinna wykazać się umiejętnością ręcznego nadawania i odbioru "na słuch" informacji przekazywanych kodem Morse'a - grup literowych, cyfrowych i znaków przestankowych z szybkością nie mniejszą niż 12 grup na minutę, przy czym czas trwania transmisji powinien wynosić nie mniej niż 3 minuty. Przy nadawaniu nie używa się klucza automatycznego. § 2. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "B", uprawniające do ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w pasmach częstotliwości powyżej 30 MHz bez możliwości stosowania radiotelegrafii, powinna wykazać się wiadomościami i umiejętnościami takimi samymi, jak dla klasy "A", z wyłączeniem § 1 pkt 5. § 3. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "C", uprawniające do ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w ograniczonych pasmach częstotliwości, określonych w odrębnych przepisach, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami z niżej podanych dziedzin: 1) wiadomości techniczne: a) podstawy elektryczności i radiotechniki: - przewodnictwo elektryczne, - źródła elektryczności, - pole elektryczne, - pole magnetyczne, - pole elektromagnetyczne, - sygnały sinusoidalne, - sygnały niesinusoidalne, - sygnały zmodulowane; b) elementy obwodów: - rezystory, - kondensatory, - cewki, - diody półprzewodnikowe - tranzystory, - transformatory, - oznaczenia elementów obwodów; c) identyfikacja i zastosowanie wskazanych obwodów i układów: - filtry, - zasilacze, - wzmacniacze, - generatory; d) odbiorniki: - rodzaje, - budowa i działanie; e) nadajniki: - rodzaje, - parametry nadajnika; f) anteny i linie zasilające: - typy anten, - charakterystyki anten, - linie zasilające; g) propagacja fal radiowych; h) pomiary: - wykonywanie pomiarów napięć i prądów stałych, przemiennych, mocy nadajnika i współczynnika WFS, - przyrządy pomiarowe do wyżej wymienionych pomiarów; i) zakłócenia radioelektryczne: - źródła zakłóceń, - podstawowe przyczyny powstawania zakłóceń, - eliminacja zakłóceń; 2) bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych i nadawczych: a) przepływ prądu elektrycznego przez ciało człowieka - porażenie, b) udzielanie pierwszej pomocy, c) ochrona przeciwporażeniowa, d) ochrona odgromowa, e) przepisy przeciwpożarowe przy urządzeniach elektrycznych; 3) przepisy i procedury operatorskie krajowe i międzynarodowe: a) alfabet fonetyczny międzynarodowy, b) wybrane elementy kodu Q, c) wybrane skróty operatorskie, d) sposoby porozumienia się w przypadku niebezpieczeństwa i klęsk żywiołowych, e) znaki wywoławcze, f) przydział pasm częstotliwości i rodzajów emisji w zakresie odpowiedniej kategorii zezwolenia amatorskiego; 4) przepisy krajowe dotyczące służby radioamatorskiej - postanowienia i warunki licencji; 5) umiejętność nadawania i odbioru alfabetu Morse'a. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "C" powinna wykazać się umiejętnością ręcznego nadawania i odbioru "na słuch" informacji przekazywanych kodem Morse'a - grup literowych, cyfrowych i znaków przestankowych z szybkością nie mniejszą niż 5 grup na minutę, przy czym czas trwania transmisji powinien wynosić nie mniej niż 3 minuty. Przy nadawaniu nie używa się klucza automatycznego. § 4. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "D", uprawniające do ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w paśmie częstotliwości 144-146 MHz bez możliwości stosowania radiotelegrafii, powinna wykazać się wiadomościami i umiejętnościami takimi samymi, jak dla klasy "C", z wyłączeniem § 3 pkt 5. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87) Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, w wysokości 100.171.163 tys. zł. 2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, w wysokości 109.671.163 tys. zł. 3. Niedobór budżetu państwa na koniec roku 1996 ustala się na kwotę nie większą niż 9.500.000 tys. zł 4. Saldo finansowania zagranicznego (saldo kredytów i pożyczek zagranicznych) jest ujemne i wynosi 1.993.848 tys. zł. Art. 2. W 1996 r. Minister Finansów dokona spłaty krajowych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa do łącznej kwoty 5.661.978 tys. zł, z tego z tytułu wykupu: 1) obligacji indeksowanej rocznej pożyczki państwowej serii o terminie wykupu 2 marca 1996 r., w kwocie 300.000 tys. zł, 2) obligacji indeksowanej drugiej rocznej pożyczki państwowej serii o terminach wykupu 2 czerwca 1996 r., 2 września 1996 r., 2 grudnia 1996 r., do kwoty 2.700.000 tys. zł, 3) obligacji państwowej pożyczki trzyletniej serii III, IV, V i VI, w kwocie 330.280 tys. zł, 4) obligacji pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym, o terminie wykupu 12 czerwca 1996 r., w kwocie 88.741 tys. zł, 5) obligacji o oprocentowaniu stałym pożyczki państwowej, o terminie wykupu 12 października 1996 r., w kwocie 179.422 tys. zł, 6) obligacji nominowanej w dolarach USA serii I i J, do kwoty 1.274.000 tys. zł, 7) obligacji konwersyjnej na pokrycie zadłużenia budżetu państwa w Narodowym Banku Polskim, powstałego w latach 1989-1991, w kwocie 122.000 tys. zł, 8) obligacji restrukturyzacyjnej serii A, B, C i D, do kwoty 450.000 tys. zł, 9) drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na akcje i udziały, do kwoty 2.500 tys. zł, 10) obligacji 60% wewnętrznej pożyczki państwowej, do kwoty 35 tys. zł, oraz 11) spłaty kredytów zaciągniętych na finansowanie inwestycji infrastrukturalnych związanych z budownictwem mieszkaniowym, do kwoty 215.000 tys. zł. Art. 3. 1. Niedobór budżetu państwa, ujemne saldo finansowania zagranicznego, spłata krajowych zobowiązań długoterminowych, pożyczki, o których mowa w art. 25 ust. 2, w łącznej kwocie 17.180.326 tys. zł oraz wykup bonów skarbowych zostaną pokryte przychodami ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych. 2. Narodowy Bank Polski zakupi w 1996 r., na wniosek Ministra Finansów, na rynku pierwotnym, skarbowe papiery wartościowe za kwotę nie większą niż 6.200.000 tys. zł. 3. Przyrost zadłużenia w skarbowych papierach wartościowych o terminie wykupu poniżej jednego roku oraz w kredytach, w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć kwoty 8.500.000 tys. zł. 4. Różnica pomiędzy kwotą, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 3, zostanie sfinansowana przychodami ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok. 5. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1996 r. skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do sprzedaży na rynku krajowym, nie może przekroczyć kwoty 30.000.000 tys. zł. 6. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1996 r. skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, nominowanych w złotych polskich lub w walutach obcych, przeznaczonych na zagraniczne rynki finansowe, nie może przekroczyć równowartości w złotych 500 mln dolarów USA, według kursu walut z dnia emisji. 7. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 2. 8. Szczegółowy wykaz przychodów i rozchodów wynikających z finansowania niedoboru budżetu państwa, ujemnego salda finansowania zagranicznego, spłaty długoterminowych zobowiązań Skarbu Państwa określa załącznik nr 3. Art. 4. 1. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, może: 1) dokonać emisji obligacji na zwiększenie funduszy własnych Banku Gospodarki Żywnościowej S.A. do wysokości 600.000 tys. zł, 2) dokonywać dodatkowej emisji obligacji na zwiększenie funduszy własnych Banku Gospodarki Żywnościowej S.A. do wysokości 100.000 tys. zł po przedłożeniu Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do dnia 30 września 1996 r., sprawozdania z wykorzystania obligacji, o których mowa w pkt 1, 3) określić tryb i warunki przekazania obligacji do Banku Gospodarki Żywnościowej S.A. 2. Przekazanie obligacji, o których mowa w ust. 1, nastąpi nieodpłatnie. Art. 5. 1. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków na centralnym rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim. 2. Odsetki z tytułu dokonanych lokat stanowią dochód budżetu państwa. Art. 6. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do konwersji zadłużenia zagranicznego wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego na złote, przy czym łączna wartość rozchodów budżetu państwa z tego tytułu nie może przekroczyć równowartości w złotych 150 mln dolarów USA. 2. Wartość zadłużenia zagranicznego podlegającego konwersji, o której mowa w ust. 1, może zostać zwiększona do łącznej kwoty będącej równowartością w złotych kwoty 300 mln dolarów USA, tj. o kwotę będącą równowartością w złotych kwoty 150 mln dolarów USA, pod warunkiem że realizowane dodatkowo transakcje dotyczyć będą zamiany zadłużenia na udziały kapitałowe w prywatyzowanych przedsiębiorstwach oraz akcje i udziały Skarbu Państwa w spółkach i nie będą powodować zwiększenia rozchodów, o których mowa w ust. 1, ani zmniejszenia planowanych na rok 1996 dochodów z tytułu prywatyzacji przedsiębiorstw. Art. 7. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą: 1) dochody własne 3.595.432 tys. zł, 2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym 398.912 tys. zł, 3) wydatki, bez wpłat do budżetu 3.795.763 tys. zł, 4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym 45.905 tys. zł. 2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4. Art. 8. Ustala się plany dochodów i wydatków państwowych funduszy celowych, wynikające z planów finansowych tych funduszy, zgodnie z załącznikiem nr 5. Art. 9. Wykaz inwestycji centralnych realizowanych w 1996 r. zawiera załącznik nr 6. Art. 10. 1. Ustala się dotacje dla jednostek niepaństwowych, na realizowane przez te jednostki zadania państwowe, w wysokości 427.121 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7. Art. 11. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem art. 12, dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom, w łącznej wysokości 1.823.067 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8. Art. 12. 1. Ustala się dotacje celowe dla gmin o statusie miasta, na finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, przejętych na podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692), w wysokości 269.198 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne gminy określa załącznik nr 9. Art. 13. 1. Ustala się dotacje celowe na zadania własne gmin w wysokości 1.112.456 tys. zł, z tego na: 1) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654) 460.000 tys. zł, 2) przygotowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe 55.000 tys. zł, 3) dofinansowanie budowy szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem przedszkoli), ujęte w: a) budżecie Ministra Edukacji Narodowej w dziale oświata i wychowanie 182.365 tys. zł, b) rezerwie celowej majątkowej w dziale różne rozliczenia 15.000 tys. zł, 4) inwestycje: a) o których mowa w art. 18 pkt 2 lit. a) 107.938 tys. zł, b) o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, ujęte w rezerwach celowych 62.700 tys. zł, c) określone w załączniku nr 6 152.388 tys. zł, d) ujęte w budżetach wojewodów 66.595 tys. zł, e) w zakresie komunalnej infrastruktury technicznej, wspomagające realizację Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego, ujęte w rezerwach celowych 10.000 tys. zł, 5) inne zadania bieżące gmin, ujęte w budżetach wojewodów 470 tys. zł. 2. Upoważnia się Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Kultury i Sztuki oraz wojewodów do ustalania lub zwiększania, w ramach kwot przewidzianych w ustawie dla danej części i działu, dotacji celowych na dofinansowanie zadań własnych gmin; o dokonanych zmianach wymienieni wyżej dysponenci informują Ministra Finansów. Art. 14. 1. Tworzy się rezerwę celową w wysokości 50.000 tys. zł z przeznaczeniem na: 1) budowę i modernizację dróg wojewódzkich, 2) dofinansowanie zadań własnych gmin w zakresie budowy dróg gminnych oraz lokalnych miejskich w województwach: bialskopodlaskim, białostockim, chełmskim, krośnieńskim, lubelskim, łomżyńskim, olsztyńskim, ostrołęckim, przemyskim, siedleckim, suwalskim i zamojskim. 2. Wysokość dotacji przyznawanej gminie nie może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Do inwestycji gmin w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się art. 21 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794). Art. 15. 1. Tworzy się rezerwę celową w wysokości 150.000 tys. zł z przeznaczeniem na uzupełnienie subwencji ogólnych dla gmin, dla których kwota subwencji na zadania oświatowe na 1996 r. została zaniżona w wyniku przyjęcia do jej ustalenia nieprawidłowych danych. 2. Rezerwą, o której mowa w ust. 1, dysponuje Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej. Art. 16. 1. W 1996 r. gminy mogą otrzymać dotację celową na zadania własne, przeznaczoną na dofinansowanie zajęć pozalekcyjnych, w tym sportowych, dla uczniów szkół podstawowych. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, udzielane są przez kuratorów oświaty. Art. 17. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w wysokości 788.486 tys. zł, z tego na dopłaty do: 1) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat 34.000 tys. zł, 2) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych 10.500 tys. zł, 3) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej 571.500 tys. zł, 4) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej zwykłej, w tym dla komunikacji międzymiastowej w aglomeracji katowickiej, organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki komunalne 163.570 tys. zł, 5) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich 8.916 tys. zł. Art. 18. Ustala się dotacje na dofinansowanie: 1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie, upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób zwierząt, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych, prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów wapniowych, chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych, utrzymania urządzeń melioracji podstawowych, realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne, monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych, ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne, w wysokości 614.159 tys. zł, 2) nakładów inwestycyjnych w zakresie: a) zaopatrzenia wsi w wodę i budowy urządzeń ściekowych w wysokości 107.938 tys. zł, b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa, w wysokości 118.564 tys. zł. Art. 19. 1. Ustala się dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych na dopłaty do centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz na usuwanie wad technologicznych i instalację urządzeń do pomiaru i regulacji zużycia ciepła i wody w spółdzielczych zasobach mieszkaniowych w wysokości 445.661 tys. zł. 2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi sposób podziału środków na cele wymienione w ust. 1 oraz szczegółowe zasady udzielania i sposób rozliczania dotacji. 3. Podział i tryb przekazywania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych ustalają właściwi dysponenci środków budżetowych. Art. 20. 1. Ustala się dotację na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałego do 31 grudnia 1994 r., wraz z odsetkami - w wysokości 600.000 tys. zł - dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których w 1995 r. uprawomocniły się: 1) postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43), 2) ugoda bankowa, zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82). 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi terminy składania wniosków, zasady podziału i tryb przekazywania dotacji, o której mowa w ust. 1. Art. 21. 1. Minister Przemysłu i Handlu, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb działania oraz sposób wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Przemysłu i Handlu. 2. Minister Przemysłu i Handlu, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi warunki uzyskania uprawnień, sposób obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla pracowników górnictwa, w ramach dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Przemysłu i Handlu. Art. 22. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji podmiotowej w wysokości do 5.101 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A. 2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa. Art. 23. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", dotyczące linii kolejowych o państwowym znaczeniu, w wysokości 350.500 tys. zł. Art. 24. Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów bankowych ze środków budżetu państwa, udzielane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591, Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640), mogą być udzielane w 1996 r. do łącznej wysokości 4.000.000 tys. zł, w tym poręczenia i gwarancje spłaty kredytów zagranicznych do wysokości 3.000.000 tys. zł. Art. 25. 1. Ustala się na 1996 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398) - w wysokości 3.400.000 tys. zł. 2. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. pożyczek ze środków budżetu państwa na wypłatę gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych - do wysokości 24.500 tys. zł. Art. 26. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w wysokości 105.946 tys. zł. Art. 27. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy: 1) w wysokości 62.700 tys. zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych, realizowanych w systemie robót publicznych jako zadania własne gmin, w gminach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym, 2) w wysokości 34.400 tys. zł, przeznaczoną na dofinansowanie zadań określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych, realizowanych przez jednostki państwowe i niepaństwowe, 3) w wysokości 30.000 tys. zł, przeznaczoną na dotację na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" i z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej", 4) w wysokości 5.000 tys. zł, zgodnie z postanowieniami Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi tryb składania wniosków i szczegółowe zasady przyznawania dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Art. 28. Na dodatkowe podwyższenie wynagrodzeń, wraz z wydatkami pochodnymi od wynagrodzeń, od dnia 1 stycznia 1996 r. ustala się kwoty: 1) 980 tys. zł - dla pracowników regionalnych izb obrachunkowych, 2) 2.000 tys. zł - dla pracowników inspekcyjno-technicznych Wyższego Urzędu Górniczego. Art. 29. 1. Ustala się w załączniku nr 10: 1) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń), z wyodrębnieniem sędziów i prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy niezawodowych, 2) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń), z wyodrębnieniem żołnierzy zawodowych i niezawodowych. 2. Ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w podziale na: 1) działy klasyfikacji budżetowej, 2) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w podziale na nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania, 3) grupy osób wymienionych w ust. 1, z wyjątkiem sędziów i prokuratorów. 3. Tworzy się rezerwę, do dyspozycji Rady Ministrów, na nie przewidziane zmiany organizacyjne, obejmującą: 1) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych w wysokości 3.138 tys. zł, na 320 etatów, 2) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej w wysokości 1.440 tys. zł, na 150 etatów, 3) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej w wysokości 1.440 tys. zł, na 150 etatów. 4. Podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 lipca 1996 r., z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. Do planowania środków na wynagrodzenia sędziów i prokuratorów nie stosuje się przepisu art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163). Podwyższenie wynagrodzeń sędziów i prokuratorów nastąpi od dnia 1 stycznia 1996 r. w ramach środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części budżetowych. 6. Podwyższenie uposażeń funkcjonariuszy resortu spraw wewnętrznych, służby więziennej oraz żołnierzy nastąpi od dnia 1 stycznia 1996 r. 7. Środki na uposażenia zawodowych żołnierzy i funkcjonariuszy, wymienionych w ust. 6, mogą być wykorzystane do wysokości wynikającej z wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określonego w art. 30 ust. 1, oraz faktycznych średniorocznych stanów osobowych. 8. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania na wniosek Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz Sprawiedliwości, przeniesień kwoty środków na uposażenie żołnierzy i funkcjonariuszy pomiędzy częściami i działami. Art. 30. 1. Prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej, łącznie z pracownikami jednostek organizacyjnych przejmowanych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 12 ust. 1, wynosi w 1996 r. - 802 zł. 2. Prognozowany średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi 19,8%, a w relacji grudzień 1996 r. do grudnia 1995 r. - 17,0%. Art. 31. Wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, o którym mowa w art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681), wynosi w 1996 r. - 115,2%. Art. 32. Upoważnia się Ministra Finansów do refundacji Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych kwoty odpowiadającej różnicy między składką na ubezpieczenie społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej w charakterze pracowników lub członków spółdzielni. Art. 33. 1. W 1996 r. odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 221.600 tys. zł. 2. W zakresie uregulowanym w ust. 1 nie stosuje się art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17). Art. 34. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określone są w załączniku nr 12. Art. 35. Ustala się etaty Policji w liczbie 102.355. Art. 36. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczone do działów oświata i wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają: 1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów, 2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspakajają wymagalne zobowiązania tej jednostki. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego. 3. Dochodów, o których mowa w ust. 1, nie można osiągać: 1) ze sprzedaży składników majątkowych, 2) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i napojami alkoholowymi. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do państwowych jednostek budżetowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Ministrowi Sprawiedliwości, realizujących zadania z zakresu ochrony zdrowia oraz oświaty i wychowania. Art. 37. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może zwiększyć wydatki budżetu państwa i zwiększyć o tę samą kwotę niedobór budżetu państwa, w przypadku otrzymania i wykorzystania zagranicznych pożyczek lub kredytów przeznaczonych na: 1) wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw, do wysokości równowartości w złotych kwoty 225 mln dolarów USA z drugiej i trzeciej transzy Pożyczki Dostosowawczej na Restrukturyzację Przedsiębiorstw i Sektora Finansowego z Banku Światowego, 2) wsparcie rozwoju infrastruktury wiejskiej (wodociągi, telefony, kanalizacja, promocja małej przedsiębiorczości w rejonach rolniczych zagrożonych bezrobociem), do wysokości równowartości w złotych kwoty 100 mln dolarów USA, przeliczonej według kursów z dni wpłynięcia poszczególnych rat środków drugiej transzy części A Pożyczki Dostosowawczej dla Sektora Rolnego z Banku Światowego, 3) inwestycje w dziale ochrona zdrowia, do wysokości równowartości w złotych kwoty 155 mln dolarów USA. 2. Realizacja zwiększonych wydatków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po przekazaniu kwoty zaciągniętej pożyczki lub kredytu na rachunek budżetu państwa. Art. 38. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania, na wniosek wojewody i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, przeniesień wydatków między działami w ramach budżetu wojewody. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1 ustawy - Prawo budżetowe. 3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów i zainteresowanych ministrów. Art. 39. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do: 1) odpłatnego zlecania poboru niepodatkowych należności budżetu państwa jednostkom organizacyjnym innym niż organy administracji państwowej, z zastrzeżeniem, że pobór będzie dokonany w terminie lub łącznie z odsetkami za zwłokę, 2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów. 2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5% uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426). Art. 40. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne od kwot wynoszących co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia. Art. 41. W budżecie Ministra Obrony Narodowej przeznacza się co najmniej kwotę 449.980 tys. zł na zakupy uzbrojenia, sprzętu, amunicji, badania i wdrożenia w krajowym przemyśle zbrojeniowym. Art. 42. 1. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji: 1) sprzętu stanowiącego wyposażenia jednostek podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz jednostek służby więziennej, 2) materiałów i sprzętu, stanowiących rezerwy państwowe specjalistyczne, przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży lub likwidacji oraz zakup nowego sprzętu, materiałów i sprzętu na odtworzenie rezerw i na poprawę warunków magazynowania rezerw, a w 5% przekazuje się do budżetu państwa. 2. Decyzje o sprzedaży lub likwidacji rezerw, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podejmują ministrowie tworzący te rezerwy w uzgodnieniu z Ministrem Finansów oraz Ministrami: Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych. Art. 43. Ze środków budżetu państwa zostanie przejściowo wykupiona, na zasadach określonych odrębnymi przepisami, część należności banków z tytułu odsetek od kredytów udzielonych na cele budownictwa mieszkaniowego w kwocie 1.223.108 tys. zł. Art. 44. 1. W 1996 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów: 1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217), 2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102), 3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137). 2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust. 1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. Art. 45. W 1996 r. nie stosuje się przepisu art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703). Art. 46. Narodowy Bank Polski w 1996 r. dokonuje wpłat z zysku do budżetu państwa za okresy miesięczne; ostateczne rozliczenie tych wpłat nastąpi w terminie określonym w art. 77 ustawy, o której mowa w art. 45. Art. 47. Ustala się łączną kwotę wpłat gminom, o której mowa w art. 15a ust. 1 i 4 ustawy, o której mowa w art. 14 ust. 3, w wysokości 65.286 tys. zł. Art. 48. Ogólna kwota wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w art. 10 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 12 ust. 1 - wynosi 35.235.294 tys. zł. Art. 49. Do nie uiszczonych należności na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki przez podmioty, które były określone w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki (Dz. U. Nr 25, poz. 134 i Nr 64, poz. 389), stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426). Art. 50. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r., z tym że art. 14 i 16 z mocą od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1996 (poz. 87) Treść załączników dostępna w wersji papierowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie uzupełnienia postanowień statutu Powszechnej Kasy Oszczędności - banku państwowego. (Dz. U. Nr 20, poz. 89) Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61) zarządza się, co następuje: § 1. W statucie Powszechnej Kasy Oszczędności - banku państwowego, stanowiącym załącznik do uchwały nr 105 Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r. w sprawie nadania statutu Powszechnej Kasie Oszczędności - bankowi państwowemu (Monitor Polski Nr 32, poz. 221 i Dz. U. z 1993 r. Nr 67, poz. 319) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) w pkt 1 skreśla się wyraz "refinansowy", b) dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) prowadzić kasę mieszkaniową, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654)."; 2) w § 7 wyrazy "przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "odrębnymi przepisami"; 3) w § 10 w ust. 3 po wyrazach "trwa 3 lata" dodaje się wyrazy "licząc od dnia pierwszego jej posiedzenia"; 4) w § 11 w ust. 3 w pkt 7 po przecinku dodaje się wyrazy "w tym w sprawach dotyczących zbycia nieruchomości o wartości przekraczającej równowartość 700 000 ECU,"; 5) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Zarząd PKO składa się z nie mniej niż 5 osób, w tym Prezesa Zarządu PKO, wiceprezesa - pierwszego zastępcy Prezesa Zarządu PKO, wiceprezesów Zarządu PKO i pozostałych członków Zarządu PKO."; 6) w § 13 w pkt 12 po przecinku dodaje się wyrazy "wiceprezesów i"; 7) w § 15 w ust. 2 w pkt 5 wyraz "usługowych" zastępuje się wyrazem "bankowych"; 8) w § 16 w ust. 1 po wyrazie "pełni" dodaje się wyraz "wiceprezes -" ; 9) § 23 otrzymuje brzmienie: "§ 23. Roczne sprawozdanie finansowe PKO, po zatwierdzeniu przez Radę Nadzorczą, Prezes Zarządu PKO w terminie do dnia 31 maja roku następnego po okresie sprawozdawczym przedstawia Ministrowi Finansów."; 10) w § 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funduszami specjalnymi PKO są: 1) fundusz ryzyka, 2) zakładowy fundusz nagród, 3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych."; 11) skreśla się § 30; 12) w § 33 wyrazy "Zakładowy fundusz socjalny i zakładowy fundusz mieszkaniowy są tworzone i wykorzystywane" zastępuje się wyrazami "Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest tworzony i wykorzystywany"; 13) w § 34: a) w ust. 1 wyrazy "funduszy: inwestycyjnego i" zastępuje się wyrazem "funduszu", b) w ust. 2 wyrazy "oraz funduszy: socjalnego i mieszkaniowego" zastępuje się wyrazami "i zakładowego funduszu świadczeń socjalnych". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz zasad jego współdziałania z naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej. (Dz. U. Nr 20, poz. 90) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz zasad jego współdziałania z naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej (Dz. U. Nr 52, poz. 210) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) ustanawianie Polskich Norm, wprowadzanie do nich zmian oraz wycofywanie ich ze zbioru na wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych,"; 2) w § 6 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wprowadzanie zmian do Polskich Norm uznanych za obowiązujące oraz wycofywanie ich ze zbioru,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać osoby zajmujące stanowiska dyrektorów oraz inne stanowiska kierownicze w poszczególnych typach szkół i placówek. (Dz. U. Nr 20, poz. 91) Na podstawie art. 36 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. Stanowisko dyrektora przedszkola i szkoły (placówki) wymienionych w art. 2 pkt 1-5 oraz 7, 9 i 10 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) może być powierzone, z uwzględnieniem § 2-5, nauczycielowi lub nauczycielowi akademickiemu, który: 1) posiada wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym oraz inne kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w tej szkole (placówce), 2) posiada co najmniej pięcioletni staż pracy pedagogicznej na stanowisku nauczyciela lub pięcioletni staż pracy dydaktycznej na stanowisku nauczyciela akademickiego, 3) uzyskał co najmniej dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich pięciu lat pracy w szkole (placówce) lub pozytywną ocenę pracy w okresie ostatnich czterech lat pracy w szkole wyższej, jeżeli stanowisko dyrektora obejmuje bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia w szkole wyższej, albo dobrą opinię o pracy na stanowisku wymagającym kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów administracji rządowej, 4) posiada potwierdzone aktualnym świadectwem lekarskim warunki zdrowotne niezbędne do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub placówki. § 2. Stanowisko dyrektora przedszkola i szkoły podstawowej, z wyjątkiem przedszkoli specjalnych i szkół specjalnych, może być powierzone również nauczycielowi, który posiada wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym lub ukończone kolegium nauczycielskie albo studium nauczycielskie oraz inne kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w tej szkole (przedszkolu) i spełnia warunki określone w § 1 pkt 2-4. § 3. Stanowisko dyrektora domu wczasów dziecięcych, ogniska wychowawczego, świetlicy i klubu środowiskowych, w tym: świetlicy dworcowej i klubu dworcowego, świetlicy i klubu profilaktyczno-wychowawczych oraz świetlicy i klubu terapeutycznych - może być powierzone nauczycielowi spełniającemu warunki określone w § 1 lub w § 2. § 4. Stanowisko dyrektora szkoły zasadniczej może być powierzone również nauczycielowi, który posiada wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym o kierunku zgodnym z profilem kształcenia szkoły i spełnia warunki określone w § 1 pkt 2-4. § 5. Stanowisko dyrektora zespołu szkół (placówek) może być powierzone nauczycielowi, który posiada kwalifikacje wymagane od nauczyciela szkoły (placówki) wchodzącej w skład zespołu, w której wymagania kwalifikacyjne wobec nauczycieli są najwyższe, a ponadto spełnia warunki określone w § 1 pkt 2-4. § 6. Stanowisko dyrektora centrum kształcenia ustawicznego i szkolnego schroniska młodzieżowego może być powierzone również osobie, która: 1) posiada wyższe wykształcenie o kierunku przydatnym do zajmowania stanowiska dyrektora placówki, zgodnym z jej statutową działalnością, wskazanym przez organ prowadzący - chociażby nie posiadała kwalifikacji pedagogicznych, 2) posiada co najmniej ośmioletni staż pracy zawodowej, 3) legitymuje się dobrą opinią z ostatniego miejsca pracy. § 7. Stanowisko wicedyrektora przedszkola i szkoły (placówki), o których mowa w § 1, może być powierzone nauczycielowi spełniającemu warunki określone w § 1 lub w § 2, z tym że wymagany staż pracy wynosi cztery lata i do tego okresu odnosi się wymóg uzyskania co najmniej dobrej oceny pracy, w stosunku do nauczycieli akademickich - pozytywnej oceny pracy, a w stosunku do nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów administracji rządowej - dobrej opinii o pracy. § 8. Stanowisko kierownika warsztatów szkolnych i jego zastępcy oraz stanowisko kierownika szkolenia praktycznego może być powierzone nauczycielowi posiadającemu co najmniej wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym, a ponadto spełniającemu warunki określone w § 1 pkt 2-4, z tym że stanowisko zastępcy kierownika warsztatów szkolnych - nauczycielowi posiadającemu co najmniej czteroletni staż pracy i dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich czterech lat pracy. § 9. Stanowisko kierownika świetlicy szkolnej, kierownika internatu i jego zastępcy może być powierzone nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela odpowiedniego typu szkoły (placówki) i co najmniej czteroletni staż pracy, dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich czterech lat pracy oraz spełniającemu warunek określony w § 1 pkt 4. § 10. Inne niż wymienione w § 1-9 stanowiska kierownicze, tworzone zgodnie ze statutami szkół (placówek) lub przepisami odrębnymi, mogą być powierzone nauczycielom posiadającym w dniu powierzenia stanowiska kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w szkole (placówce), w której stanowisko kierownicze jest tworzone, posiadającym co najmniej trzyletni staż pracy pedagogicznej oraz co najmniej dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich trzech lat pracy, w odniesieniu zaś do nauczycieli akademickich - pozytywną ocenę pracy, a nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów administracji rządowej - dobrą opinię o pracy; nauczyciele i nauczyciele akademiccy powinni również spełniać warunki określone w § 1 pkt 4. § 11. Osoby zajmujące stanowiska dyrektorów szkół (placówek) lub inne stanowiska kierownicze w szkołach (placówkach) w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a nie spełniające ustalonych w nim wymagań, mogą je zajmować do końca okresu, na który je powierzono, jednak nie dłużej niż do dnia 31 sierpnia 1998 r. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: w z. S. J. Pastuszka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury. (Dz. U. Nr 20, poz. 92) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury (Dz. U. Nr 35, poz. 151 i Nr 58, poz. 284, z 1993 r. Nr 42, poz. 196, z 1994 r. Nr 28, poz. 101 i Nr 120, poz. 586 oraz z 1995 r. Nr 14, poz. 65) w § 2 w ust. 1 kwotę "850 zł" zastępuje się kwotą "1.500 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 8 lutego 1996 r. w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. (Dz. U. Nr 20, poz. 93) Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się ogólne warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. § 2. Korzystanie przez użytkownika z usług telekomunikacyjnych i sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego obejmuje: 1) zaspokajanie jego własnych potrzeb; 2) organizowanie świadczenia usług telekomunikacyjnych. § 3. Udostępnianie sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych przez użytkownika powinno odbywać się na warunkach nie mniej korzystnych od stosowanych przy organizowaniu takich samych usług bezpośrednio użytkownikowi przez operatora sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. § 4. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, zwany dalej "operatorem", stosownie do rodzaju sieci jest zobowiązany do: 1) świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz udostępniania sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych przez wszystkie podmioty na równych zasadach; 2) świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz udostępniania sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych w sposób ciągły, jeśli, w formie pisemnej, korzystający z tych usług lub z sieci nie wnioskuje inaczej; 3) zapewnienia dostępu do publicznych aparatów telefonicznych; 4) określenia parametrów jakościowych świadczonych przez siebie usług; 5) zapewnienia publicznego dostępu do spisów własnych abonentów, jeśli abonent nie zastrzeże poufności tej informacji; 6) zapewnienia własnym abonentom uzyskania informacji o numerach stacji abonenckich osiąganych z ich stacji abonenckiej; 7) umożliwienia własnym abonentom, w ich siedzibie i na ich wniosek, stałego korzystania z wykazu abonentów co najmniej województwa lub jego znacznej części, na której terenie zlokalizowana jest stacja abonencka; 8) zapewnienia rozszerzonej informacji o stosowaniu specjalnej taryfy za realizowane połączenia; 9) zapewnienia przekazywania abonentowi rachunków za usługi w formie uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich zawartych; 10) zapewnienia środków uniemożliwiających dostęp osób trzecich do treści przekazywanych informacji, z wyłączeniem przypadków określonych w odrębnych przepisach. § 5. 1. Operator jest zobowiązany do rejestracji i przechowywania co najmniej przez 12 miesięcy danych zawierających szczegółowy wykaz usług, z których abonent skorzystał, wraz z danymi umożliwiającymi identyfikację usługi, w tym dla połączeń w sieci komutowanej, numer abonenta wybranego, czas rozpoczęcia i zakończenia połączenia, a na wniosek abonenta - do dostarczenia szczegółowego wykazu zrealizowanych połączeń za okres objęty fakturą, odpłatnie bądź nieodpłatnie stosownie do własnych uregulowań. 2. W przypadku niezapewnienia rejestracji szczegółowych danych i odmowy nieodpłatnego dostarczenia reklamującemu tych danych, dotyczących reklamowanego rachunku, operator jest zobowiązany uznawać w całości reklamację abonenta dotyczącą opłat za usługi, w odniesieniu do usług świadczonych po 31 grudnia 1996 r. § 6. Przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych operator powinien kierować się zasadą łatwego korzystania z usług przez wszystkich użytkowników, niezależnie od ich znajomości zagadnień technicznych. § 7. Wyłączny lub dominujący operator sieci użytku publicznego jest zobowiązany do wydzierżawiania użytkownikom łączy telekomunikacyjnych, stosownie do posiadanych uprawnień w tym zakresie. § 8. 1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych nie będących usługami o charakterze powszechnym w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego oraz udostępnianie tej sieci dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych odbywa się na warunkach umownych. 2. Operator świadczący usługi nie będące usługami o charakterze powszechnym oraz udostępniający sieć telekomunikacyjną użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych jest obowiązany określić i podać do publicznej wiadomości zakres i szczegółowe warunki tej działalności oraz tryb reklamacyjny. § 9. Operator przy ustalaniu cen za usługi telekomunikacyjne oraz za odpłatne udostępnianie sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych jest obowiązany brać pod uwagę koszty, jakie ponosi przy organizowaniu tych usług i udostępnianiu sieci. § 10. Wnioskodawca, wraz z wnioskiem o udostępnienie sieci z przeznaczeniem do organizowania usług objętych koncesjonowaniem, przedstawia wymaganą koncesję. § 11. Podczas korzystania z usług telekomunikacyjnych i sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego jest niedozwolone: 1) dołączanie do sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego urządzeń zakłócających jej pracę; 2) podejmowanie działań i czynności powodujących zakłócanie pracy sieci; 3) uniemożliwianie korzystania z usług telekomunikacyjnych uprawnionym podmiotom. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 8 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. (Dz. U. Nr 20, poz. 95) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179 i z 1995 r. Nr 129, poz. 627) w załączniku nr 6 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo krakowskie w części "A. Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 18187 Kłaj-Wola Zabierzowska - droga 964 wyraz "Kłaj" zastępuje się wyrazami "droga 18191". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 7 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 20, poz. 96) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński (sprawozdawca), F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 lutego 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577) przez wyjaśnienie, czy "zatrudnienie ogółem" oznacza rzeczywiste zatrudnienie na podstawie różnych stosunków prawnych czy zatrudnienie formalne tylko na podstawie stosunków pracy, ustalił: Użyte w przepisie art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577) pojęcie "zatrudnienie ogółem" w przeliczeniu na pełne etaty oznacza rzeczywiste zatrudnienie na podstawie różnych stosunków prawnych (stosunku pracy, służby i na podstawie przepisów szczególnych) osób, które nie korzystają z długotrwałych zwolnień z pracy i urlopów bezpłatnych. Przewodniczący: J. Trzciński Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego Sędziowie: Z Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów. (Dz. U. Nr 21, poz. 98) Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511 i z 1995 r. Nr 142, poz. 702) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1993 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów (Dz. U. Nr 52, poz. 241, z 1994 r. Nr 86, poz. 399 i z 1995 r. Nr 38, poz. 185) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) w ust. 1 w pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 26 i 27 w brzmieniu: "26) Departament do Spraw Finansów Samorządu Terytorialnego, 27) Zespół do Spraw Reformy Systemu Podatkowego", b) skreśla się ust. 2, c) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 2; 2) w załączniku nr 1 do statutu w pkt 4 skreśla się kropkę i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5. Ośrodek Wypoczynkowo-Szkoleniowy «Bałtyk» w Jastrzębiej Górze."; 3) w załączniku nr 2 do statutu w pkt 2 skreśla się kropkę i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3. Państwowe Przedsiębiorstwo «Totalizator Sportowy»". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia terminów i trybu wpłat z zysku oraz wzorów i terminów składania deklaracji przez przedsiębiorstwa państwowe. (Dz. U. Nr 21, poz. 99) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przedsiębiorstwa państwowe, zwane dalej "przedsiębiorstwami", dokonują wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz budżetu państwa w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych. 2. O wyborze okresu, o którym mowa w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791), zwanej dalej "ustawą", przedsiębiorstwo zawiadamia właściwy miejscowo urząd skarbowy w formie pisemnego oświadczenia w terminie 30 dni po rozpoczęciu każdego roku obrotowego. 3. Przedsiębiorstwa nowo utworzone składają oświadczenia, o których mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od daty rejestracji. 4. Przedsiębiorstwa, które nie złożą oświadczenia w terminie określonym w ust. 2 lub 3, dokonują wpłat zaliczek w okresach miesięcznych. § 2. 1. Przedsiębiorstwa dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach miesięcznych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do dnia 28 każdego miesiąca roku obrotowego za miesiąc poprzedni, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa za ostatni miesiąc roku obrotowego dokonuje się w terminie do dnia 28 tego miesiąca, w wysokości jak za miesiąc poprzedni. § 3. 1. Przedsiębiorstwa dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach kwartalnych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do 28 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału roku obrotowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wpłaty z zysku za ostatni kwartał roku obrotowego dokonuje się w terminie do dnia 28 ostatniego miesiąca tego kwartału, przy czym zysk ostatniego miesiąca tego kwartału przyjmuje się w wysokości miesiąca poprzedniego. § 4. Jeśli wpłata z zysku dotyczy okresu krótszego od okresu, za jaki przedsiębiorstwo dokonuje wpłat zaliczek, wówczas wpłatę za ten okres łączy się z wpłatą za następny pełny okres. § 5. Przedsiębiorstwo jest obowiązane dokonać ostatecznego rozliczenia wpłat z zysku do budżetu państwa w terminie 14 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, nie później jednak niż przed upływem 9 miesięcy od zakończenia roku obrotowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Deklaracje dotyczące wpłat z zysku przedsiębiorstwa składają we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym w terminach ustalonych dla dokonywania tych wpłat. § 7. W 1996 r. przedsiębiorstwa składają oświadczenia o wyborze okresów wpłacania zaliczki w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 8. Przedsiębiorstwa, o których mowa w § 2 ust. 1, dokonują zaliczkowych wpłat z zysku za miesiące styczeń i luty 1996 r. w najbliższym przypadającym terminie płatności po wejściu w życie rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 5 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Finansów: w.z. K. Kalicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. (poz. 99) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji. (Dz. U. Nr 21, poz. 100) Na podstawie art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Spółki, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792), zwane dalej "spółkami", dokonują wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz budżetu państwa w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych. 2. O wyborze okresu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, spółki zawiadamiają właściwy miejscowo urząd skarbowy w formie pisemnego oświadczenia w terminie 30 dni po rozpoczęciu każdego roku obrotowego. 3. Spółki nowo powstałe składają oświadczenia, o których mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia rejestracji, a spółki skreślone z listy, o której mowa w art. 6 ustawy, w ciągu 30 dni od dnia skreślenia. 4. Spółki, które nie złożą oświadczenia w terminie określonym w ust. 2 i ust. 3, dokonują wpłat zaliczek w okresach miesięcznych. § 2. 1. Spółki dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach miesięcznych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do dnia 28 każdego miesiąca roku obrotowego za miesiąc poprzedni, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa za ostatni miesiąc roku obrotowego dokonuje się w terminie do dnia 28 tego miesiąca w wysokości jak za miesiąc poprzedni. § 3. 1. Spółki dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach kwartalnych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do 28 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału roku obrotowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wpłaty z zysku za ostatni kwartał roku obrotowego dokonuje się w terminie do dnia 28 ostatniego miesiąca tego kwartału, przy czym zysk ostatniego miesiąca tego kwartału przyjmuje się w wysokości miesiąca poprzedniego. § 4. Jeśli wpłata z zysku dotyczy okresu krótszego od okresu, za jaki spółka dokonuje wpłat zaliczek, wówczas wpłatę za ten okres łączy się z wpłatą za następny pełny okres. § 5. Spółki są obowiązane dokonać ostatecznego rozliczenia wpłat z zysku do budżetu państwa w terminie 14 dni po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Deklaracje dotyczące wpłat z zysku spółki składają we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym w terminach ustalonych dla dokonania tych wpłat. § 7. Spółki, o których mowa w art. 6 ustawy, dokonują wpłat z zysku za okres pozostawania na liście w przypadającym najbliżej terminie płatności zaliczki. § 8. W 1996 r. spółki składają oświadczenia o wyborze okresów wpłacania zaliczki w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 9. Spółki, o których mowa w § 2 ust. 1, dokonują zaliczkowych wpłat z zysku za miesiące styczeń i luty 1996 r. w najbliższym przypadającym terminie płatności po wejściu w życie rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 5 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Finansów: w.z. K. Kalicki Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ z dnia 20 lutego 1996 r. o wynikach głosowania i wynikach referendów przeprowadzonych w dniu 18 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 101) Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej wyniki głosowania i wyniki referendów przeprowadzonych w dniu 18 lutego 1996 r. I Wyniki głosowania i wynik referendum przeprowadzonego na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie przeprowadzenia referendum o powszechnym uwłaszczeniu obywateli (Dz. U. Nr 138, poz. 685) 1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do spraw referendum, ustaliła, co następuje: a) głosowanie przeprowadzono w 22 459 obwodach głosowania, b) uprawnionych do głosowania było 28 009 715 osób, c) kart nieważnych oddano 858, d) karty ważne oddały 9 076 004 osoby, tj. 32,40% uprawnionych (czyli liczba osób, które wzięły udział w głosowaniu). 2. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione pytanie "Czy jesteś za przeprowadzeniem powszechnego uwłaszczenia obywateli": 1) głosy nieważne oddało 152 678 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 57 219 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 95 459 głosujących, 2) głosy ważne oddało 8 923 326 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 580 129 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 343 197 głosujących. 3. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w głosowaniu wynosi 4 538 003 osoby. Na postawione pytanie większość głosujących (94,54%) udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"). 4. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że więcej niż połowa uprawnionych do głosowania, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), wynosi 14 004 858 osób. W referendum wzięły udział, czyli oddały karty ważne, 9 076 004 osoby, co stanowi mniej niż połowę osób uprawnionych i - 7stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o referendum - wynik referendum nie jest wiążący. II Wyniki głosowania i wynik referendum przeprowadzonego na podstawie uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie przeprowadzenia referendum o niektórych kierunkach wykorzystania majątku państwowego (Dz. U. Nr 154, poz. 795). 1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do spraw referendum, ustaliła, co następuje: a) głosowanie przeprowadzono w 22 459 obwodach głosowania, b) uprawnionych do głosowania było 28 009 715 osób, c) kart nieważnych oddano 1 582, d) karty ważne oddały 9 085 145 osób, tj. 32,44% uprawnionych (czyli liczba osób, które wzięły udział w głosowaniu). 2. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione pytania: 1. Czy jesteś za tym, aby zobowiązania wobec emerytów i rencistów oraz pracowników sfery budżetowej, wynikające z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, były zaspokojone z prywatyzowanego majątku państwowego? 1) głosy nieważne oddało 208 221 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 56 933 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 151 288 głosujących, 2) głosy ważne oddało 8 876 924 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 439 458 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 437 466 głosujących. 2. Czy jesteś za tym, aby część prywatyzowanego majątku państwowego zasiliła powszechne fundusze emerytalne? 1) głosy nieważne oddało 216 851 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 59 676 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 157 175 głosujących, 2) głosy ważne oddało 8 868 294 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 512 931 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 355 363 głosujących. 3. Czy jesteś za tym, aby zwiększyć wartość świadectw udziałowych Narodowych Funduszy Inwestycyjnych przez objęcie tym programem dalszych przedsiębiorstw? 1) głosy nieważne oddało 511 019 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 125 456 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 385 563 głosujących, 2) głosy ważne oddało 8 574 126 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 1 985 567 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 6 588 559 głosujących. 4. Czy jesteś za uwzględnieniem w programie uwłaszczeniowym bonów prywatyzacyjnych? 1) głosy nieważne oddało 299 887 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 58 938 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 240 949 głosujących, 2) głosy ważne oddało 8 785 258 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 022 353 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 762 905 głosujących. 3. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w głosowaniu wynosi 4 542 573 osoby i w związku z tym: - na pierwsze pytanie większość głosujących (92,89%) udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"); - na drugie pytanie większość głosujących (93,70%) udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"); - na trzecie pytanie większość głosujących (72,52%) udzieliła negatywnej odpowiedzi ("NIE"); - na czwarte pytanie większość głosujących (88,30%) udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"). 4. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że więcej niż połowa uprawnionych do głosowania, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), wynosi 14 004 858 osób. W referendum wzięło udział, czyli oddało karty ważne, 9 085 145 osób, co stanowi mniej niż połowę osób uprawnionych i - stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o referendum - wynik referendum nie jest wiążący. III Zestawienia zbiorczych wyników głosowania w województwach stanowią załączniki nr 1 i 2a-2d do niniejszego obwieszczenia. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: W. Łączkowski Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej: S. Kosmal, A. Wróblewski Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej: S. Jaworski, J. Kacprzak, F. Rymarz, Z. Szonert, S. Zabłocki, T. Żyznowski Zestawienia zbiorczych wyników głosowania w województwach - załączniki nr 1 i 2a-2d dostępne w wersji papierowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet. (Dz. U. Nr 23, poz. 103) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się czasowe ograniczenie wywozu towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. 2. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ust. 1, polega na obowiązku uzyskania pozwolenia. 3. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ust. 1, dotyczy towarów: 1) określonych w załączniku do rozporządzenia kodami: PCN 4407 10 91 0, PCN 4407 10 93 0, PCN 4407 10 99 0, mających wymiary: a) długość 1200 mm, szerokość 80-160 mm, grubość 18-25 mm, albo b) długość 1140 mm, szerokość 80-160 mm, grubość 18-25 mm, 2) określonych w załączniku do rozporządzenia kodem PCN 4415 20 20 0, które: a) mają wymiary 800 mm x 1200 mm i których płyty górne wykonane są z 5 desek, z których 3 deski mają szerokość 145 mm, a 2 deski mają szerokość 100 mm, przy grubości wszystkich desek od 18 do 25 mm, b) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-1 i mają wymiary 1200 mm x 1000 mm, c) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-2 i mają wymiary 1200 mm x 800 mm, d) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-3 i mają wymiary 1140 mm x 1140 mm, e) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-5 i mają wymiary 1140 mm x 760 mm. § 2. 1. Pozwolenie na wywóz towaru określonego w § 1 ust. 3 pkt 2 lit. a) może być wydane pod warunkiem oznaczenia towaru: 1) na wsporniku: a) lewym - jedną z cech kolei europejskich: "CFL", "CD", "DB", "DSB", "FS", "GYSEV", "HZ", "MAV", "NS", "NSB", "OBB", "PKP", "SBB", "SJ", "SNCB", "SNCF", "SZ", "VR", "ZSR"; b) środkowym - numerem kodowym producenta; c) prawym - znakiem "EUR" w owalu, lub 2) na trzech wspornikach z jednej strony wypalonymi znakami "X" wielkości przekątnych tych wsporników, na głębokość 2 mm, przy szerokości linii 3 mm. 2. Pozwolenie na wywóz towaru wymienionego w § 1 ust. 3 pkt 2 lit. b)-e) może być wydane pod warunkiem oznaczenia tego towaru w sposób określony w tym przepisie. § 3. Pozwolenie na wywóz towaru określonego w § 2 ust. 1 pkt 1 może być wydane po przedstawieniu przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą oryginału lub potwierdzonej notarialnie kopii dokumentu o udzieleniu producentowi licencji na produkcję tego towaru. § 4. 1. Spełnienie warunków określonych w § 2 i 3 nie wyłącza obowiązku dochowania wymogów wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 58 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą". 2. W pozwoleniu na wywóz towarów, o których mowa w § 1 ust. 3, mogą być ustanowione, stosownie do art. 54 ust. 1 ustawy, dodatkowe warunki, poza określonymi w § 2 i 3, w szczególności dotyczące ceny eksportowej wywożonego towaru. § 5. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w § 1, nie dotyczy towarów: 1) zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie art. 12 ustawy, 2) odpowiadających pod względem ilości, rodzaju, wartości lub przeznaczenia towarom, których przywóz jest wolny od cła i obowiązku uzyskania pozwolenia, wymienionym w art. 14 ust. 1 pkt 7-18, 26, 30, 35 i 37 ustawy, 3) wywożonych za granicę na czas oznaczony, 4) stanowiących wyposażenie środków transportowych, 5) załadowanych towarem i stanowiących opakowanie lub urządzenie podnośnikowo--transportowe, 6) tworzących, wraz z towarem, jednostkę ładunkową, 7) wywożonych zgodnie z postanowieniami Konwencji europejskiej dotyczącej postępowania celnego dla palet używanych w przewozach międzynarodowych, sporządzonej w Genewie dnia 9 grudnia 1960 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 33, poz. 280 i 281), 8) przywiezionych uprzednio w odprawie celnej ostatecznej i wywożonych za granicę na zasadach takiej odprawy (reeksport), określonych w § 1 ust. 3 pkt 2 lit. a) i mających oznaczenia na wsporniku: a) lewym - jedną z cech kolei europejskich: "CFL", "CD", "DB", "DSB", "FS", "GYSEV", "HZ", "MAV", "NS", "NSB", "OBB", "SBB", "SJ", "SNCB", "SNCF", "SZ", "VR", "ZSR", b) środkowym - numer kodowy producenta, c) prawym - znak "EUR" w owalu. § 6. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet (Dz. U. Nr 48, poz. 251). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 20 lutego 1996 r. (poz. 103) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI WYWOZU PozycjaKod PCNWyszczególnienie 44074407Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, również strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę, o grubości powyżej 6 mm: 4407 10- Iglaste: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 4407 10 91 0- - - - - Świerkowe gatunki Picea abies Karst lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.) ex4407 10 91 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0 4407 10 93 0- - - - - Sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L. ex4407 10 93 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0 4407 10 99 0- - - - - Pozostałe ex4407 10 99 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0 44154415Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane; drewniane bębny do kabli; palety, palety skrzyniowe i inne platformy załadunkowe z drewna; nadstawki do palet płaskich: 4415 20- Palety, palety skrzyniowe i inne platformy załadunkowe z drewna; nadstawki do palet płaskich: 4415 20 20 0- - Palety płaskie; nadstawki do palet płaskich ex4415 20 20 0Palety płaskie: a) o wymiarach 800 x 1200 mm i których płyty górne wykonane są z 5 desek, z których 3 deski mają szerokość 145 mm, a 2 deski mają szerokość 100 mm, przy grubości wszystkich desek od 18 do 25 mm, b) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-1 i mające wymiary 1200 mm x 1000 mm, c) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-2 i mające wymiary 1200 mm x 800 mm, d) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-3 i mające wymiary 1140 mm x 1140 mm, e) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-5 i mające wymiary 1140 mm x 760 mm. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie odstąpienia od publicznego trybu wniesienia przedsiębiorstwa państwowego "Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do spółki. (Dz. U. Nr 23, poz. 104) Na podstawie art. 23 ust. 2 w związku z art. 41 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253, Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie odstąpienia od publicznego trybu wniesienia przedsiębiorstwa państwowego "Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do spółki (Dz. U. Nr 134, poz. 660) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) dotychczasową treść § 1 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się na końcu zdania wyrazy "z wyjątkiem, o którym mowa w ust. 2.", 2) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Zorganizowana część mienia przedsiębiorstwa państwowego «Fabryka Samochodów Osobowych» w Warszawie, stanowiąca zespół Zamkowo-Parkowy w Krasiczynie oraz udziały w General Motors Poland Sp. z o.o., zostanie wniesiona do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy. (Dz. U. Nr 23, poz. 105) Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 5 pkt 1, art. 7 ust. 6 pkt 1, art. 8 ust. 3, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 17 i art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584) i art. 9 pkt 4, art. 12 pkt 2 i art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr 71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629 oraz z 1995 r. Nr 135, poz. 664 i Nr 148, poz. 723) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1: a) w pkt 2 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem, b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) z dniem 1 marca 1996 r. - w stosunku do wyrobów przemysłu spirytusowego i drożdżowego (SWW 2449-5, -9)."; 2) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego (SWW 2441, 2442, 2444, 2449-1, -2, -3, -4)". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: wz. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie utworzenia i zniesienia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 23, poz. 106) Na podstawie art. 6 § 2 i 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się następujące wojskowe sądy okręgowe i określa ich siedziby oraz obszary właściwości: 1) Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu - dla województw objętych właściwością wojskowych sądów garnizonowych w Bydgoszczy, Gdyni, Poznaniu, Szczecinie i Wrocławiu; 2) Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie - dla województw objętych właściwością wojskowych sądów garnizonowych w Krakowie, Lublinie, Olsztynie i Warszawie. 2. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się następujące wojskowe sądy garnizonowe i określa ich siedziby oraz obszary właściwości: 1) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Bydgoszczy - dla województw bydgoskiego, konińskiego, pilskiego, płockiego, toruńskiego i włocławskiego; 2) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Gdyni - dla województw gdańskiego i słupskiego; 3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Krakowie - dla województw bielskiego, częstochowskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, nowosądeckiego i tarnowskiego; 4) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Lublinie - dla województw chełmskiego, krośnieńskiego, lubelskiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i zamojskiego; 5) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Olsztynie - dla województw ciechanowskiego, elbląskiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego i suwalskiego; 6) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Poznaniu - dla województw gorzowskiego, leszczyńskiego, poznańskiego i zielonogórskiego; 7) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Szczecinie - dla województw koszalińskiego i szczecińskiego, 8) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie - dla województw bialskopodlaskiego, białostockiego, łódzkiego, piotrkowskiego, radomskiego, siedleckiego, skierniewickiego i warszawskiego; 9) Wojskowy Sąd Garnizonowy we Wrocławiu - dla województw jeleniogórskiego, kaliskiego, legnickiego, opolskiego, sieradzkiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego. 3. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się Wydział Zamiejscowy w Zielonej Górze Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu dla rozpoznawania spraw z województwa zielonogórskiego. § 2. 1. Z dniem 30 czerwca 1996 r. znosi się następujące wojskowe sądy okręgowe i równorzędne: 1) Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni; 2) Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy; 3) Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu; 4) Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie; 5) Sąd Wojsk Lotniczych w Poznaniu. 2. Z dniem 30 czerwca 1996 r. znosi się następujące wojskowe sądy garnizonowe: 1) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Katowicach; 2) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Koszalinie; 3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Łodzi; 4) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Zielonej Górze. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad ustalania wysokości oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego. (Dz. U. Nr 23, poz. 107) Na podstawie art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Zwrot kosztów dojazdu do miejscowości, w której żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową § 1. 1. Żołnierzowi zawodowemu, spełniającemu warunki określone w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433), zwanej dalej "ustawą", przysługuje zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu, w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na ten środek. 2. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża środkiem transportu kolejowego, przysługuje mu zwrot kosztów dojazdu w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego. 3. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża prywatnym pojazdem mechanicznym, zwrotu dokonuje się w wysokości ceny kolejowego imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego, przewidzianej dla odległości drogowej między miejscowością, w której żołnierz zamieszkuje, a miejscowością, w której pełni czynną służbę wojskową. § 2. 1. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje, jeżeli: 1) żołnierz zawodowy w służbie stałej odmówił przyjęcia osobnej kwatery stałej w miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, przydzielonej zgodnie z przysługującymi normami powierzchni mieszkalnej, 2) organy wojskowe wykupiły uprawnienia do bezpłatnego przejazdu środkami publicznego transportu zbiorowego lub zapewniają nieodpłatny przewóz. 2. Nie podlegają zwrotowi koszty dojazdu od i do stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz zawodowy dojeżdża, oraz w miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową. § 3. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje dyrektor oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego o dojeżdżaniu do miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, potwierdzonego przez dowódcę jednostki wojskowej. 2. Organy wymienione w ust. 1 mogą żądać udokumentowania oświadczenia składanego przez żołnierza zawodowego. 3. Odmowa zwrotu kosztów dojazdu następuje w formie decyzji. § 4. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje się miesięcznie z dołu, po upływie miesiąca, za który przysługuje ten zwrot. 2. Żołnierz zawodowy jest obowiązany zawiadomić pisemnie dyrektora oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji, który dokonuje zwrotu kosztów dojazdu, o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w § 2 ust. 1. Rozdział 2 Świadczenia finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego § 5. 1. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, na wniosek żołnierza zawodowego, wydaje dyrektor oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji. 2. Do wniosku o przyznanie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się umowę najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego, w której powinny być określone: 1) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, 2) wysokość czynszu wolnego i terminy jego płatności, 3) czy żołnierz zawodowy, jako najemca (podnajemca), poza czynszem wolnym ponosi opłaty za energię elektryczną i cieplną, gaz, wodę oraz inne świadczenia. § 6. 1. Dyrektor oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji ustala i ogłasza średnie koszty najmu 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w danym garnizonie, bez uwzględnienia opłat, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 3. 2. Średni koszt najmu, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych w danym garnizonie. 3. Ustalenia i ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się co najmniej raz w roku. 4. Ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz informację w tej sprawie wywiesza się w siedzibie właściwego oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji. § 7. 1. Przy ustalaniu wysokości świadczenia, o którym mowa w § 5 ust. 1, uwzględnia się: 1) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej do powierzchni użytkowej osobnej kwatery stałej, którą oblicza się przez pomnożenie maksymalnej powierzchni mieszkalnej jemu przysługującej przez wskaźnik 1,66, 2) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, którą oblicza się przez pomnożenie liczby członków rodziny przez 7 m2 powierzchni mieszkalnej i wskaźnik 1,66, 3) wysokość czynszu, jaki żołnierz zawodowy wnosiłby, gdyby mieszkanie to było osobną kwaterą stałą, 4) wynikający z umowy czynsz za najem (podnajem) 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. 2. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny nie jest większy od maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się przez pomnożenie powierzchni użytkowej tego lokalu przez średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby ten lokal stanowił kwaterę. 3. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny jest większy od maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się przez pomnożenie maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi przez średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby lokal ten stanowił kwaterę. 4. W wypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, nie odejmuje się opłat, o których mowa w tych przepisach, jeżeli umowa najmu (podnajmu) przewiduje, że żołnierz zawodowy będzie uiszczał opłaty określone w § 5 ust. 2 pkt 3 niezależnie od ustalonego czynszu wolnego. 5. Wysokość świadczenia nie może być wyższa od czynszu wolnego określonego w umowie najmu (podnajmu). § 8. 1. Świadczenie, o którym mowa w § 5 ust. 1, wypłaca się w terminie umożliwiającym dotrzymanie warunku umowy najmu (podnajmu) w zakresie płatności czynszu wolnego. 2. Świadczenie wypłaca się za okres do jednego roku z góry, jeżeli wynika to z umowy najmu (podnajmu). 3. W wypadku określonym w ust. 2, jeżeli żołnierz zawodowy utracił uprawnienie do świadczenia umożliwiającego pokrycie kosztów najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego albo przestał faktycznie zamieszkiwać w wynajętym (podnajętym) lokalu, jest obowiązany do zwrotu odpowiedniej części otrzymanego świadczenia, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym utracił uprawnienia lub opuścił lokal. Rozdział 3 Przepisy końcowe § 9. 1. Agencja może wypłacać żołnierzom zawodowym świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych. 2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, określają porozumienia zawarte między organami Agencji a właściwymi organami wojskowymi. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 22 lutego 1996 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. (Dz. U. Nr 23, poz. 108) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynosi od marca 1996 r. 0,2% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r. i obowiązuje do dnia 31 grudnia 1996 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 23 lutego 1996 r. w sprawie określenia niektórych spraw, w których pozwolenia na wywóz będą wydawały organy celne. (Dz. U. Nr 23, poz. 109) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Organy celne będą wydawały pozwolenia na wywóz palet płaskich, określonych kodem PCN 4415 20 20 0, w stosunku do których zostały ustanowione czasowe ograniczenia wywozu w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet (Dz. U. Nr 23, poz. 103). § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 maja 1995 r. w sprawie określenia niektórych spraw, w których pozwolenia na wywóz będą wydawały organy celne (Dz. U. Nr 48, poz. 254). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 24, poz. 110) Art. 1. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z 1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z 1991 r. Nr 53, poz. 226 i Nr 55, poz. 236 i 237 z 1994 r. Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się preambułę; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Kodeks pracy określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników."; 4) po art. 3 dodaje się art. 31 w brzmieniu: "Art. 31. § 1. Za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pracodawcy będącego osobą fizyczną, jeżeli nie dokonuje on osobiście czynności, o których mowa w tym przepisie."; 5) skreśla się art. 4; 6) w art. 6 w § 2 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 7) skreśla się art. 7; 8) w art. 8 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej"; 9) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. § 1. Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. § 2. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych. § 3. Postanowienia regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych."; 10) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. § 1. Każdy ma prawo do swobodnie wybranej pracy. Nikomu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie, nie można zabronić wykonywania zawodu. § 2. Państwo określa minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę. § 3. Państwo prowadzi politykę zmierzającą do pełnego produktywnego zatrudnienia"; 11) w art. 11 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 12) po art. 11 dodaje się art. 111-113 w brzmieniu: "Art. 111. Pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika. Art. 112. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w dziedzinie pracy. Art. 113. Jakakolwiek dyskryminacja w stosunkach pracy, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość, przekonania, zwłaszcza polityczne lub religijne, oraz przynależność związkową - jest niedopuszczalna"; 13) skreśla się art. 12; 14) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. Pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę. Warunki realizacji tego prawa określają przepisy prawa pracy oraz polityka państwa w dziedzinie płac, w szczególności poprzez ustalanie najniższego wynagrodzenia za pracę."; 15) w art. 15 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 16) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. Pracodawca, stosownie do możliwości i warunków, zaspokaja bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników."; 17) w art. 17 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 18) w art. 18 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy."; 19) po art. 18 dodaje się art. 181-183 w brzmieniu: "Art. 181. § 1. Pracownicy i pracodawcy, w celu reprezentacji i obrony swoich praw i interesów, mają prawo tworzyć organizacje i przystępować do tych organizacji. § 2. Zasady tworzenia i działania organizacji, o których mowa w § 1, określa ustawa o związkach zawodowych, ustawa o organizacjach pracodawców oraz inne przepisy prawa. Art. 182. Pracownicy uczestniczą w zarządzaniu zakładem pracy w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 183. Pracodawcy oraz organy administracji są obowiązani tworzyć warunki umożliwiające korzystanie z uprawnień określonych w przepisach, o których mowa w art. 181 i 182."; 20) w dziale pierwszym po rozdziale II dodaje się rozdział IIa w brzmieniu: "Rozdział IIa Nadzór i kontrola przestrzegania prawa pracy Art. 184. § 1. Nadzór i kontrolę przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, sprawuje Państwowa Inspekcja Pracy. § 2. Nadzór i kontrolę przestrzegania zasad, przepisów higieny pracy i warunków środowiska pracy sprawuje Państwowa Inspekcja Sanitarna. § 3. Organizację i zakres działania inspekcji, o których mowa w § 1 i 2, określają odrębne przepisy. Art. 185. § 1. Społeczną kontrolę przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, sprawuje społeczna inspekcja pracy. § 2. Organizację, zadania i uprawnienia społecznej inspekcji pracy oraz zasady jej współdziałania z Państwową Inspekcją Pracy i innymi państwowymi organami nadzoru i kontroli określają odrębne przepisy."; 21) skreśla się w dziale pierwszym rozdział III; 22) w art. 22: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem."; b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy."; 23) skreśla się art. 23; 24) art. 231 otrzymuje brzmienie: "Art. 231. § 1. W razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5. § 2. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. § 3. O przejściu zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i wynikających z tego skutkach dla przejmowanych pracowników w zakresie ich stosunków pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracowników na piśmie, w terminie poprzedzającym dokonanie tych zmian. § 4. W terminie jednego miesiąca od zawiadomienia przewidzianego w § 3 pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem. § 5. Pracodawca, z dniem przejęcia zakładu pracy lub jego części, jest obowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy pracownikom świadczącym dotychczas pracę na innej podstawie niż umowa o pracę oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do którego pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia proponowanych warunków. W razie nieuzgodnienia nowych warunków pracy i płacy dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, lub od dnia, do którego mógł złożyć takie oświadczenie. Przepis § 4 zdanie drugie stosuje się odpowiednio."; 25) po art. 231 dodaje się art. 232 w brzmieniu: "Art. 232. Jeżeli przepisy prawa pracy przewidują współdziałanie pracodawcy z zakładową organizacją związkową w indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, pracodawca ma obowiązek współdziałać w takich sprawach z zakładową organizacją związkową reprezentującą pracownika z tytułu jego członkostwa w związku zawodowym albo wyrażenia zgody na obronę praw pracownika nie zrzeszonego w związku - zgodnie z ustawą o związkach zawodowych."; 26) skreśla się art. 24; 27) w art. 25 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Każda z umów, o których mowa w § 1, może być poprzedzona umową o pracę na okres próbny, nie przekraczający 3 miesięcy."; 28) po art. 25 dodaje się art. 251 w brzmieniu: "Art. 251. Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nie określony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła jednego miesiąca."; 29) skreśla się art. 27; 30) w art. 29: a) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczęcia pracy," b) skreśla się § 2, c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta na piśmie, pracodawca powinien niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy, potwierdzić pracownikowi na piśmie rodzaj umowy i jej warunki."; 31) w art. 30: a) po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu: "§ 21. Okres wypowiedzenia umowy o pracę obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca.", b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.", c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy."; 32) skreśla się art. 31; 33) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na okres próbny wynosi: 1) 3 dni robocze, jeżeli okres próbny nie przekracza 2 tygodni, 2) 1 tydzień, jeżeli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie, 3) 2 tygodnie, jeżeli okres próbny wynosi 3 miesiące."; 34) w art. 36: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi: 1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, 2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy, 3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.", b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w § 1, wlicza się pracownikowi okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 231, a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika.", c) skreśla się § 2-4; 35) w art. 361 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, określonych w odrębnych przepisach, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do jednego miesiąca; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia."; 36) w art. 37 w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) 3 dni robocze - w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia, także w przypadku jego skrócenia na podstawie art. 361 § 1."; 37) w art. 38: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. O zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony pracodawca zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy.", b) w § 2 wyrazy "kierownikowi zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy", c) w § 3 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", d) w § 5 skreśla się wyraz "ogólnokrajowej", zaś wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 38) w art. 39 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 39) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Przepisu art. 39 nie stosuje się w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty z tytułu zaliczenia do I lub II grupy inwalidów."; 40) w art. 41 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz skreśla się wyraz "zakład"; 41) w art. 411 w § 1 i 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 42) w art. 42 w § 3 i 4 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 43) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. Pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy pracownikowi, o którym mowa w art. 39, jeżeli wypowiedzenie stało się konieczne ze względu na: 1) wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy, 2) stwierdzoną orzeczeniem lekarskim utratę zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień koniecznych do jej wykonywania."; 44) w dziale drugim w rozdziale II w tytule oddziału 4 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 45) w art. 44 wyrazy "komisji odwoławczej do spraw pracy, o której" zastępuje się wyrazami "sądu pracy, o którym"; 46) w art. 45: a) w § 1 wyraz "sąd" zastępuje się wyrazami "sąd pracy", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.", c) w § 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu."; 47) w art. 47 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2; 48) w art. 48: a) w § 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", b) w § 2: - w zdaniu pierwszym wyrazy "w innym zakładzie pracy" zastępuje się wyrazami "u innego pracodawcy" oraz wyrazy "z tym zakładem" zastępuje się wyrazami "z tym pracodawcą", - w zdaniu drugim wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 49) w art. 49 skreśla się zdanie drugie; 50) w art. 52: a) w § 1: - na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych," b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę", c) w § 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy."; 51) w art. 53: a) w § 1: - na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", - w pkt 1 w lit. a) i w lit. b) wyrazy "w tym zakładzie" zastępuje się wyrazami "u danego pracodawcy", b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Przepisy art. 36 § 11 i art. 52 § 3 stosuje się odpowiednio.", c) w § 5 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz wyrazy "do zakładu" zastępuje się wyrazami "do pracy"; 52) skreśla się art. 54; 53) w art. 55: a) w § 1 wyrazy "zakład społecznej służby zdrowia stwierdzi" zastępuje się wyrazami "zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające" oraz wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.", c) w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis art. 52 § 2 stosuje się odpowiednio.", d) w § 3 wyrazy "w § 1" zastępuje się wyrazami "w § 1 i 11" oraz wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 54) w dziale drugim w rozdziale II w tytule oddziału 6 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 55) w art. 56: a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1, zaś w zdaniu drugim wyrazy "komisja odwoławcza do spraw pracy" zastępuje się wyrazami "sąd pracy", b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio."; 56) w art. 57 skreśla się § 3; 57) w art. 59 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 58) w art. 60 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 59) po art. 61 dodaje się oddział 6a w brzmieniu: "Oddział 6a Uprawnienia pracodawcy w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia Art. 611. W razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 11, pracodawcy przysługuje roszczenie o odszkodowanie. O odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Art. 612. § 1. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 611, przysługuje w wysokości wyrządzonej szkody, jednakże nie może ono przewyższać wynagrodzenia pracownika za okres wypowiedzenia, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - wynagrodzenia za okres 2 tygodni. § 2. W razie orzeczenia przez sąd pracy o odszkodowaniu, przepisu art. 55 § 3 nie stosuje się."; 60) skreśla się art. 62; 61) po art. 63 dodaje się art. 631 i 632 w brzmieniu: "Art. 631. § 1. Z dniem śmierci pracownika stosunek pracy wygasa. § 2. Prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku. Art. 632. § 1. Z dniem śmierci pracodawcy umowy o pracę z pracownikami wygasają, z zastrzeżeniem przepisu § 3. § 2. Pracownikowi, którego umowa o pracę wygasła z przyczyn określonych w § 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a w przypadku zawarcia umowy o pracę na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni. § 3. Przepis § 1 nie ma zastosowania w razie przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę na zasadach określonych w art. 231."; 62) skreśla się art. 64 i 65; 63) w art. 66: a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) w § 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 64) w art. 67 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "W razie naruszenia przez pracodawcę przepisów niniejszego oddziału, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy."; 65) w art. 68: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach albo w przepisach wydanych na podstawie art. 298."; b) skreśla się § 2; 66) w art. 683 wyrazy "z innym zakładem pracy" zastępuje się wyrazami "z innym pracodawcą" oraz wyraz "zakład" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 67) w art. 71 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 68) w art. 72 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W razie naruszenia przepisów § 1-3, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy."; 69) w art. 74 wyrazy "do zakładu pracy" zastępuje się wyrazami "do pracy u pracodawcy"; 70) w art. 77 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Stosunek pracy na podstawie spółdzielczej umowy o pracę reguluje ustawa - Prawo spółdzielcze, a w zakresie nie uregulowanym odmiennie tą ustawą stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy."; 71) w dziale trzecim dodaje się nowy rozdział I w brzmieniu: "Rozdział I Ustalanie wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą Art. 771. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą ustalają układy zbiorowe pracy, zgodnie z przepisami działu jedenastego, z zastrzeżeniem przepisów art. 772-774. Art. 772. § 1. Pracodawca zatrudniający co najmniej 5 pracowników, nie objętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy odpowiadającym wymaganiom określonym w § 3, ustala warunki wynagradzania za pracę w regulaminie wynagradzania. § 2. W regulaminie wynagradzania, o którym mowa w § 1, pracodawca może ustalić także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania. § 3. Regulamin wynagradzania obowiązuje do czasu objęcia pracowników zakładowym układem zbiorowym pracy lub ponadzakładowym układem zbiorowym pracy ustalającym warunki wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą w zakresie i w sposób umożliwiający określanie, na jego podstawie, indywidualnych warunków umów o pracę. § 4. Regulamin wynagradzania ustala pracodawca. Jeżeli u danego pracodawcy działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca uzgadnia z nią regulamin wynagradzania. § 5. Do regulaminu wynagradzania stosuje się odpowiednio przepisy art. 239 § 3, art. 24112 § 2, art. 24113 oraz art. 24122. § 6. Regulamin wynagradzania wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia podania go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u danego pracodawcy. Art. 773. Zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej, jeżeli nie są oni objęci ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, określi, w drodze rozporządzenia - w zakresie nie zastrzeżonym w odrębnych przepisach do właściwości innych organów - Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek właściwego ministra. Art. 774. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia: 1) najniższe wynagrodzenie za pracę, przysługujące pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, oraz przypadki, w których mimo niewykonywania pracy w takim wymiarze pracownikowi przysługuje najniższe wynagrodzenie, 2) zasady ustalania oraz wysokość należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej."; 72) w dziale trzecim dotychczasowemu rozdziałowi I nadaje się oznaczenie "Rozdział Ia"; 73) art. 78 otrzymuje brzmienie: "Art. 78. § 1. Wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. § 2. W celu określenia wynagrodzenia za pracę ustala się, w trybie przewidzianym w art. 771-773, wysokość oraz zasady przyznawania pracownikom stawek wynagrodzenia za pracę określonego rodzaju lub na określonym stanowisku, a także innych (dodatkowych) składników wynagrodzenia, jeżeli zostały one przewidziane z tytułu wykonywania określonej pracy."; 74) skreśla się art. 79; 75) w art. 80 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią."; 76) art. 81 otrzymuje brzmienie: "Art. 81. § 1. Pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od najniższego wynagrodzenia określonego na podstawie art. 774 pkt 1. § 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, przysługuje pracownikowi za czas niezawinionego przez niego przestoju. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, wynagrodzenie nie przysługuje. § 3. Pracodawca może na czas przestoju powierzyć pracownikowi inną odpowiednią pracę, za której wykonanie przysługuje wynagrodzenie przewidziane za tę pracę, nie niższe jednak od wynagrodzenia ustalonego zgodnie z § 1. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, przysługuje wyłącznie wynagrodzenie przewidziane za wykonaną pracę. § 4. Wynagrodzenie za czas przestoju spowodowanego warunkami atmosferycznymi przysługuje pracownikowi zatrudnionemu przy pracach uzależnionych od tych warunków, jeżeli przepisy prawa pracy tak stanowią. W razie powierzenia pracownikowi na czas takiego przestoju innej pracy, przysługuje mu wynagrodzenie przewidziane za wykonaną pracę, chyba że przepisy prawa pracy przewidują stosowanie zasad określonych w § 3."; 77) w art. 83 w § 2 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "oraz doświadczeń przodujących pracowników", zaś w zdaniu drugim wyraz "powinny" zastępuje się wyrazem "mogą"; 78) art. 85 otrzymuje brzmienie: "Art. 85. § 1. Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie, z wyjątkiem tych składników wynagrodzenia, które przysługują za okresy dłuższe niż jeden miesiąc. § 2. Wynagrodzenie za pracę płatne miesięcznie wypłaca się z dołu, najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca, chyba że przepisy regulujące w sposób szczególny niektóre prawa i obowiązki określonej kategorii pracowników stanowią inaczej. § 3. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia za pracę jest dniem wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzednim. § 4. Jeżeli wysokość wynagrodzenia pracownika zależy od ilości wykonanej pracy, w terminie określonym w § 2 lub § 3 pracownikowi wypłaca się zaliczkę na wynagrodzenie, a po ustaleniu pełnego wynagrodzenia - niezwłocznie pozostałą kwotę wynagrodzenia. § 5. Składniki wynagrodzenia za pracę przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż jeden miesiąc wypłaca się z dołu w terminach określonych w przepisach prawa pracy. § 6. Pracodawca, na żądanie pracownika, jest obowiązany udostępnić do wglądu dokumenty, na których podstawie zostało obliczone jego wynagrodzenie."; 79) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. § 1. Pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy. § 2. Wypłaty wynagrodzenia dokonuje się w formie pieniężnej; częściowe spełnienie wynagrodzenia w innej formie niż pieniężna jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przewidują to ustawowe przepisy prawa pracy lub układ zbiorowy pracy. § 3. Obowiązek wypłacenia wynagrodzenia może być spełniony w inny sposób niż do rąk pracownika, za jego uprzednią zgodą wyrażoną na piśmie."; 80) w art. 87: a) w § 1 wyrazy "po odliczeniu podatków należnych od wynagrodzenia oraz składki na cele emerytalne" zastępuje się wyrazami "po odliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych", b) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Nagroda z zakładowego funduszu nagród oraz należności przysługujące pracownikom z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej podlegają egzekucji na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych do pełnej wysokości.", c) w § 6 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową"; 81) w art. 88: a) w § 1 wyrazy "uspołeczniony zakład pracy dokonuje" zastępuje się wyrazami "pracodawca może dokonywać", b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 82) skreśla się art. 89; 83) w art. 90 wyrazy "w art. 87-89" zastępuje się wyrazami "w art. 87 i 88"; 84) w art. 91 skreśla się zdanie drugie; 85) w art. 92 w § 1 w pkt 1 wyrazy "chyba że w danym zakładzie pracy wprowadzono wyższe wynagrodzenie z tego tytułu" zastępuje się wyrazami "chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu"; 86) w dziale trzecim po rozdziale III dodaje się rozdział IIIa w brzmieniu: "Rozdział IIIa Odprawa rentowa lub emerytalna Art. 921. § 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. § 2. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa."; 87) art. 93 otrzymuje brzmienie: "Art. 93. § 1. W razie śmierci pracownika w czasie trwania stosunku pracy lub w czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby, rodzinie przysługuje od pracodawcy odprawa pośmiertna. § 2. Wysokość odprawy, o której mowa w § 1, jest uzależniona od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi: 1) jednomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat, 2) trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10 lat, 3) sześciomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 15 lat. § 3. Przepis art. 36 § 11 stosuje się odpowiednio. § 4. Odprawa pośmiertna przysługuje następującym członkom rodziny pracownika: 1) małżonkowi, 2) innym członkom rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. § 5. Odprawę pośmiertną dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich uprawnionych członków rodziny. § 6. Jeżeli po zmarłym pracowniku pozostał tylko jeden członek rodziny uprawniony do odprawy pośmiertnej, przysługuje mu odprawa w wysokości połowy odpowiedniej kwoty określonej w § 2. § 7. Odprawa pośmiertna nie przysługuje, jeżeli pracodawca ubezpieczył pracownika na życie i rodzinie, o której mowa w § 4, przysługuje z tego tytułu od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie w wysokości co najmniej równej tej odprawie."; 88) w tytule działu czwartego wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 89) w tytule rozdziału I w dziale czwartym wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 90) w art. 94: a) na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", b) skreśla się pkt 3, c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) zaspokajać w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników," d) w pkt 10 wyrazy "w zakładzie" zastępuje się wyrazami "w zakładzie pracy"; 91) skreśla się art. 95 i 96; 92) w art. 97: a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca" oraz dodaje zdanie drugie w brzmieniu: "Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Na żądanie pracownika w świadectwie pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach.", c) w § 21 wyrazy "kierownika zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy", d) po § 21 dodaje się § 3 i 4 w brzmieniu: "§ 3. Jeżeli z orzeczenia sądu pracy wynika, że rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca jest obowiązany zamieścić w świadectwie pracy informację, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę. § 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową treść świadectwa pracy oraz sposób i tryb jego wydawania i prostowania."; 93) skreśla się art. 98; 94) w art. 99: a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę" oraz skreśla wyrazy "albo opinii", b) w § 4 skreśla się wyrazy "lub niewłaściwej opinii" oraz wyrazy "lub opinii"; 95) art. 100 otrzymuje brzmienie: "Art. 100. § 1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. § 2. Pracownik jest obowiązany w szczególności: 1) przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, 2) przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, 3) przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych, 4) dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, 5) przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach, 6) przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego."; 96) w dziale czwartym po rozdziale II dodaje się rozdział IIa w brzmieniu: "Rozdział IIa Zakaz konkurencji Art. 1011. § 1. W zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). § 2. Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody na zasadach określonych w przepisach rozdziału I w dziale piątym. Art. 1012. § 1. Przepis art. 1011 § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3. § 2. Zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania. § 3. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Art. 1013. Umowy, o których mowa w art. 1011 § 1 i w art. 1012 § 1, wymagają pod rygorem nieważności formy pisemnej. Art. 1014. Przepisy rozdziału nie naruszają zakazu konkurencji przewidzianego w odrębnych przepisach."; 97) art. 102 otrzymuje brzmienie: "Art. 102. Kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku mogą być ustalane w przepisach prawa pracy przewidzianych w art. 771-773, w zakresie nie uregulowanym w przepisach szczególnych."; 98) art. 103 otrzymuje brzmienie: "Art. 103. W zakresie i na warunkach ustalonych, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych."; 99) rozdział IV w dziale czwartym otrzymuje brzmienie: "Rozdział IV Regulamin pracy Art. 104. § 1. Regulamin pracy ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. § 2. Regulaminu pracy nie wprowadza się, jeżeli w zakresie przewidzianym w § 1 obowiązują postanowienia układu zbiorowego pracy lub gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 5 pracowników. Art. 1041. § 1. Regulamin pracy, określając prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników związane z porządkiem w zakładzie pracy, powinien ustalać w szczególności: 1) organizację pracy, warunki przebywania na terenie zakładu pracy w czasie pracy i po jej zakończeniu, wyposażenie pracowników w narzędzia i materiały, a także w odzież i obuwie robocze oraz w środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej, 2) systemy i rozkłady czasu pracy, 3) terminy dodatkowych dni wolnych od pracy, 4) porę nocną, 5) termin, miejsce i czas wypłaty wynagrodzenia, 6) wykazy prac wzbronionych pracownikom młodocianym oraz kobietom, 7) rodzaje prac i wykaz stanowisk pracy dozwolonych pracownikom młodocianym w celu odbywania przygotowania zawodowego, 8) obowiązki dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, w tym także sposób informowania pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, 9) przyjęty u danego pracodawcy sposób potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. § 2. Regulamin pracy powinien zawierać informacje o karach stosowanych zgodnie z art. 108 z tytułu odpowiedzialności porządkowej pracowników. Art. 1042. § 1. Regulamin pracy ustala pracodawca w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową. § 2. W razie nieuzgodnienia treści regulaminu pracy z zakładową organizacją związkową w ustalonym przez strony terminie, a także w przypadku, gdy u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, regulamin pracy ustala pracodawca. Art. 1043. § 1. Regulamin pracy wchodzi w życie po upływie 2 tygodni od dnia podania go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u danego pracodawcy. § 2. Pracodawca jest obowiązany zapoznać pracownika z treścią regulaminu pracy przed rozpoczęciem przez niego pracy."; 100) skreśla się art. 106; 101) w art. 107 w § 1 wyrazy "kierownik zakładu pracy po zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji związkowej" zastępuje się wyrazami "pracodawca po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej"; 102) tytuł rozdziału VI w dziale czwartym otrzymuje brzmienie: "Odpowiedzialność porządkowa pracowników"; 103) w art. 108: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego porządku, regulaminu pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych pracodawca może stosować: 1) karę upomnienia, 2) karę nagany.", b) w § 2 skreśla się wyrazy "uspołecznionego zakładu pracy", zaś wyrazy "stosuje się również" zastępuje się wyrazami "pracodawca może również stosować", c) w § 4 skreśla się wyrazy "zakładu pracy"; 104) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych pracownika."; 105) w art. 111 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2; 106) art. 112 otrzymuje brzmienie: "Art. 112. § 1. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu. § 2. Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary. § 3. W razie uwzględnienia sprzeciwu wobec zastosowanej kary pieniężnej lub uchylenia tej kary przez sąd pracy, pracodawca jest obowiązany zwrócić pracownikowi równowartość kwoty tej kary."; 107) art. 113 otrzymuje brzmienie: "Art. 113. § 1. Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca może, z własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu. § 2. Przepis § 1 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio w razie uwzględnienia sprzeciwu przez pracodawcę albo wydania przez sąd pracy orzeczenia o uchyleniu kary."; 108) po art. 113 dodaje się art. 1131 w brzmieniu: "Art. 1131. Pracownik, wobec którego zastosowano karę przewidzianą w art. 108, nie może być pozbawiony dodatkowo tych uprawnień wynikających z przepisów prawa pracy, które są uzależnione od nienaruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie uzasadniającym odpowiedzialność porządkową."; 109) w tytule rozdziału I w dziale piątym wyrazy "zakładowi pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 110) w art. 114 wyrazy "zakładowi pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 111) w art. 115 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazami "poniesionej przez pracodawcę"; 112) w art. 116 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 113) w art. 117: a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) w § 2 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy", c) skreśla się § 3; 114) art. 119 otrzymuje brzmienie: "Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody."; 115) w art. 120: a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) w § 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 116) w art. 121: a) w § 1 wyrazy "zakładem pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcą" oraz skreśla się wyrazy "najwyżej jednak o jedną trzecią", b) w § 2 wyraz "sąd" zastępuje się wyrazami "sąd pracy" oraz skreśla się wyrazy ", najwyżej jednak o jedną piątą"; 117) po art. 121 dodaje się art. 1211 w brzmieniu: "Art. 1211. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracownika, podlega ona wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu jej klauzuli wykonalności przez sąd pracy. § 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności ugodzie, jeżeli ustali, że jest ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego."; 118) w art. 122 skreśla się wyrazy "dopuścił się zagarnięcia mienia społecznego albo w inny sposób"; 119) w art. 124: a) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze," b) w § 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę"; 120) w art. 125 w § 1: a) w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "zakładu pracy", b) w zdaniu drugim wyrazy "zawarta przez pracowników z zakładem pracy" zastępuje się wyrazami "zawarta na piśmie przez pracowników z pracodawcą"; 121) w art. 126: a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową", b) w § 2 wyrazy "W tym samym trybie Rada Ministrów," zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia,"; 122) w art. 127 po wyrazie "121" dodaje się wyrazy ", 1211"; 123) w art. 128 wyrazy "zakładu pracy w zakładzie" zastępuje się wyrazami "pracodawcy w zakładzie pracy"; 124) art. 129 otrzymuje brzmienie: "Art. 129. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy, z zastrzeżeniem przepisów art. 1292, 1294 i art. 132 § 2 i 4."; 125) po art. 129 dodaje się art. 1291-12911 w brzmieniu: "Art. 1291. § 1. Przy wprowadzaniu rozkładów czasu pracy, o którym mowa w art. 129, uwzględnia się 39 dodatkowych dni wolnych od pracy w roku kalendarzowym, przy czym w każdym okresie obejmującym kolejne trzy miesiące liczba tych dni nie może być mniejsza niż 9. § 2. Praca w granicach nie przekraczających 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. § 3. W razie rozwiązania umowy o pracę przed upływem okresu rozliczeniowego, pracownikowi przysługuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia, obliczonego jak za pracę w godzinach nadliczbowych - przy odpowiednim stosowaniu przepisu § 2 - za czas przepracowany od początku okresu rozliczeniowego do dnia rozwiązania umowy o pracę. Art. 1292. Przy wprowadzaniu rozkładów czasu pracy obejmujących większą liczbę dodatkowych dni wolnych od pracy niż określona w art. 1291 § 1, nie przekraczającą jednak 52, dobowy wymiar czasu pracy może być podwyższony do 9 godzin. Art. 1293. § 1. W razie niewykorzystania przez pracownika dodatkowego dnia wolnego od pracy, o którym mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292, nie przysługuje w zamian inny dzień wolny od pracy ani dodatkowe wynagrodzenie. § 2. Pracownikowi, który na polecenie pracodawcy wykonywał pracę w dniu dla niego dodatkowo wolnym od pracy, o którym mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292, przysługuje w zamian dzień wolny w innym terminie. Dni wolne z tego tytułu, na wniosek pracownika lub za jego zgodą, mogą być udzielone także po upływie okresu rozliczeniowego, najpóźniej do końca następnego okresu rozliczeniowego. § 3. W razie niewykorzystania dnia wolnego od pracy, należnego zgodnie z § 2, pracownikowi przysługuje dzień wolny w innym wyznaczonym w tym celu terminie, a w przypadku nieudzielenia dnia wolnego - wynagrodzenie z dodatkiem określonym w art. 134, przewidzianym za pracę w święto. Art. 1294. § 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, a w stosunku do kierowców w transporcie samochodowym i w komunikacji samochodowej - do 10 godzin na dobę. W tych rozkładach czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym. § 2. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż jeden miesiąc. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, po wyrażeniu na to zgody przez zakładową organizację związkową, a jeżeli taka organizacja nie działa u danego pracodawcy - po uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy - okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do trzech miesięcy. § 3. W trybie określonym w § 2 zdanie drugie, okres rozliczeniowy - przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych - może być przedłużony do sześciu miesięcy. Art. 1295. W rozkładach czasu pracy, o którym mowa w art. 1292 i 1294, wymiar czasu pracy: 1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) pracownic w ciąży, 3) pracownic opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody - nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nie przepracowany w związku ze zmniejszeniem z tego powodu wymiaru jego czasu pracy. Art. 1296. § 1. Do kierowców w transporcie samochodowym i w komunikacji samochodowej może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, przerywany czas pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 6 godzin. § 2. Przerwy, o której mowa w § 1, nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas tej przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. Art. 1297. Sposób wprowadzania i terminy dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292, oraz ustalania rozkładów czasu pracy, o którym mowa w art. 1292, 1294 i 1296 - określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy. Art. 1298. § 1. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją, czas pracy pracowników może być określony wymiarem ich zadań. Zadania tych pracowników powinny być ustalone w taki sposób, aby pracownicy mogli je wykonać w ramach norm czasu pracy określonych w art. 129. § 2. Czas pracy, o którym mowa w § 1, wprowadza się w trybie przewidzianym w art. 1297 lub na podstawie umowy o pracę. Art. 1299. Wymiar czasu pracy, wynikający z norm określonych w art. 129, ulega obniżeniu w okresie rozliczeniowym o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, przypadającą do przepracowania w okresie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Art. 12910. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, pracodawca jest obowiązany wprowadzić przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą wlicza się do czasu pracy. Art. 12911. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję czasu pracy, z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego żądanie."; 126) art. 130 otrzymuje brzmienie: "Art. 130. § 1. Skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm. § 2. Wykaz stanowisk pracy objętych skróconym czasem pracy, zgodnie z § 1 - na czas trwania warunków szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia - określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy."; 127) skreśla się art. 131; 128) w art. 132: a) w § 2 skreśla się ostatnie zdanie, b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W ruchu ciągłym, jak również w innych uzasadnionych przypadkach, może być stosowana czterobrygadowa lub podobna organizacja pracy, w której czas pracy nie przekracza 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.", c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. W przypadku wymienionym w § 2 przepisy art. 1291 § 2 i 3 oraz art. 1295 stosuje się odpowiednio, a w przypadku wymienionym w § 4 stosuje się odpowiednio przepisy art. 1291 § 2 i 3."; 129) w art. 133: a) w § 1 w pkt 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z okolicznościami określonymi w § 1 pkt 2 nie może przekroczyć dla poszczególnego pracownika 4 godzin na dobę i 150 godzin w roku kalendarzowym.", c) skreśla się § 3; 130) po art. 133 dodaje się art. 1331 w brzmieniu: "Art. 1331. Przepisu art. 133 § 1 pkt 2 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia."; 131) w art. 134: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości: 1) 50% wynagrodzenia - za pracę w dwóch pierwszych godzinach nadliczbowych na dobę, 2) 100% wynagrodzenia -za pracę w dalszych godzinach nadliczbowych oraz w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, niedziele lub w święta.", b) po § 1 dodaje się § 11 i 12 w brzmieniu: "§ 11. Dodatek, o którym mowa w § 1, przysługuje także za każdą godzinę pracy przekraczającą przeciętną tygodniową normę czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. § 12. Wynagrodzenie stanowiące podstawę obliczania dodatków, o których mowa w § 1 i § 11, obejmuje wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia.", c) w § 2 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie: "Dotyczy to także pracy w święto.", d) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W stosunku do pracowników wykonujących stale pracę poza zakładem pracy dodatek, o którym mowa w § 1, może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych."; 132) art. 135 otrzymuje brzmienie: "Art. 135. § 1. Pracownicy zarządzający, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy, główni księgowi i kierownicy wyodrębnianych komórek organizacyjnych zakładu pracy, a także zastępcy tych osób, wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. § 2. Pracownikom, o których mowa w § 1, z wyłączeniem pracowników zarządzających, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy, przysługuje jednak prawo do oddzielnego wynagrodzenia z tytułu pracy wykonanej na polecenie pracodawcy w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę, święto lub w dodatkowym dniu wolnym od pracy, jeżeli za pracę w tym dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od pracy."; 133) art. 136 otrzymuje brzmienie: "Art. 136. Do pracowników, których czas pracy został określony wymiarem ich zadań, nie stosuje się art. 134."; 134) w art. 137: a) w § 1 skreśla się drugie zdanie, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie art. 774 pkt 1."; 135) art. 138 otrzymuje brzmienie: "Art. 138. § 1. Niedziele oraz święta określone odrębnymi przepisami są dniami wolnymi ad pracy. § 2. Za pracę w niedzielę oraz w święto uważa się pracę wykonywaną pomiędzy godziną 6 w tym dniu a godziną 6 następnego dnia, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina."; 136) art. 139 otrzymuje brzmienie: "Art. 139. Praca w niedzielę oraz w święto jest dozwolona: 1) w przypadkach określonych w art. 133 § 1 pkt 1, 2) w ruchu ciągłym, 3) w czterobrygadowej lub podobnej organizacji pracy, 4) w grupowej organizacji pracy, 5) przy niezbędnych remontach, 6) w transporcie i w komunikacji, 7) w zakładowych strażach pożarnych, 8) przy pilnowaniu mienia, 9) w rolnictwie i w hodowli, 10) przy wykonywaniu prac koniecznych ze względu na ich użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności, w szczególności w: a) placówkach handlowych, b) zakładach świadczących usługi dla ludności, c) gastronomii, d) zakładach hotelarskich, e) zakładach komunalnych, f) zakładach opieki zdrowotnej, g) domach pomocy społecznej, h) zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku."; 137) w art. 140: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pracownikowi zatrudnionemu w niedzielę pracodawca jest obowiązany zapewnić inny dzień wolny od pracy w tygodniu. Pracodawca może udzielić dnia wolnego w zamian za pracę w święto.", b) w § 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a także w grupowej organizacji pracy."; 138) skreśla się art. 141; 139) w art. 142 skreśla się wyrazy "w drodze regulaminów pracy,"; 140) w art. 143 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 141) w art. 144; a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę", b) w § 2 w zdaniu pierwszym dodaje się na końcu wyrazy ", określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia"; 142) skreśla się art. 145; 143) w dziale szóstym skreśla się rozdział VI; 144) art. 153 i 154 otrzymują brzmienie: "Art. 153. § 1. Pracownik uzyskuje prawo do pierwszego urlopu z upływem 6 miesięcy pracy, w wymiarze połowy wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. § 2. Prawo do urlopu w pełnym wymiarze pracownik nabywa z upływem roku pracy. Do tego urlopu wlicza się urlop, o którym mowa w § 1. § 3. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym. Art. 154. § 1. Wymiar urlopu wynosi: 1) 18 dni roboczych - po roku pracy, 2) 20 dni roboczych - po 6 latach pracy, 3) 26 dni roboczych - po 10 latach pracy. § 2. Za dni robocze uważa się wszystkie dni, z wyjątkiem niedziel oraz świąt określonych w odrębnych przepisach. § 3. Dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 1291 § 1 i art. 1292, nie wlicza się do urlopu."; 145) po art. 154 dodaje się art. 1541 w brzmieniu: "Art. 1541. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy."; 146) po art. 155 dodaje się art. 1551-1553 w brzmieniu: "Art. 1551. § 1. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z pracownikiem uprawnionym do urlopu, pracownikowi przysługuje urlop: 1) u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub wyższym wymiarze, 2) u kolejnego pracodawcy - w wymiarze: a) proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku kalendarzowego - w razie zatrudnienia pracownika na czas nieokreślony, b) proporcjonalnym do okresu zatrudnienia - w razie zatrudnienia pracownika na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, który kończy się przed upływem danego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3. § 2. Pracownikowi, który przed ustaniem stosunku pracy w ciągu roku kalendarzowego wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynikający z § 1 pkt 1, przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym wymiarze; łączny wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być jednak niższy niż wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców. § 3. Pracownikowi, który do dnia ustania stosunku pracy nie przepracował okresu przewidzianego do nabycia prawa do pierwszego urlopu, przysługuje ten urlop u pracodawcy, u którego upływa wymagany okres zatrudnienia, liczony łącznie u dotychczasowego i kolejnego pracodawcy. Art. 1552. § 1. Przepis art. 1551 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do pracownika powracającego w ciągu roku kalendarzowego do pracy u dotychczasowego pracodawcy po trwającym co najmniej jeden miesiąc urlopie bezpłatnym lub innym okresie niewykonywania pracy, w ciągu którego pracownik nie nabywa prawa do urlopu. § 2. Jeżeli urlop bezpłatny lub okres niewykonywania pracy, o których mowa w § 1, przypadają po nabyciu przez pracownika prawa do urlopu w danym roku kalendarzowym, wymiar tego urlopu ulega proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed ich rozpoczęciem pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub wyższym wymiarze. Art. 1553. Przy ustalaniu wymiaru urlopu na podstawie przepisów art. 1551 i 1552 niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia; urlop należny pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może jednak przekroczyć wymiaru wynikającego z przepisu art. 154 § 1.", 147) skreśla się art. 156 i 157; 148) art. 159 otrzymuje brzmienie: "Art. 159. § 1. Pracownik zatrudniony przy pracy sezonowej uzyskuje prawo do urlopu w wymiarze 1,5 dnia za każdy przepracowany miesiąc. § 2. Urlop przewidziany w § 1 wlicza się do urlopu należnego pracownikowi w danym roku kalendarzowym z tytułu pracy niesezonowej."; 149) skreśla się art. 160; 150) w art. 161 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 151) w art. 162 w zdaniu drugim liczbę "10" zastępuje się liczbą "14"; 152) w art. 163: a) w § 1 w zdaniu drugim wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) w § 2 wyrazy "w zakładzie pracy" zastępuje się wyrazami "u danego pracodawcy" oraz skreśla się zdanie drugie, c) w § 3 wyrazy "należy udzielić" zastępuje się wyrazami "udziela się"; 153) w art. 164 w § 2 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 154) w art. 165 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 155) w art. 166 skreśla się wyrazy "trwającej co najmniej 3 dni w czasie urlopu", a wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 156) w art. 167 w § 1 i 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 157) skreśla się art. 169 i 170; 158) w art. 171 w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 159) art. 173 otrzymuje brzmienie: "Art. 173. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop."; 160) w art. 174 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego."; 161) art. 1741 otrzymuje brzmienie: "Art. 1741. § 1. Za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie porozumieniu między pracodawcami. § 2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w § 1, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy."; 162) skreśla się art. 175; 163) art. 176 otrzymuje brzmienie: "Art. 176. Nie wolno zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz tych prac."; 164) w art. 177: a) w § 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", a wyrazy "zakładowa organizacja związkowa" zastępuje się wyrazami "reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa", b) w § 2 dodaje się na końcu wyrazy "nie przekraczającym jednego miesiąca", c) w § 3 po wyrazach "na czas wykonania określonej pracy" dodaje się wyrazy "albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc", d) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego może nastąpić tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. Pracodawca jest obowiązany uzgodnić z reprezentującą pracownicę zakładową organizacją związkową termin rozwiązania umowy o pracę. W razie niemożności zapewnienia w tym okresie innego zatrudnienia, pracownicy przysługują świadczenia określone w odrębnych przepisach. Okres pobierania tych świadczeń wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze."; 165) w art. 178 w § 2 wyrazy "jednego roku" zastępuje się wyrazami "czterech lat"; 166) w art. 179: a) w § 1: - na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", - w pkt 2 wyrazy "stwierdzenia przez zakład społecznej służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "przedłożenia orzeczenia lekarskiego stwierdzającego", b) w § 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wydawania orzeczeń lekarskich dotyczących konieczności przenoszenia kobiet w ciąży do innej pracy w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2."; 167) w art. 184 wyrazy "zasiłek połogowy" zastępuje się wyrazami "zasiłek macierzyński"; 168) w art. 185 w § 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 169) art. 186 otrzymuje brzmienie: "Art. 186. § 1. Na wniosek pracownicy pracodawca jest obowiązany udzielić jej urlopu wychowawczego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem. § 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania urlopu wychowawczego oraz prawa i obowiązki związane z tym urlopem."; 170) art. 188 i 189 otrzymują brzmienie: "Art. 188. Pracownicy wychowującej przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku zwolnienie od pracy na 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Art. 189. Prawo do zasiłku za czas nieobecności w pracy z powodu konieczności sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem regulują odrębne przepisy."; 171) po art. 189 dodaje się art. 1891 w brzmieniu: "Art. 1891. § 1. Przepisy art. 1295 pkt 3, art. 178 § 2, art. 186 i 188 stosuje się także do pracownika, z tym że jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są zatrudnieni, z uprawnień określonych w tych przepisach może korzystać jedno z nich. § 2. Przepis art. 180 § 2 i art. 183 stosuje się także do pracownicy, która przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza."; 172) w art. 191: a) w § 3 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową", b) w § 4 wyrazy "określą właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz po porozumieniu z właściwymi ogólnokrajowymi organizacjami związkowymi" zastępuje się wyrazami "określą, w drodze zarządzeń, właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej", c) w § 5 skreśla się wyrazy "oraz po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową"; 173) w art. 192 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 174) art. 193 otrzymuje brzmienie: "Art. 193. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję pracowników młodocianych."; 175) w art. 195: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego powinna określać w szczególności: 1) rodzaj przygotowania zawodowego (nauka zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy), 2) czas trwania i miejsce odbywania przygotowania zawodowego, 3) sposób dokształcania teoretycznego, 4) wysokość wynagrodzenia.", b) w § 2 skreśla się wyrazy ", po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową"; 176) w art. 196 w pkt 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 177) w art. 198 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz skreśla się wyrazy "(art. 202 § 3 i 4)"; 178) w art. 200 skreśla się wyrazy "oraz po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową"; 179) w art. 201 w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 180) w art. 202 skreśla się § 4; 181) w art. 204: a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową", b) skreśla się § 2, c) w § 3 wyrazy "W trybie przewidzianym w § 1 Rada Ministrów" zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia,"; 182) w art. 205 w § 4 w zdaniu pierwszym wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 183) rozdział VI w dziale dziewiątym otrzymuje brzmienie: "Rozdział VI Rzemieślnicze przygotowanie zawodowe Art. 206. § 1. Przepisy art. 190-205 stosuje się odpowiednio do młodocianych zatrudnionych na podstawie umowy o przygotowanie zawodowe u pracodawców będących rzemieślnikami, z zastrzeżeniem odrębności określonych na podstawie § 2. § 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określić, w drodze rozporządzenia, odrębności w zakresie sposobu prowadzenia przygotowania zawodowego u pracodawców będących rzemieślnikami oraz trybu przeprowadzania egzaminów stwierdzających kwalifikacje zawodowe po zakończeniu tego przygotowania."; 184) dział dziesiąty otrzymuje brzmienie: "DZIAŁ DZIESIĄTY BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY Rozdział I Podstawowe obowiązki pracodawcy Art. 207. § 1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. § 2. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany: 1) organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy, 2) zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń, 3) zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy, 4) zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy. § 3. Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać, w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy. Art. 208. § 1. W razie gdy jednocześnie w tym samym miejscu wykonują pracę pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, pracodawcy ci mają obowiązek: 1) współpracować ze sobą, 2) wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu, 3) ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników. § 2. Wyznaczenie koordynatora, o którym mowa w § 1, nie zwalnia poszczególnych pracodawców z obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy zatrudnionym przez nich pracownikom. Art. 209. § 1. Pracodawca rozpoczynający działalność jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności, zawiadomić na piśmie właściwego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz o przewidywanej liczbie pracowników, a także złożyć pisemną informację o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących danej dziedziny działalności. § 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, ciąży na pracodawcy odpowiednio w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany technologii lub profilu produkcji. § 3. Pracodawca zawiadamia właściwego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o zaprzestaniu działalności lub likwidacji zakładu pracy. § 4. Właściwy inspektor pracy lub właściwy państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji, o której mowa w § 1. Rozdział II Prawa i obowiązki pracownika Art. 210. § 1. W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. § 2. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, o którym mowa w § 1, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. § 3. Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia w przypadkach, o których mowa w § 1 i 2, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. § 4. Pracownik ma prawo, po uprzednim zawiadomieniu przełożonego, powstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej w przypadku, gdy jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób. § 5. Przepisy § 1, 2 i 4 nie dotyczą pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia. § 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej. Art. 211. Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany: 1) znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym, 2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych, 3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy, 4) stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem, 5) poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich, 6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie, 7) współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Art. 212. Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana: 1) organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, 2) dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem, 3) organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając zabezpieczenie pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy, 4) dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem, 5) egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, 6) zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami. Rozdział III Obiekty budowlane i pomieszczenia pracy Art. 213. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewniać, aby budowa lub przebudowa obiektu budowlanego, w którym przewiduje się pomieszczenia pracy, była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców, zgodnie z odrębnymi przepisami. § 2. Obiekt budowlany, w którym znajdują się pomieszczenia pracy, powinien spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. § 3. Przebudowa obiektu budowlanego, w którym znajdują się pomieszczenia pracy, powinna uwzględniać poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy budowa lub przebudowa dotyczy części obiektu budowlanego, w której znajdują się pomieszczenia pracy. Art. 214. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewniać pomieszczenia pracy odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych pracowników. § 2. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać obiekty budowlane i znajdujące się w nich pomieszczenia pracy, a także tereny i urządzenia z nimi związane w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Rozdział IV Maszyny i inne urządzenia techniczne Art. 215. § 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne powinny być tak konstruowane i budowane, aby: 1) zapewniały bezpieczne i higieniczne warunki pracy, w szczególności zabezpieczały pracownika przed urazami, działaniem niebezpiecznych substancji chemicznych, porażeniem prądem elektrycznym, nadmiernym hałasem, szkodliwymi wstrząsami, działaniem wibracji i promieniowania oraz szkodliwym i niebezpiecznym działaniem innych czynników środowiska pracy, 2) uwzględniały zasady ergonomii. § 2. Konstruktor oraz producent maszyn i innych urządzeń technicznych ponoszą odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków, o których mowa w § 1, określoną w odrębnych przepisach. Art. 216. § 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań określonych w art. 215 § 1, wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia. § 2. W przypadku gdy konstrukcja zabezpieczenia jest uzależniona od warunków lokalnych, wyposażenie maszyny lub innego urządzenia technicznego w odpowiednie zabezpieczenia należy do obowiązków pracodawcy. Art. 217. § 1. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca maszyn i innych urządzeń technicznych, które nie podlegają obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem, jest obowiązany wydać deklarację zgodności tych wyrobów z normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania oraz wymaganiami określonymi właściwymi przepisami. § 2. Niedopuszczalne jest wyposażanie stanowisk pracy w maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa i nie zostały oznaczone tym znakiem, zgodnie z odrębnymi przepisami, albo nie posiadają deklaracji zgodności, o której mowa w § 1. Art. 218. Przepisy art. 215 i 217 stosuje się odpowiednio do narzędzi pracy. Art. 219. Przepisy art. 215 i 217 nie naruszają wymagań określonych przepisami dotyczącymi maszyn i innych urządzeń technicznych: 1) będących środkami transportu kolejowego, samochodowego, morskiego, wodnego śródlądowego i lotniczego, 2) podlegających przepisom o dozorze technicznym, 3) podlegających przepisom Prawa geologicznego i górniczego, 4) podlegających przepisom obowiązującym w jednostkach podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, 5) podlegających przepisom Prawa atomowego. Rozdział V Substancje chemiczne oraz procesy pracy szczególnie szkodliwe dla zdrowia lub niebezpieczne Art. 220. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie materiałów i procesów technologicznych bez uprzedniego ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia pracowników i podjęcia odpowiednich środków profilaktycznych. § 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i procesów technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia oraz zakres tych badań, 2) zakaz albo ograniczenie stosowania, obrotu lub transportu materiałów i procesów technologicznych ze względu na ich szkodliwość dla zdrowia albo uzależnienie ich stosowania, obrotu lub transportu od przestrzegania określonych warunków. Art. 221. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie substancji chemicznych nie oznakowanych w sposób widoczny i umożliwiający ich identyfikację. § 2. Niedopuszczalne jest stosowanie niebezpiecznych substancji chemicznych nie posiadających kart charakterystyki tych substancji, a także opakowań zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem. § 3. Stosowanie niebezpiecznych substancji chemicznych jest dopuszczalne pod warunkiem zastosowania środków zapewniających pracownikom ochronę ich zdrowia i życia. § 4. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca substancji chemicznych za niespełnienie wymagań, o których mowa w § 1 i 2, ponoszą odpowiedzialność określoną w odrębnych przepisach. § 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia: 1) kryteria i sposób klasyfikacji substancji chemicznych pod względem zagrożeń dla zdrowia lub życia, 2) sposób znakowania substancji chemicznych, 3) wykaz niebezpiecznych substancji chemicznych, sposób ich znakowania, etykietowania i rejestrowania oraz wymagania dotyczące sporządzania kart charakterystyki tych substancji. Art. 222. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych, pracodawca jest obowiązany zastępować te substancje i czynniki mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosować inne dostępne środki ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. § 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia, wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na działanie substancji i czynników rakotwórczych. § 3. Pracodawca jest obowiązany rejestrować wszystkie rodzaje prac w kontakcie z substancjami i czynnikami o działaniu rakotwórczym, a także z substancjami i czynnikami o prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, określonymi w wykazie, o którym mowa w § 2. Art. 223. § 1. Pracodawca jest obowiązany chronić pracowników przed promieniowaniem jonizującym, pochodzącym ze źródeł sztucznych i naturalnych, występujących w środowisku pracy. § 2. Dawka promieniowania jonizującego pochodzącego ze źródeł naturalnych, otrzymywana przez pracownika przy pracy w warunkach narażenia na to promieniowanie, nie może przekraczać dawek granicznych, określonych w odrębnych przepisach dla sztucznych źródeł promieniowania jonizującego. Art. 224. § 1. Pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu. § 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić: 1) odpowiednie do rodzaju niebezpieczeństwa urządzenia i sprzęt ratowniczy oraz ich obsługę przez osoby należycie przeszkolone, 2) udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym. § 3. Przepisy § 1 i 2 nie naruszają wymagań, określonych w odrębnych przepisach, dotyczących katastrof i innych nadzwyczajnych zagrożeń. Art. 225. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby prace, przy których istnieje możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego, były wykonywane przez co najmniej dwie osoby, w celu zapewnienia asekuracji. § 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac, o których mowa w § 1. Rozdział VI Profilaktyczna ochrona zdrowia Art. 226. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami. Art. 227. § 1. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające chorobom zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą, w szczególności: 1) utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia służące do pomiarów tych czynników, 2) przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz udostępniać je pracownikom. § 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów, o których mowa w § 1 pkt 2, a także sposób rejestrowania i przechowywania wyników tych badań i pomiarów oraz ich udostępniania pracownikom. Art. 228. § 1. Prezes Rady Ministrów powoła, w drodze rozporządzenia, Międzyresortową Komisję do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, określi jej uprawnienia oraz sposób wykonywania zadań. § 2. Do zadań Komisji, o której mowa w § 1, należy: 1) przedkładanie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej wniosków dotyczących wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy - do celów określonych w § 3, 2) inicjowanie prac badawczych niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w pkt 1. § 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Art. 229. § 1. Osoba przyjmowana do pracy podlega wstępnym badaniom lekarskim. Wstępnym badaniom lekarskim podlegają ponadto pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. § 2. Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. § 3. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzanymi badaniami pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, a w razie przejazdu na te badania do innej miejscowości przysługuje mu zwrot kosztów podróży według zasad obowiązujących przy podróżach służbowych. § 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. § 5. Pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest obowiązany zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także: 1) po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub pyłami, 2) po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami. § 6. Badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. § 7. Pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia wydane na podstawie badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5. § 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i zakres badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz częstotliwość badań okresowych, a także sposób dokumentowania i kontroli badań lekarskich, 2) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich do celów przewidzianych w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie, 3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w § 6 zdanie drugie, 4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać lekarze przeprowadzający badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotną, o której mowa w § 6 zdanie drugie. Art. 230. § 1. W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu, przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy. § 2. Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy. Art. 231. Pracodawca jest obowiązany - na podstawie orzeczenia lekarskiego - przenieść do innej odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został zaliczony do żadnej z grup inwalidów. Przepis art. 230 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 232. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania. Art. 233. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higienicznosanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej, a także zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku. Rozdział VII Wypadki przy pracy i choroby zawodowe Art. 234. § 1. W razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym i ustalenie w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku oraz zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom. § 2. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwego inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy. § 3. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr wypadków przy pracy. § 4. Koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy ponosi pracodawca. Art. 235. § 1. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu organowi Państwowej Inspekcji Sanitarnej i właściwemu inspektorowi pracy każdy przypadek rozpoznanej choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę. § 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy także lekarza, który rozpoznał lub podejrzewa przypadek choroby zawodowej. § 3. W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany: 1) ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 2) przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze, 3) zapewnić realizację zaleceń lekarskich. § 4. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr zachorowań na choroby zawodowe i podejrzeń o takie choroby. Art. 236. Pracodawca jest obowiązany systematycznie analizować przyczyny wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze. Art. 237. § 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady postępowania przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposób ich dokumentowania, a także zakres informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy, 2) wykaz chorób zawodowych, 3) szczegółowe zasady postępowania dotyczące zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmioty właściwe w tych sprawach. § 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, wzór protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. § 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, wzór statystycznej karty wypadku przy pracy oraz związany z nią tryb postępowania. § 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia: 1) sposób dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób, a także prowadzenia rejestrów chorób zawodowych, oraz wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym tych chorób, 2) wskazania metodologiczne w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych. Art. 2371. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy lub zachorował na chorobę zawodową określoną w wykazie, o którym mowa w art. 237 § 1 pkt 2, przysługują z tego tytułu świadczenia określone w odrębnych przepisach. Rozdział VIII Szkolenie Art. 2372. Minister Edukacji Narodowej jest obowiązany zapewnić uwzględnianie problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii w programach nauczania w szkołach, po uzgodnieniu zakresu tej problematyki z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 2373. § 1. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. § 3. Szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Art. 2374. § 1. Pracodawca jest obowiązany zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac. § 2. Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy. § 3. Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Art. 2375. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia oraz wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, a także sposób dokumentowania szkolenia. Rozdział IX Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze Art. 2376. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. § 2. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca środków ochrony indywidualnej jest obowiązany wydać deklarację zgodności tych wyrobów z normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania oraz wymaganiami określonymi właściwymi przepisami. § 3. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które uzyskały wymagany certyfikat na znak bezpieczeństwa i zostały oznaczone tym znakiem, zgodnie z odrębnymi przepisami, oraz posiadają deklarację zgodności, o której mowa w § 2. Art. 2377. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach: 1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, 2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca dokonuje takich ustaleń w porozumieniu z pracownikami wybranymi w tym celu przez załogę, w trybie przyjętym w zakładzie pracy. § 3. Przepis § 2 nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi. § 4. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z § 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny. Art. 2378. § 1. Rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego pracodawca ustala w porozumieniu z zakładową organizacją związkową. Jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca dokonuje takich ustaleń w porozumieniu z pracownikami wybranymi w tym celu przez załogę, w trybie przyjętym w zakładzie pracy. § 2. Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy. Art. 2379. § 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. § 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. § 3. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, za jego zgodą, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika. Art. 23710. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu przez niego wyznaczonym. § 2. Powierzanie pracownikowi prania, konserwacji, odpylania i odkażania przedmiotów, o których mowa w § 1, jest niedopuszczalne. Rozdział X Służba bezpieczeństwa i higieny pracy Art. 23711. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 10 pracowników, z zastrzeżeniem § 2 i 3, tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "służbą bhp", pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Pracodawca zatrudniający nie więcej niż 50 pracowników może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy. § 3. Pracodawca zatrudniający nie więcej niż 100 pracowników może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy. § 4. Właściwy inspektor pracy w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym może nakazać zwiększenie liczebności służby bhp lub utworzenie tej służby przez pracodawcę zatrudniającego mniejszą liczbę pracowników niż określona w § 1, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami zawodowymi. § 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres działania, uprawnienia, organizację, liczebność i podporządkowanie służby bhp, 2) kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby bhp. Rozdział XI Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy Art. 23712. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 50 pracowników powołuje komisję bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "komisją", jako swój organ doradczy i opiniodawczy. W skład komisji wchodzą pracownicy służby bhp, lekarz sprawujący opiekę zdrowotną nad pracownikami, społeczny inspektor pracy, a także przedstawiciele pracowników - wybrani przez zakładową organizację związkową, a w przypadku gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - przez pracowników, w trybie przyjętym w zakładzie pracy. § 2. Przewodniczącym komisji jest pracodawca lub osoba przez niego upoważniona, a wiceprzewodniczącym - społeczny inspektor pracy. Art. 23713. § 1. Zadaniem komisji jest dokonywanie przeglądu warunków pracy, okresowej oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, opiniowanie podejmowanych przez pracodawcę środków zapobiegających wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym, formułowanie wniosków dotyczących poprawy warunków pracy oraz współdziałanie z pracodawcą w realizacji jego obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Posiedzenia komisji odbywają się w godzinach pracy, nie rzadziej niż raz w kwartale. Za czas nie przepracowany w związku z udziałem w posiedzeniu komisji pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. § 3. Komisja w związku z wykonywaniem zadań wymienionych w § 1 korzysta z ekspertyz lub opinii specjalistów spoza zakładu pracy - w przypadkach uzgodnionych z pracodawcą i na jego koszt. Rozdział XII Obowiązki organów sprawujących nadzór nad przedsiębiorstwami lub innymi jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo samorządowymi Art. 23714. Organy sprawujące nadzór nad przedsiębiorstwami lub innymi jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo samorządowymi są obowiązane podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, w szczególności: 1) udzielać przedsiębiorstwom i jednostkom organizacyjnym pomocy przy wykonywaniu zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, 2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w przedsiębiorstwach i jednostkach organizacyjnych oraz określać kierunki poprawy tego stanu, 3) w miarę potrzeb i możliwości - inicjować i prowadzić badania naukowe dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Rozdział XIII Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące wykonywania prac w różnych gałęziach pracy. Art. 23715. § 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. § 2. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac."; 185) skreśla się art. 241; 186) w art. 243 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 187) w art. 244: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W celu polubownego załatwiania sporów o roszczenia pracowników ze stosunku pracy mogą być powoływane komisje pojednawcze.", b) skreśla się § 2, c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Komisję pojednawczą powołują wspólnie pracodawca i zakładowa organizacja związkowa, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca, po uzyskaniu pozytywnej opinii pracowników.", d) skreśla się § 4; 188) art. 245 otrzymuje brzmienie: "Art. 245. W trybie przewidzianym w art. 244 § 3 ustala się: 1) zasady i tryb powoływania komisji, 2) czas trwania kadencji, 3) liczbę członków komisji."; 189) art. 246 otrzymuje brzmienie: "Art. 246. Członkiem komisji pojednawczej nie może być: 1) osoba zarządzająca, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy, 2) główny księgowy, 3) radca prawny, 4) osoba prowadząca sprawy osobowe, zatrudnienia i płac."; 190) skreśla się art. 250; 191) w art. 254 w ostatnim zdaniu wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu pracy"; 192) art. 255 otrzymuje brzmienie: "Art. 255. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracodawcę podlega ona wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu jej przez sąd pracy klauzuli wykonalności. § 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności, jeżeli ze złożonych akt komisji wynika, że ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Nie wyklucza to możliwości dochodzenia ustalenia niezgodności ugody z prawem lub zasadami współżycia społecznego na zasadach ogólnych."; 193) w art. 258: a) w § 1 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 194) skreśla się art. 259 do 261; 195) w art. 263 w § 3 wyraz "Sąd" zastępuje się wyrazami "Sąd pracy"; 196) w art. 264: a) w § 1 wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu pracy", b) w § 2 i 3 po wyrazach "wnosi się" dodaje się wyrazy "do sądu pracy"; 197) w art. 265: a) w § 1 wyrazy "w art. 264, w art. 97 § 21 i w art. 98 § 6" zastępuje się wyrazami "w art. 97 § 21 i w art. 264", b) w § 2 wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu pracy"; 198) art. 281 otrzymuje brzmienie: "Art. 281. Kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu: 1) zawiera umowę cywilnoprawną w warunkach, w których zgodnie z art. 22 § 1 powinna być zawarta umowa o pracę, 2) nie potwierdza na piśmie, w terminie 7 dni, zawartej z pracownikiem umowy o pracę, 3) wypowiada lub rozwiązuje z pracownikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia, naruszając w sposób rażący przepisy prawa pracy, 4) stosuje wobec pracowników inne kary niż przewidziane w przepisach prawa pracy o odpowiedzialności porządkowej pracowników, 5) narusza przepisy o czasie pracy lub przepisy o ochronie pracy kobiet i zatrudnianiu młodocianych, 6) nie prowadzi dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracowników - podlega karze grzywny."; 199) w art. 282: a) w § 1 w pkt 3 skreśla się wyrazy "lub opinii" oraz wyrazy "do 50 000 złotych", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wykonuje podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu pracy lub ugody zawartej przed komisją pojednawczą lub sądem pracy."; 200) art. 283 otrzymuje brzmienie: "Art. 283. § 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy albo kierując pracownikami, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny. § 2. Tej samej karze podlega, kto: 1) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie 14 dni właściwego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju, zakresie prowadzonej działalności i o przewidywanej liczbie pracowników oraz nie składa pisemnej informacji o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, dotyczących danej dziedziny działalności, jak również nie zawiadamia o zmianie miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmianie technologii lub profilu produkcji, 2) wbrew obowiązkowi nie zapewnia, aby budowa lub przebudowa obiektu budowlanego albo jego części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców, 3) wbrew obowiązkowi wyposaża stanowiska pracy w maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa i nie zostały oznaczone tym znakiem albo nie posiadają deklaracji zgodności, 4) wbrew obowiązkowi dostarcza pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa i nie zostały oznaczone tym znakiem oraz nie posiadają deklaracji zgodności, 5) wbrew obowiązkowi stosuje: a) materiały i procesy technologiczne bez uprzedniego ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia pracowników i bez podjęcia odpowiednich środków profilaktycznych, b) substancje chemiczne nie oznakowane w sposób widoczny i umożliwiający ich identyfikacje, c) niebezpieczne substancje chemiczne nie posiadające kart charakterystyki tych substancji, a także opakowań zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem, 6) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwego inspektora pracy, prokuratora lub innego właściwego organu o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy, nie zgłasza choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę, nie ujawnia wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, albo przedstawia niezgodne z prawdą informacje, dowody lub dokumenty dotyczące takich wypadków i chorób, 7) nie wykonuje w wyznaczonym terminie podlegającego wykonaniu nakazu inspektora pracy, 8) utrudnia działalność organu Państwowej Inspekcji Pracy, w szczególności uniemożliwia prowadzenie wizytacji zakładu pracy lub nie udziela informacji niezbędnych do wykonywania jej zadań."; 201) rozdział II w dziale trzynastym otrzymuje brzmienie: "Rozdział II Postępowanie w sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika Art. 284. § 1. W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika, o których mowa w art. 281-283, wszczynają postępowanie i orzekają inspektorzy pracy. § 2. Wszczęcie postępowania następuje w wyniku sporządzenia przez inspektora pracy protokołu w sprawie popełnienia wykroczenia, który powinien zawierać: 1) imię i nazwisko, datę urodzenia, imiona rodziców i miejsce zamieszkania obwinionego oraz jego miejsce pracy i zajmowane stanowisko, 2) w miarę możliwości, dane o warunkach materialnych obwinionego, 3) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, z podaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz ze wskazaniem przepisu lub skonkretyzowaniem zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały tym czynem naruszone, a także przepisu stanowiącego podstawę wymierzenia kary, 4) treść wyjaśnień obwinionego potwierdzonych jego podpisem, a w razie odmowy ich złożenia lub niestawienia się obwinionego na wezwanie inspektora pracy - wzmiankę o tym, 5) datę i miejsce sporządzenia protokołu, a także imię i nazwisko oraz podpis inspektora pracy. § 3. Do protokołu w sprawie popełnienia wykroczenia należy dołączyć protokół kontroli przeprowadzonej przez inspektora pracy oraz inne dokumenty stanowiące dowody w postępowaniu. § 4. W celu wyjaśnienia okoliczności sprawy inspektor pracy może: 1) żądać od obwinionego udzielenia wyjaśnień, 2) wzywać obwinionego, świadków oraz inne osoby w celu przesłuchania, 3) zwracać się do właściwych instytucji lub osób o udzielenie informacji lub opinii albo przedstawienie dokumentów i innych dowodów potrzebnych do wyjaśnienia sprawy. Art. 285. § 1. Inspektor pracy wydaje orzeczenie bez przeprowadzenia rozprawy. § 2. Inspektor pracy wyznacza jednak rozprawę, jeżeli wymaga tego charakter sprawy, sprzeczności w materiale dowodowym lub inne okoliczności sprawy. Art. 286. Orzeczenie, wraz z uzasadnieniem, doręcza się obwinionemu. Art. 287. § 1. Inspektor pracy wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli w jego wyniku ustali, że zachodzą okoliczności wyłączające z mocy prawa wydanie orzeczenia. § 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, wraz z uzasadnieniem, doręcza się obwinionemu oraz włącza do akt sprawy. Art. 288. § 1. Od orzeczenia inspektora pracy obwiniony, jego obrońca oraz prokurator mają prawo, w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia lub doręczenia orzeczenia, złożyć środek zaskarżenia w postaci żądania skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia. § 2. Orzeczenie, od którego nie wniesiono żądania skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, jest prawomocne. § 3. Okręgowemu inspektorowi pracy przysługują w postępowaniu przed sądem uprawnienia oskarżyciela publicznego. Art. 289. Nadzór nad działalnością inspektorów pracy w zakresie orzekania sprawuje Główny Inspektor Pracy. Art. 290. Wpływy z kar orzeczonych przez inspektorów pracy stanowią dochód budżetu państwa. Wierzycielem tych należności, w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest właściwy terenowy organ rządowej administracji ogólnej. Art. 2901. Jeżeli przepisy rozdziału nie stanowią inaczej, w postępowaniu w sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia."; 202) w art. 291: a) w § 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy" oraz wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu: "§ 21. Przepis § 2 stosuje się także do roszczenia pracodawcy, o którym mowa w art. 611 oraz w art. 1011 § 2.", c) w § 3 skreśla się wyrazy "dopuścił się zagarnięcia mienia społecznego albo w inny sposób"; 203) w art. 292 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2; 204) w art. 2951: a) w § 1 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz skreśla się wyrazy "w zakładzie", b) w § 3 skreśla się wyrazy "utworzona w zakładzie stosującym grupową organizację pracy"; 205) skreśla się art. 296; 206) w art. 297 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową", użyty dwukrotnie wyraz "zasady" zastępuje się wyrazem "sposób" oraz wyrazy "przewidzianych przepisami prawa pracy" zastępuje się wyrazami "przewidzianych w Kodeksie pracy"; 207) w art. 298: a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową" oraz wyrazy "w innych zakładach pracy", zaś wyrazy "w zakładach służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "w zakładach opieki zdrowotnej i w jednostkach pomocy społecznej", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić dla pracowników, o których mowa w § 1, nawiązywanie stosunku pracy na podstawie mianowania, a także na podstawie powołania."; 208) po art. 298 dodaje się art. 2981 i 2982 w brzmieniu: "Art. 2981. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, zakres prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposób prowadzenia akt osobowych pracownika. Art. 2982. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz zakres przysługujących pracownikom zwolnień od pracy, a także przypadki, w których za czas nieobecności lub zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia."; 209) skreśla się art. 299; 210) w art. 301 w § 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 211) w art. 302 wyrazy "w organach Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej" zastępuje się wyrazami "w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Służbie Więziennej, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej"; 212) w art. 303: a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją międzyzwiązkową", b) w § 2 wyrazy "w tym samym trybie określić" zastępuje się wyrazami "określić, w drodze rozporządzenia,"; 213) art. 304 otrzymuje brzmienie: "Art. 304. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. § 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki zajęć odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów nie będących jego pracownikami. § 3. Obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych. § 4. W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają dostęp osoby nie biorące udziału w procesie pracy, pracodawca jest obowiązany zastosować środki niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia tym osobom. § 5. Minister Obrony Narodowej - w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, a Minister Sprawiedliwości - w stosunku do osób przebywających w zakładach karnych lub w zakładach poprawczych, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, określą, w drodze rozporządzeń, zakres stosowania do tych osób przepisów działu dziesiątego w razie wykonywania określonych zadań lub prac na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę."; 214) po art. 304 dodaje się art. 3041-3044 w brzmieniu: "Art. 3041. Obowiązki, o których mowa w art. 211, ciążą również na osobach fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Art. 3042. Do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i współpracujących z nimi członków ich rodzin oraz członków spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych) stosuje się odpowiednio art. 208 § 1, art. 213 § 2, art. 217 § 2, art. 218, art. 220 § 1 i art. 221 § 1-3. Art. 3043. Do osób fizycznych prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą stosuje się odpowiednio art. 208 § 1. Art. 3044. Pracodawca jest obowiązany przydzielać niezbędną odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej osobom wykonującym krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne, w czasie których ich własna odzież może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na bezpieczeństwo wykonywania tych prac lub czynności."; 215) skreśla się art. 305. Art. 2. Ilekroć w przepisach prawa pracy jest mowa o prawach i obowiązkach zakładu pracy lub kierownika zakładu pracy, przepisy te stosuje się odpowiednio do pracodawców w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy. Art. 3. Przewidziane w Kodeksie pracy lub w innych przepisach prawa pracy przepisy wykonawcze wydaje się po zasięgnięciu opinii związków zawodowych oraz organizacji pracodawców w zakresie, trybie i na zasadach określonych w ustawie o związkach zawodowych oraz w ustawie o organizacjach pracodawców. Art. 4. Do umów o pracę zawartych na okres próbny przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się dotychczasowe przepisy. Art. 5. 1. Do umów o pracę zawartych na czas nie określony, wypowiedzianych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy dotyczące ustalania okresu zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia takich umów. 2. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, od którego zależy okres wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony, oraz okresu, po upływie którego jest dopuszczalne rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu jego niezdolności do pracy wskutek choroby, przepis art. 36 § 11 Kodeksu pracy ma zastosowanie także do przypadków zmiany pracodawcy na zasadach określonych w tym przepisie, zaistniałych przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 6. W sporach o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie w związku z wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, toczących się przed sądem pracy w dniu wejścia w życie ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy. Art. 7. Okresy zatrudnienia zakończone porzuceniem pracy przez pracownika, przypadające przed dniem wejścia w życie ustawy, traktuje się od dnia jej wejścia w życie - przy ustalaniu uprawnień i świadczeń, które są uzależnione od okresu zatrudnienia i trybu ustania stosunku pracy - jak okresy zatrudnienia zakończone rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika. Art. 8. 1. Stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi na podstawie powołania na czas określony albo na czas nie określony na stanowiskach pracy nie wymienionych w przepisach, o których mowa w art. 68 § 1 Kodeksu pracy, przekształcają się, z dniem wejścia w życie tej ustawy, odpowiednio w stosunki pracy na podstawie umowy o pracę na czas określony albo na czas nie określony. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników odwołanych ze stanowiska przed dniem wejścia w życie ustawy; do tych pracowników stosuje się dotychczasowe przepisy regulujące stosunki pracy na podstawie powołania. Art. 9. 1. U pracodawcy zatrudniającego co najmniej 5 pracowników obowiązujący w dniu wejścia w życie ustawy regulamin, utrzymany w mocy na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547 i z 1995 r. Nr 1, poz. 2), przekształca się z tym dniem w regulamin wynagradzania, o którym mowa w art. 772 Kodeksu pracy. Dotyczy to także innych aktów zakładowych określających zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą. 2. Ustalenia regulaminu lub innego aktu zakładowego, o których mowa w ust. 1, mniej korzystne dla pracowników niż obowiązujące od dnia wejścia w życie ustawy przepisy prawa pracy, są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy. 3. Regulamin wynagradzania, o którym mowa w art. 772 Kodeksu pracy, powinien być wprowadzony w życie w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 10. Przez użyte w art. 773 Kodeksu pracy określenie "pracownicy zatrudnieni w państwowych jednostkach sfery budżetowej" rozumie się pracowników państwowej sfery budżetowej, dla których środki na wynagrodzenia są kształtowane na podstawie odrębnej ustawy. Art. 11. 1. Obowiązujące do dnia wejścia w życie ustawy przepisy określające zasady wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą, wydane na podstawie art. 79 Kodeksu pracy, zachowują moc do czasu objęcia pracowników, których te przepisy dotyczą i w zakresie przedmiotu w nich normowanego - postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami prawa pracy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, dotyczące ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania, zachowują moc w stosunku do mianowanych pracowników samorządowych nie dłużej niż do upływu jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 12. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy stosuje się dotychczasowe przepisy Kodeksu pracy dotyczące odprawy pośmiertnej, jeżeli są one korzystniejsze dla osoby uprawnionej. Art. 13. Postępowanie przed sądem pracy dotyczące sprostowania wydanej pracownikowi opinii o pracy, a także naprawienia szkody wyrządzonej pracownikowi wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwej opinii o pracy, toczące się w dniu wejścia w życie ustawy, toczy się według dotychczasowych przepisów. Art. 14. Regulamin pracy, o którym mowa w art. 104-1043 Kodeksu pracy, powinien być wprowadzony w życie w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 15. Do kar za naruszenie porządku i dyscypliny pracy nałożonych na pracowników przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się dotychczasowe przepisy dotyczące trybu i zasad odwoływania się od tych kar. Art. 16. Do pracowników objętych w dniu wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, krótszym tygodniowym wymiarem czasu pracy niż określony w art. 129 Kodeksu pracy stosuje się dotychczasowy wymiar czasu pracy do dnia objęcia tych pracowników postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami prawa pracy ustalającymi normy ich czasu pracy. Art. 17. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 129 § 2 Kodeksu pracy przed dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu do czasu wprowadzenia dla pracowników, których te przepisy dotyczą i w zakresie przedmiotu w nich normowanego - postanowień układu zbiorowego pracy lub innych przepisów prawa pracy ustalających normy ich czasu pracy; nie dotyczy to rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1988 r. w sprawie czasu pracy w zakładach pracy (Dz. U. z 1991 r. Nr 117, poz. 511, z 1992 r. Nr 102, poz. 518, z 1993 r. Nr 132, poz. 634 i z 1994 r. Nr 140, poz. 768). Art. 18. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy w transporcie samochodowym i w komunikacji samochodowej czas pracy kierowców i pomocników kierowców może być przedłużony do 12 godzin na dobę, z zachowaniem przeciętnie 42 godzin na tydzień w okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 3 miesięcy. Art. 19. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 130 § 2 Kodeksu pracy przed dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu, nie dłużej jednak niż do upływu 3 lat od dnia ich wejścia w życie, chyba że wcześniej ustaną warunki uzasadniające stosowanie skróconego czasu pracy do pracowników dotychczas nim objętych. Art. 20. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 145 Kodeksu pracy przed dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu przez okres jednego roku. Art. 21. Przepis art. 153 § 1 Kodeksu pracy stosuje się także do pracowników, którym sześciomiesięczny okres pracy upłynął przed dniem wejścia w życie przepisów działu siódmego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, jeżeli do tego dnia nie osiągnęli rocznego okresu pracy. Art. 22. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 160 Kodeksu pracy przed dniem wejścia w życie przepisów działu siódmego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu, jednak nie dłużej niż do upływu 3 lat od dnia ich wejścia w życie, chyba że wcześniej ustaną warunki uzasadniające korzystanie z płatnych urlopów dodatkowych przez pracowników dotychczas nimi objętych. Art. 23. Przepis art. 209 § 1 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do pracodawcy prowadzącego działalność w dniu wejścia w życie ustawy, z tym że termin na dokonanie czynności przewidzianych w tym przepisie ustala się na 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. Art. 24. 1. Wnioski o rozpoznanie sporów i akta spraw wszczętych przed komisjami pojednawczymi przy sądach pracy komisje te przekazują, na żądanie pracownika zgłoszone w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy, do rozpoznania właściwemu sądowi pracy; w przypadku niezgłoszenia przez pracownika takiego żądania komisja umarza postępowanie. 2. Z upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, komisje pojednawcze określone w tym przepisie ulegają likwidacji. Art. 25. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie art. 298 Kodeksu pracy zachowują moc do czasu wydania na tej podstawie nowych przepisów wykonawczych po wejściu w życie ustawy, nie dłużej jednak niż do upływu 2 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy. Art. 26. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie stosuje się dotychczasowe przepisy ze zmianami wynikającymi z tej ustawy. Art. 27. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o substancjach trujących (Dz. U. Nr 22, poz. 116 i z 1983 r. Nr 6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ze względu na stopień niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi spośród substancji trujących wyodrębnia się trucizny.", b) w ust. 2 wyrazy "wykazy trucizn i środków szkodliwych" zastępuje się wyrazami "wykaz substancji trujących, z wyodrębnieniem trucizn", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wykaz, o którym mowa w ust. 2, może określać stężenie, przy którym mieszanin (wyrobów) zawierających substancje trujące nie uważa się za substancje trujące w rozumieniu ustawy."; 2) w art. 10 wyrazy "środki szkodliwe" zastępuje się wyrazami "inne substancje trujące", zaś wyrazy "środków szkodliwych" zastępuje się wyrazami "substancji trujących"; 3) w art. 15 wyrazy "substancji trujących" zastępuje się wyrazem "trucizn". Art. 28. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z właściwymi ministrami dostosuje przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy o substancjach trujących do zasad dotyczących substancji chemicznych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 221 § 5 Kodeksu pracy, w okresie jednego roku od dnia wejścia w życie tych przepisów. Art. 29. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany: 1) w części pierwszej w księdze pierwszej po tytule III dodaje się nowy tytuł IIIa w brzmieniu: "Tytuł IIIa. Państwowa Inspekcja Pracy Art. 631. W sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy inspektorzy pracy mogą wytaczać powództwa na rzecz obywateli, a także wstępować, za zgodą powoda, do postępowania w tych sprawach w każdym jego stadium. Art. 632. W sprawach wymienionych w artykule poprzedzającym do inspektorów pracy stosuje się odpowiednio przepisy o prokuratorze."; 2) w art. 462 po wyrazach "o których mowa w art. 61" dodaje się wyrazy ", a także inspektorzy pracy w zakresie określonym w art. 631"; 3) w art. 463 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Przepis § 1 stosuje się także w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy wytoczonej z powództwa inspektora pracy."; 4) w art. 465 w § 1 po wyrazach "przedstawiciel związku zawodowego" dodaje się wyrazy "lub inspektor pracy"; 5) w art. 476 w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli łączący strony stosunek prawny, wbrew zawartej między nimi umowie, ma cechy stosunku pracy,"; 6) w art. 4771 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Sąd wydając wyrok w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy nie może oddalić powództwa tylko na tej podstawie, że powód nie udowodnił wszystkich faktów niezbędnych do takiego ustalenia; w takim wypadku sąd prowadzi postępowanie dowodowe z urzędu." Art. 30. W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) w art. 6 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w miejscu wypadku lub w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku. 4. Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, mianowicie: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, trwała, całkowita lub znaczna niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe poważne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała. 5. Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby." Art. 31. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 1985 r. Nr 54, poz. 276 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "w ust. 1"; 2) w art. 8: a) w ust. 1 po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu: "11a) wnoszenie powództw, a za zgodą zainteresowanej osoby - uczestniczenie w postępowaniu przed sądem pracy, o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli łączący strony stosunek prawny, wbrew zawartej między nimi umowie, ma cechy stosunku pracy," b) po ust. 1 dodaje się ust. 11 i 12 w brzmieniu: "11. Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Pracy należy ponadto: 1) nadzór i kontrola zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, 2) nadzór i kontrola zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków zajęć odbywanych na jego terenie przez studentów i uczniów nie będących pracownikami, 3) nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przez jednostki organizujące pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych, 4) nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przez pracodawcę przy wykonywaniu pracy na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę przez osoby przebywające w zakładach karnych i w zakładach poprawczych oraz zadań wykonywanych przez żołnierzy w czynnej służbie. 12. Pracownicy Państwowej Inspekcji Pracy wykonujący lub nadzorujący czynności kontrolne mają prawo przeprowadzania czynności kontrolnych wobec podmiotów, na rzecz których jest wykonywana praca przez osoby fizyczne, bez względu na podstawę świadczenia tej pracy.", c) w ust. 2 wyrazy "Państwowej Inspekcji Pracy wykonujący lub nadzorujący czynności kontrolne" zastępuje się wyrazami ", o których mowa w ust. 12,", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kontrolę przeprowadza się po okazaniu legitymacji służbowej."; 3) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Tworzy się Komisję Kwalifikacyjną do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców. Główny Inspektor Pracy w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej powołuje i odwołuje członków Komisji. 2. Członkowie Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców otrzymują za udział w pracach Komisji wynagrodzenie na zasadach ustalonych przez Głównego Inspektora Pracy oraz diety i zwrot kosztów podróży - według zasad obowiązujących przy podróżach służbowych. 3. Główny Inspektor Pracy, na wniosek Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców, nadaje uprawnienia rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, upoważnionego do opiniowania projektów nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych albo ich części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, pod względem zgodności z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii. Główny Inspektor Pracy może cofnąć uprawnienia rzeczoznawcy z własnej inicjatywy lub na wniosek okręgowego inspektora pracy. 4. Koszty związane z przygotowaniem kandydatów na rzeczoznawców i podnoszeniem kwalifikacji przez rzeczoznawców, o których mowa w ust. 5 pkt 1, i nadaniem uprawnienia, o którym mowa w ust. 3, poznosi kandydat na rzeczoznawcę lub rzeczoznawca albo pracodawca zatrudniający te osoby - na zasadach ustalonych przez Głównego Inspektora Pracy. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Głównym Inspektorem Pracy określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady oraz tryb nadawania i cofania uprawnień rzeczoznawców do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, a także wymagany zakres przygotowania kandydatów na rzeczoznawców i podnoszenia kwalifikacji przez rzeczoznawców, 2) szczegółowe zasady opiniowania przez rzeczoznawców do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy projektów nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych albo ich części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, oraz tryb odwoływania się od opinii, 3) tryb powoływania i odwoływania członków Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców i szczegółowe zasady działania tej Komisji."; 4) w art. 11 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "oraz inne podmioty, na rzecz których jest świadczona praca przez osoby fizyczne"; 5) w art. 13 po ust. 1 dodaje się ust. 11 w brzmieniu: "11. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa kontrolującym, są obowiązane, na wniosek właściwego okręgowego inspektora pracy, do udzielenia stosownej pomocy."; 6) w art. 20 w ust. 3 dodaje się zdanie: "W toku wykonywania czynności kontrolnych inspektor pracy może sprawdzać tożsamość osób wykonujących pracę." Art. 32. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986 r. Nr 17, poz. 88, z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99 i z 1991 r. Nr 2, poz. 6) w art. 24 w ust. 1 skreśla się pkt 13. Art. 33. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32) w art. 188 w § 2 skreśla się drugie zdanie. Art. 34. W ustawie z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. Nr 35, poz. 163 i z 1985 r. Nr 35, poz. 162) w art. 13 w ust. 3 wyrazy "w art. 43 § 1 Kodeksu pracy" zastępuje się wyrazami "w art. 43 Kodeksu pracy". Art. 35. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 20, poz. 85) skreśla się art. 2. Art. 36. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 1 po wyrazach "pięciokrotnej granicznej dawki rocznej" stawia się kropką, a dalszą część zdania skreśla się; 2) skreśla się art. 10. Art. 37. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 1 w pierwszym zdaniu po wyrazach "przedsiębiorstwa państwowego" dodaje się wyrazy "oraz społecznymi inspektorami pracy"; 2) skreśla się art. 7. Art. 38. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) dodaje się art. 1781 w brzmieniu: "Art. 1781. § 1. Rektor jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki osobom pobierającym naukę albo odbywającym zajęcia praktyczno-techniczne w uczelni lub wykonującym prace społecznie użyteczne na rzecz tej uczelni. § 2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujące w szkołach wyższych." Art. 39. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178) w art. 11 w ust. 2 wyrazy "art. 43 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy" zastępuje się wyrazami "w art. 43 Kodeksu pracy". Art. 40. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 i z 1996 r. Nr 1, poz. 2) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 25: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi powołanemu do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji w charakterze pracownika, przysługuje - na wniosek organizacji związkowej - prawo do urlopu bezpłatnego." b) po ust. 1 dodaje się ust. 11 i 12 w brzmieniu: "11. Pracownikowi, który po urlopie bezpłatnym stawi się do pracy w terminie przewidzianym, w art. 74 Kodeksu pracy, okres urlopu bezpłatnego wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania urlopu bezpłatnego oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi korzystającemu z tego urlopu."; 2) w art. 30: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownik nie zrzeszony w związku zawodowym ma prawo do obrony swoich praw na zasadach dotyczących pracowników będących członkami związku, jeżeli wybrana przez niego zakładowa organizacja związkowa wyrazi zgodę na obronę jego praw pracowniczych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu: "21. W indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy zobowiązują pracodawcę do współdziałania z zakładową organizacją związkową, pracodawca jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o pracownikach korzystających z jej obrony, zgodnie z przepisami ust. 1 i 2. Nieudzielenie tej informacji w ciągu 5 dni zwalnia pracodawcę od obowiązku współdziałania z zakładową organizacją związkową w sprawach dotyczących tych pracowników.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jeżeli w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania lub regulaminu pracy albo planu urlopów, a także okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 1294 § 2 zdanie drugie i § 3 Kodeksu pracy, organizacje związkowe nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych."; 3) w art. 31 w ust. 2 drugie zdanie otrzymuje brzmienie: "Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zwolnień od pracy oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi w czasie tych zwolnień." Art. 41. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 138, poz. 682) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) wojewódzkie ośrodki medycyny pracy."; 2) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. Świadczenia wojewódzkich ośrodków medycyny pracy obejmują w szczególności udzielanie konsultacji medycznych w zakresie profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników oraz koordynowanie i kontrolę udzielania profilaktycznych świadczeń zdrowotnych, zwłaszcza w publicznych zakładach opieki zdrowotnej."; 3) w art. 33 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, warunki tworzenia, prowadzenia i utrzymywania publicznych zakładów opieki zdrowotnej sprawujących profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami." Art. 42. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów: 1) działu szóstego i siódmego Kodeksu pracy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., 2) art. 217 i art. 2376 § 2 i 3 Kodeksu pracy, które wchodzą w życie po upływie jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy, 3) art. 220 § 1 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 220 § 2 Kodeksu pracy, 4) art. 221 § 2 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 221 § 5 Kodeksu pracy. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. Nr 24, poz. 111) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 10, poz. 56) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbą zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "5,16 zł" zastępuje się wyrazami "5,36 zł", 2) w § 3 wyrazy "51 zł" zastępuje się wyrazami "55 zł". 2. Świadczenia w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługują od dnia 1 stycznia 1996 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 19 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli. (Dz. U. Nr 24, poz. 112) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak (sprawozdawca), W. Sokolewicz, B. Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 17 stycznia i 6 lutego 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z dnia 4 września 1995 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 19 w związku z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59) przez wyjaśnienie: - czy zawarte w art. 19 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli określenie "pełnienie funkcji publicznej" oznacza - w odniesieniu do wiceprezesów i dyrektora generalnego NIK - również sprawowanie mandatu posła lub senatora, ustalił: Zawarty w art. 19 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59), zakaz łączenia stanowiska Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z pełnieniem innej funkcji publicznej obejmuje także, w związku z brzmieniem art. 21 ust. 4 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, niedopuszczalność łączenia stanowisk wiceprezesa oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli ze sprawowaniem mandatu posła lub senatora. Przewodniczący: J. Trzciński Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki (zd. odr.), T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej. (Dz. U. Nr 25, poz. 113) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Kultura fizyczna jest częścią kultury narodowej, chronionej przez prawo. Obywatele, bez względu na wiek, płeć, wyznanie, rasę oraz stopień i rodzaj niepełnosprawności - korzystają z równego prawa do różnych form kultury fizycznej. 2. Ustawa określa zasady działalności w sferze kultury fizycznej, a także zadania organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, stowarzyszeń kultury fizycznej i ich związków oraz innych podmiotów w zakresie zapewnienia prawidłowej realizacji procesu wychowania fizycznego, uprawiania sportu i reakcji ruchowej oraz prowadzenia rehabilitacji ruchowej. Art. 2. 1. Podstawowymi celami kultury fizycznej jest dbałość o prawidłowy rozwój psychofizyczny i zdrowie wszystkich obywateli. 2. Cele, o których mowa w ust. 1, realizowane są w szczególności poprzez: 1) wychowanie fizyczne, 2) sport, 3) rekreację ruchową, 4) rehabilitację ruchową. Art. 3. W rozumieniu niniejszej ustawy: 1) kulturą fizyczną jest wiedza, wartości, zwyczaje, działania podejmowane dla zapewnienia rozwoju psychofizycznego, wychowania, doskonalenia uzdolnień i sprawności fizycznej człowieka, a także dla zachowania oraz przywracania jego zdrowia, 2) wychowanie fizyczne jest procesem kształtującym harmonijny rozwój psychofizyczny dzieci i młodzieży, 3) sport jest formą aktywności człowieka, mającą na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych, 4) sport wyczynowy jest formą działalności człowieka, podejmowaną dobrowolnie, w drodze rywalizacji, dla uzyskania maksymalnych wyników sportowych, 5) sport profesjonalny jest rodzajem sportu wyczynowego, uprawianym w celach zarobkowych, 6) zawodnikiem jest osoba uprawiająca amatorsko albo profesjonalnie określoną dyscyplinę sportu i uczestnicząca we współzawodnictwie sportowym, 7) współzawodnictwo sportowe jest indywidualną lub zbiorową rywalizacją osób zmierzających, zwłaszcza w trakcie zawodów sportowych, do pokonania czasu, przestrzeni, przeszkód lub przeciwnika, 8) rekreacja ruchowa jest formą aktywności fizycznej, podejmowaną dla wypoczynku i odnowy sił psychofizycznych, 9) rehabilitacja ruchowa jest procesem mającym na celu przywrócenie, poprawę lub utrzymanie psychofizycznej sprawności osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych za pomocą specjalnych zabiegów i ćwiczeń fizycznych - w oparciu o wiedzę medyczną. Art. 4. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego tworzą warunki prawno-organizacyjne i ekonomiczne dla rozwoju kultury fizycznej. Rozdział 2 Struktura organizacyjna kultury fizycznej Art. 5. 1. Centralnym organem administracji rządowej w zakresie kultury fizycznej jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 2. Zadania Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz sposób ich realizacji określa ustawa. 3. Zadania państwa w zakresie kultury fizycznej na terenie województwa realizuje wojewoda, jeżeli nie są one zastrzeżone do właściwości innych organów. 4. Gmina realizuje zadania w zakresie kultury fizycznej jako zadania własne. Art. 6. 1. Podstawową jednostką organizacyjną realizującą cele i zadania w zakresie kultury fizycznej jest klub sportowy. 2. Kluby sportowe, uczestniczące we współzawodnictwie sportowym, tworzone są w formie: 1) stowarzyszeń, zwanych dalej "stowarzyszeniami kultury fizycznej", 2) spółek akcyjnych zwanych dalej "sportowymi spółkami akcyjnymi". 3. Kluby sportowe, które nie uczestniczą we współzawodnictwie sportowym, mogą być tworzone w innych niż wymienione w ust. 2, przewidzianych prawem formach organizacyjnych. Art. 7. 1. Szczególnym rodzajem klubu sportowego jest uczniowski klub sportowy. 2. Uczniowski klub sportowy działa na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104 i z 1990 r. Nr 14, poz. 86), z wyłączeniem przepisów dotyczących rejestracji. 3. Członkami uczniowskiego klubu sportowego mogą być w szczególności uczniowie, rodzice i nauczyciele. 4. Uczniowskie kluby sportowe podlegają wpisowi do ewidencji, prowadzonej przez wojewodów właściwych ze względu na siedzibę klubów. 5. Uczniowskie kluby sportowe posiadają osobowość prawną. Art. 8. 1. Kluby sportowe, o których mowa w art. 6 ust. 2, w liczbie co najmniej trzech mogą zakładać związki klubów, zwane dalej "związkami sportowymi". 2. Członkami wspierającymi związku sportowego mogą być również kluby, o których mowa w art. 6 ust. 3, oraz inne osoby prawne i jednostki organizacyjne, których celem jest działalność w zakresie kultury fizycznej. 3. Do stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa art. 7 ust. 2, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. Art. 9. 1. Do podstawowych zadań związków sportowych należy w szczególności: 1) prowadzenie działalności w zakresie sportu i rekreacji ruchowej, 2) organizowanie zawodów, imprez sportowych i rekreacyjnych, 3) prowadzenie działalności wychowawczej i popularyzatorskiej w zakresie kultury fizycznej, 4) szkolenie oraz doskonalenie kadr trenersko-instruktorskich, 5) wspieranie działalności uczniowskich klubów sportowych. 2. Szczegółowe zadania związków sportowych oraz sposób ich realizacji określają statuty związków sportowych. Art. 10. 1. Związkiem sportowym o zasięgu ogólnokrajowym, działającym tylko w jednej dyscyplinie lub dziedzinie sportu, jest polski związek sportowy. 2. W danej dyscyplinie lub dziedzinie sportu może działać tylko jeden polski związek sportowy. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do związków sportowych zrzeszających sportowców niepełnosprawnych. 4. Polski związek sportowy może być utworzony jedynie za zezwoleniem Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, który zatwierdza statut związku oraz wszelkie jego zmiany. 5. Do zadań polskiego związku sportowego należy w szczególności: 1) organizacja i realizacja współzawodnictwa sportowego, 2) nadawanie klubom sportowym licencji uprawniających do udziału we współzawodnictwie sportowym, 3) reprezentowanie, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 1, sportu polskiego w międzynarodowych organizacjach sportowych oraz organizowanie udziału w międzynarodowym współzawodnictwie sportowym, 4) przygotowywanie kadry narodowej do uczestnictwa w międzynarodowym współzawodnictwie sportowym. 6. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, wykaz dyscyplin i dziedzin sportu, w których mogą działać polskie związki sportowe, oraz szczegółowe warunki i tryb udzielania zezwoleń, o których mowa w ust. 4. Art. 11. 1. Polski Komitet Olimpijski jest związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, działającym na podstawie Prawa o stowarzyszeniach, w celu zapewnienia udziału reprezentacji kraju w igrzyskach olimpijskich, propagowania zasad olimpizmu, reprezentowania polskiego sportu w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim oraz wobec narodowych komitetów olimpijskich i innych międzynarodowych organizacji. 2. Polski Komitet Olimpijski ustala skład reprezentacji kraju na igrzyska olimpijskie. 3. Polski Komitet Olimpijski ma wyłączne prawo wykorzystywania i używania symboliki olimpijskiej określonej w Karcie olimpijskiej oraz nazw "Igrzyska Olimpijskie" i "Komitet Olimpijski". Art. 12. 1. W celu zapewnienia udziału reprezentacji polskich sportowców niepełnosprawnych w igrzyskach paraolimpijskich oraz reprezentowania kraju w Międzynarodowym Komitecie Paraolimpijskim może zostać utworzony Polski Komitet Paraolimpijski. 2. Polski Komitet Paraolimpijski jest związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest organizacja, upowszechnianie oraz działalność na rzecz rozwoju sportu osób niepełnosprawnych. Art. 13. 1. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy podlega wpisowi do rejestru stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych. 2. Organem rejestrowym stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych jest właściwy ze względu na ich siedzibę sąd wojewódzki, zwany dalej "sądem rejestrowym". 3. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy uzyskują osobowość prawną z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o zarejestrowaniu. 4. Organem rejestrowym polskich związków sportowych oraz stowarzyszeń kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym jest Sąd Wojewódzki dla miasta stołecznego Warszawy. 5. Do wniosku o zarejestrowanie polskiego związku sportowego należy dołączyć dowód zezwolenia i zatwierdzenia statutu związku przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 6. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1. Art. 14. Sąd rejestrowy odmawia zarejestrowania stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego, jeżeli jego założenie byłoby sprzeczne z ustawą lub nie spełnia określonych prawem warunków. Art. 15. 1. Organem nadzorującym działalność stowarzyszeń kultury fizycznej oraz związków sportowych jest wojewoda właściwy ze względu na ich siedzibę, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Organem nadzorującym działalność polskich związków sportowych i związków sportowych o zasięgu ogólnokrajowym działających w wielu dyscyplinach lub dziedzinach sportu jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 3. Organ nadzorujący może dokonywać kontroli działalności stowarzyszenia kultury fizycznej i związku sportowego. Art. 16. Jeżeli działalność stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego jest niezgodna z prawem lub narusza postanowienia statutu, organ nadzorujący może: 1) zażądać usunięcia w określonym terminie dostrzeżonego uchybienia, 2) udzielić władzom stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego ostrzeżenia, 3) zawiesić w czynnościach poszczególnych członków władz stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego, 4) wystąpić do sądu o zastosowanie jednego ze środków, o których mowa w art. 17. Art. 17. 1. Sąd na wniosek organu nadzorującego może w drodze postanowienia: 1) zawiesić wykonanie uchwały lub decyzji niezgodniej z prawem oraz zażądać jej uchylenia, a w razie nieuchylenia w wyznaczonym terminie - uchylić taką uchwałę lub decyzję, 2) zawiesić w czynnościach władze stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego i wyznaczyć kuratora do czasu wyboru nowych władz, 3) zawiesić działalność stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego na okres nie dłuższy niż rok, 4) rozwiązać stowarzyszenie kultury fizycznej lub związek sportowy, jeżeli swoją działalnością w sposób rażący narusza przepisy prawa lub postanowienia statutu, i wykreślić je z rejestru. 2. Kurator, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obowiązany jest do zwołania w terminie 3 miesięcy walnego zebrania członków w celu wyboru nowych władz stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego. Do tego czasu kuratorowi przysługują statutowe uprawnienia władz stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego. Art. 18. W razie rozwiązania stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego, sąd zarządza jego likwidację oraz, w przypadku braku stosownych postanowień statutu lub uchwały walnego zebrania członków, określa przeznaczenie jego majątku. Rozdział 3 Wychowanie fizyczne Art. 19. 1. Przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz szkoły wyższe działające w systemie dziennym obowiązane są do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego. 2. W ramowych planach nauczania szkół podstawowych i w pierwszych dwóch latach nauki w szkołach ponadpodstawowych zapewnia się 5 godzin lekcyjnych obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego w ciągu tygodnia, z zastrzeżeniem art. 61. 3. Zajęcia, o których mowa w ust. 1, prowadzone są również w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych oraz Szefowi Obrony Cywilnej Kraju. 4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych określa, w drodze zarządzenia, wzorcowy program zajęć dla jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3. Art. 20. W celu kształcenia młodzieży o szczególnych uzdolnieniach sportowych oraz odpowiednich warunkach zdrowotnych mogą być tworzone szkoły lub klasy z rozszerzonym programem wychowania fizycznego, szkoły lub klasy sportowe albo szkoły mistrzostwa sportowego. Rozdział 4 Sport Art. 21. Uprawianie sportu jest dobrowolne i odbywa się zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, postanowieniami statutów i regulaminów związków sportowych oraz sportowych organizacji międzynarodowych. Art. 22. 1. Sport uprawiać mogą zawodnicy posiadający status zawodnika profesjonalnego albo amatora. 2. Zawodnikami posiadającymi status zawodnika profesjonalnego są osoby uprawiające sport na podstawie umowy o pracę i otrzymujący za to wynagrodzenie. 3. Zawodnicy posiadający status amatora mogą otrzymywać wyłącznie stypendium sportowe. Okres pobierania stypendium zalicza się do okresu zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu oraz przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym. 4. Stypendia sportowe dla członków kadry narodowej i olimpijskiej finansowane są ze środków budżetu państwa. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb zaliczania okresów pobierania stypendiów sportowych do okresów zatrudnienia. 6. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, zasady i tryb przyznawania, wstrzymywania i cofania oraz wysokość stypendiów sportowych, o których mowa w ust. 4. Art. 23. 1. Osoby niepełnoletnie mogą być zawodnikami za zgodą swoich przedstawicieli ustawowych. 2. Zasady uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne określają przepisy statutów i regulaminów organizacji krajowych i międzynarodowych zajmujących się sportem osób niepełnosprawnych. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, zasady współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży. Art. 24. 1. Zawodnicy obowiązani są posiadać licencje, zezwalające na uprawianie określonych dyscyplin sportu. 2. Licencje przyznaje właściwy w danej dziedzinie lub dyscyplinie sportu polski związek sportowy. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, po zasięgnięciu opinii właściwych polskich związków sportowych, określa, w drodze zarządzenia, zasady przyznawania i pozbawiania licencji, o których mowa w ust. 1. Art. 25. 1. Podstawowymi obowiązkami zawodnika jest w szczególności: 1) reprezentowanie kraju w międzynarodowych zawodach sportowych, 2) aktywny udział w procesie szkoleniowym i we współzawodnictwie sportowym, 3) poddawanie się obowiązkowym badaniom lekarskim, 4) przestrzeganie regulaminów sportowych i zasad rywalizacji sportowej. 2. Szczegółowe prawa i obowiązki zawodnika, w tym status zawodnika amatora i zawodnika posiadającego status zawodnika profesjonalnego, określa właściwy polski związek sportowy. 3. W przypadku niewykonania obowiązków określonych w ust. 1, zawodnik może ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych w niniejszej ustawie, statutach i regulaminach stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych oraz umowach o pracę. 4. Zasady organizacji współzawodnictwa sportowego oraz, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2, skład kadry narodowej w danej dyscyplinie lub dziedzinie sportowej ustala właściwy polski związek sportowy w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 5. Szkoła wyższa umożliwia studentowi, który jest zawodnikiem, uprawianie sportu bez konieczności przerywania studiów. Warunki i tryb odbywania studiów przez studenta będącego zawodnikiem określają regulaminy studiów, ustalane zgodnie z odrębnymi przepisami. Art. 26. 1. Zawodnik nie może reprezentować jednocześnie w tej samej dyscyplinie lub dziedzinie sportu więcej niż jednego klubu sportowego lub związku sportowego. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zawodnika polskiego klubu, który uzyskał zgodę na reprezentowanie innej organizacji sportowej, jeżeli przepisy międzynarodowych federacji sportowych i polskich związków sportowych dopuszczają taką możliwość. 3. Zasady i tryb zmiany przynależności do klubu sportowego zawodników ustala właściwy polski związek sportowy, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. Art. 27. 1. Kluby sportowe, z chwilą powołania zawodnika do kadry narodowej, obowiązane są umożliwić mu uczestniczenie w jej przygotowaniach oraz udział w międzynarodowych zawodach sportowych. 2. Organy administracji rządowej zapewniają warunki, środki dla szkolenia sportowego oraz opiekę medyczną osobom należącym do kadry narodowej. 3. W razie powołania zawodnika - członka kadry narodowej do odbycia zasadniczej służby w obronie cywilnej, warunki szkolenia sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zapewnia mu podmiot, który utworzył formację obrony cywilnej, w której zawodnik pełni służbę. 4. W razie powołania zawodnika, o którym mowa w ust. 3, do pełnienia służby w formacjach uzbrojonych nie wchodzących w skład Sił Zbrojnych, warunki szkolenia sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zapewnia minister, któremu podlega formacja. 5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, warunki szkolenia sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zawodnika, o którym mowa w ust. 3, powołanego do czynnej służby wojskowej. Art. 28. 1. Zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym, lub krajowym, mogą być przyznawane wyróżnienia i nagrody ze środków budżetu państwa. 2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, rodzaje wyróżnień i wysokość nagród, o których mowa w ust. 1, oraz zasady i tryb ich przyznawania. Rozdział 5 Sport profesjonalny Art. 29. 1. Działalność w zakresie sportu profesjonalnego prowadzą sportowe spółki akcyjne i polskie związki sportowe. 2. Działalność w zakresie sportu profesjonalnego wymaga koncesji. 3. Sportowe współzawodnictwo profesjonalne organizuje właściwy polski związek sportowy. 4. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 3, polski związek sportowy może przekazać, za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, innym podmiotom. Art. 30. 1. Organem właściwym do udzielania koncesji, o których mowa w art. 29 ust. 2, jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 2. Warunkiem uzyskania koncesji jest przedłożenie programu działalności i projektu budżetu przeznaczonego na finansowanie działalności w zakresie sportu profesjonalnego. 3. Za udzielenie koncesji pobiera się opłatę. 4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, zasady i tryb udzielania koncesji oraz wysokość opłaty koncesyjnej. Art. 31. 1. Do podstawowych zadań sportowych spółek akcyjnych należy uczestnictwo w profesjonalnych zawodach sportowych, promocja sportu oraz prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju. 2. Sportowe spółki akcyjne działają na podstawie przepisów Kodeksu handlowego dotyczących spółek akcyjnych, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. 3. Nazwa sportowej spółki akcyjnej może być obrana dowolnie, powinna jednak zawierać dodatek "Sportowa Spółka Akcyjna". 4. Sportowe spółki akcyjne są członkami właściwych polskich związków sportowych. Art. 32. 1. Kapitał akcyjny sportowej spółki akcyjnej nie może być mniejszy niż jeden milion złotych. 2. Sportowe spółki akcyjne muszą mieć siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Co najmniej 70% kapitału akcyjnego sportowych spółek akcyjnych powinno być w posiadaniu wyłącznie krajowych osób prawnych i fizycznych, nie będących podmiotami zależnymi od podmiotów zagranicznych w rozumieniu przepisów o spółkach z udziałem zagranicznym. 4. W sportowych spółkach akcyjnych nie mogą być wydawane akcje uprzywilejowane. 5. Osoba fizyczna bądź prawna posiadająca więcej niż 1% kapitału akcyjnego w jednej sportowej spółce akcyjnej nie może posiadać więcej niż 1% kapitału akcyjnego w jakiejkolwiek innej sportowej spółce akcyjnej. 6. Akcjonariuszom lub członkom władz statutowych sportowej spółki akcyjnej zabrania się udzielania pożyczek lub poręczania pożyczki innej spółce działającej w tej samej dyscyplinie sportu. 7. Dochody sportowych spółek akcyjnych w części przeznaczonej na ich działalność sportową są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych. Art. 33. Zarząd sportowej spółki akcyjnej musi uzyskać zgodę, udzieloną większością głosów walnego zgromadzenia akcjonariuszy, na przyjęcie preliminarza wydatków w dziedzinie działalności sportowej. Art. 34. 1. Sportowe spółki akcyjne nie będą mogły dokonywać podziału dywidendy, dopóki nie zostanie utworzony kapitał zapasowy w wysokości co najmniej połowy średniej wydatków z dwóch ostatnich lat obrachunkowych. Podczas dwóch pierwszych lat obrachunkowych połowa ta jest połową budżetu początkowego albo połową średniej wydatków z ostatniego roku obrachunkowego. Kapitałem zapasowym spółka nie może dysponować. 2. Kapitał zapasowy spółka przeznacza wyłącznie na zabezpieczenie roszczeń zawodników. 3. Termin spłaty pożyczki udzielonej sportowej spółce akcyjnej przez akcjonariusza lub członka jej władz będzie jednorazowo przedłużony do końca okresu obrachunkowego, w którym ten termin przypada, jeżeli spółka nie osiągnęła zysku w poprzednim roku obrachunkowym. Art. 35. 1. Sportowa spółka akcyjna utrzymuje jedną sekcję w jednej dyscyplinie lub dziedzinie sportu. 2. Sportowa spółka akcyjna ma obowiązek informowania Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki o wszelkich zmianach w statucie, składach władz i regulaminach, w terminie 30 dni od daty uchwalenia tych zmian. Art. 36. 1. Polski związek sportowy, któremu udzielona została koncesja na działalność w zakresie sportu profesjonalnego, może utworzyć ligę zawodową. 2. W skład ligi zawodowej wchodzą wyłącznie sportowe spółki akcyjne. 3. Zasady funkcjonowania ligi zawodowej ustalane są w formie umowy pomiędzy właściwym polskim związkiem sportowym i sportowymi spółkami akcyjnymi wchodzącymi w skład ligi. Umowa ta powinna zawierać postanowienia gwarantujące właściwemu polskiemu związkowi sportowemu realizację zobowiązań krajowych i zagranicznych oraz wykonywanie uprawnień dyscyplinarnych. Rozdział 6 Odpowiedzialność dyscyplinarna i rozstrzyganie sporów w sporcie Art. 37. 1. Spory związane z naruszeniem, w czasie lub w związku z zawodami sportowymi, reguł technicznych i dyscyplinarnych określonych przez właściwe polskie związki sportowe rozstrzygane są w trybie i na zasadach określonych w ich regulaminach sportowych. 2. Organy dyscyplinarne uprawnione do orzekania w sprawach wymienionych w ust. 1, ich kompetencje, tryb postępowania oraz rodzaje wymierzanych kar określa statut właściwego polskiego związku sportowego. Art. 38. 1. Związki sportowe mogą ustanawiać stałe sądy polubowne. 2. Do sądów polubownych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy części pierwszej księgi trzeciej Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 39. 1. Strony mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądów polubownych, o których mowa w art. 38 ust. 1, spory majątkowe związane z działalnością sportową. 2. Stronami postępowania przed sądem polubownym mogą być kluby i związki sportowe, osoby fizyczne uprawiające sport oraz zajmujące się jego organizacją lub upowszechnianiem, podmioty gospodarcze prowadzące działalność sportową, a także inne osoby prawne, bez względu na ich siedzibę i miejsce zamieszkania. 3. Statuty właściwych polskich związków sportowych mogą określać formę zapisu na sąd polubowny oraz tryb postępowania odwoławczego od orzeczeń stałych sądów polubownych, a także środki dyscyplinujące zapewniające ich wykonanie w trybie wewnątrzorganizacyjnym. Art. 40. 1. Przy Polskim Komitecie Olimpijskim działa Trybunał Arbitrażowy do Spraw Sportu, zwany dalej "Trybunałem", jako stały sąd polubowny. 2. Trybunał wydaje orzeczenia w sprawach poddanych jego właściwości na podstawie zapisu na sąd polubowny. 3. Do Trybunału stosuje się odpowiednio przepis art. 39. 4. Organizację Trybunału, tryb postępowania, sposób finansowania jego działalności oraz zasady powoływania arbitrów określa Zarząd Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Art. 41. 1. Na zasadach określonych w statutach polskich związków sportowych do Trybunału mogą być zaskarżane decyzje dyscyplinarne lub regulaminowe właściwych organów polskich związków sportowych, których przedmiotem jest: 1) wykluczenie lub skreślenie ze związku, klubu lub organizacji sportowej zawodnika, sędziego lub działacza sportowego, 2) dyskwalifikacja dożywotnia osób, o których mowa w pkt 1, 3) pozbawienie zawodnika lub zespołu sportowego tytułu mistrza kraju albo zdobywcy Pucharu Polski, 4) przeniesienie zespołu sportowego do niższej klasy rozgrywek, 5) zakaz reprezentowania sportu polskiego w zawodach międzynarodowych lub międzynarodowych rozgrywkach pucharowych. 2. Prawo zaskarżania decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługuje, niezależnie od postanowień zawartych w statucie, osobie uprawnionej, jeżeli decyzja ta została wydana w trybie wewnątrzorganizacyjnym, w którym: 1) nastąpiło naruszenie przepisów prawa lub regulaminów sportowych, 2) strona została pozbawiona prawa do obrony. Rozdział 7 Rekreacja i rehabilitacja ruchowa Art. 42. 1. Organizowanie działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej oraz tworzenie odpowiednich warunków materialno-technicznych dla jej rozwoju jest obowiązkiem organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, klubów sportowych oraz stowarzyszeń kultury fizycznej i ich związków. 2. Zadania w zakresie określonym w ust. 1 realizowane są w szczególności poprzez: 1) popularyzację walorów rekreacji ruchowej, 2) organizowanie zajęć, zawodów i imprez sportowo-rekreacyjnych, 3) szkolenie kadry instruktorów i kierowanie ich do prowadzenia zajęć rekreacyjnych, 4) tworzenie, utrzymywanie i udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, zasady i warunki prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej. Art. 43. 1. Zajęcia rehabilitacji ruchowej oraz zabiegi fizjoterapeutyczne mogą prowadzić fizjoterapeuci i absolwenci szkół wyższych ze specjalnością rehabilitacja lub gimnastyka lecznicza oraz technicy fizjoterapii. 2. Zajęcia o charakterze profilaktycznym i korektywnym mogą prowadzić absolwenci szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów kształcenia nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie fizyczne, jeżeli w trakcie nauki lub po jej ukończeniu nabyli kwalifikacje do prowadzenia tego typu zajęć, oraz absolwenci szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów kształcenia nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie przedszkolne lub nauczanie początkowe, po uzyskaniu kwalifikacji w zakresie gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej. 3. Kwalifikacje do prowadzenia zajęć gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej w szkołach określają odrębne przepisy. Rozdział 8 Kadry kultury fizycznej Art. 44. 1. Zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego, sportu i rekreacji ruchowej mogą prowadzić tylko osoby posiadające kwalifikacje zawodowe nauczyciela wychowania fizycznego, trenera, instruktora lub uprawnienia w tym zakresie określone odrębnymi przepisami. 2. Kształcenie osób, o których mowa w ust. 1, przez jednostki inne niż szkoły wyższe i zakłady kształcenia nauczycieli wymaga zgody Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, kwalifikacje, stopnie i tytuły zawodowe w dziedzinie kultury fizycznej oraz zasady i tryb ich uzyskiwania. Art. 45. 1. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może przyznać osobom wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w pracy zawodowej w dziedzinie kultury fizycznej odznaczenia, wyróżnienia i nagrody resortowe. 2. Odznaczenia i wyróżnienia mogą być przyznane również osobom wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w działalności społecznej w dziedzinie kultury fizycznej. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, zasady i tryb przyznawania odznaczeń, wyróżnień i nagród, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 46. 1. Sędzią sportowym może być osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, korzysta z pełni praw publicznych oraz posiada licencję sędziego sportowego przyznaną przez właściwy polski związek sportowy. 2. Kluby i związki sportowe zapewniają sędziom sportowym niezbędne warunki, określone przez polskie związki sportowe, umożliwiające wypełnianie ich funkcji. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, zasady, warunki i tryb przyznawania i pozbawiania licencji sędziego sportowego. Rozdział 9 Zwalczanie dopingu w sporcie Art. 47. 1. Dopingiem jest stosowanie przez zawodników metod, środków farmakologicznych oraz innych metod i środków uznanych za dopingowe. 2. Stosowanie dopingu jest zabronione. Art. 48. 1. Organem właściwym w sprawach dopingu jest Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie, zwana dalej "Komisją", powoływana przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Do zadań Komisji należy w szczególności: 1) opracowywanie przepisów i programów walki z dopingiem w sporcie oraz kontrola ich przestrzegania, 2) organizowanie kontrolnych badań antydopingowych, 3) prowadzenie edukacji profilaktycznej, 4) opracowanie listy metod i środków, o których mowa w art. 47 ust. 1. 3. Listę, o której mowa w ust. 2 pkt 4, zatwierdza Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki po porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej. 4. Działalność Komisji oraz badania antydopingowe finansowane są ze środków budżetu państwa. 5. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze zarządzenia, zakres i tryb działania Komisji. Art. 49. 1. Zawodnicy są obowiązani poddawać się kontrolnym badaniom antydopingowym. 2. Za stosowanie dopingu zawodnik ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną. Odpowiedzialność tę ponoszą również trenerzy, działacze oraz inne osoby, którym udowodnione zostanie naruszenie przepisów antydopingowych. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie przepisów antydopingowych. 4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze zarządzenia, placówki odpowiedzialne za przeprowadzenie analiz antydopingowych oraz tryb, sposób i zasady odpłatności za kontrolne badania antydopingowe. Rozdział 10 Zasady bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej Art. 50. 1. Osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w sferze kultury fizycznej są odpowiedzialne za bezpieczeństwo, porządek i higieniczne warunki podczas imprez sportowych oraz zapewniają bezpieczne i higieniczne warunki uprawiania sportu, rekreacji ruchowej i zajęć rehabilitacyjnych ich uczestnikom. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa, zakres i zasady sprawowania opieki medycznej nad osobami uczestniczącymi w zajęciach wychowania fizycznego, sportowych i rekreacyjnych oraz w imprezach sportowych i rekreacyjnych, a także warunki sanitarnohigieniczne obiektów sportowych i rekreacyjnych oraz zasady sprawowania nadzoru nad ich przestrzeganiem. Art. 51. 1. W założeniach budowlanych oraz modernizacyjnych obiektów sportowych uwzględnia się wymagania bezpieczeństwa i higieny oraz warunki umożliwiające korzystanie z tych obiektów przez osoby niepełnosprawne. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb opiniowania projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego pod względem ich zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny użytkowania oraz korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. Art. 52. 1. Zawodnikom przysługuje prawo do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków wynikłych na skutek uprawiania sportu. 2. Obowiązek ubezpieczenia zawodnika spoczywa na klubie lub związku sportowym, którego zawodnik jest członkiem lub reprezentantem. Art. 53. 1. Uprawianie alpinizmu, sportów motorowych, żeglarskich, płetwonurkowania, sportów lotniczych, dalekowschodnich sportów i sztuk walki, kick-boxingu, a także sportów o charakterze strzeleckim i obronnym wymaga odpowiednich kwalifikacji oraz przestrzegania szczególnych zasad bezpieczeństwa obowiązujących w tych dyscyplinach sportu. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, kwalifikacje i sposób ich uzyskiwania, wynikające z nich uprawnienia, zasady nadawania, zawieszania i cofania tych uprawnień, wzory dokumentów stwierdzających te kwalifikacje i uprawnienia oraz zasady bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, organy właściwe do sprawowania nadzoru technicznego i rejestracji statków sportowych i turystycznych o długości kadłuba do 20 m bez napędu mechanicznego lub z napędem o mocy do 75 kW. Art. 54. 1. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach należy do organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych, a także do osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury fizycznej. 2. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w miejscach wyznaczonych oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów administracji rządowej i samorządowej. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne, a także obowiązki osób prawnych i fizycznych, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 55. 1. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, należy w szczególności do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w zakresie określonym w statucie tej organizacji. 2. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, należy w szczególności do Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w zakresie określonym w statucie tej organizacji. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz możliwości ich wykonywania, za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, przez inne organizacje ratownicze, a także ustanawia wysokość świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym. Art. 56. Organizacje, o których mowa w art. 55, współdziałają w realizacji swoich zadań z organami administracji rządowej i samorządowej oraz osobami prawnymi i fizycznymi prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej i turystyki. Rozdział 11 Przepisy karne Art. 57. 1. Kto nie będąc do tego uprawnionym wykorzystuje bądź używa symboliki olimpijskiej oraz nazw, o których mowa w art. 11 ust. 3, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto nie będąc do tego uprawnionym prowadzi działalność w zakresie sportu profesjonalnego lub narusza przepisy dotyczące bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, orzeka się nawiązkę na rzecz Polskiego Komitetu Olimpijskiego w wysokości 100 000 zł. 4. Czyny, o których mowa w ust. 1 i 2, rozpatrywane są w trybie określonym przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących. Przepisy przejściowe i końcowe Art. 58. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 138, poz. 681) w art. 5 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) trenerów zatrudnionych w szkołach i klasach z rozszerzonym programem wychowania fizycznego, szkołach i klasach sportowych, szkołach i klasach mistrzostwa sportowego, placówkach wychowania pozaszkolnego oraz w uczniowskich klubach sportowych, a także trenerów zatrudnionych w innych klubach sportowych, dla których praca z dziećmi i młodzieżą stanowi podstawowe zajęcie - w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki." Art. 59. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547 i Nr 123, poz. 602 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1: a) dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) wartość otrzymanego ubioru reprezentacyjnego i sportowego członka polskiej reprezentacji olimpijskiej," b) dodaje się pkt 40a w brzmieniu: "40a) nagrody wypłacane przez Polski Komitet Olimpijski i Polski Komitet Paraolimpijski za uzyskanie wyników na igrzyskach olimpijskich i paraolimpijskich,"; 2) w art. 22 w ust. 9 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) z tytułu uprawiania sportu, z wyłączeniem sportu profesjonalnego, oraz z tytułu prowadzenia zawodów sportowych przez sędziego - 50%,". Art. 60. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 4l w brzmieniu: "4l) dochody przekazane na rzecz Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego w części przeznaczonej na przygotowanie, wyposażenie i uczestnictwo krajowej reprezentacji w igrzyskach olimpijskich i paraolimpijskich,". Art. 61. 1. Przepis art. 19 ust. 2 stosuje się od dnia 1 września 2000 r. 2. Tygodniowy wymiar godzin wychowania fizycznego, o którym mowa w art. 19 ust. 2, wynosi: 1) w okresie od dnia 1 września 1996 r. do dnia 31 sierpnia 1998 r. - co najmniej 3 godziny lekcyjne, 2) okresie od dnia 1 września 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r. - co najmniej 4 godziny lekcyjne. Art. 62. 1. Stowarzyszenia kultury fizycznej i ich związki działające w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się stowarzyszeniami kultury fizycznej i ich związkami w rozumieniu tej ustawy. 2. Stowarzyszenia i związki, o których mowa w ust. 1, dostosują swoje przepisy do wymogów ustawy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Kluby sportowe działające na podstawie dotychczasowych przepisów dostosują swoje przepisy i formy organizacyjne do wymogów ustawy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Do czasu powstania Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może powierzyć, w drodze zarządzenia, zadania i uprawnienia tego Komitetu innej organizacji. Art. 63. 1. W sprawach o rejestrację stowarzyszeń kultury fizycznej, wszczętych i nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy ustawy - Prawo o stowarzyszeniach. 2. Postępowanie likwidacyjne stowarzyszeń kultury fizycznej, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy, prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 64. Dotychczasowe organy rejestracyjne stowarzyszeń kultury fizycznej i ich związków, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przekażą dokumentację tych stowarzyszeń i ich związków, z wyjątkiem uczniowskich klubów sportowych, do właściwych sądów rejestrowych. Art. 65. 1. Traci moc ustawa z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 34, poz. 181, z 1988 r. Nr 19, poz. 132 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 6, poz. 33, Nr 34, poz. 181 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy wymienionej w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy. Art. 66. Traci moc ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową (Dz. U. Nr 12, poz. 64 i z 1991 r. Nr 114, poz. 493). Art. 67. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 59 i 60, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od tego dnia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 21 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 25, poz. 114) Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236, z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62, poz. 262 i Nr 119, poz. 583 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348, Nr 81, poz. 414 i Nr 131, poz. 638) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wykaz stanowisk, o których mowa w ust. 1, ustala Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.", 2) w § 8a w ust. 1 wyrazy "180 zł" zastępuje się wyrazami "250 zł", 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 4) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Spraw Wewnętrznych: Z Siemiątkowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lutego 1996 r. (poz. 114) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ WEDŁUG GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych 03200 002900 011840 021680 031530 041390 051270 061050 071000 08940 09890 10830 11790 12740 13700 14670 15640 16610 17580 18540 19510 20480 21460 22400 23370 Załącznik nr 2 TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW Tabela 1 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 1Komendant Główny PSP0 2Zastępca Komendanta Głównego PSP00 3Dyrektor biura02 4Dowódca centralnego odwodu operacyjnego02 5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnego04 6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnego04 7Doradca komendanta04 8Zastępca dyrektora biura04 9Główny specjalista05 10Radca prawny05 11Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnego06 12Naczelnik wydziału06 13Zastępca naczelnika wydziału07 14Kierownik samodzielnej sekcji07 15Dyżurny operacyjny kraju07 16Starszy oficer08 17Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08 18Oficer10 19Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13 20Starszy inspektor14 21Inspektor15 22Starszy technik17 23Starszy ratownik-kierowca17 24Technik18 25Ratownik-kierowca18 26Młodszy technik19 27Starszy referent20 28Referent21 29Młodszy referent22 30Stażysta23 Tabela 2 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. Ikat. IIkat. III 1Komendant wojewódzki010203 2Zastępca komendanta wojewódzkiego030405 3Naczelnik wydziału070808 4Zastępca naczelnika wydziału080909 5Kierownik samodzielnej sekcji080909 6Dyżurny operacyjny101112 7Starszy oficer101010 8Starszy wykładowca*101010 9Wykładowca*121212 10Oficer121212 11Starszy instruktor*141414 12Starszy inspektor141414 13Inspektor151515 14Instruktor*151515 15Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 16Starszy technik171717 17Starszy ratownik-kierowca171717 18Technik181818 19Ratownik-kierowca181818 20Młodszy technik191919 21Starszy referent202020 22Referent212121 23Młodszy referent222222 24Stażysta232323 * - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego; Kategorie komend wojewódzkich określają odrębne przepisy. Tabela 3 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. Ikat. IIkat. III 1Komendant rejonowy 050607 2Zastępca komendanta rejonowego070809 3Naczelnik wydziału09-- 4Starszy wykładowca*101010 5Starszy oficer10-- 6Zastępca naczelnika wydziału10-- 7Kierownik samodzielnej sekcji101010 8Dyżurny operacyjny121314 9Oficer121212 10Wykładowca*121212 11Młodszy oficer131313 12Starszy instruktor*141414 13Starszy inspektor141414 14Inspektor151515 15Instruktor*151515 16Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 17Młodszy inspektor161616 18Starszy ratownik-kierowca171717 19Starszy technik171717 20Ratownik-kierowca181818 21Technik181818 22Młodszy technik191919 23Starszy referent202020 24Referent212121 25Młodszy referent222222 26Stażysta232323 * - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego; Kategorie komend rejonowych określają odrębne przepisy. Tabela 4 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia A*B*C*D*E* 1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej0707080808 2Zastępca dowódcy JR-G0808090909 3Starszy wykładowca**101010-- 4Dowódca zmiany1212131313 5Wykładowca**121212-- 6Starszy specjalista131314-- 7Specjalista1414--- 8Starszy instruktor**141414-- 9Dowódca sekcji141414-- 10Dowódca zastępu1515151515 11Instruktor**151515-- 12Specjalista ratownik1616161616 13Operator sprzętu specjalnego1616161616 14Starszy dyspozytor1616161616 15Dyspozytor1717171717 16Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca1717171717 17Starszy technik1717171717 18Technik1818181818 19Ratownik-kierowca1818181818 20Ratownik1919191919 21Szef sprzętowni1919191919 22Młodszy ratownik2121212121 23Stażysta2323232323 UWAGA: * - użyte w tabeli oznaczenia A, B, C, D i E oznaczają kategorie jednostek ratowniczo-gaśniczych, określonych odrębnymi przepisami; ** - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego. Tabela 5 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 1Dyrektor02 2Zastępca dyrektora04 3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 4Kierownik zakładu06 5Adiunkt08 6Kierownik pracowni09 7Starszy oficer10 8Kierownik działu10 9Oficer12 10Asystent12 11Młodszy oficer13 12Starszy inspektor14 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 13Inspektor15 14Operator sprzętu specjalnego16 15Starszy technik17 16Starszy ratownik-kierowca17 17Technik18 18Ratownik-kierowca18 19Młodszy technik19 20Starszy referent20 21Referent21 22Młodszy referent22 23Stażysta23 Tabela 6 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole Głównej Służby Pożarniczej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 1Komendant SGSP01 2Zastępca komendanta SGSP03 3Szef katedry04 4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 5Kierownik zakładu06 6Naczelnik wydziału07 7Radca prawny07 8Dowódca pododdziałów szkolnych08 9Kierownik studium08 10Zastępca naczelnika wydziału08 11Adiunkt08 12Kierownik pracowni09 13Starszy wykładowca09 14Kierownik działu10 15Starszy oficer10 16Dowódca kompanii szkolnej10 17Wykładowca11 18Lektor12 19Oficer12 20Asystent12 21Starszy specjalista12 22Dowódca zmiany12 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 23Młodszy oficer13 24Specjalista14 25Starszy instruktor14 26Dowódca sekcji14 27Starszy operator sprzętu specjalnego15 28Instruktor15 29Specjalista ratownik16 30Operator sprzętu specjalnego16 31Starszy dyspozytor16 32Dyspozytor17 33Starszy technik17 34Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 35Technik18 36Ratownik-kierowca18 37Młodszy technik19 38Ratownik19 39Szef sprzętowni19 40Młodszy ratownik20 41Starszy referent20 42Referent21 43Młodszy referent22 44Stażysta23 Tabela 7 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 1Komendant02 2Zastępca komendanta04 3Naczelnik wydziału07 4Zastępca naczelnika wydziału08 5Dowódca pododdziałów szkolnych08 6Dowódca kompanii szkolnej10 7Starszy wykładowca10 8Starszy oficer10 9Kierownik działu10 10Wykładowca12 11Starszy specjalista12 12Dowódca zmiany12 13Młodszy oficer13 14Lektor13 15Specjalista14 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 16Dowódca sekcji14 17Starszy instruktor14 18Instruktor15 19Starszy operator sprzętu specjalnego15 20Specjalista ratownik16 21Operator sprzętu specjalnego16 22Starszy dyspozytor16 23Dyspozytor17 24Starszy technik17 25Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 26Technik18 27Ratownik-kierowca18 28Szef sprzętowni19 29Młodszy technik19 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 30Ratownik19 31Starszy referent20 32Młodszy ratownik21 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 33Referent21 34Młodszy referent22 35Stażysta23 Tabela 8 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach podoficerskich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 1Komendant szkoły podoficerskiej04 2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06 3Naczelnik wydziału08 4Zastępca naczelnika wydziału09 5Dowódca kompanii szkolnej10 6Kierownik działu10 7Starszy wykładowca10 8Starszy oficer10 9Wykładowca12 10Starszy specjalista12 11Oficer12 12Młodszy oficer13 13Dowódca zmiany13 14Specjalista14 15Dowódca sekcji14 16Starszy instruktor14 Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 17Instruktor15 18Starszy operator sprzętu specjalnego15 19Operator sprzętu specjalnego16 20Specjalista ratownik16 21Starszy dyspozytor16 22Starszy technik17 23Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 24Dyspozytor17 25Ratownik18 26Technik18 27Młodszy technik19 28Starszy referent20 29Młodszy ratownik21 30Referent21 31Młodszy referent22 32Stażysta23 Tabela 9 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 1Starszy oficer08 2Oficer10 II. Okręgowy Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 3Starszy oficer10 4Oficer12 III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 5Oficer12 6Starszy inspektor14 7Inspektor15 IV. Jednostki wojskowe 8Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż A-E)12 9Inspektor15 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego. (Dz. U. Nr 26, poz. 117) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1996 r. (poz. 117) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość 02060206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone: - Wołowe mrożone: 0206 29- - Pozostałe: 0206 29 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych ex0206 29 10 0Grasica bydlęca mrożona40000 kg ex0206 29 10 0Płaty płuc wołowe700000 kg 04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 19 0- - - Pozostałe ex0407 00 19 0Jaja wylęgowe SPF200000 szt 05100510 00Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane: 0510 00 10 0- Gruczoły i pozostałe organy do celów organo-terapeutycznych ex0510 00 10 0Trzustka wieprzowa1620000 kg 07130713Suszone warzywa strączkowe, łuskane, ze skórką lub bez albo dzielone: Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 39- - Pozostałe: 0713 39 90 0- - - Pozostałe ex0713 39 90 0Nasiona fasoli60000 kg 08020802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: 0802 90- Pozostałe: 0802 90 30 0- - Owoce palmy areca (lub betel) i owoce cola ex0802 90 30 0Orzechy cola20000 kg 08140814 00 00 0Skórki owoców cytrusowych i melonów (łącznie z arbuzami) świeże, mrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących ex0814 00 00 0Skórka pomarańczy gorzkiej4000 kg 09020902Herbata, nawet aromatyzowana: 0902 40 00 0- Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata częściowo fermentowana ex0902 40 00 0Liście herbaty czarnej800 kg 09090909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu i kminku; jagody jałowca: 0909 10- Nasiona anyżku i badianu: 0909 10 10 0- - Nasiona anyżku14150 kg 0909 50- Nasiona kopru; jagody jałowca: - - Nie rozgniatane ani nie mielone: 0909 50 19 0- - - Pozostałe ex0909 50 19 0Owoc jałowca4000 kg ex0909 50 19 0Nasiona kopru150 kg 09100910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne przyprawy korzenne: 0910 30 00 0- Kurkuma ex0910 30 00 0Kłącze kurkumy5000 kg 0910 40Tymianek; liście laurowe: - - Tymianek: - - - Nie rozgniatany ani nie mielony: 0910 40 13 0- - - - Pozostały500 kg - Inne przyprawy korzenne: 0910 99- - Pozostałe: 0910 99 10 0 - - - Nasiona kozieradki25000 kg 11021102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 90 0- - Pozostała2506000 kg 11081108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna674400 kg 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana2439800 kg 1108 19- - Pozostałe skrobie: 1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu40930 kg 1108 20 00 0- Inulina250 kg 12081208Mąka i grysiki z nasion lub owoców oleistych, inne niż z gorczycy: 1208 10 00 0- Z soi925000 kg 12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane: 1211 90- Pozostałe: 1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5000 kg 1211 90 80 0- - Pozostałe ex1211 90 80 0Alona (Aloes)13500 kg ex1211 90 80 0Cebula morska25000 kg ex1211 90 80 0Kłącze ciemiężycy2000 kg ex1211 90 80 0Kłącze rzewienia8000 kg ex1211 90 80 0Korzeń glistnika15000 kg ex1211 90 80 0Korzeń goryczki1000 kg ex1211 90 80 0Korzeń jeżówki purpurowej100 kg ex1211 90 80 0Korzeń lubczyka25000 kg ex1211 90 80 0Korzeń marzanny barwierskiej400 kg ex1211 90 80 0Korzeń pierwiosnka1000 kg ex1211 90 80 0Korzeń pokrzyku500 kg ex1211 90 80 0Korzeń rzewienia25500 kg ex1211 90 80 0Korzeń wymiotnicy100 kg ex1211 90 80 0Kwiat hibiskusa (malwy afrykańskiej)5600 kg ex1211 90 80 0Liście naparstnicy wełnistej40000 kg ex1211 90 80 0Liście senesu25100 kg ex1211 90 80 0Liść borówki - brusznicy3000 kg ex1211 90 80 0Liść konwalii30000 kg ex1211 90 80 0Liść mącznicy12000 kg ex1211 90 80 0Łuski nasion babki lancetowatej4000 kg ex1211 90 80 0Owoc aminka egipskiego6700 kg ex1211 90 80 0Zarodniki widłaka1 kg ex1211 90 80 0Ziele miłka wiosennego2000 kg 12121212Chleb świętojański, wodorosty morskie i inne algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, mielone lub nie; pestki i jądra owoców oraz inne produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum) używane głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 1212 10Chleb świętojański łącznie z ziarnem: - - Ziarno chleba świętojańskiego: 1212 10 99 0- - - Pozostałe ex1212 10 99 0Mączka z chleba świętojańskiego200 kg 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i inne algi ex1212 20 00 0Algi150 kg ex1212 20 00 0Morszczyn24050 kg ex1212 20 00 0Ramienica150 kg 13011301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy): 1301 10 00 0- Szelak4350 kg 1301 20 00 0- Guma arabska60765 kg 1301 90- Pozostałe: 1301 90 90- - Pozostałe: 1301 90 90 9- - - Pozostałe ex1301 90 90 9Balsam peruwiański1800 kg ex1301 90 90 9Guma ksantanowa8500 kg ex1301 90 90 9Gumożywica5 kg 13021302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 12 00 0- - Z lukrecji2100 kg 1302 19- - Pozostałe: 1302 19 10 0- - - Z Quassia amara; aloesu i manny ex1302 19 10 0Ekstrakt alony4000 kg - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze ex1302 19 91 0Ekstrakt belladonny1001,8 kg ex1302 19 91 0Ekstrakt capsaicyny1000 kg ex1302 19 91 0Ekstrakt czarnej jagody25 kg ex1302 19 91 0Ekstrakt kory śliwy800 kg ex1302 19 91 0Ekstrakt miłorzębu japońskiego444 kg ex1302 19 91 0Wyciąg suchy z orzechów cola500 kg 15041504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie: 1504 10- Trany rybie i ich frakcje: - - Pozostałe: 1504 10 99 0- - - Pozostałe7930 kg 15051505Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego (łącznie z lanoliną): 1505 90 000- Pozostałe ex1505 90 000Alkohol z lanoliny1600 kg ex1505 90 000Lanolina204400 kg 15071507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1507 10Olej surowy, odgumowany lub nie: 1507 10 100- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi1450000 kg 15081508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1508 90- Pozostałe: 1508 90 90 0- - Pozostałe68000 kg 15091509Oliwa i jej frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1509 10Z pierwszego tłoczenia: 1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia2000 kg 1509 10 90 0- - Pozostałe4000 kg 15121512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy: 1512 19 91 9- - - - - Pozostały500 kg 15131513Olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Olej kokosowy i jego frakcje: 1513 11Olej surowy: 1513 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi2000 kg 15141514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1514 10- Olej surowy: 1514 10 90 0- - Pozostały400 kg 15151515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Olej kukurydziany i jego frakcje: 1515 29- - Pozostałe: 1515 29 90 0- - - Pozostałe3000 kg 1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje: 1515 30 90 0- - Pozostałe33000 kg 1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje: - - Olej surowy: 1515 50 19 0- - - Pozostałe10000 kg 1515 90- Pozostałe: - - Pozostałe oleje i ich frakcje: - - - Oleje surowe: - - - - Pozostałe: 1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe i płynne36300 kg - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe i płynne ex1515 90 99 0Olej migdałowy100 kg 15161516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone: 1516 20- Tłuszcze i oleje roślinne oraz ich frakcje: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 1516 20 98 0- - - - - Pozostałe ex1516 20 98 0Migliol 81216000 kg 15181518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Pozostałe: - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych i ich frakcje ex1518 00 95 0Reoplast27000 kg 15211521Woski roślinne (oprócz trójglicerydów), wosk pszczeli, inne woski owadzie i spermacet, nawet rafinowane lub barwione: 1521 10- Woski roślinne: 1521 10 90 0- - Pozostałe ex1521 10 90 0Wosk carnauba3760 kg 1521 90- Pozostałe: - - Wosk pszczeli i inne woski owadzie, nawet rafinowane lub barwione: 1521 90 91 0- - - Surowe250 kg 1521 90 99 0- - - Pozostałe2450 kg 16031603 00Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych: 1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniej ex1603 00 10 0Wyciąg mięsny (Pasta mięsna Bio-Merieuks)50 kg 1603 00 30 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto większej niż 1 kg, ale mniejszej niż 20 kg ex1603 00 30 0Wyciąg mięsny (Lab-Lemco)30 kg 17021702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: 1702 11 00 0- Laktoza i syrop laktozowy: 1702 11 00 0- - Zawierające wagowo 99% laktozy lub więcej, wyrażonej jako laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę ex1702 11 00 0Laktoza2979470 kg 1702 19 00 0- - Pozostałe ex1702 19 00 0Laktoza20012200 kg 1702 30Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie: 1702 30 10 0- - Izoglukoza ex1702 30 10 0Syrop glukozowy14400000 kg - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie: 1702 30 51 0- - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub nie ex1702 30 51 0Glukoza1100000 kg 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta39000 kg 1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym: 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy ex1702 90 50 0Lofenalac baza60000 kg ex1702 90 50 0Maltodekstryna301000 kg ex1702 90 50 0Nutramigen baza225000 kg ex1702 90 50 0Portagen baza40000 kg ex1702 90 50 0Pregestimil baza6000 kg ex1702 90 50 0Prosobee baza1350000 kg 17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 1704 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem ex1704 90 61 0Globuli sacchari10000 kg 18041804 00 00 0Kakaowe masło, tłuszcz i olej ex1804 00 00 0Masło kakaowe1300 kg 21012101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub herbaty paragwajskiej i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej: 2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty ex2101 20 20 0Ekstrakt herbaciany20 kg 21022102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją nr 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 20- Drożdże nieaktywne; inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe: - - Drożdże nieaktywne: 2102 20 19 0- - - Pozostałe ex2102 20 19 0Drożdże "Yest" - ekstrakt250580 kg 21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90Pozostałe: - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi ex2106 90 9 20Błonnik2000 kg 2106 90 98 0- - - Pozostałe ex2106 90 98 0Acesulfan-K650 kg ex2106 90 98 0Aspartam16700 kg ex2106 90 98 0Crystant C2000 kg ex2106 90 98 0Preparat aminokwasowy3200 kg ex2106 90 98 0Preparat cynkowo-miedziowy3135 kg ex2106 90 98 0Preparat mineralny300 kg ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-aminokwasowy10000 kg ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-taurynowy350 kg ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-żelazowy750 kg ex2106 90 98 0Preparat żelazowo-mineralny200 kg ex2106 90 98 0Preparat żelazowy3900 kg ex2106 90 98 0Preparaty mineralno-aminokwasowe6000 kg ex2106 90 98 0Rybonukleotyd sodu25 kg 23032303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i inne odpady produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, również w postaci granulek: 2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości: 2303 10 90 0- - Pozostałe ex2303 10 90 0Namok kukurydziany600000 kg 23062306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż z pozycji nr 2304 lub 2305: 2306 10 00 0- Z nasion bawełny ex2306 10 00 0Mąka bawełniana3100000 kg 23092309Produkty używane do karmienia zwierząt: 2309 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2309 90 93 0- - - - Mieszanki "Premix" ex2309 90 93 0Amprolium1000 kg ex2309 90 93 0Amprolium + Etopabat10000 kg ex2309 90 93 0Avatec10000 kg ex2309 90 93 0Avoparcyna5000 kg ex2309 90 93 0Clinacox2300 kg ex2309 90 93 0Cytronic2000 kg ex2309 90 93 0Diclazur500 kg ex2309 90 93 0Endox350000 kg ex2309 90 93 0Flavomycyna9000 kg ex2309 90 93 0Flaxomycyna5000 kg ex2309 90 93 0Fosforan tylozyny10000 kg ex2309 90 93 0Kemzyme Dry10000 kg ex2309 90 93 0Klopidol500 kg ex2309 90 93 0Lasalocid5000 kg ex2309 90 93 0Lerbek20000 kg ex2309 90 93 0Monensin20500 kg ex2309 90 93 0Sacox25000 kg ex2309 90 93 0Sacox 12%500 kg ex2309 90 93 0Stafac 50%32200 kg ex2309 90 93 0Stenorol15000 kg ex2309 90 93 0Tylozyna2500 kg ex2309 90 93 0Vitadox206500 kg 2309 90 98- - - - Pozostałe: 2309 90 98 9- - - - - Pozostałe ex2309 90 98 9Izolat z białka ryb5000 kg ex2309 90 98 9Izolat z białka soi25000 kg ex2309 90 98 9Izolat sojowy w proszku - Soycomil5000 kg 25072507 00Kaolin i inne gliny kaolinowe, nawet wypalane: 2507 00 20 0Kaolin2100 kg 25082508Inne gliny (z wyjątkiem iłów porowatych z pozycji nr 6806), andaluzyt, cyjanit i sylimanit, nawet wypalane; mullit; ziemie szamotowe i dynasowe: 2508 10 00 0- Bentonit5000 kg 25122512 00 00 0Skały krzemionkowe kopalne (np. ziemia okrzemkowa, trypla i diatomit) i podobne ziemie krzemionkowe, nawet wypalane, o pozornej gęstości 1 lub mniej ex2512 00 00 0Ziemia okrzemkowa15050 kg 25132513Pumeks; szmergiel; naturalny korund, naturalny granat i inne naturalne materiały ścierne, nawet poddawane obróbce cieplnej: - Pumeks: 2513 11 00 0- - Surowy lub w nieregularnych kawałkach, nawet pumeks rozdrobniony500 kg 25182518Dolomit, nawet wypalany; dolomit wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym); scalony dolomit (nawet dolomit smołowany): 2518 10 00 0- Dolomit niewypalony ex2518 10 00 0Microdol16000 kg 25202520Gips; anhydryt; spoiwa gipsowe (zawierające gips palony lub siarczan wapniowy), również barwione, zawierające lub nie małe ilości przyspieszaczy lub opóźniaczy: 2520 20- Spoiwa gipsowe: 2520 20 90 0- - Pozostałe ex2520 20 90 0Mieszanka gipsowa200000 kg 25262526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym); talk: 2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany ex2526 20 00 0Talk1061830 kg 27062706 00 00 0Smoła destylowana z węgla, węgla brunatnego lub z torfu oraz inne smoły mineralne nawet odwodnione lub częściowo destylowane, łącznie ze smołami odzyskanymi ex2706 00 00 0Prodermina7500 kg ex2706 00 00 0Smoła pogazowa300 kg 27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje ciężkie: - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła ex2710 00 89 0Parafina ciekła523020 kg 27122712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 10- Wazelina: 2712 10 10 0- - Surowa10000 kg 2712 10 90 0- - Pozostała930050 kg 27142714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe: 2714 90 00 0- Pozostałe ex2714 90 00 0Ichtiol (Ichtamol)350 kg 28012801Fluor, chlor, brom i jod: 2801 20 00 0- Jod2860 kg 2801 30- Fluor; brom: 2801 30 90 0- - Brom129000 kg 28052805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć - Metale alkaliczne: 2805 11 00 0- - Sód130200 kg 28062806Chlorowodór (kwas chlorowodorowy); kwas chlorosulfonowy: 2806 10 00 0- Chlorowodór (kwas chlorowodorowy) ex2806 10 00 0Chlorowodór gazowy120 kg 2806 20 00 0- Kwas chlorosulfonowy4500000 kg 28072807 00Kwas siarkowy; oleum: 2807 00 10 0- Kwas siarkowy100000 kg 28092809Pięciotlenek fosforu; kwas fosforowy i kwasy polifosforowe: 2809 10 00 0- Pięciotlenek fosforu42000 kg 2809 20 00 0- Kwas fosforowy i kwasy polifosforowe ex2809 20 00 0Kwas polifosforowy1300 kg ex2809 20 00 0Kwas fosforowy2000 kg 28102810 00 00 0Tlenki boru; kwasy borowe ex2810 00 00 0Kwas borny34550 kg 28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: - Pozostałe kwasy nieorganiczne: 2811 11 00 0- - Fluorowodór (kwas fluorowodorowy)50 kg 2811 19- - Pozostałe: 2811 19 90 0- - - Pozostałe ex2811 19 90 0Kwas nadchlorowy10000 kg - Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali: 2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu ex2811 22 00 0Accell Plus QMA120 kg ex2811 22 00 0Kromasil 100 A C8-16120 kg ex2811 22 00 0Krzemionka koloidalna82390 kg ex2811 22 00 0Silica 100 C-18-15120 kg ex2811 22 000Żel krzemionkowy30 kg 2811 29- - Pozostałe: 2811 29 90 0- - - Pozostałe ex2811 29 90 0Dwutlenek selenu1301 kg ex2811 29 90 0Sulfamid1000 kg 28122812Halogenki i tlenohalogenki niemetali: 2812 10- Chlorki i tlenochlorki: - - Fosforu: 2812 10 110- - - Tlenochlorek fosforu (chlorek fosforylu)530000 kg 2812 10 90 0- - Pozostałe ex2812 10 90 0Chlorek sulfurylu86000 kg ex2812 10 90 0Chlorek tionylu45500 kg 28152815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy (potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu: - Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna): 2815 11 00 0- - Stały28 kg 2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący): 2815 20 10 0- - Stały217500 kg 28162816Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki strontu i baru: 2816 10 00 0- Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy ex2816 10 00 0Wodorotlenek magnezu148150 kg 28172817 00 00 0Tlenek cynkowy; nadtlenek cynkowy ex2817 00 00 0Tlenek cynku4670 kg 28202820Tlenki manganu: 2820 10 00 0- Dwutlenek manganu23000 kg 2820 90 00 0- Pozostałe ex2820 90 00 0Tlenek manganu277000 kg 28212821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie 70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3: 2821 20 00 0- Pigmenty mineralne50 kg 2823 00 00 0Tlenki tytanu ex2823 00 00 0Dwutlenek tytanu16262 kg 28252825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali: 2825 10 00 0- Hydrazyna i hydroksyloamina oraz ich sole nieorganiczne ex2825 10 00 0Hydrazyna30000 kg ex2825 10 00 0Hydrazyny siarczan50000 kg ex2825 10 00 0Hydroksylaminy chlorowodorek4200 kg 2825 90- Pozostałe: 2825 90 10 0- - Tlenek, wodorotlenek i nadtlenek wapnia ex2825 90 10 0Tlenek wapniowy80 kg 28262826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole fluorowe: - Fluorki: 2826 11 00 0- - Amonu lub sodu ex2826 11 00 0Fluorek sodu925 kg 2826 90- Pozostałe: 2826 90 90 0- - Pozostałe ex2826 90 90 0Monofluorofosforan sodu450 kg 28272827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki i tlenojodki: 2827 10 00 0- Chlorek amonowy83400 kg 2827 20 00 0- Chlorek wapniowy3550 kg - Pozostałe chlorki: 2827 31 00 0- - Magnezu60000 kg 2827 33 00 0- - Żelaza1350 kg 2827 36 00 0- - Cynku76200 kg 2827 39 - - Pozostałe: 2827 39 90 0- - - Pozostałe ex2827 39 90 0Czterochlorek tytanu1000 kg ex2827 39 90 0Chlorek cerowy4 kg 2827 49- - Pozostałe: 2827 49 90 0- - - Pozostałe ex2827 49 90 0Aminochlorek rtęci10 kg - Bromki i tlenobromki: 2827 51 00 0- - Bromki sodu lub potasu ex2827 51 00 0Bromek potasu16200 kg ex2827 51 00 0Bromek sodu14900 kg 2827 59 00 0- - Pozostałe ex2827 59 00 0Bromek amonu15100 kg ex2827 59 00 0Bromek wapnia70000 kg 2827 60 00 0Jodki i tlenojodki ex2827 60 00 0Jodek potasu3914 kg 28292829Chlorany i nadchlorany; bromiany i nadbromiany; jodany i nadjodany: - Chlorany: 2829 11 00 0- - Sodu2000 kg 2829 90- Pozostałe: 2829 90 80 0- - Pozostałe ex2829 90 80 0Jodan wapnia1500 kg ex2829 90 80 0Nadjodan potasowy150 kg ex2829 90 80 0Nadjodan sodowy15 kg 28302830Siarczki i wielosiarczki: 2830 10 00 0- Siarczki sodu12000 kg 2830 90- Pozostałe: - - Siarczki: 2830 90 19 0- - - Pozostałe ex2830 90 19 0Czerwony siarczek rtęci18 kg 28322832Siarczyny; tiosiarczany: 2832 10 00 0- Siarczyny sodowe ex2832 10 00 0Pirosiarczyn sodu5000 kg 2832 20 00 0- Pozostałe siarczyny ex2832 20 00 0Siarczyn potasu120000 kg 2832 30 00 0- Tiosiarczany ex2832 30 00 0Tiosiarczan amonu80000 kg ex2832 30 00 0Tiosiarczan sodu150 kg 28332833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany): - Siarczany sodowe: 2833 11 00 0- - Siarczan dwusodowy232400 kg - Pozostałe siarczany: 2833 21 00 0- - Magnezu103750 kg 2833 27 00 0- - Baru340450 kg 2833 29- - Pozostałe: 2833 29 30 0- - - Kobaltu; tytanu ex2833 29 30 0Siarczan kobaltu5200 kg 2833 29 50 0- - - Żelaza49000 kg 2833 29 90 0- - - Pozostałe ex2833 29 90 0Magaldrat68000 kg ex2833 29 90 0Siarczan manganu20150 kg ex2833 29 90 0Siarczan wapnia100 kg 2833 40 00 0- Nadtlenosiarczany (nadsiarczany) ex2833 40 00 0Nadsiarczan sodu87000 kg 28342834Azotyny; azotany: - Azotany: 2834 22 00 0- - Bizmutu2000 kg 28352835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany: 2835 10 00 0- Podfosforyny i fosforyny ex2835 10 00 0Podfosforyn magnezu700000 kg ex2835 10 00 0Podfosforyn wapnia500 kg - Fosforany: 2835 22 00 0- - Jedno-lub dwusodowy ex2835 22 00 0Fosforan dwusodowy100 kg ex2835 22 00 0Fosforan jednosodowy700 kg 2835 23 00 0- - Trójsodowy15000 kg 2835 24 00 0- - Potasu4 kg 2835 25- - Wodoroortofosforan wapniowy (fosforan dwuwapniowy): 2835 25 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w suchym bezwodnym produkcie100 kg 2835 25 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej, ale mniej niż 0,2% w suchym bezwodnym produkcie3574900 kg 2835 26- - Inne fosforany wapniowe: 2835 26 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w suchym bezwodnym produkcie ex2835 26 10 0Fosforan jednowapniowy430000 kg 2835 26 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej w suchym bezwodnym produkcie ex2835 26 90 0Fosforan trójwapniowy8740000 kg 2835 29- - Pozostałe: 2835 29 90 0- - - Pozostałe ex2835 29 90 0Fosforan magnezowy160000 kg - Polifosforany: 2835 39- - Pozostałe: 2835 39 30 0- - - Sodowy ex2835 39 30 0Pirofosforan czterosodowy800 kg ex2835 39 30 0Pirofosforan dwusodowy400 kg ex2835 39 30 0Sześciometafosforan sodu500 kg 2835 39 70 0- - - Pozostałe ex2835 39 70 0Pirofosforan czteropotasowy600 kg 28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy zawierający karbaminian amonowy: 2836 20 00 0- Węglan sodowy2000 kg 2836 30 00 0- Wodorowęglan sodu (bikarbonat)500 kg 2836 50 00 0- Węglan wapniowy591700 kg - Pozostałe: 2836 99 - - Pozostałe: - - - Węglany: 2896 99 11 0- - - - Magnezu; miedzi ex2836 99 11 0Węglan magnezu38720 kg 2836 99 18 0- - - - Pozostałe ex2836 99 18 0Węglan bizmutu500 kg ex2836 99 18 0Węglan dwuhydroksyglinowosodowy110200 kg ex2836 99 18 0Węglan glinu zasadowy50000 kg 28372837Cyjanki, tlenocyjanki i cyjanki złożone: - Cyjanki i tlenocyjanki: 2837 11 00 0- - Sodu ex2837 11 00 0Cyjanek sodu210000 kg 28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany ex2838 00 00 0Cyjanian sodu5000 kg ex2838 00 00 0Rodanek potasu2000 kg ex2838 00 00 0Rodanek sodu88000 kg 28402840Borany, nadborany: - Czteroboran dwusodowy (boraks oczyszczony): 2840 19 00 0- - Pozostały5950 kg 2840 20- Pozostałe borany: 2840 20 90 0- - Pozostałe ex2840 20 90 0Dwuboran sodu100 kg 28412841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych: - Manganiny, manganiany i nadmanganiany: 2841 61 00 0- - Nadmanganian potasu3000 kg 28422842Inne sole kwasów lub nadtlenokwasów nieorganicznych, wyłączając azydki: 2842 10 00 0- Krzemiany podwójne lub złożone ex2842 10 00 0Trójkrzemian magnezu3000 kg 2842 90- Pozostałe: 2842 90 10 0- - Sole, podwójne sole i sole złożone kwasów selenu i telluru ex2842 90 10 0Selenin sodu1506,5 kg ex2842 90 10 0Selenian sodu3276 kg 28432843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali szlachetnych: 2843 10Koloidy metali szlachetnych: 2843 10 10 0- - Srebra5 kg - Związki srebra: 2843 21 00 0- - Azotan srebra24 kg 2843 29 00 0- - Pozostałe ex2843 29 00 0Targezyna25 kg 28502850 00Wodorki, azotki, azydki, krzemki i borki, nawet chemicznie nie zdefiniowane, inne związki, które są również węglikami z pozycji nr 2849: 2850 00 10 0- Wodorki ex2850 00 10 0Borowodorek sodowy510 kg ex2850 00 10 0Wodorek sodu200 kg 29012901Węglowodory acykliczne: 2901 10- Nasycone: 2901 10 90 0- - Do innych celów ex2901 10 90 0Heksan200 kg 29022902Węglowodory cykliczne: 2902 30Toluen: 2902 30 90 0- - Do innych celów1400000 kg - Ksyleny: 2902 42 00 0- - m-ksylen600 kg 2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu: 2902 44 90 0- - - Do innych celów160000 kg 2902 90- Pozostałe: 2902 90 10 0- - Naftalen i antracen ex2902 90 10 0Antracen2,5 kg 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 11 00 0- - Chlorometan (chlorek metylu) i chloroetan (chlorek etylu) ex2903 11 00 0Chlorek etylu158000 kg 2903 12 00 0- - Dichlorometan (chlorek metylenu)283200 kg 2903 13 00 0- - Chloroform (trichlorometan)560400 kg 2903 30- Fluorowane, bromowane i jodowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 30 10 0- - Fluorki ex2903 30 10 01,1,1,2-Tetrafluoroetan35000 kg - - Bromki: 2903 30 33 0- - - Bromometan (bromek metylu)500 kg 2903 30 38 0- - - Pozostałe ex2903 30 38 0Dwubromobutan42 kg 2903 30 90 0- - Jodki ex2903 30 90 0Jodek etylu200 kg ex2903 30 900Jodek metylu3916 kg ex2903 30 90 0Jodoform15 kg - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 41 00 0- - Trichlorofluorometan100600 kg 2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan171800 kg 2903 45- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem: 2903 45 10 0- - - Chlorotrifluorometan200 kg 2903 49- - Pozostałe: 2903 49 90 0- - - Pozostałe ex2903 49 90 01,3-Bromochloropropan22250 kg - Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i cykloterpenowych: 2903 51- - 1, 2, 3, 4, 5, 6-heksachlorocykloheksan: 2903 51 10 0- - - Lindan (ISO)50 kg 2903 69- - Pozostałe: 2903 69 90 0- - - Pozostałe ex2903 69 90 0Chlorek benzhydrylu2000 kg ex2903 69 90 0o-Chlorofenylotrójchlorometan1050 kg ex2903 69 900Neguvon5000 kg ex2903 69 90 0Chlorek benzylu24550 kg 29042904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, także chlorowcowane: 2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry etylowe ex2904 10 00 0Kwas p-toluenosulonowy2420 kg ex2904 10 00 0Kwas metanosulfonowy1850 kg 2904 20- Pochodne zawierające grupy tylko nitrowe lub tylko nitrozowe: 2904 20 90 0- - Pozostałe ex2904 20 90 0Nitrobenzen2000 kg ex2904 20 90 0Nitrometan21300 kg ex2904 20 90 0o-Nitrotoluen250000 kg 2904 90- Pozostałe: 2904 90 20 0- - Pochodne sulfochlorowcowane ex2904 90 20 0Benzenosulfochlorek101600 kg ex2904 90 20 0Chlorek metanosulfonowy2 kg ex2904 90 20 0Chlorek p-toluenosulfonowy200 kg 2904 90 80 0- - Pozostałe ex2904 90 80 0p-Nitrochlorobenzen3600 kg 29052905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 11 00 0- - Metanol (alkohol metylowy)4774400 kg 2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol izopropylowy) ex2905 12 00 0Propanol-1320000 kg ex2905 12 00 0Propanol-2457200 kg 2905 14- - Pozostałe butanole: 2905 14 10 0- - - 2-Metylopropanol-2 (alkohol tert-butylowy)560 kg 2905 14 90 0- - - Pozostałe ex2905 14 90 0Alkohol izobutylowy850 kg 2905 15 00 0- - Pentanol (alkohol amylowy) i jego izomery ex2905 15 00 0Alkohol izoamylowy100000 kg ex2905 15 00 0Dwumetyloizopropanol22000 kg 2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy) ex2905 17 00 0Dodekanol-120000 kg ex2905 17 00 0Heksadekanol-116680 kg ex2905 17 00 0Oktadekanol-14000 kg 2905 19- - Pozostałe: 2905 19 10 0- - - Alkoholany metalu ex2905 19 10 0Etanolan sodu3000 kg ex2905 19 10 0Izopropylan glinu400 kg ex2905 19 10 0Metanolan sodu105800 kg 2905 19 90 0- - - Pozostałe ex2905 19 90 0Alkohol cetostearylowy49000 kg ex2905 19 90 0Dwuoktylododekanol25000 kg - Diole: 2905 32 00 0- - Glikol propylenowy (propanodiol-1,2)227960 kg - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit97393 kg 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 19 0- - - - Pozostały552700 kg ex2905 44 19 0Likazyna500 kg - - - Pozostałe: 2905 44 99 0- - - - Pozostałe210000 kg 2905 45 00 0- - Gliceryna757000 kg 2905 49- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2905 49 90 0- - - - Pozostałe ex2905 49 90 0Ksylitol10000 kg 2905 50- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne alkoholi acyklicznych: 2905 50 10 0- - Nasyconych alkoholi monowodorotlenowych ex2905 50 10 02-Chloroetanol7500 kg ex2905 50 10 0Chlorobutanol50 kg - - Alkoholi poliwodorotlenowych: 2905 50 99 0- - - Pozostałe ex2905 50 99 0Monochlorohydryna3000 kg 29062906Alkohole cykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe: 2906 11 00 0- - Mentol17206,5 kg 2906 13- - Sterole i inozyty: 2906 13 10 0- - - Sterole ex2906 13 10 0Cholesterol402623 kg 2906 14 00 0- - Terpineole ex2906 14 00 0Terpineol4000 kg - Aromatyczne: 2906 21 00 0- - Alkohol benzylowy16702 kg 2906 29- - Pozostałe: 2906 29 90 0- - - Pozostałe ex2906 29 90 0Alkohol fenyloetylowy50 kg ex2906 29 90 0Alkohol gamma fenylopropylowy10000 kg 29072907Fenole; fenoloalkohole: - Monofenole: 2907 11 00 0- - Fenol (hydroksybenzen) i jego sole ex2907 11 00 0Fenol700550 kg 2907 14 00 0- - Ksylenole i ich sole ex2907 14 00 0Ksylenol7000 kg 2907 19- - Pozostałe: 2907 19 90 0- - - Pozostałe ex2907 19 90 0Butylohydroksytoluen1020 kg ex2907 19 90 0Tymol148 kg - Polifenole: 2907 21 00 0- - Rezorcyna i jej sole ex2907 21 00 0Rezorcyna32940 kg 2907 29- - Pozostałe: 2907 29 90 0- - - Pozostałe ex2907 29 90 0Cygnolina160 kg 29082908Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne fenoli lub fenoloalkoholi: 2908 10- Pochodne zawierające tylko podstawniki chlorowcowe oraz ich sole: 2908 10 90 0- - Pozostałe ex2908 10 90 0p-Chlorofenol75 kg ex2908 10 90 0p-Chloro-m-krezol200 kg ex2908 10 90 0Chloroksylenol4250 kg ex2908 10 90 0Chlorokrezol540 kg ex2908 10 90 0Prewentol CMK8000 kg 2908 90 00 0- Pozostałe ex2908 90 00 0o-Nitrofenol2500 kg 29092909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Etery acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2909 11 00 0- - Eter dietylowy (eter etylowy)150 kg 2909 19 00 0- - Pozostałe ex2909 19 00 0Eter dwuizopropylowy7500 kg 2909 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe etery i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne ex2909 20 00 0Eter koronowy 18-Crown-60,1 kg 2909 30- Etery aromatyczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - - Pochodne bromowane: 2909 30 39 0- - - Pozostałe ex2909 30 39 0Bromoanizol-M5000 kg 2909 30 90 0- - Pozostałe ex2909 30 90 02-metoksynaftalen2000 kg ex2909 30 90 0Anizol1500 kg 2909 50- Eterofenole, eteroalkoholotenole oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2909 50 10 0- - Gwajakol oraz gwajakolosulfonian potasu ex2909 50 10 0Gwajakol59500 kg ex2909 50 10 0Gwajakosulfonian potasu4025 kg 2909 50 90 0- - Pozostałe ex2909 50 90 0Butylohydroksyanizol (BHA)2057 kg ex2909 50 90 0Eugenol900 kg ex2909 50 90 0p-Metoksyetylofenol5000 kg 29112911 00 00 0Acetale i hemiacetale, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne ex2911 00 00 02,2-Dwumetoksypropan550 kg ex2911 00 00 0Ortomrówczan metylu3000 kg 29122912Aldehydy, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną; cykliczne polimery aldehydów; paraformaldehyd: - Aldehydy acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 2912 13 00 0- - Butanal-1 (aldehyd masłowy, normalny izomer)2 kg 2912 19 00 0- - Pozostałe ex2912 19 00 0Aldehyd glutarowy85000 kg ex2912 19 00 0Aldehyd izomasłowy235000 kg ex2912 19 00 0Aldehyd krotonowy7000 kg - Aldehydy cykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 2912 21 00 0- - Benzaldehyd100 kg - Aldehydoetery, aldehydofenole i aldehydy z inną tlenową grupą funkcyjną: 2912 41 00 0- - Wanilina (4-hydroksy-3-metoksybenzaldehyd)2073 kg 2912 50 00 0- Cykliczne polimery aldehydów ex2912 50 00 0Paraldehyd120 kg 2912 60 00 0- Paraformaldehyd7610 kg 29132913 00 00 0Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne produktów z pozycji nr 2912 ex2913 00 00 0m-Nitrobenzaldehyd360 kg ex2913 00 00 0o-Nitrobenzaldehyd3000 kg ex2913 00 00 0p-Chlorobenzaldehyd5000 kg ex2913 00 00 0p-Nitrobenzaldehyd400 kg 29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 2914 11 00 0- - Aceton120200 kg 2914 13 00 0- - 4-Metylopentanon-2 (keton metylowoizobutylowy)365000 kg 2914 19 00 0- - Pozostałe ex2914 19 00 06-Metylohepten-5-on-21000 kg - Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 2914 21 00 0- - Kamfora21050 kg 2914 29 00 0- - Pozostałe ex2914 29 00 0Cyklopentanon20 kg - Ketony aromatyczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej 2914 39 00 0- - Pozostałe ex2914 39 00 0Dwubenzocykloheptadienon3000 kg ex2914 39 00 0Dwubenzoil5000 kg ex2914 39 00 0Tetralon-13000 kg - Chinony: 2914 69 00 0- - Pozostałe ex2914 69 00 01,8-Dwuhydroksyantrachinon200 kg ex2914 69 00 0Propafenon2000 kg ex2914 69 00 0Witamina K327760 kg 2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2914 70 90 0- - Pozostałe ex2914 70 90 01,3-Dichloroaceton1000 kg ex2914 70 90 0p-Chlorobenzofenon1600 kg 29152915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwas mrówkowy, jego sole i estry: 2915 11 00 0- - Kwas mrówkowy35690 kg - Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy: 2915 21 00 0- - Kwas octowy2000 kg 2915 22 00 0- - Octan sodowy30000 kg 2915 24 00 0- - Bezwodnik octowy2547250 kg 2915 29 00 0- - Pozostałe ex2915 29 00 0Czterooctan ołowiu320 kg ex2915 29 00 0Kwas nadoctowy80000 kg - Estry kwasu octowego: 2915 31 00 0- - Octan etylu7000 kg 2915 39- - Pozostałe: 2915 39 90 0- - - Pozostałe ex2915 39 90 0Bromek acetylu400 kg 2915 40 00 0- Kwasy mono-, di-i trichlorooctowe, ich sole i estry ex2915 40 00 0Chlorek chloroacetylu31000 kg ex2915 40 00 0Chlorooctan etylu3000 kg ex2915 40 00 0Chlorooctan metylu400000 kg ex2915 40 00 0Kwas trójchlorooctowy150 kg 2915 50 00 0- Kwas propionowy, jego sole i estry ex2915 50 00 0Bezwodnik kwasu propionowego1200 kg ex2915 50 00 0Chlorek propionylu2000 kg ex2915 50 00 0Kwas propionowy1450 kg ex2915 50 00 0Propionian sodu26000 kg 2915 60- Kwasy masłowe, kwasy walerianowe, ich sole i estry: 2915 60 90 0- - Kwas walerianowy i jego izomery oraz ich sole i estry ex2915 60 90 0Kwas trójmetylooctowy300 kg 2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry: 2915 70 20 0- - Sole i estry kwasu palmitynowego ex2915 70 20 0Palmitostearynian glicerolu5500 kg ex2915 70 20 0Palmitynian izopropylu200 kg 2915 70 25 0- - Kwas stearynowy24310 kg 2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego ex2915 70 30 0Stearynian glinu1600 kg ex2915 70 30 0Stearynian magnezu128470 kg ex2915 70 30 0Stearynian polioxydu500 kg ex2915 70 30 0Stearynian wapnia200 kg 2915 90- Pozostałe: 2915 90 20 0- - Chloromrówczany ex2915 90 20 0Chloromrówczan etylu8550 kg 2915 90 80 0- - Pozostałe ex2915 90 80 0Bezwodnik izomasłowy880 kg ex2915 90 80 0Chlorek kwasu kapronowego25 kg ex2915 90 80 0Chlorek piwaloilu25 kg ex2915 90 80 0Ester chlorometylowy kwasu piwaloilowego2000 kg ex2915 90 80 0Kwas 2-etylokapronowy5900 kg ex2915 90 80 0Kwas CBZ-L-HABA2600 kg ex2915 90 80 0Kwas enantowy50 kg ex2915 90 80 0Kwas izokapronowy300 kg ex2915 90 80 0Kwas kapronowy600 kg ex2915 90 80 0Kwas kaprynowy600 kg ex2915 90 80 0Kwas mirystynowy500 kg ex2915 90 80 0Kwas walproinowy7100 kg ex2915 90 80 0Mirystynian izopropylu57800 kg ex2915 90 80 0Sól sodowa kwasu kaprylowego160 kg ex2915 90 80 0Walproinian sodu2500 kg 29162916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2916 11- - Kwas akrylowy i jego sole: 2916 11 10 0- - - Kwas akrylowy5000 kg 2916 12- - Estry kwasu akrylowego: 2916 12 90 0- - - Pozostałe ex2916 12 900Akrylan 2-etyloheksylu60000 kg 2916 14- - Estry kwasu metakrylowego: 2916 14 90 0- - - Pozostałe ex2916 14 90 0Dwumetakrylan butandiolu-1,4200 kg 2916 15 00 0- - Kwas oleinowy, linolowy i linolenowy, ich sole i estry ex2916 15 00 0Oleinian decylu21000 kg 2916 19- - Pozostałe: 2916 19 10 0- - - Kwasy undecylenowe oraz ich sole i estry ex2916 19 10 0Kwas undecylenowy2000 kg ex2916 19 10 0Undecylenian cynku3600 kg 2916 19 30 0- - - Kwas heksadieno-2,4 karboksylowy-1 (kwas sorbinowy) ex2916 19 30 0Sól potasowa kwasu heksadieno-2,4-karboksylowego-116 kg 2916 19 90 0- - - Pozostałe ex2916 19 90 0Kwas krotonowy3000 kg 2916 20 00 0- Jednokarboksylowe kwasy cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne ex2916 20 00 0Kwas traneksamowy1200 kg - Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2916 31 00 0- - Kwas benzoesowy, jego sole i estry ex2916 31 00 0Benzoesan benzylu36000 kg ex2916 31 00 0Benzoesan sodowy30490 kg ex2916 31 00 0Kwas benzoesowy13092 kg 2916 32- - Nadtlenek benzoilu i chlorek benzoilu: 2916 32 10 0- - - Nadtlenek benzoilu4400,2 kg 2916 32 90 0- - - Chlorek benzoilu25400 kg 2916 34 00 0- - Kwas fenylooctowy i jego sole ex2916 34 00 0Fenylooctan potasu2500000 kg 2916 39 00 0- - Pozostałe ex2916 39 00 0Kwas o-chlorobenzoesowy35000 kg ex2916 39 00 0Kwas p-chlorobenzoesowy6000 kg ex2916 39 00 0Kwas fenylopropionowy200 kg ex2916 39 00 0Kwas fenylomasłowy320 kg ex2916 39 00 0Ibuprofen30000 kg ex2916 39 00 0Vinpocetyna385 kg 29172917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Acykliczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2917 11 00 0- - Kwas szczawiowy, jego sole i estry ex2917 11 00 0Kwas szczawiowy7500 kg 2917 12- - Kwas adypinowy, jego sole i estry: 2917 12 10 0- - - Kwas adypinowy i jego sole ex2917 12 10 0Kwas adypinowy8312 kg 2917 19- - Pozostałe: 2917 19 90 0- - - Pozostałe ex2917 19 90 0Bezwodnik kwasu bursztynowego7000 kg ex2917 19 90 0Kwas maleinowy230 kg ex2917 19 90 0Sól sodowa sulfobursztynianu dwuoktylu (Dwuoctylansodu DSS)60 kg - Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne: 2917 31 00 0- - Ortoftalany dibutylu 2917 32 00 0- - Ortoftalany dioktylu84000 kg 2917 34- - Pozostałe estry kwasu ortoftalowego: 2917 34 90 0- - - Pozostałe ex2917 34 90 0Ftalan dwuetylu100 kg 2917 39- - Pozostałe: 2917 39 90 0- - - Pozostałe ex2917 39 90 0Bezwodnik kwasu cis-delta-czterowodoroftalowego100 kg ex2917 39 90 0Kwas fenylomalonowy1650 kg ex2917 39 90 0Reomol 42132000 kg 29182918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2918 11 00 0- - Kwas mlekowy, jego sole i estry ex2918 11 00 0Kwas mlekowy203230 kg ex2918 11 00 0Mleczan magnezu350 kg ex2918 11 00 0Mleczan potasu50 kg ex2918 11 00 0Mleczan sodowy10350 kg ex2918 11 00 0Mleczan wapnia150400 kg 2918 12 00 0- - Kwas winowy126000 kg 2918 14 00 0- - Kwas cytrynowy481933 kg 2918 15 00 0- - Sole i estry kwasu cytrynowego ex2918 15 00 0Cytrynian bizmutawy300 kg ex2918 15 00 0Cytrynian sodu11000 kg ex2918 15 00 0Cytrynian trójetylowy600 kg 2918 16 00 0- - Kwas glukonowy, jego sole i estry ex2918 16 00 0Glukonian magnezu100 kg ex2918 16 00 0Glukonian potasu100 kg ex2918 16 00 0Glukonian wapnia525200 kg ex2918 16 00 0Glukonian żelazawy53150 kg ex2918 16 00 0Kwas glukonowy202000 kg 2918 17 00 0- -Kwas fenyloglikolowy (kwas migdałowy), jego sole i estry ex2918 17 00 0Chlorek kwasu migdałowego250 kg 2918 19- - Pozostałe: 2918 19 30 0- - - Kwas cholowy kwas 3-alfa-12-alfa-dihydroksy-5-beta-cholanowy-24 (kwas dezoksycholowy), ich sole i estry ex2918 19 30 0Sól sodowa kwasu cholowego10 kg 2918 19 90 0- - - Pozostałe ex2918 19 90 0Fenbufen500 kg - Kwasy karboksylowe z fenolową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2918 21 00 0- - Kwas salicylowy i jego sole ex2918 21 00 0Kwas salicylowy5500 kg ex2918 21 000Salicylan dwuetyloaminy1500 kg ex2918 21 00 0Salicylan sodu100 kg 2918 22 00 0- - Kwas O-acetylosalicylowy, jego sole i estry ex2918 22 00 0Kwas acetylosalicylowy78600 kg 2918 23- - Pozostałe estry kwasu salicylowego i ich sole: 2918 23 10 0- - - Salicylan metylu i salicylan fenylu (salol) ex2918 23 10 0Salicylan fenylu2000 kg 2918 23 90 0- - - Pozostałe ex2918 23 90 0Spirosal4000 kg 2918 29- - Pozostałe: 2918 29 10 0- - - Kwasy sulfosalicylowe, kwasy hydroksynaftoesowe; ich sole i estry ex2918 29 10 0Kwas 2- hydroksynaftoesowy80000 kg 2918 29 30 0- - - Kwas 4-hydroksybenzoesowy, jego sole i estry ex2918 29 30 0Butyloparaben50 kg ex2918 29 30 0Nipagina-M21100 kg 2918 29 50 0- - - Kwas galusowy, jego sole i estry ex2918 29 50 0Bizmutu oksyjodogalusan10 kg ex2918 29 50 0Galusan bizmutawy zasadowy (Dermatol)3824 kg ex2918 29 50 0Galusan oktylu30 kg ex2918 29 50 0Kwas galusowy600 kg 2918 29 90 0- - - Pozostałe ex2918 29 90 0Gentyzynian sodu62 kg ex2918 29 90 0Irganox 1076270 kg 2918 30 00 0- Kwasy karboksylowe z aldehydową lub ketonową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne ex2918 30 00 0Acetylooctan etylu135750 kg ex2918 30 00 0Acetylooctan metylu29380 kg ex2918 30 00 0Ketoprofen10000 kg ex2918 30 00 0Kwas 2-formylobenzoesowy900 kg ex2918 30 00 0Kwas dehydrocholowy16600 kg ex2918 30 00 0Kwas ketoglutarowy20 kg 2918 90 00 0- Pozostałe ex2918 90 00 0Fenofibrat14700 kg ex2918 90 00 0Gemfibrozil1890 kg ex2918 90 00 0Naproksen63500 kg 29202920Estry pozostałych kwasów nieorganicznych (bez estrów chlorowcowodorów) i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2920 90- Pozostałe: 2920 90 10 0- - Estry kwasu siarkowego i węglowego, ich sole oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne ex2920 90 10 0Siarczan dwumetylu62400 kg ex2920 90 10 0Węglan dwumetylu90000 kg ex2920 90 10 0Węglan etylenu3600 kg 2920 90 80 0- - Pozostałe produkty ex2920 90 80 0Fosforyn trójetylowy2100 kg ex2920 90 80 0Izosorbitu dwuazotan14000 kg ex2920 90 80 0Izosorbitu monoazotan9500 kg ex2920 90 80 0Nitrogliceryna 10%10000 kg ex2920 90 80 0Nitrogliceryny 5% roztwór2300 kg 29212921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole: 2921 11 10 0- - - Metyloamina, di- lub trimetyloamina ex2921 11 10 0Dwumetyloamina12000 kg ex2921 11 10 0Metyloamina14000 kg 2921 11 90 0- - - Sole ex2921 11 90 0Dwumetyloaminy chlorowodorek27000 kg 2921 12 00 0- - Dietyloamina i jej sole ex2921 12 00 0Dwuetyloamina27370 kg 2921 19- - Pozostałe: 2921 19 10 0- - - Trietyloamina i jej sole ex2921 19 10 0Trójetyloamina36400 kg 2921 19 30 0- - - Izopropyloamina i jej sole ex2921 19 30 0Izopropyloamina2500 kg 2921 19 90 0- - - Pozostałe ex2921 19 90 03-chloro-N, N-dwumetylopropyloaminy chlorowodorek5000 kg ex2921 19 90 0n-Butyloamina30000 kg ex2921 19 90 0n-Propyloamina12000 kg ex2921 19 90 0Selegiliny chlorowodorek10 kg ex2921 19 90 0Tauryna10 kg ex2921 19 90 0 t'ert-Butyloamina24120 kg - Acykliczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 21 00 0- - Etylenodiamina i jej sole ex2921 21 00 0Etylenodwuamina16000 kg 2921 29 00 0- - Pozostałe ex2921 29 00 0Etambutolu chlorowodorek10000 kg ex2921 29 00 0N,N-dwubenzyloetylenodwuaminy octan1700 kg ex2921 29 00 0N,N-Dwuetyloetylenodwuamina8000 kg 2921 30- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe mono-lub poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 30 90 0- - Pozostałe ex2921 30 90 0Amitryptylina1000 kg ex2921 30 90 0Amitryptyliny chlorowodorek20 kg ex2921 30 90 0Amantadyny chlorowodorek300 kg ex2921 30 90 0N-Metylocykloheksyloamina7000 kg - Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 41 00 0- - Anilina i jej sole ex2921 41 00 0Anilina1505000 kg 2921 42- - Pochodne aniliny i ich sole: 2921 42 10 0- - - Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne i ich sole ex2921 42 10 04-Chloro-2-nitroanilina2000 kg ex2921 42 10 0m-Aminotrifluorotoluen800 kg ex2921 42 10 0m-Chloroanilina20000 kg ex2921 42 10 0p-Chloroanilina500 kg 2921 43- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole: 2921 43 10 0- - - Toluidyny i ich sole ex2921 43 10 0o-Toluidyna3000 kg 2921 43 90 0- - - Pozostałe ex2921 43 90 0N-Metylo-o-toluidyna3000 kg 2921 49- - Pozostałe: 2921 49 10 0- - - Ksylidyny i ich pochodne; ich sole ex2921 49 10 0Ksylidyna32000 kg 2921 49 90 0- - - Pozostałe ex2921 49 90 02-fenyloetyloamina5000 kg - Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich sole: 2921 51 10 0- - - o-, m-, p-Fenylenodiamina, diaminotolueny i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne; ich sole ex2921 51 10 0o-Fenylenodwuamina100000 kg 2921 59 00 0- - Pozostałe ex2921 59 00 0Bromheksyna20000 kg 29222922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną: - Aminoalkohole, ich etery i estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole 2922 11 00 0- - Monoetanoloamina i jej sole ex2922 11 00 0Monoetanoloamina2000 kg 2922 13 00 0- - Trietanoloamina i jej sole ex2922 13 00 0Trójetanoloamina1000 kg 2922 19 00 0- - Pozostałe ex2922 19 00 0Ambroksol500 kg ex2922 19 00 0Ambroksolu chlorowodorek3050 kg ex2922 19 00 0Difenhydraminy chlorowodorek300 kg ex2922 19 00 0Dwuizopropanoloamina400 kg ex2922 19 00 0Dwumetyloaminoetanol21200 kg ex2922 19 00 0Heksahydroadyfeniny chlorowodorek3200 kg ex2922 19 00 0N-Metyloglukamina50000 kg ex2922 19 00 0Propranololu chlorowodorek5005 kg ex2922 19 00 0Tamoksyfenu cytrynian350 kg - Aminonaftole i inne aminofenole, ich etery i estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole: 2922 29 00 0- - Pozostałe ex2922 29 00 0Dobutamina80 kg ex2922 29 00 0Dopaminy chlorowodorek150 kg ex2922 29 00 0o-Aminofenol5000 kg ex2922 29 00 0p-Aminofenol5000 kg 2922 30 00 0- Aminoaldehydy, aminoketony i aminochinony, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole ex2922 30 00 02-Amino-2-chloro-5-nitrobenzofenon1000 kg ex2922 30 00 02-Amino-5-chloro-2-fluoro-benzofenon3500 kg ex2922 30 00 02-Amino-5-chlorobenzofenon23500 kg ex2922 30 00 0Ketamina100 kg ex2922 30 00 0Ketaminy chlorowodorek50 kg - Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole: 2922 41 00 0- - Lizyna i jej estry; ich sole ex2922 41 00 0L-Lizyna325000 kg 2922 42- - Kwas glutaminowy i jego sole: 2922 42 10 0- - - Glutaminian monosodu1016 kg 2922 49- - Pozostałe: 2922 49 10 0- - - Glikokol26602 kg ex2922 49 10 0Monoglicynian glinu260 kg 2922 49 80 0- - - Pozostałe ex2922 49 80 0Aminokwasy farmaceutyczne3000 kg ex2922 49 80 0Anestezyna3525 kg ex2922 49 80 0Benzokaina1100 kg ex2922 49 80 0Chlorowodorek chlorku fenyloglicyny6500 kg ex2922 49 80 0Diklofenak26600 kg ex2922 49 80 0Dwuhydrofenyloglicyna24000 kg ex2922 49 80 0Dwumetyloglicyna150 kg ex2922 49 80 0Kwas asparaginowy40250 kg ex2922 49 80 0Kwas p-aminobenzoesowy30100 kg ex2922 49 80 0Kwas wersenowy940 kg ex2922 49 80 0L-Alanina150 kg ex2922 49 80 0L-Arginina3916 kg ex2922 49 80 0L-Leucyna2000 kg ex2922 49 80 0L-Ornityny L-asparaginian35000 kg ex2922 49 80 0L-Prolina7225 kg ex2922 49 80 0Prokaina1800 kg ex2922 49 80 0Wersenian czterosodowy60000 kg 2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną ex2922 50 00 0Fenoterolu bromowodorek341 kg ex2922 50 00 0Fenylefryna50 kg ex2922 50 00 0Fluokestyny chlorowodorek500 kg ex2922 50 00 0Fluoksetyna100 kg ex2922 50 00 0Kaneka A-L-2500 kg ex2922 50 00 0Kwas 5-aminosalicylowy2500 kg ex2922 50 00 0L-Treonina1500 kg ex2922 50 00 0L-Tyrozyna4000 kg ex2922 50 00 0Lewodopa4300 kg ex2922 50 00 0Meklofenoksat600 kg ex2922 50 00 0Metoprolol500 kg ex2922 50 00 0Metyldopa1500 kg ex2922 50 00 0N-benzyloksykarbonylo-L-alanina25 kg ex2922 50 00 0Orcyprenaliny siarczan900 kg ex2922 50 00 0p-Aminosalicylan sodu10000 kg ex2922 50 00 0Pentoksyweryny cytrynian250 kg ex2922 50 00 0Salbutamol420 kg ex2922 50 00 0Tramadolu chlorowodorek5285 kg 29232923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i inne fosfoaminolipidy: 2923 10- Cholina i jej sole: 2923 10 10 0- - Chlorek choliny688700 kg 2923 10 90 0- - Pozostałe ex2923 10 90 0Chlorek sukcynylocholiny200 kg ex2923 10 90 0Choliny cytrynian4000 kg 2923 20 00 0- Lecytyny i inne fosfoaminolipidy ex2923 20 00 0Lecytyna44130 kg 2923 90 00 0- Pozostałe ex2923 90 00 0Beloran5500 kg ex2923 90 00 0Betaina25 kg ex2923 90 00 0Betainy chlorowodorek200 kg ex2923 90 00 0Bradosol20 kg ex2923 90 00 0Bromek tertrabutyloamoniowy2000 kg ex2923 90 00 0Chlorek benzalkoniowy100 kg ex2923 90 00 0Chlorek cetalkoniowy5 kg ex2923 90 00 0Chlorek cetylopirydyniowy90 kg ex2923 90 00 0Chlorek dwudecylodwumetylamoniowy15000 kg ex2923 90 00 0Chlorek trójetylobenzyloamoniowy0,5 kg ex2923 90 00 0L-Karnityny winian200 kg ex2923 90 00 0Neostygmina100 kg ex2923 90 00 0Oksyfenoniowy bromek300 kg ex2923 90 00 0Trójmetylobenzyloamoniowy chlorek10 kg 29242924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą funkcyjną kwasu węglowego: 2924 10 00 0- Amidy acykliczne (łącznie z karbaminianami acyklicznymi) oraz ich pochodne; ich sole ex2924 10 00 0Acetamid4000 kg ex2924 10 00 0Carbachol60 kg ex2924 10 00 0Dwumetyloformamid158200 kg ex2924 10 00 0Formamid95000 kg ex2924 10 00 0L-Aspargina2kg ex2924 10 00 0L-Glutamina2kg ex2924 10 00 0Meprobamat2600 kg ex2924 10 00 0N,N-Dwumetyloacetamid4200 kg ex2924 10 00 0N-Metyloacetamid760 kg - Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich pochodne; ich sole: 2924 21- - Ureiny i ich pochodne; ich sole: 2924 21 90 0- - - Pozostałe ex2924 21 90 0Metylomocznik60 kg 2924 29- - Pozostałe: 2924 29 10 0- - - Lidokaina (INN)4355 kg 2924 29 30 0- - - Paracetamol INN)160000 kg 2924 29 90 0- - - Pozostałe ex2924 29 90 0Acebutololu chlorowodorek50000 kg ex2924 29 90 0Atenolol2550 kg ex2924 29 90 0Bezafibrat4000 kg ex2924 29 90 0Carbaryl5000 kg ex2924 29 90 0Clanobutin500 kg ex2924 29 90 0Dizopiramidu fosforan2000 kg ex2924 29 90 0Fenacetyna500 kg ex2924 29 90 0Feneturyd100 kg ex2924 29 90 0Flutamid600 kg ex2924 29 90 0Kwas urogranowy30000 kg ex2924 29 90 0Labetalol100 kg ex2924 29 90 0Methocarbamol4000 kg ex2924 29 90 0Metoclopramid zasada1000 kg ex2924 29 90 0N,N-dwuetylo-m-toluamid2500 kg ex2924 29 90 0Niklozamid5500 kg ex2924 29 90 0o-Etoksybenzamid408000 kg ex2924 29 90 0Prokainoamid400 kg ex2924 29 90 0Sulpiryd2500 kg 29252925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i jej solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjna: - Imidy i ich pochodne; ich sole: 2925 11 00 0- - Sacharyna i jej sole ex2925 11 00 0Sacharyna18010 kg ex2925 11 00 0Sacharynian sodu3278 kg ex2925 11 00 0Sacharynian wapnia2000 kg 2925 19- - Pozostałe: 2925 19 80 0- - - Pozostałe ex2925 19 80 02-Tetramethyleneglutarimid65 kg ex2925 19 80 0Ethosuximide200 kg ex2925 19 80 0Glimid1710 kg ex2925 19 80 0N-Benzylokarbonylooksysukcynimid6700 kg ex2925 19 80 0N-Bromosukcynimid400 kg ex2925 19 80 0N-Hydroksysukcynimid1325 kg 2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne: ich sole ex2925 20 00 0Chlorheksydyny chlorowodorek1400 kg ex2925 20 00 0Chlorheksydyny dwuglukonian570000 kg ex2925 20 00 0Metforminy chlorowodorek20000 kg ex2925 20 00 0N,N-Dicykloheksylokarbodimid (DCC)2100 kg ex2925 20 00 0Noxyptylina100 kg ex2925 20 00 0Robenidyna10000 kg 29262926Związki z nitrylową grupą funkcyjną: 2926 10 00 0- Akrylonitryl180000 kg 2926 20 00 0- 1-Cyjanoguanidyna (dicyjanodiamid)30000 kg 2926 90- Pozostałe: 2926 90 90 0- - Pozostałe ex2926 90 90 03-Chloropropionitryl1000 kg ex2926 90 90 0Acetonitryl30950 kg ex2926 90 90 0Cyjanooctan etylu30 kg ex2926 90 90 0Kwas cyjanooctowy250000 kg ex2926 90 90 0Nitryl masłowy100 kg ex2926 90 90 0Verapamil5000 kg ex2926 90 90 0Verapamilu chlorowodorek110 kg 29282928 00 00 0Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy ex2928 00 00 0Fenylohydrazyny chlorowodorek10000 kg ex2928 00 00 0Karbidopa430 kg 29292929Związki z inną azotową grupą funkcyjną: 2929 10- Izocyjaniany: 2929 10 90 0- - Pozostałe ex2929 10 90 0Izocyjanian cykloheksylu3000 kg 29302930Organiczne związki siarki: 2930 40 00 0- Metionina1104035 kg 293090- Pozostałe: 2930 90 16 0- - Pochodne cesteiny lub cystyny ex2930 90 16 0Carbocysteina5700 kg ex2930 90 16 0L-Cysteiny chlorowodorek17,25 kg ex2930 90 16 0N-Acetylocysteina6900 kg ex2930 90 16 0N-Acetylo-L-cysteiny chlorowodorek3000 kg ex2930 90 16 0S-karboksymetylo-L-cysteina800 kg 2930 90 95 0- - Pozostałe ex2930 90 95 03-Metylomerkaptodwufenyloamina5000 kg ex2930 90 95 0Amidynotiomocznik1000 kg ex2930 90 95 0Dwumetylosulfotlenek6860 kg ex2930 90 95 0Etylotioetanol40000 kg ex2930 90 95 0Kwas ATMP (AMMPA)8000 kg ex2930 90 95 0Mesna2600 kg ex2930 90 95 0Probukol4800 kg ex2930 90 95 0Tiomersal64 kg ex2930 90 95 0Tiomocznik401000 kg 29312931 00Pozostałe związki organiczno-nieorganiczne: 2931 00 50 0- Organiczne związki krzemowe ex2931 00 50 0bis-(trimetylosililo)mocznik130000 kg ex2931 00 50 0Hexametylodisilazane13250 kg 2931 00 80 0- Pozostałe ex2931 00 80 0Butafosfan100 kg ex2931 00 80 0Kwas arsanilowy2000 kg ex2931 00 80 0Rtęci fenyloazotan1 kg ex2931 00 80 0Toldimphos Na2000 kg 29322932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu: - Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2932 11 00 0- - Tetrahydrofuran144600 kg 2932 19 00 0- - Pozostałe ex2932 19 00 0Amiodaron5000 kg ex2932 19 00 0Chlorek furoilu1000 kg ex2932 19 00 0Dwuoctan 5-nitrofurfuralu15000 kg ex2932 19 00 0Furfuryloamina40000 kg ex2932 19 00 0Naftidrofurylu szczawian100 kg ex2932 19 00 0Nifuroksazyd25 kg ex2932 19 00 0Nitrofurazon1850 kg ex2932 19 00 0Ranitydyna71100 kg - Laktony: 2932 29- - Pozostałe laktony: 2932 29 90 0- - - Pozostałe ex2932 29 90 04-Hydroksykumaryna400 kg ex2932 29 90 0D(-)Pantolakton5000 kg ex2932 29 90 0Glukono delta lakton20 kg ex2932 29 90 0Karbocromen7700 kg ex2932 29 90 0Kumaryny chlorowodorek10700 kg ex2932 29 90 0Spironolakton3850 kg - Pozostałe: 2932 99- - Pozostałe: 2932 99 300- - - Etery wewnętrzne ex2932 99 30 0Dioksan50 kg ex2932 99 30 0Eukaliptol (Cyneol)8 kg 2932 99 70 0- - - Pozostałe acetale cykliczne i hemiacetale wewnętrzne, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne ex2932 99 70 0Gliceroformal2000 kg 2932 99 90 0- - - Pozostałe ex2932 99 90 0Bromolaktobionian wapnia5000 kg ex2932 99 90 0Doksepiny chlorowodorek6700 kg ex2932 99 90 0Glukonolaktobionian wapnia200000 kg ex2932 99 90 0Kromoglikan dwusodowy2020 kg ex2932 99 90 0Laktobionian wapnia80470 kg 29332933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) azotu:, - Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirazolowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne: 2933 11 10 0- - Propyfenazon (INN)33935 kg 2933 11 90 0- - - Pozostałe ex2933 11 90 0Amidopiryna48800 kg ex2933 11 90 0Antypiryna1209 kg ex2933 11 90 0Fenazon200 kg ex2933 11 90 0Nowalgina (Pyralgina)373200 kg 2933 19- - Pozostałe: 2933 19 10 0- - - Fenylobutazon (INN)10000 kg 2933 19 90 0- - - Pozostałe ex2933 19 90 0Fenidon A900 kg ex2933 19 90 0Klofezon300 kg - Związki zawierające nieskondensowany pierścień imidazolowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2933 21 00 0- - Hydantoina i jej pochodne ex2933 21 00 0Alantoina6850 kg ex2933 21 00 0Dwubromantyna2001 kg ex2933 21 00 0Dwufenylohydantoina5000 kg ex2933 21 00 0Furagina9000 kg ex2933 21 00 0Nitrofurantoina300 kg 2933 29- - Pozostałe: 2933 29 10 0- - - Chlorowodorek nafazoliny (INNM) i azotan nafazoliny (INNM); fentolamina (INN); chlorowodorek tolazoliny (INNM) ex2933 29 10 0Nafazoliny azotan200 kg 2933 29 90 0- - - Pozostałe ex2933 29 90 02-Metylo-5-Nitroimidazol200000 kg ex2933 29 90 0Antazoliny chlorowodorek200 kg ex2933 29 90 0Clotrimazol9850 kg ex2933 29 90 0Cymetydyna10520 kg ex2933 29 90 0Dimetridazol8000 kg ex2933 29 90 0Gyno-Trozyd2000 kg ex2933 29 90 0Histaminy chlorowodorek10 kg ex2933 29 90 0Imidazol400 kg ex2933 29 90 0Ksylometazolina100 kg ex2933 29 90 0Methimazol400 kg ex2933 29 90 0Metronidazol40500 kg ex2933 29 90 0Mikonazolu azotan2500 kg ex2933 29 90 0Ronidazol4500 kg ex2933 29 90 0Toluenosulfonian cis-2-/2,4-dichlorofenylo/-2/1H-imidazolo-1yl-metylo/-1,3 dioksolan-4yl-metylu1200 kg - Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirydynowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2933 31 00 0- - Pirydyna i jej sole ex2933 31 00 0Pirydyna72910 kg ex2933 31 00 0Pirydyny bromowodorek40000 kg 2933 32 00 0- - Piperydyna i jej sole ex2933 32 00 0Piperydyna14 kg 2933 39- - Pozostałe: 2933 39 10 0- - - Iproniazyd (INN); chlorowodorek ketobemidonu (INNM); bromek pirydostygminy (INN) ex2933 39 10 0Pirydostygminy bromek50 kg 2933 39 80 0- - - Pozostałe ex2933 39 80 01-Acetylo-4-hydroksyfenylopiperazyna600 kg ex2933 39 80 02-Amino-pirydyna1000 kg ex2933 39 80 02-N-metylopiperydyloetanol4500 kg ex2933 39 80 04-Hydroksy-1-metylopiperydyna100 kg ex2933 39 80 0Amlodipine300 kg ex2933 39 80 0Astemizol260 kg ex2933 39 80 0Bisakodyl2100 kg ex2933 39 80 0Bupivakainy chlorowodorek30 kg ex2933 39 80 0cis-2,6-Dwumetylopiperydyna2000 kg ex2933 39 80 0Cyproheptadyny chlorowodorek33 kg ex2933 39 80 0Haloperidol160 kg ex2933 39 80 0Hydrazyd kwasu izonikotynowego3000 kg ex2933 39 80 0Loperamid15 kg ex2933 39 80 0N-metylo-4-chloropiperydyny chlorowodorek200 kg ex2933 39 80 0Nicotol100 kg ex2933 39 80 0Nifedypina1000 kg ex2933 39 80 0Nikotynian benzylu1000 kg ex2933 39 80 0Nitrendipina900 kg ex2933 39 80 0Petydyna250 kg ex2933 39 80 0Terfenadyna170 kg ex2933 39 80 0Tolperyzon50 kg ex2933 39 80 0Trypelenaminy chlorowodorek600 kg 2933 40- Związki zawierające układ pierścieniowy chinoliny lub izochinoliny (uwodorniony lub nie), nieskondensowany dalej: 2933 40 10 0- - Pochodne chlorowcowe chinoliny; pochodne kwasu chinolinokarboksylowego ex2933 40 10 0Chlorowodorek drotaveryny12000 kg ex2933 40 10 0Flumechina7500 kg ex2933 40 10 0Kwas 1-cyklopropylo-7chloro-6-fluoro-1,4-oksychinolinokarboksylowy-3600 kg ex2933 40 10 0Kwas 7-jodo-8-hydroxy-chinolina-5-sulfonowy (Yatren)200 kg ex2933 40 10 0Resochina600 kg 2933 40 30 0- - Dekstrometorfan (INN) i jego sole ex2933 40 30 0Dekstrometorfanu bromowodorek2000 kg 2933 40 90 0- - Pozostałe ex2933 40 90 05-Fluorouracyl100 kg ex2933 40 90 0Kliochinol3000 kg ex2933 40 90 0Kwas 1-etylo-6-fluoro-7-chloro-1,4-dihydro-4-oksychinolinokarboksylowy-34200 kg - Związki zawierające pierścień pirymidynowy (uwodorniony lub nie) lub pierścień piperazynowy w strukturze: 2933 51- - Malonylomocznik (kwas barbiturowy) i jego pochodne; jego sole: 2933 51 10 0- - - Fenobarbital (INN) i jego sole ex2933 51 10 0Fenobarbital11210 kg ex2933 51 10 0Fenobarbital sodowy1200 kg 2933 51 30 0- - - Barbital (INN) i jego sole ex2933 51 30 0Barbital12200 kg 2933 51 90 0- - - Pozostałe ex2933 51 90 0Allobarbital8000 kg ex2933 51 90 0Dwuchloropirymidyna15 kg ex2933 51 90 0Kwas pipemidowy1300 kg ex2933 51 90 0Minoxidil200 kg ex2933 51 90 0Pentobarbital3000 kg ex2933 51 90 0Primidon2000 kg 2933 59- - Pozostałe: 2933 59 10 0- - - Diazinon (ISO)5000 kg 2933 59 80 0- - - Pozostałe ex2933 59 80 01,2-Dimetylo-1,4,5,6-tetrahydropirymidyna20000 kg ex2933 59 80 01-Amino-4-metylopiperazyna8500 kg ex2933 59 80 02-Hydroksyetylopiperazyna10030 kg ex2933 59 80 0Acyklowir (Aciklovir) INN610 kg ex2933 59 80 0Kwas 1-Cyklopropylo-1,4-dihydro-7-/4etylo-1-piperazynolol-6-fluoro-4-oxo-3-chinolinocarboksylowy5000 kg ex2933 59 80 0Adenina60 kg ex2933 59 80 0Allopurinol650 kg ex2933 59 80 0Amprolium chlorowodorek200 kg ex2933 59 80 0Azatiopryna100 kg ex2933 59 80 0Buspiron12 kg ex2933 59 80 0Buspironu chlorowodorek50 kg ex2933 59 80 0Cetirizine2400 kg ex2933 59 80 0Chlorek etylenodwuoksypiperazyny300 kg ex2933 59 80 0Cinnarizina10000 kg ex2933 59 80 0Cyprofloksacyny chlorowodorek900 kg ex2933 59 800Enrofloksacyna (Enrofloksacyny chlorowodorek)5000 kg ex2933 59 80 0Flunaryzyna (dwuchlorowodorek)40 kg ex2933 59 80 0Hydroksyzyna3700 kg ex2933 59 80 0Inozyna12000 kg ex2933 59 80 0Ketokonazol2100 kg ex2933 59 80 0Merkaptopuryna20 kg ex2933 59 80 0Metylotiouracyl400 kg ex2933 59 80 0N-Metylopiperazyna16400 kg ex2933 59 80 0Norfloksacyna2760 kg ex2933 59 80 0Piperazyna2850 kg ex2933 59 80 0Piperazyny cytrynian14500 kg ex2933 59 80 0Pirymidynopiperazyna115 kg ex2933 59 80 0Prazykwantel3200 kg ex2933 59 80 0Triamteren150 kg ex2933 59 80 0Trimetoprim82440 kg - Związki zawierające nieskondensowany pierścień triazyny (nawet uwodorniony) w strukturze: 2933 69- - Pozostałe: 2933 69 200- - - Urotropina (INN) (heksametylenotetraamina)5 kg 2933 69 90 0- - - Pozostałe ex2933 69 90 0Mandelamina300 kg - Laktamy: 2933 79 00 0- - Pozostałe ex2933 79 00 0Klawulanian potasu2000 kg ex2933 79 00 0N-Winylopirolidon16000 kg ex2933 79 00 0Piracetam222200 kg ex2933 79 00 0Pirolidon-2150000 kg 2933 90- Pozostałe: 2933 90 400- - Indol, 3-metyloindol (skatol), 6-allilo-6, 7-dihydro-5H-dibenz[c,e] azepina (azapetyna), chlorodiazepoksyd (INN), fenindamina (INN) i ich sole; chlorowodorek imipraminy (INNM) ex2933 90 40 0Imipramina1000 kg ex2933 90 40 0N-Tlenek lorazepamu550 kg 2933 90 50 0- - Monoazepiny ex2933 90 50 0Pentetetrazol30 kg 2933 90 60 0- Diazepiny ex2933 90 60 08-chloro-10, 11-dihydro-5H-dibenzo/b,e//1,4/-diazepine-11-on2000 kg ex2933 90 60 0Chlordiazepoksyd2 kg ex2933 90 60 0Clorazepate dipotasium200 kg ex2933 90 60 0Diazepam1860 kg ex2933 90 60 0Klozapina950 kg ex2933 90 60 0Medazepam150 kg ex2933 90 60 0Nitrazepam240 kg ex2933 90 60 0Oksazepam1000 kg 2933 90 80 0- - Pozostałe ex2933 90 80 01-Metylo-5-merkaptotetrazol180 kg ex2933 90 80 02,4-Dwuhydroksy-6,7-dwumetoksychinazolina1500 kg ex2933 90 80 02-Metylo-3tiokso-1,2,4-triazynodion-5,660 kg ex2933 90 80 0Albendazol1000 kg ex2933 90 80 0Amilorid500 kg ex2933 90 80 0Benzydaminy chlorowodorek200 kg ex2933 90 80 0Błękit tetrazolowy0,1 kg ex2933 90 80 0Captopril7800 kg ex2933 90 80 0Chlormidazol300 kg ex2933 90 80 0Chlorzoksazon260 kg ex2933 90 80 0Dihydralazyny siarczan300 kg ex2933 90 80 0Enalapril4220 kg ex2933 90 80 0Fenbendazol7000 kg ex2933 90 80 0Fluconazole1500 kg ex2933 90 80 0Indometacyna12550 kg ex2933 90 80 0Ketorolak21 kg ex2933 90 80 0L-Tryptofan3300 kg ex2933 90 80 0Mebendazol1000 kg ex2933 90 80 0Oksyfendazol500 kg ex2933 90 80 0Omeprazol120 kg ex2933 90 80 0Pentazocyna50 kg ex2933 90 80 0Pirazynamid6200 kg ex2933 90 80 0Pirolidyna1200 kg ex2933 90 80 0Rivanol3790 kg 29342934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne: 2934 10 00 0- Związki zawierające nieskondensowany pierścień tiazolowy (nawet uwodorniony) w strukturze ex2934 10 00 0Famotydyna2600 kg ex2934 10 00 0Kwas /Z/-/2-aminotiazol-4-yl/metoksyiminooctowy9500 kg ex2934 10 00 0Kwas tiazolidynokarboksylowy2400 kg 2934 20- Związki zawierające benzotiazolowy układ pierścieniowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej: 2934 20 50 0- - Benzotiazol-2-tiol (merkaptobenzotiazol) - pochodne (inne niż sole) ex2934 20 50 0MAEM1500 kg 2934 20 90 0- - Pozostałe ex2934 20 90 0Dimazol200 kg 2934 30- Związki zawierające fenotiazynowy układ pierścieniowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej: 2934 30 90 0- - Pozostałe ex2934 30 90 03-Chlorofenotiazyna100 kg ex2934 30 90 0Chlorpromazyna9440 kg ex2934 30 90 0Fenotiazyna10000 kg ex2934 30 90 0Promazyny chlorowodorek2500 kg ex2934 30 90 0Prometazyny chlorowodorek1600 kg ex2934 30 90 0Trójfluorometylofenotiazyna50 kg 2934 90- Pozostałe: 2934 90 10 0- - Tiofen600 kg 2934 90 40 0- - Furazolidon (INN)31120 kg 2934 90 70 0- - Monooksamonoazyny, nawet uwodornione ex2934 90 70 0Morfolina1210 kg ex2934 90 70 0N-Metylomorfolina450 kg 2934 90 85 0- - Kwas 7-aminocefalosporynowy6400 kg 2934 90 89 0- - Kwasy nukleinowe i ich sole ex2934 90 89 0Sól dwusodowa beta-dwunukleotydu nikotynoamidoadeninowego1,5 kg 2934 90 99 0- - Pozostałe ex2934 90 99 02-Formylotiofen20450 kg ex2934 90 99 03,4-Dwuchloro-1,2,5-tiadiazol100 kg ex2934 90 99 04-Fenylourazol0,5 kg ex2934 90 99 0Chlorek kwasu izoksazolowego20500 kg ex2934 90 99 0Diltiazem2500 kg ex2934 90 99 0Fenylooksazolidyna100 kg ex2934 90 99 0Ketotifen120 kg ex2934 90 99 0Kwas 7-aminodezacetoksycefalosporanowy3700 kg ex2934 90 99 0Lewamizolu chlorowodorek22900 kg ex2934 90 99 0Mitigal1500 kg ex2934 90 99 0Piroksykam1500 kg ex2934 90 99 0Pyrantelu embonian36710 kg ex2934 90 99 0Pyrantelu winian2400 kg ex2934 90 99 0Tolmetil160 kg ex2934 90 99 0Xylazyna20 kg 29352935 00 00 0Sulfonamidy ex2935 00 00 0Furosemid10000 kg ex2935 00 00 0Gliclazide5800 kg ex2935 00 00 0Kwas 2,4-dichloro-5-sulfamylobenzoesowy50000 kg ex2935 00 00 0N-Acetylosulfizoksazol600 kg ex2935 00 00 0Sotalolu chlorowodorek2000 kg ex2935 00 00 0Starfanil100 kg ex2935 00 00 0Sulfachloropirydazyna1000 kg ex2935 00 00 0Sulfachloropyraziny sól sodowa8000 kg ex2935 00 00 0Sulfadimetoksyna z pochodną pirymidyny3000 kg ex2935 00 00 0Sulfafurazol3000 kg ex2935 00 00 0Sulfaguanidyna64100 kg ex2935 00 00 0Sulfamerazyna36700 kg ex2935 00 00 0Sulfametazyna33100 kg ex2935 00 00 0Sulfametoksazol371000 kg ex2935 00 00 0Sulfametoksypirydazyna1700 kg ex2935 00 00 0 Sulfatiazol8600 kg 29362936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku: 2936 10 00 0- Prowitaminy, nie zmieszane ex2936 10 00 0Beta-karoten6260 kg - Witaminy i ich pochodne, nie zmieszane: 2936 21 00 0- - Witaminy A i ich pochodne ex2936 21 00 0Kwas all-trans retynowy3 kg ex2936 21 00 0Witamina A57128 kg 2936 22 00 0- - Witamina B1 i jej pochodne ex2936 22 00 0Kokarboksylaza chlorowodorek2300 kg ex2936 22 00 0Witamina B125260 kg 2936 23 00 0- - Witamina B2 i jej pochodne ex2936 23 00 0Witamina B220835 kg 2936 24 00 0- - D-lub DL-kwas pantotenowy (witamina B3 lub witamina B5) i jego pochodne ex2936 24 00 0D-Panthenol3720 kg ex2936 24 00 0D-Pantotenian wapnia12315 kg ex2936 24 00 0Pantotenian wapnia56320 kg 2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne ex2936 25 00 0Witamina B69576 kg 2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne ex2936 26 00 0Witamina B125072,1 kg 2936 27 00 0- - Witamina C i jej pochodne ex2936 27 00 0Palmitynian askorbylu70 kg ex2936 27 00 0Witamina C625900 kg 2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne ex2936 28 00 0Witamina E115715 kg 2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne: 2936 29 0- - - Witamina B9 i jej pochodne ex2936 29 10 0Witamina B93130 kg 2936 29 30 0- - - Witamina H i jej pochodne ex2936 29 30 0Witamina H6731 kg 2936 29 90 0- - - Pozostałe ex2936 29 90 0Inozytol25 kg ex2936 29 90 0Kabagina25 kg ex2936 29 90 0Karnityna50 kg ex2936 29 90 0Kwas nikotynowy88200 kg ex2936 29 90 0Kwas orotowy25 kg ex2936 29 90 0Kwas pangamowy25 kg ex2936 29 90 0Termityna25 kg ex2936 29 90 0Ubidecarenon50 kg ex2936 29 90 0Witamina D39487,2 kg ex2936 29 90 0Witamina K130 kg ex2936 29 90 0Witamina PP111770 kg 2936 90. - Pozostałe, łącznie z naturalnymi koncentratami: 2936 90 90 0- - Mieszaniny między sobą, nawet w dowolnym rozpuszczalniku ex2936 90 90 0Mieszanina soli i witamin48350 kg ex2936 90 90 0Premiks wielowitaminowy750 kg 29372937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 10- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz ich pochodne: 2937 10 90 0- - Pozostałe ex2937 10 90 0Danazol500 kg - Hormony kory nadnerczy i ich pochodne: 2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i prednisolon (dehydrohydrokortizon) ex2937 21 00 0Epokside for paramethasone3 kg ex2937 21 00 0Hydrokortyzon3370 kg ex2937 21 00 0Hydrokortyzonu hemibursztynian2000 kg ex2937 21 00 0Prednisolon390 kg ex2937 21 00 0Prednison500 kg 2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy ex2937 22 00 0Deksametazon73 kg ex2937 22 00 0Deksametazonu octan5 kg ex2937 22 00 0Flumetazon67 kg ex2937 22 00 0Fluocynolon60 kg ex2937 22 00 0Fluorokortyzonu octan26kg ex2937 22 00 0Sól sodowa fosforanu deksametazonu50 kg ex2937 22 00 0Triamcinolon acetonid470 kg 2937 29- - Pozostałe 2937 29 10 0- - - Octany kortizonu i hydrokortizonu ex2937 29 10 0Hydrokortyzonu octan1720 kg 2937 29 90 0- - - Pozostałe ex2937 29 90 016-alfa-Metyloprednisolonu octan30 kg ex2937 29 90 03 TR400 kg ex2937 29 90 0Budezonid20 kg ex2937 29 90 0Budezonidu octan10 kg ex2937 29 90 0DB XI40 kg ex2937 29 90 0Dehydropregnenolonu octan2500 kg ex2937 29 90 0Epinefryny winian4,5 kg ex2937 29 90 0Noradrenaliny winian3 kg ex2937 29 90 0Prednisolonu octan30 kg - Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 91 00 0- - Insulina i jej sole ex2937 91 00 0Insulina wieprzowa300 kg ex2937 91 00 0Insulina HM7 kg 2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny) ex2937 92 00 017-alfa-Hydroksyprogesteronu kapronian300 kg ex2937 92 00 0Dwuenoestrol20 kg ex2937 92 00 0Estradiol10 kg ex2937 92 00 0Estradiolu benzoesan10 kg ex2937 92 00 0Etynyloestradiol3 kg ex2937 92 00 0Mestranol1 kg ex2937 92 00 0Noretisteronu octan30 kg ex2937 92 00 0Pregneninolon50 kg ex2937 92 00 0Progesteron500 kg 29382938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i inne pochodne: 2938 10 00 0- Rutyna (rutin) i jej pochodne ex2938 10 00 0Hydroksyetylorutozyd24100 kg ex2938 10 00 0Rutyna46775 kg 2938 90- Pozostałe: 2938 90 10 0- - Glikozydy naparstnicy ex2938 90 10 0Beta-Metylodigoksyna50 kg ex2938 90 10 0Digoksyna45 kg ex2938 90 10 0Lanatozyd C10 kg 2938 90 90 0- - Pozostałe ex2938 90 90 0Chlorowodorek 3,4-metylenodioksyny20 kg ex2938 90 90 0Proscylarydyna20 kg ex2938 90 90 0Saponina600 kg ex2938 90 90 0Sucralfat47100 kg 29392939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry i inne pochodne: 2939 10 00 0- Alkaloidy opium i ich pochodne; ich sole ex2939 10 00 0Eucodal5 kg ex2939 10 00 0Kodeiny fosforan1750 kg ex2939 10 00 0Morfina2000 kg ex2939 10 00 0Papaweryna5 kg ex2939 10 00 0Papaweryny chlorowodorek5500 kg ex2939 10 00 0Papaweryny czterowodorek120 kg ex2939 10 00 0Tebaina10 kg 2939 21- Alkaloidy kory chinowej i ich pochodne; ich sole: 2939 21- - Chinina i jej sole: 2939 21 90 0- - - Pozostałe ex2939 21 90 0Chininy chlorowodorek170 kg 2939 29 00 0- - Pozostałe ex2939 29 00 0Chinidyny siarczan1000 kg ex2939 29 00 0Chinidyny wodorosiarczan1500 kg ex2939 29 00 0Cynchokainy chlorowodorek50 kg 2939 30 00 0 - Kofeina i jej sole ex2939 30 00 0Kofeina883455 kg ex2939 30 00 0Kofeino-sodowy benzoesan2400 kg - Efedryny i ich sole: 2939 41 00 0- - Efedryna i jej sole ex2939 41 00 0Efedryny chlorowodorek2580 kg 2939 50- Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina) i ich pochodne; ich sole: 2939 50 10 0- - Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina); ich sole ex2939 50 10 0Aminofilina15360 kg ex2939 50 10 0Teofilina169450 kg 2939 50 90 0- - Pozostałe ex2939 50 90 08-Chloroteofilina1500 kg ex2939 50 90 0Bamifiliny chlorowodorek1500 kg ex2939 50 90 0Pentoksyfilina44600 kg - Alkaloidy sporyszu i ich pochodne; ich sole: 2939 62 00 0- - Ergotamina (INN) i jej sole ex2939 62 00 0Ergotamina30 kg 2939 69 00 0- - Pozostałe ex2939 69 00 0Alkaloidy sporyszu100 kg ex2939 69 00 0Bromokryptyny metanosulfonian4 kg ex2939 69 00 0Dwuhydroergokrystyny metanosulfonian100 kg ex2939 69 00 0Nicergolina800 kg 2939 90- Pozostałe: - - Kokaina i jej sole: 2939 90 19 0- - - Pozostałe ex2939 90 19 0Kokaina10 kg 2939 90 90 0- - Pozostałe ex2939 90 90 0Atropiny siarczan55,5 kg ex2939 90 90 0Boldyna100 kg ex2939 90 90 0Homatropiny bromowodorek9 kg ex2939 90 90 0Ipratropium bromek4 kg ex2939 90 90 0Johimbiny chlorowodorek3 kg ex2939 90 90 0Metyloatropiny azotan10 kg ex2939 90 90 0Rilokarpiny chlorowodorek197 kg ex2939 90 90 0Rezerpina130 kg ex2939 90 90 0Skopolaminy bromowodorek600 kg ex2939 90 90 0Strychniny azotan20 kg ex2939 90 90 0Strychniny siarczan20 kg ex2939 90 90 0Teobromina7200 kg 29402940 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza, glukoza i fruktoza; etery cukrów i estry cukrów i ich sole, inne niż produkty z pozycji nr 2937, 2938 lub 2939: 2940 00 90 0- Pozostałe ex2940 00 90 02-chloro-4-nitrofenylo-alfa-malto-triozyd0,8 kg ex2940 00 900Sacharozy monopalmitynian1200 kg 29412941Antybiotyki: 2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich sole: 2941 10 10 0- - Amoksycylina (INN) i jej sole ex2941 10 10 0Amoksycylina46500 kg 2941 10 20 0- - Ampicylina (INN), metampicylina (INN), piwampicylina (INN), i ich sole ex2941 10 20 0Ampicylina172800 kg 2941 10 90 0- - Pozostałe ex2941 10 90 0Amoksycylina z kwasem klawulanowym15000 kg ex2941 10 90 0Augmentin blenda5000 kg ex2941 10 90 0Carbenicylina6800 kg ex2941 10 90 0Kloksacylina2000 kg ex2941 10 90 0Penicylina benzylowa sodowa6500 kg ex2941 10 90 0Penicylina prokainowa "G"1500 kg ex2941 10 90 0Penicylina V-potasowa7300 kg ex2941 10 90 0Sole penicyliny (sodowa i potasowa)16000 kg ex2941 10 90 0Sultamicilliin3550 kg ex2941 10 90 0Syntarpen600 kg 2941 20- Streptomycyny i ich pochodne; ich sole: 2941 20 10 0- - Dihydrostreptomycyna ex2941 20 10 0Streptomycyna-DH2001 kg 2941 20 80 0- - Pozostałe ex2941 20 80 0Polimiksyny beta-siarczan20 kg ex2941 20 80 0Streptomycyna14010 kg ex2941 20 80 0Streptomycyny siarczan65750 kg 2941 30 00 0- Tetracykliny i ich pochodne; ich sole ex2941 30 00 0Doksacyklina1500 kg ex2941 30 00 0Doksycykliny chlorowodorek18300 kg ex2941 30 00 0Oksytetracyklina17120 kg ex2941 30 00 0Oksytetracykliny chlorowodorek15900 kg ex2941 30 00 0Tetracykliny chlorowodorek19650 kg ex2941 30 00 0Vibramycyna120 kg 2941 40 00 0- Chloramfenikol i jego pochodne; ich sole ex2941 40 00 0Chloramfenikol4200 kg 2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole ex2941 50 00 0Erytromycyna1800 kg ex2941 50 00 0Erytromycyny węglan6000 kg 2941 90 00 0- Pozostałe ex2941 90 00 0Amikacyna3600 kg ex2941 90 00 0Cefaleksyna monohydrat3500 kg ex2941 90 00 0Cefalosporyna sól sodowa2900 kg ex2941 90 00 0Cefamandol blenda100 kg ex2941 90 00 0Cefoperazon1000 kg ex2941 90 00 0Cefotaksym3500 kg ex2941 90 00 0Cefradyna12500 kg ex2941 90 00 0Ceftazydym1000 kg ex2941 90 00 0Ceftriakson3620 kg ex2941 90 00 0Cefuroksym12750 kg ex2941 90 00 0Cygro5000 kg ex2941 90 00 0Duracef3000 kg ex2941 90 00 0Framycetyny siarczan200 kg ex2941 90 00 0Gentamycyny siarczan4076 kg ex2941 90 00 0Gramicydyna3 kg ex2941 90 00 0Ivermektyna1000 kg ex2941 90 00 0Kanamycyny siarczan8000 kg ex2941 90 00 0Kolistyna120 kg ex2941 90 00 0Kolistyny siarczan2500 kg ex2941 90 00 0Kwas cefalosporynowy3200 kg ex2941 90 00 0Nafpenzal DC600 kg ex2941 90 00 0Nafpenzal MC1000 kg ex2941 90 00 0Neomycyna6400 kg ex2941 90 00 0Neomycyny siarczan7960 kg ex2941 90 00 0Nystatyna10400 kg ex2941 90 00 0Oleandomycyny fosforan1000 kg ex2941 90 00 0Ryfamycyna S5000 kg ex2941 90 00 0Spektomycyna500 kg ex2941 90 00 0Spiramycyna2500 kg ex2941 90 00 0Tiamulina1200 kg ex2941 90 00 0Tiamuliny wodorofumaran1200 kg ex2941 90 00 0Tylozyny winian7800 kg 30013001Gruczoły i inne narządy do celów organoterapeutycznych, suszone, sproszkowane i nie sproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub innych narządów lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole; inne substancje ludzkie i zwierzęce preparowane, do celów terapeutycznych lub profilaktycznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3001 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole ex3001 90 91 0Heparyna290 kg ex3001 90 91 0Heparynian sodu12 kg 3001 90 99 0- - - Pozostałe ex3001 90 99 0Heparynoid200 kg ex3001 90 99 0Nadroparina120 kg 30023002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych, profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza drożdżami) oraz produkty podobne: 3002 10- Antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymane w procesach biotechnologicznych: 3002 10 10 0- - Antysurowice ex3002 10 10 0Antysurowica kozia1,5 kg - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3002 10 95 0- - - - Pochodzenia ludzkiego ex3002 10 95 0Standard CRP0,25 kg 3002 10 99 0- - - - Pozostałe ex3002 10 99 0Surowica cielęca400 kg 3002 90- Pozostałe: 3002 90 50 0- - Hodowle mikroorganizmów ex3002 90 50 0Probiotyk paszowy12000 kg 30033003Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006) złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano dla celów terapeutycznych lub profilaktycznych, ale nie przygotowane w odmierzonych dawkach lub w pojedynczych opakowaniach do sprzedaży detalicznej: 3003 90- Pozostałe: 3003 90 90 0- - Pozostałe ex3003 90 900Nitrogliceryna osadzona na laktozie3000 kg 3102310 2Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe: 3102 10- Mocznik, nawet w roztworze wodnym: 3102 10 10 0- - Mocznik w masie zawierający powyżej 45% azotu w suchym bezwodnym produkcie6 kg 3102 30- Azotan amonowy, nawet w roztworze wodnym: 3102 30 90 0- - Pozostały1700000 kg 31043104Nawozy potasowe mineralne lub chemiczne: 3104 20- Chlorek potasowy: 3104 20 90 0- - Z zawartością potasu w masie w przeliczeniu na K2O, powyżej 62% suchego bezwodnego produktu164700 kg 32033203 00Środki barwiące pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (łącznie z ekstraktami barwiącymi, ale wyłączając czerń kostną), określone lub nieokreślone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do tego działu, na bazie środków barwiących pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego: - Środki barwiące pochodzenia roślinnego oraz preparaty na ich bazie: 3203 00 19 0- - Pozostałe1337 kg 32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: - Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, metalizowane i nie metalizowane3566 kg 3204 13 00 0- - Barwniki zasadowe oraz preparaty na ich bazie576 kg 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie1340 kg 3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z dwóch lub większej liczby z podpozycji 3204 11 do 3204 191980 kg 3204 90 00 0- Pozostałe3818 kg 32053205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu8702 kg 32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: - Pigmenty oraz preparaty na bazie dwutlenku tytanowego: 3206 19 00 0- - Pozostałe425 kg 3206 41 00 0- - Ultramaryna i preparaty na jej bazie12 kg 32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 10 000- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne preparaty750 kg 32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 10- Na bazie poliestrów: 3208 10 90 0- - Pozostałe ex3208 10 90 0Emalia12500 kg 3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych: 3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu ex3208 20 10 0Eudragit E 12,5%3500 kg 3208 20 90 0- - Pozostałe ex3208 20 90 0Lastol2100 kg 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych ex3208 90 91 0Emalia poliestrowa12000 kg ex3208 90 91 0Lakier epoksydowy8000 kg 32123212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej: 3212 10- Folie do wytłoczeń: 3212 10 90 0- - Pozostałe10000 kg 33013301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terapenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych: - Olejki eteryczne z owoców cytrusowych: 3301 12- - Pomarańczowy: 3301 12 90 0- - - Odterpenowany1300 kg 3301 13- - Cytrynowy: 3301 13 90 0- - - Odterpenowany523 kg - Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych 3301 23- - Lawendowy: 3301 23 90 0- - - Odterpenowany70 kg 3301 24- - Mięty pieprzowej (Mentha piperita): 3301 24 90 0- - - Odterpenowany1300 kg 3301 29- - Pozostałe: - - - Goździka, niaouli i ylang-ylang: 3301 29 31 0- - - - Odterpenowane100 kg - - - Pozostałe: 3301 29 91 0- - - - Odterpenowane ex3301 29 91 0Olejek anyżowy860 kg ex3301 29 91 0Olejek cedrowy250 kg ex3301 29 91 0Olejek cynamonowy250 kg ex3301 29 91 0Olejek eukaliptusowy4854 kg ex3301 29 91 0Olejek melisowy300 kg ex3301 29 91 0Olejek szałwiowy2600 kg 33023302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, stosowane jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na substancjach zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów: 3302 10- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym i w przemyśle napojów: 3302 10 90 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym42012 kg 3302 90- Pozostałe: 3302 90 10 0- - Roztwory alkoholowe560 kg 3302 90 90 0- - Pozostałe1360 kg 34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401: - Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do sprzedaży detalicznej: 3402 11 00 0- - Anionowe ex3402 11 00 0Anchoid100 kg ex3402 11 00 0Laurylosiarczan sodu15510 kg ex3402 11 00 0Mersolat30000 kg ex3402 11 00 0Rewocid SBU 1854000 kg 3402 13 00 0- - Niejonowe ex3402 13 00 0Cremophor EL30712 kg ex3402 13 00 0Cremophor A251000 kg ex3402 13 00 0Cremophor A6200 kg ex3402 13 00 0Genaminox LA80000 kg ex3402 13 00 0Monoetanoloamid kwasu undecylenowego800 kg ex3402 13 00 0Myrj 592000 kg ex3402 13 00 0Pluronic F-87120000 kg ex3402 13 00 0Polisorbot (80,60)403 kg ex3402 13 00 0Renex 698150 kg ex3402 13 00 0Rewomul MG SE200 kg ex3402 13 00 0Sorbitan17750 kg ex3402 13 00 0Symperonic20000 kg ex3402 13 00 0Tlenek dwumetylolauryloaminy3200 kg ex3402 13 00 0Tween47670 kg 3402 19 00 0- - Pozostałe ex3402 19 00 0Arquad 16-503000 kg ex3402 19 00 0Bevaloid 581 B165 kg ex3402 19 00 0Kontramin 2107550 kg ex3402 19 00 0Prodeflok87500 kg ex3402 19 00 0Sag 4713000 kg ex3402 19 00 0Ucon1000 kg ex3402 19 00 0 Ucon LB 625100000 kg 3402 90- Pozostałe: 3402 90 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne ex3402 90 10 0Cottoclarin OK30000 kg ex3402 90 10 0Gemeks Z-935000 kg 3402 90 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia ex3402 90 90 0Detergent do mycia szkła1500 kg 34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych: - Pozostałe: 3403 99- - Pozostałe: 3403 99 90 0- - - Pozostałe ex3403 99 90 0Struktol Permalease 10 i 20 SP400 kg 34043404Woski sztuczne i preparowane: 3404 20 00 0- Z glikolu polietylenowego129445 kg 3404 90- Pozostałe: 3404 90 10 0- - Woski preparowane, łącznie z woskami uszczelniającymi ex3404 90 10 0Capol 1295200 kg 3404 90 90 0- - Pozostałe ex3404 90 90 0Crodawax NF1600 kg ex3404 90 90 0Cutina CPA18000 kg ex3404 90 90 0Cutina MD16000 kg ex3404 90 90 0Iigawax540 kg ex3404 90 90 0Lanette W2400 kg ex3404 90 90 0Wosk polietylenowy AC-617 A24000 kg 35013501Kazeina, kazeiniany i inne pochodne kazeiny; kleje kazeinowe: 3501 10- Kazeina: 3501 10 90 0- - Pozostałe ex3501 10 90 0Kazeina jodowana200 kg 3501 90- Pozostałe: 3501 90 90 0- - Pozostałe ex3501 90 90 0Hydrolizat białkowy70500 kg 35023502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i inne pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała ex3502 11 90 0Albumina25 kg 3502 90- Pozostałe: 3502 90 90 0- - Albuminy i pochodne innych albumin ex3502 90 90 0Albuminy taninian7500 kg 35043504 00 00 0Peptony i ich pochodne; inne substancje białkowe oraz ich pochodne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; proszek skórzany, nawet chromowany ex3504 00 00 0Bacto Tryptone Difco5 kg ex3504 00 00 0Casitone15 kg ex3504 00 00 0Izolat białkowy SUPRO 67045000 kg ex3504 00 00 0Lactalbumin hydrolysate15 kg ex3504 00 00 0Peptony243 kg ex3504 00 00 0Siarczan protaminy3 kg ex3504 00 00 0Zeina100 kg 35053505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: 3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie: 3505 10 10 0- - Dekstryny ex3505 10 10 0Dekstryna kukurydziana420000 kg - - Inne modyfikowane skrobie: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane ex3505 10 50 0Karboksymetyloskrobii sól sodowa33830 kg 3505 10 90 0- - - Pozostałe ex3505 10 90 0Skrobia kukurydziana modyfikowana500 kg ex3505 10 90 0Syrop ziemniaczany800 kg 35063506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg: - Pozostałe: 3506 91 00 0- Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze sztucznymi żywicami)571230 kg 3506 99 00 0- - Pozostałe ex3506 99 00 0Kleje100000 kg 35073507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3507 90 00 0- Pozostałe ex3507 90 00 0Amidaza penicylinowa400 kg ex3507 90 00 0Awizyme10000 kg ex3507 90 00 0Bio Feed Plus10000 kg ex3507 90 00 0Endofeed10000 kg ex3507 90 00 0Enzym dextrozyme1200 kg ex3507 90 00 0Enzym fitaza100 kg ex3507 90 00 0Enzym Gamminert100 kg ex3507 90 00 0Enzym liquozyme2200 kg ex3507 90 00 0Enzym SP-3582500 kg ex3507 90 00 0Esteraza cholesterolu0,06 kg ex3507 90 00 0Eupergit400 kg ex3507 90 00 0Oksydaza cholesterolu0,15 kg ex3507 90 00 0Oksydaza glukozy100 kg ex3507 90 00 0Optyzym W10000 kg ex3507 90 00 0Papaina300 kg ex3507 90 00 0Pepsyna1302 kg ex3507 90 00 0Peroksydaza0,35 kg ex3507 90 00 0Streptokinase100 kg 38023802Węgiel aktywowany; aktywowane naturalne produkty mineralne: 3802 10 00 0- Węgiel aktywowany ex3802 10 00 0Węgiel aktywny284350 kg 3802 90 00 0- Pozostałe ex3802 90 00 0Dicalite 4258955000 kg ex3802 90 00 0Dicalite 478G15000 kg ex3802 90 00 0Veegum7300 kg 38053805Terpentyna balsamiczna, ekstrakcyjna lub siarczanowa oraz inne oleje terpenowe produkowane w wyniku destylacji lub innej obróbki drzew iglastych; surowy dwupenten; terpentyna posiarczynowa i inny surowy para-cymen; olejek sosnowy zawierający alfa-terpinol jako główny składnik: 3805 10- Terpentyny balsamiczne, ekstrakcyjne lub siarczanowe: 3805 10 10 0- - Terpentyna balsamiczna ex3805 10 10 0Olejek terpentynowy1500 kg 3805 20 00 0- Olejek sosnowy200 kg 38063806Kalafonia i kwasy żywiczne oraz ich pochodne; spirytus kalafoniowy i olejki kalafoniowe; żywice ciekłe: 3806 10- Kalafonia i kwasy żywiczne: 3806 10 90 0- - Pozostała ex3806 10 900Kalafonia50 kg 38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy): 3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy): 3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów ex3808 10 10 0Amitraz100 kg ex3808 10 10 0Mavrik1000 kg ex3808 10 10 0Mitac 20 EC500 kg ex3808 10 10 0Permethrin1050 kg 3808 40- Środki odkażające: 3808 40 10 0- - Na bazie czwartorzędowych soli amoniowych ex3808 40 10 0Płyn PC6500 kg ex3808 40 10 0Tegodor 73100 kg 3808 40 90 0- - Pozostałe ex3808 40 90 0Oxyfume 200030000 kg ex3808 40 90 0Steretox24000 kg 38093809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Pozostałe: 3809 91 00 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle włókienniczym lub przemysłach podobnych ex3809 91 00 0Belsoft20000 kg 38123812Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy (kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do gumy i tworzyw sztucznych: 3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji ex3812 10 00 0Perkacit ZDEC1150 kg 3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do kauczuku i tworzyw sztucznych: 3812 30 20 0- - Środki przeciwutleniające ex3812 30 20 0Agerite - Starite2000 kg ex3812 30 20 0Irgastab CH552000 kg ex3812 30 20 0Santowar A2000 kg ex3812 30 20 0Vulkanox2800 kg 3812 30 80 0- - Pozostałe ex3812 30 80 0Adwastab TM 181 FS30000 kg ex3812 30 80 0Irgastab A-7010000 kg ex3812 30 80 0Irgastab CZ-1120000 kg 38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: 3814 00 90 0- Pozostałe ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki10800 kg 38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Katalizatory na nośniku: 3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi jako substancjami aktywnymi ex3815 12 00 0Katalizator palladowy250 kg ex3815 12 00 0Pallad na węglu31 kg 3815 19 00 0- - Pozostałe ex3815 19 00 0Katalizator Huls120 kg 3815 90 00 0- - Pozostałe ex3815 90 00 0Nikiel Raney'a520 kg 38213821 00 00 0Gotowe pożywki do hodowli mikroorganizmów ex3821 00 00 0BHI34 kg ex3821 00 00 0Emulsigen R500 kg ex3821 00 00 0Koncentraty płynów do hodowli tkankowej2000 kg 38223822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie, inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 3006 ex3822 00 00 0Biogel P-6300 kg ex3822 00 00 0Odczynnik Fischera hydranal10 kg ex3822 00 00 0Papierki wskaźnikowe15000 kg ex3822 00 00 0Reagent GLUPA8,96 kg ex3822 00 00 0Reagent lipazy42,75 kg ex3822 00 00 0Reagent PNP6,3 kg ex3822 00 00 0Reagent ureazy52,2 kg ex3822 00 00 0Reagent urikazy13,5 kg ex3822 00 00 0Testy Endotoksin LAL300 kg 38233823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe: kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe: - Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji: 3823 12 00 0- - Kwas oleinowy4000 kg 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem ex3824 71 00 0Freon 11/12500000 kg ex3824 71 00 0Freon 11/12/114120000 kg 3824 90- Pozostałe: 3824 90 15 0- - Wymieniacze jonowe ex3824 90 15 0Złoże chromatograficzne1690 kg - Pozostałe: 3824 90 55 0- - - Mieszaniny mono-, di-, i triestrów glicerynowych kwasów tłuszczowych (emulgatory tłuszczów) ex3824 90 55 0Emulgator1000 kg ex3824 90 55 0Palsgaard700 kg ex3824 90 55 0Precirol700 kg ex3824 90 55 0Tegin1500 kg 3824 90 60 0- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub chirurgicznego ex3824 90 60 0Euceryna1000 kg ex3824 90 60 0Ludipress70300 kg ex3824 90 60 0Opadry Enteric9000 kg 3824 90 90 0- - - Pozostałe ex3824 90 90 0Loxiol G-1020000 kg ex3824 90 90 0Loxiol G-403040 kg ex3824 90 90 0Loxiol G-70S10000 kg ex3824 90 90 0Securon 54025000 kg ex3824 90 90 0Witepsol (Estaram)545500 kg 39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94: 3901 10 90 0- - Pozostałe1963000 kg 39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen530000 kg 39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych: 3903 90 00 0- Pozostałe334000 kg 39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w formach podstawowych: - Pozostały polichlorek winylu: 3904 21 00 0- - Nieuplastyczniony1706000 kg 3904 22 00 0- - Uplastyczniony510000 kg 3904 30 00 0- Kopolimer chlorku winylu z octanem winylu150000 kg 39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: - Pozostałe: 3905 99 00 0- - Pozostałe ex3905 99 00 0Jodopoliwinylopirolidon13500 kg ex3905 99 00 0Poliwinylopirolidon111130 kg 39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu50504kg 3906 90 00 0- Pozostałe ex3906 90 00 0Carbopol9600 kg ex3906 90 00 0Carbopol 9341800 kg ex3906 90 00 0Carbopol 940400 kg ex3906 90 00 0Eudragit35350 kg ex3906 90 00 0Kwas poliakrylowy450 kg ex3906 90 00 0Latex (LL 960, LL 990)15000 kg ex3906 90 00 0Polimer żywicy akrylowej90000 kg ex3906 90 00 0Superabsorbent609240 kg ex3906 90 00 0Vestiform R-31520000 kg 39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 20- Pozostałe polietery: - - Alkohole polieterowe: - - - Glikole polietylenowe: 3907 20 12 0- - - - Do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych ex3907 20 12 0Cetomakrogol1000 kg ex3907 20 12 0Glikol polietylenowy34500 kg - - - Pozostałe: 3907 20 29 0- - - - Pozostałe ex3907 20 20Polidokanol1000 kg 3907 20 90 0- - Pozostałe ex3907 20 90 0Kopolimer blokowy tlenków etylenu i propylenu70000 kg ex3907 20 90 0Polieter Pebax 2533SA01600 kg 3907 30 00 0Żywice epoksydowe5500 kg 39083908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, 6,10 lub -6,12 ex3908 10 00 0Poliamidy Rilsan2000 kg 3908 90 00 0- Pozostałe ex3908 90 00 0Poliamidy Pebaks 4033 SA 01600 kg 39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe ex3909 30 00 0Żywica nylonowa100 kg 3909 40 00 0Żywice fenolowe ex3909 40 00 0Resin SP-1045400 kg 3909 50 00 0- Poliuretany5000 kg 39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-indenowe, politerpeny, polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub kumaronowo-indenowe i politerpeny ex3911 10 00 0Żywice180000 kg 3911 90- Pozostałe: 3911 90 10 0- - Produkty polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowane chemicznie ex3911 90 10 0Ultrason S1000 kg 3911 90 90 0- - Pozostałe ex3911 90 90 0Synthalen470 kg 39123912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: - Octany celulozy: 3912 11 00 0- - Nieuplastycznione2000 kg 3912 20- Azotany celulozy (łącznie z kolodiami): - - Nieuplastycznione: 3912 20 11 0- - - Kolodia i celloidyn ex3912 20 11 0Kolodium 4%1100 kg - Etery celulozy: 3912 31 00 0- - Karboksymetyloceluloza i jej sole29680 kg 3912 39- Pozostałe: 3912 39 10 0- - - Etyloceluloza12270 kg 3912 90- Pozostałe: 3912 90 10 0- - Estry celulozy ex3912 90 10 0Octanoftalan celulozy3000 kg ex3912 90 10 0Vitacel56000 kg ex3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy9550 kg 3912 90 90 0- - Pozostałe ex3912 90 90 0Celuloza mikrokrystaliczna192650 kg 39133913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3913 10 00 0 - Kwas alginowy, jego sole i estry ex3913 10 00 0Kwas alginowy18020 kg 39143914 00 00 0Wymieniacze jonów oparte na polimerach z pozycji nr 3901 do 3913, w formach podstawowych ex3914 00 00 0Amberlit IRA 41020500 kg ex3914 00 00 0Amberlit IRC-76600 kg ex3914 00 00 0Sephadeks75 kg 39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: 3917 29 19 0- - - - Pozostałe ex3917 29 19 0Wąż silikonowy150 kg 39193919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach: 3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm: - - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub syntetycznego: 3919 10 11 0- - - Z plastyfikowanego polichlorku winylu lub z polietylenu45000 kg 3919 10 15 0- - - Z polipropylenu91225 kg 3919 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3919 90 90 0- - - Pozostałe ex3919 90 90 0Folia20000 kg ex3919 90 90 0Taśma60341 kg 39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 10- Z polimerów etylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,125 mm: - - - Z polietylenu o gęstości: 3920 10 22 0- - - - Poniżej 0,94731046 kg 3920 10 28 0- - - - 0,94 lub większej700000 kg 3920 10 40 0- - - Pozostałe6000 kg 3920 20- Z polimerów propylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm: 3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo10000 kg 3920 20 29 0- - - Pozostałe10000 kg - - O grubości powyżej 0,10 mm: 3920 20 90 0- - - Pozostałe10000 kg - Z polimerów chlorku winylu: 3920 41- - Sztywne: - - - Nieuplastycznione, o grubości: 3920 41 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm1856650 kg - - - Uplastycznione, o grubości: 3920 41 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm156000 kg 3920 42- - Giętkie: - - - Nieuplastycznione, o grubości: 3920 42 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm25000 kg - Z celulozy lub jej chemicznych pochodnych:, 3920 71- - Z celulozy regenerowanej: - - - Arkusze, błony lub taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75 mm: 3920 71 11 0- - - - Nie drukowane23040 kg 3920 71 90 0- - - Pozostałe2700 kg - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3920 99 90 0- - - Pozostałe ex3920 99 90 0Folia30000 kg 39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych: - Komórkowe: 3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu164000 kg 3921 14 00 0- - Z celulozy regenerowanej2000 kg 3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3921 19 90 0- - - Pozostałe300 kg 3921 90- Pozostałe: - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: - - - Z poliestrów: 3921 90 19 0- - - - Pozostałe15000 kg 3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej100000 kg 3921 90 90 0- - Pozostałe ex3921 90 90 0Folia467368 kg ex3921 90 90 0Laminat27000 kg 39233923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 10 00 0- Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły ex3923 10 00 0Pojemniki farmaceutyczne30000 kg ex3923 10 00 0Pudełka plastikowe z nakrętkami300 kg - Worki, torby (łącznie ze stożkami): 3923 21 00 0- - Z polimerów etylenu ex3923 21 00 0Torby440840 kg ex3923 21 00 0Woreczki87000 kg 3923 30- Balony, butelki, kolby i artykuły podobne: 3923 30 10 0- - O pojemności nie przekraczającej dwóch litrów24607 kg 3923 30 90 0- - O pojemności powyżej dwa litry200000 szt 3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia: 3923 50 90 0- - Pozostałe ex3923 50 90 0Nakrętki200000 szt ex3923 50 90 0Wieczka5000000 szt 3923 90- Pozostałe:, 3923 90 90 0- - Pozostałe ex3923 90 90 0Fiolki500000 szt ex3923 90 90 0Formy czopkowe2800 kg 39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 99 0- - - - Pozostałe ex3926 90 99 0Aplikatory6000 kg ex3926 90 99 0Kieliszki587 kg ex3926 90 99 0Kroplomierz200000 szt ex3926 90 99 0Łyżeczki5000000 szt ex3926 90 99 0Pojemniki farmaceutyczne300000 szt 40014001Kauczuk naturalny, balata, gutaperka, guayule, chicle i podobne żywice naturalne, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach: 4001 10 00 0- Naturalny lateks kauczukowy, nawet wstępnie wulkanizowany ex4001 10 00 0Mleczko kauczukowe395000 kg ex4001 10 00 0Naturalny lateks kauczukowy15000 kg - Kauczuk naturalny w innych formach: 4001 29- - Pozostały: 4001 29 10 0- - - Krepa ex4001 29 10 0Kauczuk naturalny70000 kg 40074007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa i sznurek ex4007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa58100 kg 40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe ex4016 93 90 0Tłoczki gumowe2750 kg ex4016 93 90 0Uszczelki1700 kg 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe: ex4016 99 88 0Korki2107625 kg 48024802Nie powlekany papier i karton, stosowany do pisania, druku i innych celów graficznych oraz materiał na karty dziurkowane i papier na taśmy dziurkowane w zwojach lub w arkuszach, z wyjątkiem papieru z pozycji nr 4801 lub 4803; czerpany papier i karton: 4802 60- Pozostałe papiery i karton, w których powyżej 10% masy całkowitej zawartości włókien składa się z włókien otrzymanych w procesie mechanicznym: - - Pozostałe: 4802 60 99 0- - - W arkuszach800000 kg 48034803 00Papier do produkcji papieru toaletowego lub chusteczek higienicznych, ręczników lub pieluszek oraz podobny papier stosowany do celów gospodarczych lub sanitarnych, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych nawet krepowane, marszczone, tłoczone, perforowane, barwione powierzchniowo, z powierzchnią dekorowaną lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach: - Papier krepowy, wstęgi włókien celulozowych w pasmach o masie jednostkowej: 4803 00 31 0- - Nie większej niż 25 g/m2 ex4803 00 31 0Wstęgi włókien celulozowych100000 kg ex4803 00 31 0Papier krepowy381614 kg 4803 00 39 0- - Powyżej 25 g/m2200000 kg ex4803 00 90 0- Pozostałe320000 kg 48044804Nie powlekany papier i karton siarczanowy, w zwojach lub arkuszach, z wyjątkiem objętych pozycjami nr 4802 lub 4803: - Pozostałe papiery i kartony siarczanowe o masie jednostkowej 150 g/m2 lub mniejszej: 4804 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - W których nie mniej niż 80% masy całkowitej zawartości włókien składa się z włókien drzew iglastych otrzymywanych w procesie chemicznym przy użyciu siarczanu lub sody: 4804 39 51 0- - - - - Bielone jednorodnie w masie20000 kg 4804 39 90 0- - - - Pozostałe12000 kg 48054805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub arkuszach, nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w Uwadze 2 do niniejszego Działu - Papier i karton wielowarstwowy: 4805 29- - Pozostałe: 4805 29 90 0- - - Pozostałe ex4805 29 90 0Papier12000 kg 4805 30- Siarczynowy papier pakowy: 4805 30 90 0- - O masie jednostkowej 30 g/m2 lub większej45000 kg 4805 80- Pozostałe papiery i kartony o masie jednostkowej 225 g/m2 lub powyżej: 4805 80 90 0- - Pozostałe50000 kg 48084808Papier i tektura, falista (nawet z wklejonymi płaskimi arkuszami), krepowane, marszczone, tłoczone lub perforowane, w zwojach lub arkuszach, inne niż papier opisany w pozycji nr 4803: 4808 30 00 0- Pozostałe papiery siarczynowe, krepowane lub marszczone, nawet tłoczone lub perforowane ex4808 30 00 0Papier30000 kg 48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach: - Pozostałe papiery i kartony: 4810 91- - Wielowarstwowe: 4810 91 90 0- - - Pozostałe2500000 kg 48114811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych, powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810 - Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami): 4811 39 00 0- - Pozostałe ex4811 39 00 0Papier437000 kg ex4811 39 00 0Taśma50000 kg 4811 90Pozostałe papiery, tektura, wata celulozowa oraz wstęgi z włókien celulozowych: 4811 90 90 0- - Pozostałe ex4811 90 90 0Papier393071 kg 48124812 00 00 0Bloki i płyty filtracyjne z masy papierniczej ex4812 00 00 0Płyty filtracyjne38100 kg 48184818Papier toaletowy, wata celulozowa lub wstęgi z włókien celulozowych, używane w celach gospodarczych i sanitarnych, w zwojach o szerokości nie przekraczającej 36 cm lub cięte do tej postaci, chusteczki do nosa, chusteczki kosmetyczne, ręczniki, obrusy, serwety, serwetki, pieluszki dla niemowląt, tampony, podpaski higieniczne, prześcieradła i podobne wyroby do użytku domowego, sanitarnego lub szpitalnego, odzież i dodatki do odzieży z masy papierniczej, papieru, waty celulozowej lub wstęg z włókien celulozowych: 4818 20- Chusteczki do nosa, chusteczki higieniczne lub kosmetyczne i ręczniki: - - Ręczniki: 4818 20 91 0- - - W zwojach50000 kg 4818 90- Pozostałe: 4818 90 90 0- - Pozostałe310000 kg 48194819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych, segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury stosowane w biurach, sklepach itp.: 4819 10 00 0- Kartony, pudła i pudełka z falistego papieru i tektury Ex4819 10 00 0Kartony1710000 kg 4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub tektury: 4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2 Ex4819 20 10 0Składane pudełka z kartonu300000 kg 4819 40 00 0- Pozostałe worki i torby łącznie z rożkami ex4819 40 00 0Torby2239 kg 48214821Etykiety wszelkich rodzajów z papieru i kartonu, nawet drukowane: 4821 10- Drukowane: 4821 10 10 0- - Samoprzylepne15000 kg 48224822Szpule, cewki, cewki przędzalnicze i podobne nośniki z masy papierniczej, papieru lub tektury (nawet perforowane, utwardzane): 4822 90 00 0- Pozostałe ex4822 90 00 0Cewki papierowe20000 kg 48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych: - Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub zwojów: 4823 11- - Samoprzylepny: - - - O szerokości nie przekraczającej 10 cm, powleczone kauczukiem naturalnym lub syntetycznym: 4823 11 19 0- - - - Samoprzylepny z obu stron ex4823 11 19 0Przylepce23779 kg 4823 11 90 0- - - Pozostałe21000 kg 4823 20 00 0- Papier i tektura, filtracyjne116933 kg 4823 90- Pozostałe:, - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu ex4823 90 50 0Koperta Dexon kod 5108815000 kg ex4823 90 50 0Papier742448 kg 4823 90 90 0- - - - Pozostałe25020 kg 52015201 00Bawełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej: 5201 00 90 0- Pozostała1200000 kg 52035203 00 00 0Bawełna zgrzeblona lub czesana60000 kg 52055205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w masie 85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: - Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych: 5205 14 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80)700000 kg - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych: 5205 32 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)2000 kg 52085208Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2: - Nie bielone: 5208 11- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2: 5208 11 10 0- - -Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gazy medycznej15000000 m 55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie przerobione w inny sposób do przędzenia: 5503 40 00 0- Z polipropylenu200000 kg 55045504Przetworzone włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani w inny sposób nie przerobione do przędzenia: 5504 10 00 0- Z jedwabiu wiskozowego ex5504 10 00 0Textra sanitarna1310000 kg 55095509Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z syntetycznych włókien ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: - Zawierająca w masie 85% lub więcej włókien ciętych z nylonu lub innych poliamidów: 5509 11 00 0- - Przędza pojedyncza ex5509 11 00 0Przędza z kwasu poliglikolowego1800 kg 56035603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane: - Z włókien chemicznych: 5603 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 25 g/m2: 5603 11 90 0- - - Pozostałe822440 kg 5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25g/m2 ale nie większej niż 70g/m2: 5603 12 90 0- - - Pozostałe375000 kg 56045604Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji nr 5404 lub 5405, impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym: 5604 10 00 0- Nić gumowa lub szpagat pokryty materiałem włókienniczym ex5604 10 00 0Nici gumowe3000 kg 59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 20 000- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana690 kg - Tkanina i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające, stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych (np. do pulpy lub masy azbestowo-cementowej): 5911 32 ,- - O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej: 5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych62 kg 5911 90- Pozostałe: 5911 90 90 0- - Pozostałe1000 kg 68046804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów: - Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.: 6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki: - - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem: - - - - Z żywic syntetycznych lub sztucznych: 6804 22 12 0- - - - - Nie wzmocnione1400 szt 70027002Szkło w postaci kulek (z wyjątkiem mikrokulek z pozycji nr 7018), prętów lub rur, nie obrobione: - Rury: 7002 32 00 0- - Z innego szkła o współczynniku rozszerzalności liniowej 5x10E-6/K, w zakresie temperatury od 0oC do 300oC651200 kg 70107010Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia szklane: 7010 10 00 0- Ampułki7000 kg - Pozostałe o pojemności: 7010 93- - Powyżej 0,15l ale nie przekraczającej 0,33 litra: - - - Pozostałe: 7010 93 70 0- - - - Do produktów farmaceutycznych ex7010 93 70 0Butelki5400000 szt 7010 94- - Nie przekraczającej 0,15 litra: - - - Pozostałe: - - - - Do produktów farmaceutycznych o pojemności: 7010 94 19 0- - - - - Nie przekraczające 0,055 litra ex7010 94 79 Butelki2300000 szt ex7010 94 79 0Fiolki52400000 szt 70177017Szklane wyroby laboratoryjne, higieniczne lub farmaceutyczne, nawet skalowane lub kalibrowane: 7017 90 00 0- Pozostałe ex7017 90 00 0Butelki800000 kg 72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające: 7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu ex7220 20 91 0Taśma stalowa zimnowalcowana40 kg ex7220 20 91 0Wyroby walcowane płaskie95000 kg 72237223 00Drut ze stali nierdzewnej: - Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu: 7223 00 19 0- - Pozostały2250 kg 72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki, kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych: 7228 10- Sztaby i pręty ze stali szybkotnącej: - - Pozostałe: 7228 10 90 0- - - Pozostałe3000 kg 73107310Cysterny, beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki na dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o pojemności nie przekraczającej 300 litrów, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne: - O pojemności poniżej 50l : 7310 21- - Puszki, które mają być zamykane przez lutowanie lub obciskanie: - - - Pozostałe, o grubości ścianki: 7310 21 91 0- - - - Poniżej 0,5 mm4500000 szt 74067406Proszki i płatki miedzi: 7406 10 00 0- Proszki o strukturze innej niż płytkowa500 kg 76057605Drut aluminiowy: - Z aluminium niestopowego: 7605 29 00 0- - Pozostały2000 kg 76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm: - Bez podłoża: 7607 19- - Pozostała: 7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm524200 kg - - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2 mm: 7607 19 91 0- - - - Samoprzylepna4000 kg 7607 20- Na podłożu: 7607 20 10 0- - O grubości (bez podłoża) poniżej 0,021 mm214000 kg - - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2 mm: 7607 20 99 0- - - Pozostała304000 kg 76127612Beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki z aluminium (także sztywne i składane pojemniki rurowe), na dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), o pojemności nie przekraczającej 300 litrów, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne: 7612 90- Pozostałe: - - Pozostałe, o pojemności: 7612 90 98 0- - - Poniżej 50 litrów ex7612 90 98 0Puszki aluminiowe60000 kg 76167616Pozostałe artykuły z aluminium: - Pozostałe: 7616 99- - Pozostałe: 7616 99 90 0- - - Pozostałe ex7616 99 90 0Krążki aluminiowe258200 kg 79037903Pył cynkowy, proszki i płatki cynku: 7903 10 00 0Pył cynkowy450 kg 81068106 00Bizmut i wyroby z bizmutu, nawet odpady i złom: 8106 00 10 0- Bizmut nie obrobiony; odpady i złom; proszki6000 kg 83098309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych: 8309 90- Pozostałe: 8309 90 10 0- - Kapsle z ołowiu; kapsle z aluminium o średnicy przekraczającej 21 mm2500 kg 8309 90 90 0- - Pozostałe15100 kg 84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 20- Pompy ręczne, inne niż z podpozycji nr 8413 11 lub 8413 19: 8413 20 90 0- - Pozostałe ex8413 20 90 0Pompka z aplikatorem do dozowania leków2500000 szt. 84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody: 8421 21 90 0- - - Pozostałe220 szt - Części: 8421 99 00 0- - Pozostałe ex8421 99 00 0Mieszki filtracyjne125 kg ex8421 99 00 0Wkłady filtracyjne45810 kg 84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - Pozostałe urządzenia: 8424 89- - Pozostałe: 8424 89 80 0- - - Pozostałe ex8424 89 80 0Aplikatory2000000 szt ex8424 89 80 0Zawory aerozolowe140520 kg 8424 90 00 0- Części ex8424 90 00 0Części do zaworów aerozolowych38150 kg 90189018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne oraz przyrządy do badania wzroku: - Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.: 9018 31- - Strzykawki nawet z igłami: 9018 31 90 0- - - Pozostałe ex9018 31 90 0Wstrzykiwacze15000 szt 9018 32- - Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne: 9018 32 10 0- - - Metalowe igły do zastrzyków25000000 szt 9018 32 90 0- - - Igły chirurgiczne4650000 szt 9018 39 00 0- - Pozostałe ex9018 39 00 0Igły do biopsji10000 szt ex9018 39 00 0Kaniula6000000 szt ex9018 39 00 0Prowadnik stalowy40000 szt ex9018 39 00 0Prowadnik stalowy teflonowany80000 szt ex9018 39 00 0Zestawy do embolizacji tętniaków1000 szt 9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy: 9018 90 30 0- - Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory) ex9018 90 30 0Detale z tworzyw sztucznych na przyłącza do hemodializy28000000 szt 9018 90 50 0- - Aparatura do transfuzji ex9018 90 50 0Detale z tworzyw sztucznych do transfuzji53000000 szt ex9018 90 50 0Filtr antyleukocytarny BPF 430000 szt ex9018 90 50 0Filtr ECP 384030000 szt 96029602 00 00 0Obrobione materiały rzeźbiarskie roślinne lub mineralne oraz wyroby z takich materiałów; formowane lub rzeźbione wyroby z wosku, stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich, oraz inne artykuły formowane lub rzeźbione, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; obrobiona, nieutwardzona żelatyna (oprócz żelatyny z pozycji nr 3503) oraz artykuły z nieutwardzonej żelatyny ex9602 00 00 0Kapsułki żelatynowe178200 kg Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych. (Dz. U. Nr 27, poz. 119) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32), 2) kredycie - rozumie się przez to kredyt, o którym mowa w art. 1 ust. 2 i art. 12 ustawy, 3) spłacie kredytu - rozumie się przez to spłatę kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz odsetkami przejściowo wykupionymi ze środków budżetu państwa, wraz z ich oprocentowaniem, 4) gospodarstwie domowym kredytobiorcy - rozumie się przez to gospodarstwo prowadzone przez osoby stale tam zamieszkujące, bez względu na stopień pokrewieństwa i fakt, czy wspólnie, czy oddzielnie się utrzymują, 5) udokumentowaniu dochodu gospodarstwa domowego - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem ust. 2, podpisanie przez kredytobiorcę oświadczenia o dochodach jego gospodarstwa domowego, ustalonych zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, zawierającego oświadczenie o znajomości odpowiedzialności karnej z art. 247 § 1 Kodeksu karnego. 2. Kredytobiorca jest obowiązany, na żądanie banku lub spółdzielni mieszkaniowej, przedstawić zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez członków gospodarstwa domowego kredytobiorcy. § 2. 1. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w art. 7 ustawy, zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe, następuje, z zastrzeżeniem ust. 3, jeżeli kredytobiorca spłaca kredyt w kwocie nie niższej za jeden miesiąc od iloczynu powierzchni użytkowej lokali obciążonych kredytem oraz normatywu spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, określonego zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. 2. Członek spółdzielni zajmujący lokal obciążony kredytem, o którym mowa w ust. 1, jest zobowiązany do wnoszenia, na poczet spłaty kredytu w części przypadającej na zajmowany przez niego lokal, wpłat w kwocie nie niższej za jeden miesiąc od iloczynu powierzchni użytkowej tego lokalu oraz normatywu spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, o którym mowa w ust. 1. 3. Przejściowym wykupieniem ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w ust. 1, może być objęta część należności z tego tytułu, dotycząca członków spółdzielni spłacających kredyt w wysokości określonej w ust. 2, pod warunkiem prowadzenia przez spółdzielnię analitycznej ewidencji zadłużenia z tytułu kredytu w części przypadającej na zajmowane przez nich lokale oraz umożliwienia bankowi kontroli tej ewidencji. 4. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w art. 7 ustawy, zaciągniętych przez osoby fizyczne, następuje, jeżeli kredytobiorca spłaca kredyt w kwocie nie niższej za jeden miesiąc od iloczynu powierzchni użytkowej lokalu obciążonego kredytem oraz normatywu spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, określonego zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. § 3. 1. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki z tytułu przejściowego wykupienia nie spłaconych przez kredytobiorców odsetek od kredytów, o których mowa w § 2, jeżeli oprocentowanie kredytu nie przekracza stopy oprocentowania kredytu lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powiększonej o 3,5 punktu procentowego. 2. Przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta część naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez kredytobiorców w kwocie określonej zgodnie z § 2: 1) w wysokości 100% należności banku - z tytułu odsetek od kredytów na inwestycje rozliczone, 2) w wysokości 10% należności banku - z tytułu odsetek od kredytów na inwestycje w trakcie realizacji. 3. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty kredytu bank będzie zaliczał, z zastrzeżeniem § 5, na spłatę w następującej kolejności: 1) raty kapitałowej, 2) odsetek naliczonych za dany kwartał oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, proporcjonalnie do stanów zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, na koniec poprzedniego kwartału. 4. Środki zaliczone przez bank na spłatę zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek w pierwszej kolejności pomniejszają zadłużenie odpowiadające kwocie przejściowo wykupionych odsetek, a następnie zadłużenie z tytułu oprocentowania tych odsetek. 5. Zasady i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe. § 4. 1. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banku z tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od zaciągniętych przez osoby fizyczne kredytów, o których mowa w art. 8 ustawy następuje, jeżeli kredytobiorca spłaca kredyt w kwocie nie niższej za jeden miesiąc niż 25% udokumentowanych miesięcznych dochodów jego gospodarstwa domowego. 2. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki z tytułu przejściowego wykupienia nie spłaconych przez kredytobiorców odsetek od kredytów, o których mowa w ust. 1, jeżeli oprocentowanie kredytu nie przekracza stopy procentowej kredytu lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powiększonej o 3,5 punktu procentowego. 3. Przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta część naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez kredytobiorcę w kwocie określonej w ust. 1. 4. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty kredytu bank będzie przeznaczał, z zastrzeżeniem § 5, na spłatę w następującej kolejności: 1) odsetek naliczonych za dany kwartał, 2) zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, proporcjonalnie do stanów zadłużenia na koniec poprzedniego kwartału, z zachowaniem zasady określonej w § 3 ust. 4. 5. Zasady i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe. § 5. Jeżeli kredytobiorca w okresie spłaty kredytu wnosi wpłaty przekraczające miesięczny poziom określony w § 2 i 4, bank zalicza dodatkowe wpłaty w pierwszej kolejności na spłatę kredytu. § 6. 1. Jeżeli po dniu wejścia w życie rozporządzenia przeciętny miesięczny dochód gospodarstwa domowego kredytobiorcy w przeliczeniu na członka gospodarstwa domowego w kwartale poprzednim spadnie poniżej 75% najniższej emerytury, na wniosek kredytobiorcy bank zawiesza spłatę kredytu na okres nie dłuższy niż 4 kwartały. 2. Na wniosek kredytobiorcy, o którym mowa w ust. 1, okres zawieszenia spłaty może być przedłużony o nie więcej niż 4 kwartały, pod warunkiem że kredytobiorca wnosi na poczet spłaty kredytu środki w wysokości 50% należnej kwoty spłaty. 3. W okresie zawieszenia spłaty, o którym mowa w ust.1 i 2: 1) należności banku z tytułu odsetek podlegają przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa, 2) nie dokonuje się oprocentowania odsetek przejściowo wykupionych ze środków budżetu państwa, 3) kredytobiorca jest zobowiązany do dokumentowania co kwartał dochodów swojego gospodarstwa domowego z poprzedniego kwartału. 4. Uprawnienie do zawieszenia spłaty na warunkach określonych w ust. 1, 2 i 3 przysługuje kredytobiorcy łącznie nie dłużej niż przez 8 kwartałów, bez względu na liczbę i czas trwania przerw w korzystaniu z tego uprawnienia. 5. Spółdzielnia mieszkaniowa zawiadamia każdorazowo właściwy urząd skarbowy o zawieszeniu spłaty kredytu. § 7. Jeżeli mieszkanie w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnym uzyskuje osoba otrzymująca premię gwarancyjną od wkładu zgromadzonego na książeczce mieszkaniowej, przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa odsetek od kredytu następuje pod warunkiem przeznaczenia całości wkładu zgromadzonego na książeczce wraz z odsetkami i premią gwarancyjną na pokrycie wkładu mieszkaniowego lub zaliczki na wkład budowlany, a następnie na spłatę, w następującej kolejności: 1) kredytu w części przypadającej na dany lokal lub dom jednorodzinny, 2) zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, z zachowaniem zasady określonej w § 3 ust. 4. § 8. 1. Nie spłacone przez kredytobiorcę i podlegające przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa odsetki za dany kwartał stanowią zadłużenie kredytobiorcy z tego tytułu od dnia otrzymania przez bank środków z budżetu państwa na ten cel. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową, bank niezwłocznie informuje ją o dacie i kwocie przejściowo wykupionych odsetek. 2. Odsetki przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa są oprocentowywane kwartalnie stopą równą stopie oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. 3. Kwoty naliczanego, zgodnie z ust. 2, oprocentowania za poszczególne kwartały danego roku są ewidencjonowane na odrębnym koncie w ostatnim dniu kwartału, za który zostały naliczone. 4. Kwoty oprocentowania, o których mowa w ust. 3, są dopisywane, z zastrzeżeniem ust. 5, do stanu zadłużenia kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia odsetek w ostatnim dniu roku. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w wypadku, o którym mowa w art.10 ust. 3 ustawy. W tym wypadku do ustalenia stanu zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek na koniec danego roku przyjmuje się stan tego zadłużenia na koniec roku poprzedniego, powiększony o nominalną kwotę odsetek przejściowo wykupionych w danym roku i pomniejszony o dokonane w danym roku spłaty zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz umorzenia tego zadłużenia dokonane na podstawie odrębnych przepisów. 6. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową, spółdzielnia, w terminie do dnia 28 grudnia każdego roku, przedstawia bankowi - sporządzoną odrębnie dla każdego rachunku kredytowego, według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia - informację o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek i ich oprocentowania, z podziałem na: 1) zadłużenie, które było w danym roku spłacane systematycznie i terminowo, 2) pozostałą część zadłużenia. 7. Stan zadłużenia na dzień 31 grudnia każdego roku wykazany w informacji, o której mowa w ust. 6, podlega uzgodnieniu z bankiem. 8. Bank powiadamia kredytobiorców o stanie zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu na koniec poprzedniego roku, z podziałem na zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenie z tytułu oprocentowania tych odsetek, w terminie do: 1) dnia 15 stycznia każdego roku - w wypadku kredytów, o których mowa w § 2, 2) końca lutego każdego roku - w wypadku kredytów, o których mowa w § 4. § 9. Przepisy § 3 ust. 5, § 5 oraz § 8 ust. 2-7 i ust. 8 pkt 1 rozporządzenia stosuje się odpowiednio do kredytów spłacanych w wysokości określonej w art. 11 ust. 1 ustawy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1996 r. (poz. 119) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu stosowania oraz sposobu rozliczania umorzeń zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych. (Dz. U. Nr 27, poz. 120) Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32), 2) kredycie - rozumie się przez to kredyt, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, 3) umorzeniu - rozumie się przez to umorzenie, na warunkach określonych w art. 10 ust. 1 ustawy, zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytu. § 2. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową, umorzenie następuje pod warunkiem prowadzenia przez spółdzielnię analitycznej ewidencji zadłużenia z tytułu kredytu, wraz z odsetkami, w części przypadającej na lokale zajmowane przez poszczególnych członków, oraz umożliwienia bankowi kontroli tej ewidencji. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna odzwierciedlać co najmniej: 1) przypadający na każdy lokal stan zadłużenia z tytułu: a) kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami, b) przejściowego wykupienia odsetek od kredytu, z podziałem na zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenie z tytułu oprocentowania tych odsetek, 2) wysokość wniesionej przez członka części wkładu budowlanego lub wysokość wkładu mieszkaniowego członka, ustaloną według zasad określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32), 3) nominalną kwotę umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, 4) wysokość dokonanych umorzeń, z podziałem na umorzenie zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu oprocentowania tych odsetek, 5) wysokość należności z tytułu obciążających członka miesięcznych spłat kredytu, wyliczoną zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy, oraz wysokość spłat wnoszonych przez członka. 3. Spółdzielnia jest zobowiązana udostępnić bankowi, na jego wniosek, pełną dokumentację dotyczącą rozliczeń z tytułu spłaty kredytu. § 3. 1. Wniosek o dokonanie umorzenia kredytobiorca składa w banku, który udzielił kredytu. Wniosek musi być złożony na piśmie. 2. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową, członkowie spółdzielni, którym przysługuje umorzenie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy, składają wnioski w spółdzielni, a spółdzielnia jest zobowiązana złożyć w banku w imieniu tych członków wniosek, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, odrębnie dla każdego rachunku kredytowego w banku. 3. Złożenie przez spółdzielnię wniosku, o którym mowa w ust. 2, o dokonanie umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, nie wymaga wniosku członka spółdzielni. 4. Kredytobiorca składa wniosek o dokonanie umorzenia na podstawie: 1) art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 kwietnia 1996 r. do dnia wniesienia, zgodnie z umową kredytową, następnej raty kredytu, z zastrzeżeniem ust. 5, 2) art. 10 ust. 1 pkt 2-5 ustawy - w terminie, w którym nastąpiło zdarzenie uprawniające do umorzenia, z zastrzeżeniem ust. 6. 5. Jeżeli wniosek o dokonanie umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy zostanie złożony po terminie określonym w ust. 4 pkt 1, bank dokona umorzenia, na dzień złożenia wniosku, w wysokości nadwyżki, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, obliczonej na dzień 31 marca 1996 r. 6. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez osobę fizyczną, kredytobiorca może złożyć jednorazowo wniosek o dokonywanie umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy w całym okresie spłaty kredytu, z tym że umorzenie jest dokonywane w terminie, o którym mowa w ust. 8 pkt 3. 7. Bank rozpatruje wniosek o dokonanie umorzenia w terminie do 14 dni od dnia jego złożenia. W razie stwierdzenia nieprawidłowości we wniosku, bank niezwłocznie zawiadamia o tym wnioskodawcę. 8. Bank umarza zadłużenie w wysokości ustalonej, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, na dzień: 1) 31 marca 1996 r. - w wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 5, 2) powiadomienia banku przez spółdzielnię mieszkaniową o ustaniu członkostwa - w wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, 3) w którym wpłata w wymaganej wysokości wpłynęła na rachunek kredytobiorcy w banku - w wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy. 9. Bank zawiadamia kredytobiorcę o dokonaniu umorzenia, podając datę jego dokonania oraz wysokość umorzonych kwot zadłużenia, z podziałem na umorzenie zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu oprocentowania tych odsetek. 10. Na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 9, spółdzielnia mieszkaniowa dokonuje zmian w analitycznej ewidencji zadłużenia, o której mowa w § 2 ust. 1, i uzgadnia stan zadłużenia z bankiem. 11. Spółdzielnia mieszkaniowa jest zobowiązana niezwłocznie poinformować członków o dokonanych umorzeniach. § 4. Umorzeniu podlega w pierwszej kolejności zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu, a następnie zadłużenie z tytułu oprocentowania tych odsetek. § 5. Bank, w terminie ustalonym na podstawie odrębnych przepisów do przedstawienia kwartalnego rozliczenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych, składa do Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa rozliczenie umorzeń zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych za dany kwartał, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1996 r. (poz.120) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie warunków objęcia pomocą państwa spłaty niektórych kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31 marca 1996 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 121) Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie dotyczy kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31 marca 1996 r. na: 1) sfinansowanie inwestycji mieszkaniowej rozpoczętej przed dniem 31 grudnia 1994 r., jeżeli kredyt został udzielony po dniu wejścia w życie rozporządzenia, 2) budownictwo wielorodzinne w tej części, w jakiej kredyty te nie zostały rozliczone przez jednorazową spłatę lub zaciągnięcie indywidualnych kredytów długoterminowych przez użytkowników mieszkań z powodu braku możliwości zasiedlenia wybudowanych mieszkań przez okres nie krótszy niż 3 miesiące przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32), zwanej dalej "ustawą". § 2. Spłata kredytów, o których mowa w § 1, następuje na zasadach określonych w art. 7 ustawy, jeżeli: 1) kredyt jest udzielony do wysokości 80% kosztów budowy mieszkań, z wyłączeniem odsetek za zwłokę w spełnieniu świadczenia pieniężnego przez inwestora, jednak w kwocie nie przekraczającej iloczynu powierzchni użytkowej i 150% wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej ostatnio ogłoszonego przez wojewodę na podstawie odrębnych przepisów, a ustalony w umowie kredytowej okres spłaty kredytu nie przekracza 40 lat, 2) użytkownicy mieszkań wniosą początkowy wkład własny w wysokości co najmniej 20% kosztów budowy mieszkań, 3) stan zaawansowania poszczególnych budynków realizowanych w ramach inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1, w dniu wejścia w życie ustawy wynosił co najmniej 40% stanu surowego zamkniętego, a umowa kredytowa przewiduje zakończenie inwestycji i rozliczenie kredytu z bankiem nie później niż do dnia 30 września 1997 r. § 3. Pomoc państwa w spłacie kredytów, o których mowa w § 1, w formach i na zasadach określonych dla kredytów, o których mowa w art. 7 ustawy, jest udzielana na wniosek kredytobiorcy złożony w banku, który udzielił kredytu, po stwierdzeniu spełnienia przez kredytobiorcę warunków określonych w § 2. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych. (Dz. U. Nr 27, poz. 122) Na podstawie art. 176 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368) zarządza się, co następuje: § 1. W § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych (Dz. U. Nr 30, poz. 212, z 1983 r. Nr 4, poz. 30, z 1992 r. i z 1994 r. Nr 132, poz. 674) wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Członków komisji powołuje izba skarbowa w liczbie zapewniającej sprawność działania komisji."; 2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kandydatów na członków komisji mogą przedstawić organizacje samorządu społeczno-zawodowego podatników oraz sejmik samorządowy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie zakresu i trybu uzgodnień planów budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych. (Dz. U. Nr 27, poz. 123) Na podstawie art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: § 1. Operator sieci telekomunikacyjnej obowiązany jest uzgadniać z Ministrem łączności plany budowy, przebudowy lub rozbudowy, zwane dalej "planami": 1) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego, w których świadczone są usługi telekomunikacyjne obejmujące usługi telefoniczne, jeżeli: a) zakres budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych obejmuje obszar przekraczający granice okręgu telefonicznego, określone w planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego, b) zakres budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych dotyczy zmiany istniejących granic sieci miejscowej lub utworzenia nowego obszaru sieci miejscowej, c) budowa, przebudowa lub rozbudowa sieci telekomunikacyjnych obejmuje zmianę układu sieci lub warunków współpracy istniejącej sieci użytku publicznego, d) w wyniku budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych nastąpi zmiana istniejącej numeracji dla liczby abonentów większej niż 100, 2) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego, w których świadczone są usługi telekomunikacyjne nie obejmujące usług telefonicznych, 3) sieci telegraficznych, jeżeli zmianie podlega typ i lokalizacja centrali telegraficznej oraz gdy budowana jest nowa centrala, 4) sieci telekomunikacyjnych wewnętrznych i wydzielonych, jeżeli zakres budowy, przebudowy lub rozbudowy obejmuje budowę linii telekomunikacyjnej przekraczającej granicę administracyjną miejscowości. § 2. Budowa, przebudowa lub rozbudowa sieci telekomunikacyjnych, realizowana w ramach zezwoleń udzielonych przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną, podlega uprzednim szczegółowym uzgodnieniom z tą Agencją. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 3. 1. Przedstawiane do uzgodnienia plany powinny zawierać następujące dane: 1) zakres rzeczowy oraz obszar planowanej inwestycji, 2) sposoby powiązania sieci z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego, uzgodnione z zainteresowanymi operatorami sieci, 3) charakterystykę techniczno-eksploatacyjną inwestycji, a w szczególności: a) typ, rodzaj oraz podstawowe parametry techniczne urządzenia lub systemu telekomunikacyjnego, b) rodzaje linii telekomunikacyjnych, c) system nadzoru i utrzymania, d) zakres numeracji, e) zakres częstotliwości oraz liczbę planowanych do wykorzystania kanałów, 4) datę rozpoczęcia i zakończenia inwestycji. 2. W przypadku gdy wybór przez operatora urządzeń lub systemów telekomunikacyjnych, będących przedmiotem uzgodnienia, następuje w drodze przetargu, dane wymienione w ust. 1 pkt 3 lit. a) - c) należy przedstawić do uzgodnienia po przeprowadzeniu przetargu. 3. Operator sieci telekomunikacyjnej przedstawia do uzgodnienia plany w dwóch egzemplarzach. § 4. Do wniosku o uzgodnienie planu operator jest zobowiązany dołączyć opinię uprawnionego podmiotu, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564). Opinia powinna zawierać: 1) ocenę wniosku o uzgodnienie planu ze względu na jego zgodność z wymaganiami, o których mowa w § 1 i § 3, 2) ocenę planu ze względu na zgodność z warunkami określonymi w zezwoleniu oraz przepisami wykonawczymi do ustawy o łączności. § 5. Uzgodnienie lub odmowa uzgodnienia planu następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 6. 1. Minister Łączności, oceniając prawidłowość proponowanych rozwiązań technicznych, może wystąpić o dokonanie przez operatora sieci telekomunikacyjnej zmiany lub uzupełnienia projektu planu. 2. Minister Łączności może zwrócić się do operatora sieci telekomunikacyjnej o udzielenie dodatkowych wyjaśnień dotyczących planowanej inwestycji. § 7. 1. Zmiana uzgodnionego planu wymaga ponownego uzgodnienia z Ministrem Łączności, które następuje w drodze odrębnej decyzji administracyjnej. 2. Minister Łączności stwierdza wygaśnięcie decyzji uzgadniającej w przypadku realizacji inwestycji niezgodnie z zatwierdzonym planem. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 27 września 1991 r. w sprawie zakresu i trybu uzgodnień planów przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 88, poz. 402). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego w roku 1996 i 1997. (Dz. U. Nr 31, poz. 136) Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o czasie letnim (Dz. U. Nr 29, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Czas letni wprowadza się: 1) w 1996 r. - dnia 31 marca, 2) w 1997 r. - dnia 30 marca o godzinie 2 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 czasu Greenwich Mean Time). 2. Wprowadzenie czasu letniego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 2 minut 00 na godzinę 3 minut 00, która będzie godziną początkową czasu letniego (wschodnioeuropejskiego). § 2. 1. Czas letni odwołuje się: 1) w 1996 r. - dnia 27 października, 2) w 1997 r. - dnia 26 października o godzinie 3 minut 00 czasu wschodnioeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 czasu Greenwich Mean Time). 2. Odwołanie czasu letniego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 3 minut 00 na godzinę 2 minut 00, która będzie godziną początkową czasu środkowoeuropejskiego (godziną 1 minut 00 czasu Greenwich Mean Time). 3. Czas od godziny 2 minut 00 do godziny 3 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego będzie się oznaczać dodatkową literą "a" (godzina 2a minut 01, aż do godziny 3a minut 00), po czym nastąpi godzina 3 minut 01 czasu środkowoeuropejskiego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 marca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania Rzecznika Ubezpieczonych oraz pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych. (Dz. U. Nr 31, poz. 137) Na podstawie art. 82c ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do: 1) Rzecznika Ubezpieczonych, 2) pracowników zatrudnionych w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych. § 2. Ustala się: 1) tabelę stanowisk i kwalifikacji pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia Rzecznika Ubezpieczonych i pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Ustala się wynagrodzenie Rzecznika Ubezpieczonych w ramach stawki określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rzecznik tworzy fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, do wysokości 10% planowanych wynagrodzeń osobowych. Fundusz pozostaje w dyspozycji Rzecznika Ubezpieczonych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: G. W. Kołodko Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 marca 1996 r. (poz. 137) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW BIURA RZECZNIKA UBEZPIECZONYCH Lp.StanowiskoWykształcenieLiczba lat pracy 1234 1Rzecznik Ubezpieczonychwyższe7 2Doradca Rzecznika Ubezpieczonychwyższe7 3Radca prawnywedług odrębnych przepisówwedług odrębnych przepisów 4Kierownik biura (zespołu)wyższe7 5Specjalistawyższe4 6Radcawyższe lub1 średnie4 7Starszy sekretarzwyższe lub- średnie1 8Sekretarzśrednie1 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA StanowiskoKwota w złotych Rzecznik Ubezpieczonych3000-4000 Doradca Rzecznika Ubezpieczonych1500-2500 Radca prawny1200-2500 Kierownik biura (zespołu)1400-2000 Specjalista1200-1800 Radca1000-1500 Starszy sekretarz700-1200 Sekretarz500-1000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 16 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania w zakresie korzystania ze środków łączności przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, misje i organizacje międzynarodowe. (Dz. U. Nr 31, poz. 138) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady postępowania w zakresie korzystania ze środków łączności przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z pełnionymi zadaniami, zwane dalej "podmiotami". 2. Rozporządzenie ma zastosowanie także do członków personelu podmiotów, o których mowa w ust. 1, jak również innych osób zrównanych z nimi. § 2. 1. Na zakładanie i używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych wymagane jest zezwolenie Ministra Łączności, chyba że odpowiednie umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską stanowią inaczej lub wymaga tego zasada wzajemności. 2. Zezwolenie wydaje się na pisemny wniosek podmiotu lub osoby, o których mowa w § 1, złożony do Ministra Łączności za pośrednictwem Protokołu Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) adres miejsca zainstalowania urządzeń telekomunikacyjnych, 2) dane techniczne urządzeń i linii telekomunikacyjnych (typ, nazwa producenta, liczba łączy i rodzaj współpracy z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego, zakres częstotliwości przesyłanych sygnałów w punktach styku z innymi sieciami, szybkość transmisji sygnałów, system sygnalizacji), 3) datę zainstalowania i uruchomienia urządzeń telekomunikacyjnych, 4) okres, na jaki ma być wydane zezwolenie, 5) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych. § 3. 1. Ze względu na interes Państwa, w przypadkach określonych w ustawie o łączności, Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych może odmówić wydania zezwolenia, a wcześniej udzielone może cofnąć. 2. Minister Łączności, w przypadku braku możliwości zapewnienia właściwej pracy stacji radiowej określonej we wniosku lub też przewidywanej możliwości wprowadzenia zakłóceń przez tę stację w pracy innych urządzeń, może nie wyrazić zgody na lokalizację tej stacji lub ustalić inne parametry stacji niż wskazane we wniosku. § 4. 1. Wniosek podmiotu i osoby, o których mowa w § 1, o wydanie zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych służących do łączności radiowej w systemie naziemnym lub satelitarnym, zwanych dalej "stacjami radiowymi", złożony do Ministra Łączności za pośrednictwem Protokołu Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, powinien zawierać: 1) adres miejsca zainstalowania stacji radiowej, 2) znak identyfikacyjny lub znak wywoławczy stacji radiowej, 3) godziny i czas pracy stacji radiowej, 4) współrzędne geograficzne i nazwy miejscowości, z którymi będzie utrzymywana łączność radiowa, 5) moc wyjściową urządzenia nadawczego lub nadawczo-odbiorczego stacji radiowej, 6) częstotliwości nadawania i odbioru przez stację radiową, 7) rodzaj emisji, 8) dane techniczne anteny nadawczej i odbiorczej (zysk, polaryzacja, azymut maksymalnego promieniowania, kąt elewacji, charakterystyka promieniowania pionowa i pozioma, wysokość zawieszenia nad poziomem ziemi), 9) datę zainstalowania i uruchomienia stacji radiowej, 10) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie stacji radiowej. 2. Wniosek dotyczący urządzeń stacji satelitarnych, oprócz danych określonych w ust. 1, powinien zawierać dane wymagane w procesie koordynacji i notyfikacji stacji radiowych w Biurze Radiokomunikacji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (UIT). § 5. Do wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 3 i § 4, należy dołączyć wydane przez Ministra Łączności świadectwa dopuszczenia do eksploatacji (świadectwo homologacji) urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych. § 6. 1. Wniosek członka personelu podmiotu, o którym mowa w § 1 ust. 1, oraz osoby wymienionej w § 1 ust. 2 o wydanie zezwolenia na zakładanie i używanie amatorskiej stacji radiowej składa się do Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, adres stałego miejsca zamieszkania i numer paszportu, 2) dane techniczne amatorskiej stacji radiowej (typ, model, producent, rodzaj urządzenia, moc wyjściowa urządzenia nadawczego, zakres częstotliwości, rodzaj emisji, rodzaj anteny, wysokość zawieszenia anteny nad poziomem ziemi), 3) adres miejsca zainstalowania amatorskiej stacji radiowej oraz współrzędne geograficzne tego miejsca, 4) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie amatorskiej stacji radiowej. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kopię uprawnienia operatorskiego wydanego za granicą lub świadectwo radioamatorskie uzyskane po zdaniu egzaminu przed właściwą polską komisją egzaminacyjną. 4. Zezwolenie na zakładanie i używanie amatorskiej stacji radiowej wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż czas akredytacji pobytu osób, o których mowa w § 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 7. 1. Każda zmiana danych określonych w wydanym zezwoleniu wymaga zgody organu wydającego to zezwolenie. 2. W wypadku zmian systemowych wymagane jest złożenie nowego wniosku. 3. Po złożeniu wniosku o wydanie zezwolenia wnioskodawca nie może dokonywać w nim zmian. Może natomiast wycofać wniosek i złożyć nowy. § 8. W razie stwierdzenia, że stacja radiowa powoduje zakłócenia w pracy innych urządzeń, użytkownik tej stacji obowiązany jest do podjęcia właściwych działań w celu usunięcia tych zakłóceń. Nieusunięcie zakłóceń w terminie wyznaczonym przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną może spowodować cofnięcie zezwolenia. § 9. Za używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych wymagających zezwolenia oraz za używanie częstotliwości radiowych pobiera się opłaty na zasadach ogólnych, chyba że jest to sprzeczne z zasadą wzajemności. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 30 września 1991 r. w sprawie zasad korzystania ze środków łączności telekomunikacyjnej przez misje zagraniczne i organizacje międzynarodowe (Dz. U. Nr 98, poz. 434). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży osobnych kwater stałych. (Dz. U. Nr 32, poz. 141) Na podstawie art. 58 ust. 8 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy art. 57-59 ustawy, powołane w niniejszym rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433). § 2. 1. Przed ustaleniem wykazu, o którym mowa w art. 57 ust. 2 ustawy, dyrektor oddziału rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", sporządza - na wniosek dyrektora oddziału terenowego Agencji, uzgodniony z właściwym terytorialnie dowódcą garnizonu - zestawienie budynków przewidzianych do wymienienia w tym wykazie. 2. Przy sporządzaniu zestawienia dyrektor oddziału rejonowego Agencji uwzględnia budynki, w których istnieją wspólnoty mieszkaniowe przewidziane ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388), a ponadto: 1) wyłączenia, o których mowa w art. 55 ust. 2 ustawy, 2) potrzeby jednostek wojskowych w danym garnizonie, 3) stan prawny nieruchomości, 4) ekonomiczne warunki utrzymania zasobu mieszkaniowego. 3. Zestawienie podaje się do wiadomości mieszkańców budynków wymienionych w tym zestawieniu w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz wywiesza się w siedzibie właściwego oddziału terenowego Agencji. 4. Osoby zainteresowane kupnem osobnej kwatery stałej zawiadamiają o tym na piśmie dyrektora oddziału terenowego Agencji w terminie trzydziestu dni od dnia podania zestawienia do wiadomości publicznej. § 3. 1. W zależności od zainteresowania mieszkańców kupnem osobnych kwater stałych w budynkach wymienionych w zestawieniu dyrektor oddziału rejonowego Agencji zleca: 1) przeprowadzenie geodezyjnego rozgraniczenia nieruchomości, jeżeli nie zostało dokonane wcześniej, 2) wycenę wartości budynków (kwater) oraz gruntu, w trybie i na zasadach obowiązujących przy sprzedaży lokali mieszkalnych Skarbu Państwa. 2. Od osób, które zawiadomiły o zamiarze kupna osobnej kwatery stałej, pobiera się zaliczkę na pokrycie kosztów prac określonych w ust. 1, którą zalicza się na poczet ceny sprzedaży. W wypadku odstąpienia od kupna osobnej kwatery stałej, zaliczka podlega zwrotowi w jej nominalnej wysokości. § 4. 1. Po wykonaniu czynności, o których mowa w § 3 ust. 1, dyrektor oddziału rejonowego Agencji ustala wykaz budynków, w których osobne kwatery stałe przeznaczone są do sprzedaży. 2. Wykaz powinien zawierać elementy określone w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33). 3. Wykaz podaje się do wiadomości mieszkańców budynków wymienionych w tym wykazie w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz wywiesza się w siedzibie właściwego oddziału terenowego Agencji. 4. Wykaz może być bieżąco uzupełniany, w trybie określonym w § 2 i 3 oraz ust. 1-3. § 5. Po otrzymaniu wniosku o kupno osobnej kwatery stałej dyrektor oddziału rejonowego Agencji: 1) sporządza arkusz obliczeniowy sprzedaży kwatery, 2) spisuje z nabywcą kwatery protokół uzgodnień, 3) wypełnia arkusz informacyjny, 4) przekazuje do właściwego biura notarialnego, w terminie określonym w protokole uzgodnień, dokumenty niezbędne do sporządzenia aktu notarialnego, 5) ustala termin sporządzenia aktu notarialnego, 6) zawiadamia, z trzydziestodniowym wyprzedzeniem, osoby zainteresowane o terminie i miejscu sporządzenia aktu notarialnego. § 6. Akt notarialny sprzedaży osobnej kwatery stałej podpisuje w imieniu Agencji jej pracownik posiadający stosowne pełnomocnictwo. § 7. Nabywca osobnej kwatery stałej sprzedawanej na raty wnosi pierwszą ratę, nie mniejszą niż 20% ceny, o której mowa w art. 58 i 59 ustawy, najpóźniej w dniu sporządzenia aktu notarialnego. Pierwszą ratę pomniejsza się o wysokość zaliczki, o której mowa w § 3 ust. 2. Pozostałą kwotę nabywca wnosi na wskazane konto bankowe, w równych ratach rocznych, przez okres nie dłuższy niż pięć lat, z uwzględnieniem oprocentowania. § 8. Raty roczne, nie spłacone w terminie określonym w akcie notarialnym, podlegają ściągnięciu wraz z odsetkami ustawowymi w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. § 9. Poza wniesieniem równowartości ceny osobnej kwatery stałej, nabywca ponosi koszty opłaty notarialnej oraz założenia księgi wieczystej. § 10. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 72, poz. 311, z 1994 r. Nr 44, poz. 173 i Nr 139, poz. 749 oraz z 1995 r. Nr 14, poz. 68). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 12 lutego 1996 r. w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO). (Dz. U. Nr 32, poz. 143) Stosownie do oświadczenia rządowego z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. Nr 98, poz. 484), publikuje się niniejszym następujące porozumienia będące załącznikami do powyższego Porozumienia (Dz. U. Nr 98, poz. 483): - Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, - Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia, - Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej, - Mechanizm przeglądu polityki handlowej. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati (Wyżej wymienione porozumienia stanowią odrębny załącznik do niniejszego numeru) ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA USTANAWIAJĄCEGO ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU (WTO) sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483) (Załącznik 1C - Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej; załącznik 1A - Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia; załącznik 1A - Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej; załącznik 3 - Mechanizm przeglądu polityki handlowej) SPIS TREŚCI Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej Mechanizm przeglądu polityki handlowej POROZUMIENIE W SPRAWIE HANDLOWYCH ASPEKTÓW PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ CZĘŚĆ I: Postanowienia ogólne i podstawowe zasady CZĘŚĆ II: Standardy dotyczące dostępności, zakresu i korzystania z praw własności intelektualnej 1. Prawa autorskie i pokrewne 2. Znaki towarowe 3. Oznaczenia geograficzne 4. Wzory przemysłowe 5. Patenty 6. Wzory masek (topografie) układów scalonych 7. Ochrona informacji nie ujawnionej 8. Kontrola praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych CZĘŚĆ III: Dochodzenie i egzekucja praw własności intelektualnej 1. Zobowiązania ogólne 2. Procedura cywilna i administracyjna oraz środki zaradcze 3. Środki tymczasowe 4. Wymagania specjalne odnoszące się do środków stosowanych przy kontroli granicznej 5. Procedury karne CZĘŚĆ IV: Nabycie i utrzymanie w mocy praw własności intelektualnej oraz procedury sporne w zakresie tych praw CZĘŚĆ V: Zapobieganie sporom i rozstrzyganie sporów CZĘŚĆ VI: Postanowienia przejściowe CZĘŚĆ VII: Postanowienia instytucjonalne; Postanowienia końcowe POROZUMIENIE W SPRAWIE HANDLOWYCH ASPEKTÓW PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ Członkowie, Pragnąc ograniczyć wypaczenia i przeszkody w handlu międzynarodowym i biorąc pod uwagę potrzebę promowania skutecznej i wystarczającej ochrony praw własności intelektualnej oraz zapewnienia, że środki i procedury dochodzenia i egzekucji praw własności intelektualnej nie staną się ograniczeniami dla handlu prowadzonego w prawnie dozwolony sposób; Uznając za niezbędne stworzenie w tym celu nowych zasad i rygorów dotyczących: (a) stosowania podstawowych zasad GATT 1994 i odpowiednich porozumień międzynarodowych oraz konwencji dotyczących własności intelektualnej; (b) ustanowienia odpowiednich standardów i zasad dotyczących dostępności, zakresu i korzystania z praw własności intelektualnej odnoszących się do handlu; (c) ustanowienia skutecznych i właściwych środków dochodzenia i egzekwowania praw odnoszących się do handlowych aspektów własności intelektualnej biorąc pod uwagę różnice w krajowych systemach prawnych; (d) ustanowienia skutecznych i szybkich procedur wielostronnego zapobiegania sporom i rozstrzygania sporów między rządami; oraz (e) postanowień przejściowych, których celem jest najpełniejszy udział w rezultatach negocjacji; Uznając potrzebę istnienia wielostronnych ram obejmujących zasady, reguły i dyscypliny dotyczące międzynarodowego handlu towarami podrabianymi; Uznając, że prawa własności intelektualnej są prawami prywatnymi; Uznając leżące u podstaw polityki społecznej cele krajowych systemów ochrony własności intelektualnej, włącznie z celami dotyczącymi rozwoju i technologii; Uznając także szczególne potrzeby Członków - krajów najmniej rozwiniętych w zakresie maksymalnej elastyczności we wdrażaniu w kraju ustaw i przepisów w celu umożliwienia im stworzenia solidnej i trwałej bazy technologicznej; Podkreślając wagę zmniejszenia napięć poprzez podjęcie silniejszych zobowiązań dotyczących rozwiązywania sporów z zakresu spraw odnoszących się do handlowych aspektów problemów własności intelektualnej poprzez zastosowanie procedur wielostronnych; Pragnąc ustanowić wzajemnie wspomagający się związek między WTO i Światową Organizację Własności Intelektualnej (zwaną w niniejszym Porozumieniu WIPO) oraz innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi; Niniejszym uzgadniają, co następuje: CZĘŚĆ I Postanowienia ogólne i zasady podstawowe Artykuł 1 Charakter i zakres zobowiązań 1. Członkowie wprowadzą w życie postanowienia niniejszego Porozumienia. Członkowie mogą, lecz nie są zobowiązani, wprowadzić w swoim prawie szerszą ochronę niż wymagana przez niniejsze Porozumienie, pod warunkiem że taka ochrona nie będzie sprzeczna z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Członkom pozostawia się swobodę określenia właściwego sposobu wprowadzania w życie postanowień niniejszego Porozumienia do ich systemów prawnych i praktyki. 2. Dla potrzeb niniejszego Porozumienia pojęcie "Własność intelektualna" odnosi się do wszystkich kategorii własności intelektualnej, stanowiących przedmiot uregulowań Sekcji 1-7 Części II. 3. Członkowie przyznają sposób traktowania, ustanowiony w niniejszym Porozumieniu, wszystkim podmiotom innych Członków1. W odniesieniu do odpowiednich praw własności intelektualnej, przez podmioty innych Członków rozumie się osoby fizyczne i prawne, które spełniałyby kryteria dla uzyskania ochrony zgodnie z Konwencją paryską (1967). Konwencją berneńską (1971), Konwencją rzymską i Traktatem o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych, gdyby wszyscy Członkowie WTO byli członkami tych konwencji2. Jakikolwiek Członek korzystający z możliwości przewidzianych w ust. 3 Artykułu 5 lub ust. 2 Artykułu 6 Konwencji rzymskiej dokona notyfikacji przewidzianej tymi przepisami Radzie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (Radzie TRIPS). ____________________ 1 Jeżeli w niniejszym Porozumieniu jest mowa o "podmiotach", w przypadku oddzielnego terytorium celnego, Członka WTO, będzie to oznaczało osoby fizyczne lub prawne, które mają siedzibę lub które mają istniejące i działające przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na takim terytorium celnym. 2 W niniejszym Porozumieniu "Konwencja paryska" oznacza Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej "Konwencja paryska (1967)" oznacza Akt sztokholmski tej konwencji z dnia 14 lipca 1967 roku. "Konwencja berneńska" oznacza Konwencję berneńską o ochronie dzieł literackich i artystycznych. "Konwencja berneńska (1971)" oznacza Akt paryski tej Konwencji z dnia 24 lipca 1971 roku. "Konwencja rzymska" oznacza Międzynarodową konwencję o ochronie wykonawców, producentów fonogramów i organizacji nadawczych, przyjętą w Rzymie w dniu 26 października 1961 roku. "Traktat o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych" (Traktat IPIC) oznacza traktat o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych, przyjęty w Waszyngtonie w dniu 26 maja 1989 roku. "Porozumienie WTO" oznacza Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO). Artykuł 2 Konwencje dotyczące własności intelektualnej 1. W zakresie Części II, III i IV niniejszego Porozumienia Członkowie zastosują się do wymogów Artykułów 1-12 i 19 Konwencji paryskiej (1967). 2. Żadne z postanowień Części I do IV niniejszego Porozumienia nie uchyli istniejących wzajemnych zobowiązań Członków, wynikających z Konwencji paryskiej, Konwencji berneńskiej, Konwencji rzymskiej i Traktatu o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych. Artykuł 3 Traktowanie narodowe 1. Każdy Członek przyzna podmiotom innych Członków traktowanie nie mniej korzystne niż to, jakie przyznaje własnym podmiotom w zakresie ochrony3 własności intelektualnej, z zastrzeżeniem wyjątków już przewidzianych odpowiednio w Konwencji paryskiej (1967), Konwencji berneńskiej (1971), Konwencji rzymskiej i Traktacie o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych. W stosunku do wykonawców, producentów fonogramów, organizacji nadawczych, zobowiązanie to stosuje się jedynie do praw przyznanych postanowieniami niniejszego Porozumienia. Jakikolwiek Członek korzystający z możliwości przewidzianych w Artykule 6 Konwencji berneńskiej (1971) i ust. 1(b) Artykułu 16 Konwencji rzymskiej dokona notyfikacji Radzie TRIPS, jak to przewidziano w tych przepisach. 2. Członkowie mogą skorzystać z wyłączeń dozwolonych na podstawie ust. 1 w związku z procedurami sądowymi lub administracyjnymi, włączając w to wskazanie adresu dla doręczeń lub wyznaczenie przedstawiciela na terenie jurysdykcji Członka jedynie wówczas, gdy wyłączenia takie są niezbędne dla zapewnienia zgodności z ustawami i przepisami, które nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego Porozumienia oraz gdy takie praktyki nie są stosowane w sposób, który stanowiłby ukryte ograniczenie w handlu. _______________ 3 Dla celów Artykułów 3 i 4 niniejszego Porozumienia "ochrona" uwzględnia sprawy mające wpływ na dostępność, nabycie, zakres, utrzymanie w mocy oraz dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej, a także te sprawy mające wpływ na korzystanie z praw własności intelektualnej, które uregulowane zostały w sposób szczególny w niniejszym Porozumieniu. Artykuł 4 Zasada najwyższego uprzywilejowania W zakresie ochrony własności intelektualnej, jakakolwiek korzyść, udogodnienie, przywilej lub zwolnienie, przyznane przez Członka podmiotom jakiegokolwiek innego kraju, będzie przyznane niezwłocznie i bezwarunkowo podmiotom wszystkich innych Członków. Wyłączone z tego zobowiązania są przyznane przez Członka korzyści, udogodnienia, przywileje lub zwolnienia: (a) wynikające z międzynarodowych porozumień o pomocy sądowniczej i dochodzenia i egzekwowania praw o charakterze ogólnym, a nie ograniczone szczególnie do ochrony własności intelektualnej; (b) przyznane w związku z postanowieniami Konwencji berneńskiej (1971) lub Konwencji rzymskiej, upoważniających do tego, aby przyznane traktowanie było nie funkcją narodowego traktowania, ale funkcją traktowania przyznanego w innym kraju; (c) odnoszące się do praw wykonawców, producentów fonogramów i organizacji nadawczych, nie przewidzianych w niniejszym Porozumieniu; (d) wynikających z międzynarodowych porozumień dotyczących ochrony własności intelektualnej, które weszły w życie przed wejściem w życie Porozumienia WTO, pod warunkiem że takie Porozumienia zostały notyfikowane Radzie do spraw TRIPS i nie powodują arbitralnego lub nieuzasadnionego dyskryminowania podmiotów innych Członków. Artykuł 5 Wielostronne porozumienia dotyczące nabywania lub utrzymywania ochrony Zobowiązania wynikające z Artykułów 3 i 4 nie mają zastosowania do procedur przewidzianych w wielostronnych porozumieniach zawartych pod auspicjami WIPO dotyczących nabywania lub utrzymywania w mocy praw własności intelektualnej. Artykuł 6 Wyczerpanie Dla potrzeb rozstrzygania sporów na podstawie niniejszego Porozumienia, z zastrzeżeniem postanowień Artykułów 3 i 4, żaden element niniejszego Porozumienia nie będzie użyty dla podniesienia kwestii wyczerpania praw własności intelektualnej. Artykuł 7 Cele Ochrona oraz dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej powinny przyczynić się do promocji innowacji technicznych oraz do transferu i upowszechniania technologii, ze wzajemną korzyścią dla producentów i użytkowników wiedzy technicznej, w sposób sprzyjający osiągnięciu dobrobytu społecznego i gospodarczego oraz zrównoważeniu praw i obowiązków. Artykuł 8 Zasady 1. Tworząc lub zmieniając swoje ustawodawstwa krajowe, Członkowie mogą przyjąć rozwiązania niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego i odżywiania oraz dla popierania interesu publicznego w sektorach o żywotnym znaczeniu dla ich rozwoju społeczno-gospodarczego i technicznego, pod warunkiem że podjęte środki będą zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. Dla zapobieżenia nadużyciu praw własności intelektualnej przez ich posiadaczy, podejmowaniu praktyk bezzasadnie ograniczających handel lub szkodliwie wpływających na międzynarodowy transfer technologii, mogą być potrzebne odpowiednie środki, pod warunkiem że są one zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. CZĘŚĆ II NORMY DOTYCZĄCE DOSTĘPNOŚCI, ZAKRESU I KORZYSTANIA Z PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ Sekcja 1: Prawa autorskie i pokrewne Artykuł 9 Stosunek do Konwencji berneńskiej 1. Członkowie zastosują się do Artykułów 1-21 Konwencji berneńskiej (1971) oraz Załącznika do niej. Jednakże Członkom nie będą, na mocy niniejszego Porozumienia, przysługiwać prawa ani nie powstaną zobowiązania związane z prawami nadanymi im na podstawie Artykułu 6bis tej Konwencji lub prawami wynikłymi z niego. 2. Ochrona w zakresie praw autorskich dotyczy wyłącznie sposobu wyrażania, a nie idei, procedur, metod działania lub koncepcji matematycznych. Artykuł 10 Programy komputerowe i zbiory danych 1. Programy komputerowe, zarówno w kodzie źródłowym jak przedmiotowym będą chronione jak dzieła literackie na podstawie Konwencji berneńskiej (1971). 2. Zbiory danych lub inne materiały przedstawione w formie możliwej do odczytania przez maszyny lub w innej formie, które z powodu doboru lub uporządkowania ich zawartości stanowią wytwory intelektu, będą chronione jako takie. Ochrona taka, która nie będzie rozciągać się na dane lub materiały jako takie, nie będzie powodować uszczerbku dla praw autorskich dotyczących danych lub materiałów jako takich. Artykuł 11 Prawa do wypożyczenia W stosunku co najmniej do programów komputerowych i dzieł kinematograficznych, Członek przyzna autorom i ich następcom prawnym prawa udzielania zgody lub zakazu udostępniania dla celów zarobkowych oryginałów lub kopii dzieł, względem których mają prawa autorskie. Członek będzie zwolniony z tego obowiązku w stosunku do dzieł kinematograficznych, chyba że takie udostępnienie prowadziło do rozpowszechnionego kopiowania takich dzieł, które spowodowało naruszenie materialne wyłącznych praw do reprodukcji przysługujących na terytorium Członka autorom lub ich następcom prawnym. W stosunku do programów komputerowych to zobowiązanie nie odnosi się do takiego ich udostępniania, gdy sam program nie jest podstawowym jego przedmiotem. Artykuł 12 Okres ochrony Jeśli okres ochrony dzieła, innego niż fotograficzne lub dzieło sztuk stosowanych, jest obliczany na innej podstawie niż czas trwania życia osoby fizycznej, to okres taki będzie nie krótszy niż 50 lat, począwszy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła publikacja za zgodą autora. W przypadku gdy taka publikacja za zgodą autora nie nastąpiła w ciągu 50 lat od powstania dzieła, okres ten wyniesie 50 lat od końca roku, w którym dzieło powstało. Artykuł 13 Ograniczenia i wyłączenia Członkowie zawężą ograniczenia lub wyjątki od praw wyłącznych do określonych przypadków specjalnych, które nie będą w sprzeczności z normalnym wykorzystaniem dzieła i nie spowodują bezzasadnej szkody prawomocnym interesom posiadacza prawa własności dzieła. Artykuł 14 Ochrona wykonawców, producentów fonogramów (nagrań dźwiękowych) i organizacji nadawczych 1. W stosunku do utrwalenia swojego wykonania w formie fonogramu, wykonawcy będą mieli możliwość zapobieżenia bez ich zgody następującym działaniom: utrwalaniu nie utrwalonego wykonania i reprodukcji tego utrwalania. Wykonawcy będą mieli także możliwość zapobieżenia następującym działaniom bez ich zgody: rozpowszechnianiu za pomocą środków bezprzewodowych i publicznemu udostępnianiu ich występu "na żywo". 2. Producentom fonogramów będzie przysługiwać prawo udzielania zgody lub zakazu bezpośredniej lub pośredniej reprodukcji ich fonogramów. 3. Organizacje nadawcze będą miały prawo do zakazania dokonania bez ich zgody następujących czynności: utrwalania, reprodukcji utrwalenia, nadania powtórnego za pośrednictwem nadawczych środków bezprzewodowych, jak również publicznego udostępniania ich telewizyjnych nagrań. Tam, gdzie Członkowie nie gwarantują takich praw organizacjom nadawczym, stworzą posiadaczom praw autorskich w tej dziedzinie możliwość zapobieżenia powyższym działaniom, zgodnie z postanowieniami Konwencji berneńskiej (1971). 4. Postanowienia Artykułu 11 odnoszące się do programów komputerowych będą stosowane odpowiednio do producentów fonogramów i wszystkich innych posiadaczy praw do fonogramów, jak ustalono w prawie Członka. Jeśli w dniu 15 kwietnia 1994 roku Członek utrzymuje w mocy system stosownego wynagradzania na rzecz posiadacza praw w zakresie wypożyczania fonogramów, może on utrzymać w mocy ten system, pod warunkiem że komercyjne wypożyczania fonogramów nie powodują materialnego naruszania wyłącznych praw do reprodukcji posiadacza tych praw. 5. Okres ochrony przysługujący na podstawie niniejszego Porozumienia wykonawcom i producentom fonogramów będzie trwać co najmniej do końca okresu 50 lat liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nagrania lub miało miejsce wykonanie. Okres ochrony przysługujący na podstawie ust. 3 powinien trwać co najmniej przez 20 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła emisja. 6. Jakikolwiek Członek może, w stosunku do praw przysługujących na podstawie ust. 1, 2 oraz 3, ustalić warunki, ograniczenia, wyłączenia i zastrzeżenia w zakresie dozwolonym przez Konwencję rzymską. Tym niemniej postanowienia Artykułu 18 Konwencji berneńskiej (1971) będą także stosowane odpowiednio do praw wykonawców i producentów fonogramów w fonogramach. Sekcja 2: Znaki towarowe Artykuł 15 Przedmiot ochrony 1. Jakikolwiek znak lub połączenie znaków umożliwiające odróżnienie towarów lub usług pochodzących z jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług pochodzących z innych przedsiębiorstw będzie mogło stanowić znak towarowy. Takie znaki, w szczególności słowa zawierające nazwiska, litery, cyfry, elementy obrazowe, układy kolorów, jak również połączenia takich oznaczeń, będą mogły być zarejestrowane jako znaki towarowe. Jeżeli oznaczenia, ze swej natury, nie umożliwiają odróżnienia danych towarów lub usług, Członkowie mogą uzależnić zdolność rejestrową od nabycia cech wyróżniających poprzez używanie. Członkowie mogą wymagać, jako warunku rejestracji, aby oznaczenia były dostrzegalne wizualnie. 2. Nie należy rozumieć, że przepisy ust. 1 zabraniają Członkowi odmówienia rejestracji na innych podstawach, pod warunkiem że nie stanowią one odstępstwa od postanowień Konwencji paryskiej (1967). 3. Członkowie mogą uzależnić zdolność rejestrową znaku od jego używania. Jednakże rzeczywiste używanie znaku towarowego nie będzie stanowiło warunku dla zgłoszenia wniosku o rejestrację. Wniosek nie będzie odrzucony wyłącznie na tej podstawie, że zamierzone używanie nie miało miejsca przed upływem okresu trzech lat od daty zgłoszenia. 4. Rodzaj towarów lub usług, dla których znak towarowy ma być używany w żadnym przypadku nie będzie stanowił przeszkody dla rejestracji znaku towarowego. 5. Członkowie będą publikować każdy znak towarowy albo przed jego zarejestrowaniem lub niezwłocznie po jego zarejestrowaniu i stworzą odpowiednią możliwość dla składania wniosków o unieważnienie rejestracji. Dodatkowo, Członkowie mogą stworzyć możliwość wniesienia sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego. Artykuł 16 Przyznane prawa 1. Właściciel zarejestrowanego znaku towarowego będzie miał wyłączne prawo powstrzymywania wszelkich osób trzecich od używania w działalności handlowej bez jego zgody identycznych lub podobnych oznaczeń dla towarów lub usług identycznych lub podobnych do tych, dla których znak towarowy jest zarejestrowany, gdy takie ich użycie mogłoby stwarzać prawdopodobieństwo pomyłki. W przypadku użycia identycznego oznaczenia dla identycznych towarów lub usług, prawdopodobieństwo pomyłki będzie domniemane. Określone powyżej prawa nie będą naruszały praw istniejących wcześniej, ani nie będą miały wpływu na możliwość przyznawania przez Członków praw na podstawie używania znaku. 2. Artykuł 6bis Konwencji paryskiej (1967) będzie miał zastosowanie odpowiednio do usług. Przy określaniu, czy znak towarowy jest powszechnie znany, Członkowie wezmą pod uwagę znajomość tego znaku towarowego w odpowiednim kręgu odbiorców, włączając jego znajomość na terytorium zainteresowanego Członka będącą wynikiem promocji tego znaku towarowego. 3. Artykuł 6bis Konwencji paryskiej (1967) będzie miał zastosowanie odpowiednio do towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których znak towarowy jest zarejestrowany, jeżeli używanie tego znaku towarowego w stosunku do tych towarów lub usług wskazywałoby na związek pomiędzy tymi towarami lub usługami i właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego, a także jeżeli interesy właściciela zarejestrowanego znaku towarowego mogą doznać uszczerbku z powodu takiego użycia znaku. Artykuł 17 Wyjątki Członkowie mogą ustanowić ograniczone wyjątki w zakresie praw przyznanych poprzez znak towarowy, takie jak uczciwe używanie terminów opisowych, pod warunkiem że takie wyjątki biorą pod uwagę uzasadnione interesy właściciela znaku towarowego oraz osób trzecich. Artykuł 18 Okres ochrony Rejestracja pierwotna i każde przedłużenie rejestracji znaku towarowego będzie dokonane na okres nie krótszy niż siedem lat. Rejestracja znaku towarowego może być przedłużana bez ograniczeń. Artykuł 19 Wymóg używania 1. Jeżeli warunkiem utrzymania rejestracji jest używanie, rejestracja może być unieważniona jedynie po upływie nieprzerwanego okresu co najmniej trzech lat, w ciągu których znak towarowy nie był używany, chyba że właściciel znaku towarowego wykaże, iż zaistniały ważne przyczyny związane z istnieniem przeszkód dla używania znaku. Okoliczności, które powstały niezależnie od woli właściciela znaku towarowego, które stanowią przeszkody dla używania tego znaku, takie jak restrykcje importowe lub inne wymogi rządowe dotyczące towarów lub usług chronionych znakiem towarowym, będą uważane za ważne przyczyny nieużywania znaku. 2. Dla potrzeb utrzymania rejestracji w mocy, używanie znaku towarowego przez inne osoby pod kontrolą właściciela znaku będzie uważane za używanie znaku towarowego. Artykuł 20 Inne wymogi Używanie znaku towarowego w obrocie handlowym nie powinno być bezzasadnie utrudniane przez szczególne wymogi, takie jak używanie razem z innym znakiem towarowym, używanie w szczególnej formie lub używanie w sposób szkodzący jego zdolności odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Nie wyklucza to stosowania wymogu zalecającego używanie znaku towarowego wskazującego przedsiębiorstwo produkujące towary lub usługi łącznie, ale bez powiązania, ze znakiem towarowym odróżniającym specyficzne towary lub usługi, o których mowa, pochodzące z tego przedsiębiorstwa. Artykuł 21 Licencjonowanie i przekazywanie Członkowie mogą określić warunki udzielania licencji na znaki towarowe oraz przekazywania znaków towarowych, co należy rozumieć, że licencje przymusowe na znaki towarowe będą niedozwolone, a właściciel zarejestrowanego znaku towarowego będzie miał prawo przekazać swój znak towarowy wraz z przeniesieniem lub bez przeniesienia przedsiębiorstwa, do którego znak towarowy należy. Sekcja 3: Oznaczenia geograficzne Artykuł 22 Ochrona oznaczeń geograficznych 1. Dla celów niniejszego Porozumienia, oznaczeniami geograficznymi są oznaczenia, które identyfikują towar jako pochodzący z terytorium Członka lub regionu, lub miejsca na tym terytorium, jeżeli pewna jakość, reputacja lub inna cecha towaru jest przypisywana zasadniczo pochodzeniu geograficznemu tego towaru. 2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych Członkowie stworzą zainteresowanym stronom środki prawne w celu zapobieżenia: (a) stosowaniu jakichkolwiek środków dla oznaczenia lub przedstawienia towaru, które w sposób wprowadzający odbiorców w błąd co do pochodzenia geograficznego tego towaru wskazują lub sugerują, że towar ten pochodzi z obszaru geograficznego innego niż rzeczywiste miejsce pochodzenia; (b) jakiemukolwiek używaniu, które jest aktem nieuczciwej konkurencji w rozumieniu Artykułu 10bis Konwencji paryskiej (1967). 3. Członek odmówi z urzędu rejestracji, jeżeli pozwala na to jego ustawodawstwo lub na wniosek zainteresowanej strony, lub unieważni rejestrację znaku towarowego, który zawiera lub składa się z oznaczenia geograficznego, odnoszącego się do towarów pochodzących z obszaru wskazanego przez takie oznaczenie, jeżeli używanie oznaczenia w znaku towarowym dla takich towarów na terytorium Członka wprowadza w błąd odbiorców co do prawdziwego miejsca pochodzenia. 4. Ochrona zgodnie z ust. 1, 2 i 3 będzie stosowana do oznaczeń geograficznych, które, aczkolwiek są prawdziwe, co do terytorium, regionu lub miejsca w nim położonego, z którego towar pochodzi, w sposób nieprawdziwy informują odbiorców, że towar ten pochodzi z innego terytorium. Artykuł 23 Dodatkowa ochrona oznaczeń geograficznych dla win i wyrobów alkoholowych 1. Każdy Członek zapewni zainteresowanym stronom środki prawne dla zapobieżenia używaniu oznaczeń geograficznych identyfikujących wina dla win, które nie pochodzą z miejsc wskazanych przez te oznaczenia geograficzne, którymi zostały oznaczone, lub identyfikujących wyroby alkoholowe dla wyrobów alkoholowych, które nie pochodzą z miejsc wskazanych przez te oznaczenia geograficzne, którymi zostały oznaczone, nawet jeżeli prawdziwe pochodzenie tych towarów zostało wskazane lub oznaczenie geograficzne jest użyte w tłumaczeniu, lub gdy towarzyszy mu określenie takie jak "rodzaj", "typ", "gatunek", "imitacja" lub tym podobne4. 2. Odmówi się rejestracji znaku towarowego dla win lub unieważni się ją z urzędu, jeżeli ustawodawstwo Członka na to pozwala, lub na żądanie zainteresowanej strony, jeżeli zawiera on lub składa się z oznaczenia geograficznego, identyfikującego wina, a w przypadku wyrobów alkoholowych, jeżeli zawiera lub składa się z oznaczenia geograficznego identyfikującego wyroby alkoholowe w odniesieniu do takich win lub wyrobów alkoholowych, które nie mają tego pochodzenia. 3. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych dla win ochrona powinna być przyznana każdemu oznaczeniu, z zastrzeżeniem postanowień ust. 4 Artykułu 22. Każdy Członek określi praktyczne warunki dla odróżnienia jednych homonimicznych oznaczeń geograficznych od innych, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów, których to dotyczy, a także zapobieżenia wprowadzaniu konsumentów w błąd. 4. W celu ułatwienia ochrony oznaczeń geograficznych dla win zostaną podjęte w Radzie TRIPS negocjacje dotyczące ustanowienia wielostronnego systemu notyfikacji i rejestracji oznaczeń geograficznych dla win, nadających się do ochrony w krajach będących Członkami, uczestniczących w tym systemie. ____________ 4 Niezależnie od pierwszego zdania Artykułu 42, Członkowie mogą w związku z tymi zobowiązaniami wprowadzić zamiennie dochodzenie praw w trybie postępowania administracyjnego. Artykuł 24 Negocjacje międzynarodowe: Wyjątki 1. Członkowie wyrażają zgodę na podjęcie negocjacji w celu zwiększenia ochrony indywidualnych oznaczeń geograficznych na podstawie Artykułu 23. Postanowienia ust. 4-8 powyżej nie będą stosowane przez Członka w celu odmowy prowadzenia negocjacji lub zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień. W kontekście takich negocjacji Członkowie będą kierować się wolą rozważenia dalszego stosowania tych postanowień do indywidualnych oznaczeń geograficznych, których używanie było przedmiotem takich negocjacji. 2. Rada TRIPS będzie dokonywać przeglądów stosowania postanowień niniejszej Sekcji; pierwszy taki przegląd będzie miał miejsce w ciągu dwóch lat od wejścia w życie Porozumienia WTO. Jakakolwiek sprawa mająca wpływ na wypełnienie zobowiązań wynikających z niniejszych postanowień może być przedstawiona pod uwagę Radzie, która na wniosek Członka dokona konsultacji z Członkiem lub Członkami w odniesieniu do takiej sprawy, w związku z którą nie było możliwe znalezienie zadowalającego rozwiązania w drodze dwu- lub wielostronnych konsultacji pomiędzy zainteresowanymi Członkami. Rada podejmie takie działanie, jakie będzie uzgodnione w celu ułatwienia stosowania niniejszej Sekcji i przybliżenia określonych w niej celów. 3. Wprowadzając postanowienia niniejszej Sekcji Członek nie ograniczy ochrony oznaczeń geograficznych istniejących na jego terytorium bezpośrednio przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO. 4. Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby Członek zapobiegał nieprzerwanemu i podobnemu używaniu określonego oznaczenia geograficznego należącego do innego Członka, identyfikującego wina i napoje alkoholowe w odniesieniu do towarów lub usług, przez osoby pochodzące z jego terytorium lub mające tam siedziby, które używały takiego oznaczenia geograficznego w sposób ciągły w odniesieniu do takich samych lub pochodnych towarów lub usług na terytorium tego Członka albo (a) przez co najmniej 10 lat poprzedzających datę 15 kwietnia 1994 roku lub (b) w dobrej wierze przed tą datą. 5. Jeżeli znak towarowy został zgłoszony do rejestracji lub zarejestrowany w dobrej wierze lub jeżeli prawa do znaku towarowego zostały nabyte w drodze używania w dobrej wierze: (a) przed datą zastosowania niniejszych przepisów na terytorium Członka, określoną w Części IV; lub (b) przed uzyskaniem ochrony oznaczenia geograficznego w kraju jego pochodzenia; wówczas środki podjęte w celu wprowadzenia w życie niniejszej Sekcji nie będą szkodzić zdolności do, lub ważności, rejestracji znaku towarowego lub uprawnieniu do używania znaku towarowego, na tej podstawie, że znak towarowy jest identyczny lub podobny do oznaczenia geograficznego. 6. Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby Członek stosował jej postanowienia do oznaczeń geograficznych jakiegokolwiek innego Członka w odniesieniu do towarów lub usług, których odpowiednie oznaczenie jest identyczne z określeniem zwyczajowo używanym w języku potocznym jako nazwa pospolita dla takich towarów lub usług na terytorium tego Członka. Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby Członek stosował jej postanowienia do oznaczenia geograficznego innego Członka w stosunku do produktów wytworzonych z winorośli, dla których odpowiednie oznaczenie jest identyczne ze zwyczajowo przyjętym określeniem odmiany winorośli, istniejącej na terytorium tego Członka w chwili wejścia w życie Porozumienia WTO. 7. Członek może postanowić, że jakikolwiek wniosek dokonany na podstawie niniejszej Sekcji w związku z używaniem lub rejestracją znaku towarowego musi być złożony w ciągu pięciu lat od chwili, kiedy konfliktowe używanie chronionego oznaczenia stało się powszechnie wiadome na terytorium tego Członka, lub od daty rejestracji znaku towarowego w kraju tego Członka, pod warunkiem że ten znak towarowy został do tej daty opublikowany, jeżeli data ta jest wcześniejsza od daty, w której to konfliktowe używanie stało się powszechnie wiadome na terytorium tego Członka, pod warunkiem że oznaczenie geograficzne nie jest używane lub zarejestrowane w złej wierze. 8. Postanowienia niniejszej Sekcji w żaden sposób nie naruszą prawa jakiejkolwiek osoby do używania w działalności handlowej jej nazwy (nazwiska) lub nazwy (nazwiska) jej poprzednika w prowadzeniu przedsiębiorstwa, z wyłączeniem takiego sposobu użycia, który wprowadza odbiorców w błąd. 9. Niniejsze Porozumienie nie zawiera żadnego zobowiązania do ochrony oznaczeń geograficznych, które nie są lub przestały być chronione w kraju ich pochodzenia lub wyszły z użycia w tym kraju. Sekcja 4: Wzory przemysłowe Artykuł 25 Wymogi dla uzyskania ochrony 1. Członkowie zapewnią ochronę niezależnie stworzonym wzorom przemysłowym, które są nowe lub oryginalne. Członkowie mogą uznać, że wzory nie są nowe lub oryginalne, jeżeli wyraźnie nie odróżniają się od wzorów znanych lub kombinacji cech znanych wzorów. Członkowie mogą uznać, że taka ochrona nie będzie rozciągnięta na wzory podyktowane głównie względami technicznymi lub funkcjonalnymi. 2. Każdy Członek zapewni, że wymogi dla zapewnienia ochrony wzorom wyrobów włókienniczych, zwłaszcza dotyczące kosztów, badania lub publikacji, nie będą bezzasadnie ograniczały możliwości ubiegania się o ochronę i uzyskiwania jej. Członkom pozostawia się wybór sposobu wykonania tego zobowiązania przy pomocy prawa o wzorach przemysłowych lub prawa autorskiego. Artykuł 26 Ochrona 1. Właściciel chronionego wzoru przemysłowego będzie miał prawo zabronić stronom trzecim wytwarzania, sprzedawania lub importowania, bez jego zgody, artykułów noszących lub zawierających wzór, który jest kopią lub w zasadzie kopią wzoru chronionego, gdy takie działania są podjęte w celach handlowych. 2. Członkowie mogą ustanowić ograniczone wyjątki od ochrony wzorów przemysłowych pod warunkiem, że takie wyjątki nie będą bezzasadnie sprzeczne z normalnym wykorzystaniem chronionych wzorów przemysłowych i nie będą bezzasadnie naruszały prawnie uzasadnionych interesów właściciela chronionego wzoru, biorąc także pod uwagę prawnie uzasadnione interesy stron trzecich. 3. Dostępny okres ochrony będzie wynosił przynajmniej 10 lat. Sekcja 5: Patenty Artykuł 27 Przedmioty mające zdolność patentową 1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3, patenty będą udzielane na wszystkie wynalazki, produkty i procesy ze wszystkich dziedzin techniki, niezależnie od tego, czy dotyczą one produktu czy procesu, pod warunkiem że są nowe, zawierają element wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania5. Z zastrzeżeniem ust. 4 Artykułu 65, ust. 8 Artykułu 70 oraz ust. 3 niniejszego Artykułu, patenty będzie można uzyskiwać i z praw patentowych korzystać bez dyskryminacji ze względu na miejsce dokonania wynalazku, dziedzinę techniki oraz niezależnie od tego, czy produkty są importowane, czy też produkowane lokalnie. 2. Członkowie mogą wyłączyć ze zdolności patentowej takie wynalazki, których nie dopuszczają do obrotu handlowego na swoim terytorium ze względu na konieczność ochrony porządku publicznego lub moralności, włączając ochronę życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin lub zapobieżenia poważnej szkodzie dla środowiska naturalnego, pod warunkiem że takie wyłączenie nie jest dokonane jedynie dlatego, że takie wykorzystanie jest zabronione przez prawo krajowe. 3. Członkowie mogą wyłączyć ze zdolności patentowej: (a) diagnostyczne, terapeutyczne i chirurgiczne metody leczenia ludzi i zwierząt; (b) rośliny i zwierzęta inne niż drobnoustroje i zasadniczo biologiczne procesy służące do produkcji roślin i zwierząt inne niż procesy niebiologiczne i mikrobiologiczne. Jednakże Członkowie zapewnią ochronę dla odmian roślin albo patentami albo skutecznym systemem ochrony sui generis lub też kombinacją obu. Przepisy niniejszego punktu będą poddane rewizji po upływie czterech lat od wejścia w życie Porozumienia WTO. ________________ 5 Dla celów niniejszego Artykułu pojęcia "element wynalazczy" i "nadający się do przemysłowego stosowania" mogą być przez Członka uznane za synonimy pojęć odpowiednio "nieoczywisty" i "użyteczny". Artykuł 28 Przyznane prawa 1. Patent nadaje właścicielowi następujące prawa wyłączne: (a) jeżeli przedmiotem patentu jest produkt, prawo zakazania osobom trzecim nie mającym zgody właściciela wytwarzania, używania, oferowania do sprzedaży, sprzedawania lub importowania6 dla tych celów tego produktu; (b) jeżeli przedmiotem patentu jest proces, prawo zakazania osobom trzecim, nie mającym zgody właściciela, stosowania tego procesu, a także: używania, oferowania do sprzedaży, sprzedawania lub importowania w tych celach przynajmniej produktu otrzymanego bezpośrednio w drodze tego procesu. 2. Właściciele patentów będą mieli także prawo do przekazania patentu lub przeniesienia patentu w drodze dziedziczenia oraz do zawierania umów licencyjnych. _________________ 6 Uprawnienie to, jak wszystkie inne przyznane na podstawie niniejszego Porozumienia dotyczące używania, sprzedaży, importu lub innej formy dystrybucji towarów podlega postanowieniom Artykułu 6. Artykuł 29 Wymogi w stosunku do zgłaszających patent 1. Członkowie będą wymagać, aby zgłaszający o patent ujawnił wynalazek w sposób wystarczająco jasny i kompletny, tak aby specjalista z danej dziedziny mógł go wykonać oraz mogą wymagać od zgłaszającego wskazania najlepszego sposobu zastosowania wynalazku, znanego twórcy w dacie dokonania zgłoszenia lub, jeżeli zostało zastrzeżone pierwszeństwo, w dacie pierwszeństwa tego zgłoszenia. 2. Członkowie mogą wymagać od zgłaszającego o patent, aby dostarczył on informacji dotyczącej jego zgłoszeń tego wynalazku za granicą oraz udzielonych na ten wynalazek patentów. Artykuł 30 Wyłączenia od przyznanych praw Członkowie mogą dokonać ograniczonych wyłączeń od praw wyłącznych przyznanych patentem, pod warunkiem że takie wyłączenia nie są bezzasadnie sprzeczne z normalnym wykorzystaniem patentu i nie naruszają bezzasadnie prawne uzasadnionych interesów właściciela patentu oraz biorą pod uwagę prawnie uzasadnione interesy stron trzecich. Artykuł 31 Inne użycie bez upoważnienia posiadacza praw Jeżeli ustawodawstwo Członka zezwala na inne użycie7 przedmiotu patentu bez upoważnienia posiadacza praw, włącznie z użyciem przez rząd lub strony trzecie upoważnione przez rząd, przestrzegane będą następujące postanowienia: (a) upoważnienie do takiego użycia będzie rozpatrywane co do zasadności w każdej indywidualnej sprawie; (b) takie użycie będzie dozwolone jedynie wówczas, jeżeli przed takim użyciem proponowany użytkownik poczynił starania, aby uzyskać zezwolenie od posiadacza praw na rozsądnych warunkach handlowych, lecz starania takie nie przyniosły rezultatu w rozsądnym terminie. Członek może odstąpić od tego wymogu w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa narodowego lub wystąpienia innych okoliczności nadzwyczajnej pilności lub w przypadkach publicznego użycia dla celów niehandlowych. W przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa narodowego lub w innych warunkach nadzwyczajnej pilności posiadacz praw będzie powiadomiony w możliwie najkrótszym czasie. W przypadku publicznego użycia dla celów niehandlowych posiadacz praw będzie niezwłocznie informowany, jeśli rząd lub kontrahent bez przeprowadzenia poszukiwań patentowych wie lub ma wszelkie dające się udowodnić dane po temu, by wiedzieć, że ważny patent jest lub będzie używany przez rząd lub dla jego celów; (c) zakres i okres takiego używania będzie ograniczony do celu, dla którego zostało wydane upoważnienie, a w przypadku technologii półprzewodnikowej będzie to wyłącznie jawne używanie w celach niehandlowych lub dla przeciwdziałania praktykom uznanym w trybie postępowania sądowego lub administracyjnego za antykonkurencyjne; (d) takie używanie będzie niewyłączne; (e) takie używanie będzie nieprzenoszalne, z wyjątkiem jego przeniesienia wraz z tą częścią przedsiębiorstwa lub jego wartości, która korzysta z takiego użycia; (f) upoważnienie do takiego używania zostanie wydane głównie w celu zaopatrywania rynku wewnętrznego Członka, który wydaje upoważnienie do używania; (g) upoważnienie do takiego używania będzie podlegało wygaśnięciu z zachowaniem odpowiedniej ochrony prawnie uzasadnionych interesów osób upoważnionych, jeżeli i wówczas, kiedy okoliczności, które doprowadziły do jego wydania, ustaną i jest mało prawdopodobne, aby miały się powtórzyć. Właściwy organ będzie uprawniony do sprawdzenia, na podstawie umotywowanego wniosku, czy takie okoliczności nadal istnieją; (h) w każdym przypadku posiadaczowi praw zostanie wypłacone odpowiednie do okoliczności sprawy wynagrodzenie, przy czym wzięta będzie pod uwagę wartość ekonomiczna takiego upoważnienia; (i) prawomocność każdej decyzji dotyczącej upoważnienia do takiego używania będzie podlegała kontroli sądowej lub innej niezależnej kontroli ze strony odrębnego organu wyższej władzy w kraju będącym Członkiem; (j) jakakolwiek decyzja dotycząca wynagrodzenia należnego w związku z takim używaniem będzie podlegała kontroli sądowej lub innej niezależnej kontroli ze strony odrębnego organu wyższej władzy w kraju będącym Członkiem; (k) Członkowie nie są zobowiązani do stosowania warunków określonych w punktach (b) i (f), jeżeli takie używanie jest dozwolone dla przeciwdziałania praktykom uznanym w drodze postępowania sądowego lub administracyjnego za antykonkurencyjne. Potrzeba przeciwdziałania praktykom antykonkurencyjnym może być wzięta pod uwagę w takich przypadkach przy określaniu sumy wynagrodzenia. Kompetentne władze będą miały prawo odmówić odwołania upoważnienia wówczas, gdy istnieje domniemanie, że warunki, które doprowadziły do wydania takiego upoważnienia, mogą ponownie wystąpić; (l) jeżeli upoważnienie do używania zezwala na wykorzystanie patentu (drugi patent), który nie może być stosowany bez naruszania innego patentu (pierwszy patent), będą miały zastosowanie następujące dodatkowe warunki: (i) wynalazek zastrzeżony w drugim patencie stanowi istotny postęp techniczny o poważnym znaczeniu gospodarczym w porównaniu wynalazkiem zastrzeżonym w pierwszym patencie; (ii) właściciel pierwszego patentu będzie miał prawo do licencji wzajemnej, na rozsądnych warunkach, dotyczącej używania wynalazku zastrzeżonego w drugim patencie; (iii) używanie pierwszego patentu, na które zostało udzielone upoważnienie, nie może zostać przeniesione, z wyjątkiem możliwości przeniesienia wraz z drugim patentem. _______________________ 7 "Inne użycie" odnosi się do użycia innego niż dozwolone na podstawie Artykułu 30. Artykuł 32 Unieważnienie/Przepadek Każda decyzja dotycząca unieważnienia lub przepadku patentu będzie mogła być rozpatrzona przez sąd. Artykuł 33 Okres ochrony Okres dostępnej ochrony nie będzie kończył się przed upływem okresu dwudziestu lat od daty zgłoszenia8. ____________________ 8 Rozumie się, że ci Członkowie, którzy nie mają systemu pierwotnego udzielenia, mogą ustalić, że okres ochrony będzie liczony od daty dokonania zgłoszenia w systemie pierwotnego udzielenia. Artykuł 34 Patenty na proces: Ciężar dowodu 1. Dla celów postępowania cywilnego dotyczącego naruszania praw właściciela, o których mowa w ust. 1(b) Artykułu 28, jeżeli przedmiotem patentu jest proces otrzymywania produktu, organy sądowe będą upoważnione do zażądania od pozwanego, aby udowodnił, że proces otrzymywania identycznego produktu jest różny od procesu opatentowanego. Dlatego Członkowie zapewnią, przy zaistnieniu przynajmniej jednej z następujących okoliczności, że każdy identyczny produkt, produkowany bez zgody właściciela patentu, będzie uważany, w przypadku braku dowodu przeciwnego, za otrzymany w drodze opatentowanego procesu: (a) jeżeli produkt otrzymany w drodze opatentowanego procesu jest nowy; (b) jeżeli istnieje poważne prawdopodobieństwo, że identyczny produkt został wytworzony w drodze danego procesu, a właściciel patentu nie był w stanie, mimo podjęcia rozsądnych wysiłków, ustalić procesu rzeczywiście zastosowanego. 2. Jakikolwiek Członek będzie mógł ustanowić, że ciężar dowodu wskazany w ust. 1 będzie spoczywał na domniemanym sprawcy naruszania jedynie wówczas, gdy spełniony jest warunek, o którym mowa w punkcie (a) lub wówczas, gdy spełniony jest warunek, o którym mowa w punkcie (b). 3. Przy wskazywaniu dowodu przeciwnego będą brane pod uwagę prawnie uzasadnione interesy pozwanych w zakresie ochrony ich tajemnic produkcyjnych i handlowych. Sekcja 6: Wzory masek (topografie) układów scalonych Artykuł 35 Stosunek do Traktatu IPIC Członkowie zgadzają się udzielać ochrony na wzory masek (topografie) układów scalonych (zwane dalej "wzorami masek") zgodnie z Artykułami od 2 do 7 (poza ust. 3 Artykułu 6), 12 i ust. 3 Artykułu 16 Traktatu o własności intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych (IPIC) oraz dodatkowo, zgodnie z następującymi postanowieniami. Artykuł 36 Zakres ochrony Z zastrzeżeniem postanowień ust. 1 Artykułu 37 Członkowie uznają za bezprawne następujące działania, dokonane bez upoważnienia posiadacza praw9: sprzedaż lub inny sposób rozpowszechniania w celach handlowych chronionego wzoru maski, układu scalonego, w którym zawarty jest chroniony wzór maski, lub artykułu zawierającego taki układ scalony tylko tak długo, jak długo zawiera on bezprawną reprodukcję wzoru maski. _______________ 9 Pojęcie "posiadacz praw" w niniejszym Rozdziale ma być tak samo rozumiane, jak pojęcie "posiadający prawo" w Traktacie IPIC. Artykuł 37 Działania nie wymagające upoważnienia posiadacza praw 1. Niezależnie od Artykułu 36 żaden Członek nie uzna za bezprawne dokonanie jakichkolwiek działań, o których mowa w niniejszym Artykule, w odniesieniu do układu scalonego zawierającego bezprawnie reprodukowany wzór maski lub jakiegokolwiek artykułu zawierającego taki układ scalony, jeżeli osoba dokonująca lub zlecająca takie działania nie wiedziała i nie miała uzasadnionych podstaw, by wiedzieć, przy nabywaniu układu scalonego lub artykułu zawierającego taki układ scalony, że zawierał on bezprawnie reprodukowany wzór maski. Członkowie zapewnią, że osoba taka, po otrzymaniu wystarczającego powiadomienia, że wzór maski był bezprawnie reprodukowany, będzie mogła dokonywać takich działań w stosunku do zgromadzonych zapasów lub towarów zamówionych przed datą powiadomienia, ale zobowiązana będzie do zapłacenia na rzecz posiadacza praw sumy odpowiadającej stosownej opłacie licencyjnej w wysokości, jaka byłaby należna na podstawie wynegocjowanej licencji dotyczącej takiego wzoru maski. 2. Warunki ustalone w punktach (a) -(k) Artykułu 31 będą stosowane odpowiednio w przypadku każdej niedobrowolnej licencji na wzór maski lub jego zastosowania przez rząd lub dla rządu bez upoważnienia posiadacza praw. Artykuł 38 Okres ochrony 1. W krajach będących Członkami, które wymagają rejestracji jako warunku ochrony, okres ochrony wzoru maski nie będzie kończył się przed upływem 10 lat liczonych od daty dokonania zgłoszenia o rejestrację lub pierwszego użycia w celach handlowych gdziekolwiek w świecie. 2. W krajach będących Członkami, które nie wymagają rejestracji jako warunku ochrony, wzory masek będą chronione przez okres nie krótszy niż 10 lat od daty pierwszego użycia w celach handlowych gdziekolwiek w świecie. 3. Niezależnie od postanowień ust. 1 i 2, Członek może ustanowić, że ochrona wygasa 15 lat po stworzeniu wzoru maski. Sekcja 7: Ochrona informacji nie ujawnionej Artykuł 39 1. Dla zapewnienia skutecznej ochrony przed nieuczciwą konkurencją, jak postanowiono w Artykule 10bis Konwencji paryskiej (1967), Członkowie będą chronić informację nieujawnioną zgodnie z ust. 2, a także dane przedstawione rządowi lub agencjom rządowym zgodnie z ust. 3. 2. Osoby fizyczne i prawne będą miały możliwość zapobiegania temu, aby informacje pozostające w sposób zgodny z prawem pod ich kontrolą nie zostały ujawnione, nabyte lub użyte bez ich zgody przez innych, w sposób sprzeczny z uczciwymi praktykami handlowymi10, tak długo, jak takie informacje: (a) są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji; (b) mają wartość handlową dlatego, że są poufne; i (c) poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te pozostają rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich poufności. 3. Członkowie wymagający jako warunku wydania zezwolenia na wprowadzenie do obrotu farmaceutyków lub produktów chemicznych przeznaczonych dla rolnictwa, w których wykorzystane są nowe jednostki chemiczne, przedstawienia niejawnych testów lub innych danych, których uzyskanie wymaga znacznego wysiłku, będą chronić takie dane przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych. Ponadto Członkowie będą chronić takie dane przed ujawnieniem, z wyjątkiem sytuacji, gdy konieczna jest ochrona odbiorców lub chyba że podjęte zostaną kroki dla zapewnienia, że takie dane będą chronione przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych. _____________________ 10 Dla celów niniejszego postanowienia "sposób sprzeczny z uczciwymi praktykami handlowymi" będzie oznaczać co najmniej takie praktyki, jak naruszenie umowy, nadużycie zaufania i nakłanianie do naruszenia lub nadużycia, i obejmuje uzyskanie niejawnej informacji przez osoby trzecie, które wiedziały lub wykazały rażące niedbalstwo w związku z brakiem wiedzy o tym, że informacja uzyskana została przy zastosowaniu takich praktyk. Sekcja 8: Kontrola praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych Artykuł 40 1. Członkowie zgadzają się, że niektóre praktyki licencyjne lub warunki odnoszące się do praw własności intelektualnej, które ograniczają konkurencję, mogą mieć niekorzystny wpływ na handel i mogą hamować transfer i upowszechnianie technologii. 2. Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie zabroni Członkom wskazania w ich ustawodawstwach praktyk licencyjnych lub warunków, które mogą w szczególnych przypadkach stanowić nadużycie praw własności intelektualnej, wywołujące skutki szkodliwe dla konkurencji na danym rynku. Jak postanowiono powyżej, Członek może zastosować, w sposób zgodny z innymi postanowieniami niniejszego Porozumienia, stosowne środki dla zapobieżenia lub kontroli takich praktyk, które mogą obejmować, na przykład, warunki dotyczące wyłącznego powrotnego udzielania, warunki niedopuszczające do zakwestionowania ważności i przymusowego udzielenia pakietu licencji, w świetle właściwych ustaw i przepisów tego Członka. 3. Każdy Członek podejmie na wniosek konsultacje z jakimkolwiek innym Członkiem, który ma powód, by wierzyć, że właściciel praw własności intelektualnej, który jest jego obywatelem lub ma stałą siedzibę na terytorium Członka, do którego skierowany został wniosek w sprawie konsultacji, dokonuje praktyk naruszających prawa i przepisy Członka występującego z wnioskiem w zakresie spraw, których dotyczy niniejsza Sekcja, i który to Członek życzy sobie zapewnienia zgodności z takim ustawodawstwem bez uszczerbku dla jakichkolwiek działań podjętych zgodnie z prawem ani dla pełnej swobody podjęcia ostatecznej decyzji przez każdego z Członków. Członek, do którego wniosek został skierowany, rozważy go w sposób pełny i życzliwy oraz stworzy odpowiednie możliwości dla konsultacji z Członkiem, który o nie wnioskuje, oraz będzie współpracować przez dostarczanie ogólnie dostępnych, jawnych informacji związanych z daną sprawą oraz innych informacji dostępnych Członkowi, w sposób zgodny z prawem krajowym oraz pod warunkiem zawarcia wzajemnie zadowalających porozumień dotyczących ochrony poufności przez Członka wnioskującego o konsultacje. 4. Członek, w stosunku do którego obywateli lub podmiotów mających na jego terytorium stałą siedzibę toczy się postępowanie w innym kraju będącym Członkiem, a dotyczące domniemanego naruszenia ustaw i przepisów tego Członka w zakresie spraw będących przedmiotem niniejszej Sekcji, będzie miał, na wniosek, możliwość konsultacji z tym drugim Członkiem na takich samych warunkach, jakie przewidziano w ust. 3. CZĘŚĆ III DOCHODZENIE I EGZEKWOWANIE PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ Sekcja 1: Zobowiązania ogólne Artykuł 41 1. Członkowie zapewnią dostępność procedur w zakresie dochodzenia i egzekwowania praw, określonych w niniejszej Części, na podstawie ich prawa krajowego tak, aby umożliwić skuteczne działanie przeciwko każdemu naruszeniu praw własności intelektualnej, objętych niniejszym Porozumieniem, włącznie z doraźnymi środkami dla zapobiegania naruszeniom i środkami zaradczymi dla odstraszania od następnych naruszeń. Procedury te będą stosowane w taki sposób, aby uniknąć tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z prawem oraz aby stworzyć zabezpieczenia przed ich nadużyciem. 2. Procedury dotyczące dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej będą słuszne i sprawiedliwe. Nie będą niepotrzebnie skomplikowane ani kosztowne, ani nie będą ustanawiały nierozsądnych terminów, ani powodowały nieuzasadnionych opóźnień. 3. Zaleca się, aby decyzje co do istoty sprawy sporządzane były w formie pisemnej i zawierały uzasadnienia. Będą one udostępniane bez zbędnej zwłoki przynajmniej stronom postępowania. Decyzje co do istoty sprawy będą oparte jedynie na dowodach, co do których strony miały możliwość się ustosunkować. 4. Strony postępowania będą miały możliwość poddania rewizji przez organ sądowy ostatecznych decyzji administracyjnych, a także przynajmniej prawnych aspektów wstępnych orzeczeń sądowych dotyczących przedmiotu sprawy w zależności od systemu prawnego Członka w odniesieniu do ważności sprawy. Jednakże nie będzie obowiązku zapewnienia możliwości poddania rewizji wyroków uniewinniających, wydanych w sprawach kryminalnych. 5. Rozumie się, że niniejsza Część nie tworzy żadnych zobowiązań do stworzenia sądowego systemu dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej odmiennego od ogólnego systemu dochodzenia i egzekwowania praw i nie narusza także możności dochodzenia i egzekwowania przez Członków swych praw w ogóle. Żadne z postanowień niniejszej Części nie tworzy zobowiązania, co do rozdziału środków pomiędzy dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej i dochodzenie i egzekwowanie prawa w ogóle. Sekcja 2: Procedury cywilne i administracyjne oraz środki zaradcze Artykuł 42 Procedury oparte na zasadzie słuszności i sprawiedliwości Członkowie zapewnią posiadaczom praw11 dostęp do cywilnych procedur sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej objętych zakresem niniejszego Porozumienia. Pozwani będą mieć prawo do pisemnego powiadomienia, a powiadomienie będzie dokonane terminowo i będzie zawierało wystarczające szczegóły, włącznie ze wskazaniem podstawy roszczeń. Strony będą mogły być reprezentowane przez niezależnego adwokata, zaś procedury nie narzucą nadmiernie ciężkich wymogów, co do obowiązkowego osobistego stawiennictwa. Wszystkie strony uczestniczące w takich postępowaniach będą uprawnione do uzasadniania swych roszczeń i przedstawiania wszystkich właściwych dowodów. Procedura zapewni środki dla ustalenia i ochrony informacji poufnych, chyba że będzie to sprzeczne z istniejącymi wymogami konstytucyjnymi. _________________ 11 Dla celów niniejszej Części pojęcie "posiadacz praw" obejmuje zrzeszenia i stowarzyszenia mające zdolność prawną do dochodzenia takich praw. Artykuł 43 Dowody 1. Jeżeli strona przedstawiła rozsądnie dostępny dowód wystarczający do poparcia jej roszczeń i wskazała dowód odpowiedni dla uzasadnienia jej roszczeń, który znajduje się w posiadaniu strony przeciwnej, organy sądowe będą miały prawo nakazać tej stronie okazanie tego dowodu, pod warunkiem że w stosowanych przypadkach zostaną stworzone warunki zapewniające ochronę informacji poufnej. 2. W przypadkach, w których strona uczestnicząca w postępowaniu rozmyślnie i bez uzasadnionych powodów odmawia dostępu do niezbędnych informacji lub w inny sposób uchyla się od dostarczenia w rozsądnym terminie niezbędnych informacji, lub poważnie utrudnia postępowanie w sprawie dotyczącej dochodzenia praw, Członek może upoważnić organy sądowe do dokonania wstępnych i ostatecznych ustaleń, pozytywnych lub negatywnych, na podstawie dostarczonych im informacji, włącznie z zażaleniem lub twierdzeniem przedstawionym przez stronę, dla której odmowa dostępu do informacji miała negatywne skutki, z zastrzeżeniem zapewnienia stronom możliwości wysłuchania ich stanowisk co do zarzutów lub dowodów. Artykuł 44 Zabezpieczenie roszczeń 1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać stronie, aby zaprzestała naruszania praw, m.in. w tym celu, aby zapobiec wprowadzaniu do obrotu handlowego na obszarze ich jurysdykcji towarów importowanych, które powodują naruszenie praw własności intelektualnej, niezwłocznie po dokonaniu odprawy celnej takich towarów. Członkowie nie są zobowiązani do przyznania takiego prawa w stosunku do chronionego przedmiotu, nabytego lub zamówionego przez osobę, która nie wiedziała lub nie miała wystarczających podstaw do tego, by wiedzieć, że obrót takim przedmiotem może spowodować naruszenie praw własności intelektualnej. 2. Niezależnie od innych postanowień niniejszej Części oraz z zastrzeżeniem, że przestrzegane będą postanowienia Części II w sposób wyraźny regulujące używanie przez rządy lub osoby trzecie upoważnione przez rząd, ale bez zgody posiadacza praw, Członkowie mogą ograniczyć dostępne do zastosowania przeciw takim praktykom środki zaradcze do wypłaty wynagrodzenia, zgodnie z punktem (h) Artykułu 31. W innych przypadkach będą stosowane środki zaradcze przewidziane w niniejszej Części lub też, jeżeli środki takie są niezgodne z prawem Członka, wydawane będą deklaratoryjne orzeczenia sądowe oraz przyznawane będzie stosowne odszkodowanie. Artykuł 45 Odszkodowania 1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać sprawcy naruszenia, aby zapłacił posiadaczowi praw odszkodowanie, odpowiednie dla wynagrodzenia szkody, jakiej uprawniony doznał z powodu naruszenia jego praw własności intelektualnej przez sprawcę naruszenia, który wiedział lub miał wystarczające podstawy, by wiedzieć, że zajmuje się działalnością stanowiącą naruszenie praw. 2. Organy sądowe będą miały także prawo nakazać sprawcy naruszenia, aby zwrócił posiadaczowi praw koszty, które mogą zawierać stosowne honoraria adwokackie. W uzasadnionych przypadkach Członkowie mogą upoważnić organy sądowe do wydania nakazu zwrotu zysków albo zapłaty z góry ustalonego odszkodowania, nawet jeśli osoba dokonująca naruszenia nie wiedziała lub nie miała wystarczających podstaw, by wiedzieć, że zajmuje się działalnością powodującą naruszenie. Artykuł 46 Inne środki zaradcze W celu stworzenia skutecznego systemu zapobiegania naruszeniom, organy sądowe będą miały prawo nakazania, aby towary, które uznają za stanowiące naruszenie, zostały usunięte, bez jakiegokolwiek odszkodowania, z obrotu handlowego w taki sposób, aby uniknąć jakiejkolwiek szkody dla posiadacza praw lub, chyba że jest to sprzeczne z istniejącymi wymogami konstytucyjnymi, aby zostały zniszczone. Organy sądowe będą miały także prawo nakazać, aby materiały i narzędzia, których głównym przeznaczeniem było wytwarzanie towarów naruszających prawa, zostały usunięte bez jakiegokolwiek odszkodowania z obrotu handlowego, aby zminimalizować ryzyko dalszych naruszeń. Przy rozpatrywaniu takich wniosków zostanie wzięta pod uwagę potrzeba zachowania proporcji pomiędzy wagą naruszenia i podjętymi środkami zaradczymi, a także interesy stron trzecich. W stosunku do towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym zwykłe usunięcie znaku towarowego umieszczonego na nich bezprawnie nie będzie wystarczające, poza wyjątkowymi przypadkami, do tego aby zezwolić na dopuszczenie takich towarów do obrotu handlowego. Artykuł 47 Prawo do informacji Członkowie mogą postanowić, że organy sądowe będą miały prawo, jeżeli nie będzie to w dysproporcji do wagi naruszenia, nakazać sprawcy naruszenia, aby poinformował posiadacza praw o tożsamości osób trzecich związanych z produkcją i rozpowszechnianiem towarów lub usług stanowiących naruszenie oraz o ich kanałach dystrybucji. Artykuł 48 Wynagrodzenie szkody pozwanemu 1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać stronie, na żądanie której zostały zastosowane środki zaradcze i która nadużyła procedur egzekucyjnych, aby zapewniła stronie, wobec której niesłusznie zastosowano zakaz lub ograniczenie, odpowiednią rekompensatę za straty poniesione w wyniku takiego nadużycia. Organy sądowe będą także miały prawo nakazać stronie skarżącej, aby zwróciła pozwanemu poniesione przez niego wydatki, które mogą obejmować honorarium adwokackie. 2. Przy wykonywaniu prawa dotyczącego ochrony lub dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej Członkowie wyłączą zarówno organy publiczne, jak i urzędników ze stosowania, jedynie wobec nich odpowiednich środków zaradczych, jeżeli podejmowane w trakcie wykonywania takiego prawa działania są dokonywane lub zamierzone w dobrej wierze. Artykuł 49 Procedury administracyjne W zakresie, w jakim środki prawa cywilnego mogą być stosowane jako rezultat procedur administracyjnych dotyczących istoty sprawy, procedury te będą zgodne z zasadami odpowiadającymi co do swej istoty tym, jakie są ustanowione w niniejszej Sekcji. Sekcja 3: Środki tymczasowe Artykuł 50 1. Organy sądowe będą miały prawo zastosować szybkie i skuteczne środki tymczasowe: (a) aby zapobiec zaistnieniu przypadków naruszania jakiegokolwiek prawa własności intelektualnej, a w szczególności, aby zapobiec wprowadzeniu do obrotu handlowego na obszarze ich jurysdykcji towarów włączając w to dobra importowane bezpośrednio po odprawie celnej; (b) dla zabezpieczenia odpowiednich dowodów w związku z domniemanym naruszeniem. 2. Organy sądowe będą miały prawo zastosować środki tymczasowe bez wysłuchania drugiej strony, jeżeli to właściwe, w szczególności, gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza praw szkodę nie do naprawienia lub gdy istnieje widoczne ryzyko, że dowody zostaną zniszczone. 3. Organy sądowe będą miały prawo domagania się od wnioskodawcy, aby dostarczył jakikolwiek rozsądnie dostępny dowód, aby przekonać się w wystarczającym stopniu, że wnioskodawca jest posiadaczem praw i że prawo wnioskodawcy zostało naruszone lub że naruszenie takie zagraża, a także, aby wniósł kaucję lub dokonał innego równoważnego zabezpieczenia wystarczającego dla ochrony pozwanego i zapobieżenia nadużyciu. 4. Jeżeli środki tymczasowe zostały zastosowane bez wysłuchania drugiej strony, strony dotknięte nimi będą o tym powiadomione, nie później jednak niż niezwłocznie po zastosowaniu tych środków. Rewizja obejmująca prawo strony do przedstawienia jej stanowiska będzie dokonana na żądanie pozwanego w celu podjęcia decyzji w rozsądnym okresie po powiadomieniu o podjęciu środków odnośnie do tego, czy stosowane środki powinny być zmodyfikowane, uchylone, czy utrzymane. 5. Organy, które mają zastosować środki tymczasowe, mogą domagać się od wnioskodawcy dostarczenia innych informacji, niezbędnych do identyfikacji towarów objętych tymi środkami. 6. Bez naruszenia ust. 4, środki tymczasowe podjęte na podstawie ust. 1 i 2 zostaną, na żądanie pozwanego, uchylone lub ich skuteczność w inny sposób powstrzymana, jeżeli postępowanie prowadzące do decyzji w przedmiocie sprawy nie zostanie podjęte w rozsądnym terminie określonym przez organy sądowe wprowadzające takie środki, jeżeli prawo Członka na to zezwala lub, w przypadku braku określenia takiego terminu, w terminie nie dłuższym niż 20 dni roboczych lub 31 dni kalendarzowych, zależnie od tego, który z nich jest dłuższy. 7. Jeżeli środki tymczasowe zostaną uchylone lub ustaną na skutek działania lub zaniedbania wnioskodawcy lub gdy następnie ustalono, że nie było naruszenia lub zagrożenia naruszeniem prawa własności intelektualnej, organy sądowe będą miały prawo nakazać wnioskodawcy, na wniosek pozwanego, aby zapłacił pozwanemu odpowiednie odszkodowanie z tytułu jakiejkolwiek szkody spowodowanej przez środki tymczasowe. 8. W zakresie, w jakim środki tymczasowe mogą być zastosowane w wyniku postępowania administracyjnego, postępowanie to będzie zgodne z zasadami równoważnymi co do swej istoty z ustanowionymi w niniejszej Sekcji. Sekcja 4: Wymagania specjalne odnoszące się do środków stosowanych przy kontroli granicznej12 Artykuł 51 Wstrzymanie wydania przez władze celne Członkowie zastosują, zgodnie z poniższymi postanowieniami, procedury13 dające możliwość posiadaczowi praw, który ma uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że może mieć miejsce import towarów oznaczonych podrabianym znakiem towarowym lub pirackich towarów naruszających prawa autorskie14, złożenia pisemnego wniosku do odpowiednich organów administracyjnych lub sądowych o wstrzymanie przez władze celne wydania takich towarów do wolnego obrotu. Członkowie mogą umożliwić złożenie takiego wniosku w stosunku do towarów, z którymi związane są inne naruszenia praw własności intelektualnej, pod warunkiem zachowania zgodności z wymaganiami niniejszej Sekcji. Członkowie mogą także ustanowić odpowiednie procedury dotyczące wstrzymania wydania przez władze celne towarów naruszających takie prawa, a przeznaczonych na eksport ze swych terytoriów. ____________________ 12 Jeżeli Członek zniósł praktycznie całą kontrolę ruchu towarów przez jego granicę z innym Członkiem, z którym tworzy część unii celnej, nie będzie miał obowiązku stosowania postanowień niniejszej Sekcji na tej granicy. 13 Rozumie się, że nie będzie obowiązku stosowania takich procedur do importu towarów umieszczonych na rynku innego kraju przez lub za zgodą posiadacza praw lub do towarów w tranzycie. 14 Dla celów niniejszego Porozumienia: (a) "towary oznaczone podrabianym znakiem towarowym" będą rozumiane jako towary, włącznie z opakowaniem, noszące bez upoważnienia znak towarowy, który jest identyczny ze znakiem towarowym ważnie zarejestrowanym dla takich towarów lub który nie może być odróżniony w swym zasadniczym wyglądzie od takiego znaku towarowego i który przez to narusza prawa właściciela znaku towarowego, o którym mowa, na podstawie prawa kraju importującego; (b) "pirackie towary naruszające prawa autorskie" będą rozumiane jako towary, które są kopiami wykonanymi bez zgody posiadacza praw lub osoby należycie upoważnionej przez niego w kraju, w którym je wyprodukowano i które są wykonane bezpośrednio lub pośrednio z takiego przedmiotu, że wykonanie kopii stanowiłoby naruszenie praw autorskich lub prawa pokrewnego według prawa kraju importującego. Artykuł 52 Wniosek Każdy posiadacz praw wszczynający postępowanie na podstawie Artykułu 51 będzie miał obowiązek dostarczyć odpowiedni dowód, zadowalający kompetentne władze, że według prawa kraju importującego istnieje uprawdopodobnione domniemanie, że nastąpiło naruszenie jego prawa własności intelektualnej, oraz dostarczyć wystarczająco szczegółowy opis towarów dla ich łatwego rozpoznania przez władze celne. Kompetentne władze powiadomią w rozsądnym terminie wnioskodawcę, czy uwzględniły wniosek, oraz przez jaki okres władze celne będą podejmowały działania, jeżeli okres ten został przez kompetentne władze określony. Artykuł 53 Kaucja lub równoważne zabezpieczenie 1. Kompetentne władze będą miały prawo domagać się od wnioskodawcy wniesienia kaucji lub dokonania równoważnego zabezpieczenia, wystarczającego dla ochrony pozwanego i odpowiednich władz, a także dla zapobieżenia nadużyciu. Taka kaucja lub równoważne zabezpieczenie nie mogą nadmiernie zniechęcać do korzystania z takich procedur. 2. Jeżeli zgodnie z wnioskiem złożonym na podstawie niniejszej Sekcji wydanie do wolnego obrotu towarów zawierających wzory przemysłowe, patenty, wzory masek lub nie ujawnioną informację zostało wstrzymane przez władze celne na podstawie decyzji innej niż wydana przez organy sądowe lub przez inny niezależny organ, a okres przewidziany w Artykule 55 upłynął bez udzielenia, przez należycie upoważniony organ, tymczasowego zwolnienia, a także pod warunkiem, że wszystkie inne wymogi dla importu zostały spełnione, właściciel, importer lub odbiorca takich towarów będzie uprawniony do uzyskania ich wydania po złożeniu kaucji w wysokości wystarczającej do ochrony posiadacza praw przed jakimkolwiek naruszeniem. Wpłacanie takiej kaucji nie przeszkodzi zastosowaniu jakiegokolwiek innego środka zapobiegawczego dostępnego posiadaczowi praw, co należy rozumieć w ten sposób, że kaucja zostanie wydana, jeżeli posiadacz praw nie skorzysta z przysługującego mu prawa do podjęcia działań w rozsądnym czasie. Artykuł 54 Zawiadomienie o wstrzymaniu Importer i wnioskodawca będą niezwłocznie powiadomieni o wstrzymaniu wydania towarów na podstawie Artykułu 51. Artykuł 55 Okres wstrzymania Jeżeli w okresie nie przekraczającym 10 dni roboczych od doręczenia wnioskodawcy zawiadomienia o dokonaniu wstrzymania władze celne nie zostały powiadomione, że wszczęte zostało, przez stronę inną niż pozwany, postępowanie prowadzące do wydania decyzji w przedmiocie sprawy lub że należycie upoważniony organ podjął środki tymczasowe przedłużające wstrzymanie wydania towarów, towary te zostaną wydane pod warunkiem, że wszystkie inne warunki dla importu lub eksportu zostały spełnione. W stosownych przypadkach termin ten może być przedłużony o następne 10 dni roboczych. Jeżeli wszczęte zostało postępowanie prowadzące do wydania decyzji w przedmiocie sprawy, na żądanie pozwanego nastąpi rewizja obejmująca prawo stron do przedstawienia swoich stanowisk w celu zadecydowania w rozsądnym terminie, czy środki zapobiegawcze zostaną zmodyfikowane, uchylone, czy utrzymane. Niezależnie od powyższych postanowień, jeżeli wstrzymanie wydania towarów jest dokonane lub kontynuowane na podstawie tymczasowego środka zastosowanego przez sąd, będą miały zastosowanie postanowienia ust. 6 Artykułu 50. Artykuł 56 Wynagrodzenie szkody importerowi i właścicielowi towarów Właściwe organy będą miały prawo nakazać wnioskodawcy, aby zapłacił importerowi, odbiorcy i właścicielowi towarów odpowiednie odszkodowanie za szkody spowodowane im przez niesłuszne zatrzymanie towarów lub przez zatrzymanie towarów wydanych na podstawie Artykułu 55. Artykuł 57 Prawo do inspekcji i informacji Bez uszczerbku dla ochrony informacji poufnej, Członkowie upoważnią kompetentne organy do zapewnienia posiadaczowi praw wystarczającej możliwości do przeprowadzenia inspekcji każdego towaru zatrzymanego przez władze celne, w celu uzasadnienia roszczeń posiadacza praw. Kompetentne organy będą także upoważnione do zapewnienia importerowi równoważnego prawa do inspekcji każdego takiego towaru. Jeżeli w przedmiocie sprawy dokonano pozytywnych ustaleń, Członkowie mogą upoważnić kompetentne organy do poinformowania posiadacza praw o nazwach i adresach nadawcy, importera i odbiorcy, a także o ilości towarów będących przedmiotem sprawy. Artykuł 58 Działanie z urzędu Jeżeli Członkowie wymagają, by kompetentne organy z własnej inicjatywy podejmowały działania polegające na wstrzymaniu wydania towarów, w stosunku do których uzyskały dowód oparty na uprawdopodobnionym domniemaniu, że prawo własności intelektualnej zostało naruszone, wówczas: (a) kompetentne organy mogą w każdej chwili zwrócić się do posiadacza praw o udzielenie każdej informacji, która może im pomóc w wykonaniu ich uprawnień; (b) importer i posiadacz praw będą niezwłocznie powiadomieni o wstrzymaniu. Jeżeli importer wniósł do kompetentnego organu odwołanie od decyzji o wstrzymaniu, wstrzymanie będzie podlegać odpowiednio warunkom ustalonym w Artykule 55; (c) Członkowie wyłączą organy publiczne i urzędników z odpowiedzialności za stosowanie odpowiednich środków zaradczych tylko, jeżeli podejmowane działania dokonywane są lub zamierzone w dobrej wierze. Artykuł 59 Środki zaradcze Bez uszczerbku dla prawa do podejmowania innych działań dostępnych posiadaczowi praw oraz z zastrzeżeniem prawa pozwanego do domagania się dokonania rewizji przez organy sądowe, kompetentne władze będą miały prawo nakazać zniszczenie lub inne rozporządzenie towarami stanowiącymi naruszenie zgodnie z zasadami ustalonymi w Artykule 46. Odnośnie do towarów oznaczonych podrabianym znakiem towarowym, władze nie zezwolą na reeksport w niezmienionym stanie towarów stanowiących naruszenie lub poddadzą je odmiennej procedurze celnej, chyba że zaistnieją wyjątkowe okoliczności. Artykuł 60 Import de minimis Członkowie mogą wyłączyć ze stosowania powyższych przepisów małe ilości towarów o charakterze niehandlowym, przewożone w bagażu osobistym podróżnego lub przesyłane w małych partiach. Sekcja 5: Procedury karne Artykuł 61 Członkowie ustanowią procedury karne i kary, które będą stosowane przynajmniej w przypadkach umyślnego podrabiania znaku towarowego lub piractwa praw autorskich, dokonanego na skalę handlową. Dostępne środki zaradcze będą obejmowały uwięzienie albo kary pieniężne wystarczające dla odstraszenia zgodnie z wymiarem kar stosowanych za przestępstwa o odpowiadającym im ciężarze. W stosownych przypadkach, dostępne środki zaradcze będą obejmowały także konfiskatę, przepadek i zniszczenie towarów stanowiących naruszenie oraz wszelkich materiałów i narzędzi, które były głównie stosowane dla popełnienia przestępstwa. Członkowie mogą ustanowić procedury karne i kary, które będą stosowane w innych przypadkach naruszania praw własności intelektualnej, w szczególności jeżeli naruszenia dokonywane są umyślnie i na skalę handlową. CZĘŚĆ IV NABYCIE I UTRZYMANIE W MOCY PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ ORAZ PROCEDURY SPORNE W ZAKRESIE TYCH SPRAW Artykuł 62 1. Członkowie mogą wymagać, jako warunku nabycia lub utrzymania w mocy praw własności intelektualnej przewidzianych przepisami Sekcji 2-6 Części II niniejszego Porozumienia, zastosowania się do rozsądnych procedur i formalności. Takie procedury i formalności będą zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. 2. Jeżeli nabycie prawa własności intelektualnej uwarunkowane jest udzieleniem lub zarejestrowaniem prawa, Członkowie zapewnią, aby procedury w sprawie udzielenia lub rejestracji, z zastrzeżeniem ich zgodności z podstawowymi warunkami nabycia praw, umożliwiały udzielenie lub rejestrację takiego prawa w rozsądnym terminie tak, aby uniknąć nieuzasadnionego skrócenia okresu ochrony. 3. Artykuł 4 Konwencji paryskiej (1967) będzie stosowany odpowiednio do znaków usługowych. 4. Procedury związane z nabyciem lub utrzymaniem w mocy praw własności intelektualnej oraz, jeżeli prawo Członka takie procedury przewiduje, związane z administracyjnym unieważnieniem, oraz procedury sporne takie, jak postępowanie sprzeciwowe, o uchylenie lub o unieważnienie będą podlegały ogólnym zasadom ustanowionym w ust. 2 i 3 Artykułu 41. 5. Ostateczne decyzje administracyjne w każdym postępowaniu prowadzonym na podstawie ust. 4 będą podlegały rewizji przez organ sądowy lub quasi-sądowy. Jednakże nie będzie obowiązku stworzenia możliwości takiej rewizji decyzji, w przypadkach nieskutecznego sprzeciwu lub administracyjnego unieważnienia, pod warunkiem że podstawy takich postępowań mogą być przedmiotem postępowania w sprawie unieważnienia. CZĘŚĆ V ZAPOBIEGANIE SPOROM I ROZSTRZYGANIE SPORÓW Artykuł 63 Przejrzystość 1. Ustawy i przepisy oraz ostateczne decyzje sądowe i zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania, wprowadzone przez Członka w przedmiocie niniejszego Porozumienia (dostępność, zakres, nabycie, dochodzenie i zapobieganie nadużyciu praw własności intelektualnej) będą publikowane lub, jeżeli taka publikacja nie jest praktykowana, będą ogólnie dostępne w języku krajowym w taki sposób, aby rządy i posiadacze praw byli w stanie zapoznać się z nimi. Porozumienia dotyczące przedmiotu niniejszego Porozumienia, które pozostają w mocy pomiędzy rządem lub agendą rządową Członka a rządem lub agendą rządową innego Członka zostaną również opublikowane. 2. Członkowie poinformują Radę TRIPS o ustawach i przepisach, o których mowa w ust. 1, aby dopomóc Radzie w dokonaniu przez nią przeglądu funkcjonowania niniejszego Porozumienia. Rada podejmie starania, aby ograniczyć ciężar, jaki Członkowie ponoszą wykonując to zobowiązanie, i może zadecydować o odstąpieniu od obowiązku informowania o takich ustawach i przepisach bezpośrednio samą Radę, jeżeli konsultacje z WIPO w sprawie ustanowienia wspólnego rejestru zawierającego te ustawy i przepisy zakończą się pomyślnie. W związku z tym Rada rozważy także jakiekolwiek wymagane działanie dotyczące dostarczenia informacji w związku ze zobowiązaniami określonymi niniejszym Porozumieniem, a wynikające z postanowień Artykułu 6ter Konwencji paryskiej (1967). 3. Każdy Członek będzie gotów dostarczyć, w odpowiedzi na pisemny wniosek innego Członka, informacji w rodzaju omówionym w ust. 1. Członek, który ma powody, by sądzić, że konkretna decyzja sądowa lub zarządzenie administracyjne lub porozumienie dwustronne w obszarze praw własności intelektualnej narusza jego prawa wynikające z niniejszego Porozumienia, może także wnioskować na piśmie, aby umożliwiono mu dostęp lub udzielono w sposób wystarczająco szczegółowy informacji o takich konkretnych decyzjach sądowych lub zarządzeniach administracyjnych lub porozumieniach dwustronnych. 4. Żadne z postanowień ust. 1, 2 i 3 nie będzie wymagało od Członków ujawnienia poufnych informacji, które mogłyby hamować wykonywanie prawa, lub w inny sposób byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub też mogłoby wyrządzić szkodę uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych. Artykuł 64 Rozstrzyganie sporów 1. Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 oraz Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów, będą miały zastosowanie do konsultacji i rozstrzygania sporów z zakresu niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem tych szczegółowo określonych w niniejszym Porozumieniu. 2. Punkty 1(b) i 1(c) Artykułu XXIII GATT 1994 nie będą miały zastosowania do rozstrzygania sporów na podstawie niniejszego Porozumienia przez okres pięciu lat od wejścia w życie Porozumienia WTO. 3. W okresie, o którym mowa w ust. 2, Rada TRIPS zbada zakres i warunki dopuszczalności zażaleń typu określonego w ust. 1(b) i 1(c) Artykułu XXIII dokonywanych zgodnie z niniejszym Porozumieniem oraz przedłoży Konferencji Ministerialnej zalecenia do zatwierdzania. Jakakolwiek decyzja Konferencji Ministerialnej o zatwierdzeniu takich zaleceń lub przedłużeniu okresu wskazanego w ust. 2, będzie podejmowana jedynie w drodze consensusu, a zatwierdzone zalecenia będą skuteczne w stosunku do wszystkich członków bez dalszego formalnego postępowania w sprawie zatwierdzenia. CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE Artykuł 65 Postanowienia przejściowe 1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2, 3 i 4 żaden Członek nie będzie zobowiązany do stosowania postanowień niniejszego Porozumienia przed upływem ogólnego okresu jednego roku następującego po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO. 2. Członek - kraj rozwijający się uprawniony jest do odroczenia o następny okres czterech lat daty zastosowania, jak to określono w ust. 1, postanowień niniejszego Porozumienia, innych niż zawarte w Artykułach 3, 4 i 5. 3. Jakikolwiek inny Członek, będący w okresie transformacji z systemu gospodarki centralnie planowanej do systemu gospodarki rynkowej opartej na wolnej przedsiębiorczości i który podejmuje reformy strukturalne swego systemu własności intelektualnej i stoi wobec szczególnych problemów w zakresie przygotowania i wdrażania ustawodawstwa z dziedziny własności intelektualnej, może także skorzystać z okresu odroczenia przewidzianego w ust. 2. 4. W zakresie, w jakim Członek - kraj rozwijający się jest zobowiązany niniejszym Porozumieniem do rozciągnięcia ochrony patentowej produktu na dziedziny techniki, które nie podlegały ochronie na jego terytorium w dniu wprowadzenia niniejszego porozumienia przez tego Członka, jak to określono w ust. 2, może odroczyć zastosowanie Sekcji 5 Części II niniejszego Porozumienia w takich dziedzinach o dodatkowy okres pięciu lat. 5. Członek korzystający z okresu przejściowego na podstawie przepisów ust. 1, 2, 3 lub 4 zapewni, że jakiekolwiek zmiany w jego krajowych ustawach, przepisach wykonawczych i praktyce dokonane w tym okresie nie spowodują obniżenia poziomu zgodności z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Artykuł 66 Członkowie - kraje najmniej rozwinięte 1. Mając na uwadze szczególne potrzeby i wymagania, ograniczenia gospodarcze, administracyjne i finansowe, a także potrzebę elastyczności w zakresie tworzenia trwałej bazy technicznej, od Członków - krajów najmniej rozwiniętych nie będzie się wymagać stosowania postanowień niniejszego Porozumienia innych niż zawarte w Artykułach 3, 4 i 5 przez okres 10 lat od daty wprowadzenia w myśl ust. 1 Artykułu 65. Rada TRIPS zgodzi się na przedłużenie tego okresu na podstawie dobrze umotywowanego wniosku Członka - kraju najmniej rozwiniętego. 2. Członkowie - kraje rozwinięte stworzą zachęty dla przedsiębiorstw i instytucji na ich terytoriach w celu popierania i rozwijania transferu technologii do Członków - krajów najmniej rozwiniętych dla umożliwienia im stworzenia solidnej i trwałej bazy technicznej. Artykuł 67 Współpraca techniczna W celu ułatwienia wprowadzania w życie niniejszego Porozumienia Członkowie - kraje rozwinięte nawiążą, na wniosek oraz na wzajemnie uzgodnionych warunkach i w uzgodniony sposób, współpracę techniczną i finansową, korzystną dla Członków - krajów rozwijających się i najmniej rozwiniętych. Taka współpraca będzie obejmowała pomoc w przygotowaniu ustaw i przepisów dotyczych ochrony i dochodzenia praw własności intelektualnej oraz zapobiegania ich nadużywaniu, będzie także obejmowała pomoc w zakresie tworzenia lub wzmocnienia krajowych urzędów i agend odpowiednich dla tych spraw, łącznie ze szkoleniem personelu. CZĘŚĆ VII POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE; POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 68 Rada Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej Rada TRIPS będzie obserwować działanie niniejszego Porozumienia, a w szczególności wywiązywanie się Członków z zobowiązań z niego wynikających, a także stworzy Członkom możliwość konsultowania spraw związanych z handlowymi aspektami praw własności intelektualnej. Będzie ona wypełniała inne obowiązki, jakie zostaną jej powierzone przez Członków, a w szczególności będzie służyć pomocą, o jaką będzie proszona przez Członków w zakresie procedur rozstrzygania sporów. Wypełniając swe funkcje Rada TRIPS może przeprowadzać konsultacje i prosić o informacje z każdego źródła, jakie uzna za odpowiednie. Rada będzie starała się, w drodze konsultacji z WIPO, dokonać, w ciągu jednego roku od swego pierwszego spotkania, odpowiednich uzgodnień odnośnie do współpracy z organami tej Organizacji. Artykuł 69 Współpraca międzynarodowa Członkowie zgadzają się współpracować ze sobą w celu wyeliminowania międzynarodowego handlu towarami, które naruszają prawa własności intelektualnej. W tym celu utworzą oni i zgłoszą, w drodze notyfikacji, punkty kontaktowe w swoich krajowych organach administracji i będą gotowi dokonywać wymiany informacji o handlu towarami stanowiącymi naruszenie. Członkowie będą w szczególności popierać wymianę informacji i współpracę pomiędzy władzami celnymi w związku z handlem towarami oznaczonymi podrabianym znakiem towarowym oraz pirackimi towarami chronionymi prawem autorskim. Artykuł 70 Ochrona istniejących przedmiotów własności intelektualnej 1. Niniejsze Porozumienie nie stwarza zobowiązań w stosunku do działań, które miały miejsce przed datą wprowadzenia Porozumienia przez Członka, którego dotyczyły. 2. Jeżeli w niniejszym Porozumieniu nie postanowiono inaczej, niniejsze Porozumienie stwarza zobowiązania w stosunku do wszystkich przedmiotów istniejących w dniu wprowadzenia niniejszego Porozumienia przez Członka, którego dotyczą i na terytorium którego są chronione w tej dacie lub które spełniają bądź spełnią w najbliższym czasie kryteria ochrony zgodnie z warunkami niniejszego Porozumienia. W odniesieniu do postanowień niniejszego ust. oraz ust. 3 i 4, zobowiązania w zakresie prawa autorskiego w stosunku do istniejących prac będą określane wyłącznie na podstawie Artykułu 18 Konwencji berneńskiej (1971), a w stosunku do praw producentów nagrań i wykonawców z istniejących nagrań - wyłącznie na podstawie Artykułu 18 Konwencji berneńskiej (1971), stosowanego na podstawie przepisów ust. 6 Artykułu 14 niniejszego Porozumienia. 3. Nie będzie istniało zobowiązanie do przywrócenia ochrony przedmiotom własności intelektualnej, które w dniu wprowadzenia niniejszego Porozumienia przez Członka, którego dotyczą, stały się dobrem powszechnym. 4. W odniesieniu do wszelkich działań podejmowanych w stosunku do określonych egzemplarzy przedmiotów zawierających przedmiot ochrony, które w świetle uregulowań legislacyjnych zgodnych z niniejszym Porozumieniem staną się naruszeniami, a które były rozpoczęte lub w związku z którymi dokonano znacznych inwestycji przed datą przyjęcia Porozumienia WTO przez Członka, każdy Członek może wprowadzić ograniczenie środków zaradczych dostępnych posiadaczowi praw w stosunku do kontynuowania takich działań po dacie wprowadzenia Porozumienia przez Członka. Jednakże w takich przypadkach Członek zapewni przynajmniej zapłatę słusznego wynagrodzenia. 5. Członek nie jest zobowiązany do zastosowania postanowień Artykułu 11 i ust. 4 Artykułu 14 w stosunku do oryginałów lub kopii zakupionych przed datą wprowadzenia niniejszego Porozumienia przez Członka. 6. Członkowie nie będą zobowiązani stosować przepisów Artykułu 31 ani wymogu z ust. 1 Artykułu 27 stanowiących, że korzystanie z praw patentowych nie będzie podlegało dyskryminacji, ze względu na dziedzinę techniki, do używania bez upoważnienia posiadacza praw, jeżeli upoważnienie do takiego używania zostało udzielone przez rząd przed datą, kiedy niniejsze Porozumienie stało się znane. 7. W przypadku praw własności intelektualnej, których ochrona uwarunkowana jest rejestracją, zgłoszenia w celu uzyskania ochrony, będące w toku rozpatrywania w dniu wprowadzenia przez danego Członka niniejszego Porozumienia, będą mogły być uzupełnione w celu uzyskania poszerzonej ochrony, przewidzianej postanowieniami niniejszego Porozumienia. Takie zmiany nie będą obejmowały elementów nowości. 8. Jeżeli Członek nie umożliwi uzyskiwania, od dnia wejścia w życie Porozumienia WTO, ochrony patentowej dla farmaceutyków i produktów chemicznych dla rolnictwa w zakresie określonym jego zobowiązaniami wynikającymi z Artykułu 27, wówczas Członek ten: (a) niezależnie od postanowień Części VI zapewni od daty wejścia w życie Porozumienia WTO środki, za pomocą których zgłoszenia w sprawie uzyskania patentów na takie wynalazki mogą być dokonywane; (b) zastosuje w stosunku do takich zgłoszeń, od daty wprowadzenia niniejszego Porozumienia, kryteria zdolności patentowej ustalone w niniejszym Porozumieniu tak, jak gdyby te kryteria były stosowane w dacie dokonania zgłoszenia na terytorium tego Członka lub, jeżeli można skorzystać z pierwszeństwa i pierwszeństwo jest zastrzeżone, w dacie pierwszeństwa zgłoszenia; oraz (c) zapewni ochronę patentową zgodnie z niniejszym Porozumieniem od udzielenia patentu i na pozostały okres ważności patentu, liczony od daty dokonania zgłoszenia, zgodnie z Artykułem 33 niniejszego Porozumienia, dla tych zgłoszeń, które spełniają kryteria ochrony omówione w punkcie (b). 9. Jeżeli przedmiotem zgłoszenia patentowego w kraju będącym Członkiem, na podstawie ust. 8(a) jest produkt, wyłączne prawa marketingu przyznane, niezależnie od postanowień Części VI powyżej, na okres pięciu lat od uzyskania zgody na wprowadzenie na rynek w tym kraju będącym Członkiem lub do czasu udzielenia patentu na produkt bądź odmowy jego udzielenia w kraju będącym Członkiem, zależnie od tego, który okres jest krótszy, pod warunkiem że po wejściu w życie Porozumienia WTO zgłoszenie patentowe zostało dokonane i patent został udzielony dla tego produktu w innym kraju będącym Członkiem i zgoda na wprowadzenie na rynek została uzyskana w takim innym kraju będącym Członkiem. Artykuł 71 Przegląd i zmiana 1. Rada TRIPS dokona oceny stosowania niniejszego Porozumienia po upływie okresu przejściowego, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 65. Uwzględniając doświadczenia uzyskane z jego stosowania, Rada dokona jego przeglądu po dwóch latach od tej daty, a później w identycznych odstępach czasu. Rada może także dokonywać przeglądów w związku z nowymi wydarzeniami, które mogłyby uzasadniać dokonanie zmian lub uzupełnień niniejszego Porozumienia. 2. Zmiany służące jedynie celowi dostosowania do wyższych poziomów ochrony praw własności intelektualnej, uzyskanych i pozostających w mocy na podstawie innych porozumień wielostronnych i przyjęte na podstawie tych porozumień przez wszystkich Członków WTO, mogą być przedstawione Konferencji Ministerialnej celem podjęcia działań zgodnie z ust. 6 Artykułu X Porozumienia WTO, na podstawie osiągniętych drogą konsensusu propozycji Rady TRIPS. Artykuł 72 Zastrzeżenia Nie można dokonać zastrzeżeń w stosunku do jakichkolwiek postanowień niniejszego Porozumienia bez zgody innych Członków. Artykuł 73 Wyjątki spowodowane względami bezpieczeństwa Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie będzie tak interpretowane, aby: (a) wymagać od któregokolwiek Członka dostarczenia informacji, których ujawnienie będzie uważał za sprzeczne z jego podstawowymi interesami bezpieczeństwa; lub (b) uniemożliwić podjęcie przez któregokolwiek Członka takich działań, jakie uważa on za niezbędne dla ochrony jego podstawowych interesów bezpieczeństwa (i) odnoszących się do materiałów rozszczepialnych lub materiałów, z których są one uzyskiwane; (ii) odnoszących się do przewozu broni, amunicji i sprzętu bojowego, a także do przewozu innych towarów i materiałów dostarczanych bezpośrednio lub pośrednio dla celów zaopatrzenia zakładów wojskowych; (iii) podjętych w czasie wojny lub innego zagrożenia w stosunkach międzynarodowych; lub (c) uniemożliwić podjęcie przez któregokolwiek Członka jakiegokolwiek działania dla wykonania jego zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych, mającego na celu utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. POROZUMIENIE W SPRAWIE REGUŁ POCHODZENIA Członkowie, Biorąc pod uwagę, że 20 września 1986 roku Ministrowie uzgodnili, iż Runda Urugwajska wielostronnych negocjacji handlowych będzie miała na celu "doprowadzić do dalszej liberalizacji i rozszerzenia światowego handlu", "wzmocnić rolę GATT" oraz "zwiększyć zdolność systemu GATT do reagowania na zmieniające się międzynarodowe środowisko ekonomiczne"; Pragnąc popierać cele GATT 1994; Uznając, iż jasne i możliwe do przewidzenia reguły pochodzenia oraz ich stosowanie ułatwiają przepływ strumienia handlu międzynarodowego; Pragnąc zapewnić, aby reguły pochodzenia jako takie nie stanowiły zbędnych barier handlowych; Pragnąc zapewnić, aby reguły pochodzenia nie niweczyły lub też nie naruszały praw Członków wynikających z GATT 1994; Uznając za pożądane zapewnienie przejrzystości ustaw, przepisów oraz praktyk odnoszących się do reguł pochodzenia; Pragnąć zapewnić, aby reguły pochodzenia były ustalane i stosowane w sposób bezstronny, przejrzysty, przewidywalny, spójny oraz neutralny; Uznając istnienie mechanizmu konsultacji oraz procedur szybkiego, efektywnego i sprawiedliwego rozwiązywania sporów wynikających z niniejszego Porozumienia; Pragnąc zharmonizować oraz uczynić jasnymi reguły pochodzenia; Uzgadniają niniejszym co, następuje: CZĘŚĆ I DEFINICJE I ZAKRES Artykuł 1 Reguły pochodzenia 1. Dla celów Części od I do IV niniejszego Porozumienia reguły pochodzenia definiuje się jako te ustawy, przepisy i ustalenia administracyjne ogólnego zastosowania, które stosowane są przez jakiegokolwiek Członka w celu określenia kraju pochodzenia towarów, pod warunkiem że reguły pochodzenia nie odnoszą się do umownych lub autonomicznych systemów handlowych, które przyznają preferencje taryfowe wykraczające poza zakres stosowania ust. 1 Artykułu I GATT 1994. 2. Reguły pochodzenia, o których mowa w ust. 1, będą obejmować wszystkie reguły pochodzenia stosowane w niepreferencyjnych instrumentach polityki handlowej, takich jak: klauzula najwyższego uprzywilejowania wynikająca z Artykułów I, II, III, XI i XIII GATT 1994; cła antydumpingowe i wyrównawcze na podstawie Artykułu VI GATT 1994; środki ochronne na podstawie Artykułu XIX GATT 1994; wymogi oznaczania pochodzenia wynikające z Artykułu IX GATT 1994 oraz jakiekolwiek dyskryminacyjne ograniczenia ilościowe lub kontyngenty taryfowe. Obejmą one także reguły pochodzenia stosowane dla zakupów rządowych oraz statystyk handlowych1. _________________________ 1 Rozumie się, że postanowienie to nie narusza ustaleń dokonanych w celu zdefiniowania "przemysłu krajowego" i "podobnych produktów przemysłu krajowego" lub podobnych określeń gdziekolwiek są one stosowane. CZĘŚĆ II DYSCYPLINY RZĄDZĄCE STOSOWANIEM REGUŁ POCHODZENIA Artykuł 2 Dyscypliny podczas okresu przejściowego Do momentu zakończenia programu prac nad harmonizacją reguł pochodzenia, o którym mowa w Części IV, Członkowie zapewnią, aby: (a) przy podejmowaniu ustaleń administracyjnych ogólnego zastosowania zawarte w nich wymogi, które należy spełnić, były jasno określone. W szczególności: (i) w przypadkach, w których stosuje się kryterium zmiany klasyfikacji taryfowej, taka reguła pochodzenia oraz jakikolwiek wyjątek od tej reguły muszą w jasny sposób określać podpozycje lub pozycje nomenklatury taryfowej, do których dana reguła nawiązuje; (ii) w przypadkach, w których stosuje się kryterium udziału procentowego ad valorem, sposób obliczenia tego procentu także będzie wskazany w regułach pochodzenia; (iii) w przypadkach, w których przewiduje się kryterium procesu wytwarzania lub przetworzenia, proces nadający towarowi status towaru pochodzącego powinien być dokładnie określony; (b) niezależnie od środka lub instrumentu polityki handlowej, z którymi są powiązane, ich reguły pochodzenia nie były bezpośrednio lub pośrednio stosowane jako instrumenty realizacji celów handlowych; (c) reguły pochodzenia jako takie nie powodowały skutków o charakterze ograniczającym, wypaczającym lub zakłócającym handel międzynarodowy. Nie będą ona stawiały nadmiernie surowych wymogów lub wymagały spełnienia warunków nie związanych z wytwarzaniem lub przetworzeniem jako warunków wstępnych dla określenia kraju pochodzenia. Jednakże koszty nie związane bezpośrednio z wytwarzaniem lub przetworzeniem mogą zostać uwzględnione w celach stosowania kryterium udziału procentowego ad valorem zgodnego z podpunktem (a) powyżej; (d) reguły pochodzenia, które stosują wobec importu i eksportu nie były bardziej surowe, aniżeli reguły pochodzenia stosowane przez nich w celu określenia, czy dany towar jest pochodzenia krajowego oraz, aby nie wprowadzały dyskryminacji pomiędzy innymi Członkami, niezależnie od przynależności producentów danego towaru2; (e) ich reguły pochodzenia były stosowane w sposób spójny, jednolity, bezstronny oraz racjonalny; (f) ich reguły pochodzenia opierały się na kryteriach pozytywnych. Reguły pochodzenia, określające to, co nie stanowi o pochodzeniu (kryteria negatywne), są dopuszczalne bądź jako część objaśnienia kryterium pozytywnego bądź też w indywidualnych przypadkach, w których pozytywne określenie pochodzenia nie jest konieczne; (g) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do reguł pochodzenia były publikowane tak, jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1 Artykułu X GATT 1994; (h) udzielane przez nich na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia pochodzenia były wydawane możliwie w najkrótszym terminie, jednakże nie później, niż w przeciągu 150 dni3 od złożenia wniosku o takie ustalenie pod warunkiem, że przedłożone zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenia będą przyjmowane przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być przyjmowane w dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy lata pod warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z regułami pochodzenia, zgodnie z którymi zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem że zainteresowane strony zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie przestaną być ważne, gdy podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w trakcie przeglądu, o którym mowa w podpunkcie (j). Takie ustalenie będzie dostępne publicznie pod warunkiem spełnienia postanowień podpunktu (k); (i) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich reguł pochodzenia lub wprowadzania nowych reguł pochodzenia nie będą stosować takich zmian retroaktywnie jak to zdefiniowano i bez naruszania ich ustaw lub przepisów; (j) jakiekolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z ustalaniem pochodzenia, mogło być szybko poddane przeglądowi sądowemu lub przez trybunały arbitrażowe lub administracyjne bądź w drodze procedur niezależnych od władz ustalających pochodzenie, który może doprowadzić do modyfikacji lub zmiany ustalenia; (k) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w celu zastosowania reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle poufne przez odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia osoby lub rządu dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których może być wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego. _________________________ 2 W odniesieniu do reguł pochodzenia mających zastosowanie przy zakupach publicznych, postanowienie niniejsze nie nakłada dodatkowych zobowiązań w stosunku do tych, które zostały już przyjęte przez Członków w ramach GATT 1994. 3 W stosunku do wniosków przedłożonych w ciągu pierwszego roku od chwili wejścia w życie Porozumienia WTO od Członków będzie wymagane wydawanie takich ocen jedynie w możliwie najkrótszym terminie. Artykuł 3 Dyscypliny po okresie przejściowym Biorąc pod uwagę cel, który wszyscy Członkowie pragną osiągnąć w wyniku programu prac harmonizacyjnych, o którym mowa w Części IV, czyli ustanowienie zharmonizowanych reguł pochodzenia, Członkowie zapewnią po wprowadzeniu w życie rezultatów programu prac harmonizacyjnych, aby: (a) reguły pochodzenia stosowane były w sposób jednakowy dla wszystkich celów zgodnie z Artykułem 1; (b) na podstawie stosowanych przez nich reguł pochodzenia krajem, określanym jako źródło pochodzenia danego towaru był albo kraj, w którym towar ten został całkowicie uzyskany, albo też, kiedy więcej niż jeden kraj jest zaangażowany w produkcję tego towaru, kraj, w którym dokonano jego ostatniego istotnego przetworzenia; (c) reguły pochodzenia stosowane przez nich do importu i eksportu nie były bardziej surowe, aniżeli reguły pochodzenia stosowane przez nich w celu określenia, czy dany towar jest pochodzenia krajowego, oraz aby nie wprowadzały dyskryminacji między innymi Członkami niezależnie od przynależności producentów danego towaru; (d) ich reguły pochodzenia były stosowane w sposób spójny, jednolity, bezstronny oraz racjonalny; (e) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do reguł pochodzenia były publikowane tak, jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1 Artykułu X GATT 1994; (f) udzielane przez nich, na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia pochodzenia były wydawane możliwie w jak najkrótszym terminie, jednakże nie później niż w ciągu 150 dni od złożenia wniosku o takie ustalenie, pod warunkiem że przedłożone zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenia będą przyjmowane przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być przyjmowane w dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy lata pod warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z regułami pochodzenia, zgodnie z którymi zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem że zainteresowane strony zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie przestaną być ważne, gdy podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w trakcie przeglądu, o którym mowa w podpunkcie (h). Takie ustalenie będzie dostępne publicznie pod warunkiem spełnienia postanowień podpunktu (i); (g) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich reguł pochodzenia lub wprowadzania nowych reguł pochodzenia nie będą stosować takich zmian retroaktywnie, jak to zdefiniowano i bez naruszania ich ustaw i przepisów; (h) jakkolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z ustaleniem pochodzenia mogło być szybko poddane przeglądowi sądowemu lub przez trybunały arbitrażowe lub administracyjne bądź w drodze procedur niezależnych od władz ustalających pochodzenia, który może doprowadzić do modyfikacji lub zmiany ustalenia; (i) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w celu zastosowania reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle poufne przez odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia osoby lub rządu dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których może być wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego. CZĘŚĆ III POSTANOWIENIA PROCEDURALNE DOTYCZĄCE NOTYFIKACJI, PRZEGLĄDU, KONSULTACJI ORAZ ROZSTRZYGANIA SPORÓW Artykuł 4 Instytucje 1. Niniejszym ustanawia się Komitet Reguł Pochodzenia (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem") złożony z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet dokona wyboru swojego Przewodniczącego i będzie zbierać się w razie konieczności, jednakże nie rzadziej niż raz w roku, w celu stworzenia Członkom możliwości przeprowadzenia konsultacji w sprawach odnoszących się do funkcjonowania postanowień Części I, II, III i IV lub do wsparcia celów wymienionych w tych Częściach, a także w celu wykonania zadań nałożonych nań na podstawie niniejszego Porozumienia przez Radę Handlu Towarami. Tam, gdzie jest to właściwe, Komitet będzie zasięgać informacji i rady od Komitetu Technicznego, o którym mowa w ust. 2, w kwestiach związanych z niniejszym Porozumieniem. Komitet może również zażądać od Komitetu Technicznego przeprowadzenia takich prac, jakie uzna za stosowne dla wsparcia wyżej wymienionych celów niniejszego Porozumienia. Sekretariat WTO będzie działał jako Sekretariat Komitetu. 2. Ustanowiony zostanie Komitet Techniczny do spraw Reguł Pochodzenia (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem Technicznym") pod auspicjami Rady Współpracy Celnej (CCC), zgodnie z postanowieniami Załącznika I. Komitet Techniczny będzie wykonywać zadania techniczne, przewidzianą w Części IV i zalecaną w Załączniku I. Tam, gdzie jest to właściwe, Komitet Techniczny będzie zasięgać informacji i rady od Komitetu w kwestiach związanych z niniejszym Porozumieniem. Komitet Techniczny może również zażądać od Komitetu przeprowadzenia takich prac, jakie uzna za stosowne dla wsparcia wyżej wymienionych celów niniejszego Porozumienia. Sekretariat CCC będzie działał jako sekretariat Komitetu Technicznego. Artykuł 5 Informacja i procedury dotyczące modyfikacji oraz wprowadzania w życie nowych reguł pochodzenia 1. Każdy Członek w ciągu 90 dni od momentu wejścia w życie dla niego Porozumienia WTO dostarczy do Sekretariatu WTO swoje reguły pochodzenia, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do reguł pochodzenia, obowiązujące w tym dniu. Jeżeli wskutek przeoczenia jakaś reguła pochodzenia nie zostanie dostarczona, dany Członek dostarczy ją niezwłocznie po tym, jak ten fakt stanie się znany. Wykazy informacji otrzymanych i dostępnych w Sekretariacie będą rozsyłane Członkom przez Sekretariat. 2. W trakcie okresu, o którym mowa w Artykule 2, członkowie, którzy będą wprowadzać modyfikacje inne niż modyfikacje de minimis w swoich regułach pochodzenia lub też będą wprowadzać nowe reguły pochodzenia zawierające, dla celów niniejszego Artykułu, jakąkolwiek regułę pochodzenia, o której mowa w ust. 1, a która nie została dostarczona do Sekretariatu, opublikują obwieszczenie o tym najpóźniej na 60 dni przed wejściem w życie zmodyfikowanej lub nowej reguły pochodzenia w sposób umożliwiający zainteresowanym stronom zapoznanie się z zamiarem zmodyfikowania lub wprowadzenia nowej reguły pochodzenia, chyba że wyjątkowe okoliczności zaistniały lub grożą zaistnieniem dla Członka. W takich wyjątkowych przypadkach Członek opublikuje zmodyfikowaną lub nową regułę w możliwie najkrótszym terminie. Artykuł 6 Przegląd 1. Komitet co roku będzie poddawał przeglądowi realizację i funkcjonowanie Części II i Części III niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę jego cele. Komitet będzie co roku powiadamiać Radę Handlu Towarami o wydarzeniach w trakcie okresu objętego takimi przeglądami. 2. Komitet będzie dokonywać przeglądu postanowień Części I, II i III oraz proponować poprawki niezbędne dla odzwierciedlenia rezultatów programu prac harmonizacyjnych. 3. Komitet, we współpracy z Komitetem Technicznym, ustanowi mechanizm proponowania i rozpatrywania poprawek do rezultatów programu prac harmonizacyjnych biorąc pod uwagę cele i zasady ustanowione w Artykule 9. Może to obejmować przypadki, w których reguły powinny stać się bardziej skuteczne lub będą wymagały aktualizacji w celu uwzględnienia nowych procesów produkcyjnych wywołanych jakimikolwiek zmianami technologicznymi. Artykuł 7 Konsultacje Do niniejszego Porozumienia mają zastosowanie postanowienia Artykułu XXII GATT 1994 w wersji opracowanej i stosowanej w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów. Artykuł 8 Rozstrzyganie sporów Do niniejszego Porozumienia mają zastosowanie postanowienia Artykułu XXIII GATT 1994 w wersji opracowanej i stosowanej w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów. CZĘŚĆ IV HARMONIZACJA REGUŁ POCHODZENIA Artykuł 9 Cele i zasady 1. W celu harmonizacji reguł pochodzenia oraz, m.in., zapewnienia większej pewności w prowadzeniu handlu światowego, Konferencja Ministerialna podejmie we współdziałaniu z CCC program prac, o którym mowa poniżej, na następujących zasadach: (a) reguły pochodzenia powinny być stosowane w sposób jednakowy dla wszystkich celów zgodnie z ustaleniami Artykułu 1; (b) reguły pochodzenia powinny określać, iż krajem określonym jako kraj pochodzenia danego towaru będzie kraj, w którym towar ten został całkowicie uzyskany lub też w przypadku, kiedy więcej niż jeden kraj jest zaangażowany w produkcję tego towaru, kraj, w którym dokonano jego ostatniego istotnego przetworzenia; (c) reguły pochodzenia powinny być obiektywne, zrozumiałe i przewidywalne; (d) niezależnie od środka lub instrumentu, z którym wiążą się reguły pochodzenia, nie będą one bezpośrednio lub pośrednio stosowane jako instrumenty osiągania celów handlowych. Nie powinny one powodować skutków o charakterze ograniczającym, wypaczającym lub zakłócającym handel międzynarodowy. Nie powinny stawiać nadmiernie surowych wymogów lub wymagać spełnienia warunków nie związanych z produkcją lub przetwarzaniem jako warunków niezbędnych dla określenia kraju pochodzenia. Jednakże koszty nie związane bezpośrednio z produkcją lub przetwarzaniem mogą zostać uwzględnione w celach zastosowania kryterium udziału procentowego ad valorem; (e) reguły pochodzenia powinny być stosowane w sposób konsekwentny, jednolity, bezstronny oraz rozsądny; (f) reguły pochodzenia powinny być spójne; (g) reguły pochodzenia powinny opierać się na kryterium pozytywnym. Kryteria negatywne mogą być stosowane w celu wyjaśnienia kryterium pozytywnego. Program prac 2. (a) Program prac rozpocznie się w możliwie najkrótszym terminie od wejścia w życie Porozumienia WTO i zostanie zakończony w ciągu trzech lat od jego rozpoczęcia. (b) Komitet oraz Komitet Techniczny, o których mowa w Artykule 4, będą organami właściwymi dla prowadzenia tych prac. (c) W celu dostarczenia przez CCC szczegółowych informacji Komitet wystąpi do Komitetu Technicznego, aby ten przedstawił swoje interpretacje i opinie wynikające z prac, o których mowa poniżej w oparciu o zasady wymienione w ust. 1. W celu zapewnienia terminowego zakończenia programu prac nad harmonizacją reguł pochodzenia prace takie będą prowadzone na bazie grup towarowych tak, jak są one przedstawione w poszczególnych działach lub sekcjach nomenklatury zharmonizowanego systemu (HS). (i) Całkowite uzyskanie oraz minimalne operacje lub procesy Komitet Techniczny opracuje zharmonizowane definicje: - towarów, które mają być uznawane za całkowicie uzyskane w jednym kraju. Prace w tym zakresie powinny być w miarę możliwości jak najbardziej szczegółowe; - minimalnych operacji lub procesów, które same w sobie nie nadają danemu towarowi statusu towaru pochodzącego. Wyniki tych prac zostaną przedstawione Komitetowi w ciągu trzech miesięcy od momentu otrzymania od Komitetu stosownego wniosku. (ii) Istotne przetworzenie - zmiana klasyfikacji taryfowej - Przy opracowywaniu reguł pochodzenia dla poszczególnych towarów lub grup towarowych Komitet Techniczny rozpatrzy i wypracuje, na bazie kryterium istotnego przetworzenia, sposób zastosowania zasady zmiany podpozycji lub pozycji taryfowej oraz, w razie konieczności, zasadę minimalnej zmiany w nomenklaturze, która będzie spełniać to kryterium. - Komitet Techniczny dokona podziału powyższej pracy stosując kryterium produktu, biorąc pod uwagę rozdziały i sekcje nomenklatury HS, tak aby dostarczać Komitetowi wyniki swojej pracy przynajmniej raz na kwartał. Komitet Techniczny zakończy wyżej wymienione prace w przeciągu roku i trzech miesięcy od momentu otrzymania stosownego wniosku Komitetu. (iii) Istotne przetworzenie - kryteria dodatkowe Po zakończeniu prac, o których mowa w podpunkcie (ii), dla każdej grupy produktów lub indywidualnej kategorii produktów, dla których wyłączne zastosowanie nomenklatury HS nie pozwala na sformułowanie zasady istotnego przetworzenia, Komitet Techniczny: - rozpatrzy i wypracuje, na bazie kryterium istotnego przetworzenia, zastosowanie, w sposób uzupełniający lub wyłączny, innych wymogów, włączając w to kryterium udziału procentowego ad valorem4, albo kryterium wytworzenia lub przetworzenia5, przy opracowywaniu reguł pochodzenia dla poszczególnych produktów lub grup produktów; - może przedstawić wyjaśnienia dla swoich propozycji, - dokona podziału powyższej pracy stosując kryterium produktu biorąc pod uwagę działy i sekcje nomenklatury HS tak, aby dostarczać Komitetowi wyniki swojej pracy przynajmniej raz na kwartał. Komitet Techniczny zakończy wyżej wymienione prace w ciągu dwóch lat i trzech miesięcy od momentu otrzymania stosownego wniosku Komitetu. Rola Komitetu 3. Na bazie zasad wymienionych w ust. 1: (a) Komitet będzie okresowo rozpatrywał interpretacje i opinie Komitetu Technicznego zgodnie z ramami czasowymi, o których mowa w podpunktach (i), (ii) i (iii) ust. 2(c), w celu akceptacji tych interpretacji i opinii. Komitet może wnioskować, aby Komitet Techniczny dokonał poprawek lub szerzej opracował wyniki swoich prac albo wypracował nowe podejście. W celu zapewnienia pomocy Komitetowi Technicznemu Komitet powinien przedstawić przyczyny złożenia takiego wniosku o przeprowadzenie dodatkowej pracy oraz, tam gdzie jest to właściwe, zasugerować alternatywne podejście; (b) po zakończeniu wszystkich prac wymienionych w podpunktach (i), (ii) i (iii) ust. 2(c), Komitet rozpatrzy ich wyniki pod kątem ich ogólnej spójności. Rezultaty programu prac harmonizacyjnych i dalsze prace 4. Konferencja Ministerialna opracuje wyniki prac harmonizacyjnych w formie załącznika, który będzie stanowić integralną część niniejszego Porozumienia6. Konferencja Ministerialna określi ramy czasowe dla wejścia w życie tego załącznika. __________________ 4 Jeżeli będzie stosowane kryterium udziału procentowego ad valorem, metoda obliczania tego udziału będzie wskazana w regułach pochodzenia. 5 Jeżeli będzie stosowane kryterium wytworzenia lub przetworzenia, działania nadające danemu towarowi status towaru pochodzącego będą dokładnie określone. 6 Równocześnie rozpatrzone zostaną ustalenia dotyczące rozstrzygania sporów związanych z klasyfikacją celną. ZAŁĄCZNIK I KOMITET TECHNICZNY REGUŁ POCHODZENIA Zadania 1. Zadania bieżące Komitetu Technicznego będą obejmować: (a) analizę, na wniosek któregokolwiek członka Komitetu Technicznego, specyficznych problemów technicznych wynikających z bieżącego stosowania reguł pochodzenia przez Członków oraz doradcze opiniowanie odpowiednich rozwiązań opartych na przedstawionych faktach; (b) dostarczanie informacji oraz doradztwo w jakichkolwiek sprawach dotyczących określenia pochodzenia towarów na wniosek któregokolwiek z Członków lub Komitetu; (c) przygotowywanie oraz dystrybucja okresowych raportów dotyczących technicznych aspektów funkcjonowania i statusu niniejszego Porozumienia; oraz (d) coroczne przeglądy technicznych aspektów realizacji i funkcjonowania Części II i III. 2. Komitet Techniczny będzie wypełniać inne zadania, o wykonanie których może do niego wystąpić Komitet. 3. Komitet Techniczny będzie dążyć do zakończenia swoich prac dotyczących konkretnych spraw, w szczególności takich, które zlecili mu Członkowie lub Komitet, w możliwie krótkim czasie. Zasady reprezentacji 4. Każdy Członek ma prawo być reprezentowany w Komitecie Technicznym. Każdy z Członków może mianować jednego delegata oraz jednego lub więcej zastępców jako swoich przedstawicieli w Komitecie Technicznym. Taki Członek reprezentowany w ten sposób w Komitecie Technicznym będzie zwany dalej "członkiem" Komitetu Technicznego. Na posiedzeniach Komitetu Technicznego przedstawicieli członków Komitetu Technicznego mogą wspierać doradcy. Sekretariat WTO może również uczestniczyć w takich posiedzeniach w charakterze obserwatora. 5. Członkowie CCC nie będący Członkami WTO mogą być reprezentowani na spotkaniach Komitetu Technicznego przez jednego delegata oraz jednego lub więcej zastępców. Przedstawiciele ci będą uczestniczyli w spotkaniach Komitetu Technicznego w charakterze obserwatorów. 6. Sekretarz Generalny CCC (zwany w niniejszym Załączniku Sekretarzem Generalnym) może, pod warunkiem zgody Przewodniczącego Komitetu Technicznego, zaprosić na posiedzenia Komitetu Technicznego w charakterze obserwatorów przedstawicieli rządów, które nie są ani Członkami WTO ani też członkami CCC, a także przedstawicieli międzynarodowych organizacji rządowych i handlowych. 7. Nominacje delegatów, zastępców oraz doradców na posiedzenia Komitetu Technicznego będą przekazywane Sekretarzowi Generalnemu. Posiedzenia 8. Komitet Techniczny będzie się zbierać w razie konieczności, jednakże nie rzadziej niż raz w roku. Procedura 9. Komitet Techniczny wybierze swojego Przewodniczącego oraz uchwali swoją procedurę. ZAŁĄCZNIK II WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE PREFERENCYJNYCH REGUŁ POCHODZENIA 1. Przyznając, iż niektórzy Członkowie stosują preferencyjne reguły pochodzenia, różne od niepreferencyjnych reguł pochodzenia, Członkowie niniejszym uzgadniają, co następuje. 2. Dla celów niniejszej Wspólnej Deklaracji preferencyjne reguły pochodzenia oznaczają ustawy, przepisy i ustalenia administracyjne ogólnego zastosowania stosowane przez któregokolwiek z Członków w celu określenia, czy towary kwalifikują się do preferencyjnego traktowania wynikającego z umownych lub autonomicznych systemów handlowych prowadzących do przyznania preferencji taryfowych wykraczających poza zakres stosowania ust. 1 Artykułu I GATT 1994. 3. Członkowie zgadzają się zapewnić, aby: (a) przy wydawaniu ustaleń administracyjnych ogólnego zastosowania zawarte w nich wymogi, które należy spełnić, były jasno określone. W szczególności: (i) w przypadkach, w których stosuje się kryterium zmiany klasyfikacji taryfowej, taka preferencyjna reguła pochodzenia oraz jakikolwiek wyjątek od niej muszą w jasny sposób określać podpozycje lub pozycje nomenklatury taryfowej, do których dana reguła nawiązuje; (ii) w przypadkach, w których stosuje się kryterium udziału procentowego ad valorem, sposób obliczenia tego udziału także będzie wskazany w preferencyjnych regułach pochodzenia; (iii) w przypadkach, w których przewiduje się kryterium procesu wytwarzania lub przetworzenia, proces nadający status preferencyjnego pochodzenia powinien być dokładnie określony; (b) stosowane przez nich preferencyjne reguły pochodzenia opierały się na kryteriach pozytywnych. Preferencyjne reguły pochodzenia, określające to, co nie stanowi o preferencyjnym pochodzeniu (kryteria negatywne), są dopuszczalne bądź jako część objaśnienia kryterium pozytywnego, bądź też w indywidualnych przypadkach, w których pozytywne określenie preferencyjnego pochodzenia nie jest konieczne; (c) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do preferencyjnych reguł pochodzenia były publikowane tak, jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1 Artykułu X GATT 1994; (d) udzielane przez nich, na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia preferencyjnego pochodzenia były wydawane możliwie w najkrótszym terminie, jednakże nie później, niż w ciągu 150 dni7 od daty złożenia wniosku o takie ustalenie, pod warunkiem że przedłożone zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenie będą przyjmowane przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być przyjmowane w dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy lata pod warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z preferencyjnymi regułami pochodzenia, zgodnie z którymi zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem że zainteresowane strony zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie przestaną być ważne, gdy podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w trakcie przeglądu, o którym mowa w podpunkcie (f). Takie ustalenie będzie dostępne publicznie pod warunkiem spełnienia postanowień podpunktu (g); (e) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich preferencyjnych reguł pochodzenia lub wprowadzania nowych preferencyjnych reguł pochodzenia nie będą oni stosować tych zmian retroaktywnie, jak to zdefiniowano, i bez naruszania ich ustaw lub przepisów; (f) jakiekolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z ustaleniem preferencyjnego pochodzenia mogło być szybko poddane przeglądowi sądowemu lub przez trybunały arbitrażowe lub administracyjne, bądź w drodze procedur niezależnych od władz ustalających pochodzenie, który może doprowadzić do modyfikacji lub zmiany ustalenia; (g) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w celu zastosowania preferencyjnych reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle poufne przez odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia osoby lub rządu dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których może być wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego. 4. Członkowie uzgadniają, iż będą dostarczać niezwłocznie do Sekretariatu swoje preferencyjne reguły pochodzenia, włączając w to wykaz preferencyjnych porozumień na podstawie których są one stosowane, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do ich preferencyjnych reguł pochodzenia obowiązujących w dniu wejścia w życie Porozumienia WTO. Ponadto Członkowie zgadzają się dostarczyć w możliwie najkrótszym terminie do Sekretariatu wszelkie zmiany w swoich preferencyjnych regułach pochodzenia lub nowe preferencyjne reguły pochodzenia. Wykazy otrzymanych i dostępnych w Sekretariacie informacji będą rozesłane Członkom przez Sekretariat. _________________ 7 W stosunku do wniosków przedłożonych w ciągu pierwszego roku od daty wejścia w życie Porozumienia WTO od Członków wymagane będzie wydawanie takich świadectw jedynie w możliwie jak najkrótszym terminie. POROZUMIENIE W SPRAWIE INSPEKCJI PRZEDWYSYŁKOWEJ Członkowie, Biorąc pod uwagę, że ministrowie w dniu 20 września 1986 roku uzgodnili, iż Runda Urugwajska wielostronnych negocjacji handlowych ma na celu "dalszą liberalizację i rozwój handlu światowego", "wzmocnienie roli GATT" i "zwiększenie możliwości reagowania systemu GATT na zmiany w międzynarodowym środowisku gospodarczym"; Biorąc pod uwagę, że szereg Członków - krajów rozwijających się korzysta z kontroli przedwysyłkowej; Uznając potrzebę krajów rozwijających się dokonywania takich kontroli tak długo i w takim zakresie, jak to jest konieczne dla sprawdzenia jakości, ilości i ceny towarów importowanych; Uznając, że tego rodzaju programy muszą być przeprowadzane bez powodowania niepotrzebnych opóźnień, czy nierównego traktowania; Biorąc pod uwagę, że z definicji kontroli wynika, iż dokonywana jest ona na terytorium Członków - eksporterów; Uznając potrzebę stworzenia uzgodnionych międzynarodowych ram praw i obowiązków zarówno Członków - użytkowników, jak i Członków - eksporterów; Uznając, że zasady i obowiązki wynikające z GATT 1994 mają zastosowanie również do jednostek dokonujących kontroli przedwysyłkowej upoważnionych przez rządy Członków WTO; Uznając, iż pożądane jest zapewnienie przejrzystości działania jednostek dokonujących kontroli przedwysyłkowej oraz praw i przepisów dotyczących kontroli przedwysyłkowej; Pragnąc zapewnić szybkie, skuteczne i sprawiedliwe rozstrzyganie sporów pomiędzy eksporterami a jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej wynikające w ramach niniejszego Porozumienia; Niniejszym uzgadniają co, następuje: Artykuł 1 Zakres i definicje 1. Niniejsze Porozumienie odnosi się do wszystkich czynności kontroli przedwysyłkowej podejmowanych na terytorium Członków zarówno, jeżeli takie czynności zostały zakontraktowane lub są wymagane przez rząd jak i jakąkolwiek instytucję rządową innego Członka. 2. Pojęcie "Członek - użytkownik" oznacza Członka, którego rząd lub jakakolwiek instytucja rządowa kontraktuje lub zleca przeprowadzanie czynności kontroli przedwysyłkowej. 3. Czynności kontroli przedwysyłkowej są to wszystkie czynności związane ze sprawdzeniem jakości, ilości, ceny, w tym kursu walut i warunków finansowych albo klasyfikacji celnej towarów, które mają być wyeksportowane na terytorium Członka - użytkownika. 4. Pojęcie "jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej" oznacza jednostkę, którą Członek zakontraktował lub której zlecił dokonanie czynności kontroli przedwysyłkowej1. ________ 1 Przyjmuje się, że niniejsze postanowienie nie wymaga od członków zgody, aby jednostki rządowe innych Członków dokonywały kontroli przedwysyłkowej na ich terytorium. Artykuł 2 Obowiązki Członków - użytkowników Niedyskryminacja 1. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by czynności kontroli przedwysyłkowej były dokonywane w sposób niedyskryminacyjny i aby zastosowane procedury i kryteria prowadzenia czynności były obiektywne i były stosowane w jednakowy sposób wobec wszystkich eksporterów objętych tymi czynnościami. Zapewnią też, aby wszyscy inspektorzy z jednostek, które zakontraktowano lub którym zlecono dokonanie kontroli przedwysyłkowej przeprowadzali kontrolę w jednakowy sposób. Wymogi rządowe 2. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by w trakcie czynności kontroli przedwysyłkowej dotyczących ich ustaw, przepisów i wymogów przestrzegane były postanowienia ust. 4 Artykułu III GATT 1994 w takim zakresie, w jakim mają zastosowanie. Miejsce kontroli 3. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by wszystkie czynności kontroli przedwysyłkowej, w tym wydanie pozytywnego raportu kontrolnego bądź informacja o odmowie wydania takiego raportu były dokonywane na terytorium celnym, z którego towary są eksportowane lub jeżeli kontrola nie może być przeprowadzona na tym terytorium ze względu na charakter towaru, na terytorium celnym, gdzie towary te zostały wyprodukowane, jeżeli obie strony wyrażą na to zgodę. Normy 4. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by kontrole ilości i jakości były przeprowadzane zgodnie z normami określonymi w kontrakcie przez sprzedającego i kupującego, a w braku takich norm, zgodnie z odpowiednimi normami międzynarodowymi2. _________ 2 Norma międzynarodowa jest to norma przyjęta przez organizację rządową lub pozarządową, której członkostwo jest otwarte dla wszystkich Członków, a której jedna z uznanych form działalności obejmuje normalizację. Przejrzystość 5. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by czynności kontroli przedwysyłkowej były dokonywane w sposób przejrzysty. 6. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej po nawiązaniu z nimi wstępnego kontaktu przez eksporterów dostarczyły im listę wszystkich informacji koniecznych eksporterom do spełnienia wymogów kontroli. Jednostki kontroli przedwysyłkowej na wniosek eksporterów dostarczą aktualne informacje. Informacje te będą obejmować wskazanie na ustawy i przepisy Członków - użytkowników dotyczące czynności kontroli przedwysyłkowej i będą także obejmować procedury i kryteria stosowane przy kontroli oraz do celów weryfikacji cen i kursu walut, prawa eksportera w stosunku do jednostek prowadzących kontrolę, a także procedury odwoławcze ustanowione w ust. 21. Dodatkowe wymogi proceduralne lub zmiany dotychczasowej procedury nie będą stosowane przy kontroli konkretnej wysyłki, o ile zainteresowany eksporter nie został poinformowany o tych zmianach w czasie ustalania terminu kontroli. Jednakże, w sytuacjach wyjątkowych w rodzaju tych, o których mowa w Artykułach XX i XXI GATT 1994, takie dodatkowe wymogi lub zmiany mogą być stosowane do wysyłki przed poinformowaniem eksportera. Taka pomoc nie zwalnia jednak eksporterów z obowiązku stosowania się do przepisów importowych Członków - użytkowników. 7. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by informacja wspomniana w ust. 6 była udostępniana eksporterom w sposób dogodny i by biura kontroli przedwysyłkowej prowadzone przez jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej służyły również jako punkty informacyjne udostępniające informacje. 8. Członkowie - użytkownicy pilnie opublikują wszystkie odnośne ustawy i przepisy dotyczące czynności kontroli przedwysyłkowej w taki sposób, aby umożliwić innym rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi. Ochrona poufnej informacji handlowej 9. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej traktowały wszystkie informacje uzyskane w trakcie kontroli przedwysyłkowej jako poufne w takim zakresie, w jakim nie są one już opublikowane, ogólnie dostępne dla stron trzecich, czy w jakiś inny sposób powszechnie dostępne. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej przestrzegały procedury w tym zakresie. 10. Członkowie - użytkownicy dostarczą na wniosek Członków informacje na temat kroków, jakie podejmują, by zastosować się do postanowień ust. 9. Postanowienia tego ustępu nie wymagają od żadnego Członka ujawnienia informacji poufnych, których ujawnienie mogłoby podważyć skuteczność programów kontroli przedwysyłkowej lub zagrozić słusznym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw publicznych czy prywatnych. 11. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej nie ujawniały poufnych informacji handlowych jakimkolwiek stronom trzecim. Mogą natomiast przekazywać te informacje jednostkom rządowym, które je zakontraktowały lub zleciły kontrolę. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by poufne informacje handlowe jakie uzyskają od jednostek kontroli przedwysyłkowej, które zakontraktowali lub którym zlecili kontrolę były odpowiednio chronione. Jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej będą udostępniały poufne informacje handlowe rządom, które je zakontraktowały lub zleciły przeprowadzenie kontroli tylko w takim zakresie, w jakim informacja taka jest zwyczajowo wymagana dla potrzeb akredytywy lub innych form płatności lub dla celów celnych, licencjonowania importu lub kontroli walutowej. 12. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej nie wymagały od eksporterów ujawnienia informacji dotyczących: (a) danych produkcyjnych związanych z opatentowanymi, podlegającymi licencjom i niejawnymi procesami lub procesami, na które jeszcze nie udzielono patentu; (b) niepublikowanych danych technicznych, z wyjątkiem danych koniecznych do wykazania zgodności z przepisami technicznymi lub normami; (c) wewnętrznych kalkulacji cenowych, w tym kosztów produkcji; (d) poziomu zysków; (e) warunków kontraktów pomiędzy eksporterami a ich dostawcami, chyba że w inny sposób jednostka nie może przeprowadzić danej kontroli. W takich przypadkach jednostka zażąda tylko tych informacji, które są w tym celu konieczne. 13. Informacje wspomniane w ust. 12, o które nie wystąpią jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej, mogą być dobrowolnie ujawnione przez eksporterów dla zilustrowania konkretnych spraw. Konflikty interesów 14. Członkowie - użytkownicy zapewnią, aby jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej biorąc również pod uwagę postanowienia dotyczące ochrony poufnej informacji handlowej zawarte w ust. 9-13 stosowały procedurę zmierzającą do uniknięcia konfliktu interesów: (a) pomiędzy jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej a innymi jednostkami powiązanymi z danymi jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej, w tym jakimikolwiek jednostkami, w których te ostatnie mają swój interes finansowy lub handlowy, lub jakimikolwiek jednostkami, które mają interes finansowy w danych jednostkach i których przesyłki ma objąć przyszła kontrola przedwysyłkowa; (b) pomiędzy jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej a jakimikolwiek innymi jednostkami, w tym innymi jednostkami objętymi kontrolą przedwysyłkową z wyjątkiem jednostek rządowych, które zakontraktowały lub zleciły kontrolę; (c) z oddziałami jednostek dokonujących kontroli przedwysyłkowej zaangażowanymi w działalności innej niż konieczna do przeprowadzenia procesu kontroli. Opóźnienia 15. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej unikały nieuzasadnionych opóźnień przy kontroli przesyłek. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że kiedy już jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej i eksporter ustalą termin kontroli, jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej przeprowadzi kontrolę w tym terminie, chyba że termin ten zostanie zmieniony w wyniku porozumienia pomiędzy eksporterem a jednostką dokonującą kontroli przedwysyłkowej lub gdy jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej nie może jej przeprowadzić w wyniku działań eksportera lub siły wyższej3. 16. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by po otrzymaniu ostatecznych dokumentów i zakończeniu kontroli, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej w ciągu pięciu dni roboczych albo wystawiły pozytywny raport kontrolny albo przedstawiły szczegółowo na piśmie wyjaśnienia powodów odmowy wystawienia takiego raportu. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w tym ostatnim przypadku jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej stworzą eksporterom możliwości przedstawienia swych poglądów na piśmie, a jeżeli eksporterzy będą o to wnioskować, zorganizują ponowną kontrolę w najkrótszym terminie odpowiadającym obu stronom. 17. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by w przypadku, gdy eksporterzy będą o to wnioskować, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej przeprowadziły wstępną weryfikację ceny przed terminem kontroli i o ile to stosowne, kursu walut na podstawie kontraktu pomiędzy eksporterem a importerem, faktury pro forma i o ile to stosowne, wniosku o pozwolenie przywozu. Odbiorcy zapewnią, że akceptacja ceny i kursu walutowego przez jednostkę dokonującą kontroli przedwysyłkowej na podstawie takiej wstępnej weryfikacji nie zostanie cofnięta pod warunkiem, że towary zgodne są z dokumentacją importową albo z licencją importową. Zapewnią również, że po kontroli wstępnej jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej natychmiast poinformują eksporterów na piśmie albo o swojej akceptacji, albo szczegółowo o powodach odmowy akceptacji ceny albo kursu waluty. 18. Członkowie - użytkownicy zapewnią by, w celu uniknięcia zwłoki w płatnościach, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej wysyłały eksporterom lub ich upoważnionym przedstawicielom pozytywny raport kontrolny tak szybko, jak to tylko możliwe. 19. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w przypadku urzędniczego błędu w pozytywnym raporcie kontrolnym jednostki kontroli przedwysyłkowej poprawią błąd i prześlą poprawioną informację do odpowiednich stron tak szybko, jak to tylko możliwe. _____________ 3 Przyjmuje się dla celów niniejszego Porozumienia, że pojęcie "siła wyższa" oznacza "nie do opanowania przymus lub wymuszenie, lub też nieprzewidywalny rozwój wypadków zwalniające z wykonywania kontraktu". Weryfikacja cen 20. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w celu zapobieżenia zawyżaniu lub zaniżaniu faktury lub oszustwu jednostki kontroli przedwysyłkowej przeprowadzą weryfikację cen4 zgodnie z następującymi wytycznymi: (a) jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej odrzucą cenę kontraktową uzgodnioną pomiędzy eksporterem a importerem jedynie w przypadku, kiedy mogą wykazać, że ich stwierdzenia na temat niezadowalającej ceny są oparte na procesie weryfikacyjnym zgodnym z kryteriami ustalonymi w punktach (b) do (e); (b) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej będzie opierać swoje porównania cenowe przeprowadzane w celu weryfikacji ceny eksportowej na cenie lub cenach identycznych lub podobnych towarów oferowanych na eksport z tego samego kraju eksportera w tym samym lub zbliżonym czasie przy konkurencyjnych i porównywalnych warunkach sprzedaży prowadzonej zgodnie ze zwyczajowymi praktykami handlowymi przy pominięciu normalnych rabatów. Takie porównania będą oparte na następujących zasadach: (i) jedynie ceny stanowiące znaczącą podstawę dla porównań będą wykorzystywane przy wzięciu pod uwagę istotnych czynników ekonomicznych dotyczących kraju importującego i kraju lub krajów wykorzystywanych do porównań cenowych; (ii) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej nie będzie opierać się na cenach towarów oferowanych na eksport do różnych krajów, aby arbitralnie narzucić najniższą cenę dla przesyłki; (iii) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej weźmie pod uwagę specyficzne elementy wymienione w punkcie (c); (iv) na każdym etapie wyżej opisanego procesu jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej stworzy eksporterowi możliwość wyjaśnienia ceny. (c) dokonując weryfikacji ceny jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej wezmą pod uwagę warunki kontraktu i ogólnie przyjęte czynniki dostosowawcze odnoszące się do transakcji; takie czynniki będą obejmować, ale nie będą ograniczać się do szczebla handlu i wielkości sprzedaży, terminów i warunków dostawy, klauzul eskalacji cen, wymogów jakościowych, specjalnych rozwiązań konstrukcyjnych, specjalnych wymogów dotyczących transportu i opakowania, wielkości zamówienia, sprzedaży po cenie dnia, zmian sezonowych, opłat licencyjnych i innych związanych z własnością intelektualną oraz usług świadczonych zgodnie z kontraktem, jeżeli zwyczajowo nie są fakturowane oddzielnie; będą obejmować również pewne elementy związane z ceną eksportera, jak stosunki kontraktowe pomiędzy eksporterem a importerem; (d) weryfikacja opłat transportowych będzie obejmować jedynie uzgodnioną cenę rodzaju transportu w kraju eksportera zgodnie z kontraktem sprzedaży; (e) do celów weryfikacji cen nie będzie się stosować: (i) ceny sprzedaży w kraju importu towarów wyprodukowanych w tym kraju; (ii) ceny towarów eksportowych w kraju innym niż kraj eksportera; (iii) kosztu produkcji; (iv) arbitralnych lub fikcyjnych cen lub wartości. _____________ 4 Zobowiązania Członków - użytkowników w odniesieniu do usług jednostek kontroli przedwysyłkowej w związku z określaniem wartości celnej będą zobowiązaniami, które przyjęli w ramach GATT 1994 i innych Wielostronnych porozumień handlowych objętych Załącznikiem 1A do Porozumienia WTO. Procedury odwoławcze 21. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej ustanowiły procedurę przyjmowania, rozpatrywania i decydowania w sprawie zażaleń składanych przez eksporterów oraz by informacja w sprawie tej procedury została udostępniona eksporterom zgodnie z postanowieniami zawartymi w ust. 6 i 7. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by procedury te były opracowane i stosowane zgodnie z następującymi wytycznymi: (a) jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej wyznaczą jednego lub więcej urzędników, którzy w czasie normalnych godzin urzędowania w każdym mieście lub porcie, w którym jednostki te mają swoje biura administracyjne, będą podejmować i analizować odwołania lub zażalenia eksporterów oraz podejmować decyzje; (b) eksporterzy przedstawią wyznaczonym urzędnikom na piśmie fakty dotyczące danej transakcji oraz istotę zażalenia i proponowane rozwiązanie; (c) wyznaczeni urzędnicy przychylnie rozpatrzą zażalenia eksporterów i podejmą decyzje tak szybko, jak to tylko możliwe, po otrzymaniu dokumentacji wspomnianej w punkcie (b). Derogacje 22. W derogacji od postanowień Artykułu 2 Członkowie - użytkownicy zapewnią, by z wyjątkiem przesyłek częściowych, przesyłki, których wartość jest mniejsza niż minimalna wartość dla tego rodzaju przesyłek określona przez Członka - użytkownika nie były objęte kontrolą, chyba że w wyjątkowych okolicznościach. Informacja na temat wartości minimalnej będzie stanowić element informacji dostarczanej eksporterom zgodnie z postanowieniami ust. 6. Artykuł 3 Obowiązki Członka - eksportera Niedyskryminacja 1. Członkowie - eksporterzy zapewnią, by ich ustawy i przepisy dotyczące kontroli przedwysyłkowej były stosowane w sposób niedyskryminacyjny. Przejrzystość 2. Członkowie - eksporterzy pilnie opublikują wszystkie odnośne ustawy i przepisy stosujące się do kontroli przedwysyłkowej w taki sposób, żeby inne rządy i handlowcy mogli się z nimi zapoznać. Pomoc techniczna 3. Członkowie - eksporterzy zaoferują odbiorcom, jeżeli otrzymają taki wniosek, pomoc techniczną dla osiągnięcia celów niniejszego Porozumienia na wzajemnie uzgodnionych warunkach 5. _____________ 5 Przyjmuje się, że taka pomoc techniczna może być udzielona w oparciu o uzgodnienia dwustronne lub wielostronne. Artykuł 4 Procedury niezależnych przeglądów Członkowie będą zachęcać jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej i eksporterów, aby wzajemnie rozwiązywali powstające między nimi spory. Jednakże w ciągu dwóch dni roboczych od daty złożenia zażalenia zgodnie z postanowieniami ust. 21 Artykułu 2, którakolwiek ze stron może przedstawić spór do niezależnego przeglądu. Członkowie zastosują wszelkie rozsądne środki, jakimi dysponują, by zapewnić, że w tym celu będą ustanowione i stosowane następujące procedury: a) Procedury te będą nadzorowane przez niezależną jednostkę ustanowioną wspólnie przez organizację reprezentującą jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej i organizację reprezentującą eksporterów dla celów wypełnienia niniejszego Porozumienia; b) Niezależna jednostka wspomniana w punkcie (a) ustanowi listę ekspertów w sposób następujący: (i) sekcję członków nominowanych przez organizację reprezentującą jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej; (ii) sekcję członków nominowanych przez organizację reprezentującą eksporterów; (iii) sekcję niezależnych ekspertów handlowych nominowanych przez niezależną jednostkę wspomnianą w punkcie (a). Geograficzny podział ekspertów powinien być taki, aby zapewniał szybkie rozstrzygnięcie wszelkich sporów wszczętych zgodnie z niniejszą procedurą. Lista będzie ustanowiona w ciągu dwóch miesięcy od daty wejścia w życie Porozumienia WTO i będzie corocznie uaktualniana. Lista będzie dostępna publicznie. Zostanie notyfikowana w Sekretariacie i rozesłana wszystkim Członkom; c) Eksporter lub jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej pragnący wszcząć postępowanie sporne skontaktuje się z niezależną jednostką wspomnianą w punkcie (a) wnioskując utworzenie panelu. Niezależna jednostka będzie odpowiedzialna za utworzenie panelu. Panel będzie się składać z trzech członków. Członkowie panelu będą wybrani w sposób pozwalający uniknąć niepotrzebnych kosztów i opóźnień. Pierwszy członek będzie wybrany z sekcji (i) wyżej wspomnianej listy przez zainteresowaną jednostkę dokonującą kontroli przedwysyłkowej z zastrzeżeniem, że członek ten nie jest powiązany z tą jednostką. Drugi członek zostanie wybrany przez zainteresowanego eksportera z sekcji (ii) powyższej listy z zastrzeżeniem, że członek ten nie jest powiązany z tym eksporterem. Trzeci członek zostanie wybrany z sekcji (iii) powyższej listy przez niezależną jednostkę wspomnianą w punkcie (a). Wobec niezależnego eksperta handlowego wybranego z sekcji (iii) powyższej listy nie będzie się zgłaszać sprzeciwów; d) Niezależny ekspert handlowy wybrany z sekcji (iii) powyższej listy będzie działał jako przewodniczący panelu. Niezależny ekspert handlowy będzie podejmował decyzje konieczne dla zapewnienia pilnego rozstrzygnięcia sporu przez panel na przykład, czy fakty sprawy wymagają spotkania członków panelu, a jeżeli tak, gdzie takie spotkanie się odbędzie przy wzięciu pod uwagę miejsca, w którym odbyła się dana kontrola; e) Jeżeli strony sporu wyrażą zgodę, jeden niezależny ekspert może zostać wybrany z sekcji (iii) powyższej listy przez niezależną jednostkę wspomnianą w punkcie (a) powyżej, aby przeanalizować dany spór. Ekspert ten podejmie decyzje konieczne dla pilnego rozstrzygnięcia sporu biorąc pod uwagę na przykład miejsce danej kontroli; f) Celem przeglądu będzie ustalenie, czy w trakcie spornej kontroli strony sporu postępowały zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Procedury będą przeprowadzone bez zwłoki, stworzą jednak stronom możliwość przedstawienia swoich poglądów osobiście lub na piśmie; g) Decyzje panelu trzyosobowego będą podejmowane większością głosów. Decyzja w sprawie sporu będzie podjęta w ciągu ośmiu dni roboczych od daty złożenia wniosku o przeprowadzenie niezależnego przeglądu i zakomunikowana stronom sporu. Ten limit czasowy może być przedłużony za zgodą stron sporu. Panel lub niezależny ekspert handlowy podzieli koszty w oparciu o cechy sprawy; h) Decyzja panelu będzie wiążąca dla jednostki dokonującej kontroli przedwysyłkowej i dla eksportera będących stronami sporu. Artykuł 5 Notyfikacja Członkowie przekażą do Sekretariatu egzemplarze tekstów swoich ustaw i przepisów wprowadzających niniejsze Porozumienie w życie oraz egzemplarze jakichkolwiek innych ustaw i przepisów dotyczących kontroli przedwysyłkowej gdy Porozumienie WTO wejdzie w życie w stosunku do zainteresowanego Członka. Żadne zmiany w ustawach i przepisach dotyczących kontroli przedwysyłkowej nie będą wprowadzone zanim informacja o nich nie zostanie oficjalnie opublikowana. Zmiany te będą notyfikowane w Sekretariacie natychmiast po ich opublikowaniu. Sekretariat poinformuje Członków o dostępności tych informacji. Artykuł 6 Przegląd Pod koniec drugiego roku od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, a następnie w okresach trzyletnich Konferencja Ministerialna będzie dokonywała przeglądu postanowień, stosowania i działania niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę jego cele i doświadczenia zebrane w czasie jego działania. W wyniku takiego przeglądu Konferencja Ministerialna może zmienić postanowienia niniejszego Porozumienia. Artykuł 7 Konsultacje Członkowie będą prowadzić konsultacje z innymi Członkami, na ich wniosek, na temat jakiejkolwiek sprawy wywierającej wpływ na działanie niniejszego Porozumienia. W takich przypadkach będą stosowane postanowienia Artykułu XXII GATT 1994 zgodnie z postanowieniami Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów w zakresie, w jakim mają zastosowanie do niniejszego Porozumienia. Artykuł 8 Rozstrzyganie sporów Jakiekolwiek spory pomiędzy Członkami dotyczące działania niniejszego Porozumienia będą objęte postanowieniami Artykułu XXIII GATT 1994, tak jak zostały rozwinięte i są stosowane w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów. Artykuł 9 Postanowienia końcowe 1. Członkowie zastosują konieczne środki mające na celu wprowadzenie w życie niniejszego Porozumienia. 2. Członkowie zapewnią, że ich ustawy i przepisy nie będą sprzeczne z postanowieniami niniejszego Porozumienia. MECHANIZM PRZEGLĄDU POLITYKI HANDLOWEJ Członkowie uzgadniają niniejszym, co następuje: A. Cele (i) Celem Mechanizmu Przeglądów Polityki Handlowej (TPRM) jest przyczynić się do usprawnienia stosowania się wszystkich Członków do reguł, dyscyplin i zobowiązań podjętych na podstawie wielostronnych porozumień handlowych oraz, tam gdzie jest to stosowne, fakultatywnych porozumień handlowych, a zatem do lepszego funkcjonowania wielostronnego systemu handlu poprzez osiąganie większej przejrzystości oraz zrozumienia polityki handlowej i praktyk Członków. Tym samym mechanizm przeglądu umożliwia regularne dokonywanie kolektywnej oceny całego zakresu polityki handlowej oraz praktyk handlowych poszczególnych Członków, a także ich wpływu na funkcjonowanie wielostronnego systemu handlu. Nie ma on służyć jednak jako podstawa dla egzekwowania konkretnych zobowiązań wynikających z Porozumień, stosowania procedur dotyczących rozstrzygania sporów lub też nakładania na Członków nowych zobowiązań w zakresie ich polityki handlowej. (ii) Ocena dokonywana w ramach mechanizmu przeglądu odbywa się w odpowiednim zakresie na tle szerszych potrzeb ekonomicznych i rozwojowych, a także polityki i celów zainteresowanego Członka, jak również jego środowiska zewnętrznego. Jednakże funkcja mechanizmu przeglądu polega na analizie wpływu polityki handlowej i praktyk handlowych Członka na wielostronny system handlu. B. Przejrzystość wewnętrzna Członkowie uznają nieodłączną wartość przejrzystości wewnętrznej przy podejmowaniu przez rządy decyzji w sprawach polityki handlowej, zarówno dla gospodarek Członków, jak i dla wielostronnego systemu handlu, i zgadzają się popierać i zachęcać do większej przejrzystości w ramach ich własnych systemów przyznając, że realizacja przejrzystości wewnętrznej musi odbywać się na bazie dobrowolności oraz uwzględniać polityczno-prawne systemy każdego z Członków. C. Procedury przeglądów (i) Organ Przeglądów Polityki Handlowej (zwany tu TPRB) zostaje niniejszym ustanowiony w celu prowadzenia przeglądów polityki handlowej. (ii) Polityka handlowa i praktyki handlowe wszystkich Członków będą poddawane okresowym przeglądom. Wpływ poszczególnych Członków na funkcjonowanie wielostronnego systemu handlu, zdefiniowany w kategoriach ich udziału w handlu światowym w ostatnim reprezentatywnym okresie, będzie decydującym czynnikiem określającym częstotliwość przeglądów. Pierwsze cztery zidentyfikowane w ten sposób jednostki handlujące (przyjmując Wspólnoty Europejskie za jedną jednostkę) będą poddawane przeglądowi co dwa lata. Następne 16 jednostek będzie poddawane przeglądowi co cztery lata. Pozostali Członkowie poddawani będą przeglądom co sześć lat, z wyjątkiem Członków - krajów najmniej rozwiniętych, dla których może zostać ustalony dłuższy okres. Rozumie się, iż przegląd jednostek posiadających wspólną politykę zewnętrzną, a które obejmują więcej niż jednego Członka, dotyczyć będą wszystkich elementów polityki mających wpływ na handel, włączając w to odnośne polityki i praktyki poszczególnych Członków. Wyjątkowo, w przypadku zmian w polityce handlowej lub praktykach handlowych Członka, które mogą mieć znaczący wpływ na jego partnerów handlowych, zainteresowany Członek może zostać poproszony przez TPRB po konsultacjach o przyspieszenie jego następnego przeglądu. (iii) Dyskusje na posiedzeniach TPRB będą regulowane celami określonymi w ust. A. Dyskusje te będą koncentrować się na polityce i praktykach handlowych Członka, które podlegają ocenie w ramach mechanizmu przeglądu. (iv) TPRB opracuje podstawowy plan przeprowadzania przeglądów. Może on również omawiać i uwzględniać uaktualnione raporty otrzymywane od Członków. TPRB opracuje program przeglądów na każdy rok w porozumieniu z bezpośrednio zainteresowanymi Członkami. Przewodniczący, w porozumieniu z Członkiem lub Członkami, których dotyczy przegląd, może wyznaczyć uczestników dyskusji, którzy działając we własnym imieniu rozpoczną dyskusje w TPRB. (v) TPRB będzie opierać swoją pracę na następującej dokumentacji: (a) Kompletne sprawozdanie, o którym mowa w ust. D, dostarczane przez Członka lub Członków, których dotyczy przegląd; (b) Sprawozdanie sporządzane przez Sekretariat na jego własną odpowiedzialność, oparte na informacjach, do których posiada dostęp, oraz na informacjach dostarczanych przez Członka lub Członków, których dotyczy przegląd. Sekretariat powinien uzyskać wyjaśnienia od zainteresowanego Członka lub Członków odnośnie do ich polityki i praktyk handlowych. (vi) Sprawozdania sporządzane przez Członka, którego dotyczy przegląd, oraz przez Sekretariat razem ze sprawozdaniami z odnośnych posiedzeń TPRB będą publikowane niezwłocznie po dokonaniu przeglądu. (vii) Dokumenty te zostaną przekazane Konferencji Ministerialnej, która się z nimi zapozna. D. Sprawozdawczość W celu osiągnięcia najwyższego możliwego stopnia przejrzystości, każdy Członek będzie regularnie składał TPRB sprawozdania. Kompletne sprawozdania będą w uzgodnionym kształcie, określonym przez TPRB, przedstawiać politykę handlową oraz praktyki handlowe stosowane przez zainteresowanego Członka lub Członków. Kształt ten początkowo opierać się będzie na Zarysie formy sprawozdań krajowych określonym Decyzją z 19 lipca 1989 roku (BISD 36S/406-409) i poprawianym w razie konieczności tak, aby jego zakres objął wszystkie aspekty polityki handlowej, których dotyczą Wielostronne Porozumienia Handlowe w Załączniku 1 oraz, tam gdzie jest to stosowne, Fakultatywne porozumienia handlowe. W świetle doświadczeń TPRB może poddać ten kształt rewizji. Między przeglądami Członkowie będą dostarczać krótkie sprawozdania w przypadkach jakichkolwiek znacznych zmian w ich polityce handlowej. Zgodnie z ustalonym kształtem dostarczane będą również roczne dane uaktualniające informacje statystyczne. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na trudności Członków - krajów najmniej rozwiniętych przy sporządzaniu ich sprawozdań. Na wniosek Członków - krajów rozwijających się, a zwłaszcza Członków - krajów najmniej rozwiniętych, Sekretariat zapewni im pomoc techniczną. Informacje zawarte w sprawozdaniach powinny w możliwie najszerszym zakresie odpowiadać notyfikacjom dokonanym zgodnie z postanowieniami wielostronnych porozumień handlowych oraz, tam gdzie jest to stosowne, fakultatywnych porozumień handlowych. E. Stosunek do postanowień GATT 1994 i GATS dotyczących bilansu płatniczego Członkowie uznają potrzebę minimalizacji obciążeń dla rządów, które podlegają wymogowi pełnych konsultacji zgodnie z postanowieniami GATT 1994 i GATS dotyczącymi bilansu płatniczego. W tym celu Przewodniczący TPRB, w porozumieniu z zainteresowanym Członkiem lub Członkami, wraz z Przewodniczącym Komitetu Restrykcji Stosowanych w Celu Ochrony Bilansu Płatniczego, opracuje postanowienia administracyjne, które zharmonizują normalny rytm przeglądów polityki handlowej z kalendarzem konsultacji w sprawie bilansu płatniczego, nie opóźniając przeprowadzenia przeglądu polityki handlowej o więcej niż 12 miesięcy. F. Ocena Mechanizmu TPRB dokona oceny TPRM nie później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie Porozumienia WTO. Rezultaty oceny zostaną przedstawione Konferencji Ministerialnej. TPRB może następnie dokonywać oceny TPRM w odstępach czasowych, które zostaną przezeń określone lub też na wniosek Konferencji Ministerialnej. G. Przegląd wydarzeń w handlu międzynarodowym TPRB będzie również dokonywać corocznego przeglądu wydarzeń w środowisku handlu międzynarodowego mających wpływ na wielostronny system handlu. Organowi pomagać w tym będzie coroczny raport sporządzany przez Dyrektora Generalnego, przedstawiający główne kierunki działalności WTO oraz podkreślający ważne kwestie polityki mające wpływ na system handlu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim. (Dz. U. Nr 34, poz. 145) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zarządzanie żywymi zasobami morza oraz prowadzenie działalności w zakresie rybołówstwa morskiego. 2. Przepisy ustawy stosuje się do: 1) rybołówstwa morskiego w granicach polskich obszarów morskich, 2) rybołówstwa morskiego poza granicami polskich obszarów morskich, wykonywanego przez statki rybackie o polskiej przynależności, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 5. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) rybołówstwo morskie - łowienie i skup w morzu organizmów morskich, połowy sportowo-rekreacyjne, rozpoznawanie i ochronę żywych zasobów morza, zarybianie oraz hodowlę ryb i innych organizmów morskich, 2) żywe zasoby morza - zasoby żywych organizmów morskich, łącznie z organizmami gatunków dwuśrodowiskowych w okresie ich życia w wodach morskich, 3) statek rybacki - statek przeznaczony lub używany do połowów, przetwórstwa lub transportu złowionych organizmów morskich oraz do celów szkoleniowych i naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego, a także statek używany do obsługi hodowli organizmów morskich, 4) nakład połowowy - operacje połowowe na danym akwenie, uwzględniające łączny ich czas, liczbę statków i narzędzi połowu oraz ich zdolności łowcze, 5) przyłów - część połowu obejmującą organizmy morskie nie będące celem połowów ukierunkowanych, 6) połowy ukierunkowane - połowy prowadzone z wykorzystaniem określonej techniki i sprzętu połowowego, których celem jest pozyskanie organizmów morskich ściśle określonych gatunków, 7) gatunki dwuśrodowiskowe - organizmy, których rozród odbywa się w innym środowisku wodnym niż żerowanie i wzrost, odbywające cykliczne wędrówki z wód morskich do wód śródlądowych lub odwrotnie, 8) ogólny dopuszczalny połów - wielkość określającą, jaka część stada jednego gatunku może być wyłowiona z danego akwenu w określonym czasie, 9) kwota połowowa - część ogólnego dopuszczalnego połowu udostępnioną do odławiania posiadaczowi licencji połowowej. Art. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi, w drodze rozporządzenia, granice między wodami morskimi a wodami śródlądowymi ustalone dla celów rybołówstwa. Rozdział 2 Wykonywanie rybołówstwa morskiego Art. 4. 1. Rybołówstwo morskie w polskich obszarach morskich, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, mogą wykonywać: 1) osoby prawne mające siedzibę w Polsce, 2) jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z prawem polskim, 3) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce, jeżeli spełniają warunki określone w przepisach prawa. 2. Dopuszczenie podmiotów zagranicznych do łowienia organizmów morskich w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej może nastąpić na podstawie zezwolenia wydanego przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, lub na podstawie umowy międzynarodowej. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, warunki łowienia organizmów morskich przez podmioty zagraniczne w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, warunki dopuszczenia podmiotów zagranicznych do udziału w połowach sportowo-rekreacyjnych na polskich obszarach morskich. Art. 5. Łowiąc organizmy morskie w granicach polskich obszarów morskich należy przestrzegać zasad racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza. Art. 6. 1. Połowy prowadzone w ramach badań naukowych oraz przez statki szkolne mogą być dokonywane wyłącznie na podstawie zezwolenia dyrektora właściwego urzędu morskiego. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa termin, rejon oraz sposób dokonywania połowów. Art. 7. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określać, w drodze rozporządzenia: 1) dopuszczalną wielkość nakładu połowowego dostosowaną do stanu eksploatowanych zasobów, 2) zakaz lub ograniczenie połowu, przewozu, wyładunku, sprzedaży, magazynowania i dalszego transportu określonych organizmów morskich, 3) sposób prowadzenia połowów przez statki o polskiej przynależności poza polskimi obszarami morskimi, 4) dopuszczalną wielkość przyłowu oraz postępowanie z występującymi w przyłowie organizmami morskimi, 5) zakaz wyrzucania organizmów morskich za burtę i nakaz ich przywozu do portu polskiego, 6) obowiązek wyładunku organizmów morskich określonych gatunków w portach polskich. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób gospodarowania zasobami gatunków dwuśrodowiskowych. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wprowadzić, w drodze zarządzenia, na czas oznaczony zakaz poławiania organizmów morskich określonych gatunków lub zakaz wykonywania rybołówstwa, jeżeli wymaga tego interes państwa lub bezpieczeństwo obywateli. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposoby racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochrony, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem. Art. 8. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określać corocznie, w drodze zarządzenia, ogólny dopuszczalny połów organizmów morskich tych gatunków, których zasoby wymagają takiej formy ochrony. Art. 9. 1. Wykonujący rybołówstwo morskie są obowiązani do sporządzania i składania raportów połowowych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dane podlegające wpisowi do raportów połowowych, tryb składania i sposób weryfikacji danych. Art. 10. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może określić, w drodze zarządzenia, po zasięgnięciu opinii jednostki naukowo-badawczej, wskazanej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej: 1) stałe obwody ochronne oraz zakaz poławiania w nich niektórych lub wszystkich organizmów morskich, 2) obwody ochronne na określony czas i ich granice oraz szczegółowe warunki wykonywania rybołówstwa w tych obwodach, 3) wymiary i okresy ochronne określonych organizmów morskich, 4) ograniczenia w zakresie sposobu połowów, używania określonych narzędzi połowu lub ich konstrukcji i liczby. Art. 11. 1. Zabrania się połowów organizmów morskich, które: 1) nie przekroczyły ustanowionych dla nich wymiarów ochronnych, 2) znajdują się w ustanowionych dla nich okresach ochronnych, chyba że dyrektor właściwego urzędu morskiego zezwoli na ich odławianie do celów hodowlanych lub w celu pozyskania przynęty. 2. Zabrania się 1) niszczenia tarlisk, ikry oraz narybku, z zastrzeżeniem ust. 3, 2) obstawiania obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub podejmowania innych działań, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza lub uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów morskich na obszarze obwodu ochronnego. 3. W celu ograniczenia liczebności niepożądanego gatunku dopuszcza się niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku, za zgodą dyrektora właściwego urzędu morskiego. Art. 12. 1. Przy wykonywaniu rybołówstwa morskiego zabrania się używania: 1) materiałów wybuchowych, środków odurzających, trujących i zanieczyszczających środowisko morskie, 2) narzędzi ogłuszających, kłujących i kaleczących oraz prądu elektrycznego. 2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może, na czas określony, nie dłuższy niż rok, zezwolić na używanie narzędzi kłujących lub prądu elektrycznego. W zezwoleniu należy określić, jakiego rodzaju narzędzia kłujące lub o jakich parametrach prąd elektryczny mogą być stosowane przy wykonywaniu rybołówstwa morskiego. Art. 13. Zakazów określonych w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 nie stosuje się do połowów prowadzonych w celach naukowo-badawczych. Art. 14. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, powoła, w drodze zarządzenia, Komisję Zarybieniową oraz określi organizację, zadania i tryb jej działania. Art. 15. 1. Koszty zarybiania polskich obszarów morskich ponoszone są przez budżet państwa oraz podmioty wykonujące rybołówstwo morskie w tych obszarach. 2. Wysokość środków budżetu państwa na cel, o którym mowa w ust. 1, określa corocznie ustawa budżetowa. Środkami tymi dysponuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. Art. 16. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze rozporządzenia, udział w kosztach zarybiania podmiotów wykonujących rybołówstwo morskie w polskich obszarach morskich. Rozdział 3 Licencje połowowe Art. 17. Łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu wymaga uzyskania licencji połowowej, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Art. 18. 1. Licencje połowowe wydaje dyrektor urzędu morskiego, wyznaczony przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Licencje połowowe wydawane są podmiotom, o których mowa w art. 4 ust. 1, indywidualnie na każdy statek rybacki, na czas określony. 3. Wykonywanie rybołówstwa, w ramach licencji, może być ograniczone kwotami połowowymi w odniesieniu do organizmów morskich określonych gatunków, dla których Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - na podstawie art. 8 - określa ogólny dopuszczalny połów. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze zarządzenia, sposób i warunki podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe. Art. 19. Można odmówić wydania licencji połowowej, jeżeli: 1) wydanie licencji połowowej spowodowałoby przekroczenie wielkości nakładu połowowego, określonej na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1, 2) podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej w okresie ostatnich dwóch lat został ukarany za rażące naruszenie przepisów o rybołówstwie morskim. Art. 20. Za wydanie licencji połowowej pobiera się opłatę. Art. 21. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze rozporządzenia, tryb wydawania licencji połowowych, ich wzory, okresy ich ważności oraz wysokość opłat za licencje połowowe. Art. 22. 1. Łowienie organizmów morskich w celach naukowo-badawczych oraz przez statki szkolne nie wymaga uzyskania licencji połowowej. 2. Skup w morzu organizmów morskich w celach naukowo-badawczych nie wymaga uzyskania licencji połowowej. Art. 23. Zezwolenie na prowadzenie działalności hodowlanej lub zarybiania, określające w szczególności: miejsce, czas i zakres przedsięwzięcia, wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego. Art. 24. 1. Prowadzenie połowów sportowo-rekreacyjnych wymaga uzyskania sportowej licencji połowowej. 2. Sportową licencję połowową wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego. 3. Za wydanie sportowej licencji połowowej pobiera się opłatę. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania rybołówstwa morskiego w celach sportowo-rekreacyjnych, tryb wydawania sportowych licencji połowowych, wzór takich licencji oraz wysokość opłat za sportowe licencje połowowe. Art. 25. Organ, który wydał licencję połowową lub sportową licencję połowową, może cofnąć taką licencję, jeżeli jej posiadacz nie stosuje się do określonych w niej warunków lub w sposób rażący narusza przepisy o rybołówstwie morskim. Art. 26. 1. Kwoty połowowe, o których mowa w art. 18 ust. 3, mogą być zbywane w całości lub części, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zbycie kwoty połowowej może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia organu, który wydał licencję połowową. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowych rybaków, może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić opłaty od przyznanych kwot połowowych oraz ustalać ich wysokość. Art. 27. Środki uzyskane z tytułu opłat, o których mowa w art. 20, art. 24 ust. 3 oraz art. 26 ust. 3, stanowią dochód budżetu państwa. Rozdział 4 Ewidencja i oznakowanie statków rybackich oraz sprzętu rybackiego Art. 28. 1. Każdy polski statek rybacki podlega ewidencji w urzędzie morskim właściwym dla jego portu macierzystego. 2. Dyrektor urzędu morskiego, dokonując ewidencji statku rybackiego, ustala dla niego oznakę rybacką oraz wystawia zaświadczenie o wpisie do ewidencji i nadaniu oznaki. 3. Zaświadczenie o wpisie do ewidencji powinno być przechowywane na statku. 4. Za wpis do ewidencji i wydanie zaświadczenia pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa. Art. 29. Statek rybacki oraz sprzęt rybacki powinny być oznakowane trwała oznaką rybacką. Dla statków poniżej 300 ton rejestrowych oznaka rybacka zastępuje oznaczenie nazwy i portu macierzystego. Art. 30. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób prowadzenia ewidencji oraz zasady oznakowania statków rybackich, 2) sposób oznakowania sprzętu rybackiego, 3) wzór zaświadczenia o wpisie do ewidencji oraz o nadaniu oznaki rybackiej, 4) wysokość pobieranych opłat, o których mowa w art. 28 ust. 4. Rozdział 5 Zachowanie porządku przy połowach oraz w związku z połowami Art. 31. Rybołówstwo morskie należy wykonywać w sposób zgodny z przepisami o bezpieczeństwie żeglugi i życia na morzu oraz o ochronie środowiska morskiego. Art. 32. Sprzęt rybacki należy wydawać lub wystawiać w wodzie w taki sposób, aby wymagane oznakowanie było widoczne, pozwalało ustalić właściciela oraz rodzaj sprzętu rybackiego. Art. 33. 1. Zabrania się naruszania obcego sprzętu rybackiego chyba, że jest to konieczne ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi oraz na potrzeby ratownictwa lub nadzoru nad rybołówstwem. 2. Sprzęt rybacki wystawiony w polskich obszarach morskich, nie oznakowany lub wystawiony w miejscach niedozwolonych, podlega przepadkowi. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania ze sprzętem, o którym mowa w ust. 2. Art. 34. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, porządek przy połowach. 2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego reguluje w sposób szczegółowy, w drodze zarządzenia, porządek przy połowach oraz oznakowanie sprzętu rybackiego na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może określić sposób zajmowania miejsc na określonych łowiskach wód wewnętrznych. Art. 35. Zabrania się: 1) wydawania lub wystawiania sieci lub innego sprzętu rybackiego w taki sposób lub w takim miejscu, że mogłoby to powodować uszkodzenie innego sprzętu rybackiego lub przeszkadzać innym rybakom w połowach, 2) zatrzymywania lub kotwiczenia statków w miejscach, w których wystawiony jest sprzęt rybacki lub znajdują się znaki nawigacyjne i rybackie albo w których przebiegają kable, oraz na drodze dryfującego sprzętu rybackiego. Art. 36. 1. Zabrania się przewożenia, wyładowywania na ląd, oferowania na sprzedaż oraz sprzedaży, magazynowania i dalszego transportu organizmów morskich, których połów jest zabroniony na podstawie art. 11 ust. 1 lub został dokonany z naruszeniem przepisów ustawy. 2. Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się do organizmów morskich pochodzących z połowów prowadzonych w celach naukowo-badawczych. 3. Kontroli przestrzegania zakazu określonego w ust. 1 można dokonywać również poza obszarami właściwości miejscowej. Rozdział 6 Nadzór nad wykonywaniem rybołówstwa Art. 37. 1. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów o rybołówstwie morskim sprawują terenowe organy administracji morskiej na obszarze swojej właściwości miejscowej, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 3, za pośrednictwem inspektorów inspekcji morskiej, zwanych dalej "inspektorami". 2. Inspektorzy, wykonując swoje czynności, współdziałają z organami Policji oraz Państwowej Inspekcji Handlowej. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania inspektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, z Policją oraz Państwową Inspekcją Handlową. Art. 38. 1. Dokonujący połowu organizmów morskich w polskich obszarach morskich jest obowiązany, na wezwanie inspektora lub dowódcy jednostki pływającej Straży Granicznej, zatrzymać się i na żądanie umożliwić wykonanie czynności kontrolnych, określonych w przepisach o obszarach morskich i administracji morskiej. 2. Kierownik statku rybackiego jest obowiązany udzielać inspektorowi pomocy w czasie wykonywania przez niego czynności w zakresie nadzoru nad rybołówstwem, w szczególności przez zabieranie go na statek i dowiezienie z powrotem do portu. Art. 39. Inspektor może dokonać inspekcji statku rybackiego o polskiej przynależności, poławiającego poza polskimi obszarami morskimi, w celu stwierdzenia, czy przestrzegane są na tym statku przepisy o rybołówstwie morskim, a także postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Rozdział 7 Kary pieniężne Art. 40. 1. Armator, z którego statku, podczas przebywania w polskich obszarach morskich, dokonano eksploatacji żywych zasobów morza z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pieniężnej o równowartości do 1 000 000 jednostek obliczeniowych, zwanych "Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)", określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. 2. Karze, o której mowa w ust. 1, podlega armator statku o polskiej przynależności, przy użyciu którego dokonano eksploatacji żywych zasobów morza poza polskimi obszarami morskimi z naruszeniem przepisów ustawy lub postanowień umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Art. 41. Kto nie stosuje się do polecenia inspektora lub dowódcy jednostki pływającej Straży Granicznej, wydanego na podstawie art. 38 lub art. 39, podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Art. 42. 1. Kto narusza przepisy o ochronie żywych zasobów morza przez: 1) niewykonywanie obowiązku sporządzania i składania raportów połowowych, o których mowa w art. 9 ust. 1, 2) poławianie organizmów morskich, które nie przekroczyły ustanowionych dla nich wymiarów ochronnych lub w okresie ochronnym, 3) niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku, 4) obstawianie obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub dokonywanie innych czynności, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza na obszarze obwodu ochronnego lub uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów morskich, 5) używanie do połowów narzędzi i materiałów oraz środków, o których mowa w art. 12 ust. 1, lub innych zabronionych przez obowiązujące przepisy, 6) poławianie organizmów morskich bez wymaganego zezwolenia, licencji połowowej lub sportowej licencji połowowej albo wbrew ich warunkom, 7) podejmowanie działalności hodowlanej lub zarybiania bez wymaganego zezwolenia albo wbrew jego warunkom, podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Tej samej karze podlega ten, kto narusza przepisy: 1) wydane na podstawie art. 7 lub art. 10, 2) o obowiązku zgłaszania do ewidencji oraz oznakowania statku rybackiego, 3) o obowiązku oznakowania sprzętu rybackiego, 4) o zachowaniu porządku przy połowach oraz w związku z połowami. Art. 43. Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art. 40-42, oraz sposób wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243). Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 44. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, polskie osoby prawne i fizyczne mogą prowadzić badania naukowe na polskich obszarach morskich bez zezwolenia. Osoby te są obowiązane do informowania dyrektora właściwego urzędu morskiego o rejonie i sposobie prowadzenia badań na 14 dni przed ich rozpoczęciem oraz o zakończeniu badań. 2. Do połowów prowadzonych w ramach badań naukowych stosuje się przepisy o rybołówstwie morskim."; 2) w art. 55 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisu ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej eksploatacji żywych zasobów morza, nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o rybołówstwie morskim." Art. 45. 1. Traci moc ustawa z dnia 21 maja 1963 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 22, poz. 115, z 1970 r. Nr 3, poz. 14, z 1977 r. Nr 37, poz. 163 i z 1991 r. Nr 32, poz. 131). 2. Do czasu wydania przepisów przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, zachowują moc dotychczasowe przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 15 i 16, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 34, poz. 146) Art. 1. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Agencja może tworzyć oddziały terenowe."; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Agencja realizuje interwencyjną politykę rolną państwa w celu stabilizacji rynku produktów rolnych i żywnościowych oraz ochrony dochodów uzyskiwanych z rolnictwa. 2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, Agencja wykonuje w szczególności przez: 1) interwencyjny zakup i sprzedaż produktów rolnych oraz ich przetworów na rynku krajowym i rynkach zagranicznych, 2) gromadzenie i gospodarowanie państwowymi rezerwami produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych w ramach określonych zadań oraz przeznaczonych na ten cel środków finansowych, 3) udzielanie poręczeń kredytów, z wyjątkiem kredytów inwestycyjnych, podmiotom gospodarczym realizującym zadania zlecone przez Agencję. 3. Do zadań Agencji należą także: 1) analizowanie rynku produktów rolnych i żywnościowych, 2) przedstawianie Radzie Ministrów: a) propozycji regulacji organizacyjno-prawnych w zakresie funkcjonowania rynku podstawowych produktów rolnych i żywnościowych, b) w porozumieniu z Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, propozycji dotyczących regulacji handlu zagranicznego w zakresie produktów będących przedmiotami działalności interwencyjnej Agencji, 3) inicjowanie i udział w działaniach organizacyjnych mających na celu rozwój rynku produktów rolnych i żywnościowych. 4. Prezes Agencji przedstawia Radzie Ministrów do zatwierdzenia zaopiniowany przez Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Finansów oraz Radę Agencji roczny program działań interwencyjnych, który obejmuje: 1) listę podstawowych produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych będących przedmiotem oddziaływania Agencji, 2) prognozę poziomu cen, według których Agencja będzie prowadzić działalność interwencyjną i gospodarkę rezerwami państwowymi, 3) środki niezbędne na działania interwencyjne."; 3) dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. 1. Rada Ministrów może powierzyć Agencji realizację innych zadań niż określone w art. 4, związanych z organizowaniem i funkcjonowaniem rynku produktów rolnych i żywnościowych. 2. Rada Ministrów powierzając zadania, o których mowa w ust. 1, zapewni Agencji na ten cel odpowiednie środki finansowe."; 4) w art. 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Agencji jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Finansów.", b) skreśla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prezes Agencji składa półroczne i roczne sprawozdania z działalności Agencji Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministrowi Finansów, a także Sejmowej i Senackiej Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej."; 5) w art. 7: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "powoływani na okres 3 lat.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Członków Rady, będących przedstawicielami administracji państwowej, po jednym przedstawicielu Ministra Finansów, Ministra Przemysłu i Handlu, Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek zainteresowanych ministrów."; 6) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Agencja działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu nadanego, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. 2. Statut Agencji reguluje w szczególności: 1) strukturę organizacyjną Agencji, 2) zasady tworzenia oddziałów terenowych, 3) zadania oraz zasady działania Rady Agencji, 4) zasady udzielania pełnomocnictw, 5) szczegółowe zasady gospodarki finansowej, 6) system kontroli wewnętrznej, 7) procedury działalności interwencyjnej, 8) procedury ustalania ceny minimalnej, 9) zasady udziału Agencji w spółkach prawa handlowego."; 7) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową i ewidencję księgową, dotyczącą gospodarowania rezerwami państwowymi oraz działalności interwencyjnej na rynku produktów rolnych, zgodnie z przepisami obowiązującymi osoby prawne i niniejszą ustawą. 2. Agencja działa zgodnie z planem finansowym obejmującym rok obrachunkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Roczny plan finansowy Agencji ustala jej Prezes w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów. 3. Przychodami Agencji są dotacje budżetowe ustalane corocznie w ustawie budżetowej, wpływy z działalności gospodarczej, z kapitałów pieniężnych, darowizn oraz inne wpływy. 4. Przychody określone w ust. 3 Agencja przeznacza na realizację zadań określonych w art. 4 oraz na funkcjonowanie Agencji. 5. Zasady wynagradzania pracowników określa Prezes Agencji Rynku Rolnego w zakładowym regulaminie wynagradzania."; 8) skreśla się art. 10 i 11; 9) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Techniczno-organizacyjną obsługę Prezesa Agencji sprawuje biuro Agencji, zwane «Centralą»"; 10) dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Nie pobiera się opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych, których stroną jest Agencja Rynku Rolnego." Art. 2. 1. Przedsiębiorstwa przemysłu zbożowo-młynarskiego "PZZ", które w drodze darowizny przekazały nieodpłatnie Agencji magazyny zbożowe, dokonają zmniejszenia funduszu założycielskiego na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791). 2. Wygasają zobowiązania przedsiębiorstw przemysłu zbożowo-młynarskiego "PZZ" lub następców prawnych tych przedsiębiorstw wobec Skarbu Państwa z tytułu spłat kredytów inwestycyjnych dokonanych ze środków budżetu państwa na podstawie poręczenia Ministra Finansów, jeżeli magazyny zbożowe tych przedsiębiorstw zostały przejęte przez Agencję Rynku Rolnego. Art. 3. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93 i z 1994 r. Nr 79, poz. 362) w art. 8 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do Agencji Rynku Rolnego." Art. 4. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113) w art. 6 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) Agencję Rynku Rolnego." Art. 5. Prezes Rady Ministrów ogłosi tekst jednolity ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów wydanych przed dniem ogłoszenia tekstu jednolitego. Art. 6. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 6 niniejszej ustawy, obowiązują, nie dłużej niż przez 3 miesiące, dotychczasowe przepisy wydane na podstawie art. 8 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223). Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lutego 1996 r. o powszechnym spisie rolnym 1996 roku. (Dz. U. Nr 34, poz. 147) Rozdział 1 Termin i zakres spisu Art. 1. Powszechny spis rolny 1996 roku, zwany dalej "spisem", będzie przeprowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dniach od 13 do 25 czerwca 1996 r., według stanu w dniu 12 czerwca 1996 r. o godz. 24.00. Art. 2. Spis będzie przeprowadzony: 1) w indywidualnych gospodarstwach rolnych, 2) u osób fizycznych użytkujących działki rolne, 3) u właścicieli zwierząt gospodarskich nie posiadających użytków rolnych lub posiadających użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, 4) u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, których podstawowym rodzajem działalności jest prowadzenie upraw rolnych, warzywnictwa i ogrodnictwa, chów i hodowla zwierząt, działalność usługowa związana z uprawami rolnymi oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem działalności weterynaryjnej, gospodarka łowiecka, hodowla i pozyskiwanie zwierząt łownych łącznie z pokrewną działalnością usługową, 5) u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które niezależnie od rodzaju działalności podstawowej są użytkownikami użytków rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) gospodarstwie rolnym - oznacza to grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami i obowiązkami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, 2) indywidualnym gospodarstwie rolnym - oznacza to gospodarstwo rolne o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 1 ha, będące własnością lub znajdujące się w użytkowaniu osoby fizycznej lub grupy osób, 3) działce rolnej - oznacza to gospodarstwo rolne o powierzchni użytków rolnych od 0,1 ha do 1 ha włącznie, 4) właścicielu zwierząt gospodarskich - oznacza to osobę fizyczną nie posiadającą użytków rolnych lub posiadającą użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, posiadającą zwierzęta gospodarskie: bydło, trzodę chlewną, konie, owce, kozy, drób, króliki, zwierzęta futerkowe oraz pnie pszczele, 5) użytkowniku indywidualnego gospodarstwa rolnego lub użytkującym działkę rolną - oznacza to osobę fizyczną lub grupę osób mających w faktycznym użytkowaniu grunty, niezależnie od tego, czy są właścicielami, dzierżawcami czy użytkują je z innego tytułu, i niezależnie od tego, czy grunty te są zlokalizowane w jednej lub w kilku gminach, 6) użytkowaniu gruntów - oznacza to ich uprawę i zbiór plonów na własny rachunek, 7) gospodarstwie domowym - oznacza to zespół osób mieszkających i utrzymujących się wspólnie. Art. 4. 1. W ramach spisu w indywidualnych gospodarstwach rolnych będą zebrane następujące informacje: 1) dane o osobach będących właścicielami i użytkownikami indywidualnych gospodarstw rolnych oraz o osobach w ich gospodarstwie domowym: a) nazwisko i imiona właściciela, nazwisko i imiona użytkownika indywidualnego gospodarstwa rolnego, b) wykształcenie, c) rok urodzenia, płeć, d) wkład pracy w gospodarstwo rolne - przeciętna liczba miesięcy pracy w ostatnim roku oraz przeciętna dzienna liczba godzin pracy w sezonie: wiosennym, letnim, jesiennym i zimowym, e) główne i dodatkowe źródła utrzymania, f) czy prowadzą pozarolniczą działalność na własny rachunek, g) czy w ciągu ostatnich 6 lat straciły pracę i w ostatnich 3 miesiącach aktywnie poszukiwały pracy poza swoim gospodarstwem rolnym, h) czy są zarejestrowane jako bezrobotni, i) czy mogłyby zająć się pracą poza gospodarstwem rolnym, 2) o źródłach utrzymania gospodarstwa domowego, 3) o liczbie pracowników najemnych zatrudnionych w gospodarstwie rolnym, 4) o użytkowaniu gruntów, a w szczególności: a) powierzchnia gruntów ogółem, w tym użytków rolnych (gruntów ornych, sadów, łąk i pastwisk trwałych), lasów, pozostałych gruntów i nieużytków, b) zmiany w powierzchni użytków rolnych w okresie od dnia 1 lipca 1990 r. do dnia 12 czerwca 1996 r. według przyczyn, c) powierzchnia zasiewów głównych upraw, 5) o pogłowiu zwierząt gospodarskich według gatunków i grup wiekowo-użytkowych oraz liczbie pni pszczelich, 6) o budynkach, infrastrukturze i wyposażeniu technicznym, w tym: a) rodzaje budynków, budowli i ich powierzchnia oraz wiek, b) liczba i rok produkcji ciągników rolniczych i innych środków transportowych oraz maszyn rolniczych, c) źródła zaopatrzenia w wodę, sposoby odprowadzania ścieków i usuwania śmieci, d) wyposażenie w sieć elektryczną, gaz i telefon, e) rodzaje urządzeń melioracyjnych (istniejących i pożądanych), 7) o zadłużeniu gospodarstw rolnych, 8) o działalności gospodarczej prowadzonej przez użytkownika gospodarstwa rolnego lub osobę pozostającą w gospodarstwie domowym, 9) o ważniejszych wydatkach poniesionych w okresie od dnia 1 lipca 1995 r. do dnia 12 czerwca 1996 r. i planowanych do 2000 r., w tym na: a) zakup gruntów, b) budowę lub modernizację budynków, c) powiększenie stada podstawowego, d) zakup ciągników rolniczych i innych środków transportowych oraz maszyn rolniczych, 10) o przewidywaniach dotyczących zmian w funkcjonowaniu gospodarstwa rolnego do 2000 r. 2. W ramach spisu u osób fizycznych użytkujących działki rolne zbiera się informacje określone w ust. 1, z wyłączeniem informacji, o których mowa w pkt 9. 3. W ramach spisu u właścicieli zwierząt gospodarskich zbiera się informacje określone w ust. 1 pkt 1, 4 i 5. 4. W ramach spisu u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej zbiera się informacje określone w ust. 1, z wyłączeniem informacji, o których mowa w pkt 1, 2 i 10. 5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, wzory kwestionariuszy spisowych. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Rozdział 2 Obowiązki spisowe i ochrona danych Art. 5. 1. Użytkownicy indywidualnych gospodarstw rolnych i użytkujący działki rolne oraz właściciele zwierząt gospodarskich są obowiązani do udzielenia możliwie ścisłych, wyczerpujących i zgodnych z prawdą odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu spisowym. 2. W razie nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, odpowiedzi udzielają inne pełnoletnie osoby w gospodarstwie domowym. 3. Dane osoby udzielającej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu spisowym zapisuje się na kwestionariuszu spisowym. 4. Osoby działające w imieniu osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej są obowiązane do udzielenia ścisłych, wyczerpujących i zgodnych z prawdą odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu spisowym, podania imienia i nazwiska oraz podpisania kwestionariusza spisowego. 5. Udzielenie odpowiedzi niezgodnych ze stanem faktycznym oraz odmowa udzielenia odpowiedzi pociągają za sobą skutki prawne przewidziane w przepisach art. 56 i 57 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439). Art. 6. Zbierane i gromadzone w spisie dane osobowe i dane indywidualne są poufne i podlegają ochronie na zasadach określonych w art. 10 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 5. Art. 7. Osoby wykonujące prace związane z przygotowaniem, przeprowadzeniem i opracowaniem wyników spisu są obowiązane do bezwzględnego przestrzegania tajemnicy statystycznej i mogą być dopuszczone do wykonywania tych prac po złożeniu pisemnego przyrzeczenia o treści określonej w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 5. Rozdział 3 Organizacja spisu Art. 8. 1. Przygotowanie, zorganizowanie i przeprowadzenie spisu oraz opracowanie, udostępnienie i rozpowszechnienie wynikowych informacji statystycznych należy do Głównego Urzędu Statystycznego i urzędów statystycznych. 2. Pracami związanymi ze spisem kierują: 1) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego - całością prac, 2) dyrektor urzędu statystycznego - na terenie województwa, 3) wójt, burmistrz, prezydent miasta - na terenie gminy. Art. 9. 1. Zadania gmin, w ramach prac związanych ze spisem, obejmują: 1) przygotowanie wykazów właścicieli zwierząt gospodarskich nie posiadających użytków rolnych, 2) rozliczenie powierzchni gruntów użytkowanych w gminie, 3) zorganizowanie przeprowadzenia spisu na terenie gminy, we współdziałaniu z urzędem statystycznym, w tym: a) delegowanie pracowników urzędu gminy do prac spisowych i na szkolenia organizowane przez urząd statystyczny, b) nabór kandydatów na rachmistrzów spisowych, c) przeprowadzenie szkolenia rachmistrzów spisowych, d) rozdział druków spisowych, e) nadzorowanie czynności spisowych, f) kontrola kompletności kwestionariuszy spisowych w obwodach spisowych oraz kontrola kompletności zapisów na kwestionariuszach spisowych, g) sporządzenie zestawień wstępnych, h) uporządkowanie i przekazanie całości materiałów spisowych do urzędu statystycznego. 2. Nadzór merytoryczny nad realizacją zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje dyrektor urzędu statystycznego województwa, na którego terenie znajduje się gmina. 3. Zadania, o których mowa w ust. 1, gminy realizują jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. 4. Środki na wykonanie zadań zostaną przekazane gminom przez Główny Urząd Statystyczny za pośrednictwem urzędów statystycznych - w terminach wyprzedzających o 30 dni prace, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 - po zakończeniu prac, o których mowa w ust. 1 pkt 3; ostateczne rozliczenie nastąpi w terminie do dnia 30 września 1996 r. Art. 10. Terenowe organy administracji rządowej udzielą pomocy w przeprowadzeniu spisu, a w szczególności przekażą nieodpłatnie gminom, na potrzeby spisu, dokumentację geodezyjną w zakresie ewidencji gruntów. Art. 11. Prace związane ze spisem są finansowane z budżetu państwa. Art. 12. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, spis przeprowadzą rachmistrze spisowi powołani przez dyrektora urzędu statystycznego na wniosek wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. 2. Podmioty prowadzące gospodarstwo rolne, działające w formie państwowych jednostek organizacyjnych, przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni oraz spółek z udziałem Skarbu Państwa, wypełnią we własnym zakresie kwestionariusz spisowy i przekażą go do urzędu statystycznego województwa, na terenie którego położona jest siedziba gospodarstwa rolnego. Art. 13. 1. Osoby wykonujące prace związane ze spisem otrzymują wynagrodzenie w ramach zawieranych na wykonanie określonych czynności umów zlecenia lub umów o dzieło, według kryteriów ustalonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Pracownicy służb statystyki publicznej mogą za dodatkowy wkład pracy wniesiony w prace spisowe otrzymać nagrody. Regulamin przyznawania nagród ustali Prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Art. 14. 1. W razie wypadku powstałego przy pełnieniu obowiązków spisowych, rachmistrzom spisowym i innym osobom wykonującym czynności na rzecz spisu oraz członkom ich rodzin przysługują świadczenia z tytułu wypadku na zasadach przewidzianych w przepisach określających podstawę wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do osób, które nie mają prawa do świadczeń z tytułu wypadku na podstawie odrębnych przepisów. 3. Roszczenia w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, zgłasza się do organów statystyki publicznej, które sporządzają dokumentację w trybie określonym ustawą z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) oraz przekazują je terenowemu oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Art. 15. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, metodologię spisu oraz sposób i tryb jego przeprowadzenia oraz szczegółowe zadania służb statystyki publicznej. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Rozdział 4 Spis kontrolny Art. 16. 1. Od dnia 26 czerwca do dnia 2 lipca 1996 r. w wylosowanych obwodach spisowych zostanie przeprowadzony spis kontrolny. 2. Spis kontrolny polega na sprawdzeniu kompletności przeprowadzonego spisu oraz prawdziwości i poprawności zapisów w kwestionariuszach spisowych. 3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy zakres oraz tryb przeprowadzenia spisu kontrolnego. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 17. Do spisu kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 2-15. Rozdział 5 Przepis końcowy Art. 18. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 marca 1996 r. w sprawie wysokości procentu składki wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego oraz terminów wpłat oddzielnie dla ubezpieczeń określonych w dziale I i II. (Dz. U. Nr 35, poz. 152) Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: § 1. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność ubezpieczeniową w zakresie działu I płacą 0% składki na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. § 2. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność ubezpieczeniową w dziale II w zakresie: 1) obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, 2) obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego - wnoszą na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego 3% zainkasowanej składki brutto. § 3. Wpłaty, o których mowa w § 2, zakłady ubezpieczeń wnoszą w terminie 30 dni od upływu kwartału kalendarzowego, w którym zostały zainkasowane. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. (Dz. U. Nr 35, poz. 153) Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113) oraz art. 9 pkt 1, 2 i 4, art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Nie stanowi rozpoczęcia działalności w roku podatkowym: a) całkowita lub częściowa zmiana branży lub przedmiotu działalności, b) zmiana umowy spółki lub zmiana wspólnika.", 2) w § 3 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym: a) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną na imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem, b) po zmianie działalności wykonywanej na imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem, na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków, c) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka - jeżeli małżonek lub małżonkowie, na których imię prowadzona była działalność przed zmianą, opłacali z tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.", 3) w § 24 w ust. 1 skreśla się wyraz "wyłącznie". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że na wniosek podatnika może mieć zastosowanie do opodatkowania przychodów począwszy od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 14 marca 1996 r. w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1996 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 158) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o spółdzielni, rozumie się przez to: 1) spółdzielnię mieszkaniową prowadzącą gospodarkę zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi własność spółdzielni, 2) spółdzielnię, o której mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504), 3) spółdzielnię, o której mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433). § 2. 1. W 1996 r. spółdzielni przysługuje dotacja z budżetu państwa na częściowe pokrycie kosztów energii cieplnej zawartej w wodzie lub parze wodnej, dostarczanej na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej do mieszkań spółdzielczych i mieszkań stanowiących własność członków spółdzielni oraz do podłączonych do spółdzielczej sieci cieplnej domów jednorodzinnych i mieszkań w domach stanowiących własność osób fizycznych. 2. Dotacja na cele, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli należne spółdzielni opłaty od użytkowników lokali mieszkalnych za energię cieplną, ustalone na podstawie odrębnych przepisów według cen urzędowych, w pełni pokrywają koszty dostarczania energii cieplnej na potrzeby określone w ust. 1. 3. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane z budżetów wojewodów. § 3. 1. W 1996 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona z budżetu wojewody dotacja na dofinansowanie kosztów remontów polegających na: 1) usuwaniu wad: a) o których mowa w uchwale nr 260 Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w sprawie usuwania wad w spółdzielczych budynkach mieszkalnych oraz likwidacji zaległości w wykonywaniu elewacji (Monitor Polski Nr 32, poz. 290 i z 1982 r. Nr 17, poz. 137), w budynkach, których montaż został zakończony do dnia 31 grudnia 1981 r., z wyjątkiem wymiany wykładzin podłogowych typu "lenteks", b) związanych z wydzielaniem się związków toksycznych o nadmiernym stężeniu w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym, pękaniem i kruszeniem się ścian działowych i konstrukcyjnych w budynkach mieszkalnych wykonanych w technologii ślizgowej z zastosowaniem betonów lekkich na terenach szkód górniczych oraz z pękaniem, odspajaniem i zapadaniem się posadzek wskutek zniszczenia podłoży podposadzkowych w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym, c) występujących w budynkach typu "Leningrad", zmontowanych z prefabrykatów i według technologii z b. ZSRR w zakresie wymiany ścianek działowych wykonanych z płyt azbestowo-cementowych oraz instalacji centralnego ogrzewania i instalacji zimnej i ciepłej wody, z wyłączeniem elementów sanitarnego wyposażenia mieszkań, d) w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych ze zbiorczymi przewodami spalinowymi w wypadkach, w których ma miejsce cofanie spalin stanowiące zagrożenie dla życia ludzi, 2) instalacji grzejnikowych zaworów termostatycznych w mieszkaniach budynków oddanych do użytku przed dniem 1 lipca 1991 r., 3) instalacji wodomierzy ciepłej wody w mieszkaniach budynków oddanych do użytku przed dniem 1 stycznia 1992 r., 4) instalacji liczników ciepła, wraz z urządzeniami automatycznej regulacji, w węzłach cieplnych budynków stanowiących własność spółdzielni, oddanych do użytku przed dniem 1 stycznia 1991 r., 5) przemieszczaniu zaworów gazowych głównych na zewnątrz budynków oraz remoncie instalacji gazowej w wypadkach zagrożenia wybuchem gazu. 2. Dotacja na usuwanie wad polegających na przeciekach i przemarzaniu ścian zewnętrznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być udzielona, jeżeli ich usuwanie będzie realizowane przez docieplanie ścian zewnętrznych, a grubość warstwy materiału izolacji termicznej będzie nie mniejsza niż wynikająca z wymagań Polskiej Normy dotyczącej ochrony cieplnej budynków. 3. Udział dotacji w finansowaniu nakładów poniesionych przez spółdzielnię nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 2: 1) 80% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit a), b) i c), 2) 70% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit d) i pkt 5, 3) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 4) 30% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 5) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 4. 4. Kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, ustalają wojewodowie w wysokości nie niższej w skali województwa niż 25% kwoty wydatków zaplanowanych w budżecie wojewody na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 1, zapewniając pierwszeństwo w uzyskaniu dotacji spółdzielniom realizującym kompleksowe zadania w zakresie poszanowania energii. 5. Wojewoda, za zgodą Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, może: 1) zmniejszyć określoną zgodnie z ust. 4 kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, jeżeli wynika to z zapotrzebowania spółdzielni mieszkaniowych na dotację na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, 2) w szczególnie uzasadnionych wypadkach zwiększyć wysokość dotacji na cele, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli nie spowoduje to niedoboru dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1. § 4. 1. Dotacja na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, jest ustalana w wysokości różnicy między ponoszonymi przez spółdzielnię kosztami zakupu energii cieplnej, dostarczanej do mieszkań ze źródeł zewnętrznych, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, a opłatami wymierzonymi użytkownikom mieszkań według cen urzędowych, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W spółdzielniach będących podatnikami podatku od towarów i usług różnica, o której mowa w ust. 1, może być ustalana po odliczeniu uwzględnionych w kosztach i opłatach kwot tego podatku, podlegających rozliczeniu z właściwym organem podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami. 3. Kwotę dotacji należnej spółdzielni za 1996 r. stanowi suma dotacji obliczonej odrębnie dla: 1) budynków objętych centralnym ogrzewaniem, w tym odrębnie dla budynków: a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych, b) nie wymienionych pod lit. a), 2) budynków objętych centralnym ogrzewaniem i dostawą ciepłej wody, w tym odrębnie dla budynków: a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych, b) nie wymienionych pod lit. a). 4. Do obliczenia, według zasad określonych w ust. 1, kwoty dotacji dotyczącej budynków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą być przyjęte opłaty za zużycie energii cieplnej na podgrzanie wody użytkowej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w mieszkaniach. § 5. 1. W 1996 r. spółdzielni może być udzielona z budżetu Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dotacja na dofinansowanie kosztów remontów, o których mowa w § 3 ust. 1. 2. Spółdzielnie realizujące zadania, o których mowa w ust. 1, składają Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa wnioski o przyznanie dotacji, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, w terminie do dnia 30 kwietnia 1996 r. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane bezpośrednio spółdzielniom. § 6. 1. Wojewodowie przekazują dotacje, o których mowa w § 2 i 3, spółdzielniom i ustalają terminy oraz tryb rozliczeń dotacji przez spółdzielnie. 2. O wysokości dotacji przyznanej na cele, o których mowa w § 3 ust. 1, wojewodowie powiadomią spółdzielnie nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ogłoszenia rozporządzenia. 3. Rozliczenia dotacji są dokonywane w okresach kwartalnych. 4. Nadpłaty dotacji w części, o której mowa w § 2 ust. 1, mogą być zaliczane na poczet dotacji należnej na następny kwartał, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W rozliczeniu rocznym oraz w rozliczeniu za kwartał, w którym nastąpiło zrównanie poziomu opłat wymierzonych użytkownikom lokali mieszkalnych według cen urzędowych z kosztami zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznych lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, nadpłatę dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, spółdzielnia przekazuje, w ciągu 7 dni po terminie, o którym mowa w ust. 1, na rachunek bieżący - subkonto wydatków właściwego urzędu wojewódzkiego, z zastrzeżeniem ust. 8. 6. Wojewoda może przekazać spółdzielniom, w których w rozliczeniu rocznym wystąpił niedobór dotacji na cele określone w § 2 ust. 1, środki na pokrycie tego niedoboru w wysokości nie przekraczającej sumy nadpłat z tytułu rozliczenia rocznego, zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 5. 7. Jeżeli suma nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa przekroczy sumę niedoborów dotacji, różnica podlega przekazaniu na rachunek bieżący - subkonto dochodów urzędu wojewódzkiego w terminie określonym w § 7 ust. 2. 8. Jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej po terminie, w którym spółdzielnia jest zobowiązana do rocznego rozliczenia dotacji, kwota nadpłaty podlega zwrotowi na rachunek bieżący dochodów budżetu państwa właściwego urzędu skarbowego. § 7. 1. Kwartalne rozliczenia z wykorzystania dotacji, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wojewodowie przedstawiają Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie 20 dni po zakończeniu kwartału. 2. Rozliczenie dotacji za 1996 r. wojewodowie przedstawiają Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie do dnia 15 lutego 1997 r. 3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa przedstawia Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie dotacji w ciągu 15 dni po upływie terminów wyznaczonych dla wojewodów. 4. Rozliczenia dotacji, o której mowa w § 5, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, spółdzielnie przedstawiają Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie określonym w ust. 2. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Gospodarki i Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 marca 1996 r. (poz. 158) Załącznik nr 1 WNIOSEK O DOTACJĘ DO KOSZTÓW REMONTÓW SPÓŁDZIELCZYCH ZASOBÓW MIESZKANIOWYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o referendum gminnym. (Dz. U. Nr 37, poz. 159) Art. 1. W ustawie z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110, poz. 473 i z 1995 r. Nr 124, poz. 601) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Obwodowe komisje powołuje: 1) komisja terytorialna - w sprawie dotyczącej samoopodatkowania mieszkańców na cele publiczne lub w innej sprawie ważnej dla gminy, 2) wojewódzki komisarz wyborczy - w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji."; 2) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. Podanie do wiadomości publicznej, w trybie art. 36 ust. 1, wyników referendum rozstrzygających o odwołaniu rady gminy przed upływem kadencji oznacza zakończenie działalności rady i - z mocy prawa - zarządu gminy. 2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Rady Ministrów niezwłocznie wyznacza osobę, która pełni funkcję organów gminy do czasu wyboru nowych organów gminy, oraz zarządza, z zastrzeżeniem ust. 3, wybory przedterminowe do rady gminy. 3. W razie wniesienia protestu przeciwko ważności referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji, do czasu rozstrzygnięcia sprawy w trybie art. 38, nie zarządza się wyborów przedterminowych." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych zbóż. (Dz. U. Nr 37, poz. 160) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 czerwca 1996 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737): 1) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, 2) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Stawki celne zawieszone, wymienione w kolumnach UE, EFTA, Czechy i Słowacja, Węgry oraz Słowenia, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących Polskę umowach międzynarodowych dotyczących tworzenia stref wolnego handlu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1996 r. (poz. 160) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ Kod PCN WyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 90- Pozostałe:000000 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą: 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłej000000 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą000000 1001 90 99 0- - - Pozostałe000000 1002 00 00 0Żyto000000 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostały000000 1004 00 00 0Owies000000 Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia 1005Kukurydza (ziarna): 1005 90 00 0- Pozostałe000000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii. (Dz. U. Nr 37, poz. 161) Na podstawie art. 9 pkt. 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 czerwca 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1996 r. (poz. 161) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI SŁOWENII PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 02070207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone:125 ton - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Podroby: 0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63 %" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg 04020402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:25 ton 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%: - - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg35 0402 10 19 0- - - Pozostałe35 - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg35 0402 10 99 0- - - Pozostałe35 - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu w masie powyżej 1,5%: 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5 - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg5 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5 - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie przekraczającej 2,5 kg5 0402 29 99 0- - - - Pozostałe5 04060406Sery i twarogi:50 ton 0406 90- Pozostałe sery: - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkase i Appenzell: - - - - Pozostałe: 0406 90 12 0- - - - - Emmentaler17,5 0406 90 23 0- - - Edam17,5 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%: 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5 04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:15 ton - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt. 08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:100 ton 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30 - - - Od 1 stycznia do 31 marca: 0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious30 0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith30 0808 10 59 0- - - - Pozostałe30 - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca: 0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10 0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10 0808 10 69 0- - - - Pozostałe10 - - - Od 1 do 31 lipca: 0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious5 0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith5 0808 10 79 0- - - - Pozostałe5 - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia: 0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious30 0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith30 0808 10 98 0- - - - Pozostałe30 0808 20- Gruszki i pigwy:25 ton - - Gruszki: 0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25 - - - Pozostałe: 0808 20 31 0- - - - Od 1 stycznia do 31 marca5 0808 20 37 0- - - - Od 1 do 30 kwietnia5 0808 20 41 0- - - - Od 1 maja do 30 czerwca5 0808 20 47 0- - - - Od 1 do 15 lipca5 0808 20 51 0- - - - Od 15 do 31 lipca5 0808 20 57 0- - - - Od 1 sierpnia do 31 października25 0808 20 67 0- - - - Od 1 listopada do 31 grudnia25 0808 20 90 0- - Pigwy12,5 12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:25 ton - Nasiona buraków: 1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5 1209 19 00 0- - Pozostałe7,5 - Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfa alfa)5 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5 1209 22 80 0- - - Pozostałej5 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)5 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5 1209 23 80 0- - - Pozostałe5 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z rajgrasem westerwoldzkim)(Lolium multiflorum Lam.)5 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej) (Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis)5 1209 29 50- - - Ziarno łubinu: 1209 29 50 1- - - - Siewne5 1209 29 50 9- - - - Pozostałe5 1209 29 80 0- - - Pozostałe5 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów5 - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.)5 1209 91 90 0- - - Pozostałe5 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych5 - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów oprócz objętych podpozycją nr 1209 305 1209 99 99 0- - - - Pozostałe5 12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:25 ton 1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0 1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5 1211 90- Pozostałe: 1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5 1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5 1211 90 40 0- - Mięta (łodygi i liście)5 1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5 1211 90 65 0- - Werbena (liście i wierzchołki)5 1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i liście)5 1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5 1211 90 80 0- - Pozostałe5 16011601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produkty:10 ton 1601 00 10 0- Z wątroby17,5 - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do okładania, nie gotowane17,5 1601 00 99 0- - Pozostałe17,5 16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:250 ton 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20 1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt: - - Z wątroby gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej wątroby20 1602 20 19 0- - - Pozostałe20 1602 20 90 0- - Pozostałe20 - Z drobiu objętego pozycją nr 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20 1602 31 19 0- - - - Pozostałe20 1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57% mięsa lub podrobów20 1602 31 90 0- - - Pozostałe20 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20 1602 39 29 0- - - - Pozostałe20 1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57% mięsa drobiowego lub podrobów20 1602 39 80 0- - - Pozostałe20 - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20 1602 41 90 0- - - Pozostałe20 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20 1602 42 90 0- - - Pozostałe20 1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z mieszankami schabów i szynek20 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków i łopatek20 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części20 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20 1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20 1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20 1602 49 90 0- - - Pozostałe20 1602 50- Z wołowiny: 1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20 - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina gotowana konserwowana solą20 1602 50 39 0- - - - Pozostałe20 1602 50 80 0- - - Pozostałe20 1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20 - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20 - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierającej mięso lub podroby ze świń domowych20 - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierającej mięso wołowe lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20 - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z baraniny lub koziny: - - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20 1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20 - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20 1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20 16041604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej:100 ton - Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone: 1604 13- - Sardynki, sardynele i szproty: - - - Sardynki: 1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5 1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5 1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5 1604 15- - Makrele: - - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus: 1604 15 11 0- - - - Filety17,5 1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5 1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5 1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb: 1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5 - - Pozostałe: 1604 20 10 0- - - Z łososia17,5 1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5 1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5 1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis unicolor17,5 1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z rodzaju Euthynnus17,5 1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5 17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:7,5 tony 1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem: - - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC - - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC 18061806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:50 ton 1806 90- Pozostałe: 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC 19021902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub nie:50 ton - Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja20 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20 1902 19 90 0- - - Pozostałe20 19051905Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki (biskwity) i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby:50 ton 1905 90- Inne: 1905 90 10 0- - Mace12,5 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5 - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb nie zawierający dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierający w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej niż 5% tłuszczu12,5 + DCC 1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej 10%17,5 + DCC 1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone12,5 - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC 1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5 20052005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006:15 ton 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub pieprz angielski15 20092009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej:50 ton 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Sok z gruszek: 2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy netto25 + DCC 2009 80 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC - - - Pozostałe: - - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, lychees (Lyphii chinensis), jackfruit (owoców indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 + DCC 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25 + DCC 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25 + DCC - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Sok z gruszek: 2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru17,5 + DCC - - - - Pozostałe: 2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w masie17,5 + DCC 2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w masie17,5 + DCC 2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5 - - - Pozostałe: - - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 + DCC 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii (owoców indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 + DCC 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - - Nie zawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5 2009 90- Mieszanki soków: - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy netto25 + DCC 2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC - - - Pozostałe: 2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto25 + DCC 2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 + DCC - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 + DCC 2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - Pozostałe: - - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 + DCC 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%17,5 + DCC 2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5 - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC - - - - - - Nie zawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5 21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:75 ton 2103 10 00 0- Sos sojowy10 2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175 ECU/kg 2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5 2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej61,5 minimum 0,6 ECU/kg 2103 90 90 0- - Pozostałe15 21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:50 ton 2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe: 2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10 2106 10 80 0- - Pozostałe10 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Ser fondue10 2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, rodzaju używanych do produkcji napojów181,95 minimum 4,35 ECU/% hl - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg - - - Pozostałe: 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085 ECU/kg 2106 90 59 0- - - - Pozostałe10 - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10 2106 90 98 0- - - Pozostałe10 22032203 00Piwo otrzymywane ze słodu:1250 hl - W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów: 2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l 2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l 2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum 0,125 ECU/l 22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:4250 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22 % obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15 % obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi:1250 hl 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. (Dz. U. Nr 37, poz. 162) Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297 i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42, poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33, Nr 66, poz. 286 oraz z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783) wprowadza się następujące zmiany: 1) w rozdziale III Klasyfikacja rozdziałów: a) w dziale 40 - Rolnictwo: - skreśla się rozdziały: "4003 Inspektorat Kwarantanny Roślin 4009 Wojewódzka Stacja Kwarantanny i Ochrony Roślin", - dodaje się rozdział 4016 w brzmieniu: "4016 Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin", b) w dziale 90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej: - w pierwszym zdaniu objaśnień występujących po rozdziale "9020 Wpływy z opłaty skarbowej" po wyrazach "dywidendy od przedsiębiorstw państwowych" dodaje się wyrazy ", wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych, wpłat z zysku jednoosobowych spółek Skarbu Państwa", - w objaśnieniach występujących po rozdziale "9023 Wpływy z podatku od towarów i usług", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 670" dodaje się wyrazy "oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703"; 2) w rozdziale IV Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami): a) dodaje się paragraf 13 w brzmieniu: "13 Wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych", b) w objaśnieniach występujących po paragrafie "34 Wpłaty środków pozostałych po likwidacji przedsiębiorstw", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 2" dodaje się wyrazy ", Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791", c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "64 Różne opłaty" skreśla się wyrazy " - opłaty turystyczne", d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Wpływy z rozliczeń pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 591" dodaje się wyrazy ", z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110"; 3) w rozdziale V Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami): a) w objaśnieniach podanych w "Uwadze": - w grupie paragrafów "Dotacje i subwencje" skreśla się wyrazy "92," - w grupie paragrafów "Wydatki majątkowe" po wyrazach "86," dodaje się wyrazy "92," b) skreśla się paragraf "27 Stypendia fundowane", c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "28 Podróże służbowe krajowe", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 200" dodaje się wyrazy "oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 83", d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "42 Składki na Fundusz Pracy", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 1" dodaje się wyrazy "oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34", e) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Rozliczenia pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 591" dodaje się wyrazy ", z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. N r 24, poz. 110". § 2. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej tekst jednolity rozporządzenia w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie określenia przypadków dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń nie posiadającym zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 37, poz. 163) Na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoby zagraniczne podejmujące działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby krajowe, w rozumieniu prawa dewizowego, mogą zawierać umowy ubezpieczenia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej z zakładem ubezpieczeń innym niż działający na podstawie zezwolenia wydanego zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62), zwanej dalej ustawą, w przypadkach ubezpieczania: 1) ryzyka, co do którego ubezpieczający otrzymał na piśmie odmowę zawarcia umowy ubezpieczenia od co najmniej trzech zakładów ubezpieczeń prowadzących działalność na podstawie ustawy w zakresie tego rodzaju ubezpieczeń, do którego zaliczane jest to ryzyko, 2) ryzyka umiejscowionego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zawarcia umowy ubezpieczenia w miejscowym zakładzie ubezpieczeń wymaga prawo obowiązujące w tym państwie, 3) ryzyka, którego ubezpieczenia w tym zakładzie ubezpieczeń wymaga umowa międzynarodowa, 4) odpowiedzialności cywilnej armatora, ubezpieczanej w armatorskich klubach wzajemnych ubezpieczeń, 5) przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody na transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków transportu, jeśli transport ten odbywa się w ramach obrotu towarowego z zagranicą. 2. Ministerstwo Finansów udziela informacji o rodzajach ubezpieczeń wymienionych w zezwoleniu wydanym poszczególnym zakładom ubezpieczeń. 3. W wypadku gdy mniej niż trzy zakłady ubezpieczeń posiadają zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie określonego rodzaju ubezpieczeń, osoba, o której mowa w ust. 1, powinna uzyskać pisemną odmowę od wszystkich tych zakładów. 4. W wypadku gdy żaden zakład ubezpieczeń nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie danego rodzaju ubezpieczeń, osoba, o której mowa w ust. 1, powinna uzyskać zaświadczenie Ministerstwa Finansów stwierdzające powyższy stan prawny. Zaświadczenie to zastępuje odmowy, o których mowa w ust. 1 pkt 1. § 2. Osoba krajowa w rozumieniu prawa dewizowego przebywająca za granicą, może zawrzeć umowę ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń nie posiadającym zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w Polsce na okres pobytu za granicą, jeżeli ubezpieczone ryzyko związane jest z tym pobytem. § 3. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1990 r. w sprawie określenia przypadków dopuszczalności zawierania ubezpieczenia u ubezpieczycieli nie posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w Polsce (Monitor Polski Nr 49, poz. 379). § 4. Do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy, o których mowa w § 3. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1996 r. Minister Finansów: G. W. Kołodko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 26 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą. (Dz. U. Nr 37, poz. 164) Na podstawie art. 58 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie zasad reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą (Dz. U. Nr 143, poz. 707) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Zakład ubezpieczeń w zawieranych umowach reasekuracyjnych nie może zobowiązać się do przekazania reasekuratorom zagranicznym mającym siedzibę na terytorium jednego państwa, z wyjątkiem państw należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), więcej niż 25% składki przypisanej brutto ze wszystkich ubezpieczeń bezpośrednich w danym roku obrotowym.", 2) skreśla się § 4. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1996 r. Minister Finansów: G. W. Kołodko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 marca 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. (Dz. U. Nr 37, poz. 165) Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania i wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego, a także szczegółowe zasady ustalania wysokości i tryb przyznawania równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych, zwanych dalej "kwaterami", oraz najemcom lokali mieszkalnych. § 2. Art. 24, 26, 39, 49, 52 i 56, powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433). Rozdział 2 Ekwiwalent konserwacyjny § 3. 1. Osobom uprawnionym do kwater i najemcom lokali mieszkalnych, otrzymującym przydział kwatery, kwatery zastępczej lub lokalu mieszkalnego w drodze ich ponownego zasiedlenia, przysługuje na ich wniosek ekwiwalent konserwacyjny za wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie. 2. Ekwiwalent konserwacyjny nie przysługuje osobom zamieniającym we własnym zakresie zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny z innymi osobami. § 4. 1. Dyrektor oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", przed wyrażeniem zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie: 1) dokonuje, przez przedstawiciela oddziału terenowego Agencji, sprawdzenia, czy nie zachodzi konieczność przeprowadzenia w kwaterze lub lokalu mieszkalnym innych robót remontowych poprzedzających roboty malarskie i konserwacyjne, których wykonanie należy do obowiązków Agencji, 2) informuje osobę uprawniona lub najemcę lokalu mieszkalnego o zakresie i. warunkach wykonania robót malarskich i konserwacyjnych. 2. Po uzyskaniu zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych osoba uprawniona lub najemca lokalu mieszkalnego wykonuje te roboty na własny koszt. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet ekwiwalentu konserwacyjnego w wysokości 50% tego ekwiwalentu. 3. Od dnia uzyskania zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie osoba uprawniona lub przyszły najemca ponosi opłaty, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654). 4. Po wykonaniu robót malarskich i konserwacyjnych przedstawiciel oddziału terenowego Agencji dokonuje ich odbioru. 5. W razie stwierdzenia, że roboty malarskie i konserwacyjne wykonano niezgodnie z warunkami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor oddziału terenowego Agencji nakazuje na piśmie osobie uprawnionej lub przyszłemu najemcy usunięcie usterek w określonym terminie. 6. Po dokonaniu odbioru robót malarskich i konserwacyjnych dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję o wypłacie ekwiwalentu konserwacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2 zdanie drugie. § 5. Stawka ekwiwalentu konserwacyjnego w 1996 r. wynosi 37,50 zł za 1 m2 powierzchni mieszkalnej. § 6. 1. Wysokość ekwiwalentu konserwacyjnego oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, mnożąc stawkę, o której mowa w § 5, przez powierzchnię mieszkalną przydzielonej kwatery lub lokalu mieszkalnego. 2. Jeżeli powierzchnia mieszkalna przydzielonej kwatery jest większa od maksymalnej należnej, ustalonej na podstawie art. 26 ust. 1-5 ustawy, do obliczenia wysokości ekwiwalentu konserwacyjnego przyjmuje się maksymalną należną powierzchnię mieszkalną. Rozdział 3 Równoważnik mieszkaniowy § 7. 1. Równoważnik mieszkaniowy jest przeznaczony na wykonanie przez osobę uprawnioną we własnym zakresie robót remontowych i napraw wyposażenia w zajmowanej kwaterze lub lokalu mieszkalnym. 2. Równoważnik mieszkaniowy przysługuje osobom uprawnionym zajmującym: 1) kwaterę, 2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie tymczasowe z rodziną, 3) lokal mieszkalny nie będący w zasobach Agencji, za który jest uiszczany czynsz regulowany, 4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej resortu obrony narodowej, 5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy w służbie stałej otrzymuje świadczenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy. 3. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną ma prawo do równoważnika mieszkaniowego za jedną wybraną przez siebie kwaterę lub lokal mieszkalny. § 8. 1. Osoby uprawnione składają corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia, oświadczenie o okolicznościach mających wpływ na wysokość równoważnika mieszkaniowego. 2. Wypłaty równoważnika mieszkaniowego, po zweryfikowaniu złożonych oświadczeń, dokonuje oddział terenowy Agencji w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku. § 9. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1996 r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych: 1) wyposażonych w centralne ogrzewanie: a) bez pieca kąpielowego - 7,90 zł, b) z piecem kąpielowym - 8,40 zł, 2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 9,95 zł. § 10. Wysokość równoważnika mieszkaniowego oblicza się mnożąc stawkę, o której mowa w § 9, przez maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w dniu 1 stycznia danego roku kalendarzowego. § 11. 1. W razie stwierdzenia obniżenia stanu technicznego kwatery lub lokalu mieszkalnego, dyrektor oddziału terenowego Agencji może nakazać wykonanie robót remontowych i napraw wyposażenia w określonym terminie. 2. W wypadku gdy osoba uprawniona nie wykonała robót i napraw, o których mowa w ust. 1, dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję o wstrzymaniu wypłaty równoważnika mieszkaniowego do czasu wykonania nakazanych robót i napraw. 3. W razie niewykonania nakazanych robót i napraw w określonym terminie, oddział terenowy Agencji wykonuje te roboty i naprawy we własnym zakresie. Koszt wykonania robót i napraw dyrektor oddziału terenowego Agencji potrąca z przysługującego osobie uprawnionej równoważnika mieszkaniowego. § 12. Jeżeli osoba uprawniona nie uiszcza w ustalonych terminach zobowiązań finansowych wobec Agencji, dyrektor oddziału terenowego Agencji wstrzymuje wypłatę równoważnika mieszkaniowego do czasu uregulowania tych zobowiązań. § 13. 1. Osoba uprawniona, która nabyta uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, otrzymuje część tego równoważnika, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym nabyta te uprawnienia, przyjmując do obliczenia jego wysokości maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w tym dniu. Wypłaty tej należności dokonuje się w następnym roku kalendarzowym. 2. Osoba uprawniona, która utraciła uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązana zwrócić jego część, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym utraciła te uprawnienia. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 14. 1. Agencja może wypłacać osobom uprawnionym ekwiwalent konserwacyjny i równoważnik mieszkaniowy poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych. 2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, określają porozumienia zawarte między organami Agencji a właściwymi organami wojskowymi. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości. (Dz. U. Nr 38, poz. 168) Na podstawie art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości (Dz. U. Nr 72, poz. 315 i z 1992 r. Nr 46, poz. 205) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Rozliczenia, o których mowa w § 3 i 4, podlegają waloryzacji. Waloryzacji dokonuje się stosując wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Zwaloryzowana kwota nie może być większa od wartości nieruchomości w dniu jej zwrotu." § 2. Przepisy § 1 mają zastosowanie również do spraw wszczętych i nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 28 lutego 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego. (Dz. U. Nr 39, poz. 171) 1. Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 18, poz. 62), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68, poz. 295), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445), 3) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574)i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia nie obejmuje następujących przepisów: 1) § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68, poz. 295), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.", 2) § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445), które stanowią: "§ 2. Podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%.", "§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r., z tym że: 1) *) § 1 pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. b) w części dotyczącej § 3 ust. 2d i § 7 ust. 1b mają zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r., 2) udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r., 3) § 1 pkt 4 lit. a) i d) mają zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r." Minister Finansów: w z. K. Kalicki Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1996 r. (poz. 171) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego. Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146) zarządza się, co następuje: § 1.1. Przepisy rozporządzenia regulują zasady oraz warunki: 1) odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu przed opodatkowaniem przez podatników będących osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej, prowadzących lub podejmujących działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, z wyjątkiem spółek cywilnych, jawnych i komandytowych, 2) 1)obniżek o dokonane wydatki inwestycyjne zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych (Dz. U. Nr 140, poz. 786 i z 1995 r Nr 9, poz. 43), (() zwanych dalej "podatnikami". 2. 2)W przypadku spółek cywilnych, jawnych i komandytowych prawo do odliczeń lub obniżek przysługuje wspólnikom lub komandytariuszom spółki, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne; w razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w poniesionym wydatku są równe. 3. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do wydatków inwestycyjnych poniesionych przez podatników w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na podstawie: 1) art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113), 2) art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146), 3) art. 46 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685), 4) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1993 r. Nr 134, poz. 646), 5) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 35, poz. 203 i Nr 69, poz. 403 oraz z 1991 r. Nr 64, poz. 276), 6) 3)rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63), 7) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych na terenie gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 59, poz. 266), 8) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 3, poz. 20 i Nr 49, poz. 278 oraz 1991 r. Nr 51, poz. 222). 4. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają: 1) "przychody" - przychody ustalone zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2) "dochód" - dochód ustalony zgodnie z art. 24 ust. 1, 2 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 7 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 3) "dochód do opodatkowania" - podstawę opodatkowania, czyli dochód ustalony zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 4) "zryczałtowany podatek dochodowy" - podatek ustalony zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 5) 4)"wydatki inwestycyjne" - faktycznie poniesione wydatki w roku podatkowym nie zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, na dokonane w tym samym roku: a) zakup i montaż maszyn i urządzeń zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 3-6 i 8, b) 5)zakup, budowę lub rozbudowę: - budynków i budowli zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10-13, podgrupa 15 rodzaj 151 i 152 w zakresie budynków aptek, podgrupa 16 rodzaj 166 i 168, podgrupa 18 rodzaj 180 i 182-185 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 i 25-27, - pływalni i basenów sportowych odkrytych oraz kortów tenisowych zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 2 podgrupa 28 rodzaj 281 i 286, c) zakup środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, d) 6)zakup od Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wydatków na zakup gruntów oraz składników nie podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym, e) 7)zakup od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, z wyjątkiem składników nie podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym, f) 8)zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne, podlegających na podstawie odrębnych przepisów odpisom amortyzacyjnym uznawanym za koszt uzyskania przychodów, g) spłatę określonej w umowie najmu lub dzierżawy albo w umowie o podobnym charakterze wartości składników majątku, o którym mowa pod lit. a)-f), jeżeli środki te zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129) zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego, h) wytworzenie we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie) środków trwałych, o których mowa pod lit. a) i b), i) nabycie od Skarbu Państwa przez podatników, u których przychody z tytułu eksportu w tym samym roku podatkowym przekraczają równowartość 10000 000 ECU, ponad 50% udziałów albo akcji spółki, 6) "eksport towarów" - eksport towarów w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703), 7) "eksport usług" - usługi wykonywane przez podatnika poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej; za eksport usług uważa się również, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, czynności polegające na świadczeniu: a) usług transportu międzynarodowego, b) usług zagranicznej turystyki przyjazdowej, indywidualnej i grupowej, świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników wymienionych w ust. 1, c) usług w kraju, jeżeli są bezpośrednio związane z eksportem towarów, a z zawartych umów wynika, że wartość tych usług jest uwzględniona w cenie eksportowanego towaru, d) innych usług, jeżeli zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy wymienionej w pkt 6 ich świadczenie traktowane jest na równi z eksportem, 8) 9)"działalność w zakresie przetwórstwa rolnego" - działalność polegającą na produkcji wyrobów przemysłu spożywczego, pasz przemysłowych i produktów utylizacyjnych, sklasyfikowanych w gałęziach 23-26 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego, 9) "usługi w zakresie budownictwa mieszkaniowego" - wykonywanie obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 6, 10) 10)"działalność w zakresie żeglugi i rybołówstwa" - działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie przewozu pasażerów lub ładunków (dział 61 Europejskiej klasyfikacji działalności, z wyjątkiem dzierżawienia sprzętu transportu morskiego, przybrzeżnego i śródlądowego wraz z załogą) oraz w zakresie pozyskiwania produktów rybołówstwa i rybactwa na wodach morskich, przybrzeżnych i śródlądowych, wraz z przetwórstwem ryb, skorupiaków i mięczaków, związanym bezpośrednio z rybołówstwem (sekcja B Europejskiej klasyfikacji działalności), 11) 10 "działalność w zakresie turystyki i wypoczynku" - działalność polegającą na świadczeniu usług związanych z przygotowaniem i realizacją wycieczek oraz pobytów turystycznych i wypoczynkowych, 12) 10 "działalność w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych" - działalność obejmującą budowę, przebudowę, rozbudowę, odbudowę, remont, modernizację i konserwację budynków i budowli, sklasyfikowaną w dziale 45 Europejskiej klasyfikacji działalności, oraz działalność polegającą na produkcji materiałów budowlanych wymienionych w załączniku do rozporządzenia. 5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o równowartości kwoty wyrażonej w ECU, rozumie się przez to równowartość tej kwoty przeliczonej na złote przy zastosowaniu średniego kursu waluty ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego: w przypadku przychodów - z dnia uzyskania należnego przychodu, w przypadku wydatków - z dnia faktycznego dokonania wydatku. 6. 11)W razie: 1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-f) oraz i), uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach, 2) zawarcia umowy sprzedaży ratalnej lub umowy, w której termin płatności został określony na dzień późniejszy niż dzień zawarcia tej umowy, za wydatki inwestycyjne uznaje się również poszczególne raty lub zapłatę ceny; wydatki te mogą być odliczone od dochodu do opodatkowania lub od zryczałtowanego podatku dochodowego w roku faktycznego ich poniesienia. 7. 11 Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego zgodnie z rozporządzeniem wymienionym w ust. 3 pkt 8, mogą zrezygnować z tego prawa i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień, złożą w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego zawiadomienie o rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania. § 2.1. Od dochodu do opodatkowania można odliczyć, z zastrzeżeniem ust. 3, całość lub część wydatków inwestycyjnych, jeżeli: 1) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywane są odliczenia, podatnik: a) podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym albo b) 12)osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż: - 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami, - 8% z pozostałych rodzajów działalności, 2) 13)przed dokonaniem każdorazowego odliczenia u podatnika nie występują zaległe oraz wymagalne zobowiązania z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na Fundusz Pracy, określonych w odrębnych przepisach, oraz 3) 14)wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane: a) fakturą (rachunkiem uproszczonym), wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) lub dowodem odprawy celnej - w przypadku wydatków określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), c) i g), z wyjątkiem wydatków z tytułu spłaty wartości składników majątku, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. d) i e), albo b) dowodami wymienionymi pod lit. a) w razie zakupu towarów i usług służących do wytworzenia, we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie), środków trwałych określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. h), albo c) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym - w przypadku wydatków na zakup budynków, budowli albo przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. b), d) i e), albo d) dowodem przekazania należności - w pozostałych przypadkach. 2. Zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, można obniżyć o całość lub część wydatków inwestycyjnych, jeżeli: 1) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywana jest obniżka podatku, podatnik: a) był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym, b) 15)nie był opodatkowany tym podatkiem i osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż: - 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami, - 8% z pozostałych rodzajów działalności, 2) spełnione są warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3. 3. Jeżeli podatnik rozpoczął działalność w roku podatkowym, z zastrzeżeniem § 5 ust. 4, może: 1) obniżyć kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego o całość lub część wydatków inwestycyjnych poniesionych w tym roku albo 2) 16)odliczyć całość lub część wydatków inwestycyjnych poniesionych w tym roku od dochodu do opodatkowania za ten rok podatkowy i rok po nim następujący, jeżeli w każdym z tych lat osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż: - 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami, - 8% z pozostałych rodzajów działalności. Do podatników wymienionych w pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio ust. 1 pkt 2 i 3. 4. 17)Jeżeli podatnik prowadzi działalność wymienioną w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo działalność w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami, a udział przychodów z tych rodzajów działalności wynosi: 1) w roku poprzedzającym rok podatkowy u podatników wymienionych w ust. 1 i 2 albo 2) w każdym z lat podatkowych u podatników wymienionych w ust. 3 - co najmniej 60% przychodów ogółem, udział dochodu w przychodzie, uprawniający do odliczeń, nie może być niższy niż 4%. 5. Za dzień rozpoczęcia działalności, w rozumieniu rozporządzenia, uważa się datę wystawienia pierwszej faktury (rachunku) po dokonaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, wpisu do właściwego rejestru podmiotów gospodarczych lub ewidencji działalności gospodarczej. 6. 18)Odliczenia wydatków, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-h), dokonane w roku podatkowym traktuje się w tym roku na równi z odpisami z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisami amortyzacyjnymi); odliczenia te nie zmniejszają podstawy do ustalania odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w odrębnych przepisach. 7. 19)Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-f) i h), dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu oddania ich do używania, nie wcześniej jednak niż od pierwszego dnia miesiąca następującego po roku podatkowym, w którym dokonano odliczenia. Odpisów tych dokonuje się do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości sumy odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń z ich wartością początkową w rozumieniu odrębnych przepisów. 8. 20)Suma odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń nie może przekraczać wartości początkowej nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie (na zlecenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. § 3.1. 21)Podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1, od dochodu do opodatkowania mogą odliczyć całość lub część wydatków inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2-2d, do wysokości 25% tego dochodu. 2. 22)Jeżeli za rok podatkowy udział przychodów z eksportu przekracza 50% ogólnej kwoty przychodów lub przychody z eksportu w roku podatkowym, w którym podatnik nabył prawo do odliczeń, przekraczają równowartość 8 000 000 ECU - podatnicy mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu. 2a. 23)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), związanych z wdrożeniem licencji, patentów oraz wyników krajowych prac naukowych i badawczo-rozwojowych, mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu. 2b. 23 Podatnicy osiągający poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody ze sprzedaży produktów połowów i przetworów rybnych (SWW : 234) na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu, jeżeli udział przychodów z tej sprzedaży przekracza 50% ogólnej kwoty przychodów w roku podatkowym i sprzedaż ta została udokumentowana: konosamentem, świadectwem pochodzenia, rachunkiem oraz wyciągiem bankowym potwierdzającym wpływ zagranicznych środków płatniczych zgodnie z przepisami prawa dewizowego. 2c. 24)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na: 1) zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), oraz 2) zakup, budowę, przebudowę, rozbudowę lub odbudowę budynków i budowli zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10 i 13 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 związanych z wdrażaniem systemu produkcji środków farmaceutycznych lub materiałów medycznych, spełniającego warunki niezbędne do uzyskania koncesji na ich wytwarzanie, zgodne z wymaganiami przyjętymi przez organizacje międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem - mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu. 2d. 25)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż aparatury kontrolno-pomiarowej, niezbędnej do wdrożenia systemu jakości zgodnego z normami ISO serii 9000, potwierdzonego certyfikatem wydanym na podstawie odrębnych przepisów - mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania te wydatki, do wysokości 50% tego dochodu. 3. 26)Do podatników, o których mowa w ust. 2, 2a, 2c i 2d, nie stosuje się wskaźników określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. b), § 2 ust. 3 pkt 2 i § 2 ust. 4. 4. 27)Łączna kwota odliczeń od dochodu do opodatkowania dokonanych na podstawie ust. 1-2d nie może przekroczyć 50% tego dochodu. § 4.1. Podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym mogą obniżyć ten podatek, z zastrzeżeniem ust. 2, o całość lub część wydatków inwestycyjnych do wysokości 30% kwoty podatku przed obniżką. 2. 28)Podatnicy mogą obniżyć zryczałtowany podatek dochodowy o całość lub część wydatków inwestycyjnych do wysokości 60% kwoty podatku przed obniżką, jeżeli zachodzą u nich okoliczności, o których mowa w § 3 ust. 2 i 2a. 3. Do podatników, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów § 2 ust. 2 pkt 1 lit. b) oraz ust. 4. § 5.1. Odliczeń, o których mowa w § 3, podatnik może dokonać w rozliczeniu podatku za rok podatkowy, w którym zostały poniesione przez niego wydatki inwestycyjne, nie później jednak niż do dnia złożenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, wstępnego zeznania o wysokości uzyskanego za ten rok dochodu albo zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym lub zeznania o wysokości osiągniętego przychodu w roku podatkowym. 2. Odliczeń, o których mowa w § 3, podatnik może również dokonać zaliczkowo w ciągu roku, w którym poniesione zostały przez niego wydatki inwestycyjne. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w § 4. 4. W przypadku gdy podatnik, o którym mowa w § 2 ust. 3, przed rozpoczęciem działalności poniósł wydatki inwestycyjne w wysokości nie niższej niż równowartość 2 000 000 ECU, może wydatki te odliczyć od dochodów do opodatkowania uzyskanych w roku podatkowym oraz w trzech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, w którym rozpoczął działalność, w wysokości do 25% tego dochodu uzyskanego w każdym z tych lat. Do podatników tych nie stosuje się przepisu § 2 ust. 3 pkt 2. 5. 29)W przypadku odliczeń dokonywanych według zasad określonych w ust. 4 i w § 2 ust. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 6-8, z tym że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca roku następującego po roku, w którym środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oddano do używania. § 6. 30)W razie zbiegu uprawnień do odliczeń albo obniżek, przysługuje tylko jedno, wybrane przez podatnika uprawnienie. § 6a. 31)1. Podatnikom, którzy dokonali odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, z wyjątkiem wydatków inwestycyjnych na: 1) nabycie udziałów albo akcji spółki od Skarbu Państwa, 2) zakup składników majątku, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-f), jeżeli składniki te zostały przez podatnika oddane do odpłatnego korzystania i zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. g), zaliczone są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego, 3) zakup gruntów - przysługuje prawo do dodatkowej obniżki podatku dochodowego za rok podatkowy następujący po roku, w którym dokonane zostało odliczenie wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania lub obniżenie zryczałtowanego podatku dochodowego. 2. Dodatkową obniżkę podatku dochodowego, z zastrzeżeniem ust. 3, ustala się przez zmniejszenie dochodu do opodatkowania albo zryczałtowanego podatku dochodowego o połowę wydatków inwestycyjnych odliczonych w poprzednim roku podatkowym od tego dochodu albo od podatku. 3. Wysokość dodatkowej obniżki nie może przekroczyć 25% dochodu do opodatkowania albo 30% zryczałtowanego podatku dochodowego. 4. Dodatkowa obniżka podatku dochodowego może być dokonana, z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 3, przy ustalaniu wysokości zaliczek na podatek albo miesięcznych wpłat zryczałtowanego podatku dochodowego. § 7.1. 32)Podatnicy tracą prawo do odliczeń albo obniżek, o których mowa w rozporządzeniu, jeżeli za rok podatkowy, w którym z nich skorzystali, albo przed upływem trzech lat od końca roku podatkowego, w którym skorzystali, a w przypadkach określonych w § 2 ust. 3 pkt 2 oraz w § 5 ust. 4 - w którym zakończyli korzystanie z odliczeń albo obniżek: 1) 33)wystąpią u nich za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na Fundusz Pracy przekraczające, odrębnie z każdego tytułu, 0,5% kwoty wpłat dokonanych w tych latach albo 2) 34)przeniosą w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, z którymi związane były odliczenia od dochodu lub obniżki podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału dotychczasowych podmiotów gospodarczych, albo 3) 34 ustały okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników ich majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. g), albo 4) 34 zostaną postawieni w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstw likwidowanych w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685), lub zostanie ogłoszona ich upadłość, albo 5) otrzymają zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie. 1a. 35)Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w § 3 ust. 2c, jeżeli przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie uzyskają koncesji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na wytwarzanie środków farmaceutycznych lub materiałów medycznych lub ją utracą. 1b. 36)Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w § 3 ust. 2d, jeżeli przed upływem trzech lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie uzyskają stosownego certyfikatu lub go utracą. 2. 37)W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, 1a i 1b, podatnicy są zobowiązani do: 1) zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracili prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracili prawo do odliczeń, albo 2) wpłacenia kwoty obniżki zryczałtowanego podatku dochodowego w następnym miesiącu po miesiącu, w którym utracili prawo do tej obniżki, w terminie przewidzianym do wpłat podatku. 2a. 38)W rozliczeniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, uwzględnia się odpowiednio kwotę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, nie uznaną za koszt uzyskania przychodów w związku z odliczeniem wydatków inwestycyjnych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub od zryczałtowanego podatku dochodowego. 3. 39)Przepisy ust. 1, 1a, 1b i 2 stosuje się również do dodatkowej obniżki podatku dochodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r., a w przypadku podatników korzystających z ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na podstawie przepisów wymienionych w § 1 ust. 3 - do wydatków inwestycyjnych poniesionych po upływie okresu obowiązywania tych ulg, odliczeń i zwolnień. Załącznik 40) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. WYKAZ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa materiału 123 10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej 20245-6Asfalty naturalne 30454-1Pręty i profile średnie 40455Pręty i profile lekkie 5046Rury stalowe 6047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa hutniczego 70491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatniane z odpadów 80552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium 90553Wyroby walcowane z cynku i stopów cynku 100561-14Rury z miedzi 11ex 0614Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury, bez wyrobów o symbolu SWW 0614-7 i -8 12ex 0615Armatura metalowa przemysłowa (bez armatury do olejowej hydrauliki siłowej i bez armatury okrętowej specjalnej), z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 0615-8 i -9 130616-1 i -2Armatura metalowa sanitarna i sieci domowej 140617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych 150622Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia (bez mechanizmów i osprzętu) 160623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe 170624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe 180625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana) 190626Konstrukcje budowlane aluminiowe 200627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich 210629-4Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej) 220629-5Konstrukcje metalowe z kształtowników giętych na zimno 230651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych 240654-1 do -4Okucia budowlane metalowe 250656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania 260656-5Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane 270656-6Wyroby przemysłowe z blachy aluminiowej 280656-7Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej 290672-11,-12,-2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze 300711-5Kotły grzewcze 310719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW:0719-7) 320871-111Pompy wirowe odśrodkowe z wirnikiem łopatkowym 330871-91Hydrofory 340912-111Regulatory temperatury 350915-51Zespoły redukcyjne 360915-52Reduktory membranowe 370918-13Elementy automatyki grzewczej 38091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do tych urządzeń 390941-42Liczniki elektryczne prądu zmiennego 400943-71Wodomierze 410943-73Gazomierze 420945-12Ciepłomierze 430945-19Przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe 441114-11,-13,-17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami 451115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia 461115-281,-282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia 471119-41,-51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych niskiego napięcia 481121-35,-45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne 491123-1,-2,-3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe 501126Kable elektroenergetyczne 511131-31Sprzęt instalacyjny sygnalizacyjny domowy 52ex 1131-9Sprzęt instalacyjny pozostały - z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 1131-97, 1131-98, 1131-99 531133-11,-14,-17,-2,-3,-41,-43,-45Oprawy oświetleniowe 541136-11Kuchnie elektryczne 551136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody 561289-7Środki chemiczne do produkcji elementów budowlanych i dodatki do betonów oraz środki ochrony w budownictwie 57ex 1336-433,-444,-53Kleje dla budownictwa 581361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu) 591361-36Płyty z poliuretanów 601361-376Bloki z poliuretanów 611363Rury i armatura z tworzyw sztucznych 62ex 1365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa, z wyjątkiem 1365-45,-46,-47 i 8 631411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego) 64ex 1413-9Elementy i materiały budowlane kamienne, z wyjątkiem wyrobów o symbolu SWW 1413-919 651421Klinkier cementowy 661422Cement 671431Wapno 681433Spoiwa gipsowe 691434Elementy ścienne gipsowe 701435Elementy stropowe gipsowe 711436Elementy gipsowe pozostałe 72144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i wapienno-żużlowymi) 73145Wyroby z betonu 74146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe 751484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki mineralno-bitumiczne 76151Szkło budowlane 771623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna 781624Kamionka budowlana 791632Wyroby sanitarne ceramiczne 801639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione 811715Materiały podłogowe z drewna 821732Elementy budynków i obiektów budowlanych z drewna i z materiałów drewnopochodnych (bez kompletów) 831733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej) 841735-11,-12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i szeregowych z drewna i z materiałów drewnopochodnych 851829-91Tapety papierowe *) W brzmieniu ustalonym przez pkt 5 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574). 1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445), który wszedł w życie z dniem 3 sierpnia 1995 r. i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r. (() Rozporządzenie to zostało uchylone z dniem 1 stycznia 1996 r. przez § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719 i z 1996 r. Nr 35, poz. 153), z tym że przepisy § 13 mają zastosowanie do rozliczania zryczałtowanego podatku dochodowego za rok 1995. 2) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 4) Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret pierwsze rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret drugie rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret trzecie rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret czwarte rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret piąte rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 10) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. f) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 11) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. g) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r. 13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret drugie rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r. 16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r. 17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68, poz. 295), którego przepisy mają zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r. 19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia powołanego w przepisie 18 i przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 23) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 18. 24) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 25) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1, który zgodnie z § 4 pkt 1 tego rozporządzenia oraz pkt 5 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574) ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r. 26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 27) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie 18. 29) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie 18. 30) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia powołanego w przypisie 18. 31) Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia powołanego w przypisie 18. 32) brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r. 33) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie rozporządzenia powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r. 34) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r. 35) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 36) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 4 pkt 1 tego rozporządzenia ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r. 37) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 38) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia ma zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r. 39) Dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia powołanego w przypisie 18, w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1. 40) Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 kwietnia 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu cementu. (Dz. U. Nr 40, poz. 172) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu cementu (Dz. U. Nr 55, poz. 226). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym. (Dz. U. Nr 40, poz. 173) Na podstawie art. 60 i art. 71 ust. 5 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym, 2) świadczenia dodatkowe do tych usług i warunki ich wykonywania, 3) terminy, po których upływie doręczenie przesyłki pocztowej nadanej jako ekspresowa lub przekazu pocztowego uważa się za opóźnione, 4) wypadki, w których przekaz pocztowy uważa się za nie doręczony, 5) warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja, oraz szczegółowy tryb postępowania reklamacyjnego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) przesyłce - rozumie się przez to list zwykły, list polecony, list wartościowy, kartkę pocztową, druk, druk bezadresowy, ankietę oraz paczkę pocztową, 2) liście - rozumie się przez to korespondencję pisemną lub rzeczy dopuszczone do przewozu pocztowego, nadane w zamkniętym opakowaniu, 3) zwykłej przesyłce listowej - rozumie się przez to list zwykły, kartkę pocztową, druk, druk bezadresowy i ankietę, przyjęte do przewozu i doręczenia bez potwierdzenia nadania, 4) poleconej przesyłce listowej (liście poleconym) - rozumie się przez to list przyjęty do przewozu i doręczenia za potwierdzeniem nadania, wyodrębniony w przewozie i doręczany za pokwitowaniem odbioru, 5) kartce pocztowej - rozumie się przez to przyjętą do przewozu i doręczenia korespondencję pisemną umieszczoną na kartce wykonanej z jasnego kartonu, w kształcie prostokąta, o wymiarach określonych w § 23 ust. 3, nie wymagającą opakowania, 6) druku - rozumie się przez to informację pisemną lub graficzną, wykonaną na papierze lub innym materiale używanym w drukarstwie za pomocą technik drukarskich lub podobnych więcej niż w jednym egzemplarzu, przyjmowaną do przewozu i doręczenia w opakowaniu umożliwiającym sprawdzenie zawartości, 7) druku bezadresowym - rozumie się przez to przesyłkę odpowiadającą warunkom określonym dla druków, na której adresat nie jest zidentyfikowany w adresie i która może być przyjęta do przewozu i doręczenia bez opakowania, 8) ankiecie - rozumie się przez to druk w postaci formularza lub pisma zawierającego odpowiedzi na pytania, nadawany na adres organizatora badań, 9) przesyłce rejestrowanej - rozumie się przez to przesyłkę przyjętą do przewozu za potwierdzeniem nadania i doręczaną za pokwitowaniem odbioru, 10) przesyłce niedoręczalnej - rozumie się przez to przesyłkę, która nie może być doręczona adresatowi ani zwrócona nadawcy, 11) przekazie pocztowym niedoręczalnym - rozumie się przez to przekaz pocztowy, który nie może być doręczony adresatowi ani zwrócony nadawcy, 12) nadawcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, która zawarła z podmiotem umowę o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym, 13) adresacie - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, dla której przeznaczona jest przesyłka lub przekaz pocztowy, 14) odbiorcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, której przesyłka bądź przekaz pocztowy zostały doręczone, 15) potwierdzeniu nadania - rozumie się przez to dokument wydany przez podmiot nadawcy, pełnomocnikowi lub osobie upoważnionej jako dowód przyjęcia przesyłki lub przekazu pocztowego, 16) pokwitowaniu odbioru - rozumie się przez to pisemne potwierdzenie przez odbiorcę wykonania przez podmiot zleconej mu usługi pocztowej o charakterze powszechnym, 17) placówce nadawczej - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną podmiotu, zawierającą umowę o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym, 18) placówce oddawczej - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną podmiotu, która doręcza lub wydaje przesyłkę albo przekaz pocztowy, 19) miejscowym obszarze pocztowym - rozumie się przez to obszar obejmujący granice administracyjne miejscowości, w której usytuowana jest co najmniej jedna placówka nadawcza i oddawcza, 20) granicznej wartości przesyłki lub przekazu pocztowego - rozumie się przez to kwotę stanowiącą 120% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce za rok poprzedni, określoną w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłoszonym w Monitorze Polskim, i zaokrągloną w górę do pełnych setek złotych, wprowadzaną przez podmiot do stosowania od pierwszego kwietnia każdego roku, 21) podmiocie - rozumie się przez to państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska i inne podmioty świadczące usługi pocztowe o charakterze powszechnym na podstawie koncesji, wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub rejestru sądowego, 22) Poczcie Polskiej - rozumie się przez to państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska, 23) regulaminie - rozumie się przez to przepisy ustanowione przez podmiot na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) i podane przez ten podmiot do publicznej wiadomości. § 3. 1. Podmiot może odmówić wykonania usługi pocztowej o charakterze powszechnym wyłącznie wtedy, gdy przesyłka lub przekaz pocztowy nie spełnia warunków określonych w rozporządzeniu. 2. Szczególne zasady doręczania niektórych przesyłek listowych, w tym pism sądowych i dokumentów wojskowych, określają odrębne przepisy. § 4. 1. Z przewozu pocztowego wyłączone są rzeczy: 1) niebezpieczne lub mogące wyrządzić szkodę osobom lub mieniu, z wyjątkiem tych, które zostały dopuszczone do przewozu w paczkach pocztowych na warunkach szczególnych, określonych w § 32, 2) mające na opakowaniu lub widocznej części zawartości napisy lub rysunki naruszające dobra chronione przez prawo, 3) których przewóz jest zakazany na podstawie odrębnych przepisów. 2. W wypadku gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przesyłka może stanowić przedmiot czynu przestępnego, podmiot powiadamia o tym organy powołane do ścigania przestępstw i zatrzymuje przesyłkę do chwili jej oględzin przez ten organ. 3. Przesyłek pochodzących od różnych osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, zwanych dalej "osobami", lub przesyłek adresowanych do różnych osób nie wolno nadawać w jednej przesyłce. § 5. 1. Przesyłki powinny być opakowane stosownie do zawartości; formy, masy i wielkości, w sposób gwarantujący zabezpieczenie przed czynnikami zewnętrznymi, nie powodujący uszkodzeń przewożonych przesyłek oraz nie zagrażający zdrowiu, życiu i mieniu, jak i środowisku naturalnemu. 2. Ze względu na bezpieczeństwo przewożonych przesyłek do zamykania opakowań tych przesyłek nie wolno stosować metalowych lub plastikowych klamer, spinaczy, zszywaczy i innych tego typu materiałów. 3. Do opakowania przesyłki powinny być użyte materiały, które dają możliwość wyraźnego, trwałego umieszczenia adresu i innych niezbędnych oznaczeń. 4. Opakowanie i zabezpieczenie przesyłki wlicza się do jej masy. 5. Opakowanie listu wartościowego i paczki pocztowej z podaną wartością powinno: 1) uniemożliwiać dostęp do ich zawartości bez pozostawienia widocznych śladów, 2) być odpowiednio wytrzymałe i umożliwiać umieszczenie dodatkowych zabezpieczeń, 3) być zamknięte i dodatkowo zabezpieczone za pomocą identycznych pieczęci lakowych, plomb, nalepek samoprzylepnych, taśmy samoprzylepnej lub innego skutecznego środka, 4) być wykonane z jednego kawałka trwałego papieru, jeżeli opakowanie stanowi papierowa koperta. 6. Opakowanie, o którym mowa w ust. 5, nie może być całkowicie lub w części przezroczyste. § 6. 1. Przesyłki muszą być oznaczone przez naniesienie w sposób trwały i czytelny na ich opakowaniu informacji jednoznacznie identyfikującej adresata, a w wypadku przesyłek rejestrowanych - także informacji identyfikującej nadawcę. W razie stosowania jako opakowania kopert z przezroczystym okienkiem adresowym, adres powinien być umieszczony na kartce papieru znajdującej się wewnątrz przesyłki - w polu okienka, w taki sposób, aby kartka nie mogła przesuwać się poza to pole. 2. Informacja identyfikująca adresata powinna być umieszczona w dolnej prawej części strony adresowej przesyłki. Informację identyfikującą nadawcę należy umieszczać w górnej lewej części strony adresowej przesyłki. 3. Stronę adresową w wypadku stosowania koperty jako opakowania przesyłki stanowi jej przednia część bez sklejeń, w innych wypadkach - gładka część opakowania o największej powierzchni. 4. W wypadku usług świadczonych przez Pocztę Polską obowiązuje podanie w informacji identyfikującej adresata i nadawcę pocztowego numeru adresowego. 5. W wypadku listu wartościowego i paczki pocztowej z podaną wartością, kwota deklarowanej wartości, podana w złotych, cyframi i słownie, bez zamazywań i poprawek, powinna być naniesiona przez nadawcę w sposób trwały na opakowaniu, bezpośrednio powyżej informacji identyfikującej adresata. 6. Zwykłe przesyłki listowe, z wyjątkiem druków bezadresowych, nie posiadające informacji identyfikującej adresata albo oznaczone w sposób błędny lub niepełny, jeżeli nie posiadają także informacji identyfikującej nadawcę, traktowane są jako przesyłki niedoręczalne. § 7. W razie nadawania jednorazowo co najmniej dziesięciu przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych, nadawca przekazuje je podmiotowi w sposób uporządkowany. § 8. 1. Podmiot przed przyjęciem do przewozu i doręczenia przesyłki może zażądać od nadawcy jej otwarcia w celu sprawdzenia, czy zawartość i zabezpieczenie wewnętrzne odpowiada warunkom określonym w rozporządzeniu. 2. Po przyjęciu przesyłki podmiot może dokonać sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1, pod warunkiem, że otwarcie przesyłki nastąpi w obecności nadawcy. Jeżeli wezwanie nadawcy nie jest możliwe lub nie stawi się on w wyznaczonym terminie, przesyłkę inną niż list otwiera się w obecności co najmniej dwóch pracowników i wynik sprawdzenia zamieszcza się w protokole. 3. Jeżeli z powodu nieobecności nadawcy nie można otworzyć listu w celu usunięcia uzasadnionych wątpliwości co do zgodności jego zawartości z przepisami rozporządzenia, list ten wyłącza się z przewozu i traktuje jako niedoręczalny. 4. W razie stwierdzenia, że zawartość lub zabezpieczenie wewnętrzne przesyłki nie odpowiadają warunkom określonym w rozporządzeniu, podmiot zwraca tę przesyłkę nadawcy, a jeżeli nie jest to możliwe, traktuje ją jako niedoręczalną. Rozdział 2 Zawieranie umów o świadczenie usług pocztowych o charakterze powszechnym § 9. 1. Umowa o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym jest zawarta: 1) w wypadku zwykłych przesyłek listowych - w chwili ich przekazania podmiotowi do przewozu i doręczenia, 2) w wypadku listów poleconych, listów wartościowych, paczek pocztowych i przekazów pocztowych - w chwili wydania przez podmiot potwierdzenia nadania. 2. Osobę fizyczną, która przekazuje podmiotowi przesyłkę lub przekaz pocztowy do przewozu i doręczenia, uważa się za upoważnioną przez nadawcę do wykonywania wszelkich czynności związanych z zawarciem umowy o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym. § 10. 1. Nadawca może w czasie, zanim podmiot doręczy albo wyda przesyłkę lub przekaz pocztowy odbiorcy, odstąpić od umowy przez pisemne zgłoszenie w placówce nadawczej żądania wycofania i zwrotu przesyłki lub przekazu pocztowego. 2. W wypadku i w czasie, o którym mowa w ust. 1, nadawca może zmienić zakres umowy przez zgłoszenie w placówce nadawczej żądania zmiany adresata lub jego adresu. § 11. Listy opłacone i oznakowane jako polecone, przekazane podmiotowi bez uzyskania potwierdzenia nadania, traktowane są jak listy zwykłe. § 12. 1. Nadawca wypełnia przeznaczone dla niego części formularza lub blankietu, stosowanego przez podmiot przy świadczeniu usługi pocztowej o charakterze powszechnym. Podmiot może odmówić wykonania usługi, jeżeli formularz został wypełniony niekompletnie, nieczytelnie, ze skreśleniami, śladami wycierań oraz zmian. 2. Stosowanie formularzy i blankietów nakładu innego niż nakład podmiotu wymaga zgody tego podmiotu. 3. W wypadku zastosowania przez nadawcę innych formularzy lub blankietów niż określone w ust. 1 i 2, podmiot ma prawo odmówić wykonania usługi. § 13. 1. Nadawca uiszcza z góry opłatę za przewóz i doręczenie przesyłki lub przekazu pocztowego oraz wykonanie świadczeń dodatkowych, o których mowa w § 36, chyba że uzgodnił z podmiotem inny sposób uiszczenia opłaty. 2. Na wniosek adresata otrzymującego duże ilości przesyłek listowych podmiot może w umowie ustalić z nim inne zasady pobierania opłaty za te przesyłki niż te, o których mowa w ust. 1. § 14. W wypadku gdy formą opłat za usługi pocztowe o charakterze powszechnym jest stosowanie znaków opłaty, do zamieszczania ich na opakowaniu przesyłki zobowiązany jest nadawca. § 15. 1. Nadpłata należności za zwykłą przesyłkę listową nie podlega zwrotowi, chyba że przyczyną jej powstania jest wina podmiotu przyjmującego przesyłkę. 2. Nadpłata należności przysługująca za przesyłkę, o której mowa w ust. 1, oraz za przesyłkę rejestrowaną lub za przekaz pocztowy zwracana jest na żądanie nadawcy. 3. Nadpłata należności zwracana jest w formie pieniężnej. § 16. 1. Przekazaną do przewozu i doręczenia nie opłaconą zwykłą przesyłkę listową podmiot zwraca do nadawcy, który: 1) uiszcza specjalną opłatę i odbiera przesyłkę lub 2) uiszcza specjalną opłatę oraz opłatę ustaloną za tego rodzaju przesyłkę i ponownie przekazuje podmiotowi do przewozu i doręczenia. Jeżeli nadawca odmówi uiszczenia opłaty lub uiszczenie opłaty przez nadawcę jest niemożliwe, przesyłkę traktuje się jako niedoręczalną. 2. Jeżeli na przesyłce, o której mowa w ust. 1, nie jest podany adres nadawcy, przesyłkę taką podmiot wysyła do adresata. Przed doręczeniem adresatowi lub odbiorcy nie opłaconej zwykłej przesyłki listowej uiszcza on specjalną opłatę oraz opłatę ustaloną za tego rodzaju przesyłkę. Jeżeli adresat odmówi uiszczenia opłaty lub uiszczenie opłaty przez adresata jest niemożliwe, przesyłkę traktuje się jako niedoręczalną. § 17. Zwykłą przesyłkę listową przekazaną podmiotowi do przewozu i doręczenia, opłaconą w kwocie niższej od należnej, podmiot traktuje jak nie opłaconą, z zastrzeżeniem, że opłaty, o których mowa w § 16, pomniejsza się o kwotę już opłaconą. § 18. Pobranie przez podmiot niższej od należnej opłaty za nadanie przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego nie zwalnia podmiotu od obowiązku wykonania usługi i nie powoduje obowiązku uiszczenia dopłaty przez nadawcę lub adresata. § 19. Nadawca przesyłki lub przekazu pocztowego uiszcza dodatkowo opłatę za: 1) odstąpienie przez nadawcę od umowy przewozu i doręczenia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, 2) polecenie zmiany adresu lub adresata przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, 3) zwrot do nadawcy przesyłki lub przekazu pocztowego po wyczerpaniu, zgodnie z przepisami rozporządzenia, możliwości ich doręczenia lub wydania odbiorcy, 4) doręczenie przez posłańca przekazu pocztowego traktowanego jako telegraficzny. § 20. 1. Adresat przesyłki lub przekazu pocztowego uiszcza dodatkowo opłatę za: 1) przechowanie przesyłki lub przekazu pocztowego po terminach odbioru, o których mowa w § 57, 2) dostanie przesyłki lub przekazu pocztowego na wskazany przez niego adres, 3) przepakowanie lub dodatkowe opakowanie paczki pocztowej w wypadkach, o których mowa w § 62 i 63. 2. Niezapłacenie należności, o których mowa w ust. 1, uważa się za odmowę przyjęcia przez adresata przesyłki lub przekazu pocztowego, co powoduje ich zwrot do nadawcy, z zastosowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3. § 21. 1. Po wyczerpaniu, zgodnie z przepisami rozporządzenia, możliwości doręczenia lub wydania odbiorcy przesyłki lub przekazu pocztowego są one zwracane nadawcy. 2. Odmowa przyjęcia przez nadawcę przesyłki lub przekazu pocztowego, o których mowa w ust. 1, powoduje, że traktuje się je jako niedoręczalne. Nie zwalnia to nadawcy od obowiązku uiszczenia należności ciążących na przesyłce lub przekazie pocztowym. 3. Po wyczerpaniu możliwości zwrotu przesyłki lub przekazu pocztowego do nadawcy traktuje się je jako niedoręczalne. Rozdział 3 Warunki nadawania przesyłek listowych § 22. Listy, z wyjątkiem listów wartościowych, oraz druki nie mogą zawierać monet, banknotów, papierów wartościowych, wartości dewizowych, platyny, złota, srebra, wyrobów jubilerskich, kamieni szlachetnych i innych przedmiotów wartościowych. § 23. 1. Wymiary zwykłych przesyłek listowych, listów poleconych i listów wartościowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, powinny wynosić: 1) maksimum - suma długości, szerokości i wysokości (grubości) - 900 mm, przy czym największy z tych wymiarów (długość) nie może przekroczyć 600 mm, 2) minimum - wymiary strony adresowej nie mogą być mniejsze niż 90x140 mm. 2. Wymiary listów zwykłych, druków, listów poleconych i listów wartościowych nadawanych w formie rulonu powinny wynosić: 1) maksimum - suma długości plus podwójna średnica - 1040 mm, przy czym największy wymiar (długość) nie może przekroczyć 900 mm, 2) minimum - suma długości plus podwójna średnica - 170 mm, przy czym największy wymiar (długość) nie może być mniejszy niż 100 mm. 3. Wymiary kartek pocztowych powinny wynosić: 1) maksimum -105x148 mm, 2) minimum - 90x140 mm. 4. Wymiary, o których mowa w ust. 1-3, przyjmuje się z tolerancją do 2 mm. 5. Przesyłki o innych wymiarach niż określone w ust. 1-4 mogą być, na warunkach szczególnych, przyjmowane przez podmiot do przewozu i doręczenia. § 24. Nadawca może przekazać podmiotowi do przewozu i doręczenia zwykłą przesyłkę listową, list polecony lub list wartościowy, których masa nie przekracza maksymalnej masy tych przesyłek przyjmowanych przez ten podmiot do przewozu i doręczenia. § 25. 1. Prawa część strony adresowej kartki pocztowej jest przeznaczona na informację identyfikującą adresata oraz niezbędne oznaczenia. 2. Widokówka i kartka okolicznościowa, spełniające warunki określone w ust. 1 oraz odpowiadające wymiarom, o których mowa w § 23 ust. 3, mogą być nadawane jako kartki pocztowe. § 26. 1. Druki powinny: 1) być nadawane w stanie otwartym bądź być opakowane w sposób umożliwiający łatwe skontrolowanie zawartości, 2) zawierać w górnym lewym rogu strony adresowej przesyłki umieszczony przez nadawcę wyraźny napis "Druk". 2. Do przesyłanych druków nie wolno załączać dodatkowo korespondencji ani przedmiotów. 3. Druki spełniające warunki dla kartek pocztowych mogą być nadawane bez opakowania. 4. Osoba nadająca systematycznie lub jednorazowo co najmniej tysiąc jednakowych druków może zwrócić się do podmiotu świadczącego usługę o zgodę na nadawanie druków w stanie zamkniętym. § 27. 1. Ankiety powinny być oznaczone wyraźnym napisem "Ankieta", umieszczonym przez nadawcę w górnym lewym rogu strony adresowej przesyłki. 2. Do ankiet nie wolno załączać dodatkowej korespondencji ani przedmiotów. 3. Organizator badań ankietowych zobowiązany jest do podania w objaśnieniach ankiety, kierowanej do respondentów, informacji dotyczących sposobu odesłania wypełnionej ankiety. § 28. 1. Nadawca może przekazać podmiotowi do przewozu i doręczenia list wartościowy, którego wartość określił w kwocie nie wyższej niż maksymalna wartość listów wartościowych przyjmowanych przez ten podmiot do przewozu i doręczenia. 2. Podaną masę listu wartościowego do 2.000 g ustala się z tolerancją do 1 g rzeczywistego wskazania wagi, a w pozostałych wypadkach - z tolerancją do 0,2% rzeczywistego wskazania wagi. Rozdział 4 Warunki nadawania paczek pocztowych § 29. 1. Paczki pocztowe mogą być nadawane jako paczki pocztowe zwykłe lub paczki pocztowe z podaną wartością. 2. Podana wartość paczki pocztowej nie może być niższa niż piętnastokrotność najniższej opłaty za przewóz paczki pocztowej jednokilogramowej pomnożonej przez wagę danej paczki podaną w kilogramach, przy czym część kilograma liczy się za cały. 3. Nadawca może przekazać Poczcie Polskiej do przewozu i doręczenia paczkę pocztową, której wartość określił w kwocie nie wyższej niż maksymalna wartość paczek przyjmowanych przez Pocztę Polską do przewozu i doręczenia. § 30. Wielkość paczek pocztowych musi zawierać się w wymiarach: 1) maksymalnych, których największy wymiar nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm, 2) minimalnych, których strona adresowa nie może być mniejsza od minimalnych wymiarów kartki pocztowej, o których mowa w § 23 ust. 3. § 31. 1. Masa paczki pocztowej nie może wynosić więcej niż 20000 g. 2. Masę paczki pocztowej z podaną wartością, ważącej nie więcej niż 2000 g, ustala się z tolerancją do 1 g rzeczywistego wskazania wagi, a w pozostałych przypadkach - z tolerancją do 0,2% rzeczywistego wskazania wagi. § 32. 1. Na warunkach szczególnych Poczta Polska może przyjmować do przewozu i doręczenia paczki pocztowe, których: 1) wymiary są większe niż określone w § 30 pkt 1, 2) masa jest większa niż 20000 g, 3) zawartość stanowią płyny, gazy, rzeczy kruche, łamliwe, żywe rośliny i zwierzęta, a także przedmioty lub substancje wymagające specjalnego traktowania w przewozie. 2. Paczki pocztowe przyjmowane na warunkach szczególnych podlegają świadczeniu dodatkowemu, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 3. § 33. 1. Paczki pocztowe z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych są zwolnione od opłat. 2. Za paczki pocztowe z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych uważa się w szczególności: 1) książki i pisma, sporządzone odręcznie lub mechanicznie pismem Braille'a, 2) nagrane na taśmach dzieła literackie, stanowiące tzw. książki mówione dla ociemniałych, 3) nagraną na magnetycznych nośnikach informacji korespondencję ociemniałych, tzw. listy mówione. 3. Na stronie adresowej paczki pocztowej z drukami dla ociemniałych nadawca powinien zamieścić napis: "Przesyłka ociemniałych - wolna od opłaty". 4. Paczki pocztowe zawierające nośniki informacji wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2 nadawane są do ociemniałych przez jednostki organizacyjne statutowo prowadzące działalność w zakresie wytwarzania lub wypożyczania tych nośników informacji oraz zwracane do wymienionych jednostek, z zachowaniem następujących warunków: 1) opakowanie paczek pocztowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi woreczek z materiału zabezpieczony odciskiem pieczęci danej jednostki organizacyjnej lub pieczęci pocztowej placówki nadawczej w razie zwrotu przesyłki przez ociemniałego do tej jednostki, 2) adres paczki pocztowej, adnotacje służbowe oraz napis "Przesyłka ociemniałych - wolna od opłaty" zamieszczone są na nalepce adresowej wydanej nakładem Polskiego Związku Niewidomych. 5. Paczki pocztowe z nagraną na magnetycznych nośnikach informacji korespondencją ociemniałych nadawane przez ociemniałych pod adresem innych osób ociemniałych są zwolnione od opłat. 6. Na stronie adresowej paczki pocztowej, o której mowa w ust. 5, powinien być umieszczony napis "Korespondencja ociemniałych - wolna od opłaty" oraz numer legitymacji członkowskiej Polskiego Związku Niewidomych. 7. Masa paczek pocztowych, o których mowa w ust. 2 i 5, nie może przekraczać 7000 gramów. Rozdział 5 Warunki nadawania przekazów pocztowych § 34. Przekaz pocztowy może być nadany w placówce nadawczej Poczty Polskiej, a na terenie wiejskim - również za pośrednictwem listonosza. § 35. 1. Kwotę określoną w przekazie pocztowym nadawca wręcza pracownikowi placówki nadawczej lub listonoszowi w stanie uporządkowanym, wraz z wypełnionym blankietem przekazu pocztowego. 2. Kwota określona w przekazie pocztowym może być wyrażona tylko w złotych polskich, cyframi i słownie. 3. Kwota określona w przekazie pocztowym nadanym w placówce nadawczej nie jest ograniczona. 4. Kwota określona w przekazie pocztowym nadawanym na terenie wiejskim za pośrednictwem listonosza nie może być wyższa niż graniczna wartość przekazu pocztowego. Rozdział 6 Świadczenia dodatkowe § 36. 1. Nadawca przesyłki lub przekazu pocztowego może zgłosić żądanie wykonania świadczenia dodatkowego, polegającego na: 1) traktowaniu przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego jako ekspresowych, 2) traktowaniu przekazu pocztowego jako telegraficznego, 3) traktowaniu paczki pocztowej ze szczególną ostrożnością, 4) potwierdzeniu odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, 5) zabezpieczeniu listu wartościowego lub paczki pocztowej z podaną wartością zgodnie z warunkami określonymi dla opakowania listu wartościowego lub paczki pocztowej z podaną wartością, 6) traktowaniu przesyłki rejestrowanej jako pobraniowej, 7) wydaniu w placówce oddawczej Poczty Polskiej przesyłki lub kwoty przekazu pocztowego nadanych na poste restante. 2. Za wykonanie świadczeń, o których mowa w ust. 1, jest pobierana opłata dodatkowa, niezależnie od opłaty za przyjęcie, przewóz i doręczenie przesyłki lub przekazu pocztowego. 3. Świadczenia dodatkowe, wymienione w ust. 1 pkt 1 i 4 - w zakresie przekazu pocztowego i paczki pocztowej, w ust. 1 pkt 5 i 6 - w zakresie paczki pocztowej oraz w ust. 1 pkt 2, 3 i 7, dotyczą tylko Poczty Polskiej. 4. Zgłoszenie żądania wykonania świadczeń o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, następuje tylko w placówce nadawczej. 5. Podmiot może odmówić wykonania świadczenia dodatkowego, zgłoszonego w innym miejscu od podanego w ust. 4. § 37. 1. Nadawca zgłasza traktowanie przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego jako ekspresowych przez umieszczenie na opakowaniu i formularzu napisu lub nalepki "Ekspres". 2. Traktowanie przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego jako ekspresowych polega na ich przewiezieniu i doręczeniu w terminach, o których mowa w ust. 3. 3. Doręczenie przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych traktowanych jako ekspresowe następuje nie później niż: 1) dla przeznaczonych do doręczenia w tej samej miejscowości oraz nadanych i przeznaczonych do doręczenia na obszarze tego samego województwa - następnego dnia po dniu nadania, 2) dla przeznaczonych do doręczenia w innej relacji niż określona w pkt 1 - w drugim dniu po dniu nadania. 4. W wypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 3, doręczenie przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego nadanych jako ekspresowe uważa się za opóźnione. 5. Na podmiocie realizującym świadczenie dodatkowe, o którym mowa w ust. 1, ciąży obowiązek udowodnienia dotrzymania terminów, o których mowa w ust. 3, przez odpowiednie udokumentowanie lub oznaczenie przesyłki rejestrowanej albo przekazu pocztowego przy nadaniu i doręczeniu. 6. Przekaz pocztowy traktowany jako ekspresowy uważa się za nie doręczony, jeżeli wypłata przekazu pocztowego lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu nie nastąpiły w terminie pięciu dni, licząc od dnia następnego po dniu jego nadania. 7. Przesyłki rejestrowane i przekazy pocztowe traktowane jako ekspresowe, nadane po godz. 16.00, uważa się za nadane w dniu następnym. 8. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych w ust. 3 i 6. W wypadku przesyłek rejestrowanych do terminów określonych w ust. 3 nie wlicza się także okresu, o którym mowa w § 4 ust. 2. § 38. 1. Traktowanie przekazu pocztowego jako telegraficznego, zwanego dalej "przekazem telegraficznym", polega na przekazaniu przez placówkę nadawczą, za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, danych niezbędnych placówce oddawczej do wypłaty adresatowi kwoty przekazu telegraficznego. 2. Za uiszczeniem dodatkowej opłaty przez nadawcę, przekazaniu podlega również przeznaczona dla adresata korespondencja zamieszczona na blankiecie przekazu telegraficznego. 3. Doręczenie przekazu telegraficznego uważa się za opóźnione, jeżeli doręczenie to lub zawiadomienie o jego nadejściu nastąpiło po upływie ośmiu godzin od jego nadania. 4. Do terminu określonego w ust. 3 nie wlicza się regulaminowych lub awaryjnych przerw w pracy placówki oddawczej. 5. Jeżeli przekaz telegraficzny jest doręczany poza miejscowym obszarem pocztowym i nie zawiera żądania doręczenia go przez posłańca, do terminów, o których mowa w ust. 3 i 4, dolicza się okres od otrzymania przez placówkę oddawczą zlecenia wypłaty kwoty przekazu telegraficznego do chwili planowego wyjścia listonosza z tej placówki do rejonu doręczeń. 6. Przekaz telegraficzny uważa się za nie doręczony, jeżeli wypłata kwoty tego przekazu lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu nie nastąpiły w terminie jednego dnia, licząc od dnia następnego po dniu jego nadania, a w wypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5 - dwóch dni, licząc od dnia następnego po dniu jego nadania. 7. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy nie wlicza się do terminów określonych w ust. 3-6. § 39. 1. Nadawca zgłasza traktowanie paczki pocztowej ze szczególną ostrożnością przez umieszczenie na jej opakowaniu oraz na adresie pomocniczym lub innym wymaganym dokumencie pocztowym napisu lub nalepki "Ostrożnie". 2. Paczki pocztowe, których: 1) przewóz z innymi przesyłkami jest utrudniony z powodu ich kształtu, objętości lub łamliwości, 2) zawartość, masa lub wymiary wymagają przyjęcia do przewozu na warunkach szczególnych, o których mowa w § 32, niezależnie od żądania nadawcy, obligatoryjnie objęte są świadczeniem traktowania ze szczególną ostrożnością. § 40. 1. Żądanie potwierdzenia odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego nadawca zgłasza przez umieszczenie na przesyłce napisu "Za potwierdzeniem odbioru" oraz wypełnienie odpowiedniego formularza. 2. Potwierdzenie odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego polega na doręczeniu nadawcy pisemnego pokwitowania odbiorcy stwierdzającego, że odebrał oznaczoną przesyłkę lub przekaz pocztowy. § 41. 1. Brak zabezpieczenia przez nadawcę listu wartościowego lub paczki z podaną wartością własnymi zabezpieczeniami, zgodnie z § 5 ust. 5, w sposób uniemożliwiający otworzenie przesyłki bez pozostawienia śladów, uważa się za żądanie świadczenia dodatkowego w postaci wykonania odpowiednich zabezpieczeń stosowanych przez podmiot wykonujący usługę. 2. Świadczenie określone w ust. 1 wykonuje się odpłatnie w obecności nadawcy przed wydaniem potwierdzenia nadania. § 42. 1. Traktowanie przesyłki rejestrowanej jako pobraniowej polega, poza przewozem i doręczeniem przesyłki na pobraniu od odbiorcy przesyłki żądanej przez nadawcę kwoty pieniężnej, zwanej dalej "kwotą pobrania", i przekazaniu jej w określone przez nadawcę miejsce. 2. Odmowa uiszczenia przez adresata kwoty pobrania jest traktowana na równi z odmową przyjęcia przesyłki, co powoduje jej zwrot do nadawcy, z zachowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3. § 43. 1. Nadawca żądający świadczenia wydania w lokalu placówki oddawczej przesyłki lub przekazu pocztowego nadanych na poste restante zobowiązany jest do umieszczenia na przesyłce lub blankiecie przekazu pocztowego napisu "Poste restante". 2. Przesyłki lub przekazy pocztowe nadane na poste restante muszą w adresie zawierać imię i nazwisko lub pełną nazwę adresata, a także prawidłowe oznaczenie, wraz z pocztowym numerem adresowym placówki oddawczej, do której adresat ma się zgłosić po odbiór tej przesyłki lub przekazu. 3. Świadczenie dodatkowe określone w ust. 1 nie może dotyczyć druków bezadresowych i ankiet. Rozdział 7 Doręczanie i wydawanie przesyłek i przekazów pocztowych § 44. 1. Przesyłka lub przekaz pocztowy podlegają doręczeniu adresatowi w miejscu wskazanym przez nadawcę, z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w rozporządzeniu, gdy przesyłka lub przekaz pocztowy są wydawane w placówce oddawczej. 2. Przez doręczenie zwykłych przesyłek listowych adresatowi w miejscu wskazanym przez nadawcę rozumie się także włożenie ich do skrzynki do doręczania korespondencji. § 45. 1. Przesyłka lub przekaz pocztowy, których adresatem jest jedno z małżonków, mogą być doręczone lub wydane w placówce oddawczej drugiemu małżonkowi, o ile żadne z nich nie zgłosiło w tym zakresie sprzeciwu, o którym mowa w § 46 ust. 3. 2. Przesyłka lub przekaz pocztowy, których adresatem jest małżeństwo, może być doręczona lub wydana w placówce oddawczej każdemu z małżonków. 3. Jeżeli małżonkowie mają różne nazwiska, na małżonku odbierającym przesyłkę lub przekaz pocztowy ciąży obowiązek udowodnienia faktu pozostawania w związku małżeńskim z adresatem tej przesyłki lub przekazu pocztowego. § 46. 1. W wypadku nieobecności adresata przesyłkę rejestrowaną lub przekaz pocztowy, niezależnie od ich wartości, doręcza się jego przedstawicielowi ustawowemu lub pełnomocnikowi. 2. W wypadku nieobecności adresata, jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, przesyłkę rejestrowaną lub przekaz pocztowy, jeżeli ich wartość nie przekracza granicznej wartości, doręcza się osobie pełnoletniej zamieszkałej, wraz z adresatem, jeśli wobec takiej formy doręczenia adresat nie zgłosił sprzeciwu. 3. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 2, zgłasza się osobiście, na piśmie, we właściwej placówce oddawczej uiszczając przy zgłoszeniu takiego zlecenia odpowiednią opłatę. 4. Przesyłkę lub przekaz pocztowy wydaje się w placówce oddawczej adresatowi, a innym odbiorcom - na zasadach określonych w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem § 55. § 47. 1. W wypadku przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych -jeżeli w chwili ich doręczania stwierdza się nieobecność adresata lub innych osób uprawnionych, o których mowa w § 45 i 46, do odbioru przesyłki lub przekazu pocztowego - zawiadomienie o próbie doręczenia, wraz z informacją o miejscu i czasie ich odebrania w placówce oddawczej, pozostawia się w skrzynce do doręczania korespondencji lub przekazuje w inny powszechnie uznawany sposób. 2. List polecony może być włożony do skrzynki do doręczania korespondencji, jeżeli żądanie takiego sposobu doręczania listów poleconych zostało zgłoszone przez adresata na piśmie w placówce oddawczej. § 48. Odbiorcy, o których mowa w § 45, 46 i 49 ust. 1, mają obowiązek wykazać swoją tożsamość przez okazanie jednego z następujących dokumentów: 1) dowodu osobistego, 2) tymczasowego dowodu osobistego, 3) paszportu, 4) legitymacji z fotografią, odciskiem pieczęci urzędowej z wizerunkiem orła oraz podpisem jej posiadacza, 5) prawa jazdy. § 49. 1. Przesyłkę rejestrowaną doręcza się lub wydaje, z uwzględnieniem przepisu § 47 ust. 2, a kwotę przekazu pocztowego wypłaca odbiorcy - za pokwitowaniem. 2. Odmowę pokwitowania odbioru przesyłki rejestrowanej lub kwoty przekazu pocztowego uważa się za odmowę ich przyjęcia, co powoduje ich zwrot do nadawcy, z zachowaniem odpowiednio przepisów § 21 ust. 2 i 3. 3. Odmowy pokwitowania odbioru przesyłki rejestrowanej lub kwoty przekazu pocztowego przez zamieszkałą razem z adresatem osobę pełnoletnią, nie będącą jego pełnomocnikiem ani ustawowym przedstawicielem, nie traktuje się jako odmowy ich przyjęcia przez adresata. § 50. 1. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, przesyłkę lub przekaz pocztowy doręcza się osobie fizycznej upoważnionej do odbioru przez kierownika danej jednostki. 2. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna odbywająca czynną służbę wojskową albo zatrudniona lub czasowo przebywająca w jednostce lub instytucji wojskowej, przesyłkę lub przekaz doręcza się dowódcy jednostki wojskowej albo kierownikowi instytucji wojskowej lub osobie fizycznej przez nich upoważnionej. 3. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna: 1) przebywająca w zakładzie, którego regulamin nie zezwala na osobiste odbieranie przesyłek lub przekazów pocztowych, 2) tymczasowo aresztowana, odbywająca karę pozbawienia wolności lub karę aresztu - przesyłkę lub przekaz pocztowy doręcza się kierownikowi albo naczelnikowi zakładu lub osobie fizycznej przez nich upoważnionej. 4. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna przebywająca w jednostce organizacyjnej o charakterze socjalno-bytowym, leczniczo-uzdrowiskowym, hotelu, pensjonacie lub innych, w których - z racji ich charakteru lub panującego powszechnie uznawanego zwyczaju - doręczenie przesyłki lub przekazu pocztowego adresatowi jest znacznie ograniczone lub niemożliwe, przesyłkę lub przekaz pocztowy doręcza się kierownikowi jednostki lub osobie fizycznej przez niego upoważnionej. 5. O udzieleniu upoważnień, o których mowa w ust. 1-3, udzielający mają obowiązek powiadomić właściwą placówkę oddawczą. § 51. 1. W wypadku przyjętych do przewozu i doręczenia poza miejscowym obszarem pocztowym: 1) paczek pocztowych o masie przekraczającej 2000 g, 2) listów wartościowych i paczek pocztowych z podaną wartością, których wartość jest wyższa od granicznej wartości przesyłki, 3) kwot przekazów pocztowych, 4) przesyłek rejestrowanych traktowanych jako pobraniowe, 5) przesyłek obciążonych należnościami celnymi, podmiot może ograniczyć zakres doręczania do wydania w placówce oddawczej. 2. Przesyłki i przekazy pocztowe, o których mowa w ust. 1, wydaje się odbiorcy w placówce oddawczej, która powinna być zlokalizowana nie dalej niż w miejscowości będącej siedzibą gminy właściwej terytorialnie dla miejscowości wskazanej w adresie. § 52. 1. W razie śmierci adresata, zwykłe przesyłki listowe doręcza się członkowi rodziny, który ostatnio razem z nim zamieszkiwał. 2. Inne przesyłki niż wymienione w ust. 1 oraz przekazy pocztowe, w wypadu śmierci adresata, zwraca się nadawcom, a gdy to nie jest możliwe, traktuje się je jako niedoręczalne. § 53. Adresat przesyłki lub przekazu pocztowego nie może wymagać doręczenia przesyłki lub przekazu pocztowego w oznaczonych przez niego dniach i godzinach ani wskazywać placówki oddawczej, za której pośrednictwem mają być doręczane przesyłki lub przekazy pocztowe. § 54. 1. Odbiorca przesyłki lub przekazu pocztowego może żądać od doręczającego, w chwili odbioru przesyłki lub przekazu pocztowego, umieszczenia daty doręczenia, wraz z podpisem, na każdej przesyłce rejestrowanej traktowanej jako ekspresowa, liście poleconym, liście wartościowym, paczce pocztowej lub odcinku blankietu przekazu pocztowego przeznaczonego dla adresata. 2. Jeżeli przesyłka rejestrowana jest wydawana w placówce oddawczej, odbiorca może zażądać sprawdzenia masy listu wartościowego lub paczki pocztowej z podaną wartością. § 55. Przesyłek lub przekazów pocztowych adresowanych na poste restante nie wydaje się osobom innym niż adresat. § 56. Jeżeli odbiorca stwierdził, że nie jest adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego, ma obowiązek powiadomić niezwłocznie o tym fakcie placówkę oddawczą i przesyłkę lub przekaz pocztowy zwrócić. § 57. 1. Przesyłki i przekazy pocztowe powinny być odebrane przez adresata w placówce oddawczej w następujących terminach, zwanych dalej "terminami odbioru": 1) 48 godzin - paczki pocztowe z żywymi zwierzętami lub roślinami, 2) 14 dni - przekazy pocztowe i przesyłki inne niż wymienione w pkt 1. 2. Bieg terminu odbioru rozpoczyna się: 1) dla paczek pocztowych z żywymi zwierzętami lub roślinami - od godziny następnej po doręczeniu zawiadomienia o nadejściu paczki, o którym mowa w § 47 ust. 1, 2) dla przesyłek i przekazów pocztowych nadanych na poste restante - od dnia następnego po dniu nadejścia przesyłki lub przekazu pocztowego do placówki oddawczej, 3) dla przesyłek i przekazów pocztowych innych niż wymienione w pkt 1 i 2 - od dnia następnego po dniu doręczenia zawiadomienia o przesyłce lub przekazie pocztowym, o którym mowa w § 47 ust. 1. 3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych w ust. 1 pkt 2. 4. Na pisemne żądanie adresata przesyłki lub przekazu pocztowego placówka oddawcza może odpłatnie przechować przesyłkę lub przekaz pocztowy po upływie terminu ich odbioru. 5. Nieodebranie przesyłki lub kwoty przekazu pocztowego w terminie odbioru powoduje ich zwrot do nadawcy, z zachowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3. § 58. 1. Doręczenie przekazu pocztowego uważa się za opóźnione, jeżeli doręczenie lub zawiadomienie o jego nadejściu nastąpiło później niż w czwartym dniu po dniu nadania przekazu pocztowego. 2. Przekaz pocztowy uważa się za nie doręczony, jeżeli wypłata kwoty przekazu pocztowego lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu nie nastąpiły w terminie czternastu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadania. 3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych w ust. 1 i 2. § 59. W wypadku gdy zgodnie z przepisami rozporządzenia doręczenie przesyłki lub przekazu pocztowego nastąpiło przez wydanie w placówce oddawczej, pobrana przy nadaniu opłata nie podlega zwrotowi w całości lub w części, z wyjątkiem wypadków określonych w art. 69 ustawy o łączności. Rozdział 8 Pełnomocnictwo pocztowe § 60. 1. Adresat może udzielić do odbioru przesyłek i przekazów pocztowych, niezależnie od pełnomocnictwa udzielonego na zasadach ogólnych, odrębnego pełnomocnictwa, zwanego dalej "pełnomocnictwem pocztowym". 2. Adresat może odwołać pełnomocnictwo pocztowe; warunki określone w § 61 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 61. 1. Pełnomocnictwo pocztowe składa adresat w placówce oddawczej Poczty Polskiej, wykazując swoją tożsamość przez okazanie jednego z dokumentów, o których mowa w § 48. W razie niemożności samodzielnego poruszania się adresata, pełnomocnictwo pocztowe może przyjąć listonosz. 2. Adresat wpisuje do formularza pełnomocnictwa pocztowego dane dotyczące jego tożsamości oraz składa podpis na formularzu pełnomocnictwa pocztowego w obecności pracownika Poczty Polskiej, przyjmującego jego oświadczenie woli w tym zakresie. 3. Przyjęcie pełnomocnictwa pocztowego świadczone jest odpłatnie. Rozdział 9 Postępowanie z przesyłkami uszkodzonymi § 62. 1. W wypadku stwierdzenia uszkodzenia opakowania przesyłki, podmiot powinien niezwłocznie odpowiednio ją zabezpieczyć, a w uzasadnionych wypadkach sporządzić protokolarny opis jej stanu, bez wglądu w jej zawartość, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wypadku stwierdzenia, że w wyniku uszkodzenia listu wartościowego lub paczki pocztowej może wystąpić dalsze uszkodzenie lub ubytek ich zawartości, podmiot świadczący usługę może otworzyć przesyłkę w celu protokolarnego stwierdzenia stanu zawartości i zabezpieczenia jej przed ewentualnym dalszym uszkodzeniem lub ubytkiem. 3. Podmiot może żądać opłaty za zabezpieczenie przesyłki, w wypadku gdy zniszczenie nastąpiło w wyniku niezachowania przez nadawcę przepisów lub regulaminów obowiązujących przy korzystaniu z danej usługi. 4. Przed doręczeniem przesyłki, o której mowa w ust. 1 i 2, placówka oddawcza zawiadamia adresata o: 1) stanie przesyłki, 2) prawie żądania zbadania zawartości, 3) możliwości odbioru przesyłki z zastrzeżeniem roszczenia o odszkodowanie, 4) terminie odbioru przesyłki. 5. Uszkodzone listy wartościowe i paczki pocztowe wydaje się wyłącznie w placówce oddawczej. 6. Jeżeli w placówce oddawczej dokonuje się badania zawartości przesyłki na wniosek adresata, powinno to nastąpić w jego obecności, po pokwitowaniu odbioru przesyłki i uiszczeniu należności obciążających tę przesyłkę. Sporządzenie protokołu jest konieczne w razie: 1) stwierdzenia ubytku lub uszkodzenia zawartości, 2) przyjęcia przesyłki przez odbiorcę z zastrzeżeniem roszczenia o odszkodowanie. 7. Jeżeli adresat nie zgłosił się w określonym terminie po odbiór uszkodzonej przesyłki w placówce oddawczej, przesyłka podlega zwrotowi do nadawcy, z zachowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3. § 63. 1. W razie stwierdzenia, że zawartość paczki pocztowej lub jej część uległa zepsuciu w stopniu uniemożliwiającym kontynuowanie jej przewozu, pracownicy placówki pocztowej komisyjnie niszczą zepsutą zawartość. 2. O zniszczeniu zawartości paczki pocztowej zawiadamia się nadawcę, nie pobierając od niego należności ciążących na paczce, chyba że zepsucie nastąpiło w wyniku niezachowania przez nadawcę przepisów lub regulaminów obowiązujących przy korzystaniu z danej usługi. 3. Paczki pocztowe z nie zepsutą częścią zawartości traktuje się jak paczki uszkodzone. Rozdział 10 Postępowanie reklamacyjne § 64. Reklamacją jest zgłoszenie roszczenia przewidziane w ustawie o łączności lub przepisach wydanych w jej wykonaniu z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez podmiot usługi pocztowej o charakterze powszechnym. § 65. 1. Do zgłoszenia reklamacji uprawniony jest nadawca. 2. Reklamację może wnieść także adresat w wypadku, kiedy nadawca zrzeknie się na jego rzecz swego prawa do dochodzenia roszczeń, albo w wypadku, kiedy adresat już przyjął adresowaną do niego przesyłkę lub przekaz pocztowy. 3. Jeżeli adresat, przez przyjęcie przesyłki lub przekazu pocztowego, nabył prawo do roszczenia o odszkodowanie, to może zrzec się tego prawa na rzecz nadawcy. § 66. Reklamacja może dotyczyć w szczególności: 1) zaginięcia listu poleconego, listu wartościowego lub paczki pocztowej, 2) niedoręczenia przekazu pocztowego, 3) ubytku lub uszkodzenia zawartości listu poleconego, listu wartościowego lub paczki pocztowej, 4) opóźnionego doręczenia przesyłki ekspresowej, przekazu pocztowego nadanego jako ekspresowy lub telegraficzny, 5) niewidocznych przy odbiorze uszkodzeń przesyłki, 6) zepsucia się zawartości paczki pocztowej ekspresowej, przeznaczonej dla odbiorcy zamieszkałego w miejscowym obszarze pocztowym, które nastąpiło w wyniku opóźnionego jej doręczenia. § 67. 1. Reklamacja może być wniesiona w każdej jednostce organizacyjnej podmiotu. 2. Reklamację rozpatruje jednostka organizacyjna podmiotu, bezpośrednio nadzorująca placówkę nadawczą, w której została przyjęta do przewozu i doręczenia reklamowana przesyłka lub przekaz pocztowy. § 68. 1. Osoba, o której mowa w § 65, ma prawo wnieść reklamację po stwierdzeniu nienależytego wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Reklamację z tytułów, o których mowa w § 66 pkt 1 i 2, można wnieść nie wcześniej niż po upływie siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadania. 3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych w ust. 2. 4. Reklamację można wnieść nie później niż przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu wydania potwierdzenia nadania. 5. Bieg przedawnienia zawiesza się na okres postępowania reklamacyjnego. § 69. 1. Reklamację wnosi się w formie pisemnej lub do protokołu oraz w każdej innej formie dopuszczonej przez podmiot. 2. Reklamacja musi zawierać: 1) nazwę albo imię i nazwisko oraz adres reklamującego, 2) tytuł reklamacji z odpowiednim uzasadnieniem, 3) udokumentowane uprawnienie do dochodzenia roszczenia, 4) oryginał potwierdzenia nadania, 5) kwotę roszczenia, 6) wykaz załączonych dokumentów, 7) podpis reklamującego. 3. Osoba wnosząca reklamację z tytułów określonych w § 66 pkt 3-5 obowiązana jest dodatkowo załączyć opakowanie reklamowanej przesyłki rejestrowanej. § 70. Reklamację złożoną przez osobę nie uprawnioną traktuje się jak nie wniesioną, o czym podmiot powiadamia reklamującego w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji, informując go o możliwości wniesienia reklamacji przez osobę uprawnioną. § 71. 1. Jeżeli reklamacja nie odpowiada przepisom § 69 i 70, podmiot jest zobowiązany w ciągu 14 dni od dnia wniesienia reklamacji zażądać od reklamującego odpowiedniego uzupełnienia jej w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia takiego żądania. 2. Niespełnienie żądania, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za odstąpienie od reklamacji, o czym podmiot powiadamia reklamującego w terminie 60 dni od dnia doręczenia żądania, o którym mowa w ust. 1. § 72. 1. Okres załatwiania reklamacji nie może być dłuższy niż 3 miesiące. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia wniesienia reklamacji przez osobę uprawnioną lub od dnia uzupełnienia reklamacji w trybie § 71 ust. 1. § 73. O wyniku załatwienia reklamacji podmiot zawiadamia reklamującego, podając w razie: 1) uznania roszczenia - kwotę odszkodowania oraz termin i sposób przekazania należności, 2) oddalenia lub częściowego uznania roszczenia: a) podstawę prawną, b) informację o prawie i trybie dalszego dochodzenia roszczeń w drodze odwołania do nadrzędnej jednostki organizacyjnej podmiotu albo w drodze postępowania sądowego. Rozdział 11 Przepisy końcowe § 74. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 7 października 1991 r. w sprawie ordynacji pocztowej (Dz. U. Nr 96, poz. 427). § 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia. Minister łączności: w z. S. Popiołek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 29 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat. (Dz. U. Nr 40, poz. 174) Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2 i 3 oraz art. 88 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 14) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 18 w ust. 1 wyrazy "12 zł" zastępuje się wyrazami "20 zł"; 2) w § 19: a) w pkt 1 wyrazy "12 zł" zastępuje się wyrazami "20 zł", b) w pkt 2 wyrazy "24 zł" zastępuje się wyrazami "38 zł", c) w pkt 3 wyrazy "44 zł" zastępuje się wyrazami "70 zł", d) w pkt 4 i 5 wyrazy "72 zł" zastępuje się wyrazami "115 zł", e) w pkt 6 wyrazy "24 zł" zastępuje się wyrazami "38 zł"; 3) w § 21: a) w pkt 1 wyrazy "7 zł" zastępuje się wyrazami "11zł", b) w pkt 2 wyrazy "10 zł" zastępuje się wyrazami "16 zł", c) w pkt 3 wyrazy "15 zł" zastępuje się wyrazami "24 zł", d) w pkt 4 wyrazy "2 zł" zastępuje się wyrazami "3 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o działalności gospodarczej. (Dz. U. Nr 41, poz. 177) Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22a: a) w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem, b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) jeżeli podmiot gospodarczy prowadzi przetwórstwo i obrót surowcami wtórnymi metali nieżelaznych (złomem) niezgodnie z art. 24a."; 2) w art. 22b wyrazy "art. 11 ust. 1 pkt 3 i 11" zastępuje się wyrazami "art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11"; 3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Podmioty gospodarcze prowadzące przetwórstwo i obrót surowcami wtórnymi metali nieżelaznych (złomem) mają prawo i obowiązek żądania, przy zawieraniu umowy sprzedaży, dokumentu stwierdzającego tożsamość sprzedawcy surowców wtórnych metali nieżelaznych (złomu) i oświadczenia o pochodzeniu tych materiałów. 2. Podmioty gospodarcze mają obowiązek prowadzenia ewidencji umów, o których mowa w ust. 1." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 41, poz. 178) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784) w § 12 wyrazy "418,80zł/t" zastępuje się wyrazami "475,00 zł/t". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 kwietnia 1996 r. Minister Finansów: G. W. Kołodko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 28 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu. (Dz. U. Nr 41, poz. 179) Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 22, poz. 96 i Nr 91, poz. 459 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 491) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Postępowanie konkursowe na stanowiska, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się co 6 lat.", b) ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. W razie gdy osobom zatrudnionym na stanowiskach, o których mowa w ust. 1, brakuje nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, organ lub kierownik zakładu, który zatrudnia na stanowiska określone w ust. 1, może zarządzić postępowanie konkursowe w celu obsadzenia tych stanowisk z osiągnięciem przez te osoby wieku emerytalnego."; 2) w § 2 w ust. 2 w pkt 5 skreśla się wyrazy "lub kandydatów"; 3) w § 3 w ust. 2 wyrazy "osobistym stosunku, który może budzić wątpliwości co do jej bezstronności jako członka komisji konkursowej" zastępuje się wyrazami "stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności"; 4) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. 1. Postępowanie konkursowe jest nieważne w razie: 1) niezachowania kolejności czynności, o których mowa w § 2 ust. 2, 2) niedokonania jednej lub więcej czynności określonych w § 2 lub niezachowania warunków wymienionych w § 4 bądź nieprzedłożenia jednego lub więcej dokumentów, o których mowa w § 6 ust. 1, 3) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji konkursowej powołane zostały osoby, o których mowa w § 3 ust. 2, 4) naruszenia tajności głosowania, 5) niepowiadomienia kandydatów lub członków komisji o terminie posiedzenia komisji. 2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego przez organ lub kierownika zakładu pracy, o których mowa w § 2 ust. 1, konkurs ogłasza się ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy. 3. Wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego zgłasza się w terminie 14 dni od dnia wyłonienia przez komisję konkursową kandydata stosownie do § 7 ust. 2."; 5) w § 4: a) w ust. 1 skreśla się pkt 6, b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W ogłoszeniu można zamieścić informację o warunkach pracy i warunkach socjalnych, które zapewnia zakład.", c) w ust. 2 w pkt 1 po wyrazie "prasie" dodaje się wyraz "codziennej"; 6) w § 5: a) w ust. 1: - w pkt 1 wyrazy "trzej przedstawiciele" zastępuje się wyrazami "od trzech do sześciu przedstawicieli", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym działa więcej niż jedna organizacja związkowa po jednym przedstawicielu zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej," b) skreśla się ust. 1a, c) w ust. 4 w pkt 1 po wyrazie "danej" dodaje się wyrazy "lub pokrewnej", d) w ust. 5 w pkt 2 lit. d) otrzymuje brzmienie: "d) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej, z zastrzeżeniem ust. 5a," e) ust. 5a otrzymuje brzmienie "5a. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska przełożonych pielęgniarek, w skład komisji konkursowej nie powołuje się przedstawicieli, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lit. d)." f) w ust. 6 w pkt 2 skreśla się lit. e), g) skreśla się ust. 6a; 7) w § 8: a) w ust. 1 po wyrazach "dwóch kandydatów" dodaje się wyrazy "spełniających warunki uczestnictwa w konkursie", b) w ust. 3 wyrazy "organ może zatrudnić ustanowionego przez siebie kandydata po zasięgnięciu opinii komisji konkursowej" zastępuje się wyrazami "do czasu obsadzenia w drodze konkursu tego stanowiska organ uprawniony może, po zasięgnięciu opinii komisji konkursowej, zatrudnić na tym stanowisku ustanowioną przez siebie osobę na czas określony, nie dłuższy niż do 6 miesięcy", c) skreśla się ust. 4; 8) w § 12 w ust. 2 wyraz "powołanych" zastępuje się wyrazami "z którymi stosunek pracy został nawiązany". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu. (Dz. U. Nr 41, poz. 180) 1. Na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 22, poz. 96), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1992 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91, poz. 459), 2) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491), 3) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 41, poz. 179), i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie obejmuje: 1) § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91, poz. 459), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.", 2) § 2 i 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491), które stanowią: "§ 2. Postępowanie konkursowe wszczęte przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia toczy się na dotychczasowych zasadach, chyba że komisja konkursowa nie podjęła jeszcze prac, z tym że do postępowania mają zastosowanie przepisy § 1 pkt 3 oraz pkt 5 lit. h)." "§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.", 3) § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 41, poz. 179), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia." Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Załącznik do obwieszczenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r. (poz. 180) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu. Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W publicznych zakładach opieki zdrowotnej, zwanych dalej "zakładami", postępowanie konkursowe przeprowadza się przy obsadzaniu stanowisk: 1) 1) kierowników zakładów, z wyjątkiem kierowników żłobków, a ponadto - w razie gdy kierownik nie jest lekarzem - zastępców kierowników do spraw lecznictwa, 2) ordynatorów, z wyjątkiem ordynatorów w szpitalach klinicznych, wyłonionych w drodze postępowania konkursowego, przeprowadzonego na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach, 3) naczelnych pielęgniarek, 4) przełożonych pielęgniarek, 5) pielęgniarek oddziałowych. 2. 2) Postępowanie konkursowe na stanowiska, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się co 6 lat. 2a. 3) W razie gdy osobom zatrudnionym na stanowiskach, o których mowa w ust. 1, brakuje nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, organ lub kierownik zakładu, który zatrudnia na stanowiska określone w ust. 1, może zarządzić postępowanie konkursowe w celu obsadzenia tych stanowisk z osiągnięciem przez te osoby wieku emerytalnego. 3. Osoba zatrudniona na stanowisku, o którym mowa w ust. 1, może ponownie przystąpić do konkursu na zajmowane stanowisko. § 2. 1. Postępowanie konkursowe zarządza i ogłasza organ, który zatrudnia na stanowiskach określonych w § 1 ust. 1, lub kierownik zakładu. 2. Postępowanie konkursowe obejmuje: 1) powołanie komisji konkursowej, 2) opracowanie przez komisję konkursową regulaminu konkursu, 3) ogłoszenie o konkursie, 4) rozpatrzenie przez komisję konkursową zgłoszonych kandydatur, 5) 4) wyłonienie przez komisję konkursową kandydata. 3. 5) Postępowanie konkursowe prowadzi się z zachowaniem kolejności czynności określonych w ust. 2 pkt 1-5. § 3. 1. 6) Komisję konkursową powołuje organ lub kierownik zakładu pracy uprawniony do zatrudnienia na dane stanowiska. 2. 7) W skład komisji konkursowej nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby, której dotyczy postępowanie konkursowe, albo pozostaje wobec niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. 3. 8) Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 2, zostaną ujawnione po powołaniu komisji konkursowej, organ lub kierownik zakładu, określony w ust. 1, dokonuje w jej składzie odpowiedniej zmiany. § 3a. 9) 1. Postępowanie konkursowe jest nieważne w razie: 1) niezachowania kolejności czynności, o których mowa w § 2 ust. 2, 2) niedokonania jednej lub więcej czynności określonych w § 2 lub niezachowania warunków wymienionych w § 4 bądź nieprzedłożenia jednego lub więcej dokumentów, o których mowa w § 6 ust. 1, 3) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji konkursowej powołane zostały osoby, o których mowa w § 3 ust. 2, 4) naruszenia tajności głosowania, 5) niepowiadomienia kandydatów lub członków komisji o terminie posiedzenia komisji. 2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego przez organ lub kierownika zakładu pracy, o których mowa w § 2 ust. 1, konkurs ogłasza się ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy. 3. Wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego zgłasza się w terminie 14 dni od dnia wyłonienia przez komisję konkursową kandydata stosownie do § 7 ust. 2. § 4. 1. Ogłoszenie o konkursie powinno zawierać: 1) nazwę i adres zakładu, 2) stanowisko będące przedmiotem postępowania konkursowego, 3) wymagane kwalifikacje kandydatów, 4) termin zgłoszenia wniosku o przystąpienie do konkursu i złożenia wymaganych dokumentów, nie krótszy niż 30 dni od daty opublikowania ogłoszenia, 5) przewidywany termin rozpatrzenia wniosków, 6) (skreślony) 10). 1a. 11) W ogłoszeniu można zamieścić informację o warunkach pracy i warunkach socjalnych, które zapewnia zakład. 2. Ogłoszenie o konkursie należy: 1) 12) zamieścić w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym, jeżeli przedmiotem postępowania konkursowego są stanowiska określone w § 1 ust. 1 pkt 1-3, a w razie gdy przedmiotem postępowania konkursowego jest stanowisko, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2 - również w Gazecie Lekarskiej, 2) podać do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w siedzibie zakładu. § 5. 1. W razie gdy postępowanie konkursowe dotyczy stanowisk, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, w skład komisji konkursowej wchodzą: 1) 13) od trzech do sześciu przedstawicieli, w tym przynajmniej jeden lekarz, organu uprawnionego do powołania na dane stanowisko, z których jeden pełni funkcję przewodniczącego, 2) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady lekarskiej, 3) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych, 4) 14) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej, 5) przedstawiciel rady nadzorczej publicznego zakładu opieki zdrowotnej, 6) przedstawiciel organu gminy, jeżeli nie jest to organ uprawniony do powołania kierownika zakładu, lub sejmiku samorządowego. 1a. 15) 2. Jeżeli organem uprawnionym do powołania na dane stanowisko jest organ gminy, w skład komisji konkursowej wchodzi również przedstawiciel organu rządowej administracji ogólnej, który zlecił zadania związane z prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej. 3. Jeżeli postępowanie konkursowe dotyczy stanowiska dyrektora szpitala klinicznego, w skład komisji konkursowej, oprócz przedstawicieli wymienionych w ust. 1 pkt 1-5, wchodzi przedstawiciel rektora akademii medycznej, właściwej ze względu na siedzibę szpitala. 4. 16) W razie przeprowadzania konkursu na stanowisko ordynatora, w skład komisji konkursowej wchodzą: 1) 17) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady lekarskiej - lekarz będący specjalistą w danej lub pokrewnej dziedzinie medycyny, 2) członkowie komisji: a) kierownik zakładu; w przypadku gdy o stanowisko ordynatora ubiega się kierownik zakładu lub jego zastępca do spraw lecznictwa - członkiem komisji jest przedstawiciel wojewody właściwego ze względu na siedzibę zakładu, b) dwaj lekarze - przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej izby lekarskiej, będący specjalistami w danej lub pokrewnej dziedzinie medycyny, c) przedstawiciel specjalistycznego towarzystwa naukowego, będący specjalistą w danej dziedzinie medycyny, d) specjalista wojewódzki (konsultant wojewódzki) oraz ordynator w danej dziedzinie medycyny, wyznaczeni przez organ utrzymujący zakład, e) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych. 5. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3 i 4, w skład komisji konkursowej wchodzą: 1) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych, 2) członkowie komisji a) kierownik zakładu lub jego przedstawiciel, b) naczelna pielęgniarka lub przełożona pielęgniarek, zatrudniona w podobnym zakładzie, wskazana przez właściwą ze względu na siedzibę zakładu okręgową radę pielęgniarek i położnych, c) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady lekarskiej, d) 18) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej, z zastrzeżeniem ust. 5a, e) dwaj przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych w przypadku konkursu na naczelną pielęgniarkę i przełożoną pielęgniarek, f) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego. 5a. 19) W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska przełożonych pielęgniarek, w skład komisji konkursowej nie powołuje się przedstawicieli, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lit d). 6. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska pielęgniarek oddziałowych, w skład komisji konkursowej wchodzą: 1) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych, 2) członkowie komisji: a) ordynator oddziału, b) przełożona pielęgniarek, c) pielęgniarka oddziałowa, zatrudniona w podobnym zakładzie, wskazana przez właściwą ze względu na siedzibę zakładu okręgową radę pielęgniarek i położnych, d) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady lekarskiej, e) (skreślona) 20) f) dwaj przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych. 6a. 21) 7. 22) Prace komisji konkursowej są prowadzone, jeżeli w posiedzeniu komisji bierze udział jej przewodniczący oraz co najmniej 5 jej członków. § 6. 1. Kandydaci zgłaszający się do konkursu powinni przedstawić: 1) podanie, 2) dokumenty stwierdzające posiadanie kwalifikacji zawodowych wymaganych do zajmowania danego stanowiska, a kandydaci na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2-5, ponadto dokument potwierdzający prawo wykonywania zawodu, 3) opisany przez kandydata przebieg pracy zawodowej, 4) 23) opinię o pracy z okresu ostatnich 3 lat pracy zawodowej, a kandydat na stanowisko ordynatora ponadto - co najmniej dwie opinie o kwalifikacjach kandydata, w tym jedną sporządzoną przez specjalistę wojewódzkiego (konsultanta wojewódzkiego) w danej dziedzinie medycyny, 5) oświadczenie o niekaralności, w tym za przewinienia zawodowe. 2. 24) Komisja konkursowa w toku rozmowy z kandydatem może zażądać od niego wykazania się wiadomościami teoretycznymi oraz umiejętnościami praktycznymi, a w stosunku do kandydatów na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, umiejętnościami związanymi z zarządzaniem zakładami służby zdrowia. Wiadomości te sprawdza komisja lub wyznaczeni przez przewodniczącego komisji jej członkowie. 3. Każdemu kandydatowi na stanowiska określone w § 1 ust. 1 pkt 1 udostępnia się, jednakowe dla wszystkich kandydatów, materiały informacyjne o stanie prawnym, organizacyjnym i ekonomicznym zakładu. § 7. 1. Konkurs przeprowadza się, jeżeli zgłosiło się co najmniej dwóch kandydatów. 2. 25) Komisja konkursowa wyłania kandydata na dane stanowisko w drodze tajnego głosowania. 3. Z czynności komisji konkursowej sporządza się protokół przebiegu postępowania konkursowego, który podpisują przewodniczący i członkowie komisji. 4. Protokół udostępnia się do wglądu kandydatom biorącym udział w konkursie na ich żądanie. § 8. 1. 26) W razie stwierdzenia nieprzydatności na stanowisko objęte konkursem wszystkich kandydatów lub niezgłoszenia się do konkursu co najmniej dwóch kandydatów spełniających warunki uczestnictwa w konkursie albo niezatrudnienia kandydata wyłonionego w postępowaniu konkursowym, konkurs ogłasza się ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w ciągu dwóch miesięcy. 2. 27) Organ, który nie zatrudnił kandydata wyłonionego w postępowaniu konkursowym na stanowisko objęte konkursem, powinien uzasadnić na piśmie odmowę zatrudnienia; uzasadnienie sporządza się na wniosek tego kandydata lub komisji konkursowej. 3. 28) W przypadku gdy do ponownie ogłoszonego konkursu nikt się nie zgłosił lub dwa kolejne konkursy nie wyłoniły kandydata na stanowisko objęte konkursami, do czasu obsadzenia w drodze konkursu tego stanowiska organ uprawniony może, po zasięgnięciu opinii komisji konkursowej, zatrudnić na tym stanowisku ustanowioną przez siebie osobę na czas określony, nie dłuższy niż do 6 miesięcy. 4. 29) § 8a. 30) Kierownik zakładu przed powołaniem kandydata wyłonionego w postępowaniu konkursowym na stanowisko ordynatora zasięga opinii związków zawodowych działających w zakładzie. § 9. Komisja konkursowa ulega rozwiązaniu z dniem zatrudnienia kandydata na stanowisko objęte konkursem. § 10. Obsługę komisji konkursowej, niezbędne warunki i środki finansowe związane z postępowaniem konkursowym oraz działalnością komisji zapewnia organ powołujący komisję konkursową. § 11. 1. Właściwe organy ogłoszą konkursy na stanowiska kierowników zakładów opieki zdrowotnej, o których mowa w § 1 ust. 1, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do stanowisk obsadzonych w wyniku postępowania konkursowego w okresie po 26 października 1989 r. § 12. 1. Uprawnione organy ogłoszą w terminie do 26 października 1995 r. konkursy na stanowiska ordynatorów, naczelnych pielęgniarek i przełożonych pielęgniarek, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. 31) Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do ordynatorów, naczelnych pielęgniarek i przełożonych pielęgniarek, z którymi stosunek pracy został nawiązany w wyniku postępowania konkursowego po 26 października 1990 r. 3. Konkursy na stanowiska pielęgniarek oddziałowych organy, o których mowa w ust. 1, ogłoszą nie później niż w terminie 5 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 32). 1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491), które weszło w życie z dniem 9 września 1995 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 41, poz. 179), które wchodzi w życie z dniem 25 kwietnia 1996 r. 3) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 5) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 6) Według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 7) Dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 8) Dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 9) Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 10) Przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 11) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i przez § 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i przez § 1 pkt 6 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) tiret drugie rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 15) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i skreślony przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 19) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 20) Przez § 1 pkt 6 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 21) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i skreślony przez § 1 pkt 6 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 22) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. h) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 29) Dodany przez § 1 pkt 8 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i skreślony przez § 1 pkt 7 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 30) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91, poz. 459), które weszło w życie z dniem 24 grudnia 1992 r. 31) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2. 32) Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 13 marca 1992 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 3 kwietnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń. (Dz. U. Nr 42, poz. 183) Na podstawie art. 82c ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników zatrudnionych w Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń. § 2. Ustala się: 1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników zatrudnionych w Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. W kwestiach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy dotyczące urzędników państwowych. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1996 r. Minister Finansów: G. W. Kołodko Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1996 r. (poz. 183) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W PAŃSTWOWYM URZĘDZIE NADZORU UBEZPIECZEŃ Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I300-400 II350-450 III400-500 IV450-550 V500-600 VI550-650 VII600-700 VIII650-750 IX700-800 X750-850 XI800-900 XII850-1000 XIII900-1200 XIV1000-1400 XV1200-1600 XVI1400-1700 XVII1600-1800 XVIII1700-2000 XIX1800-2500 XX2000-2750 XXI2500-3000 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoKwota w złotych 5do 100 6do 200 7do 400 8do 600 9do 800 10do 1000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 29 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwolnienia od obowiązku uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń telekomunikacyjnych. (Dz. U. Nr 42. poz. 184) Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 26 września 1995 r. w sprawie zwolnienia od obowiązku uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 118, poz. 571) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Nie wymaga koncesji świadczenie usług telekomunikacyjnych: 1) za pomocą urządzeń końcowych, z wyjątkiem central abonenckich lub serwerów międzysieciowych zainstalowanych w sieciach innych niż te, o których mowa w pkt 2 i 3, 2) w sieciach wydzielonych nie przekraczających obszaru jednego budynku lub wyodrębnionego zespołu budynków niemieszkalnych, zarządzanych przez jeden podmiot, 3) w sieciach wydzielonych znajdujących się w jednej miejscowości w zakresie objętym działalnością tych sieci w dniu wejścia w życie rozporządzenia, 4) w sieciach telewizji kablowej i odbioru zbiorowego służących wyłącznie do rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych."; 2) w § 4 w ust. 1: a) w pkt 3 liczby "3 i 4" zastępuje się liczbami "2 i 3", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) sieci telewizji kablowej i odbioru zbiorowego, służących wyłącznie do rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, zainstalowanych w jednym budynku i posiadających nie więcej niż 250 gniazd abonenckich." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego. (Dz. U. Nr 42, poz. 185) Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116 i z 1996 r. Nr 3, poz. 21) w § 1 kwotę "130 zł" zastępuje się kwotą "160 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1996 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu zadań i zasad organizacji policji sądowej. (Dz. U. Nr 42, poz. 186) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia, w których mowa jest o: 1) sądach - odnoszą się do Sądu Najwyższego, z wyłączeniem Izby Wojskowej tego Sądu, oraz do Naczelnego Sądu Administracyjnego i sądów powszechnych, 2) prokuraturach - odnoszą się do powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, 3) sędziach - odnoszą się także do ławników w sądach powszechnych. § 2. Do szczegółowego zakresu zadań policji sądowej należy: 1) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego w budynkach sądów oraz prokuratur, 2) ochrona życia i zdrowia sędziów, prokuratorów oraz innych osób w czasie wykonywania przez nich czynności wynikających z zadań wymiaru sprawiedliwości, 3) wykonywanie czynności procesowych zlecanych przez sąd lub prokuratora, 4) doprowadzanie osób, w tym nieletnich, w szczególnie uzasadnionych przypadkach na zarządzenie sądu lub prokuratora, jeżeli nie zlecono tych zadań innym służbom Policji, 5) wykonywanie zarządzeń porządkowych sądu wydanych w celu utrzymania powagi sądu. § 3. Policja sądowa usytuowana jest w strukturze komend wojewódzkich Policji. § 4. 1. Policja sądowa współdziała przy wykonywaniu zadań z pracownikami sądów i prokuratur oraz ze specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi odpowiedzialnymi za fizyczną i techniczną ochronę budynków, w których mieszczą się sądy i prokuratury, a także ze Służbą Więzienną, jeżeli zajmuje ona pomieszczenia w budynku wspólnym z sądem lub prokuraturą albo położonym w bezpośrednim sąsiedztwie sądu lub prokuratury. 2. Sposób współdziałania, o którym mowa w ust. 1, określa porozumienie między właściwym komendantem wojewódzkim Policji a prezesem sądu wojewódzkiego (sądu apelacyjnego) i prokuratorem wojewódzkim (apelacyjnym), a w odniesieniu do Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego - z Prezesem Sądu Najwyższego lub Prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 5. Prezesi sądów i prokuratorzy, o których mowa w § 4 ust. 2, kierują do właściwych komendantów wojewódzkich Policji wnioski i opinie dotyczące: 1) zagrożeń dla życia i zdrowia osób lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w sądach i prokuraturach, 2) wykonywania zadań policji sądowej, o których mowa w § 2, 3) realizacji współdziałania, o którym mowa w § 4 ust. 1. § 6. 1. Komórki organizacyjne policji sądowej mogą być tworzone dla kilku sądów i prokuratur, jeżeli jest to uzasadnione ich usytuowaniem i potrzebą efektywności działania. 2. Kierownika komórki organizacyjnej policji sądowej powołuje i odwołuje komendant wojewódzki Policji, po zasięgnięciu opinii prezesów sądów i prokuratorów, o których mowa w § 4 ust. 2. § 7. Komendant wojewódzki Policji w ramach przydzielonych przez Komendanta Głównego Policji etatów tworzy komórki organizacyjne policji sądowej po uzgodnieniu z prezesami sądów i prokuratorami, o których mowa w § 4 ust. 2. § 8. 1. Pomieszczenia policji sądowej znajdują się w budynkach sądów lub prokuratur. 2. Koszty związane z utrzymaniem pomieszczeń policji sądowej ponosi właściwy sąd lub właściwa prokuratura. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 kwietnia 1996 r. Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 1 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym. (Dz. U. Nr 42, poz. 187) Na podstawie art. 129 pkt 1 i art. 174 § 5 ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym (Dz. U. z 1994 r. Nr 2, poz. 10 i z 1995 r. Nr 94, poz. 470) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 po wyrazach "we Wrocławiu" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "w Legnicy" dodaje się wyrazy "i Toruniu"; 2) w § 3: a) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) Urząd Celny w Poznaniu - obszar województw: kaliskiego, leszczyńskiego, pilskiego i poznańskiego;", b) w pkt 17 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18) Urząd Celny w Toruniu - obszar województw: bydgoskiego, konińskiego, toruńskiego i włocławskiego."; 3) w § 4 po wyrazach "we Wrocławiu" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "w Legnicy" dodaje się wyrazy "i Toruniu"; 4) w § 5 liczbę "17" zastępuje się liczbą "18". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 26 marca 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 42, poz. 188) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 5, 6 i 26 marca 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.) przez wyjaśnienie: - czy postanowienia art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy uprawniają akcjonariuszy korzystających z możliwości przewidzianej postanowieniami art. 311 § 3 Kodeksu handlowego do dokonywania odliczeń od dochodu wydatków na objęcie akcji w spółce tworzonej w celu oddania tej spółce do odpłatnego korzystania (na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych) - przedsiębiorstwa lub zorganizowanych części mienia przedsiębiorstwa poniesionych jedynie przed rejestracją spółki, - czy uprawnienie takie przysługuje akcjonariuszom również w odniesieniu do wydatków ponoszonych w kolejnych latach podatkowych z tytułu pokrycia całej wartości nominalnej obejmowanych akcji uprawniającej do otrzymania akcji w myśl postanowień art. 346 § 1 Kodeksu handlowego ustalił: 1. Art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547 i Nr 123, poz. 602, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113) uprawnia podatnika korzystającego z możliwości przewidzianego w art. 311 § 3 Kodeksu handlowego sposobu opłacenia akcji wydawanych za gotowiznę do odliczenia od dochodu kwoty wydatków przeznaczonych na objęcie akcji w spółce tworzonej w celu oddania tej spółce do odpłatnego korzystania - na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - przedsiębiorstwa lub zorganizowanych części mienia przedsiębiorstwa niezależnie od tego, czy wydatki te zostały poniesione przed czy po zarejestrowaniu spółki. 2. Uprawnienie, o którym mowa w pkt 1 uchwały, przysługuje podatnikowi w każdym roku podatkowym, w którym poniósł wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy, w wysokości nie przekraczającej w danym roku podatkowym łącznie czterokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w trzecim kwartale roku poprzedzającego rok podatkowy, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych. Przewodniczący: A. Zoll Prezes Trybunału Konstytucyjnego Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 43, poz. 189) Art. 1. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 skreśla się § 2 i oznaczenie § 1; 2) w art. 5 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 3) w art. 17 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa piętnaście tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania i o zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami,"; 4) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. § 1. W pierwszej instancji sąd w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników rozpoznaje sprawy z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych oraz sprawy ze stosunków rodzinnych, z wyjątkiem spraw o alimenty. § 2. Postanowienia poza rozprawą oraz zarządzenia wydaje przewodniczący. § 3. Sprawy inne niż określone w § 1 sąd w pierwszej instancji rozpoznaje w składzie jednego sędziego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 4. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów zawodowych, jeżeli uzna to za wskazane ze względu na szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy."; 5) w art. 48 w § 3 skreśla się wyrazy "lub zaskarżonego w trybie rewizji nadzwyczajnej" oraz wyrazy "lub tej rewizji"; 6) art. 53 otrzymuje brzmienie: "Art. 53. Zgłaszającego w złej wierze wniosek o wyłączenie sędziego sąd, oddalając wniosek, skaże na grzywnę do wysokości pięciuset złotych."; 7) w art. 87: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, a ponadto współuczestnik sporu, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Pełnomocnikiem osoby prawnej lub podmiotu gospodarczego, w tym nie posiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego. Rada Ministrów może ustalić odrębne zasady ustanawiania pełnomocników przez państwowe osoby prawne lub państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Osoba prawna prowadząca, na podstawie odrębnych przepisów, obsługę prawną podmiotu gospodarczego może udzielić pełnomocnictwa procesowego w jego imieniu adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli została do tego upoważniona przez ten podmiot."; 8) w art. 91 w pkt 1 skreśla się wyrazy ", podania o złożenie rewizji nadzwyczajnej"; 9) w art. 94 w § 2 w zdaniu pierwszym po wyrazie "Adwokat" dodaje się wyrazy "lub radca prawny"; 10) w art. 95 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 11) w art. 98 w § 2 po wyrazie "adwokatem" dodaje się wyrazy "lub radcą prawnym"; 12) w art. 108 w § 2 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 13) w art. 109 w zdaniu drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 14) w art. 114 w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 15) w art. 115 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "apelacyjnym lub kasacyjnym" oraz skreśla się wyraz "rewizyjny"; 16) w art. 117: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części ma prawo zgłosić wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego. Przepisy art. 114 i 115 stosuje się odpowiednio. Sąd uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. O wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego sąd zwraca się do właściwej rady adwokackiej lub okręgowej izby radców prawnych. Jeżeli adwokat lub radca prawny ustanowiony w ten sposób ma podjąć czynności poza siedzibą sądu orzekającego, właściwa rada adwokacka lub okręgowa izba radców prawnych na wniosek ustanowionego adwokata lub radcy prawnego wyznaczy w razie potrzeby adwokata lub radcę prawnego z innej miejscowości.", b) w § 2 w zdaniu pierwszym i drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 17) w art. 118 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 18) art. 119 otrzymuje brzmienie: "Art. 119. § 1. Zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała. Jednakże na zasadzie tego ustanowienia adwokat lub radca prawny strony podejmuje czynności procesowe nie cierpiące zwłoki. § 2. Adwokat lub radca prawny może z ważnych przyczyn wnosić o zwolnienie go od obowiązku zastępowania strony w procesie. Rada adwokacka lub okręgowa izba radców prawnych, zwalniając adwokata lub radcę prawnego, wyznaczy jednocześnie innego adwokata lub radcę prawnego."; 19) w art. 120: a) w § 1 w zdaniu pierwszym i drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego", b) w § 2 po dwukrotnie użytym wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego", c) w § 3 po dwukrotnie użytym wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 20) w art. 121 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 21) w art. 122: a) w § 1 w zdaniu pierwszym po wyrazie "Adwokat" dodaje się wyrazy "lub radca prawny", b) w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 22) w art. 123 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 23) w art. 124 w zdaniu pierwszym po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 24) w art. 132 w § 1 po wyrazie "adwokaci" dodaje się wyrazy "i radcy prawni"; 25) w art. 133: a) po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu: "§ 2a. Pisma procesowe dla podmiotów gospodarczych, wpisanych do rejestru sądowego na podstawie odrębnych przepisów, doręcza się na adres podany w rejestrze, chyba że strona wskazała inny adres dla doręczeń. § 2b. W razie niemożności doręczenia w sposób określony w paragrafie poprzedzającym stosuje się odpowiednio art. 136 § 2.", b) w § 3 wyrazy "paragrafie poprzedzającym" zastępuje się wyrazami "§ 2"; 26) w art. 136 w § 3 skreśla się wyrazy "albo rewizji nadzwyczajnej"; 27) w art. 139: a) § 3 otrzymuje brzmienie "§ 3. Pisma dla osób prawnych i organizacji podlegających wpisowi do rejestru na podstawie odrębnych przepisów - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze zmiany adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany.", b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Sąd rejestrowy przy ogłoszeniu lub doręczeniu postanowienia o pierwszym wpisie poucza wnioskodawcę o skutkach zaniedbania ujawnienia w rejestrze zmian określonych w § 3."; 28) w art. 163 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Jeżeli kodeks przewiduje grzywnę bez określenia jej wysokości, grzywnę wymierza się w kwocie do jednego tysiąca złotych."; 29) w art. 188 w § 1 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 30) w art. 194 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Osoba wezwana do udziału w sprawie na wniosek pozwanego może domagać się zwrotu kosztów wyłącznie od pozwanego, jeżeli okaże się, że wniosek był bezzasadny."; 31) w art. 203 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa."; 32) w art. 207 w § 1 skreśla się wyrazy ", a jeżeli jest nim jednostka gospodarki uspołecznionej, ma obowiązek"; 33) w art. 208 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zażądać na rozprawę od państwowej jednostki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej samorządu terytorialnego znajdujących się u nich dowodów, jeżeli strona sama dowodów tych otrzymać nie może;" 34) art. 213 otrzymuje brzmienie: "Art. 213. § 1. Fakty powszechnie znane sąd bierze pod uwagę nawet bez powołania się na nie przez strony. § 2. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa."; 35) art. 232 otrzymuje brzmienie: "Art. 232. Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę."; 36) w art. 316 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy."; 37) w art. 327: a) w § 1 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego", b) w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 38) w art. 342 w § 2 wyraz "rewizję" zastępuje się wyrazem "apelację"; 39) w art. 347 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis art. 332 § 2 stosuje się odpowiednio."; 40) w art. 350 w § 3 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 41) w art. 357 w § 2 w zdaniu po średniku po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 42) w art. 363 w § 2 i 3 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 43) w art. 364 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 44) rozdział 1 działu V tytułu VI księgi pierwszej części pierwszej otrzymuje brzmienie: "Rozdział 1 Apelacja Art. 367. § 1. Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji. § 2. Apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd wojewódzki, a od wyroku sądu wojewódzkiego jako pierwszej instancji - sąd apelacyjny. § 3. Rozpoznanie sprawy następuje w składzie trzech sędziów zawodowych. Postanowienia dotyczące postępowania dowodowego na posiedzeniu niejawnym wydaje sąd w składzie jednego sędziego. Art. 368. Apelacja powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego wyroku, przytoczenie zarzutów i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub zmianę wyroku w całości lub w określonej części. W sprawach o roszczenie majątkowe należy podać również wartość przedmiotu zaskarżenia. Art. 369. § 1. Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. § 2. Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia. Art. 370. Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Art. 371. Po doręczeniu apelacji stronie przeciwnej sąd pierwszej instancji przedstawia niezwłocznie akta sprawy sądowi drugiej instancji. Art. 372. Strona przeciwna może w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia apelacji wnieść odpowiedź na apelację wprost do sądu drugiej instancji. Art. 373. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie, apelacja ulega odrzuceniu. Art. 374. Sąd drugiej instancji może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, jeżeli zachodzi nieważność postępowania. Art. 375. Poza wypadkami wymienionymi w dwóch artykułach poprzedzających sąd drugiej instancji wyznacza rozprawę. Art. 376. Rozprawa przed sądem drugiej instancji odbywa się bez względu na niestawiennictwo jednej lub obu stron. Wydany wyrok nie jest zaoczny. Art. 377. Po wywołaniu sprawy rozprawa rozpoczyna się od sprawozdania sędziego, który zwięźle przedstawia stan sprawy ze szczególnym uwzględnieniem zarzutów i wniosków apelacyjnych. Art. 378. § 1. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach wniosków apelacji. § 2. Sąd drugiej instancji z urzędu uchyli jednak wyrok w całości lub w części, jeżeli postępowanie przed sądem pierwszej instancji jest dotknięte nieważnością albo jeżeli sąd ten nie rozpoznał istoty sprawy. § 3. Sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę na rzecz współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem zaskarżenia prawa i obowiązki są wspólne także dla tych współuczestników. Współuczestników takich należy wezwać na rozprawę; mogą oni także składać pisma przygotowawcze. Art. 379. Nieważność postępowania zachodzi: 1) jeżeli droga sądowa była niedopuszczalna, 2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, organu powołanego do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany, 3) jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona, 4) jeżeli skład sadu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy, 5) jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw, 6) jeżeli sąd rejonowy orzekł w sprawie, w której sąd wojewódzki jest właściwy bez względu na wartość przedmiotu sporu. Art. 380. Sąd drugiej instancji, na wniosek strony, rozpoznaje również te postanowienia sądu pierwszej instancji, które nie podlegały zaskarżeniu w drodze zażalenia, a miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Art. 381. Sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Art. 382. Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Art. 383. W postępowaniu apelacyjnym nie można rozszerzyć żądania pozwu ani występować z nowymi roszczeniami. Jednakże w razie zmiany okoliczności można żądać zamiast pierwotnego przedmiotu sporu jego wartości lub innego przedmiotu, a w sprawach o świadczenie powtarzające się można nadto rozszerzyć żądanie pozwu o świadczenia za dalsze okresy. Art. 384. Sąd nie może uchylić lub zmienić wyroku na niekorzyść strony wnoszącej apelację, chyba że strona przeciwna również wniosła apelację. Art. 385. Sąd drugiej instancji oddala apelację, jeżeli jest ona bezzasadna. Art. 386. § 1. W razie uwzględnienia apelacji sąd drugiej instancji zmienia zaskarżony wyrok i orzeka co do istoty sprawy. § 2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania sąd drugiej instancji uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. § 3. Jeżeli pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie. § 4. Poza wypadkami określonymi w § 2 i 3 sąd drugiej instancji może uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania jedynie wówczas, gdy wydanie wyroku co do istoty sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. § 5. W wypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w innym składzie. § 6. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji wiążą zarówno sąd, któremu sprawa została przekazana, jak i sąd drugiej instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy nastąpiła zmiana stanu prawnego. Art. 387. § 1. Sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu wyrok oraz postanowienie kończące postępowanie w sprawie. § 2. Sporządzenie uzasadnienia powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia sentencji orzeczenia. Jeżeli ogłoszenia nie było, termin ten liczy się od dnia wydania orzeczenia. § 3. Orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie, która w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia. Przepis art. 327 § 2 stosuje się odpowiednio. Jeżeli ogłoszenia nie było, orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu w terminie tygodniowym od sporządzenia uzasadnienia. Art. 388. § 1. Wyrok sądu drugiej instancji jest natychmiast wykonalny, jeżeli kodeks nie stanowi inaczej. Sąd drugiej instancji może jednak uzależnić jego wykonanie, a w razie oddalenia apelacji - wykonanie wyroku sądu pierwszej instancji od złożenia przez powoda stosownego zabezpieczenia, a nawet - gdyby wskutek wykonania wyroku mogła wyniknąć dla pozwanego niepowetowana szkoda wstrzymać wykonanie wyroku aż do uprawomocnienia się. § 2. Zabezpieczenie może również polegać na wstrzymaniu wydania powodowi sum pieniężnych po ich wyegzekwowaniu od pozwanego lub na wstrzymaniu sprzedaży zajętego majątku ruchomego. § 3. Do czasu uprawomocnienia się wyroku wstrzymuje się z urzędu sprzedaż nieruchomości. Art. 389. Po bezskutecznym upływie terminu do zaskarżenia wydanego wyroku sąd drugiej instancji zwraca akta sądowi pierwszej instancji. Art. 390. § 1. Jeżeli przy rozpatrywaniu apelacji w sprawie, w której kasacja nie przysługuje, powstanie zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, sąd może przedstawić to zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, odraczając rozpoznanie sprawy. Sąd Najwyższy władny jest przejąć sprawę do rozpoznania. § 2. Uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie. Art. 391. Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed sądem drugiej instancji, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Przepisy art. 194-196 i 198 nie mają zastosowania."; 45) po rozdziale 1 działu V tytułu VI księgi pierwszej części pierwszej dodaje się rozdział 11 w brzmieniu: "Rozdział 11 Kasacja Art. 392. § 1. Kasacja do Sądu Najwyższego przysługuje stronie od wyroku lub postanowienia, wydanych przez sąd drugiej instancji i kończących postępowanie w sprawie. § 2. Prokurator może wnieść kasację tylko w sprawie, w której uczestniczył w postępowaniu apelacyjnym. Art. 393. Kasacja nie przysługuje w sprawach: 1) o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć tysięcy złotych, a w sprawach gospodarczych - niższa niż dziesięć tysięcy złotych; do oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia stosuje się odpowiednio przepisy o wartości przedmiotu sporu, 2) o alimenty, gdy dotyczy wysokości świadczeń, 3) o czynsz najmu lub dzierżawy, 4) o naruszenie posiadania, 5) o jednorazowe świadczenie z zakresu ubezpieczeń społecznych, przewidziane w przepisach o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, oraz o określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, 6) dotyczących świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych oraz o zasądzenie świadczenia w naturze lub ekwiwalentu, wynikających z postanowień zbiorowych układów pracy. Art. 3931. Kasację można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Art. 3932. § 1. Kasacja powinna być wniesiona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy stroną jest adwokat, sędzia, prokurator, radca prawny lub notariusz oraz profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych polskich szkół wyższych. Art. 3933. Kasacja powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę wyroku w całości lub w części, a w sprawach o roszczenia majątkowe - także wartość przedmiotu zaskarżenia. Art. 3934. Kasację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie miesięcznym od dnia doręczenia orzeczenia stronie skarżącej. Art. 3935. Sąd drugiej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym kasację wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również kasację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Art. 3936. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na kasację w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej kasacji. Po upływie terminu na wniesienie odpowiedzi lub po zarządzeniu doręczenia odpowiedzi skarżącej, sąd drugiej instancji niezwłocznie przedstawi kasację i odpowiedź wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu. Art. 3937. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawy w składzie trzech sędziów. Art. 3938. § 1. Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym odrzuci kasację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd drugiej instancji, albo zwróci ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. § 2. Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym może rozpoznać kasację od postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w tej sprawie. Nie dotyczy to postanowień rozstrzygających co do istoty sprawy, wydanych w postępowaniach nieprocesowych. § 3. Sąd Najwyższy może również na posiedzeniu niejawnym rozpoznać kasację, jeżeli jest ona oparta wyłącznie na podstawie art. 3931 pkt 2, a strona, która wniosła kasację, zrzekła się rozprawy, zaś strona przeciwna, w terminie dwóch tygodni od doręczenia jej kasacji, nie zażądała przeprowadzenia rozprawy. Art. 393 9. § 1. Poza wypadkami wymienionymi w artykule poprzedzającym wyznacza się rozprawę. § 2. Sędzia sprawozdawca przedstawia na rozprawie zwięźle stan sprawy, ze szczególnym uwzględnieniem podstaw i wniosków kasacyjnych. Art. 39310. Z wyjątkiem wypadków określonych w art. 173-175, postępowanie przed Sądem Najwyższym ulega zawieszeniu jedynie na zgodny wniosek stron. Art. 39311. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach kasacji, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Art. 39312. Sąd Najwyższy oddala kasację, jeżeli nie ma usprawiedliwionych podstaw albo jeżeli zaskarżony wyrok mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu. Art. 39313. § 1. Sąd Najwyższy w razie uwzględnienia kasacji uchyla zaskarżony wyrok w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał wyrok, lub innemu sądowi równorzędnemu; Sąd Najwyższy może uchylić także w całości lub w części wyrok sądu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi temu samemu lub równorzędnemu. § 2. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w innym składzie. Art. 39314.§ 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu kasacji wyłoni się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, Sąd Najwyższy może odroczyć wydanie orzeczenia i przekazać to zagadnienie do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi tego sądu. § 2. Uchwała powiększonego składu Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca. § 3. Pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. § 4. Sąd Najwyższy w powiększonym składzie może przejąć sprawę do swego rozpoznania. Art. 39315. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna, że nie ma naruszeń istotnych przepisów postępowania, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, może orzec co do istoty sprawy; w tym wypadku jest związany stanem faktycznym stanowiącym podstawę wydania zaskarżonego wyroku. Art. 39316. Jeżeli pozew ulegał odrzuceniu, Sąd Najwyższy uchyla wydane w sprawie wyroki i odrzuca pozew. Art. 39317. Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy. Nie można oprzeć kasacji od wyroku wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy. Art. 39318. Zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje tylko na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające kasację. Art. 39319. Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed Sądem Najwyższym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji, z tym że termin na sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez Sąd Najwyższy wynosi cztery tygodnie. Art. 39320. Minister Sprawiedliwości, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, określa, w drodze rozporządzenia, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, rodzaje spraw należących do właściwości rzeczowej sądów rejonowych, które w oznaczonym czasie będą rozpoznawane w trybie kasacji przez sądy apelacyjne. Do rozpoznawania kasacji w tych sprawach mają zastosowanie odpowiednio przepisy o postępowaniu przed Sądem Najwyższym."; 46) w art. 394 w § 1: a) w zdaniu wstępnym wyraz "rewizyjnego" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji", b) w pkt 2 wyraz "jego" zastępuje się wyrazami "radcy prawnego lub ich", c) po pkt 4 dodaje się pkt 41 w brzmieniu: "41) wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania;" 47) w art. 395 użyty w różnych przypadkach wyraz "rewizyjny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "drugiej instancji"; 48) art. 397 otrzymuje brzmienie: "Art. 397. § 1. Sąd drugiej instancji rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu niejawnym. § 2. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym."; 49) w art. 401: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia;", b) w pkt 2 część zdania przed średnikiem otrzymuje brzmienie: "jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania"; 50) skreśla się art. 402; 51) w art. 403: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.", b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawnego; w tym wypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżony wyrok, lecz są również z urzędu inne prawomocne wyroki dotyczące tego samego stosunku prawnego."; 52) art. 405 otrzymuje brzmienie: "Art. 405. Do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności właściwy jest sąd, który wydał zaskarżony wyrok, a jeżeli zaskarżono wyroki sądów różnych instancji, właściwy jest sąd instancji wyższej. Do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał co do istoty sprawy."; 53) w art. 407 wyraz "miesięcznym" zastępuje się wyrazem "trzymiesięcznym"; 54) w art. 412: a) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W wypadku, o którym mowa w art. 403 § 3, sąd bądź uchyla jeden z wyroków dotyczących tego samego stosunku prawnego, utrzymując w mocy inny prawomocny wyrok, bądź uchyla wszystkie prawomocne wyroki dotyczące tego samego stosunku prawnego i orzeka co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę właściwemu sądowi pierwszej instancji do rozpoznania i rozstrzygnięcia o tym stosunku prawnym.", b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Jeżeli do rozstrzygnięcia o wznowieniu postępowania właściwy jest Sąd Najwyższy, sąd ten orzeka tylko o dopuszczalności wznowienia, a rozpoznanie sprawy przekazuje sądowi drugiej instancji."; 55) skreśla się dział VII "Rewizja nadzwyczajna" tytułu VI księgi pierwszej części pierwszej; 56) po art. 434 dodaje się art. 4341 w brzmieniu: "Art. 4341. Wyrok sądu drugiej instancji nie jest natychmiast wykonalny."; 57) w art. 465 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Kasację może wnieść jedynie adwokat, a także radca prawny związku zawodowego lub organizacji zrzeszającej emerytów lub rencistów."; 58) w art. 466 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego"; 59) po art. 475 dodaje się art. 4751 w brzmieniu: "Art. 4751. Przepisów art. 466, 467, 468, 470 i 471 nie stosuje się do kasacji i do postępowania przed Sądem Najwyższym, wywołanego jej wniesieniem."; 60) skreśla się art. 4773-4775; 61) art. 4776 otrzymuje brzmienie: "Art. 4776. § 1. Wyrok sądu pierwszej instancji zasądzający świadczenia na rzecz pracownika lub członków jego rodziny, w stosunku do którego sąd drugiej instancji oddalił apelację zakładu pracy, podlega natychmiastowemu wykonaniu także w części, w której sąd nie nadał mu rygoru natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 4772. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do wyroków sądu drugiej instancji zasądzających świadczenia na rzecz pracownika lub członków jego rodziny. § 3. Sąd drugiej instancji nadaje z urzędu wyrokowi, o którym mowa w § 1 i 2, klauzulę wykonalności w dniu ogłoszenia wyroku i wyrok zaopatrzony klauzulą wydaje uprawnionemu."; 62) w art. 4777 skreśla się w powołaniu wyrazy "i 4773-4775"; 63) art. 4778 otrzymuje brzmienie: "Art. 4778. Sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych, należą do właściwości sądów wojewódzkich."; 64) w art. 47714a wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazem "drugiej instancji"; 65) skreśla się art. 47715; 66) w art. 4793 w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza piętnastu tysięcy złotych,"; 67) skreśla się art. 4795; 68) w art. 4799 w § 2 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazami "apelacji, kasacji"; 69) w art. 47913 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd uzna ugodę zawartą przez strony za niedopuszczalną tylko wtedy, gdy jej treść jest niezgodna z prawem lub sprzeczna z zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także wtedy, gdy wymaga tego ochrona środowiska lub ochrona produkcji należytej jakości."; 70) w art. 47914 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W sprawach, w których sąd nie wydał nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym lub upominawczym, pozwany jest obowiązany do wniesienia odpowiedzi na pozew w terminie dwutygodniowym od otrzymania pozwu."; 71) skreśla się art. 47915; 72) skreśla się art. 47920 i 47921; 73) w art. 47924: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Dopuszczalne jest dołączenie odpisów dokumentów poświadczonych za zgodność z oryginałem przez notariusza, adwokata lub radcę prawnego, z wyjątkiem weksli i czeków."; 74) skreśla się art. 47926 i 47927; 75) art. 47935 otrzymuje brzmienie: "Art. 47935. § 1. Do wyroku sądu antymonopolowego przepisy art. 387 i 388 stosuje się odpowiednio. § 2. Od wyroku sądu antymonopolowego przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego."; 76) art. 485 otrzymuje brzmienie: "Art. 485. § 1. Jeżeli powód dochodzi wierzytelności pieniężnej albo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a sąd uzna, że okoliczności uzasadniające dochodzenie roszczenia są udowodnione w całości dołączonymi do pozwu dokumentami urzędowymi lub prywatnymi, wydaje przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty. § 2. W razie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty postępowanie toczy się w trybie zwykłym, z tym że sąd przekaże sprawę sądowi wojewódzkiemu, jeżeli jest on właściwy rzeczowo."; 77) art. 486 otrzymuje brzmienie: "Art. 486. § 1. Sąd wydaje również nakaz zapłaty przeciwko zobowiązanemu z weksla lub czeku należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwa wątpliwości. W razie przejścia na powoda praw z weksla lub z czeku, do wydania nakazu niezbędne jest przedstawienie dokumentów potrzebnych do uzasadnienia roszczenia, o ile przejście tych praw na powoda nie wynika bezpośrednio z weksla lub z czeku. § 2. Art. 485 § 2 stosuje się."; 78) skreśla się art. 489 i art. 490; 79) w art. 493: a) w § 1 skreśla się zdanie ostatnie oraz oznaczenie § 1, b) skreśla się § 2; 80) art. 498 otrzymuje brzmienie: "Art. 498. § 1. W sprawach, w których powód dochodzi od swego dłużnika zapłaty sumy pieniężnej do wysokości pięciu tysięcy złotych, sąd, na wniosek powoda, może wydać nakaz zapłaty. § 2. W razie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty postępowanie toczy się w trybie zwykłym."; 81) skreśla się art. 500 i 501; 82) art. 509 otrzymuje brzmienie: "Art. 509. W sprawach podlegających rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu nieprocesowym orzeka jeden sędzia bez udziału ławników, z wyjątkiem spraw o: 1) pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej, 2) udzielenie zezwolenia rodzicom i opiekunom na rozporządzenie majątkiem dziecka, 3) przysposobienie, 4) rozstrzygnięcie sporu między radą pracowniczą przedsiębiorstwa a dyrektorem przedsiębiorstwa albo między tymi organami a organem założycielskim lub sprawującym nadzór nad przedsiębiorstwem."; 83) w art. 518 wyraz "rewizja" zastępuje się wyrazem "apelacja"; 84) po art. 519 dodaje się art. 5191 w brzmieniu: "Art. 5191. § 1. Od postanowienia sądu drugiej instancji orzekającego co do istoty sprawy nie przysługuje kasacja, jeżeli przepisy księgi drugiej części pierwszej przewidują możliwość zmiany lub uchylenia prawomocnego postanowienia. § 2. Kasacja nie przysługuje również w sprawach: 1) dotyczących zarządu związanego ze współwłasnością lub użytkowaniem, 2) wymienionych w art. 6911, 3) dotyczących złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego. § 3. W postępowaniu rejestrowym kasacja przysługuje jedynie od postanowień sądu drugiej instancji w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru podmiotu podlegającego rejestracji."; 85) w art. 545 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Kto zgłosił wniosek o ubezwłasnowolnienie w złej wierze lub lekkomyślnie, podlega karze grzywny do jednego tysiąca złotych."; 86) w art. 618 w § 2 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 87) w art. 719 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli właściwy byłby sąd drugiej instancji lub Sąd Najwyższy, sąd ten przekaże sprawę sądowi pierwszej instancji, chyba że chodzi o odtworzenie tylko akt sądu drugiej instancji lub akt Sądu Najwyższego."; 88) w art. 732: a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Wniosek o zabezpieczenie sąd rozpoznaje bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od jego złożenia. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy go rozpoznać nie później niż w ciągu miesiąca."; 89) w art. 753 w § 2 po wyrazie "żywiciela" dodaje się wyrazy "i do roszczeń o wynagrodzenie, wynikających ze stosunku pracy"; 90) w art. 762 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia komornikowi wyjaśnień lub informacji przewidzianych w artykule poprzedzającym albo za udzielanie informacji lub wyjaśnień świadomie fałszywych osoba odpowiedzialna może być na wniosek wierzyciela lub z urzędu ukarana przez komornika grzywną do pięciuset złotych."; 91) w art. 764 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "W wypadku niezastosowania się do tego drugiego wezwania, komornik może ukarać taką osobę grzywną w wysokości do dwustu złotych."; 92) po art. 775 dodaje się art. 7751 w brzmieniu: "Art. 7751. § 1. Na postanowienie sądu drugiej instancji, wydane po rozpoznaniu zażalenia, kasacja nie przysługuje. § 2. Przepis § 1 nie ma zastosowania do postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie przybicia i przysądzenia własności nieruchomości nabytej w drodze licytacji oraz w przedmiocie planu podziału między wierzycieli sumy uzyskanej z egzekucji."; 93) w art. 781 w § 1 w zdaniu drugim wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji"; 94) skreśla się art. 866; 95) art. 867 otrzymuje brzmienie: "Art. 867. § 1. Zajęte ruchomości nie wymienione w art. 865 lub nie sprzedane w trybie przewidzianym w tym przepisie komornik sprzedaje w drodze licytacji publicznej. § 2. Cena wywołania w pierwszym terminie licytacji publicznej wynosi trzy czwarte wartości szacunkowej. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie do skutku, zajęte ruchomości mogą być sprzedane w drugim terminie licytacyjnym. Cena wywołania w drugim terminie licytacyjnym wynosi połowę wartości szacunkowej. Sprzedaż licytacyjna nie może nastąpić za cenę niższą od ceny wywołania. § 3. O terminie i miejscu licytacji komornik zawiadamia dłużnika najpóźniej na trzy dni przed dniem licytacji. W wypadkach określonych w art. 864 § 2 zawiadomienie to doręcza się dłużnikowi przed rozpoczęciem licytacji. § 4. Zajęte ruchomości nie wymienione w art. 865 lub nie sprzedane w trybie przewidzianym w tym przepisie komornik, na wniosek wierzyciela, przekazuje do sprzedaży komisowej przed sprzedażą w drodze licytacji publicznej. § 5. Dla sprzedaży komisowej zajętej ruchomości cenę sprzedażną ustala się w wysokości wartości szacunkowej. Jeżeli ruchomość nie zostanie po tej cenie sprzedana w ciągu miesiąca, komisant może obniżyć cenę sprzedażną o 25%. Z uzyskanej ceny sprzedażnej potrąca się prowizję komisową."; 96) w art. 871 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Gdy jednak cena przewyższa pięćset złotych, obowiązek nabywcy ogranicza się do złożenia natychmiast jednej piątej ceny, nie mniej jednak niż pięćset złotych, przy czym reszta powinna być uiszczona do godziny dwunastej dnia następnego."; 97) w art. 886 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Zakładowi pracy, który nie złożył w przepisanym terminie oświadczenia przewidzianego w art. 882 albo zaniedbał przestania zawiadomienia lub dokumentów zajęcia wynagrodzenia nowemu zakładowi pracy dłużnika stosownie do art. 884 § 2 i § 3, komornik wymierza grzywnę w wysokości do pięciuset złotych."; 98) skreśla się art. 894; 99) w art. 955 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej na miesiąc przed jej terminem ogłosić publicznie w budynku sądowym i w lokalu organu gminy, a jeżeli nieruchomość oszacowana jest wyżej niż na pięćdziesiąt tysięcy złotych - także w dzienniku poczytnym w danej miejscowości."; 100) w art. 977 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Podpisy na pełnomocnictwach udzielonych przez państwowe jednostki organizacyjne lub jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego oraz na pełnomocnictwach udzielonych adwokatom lub radcom prawnym nie wymagają poświadczenia."; 101) w art. 978 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywołania, z zaokrągleniem wzwyż do pełnych złotych."; 102) w art. 1031 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Sumy przypadające do wypłaty komornik wypłaca, jeżeli nie są niższe niż dwadzieścia złotych, chyba że wierzytelność nie przekracza tej kwoty."; 103) w art. 1052 zdanie pierwsze i drugie otrzymują brzmienie: "W jednym postanowieniu sąd może wymierzyć grzywnę nie wyższą niż jeden tysiąc złotych, chyba że trzykrotne wymierzenie grzywny okazało się nieskuteczne. Ogólna suma grzywien w tej samej sprawie nie może przewyższać stu tysięcy złotych."; 104) w art. 1053 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Wymierzając grzywnę, sąd orzeknie jednocześnie - na wypadek nieściągnięcia - zamianę grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu od pięciu złotych do stu pięćdziesięciu złotych grzywny."; 105) w art. 1069 w § 1 wyrazy "jednostce gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "współwłaścicielowi lub osobie trzeciej"; 106) w art. 1115 w § 1 wyrazy "art. 1112 § 2" zastępuje się wyrazami "art. 1112 § 1"; 107) w art. 1148 w § 3 wyraz "rewizja" zastępuje się wyrazem "apelacja"; 108) art. 1150 otrzymuje brzmienie: "Art. 1150. § 1. Orzeczenia sądów zagranicznych w sprawach cywilnych należących w Polsce do drogi sądowej, nadające się do wykonania w drodze egzekucji, są tytułami egzekucyjnymi i będą w Polsce wykonalne, pod warunkiem wzajemności, jeżeli: 1) orzeczenie podlega wykonaniu w państwie, z którego pochodzi, 2) zachodzą warunki określone w art. 1146 § 1 pkt 1-6. § 2. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do orzeczeń sądów polubownych, wydanych za granicą."; 109) art. 1152 otrzymuje brzmienie: "Art. 1152. Ugoda zawarta przed sądem zagranicznym stanowi - pod warunkiem wzajemności - tytuł egzekucyjny, jeżeli jest wykonalna w państwie jej zawarcia i nie jest sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio." Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. § 1. Na postanowienie sądu pierwszej instancji o ogłoszeniu upadłości zażalenie służy tylko upadłemu, na postanowienie zaś oddalające wniosek o ogłoszenie upadłości - tylko wnioskodawcy. § 2. Jeżeli jednak wniosek o ogłoszenie upadłości dotyczy przedsiębiorstwa państwowego, zażalenie zarówno na postanowienie o ogłoszeniu upadłości, jak i na postanowienie oddalające wniosek służy także organowi założycielskiemu i organowi reprezentującemu Skarb Państwa, choćby organ ten nie był wnioskodawcą. § 3. Na zasadach określonych w paragrafach poprzedzających na postanowienie sądu drugiej instancji służy kasacja."; 2) w art. 31: a) skreśla się § 2, b) w § 3 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "zażalenia"; 3) w art. 78 po wyrazie "sądu" wyraz "nie" zastępuje się wyrazami "pierwszej instancji"; 4) w art. 114 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Na postanowienie sądu nie ma zażalenia."; 5) w art. 122 w § 2 skreśla się zdanie drugie; 6) w art. 123 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Na postanowienie sądu nie ma zażalenia."; 7) w art. 137 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Na postanowienie sądu nie ma zażalenia."; 8) w art. 149 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Na postanowienie sądu nie ma zażalenia."; 9) art. 193 otrzymuje brzmienie: "Art. 193. Na postanowienie sądu drugiej instancji, odmawiające zatwierdzenia układu, służy kasacja."; 10) w art. 198: a) w § 2 wyrazy "środka odwoławczego" zastępuje się wyrazem "zażalenia", b) w § 4 skreśla się zdanie drugie; 11) w art. 211 w § 1 skreśla się zdanie drugie. Art. 3. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 po wyrazach "Kodeksu postępowania cywilnego" skreśla się wyrazy "o postępowaniu nieprocesowym"; 2) w art. 13 w § 1 wyrazy "rejonowego - sądu gospodarczego nie" zastępuje się wyrazami "pierwszej instancji"; 3) w art. 21 w § 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Organom tym powinny być doręczane wszystkie postanowienia i zarządzenia." 4) w art. 24: a) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Na postanowienie uwzględniające podanie o otwarcie postępowania układowego nie ma zażalenia. Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające takie podanie oraz umarzające postępowanie służy kasacja.", b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Postanowienie uwzględniające podanie o otwarcie postępowania układowego dotyczące przedsiębiorstwa państwowego oraz postanowienie oddalające takie podanie, jak również umarzające postępowanie może być zaskarżone odpowiednio zażaleniem i kasacją przez organ założycielski lub organ reprezentujący Skarb Państwa."; 5) w art. 31 w § 5 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Na postanowienie sądu nie ma zażalenia."; 6) w art. 66 po wyrazie "sądu" dodaje się wyrazy "drugiej instancji", a wyraz "rewizja" zastępuje się wyrazem " kasacja". Art. 4. W Kodeksie postępowania administracyjnego wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w § 1 skreśla się pkt 3; 2) w art. 88 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Kto, będąc obowiązany do osobistego stawienia się (art. 51), mimo prawidłowego wezwania nie stawił się bez uzasadnionej przyczyny jako świadek lub biegły albo bezzasadnie odmówił złożenia zeznania, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin albo udziału w innej czynności urzędowej, może być ukarany przez organ przeprowadzający dowód grzywną do 50 zł, a w razie ponownego niezastosowania się do wezwania - grzywną do 200 zł."; 3) w art. 96 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Za niewłaściwe zachowanie się w czasie rozprawy strony, świadkowie, biegli i inne osoby uczestniczące w rozprawie mogą być, po uprzednim ostrzeżeniu, wydalone z miejsca rozprawy przez kierującego rozprawą oraz ukarane grzywną do 100 zł."; Art. 5. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 297, z 1985 r. Nr 20, poz. 86 i z 1990 r. Nr 55, poz. 318) skreśla się art. XII i XIII. Art. 6. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426) skreśla się art. 88. Art. 7. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z 1996 r. Nr 34, poz. 146) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 3 wyraz "Rewizja" zastępuje się wyrazami "Apelacja, kasacja"; 2) w art. 22: a) w ust. 2 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "apelacji", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w wypadku odrzucenia kasacji z powodu nieuiszczenia należnej opłaty."; 3) skreśla się art. 35; 4) w art. 38 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia sentencji, pobiera się przy zgłoszeniu żądania sporządzenia lub doręczenia uzasadnienia."; 5) skreśla się art. 39. Art. 8. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 24, poz. 110) w art. 10 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nazwę spółdzielni, jej siedzibę i adres,". Art. 9. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195 i z 1992 r. Nr 75, poz. 368) w art. 10 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nazwę, siedzibę i adres izby gospodarczej oraz zakres terytorialny jej działalności,". Art. 10. Rewizje nadzwyczajne od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz organów pozasądowych, przewidziane w ustawach szczególnych, rozpoznaje Sąd Najwyższy stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym. Termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej wynosi sześć miesięcy od dnia wydania prawomocnego orzeczenia. Art. 11. 1. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczą się od tego dnia według przepisów tej ustawy, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. 2. Do złożenia i rozpoznania rewizji od orzeczenia sądu pierwszej instancji, wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. 3. Od orzeczenia sądu drugiej instancji oddalającego po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy rewizje lub orzekającego co do istoty sprawy przysługuje kasacja, z wyłączeniem spraw, w których według tej ustawy kasacja nie przysługuje. 4. W sprawie, w której orzeczenie sądu pierwszej instancji zostało uchylone przez sąd drugiej instancji po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, postępowanie toczy się według przepisów tej ustawy. 5. W sprawie, w której została wniesiona rewizja nadzwyczajna przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpoznanie tej rewizji następuje według dotychczasowych przepisów. Art. 12. 1. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich może zaskarżyć, w drodze kasacji, prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji lub sądu rewizyjnego, kończące postępowanie w sprawie, wydane przed tym dniem, na podstawach i w terminach które były przewidziane dla rewizji nadzwyczajnej. Kasację od orzeczenia Sądu Najwyższego rozpoznaje Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów. 2. Podania o wniesienie rewizji nadzwyczajnych nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na zasadach dotychczasowych, w wyniku czego Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny może wnieść kasację z zastosowaniem przepisu ust. 1. 3. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich może zaskarżyć, w drodze kasacji, prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji, a także orzeczenie sądu wojewódzkiego orzekającego w drugiej instancji lub sądu apelacyjnego, wydane po dniu wejścia w życie ustawy, jednakże tylko w ciągu sześciu miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. 4. Przepis ust. 1 stosuje się również do orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych na skutek rewizji nadzwyczajnej - wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 13. Podmioty gospodarcze podlegające wpisowi do rejestru sądowego, w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, są obowiązane do uzupełnienia danych w rejestrze przez podanie aktualnego adresu. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z tym że art. 1 pkt 6, 28, 85, 90, 91, 96, 97, 99 i 101-104, art. 4 pkt 2 i 3 oraz art. 13 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w Paradyżu. (Dz. U. Nr 44, poz. 191) Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 17, poz. 85) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w Paradyżu. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 14 lipca 1996 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. (poz. 191) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności do 14 maja 1996 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych do 17 maja 1996 r.- podanie do wiadomości wyborców zarządzenia w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy do 23 maja 1996 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej - powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji Wyborczej do 7 czerwca 1996 r.- powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych komisji wyborczych do 14 czerwca 1996 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do zarejestrowania kandydatów na radnych do 21 czerwca 1996 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 28 czerwca 1996 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 5 lipca 1996 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze, w drodze rozplakatowania, obwieszczeń Gminnej Komisji Wyborczej zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych 11 lipca 1996 r.- przestanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 14 lipca 1996 r.- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 2 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek oświatowo-wychowawczych. (Dz. U. Nr 44, poz. 192) Na podstawie art. 71 i art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 września 1993 r. w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek oświatowo-wychowawczych (Dz. U. Nr 95, poz. 434) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 4 w brzmieniu: "4) centra kształcenia praktycznego." 2) w § 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Centra kształcenia praktycznego służą uczniom i słuchaczom publicznych szkół zawodowych, w tym słuchaczom szkół dla dorosłych. 5. Uczniowie szkół publicznych prowadzonych przez inne organy niż organ prowadzący centrum kształcenia praktycznego mogą korzystać z zajęć organizowanych w centrum, na zasadach określonych w porozumieniu (umowie) zawieranym między szkołą a centrum. Porozumienie (umowa) powinno określać zasady finansowania kosztów tych zajęć. 6. Centra kształcenia praktycznego mogą służyć również uczniom i słuchaczom szkół niepublicznych na zasadach odpłatności ustalonych przez organ prowadzący placówkę."; 3) w § 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Celem działalności centrów kształcenia praktycznego jest realizowanie zadań z zakresu przygotowania praktycznego młodzieży i dorosłych, wynikających z programów nauczania zajęć praktycznych, a także innych zadań zleconych przez szkoły i organ prowadzący oraz inne jednostki i podmioty gospodarcze."; 4) w § 5 w ust. 1 liczbę "3" zastępuje się liczbą "4"; 5) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 kwietnia 1996 r. (poz. 192) Załącznik nr 4 RAMOWY STATUT CENTRUM KSZTAŁCENIA PRAKTYCZNEGO Zadania centrum § 1. Centrum kształcenia praktycznego, zwane dalej "centrum", realizuje zadania z zakresu przygotowania praktycznego młodzieży i dorosłych wynikające z programów nauczania zajęć praktycznych, a także inne zadania zlecone przez szkoły i organ prowadzący oraz inne jednostki organizacyjne i podmioty gospodarcze. § 2. Do zadań centrum należy w szczególności: 1) organizowanie zajęć praktycznych dla uczniów i słuchaczy szkół zawodowych zasadniczych, średnich i policealnych w pełnym zakresie programowym bądź w zakresie wybranych treści programowych, 2) organizowanie egzaminów z nauki zawodu i przygotowania zawodowego dla uczniów i słuchaczy szkół zawodowych w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 3) organizowanie przysposobienia do pracy dla uczniów szkół podstawowych, uczących się w klasach przysposabiających do pracy zawodowej, 4) realizowanie innych zadań edukacyjnych zleconych przez organ prowadzący oraz inne jednostki organizacyjne i podmioty gospodarcze, a w szczególności: a) organizowanie specjalistycznego doskonalenia nauczycieli przedmiotów zawodowych teoretycznych i praktycznej nauki zawodu, w zakresie nowoczesnych technik i technologii wytwarzania, b) organizowanie dla osób dorosłych kursów podwyższających kwalifikacje lub umożliwiających uzyskanie innych kwalifikacji (przekwalifikowanie) na zasadach określonych w odrębnych przepisach, c) organizowanie egzaminów kwalifikacyjnych dla uczestników pozaszkolnych form kształcenia w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, d) organizowanie kształcenia praktycznego dla młodocianych zatrudnionych przez zakłady pracy w celu przygotowania zawodowego. Nazwa centrum § 3. 1. Nazwa centrum zawiera: 1) określenie "centrum kształcenia praktycznego", 2) imię centrum, jeżeli centrum takie nadano, 3) określenie siedziby. 2. W przypadku filii nazwa zawiera określenie centrum, któremu filia jest podporządkowana, np. "Centrum Kształcenia Praktycznego w ................. Filia w ....................". § 4. 1. Centrum nadaje imię organ prowadzący, na wniosek rady centrum. 2. Imię centrum powinno być związane z jego działalnością merytoryczną i pedagogiczną. 3. Ustalona nazwa jest używana przez centrum i filię w pełnym brzmieniu. 4. W statucie centrum wymienia się organ prowadzący centrum. Organy centrum § 5. 1. Organami centrum są: 1) dyrektor centrum, 2) rada centrum, jeżeli została utworzona, 3) rada pedagogiczna. 2. Organy centrum współdziałają z właściwymi organami szkół oraz innych jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych, na których rzecz centrum wykonuje zadania, o których mowa w § 2. 3. Statut centrum szczegółowo określa kompetencje organów centrum, tryb wyboru członków rady, zasady współdziałania organów centrum oraz sposób rozwiązywania sporów między nimi, w szczególności przez: 1) zapewnienie każdemu z nich możliwości swobodnego działania i podejmowania decyzji w granicach kompetencji określonych ustawą i szczegółowo w statucie centrum, 2) zapewnienie bieżącej wymiany informacji między organami centrum o podejmowanych i planowanych działaniach lub decyzjach. 4. W centrum kształcenia praktycznego, na wniosek dyrektora, mogą być tworzone stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze. 5. W przypadku gdy nie została utworzona rada centrum, statut centrum określa sprawy, w których rada pedagogiczna, realizując zadania centrum, jest zobowiązana zasięgnąć opinii przedstawicieli rodziców uczniów, uczniów i słuchaczy. Sprawy organizacyjne i finansowe § 6. 1. W centrum mogą być tworzone pracownie, laboratoria, warsztaty, magazyny i inne jednostki organizacyjne. 2. Podstawową jednostką organizacyjną centrum jest pracownia. 3. Zakres działania pracowni powinien odpowiadać działom określonym w programie zajęć praktycznych, np. pracownia mechaniczna, elektryczna, elektroniczna, komputerowa, szycia, gospodarstwa domowego i inne. Pracownią kieruje i odpowiada za jej działalność nauczyciel (opiekun pracowni). 4. Podstawową formą pracy dydaktycznej w centrum są zajęcia praktyczne prowadzone w pracowniach, laboratoriach lub warsztatach produkcyjnych, a podstawową jednostką organizacyjną zajęć praktycznych jest grupa złożona z uczniów lub słuchaczy realizujących określony program nauczania. 5. Organizację zajęć praktycznych określają odrębne przepisy. § 7. 1. Szczegółową organizację zajęć w danym roku szkolnym określa arkusz organizacyjny centrum, opracowany przez dyrektora centrum co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego. 2. Arkusz organizacyjny centrum na każdy rok zatwierdza organ prowadzący. § 8. 1. Centrum jest jednostką budżetową. 2. Działalność produkcyjna i usługowa oraz organizowane przez centrum kursowe formy kształcenia, dokształcania i doskonalenia mogą być prowadzone i finansowane w formie gospodarki pozabudżetowej centrum, na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Uczniowie, słuchacze i pracownicy centrum § 9. 1. Statut centrum określa szczegółowo prawa i obowiązki uczniów i słuchaczy oraz przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą dyrektora centrum do skreślenia, w porozumieniu z dyrektorem właściwej szkoły, ucznia lub słuchacza z listy uczących się w centrum. 2. W centrum zatrudnia się nauczycieli oraz pracowników nie będących nauczycielami (inżynieryjno-technicznych, administracyjnych i obsługi). 3. Zasady zatrudniania i wynagradzania nauczycieli oraz innych pracowników, o których mowa w ust. 2, określają odrębne przepisy. 4. Statut centrum określa ramowy zakres zadań pracowników, w szczególności związanych z: - odpowiedzialnością za życie i zdrowie oraz bezpieczeństwo i higienę pracy uczniów i słuchaczy, - prawidłowym przebiegiem procesu dydaktyczno-wychowawczego, - dbałością i odpowiedzialnością za powierzone mienie. 5. Statut określa czas pracy centrum oraz godziny rozpoczynania i kończenia zajęć przez uczniów i słuchaczy, przychodzących na zajęcia do pracowni, laboratoriów i warsztatów. Postanowienia końcowe § 10. Ocenianie opanowania przez ucznia lub słuchacza umiejętności określonych programem zajęć praktycznych odbywa się na zasadach określonych dla uczniów i słuchaczy szkół publicznych. § 11. Centrum prowadzi dokumentację przebiegu nauczania zgodnie z odrębnymi przepisami. § 12. Uczestnikom pozaszkolnych form kształcenia centrum wydaje dokumenty potwierdzające ich ukończenie zgodnie z odrębnymi przepisami. § 13. Statut centrum określa formy współpracy rady pedagogicznej i rady centrum z dyrektorami i radami pedagogicznymi szkół oraz zakładami pracy, zwłaszcza w zakresie wypełniania zadań wychowawczo-opiekuńczych w stosunku do uczniów i młodocianych pracowników zakładów pracy. § 14. Centrum używa pieczęci urzędowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 9 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji. (Dz. U. Nr 44, poz. 193) Na podstawie art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji (Dz. U. Nr 21, poz. 100) w załączniku nr 2 w części D.5. w objaśnieniach do pola 39 i 40 wyrazy "miesiące", "miesiąc" i "miesięczna" zastępuje się odpowiednio wyrazami "kwartały", "kwartał" i "kwartalna". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Inspekcji Nasiennej. (Dz. U. Nr 44, poz. 194) Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Inspekcji Nasiennej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Inspekcji Nasiennej może w razie potrzeby przekształcać, łączyć lub likwidować komórki organizacyjne wymienione w statucie, zawiadamiając o tym Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 kwietnia 1996 r. (poz. 194) STATUT INSPEKCJI NASIENNEJ § 1. 1. Inspekcja Nasienna, zwana dalej "Inspekcją", działa na podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) oraz niniejszego statutu. 2. Inspekcja jest organem administracji państwowej, podległym Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 3. W skład Inspekcji wchodzą: Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej, zwany dalej "Centralnym Inspektoratem", oraz okręgowe inspektoraty Inspekcji Nasiennej, zwane dalej "okręgowymi inspektoratami". § 2. 1. Organami Inspekcji są: Dyrektor Centralnego Inspektoratu oraz dyrektorzy okręgowych inspektoratów. 2. W postępowaniu administracyjnym organem pierwszej instancji jest dyrektor okręgowego inspektoratu, a organem drugiej instancji - Dyrektor Centralnego Inspektoratu. § 3. 1. Dyrektor Centralnego Inspektoratu wykonuje zadania przy pomocy Centralnego Inspektoratu, z siedzibą w Warszawie. 2. Dyrektorzy okręgowych inspektoratów wykonują zadania przy pomocy okręgowych inspektoratów. § 4. 1. Dyrektor Centralnego Inspektoratu kieruje działalnością Inspekcji przy pomocy dwóch zastępców i dyrektorów okręgowych inspektoratów. 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu może upoważnić swoich zastępców i innych pracowników Inspekcji do podejmowania decyzji w jego imieniu, w określonych przez niego sprawach. § 5. 1. Dyrektora Centralnego Inspektoratu powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 2. Zastępców Dyrektora Centralnego Inspektoratu powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Dyrektora Centralnego Inspektoratu. § 6. Dyrektor Centralnego Inspektoratu zatrudnia pracowników w Centralnym Inspektoracie oraz powołuje i odwołuje dyrektorów okręgowych inspektoratów i, na ich wniosek, zastępców dyrektorów okręgowych inspektoratów. § 7. 1. W skład Centralnego Inspektoratu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) stanowisko pracy ds. oceny laboratoryjnej nasion, 2) stanowisko pracy ds. oceny polowej, 3) stanowisko pracy ds. oceny sadzeniaków ziemniaka, 4) stanowisko pracy ds. oceny materiału szkółkarskiego, 5) stanowisko pracy ds. kontroli materiału siewnego, 6) stanowisko pracy ds. informatyki i statystyki, 7) stanowisko pracy ds. organizacji, kadr i warunków pracy, 8) stanowisko pracy ds. obsługi prawnej, 9) stanowisko pracy ds. administracyjno-gospodarczych, 10) stanowisko pracy ds. inwestycji i zaopatrzenia, 11) dział finansów i księgowości. 2. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz zakres zadań komórek organizacyjnych Centralnego Inspektoratu określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora Centralnego Inspektoratu. § 8. 1. Działalnością okręgowego inspektoratu kieruje jego dyrektor przy pomocy swego zastępcy. 2. Dyrektor okręgowego inspektoratu może upoważnić swojego zastępcę i innych pracowników okręgowego inspektoratu do podejmowania decyzji w jego imieniu, w określonych przez niego sprawach. 3. Dyrektor okręgowego inspektoratu zatrudnia pracowników w okręgowym inspektoracie. § 9. 1. W skład okręgowego inspektoratu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) stacja oceny nasion, 2) stacja oceny sadzeniaków ziemniaka, 3) dział kwalifikacji i kontroli nasiennej, 4) dział finansów i księgowości, 5) dział administracyjno-gospodarczy, 6) stanowisko pracy do spraw kadr, warunków pracy i obronnych. 2. Szczegółową organizację wewnętrzną okręgowego inspektoratu określa regulamin organizacyjny nadany przez dyrektora okręgowego inspektoratu. § 10. 1. Do zadań Dyrektora Centralnego Inspektoratu należy: 1) ustalanie i wdrażanie metod oceny i kontroli materiału siewnego, 2) określanie stopni kwalifikacji materiału siewnego, 3) określanie wykazu roślin uprawnych, których materiał siewny może być uznawany za standardowy, 4) ustalanie wykazu odmian, których materiał siewny może być uznawany za kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy, 5) określanie materiału siewnego podlegającego ocenie tożsamości lub weryfikacyjnej ziemniaka, 6) ustalanie, które dokumenty oceny jakości i tożsamości materiału siewnego, wystawiane za granicą, obowiązują w kraju, 7) ustalanie rodzajów i wzorów świadectw z oceny polowej i laboratoryjnej materiału siewnego, 8) ustalanie trybu i szczegółowych warunków wydawania zezwoleń: a) na wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów jagodowych, b) na obrót materiałem siewnym, 9) nadzór i koordynacja działalności dyrektorów okręgowych inspektoratów, w szczególności w zakresie: a) prawidłowości dokonywania oceny materiału siewnego oraz uznawania go za kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub handlowy, b) przestrzegania zasad i trybu przeprowadzania kontroli materiału siewnego oraz zasadności wydawania decyzji związanych z wytwarzaniem i obrotem tym materiałem, c) prowadzenia racjonalnej gospodarki posiadanym majątkiem trwałym oraz środkami finansowymi, 10) ustalanie stawek wynagrodzeń dla kwalifikatorów i próbobiorców oraz ustalanie stawek opłat za ocenę materiału siewnego, zgodnie z zasadami określonymi przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 11) organizowanie powtórnej oceny materiału siewnego, 12) rozpatrywanie odwołań od decyzji dyrektorów okręgowych inspektoratów, 13) opracowywanie zbiorczych informacji, analiz i wniosków z obrotu, oceny i kontroli materiału siewnego, 14) inicjowanie i organizowanie szkolenia i doskonalenia zawodowego pracowników Inspekcji Nasiennej oraz kwalifikatorów i próbobiorców materiału siewnego, 15) opracowywanie zbiorczych planów rzeczowych i preliminarzy budżetowych, planów inwestycji i kapitalnych remontów oraz podział zadań i środków dla okręgowych inspektoratów, 16) opracowywanie analiz i wniosków w sprawach związanych z warunkami pracy i wynagradzania pracowników Inspekcji Nasiennej, 17) reprezentowanie na zewnątrz organów Inspekcji Nasiennej, 18) inicjowanie zamierzeń mających na celu poprawę warunków działalności Inspekcji Nasiennej, 19) współpraca z innymi organami administracji państwowej i placówkami naukowo-badawczymi zajmującymi się problematyką oceny materiału siewnego. 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu, realizując zadania określone w ust. 1 pkt 1-11, wydaje zarządzenia i wytyczne. 3. Zastępcy Dyrektora Centralnego Inspektoratu nadzorują zagadnienia określone przez Dyrektora. W czasie nieobecności Dyrektora zastępuje go wyznaczony przez niego zastępca. § 11. 1. Do zadań dyrektora okręgowego inspektoratu należy całokształt działalności związanej z oceną i kontrolą materiału siewnego, a w szczególności: 1) ocena materiału siewnego, uznawanie go za kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany i handlowy oraz wydawanie świadectw, 2) przyznawanie uprawnień hodowcom do oceny polowej i laboratoryjnej materiału siewnego w celu uznania go za standardowy w stosunku do hodowanych przez nich odmian, 3) przyznawanie uprawnień podmiotom gospodarczym prowadzącym obrót materiałem siewnym do oceny laboratoryjnej tego materiału celem uznania go za handlowy, 4) upoważnianie: a) kwalifikatorów do dokonywania oceny polowej materiału zgłoszonego do uznania za materiał kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany oraz urzędowej oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport, b) próbobiorców do pobierania próbek materiału siewnego do oceny, 5) rozpatrywanie wniosków o powtórne dokonywanie oceny: a) laboratoryjnej, dokonanej przez upoważnione podmioty gospodarcze prowadzące obrót materiałem siewnym, b) polowej lub oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport, dokonanej przez kwalifikatora, c) cech zewnętrznych dokonanych przez podmiot gospodarczy prowadzący obrót materiałem siewnym, 6) kontrola dokonywania oceny materiału siewnego przez upoważnione podmioty, 7) kontrola materiału siewnego w procesie wytwarzania, przechowywania i obrotu, 8) graniczna kontrola materiału siewnego lub zlecanie jej przeprowadzenia organom Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin, 9) wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie obrotu materiałem siewnym i wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów jagodowych, 10) wydawanie zakazów wprowadzania do obrotu i nakazów wyłączania z obrotu materiału siewnego nie odpowiadającego normom i wymaganiom jakościowym oraz innym warunkom obrotu, 11) wydawanie nakazów poddawania materiału siewnego zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, 12) zbieranie i opracowywanie, do celów statystycznych, półrocznych informacji dotyczących obrotu materiałem siewnym, 13) współdziałanie z terenowymi organami rządowej administracji ogólnej, organami kontroli państwowej, z placówkami naukowo-badawczymi oraz innymi jednostkami organizacyjnymi w zakresie oceny i kontroli materiału siewnego, 14) organizowanie szkolenia pracowników okręgowego inspektoratu oraz kwalifikatorów i próbobiorców materiału siewnego, 15) prowadzenie produkcji ubocznej ogrodniczej dla wykorzystania szklarni poza sezonem oceny materiału siewnego, 16) opracowywanie projektów preliminarzy budżetowych oraz planów finansowych, 17) administrowanie mieniem okręgowego inspektoratu i racjonalne prowadzenie gospodarki finansowej, 18) opracowywanie projektów rzeczowych planów inwestycyjnych i kapitalnych remontów oraz organizowanie ich realizacji, 19) reprezentowanie na zewnątrz okręgowego inspektoratu. 2. Dyrektor okręgowego inspektoratu, realizując zadania zawarte w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-11, wydaje decyzje administracyjne. 3. Kontrolę materiału siewnego przeprowadzają upoważnieni pracownicy okręgowego inspektoratu. 4. Po zakończeniu czynności kontrolnych kontrolujący sporządzają odpowiedni protokół. § 12. Inspekcja Nasienna prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych. (Dz. U. Nr 44, poz. 195) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 kwietnia 1996 r. (poz. 195) STATUT CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH § 1. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem", jest państwową jednostką organizacyjną i działa na podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) i niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Centralnego Ośrodka jest Słupia Wielka w województwie poznańskim. § 3. Nadzór nad Centralnym Ośrodkiem sprawuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 4. 1. Przedmiotem działania Centralnego Ośrodka jest: 1) przeprowadzanie badań i oceny odmian w celu ich rejestracji lub przyznawania hodowcom wyłącznego prawa do ich odmian, w szczególności badań i oceny zmierzającej do stwierdzenia odrębności, wyrównania i trwałości oraz do oceny wartości gospodarczej odmian, 2) prowadzenie rejestru odmian oraz ewidencji odmian zgłoszonych do tego rejestru, 3) prowadzenie księgi ochrony wyłącznego prawa do odmian oraz spisu zgłoszonych do przyznania wyłącznego prawa, 4) prowadzenie badań odmianowych w celu uzyskania informacji o wartości gospodarczej odmian dla ich użytkowników w odniesieniu do roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do rejestru bez wymagania zadowalającej wartości gospodarczej. 2. Do zadań Centralnego Ośrodka należy w szczególności: 1) planowanie, organizacja oraz przeprowadzanie badań i doświadczeń odmianowych, 2) ustalanie metodyki badań i doświadczeń odmianowych oraz metodyki opracowywania wyników tych badań i doświadczeń, 3) ustalanie metod i kryteriów oceny wartości gospodarczej odmian oraz sporządzanie charakterystyk gospodarczych odmian, 4) ustalanie metody i kryteriów oceny odrębności, wyrównania i trwałości odmian oraz sporządzanie charakterystyk botanicznych odmian, 5) ustalanie i ogłaszanie szczegółowych warunków i wymagań obowiązujących przy zgłaszaniu odmian do rejestru odmian i do przyznania wyłącznego prawa do odmiany, 6) publikowanie wyników badań i doświadczeń odmianowych, list odmian roślin rolniczych, warzywnych, ozdobnych i sadowniczych, metodyk badania odmian, a także Diariusza Centralnego Ośrodka, 7) publikowanie grup roślin, w ramach których nie można wpisywać do rejestru i księgi ochrony praw do odmian tych samych lub podobnych nazw różnych odmian, 8) publikowanie metodyk urzędowego badania odmian, 9) upowszechnianie informacji o odmianach, 10) przeprowadzanie lustracji hodowli odmian, 11) opracowywanie okresowych analiz związanych z oceną postępu w hodowli roślin i stanu oceny odmian, 12) badanie dla Inspekcji Nasiennej tożsamości i czystości odmianowej nasion będących w krajowym i zagranicznym obrocie handlowym, 13) współpraca z krajowymi oraz zagranicznymi jednostkami i organizacjami zajmującymi się badaniami i oceną odmian, 14) inicjowanie działalności związanej z postępem naukowym i technicznym w ocenie odmian, 15) wykonywanie innych zadań zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 5. 1. Centralnym Ośrodkiem kieruje Dyrektor przy pomocy dwóch zastępców. 2. Dyrektora Centralnego Ośrodka powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 3. Zastępców Dyrektora powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Dyrektora Centralnego Ośrodka. 4. Do obowiązków Dyrektora należy w szczególności: 1) kierowanie działalnością Centralnego Ośrodka oraz reprezentowanie go na zewnątrz, 2) zarządzanie majątkiem Centralnego Ośrodka, 3) podejmowanie decyzji w sprawach wpisania, odmowy wpisania i skreślania odmian z rejestru odmian roślin uprawnych oraz w sprawach przyznania, odmowy przyznania, stwierdzenia nieważności lub pozbawienia wyłącznego prawa do odmiany. 5. Wpisanie odmiany do rejestru, odmowa wpisania i skreślenie odmiany z rejestru następuje po zasięgnięciu opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji odmian. Zakres działania tych komisji określają odrębne przepisy. 6. Dyrektor Centralnego Ośrodka może upoważnić zastępców dyrektora do prowadzenia określonych przez niego spraw oraz podejmowania decyzji w jego imieniu w określonych sprawach. 7. Dyrektor Centralnego Ośrodka zatrudnia pracowników w Centralnym Ośrodku oraz powołuje i odwołuje dyrektorów gospodarstw pomocniczych. 8. W skład Centralnego Ośrodka wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Zakład Badania i Oceny Wartości Gospodarczej Odmian, 2) Zakład Metod Statystycznych i Elektronicznego Przetwarzania Danych, 3) Zakład Upowszechniania i Dokumentacji Badań, 4) Samodzielna Pracownia Rejestracji i Ochrony Praw do Odmian, 5) Samodzielna Pracownia Badań i Oceny Odrębności, Wyrównania i Trwałości Odmian, 6) Samodzielna Pracownia Współpracy z Zagranicą, 7) Samodzielna Pracownia Planowania Badań, 8) Dział Ekonomiki i Organizacji Gospodarstw Pomocniczych, 9) Dział Organizacyjno-Prawny, 10) Dział Finansów i Księgowości, 11) Dział Administracyjny. 9. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz zakres zadań komórek organizacyjnych Centralnego Ośrodka określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora. 10. Dyrektor Centralnego Ośrodka może łączyć, przekształcać i likwidować komórki organizacyjne wymienione w ust. 8, powiadamiając o tym Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 6. 1. Centralny Ośrodek prowadzi działalność badawczo-doświadczalną i gospodarczą w stacjach doświadczalnych oceny odmian, działających jako gospodarstwa pomocnicze Centralnego Ośrodka lub wchodzących w skład tych gospodarstw. 2. Centralny Ośrodek może zlecać przeprowadzanie badań odmian innym wykonawcom krajowym i zagranicznym na warunkach określonych w odpowiednich umowach. 3. Strukturę organizacyjną stacji doświadczalnych oceny odmian określa Dyrektor Centralnego Ośrodka. 4. Dyrektor Centralnego Ośrodka może łączyć, przekształcać lub likwidować gospodarstwa pomocnicze za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 7. 1. Organem opiniodawczym i doradczym Dyrektora Centralnego Ośrodka jest Rada Konsultacyjna, zwana dalej Radą. 2. Kadencja Rady trwa cztery lata. Członków Rady powołuje i odwołuje, także w toku kadencji, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Dyrektora Centralnego Ośrodka. Liczba członków Rady nie może przekraczać 25. 3. Rada wybiera w tajnym głosowaniu Przewodniczącego, dwóch zastępców i Sekretarza. 4. Rada działa w trybie i na zasadach uchwalonych przez nią w regulaminie. § 8. Do zadań Rady należy w szczególności opiniowanie: 1) perspektywicznych kierunków działalności Centralnego Ośrodka w zakresie badania odmian i upowszechniania informacji o odmianach, 2) kierunków planów tematycznych oraz rocznych sprawozdań Dyrektora z wykonania tych planów, 3) wniosków w sprawie organizacji Centralnego Ośrodka oraz jego regulaminu organizacyjnego, 4) kandydatów na stanowisko zastępców Dyrektora. § 9. 1. Centralny Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej. 2. Wydatki i dochody Centralnego Ośrodka są objęte budżetem państwa w części dotyczącej Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 3. Wydatki na badania odmian prowadzone w gospodarstwach pomocniczych lub zlecane przez Centralny Ośrodek innym wykonawcom pokrywane są z dotacji budżetu państwa według obowiązujących przepisów. § 10. 1. Dyrektor Centralnego Ośrodka przedstawia Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej roczne sprawozdanie z działalności Centralnego Ośrodka w terminie do końca kwietnia każdego następnego roku. 2. Roczne sprawozdanie podlega zaopiniowaniu przez Radę. § 11. 1. Pracownicy Centralnego Ośrodka są wynagradzani na zasadach określonych w przepisach o wynagradzaniu pracowników jednostek sfery budżetowej w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej. 2. Do pracowników naukowych i badawczo-technicznych Centralnego Ośrodka stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników jednostek badawczo-rozwojowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 10 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów. (Dz. U. Nr 44, poz. 196) Na podstawie art. 84 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i Nr 140, poz. 804 oraz z 1995 r. Nr 45, poz. 237) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1: - w pkt 1 liczbę "31,00" zastępuje się liczbą "32,00", - w pkt 2 liczbę "34,00" zastępuje się liczbą "35,00", - w pkt 3 liczbę "41,00" zastępuje się liczbą "43,00", - w pkt 4 liczbę "47,00" zastępuje się liczbą "49,00", - w pkt 5 liczbę "50,00" zastępuje się liczbą "52,00", - w pkt 6 liczbę "40,00" zastępuje się liczbą "42,00", - w pkt 7 liczbę "7,00" zastępuje się liczbą "9,00", - w pkt 8 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00", b) w ust. 2 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem, a po nim dodaje wyrazy: "z tym że jeżeli egzamin teoretyczny zamiast w formie pisemnego testu jest przeprowadzany w formie ustnej, to opłata egzaminacyjna przewidziana za tę część egzaminu wynosi 40% opłaty określonej w ust. 1.", c) w ust. 4 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00"; 2) w § 2: a) w ust. 1: - w pkt 1 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00", - w pkt 2 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,50", - w pkt 3 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00", - w pkt 4 liczbę "8,00" zastępuje się liczbą "9,50", - w pkt 5 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,50", - w pkt 6 liczbę "3,00" zastępuje się liczbą "4,50", - w pkt 7 liczbę "2,50" zastępuje się liczbą "3,00", b) w ust. 1a: - w pkt 1 liczbę "1,00" zastępuje się liczbą "1,50", - w pkt 2 liczbę "1,30" zastępuje się liczbą "1,80", c) w ust. 2 liczbę "100" zastępuje się liczbą "200". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 5 kwietnia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 4 ust. 3 ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1993 r. oraz o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. (Dz. U. Nr 44, poz. 197) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 1995 r., sygn. akt P 1/95 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 30 grudnia 1992 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1993 r. oraz o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 14, poz. 64) w odniesieniu do osób, o których mowa w art. 4 ust. 2 tej ustawy. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 45, poz. 199) Art. 1. W ustawie z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1993 r. Nr 134, poz. 646) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustawa określa warunki uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Ustawa określa również warunki objęcia udziałów lub akcji przez państwową osobę prawną w spółce z udziałem podmiotów zagranicznych w przypadku pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym stanowiącym przedsiębiorstwo, nieruchomość lub część przedsiębiorstwa zdolną do realizacji określonych zadań gospodarczych."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Przepisy ustawy nie naruszają innych ustaw dotyczących warunków uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 3) skreśla się art. 4; 4) skreśla się art. 5; 5) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Zezwolenia wymagają następujące czynności: 1) zawarcie przez państwową osobę prawną ze spółką lub na jej rzecz umowy lub umów, których przedmiotem jest używanie mienia tej państwowej osoby prawnej, określonego w art. 1 ust. 2a, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres ponad 6 miesięcy lub których przedmiotem jest przeniesienie własności takiego mienia, 2) objęcie przez państwową osobę prawną udziałów lub akcji w spółce w przypadku pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym stanowiącym mienie, o którym mowa w art. 1 ust. 2a. 2. Przepisu ust. 1 pkt.1 nie stosuje się w przypadku wniesienia przez Skarb Państwa do spółki mienia przedsiębiorstwa państwowego likwidowanego w trybie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685)."; 6) w art. 7 w ust. 1 wyrazy "art. 4-6" zastępuje się wyrazami "art. 6"; 7) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Zezwolenia, o których mowa w art. 6, wydaje Minister Przekształceń Własnościowych na wniosek państwowej osoby prawnej."; 8) w art. 9 wyrazy "art. 4 i 6" zastępuje się wyrazami "art. 6"; 9) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału spółki mogą być wnoszone: 1) w postaci pieniężnej: a) w walucie zgromadzonej na rachunku zagranicznym wolnym, b) w walucie wymienialnej przekazanej z zagranicy za pośrednictwem banku zagranicznego lub w walucie polskiej pochodzącej ze sprzedaży walut wymienialnych w banku upoważnionym do skupu tych walut, 2) w postaci niepieniężnej, pod warunkiem: a) przekazania przedmiotu wkładu niepieniężnego z zagranicy, b) nabycia przedmiotu wkładu niepieniężnego od krajowej osoby fizycznej lub prawnej za waluty określone w pkt 1 lub z tytułu dziedziczenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Finansów może, na wniosek podmiotu zagranicznego, wyrazić zgodę na wniesienie do kapitału spółki wkładu pieniężnego w walucie polskiej lub wkładu niepieniężnego z innych tytułów niż określone w ust. 1 i 2. Minister Finansów wydając zgodę może określić warunki, które powinien spełnić podmiot zagraniczny przy wniesieniu wkładu.", c) w ust. 4 wyrazy "art. 26 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 26 pkt 2"; 10) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Wniosek o zezwolenie na dokonanie czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, powinien określać strony umowy, jej przedmiot oraz wartość przedmiotu umowy. 2. Wniosek o zezwolenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, powinien określać: 1) osoby wspólników, 2) firmę i siedzibę spółki, 3) przedmiot przedsiębiorstwa spółki, 4) rodzaj i wartość wkładów na pokrycie kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki, 5) liczbę, rodzaj i wartość udziałów lub akcji obejmowanych za wkład, o którym mowa w art. 1 ust. 2a. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć odpowiednio projekt aktu założycielskiego i statutu lub umowy spółki albo statut lub umowę spółki."; 11) skreśla się art. 13; 12) w art. 15 wyrazy "art. 12-14" zastępuje się wyrazami "art. 12 i 14"; 13) w art. 16 w ust. 2 po wyrazach "interesów państwa" dodaje się po przecinku wyrazy "w przypadku czynności określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2,"; 14) w art. 17 wyrazy "podjęcie przez spółkę działalności" zastępuje się wyrazami "dokonanie czynności, o których mowa w art. 6,"; 15) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 2, spółka, na żądanie Ministra Przekształceń Własnościowych, jest obowiązana udostępnić dokumenty w celu ustalenia spełniania warunków określonych w zezwoleniu. 2. Jeżeli spółka nie spełnia warunków określonych w zezwoleniu, Minister Przekształceń Własnościowych wzywa do usunięcia nieprawidłowości w określonym terminie, a w razie ich nieusunięcia, może cofnąć zezwolenie. 3. Cofnięcie zezwolenia stanowi przyczynę rozwiązania spółki. W razie cofnięcia zezwolenia, Minister Przekształceń Własnościowych występuje do właściwego sądu o rozwiązanie spółki. O rozwiązaniu spółki sąd orzeka wyrokiem."; 16) skreśla się art. 20; 17) skreśla się art. 21; 18) skreśla się art. 23; 19) skreśla się art. 24; 20) skreśla się art. 25; 21) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Podmiot zagraniczny ma prawo, po opłaceniu należnego podatku, do zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego, za: 1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku spółki na podstawie zaświadczenia wydanego przez spółkę po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, sprawozdania finansowego spółki, 2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia udziałów lub akcji w spółce, objętych lub nabytych zgodnie z art. 10, 3) należne mu kwoty w razie likwidacji spółki, 4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, o którym mowa w art. 22, z tytułu wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem."; 22) skreśla się art. 28. Art. 2. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) dodaje się art. 65a w brzmieniu: "Art. 65a. Nabycie lub objęcie udziałów lub akcji bądź nabycie praw z udziałów lub akcji przez podmiot zagraniczny, w rozumieniu przepisów o spółkach z udziałem zagranicznym, w spółce prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w zakresie transportu lotniczego oraz wykonywania innych usług lotniczych, a także zarządzania lotniskami, wymaga zgody Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej." Art. 3. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177) w art. 11 w ust. 1 w pkt 7 na końcu po przecinku dodaje się wyrazy "a także zarządzania portami morskimi i lotniskami,". Art. 4. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 18 dodaje się art. 18a i 18b w brzmieniu: "Art. 18a. § 1. Kto zamierza nabyć lub objąć akcje lub udziały w podmiocie prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie w ilości zapewniającej mu osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów - jest zobowiązany zawiadamiać Komisję. § 2. Zamiar nabycia przez podmiot zależny uważa się za zamiar nabycia przez podmiot dominujący. § 3. Komisja, w terminie jednego miesiąca od złożenia zawiadomienia, może zakazać nabycia lub objęcia akcji lub udziałów, jeżeli w jego wyniku podmiot nie dawałby rękojmi należytego wykonywania działalności. § 4. Nabycie lub objęcie akcji lub udziałów, mimo zakazu Komisji, jest nieważne. Art. 18b. Przepisów art. 18a nie stosuje się do banków prowadzących działalność maklerską."; 2) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu: "Art. 92a. Przepis art. 18a stosuje się do towarzystwa funduszy powierniczych." Art. 5. Złożone przed dniem wejścia w życie ustawy wnioski w sprawie wydania zezwoleń podlegają rozpatrzeniu według przepisów tej ustawy. Art. 6. 1. Spółki spełniające, przed dniem wejścia w życie ustawy, warunki do uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego określone w art. 23 ustawy, o której mowa w art. 1, mogą złożyć wnioski w sprawie zwolnienia spółki od podatku dochodowego w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Minister Finansów rozstrzyga wnioski, o których mowa w ust. 1, na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy. 3. Do wniosków złożonych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepis ust. 2. Art. 7. 1. Jeżeli w okresie korzystania przez spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego udzielonego na podstawie przepisu, o którym mowa w art. 6, oraz w okresie 2 lat od upływu okresu zwolnienia podatkowego następuje otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości spółki lub obniżenie jej kapitału zakładowego (akcyjnego) - spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku. 2. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1, powstaje z chwilą otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości spółki lub obniżenia jej kapitału zakładowego (akcyjnego). Art. 8. Przepisu, o którym mowa w art. 3, nie stosuje się do podmiotów gospodarczych, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi i lotniskami. Art. 9. Minister Przekształceń Własnościowych, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 4 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 45, poz. 200) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46 i Nr 118, poz. 574), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie, modernizacji oraz zmianie sposobu użytkowania budynków i budowli podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 3."; 2) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być wznoszony poza zasięgiem uciążliwości określonych w przepisach o ochronie i kształtowaniu środowiska lub w ich zasięgu pod warunkiem zastosowania środków technicznych zmniejszających uciążliwości do poziomu określonego w tych przepisach oraz w Polskich Normach."; 3) w § 12: a) w ust. 6 po wyrazach "od określonej w ust. 4" dodaje się wyrazy "pkt 2", b) dodaje się nowy ust. 7 w brzmieniu: "7. W razie braku zgody właściciela, właściwy organ może rozstrzygnąć, w drodze postanowienia, o dopuszczalności usytuowania budynku w odległościach, o których mowa w ust. 6, jeżeli nie spowoduje to istotnego utrudnienia w zagospodarowaniu dziatki sąsiedniej. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.", c) dotychczasowy ust. 7 oznacza się jako ust. 8, a ust. 8 oznacza się jako ust. 9; 4) w § 19 w ust. 1 po wyrazach "garażu wielopoziomowego" dodaje się wyrazy "dla samochodów osobowych"; 5) w § 23 w ust. 1 po wyrazach "na odpadki stałe" dodaje się przecinek oraz wyrazy "o których mowa w § 22 ust. 2 pkt 1,"; 6) w § 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie braku warunków przyłączenia do zewnętrznej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, działka, o której mowa w ust. 1, może być wykorzystana pod zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi, pod warunkiem zapewnienia możliwości korzystania z indywidualnego ujęcia wody, urządzenia do oczyszczania ścieków w sposób określony w odrębnych przepisach lub szczelnego zbiornika do czasowego gromadzenia nieczystości ciekłych, jeżeli ich ilość nie przekracza 2 m3 na dobę. Jeżeli ilość nieczystości ciekłych odprowadzanych do zbiornika przekracza 2 m3 na dobę, niezbędna jest pozytywna opinia właściwego terenowo państwowego inspektora sanitarnego."; 7) w § 28: a) w ust. 1 po wyrazach "deszczową lub" skreśla się przecinek oraz wyrazy "za zgodą właściwego organu do spraw ochrony środowiska," b) w ust. 2 po wyrazach "własny teren" skreśla się przecinek oraz wyrazy "pod warunkiem spełnienia wymagań określonych przez właściwy organ do spraw ochrony środowiska", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą zabudowy jednorodzinnej, zagrodowej i rekreacyjnej."; 8) w § 36: a) w ust. 1 po wyrazach "sanitarno-gospodarczych" dodaje się wyrazy "o pojemności do 10 m3", b) w ust. 3 skreśla się wyraz "innych" oraz po wyrazach "o pojemności" dodaje się wyrazy "od 10", c) w ust. 6 po wyrazach "inspektorem sanitarnym" skreśla się wyrazy "i organem do spraw ochrony środowiska"; 9) w § 42 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Łączna powierzchnia prześwitów (otworów), umożliwiająca naturalny przepływ powietrza, powinna wynosić co najmniej 25% powierzchni ażurowej części ogrodzenia między słupami."; 10) w § 84 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W wypadku gdy w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi liczba osób jest mniejsza niż 5, dopuszcza się umieszczenie wspólnego ustępu dla kobiet i mężczyzn."; 11) w § 121: a) dotychczasowy przepis oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W zespołach budynków zaopatrywanych w ciepłą wodę użytkową ze wspólnej kotłowni lub grupowego węzła cieplnego urządzenie do pomiaru ilości ciepła lub paliwa zużywanego do przygotowywania ciepłej wody użytkowej, o którym mowa w ust. 1, może być umieszczone poza tymi budynkami."; 12) w § 152 w ust. 2 skreśla się wyrazy "mierząc w rzucie poziomym, przy czym wyrzutnia powinna być usytuowana powyżej poziomu czerpni"; 13) w § 157: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gaz z sieci gazowej, doprowadzony do zewnętrznej ściany budynku, nie może mieć ciśnienia wyższego niż 400 kPa.", b) dodaje się nowe ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Instalacja gazowa w budynku wysokim lub wysokościowym może być doprowadzona tylko do pomieszczeń technicznych, w których zainstalowane są urządzenia gazowe, usytuowanych w piwnicy lub na pierwszej bądź ostatniej kondygnacji. 3. Zastosowanie instalacji gazowej, o której mowa w ust. 2, wymaga zaopiniowania przez właściwą komendę wojewódzką państwowej straży pożarnej.", c) dotychczasowe ust. 2 i 3 oznacza się jako ust. 4 i 5; 14) w § 158 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu: "3. Instalacje sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu mogą być stosowane w budynkach, w których ustanowiony jest stały nadzór, zapewniający podejmowanie działań zaradczych, a także w budynkach jednorodzinnych. 4. Czujki sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu w budynkach, o których mowa w ust. 3, powinny być instalowane w piwnicach i suterenach oraz w pomieszczeniach, w których istnieje możliwość nagromadzenia gazu przy stanach awaryjnych instalacji lub przyłącza gazowego. 5. Sygnały alarmowe stanu zagrożenia wybuchem w budynkach, z wyłączeniem budynków jednorodzinnych, powinny być kierowane do służb lub osób zobowiązanych do podjęcia skutecznej akcji zapobiegawczej. 6. W budynkach, z wyłączeniem budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w wypadku konieczności uzasadnionej sposobem użytkowania, dopuszcza się instalowanie urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ gazu."; 15) w § 159: a) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Odległość ta w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej może być zwiększona do 10 m.", b) w ust. 5 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W takim wypadku instalacje zasilane z oddzielnych przyłączy nie mogą być ze sobą połączone."; 16) w § 161 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W wypadku zasilania budynku jednorodzinnego i zagrodowego z sieci gazowej o ciśnieniu do 400 kPa, kurek odcinający, zainstalowany przed urządzeniem redukcyjnym, może być traktowany jako kurek główny. Przepis ten stosuje się także, jeżeli urządzenie redukcyjne połączone jest w jeden zespół z gazomierzem."; 17) w § 163: a) dodaje się nowy ust. 1 w brzmieniu: "1. Przewody instalacji gazowej należy wykonywać z rur stalowych bez szwu, łączonych przez spawanie. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowanych do przyłączenia armatury oraz do innych połączeń w budynku: 1) mieszkalnym jednorodzinnym, 2) mieszkalnym wielorodzinnym za gazomierzami odbiorców indywidualnych, 3) zamieszkania zbiorowego lub użyteczności publicznej za połączeniami odgałęzień prowadzących do poszczególnych lokali.", b) dotychczasowe ust. 1 i 2 oznacza się jako ust. 2 i 3; 18) w § 166: a) w ust. 1 skreśla się na końcu kropkę oraz dodaje wyrazy "i zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych.", b) w ust. 3 w pkt 1 lit. a) skreśla się wyrazy "i piwnic"; 19) § 210 otrzymuje brzmienie: "§ 210. Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w pionie - od fundamentu po dach - mogą być traktowane jako odrębne budynki. Jeżeli dach jest nie rozprzestrzeniający ognia, a jego konstrukcja jest wykonana z materiałów niepalnych, to ściany oddzielenia przeciwpożarowego nie muszą dzielić konstrukcji dachu."; 20) w § 212: a) w ust. 2 w tabeli w kolumnie 2 po tekstach odpowiadających klasie odporności pożarowej "B" i "C" dodaje się odnośnik "**)", a pod tabelą wyjaśnienie: "**) Z wyłączeniem budynków wymienionych dla klasy E.", b) w ust. 7 wyrazy "stałych instalacji gaśniczych" zastępuje się wyrazami "wodnych instalacji przeciwpożarowych"; 21) w § 216 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Klapy dymowe w dachach i stropodachach mogą być wykonane z materiałów łatwo zapalnych."; 22) w § 222 w ust. 2 po wyrazach "dopuszcza się" skreśla się wyrazy "odstępstwa od przepisu ust. 1" oraz dodaje wyrazy "inne usytuowanie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1"; 23) w § 239: a) w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) przeznaczonych dla więcej niż 6 osób o ograniczonej zdolności poruszania się.", b) w ust. 7 po wyrazach "oznakowane drzwi" przecinek zastępuje się kropką oraz skreśla wyrazy "odpowiadające klasie odporności ogniowej, wymaganej dla zamknięcia otworów w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego."; 24) w § 242 w ust. 2 wyrazy "jeżeli na danej kondygnacji liczba przebywających tam osób nie przekroczy 20" zastępuje się wyrazami "jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób."; 25) w § 256 w ust. 1 po wyrazach "klatki schodowej" skreśla się przecinek, a wyrazy "pochylni lub dźwigu" zastępuje się wyrazami "lub pochylni"; 26) w § 258 po wyrazie "materiałów" dodaje się wyrazy "łatwo zapalnych"; 27) w § 260 w ust. 2 wyrazy "nie iskrzących i nie gromadzących ładunków elektrostatycznych" zastępuje się wyrazami "nie gromadzących ładunków elektrostatycznych i nie mogących wytworzyć iskier, zdolnych do zapalenia występujących w tej strefie substancji."; 28) w § 264 wyrazy "substancji palnych" zastępuje się wyrazami "występujących w tej strefie substancji"; 29) § 270 otrzymuje brzmienie: "§ 270. 1. Jednorodzinne domy mieszkalne oraz budynki mieszkalne i gospodarcze na działkach zagrodowych, ze ścianami i dachami nie rozprzestrzeniającymi ognia, mogą być sytuowane w odległościach od granicy działki określonych w § 12 ust. 6. 2. Budynek usytuowany bezpośrednio przy granicy dziatki powinien mieć ścianę oddzielenia przeciwpożarowego od strony sąsiedniej działki, o odporności ogniowej określonej w § 233, a dla budynków wymienionych w § 213 - o odporności ogniowej 60 min."; 30) w § 271 w ust. 1 wyrazy "§ 212" zastępuje się wyrazami "§ 213"; 31) w § 272 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "poniżej" zastępuje się wyrazem "powyżej"; 32) w § 273 skreśla się wyrazy "produkcyjnymi lub magazynowymi". § 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a nie zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz zwalniania tych lokali. (Dz. U. Nr 45, poz. 201) Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co następuje: § 1. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi", w tym w jednostkach wojskowych, można wynajmować - w miarę istniejących możliwości - część lokali mieszkalnych przeznaczonych na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych. § 2. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem zawiera się na czas wykonywania pracy w jednostce organizacyjnej. 2. Umowa najmu lokalu mieszkalnego może być zawarta na czas nie oznaczony z pracownikiem, który: 1) przepracował co najmniej piętnaście lat w jednostce organizacyjnej, 2) nabył uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej wskutek wypadku przy pracy albo choroby zawodowej, pozostających w związku z zatrudnieniem w jednostce organizacyjnej. § 3. 1. Warunkiem zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem jest przepracowanie przez niego w jednostce organizacyjnej co najmniej pięciu lat, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Na wniosek dyrektora jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracownika Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", po zasięgnięciu opinii dyrektorów oddziału terenowego i rejonowego Agencji, może zezwolić na zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem, który nie spełnia warunku określonego w ust. 1. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach dozorców budynków mieszkalnych, z którymi umowę najmu lokalu mieszkalnego zawiera się na czas wykonywania czynności dozorcy. § 4. Lokale mieszkalne powinny być w pierwszej kolejności oddawane w najem pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy związanych bezpośrednio z zachowaniem gotowości bojowej zatrudniającej ich jednostki organizacyjnej albo zatrudnionym w zawodach deficytowych w danym garnizonie lub na stanowiskach pracy wymagających szczególnych kwalifikacji. § 5. 1. Zainteresowany pracownik składa za pośrednictwem dyrektora jednostki organizacyjnej, zatrudniającej tego pracownika, wniosek o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego, adresowany do dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - do Dyrektora Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa. 2. Dyrektor jednostki organizacyjnej, w której jest zatrudniony pracownik, przesyła w terminie czternastu dni wniosek o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego, po zaopiniowaniu przez zakładową organizację związkową, do dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - do Dyrektora Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa. 3. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - Dyrektor Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, rejestruje wnioski o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego i w terminach do dnia 30 czerwca i 31 grudnia każdego roku sporządza (uaktualnia) wstępną listę kolejności pracowników oczekujących na najem lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem kolejności otrzymanych wniosków oraz kryteriów określonych w § 3 i 4. 4. Wstępną listę kolejności, o której mowa w ust. 3, przekazuje się związkowej komisji mieszkaniowej powołanej przez właściwą okręgową organizację związkową, która w terminie trzydziestu dni, w uzgodnieniu z dowódcą garnizonu, może dokonać zmian na tej liście. 5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - Dyrektor Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, uwzględnia zmiany dokonane przez związkową komisję mieszkaniową, jeżeli nie naruszają one § 4. 6. Lista ustalona w sposób określony w ust. 3-5 stanowi podstawę zawierania umów najmu lokali mieszkalnych w miarę ich pozyskiwania. § 6. 1. Podstawą zajęcia lokalu mieszkalnego jest umowa najmu podpisana przez dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - przez Dyrektora Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, i pracownika. 2. Umowę najmu lokalu mieszkalnego rejestruje się w rejestrze takich umów, prowadzonym w oddziale terenowym Agencji. § 7. 1. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do zawierania i wypowiadania umów najmu lokali mieszkalnych oraz ich zajmowania, używania i opróżniania, a także określania praw i obowiązków wynajmującego i najemcy, stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654) i Kodeksu cywilnego. 2. Uprawnienia przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1, dla organów gminy, zarządcy budynku lub właściciela lokalu mieszkalnego przysługują dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, z wyjątkiem przyznawania i wypłaty dodatków mieszkaniowych. § 8. Dyrektor jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracownika niezwłocznie zawiadamia dyrektora oddziału terenowego Agencji o rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu mieszkalnego, wskazując sposób i termin ustania stosunku pracy. § 9. Pracownik jest obowiązany zwolnić zajmowany lokal mieszkalny: 1) w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, chyba że zajmował ten lokal na podstawie umowy najmu, o której mowa w § 2 ust. 2, 2) z upływem terminu wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie zwrotu kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania osobom, które podjęły zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. (Dz. U. Nr 45, poz. 202) Na podstawie art. 31 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać przez okres do 12 miesięcy zwrotu z Funduszu Pracy kosztów dojazdu z miejsca stałego zamieszkania do miejsca zatrudnienia lub odbywania u pracodawcy stażu i z powrotem, zwanych dalej "kosztami dojazdu", osobie, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) zamieszkuje na stałe w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym na podstawie odrębnych przepisów za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, 2) podjęła, na podstawie skierowania rejonowego urzędu pracy, zatrudnienie na czas nieokreślony lub staż poza miejscem stałego zamieszkania w miejscowości, do której koszt dojazdu najtańszym środkiem komunikacji publicznej wynosi miesięcznie co najmniej 15% najniższego wynagrodzenia, obowiązującego w miesiącu, za który dokonywany jest zwrot kosztów dojazdu, 3) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej 2-krotnego najniższego wynagrodzenia. § 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać przez okres do 12 miesięcy zwrotu z Funduszu Pracy kosztów zakwaterowania osobie, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) zamieszkuje na stałe w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym na podstawie odrębnych przepisów za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, 2) podjęła, na podstawie skierowania rejonowego urzędu pracy, zatrudnienie na czas nieokreślony lub staż poza miejscem stałego zamieszkania w miejscowości, do której czas dojazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania wynosi łącznie ponad 3 godziny dziennie, 3) mieszka w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości, w której jest zatrudniona lub odbywa staż, albo w pobliżu tej miejscowości, 4) ponosi koszt zakwaterowania w hotelu lub mieszkaniu, o których mowa w pkt 3, wynoszący miesięcznie co najmniej 20% najniższego wynagrodzenia, 5) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej 2,5-krotnego najniższego wynagrodzenia obowiązującego w miesiącu, za który dokonywany jest zwrot kosztów zakwaterowania. § 3. 1. Osoba spełniająca warunki, o których mowa w § 1 lub § 2, może złożyć wniosek o dokonywanie zwrotu kosztów dojazdu lub zakwaterowania w rejonowym urzędzie pracy właściwym dla miejsca stałego zamieszkania. Wzory wniosku stanowią załączniki nr 1 i nr 2 do rozporządzenia. 2. O rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, kierownik rejonowego urzędu pracy powiadamia wnioskodawcę na piśmie. 3. Zwrotu kosztów dojazdu i zakwaterowania, poniesionych w okresie poprzedniego miesiąca, rejonowy urząd pracy dokonuje po przedłożeniu przez uprawnioną osobę rozliczenia faktycznie poniesionych kosztów. Wzór rozliczenia stanowią załączniki nr 3 i nr 4 do rozporządzenia. 4. Zwrotowi mogą podlegać koszty dojazdu albo zakwaterowania do wysokości: 1) 90% kosztów faktycznie poniesionych, jednakże miesięcznie w kwocie nie wyższej niż 90% najniższego wynagrodzenia - w okresie pierwszych 6 miesięcy zatrudnienia lub odbywania stażu, 2) 70% kosztów faktycznie poniesionych, jednakże miesięcznie w kwocie nie wyższej niż 70% najniższego wynagrodzenia - w okresie od siódmego miesiąca zatrudnienia lub odbywania stażu. 5. Zwrot kosztów, o których mowa w § 1 i 2, nie przysługuje za miesiąc, w którym rozwiązany został stosunek pracy lub stosunek służbowy bez wypowiedzenia z winy pracownika, oraz od miesiąca, w którym pracownik dokonał wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego. § 4. Rejonowy urząd pracy finansuje z Funduszu Pracy w pełnej wysokości koszty zakwaterowania bezrobotnego lub innej uprawnionej osoby, skierowanych na szkolenie odbywane poza miejscem stałego zamieszkania, jeżeli zakwaterowanie to wynika z umowy zawartej z jednostką szkoleniową. Należność z tytułu zakwaterowania przekazywana jest jednostce szkoleniowej, której zlecono szkolenie. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia 1996 r. (poz. 202) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR WNIOSKU Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR ROZLICZENIA KOSZTÓW DOJAZDU Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 WZÓR ROZLICZENIA KOSZTÓW ZAKWATEROWANIA Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania u pracodawcy stażu przez bezrobotnego absolwenta. (Dz. U. Nr 45, poz. 203) Na podstawie art. 37b ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Bezrobotny absolwent odbywa staż na stanowisku pracy lub w zawodzie według programu określonego w umowie zawartej przez rejonowy urząd pracy z pracodawcą. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna ponadto określać w szczególności: 1) liczbę absolwentów, którzy zostaną skierowani do odbycia stażu na określonych stanowiskach pracy lub w zawodzie, z podaniem poziomu i kierunku ich wykształcenia, zawodu oraz specjalności, 2) okres odbywania stażu, 3) zobowiązanie pracodawcy do: a) zaznajomienia absolwenta z jego obowiązkami oraz uprawnieniami, b) zapewnienia absolwentowi profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników, c) przeszkolenia absolwenta, na zasadach przewidzianych dla pracowników, w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy, d) przydzielenia absolwentowi, na zasadach przewidzianych dla pracowników, odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz niezbędnych środków higieny osobistej, e) zapewnienia absolwentowi, na zasadach przewidzianych dla pracowników, bezpłatnych posiłków profilaktycznych, regeneracyjnych lub wzmacniających, f) bezzwłocznego, nie później jednak niż w ciągu 7 dni, informowania rejonowego urzędu pracy o przypadkach przerwania przez absolwenta odbywania stażu, o każdym dniu nie usprawiedliwionej nieobecności absolwenta w odbywaniu stażu oraz o innych zdarzeniach istotnych dla odbywania stażu, g) wyznaczenia pracownika, któremu rejonowy urząd pracy powierzy nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta, 4) tryb rozstrzygania sporów oraz warunki wypowiedzenia umowy przez strony. 3. W przypadku gdy staż odbywany jest w rejonowym urzędzie pracy, w którym absolwent zarejestrowany jest jako bezrobotny, nie zawiera się umowy, o której mowa w ust. 1 i 2, z tym że przepisy ust. 2 pkt 3 stosuje się odpowiednio. § 2. 1. Program stażu powinien zawierać harmonogram praktycznego wykonywania przez absolwenta na stanowisku pracy lub w zawodzie czynności lub zadań, które umożliwią mu samodzielne wykonywanie pracy po zakończeniu stażu. 2. Rejonowy urząd pracy przed skierowaniem bezrobotnego absolwenta na staż obowiązany jest: 1) skierować go na badania lekarskie w celu stwierdzenia zdolności do odbycia stażu, 2) zapoznać go z programem tego stażu. § 3. 1. Okres odbywania stażu nie powinien być krótszy niż 3 miesiące oraz nie może przekraczać 12 miesięcy. 2. Absolwent wykonuje czynności lub zadania w wymiarze czasu obowiązującym pracownika zatrudnionego na danym stanowisku pracy lub w zawodzie. 3. W okresie odbywania stażu absolwentce w ciąży nie mogą być powierzane czynności lub zadania w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia oraz w porze nocnej. § 4. Absolwent w okresie odbywania stażu obowiązany jest: 1) sumiennie i starannie wykonywać czynności i zadania objęte programem stażu oraz stosować się do poleceń pracodawcy i upoważnionych przez niego osób, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami prawa, 2) przestrzegać ustalonego czasu odbywania stażu oraz regulaminu pracy i porządku obowiązującego w zakładzie pracy, 3) przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych, 4) dbać o dobro zakładu pracy oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, 5) przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego. § 5. Rejonowy urząd pracy, na wniosek pracodawcy lub z urzędu po zasięgnięciu opinii pracodawcy, może pozbawić absolwenta możliwości kontynuowania stażu w przypadku: 1) opuszczenia z przyczyn nie usprawiedliwionych więcej niż jednego dnia stażu, 2) naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy, a w szczególności zakłócenia porządku, stawienia się na staż w stanie po użyciu alkoholu lub spożywania alkoholu w miejscu odbywania stażu. § 6. 1. Absolwent w okresie odbywania stażu obowiązany jest prowadzić kartę stażu, zwaną dalej "kartą", w której wpisuje okresy i rodzaj wykonywanych czynności lub zadań na stanowisku pracy lub w zawodzie. 2. Kartę, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, wydaje absolwentowi rejonowy urząd pracy przed rozpoczęciem stażu. 3. Wpisy dokonane przez absolwenta w karcie poświadczane są przez pracodawcę lub osobę, której rejonowy urząd pracy powierzył nadzór nad odbywaniem stażu. 4. Absolwent po zakończeniu stażu zwraca niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od ukończenia stażu, kartę rejonowemu urzędowi pracy. § 7. Na podstawie wpisu w karcie rejonowy urząd pracy wydaje absolwentowi zaświadczenie o odbyciu stażu. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 8. 1. Bezrobotnego absolwenta skierowanego do odbycia stażu, na okres, w którym nie przysługuje mu prawo do stypendium, rejonowy urząd pracy ubezpiecza od następstw nieszczęśliwych wypadków. 2. Koszt ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, finansowany jest z Funduszu Pracy. § 9. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 38, poz. 191). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia 1996 r. (poz. 203) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie organizacji, sposobu wydawania i rozpowszechniania oraz podstawy ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i Gospodarczego i wysokości opłat za zamieszczenie w nim ogłoszenia lub obwieszczenia. (Dz. U. Nr 45, poz. 204) Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wydawanie Monitora Sądowego i Gospodarczego, zwanego dalej Monitorem, organizuje Biuro do Spraw Wydawania Monitora Sądowego i Gospodarczego Ministerstwa Sprawiedliwości, zwane dalej Biurem. 2. Redagowanie, organizację druku i rozpowszechnianie Monitora Biuro wykonuje bezpośrednio lub zleca określone czynności wyspecjalizowanym jednostkom gospodarczym. § 2. Ogłoszenia i obwieszczenia przeznaczone do zamieszczenia w Monitorze są przyjmowane oraz przekazywane do Biura za pośrednictwem sekretariatów sądów rejonowych, prowadzących rejestry sądowe. Opłaty za ich zamieszczenie uiszcza się z góry na rachunek Biura. § 3. Gromadzenie i rozliczanie wpływów pochodzących z wydawania i rozpowszechniania Monitora oraz pokrywanie wydatków związanych z wydawaniem i rozpowszechnianiem Monitora następuje w formie środka specjalnego jednostki budżetowej, utworzonego w Ministerstwie Sprawiedliwości. § 4. Monitor ukazuje się w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz w miesiącu. § 5. Monitor jest rozpowszechniany w prenumeracie oraz w punktach sprzedaży mieszczących się w sądach i organach administracji oraz innych punktach sprzedaży prasy. § 6. Po jednym egzemplarzu Monitora bezpłatnie otrzymują: 1) sądy rejonowe w celu udostępniania go do przeglądania przez zainteresowanych, 2) sąd, gdy skierowane przez niego ogłoszenie lub obwieszczenie zostało zamieszczone w tym egzemplarzu. § 7. Cenę każdego numeru określa Biuro. Cena powinna zapewniać pełne pokrycie kosztów wydawania Monitora oraz zysk w wysokości do 10%. Cena w prenumeracie będzie stanowić iloczyn przewidywanej ceny numeru i liczby egzemplarzy. § 8. Opłatę za ogłoszenie ustala się na 2 zł za 1 cm2 druku, jednak nie mniej niż za 30 cm2. W razie żądania użycia w ogłoszeniu szczególnej czcionki oraz dokonania podkreśleń i wytłuszczeń, opłatę zwiększa się o 30%. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 kwietnia 1996 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 6 marca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 47, poz. 211) 1. Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje przepisów: 1) art. 68-72 oraz art. 74 i 75 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1), które stanowią: "Art. 68. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w art. 210 po wyrazach "ubezpieczeń społecznych" skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz z zakresu zatrudnienia i bezrobocia". Art. 69. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127) w art. 26 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "bezrobotni" zastępuje się wyrazami "poszukujący pracy". Art. 70. W ustawie z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 165) skreśla się art. 3. Art. 71. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 108, poz. 516) skreśla się art. 3. Art. 72. 1. Bezrobotnemu, który z mocy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu utracił prawo do zasiłku, przyznane na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201), przywraca się, od dnia 1 stycznia 1995 r., prawo do zasiłku uzupełniającego przez okres do 9 miesięcy, jeżeli od dnia utraty prawa do zasiłku posiada status bezrobotnego. 2. Przywrócenie prawa do zasiłku na okres uzupełniający, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek bezrobotnego." "Art. 74. 1. Po dniu wejścia w życie ustawy rady zatrudnienia działają w składzie powołanym według dotychczasowych przepisów do końca kadencji, na którą zostały powołane, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy na obszarze rejonu rządowej administracji ogólnej działa więcej niż jedna rejonowa rada zatrudnienia, powołuje się nową rejonową radę zatrudnienia na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 3. Do czasu powołania rejonowych rad zatrudnienia, o których mowa w ust. 2, działają rejonowe rady zatrudnienia powołane na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 75. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują dotychczasowe akty wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą."; 2) art. 4-6 i 8 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), które stanowią: "Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w życie ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych świadczeń na dotychczasowych zasadach. 2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1, mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w życie. Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy. Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany zasiłek. 2. Zasiłek, uzyskany na podstawie ust. 1, przyznawany jest na wniosek bezrobotnego od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w dniu rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów zatrudnienia, o których mowa w ust. 1." "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów: 1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1995 r." Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 marca 1996 r. (poz. 211) USTAWA z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie łagodzenia skutków bezrobocia, zatrudnienia oraz aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy. 2. Ustawa ma zastosowanie do: 1) obywateli polskich zamieszkałych w Polsce, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, 2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadających kartę stałego pobytu lub którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Polski, 3) cudzoziemców, którym dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy udzielił zgody na zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu pozostawania bez pracy przysługują osobom, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2. Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) 1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o ukończeniu kursu, jeżeli jest: a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej - dla młodzieży, b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6 miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej, c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony, d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w ramach Ochotniczych Hufców Pracy, e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące, jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony, f) absolwentem szkoły specjalnej, g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu, 2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, nie zatrudnioną i nie wykonującą innej pracy zarobkowej, z zastrzeżeniem art. 26 ust. 1, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, z zastrzeżeniem lit. g), nie uczącą się w szkole w systemie dziennym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania (stałego lub czasowego) rejonowym urzędzie pracy, jeżeli: a) ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów, b) kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat, c) nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo po ustaniu zatrudnienia nie pobiera świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub wychowawczego, d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej obliczony dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie nieuspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym, e) nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe lub stanowiącym dział specjalny produkcji rolnej, z którego podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza dochody z 2 ha przeliczeniowych, o których mowa w lit. d), f) nie podjęła pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie podlega - na podstawie odrębnych przepisów - obowiązkowi ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, g) jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia pozwala na podjęcie zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, h) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia wolności, 3) cudzoziemcach - oznacza to osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego, 4) 2) dochodach - oznacza to wynagrodzenie lub dochody uzyskane z tytułu zatrudnienia albo innej pracy zarobkowej wykonywanej w okresie posiadania statusu bezrobotnego oraz dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, 5) dodatkowym miejscu pracy - oznacza to miejsce pracy utworzone dla bezrobotnego, w wyniku udzielenia pożyczki z Funduszu Pracy, 6) klubie pracy - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych w celu nabycia umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia, 7) koszcie szkolenia - oznacza to: a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkoleniowej, b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, c) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli szkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania bezrobotnego, d) koszt niezbędnych badań lekarskich, 8) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników, ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów, 9) nielegalnym zatrudnieniu lub innej nielegalnej pracy zarobkowej - oznacza to: a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez zawarcia z nią w wymaganym terminie umowy o pracę na piśmie, b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do ubezpieczenia społecznego, c) zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu lub zgodzie, d) podjęcie przez cudzoziemca nie posiadającego karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy, 10) nielegalnej działalności - oznacza to: a) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za granicą bez wymaganego upoważnienia, b) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, w celu osiągnięcia zysku, 11) 3) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie przekracza 3 godzin, 12) organach zatrudnienia - oznacza to Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy, 13) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę, o której mowa w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, 14) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, a także przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 15) poszukującym pracy - oznacza to osobę nie zatrudnioną, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, poszukującą zatrudnienia oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą zamiar i gotowość podjęcia zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, albo dodatkowego lub innego zatrudnienia, zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy, 16) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), 17) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników, 18) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to nastąpiło w wyniku umowy zawartej z rejonowym urzędem pracy, 19) programach specjalnych - oznacza to działania, w celu promocji zatrudnienia, inicjowane przez organy zatrudnienia na rzecz osób zakwalifikowanych do grup ryzyka na lokalnych rynkach pracy, 20) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", 21) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy samorządu terytorialnego lub administracji rządowej i finansowanych ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa lub funduszy celowych, 21a) 4) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą, 21b)4 stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu, zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent, w okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, 22) szkoleniu - oznacza to przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub podwyższenie kwalifikacji zawodowych, 23) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych, 24) zasiłku szkoleniowym - oznacza to zasiłek wypłacany w okresie szkolenia, 25) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedłuża się o czas odbywania przez absolwenta zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej. 3. Badania lekarskie, mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do pracy, przeprowadzają, na wniosek kierownika rejonowego urzędu pracy, lekarze publicznych zakładów opieki zdrowotnej uprawnieni do przeprowadzania badań lekarskich pracowników na podstawie odrębnych przepisów. Rozdział 2 Organy zatrudnienia i rady zatrudnienia Art. 3. 1. 5) Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest centralnym organem administracji państwowej i podlega Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zaopiniowany przez Naczelną Radę Zatrudnienia. 3. 6) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich lub międzywojewódzkich i rejonowych urzędów pracy. 4. 7) Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy. Art. 4. 1. Zadania określone w ustawie realizuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy, które współdziałają z organizacjami, organami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w szczególności z organami samorządu terytorialnego, organizacjami związków zawodowych, pracodawców i bezrobotnych. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w zakresie objętym ustawą, koordynuje działalność innych organów, organizacji i instytucji. Art. 5. 1. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności: 1) koordynowanie działalności rejonowych urzędów pracy na terenie województwa, ustalanie liczby i zasięgu właściwości terytorialnej rejonowych urzędów pracy, po zasięgnięciu opinii wojewody i wojewódzkiej rady zatrudnienia, 2) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia w województwie na potrzeby Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz rad zatrudnienia, 3) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć zmierzających do zapobiegania negatywnym dla pracowników skutkom zwolnień z pracy oraz łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania miejsc pracy i szkolenia bezrobotnych, 4) opracowywanie propozycji do planów Funduszu Pracy oraz sprawozdań z wykorzystania środków Funduszu, 5) ustalanie zadań dla rejonowych urzędów pracy i limitów środków Funduszu Pracy oraz kontrolowanie ich wykonania i wykorzystania, 6) przyjmowanie zgłoszeń od osób podejmujących pracę za granicą na podstawie umów zawieranych z pracodawcami zagranicznymi, 7) wydawanie decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej, 8) organizowanie pośrednictwa pracy w skali międzywojewódzkiej, 9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 10) współdziałanie z wojewódzkim organem rządowej administracji specjalnej do spraw oświaty w planowaniu i podejmowaniu przedsięwzięć w zakresie szkolenia bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia zawodowego, 11) realizacja zadań określonych w przepisach o służbie zastępczej, 12) realizacja zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, 13) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego oraz rozwoju informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności klubów pracy, 14) realizacja zadań w zakresie kontroli przestrzegania przepisów ustawy, 15) inicjowanie oraz koordynowanie realizacji programów specjalnych. 2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje decyzje o: 1) odstąpieniu od żądania zwrotu części lub całości nienależnie pobranego świadczenia, 2) odroczeniu spłaty lub umorzeniu części lub całości pożyczki udzielonej bezrobotnemu z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 4. Art. 6. 1. Do zadań kierownika rejonowego urzędu pracy należy w szczególności: 1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników, 2) podejmowanie działań zmierzających do zapobiegania negatywnym skutkom zwolnień z pracy oraz do łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania odpowiednich miejsc pracy, oraz organizowanie szkolenia, 3) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie im propozycji zatrudnienia lub propozycji szkolenia, propozycji prac interwencyjnych i robót publicznych, a w razie braku takich możliwości wypłacanie uprawnionym zasiłków, 4) inicjowanie i finansowanie szkoleń, 5) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek, 6) inicjowanie i finansowanie: a) prac interwencyjnych, b) robót publicznych, c) zatrudnienia absolwentów, 7) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, 8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy, 9) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, 10) finansowanie dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich, 11) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejscem stałego zamieszkania, 12) współdziałanie z rejonowymi radami zatrudnienia w zakresie przeciwdziałania negatywnym skutkom bezrobocia, a w szczególności przy rozdziale środków finansowych z Funduszu Pracy, 13) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy, 14) realizacja programów specjalnych. 2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wydaje decyzje o: 1) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz o utracie statusu osoby bezrobotnej, 2) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie prawa do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, 3) obowiązku zwrotu przez bezrobotnego nienależnie pobranego zasiłku, zasiłku szkoleniowego lub kosztów szkolenia, 4) odroczeniu zwrotu lub rozłożeniu na raty nienależnie pobranego świadczenia, 5) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy. Art. 7. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawach zatrudnienia. 2. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego zatrudnienia, 2) opiniowanie planów Funduszu Pracy oraz rocznych sprawozdań z działalności tego Funduszu, 3) wydawanie opinii w sprawach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 21-23, 4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących zatrudnienia oraz wnioskowanie w sprawie wydania lub zmiany obowiązujących przepisów, 5) współdziałanie z wojewódzkimi radami zatrudnienia, 6) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o swojej działalności oraz o działalności wojewódzkich i rejonowych rad zatrudnienia. Art. 8. 1. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi wojewodów. 2. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego zatrudnienia w województwie, 2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy, 3) opiniowanie projektów planów finansowych, opracowywanych przez wojewódzkie urzędy pracy, oraz sprawozdań z ich wykonania, 4) opiniowanie kierunków kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w województwie, 5) opiniowanie liczby i zasięgu terytorialnego rejonowych urzędów pracy na terenie województwa, 6) opiniowanie kryteriów wydawania decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej na terenie województwa, 7) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i wniosków w sprawach zatrudnienia, 8) opiniowanie kryteriów przyznawania i umarzania pożyczek z Funduszu Pracy, 9) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy oraz wnioskowanie o jego odwołanie, 10) delegowanie przedstawiciela do komisji konkursowej w przypadku powoływania dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w drodze konkursu. Art. 9. 1. Rejonowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej. 2. Do zakresu działania rejonowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i 7-10. Art. 10. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia składa się z 24 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli reprezentatywnych organizacji związkowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. 2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 16 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego województwa organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym wojewódzkiej rady zatrudnienia jest wojewoda. 3. Rejonowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie rejonu organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym rejonowej rady zatrudnienia jest kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia i wojewódzkich rad zatrudnienia powołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej, natomiast członków rejonowych rad zatrudnienia powołuje wojewoda spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa w ust. 1-3. 5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany: 1) na wniosek organu lub organizacji, która zgłosiła kandydaturę członka rady, 2) z inicjatywy odpowiednio Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz wojewody, po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły kandydaturę członka rady. 6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia oraz zasady, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele nauki oraz innych organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia. 8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez pracodawcę mogą być refundowane z Funduszu Pracy. 9. Na wniosek członków rad zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady koszty przejazdów publicznymi środkami komunikacji finansowane są ze środków Funduszu Pracy. 10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady refundacji kosztów, o których mowa w ust. 8 i 9. Rozdział 3 Zasady i formy przeciwdziałania bezrobociu oraz łagodzenia jego skutków Art. 11. Organy zatrudnienia realizują zadania państwa w zakresie zatrudnienia, przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków. Art. 12. 1. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników. 2. Pośrednictwo pracy prowadzą rejonowe urzędy pracy. Pośrednictwo pracy jest wykonywane nieodpłatnie i opiera się na następujących zasadach: 1) dostępności usług pośrednictwa dla wszystkich osób poszukujących pracy oraz dla pracodawców, 2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy, 3) równości - oznaczającej obowiązek rejonowych urzędów pracy udzielania wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia, bez względu na ich narodowość, przynależność do organizacji politycznych, społecznych, na płeć, wyznanie i inne okoliczności, 4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu podawane jest do wiadomości poszukującym pracy. 3. 8)Pracodawcy mają obowiązek na bieżąco informować rejonowe urzędy pracy, właściwe dla siedziby pracodawcy, o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego. 4. Pracodawca przed zatrudnieniem pracownika obowiązany jest uzyskać od niego oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych. 5. Pracodawca obowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej w ciągu 7 dni właściwy rejonowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej. Art. 13. 1. Rejonowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i inne osoby poszukujące pracy oraz prowadzą karty rejestracyjne tych osób. 2. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego rejonowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia. 3. Kierownik rejonowego urzędu pracy, z zastrzeżeniem art. 27 ust 3, pozbawia statusu bezrobotnego osobę, która: 1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, 2) uzyskała w miesiącu dochód w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia lub wyższy, 3) otrzymała pożyczkę z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, 4) 9) dwukrotnie odmówiła, bez uzasadnionej przyczyny, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia albo wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 6 miesięcy, 5) nie stawiła się w rejonowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomiła o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje po upływie 14 dni od wyznaczonego terminu stawienia się w rejonowym urzędzie pracy, 6) odmówiła poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie zdolności do pracy, 7) na wniosek bezrobotnego. Art. 14. Rejonowe urzędy pracy w razie braku możliwości zapewnienia bezrobotnym odpowiedniego zatrudnienia: 1) inicjują i finansują szkolenie bezrobotnych oraz przyznają i wypłacają zasiłki szkoleniowe, 2) inicjują organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielają pracodawcom pomocy finansowej w zakresie określonym w ustawie, 3) inicjują oraz finansują, w zakresie ustalonym w ustawie, prace interwencyjne, a także roboty publiczne, 4) udzielają pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny rachunek, 5) przyznają i wypłacają zasiłki, 6) aktywizują bezrobotnych w ramach programów specjalnych oraz w ramach zajęć w klubach pracy. Art. 15. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje szkolenie bezrobotnych w celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności w razie: 1) braku kwalifikacji zawodowych, 2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego zatrudnienia, 3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie. 2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy, koszt tego szkolenia nie przekroczy dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia, a także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1. 3. Szkolenie powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy. 4. Skierowanie na szkolenie może być poprzedzone określeniem przez doradcę zawodowego rejonowego urzędu pracy predyspozycji bezrobotnego do wykonywania zawodu, który uzyska w wyniku szkolenia, oraz, w uzasadnionych przypadkach, skierowaniem na specjalistyczne badania lekarskie. 5. Na wniosek pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 50 pracowników, rejonowy urząd pracy, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, może zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia pracowników, do wysokości 50%, nie więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli po ukończeniu szkolenia zostaną zatrudnieni zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia przez tego pracodawcę na innych stanowiskach pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy. 6. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 5, obowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia finansowanych ze środków Funduszu Pracy. Art. 16. 1. Zasiłek szkoleniowy przysługuje bezrobotnemu w okresie odbywania szkolenia, jeżeli w dniu jego rozpoczęcia miał prawo do zasiłku. Jeżeli prawo do zasiłku powstałoby w okresie odbywania szkolenia, zasiłek szkoleniowy przysługuje od dnia nabycia tego prawa. 2. Wysokość zasiłku szkoleniowego wynosi 115% zasiłku. 3. W przypadku skierowania bezrobotnego na szkolenie, koszty tego szkolenia są finansowane z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Bezrobotny, który z własnej winy nie ukończył szkolenia, jest obowiązany do zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia. 5. Osobom pobierającym zasiłki szkoleniowe przysługują, na zasadach przewidzianych dla pracowników: 1) 10) zasiłki porodowe i pogrzebowe, 2) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w okresie szkolenia, 3) świadczenia zakładów opieki zdrowotnej, które są udzielane na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy urząd pracy. 6. 11) Zasiłki szkoleniowe przysługują również za udokumentowane okresy niezdolności do pracy, za które na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. 7. Zasiłki, o których mowa w ust. 5 pkt 1, oraz zasiłki szkoleniowe wypłacane na warunkach określonych w ust. 6 podlegają rozliczeniu przez rejonowe urzędy pracy w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek. 8. Świadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 2, z wyjątkiem renty inwalidzkiej lub rodzinnej, wypłacane są przez rejonowy urząd pracy na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, po sporządzeniu protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki szkolącej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby zawodowej. Świadczenia te rozliczane są w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek. 9. Świadczenia określone w ust. 5 pkt 3 przysługują także członkowi rodziny osoby pobierającej zasiłek szkoleniowy na zasadach przewidzianych dla członków rodzin pracowników, na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy urząd pracy. 10. 12) Rejonowy urząd pracy może sfinansować ze środków Funduszu Pracy w części lub w całości koszty szkolenia pracowników będących w okresie wypowiedzenia, zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Rejonowy urząd pracy może skierować i sfinansować szkolenie osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych. Art. 17. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych. 2. Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami: 1) dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy oraz dla pracodawców, 2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego, 3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i społecznych oraz inne okoliczności, 4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia, 5) bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego, 6) poufności i ochrony danych osobistych bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego. 3. Poradnictwo zawodowe prowadzą rejonowe urzędy pracy. 4. Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formie porad indywidualnych i grupowych. 5. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań nie obciążają bezrobotnego i innych osób poszukujących pracy. 6. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 5, może nastąpić wyłącznie za zgodą bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy. Art. 18. 1. Rejonowy urząd pracy może udzielać z Funduszu Pracy pożyczek: 1) pracodawcom na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych skierowanych na te miejsca, 2) 13) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi. 2. Wysokość pożyczki nie może przekraczać dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia; w razie pożyczki na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy wysokość ta dotyczy utworzenia jednego miejsca pracy. 3. Pracodawca, któremu udzielono pożyczki, jest zobowiązany do zorganizowania dodatkowych miejsc pracy w terminach określonych w umowie pożyczki i zatrudniania skierowanych bezrobotnych przez okres co najmniej 24 miesięcy. 4. Pożyczka dla osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być umorzona na wniosek pożyczkobiorcy przez kierownika rejonowego urzędu pracy do wysokości 50%, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu innych warunków określonych w umowie. 5. Warunki udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłaty określa się w umowie zawieranej przez rejonowy urząd pracy z pożyczkobiorcą. 6. Wykazy pracodawców i osób, którym udzielono pożyczki, podawane są do wiadomości publicznej w rejonowym urzędzie pracy. 7. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, zwanego dalej "jednoosobowym podmiotem gospodarczym", jeżeli zamierza zatrudnić pracownika. 8. W przypadkach szczególnie uzasadnionych trudną sytuacją materialną osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po zasięgnięciu opinii kierownika rejonowego urzędu pracy oraz rejonowej rady zatrudnienia może, na wniosek pożyczkobiorcy, odroczyć termin spłaty pożyczki albo umorzyć jej spłatę w części lub w całości. 9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłat, o których mowa w ust. 5. Art. 19. 1. 14) Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów, z tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy, zawierając po upływie tego okresu umowę o pracę na czas nie określony w pełnym wymiarze czasu pracy, rejonowy urząd pracy może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego, jeżeli zamierza zatrudnić bezrobotnego w ramach prac interwencyjnych. 5. Rejonowy urząd pracy, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio wykonywanej pracy. Art. 20. 1. 15) Rejonowy urząd pracy zwraca organizatorowi robót publicznych, który zatrudniał skierowanych bezrobotnych przez okres do 6 miesięcy, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 75% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów, z tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Na wniosek organizatora robót publicznych kierownik rejonowego urzędu pracy może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń oraz składki na ubezpieczenie społeczne. 4. Na wniosek organizatora robót publicznych, w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po uzyskaniu opinii rejonowej rady zatrudnienia, może wyrazić zgodę na refundowanie do 50% rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 25% kwoty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych, finansowanych z Funduszu Pracy. 5. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 21. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organowi samorządu terytorialnego, który zatrudnił skierowanego bezrobotnego w ramach robót publicznych trwających nie dłużej niż 7 dni w miesiącu, wynagrodzenie w wysokości jednej dwudziestej piątej najniższego wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne za każdy dzień zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 2. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 22. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych. Art. 23. 1. 16) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po dniu zarejestrowania się we właściwym rejonowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 27, jeżeli: 1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, propozycji szkolenia, skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz 2) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 180 dni: a) był zatrudniony co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie albo osiągał wynagrodzenie co najmniej w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia, z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego trwającego dłużej niż jeden miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia, c) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, d) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo też współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, e) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, f) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, g) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, h) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą lub u pracodawcy zagranicznego. 2. Do 180 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy: 1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej, 2) 17) urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy spowodowane opieką nad dzieckiem: a) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat, b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde takie dziecko, 3) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego lub - po ustaniu zatrudnienia - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego, 4) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, której podstawa wymiaru wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia. 3. (skreślony) 18). 4. 19) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 3 miesięcy od dnia zwolnienia, jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w okresie 12 miesięcy przed pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 180 dni. W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary. 5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku, bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania. Art. 24. 1. 20) Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5. 2. (skreślony) 21). 3. Bezrobotnemu, z którym rozwiązany został stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, przysługuje zasiłek w wysokości 75% wynagrodzenia obliczonego według zasad dotyczących obliczania podstawy wymiaru emerytury, określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jednakże w kwocie nie niższej od najniższego wynagrodzenia. Zasiłek podlega waloryzowaniu na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 4. Zasiłek, o którym mowa w ust. 3, przysługuje osobie, która ukończyła lub ukończy wiek 55 lat kobieta, 60 lat mężczyzna w roku kalendarzowym, w którym rozwiązano stosunek pracy lub stosunek służbowy, i posiada co najmniej minimalny okres zatrudnienia uprawniający do emerytury, jeżeli dla tej osoby nie ma propozycji odpowiedniego zatrudnienia. 5. 22) W razie rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 25 ust. 4 pkt 1-3, zamieszkałymi w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego i w okresie pobierania zasiłku w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi 160% kwoty zasiłku określonego w ust. 1; zasiłek ten przysługuje również w przypadku, gdy w okresie pobierania tego zasiłku rejon został wykreślony z wykazu rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 6. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio przez okres 12 miesięcy od dnia utraty tego statusu. 6a. 23) Zasiłki, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają waloryzacji o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego dnia trzeciego miesiąca po upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje z dniem 1 czerwca 1996 r. 6b.23 Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po waloryzacji. 7. Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek ustala się dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje zasiłek. 8. Uprawnionym do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego przysługują odsetki, jeżeli rejonowy urząd pracy, z przyczyn niezależnych od bezrobotnego, nie wypłacił zasiłku w terminie. Art. 25. 1. 24) Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 3-12. 2. (skreślony) 25). 3. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, a okresy ich zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 wynosiły łącznie do dnia rejestracji co najmniej 25 lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn, zachowują prawo do zasiłku przez okres do 18 miesięcy. 4. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, zachowują do niego prawo do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, jeżeli: 1) okresy ich zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 4 do dnia rejestracji wynosiły łącznie co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, 2) w okresach wymienionych w ust. 3 wykonywali prace uznane w przepisach emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres co najmniej 15 lat, 3) osiągnęli wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna, jeżeli z chwilą ukończenia wieku odpowiednio 60 i 65 lat spełniać będą warunki do uzyskania emerytury, lub 4) spełniają warunki wymienione w art. 24 ust. 3 i 4. 5. 26) W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o którym mowa w ust. 1 i 3, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłek macierzyński. 6. Prawo do zasiłku do czasu otrzymania i przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych zachowuje, na warunkach określonych w ustawie, bezrobotny, który ma na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny, jeżeli: 1) bezrobotny jest osobą samotnie wychowującą dzieci i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania lub 2) małżonek bezrobotnego jest również bezrobotny i oboje utracili prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania. 7. Okres pobierania zasiłku przedłuża się o jeden miesiąc, jeżeli bezrobotny ukończył szkolenie, na które został skierowany w ostatnim miesiącu posiadania prawa do zasiłku, i szkolenie trwało co najmniej 14 dni. 8. 27) Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, ulega skróceniu o czas nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27 ust. 1 pkt 1-4 oraz o okres pobierania zasiłku szkoleniowego w przypadku nieukończenia szkolenia z własnej winy. 9. Prawo do zasiłku, o którym mowa w ust. 6, wygasa z dniem nieuzasadnionej odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych przez pobierającego zasiłek lub jego małżonka, a także utraty statusu bezrobotnego. 10. Do bezrobotnych, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 13 ust. 2. Bezrobotni ci mają jednak obowiązek zgłaszania się na wezwanie do właściwego rejonowego urzędu pracy wystosowane w celu przedłożenia propozycji zatrudnienia oraz przedstawiania raz w miesiącu oświadczenia o uzyskiwanych dochodach. Przepis art. 27 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 11. Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, uzyskując dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia w okresie miesiąca, lecz nie przepracował 180 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i zarejestrował się w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, ponownie nabywa prawo do zasiłku: 1) 28) na okres, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego, 2) o którym mowa w ust. 4 i 6. 12. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 180 dni status bezrobotnego, a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 23, uzyskuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku. 13. 29) Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku wyłącznie w wyniku zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, zasiłek przysługuje przez okres równy okresowi tego zatrudnienia, nie dłużej jednak niż 12 miesięcy. Art. 26. 1. 30) Zachowuje status bezrobotnego oraz prawo do zasiłku bezrobotny, który: 1) po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie pracy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i uzyskuje wynagrodzenie lub dochód w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia albo 2) uzyskuje dochód z innego tytułu niż zatrudnienie lub innej pracy zarobkowej w wysokości określonej w pkt 1, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d) i f). 2. Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie rejonowy urząd pracy o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności. Art. 27. 1. 31) Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który: 1) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie stawił się w wyznaczonym terminie w rejonowym urzędzie pracy, 2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych, 3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem 32), 4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy (stosunku służbowego) bez wypowiedzenia, 5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy będący świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych, albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę. 2. 31) Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art. 23 zasiłek przysługuje: 1) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1-3, 2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4, 3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 3. Bezrobotny pobierający zasiłek, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia zawiadomił rejonowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie przysługuje. 4. Bezrobotny obowiązany jest do składania rejonowemu urzędowi pracy co miesiąc pisemnego oświadczenia o dochodach oraz innych dokumentów niezbędnych dla ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia przysługują od dnia złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów. Art. 28. 1. Bezrobotny, który pobrał nienależnie świadczenie pieniężne, obowiązany jest do jego zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. 2. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się: 1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń, jeżeli bezrobotny pobierający świadczenia był pouczony o tych okolicznościach, 2) świadczenia wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd rejonowego urzędu pracy przez bezrobotnego, 3) 33) zasiłek lub zasiłek szkoleniowy wypłacony bezrobotnemu za okres, za który nabył prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 29. 3. Roszczenia bezrobotnego i urzędu pracy z tytułu zasiłków i zasiłków szkoleniowych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 4. Zwrotu nienależnie pobranych zasiłków i zasiłków szkoleniowych można żądać w kwocie nie przekraczającej 12 ostatnio pobranych zasiłków. 5. Roszczenia pracodawców i jednoosobowych podmiotów gospodarczych z tytułu refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem 12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 6. Kierownik rejonowego urzędu pracy na wniosek bezrobotnego może, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, odroczyć zwrot nienależnie pobranego świadczenia na okres nie dłuższy niż 2 lata lub rozłożyć jego spłatę na raty. W wyjątkowych przypadkach uzasadnionych szczególnie trudną sytuacją materialną bezrobotnego, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może, po zasięgnięciu opinii kierownika rejonowego urzędu pracy i rejonowej rady zatrudnienia, odstąpić od żądania zwrotu części lub całości tego świadczenia. 7. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w ust. 2, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 29. 34) 1. Bezrobotnemu, któremu przyznano prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej za okres, za który otrzymał zasiłek lub zasiłek szkoleniowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy rentowe, które przyznały świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconych temu bezrobotnemu za ten okres zasiłków i przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy. 2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, za okres pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego nie może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej. Art. 30. 1. 35) Okresy pobierania zasiłku, zasiłku szkoleniowego oraz stypendiów, przyznanych na podstawie art. 37a i 37b, wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy, które wlicza się jako okresy nieskładkowe. 2. 36) Okresów pobierania zasiłków, zasiłków szkoleniowych oraz stypendiów, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak do: 1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku, 2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego, 3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania niektórych zawodów. 3. 37) Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu pobierania świadczeń socjalnych i zasiłków socjalnych wypłacanych na podstawie Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych. Art. 31. 1. Bezrobotnym pobierającym zasiłki przysługują świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 1 i 3 oraz ust. 6, a członkom ich rodzin - świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 3. 2. (skreślony) 38). 3. Świadczenia wymienione w art. 16 ust. 5 pkt 3 przysługują bezrobotnemu nie uprawnionemu do zasiłku, dla którego nie ma propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub szkolenia albo skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy, oraz członkom jego rodziny. 4. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie skierowanej w celu podjęcia zatrudnienia poza miejscem stałego zamieszkania bilet kredytowy na przejazd do miejsca przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. W przypadku niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną, bilet powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla pracodawcy, do którego wydano skierowanie. 5. 39) Do świadczeń określonych w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepis art. 16 ust. 7. 6. 40)Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdów do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. 7. 40)Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust. 6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów. Art. 32. (skreślony) 41). Art. 33. (skreślony). Art. 34. 42) Kwoty zasiłków, zasiłków szkoleniowych i stypendiów za należny okres zaokrągla się w górę do 10 groszy. Art. 35. 43) 1. W rejonach administracyjnych (gminach), w których stopa bezrobocia nie przekracza połowy średniej stopy bezrobocia w kraju, okres pobierania zasiłków może być skrócony do 6 miesięcy. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rejony, o których mowa w ust. 1. Art. 36. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady: 1) prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń bezrobotnych oraz tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego, 2) prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy, 3) przyznawania świadczeń określonych w ustawie, 4) ustalania trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3, 5) organizowania i finansowania klubów pracy. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób klasyfikacji grup ryzyka oraz wysokość i sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, klasyfikację zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakres jej stosowania. Art. 37. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może upoważnić do prowadzenia pośrednictwa pracy lub kierowania do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych inne niż urzędy pracy organy, organizacje lub instytucje. 2. Jeżeli warunki i obowiązki określone w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, nie są przestrzegane, Prezes Krajowego Urzędu Pracy może cofnąć upoważnienie. 3. 44) Przy udzielaniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu upoważnień, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II. 4. Prowadzenie pośrednictwa pracy lub kierowanie do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych w celu osiągnięcia zysku jest zakazane. Rozdział 3a 45) Aktywizacja zawodowa absolwentów Art. 37a. Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio. Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta, skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12 miesięcy. 2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez absolwenta, według programu określonego w umowie. 3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy. 4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom. 5. Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez rejonowy urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1. Art. 37c. Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na zasadach przewidzianych dla zasiłków i zasiłków szkoleniowych, składkę na ubezpieczenie społeczne od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b. Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę, potwierdzające kontynuowanie nauki. 3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego. Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką: kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej. 2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca, łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od wynagrodzenia tego absolwenta. Rozdział 3b Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do wydłużonej wypłaty zasiłków. Art. 37i. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną, spowodowaną w szczególności: 1) koncentracją przestarzałego przemysłu, 2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych, 3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu, może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane, określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1. 4. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub stypendium, o których mowa w art. 24 ust. 5 i w art. 37d. Rozdział 4 Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy Art. 38. Osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, które zostały zwolnione z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i nie są uprawnione do zasiłku dla bezrobotnych, przysługują świadczenia na warunkach i w zakresie określonych w niniejszym rozdziale. Art. 39. Świadczenia obejmują: 1) pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za osobę, o której mowa w art. 38, w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku pracy, z wyłączeniem okresu pobierania zasiłku szkoleniowego, 2) finansowanie kosztów szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub działalności gospodarczej poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 16 ust. 4 stosuje się odpowiednio, 3) prawo do zasiłku szkoleniowego w wysokości 2/3 zasiłku określonego w art. 16 ust. 2, 4) świadczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, powstałych w związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla pracowników, 5) jednorazową pożyczkę, o której mowa w art. 18, na podjęcie działalności gospodarczej lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub usługowej związanej z rolnictwem. Art. 40. Świadczenia określone w art. 39 przysługują osobie, o której mowa w art. 38, jeżeli: 1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia przez okres 180 dni i stosunek ten został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, 2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo w przeliczeniu na 1 członka gospodarstwa domowego nie mającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu nie przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego. Art. 41. Pokrycie składek, przewidziane w art. 39 pkt 1, polega na przekazaniu z Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na podstawie decyzji kierownika właściwego rejonowego urzędu pracy, wydanej na wniosek rolnika zobowiązanego do zapłacenia składki, kwot należności z tytułu poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania stosunku pracy. Rozdział 5 Zatrudnienie w ramach Ochotniczych Hufców Pracy Art. 42. 1. Zadania w zakresie zatrudnienia wykonują także Ochotnicze Hufce Pracy. 2. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką organizacyjną, nadzorowaną przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 43. Do zadań Ochotniczych Hufców Pracy należy w szczególności: 1) organizowanie zatrudnienia młodzieży, 2) tworzenie warunków uzyskiwania i podwyższania kwalifikacji zawodowych i ogólnych oraz przekwalifikowania zawodowego młodzieży, 3) udzielanie pomocy młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej troski. Art. 44. Zatrudnianie uczestników Ochotniczych Hufców Pracy odbywa się na zasadach określonych w Kodeksie pracy. Art. 45. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania, organizację, sposób finansowania i sprawowania nadzoru nad Ochotniczymi Hufcami Pracy, a także zadania rządowej administracji ogólnej oraz państwowych jednostek organizacyjnych w tworzeniu warunków działalności Ochotniczych Hufców Pracy. Rozdział 6 Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce Art. 46. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w kraju zatrudnienia oraz określonych w umowach międzynarodowych. Art. 47. 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej "jednostkami kierującymi". 2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać: 1) pracodawcę zagranicznego, 2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, 3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne, 4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych, 5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej, 6) inne zobowiązania stron, 7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń, 8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą. 3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48. 4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej. 5. (skreślony) 46). Art. 48. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych, pod warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy, natomiast do okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. 2. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą jest traktowany jak okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia: 1) zawiadomienia właściwego terytorialnie wojewódzkiego urzędu pracy o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do płatności składki na Fundusz Pracy w wysokości 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia, 2) zawiadomienia właściwego terytorialnie oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości ustalonej jak dla pracowników w kraju od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia. 3. 47) Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa. Art. 49. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, 2) tryb opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2, 3) szczegółowe zasady nabywania uprawnień i tryb wypłat zasiłków z ubezpieczenia społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców zagranicznych. 2. 48) Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on ustanowiony w umowie międzynarodowej. Art. 50. 1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie dyrektora właściwego terytorialnie dla swej siedziby wojewódzkiego urzędu pracy, a cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy. 2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnianie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w jednostkach podległych Ministrowi Kultury i Sztuki, Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Sekretarzowi Naukowemu Polskiej Akademii Nauk wydawane są przez dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach tej ustawy oraz przepisach innych ustaw. 3. Zezwolenie i zgodę, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy. Zezwolenie i zgoda są wydawane na czas oznaczony dla określonego cudzoziemca, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy. 4. Pracodawca zawiera z cudzoziemcem umowę dotyczącą zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia. 5. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego stanowiska, wykonywania zawodu lub innej pracy zarobkowej od uzyskania zgody właściwego organu na ich wykonywanie, pracodawca przed wystąpieniem do wojewódzkiego urzędu pracy obowiązany jest uzyskać taką zgodę. 6. Zezwolenie i zgoda, o których mowa w ust. 1, podlegają cofnięciu przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony lub wykonuje inną pracę zarobkową niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem i zgodą albo nastąpiła utrata uprawnień do wykonywania zatrudnienia lub powierzonej pracy. 7. Cofnięcie zezwolenia i zgody, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na który zostały wydane, zobowiązuje pracodawcę do rozwiązania umowy, na podstawie której nastąpiło zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej, nie później niż w ciągu 3 dni od daty powiadomienia go o cofnięciu zezwolenia lub zgody. 8. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego oraz do osoby fizycznej, zamierzających zatrudnić cudzoziemca. 9. Przepisy ust. 1 i 5 nie naruszają przepisów regulujących odrębne warunki zatrudniania lub powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom lub zawierających zakaz ich wykonywania przez cudzoziemca. 10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia cudzoziemca lub powierza mu wykonywanie innej pracy zarobkowej poza granicami Polski. 11. Pracodawca, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na konto Funduszu Pracy wojewódzkiego urzędu pracy wydającego zezwolenie jednorazowej wpłaty w wysokości najniższego wynagrodzenia, za każdą osobę objętą zezwoleniem. W przypadku przedłużenia ważności zezwolenia wpłata wynosi połowę najniższego wynagrodzenia. 12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do pracodawców zagranicznych świadczących usługi eksportowe w Polsce. 13. (skreślony) 49). Art. 51. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o których mowa w art. 50 ust. 1. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, tryb zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Polsce. 3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w służbie zdrowia. 5. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk określa, w drodze zarządzenia, warunki zatrudniania lub powierzenia cudzoziemcom wykonywania innej pracy zarobkowej w placówkach Polskiej Akademii Nauk. Rozdział 7 Fundusz Pracy Art. 52. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, zwanym dalej "Funduszem Pracy". 2. Dysponentem Funduszu Pracy jest Prezes Krajowego Urzędu Pracy. Art. 53. 1. Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, wynoszących co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, opłacają: 1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby: a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym, b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz za osoby z nimi współpracujące, c) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności, d) pobierające stypendia sportowe, e) będące członkami zespołów adwokackich, f) 50) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych, 2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych (usług rolniczych) za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład gruntowy o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych, 3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych i osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników. 2. Wysokość składki, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa. 3. W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych źródeł, obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wynosi co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia. 4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie każdemu pracodawcy bądź w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama opłaca składki na ubezpieczenie społeczne. Art. 54. Zakłady pracy chronionej oraz podmioty gospodarcze Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi oraz Zakład dla Niewidomych w Laskach nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych pracowników. Art. 55. 1. Dochodami Funduszu Pracy są: 1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, 2) dotacje budżetu państwa na uzupełnienie środków Funduszu Pracy przeznaczonych na wypłatę obowiązkowych świadczeń, po wykorzystaniu środków ze składek, o których mowa w pkt 1, 3) dochody z tytułów określonych w art. 57 ust. 1 pkt 22-24, 4) wpłaty dokonywane przez partnerów zagranicznych z tytułu rekrutacji pracowników polskich zatrudnionych w ramach umów międzynarodowych, 5) inne wpływy. 2. Dochodami Funduszu Pracy są również wpłaty dokonywane przez obywateli polskich podejmujących zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz wpłaty pracodawców z tytułu uzyskania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, o których mowa w art. 50 ust. 11 i 12. Art. 56. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne. 2. Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne, oraz przekazuje zebrane tytułem składek kwoty na Fundusz Pracy, po potrąceniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, od zasiłków i zasiłków szkoleniowych w terminie do 20 dnia następnego miesiąca. 2a. 51) Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz Pracy. 3. Od składek na Fundusz Pracy nie opłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Składki te oraz należności z tytułu odsetek za zwłokę i dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, nie opłacone w terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 4. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od należnej wysokości, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu dodatkową opłatą do wysokości 100% należnej kwoty składek. Art. 57. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie: 1) kosztów przejazdu i wynagrodzenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 10 ust. 8 i 9, 2) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 15 ust. 5 i w art. 16 ust. 10, bezrobotnych i innych uprawnionych osób, 3) zasiłków szkoleniowych oraz składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 16 ust. 1 i art. 39 pkt 3, 4) pożyczek, o których mowa w art. 18, kosztów obsługi, a także kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego oraz, w przypadku zawarcia porozumienia w sprawie udzielania kredytów przez instytucje finansowe bezrobotnym i uprawnionym do pożyczek z Funduszu Pracy osobom, różnicy między stopą procentową kredytu refinansowego a preferencyjną stopą procentową stosowaną wobec pożyczkobiorców Funduszu Pracy, 5) 52) kosztów, o których mowa w art. 19-21 i 37f, refundowanych z tytułu zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych i robót publicznych, 6) zasiłków wypłacanych bezrobotnym oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych zasiłków, 7) 53) kosztów, o których mowa w art. 37e, z tytułu zatrudnienia skierowanego absolwenta, 8) biletów kredytowych wydawanych osobom skierowanym w celu zatrudnienia w innej miejscowości, o których mowa w art. 31 ust. 4, oraz poborowym skierowanym do odbycia służby zastępczej, 9) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla prowadzenia poradnictwa zawodowego we współpracy z instytucjami wykonującymi statutowe zadania w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego, 10) wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, oraz składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanych wynagrodzeń, 11) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów zatrudnienia oraz innych partnerów na rynku pracy, dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy oraz pracodawców, 12) dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich, 13) przedsięwzięć związanych z realizacją programów specjalnych, 14) składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w art. 39, 15) kosztów wysyłki wezwań, zawiadomień i przekazywania bezrobotnym należnych świadczeń pieniężnych oraz kosztów korespondencji z pracodawcami, 16) badań, opracowania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów dotyczących rynku pracy, 17) 54) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego w urzędach pracy, 18) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w ramach umów międzynarodowych, 19) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów informacyjno-szkoleniowych dla klubów pracy, ich wyposażenia oraz kosztów prowadzenia zajęć przez instytucje oraz osoby nie będące pracownikami urzędów pracy, 20) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nienależnie pobranych świadczeń i innych wypłat z Funduszu Pracy, 21) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach działań statutowych przez organizacje i instytucje, 22) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób prawnych, 23) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski, 24) depozytów celowych w bankach i innych instytucjach państwowych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, 25) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań finansowych z Funduszu Pracy, 26) 55) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w art. 37d, 27) 55) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4, 28) 55) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a, 29) 55) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31 ust. 6. 2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na finansowanie zadań zleconych Ochotniczym Hufcom Pracy przez dysponentów Funduszu Pracy, określonych w ust. 1 pkt 2, 9-13 i 19, które wynikają z realizowanych przez nie zadań. 3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 12, zwracane są z Funduszu Pracy do wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w okresie, za który dokonywana jest refundacja. 4. 56) Prezes Krajowego Urzędu Pracy za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej może dokonywać przesunięć środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie poszczególnych zadań, z tym jednak że łączna kwota środków przewidzianych na finansowanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29 nie może być zmniejszona w celu przeznaczenia na inne cele. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 cele, na które mogą być przeznaczone środki Funduszu Pracy. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady finansowania wydatków z Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 1, oraz sposób współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. 7. Od wypłat finansowanych z Funduszu Pracy nie ustala się składki na Fundusz Pracy. Art. 58. Dochody Funduszu Pracy zwolnione są od podatku dochodowego. Art. 59. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy prawa budżetowego w zakresie gospodarki funduszami celowymi. Rozdział 8 Kontrola przestrzegania przepisów ustawy Art. 60. 1. Urzędy pracy sprawują kontrolę przestrzegania przepisów ustawy. 2. Kontrola obejmuje badanie przestrzegania: 1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności, 2) obowiązku informowania rejonowych urzędów pracy o zatrudnianiu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna lub powierzeniu jej wykonywania innej pracy zarobkowej, 3) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy, 4) warunków zawartych w upoważnieniach do prowadzenia pośrednictwa pracy lub kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych. 3. Kontrolą mogą być objęte jednostki, wobec których zachodzi podejrzenie, że prowadzą pośrednictwo pracy lub kierują obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych bez wymaganych upoważnień. 4. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowe podmioty gospodarcze i inne instytucje oraz osoby fizyczne. 5. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem, sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu ustalenia charakteru pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie przeprowadzania kontroli. 6. Kontrolowani obowiązani są udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. 7. Pracownicy urzędów pracy są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez uprzedzenia. Kontrolujący obowiązani są do okazania legitymacji służbowej i upoważnienia. Art. 61. 1. Urzędy pracy w zakresie kontroli współdziałają w szczególności ze związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej. 2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa kontrolującym, zobowiązane są, na wniosek właściwego urzędu pracy, do udzielenia stosownej pomocy. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasady współdziałania z innymi organami. Art. 62. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przedstawia Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej do końca pierwszego kwartału roku zbiorcze wyniki przeprowadzonych w roku poprzednim kontroli oraz ocenę przestrzegania przepisów ustawy. Rozdział 9 Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy Art. 63. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej bezrobotnemu nie zawiadamiając o tym właściwego rejonowego urzędu pracy, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność przynoszącą dochód bez powiadomienia o tym właściwego urzędu pracy. Art. 64. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu lub zgodzie, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega cudzoziemiec nie posiadający karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, który podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy. Art. 65. 1. Kto bez wymaganego upoważnienia prowadzi pośrednictwo pracy albo kieruje obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto prowadząc pośrednictwo pracy lub kierując obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych: 1) pobiera od bezrobotnego lub innych osób poszukujących pracy dodatkowe opłaty nie wymienione w art. 47 ust. 2 pkt 8 lub 2) osiąga zysk. Art. 66. Kto: 1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie, 2) nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy bądź udziela w powyższym zakresie nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia, podlega karze grzywny. Art. 67. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przestrzegania przepisów ustawy, podlega karze grzywny. Rozdział 10 Zmiany w obowiązujących przepisach Art. 68. (pominięty) 57). Art. 69. (pominięty). Art. 70. (pominięty). Art. 71. (pominięty). Rozdział 11 Przepisy przejściowe Art. 72. (pominięty). Art. 73. 1. Zasiłki, zasiłki szkoleniowe oraz inne świadczenia przyznane bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłaca się nadal według dotychczas obowiązujących przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. 58) 2. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8, może nastąpić jedynie, gdy przyczyny wymienione w art. 27 ust. 1 pkt 1-3 wystąpiły po dniu wejścia w życie ustawy. 3. (skreślony) 59). 4. Prawo do zasiłku i innych świadczeń przewidzianych dla bezrobotnych ustaje z dniem utraty statusu bezrobotnego. Art. 73a. 60) Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia 1991 r., traktowane są jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Art. 74. (pominięty) 61). Art. 75. (pominięty). Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o: 1) Urzędzie Pracy - należy przez to rozumieć Krajowy Urząd Pracy, 2) Kierowniku Urzędu Pracy - należy przez to rozumieć Prezesa Krajowego Urzędu Pracy, 3) kierowniku wojewódzkiego urzędu pracy - należy przez to rozumieć dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. Rozdział 12 Przepisy końcowe Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 78, poz. 394 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165 i Nr 108, poz. 516). Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), która weszła w życie z dniem 1 marca 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) Przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) Zgodnie z art. 8 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 1, przepis ten wejdzie w życie z dniem 1 maja 1996 r. 33) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) Przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 40) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 41) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 46) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 47) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 50) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 51) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 55) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1. 57) Zamieszczony w obwieszczeniu. 58) W brzmieniu ustalonym w związku ze skreśleniem ust. 3 przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 59) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 60) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1. 61) Zamieszczony w obwieszczeniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 12 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania. (Dz. U. Nr 48, poz. 212) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, oraz tryb wydawania tych zezwoleń, 2) zakres szczegółowej dokumentacji środków ochrony roślin, niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii w sprawie przydatności środka ochrony roślin do zwalczania organizmów szkodliwych, bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska, 3) zakres badań mających na celu sprawdzenie przydatności środka ochrony roślin do zwalczania organizmów szkodliwych i jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia tych badań, 4) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania opinii w sprawie bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i jakości substancji biologicznie czynnej, 5) zasady zaliczania środków ochrony roślin do klas toksyczności dla ludzi, pszczół i ryb oraz jednostki organizacyjne właściwe do klasyfikacji tych środków, 6) wymagania dotyczące treści etykiet-instrukcji stosowania środków ochrony roślin, 7) substancje biologicznie czynne, które stanowią szczególne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska. § 2. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin, zwanego dalej "środkiem", do obrotu i stosowania składa producent środka do Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu, który jest jednostką naukowo-badawczą nadzorowaną przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania, z zastrzeżeniem ust. 3, powinien zawierać: 1) oznaczenie producenta i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, 2) nazwę środka i jego przeznaczenie, 3) zawartość substancji biologicznie czynnych, z określeniem wzorów strukturalnych, nazw chemicznych i zwyczajowych oraz ich producenta, 4) określenie formy użytkowej środka, 5) proponowany zakres stosowania środka, dawki, sposób i terminy jego stosowania, 6) podstawowe dane fizykochemiczne i toksykologiczne substancji biologicznie czynnych i środka, 7) informacje o dopuszczeniu środka do obrotu i stosowania w innych krajach. 3. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu i stosowania organizmu żywego powinien zawierać: 1) oznaczenie producenta i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, 2) nazwę i charakterystykę organizmu żywego, 3) organizmy szkodliwe, przeciw którym będzie stosowany, oraz sposób stosowania. § 3. 1. Szczegółową dokumentację środka, określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, producent składa do Instytutu Ochrony Roślin nie później niż do dnia zakończenia badań mających na celu stwierdzenie przydatności środka do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem. 2. Instytut Ochrony Roślin, w porozumieniu z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 i 2, może zwolnić producenta z obowiązku przedstawienia niektórych danych określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a w szczególności wyników badań na zwierzętach. § 4. 1. Dane zawarte w szczegółowej dokumentacji środka nie mogą być, bez zgody producenta, wykorzystane w postępowaniu o dopuszczenie do obrotu i stosowania innego środka. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy: 1) nazw i zawartości substancji biologicznie czynnych, 2) danych o właściwościach fizykochemicznych środka i substancji biologicznie czynnych, 3) syntetycznego omówienia wyników badań przydatności środka do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem, 4) zalecanych metod i środków ostrożności, 5) metod analizy środka i jego pozostałości, 6) sposobów postępowania w wypadku zatrucia ludzi i skażenia środowiska, 7) sposobu postępowania z opakowaniami po środku i ze środkiem nieprzydatnym do zastosowania. § 5. 1. Instytut Ochrony Roślin przesyła Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej kopię wniosku o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania, a następnie ustala w porozumieniu z producentem: 1) rośliny i organizmy szkodliwe, na których prowadzone będą badania w celu stwierdzenia, czy środek jest przydatny do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem, 2) jednostki organizacyjne, które będą przeprowadzały badania, 3) ilość środka niezbędną do wykonania badań, 4) metodykę badań i sposób przedstawienia wyników. 2. Jednostkami organizacyjnymi upoważnionymi do prowadzenia badań mających na celu stwierdzenie przydatności środka do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem są instytuty naukowo-badawcze nadzorowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz akademie rolnicze, placówki Polskiej Akademii Nauk, Instytut Badawczy Leśnictwa i Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa. § 6. 1. Badania mające na celu stwierdzenie przydatności środka do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem, z określeniem jego wpływu na jakość i ilość plonu roślin uprawnych, powinny być przeprowadzone w różnych warunkach glebowo-klimatycznych kraju co najmniej w dwóch punktach związanych z rejonami uprawy danej rośliny; w szczególnie uzasadnionych wypadkach badania mogą być przeprowadzone w jednym punkcie związanym z rejonem uprawy danej rośliny. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy organizmów żywych. 3. Badania środka: 1) zawierającego substancje biologicznie czynne, które nie wchodzą w skład żadnego środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, powinny obejmować dwa cykle (sezony) uprawy danej rośliny, 2) zawierającego substancje biologicznie czynne, takie jak inny środek dopuszczony do obrotu i stosowania, powinny trwać jeden cykl (sezon) produkcyjny i być przeprowadzone na roślinach reprezentatywnych, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 4. Środki przewidywane do stosowania w ochronie ziemniaków, jabłoni i truskawek podlegają również badaniom w zakresie ich pozostałości w tych roślinach. 5. Badania, o których mowa w ust. 3, w uzasadnionych wypadkach po uzgodnieniu z producentem mogą: 1) być przedłużone o jeden cykl (sezon) uprawy danej rośliny, 2) obejmować badania pozostałości środka w chronionych roślinach. 6. Zasady, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przy badaniu środka dopuszczonego do obrotu i stosowania w wypadku wystąpienia z wnioskiem o rozszerzenie zakresu jego stosowania. 7. W razie potrzeby nabywania substancji biologicznie czynnej od innego producenta niż określony w zezwoleniu na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania, badanie środka dotyczy tylko jakości tej substancji biologicznie czynnej, z uwzględnieniem zawartości zanieczyszczeń. 8. Obowiązek przeprowadzania badań nie dotyczy środka wprowadzanego do obrotu i stosowania tego samego producenta pod inną nazwą, zawierającego te same substancje biologicznie czynne i środki pomocnicze oraz będącego w takiej samej formie użytkowej, jak środek już dopuszczony do obrotu i stosowania. § 7. 1. Jednostkami upoważnionymi do wydawania opinii w sprawie bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i jakości substancji biologicznie czynnych są: 1) Państwowy Zakład Higieny - w zakresie bezpieczeństwa środka dla ludzi i zwierząt oraz jakości substancji biologicznie czynnych, 2) Instytut Ochrony Środowiska - w zakresie bezpieczeństwa środka dla środowiska, 3) Instytut Ochrony Roślin - w zakresie jakości substancji biologicznie czynnych środka, o którym mowa w § 6 ust. 7. 2. Instytut Ochrony Roślin w ramach postępowania o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania: 1) dokonuje oceny wyników badań środka i ustala jego przydatność do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem, 2) bada i wydaje opinie o jakości substancji biologicznie czynnych środka w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3, a w wypadku organizmu żywego wydaje opinię o jego przydatności do stosowania, 3) opracowuje projekt etykiety-instrukcji stosowania środka, 4) zasięga opinii jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2. § 8. 1. Zasady zaliczania środków do klas toksyczności dla ludzi, pszczół oraz ryb i innych organizmów wodnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Jednostkami organizacyjnymi właściwymi do klasyfikacji środków są: 1) Państwowy Zakład Higieny - w zakresie klas toksyczności dla ludzi, 2) Instytut Ochrony Roślin - w zakresie klas toksyczności dla pszczół, ryb i innych organizmów wodnych. § 9. 1. Etykieta-instrukcja stosowania środka, z zastrzeżeniem ust. 4, zawiera: 1) rodzaj środka, jego formę użytkową i sposób działania, nazwę handlową, wraz z sumaryczną zawartością substancji biologicznie czynnych oraz kodem określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia, 2) oznaczenie producenta, 3) numer zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania, 4) nazwę zwyczajową substancji biologicznie czynnej, wraz z określeniem grupy chemicznej, do której substancja ta należy, oraz jej zawartość, 5) zawartość netto środka, 6) numer partii środka, 7) klasę toksyczności środka dla ludzi, pszczół oraz ryb i innych organizmów wodnych, 8) międzynarodowe symbole i objaśnienia podane w załączniku nr 5 do rozporządzenia, 9) objawy zatrucia i sposób udzielania pierwszej pomocy ludziom, 10) zakres stosowania środka, dawki, terminy, sposób sporządzania cieczy użytkowej, dane o ewentualnej fitotoksyczności i wrażliwości odmianowej, 11) okres karencji i prewencji, 12) datę produkcji i okres ważności środka, 13) międzynarodowe umowne znaki ostrzegawcze (piktogramy) o powierzchni nie mniejszej niż 1 cm2, określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia, oraz inne ostrzeżenia określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia, 14) informacje, czy środek można stosować w strefach ochronnych źródeł i ujęć wody, 15) sposób magazynowania środka, 16) sposób postępowania z opakowaniami, resztkami cieczy użytkowej i wodą po myciu sprzętu używanego do stosowania środka, 17) numery telefonów ośrodków toksykologicznych. 2. W razie braku możliwości zamieszczania bezpośrednio na opakowaniu środka pełnej treści etykiety-instrukcji stosowania, na opakowaniu zamieszcza się co najmniej dane określone w ust. 1 pkt 1-7 oraz pkt 12, wraz z informacją, że pełna treść etykiety-instrukcji stosowania dołączona jest do opakowania. 3. Na opakowaniach środków przeznaczonych do stosowania w ogrodach działkowych i przydomowych informacje zawarte w etykiecie-instrukcji stosowania, dotyczące zakresu stosowania środków, można ograniczyć tylko do roślin uprawianych zwyczajowo w ogrodach działkowych i przydomowych, a informację o sporządzaniu cieczy użytkowej - dostosować do małej powierzchni tych upraw. 4. Etykieta-instrukcja stosowania organizmu żywego zawiera: 1) nazwę gatunku oraz szczepu, 2) oznaczenie producenta, 3) numer zezwolenia na dopuszczenie organizmu żywego do obrotu i stosowania, 4) organizmy szkodliwe, przeciw którym organizm ten może być stosowany, oraz sposób stosowania, 5) zakres i sposób działania oraz pełnioną funkcję, 6) liczbę w sztukach, 7) numer partii, 8) datę produkcji i okres przydatności, 9) zalecane metody i środki ostrożności dotyczące stosowania, przechowywania i transportu. § 10. Instytut Ochrony Roślin przedkłada Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: 1) dla środków, z wyłączeniem organizmów żywych: wyniki badań i opinie, a gdy są one pozytywne - projekt etykiety-instrukcji stosowania uzgodniony z producentem oraz określenie wymagań jakościowych dla środka, 2) dla organizmów żywych: opinie o przydatności do stosowania danego organizmu, a gdy są one pozytywne - projekt etykiety-instrukcji stosowania uzgodniony z producentem. § 11. Substancje biologicznie czynne, stanowiące szczególne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska, określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 12 marca 1996 r. (poz. 212) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWA DOKUMENTACJA ŚRODKA OCHRONY ROŚLIN A. W odniesieniu do chemicznego środka ochrony roślin zawierającego substancje biologicznie czynne, które nie wchodziły dotychczas w skład żadnego środka dopuszczonego do obrotu i stosowania 1. Dane ogólne o środku ochrony roślin, zwanym dalej środkiem 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Producent formy użytkowej i substancji biologicznie czynnej, zwanej dalej SBC (nazwa, adres producenta oraz miejsce produkcji) 1.3 Nazwa handlowa lub proponowana nazwa handlowa i ewentualnie numer kodu syntezy w zakładzie produkcyjnym 1.4 Wyczerpujące dane jakościowe i ilościowe na temat składu formy użytkowej (SBC, zanieczyszczenia, substancje pomocnicze, inne dodatki) 1.5 Stan skupienia i rodzaj formy użytkowej (koncentrat do sporządzania emulsji wodnej, proszek do sporządzania zawiesiny wodnej, roztwór do zaprawiania nasion) 1.6 Rodzaj środka (herbicyd, insektycyd itp.) 2. Właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne środka 2.1 Wygląd (zabarwienie, zapach) 2.2 Właściwości wybuchowe i utleniające 2.3 Temperatura zapłonu i inne dane o zapalności i samozapalności 2.4 Zasadowość (alkaliczność, w przypadkach koniecznych wartości pH-1% w wodzie) 2.5 Lepkość, napięcie powierzchniowe 2.6 Gęstość względna 2.7 Trwałość w czasie przechowywania. Wpływ światła, temperatury i wilgotności na właściwości środka 2.8 Charakterystyka 2.8.1 Zwilżalność 2.8.2 Trwałość piany 2.8.3 Zawieszalność, trwałość zawiesiny 2.8.4 Test na sitach mokrych, test na sitach suchych 2.8.5 Rozkład wielkości ziaren, udział pyłu drobnego, ścieranie i kruszenie 2.8.6 W przypadku granulatów: test sitowy i dane dotyczące rozkładu ciężaru ziaren przynajmniej dla cząstek większych od 1 mm 2.8.7 Zawartość SBC w przynęcie, granulacie lub w zaprawionym materiale siewnym 2.8.8 Zdolność emulgowania, zdolność reemulgowania, trwałość emulsji 2.9 Fizyczna i chemiczna zdolność do mieszania z innymi produktami oraz ze środkami ochrony roślin, z którymi przewiduje się zarejestrowanie środka 3. Dane dotyczące stosowania środka 3.1 Przewidywany zakres stosowania: tereny otwarte, pod osłonami, magazyn żywności lub pasz, ogród przydomowy 3.2 Sposób działania na agrofagi, np. kontaktowy, oddechowy, żołądkowy, grzybobójczy lub fungistatyczny, układowy lub kontaktowy na roślinach 3.3 Szczegóły dotyczące przewidywanego stosowania, np. gatunki zwalczane, rośliny lub produkty roślinne chronione 3.4 Jeśli to konieczne, szczególne warunki rolnicze, fitosanitarne lub środowiskowe, w których można stosować środek lub nie można go stosować 3.5 Zalecana dawka 3.6 Stężenie SBC w zależności od zastosowania (np. w cieczy użytkowej do opryskiwania, w przynęcie lub w zaprawionym materiale siewnym) 3.7 Metody stosowania 3.8 Liczba i terminy zabiegów oraz długotrwałość działania 3.9 Karencja lub inne środki ostrożności zapobiegające fitotoksyczności w odniesieniu do upraw następczych 3.10 Proponowany sposób zastosowania środka 4. Dalsze informacje na temat środka 4.1 Opakowanie (rodzaj, materiał, wielkość itp.) 4.2 Terminy wstępu na plantację, na której zastosowano środek, konieczna karencja lub inne środki ostrożności w celu ochrony ludzi i zwierząt gospodarskich 4.3 Zalecane sposoby i środki ostrożności w czasie stosowania, przechowywania, transportu i na wypadek pożaru 4.4 Sposoby postępowania w przypadkach incydentalnych 4.5 Rodzaj produktów spalania istotnych w wypadku pożaru 4.6 Metody postępowania z nieprzydatnym środkiem i pustym opakowaniem 4.6.1 Możliwość neutralizacji 4.6.2 Sposoby usuwania 4.6.3 Sposoby niszczenia 4.6.4 Oczyszczanie wody 5. Metody analityczne 5.1 Metody analityczne określania składu środka 5.2 Metody analityczne, łącznie z odzyskami i granicami oznaczalności dla pozostałości w: 5.2.1 - traktowanych roślinach, produktach roślinnych, paszach 5.2.2 - glebie 5.2.3 - wodzie (łącznie z wodą pitną) 5.2.4 - powietrzu 6. Dane dotyczące skuteczności działania środka 6.1 Test wstępny określający średnią dawkę środka 6.2 Wyniki doświadczeń polowych 6.3 Dane o rzeczywistym lub możliwym powstaniu odporności 6.4 Wpływ na jakość i ewentualnie na plon traktowanych roślin 6.5 Fitotoksyczność (uwzględniając różne odmiany) 6.6 Uwagi na temat niepożądanego lub nieprzewidzianego działania ubocznego, np. na organizmy pożyteczne i inne organizmy nie będące obiektem zwalczania, na uprawy następcze 7. Badania toksykologiczne 7.A. Badania toksykologiczne środka 7.1 Toksyczność ostra: 7.1.1 - doustna 7.1.2 - dermalna 7.1.3 - inhalacyjna 7.1.4 - drażniąca skórę i oczy 7.1.5 - działanie uczulające na skórę 7.1.6 Ostra toksyczność dermalna, działanie drażniące (skórę i oczy) mieszanin środków ochrony roślin, które przewiduje się stosować łącznie 7.2 Narażenie stosującego środek 7.2.1 Absorpcja przez skórę 7.2.2 Narażenie stosującego środek w warunkach polowych, łącznie z analizą ilościową 7.2.3 Dostępne dane toksykologiczne na temat związków nieaktywnych 7. B. Badania toksykologiczne SBC 7.1 Toksyczność ostra 7.1.1 Toksyczność doustna 7.1.2 Toksyczność dermalna 7.1.3 Toksyczność inhalacyjna 7.1.4 Toksyczność wewnątrzotrzewnowa 7.1.5 Działania drażniące skórę i oczy 7.1.6 Działanie uczulające 7.2 Toksyczność krótkotrwała 7.2.1 Doustna toksyczność kumulatywna, test 28-dniowy 7.2.2 Toksyczność podchroniczna 90-dniowa na 2 gatunkach zwierząt (na gryzoniu - wskazane na szczurze i na innym zwierzęciu) 7.2.3 Inna (inhalacyjna lub dermalna) 7.3 Toksyczność chroniczna 7.3.1 Toksyczność chroniczna doustna z oceną rakotwórczości (na szczurze i innym gatunku ssaka) 7.4 Mutagenność - test oceniający mutacje genowe, aberracje chromosomowe i zaburzenia DNA 7.5 Toksyczność reprodukcyjna 7.5.1 Badania teratogenności (na króliku i innym gatunku gryzonia - doustnie i, gdy wskazane, dermalnie) 7.5.2 Badania wielopokoleniowe na ssakach (co najmniej dwupokoleniowe) 7.6 Badanie metabolizmu u ssaków 7.6.1 Absorpcja, rozmieszczenie i wydalanie w wyniku podawania doustnego i przez skórę 7.6.2 Wyjaśnienie procesów metabolicznych 7.7 Badania neurotoksyczności, łącznie z testem neurotoksyczności na dorosłych kurach 7.8 Badania uzupełniające 7.8.1 Efekt toksyczny metabolitów powstających w roślinach traktowanych substancją, w wypadku gdy są one inne niż w badaniach na zwierzętach 7.8.2 Wszelkie inne badania potrzebne do wyjaśnienia przedłożonych badań toksykologicznych 7.9 Działanie toksyczne na zwierzęta gospodarskie i domowe 7.10 Dane medyczne 7.10.1 Badania personelu nadzorującego proces syntezy substancji 7.10.2 Diagnostyka zatrucia, objawy 7.10.3 Proponowane leczenie, pierwsza pomoc, antidotum, pomoc lekarska 8. Pozostałości w lub na traktowanych produktach, żywności i paszach 8.1 Dane z kontrolowanych doświadczeń na roślinach uprawnych lub paszowych, wymienionych we wniosku o rejestrację, przeprowadzonych w krajach tej samej strefy glebowo-klimatycznej 8.2 Wpływ procesu przetwarzania i (lub) sposobu przygotowania w gospodarstwie domowym na rodzaj i ilość pozostałości środka 8.3 Ewentualny wpływ na zabarwienie, zapach, smak i inne cechy jakościowe, spowodowany pozostałościami w lub na świeżych lub przetworzonych produktach 8.4 Ocena pozostałości w produktach zwierzęcych, pochodzących ze spożywanych pasz lub z kontaktu ze ściółką 8.5 Pozostałości w uprawach następczych, w których można spodziewać się pozostałości 8.6 Proponowana karencja dla przewidywanych zakresów stosowania lub okresy przechowywania, w przypadku stosowania po zbiorze 8.7 Proponowane najwyższe poziomy pozostałości (MRL) i uzasadnienie określania tych pozostałości 9. Zachowanie się środka w środowisku 9.1 Badania zachowania się i rozkładu w glebie 9.2 Badania zachowania się i rozkładu w wodzie 9.3 Badania zachowania się i rozkładu w powietrzu 10. Badania ekotoksykologiczne środka 10.1 Wpływ na ptaki 10.1.1 Toksyczność ostra doustna 10.2 Wpływ na organizmy wodne 10.2.1 Toksyczność ostra dla ryb 10.2.2 Toksyczność ostra dla rozwielitki (Daphnia magna) 10.2.3 Toksyczność ostra dla glonów 10.2.4 Zagrożenie w przypadku stosowania wokół wód powierzchniowych 10.3 Wpływ na organizmy nie będące obiektem zwalczania 10.3.1 Wpływ na pszczołę miodną 10.3.2 Wpływ na dżdżownice 10.3.3 Wpływ na mikroorganizmy żyjące w glebie, nie będące obiektem zwalczania 11. Dalsze informacje 11.1 Informacje dotyczące rejestracji w innych krajach 11.2 Informacje o najwyższych dopuszczalnych pozostałościach (MRL) w innych krajach 11.3 Propozycje dotyczące klasyfikacji według toksyczności środka i symboli wyrażanych piktogramami oraz środków ostrożności, które należy zamieścić na etykiecie-instrukcji stosowania środka: wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S) 11.4 Wzór proponowanego opakowania 12. Karta bezpieczeństwa środka B. W odniesieniu do biologicznego środka ochrony roślin (mikroorganizmy, wirusy) B.a. Badania substancji biologicznie czynnej 1. Dane identyfikacyjne organizmu 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Producent (nazwa, adres producenta oraz miejsce produkcji) 1.3 Powszechnie używana nazwa zwyczajowa lub nazwy stosowane zastępczo 1.4 Nazwa gatunku oraz szczepu bakterii, pierwotniaków i grzybów, ze wskazaniem, czy jest to odmiana organizmu, czy szczep mutacyjny; gdy konieczne, taksonomiczne określenie czynnika, serotypu szczepu lub mutanta 1.5 Numer kolekcji hodowli, w której przechowuje się daną kulturę 1.6 Odpowiednie testy i procedury użyte do identyfikacji taksonomicznej organizmu (np. morfologiczne, biochemiczne, serologiczne) 1.7 Skład - czystość mikrobiologiczna, określenie, charakter, zgodność zawartości czynnika zasadniczego, właściwości, zawartość jakichkolwiek zanieczyszczeń i organizmów obcych 2. Biologiczne właściwości organizmu 2.1 Obiekt zwalczania. Patogeniczność lub antagonizm w stosunku do gospodarza, dawka infekcyjna, zdolność przenoszenia oraz informacje na temat sposobu działania 2.2 Pochodzenie organizmu i jego stosowanie, występowanie w przyrodzie i zasięg geograficzny 2.3 Zakres specyficzności w stosunku do gospodarzy oraz wpływ na gatunki inne niż zwalczany agrofag, włączając gatunki najbliżej spokrewnione z gatunkiem zwalczanego agrofaga - uwzględnić infekcyjność (zdolność zarażania),patogeniczność (chorobotwórczość) oraz zdolność przenoszenia 2.4 Infekcyjność oraz trwałość fizyczna w warunkach stosowania zgodnych z proponowaną metodą. Wpływ temperatury, światła słonecznego itp. Trwałość w warunkach środowiska, w których organizm zamierza się stosować (zdolność przetrwania w środowisku) 2.5 Czy dany organizm jest blisko spokrewniony z jakimś patogenem roślinnym, patogenem zwierząt kręgowych lub z gatunkiem bezkręgowca, który nie jest obiektem zwalczania? 2.6 Laboratoryjne dowody stabilności genetycznej (tj. częstotliwości mutacji) w warunkach środowiska, w których zamierza się stosować organizm 2.7 Obecność lub brak toksyn, określenie rodzaju oraz charakteru, struktury chemicznej i trwałości 3. Dalsze informacje o organizmie 3.1 Rodzaj środka (fungicyd, herbicyd, insektycyd, repelent, regulator wzrostu i rozwoju) 3.2 Działanie na organizmy szkodliwe (trucizna kontaktowa, oddechowa i żołądkowa, środek grzybobójczy itp. w roślinach działający układowo lub nie) 3.3 Przewidywany teren stosowania, np. odkryty grunt, szklarnia, przechowalnia żywności lub pasz, ogród przydomowy 3.4 Jeśli to konieczne, w świetle wyników badań, określić specyficzne warunki rolnicze, fitosanitarne lub środowiskowe, w których czynnik aktywny można stosować lub nie powinno się go stosować 3.5 Szkodliwe organizmy zwalczane oraz uprawa, produkty chronione lub traktowane 3.6 Metoda produkcji, wraz z opisem technik użytych w celu zapewnienia jednolitości produktu, oraz metodyka testu zastosowanego do standaryzacji. W przypadku mutanta należy dostarczyć dokładnych informacji na temat jego indukcji oraz izolacji, jak również na temat wszystkich znanych różnic pomiędzy tym mutantem i jego typem występującym naturalnie 3.7 Metoda zapobiegania utracie wirulencji w populacji macierzystej organizmu 3.8 Zalecane metody i środki ostrożności w postępowaniu, przechowywaniu, transporcie oraz na wypadek pożaru 3.9 Możliwość powstania braku skuteczności 4. Metody analityczne 4.1 Metody określania identyczności i czystości inokulum, z którego wyprodukowano poszczególne partie, włączając dane na temat zmienności 4.2 Metody stwierdzania stopnia czystości mikrobiologicznej produktu końcowego, wykazujące, że zawartość zanieczyszczeń utrzymano na zadowalająco niskim poziomie, uzyskane wyniki oraz dane dotyczące zmienności 4.3 Metody wykazujące brak zanieczyszczeń czynnika aktywnego organizmami chorobotwórczymi dla ludzi oraz innych ssaków, włączając w przypadku pierwotniaków i grzybów wpływ temperatury (35oC i innych odpowiednich temperatur) 4.4 Metody pozwalające na określenie pozostałości żywotnych i nieżywotnych (np. toksyn) w lub na traktowanych produktach spożywczych, paszach, zwierzętach oraz w płynach ustrojowych i tkankach człowieka, w glebie, wodzie lub powietrzu 5. Badania toksykologiczne, patogeniczność i infekcyjność 5.1 Bakterie, grzyby, pierwotniaki, mikoplazmy 5.1.1 Toksyczność oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 5.1.1.1 Jednorazowa dawka doustna 5.1.1.2 W przypadkach gdy jednorazowa dawka doustna nie jest odpowiednia do oceny patogeniczności, należy wykonać szereg testów w celu wykazania wysokotoksycznych czynników i ich infekcyjności 5.1.1.3 Jednorazowa dawka dermalna 5.1.1.4 Jednorazowa dawka inhalacyjna 5.1.1.5 Jednorazowa dawka dootrzewnowa 5.1.1.6 Działanie drażniące skórę i oczy 5.1.1.7 Działanie uczulające na skórę 5.1.2.Toksyczność krótkoterminowa (ekspozycja 90-dniowa) 5.1.2.1 Działanie doustne 5.1.2.2 Inne drogi - inhalacyjna, dermalna 5.1.3 Uzupełniające badania toksykologiczne oraz (lub) patogeniczności i infekcyjności 5.1.3.1 Długookresowa toksyczność doustna i rakotwórczość 5.1.3.2 Mutageniczność 5.1.3.3 Badania teratogenności 5.1.3.4 Wielopokoleniowe badania na ssakach (przynajmniej 2 pokolenia) 5.1.3.5 Badania metaboliczne - absorpcja, rozprzestrzenianie i wydalanie u ssaków, włączając określenie dróg metabolicznych 5.1.3.6 Badania neurotoksyczności, łącznie z testem neurotoksyczności dla kur 5.1.3.7 Immunotoksyczność, np. wywoływanie uczuleń 5.1.3.8 Patogeniczność i infekcyjność w przypadku immunosupresji 5.2.Wirusy i wiroidy 5.2.1 Toksyczność ostra oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność Dane takie, jak przedstawiono w punkcie 5.1.1, oraz badania na kulturach komórkowych, z zastosowaniem oczyszczonego wirusa infekcyjnego i pierwotnych kultur komórek ssaków, ptaków oraz ryb 5.2.2 Toksyczność krótkookresowa Dane takie, jak przedstawiono w punkcie 5.1.2, oraz test infekcyjności wykonany biotestem lub na odpowiedniej kulturze komórek, co najmniej w 7 dni po ostatnim podaniu czynnika testowanemu zwierzęciu 5.2.3 Uzupełniające badania toksykologiczne oraz (lub) patogeniczności i infekcyjności, jak to podano w punkcie 5.1.3 5.3 Toksyczne działanie na zwierzęta hodowlane i domowe 5.4 Dane medyczne 5.4.1 Medyczna obserwacja personelu zakładu produkującego czynnik aktywny 5.4.2 Dane o zdrowotności zarówno z przemysłu, jak i rolnictwa 5.4.3 Obserwacje dotyczące narażenia całej populacji na działanie czynnika i dane epidemiologiczne 5.4.4 Diagnoza zatrucia, charakterystyczne oznaki zatrucia i, jeśli to konieczne, testy kliniczne 5.4.5 Obserwacje uczuleniowe, jeśli to konieczne 5.4.6 Proponowane leczenie: pierwsza pomoc, antidotum, pomoc lekarska, jeśli konieczne 5.4.7 Prognoza przewidywanych skutków zatrucia, jeśli to konieczne 5.5 Podsumowanie toksykologiczne w odniesieniu do ssaków i wnioski (włączając NOAEL, NOEL oraz ADI, jeśli to uzasadnione). Ogólna ocena z uwzględnieniem wszystkich danych toksykologicznych, dotyczących patogeniczności i infekcyjności, oraz innych informacji 6. Pozostałości w lub na traktowanych produktach, żywności i paszy 6.1 Określenie pozostałości żywotnych i nieżywotnych (np. toksyn) w lub na traktowanych roślinach i produktach: żywotne pozostałości przez hodowlę lub biotesty oraz nieżywotne przez odpowiednie techniki 6.2 Określenie prawdopodobieństwa namnażania czynnika aktywnego w lub na roślinach lub żywności, wraz z informacjami o jakimkolwiek jego oddziaływaniu na jakość produktów spożywczych 7. Dalsze losy i zachowanie w środowisku 7.1 Rozprzestrzenianie, ruchliwość, namnażanie i trwałość w powietrzu, wodzie i glebie 7.2 Informacje dotyczące możliwych losów w łańcuchu pokarmowym 8. Badania ekotoksykologiczne 8.1 Ptaki - ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 8.2 Ryby - ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 8.3 Toksyczność - rozwielitka (Daphnia magna) 8.4 Wpływ na rozwój glonów 8.5 Ważne drapieżniki i pasożyty zwalczanego gatunku szkodnika; ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 8.6 Pszczoła miodna: ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 8.7 Dżdżownica: ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność 8.8 Rozmiar pośredniego skażenia dziko rosnących roślin, wody i gleby, przyległych do traktowanej uprawy 8.9 Wpływ na pozostałe elementy flory i fauny 9. Propozycje środków ostrożności - wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S) 10. Karta bezpieczeństwa SBC B.b. Badania dotyczące środka biologicznego (mikroorganizmy i wirusy) 1. Dane identyfikacyjne środka biologicznego 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Producent formy użytkowej i SBC (nazwa i adres producenta oraz miejsce produkcji) 1.3 Nazwa handlowa i ewentualnie numer kodu syntezy w zakładzie produkcyjnym 1.4 Wyczerpujące dane jakościowe (ilościowe) na temat składu formy użytkowej (SBC, inne dodatki, organizmy obce itp.) 1.5 5tan skupienia i rodzaj formy użytkowej (koncentrat do sporządzania emulsji wodnej, proszek do sporządzania zawiesiny wodnej itp.) 1.6 Rodzaj środka (insektycyd, fungicyd itp.) 2. Informacje techniczne o środku 2.1 Wygląd (zabarwienie, zapach) 2.2 Stabilność i trwałość w okresie przechowywania Wpływ temperatury, sposobu pakowania i przechowywania itp. na hamowanie aktywności biologicznej 2.3 Metody zapewniania stabilności przechowywania i trwałości 2.4 Właściwości fizykochemiczne formy użytkowej 2.4.1 Zwilżalność 2.4.2 Trwałość piany 2.4.3 Zawieszalność, trwałość zawiesiny 2.4.4 Test na sitach mokrych, test na sitach suchych 2.4.5 Rozkład wielkości ziaren, udział pyłu drobnego, ścieranie i kruszenie 2.4.6 W przypadku granulatów: test sitowy i dane rozkładu ciężaru ziaren przynajmniej dla cząstek większych od 1 mm 2.4.7 Zawartość SBC w lub na cząstkach przynęt, w granulacie lub zaprawionym materiale siewnym 2.4.8 Zdolność emulgowania, zdolność reemulgowania, trwałość emulsji 2.4.9 Właściwości przepływowe, wylewania i rozpylania 2.5 Fizyczna i chemiczna zdolność do mieszania z innymi produktami oraz ze środkami ochrony roślin, z którymi przewiduje się mieszać środek 2.6 Zwilżalność, przyczepność i rozmieszczenie na traktowanych roślinach 3. Dane dotyczące stosowania środka 3.1. Zakres stosowania, np. teren otwarty, pod osłonami, magazyn żywności lub pasz, ogród przydomowy 3.2 Szczegóły zamierzonego stosowania, np. gatunki zwalczane i (lub) rośliny lub produkty roślinne chronione 3.3 Jeśli to konieczne, szczególne warunki rolnicze, fitosanitarne i (lub) środowiskowe, w których można stosować środek lub nie można go stosować 3.4 Zalecana dawka 3.5 Stężenie SBC w zależności od sposobu stosowania (np. w cieczy użytkowej do opryskiwania) 3.6 Metody stosowania 3.7 Liczba i termin zabiegów oraz długotrwałość działania 3.8 Fitopatogeniczność 3.9 Proponowany sposób zastosowania środka 4. Dalsze informacje na temat środka 4.1. Opakowanie (rodzaj, materiał, wielkość itp.) 4.2 Terminy wstępu na plantację, na której zastosowano środek, konieczna karencja lub inne środki ostrożności w celu ochrony ludzi i zwierząt 4.3 Zalecane środki postępowania podczas stosowania, przechowywania, transportu i na wypadek pożaru 4.4 Sposób postępowania w przypadkach incydentalnych 4.5 Metody postępowania z nieprzydatnym środkiem i pustym opakowaniem 5. Metody analityczne 5.1 Metody analityczne określania składu środka 5.2 Metody oznaczania pozostałości w lub na traktowanych roślinach bądź w lub na produktach roślinnych (np. biotest) 5.3 Metody ustalania czystości mikrobiologicznej środka 5.4 Metody ustalania, czy środek nie zawiera żadnych mikroorganizmów patogenicznych dla ludzi, ssaków lub, w przypadkach koniecznych, patogenicznych dla pszczoły miodnej 5.5 Stosowane techniki w celu zapewnienia jednorodności produktu i metody jego standaryzacji 6. Dane dotyczące skuteczności działania środka 6.1 Test wstępny określający średnią dawkę preparatu 6.2 Wyniki doświadczeń polowych 6.3 Dane o rzeczywistym lub możliwym powstaniu odporności 6.4 Wpływ na jakość i plon traktowanych roślin 6.5 Fitotoksyczność w stosunku do traktowanych roślin (dla różnych odmian) 6.6 Uwagi na temat niepożądanego lub nieprzewidzianego działania ubocznego, np. na organizmy pożyteczne i inne, nie będące obiektem zwalczania, na uprawy następcze, na inne rośliny lub części traktowanych roślin stanowiące materiał rozmnożeniowy (np. materiał nasienny, podkładki, pędy) 7. Badania dotyczące toksykologii i (lub) patogeniczności oraz infekcyjności 7.1 Jednorazowa dawka doustna 7.2 Jednorazowa dawka dermalna 7.3 Działanie inhalacyjne 7.4 Działanie drażniące skórę i oczy 7.5 Działanie uczulające na skórę 7.6 Dostępne dane toksykologiczne na temat związków nieaktywnych 7.7 Narażenie stosującego środek 7.7.1 Absorpcja przez skórę 7.7.2 Narażenie stosującego środek w warunkach polowych łącznie z analizą ilościową 8. Pozostałości w lub na przetworzonych produktach, żywności i paszach 8.1 Dane o SBC, łącznie z danymi z kontrolowanych doświadczeń na roślinach uprawnych i paszowych, o których rejestrację złożono wniosek Określić pozostałości żywych i martwych organizmów w traktowanych roślinach 8.2 Wpływ procesu przetwarzania i (lub) sposobu przygotowania w gospodarstwie domowym na rodzaj i ilość pozostałości środka 8.3 Wpływ na zabarwienie, zapach, smak i inne cechy jakościowe spowodowane pozostałościami w lub na świeżych lub przetworzonych produktach 8.4 Dane dotyczące pozostałości w produktach pochodzenia zwierzęcego wynikające ze spożycia pasz lub z kontaktu ze ściółką 8.5 Dane dotyczące pozostałości na uprawach następczych 8.6 Proponowana karencja dla przewidywanych zakresów stosowania lub terminy przechowywania w przypadku stosowania po zbiorze 8.7 Proponowane najwyższe poziomy pozostałości (MRL) i uzasadnienie tych propozycji (w przypadku toksyn) 9. Badania ekotoksykologiczne 9.1. Wpływ na organizmy wodne 9.1.1 Ryby 9.1.2 Badania nad rozwielitką (Daphnia magna) 9.1.3 Doświadczenia nad mikroorganizmami wodnymi 9.2 Wpływ na organizmy pożyteczne i inne organizmy nie będące obiektem zwalczania 9.2.1 Wpływ na pszczołę miodną 9.2.2 Wpływ na inne organizmy pożyteczne 9.2.3 Wpływ na dżdżownice 9.2.4 Wpływ na pozostałą faunę glebową 9.2.5 Wpływ na mikroflorę glebową 10. Dalsze informacje 10.1 Informacje dotyczące rejestracji w innych krajach 10.2 Informacje o najwyższych dopuszczalnych pozostałościach (MRL) istniejących w innych krajach 10.3 Propozycje dotyczące klasyfikacji według toksyczności środka i symboli wyrażanych piktogramami oraz środków ostrożności, które należy zamieścić na etykiecie-instrukcji stosowania środka: wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S) 10.4 Wzór proponowanego opakowania 11. Karta bezpieczeństwa SBC C. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy substancje biologicznie czynne będą nabywane od innego producenta niż określony w zezwoleniu na dopuszczenie do obrotu i stosowania 1. Ogólne dane o SBC 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Producent (nazwa, adres producenta i miejsce produkcji) 1.3 Nazwa chemiczna (w nomenklaturze IUPAC) 1.4 Numer (numery) kodu syntezy w zakładzie produkcyjnym 1.5 Proces wytwarzania koncentratu, opis procesu syntezy 1.6 Zawartość technicznie czystej SBC w g/ha lub g/l 1.7 Tożsamość izomerów, zanieczyszczeń i domieszek (np. stabilizatorów) oraz wzór strukturalny, wraz z możliwymi zawartościami, wyrażonymi w g/ha bądź g/l 2. Właściwości fizyczne i chemiczne SBC 2.1 Punkt topnienia, punkt wrzenia, względna gęstość 2.2 Prężność par (w Pa) w temp. 20oC, lotność (np. stała Henry'ego) 2.3 Wygląd (stan fizyczny, zabarwienie, zapach i smak) 2.4 Widma (UV) promieniowania widzialnego, IR, NMR, widmo masowe, ekstynkcja cząsteczkowa w odpowiednich długościach fal 2.5 Rozpuszczalność w wodzie, wraz z wpływem pH (5 do 9) i temperatury na rozpuszczalność 2.6 Rozpuszczalność w rozpuszczalnikach organicznych, wraz z wpływem temperatury na rozpuszczalność 2.7 Współczynnik rozdziału n-oktanol/woda, wraz z wpływem pH (5 do 9) i temperatury na rozkład 2.8 Stabilność termiczna 2.9 Palność, łącznie z samozapłonem, tożsamość produktów spalania 2.10 Temperatura zapłonu 2.11 Zdolność wybuchowa 2.12 Zdolność do reakcji z opakowaniem 3. Dalsze informacje na temat SBC 3. Oświadczenie producenta środka ochrony roślin, że koncentrat SBC jest przydatny do formulacji środka 3.1 Wyniki analizy jakościowej i ilościowej SBC w porównaniu do analizy SBC już zarejestrowanej w Polsce 3.2 Jeżeli wynik analizy jakościowej i ilościowej SBC istotnie odbiega od analizy SBC innego producenta, który zarejestrował SBC w Polsce, wnioskodawca powinien przedłożyć wyniki badań toksykologicznych wymienionych w punkcie A 7B 4. Metody analiz 4.1 Metody analiz w celu określenia czystej technicznie SBC i ewentualnie ważnych produktów rozkładu, izomerów i zanieczyszczeń, jak też innych produktów ubocznych i domieszek (np. stabilizatorów) 5. Badania toksykologiczne 5.1 Toksyczność ostra 5.1.1 Doustna 5.1.2 Dermalna 5.1.3 Inhalacyjna 5.1.4 Wewnątrzotrzewnowa 5.1.5 Działanie drażniące skórę i oczy 5.1.6 Działanie uczulające 6. Karta bezpieczeństwa koncentratu SBC D. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne takie same jak środek ochrony roślin innego producenta dopuszczony już do obrotu i stosowania 1. Dokumentacja fizykochemiczna i toksykologiczna wymieniona w punktach A.1, A.2, A.3, A.4, A.7A, A.8, A.10, A.11, A.12 2. Analiza jakościowa i ilościowa SBC w porównaniu z analizą SBC innego producenta, który zarejestrował środek w Polsce 3. Jeżeli wynik analizy jakościowej i ilościowej SBC istotnie odbiega od analizy SBC innego producenta, który zarejestrował środek w Polsce, wnioskodawca powinien przedstawić pozostałe wyniki badań toksykologicznych wymienione w punkcie A 7B E. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne takie same jak środek ochrony roślin dopuszczony do obrotu i stosowania, lecz w innej formie użytkowej 1. Dokumentacja fizykochemiczna i toksykologiczna wymieniona w punktach A.1, A.2, A.4, A.7A, A.10, A.11, A.12 F. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne określone w zezwoleniu na dopuszczenie do obrotu i stosowania, gdy zmianie ulegają składniki pomocnicze w tym środku 1. Dokumentacja fizykochemiczna składników pomocniczych 2. W uzasadnionych przypadkach wnioskodawca powinien przedłożyć wyniki analiz fitotoksyczności środka oraz toksyczności ostrej G. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy producent występuje o rozszerzenie zakresu stosowania środka dopuszczonego do obrotu i stosowania 1. Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.1 Nazwa handlowa środka 1.2 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania 2. Dane dotyczące proponowanej zmiany 2.1 Roślina i zwalczane agrofagi 2.2 Proponowana dawka środka 2.3 Sposób stosowania i środki ostrożności 3. Pozostałości SBC po zastosowaniu środka 3.1 Proponowany okres karencji 3.2 Uprawy następcze 3.3 Najwyższe dopuszczalne pozostałości (MRL) 4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach odnośnie do proponowanej zmiany H. W odniesieniu do środka producenta zagranicznego dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy ma on być produkowany w kraju według umowy licencyjnej 1.1 Oświadczenie producenta krajowego, że środek będzie identyczny pod względem właściwości fizykochemicznych, toksykologicznych oraz przydatności do stosowania zgodnie z przeznaczeniem ze środkiem produkowanym za granicą 1.2 Wymagania jakościowe, atest analityczny i pełny skład chemiczny środka 1.3 Oświadczenie producenta zagranicznego, że środek produkowany przez producenta krajowego odpowiada wymaganiom jakościowym dla tego środka I. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, gdy upływa termin ważności zezwolenia tymczasowego lub stałego 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Nazwa handlowa środka 1.3 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania 1.4 SBC, ich nazwy i zawartość w środku 2. Właściwości fizykochemiczne środka 3. Uzupełniająca dokumentacja środka zgodnie z pkt. A załącznika (dla środka chemicznego) lub z pkt. B (dla środka biologicznego) 4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach K. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy upływa 10-letni termin ważności zezwolenia 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Nazwa handlowa środka 1.3 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania 1.4 SBC, ich nazwa i zawartość w środku 2. Własności fizykochemiczne środka 3. Dane toksykologiczne i środowiskowe uwzględniające postęp wiedzy w ochronie roślin, toksykologii i ochronie środowiska 4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach. L. W odniesieniu do organizmu żywego 1. Dane identyfikacyjne organizmu 1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres) 1.2 Producent (nazwa, adres producenta i miejsce produkcji) 1.3 Powszechnie używana nazwa zwyczajowa lub nazwy stosowane zastępczo 1.4 Nazwa gatunku oraz szczepu 1.5 Odpowiednie testy i procedury użyte do identyfikacji taksonomicznej organizmu (np. morfologiczne, biochemiczne, serologiczne) 1.6 Stadium rozwojowe organizmu Skład - czystość mikrobiologiczna, określenie, charakter, zgodność zawartości czynnika zasadniczego, właściwości, zawartość nośnika i jakichkolwiek zanieczyszczeń oraz organizmów obcych 2. Biologiczne właściwości organizmu 2.1 Obiekt zwalczania. Patogeniczność lub antagonizm w stosunku do gospodarza (ofiary), dawka infekcyjna, zdolność przenoszenia oraz informacje na temat sposobu działania 2.2 Pochodzenie organizmu i jego stosowanie, występowanie w przyrodzie i zasięg geograficzny 2.3 Zakres specyficzności w stosunku do gospodarzy (ofiar) oraz wpływ na gatunki inne niż zwalczany agrofag, w tym gatunki najbliżej spokrewnione z gatunkiem zwalczanego agrofaga - uwzględnić infekcyjność oraz zdolność przenoszenia 3. Pozostałe informacje dotyczące organizmu 3.1 Tryb życia organizmu (np. drapieżca, pasożyt, parazytoid) 3.2 Przewidywany teren stosowania, np. odkryty grunt, szklarnia, przechowalnia żywności lub paszy, ogród przydomowy 3.3 Szkodliwe organizmy zwalczane oraz uprawa, produkty chronione lub traktowane 3.4 Sposób stosowania 3.5 Sposób dystrybucji w kraju 3.6 Stabilność w czasie przechowywania 3.7 Zalecane metody i środki ostrożności w czasie stosowania, przechowywania, transportu oraz na wypadek pożaru 3.8 Możliwość powstania braku skuteczności Załącznik nr 2 WYKAZ ROŚLIN REPREZENTATYWNYCH - PRZEWIDZIANYCH DO BADAŃ A. Uprawy polowe Zboża jarepszenica jara Zboża ozimepszenica ozima Burak cukrowy i pastewnyburak cukrowy Strączkowe grubonasiennegroch siewny na suche nasiona Motylkowe drobnonasiennelucerna Oleisterzepak ozimy B. Uprawy sadownicze Drzewa ziarnkowejabłoń Drzewa pestkoweśliwa Rośliny jagodowetruskawka, porzeczka czarna C. Warzywa w gruncie Cebulowecebula Korzeniowemarchew, burak ćwikłowy Dyniowateogórek Strączkowegroch siewny łuskowy (zielony) Kapusta i rzepowatekapusta głowiasta Liściowesałata Psiankowatepomidor D. Warzywa pod osłonami Dyniowateogórek Liściowesałata Psiankowatepomidor E. Grzyby uprawne pieczarka F. Rośliny leśne Iglastesosna Liściastedąb Załącznik nr 3 ZASADY ZALICZANIA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN DO KLAS TOKSYCZNOŚCI 1. Klasy toksyczności dla ludzi Klasa toksyczności i jej określenieToksyczność ostra doustna środka LD50 (mg/kg masy ciała)Toksyczność ostra skórna środka (szczur lub królik) LD50 (mg/kg masy ciała) Toksyczność ostra inhalacyjna środka LC50/szczur LC50 (mg/l/4h) IBardzo toksyczne T+≤ 25≤ 50≤ 0,25 aerozole ≤ 0,50 gazy i pary IIToksyczne T25 < LD50 ≤ 20050 < LD50 ≤ 4000,25 < LC50 ≤ 1 aerozole 0,50 < LC50 ≤ 2 gazy i pary IIISzkodliwe Xn200 < LD50 ≤ 2000400 < LD50 ≤ 20001 < LC50 ≤ 5 aerozole 2 < LC50 ≤ 20 gazy i pary IVMało szkodliwe > 2000> 2000> 5 aerozole > 20 gazy i pary Toksyczność ostra to jest zdolność substancji do wywoływania efektu toksycznego po jego podaniu do organizmu w dawce jednorazowej lub po jednorazowym narażeniu. LD50 - statystycznie obliczona na podstawie wyników badań ilość substancji chemicznej, która powoduje śmierć 50% organizmów badanych po jej podaniu w określony sposób. 2. Klasy toksyczności dla pszczół Klasa toksycznościToksyczność kontaktowa środka μg/pszczołęToksyczność żołądkowa środka μg/pszczołęAktywność gazowa środka IToksyczne< 0,6< 1,5występuje IISzkodliwe0,6-3,01,5-6,0możliwe IIIMało szkodliwe3,0-15,06,0-100brak IV Praktycznie nieszkodliwe> 15,0> 100brak 3. Klasy toksyczności dla ryb i innych organizmów wodnych Klasa toksycznościToksyczność ostra środka LC50 po 96 godz. dla ryb w mg/lToksyczność ostra środka EC50 po 48 godz. dla rozwielitki w mg/lToksyczność ostra środka IC50 dla glonów po 72 godz. w 1 l wody (mg/l) IToksyczne≤ 1≤ 1≤ 1 IISzkodliwe1 < LC50 ≤101 < EC50 ≤ 101 < IC50 ≤ 10 IIIMało szkodliwe10 < LC50 ≤ 10010 < EC50 ≤ 10010 < IC50 ≤ 100 IVPraktycznie nieszkodliwe> 100> 100> 100 IC50 - stężenie środka powodujące określone zahamowanie danego układu. IC50 jest statystycznie uzyskanym stężeniem środka powodującym 50% zahamowania EC50 - statystycznie obliczone stężenie środka w wodzie, wywołujące określone efekty u 50% badanych organizmów danej populacji w określonych warunkach LC50 - statystycznie obliczone stężenie środka w wodzie, powodujące śmierć 50% organizmów danej populacji w określonych warunkach Załącznik nr 4 SYSTEM KODOWANIA FORMY UŻYTKOWEJ ŚRODKA OCHRONY ROŚLIN KodRodzaj formy użytkowejOpis 123 BRBrykiet, blokBlok w postaci stałej przeznaczony do kontrolowanego uwalniania SBC w wodzie DCKoncentrat dyspergującyPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania jako stała zawiesina po rozcieńczeniu wodą ECKoncentrat do sporządzania emulsji wodnejPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania jako emulsja po rozcieńczeniu wodą EOEmulsja, woda w olejuPłynna niejednorodna forma użytkowa utworzona z cząsteczek środka znajdującego się w roztworze wodnym. Cząstki te zawieszone są w rozpuszczalniku organicznym EWEmulsja, olej w wodziePłynna niejednorodna forma użytkowa utworzona z cząstek środka ochrony roślin rozpuszczonych w rozpuszczalniku organicznym. Cząstki te zawieszone są w wodzie PCKoncentrat w postaci żelu lub pastyStała forma użytkowa do stosowania jako żel lub pasta do rozcieńczania wodą SCKoncentrat w postaci stężonej zawiesinyTrwała zawiesina SBC w cieczy, która może zawierać inne SBC do rozcieńczenia wodą przed zastosowaniem CSZawiesina kapsułZawiesina kapsuł w cieczy przeznaczona do rozcieńczania wodą przed zastosowaniem SEZawiesina-emulsjaPłynna niejednorodna forma użytkowa powstała z SBC znajdujących się w formie stałych cząstek i małych kapsuł zawieszonych w fazie wodnej SGGranule rozpuszczalne w wodzieForma użytkowa złożona z granul, przeznaczona do stosowania w postaci roztworu SBC w wodzie, mogąca zawierać również nierozpuszczalne składniki obojętne SLKoncentrat rozpuszczalnyPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania jako roztwór SBC po rozcieńczeniu wodą SPProszek rozpuszczalny w wodzieForma użytkowa w postaci proszku do stosowania jako roztwór SBC w wodzie, mogąca również zawierać nierozpuszczalne składniki obojętne TBTabletkiForma użytkowa stała w postaci tabletek do rozpuszczania w wodzie WGGranule do sporządzania zawiesiny wodnejForma użytkowa zawiesiny wodnej składająca się z granul do stosowania po ich rozdrobnieniu w wodzie WPProszek do sporządzania zawiesiny wodnejForma użytkowa w postaci proszku do stosowania jako zawiesina po dyspersji w wodzie OFKoncentrat zawiesinowy rozcieńczony olejemTrwała zawiesina SBC w cieczy przeznaczonej do stosowania po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem organicznym przed użyciem OLCiecz emulgująca z olejemPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania jako jednorodna ciecz po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem organicznym OPProszek do sporządzania zawiesiny olejowejForma użytkowa w postaci proszku do stosowania jako zawiesina po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem organicznym DPProszek do opylaniaProszek do stosowania przez opylanie GPProszek do rozpylaniaBardzo delikatny proszek do pneumatycznego stosowania w szklarniach EDCiecz zawierająca ładunki elektryczneSpecjalna płynna forma użytkowa do opryskiwania elektrostatycznego (elektrodynamicznego) GRGranuleProdukt stały w postaci granul o określonych wymiarach, gotowy do stosowania CGGranule kapsułowaneGranule z powłoką ochronną lub powłoką mającą na celu kontrolowane uwalnianie SBC FGGranule małych rozmiarówGranule o cząstkach wielkości 300-2500 μm GGMakrogranuleGranule o cząstkach wielkości 2000-6000 μm MGMikrogranuleGranule o cząstkach rzędu wielkości 100-600 μm SOOlej pokrywający powierzchnięForma użytkowa przeznaczona do stosowania na powierzchni wód, tworząca warstwę pokrywającą powierzchnię wody SUZawiesina ultraniskoobjętościowa (ULV)Zawiesina gotowa do stosowania aparaturą ULV TPProszek do stosowania na śladach zwierzątKontaktowa forma użytkowa rodentycydu lub insektycydu w postaci proszku, przeznaczona do stosowania na śladach (tropach) zwierząt ULCiecz ultraniskoobjętościowa (ULV)Jednorodna ciecz gotowa do stosowania aparaturą ULV ALCieczInna ciecz do stosowania w postaci rozcieńczonej DSProszek do suchego zaprawiania nasionProszek do stosowania w stanie suchym bezpośrednio na nasiona ESEmulsja do zaprawiania nasionTrwała emulsja do stosowania bezpośrednio na nasiona lub po rozcieńczeniu FSPłynny koncentrat do zaprawiania nasionTrwała zawiesina do stosowania bezpośrednio na nasiona lub po rozcieńczeniu LSRoztwór do zaprawiania nasionRoztwór do stosowania bezpośrednio na nasiona lub po rozcieńczeniu PSNasiona pokryte środkiem ochrony roślinOpis ewidentny SSProszek rozpuszczalnyProszek do rozpuszczania w wodzie do zaprawiania przed zastosowaniem nasion WSProszek do sporządzania zawiesiny wodnejProszek do sporządzania zawiesiny o wysokim stężeniu służący do zaprawiania w formie papki, służący do zaprawiania nasion AEDyspenser aerozolowyForma użytkowa umieszczona w pojemniku, na ogół uwalniana rozpylaczem, w formie kropli (cząstek), po uprzednim otwarciu zaworu CBKoncentrat do sporządzania przynętCiało stałe lub ciecz przeznaczone do rozcieńczania przed zastosowaniem jako przynęta FUGenerator dymuForma użytkowa łatwopalna, na ogół w postaci stałej, uwalniająca po zapaleniu SBC FDPuszka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu FKŚwieca dymnaSpecjalna forma generatora dymu FPNabój dymnySpecjalna forma generatora dymu FRPręt dymnySpecjalna forma generatora dymu FTTabletka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu FWPastylka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu GAGazGaz umieszczony w butli lub pojemniku pod ciśnieniem GEProdukt wytwarzający gazProdukt wytwarzający gaz drogą reakcji chemicznej GSSmarForma użytkowa o wysokiej lepkości na bazie oleju, rozpuszczalnika lub tłuszczu HNKoncentrat do zamgławiania na gorącoForma użytkowa do stosowania aparaturą do zamgławiania na gorąco - bezpośrednio lub po uprzednim rozcieńczeniu KNKoncentrat do zamgławiania na zimnoForma użytkowa do stosowania aparaturą do zamgławiania na zimno - bezpośrednio lub po uprzednim rozcieńczeniu LALakierSubstancja tworząca warstwę pokrywającą, na bazie rozpuszczalnika PAPastaSubstancja tworząca warstwę pokrywającą, na bazie wody PRPręt roślinnyNiewielki pręt, zwykle długości kilku cm i średnicy kilku mm, zawierający SBC RBPrzynęta (gotowa do zastosowania)Forma użytkowa przeznaczona do wabienia szkodników, zjadana przez nie ABPrzynęta w postaci ziarnaSpecjalna forma przynęty BBPrzynęta w blokachSpecjalna forma przynęty GBPrzynęta granulowanaSpecjalna forma przynęty PBPrzynęta w płytkachSpecjalna forma przynęty SBPrzynęta w postaci płatkówSpecjalna forma przynęty VPProdukt wytwarzający paryForma użytkowa zawierająca jeden lub więcej składników lotnych, których pary uwalniane są do powietrza. Parowanie kontrolowane jest przez stosowanie odpowiednich form użytkowych i (lub) dyspenserów XXInneWszystkie formy użytkowe nie mające dotychczas oznaczeń kodowych Załącznik nr 5 MIĘDZYNARODOWE SYMBOLE I OBJAŚNIENIA DLA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN (czarne symbole na pomarańczowym tle) Ilustracja Ilustracja Objaśnienia WYBUCHOWY - E Środek, który wybucha w wyniku uderzenia, tarcia, kontaktu z ogniem lub innymi źródłami zapłonu. UTLENIACZ - O Środek o właściwościach palnych, nawet bez kontaktu z innym materiałem palnym, powoduje zapalenie się lub zwiększa zagrożenie zapaleniem się w kontakcie z materiałem palnym. ŁATWO PALNY - F Środek w stanie stałym, który łatwo ulega zapaleniu po krótkotrwałym kontakcie ze źródłem zapłonu, palący się po usunięciu źródła zapłonu, środek w stanie ciekłym o punkcie zapłonu niższym niż 21oC, który nie został sklasyfikowany jako szczególnie łatwo palny; również środek, który w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem wydziela szczególnie łatwo palne gazy w ilościach stwarzających zagrożenie, to jest co najmniej 1 l/kg/h. SZCZEGÓLNIE ŁATWO PALNY - F+ Środek o punkcie zapłonu niższym niż OoC oraz punkcie wrzenia niższym lub równym 35oC bądź środek w stanie gazowym, który ulega zapaleniu w kontakcie z powietrzem w temperaturze i ciśnieniu otoczenia. TOKSYCZNY - T II klasa toksyczności dla ludzi. BARDZO TOKSYCZNY - T+ I klasa toksyczności dla ludzi. ŻRĄCY - C Środek powodujący uszkodzenia zdrowej skóry zwierzęcia w obrębie jej pełnej grubości. SZKODLIWY - Xn III klasa toksyczności dla ludzi. DRAŻNIĄCY - Xi Środek powodujący widoczne podrażnienia skóry trwające co najmniej 24 godziny w rezultacie 4-godzinnego kontaktu ze skórą królika. NIEBEZPIECZNY DLA ŚRODOWISKA - N Środek toksyczny i szkodliwy dla ryb i innych organizmów wodnych (I i II klasa toksyczności), toksyczny i szkodliwy dla pszczół (I i II klasa toksyczności), toksyczny dla flory i fauny naziemnej i organizmów glebowych oraz powodujący długotrwałe, ale odwracalne zmiany środowiska. Załącznik nr 6 MIĘDZYNARODOWE UMOWNE ZNAKI OSTRZEGAWCZE (piktogramy) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Objaśnienia 1 - Koncentrat w formie płynnej do rozcieńczania 2 - Koncentrat w formie stałej do rozcieńczania 3 - Środek gotowy do użycia 4 - Chroń dłonie / Używaj rękawic 5 - Chroń twarz / Używaj ekranu ochronnego 6 - Ręce myj pod bieżąca wodą 7 - Używaj fartucha ochronnego 8 - Używaj obuwia ochronnego / Nogawki spodni wykładaj na obuwie 9 - Używaj maski ochronnej 10 - Używaj respiratora 11 - Używaj kombinezonu ochronnego 12 - Środek szkodliwy dla ryb 13 - Środek szkodliwy dla zwierząt 14 - Przechowywać w pomieszczeniach zamkniętych, niedostępnych dla dzieci Załącznik nr 7 OSTRZEŻENIA O ZAGROŻENIACH ZWIĄZANYCH ZE ŚRODKAMI OCHRONY ROŚLIN Ostrzeżenia R R 1 Wybuchowy w stanie suchym. R 2 Niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku wstrząsu, tarcia, kontaktu z otwartym ogniem lub innym źródłem zapłonu. R 3 Szczególne niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku wstrząsu, tarcia, kontaktu z otwartym ogniem lub innym źródłem zapłonu. R 4 Tworzy z metalami połączenia szczególnie łatwo wybuchające. R 5 Ogrzewanie może wywołać wybuch. R 6 Wybuchowy z dostępem powietrza lub bez dostępu powietrza. R 7 Może powodować pożar. R 8 Kontakt z materiałem palnym może wywołać pożar. R 9 Wybuchowy po zmieszaniu z materiałem palnym. R 10 Łatwo zapalny. R 11 Bardzo łatwo zapalny. R 12 Wyjątkowo łatwo zapalny. R 13 Wyjątkowo łatwo palny skroplony gaz R 14 Gwałtownie reagujący z wodą. R 15 Kontakt z wodą uwalnia wyjątkowo łatwo zapalne gazy. R 16 Wybuchowy po zmieszaniu z substancjami utleniającymi. R 17 Samozapalny na powietrzu. R 18 Podczas stosowania mogą powstawać łatwo zapalne (wybuchowe) mieszanki pary z powietrzem. R 19 Może tworzyć wybuchowe nadtlenki. R 20 Szkodliwy przez wdychanie. R 21 Szkodliwy w kontakcie ze skórą. R 22 Szkodliwy po połknięciu. R 23 Toksyczny przez wdychanie. R 24 Toksyczny w kontakcie ze skórą. R 25 Toksyczny po połknięciu. R 26 Silnie toksyczny przez wdychanie. R 27 Silnie toksyczny w kontakcie ze skórą. R 28 Silnie toksyczny po połknięciu. R 29 Kontakt z wodą uwalnia toksyczne gazy. R 30 Podczas stosowania może stać się bardzo łatwo zapalny. R 31 Kontakt z kwasami uwalnia toksyczne gazy. R 32 Kontakt z gazami uwalnia silnie toksyczne gazy. R 33 Niebezpieczeństwo działania kumulatywnego. R 34 Powoduje poparzenia. R 35 Powoduje poważne poparzenia. R 36 Drażniący oczy. R 37 Drażniący system oddechowy. R 38 Drażniący skórę. R 39 Niebezpieczeństwo powstania bardzo poważnych nieodwracalnych zmian. R 40 Możliwe niebezpieczeństwo powstania nieodwracalnych zmian. R 41 Niebezpieczeństwo poważnego uszkodzenia oczu. R 42 Może powodować uczulenie przez wdychanie. R 43 Może powodować uczulenie przez kontakt ze skórą. R 44 Niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku ogrzewania w pojemniku zamkniętym. R 45 Może powodować nowotwory. R 46 Może powodować dziedziczne uszkodzenia genetyczne. R 48 W rezultacie długotrwałej ekspozycji niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia. R 49 Może powodować nowotwory przez wdychanie. R 50 Silnie toksyczny dla organizmów wodnych. R 51 Toksyczny dla organizmów wodnych. R 52 Szkodliwy dla organizmów wodnych. R 53 W środowisku wodnym może powodować długoterminowe odwracalne zmiany. R 54 Toksyczny dla roślin. R 55 Toksyczny dla zwierząt. R 56 Toksyczny dla organizmów glebowych. R 57 Toksyczny dla pszczół. R 58 Może powodować długoterminowe odwracalne zmiany w środowisku. R 59 Niebezpieczny dla warstwy ozonowej. R 60 Może powodować bezpłodność. R 61 Może być szkodliwy dla nie narodzonego płodu. R 62 Możliwe ryzyko upośledzenia płodności. R 63 Potencjalne zagrożenie uszkodzenia płodu. R 64 Może być szkodliwy dla dzieci karmionych piersią. Kombinacja ostrzeżeń R R 14/15 Gwałtownie reaguje z wodą, uwalniając bardzo łatwo zapalne gazy. R 15/29 Kontakt z wodą uwalnia toksyczny bardzo łatwo zapalny gaz. R 20/21 Szkodliwy przez wdychanie i w kontakcie ze skórą. R 20/22 Szkodliwy przez wdychanie i po połknięciu. R 20/21/22 Szkodliwy przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 21/22 Szkodliwy w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 23/24 Toksyczny przez wdychanie i w kontakcie ze skórą. R 23/25 Toksyczny przez wdychanie i po połknięciu. R 23/24/25 Toksyczny przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 24/25 Toksyczny w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 26/27 Silnie toksyczny przez wdychanie i w kontakcie ze skórą. R 26/28 Silnie toksyczny przez wdychanie oraz po połknięciu. R 26/27/28 Silnie toksyczny przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 27/28 Silnie toksyczny w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu. R 36/37 Drażniący oczy i system oddechowy. R 36/38 Drażniący oczy i skórę. R 36/37/38 Drażniący oczy, system oddechowy i skórę. R 37/38 Drażniący system oddechowy i skórę. R 39/23 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania. R 39/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie kontaktu ze skórą. R 39/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie połknięcia. R 39/23/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą. R 39/23/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania i połknięcia. R 39/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie kontaktu ze skórą i połknięcia. R 39/23/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania, kontaktu ze skórą i połknięcia. R 39/26 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania. R 39/27 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie kontaktu ze skórą. R 39/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie połknięcia. R 39/26/27 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą. R 39/26/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania i połknięcia. R 39/27/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie kontaktu ze skórą i połknięcia. R 39/26/27/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania, kontaktu ze skórą i połknięcia. R 40/20 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie wdychania. R 40/21 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie kontaktu ze skórą. R 40/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie połknięcia. R 40/20/21 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą. R 40/20/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie wdychania i połknięcia. R 40/21/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie kontaktu ze skórą i połknięcia. R 40/20/21/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie wdychania, kontaktu ze skórą oraz połknięcia. R 42/43 Może powodować uczulenie w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą. R 48/20 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie. R 48/21 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą. R 48/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji po połknięciu. R 48/20/21 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie oraz kontakt ze skórą. R 48/20/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i po połknięciu. R 48/21/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą oraz po połknięciu. R 48/20/21/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i kontakt ze skórą oraz po połknięciu. R 48/23 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie. R 48/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą. R 48/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji po połknięciu. R 48/23/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i kontakt ze skórą. R 48/23/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i po połknięciu. R 48/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą i po połknięciu. R 48/23/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie, kontakt ze skórą i po połknięciu. R 50/53 Silnie toksyczny dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe odwracalne zmiany w środowisku wodnym. R 51/53 Toksyczny dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe odwracalne zmiany w środowisku wodnym. R 52/53 Szkodliwy dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe odwracalne zmiany w środowisku wodnym. Obowiązujące ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa środków ochrony roślin sklasyfikowanych jako silnie toksyczne, toksyczne, szkodliwe, żrące lub drażniące S 2 Przechowywać z dala od dzieci. S 20/21 W czasie pracy z preparatem nie jeść, nie pić i nie palić. S 13 Przechowywać z dala od żywności, napojów i pasz. Dla środków ochrony roślin sklasyfikowanych jako szkodliwe: S 44 Gdy poczujesz się źle, zasięgnij porady lekarza (pokaż, jeśli to możliwe, etykietę): Dla środków ochrony roślin sklasyfikowanych jako silnie toksyczne i toksyczne: S 45 W razie wypadku lub gdy poczujesz się źle, natychmiast zasięgnij porady lekarza (pokaż, jeśli to możliwe, etykietę). W zależności od charakteru zagrożenia stwarzanego przez środek ochrony roślin należy również zamieścić następujące zalecenia dotyczące bezpieczeństwa: S 22 Nie wdychać pyłu. S 23 Nie wdychać gazu / dymu / pary / cieczy użytkowej (właściwe określenie zaproponuje producent). S 27 Natychmiast zdjąć skażoną odzież. S 36 Używać odpowiedniej odzieży ochronnej. S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych. S 42 Podczas fumigacji / opryskiwania używać odpowiednich urządzeń do oddychania (właściwe określenie zaproponuje producent). Jeśli środek ochrony roślin sklasyfikowano jako żrący, należy również zamieścić następujące zalecenia dotyczące bezpieczeństwa: S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się dużą ilością... (do zaproponowania przez producenta): S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych, S 39 Używać ochrony oczu/twarzy. Jeśli środek ochrony roślin zawiera estry kwasu fosforowego, należy również zamieścić następuje zalecenie: S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się niezwłocznie dużą ilością... (do zaproponowania przez producenta). Ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa pracy podczas stosowania środków ochrony roślin S 1 Przechowywać pod zamknięciem. S 2 Przechowywać z dala od dzieci. S 3 Przechowywać w miejscu chłodnym. S 4 Przechowywać z dala od pomieszczeń mieszkalnych. S 5 Przechowywać zawartość pod... (odpowiedni płyn zaproponuje producent). S 6 Przechowywać w atmosferze....(odpowiedni obojętny gaz zaproponuje producent). S 7 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. S 8 Przechowywać pojemnik w miejscu suchym. S 9 Przechowywać pojemnik w miejscu przewiewnym. S 12 Nie przechowywać pojemnika szczelnie zamkniętego. S 13 Przechowywać z dala od żywności, napojów i pasz. S 14 Przechowywać z dala od...(odpowiednie materiały zaproponuje producent). S 15 Przechowywać z dala od źródeł ciepła. S 16 Przechowywać z dala od źródeł zapłonu - Nie palić. S 17 Przechowywać z dala od materiałów łatwo zapalnych. S 18 Ostrożnie manipulować pojemnikiem i ostrożnie go otwierać. S 20 W czasie pracy z preparatem nie jeść ani nie pić. S 21 W czasie pracy z preparatem nie palić. S 22 Nie wdychać pyłu. S 23 Nie wdychać gazu / dymu / pary / cieczy użytkowej (właściwe określenie zaproponuje producent). S 24 Unikać kontaktu ze skórą. S 25 Unikać kontaktu z oczami. S 26 W przypadku kontaktu z oczami, przemyć je niezwłocznie dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. S 27 Natychmiast zdjąć skażoną odzież. S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się dużą ilością...(do zaproponowania przez producenta). S 29 Zawartości pojemnika nie usuwać do kanalizacji. S 30 Nigdy nie dodawać wody do preparatu. S 33 Przedsięwziąć środki ostrożności zapobiegające rozładowaniu statycznemu. S 35 Materiał i pojemnik należy zniszczyć w bezpieczny sposób. S 36 Używać ubrania ochronnego. S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych. S 38 W przypadku nie wystarczającej wentylacji używać urządzeń do oddychania. S 39 Używać ochrony oczu/twarzy. S 40 Do czyszczenia podłóg i całego obiektu skażonego tym materiałem używać...(do zaproponowania przez producenta). S 41 W przypadku pożaru i (lub) wybuchu unikać wdychania dymów. S 42 Podczas fumigacji / opryskiwania używać odpowiednich urządzeń do oddychania (właściwe określenie zaproponuje producent). S 43 W przypadku pożaru używać....(podać w tym miejscu odpowiedni typ urządzeń do gaszenia ognia: jeśli woda zwiększa zagrożenie, dodać - Nigdy nie używać wody). S 44 Gdy poczujesz się źle, zasięgnij porady lekarza (pokaż, gdy to możliwe, etykietę). S 45 W razie wypadku lub gdy poczujesz się źle, natychmiast zasięgnij porady lekarza (pokaż, jeśli to możliwe, etykietę). S 46 Po połknięciu niezwłocznie zasięgnij porady lekarza i pokaż pojemnik po preparacie lub etykietę. S 47 Przechowywać w temperaturze nie przekraczającej...oC (do zaproponowania przez producenta). S 48 Przechowywać zwilżony... (odpowiedni materiał zaproponuje producent). S 49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. S 50 Nie mieszać z... (zaproponuje producent). S 51 Stosować wyłącznie w pomieszczeniach dobrze wentylowanych. S 52 Nie zaleca się stosowania wewnątrz dużych pomieszczeń. S 53 Unikać ekspozycji - przed stosowaniem zapoznać się ze specjalną instrukcją. S 56 Resztki tego preparatu oraz puste opakowania składować w specjalnym miejscu przeznaczonym do przechowywania odpadów niebezpiecznych. S 57 W celu uniknięcia skażenia środowiska używać odpowiednich pojemników. S 59 Zwrócić się do producenta/dostawcy z prośbą o informacje na temat utylizacji. S 60 Resztki tego preparatu oraz puste opakowania traktować jako odpady niebezpieczne. S 61 Unikać przedostawania się do środowiska. Zapoznać się ze specjalną instrukcją (arkuszami danych na temat bezpieczeństwa). S 62 Po połknięciu nie powodować wymiotów; niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza i pokazać mu opakowanie lub etykietę środka. Kombinacja ostrzeżeń S S 1/2 Przechowywać pod zamknięciem, z dala od dzieci. S 37 Przechowywać w chłodnym miejscu, szczelnie zamknięty. S 3/9/14 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, z dala od... (odpowiednie materiały zaproponuje producent. S 3/9/14/49 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, z dala od... (odpowiednie materiały zaproponuje producent), wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. S 3/9/49 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. S 3/14 Przechowywać w chłodnym miejscu, z dala od... (odpowiednie materiały zaproponuje producent). S 7/8 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w miejscu suchym. S 79 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w miejscu przewiewnym. S 7/47 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w temperaturze nie przekraczającej...oC (do zaproponowania przez producenta. S 20/21 W czasie pracy z preparatem nie jeść, nie pić i nie palić. S 24/25 Unikać kontaktu ze skórą i z oczami. S 29/56 Zawartości pojemnika nie usuwać do kanalizacji, resztki tego preparatu oraz proste opakowania składować w specjalnym miejscu przeznaczonym do przechowywania odpadów niebezpiecznych. S 36/37 Używać ubrania ochronnego i odpowiednich rękawic ochronnych. S 36/37/39 Używać ubrania ochronnego, odpowiednich rękawic ochronnych i ochrony oczu / twarzy. S 36/39 Używać ubrania ochronnego i ochrony oczu / twarzy. S 37/39 Używać odpowiednich rękawic ochronnych i ochrony oczu / twarzy. S 47/49 Przechowywać w temperaturze nie przekraczającej...oC (do zaproponowania przez producenta), przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. Dodatkowe ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa ludzi, zwierząt i środowiska FS 1 Przechowywać w oryginalnych opakowaniach, szczelnie zamkniętych, w miejscach bezpiecznych pod zamknięciem, w miejscach suchych, z dala od źródeł ciepła. FS 2 Przechowywać / stosować z dala od małych dzieci / zwierząt domowych / ptaków / ryb / pszczół. FS 3 Nie zużyte saszetki przechowywać w bezpiecznym miejscu. Nie gromadzić saszetek częściowo zużytych. FS 4 Nie stosować na uprawach roślin konsumpcyjnych. FS 5 Stosować wyłącznie na rośliny / artykuły żywnościowe /powierzchnie, sytuacje do zwalczania / konserwowania. FS 6 Można stosować wyłącznie przez zawodowych wykonawców / przeszkolonych / lub poinstruowanych o stosowaniu substancji chemicznej / preparatu / typu i zaznajomionych ze środkami ostrożności, których należy przestrzegać. FS 7 Nie opryskiwać bezpośrednio żywego inwentarza / drobiu / zwierząt domowych / żywności / roślin konsumpcyjnych. FS 8 Nie stosować na odzież / tekstylia / pościel. FS 9 Nie stosować na powierzchnie, na których przechowuje się, przygotowuje lub spożywa żywność/posiłki, których mogą dotykać dzieci. FS 10 Nie przygotowywać / nie stosować / nie przechowywać przynęt / proszków w kuchniach domowych / spiżarniach / magazynach żywności, gdzie pożywienie dla ludzi, pasza dla zwierząt lub woda mogą ulec skażeniu. FS 11 Nie stosować w czasie wilgotnej pogody / podczas silnego wiatru. FS 12 Unikać jakiegokolwiek kontaktu ust/skóry/oczu z preparatem. FS 13 Unikać kontaktu ze środkiem przez kobiety w czasie ciąży. FS 14 Używaj respiratora,μ okularów ochronnych / rękawic z gumy syntetycznej / rękawic z PCW / okularów / osłony twarzy / kombinezonu nieprzemakalnego / fartucha / nieprzemakalnego płaszcza / butów ochronnych / butów gumowych / maski przeciwcieczowej / maski przeciwpyłowej podczas dotykania preparatu / sporządzania cieczy użytkowej / opryskiwania / stosowania koncentratu / cieczy / proszku / fumiganta / przynęty / preparatu / zaprawionych nasion / świeżo traktowanego drewna / roztworu. FS 15 Nie wdychać pyłu / mgły / dymu / pary. Gdy to konieczne, dla wygody osobistej używać maski lub unikać pracy w pyle / dymie / mgle. FS 16 Niezwłocznie zmyć wszelkie zabrudzenia lub niezwłocznie zmyć wszelkie zabrudzenia po pyle / proszku/ koncentracie ze skóry i oczu. FS 17 Umyć ręce i odkryte partie skóry przed jedzeniem, piciem lub paleniem oraz po pracy lub umyć ręce przed posiłkiem i po pracy. FS 18 Zgasić każdy otwarty płomień / światła pozycyjne / podczas stosowania fumiganta / pyłu / cieczy. FS 19 Nie stosować w obecności /unikać/ otwartego ognia, gorących powierzchni, nie zabezpieczonych urządzeń elektrycznych. FS 20 Nie pracować w pomieszczeniach zamkniętych / nie wchodzić do pomieszczeń, w których istnieje wysokie stężenie par. Jeśli tego zalecenia nie można wykonać, ograniczyć oddychanie lub używać respiratora, a prace powierzyć wyspecjalizowanym ekipom. FS 21 Podczas manipulowania / stosowania / w pomieszczeniach zamkniętych zapewnić odpowiednią wentylację. FS 22 Po stosowaniu starannie wyprać odzież ochronną, zwłaszcza wewnętrzną stronę rękawic, lub unikać nadmiernego zabrudzenia kombinezonu / odzieży i prać je regularnie. FS 23 Nie przemieszczać niepotrzebnie nasion. FS 24 Nie używać jako żywności lub paszy. FS 25 Nie używać ponownie worków do żywności lub pasz. FS 26 Nie dopuścić do kontaktu preparatu z żywnością lub naczyniami kuchennymi. FS 27 Osłonić / nakryć urządzenia do przygotowywania żywności oraz naczynia do spożywania posiłków przed skażeniem podczas stosowania / przed opryskiwaniem. FS 28 Nie stosować więcej aniżeli jedną jednostkę / pasek na......... m3. FS 29 Nie stosować więcej aniżeli........., na............. (podać odpowiednie wielkości). FS 30 Nie stosować częściej niż... razy na uprawę (sezon wegetacyjny / okres). FS 31 Nie wpuszczać dzieci / zwierząt domowych / inwentarza na traktowany teren przez........ godzin/dni. FS 32 Przed opryskiwaniem / stosowaniem / opylaniem / zabiegiem usunąć / przykryć żywność / urządzenia do przetwarzania żywności / naczynia kuchenne / produkty żywnościowe / akwaria / klatki dla ptaków / zwierząt domowych, pojemniki na wodę. FS 33 Chronić wodę / żywność /,urządzenia do mleka / pojemniki na mleko / przed skażeniem. FS 34 Nie przygotowywać / nie stosować / nie wykładać przynęt / proszków / cieczy w miejscach, w których żywność / pasze / woda mogłyby ulec skażeniu. FS 35 Przed stosowaniem usunąć mleko / wybrać jaja lub przed stosowaniem / opryskiwaniem usunąć inwentarz (zwierzęta domowe) / pasze, wodę / mleko i wybrać jaja. FS 36 Fumigację wykonywać wyłącznie w warunkach uniemożliwiających przeniknięcie gazu do sąsiadujących, zamieszkanych pomieszczeń. FS 37 Nie dokonywać zbioru roślin konsumpcyjnych przez...... dni/tygodni po ostatnim zabiegu lub nie dokonywać zbioru roślin konsumpcyjnych przez......... godzin/dni/tygodni po ostatnim zabiegu. FS 38 Do stosowania na następujących uprawach z zachowaniem minimalnego okresu między ostatnim zabiegiem a zbiorem. Informację o bezpieczeństwie można połączyć w etykiecie z informacją o skutecznym stosowaniu środka. FS 39 Osób bez odzieży ochronnej / inwentarza / zwierząt domowych nie wpuszczać na traktowany teren przez co najmniej ......... /okres/ dopóty, dopóki ściany / powierzchnie nie wyschną / dopóki dym nie opadnie. FS 40 Niebezpieczny / szkodliwy dla inwentarza. Nie wpuszczać inwentarza na traktowany teren / trzymać z dala od traktowanej wody przez co najmniej..../ okres. Zakopać lub usunąć rozsypane resztki lub na traktowany teren nie wpuszczać inwentarza przez co najmniej............./ okres / dopóty, dopóki obecne są trujące chwasty, takie jak np. starzec. FS 41 Przed wejściem / po zabiegu, kiedy gaz/dym opadł, dokładnie wywietrzyć traktowaną powierzchnię / pomieszczenia zamknięte. FS 42 Uniemożliwić dostęp do przynęty dzieciom / oswojonym zwierzętom / zwierzętom domowym / zwłaszcza psom i kotom, lub przechowywać / stosować / wyłącznie w miejscach niedostępnych dla dzieci i zwierząt domowych. FS 43 We wszystkich punktach wykładania przynęt używać pojemników z przynętą wyraźnie oznakowanych "TRUCIZNA". FS 44 Po / pod koniec zabiegu usunąć resztki proszku /przynęty i opakowania po przynęcie/ martwe gryzonie i zakopać /spalić/ zniszczyć w bezpieczny sposób lub po zabiegu zebrać starannie resztki proszku i zakopać / spalić. FS 45 Nie wysiewać / sadzić / przesadzać........... / wymienić rośliny / co najmniej przez....... (okres). FS 46 Nie stosować na otwartej przestrzeni. FS 47 Nie stosować w zamieszkanych domach. FS 48 Nie stosować techniką agrolotniczą. FS 49 Niebezpieczny / szkodliwy dla zwierzyny łownej / dzikiego ptactwa / ptaków w klatkach / motyli / zwierząt i ryb / pszczół / zwierząt domowych. Zakopać resztki. Nie stosować na terenach, do których mają dostęp zwierzęta domowe / i z których zwierzęta mogą zlizywać środek / na których zwierzęta mogą mieć kontakt ze świeżo traktowanymi powierzchniami. FS 50 Niebezpieczny / szkodliwy dla pszczół. Nie stosować / nie opylać / nie opryskiwać w okresie kwitnienia upraw / w czasie oblotu pszczół. Usunąć kwitnące chwasty. FS 51 Niebezpieczny / szkodliwy dla ryb. Nie dopuścić do skażenia stawów, cieków wodnych, rowów drenarskich środkami ochrony roślin lub pustymi opakowaniami lub nie dopuścić do skażenia stawów, cieków wodnych, kanałów drenarskich środkami ochrony roślin lub pustymi opakowaniami. FS 52 Zapobiegać możliwości powierzchniowego zmywania do / z cieków wodnych / rowów drenarskich lub unikać skażenia cieków wodnych / gleby. FS 53 Środek i opakowanie po nim zniszczyć w bezpieczny sposób lub zużyty pojemnik / opakowanie zniszczyć w bezpieczny sposób. FS 54 Wszelkie opakowania możliwe do mycia oznakować. Opróżnione opakowanie starannie wypłukać / popłuczyny wlać do zbiornika opryskiwacza i zniszczyć / w sposób bezpieczny / w następujący sposób......... (wymienić). FS 55 Wszystkie opakowania nie nadające się do mycia oznakować: Opróżnić i zwrócić opróżnione pojemniki / w całości / i / zniszczyć / w bezpieczny sposób / zniszczyć w następujący sposób....... (wymienić) lub opróżnione opakowania zwrócić w sposób wymieniony przez dostawcę. FS 56 Manipulować środkiem ostrożnie i mieszać wyłącznie w zamkniętym pojemniku. FS 57 Chronić skórę/oczy. FS 58 Nie dopuścić do skażenia żywności. FS 59 Opakowanie otwierać na otwartym terenie. Chronić przed wilgocią, trzymać z dala od źródeł ognia, lub tlących się substancji. FS 60 Stosować roztwory używając pojemników nietłukących się, wyposażonych w końcówkę do wylewania lub podobne urządzenie. FS 61 Wietrzyć paszę dla zwierząt co najmniej przez..... godzin po fumigacji. FS 62 Zwierzęta / ptaki trzymać z dala od pomieszczeń, w których gazuje się ziarno lub które wietrzy się po fumigacji. FS 63 Usunąć nadmiar pyłu i dokładnie przewietrzyć traktowane tekstylia przed użyciem. FS 64 Zbierać i spalić / zakopać padłe gryzonie. Nie umieszczać ich w pojemnikach na śmieci. FS 65 Opryskiwać tylko w powietrze / na powierzchnie. FS 66 Traktowanych tekstyliów nie ruszać dopóty, dopóki nie wyschną i przed użyciem starannie wywietrzyć. FS 67 Unikać kontaktu skóry z odzieżą świeżo skażoną środkiem. FS 68 Nie stosować w ulach / na urządzenia pszczelarskie. FS 69 Unikać / bezpośredniego / kontaktu z żywymi roślinami / liśćmi rosnących roślin dopóty, dopóki rozpuszczalnik nie wyparuje. FS 70 Skażony materiał zniszczyć w sposób dopuszczony przez właściwe organy. FS 71 Trociny z traktowanego drewna należy uznać za odpady skażone i zniszczyć je w bezpieczny sposób. FS 72 Pomoc medyczna. W zaistniałych sytuacjach, kiedy wymagana jest lub konieczna inna pomoc medyczna niż ujęta w ostrzeżeniach S 26, S 44, S 45 i S 46, zastosować następujące kryteria: (Skontaktować się z najbliższym Ośrodkiem Toksykologicznym w.........................................) ________________ μ Należy podać wtaściwy typ respiratora i zbiornika. Środki ochrony roślin: Fosforoorganiczne: Objawy: Mogą obejmować: pocenie się, ból głowy, osłabienie, zawroty głowy, mdłości, ból żołądka, wymioty, zwężenie źrenic, zaburzenie wzroku, drżenie mięśni. Pierwsza pomoc: Jeśli wystąpiły jakiekolwiek spośród wyżej wymienionych objawów, zwłaszcza jeśli znana jest przyczyna skażenia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć skażoną skórę i włosy, nie dopuścić do jakiegokolwiek wysiłku, natychmiast wezwać lekarza i pokazać etykietę. Zalecenia dla lekarza: Leczenie: 1. Jeśli występują oznaki i objawy, możliwie jak najszybciej wstrzyknąć 2 mg siarczanu atropiny (w przypadku dzieci w paru dawkach) i powtarzać (gdy to konieczne) dopóty, dopóki nie nastąpi pełna atropizacja. 2. Jeśli to możliwe, podać 1 g pralidoksyny domięśniowo. Powtórzyć po 3-4godz. Inne środki zaradcze: 1. Zapewnić dostęp świeżego powietrza. 2. Obserwować oddech - możliwe, że będzie konieczna intubacja endotrachalną rurką lub tracheotomia w połączeniu ze sztucznym oddychaniem. 3. Zapewnić pacjentowi pełny wypoczynek i hospitalizować co najmniej przez 24 godziny. Wykonać test aktywności cholinesterazy (5 ml krwi.........). Pochodne dinitro: Objawy: Mogą obejmować zmęczenie, nadmierne nietypowe pocenie się i pragnienie, połączone z bezsennością, a w przypadku przewlekłym ze spadkiem wagi. W przypadkach bardzo ostrych może wystąpić uczucie niepokoju i zniecierpliwienia, wraz z przyspieszeniem oddychania i bicia serca. Pierwsza pomoc: Jeśli wystąpił którykolwiek z wymienionych objawów, zwłaszcza gdy znana jest przyczyna zatrucia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć się dokładnie, umieścić poszkodowanego w możliwie najchłodniejszym miejscu, umyć skórę zimną wodą i podać zimną wodę do picia; natychmiast wezwać lekarza i pokazać mu etykietę. Zalecenia dla lekarza: Leczenie: 1. Leczyć przypadki podejrzenia o zatrucie poprzez intensywne chłodzenie, podawanie dużej ilości płynów i tlenu przeciwko duszności. 2. Nie podawać morfiny lub barbituranów. 3. W przypadku połknięcia wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny. Diagnoza: Ustalić poziom DNOK /dinosebu /i DNBP we krwi / 5 ml krwi dodanej do antykoagulanta/. Karbaminiany: Objawy: Obejmują one nadmierne pocenie, ból głowy, osłabienie, omdlenia i zawroty głowy, mdłości, bóle żołądka, wymioty, zwężenie źrenic, zaburzenia wzroku, drżenie mięśni. Pierwsza pomoc: Jeśli wystąpił którykolwiek z wymienionych objawów, zwłaszcza gdy znana jest przyczyna zatrucia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć skażoną skórę i włosy, unikać wysiłku; natychmiast wezwać lekarza i pokazać mu etykietę. Zalecenia dla lekarza: Leczenie: 1. Jeśli wystąpią oznaki i objawy, niezwłocznie wstrzyknąć 3 mg siarczanu atropiny (dzieciom w paru dawkach) i, jeśli to konieczne, zabieg powtarzać dopóty, dopóki nie nastąpi pełna atropizacja. 2. Nie podawać pralidoksyny. Inne środki zaradcze: 1. Zapewnić dostęp świeżego powietrza. 2. Obserwować oddech; może okazać się konieczne użycie rurki endotrachalnej lub wykonanie tracheotomii w połączeniu ze sztucznym oddychaniem. 3. Hospitalizować pacjenta co najmniej przez 24 godziny. Bipirydyle: Objawy: Po połknięciu po kilku godzinach mogą wystąpić mdłości, wymioty, bóle brzucha oraz biegunka (często krwawa/, w wyniku czego następują poważne zaburzenia w poziomie elektrolitów i płynów. W przypadkach ostrych mogą wystąpić zaburzenia krążenia i śpiączka. Koncentrat może wywołać podrażnienie skóry i oczu. Pierwsza pomoc: Zmyć niezwłocznie koncentrat lub ciecz użytkową ze skóry; zachlapane oczy przemywać wodą przez 10 do 15 min. i zasięgnąć porady lekarza; w przypadku potknięcia wywołać wymioty, jeśli jeszcze nie wystąpiły, i niezwłocznie przewieźć poszkodowanego do szpitala. Zalecenia dla lekarza: Leczenie: 1. Wykonać płukanie żołądka i równocześnie wykonać test na obecność parakwatu lub dikwatu w moczu i przewodzie pokarmowym. 2. W przypadku pozytywnego wyniku testu niezwłocznie oczyścić przewód pokarmowy podając 15% zawiesiny Ziemi Fullera i 200 ml 20% mannitolu w wodzie. 3. Oddzielnie podać siarczan sodu lub magnezu jako środek przeczyszczający. 4. Skontaktować się z ośrodkiem toksykologicznym w celu uzyskania dalszych zaleceń co do leczenia. Szybki test jakościowy: Parakwat lub dikwat można wykryć metodą redukcji jonów błękitu lub zieleni z kwaśnym dwusiarczkiem sodu w warunkach alkalicznych. Szybki test można wykonać przez zmieszanie kwaśnego dwusiarczku sodu /hydrosiarczku/ 10 g, sproszkowanego buforu pH 6 g, dwuwęglanu sodu 25 g. Odczynniki starannie wymieszane i umieszczone w 1-gramowych żelatynowych kapsułkach można przechowywać w temperaturze pokojowej w zamkniętym pojemniku co najmniej przez 6 miesięcy. Test wykonuje się przez otwarcie kapsułki, umieszczenie jej zawartości w 10 ml moczu i delikatne wytrząsanie aż do rozpuszczenia odczynnika. Zabarwienie na zielono lub na niebiesko wskazuje na obecność parakwatu lub dikwatu. Załącznik nr 8 SUBSTANCJE BIOLOGICZNIE CZYNNE STANOWIĄCE SZCZEGÓLNE ZAGROŻENIE DLA ZDROWIA LUDZI, ZWIERZĄT LUB ŚRODOWISKA 1) akrylonitryl 2) aldryna 3) aramit 4) arsen i jego pochodne 5) binapakryl 6) bromacil 7) chlordan 8) chlordimeform 9) chloropropylat 10) chlorodekon 11) czterochlorek węgla 12) DDT 13) dikofol 14) dildryna 15) DNOK 16) dinosep 17) dwusiarczek węgla 18) 1, 2 - dibromoetan 19) 1, 2 - dichloroetan 20) 1, 3 - dichloropropen 21) endryna 22) etakonazol 23) etylenu tlenek 24) fluorooctowy kwas i jego pochodne 25) HCH techniczny 26) heptachlor 27) izodryna 28) izokarbamid 29) isodrin 30) izobenzan 31) kelewan 32) kadm i jego pochodne 33) krimidyna 34) kwintocen 35) kaptafol 36) lindan 37) morfamkwat 38) nitrofen 39) nikotyna 40) ołów i jego pochodne 41) PCNB 42) pentachlorofenol 43) rtęć i jej pochodne 44) selen i jego pochodne 45) sześciochlorobenzen 46) 2, 4, 5-T 47) terpeny polichlorowane 48) zineb 49) atrazyna - w dawce przekraczającej 1,5 kg/ha Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 kwietnia 1996 r. w sprawie trybu i terminów refundowania spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych wydatkowanych na inwestycje infrastrukturalne określone w umowach zawartych przed dniem 27 maja 1990 r. (Dz. U. Nr 49, poz. 213) Na podstawie art. 36 ust. 8 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa tryb i terminy refundowania: 1) spółdzielniom mieszkaniowym i gminom - środków własnych wydatkowanych: a) na spłatę kredytów bankowych zaciągniętych na finansowanie realizacji inwestycji infrastrukturalnych w zakresie rzeczowym określonym w umowach zawartych przed dniem 27 maja 1990 r. ze spółdzielniami mieszkaniowymi przez organy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2 ustawy, oraz na zapłacenie bankom odsetek należnych od tych kredytów, b) na dotychczasowe finansowanie realizacji inwestycji infrastrukturalnych i na ich dokończenie w zakresie rzeczowym, o którym mowa w lit. a), 2) gminom - środków własnych przekazanych spółdzielniom mieszkaniowym na podstawie wyroków sądowych w związku z regulowaniem należności za wykonanie inwestycji infrastrukturalnych. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102), 2) inwestycjach infrastrukturalnych, umowach oraz kredytach i odsetkach - rozumie się przez to inwestycje, umowy oraz kredyty i odsetki, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 2 ustawy, 3) wydatkach - rozumie się przez to wydatki spółdzielni mieszkaniowych i gmin, poniesione ze środków własnych na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2 i 3 oraz ust. 5 i 6 ustawy. § 2. 1. Zarząd spółdzielni mieszkaniowej i zarząd gminy, które poniosły wydatki, sporządzają ich zestawienie, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, na podstawie danych wynikających z ksiąg rachunkowych i innych dokumentów umożliwiających prawidłowe ustalenie kwot wydatków wykazywanych w zestawieniu. 2. Zarząd spółdzielni mieszkaniowej przesyła dwa egzemplarze zestawienia i dwie kopie wymienionych w nim umów do zarządu gminy, w której była siedziba rady narodowej i terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, w terminie uzgodnionym z zarządem gminy, nie później jednak niż w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Zarząd gminy: 1) weryfikuje dane zawarte w zestawieniach otrzymanych od zarządów spółdzielni mieszkaniowych, a w szczególności sprawdza, czy na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach nie były przekazane środki z budżetu gminy, 2) zwraca zarządom spółdzielni mieszkaniowych zestawienia wymagające skorygowania oraz określa termin przestania przez te zarządy skorygowanych zestawień, 3) przesyła do właściwego oddziału banku zestawienia otrzymane od zarządów spółdzielni mieszkaniowych i zestawienie sporządzone przez zarząd gminy oraz wniosek o potwierdzenie, na zestawieniach lub w odrębnym zaświadczeniu, spłacenia przez spółdzielnie mieszkaniowe lub gminę kredytów określonych w zestawieniach i odsetek należnych od tych kredytów, 4) przesyła wojewodzie w terminie z nim uzgodnionym, nie później jednak niż w terminie 35 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeden egzemplarz zestawień, po jednej kopii umów wymienionych w tych zestawieniach, kopię zaświadczenia oraz pismo, w którym potwierdza zweryfikowanie zestawień otrzymanych od zarządów spółdzielni mieszkaniowych. § 4. Wojewoda, po otrzymaniu od zarządów gmin zestawień oraz kopii umów i zaświadczenia, o których mowa w § 3 pkt 4: 1) weryfikuje dane zawarte w zestawieniach otrzymanych od zarządów gmin, a w szczególności sprawdza, czy na finansowanie wydatków wykazanych w tych zestawieniach nie były przekazane środki z budżetu wojewody, 2) zwraca zarządom gmin zestawienia wymagające skorygowania oraz określa termin przestania przez te zarządy skorygowanych zestawień, 3) sporządza, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wojewódzkie zestawienie wydatków spółdzielni mieszkaniowych oraz wojewódzkie zestawienie wydatków gmin, 4) przesyła Ministrowi Finansów, w terminie 50 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, zestawienia wojewódzkie określone w pkt 3 oraz pismo, w którym: a) potwierdza zweryfikowanie zestawień otrzymanych od zarządów gmin, b) określa kwotę środków budżetowych potrzebną do zrefundowania spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych, wykorzystanych na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach, c) zgłasza wniosek o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa na rok 1996, określając w tych wnioskach klasyfikację budżetową (dział, rozdział, paragraf) wydatków planowanych do poniesienia w związku z refundacją, o której mowa w lit. b). § 5. 1. Wniosek wojewody, o którym mowa w § 4 pkt 4 lit. c), stanowi podstawę do dokonania zmian w budżecie państwa na rok 1996, z uwzględnieniem wysokości rezerwy celowej, przeznaczonej na zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych wydatkowanych na cele określone w § 1 ust. 1. 2. Wojewoda, w terminie 20 dni od dnia otrzymania środków budżetowych na podstawie decyzji Ministra Finansów w sprawie zmian w budżecie państwa, o których mowa w ust. 1, refunduje spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środki własne wykorzystane na finansowanie wydatków, które są wykazane w zestawieniach wojewódzkich przestanych Ministrowi Finansów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli kwota środków budżetowych, otrzymanych przez wojewodę w wyniku zmian w budżecie państwa na rok 1996, o których mowa w ust. 1, nie wystarcza na zrefundowanie w 1996 r. spółdzielniom mieszkaniowym i gminom wszystkich środków własnych wykorzystanych na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach wojewódzkich, wojewoda refunduje poszczególnym spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środki własne w kwocie obniżonej o taki sam procent, o jaki jest mniejsza łączna kwota środków budżetowych, otrzymanych przez wojewodę, od łącznej kwoty środków budżetowych określonej we wniosku wojewody przestanym Ministrowi Finansów. 4. Wojewoda, w terminie 20 dni od dnia zakończenia refundacji, sporządza i przesyła Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie środków budżetowych otrzymanych w wyniku zmian w budżecie państwa na rok 1996 oraz przekazanych na zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych, które wykorzystały na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach wojewódzkich; rozliczenie to jest sporządzane według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do zarządzenia. § 6. 1. Środki własne wykorzystane przez spółdzielnie mieszkaniowe i gminy na finansowanie wydatków, lecz nie zrefundowane ze środków budżetu państwa na rok 1996, podlegają refundacji ze środków budżetowych w latach 1997-2000. 2. Wojewoda, w wypadku, o którym mowa w ust. 1, w latach 1997-2000: 1) w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej na dany rok - zgłosi Ministrowi Finansów wniosek o dokonanie zmian w budżecie państwa, zapewniających zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych, o których mowa w ust. 1, 2) w terminie 20 dni od dnia otrzymania środków budżetowych na podstawie decyzji Ministra Finansów w sprawie zmian w budżecie państwa - refunduje spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środki własne, o których mowa w ust. 1, a jeżeli kwota środków budżetowych określonych w tej decyzji jest niewystarczająca - stosuje odpowiednio przepis § 5 ust. 3, 3) w terminie 20 dni od dnia zakończenia refundacji w danym roku - sporządza i przesyła Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie otrzymanych i wykorzystanych środków budżetowych, stosując odpowiednio przepis § 5 ust. 4, z tym że w rozliczeniu są wykazywane również środki budżetowe otrzymane i wykorzystane na ten cel przez wojewodę w latach poprzednich. § 7. Zestawienia sporządzone przez zarządy spółdzielni mieszkaniowych, zarządy gmin i wojewodów oraz umowy i inne dokumenty dotyczące inwestycji infrastrukturalnych i wydatków są udostępniane wszystkim organom kontrolującym prawidłowość sporządzenia tych zestawień i zasadność wykazania w nich poszczególnych wydatków, jako sfinansowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe lub gminy ze środków własnych, które podlegają refundacji ze środków budżetu państwa. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. K. Kalicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 1996 r. (poz. 213) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków. (Dz. U. Nr 49, poz. 214) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zwanego dalej "Funduszem", szczególne wymagania w zakresie właściwości energetycznych budynków, wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia początkowego oraz wyposażenia technicznego mieszkań i budynków wznoszonych przy wykorzystaniu tych kredytów. § 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), 2) kredycie lub pożyczce - należy przez to rozumieć kredyt lub pożyczkę udzieloną ze środków Funduszu, 3) przedsięwzięciu inwestycyjno-budowlanym - należy przez to rozumieć wznoszenie budynków mieszkalnych lub części mieszkalnej budynków, w których występują lokale użytkowe, wraz z terenem niezbędnym pod zamierzoną zabudowę, uzbrojeniem terenu lub dziatki oraz wykonaniem na niej urządzeń i obiektów budowlanych związanych z budynkami mieszkalnymi, a także czynności specjalistyczne wynikające z obowiązków inwestora budowlanego, wykonane na jego zlecenie, w tym programowanie, projektowanie, nadzór, kierownictwo budowy i rozliczanie robót, 4) infrastrukturze technicznej - należy przez to rozumieć tę część infrastruktury komunalnej, towarzyszącej realizacji przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych, która jest związana z zaopatrzeniem w wodę, gaz, energię elektryczną i cieplną, usuwaniem i oczyszczaniem ścieków komunalnych, 5) inwestycji - należy przez to rozumieć przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane lub wykonanie infrastruktury technicznej. 2. Do zakresu uzbrojenia terenu lub dziatki, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zalicza się: 1) odcinek przewodu wodociągowego wraz z hydroforniami, łączący instalację wewnętrzną z zaworem głównym przed wodomierzem lub miejscem przeznaczonym na jego umieszczenie, licząc od strony instalacji, 2) odcinek przewodu odpływowego z budynku do pierwszej studzienki rewizyjnej na przykanaliku, licząc od strony instalacji, 3) odcinek przewodu gazowego od kurka głównego do zasuwy zainstalowanej na gazociągu, licząc od strony instalacji, a w razie braku zasuwy - do odgałęzienia na gazociągu, 4) węzeł cieplny indywidualny do zaworów odcinających go od sieci wysokoparametrowej, a w razie budowy grupowych węzłów cieplnych - odcinki przewodów łączące rozdzielacze ciepła z zaworami odcinającymi w budynku instalacje wewnętrzne od sieci rozdzielczej z węzła grupowego, 5) złącze energetyczne. Rozdział 2 Zasady i tryb udzielania kredytów § 3. 1. Kredyt może być udzielony: 1) towarzystwu budownictwa społecznego oraz spółdzielni mieszkaniowej na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych, 2) gminie na realizację infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu realizowanemu na zasadach określonych w ustawie. 2. Warunkiem udzielenia kredytu na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych jest spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu oraz ustalenie kosztu budowy w wysokości nie przekraczającej iloczynu powierzchni minimalnej określonej dla poszczególnych kategorii mieszkań w załączniku nr 1 do rozporządzenia i ogłoszonego przez wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654), obowiązującego w dniu zawarcia umowy kredytowej, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Kredyt na realizację infrastruktury technicznej może być udzielony, jeżeli wykonanie projektowanej infrastruktury jest niezbędne dla wybudowania budynków mieszkalnych realizowanych na zasadach określonych w ustawie. 4. Bank może udzielić kredytu na realizację przedsięwzięcia, w którym koszt budowy przekracza wysokość określoną w ust. 2, uwzględniając czynniki zwiększające ten koszt, do których zalicza się wyjątkowe utrudnienia, w szczególności budowę na terenach podlegających eksploatacji górniczej i trudne warunki posadowienia. § 4. 1. Wniosek o udzielenie kredytu składany jest w Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej "Bankiem". Wniosek powinien zawierać: 1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy, 2) informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy, 3) informacje o programie działania i zamierzeniach inwestycyjnych w okresie kredytowania, 4) opis programu inwestycyjnego wraz z analizą jego celowości i wykonalności, 5) określenie przewidywanych kosztów realizacji inwestycji oraz źródeł jej finansowania. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające status prawny wnioskodawcy (wyciąg z właściwego rejestru) oraz jego sytuację ekonomiczno-finansową, 2) zaświadczenie z urzędu skarbowego właściwego dla wnioskodawcy oraz banku prowadzącego rachunek podstawowy, 3) zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy. 3. Do wniosku o udzielenie kredytu na finansowanie przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, poza dokumentami, o których mowa w ust. 2, należy dołączyć kalkulację składników czynszu i opłat za świadczenia związane z eksploatacją mieszkania oraz koncepcję architektoniczno-budowlaną przedsięwzięcia wraz z opisami i szkicami, zawierającą: 1) informacje o położeniu i stanie prawnym nieruchomości oraz projektowane zagospodarowanie dziatki lub terenu, w tym dane dotyczące urządzeń budowlanych związanych z budynkami oraz sieci uzbrojenia terenu, z podaniem podstawowych wymiarów i odległości, 2) informacje o możliwości przyłączenia uzbrojenia dziatki lub budynków do zewnętrznej sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, elektroenergetycznej oraz cieplnej bądź o korzystaniu z indywidualnych źródeł ciepła, 3) podstawowe rozwiązania architektoniczno-budowlane określające formę i funkcje budynku, w tym informacje o jego części obejmującej lokale użytkowe oraz zestawienie ilości i powierzchni mieszkań poszczególnych kategorii, 4) rodzaj układu konstrukcyjnego budynku i rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe jego podstawowych elementów, w szczególności przegród zewnętrznych, w tym okien, z podaniem ich właściwości termicznych, 5) dane dotyczące instalacji grzewczych i sanitarnych oraz wyposażenia technicznego budynku, 6) charakterystykę energetyczną budynku, z podaniem przewidywanego rocznego zużycia ciepła na cele ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej, oraz dane wykazujące, że przyjęte rozwiązania budowlane i instalacyjne spełniają wymagania dotyczące oszczędności energii cieplnej, zawarte w przepisach techniczno-budowlanych, Polskich Normach oraz w niniejszym rozporządzeniu, 7) szacunkowy koszt budowy 1 m2 powierzchni użytkowej. 4. Do wniosku o udzielenie kredytu na realizację infrastruktury technicznej należy dołączyć: 1) opis stanu i programu infrastruktury komunalnej gminy, 2) przedmiot i zakres projektowanej infrastruktury technicznej oraz uzasadnienie konieczności jej wykonania w związku z zamierzonymi przedsięwzięciami inwestycyjno-budowlanymi, 3) koncepcję projektową infrastruktury technicznej, zawierającą niezbędne opisy i szkice techniczne, 4) szacunkowy koszt budowy projektowanej infrastruktury technicznej. § 5. Bank, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu, sprawdzi, czy spełnia on wymogi określone w § 4. Jeżeli wniosek nie spełnia tych wymogów, Bank wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni. Nieuzupełnienie braków w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku bez dalszego biegu. § 6. Wniosek odpowiadający wymogom określonym w § 4 podlega rejestracji, a następnie ocenie w zakresie: 1) zdolności kredytowej wnioskodawcy, 2) spełnienia warunków udzielenia kredytu, o których mowa w rozporządzeniu. § 7. 1. W terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od zarejestrowania wniosku Bank na podstawie oceny, o której mowa w § 6, kwalifikuje wniosek do udzielenia kredytu, z zastrzeżeniem ust. 2, bądź odmawia jego udzielenia. O odmowie udzielenia kredytu Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę. 2. Jeżeli kwota wynikająca z wniosków o udzielenie kredytu, które spełniają warunki wynikające z rozporządzenia, przekracza sumę środków przeznaczonych w danym okresie na ich udzielenie zgodnie z planem finansowym Funduszu, Bank kwalifikuje wnioski do udzielenia kredytu po zasięgnięciu opinii Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa. O zakwalifikowanych wnioskach Bank informuje Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w okresach kwartalnych. 3. Bank zawiadamia wnioskodawcę o zakwalifikowaniu wniosku do udzielenia kredytu, określając wymogi, których spełnienie będzie warunkiem zawarcia umowy kredytowej, oraz termin ich spełnienia, nie dłuższy niż 6 miesięcy. 4. Jeżeli kredytobiorca nie będzie mógł dotrzymać terminu, określonego przez Bank zgodnie z ust. 3, zawiadamia o tym niezwłocznie Bank, który może ten termin przedłużyć. § 8. Warunkiem zawarcia umowy kredytowej jest: 1) przedstawienie dowodu zatwierdzenia projektu budowlanego przez właściwy organ nadzoru budowlanego oraz kosztorysu inwestorskiego, 2) stwierdzenie zgodności charakterystyki ekonomicznej i technicznej inwestycji z deklarowaną w dokumentach dołączonych do wniosku o udzielenie kredytu, 3) spełnienie wymogów określonych zgodnie z § 7 ust. 3, 4) ustanowienie prawnego zabezpieczenia spłaty kredytu na rzecz Banku. § 9. 1. Okres wykorzystania kredytu nie może być dłuższy niż 24 miesiące od daty zawarcia umowy kredytowej. 2. Kredyt jest uruchamiany po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych kredytobiorcy w wysokości co najmniej 25% planowanego kosztu inwestycji. § 10. 1. Stopa oprocentowania kredytu na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych jest zmienna, ustalana w stosunku rocznym jako stopa efektywna, równa stopie redyskonta w Narodowym Banku Polskim, pomniejszonej o sześć punktów procentowych, jednak nie niższej niż 0,5 stopy redyskonta w Narodowym Banku Polskim. 2. Stopa oprocentowania kredytu na wykonanie infrastruktury technicznej jest zmienna, ustalana w stosunku rocznym w wysokości stopy redyskonta w Narodowym Banku Polskim. § 11. 1. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego jest spłacane miesięcznie. 2. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, w wysokości nie niższej niż 0,33% kwoty udzielonego kredytu. W wypadku kredytu udzielonego towarzystwu budownictwa społecznego, kwota ta nie może być wyższa, jeżeli powodowałoby to naruszenie warunku określonego w art. 28 ust. 2 ustawy. 3. Kwota spłaty zadłużenia, o której mowa w ust. 2, w pozostałym okresie spłaty podlega w okresach kwartalnych zwiększeniu o 85% wzrostu wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej, o którym mowa w § 3 ust. 2. 4. Bank przeznacza środki wnoszone przez kredytobiorcę w pierwszej kolejności na spłatę odsetek, a następnie na spłatę kredytu. 5. Na wniosek kredytobiorcy Bank może odroczyć spłatę zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, na okres nie dłuższy niż 30 miesięcy, licząc od dnia udzielenia kredytu. 6. Odsetki naliczone za okres, o którym mowa w ust. 5, oraz przekraczające kwotę spłaty, o której mowa w ust. 2 i 3, są dopisywane do stanu zadłużenia kredytobiorcy na ostatni dzień każdego miesiąca. § 12. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na wykonanie infrastruktury technicznej jest spłacane miesięcznie, a okres i warunki jego spłaty określa Bank w umowie z kredytobiorcą. Rozdział 3 Zasady i tryb udzielania pożyczek § 13. 1. Pożyczka może być udzielona bankowi prowadzącemu kasę mieszkaniową na uzupełnienie środków na wypłatę kredytów kontraktowych w przypadku przejściowej utraty bieżącej płynności płatniczej kasy. 2. Wniosek o udzielenie pożyczki składany jest w Banku. Wniosek powinien zawierać: 1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy, 2) informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej prowadzonej kasy mieszkaniowej, 3) szczegółowe uzasadnienie wysokości pożyczki. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć: 1) statut wnioskodawcy, 2) sprawozdanie z działalności finansowej kasy mieszkaniowej. 4. Wniosek podlega rejestracji, a następnie ocenie Banku w zakresie: 1) zdolności kredytowej wnioskodawcy, 2) zasadności udzielenia pożyczki na uzupełnienie środków na wypłatę kredytów kontraktowych. § 14. Bank udziela pożyczki, bądź odmawia jej udzielenia, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty rejestracji wniosku. O odmowie udzielenia pożyczki Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę. § 15. 1. Warunkiem zawarcia umowy pożyczki jest ustanowienie prawnego zabezpieczenia spłaty pożyczki. 2. Stopa oprocentowania pożyczki jest zmienna, ustalana przez Bank w wysokości do 0,5 stopy redyskonta w Narodowym Banku Polskim w stosunku rocznym, nie niższej jednak niż najniższa stopa oprocentowania kredytów udzielanych przez kasę mieszkaniową. 3. Warunki spłaty pożyczki ustala Bank w umowie pożyczki. 4. Raty spłaty pożyczki oraz odsetek mogą być wnoszone w okresach miesięcznych lub kwartalnych. Rozdział 4 Właściwości energetyczne budynków § 16. Ustala się następujące szczególne wymagania w zakresie właściwości energetycznych budynków mieszkalnych wznoszonych przy wykorzystaniu środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego: 1) przegrody zewnętrzne budynków mieszkalnych powinny charakteryzować się wartościami współczynników przenikania ciepła "k" niższymi od określonych w Polskiej Normie dotyczącej ochrony cieplnej budynków; maksymalne wartości współczynników przenikania ciepła dla ścian, stropów i stropodachów ustala się w tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia, 2) maksymalna wartość "k" okien, drzwi balkonowych i powierzchni przezroczystych nieotwieralnych w pomieszczeniach o temperaturze wewnętrznej t1>16oC (niezależnie od strefy klimatycznej) powinna wynosić 2,0 W/(m2 K); wartość ta nie uwzględnia przepuszczalności powietrza i odnosi się do powierzchni obliczonych według zewnętrznych wymiarów ościeżnic, 3) instalacja centralnej ciepłej wody, zasilana w ciepło z sieci cieplnej, w budynkach mieszkalnych powinna spełniać poniższe warunki: a) materiał przewodów instalacji ciepłej wody powinien być dobrany do jej właściwości tak, aby nie występowała korozja ani odkładanie się trwałych osadów na ściankach przewodów, b) przewody instalacji ciepłej wody, w których utrzymywana jest cyrkulacja, powinny mieć trwałą izolację termiczną o oporze cieplnym nie mniejszym niż 0,5 (m2/K)/W, c) mieszkania kategorii 1P i 2P należy zasilać tylko z jednego pionu ciepłej wody użytkowej na mieszkanie, a długość przewodu ciepłej wody w mieszkaniu, liczona od pionu do najdalszego punktu czerpalnego w mieszkaniu, nie powinna być większa niż 6 m, d) w mieszkaniach stosować należy baterie czerpalne wyposażone w perlatory z regulacją wypływu i mieszania. Rozdział 5 Wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia początkowego oraz wyposażenia technicznego § 17. 1. Kategorie mieszkań, minimalne wielkości ich powierzchni użytkowych oraz liczbę osób zasiedlenia początkowego ustala się w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W wypadkach uzasadnionych potrzebami lokalnymi można projektować mieszkania dla większej niż 6 liczby osób w gospodarstwie domowym. Prawidłowość przyjętej powierzchni użytkowej mieszkania i pomieszczeń podlega wówczas ocenie przy rozpatrywaniu wniosku kredytowego. 3. W budynku przewidzieć należy jedno pomieszczenie gospodarcze dla każdego mieszkania oraz powierzchnie na przechowywanie wózków dziecięcych w każdej klatce schodowej. § 18. Wyposażenie techniczne mieszkań powinno spełniać poniższe warunki, dodatkowe w stosunku do określonych w przepisach techniczno-budowlanych: 1) w łazience należy zainstalować wannę, umywalkę, a w mieszkaniach bez wydzielonego ustępu - miskę ustępową, 2) w pomieszczeniu kuchennym należy zainstalować zlewozmywak dwukomorowy obudowany oraz kuchenkę gazową czteropaleniskową z piekarnikiem lub równoważną użytkowo kuchenkę elektryczną. § 19. Materiały, wyroby i technologie stosowane w przedsięwzięciach finansowanych z udziałem Krajowego Funduszu Mieszkaniowego powinny charakteryzować się szczególnie wysokimi walorami ekologicznymi oraz termicznymi i energetycznymi. Rozdział 6 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 29 marca 1996 r. (poz. 214) Załącznik nr 1 Kategorie i minimalna powierzchnia użytkowa mieszkań oraz liczba osób zasiedlenia początkowego Kategoria mieszkaniaLiczba pokoiPowierzchnia minimalna (m2)Zasiedlenie początkowe (osoby) 1234 1P1321 lub 2 2Pm2443 2Pd2504 3Pm3635 3Pd3696 4P4766 Liczbę osób zasiedlenia początkowego można zmniejszyć o 1, uwzględniając prawdopodobieństwo powiększenia się liczby osób w gospodarstwie, dla którego przeznacza się mieszkanie. Załącznik nr 2 Maksymalne wartości współczynnika "k" ścian, stropów i stropodachów w budynkach mieszkalnych Lp.Rodzaj przegrody i temperatura t1 w pomieszczeniukmax W/(m2 K) 1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym) a) t1>16o C - pełne, z otworami okiennymi i drzwiowymi0,301) - ze wspornikami balkonowymi przenikającymi ścianę0,351) b) t1<16oC (niezależnie od rodzaju ściany)0,60 2Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami a) t1>16oC0,251) b) 8oC 13) 8Odpady wydzielające fluorowodór lub zawierające kwas fluorowodorowy w ilości powyżej 0,5% 9Odpady zawierające inne kwasy w ilości powyżej 1%1) 10Odpadowa chromianka 11Smoły i kwasy porafinacyjne 12Szlamy i inne odpady zawierające kwas siarkowodorowy bądź łatwo rozpuszczalne siarczki w ilościach powyżej 1% 13Zużyte sole hartownicze spełniające co najmniej jeden z następujących warunków: - zawierające powyżej 1% cyjanków - zawierające powyżej 1% azotynów - zawierające powyżej 5% chlorku baru 14Odpady zawierające łatwo rozpuszczalne związki fluoru w ilości powyżej 0,5% (z wyłączeniem fluorku wapnia i odpadów zawierających kwas fluorowodorowy) 15Odpady zawierające powyżej 0,1% wanadu 16Szlamy i pyły z oczyszczania gazów w hutnictwie 17Odpady zawierające związki metaloorganiczne 18Odpady zawierające karbonylki metali 19Odpady stwarzające niebezpieczeństwo wybuchu lub pożaru w warunkach składowania bądź w zetknięciu z powietrzem lub wodą 20Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin I i II klasy toksyczności1) 21Odpady z procesów rafineryjnych bądź z petrochemii1) 22Zużyte oleje i smary 23Odpady z przemysłu koksochemicznego, m. in. zawierające fenole 24Szlamy poczadnicowe 25Zużyte oleje hartownicze 26Pozostałości z czyszczenia kotłów w energetyce 27Pozostałości z czyszczenia cystern i zbiorników po produktach naftowych i inne odpady o podobnym składzie 28Opakowania po toksycznych chemikaliach (m. in. po środkach ochrony roślin I i II klasy toksyczności, po produktach naftowych, po czteroetylku ołowiu) 29Sadze pomazutowe i inne 30Zużyte katalizatory zawierające wanad, nikiel, kobalt 31Ługi posulfitowe oraz szlamy poługownicze 32Odpady lakiernicze (szlamy z kabin lakierniczych, kożuchy farb, pyły lakiernicze) 33Odpady z produkcji pigmentów1) 34Odpady z produkcji żywic fenolowych 35Odpady z produkcji farb i lakierów 36Odpady z farb drukarskich 37Zużyte chłodziwa 38Zawartość łapaczy tłuszczów 39Błoto i szlamy z mycia podwozi samochodowych i inne odpady o podobnym składzie 40Odpady z procesów impregnacji drewna 41Zanieczyszczone rozpuszczalniki bądź ich mieszaniny lut zawierające chlorowcopochodne1) 42Smoła pogazowa, smółki posytnikowe, kondensaty z odwadniania gazu 43Odpady zawierające powyżej 0,1% trój- lub czterochloroetylenu lub czterochlorku węgla 44Odpady zawierające polichlorowane dwufenyle (PCB) m. in. niektóre rodzaje zużytych olejów transformatorowych 45Odpady zawierające polichlorowane dwubenzofurany, dwubenzo-p-dioksyny, polichlorowane tolueny bądź inne związki o podobnym składzie 46Odpady z produkcji barwników 47Przeterminowane nie nadające się do wykorzystania chemikalia 48Przeterminowane i wycofane ze stosowania środki farmaceutyczne i leki 49Odpady z produkcji i stosowania chemikaliów fotograficznych i materiałów znajdujących zastosowanie fotochemii 50Odpady z rzeźni i przemysłu mięsnego 51Odpady (szlamy) z podczyszczania ścieków garbarskich2) 52Odpady z przetwórstwa rybnego, z produkcji mączki i konserw rybnych 53Odpady sanitarne ze szpitali, ośrodków medycznych i klinik 54Odpady azbestowe (pył, włókno) 55Odpady z produkcji kleju kostnego2) 56Odpady z przemysłu drożdżowego 57Odpady skażone biologicznie przez wirusy lub bakterie chorobotwórcze bądź mogące być źródłem takich skażeń2) 58Odpady zagniwające z krat, osady nieustabilizowane z osadników wstępnych z oczyszczalni ścieków, piasek z piaskowników nienapowietrzanych i nie przepłukany2) 59Osady z mechaniczno-chemicznych bądź chemicznych oczyszczalni ścieków1),2) 60Odpady wydzielające pary lub gazy o działaniu duszącym bądź powodującym inne dolegliwości, np. łzawienie 61Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co najmniej jedną z następujących cech: - zawierają fenole w ilościach powyżej 5 mg/dm3 - posiadają odczyn zasadowy pH powyżej 12 - charakteryzują się wartością ChZT powyżej 700 mg/dm3 O2 62Odpadowe substancje chemiczne powstające w badaniach naukowych i rozwojowych, które nie są zidentyfikowane i/lub nowo powstałe, a których skutki działania na człowieka i środowisko są nieznane 63Osady poneutralizacyjne z galwanizerni, trawialni, fosforanowni, które z uwagi na skład chemiczny nie kwalifikują się do grupy I2)II27,65 64Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin III klasy toksyczności 65Odpady z produkcji żywic1) 66Odpady zawierające związki fluoru w ilości poniżej 0,5% (w przeliczeniu na fluor)1) 67Odpady zawierające rtęć i jej związki (poza siarczkiem) w ilości 0,005-0,001% 68Odpady zawierające arsen lub jego związki (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 2) 69Odpady zawierające selen (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 3) 70Odpady zawierające tal (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 4) 71Odpady zawierające inne metale ciężkie w ilościach szkodliwych dla środowiska1) 72Zaolejone trociny, zaolejone czyściwo włókiennicze, ziemia zanieczyszczona ropopochodnymi 73Zużyte sole hartownicze (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 13) 74Zużyte kąpiele hartownicze 75Odpady farb wodorozpuszczalnych 76Strużyna z garbowania chromowego, chromoworoślinnego lub roślinnego i odpady skór naturalnych 77Opakowania po środkach ochrony roślin III klasy toksyczności bądź po środkach szkodliwych1) 78Odpady z produkcji wełny mineralnej, których wyciągi wodne (1:10)3) charakteryzują się co najmniej jedną z następujących cech: - zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1-5 mg/dm3 - charakteryzują się wartością ChZT od 300 do 700 mgO2/dm3 79Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co najmniej jedną z następujących cech: - zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1 do 5 mg/dm3 - posiadają odczyn kwaśny pH poniżej 3,0 - posiadają odczyn zasadowy pH od 11 do 12 - charakteryzują się wartością ChZT od 300 do 700 mgO2/dm3 80Odpady o charakterze kwaśnym o pH poniżej1) 81Odpady o charakterze zasadowym o pH powyżej 111) 82Szlamy pokaustyfikacyjne 83Kek siarkowy 84Odpady tytoniowe (pyły) 85Odpady z przemysłu spirytusowego 86Popiół ze spalarni odpadów przemysłowych 87Szlamy z czyszczenia urządzeń wentylacyjnych1) 88Muły poszlifierskie zawierające oleje mineralne 89Zużyte katalizatory1) 90Szlamy pokriolitowe2) 91Osady pofermentacyjne nieustabilizowane z mechanicznych i z mechaniczno-chemicznych oczyszczalni ścieków2) 92Osad czynny nadmierny nieustabilizowany2) 93Odpady zawierające braunsztyn (m. in. zużyte bakterie)1) 94Żużle z hutnictwa metali nieżelaznych 95Zgary ołowiu, szlamy ołowionośne, zużyte ścierniwa wyprodukowane na bazie żużli pomiedziowych. 96Zepsute artykuły spożywcze i pasze 97Odpady zawierające chlorki w ilościach przekraczających 10 g Cl/kg odpadu (z wyłączeniem odpadów przemysłu sodowego, węglowego i zasolonych płuczek wiertniczych) 98Gruz z rozbiórki pieców, którego wyciągi wodne (1:10) charakteryzują się zawartością chromu Cr VI w ilościach powyżej 1 mg/dm3 99Odpady mogące być surowcem do produkcji środków odurzających 100Odpady z chemicznej przeróbki drewna 101Odpady z produkcji i przygotowania produktów farmaceutycznych 102Odpady pochodzące z produkcji i stosowania biocydów i fitofarmaceutyków 103Odpady zawierające organiczne związki fosforu 104Odpady zawierające etery 105Odpadowe rozpuszczalniki organiczne bez zanieczyszczeń wytrącających się i nie zawierających chlorowcopochodnych 106Chlorowcopochodne związków organicznych1) 107Pozostałości ze spalania odpadów komunalnych lub szpitalnych 108Fosfogipsy i osady z oczyszczania ścieków z przemysłu nawozów fosforowychIII9,21 109Odpady z przemysłu sodowego 110Odpady odlewnicze z (wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 61 i 79) 111Zgary cyny i zgary z produkcji stopów aluminium 112Gruz z rozbiórki pieców (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 98) 113Płuczka wiertnicza 114Zużyte adsorbenty (węgle aktywne, jonity, ziemie odbarwiające) 115Popioły lotne i żużle z elektrowni, elektrociepłowni i kotłowni 116Pyły mineralne cementowo-wapiennicze 117Wapno pokarbidowe 118Osady pokoagulacyjne z oczyszczania ścieków przemysłu mięsnego, rybnego i inne o podobnym składzie2) 119Osady neutralizacji ścieków z trawienia szkła nie zawierające wolnych kwasów3) 120Odpady emalierskie1) 121Siarczan żelazawy z trawienia żelaza i z produkcji bieli tytanowej (FeSO4*7H2O)1) 122Odpady materiałów ceramicznych i budowlanych1) 123Odpady azbestowe i azbestowo-cementowe1) 124Zanieczyszczony piasek z piaskowników oczyszczalni ścieków (nie napowietrzany, nie przepłukany)2) 125Odpady z przemysłu izolacji budowlanej1) 126Żużle z hutnictwa żelaza i stali 127Osady pofermentacyjne ustabilizowane z oczyszczalni ścieków1) 128Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin IV i V klasy toksyczności i opakowania po tych środkach 129Odpady szlifierskie nie zawierające olejów i smarów (pyły) 130Grzybnia pofermentacyjna 131Odpady z przemysłu mleczarskiego 132Zużyte materiały filtracyjne 133Szlamy i żużle emalierskie 134Odpady tworzyw sztucznych 135Odpady z produkcji wykładzin podłogowych, zużyte wykładziny podłogowe 136Odpady paździerzowe 137Odpady gumowe i tkanino-gumowe 138Odpady z ferm hodowlanych 139Odpady z przemysłu obuwniczego1) 140Odpady ze statków i odpady portowe 141Odpady przemysłu owocowo-warzywnego 142Odpady tłuszczów i olejów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego 143Osady ściekowe po termokondycjonowaniu2) 144Odpady z odsiarczania spalin, wybrakowane formy gipsowe, zanieczyszczone szlamy gipsowe2)IV5,54 145Piasek z piaskowników napowietrzany i piasek przepłukany2) 146Odpady poflotacyjne z przemysłu metali nieżelaznych 147Odpady poflotacyjne przemysłu siarkowego 148Odpady poflotacyjne przemysłu barytowego 149Odpady poflotacyjne z przemysłu węglowego (zakłady wzbogacania i odsiarczania) oraz z mechanicznego oczyszczania wód kopalnianych 150Żużle i zgrzeiny spawalnicze 151Odpadowa krzemionka, zanieczyszczone złoża piaskowe 152Odpady niebezpieczne unieszkodliwione poprzez zestalenie (cementacja, solidyfikacja, zeszklenie) 153Osady z uzdatniania wody, m. in. z odżelaziania, odmanganiania, koagulacji, dekarbonizacji i inne o podobnym składzie2) 154Błoto defekosaturacyjne2) 155Odpady włókiennicze 156Stłuczka szklana 157Odpady papiernicze (papier, tektura) 158Odpady górnicze (w tym skalne) z kopalni i zakładów przeróbczych 159Wióry, trociny, kora, zrzynki drewna z zakładów przemysłu drzewnego i z fabryk mebli 160Gruz z rozbiórki budynków, odpady z drogownictwa 161Złom kabli 162Masa łapana i inne odpady z przemysłu papierniczego i celulozowego1) 163Pozostałości z produkcji farmaceutycznych preparatów roślinnych 1) Z wyłączeniem grup podanych oddzielnie 2) Wielkość jednostkowych stawek opłat za składowanie odpadów uwodnionych uzależnia się od stopnia uwodnienia tych odpadów. Całkowitą masę odpadu uwodnionego mnoży się przez stawkę jednostkową obliczoną wg wzoru: Q = (100 - W) x 0,01 x n x q Q - jednostkowa stawka opłaty za składowanie odpadu uwodnionego w zł/Mg W - zawartość wody w odpadzie w % q - jednostkowa stawka opłaty określona w powyższej tabeli w zł/Mg n - współczynnik, którego wartość zależy od stopnia uwodnienia odpadu. Zbiorcze zestawienie wielkości tych współczynników podaje poniższa tabela: Procentowa zawartość wody w odpadzie WWspółczynnik n Poniżej 400,8 40 < W < 500,9 50 < W < 601,0 60 < W < 701,1 70 < W < 751,2 75 < W < 801,4 80 < W < 841,6 84 < W < 881,8 88 < W < 922,0 92 < W < 952,4 95 < W < 972,8 97 < W < 983,3 98 < W < 994,0 99 < W < 99,55,0 powyżej 99,510,0 3) Jeżeli o zakwalifikowaniu odpadu do odpowiedniej grupy decyduje wykonanie wyciągu wodnego, należy pobrać reprezentacyjną próbkę odpadu w ilości nie mniejszej niż jeden kilogram, w razie potrzeby rozdrobnić i wymieszać, a następnie przesiać przez sito siatkowe tkane o oczkach kwadratowych nr 10. Z przesianej masy przygotowuje się próbkę odpowiadającą 100 ± 1 gram suchej masy i zalewa ją w szklanej kolbie wodą destylowaną w ilości zapewniającej zachowanie stosunku 1:10 masy suchego odpadu do masy wody, a następnie po szczelnym zamknięciu wytrząsa na wytrzęsarce laboratoryjnej przez cztery godziny. Po dwunastu godzinach zawartość kolby wytrząsa się przez kolejne dwie godziny i pozostawia na sześć godzin. Następnie zawartość kolby przesącza się przez filtr bibułowy lub membranowy o porach 0,45 um i przesącz poddaje się badaniom analitycznym. Załącznik nr 4 STAWKI OPŁAT ZA USUWANIE DRZEW Lp.Rodzaje i gatunek (odmiana) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu pniaa) drzewa mierzonego na wysokości 130 cmb) przy obwodzie do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm 1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba, grochodrzew7,4614,9131,3232,8140,26 2Klon (pozostałe gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa, jesion, świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza gruczołkowata i omszona20,2838,7777,5577,5577,55 3Dąb, grab, buk, lipa, igliczna, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon (gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik, platan klonolistny, wiąz499,22128,25258,00387,74502,57 4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik258,00387,74502,57766,541.029,01 a) W razie usuwania drzew mających więcej niż jeden pień, opłatę oblicza się za każdy pień oddzielnie. b) W razie usuwania drzew o pniu niższym od 130 cm, obwód należy mierzyć bezpośrednio pod koroną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. (Dz. U. Nr 154, poz. 748) Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1-3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego (Dz. U. Nr 115, poz. 548) dodaje się następujące przedsiębiorstwa państwowe: 93. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie 94. Warszawska Wytwórnia Wódek "KONESER" w Warszawie 95. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie 96. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku 97. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej 98. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie Gdańskim 99. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu 100. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie 101. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego - Destylarnia "Polmos" w Krakowie 102. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie 103. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie 104. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi 105. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie 106. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu 107. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie 108. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach 109. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu 110. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie 111. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie 112. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu 113. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu 114. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze 115. Przedsiębiorstwo Tworzyw Sztucznych "ERG" w Kłobucku 116. Olsztyńskie przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Olsztynie § 2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w dziale V Przedsiębiorstwa państwowe, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje do dnia 31 grudnia 1996 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, skreśla się pozycje 1-6, 8-13, 16-20 i 22-26. § 3. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w dziale I Przedsiębiorstwa państwowe, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje do dnia 31 grudnia 1996 r. Minister Przemysłu i Handlu, skreśla się pozycje 17 i 19. § 4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Minister Przemysłu i Handlu przekażą niezwłocznie, w trybie określonym w § 3 zmienianego rozporządzenia, przedsiębiorstwa wymienione w § 1. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 grudnia 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU z dnia 10 grudnia 1996 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Mielcu. (Dz. U. Nr 154, poz. 749) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1996 r. Minister Przemysu i Handlu: w z. J. Markowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 grudnia 1996 r. (poz. 749) PLAN ROZWOJU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ W MIELCU 1. Wstęp Pierwsza w Polsce Specjalna Strefa Ekonomiczna EURO-PARK Mielec ustanowiona została rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 526) w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). Utworzenie strefy w Mielcu ma stanowić rozwiązanie problemu restrukturyzacji dużego obszaru przemysłowego, z nadrzędnym celem zagospodarowania nie wykorzystanego majątku i zasobów ludzkich. Została ona ustanowiona dla realizacji celów strategicznych, zdefiniowanych jako utworzenie docelowo 7000 miejsc pracy i zagospodarowanie majątku przemysłowego wraz z infrastrukturą pozostałą po restrukturyzacji Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Mielec" (WSK PZL-Mielec). Przedsięwzięcie to będzie miało również ogromne znaczenie dla społeczności lokalnej jako szansa na zmniejszenie bezrobocia i pobudzenie aktywności gospodarczej. Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przedsięwzięcia opartą na racjonalnej gospodarce zasobami, w preferencyjnych warunkach pod względem podatkowym prowadzenia działalności gospodarczej. Zasoby dostępne na terenie strefy stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem tego majątku w dużej części jest Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. (ARP S.A.) jako zarządzający strefą. Pozostała część jest własnością podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) w chwili jej ustanowienia, a powstałych głównie w wyniku restrukturyzacji WSK PZL-Mielec. Nakłady związane z budową nowych hal i wyposażeniem technicznym poniosą inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze zarządzający. Działania zarządzającego strefą będą polegały na zbywaniu na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów, gospodarowaniu infrastrukturą oraz na udzielaniu zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej. Strategia gospodarcza strefy zasadza się na idei tworzenia skupisk przemysłowych w tradycyjnych i nowych dla Mielca dziedzinach produkcji. Nastąpi to w drodze pozyskiwania inwestorów strategicznych, angażujących znaczny kapitał i wykorzystujących nie zagospodarowany majątek strefy i zasoby ludzkie. Preferowane będą inwestycje, które trwale zwiążą się ze strefą, i szybko generujące nowe miejsca pracy. Potencjalnym inwestorom strefa oferuje duże zasoby wyszkolonej kadry, z możliwością dalszego kształcenia i przekwalifikowania zgodnie z zapotrzebowaniem inwestorów. W celu bieżącego zarządzania został utworzony samodzielny Oddział ARP S.A. w Mielcu. Powołany został również Pełnomocnik Zarządu ARP S.A. ds. Specjalnych Stref Ekonomicznych, wraz z Biurem, który nadzoruje funkcjonowanie SSE w Mielcu. W skład kosztów, jakie będzie ponosiła ARP S.A. z tytułu zarządu strefą, będą wchodziły koszty związane z nabyciem majątku od PZL-Mielec S.A., utrzymaniem majątku, remontów, modernizacji i rozbudowy infrastruktury, a także koszty operacyjne związane z zarządzeniem strefą. Plan rozwoju strefy przedstawia główne działania w rozbiciu na etapy oraz szczegółowo obowiązki zarządzającego na cały okres funkcjonowania strefy. 2. Misja i cele ustanowienia strefy 1. Misja: - rozwój regionu mieleckiego poprzez wdrażanie rozwiązań stymulujących optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów na terenie strefy i w regionie. 2. Cele strategiczne: - utworzenie docelowo około 7000 nowych miejsc pracy w strefie; - zagospodarowanie majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej pozostałych po restrukturyzacji WSK PZL-Mielec. 3. Działania: - zainteresowanie inwestorów podjęciem działalności gospodarczej w strefie; - rozwój skupisk przemysłowych w oparciu o gospodarcze atuty Mielca i regionu; - odbudowa pozycji rynkowej spółek holdingu WSK "PZL-Mielec" S.A.; - pozyskanie wytwórców wyrobów o zaawansowanej technologii; - dywersyfikacja działalności gospodarczej na obszarze strefy; - stymulowanie rozwoju małej i średniej przedsiębiorczości w regionie. 3. Środki techniczne SSE EURO-PARK Mielec zlokalizowana jest w obrębie miasta, w dzielnicy przemysłowej, na terenach przeznaczonych w planie przestrzennego zagospodarowania miasta Mielca pod zabudowę przemysłową. Do chwili utworzenia strefy głównymi użytkownikami tego obszaru była WSK PZL-Mielec S.A. i kilkanaście spółek prawa handlowego powstałych w większości w wyniku restrukturyzacji WSK PZL-Mielec. Rozwijana przez wiele lat WSK PZL-Mielec reprezentuje znaczny majątek, którego właścicielami są obecnie zarządzający strefą, WSK PZL-Mielec oraz inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą na terenie strefy w chwili jej ustanowienia. Majątek znajdujący się w strefie obejmuje grunty, budynki i infrastrukturę, które będą wykorzystywane do rozwijania działalności gospodarczej w strefie. Całkowity obszar strefy, stanowiący sumę działek gruntowych należących do zarządzającego i innych podmiotów, wynosi 575 ha, w tym lotnisko 355 ha. Około 60 ha gruntów położonych we wschodniej części terenu przemysłowego przeznacza się pod nową zabudowę. 3. 1. Budynki stanowiące własność zarządzającego Budynki przeznaczone do przejęcia przez ARP S.A. obejmują: - budynki produkcyjne; - budynki biurowe i usługowe przy halach; - magazyny i wiaty magazynowe; - budynki służące utrzymaniu ruchu (stacje transformatorowe, przepompownie, wymiennikownie...); - inne (szklarnie, portiernie...). Całkowita powierzchnia użytkowa w budynkach wynosi 98 tys. m2. Na powierzchnię tę składa się: - powierzchnia produkcyjna 49 tys. m2 - powierzchnia usługowa (biurowa) 26 tys. m2 - powierzchnia magazynowa 11 tys. m2 - powierzchnia pomocnicza (węzły cieplne, wymiennikownie, portiernie, stacje transformatorowe i inne) 12 tys. m2. Zarządzający zakłada, że z budynków o powierzchni użytkowej wynoszącej prawie 100 000 m2 inwestorzy będą mogli wykorzystać około 70 000 m2 i utworzyć na tej powierzchni do 2000 miejsc pracy. Pozostała powierzchnia, z uwagi na swoje pierwotne przeznaczenie, stan techniczny itp. nie nadaje się do wykorzystania w celu tworzenia stanowisk pracy. Główne budynki zarządzającego obejmują hale produkcyjne H-7, H-10, H-11, H-I 8a i hangary lotnicze H-22, H-23, H-24. 3. 2. Budowle i infrastruktura Istotnym walorem obszaru, na którym została utworzona strefa, ważnym dla potencjalnych inwestorów, jest dostępność do infrastruktury. Dostępne są wszelkie media, niektóre z dużymi rezerwami, potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej. Infrastruktura zapewnia dostawę energii elektrycznej, cieplnej, gazu, wody, sprężonego powietrza, odprowadzanie ścieków, składowanie odpadów komunalnych i przemysłowych, sieć dróg wewnętrznych, bocznicę kolejową, lotnisko, sieć telekomunikacyjną, ogrodzenie terenu strefy. 1. Energia elektryczna Całkowita moc elektryczna dostarczana z sieci państwowej (84 MVA) i elektrowni lokalnej (Elektrociepłownia PZL-Mielec Sp. z o.o.) wynosi łącznie 94 MVA. Obecne wykorzystanie mocy wynosi 15%. Teren zasilany jest dwiema niezależnymi liniami wysokiego napięcia 110 kV dochodzącymi do głównych stacji transformatorowych, skąd liniami kablowymi 15 kV i 6 kV zasilane są podstacje transformatorowe w halach lub obok nich. 2. Gaz ziemny Ciśnienie gazu dostarczanego na teren strefy w ilości 100 m3/godz. wynosi 0,1 MPa. Istnieje możliwość dostarczania gazu o ciśnieniu 0,4 MPa w ilości 1000 m3/godz. 3. Ciepło Energię cieplną wytwarza spółka Elektrociepłownia PZL-Mielec zlokalizowana na obszarze strefy. Maksymalna ilość energiiü cieplnej, wytworzonej w ciągu jednej godziny dla odbiorców przemysłowych wynosi 425 GJ/118 MW i 418 GJ/118 MW z przeznaczeniem dla sieci miejskiej. Rezerwy nie wykorzystanej energii cieplnej są stosunkowo małe i pozwalają na zapewnienie dostaw ciepła do nowych budynków, w których zatrudnienie wyniesie około 1000 pracowników. Obecnie w budynkach na terenie strefy stosowane są zróżnicowane systemy grzewcze parowe i wodne. 4. Sprężone powietrze Stacja sprężarek wyposażona jest w 3 sprężarki turbinowe, każda o wydajności 10 000 Nm3/godz., i 4 sprężarki wirowe, każda o wydajności 3 000 Nm3/godz. Aktualnie stacja produkuje sprężone powietrze w granicach 30% swoich możliwości, odpowiednio do zapotrzebowania odbiorców. Sprężone powietrze dostarczane jest do obiektów rurociągami stalowymi umieszczonymi w kanałach energetycznych i na estakadach wschodniej i zachodniej. 5. Woda Teren posiada dwa źródła zasilania w wodę: - stację uzdatniania wody Szydłowiec produkującą 3500 m3/dobę przy maksymalnej zdolności produkcyjnej 6500 m3/dobę, zgodnie z wydanym pozwoleniem wodnoprawnym; - ujęcie wodne miasta Mielca o wydajności 50 000 m3/dobę, które jest wykorzystywane w 60 %. Potrzeby firm działających obecnie na terenie strefy w zakresie dostawy wody są w pełni zaspokajane przez stację Szydłowiec. W przyszłości istnieje możliwość wykorzystania rezerwy z ujęcia dla miasta. 6. Ścieki Na terenie strefy funkcjonuje system odprowadzania i neutralizacji ścieków, które odprowadzane są do rzeki Babulówki. Pozwolenie wodnoprawne w tym zakresie wynosi 9380 m3/dobę. Ścieki sanitarne są oczyszczane mechanicznie i biologicznie. Ścieki przemysłowe są oczyszczane w neutralizatorach umieszczonych w sąsiedztwie obiektów wytwarzających ścieki. Oczyszczanie ostateczne odbywa się w 2 zbiornikach. Oczyszczalnia ścieków sanitarnych pracuje obecnie w warunkach przepływu niższego niż nominalny i przy zaniżonym stężeniu zanieczyszczeń. System odprowadzania ścieków sanitarnych jest wystarczający dla obsługi dodatkowych obiektów zapewniających zatrudnienie co najmniej 5000 osób. 7. Odpady stałe Gospodarka odpadami realizowana jest w oparciu o uregulowany stan formalnoprawny w zakresie funkcjonowania składowiska odpadów przemysłowych i wysypiska odpadów komunalnych. Odpady przemysłowe powstające w procesach technologicznych oraz procesie uzdatniania wody składowane są w istniejącym od 1991 r. składowisku odpadów przemysłowych. Odpady komunalne wysypywane są na wysypisku i przykrywane warstwą ziemi. Wysypisko odpadów komunalnych zabezpieczy roczne potrzeby strefy, natomiast pojemność czynna składowiska odpadów przemysłowych wystarczy na co najmniej 5 lat. 8. Drogi System dróg i chodników wewnętrznych na terenie strefy zaplanowany jest jedynie dla celów ruchu wewnątrzzakładowego. Samochody osobowe i autobusy korzystają z parkingu zewnętrznego. Około 60% chodników i dróg wewnątrz strefy wymaga naprawy i rozbudowy. Konieczna jest budowa parkingów na terenie SSE. 9. Bocznica kolejowa SSE łączy ze stacją PKP w Mielcu bocznica kolejowa o długości 11 km, w tym prawie 7 km torowiska znajduje się w obrębie strefy. W odległości około 20 km od strefy przebiega szerokotorowa magistrala hutniczo-siarkowa ze stacją przeładunkową w Woli Baranowskiej, która może być wykorzystywana przez inwestorów współpracujących z rynkami za wschodnią granicą do transportu i przeładunku towarów. 10. Lotnisko Na obszarze strefy funkcjonuje lotnisko o powierzchni 350 ha, z głównym pasem startowym o długości 2500 m i szerokości 60 m oraz pomocniczym o długości 650 m i szerokości 25 m. Średnia wytrzymałość nawierzchni głównego pasa startowego, wynosząca 40 PCN, umożliwia przyjmowanie samolotów o ciężarze startowym rzędu 250 ton, takich jak A 300, Boeing 737, Ił-76, DC-9, MD-81. Adaptacja lotniska dla celów regularnych przewozów wymaga inwestycji głównie w zakresie oświetlenia osi pasa, podstawowego systemu podejścia do lądowania, a także dróg kołowania i płyt postojowych. 11. Telekomunikacja Usługi telekomunikacyjne świadczone przez Przedsiębiorstwo Telekomunikacyjne CENTRALA Sp. z o.o. obejmują blisko 3.000 numerów, z możliwością zwiększenia w najbliższej przyszłości do 10 000 numerów. Usługi te po zakończeniu prowadzonych inwestycji osiągną poziom akceptowanych standardów międzynarodowych, umożliwiając transmisję danych i dostęp do sieci Internetu. Wymiana kabli magistralnych z miedzianych na światłowodowe umożliwi dodatkowo świadczenie takich usług, jak transmisja obrazu i telewizja kablowa. 12. Ogrodzenie Z wyjątkiem pasa wschodniego i fragmentu terenu w części zachodniej tereny przemysłowe są ogrodzone. 4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne 4. 1. Warunki prawno-organizacyjne 4. 1. 1. Zarządzanie strefą Zarządzającym SSE EURO-PARK Mielec została ustanowiona Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. z siedzibą w Warszawie. Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z Planem rozwoju stref oraz Regulaminem strefy, w szczególności poprzez: 1) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów położonych na terenie strefy; 2) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym prowadzenie działalności gospodarczej; 3) udzielanie zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. 4. 1. 2. Regulamin strefy Regulamin strefy, zatwierdzony przez Ministra Przemysłu i Handlu, określa sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie SSE. 4. 1. 3. Procedura udzielania zezwoleń Procedurę udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie ustala zarządzający w oparciu o uregulowania zawarte w: - zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie powierzenia Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności podmiotów gospodarczych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK Mielec oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Monitor Polski Nr 67, poz. 758), - zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie sposobu przeprowadzania, zasad i warunków rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez podmioty gospodarcze na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK Mielec (Monitor Polski Nr 67, poz. 759). 4. 1. 4. Struktura zarządzania W celu sprawnego zarządzania SSE EURO-PARK Mielec, Zarząd ARP S.A. podjął decyzję o utworzeniu w strukturze organizacyjnej Agencji Biura Pełnomocnika Zarządu ARP S.A. ds. SSE i Oddział ARP S.A. w Mielcu. W strukturze organizacyjnej oddziału utworzonego w celu bieżącego zarządzania strefą wyodrębniono 3 funkcjonalne piony: - pion marketingu i rozwoju; - pion eksploatacji i rozbudowy; - pion finansowo-księgowy oraz podstawowe komórki organizacyjne (działy, biura). Zakres funkcji związanych z bieżącym zarządzaniem strefą określony jest regulaminem organizacyjnym Oddziału i uchwałami Zarządu ARP S.A. Oddział ARP S.A. w Mielcu reprezentuje zarządzającego na terenie strefy i w kontaktach zewnętrznych, a także współdziała z lokalnymi władzami i instytucjami na rzecz obsługi inwestorów. 4. 2. Warunki prawno-ekonomiczne 4. 2. 1. Ulgi i preferencje Zakres zwolnień podatkowych i preferencji dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w strefie określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526). W okresie równym połowie czasu, na jaki ustanowiono strefę, istnieje możliwość całkowitego zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE EURO-PARK Mielec. W pozostałym okresie istnienia strefy zwolnienie to wynosi 50 % takich dochodów. Ponadto przewidziano preferencje w zakresie amortyzacji oraz wydatków inwestycyjnych dla podmiotów nie korzystających z takiego zwolnienia. Zwolnienia i preferencje będą przysługiwać jedynie podmiotom prowadzącym na terenie strefy działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia. Prawo do korzystania ze zwolnień i preferencji uwarunkowane jest skalą inwestycji podejmowanych na terenie strefy lub osiągnięciem określonej wielkości zatrudnienia lub poziomem produkcji na eksport. Na terenie strefy możliwe będzie również prowadzenie działalności gospodarczej nie wymagającej zezwolenia (np. świadczenie różnorodnych usług niematerialnych potrzebnych dla funkcjonowania podmiotów gospodarczych w strefie). Podmioty prowadzące taką działalność nie będą jednak korzystały ze zwolnień i preferencji. 4. 2. 2. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą wykonywania funkcji administracyjnych dotyczących spraw z zakresu prawa budowlanego i lokalizacji inwestycji. Funkcje te ograniczone są wyłącznie do terenu strefy. Przyjęcie takiego rozwiązania prawnego umożliwia sprawniejsze i szybsze podejmowanie stosownych decyzji i tym samym skraca cykl inwestycyjny. Pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą wymaga: - uzyskania przez zarządzającego od Urzędu Rejonowego w Mielcu i wojewody rzeszowskiego zgody na wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji dotyczących prawa budowlanego w pełnym zakresie przewidzianym ustawą o SSE; - uzyskania przez zarządzającego od rady miasta prawa do wydawania decyzji w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu zgodnie z ustawą o SSE; - przygotowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefy; - opracowania szczegółowej inwentaryzacji nieruchomości, budynków i budowli (w tym sieci czynników energetycznych) w postaci geodezyjnej mapy numerycznej. 4. 2. 3. Udostępnienie infrastruktury Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze produkcyjnym, jak i usługowym. Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się i w szczególności: - umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach, - opracowanie przez zarządzającego planu niezbędnej modernizacji infrastruktury, - opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury na nie uzbrojonych terenach strefy. 4. 2. 4. Szkolenia Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych kadr możliwe będzie dzięki różnorodnej i nowoczesnej ofercie instytucji szkolących, działających w lokalnym środowisku. Zarządzający przewiduje, że w tej dziedzinie niezbędne będą następujące działania: - nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie szkoleń; - koordynowanie działalności szkoleniowej i stymulowanie zmian profili nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów. 4. 2. 5. Otoczenie strefy W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym, społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmie: - współpracę z instytucjami miasta, w szczególności z Mielecką Agencją Rozwoju Regionalnego S.A., i Mielecką Izbą Gospodarczą w celu rozwijania instrumentów wspomagających inwestorów w zakresie doradztwa prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych, - współpracę z władzami miasta, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa, hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacji itp.) 5. Strategia rozwoju strefy 5. 1. Założenia ogólne Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia ogólne: 1) oparcie strategii inwestowania na: - inwestycjach bezpośrednich; - związkach kapitałowych, szczególnie joint ventures; założenie to przewiduje dominujący udział inwestycji bezpośrednich w strefie; 2) oparcie strategü gospodarczej na koncentracji przedsiębiorstw, wykorzystujących umiejętności ludzi, doświadczenie, infrastrukturę, zaplecze badawczo-rozwojowe, dostępną technologię i zasoby regionu, a także uwzględniające tendencje gospodarcze w skali makro; 3) pozyskanie kilku inwestorów strategicznych; 4) utworzenie w obrębie strefy zaplecza kooperacyjnego dla inwestorów działających w strefie i spoza strefy. 5) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy i generujących dużą ilość miejsc pracy; 6) wpływanie na aktywizację gospodarczą i rozwój otoczenia strefy. Zgodnie z powyższymi założeniami, z punktu widzenia racjonalnego zagospodarowania strefy preferowane są skupiska przemysłowe oparte na tradycji przemysłowej Mielca z wykorzystaniem istniejących środków technicznych. Równocześnie z uwagi na rozbudzone oczekiwania społeczeństwa Mielca i regionu priorytetem staje się jak najszybsze tworzenie miejsc pracy w strefie. W związku z tym zarządzający będzie przyjmował również oferty inwestorów reprezentujących gałęzie nie ujęte w zdefiniowanej poniżej koncepcji skupisk przemysłowych. Szczególnie jednak ważne dla zarządzającego będą te przedsięwzięcia, które w największym stopniu przyczynią się do realizacji strategicznych celów strefy. Dwudziestoletni okres działania SSE EURO-PARK Mielec wiązać się będzie z koniecznością śledzenia ogólnych trendów gospodarczych, w szczególności kierunków i strategii inwestowania przez firmy zagraniczne w Polsce i innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Wyniki analiz rynkowych będą wytyczać kierunki działań marketingowych mających na celu zainteresowanie szczególnie pożądanych inwestorów podjęciem działalności gospodarczej w strefie. 5. 2. Strategia koncentracji przedsiębiorstw Strategia gospodarcza strefy przewiduje tworzenie na jej terenie skupisk przemysłowych, czyli grup przedsiębiorstw działających w określonym sektorze produkcji. W tworzeniu skupisk uwzględniono następujące kierunki: - w pierwszej kolejności poszukiwani będą inwestorzy wykorzystujący istniejące tradycje przemysłowe Mielca, doświadczenia, kwalifikacje i umiejętności ludzi; - w drugiej kolejności zarządzający strefą będzie zainteresowany pozyskaniem inwestorów, którzy rozwiną nowe gałęzie produkcji oparte na powszechnie dostępnych w Mielcu zawodach i umiejętnościach pracowników; - trzeci kierunek to inwestorzy podejmujący działalność w nowych dziedzinach produkcji wymagających nowych kwalifikacji i umiejętności. Pozyskiwanie takich inwestorów będzie warunkowane przede wszystkim generowaniem dużej ilości miejsc pracy, tworzeniem szerokich powiązań kooperacyjnych albo znaczącym wpływem na rozwój strefy lub gospodarki kraju. 5. 3. Skupiska przemysłowe w dotychczasowych dziedzinach produkcji Tradycje przemysłowe Mielca, na które składają się doświadczenia i kwalifikacje ludzi oraz potencjał produkcyjno-techniczny wskazują na możliwość koncentracji przedsiębiorstw w trzech skupiskach (A, B, C). A. Przemysł lotniczy Na terenie strefy działają 3 podmioty gospodarcze zajmujące się: - finalną produkcją samolotów; - produkcją zespołów kooperacyjnych; - serwisem lotniczym; - usługami agrolotniczymi; - projektowaniem i badaniami sprzętu lotniczego. Ponadto kilka innych podmiotów prowadzących działalność na terenie strefy ma powiązania kooperacyjne z tymi podmiotami lub świadczy usługi na ich rzecz. Dostępne tu technologia i system zapewnienia jakości są akceptowane przez największe lotnicze koncerny świata (Boeing, Aerospatiale). Kwalifikacje pracowników (a także osób pozostających obecnie bez pracy) w dużej mierze związane są z przemysłem lotniczym. Nie wykorzystane możliwości produkcyjne, kooperacyjne i badawczo-rozwojowe wskazują na celowość prowadzenia działań zmierzających do rozszerzania skupiska lotniczego zarówno poprzez związki strategiczne, jak i inwestycje bezpośrednie. Stopień jego rozwoju będzie zależny od sytuacji w lotnictwie światowym, mobilności istniejących w strefie podmiotów i skuteczności działań marketingowych zarządzającego. B. Przemysł motoryzacyjny Branżę motoryzacyjną reprezentują na terenie strefy 4 spółki produkujące: - silniki wysokoprężne; - aparaturę paliwową; - pojazdy elektryczne i spalinowe Melex; - samochody stylizowane Gepard. W przeszłości związki Mielca z motoryzacją były szersze i obejmowały m.in. wytwarzanie specjalistycznych pojazdów samochodowych. Zarówno mieleckie doświadczenia w dziedzinie motoryzacji, jak i boom motoryzacyjny w Polsce oraz zainteresowanie koncernów motoryzacyjnych rynkiem polskim wskazują, że inwestorzy z sektora motoryzacyjnego mogą istotnie wpłynąć na rozwój mieleckiej strefy. C. Przemysł metalowy i elektromaszynowy Pozycja Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w przemyśle elektromaszynowym, jak i samowystarczalność technologiczna spowodowały, że na obszarze strefy dostępne są przede wszystkim technologie związane z obróbką metali. Rozwinięta baza produkcyjna przyrządów, narzędzi, zaplecze remontowe, bogate doświadczenie kooperacyjne i wykwalifikowana kadra to atuty strefy wytyczające kierunki działań na rzecz pozyskiwania inwestorów, także w obrębie sektora elektromaszynowego i metalowego. 5. 4. Skupiska przemysłowe w nowych dziedzinach produkcji A. Produkcja materiałów i wyposażenia dla budownictwa Obserwowane zmiany na rynku materiałów budowlanych, wyrobów gotowych i wyposażenia dla budownictwa indywidualnego, ogólnego i przemysłowego oraz oczekiwany rozwój tego sektora gospodarki, a przede wszystkim dotychczasowe kontakty zarządzającego z inwestorami wskazują na celowość prowadzenia intensywnych działań w kierunku tworzenia na terenie strefy skupiska firm tego sektora. Doświadczenia w produkcji metalowej i przetwórstwie tworzyw sztucznych podnoszą atrakcyjność strefy dla inwestorów z tej branży. B. Wyroby o zaawansowanej technologii Zaplecze badawczo-rozwojowe z przewagą kadry inżynierskiej oraz preferencyjne warunki prowadzenia działalności w strefie (ulgi podatkowe i inne udogodnienia), dostępność czynników energetycznych i ekologicznie czysty teren stanowią zachętę dla inwestycji stosujących zaawansowane technologie. Mogą one jednocześnie wpływać na rozwój strefy, promować ją, zachęcać innych do inwestowania. C. Przemysł lekki Celowość pozyskiwania do strefy inwestorów z tego sektora przemysłu uzasadniają zasoby ludzkie, doświadczenie mniejszych mieleckich zakładów w produkcji odzieży i obuwia, jak również możliwości zdobywania kwalifikacji w potrzebnych zawodach. D. Agrobiznes Rolniczy charakter okolicznych gmin stwarza nie wykorzystaną dotychczas możliwość rozwoju przetwórstwa rolno-spożywczego. Ponadto zainteresowanie firm krajowych i zagranicznych produkcją wyrobów spożywczych w strefie stwarza szansę wykorzystania miejscowych zasobów surowcowych. Z tego punktu widzenia uważa się za korzystne lokowanie w strefie podmiotów zajmujących się przetwórstwem żywności. 5. 5. Działalność w zakresie magazynowania Obok preferencji dla działalności produkcyjnej przewiduje się możliwość rozwijania usług w zakresie magazynowania i przechowywania towarów oraz prace przeładunkowe. W tym celu będą udostępniane pomieszczenia nie nadające się do działalności produkcyjnej. W uzasadnionych przypadkach wydawane będą pozwolenia na budowę nowych obiektów magazynowych, w szczególności związanych w wykorzystaniem lotniska jako bazy cargo lub składów celnych. Składy celne mogą być zalążkiem utworzenia w przyszłości na terenie strefy wolnego obszaru celnego. 5. 6. Działalność usługowa Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i wysoki poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie zasługują następujące kierunki rozwoju usług: - usługi związane z dostawą mediów, energii elektrycznej, cieplnej, wody; odprowadzenia ścieków sanitarnych i przemysłowych; - usługi w zakresie lotniczego transportu pasażerskiego i towarowego; - usługi z dziedziny bankowości, ubezpieczeń. Zarządzający dla potrzeb inwestorów gromadzić będzie informacje o instytucjach i urzędach, których usługi mogą być wykorzystywane przez podmioty ubiegające się i prowadzące działalność w strefie. 5. 7. Pozyskiwanie inwestorów 5. 7. 1. Zasady pozyskiwania inwestorów Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań marketingowych mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych. Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów: - inwestorzy strategiczni angażujący duży kapitał inwestycyjny, wykorzystujący w istotnej części majątek strefy i zatrudniający znaczną ilość pracowników; działalność tych inwestorów wpłynie znacząco na dynamikę i charakter rozwoju strefy; - średni inwestorzy tworzący nowe podmioty w drodze inwestycji bezpośrednich; - inwestorzy tworzący nowe podmioty z udziałem spółek holdingu WSK; - mały i średni biznes z regionu Mielca; - firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie. Wysiłki marketingowe na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą: - wykreowanie image strefy, w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie adresowanej); - promocję adresowaną w formie oferty z możliwościami inwestowania w strefie, kierowaną do wybranych firm z wyselekcjonowanych segmentów rynkowych; - badania trendów gospodarczych, a zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi sektorami gospodarki; - analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy; - współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz wspólnej promocji i pozyskania inwestorów małego i średniego biznesu. 5. 7. 2. Udostępnianie majątku Przeważająca większość inwestorów, którzy będą rozpoczynać działalność w strefie, korzystać będzie z majątku zarządzającego: - gruntów, budynków, budowli i środków trwałych. Udostępnienie majątku nastąpi w drodze zawierania umowy cywilnoprawnej (sprzedaży, dzierżawy, najmu lub o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie: - określeniem rodzaju i wielkości majątku; - wybraniem najkorzystniejszej oferty inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy; - udzieleniem zezwolenia na działalność w strefie (dla działalności wymagającej zezwolenia). 5. 8. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktur są niewystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów, sformułowanego jako utworzenie 7 tys. miejsc pracy. Oznacza to konieczność powstawania nowych budynków i rozwoju infrastruktury. 5. 8. 1. Budowa hal Na gruntach przeznaczonych pod zabudowę (ok. 60 ha) przewiduje się budowę hal produkcyjnych i magazynów. Zakłada się, że koszt budowy nowych hal oraz ich wyposażenia obciąży inwestorów. Przy założeniu 30% gęstości zabudowy terenu i gęstości zatrudnienia 30 m2/osobę w produkcji i 60 m2/osobę w magazynowaniu prognozuje się możliwość utworzenia około 5000 miejsc pracy w nowych budynkach. 5. 8. 2. Modernizacja i rozbudowa infrastruktury Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju strefy. Rezerwy czynników energetycznych - poza ciepłem - są znaczne i wystarczające dla planowanego rozwoju strefy. Natomiast stan istniejących sieci przesyłowych wskazuje na konieczność przeprowadzenia remontów i modernizacji. Przejmując infrastrukturę zarządzający poniesie koszty związane z poprawą jej stanu technicznego. Podstawowe problemy do rozwiązania to: - budowa infrastruktury na pasie wschodnim strefy; Pas wschodni strefy jest terenem praktycznie całkowicie pozbawionym infrastruktury i wymagać będzie: budowy elektrycznej stacji rozdzielczej, ułożenia linii kablowych, sieci ciepłowniczej, uzbrojenia w sieci kanalizacji sanitarnej i burzowej, prowadzenia rurociągów wodnych i gazowych, sieci telekomunikacyjnej, dróg wewnętrznych, ogrodzenia. Przewiduje się, że zarządzający wybuduje tylko główne linie przesyłowe, a przyłącza wykonają we własnym zakresie inwestorzy. Tempo uzbrajania wschodnich terenów strefy decydować będzie o szybkości wypełniania strefy inwestorami. Zakłada się, że inwestorzy strategiczni, nie korzystający z istniejących hal, kierowani będą na pas wschodni. Partycypacja w kosztach budowy infrastruktury będzie przedmiotem negocjacji z inwestorami; - zapewnienie energii cieplnej na potrzeby docelowego etapu rozwoju strefy; Elektrociepłownia PZL-Mielec Sp. z o.o. jest jedynym producentem ciepła dla strefy i jej zdolności produkcyjne nie wystarczą na zapewnienie dostaw w ilościach zaspokajających potrzeby inwestorów w docelowym etapie rozwoju strefy. Projektowana przez władze miasta i Zarząd Elektrociepłowni inwestycja z udziałem kapitału zagranicznego zapewni zmianę technologii opalania z węglowej na gazową, umożliwiając wytwarzanie energii elektrycznej dla sieci państwowej i uzyskiwanie niezbędnej ilości ciepła jako produktu ubocznego. W przypadku niesfinalizowania tej inwestycji będą wykorzystywane alternatywne źródła ogrzewania hal, np. w oparciu o gaz propan-butan, wzorem wielu firm zachodnich; - rozbudowa sieci telekomunikacyjnej; Sieć telekomunikacyjna na zagospodarowanych terenach strefy będzie budowana przez działającego obecnie operatora sieci na jego koszt; - składowanie odpadów komunalnych; Problem odpadów komunalnych będzie rozwiązywany poprzez rozbudowę składowiska na terenie strefy lub korzystanie z będącego w trakcie budowy miejskiego wysypiska śmieci. 5. 8. 3. Siedziba Oddziału Siedziba Oddziału ARP S.A. w Mielcu będzie się mieścić w wymagającym adaptacji budynku położonym przy skrzyżowaniu głównych dróg dojazdowych do strefy. Administracyjne i reprezentacyjne funkcje budynku wymagać będą prac modernizacyjnych prowadzonych na koszt zarządzającego, w których wyniku obiekt spełniać będzie wymagane standardy. Położenie budynku umożliwia jego rozbudowę w przyszłości oraz budowę w sąsiedztwie obiektów usługowych działających na rzecz inwestorów w strefie. 6. Zasoby kadrowe Dużym atutem dla potencjalnych inwestorów jest możliwość pozyskania dobrze wyszkolonej kadry w różnych zawodach. Wieloletnią tradycją regionu mieleckiego jest kształcenie kadr w szkołach zawodowych i średnich, głównie pod potrzeby przemysłu lotniczego. Kadrę inżynieryjną i ekonomistów kształciły funkcjonujące w Mielcu przez kilkanaście lat filie wyższych uczelni. System kształcenia zaspokajał potrzeby kadrowe nie tylko WSK PZL-Mielec, największego pracodawcy w mieście, ale i całego regionu. W 1990 r., po załamaniu się rynków zbytu zwłaszcza na wyroby lotnicze, produkcja wyraźnie spadła, wpływając na zmniejszenie dotychczasowych potrzeb kadrowych. W WSK PZL-Mielec nastąpiły drastyczne redukcje zatrudnienia. Spadło ono z 20 000 do 9000 osób pracujących w około 30 podmiotach funkcjonujących na terenie byłego przedsiębiorstwa państwowego, stanowiącego dzisiaj obszar SSE. Rezultatem tego zjawiska jest dostępność dużych zasobów siły roboczej wśród: - bezrobotnych (ponad 10 000), w tym ponad 3000 młodych ludzi (18-24 lata) z wykształceniem zawodowym i średnim technicznym; - potencjalnych bezrobotnych (około 1800) absolwentów z 1996 i 1997 r. mieleckich szkół zawodowych i średnich technicznych, ekonomicznych, liceów; - nadwyżki zatrudnienia (około 2000) w spółkach PZL-Mielec. Wysoki poziom kwalifikacji technicznych robotników w zakresie obróbki metali, doświadczenie i umiejętności w montażu wyrobów, a także kadry inżynieryjnej w zakresie konstrukcji i wdrażaniu nowoczesnych technologii powinny być wykorzystane także w nowych dziedzinach działalności gospodarczej na obszarze strefy. Rozpoczęte zmiany profili nauczania w mieleckich szkołach i szeroka działalność instytucji szkolących sprzyjać będą przygotowaniu w przyszłości kadry zdolnej zarządzać biznesem, finansami, marketingiem, posiadającej znajomość obsługi komputerów, technik informatycznych i języków obcych. 7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal itp.), - zarządzającego (remont i rozbudowa infrastruktury itp.). 7. 1. Nakłady inwestorów Podmioty gospodarcze podejmujące działalność w SSE będą ponosić koszty adaptacji i modernizacji wydzierżawionych lub kupionych budynków. Inwestorzy poniosą nakłady na kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie. Szacuje się, że zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny w strefie wyniesie docelowo nie mniej niż 500 000 000 zł. 7. 2. Nakłady zarządzającego 1. Koszty utrzymania majątku nabytego od WSK PZL-Mielec poniesie ARP S.A. W miarę udostępniania majątku inwestorom ponoszone koszty będą się zmniejszać, a zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu itp. 2. Koszty remontów i modernizacji oraz rozbudowy infrastruktury wyniosą docelowo ok. 43 mln zł. Nakłady powinny być poniesione w okresie nie dłuższym niż 3-5 lat, co oznacza średni roczny wydatek w granicach od 8 do 14 mln zł. 3. Prowadzona modernizacja budynku przeznaczonego na siedzibę Oddziału ARP S.A. w Mielcu pociąga za sobą nakłady ok. 2,5 mln zł do poniesienia w 1996 r. 4. Wydatki ponoszone przez ARP S.A. na opracowanie geodezyjnej mapy numerycznej strefy i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wyniosą 500 tys. zł w 1996 r. 5. Stałym wydatkiem ARP S.A. będą koszty funkcjonowania zarządu strefy w Mielcu, szacowane na ok. 3 mln zł rocznie. Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów ekonomiczno-finansowych Oddziału ARP S.A. w Mielcu. Zarządzający ARP S.A. pokrywać będzie koszty działalności operacyjnej i utrzymania majątku, a także finansować inwestycje związane z rozwojem infrastruktury. 8. Etapy rozwoju strefy Kształtowanie i rozwój SSE EURO-PARK Mielec jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę. Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy. Rozwój strefy obejmuje 5 podstawowych etapów EtapOkresGłówne działania, cele etapu I1995-1996- tworzenie warunków formalno-prawnych i organizacyjnych umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej; - przyjęcie pierwszych inwestorów; - przygotowanie programów dla realizacji etapu II; II1997-2000- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych (modernizacja, rozbudowa); - napełnianie strefy inwestorami; III2001-2005- rozwój działalności gospodarczej w strefie i w regionie; IV2006-2010- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i zatrudnienia; V2011-2015- formowanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20 lat trwania strefy. - Na podstawie Planu rozwoju strefy zarządzający opracowuje roczne plany operacyjne i przedstawia je do akceptacji Ministrowi Przemysłu i Handlu. - Zarządzający strefą opracowuje i składa Ministrowi Przemysłu i Handlu roczne sprawozdanie z przebiegu realizacji celów ustanowienia strefy oraz przedkłada wnioski dotyczące dalszych działań. 9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności SSE EURO-PARK Mielec (1995-1996) Lp.ObowiązkiTerminy wykonania 1Określenie zasad zarządzania strefą wraz ze strukturą organizacyjnąIV kw. 1995 2Przejęcie majątku od WSK PZL-Mielec S.A.do końca 1996 sukcesywnie 3Wydanie regulaminu strefyI kw. 1996 4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieI kw. 1996 5Uzyskanie od urzędu rejonowego i wojewody zgody na wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, dotyczących prawa budowlanegoII kw. 1996 6Uzyskanie od rady miasta prawa do wydawania decyzji w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu strefyII kw. 1996 7Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyIV kw. 1996 8Sporządzenie map geodezyjnych zawierających ewidencję gruntów i budynków oraz inwentaryzację sieci uzbrojenia terenu strefyIII kw. 1996 9Opracowanie planu modernizacji istniejącej infrastrukturyIV kw. 1996 10Udzielenie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefieII kw. 1996 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dni 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 154, poz. 750) Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75, z 1994 r. Nr 65, poz. 280 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 24) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 15 w województwie kieleckim: - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej - dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz gmin: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne i Suchedniów," - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) Sąd Rejonowy w Starachowicach - dla miasta Starachowice oraz gmin: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów i Wąchock,"; 2) w ust. 47 w województwie wrocławskim: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Oleśnicy - dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra," - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Trzebnicy - dla gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz, Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych. (Dz. U. Nr 154, poz. 751) Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z 1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76, z 1994 r. Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796 oraz z 1995 r. Nr 92, poz. 462, Nr 102, poz. 505 i Nr 147, poz. 717) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 5 w województwie bydgoskim: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Północ w Bydgoszczy dla części miasta Bydgoszczy położonej po lewej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Koronowo i Osielsko," - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Południe w Bydgoszczy dla części miasta Bydgoszczy położonej po prawej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Białe Błota, Nowa Wieś Wielka i Solec Kujawski," - po pkt 5 dodaje się nowy pkt 6 w brzmieniu: "6) Prokuraturę Rejonową w Nakle nad Notecią dla gmin: Mrocza, Nakło nad Notecią, Sadki i Sicienko," - dotychczasowe pkt 6 i 7 oznacza się jako pkt 7 i 8; 2) w ust. 10 w województwie gdańskim: - po pkt 6 dodaje się nowy pkt 7 w brzmieniu: "7) Prokuraturę Rejonową w Pucku dla miast: Hel, Jastarnia, Puck i Władysławowo oraz gmin: Krokowa i Puck," - dotychczasowe pkt 7-10 oznacza się jako pkt 8-11, - pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) Prokuraturę Rejonową w Wejherowie dla miasta Wejherowo oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud i Wejherowo," 3) w ust. 15 w województwie kieleckim: - pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) Prokuraturę Rejonową w Skarżysku-Kamiennej dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz gmin: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne i Suchedniów," - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) Prokuraturę Rejonową w Starachowicach dla miasta Starachowice oraz gmin: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów i Wąchock,"; 4) w ust. 47 w województwie wrocławskim: - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Prokuraturę Rejonową w Oleśnicy dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra," - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) Prokuraturę Rejonową w Trzebnicy dla gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz, Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. (Dz. U. Nr 154, poz. 752) Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i Nr 90, poz. 533, z 1993 r. Nr 25, poz. 114, z 1995 r. Nr 2, poz. 10 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 23) w § 2 wprowadza się następującą zmianę: - w ust. 31 w województwie wrocławskim pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przy Sądzie Rejonowym Trzebnicy: a) Kolegium w Miliczu - dla gmin: Cieszków, Krośnice i Milicz, b) Kolegium w Trzebnicy - dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała Zawonia i Żmigród,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych. (Dz. U. Nr 154, poz. 753) Na podstawie art. 37 i art. 45 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr 43, poz. 189) oraz art. 31 ust. 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Cały wpis stosunkowy w sprawie cywilnej oraz w sprawie gospodarczej wynosi: 1) do 10.000 zł - 8%, nie mniej jednak niż 30 zł; 2) od 10.001 zł do 50.000 zł: od pierwszych 10.000 zł - 800 zł, a od nadwyżki ponad 10.000 zł - 7%; 3) od 50.001 zł do 100.000 zł: od pierwszych 50.000 zł - 3.600 zł, a od nadwyżki ponad 50.000 zł - 6%; 4) powyżej 100.000 zł: od pierwszego 100.000 zł - 6.600 zł, a od nadwyżki ponad 100.000 zł - 5%, nie więcej jednak niż 100.000 zł. § 2. Jeżeli przewiduje się wpis w postaci ułamkowej części , to wpis ten nie może wynosić mniej niż 15 zł. § 3. Wpis tymczasowy określa się w granicach od 20 zł do 500 zł, chyba że rozporządzenie przewiduje inne granice tego wpisu. § 4. 1. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od zażalenia na postanowienie w przedmiocie: 1) oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego, ławnika lub biegłego, 2) skazania na grzywnę strony, świadka, biegłego lub osoby trzeciej oraz odmowy zwolnienia od grzywny, 3) przymusowego sprowadzenia lub aresztowania świadka oraz odmowy zwolnienia od przymusowego sprowadzenia, 4) wynagrodzenia biegłego, 5) należności świadka. 2. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od wniosku o: 1) przeprowadzenie postępowania pojednawczego, 2) zabezpieczenia dowodów. § 5. Wpis tymczasowy w granicach od 60 zł do 200 zł określa się od wniosku w sprawie o: 1) uznanie orzeczenia sądu zagranicznego, 2) uznanie ugody zawartej przed sądem zagranicznym, 3) stwierdzenia wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego lub ugody zawartej przed takim sądem. § 6. 1. Jeżeli wartość przedmiotu ugody przewyższa wartość przedmiotu sprawy przyjętej za podstawę obliczenia wpisu stosunkowego, pobiera się od tej nadwyżki dodatkowo piątą część wpisu stosunkowego. Na poczet tego dodatkowego wpisu zalicza się połowę wpisu uiszczonego od pisma wszczynającego postępowanie w tej instancji, w której sprawa zakończyła się zawarciem ugody sądowej. Zwrotowi podlega jedynie nadwyżka, która pozostała po takim zaliczeniu. 2. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wartości przedmiotu ugody zawartej w postępowaniu pojednawczym. Na poczet tego wpisu zalicza się wpis uiszczony od wniosku o przeprowadzenie tego postępowania. Rozdział 2 Proces Oddział 1 Przepisy ogólne § 7. 1. Cały wpis pobiera się od: 1) pozwu głównego i wzajemnego, 2) interwencji głównej, 3) apelacji, 4) kasacji, 5) skargi o wznowienie postępowania, 6) skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego. 2. W sprawach o rozwód lub o unieważnienie małżeństwa, w razie zasądzenia alimentów na rzecz małżonka w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji, pobiera się cały wpis obliczony od wartości zasądzonego roszczenia. W razie nakazania eksmisji jednego z małżonków, przyznania mieszkania jednemu małżonkowi, podziału wspólnego mieszkania albo podziału wspólnego majątku pobiera się wpis w wysokości przewidzianej od pozwu lub wniosku w takiej sprawie. § 8. Połowę wpisu pobiera się od sprzeciwu od wyroku zaocznego. § 9. 1. Czwartą część wpisu pobiera się od: 1) pozwu w postępowaniu nakazowym lub upominawczym, 2) wniosku o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu polubownego wydanego za granicą. 2. Trzy czwarte części wpisu pobiera się od: 1) zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym, 2) powoda, w razie wniesienia przez pozwanego w terminie sprzeciwu przeciwko nakazowi zapłaty wydanemu w postępowaniu upominawczym. 3. Piątą część wpisu pobiera się od: 1) interwencji ubocznej, jeżeli zgłoszenie nie jest połączone z inną czynnością procesową podlegającą wpisowi, 2) zażalenia, jeżeli nie jest połączone z innym środkiem zaskarżenia. § 10. Jeżeli zażalenie zostało złożone lub interwencja uboczna została zgłoszona przed ustaleniem wpisu ostatecznego, wpis od zażalenia lub interwencji ubocznej oblicza się według ustalonego wpisu tymczasowego. Oddział 2 Sprawy z zakresu prawa cywilnego i rodzinnego § 11. Wpis tymczasowy w granicach od 30 zł do 600 zł określa się od pozwu w sprawie o: 1) ochronę dóbr osobistych, 2) ochronę praw autorskich, 3) ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa, 4) unieważnienia małżeństwa, 5) rozwiązanie przysposobienia, 6) rozwód, 7) zaprzeczenie ojcostwa, 8) zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami. § 12. 1. Wpis stały w kwocie 80 zł pobiera się od pozwu w sprawie o: 1) naruszenie posiadania, 2) opróżnienie lokalu mieszkalnego, 3) ustalenie wstąpienia w stosunek najmu, 4) uchylenie uchwały organu spółdzielni. 2. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od pozwu w sprawie o: 1) przyjęcie w poczet członków spółdzielni mieszkaniowej, 2) opróżnienie lokalu użytkowego. § 13. Wpis uiszczony od powództwa cywilnego pozostawionego przez sąd karny bez rozpoznania zalicza się przy wytoczeniu tego powództwa przed sąd cywilny, jeżeli pozew zostanie złożony w terminie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia orzeczenia sądu karnego o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania. Oddział 3 Sprawy gospodarcze § 14. 1. Wpis tymczasowy w granicach od 200 zł do 1000 zł określa się od pozwu w sprawie o rozwiązanie spółki. 2. Wpis stały w kwocie 800 zł pobiera się od pozwu w sprawie wyłączenia wspólnika ze spółki. § 15. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od wniosku w sprawie między organami przedsiębiorstwa państwowego i między przedsiębiorstwem państwowym lub jego organami a jego organem założycielskim albo organem sprawującym nadzór. § 16. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od pozwu w sprawie z zakresu ochrony środowiska. § 17. Wpis stały w kwocie 1500 zł pobiera się od pozwu w sprawie z umowy o przekazanie mienia w ramach prywatyzacji. § 18. Wpis stały w kwocie 1000 zł pobiera się od odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz od kasacji od wyroku sądu antymonopolowego. Rozdział 3 Postępowanie nieprocesowe Oddział 1 Przepisy ogólne § 19. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego lub samodzielnej jego części, chyba że rozporządzenie przewiduje inną wysokość wpisu. § 20. 1. Od apelacji, kasacji i od skargi o wznowienie postępowania pobiera się taki sam wpis jak od wniosku o wszczęcie postępowania, a od zażalenia - piątą część tego wpisu. 2. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od apelacji i od skargi o wznowienie postępowania w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte z urzędu. 3. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od: 1) zażalenia w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte z urzędu, 2) zażalenia na czynność notarialną lub na odmowę dokonania tej czynności przez notariusza. Oddział 2 Sprawy z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego § 21. 1. Wpis stały w kwocie 50 zł pobiera się od wniosku w sprawie o zezwolenie na zawarcie małżeństwa kobiecie nie mającej ukończonych lat osiemnastu lub mężczyźnie nie mającemu ukończonych lat dwudziestu jeden. 2. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku w sprawie o zmianę wyroku rozwodowego, w części dotyczącej władzy rodzicielskiej. § 22. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od wniosku w sprawie o: 1) zezwolenie na udzielenie pełnomocnictwa do oświadczenia o wstąpieniu związek małżeński, 2) zwolnienie cudzoziemca od przedstawienia dowodu zdolności do zawarcia małżeństwa. § 23. 1. Piątą część wpisu stosunkowego, obliczonego od wartości majątku podlegającego podziałowi, pobiera się od wniosku w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami. 2. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli podział majątku wspólnego zostaje dokonany na zgodny wniosek. Oddział 3 Sprawy z zakresu prawa rzeczowego § 24. 1. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od wniosku w sprawie o: 1) ustanowienie drogi koniecznej, 2) rozgraniczenie nieruchomości, 3) stwierdzenie nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie, 4) ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej, 5) ustanowienia zarządcy rzeczy wspólnej lub przedmiotu użytkowania, 6) rozstrzygnięcie w sprawie dokonania czynności dotyczącej rzeczy wspólnej. 2. Wpis przewidziany w ust. 1 pkt 5 ściąga się od zarządcy z dochodów uzyskanych z rzeczy, jeżeli wnioskodawca nie miał obowiązku jego uiszczenia. § 25. Połowę wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie. § 26. 1. Piątą część wpisu stosunkowego, obliczoną od wartości przedmiotu współwłasności, pobiera się od wniosku w sprawie o zniesienie współwłasności. 2. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli wniosek zawiera zgodny projekt zniesienia współwłasności. Oddział 4 Sprawy z zakresu prawa o księgach wieczystych § 27. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od wniosku o wpis w księdze wieczystej, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej. § 28. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się - jeżeli dotychczasowe prawa były ujawnione w księdze wieczystej - od wniosku o wpis: 1) własności lub prawa użytkowania wieczystego, w wypadku gdy dotychczasowy właściciel (użytkownik wieczysty) zachował lub otrzymał na własność lub w użytkowanie wieczyste działkę w związku z podjęciem przez radę gminy uchwały określającej granicę gruntów, na których realizowane będzie skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, 2) własności nieruchomości zamiennej przyznanej tytułem odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, 3) własności nieruchomości rolnej lub jej części nabytej w wyniku scalenia gruntów, 4) własności gruntów wniesionych jako wkład do rolniczej spółdzielni produkcyjnej, nabytych przez dotychczasowych właścicieli tych gruntów. § 29. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku o wpis: 1) ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego na rzecz rolnika, który zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, 2) własności nieruchomości rolnej nabytej na podstawie umowy zawartej przed dniem 1 stycznia 1983 r. o przekazaniu gospodarstwa rolnego. 3) ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego na rzecz rolnika, który przekazał gospodarstwo rolne na podstawie umowy, o której mowa w pkt 2, 4) własności na podstawie działu spadku lub zniesienia współwłasności, jeżeli prawa właścicieli lub spadkobierców były wpisane w księdze wieczystej, 5) o zmianie pierwszeństwa prawa wpisanego, 6) połączenia nieruchomości w jednej księdze wieczystej, niezależnie od liczby łączonych nieruchomości, 7) wydzielenia do nowej księgi wieczystej części nieruchomości lub lokalu stanowiącego przedmiot odrębnej własności, 8) własności nieruchomości nabytej w wyniku umowy: a) w celu wykonania umowy z następcą, przenoszącej własność gospodarstwa rolnego na następcę, b) darowizny lub dożywocia, zawieranej w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności rolniczej przez rolnika, który ma ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej z ubezpieczenia. § 30. Wpis stały łącznie w kwocie 500 zł pobiera się od wniosku o wpis: 1) użytkowania wieczystego gruntu, własności budynku na tym gruncie oraz od wniosku o wpis hipoteki zabezpieczającej wierzytelność z tytułu nabycia własności tego budynku, 2) własności nieruchomości wniesionej na pokrycie wkładu niepieniężnego w jednoosobowej spółce Skarbu Państwa, utworzonej na podstawie art. 26 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496). § 31. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis: 1) własności (prawa użytkowania wieczystego), jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, 2) ograniczonego prawa rzeczowego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, 3) przelewu lub innego przejścia prawa wpisanego. § 32. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis: 1) własności nabytej na podstawie dziedziczenia, zapisu lub działu spadku albo zniesienia współwłasności, jeżeli prawa współwłaścicieli lub spadkobierców nie były wpisane do księgi wieczystej, 2) własności nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa lub gminy, 3) prawa użytkowania wieczystego nabytego na podstawie umowy o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste lub umowy o przedłużenie tego prawa, 4) własności nieruchomości rolnej nabytej przez osobę należącą w chwili nabycia do kręgu osób uprawnionych do ustawowego dziedziczenia po zbywcy, 5) własności nieruchomości rolnej, której nabycie zostało potwierdzone aktem własności ziemi, 6) hipoteki kaucyjnej, hipoteki umownej lub przymusowej, 7) na wniosek nabywcy hipoteki ustanowionej w celu zabezpieczenia: a) reszty ceny sprzedaży nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa lub gminy, b) reszty ceny sprzedaży nieruchomości rolnych, c) dopłaty z tytułu różnicy wartości nieruchomości rolnych zamienianych przez rolników, d) wierzytelności banku z tytułu udzielonego rolnikowi kredytu na kupno nieruchomości rolnej, 8) praw osobistych i roszczeń osobistych, 9) dożywocia. § 33. Dwudziestą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis: 1) własności nabytej na podstawie umowy przeniesienia przez spółdzielnię mieszkaniową na członka własności domu jednorodzinnego lub lokalu w małym domu mieszkalnym z prawem do działki zajętej pod budowę, 2) własności nabytej na podstawie umowy potwierdzającej przekształcenie się własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub we własność domu jednorodzinnego, 3) własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej (prawa do lokalu mieszkalnego w domu budowanym przez spółdzielnię mieszkaniową w celu przeniesienia jego własności na członka spółdzielni), 4) przejęcia przez bank regionalny wierzytelności zabezpieczonej hipoteką od zrzeszonego w nim banku spółdzielczego. § 34. 1. Wpis stosunkowy przewidziany w § 31, 32 i 33 oblicza się od wartości prawa przyjmowanego na koniec ostatniego kwartału za podstawę przy ustalaniu zobowiązania podatkowego od spadku i darowizny lub za podstawę przyjmowaną w tym czasie do wyliczenia opłaty skarbowej. 2. W sprawach, w których przepis ust. 1 nie ma zastosowania, podstawą obliczenia wpisu stosunkowego jest wartość prawa podana przez wnioskodawcę. 3. Wpis stosunkowy przewidziany w § 31, 32 i 33 pobiera się odrębnie od wniosku o wpis każdego poszczególnego prawa, choćby wpis dwu lub więcej praw miał być dokonany na tej samej podstawie prawnej. 4. Przy ustalaniu podstawy obliczenia wpisu stosunkowego nie odlicza się obciążeń. § 35. Jeżeli połączenie nieruchomości w jednej księdze wieczystej lub wydzielenie do nowej księgi wieczystej części nieruchomości lub lokalu następuje w związku z nabyciem własności, wpis stały pobiera się niezależnie od wpisu za dokonanie wpisu własności. § 36. Od wniosku o wykreślenie praw, od których należy się wpis stosunkowy lub stały, pobiera się połowę wpisu, jaki uiszcza się od wpisu tych praw. § 37. Od wniosku o złożenie wniosku i dokumentów do zbioru dokumentów prowadzonego dla nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej albo której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu - pobiera się odpowiedni wpis przewidziany dla wniosku o wpis do księgi wieczystej. Oddział 5 Sprawy z zakresu prawa spadkowego § 38. 1. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku o: 1) stwierdzenie nabycia spadku, 2) zabezpieczenie spadku lub sporządzenie spisu inwentarza, 3) przyjęcie lub odrzucenie spadku. 2. Jeżeli zabezpieczenie spadku lub spis inwentarza następuje z urzędu lub na wniosek osoby nie mającej obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, należny wpis ściąga się z majątku spadkowego. 3. Od skargi na czynności komornika w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się wpis przewidziany w § 44 pkt 2. § 39. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się z majątku spadkowego za każdy rozpoczęty rok nadzoru nad zarządem majątkiem spadkowym, sprawowanym przez kuratora spadku lub zarządcę tymczasowego. § 40. Wpis stały w kwocie 50 zł pobiera się za rozstrzygnięcie o wydaniu właściwemu konsulowi spadku po cudzoziemcu. Wpis ten ściąga się z majątku spadkowego. § 41. 1. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o: 1) dział spadku, 2) dział spadku połączony z postępowaniem o zniesienie współwłasności. 2. Podstawą obliczenia wpisu jest wartość spadku po odliczeniu długów spadkowych, a od wniosku wymienionego w ust. 1 pkt 2 - wartość majątku będącego przedmiotem obu połączonych postępowań. 3. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli wniosek zawiera zgodny projekt działu spadku lub działu spadku i zniesienia współwłasności. § 42. 1. Piątą część wpisu tymczasowego pobiera się za zabezpieczenie praw do spadku po cudzoziemcu osób zamieszkałych w Polsce lub obywateli polskich zamieszkałych za granicą. 2. Podstawą obliczenia wpisu jest wartość majątku spadkowego, zatrzymanego na zabezpieczenie. § 43. 1. Wpis, o którym mowa w § 19 i § 38 ust. 1 pkt 1, od wniosku o stwierdzenie nabycia spadku, o uchylenie lub zmianę stwierdzenia nabycia spadku albo o wydanie postanowienia uzupełniającego w przedmiocie dziedziczenia gospodarstwa rolnego pobiera się również w wypadku, gdy stwierdzenie nabycia spadku następuje w sprawie o dział spadku. 2. Wpis, o którym mowa w § 19 i § 38 ust. 1 pkt 3, od wniosku o odebranie oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku albo uchyleniu się od skutków prawnych takiego oświadczenia pobiera się również w wypadku, gdy oświadczenie zostało odebrane w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku lub o dział spadku. § 44. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się: 1) za nadzór nad dozorem ustanowionym w toku wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku, 2) od skargi na czynności komornika w toku wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzeniu spisu inwentarza. Oddział 6 Inne sprawy rozpoznawane w postępowaniu nieprocesowym § 45. 1. Wpis stały w kwocie 800 zł pobiera się od wniosku o zarejestrowanie przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni lub spółki prawa handlowego. 2. Wpis stały w kwocie 400 zł pobiera się od wniosku o dokonanie w rejestrze drugiego i następnych wpisów. 3. W razie zgłoszenia w jednym piśmie kilku wniosków o dokonanie wpisów, pobiera się jeden wpis. 4. Wpis stały w kwocie 400 zł pobiera się od wniosków innych niż wymienione w ust. 1 i 2. 5. Od zażalenia pobiera się piątą część wpisu stałego. § 46. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o umorzenie utraconego dokumentu. § 47. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o: 1) złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego, 2) wydanie z depozytu przedmiotu świadczenia. Rozdział 4 Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne § 48. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się: 1) od wniosku o zabezpieczenie roszczenia niemajątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie lub w toku postępowania, 2) od wniosku o zamianę lub uchylenie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego, 3) od wniosku o wezwanie dłużnika do wykonania egzekwowanej czynności w wyznaczonym terminie oraz o umocowanie wierzyciela do wykonania tej czynności na koszt dłużnika, w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, 4) od wniosku o ukaranie grzywną dłużnika nie wykonującego obowiązku zaniechania czynności lub nieprzeszkadzania czynnościom wierzyciela, 5) od wniosku o przeprowadzenie przez sąd egzekucji czynności o charakterze niemajątkowym, której inna osoba nie może za dłużnika wykonać, 6) za udział sądu w wykonywaniu orzeczenia dotyczącego odebrania osoby. § 49. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od: 1) wniosku o ponowne wydanie tytułu wykonawczego w zamian utraconego, 2) wniosku o nakazanie dłużnikowi wyjawienia majątku. § 50. 1. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się za każdy rozpoczęty rok sprawowania nadzoru nad zarządem ustanowionym w toku egzekucji z nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa, z których egzekucję prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości. 2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, pobiera się od zarządcy z dochodów nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa. § 51. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od zarzutów na opis i oszacowanie nieruchomości. § 52. Od skargi na czynności komornika pobiera się wpis stały: 1) jeżeli roszczenie nie ma charakteru majątkowego albo jeżeli wartość egzekwowanego roszczenia nie przewyższa kwoty 100 zł - w kwocie 10 zł, 2) jeżeli wartość egzekwowanego roszczenia przewyższa kwotę 100 zł - w kwocie 50 zł. § 53. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się: 1) od wniosku o zabezpieczenie roszczenia pieniężnego lub innego roszczenia majątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie lub w toku postępowania, 2) od wniosku o uchylenie lub zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego lub innego roszczenia majątkowego, 3) za dokonanie przez sąd podziału sumy uzyskanej przez egzekucję. Wpis ten oblicza się od sumy wydzielonej na zaspokojenie wierzycieli, a ściąga się przez potrącenie z tej sumy, 4) w postępowaniu o podział złożonej do depozytu sądowego sumy odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, 5) za udzielenie przybicia nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa, z których egzekucję prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości. Wpis ten oblicza się od ceny nabycia i uiszcza przed przysądzeniem własności, 6) od wniosku o przeprowadzenie przez sąd egzekucji czynności o charakterze majątkowym, której inna osoba nie może wykonać za dłużnika, 7) od zażalenia. § 54. 1. Dziesiąta część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o: 1) nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu innemu niż orzeczenie sądu, ugoda sądowa albo nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym lub upominawczym, 2) ustanowienie zarządcy nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa, z których egzekucje prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości, 3) umorzenie książeczki oszczędnościowej w związku z zajęciem wkładu, na który ją wystawiono. 2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, oblicza się: 1) w wypadkach przewidzianych w pkt 1 i 2 - od wartości egzekwowanego roszczenia, 2) wypadku przewidzianym w pkt 3 - od sumy wkładu. Rozdział 5 Postępowanie upadłościowe i układowe § 55. Wpis stały w kwocie 200 zł pobiera się od: 1) wniosku o ogłoszenie upadłości, 2) zażalenia. § 56. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od: 1) zarzutów przeciwko układowi i przeciwko planowi podziału, 2) wniosku wierzyciela o uchylenie układu, 3) przyznania prawa nabycia przedsiębiorstwa upadłego. § 57. Piątą część wpisu stosunkowego obliczonego od wartości przedmiotu zaskarżenia pobiera się od sprzeciwu co do uznania lub odmowy uznania zgłoszonych wierzytelności. § 58. Wpis stały, o którym mowa w § 52, pobiera się od skarg na czynności komornika lub notariusza w toku postępowania upadłościowego. § 59. 1. Za przeprowadzenie postępowania upadłościowego pobiera się: 1) cały wpis stosunkowy - w razie ukończenia postępowania upadłościowego przez podział masy, 2) dwie piąte części wpisu stosunkowego - w razie zakończenia postępowania przez zawarcie układu, 3) wpis w granicach od 20 zł do 500 zł w zależności od stanu majątkowego upadłego i od czasu trwania postępowania - w razie uchylenia lub umorzenia postępowania z innych przyczyn. 2. Wpisu stosunkowego nie pobiera się w razie umorzenia postępowania z powodu braku majątku masy na zaspokojenie kosztów postępowania. § 60. 1. Wpis stosunkowy oblicza się: 1) w wypadku wymienionym w § 59 ust. 1 pkt 1 - od sumy przypadającej według każdorazowego planu podziału za zaspokojenie wierzytelności, 2) w wypadku wymienionym § 59 ust. 1 pkt 2 - od sumy, która według układu ma być wypłacona na zaspokojenie wierzytelności. 2. Do podstawy wymiaru wpisu nie wlicza się sum potrzebnych na zaspokojenie wierzytelności, należących do kategorii pierwszej i drugiej. § 61. Wpis stosunkowy uiszcza: 1) w razie ukończenia postępowania upadłościowego przez podział - syndyk masy upadłości, 2) we wszystkich innych wypadkach - upadły. § 62. Zatwierdzenie układu oraz wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania może nastąpić dopiero po odpowiednim zabezpieczeniu opłat sądowych. § 63. Za przeprowadzenie postępowania układowego pobiera się: 1) piątą część wpisu stosunkowego obliczonego od sumy, która według układu ma być wypłacona na zaspokojenie wierzytelności - w razie ukończenia postępowania przez zawarcie układu, 2) wpis w granicach od 80 zł do 800 zł w zależności od stanu majątkowego dłużnika i czasu trwania postępowania - w razie umorzenia postępowania. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 64. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia określone w nim stawki wpisów stosuje się, jeżeli obowiązek uiszczenia wpisu powstał po tym dniu. § 65. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 46, poz. 210, z 1994 r. Nr 133, poz. 691 i z 1996 r. Nr 52, poz. 232). § 66. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych. (Dz. U. Nr 154, poz. 754) Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1996 r. Nr 45, poz. 199) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministrów Komunikacji i Obrony Narodowej z dnia 20 kwietnia 1977 r. w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych (Dz. U. Nr 15, poz. 63 i z 1993 r. Nr 75, poz. 358) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. 1) § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański 1) Załącznik, będący odrębnym wydawnictwem, jest do nabycia w Głównym Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 grudnia 1996 r. w sprawie określenia terytorialnego zakresu działania oraz siedzib państwowych terenowych i portowych inspektorów sanitarnych. (Dz. U. Nr 154, poz. 755) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25, z 1992 r. Nr 33, poz. 144, z 1995 r. Nr 130, poz. 629 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się siedziby i terytorialny zakres działania państwowych terenowych i portowych inspektorów sanitarnych: 1. W województwie warszawskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Mokotów gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Mokotów oraz dla gmin: Warszawa-Ursynów i Warszawa-Wilanów, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Ochota gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Ochota oraz gmin: Raszyn, Warszawa-Ursus i Warszawa-Włochy 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Praga-Południe gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Praga-Południe, miast: Sulejówek, Wesoła oraz gmin: Halinów, Warszawa-Rembertów i Warszawa-Wawer, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Praga-Północ gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Praga-Północ, miasta Marki oraz gmin: Warszawa-Białołęka i Warszawa-Targówek, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Śródmieście gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Śródmieście, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Wola gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Wola oraz gmin: Izabelin, Stare Babice i Warszawa-Bemowo, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Żoliborz gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Żoliborz oraz gmin: Łomianki i Warszawa-Bielany, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Otwocku dla miast: Józefów, Otwock oraz gmin: Celestynów, Karczew i Wiązowna, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Dworze Mazowieckim dla miast: Legionowo, Nowy Dwór Mazowiecki oraz gmin: Brochów, Czosnów, Jabłonna, Leoncin, Nieporęt, Pomiechówek, Serock, Wieliszew i Zakroczym, 10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piasecznie dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn, 11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pruszkowie dla miast:Milanówek, Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków oraz gmin: Błonie, Brwinów, Grodzisk Mazowiecki, Kampinos, Leszno, Michałowice, Nadarzyn i Ożarów Mazowiecki, 12) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wołominie dla miast: Kobyłka, Ząbki i Zielonka oraz gmin: Radzymin i Wołomin. 2. W województwie bialskopodlaskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białej Podlaskiej dla miast: Biała Podlaska i Terespol oraz gmin: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Sławatycze, Terespol, Tuczna i Zalesie, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łosicach dla gmin: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów, Sarnaki i Stara Kornica, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Parczewie dla gmin: Dębowa Kłoda, Hanna, Jabłoń, Milanów, Parczew, Podedwórze, Siemień, Sosnówka i Wisznice, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radzyniu Podlaskim dla miast: Międzyrzec Podlaski i Radzyń Podlaski oraz gmin: Czemierniki, Drelów, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat i Wohyń. 3. W województwie białostockim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białymstoku dla miasta Białystok oraz gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Dolny, Michałowo, Supraśl, Tykocin, Wasilków i Zabłudów, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bielsku Podlaskim dla miast: Bielsk Podlaski i Brańsk oraz gmin: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Orla, Rudka i Wyszki, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Hajnówce dla miasta Hajnówka oraz gmin: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew i Narewka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łapach dla gmin: Łapy, Poświętne, Suraż i Turośń Kościelna, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mońkach dla gmin: Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno i Mońki, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Siemiatyczach dla miasta Siemiatycze oraz gmin: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja i Siemiatycze, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sokółce dla gmin: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Suchowola i Szudziałowo. 4. W województwie bielskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bielsku-Białej dla miast: Bielsko-Biała i Szczyrk oraz gmin: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice i Wilkowice, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Cieszynie dla miast: Cieszyn, Ustroń i Wisła oraz gmin: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Istebna, Skoczów i Strumień, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oświęcimiu dla miasta Oświęcim oraz gmin: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów i Zator, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Suchej Beskidzkiej dla miasta Sucha Beskidzk oraz gmin: Budzów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja i Zembrzyce, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wadowicach dla gmin: Andrychów, Brzeźnica, Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów, Tomice, Wadowice i Wieprz, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żywcu dla miasta Żywiec oraz gmin: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły i Węgierska Górka. 5. W województwie bydgoskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bydgoszczy dla miasta Bydgoszcz oraz gmin: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Nowa Wieś Wielka, Osielsko, Sicienko i Solec Kujawski, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chojnicach dla miasta Chojnice oraz gmin: Brusy, Chojnice, Czersk, Kamień Krajeński i Sępólno Krajeńskie, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Inowrocławiu dla miasta Inowrocław oraz gmin: Barcin, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość, Rojewo i Złotniki Kujawskie, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mogilnie dla gmin: Dąbrowa, Janikowo, Jeziora Wielkie, Mogilno, Strzelno i Trzemeszno, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nakle n. Notecią dla gmin: Kcynia, Mrocza, Nakło n. Notecią, Sadki, Sośno i Więcbork, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świeciu dla gmin: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo, Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo i Warlubie, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tucholi dla gmin: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Koronowo, Lubiewo, Śliwice i Tuchola, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żninie dla gmin: Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn, Rogowo, Szubin i Żnin. 6. W województwie chełmskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chełmie dla miasta Chełm oraz gmin: Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Ruda Huta, Wierzbica i Żmudź, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krasnymstawie dla miast: Krasnystaw i Rejowiec Fabryczny oraz gmin: Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Górny, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Siennica Różana i Wojsławice, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włodawie dla miasta Włodawa oraz gmin: Cyców, Hańsk, Sawin, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola Uhruska i Wyryki. 7. W województwie ciechanowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ciechanowie dla miasta Ciechanów oraz gmin: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin i Sońsk, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Działdowie dla miasta Działdowo oraz gmin: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica i Rybno, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mławie dla miasta Mława oraz gmin: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna i Wiśniewo, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Płońsku dla miast: Płońsk i Raciąż oraz gmin: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Sochocin i Załuski, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pułtusku dla gmin: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica, Pułtusk, Świercze i Winnica, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żurominie dla gmin: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie i Żuromin. 8. W województwie częstochowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Częstochowie dla miasta Częstochowa oraz gmin: Blachownia, Gidle, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Mstów, Mykanów, Olsztyn, Poczesna, Rędziny i Starcza, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kłobucku dla gmin: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń i Wręczyca Wielka, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koniecpolu dla gmin: Dąbrowa Zielona, Irządze, Koniecpol, Lelów, Moskorzew, Przyrów, Radków, Secemin, Szczekociny i Żytno, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublińcu dla miast: Kalety i Lubliniec oraz gmin: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pawonków i Woźniki, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myszkowie dla miasta Myszków oraz gmin: Koziegłowy, Kroczyce, Niegowa, Poraj, Włodowice i Żarki, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oleśnie dla gmin: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów i Rudniki, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pajęcznie dla gmin: Nowa Brzeźnica, Pajęczno i Strzelce Wielkie. 9. W województwie elbląskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Braniewie dla miasta Braniewo oraz gmin: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Orneta, Pieniężno i Płoskinia, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Elblągu dla miast: Elbląg i Krynica Morska oraz gmin: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Stegna, Sztutowo i Tolkmicko, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kwidzynie dla miasta Kwidzyn oraz gmin: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Sadlinki i Susz, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Malborku dla miasta Malbork oraz gmin: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw, Ryjewo, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ i Sztum, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pasłęku dla gmin: Godkowo, Młynary, Pasłęk, Rychliki i Wilczęta, 6) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Elblągu jest właściwy dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Elbląg, Frombork, Jantar, Kąty Rybackie, Krynica Morska, Łaszka, Mikoszewo, Nadbrzeże, Nowa Pasłęka, Osłonka, Piaski, Stegna, Suchacz, Sztutowo i Tolkmicko. 10. W województwie gdańskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gdańsku dla miast: Gdańsk i Pruszcz Gdański oraz gmin: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne i Pruszcz Gdański, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gdyni dla miasta Gdynia i gminy Kosakowo, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kartuzach dla gmin: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo, Przywidz, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno i Żukowo, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kościerzynie dla miasta Kościerzyna oraz gmin: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma i Stara Kiszewa, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pucku dla miast: Hel, Jastarnia, Puck i Władysławow oraz gmin: Krokowa i Puck, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sopocie dla miasta Sopot, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Starogardzie Gdańskim dla miast: Czarna Woda, Skórcz i Starogard Gdański oraz gmin: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Trąbki Wielkie i Zblewo, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tczewie dla miasta Tczew oraz gmin: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Pszczółki, Subkowy Suchy Dąb i Tczew, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wejherowie dla miast: Reda, Rumia i Wejherowo oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łączyce, Szemud i Wejherowo, 10) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Gdańsku jest właściwy dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz dla portów i przystani w następujących miejscowościach: Brzeźno, Gdańsk, Górki Wschodnie, Górki Zachodnie, Jelitkowo, Sopot, Stogi i Świbno, 11) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Gdyni jest właściwy dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz dla portów i przystani w następujących miejscowościach: Babie Doły, Białogóra, Chałupy, Chłapowo, Gdynia, Hel, Jastarnia, Jastrzębia Góra, Karwia, Kuźnica, Mechelinki, Obłuże, Oksywie, Orłowo, Osłonino, Ostrowo, Puck, Rewa, Swarzewo i Władysławowo. 11. W województwie gorzowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Choszcznie dla gmin: Bierzwnik, Choszczno, Drawno, Krzęcin i Recz, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dębnie dla miasta Kostrzyn oraz gmin: Boleszkowice, Dębno, Lubiszyn i Witnica, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Drezdenku dla gmin: Dobiegniew, Drezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie i Zwierzyn, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gorzowie Wielkopolskim dla miasta Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Kłodawa i Santok, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Międzychodzie dla gmin: Bledzew, Międzychód, Przytoczna i Skwierzyna, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Międzyrzeczu dla gmin: Miedzichowo, Międzyrzecz, Pszczew i Trzciel, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myśliborzu dla gmin: Barlinek, Myślibórz, Nowogródek Pomorski i Pełczyce, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słubicach dla gmin: Górzyca, Ośno Lubuskie, Rzepin i Słubice, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sulęcinie dla gmin: Bogdaniec, Deszczno, Krzeszyce, Lubniewice, Słońsk i Sulęcin. 12. W województwie jeleniogórskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bolesławcu dla miasta Bolesławiec oraz gmin: Bolesławiec, Nowogrodziec i Osiecznica, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jeleniej Górze dla miast: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba i Wojcieszów oraz gmin: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica i Świerzawa, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kamiennej Górze dla miasta Kamienna Góra oraz gmin: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka i Marciszów, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubaniu dla miasta Lubań oraz gmin: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka i Siekierczyn, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lwówku Śląskim dla miasta Świeradów-Zdrój oraz gmin: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk i Wleń, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zgorzelcu dla miast: Zawidów i Zgorzelec oraz gmin: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec i Zgorzelec. 13. W województwie kaliskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jarocinie dla gmin: Jaraczewo, Jarocin, Kotlin i Żerków, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kaliszu dla miasta Kalisz oraz gmin: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków, Mycielin, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kępnie dla gmin: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Rychtal, Sokolniki, Trzcinica i Wieruszów, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krotoszynie dla miasta Sulmierzyce oraz gmin: Koźmin, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowie Wielkopolskim dla miasta Ostrów Wielkopolski oraz gmin: Nowe Skalmierzyce, Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Reszków, Sieroszewice i Sośnie, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrzeszowie dla gmin: Czajków, Doruchów, Dziadowa Kłoda, Grabów n. Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Międzybórz, Mikstat, Ostrzeszów, Perzów i Syców, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pleszewie dla gmin: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów i Pleszew. 14. W województwie katowickim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bytomiu dla miast: Bytom, Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg, Wielowieś i Zbrosławice, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chorzowie dla miast: Chorzów i Świętochłowice, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chrzanowie dla gmin: Babice, Chrzanów, Libiąż i Trzebinia, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dąbrowie Górniczej dla miast: Będzin, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Sławków i Wojkowice oraz gmin: Bobrowniki, Mierzęcice, Psary i Siewierz, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gliwicach dla miast: Gliwice, Knurów, Pyskowice i Zabrze oraz gmin: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice i Toszek, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaworznie dla miasta Jaworzno, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Katowicach dla miast: Imielin, Katowice, Mysłowice i Siemianowice Śląskie oraz gminy Chełm Śląski, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olkuszu dla miasta Bukowno oraz gmin: Bolesław, Klucze, Olkusz i Wolbrom, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Raciborzu dla miasta Racibórz oraz gmin: Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lyski, Nędza, Pietrowice Wielkie i Rudnik, 10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rybniku dla miast: Rybnik i Żory oraz gmin: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Pawłowice, Suszec i Świerklany, 11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rudzie Śląskiej dla miasta Ruda Śląska, 12) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sosnowcu dla miasta Sosnowiec, 13) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tychach dla miast:Bieruń, Lędziny, Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze i Tychy oraz gmin: Bestwina, Bojszowy, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna, Pszczyna i Wyry, 14) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wodzisławiu Śląskim dla miast: Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Rydułtowy i Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana i Zebrzydowice, 15) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zawierciu dla miast: Poręba i Zawiercie oraz gmin: Łazy, Ogrodzieniec, Pilica i Żarnowiec. 15. W województwie kieleckim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Busku-Zdroju dla gmin: Busko-Zdrój, Chmielnik, Gnojno, Kije, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pierzchnica, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jędrzejowie dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Małogoszcz, Sędziszów, Słupia Konecka), Sobków i Wodzisław, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kielcach dla miasta Kielce oraz gmin: Bieliny, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Piekoszów, Raków, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn i Zagnańsk, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Końskich dla gmin: Końskie, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miechowie dla gmin: Bejsce, Charsznica, Czarnocin, Działoszyce, Kazimierza Wielka, Koszyce, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Opatowiec, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowcu Świętokrzyskim dla miasta Ostrowiec Świętokrzyski oraz gmin: Bałtów, Bodzechów, Kunów i Waśniów, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Skarżysku-Kamiennej dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz gmin: Bliżyn, Bodzentyn i Suchedniów, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Starachowicach dla miasta Starachowice oraz gmin: Brody, Mirzec, Nowa Słupia, Pawłów, Skarżysko Kościelne i Wąchock, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włoszczowej dla gmin: Krasocin, Łopuszno, Nagłowice, Oksa, Słupia i Włoszczowa. 16. W województwie konińskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kole dla miasta Koła oraz gmin: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz i Sompolno, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koninie dla miasta Konin oraz gmin: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin, Wierzbinek i Wilczyn, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słupcy dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Turku dla miasta Turek oraz gmin: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice Warckie, Tuliszków, Turek, Uniejów i Władysławów. 17. W województwie koszalińskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białogardzie dla miasta Białogard oraz gmin: Białogard, Karlino i Tychowo, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Drawsku Pomorskim dla gmin: Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo i Złocieniec, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kołobrzegu dla miasta Kołobrzeg oraz gmin: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl i Ustronie Morskie, a także dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Dźwirzyno, Kołobrzeg i Ustronie Morskie, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koszalinie dla miast: Darłowo i Koszalin oraz gmin: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów i Świeszyno, a także dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Chłopy, Darłowo, Dąbki, Gąski, Sarbinowo i Unieście, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczecinku dla miasta Szczecinek oraz gmin: Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo, Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świdwinie dla miasta Świdwin oraz gmin: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze i Świdwin. 18. W województwie krakowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Krowodrzy dla dzielnic Krakowa: IV, V, VI, VII oraz gmin: Alwernia, Czernichów, Krzeszowice, Liszki, Wielka Wieś, Zabierzów i Zielonki, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Nowej Hucie dla dzielnic Krakowa: XIV, XV, XVI, XVII, XVIII oraz gmin: Drwinia, Kłaj i Niepołomice, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Podgórze dla dzielnic Krakowa: VIII, IX, X, XI, XII, XIII oraz gmin: Biskupice, Mogilany, Skawina, Świątniki Górne i Wieliczka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Śródmieściu dla dzielnic Krakowa: I, II, III oraz gmin: Gołcza, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia, Michałowice, Skała, Sułoszowa i Trzyciąż, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myślenicach dla gmin: Dobczyce, Gdów, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia i Wiśniowa, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Proszowicach dla gmin: Igołomia-Wawrzeńczyce, Kocmyrzów-Luborzyca, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice i Słomniki. 19. W województwie krośnieńskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzozowie dla gmin: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów, Jasienica Rosielna i Nozdrzec, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaśle dla miasta Jasło oraz gmin: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Skołyszyn i Tarnowiec, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krośnie dla miasta Krosno oraz gmin: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyższe, Miejsce Piastowe, Rymanów i Wojaszówka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sanoku dla miasta Sanok oraz gmin: Baligród, Besko, Bukowsko, Cisna, Czarna, Komańcza, Lesko, Lutowiska, Olszanica, Sanok, Solina, Tyrawa Wołoska, Ustrzyki Dolne, Zagórz i Zarszyn. 20. W województwie legnickim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Głogowie dla miasta Głogów oraz gmin: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków, Radwanice i Żukowice, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaworze dla miasta Jawor oraz gmin: Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Udanin i Wądroże Wielkie, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Legnicy dla miasta Legnica oraz gmin: Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice i Ruja, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubinie dla miasta Lubin oraz gmin: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna i Ścinawa, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Złotoryi dla miast: Chojnów i Złotoryja oraz gmin: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka, Zagrodno i Złotoryja. 21. W województwie leszczyńskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gostyniu dla gmin: Borek Wielkopolski, Gostyń, Jutrosin, Kobylin, Krobia, Pępowo, Piaski, Pogorzela i Poniec, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Górze dla gmin: Bojanowo, Góra, Jemielno, Miejska Górka, Niechlów, Pakosław, Rawicz i Wąsosz, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kościanie dla miasta Kościan oraz gmin: Kościan, Krzywiń, Przemęt i Śmigiel, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lesznie dla miasta Leszno oraz gmin: Krzemieniewo, Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice i Wschowa. 22. W województwie lubelskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kraśniku dla miasta Kraśnik oraz gmin: Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Chodel, Dzierzkowice, Jabłonna, Kraśnik, Krzczonów, Niedrzwica Duża, Strzyżewice, Urzędów, Wilkołaz, Wojciechów i Zakrzówek, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubartowie dla miasta Lubartów oraz gmin: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów, Ludwin, Michów, Niedźwiada, Ostrówek, Ostrów Lubelski, Serniki, Spiczyn i Uścimów, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublinie (I) dla miasta Lublin, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublinie (II) dla miasta Świdnik oraz gmin: Fajsławice, Głusk, Jastków, Konopnica, Łęczna, Mełgiew, Milejów, Niemce, Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Trawniki i Wólka, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opolu Lubelskim dla gmin: Józefów, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa i Wilków, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Puławach dla miasta Puławy oraz gmin: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Markuszów, Nałęczów, Puławy, Wąwolnica i Żyrzyn, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rykach dla miasta Dęblin oraz gmin: Nowodwór, Ryki, Stężyca i Ułęż. 23. W województwie łomżyńskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grajewie dla miasta Grajewo oraz gmin: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne i Wąsosz, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kolnie dla miasta Kolno oraz gmin: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl i Zbójna, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łomży dla miasta Łomża oraz gmin: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo i Wizna, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wysokiem Mazowieckiem dla miasta Wysokie Mazowieckie oraz gmin: Boguty-Pianki, Ciechanowiec, Czyżew-Osada, Klukowo, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Nur, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo, Szulborze Wielkie, Wysokie Mazowieckie i Zaręby Kościelne, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zambrowie dla miasta Zambrów oraz gmin: Andrzejewo, Kobylin-Borzymy, Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, Zambrów i Zawady. 24. W województwie łódzkim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy w Łódź-Bałuty dla dzielnicy Łódź-Bałuty, dla miasta Głowno oraz gmin: Aleksandrów Łódzki, Głowno i Stryków, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Górna dla dzielnicy Łódź-Górna oraz gminy Rzgów, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Polesie dla dzielnicy Łódź-Polesie oraz miasta Konstantynów Łódzki, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Śródmieście dla dzielnicy Łódź-Śródmieście, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Widzew dla dzielnicy Łódź-Widzew oraz gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pabianicach dla miasta Pabianice oraz gminy Pabianice, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zgierzu dla miast: Ozorków i Zgierz oraz gmin: Ozorków, Parzęczew i Zgierz. 25. W województwie nowosądeckim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gorlicach dla miasta Gorlice oraz gmin: Bobowa, Gorlice, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa i Uście Gorlickie, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Limanowej dla miast: Limanowa i Mszana Dolna oraz gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź i Tymbark, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Sączu dla miast: Grybów i Nowy Sącz oraz gmin: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie i Stary Sącz, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Targu dla miast: Jordanów, Nowy Targ i Szczawnica oraz gmin: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Krościenko n. Dunajcem, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna i Rabka i Szaflary, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zakopanem dla miasta Zakopane oraz gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska i Kościelisko i Poronin. 26. W województwie olsztyńskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bartoszycach dla miast: Bartoszyce i Górowo Iławeckie oraz gmin: Bartoszyce, Górowo Iławeckie i Sępopol, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Biskupcu dla gmin: Biskupiec, Bisztynek, Jeziorany i Kolno, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Iławie dla miast: Iława i Lubawa oraz gmin: Iława i Lubawa, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kętrzynie dla miasta Kętrzyn oraz gmin: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel i Srokowo, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lidzbarku Warmińskim dla miasta Lidzbark Warmiński oraz gmin: Dobre Miasto, Kiwity, Lidzbark Warmiński, Lubomino i Świątki, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Morągu dla gmin: Łukta, Małdyty, Miłakowo, Morąg i Zalewo, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mrągowie dla miasta Mrągowo oraz gmin: Mrągowo, Piecki i Sorkwity, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nidzicy dla gmin: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo i Nidzica, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olsztynie dla miasta Olsztyn oraz gmin: Barczewo, Dywity, Gietrzwałd, Jonkowo, Olsztynek, Purda i Stawiguda, 10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostródzie dla miasta Ostróda oraz gmin: Dąbrówno, Grunwald, Miłomłyn i Ostróda, 11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczytnie dla miasta Szczytno oraz gmin: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno, Świętajno i Wielbark. 27. W województwie opolskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzegu dla miasta Brzeg oraz gmin: Brzeg, Lewin Brzeski, Lubsza i Olszanka, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grodkowie dla gmin: Grodków, Kamiennik, Pakosławice i Skoroszyce, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kluczborku dla gmin: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie, Murów i Wołczyn, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kędzierzynie-Koźlu dla miasta Kędzierzyn-Koźle oraz gmin: Baborów, Bierawa, Branice, Cisek, Głubczyce, Kietrz, Pawłowiczki, Polska Cerkiew i Reńska Wieś, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krapkowicach dla gmin: Gogolin, Krapkowice, Strzeleczki, Walce i Zdzieszowice, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Namysłowie dla gmin: Domaszowice, Namysłów, Świerczów i Wilków, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nysie dla gmin: Głuchołazy, Łambinowice, Nysa, Otmuchów i Paczków, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opolu dla miasta Opole oraz gmin: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Niemodlin, Ozimek, Pokój, Popielów, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa i Zębowice, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Prudniku dla gmin: Biała, Głogówek, Korfantów, Lubrza i Prudnik, 10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzelcach Opolskich dla gmin: Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd i Zawadzkie. 28. W województwie ostrołęckim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Makowie Mazowieckim dla miasta Maków Mazowiecki oraz gmin: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie, Sypniewo i Szelków, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrołęce dla miasta Ostrołęka oraz gmin: Czarnia, Czerwin, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rozogi, Rzekuń i Troszyn, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowi Mazowieckiej dla miasta Ostrów Mazowiecka oraz gmin: Brok, Długosiodło, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń i Wąsewo, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przasnyszu dla miasta Przasnysz oraz gmin: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała i Przasnysz, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wyszkowie dla gmin: Brańszczyk, Dąbrówka, Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie i Zatory. 29. W województwie pilskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chodzieży dla miasta Chodzież oraz gmin: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Kaczory, Margonin, Miasteczko Krajeńskie, Ryczywół, Szamocin, Ujście i Wyrzysk, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Czarnkowie dla miasta Czarnków oraz gmin: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Wieleń i Wronki, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pile dla miasta Piła oraz gminy Trzcianka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wałczu dla miasta Wałcz oraz gmin: Człopa, Jastrowie, Mirosławiec, Szydłowo, Tuczno i Wałcz, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wągrowcu dla miasta Wągrowiec oraz gmin: Damasławek, Gołańcz, Rogoźno, Wapno i Wągrowiec, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Złotowie dla miasta Złotów oraz dla gmin: Krajenka, Lipka, Łobżenica, Okonek, Tarnówka, Wysoka, Zakrzewo i Złotów. 30. W województwie piotrkowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bełchatowie dla miasta Bełchatów oraz gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i Zelów, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opocznie dla gmin: Aleksandrów, Białaczów, Fałków, Inowłódz, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Rzeczyca, Sławno i Żarnów, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piotrkowie Trybunalskim dla miasta Piotrków Trybunalski oraz gmin: Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn i Wola Krzysztoporska, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radomsku dla miasta Radomsko oraz gmin: Dobryszyce, Gomunice, Gorzkowice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i Wielgomłyny, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tomaszowie Mazowieckim dla miasta Tomaszów Mazowiecki oraz gmin: Będków, Budziszewice, Czarnocin, Czerniewice, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Wolbórz i Żelechlinek. 31. W województwie płockim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gostyninie dla miasta Gostynin oraz gmin: Gąbin, Gostynin, Kiernozia, Łąck, Nowy Duninów, Pacyna, Sanniki, Słubice i Szczawin Kościelny, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kutnie dla miast: Kutno i Łęczyca oraz gmin: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Świętej Małgorzaty, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Piątek, Strzelce, Witonia i Żychlin, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Płocku dla miasta Płock oraz gmin: Bodzanów, Bulkowo, Czerwińsk n. Wisłą, Iłów, Mała Wieś, Radzanowo, Słupno, Stara Biała, Staroźreby i Wyszogród, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sierpcu dla miasta Sierpc oraz gmin: Bielsk, Brudzeń Duży, Drobin, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo i Zawidz. 32. W województwie poznańskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gnieźnie dla miasta Gniezno oraz gmin: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko, Nekla, Niechanowo, Skoki i Września, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Tomyślu dla gmin: Buk, Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica, Rakoniewice i Wielichowo, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Poznaniu(I) dla miasta Poznań, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Poznaniu (II) dla miast: Luboń i Puszczykowo oraz gmin: Czerwonak, Dopiewo, Komorniki, Kostrzyn, Mosina, Pobiedziska, Rokietnica, Stęszew, Suchy Las, Swarzędz i Tarnowo Podgórne, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szamotułach dla miasta Obrzycko oraz gmin: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Murowana Goślina, Oborniki, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Sieraków i Szamotuły, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Śremie dla gmin: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Kórnik, Książ Wielkopolski i Śrem, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Środzie Wielkopolskiej dla gmin: Dominowo, Kleszczewo, Kołaczkowo, Krzykosy, Miłosław, Nowe Miasto n. Wartą, Środa Wielkopolska i Zaniemyśl. 33. W województwie przemyskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jarosławiu dla miast: Jarosław i Radymno oraz gmin: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno, Rokietnica, Roźwienica i Wiązownica, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubaczowie dla miasta Lubaczów oraz gmin: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików i Wielkie Oczy, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przemyślu dla miast: Dynów i Przemyśl oraz gmin: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno i Żurawica, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku dla miasta Przeworsk oraz gmin: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa,Tryńcza i Zarzecze. 34. W województwie radomskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białobrzegach dla gmin: Białobrzegi, Goszczyn, Jedlińsk, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec i Wyśmierzyce, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grójcu dla gmin: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Pniewy i Warka, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kozienicach dla miasta Pionki oraz gmin: Głowaczów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew, Pionki i Sieciechów, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lipsku dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Iłża, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec n. Wisłą, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przysusze dla gmin: Drzewica, Gielniów, Gowarczów, Klwów, Nowe Miasto n. Pilicą, Odrzywół, Potworów, Przysucha, Rusinów i Wieniawa, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radomiu dla miasta Radom oraz gmin: Jastrzębia, Jedlnia-Letnisko, Kowala, Skaryszew, Wolanów i Zakrzew, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szydłowcu dla gmin: Borkowice, Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Szydłowiec i Wierzbica, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zwoleniu dla gmin: Garbatka-Letnisko, Gniewoszów, Gózd, Kazanów, Policzna, Przyłęk, Tczów, Zwoleń. 35. W województwie rzeszowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kolbuszowej dla gmin: Cmolas, Kolbuszowa, Niwiska, Raniżów, Sokołów Małopolski i Stary Dzikowiec, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Leżajsku dla miasta Leżajsk oraz gmin: Grodzisko Dolne, Kamień, Kuryłówka, Leżajsk i Nowa Sarzyna, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łańcucie dla miasta Łańcut oraz gmin: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa i Żołynia, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mielcu dla miasta Mielec oraz gmin: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław i Tuszów Narodowy, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ropczycach dla gmin: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski i Wielopole Skrzyńskie, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rzeszowie dla miasta Rzeszów oraz gmin: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Lubenia, Świlcza, Trzebownisko i Tyczyn, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzyżowie dla gmin: Czudec, Frysztak, Niebylec, Strzyżów i Wiśniowa. 36. W województwie siedleckim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Garwolinie dla miast: Garwolin i Łaskarzew oraz gmin: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew, Trojanów, Wilga i Żelechów, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łukowie dla miasta Łuków oraz gmin: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków i Wola Mysłowska, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mińsku Mazowieckim dla miasta Mińsk Mazowiecki oraz gmin: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów i Strachówka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Siedlcach dla miasta Siedlce oraz gmin: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobrody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie i Zbuczyn Poduchowny, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sokołowie Podlaskim dla miasta Sokołów Podlaski oraz gmin: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski i Sterdyń, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Węgrowie dla miasta Węgrów oraz gmin: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek i Wierzbno. 37. W województwie sieradzkim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łasku dla gmin: Buczek, Dalików, Dobroń, Lutomiersk, Łask, Poddębice, Sędziejowice, Wartkowice, Widawa i Wodzierady, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sieradzu dla miasta Sieradz oraz gmin: Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Burzenin, Goszczanów, Sieradz, Warta, Wróblew i Złoczew, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wieluniu dla gmin: Biała, Czarnożyły, Działoszyn, Kiełczygłów, Klonowa, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zduńskiej Woli dla miasta Zduńska Wola oraz gmin: Pęczniew, Szadek, Zadzim, Zapolice i Zduńska Wola. 38. W województwie skierniewickim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzezinach dla miasta Brzeziny oraz gmin: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Lipce Reymontowskie, Rogów i Słupia, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łowiczu dla miasta Łowicz oraz gmin: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów i Zduny, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rawie Mazowieckiej dla miasta Rawa Mazowiecka oraz gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka Regnów i Sadkowice, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Skierniewicach dla miasta Skierniewice oraz gmin: Bolimów, Godzianów, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska i Skierniewice, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sochaczewie dla miasta Sochaczew oraz gmin: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew i Teresin, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żyrardowie dla miasta Żyrardów oraz gmin: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki i Żabia Wola. 39. W województwie słupskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bytowie dla gmin: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka, Kołczygłowy, Lipnica, Parchowo, Studzienice i Tuchomie, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Człuchowie dla miasta Człuchów oraz gmin: Czarne, Człuchów, Debrzno, Konarzyny, Przechlewo i Rzeczenica, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lęborku dla miast: Lębork i Łeba oraz gmin: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo i Wicko, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miastku dla gmin: Kępice, Koczała, Miastko i Trzebielino, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sławnie dla miasta Sławno oraz gmin: Postomino i Sławno, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słupsku dla miast: Słupsk i Ustka, gmin: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kobylnica, Słupsk, Smołdzino, Ustka, dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Jarosławiec, Łeba, Rowy i Ustka. 40. W województwie suwalskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Augustowie dla miasta Augustów oraz gmin: Augustów, Bargłów Kościelny, Lipsk, Nowinka, Płaska i Sztabin, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ełku dla miasta Ełk oraz gmin: Ełk, Kalinowo, Prostki i Stare Juchy, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Giżycku dla miasta Giżycko oraz gmin: Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki, Ryn i Wydminy, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gołdapi dla gmin: Banie Mazurskie, Dubeninki i Gołdap, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olecku dla gmin: Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno i Wieliczki, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piszu dla gmin: Biała Piska, Orzysz, Pisz i Ruciane-Nida, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Suwałkach dla miast Sejny i Suwałki oraz gmin: Bakałarzewo, Filipów, Giby, Jeleniewo, Krasnopol, Przerośl, Puńsk, Raczki, Rutka-Tartak, Sejny, Suwałki, Szypliszki i Wiżajny, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Węgorzewie dla gmin: Budry, Pozezdrze i Węgorzewo. 41. W województwie szczecińskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Goleniowie dla gmin: Goleniów, Maszewo, Osina, Przybiernów i Stepnica, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gryficach dla gmin: Brojce, Gryfice, Karnice, Nowogard, Płoty, Rewal i Trzebiatów, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gryfinie dla gmin: Banie, Bielice, Cedynia, Chojna, Gryfino, Kozielice, Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój i Widuchowa, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kamieniu Pomorskim dla gmin: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Świerzno i Wolin, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łobzie dla gmin: Chociwel, Dobra, Ińsko, Łobez, Radowo Małe, Resko i Węgorzyno, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Stargardzie Szczecińskim dla miasta Stargard Szczeciński oraz gmin: Dobrzany, Dolice, Kobylanka, Lipiany, Marianowo, Przelewice, Pyrzyce, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań i Warnice, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczecinie dla miasta Szczecin oraz gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno, Police i Stare Czarnowo, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świnoujściu dla miasta Świnoujście oraz gminy Międzyzdroje, 9) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Szczecinie jest właściwy dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Dąbie, Lubczyna, Nowe Warpno, Stepnica, Szczecin i Trzebież, 10) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Świnoujściu jest właściwy dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach: Dziwnów, Kamień Pomorski, Karsibór, Lubin, Międzywodzie, Międzyzdroje, Mrzeżyno, Niechorze, Przytór, Świnoujście, Wapnica, Wicko, Wisełka i Wolin. 42. W województwie tarnobrzeskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Janowie Lubelskim dla gmin: Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Gościeradów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki, Szastarka i Trzydnik Duży, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opatowie dla gmin: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów i Wojciechowice, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sandomierzu dla miasta Sandomierz oraz gmin: Annopol, Dwikozy, Gorzyce, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Samborzec, Wilczyce i Zawichost, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Stalowej Woli dla miasta Stalowa Wola oraz gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko Pysznica, Radomyśl, Rudnik, Ulanów, Zaklików i Zaleszany, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Staszowie dla gmin: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec, Rytwiany i Staszów, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tarnobrzegu dla miasta Tarnobrzeg oraz gmin: Baranów Sandomierski, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba, Padew Narodowa. 43. W województwie tarnowskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bochni dla miasta Bochnia oraz gmin: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzesku dla gmin: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa i Zakliczyn, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dąbrowie Tarnowskiej dla gmin: Bolesław, Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Radłów, Szczucin, Wadowice Górne, Wietrzychowice i Żabno, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dębicy dla miasta Dębica oraz gmin: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki i Żyraków, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tarnowie dla miasta Tarnów oraz gmin: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśna, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów, Wierzchosławice i Wojnicz. 44. W województwie toruńskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brodnicy dla miast: Brodnica i Nowe Miasto Lubawskie oraz gmin: Biskupiec, Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Górzno, Grążawy, Grodziczno, Jabłonowo Pomorskie, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie, Osiek, Świedziebnia, Wąpielsk i Zbiczno, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grudziądzu dla miast: Chełmno i Grudziądz oraz gmin: Chełmno, Grudziądz, Gruta, Kijewo Królewskie, Lisewo, Łasin, Papowo Biskupie, Rogoźno, Stolno, Świecie nad Osą i Unisław, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Toruniu dla miast: Chełmża i Toruń oraz gmin: Chełmża, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Wielka Nieszawka i Zławieś Wielka, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wąbrzeźnie dla miast: Golub-Dobrzyń i Wąbrzeźno oraz gmin: Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Książki, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński i Wąbrzeźno i Wąpielsk. 45. W województwie wałbrzyskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dzierżoniowie dla miast: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce i Piława Górna oraz gmin: Dzierżoniów i Niemcza, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kłodzku dla miast: Kłodzko i Polanica-Zdrój oraz gmin: Bystrzyca Kłodzka, Kłodzko, Lądek-Zdrój, Międzylesie i Stronie Śląskie, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowej Rudzie dla miast: Duszniki-Zdrój, Kudowa-Zdrój i Nowa Ruda oraz gmin: Lewin Kłodzki, Nowa Ruda, Radków i Szczytna, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świdnicy dla miast: Świdnica i Świebodzice oraz gmin: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica i Żarów, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wałbrzychu dla miast: Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój i Wałbrzych oraz gmin: Czarny Bór, Głuszyca, Mieroszów, Stare Bogaczowice i Walim, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ząbkowicach Śląskich dla gmin: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice i Złoty Stok. 46. W województwie włocławskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Aleksandrowie Kujawskim dla miast: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa i Radziejów oraz gmin: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Bytoń, Dobre, Koneck, Nieszawa, Osięciny, Piotrków Kujawski, Raciążek, Radziejów, Topólka, Waganiec i Zakrzewo, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lipnie dla miasta Lipno oraz gmin: Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń n. Wisłą, Kikół, Lipno, Skępe, Tłuchowo i Wielgie, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rypinie dla miasta Rypin oraz gmin: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno i Zbójno, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włocławku dla miast: Kowal i Włocławek oraz gmin: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki, Izbica Kujawska, Kowal, Lubanie, Lubień Kujawski, Lubraniec i Włocławek. 47. W województwie wrocławskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Fabryczna dla dzielnicy Wrocław-Fabryczna, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Krzyki dla dzielnicy Wrocław-Krzyki, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Stare Miasto dla dzielnicy Wrocław-Stare Miasto, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Śródmieście dla dzielnic Wrocław-Psie Pole i Wrocław-Śródmieście, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miliczu dla gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz i Żmigród, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oleśnicy dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oławie dla miasta Oława oraz gmin: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna, Wiązów i Żórawina, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzelinie dla gmin: Borów, Jordanów Śląski, Kobierzyce, Kondratowice, Łagiewniki, Sobótka i Strzelin, 9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Środzie Śląskiej dla gmin: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia i Środa Śląska, 10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Trzebnicy dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała i Zawonia, 11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wołowie dla gmin: Brzeg Dolny, Wińsko i Wołów. 48. W województwie zamojskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Biłgoraju dla miasta Biłgoraj oraz gmin: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie, Zakrzew i Zwierzyniec, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Hrubieszowie dla miasta Hrubieszów oraz gmin: Dołhobyczów, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Miączyn, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tomaszowie Lubelskim dla miasta Tomaszów Lubelski oraz gmin: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krasnobród, Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Tyszowce i Ulhówek, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zamościu dla miasta Zamość oraz gmin: Adamów, Gorzków, Izbica, Łabunie, Nielisz, Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość i Żółkiewka. 49. W województwie zielonogórskim: 1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krośnie Odrzańskim dla miasta Gubin oraz gmin: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie i Maszewo, 2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowej Soli dla miasta Nowa Sól oraz gmin: Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko i Sława, 3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sulechowie dla gmin: Babimost, Bojadła, Kargowa, Kolsko, Sulechów i Trzebiechów, 4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świebodzinie dla gmin: Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec, Świebodzin i Torzym, 5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wolsztynie dla gmin: Siedlec, Wolsztyn, Zbąszynek i Zbąszyń, 6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zielonej Górze dla miasta Zielona Góra oraz gmin: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Świdnica, Zabór i Zielona Góra, 7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żaganiu dla miast: Gozdnica i Żagań oraz gmin: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki i Żagań, 8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żarach dla miast: Łęknica i Żary oraz gmin: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice i Żary. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 czerwca 1986 r. w sprawie określenia terytorialnego zakresu działania oraz siedzib państwowych terenowych i portowych inspektorów sanitarnych (Dz. U. Nr 25, poz. 125, z 1987 r. Nr 18, poz. 113 i z 1993 r. Nr 97, poz. 447). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1996 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 11 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób. (Dz. U. Nr 154, poz. 756) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób (Dz. U. Nr 98, poz. 456) wprowadza się następujące zmiany: A. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków do bezpłatnego wydawania na recepty - chorym w leczeniu": 1) pod lp. 3 w odniesieniu do leku o nazwie Mucodyne kaps. 0,375 g w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "100 tabl." zastępuje się wyrazami "100 kaps.", 2) pod lp. 7 w odniesieniu do leku o nazwie Amsidyl w rubryce "Postać i dawka" wyrazy "inj. doż. 75 mg/15 ml" zastępuje się wyrazami "inj. doż. 85 mg (50 mg/ml)", 3) pod lp. 20 w odniesieniu do leku o nazwie Cytarabin w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "5 fiol." zastępuje się wyrazami "10 fiol., amp.", 4) pod lp. 26 w rubryce "Nazwa" wyraz "Fluoroblastin" we wszystkich przypadkach zastępuje się wyrazem "Fluroblastin", 5) pod lp. 37: a) w rubryce "Nazwa" wyrazy "Morphinum hydrochloridum" we wszystkich przypadkach zastępuje się wyrazami "Morphinum hydrochloricum", b) w rubryce "Postać i dawka" wyrazy "morphinum hydrochloridum" zastępuje się wyrazami "morphinum hydrochloricum", 6) pod lp. 49 w odniesieniu do leku o nazwie Tegretol syrop 2% w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "150 ml" zastępuje się wyrazami "100 ml", 7) pod lp. 66 w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "50 tabl." zastępuje się wyrazami "50 draż.", 8) pod lp. 72 w odniesieniu do leku o nazwie Haloperidol-Ratiopharm w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "15 ml" zastępuje się wyrazami "30 ml", 9) pod lp. 77 w odniesieniu do leku o nazwie Taxilan draż. 0,025 g w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "25 tabl." zastępuje się wyrazami "25 draż." B. W załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w leczeniu" pod lp. 123 w rubryce "Postać i dawka" wyrazy "tabl. 0,04 g" zastępuje się wyrazami "tabl. 0,03 g"; C. W załączniku nr 5 do rozporządzenia tytuł załącznika otrzymuje brzmienie: "Wykaz artykułów sanitarnych do wydawania na recepty po wniesieniu opłaty ryczałtowej, niezbędnych do stosowania przy chorobach nowotworowych i upośledzeniu umysłowym". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego. (Dz. U. Nr 155, poz. 757) Art. 1. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 214 otrzymuje brzmienie: "Art. 214. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3 dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu, sąd, przed którym sprawa się toczy. Na postanowienie sądu w przedmiocie wniosku zażalenie nie przysługuje."; 2) w art. 222 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na czas oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3, może dokonać tylko Sąd Najwyższy na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek Prokuratora Generalnego - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego, a także z powodu innych istotnych przeszkód, których organy prowadzące postępowanie nie mogły usunąć." Art. 2. 1. Wnioski o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych. 2. W razie złożenia, na podstawie art. 222 § 4 w brzmieniu nadanym przez art. 1 niniejszej ustawy, wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania zastosowanego przed dniem 4 sierpnia 1996 r. - tymczasowe aresztowanie zostaje utrzymane do czasu rozpoznania tego wniosku przez Sąd Najwyższy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych. (Dz. U. Nr 155, poz. 758) Na podstawie art. 71 § 2 w związku z art. 115 § 3 i art. 116 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych. § 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w § 1 przy zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej: Lp.StanowiskoMnożnik 1Sędzia sądu apelacyjnego4,0 2Sędzia sądu wojewódzkiego3,2 3Sędzia sądu rejonowego2,7 4Asesor sądowy2,0 5Aplikant sądowy - w pierwszym roku pracy0,9 - w drugim roku pracy1,0 § 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej: StawkaMnożnik 10,30 20,30-0,45 30,35-0,50 40,40-0,55 50,45-0,60 60,50-0,65 70,60-0,75 80,70-0,80 90,80-1,10 § 4. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do rozporządzenia. § 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w § 1, którą powołano do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków kierowniczych, w okresie ich sprawowania. 2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy dodatek. § 6. 1. Sędziemu sprawującemu patronat co najmniej nad jednym aplikantem etatowym lub trzema aplikantami pozaetatowymi przez okres nie krótszy niż jeden miesiąc, przysługuje dodatek w wysokości 0,15 prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej za każdy miesiąc sprawowania patronatu. 2. Przerwy w sprawowaniu patronatu z powodu nieobecności patrona lub aplikanta trwające do tygodnia nie powodują utraty prawa do dodatku. 3. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje sędziemu niezależnie od dodatku funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej w sądzie. § 7. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze określone w niniejszym rozporządzeniu. W okresie delegacji sędziemu przysługuje dodatek funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w sprawie zasad wynagradzania pracowników państwowych. § 8. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę. § 9. Osoba powołana na stanowisko sędziego otrzymuje wynagrodzenie określone w niniejszym rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska. § 10. W sprawach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem do osób wymienionych w § 1 mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych. § 11. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 czerwca 1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 78, poz. 391 i z 1996 r. Nr 128, poz. 604). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 758) TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA SĘDZIÓW SĄDÓW POWSZECHNYCH Lp.StanowiskoStawka dodatku 1Prezes sądu apelacyjnego, prezes sądu wojewódzkiego9 2Wiceprezes sądu apelacyjnego, wiceprezes sądu wojewódzkiego8 3Przewodniczący wydziału w sądzie apelacyjnym, przewodniczący wydziału w sądzie wojewódzkim, prezes sądu rejonowego7 4Wizytator w sądzie apelacyjnym, wizytator w sądzie wojewódzkim6 5Wiceprezes sądu rejonowego5 6Kierownik sekcji w sądzie apelacyjnym, kierownik sekcji w sądzie wojewódzkim, wojewódzki kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik dyscyplinarny4 7Przewodniczący wydziału w sądzie rejonowym, konsultant3 8P.o. przewodniczącego wydziału na stałych rokach sądowych2 9Kierownik sekcji w sądzie rejonowym1 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie zmiany granic niektórych województw. (Dz. U. Nr 155, poz. 759) Na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. Z gminy Libiąż w województwie katowickim wyłącza się część obszaru miasta Libiąż położonego na terenie tej gminy, o powierzchni 16,33 ha, i włącza się ją do miasta Chełmek położonego na terenie gminy Chełmek w województwie bielskim. § 2. Z gminy Obryte w województwie ostrołęckim wyłącza się część obszaru wsi Bartodzieje o powierzchni 16,89 ha i włącza się ją do miasta Pułtusk położonego na terenie gminy Pułtusk w województwie ciechanowskim. § 3. Z gminy Wartkowice w województwie sieradzkim wyłącza się obszar osady Leźnica Wielka - Osiedle o powierzchni 31,11 ha i włącza się go do gminy Parzęczew w województwie łódzkim. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie nadania niektórym miejscowościom statusu miasta oraz zmiany granic niektórych miast położonych na obszarach gmin. (Dz. U. Nr 155, poz. 760) Na podstawie art. 4a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się status miasta następującym miejscowościom: 1) Suchowola w województwie białostockim; w skład miasta Suchowola wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Suchowola o powierzchni 2 595,20 ha; granicami miasta Suchowola są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów, 2) Świątniki Górne w województwie krakowskim; w skład miasta Świątniki Górne wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Świątniki Górne o powierzchni 443,79 ha; granicami miasta Świątniki Górne są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów, 3) Pasym w województwie olsztyńskim; w skład miasta Pasymia wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Pasym o powierzchni 1 336,73 ha; granicami miasta Pasymia są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów, 4) Skępe w województwie włocławskim; w skład miasta Skępe wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych Skępe oraz Wymyślin o łącznej powierzchni 745,05 ha; granicami miasta Skępe są zewnętrzne granice tych obrębów ewidencyjnych, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów, 5) Siechnice w województwie wrocławskim; w skład miasta Siechnice wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych Siechnice oraz Prawocin o łącznej powierzchni 1 553,41 ha; granicami miasta Siechnice są zewnętrzne granice tych obrębów ewidencyjnych, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów. § 2. Zmienia się granice następującym miastom: 1) Krzeszowice w województwie krakowskim przez przyłączenie obszarów: wsi Czatkowice o powierzchni 481,00 ha i wsi Żbik o powierzchni 327,08 ha oraz części wsi: Nawojowa Góra o powierzchni 29,49 ha, Tenczynek o powierzchni 46,17 ha oraz Wola Filipowska o powierzchni 62,95 ha z gminy Krzeszowice, 2) Sędziszów Małopolski w województwie rzeszowskim przez przyłączenie obszarów części wsi: Borek Wielki o powierzchni 80,52 ha, Góra Ropczycka o powierzchni 36,08 ha, Kawęczyn Sędziszowski (przys. Księżomost) o powierzchni 98,67 ha oraz Wolica Ługowa o powierzchni 15,58 ha z gminy Sędziszów Małopolski, 3) Mieszkowice w województwie szczecińskim przez: a) przyłączenie obszarów części wsi Kurzycko o powierzchni 0,37 ha oraz leśniczówki Siegniew o powierzchni 1,17 ha z gminy Mieszkowice, b) wyłączenie obszaru części miasta Mieszkowice o powierzchni 0,18 ha i włączenie do wsi Kurzycko w gminie Mieszkowice, 4) Żarów w województwie wałbrzyskim przez włączenie obszarów części wsi Łażany o powierzchni 15,25 ha oraz Mrowiny o powierzchni 91,10 ha z gminy Żarów. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie utworzenia, ustalenia i zmiany granic oraz nazw i siedzib władz gmin w niektórych województwach, a także nadania niektórym gminom statusu miasta. (Dz. U. Nr 155, poz. 761) Na podstawie art. 4 ust. 1 i 4a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. W województwie warszawskim zmienia się granice: 1) gminy o statusie miasta Marki przez przyłączenie obszaru części gminy o statusie miasta Zielonka o powierzchni 7,41 ha, 2) gminy o statusie miasta Zielonka przez przyłączenie obszaru części gminy o statusie miasta Marki o powierzchni 8,86 ha. § 2. W województwie bielskim zmienia się granice gminy Węgierska Górka przez przyłączenie obszaru części wsi Radziechowy (część sołectwa Przybędza) o powierzchni 52,22 ha z gminy Radziechowy-Wieprz. § 3. W województwie gdańskim zmienia się granice gminy Puck przez przyłączenie obszaru części obrębu Parszkowo-Kłanino o powierzchni 17,15 ha z gminy Krokowa. § 4. W województwie kaliskim: 1) zmienia się granice gminy o statusie miasta Sulmierzyce przez przyłączenie obszaru części wsi Chwaliszew o powierzchni 304,24 ha z gminy Krotoszyn oraz obszaru części wsi Chachalnia o powierzchni 941,43 ha z gminy Zduny, 2) zmienia się nazwę gminy Koźmin z siedzibą władz w Koźminie na Koźmin Wielkopolski z siedzibą władz w Koźminie Wielkopolskim. § 5. W województwie katowickim: 1) tworzy się gminę Radlin z siedzibą władz w Radlinie; w skład gminy Radlin wchodzi część dzielnicy o nazwie Radlin i stanowiąca część obszaru gminy o statusie miasta Wodzisław Śląski o powierzchni 1.252,84 ha, 2) zmienia się granice: a) gminy o statusie miasta Będzin przez przyłączenie obszaru części gminy o statusie miasta Sosnowiec o powierzchni 4,64 ha, b) gminy o statusie miasta Chorzów przez przyłączenie obszaru części gminy o statusie miasta Ruda Śląska o powierzchni 7,60 ha, c) gminy o statusie miasta Sosnowiec przez przyłączenie obszaru części gminy o statusie miasta Będzin o powierzchni 10,78 ha, 3) zmienia się nazwę gminy Tąpkowice na Ożarowice, 4) gminie Radlin nadaje się status miasta. § 6. W województwie kieleckim zmienia się granice gminy Mirzec przez przyłączenie obszaru wsi Jagodne z gminy Skarżysko Kościelne. § 7. W województwie łomżyńskim zmienia się granice: 1) gminy o statusie miasta Łomża przez przyłączenie obszaru części wsi Jednaczewo o powierzchni 12,52 ha z gminy Łomża, 2) gminy Piątnica przez przyłączenie obszaru części wsi Jednaczewo o powierzchni 1,57 ha z gminy Łomża. § 8. W województwie łódzkim tworzy się gminę Ksawerów z siedzibą władz w Ksawerowie; w skład gminy Ksewerów wchodzą obszary wsi Ksawerów (wraz z Kolonią Wola Zaradzyńska, Teklinem, Widzewem i Żdżarami) oraz wsie Nowa Gadka i Wola Zaradzyńska z gminy Pabianice. § 9. W województwie nowosądeckim: 1) tworzy się gminę Słopnice z siedzibą władz w Słopnicach; w skład gminy Słopnice wchodzi obszar wsi Słopnice z gminy Tymbark, 2) zmienia się granice gminy Ropa przez przyłączenie obszaru części wsi Brunary (o nazwie Zalesie) o powierzchni 50,00 ha z gminy Uście Gorlickie. § 10. W województwie pilskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Czarnków przez przyłączenie obszarów części wsi: Góra nad Notecią o powierzchni 5,08 ha, Romanowo Dolne o powierzchni 2,65 ha oraz Śmieszkowo o powierzchni 30,15 ha z gminy Czarnków. § 11. W województwie płockim zmienia się granice gminy o statusie miasta Płock przez przyłączenie obszarów wsi: Budy Dolne, Góry, Longinus, Nowe Ciechomice i Stare Ciechomice z gminy Łąck oraz obszaru wsi Tokary-Rąbierz z gminy Gąbin. § 12. W województwie włocławskirn zmienia się granice gminy o statusie miasta Kowal przez przyłączenie obszarów części wsi: Czerniewiczki o powierzchni 36,84 ha, Grodztwo o powierzchni 62,50 ha i Przydatki Gołaszewskie o powierzchni 147,93 ha z gminy Kowal. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych. (Dz. U. Nr 155, poz. 763) Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) oraz art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 124, poz. 552, z 1992 r. Nr 99, poz. 497, z 1993 r. Nr 132, poz. 636, z 1994 r. Nr 138, poz. 734 i z 1995 r. Nr 154, poz. 799) w § 2 ust.1 otrzymuje brzmienie: "1. Kwartalne stawki ryczałtu wynoszą: 1) od przychodów proboszczów: w parafiach o liczbie mieszkańcówzłotych powyżejdo 1.000233 1.0002.000263 2.0003.000284 3.0004.000308 4.0005.000334 5.0006.000363 6.0007.000393 7.0008.000424 8.0009.000456 9.00010.000494 10.00012.000535 12.00014.000581 14.00016.000629 16.00018.000681 18.00020.000735 20.000 796 2) od przychodów wikariuszy: w parafiach o liczbie mieszkańcówjeżeli siedziba parafii znajduje się: powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5.000w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 5.000 do 50.000powyżej 50.000 w złotych 1.00083153214 1.0003.000214224224 3.0005.000224235245 5.0008.000229245250 8.00010.000235255261 10.000 245261266" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i wysokości przyznawania dorocznych nagród za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. (Dz. U. Nr 155, poz. 764) Na podstawie art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1996 r. Nr 90, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Nagrody mogą być ustanawiane i przyznawane w uznaniu całokształtu działalności lub za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniana i ochrony dóbr kultury. 2. Nagrody mogą być indywidualne lub zbiorowe. § 2. Nagroda za całokształt działalności może być przyznana tej samej osobie tylko jeden raz. § 3. 1. Minister Kultury i Sztuki przyznaje nagrody za osiągnięcia o znaczeniu ogólnokrajowym lub międzynarodowym. 2. Wojewoda przyznaje nagrody za działalność prowadzoną na terenie województwa lub za osiągnięcia o charakterze lokalnym. § 4. Każdy spośród nagrodzonych może otrzymać tylko jedną nagrodę za to samo osiągnięcie. § 5. 1. Nagrody przyznawane są w trzeciej dekadzie lutego każdego roku, z inicjatywy własnej lub na wniosek, przez Ministra Kultury i Sztuki oraz wojewodów. 2. Wnioski o przyznanie nagrody mogą składać następujące podmioty: 1) instytucje kultury, 2) szkoły wyższe, 3) organy administracji rządowej lub samorządowej, 4) związki lub stowarzyszenia zawodowe oraz twórcze, 5) kuratorzy oświaty. § 6. 1. Wniosek o przyznanie nagrody powinien zawierać: 1) dane osobowe kandydata (kandydatów) do nagrody lub nazwę podmiotu, 2) dane dotyczące całokształtu dotychczasowej działalności albo informacje o osiągnięciu, za które nagroda ma być przyznana, 3) uzasadnienie wniosku zawierające wskazanie ogólnokrajowego bądź lokalnego charakteru działalności lub osiągnięcia. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku przyznawania nagrody z inicjatywy własnej organów, o których mowa w § 5 ust. 1. § 7. 1. Wnioski w sprawie przyznania nagród składa się do dnia 31 grudnia każdego roku. 2. W razie stwierdzenia braków formalnych organ rozpoznający wniosek wzywa wnioskodawcę do ich usunięcia w terminie 7 dni. 3. Wniosek pozostawia się bez rozpoznania w przypadku: 1) złożenia po terminie, 2) cofnięcia, 3) śmierci twórcy lub rezygnacji wnioskodawcy z występowania o nagrodę, 4) braków formalnych, jeżeli nie usunięto ich w wyznaczonym terminie. § 8. 1. Wojewoda przedstawia Ministrowi Kultury i Sztuki kandydatury osób, którym zamierza przyznać nagrody, do dnia 30 stycznia każdego roku. 2. Minister Kultury i Sztuki powiadamia właściwego wojewodę o zamiarze przyznania nagrody, w przypadku gdy: 1) nagroda Ministra Kultury i Sztuki dotyczy tej samej osoby (osób), z tego samego tytułu, 2) ta sama osoba (osoby) kandyduje do nagrody innego wojewody - przedstawiając propozycje rozstrzygnięcia. § 9. 1. Opiniowanie wniosków, przedstawianie propozycji co do wysokości przyznanych nagród oraz podział środków budżetowych zaplanowanych na nagrody w budżecie Ministerstwa Kultury i Sztuki lub w budżecie wojewódzkim Minister Kultury i Sztuki oraz wojewodowie mogą powierzyć powołanym przez siebie komisjom. 2. Zakres i zasady działania komisji określa zarządzenie powołujące komisję. § 10. Nagrody wypłacane są w ramach budżetu określonego ustawą budżetową na dany rok dla działu kultura i sztuka, w częściach dotyczących Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz poszczególnych województw. § 11. 1. Liczbę i wysokość nagród ustala się przed przystąpieniem do ich rozdziału. 2. Najwyższa wartość przyznawanej nagrody stanowi równowartość dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedni. § 12. Informacje o przyznanych nagrodach podaje się do publicznej wiadomości. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i wysokości przyznawania stypendiów osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury. (Dz. U. Nr 155, poz. 765) Na podstawie art. 7b ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1996 r. Nr 90, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. Stypendia mogą być przyznawane osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury. § 2. Osoba lub zespół osób ubiegający się o przyznanie stypendium może je otrzymać wyłącznie na wykonanie w ustalonym terminie określonego przedsięwzięcia. § 3. 1. Wnioski o przyznanie stypendium półrocznego w roku bieżącym składa się do dnia 31 stycznia oraz o przyznanie stypendium całorocznego na rok następny do dnia 30 lipca każdego roku. 2. Wniosek o przyznanie stypendium powinien zawierać: 1) dane osobowe kandydata (kandydatów), 2) informacje o dorobku twórczym, artystycznym, naukowym, popularyzatorskim, konserwatorskim lub innym, 3) program stypendium (plan pracy w okresie pobierania stypendium oraz termin jej zakończenia). § 4. 1. Osoba (osoby), której przyznano stypendium, zwana dalej "stypendystą", obowiązana jest do: 1) wykonania przyjętego programu stypendium, 2) przedkładania, na żądanie przyznającego stypendium, bieżących wyników realizacji stypendium lub w ustalonych terminach okresowych sprawozdań z wykonania programu, 3) przedstawienia w ustalonym terminie sprawozdania z wykorzystania stypendium oraz jego wyników. 2. Warunkiem przyznania stypendium może być zobowiązanie do przeniesienia na rzecz określonej instytucji państwowej lub komunalnej własności lub innych praw majątkowych do wytworzonych dóbr kultury lub innych wyników uzyskanych dzięki realizacji stypendium. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, szczegółowe zobowiązania stron określa umowa zawarta między przyznającym stypendium a osobą (osobami) ubiegającą się o nie. 4. W przypadkach uzasadnionych stypendysta może ubiegać się o przedłużenie terminu wykonania zobowiązań wynikających z przepisów ust.1. § 5. Przyznający stypendium może wstrzymać jego realizację, jeżeli stypendysta nie realizuje zobowiązań określonych w § 4 lub otrzymał negatywną ocenę przedstawionych wyników, o których mowa w § 4 ust. 2. § 6. Stypendysta, który nie wywiązał się z zobowiązań określonych w § 4 ust. 1 lub przedstawił wynik oceniony negatywnie przez przyznającego stypendium, traci prawo do ubiegania się o kolejne stypendium. § 7. Stypendia przyznaje się w ustalonej kwocie wypłacanej jednorazowo albo jako świadczenie okresowe na czas określony, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy. § 8. Miesięczna wysokość stypendium nie może przekroczyć trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia pracowników w gospodarce narodowej w ostatnim kwartale roku poprzedzającego przyznanie stypendium i nie podlega waloryzacji w okresie pobierania stypendium. § 9. Stypendia przyznaje się systemem konkursowym: 1) wnioski o przyznanie stypendium półrocznego rozpatruje się dwa razy w roku: do dnia 30 kwietnia oraz do dnia 31 października, 2) rozdział stypendiów następuje po zapoznaniu się ze wszystkimi wnioskami. § 10. Minister Kultury i Sztuki oraz wojewodowie mogą powierzyć przeprowadzanie konkursu, opiniowanie wniosków oraz proponowanie wysokości stypendium powołanej przez siebie. komisji. § 11. Stypendia wypłacane są w ramach środków budżetowych, w dziale kultura i sztuka. § 12. Pozytywne decyzje stypendialne uzasadnia się i podaje do publicznej wiadomości. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU z dnia 18 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska. (Dz. U. Nr 155, poz. 766) Na podstawie art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska (Dz. U. Nr 133, poz. 690), w załączniku nr 1 w pozycji 10 wyrazy "od 1 stycznia 1997 r." zastępuje się wyrazami "od 1 lipca 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Przemysłu i Handlu: w z. H. L. Gabryś Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji. (Dz. U. Nr 155, poz. 769) Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198, Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 60, poz. 282 oraz z 1995 r. Nr 73, poz. 366 i Nr 153, poz. 790). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 16 grudnia 1996 r. (poz. 769) WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYMI OBRÓT Z ZAGRANICĄ WYMAGA KONCESJI Lp.WyszczególnienieKOD PCN w przywozie i wywozie I1. Rudy uranu i toru oraz koncentraty2612 2. Promieniotwórcze pierwiastki chemiczne i izotopy promieniotwórcze (łącznie z rozszczepialnymi lub paliworodnymi pierwiastkami chemicznymi i izotopami) oraz ich związki; mieszaniny i pozostałości zawierające te produkty2844 3. Izotopy inne niż z pozycji 2844; związki nieorganiczne lub organiczne takich izotopów, nawet chemicznie nie zdefiniowane2845 4. Reaktory jądrowe; sekcje paliwowe (kasety), nie napromieniowane, do reaktorów jądrowych; maszyny i aparatura do rozdzielania izotopów8401 IITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych lub policyjnych: 1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne; niektóre materiały łatwo palnedział 36, z wyłączeniem ex.3605 2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne oraz jego części; naboje, pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym przybitki nabojów śrutowych i kulowych9306 3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem lub bez oraz części tych pojazdów8710 4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex.8802, 8803 5. Okręty wojenne i ich częściex.8906, 8908 6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93 7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex.dział 85 8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części aktywnych środków ogniowychex.sekcja XVII IIISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych produkowane według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych lub policyjnych: 1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne, obserwacyjne i nawigacyjneex.sekcja XVI, ex.dział 90, 91 2. Sprzęt i systemy łącznościex.sekcja XVI, ex.dział 90 3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne 4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich częściex.sekcja XVI 5. Specjalne źródła zasilaniaex.dział 85 6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex.dział 90, 91 7. Środki transportuex.sekcja XVII 8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowych i policyjnychsekcje różne IVMateriały wybuchowe, produkty pirotechniczne, stopy piroforyczne, niektóre materiały łatwo palne przeznaczone do innych celów niż wojskowe i policyjnedział 36, z wyłączeniem ex.3605 VBroń i amunicja, ich części i akcesoria przeznaczone do innych celów niż wojskowe i policyjne (w tym broń myśliwska, sportowa i obezwładniająca)9302 - 9307 VIUsługi budowlano-montażowe, instalacyjne oraz remontowe wojskowych i policyjnych obiektów, sprzętu i jego elementów, a także usługi i osiągnięcia naukowe i techniczne, w tym szkoleniowe, związane z działalnością wojskową lub policyjnąnie katalogowane ex. Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji w przywozie VIIRóżne przetwory spożywcze: 1. Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej2103 90 30 0 2. Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów2106 90 20 0 VIIINapoje alkoholowe: 1. Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21 10 9, 2204 21 99 0, 2204 29 10 9, 2204 29 99 0, 2204 30 10 9, 2204 30 96 9, 2204 30 98 9 2. Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205 10 90 9, 2205 90 90 9 3. Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej2206 00 10 9, 2206 00 31 9, 2206 00 39 9, 2206 00 51 9, 2206 00 59 9, 2206 00 81 9, 2206 00 89 9 4. Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone; o dowolnej mocy2207 5. Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208, z wyjątkiem 2208 90 69 1 IXCygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402 XPaliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji: 1. Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe2709 00 2. Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze2710 00, z wyjątkiem: 2710 00 81 0, 2710 00 83 0, 2710 00 85 0, 2710 00 87 0, 2710 00 88 0, 2710 00 89 0, 2710 00 92 0, 2710 00 94 0, 2710 00 96 0, 2710 00 98 0 3. Gaz ziemny2711 11 00 0, 2711 21 00 0 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów, złomu żeliwa i stali oraz metali nieżelaznych w 1997 r. (Dz. U. Nr 155, poz. 770) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w § 1, nie dotyczą towarów: 1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą", 2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 16 grudnia 1996 r. (poz. 770) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWielkość kontyngentu I półroczeII półrocze 72047204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali 7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC) - Odpady i złom ze stali stopowej: 7204 21- - Ze stali nierdzewnej: 7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC) 7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC) 7204 29 00 0- - Pozostałe 7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC) - Pozostałe opady i złom: 7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie: 7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania i pilnikowania (ECSC)250 000 ton250 000 ton - - - Ażury z okrawania i tłoczenia: 7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC) 7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC) 7204 49- - Pozostałe: 7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC) - - - Pozostałe: 7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC) - - - - Pozostałe: 7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC) 7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC) 74047404 00Odpady miedzi i złom: 7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej100 ton100 ton - Stopów miedzi: 7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)50 ton50 ton 7404 00 99 0- - Pozostałe ex.7404 00 99 0Odpady stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz)7,5 tony7,5 tony ex.7404 00 99 0Granulaty polimetaliczne na osnowie miedzi o zawartości miedzi w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych i elektrotechnicznych kabli zawierających miedź i stopy miedzi z innymi pierwiastkami1 350 ton1 350 ton 75037503 00Odpady niklu i złom: 7503 00 10 0- Niklu niestopowego2,5 ton2,5 ton 7503 00 90 0- Stopów niklu2,5 ton2,5 ton 76027602 00Odpady aluminium i złom: - Odpady: 7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm ex.7602 00 11 0Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu17,5 tony17,5 tony ex.7602 00 11 0Odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm1 950 ton1 950 ton 7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)25 ton25 ton 7602 00 90 0- Złom ex.7602 00 90 0Złom kawałkowy40 ton40 ton ex.7602 00 90 0Granulaty polimetaliczne na osnowie aluminium o zawartości aluminium w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych i elektrotechnicznych kabli zawierających aluminium i stopy aluminium z innymi pierwiastkami1 350 ton1 350 ton 78027802 00 00 0Odpady ołowiu i złom75 ton75 ton 79027902 00 00 0Odpady cynku i złom25 ton25 ton 80028002 00 00 0Odpady cyny i złom5 ton5 ton Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 155, poz. 771) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: 1) w ustawie z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 124, poz. 585): a) w art. 1 w pkt 1 zamiast wyrazów "4. Jeżeli złożony został wniosek o rentę lub emeryturę, obowiązek ubezpieczenia ustaje z końcem kwartału, w którym wydana została decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż z końcem kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo." powinny być wyrazy "4. Równoznaczne z odstąpieniem od ubezpieczenia na wniosek jest nieopłacenie w terminie składki, chyba że rolnik obowiązany do jej opłacenia, przed upływem terminu płatności, wystąpił o jego odroczenie albo nieopłacenie składki w terminie było skutkiem siły wyższej.", b) w art. 1 w pkt 2 w dodawanym art. 3a zamiast wyrazów "4. Jeżeli ustawa uzależnia ustanie ubezpieczenia od ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury lub renty, ubezpieczenie ustaje z końcem kwartału, w którym wydano decyzję lub ogłoszono orzeczenie sądu w przedmiocie ustalenia tego prawa, lecz nie wcześniej niż z końcem kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo. Jeżeli ustalenie prawa do emerytury lub renty nie stało się prawomocne, ubezpieczenie ulega przywróceniu." powinny być w wyrazy "4. Jeżeli złożony został wniosek o rentę lub emeryturę, obowiązek ubezpieczenia ustaje z końcem kwartału, w którym wydana została decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż z końcem kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo."; 2) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych (Dz. U. Nr 145, poz. 673) w § 1 w pkt 2, w zapisie § 5 pkt 1 lit. b) zamiast wyrazów "Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście" powinny być wyrazy "Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście". Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów. (Dz. U. Nr 155, poz. 772) 1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 21, poz. 91), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 grudnia 1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656), 2) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 października 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557), 3) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 kwietnia 1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236), 4) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374), 5) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789), 6) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia nie obejmuje: 1) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 grudnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.", 2) § 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557), który stanowi: "§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.", 3) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 kwietnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.", 4) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.", 5) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia." 6) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia." Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 772) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów. Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 i art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne Zakres obowiązywania § 1. 1. Pojazdy dopuszczone w kraju do ruchu na drogach powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w niniejszym rozporządzeniu. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy: 1) 1)pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych pojazdów Sił Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw, 2) pojazdów specjalnych straży pożarnych i Służby Więziennej, 3) tramwajów. 3. Pojazdy zarejestrowane za granicą, znajdujące się czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w Konwencji o ruchu drogowym. Wymiary i masy pojazdów § 2. 1. Długość pojazdów nie może przekraczać: 1) pojedynczego pojazdu, z wyjątkiem naczepy -12,00 m, 2) pojazdu członowego -16,50 m, 3) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy -18,35 m, 4) autobusu przegubowego -18,00 m, 5) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m, 6) zespołu złożonego z motocykla lub roweru i przyczepy - 4,00 m. 2. Szerokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 3, § 43 ust. 3 pkt 1, § 52 ust. 3 i § 63 ust. 1 pkt 1, nie może przekraczać 2,5 m; szerokość nie obejmuje lusterek na przegubowych wysięgnikach, świateł umieszczonych na bokach pojazdu oraz elementów elastycznych wykonanych z gumy lub tworzyw sztucznych. 3. Szerokość pojazdu ciężarowego z nadwoziem typu furgon nie może przekraczać 2,6 m, jeżeli jego ściany są zaopatrzone w izolację termiczną. 4. Wysokość pojazdu nie może przekraczać 4 m. 5. Odległość między osią siodłowego urządzenia sprzęgającego a tylnym obrysem naczepy nie może przekraczać 12 m. 6. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a dowolnym punktem przedniej części naczepy nie może przekraczać 2,04 m. 7. Pojazd samochodowy i zespół pojazdów powinien mieć możliwość poruszania się wewnątrz pierścienia o promieniu zewnętrznym 12,5 m i promieniu wewnętrznym 5,3 m. § 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów nie może przekraczać: 1) pojazdu pojedynczego, z wyjątkiem naczepy: a) dwuosiowego -16 t, b) o liczbie osi większej niż dwie - 24 t, 2) pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy (naczepy): a) o liczbie osi nie większej niż cztery - 32 t, b) o liczbie osi większej niż cztery - 42 t, 3) autobusu przegubowego - 28 t. 2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą walców drogowych. § 3a. 2) Za oś pojedynczą uważa się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, za oś wielokrotną zaś - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 2 m. § 4. 1. Nacisk osi pojedynczej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać 80 kN. 2. Nacisk osi wielokrotnej nie może przekraczać sumy dopuszczalnych nacisków osi składowych. 3. Nacisk osi składowej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać przy odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej: 1) do 1,20 m - 57,5 kN, 2) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 65,0 kN, 3) powyżej 1,30 m - 72,5 kN. 4. Pojazdy, których nacisk osi przekracza wielkości określone w ust. 1 lub 3, lecz nie przekracza 100 kN, w odniesieniu do osi pojedynczej i wielkości określonych w ust. 5, dopuszcza się do ruchu na: 1) drogach krajowych oznaczonych numerami jednocyfrowymi i dwucyfrowymi, 2) odcinkach dróg krajowych oznaczonych numerami trzycyfrowymi, ze znakami z obrzeżem składającym się z białych i czarnych kwadratów, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, 3) odcinkach dróg oznaczonych znakami zakazu wjazdu pojazdów o nacisku osi większym niż 100 kN, 4) drogach leżących w ciągu dróg wymienionych w pkt 1-3 oraz na trasach regularnej komunikacji autobusowej w granicach administracyjnych miast. 5. Nacisk osi składowej pojazdów, o których mowa w ust. 4, nie może przekraczać przy odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej: 1) do 1,10 m - 57,5 kN, 2) powyżej 1,10 m do 1,20 m - 65,0 kN, 3) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 72,5 kN, 4) powyżej 1,30 m - 80,0 kN. 6. (skreślony). 3) § 5. 1. Dane techniczne pojazdu, a zwłaszcza dopuszczalną ładowność lub dopuszczalną masę całkowitą pojazdu oraz liczbę miejsc w pojeździe, określa organ dokonujący rejestracji pojazdu na podstawie: 1) danych zawartych w świadectwie homologacji, a w odniesieniu do pojazdów, na które świadectwo nie zostało wydane - danych wytwórni, z zachowaniem przepisów § 3 i 4, 2) stwierdzenia stacji kontroli pojazdów upoważnionej do dokonywania badań technicznych: a) w razie niemożliwości ustalenia danych, o których mowa w pkt 1, b) w razie dokonania przeróbki pojazdu powodującej zmianę jego dopuszczalnej ładowności lub dopuszczalnej masy całkowitej albo liczby miejsc, c) w odniesieniu do pojazdu złożonego z elementów różnych marek i typów, którego markę określa się jako "SAM". 2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 organ dokonujący rejestracji pojazdu lub stacja kontroli pojazdów może ponadto zażądać opinii rzeczoznawcy. Rozdział 2 Pojazdy samochodowe i przyczepy przeznaczone do łączenia z tymi pojazdami Warunki ogólne § 6. Pojazdy samochodowe i przyczepy zwane są w skrócie w dalszych przepisach niniejszego rozdziału "pojazdami". § 7. 1. Zderzaki i klamki drzwi pojazdu nie mogą powodować niebezpieczeństwa zaczepienia innego uczestnika ruchu. 2. Daszek reflektora albo krawędź wystającej części reflektora lub nadwozia, przykrywającej częściowo reflektor, powinny być zaokrąglone. 3. 4) Pojazd, którego zwis tylny jest większy niż 600 mm i wzniesiony nad powierzchnię jezdni więcej niż 700 mm przy zachowanej masie własnej, powinien być wyposażony w tylny zderzak lub inne urządzenie ochronne, zabezpieczające przed wjechaniem pod niego innego pojazdu, odpowiadające warunkom określonym w ust. 1 oraz warunkom następującym: 1) odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 550 mm przy zachowanej masie własnej pojazdu, 2) odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 600 mm, 3) szerokość nie może przekraczać w żadnym miejscu najszerszej tylnej osi, mierząc na skrajnych zewnętrznych punktach kół (wyłączając odkształcenia opon występujące w pobliżu ich styku z jezdnią), i nie może być mniejsza niż 100 mm po każdej stronie, 4) końce belki poprzecznej nie powinny być wygięte w kierunku do tyłu oraz nie powinny posiadać zewnętrznych ostrych krawędzi, 5) powinno mieć odpowiednią wytrzymałość i być dobrze zamocowane; wysokość przekroju poprzecznego belki nie może być mniejsza niż 100 mm. 4. Zderzaka lub urządzenia ochronnego (ust. 3) nie wymaga się na pojazdach, których konstrukcja uniemożliwia wjechanie pod nie innego pojazdu, na samochodach i przyczepach samowyładowczych, na ciągnikach siodłowych i przyczepach dłużycowych. 5. 5) Pojazdy przystosowane do ciągnięcia przyczep oraz przyczepy powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia sprzęgające. § 8. 1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób powinny być wyposażone w: 1) urządzenia zapewniające przewietrzanie i ogrzewanie wnętrza, jeżeli są one pomieszczeniami zamkniętymi, 2) drzwi zaopatrzone w zamki uniemożliwiające samoczynne lub nie zamierzone ich otwarcie się. 2. Zawiasy drzwi umieszczonych z boku pojazdu i otwieranych na boki powinny znajdować się z przodu; dotyczy to pojazdów, których konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, z wyjątkiem pojazdów Sił Zbrojnych. 3. Wnętrze kabiny kierowcy oraz pomieszczeń przeznaczonych do przewozu osób powinno odpowiadać następującym warunkom: 1) jeżeli jest pomieszczeniem zamkniętym, powinno być szczelne i uwzględniać określone odrębnymi przepisami warunki dotyczące dopuszczalnego poziomu hałasu, 2) siedzenia powinny być przymocowane do nadwozia, również gdy są przesuwane, w sposób uniemożliwiający nie zamierzone zmiany ich położenia, 3) górna część oparcia przednich siedzeń samochodu osobowego powinna być miękko wyściełana; nie dotyczy to samochodu terenowego, 4) tablica rozdzielcza powinna być przynajmniej u dołu zaokrąglona, 5) mechanizm do otwierania i zamykania dachu powinien być tak urządzony, aby nie działał samoczynnie, również w razie zderzenia, 6) 6) posiadać wyjścia w postaci drzwi lub okien, co najmniej po jednym na każdą stronę pojazdu, umożliwiające w razie konieczności wyjście na zewnątrz z każdej strony pojazdu. 4. Szyby pojazdu: 1) nie powinny dawać ostrych odprysków w razie rozbicia; przednia szyba powinna zapewnić kierowcy pełną i wyraźną widoczność bez zniekształcenia obrazu, a w razie rozbicia - zapewniać jeszcze dostateczną widoczność drogi, 2) powinny być umocowane w taki sposób lub sporządzone z takiego tworzywa, aby w razie konieczności istniała możliwość wyjścia na zewnątrz pojazdu co najmniej przez jeden otwór okienny z każdej strony pojazdu, 3) powinny być ocechowane w miejscu widocznym od zewnątrz. § 9. 1. Pojazd powinien być tak zbudowany i utrzymany, aby: 1) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu z odległości 0,5 m nie przekraczał w odniesieniu do: a) pojazdów, które były poddane badaniom homologacyjnym - wartości ustalonej w trakcie badań homologacyjnych o 5 dB (A), b) pozostałych pojazdów - wartości podanych w poniższej tabeli w dB (A): Lp.PojazdRodzaj silnika o zapłonie iskrowymo zapłonie samoczynnym 1Motocykle z silnikiem o pojemności skokowej: - nie przekraczającej 125 cm394- - większej niż 125 cm396- 2Samochody osobowe9396 3Pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem samochodów osobowych93102 4Pozostałe pojazdy samochodowe98108 2) 7) w spalinach pojazdu z silnikiem o zapłonie iskrowym: a) zawartość tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) nie przekraczała: - 0,5% objętości spalin (CO) i 100 ppm (CH), mierzona na biegu jałowym silnika, a w odniesieniu do motocykli - 4,5% objętości spalin (CO), - 0,3% objętości spalin (CO) i 100 ppm (CH), mierzona z podwyższoną prędkością obrotową silnika (z zakresu od 2000 min-1 do 3000 min-1); wymóg ten nie dotyczy motocykli, z wyjątkiem pojazdu, dla którego w świadectwie homologacji potwierdzono wartości wyższe, stanowiące dla tego pojazdu kryterium oceny, b) wartość współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinna zawierać się w granicach od 0,97 do 1,03, mierzona z podwyższoną prędkością obrotową silnika (z zakresu od 2000 min-1, do 3000 min-1), w przypadku pojazdu wyposażonego w sondę lambda, 3) 8) zadymienie spalin pojazdu z silnikiem o zapłonie samoczynnym, mierzone przy swobodnym przyspieszeniu silnika w zakresie od prędkości obrotowej biegu jałowego do maksymalnej prędkości obrotowej, wyrażone w postaci współczynnika pochłaniania światła, nie przekraczało: 2,5 m-1, a w odniesieniu do silników z turbodoładowaniem 3,0 m-1, 4) urządzenia zapłonu iskrowego nie wytwarzały zakłóceń radioelektrycznych, przekraczających poziom określony w obowiązującej normie, 5) układ zasilania: a) był szczelny, niezależnie od warunków zewnętrznych oraz drgań występujących podczas pracy pojazdu, b) był zabezpieczony przed możliwością zetknięcia z przeszkodami znajdującymi się na drodze oraz przed nadmiernym nagrzewaniem, tarciem i innymi nienaturalnymi warunkami, c) był zabezpieczony przed korozją, 6) zbiornik paliwa, w tym również zbiornik paliwa niezależnej instalacji ogrzewczej, z wyjątkiem zbiornika paliwa motocykla: a) nie był umieszczony w kabinie kierowcy lub w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób ani też bezpośrednio do niego nie przylegał; przegroda lub ścianka oddzielająca zbiornik od tych pomieszczeń powinna być wykonana z materiału niepalnego, b) był tak umieszczony, aby w razie jego uszkodzenia lub przelania paliwo nie ściekało na elementy układu wydechowego, c) nie miał wlewu paliwa w kabinie kierowcy, w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób, w komorze silnikowej lub w bagażniku; jeżeli wlew paliwa umieszczony jest z boku pojazdu, to korek wlewu paliwa w położeniu zamkniętym nie może wystawać poza obrys nadwozia, 7) instalacja elektryczna: a) była zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym wskutek tarcia o inne elementy pojazdu, a także przed korozją, b) była wyposażona w umieszczony w łatwo dostępnym miejscu wyłącznik, umożliwiający odłączenie akumulatora od instalacji elektrycznej bez użycia narzędzi; dotyczy to samochodów ciężarowych i specjalnych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ciągników siodłowych i balastowych oraz autobusów o liczbie miejsc większej niż 15 łącznie z miejscem kierowcy, 7a) 9) nie występowały wyraźne wycieki w postaci spadających kropel materiałów eksploatacyjnych z zespołów i układów pojazdów, 7b) 9) układ odpowietrzania skrzyni korbowej silnika o zapłonie iskrowym (z wyjątkiem silnika dwusuwowego) był kompletny i szczelny; nie dotyczy to motocykli, 7c) 9) układ pochłaniania par paliwa ze zbiornika paliwa pojazdu z silnikiem o zapłonie iskrowym był kompletny i szczelny, 8) istniała możliwość jazdy do tyłu: nie dotyczy motocykli. 2. Metody pomiaru wielkości, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, określają odrębne przepisy. 3. Kierownica w pojeździe samochodowym o liczbie kół większej niż trzy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, powinna być umieszczona po lewej stronie pojazdu. 4. Wózek boczny motocykla powinien być umieszczony po jego prawej stronie. 5. Pojazd samochodowy o nacisku osi kierowanej lub sumie nacisków osi kierowanych, przekraczających 45 kN, powinien mieć układ kierowniczy z mechanizmem wspomagającym. W razie uszkodzenia tego mechanizmu powinna być zapewniona kierowalność pojazdem. Wyposażenie § 10. 1. Pojazd samochodowy powinien być wyposażony: 1) w tabliczkę trwale umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym, podającą co najmniej: a) markę fabryczną, typ i model pojazdu, b) rok produkcji pojazdu, c) 10) numer identyfikacyjny pojazdu (VIN); numer ten powinien być również wybity na podwoziu (nadwoziu) pojazdu, 2) w samoczynne wycieraczki przedniej szyby w liczbie zapewniającej odpowiednie pole widzenia kierowcy oraz w urządzenie do zmywania tej szyby; nie dotyczy to pojazdów wyposażonych w przednią szybę o takich wymiarach i kształcie, że kierowca bez zmiany normalnej pozycji może obserwować drogę nie poprzez tę szybę, 3) w prędkościomierz umieszczony w polu widzenia kierowcy oraz w drogomierz, 4) w lusterka: a) co najmniej jedno lusterko zewnętrzne po lewej stronie pojazdu -- w odniesieniu do samochodów osobowych i motocykli, b) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej i jedno po prawej stronie pojazdu - w odniesieniu do pozostałych pojazdów oraz do samochodów osobowych ciągnących przyczepę, c) wewnętrzne - w odniesieniu do autobusów i samochodów osobowych; lusterka powinny zapewniać kierującemu niezbędną dla bezpieczeństwa ruchu widoczność do tyłu, 5) w sygnał dźwiękowy o ciągłym i nieprzeraźliwym tonie, o poziomie dźwięku mierzonym podczas postoju pojazdu z odległości 3 m, nie mniejszym niż: a) 87 dB (A) w odniesieniu do motocykli, b) 96 dB (A) w odniesieniu do pozostałych pojazdów; metodę pomiaru poziomu dźwięku określają odrębne przepisy, 6) w punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa: a) 11) na przednich siedzeniach - w pojazdach samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, b) 12) na siedzeniach innych niż przednie, skierowanych do przodu - w samochodach osobowych; nie dotyczy to pojazdów z nadwoziem otwartym, 7) w pasy bezpieczeństwa na siedzeniach wyposażonych w punkty kotwiczenia, z wyjątkiem pojazdów z nadwoziem otwartym, 8) w zagłówki na siedzeniach wyposażonych w pasy bezpieczeństwa mocowane co najmniej w trzech punktach, z wyjątkiem pojazdów z nadwoziem otwartym, 9) w błotniki lub inne elementy nadwozia lub podwozia, o szerokości nie mniejszej niż szerokość opony, a w przypadku kół bliźniaczych - nie mniejszej niż odległość między zewnętrznymi krawędziami opon; ponadto błotniki samochodów osobowych i motocykli, przy masie własnej pojazdu, powinny odpowiadać następującym warunkom: a) kąt opasania koła przez błotnik powinien być taki, aby obejmował co najmniej z przodu 30° i z tyłu 50° od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś koła, b) odległość między zewnętrzną krawędzią błotnika a osią koła w wymaganym kącie opasania nie może być większa niż dwukrotna wartość statycznego promienia opony, c) najniższy punkt przecięcia tylnej krawędzi błotnika lub innego elementu pełniącego jego funkcję w płaszczyźnie symetrii opony nie może znajdować się wyżej niż 150 mm ponad poziomą płaszczyzną przechodzącą przez oś koła; błotników nie wymaga się na pojazdach wyjątkowej konstrukcji, 10) w fartuchy odpowiednio przedłużające tylne błotniki od tyłu albo umieszczone dalej od kół niż błotniki, jeżeli przy masie własnej pojazdu błotnik lub inny znajdujący się w płaszczyźnie symetrii opony za tylnym kołem element nadwozia lub podwozia, osłaniający tylne koło (koła), położony jest wyżej nad jezdnią niż 0,25 odległości tego elementu od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś tylnego koła (kół), a dla samochodów osobowych i motocykli - wyżej niż ta odległość; odległość dolnej krawędzi fartucha od jezdni nie powinna przekraczać tych wielkości; szerokość fartucha nie powinna być mniejsza niż szerokość opony (opon); sztywność fartuchów powinna zapewniać ograniczenie do minimum ochlapywania pojazdów jadących z tyłu; fartuchów nie wymaga się w pojazdach o konstrukcji uniemożliwiającej ich umieszczenie, 11) w urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby niepowołane, 12) w trójkąt do ustawiania na drodze, przeznaczony do ostrzegania o obecności unieruchomionego pojazdu; nie dotyczy to motocykli jednośladowych, 13) w gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia; nie dotyczy to motocykli, 14) w tłumik wydechu - w odniesieniu do pojazdów napędzanych silnikiem spalinowym; wylot rury wydechowej nie może być skierowany w prawą stronę, 15) w urządzenie rejestrujące samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy oraz postoju; dotyczy to pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej 9 t i powyżej, z wyjątkiem autobusów używanych w komunikacji miejskiej i pojazdów Sił Zbrojnych. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1, 9, 10 i 12 stosuje się również do przyczep. 3. Pojazd samochodowy nie może być wyposażony w silnik: 1) dwusuwowy; nie dotyczy to motocykli, 2) o zapłonie iskrowym; nie dotyczy to pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, pojazdów specjalnych, pojazdów Sił Zbrojnych oraz pojazdów organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw. 4. Pojazd powinien być wyposażony w ogumienie pneumatyczne, o nośności dostosowanej do nacisku koła oraz dostosowane do maksymalnej prędkości pojazdu; ciśnienie w ogumieniu powinno być zgodne z zaleceniami wytwórni dla danej opony i obciążenia pojazdu. 5. Pojazd nie może być wyposażony: 1) w opony różnej konstrukcji (w tym także o różnej rzeźbie bieżnika) na kołach jednej osi, 2) w odniesieniu do pojazdu samochodowego o dwóch osiach z kołami pojedynczymi: a) w opony diagonalne lub diagonalne z opasaniem na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony radialne, b) w opony diagonalne na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony diagonalne z opasaniem, 3) w opony różnej konstrukcji (w tym także o różnej rzeźbie bieżnika) na osiach wchodzących w skład osi wielokrotnej, 4) w opony, których wskaźniki pokazują graniczne zużycie bieżnika, a w odniesieniu do opon nie zaopatrzonych w takie wskaźniki - o głębokości rzeźby bieżnika mniejszej niż 1,5 mm, 5) w opony o widocznych pęknięciach obnażających lub naruszających ich osnowę, 6) w opony z umieszczonymi trwale, wystającymi na zewnątrz elementami przeciwślizgowymi. 6. Samochód ciężarowy i specjalny o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, autobus oraz przyczepa mogą być wyposażone w sygnał akustyczny ostrzegający o cofaniu się pojazdu; sygnał ten powinien się włączać i wyłączać równocześnie z włączeniem lub wyłączeniem światła cofania, a w odniesieniu do pojazdów nie wyposażonych w to światło - z włączeniem lub wyłączeniem biegu wstecznego. Światła § 11. 1. Pojazd powinien być wyposażony w następujące światła zewnętrzne: 1) drogowe - pojazd samochodowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, 2) mijania - pojazd samochodowy, 3) kierunkowskazy - pojazd samochodowy i przyczepa, 4) hamowania "stop" - pojazd samochodowy i przyczepa, 5) oświetlające tylną tablicę rejestracyjną - pojazd samochodowy i przyczepa, 6) pozycyjne przednie - pojazd samochodowy oraz przyczepa o szerokości 1,6 m lub więcej, 7) pozycyjne tylne - pojazd samochodowy i przyczepa, 8) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - pojazd samochodowy, 9) odblaskowe tylne trójkątne - przyczepa, 10) odblaskowe przednie - przyczepa, 11) odblaskowe boczne - pojazd samochodowy o długości przekraczającej 6 m, ciągnik siodłowy i przyczepa, 12) awaryjne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i przyczepa, 13) przeciwmgłowe tylne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i przyczepa, 14) cofania - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, 15) obrysowe przednie i tylne - pojazd samochodowy i przyczepa, których szerokość przekracza 2,1 m; przepisy pkt 12-15 nie dotyczą pojazdów Sił Zbrojnych. 2. Ponadto dopuszcza się wyposażenie pojazdu w następujące światła: 1) drogowe - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt 1, 2) przeciwmgłowe przednie - pojazdu samochodowego, 3) pozycyjne przednie - przyczepy innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 6, 4) postojowe - pojazdu samochodowego o długości nie przekraczającej 6 m i szerokości nie przekraczającej 2 m; zabrania się umieszczania tych świateł na innych pojazdach, 5) odblaskowe boczne - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt 11, 6) odblaskowe przednie - pojazdu samochodowego, 7) jazdy dziennej - pojazdu samochodowego, 8) 13) pozycyjne boczne - pojazdu samochodowego, z wyjątkiem motocykla i przyczepy, 9) obrysowe przednie i tylne - pojazdu samochodowego i przyczepy, których szerokość przekracza 1,8 m, 10) cofania - przyczepy, 11) awaryjne - motocykla, 12) przeciwmgłowe tylne - motocykla, 13) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - przyczepy. 3. Na wózku bocznym motocykla: 1) powinny być umieszczone światła: a) pozycyjne przednie, b) pozycyjne tylne, c) odblaskowe tylne, d) kierunkowskazy, odpowiadające warunkom określonym dla tych świateł; światła pozycyjne powinny się włączać i wyłączać równocześnie ze światłami pozycyjnymi motocykla, 2) zabrania się umieszczania światła drogowego, światła mijania i światła przeciwmgłowego. § 12. 1. Światła powinny odpowiadać następującym warunkom ogólnym: 1) światła przeznaczone do oświetlania drogi przed pojazdem powinny być umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia świetlnego, 2) osie świateł sygnalizacyjnych powinny być równoległe do płaszczyzny jezdni, osie świateł odblaskowych bocznych powinny być ponadto prostopadłe do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, a osie pozostałych świateł sygnalizacyjnych - równoległe do tej płaszczyzny; dopuszcza się odchylenia od powyższych kierunków nie większe niż 3°, 3) światła tego samego rodzaju powinny mieć takie same właściwości świetlne i powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu; warunek symetrii rozmieszczenia nie dotyczy świateł oświetlających tylną tablicę rejestracyjną oraz pojedynczych świateł cofania i przeciwmgłowych tylnych, 4) nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu; nie dotyczy to świateł drogowych; światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia, 5) światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) - z tyłu, z wyjątkiem światła cofania oraz świateł dodatkowych przewidzianych w § 22 ust. 1 pkt 8, § 24 ust. 2, § 25 ust. 3, § 26 ust. 2 oraz w § 30 ust. 1, 6) połączenia elektryczne powinny zapewniać, aby: a) 14) światła drogowe, mijania, przeciwmgłowe przednie, pozycyjne przednie i boczne oraz obrysowe nie mogły być włączone, jeżeli nie są włączone równocześnie światła pozycyjne tylne, b) włączenie świateł drogowych, mijania lub przeciwmgłowych przednich powodowało równoczesne włączenie światła oświetlającego tylną tablicę rejestracyjną oraz świateł pozycyjnych przednich. 2. Światła powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym, określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Hamulce § 13. 1. Pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla i trzykołowego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1 t, powinien być wyposażony w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy działający na wszystkie koła - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu i zatrzymania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego prędkości i obciążenia oraz od kąta wzniesienia lub spadku jezdni, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy bez użycia rąk; w odniesieniu do pojazdu inwalidzkiego dopuszcza się użycie jednej ręki, 2) hamulec awaryjny działający na koła co najmniej jednej osi pojazdu, przeznaczony do zatrzymania pojazdu w razie awarii hamulca roboczego, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy z możliwością trzymania kierownicy przynajmniej jedną ręką, 3) hamulec postojowy, przeznaczony do unieruchamiania pojazdu na wzniesieniu i spadku, z możliwością: a) działania podczas nieobecności kierowcy, przy czym robocze części hamulca powinny pozostawać w położeniu zahamowania za pomocą wyłącznie mechanicznego urządzenia, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy; hamulca postojowego nie wymaga się, jeżeli hamulec awaryjny (pkt 2) spełnia warunki określone w niniejszym punkcie. 2. Trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1 t powinien być wyposażony w: 1) dwa niezależne hamulce łącznie działające na wszystkie koła, 2) hamulec postojowy działający na koło (koła) co najmniej jednej osi; hamulec ten może mieć wspólne części z jednym z hamulców wymienionych w pkt 1 i powinien być niezależny od hamulca działającego na koło (koła) drugiej osi. 3. Motocykl powinien być wyposażony w dwa niezależne hamulce, z których jeden działa co najmniej na przednie koło (koła), a drugi - co najmniej na tylne koło (koła). 4. Motocykl z bocznym wózkiem powinien być wyposażony w hamulce wymienione w ust. 3, z tym że jeśli skuteczność hamowania spełnia wymagania określone w § 15 ust. 2 lp. 2, hamulec działający na koło wózka nie jest wymagany. 5. Przyczepa powinna być wyposażona w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy: a) spełniający wymagania określone w ust. 1 pkt 1, b) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 7, c) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy połączenia z pojazdem ciągnącym, 2) hamulec postojowy: a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego, b) uruchamiany z zewnątrz, a w odniesieniu do przyczepy przeznaczonej do przewozu osób - uruchamiany również z wnętrza przyczepy; przez uruchamianie rozumie się również zwalnianie hamulca. 6. Przepis ust. 5 nie dotyczy: 1) przyczepy lekkiej, pod warunkiem że niezależnie od urządzenia łączącego przyczepa ta ma dodatkowe połączenie (łańcuch, linka), które w razie zerwania głównego urządzenia łączącego będzie zapobiegało dotykaniu jezdni przez dyszel i zapewniało niezbędną kierowalność przyczepy; jeżeli jednak dopuszczalna masa całkowita takiej przyczepy jest większa niż połowa masy własnej pojazdu ciągnącego, powinna ona spełniać wymagania określone w ust. 7, 2) jednoosiowej przyczepy dłużycowej. 7. 15) W przyczepie o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, przeznaczonej do ciągnięcia przez pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi nie mniej niż 1,33 dopuszczalnej masy całkowitej przyczepy, dopuszcza się hamulec roboczy typu bezwładnościowego (najazdowy), działający co najmniej na koła jednej osi; nie dotyczy to naczepy oraz przyczepy autobusowej. § 14. 1. Hamulce pojazdu powinny zachowywać wymaganą sprawność, niezależnie od drgań i wpływów atmosferycznych, na jakie są narażone w normalnych warunkach eksploatacji. 2. Hamulce powinny ponadto odpowiadać następującym warunkom: 1) równoczesne uruchomienie hamulca roboczego i awaryjnego nie może ujemnie wpływać na działanie żadnego z nich, zarówno gdy oba hamulce są sprawne, jak i w razie uszkodzenia jednego z nich, 2) w razie uszkodzenia hamulca roboczego w pojazdach samochodowych powinna być zapewniona możliwość hamowania takiej liczby kół przez działanie na hamulec roboczy, aby skuteczność hamowania nie była mniejsza niż 30% wymaganej skuteczności; w pojazdach, w których można uzyskać skuteczność hamowania wymaganą dla hamulca awaryjnego, nie wymaga się oddzielnego jego sterowania, 3) 16) działanie hamulca roboczego powinno być odpowiednio rozłożone między osiami; powinno ono być jednakowe dla kół tej samej osi, 4) zużycie hamulców powinno być łatwo kompensowane systemem ręcznej lub samoczynnej regulacji; elementy układu hamulcowego powinny mieć taki zapas. ruchu, aby po nagrzaniu hamulców lub po osiągnięciu określonego stopnia zużycia okładzin możliwe było hamowanie bez konieczności natychmiastowej regulacji, 5) w przypadku hamulca uruchamianego za pomocą energii znajdującej się w zbiorniku, jeżeli hamowanie z wymaganą skutecznością nie jest możliwe bez użycia zgromadzonej energii, pojazd powinien być wyposażony, poza manometrem, w urządzenie wysyłające świetlne lub akustyczne sygnały, ostrzegające o obniżeniu zapasu energii do poziomu równego lub mniejszego niż 65% normalnego poziomu, 6) w przypadku hamulca pneumatycznego połączenie pojazdu ciągnącego z przyczepą powinno składać się co najmniej z dwóch przewodów, 7) w przypadku hamulca hydraulicznego zbiorniczek płynu hamulcowego powinien być umieszczony w miejscu łatwo dostępnym dla kontroli. § 15. 1. Skuteczność hamowania określa się wskaźnikiem, który jest stosunkiem siły hamowania do siły wynikającej z dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu lub stosunkiem opóźnienia hamowania (uzyskanego na drodze poziomej o nawierzchni twardej, suchej i czystej) do przyspieszenia ziemskiego. 2. Wskaźnik skuteczności hamowania nie może być mniejszy niż podany w poniższej tabeli: Lp.PojazdPrzy użyciu hamulcaWartość wskaźnika w % dla pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 1993 r.od dnia 1 stycznia 1994 r. 12345 1Motocykl jednośladowykoła tylnego3333 obu kół4545 2Motocykl z bocznym wózkiem i trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1 twszystkich kół4041 3Samochód osobowyroboczego5252 awaryjnego2326 4Autobusroboczego4545 awaryjnego1922 5Przyczepyroboczego4040 6Pojazdy samochodowe inne niż wymienione w lp. 1-5roboczego4040 awaryjnego1720 3. Hamulce uważa się za sprawne, jeżeli wymagana skuteczność jest uzyskiwana bez nadmiernego odchylenia prostoliniowego toru ruchu pojazdu i nadmiernych drgań. 4. Hamulec postojowy powinien zapewniać unieruchomienie całkowicie obciążonego pojazdu na wzniesieniu i spadku o pochyleniu co najmniej 16%, a całkowicie obciążonego zespołu pojazdów - co najmniej 8%. 5. Sposób sprawdzania skuteczności działania hamulców określają odrębne przepisy. Warunki dodatkowe dla autobusów § 16. 1. Liczba miejsc dla pasażerów siedzących i stojących powinna być tak ustalona, aby nie była przekroczona dopuszczalna masa całkowita autobusu. 2. Przyjmuje się średnią masę jednego pasażera wraz z bagażem w wysokości: 1) dla autobusu miejskiego - 68 kg, 2) dla pozostałych autobusów - 71 kg. § 17. 1. Autobus powinien być wyposażony: 1) po prawej stronie co najmniej w jedne drzwi, a autobus regularnej miejskiej komunikacji publicznej - co najmniej w dwoje drzwi, wyposażonych w uchwyty lub poręcze; w razie urządzenia oddzielnego przedziału kierowcy, przedział ten powinien mieć osobne drzwi prowadzące na zewnątrz autobusu, 2) w wyjścia awaryjne - w odniesieniu do autobusu o długości przekraczającej 6 m; dostęp do tych wyjść nie powinien być niczym utrudniony; siedzenia z oparciem odchylanym oraz z oparciem nie wyższym niż 450 mm nie uważa się za utrudnienie, 3) w dwie gaśnice, z których jedna powinna być umieszczona możliwie blisko kierowcy, a druga - wewnątrz autobusu, w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia; autobus o długości nie przekraczającej 6 m może być wyposażony w jedną gaśnicę, 4) w zasłonę za miejscem kierowcy, zabezpieczającą przed pogorszeniem widoczności drogi w razie włączenia oświetlenia wnętrza autobusu; nie dotyczy to autobusów o długości nie przekraczającej 6 m, 5) w apteczkę doraźnej pomocy, 6) w ogumione koło zapasowe, 7) w urządzenie do oświetlania wnętrza, 8) w zasłony w bocznych oknach, jeżeli nie jest wyposażony w szyby przeciwsłoneczne, 9) w urządzenie służące do dawania sygnałów z wnętrza autobusu do kierowcy, jeżeli znajduje się on w oddzielnym pomieszczeniu, 10) w lusterko wewnętrzne zapewniające kierowcy widoczność wnętrza autobusu, 11) w bagażnik urządzony w taki sposób, aby umieszczony w nim bagaż był zabezpieczony przed wypadnięciem, uszkodzeniem lub zanieczyszczeniem, 12) w napis wskazujący dopuszczalną liczbę miejsc do siedzenia i do stania, 13) w tablice kierunkowe - na autobusie regularnej komunikacji publicznej. 2. Przepisy ust. 1 pkt 5, 6, 8 i 11 nie dotyczą autobusów miejskich. 3. Ponadto autobus może być wyposażony w: 1) dachowe wyjścia awaryjne, 2) światło przeznaczone do oświetlania wyjścia lub wejścia. § 18. 1. Liczba wyjść awaryjnych (§ 17 ust. 1 pkt 2) nie może być mniejsza niż: 1) przy liczbie miejsc dla pasażerów nie większej niż 22 - trzy, 2) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 22, lecz nie większej niż 35 - cztery; dwa z prawej i dwa z lewej strony albo dwa z prawej strony, jedno z lewej i jedno z tyłu, 3) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 35 - pięć; dwa z prawej strony, dwa z lewej strony i jedno z tyłu albo trzy z prawej strony i dwa z lewej strony. 2. Jeżeli miejsce kierowcy znajduje się w pomieszczeniu nie połączonym drzwiami z pomieszczeniem dla pasażerów, pomieszczenie takie powinno być wyposażone w wyjście awaryjne w innej ścianie niż drzwi wejściowe, niezależnie od wyjść awaryjnych dla pasażerów (ust. 1). § 19. Światła przeznaczone do oświetlania wejścia lub wyjścia (§ 17 ust. 3 pkt 2) powinno odpowiadać następującym warunkom: 1) liczba: co najmniej jedno, 2) barwa: biała, 3) rozmieszczenie: nad górną krawędzią drzwi, 4) połączenia elektryczne: włączenie światła może nastąpić po otwarciu drzwi lub równocześnie z otwarciem drzwi, a wyłączenie musi nastąpić równocześnie z zamknięciem drzwi, 5) nie może być bezpośrednio widoczne z zewnątrz autobusu. § 20. 1. Autobus regularnej komunikacji publicznej powinien być wyposażony w tablice kierunkowe (§ 17 ust. 1 pkt. 13): czołową i boczną, a autobus regularnej komunikacji publicznej kursujący na linii oznaczonej numerem lub literą - również w tylną i wewnętrzną. 2. Tablice kierunkowe powinny zawierać następujące napisy: 1) czołowa - oznaczenie stacji początkowej i końcowej trasy komunikacyjnej, a w przypadku linii oznaczonej numerem lub literą - numer (literę) linii, 2) boczna - określenie trasy komunikacyjnej z wyszczególnieniem stacji (przystanków) początkowej i końcowej oraz ważniejszych przystanków na trasie, a w przypadku linii oznaczonej numerem lub literą - również numer (literę) linii, 3) tylna - numer (literę) linii, 4) wewnętrzna - napis określony w pkt 2. 3. Wymiary tablic powinny wynosić co najmniej: 1) czołowej: a) bez numeru (litery) linii - 600 x 150 mm, b) z numerem (literą) linii - 300 x 200 mm, 2) bocznej: a) bez numeru (litery) linii - 600 x 150 mm, b) z numerem (literą) linii - 500 x 250 mm, 3) tylnej - 300 x 200 mm, 4) wewnętrznej - 500 x 250 mm. 4. Tablice kierunkowe powinny być umieszczone w następujący sposób: 1) czołowa - w świetliku nad przednią szybą, a na autobusie bez świetlika - wewnątrz autobusu w prawym górnym narożniku przedniej szyby w taki sposób, aby nie ograniczała w istotny sposób pola widzenia kierowcy, albo z prawej strony pod przednią szybą, 2) boczna - na zewnątrz z prawej strony nadwozia poniżej okien albo wewnątrz autobusu za szybą jednego z okien z prawej strony, 3) tylna - w świetliku nad tylną szybą, a w autobusie bez świetlika - wewnątrz autobusu w prawym dolnym narożniku tylnej szyby albo w osi autobusu poniżej górnej krawędzi tylnej szyby, 4) wewnętrzna - na ściance za kierowcą. 5. Napisy na tablicach kierunkowych powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) barwa: czarna na białym tle, a w przypadku tablic autobusów nie zatrzymujących się na wszystkich przystankach - czerwona na białym tle, 2) powinny być wykonane pismem prostym (blokowym), 3) wielkość liter i cyfr powinna umożliwiać odczytanie napisów z odległości co najmniej 20 m przy dobrej przejrzystości powietrza, 4) numer (litera) linii na tablicach bocznej i wewnętrznej powinien być umieszczony z lewej strony tablicy w czerwonej obwódce o kształcie koła. 6. Miejsca przeznaczone do umieszczenia tablic czołowej i bocznej powinny być wyposażone w światło oświetlające te tablice, odpowiadające następującym warunkom: 1) liczba świateł, ich umieszczenie i natężenie oświetlenia powinny umożliwiać odczytanie napisów z odległości co najmniej 20 m po zapadnięciu zmroku i przy dobrej przejrzystości powietrza, 2) barwa: biała, 3) nie może być bezpośrednio widoczne z zewnątrz i wewnątrz autobusu, 4) włączenie i wyłączenie powinno być niezależne od innych świateł. § 21. Przepisy § 16-20 stosuje się odpowiednio również do trolejbusów i przyczep autobusowych. Warunki dodatkowe dla taksówek § 22. 1. Taksówka powinna być wyposażona w: 1) zalegalizowany taksometr, 2) co najmniej dwa miejsca dla pasażerów, a taksówka bagażowa - co najmniej w jedno miejsce dla pasażera, 3) co najmniej dwoje drzwi z każdego boku nadwozia lub dwoje drzwi z prawej strony, jedne z lewej strony i jedne z tyłu nadwozia; nie dotyczy to taksówki bagażowej, 4) pomieszczenie na podręczny bagaż pasażerów taksówki osobowej, 5) gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia, 6) apteczkę doraźnej pomocy, 7) ogumione koło zapasowe, 8) dodatkowe światło z napisem "TAXI", odpowiadające następującym warunkom: a) liczba: jedno, b) rozmieszczenie: na dachu, z zachowaniem wymagań § 12 ust. 1 pkt 3, w części środkowej lub przedniej, c) barwa: biała /lub żółta samochodowa z czarnymi napisami widocznymi z przodu i z tyłu pojazdu; w taksówce bagażowej napis może być widoczny tylko z przodu pojazdu, d) połączenie elektryczne: światło może być włączone wówczas, gdy taksometr jest wyłączony, niezależnie od włączenia innych świateł i położenia urządzenia umożliwiającego pracę silnika; włączenie lub wyłączenie taksometru powinno powodować równoczesne odpowiednio wyłączenie lub włączenie światła, e) powinno być widoczne po zapadnięciu zmroku z odległości co najmniej 50 m przy dobrej przejrzystości powietrza. 2. Dopuszcza się uzupełnienie światła, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, o dwa światła migające barwy żółtej samochodowej, umieszczone po obu stronach lampy we wspólnej obudowie. Światła te mogą być włączane i wyłączane odrębnym wyłącznikiem przez kierowcę taksówki w razie zagrożenia jego bezpieczeństwa. 3. 17) Dopuszcza się stosowanie dodatkowych lamp z napisami określającymi firmę, jej telefon lub inne dane dodatkowo identyfikujące taksówkę, odpowiadające następującym warunkom: 1) liczba: dwa, 2) rozmieszczenie: na dachu, symetrycznie z lewej i z prawej strony światła z napisem "TAXI", 3) barwa: biała lub żółta samochodowa, 4) nie może utrudniać: czytelności i widoczności oznakowania zasadniczego. Warunki dodatkowe dla pojazdów samochodowych uprzywilejowanych § 23. Pojazdami samochodowymi uprzywilejowanymi mogą być: 1) pojazdy straży pożarnych, 2) karetki sanitarne pogotowia ratunkowego, 3) pojazdy górniczego pogotowia ratunkowego, 4) pojazdy jednostek ratownictwa chemicznego, 5) pojazdy Policji oraz Straży Granicznej, 6) pojazdy Sił Zbrojnych, 7) pojazdy Służby Więziennej, 8) inne pojazdy używane w związku z ratowaniem życia lub mienia albo w celu zmniejszenia skutków katastrofy - na podstawie zezwolenia wydanego przez wojewodę po zasięgnięciu opinii komendanta wojewódzkiego Policji. § 24. 1. Pojazd samochodowy uprzywilejowany powinien być wyposażony w sygnały ostrzegawcze: 1) dźwiękowy, 2) świetlny błyskowy. 2. Pojazd samochodowy uprzywilejowany może być ponadto wyposażony w umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, mocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku strumienia świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł. § 25. 1. Urządzenia wysyłające ostrzegawcze sygnały dźwiękowe powinny spełniać następujące wymagania: 1) wysyłać sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, 2) być umieszczone na zewnątrz pojazdu, 3) fale dźwiękowe powinny być wysyłane co najmniej do przodu, a oś ich rozchodzenia się powinna być równoległa do podłużnej osi symetrii pojazdu; dopuszcza się odchylenie od tego kierunku nie większe niż 15°, 4) być tak urządzone, aby ich włączenie nie było możliwe bez równoczesnego włączenia sygnału świetlnego. 2. Ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy powinien odpowiadać następującym warunkom: 1) 18) liczba świateł: jedno lub dwa; w odniesieniu do pojazdów Policji oraz straży pożarnej - pożarniczych - dopuszcza się trzy lub pięć, 2) rozmieszczenie: na dachu nadwozia (kabiny) w podłużnej płaszczyźnie symetrii pojazdu, a jeżeli są dwa światła - po lewej i po prawej stronie, symetrycznie względem tej płaszczyzny; jeżeli konstrukcja lub wyposażenie pojazdu uniemożliwia takie rozmieszczenie, dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu przy zapewnieniu wymaganej widoczności; trzecie światło powinno być umieszczone z tyłu pojazdu, 3) barwa: niebieska, 4) włączanie świateł błyskowych powinno być niezależne od położenia urządzenia umożliwiającego pracę silnika oraz od włączenia sygnałów dźwiękowych, 5) powinien być widoczny co najmniej z przodu i z boków pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nie powinien oślepiać innych uczestników ruchu. 3. 19) Pojazdy Sił Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw, mogą być dodatkowo wyposażone w sygnały świetlne błyskowe barwy czerwonej, odpowiadające warunkom określonym w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, widoczne co najmniej z przodu i z tyłu pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nie oślepiające innych uczestników ruchu. § 26. 1. Pojazdy samochodowe straży pożarnych - pożarnicze, z wyjątkiem wymienionych w ust. 2, powinny mieć barwę czerwieni sygnałowej, błotniki zaś i zderzaki - barwę białą. Dopuszcza się pojazdy pożarnicze o barwie khaki, również w odniesieniu do błotników i zderzaków. 2. Samochody osobowe operacyjne straży pożarnych z nadwoziem zamkniętym powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy czerwieni sygnałowej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "STRAŻ" barwy białej lub czerwonej. Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "STRAŻ" barwy białej na tle czerwonym. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą pojazdów wojskowych straży pożarnych. § 27. 1. Karetki sanitarne pogotowia ratunkowego powinny mieć barwę kremową lub żółtą samochodową z niebieskim pasem wyróżniającym. Dla karetek reanimacyjnych dopuszcza się dodatkowo pasy wyróżniające barwy czerwonej, umieszczone wokół dachu oraz bezpośrednio pod pasem barwy niebieskiej. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wojskowych karetek sanitarnych, które powinny być oznakowane emblematem czerwonego krzyża na białym tle, umieszczonym co najmniej na każdym boku pojazdu; karetki te mogą być również oznakowane pasem wyróżniającym barwy niebieskiej. § 28. Pojazdy górniczego pogotowia ratunkowego powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy czerwonej. § 29. Pojazdy jednostek ratownictwa chemicznego powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy srebrzystej. § 30. 1. 20) Pojazdy Policji, o których mowa w § 23 pkt 5, z wyjątkiem motocykli, powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy białej oraz umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "POLICJA" barwy białej. Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "POLICJA" barwy niebieskiej na białym tle. 2. 21) W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się pojazdy, o których mowa w § 23 pkt 5, oraz pojazdy jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, nie spełniające warunków określonych w ust. 1 i § 25 ust. 1 pkt 2. 3. Motocykle, o których mowa w § 23 pkt 5, powinny mieć błotniki barwy białej. Z przodu motocykla powinien być umieszczony napis "POLICJA". § 31. 1. 22) Pojazdy Straży Granicznej, z wyjątkiem motocykli, powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy jasnozielonej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "STRAŻ GRANICZNA" barwy jasnozielonej. 2. Motocykle Straży Granicznej powinny mieć błotniki barwy jasnozielonej. Z przodu motocykla powinien być umieszczony napis "SG" barwy jasnozielonej. § 32. 1. Pojazdy Sił Zbrojnych inne niż wymienione w § 26 ust. 3 i § 27 ust. 2, z wyjątkiem motocykli, powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy białej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy barwy białej, określające jego przynależność do określonego organu wojskowego. 2. Motocykle Sił Zbrojnych powinny mieć błotniki barwy białej. Z przodu motocykla powinien być umieszczony napis barwy khaki, określający jego przynależność do określonego organu wojskowego. § 33. Pojazdy Służby Więziennej powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy granatowej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "SW" barwy białej lub granatowej. § 34. Inne pojazdy uprzywilejowane na podstawie zezwolenia wydanego przez wojewodę powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy pomarańczowej. § 35. Pasy wyróżniające o szerokości 8 -15 cm, z zastrzeżeniem § 27 ust. 1, powinny być umieszczone wokół pojazdu poniżej dolnej krawędzi okien. § 36. Oznakowanie określone w § 26-34 nie może być stosowane na pojazdach innych niż pojazdy, dla których zostało ono przewidziane. Warunki dodatkowe dla pojazdów samochodowych przeznaczonych do wykonywania czynności na drodze oraz dla innych pojazdów samochodowych, na które ze względu na bezpieczeństwo ruchu należy zwracać szczególną uwagę § 37. Pojazdy samochodowe przeznaczone do wykonywania czynności na drodze, pojazdy pomocy drogowej i ciągniki balastowe ciągnące przyczepy o szerokości przekraczającej 2,5 m powinny być wyposażone w ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy barwy żółtej samochodowej, widoczny ze wszystkich stron pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i nie powodujący oślepiania innych uczestników ruchu oraz odpowiadający warunkom określonym w § 25 ust. 2 pkt 1, 2 i 4. § 38. 1. Części urządzeń zamontowanych na pojeździe, wystające poza obrys pojazdu, powinny być oznakowane pasami barwy na przemian białej i czerwonej. 2. Części, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w: 1) światło barwy białej, widoczne z przodu i z boków pojazdu - jeżeli część wystaje poza przedni obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m, 2) światło barwy czerwonej, widoczne z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza tylny obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m, 3) światło barwy białej, widoczne z przodu pojazdu, i barwy czerwonej, widoczne z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza boczny obrys pojazdu na odległość większą niż 40 cm od zewnętrznych krawędzi powierzchni świetlnych przednich lub tylnych świateł pozycyjnych. 3. Światła, o których mowa w ust. 2, powinny włączać się i wyłączać jednocześnie ze światłami pozycyjnymi pojazdu oraz nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu. Warunki dodatkowe dla samochodów ciężarowych przewożących osoby § 39. 1. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien odpowiadać następującym warunkom: 1) nie może być wyposażony w silnik zasilany gazem, 2) nadwozie powinno być typu furgon albo skrzyniowe kryte opończą, 3) wysokość burt nadwozia skrzyniowego nie może być mniejsza niż 1100 mm, 4) odchylane burty boczne powinny być krótko spięte, a tylna burta zabezpieczona przed samoczynnym lub nie zamierzonym otwarciem. 2. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien być wyposażony w: 1) stopnie lub drabinkę z poręczą, zapewniającą bezpieczne wsiadanie i wysiadanie, 2) oświetlenie wnętrza, 3) okienka służące do oświetlania i do przewietrzania wnętrza, jeżeli nie ma innych odpowietrzników, 4) przymocowane ławki o długości co najmniej 400 mm na jedną osobę i szerokości (głębokości) nie mniejszej niż 300 mm; odstęp między dwiema sąsiednimi ławkami ustawionymi jedna za drugą nie powinien być mniejszy niż 650 mm, a ustawionymi przeciwległe - 900 mm, wliczając w to szerokość (głębokość) jednej ławki, 5) urządzenie sygnalizacyjne (świetlne lub akustyczne) zapewniające łączność przewożonych osób z kierowcą, 6) apteczkę pierwszej pomocy, 7) ogumione koło zapasowe; koło to może być umieszczone na powierzchni ładunkowej, jeżeli konstrukcja samochodu przewiduje umieszczenie tam tego koła. 3. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien być oznakowany: 1) z przodu napisem "PRZEWÓZ OSÓB" barwy czarnej na białym tle, umieszczonym na prostokątnej tablicy o powierzchni co najmniej 800 cm2, 2) z tyłu - znakiem określającym dopuszczalną prędkość, jeżeli jest ona ograniczona odrębnymi przepisami. 4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą pojazdów: 1) przewożących konwojentów, drużyny robocze i osoby wykonujące czynności ładunkowe, 2) Sił Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw. 5. Przepisy ust. 2 i ust. 3 pkt 2 dotyczą również przyczep dopuszczonych do przewozu osób. Warunki dodatkowe dla pojazdów przystosowanych do zasilania gazem § 40. Pojazdy przystosowane do zasilania gazem powinny odpowiadać warunkom określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Warunki dodatkowe dla pojazdów używanych w ruchu międzynarodowym § 41. 1. Pojazdy i zespoły pojazdów powinny odpowiadać warunkom określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1, dotyczą ciągników siodłowych, samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, autobusów oraz przyczep przeznaczonych do łączenia z tymi pojazdami. Warunki dodatkowe dla pojazdów długich i ciężkich § 42. Pojazd lub zespół pojazdów, którego długość przekracza 12 m albo dopuszczalna masa całkowita przekracza 16 t, powinien być oznakowany z tyłu w sposób określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia; nie dotyczy to autobusów, ciągników siodłowych i przyczep autobusowych. Warunki dodatkowe dla pojazdów przeznaczonych do nauki jazdy i egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania 23) § 42a. 1. Pojazdy przeznaczone do nauki jazdy i egzaminowania, z zastrzeżeniem ust. 2, powinny być wyposażone w: 1) dodatkowy pedał hamulca roboczego, który umożliwia przejęcie sterowania obwodem hamowania, 2) co najmniej dwa miejsca do siedzenia, 3) dodatkowe lusterka zewnętrzne: prawe i lewe, 4) dodatkowe lusterko wewnętrzne, 5) ogrzewaną tylną szybę; dotyczy to samochodów osobowych, 6) apteczkę doraźnej pomocy, 7) ogumione koło zapasowe. 2. Wymogi określone w ust. 1 nie dotyczą rowerów, motorowerów i motocykli. 3. Dopuszcza się wyposażenie pojazdów przeznaczonych do nauki jazdy i egzaminowania w inne dodatkowe urządzenia powtarzające istniejące mechanizmy sterowania i kierowania pojazdem. 4. Pojazdy przeznaczone do nauki i egzaminowania nie mogą być wyposażone w mechanizmy automatycznego sterowania przełożeniem napędu, z wyjątkiem pojazdów przeznaczonych dla inwalidów z uszkodzeniem kończyn. Rozdział 3 Ciągniki rolnicze i pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do łączenia z tymi pojazdami Warunki ogólne § 43. 1. Ciągniki rolnicze, pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do łączenia z tymi pojazdami powinny być tak zbudowane i utrzymane, aby: 1) wystające części, które mogą naruszać stateczność pojazdu lub zagrażać bezpieczeństwu innych uczestników ruchu, mogły być na czas jazdy zdemontowane lub złożone; przepisy § 38 stosuje się odpowiednio, 2) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu silnikowego z odległości 0,5 m nie przekraczał 104 dB (A); przepis § 9 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Do pojazdów, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 7 ust. 1 i 5, § 8 ust. 3 pkt 2 i ust. 4, § 9 ust. 1 pkt 2-5, pkt 6 lit. a) i b), pkt 7 lit. a) i pkt 8. 3. Dopuszcza się również: 1) pojazdy wolnobieżne i przyczepy specjalne o szerokości nie przekraczającej 3 m, 2) pojazdy z gąsienicowym układem jezdnym, jeżeli: a) dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie przekracza 16 t, b) nacisk gąsienicy między skrajnymi krążkami bieżnymi nie przekracza 40 kN na 1 m; przy mechanizmie półgąsienicowym lub przy zastosowaniu dwóch gąsienic, jedna za drugą, nacisk ten nie może przekraczać 60 kN, pod warunkiem że odległość pomiędzy środkami powierzchni styku z jezdnią pierwszej gąsienicy lub kół przedniej osi a środkami powierzchni styku z jezdnią drugiej gąsienicy wynosi co najmniej 3 m, c) gąsienice nie mają ostrych krawędzi mogących uszkodzić nawierzchnię drogi, d) prędkość maksymalna jest konstrukcyjnie ograniczona do 10 km/h; nie dotyczy to pojazdów na gąsienicach gumowych lub z innego tworzywa o odpowiedniej elastyczności, jednak bez elementów metalowych mogących uszkodzić nawierzchnię drogi. Wyposażenie § 44. 1. Pojazdy silnikowe, o których mowa w § 43, powinny: 1) być wyposażone w: a) kabinę lub ramę ochronną, b) wycieraczkę przedniej szyby, zapewniającą dostateczne pole widzenia kierowcy; nie dotyczy to pojazdów wyposażonych w przednią szybę o takich wymiarach i kształcie, że kierowca może obserwować drogę nie poprzez tę szybę, bez zmiany normalnej pozycji, c) 24)prędkościomierz lub inne urządzenia umożliwiające odczyt prędkości jazdy co najmniej na najwyższym biegu; nie dotyczy to pojazdów silnikowych, których konstrukcja uniemożliwia przekroczenie prędkości 25 km/h, d) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej, a drugie po prawej stronie pojazdu, zapewniające strefę widoczności drogi do tyłu co najmniej: - o szerokości 2,5 m w lewo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 10 m od oczu kierowcy, - o szerokości 3,5 m w prawo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 30 m od oczu kierowcy, przy czym w odległości 4 m od oczu kierowcy odległość ta powinna wynosić 0,75 m, 2) odpowiadać warunkom określonym w § 10 ust. 1 pkt 1, pkt 5 lit. b), pkt 11, 12 i 14 oraz ust. 5 pkt 1 i 4-6. 2. Do przyczep, o których mowa w § 43, stosuje się przepisy § 10 ust. 1 pkt 1 i 12, ust. 4 oraz ust. 5 pkt 1 i 4-6. 3. Dopuszcza się przyczepy lekkie specjalne: 1) z kołami nieogumionymi, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy, przy ograniczeniu prędkości jazdy do 10 km/h, 2) z kołami na pełnych obręczach gumowych, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1 kN na 1 cm szerokości obręczy gumowej, przy ograniczeniu prędkości jazdy do 25 km/h. Światła § 45. Do pojazdów, o których mowa w § 43, stosuje się przepisy § 11 ust. 1 i 2 oraz § 12, z tym zastrzeżeniem, że: 1) nie wymaga się wyposażenia w światła: a) mijania i hamowania "stop" - pojazdu, którego konstrukcja uniemożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 10 km/h, b) kierunkowskazy - przyczepy specjalnej, pod warunkiem zachowania widoczności kierunkowskazów pojazdu ciągnącego, c) przeciwmgłowe tylne, d) cofania; jeżeli jednak pojazdy te wyposażone są w powyższe światła, światła te powinny odpowiadać określonym dla nich warunkom, 2) dopuszcza się wyposażenie w światła: a) obrysowe zamiast pozycyjnych - pojazdów wolnobieżnych i przyczep specjalnych o asymetrycznej konstrukcji, b) mijania: - nie odpowiadające wymaganiom § 2 lp. 2 kol. 9 załącznika nr 2 do rozporządzenia, - umieszczone na wysokości nie większej niż 1500 m, odmiennie od przepisu § 2 lp. 2 kol. 10 załącznika nr 2 do rozporządzenia - jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie wysokości nie większej niż 1200 mm, - w liczbie cztery, jeżeli jest to wskazane ze względu na wyposażenie ciągnika w stały lub odejmowalny osprzęt umieszczony z przodu; dodatkowa para lamp noże być umieszczona na wysokości nie większej niż 3000 mm, pod warunkiem że połączenia elektryczne uniemożliwiają równoczesne włączenie obu par świateł, c) tylne światła odblaskowe inne niż trójkątne, umieszczone na wysokości nie większej niż 1200 mm, odmiennie od przepisu § 2 lp. 8 kol. 10 załącznika nr 2 do rozporządzenia - jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie wysokości nie większej niż 900 mm; dopuszcza się cztery światła, d) pozycyjne przednie w liczbie cztery, jeżeli jest to wskazane ze względu na wyposażenie ciągnika w stały lub odejmowalny osprzęt umieszczony z przodu; dodatkowa para świateł powinna być umieszczona nie niżej niż 400 mm, lecz nie wyżej niż 1900 mm, a jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej wysokości - dopuszcza się 2100 mm, e) o których mowa w § 37 - pojazdów silnikowych o szerokości przekraczającej 2,5 m albo ciągnących przyczepę przekraczającą tę szerokość, f) robocze, przeznaczone do oświetlenia miejsca pracy; wymagań nie określa się. Hamulce § 46. 1. Pojazdy silnikowe, o których mowa w § 43, powinny być wyposażone w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy działający na koła co najmniej jednej osi - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu, zatrzymywania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego prędkości, obciążenia oraz kąta wzniesienia lub spadku jezdni, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy, z możliwością trzymania urządzenia kierowniczego przynajmniej jedną ręką; jeżeli hamulec roboczy składa się z lewego i prawego hamulca, powinien być tak urządzony, aby mógł być uruchamiany jednym ruchem; lewy i prawy hamulec powinien mieć samoczynny system regulacji, przy zachowaniu możliwości swobodnej regulacji równomierności działania, 2) hamulec postojowy - określony w § 13 ust. 1 pkt 3. 2. Przyczepy, o których mowa w § 43, powinny być wyposażone w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy, spełniający wymagania określone w ust. 1 pkt 1 lit. a), a ponadto: a) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3, b) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy połączenia z pojazdem ciągnącym, 2) hamulec postojowy: a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego, b) uruchamiany z zewnątrz przez osoby znajdujące się na drodze; przez uruchamianie rozumie się również zwalnianie hamulca. 3. W przyczepie, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 5 t, dopuszcza się hamulec roboczy: 1) niezależny od hamulca pojazdu ciągnącego, pod warunkiem że urządzenie sterowania hamulcem przyczepy jest umieszczone w pojeździe ciągnącym w taki sposób, aby mogło być łatwo uruchamiane z miejsca kierowcy, albo 2) typu bezwładnościowego (najazdowy). 4. 25) Przepis ust. 2 nie dotyczy przyczepy będącej środkiem transportu, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 1,5 t, oraz przyczepy będącej maszyną przystosowaną do poruszania się po drodze, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3 t, pod warunkiem, że przyczepy te mają dodatkowe połączenie (łańcuch, lina), które w razie zerwania urządzenia łączącego zapobiega dotykaniu jezdni przez dyszel i zapewnia niezbędną kierowalność przyczepy. § 47. Hamulce pojazdów silnikowych, o których mowa w § 43, powinny odpowiadać warunkom określonym w § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 4, z tym że: 1) w razie uszkodzenia hamulca roboczego powinna być zapewniona możliwość zahamowania pojazdu przez działanie na hamulec roboczy lub hamulec postojowy ze skutecznością nie mniejszą niż 50% wymaganej skuteczności, 2) w pojazdach o masie własnej nie przekraczającej 2 t, których konstrukcja ogranicza prędkość do 25 km/h, dopuszcza się jeden hamulec spełniający funkcje hamulca roboczego i hamulca postojowego, pod warunkiem że w razie uszkodzenia hamulca będzie zapewniane hamowanie co najmniej jednego koła, 3) działanie hamulca roboczego powinno być jednakowe dla kół tej samej osi, a jeżeli hamulec działa na koła więcej niż jednej osi, działanie jego powinno być odpowiednio rozłożone między osiami. § 48. Układy hamulcowe przyczepy, o której mowa w § 43; powinny odpowiadać warunkom określonym w § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 oraz § 47 pkt 3. § 49. 1. Wskaźnik skuteczności hamowania, o którym mowa w § 15 ust. 1, dla pojazdów wymienionych w § 43 nie może być mniejszy niż 27%. 2. Przepisy § 15 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. Warunki dodatkowe dla pojazdów wolno poruszających się § 50. 1. Ciągniki rolnicze i pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do łączenia z tymi pojazdami powinny być oznakowane trójkątną tablicą wyróżniającą. 2. Tablic nie wymaga się, jeżeli pojazd wchodzi w skład zespołu i nie jest w nim ostatnim pojazdem. 3. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona z tyłu pojazdu prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej oraz prostopadle do powierzchni jezdni; dopuszcza się umieszczenie tablicy po lewej stronie pojazdu, z zachowaniem pozostałych warunków. Wierzchołek trójkąta powinien być skierowany ku górze. 4. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona tak, aby jej dolna krawędź nie była niżej niż 500 mm, a górny wierzchołek - nie wyżej niż 1500 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu uniemożliwia zachowanie tej wysokości - dopuszcza się 2500 mm. 5. Wzór tablicy określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 6. 26) Pojazd wolnobieżny powinien być wyposażony także w tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym boku pojazdu, podającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres; jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów, na tabliczce należy dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu. Rozdział 4 Rowery, wózki inwalidzkie i pojazdy zaprzęgowe § 51. 1. Rower powinien być wyposażony: 1) z przodu -w jedno światło pozycyjne barwy białej lub żółtej selektywnej, 2) z tyłu - w jedno światło pozycyjne barwy czerwonej oraz w jedno światło odblaskowe barwy czerwonej o kształcie innym niż trójkąt, 3) co najmniej w jeden skutecznie działający hamulec, 4) w dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku. 2. Motorower powinien być wyposażony w następujące światła: 1) jedno światło mijania barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z przodu w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 500 mm oraz nie wyżej niż 1200 mm od powierzchni jezdni, oświetlające drogę na odległość co najmniej 30 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza oraz spełniające wymagania określone w § 12 ust. 1 pkt 4, 2) jedno tylne światło pozycyjne barwy czerwonej, umieszczone z tyłu w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 250 mm oraz nie wyżej niż 1200 mm od powierzchni jezdni; jeżeli szerokość pojazdu przekracza 80 cm, powinny być dwa światła umieszczone symetrycznie względem pionowej płaszczyzny symetrii pojazdu, 3) tylne światło (światła) odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt, odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 2, 4) boczne światło odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt, barwy żółtej samochodowej, w liczbie jedno lub dwa z każdej strony pojazdu, umieszczone nie niżej niż 300 mm oraz nie wyżej niż 900 mm od powierzchni jezdni. 3. Motorower ponadto może być wyposażony w: 1) jedno światło drogowe barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z przodu, w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, 2) jedno światło pozycyjne przednie, barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, umieszczone z przodu nie niżej niż 350 mm i nie wyżej niż 1200 mm od powierzchni jezdni, 3) dwa przednie i dwa tylne światła kierunkowskazu, barwy żółtej samochodowej; odległość między światłami nie może być mniejsza niż 240 mm dla świateł przednich i 180 mm dla świateł tylnych, przy czym powinna być zachowana minimalna odległość 100 mm od światła mijania; w przypadku motoroweru, w którym konstrukcja uniemożliwia uzyskanie tych odległości, dopuszcza się dla świateł przednich odległość między światłami nie mniejszą niż 150 mm, a odległość między tylnymi światłami nie mniejszą niż 100 mm, 4) jedno światło hamowania "stop" barwy czerwonej, umieszczone z tyłu pojazdu nie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż 1500 mm od powierzchni jezdni. 4. Motorower powinien być ponadto wyposażony w: 1) dwa niezależne, skutecznie działające hamulce; wskaźnik skuteczności hamowania, o których mowa w § 15 ust. 1, nie może być mniejszy niż 38%, 2) dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku, 3) tłumik wydechu, 4) lusterko wsteczne umieszczone po lewej stronie pojazdu. 5. Poziom hałasu zewnętrznego, mierzony podczas postoju motoroweru z odległości 0,5 m, nie może przekraczać 90 dB (A). Przepisy § 9 ust. 1 pkt 1 lit. a) i ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 52. 1. Wózek inwalidzki bez silnika pomocniczego powinien odpowiadać przepisom § 51 ust. 1. 2. Dopuszcza się wózki inwalidzkie napędzane silnikiem pomocniczym pod warunkiem: 1) konstrukcyjnego ograniczenia maksymalnej prędkości do 30 km/h, 2) przy użyciu silnika spalinowego - nieprzekroczenia 50 cm3 jego pojemności skokowej, 3) spełnienia wymagań określonych w § 51 ust. 2-5. 3. Szerokość wózka inwalidzkiego nie może przekraczać 1,5 m. § 53. 1. Pojazd zaprzęgowy powinien być wyposażony w: 1) dwa światła pozycyjne barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła pozycyjne barwy czerwonej widoczne z tyłu, 2) dwa światła odblaskowe barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła odblaskowe barwy czerwonej widoczne z tyłu; tylne światła odblaskowe powinny mieć kształt trójkąta równobocznego o długości boku nie mniejszej niż 15 cm, zwróconego wierzchołkiem do góry; trójkąt odblaskowy może być jednolity lub stanowić ramkę o bokach szerokości co najmniej 2 cm albo może być złożony z sześciu okrągłych odbłyśników o średnicy 5 cm, po trzy na każdym z boków trójkąta, 3) ogumione koła, 4) tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym boku pojazdu, podającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres; jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów zaprzęgowych, na tabliczce należy dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu. 2. Dopuszcza się pojazdy zaprzęgowe: 1) wyposażone w koła nieogumione, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy, 2) na płozach; jeżeli masa całkowita pojazdu przekracza 300 kg, płoza powinna mieć w dolnej części co najmniej 120 cm długości i 10 cm szerokości. § 54. 1. Światła pojazdów, o których mowa w § 51-53, powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) światła pozycyjne oraz światła odblaskowe oświetlone światłem drogowym innego pojazdu powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, 2) powinny być umieszczone nie wyżej niż 900 mm i nie niżej niż 350 mm od powierzchni jezdni, 3) światła pojedyncze na pojazdach wielośladowych powinny być umieszczone po lewej stronie pojazdu możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej niż 150 mm od tego obrysu; nie dotyczy to świateł oświetlających drogę, które powinny być umieszczone pośrodku, 4) dwa światła powinny być umieszczone symetrycznie po obu stronach pojazdu możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej niż 100 mm od tego obrysu oraz na jednakowej wysokości nad jezdnią; widoczność dwóch świateł powinna być jednakowa, 5) światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) - z tyłu. 2. Dopuszcza się umieszczanie świateł odblaskowych barwy żółtej samochodowej: 1) na bocznych płaszczyznach kół pojazdów, o których mowa w § 51-53, z tym zastrzeżeniem, że z każdego boku pojazdu powinny być widoczne dwa światła: jedno umieszczone na kole przedniej osi, a drugie - na kole tylnej osi, 2) na pedałach rowerów i motorowerów; do świateł tych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 2-4. 3. Jeżeli do pojazdu zaprzęgowego lub roweru (motoroweru) przyczepiony jest inny pojazd, maszyna lub urządzenie, powinien on być wyposażony co najmniej w jedno światło pozycyjne barwy czerwonej oraz w jedno światło odblaskowe barwy czerwonej widoczne z tyłu, a ponadto w jedno światło pozycyjne barwy białej widoczne z przodu, jeżeli szerokość pojazdu ciągniętego (maszyny, urządzenia) przekracza szerokość pojazdu ciągnącego; światła te powinny odpowiadać warunkom określonym w ust. 1. 4. Do przepisów niniejszego paragrafu mają zastosowanie określenia podane w § 1 ust. 2-4 załącznika nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 5 Homologacja § 55. 1. 27) Producenci i importerzy pojazdów samochodowych, ciągników rolniczych, motorowerów lub przyczep obowiązani są uzyskać świadectwo homologacji danego typu pojazdu; obowiązek ten nie dotyczy pojazdu wyprodukowanego lub sprowadzonego z zagranicy w ilości jednej sztuki rocznie. 2. Świadectwo homologacji wydaje się na podstawie dodatnich wyników badań homologacyjnych, polegających na sprawdzeniu, czy dany pojazd odpowiada warunkom określonym w: 1) przepisach niniejszego rozporządzenia, 2) przyjętych do stosowania przez Rzecząpospolitą Polską regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych (Dz. U. z 1979 r. Nr 16, poz. 98 i 99) 3) obowiązujących normach - w razie nieprzyjęcia do stosowania odpowiedniego regulaminu. 3. W celu uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu producent lub importer zgłasza do Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej wniosek według ustalonego wzoru (w dwóch egzemplarzach), z dołączeniem: 1) rysunków zestawieniowych całego pojazdu oraz rysunków urządzeń hamulcowych, zawieszenia i układu kierowniczego oraz tłumiącego wydech, 2) schematów instalacji oświetleniowej i sygnalizacyjnej, 3) dwóch egzemplarzy instrukcji obsługi danego pojazdu, 4) instrukcji napraw i katalogu części zamiennych, 5) informacji o zasadach kontroli zgodności produkcji z typem homologowanym, oraz przedstawia jeden egzemplarz pojazdu w celu przeprowadzenia badań homologacyjnych. 4. Wydanie świadectwa homologacji może być uzależnione od zapewnienia warunków umożliwiających kontrolę zgodności produkcji z typem homologowanym. 5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, jeżeli dotyczą ich wymagania określone w przepisach, o których nowa w ust. 2 pkt 2 i 3. 6. (skreślony) 28) 7. Przepis ust. 5 nie dotyczy przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, homologowanych w innym kraju i oznaczonych cechą zawierającą literę "E" na podstawie międzynarodowej umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 2. 8. 29) Przedmioty wyposażenia i części, inne niż w typie pojazdu, na który zostało wydane świadectwo homologacji, lub w nim nie występujące, mogą być stosowane w pojeździe pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w ust. 5. 9. W razie stwierdzenia , że nowo produkowany pojazd, przedmiot wyposażenia lub część pojazdu, należące do typu, na który zostało wydane świadectwo homologacji, nie odpowiadają wymaganiom i warunkom wskazanym w świadectwie lub nie są zachowane warunki kontroli zgodności produkcji, świadectwo może być cofnięte. 10. Zabrania się oznaczania cechą zawierającą literę "E" przedmiotów wyposażenia i części: 1) na które świadectwo homologacji nie zostało wydane lub zastało cofnięte, 2) produkowanych przez innego producenta niż ten, dla którego świadectwo homologacji zostało wydane. § 56. Producent lub importer obowiązany jest: 1) zgłaszać organowi, który wydał świadectwo homologacji, wszelkie zmiany konstrukcyjne, zmieniające charakterystykę techniczną pojazdu określoną we wniosku (§ 55 ust. 3) lub parametry techniczne mające wpływ na bezpieczeństwo ruchu lub ochronę środowiska, 2) dołączać do każdego pojazdu, należącego do homologowanego typu, wyciąg ze świadectwa homologacji, zawierający dane określone w odrębnych przepisach. Rozdział 6 Badania techniczne pojazdów § 57. 1. Badanie techniczne pojazdu polega na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym, określonym w ustawie i rozporządzeniu. 2. Do przeprowadzania badań technicznych pojazdów mogą być upoważnione jednostki, które: 1) 30) spełniają wymagania określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia, 2) dysponują pracownikami odpowiadającymi wymaganiom określonym w § 59 i 60. 3. Jednostki mogą otrzymać upoważnienie jako: 1) 31)stacja kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych, obejmującym sprawdzenie oraz ocenę prawidłowości działania poszczególnych zespołów i mechanizmów pojazdów, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska; w szczególnie uzasadnionych przypadkach wojewoda może rozszerzyć zakres stacji o niektóre badania wymienione w pkt 2 lit. b)-h), stosownie do możliwości jednostki, 2) okręgowa stacja kontroli pojazdów o rozszerzonym zakresie badań technicznych obejmującym: a) podstawowy zakres badań określony w pkt 1, b) badania pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów niebezpiecznych, c) badania pojazdów używanych w ruchu międzynarodowym, d) badania pojazdów przystosowanych do zasilania gazem, e) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów importowanych indywidualnie, f) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów złożonych poza wytwórnią z elementów jednej marki i typu, g) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów złożonych z elementów różnych marek, typów oraz własnej konstrukcji, których markę określa się jako "SAM", h) badania pojazdów, w których dokonane zostały zmiany: - mające wpływ na bezpieczeństwo ruchu i ochronę środowiska, - powodujące zmianę danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym lub zgłoszeniu do ewidencji, z wyjątkiem wymiany silnika tego samego typu lub przewidzianego przez wytwórcę, i) opiniowanie indywidualnych wniosków o zezwolenie na odstępstwa od warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać pojazdy, j) wyjaśnianie wątpliwości i rozpatrywanie ewentualnych sporów między stacją o podstawowym zakresie badań a użytkownikiem pojazdu. § 58. 1. (skreślony) 32). 2. (skreślony). 3. (skreślony). 4. Przyrządy i urządzenia stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny być atestowane jako typ i dopuszczone do użytkowania w stacjach kontroli pojazdów. Tryb i formę atestacji określają odrębne przepisy. 5. Przyrządy i urządzenia stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny posiadać dokumenty okresowej kontroli eksploatacyjnej. Tryb, częstotliwość i formę okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzeń określają odrębne przepisy. 5a. 33) Przepisy ust. 4 i 5 nie mają zastosowania do przyrządów i urządzeń wymienionych w: a) § 7 ust. 1 pkt 15 i 16 oraz ust. 2 pkt 2 i 7 załącznika nr 7 do rozporządzenia, b) § 7 ust. 1 pkt 9 i 11 załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te stanowią element składowy innych urządzeń spełniających wymagania ust. 4 i 5. 6. (skreślony). § 59. 1. 34) Pracownicy stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań (§ 57 ust. 3 pkt 1), którzy dokonują badań technicznych, powinni posiadać, z zastrzeżeniem ust. 1a, co najmniej następujące kwalifikacje: 1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 1 rok praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo 2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 3 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów. 1a. 35) Praktyka, o której mowa w ust. 1, powinna być dwukrotnie dłuższa, jeżeli posiadane wykształcenie techniczne należy do innej specjalności niż samochodowa. 2. Poza kwalifikacjami o których mowa w ust. 1, pracownicy, którzy dokonują badań technicznych pojazdów, powinni posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu z wynikiem dodatnim przeszkolenia na poziomie podstawowym w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów, a w razie upoważnienia do dokonywania badań dodatkowych - również zaświadczenia o ukończeniu z wynikiem dodatnim szkolenia specjalistycznego w stosownym zakresie (§ 60 ust. 2). 3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3, powinno być przeprowadzane w uprawnionych przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej jednostkach i według programu przez niego zatwierdzonego. § 60. 1. Pracownicy okręgowej stacji kontroli pojazdów (§ 57 ust. 3 pkt 2), którzy dokonują badań technicznych pojazdów, powinni posiadać co najmniej następujące kwalifikacje: 1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 2 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo 2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 4 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów. 2. Poza kwalifikacjami, o których mowa w ust. 1, pracownicy, którzy dokonują badań technicznych, powinni posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu z wynikiern dodatnim przeszkolenia podstawowego w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów. Co najmniej jeden pracownik powinien, poza kwalifikacjami wymienionymi w ust. 1 i przeszkoleniem, o którym mowa w niniejszym ustępie, posiadać zaświadczenie o ukończeniu z wynikiem dodatnim szkolenia specjalistycznego w stosownym zakresie; § 59 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 61. 1. 36) Jeżeli jednostka spełnia wymagania określone w § 57 ust. 2, może ona wystąpić do wojewody z wnioskiem o przyznanie jej upoważnienia stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań lub okręgowej stacji kontroli pojazdów. Wzór wniosku określają odrębne przepisy. 2. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosku i stwierdzeniu, że jednostka spełnia wymagane warunki, może wydać upoważnienie, określając w nim: 1) pojazdy, których badanie może być przeprowadzane w danej stacji kontroli pojazdów, oraz ewentualny zakres badań dodatkowych, o których nowa w § 57 ust. 3 pkt 2 lit. b)-h), w przypadku stacji o podstawowym zakresie badań, 2) imiennie pracowników upoważnionych do dokonywania badań technicznych pojazdów oraz zakres ich upoważnienia, 3) okres ważności upoważnienia stacji, który nie może przekraczać pięciu lat. 3. Wznowienie upoważnienia może nastąpić po złożeniu wniosku, zgodnie z ust. 1. 4. Badań technicznych mogą dokonywać wyłącznie pracownicy wymienieni w upoważnieniu stacji, w zakresie posiadanego upoważnienia. § 62. 1. W razie stwierdzenia, że stacja kontroli pojazdów przestała spełniać wymagane warunki albo nie przestrzega warunków upoważnienia, wojewoda może: 1) zażądać usunięcia stwierdzonych niedomagań w wyznaczonym terminie, 2) cofnąć imienne upoważnienie diagnosty, 3) cofnąć upoważnienie stacji lub ograniczyć jego zakres. 2. Kontrolę w zakresie przestrzegania przez jednostkę warunków, o których mowa w ust. 1, przeprowadza wojewoda co najmniej raz na rok. Rozdział 7 Przypisy przejściowe i końcowe § 63. 1. Dopuszcza się: 1) rejestrowane po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. pochodzące z importu samochody ciężarowe, ciągniki siodłowe i balastowe o szerokości nie przekraczającej 2,7 m, a nie spełniające wymagań § 2 ust. 2, pod warunkiem: a) oznakowania pojazdu (zespołu pojazdów) z przodu i z tyłu znakiem "<- 2,7->" widocznym w dzień z odległości co najmniej 50 m przy dobrej przejrzystości powietrza, b) wyposażenia pojazdu w światła obrysowe (§ 11 ust. 1 pkt 15), 2) rejestrowane po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1984 r. pojazdy wyposażone w kierunkowskazy barwy białej świecące do przodu i barwy czerwonej świecące do tyłu, nie spełniające wymagań § 2 lp. 3a kol. 7 i lp. 3b kol. 7 załącznika nr 2 do rozporządzenia. 2. Wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia: 1) świadectwa homologacji typu pojazdu oraz decyzje uznające za zbędne uzyskiwanie takiego świadectwa zachowują ważność w okresie, na który zostały wydane, 2) 37) upoważnienia do dokonywania badań technicznych pojazdów zachowują ważność nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1995 r. 3. Pracownicy stacji kontroli pojazdów, dokonujący badań technicznych pojazdów w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, którzy uzyskali uprawnienia do dokonywania badań według dotychczasowych przepisów, uważani są za posiadających kwalifikacje, chociażby nie spełniali warunków określonych w § 59 ust. 1. § 64. Traci moc rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 8 grudnia 1983 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 70, poz. 317 i z 1992 r. Nr 2, poz. 10). § 65. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1993 r., z tym zastrzeżeniem że: 1) § 2 ust. 6 i 7 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r., 2) 38) § 7 ust. 3 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1994 r.; dla pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy w okresie od dnia 1 stycznia 1966 r. do dnia 31 grudnia 1994 r. dopuszcza się, aby zderzak lub inne urządzenia ochronne, zabezpieczające przed wjechaniem pod niego innego pojazdu, odpowiadały warunkom następującym: - odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 700 mm, - odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 600 mm, - szerokość nie może być mniejsza od szerokości pojazdu o więcej niż 100 mm z każdej strony pojazdu; jeżeli składa się z więcej niż jednego elementu, dopuszcza się między elementami przerwę w kierunku poziomym o długości nie przekraczającej 600 mm, - końce powinny być zaokrąglone w kierunku do przodu, - powinny mieć odpowiednią wytrzymałość i być dobrze zamocowane, 3) § 8 ust. 1 pkt 1 w zakresie wyposażenia w urządzenie zapewniające ogrzewanie wnętrza nie stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1984 r., 4) 39) § 8 ust. 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1973 r., 5) § 8 ust. 4 pkt 3 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1968 r., 6) § 9 ust. 1 pkt 6 lit. a) i c), pkt 7 lit. b) oraz ust. 3 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r., 7) 40) § 9 ust. 1 pkt 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1985 r.; nie dotyczy to pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy: a) przed dniem 1 października 1986 r., w stosunku do których dopuszcza się zawartość tlenku węgla w wysokości 4,5%, a dla motocykli - 5,5%, mierzoną na biegu jałowym silnika, b) do dnia 30 czerwca 1995 r., a dla pojazdów wyposażonych w silnik o pojemności skokowej poniżej 700 cm3 do dnia 31 grudnia 1996 r., w stosunku do których dopuszcza się zawartość tlenku węgla w wysokości 3,5%, a dla motocykli 4,5% objętości spalin, mierzoną na biegu jałowym silnika, 7a) 41) § 9 ust. 1 pkt 7b stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1986 r., 7b) 41) § 9 ust. 1 pkt 7c stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1995 r., 7c) 41) § 10 ust. 1 pkt 1 lit. c) stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1994 r., 8) § 10 ust. 1 pkt 2 w zakresie wyposażenia w urządzenie do zmywania przedniej szyby stosuje się do samochodów osobowych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1971 r., a do pozostałych pojazdów samochodowych, z wyjątkiem motocykli - po dniu 30 czerwca 1972 r., 9) 42) § 10 ust. 1 pkt 6 lit. a) stosuje się do pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 2,5 t, rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1971 r., i do pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1995 r., 10) § 10 ust. 1 pkt 6 lit. b) stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r., 11) § 10 ust. 1 pkt 7 stosuje się do: a) przednich siedzeń w samochodach osobowych, rejestrowanych po raz pierwszy po dniu: - 30 czerwca 1971 r. - z silnikiem o pojemności skokowej powyżej 1400 cm3, - 31 grudnia 1971 r.- z silnikiem o pojemności skokowej od 1000 cm3 do 1400 cm3, - 30 czerwca 1972 r. - pozostałych, b) siedzeń innych niż przednie w samochodach osobowych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1993 r., c) siedzeń w pojazdach innych niż wymienione pod lit. a) i b), wyposażonych w punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa - rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r., 12) 43) § 10 ust. 1 pkt 8 stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1995 r., 13) § 10 ust. 1 pkt 13 - w odniesieniu do samochodów osobowych - stosuje się od dnia 1 lipca 1993 r., 14) § 10 ust. 1 pkt 15 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1983 r., 15) § 10 ust. 3 pkt 1 stosuje się do samochodów osobowych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r., a do pozostałych pojazdów - z dniem wejścia w życie rozporządzenia, 16) § 10 ust. 3 pkt 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r., 17) § 11 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do motocykli jednośladowych rejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r., 18) § 11 ust. 1 pkt 12-15 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r., 19) § 11 ust. 3 pkt 1 lit. d) stosuje się od dnia 1 lipca 1993 r., 20) § 13 ust. 7 stosuje się do przyczep o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 5 t, rejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1968 r., 21) § 14 ust. 2 pkt 2 stosuje się do rejestrowanych po raz pierwszy: a) po dniu 31 grudnia 1969 r. - autobusów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 5 t i samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t, b) po dniu 31 grudnia 1983 r. - pozostałych pojazdów, 22) § 14 ust. 2 pkt 6 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r., 23) § 17 ust. 1 pkt 2 stosuje się do autobusów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1965 r., 24) § 42 stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r., 25) § 44 ust. 1 pkt 1 lit. a) dotyczy pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r., 26) § 44 ust. 1 pkt 1 lit. c) dotyczy ciągników rolniczych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 września 1993 r., 27) § 50 stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r., 28) 44)§ 55 ust. 1 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1995 r., 28a) 45) 28b) 28c) 28d) 28e) 28f) 46)§ 58 ust. 4 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 1998 r. do przyrządów i urządzeń wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 1-11 oraz ust. 2 pkt 1 i pkt 3-6 załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te były wyprodukowane, zainstalowane w stacji kontroli pojazdów i użytkowane w niej do badań technicznych przed dniem 1 maja 1993 r., 29) lp. 2 kol. 16 załącznika nr 2 do rozporządzenia stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1976 r., 30) 47)do dnia 30 czerwca 1997 r. dopuszcza się dokonywanie badań, o których mowa w § 9 ust. 2 pkt 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia, również przez inne jednostki upoważnione przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 31) 48) w załączniku nr 7 do rozporządzenia: a) § 6 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia 49) stacji kontroli pojazdów przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej po wyżej 3,5 t, w których długość kanału przeglądowego nie może być mniejsza niż 12 m, b) § 7 ust. 1 pkt 9 - przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika o zapłonie samoczynnym stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe po dniu 31 grudnia 1995 r., c) § 7 ust. 1 pkt 14 stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe okręgowej stacji kontroli po dniu 30 czerwca 1995 r., a pozostałych stacji po dniu 30 czerwca 1996 r., d) § 7 ust. 1 pkt 12 i 13 oraz ust. 2 pkt 4 i 6 stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe po dniu 31 grudnia 1996 r., 32) 50) w załączniku nr 7 do rozporządzenia - do działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych: a) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t nie stosuje się: - § 4 ust. 2, w których szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 5,5 m, - § 4 ust. 3 pkt 1, w których wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 4,05 m, - § 4 ust. 4 pkt 1, w których wysokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna być mniejsza niż 4,05 m, b) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t nie stosuje się: - § 4 ust. 4 pkt 2, w których szerokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna być mniejsza niż 3,0 m. 2. Pojazdy, do których na podstawie ust. 1 nie jest wymagane stosowanie wymienionych w nim przepisów, mogą jednak odpowiadać tym przepisom. Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego 1993 r. Załącznik nr 1 Lp.Numer drogiNazwa drogiOdcinki, na których dopuszcza się ruch pojazdów o nacisku osi do 100 kN 1234 1102Świnoujście - Kamień Pomorski - Trzebiatów - Rościęcino - KołobrzegRościęcino - Kołobrzeg 2107Kamień Pomorski - Darłówkocała droga 3109Trzebiatów - Gryfice - Płotycała droga 4113Święta - Goleniówcała droga 5114Nowe Warpno - Trzebież - Police - TanowoPolice - Tanowo 6115Szczecin - Tanowo - Dobieszyn - granica państwaSzczecin - Tanowo 7116Szczecin - Dołuje - granica państwacała droga 8117Szczecin - Przecław - Kołbaskowo - Rosówko - granica państwaSzczecin - Przecław - Kołbaskowo 9118Szczecin - Gryfino - Chojna - Sarbinowo - Kostrzyn - Słubicecała droga 10121Pniewo - Banie - Rówcała droga 11122Krajnik Dolny - Krzywin - Banie - PyrzyceBanie - Pyrzyce 12123Granica państwa - Krajnik Dolny - Chojnacała droga 13124Granica państwa - Cedynia - Chojna - Rów - Myślibórz - Ławycała droga 14126Osinów Dolny - Siekierki - Miszkowice - Smolnica - DębnoOsinów Dolny - Siekierki - Mieszkowice 15129Renice - Myślibórz - Sarbinowo - DąbroszynRenice - Myślibórz - Sarbinowo 16132Gorzów Wielkopolski - Wałdowicecała droga 17133Kostrzyn - Wałdowice - Ociosnacała droga 18136Wałdowice - Lubniewice - Wędrzyncała droga 19137Granica państwa - Słubice - Sulęcin - Międzyrzecz - Trzcielcała droga 20142Szczecin - Łęczyca - Lisowocała droga 21144Nowogard - Maszewo - Łęczyca - Stargard Szczeciński - Pyrzycecała droga 22149Stargard Szczeciński - Chociwel - Węgorzyno - Drawsko Pomorskiecała droga 23150Łobez - Drawsko Pomorskiecała droga 24151Świdwin - Łobez - Węgorzyno - Reczcała droga 25152Płoty - Resko - Świdwin - Huślarycała droga 26153Pyrzyce - Piasecznikcała droga 27154Lipiany - Barlinekcała droga 28155Gorzów Wielkopolski - Barlinek - Reczcała droga 29156Barlinek - Strzelce Krajeńskie - Zwierzyn - KleśnoBarlinek - Strzelce Krajeńskie 30160Suchań - Piasecznik - Choszczno - Drezdenko - Międzychód - Gorzyń - Lewice - MiędzichowoSuchań - Piasecznik 31162Rościęcino - Ramlewo - Świdwin - ŻółteRościęcino - Ramlewo 32163Kołobrzeg - Białogard - Połczyn-Zdrój - Czaplinek - Wałczcała droga 33174Drawsko Pomorskie - Czaplinek - Szczecinekcała droga 34175Drawsko Pomorskie - Kalisz Pomorskicała droga 35178Wałcz - Trzcianka - Czarnków - Obornikicała droga 36182Międzychód - Wronki - Piotrowo - Czarnków - UjścieCzarnków - Ujście 37184Wronki - Ostroróg - Szamotuły - PrzeźmierowoSzamotuły - Przeźmierowo 38187Pniewy - Szamotuły - Oborniki - Murowana GoślinaPniewy - Szamotuły - Oborniki 39192Chodzież - Margolin - Wągrowiec - GnieznoChodzież - Margolin 40193Margolin - Gołańczcała droga 41194Wyrzysk - Gołańcz - MorakowoGołańcz - Morakowo 42196Poznań - Murowana Goślina - Wągrowieccała droga 43206Koszalin - Polanów - Miastko - BytówMiastko - Bytów 44209Warszkowo - Suchorze - Bytów - Korne - KościerzynaSuchorze - Bytów - Korne - Kościerzyna 45212Osowo Lęborskie - Bytów - Chojnice - Zamartecała droga 46214Łeba - Lębork - Sierakowice - Puzdrowo - Kościerzyna - Zblewo - Skórcz - WarlubieŁeba - Lębork - Sierakowice; Kościerzyna - Zblewo; Skórcz - Warlubie 47215Władysławowo - Karwia - SuliciceWładysławowo - Karwia 48216Władysławowo - Helcała droga 49219Gdańsk - Żukowo - Kartuzy - Sierakowicecała droga 50220Gdynia - Żukowo - Kościerzynacała droga 51222Gdańsk - Godziszewo - Starogard Gdański - Skórczcała droga 52235Korne - Chojnicecała droga 53237Czersk - Tuchola - Gostycyn - Mąkowarskocała droga 54240Chojnice - Tuchola - Świeciecała droga 55241Sępólno Krajeńskie -Więcbork - Nakło nad Notecią - Wągrowieccała droga 56243Mrocza - Koronowo - Włóki - Bydgoszczcała droga 57245Pawłówek - Wypaleniska - Toruńcała droga 58246Paterek - Samoklęski Małe - Szubincała droga 59248Szubin - Łabiszyn - Złotniki KujawskieSzubin - Łabiszyn 60250Suchatowka - Służewocała droga 61251Kaliska - Damasławek - Żnin - Barcin - Pakość - InowrocławBarcin - Pakość - Inowrocław 62252Inowrocław - Zakrzewo - Rózinowocała droga 63254Brzoza - Łabiszyn - Barcin - Mogilno - WylatowoBrzoza - Łabiszyn - Barcin; Mogilno - Wylatowo 64256Gniezno -Trzemeszno - Wylatowo - Strzelnocała droga 65258Iwno -Lubowocała droga 66259Gniezno - Września - Miłosław - MiąskowoGniezno - Września 67265Tupadły - Radziejów - Kowal - Gostynincała droga 68266Ciechocinek - Służewo - Radziejów - Sompolno - KoninCiechocinek - Służewo 69270Włocławek - Brześć Kujawski - Izbica Kujawska - KołoWłocławek - Brześć Kujawski; Izbica Kujawska - Koło 70274Granica państwa - Gubin - Połupincała droga 71275Granica państwa - Słubice - Krosno Odrzańskie - Zielona Góracała droga 72276Krosno Odrzańskie - Świebodzincała droga 73248Zielona Góra -- Nowogród Bobrzański - Żary - Mirostowice - PrzewózZielona Góra -- Nowogród Bobrzański - Żary - Mirostowice 74286Gubin - Bieczcała droga 75287Dychów - Lubsko - ŻaryLubsko - Żary 76289Granica państwa - Zasieki - Biecz - Lubsko - KrzystkowiceBiecz - Lubsko - Krzystkowice 77292Nowe Żabno - Bytom Odrzański - Głogów - Orsk - Rudna - LubinRudna - Lubin 78297Nowa Sól - Kożuchów - Bolesławiec - Lwówek Śląski - Pasiecznik - Jelenia Góracała droga 79298Granica państwa - Łęknica - Żary - Żagań - Szprotawagranica państwa - Łęknica - Żary - Żagań 80299Dziećmierowice - Przemków - Drożów - Nielubincała droga 81308Nowy Tomyśl - Grodzisk Wielkopolski - Kościan - KunowoGrodzisk Wielkopolski - Kościan 82315Wolsztyn - Konotop - Nowa Sólcała droga 83323Leszno - Góra - StudzionkiLeszno - Góra 84324Szlichtyngowa - Góra - Krotoszyn - Ostrów Wielkopolskicała droga 85328Nowe Miasteczko - Przemków - Chocianów - Chojnów - ZłotoryjaPrzemków - Chocianów - Chojnów - Złotoryja 86331Chocianów - Polkowice - RudnaPolkowice - Rudna 87335Krzywa - Chojnów - Lubincała droga 88336Chojnów - Legnicacała droga 89337Lubin - Ścinawa - Wińsko - ZałęczeLubin - Ścinawa 90340Ścinawa - Wołów - Trzebnica - Oleśnicacała droga 91342Wrocław - Oborniki Śląskie - StrupinaWrocław - Oborniki Śląskie 92344Wrocław - Środa Śląska - Prochowice - Lubincała droga 93352Zgorzelec - Bogatynia - granica państwacała droga 94354Bogatynia - Sieniawka - granica państwacała droga 95356Zgorzelec - Lubań - Gryfów Śląski - Pasiecznikcała droga 96363Bolesławiec - Złotoryja - JaworZłotoryja - Jawor 97364Gryfów Śląski - Lwówek Śląski - Złotoryja - Legnicacała droga 98367Jelenia Góra - Kowary - Kamienna Góra - WałbrzychJelenia Góra - Kowary - Kamienna Góra 99371Bolków - Kamienna Góra - Lubawka - granica państwacała droga 100374Jawor - Stanowice - Świebodzice - Wałbrzychcała droga 101378Dobromierz - Strzegom - Kostomłotycała droga 102379Wałbrzych - Modliszów - Świdnicacała droga 103381Wałbrzych - Nowa Ruda - Kłodzko - Międzylesie - granica państwacała droga 104382Stanowice - Świdnica - Dzierżoniów - Ząbkowice Śląskie - PaczkówStanowice - Świdnica - Dzierżoniów - Ząbkowice Śląskie 105384Wolibórz - Dzierżoniów - Strzelin - GrodkówWolibórz - Dzierżoniów - Strzelin 106385Granica państwa - Ttumaczów - Nowa Ruda - Wolibórz - Ząbkowice Śląskie - Ziębice - Grodków - JaczowiceNowa Ruda - Wolibórz 107392Żelazno - Lądek-Zdrój - Stronie ŚląskieŻelazno - Lądek-Zdrój 108395Wrocław - Strzelin - ZiębiceWrocław - Strzelin 109396Oława - Strzelincała droga 110401Brzeg - Grodków - Pakosławicecała droga 111404Nysa - Pakosławice - Jaczowice - Niemodlin -Karczówcała droga 112407Nysa - Korfantów - Łącznikcała droga 113408Kłodzko - Paczków - Nysa - Prudnik - Kędzierzyn-Koźle - Gliwicecała droga 114409Dębina - Krapkowice - Strzelce Opolskiecała droga 115411Nysa - Głuchołazy - granica państwacała droga 116412Granica państwa - Głuchołazy - Prudnikcała droga 117414Opole - Łącznik - Biała - Lubrzacała droga 118416Krapkowice - Głogówek - Głubczyce - Kietrz - Racibórzcała droga 119418Granica państwa - Piotrowice - Głubczyce - Kędzierzyn-Koźlecała droga 120423Opole - Krapkowice - Zdzieszowice - Kędzierzyn-Koźlecała droga 121425Bierawa - Kuźnia Raciborska - Rudycała droga 122426Zawadzkie - Strzelce Opolskie - Leśnica - Kędzierzyn-Koźlecała droga 123430Poznań - Mosinacała droga 124431Stęszew - Mosina - Kórnikcała droga 125434Kostrzyn - Kórnik - Śrem - Kunowo - Gostyń - RawiczKórnik - Śrem - Kunowo - Gostyń - Rawicz 126435Śrem - Środa Wielkopolska - WrześniaŚroda Wielkopolska - Września 127436Pysząca - Książ Wielkopolski - Nowe Miasto nad Wartącała droga 128440Jarocin - Krotoszyn - Milicz - Trzebnicacała droga 129443Jarocin - Giżałki - Rychwał - Tuliszkówcała droga 130449Syców - Ostrzeszów - BłaszkiSyców - Ostrzeszów 131451Oleśnica - Bierutów - Namysłów - Kluczborkcała droga 132453Baranów - Namysłów - Brzegcała droga 133454Opole - Pokój - Namysłówcała droga 134456Wrocław - Oława - Brzegcała droga 135467Ciążeń - Sługocinek - GolinaSługocinek - Golina 136469Konin - Tuliszków - Turek - Uniejów - Gostków - WróblewKonin - Tuliszków - Turek 137470Kościelec - Marulew - Turek - KaliszTurek - Kalisz 138484Buczek - Zelów - Bełchatów - KamieńskBełchatów - Kamieńsk 139485Pabianice - Widlew - Bełchatówcała droga 140489Wieluń - Krzepice - Kłobuck - Częstochowacała droga 141501Przejazdowo - Gdańsk - Mikoszewo - Stegna - Krynica Morska - Nowa KarczmaStegna - Krynica Morska 142502Stegna - Nowy Dwór Gdańskicała droga 143504Elbląg - Pogrodzie - Braniewo - granica państwacała droga 144507Braniewo - Pieniężno - Orneta - Dobre Miastocała droga 145511Granica państwa - Górowo Iławeckie - Lidzbark Warmińskicała droga 146514Nowy Dwór Gdański - Malbork - Kwidzyn - Grudziądz - Stolnocała droga 147515Malbork - Dzierzgoń - Suszcała droga 148519Stary Dzierzgoń - Małdyty - MorągMałdyty - Morąg 149521Kwidzyn - Prabuty - Susz - IławaPrabuty - Susz - Iława 150527Pasłęk - Morąg - Łukta - OlsztynMorąg - Łukta - Olsztyn 151534Grudziądz - Wąbrzeźno - Golub-Dobrzyń - Rypincała droga 152536Iława - Sampławacała droga 153541Lubawa - Lidzbark - Żuromin - Bieżuń - Sierpc - Tłuchowo - Dobrzyń nad WisłąLidzbark - Żuromin 154544Brodnica - Lidzbark - Działdowo - Mława - Przasnyszcała droga 155545Działdowo - Niedzica - Szczytnocała droga 156548Stolno - Wąbrzeźnocała droga 157551Strzyżawa - Dąbrowa Chełmińska - Unisław - Wybcz - Chełmża - Wąbrzeźnocała droga 158552Różankowo - Łysomice - Grębocin - LubiczŁysomice - Grębocin - Lubicz 159557Rypin - Lipno - Włocławekcała droga 160560Brodnica - Rypin - Sierpc - BielskBrodnica - Rypin - Sierpc 161563Rypin - Żuromin - MławaŻuromin - Mława 162579Kazuń Polski - Leszno - Błonie - Grodzisk Mazowiecki - RadziejowiceBłonie - Grodzisk Mazowiecki 163580Warszawa - Leszno - Kampinos - Żelazowa Wola - Sochaczewcała droga 164591Granica państwa - Barciany - Kętrzyn - MrągowoKętrzyn - Mrągowo 165592Bartoszyce - Kraskowo - Kętrzyn - GiżyckoBartoszyce - Kraskowo - Kętrzyn 166599Biskupiec - Szczytno - Chorzele - Przasnysz - PułtuskBiskupiec - Szczytno - Chorzele - Przasnysz - Maków (Pułtusk) 167601Szczytno - Babięta -- NawiadySzczytno - Babięta 168602Mrągowo - Nawiady - Rozogicała droga 169611Babięta -Stare Kiełbonki - Ruciane-NidaBabięta -Stare Kiełbonki 170630Nowy Dwór Mazowiecki - Jabłonnacała droga 171631Nowy Dwór Mazowiecki - Zegrze - Nieporęt - Marki - WarszawaZegrze - Nieporęt - Marki - Warszawa 172637Warszawa - Stanisławów - Węgrów - Sokołów Podlaski - granica państwaWarszawa - Stanisławów - Węgrów - Sokołów Podlaski - Drohiczyn - Sołchy Annopolskie - do drogi nr 19 173660Suwałki - Sejny - Ogrodniki - granica państwacała droga 174669Białystok - Mońki - Grajewo - Ełkcała droga 175678Białystok - Sokoły - Wysokie Mazowieckiecała droga 176680Łomża - Zambrów - Ceranów - Sterdyń-Osada - Sokołów Podlaskicała droga 177689Zambrów - Wysokie Mazowieckie - Brańsk - Hajnówka - Białowieża - granica Państwacała droga 178695Kosów Lacki - Ceranówcała droga 179713Łódź - Andrespol - Kurowice - Ujazd - Tomaszów Mazowiecki - Januszewicecała droga 180714Pabianice - Rzgów - Kurowicecała droga 181717Sochaczew - Mszczonów - Grójec - Góra Kalwaria - Kołbiel - Mińsk Mazowieckicała droga 182719Warszawa - Pruszków - Żyrardów - KamionWarszawa - Pruszków 183723Warszawa - Góra Kalwaria - Magnuszew - Kozienice - Zwoleń - Lipsko -- Ożarów - Sandomierz - Tarnobrzegcała droga 184724Warszawa - Konstancin-Jeziorna - Góra KalwariaWarszawa - Konstancin-Jeziorna 185728Grójec - Nowe Miasto nad Pilicą - Końskie - Sielpia Wielka - Łopuszno - JędrzejówGrójec - Nowe Miasto nad Pilicą - Końskie - Sielpia Wielka 186731Potycz - Warka - Głowaczów - Kozienicecała droga 187734Szydłowiec - Wierzbicacała droga 188735Falęcice - Warkacała droga 189737Radom - Pionki - Kozienicecała droga 190738Kozienice - Bąkowiec - Góra Puławskacała droga 191741Piotrków Trybunalski - Kamieńsk - Radomsko -Częstochowacała droga 192744Radom - Wierzbica - StarachowiceRadom - Wierzbica 193746Żarnów - Końskie - Skarżysko-Kamienna - Starachowice - Rudnikicała droga 194747Iłża - Lipsko - Solno nad Wisłą - Opole Lubelskie - Bełżyce - KonopnicaIłża - Lipsko; Opole Lubelskie - Bełżyce - Konopnica 195749Radomsko - Przedbórz - Ruda Maleniecka - Końskie - PrzysuchaRuda Maleniecka - Końskie 196751Suchedniów - Bodzentyn - Nowa Słupia - Ostrowiec ŚwiętokrzyskiSuchedniów - Bodzentyn; Nowa Słupia - Ostrowiec Świętokrzyski 197752Górno - Bodzentyn - Rzepin PierwszyGórno - Bodzentyn 198753Wola Jachowa - Nowa Słupiacała droga 199756Starachowice - Nowa Słupia - Łagów - Szydłów - StopnicaStarachowice - Nowa Słupia - Łagów 200757Opatów - Iwaniska - Staszów - Stopnicacała droga 201759Lipnik - Sandomierzcała droga 202760Kielce - Ruda Strawczyńska - Łopusznocała droga 203762Kielce - Chęciny - Małogoszczcała droga 204763Chęciny - Morawicacała droga 205765Jędrzejów - Kije - Chmielnik - Szydłów - Staszów - OsiekJędrzejów - Kije - Chmielnik - Szydłów - Staszów 206766Morawica - Kije - Pińczów - WęchadłówMorawica - Kije - Pińczów 207767Pińczów - Busko-Zdrójcała droga 208768Jędrzejów - Węchadłów - Skalbmierz - Koszyce - Brzesko(Skalbmierz) Kazimierza Wielka - Koszyce 209772Kraków - Niepołomice - Szarów - Łężkowicecała droga 210774Balice - Kryspinówcała droga 211776Kraków - Proszowice - Kazimierza Wielka - Busko-ZdrójKraków - Proszowice; Kazimierza Wielka - Busko-Zdrój 212777Kraków - Nowe Brzesko - Połaniec - Sandomierz - Annopolcała droga 213780Kraków - Kryspinów - Alwernia - Chełmek - Mysłowice (Kopciowice)Kryspinów - Chełmek - Mysłowice 214783Olkusz - Wolbrom - Miechówcała droga 215786Częstochowa - Święta Anna - Koniecpol - Włoszczowa - ŁopusznoWłoszczowa - Łopuszno 216801Warszawa - Karczew - Sobiekursk - Wilga - Maciejowice - Dęblin - Puławycała droga 217804Siedlce - Łuków - Radzyń Podlaskicała droga 218811Sarnaki - Konstantynów - Biała Podlaskacała droga 219815Wisznice - Parczew - Siemień - Lubartówcała droga 220817Radzyń Podlaski - Wisznice - Sławatycze - granica państwacała droga 221818Przewłoka - Wyryki - Adampolcała droga 222822Bąkowiec - Dęblin - Moszczanka - KockMoszczanka - Kock 223824Puławy - Opole Lubelskie - Józefów - Annopolcała droga 224831Lublin - Łączna - Cyców - Włodawa - granica państwacała droga 225832Wola Rudzka - Poniatowa - Krężnica Okrągłacała droga 226835Lublin - Wysokie - Biłgoraj - Sieniawa - Przeworskcała droga 227844Chełm - Hrubieszów - Zosin - granica państwacała droga 228847Zamość - Horyszów - Hrubieszówcała droga 229850Tomaszów Lubelski - Józefówka - Alojzówcała droga 230862Nisko - Kopki - Leżajsk - Tryńcza - JarosławNisko - Kopki - Leżajsk - Tryńcza 231865Jarosław - Oleszyce - Cieszanów - Bełżeccała droga 232875Mielec - Kolbuszowa - Sokołów Małopolski - LeżajskMielec - Kolbuszowa 233877Leżajsk - Łańcut - Dylągówka - SzklaryLeżajsk - Łańcut; Dylągówka - Szklary 234878Rzeszów - Dylągówkacała droga 235884Przemyśl - Dubiecko - Bachórz - DomaradzPrzemyśl - Dubiecko - Bachórz 236886Domaradz - Brzozów -Sanokcała droga 237891Sanok - Lesko - Ustrzyki Dolne - Krościenko - granica państwaSanok - Lesko - Ustrzyki Dolne - Krościenko 238893Lesko - Baligród - Cisnacała droga 239894Hoczew - Wołkowyja - Czarnacała droga 240895Uherce Mineralne - Solina - Myczkówcała droga 241896Ustrzyki Dolne - Czarna - Ustrzyki Górnecała droga 242897Tylawa - Komańcza - Radoszyce - Cisna - Ustrzyki Górne - Wołosate - granica państwaCisna - Ustrzyki Górne 243901Olesno - Dobrodzień - Zawadzkie - Wielowieś - Pyskowice - Gliwicecała droga 244903Strzelce Opolskie - Toszek - Pyskowice - Bytomcała droga 245908Częstochowa - Piasek - Tarnowskie Góry - GliwiceTarnowskie Góry - Gliwice 246910Tarnowskie Góry - Świerklaniec - Siewierzcała droga 247914Bytom - Chorzów - Katowice - Jaworzno - Chrzanów - Trzebinia -Krakówcała droga 248918Racibórz - Krzyżanowice - Chałupkicała droga 249919Racibórz - Rudy - Sośnicowicecała droga 250920Rudy - Rybnikcała droga 251922Kuźnia Raciborska - Nędzacała droga 252925Bytom - Ruda Śląska - Orzesze -Rybnikcała droga 253926Orzesze - Orzesze (Zawiść)cała droga 254929Rybnik - Świerklany Górnecała droga 255930Świerklany Dolne - Mszanacała droga 256933Rzuchów - Wodzisław Śląski - Jastrzębie-Zdrój - Pszczyna - Oświęcirn - Chrzanówcała droga 257937Jastrzębie-Zdrój - Hażlachcała droga 258938Pawłowice - Pruchna - Cieszyncała droga 259942Bielsko-Biała - Szczyrk - Salmopol - Wisłacała droga 260946Żywiec - Sucha Beskidzkacała droga 261948Oświęcim - Kętycała droga 262950Tychy - Oświęcim - Zator - Wadowicecała droga 263952Kraków - Skawina - Zatorcała droga 264957Białka - Zawoja - Jabłonka - Czarny Dunajec - Nowy Targcała droga 265962Wieliczka - Dziekanowicecała droga 266963Dobczyce - Kasina Wielkacała droga 267968Lubień - Mszana Dolna - Kamienica - Zabrzeżcała droga 268969Nowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary sącz - Nowy SączNowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary sącz - Nowy Sącz 269969Stary Sącz - Piwniczna - granica państwaStary Sącz - Piwniczna 270971Krynica - Muszyna - PiwnicznaKrynica - Muszyna 271973Busko-Zdrój - Nowy Korczyn - ŻabnoBusko-Zdrój - Nowy Korczyn 272977Tarnów - Tuchów - Gromnik - Zborowice - Grybów - KrzyżówkaTarnów - Tuchów - Gromnik - Zborowice (Grybów) 273981Zborowice - Zagórzanycała droga 274985Nagnajów - Baranów Sandomierski - Mielec - Dębicacała droga 275988Babica - Strzyżów - Wiśniowa - Frysztak - Twierdza - WarzyceBabica - Strzyżów - Wiśniowa - Frysztak - Twierdza (Warzyce) 276990Twierdza - Krosnocała droga 277992Pilzno - Jasło - Zarzecze - Nowy ŻmigródPilzno - Jasło Załącznik nr 2 WARUNKI SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ ZEWNĘTRZNYCH POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP § 1. 1. Dwa lub więcej świateł, takich samych lub różnych, lecz o jednakowym przeznaczeniu i jednakowej barwy, uważa się za jedno światło, jeżeli rzut ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę poprzeczną zajmuje co najmniej 60% powierzchni najmniejszego prostokąta opisanego na rzutach tych powierzchni świetlnych oraz pod warunkiem, że światła te zostały homologowane jako jedno światło; nie dotyczy to świateł drogowych, świateł mijania i świateł przeciwmgłowych przednich. 2. Ilekroć w niniejszych przepisach jest mowa o odległości rozmieszczenia świateł, należy rozumieć, że: 1) największą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najwyższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nie obciążonym, 2) najmniejszą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najniższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nie obciążonym, 3) odległość od bocznego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej odległego od podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu punktu powierzchni świetlnej, 4) odległość od przedniego lub tylnego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej wysuniętego odpowiednio do przodu lub do tyłu punktu powierzchni świetlnej, 5) odległość między dwoma światłami skierowanymi w tę samą stronę mierzy się między najbliższymi punktami rzutów ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę prostopadłą. do osi tych świateł. 3. Powierzchnia świetlna oznacza dla świateł widoczną powierzchnię wysyłającą światło, a dla świateł odblaskowych - widoczną powierzchnię odbijającą światło. 4. Boczny obrys pojazdu oznacza płaszczyznę równoległą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty punkt na zewnątrz pojazdu, z wyjątkiem lusterek, świateł bocznych i elementów elastycznych (§ 2 ust. 2 rozporządzenia). 5. Przedni lub tylny obrys pojazdu oznacza pionową płaszczyznę prostopadłą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty odpowiednio do przodu lub do tyłu punkt pojazdu. 6. Przewidziane w § 2 kol. 12 i 13: 1) kontrolny sygnał włączenia wskazujący, że urządzenie zostało włączone, ale nie wskazujący, czy działa ono normalnie, 2) kontrolny sygnał działania wskazujący, że urządzenie zastało włączone i działa normalnie; jeśli są to sygnały świetlne, powinny być umieszczone w miejscu zapewniającym kierowcy dobrą ich widoczność i nie powinny utrudniać obserwacji drogi; kontrolny sygnał włączenia może być zastąpiony kontrolnym sygnałem działania; jeżeli umieszczenie kontrolnego sygnału włączenia jest zabronione, nie oznacza to, że zabronione jest umieszczenie kontrolnego sygnału działania. § 2. Światła powinny odpowiadać warunkom, podanym w poniższej tabeli: 51) Lp.Rodzaj światłaLiczba światełBarwaRozmieszczenie na pojeździe (mm)Kontrolny sygnałPołączenia elektryczneWłasności świetlneInne warunki pojazdy samochodowe, z wyjątkiem motocyklimotocykleprzyczepyna długościna szerokości1)na wysokościinne wymaganiawłączeniadziałania jednośladowetrzykołowe 12345678910111213141516 1Drogowe2 lub 4112)-biała lub żółta selektywnaz przodu w taki sposób, aby wysyłane światło nie oślepiało kierującego bezpośrednio lub przez odbicie od elementów pojazdu---obowiązkowy - świetlny nie migający barwy niebieskiej-1) powinny być włączane wszystkie równocześnie lub parami 2) przełączenie świateł mijania na światła drogowe musi powodować włączenie co najmniej jednej pary świateł drogowych 3) przełączenie świateł drogowych na światła mijania musi powodować równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowych1) powinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 100 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza 2) światłość wszystkich świateł drogowych nie może być mniejsza niż 30000cd3) (dla motocykli - 125 000 cd) i nie może przekraczać 225 000 cdw razie wyposażenia pojazdu w cztery światła drogowe, gdy jedna z par świateł przeznaczona jest wyłącznie do świateł drogowych, dopuszcza się, aby zmieniała ona swe ustawienie w zależności od kąta obrotu kierownicy, przy czym obrót świateł powinien następować wokół osi pionowej; dotyczy to również światła drogowego motocykla 2Mijania211-biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)500-1200-dopuszcza się sygnał świetlny nie migający barwy zielonej-wyłączenie świateł mijania musi powodować równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowychpowinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 40 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrzapowinny być asymetryczne i oświetlać drogę po prawej stronie na większą odległość niż po lewej stronie26) 3Kierunkowskazy 3aprzednie225)26)-żółta samochodowaz przodumożliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, jednak nie dalej niż 400 mm od tego obrysu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż niż 600 mm4) 7)350-15008)nie bliżej niż 40 mm od światła mijania lub przeciwmgłowego przedniego9)-obowiązkowy dla wszystkich kierunkowskazów, które nie są widoczne z miejsca kierowcy; może to być sygnał świetlny migający barwy zielonej lub akustyczny albo oba równocześnie; sygnał optyczny powinien gasnąć lub pozostać palącym się i nie migać lub zmieniać ustaloną częstotliwość migania w przypadku niesprawności działania jakiegokolwiek kierunkowskazu, z wyjątkiem kierunkowskazów bocznych; sygnał akustyczny powinien być wyraźnie słyszalny i w wymienionych wyżej warunkach powinien zmieniać ustaloną częstotliwość1) włączanie kierunkowskazów powinno być niezależne od włączenia innych świateł; 2) wszystkie kierunkowskazy umieszczone z jednej strony pojazdu powinny być włączane i wyłączane jednym wyłącznikiem oraz powinny działać w jednej fazie1) powinny zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90 ± 30 cykli na minutę; włączenie świateł powinno nastąpić z opóźnieniem większym niż 1 s, a pierwsze wyłączenie - z opóźnieniem nie większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika kierunkowskazówjeżeli pojazd ciągnie przyczepę, włączenie kierunkowskazów na pojeździe ciągnącym powinno powodować włączenie kierunkowskazów umieszczonych na przyczepie 3btylne225)210)2żółta samochodowaz tyłumożliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, jednak nie dalej niż 400 mm od tego obrysu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż niż 600 mm4) 7)350-15008)jeżeli odległość od światła pozycyjnego tylnego nie przekracza 300 mm, odległość kierunkowskazu od bocznego obrysu pojazdu nie powinna przekraczać więcej niż o 50 mm odległości światła pozycyjnego od tego obrysu- 3cboczne211)212)2-żółta samochodowana obu bokach; odległość środka powierzchni świetlnej od przedniego obrysu nie może przekraczać 1800 mm13)wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm16)50014)-150015)-- 4Hamowania "stop"co najmniej 2, jednak nie więcej niż 41217)2czerwonaz tyłuwzajemna odległość świateł umieszczonych po lewej i po prawej stronie pojazdu nie może być mniejsza niż 600 mm4)350-15008)-nie dopuszcza się; dopuszcza się sygnał świetlny nie migający barwy żółtej samochodowej, zapalający się w razie niesprawności światła hamowania "stop"-powinno zapalać się w momencie uruchomienia hamulca roboczegonatężenie światła powinno być wyraźnie większe niż natężenie światła świateł pozycyjnych tylnych- 5Oświetlające tylko tablicę rejestracyjnąnie określa siębiała---w sposób zapewniający oświetlenie miejsca umieszczenia tylnej tablicy rejestracyjnejdopuszcza się, z tym że funkcję tę powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinno zapewniać możliwość odczytania znaków na tablicy rejestracyjnej w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 20 mnie może być bezpośrednio widoczne z tyłu pojazdu 6Pozycyjne przednie2122biała; dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli jest połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnejz przodu18)nie dalej niż 400 mm19) od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)350-15008)-obowiązkowy - świetlny nie migający barwy zielonej; sygnał ten nie jest wymagany, jeżeli oświetlenie tablicy rozdzielczej może włączać się i wyłączać tylko równocześnie ze światłami pozycyjnymi przednimi i tylnymi--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m, jeżeli są jedynymi światłami włączonymi na pojeździe- 7Pozycyjne tylne2123czerwonaz tyłu20)nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)350-15008)-obowiązkowy - funkcję jego powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m- 8Odblaskowe tylko inne niż trójkątne212214)czerwonaz tyłu30nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt; 2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną innego światła tylnego 9Odblaskowe tylne trójkątne---2czerwonaz tyłunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - trójkąt równoboczny zwrócony wierzchołkiem do góry 2) wewnątrz trójkąta nie może być umieszczone żadne światło 10Odblaskowe przednie2-22białaz przodu18)nie dalej niż 400 mm19) od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt; 2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią światła pozycyjnego przedniego 11Odblaskowe boczneco najmniej jedno na każdym boku pojazdu; liczba świateł powinna zapewniać spełnienie wymagań dotyczących rozmieszczenia na długości pojazdużółta samochodowa; dopuszcza się barwę czerwoną w przypadku światła umieszczonego z tyłu pojazdu we wspólnej obudowie z innym tylnym czerwonym światłemjeżeli jest jedno światło, powinno być umieszczone w połowie długości22) pojazdu (± 15%); światło powinno być umieszczone nie dalej niż 3 m od przedniego obrysu pojazdu i nie dalej niż 1 m od tylnego obrysu pojazdu; wzajemna odległość dwóch sąsiednich świateł umieszczonych na tym samym boku pojazdu nie może przekraczać 3m; w odniesieniu do motocykli światło lub światła powinny być umieszczone w taki sposób, aby w normalnych warunkach nie mogły być zasłonięte odzieżą kierowcy lub pasażerana obu bokach pojazdu250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdukształt - inny niż trójkąt 12Awaryjnejak kierunkowskazy (lp. 3)-obowiązkowy - świetlny migający barwy czerwonej; może działać równocześnie z kontrolnym sygnałem, o którym mowa pod lp. 3 kol. 13-powinien zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90 ± 30 cykli na minutę i działać w jednej fazie1) uzyskiwane jest przez jednoczesne działanie wszystkich kierunkowskazów umieszczonych na pojeździe, a jeżeli pojazd ciągnie przyczepę - również kierunkowskazów przyczepy; 2) powinno być włączane oddzielnym włącznikiem; 3) powinno działać również, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę 13Przeciwmgłowe1 lub 211 lub 21 lub 2czerwonaz tyłujeżeli jest jedno światło, powinno być umieszczone po lewej stronie pojazdu; jeżeli są dwa światła - po obu stronach pojazdu250-100023)nie bliżej niż 100 mm od światła hamowania "stop"obowiązkowy - świetlny nie migający barwy żółtej samochodowej-1) może włączać się tylko wówczas, gdy włączone są światła: drogowe, mijania lub przeciwmgłowe przednie; 2) powinno dać się wyłączyć niezależnie od innych światełnatężenie światła powinno być wyraźnie większe niż natężenie światła świateł pozycyjnych tylnych- 14Cofania1 lub 2--1 lub 2białaz tyłu-250-1200-nie dopuszcza się-może włączać się tylko wówczas, gdy włączony jest wsteczny bieg, a urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu umożliwiającym jego pracę-- 15Obrysowe przednie i tylne2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłu--2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłubiała - z przodu, czerwona - z tyłu-możliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, lecz nie dalej niż 400 mm od tego obrysumożliwie najwyżej, przy spełnieniu warunku rozmieszczenia na szerokości oraz symetrii światełodległość między rzutami na poprzeczną płaszczyznę najbliższych punktów powierzchni świetlnych światła obrysowego i światła pozycyjnego przedniego lub tylnego nie może być mniejsza niż 200 mmnie dopuszcza się---jeżeli ze względu na kształt nadwozia lub wyposażenie pojazdu nie jest możliwe zastosowanie odrębnych świateł widocznych z przodu i świateł widocznych z tyłu, dopuszcza się światło widoczne z przodu i światło widoczne z tyłu, umieszczone po tej samej stronie pojazdu, połączone w jednym urządzeniu 16Przeciwmgłowe przednie2112)-biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdunie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż światło mijania-dopuszcza się sygnał świetlny migający barwy zielonej-powinno być włączane i wyłączane niezależnie od świateł drogowych i świateł mijania-nie można zmieniać ustawienia w zależności od kąta obrotu kierownicy (nie dotyczy motocykli) 17Postojowe4 lub 2-4 lub 2-biała - z przodu, czerwona - z tyłu, żółta samochodowa - jeżeli światło jest połączone z kierunkowskazem bocznym2 z przodu i 2 z tyłu albo po jednym na każdym boku pojazdunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu350-15008)-nie dopuszcza się-powinno być możliwe włączenie świateł po jednej stronie pojazdu bez włączania jakiegokolwiek innego światła-funkcja tego światła może być również spełniana przez równoczesne włączenie świateł pozycyjnych przednich i tylnych po jednej stronie pojazdu 18Światło jazdy dziennej211-białaz przodunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)250-1500-nie wymaga się-połączenie elektryczne powinno być takie, aby nie można było ich włączyć, jeśli nie są jednocześnie włączone tylne światła pozycyjne. Powinno się automatycznie wyłączać, jeżeli włącza się światło mijania lub drogowe, z wyjątkiem krótkotrwałego włączania światła mijania lub drogowego jako ostrzegawczego sygnału świetlnegoświatłość każdego światła nie może być mniejsza niż 400 cd, lecz nie większa niż 800 cdpowierzchnia świetlna jednego światła nie może być mniejsza niż 40 cm2 19Obrysowe bocznejak lp. 11--jak lp. 11jak lp. 11jak lp. 11+350-150025)-dopuszczalny; funkcję jego powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m- 1) Światła pojedyncze motocykli powinny być umieszczone w podłużnej płaszczyźnie symetrii pojazdu. 2) Jeżeli szerokość pojazdu przekracza 1,3 m - liczba świateł jak w kol. 3. 3) Przy czterech światłach drogowych wymaganie to powinno spełniać przynajmniej jedna para świateł. 4) Jeżeli szerokość pojazdu nie przekracza 1,3 m, odległość ta może być zmniejszona do 400 mm. 5) Jeżeli motocykl nie jest wyposażony w kierunkowskazy boczne. 6) Dotyczy motocykli z jednym kołem z tyłu. 7) Dla motocykli jednośladowych - 300 mm. 8) Dla motocykli - 1200 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie wysokości 1500 mm, dopuszcza się 2100 mm. 9) Dopuszcza się mniejszą odległość, jeżeli natężenie światła kierunkowskazu jest nie mniejsze niż 400 cd. 10) Dotyczy motocykli z jednym kołem z przodu. 11) Nie wymaga się, jeżeli długość pojazdu nie przekracza 6 m i nie jest on przewidziany do ciągnięcia przyczepy. 12) Jeżeli motocykl nie jest wyposażony w kierunkowskazy przednie i tylne. 13) Jeżeli odległość ta, ze względu na konstrukcję pojazdu, nie zapewni dobrej widoczności kierunkowskazów, może być ona zwiększona do 2500 mm. 14) Dla motocykli - 350 mm. 15) Dla motocykli - 1200 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie wysokości 1500 mm, dopuszcza się 2300 mm. 16) Dla motocykli - 560 mm. 17) Dla motocykli z jednym kołem z tyłu dopuszcza się jedno światło. 18) Na motocyklu z jednym kołem z przodu dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności. 19) Dla przyczep - 150 mm. 20) Na motocyklu z jednym kołem z tyłu dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności. 21) Jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie tej wysokości, dopuszcza się 1500 mm. 22) Dla przyczep - z uwzględnieniem dyszla. 23) Dla motocykli - 900 mm. 24) Pod warunkiem, że jest ono połączone w jednym urządzeniu z innym tylnym światłem sygnalizacyjnym. 25) Jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej wysokości, dopuszcza się 2100 mm. 26) Dla motocykli - wymaganie asymetrii dotyczy tylko świateł mijania z żarówkami halogenowymi. Załącznik nr 3 WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW PRZYSTOSOWANYCH DO ZASILANIA GAZEM § 1. Użyte w załączniku określenia oznaczają: 1) gaz - gaz ziemny i gaz płynny, 2) gaz ziemny - gaz sprężony, którego podstawowym składnikiem jest metan, 3) gaz płynny - gaz, którego podstawowymi składnikami są propan i butan, 4) instalacja - zestaw elementów i urządzeń umieszczonych w pojeździe, niezbędnych do zasilania silnika gazem, 5) zbiornik - pojemnik na gaz umieszczony na stałe w pojeździe, 6) butla - wymienny pojemnik na gaz płynny. § 2. l. Pojazd zasilany gazem powinien być wyposażony co najmniej w: 1) układ sygnalizacji minimalnego ciśnienia gazu - w odniesieniu do gazu ziemnego, poniżej którego zasilanie tym gazem jest niedopuszczalne, 2) układ sygnalizacji przełączenia na zasilanie gazowe, 3) gaśnicę, jeśli nie jest przewidziana w ogólnych wymaganiach dotyczących wyposażenia pojazdu. 2. Pomieszczenie, w którym umieszczone są zbiorniki z gazem, powinno być przewietrzane i połączone z atmosferą co najmniej dwoma otworami; przekrój każdego otworu nie może być mniejszy niż 5 cm2. Wylot wentylacyjny powinien znajdować się możliwie najwyżej w odniesieniu do gazu ziemnego i możliwie najniżej w odniesieniu do gazu płynnego, a także powinien być zabezpieczony przed przesłonięciem. 3. Wyposażenie pojazdu w instalację nie może naruszać parametrów określonych przez producenta pojazdu, a zwłaszcza dotyczących masy całkowitej pojazdu, jego nacisków osi oraz położenia środka masy. 4. Wyposażenie pojazdu w instalację nie powinno zakłócać pracy podstawowego zasilania, jeśli pozostało ono w pojeździe. 5. Prześwit pojazdu nie może ulec zmniejszeniu w wyniku zabudowy instalacji, przy czym żaden z jej elementów nie może znajdować się niżej niż 0,2 m od jezdni, jeśli nie jest osłonięty podłogą pojazdu. 6. Ujęcie wlotu powietrza do układu wentylacji i ogrzewania nie może znajdować się w komorze silnika. 7. Wylot rury wydechowej nie może być skierowany w stronę jakiegokolwiek elementu instalacji. § 3. 1. Instalacja na gaz ziemny powinna być projektowana na ciśnienie robocze zbiorników wynoszące 20 MPa, a na gaz płynny - 2,4 MPa. 2. Złącza instalacji, przez które przepływa gaz, powinny znajdować się w miejscach łatwo dostępnych dla kontroli ich szczelności. 3. Instalacja powinna być przystosowana do pracy w temperaturach otoczenia: 1) od -30 do +40°C dla gazu ziemnego, 2) od -20 do +40°C dla gazu płynnego. 4. Na elementy i zespoły instalacji, w których panuje nadciśnienie gazu, powinny być wydane atesty stwierdzające ich dopuszczenie do stosowania oraz powinny być odpowiednio oznakowane. 5. Przełączanie zasilania powinno być możliwe z pozycji kierującego pojazdem bez konieczności wyłączania silnika. 6. W pojazdach z silnikami o zapłonie samoczynnym instalacja powinna zagwarantować odcięcie wypływu gazu po osiągnięciu maksymalnej prędkości obrotowej silnika. 7. W instalacji zasilania gazem ziemnym wymagane jest stosowanie co najmniej jednego manometru. 8. W instalacji zasilania gazem płynnym wymagane jest stosowanie: 1) wskaźnika poziomu gazu dla każdego zbiornika, 2) zaworu odcinającego, umieszczonego możliwie najbliżej parownika od strony zasilania, 3) urządzeń uniemożliwiających przepływ gazu pomiędzy zbiornikami (butlami) o zróżnicowanym ciśnieniu. 9. Kompletację instalacji oraz sposób jej połączenia i umieszczenia w pojeździe określa zakład montujący na podstawie danych jej producenta. 10. Instalacja powinna być zabezpieczona przed korozją. 11. Budowa instalacji powinna umożliwiać przeprowadzanie badań okresowych. 12. Elementy i zespoły instalacji narażone na mechaniczne uszkodzenia powinny być odpowiednio zabezpieczone. 13. Elementy instalacji nie mogą wystawać poza obrys nadwozia pojazdu. 14. Instalacja nie może utrudniać w sposób istotny dostępu do silnika i innych zespołów. 15. Rozłączenie złącz gazowych instalacji nie powinno być możliwe bez użycia narzędzi; nie dotyczy to złącza butla - przewód. 16. (2( Elementy instalacji, w których znajduje się lub przez które przepływa gaz, nie mogą być umieszczone w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób; nie dotyczy to ścianek zbiornika. 17. Niedopuszczalny jest wypływ gazu po zatrzymaniu się silnika. § 4. 1. Zbiorniki (butle) powinny spełniać wymagania określone w warunkach technicznych dozoru technicznego. 2. Zbiorniki (butle) powinny być tak zainstalowane w pojeździe, aby były maksymalnie chronione przed skutkami zderzeń, w tym głównie od przodu i tyłu pojazdu, a w przypadku ich umieszczenia w przestrzeni ładunkowej samochodów ciężarowych powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem ładunkiem. 3. Zbiorniki (butle) powinny być skutecznie osłonięte przed działaniem promieni słonecznych. 4. Mocowanie zbiorników (butli) do pojazdu powinno zabezpieczać przed jego przemieszczeniem przy działaniu na pojazd przyspieszenia w kierunku wzdłużnym - 20 g (g - przyspieszenie ziemskie), a w kierunku poprzecznym - 8 g. Elementy mocowania przylegające do zbiornika (butli) powinny być elastyczne i nie absorbować wilgoci. 5. Pomiędzy zbiornikami (butlami) na gaz a zbiornikiem na benzynę powinna być zachowana odległość nie mniejsza niż 0,05 m, jeśli nie są one oddzielone od siebie metalową przegrodą. 6. Zbiorniki powinny być wyposażone w zawory odcinające, a ponadto w odniesieniu do przewidzianych na gaz płynny zawory: 1) napełniania, 2) ograniczające wypływ gazu. 7. Zbiorniki (butle) powinny być tak umieszczone w pojeździe, aby była możliwość łatwego: 1) dostępu do zaworów odcinających, 2) odczytu stanu napełnienia (nie dotyczy butli), 3) odczytu danych dotyczących oznakowań identyfikacyjnych oraz cech legalizacji. 8. Zbiorniki na gaz płynny (butle) powinny być tak umieszczone, aby w pozycji roboczej wypływ gazu następował w stanie ciekłym. 9. Zabrania się instalowania zbiorników (butli) w części przedniej pojazdu oraz w komorze silnika. 10. W pobliżu zbiorników (butli) nie powinny znajdować się sztywne elementy o ostrych krawędziach. 11. Odległość; zbiorników (butli) od układu wydechowego nie może być mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie jest zastosowana osłona termiczna. 12. Nie dopuszcza się jakichkolwiek przeróbek zbiornika (butli). § 5. 1. Zawory do napełniania zbiorników powinny być tak umieszczone, aby było możliwe ich napełnianie z zewnątrz pojazdu lub z komory silnikowej. 2. Zawory napełniania i zawory zbiorników (butli) gazu powinny być sterowane ręcznie. 3. Zawory sterowane ręcznie powinny mieć jednoznacznie oznaczone położenie zamknięcia i otwarcia lub podany kierunek zamykania i otwierania. 4. Dopuszcza się stosowanie zespolonego zaworu do napełniania i odcinania wypływu gazu. 5. Zawory powinny być zabezpieczone przed dostępem do nich osób niepowołanych. § 6. 1. Przewody metalowe zastosowane w instalacji powinny być bez szwu. 2. Przewody powinny być tak ułożone, aby: 1) mogły być łatwo kontrolowane, 2) nie ocierały się o elementy pojazdu, 3) odległość od układu wydechowego nie była mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie stosuje się ekranu termicznego, 4) mocowanie wykluczało ich wibrację, przy czym odległość między podpórkami nie powinna przekraczać 0,7 m. 3. Przewody, w których panuje nadciśnienie gazu 20 MPa, powinny być metalowe. 4. W przypadku braku możliwości spełnienia wymagań określonych w ust. 2 pkt 1, 2 i 5, dopuszcza się odstępstwo dla przewodu łączącego zbiornik z reduktorem, pod warunkiem dodatkowego zabezpieczenia go przed korozją i mechanicznymi uszkodzeniami oraz niezbędnej wentylacji przestrzeni, w której jest umieszczony. 5. Przewody metalowe łączące elementy instalacji, które w czasie eksploatacji pojazdu mogą podlegać wzajemnym przemieszczeniom, powinny być ukształtowane w pętle o promieniu krzywizny dostosowanym do średnicy przewodu. § 7. 1. Reduktor nie może włączać się do pracy, gdy w króćcu wypływu gazu nie panuje podciśnienie. 2. Na pracę reduktora nie może wywierać wpływu przyspieszanie bądź opóźnianie ruchu pojazdu. 3. Odległość reduktora od układu wydechowego nie może być mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie jest stosowany ekran termiczny. § 8. 1. Zbiorniki zamontowane w przestrzeni zamkniętej pojazdu powinny być umieszczone w szczelnej obudowie całkowitej lub być wyposażone w szczelną obudowę osłaniającą jedynie zawory. W przypadku obudów osłaniających zawory zbiorniki powinny być fabrycznie do takiego osłonięcia przystosowane. 2. (3( Obudowy całkowite powinny być wyposażone co najmniej w dwa otwory wentylacyjne, a obudowy osłaniające jedynie zawory zbiorników - co najmniej w jeden. Otwór wentylacyjny powinien mieć powierzchnię przekroju nie mniejszą niż 5 cm2. Wyloty otworów wentylacyjnych nie mogą znajdować się bliżej niż 0,25 m od układu wydechowego. 3. Obudowy osłaniające zbiorniki, osłaniające zawory zbiorników oraz przewody układu przewietrzania obudów powinny wykazywać szczelność przy nadciśnieniu: 0,05 MPa w odniesieniu do obudów na całe zbiorniki i 0,1 MPa w odniesieniu do obudów na zawory. W trakcie próby wymienione elementy nie powinny wykazywać odkształceń. 4. Zamykanie obudów powinno być tak urządzone, aby nie istniała możliwość przypadkowego ich otwarcia. 5. Wielkość obudów na całe zbiorniki powinna być taka, aby odległość między ich ściankami a zbiornikami nie była mniejsza niż 0,02 m. § 9. 1. Pojazd zasilany gazem może być używany po uzyskaniu adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o treści "przystosowany do zasilania gazem". 2. Adnotacji, o której mowa w ust. 1, dokonują uprawnione stacje kontroli pojazdów na podstawie: 1) zaświadczenia o dostosowaniu pojazdu do zasilania gazem, wydanego przez wytwórnię pojazdu lub uprawniony zakład, który dokonał tego dostosowania, albo 2) przeprowadzonego badania. Załącznik nr 4 WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW UŻYWANYCH W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM § 1. 1. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między najdalej wysuniętym do przodu punktem części nadwozia pojazdu samochodowego zawierającej przestrzeń ładunkową a tylnym obrysem przyczepy, nie może być większa niż 16 m, przy zachowaniu odległości między tylnym obrysem samochodu a przednim obrysem nadwozia przyczepy wynoszącej co najmniej 0,35 m. 2. Odległość między tylną osią pojazdu samochodowego a przednią osią przyczepy w zespole pojazdów nie może być mniejsza niż 3 m. § 2. Udział rzeczywistej masy całkowitej na oś (osie) napędową (napędowe) pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być mniejszy niż 25%. § 3. Pojazd samochodowy powinien być wyposażony z przodu w zaczep do holowania. § 4. Urządzenia sprzęgające pojazdów powinny mieć trwałe oznakowanie podające co najmniej producenta i dopuszczalne obciążenie. § 5. Pojazd powinien być wyposażony w homologowane zewnętrzne urządzenia świetlne. § 6. (4( Opony pojazdu powinny być homologowane; dopuszcza się także używanie opon uprzednio homologowanych z bieżnikiem regenerowanym na osiach innych niż kierowane. Głębokość rzeźby bieżnika opon nie powinna być mniejsza niż 3 mm. § 7. (skreślony) (5(. § 8. Kabina podziału powinna być wyposażona w urządzenie zapewniające bezpieczeństwo i wygodę pracy kierowcy. § 9. Autobus powinien być wyposażony w urządzenia zapewniające wygodę podróżowania pasażerów. § 10. W pojeździe nie mogą występować zauważalne wycieki z zespołów i układów, w których znajdują się materiały eksploatacyjne; dopuszcza się ślady płynów bez tworzenia kropel. § 11. Stosunek mocy silnika do dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu (zespołu) nie może być mniejszy niż 5 kW/t. § 12. (skreślony) (6(. Załącznik nr 5 WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW DŁUGICH I CIĘŻKICH § 1. Pojazdy i zespoły pojazdów, o których mowa w § 42 rozporządzenia, powinny być oznakowane tablicami wyróżniającymi, umieszczonymi z tyłu pojazdu prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej. § 2. Tablice wyróżniające dla pojazdów samochodowych powinny składać się z ukośnych pasów umieszczonych pod kątem 45°±5° do pionu, o szerokości 100±2,5 mm, na przemian barwy żółtej, wykonanych z materiału odblaskowego, oraz barwy czerwonej, wykonanych z materiału fluorescencyjnego. § 3. Tablice wyróżniające dla przyczep (naczep) powinny mieć tło odblaskowe barwy żółtej z obrzeżem fluorescencyjnym barwy czerwonej. § 4. Dolne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone nie niżej niż 500 mm i nie wyżej niż 1500 mm od powierzchni jezdni. § 5. Zewnętrzne boczne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu. § 6. W przypadku zastosowania oznaczenia przewidzianego na rysunku nr 1 i 2 wzór 4 odległość między tablicą umieszczoną poziomo i tablicą umieszczoną pionowo nie może być mniejsza niż 200 mm i nie większa niż 300 mm. § 7. Wymiary oraz zasady rozmieszczania tablic wyróżniających na pojeździe określa rysunek nr 1 i 2. Rysunek nr 1 TABLICE WYRÓŻNIAJĄCE POJAZDY SAMOCHODOWE (wymiary w milimetrach) wzór 1 Ilustracja wzór 2 Ilustracja wzór 3 Ilustracja Ilustracja wzór 4 Ilustracja Ilustracja Rysunek nr 2 TABLICE WYRÓŻNIAJĄCE PRZYCZEPY (NACZEPY) (wymiary w milimetrach) wzór 1 Ilustracja wzór 2 Ilustracja Ilustracja wzór 3 Ilustracja Ilustracja wzór 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 WZÓR TABLICY WYRÓŻNIAJĄCEJ DLA POJAZDÓW WOLNO PORUSZAJĄCYCH SIĘ (wymiary w milimetrach) IlustracjaZałącznik nr 7 57) WYMAGANIA TECHNICZNO-ORGANIZACYJNE DLA STACJI KONTROLI POJAZDÓW Warunki ogólne § 1. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna znajdować się w pomieszczeniu przelotowym, zapewniającym jeden kierunek ruchu. Dopuszcza się pomieszczenie nieprzelotowe - w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub stacji wykonujących badania specjalistyczne, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach. 2. Jeżeli stacja kontroli pojazdów jest częścią zakładu prowadzącego także inną działalność, powinna ona być wydzielona (odgrodzona) z pozostałego terenu z zapewnieniem bezpośredniego do niej dojazdu. 3. Pojazdom oczekującym na badanie techniczne powinna być zapewniona możliwość swobodnego ich zaparkowania. Liczba miejsc do parkowania powinna wynosić co najmniej: 1) 4 - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, 2) 2 - dla pozostałych pojazdów. § 2. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna być oznaczona na zewnątrz (w miejscu widocznym) szyldem barwy niebieskiej z białymi napisami, zawierającymi co najmniej: nazwę jednostki, wyrazy "(Okręgowa) Stacja Kontroli Pojazdów", godziny otwarcia stacji. 2. Przy stanowisku kontrolnym powinna być umieszczona tablica, na której znajdować się powinny co najmniej: kopia upoważnienia stacji do dokonywania badań technicznych, cennik usług oraz wykaz najbliższych okręgowych stacji kontroli. 3. Pracownik dokonujący badań technicznych powinien posiadać identyfikator osobisty zawierający co najmniej imię i nazwisko oraz numer upoważnienia. 4. Dokumenty oraz pieczątki urzędowe powinny być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych. Stanowisko kontrolne § 3. 1. Stanowisko kontrolne powinno znajdować się w, wydzielonym pomieszczeniu o wymiarach i bramach: wjazdowej i wyjazdowej, dostosowanych do wielkości pojazdów (zespołów pojazdów) przewidzianych do badania. 2. Stanowisko kontrolne składa się z: 1) płaskiej i poziomej powierzchni mieszczącej badany pojazd i urządzenia pomiarowo-kontrolne, zwanej dalej "ławą pomiarową", 2) kanału przeglądowego i urządzenia do podnoszenia osi pojazdu; kanał przeglądowy może być zastąpiony urządzeniem do podnoszenia całego pojazdu, 3) wyposażenia pomiarowo-kontrolnego, 4) wyposażenia technologicznego, 5) stanowiska zewnętrznego do pomiarów akustycznych. § 4. 1. Długość stanowiska kontrolnego powinna być większa niż długość kanału przeglądowego (§ 6 ust. 1 pkt 1) nie mniej niż o 3 m. Jeżeli sposób wykonywania badania, wynikający z rozmieszczenia urządzeń, wymaga większej długości, stanowisko powinno być odpowiednio przedłużone. 2. Szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 6 m. Dopuszcza się szerokość nie mniejszą niż 5 m w przypadku: 1) dwóch stanowisk równoległych nie oddzielonych od siebie ścianą, 2) badań wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, o ile warunki lokalowe nie pozwalają na zachowanie szerokości 6 m. 3. Wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego w świetle, w obszarze wyznaczonym wzdłuż osi stanowiska na szerokości co najmniej 3,0 m, nie powinna być mniejsza niż: 1) 4,2 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w kanał; dopuszcza się 3,7 m w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, 2) 58)5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w urządzenie do podnoszenia całego pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t. 4. Wymiary bramy wjazdowej i wyjazdowej w świetle otwartej bramy i w osi stanowiska nie powinny być mniejsze niż: 1) 4,2 m - wysokość; dopuszcza się 3,5 m - w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, 2) 3,4 m - szerokość. 5. Stosunek powierzchni oszklonej pomieszczenia stanowiska do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 0,15. 6. Podłoga stanowiska kontrolnego, nawierzchnia kanału przeglądowego i ław pomiarowych oraz ściany do wysokości co najmniej 1,8 m i ściany kanału przeglądowego powinny być łatwo zmywalne. 7. Stanowisko kontrolne powinno być zaopatrzone w: 1) instrukcje obsługi użytkowanych urządzeń, 2) dane dotyczące kryteriów oceny badanych pojazdów i ich układów lub zespołów, 3) komplet przepisów prawnych określających wymagania dotyczące warunków technicznych pojazdów i badań technicznych. Ławy pomiarowe § 5. 1. Wymiary ław pomiarowych powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) długość powinna zapewniać możliwość ustawienia na nich wszystkimi kołami każdego badanego pojazdu oraz umieszczenia przed jego światłami urządzenia do ich kontroli; w przypadku gdy przewiduje się przetaczanie pojazdów podczas pomiaru zbieżności kół, długość ław należy powiększyć o długość drogi przetoczenia pojazdu, 2) rozstaw krawędzi zewnętrznych nie powinien być mniejszy niż: a) 2400 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 2800 mm - dla pozostałych pojazdów; rozstaw krawędzi wewnętrznych wynika z wymiarów obrzeża kanału (§ 6 ust. 1 pkt 2). 2. Nawierzchnia ław pomiarowych powinna spełniać następujące wymagania: 1) dopuszczalna nierówność (falistość) nie powinna przekraczać: a) 2 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 3 mm - dla pozostałych pojazdów, 2) dopuszczalna odchyłka od poziomu nie powinna przekraczać: a) 2 mm/mb. - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 3 mm/mb. - dla pozostałych pojazdów, 3) na szerokości czynnej rolek urządzenia do badania hamulców powinna być odporna na ścieranie i łatwa do utrzymania w czystości. Kanał przeglądowy § 6. 1. Wymiary kanału przeglądowego powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) długość powinna być większa niż długość pojazdów (zespołu pojazdów), wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia, co najmniej o długość schodów, tak aby możliwe było: a) wygodne wykonanie wymaganych oględzin i czynności kontrolnych, b) natychmiastowe opuszczenie kanału przez znajdującego się w nim pracownika - w razie niebezpieczeństwa; dopuszcza się długość nie mniejszą niż 6 m - w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, 2) szerokość powinna mieścić się w granicach: a) 650-800 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 700-900 mm - dla pozostałych pojazdów, 3) głębokość powinna wynosić od 1400 mm do 1700 mm; wewnątrz kanału powinny znajdować się przesuwne platformy lub stałe boczne stopnie umożliwiające pracownikowi zajęcie pozycji podwyższonej. 2. Kanał przeglądowy powinien mieć zapewnione odwodnienie oraz wentylację, zgodne z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy. 3. Kanał przeglądowy powinien być wyposażony w: 1) oświetlenie: a) światło możliwie rozproszone, oświetlające miejsce pracy, b) światło skupione o bezpiecznym napięciu zasilania, kierowane w razie potrzeby na elementy pojazdu (lampa przenośna lub na elastycznym wysięgniku), 2) półki wewnętrzne na narzędzia i klucze, 3) obrzeże umożliwiające stosowanie dźwignika kanałowego podwieszonego o udźwigu co najmniej: a) 2500 daN - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 12 500 daN - dla pozostałych pojazdów, przy czym powinno być możliwe ustawienie dźwignika również między obrotnicami do kontroli geometrii kół. Wyposażenie pomiarowo-kontrolne § 7. 1. Stanowisko kontrolne w stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań powinno być wyposażone co najmniej w następujące urządzenia i przyrządy pomiarowo-kontrolne: 1) urządzenie rolkowe lub urządzenie płytowe (najazdowe) do pomiaru sił hamujących lub w inne urządzenie służące do sprawdzania skuteczności działania hamulców, 2) przyrząd do pomiaru zbieżności kół przednich lub urządzenie do kontroli prawidłowości ustawienia kół przednich, 3) przyrząd do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu, 4) przyrząd do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy, 5) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych, 6) przyrząd do pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu na postoju, 7) przyrząd do pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach silników o zapłonie iskrowym; nie dotyczy w przypadku wyposażenia stanowiska w analizator spalin wymieniony w pkt 14, 8) przyrząd do pomiaru zadymienia spalin silników o zapłonie samoczynnym, przy swobodnym przyspieszaniu silnika, 9) przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika, 10) przyrząd do kontroli złącza elektrycznego pojazd-przyczepa, 11) przyrząd do pomiaru nacisku na pedał hamulca, 12) przyrząd do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania hamulcem najazdowym przyczepy: dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje przyczepy, 13) urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu dla kontroli luzów w elementach zawieszenia i układu kierowniczego, 14) wieloskładnikowy analizator spalin silników o zapłonie iskrowym, z możliwością odczytywania zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) oraz współczynnika nadmiaru powietrza (lambda), 15) zestaw narzędzi monterskich, 16) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia, 17) urządzenia i przyrządy pomiarowo-kontrolne wymienione w ust. 2, stosownie do zakresu ewentualnych badań dodatkowych. 2. Stanowisko kontrolne w okręgowej stacji kontroli pojazdów powinno być wyposażone w urządzenia i przyrządy wymienione w ust. 1, a ponadto co najmniej w: 1) przyrząd do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu, 2) przyrząd do kontroli równoległości osi pojazdu, 3) urządzenie do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów wbudowanych w pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t 4) urządzenie do pomiaru zmian ciśnień pneumatycznego układu sterowania hamulców, 5) urządzenie do napędu uniesionych kół przednich pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub w wyważarkę do kół zamontowanych na pojeździe, 6) urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdów samochodowych, 7) komplet kluczy dynamometrycznych. Wyposażenie technologiczne § 8. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego powinno obejmować co najmniej: 1) ogólne oświetlenie elektryczne oraz punkty odbioru energii elektrycznej o napięciu zasilania 380 V, 220 V i napięciu bezpiecznym z możliwością poboru mocy wystarczającej do zasilania eksploatowanych urządzeń i przyrządów, 2) instalację sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym: a) 0,6-0,8 MPa - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 0,6-1,0 MPa - dla pozostałych pojazdów, 3) doprowadzenie wody z zaworem czerpalnym ze złączką do węża do mycia podłóg i ścian, 4) doprowadzenie wody ciepłej lub nagrzewanej miejscowo do umywalki do mycia rąk, 5) odpływ ogólny ścieków do osadnika błota i tłuszczu, 6) odpływ ścieków z kanałów przez oddzielacz tłuszczu do kanalizacji ogólnej lub system odwadniania kubełkowego, 7) wentylację: a) ogólnowywiewną, zapewniającą co najmniej sześciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny, b) indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe, o wydajności dostosowanej do rodzajów badanych pojazdów, 8) ogrzewanie pomieszczenia zapewniające zniwelowanie strat ciepła spowodowanych częstym otwieraniem bram. Stanowisko zewnętrzne do pomiarów akustycznych § 9. 1. Stanowisko zewnętrzne, przeznaczone do pomiarów hałasu zewnętrznego i głośności sygnału dźwiękowego, powinno znajdować się na terenie otwartym i być wolne od wyraźnych przeszkód akustycznych. 2. Wymiary stanowiska zewnętrznego nie powinny być mniejsze niż: 1) 7,0 x 8,0 m dla motocykli i motorowerów, 2) 8,5 x 12,0 m dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, 3) 8,5 m x 18,0 m dla pozostałych pojazdów. 3. Nawierzchnia stanowiska zewnętrznego powinna być płaska i utwardzona (np. beton, asfalt). 1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557), które weszło w życie z dniem 8 grudnia 1994 r. 2) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 3) Przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 6) Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 9) Dodane przez § 1 pkt 6 lit c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 11 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 17) Dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 23) Dodany przez § 1 pkt 16 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 17 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 18 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 26) Dodany przez § 1 pkt 19 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789), które weszło w życie z dniem 6 stycznia 1996 r. 28) Przez § 1 pkt 20 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 20 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 kwietnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236), które weszło w życie z dniem 30 maja 1995 r. 31) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 32) Przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30. 33) Dodany przez § 1 pkt 22 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a następnie zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30. 34) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 35) Dodany przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 24 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374), które weszło w życie z dniem 30 czerwca 1995 r. 38) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 40) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 41) Dodane przez § 1 pkt 26 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27. 44) W brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 grudnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656), które weszło w życie z dniem 1 stycznia 1994 r., a następnie zmienionym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27. 45) Dodany przez § 1 pkt 26 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a następnie skreślony przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30. 46) Dodany przez § 1 pkt 26 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a następnie zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30 oraz przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726), które weszło w życie z dniem 23 grudnia 1996 r. 47) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27. 48) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30. 49) Datą wejścia w życie jest dzień 30 maja 1995 r. 50) Dodany przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27. 51) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 27 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. (2( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. (3( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. (4( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 29 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. (5( Przez § 1 pkt 29 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. (6( Przez § 1 pkt 29 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1. 57) Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 30. 58) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 27. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniająca ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych. (Dz. U. Nr 156, poz. 773) Art. 1. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawę stosuje się do: 1) gmin o statusie miasta, określonych w załączniku, 2) gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy, 3) miejskich stref usług publicznych."; 2) w art. 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują, od Ministrów: Kultury i Sztuki, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, a także od właściwych wojewodów, do prowadzenia, jako zadania własne, publiczne szkoły ponad podstawowe, szkoły artystyczne I i II stopnia, przedszkola i szkoły specjalne oraz inne placówki publiczne wymienione w art. 2 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), z wyłączeniem szkół specjalnych i placówek o zasięgu wojewódzkim lub ogólnokrajowym.", b) w ust. 2 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2", c) w ust. 3: - po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2", - po wyrazach "w art. 22 ust. 1 pkt 1" dodaje się wyrazy "i w art. 40 ust. 1, 2 i 4", d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania własne, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do urzędów skarbowych, określone w art. 19 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z 1996 r. Nr 43, poz. 189), w zakresie należności z tytułu podatków i opłat, dla których organ gminy jest właściwy do ich ustalania i pobierania."; 3) w art. 3 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "pkt 1 i 2."; 4) w art. 4: a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zadań i kompetencji określonych w: 1) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373 i z 1951 r. Nr 1, poz. 4), 2) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1971 r. Nr 12, poz. 115), 3) art. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 4) dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161 i z 1971 r. Nr 27, poz. 250), 5) ustawie z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 6) art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 7) ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496), z wyjątkiem art. 10 ust. 3, 8) ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 124, poz. 585), 9) art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409), 10) ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496), 11) art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).", c) w ust. 3 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "pkt 1 i 2"; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do wojewodów albo do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, określone w: 1) art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591), 2) ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515): a) w art. 7 ust. 2 w zakresie: - zatwierdzania projektów organizacji ruchu, - prowadzenia ewidencji projektów organizacji ruchu, - wydawania zezwoleń na niestosowanie się do niektórych znaków drogowych, b) w art. 54 ust. 1 pkt 2 - w odniesieniu do dróg położonych w granicach administracyjnych gminy, 3) art. 19 ust. 1 pkt 2 i 4 lit. a) ustawy o drogach publicznych - w odniesieniu do modernizacji i budowy dróg, 4) art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) - w zakresie zasobu geodezyjnego i kartograficznego z obszaru gminy, 5) art. 32 ust. 1 i 2, art. 41, art. 51 ust. 2 i 2a i art. 99a ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622), 6) art. 38 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409). 2. Przepis ust. 1 pkt 2 i 3 nie dotyczy autostrad i dróg ekspresowych."; 6) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do właściwości wojewódzkich konserwatorów zabytków, określone w art. 8 ust. 3, art. 18, art. 20, art. 37 ust. 1 i art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)."; 7) skreśla się art. 7; 8) skreśla się art. 8; 9) w art. 9 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2"; 10) w art. 10 skreśla się pkt 4; 11) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Dochody własne gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmujących zadania i kompetencje jako zadania własne na mocy niniejszej ustawy, zwiększa się o kwotę równą iloczynowi wskaźnika (U) udziału w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ogólnej kwoty wpływów w kraju z podatku dochodowego od osób fizycznych, zaplanowanych w ustawie budżetowej, z zastrzeżeniem ust. 2. Kwota ta nie może być niższa niż kwota otrzymana w poprzednim roku, podwyższona o prognozowany w ustawie budżetowej wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. 2. Kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 1, zwiększa się o 2%, z przeznaczeniem na finansowanie nakładów inwestycyjnych związanych z zadaniami określonymi w art. 2 i 3. 3. Wskaźnik U, o którym mowa w ust. 1, oblicza się odrębnie dla każdej gminy do ósmego miejsca po przecinku, według wzoru, o którym mowa w art. 28 ust. 1, przy czym liczbę 0,99 zastępuje się liczbą 1,00. Wskaźnik U skorygowany zgodnie z trybem określonym w art. 28 ust. 6 i 7, od 1997 r. dla gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1, określa załącznik do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 8-10. 4. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w ust. 1, podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w wysokości 1/12, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Kwota udziału gmin, o której mowa w ust. 4, w styczniu każdego roku, podlega przekazaniu przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 20 tego miesiąca. 6. Jeżeli dochody, o których mowa w ust. 1, zrealizowane na rzecz gminy, o której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, nie zostaną przekazane w terminach, o których mowa w ust. 4 i 5, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 7. Minister Finansów informuje gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, o wysokości wskaźnika oraz o kwocie udziału danej gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, będącej iloczynem wskaźnika udziału gminy i planowanej w projekcie ustawy budżetowej ogólnej kwoty wpływów z tego podatku w skali kraju, w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy. 8. Minister Finansów zawiadamia gminy o ostatecznej wysokości wskaźnika i kwocie udziału, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej. 9. Minister Finansów, w trybie określonym w art. 27 ust. 3, obniża wskaźnik U dla gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, w przypadkach gdy państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 i 3, nie zostały przejęte do prowadzenia przez gminy jako zadania własne. 10. W przypadkach, o których mowa w art. 24 i 31, Minister Finansów, w trybie określonym w art. 27 ust. 3, dokona, w drodze rozporządzenia, zmiany wskaźnika U, który obowiązywać będzie od następnego roku budżetowego. 11. W przypadkach podziału gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Minister Finansów, na podstawie zgodnych uchwał rad zainteresowanych gmin o podziale planowanej kwoty udziału o której mowa w ust. 1, ustali dla nich wskaźnik U. Łączna kwota udziałów gmin nie może być większa niż kwota udziału gminy podlegającej podziałowi."; 12) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Zadania i kompetencje, o których mowa w ustawie, mogą być przekazywane tworzonym w tym celu miejskim strefom usług publicznych, zwanym dalej "strefami", w których skład wchodzą gminy o statusie miasta oraz związane z nimi inne gminy, z wyłączeniem gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2. 2. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2-6 i 9, przekazywane są strefom w całości jako zadania zlecone. 3. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2 ust. 3 i art. 5 ust. 1 pkt 3, w odniesieniu do wszystkich dróg wojewódzkich na obszarze strefy, są przekazywane strefom przez właściwe organy jako zadania zlecone."; 13) w art. 17: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do delegatów gmin w zgromadzeniu strefy stosuje się przepisy art. 24, art. 24a, art. 24d i art. 25 ust. 1 i 3-5 ustawy o samorządzie terytorialnym.", b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Do zmiany statutu strefy właściwe jest jej zgromadzenie. Uchwały zgromadzenia strefy w sprawie zmiany statutu strefy zapadają bezwzględną większością głosów statutowego składu zgromadzenia."; 14) w art. 20 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Dochodami własnymi gmin w rozumieniu ustawy są dochody, o których mowa w art. 4 pkt 1-5 ustawy o finansowaniu gmin."; 15) w art. 22: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają z dniem 30 czerwca 1996 r., jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wojewodowie podpiszą z prezydentami gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz z burmistrzami gmin warszawskich i prezydentem miasta stołecznego Warszawy porozumienia określające imienne wykazy pracowników, o których mowa w ust. 1 i 6.", c) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu: "5. Z dniem przejęcia przez strefę zadań i kompetencji pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez strefę, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy od dnia przejęcia przez strefę zadań, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 6. Z dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy warszawskie oraz miasto stołeczne Warszawa, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy od tej daty, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 5 i 6, wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić w trybie przewidzianym w art. 411 Kodeksu pracy."; 16) w art. 23 w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "pkt 1 i 2"; 17) w art. 24: a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt. 1 i 2", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do publicznych szkół ponad podstawowych przejmowanych od osób prawnych przez gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, do prowadzenia jako zadanie własne na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o systemie oświaty.", c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 2 i 2a"; 18) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. W przypadku przekazania przez gminę zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9, organom administracji rządowej właściwym do ich realizacji przed dniem 1 stycznia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, mienie oraz pracownicy, o których mowa w art. 22 ust. 1, podlegają przejęciu przez te organy. Przepis art. 22 stosuje się odpowiednio."; 19) w art. 26 po wyrazach "przed dniem 1 stycznia 1996 r.," dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2,"; 20) w art. 27 w ust. 1: a) w pkt 1 po wyrazach "powstałe przed dniem 31 grudnia 1995 r.," dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem 31 grudnia roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2," b) w pkt 2 po wyrazach "inne powstałe przed dniem 1 października 1995 r.," dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem 1 października roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2," c) w pkt 3 po wyrazach "powstałe w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 1995 r.," dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy od dnia l października do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2."; 21) w art. 28: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dla 1996 r. wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1, oblicza się odrębnie dla każdej gminy według wzoru: gdzie: R95 - oznacza wydatki płacowe w 1995 r., C95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r. w 4 następujących działach: - oświata i wychowanie, - kultura i sztuka, - ochrona zdrowia, - opieka społeczna, N95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r., K96 - oznacza ogólną kwotę zaplanowanych w projekcie ustawy budżetowej wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w 1996 r.", b) w ust. 5 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 1 miesiąca od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2.", c) w ust. 6 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 4 miesięcy od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2.", d) w ust. 11 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1"; 22) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. 1. Wskaźnik U dla gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy określi Minister Finansów, odrębnie dla każdej gminy i miasta stołecznego Warszawy, według wzoru określonego w art. 28, ust. 1, zgodnie z trybem określonym w art. 28 ust. 5-7. 2. Tworzy się rezerwę celową w budżecie państwa na rok wejścia w życie ustawy w stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy, w wysokości 1% ogólnej sumy kwot udziałów w podatku dochodowym od osób fizycznych, określonej dla tych gmin i miasta stołecznego Warszawy, zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2."; 23) w art. 29 wyrazy "wymienionymi w załączniku do ustawy" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2"; 24) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do 30 września każdego roku, informację o skutkach obowiązywania ustawy, wraz z propozycjami niezbędnych zmian.", 25) w art. 31 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Rada Ministrów może, na wspólny wniosek zainteresowanej gminy oraz właściwego organu administracji rządowej, dokonać zmian w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 sierpnia 1997 r. 3. Rada Ministrów może w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku określić w drodze rozporządzenia, państwowe jednostki organizacyjne oraz drogi lub ich odcinki, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 2, nie podlegające przejęciu."; 26) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. W przypadku podziału gminy, o której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, określi, które z gmin powstałych w wyniku podziału tej gminy przejmą zadania i kompetencje wynikające z niniejszej ustawy."; 27) w art. 32 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."; 28) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do ustawy. Art. 2. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych za grudzień 1996 r. podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w terminie do dnia 31 stycznia 1997 r. Art. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 31 marca 1997 r. jednolity tekst ustawy o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. (poz. 723) Lp.Miasto Wskaźnik U 1.Białystok 0,00117576 2.Bielsko-Biała 0,00155677 3.Bydgoszcz 0,00249057 4.Bytom 0,00123955 5.Chorzów 0,00152531 6.Częstochowa 0,00184672 7.Dąbrowa Górnicza 0,00093890 8.Elbląg 0,00074716 9.Gdańsk 0,00278784 10.Gdynia 0,00150595 11.Gliwice 0,00119713 12.Grudziądz 0,00042541 14.Jastrzębie-Zdrój 0,00054985 15.Jaworzno 0,00065756 16.Kalisz 0,00099039 17.Katowice 0,00179244 18.Kielce 0,00170604 19.Kraków 0,00373768 21.Legnica 0,00070531 22.Lublin 0,00169590 23.Łódź 0,00618389 24.Mysłowice 0,00060131 25.Olsztyn 0,00146645 26.Płock 0,00111308 28.Poznań 0,00528862 29.Radom 0,00131796 30.Ruda Śląska0,00056053 31.Rybnik 0,00064772 32.Rzeszów 0,00184854 33.Siemianowice Śląskie0,00068951 34.Słupsk 0,00068727 35.Sopot 0,00034233 36.Sosnowiec0,00142118 37.Szczecin 0,00157925 38.Świętochłowice0,00060353 39.Toruń 0,00091529 41.Tychy 0,00083566 42.Włocławek 0,00077241 44.Zabrze 0,00105319 46.Zielona Góra 0,00081488, Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin. (Dz. U. Nr 156, poz. 774) Art. 1. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) 16% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy, ustalony w sposób określony w art. 6, z zastrzeżeniem art. 27,"; 2) w art. 6 wyrazy "wskaźnik 0,15" zastępuje się wyrazami "wskaźnik 0,16"; 3) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,16 i współczynnik skorygowanego udziału dochodów gminy z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznych dochodach gmin z tego podatku w roku poprzedzającym rok bazowy, wyliczony według zasad określonych w ust. 2. 2. Współczynnik, o którym mowa w ust. 1, oblicza się następująco: 1) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy w województwie, w którym położona jest gmina, mnoży się przez wskaźnik 0,16 oraz wskaźnik liczby mieszkańców gminy do ogólnej liczby mieszkańców w danym województwie według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego rok bazowy, 2) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy mnoży się przez wskaźnik 0,16 i wskaźnik, o którym mowa w art. 6, to jest wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, 3) oblicza się różnicę pomiędzy kwotą obliczoną zgodnie z pkt 2 a kwotą obliczoną zgodnie z pkt 1, a następnie mnoży się przez wskaźnik wynoszący: a) dla 1997 r. - 0,30, b) dla 1998 r. - 0,50, c) dla 1999 r. - 0,75, 4) kwotę obliczoną zgodnie z pkt 1 koryguje się o kwotę obliczoną zgodnie z pkt 3, 5) oblicza się iloraz kwoty wyliczonej zgodnie z pkt 4 i łącznej kwoty dochodów z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy."; 4) w art. 27a w ust. 1 wyrazy "1996-1999" zastępuje się wyrazami "1997-1999" 5) po art. 27d dodaje się art. 27e w brzmieniu: "Art. 27e. 1. Od dnia 1 stycznia 1998 r. udział gmin w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 4 pkt 3 lit. a), wynosi 17%. 2. Podwyższeniu ulegają odpowiednio wskaźniki, o których mowa w art. 6 i w art. 27." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. (Dz. U. Nr 156, poz. 775) Art. 1. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18a skreśla się ust. 2 i 3; 2) w art. 49: a) w ust. 1 po wyrazie "przejmuje" dodaje się przecinek i wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 5," b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Mienie pozostałe po likwidacji przedsiębiorstwa państwowego, którego organem założycielskim był Minister Obrony Narodowej, podlega przekazaniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405)." Art. 2. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Edukacji Narodowej"; 2) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych, Szef Urzędu Ochrony Państwa oraz Szefowie Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i Kancelarii Prezydenta, w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej, określą zasady i tryb udostępniania materiałów archiwalnych znajdujących się w podporządkowanych im archiwach wyodrębnionych."; 3) w art. 19 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) Szef Urzędu Ochrony Państwa,"; 4) w art. 21 w ust. 4 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu: "3) Urzędu Ochrony Państwa."; 5) w art. 31 w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa." Art. 3. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być oddawane odpłatnie w zarząd państwowym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 4a, a grunty stanowiące własność gminy - komunalnym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej."; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Grunty oraz położone na nich budynki i urządzenia trwale związane z gruntem, stanowiące własność Skarbu Państwa, oddawane są w zarząd państwowym jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 2 ust. 1a, nieodpłatnie." Art. 4. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 45 w ust. 1 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa lub z jego upoważnienia Główny Geodeta Kraju" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji lub z jego upoważnienia Główny Geodeta Kraju w zakresie wymienionym w art. 43 pkt 1-7 oraz Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w zakresie wymienionym w art. 43 pkt 8". Art. 5. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Prezesa powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Organizację Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów."; 2) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organie antymonopolowym lub Urzędzie Antymonopolowym, rozumie się przez to Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów." Art. 6. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "pkt 1-3" zastępuje się wyrazami "pkt 1-5"; 2) w art. 10b w ust. 1 wyrazy "pkt 2-2b" zastępuje się wyrazami "pkt 2-4"; 3) po art. 55 dodaje się art. 55a w brzmieniu: "Art. 55a. Za szkody wyrządzone Urzędowi Ochrony Państwa funkcjonariusze ponoszą odpowiedzialność materialną na zasadach określonych odrębnymi przepisami o odpowiedzialności żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej. Przewidziane tymi przepisami uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przysługują odpowiednio Szefowi Urzędu Ochrony Państwa." Art. 7. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Skarbu Państwa składa Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej roczny raport z działalności Agencji." Art. 8. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 19 po wyrazach "po uzgodnieniu" dodaje się wyrazy "z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast,". Art. 9. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania statystyczne statystyki publicznej prowadzi Prezes Głównego Urzędu Statystycznego."; 2) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach statystyki jest Prezes Głównego Urzędu Statystycznego wykonujący swoje zadania przy pomocy służb statystyki publicznej. 2. Nadzór nad Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego sprawuje Prezes Rady Ministrów. 3. Organizację Głównego Urzędu Statystycznego określa statut nadany, w drodze rozporządzenia przez Prezesa Rady Ministrów."; 3) w art. 24 skreśla się ust. 1; 4) w art. 37 w pkt 1 wyrazy "po uzgodnieniu z Głównym Urzędem Statystycznym" zastępuje się wyrazami "po uzgodnieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego"; 5) w art. 2 w pkt 3 i 10, w art. 15 w ust. 3 w pkt 1, w art. 20 w ust. 2 w pkt 2 i w ust. 3 w pkt 2, w art. 22, w art. 25 w ust. 1, w art. 28 w ust. 1, w art. 41, w art. 47 w ust. 1, w art. 62 w ust. 1 i 5 oraz w art. 65 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Główny Urząd Statystyczny" zastępuje się wyrazami "Prezes Głównego Urzędu Statystycznego". Art. 10. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Przemysłu i Handlu" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Gospodarki"; 2) w art. 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wykonywanie zadań w zakresie rezerw przez organy wymienione w art. 9 koordynuje Minister Gospodarki.", b) w ust. 2: - zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Do zakresu koordynacji zadań, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności:", - w pkt 2 wyrazy "w art. 4" zastępuje się wyrazami "w art. 9". Art. 11. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zwierzchni nadzór nad Agencją sprawuje Minister Skarbu Państwa."; 2) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Obrony Narodowej, działając w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa, wyposaża Agencję w środki niezbędne do podjęcia działalności, które stanowić będą jej własność."; 3) w art. 10 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Rada Nadzorcza Agencji."; 4) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezesa Agencji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa, zgłoszony w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej."; 5) w art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Skarbu Państwa przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej roczne sprawozdanie z działalności Agencji."; 6) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Rada Nadzorcza Agencji składa się z siedmiu członków powoływanych i odwoływanych przez Prezesa Rady Ministrów. Powołanie następuje spośród kandydatów zgłoszonych przez Ministra Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może wystąpić o odwołanie Rady Nadzorczej Agencji lub poszczególnych jej członków w okresie trwania kadencji. 2. W skład Rady Nadzorczej Agencji wchodzi po trzech przedstawicieli Ministra Skarbu Państwa i Ministra Obrony Narodowej oraz jeden przedstawiciel Ministra Finansów. 3. Przewodniczącego Rady Nadzorczej Agencji powołuje i odwołuje na okres kadencji Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa, zgłoszony w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej spośród osób, o których mowa w ust. 2. 4. Kadencja Rady Nadzorczej trwa cztery lata."; 7) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Rada Nadzorcza Agencji sprawuje stały nadzór nad działalnością Agencji. 2. Do obowiązków Rady Nadzorczej Agencji należy w szczególności: 1) opiniowanie rocznego planu finansowego i rocznego sprawozdania finansowego Agencji, 2) podejmowanie uchwał w sprawie udzielenia Prezesowi Agencji pokwitowania z wykonania obowiązków w okresie objętym rocznym sprawozdaniem finansowym. 3. Rada Nadzorcza Agencji może żądać przedstawienia dokumentów i wyjaśnień w każdej sprawie pozostającej w zakresie działalności Agencji. 4. Rada Nadzorcza Agencji przedstawia opinie, o których mowa w ust. 2 pkt 1, Ministrowi Skarbu Państwa i Ministrowi Obrony Narodowej. 5. Prezes Rady Ministrów może, w terminie jednego miesiąca od powiadomienia o nieudzieleniu Prezesowi Agencji pokwitowania z wykonania obowiązków, odwołać Prezesa Agencji. W tym przypadku przepisu art. 11 ust. 1 nie stosuje się. 6. Rada Nadzorcza Agencji wykonuje swoje czynności zbiorowo. Może jednak delegować swoich członków do indywidualnego wykonania poszczególnych czynności nadzorczych."; 8) w art. 17 w ust. 2 wyrazy "Rady Agencji" zastępuje się wyrazami "Rady Nadzorczej Agencji"; 9) w art. 19 w ust. 3 po wyrazach "Obrony Narodowej" dodaje się wyrazy "albo innego organu wojskowego działającego z jego upoważnienia"; 10) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb prowadzenia ewidencji, jej udostępniania i wydawania wyciągów."; 11) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej Agencji." Art. 12. W ustawie z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnejo łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Finansów". Art. 13. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492) w art. 39 w ust. 4 wyrazy "pkt 2 i 3" zastępuje się wyrazami "pkt 1-3". Art. 14. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) wykonywanie zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, stosownie do kompetencji określonych w odrębnych przepisach."; 2) w art. 10 w ust. 2 w zdaniu pierwszym wyrazy "w art. 2a ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)" zastępuje się wyrazami "w art. 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561)". Art. 15. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 69 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w art. 21 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem Finansów" zastępuje się wyrazami "Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast", a po wyrazach "ze środków Funduszu" dodaje się wyrazy "strukturę kosztów przedsięwzięcia, o których mowa w art. 19 ust. 1,""; 2) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu: "Art. 77a. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 7 ust. 2 i 3, art. 70 ust. 5 i art. 118b ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 31, pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia życie niniejszej ustawy." Art. 16. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do czasu nadania ministerstwom statutów przez Prezesa Rady Ministrów zachowują moc dotychczasowe statuty tych ministerstw."; 2) w art. 23 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Środki finansowe w wysokości 30% dochodów uzyskiwanych z wydawania i rozpowszechniania Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" pozostają na rachunku specjalnym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z przeznaczeniem na usprawnienie procesu redagowania, wydawania i rozpowszechniania tych dzienników oraz usprawnienia rządowego procesu legislacyjnego, w tym na zakupy inwestycyjne oraz premie i nagrody dla pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów biorących udział w takiej działalności."; 3) skreśla się art. 25; 4) w art. 31 w pkt 3 w lit. c) po wyrazach "art. 14" dodaje się wyrazy "art. 18,". Art. 17. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Przekształceń Własnościowych" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Skarbu Państwa"; 2) w art. 1 skreśla się ust. 3; 3) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, przedsiębiorstwa państwowe oraz jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. 2. Prywatyzacja przedsiębiorstw i spółek, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody Rady Ministrów. 3. Do spółek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, z wyłączeniem art. 310 i art. 379 § 2, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego artykułu. 4. Składy rad nadzorczych i statuty spółek, o których mowa w ust. 1, wymagają uzgodnienia z ministrem właściwym ze względu na przedmiot działania spółki, przy czym przynajmniej połowa reprezentantów Skarbu Państwa w składzie rady nadzorczej jest powoływana spośród kandydatów przedstawionych przez właściwego ministra. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość poszczególnych ministrów. 5. Zarząd w spółkach, o których mowa w ust. 1, powołuje i odwołuje rada nadzorcza. 6. Przepis ust. 4 nie narusza wynikających z niniejszej ustawy uprawnień pracowników do udziału w radzie nadzorczej."; 4) w art. 2 w pkt 5 w lit. b) po wyrazach "poz. 405" dodaje się wyrazy ", Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561)"; 5) w art. 8 skreśla się wyrazy "stosując odpowiednio przepisy obowiązujące przedsiębiorstwa państwowe"; 6) w art. 9: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i reprezentuje w spółce Skarb Państwa"; b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Skarb Państwa reprezentuje, w odniesieniu do spółki powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego: 1) Minister Skarbu Państwa, 2) Agencja Prywatyzacji, o ile na podstawie przepisów odrębnych została upoważniona do dokonania prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego."; 7) w dziale IV dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. Akcje w imieniu Skarbu Państwa zbywa Minister Skarbu Państwa lub Agencja Prywatyzacji."; 8) w art. 32 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Skarbu Państwa lub Agencja Prywatyzacji przed zaoferowaniem akcji do zbycia może zobowiązać spółkę do wprowadzenia w jej przedsiębiorstwie zmian wynikających z wymogów ochrony środowiska, a w szczególności wynikających z analizy, o której mowa w ust. 1."; 9) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. Agencja Prywatyzacji przekazuje prawa z akcji Ministrowi Skarbu Państwa, jeżeli akcje te nie zostały nabyte przez osoby trzecie w ciągu trzech miesięcy od upływu terminu do ich udostępnienia, ustalonego dla danej spółki przez Ministra Skarbu Państwa."; 10) po art. 52 dodaje się art. 52a w brzmieniu: "Art. 52a. 1. Prawa i obowiązki Skarbu Państwa wynikające z umów, o których mowa w art. 52, wykonuje Minister Skarbu Państwa. 2. Organ założycielski, który w imieniu Skarbu Państwa zawarł umowę, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie po jej zawarciu przekazuje Ministrowi Skarbu Państwa niezbędne dokumenty i informacje do wykonywania przez niego praw i obowiązków Skarbu Państwa wynikających z tej umowy."; 11) tytuł VII otrzymuje brzmienie "Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe"; 12) w art. 68: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Przewidziane w ustawie kompetencje Ministra Skarbu Państwa, Agencji Prywatyzacji lub organu założycielskiego wykonuje wobec prywatyzowanego przedsiębiorstwa komunalnego zarząd gminy albo zarząd związku komunalnego z zastrzeżeniem kompetencji rady gminy albo zgromadzenia związku. 3. Gmina albo związek komunalny może, na podstawie porozumienia z Agencją Prywatyzacji, przekazać prowadzenie czynności związanych z prywatyzacją przedsiębiorstwa komunalnego tej Agencji. Zawarcie porozumienia wymaga uchwały rady gminy albo zgromadzenia związku."; 13) po art. 69 dodaje się art. 69a-69d w brzmieniu: "Art. 69a. Przepisy art. 1a stosuje się również do spółek, których jedynym akcjonariuszem jest Skarb Państwa, powstałych w trybie innym niż przewidziany w niniejszej ustawie. Art. 69b. Do zbycia należących do Skarbu Państwa wszelkich akcji w spółkach mają zastosowanie przepisy art. 33. Art. 69c. 1. Akcje w spółkach, obejmowane w imieniu Skarbu Państwa w wyniku prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w drodze ich likwidacji lub w innym trybie przez organy inne niż Minister Skarbu Państwa, podlegają, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 4, niezwłocznemu przekazaniu temu ministrowi. 2. Wraz z przekazaniem akcji, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu Ministrowi Skarbu Państwa dokumenty i niezbędne informacje dotyczące poszczególnych spółek. 3. W spółkach, o których mowa w ust. 1, kandydatów na reprezentujących Skarb Państwa członków rad nadzorczych, w okresie dwóch lat od objęcia praw z akcji, zgłasza Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z organami, które te prawa przekazały. Art. 69d. 1. Spółki, o których mowa w art. 1a, dostosują swoje statuty do przepisów ustawy w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. 2. Składy władz spółek, o których mowa w ust. 1, powinny być powołane, na zasadach i w trybie określonych w art. 1a, po dostosowaniu statutów, o których mowa w ust. 1 - nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W razie bezskutecznego upływu tego terminu, mandaty członków rad nadzorczych wygasają z mocy prawa."; 14) w art. 77 wyrazy "po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia" zastępuje się wyrazami "po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia". Art. 18. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, o których mowa w: 1) art. 11 pkt 9 oraz w pkt 10 niniejszej ustawy, 2) art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489), pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 19. Opłaty roczne z tytułu zarządu gruntami oraz położonymi na nich budynkami trwale związanymi w gruntem, poniesione przed wejściem w życie niniejszej ustawy przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, nie podlegają zwrotowi. Art. 20. Postępowania toczące się przed dniem wejścia w życie ustawy, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 12, przejmuje Minister Skarbu Państwa, przy czym pozostają w mocy wszystkie już podjęte czynności. Art. 21. Rada Agencji, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami Mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405), jest Radą Nadzorczą Agencji do końca kadencji. Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 14 pkt 2 i art. 17 pkt 2-13, które wchodzą w życie z dniem 8 kwietnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe. (Dz. U. Nr 156, poz. 776) Art. 1. 1. Osoby, które w 1981 r. wniosły przedpłaty na zakup samochodów osobowych marki Fiat 126p lub FSO 1500 i dotychczas samochodu nie odebrały, mają prawo do zwrotu wniesionych wkładów wraz z oprocentowaniem oraz otrzymania rekompensaty w wysokości: 1) 5 930,00 zł, jeżeli przedpłata została wniesiona na samochód marki Fiat 126p, 2) 8 400,00 zł, jeżeli przedpłata została wniesiona na samochód marki FSO 1500. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, ulegają co kwartał waloryzacji w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w minionym kwartale w stosunku do kwartału poprzedzającego miniony kwartał. Waloryzacja jest dokonywana począwszy od kwartału następującego po kwartale, w którym weszła w życie niniejsza ustawa. 3. Minister Finansów, w drodze obwieszczenia ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", określa, przed rozpoczęciem każdego kwartału, wysokość kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z uwzględnieniem ust. 2, zaokrąglając te kwoty do pełnych złotych. 4. Rekompensatę określoną w ust. 1 wypłaca bank prowadzący rachunek przedpłaty, w wysokości obowiązującej w dniu likwidacji rachunku. Art. 2. Kwoty rekompensat, o których mowa w art. 1, stanowią dotację przedmiotową rozliczaną z budżetem państwa przez Powszechna Kasę Oszczędności - Bank Państwowy. Art. 3. Wypłata rekompensat następuje w kolejności wynikającej z dotychczas przyjętych zasad oraz w ramach środków przeznaczonych w budżecie państwa na dotacje przedmiotowe do samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat. Art. 4. 1. Osoby, które zrezygnują z rekompensaty, o której mowa w art. 1, mogą nabyć, w ciągu roku od dnia likwidacji rachunku przedpłaty, nowy samochód produkcji krajowej lub nowy samochód importowany po cenie pomniejszonej o kwotę podatku od towarów i usług należną od sprzedaży samochodu, zwaną dalej "bonifikatą". 2. Bonifikata nie może przekroczyć kwot rekompensat określonych w art. 1. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przedstawić sprzedawcy samochodu oryginał zaświadczenia wystawionego przez bank o rezygnacji z rekompensaty i o likwidacji rachunku przedpłaty z określeniem marki samochodu, na jaki przedpłata była wniesiona, zwanego dalej "zaświadczeniem banku". Od wydania zaświadczenia banku nie pobiera się prowizji bankowej. Art. 5. Sprzedawca dokonujący sprzedaży samochodu z bonifikatą, o której mowa w art. 4, obowiązany jest do zastosowania przy sprzedaży samochodu stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, z tym że wynikająca z odrębnych przepisów kwota zwrotu podatku naliczonego nie może być wyższa od kwoty bonifikaty określonej w art. 4. Art. 6. 1. Osoby, które zrezygnują z rekompensaty, o której mowa w art. 1, w ciągu roku od dnia likwidacji rachunku przedpłaty, mogą sprowadzić z zagranicy nowy samochód, który jest wolny od podatku od towarów i usług, z tym że kwota ulgi nie może być wyższa od kwoty bonifikaty określonej w art. 4. 2. Za nowy samochód, o którym mowa w ust. 1, uważa się samochód wyprodukowany w roku kalendarzowym, w którym dokonywana jest odprawa celna lub w roku poprzedzającym tę odprawę. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przedstawić organowi celnemu oryginał zaświadczenia banku. Art. 7. Przepisów art. 4-6 nie stosuje się do samochodów, od których na podstawie odrębnych przepisów nie pobrano cła. Art. 8. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) w art. 21 w ust. 1 w pkt 51 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 52 w brzmieniu: "52) kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776).". Art. 9. Traci moc ustawa z dnia 21 stycznia 1994 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 36, poz. 132). Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej. (Dz. U. Nr 156, poz. 778) Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wprowadza się, na okres do dnia 31 grudnia 1997 r., zakaz podwyższania cen umownych energii cieplnej, z zastrzeżeniem § 2 i 4. 2. Zakaz podwyższania cen dotyczy cen stosowanych przez producentów energii cieplnej i dystrybutorów tej energii, zakupywanej od producentów, jak i pochodzącej z własnej produkcji, oraz cen stosowanych przez jednostki nowo utworzone, jak i nowo tworzone jednostki gospodarcze, kontynuujące działalność jednostek zlikwidowanych, podzielonych lub przekształconych. 3. Za cenę energii cieplnej, w rozumieniu rozporządzenia, uważa się także ceny za ogrzewanie i podgrzanie wody użytkowej, ustalone w formie opłat ryczałtowych (np. opłata za 1 m2 powierzchni, za jedną osobę). § 2. 1. Ceny umowne energii cieplnej, o których mowa w § 1, mogą być podwyższane wyłącznie w przypadku wzrostu, po dniu wejścia w życie rozporządzenia, następujących czynników niezależnych od jednostki gospodarczej (sprzedawcy): 1) cen paliw technologicznych na postawie dokumentów źródłowych zakupu, jednakże pod warunkiem zakupu tych paliw: a) z tego samego źródła i od tego samego dostawcy lub b) w drodze przetargu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488), 2) kosztów składowania paliw technologicznych oraz kosztów składowania i wywozu odpadów paleniskowych, 3) cen energii elektrycznej oraz stawek taryfowych za wodę i wprowadzanie ścieków, 4) cen usług transportowych, a w przypadku korzystania z transportu własnego, cen paliw i olejów silnikowych, 5) stawek: podatków, opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska, obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych oraz funduszy obciążających koszty, z wyjątkiem podwyższenia stawek o charakterze sankcyjnym (kary) - zaliczanych na podstawie odrębnych przepisów do kosztów uzyskania przychodów, 6) cen usług pocztowych i telekomunikacyjnych, 7) odpisów amortyzacyjnych od nowo wprowadzonych do ewidencji księgowej, po dniu 1 stycznia 1997 r., środków trwałych służących do bezpośredniej produkcji, przesyłu i przetwarzania energii cieplnej (takich jak: kotły, zespoły i części kotłów, urządzenia regulacyjne i pomiarowe, kominy, urządzenia bezpośrednio związane z ochroną środowiska, urządzenia uzdatniania wody, sieci cieplne, przepompownie, węzły cieplne itp.) oraz odpisów amortyzacyjnych związanych z aktualizacją wyceny środków trwałych na dzień 1 stycznia 1995 r., 8) wynagrodzeń zaliczanych w ciężar kosztów, zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221), oraz narzutów do płac, 9) cen materiałów zaopatrzeniowych i usług powodujących wzrost kosztów remontów i konserwacji, jednakże w skali nie wyższej niż wskaźnik wzrostu cen produkcji sprzedanej przemysłu. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do cen umownych energii cieplnej zakupywanej przez dystrybutorów od producentów. W takim przypadku za przyczynę wzrostu kosztów, niezależnych od sprzedawcy, uznaje się również wzrost cen energii cieplnej dokonany przez producentów według zasad określonych w rozporządzeniu. 3. Przy podwyższaniu cen energii cieplnej przez dystrybutorów, w części odnoszącej się do skutków podwyżek cen energii cieplnej dokonywanych przez producentów, należy przyjmować strukturę zakupu tej energii według poszczególnych producentów w 1996 r. 4. W cenie energii cieplnej uwzględnia się 97% skutków wzrostu wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 8, natomiast wzrost pozostałych czynników niezależnych od jednostki gospodarczej (sprzedawcy), określonych w ust. 1, uwzględnia się w pełnej wysokości. 5. Ceny umowne energii cieplnej mogą być podwyższane w przypadku zmiany stawki podatku od towarów i usług. § 3. 1. Jednostka gospodarcza (sprzedawca), która po dniu wejścia w życie rozporządzenia zamierza podwyższyć cenę, jest zobowiązana do sporządzenia kalkulacji wzrostu cen (stawek taryfowych), zgodnie z przepisami § 2, w której uwzględnia wyłącznie wzrost czynników od niej niezależnych, który nastąpi w okresie od sporządzenia ostatniej kalkulacji wzrostu cen. 2. Skutki wzrostu poszczególnych czynników niezależnych od jednostki, wymienionych w § 2, uwzględnia się w kalkulacji, o której mowa w ust. 1, przyjmując proporcjonalny ich udział w strukturze rodzajowej kosztów według wykonania za 1996 r.; w przypadku dokonywania podwyżek cen energii cieplnej w I kwartale 1997 r., jednostka gospodarcza (sprzedawca) może przyjmować strukturę rodzajową kosztów za 1995 r. 3. Skutki, o których mowa w ust. 2, odnosi się do cen (stawek taryfowych) ostatnio stosowanych. W okresie obowiązywania zakazu podwyższania cen jednostka gospodarcza (sprzedawca) nie może wprowadzać nowych systemów taryfowych. 4. W przypadku stosowania przez jednostkę gospodarczą (sprzedawcę) różnych cen energii cieplnej w okresie grzewczym i poza tym okresem, wzrost cen powinien być odnoszony odpowiednio do cen stosowanych w poszczególnych okresach roku. § 4. W przypadku stosowania rozliczeń w systemie opomiarowanym według taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), sprzedawca może dokonywać zmiany relacji opłaty stałej i opłaty zmiennej w łącznej opłacie według zasad określonych w załączniku do rozporządzenia. § 5. Jednostka gospodarcza (sprzedawca), która nie dokonała podwyżki cen energii cieplnej do dnia 31 grudnia 1996 r., uwzględniającej wzrost kosztów od niej niezależnych, który wystąpił przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, może dokonać podwyżki cen na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej (Dz. U. Nr 44, poz. 227 i Nr 140, poz. 689), z tym że we wzroście cen energii cieplnej skutki wzrostu cen paliw technologicznych można uwzględnić według zasad określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) niniejszego rozporządzania. § 6. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku zawarcia między Ministrem Finansów a jednostkami gospodarczymi porozumień w sprawach cen umownych energii cieplnej, na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 7. Rozporządzanie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. (poz. 778) ZASADY DOKONYWANIA ZMIAN RELACJI OPŁATY STAŁEJ I ZMIENNEJ W ŁĄCZNEJ OPŁACIE W SYSTEMIE TARYFY DWUCZŁONOWEJ Jednostki gospodarcze (sprzedawcy) energii cieplnej powinny dążyć do tego, aby udział opłaty stałej, stosowanej w rozliczeniach za energię cieplną w systemie opomiarowanym według taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), nie przekraczał poziomu 40% łącznej opłaty za energię cieplną w skali roku. W przypadku gdy udział opłaty stałej jest wyższy, tj. gdy przekracza 40% łącznej opłaty, można dokonać zmiany relacji tych opłat według zasad określonych w niżej podanych wzorach: Pł = Psd + Pzd = Psn + Pzn Psn ≤ 0,4 Pł Ps = Cmw x Jmw x N Pz = Cgj x Q, gdzie: Pł - łączna opłata za energię cieplną w skali roku, Psd - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej) dotychczasowej, Pzd - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej) dotychczasowej, Psn - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej) nowej, Pzn - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej) nowej, Ps - wartość opłaty stałej w skali roku, Cmw - cena jednostkowa (stawka taryfowa) stała za 1 MW mocy cieplnej zamówionej przez odbiorców energii cieplnej, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za energię cieplną w taryfie dwuczłonowej, Jmw - moc cieplna zamówiona przez odbiorców energii cieplnej, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za energię cieplną w taryfie dwuczłonowej, w MW według stanu na dzień 31.12.1996 r., N - liczba okresów pobierania opłaty stałej w ciągu roku, Pz - wartość opłaty zmiennej w skali roku, Cgj - cena jednostkowa (stawka taryfowa) zmienna za 1 GJ dostarczonej energii cieplnej, Q - ilość energii cieplnej sprzedanej w 1996 r. odbiorcom, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za energię cieplną w taryfie dwuczłonowej, w GJ. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zmiany opłat w sprawach karnych. (Dz. U. Nr 156, poz. 779) Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) oraz w związku z nowelizacją Kodeksu karnego dokonaną w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz. U. Nr 95, poz. 475) zarządza się, co następuje: § 1. Opłaty w sprawach karnych ustalone w ustawie z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zwanej dalej "ustawą", obowiązujące w wysokości określonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie zmiany wysokości opłat w sprawach karnych (Dz. U. Nr 59, poz. 270) zmienia się w sposób następujący: 1) opłaty przewidziane w art. 2 w ust. 1 ustawy: a) w pkt 1 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, b) w pkt 2 w wysokości 30 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 60 zł, c) w pkt 3 w wysokości 45 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 90 zł, d) w pkt 4 w wysokości 75 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 150 zł, e) w pkt 5 w wysokości 100 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 200 zł, f) w pkt 6 w wysokości 150 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 300 zł, 2) opłatę przewidzianą w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy w wysokości 7,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł, 3) opłatę przewidzianą w art. 5 ustawy w wysokości 7,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł, 4) opłatę przewidzianą w art. 7 ustawy w wysokości od 15 do 25 zł - zastępuje się opłatą w wysokości od 30 do 50 zł, 5) opłatę przewidzianą w art. 11 ustawy w wysokości 7,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł, 6) opłatę przewidzianą w art. 13 ust. 1 i 2 w wysokości od 15 do 60 zł - zastępuje się opłatą w wysokości od 30 do 120 zł, 7) opłaty przewidziane w art. 15 w ust. 1 ustawy: a) w pkt 1 w wysokości 20 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 40 zł, b) w pkt 2 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, c) w pkt 3 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, d) w pkt 4 w wysokości 12,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 25 zł, e) w pkt 5 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, f) w pkt 6 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, g) w pkt 7 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, h) w pkt 8 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł, i) w pkt 9 w wysokości 50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 100 zł, 8) opłaty przewidziane w art. 21 ustawy: a) w pkt 2 w wysokości 7,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł, b) w pkt 3 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł. § 2. W razie skazania w pierwszej instancji na karę dożywotniego pozbawienia wolności, skazany obowiązany jest uiścić opłatę, którą ustala się w wysokości 500 zł. § 3. 1. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie rozporządzenia rozpoczęto rozprawę główną lub odroczonej rozprawy nie prowadzi się od początku, wymierza się opłaty według przepisów dotychczasowych. W innych przypadkach - odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo w postępowaniu po uprawomocnieniu się orzeczenia opłaty wymierza się według przepisów rozporządzenia. 2. W razie wymierzenia opłaty za pierwszą instancję przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, opłata wymierzona w postępowaniu odwoławczym nie może być wyższa od opłaty; jaka byłaby wymierzona według przepisów dotychczasowych. Od wniosków i próśb złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia pobiera się opłaty według przepisów dotychczasowych. § 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie zmiany wysokości opłat w sprawach karnych (Dz. U. Nr 59, poz. 270). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996. (Dz. U. Nr 156, poz. 781) Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996 (Dz. U. Nr 115, poz. 549 i Nr 124, poz. 586), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "263 059 tys. zł" zastępuje się wyrazami "155 020 tys. zł"; 2) załącznik nr 1 "Przeniesienia planowanych dochodów budżetowych" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) w § 2 w ust. 1: a) w pkt 1 wyrazy "42 404 tys. zł" zastępuje się wyrazami "43 124 tys. zł", b) w pkt 3 w lit. b) wyrazy "52 920 tys. zł" zastępuje się wyrazami "53 070 tys. zł"; 4) załącznik nr 2 "Przeniesienia planowanych wydatków budżetowych" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do planowanych dochodów i wydatków budżetu państwa od dnia 1 października 1996 r., z wyjątkiem przeniesienia planowanych wydatków budżetu państwa z części 05 - Urząd Rady Ministrów do części 27 - Komitet Integracji Europejskiej - do których rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 15 października 1996 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 781) Załącznik nr 1 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH DOCHODÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałWyszczególnienieLp./poz.Kwota w tys. zł zmniejszeniezwiększenie 123456 14MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH1155.020 97Różne rozliczenia2155.020 17MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA3155.020 97Różne rozliczenia4155.020 Ogółem5155.020155.020 Załącznik nr 2 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałRozdział§/grupa §§WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł zmniejszeniezwiększenie 12345678 14 MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH143.124 91 Administracja państwowa i samorządowa25.504 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)35.434 Wydatki bieżące jednostek budżetowych45.173 11-12, 17Wynagrodzenia, z tego52.062 11Wynagrodzenia osobowe pracowników62.030 12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy730 17Nagrody z zakładowego funduszu nagród82 41-42Pochodne od wynagrodzeń91.138 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług101.859 40Pozostałe wydatki11114 Wydatki majątkowe12261 72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów budżetowych13261 9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą1470 Wydatki bieżące jednostek budżetowych1570 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług1670 97 Różne rozliczenia1737.620 9716 Prywatyzacja1837.620 Wydatki bieżące jednostek budżetowych1937.620 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług2028.800 40, 44, 62, 65Pozostałe wydatki218.820 17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA22 43.124 91 Administracja państwowa i samorządowa23 5.504 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)24 5.126 Wydatki bieżące jednostek budżetowych25 4.865 11-12, 17Wynagrodzenia, z tego:26 1.824 11Wynagrodzenia osobowe pracowników27 1.792 12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy28 30 17Nagrody z zakładowego funduszu nagród29 2 41-42Pochodne od wynagrodzeń30 1.068 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług31 1.859 40Pozostałe wydatki32 114 Wydatki majątkowe33 261 72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów budżetowych34 261 9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą35 70 Wydatki bieżące jednostek budżetowych36 70 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług37 70 9174 Ministerstwo Przekształceń Własnościowych w likwidacji38 308 Wydatki bieżące jednostek budżetowych39 308 11Wynagrodzenia, z tego:40 238 11Wynagrodzenia osobowe pracowników41 238 41-42Pochodne od wynagrodzeń42 70 97 Różne rozliczenia43 37.620 9716 Prywatyzacja44 37.620 Wydatki bieżące jednostek budżetowych45 37.620 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług46 28.800 40, 44, 62, 65Pozostałe wydatki47 8.820 Ogółem4843.12443.124 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł zmniejszeniezwiększenie 12345678 30 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ154 98 Obrona narodowa254 9811 Obrona narodowa354 12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy454 05 URZĄD RADY MINISTRÓW5 54 91 Administracja państwowa i samorządowa6 54 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)7 54 Wydatki bieżące jednostek budżetowych8 54 12Uposażenie żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy9 54 Ogółem105454 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł zmniejszeniezwiększenie 12345678 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH153.176 86 Opieka społeczna2151 8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne3151 Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych4151 22Świadczenia społeczne5151 93 Bezpieczeństwo publiczne653.025 9313 Urząd Ochrony Państwa753.025 Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych81.599 21-25Inne świadczenia91.599 Wydatki bieżące jednostek budżetowych1050.153 11-15, 17Wynagrodzenia, z tego:1128.630 11Wynagrodzenia osobowe pracowników121.123 12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy1325.821 15Uposażenia żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie kandydackiej oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej14792 17Nagrody z zakładowego funduszu nagród15894 41-42Pochodne od wynagrodzeń16521 43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych1737 66Podatki i opłaty na rzecz budżetu państwa187 67Podatki i opłaty na rzecz budżetów gmin19118 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług2018.371 30, 40, 44, 62Pozostałe wydatki212.469 Wydatki majątkowe221.273 72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów budżetowych231.273 29 URZĄD OCHRONY PAŃSTWA24 53.070 86 Opieka społeczna25 151 8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne26 151 Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych27 151 22Świadczenia społeczne28 151 93 Bezpieczeństwo publiczne29 52.919 9311 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)30 52.919 Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych31 1.599 21-25Inne świadczenia32 1.599 Wydatki bieżące jednostek budżetowych33 50.047 11-15, 17Wynagrodzenia, z tego:34 28.524 11Wynagrodzenia osobowe pracowników35 1.123 12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy36 25.724 15Uposażenia żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie kandydackiej oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej37 792 17Nagrody z zakładowego funduszu nagród38 885 41-42Pochodne od wynagrodzeń39 521 43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych40 37 66Podatki i opłaty na rzecz budżetu państwa41 7 67Podatki i opłaty na rzecz budżetów gmin42 118 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług43 18.371 30, 40, 44, 62Pozostałe wydatki44 2.469 Wydatki majątkowe45 1.273 72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów budżetowych46 1.273 05 URZĄD RADY MINISTRÓW47 106 91 Administracja państwowa i samorządowa48 106 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)49 106 Wydatki bieżące jednostek budżetowych50 106 12Uposażenie żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy51 106 Ogółem5253.17653.176 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł zmniejszeniezwiększenie 12345678 05 URZĄD RADY MINISTRÓW1544 91 Administracja państwowa i samorządowa2544 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)3486 Wydatki bieżące jednostek budżetowych4486 11Wynagrodzenia osobowe pracowników5232 41-42Pochodne od wynagrodzeń6109 43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych74 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług8141 9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą958 Wydatki bieżące jednostek budżetowych1058 29Podróże służbowe zagraniczne1158 27 KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ12 544 91 Administracja państwowa i samorządowa13 544 9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)14 486 Wydatki bieżące jednostek budżetowych15 486 11Wynagrodzenia osobowe pracowników16 232 41-42Pochodne od wynagrodzeń17 109 43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych18 4 28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług19 141 9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą20 58 Wydatki bieżące jednostek budżetowych21 58 29Podróże służbowe zagraniczne22 58 Ogółem23544544 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. (Dz. U. Nr 156, poz. 782) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. Nie zrealizowane w 1996 r. kwoty planowanych wydatków budżetowych na: 1) wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw finansowane z pożyczki Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju - ujęte w części 08 - Ministerstwo Finansów, 2) dofinansowanie zadań związanych z utworzeniem, wyposażeniem i działaniem polskiego kontyngentu wojskowego w Bośni - ujęte w części 30 - Ministerstwo Obrony Narodowej, 3) finansowanie prac dotyczących strategicznych programów rządowych na potrzeby obronne państwa - ujęte w części 30 - Ministerstwo obrony Narodowej i w części 48 - Komitet Badań Naukowych, 4) finansowanie prac wdrożeniowych i badawczo-rozwojowych w zakresie nowoczesnych technologii systemu łączności i radiolokacji - ujęte w części 30 - Ministerstwo Obrony Narodowej, 5) zakupy uzbrojenia i sprzętu w ramach dostaw krajowych i z importu - ujęte w części 30 - Ministerstwo Obrany Narodowej, 6) wdrożenie w ochronie zdrowia Rejestru Usług Medycznych - ujęte w budżetach wojewodów, 7) finansowanie zobowiązań wynikających z realizacji w 1996 r. projektów badawczych - ujęte w części 48 - Komitet Badań Naukowych, 8) dotacje dla Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad na finansowanie prac studialnych i dokumentacyjnych, nabywanie nieruchomości, odszkodowania, należności i opłaty roczne z tytułu ochrony gruntów rolnych i leśnych i inne wydatki wynikające z Programu Budowy Autostrad - ujęte w części 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, 9) finansowanie komputeryzacji: a) służb celnych - ujęte w części 51 - Główny Urząd Ceł, b) służb skarbowych - ujęte w części 08 - Ministerstwo Finansów, 10) finansowanie działalności izb rolniczych - ujęte w budżetach wojewodów, 11) finansowanie zobowiązań Skarbu Państwa jednostek przejętych przez gminy na mocy ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692 i z 1996 r. Nr 156, poz. 773) - ujęte w częściach: 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej, 34 - Ministerstwo Kultury i Sztuki oraz w budżetach właściwych wojewodów, 12) sfinansowanie wydatków związanych z wypłatami 20% dodatków za dyżury pełnione przez lekarzy nocą za okres od dnia 1 czerwca 1992 r. do dnia 31 sierpnia 1995 r. - ujęte w budżetach wojewodów, 13) restrukturyzację zobowiązań jednostek służby zdrowia oraz jednostek oświaty i wychowania - ujęte odpowiednio w części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej i części 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej, 14) dotacje celowe dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych - ujęte w budżetach wojewodów - nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. § 2. 1. Kwoty wydatków, o których mowa § 1, z zastrzeżeniem ust. 2, podlegają przekazaniu na rachunek sum depozytowych i są przeznaczone: 1) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 - na wykorzystanie w trybie określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119, poz. 531 i z 1995 r. Nr 128, poz. 621), 2) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2 - na uregulowanie płatności związanych z utworzeniem, wyposażeniem i działaniem polskiego kontyngentu wojskowego w Bośni, 3) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3 - na uregulowanie płatności związanych z realizacją prac badawczych dotyczących strategicznych programów rządowych na potrzeby obronne państwa, z wyjątkiem kwot, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 4) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 4 - na uregulowanie płatności wynikających z realizacji prac wdrożeniowych i badawczo-rozwojowych w zakresie nowoczesnych technologii systemu łączności i radiolokacji, 5) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 5 - na zakup uzbrojenia i sprzętu w ramach dostaw krajowych i z importu, 6) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 6 - na finansowanie wydatków związanych z wdrażaniem Rejestru Usług Medycznych, 7) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 7 - na regulowanie płatności z tytułu zobowiązań wynikających z realizacji projektów badawczych, 8) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 11 - na spłatę zobowiązań jednostek, przejętych przez gminy, stanowiących zobowiązania Skarbu Państwa, z tytułu nieuregulowanych płatności: wobec organów podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy oraz za dostawy towarów i usług, które nie zostaną spłacone do dnia 31 grudnia 1996 r., 9) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 12 - na uregulowanie zobowiązań wymagalnych, powstałych w jednostkach ochrony zdrowia w związku z dokonaniem wypłat 20% dodatków za dyżury pełnione przez lekarzy nocą, za okres od dnia 1 czerwca 1992 r. do dnia 31 sierpnia 1995 r., sfinansowanych z własnych środków, 10) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 13 - na restrukturyzację zobowiązań jednostek służby zdrowia oraz jednostek oświaty i wychowania, 11) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 14 - na dotacje celowe dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych należnych za okres do dnia 31 grudnia 1996 r. 2. Kwoty wydatków, o których mowa w § 1: 1) pkt 3 - w części dotyczącej wydatków Komitetu Badań Naukowych, przekazanych na rachunek sum na zlecenie do Ministerstwa Obrony Narodowej, przeznacza się zgodnie z ust. 1 pkt 3, 2) pkt 8 - podlegają przekazaniu na specjalny rachunek Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad i mogą być wykorzystywane do regulowania płatności wynikających z Programu Budowy Autostrad, 3) pkt 9 - pozostają na rachunku środków na finansowanie inwestycji: a) części 51 - Główny Urząd Ceł i mogą być wykorzystane na regulowanie płatności dotyczących wykonania, wdrożenia i utrzymania Ogólnopolskiego Systemu Informatycznego dla Administracji Celnej, b) części 08 - Ministerstwo Finansów i mogą być wykorzystane na finansowanie zakupów sprzętu komputerowego i oprogramowania dla terenowych służb skarbowych, 4) pkt 10 - przekazane do izb rolniczych pozostają na rachunkach tych izb i mogą być wykorzystane na finansowanie ich działalności. § 3. Kwoty, o których mowa w § 2: 1) ust. 1 pkt 7-9 i 11 - nie wykorzystane do dnia 28 lutego 1997 r., 2) ust. 1 pkt 2-5 i ust. 2 pkt 1 - nie wykorzystane do dnia 30 września 1997 r., 3) ust. 1 pkt 6 i 10 oraz ust. 2 pkt 2-4 - nie wykorzystane do dnia 31 grudnia 1997 r. - podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa. § 4. Dysponenci środków budżetowych wymienieni w § 1 przekazują Ministrowi Finansów informacje: 1) o wysokości kwot wydatków wymienionych w § 1, które nie wygasają z dniem 31 grudnia 1996 r. - do dnia 31 stycznia 1997 r., 2) o wykorzystaniu kwot wymienionych w § 1, w terminach określonych odrębnymi przepisami o sprawozdawczości budżetowej, z uwzględnieniem § 3. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych. (Dz. U. Nr 156, poz. 783) Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 133, poz. 637, z 1994 r. Nr 140, poz. 773 i z 1995 r. Nr 153, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) w ust. 1 wyrazy "7,70 gr" zastępuje się wyrazami "8,98 gr", b) w ust. 3 wyrazy "24,30 gr" zastępuje się wyrazami "28,33 gr"; 2) w § 4 wyrazy "1,30 gr" zastępuje się wyrazami "1,51 gr"; 3) w § 7: a) w ust. 5 wyrazy "2,53 zł" zastępuje się wyrazami "2,95 zł", b) w ust. 7 wyrazy "1,42 zł" zastępuje się wyrazami "1,65 zł", c) w ust. 9 wyrazy "21,70 gr" zastępuje się wyrazami "25,30 gr", d) w ust. 10 wyrazy "14,07 gr" zastępuje się wyrazami "16,40 gr", e) w ust. 11 wyrazy "1,79 gr" zastępuje się wyrazami "2,09 gr", f) w ust. 12 wyrazy "25,30 zł" zastępuje się wyrazami "29,50 zł", g) w ust. 13 wyrazy "9,49 zł" zastępuje się wyrazami "11,06 zł"; 4) w § 8 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stawek opłat określonych w § 7 ust. 10 i 11"; 5) w § 10: a) w pkt 1 wyrazy "237,00 zł" zastępuje się wyrazami "276,34 zł", b) w pkt 2 wyrazy "316,00 zł" zastępuje się wyrazami "368,46 zł"; 6) w § 15: a) w ust. 3 wyrazy "do dnia 31 stycznia 1996 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 stycznia 1997 r."; 7) w ust. 2 załącznika do rozporządzenia: a) w pkt 1 pod lit. a) wyrazy "0,32 gr" zastępuje się wyrazami "0,37 gr", b) w pkt 1 pod lit. b) wyrazy "0,28 gr" zastępuje się wyrazami "0,33 gr", c) w pkt 1 pod lit. c) wyrazy "0,26 gr" zastępuje się wyrazami "0,30 gr", d) w pkt 2 wyrazy "0,05 gr" zastępuje się wyrazami "0,06 gr", a wyrazy "0,77 gr" wyrazami "0,90 gr", e) w pkt 3 pod lit. a) wyrazy "3,20 zł" zastępuje się wyrazami "3,70 zł", f) w pkt 3 pod lit. b) wyrazy "6,40 zł" zastępuje się wyrazami "7,50 zł", g) w pkt 4 pod lit. a) wyrazy "3,20 zł" zastępuje się wyrazami "3,70 zł", h) w pkt 4 pod lit. b) wyrazy "4,70 zł" zastępuje się wyrazami "5,50 zł", i) w pkt 5 pod lit. a) wyrazy "1,60 zł" zastępuje się wyrazami "1,90 zł", j) w pkt 5 pod lit. b) wyrazy "2,40 zł" zastępuje się wyrazami "2,80 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów przyrządów i pomocy naukowych, których zakup uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od podatku dochodowego. (Dz. U. Nr 156, poz. 784) Na podstawie art. 27a ust. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoby fizyczne uzyskujące przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną mogą odliczyć od podatku dochodowego wydatki poniesione na zakup przyrządów i pomocy naukowych określonych w załączniku do rozporządzenia. 2. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane w wysokości i na warunkach określonych w art. 27a ust. 1 pkt 3 lit. b, ust. 3 pkt 1 lit. d, ust. 6 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686). § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 6 marca 1995 r. w sprawie określenia rodzajów przyrządów i pomocy naukowych, których zakup uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od dochodu (Dz. U. Nr 25, poz. 132). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 784) WYKAZ RODZAJÓW PRZYRZĄDÓW I POMOCY NAUKOWYCH, KTÓRYCH ZAKUP UPRAWNIA DO ODLICZENIA PONIESIONYCH WYDATKÓW OD PODATKU Lp.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Rodzaje przyrządów i pomocy naukowych 123 1092Systemy komputerowe i urządzenia elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO) 0921Systemy komputerowe (bez oprogramowania na maszynowych nośnikach informacji) 0921-1- Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe 0921-11- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii Jednolitego Systemu 0921-13- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii ODRA 0921-14- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii MERA 0921-15- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowa serii IBM 0921-19- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe pozostałe 0921-2- Systemy komputerowe elektroniczne analogowe 0921-21- - Systemy komputerowe elektroniczne analogowe uniwersalne 0921-22- - Systemy komputerowe elektroniczne analogowe specjalizowane 0921-3- Systemy komputerowe pneumatyczne 0921-9- Systemy komputerowe (bez oprogramowania na maszynowych nośnikach informacji) pozostałe 0922Systemy minikomputerowe i mikrokomputerowe 0922-1- Systemy minikomputerowe Jednolitego Systemu 0922-4- Systemy minikomputerowe serii MERA 0922-5- Systemy mikrokomputerowe 0922-9- Systemy minikomputerowe pozostałe 0923Moduły systemów komputerowych 0923-1- Moduły systemów komputerowych - procesory centralne 0923-11- - Procesory centralne elektroniczne cyfrowe 0923-111- - - wielodostępne (możliwość łączenia jednostek centralnych w system hierarchiczny), z podziałem czasu 0923-112- - - wielodostępne, bez podziału czasu 0923-113- - - nie posiadające cech wielodostępności, z podziałem czasu 0923-114- - - nie posiadające cech wielodostępności, bez podziału czasu 0923-12- - Procesory centralne elektroniczne analogowe 0923-121- - - uniwersalne 0923-122- - - specjalizowane 0923-13- - Procesory centralne pneumatyczne 0923-14- - Procesory centralne, urządzenia pamięci 0923-141- - - pamięci ferrytowe 0923-142- - - pamięci cienkowarstwowe 0923-143- - - pamięci bębnowe 0923-144- - - pamięci taśmowe 0923-145- - - pamięci dyskowe 0923-146- - - pamięci na kartach magnetycznych 0923-147- - - pamięci pasywne 0923-149- - - procesory centralne, urządzania pamięci pozostałe 0923-19- - Moduły systemów komputerowych - procesory centralne pozostałe 0923-2- Moduły systemów komputerowych, urządzenia wejścia-wyjścia 0923-21- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki taśmy dziurkowanej 0923-22- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki kart dziurkowanych 0923-23- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki dokumentów 0923-24- - Urządzenia wejścia-wyjścia, dziurkarki szybkie taśmy papierowej 0923-25- - Urządzenia wejścia-wyjścia, dziurkarki szybkie kart 0923-26- - Urządzenia wejścia-wyjścia, urządzenia drukujące znakowe 0923-27- - Urządzenia wejścia-wyjścia, urządzenia drukujące wierszowe 0923-28- - Urządzenia wejścia-wyjścia kreślące 0923-29- - Moduły systemów komputerowych, urządzenia wejścia-wyjścia pozostałe 0923-4- Urządzenia wejścia-wyjścia, kanały i łącza interface 0923-5- Urządzenia wejścia-wyjścia, do przygotowania komputerowych nośników informacji (bez dziurkarek) 0923-6- Oprogramowanie na maszynowych nośnikach informacji dla systemów komputerowych 0923-61- - Oprogramowanie operacyjne 0923-611- - - programy kontrolno-diagnostyczne systemów komputerowych (pracujące pod kontrolą systemów operacyjnych) 0923-612- - - programy standardowe - moduły systemów operacyjnych i generatory modułów systemów operacyjnych 0923-613- - - programy obsługi urządzeń zewnętrznych (uzupełniające lub rozszerzające systemy operacyjne); w grupie tej klasyfikujemy moduły obsługi urządzeń zewnętrznych wytworzone dla urządzeń nie wchodzących w skład katalogów standardowych urządzeń zewnętrznych danego systemu komputerowego 0923-614- - - programy manipulacji i edycji danych tekstowych (pracujące pod kontrolą systemów operacyjnych) 0923-615- - - programy oraz generatory programów translacji i kompilacji (uzupełniające lub rozszerzające systemy operacyjne); w grupie tej klasyfikujemy niestandardowe kompilatory i generatory kompilatorów, jak np. kompilator FORTRAN typu "load and go" 0923-616- - - programy i generatory programów obsługi bazy danych 0923-617- - - programy i generatory programów zdalnego przetwarzania 0923-62- - Oprogramowanie zastosowań 0923-621- - - programy sterowania pomiarami, procesami technologicznymi, działaniem urządzeń 0923-622- - - programy projektowo-inżynierskie; w grupie tej klasyfikujemy programy wspomagania prac inżynierskich 0923-623- - - programy obsługi administracji i zarządzania 0923-9- Moduły systemów komputerowych pozostałe 0924Urządzenia specjalistyczne dla ośrodków komputerowych osobno nie wymienione 0924-1- Urządzenia pomocnicze ośrodków techniki obliczeniowej i punktów abonenckich 0924-3- Sprzęt specjalistyczny do przechowywania i transportu nośników informacji 0924-4- Wyposażenie specjalistyczne instalacji sal komputerowych ośrodków techniki obliczeniowej Symbol SWW jednolityzastępczy 123 092992Części modułów systemów komputerowych i urządzeń elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO) 0929-3923- Części modułów systemów komputerowych 0929-319231- - Części modułów systemów komputerowych, urządzenia zasilające i specjalne 0929-329232- - Części modułów systemów komputerowych, urządzenia specjalizowane 0929-3219232-1- - - konwertory analogowo-cyfrowe 0929-3229232-2- - - konwertory cyfrowo-analogowe 0929-3239232-3- - - selektory 0929-3299232-9- - - części modułów systemów komputerowych pozostałe 0929-339233- - Części modułów systemów komputerowych, bloki operacyjne 0929-3319233-1- - - wzmacniacze operacyjne 0929-3329233-2- - - bloki mnożąco-dzielące 0929-3339233-3- - - bloki opóźniające 0929-3349233-4- - - bloki pamięci analogowej 0929-3359233-5- - - bloki funkcji nieliniowych 0929-3369233-6- - - bloki liniowe 0929-349234- - Elementy elektronicznej automatyki cyfrowej 0929-3419234-1- - - logiczne 0929-3429234-2- - - liczniki 0929-3439234-3- - - rejestratory 0929-3449234-4- - - sumatory 0929-3459234-5- - - układy deszyfrujące 0929-3469234-6- - - układy mnożące 0929-3479234-7- - - interpolatory 0929-3489234-8- - - układy specjalizowane centralnej rejestracji i sygnalizacji 0929-3499234-9- - - elementy elektronicznej automatyki cyfrowej pozostałe 0929-399239- - Części modułów systemów komputerowych pozostałe 0929-4924- Części do urządzeń komputerowych specjalistycznych 0929-9929- Części modułów systemów komputerowych i urządzeń elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO) pozostałe 123 2096Przyrządy i wyroby optyczne i optyczno-mechaniczne, z wyjątkiem 0965, 0966 i 0969-5 0961Przyrządy obserwacyjne i celownicze 0961-1- Lunety 0961-11- - Lunety obserwacyjne (z wyjątkiem astronomicznych) 0961-111- - - Galileusza 0961-112- - - ziemskie (z obrazem prostym) 0961-113- - - noktowizyjne 0961-114- - - specjalne 0961-119- - - pozostałe 0961-12- - Lunety celownicze 0961-121- - - myśliwskie 0961-122- - - sportowe 0961-123- - - noktowizyjne 0961-124- - - specjalne 0961-129- - - pozostałe 0961-13- - Lunety peryskopowe 0961-19- - Lunety pozostałe 0961-2- Lornety i lornetki 0961-21- - Lornetki Galileusza 0961-211- - - teatralne 0961-212- - - turystyczne 0961-219- - - pozostałe 0961-22- - Lornetki pryzmatyczne 0961-221- - - teatralne 0961-222- - - turystyczne 0961-223- - - specjalne 0961-229- - - pozostałe 0961-23- - Lornetki zwierciadlane 0961-231- - - turystyczne 0961-239- - - pozostałe 0961-24- - Lornetki noktowizyjne 0961-25- - Lornety peryskopowe 0961-26- - Lornety specjalne 0961-29- - Lornety i lornetki pozostałe 0961-3- Dalmierze 0961-31- - Dalmierze stereoskopowe 0961-311- - - ze stałym znaczkiem pomiarowym 0961-312- - - z ruchomym znaczkiem pomiarowym 0961-32- - Dalmierze koincydencyjne 0961-33- - Dalmierze kombinowane stereoskopowe-koincydencyjne 0961-39- - Dalmierze pozostałe 0961-4- Przyrządy justerskie 0961-41- - Przyrządy justerskie lunetowe 0961-42- - Przyrządy justerskie kolimatorowe 0961-43- - Przyrządy justerskie kolimatorowo-lunetowe 0961-44- - Przyrządy justerskie autokolimacyjne 0961-45- - Przyrządy justerskie mikroskopowe 0961-46- - Przyrządy justerskie projekcyjne 0961-47- - Przyrządy justerskie interferencyjne 0961-48- - Przyrządy justerskie polaryzacyjne 0961-49- - Przyrządy justerskie pozostałe 0961-8- Wyposażenie przyrządów obserwacyjnych i celowniczych 0961-81- - Filtry świetlne w oprawach 0961-82- - Soczewki nasadkowe w oprawach 0961-83- - Osłony na okulary i obiektywy 0961-84- - Osłony przeciwsłoneczne 0961-85- - Muszle oczne 0961-89- - Wyposażenie przyrządów obserwacyjnych i celowniczych pozostałe 0962Aparaty i sprzęt fotograficzny oraz wyposażenie 0962-1- Aparaty fotograficzne 0962-11- -Aparaty fotograficzne małoobrazkowe nielustrzane o formacie 24x36 0962-111- - - popularne 0962-112- - - średniej klasy 0962-113- - - wysokiej klasy 0962-115- - - miniaturowe 0962-12- - Aparaty fotograficzne nielustrzane o formacie powyżej 24x36 0962-121- - - popularne 0962-122- - - średniej klasy 0962-123- - - wysokiej klasy 0962-13- - Aparaty fotograficzne małoobrazkowe lustrzane jednoobiektywowe o formacie 24x36 0962-131- - - średniej klasy 0962-132- - - wysokiej klasy 0962-14- - Aparaty fotograficzne lustrzane jednoobiektywowe o formacie powyżej 24x36 0962-141- - - średniej klasy 0962-142- - - wysokiej klasy 0962-15- - Aparaty fotograficzne lustrzane dwuobiektywowe o formacie powyżej 24x36 0962-151- - - średniej klasy 0962-152- - - wysokiej klasy 0962-16- - Aparaty fotograficzne specjalne 0962-161- - - do zdjęć pozytywowych 0962-162- - - aparaty stereoskopowe 0962-163- - - aparaty atelierowe do dużych formatów 0962-164- - - aparaty fotograficzne do mikrofilmów 0962-169- - - aparaty fotograficzne specjalne pozostałe 0962-2- Wyposażenie do aparatów fotograficznych 0962-21- - Obiektywy wymienne do aparatów fotograficznych 0962-211- - - obiektywy szerokokątne 0962-212- - - teleobiektywy i obiektywy długoogniskowe 0962-213- - - obiektywy o zmiennej ogniskowej 0962-214- - - obiektywy specjalne 0962-219- - - obiektywy wymienne do aparatów fotograficznych pozostałe 0962-22- - Wizjery i dalmierze do aparatów fotograficznych 0962-221- - - wizjery do aparatów fotograficznych 0962-222- - - dalmierze do aparatów fotograficznych 0962-23- - Filtry i soczewki 0962-231- - - filtry nasadkowe 0962-232- - - filtry wkręcane 0962-233- - - soczewki w oprawkach nasadkowe 0962-234- - - soczewki w oprawkach wkręcane 0962-24- - Osłony przeciwsłoneczne do aparatów fotograficznych 0962-241- - - nasadkowe 0962-242- - - wkręcane 0962-25- - Statywy i głowice statywowe do aparatów fotograficznych 0962-251- - - statywy składane metalowe 0962-252- - - statywy składane drewniane 0962-253- - - głowice statywowe 0962-27- - Światłomierze 0962-271- - - średniej klasy 0962-272- - - wysokiej klasy 0962-29- - Wyposażenie aparatów fotograficznych pozostałe 0962-291- - - wężyki spustowe 0962-294- - - lampy błyskowe 0962-295- - - wyposażenie specjalne do poszczególnych aparatów fotograficznych 0962-299- - - wyposażenie aparatów fotograficznych pozostałe osobno nie wymienione 0962-3- Sprzęt fotograficzny laboratoryjny 0962-31- - Powiększalniki fotograficzne i kopiarki 0962-311- - - powiększalniki popularne 0962-312- - - powiększalniki średniej klasy 0962-313- - - powiększalniki wysokiej klasy 0962-314- - - kopiarki 0962-315- - - obiektywy do powiększalników 0962-32- - Maskownice fotograficzne i ramy do naświetlania 0962-321- - - maskownice metalowe 0962-322- - - maskownice drewniane 0962-323- - - ramy do naświetlania 0962-33- - Wywoływaczki fotograficzne i kuwety 0962-331- - - wywoływaczki amatorskie 0962-332- - - wywoływaczki laboratoryjne 0962-333- - - kuwety metalowe emaliowane 0962-334- - - kuwety z tworzyw sztucznych 0962-34- - Suszarki fotograficzne 0962-341- - - suszarki płytowe 0962-342- - - suszarki bębnowe 0962-343- - - suszarki szafkowe 0962-36- - Obcinarki fotograficzne 0962-361- - - ręczne 0962-362- - - stolikowe nożne 0962-37- - Lampy fotograficzne laboratoryjne 0962-371- - - lampy ciemniowe 0962-372- - - reflektory fotograficzne stołowe 0962-373- - - reflektory fotograficzne statywowe 0962-39- - Sprzęt fotograficzny laboratoryjny pozostały 0963Kamery i projektory filmowe oraz kinotechniczny sprzęt pomocniczy 0963-1- Kamery filmowe i sprzęt pomocniczy; bez kamer lotniczych ujętych w pozycji 0955-2 0963-11- - Kamery filmowe wąskotaśmowe 0963-111- - - kamery 8 mm 0963-112- - - kamery 8 mm "Super" 0963-113- - - kamery 16 mm do zdjęć niemych 0963-114- - - kamery 16 mm cichobieżne 0963-115- - - kamery 16 mm z zapisem dźwięku 0963-12- - Kamery normalne szerokotaśmowe 0963-121- - - kamery 35 mm do zdjęć niemych 0963-122- - - kamery 35 mm cichobieżne 0963-123- - - kamery 70 mm do zdjęć niemych 0963-124- - - kamery 70 mm cichobieżne 0963-13- - Kamery specjalne 0963-14- - Kamery mikrofilmowe 0963-15- - Krany i wózki kamerowe 0963-151- - - krany z napędem ślimakowym ręcznym 0963-152- - - krany z napędem hydraulicznym ręcznym 0963-153- - - krany z napędem ślimakowym mechanicznym 0963-154- - - krany z wysięgnikiem ponad 2 m 0963-155- - - krany samojezdne 0963-156- - - wózki kamerowe 0963-16- - Statywy i podstawy pod kamery 0963-161- - - statywy lekkie 0963-162- - - statywy ciężkie 0963-163- - - statywy hydrauliczne 0963-164- - - pomosty 0963-165- - - wieże 0963-17- - Głowice kamerowe 0963-171- - - cierne 0963-172- - - żyroskopowe 0963-173- - - korbkowe 0963-174- - - samopowrotne 0963-18- - Wyposażenie optyczne kamer i projektorów kinowych 0963-181- - - wyposażenie optyczne do kamer 0963-182- - - obiektywy zdjęciowe do kamer wąskotaśmowych 0963-183- - - obiektywy do kamer szerokotaśmowych 0963-184- - - obiektywy o zmiennej ogniskowej 0963-185- - - obiektywy zdjęciowe pozostałe 0963-186- - - filtry świetlne 0963-187- - - filtry cieplne 0963-2- Projektory i sprzęt kinotechniczny 0963-21- - Projektory kinowe wąskotaśmowe 0963-211- - - 8 mm 0963-212- - - 8 mm Super 0963-213- - - 16 mm z odczytem optycznym 0963-214- - - 16 mm z odczytem optycznym i magnetycznym 0963-215- - - 16 mm dwutaśmowe 0963-22- - Projektory kinowe normalne i szerokotaśmowe 0963-221- - - 35 mm 0963-222- - - uniwersalne 5/70 mm 0963-223- - - 35 mm dwutaśmowe 0963-23- - Sprzęt kabinowy 0963-231- - - zespoły programowania seansów 0963-235- - - rzutniki do diapozytywów reklamowych 0963-236- - - filmostaty 0963-237- - - perforometry 0963-238- - - gongi 0963-25- - Ekrany kinowe 0963-251- - - perforowane kierunkowe 0963-252- - - perforowane rozpraszające 0963-253- - - nie perforowane do 6 m2 0963-26- - Wyposażenie do projektorów 0963-261- - - obiektywy projekcyjne do projektorów wąskotaśmowych 0963-262- - - obiektywy projekcyjne do projektorów szerokotaśmowych 0963-263- - - obiektywy anamorfotyczne 0963-269- - - wyposażenie do projektorów pozostałe 0963-3- Sprzęt montażowy filmowy 0963-31- - Urządzenia przeglądowe nieme 0963-311- - - przeglądarka do filmu na taśmę 8 mm 0963-312- - - przeglądarka na taśmę 8 mm Super 0963-313- - - przeglądarka na taśmę 16 mm z napędem ręcznym 0963-314- - - stół przeglądowy do taśmy 16 mm 0963-315- - - stół przeglądowy do taśmy 35 mm 0963-316- - - stół przeglądowy do taśmy 70 mm 0963-32- - Urządzenia przeglądowe z odczytem dźwięku 0963-321- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 16 mm 0963-322- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 35 mm 0963-323- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 70 mm 0963-33- - Stoły montażowe do synchronizacji obrazu i dźwięku 0963-331- - - 16 mm dwutaśmowe 0963-332- - - 16 mm trójtaśmowe 0963-333- - - stoły montażowe 16 mm z reprodukcją ekranu na monitorze telewizyjnym 0963-334- - - 16 mm z tonem pilotującym 0963-335- - - 35 mm dwutaśmowe 0963-336- - - 35 mm trójtaśmowe 0963-337- - - 35 mm z tonem pilotującym 0963-338- - - uniwersalne 0963-34- - Stoły do ścinania negatywów 0963-341- - - dwutaśmowe poziome 0963-342- - - wielotaśmowe poziome 0963-35- - Sklejarki taśmy filmowej 0963-36- - Stoły 35 mm dla tłumaczy filmów obcojęzycznych 0963-37- - Przewijarki stołowe 0963-371- - - dwutalerzowe ręczne 0963-372- - - dwutalerzowe mechaniczne 0963-373- - - czterotalerzowe 0963-38- - Stoły zdjęciowe jedno- i wielobębnowe 0963-39- - Sprzęt montażowy filmowy pozostały 0963-4- Sprzęt do fotochemicznej obróbki taśmy filmowej 0963-41- - Maszyny wywołujące 0963-411- - - maszyny wywołujące 16 mm dla taśmy czarno-białej 0963-412- - - maszyny wywołujące 16 mm dla taśmy kolorowej 0963-413- - - maszyny wywołujące 35 mm dla taśmy czarno-białej 0963-414- - - maszyny wywołujące 35 mm dla taśmy kolorowej 0963-415- - - maszyny wywołujące 70 mm dla taśmy kolorowej 0963-416- - - zbiorniki do roztworów roboczych 0963-417- - - urządzenia do mieszania roztworów roboczych 0963-418- - - agregaty zasilające do roztworów roboczych 0963-419- - - agregaty do regeneracji kąpieli srebrowej 0963-42- - Maszyny kopiujące 0963-421- - - maszyny kopiujące dla taśmy 16 mm kontaktowe 0963-422- - - maszyny kopiujące dla taśmy 16 mm optyczne 0963-423- - - maszyny kopiujące dla taśmy 35 mm kontaktowe 0963-424- - - maszyny kopiujące dla taśmy 35 mm optyczne 0963-425- - - maszyny kopiujące redukcyjne 35/16 mm 0963-426- - - maszyny kopiujące dla taśmy 70 mm kontaktowe 0963-427- - - sprzęt pomocniczy dla maszyn kopiujących 0963-43- - Urządzenia do konserwacji taśmy filmowej 0963-431- - - czyszczarki ultradźwiękowe 0963-432- - - czyszczarki chemiczne 0963-433- - - matowaczki i wybłyszczarki podłoża 0963-434- - - czyszczarki mechaniczne 0963-435- - - regeneratorki emulsji 0963-436- - - regeneratorki warstwy ochronnej 0963-49- - Sprzęt do fotochemicznej obróbki taśmy filmowej pozostały 0963-491- - - urządzenia pomocnicze do maszyn wywołujących pozostałe 0963-492- - - urządzenia pomocnicze do maszyn kopiujących pozostałe 0964Przyrządy do projekcji stałej i urządzenia do fotograficznej reprodukcji dokumentacji 0964-1- Przyrządy do projekcji (diaskopy) 0964-11- - Rzutniki dla dzieci (filmoskopy) 0964-12- - Rzutniki małoobrazkowe 0964-121- - - zwykłe 0964-122- - - półautomatyczne 0964-123- - - automatyczne 0964-13- - Rzutniki małoobrazkowe stereoskopowe 0964-14- - Rzutniki dla średnich i dużych formatów 0964-19- - Przyrządy do projekcji (diaskopy) pozostałe 0964-2- Episkopy i epidiaskopy 0964-21- - Episkopy 0964-22- - Epidiaskopy 0964-3- Przyrządy projekcyjne specjalne 0964-31- - Projektory pisma 0964-39- - Przyrządy projekcyjne specjalne pozostałe 0964-5- Urządzenia do fotograficznej reprodukcji dokumentacji 0964-51- - Urządzenia fotograficzne do reprodukcji dokumentacji 0964-52- - Urządzenia uzupełniające do fotograficznej reprodukcji dokumentacji 0964-6- Urządzenia do mikrofilmów i mikrokart 0964-61- - Urządzenia zdjęciowe do mikrofilmów i mikrokart 0964-62- Urządzenia wywołujące i suszarki do mikrofilmów 0964-63- - Urządzenia kopiujące do mikrofilmów 0964-64- - Czytniki do mikrofilmów 0964-641- - - proste 0964-642- - - uniwersalne 0964-7- Fotoautomaty 0964-8- Wyposażenie przyrządów do projekcji stałej i urządzeń do fotograficznej reprodukcji dokumentacji Symbol SWW jednolityzastępczy 123 096996Części przyrządów i wyrobów optycznych i optyczno-mechanicznych 0969-1961- Części przyrządów obserwacyjnych i celowniczych 0969-119611- - Części lunet 0969-129612- - Części lornet i lornetek 0969-139613- - Części dalmierzy 0969-149614- - Części przyrządów justerskich 0969-2962- Części aparatów i sprzętu fotograficznego 0969-219621- - Części aparatów fotograficznych 0969-229622- - Części wyposażenia do aparatów fotograficznych 0969-239623- - Części sprzętu fotograficznego laboratoryjnego 0969-3963- Części kamer i projektorów filmowych oraz kinotechnicznego sprzętu pomocniczego 0969-4964- Części przyrządów do projekcji stałej i urządzeń do fotograficznej reprodukcji dokumentacji 0969-419641- - Część diaskopów i filmoskopów 0969-429642- - Części episkopów i epidiaskopów 0969-439643- - Części przyrządów projekcyjnych specjalnych 0969-459645- - Części urządzeń do fotograficznej reprodukcji dokumentacji 0969-469646- - Części urządzeń do mikrofilmów i mikrokart 0969-479647- - Części fotoautomatów 123 31153-414Dyktafony 41153-415Odtwarzacze 50952Mikroskopy 0952-1- Mikroskopy szkolne 0952-11- - Mikroskopy szkolne do obserwacji w świetle przechodzącym 0952-12- - Mikroskopy szkolne do obserwacji w świetle odbitym 0952-19- - Mikroskopy szkolne pozostałe 0952-2- Mikroskopy biologiczne i ogólnego zastosowania 0952-21- - Mikroskopy biologiczne 0952-211- - - proste laboratoryjne i badawcze 0952-212- - - uniwersalne badawcze 0952-213- - - specjalne 0952-22- - Mikroskopy pracujące w niewidzialnej części widma 0952-221- - - do prac w ultrafiolecie 0952-222- - - do prac w podczerwieni 0952-23- - Mikroskopy do badań w fizyce i chemii jądrowej 0952-231- - - do badań jądrowych 0952-239- - - mikroskopy do badań w fizyce i chemii jądrowej pozostałe 0952-24- - Mikroskopy do analiz ilościowych i porównawczych 0952-241- - - lanametry 0952-242- - - mikroskopy porównawcze 0952-249- - - mikroskopy do analiz ilościowych i porównawczych pozostałe 0952-25- - Mikroskopy do prac w różnym zakresie temperatur 0952-251- - - mikroskopy do prac w podwyższonej temperaturze 0952-252- - - mikroskopy do prac w obniżonej temperaturze 0952-253- - - mikroskopy do badań w mikroklimacie o różnych temperaturach i w różnych atmosferach 0952-26- - Mikroskopy biologiczne podróżne i miniaturowe 0952-29- - Mikroskopy biologiczne i ogólnego zastosowania pozostałe 0952-3- Mikroskopy stereoskopowe 0952-31- - Mikroskopy stereoskopowe proste 0952-311- - - mikroskopy ze stałymi obiektywami 0952-312- - - mikroskopy z wymiennymi obiektywami 0952-32- - Mikroskopy stereoskopowe uniwersalne 0952-321- - - mikroskopy ze zmieniaczem powiększeń 0952-322- - - mikroskopy z ciągłą zmianą powiększenia 0952-33- - Mikroskopy stereoskopowe polaryzacyjne 0952-331- - - ze zmieniaczem powiększeń 0952-332- - - z ciągłą zmianą powiększenia 0952-34- - Mikroskopy stereoskopowe do badań w podczerwieni 0952-35- - Mikroskopy stereoskopowe lekarskie i operacyjne 0952-39- - Mikroskopy stereoskopowe pozostałe 0952-4- Mikroskopy metalograficzne 0952-41- - Mikroskopy metalograficzne proste 0952-411- - - z obiektywem pod stolikiem 0952-412- - - z obiektywem nad stolikiem 0952-42- - Mikroskopy metalograficzne badawcze 0952-421- - - do badań w jasnym i ciemnym polu i świetle spolaryzowanym 0952-422- - - do badań w jasnym i ciemnym polu, świetle spolaryzowanym i kontraście fazowym 0952-423- - - do badań w jasnym i ciemnym polu, świetle spolaryzowanym w kontraście fazowym i interferencyjnym 0952-424- - - z urządzeniem do pomiaru mikrotwardości 0952-425- - - z próżniowymi lub gazowymi komorami wysokotemperaturowymi 0952-43- - Mikroskopy interferencyjne do badań powierzchni materiałów w świetle odbitym 0952-431- - - z interferencją dwupromieniową 0952-432- - - z interferencją wielopromieniową 0952-49- - Mikroskopy metalograficzne pozostałe 0952-5- Mikroskopy polaryzacyjne 0952-51- - Mikroskopy polaryzacyjne proste 0952-511- - - do obserwacji w świetle przechodzącym 0952-512- - - do obserwacji w świetle odbitym 0952-52- - Mikroskopy polaryzacyjne badawcze 0952-521- - - do badań w świetle przechodzącym 0952-522- - - do badań w świetle odbitym 0952-53- - Mikroskopy polaryzacyjne badawcze uniwersalne do badań w świetle przechodzącym i odbitym oraz ewentualnie w kontraście fazowym i interferencyjnym 0952-531- - - z dostawianą kamerą fotograficzną 0952-532- - - z wbudowaną kamerą fotograficzną 0952-54- - Mikroskopy polaryzacyjne podróżne 0952-59- - Mikroskopy polaryzacyjne pozostałe 0952-6- Mikroskopy nieoptyczne 0952-61- - Mikroskopy elektronowe dla wiązki przechodzącej 0952-611- - - o zdolności rozdzielczej poniżej 1p10-6 mm 0952-612- - - o zdolności rozdzielczej od 1p10-6 mm do 2p10-6 mm 0952-613- - - o zdolności rozdzielczej powyżej 2p10-6 mm 0952-62- - Mikroskopy elektronowe dla wiązki odbitej 0952-621- - - bezpośrednio od preparatu 0952-622- - - od zwierciadła elektronowego 0952-64- - Mikroskopy protonowe 0952-65- - Mikroskopy jonowe 0952-69- - Mikroskopy nieoptyczne pozostałe 0952-8- Wyposażenie do mikroskopów szkolnych, biologicznych i ogólnego zastosowania, stereoskopowych, metalograficznych, polaryzacyjnych 0952-81- - Wyposażenie do mikroskopów szkolnych 0952-811- - - okulary ze wskaźnikiem 0952-812- - - okulary podwójne (asystenckie) 0952-813- - - oświetlacze elektryczne sieciowe 0952-819- - - wyposażenie do mikroskopów szkolnych pozostałe 0952-82- - Wyposażenie specjalne mikroskopów biologicznych i ogólnego zastosowania 0952-821- - - obiektywy, okulary i kondensatory specjalne 0952-822- - - lampy i oświetlacze 0952-823- - - stoliki mikroskopowe specjalne 0952-824- - - nasadki okularowe specjalne 0952-825- - - wyposażenie mikrofotograficzne i mikrokinematograficzne 0952-826- - - wyposażenie fazowo-kontrastowe, amplitudowo-kontrastowe i interferencyjne 0952-827- - - wyposażenie fluorescencyjne 0952-829- - - wyposażenie specjalne mikroskopów biologicznych i ogólnego zastosowania pozostałe 0952-83- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów stereoskopowych 0952-831- - - statywy specjalne 0952-832- - - stoliki specjalne 0952-833- - - wyposażenie do badań w świetle spolaryzowanym 0952-834- - - nasadki okularowe 0952-835- - - pryzmaty do poosiowego oświetlania góry 0952-836- - - uchwyty do mocowania preparatów 0952-837- - - oświetlacze 0952-838- - - nasadki obiektywowe 0952-839- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów stereoskopowych pozostałe 0952-84- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów metalograficznych 0952-841- - - obiektywy do badania w świetle odbitym 0952-842- - - stoliki wysokotemperaturowe 0952-843- - - wyposażenie mikrofotograficzne 0952-844- - - wyposażenie fazowo-kontrastowe 0952-845- - - wyposażenie interferencyjne 0952-846- - - wyposażenie polaryzacyjne 0952-847- - - wyposażenie do pomiaru mikrotwardości 0952-849- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów metalograficznych pozostałe 0952-85- - Wyposażenie do mikroskopów polaryzacyjnych 0952-851- - - obiektywy specjalne 0952-852- - - okulary specjalne 0952-853- - - kondensory specjalne 0952-854- - - oświetlacze typu "epi" 0952-855- - - stoliki specjalne 0952-856- - - wyposażenie do określania współczynników załamania 0952-857- - - kompensatory specjalne 0952-858- - - wyposażenie mikrofotograficzne 0952-859- - - wyposażenie do mikroskopów polaryzacyjnych pozostałe 0952-86- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów nieoptycznych 0952-861- - - elektronowych 0952-862- - - protonowych 0952-863- - - jonowych 0952-869- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów nieoptycznych pozostałe 62883-49Przybory rysownicze i kreślarskie pozostałe 2883-491- - - przybory kreślarskie 2883-492- - - grafiony 2883-493- - - przykładnice 2883-494- - - deski kreślarskie 72814Zapis dźwięku i wizji gotowy 2814-1- Zapis dźwięku na taśmie magnetofonowej 2814-2- Płyty z zapisem dźwięku 2814-22- - Płyty gramofonowe fi 175/33/1/3 obrotów 2814-23- - Płyty gramofonowe fi 175/45 obrotów z jednym utworem na stronie i dwoma utworami na stronie 2814-231- - - z jednym utworem zapisanym na stronie 2814-232- - - z dwoma utworami zapisanymi na stronie 2814-24- - Płyty gramofonowe fi 250/33/1/3 obrotów 2814-25- - Płyty gramofonowe fi 300/33/1/3 obrotów 2814-251- - - monofoniczne 2814-252- - - stereofoniczne 2814-26- - Płyty kompaktowe 2814-3- Płyty gramofonowe wizyjne z zapisem obrazu i dźwięku 2814-4- Fonoramy (płyty z cienkiej folii elastycznej) 2814-5- Karty dźwiękowe 2814-6- Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku 2814-61- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku - w kasetach 2814-62- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku - na szpulach 2814-7- Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu 2814-71- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu - w kasetach 2814-72- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu - na szpulach 82817Reprodukcje fotograficzne na podłożu: szklanym, papierowym, taśmach filmowych i błonach 2817-1- Fotogramy 2817-11- - Fotogramy czarno-białe 2817-111- - - czarno-białe do formatu 13x18 cm 2817-112- - - czarno-białe powyżej 13x18 cm do 50x60 cm 2817-113- - - czarno-białe powyżej 50x60 cm 2817-12- - Fotogramy barwne 2817-121- - - barwne do formatu 13x18 cm 2817-122- - - barwne powyżej 13x18 cm do 50x60 cm 2817-123- - - barwne powyżej 50x60 cm 2817-13- - Pocztówki fotograficzne 2817-131- - - pocztówki czarno-białe 2817-132- - - pocztówki barwne 2817-14- - Fotogramy krajoznawcze w harmonijce 2817-141- - - czarno-białe krajoznawcze w harmonijce 2817-142- - - barwne krajoznawcze w harmonijce 2817-2- Diapozytywy 2817-21- - Diapozytywy czarno-białe 2817-211- - - na błonie czarno-białej do formatu 13x18 cm 2817-212- - - na błonie czarno-białej powyżej 13x18 cm do 50x60 cm 2817-22- - Diapozytywy barwne 2817-221- - - na błonie barwnej do formatu 13x18 cm 2817-222- - - na błonie barwnej powyżej 13x18 do 50x60 cm 2817-223- - - na błonie barwnej powyżej 50x60 cm 2817-23- - Klisze fotograficzne (płyty) eksponowane 2817-231- - - klisze fotograficzne (płyty) czarno-białe eksponowane 2817-232- - - klisze fotograficzne (płyty) barwne eksponowane 2817-3- Przeźrocza 2817-31- - Przeźrocza czarno-białe taśmowe 2817-311- - - klatka 18x24 mm 2817-312- - - klatka 24x36 mm 2817-32- - Przeźrocza barwne taśmowe 2817-321- - - klatka 18-24 mm 2817-322- - - klatka 24-36 mm 2817-39- - Przeźrocza pojedyncze 2817-391- - - czarno-białe, klatka 24x36 mm 2817-392- - - barwne, klatka 24x36 mm 92713-11Nuty 102713-12Mapy 111335-8Materiały do zapisu magnetycznego i pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i magnetofonów 1335-81- - Taśmy magnetyczne 1335-811- - - do zapisu dźwięku w kasetach 1335-812- - - do zapisu dźwięku na szpulach 1335-813- - - do zapisu dźwięku w krążkach 1335-814- - - do zapisu obrazu w kasetach 1335-815- - - do zapisu obrazu na szpulach 1335-816- - - do systemów komputerowych w kasetach 1335-817- - - do systemów komputerowych na szpulach 1335-819- - - taśmy magnetyczne pozostałe 1335-82- - Karty magnetyczne 1335-83- - Dyski magnetyczne 1335-84- - Bębny magnetyczne 1335-85- - Druty magnetyczne 1335-86- - Materiały pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i magnetofonów 1335-861- - - taśma rozbiegowa 1335-862- - - taśma czyszcząca i szlifująca 1335-869- - - materiały pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i magnetofonów pozostałe 1335-89- - Materiały do zapisu magnetycznego i pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i magnetofonów pozostałe 122811Instrumenty muzyczne 2811-1- Instrumenty muzyczne klawiszowo-strunowe 2811-11- - Fortepiany 2811-12- - Pianina 2811-19- - Instrumenty klawiszowo-strunowe pozostałe 2811-2- Instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe i szarpane 2811-21- - Instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe 2811-211- - - skrzypce i altówki 2811-212- - - wiolonczele 2811-213- - - basy i kontrabasy 2811-219- - - instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe pozostałe 2811-22- - Instrumenty muzyczne lutnicze szarpane 2811-221- - - gitary 2811-222- - - mandoliny i mandole 2811-223- - - banjo 2811-229- - - instrumenty muzyczne lutnicze szarpane pozostałe 2811-3- Instrumenty muzyczne dęte 2811-31- - Instrumenty muzyczne dęte drewniane 2811-32- - Instrumenty muzyczne dęte blaszane 2811-39- - Instrumenty muzyczne dęte pozostałe 2811-4- Instrumenty muzyczne perkusyjne 2811-41- - Komplety perkusyjne 2811-411- - - membranofony 2811-412- - - idiofony 2811-413- - - zestawy perkusyjne 2811-49- - Instrumenty perkusyjne pozostałe 2811-5- Instrumenty muzyczne piszczałkowe i stroikowe 2811-51- - Organy i fisharmonie 2811-511- - - organy 2811-512- - - fisharmonie 2811-52- - Akordeony, harmonie i harmonijki ustne 2811-521- - - akordeony 2811-522- - - harmonie 2811-523- - - harmonijki ustne 2811-59- - Instrumenty muzyczne piszczałkowe i stroikowe pozostałe 2811-6- Instrumenty muzyczne elektronowe i elektromechaniczne 2811-61- - Instrumenty muzyczne elektronowe 2811-62- - Instrumenty muzyczne elektromechaniczne strunowe 2811-63- - Instrumenty muzyczne elektromechaniczne stroikowe 2811-69- - Instrumenty muzyczne elektronowe i elektromechaniczne pozostałe 2811-9- - Instrumenty muzyczne pozostałe 132812Części do instrumentów muzycznych i akcesoria muzyczne 2812-1- Części do instrumentów muzycznych 2812-11- - Części do instrumentów klawiszowo-strunowych (bez strun) 2812-111- - - mechanizmy pianinowe 2812-112- - - klawiatury pianinowe i fortepianowe 2812-113- - - mechanizmy fortepianowe 2812-114- - - części do fortepianów i pianin 2812-119- - - części do instrumentów klawiszowo-strunowych pozostałe 2812-12- - Części do instrumentów lutniczych (bez strun) 2812-13- - Struny 2812-131- - - struny metalowe gołe 2812-132- - - struny metalowe nawijane 2812-133- - - struny jelitowe i z tworzyw sztucznych 2812-139- - - struny pozostałe 2812-14- - Części do instrumentów dętych 2812-15- - Części do instrumentów perkusyjnych 2812-16- - Części do instrumentów piszczałkowych i stroikowych 2812-161- - - części głosotwórcze 2812-162- - - części do akordeonów, harmonii i harmonijek ustnych 2812-169- - - części do instrumentów piszczałkowych i stroikowych pozostałe 2812-17- - Części do instrumentów elektronowych i elektromechanicznych 2812-171- - - części do instrumentów elektronowych 2812-172- - - części do instrumentów elektromechanicznych strunowych 2812-173- - - części do instrumentów elektromechanicznych stroikowych 2812-2- Akcesoria muzyczne 2812-21- - Akcesoria do instrumentów muzycznych klawiszowo-strunowych 2812-22- - Akcesoria do instrumentów muzycznych lutniczych, smyczkowych i szarpanych 2812-23- - Akcesoria do instrumentów muzycznych dętych drewnianych i blaszanych 2812-24- - Akcesoria do instrumentów muzycznych perkusyjnych 2812-25- - Akcesoria do instrumentów muzycznych piszczałkowych i stroikowych 2812-26- - Akcesoria do instrumentów muzycznych elektronowych i elektromechanicznych 2812-29- - Akcesoria do instrumentów osobno nie wymienionych 142884Pomoce naukowe, specjalistyczny sprzęt szkolny i przedszkolny Przyrządy wymienione w tej podbranży należy rozumieć jako służące celom demonstracyjnym i wizyjnym, tj. nie nadające się do użytku produkcyjnego, do celów badawczych itp. 2884-1- Pomoce naukowe do nauczania fizyki, astronomii, chemii i matematyki 2884-2- Pomoce naukowe do nauczania biologii, higieny, środowiska społeczno-przyrodniczego, geografii i geologii 2884-3- Pomoce naukowe do nauczania języka polskiego, języków obcych, historii, propedeutyki (nauki o społeczeństwie) 2884-4- Pomoce naukowe z zakresu kultury fizycznej i przysposobienia obronnego; bez wymienionych w podbranżach SWW: 0675, 1366, 1377, 1772, 2183, 2274 2884-5- Pomoce naukowe z zakresu plastyki, muzyki oraz przedmiotu "Praca-Technika" 2884-6- Pomoce naukowe ogólnego przeznaczenia oraz specjalistyczny sprzęt szkolny 2884-7- Pomoce naukowe osobno nie wymienione 2884-8- Pracownie przedmiotowe w kompletach 2884-9- Pomoce naukowe i specjalistyczny sprzęt przedszkolny Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 156, poz. 785) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 178 i Nr 58, poz. 265) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 skreśla się poz. 1 i 10, 2) w załączniku nr 2 skreśla się poz. 8 i 12. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych. (Dz. U. Nr 156, poz. 786) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza się, co następuje: § 1. Dokonuje się waloryzacji podstawy opodatkowania w podatku od gier dla: 1) gier prowadzonych w kasynach gry, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 72.100 zł25% powyżej 72.100 zł do 144.200 zł18.000 zł + 30% od kwoty powyżej 72.100 zł powyżej 144.200 zł do 240.400 zł39.600 zł + 35% od kwoty powyżej 144.200 zł powyżej 240.400 zł do 360.600 zł73.300 zł + 40% od kwoty powyżej 240.400 zł powyżej 360.600 zł121.400 zł + 50% od kwoty powyżej 360.600 zł 2) gier prowadzonych w salonach gier w automatach losowych, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 18.000 zł30% powyżej 18.000 zł do 36.100 zł5.400 zł + 40% od kwoty powyżej 18.000 zł powyżej 36.100 zł do 60.100 zł12.600 zł + 50% od kwoty powyżej 36.100 zł powyżej 60.100 zł24.600 zł + 60% od kwoty powyżej 60.100 zł § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie. (Dz. U. Nr 156, poz. 787) Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 154, poz. 798) wprowadza się następujące zmiany: 1. W załączniku nr 1: 1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0302 69 65 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0302 69 61 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0302 69 66 0, 0302 69 67 0, 0302 69 68 0 i 0302 69 69 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - - Morszczuk (Merluccius spp., Urophycis spp.): - - - - - Morszczuk z rodzaju Merluccius: 0302 69 66 0- - - - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk głębokowodny (Merluccius paradoxus) 0302 69 67 0- - - - - - Morszczuk nowozelandzki (Merluccius australis) 0302 69 68 0- - - - - - Pozostałe 0302 69 69 0- - - - - Morszczuk z rodzaju Urophycis 2) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0303 78 10 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0303 78 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0303 78 11 0, 0303 78 12 0, 0303 78 13 0 i 0303 78 19 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Morszczuk z rodzaju Merluccius; 0303 78 11 0- - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk głębokowodny (Merluccius paradoxus) 0303 78 12 0- - - - Morszczuk argentyński (Morszczuk z południowo-zachodniego Atlantyku) (Merluccius hubbsi) 0303 78 13 0- - - - Morszczuk nowozelandzki 0303 78 19 0- - - - Pozostały 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0303 80 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0303 79 96 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0303 80, 0303 80 10 0 i 0303 80 90 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0303 80- Wątróbki, ikry i mlecze: 0303 80 10 0- - Ikry i mlecze do produkcji kwasu dezoksyrybonukleinowego lub siarczanu protaminy 0303 80 90 0- - Pozostałe 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0304 10 96 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0304 10 98 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0304 10 98 0- - - - Pozostałe 5) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0304 20 57 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0304 20 53 0 po wyrazach "- - Z morszczuka (Merluccius spp.,, Urophycis spp.):" dodaje się pozycje określone kodami PCN 0304 20 55 0, 0304 20 56 0 i 0304 20 58 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Z morszczuka z rodzaju Merluccius: 0304 20 55 0- - - - Z morszczuka kapskiego (Merluccius capensis) i z morszczuka głębokowodnego (Merluccius paradoxus) 0304 20 56 0- - - - Z morszczuka argentyńskiego (morszczuk z południowo-zachodniego Atlantyku) (Merluccius hubbsi) 0304 20 58 0- - - - Pozostałe 6) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0306 13 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0306 13 30 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0306 13 40 0, 0306 13 50 0 i 0306 13 80 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0306 13 40 0- - - Krewetki różowe głębinowe (Parapenaeus longinostris) 0306 13 50 0- - - Krewetki z rodzaju Penaceus 0306 13 80 0- - - Pozostałe 7) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0510 00, 0510 00 10 0 i 0510 00 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0509 00 90 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0510 00 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 05100510 00 00 0Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane 8) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 20, 0713 20 10 0, 0713 31, 0713 31 10 0, 0713 31 90 0, 0713 32, 0713 32 10 0 i 0713 32 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0713 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0713 31 00 0 i 0713 32 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie - fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek 0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis) 9) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 39, 0713 39 10 0, 0713 39 90 0, 0713 40, 0713 40 10 0, 0713 40 90 0, 0713 50, 0713 50 10 0 i 0713 50 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0713 33 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0713 39 00 0, 0713 40 00 0 i 0713 50 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0713 39 00 0- - Pozostałe 0713 40 00 0- Soczewica 0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor) 10) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1211 90 40 0,1211 90 60 0 i 1211 90 65 0, 11) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2401 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3502, 3502 11, 3502 11 90 0, 3502 19 i 3502 19 90 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 35023502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki) albuminiany i inne pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała 3502 19- - Pozostała: 3502 19 90 0- - - Pozostała 2. W załączniku nr 2: 1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0406 90 06 0 skreśla się wyrazy " - - - - - Pozostałe:" oraz pozycje określone kodami PCN 0406 90 07 0, 0406 90 08 0, 0406 90 09 0, 0406 90 12 0, 0406 90 14 0 i 0406 90 16 0 i po wyrazach "- - - - Pozostałe:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 0406 90 13 0, 0406 90 15 0 i 0406 90 17 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkase, Appenzell 2) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 20 i 0713 20 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0713 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0713 20 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca) 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 1211 90 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 1211 90 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 1211 90 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1211 90 95 0- - Pozostałe 4) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1604 14,1604 14 12 0 i 1604 14 14 0 i po pozycji określonej kodem PCN 1604 13 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 1604 14 i 1604 14 11 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1604 14- - Tuńczyki, bonito latający i bonito śródziemnomorski (Sarda spp.): - - - Tuńczyki i bonito latający: 1604 14 11 0- - - - W oleju roślinnym 5) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 1605 30 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 1605 20 99 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 1605 30, 1605 30 10 0 i 1605 30 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1605 30- Homary: 1605 30 10 0- - Mięso z homara, gotowane, do produkcji masła homarowego lub past, pasztetów, zup lub sosów z homarów 1605 30 90 0- - Pozostałe 6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 1904 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 1904 20 i 1904 20 10 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Musli na bazie nieprażonych płatków zbożowych 7) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2306 90 19 0 skreśla się wyrazy "- - Pozostałe:" oraz pozycje określone kodami PCN 2306 90 93 0 i 2306 90 99 0 i dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2306 90 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2306 90 90 0- - Pozostałe 8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2309 90 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2309 90 20 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu 9) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2309 90 98, 2309 90 98 1 i 2309 90 98 9 i po pozycji określonej kodem PCN 2309 90 93 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2309 90 95, 2309 90 95 1, 2309 90 95 9, 2309 90 97, 2309 90 97 1 i 2309 90 97 9 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające w masie 49% lub więcej chlorku choliny, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe 2309 90 97- - - - - Pozostałe: 2309 90 97 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 97 9- - - - - - Pozostałe 10) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2903 30 38 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2903 30 po wyrazach "- - Bromki:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 2903 30 35 0 i 2903 30 37 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2903 30 35 0- - - Dibromometan 2903 30 37 0- - - Pozostałe 11) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2903 49 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2903 49 20 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2903 49 30 0, 2903 49 40 0 i 2903 49 80 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem: 2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu 2903 49 40 0- - - - Pozostałe 2903 49 80 0- - - Pozostałe 12) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2907 15 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2907 14 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2907 15, 2907 15 10 0 i 2907 15 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2907 15- - Naftole i ich sole: 2907 15 10 0- - - 1-Naftol 2907 15 90 0- - - Pozostałe 13) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2914 19 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2914 po wyrazach "- Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 2914 19, 2914 19 10 0 i 2914 19 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2914 19- - Pozostałe: 2914 19 10 0- - - 5-Metyloheksan-2-on 2914 19 90 0- - - Pozostałe 14) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2916 19 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2916 19 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2916 19 40 0 i 2916 19 80 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2916 19 40 0- - - Kwas krotonowy 2916 19 80 0- - - Pozostałe 15) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2918 90 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2918 23 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2918 90, 2918 90 10 0, 2918 90 20 0, 2918 90 30 0 i 2918 90 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2918 90- Pozostałe: 2918 90 10 0- - Kwas 2,6-dimetoksybenzoesowy 2918 90 20 0- - Dicamba (ISO) 2918 90 30 0- - Fenoksyoctan sodu 2918 90 90 0- - Pozostałe 16) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2921 19 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2921 19 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2921 19 40 0 i 2921 19 80 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2921 19 40 0- - - 1,1,3,3-Tetrametylobutyloamina 2921 19 80 0- - - Pozostałe 17) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2921 30 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2921 30 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2921 30 91 0 i 2921 30 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2921 30 91 0- - Cykloheksylenodiamina-1,3 (1,3-diaminocykloheksan) 2921 30 99 0- - Pozostałe 18) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2922 49 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2922 49 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2922 49 20 0 i 2922 49 70 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2922 49 20 0- - - ß-Alanina 2922 49 70 0- - - Pozostałe 19) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2928 00 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2925 20 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2928 00, 2928 00 10 0 i 2928 00 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 29282928 00Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy: 2928 00 10 0- N,N-Bis (2-metoksyetylo) hydroksyloamina 2928 00 90 0- Pozostałe 20) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2930 90 95 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2930 90 30 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2930 90 40 0, 2930 90 50 0 i 2930 90 70 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2930 90 40 0- - 2,2' Tiodietylobis [3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo) propionian] 2930 90 50 0- - Mieszanina izomerów składająca się z 4-metylo-2,6-bis (metylotio)-m-fenylenodiaminy oraz 2-metylo-4,6-bis (metylotio)-m-fenylenodiaminy 2930 90 70 0- - Pozostałe 21) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2933 59 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2933 59 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2933 59 20 0 i 2933 59 70 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2933 59 20 0- - - 1,4-Diazobicyklo[2.2.2]oktan (trietylenodiamina) 2933 59 70 0- - - Pozostałe 22) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2933 90 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2933 90 60 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2933 90 65 0 i 2933 90 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2933 90 65 0- - 2,4-Di-tert-butylo-6-(5-chlorobenzotriazol-2-yl) fenol 2933 90 95 0- - Pozostałe 23) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2935 00 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2934 90 70 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2935 00, 2935 00 10 0, 2935 00 20 0 i 2935 00 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 29352935 00Sulfonamidy: 2935 00 10 0- 3-{1-[7-(Heksadecylosylfonyloamino)-1H-indolo-3-ylo]-3-okso-1H, 3H-naftolo[1,8-cd]piran-1-ylo}-N,N-dimetylo-1H-indolo-7-sulfonamid 2935 00 20 0- Metosulam (ISO) 2935 00 90 0- Pozostałe 24) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3502 11 90 0 i 3502 19 90 0, 25) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3507 90 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 3507 10 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3507 90, 3507 90 10 0, 3507 90 20 0 i 3507 90 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 3507 90- Pozostałe: 3507 90 10 0- - Lipaza lipoproteinowa 3507 90 20 0- - Proteaza alkaliczna Aspergillus 3507 90 90 0- - Pozostałe 26) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3824 90 60 0 i 3824 90 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 3824 90 po wyrazach "- - Pozostałe:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 3824 90 61 0, 3824 90 62 0, 3824 90 64 0 i 3824 90 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub chirurgicznego: 3824 90 61 0- - - - Produkty pośrednie z produkcji antybiotyków otrzymane podczas fermentacji Streptomyces tenebrarius, suszone lub nie, do zastosowania w produkcji leków dla ludzi, z pozycji nr 3004 3824 90 62 0- - - - Produkty pośrednie z produkcji soli monensin 3824 90 64 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe *3824 90 95 0- - - - Pozostałe6 27) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8701 30 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8701 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8701 30 i 8701 30 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8701 30- Ciągniki gąsienicowe: *8701 30 90 0- - Pozostałe17 28) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9001 50 80 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 9017, 9017 20 i 9017 20 19 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 90179017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń rachunkowych: - - Przyrządy kreślarskie: *9017 20 19 0- - - Pozostałe7 29) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 9021 29, 9021 29 10 0 i 9021 29 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 9021 21 90 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 9021 29 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 9021 29 00 0- - Pozostałe 30) w ostatnim wierszu w kolumnie "Wyszczególnienie" wyrazy "2. Meble dla dzieci do 6 lat" zastępuje się wyrazami "2. Meble dla dzieci do 7 lat.". 3. W załączniku nr 3: 1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3920 99 50 0 i po pozycji określonej kodem PCN 3920 99 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3920 99 51 0, 3920 99 55 0 i 3920 99 59 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Z punktów polimeryzacji addycyjnej: 3920 99 51 0- - - - Arkusze z polifluorku winylu 3920 99 55 0- - - - Dwuosiowo zorientowana folia z polialkoholu winylowego, zawierająca w masie 97% lub więcej polialkoholu winylowego, nie powlekana, o grubości nie przekraczającej 1 mm 3920 99 59 0- - - - Pozostałe 2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 7321 11 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 7321 81, 7321 81 10 0 i 7321 81 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - Pozostałe urządzenia: 7321 81- - Na gaz lub na gaz i inne paliwa: 7321 81 10 0- - - Z ujściem na spaliny 7321 81 90 0- - - Pozostałe 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 7325 10 91 0 i po pozycji określonej kodem PCN 7325 10 50 0 po wyrazach " - - Pozostałe:" dodaje się pozycję określoną kodem PCN 7325 10 92 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 7325 10 92 0- - - Do systemów kanalizacyjnych, wodnych itp. 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 7325 99 skreśla się wyrazy " - - - Pozostałe" oraz pozycje określone kodami PCN 7325 99 91 0 i 7325 99 99 0 i dodaje się pozycję określoną kodem PCN 7325 99 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 7325 99 90 0- - - Pozostałe 5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8536 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8536 10, 8536 10 10 0, 8536 10 50 0 i 8536 10 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10A 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10A, ale nie większych niż 63A 8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63A 4. W załączniku nr 4: 1) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1704 90 i 1704 90 75 0, 2) przy pozycji towarowej określonej kodem PCN 2106 90 20 0 w kolumnie "Pozycja" skreśla się symbol *, w kolumnie zaś "Wyszczególnienie" skreśla się objaśnienie oznaczone nr 14. 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2403 99 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2403 99 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2403 99 90, 2403 99 90 1, 2403 99 90 9 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2403 99 90- - - Pozostałe: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany 2403 99 90 9- - - - Pozostałe 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2501 00 99 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2517 , 2517 30 00 0, 2707, 2707 99 i 2707 99 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 25172517Otoczaki, żwir, kamień pokruszony lub rozłupany, w rodzaju zwykle używanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy i do podsypki torów kolejowych lub inne kruszywo, krzemień i gruby żwir, nawet poddane obróbce cieplnej; makadam z żużla lub podobnych odpadów przemysłowych, nawet zawierający materiały podane w pierwszej części pozycji; makadam smołowany; granulki, odłamki i proszek kamieni z pozycji nr 2515 lub 2516, nawet poddane obróbce cieplnej: 2517 30 00 0- Makadam smołowany 27072707Oleje i inne produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych: 2707 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2707 99 99 0- - - - Pozostałe 5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 15 0 po wyrazach: " - - Do innych celów:" i " - - - Benzyny specjalne:" dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2710 00 21 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza 6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 51 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2710 00 55 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2710 00 55 0- - - - Pozostałe 7) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2710 00 69, 2710 00 69 1 i 2710 00 69 9 i po pozycji określonej kodem PCN 2710 00 65 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2710 00 66, 2710 00 66 1, 2710 00 66 9, 2710 00 67, 2710 00 67 1, 2710 00 67 9, 2710 00 68, 2710 00 68 1 i 2710 00 68 9 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - Do innych celów: 2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05% 2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 66 9- - - - - Pozostałe 2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,2%: 2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 67 9- - - - - Pozostałe 2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%: 2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 68 9- - - - - Pozostałe 8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 78 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2710 00 81 0, 2710 00 83 0 i 2710 00 85 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: 2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81 0 2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5 (CN) do niniejszego działu 9) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 87 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2710 00 88 0, 2710 00 92 0, 2710 00 94 0, 2710 00 96 0, 2710 00 98 0, 2711, 2711 12, 2711 12 11 0, 2711 12 19 0, 2711 12 91 0, 2711 12 93 0, 2711 12 94 0, 2711 12 97 0, 2711 13, 2711 13 10 0, 2711 13 30 0, 2711 13 91 0, 2711 13 97 0, 2711 14 00 0, 2711 19 00 0, 2712, 2712 10, 2712 10 10 0, 2712 10 90 0, 2712 20, 2712 20 10 0, 2712 20 90 0, 2712 90, 2712 90 11 0, 2712 90 31 0, 2712 90 33 0, 2712 90 39 0, 2712 90 91 0, 2712 90 99 0, 2713, 2713 11 00 0, 2713 12 00 0, 2713 20 00 0, 2713 90, 2713 90 10 0, 2713 90 90 0, 2714, 2714 90 00 0, 2715 00, 2715 00 10 0, 2715 00 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje 27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe: - Skroplone: 2711 12- - Propan: - - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%: 2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo napędowe lub do ogrzewania 2711 12 19 0- - - - Do innych celów - - - Pozostałe: 2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91 0 - - - - Do innych celów: 2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99% 2711 12 97 0- - - - - Pozostały 2711 13- - Butany: 2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10 0 - - - Do innych celów: 2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 95% 2711 13 97 0- - - - Pozostałe 2711 14 00 0- - Etylen, propylen, butylen i butadien 2711 19 00 0- - Pozostałe 27122712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 10- - Wazelina: 2712 10 10 0- - Surowa 2712 10 90 0- - Pozostała 2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju: 2712 20 10 0- - Parafina syntetyczna o ciężarze cząsteczkowym 460 lub większym, ale nie przekraczającym 1560 2712 20 90 0- - Pozostała 2712 90- Pozostałe: - - Ozokeryt, wosk montanowy lub wosk torfowy (produkty naturalne): 2712 90 11 0- - - Surowe - - Pozostałe: - - - Surowe: 2712 90 31 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2712 90 33 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 0 2712 90 39 0- - - - Do innych celów - - - Pozostałe: 2712 90 91 0- - - - Mieszanina 1-alkenów zawierająca w masie 80% lub więcej 1-alkenów, których długość łańcucha wynosi 24 atomy węgla lub więcej, ale nie przekracza 28 atomów węgla 2712 90 99 0- - - - Pozostałe 27132713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych w minerałów bitumicznych: - Koks naftowy: 2713 11 00 0- - Nie wyprażony 2713 12 00 0- - Wyprażony 2713 20 00 0- Bitumin naftowy 2713 90- Inne pozostałości z olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych: 2713 90 10 0- - Do wytwarzania produktów z pozycji nr 2803 27142713 90 90 0- - Pozostałe 2714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe: 2714 90 00 0- Pozostałe 27152715 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-bacyks): 2715 00 10 0- Masy uszczelniające bitumiczne 2715 00 90 0- Pozostałe 10) pozycję towarową określoną kodem PCN 3304 91 00 0 oznacza się symbolem * z objaśnieniem nr 16, 11) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3605 00 00 0, 12) po pozycji określonej kodem PCN 3506 99 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3606 i 3606 10 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 36063606Stopy żelazowo-cerowe i inne stopy piroforyczne we wszystkich postaciach; artykuły z materiałów łatwo palnych wymienione w uwadze 2 do tego działu: 3606 10 00 0- Paliwa płynne lub upłynnione w pojemnikach takich jak stosowane w zapalniczkach mechanicznych lub podobnych o pojemności nie przekraczającej 300 cm3 13) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8528 12 91 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8528 12 89 0 po wyrazach "- - - - - Bez ekranu:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 8528 12 92 0 i 8528 12 94 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - - - - - Tunery wideo: 8528 12 92 0- - - - - - - Cyfrowe (włączając mieszane cyfrowo-analogowe) 8528 12 94 0- - - - - - - Pozostałe 14) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 8703 10 10, 8703 10 10 1 i 8703 10 10 9 i po pozycji określonej kodem PCN 8703 10 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8703 10 11, 8703 10 11 1, 8703 10 11 9, 8703 10 19, 8703 10 19 1 i 8703 10 19 9 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) lub iskrowym: 8703 10 11- - - Pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu: 8703 10 11 1- - - - Do czterech lat 8703 10 11 9- - - - Powyżej czterech lat 8703 10 19- - - Pozostałe: 8703 10 19 1- - - - Do czterech lat 8703 10 19 9- - - - powyżej czterech lat 15) pozycje towarowe określone kodami PCN 9504 10 00 0, 9504 20 10 0, 9504 20 90 0, 9504 30 10 0, 9504 30 30 0, 9504 30 50 0, 9504 90 10 0 i 9504 90 90 0 oznacza się symbolem * z objaśnieniem nr 17, 16) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 9504 30 90 0, 17) w zamieszczonych pod tabelą objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem * umieszczonym w kolumnie pozycja: - skreśla się objaśnienie nr 1, - po objaśnieniu nr 15 dodaje się objaśnienia nr 16 i 17 w brzmieniu: "16 nie dotyczy zasypek i pudrów dla dzieci 17 dotyczy tylko rulet, wraz ze stołami do gry, stołów do gry w karty, automatów hazardowych, maszyn i urządzeń losujących, elektronicznych maszyn i urządzeń do gry". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem, 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy. (Dz. U. Nr 156, poz. 788) Na podstawie art. 27a ust. 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) zarządza się, co następuje: § 1. Za wydatki na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 27a ust. 3 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686), zwanej dalej ustawą, uważa się wydatki poniesione na: 1) zakup materiałów i urządzeń, 2) zakup usług obejmujących: a) wykonanie ekspertyzy, opinii, projektu, b) transport materiałów i urządzeń, c) wykonawstwo robót, 3) najem sprzętu budowlanego, 4) opłaty administracyjne i inne opłaty wynikające z odrębnych przepisów, w związku z robotami określonymi w załącznikach do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. (poz. 788) Załącznik nr 1 WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO 1. Remont lub modernizacja przyłączy, elementów przyłączy budynku lub wykonanie nowych przyłączy, obejmujące: 1) przyłącza wodociągowe, hydrofornie, 2) przyłącza kanalizacyjne, bezodpływowe zbiorniki ścieków, urządzenia do oczyszczania ścieków, 3) przyłącza sieci cieplnej, węzły cieplne, kotłownie, 4) przyłącza do linii elektrycznej. 2. Wykonanie nowego przyłącza do sieci gazowej. 3. Remont i modernizacja fundamentów, łącznie z izolacjami, obejmujące: 1) wzmocnienie fundamentów lub ich zabezpieczenie, 2) izolacje przeciwwodne, przeciwwilgociowe, cieplne, 3) osuszanie fundamentów. 4. Remont lub modernizacja elementów konstrukcyjnych budynku lub ich części, dotyczące: 1) konstrukcji stropów, 2) konstrukcji ścian nośnych i zewnętrznych, 3) konstrukcji i pokrycia dachu, 4) docieplenia stropów i stropodachów, 5) kanałów spalinowych i wentylacyjnych, 6) pozostałych elementów konstrukcyjnych budynku, jak np. słupów, podciągów, schodów, zadaszeń, balkonów, loggi, izolacji przeciwwodnych, dźwiękochłonnych. 5. Remont lub modernizacja elewacji budynku, obejmujące: 1) tynki i okładziny zewnętrzne, 2) malowanie elewacji, 3) docieplenie ścian budynku, 4) obróbki blacharskie i elementy odwodnienia budynku. 6. Wbudowanie nowych, wymiana lub remont okien oraz drzwi zewnętrznych. 7. Przebudowa układu funkcjonalnego budynku, obejmująca: 1) sanitariaty i kuchnie, 2) dźwigi osobowe, 3) wjazdy, podjazdy, zabezpieczenia i wykonanie innych elementów związanych z udostępnieniem i przystosowaniem obiektu oraz pomieszczeń ogólnodostępnych budynku dla osób niepełnosprawnych. 8. Remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji budynku, obejmujące rozprowadzanie po budynku instalacji oraz montażu trwale umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących: 1) instalacji sanitarnych, 2) instalacji elektrycznych, odgromowych i uziemienia, 3) instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych, 4) instalacji przyzywowych (domofony) i alarmowych, 5) przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych. 9. Wykonanie nowych instalacji gazowych. 10. Remont części wspólnej budynku (ciągów komunikacyjnych, piwnic, strychów, zsypów, magazynów, pralni, suszarni). Załącznik nr 2 WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI LOKALU MIESZKALNEGO 1. Remont, modernizacja lub wykonanie nowych elementów w lokalu mieszkalnym: 1) ścianek działowych, sufitów, tynków i okładzin wewnętrznych, 2) podłóg i posadzek, 3) okien, świetlików i drzwi, 4) powłok malarskich i tapet, 5) elementów kowalsko-ślusarskich, 6) izolacji przeciwwodnych, przeciwwilgociowych, dźwiękochłonnych i cieplnych, 7) pozostałych elementów (np. pawlaczy, trwale umiejscowionych szaf wnękowych, obudowy wanien, zlewozmywaków, grzejników). 2. Remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji w lokalu mieszkalnym, obejmujące rozprowadzenie po lokalu instalacji oraz montaż trwale umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących: 1) instalacji sanitarnych, 2) instalacji elektrycznych, 3) instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych, 4) instalacji przyzywowych (domofony) i alarmowych, 5) instalacji i urządzeń grzewczych, 6) przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych. Załącznik nr 3 WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI W ZAKRESIE INSTALACJI GAZOWEJ, URZĄDZEŃ EKSPLOZYMETRYCZNYCH LUB URZĄDZEŃ GAZOWYCH I. Wykaz robót zaliczanych do remontu i modernizacji budynku mieszkalnego w zakresie instalacji gazowej, urządzeń eksplozymetrycznych lub urządzeń gazowych: 1) wymiana lub remont części wspólnej instalacji gazowej (przyłącza, poziomy i piony), 2) przemieszczenie głównego kurka gazowego na zewnątrz budynku, 3) zastąpienie miejscowych instalacji ciepłej wody - z zastosowaniem gazowych grzejników ciepłej wody - instalacją centralnej ciepłej wody, 4) zainstalowanie urządzeń lub systemów służących poprawie bezpieczeństwa użytkowników gazu, 5) wyposażenie instalacji w gazomierze indywidualne, 6) wykonanie instalacji gazu płynnego. II. Wykaz robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego w zakresie instalacji gazowej, urządzeń eksplozymetrycznych lub urządzeń gazowych: 1) remont i wymiana urządzeń gazowych, 2) remont i wymiana instalacji gazowej służącej do rozprowadzania gazu do urządzeń, 3) zainstalowanie, naprawa i wymiana urządzeń eksplozymetrycznych oraz czujników tlenku węgla, 4) zainstalowanie gazomierza. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie listy jednostek badawczo-rozwojowych, nad którymi sprawowanie nadzoru przejmują organy utworzone w ramach reformy funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej. (Dz. U. Nr 157, poz. 789) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się listę jednostek badawczo-rozwojowych, nad którymi sprawowanie nadzoru przejmują organy utworzone w ramach reformy funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej. 2. Listę jednostek badawczo-rozwojowych, o których mowa w ust. 1, oraz organy administracji rządowej, które przejmują sprawowanie nadzoru nad tymi jednostkami, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 789) LISTA JEDNOSTEK BADAWCZO-ROZWOJOWYCH, NAD KTÓRYMI SPRAWOWANIE NADZORU PRZEJMUJĄ ORGANY UTWORZONE W RAMACH REFORMY FUNKCJONOWANIA GOSPODARKI I ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ I. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującymi jednostkami badawczo-rozwojowymi: 1. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego "Hydrobudowa" w Warszawie 2. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie "Elektromontaż" w Warszawie 3. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet" w Warszawie 4. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast" w Poznaniu 5. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud" w Wołominie 6. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal" w Warszawie 7. Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie II. Minister Gospodarki przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującymi jednostkami badawczo-rozwojowymi: 1. Beskidzki Instytut Tekstylny w Bielsku-Białej 2. Branżowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Elektrycznych "Komel" w Katowicach 3. Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu 4. Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie 5. Centralne Laboratorium Przemysłu Obuwniczego w Krakowie 6. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w Katowicach 7. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Lnu w Żyrardowie 8. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Polam" w Warszawie 9. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektronicznego Sprzętu Powszechnego Użytku w Warszawie - w likwidacji 10. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Włókienniczych "Polmatex-Cenaro" w Łodzi 11. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań w Warszawie 12. Centralny Ośrodek Chłodnictwa "Coch" w Krakowie 13. Centrum Badawczo-Konstrukcyjne Obrabiarek w Pruszkowie 14. Centrum Badań i Promocji Biznesu "Ekorno" w Łodzi 15. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa "Emag" w Katowicach 16. Centrum Mechanizacji Górnictwa "Komag" w Gliwicach 17. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku 18. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach 19. Instytut Techniki i Technologii Dziewiarskich "Tricotextil" w Łodzi 20. Instytut Architektury Tekstyliów w Łodzi 21. Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu 22. Instytut Barwników i Produktów Organicznych w Zgierzu 23. Instytut Biotechnologii i Antybiotyków w Warszawie 24. Instytut Celulozowo-Papierniczy w Łodzi 25. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu 26. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach 27. Instytut Chemii Przemysłowej im. I. Mościckiego w Warszawie 28. Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej "Blachownia" w Kędzierzynie-Koźlu 29. Instytut Ekonomiki Przemysłu Chemicznego w Warszawie 30. Instytut Elektrotechniki w Warszawie 31. Instytut Energetyki w Warszawie 32. Instytut Farmaceutyczny w Warszawie 33. Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach 34. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie 35. Instytut Górnictwa Odkrywkowego "Poltegor - Instytut" we Wrocławiu 36. Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie 37. Instytut Inżynierii Materiałów Włókienniczych w Łodzi 38. Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów we Wrocławiu 39. Instytut Logistyki i Magazynowania w Poznaniu 40. Instytut Lotnictwa w Warszawie 41. Instytut Maszyn Matematycznych w Warszawie 42. Instytut Maszyn Spożywczych w Warszawie 43. Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach 44. Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie 45. Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie 46. Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach 47. Instytut Metalurgii Żelaza om. S. Staszica w Gliwicach 48. Instytut Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu 49. Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach 50. Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu 51. Instytut Obróbki Skrawaniem w Krakowie 52. Instytut Odlewnictwa w Krakowie 53. Instytut Optyki Stosowanej w Warszawie 54. Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle "Orgmasz" w Warszawie 55. Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil" w Piastowie 56. Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie 57. Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi 58. Instytut Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach 59. Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych w Warszawie 60. Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie 61. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach 62. Instytut Systemów Sterowania w Katowicach 63. Instytut Szkła i Ceramiki w Warszawie 64. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi 65. Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi 66. Instytut Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu 67. Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu 68. Instytut Technologii Próżniowej w Warszawie 69. Instytut Technologii Drewna w Poznaniu 70. Instytut Technologii Eksploatacji w Radomiu 71. Instytut Technologii Elektronowej w Warszawie 72. Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie 73. Instytut Technologii Nafty im. Prof. S. Pilata w Krakowie 74. Instytut Tele- i Radiotechniczny w Warszawie 75. Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi 76. Instytut Włókien Naturalnych w Poznaniu 77. Instytut Włókiennictwa w Łodzi 78. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie 79. Ośrodek Badawczo-Konstrukcyjny "Koprotech" w Warszawie 80. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Manewrowej "Oram" w Łodzi 81. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mechanizacji Pakowania "Empak" w Krakowie 82. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Oponiarskiego "Stomil" w Poznaniu 83. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Remontowej Energetyki we Wrocławiu 84. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Urządzeń Klimatyzacyjno-Wentylacyjnych i Odpylających "Barowent" w Katowicach 85. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Erg" w Jaśle 86. Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego w Warszawie 87. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Predom-Obr" w Warszawie 88. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Skarżysko" w Skarżysku-Kamiennej 89. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Armatury Przemysłowej w Kielcach 90. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyki i Urządzeń w Łodzi 91. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownicta Górniczego "Budokop" w Mysłowicach 92. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach 93. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budowy Urządzeń Chemicznych "Cebea" w Krakowie 94. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych "Detrans" w Bytomiu 95. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach 96. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Energetycznej w Katowicach 97. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Górnictwa Surowców Chemicznych "Chemkop" w Krakowie 98. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych w Oświęcimiu 99. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu - w likwidacji 100. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych w Pleszewie 101. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Hutniczych w Bytomiu - w likwidacji 102. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" w Toruniu 103. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Przędzalnictwa Wełny "Befamatex" w Bielsku-Białej 104. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli 105. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Metrologii Elektrycznej "Lumel" w Zielonej Górze 106. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w Krakowie 107. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Motoreduktorów i Reduktorów "Redor" w Bielsku-Białej 108. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu 109. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obróbki Plastycznej Metali "Plasomet" w Warszawie 110. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn "Tekoma" w Warszawie 111. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych w Poznaniu 112. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Płyt Drewnopodobnych w Czarnej Wodzie 113. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku 114. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu 115. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych "Bosmal" w Bielsku-Białej 116. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Gospodarstwa Domowego "Domgos" w Chorzowie - w likwidacji 117. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie 118. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Suszarnictwa Płodów Rolnych "Suprol" w Rogoźnie Wielkopolskim - w likwidacji 119. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Środków Organizacyjno-Technicznych "Prebot" w Radomiu 120. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Chłodniczych i Gastronomicznych "Gastromasz" w Bydgoszczy 121. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych "Obrum" w Gliwicach 122. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Sterowania Napędów w Toruniu 123. Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów "Mera-PIAP" w Warszawie 124. Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie 125. Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce 126. Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych w Poznaniu 127. Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie 128. Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie III. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującymi jednostkami badawczo-rozwojowymi: 1. Instytut Gospodarki Mieszkaniowej w Warszawie 2. Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie 3. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Ekologii Miast w Łodzi IV. Główny Geodeta Kraju przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującą jednostką badawczo-rozwojową: Instytut Geodezji i Kartografii w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa wykonywania praw i obowiązków Skarbu Państwa wynikających z umów o oddanie mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania. (Dz. U. Nr 157, poz. 790) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Organy założycielskie wykonujące prawa i obowiązki Skarbu Państwa wynikające z umów o oddanie mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania zawartych przed dniem 1 stycznia 1997 r. przekażą niezwłocznie w terminie uzgodnionym z Ministrem Skarbu Państwa Ministrowi Skarbu Państwa umowy oraz dokumenty dotyczące tych umów protokolarnie, według stanu na dzień 31 grudnia 1996 r. 2. W przypadku gdy organami założycielskimi są ministrowie, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), wykonanie zadań wymienionych w rozporządzeniu przejmują po dniu 1 stycznia 1997 r. likwidatorzy znoszonych urzędów tych ministrów. § 2. 1. Protokół przekazania sporządza się dla każdej umowy o oddanie mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania, uwzględniając w nim oznaczenie stron umowy, czasu, na jaki została zawarta, oraz dokładny opis stanu, przebiegu i stopnia wykonania umowy, a w szczególności: 1) wprowadzonych zmian do umowy wraz z uzasadnieniem, 2) realizacji należności Skarbu Państwa z tytułu odpłatnego korzystania, z uwzględnieniem odroczeń i umorzeń tych należności, 3) realizacji innych zobowiązań umownych - zobowiązania inwestycyjne, socjalne i inne, 4) opis innych okoliczności uznanych przez organ założycielski za ważne, dotyczących dalszego prowadzenia spraw związanych z realizacją umowy, w tym dokonania wcześniejszego przeniesienia własności przedmiotu umowy, zmian, rozwiązania i wypowiedzenia umowy. 2. Do protokołu załącza się: 1) akt notarialny umowy, 2) odpis statutu lub umowy spółki będącej stroną umowy oraz aktualne zaświadczenie z rejestru handlowego, 3) kopie protokołu przekazania spółce mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania oraz bilans likwidacyjny przedsiębiorstwa, 4) kwestionariusz sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia, 5) sprawozdanie finansowe spółki za ostatni rok obrotowy oraz sprawozdania o przychodach, kosztach i wyniku finansowym (F-01) z ostatniego roku obrotowego, 6) decyzje o zwolnieniu spółki z długu z tytułu wnoszonych opłat dodatkowych, 7) inne dokumenty uznane przez organ założycielski za ważne. 3. Protokół jest podpisywany przez organ założycielski i Ministra Skarbu Państwa. § 3. Organ założycielski udostępni Ministrowi Skarbu Państwa dodatkowe informacje i dokumenty dotyczące umowy, jeżeli będzie to niezbędne dla właściwego wykonywania praw i obowiązków Skarbu Państwa. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 790) KWESTIONARIUSZ ZAŁĄCZNIK DO PROTOKOŁU PRZEKAZANIA PRAW I OBOWIĄZKÓW SKARBU PAŃSTWA Z UMOWY O ODPŁATNE KORZYSTANIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO wg stanu na 31 grudnia 1996 r. DANE ZLIKWIDOWANEGO PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO NAZWA I ADRESNR STATYSTYCZNY - REGONNAZWA ORGANU ZAŁOŻYCIELSKIEGO DANE SPÓŁKI KORZYSTAJĄCEJ ODPŁATNIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO NAZWA I ADRESNR STATYSTYCZNY - REGONTELEFON, FAX DANE DOTYCZĄCE UMOWY O ODPŁATNE KORZYSTANIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO TYP UMOWY: x/DATA ZAWARCIA UMOWYOKRES, NA JAKI UMOWĘ ZAWARTO 1/LEASING 2/NAJEM, DZIERŻAWA Z OPCJĄ SPRZEDAŻY 3/NAJEM, DZIERŻAWA BEZ OPCJI SPRZEDAŻY WARTOŚĆ PRZEDMIOTU UMOWYDANE DOTYCZĄCE RAT KAPITAŁOWYCH WYS. RATYSUMA WPŁAC. RATWYS. ZALEGŁOŚCIOKRES ZALEGŁOŚCI DANE DOTYCZĄCE OPŁAT DODATKOWYCH ODROCZENIA Z I ROKUODROCZENIA Z II ROKUSUMA WPŁACONA OPŁAT DODATKOWYCHWYS. ZALEGŁOŚCIOKRES ZALEGŁOŚCI SUMA ODROCZENIA Z I I II ROKU:KWOTA UMORZONYCH OPŁAT: DANE DOTYCZĄCE ZOBOWIĄZAŃ INWESTYCYJNYCH I INNYCH SPÓŁKI RODZAJ ZOBOWIĄZANIAWARTOŚĆ ZOBOW.TERMIN REALIZ.WYS. KARYCZY ZOBOWIĄZ. ZREAL.CZY UREGULOWANO KARY x/ Niepotrzebne skreślić Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie trybu i terminów przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa akcji i udziałów Skarbu Państwa oraz zakresu informacji o niektórych z przejmowanych akcji i udziałów. (Dz. U. Nr 157, poz. 791) Na podstawie art. 11 oraz art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Skarbu Państwa przejmuje zadania i kompetencje w zakresie wykonywania praw z akcji i udziałów w spółkach, należących do Skarbu Państwa, wykonywanych przez ministrów zniesionych, na podstawie odrębnych przepisów, urzędów: 1) Ministra Przemysłu i Handlu, 2) Ministra Przekształceń Własnościowych, 3) Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, 4) Ministra Spraw Wewnętrznych, 5) Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, 6) Kierownika Centralnego Urzędu Planowania, 7) Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów. 2. Minister Skarbu Państwa przejmuje wykonywanie praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, wykonywanych przez inne organy administracji rządowej niż wymienione w ust. 1, oraz państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej w trybie i terminach określonych w rozporządzeniu. § 2. 1. Likwidatorzy zniesionych urzędów Ministrów: 1) Przemysłu i Handlu, 2) Przekształceń Własnościowych, 3) Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, 4) Spraw Wewnętrznych, 5) Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, 6) Kierownika Centralnego Urzędu Planowania, 7) Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów. - zinwentaryzują w ujęciu chronologicznym wszystkie dokumenty związane z wykonywaniem przez tych ministrów praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa. 2. Dokumentację każdej spółki należy zgromadzić w teczce zawierającej spis dokumentów wyodrębnionych w następujące działy tematyczne: 1) powstanie spółki - statut lub umowa spółki, dokumentacja rejestrowa, regulaminy, 2) wykonywanie praw z akcji lub udziałów - dokumentacja walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników (protokoły, odpisy uchwał, udzielone i zwrócone pełnomocnictwa oraz inne dokumenty), 3) materiały dotyczące spółki rozpatrywane przez władze spółki, w tym zwłaszcza sprawozdania finansowe, 4) skład władz spółki - protokoły posiedzeń rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej, 5) dokumentacja stosunków prawnych łączących Skarb Państwa ze spółką, wynikających z czynności cywilnoprawnych, decyzji administracyjnych oraz uczestnictwa w sporach, 6) zbycie lub obciążenie akcji lub udziałów - stosowne umowy i korespondencja, dokumentacja dotycząca przetargu lub rokowań, 7) akcje lub odcinki zbiorowe akcji, a w przypadku spółek publicznych - dokument potwierdzający prawa Skarbu Państwa do akcji (świadectwa depozytowe), 8) pozostałe dokumenty, w tym udzielone i wycofane pełnomocnictwa do wykonywania praw z akcji lub udziałów. 3. Minister Skarbu Państwa przejmuje akcje i udziały wraz z pełną dokumentacją, o której mowa w ust. 2. 4. W razie ujawnienia się dodatkowych dokumentów dotyczących spółki po formalnym przejęciu akcji lub udziałów przez Ministra Skarbu Państwa, likwidator niezwłocznie powiadomi Ministra Skarbu Państwa i przekaże dokumenty w terminie wyznaczonym przez Ministra Skarbu Państwa. § 3. 1. Likwidator przekazuje jednorazowo akcje i udziały we wszystkich spółkach, z których prawa wykonywał zniesiony urząd ministra. 2. Jeżeli jednak interes Skarbu Państwa wymaga natychmiastowego przejęcia akcji lub udziałów przez Ministra Skarbu Państwa, w szczególności w razie wyznaczenia terminów walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników, likwidator natychmiast powiadomi Ministra Skarbu Państwa o takiej konieczności. W takim wypadku czynności przekazania ogranicza się do przejęcia akcji lub udziałów, statutu spółki i zaświadczeń z rejestru. Pozostałe dokumenty spółki likwidator przekaże niezwłocznie. § 4. 1. Niezwłocznie po zakończeniu inwentaryzacji, jednak nie później niż do dnia 31 stycznia 1997 r., likwidatorzy powiadomią Ministra Skarbu Państwa o gotowości do przekazania akcji i udziałów wraz z dokumentacją. Minister Skarbu Państwa w terminie do dnia 31 marca 1997 r. przejmie akcje i udziały Skarbu Państwa. 2. Likwidatorzy dostarczą akcje i udziały wraz z dokumentacją do miejsca wskazanego przez Ministra Skarbu Państwa. 3. Z czynności przekazania akcji lub udziałów oraz dokumentacji każdej spółki sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. Likwidator niezwłocznie powiadomi spółkę o przejęciu przez Ministra Skarbu Państwa akcji lub udziałów wraz z dokumentacją. § 6. Organy i jednostki, o których mowa w § 1 ust. 2, są zobowiązane przekazać Ministrowi Skarbu Państwa następujące informacje o akcjach i udziałach, w stosunku do których wykonują prawa Skarbu Państwa: 1) o sposobie powstania spółki i objęcia w niej akcji lub udziałów przez Skarb Państwa wraz z oznaczeniem spółki, jej firmy, siedziby i adresu oraz wskazaniem sądu rejestrowego i numeru rejestru handlowego, 2) o wysokości kapitału akcyjnego lub zakładowego, jego strukturze oraz o kapitałach własnych spółki, 3) o ilości akcji lub udziałów Skarbu Państwa i ich rodzajach, 4) o przedmiocie przedsiębiorstwa spółki, 5) o składzie osobowym władz zarządzających i nadzorczych, w tym o przedstawicielach Skarbu Państwa, 6) o dacie i podstawie udostępnienia akcji lub udziałów Skarbu Państwa osobom trzecim oraz o stanie realizacji ich zobowiązań z tego tytułu wobec Skarbu Państwa, 7) o toczących się postępowaniach sądowych lub innych postępowaniach oraz o stosunkach umownych mogących mieć wpływ na prawa i obowiązki Skarbu Państwa, w tym zwłaszcza o postępowaniach likwidacyjnych, upadłościowych i układowych, 8) o wyznaczonych terminach walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników. § 7. 1. Minister Skarbu Państwa przejmuje akcje i udziały wraz z dokumentacją w terminach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Minister Skarbu Państwa może przejąć akcje i udziały wraz z dokumentacją w terminach wcześniejszych niż określone w załączniku nr 2, jeżeli z informacji, o których mowa w § 6, wynika, że wymaga tego interes Skarbu Państwa. 3. Do przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa akcji i udziałów od organów i jednostek, o których mowa w § 1 ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy § 2-5, z tym że o gotowości do przekazania akcji i udziałów organy i jednostki przekazujące są obowiązane, z zastrzeżeniem ust. 2, powiadomić Ministra Skarbu Państwa nie później niż na 14 dni przed upływem terminów, o których mowa w załączniku nr 2. 4. Organy i jednostki, o których mowa w § 1 ust. 2, cofną, na dzień przekazania, udzielone pełnomocnictwa do wykonywania praw z akcji i udziałów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 791) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WYKAZ TERMINÓW PRZEKAZANIA AKCJI I UDZIAŁÓW SKARBU PAŃSTWA W SPÓŁKACH ORAZ DOKUMENTACJI SPÓŁEK, W KTÓRYCH PRAWA Z AKCJI LUB UDZIAŁÓW WYKONYWAŁY NACZELNE I CENTRALNE ORGANY ADMINISTRACJI PAŃSTWOWEJ ORAZ ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ I PAŃSTWOWE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE NIE POSIADAJĄCE OSOBOWOŚCI PRAWNEJ, O KTÓRYCH MOWA W § 1 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA 1. Naczelne i centralne organy administracji państwowej, o których mowa w § 1 ust. 2 rozporządzenia, przekażą akcje lub udziały Skarbu Państwa oraz dokumentację spółek w terminie do 30 czerwca 1997 r. z zastrzeżeniem § 7 ust. 2 rozporządzenia. 2. Państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, o których mowa w § 1 ust. 2 rozporządzenia, przekażą akcje lub udziały oraz dokumentację spółek w niżej wymienionych terminach, zgodnie z położeniem siedziby spółki: 1. województwo warszawskie do 30.03.1997 r. 2. województwo bialskopodlaskie 3. województwo białostockie ------------------- 4. województwo bielskie do 30.04.1997 r. 5. województwo bydgoskie 6. województwo chełmskie 7. województwo ciechanowskie 8. województwo częstochowskie 9. województwo elbląskie ------------------- 10. województwo gdańskie 30.05.1997 r. 11. województwo gorzowskie 12. województwo jeleniogórskie 13. województwo kaliskie 14. województwo katowickie ------------------- 15. województwo kieleckie do 30.06.1997 r. 16. województwo konińskie 17. województwo koszalińskie 18. województwo krakowskie 19. województwo krośnieńskie 20. województwo legnickie 21. województwo leszczyńskie 22. województwo lubelskie ------------------- 23. województwo łomżyńskie do 31.07.1997 r. 24. województwo łódzkie 25. województwo nowosądeckie 26. województwo olsztyńskie 27. województwo opolskie 28. województwo ostrołęckie 29. województwo pilskie 30. województwo piotrkowskie ------------------- 31. województwo płockie do 31.08.1997 r. 32. województwo poznańskie 33. województwo przemyskie 34. województwo radomskie 35. województwo rzeszowskie 36. województwo siedleckie 37. województwo sieradzkie 38. województwo skierniewickie 39. województwo słupskie 40. województwo suwalskie 41. województwo szczecińskie ------------------- 42. województwo tarnobrzeskie do 30.09.1997 r. 43. województwo tarnowskie 44. województwo toruńskie 45. województwo wałbrzyskie 46. województwo włocławskie 47. województwo wrocławskie 48. województwo zamojskie 49. województwo zielonogórskie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. (Dz. U. Nr 157, poz. 792) Na podstawie art. 2a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253, Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się: 1) wykaz przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wykaz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach składu rad nadzorczych i statutów spółek, jest: 1) Minister Gospodarki - dla spółek wykazanych w poz. 1-107 załącznika nr 2 do rozporządzenia, 2) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - dla spółek wykazanych w poz. 108-114 załącznika nr 2 do rozporządzenia, 3) Minister Łączności - dla spółek wykazanych w poz. 115-117 załącznika nr 2 do rozporządzenia, 4) Minister Finansów - dla spółek wykazanych w poz. 118-124 załącznika nr 2 do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 1991 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, których prywatyzacja wymaga zgody Rady Ministrów (Dz. U. Nr 99, poz. 441). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 792) Załącznik nr 1 WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW I SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA 1. Biuro Studiów i Projektów Łączności w Warszawie 2. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Warszawie 3. Elektrownia Bełchatów w Bełchatowie 4. Elektrownia Turów w Bogatyni 5. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie 6. Gdańska Stocznia Remontowa im. J. Piłsudskiego w Gdańsku 7. Huta Cynku i Ołowiu Bolesław w Miasteczku Śląskim 8. Huta im. T. Sendzimira w Krakowie 9. Huta Łabędy w Gliwicach 10. Huta "Baildon" w Katowicach 11. Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki Siarkopol w Grzybowie 12. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki Siarkopol w Tarnobrzegu 13. Kopalnie Surowców Skalnych w Zarębie 14. Kopalnie Surowców Skalnych w Złotoryi 15. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Krakowie 16. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie 17. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze 18. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi 19. Łużyckie Kopalnie Bazaltu w Lubaniu 20. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie 21. Huta "Częstochowa" w Częstochowie 22. Poczta Polska w Warszawie 23. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach 24. Polska Żegluga Morska w Szczecinie 25. Polski Monopol Loteryjny w Warszawie 26. Polski Rejestr Statków w Gdańsku 27. Polskie Koleje Państwowe w Warszawie 28. Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni 29. Polskie Porty Lotnicze w Warszawie 30. Polskie Ratownictwo Okrętowe w Gdyni 31. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy w Warszawie 32. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu 33. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 1" w Opolu 34. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 2" we Wrocławiu 35. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 3" w Szczecinie 36. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Sandomierzu 37. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Tczewie 38. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Warszawie 39. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego w Krakowie 40. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku 41. Przedsiębiorstwo Górniczo-Produkcyjne Bazalt w Wilkowie 42. Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu Petrobaltic w Gdańsku 43. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Port Rybacki Gryf w Szczecinie 44. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku 45. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu 46. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie 47. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie Gdańskim 48. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni 49. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie 50. Huta im. E. Cedlera w Sosnowcu 51. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej 52. Totalizator Sportowy w Warszawie 53. Huta "Będzin" w Będzinie 54. Zespół Elektrowni "Ostrołęka" w Ostrołęce 55. Kopalnia Węgla Brunatnego "Turów" w Bogatyni 56. Kopalnia Węgla Brunatnego Adamów w Turku 57. Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów w Bełchatowie 58. Kopalnia Węgla Brunatnego Konin w Kleczewie 59. Zakłady Przemysłu Ciągnikowego "Ursus" w Warszawie 60. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu 61. Warszawskie Zakłady Mechaniczne "PZL-WZM" w Warszawie 62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Kalisz" w Kaliszu 63. Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie 64. Warszawska Wytwórnia Wódek "Koneser" w Warszawie 65. Wojskowa Drukarnia w Gdyni 66. Wojskowa Drukarnia w Łodzi 67. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie 68. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie 69. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce 70. Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie 71. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie 72. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie 73. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi 74. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy 75. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu 76. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej 77. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich 78. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu 79. Wojskowe Zakłady Nr 4 w Warszawie 80. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu 81. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu 82. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w Warszawie 83. Wydawnictwo Bellona w Warszawie 84. Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe w Warszawie 85. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie 86. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie 87. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie 88. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu 89. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu 90. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie. Załącznik nr 2 WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA: 1) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i rad nadzorczych spółek, jest Minister Gospodarki: 1. Agencja Rozwoju Przemysłu SA w Warszawie 2. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne Belma SA w Bydgoszczy 3. Będziński Zakład Elektroenergetyczny SA 4. Bielsko-Bialskie Zakłady Energetyczne SA 5. Bytomska Spółka Węglowa SA w Bytomiu 6. Centrala Handlu Zagranicznego SA Węglokoks w Katowicach 7. Centrala Produktów Naftowych SA w Warszawie 8. Centrala Zbytu Węgla Węglozbyt SA 9. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej Radwar SA w Warszawie 10. Elbląskie Zakłady Energetyczne SA 11. Elektrownia Blachownia SA 12. Elektrownia Chorzów SA 13. Elektrownia Halemba SA w Rudzie Śląskiej 14. Elektrownia im. T. Kościuszki SA w Połańcu 15. Elektrownia Jaworzno III SA w Jaworznie 16. Elektrownia Kozienice SA w Świerżach Górnych 17. Elektrownia Łagisza SA w Będzinie 18. Elektrownia Łaziska SA w Łaziskach Górnych 19. Elektrownia Opole SA w Brzeziu k. Opola 20. Elektrownia Rybnik SA w Rybniku 21. Elektrownia Sierża SA w Trzebini 22. Elektrownia Skawina SA 23. Elektrownia Stalowa Wola SA 24. Elektrownia Wodna Żarnowiec SA 25. Energa - Gdańska Kompania Energetyczna SA 26. Energetyka Poznańska SA 27. Fabryka Łożysk Tocznych Kraśnik SA w Kraśniku 28. Gdańskie Zakłady Elektroniczne Unimor SA w Gdańsku 29. Gliwicka Spółka Węglowa SA w Knurowie 30. Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny SA 31. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego Stomil SA w Grudziądzu 32. Huta Katowice SA w Dąbrowie Górniczej 33. Jastrzębska Spółka Węglowa SA w Jastrzębiu-Zdroju 34. Katowicki Holding Węglowy SA w Katowicach 35. Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi Polska Miedź SA w Lubinie 36. Kombinat PZL-Hydral SA we Wrocławiu 37. Kopalnia Węgla Kamiennego Budryk SA w Ornontowicach 38. Kopalnia Węgla Kamiennego Jan Kanty SA w Jaworznie 39. Kopalnia Węgla Kamiennego Porąbka-Klimontów SA w Sosnowcu 40. Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn SA w Czeladzi 41. Kopalnia Węgla Kamiennego Sosnowiec SA 42. Kopalnia Węgla Kamiennego Żory SA 43. Łódzki Zakład Energetyczny SA 44. Nadwiślańska Spółka Węglowa SA w Tychach 45. Państwowa Agencja Inwestycji Zagranicznych SA w Warszawie 46. Państwowa Agencja Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego SA w Katowicach 47. Państwowe Zakłady Lotnicze Warszawa-Okęcie SA w Warszawie 48. Polska Nafta SA w Warszawie 49. Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA w Warszawie 50. Przedsiębiorstwo Eksportu i Importu Kopex SA 51. Przedsiębiorstwo Górnictwa Naftowego i Gazownictwa SA w Warszawie 52. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego Maskpol SA w Konieczkach 53. Przemysłowe Centrum Optyki SA w Warszawie 54. Rudzka Spółka Węglowa SA w Rudzie Śląskiej 55. Rybnicka Spółka Węglowa SA w Rybniku 56. Rzeszowski Zakład Energetyczny SA 57. Siarkopol Gdańsk SA w Gdańsku 58. Stołeczny Zakład Energetyczny SA 59. Stomil Poznań SA w Poznaniu 60. Tłocznia Metali Pressta SA w Bolechowie 61. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Mielec SA w Mielcu 62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Rzeszów SA w Rzeszowie 63. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Warszawa II SA w Warszawie 64. Zakład Energetyczny Białystok SA 65. Zakład Energetyczny Bydgoszcz SA 66. Zakład Energetyczny Częstochowa SA 67. Zakład Energetyczny Gorzów SA 68. Zakład Energetyczny Jelenia Góra SA 69. Energetyka Kalisz SA 70. Zakład Energetyczny Koszalin SA 71. Zakład Energetyczny Kraków SA 72. Zakład Energetyczny Legnica SA 73. Zakład Energetyczny Lublin SA 74. Zakład Energetyczny Łódź-Teren SA 75. Zakład Energetyczny Olsztyn SA 76. Zakład Energetyczny Opole SA 77. Zakład Energetyczny Płock SA 78. Zakład Energetyczny Słupsk SA 79. Zakład Energetyczny Szczecin SA 80. Zakład Energetyczny Tarnów SA 81. Zakład Energetyczny Toruń SA 82. Zakład Energetyczny Wałbrzych SA 83. Zakład Energetyczny Warszawa Teren SA 84. Zakład Energetyczny Wrocław SA 85. Zakład Energetyczny Zamość SA 86. Zakłady Azotowe Kędzierzyn SA w Kędzierzynie-Koźlu 87. Zakłady Azotowe Puławy SA w Puławach 88. Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach SA w Tarnowie 89. Zakłady Chemiczne Nitro-Chem SA w Bydgoszczy 90. Zakłady Elektroniczne Warel SA w Warszawie 91. Zakłady Energetyczne Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA 92. Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy SA w Gliwicach 93. Zakłady Mechaniczne PZL-Wola SA w Warszawie 94. Zakłady Mechaniczne Tarnów SA w Tarnowie 95. Zakłady Metalowe Łucznik SA w Radomiu 96. Zakłady Metalowe Mesko SA w Skarżysku-Kamiennej 97. Zakłady Radiowe Radmor SA w Gdyni 98. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego Niewiadów SA 99. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego Progaz SA w Łodzi 100. Zakłady Tworzyw Sztucznych Erg-Bieruń SA w Tychach 101. Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat SA w Jaśle 102. Zakłady Tworzyw Sztucznych Nitron SA w Krupskim Młynie 103. Zakłady Tworzyw Sztucznych Pronit SA w Pionkach 104. Zespół Elektrowni Dolna Odra SA w Nowym Czarnowie k. Gryfina 105. Zespół Elektrowni Wodnych Dychów SA 106. Zespół Elektrowni Wodnych Porąbka Żar SA 107. Zielonogórskie Zakłady Energetyczne SA. 2) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych spółek, jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: 108. Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni 109. Polska Żegluga Bałtycka SA w Kołobrzegu 110. Polskie Linie Lotnicze LOT SA w Warszawie 111. Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa Komunikacyjnego Dromex SA 112. Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia Szczecin SA 113. Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku 114. Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie; 3) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych spółek, jest Minister Łączności: 115. Polskie Radio SA w Warszawie 116. Telekomunikacja Polska SA w Warszawie 117. Telewizja Polska w Warszawie; 4) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych spółek, jest Minister Finansów: 118. Bank Handlowy SA w Warszawie 119. Bank Zachodni SA we Wrocławiu 120. Mennica Państwowa SA w Warszawie 121. Polska Kasa Opieki SA w Warszawie 122. Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA w Warszawie 123. Powszechny Bank Kredytowy SA w Warszawie 124. Powszechny Zakład Ubezpieczeń SA w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej. (Dz. U. Nr 157, poz. 793) Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej, ustala się na 1,60. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 111, poz. 533). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. (Dz. U. Nr 157, poz. 794) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104, poz. 480) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "31 grudnia 1996 r." zastępuje się wyrazami "1 lipca 1997 r.", 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 794) Kod PCNWyszczególnienie 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: - Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy, w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87: 8407 33- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3, lecz nie przekraczającej 1000 cm3: 8407 33 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703, 8704 i 8705 ex 8407 33 10 0Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703, 8704 i 8705 8407 33 90- - - Pozostałe: 8407 33 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) i 8702 8407 34- - O pojemności cylindra powyżej 1000 cm3: 8407 34 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8705 ex 8407 34 10 0Do montażu przemysłowego w: w pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8705 - - - Pozostałe: - - - - Nowe, o pojemności cylindra: 8407 34 91- - - - - Nie przekraczającej 1500 cm3: 8407 34 91 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8407 34 10) 8407 90- Pozostałe silniki: - - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3: 8407 90 50 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8705 ex 8407 90 50 0Do montażu przemysłowego w: pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8705 - - - Pozostałe: 8407 90 80- - - - O mocy nie przekraczającej 10 kW: 8407 90 80 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8407 34 10) 8707 90 90- - - - O mocy powyżej 10 kW: 8407 90 90 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8407 34 10) 8408Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnych (wysokoprężne i średnioprężne): 8408 20- Silniki w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87: 8408 20 10 0- - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8705 ex 8408 20 10 0Do montażu przemysłowego w: pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8704 z silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8705 - - Pozostałe: - - - Do kołowych ciągników rolniczych i leśnych, o mocy: 8408 20 31- - - - Nie przekraczającej 50 kW: 8408 20 31 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) 8408 20 35- - - - Powyżej 50 kW, lecz nie przekraczającej 100 kW: 8408 20 35 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) 8408 20 37- - - - Powyżej 100 kW: 8408 20 37 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) - - - Do innych pojazdów z działu 87, o mocy: 8408 20 51- - - - Nie przekraczającej 50 kW: 8408 20 51 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10) 8408 20 55- - - - Powyżej 50 kW, lecz nie przekraczającej 100 kW: 8408 20 55 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10) 8408 20 57- - - - Powyżej 100 kW, lecz nie przekraczającej 200 kW: 8408 20 57 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10) 8408 20 99- - - - Powyżej 200 kW: 8408 20 99 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10) 8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704: 8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego 8706 00 19- - Dla pozostałych: 8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowego - Pozostałe: 8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703: 8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowego 8706 00 99- - Dla pozostałych: 8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703: 8707 10 10 0- - Do montażu przemysłowego 8707 90- Pozostałe: 8707 90 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów według pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705 ex 8707 90 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów według pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8707 90 10) 8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: 8708 10- Zderzaki i ich części: 8708 10 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 10 90- - Pozostałe: 8708 10 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych objętych pozycjami nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 10 10) - Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin): 8708 21- - Pasy bezpieczeństwa: 8708 21 10 0- - - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 21 90- - - Pozostałe: 8708 21 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycjami nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 21 10) 8708 29- - Pozostałe: 8708 29 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 29 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 29 90- - - Pozostałe: 8708 29 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 29 10) - Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części: 8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe: 8708 31 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 31 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 - - - Pozostałe: 8708 31 91- - - - Do hamulców tarczowych: 8708 31 91 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 31 10) 8708 31 99- - - - Do pozostałych: 8708 31 99 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 31 10) 8708 39- - Pozostałe: 8708 39 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 39 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 39 90- - - Pozostałe: 8708 39 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 39 10) 8708 40- Skrzynie biegów (przekładniowe): 8708 40 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 40 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 40 90- - Pozostałe: 8708 40 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż określone w podpozycji 8708 10 10) 8708 50- Mosty napędowe z mechanizmem różnicowym, także wyposażone w inne elementy przekładniowe: 8708 50 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 50 90- - Pozostałe: 8708 50 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 50 10) 8708 60- Osie nie napędzane oraz ich części: 8708 60 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 - - Pozostałe: 8708 60 91- - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej: 8708 60 91 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 60 10) 8708 60 99- - - Pozostałe: 8708 60 99 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 60 10) 8708 70- Koła jezdne oraz ich części i akcesoria: 8708 70 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 70 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 - - Pozostałe: 8708 70 50- - - Felgi aluminiowe: aluminiowe części i akcesoria kół: 8708 70 50 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 70 10) 8708 70 91- - - Piasty kół w kształcie gwiazdy zakładane na osie kół, jako odlewy jednoczęściowe, żeliwne lub staliwne: 8708 70 91 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 70 10) 8708 70 99- - - Pozostałe: 8708 70 99 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 70 10) 8708 80- Amortyzatory układu zawieszenia: 8708 80 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 80 90- - Pozostałe: 8708 80 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 80 10) - Pozostałe części i akcesoria: 8708 91- - Chłodnice: 8708 91 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 91 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 91 90- - - Pozostałe: 8708 91 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 91 10) 8708 92- - Tłumiki i rury wydechowe: 8708 92 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 92 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 92 90- - - Pozostałe: 8708 92 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 92 10) 8708 93- - Sprzęgła i ich części: 8708 93 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 93 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 93 90- - - Pozostałe: 8708 93 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 93 10) 8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy, oraz przekładnie kierownicy: 8708 94 10 0- - - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 8708 94 90- - - Pozostałe: 8708 94 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 94 10) 8708 99- - Pozostałe: 8708 99 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 ex 8708 9910 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z pozycji nr 8705 - - - Pozostałe: 8708 99 30- - - - Stabilizatory: 8708 99 30 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 99 10) 8708 99 50- - - - Pozostałe wałki skrętne: 8708 99 50 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 99 10) - - - - Pozostałe: 8708 99 92- - - - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej: 8708 99 92 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 99 10) 8708 99 98- - - - - Pozostałe: 8708 99 98 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8708 99 10) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia na 1997 r. rodzajów kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę Akcyjną, oraz wytycznych w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów eksportowych. (Dz. U. Nr 157, poz. 795) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Przedmiotem ubezpieczenia mogą być kontrakty, w których płatności zostały określone w następujących walutach wymienialnych: dolarach amerykańskich, dolarach kanadyjskich, eskudo portugalskich, florenach holenderskich, frankach belgijskich, frankach francuskich, frankach szwajcarskich, funtach brytyjskich, jenach japońskich, koronach duńskich, koronach norweskich, koronach szwedzkich, lirach włoskich, markach fińskich, markach niemieckich, pesetach hiszpańskich, szylingach austriackich oraz ECU i SDR. § 2. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu do jednego roku są ubezpieczane od ryzyka niehandlowego w formie polisy obrotowej lub indywidualnej. 2. Ubezpieczenie w formie polisy obrotowej polega na udzieleniu ochrony ubezpieczeniowej wszystkim lub większości kontraktów eksportowych krajowego podmiotu gospodarczego, realizowanych w ramach ustalonych limitów. 3. Ubezpieczenie w formie polisy indywidualnej polega na udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej pojedynczym kontraktom eksportowym. § 3. 1. W przypadku kontraktów eksportowych, określonych w § 2 ust. 1, ryzyko powstałe przed wysyłką towarów lub przed zakończeniem realizacji usług, tj. ryzyko produkcji, ubezpiecza się w formie polisy indywidualnej. 2. Ryzyko powstałe po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług, tj. ryzyko kredytu, ubezpiecza się w formie polisy obrotowej. 3. W przypadku realizacji jednorazowych kontraktów eksportowych ryzyko, o którym mowa w ust. 2, może być ubezpieczone również w formie polisy indywidualnej. § 4. 1. Ubezpieczeniem obejmuje się kontrakty eksportowe, o których mowa w § 2 ust. 1, płatne w rachunku otwartym, w drodze inkasa dokumentowego oraz akredytywy nie potwierdzonej przez bank polski. 2. Korporacja, w zależności od oceny ryzyka, może gwarantować pokrycie do 90% wartości kontraktu objętego ubezpieczeniem. § 5. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu powyżej jednego roku ubezpiecza się od ryzyka handlowego bądź niehandlowego w formie polisy indywidualnej. 2. W przypadku ubezpieczania kontraktu eksportowego: 1) finansowanego na warunkach kredytu dla nabywcy - Korporacja wystawia polisę na bank finansujący, obejmującą ubezpieczeniem tylko ryzyko kredytu, 2) finansowanego w ramach kredytu dostawcy - Korporacja wystawia polisę obejmującą ubezpieczenie ryzyka kredytu oraz, w miarę potrzeby, wystawia polisę obejmującą ubezpieczenie ryzyka produkcji. 3. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Korporacja w zależności od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie do 100% zarówno od ryzyka handlowego, jak i niehandlowego. 4. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Korporacja w zależności od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie: 1) do 90% od ryzyka niehandlowego, 2) do 85% od ryzyka handlowego. § 6. 1. Stawki za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach kredytu do jednego roku ustala się w procentach w stosunku do wartości kontraktu i w zależności od zakresu pokrycia, statusu kontrahenta zagranicznego i oceny ryzyka. 2. W przypadku ubezpieczenia ryzyka produkcji stawki określane są z uwzględnieniem: liczby miesięcy realizacji kontraktu, statusu kontrahenta zagranicznego i klasyfikacji kraju w zależności od stopnia ryzyka. § 7. Korporacja, przy ustalaniu wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach kredytu powyżej jednego roku, bierze pod uwagę zakres pokrycia ubezpieczeniowego, okres trwania fazy produkcji lub okres kredytu, status prawny kontrahenta zagranicznego, rodzaj pokrycia i klasyfikację kraju w zależności od stopnia ryzyka. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 157, poz. 796) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492) zarządza się, co następuje: § 1. Kancelarii Prezesa Rady Ministrów nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może: 1) za zgodą Prezesa Rady Ministrów tworzyć, łączyć lub znosić departamenty oraz biura (równorzędne komórki organizacyjne) Kancelarii, 2) przekształcać, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, Gospodarstwo Pomocnicze Kancelarii utworzone do jego obsługi gospodarczej oraz produkcji i świadczenia usług niezbędnych do realizacji wykonywanych przez Kancelarię zadań technicznych, socjalnych i recepcyjnych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 796) STATUT KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW § 1. 1. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, zwana dalej "Kancelarią", jest urzędem zapewniającym obsługę merytoryczną, organizacyjną, prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesów Rady Ministrów, stałych komitetów Rady Ministrów oraz Kolegium do Spraw Służb Specjalnych, a także Rzecznika Prasowego Rządu. 2. Kancelaria może także zapewniać obsługę ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 2. Kancelaria wykonuje zadania określone w ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą", a także w odrębnych przepisach. § 3. 1. Kancelaria działa zgodnie z zarządzeniami, decyzjami i poleceniami Prezesa Rady Ministrów. 2. Kancelaria wykonuje powierzone zadania pod kierownictwem i nadzorem Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanego dalej "Szefem Kancelarii", z zachowaniem nadzoru nad komórkami organizacyjnymi Kancelarii na zasadach określonych w ustawie. § 4. 1. Szef Kancelarii kieruje Kancelarią przy pomocy sekretarzy i podsekretarzy stanu, Dyrektora Generalnego Kancelarii oraz dyrektorów gabinetów, biur, departamentów i sekretariatów Kancelarii. 2. Szef Kancelarii, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, określa szczegółowy zakres zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii. 3. Szczegółowe zakresy zadań pełnomocników Rządu, Dyrektora Generalnego, Sekretarza Rady Ministrów oraz sekretarzy stałych komitetów Rady Ministrów określają odrębne przepisy. § 5. 1. Szef Kancelarii może, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, wyznaczyć swojego zastępcę spośród sekretarzy lub podsekretarzy stanu w Kancelarii. 2. Szef Kancelarii może upoważnić imiennie osoby na stanowiskach określonych w § 4 ust. 1, a także innych pracowników Kancelarii do załatwiania, w jego imieniu, spraw należących do zadań Kancelarii. § 6. Szef Kancelarii może powoływać organy doradcze i opiniodawcze (komisje, zespoły) do opracowania spraw zleconych przez Radę Ministrów, Prezesa Rady Ministrów lub stałe komitety Rady Ministrów, określając nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania tych organów. § 7. 1. W skład Kancelarii wchodzą komórki organizacyjne określone w załączniku nr 1 do statutu. 2. Jednostkę nadzorowaną przez Prezesa Rady Ministrów oraz jednostkę pomocniczą określa załącznik nr 2 do statutu. § 8. 1. W Kancelarii działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje, w imieniu Szefa Kancelarii, Dyrektor Generalny. § 9. 1. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych Kancelarii oraz tryb ich pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez Szefa Kancelarii na wniosek Dyrektora Generalnego. 2. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 10. Szef Kancelarii aktualizuje wykaz stanowiący załącznik nr 1 do statutu, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu. Załączniki do statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Załącznik nr 1 WYKAZ KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW 1. Gabinet Polityczny Prezesa Rady Ministrów 2. Centrum Informacyjne Rządu 3. Sekretariat Prezesa Rady Ministrów 4. Sekretariaty Wiceprezesów Rady Ministrów 5. Sekretariat Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów 6. Departament Prezydialny Rady Ministrów 7. Departament Spraw Ekonomicznych 8. Departament Spraw Społeczno-Politycznych 9. Departament Spraw Obronnych 10. Departament Legislacyjny Rządu 11. Departament Spraw Parlamentarnych Rządu 12. Departament Analiz i Prognoz 13. Departament Stosunków Międzynarodowych 14. Departament Kontroli 15. Departament Reformy Centrum Administracyjno-Gospodarczego Rządu 16. Departament Rodziny i Kobiet 17. Sekretariat Kolegium do Spraw Służb Specjalnych 18. Sekretariat Rady Legislacyjnej 19. Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji 20. Biuro Administracyjno-Gospodarcze 21. Biuro Finansowe Załącznik nr 2 WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH I POMOCNICZYCH 1. Jednostka nadzorowana - Krajowa Szkoła Administracji Publicznej - w zakresie określonym w ustawie z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496). 2. Jednostka pomocnicza - Centrum Badania Opinii Społecznej - w zakresie określonym w ustawie budżetowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów. (Dz. U. Nr 157, poz. 797) Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Finansów nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 797) STATUT MINISTERSTWA FINANSÓW § 1. Ministerstwo Finansów, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Finansów, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Ministra, 3) Departament Prawny, 4) Departament Budżetu Państwa, 5) Departament Finansów Samorządu Terytorialnego, 6) Departament Finansowania Sfery Budżetowej, 7) Departament Polityki Finansowej i Analiz, 8) Departament Długu Publicznego, 9) Departament Rachunkowości, 10) Departament Finansów Gospodarki Narodowej, 11) Departament Polityki Regionalnej i Rolnictwa, 12) Departament Podatków Pośrednich, 13) Departament Podatków Bezpośrednich i Opłat, 14) Departament Nadzoru i Kontroli Resortowej, 15) Departament Kontroli Skarbowej, 16) Departament Zagraniczny, 17) Departament Polityki Dewizowej i Współpracy Handlowej z Zagranicą, 18) Departament Międzynarodowej Integracji Gospodarczej, 19) Departament Systemu Bankowego i Instytucji Finansowych, 20) Departament Ubezpieczeń, 21) Departament Finansowania Bezpieczeństwa Państwa, 22) Departament Informatyki, 23) Departament Ceł, 24) Departament Statystyki, 25) Departament Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych, 26) Departament Spraw Majątkowych, 27) Biuro Reformy Systemu Podatkowego, 28) Biuro Kadr i Szkolenia, 29) Biuro Prasowe, 30) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny, nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. Ministrowi podlegają izby i urzędy skarbowe oraz urzędy kontroli skarbowej. § 6. 1. Minister nadzoruje: 1) Główny Urząd Ceł, 2) Instytut Finansów, 3) Centrum Kształcenia Kadr Skarbowości w Białobrzegach k. Zegrza, 4) Ośrodek Doskonalenia Zawodowego Kadr Resortu Finansów w Warszawie, 5) Ośrodek Wypoczynkowo-Szkoleniowy "Bałtyk" w Jastrzębiej Górze. § 7. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze "Zakład Obsługi Ministerstwa Finansów". 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Gospodarki. (Dz. U. Nr 157, poz. 798) Na podstawie art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 106, poz. 490) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Gospodarki nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 798) STATUT MINISTERSTWA GOSPODARKI § 1. Ministerstwo Gospodarki, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Gospodarki, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Ministerstwem kieruje Minister przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister, w celu inicjowania działań i przygotowania rozstrzygnięć w sprawach należących do zakresu jego działania, może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, określając cel powołania, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Sekretariat Ministerstwa, 3) Departament Strategii Gospodarczej, 4) Departament Polityki Przemysłowej, 5) Departament Energii i Środowiska, 6) Departament Integracji Europejskiej, 7) Departament Wielostronnych Stosunków Gospodarczych, 8) Departament Dwustronnych Stosunków Gospodarczych, 9) Departament Rzemiosła, Małych i Średnich Przedsiębiorstw, 10) Departament Instrumentów Polityki Gospodarczej, 11) Departament Regulacji Obrotu Wewnętrznego, 12) Departament Regulacji Obrotu z Zagranicą, 13) Departament Kontroli Eksportu, 14) Departament Analiz Ekonomicznych, 15) Departament Rezerw Państwowych i Spraw Obronnych, 16) Biuro Promocji Gospodarczej, 17) Biuro Prawne, 18) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków, 19) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji, 20) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 21) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 22) Biuro Informatyki, 23) Biuro Zamówień Publicznych. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz tryb prac Ministerstwa określa regulamin organizacyjny, nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa rozstrzyga Minister. § 5. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 6. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne, których wykaz stanowi załącznik do statutu. 2. Minister tworzy i utrzymuje placówki ekonomiczno-handlowe za granicą. 3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Gospodarki WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA GOSPODARKI 1. Agencja Techniki i Technologii 2. Agencja Rezerw Materiałowych 3. Urząd Dozoru Technicznego 4. Ośrodek Studiów Wschodnich 5. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Bydgoszczy 6. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Gdańsku 7. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Katowicach 8. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Krakowie 9. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Poznaniu 10. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Radomiu 11. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Warszawie 12. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej we Wrocławiu 13. Muzeum Papiernictwa w Dusznikach 14. Muzeum Węgla Kamiennego w Zabrzu 15. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Chorzowie 16. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Kępnie 17. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Konstancinie 18. Centrum Doskonalenia Kadr Kierowniczych Ministerstwa Przemysłu i Handlu DOSKO w Łodzi 19. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Mysłowicach 20. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Bytomiu 21. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Chorzowie Batorym 22. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Krośnie n. Wisłokiem - w likwidacji 23. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Łodzi 24. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Tychach 25. Placówki ekonomiczno-handlowe za granicą 26. Beskidzki Instytut Tekstylny w Bielsku-Białej 27. Branżowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Elektrycznych "Komel" w Katowicach 28. Centralne Biuro Konstrukcji Kotłów w Tarnowskich Górach - w likwidacji 29. Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu 30. Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie 31. Centralne Laboratorium Przemysłu Obuwniczego w Krakowie 32. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w Katowicach 33. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przetwórstwa Lnu w Żyrardowie 34. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Polam" w Warszawie 35. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektronicznego Sprzętu Powszechnego Użytku w Warszawie - w likwidacji 36. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Włókienniczych "Polmatex-Cenaro" w Łodzi 37. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań w Warszawie 38. Centralny Ośrodek Chłodnictwa "Coch" w Krakowie 39. Centrum Badawczo-Konstrukcyjne Obrabiarek w Pruszkowie 40. Centrum Badań i Promocji Biznesu "Ekorno" w Łodzi 41. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa "Emag" w Katowicach 42. Centrum Mechanizacji Górnictwa "Komag" w Gliwicach 43. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku 44. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach 45. Instytut Techniki i Technologii Dziewiarskiej "Tricotextil" w Łodzi 46. Instytut Architektury Tekstyliów w Łodzi 47. Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu 48. Instytut Barwników i Produktów Organicznych w Zgierzu 49. Instytut Biotechnologii i Antybiotyków w Warszawie 50. Instytut Celulozowo-Papierniczy w Łodzi 51. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu 52. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach 53. Instytut Chemii Przemysłowej im. I. Mościckiego w Warszawie 54. Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej "Blachownia" w Kędzierzynie-Koźlu 55. Instytut Ekonomiki Przemysłu Chemicznego w Warszawie 56. Instytut Elektrotechniki w Warszawie 57. Instytut Energetyki w Warszawie 58. Instytut Farmaceutyczny w Warszawie 59. Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach 60. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie 61. Instytut Górnictwa Odkrywkowego "Poltegor-Instytut" we Wrocławiu 62. Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie 63. Instytut Inżynierii Materiałów Włókienniczych w Łodzi 64. Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów we Wrocławiu 65. Instytut Logistyki i Magazynowania w Poznaniu 66. Instytut Lotnictwa w Warszawie 67. Instytut Maszyn Matematycznych w Warszawie 68. Instytut Maszyn Spożywczych w Warszawie 69. Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach 70. Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie 71. Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie 72. Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach 73. Instytut Metalurgii Żelaza im. S. Staszica w Gliwicach 74. Instytut Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu 75. Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach 76. Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu 77. Instytut Obróbki Skrawaniem w Krakowie 78. Instytut Odlewnictwa w Krakowie 79. Instytut Optyki Stosowanej w Warszawie 80. Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle "Orgmasz" w Warszawie 81. Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil" w Piastowie 82. Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie 83. Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi 84. Instytut Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach 85. Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych w Warszawie 86. Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie 87. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach 88. Instytut Systemów Sterowania w Katowicach 89. Instytut Szkła i Ceramiki w Warszawie 90. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi 91. Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi 92. Instytut Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu 93. Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu 94. Instytut Technologii Próżniowej w Warszawie 95. Instytut Technologii Drewna w Poznaniu 96. Instytut Technologii Eksploatacji w Radomiu 97. Instytut Technologii Elektronowej w Warszawie 98. Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie 99. Instytut Technologii Nafty im. Prof. S. Pilata w Krakowie 100. Instytut Tele- i Radiotechniczny w Warszawie 101. Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi 102. Instytut Włókien Naturalnych w Poznaniu 103. Instytut Włókiennictwa w Łodzi 104. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie 105. Ośrodek Badawczo-Konstrukcyjny "Koprotech" w Warszawie 106. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Manewrowej "Oram" w Łodzi 107. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mechanizacji Pakowania "Empak" w Krakowie 108. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Oponiarskiego "Stomil" w Poznaniu 109. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Remontowej Energetyki we Wrocławiu 110. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Urządzeń Klimatyzacyjno-Wentylacyjnych i Odpylających "Barowent" w Katowicach 111. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Erg" w Jaśle 112. Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego w Warszawie 113. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Predom-Obr" w Warszawie 114. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Skarżysko" w Skarżysku-Kamiennej 115. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Armatury Przemysłowej w Kielcach 116. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyki i Urządzeń Precyzyjnych w Łodzi 117. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Górniczego "Budokop" w Mysłowicach 118. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach 119. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budowy Urządzeń Chemicznych "Cebea" w Krakowie 120. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych "Detrans" w Bytomiu 121. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach 122. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Energetycznej w Katowicach 123. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Górnictwa Surowców Chemicznych "Chemkop" w Krakowie 124. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych w Oświęcimiu 125. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu - w likwidacji 126. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Płodów Rolnych w Pleszewie 127. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Hutniczych w Bytomiu - w likwidacji 128. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" w Toruniu 129. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Przędzalniczych Wełny "Befamatex" w Bielsku-Białej 130. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli 131. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Metrologii Elektrycznej "Lumel" w Zielonej Górze 132. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w Krakowie 133. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Motoreduktorów i Reduktorów "Redor" w Bielsku-Białej 134. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu 135. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obróbki Plastycznej Metali "Plasomet" w Warszawie 136. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn "Tekoma" w Warszawie 137. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych w Poznaniu 138. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Płyt Drewnopodobnych w Czarnej Wodzie 139. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku 140. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu 141. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych "Bosmal" w Bielsku-Białej 142. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Gospodarstwa Domowego "Domgos" w Chorzowie - w likwidacji 143. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie 144. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Suszarnictwa Płodów Rolnych "Suprol" w Rogoźnie Wielkopolskim - w likwidacji 145. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Środków Organizacyjno-Technicznych "Prebot" w Radomiu 146. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Chłodniczych i Gastronomicznych "Gastromasz" w Bydgoszczy 147. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych "Obrum" w Gliwicach 148. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Sterowania Napędów w Toruniu 149. Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów "Mera-PIAP" w Warszawie 150. Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie 151. Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce 152. Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych w Poznaniu 153. Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie 154. Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie 155. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów w Radomiu 156. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów w Mińsku Mazowieckim 157. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów we Włocławku 158. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów we Wrocławiu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 157, poz. 799) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 799) STATUT MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI § 1. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem oraz zgodnie z jego decyzjami i poleceniami. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu oraz dyrektora generalnego i dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych w zakresie jego właściwości. § 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, o charakterze stałym lub doraźnym. Minister określa cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Nadzoru i Kontroli, 4) Departament Administracji Publicznej, 5) Departament Wyznań, 6) Departament Nieruchomości, Zezwoleń i Koncesji, 7) Departament Spraw Obywatelskich, 8) Departament Budownictwa, Architektury, Geodezji i Kartografii, 9) Departament do Spraw Migracji i Uchodźstwa, 10) Departament Prawno-Organizacyjny, 11) Departament Finansów, 12) Departament Łączności i Informatyki, 13) Departament Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności, 14) Biuro do Spraw Integracji Europejskiej i Współpracy Transgranicznej, 15) Biuro Kadr i Szkolenia, 16) Biuro Administracyjno-Gospodarcze, 17) Biuro Spraw Obronnych, 18) Biuro Skarg i Wniosków, 19) Centralne Archiwum. 2. Szczegółowy zakres zadań, tryb pracy i organizację wewnętrzną komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, określają regulaminy organizacyjne, nadane przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 6. 1. W zakresie określonym w odrębnych przepisach Minister wykonuje nadzór nad działalnością wojewodów oraz koordynuje działalność i funkcjonowanie terenowych organów rządowej administracji ogólnej i specjalnej oraz ich współdziałanie z administracją samorządową. 2. Na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach Minister współdziała z innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego. § 7. 1. Minister nadzoruje podległe mu centralne organy administracji rządowej oraz inne organy i jednostki organizacyjne. Wykaz tych organów i jednostek zawiera załącznik do statutu. 2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji WYKAZ CENTRALNYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ ORAZ INNYCH ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH, PODLEGŁYCH LUB PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1. Centralne organy administracji rządowej nadzorowane lub podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Komendant Główny Policji, 2) Komendant Główny Straży Granicznej, 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, 4) Szef Obrony Cywilnej Kraju, 5) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 6) Główny Geodeta Kraju. 2. Inne organy i jednostki organizacyjne podległe lub podporządkowane Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 3) Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, 4) Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 5) Biuro Ochrony Rządu, 6) Jednostka Wojskowa Nr 2305, 7) Centralny Zarząd Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 8) Wyższa Szkoła Policji, 9) Szkoła Główna Służby Pożarniczej, 10) Ośrodek dla Uchodźców w Nadarzynie, 11) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego "Hydrobudowa", 12) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie "Elektromontaż", 13) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet", 14) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast", 15) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud", 16) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal", 17) Instytut Techniki Budowlanej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Geodezji i Kartografii. (Dz. U. Nr 157, poz. 800) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163, Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Głównemu Urzędowi Geodezji i Kartografii nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 800) STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU GEODEZJI I KARTOGRAFII § 1. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Geodetę Kraju, zwanego dalej "Głównym Geodetą", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Główny Geodeta kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesa, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 3. 2. Główny Geodeta może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników Urzędu do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych przez niego sprawach. 3. Główny Geodeta może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów. § 3. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Głównego Geodety, 2) Departament Katastru Nieruchomości 3) Departament Geodezji, 4) Departament Kartografii i Fotogrametrii, 5) Departament do Spraw Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego, 6) Biuro Prawne, Organizacji i Kadr, 7) Biuro Administracyjno-Finansowe, 8) Biuro Spraw Obronnych, 9) Samodzielne stanowisko do Spraw Integracji Europejskiej. § 4. 1. Przy Głównym Geodecie działają: 1) Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna, 2) Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski. 2. Główny Geodeta określa skład osobowy, tryb i zakres działania ciał kolegialnych wymienionych w ust. 1. § 5. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Geodetę na wniosek Dyrektora Generalnego. § 6. 1. Głównemu Geodecie podlega Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Warszawie, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem". 2. Główny Geodeta zapewnia warunki do działania Centralnego Ośrodka i nadaje mu statutu. § 7. Główny Geodeta nadzoruje Instytut Geodezji i Kartografii. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. (Dz. U. Nr 157, poz. 801) Na podstawie art. 33d ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 801) STATUT URZĘDU MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST § 1. Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Prezes Urzędu kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4. 2. Prezes Urzędu ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego. 3. Prezes Urzędu może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu, do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych sprawach. § 3. Prezes Urzędu może powoływać komisje, rady i zespoły, jako organy opiniodawczo-doradcze lub pomocnicze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel ich powołania, zakres zadań i tryb działania. § 4. 1. W skład Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Prezesa, 2) Departament Polityki Mieszkaniowej, 3) Departament Gospodarki Przestrzennej i Nieruchomości, 4) Departament Polityki Komunalnej, 5) Departament Finansów, 6) Departament Orzecznictwa, 7) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 8) Biuro Prawne, 9) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 10) Biuro Informacyjno-Prasowe, 11) Biuro Spraw Obronnych, 12) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. § 5. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb działania Urzędu określi regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa Urzędu na wniosek Dyrektora Generalnego. § 6. 1. W Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze - Zakład Obsługi. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 7. Prezes Urzędu nadzoruje następujące jednostki organizacyjne: 1) Instytut Gospodarki Mieszkaniowej, 2) Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, 3) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Ekologii Miast, 4) Ośrodek Informatyki. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych. (Dz. U. Nr 157, poz. 802) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje: § 1. Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 802) STATUT RZĄDOWEGO CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH § 1. Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, zwane dalej "Centrum", jest państwową jednostką organizacyjną prowadzącą prace służące Radzie Ministrów i Prezesowi Rady Ministrów do programowania strategicznego, prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zagospodarowania przestrzennego kraju. § 2. 1. Centrum kieruje Prezes Centrum przy pomocy wiceprezesów Centrum, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Prezes Centrum, zawiadamiając Prezesa Rady Ministrów o zakresach czynności ustalonych dla wiceprezesów Centrum. 3. Prezes Centrum może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Centrum do załatwiania określonych spraw w jego imieniu. § 3. Prezes Centrum może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym albo doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492). § 4. 1. W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Prezesa Centrum, 2) Sekretariat Centrum, 3) Zespół Rozwoju Gospodarczego, 4) Zespół Rozwoju Społecznego, 5) Zespół Polityki Regionalnej i Zagospodarowania Przestrzennego, 6) Zespół Gospodarki Światowej, 7) Zespół Monitoringu i Analiz Ekonomicznych, 8) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji, 9) Biuro Finansowo-Budżetowe, 10) Biuro Kadr, Organizacji i Administracji. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Centrum określa regulamin organizacyjny wydany przez Prezesa Centrum na wniosek Dyrektora Generalnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 157, poz. 803) Na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania i awansowania oraz wymagania kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanych dalej "pracownikami". 2. W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych. § 2. 1. Ustala się tabelę stanowisk, stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i legislacyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może podwyższać miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego i legislacyjnego, ustalone w załączniku do rozporządzenia, w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia. § 3. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustala pracownikowi wynagrodzenie w ramach stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i legislacyjnego przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje pracownika na stanowisko wyższe od zajmowanego. 2. W okresie do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi może być przyznane wynagrodzenie zasadnicze w kwocie niższej, nie więcej jednak niż o 10%, od kwoty najniższej ustalonej w tabeli dla danego stanowiska. 3. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w uzasadnionych przypadkach, skrócić pracownikowi okres pracy wymagany do zajmowania danego stanowiska lub zwolnić z obowiązku w zakresie posiadania określonego specjalistycznego wykształcenia. § 4. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w ramach posiadanych środków, przyznać pracownikowi dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego lub legislacyjnego. Wysokość dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy. 2. Dodatek służbowy może być podwyższony w szczególnie uzasadnionych przypadkach. § 5. 1. Dyrektorowi i wicedyrektorowi komórki prawnej zajmującej się prowadzeniem prac legislacyjnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów przysługuje, niezależnie od dodatku funkcyjnego, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla głównego legislatora. 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać kierownikowi redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz naczelnikom wydziałów w komórce prawnej zajmującym się opracowaniem projektów aktów prawnych i kierowaniem pracami legislacyjnymi dodatek legislacyjny przewidziany dla głównego legislatora, niezależnie od przysługującego dodatku funkcyjnego. 3. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać, na czas określony, innym pracownikom, poczynając od stanowiska głównego specjalisty, do których obowiązków należy opracowywanie projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla starszego legislatora. § 6. 1. W Kancelarii Prezesa Rady Ministrów dokonana zostanie klasyfikacja stanowisk pracy. 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustali zasady oraz tryb dokonywania klasyfikacji stanowisk pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 7. Uprawnienia Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określone w § 3-5 przechodzą na Dyrektora Generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z dniem objęcia przez niego stanowiska. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 803) TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I LEGISLACYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW Lp.StanowiskoStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotychStawka dodatkuWykształcenieLiczba lat pracy funkcyjnego w złotychlegislacyjnego w złotych 1dyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej równorzędnej), sekretarz Rady Legislacyjnej2100 - 2300400 - 700-wyższe7 2wicedyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej równorzędnej), wicedyrektor - główny księgowy2000 - 2100300 - 400-wyższe7 3radca Prezesa Rady Ministrów radca wiceprezesa Rady Ministrów1700 - 2000--wyższe6 4radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów1500 - 1700--wyższe6 radca prawnywg odrębnych przepisów naczelnik wydziału150 - 300wyższe7 kierownik redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"-wyższe prawnicze 5główny legislator1400 - 1600-200 - 400wyższe prawnicze7 zastępca kierownika Redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"100 - 200-6 6główny specjalista1300 - 1500--wyższe6 starszy legislator1300 - 1400-150 - 300wyższe prawnicze 7starszy specjalista, starszy księgowy1200 - 1300--wyższe5 legislator100 - 200wyższe prawnicze5 lub 2 i ukończona aplikacja legislacyjna asystent: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza stanu, dyrektora generalnego urzędu, dyrektora biura, departamentu (komórki organizacyjnej równorzędnej)-wyższe5 8specjalista, starszy inspektor, referendarz1100 - 1200--wyższe4 9kierownik kancelarii głównej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik archiwum, kierownik hali maszyn1000 - 1100100 - 200-średnie2 10młodszy legislator900 - 1100-50 - 100wyższe prawnicze2 referent prawny-- inspektor, podreferendarz-średnie2 11sekretarz: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza stanu, dyrektora generalnego, dyrektora biura, departamentu (komórki organizacyjnej równorzędnej)800 - 1000--średnie1 12starszy referent, księgowy, maszynistka klasy mistrzowskiej700 - 900--średnie- 13starsza maszynistka, referent600 - 750--średnie- 14maszynistka450 - 550---- Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. (Dz. U. Nr 157, poz. 804) Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) oraz art. 9 pkt 1, 2 i 4, art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719 i z 1996 r. Nr 35, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w 1996 r.: a) uzyskali przychody z tej działalności prowadzonej wyłącznie samodzielnie w wysokości nie przekraczającej 250 000 zł lub b) uzyskali przychody wyłącznie z tytułu udziału w spółce, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 zł," b) w ust. 5 wyrazy "łączne przychody z 1995 r. nie przekroczyły kwoty 208 000 zł;" zastępuje się wyrazami "łączne przychody z 1996 r. nie przekroczyły kwoty 250 000 zł;" 2) w § 5 ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) 3,3% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 oraz 5-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686), zwanej dalej "ustawą","; 3) w § 8: a) w ust. 6 po wyrazach "przychodów ewidencjonowanych" dodaje się wyrazy "a także kwotę obniżki podatku z tytułu wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele określone w art. 27a ust. 1 ustawy", b) ust. 11 otrzymuje brzmienie: "11. Jeżeli wystąpią okoliczności wymienione w art. 27a ust. 13 ustawy, podatnik jest obowiązany: 1) doliczyć odpowiednio do przychodów lub podatku należnego za rok podatkowy kwoty poprzednio odliczone, 2) wykazać w ewidencji doliczone kwoty wydatków i zwiększyć o te kwoty odpowiednio wartość przychodu podlegającego opodatkowaniu lub należny podatek."; 4) w § 11: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy, o których mowa w § 1, są obowiązani sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków na koniec każdego roku podatkowego. Spis z natury towarów należy sporządzić również w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy spółki, a także na dzień likwidacji działalności. W razie likwidacji działalności podatnicy są obowiązani sporządzić także spis rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi.", b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "podatek importowy,"; 5) w § 15 po wyrazie "przepisach" stawia się kropkę i skreśla pozostałą część zdania; 6) w § 18 w pkt 3 w lit. b) wyrazy "20 600 zł" zastępuje się wyrazami "24 800 zł"; 7) w § 21 w ust. 3 wyrazy "§ 17" zastępuje się wyrazami "§ 4 i 17"; 8) w § 24 w ust. 1 po wyrazach "§ 7" dodaje się średnik i wyrazy "przepis § 9 stosuje się odpowiednio". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. (Dz. U. Nr 157, poz. 805) Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) oraz art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 506) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640),"; 2) w § 3: a) w ust. 2 liczbę "7" zastępuje się liczbą "8", b) w ust. 3: - w pkt 1 liczbę "21" zastępuje się liczbą "25", - w pkt 2 liczbę "70" zastępuje się liczbą "85", - w pkt 3 liczbę "670" zastępuje się liczbą "800"; 3) w § 4 w ust. 4 liczbę "15" zastępuje się liczbą "20"; 4) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395 i Nr 137, poz. 638 oraz Nr 147, poz. 686) oraz art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686), środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika."; 5) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środków trwałych z importu, przyjętych w nieodpłatne użytkowanie, oraz do innych towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)."; 6) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe oraz inne samochody o dopuszczalnej masie ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy."; 7) w § 14 w pkt 4 po wyrazach "za wierzytelność" dodaje się wyrazy "albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu"; 8) w § 20 w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a"; 9) w § 24 w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a"; 10) w § 27: a) w ust. 2 wyrazy "Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej" zastępuje się wyrazami "Komitetu Integracji Europejskiej", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3."; 11) w § 28: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "dokonanych w danym miesiącu"; 12) w § 34 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "za wierzytelność" dodaje się wyrazy "albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu"; 13) w § 44: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą: 1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego, 2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio."; 14) w § 48 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) rachunek uproszczony - w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 ustawy."; 15) w § 51: a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "datę wystawienia" dodaje się przecinek i wyrazy "datę sprzedaży", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy § 38 ust. 5, 7, 9 i 10 oraz § 40-42 stosuje się odpowiednio."; 16) w § 52 w ust. 2 po wyrazach "ust. 5 i 7" dodaje się wyrazy "oraz § 44 ust. 5"; 17) w § 54: a) w ust. 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy," b) w ust. 5: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podatnikom, wymienionym w ust. 5a, nie zapłacono w formie pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z faktury (faktury korygującej), wystawionej przez tych podatników," - w pkt 2 wyrazy "podmiotem wymienionym w pkt 1" zastępuje się wyrazami "podatnikiem wymienionym w ust. 5a", c) dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Za podatników, o których mowa w ust. 5 pkt 1, uważa się: 1) zakłady pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 2) prowadzących: a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia zawodowego, b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne gospodarstwa pomocnicze), 3) wymienione w pkt 2 jednostki, o ile są odrębnymi podatnikami.", d) w ust. 9 wyrazy "ust. 4 i 5" zastępuje się wyrazami "ust. 4-6"; 18) w § 56 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów odprawy celnej."; 19) skreśla się § 67; 20) w § 68 w ust. 1 skreśla się pkt 1; 21) w § 68a wyrazy "Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej" zastępuje się wyrazami "Komitet Integracji Europejskiej"; 22) w § 73 w pkt 1: a) skreśla się litery b) i n), b) litera ł) otrzymuje brzmienie: "ł) usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi,"; 23) § 76 otrzymuje brzmienie: "§ 76. Stawka podatku w wysokości 0% określona dla towarów i usług, wymienionych w § 65, 66 i 68-71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r."; 24) w załączniku nr 5 skreśla się poz. 7 i 8. § 2. Przepis § 1 pkt 6 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kilogramów, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20 stycznia 1997 r., pod warunkiem zarejestrowania tej umowy we właściwym urzędzie skarbowym nie później niż do dnia 20 lutego 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z tym że § 1 pkt 2, 3, 6-9, 11-13, 15, 16 i 22 wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących. (Dz. U. Nr 157, poz. 806) Na podstawie art. 29 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. obowiązek rozpoczęcia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwany dalej "ewidencjonowaniem", dotyczy podatników, u których wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640), zwanej dalej "ustawą", w ciągu pierwszych trzech kwartałów 1996 r. przekroczyła 200 tys. zł, z zastrzeżeniem § 3. 2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników wymienionych w ust. 1 określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Podatnicy rozpoczynający działalność w 1997 r. są obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania od początku trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy przekroczyła 200 tys. zł. § 2. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania dotyczy podatników, u których wysokość obrotów z tytułu działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy w 1997 r. przekroczyła 80 tys. zł, z zastrzeżeniem § 3. 2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników wymienionych w ust. 1 określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Podatnicy rozpoczynający działalność w 1998 r. są obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania od początku trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy przekroczyła 80 tys. zł. § 3. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania następujących podatników: 1) świadczących usługi transportu, za których świadczenie należność jest przyjmowana przez konduktorów i rewizorów, 2) świadczących usługi łączności, 3) świadczących usługi komunalne materialne oraz usługi niematerialne, z wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych. 2. Zwolnienie określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli udział wartości tych usług był wyższy od 70% ogólnego obrotu podatnika z tytułu działalności wymienionej w art. 29 ust. 1 ustawy. § 4. 1. W terminach określonych w § 1 i 2 podatnicy są obowiązani rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/20 liczby kas, która została przez podatnika zgłoszona w urzędzie skarbowym do użytkowania, we wszystkich punktach sprzedaży na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych). Po rozpoczęciu ewidencjonowania podatnicy są obowiązani, w każdym kolejnym następnym miesiącu, rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu kas w ilości odpowiadającej co najmniej liczbie kas zainstalowanych, w pierwszym miesiącu. 2. Podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od podatku należnego kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i usług), nie więcej jednak niż 2 500 zł. 3. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2, zwane dalej "odliczeniem", może być dokonane w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiące następujące po miesiącu, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie. Podstawą do odliczenia jest dowód zapłaty całej należności za nabycie kasy rejestrującej. 4. Kwota dokonanego w danym miejscu odliczenia z tytułu nabycia kas rejestrujących nie może być wyższa od kwoty różnicy między podatkiem należnym a naliczonym w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy. 5. W przypadku określonym w art. 21 ust. 2 ustawy kwota odliczenia zwiększa kwotę różnicy podatku w trzech równych częściach miesięcznych. 6. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do kwot wydatkowanych na zakup rezerwowych kas rejestrujących, o których mowa w art. 29 ust. 2a ustawy. § 5. 1. Odliczenia mogą dokonać podatnicy, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie i, zgodnie z odrębnymi przepisami, użytkują kasy rejestrujące, zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym. 2. Tracą prawo do odliczenia podatnicy, którzy nie użytkują kas rejestrujących albo użytkują je niezgodnie z przepisami. 3. Przepis ust. 2 stosuje się również w przypadku użytkowania kasy rejestrującej nie odpowiadającej kryteriom oraz warunkom technicznym wynikającym z odrębnych przepisów. § 6. 1. Odliczenie obejmuje również dodatkową liczbę kas rejestrujących ponad ilość wynikającą z § 4 ust. 1, jeżeli zostały przez podatnika zgłoszone i zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym. 2. Dokonanie odliczenia następuje pod warunkiem złożenia, przed rozpoczęciem ewidencjonowania, przez podatnika we właściwym urzędzie skarbowym pisemnego oświadczenia o liczbie stanowisk kasowych w danym punkcie (obiekcie) sprzedaży detalicznej wraz z podaniem miejsca (adresu) w którym, ta działalność jest prowadzona. § 7. 1. Podatnicy obowiązani są do zwrotu odliczonych lub zwróconych kwot podatku w przypadku: 1) rozpoczęcia ewidencjonowania po upływie terminów określonych w § 1 i 2, z uwzględnieniem § 4 ust. 1, 2) nieewidencjonowania mimo istnienia takiego obowiązku, 3) zaprzestania użytkowania kas rejestrujących w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania, 4) zaprzestania działalności, otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości oraz sprzedaży przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powstaje po upływie miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 65, poz. 278 i Nr 119, poz. 573 oraz z 1996 r. Nr 129, poz. 608). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz. 806) Załącznik nr 1 TERMINY ROZPOCZĘCIA PROWADZENIA EWIDENCJI OBROTU I KWOT PODATKU NALEŻNEGO, PRZY ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH, W OKRESIE OD 1 STYCZNIA 1997 R. DO 31 GRUDNIA 1997 r. Lp.Termin rozpoczęcia prowadzenia ewidencjiWielkość obrotów osiągnięta przez podatnika za pierwsze trzy kwartały 1996 r., która zobowiązuje do rozpoczęcia ewidencji 1do 10 lutegopowyżej 400 tys. Zł 2do 28 lutegood 380 tys. zł do 400 tys. Zł 3do 31 marcaod 360 tys. zł do 380 tys. Zł 4do 30 kwietniaod 340 tys. zł do 360 tys. Zł 5do 31 majaod 320 tys. zł do 340 tys. Zł 6do 30 czerwcaod 300 tys. zł do 320 tys. Zł 7do 31 lipcaod 280 tys. zł do 300 tys. zł 8do 31 sierpniaod 260 tys. zł do 280 tys. zł 9do 30 wrześniaod 240 tys. zł do 260 tys. zł 10do 31 październikaod 220 tys. zł do 240 tys. zł 11do 30 listopadaod 210 tys. zł do 220 tys. zł 12do 31 grudniaod 200 tys. zł do 210 tys. zł Załącznik nr 2 TERMINY ROZPOCZĘCIA PROWADZENIA EWIDENCJI OBROTU I KWOT PODATKU NALEŻNEGO, PRZY ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH, W OKRESIE OD 1 STYCZNIA 1998 R. DO 31 GRUDNIA 1998 r. Lp.Termin rozpoczęcia prowadzenia ewidencjiWielkość obrotów osiągnięta przez podatnika w 1997 r., która zobowiązuje do rozpoczęcia ewidencji 1do 10 lutegopowyżej 200 tys. Zł 2do 28 lutegood 185 tys. zł do 200 tys. Zł 3do 31 marcaod 170 tys. zł do 185 tys. Zł 4do 30 kwietniaod 160 tys. zł do 170 tys. Zł 5do 31 majaod 150 tys. zł do 160 tys. Zł 6do 30 czerwcaod 140 tys. zł do 150 tys. Zł 7do 31 lipcaod 130 tys. zł do 140 tys. Zł 8do 31 sierpniaod 120 tys. zł do 130 tys. zł 9do 30 wrześniaod 110 tys. zł do 120 tys. zł 10do 31 październikaod 100 tys. zł do 110 tys. zł 11do 30 listopadaod 90 tys. zł do 100 tys. zł 12do 31 grudniaod 80 tys. zł do 90 tys. zł Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury. (Dz. U. Nr 158, poz. 810) Na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do prokuratorów, asesorów i aplikantów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury. § 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w § 1 przy zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej: Lp.StanowiskoMnożnik 1Prokurator Prokuratury Krajowej5,7 2Prokurator prokuratury apelacyjnej4,0 3Prokurator prokuratury wojewódzkiej3,2 4Prokurator prokuratury rejonowej2,7 5Asesor2,0 6Aplikant - w pierwszym roku pracy0,9 - w drugim roku pracy1,0 § 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej: StawkaMnożnik 10,30 20,30-0,45 30,35-0,50 40,40-0,55 50,45-0,60 60,50-0,65 70,60-0,75 80,70-0,80 90,80-1,10 100,90-1,30 § 4. Tabelę stawek dodatku funkcyjnego dla prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury zawiera załącznik do rozporządzenia. § 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w § 1, którą powołano do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków kierowniczych, w okresie ich sprawowania. 2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy dodatek. § 6. 1. Prokuratorowi sprawującemu patronat co najmniej nad jednym aplikantem etatowym lub trzema aplikantami pozaetatowymi przez okres nie krótszy niż jeden miesiąc przysługuje dodatek w wysokości 0,15 prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej za każdy miesiąc sprawowania patronatu. 2. Przerwy w sprawowaniu patronatu z powodu nieobecności patrona lub aplikanta, trwające do tygodnia, nie powodują utraty prawa do dodatku. 3. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje prokuratorowi niezależnie od dodatku funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej w prokuraturze. § 7. 1. Prokurator delegowany do pełnienia czynności w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze określone w niniejszym rozporządzeniu. W okresie delegowania prokuratorowi przysługuje dodatek funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w sprawie zasad wynagrodzenia pracowników urzędów państwowych. 2. Prokurator Prokuratury Krajowej - w razie pełnienia funkcji dyrektora, wicedyrektora departamentu (biura) bądź naczelnika wydziału w innej jednostce organizacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości - otrzymuje dodatek funkcyjny, określony dla dyrektora lub wicedyrektora biura bądź naczelnika wydziału w Prokuraturze Krajowej w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia. § 8. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę. § 9. Osoba powołana na stanowisko prokuratora otrzymuje wynagrodzenie określone w rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska. § 10. 1. Tworzy się fundusz indywidualnych nagród Prokuratora Generalnego, w wysokości 0,5% planowanego funduszu wynagrodzeń osobowych prokuratorów, asesorów i aplikantów, przyznawanych wyróżniającym się prokuratorom, zwłaszcza prowadzącym śledztwa. 2. Funduszem, o którym mowa w ust. 1, mogą być również objęte osoby wymienione w § 7. § 11. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do osób wymienionych w § 1 mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych. § 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. Nr 84, poz. 422 oraz z 1996 r. Nr 94, poz. 428 i Nr 129, poz. 607). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 810) TABELA STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA PROKURATORÓW POWSZECHNYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PROKURATURY Lp.FunkcjaStawka dodatku 123 1Dyrektor biura w Prokuraturze Krajowej10 2Wicedyrektor biura w Prokuraturze Krajowej, prokurator apelacyjny, prokurator wojewódzki9 3Naczelnik wydziału w Prokuraturze Krajowej, zastępca prokuratora apelacyjnego, zastępca prokuratora wojewódzkiego8 4Naczelnik wydziału w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, kierownik ośrodka zamiejscowego prokuratury wojewódzkiej, kierownik samodzielnego działu w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, prokurator rejonowy7 5Kierownik działu w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, wizytator w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej6 6Zastępca prokuratora rejonowego, kierownik ośrodka zamiejscowego prokuratury rejonowej5 7Kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik dyscyplinarny w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej4 8Kierownik działu w prokuraturze rejonowej, konsultant3 9Kierownik sekcji poza działem w prokuraturze rejonowej2 10Kierownik sekcji w dziale prokuratury rejonowej1 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego. (Dz. U. Nr 158, poz. 811) Na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 1991 r. w sprawie zasad przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 112, poz. 482, z 1992 r. Nr 87, poz. 438, z 1993 r. Nr 78, poz. 366, z 1994 r. Nr 117, poz. 558 oraz z 1995 r. Nr 107, poz. 525) skreśla się § 6. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. (Dz. U. Nr 158, poz. 812) Na podstawie art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511 i z 1995 r. Nr 142, poz. 702) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584) w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1991 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych (Dz. U. Nr 56, poz. 241 i Nr 116, poz. 501, z 1992 r. Nr 44, poz. 195, z 1993 r. Nr 69, poz. 334 i Nr 113, poz. 497, z 1994 r. Nr 26, poz. 92 i Nr 131, poz. 664 oraz z 1995 r. Nr 143, poz. 706) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1: a) w części dotyczącej województwa warszawskiego lp. 12 i 13 otrzymują brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 12Urząd Skarbowy w Legionowiemiasto Legionowo gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Wieliszew 13Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimmiasto Nowy Dwór Mazowiecki gminy: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Brochów, Zakroczym b) w części dotyczącej województwa bialskopodlaskiego lp. 18 zastępuje się lp. 18 i 18a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 18Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasta: Biała Podlaska, Terespol gminy: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Terespol, Tuczna, Zalesie 18aUrząd Skarbowy w Łosicachgminy: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów, Sarnaki, Stara Kornica c) w części dotyczącej województwa ciechanowskiego lp. 48, 49 i 50 zastępuje się lp. 48, 49, 50 i 51a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 48Urząd Skarbowy w Działdowiemiasto: Działdowo gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica, Rybno 49Urząd Skarbowy w Mławiemiasto: Mława gminy: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo 50Urząd Skarbowy w Płońskumiasta: Płońsk, Raciąż gminy: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Sochocin, Załuski 51aUrząd Skarbowy w Żurominiegminy: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Żuromin d) w części dotyczącej województwa kaliskiego lp. 91 zastępuje się lp. 91 i 91a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 91Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimmiasto Ostrów Wielkopolski gminy: Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice, Sośnie 91aUrząd Skarbowy w Ostrzeszowiegminy: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat, Ostrzeszów e) w części dotyczącej województwa katowickiego lp. 113 zastępuje się lp. 113 i 113a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 113Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachmiasta: Miasteczko Śląskie, Tarnowskie Góry gminy: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg, Zbrosławice 113aUrząd Skarbowy w Piekarach Śląskichmiasto Piekary Śląskie f) w części dotyczącej województwa koszalińskiego lp. 136 i 137 zastępuje się lp. 136, 137 i 137a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 136Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasto Koszalin 137Drugi Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasto Darłowo gminy: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów, Świeszyno 137aUrząd Skarbowy w Szczecinkumiasto Szczecinek gminy: Barwice, Biały Bór, Grzmiąca, Borne Sulinowo, Szczecinek g) część dotycząca województwa krakowskiego otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 138Urząd Skarbowy Kraków-Krowodrzaczęści miasta pod nazwami: Bronowice, Łobzów, Zwierzyniec gminy: Jerzmanowice-Przeginia, Skała, Sułoszowa, Trzyciąż. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od granicy administracyjnej miasta do mostu Dębnickiego, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik ulicami: Pasternik, Radzikowskiego do Ronda Bronowickiego, Armii Krajowej do przecięcia z linią kolejową Kraków - Katowice, wzdłuż tej linii do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Warszawa, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto wzdłuż linii kolejowej do skrzyżowania z ul. Kamienną, ul. Kamienną, Alejami: J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego do mostu Dębnickiego. Ulice graniczne z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. Zachodnia strona (numery parzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. Wschodnia strona (numery nieparzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. 139Urząd Skarbowy Kraków-Prądnikczęści miasta pod nazwami: Prądnik Biały, Prądnik Czerwony, gminy: Wielka Wieś, Zielonki. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto linią kolejową od skrzyżowania z ul. Langiewicza do skrzyżowania z ul. Rakowicką, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście ul. Akacjową do ul. M. Dzielskiego przez tereny zielone, do ogródków działkowych, przez ogródki działkowe do skrzyżowania z Al. Jana Pawła II, Parkiem Lotników Polskich do skrzyżowania ul. Czyżyńskiej z ul. Szenwalda, ul. Szenwalda do Al. Jana Pawła II, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z obwodnicą towarową, obwodnicą towarową do skrzyżowania z ul. Rakowicką, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta od skrzyżowania linii kolejowej Kraków - Warszawa z granicą administracyjną miasta w kierunku południowo-wschodnim do przecięcia z ul. Powstańców, ulicami: Reduta, Krzesławicką, Dobrego Pasterza do Al. Gen. Bora-Komorowskiego do skrzyżowania z ul. Akacjową. 140Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik. Urząd Skarbowy Kraków-Nowa Hutaczęści miasta pod nazwami: Bieńczyce, Grębałów, Mistrzejowice, Nowa Huta, gminy: Kocmyrzów-Luborzyca, Michałowice. 141Urząd Skarbowy Kraków-Pogórzeczęści miasta pod nazwami: Podgórze, Prokocim-Bieżanów, Wola Duchacka oraz część dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczone od zachodu ul. Zakopiańską gminy: Mogilany, Świątniki Górne. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędami Skarbowymi Kraków-Nowa Huta, Kraków-Śródmieście i Kraków-Stare Miasto nurtem rzeki Wisły, od granicy administracyjnej miasta na wschodzie, w kierunku zachodnim aż do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły, -z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wilgi do skrzyżowania z ul. Brożka, ul. Brożka, Zakopiańską do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze. 142Urząd Skarbowy Kraków-Dębnikiczęści miasta pod nazwą: Dębniki, część dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczona od wschodu ul. Zakopiańską, gminy: Czernichów, Liszki, Skawina. 143Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto gminy: Krzeszowice, Zabierzów. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od mostu Dębnickiego do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od przecięcia kolejowej obwodnicy towarowej z ul. Rakowicką, ul. Rakowicką, Lubomirskiego, Bosacką, Lubicz do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Tarnów, wzdłuż linii kolejowej do mostu na Wiśle. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. 144Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami: Czyżyny, Grzegórzki gmina Alwernia. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście wyznacza granica przebiegająca: z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta Al. Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Gen. Okulickiego, Al. Gen. Andersa, ul. Braci Schindlerów, F. Hynka, M. Dąbrowskiej, Bieńczycką do ronda Czyżyńskiego, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z: Al. Gen. Boruty-Spiechowicza, ul. Odmętową, Podbipięty, Niepokalanej Marii Panny do skrzyżowania z ul. Klasztorną, ul. Klasztorną do skrzyżowania z rzeką Wisłą. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście. 145Urząd Skarbowy w Myślenicachgminy: Dobczyce, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa 146Urząd Skarbowy w Proszowicachgminy: Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce, Iwanowice, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Słomniki 147Urząd Skarbowy w Wieliczcegminy: Biskupice, Drwinia, Gdów, Kłaj, Niepołomice, Wieliczka h) część dotycząca województwa łódzkiego otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 175Urząd Skarbowy w Głowniemiasto Głowno gminy: Głowno, Stryków 176Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść wschodnia części miasta pod nazwą Bałuty 177Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść zachodnia części miasta pod nazwą Bałuty gmina Aleksandrów Łódzki. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: Al. Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, Zgierską do północnej granicy miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty 178Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść zachodnia części miasta pod nazwą Górna 179Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść wschodnia części miasta pod nazwą Górna gmina Rzgów. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna dzieli granica wyznaczona: Al. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza od skrzyżowania z ul. Zbaraską, ul. Niższą do ul. Śląskiej, ul. Śląską do skrzyżowania z ul. Rzgowską przy torach kolejowych, ul. Rzgowską do południowej granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna. 180Urząd Skarbowy Łódź-Polesieczęść miasta pod nazwą Polesie miasto Konstantynów Łódzki 181Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą Śródmieście 182Urząd Skarbowy Łódź-Widzewczęść miasta pod nazwą Widzew gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna 183Urząd Skarbowy w Pabianicachmiasto Pabianice gmina Pabianice 184Urząd Skarbowy w Zgierzumiasta: Ozorków, Zgierz gminy: Ozorków, Parzęczew, Zgierz i) w części dotyczącej województwa olsztyńskiego lp. 195 zastępuje się lp. 195 i 195a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 195Urząd Skarbowy w Szczytniemiasto Szczytno gminy: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno, Świętajno, Wielbark 195aUrząd Skarbowy w Nidzicygminy: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo, Nidzica j) w części dotyczącej województwa szczecińskiego lp. 283 zastępuje się lp. 283 i 283a w brzmieniu: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 283Urząd Skarbowy Gryficachgminy: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów 283aUrząd Skarbowy w Kamieniu Pomorskimgminy: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Świerzno k) część dotycząca województwa wrocławskiego otrzymuje brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 321Urząd Skarbowy Wrocław-Fabrycznaczęść miasta pod nazwą Fabryczna 322Urząd Skarbowy Wrocław-Krzykiczęść miasta pod nazwą Krzyki 323Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Poleczęść miasta pod nazwą Psie Pole 324Urząd Skarbowy Wrocław-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto 325Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść wschodnia części miasta pod nazwą Śródmieście gminy: Kobierzyce, Sobótka 326Drugi Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść zachodnia części miasta pod nazwą Śródmieście. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście dzieli granica przebiegająca wzdłuż kanału Starej Odry. 327Urząd Skarbowy w Miliczugminy: Cieszków, Krośnice, Milicz 328Urząd Skarbowy w Oleśnicymiasto Oleśnica gminy: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra 329Urząd Skarbowy w Oławiemiasto Oława gminy: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna 330Urząd Skarbowy w Strzeliniegminy: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Strzelin, Wiązów, Żórawina 331Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejgminy: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska 332Urząd Skarbowy w Trzebnicygminy: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia, Żmigród 332aUrząd Skarbowy w Wołowiegminy: Brzeg Dolny, Wińsko, Wołów l) skreśla się przypis nr 1) i 2), 2) w załączniku nr 3 lp. 4 i 6 otrzymują brzmienie: Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 4Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście, ul. Krowoderskich Zuchów 2województwa: krakowskie, kieleckie, nowosądeckie, tarnowskie 6Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górna, ul. Wróblewskiego 10województwa: łódzkie, piotrkowskie, sieradzkie § 2. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr 71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629, z 1995 r. Nr 135, poz. 664 i Nr 148, poz. 723 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 105, Nr 51, poz. 219 i Nr 149, poz. 706) skreśla się § 4 i załącznik nr 6. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w. z. K. Kalicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA ORAZ ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. (Dz. U. Nr 158, poz. 813) Na podstawie art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: DZIAŁ I CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie reguluje: 1) sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, zwanej dalej "ewidencją", 2) zakres danych (informacji szczegółowych) objętych tą ewidencją, 3) sposób i terminy sporządzania terenowych i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 2. 1. Ewidencja ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego, wymiaru podatków, innych obciążeń publicznoprawnych oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej i gospodarki gruntami oraz zapewnienie ochrony interesów majątkowych stron obrotu nieruchomościami. 2. Ewidencja obejmuje dane dotyczące praw przedmiotowych i podmiotowych. W opisie przedmiotów wykorzystuje się dane gromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Informacje dotyczące praw podmiotowych wynikają z danych ujawnionych w księgach wieczystych i innych dokumentach. 3. Zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji obejmuje informacje dotyczące: 1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeśli zostały założone dla nieruchomości, w której skład wchodzą grunty, 2) budynków -ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych, 3) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i komunalnych - innych osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części, 4) miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych w pkt 3, 5) wpisu do rejestru zabytków. § 3. 1. Ewidencja obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem morza terytorialnego. 2. Ewidencja stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie. § 4. 1. Przedmiotami ewidencji są działki gruntu oraz budynki. 2. Działkę gruntu, zwaną dalej "działką", stanowi ciągły obszar gruntu, jednorodny ze względu na stan prawny. 3. Działki graniczące ze sobą można wykazywać w ewidencji gruntów, nawet gdy stanowią przedmiot tych samych praw, jeżeli: 1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach szczególnych, 2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach dotyczących stanu prawnego nieruchomości; dokumentami tymi są księgi wieczyste, zbiory dokumentów, akty notarialne, akty własności ziemi, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne, 3) ich wydzielenie jest celowe ze względu na stan faktyczny. 4. Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzekami, potokami, rowami i innymi), w razie wzajemnego przecinania się, stanowią odrębne działki, jeżeli: 1) wody powierzchniowe, z wyjątkiem płynących rurociągami lub krytymi kanałami, dzielą tereny kolejowe i drogi na odrębne działki, 2) kolej dzieli drogi na odrębne działki, 3) drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki. 5. Budynkiem, w rozumieniu rozporządzenia, jest budynek określony w przepisach prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. Za budynek uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną. 6. Lokalem w rozumieniu rozporządzenia jest lokal określony w przepisach o własności lokali. 7. Ewidencja nie obejmuje budynków: 1) położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, 2) na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. 8. Pole powierzchni działki określa się w hektarach i wykazuje z dokładnością zapisu do jednego metra kwadratowego. § 5. 1. Podmiotami ewidencji są właściciele (współwłaściciele) gruntów oraz budynków. 2. Podmiotami ewidencji są również użytkownicy (współużytkownicy) wieczyści oraz samoistni posiadacze (współposiadacze) gruntów. 3. Współwłaściciele, o których mowa w ust. 1, oraz współużytkownicy wieczyści i współposiadacze samoistni, o których mowa w ust. 2, są podmiotami ewidencjonowanymi wspólnie. 4. Podmioty ewidencji wykorzystywane są do identyfikacji gruntów oraz ich zaliczania do grup rejestrowych, o których mowa w § 25 ust. 1. § 6. 1. Prowadzenie ewidencji jest działaniem ciągłym. 2. Wojewoda, wykonując zadania organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zapewnia współdziałanie organu prowadzącego ewidencję z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, w celu zapewnienia aktualności ewidencji, racjonalnego wykorzystania zasobów osobowych i sprzętowych, właściwego zabezpieczenia zbiorów oraz sprawnej obsługi osób korzystających z ewidencji, a także ustala administratora sieci komputerowej oraz określa tryb udzielania i zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników sieci. 3. Prowadzenie ewidencji obejmuje czynności prawno-administracyjne oraz techniczne. Czynności techniczne związane są z obsługą zbiorów danych ewidencyjnych i osób korzystających z tych zbiorów. 4. Czynności techniczne wykonuje ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, zwany dalej "ośrodkiem dokumentacji". § 7. 1. Ewidencja stanowi jeden spójny system informacyjny. 2. Ewidencję prowadzi się w dostosowaniu do administracyjnego podziału kraju, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 21 ustawy. 3. Wgląd do ewidencji nie obejmuje źródłowej dokumentacji geodezyjnej. 4. Wyrysy i wypisy (wydruki) z ewidencji oraz kopie map ewidencyjnych są dokumentami urzędowymi, jeżeli zostały uwierzytelnione przez organ prowadzący ewidencję. 5. Opłaty za wydanie dokumentów wymienionych w ust. 4 stanowią środki Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. § 8. 1. Ewidencję prowadzi się w systemie informatycznym, którego podstawę stanowi komputerowa baza danych. 2. Komputerowa baza danych ewidencyjnych stanowi integralną część państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. 3. Wchodzące w skład bazy komputerowej zbiory danych podlegają archiwizacji. § 9. 1. Ewidencja zawiera dane wynikające ze stanów prawnych, a w przypadku braku tych danych, przyjmuje się dane wynikające ze stanów faktycznych. 2. Stan prawny i faktyczny dotyczy przedmiotu i podmiotu ewidencji. 3. Zapisy w ewidencji są zgodne z treścią danych, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentów uzyskanych w wyniku czynności urzędowych lub dostarczonych przez osoby zainteresowane. Rozdział 2 Podział kraju dla celów ewidencji § 10. 1. Dla założenia i prowadzenia ewidencji przyjmuje się istniejący podział obszaru kraju dla celów ewidencji, oparty na zasadniczym terytorialnym podziale państwa. 2. Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są: 1) jednostka ewidencyjna, 2) obręb, 3) działka. 3. Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie. § 11. 1. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy. 2. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego. § 12. 1. Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby. 2. Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10 000 lub 1:25 000. 3. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe. 4. Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw. 5. Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład. 6. W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu. 7. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb ewidencyjny. 8. Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej. 9. W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą działkę oznacza się nowym numerem porządkowym. Rozdział 3 Dane ewidencyjne § 13. 1. Dane ewidencyjne przechowuje się w formie komputerowych zbiorów danych opisowych oraz mapy numerycznej. 2. Zbiory główne stanowią: 1) Wykaz podmiotów oznaczony symbolem - WP, 2) Rejestr gruntów oznaczony symbolem - RG, 3) Rejestr budynków oznaczony symbolem - RB, 4) Kartoteka budynków oznaczona symbolem - KB, 5) Lista władających oznaczona symbolem - LW. 3. Zbiory pomocnicze stanowią: 1) Skorowidz działek oznaczony symbolem - SD, 2) Skorowidz adresów budynków oznaczony symbolem - SB, 3) Archiwum zapisów wycofanych oznaczone symbolem - AZ, 4) Dziennik zgłoszeń zmian oznaczony symbolem - DZ, 5) Zestawienie gruntów oznaczone symbolem - ZG. § 14. 1. Wykaz podmiotów stanowi rejestr podmiotów. Rejestr prowadzony w granicach obrębu i jednostki ewidencyjnej służy do rejestracji i identyfikacji podmiotów ewidencji wymienionych w § 5 ust. 1 i 2 oraz służy do ustalenia łącznego stanu posiadania podmiotu w obrębie i jednostce ewidencyjnej. 2. Pozycję rejestrową tworzy pozycja wykazu podmiotów. Pozycję rejestrową stanowi ewidencyjny opis podmiotu zgodny z danymi wymienionymi w § 24 ust. 2. Pozycja ta jest określona numerem, który może być użyty tylko raz dla celów identyfikacyjnych. 3. W wykazie pozycji rejestrowych właściciele lokali figurują jako współwłaściciele lub współużytkownicy wieczyści w częściach ułamkowych gruntu zabudowanego. Dane opisowe o budynku, w którym wyodrębniono lokale, znajdują się w kartotece budynku. 4. Dla każdego podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 3, tworzącego pozycję rejestrową określa się charakter współwłasności lub współużytkowania wieczystego (ułamkowa, łączna) oraz wysokość udziału we współwłasności lub współużytkowaniu. 5. Zakres informacji zawartych w wykazie podmiotów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 15. 1. Rejestr gruntów zawiera ewidencyjne opisy działek, identyfikuje te działki z określoną w rozumieniu Kodeksu cywilnego nieruchomością oraz umożliwia wyszukanie danych opisujących budynki wchodzące w skład nieruchomości. 2. Rejestr gruntów dzieli się na jednostki rejestrowe gruntów odpowiadające poszczególnym nieruchomościom położonym w granicach obrębu. 3. Jednostka rejestrowa gruntów, oznaczona identyfikatorem, zawiera informacje przedmiotowe i podmiotowe; informacje podmiotowe oznaczone są numerem pozycji rejestrowej, a informacje przedmiotowe tworzy ciąg ewidencyjnych opisów działek wchodzących w skład nieruchomości, zawierających dane wymienione w § 26 ust. 1. 4. Identyfikator jednostki rejestrowej gruntów składa się z: 1) symbolu oznaczonego literą "G", 2) numeru pozycji rejestrowej, 3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej. 5. Działki ewidencyjne, dla których stwierdza się jedynie posiadanie samoistne, wykazywane są w jednej jednostce rejestrowej gruntów dla określonej pozycji rejestrowej. 6. Zakres informacji zawartych w Rejestrze gruntów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 16. 1. Rejestr budynków zawiera dane ewidencyjne o budynkach stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności (nieruchomość budynkowa). 2. Rejestr budynków dzieli się na jednostki rejestrowe budynków, odpowiadające poszczególnym nieruchomościom budynkowym. 3. Jednostkę rejestrową budynków, oznaczoną identyfikatorem, tworzy ciąg ewidencyjnych opisów budynków wchodzących w skład jednej nieruchomości budynkowej oraz informacja o powiązaniu z działką gruntową, na której te budynki są wzniesione. 4. Identyfikator jednostki rejestrowej budynków składa się z: 1) symbolu oznaczonego literą "B", 2) numeru pozycji rejestrowej, 3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej. 5. Zakres informacji zawartych w Rejestrze budynków określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 17. 1. Kartoteka budynków zawiera dane opisujące budynki. Kartotekę budynków tworzy ciąg danych opisujących budynki, przy czym każdy opis oznaczony jest numerem działki, na której wzniesiony jest budynek w dniu założenia kartoteki, oraz kolejnym numerem budynku w ramach tej działki. 2. Zakres danych zawartych w Kartotece budynków określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 18. 1. Lista władających służy do identyfikacji osób i jednostek organizacyjnych, które na mocy odrębnych uprawnień do nieruchomości lub jej części są jej posiadaczami zależnymi. 2. Pozycję listy oznaczoną w ramach jednostki ewidencyjnej numerem porządkowym, stanowiącym numer ewidencyjny władającego, tworzy ewidencyjny opis władającego zgodny z danymi określonymi w § 24 ust. 2 oraz numer grupy (podgrupy) rejestrowej. 3. Zakres danych zawartych w Liście władających określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 19. 1. Skorowidz działek służy do identyfikacji działek z jednostką rejestrową. 2. Skorowidz adresów budynków służy do identyfikacji adresu budynku z jednostką rejestrową i działką. 3. Zakres danych zawartych w Skorowidzu działek i Skorowidzu adresów budynków określają załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia. § 20. Archiwum zapisów wycofanych obejmuje dane wycofane z ewidencji w wyniku aktualizacji i umożliwia odtworzenie dokonywanych zmian. § 21. 1. Dziennik zgłoszeń zmian służy do ewidencjonowania dokumentów i zgłoszeń stanowiących podstawę dokonywania zmian. 2. Zakres informacji zawartych w Dzienniku zgłoszeń zmian określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 22. 1. Zestawienie gruntów stanowi zbiór służący w szczególności do ustalania lub określania wymiaru obciążeń publicznoprawnych, związanych z gruntami i budynkami. 2. Zestawienie gruntów stanowi spis powierzchni ogółem i wartości wszystkich użytków i klas gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych (leśnych) i nieruchomości, z uwzględnieniem ich przynależności do poszczególnych grup rejestrowych. 3. Zestawienie gruntów sporządza się dla obrębu i jednostki ewidencyjnej. 4. Zakres danych zawartych w Zestawieniu gruntów określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 23. 1. Mapa ewidencyjna gruntów i budynków, zwana dalej "mapą ewidencyjną", przedstawia usytuowanie działek i budynków w przestrzeni. 2. Mapa ewidencyjna jest mapą numeryczną. Jej edycję stanowią mapy obrębowe o kroju arkuszowym. 3. Mapa ewidencyjna zawiera: 1) granice jednostek terytorialnego podziału państwa, 2) granice jednostek ewidencyjnych, 3) granice obrębów, 4) granice działek, 5) opis i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych, 6) opis i kontury klas gleboznawczych, 7) usytuowanie budynków, 8) stabilizowane (trwałe) punkty graniczne, 9) numery ewidencyjne działek, 10) numery porządkowe budynków, 11) numery ewidencyjne budynków, 12) numery punktów załamania linii granicznych, 13) nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych, 14) informacje porządkowe przewidziane odrębnymi przepisami. 4. Mapa ewidencyjna, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, przyjmuje skale: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. § 24. 1. Dane ewidencyjne dotyczące podmiotu (podmiotów) ewidencji stanowią: 1) określenie podmiotu, 2) numery pozycji rejestrowych, 3) rodzaj współwłasności lub współużytkowania wieczystego, 4) udział we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym, 5) numer grupy rejestrowej. 2. Określenie podmiotu ewidencji następuje przez podanie: 1) dla osób fizycznych: a) nazwiska, imion oraz imion rodziców, b) adresu stałego zamieszkania, c) identyfikatora zgodnego z systemem PESEL, 2) dla osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej: a) nazwy pełnej i skróconej, b) siedziby, c) identyfikatora zgodnego z rejestrem REGON, d) numeru rejestru podmiotów gospodarczych, 3) dla Skarbu Państwa: a) nazwy "Skarb Państwa", b) pełnej nazwy jednostki organizacyjnej, która Skarb Państwa reprezentuje, c) siedziby jednostki organizacyjnej, 4) dla gminy (związku międzygminnego): a) pełnej nazwy gminy (związku), b) siedziby gminy (związku). 3. Do określenia podmiotu ewidencji mogą być stosowane także inne systemy identyfikacyjne. § 25. 1. Ustala się następujący podział gruntów na grupy rejestrowe: 1) grupa 1 - grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste, 2) grupa 2 - grunty Skarbu Państwa przekazane w użytkowanie wieczyste, 3) grupa 3 - grunty państwowych osób prawnych, 4) grupa 4 - grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste, 5) grupa 5 - grunty gmin i związków międzygminnych, przekazane w użytkowanie wieczyste, 6) grupa 6 - grunty komunalnych osób prawnych, 7) grupa 7 - grunty osób fizycznych, 8) grupa 8 - grunty spółdzielni, 9) grupa 9 - grunty kościołów i związków wyznaniowych, 10) grupa 10 - grunty wspólnot gruntowych, 11) grupa 11 - grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich. 2. W ramach grupy 1 wyodrębnia się następujące podgrupy: 1) podgrupa 1.1 - grunty wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, 2) podgrupa 1.2 - grunty znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, 3) podgrupa 1.3 - grunty znajdujące się w zarządzie i posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, 4) podgrupa 1.4 - pozostałe grunty Skarbu Państwa. 3. W ramach grupy 4 wyodrębnia się podgrupy: 1) podgrupa 4.1 - grunty tworzące zasób gruntów komunalnych, 2) podgrupa 4.2 - grunty komunalne znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu jednostek organizacyjnych gmin i związków międzygminnych, 3) podgrupa 4.3 - pozostałe grunty gminy (związków międzygminnych). 4. W ramach grupy 7 wyodrębnia się podgrupy: 1) podgrupa 7.1 - grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych, 2) podgrupa 7.2 - grunty nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych. 5. W przypadku współwłasności grunty zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów. 6. Szczegółowe zasady zaliczenia gruntów do grup i podgrup rejestrowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 26. 1. Dane ewidencyjne działki stanowią: 1) data ostatniej weryfikacji danych, 2) identyfikator działki składający się z właściwego identyfikatora rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego, uzupełnionego numerem obrębu i numerem działki, 3) identyfikator jednostki rejestrowej, 4) numer ewidencyjny władającego, 5) opis położenia działki, 6) numer rejonu statystycznego i obwodu spisowego, 7) wartość gruntu, o ile jest znana, 8) pole powierzchni ewidencyjnej, 9) numeryczny opis granic, 10) powierzchnie użytków z podziałem na klasy gruntu, powierzchnie możliwe do wyliczenia z numerycznych opisów konturów zawartych w mapie numerycznej wyłącza się z ewidencyjnego opisu działki, 11) oznaczenie księgi wieczystej lub innego dokumentu określającego własność, 12) oznaczenie gospodarstwa rolnego (leśnego), zgodnie z danymi organu właściwego w sprawach podatkowych, 13) numer wpisu do rejestru zabytków. 2. Numeryczny opis granic działki sporządza się przy użyciu współrzędnych uzyskanych w wyniku pomiarów bezpośrednich lub fotogrametrycznych, przedstawionych w państwowym geodezyjnym układzie odniesienia. 3. Kontury użytków gruntowych i klas gleboznawczych przedstawia się w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Elementy identyfikacyjne uzyskuje się w drodze pomiarów oraz digitalizacji map analogowych lub ortofotomapy. 4. Klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich zasięgi (kontury) i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów. § 27. 1. Ze względu na sposób zagospodarowania oraz funkcję terenu, przewidzianą w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, rozróżnia się: 1) użytki rolne, 2) użytki leśne, 3) grunty zabudowane i zurbanizowane, 4) użytki ekologiczne oznaczone symbolem - E, 5) tereny różne oznaczone symbolem - Tr, 6) nieużytki oznaczone symbolem - N, 7) wody. 2. Użytki rolne dzielą się na: 1) grunty orne oznaczone symbolem - R, 2) sady oznaczone symbolem - S, 3) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł, 4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps. 3. Użytki leśne dzielą się na: 1) lasy i grunty leśne oznaczone symbolem - Ls, 2) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone symbolem - Lz. 4. Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na: 1) tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem - B, 2) tereny przemysłowe oznaczone symbolem - Ba, 3) inne tereny zabudowane oznaczane symbolem - Bi, 4) zurbanizowane tereny nie zabudowane oznaczone symbolem - Bp, 5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone symbolem - Bz, 6) użytki kopalne oznaczone symbolem - K, 7) tereny komunikacyjne; w tym: a) drogi oznaczone symbolem - dr, b) koleje oznaczone symbolem - Tk, c) inne komunikacyjne oznaczone symbolem - Ti. 5. Wody dzielą się na: 1) morskie wody wewnętrzne oznaczone symbolem - Wm, 2) wody śródlądowe płynące oznaczone symbolem - Wp, 3) wody śródlądowe stojące oznaczone symbolem - Ws, 4) rowy oznaczone symbolem - W. 6. Zurbanizowane tereny zabudowane, objęte klasyfikacją gleboznawczą, a także sady i użytki ekologiczne oznacza się w ewidencji symbolem złożonym z dwóch członów, z których pierwszy określa funkcję terenu, a drugi - rodzaj użytku, wynikający z przepisów w sprawie klasyfikacji gruntów i ustalony na obowiązującej mapie klasyfikacyjnej. Sadów i lasów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji. 7. Szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych użytków określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 28. 1. Dane ewidencyjne i opisowe budynku stanowią: 1) data ostatniej weryfikacji danych, 2) identyfikator budynku składający się z numeru działki w dacie założenia ewidencji budynkowej oraz numeru kolejnego budynku na tej działce; numer ten nie ulega zmianie przy podziałach działki, 3) aktualny numer działki, na której jest wzniesiony budynek, 4) liczba porządkowa w skorowidzu adresów, 5) numer jednostki rejestrowej z Rejestru gruntów lub Rejestru budynków, 6) numer i data wpisu do rejestru zabytków, 7) oznaczenie funkcji podstawowej budynku według wykazu kodów, 8) wartość budynku, jeżeli jest znana, 9) rok zakończenia budowy lub ostatniej modernizacji, 10) powierzchnia zabudowy w metrach kwadratowych, 11) liczba kondygnacji nadziemnych, 12) kod charakterystyki konstrukcyjno-budowlanej, 13) kod charakterystyki wyposażenia technicznego, 14) liczba lokali mieszkalnych, 15) liczba lokali o innym przeznaczeniu, 16) liczba garaży, 17) numery lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności w ramach budynków, wraz z podaniem ich funkcji i powierzchni użytkowych. 2. Kody charakterystyk budynku, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 29. 1. Ze względu na podstawową funkcję użytkową budynku ustala się następujące rodzaje budynków: 1) przemysłowe, produkcyjne i energetyczne, 2) transportu i łączności, 3) handlowe i usługowe, 4) składowe, 5) biurowe, 6) ochrony zdrowia i opieki społecznej, 7) mieszkalne, 8) oświaty, nauki, kultury i kultu religijnego, 9) produkcyjne i usługowe rolnictwa oraz gospodarcze, 10) inne. 2. Kody funkcji budynków określa się zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych (KRŚT), wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. DZIAŁ II PROWADZENIE EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW Rozdział 1 Przepisy ogólne § 30. 1. Przy prowadzeniu ewidencji wykorzystuje się dokumentację geodezyjną, która powstaje w wyniku pomiarów kraju wykonywanych na zlecenie państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej, czynności organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego oraz czynności osób realizujących swoje prawa związane z gruntem, budynkami lub lokalami. 2. Dane zawarte w ewidencji podlegają zmianie z urzędu lub na wniosek osób wymienionych w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 ustawy. 3. Zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów normatywnych. 4. Wprowadzenie zmian na podstawie dokumentów nie wymienionych w ust. 3 oraz sprostowanie błędów i omyłek w ewidencji odbywa się w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. § 31. 1. Prowadzenie ewidencji polega na podejmowaniu czynności związanych z zapewnieniem zgodnego z przepisami jej funkcjonowania, wydawaniu decyzji administracyjnych w zakresie przewidzianym w rozporządzeniu oraz podejmowaniu działań modernizacyjnych ewidencji. 2. Ewidencję zmodernizowaną lub założoną na podstawie niniejszego rozporządzenia prowadzi się w odniesieniu do poszczególnych obrębów. § 32. 1. Do zadań związanych z prowadzeniem ewidencji należą: 1) zakładanie ewidencji, 2) modernizacja ewidencji, 3) gromadzenie i aktualizacja danych o gleboznawczej klasyfikacji gruntów, 4) wprowadzanie zmian w ewidencji, 5) przeprowadzanie postępowania ewidencyjnego, 6) obsługa osób korzystających z ewidencji, 7) zarządzanie systemem informatycznym i utrzymywanie jego gotowości do przekazywania danych, 8) archiwizacja danych. 2. Zbiory danych poszczególnych jednostek ewidencyjnych wchodzą do lokalnej bazy danych krajowego systemu informacji o terenie. § 33. W celu założenia lub modernizacji ewidencji organ prowadzący ewidencję wydaje wykonawcom geodezyjnych prac terenowych imienne upoważnienia do wykonywania czynności z tym związanych. Rozdział 2 Założenie ewidencji § 34. 1. Założenie ewidencji polega na wykonaniu czynności techniczno-administracyjnych, związanych z utworzeniem zbiorów głównych i pomocniczych oraz pozyskaniem po raz pierwszy danych niezbędnych do tego celu. 2. Ewidencję zakłada się, jeżeli: 1) ewidencja gruntów i budynków nie była założona w dniu wejścia w życie rozporządzenia, 2) ewidencja gruntów była założona, lecz ocena stanu technicznego wykazała brak jej przydatności dla celów modernizacji. § 35. 1. Rozpoczęcie prac związanych z założeniem ewidencji poprzedza opracowanie i zatwierdzenie projektu: 1) założenia ewidencji budynków i modernizacji istniejącej ewidencji gruntów albo 2) założenia ewidencji gruntów i budynków. 2. Projekt modernizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonuje się na zasadach określonych w § 40. 3. Organ prowadzący ewidencję opracowuje projekt i przedstawia go wojewodzie do zatwierdzenia. Zatwierdzenie odbywa się w drodze rozporządzenia opublikowanego w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 4. Zatwierdzony projekt stanowi podstawę do przystąpienia do czynności związanych z ustaleniem wykonawcy przewidzianych w nim prac. 5. Zawiadomienia o projektowanym terminie przystąpienia do zakładania ewidencji i zakresie prac dokonuje się przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób ogłaszania. § 36. 1. Założenie ewidencji wymaga opracowania operatu ewidencyjnego złożonego z: 1) komputerowych zbiorów danych, 2) operatu opisowo-kartograficznego, 3) operatu geodezyjno-prawnego. 2. Operat opisowo-kartograficzny jest standaryzowanym wydrukiem zawierającym połączone zawartości komputerowych zbiorów głównych i pomocniczych, w formie konwencjonalnych rejestrów i mapy. 3. Operat opisowo-kartograficzny prowadzi się w dostosowaniu do zachodzących zmian. 4. Operat geodezyjno-prawny jest zbiorem dowodów dokumentujących pierwotne wpisy do komputerowych zbiorów danych i podlega bieżącej aktualizacji w tej części, która dotyczy uzasadnień opisów ewidencyjnych. Operat jest przechowywany w ośrodku dokumentacji. § 37. 1. Przy założeniu ewidencji stan prawny nieruchomości wykazuje się na podstawie ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów. 2. Stan prawny nieruchomości, która nie ma założonej księgi wieczystej ani zbioru dokumentów, może być wykazany na podstawie: 1) prawomocnych orzeczeń sądowych, 2) ostatecznych decyzji administracyjnych, 3) czynności prawnych dokonywanych w formie aktów notarialnych, 4) spisanych umów i ugód w postępowaniu sądowym i administracyjnym, 5) innych dokumentów posiadających moc dowodową dla ustalenia prawa własności lub władania. 3. Stwierdzenia stanu prawnego dokonuje się z uwzględnieniem dokumentów udostępnionych przez zainteresowanych. 4. Dokumenty potwierdzające stan prawny nieruchomości oraz protokoły i inne materiały o charakterze dowodowym, które powstały w trakcie czynności geodezyjno-prawnych, gromadzi się w zbiorze dowodów operatu geodezyjno-prawnego. § 38. 1. Przebieg granic ustala się na postawie dokumentacji geodezyjnej sporządzonej w postępowaniu: 1) rozgraniczeniowym, 2) podziałowym (administracyjnym, sądowym), 3) scaleniowym i wymiany gruntów, 4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, 5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych, 6) uwłaszczeniowym i innych postępowaniach administracyjnych, 7) innym dopuszczonym na podstawie przepisów zarządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5 sierpnia 1996 r. w sprawie rozgraniczania nieruchomości (Monitor Polski Nr 50, poz. 469). 2. Nie wymienione w ust. 1 granice ustalone w oparciu o zgodne oświadczenie woli osób zainteresowanych w procesie zakładania i modernizacji ewidencji są granicami uznawanymi za zgodne ze stanem prawnym. 3. Szczegółowe zasady i sposób ustalenia granic przy pracach związanych z założeniem i modernizacją ewidencji gruntów określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. § 39. 1. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega wyłożeniu do wglądu osób zainteresowanych, przez okres co najmniej 7 dni. O wyłożeniu operatu zawiadamia się przez wywieszenie zawiadomienia na tablicy ogłoszeń organu prowadzącego ewidencję i właściwego miejscowo urzędu gminy. 2. Podmiotom ewidencji doręcza się zawiadomienie o wyłożeniu projektu operatu opisowo-kartograficznego. Zawiadomienie powinno w szczególności zawierać informacje dotyczące: 1) założenia nowej ewidencji, 2) miejsca i terminu wyłożenia projektu operatu, 3) możliwości sprawdzenia danych ujawnionych w opracowanym projekcie operatu opisowo-kartograficznego i konsekwencji ich niesprawdzenia, 4) sporządzenia protokołu wyłożenia projektu operatu, 5) pouczenia, że niestawienie się w terminie i miejscu określonym w zawiadomieniu nie stanowi przeszkody dla ujawnienia danych w operacie opisowo-kartograficznym. 3. Protokół wyłożenia, sporządzany dla obrębu, powinien w szczególności zawierać: 1) datę i miejsce sporządzenia oraz oznaczenie obrębu i jednostki ewidencyjnej, 2) dane jednostki rejestrowej z opracowanego projektu operatu opisowo-kartograficznego, 3) oznaczenie osób zainteresowanych, wraz z adnotacją o ich stawieniu się lub niestawieniu się, 4) zgłoszone uwagi i wnioski lub adnotacje o ich niezgłoszeniu oraz adnotacje o przedłożonych dokumentach i podpis osoby sprawdzającej, 5) stanowisko organu prowadzącego ewidencję o zasadności zgłoszonych uwag i wniosków, 6) potwierdzenie wprowadzenia zmian do projektu operatu opisowo-kartograficznego, 7) oznaczenie i podpis osoby sporządzającej protokół wyłożenia. 4. Protokół wyłożenia dołącza się do projektu operatu geodezyjno-prawnego. 5. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega zatwierdzeniu przez organ prowadzący ewidencję gruntów. Podjęcie decyzji w tej sprawie poprzedza techniczna kontrola całości dokumentacji tworzącej ewidencję, przeprowadzona przez ośrodek dokumentacji. 6. Decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu operatu opisowo-kartograficznego podaje się do wiadomości zainteresowanym przez jej wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu oraz właściwego miejscowo urzędu gminy na okres 14 dni, a także przez podanie informacji w tej sprawie do wiadomości publicznej w sposób przyjęty w danej miejscowości. Decyzję podaje się ponadto do wiadomości publicznej w drodze obwieszczenia ogłoszonego w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 7. Ostateczna decyzja w sprawie zatwierdzenia operatu opisowo-kartograficznego stanowi podstawę do wykonania przez ośrodek dokumentacji następujących czynności: 1) umieszczenia na dokumentach tego operatu adnotacji o ich zatwierdzeniu, 2) przyjęcia operatu geodezyjno-prawnego, operatu opisowo-kartograficznego oraz komputerowych zbiorów danych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. 8. Ośrodek dokumentacji przekazuje organowi prowadzącemu ewidencję kopie dokumentów operatu opisowo-kartograficznego i geodezyjno-prawnego oraz komputerowych zbiorów danych, w zakresie ustalonym przez wojewodę. Z czynności przekazania sporządza się protokół. Rozdział 3 Modernizacja ewidencji § 40. 1. W celu systematycznej poprawy obsługi osób korzystających z ewidencji przeprowadza się jej modernizację w sposób zapewniający ciągłe funkcjonowanie. 2. Modernizacja ma na celu w szczególności: 1) zmianę techniki prowadzenia ewidencji, 2) ujednolicenie zakresu informacyjnego ewidencji i dostosowanie go do przepisów niniejszego rozporządzenia, 3) udokumentowanie przebiegu granic, 4) stworzenie warunków do współdziałania z systemem ksiąg wieczystych, 5) usprawnienie obsługi systemu podatkowego, zagospodarowania przestrzennego i statystyki publicznej. 3. Zmiana techniki prowadzenia ewidencji polega na: 1) wprowadzeniu systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie danymi, opartego na jednolitych standardach, 2) przejściu na komputerowe zbiory danych, 3) pełnym zintegrowaniu mapy z danymi opisowymi, 4) wprowadzeniu urzędowego postępowania zabezpieczającego wiarygodność danych, 5) założeniu komputerowych zbiorów danych archiwalnych, 6) wprowadzeniu operatu opisowo-kartograficznego dla udokumentowania stanów komputerowej bazy danych i umożliwienia bezpośredniego wglądu w ewidencję. § 41. Modernizację ewidencji przeprowadza się etapami określonymi w załączniku nr 13 do rozporządzenia. § 42. Wyniki kolejnych etapów modernizacji ewidencji, w tej ich części, która nie wiąże się z zakładaniem ewidencji budynków, nie podlegają wyłożeniu do publicznego wglądu. Rozdział 4 Postępowanie ewidencyjne § 43. 1. Postępowanie ewidencyjne stanowi zespół działań podejmowanych przez organ prowadzący ewidencję oraz ośrodek dokumentacji w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania ewidencji. 2. Postępowanie ewidencyjne obejmuje: 1) weryfikację danych, 2) archiwizację danych, 3) ochronę danych, 4) utrzymywanie łączności operacyjnej, 5) inne czynności, w dostosowaniu do warunków lokalnych. § 44. 1. Weryfikacja danych obejmuje: 1) sprawdzenie zgodności danych jednostki rejestrowej z treścią dokumentów dotyczących tej jednostki, zawartych w zbiorze dowodów, 2) porównanie zgodności danych dotyczących jednostki rejestrowej z wpisami zawartymi w księdze wieczystej, dotyczącej tej jednostki, 3) sprawdzenie zgodności wartości podanych w opisie przedmiotu z dokumentami źródłowymi, 4) porównanie treści mapy i sytuacji terenowej, w tym przedstawionej na zdjęciach lotniczych i stwierdzonej w trakcie inspekcji terenowych. 2. Weryfikację wykonuje się wyrywkowo w trybie kontroli doraźnych i kompleksowo co najmniej raz na 10 lat. 3. Wykonanie weryfikacji kompleksowych zapewnia organ prowadzący ewidencję. 4. Kontrole doraźne wykonuje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej. 5. Datę weryfikacji danych odnotowuje się w objętych sprawdzeniem opisach ewidencyjnych. § 45. 1. Archiwizacja danych ewidencyjnych należy do zakresu obowiązków ośrodka dokumentacji. 2. Akta archiwalne ewidencji, o których mowa w art. 40 ust. 4 ustawy, stanowią: 1) operat gleboznawczej klasyfikacji gruntów, 2) roczniki zdezaktualizowanych operatów opisowo-kartograficznych, 3) roczne tabulogramy Dziennika zgłoszeń zmian. 3. Archiwum użytkowe służące do obsługi osób korzystających z ewidencji stanowią: 1) operat geodezyjno-prawny, 2) operat ewidencyjny, 3) Archiwum zapisów wycofanych. 4. W komputerowej bazie danych ewidencyjnych archiwizacji podlegają: 1) określenia podmiotów ewidencji, 2) oznaczenia (identyfikatory) ewidencyjne, 3) oznaczenia ksiąg wieczystych albo zbiorów dokumentów, 4) numeryczne opisy granic działek, 5) wartości nieruchomości, 6) powierzchnie działek. 5. Dzienniki zgłoszeń zmian prowadzi się systemem rocznym, zamyka się protokolarnie na dzień 31 grudnia każdego roku i przekazuje się do archiwum zakładowego ośrodka dokumentacji po upływie trzech lat od ich zamknięcia. § 46. 1. Baza danych podlega ochronie przed ingerencją zewnętrzną i zniszczeniem. 2. Ośrodek dokumentacji, realizujący zadania związane z krajowym systemem informacji o terenie, wprowadza dane do ewidencyjnych zbiorów komputerowych. 3. Imiennego upoważnienia wymaga wykonywanie czynności: 1) wprowadzenia lub wymiany danych powiązanych przestrzennie z innymi danymi, 2) scalenia wprowadzonych danych ze zbiorami istniejącymi, 3) korygowania elementów kontrolnych, 4) archiwizacji danych zdezaktualizowanych, 5) odnotowania wpisu. 4. Upoważnienia, o których mowa w ust. 3, wydaje i rejestruje właściwy miejscowo organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej. 5. Kopie komputerowych zbiorów danych przechowuje się w wojewódzkim ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. § 47. Przy przekazywaniu danych środkami łączności komputerowej stosuje się obowiązujący standard wymiany informacji geodezyjnych. Rozdział 5 Obsługa użytkownika ewidencji § 48. 1. Dokumentację operacyjną ewidencji stanowią: 1) komputerowe zbiory danych, 2) operat opisowo-kartograficzny, 3) zbiory dowodów wpisów, 4) archiwum zapisów wycofanych. 2. Operatem opisowo-kartograficznym dysponuje organ prowadzący ewidencję. Pozostałe składniki dokumentacji operacyjnej znajdują się w ośrodku dokumentacji. § 49. 1. Zmianą w ewidencji jest każda zmiana stanu faktycznego lub stanu prawnego działek i budynków w zakresie danych ewidencyjnych. 2. Organ prowadzący ewidencję rejestruje zgłoszenie zmian objętych ewidencją. 3. Zgłoszenie wymaga formy pisemnej. 4. Za przyjęcie zgłoszonych zmian nie pobiera się opłat. § 50. Uwzględnione w ewidencji zmiany ośrodek dokumentacji odnotowuje przez uzupełnienie zgłoszenia zmiany numerem jednostki rejestrowej (osoby lub działki), której konkretnie zmiana dotyczyła, oraz daty wprowadzenia zmiany do bazy danych. Dla zmian nie uwzględnionych ośrodek dokumentacji przygotowuje dokumenty niezbędne do podjęcia przez organ prowadzący ewidencję stosownej decyzji. § 51. O zmianach w ewidencji organ prowadzący ewidencję zawiadamia: 1) osoby zainteresowane, 2) właściwy organ w sprawach podatków: rolnego, leśnego i od nieruchomości, 3) właściwy miejscowo sąd rejonowy prowadzący księgi wieczyste w przypadku zmian dotyczących oznaczenia nieruchomości, 4) właściwe miejscowo organy statystyczne w zakresie zmian w cechach adresowych nieruchomości oraz dopisywanych i wykreślanych w ewidencji budynków. § 52. 1. Organ prowadzący ewidencję udziela informacji z zakresu ewidencji. 2. Udzielanie informacji polega na ustnym przekazaniu wiadomości uzyskanych z komputerowych zbiorów danych bądź na umożliwieniu zainteresowanym wglądu do operatu opisowo-kartograficznego. § 53. 1. Organ prowadzący ewidencję uwierzytelnia wypis i wyrys oraz kopię mapy ewidencyjnej przez opatrzenie ich stosowną klauzulą. 2. Treść i formę wypisu i wyrysu oraz treść klauzul związanych z uwierzytelnianiem określa załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 54. Ośrodek dokumentacji realizuje zamówienia na udostępnianie nietypowych zestawień danych ewidencyjnych, w tym na mapy ewidencyjne, na uzgodnionych z zamawiającym warunkach umownych. § 55. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją sporządza organ prowadzący ewidencję, który przesyła je do właściwego miejscowo organu państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej. § 56. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją stanowią: 1) wykaz gruntów na dzień 1 stycznia każdego roku, 2) wykaz budynków na dzień 1 stycznia każdego roku. 2. Wykazy sporządza państwowa służba geodezyjna i kartograficzna w terminach: 1) dla gmin do dnia 1 lutego każdego roku, 2) dla województwa do dnia 15 marca każdego roku, 3) dla kraju do dnia 15 kwietnia każdego roku. 3. W terenowych i krajowych zestawieniach zbiorczych wykazuje się powierzchnie geodezyjne. 4. Szczegółowe zasady sporządzania urzędowych zestawień zbiorczych regulują odrębne przepisy. § 57. 1. Wykaz gruntów sporządza się według grup i podgrup rejestrowych. 2. Pole powierzchni w wykazie gruntów określa się z dokładnością do jednego hektara. 3. Wykaz gruntów zawiera powierzchnie gruntów oraz użytków gruntowych określonych w § 27. § 58. 1. Wykaz budynków, o których mowa w § 16, sporządza się według grup rejestrowych wyszczególnionych w § 25. 2. Wykaz budynków, o których mowa w § 17, sporządza się według funkcji podstawowych wymienionych w § 29. DZIAŁ III PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE § 59. Do czasu założenia ewidencji na zasadach, o których mowa w § 30-58, ewidencja prowadzona jest zarówno na podstawie komputerowych zbiorów danych oraz operatu istniejącej ewidencji. Czynności techniczne związane z prowadzeniem ewidencji założonej przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia wykonuje się na dotychczasowych zasadach. § 60. Operat ewidencyjny podlega odnowieniu tylko w przypadku stwierdzonej utraty czytelności. Część opisową operatu sporządza się wówczas w systemie informatycznym, o którym mowa w § 8. § 61. Prowadzenie ewidencji założonej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia odbywa się na podstawie dotychczasowych przepisów, z tym że istniejącą ewidencję należy dostosować do przepisów § 25 i 27 w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. § 62. 1. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu ośrodek dokumentacji wprowadza system informatyczny, tworzy komputerowe zbiory danych i przygotowuje dla organu prowadzącego ewidencję dokumenty, o których mowa w § 39 ust. 8. 2. W przypadku założenia ewidencji budynków obsługę techniczną powierza się ośrodkowi dokumentacji. § 63. Do czasu określenia przez Głównego Geodetę Kraju, w trybie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jednolitego układu odniesień przestrzennych PSWG 92, właściwego dla prac geodezyjnych i kartograficznych objętych krajowym systemem informacji o terenie, przepisy § 26 ust. 2 można stosować do układów strefowych "65" i lokalnych, jeżeli są znane ich związki matematyczne bądź współczynniki transformacyjne związane z elipsoidą Krasowskiego. § 64. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze sporządza się w nowym układzie grup rejestrowych, poczynając od 31 grudnia 1998 r. 2. Wykaz budynków, o którym mowa w § 58, sporządza się w sposób określony w ust. 1, z ograniczeniem do obszarów, dla których założono już Rejestr budynków lub Kartotekę budynków. § 65. 1. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą moc: 1) rozporządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Dz. U. Nr 27, poz. 159 i z 1962 r. Nr 41, poz. 194), 2) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 29 lipca 1955 r. w sprawie wzorów zgłaszania zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Monitor Polski Nr 71, poz. 894), 3) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 13 maja 1960 r. w sprawie wprowadzenia do ewidencji gruntów zmian we władaniu gruntami (Monitor Polski Nr 46, poz. 222, z 1962 r. Nr 48, poz. 234, z 1964 r. Nr 17, poz. 80, z 1965 r. Nr 69, poz. 400 i z 1967 r. Nr 47, poz. 235 oraz z 1970 r. Nr 42, poz. 319), 4) zarządzenie Ministrów Gospodarki Komunalnej oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 2 marca 1963 r. w sprawie wprowadzania do ewidencji gruntów zmian powstałych w wyniku zalesienia gruntów nieleśnych w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 26 i 27 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o zagospodarowaniu lasów i nieużytków nie stanowiących własności Państwa oraz niektórych lasów i nieużytków państwowych (Dz. Urz. Ministerstwa Rolnictwa Nr 6, poz. 23 oraz Dz. Urz. Ministerstwa Gospodarki Komunalnej Nr 7, poz. 45). 5) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (Monitor Polski Nr 11, poz. 98 i z 1988 r. Nr 7, poz. 62). 2. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych niniejszym rozporządzeniem do istniejących operatów ewidencji gruntów stosuje się przepisy, o których mowa w ust. 1 pkt 5. § 66. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: w z. J. Kalisz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załączniki do rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 813) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO GRUP I PODGRUP REJESTROWYCH 1. Grupę 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste, a także grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. 1. 1. Podgrupę 1 grupy 1 stanowią grunty przejęte przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299, Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496) oraz grunty nabyte przez tę Agencję w drodze umów prawa cywilnego, które zgodnie z art. 12 wyżej wymienionej ustawy tworzą Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa. W szczególności podgrupa ta obejmuje grunty Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa: 1) oddane w dzierżawę i najem, 2) oddane na czas oznaczony administratorowi w celu gospodarowania, 3) użytkowane bezumownie lub odłogowane. 1. 2. Podgrupę 2 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w posiadaniu tej jednostki organizacyjnej. 1. 3. Podgrupę 3 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, znajdujące się w zarządzie, użytkowaniu lub posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 1. 4. Podgrupę 4 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa nie objęte podgrupami 1.1, 1.2, 1.3, w tym: 1) administrowane przez organy administracji rządowej, 2) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych na podstawie dokumentów prawem przewidzianych, innych niż umowa o oddaniu gruntów w użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego prawa, 3) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych, nie legitymujących się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie prawem przewidzianym. Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 2. Grupę 2 stanowią grunty Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego osób prawnych i osób fizycznych. 3. Grupę 3 stanowią grunty, które są własnością państwowych osób prawnych, z wyłączeniem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób. 4. Grupę 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste, oraz grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w samoistnym posiadaniu gminnych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej. 4. 1. Podgrupę 1 grupy 4 stanowią grunty tworzące zasób gruntów komunalnych, tymczasowo użytkowane przez osoby fizyczne i prawne na podstawie umów dzierżawy, najmu, użyczenia. 4. 2. Podgrupę 2 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych: 1) przekazane w zarząd komunalnym jednostkom organizacyjnym, nie posiadającym osobowości prawnej, lub znajdujące się w posiadaniu tych jednostek organizacyjnych, 2) przekazane sołectwom na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253, Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r, Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496). Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące się w samoistnym posiadaniu komunalnych jednostek organizacyjnych, nie posiadających osobowości prawnej. 4. 3. Podgrupę 3 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych: 1) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych na podstawie dokumentów prawem przewidzianych innych niż umowa o oddaniu gruntów w użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego prawa, 2) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych, nie legitymujących się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie przewidzianej prawem. 5. Grupę 5 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, będące przedmiotem użytkowania wieczystego osób prawnych i osób fizycznych. 6. Grupę 6 stanowią grunty, które są własnością komunalnych osób prawnych, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób. 7. Grupę 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, w tym: 1) stanowiące własność tych osób, 2) grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu osób fizycznych. Do grupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela i nieznanego posiadacza. 7. 1. Podgrupę 1 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, wchodzące w skład gospodarstw rolnych w rozumieniu przepisów podatkowych. 7. 2. Podgrupę 2 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych, w rozumieniu przepisów podatkowych. 8. Grupę 8 stanowią grunty, które są własnością spółdzielni i ich związków, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu spółdzielni i ich związków. 9. Grupę 9 stanowią grunty, które są własnością kościołów i związków wyznaniowych, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu kościołów i związków wyznaniowych. 10. Grupę 10 stanowią grunty uznane w trybie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) za wspólnoty gruntowe oraz grunty stanowiące użytki rolne i leśne nie ustalonego właściciela, znajdujące się we wspólnym samoistnym posiadaniu mieszkańców wsi. 11. Grupę 11 stanowią grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób. 12. Grunty należące do podmiotu ewidencjonowanego wspólnie zalicza się do odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów. Załącznik nr 11 SZCZEGÓŁOWE ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO POSZCZEGÓLNYCH UŻYTKÓW GRUNTOWYCH 1. Użytki rolne 1. 1. Grunty orne Do gruntów ornych zalicza się grunty zasiane lub zasadzone ziemiopłodami rolniczymi lub ogrodniczymi, a także ugory, odłogi, plantacje chmielu, szkółki drzew ozdobnych i krzewów, ogrody działkowe, szklarnie i inspekty. 1. 2. Sady Do sadów zalicza się grunty o powierzchni co najmniej 0,1000 ha zasadzone drzewami i krzewami owocowymi o zwartym nasadzeniu (minimum 600 drzew lub 200 krzewów na 1 ha), szkółki drzew i krzewów owocowych oraz winnice. 1. 3. Łąki trwałe Do łąk trwałych zalicza się grunty pokryte zwartą wieloletnią roślinnością, złożoną z licznych gatunków traw, roślin motylkowych i ziół, tworzących ruń łąkową, systematycznie koszoną, a w rejonach górskich - hale i połoniny z zasady koszone. 1. 4. Pastwiska trwałe Do pastwisk trwałych zalicza się grunty pokryte podobną jak na łąkach roślinnością, z reguły wypasane, a w rejonach górskich hale i połoniny, które z zasady nie są koszone, lecz wypasane. 2. Grunty leśne 2. 1. Lasy i grunty leśne Do gruntów leśnych zalicza się grunt: 1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,1000 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony: a) przeznaczony do produkcji leśnej lub b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo c) wpisany do rejestru zabytków, 2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane na potrzeby gospodarki leśnej: linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne. 2. 2. Grunty zadrzewione i zakrzewione Gruntami zadrzewionymi i zakrzewionymi są grunty porośnięte roślinnością leśną, których powierzchnia jest niższa od 0,1000 ha, a także: 1) kępy olszyn, brzóz i innych drzew i krzewów o niecałkowitym pokryciu terenu, występujące zazwyczaj wśród użytków zielonych, 2) tereny torfowisk, pokrytych częściowo kępami krzewów i drzew karłowatych, 3) grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami wierzb w dolinach rzek i obniżeniach terenu, 4) przylegające do wód powierzchniowych grunty porośnięte drzewami lub krzewami, stanowiące biologiczną strefę ochronną cieków i zbiorników wodnych, 5) jary i wąwozy pokryte drzewami i krzewami w sposób naturalny lub sztuczny w celu zabezpieczenia przed erozją, 6) stare wysypiska kamieni i gruzowiska pozagrodowe porośnięte drzewami i krzewami, 7) tereny nieczynnych cmentarzy, poza zwartymi kompleksami lasów, wykazywane dotychczas w ewidencji gruntów jako lasy, 8) grunty pod parkami wiejskimi, stanowiące zbiorowiska drzew i krzewów. 3. Grunty zabudowane i zurbanizowane 3. 1. Tereny mieszkaniowe Do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.) oraz grunty zajęte pod budynki gospodarcze (kotłownie, komórki, garaże, szopy, stodoły, wiaty, spichlerze, budynki inwentarskie itp.), a także ogródki przydomowe. 3. 2. Tereny przemysłowe Do terenów przemysłowych zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia służące produkcji przemysłowej, a także ujęcia wody, oczyszczalnie ścieków, stacje transformatorowe, hałdy i wysypiska, urządzenia magazynowo-składowe, bazy transportowe i remontowe itp. 3. 3. Tereny zabudowane inne Do terenów zabudowanych innych zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia związane z administracją, służbą zdrowia, handlem, kultem religijnym, rzemiosłem, usługami, nauką, oświatą, kulturą i sztuką, wypoczynkiem, łącznością itp., czynne cmentarze, grzebowiska zwierząt oraz inne grunty zabudowane, nie wymienione w pkt 4.1 i 4.2. 3. 4. Zurbanizowane tereny nie zabudowane Do zurbanizowanych terenów nie zabudowanych zalicza się grunty nie zabudowane, ale przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Zasięg tego użytku przyjmuje się z miejscowego planu zagospodarowania. 3. 5. Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe Do terenów rekreacyjno-wypoczynkowych zalicza się: 1) ośrodki wypoczynkowe, tereny zabaw dziecięcych, plaże, urządzone parki, skwery, zieleńce (poza pasami ulic), 2) tereny o charakterze zabytkowym: ruiny zamków, grodziska, kurhany, pomniki przyrody itp., 3) tereny sportowe: stadiony, boiska sportowe, skocznie narciarskie, tory saneczkowe, strzelnice sportowe, kąpieliska itp., 4) tereny spełniające funkcje rozrywkowe: lunaparki, wesołe miasteczka itp., 5) ogrody zoologiczne i botaniczne, 6) tereny ochrony roślinnej nie zaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych. 3. 6. Użytki kopalne Do użytków kopalnych zalicza się grunty zajęte przez czynne odkrywkowe kopalnie węgla, siarki, gipsu, rud, żwiru, piasku, gliny, torfu, kamienia i innych kopalin. 3. 7. Tereny komunikacyjne, w tym: 3. 7.1. Drogi Do dróg zalicza się grunty pod drogami, które ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na: 1) drogi krajowe, 2) drogi wojewódzkie, 3) drogi gminne oraz lokalne, 4) drogi zakładowe, 5) ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w pkt 1-4, należące do tej samej kategorii co drogi, 6) drogi ogólnodostępne nie zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych, 7) autostrady płatne i drogi ekspresowe płatne, 8) drogi prywatne. Do dróg krajowych zalicza się drogi o znaczeniu ogólnokrajowym, obronnym, łączące stolicę z miastami wojewódzkimi i stanowiące najważniejsze połączenia międzywojewódzkie, a także o istotnym znaczeniu gospodarczym i turystycznym. Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi stanowiące połączenia (inne niż krajowe) między miastami, gminami, wsiami, portami, stacjami kolejowymi i między dzielnicami w miastach. Do dróg gminnych oraz lokalnych miejskich zalicza się pozostałe drogi na terenie gmin i miast, stanowiące uzupełniającą sieć służącą miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg zakładowych. Zaliczenie do dróg krajowych, wojewódzkich i gminnych odbywa się na podstawie odrębnych przepisów. Do dróg zakładowych zalicza się: 1) ogólnodostępne drogi stanowiące dojazdy od dróg krajowych wojewódzkich, gminnych, lokalnych miejskich do gruntów określonych jednostek gospodarczych, 2) place pod dworcami kolejowymi, autobusowymi, portami, dworcami lotniczymi oraz ogólnodostępne dojazdy do ramp wyładowczych i placów składowych. Do dróg ogólnodostępnych (nie zaliczonych do żadnej kategorii dróg publicznych) zalicza się drogi osiedlowe, dojazdowe do gruntów rolnych, lasów (drogi polne), drogi wiejskie, ulice, place i ciągi piesze. Do autostrad płatnych i dróg ekspresowych płatnych zalicza się drogi, o których mowa w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). Drogi prywatne, które stanowią integralną część działki albo spełniają funkcję dojazdu do określonej działki, nie są wykazywane w ewidencji. Wyjątek stanowią drogi prywatne utwardzone, które należy zmierzyć i wykazywać jako szczegół sytuacyjny (odrębny użytek). 3. 7.2. Tereny kolejowe Do terenów kolejowych zalicza się grunty zajęte pod obiekty, budowle i inne urządzenia przeznaczone do wykonywania i obsługi ruchu kolejowego (torowiska kolejowe, stacje, rampy, magazyny, bocznice kolejowe itp.). 3. 7.3. Inne tereny komunikacyjne Do innych terenów komunikacyjnych zalicza się grunty zajęte pod: 1) porty lotnicze i inne budowle oraz urządzenia służące komunikacji lotniczej, 2) urządzenia portowe, przystanie, obiekty i budowle służące komunikacji wodnej, 3) naziemne obiekty, budowle i urządzenia górskich kolei linowych, 4) torowiska tramwajowe poza pasami ulic i dróg, a także obiekty i urządzenia związane z komunikacją miejską, 5) urządzone parkingi, poza lasami państwowymi, dworce autobusowe. 4. Użytki ekologiczne Do użytków ekologicznych zalicza się zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, takich jak naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne "oczka wodne", kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nie użytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce itp. Użytki ekologiczne przyjmuje się na podstawie rozporządzenia odpowiedniego wojewody, zgodnie z art. 32 ustawy o ochronie przyrody. 5. Tereny różne Do terenów różnych zalicza się wszystkie pozostałe tereny, których nie można zaliczyć do innych rodzajów użytków, takich jak: 1) grunty przeznaczone do rekultywacji, 2) wały ochronne nie przystosowane do ruchu kołowego, 3) tereny zamknięte, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, 4) grunty położone na obszarach Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, wyłączone z produkcji leśnej. Do terenów przeznaczonych do rekultywacji zalicza się zdegradowane lub zdewastowane grunty, takie jak: nieczynne hałdy, wysypiska, zapadliska i wyrobiska, tereny po działalności przemysłowej, nieczynne kopalnie odkrywkowe oraz ich obrzeża, miejsca po wydobyciu piasku, gliny, a także po poligonach wojskowych, dla których opracowano projekty rekultywacji. 6. Nieużytki Do nieużytków zalicza się nie zakwalifikowane do użytków ekologicznych: 1) bagna (błota, kąpieliska, trzęsawiska, moczary, rojsty), 2) piaski (piaski ruchome, plaże nie urządzone, piaski nadbrzeżne, wydmy), 3) naturalne utwory fizjograficzne (urwiska, strome stoki, uskoki, skały, rumowiska), 4) wyrobiska po wydobywaniu kamienia, wapieni (wapienniki), piasku, żwiru i gliny. 7. Wody 7. 1. Morskie wody wewnętrzne 1. Morskimi wodami wewnętrznymi są: 1) część Jeziora Nowowarpieńskiego i część Zalewu Szczecińskiego, wraz ze Świną i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdująca się na wschód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, oraz rzeka Odra pomiędzy Zalewem Szczecińskim a wodami portu Szczecin, 2) część Zatoki Gdańskiej zamknięta linią podstawową biegnącą od punktu o współrzędnych 54° 37'36'' szerokości geograficznej północnej i 18° 49'18'' długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Helskiej) do punktu o współrzędnych 54° 22'12'' szerokości geograficznej północnej i 19° 21'00'' długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Wiślanej), 3) część Zalewu Wiślanego znajdująca się na południowy zachód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie, 4) wody portów określone od strony morza linią łączącą najdalej wysunięte w morze stałe urządzenia portowe, stanowiące integralną część systemu portowego. 7. 2. Wody śródlądowe płynące Do wód śródlądowych płynących zalicza się grunty pod wodami płynącymi w rzekach, potokach górskich, kanałach i innych ciekach, o przepływach stałych lub okresowych, oraz źródła, z których cieki biorą początek, a także grunty pod wodami znajdującymi się w jeziorach i zbiornikach sztucznych, z których cieki wypływają lub do których wpływają. 7. 3. Wody śródlądowe stojące Do wód śródlądowych stojących zalicza się grunty pod wodami w stawach, jeziorach i zbiornikach innych niż określone w pkt 7.2. 7. 4. Rowy Do rowów zalicza się odwadniające lub nawadniające otwarte rowy melioracyjne. Załącznik nr 12 ZASADY I SPOSÓB USTALANIA GRANIC PRZY PRACACH ZWIĄZANYCH Z ZAŁOŻENIEM I MODERNIZACJĄ EWIDENCJI § 1. 1. Granice nieruchomości, które są jednocześnie granicami jednostki ewidencyjnej lub obrębu, ustala się poprzez wznowienie znaków granicznych, w trybie określonym w art. 39 ustawy, a jeżeli nie istnieją dokumenty pozwalające na określenie pierwotnego położenia tych znaków, ustalenie tych granic następuje w postępowaniu rozgraniczeniowym, przeprowadzonym z urzędu. 2. Ustalenie granic działek, dla których istnieje dokumentacja sporządzona w trybie: 1) rozgraniczeniowym, 2) podziałowym, 3) scaleniowym i wymiany gruntów, 4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, 5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych oraz decyzji administracyjnych, 6) innym, poprzedzonym protokolarnym ustaleniem granic nieruchomości, następuje w trybie określonym w art. 39 ustawy. 3. Ustalenie granic działek, do których nie odnoszą się ust. 1 i 2, następuje na podstawie: 1) zgodnego oświadczenia zainteresowanych stron, złożonego do protokołu ustalenia granic działek, 2) wyników wznowienia granic na podstawie dotychczasowej ewidencji gruntów, jeżeli zainteresowane strony nie złożyły zgodnego oświadczenia, o którym mowa w pkt 1, a jednocześnie dotychczasowa ewidencja gruntów zawiera wiarygodne dane umożliwiające ustalenie tych granic, 3) ostatniego spokojnego stanu posiadania, jeżeli nie ma możliwości ustalenia granic na podstawie przesłanek określonych w pkt 1 i 2. 4. Zgodne oświadczenie stron, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być podstawą do ustalenia granic, jeżeli jest ono wyraźnie sprzeczne z dowodami określającymi stan prawny nieruchomości, o których mowa w § 37 ust. 1 i 2. W takim przypadku ustalenie granic następuje w trybie określonym w ust. 3 pkt 2 lub ust. 3 pkt 3. § 2. Poza przypadkiem określonym w § 1 ust. 1 właściwy organ może wszcząć z urzędu postępowanie rozgraniczeniowe na terenie objętym zakładaniem lub modernizacją ewidencji, dla ustalenia przebiegu granic nieruchomości Skarbu Państwa lub gminy. § 3. O czynnościach ustalenia granic działek wykonawca, któremu powierzono modernizację lub założenie ewidencji gruntów, zwany dalej wykonawcą, powiadamia zainteresowanych właścicieli nieruchomości nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem. § 4. 1. Z czynności wznowienia znaków granicznych lub ustalenia granic działek w trybie określonym w § 1 ust. 3 wykonawca sporządza protokół według następującego wzoru: Lp.Numery działek wg dotychczasowej ewidencji (lub inne oznaczenia działek), których dotyczy ustalanie granicWłaściciele (posiadacze) gruntówData ustalenia granicSposób ustalenia granic i sposób stabilizacji lub markowaniaOświadczenie My niżej podpisani oświadczamy, że granica między działkami wymienionymi w kolumnie 2 została ustalona w naszej obecności i do jej przebiegu, przedstawionego na szkicu stanowiącym załącznik do protokołu, nie zgłaszamy żadnych zastrzeżeń. Niniejsze ustalenie traktujemy jako ugodę w rozumieniu art. 917 K.c.Inne oświadczenia zainteresowanych stronAdnotacje i uwagi geodety i jego podpis 1AA Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)25.03. 1995 r.Wg zgodnego oświadczenia stronAA Nazwisko i imięinż. GG Nazwisko i imię BB Nazwisko i imię BB Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)Stabilizacja granicznikami 2CC Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)25.03. 1995 r.Według ostatniego spokojnego stanu posiadaniaZgadzam się na granicę istniejącą na gruncieBrak wiarygodnych danych do ustalenia granic. Istnieje spór graniczny DD Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)Markowanie palikamiDD Nazwisko i imięCC Nazwisko i imię odmówił złożenia oświadczenia do protokołu inż. GG Nazwisko i imię 3EE Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)27.03. 1995 r.Wznowiono na podstawie danych z ewidencji gruntówUstaloną granicę akceptujęGranica na gruncie nie jest widoczna (las) FF Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)Markowanie palikamiEE Nazwisko i imię FF Nazwisko i imię nie stawił się do czynności ustalenia granic inż. GG Nazwisko i imię 2. Uzupełnieniem protokołu, o którym mowa w ust. 1, jest skorowidz działek sporządzony według następującego wzoru: MIDDLENumery działek w porządku wzrastającymNumery pozycji protokołu ustalenia granic, dotyczące danej działkiNumery szkiców polowychUwagi § 5. Punkty załamania granic obrębu, dróg oraz gruntów Skarbu Państwa, które zostały wznowione w trybie art. 39 ustawy bądź ustalone w postępowaniu rozgraniczeniowym lub w trybie określonym w § 1 ust. 3 pkt 1, podlegają utrwalaniu zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy. Załącznik nr 13 ETAPY MODERNIZACJI EWIDENCJI Etap I Prace przygotowawcze: 1. Przegląd i inwentaryzacja dokumentacji ewidencji gruntów dla wybranych obrębów. 2. Wykonanie analizy stanu istniejącego ewidencji. 3. Opracowanie i zatwierdzenie projektu modernizacji ewidencji. Etap II Porządkowanie i aktualizacja danych ewidencyjnych: 1. Uzgodnienie granic modernizowanych obrębów zgodnie z zaleceniami § 12 ust. 2 oraz uporządkowanie podziału obrębów na działki ewidencyjne. 2. Ustalenie przebiegu linii podziałowych wewnątrz obrębów według ustaleń § 12 ust. 3. 3. Ustalenie stanów prawnych nieruchomości. 4. Uzupełniające ustalenie granic działek. 5. Przegląd i weryfikacja konturów użytków oraz klasyfikacji gleboznawczej gruntów, wprowadzenie nowej klasyfikacji użytków. 6. Wykonanie pomiarów uzupełniających. 7. Przekwalifikowanie podmiotów według nowych grup rejestrowych. 8. Aktualizacja danych podmiotowych. Etap III Zakładanie zbiorów ewidencji w zakresie danych opisowych: 1. Przeniesienie danych z istniejących operatów ewidencji gruntów do tworzonych komputerowych zbiorów danych. 2. Pozyskanie i rejestracja brakujących danych. 3. Połączenie zbiorów komputerowych ewidencji. 4. Uruchomienie systemu informatycznego. 5. Pozyskanie danych z ksiąg wieczystych. 6. Archiwizacja danych zmienionych. 7. Eksploatacja systemu informatycznego w pełnym zakresie informacji opisowych. Etap IV Utworzenie mapy numerycznej 1. Częściowe pozyskanie oraz skompletowanie danych numerycznych dotyczących elementów treści mapy numerycznej. 2. Weryfikacja topologii tworzonej mapy numerycznej. 3. Utworzenie komputerowej bazy danych ewidencji w zakresie danych geometrycznych i opisowych. 4. Archiwizacja danych zmienionych. 5. Wyłożenie do publicznej oceny kompletnego operatu ewidencji i wprowadzenie uzgodnionych korekt w danych ewidencyjnych. Załącznik nr 14 TREŚĆ I FORMA WYPISU I WYRYSU Z EWIDENCJI ORAZ KLAUZUL ZWIĄZANYCH Z ICH UWIERZYTELNIENIEM § 1. 1. Treść wypisu z ewidencji wydawanego dla celów prawnych stanowią: 1) oznaczenia organu i numer sprawy, 2) nazwa dokumentu i data jego sporządzenia, 3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu, 4) numer jednostki rejestrowej, 5) określenie podmiotu i władającego, 6) numer księgi wieczystej lub nazwa i numer dokumentu określającego prawa podmiotu, 7) numery działek, 8) opisy położenia działek, 9) numery arkuszy map, na których poszczególne działki są przedstawione, 10) pole powierzchni działek, 11) wartości działek, 12) powierzchnie użytków z rozbiciem na klasy w poszczególnych działkach, 13) klauzula o treści: "Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków i jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej" 14) pieczęć urzędowa organu, 15) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ. 2. Na wypisach wydawanych państwowym jednostkom organizacyjnym dla innych celów zamiast klauzuli wymienionej w ust. 1 pkt 13 umieszcza się klauzulę o treści: "Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków, wydanym .............................................. (nazwa jednostki), nie przeznaczonym do dokonania wpisu w księdze wieczystej" 3. Na wypisach wydawanych jednostkom wykonawstwa geodezyjnego w ramach obsługi zgłoszenia roboty geodezyjnej umieszcza się klauzulę o treści: "Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków, wydanym jednostce wykonawstwa geodezyjnego w związku ze zgłoszeniem roboty geodezyjnej - L.Dz. ...)" 4. Treść i forma wypisów zależna jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty mają służyć. § 2. Treść wyrysu z mapy ewidencyjnej, wydawanego dla celów prawnych, stanowi: 1) kopia odpowiedniego fragmentu mapy ewidencyjnej lub komputerowy wydruk fragmentu tej mapy, 2) oznaczenie organu i numer sprawy, wynikający z systemu kancelaryjnego, 3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu, 4) oznaczenie skali mapy, 5) oznaczenie kierunku północy, 6) klauzula o treści: "Dokument niniejszy jest wyrysem z mapy ewidencyjnej i jest przeznaczony do dokonywania wpisu w księgach wieczystych", 7) pieczęć urzędowa organu, 8) data sporządzenia dokumentu, 9) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ. 2. Przepisy § 1 ust. 2, 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 3. Treść i forma wypisów z kartoteki budynków i rejestru budynków uzależniona jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty mają służyć. § 4. Informacje zawarte na wypisach powinny być w miarę możliwości podawane w postaci odpowiednich tabulogramów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie sposobu i trybu ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzajów znaków nie podlegających ochronie. (Dz. U. Nr 158, poz. 814) Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) znakach - rozumie się przez to znaki z trwałego materiału, określające położenie punktów osnów: geodezyjnej (poziomej i wysokościowej), grawimetrycznej i magnetycznej, 2) organie rejonowym - rozumie się przez to rejonowy organ rządowej administracji ogólnej, właściwy ze względu na położenie nieruchomości, 3) gminie - rozumie się przez to gminę właściwą ze względu na położenie nieruchomości. § 3. 1. Ochrona znaków ma na celu zabezpieczenie tych znaków przed ich zniszczeniem, uszkodzeniem lub przemieszczeniem. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się także do ochrony urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących znaki, oraz do budowli triangulacyjnych. § 4. Ochrona znaków polega na: 1) doręczeniu właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz gminie zawiadomienia o umieszczeniu znaku na nieruchomości, 2) wykonywaniu przeglądu i konserwacji znaków, 3) zakładaniu siatek przeniesienia współrzędnych, 4) ustawianiu urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących położenie znaków. § 5. 1. Zawiadomienie, o którym mowa w § 4 pkt 1, zwane dalej "zawiadomieniem", doręcza się w przypadkach: 1) umieszczenia nowych znaków, 2) stwierdzenia podczas wykonywania prac, o których mowa w § 4 pkt 2 i 3, zmiany właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością, 3) wymiany zniszczonych lub uszkodzonych znaków, 4) dokonania zmiany znaku na inny rodzaj - typ, 5) umieszczenia nad znakiem budowli triangulacyjnej, 6) wykonywania czynności, o których mowa w § 4 pkt 4. 2. Zawiadomienie doręcza się również wówczas, gdy jako znaki przyjęto trwałe elementy obiektów budowlanych, a w szczególności gałki, maszty na wieżach lub dachach, specjalnie zainstalowane tarcze, obeliski, cylindry, bolce i pręty. 3. Jednym zawiadomieniem można objąć grupę znaków umieszczonych na gruntach oraz obiektach budowlanych należących do tego samego właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością. 4. Wzór zawiadomienia stanowi załącznik do rozporządzenia. § 6. W przypadku gdy znak został umieszczony na granicy dwóch lub więcej nieruchomości, zawiadomienie doręcza się właścicielom lub innym osobom władającym tymi nieruchomościami. § 7. 1. Zawiadomienie sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy z przeznaczeniem dla: 1) właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością, 2) gminy, a kopię zawiadomienia wykonawca prac włącza do dokumentacji przekazywanej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. 2. Obowiązek doręczenia zawiadomienia spoczywa na wykonawcy prac geodezyjnych, który przed tym doręczeniem powinien wyjaśnić właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością warunki umieszczenia znaków lub wykonania ich przeglądu i konserwacji oraz, w miarę możliwości, uzgodnić termin przystąpienia do tych prac. § 8. Wykonawca prac, o których mowa w § 4 pkt 2, w razie stwierdzenia zniszczenia, uszkodzenia, przemieszczenia znaku lub zagrażania przez niego bezpieczeństwu życia lub mienia, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym organ rejonowy. § 9. Organ rejonowy po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w § 8 i art. 15 ust. 3 pkt 2, lub po uzyskaniu w inny sposób informacji o zniszczeniu, uszkodzeniu, przemieszczeniu znaku lub zagrażaniu przez niego bezpieczeństwu życia lub mienia: 1) przeprowadza niezwłocznie sprawdzenie stanu znaku i zawiadamia o tym gminę oraz właściwy ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, 2) w przypadkach określonych w art. 48 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 wnioskuje o przeprowadzenie postępowania w celu ustalenia i ukarania sprawcy, usuwa pozostałości po zniszczonych lub uszkodzonych znakach, urządzeniach zabezpieczających znaki albo budowlach triangulacyjnych. § 10. Przegląd i konserwację znaków mającą na celu doprowadzenie ich do stanu pełnej użyteczności, przeprowadza się: 1) podczas wykonywania prac geodezyjnych związanych z zakładaniem i modernizacją osnów: geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej, 2) doraźnie - w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwu życia lub mienia, a także w związku z uszkodzeniem znaku. § 11. Wykonanie prac, o których mowa w § 10, zapewniają: 1) Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa - w zakresie osnowy geodezyjnej I i II klasy oraz osnów grawimetrycznej i magnetycznej, 2) Minister Obrony Narodowej - w zakresie osnów wymienionych w pkt 1, znajdujących się na gruntach i budynkach pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych temu ministrowi, 3) wojewoda - w zakresie osnowy geodezyjnej niższych klas niż wymienione w pkt 1. § 12. Nie podlegają ochronie znaki: 1) umieszczone na okres przejściowy, w szczególności w związku z realizowaną inwestycją, 2) stosowane przy zakładaniu osnów pomiarowych. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 6 lutego 1991 r. w sprawie sposobu i trybu ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzajów znaków nie podlegających ochronie (Dz. U. Nr 15, poz. 70). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 grudnia 1996 r. (poz. 814) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków ich rodzin. (Dz. U. Nr 158, poz. 815) Na podstawie art. 22 ust. 4, art. 26 ust. 7, art. 28 ust. 6 i art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych kwater, normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery oraz osobom uwzględnianym przy jej przydziale, szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych, szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekwaterowania żołnierzy i innych osób zamieszkujących w kwaterach lub lokalach mieszkalnych oraz ustalania kosztów przekwaterowania. § 2. Artykuły powołane w rozporządzaniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 3. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin, określone w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Kwatery funkcyjne § 4. 1. Kwaterą funkcyjną może być kwatera o strukturze nie mniejszej niż trzy pokoje z kuchnią. 2. Kwatera funkcyjna może być wyposażona w meble i sprzęt gospodarstwa domowego przez organ wojskowy, na którego zaopatrzeniu pozostaje osoba zajmująca tę kwaterę. 3. Za wyposażenie kwatery funkcyjnej, o którym mowa w ust. 2, osoba zajmująca tę kwaterę ponosi opłaty amortyzacyjne, określone na podstawie odrębnych przepisów. § 5. 1. Stanowiskami służbowymi uprawniającymi do zajmowania kwater funkcyjnych są stanowiska: 1) oznaczone w etacie stopniem wojskowym generała, 2) dowódcy jednostki wojskowej, 3) zastępcy dowódcy jednostki wojskowej. 2. Osobie, która zajmuje stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, nie przysługuje kwatera funkcyjna, jeżeli w garnizonie, w którym wykonuje czynności służbowe, lub w miejscowości pobliskiej posiada osobną kwaterę stałą, zwaną dalej "kwaterą", albo lokal mieszkalny, chyba że zwolniła tę kwaterę lub lokal mieszkalny. 3. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, zamiast o przydział kwatery funkcyjnej może wystąpić o przydział kwatery, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 40. § 6. Decyzję o przydziale kwatery funkcyjnej wydaje lub umowę najmu zawiera właściwy organ. § 7. 1. Osoba zajmująca kwaterę funkcyjną jest obowiązana zwolnić tę kwaterę i przekazać ją do dyspozycji właściwego organu nie później niż w terminie dwóch miesięcy od dnia zwolnienia ze stanowiska służbowego uprawniającego do jej zajmowania. Właściwy organ może w uzasadnionych wypadkach przedłużyć ten termin na czas określony, nie więcej niż o cztery miesiące. 2. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną, który zwolnił poprzednio zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny, z dniem utraty uprawnień do zajmowania kwatery funkcyjnej uzyskuje prawo do przydziału poza kolejnością kwatery odpowiadającej jego uprawnieniom, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 40. Rozdział 3 Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do osobnej kwatery stałej oraz osobom uwzględnianym przy jej przydziale § 8. 1. W zależności od posiadanego stopnia wojskowego lub zajmowanego stanowiska służbowego i stanu rodzinnego ustala się następujące normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom uprawnionym do kwatery: 1) generałom i admirałom oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe oznaczone w etacie stopniem wojskowym generała lub admirała - kwatera o powierzchni mieszkalnej od 21 do 30 m2, nie mniejsza niż dwa pokoje z kuchnią, 2) oficerom starszym i innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe oznaczone w etacie stopniem wojskowym pułkownika lub komandora - kwatera o powierzchni mieszkalnej od 14 do 20 m2, nie mniejsza niż jeden pokój z kuchnią, 3) innym żołnierzom zawodowym niż wymienieni w pkt 1 i 2 - kwatera o powierzchni mieszkalnej od 7 do 10 m2, nie mniejsza niż samodzielny pokój. 2. Żołnierzom zawodowym będącym duchownymi, zajmującym stanowiska służbowe w duszpasterstwach wojskowych, nie posiadającym członków rodziny uwzględnianych przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, właściwy organ przydziela kwaterę o jeden pokój większą, niż wynika to z ust. 1. Przydział kwatery następuje w razie braku możliwości zakwaterowania w budynku plebanii kościoła garnizonowego. 3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy organ może przydzielić żołnierzowi zawodowemu kwaterę o powierzchni mieszkalnej większej, niż wynika to z ust. 1. § 9. 1. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23 ust. 1 ustala się na podstawie § 8 ust. 1, uwzględniając stopień wojskowy, jaki posiadały, lub stanowisko służbowe, jakie zajmowały - w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 2. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23 ust. 2 ustala się na podstawie § 8 ust. 1 pkt 3, uwzględniając osoby uprawnione do wojskowej renty rodzinnej. 3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przepis § 8 ust. 3, stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Dodatkowa powierzchnia mieszkalna kwatery, przyznana na stałe ze względu na stan zdrowia, wynosi od 7 do 10 m2. 2. Decyzję o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, o której mowa w ust. 1, wydaje wojskowa komisja lekarska na zasadach i w trybie przewidzianych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) dla orzekania o inwalidztwie żołnierzy. Rozdział 4 Szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi § 11. 1. Administrowanie kwaterami i lokalami mieszkalnymi będącymi w zasobach mieszkaniowych jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych polega na: 1) ich przydzielaniu i zamienianiu, a także rozliczaniu osób je zwalniających, 2) wykonywaniu przeglądów, konserwacji i remontów w zakresie wynikającym z art. 32-35, 3) pobieraniu i egzekwowaniu czynszu i opłat z tytułu ich zajmowania, a także egzekwowaniu obowiązków wynikających z art. 32 ust. 4, 4) współdziałaniu ze wspólnotami mieszkaniowymi w zakresie utrzymania wspólnych zasobów mieszkaniowych, 5) dbaniu o wygląd i zagospodarowanie gruntów przyległych do budynków mieszkalnych, 6) prowadzeniu ewidencji kwater i lokali mieszkalnych. 2. Właściwy organ może określać wzory dokumentów dotyczących ewidencji kwater i lokali mieszkalnych oraz wzory wniosków o przydział lub zamianę kwatery. § 12. 1. Zasób mieszkaniowy przeznaczony do przydziałów i zamian stanowią kwatery: 1) oddane do użytku w ramach budownictwa realizowanego przez jednostki wojskowe podporządkowane Ministrowi Spraw Wewnętrznych, 2) zakupione od innych podmiotów gospodarczych, 3) uzyskane w drodze dokonanych remontów kapitalnych i modernizacji, 4) opróżnione przez osoby uprawnione lub najemców. 2. Z zasobu mieszkaniowego pochodzącego z budownictwa i zakupów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wydziela się w: 1) Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych - 10% kwater do dyspozycji Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych, 2) Biurze Ochrony Rządu - 10% kwater do dyspozycji Szefa Biura Ochrony Rządu, 3) Jednostce Wojskowej Nr 2305 - 10%, kwater do dyspozycji Szefa Jednostki Wojskowej Nr 2305. 3. Decyzję o przydziale kwater, o których mowa w ust. 2, wydaje właściwy organ, bez względu na listę kolejności przydziału kwater. 4. Kwatery, o których mowa w ust. 2, nie rozdysponowane przez okres jednego miesiąca od dnia oddania tych kwater do użytku, podlegają przydziałowi zgodnie z listą kolejności przydziału kwater. § 13. 1. Przydział kwater, o których mowa w § 12 ust. 1, odbywa się, z zastrzeżeniem § 12 ust. 3, według następujących zasad: 1) w pierwszej kolejności - przeznaczając na ten cel co najmniej 80% zasobu mieszkaniowego - zaspokaja się potrzeby mieszkaniowe żołnierzy zawodowych w służbie stałej: a) nie posiadających kwatery w danym garnizonie, b) oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych, c) oczekujących na przydział kwatery zastępczej, 2) pozostały zasób mieszkaniowy przeznacza się na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: a) osób uprawnionych nie będących żołnierzami zawodowymi, oczekujących na przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych, b) osób oczekujących na przekwaterowanie lub rozkwaterowanie, c) osób, o których mowa w art. 29 ust. 2. 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza gdy uzasadnia to korzystna sytuacja mieszkaniowa żołnierzy zawodowych w służbie stałej, właściwy organ może dokonywać innego podziału kwater niż określony w ust. 1. § 14. 1. Żołnierz zawodowy składa zaopiniowany przez bezpośredniego przełożonego wniosek o: 1) przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych albo przydział kwatery zastępczej - do właściwego organu, 2) przyznanie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery - do właściwego organu. 2. Osoby uprawnione do kwatery, nie będące żołnierzami zawodowymi, składają wnioski, o których mowa w ust. 1, do właściwego organu. 3. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają rejestracji w kolejności wpływu. § 15. 1. Właściwy organ w kolejności otrzymanych wniosków, o których mowa w § 14 ust. 1, sporządza lub uaktualnia co roku do dnia 31 października dla każdej jednostki wstępne listy kolejności przydziału kwater, z podziałem na żołnierzy zawodowych nie posiadających kwater w garnizonie, oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych oraz oczekujących na przydział kwatery zastępczej. 2. Przy ustalaniu wstępnej listy kolejności przydziału kwater żołnierzom zawodowym nie posiadającym kwatery w garnizonie uwzględnia się okres oczekiwania na przydział kwatery w poprzednim garnizonie oraz okres studiów dziennych w szkole wyższej w kraju lub za granicą, jeżeli w tym czasie pozostawali w rozłące z rodziną. Przy ustalaniu tej listy uwzględnia się również datę złożenia pierwszego wniosku o przydział kwatery w tym garnizonie. 3. Wstępną listę kolejności właściwy organ przekazuje do zaopiniowania w terminie 30 dni właściwej komisji mieszkaniowej. 4. Właściwy organ sporządza nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia przekazania wstępnej listy do zaopiniowania ostateczną listę kolejności przydziału kwater. § 16. 1. Niezależnie od list, o których mowa w § 15 ust. 1, właściwy organ sporządza dla każdej jednostki, w terminie do dnia 31 października każdego roku, wstępne listy kolejności przydziału kwater lub lokali mieszkalnych dla osób określonych w § 13 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b). 2. Listę, o której mowa w ust. 1, dotyczącą osób wymienionych w § 13 ust. 1 pkt 2 lit. a), właściwy organ przekazuje do zaopiniowania, w terminie trzydziestu dni, organizacji byłych żołnierzy zawodowych. 3. Właściwy organ sporządza lub uaktualnia, nie wcześniej niż po upływie trzydziestu dni od dnia przekazania wstępnej listy do zaopiniowania, ostateczną listę kolejności przydziału kwater. § 17. 1. Listy, o których mowa w § 15 i 16, podaje się do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej jednostce oraz wywiesza się w siedzibie właściwego organu nie później niż do dnia 31 grudnia każdego roku. 2. Listy, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę przydziału kwater lub zawarcia umowy najmu, w miarę pozyskiwania odpowiednich kwater lub lokali mieszkalnych. § 18. 1. Właściwy organ przydziela kwaterę poza ostatecznymi listami kolejności przydziału dowódcom jednostek wojskowych i ich zastępcom lub żołnierzom zawodowym zajmującym równorzędne stanowiska oraz w wypadkach losowych innym żołnierzom zawodowym, jeżeli nie było możliwości zrealizowania takiego przydziału w ramach zasobu, o którym mowa w § 12 ust. 2. 2. Właściwy organ może - na wniosek osoby uprawnionej - przydzielić jej inną kwaterę, jeżeli zajmowana przez nią kwatera posiada powierzchnię mieszkalną większą lub równą powierzchni przysługującej tej osobie zgodnie z § 8 lub § 9. 3. Wnioski o zamianę kwater lub lokali mieszkalnych, zgłaszane przez osoby uprawnione lub najemców zainteresowanych ich nabyciem, które zajmują kwatery lub lokale mieszkalne w budynkach nie wytypowanych do sprzedaży; powinny być rozpatrzone w pierwszej kolejności. § 19. 1. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego może dokonywać, za zezwoleniem właściwego organu, zamiany zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego na inną kwaterę lub lokal mieszkalny nie będący w zasobach mieszkaniowych jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych. 2. Zezwolenie na zamianę kwatery lub lokalu mieszkalnego nie może być udzielone w wypadku, gdy: 1) zamiana dotyczy kwatery, o której mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1 i 2, a osoba ubiegająca się o zamianę nie spełnia warunków wymaganych do zajmowania takiej kwatery, 2) o zamianę ubiega się osoba, która na podstawie art. 41 jest obowiązana do zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego, 3) w wyniku zamiany osoba uprawniona do kwatery uzyskałaby kwaterę lub lokal mieszkalny mniejszy od minimalnej przysługującej jej powierzchni mieszkalnej, chyba że złoży ona oświadczenie, iż nie będzie ubiegać się o poprawę warunków mieszkaniowych lub wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery, choćby nawet uzyskała uprawnienia do większej powierzchni mieszkalnej. § 20. Właściwy organ ustala regulaminy działania komisji mieszkaniowych. § 21. 1. Podstawę zajęcia kwatery lub lokalu mieszkalnego stanowi wydana decyzja o przydziale lub zawarta umowa najmu przez właściwy organ oraz protokół zdawczo-odbiorczy. 2. Przekazanie kwatery lub lokalu mieszkalnego osobie uprawnionej lub najemcy następuje po udokumentowaniu zameldowania w tej kwaterze lub w tym lokalu wszystkich osób wymienionych w decyzji o przydziale kwatery lub umowie najmu. 3. Osoba otrzymująca przydział kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego są obowiązani zwolnić poprzednio zajmowaną kwaterę albo lokal mieszkalny nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia uprawomocnienia się decyzji o przydziale kwatery lub podpisania umowy najmu. § 22. 1. Od dnia doręczenia decyzji o przydziale kwatery lub podpisania umowy najmu osoba uprawniona lub najemca są obowiązani uiszczać czynsz z góry i pozostałe opłaty z dołu, płatne do dnia piętnastego każdego miesiąca w siedzibie właściwego organu lub na wskazany rachunek bankowy. 2. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca są obowiązani powiadomić w ciągu siedmiu dni właściwy organ, który wydał decyzję o przydziale kwatery lub zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego, o wszelkich zmianach mających wpływ na wysokość opłat czynszowych oraz uprawnieniach do zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego. § 23. 1. Obowiązki w zakresie utrzymania stanu technicznego kwater i lokali mieszkalnych wykonują właściwe organy samodzielnie lub poprzez powołane w tym celu jednostki organizacyjne. 2. Do obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy w szczególności: 1) utrzymywanie w należytym stanie oraz porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz otoczenia budynków, w których znajdują się kwatery i lokale mieszkalne, 2) dokonywanie napraw budynków oraz ich pomieszczeń i urządzeń, a także przywracanie poprzedniego stanu budynków uszkodzonych niezależnie od przyczyn, z tym że osoba uprawniona lub najemca są obowiązani do pokrycia kosztów napraw uszkodzeń powstałych z ich winy, 3) dokonywanie napraw kwater lub lokali mieszkalnych, napraw lub wymiany instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nie obciążającym osoby uprawnionej do kwatery lub najemcy, a zwłaszcza: a) napraw i wymiany wewnętrznej instalacji wodociągowej, gazowej i ciepłej wody, bez urządzeń odbiorczych, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, telefonicznej oraz anteny zbiorczej, z wyjątkiem osprzętu, b) wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków, 4) dokonywanie napraw polegających na usuwaniu usterek wynikłych z niewłaściwego wykonawstwa budowlanego lub wad materiałów budowlanych. § 24. Osobę zajmującą kwaterę i najemcę lokalu mieszkalnego obciąża naprawa i konserwacja: 1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych w kuchni i pomieszczeniach sanitarnych, 2) okien i drzwi, 3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą, 4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek, wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą, 5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyjątkiem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej, 6) pieców węglowych i akumulacyjnych oraz wymiana ich zużytych elementów, 7) etażowego centralnego ogrzewania, a w wypadku gdy zostało ono zainstalowane na koszt osoby uprawnionej lub najemcy - także jego wymiana, 8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych, aż do pionów zbiorczych, w tym niezwłoczne usuwanie ich niedrożności, 9) innych elementów wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego i pomieszczeń przynależnych poprzez: a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów, b) malowanie okien i drzwi od strony wewnętrznej, wbudowanych mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i grzewczych, w celu ich zabezpieczenia przed korozją. § 25. 1. W razie zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego, właściwy organ dokonuje komisyjnie, w obecności osoby uprawnionej lub najemcy, oceny procentowego zużycia zainstalowanych urządzeń. 2. Osoba zwalniająca kwaterę lub lokal mieszkalny ma obowiązek pokryć koszty: 1) zużycia urządzeń w wysokości wynikającej z różnicy ich stanu technicznego na dzień zajęcia i zwolnienia, według ich wartości na dzień zwolnienia i ustalonego procentowego zużycia, 2) wykonania robót malarskich według stawek i na zasadach określonych dla obliczania ekwiwalentu konserwacyjnego za wykonanie tych robót albo wykonać je we własnym zakresie. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy osób określonych w art. 22 ust. 1 i 3 oraz w art. 23 ust. 1 i 2. 4. Za wymienione przez osobę uprawnioną lub najemcę w okresie użytkowania kwatery lub najmu elementy wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego należy się zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości, według stanu w dniu objęcia kwatery lub lokalu mieszkalnego oraz w dniu jej opróżnienia. Kwotę należną osobie uprawnionej do kwatery lub najemcy oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia. 5. Właściwy organ może żądać usunięcia ulepszeń wprowadzonych przez osobę uprawnioną lub najemcę, jeśli nie uzyskali oni zgody na ich dokonanie, i przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to substancji kwatery lub lokalu mieszkalnego, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem ich wartości uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego. Kwotę należną osobie uprawnionej do kwatery lub najemcy oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia. § 26. Właściwy organ zapewnia dokonywanie konserwacji i napraw w kwaterach funkcyjnych oraz decyduje o sposobie zagospodarowania czasowo wolnej kwatery funkcyjnej. § 27. Decyzję o przeznaczeniu kwatery na cele niemieszkalne podejmuje właściwy organ. Rozdział 5 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekwaterowania żołnierzy zawodowych i innych osób zamieszkujących w kwaterach lub lokalach mieszkalnych oraz ustalania kosztów przekwaterowania § 28. 1. Decyzje, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 2, wydaje właściwy organ. 2. W decyzji o zwolnieniu kwatery określa się termin tego zwolnienia. 3. Jeżeli pomimo upływu terminu określonego w decyzji o zwolnieniu kwatery osoba zajmująca tę kwaterę jej nie zwolniła, właściwy organ występuje do organu egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. § 29. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego wypowiada właściwy organ. 2. Jeżeli pomimo upływu terminu wypowiedzenia najemca lokalu mieszkalnego nie zwolnił tego lokalu, organ ten występuje do organu egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. § 30. Właściwy organ, który podjął czynności określone w § 28 ust. 3 lub § 29 ust. 2, niezależnie od kosztów egzekucyjnych, ustala koszty przekwaterowania, na które składają się koszty wynikające z § 25 oraz - w razie ich poniesienia - wynagrodzenie pracowników zatrudnionych przy czynnościach związanych z przekwaterowaniem i koszty eksploatacyjne użytego sprzętu technicznego. Rozdział 6 Szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych § 31. 1. Właściwy organ dokonuje rozkwaterowania osób rozwiedzionych w wypadkach zajmowania kwatery w budynku, o którym mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1-3. 2. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych w wypadkach, o których mowa w ust. 1, następuje z urzędu, jeżeli zajmowana kwatera jest niezbędna na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych. 3. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych powinno odbyć się równocześnie. W razie odmowy opuszczenia kwatery przez osobę rozwiedzioną, właściwy organ zarządza przymusowe przekwaterowanie, o którym mowa w art. 42 ust. 4. 4. W razie zawarcia przez osobę uprawnioną do kwatery nowego związku małżeńskiego przed rozkwaterowaniem, otrzymuje ona kwaterę stosownie do art. 28 ust. 2 pkt 1 lit. a), a o poprawę warunków mieszkaniowych może ubiegać się na zasadach ogólnie obowiązujących. 5. Przydział lokalu mieszkalnego w ramach rozkwaterowania dla osoby rozwiedzionej, która nie zachowała prawa do kwatery, może nastąpić w miejscowości pobliskiej, o której mowa w art. 22 ust. 6. § 32. 1. Niedobór powierzchni mieszkalnej, o którym mowa w art. 28 ust. 4, stanowi różnica między maksymalną powierzchnią mieszkalną przysługującą w dniu uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód a powierzchnią mieszkalną zajmowanej kwatery. 2. Do ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery, o którym mowa w art. 28 ust. 4, w wypadku określonym w ust. 1 przyjmuje się średnią cenę 1 m2 powierzchni użytkowej ustaloną na podstawie art. 47 ust. 4, pomnożoną przez niedobór powierzchni mieszkalnej. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 33. 1. Właściwy organ ustala średnią cenę 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery w danym garnizonie, o której mowa w art. 47 ust. 4. 2. Ustalenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się co najmniej raz w roku. 3. Ogłoszenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz informację w tej sprawie wywiesza się w siedzibie właściwego organu. 4. Świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, przysługują osobom uprawnionym od 1 stycznia 1996 r. § 34. Postanowienia organów wojskowych o rozdziale kwater lub lokali mieszkalnych, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, podlegają realizacji. § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. (Dz. U. Nr 158, poz. 816) Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania oraz wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego, a także szczegółowe zasady ustalania wysokości i tryb przyznawania równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych, zwanych dalej "kwaterami", oraz najemcom lokali mieszkalnych. § 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 3. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin, określone w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Ekwiwalent konserwacyjny § 4. 1. Osobom uprawnionym do kwater i najemcom lokali. mieszkalnych, otrzymującym przydział kwatery, kwatery zastępczej lub lokalu mieszkalnego w drodze ich ponownego zasiedlenia, przysługuje na ich wniosek ekwiwalent konserwacyjny za wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie. 2. Ekwiwalent konserwacyjny nie przysługuje osobom zamieniającym we własnym zakresie zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny z innymi osobami. § 5. 1. Właściwy organ przed wyrażeniem zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie: 1) dokonuje sprawdzenia, czy nie zachodzi konieczność przeprowadzenia w kwaterze lub lokalu mieszkalnym innych robót remontowych poprzedzających roboty malarskie i konserwacyjne, których wykonanie należy do obowiązków tego organu, 2) informuje osobę uprawnioną lub najemcę lokalu mieszkalnego o zakresie i warunkach wykonania robót malarskich i konserwacyjnych. 2. Po uzyskaniu zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych osoba uprawniona lub najemca lokalu mieszkalnego wykonuje te roboty na własny koszt. Właściwy organ może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet ekwiwalentu konserwacyjnego w wysokości 50% tego ekwiwalentu. 3. Od dnia uzyskania zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym zakresie osoba uprawniona lub przyszły najemca ponosi opłaty, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257). 4. Po wykonaniu robót malarskich i konserwacyjnych przedstawiciel właściwego organu dokonuje ich odbioru. 5. W razie stwierdzenia, że roboty malarskie i konserwacyjne wykonano niezgodnie z warunkami, o których, mowa w ust. 1 pkt 2, właściwy organ nakazuje na piśmie osobie uprawnionej lub przyszłemu najemcy usunięcie usterek w określonym terminie. 6. Po dokonaniu odbioru robót malarskich i konserwacyjnych właściwy organ wydaje decyzję o wypłaceniu ekwiwalentu konserwacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2 zdanie drugie. § 6. Stawka ekwiwalentu konserwacyjnego w 1996 r. wynosi 37,50 zł za 1 m2 powierzchni mieszkalnej. § 7. 1. Wysokość ekwiwalentu konserwacyjnego oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, mnożąc stawkę, o której mowa w § 6, przez powierzchnię mieszkalną przydzielonej kwatery lub lokalu mieszkalnego. 2. Jeżeli powierzchnia mieszkalna przydzielonej kwatery jest większa od maksymalnej należnej, ustalonej na podstawie art. 26 ust. 1-5 ustawy, do obliczenia wysokości ekwiwalentu konserwacyjnego przyjmuje się maksymalną należną powierzchnię mieszkalną. Rozdział 3 Równoważnik mieszkaniowy § 8. 1. Równoważnik mieszkaniowy jest przeznaczony na wykonanie przez osobę uprawnioną we własnym zakresie robót remontowych i napraw wyposażenia w zajmowanej kwaterze lub lokalu mieszkalnym. 2. Równoważnik mieszkaniowy przysługuje osobom uprawnionym, zajmującym: 1) kwaterę, 2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie tymczasowe z rodziną, 3) lokal mieszkalny nie będący w zasobach resortu spraw wewnętrznych, za który jest uiszczany czynsz regulowany, 4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej resortu spraw wewnętrznych, 5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy w służbie stałej otrzymuje świadczenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy. 3. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną ma prawo do równoważnika mieszkaniowego za jedną wybraną przez siebie kwaterę lub lokal mieszkalny. § 9. 1. Osoby uprawnione składają corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia, oświadczenia o okolicznościach mających wpływ na wysokość równoważnika mieszkaniowego. 2. Wypłaty równoważnika mieszkaniowego, po zweryfikowaniu złożonych oświadczeń, dokonuje właściwy organ w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku. § 10. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1996 r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych: 1) wyposażonych w centralne ogrzewanie: a) bez pieca kąpielowego - 7,90 zł, b) z piecem kąpielowym - 8,40 zł, 2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 9,95 zł. § 11. Wysokość równoważnika mieszkaniowego oblicza się mnożąc stawkę, o której mowa w § 10, przez maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w dniu 1 stycznia danego roku kalendarzowego. § 12. 1. W razie stwierdzenia obniżenia stanu technicznego kwatery lub lokalu mieszkalnego, właściwy organ może nakazać wykonanie robót remontowych i napraw wyposażenia w określonym terminie. 2. W wypadku gdy osoba uprawniona nie wykonała robót i napraw, o których mowa w ust:. 1, właściwy organ wydaje decyzję o wstrzymaniu wypłaty równoważnika mieszkaniowego da czasu wykonania nakazanych robót i napraw. 3. W razie niewykonania nakazanych robót i napraw w określonym terminie, właściwy organ wykonuje te roboty i naprawy we własnym zakresie. Koszt wykonania robót i napraw organ ten potrąca z przysługującego osobie uprawnionej równoważnika mieszkaniowego. § 13. Jeżeli osoba uprawniona nie uiszcza w ustalonych terminach zobowiązań finansowych z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego, właściwy organ wstrzymuje wypłatę równoważnika mieszkaniowego do czasu uregulowania tych zobowiązań. § 14. 1. Osoba uprawniona, która nabyła uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, otrzymuje część tego równoważnika, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym nabyła te uprawnienia, przyjmując do obliczania jego wysokości maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w tym dniu. Wypłaty tej należności dokonuje się w następnym roku kalendarzowym. 2. Osoba uprawniona, która utraciła uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązana zwrócić jego część, licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym utraciła te uprawnienia. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 15. 1. Właściwy organ wypłaca o osobom uprawnionym ekwiwalent konserwacyjny i równoważnik mieszkaniowy poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują osobom uprawnionym od 1 stycznia 1996 r. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad ustalania wysokości oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego, umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego. (Dz. U. Nr 158, poz. 817) Na podstawie art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 6 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych, podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków ich rodzin, określone w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Zwrot kosztów dojazdu do miejscowości, w której żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową § 2. 1. Żołnierzowi zawodowemu, spełniającemu warunki określone w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą", przysługuje zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu, w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na ten środek. 2. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża środkiem transportu kolejowego, przysługuje mu zwrot kosztów dojazdu w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego. 3. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża prywatnym pojazdem mechanicznym, zwrotu dokonuje się w wysokości ceny kolejowego imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego, przewidzianej dla odległości drogowej między miejscowością, w której żołnierz zamieszkuje, a miejscowością, w której pełni czynną służbę wojskową. § 3. 1. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje, jeżeli: 1) żołnierz zawodowy w służbie stałej odmówił przyjęcia osobnej kwatery stałej w miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, przydzielonej zgodnie z przysługującymi normami powierzchni mieszkalnej, 2) organy wojskowe wykupiły uprawnienia do bezpłatnego przejazdu środkami publicznego transportu zbiorowego lub zapewniają nieodpłatny przewóz. 2. Nie podlegają zwrotowi koszty dojazdu od i do stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz zawodowy dojeżdża, oraz w miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową. § 4. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje właściwy organ na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego o dojeżdżaniu do miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, potwierdzonego przez przełożonego. 2. Organ wymieniony w ust. 1 może żądać udokumentowania oświadczenia składanego przez żołnierza zawodowego. 3. Odmowa zwrotu kosztów dojazdu następuje w formie decyzji. § 5. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje się miesięcznie z dołu, po upływie miesiąca, za który przysługuje ten zwrot. 2. Żołnierz zawodowy jest obowiązany zawiadomić pisemnie właściwy organ, który dokonuje zwrotu kosztów dojazdu, o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w § 3 ust. 1. Rozdział 3 Świadczenia finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego § 6. 1. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, na wniosek żołnierza zawodowego, wydaje właściwy organ. 2. Do wniosku o przyznanie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się umowę najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego, w której powinny być określone: 1) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, 2) wysokość czynszu wolnego i terminy jego płatności, 3) czy żołnierz zawodowy, jako najemca (podnajemca), poza czynszem wolnym ponosi opłaty za energię elektryczną i cieplną, gaz, wodę oraz inne świadczenia. § 7. 1. Właściwy organ ustala i ogłasza średnie koszty najmu 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w danym garnizonie, bez uwzględnienia opłat, o których mowa w § 6 ust. 2 pkt 3. 2. Średni koszt najmu, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych w danym garnizonie. 3. Ustalenia i ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się co najmniej raz w roku. 4. Ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz informację w tej sprawie wywiesza się w siedzibie właściwego organu. § 8. 1. Przy ustalaniu wysokości świadczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, uwzględnia się: 1) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej do powierzchni użytkowej osobnej kwatery stałej, którą oblicza się przez pomnożenie maksymalnej powierzchni mieszkalnej jemu przysługującej przez wskaźnik 1,66, 2) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, którą oblicza się przez pomnożenie liczby członków rodziny przez 7 m2 powierzchni mieszkalnej i wskaźnik 1,66, 3) wysokość czynszu, jaki żołnierz zawodowy wnosiłby, gdyby mieszkanie to było osobną kwaterą stałą, 4) wynikający z umowy czynsz za najem (podnajem) 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. 2. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny nie jest większy od maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się przez pomnożenie powierzchni użytkowej tego lokalu przez średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby ten lokal stanowił kwaterę. 3. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny jest większy od maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się przez pomnożenie maksymalnej powierzchni użytkowej, należnej żołnierzowi, przez średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby lokal ten stanowił kwaterę. 4. W wypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, nie odejmuje się opłat, o których mowa w tych przepisach, jeżeli umowa najmu (podnajmu) przewiduje, że żołnierz zawodowy będzie uiszczał opłaty określone w § 6 ust. 2 pkt 3 niezależnie od ustalonego czynszu wolnego. 5. Wysokość świadczenia nie może być większa od czynszu wolnego, określonego w umowie najmu (podnajmu). § 9. 1. Świadczenie, o którym mowa w § 6 ust. 1, wypłaca się w terminie umożliwiającym dotrzymanie warunku umowy najmu (podnajmu) w zakresie płatności czynszu wolnego. 2. Świadczenie wypłaca się za okres do jednego roku z góry, jeżeli wynika to z umowy najmu (podnajmu). 3. W wypadku określonym w ust. 2, jeżeli żołnierz zawodowy utracił uprawnienie do świadczenia umożliwiającego pokrycie kosztów najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego albo przestał faktycznie zamieszkiwać w wynajętym (podnajętym) lokalu, jest obowiązany do zwrotu odpowiedniej części otrzymanego świadczenia, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym utracił uprawnienia lub opuścił lokal. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 10. 1. Właściwy organ wypłaca żołnierzom zawodowym świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych. 2. Świadczenia określone w § 2 i § 6 ust. 1 przysługują osobom uprawnionym od 1 stycznia 1996 r. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz zwalniania tych lokali. (Dz. U. Nr 158, poz. 818) Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin, określone w odrębnych przepisach. § 2. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi", można wynajmować - w miarę istniejących możliwości - część lokali mieszkalnych przeznaczonych na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych. § 3. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem zawiera się na czas wykonywania pracy w jednostce organizacyjnej. 2. Umowa najmu lokalu mieszkalnego może być zawarta na czas nie oznaczony z pracownikiem, który: 1) przepracował co najmniej piętnaście lat w jednostce organizacyjnej, 2) nabył uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej wskutek wypadku przy pracy albo choroby zawodowej, pozostających w związku z zatrudnieniem w jednostce organizacyjnej. § 4. 1. Warunkiem zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem jest przepracowanie przez niego w jednostce organizacyjnej co najmniej pięciu lat, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Na wniosek przełożonego pracownika właściwy organ może zezwolić na zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem, który nie spełnia warunku określonego w ust. 1. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach dozorców budynków mieszkalnych, z którymi umowę najmu lokalu mieszkalnego zawiera się na czas wykonywania czynności dozorcy. § 5. Lokale mieszkalne powinny być w pierwszej kolejności oddawane w najem pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy związanych bezpośrednio z zachowaniem gotowości bojowej zatrudniającej ich jednostki wojskowej albo zatrudnionym w zawodach deficytowych w danej jednostce wojskowej lub na stanowiskach pracy wymagających szczególnych kwalifikacji. § 6. 1. Zainteresowany pracownik składa za pośrednictwem przełożonego wniosek o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego, adresowany do właściwego organu. 2. Właściwy organ przedstawia wniosek, o którym mowa w ust. 1, do zaopiniowania przez zakładową organizację związkową. 3. Organ, o którym mowa w ust. 2, rejestruje wnioski o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego i w terminach do dnia 30 czerwca i 31 grudnia każdego roku sporządza (uaktualnia) wstępną listę kolejności pracowników oczekujących na najem lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem kolejności otrzymanych wniosków oraz kryteriów określonych w § 4 i 5. 4. Wstępną listę kolejności, o której mowa w ust. 3, przekazuje się związkowej komisji mieszkaniowej powołanej przez właściwą organizację związkową, która w terminie trzydziestu dni, w uzgodnieniu z właściwym organem, może dokonać zmian na tej liście. 5. Właściwy organ uwzględnia zmiany dokonane przez związkową komisję mieszkaniową, jeżeli nie naruszają one § 4. 6. Lista ustalona w sposób określony w ust. 3-5 stanowi podstawę zawierania umów najmu lokali mieszkalnych w miarę ich pozyskiwania. § 7. 1. Podstawą zajęcia lokalu mieszkalnego jest umowa najmu podpisana przez właściwy organ. 2. Umowę najmu lokalu mieszkalnego rejestruje się w rejestrze takich umów, prowadzonym we właściwym organie. § 8. 1. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do zawierania i wypowiadania umów najmu lokali mieszkalnych oraz ich zajmowania, używania i opróżniania, a także określania praw i obowiązków wynajmującego i najemcy, stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) i Kodeksu cywilnego. 2. Uprawnienia przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1, dla organów gminy, zarządcy budynku lub właściciela lokalu mieszkalnego przysługują właściwemu organowi, z wyjątkiem przyznawania i wypłaty dodatków mieszkaniowych. § 9. Pracownik jest obowiązany zwolnić zajmowany lokal mieszkalny: 1) w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, chyba że zajmował ten lokal na podstawie umowy najmu, o której mowa w § 3 ust. 2, 2) z upływem terminu wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego. § 10. Organy wymienione w § 1 mogą podejmować czynności, o których mowa w rozporządzeniu, z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ Nr 1 - 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, Nr 2 - 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, Nr 3 - 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, Nr 4 - 28, 29, 30, 31, Nr 5 - 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, Nr 6 - 39, 40, 41, 42, 43, Nr 7 - 44, 45, Nr 8 - 46, 47, 48, 49, 50, Nr 9 - 51, 52, 53, 54, Nr 10 - 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, Nr 11 - 62, Nr 12 - 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, Nr 13 - 74, Nr 14 - 75, 76, 77, 78, 79, 80, Nr 15 - 81, Nr 16 - 82, 83, 84, Nr 17 - 85, Nr 18 - 86, Nr 19 - 87, Nr 20 - 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, Nr 21 - 97, 98, 99, 100, Nr 22 - 101, Nr 23 - 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, Nr 24 - 110, 111, 112, Nr 25 - 113, 114, Nr 26 - 115, 116, 117, Nr 27 - 118, 119, 120, 121, 122, 123, Nr 28 - 124, 125, 126, 127, Nr 29 - 128, 129, 130, Nr 30 - 131, 132, 133, Nr 31 - 134, 135, 136, 137, 138, Nr 32 - 139, 140, 141, 142, 143, Nr 33 - 144, Nr 34 - 145, 146, 147, 148, Nr 35 - 149, 150, 151, 152, 153, Nr 36 - 154, 155, 156, 157, 158, Nr 37 - 159, 160, 161, 162, 163, 164, 165, Nr 38 - 166, 167, 168, Nr 39 - 169, 170, 171, Nr 40 - 172, 173, 174, Nr 41 - 175, 176, 177, 178, 179, 180, Nr 42 - 181, 182, 183, 184, 185, 186, 187, 188, Nr 43 - 189, Nr 44 - 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197, Nr 45 - 198, 199, 200, 201, 202, 203, 204, Nr 46 - 205, 206, 207, 208, 209, 210, Nr 47 - 211, Nr 48 - 212, Nr 49 - 213, 214, Nr 50 - 215, 216, 217, 218, Nr 51 - 219, 220, 221, 222, 223, 224, Nr 52 - 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, 233, 234, 235, 236, 237, Nr 53 - 238, 239, Nr 54 - 240, 241, 242, 243, 244, 245, Nr 55 - 246, 247, 248, 249, 250, 251, Nr 56 - 252, 253, 254, 255, 256, 257, Nr 57 - 258, 259, 260, Nr 58 - 261, 262, 263, 264, 265, 266, Nr 59 - 267, 268, 269, 270, 271, 272, 273, Nr 60 - 274, 275, 276, 277, 278, 279, 280, 281, 282, Nr 61 - 283, 284, Nr 62 - 285, 286, 287, 288, 289, 290, 291, Nr 63 - 292, 293, 294, 295, 296, 297, 298, 299, 300, 301, 302, 303, 304, Nr 64 - 305, 306, 307, 308, 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315, Nr 65 - 316, 317, 318, 319, 320, 321, 322, 323, 324, Nr 66 - 325, 326, 327, 328, Nr 67 - 329, Nr 68 - 330, 331, Nr 69 - 332, Nr 70 - 333, 334, 335, Nr 71 - 336, 337, 338, 339, 340, 341, 342, 343, 344, 345, 346, Nr 72 - 347, 348, 349, Nr 73 - 350, 351, Nr 74 - 352, 353, 354, Nr 75 - 355, 356, 357, 358, 359, 360, 361, 362, Nr 76 - 363, 364, 365, 366, Nr 77 - 367, 368, 369, Nr 78 - 370, 371, Nr 79 - 372, 373, 374, Nr 80 - 375, 376, 377, Nr 81 - 378, Nr 82 - 379, 380, 381, 382, 383, Nr 83 - 384, 385, Nr 84 - 386, 387, Nr 85 - 388, 389, 390, Nr 86 - 391, 392, 393, 394, Nr 87 - 395, 396, Nr 88 - 397, 398, 399, Nr 89 - 400, 401, 402, 403, Nr 90 - 404, 405, 406, 407, 408, Nr 91 - 409, 410, 411, 412, 413, 414, Nr 92 - 415, 416, 417, 418, 419, 420, Nr 93 - 421, 422, 423, 424, 425, Nr 94 - 426, 427, 428, 429, 430, 431, 432, 433, Nr 95 - 434, 435, 436, 437, 438, 439, 440, 441, 442, 443, Nr 96 - 444, 445, 446, 447, 448, 449, 450, Nr 97 - 451, 452, 453, 454, Nr 98 - 455, 456, Nr 99 - 457, 458, Nr 100 - 459, 460, 461, 462, 463, 464, 465, Nr 101 - 466, 467, 468, 469, 470, 471, 472, 473, Nr 102 - 474, 475, Nr 103 - 476, 477, 478, 479, Nr 104 - 480, 481, 482, Nr 105 - 483, 484, 485, 486, 487, Nr 106 - 488, 489, 490, 491, 492, 493, 494, 495, 496, 497, 498, Nr 107 - 499, 500, 501, 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508, 509, 510, 511, 512, 513, Nr 108 - 514, 515, 516, 517, 518, 519, 520, Nr 109 - 521, 522, 523, 524, 525, 526, Nr 110 - 527, 528, 529, 530, 531, Nr 111 - 532, 533, 534, Nr 112 - 535, 536, 537, 538, 539, 540, Nr 113 - 541, Nr 114 - 542, 543, 544, 545, 546, 547, Nr 115 - 548, 549, 550, 551, Nr 116 - 552, 553, 554, 555, 556, Nr 117 - 557, 558, 559, 560, Nr 118 - 561, Nr 119 - 562, 563, Nr 120 - 564, 565, 566, 567, 568, Nr 121 - 569, 570, 571, 572, Nr 122 - 573, 574, 575, 576, Nr 123 - 577, 578, 579, 580, 581, 582, Nr 124 - 583, 584, 585, 586, 587, 588, Nr 125 - 589, 590, Nr 126 - 591, 592, Nr 127 - 593, 594, 595, 596, 597, 598, 599, 600, 601, Nr 128 - 602, 603, 604, 605, 606, Nr 129 - 607, 608, 609, 610, 611, Nr 130 - 612, 613, 614, Nr 131 - 615, 616, 617, 618, 619, 620, Nr 132 - 621, 622, 623, Nr 133 - 624, 625, Nr 134 - 626, Nr 135 - 627, 628, 629, 630, 631, 632, 633, 634, 635, Nr 136 - 636, 637, Nr 137 - 638, 639, 640, Nr 138 - 641, 642, 643, 644, 645, Nr 139 - 646, 647, 648, 649, 650, 651, 652, 653, 654, Nr 140 - 655, 656, 657, 658, Nr 141 - 659, Nr 142 - 660, Nr 143 - 661, 662, 663, Nr 144 - 664, 665, 666, 667, 668, Nr 145 - 669, 670, 671, 672, 673, 674, 675, 676, 677, Nr 146 - 678, 679, 680, 681, 682, 683, 684, 685, Nr 147 - 686, 687, 688, 689, 690, Nr 148 - 691, 692, 693, 694, 695, 696, 697, 698, 699, 700, 701, 702, Nr 149 - 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710, Nr 150 - 711, 712, Nr 151 - 713, 714, 715, 716, 717, 718, Nr 152 - 719, 720, 721, 722, 723, 724, 725, 726, 727, Nr 153 - 728, 729, 730, 731, 732, 733, 734, 735, 736, 737, 738, 739, 740, 741, 742, 743, 744, 745, Nr 154 - 746, 747, 748, 749, 750, 751, 752, 753, 754, 755, 756, Nr 155 - 757, 758, 759, 760, 761, 762, 763, 764, 765, 766, 767, 768, 769, 770, 771, 772, Nr 156 - 773, 774, 775, 776, 777, 778, 779, 780, 781, 782, 783, 784, 785, 786, 787, 788, Nr 157 - 789, 790, 791, 792, 793, 794, 795, 796, 797, 798, 799, 800, 801, 802, 803, 804, 805, 806, Nr 158 - 807, 808, 809, 810, 811, 812, 813, 814, 815, 816, 817, 818, 819, 820, 821, Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1--z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. 2--z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych. 3--z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 4--z dnia 30 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 5--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie wysokości, szczegółowych zasad pobierania i odprowadzania opłat od czystych nośników i urządzeń służących do utrwalania utworów dla własnego użytku osobistego oraz wskazania organizacji zbiorowego zarządzania właściwych do ich pobierania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 6--z dnia 13 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzynki do doręczania korespondencji, oraz zasad zakładania i użytkowania tych skrzynek. 7--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie trybu otwierania niedoręczalnych listów i sposobu postępowania z nimi. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 8--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania i oznak stanowisk służbowych pracowników Straży Przemysłowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 55--z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych. 56--z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 57--z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie wyrażenia zgody na nieodpłatne zbywanie należących do Skarbu Państwa akcji (udziałów), ustalenia dłuższego terminu udostępnienia akcji (udziałów) oraz odstąpienia od publicznego trybu zbycia akcji (udziałów) należących do Skarbu Państwa w niektórych spółkach powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw państwowych. 58--z dnia 23 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 59--z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych. 60--z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie trybu postępowania i prowadzenia kampanii referendalnej w jednostkach publicznej radiofonii i telewizji. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 61--z dnia 3 stycznia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 53 ust. 2 ustawy - Prawo bankowe. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 459--z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 460--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. 461--z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym. 462--z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie nazw niektórych wyższych szkół artystycznych. 463--z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie nazw niektórych wyższych szkół inżynierskich. 464--z dnia 4 lipca 1996 r. o nadaniu Akademii Rolniczej w Poznaniu nazwy "Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego" w Poznaniu. 465--z dnia 5 lipca 1996 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 466--z dnia 9 sierpnia 1996 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 467--z dnia 7 sierpnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o ustanowieniu Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny". ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 468--z dnia 8 sierpnia 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w niektórych województwach. 469--z dnia 8 sierpnia 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach płockim i suwalskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW 470--z dnia 31 lipca 1996 r. w sprawie zasad współdziałania terenowych organów administracji rządowej z Krajowym Biurem Wyborczym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 471--z dnia 31 lipca 1996 r. w sprawie nadawania nazw statkom morskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 472--z dnia 29 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1996 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 473--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie wykazu jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i procesów technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia oraz zakresu tych badań. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 474--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej. 475--z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 476--z dnia 10 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 477--z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane nie będące budynkami, służące obronności Państwa oraz ich usytuowanie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 478--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 479--z dnia 7 sierpnia 1996 r. w sprawie określenia warunków, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Straży Granicznej, przeznaczone dla osób zatrzymanych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 480--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 481--z dnia 9 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontroli wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 482--z dnia 12 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 483--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre gatunki papieru przywożone z zagranicy. 484--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie zwiększenia wydatków oraz wysokości niedoboru budżetu państwa na rok 1996. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 485--z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej. 486--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia. 487--z dnia 21 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA KONSTYTUCYJNA 488--z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym. USTAWA 489--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych. 490--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki. 491--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 492--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów. 493--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa. 494--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej. 495--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. 496--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej. 497--z dnia 8 sierpnia 1996 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej. 498--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 499--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 500--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie wyłączenia w odniesieniu do wyższych szkół morskich stosowania niektórych przepisów ustawy o szkolnictwie wyższym. 501--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, jednostek gospodarczych i organizacji społecznych oraz osób. 502--z dnia 20 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa. 503--z dnia 20 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 504--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Polskiego Dziedzictwa Kulturalnego za Granicą. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 505--z dnia 29 sierpnia 1996 r. w sprawie trybu wypłacania świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 506--z dnia 23 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 507--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 508--z dnia 4 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 509--z dnia 22 sierpnia 1996 r. w sprawie zasad gromadzenia danych dotyczących środków wychowawczych i poprawczych stosowanych wobec nieletnich oraz sposobu udzielania informacji sądom i prokuraturom o tych środkach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 510--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji i zasad wykonywania kontroli ruchu drogowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW 511--z dnia 19 sierpnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Niepełnosprawnych przy Parafii św. Marii Magdaleny w Warszawie w Diecezji Warszawsko-Praskiej. 512--z dnia 19 sierpnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej w Polsce z siedzibą w Warszawie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 513--z dnia 22 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie książeczek żeglarskich i opłat za ich wystawianie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 514--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga. 515--z dnia 27 sierpnia 1996 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym. 516--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN). ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 517--z dnia 11 września 1996 r. w sprawie trybu likwidacji ministerstw i urzędów znoszonych w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego Rządu oraz trybu organizowania ministerstw, urzędów i innych organów utworzonych w ramach tej reformy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 518--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU 519--z dnia 27 sierpnia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Techniki i Technologii, sposobów ich realizacji oraz warunków udzielania pożyczek i poręczeń, w tym także preferencyjnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 520--z dnia 22 sierpnia 1996 r. w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: POROZUMIENIE 521--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie, sporządzone w Paryżu dnia 26 maja 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 522--z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie, sporządzonego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 523--z dnia 4 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Łączności", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia. 524--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie określenia szczególnych zasad udzielania zamówień publicznych ze względu na ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan klęski żywiołowej lub inny ważny interes państwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 525--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie opłat pobieranych za przyjęcie protestu morskiego. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 526--z dnia 21 sierpnia 1996 r. w sprawie trybu postępowania w związku z prezentowaniem i wyjaśnianiem w publicznej radiofonii i telewizji polityki państwa przez naczelne organy państwowe. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW 62--z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA 527--sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 528--z dnia 5 lipca 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. KONWENCJA 529--sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 530--z dnia 12 sierpnia 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Rabacie dnia 24 października 1994 r. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 531--z dnia 12 września 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Techniki i Technologii. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 532--z dnia 3 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego. 533--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 534--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnej oraz zakresu zwolnień od tych opłat. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: POROZUMIENIE EUROPEJSKIE 535--sporządzone w Londynie dnia 6 maja 1969 r. w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 536--z dnia 10 czerwca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 537--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie sposobu organizowania i prowadzenia działalności w dziedzinie promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym. 538--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wykazu linii kolejowych o państwowym znaczeniu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 539--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 540--z dnia 2 września 1996 r. w sprawie zasad przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów nie mających średniego wykształcenia do służby w oddziałach prewencji Policji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 541--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wzoru i trybu nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Straży Granicznej oraz trybu nadawania tym jednostkom imion. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 542--z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. UMOWA 543--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisana w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 544--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 545--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 546--z dnia 9 września 1996 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać osoby zajmujące stanowiska dyrektorów oraz inne stanowiska kierownicze w poszczególnych typach szkół i placówek artystycznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 547--z dnia 4 września 1996 r. w sprawie sposobu rejestracji statków morskich, trybu postępowania, wzoru dokumentu rejestracyjnego oraz trybu i sposobu ustalania opłat rejestracyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 548--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. 549--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996. 550--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu przejmowania składników mienia oraz wierzytelności i zobowiązań jednostek organizacyjnych przejmowanych przez wojewodów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU 551--z dnia 23 września 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 552--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 553--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie przekształcenia państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo" z siedzibą w Warszawie w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. 554--z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Skarbu Państwa. 555--z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 556--z dnia 1 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: EUROPEJSKA KONWENCJA 557--sporządzona w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. o zwalczaniu terroryzmu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 558--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 559--z dnia 24 września 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 560--z dnia 30 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 561--z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 562--z dnia 19 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny w szkołach i placówkach publicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 563--z dnia 24 września 1996 r. w sprawie sposobu obliczania i przekazywania z budżetu państwa dotacji dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym za I i II półrocze 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 63--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie ustalenia sieci autostrad i dróg ekspresowych. 64--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie określenia na 1996 r. rodzajów kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę Akcyjną, oraz wytycznych w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów eksportowych. 65--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia regulaminu określającego tryb sprawowania nadzoru przez Ministra Finansów nad działalnością Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółki Akcyjnej w zakresie ubezpieczania kontraktów eksportowych. 66--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie szczególnego trybu zbycia należących do Skarbu Państwa akcji niektórych spółek powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 67--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r. 68--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 69--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad kwalifikowania ceny umownej jako rażąco wysokiej oraz okresu obowiązywania ceny obniżonej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 70--z dnia 19 stycznia 1996 r. w sprawie struktury organizacyjnej i szczegółowego zakresu działania Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 71--z dnia 26 stycznia 1996 r. w sprawie terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie bezpieczeństwa państwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 72--z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia towarów, które mogą być przedmiotem czasowego przywozu z zagranicy lub czasowego wywozu za granicę. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 73--z dnia 23 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu grzybów jadalnych, wymagań technologicznych ich przetwarzania i obrotu oraz nadawania uprawnień w zakresie grzyboznawstwa. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: EUROPEJSKA KONWENCJA (poprawiona) 564--sporządzona w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r. o ochronie dziedzictwa archeologicznego. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 565--z dnia 20 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawionej), sporządzonej w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 566--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na niektóre paliwa przywożone z zagranicy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 567--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustanowienia obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od róż ciętych przywożonych z zagranicy. 568--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu na przywóz benzyn oraz olejów napędowych i opałowych w 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 569--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie dotacji celowych na finansowanie w 1996 r. inwestycji jednostek oraz modernizacji i budowy dróg, przekazanych niektórym gminom. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 570--z dnia 28 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 571--z dnia 11 września 1996 r. w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 572--z dnia 21 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad działalności reklamowej w programach radiofonii i telewizji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 573--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 574--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie liczby członków Rady Służby Cywilnej i ich wynagradzania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 575--z dnia 25 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania zezwoleń i zgód dotyczących zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU 576--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 577--z dnia 8 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej. 578--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie opłat drogowych. 579--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia morskich i stałych lotniczych przejść granicznych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 580--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie ramowego statutu urzędu wojewódzkiego. 581--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 582--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie sposobu prowadzenia rachunku funduszu gwarancyjnego miejskiej strefy usług publicznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 583--z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o Straży Granicznej. 584--z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą. 585--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 586--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 587--z dnia 18 października 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Biskupicach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 588--z dnia 1 października 1996 r. w sprawie centralnego rejestru zgłoszonych sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów, sposobu rejestracji sprzeciwów oraz sposobu ustalania istnienia sprzeciwu w formie oświadczeń. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 591--z dnia 24 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt emisyjny i memorandum informacyjne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 592--z dnia 10 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych z dziedziny łączności. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 593--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 594--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji budżetowej na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". 595--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe. 596--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 597--z dnia 10 października 1996 r. w sprawie pomocy dla usamodzielnianych wychowanków niektórych rodzajów placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz rodzin zastępczych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 598--z dnia 21 października 1996 r. w sprawie określenia zakresu dostępu osób niepełnosprawnych do świadczonych usług pocztowych lub telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 599--z dnia 14 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru technicznego dla urządzeń technicznych o szczególnej konstrukcji, sposobie eksploatacji lub przeznaczeniu, objętych wojskowym dozorem technicznym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU 600--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1996 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla pracowników górnictwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 601--z dnia 10 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 602--z dnia 27 września 1996 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym. 603--z dnia 27 września 1996 r. o ratyfikacji Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 604--z dnia 28 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 605--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla osób niepełnosprawnych. 606--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie wysokości funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy Służby Więziennej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 607--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 608--z dnia 31 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących. ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH 609--z dnia 24 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 610--z dnia 4 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentów na przywóz alkoholi skażonych, niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn oraz olejów napędowych i opałowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 611--z dnia 23 października 1996 r. w sprawie trybu doprowadzania osób w stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej oraz zasad ustalania opłat związanych z doprowadzeniem i pobytem w izbie wytrzeźwień. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 74--z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie terytorialnym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 612--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie określenia gmin wchodzących w skład województw. 613--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie Wielkopolskiego Parku Narodowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 614--z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie określenia trybu wymiany powszechnych świadectw udziałowych na akcje narodowych funduszy inwestycyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 615--z dnia 27 września 1996 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju o przywilejach i immunitetach Organizacji. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 616--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie ustalenia granic niektórych miast. 617--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych. 618--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1996 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 619--z dnia 4 listopada 1996 r. zmieniające regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 620--z dnia 7 listopada 1996 r. o sprostowaniu błędów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 621--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw. 622--z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 623--z dnia 12 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju i wysokości zabezpieczenia na pokrycie roszczeń z tytułu odpowiedzialności za czynności agencji celnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 624--z dnia 29 października 1996 r. w sprawie wzoru i trybu nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 625--z dnia 13 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 626--z dnia 27 września 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i egzaminowania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 627--z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. 628--z dnia 20 listopada 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu niektórych odpadów i złomu metali nieżelaznych. 629--z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 630--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego wypoczynku. 631--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania nabożeństw i katechizacji oraz wykonywania innych praktyk religijnych, właściwych dla wyznania baptystycznego, dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku. 632--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania nabożeństw, katechizacji i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania polskokatolickiego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego wypoczynku. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 633--z dnia 6 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 634--z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 635--z dnia 18 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów i złomu metali nieżelaznych w 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 636--z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 637--z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 638--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. 639--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. 640--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 641--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 642--z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie wysokości kwot podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 643--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Służby Więziennej. 644--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ 645--z dnia 28 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 646--z dnia 30 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 647--z dnia 8 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 648--z dnia 27 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu przedsiębiorstw i jednostek o szczególnych zagrożeniach pożarowych i innych, w których działają jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej, oraz zasad ich stacjonowania. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 649--z dnia 2 grudnia 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Komarowie Osadzie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 650--z dnia 15 listopada 1996 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych. 651--z dnia 26 listopada 1996 r. w sprawie wynagrodzenia notariusza za czynności notarialne podwyższenia kapitału akcyjnego lub połączenia niektórych banków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH 652--z dnia 26 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i uprawnionych członków ich rodzin. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW 653--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Diecezji Płockiej z siedzibą w Płocku. 654--z dnia 2 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej w Polsce z siedzibą w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 75--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia złóż wód zaliczonych do solanek, wód leczniczych i termalnych oraz innych kopalin leczniczych, a także w sprawie zaliczenia kopalin pospolitych z określonych złóż do kopalin podstawowych. 76--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 77--z dnia 5 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i organizacji działalności Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał Komitetu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 78--z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 79--z dnia 2 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych lub zakaźnych. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 80--z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 15 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 655--z dnia 27 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. 656--z dnia 27 listopada 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z zagranicy. 657--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 658--z dnia 26 listopada 1996 r. w sprawie określenia zasad dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych w obiektach zamkniętych podległych Ministrowi Sprawiedliwości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 659--z dnia 12 listopada 1996 r. w sprawie rejestru okrętowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 661--z dnia 23 października 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. 662--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu. 663--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 3, poz. 18) Na podstawie art. 8 i art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dopłaty na cele, o których mowa w § 1 pkt 7 i 8, są udzielane pod warunkiem, że termin spłaty kredytu na finansowanie skupu, przechowywanie produktów rolnych i zapasów przetworów z tych produktów, pochodzących ze zbiorów danego roku, nie przekracza dnia 30 września roku następnego.", 2) w § 4 wyrazy "6 q" zastępuje się wyrazami "8 q". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych. (Dz. U. Nr 130, poz. 862) Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 110, poz. 770) oraz art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 124, poz. 552, z 1992 r. Nr 99, poz. 497, z 1993 r. Nr 132, poz. 636, z 1994 r. Nr 138, poz. 734, z 1995 r. Nr 154, poz. 799 oraz z 1996 r. Nr 155, poz. 763) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kwartalne stawki ryczałtu wynoszą: 1) od przychodów proboszczów: w parafiach o liczbie mieszkańcówzłotych powyżejdo 123 1.000256 1.0002.000289 2.0003.000312 3.0004.000339 4.0005.000367 5.0006.000399 6.0007.000432 7.0008.000466 8.0009.000502 9.00010.000543 10.00012.000589 12.00014.000639 14.00016.000692 16.00018.000749 18.00020.000809 20.000876 2) od przychodów wikariuszy: w parafiach o liczbie mieszkańcówjeżeli siedziba parafii znajduje się: powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5.000w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 5.000 do 50.000powyżej 50.000 w złotych 1.00091168235 1.0003.000235246246 3.0005.000246259270 5.0008.000252270275 8.00010.000259281287 10.000270287293" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów do budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych. (Dz. U. Nr 159, poz. 1075) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1075) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE KOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWARTOŚĆ (ECU) 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe340 000 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 50- Poliuretany: 3909 50 90 0- - Pozostałe602 000 3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach: 3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:?? red - - Pozostałe: - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej: 3919 10 61 0- - - - Z plastyfikowanego polichlorku winylu lub z polietylenu ex 3919 10 61 0Samoprzylepne taśmy w rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm, z polietylenu42 000 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza ex 3926 90 91 0Opaska kurczliwa1 450 000 ex 3926 90 91 0Opaski zaślepiające i uszczelniające końcówki rur ochronnych150 000 3926 90 99 0- - - - Pozostałe ex 3926 90 99 0Płozy gazociągu520 000 ex 3926 90 99 0Zestaw przyborów do aplikacji żywicy epoksydowej (zestaw = 300 szt. przyborów)80 000 ex 3926 90 99 0Ręczne wałki silikonowe7 000 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali: 7304 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu: 7304 10 10 0- - O średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 168,3 mm ex 7304 10 10 0Rury przewodowe do gazu bez szwu z zewnętrzną izolacją z polietylenu120 000 7305Pozostałe rury i przewody rurowe (np. spawane, nitowane lub podobnie zamykane), o przekroju poprzecznym w kształcie koła, których zewnętrzna średnica przekracza 406,4 mm z żeliwa lub stali: - Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu: 7305 12 00 0- - Pozostałe, spawane wzdłużnie245 550 000 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu: - - Spawane wzdłużnie, o średnicy zewnętrznej: 7306 10 11 0- - - Nie przekraczającej 168,3 mm140 000 7306 10 19 0- - - Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm390 000 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali: - Pozostałe: 7307 93- - Łączniki spawane doczołowo: - - - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 609,6 mm: 7307 93 11 0- - - - Kolanka i łuki130 000 7307 93 19 0- - - - Pozostałe ex 7307 93 19 0Trójnik118 000 ex 7307 93 19 0Zwężka25 000 ex 7307 93 19 0Rozdzielacz180 000 ex 7307 93 19 0Monoblok izolujący15 000 - - - O największej średnicy zewnętrznej powyżej 609,6 mm: 7307 93 91 0- - - - Kolanka i łuki3 280 000 7307 93 99 0- - - - Pozostałe ex 7307 93 99 0Trójnik4 200 000 ex 7307 93 99 0Zwężka230 000 ex 7307 93 99 0Rozdzielacz2 700 000 ex 7307 93 99 0Kształtka80 000 ex 7307 93 99 0Monoblok izolujący180 000 7311Pojemniki na sprężony lub skroplony gaz, ze stali: - Pozostałe o pojemności: 7311 00 99 0- - 1000 l lub więcej ex 7311 00 99 0Zbiornik ciekłego azotu z wyposażeniem160 000 7326Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90 97 0- - - Pozostałe ex 7326 90 97 0Zamknięcie szybkozłączne450 000 ex 7326 90 97 0Dno elipsoidalne126 000 8414Pompy powietrzne lub próżnicowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: - Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe430 000 8414 80- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Turbosprężarki: 8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe ex 8414 80 29 0Agregat sprężający o mocy powyżej 10 000 kW, lecz nie przekraczającej 20 000 kW, z wyposażeniem18 320 000 ex 8414 80 29 0Agregat sprężający o mocy powyżej 20 000 kW, z wyposażeniem57 580 000 - - - Sprężarki wyporowe rotacyjne: - - - - Wielowałowe: 8414 80 79 0- - - - - Pozostałe ex 8414 80 79 0Sprężarka gazu o wydajności powyżej 0,5x106 Nm3/h mogąca wytworzyć nadciśnienie do 10 MPa23 400 000 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: 8419 50- Wymienniki ciepła: 8419 50 90 0- - Pozostałe ex 8419 50 90 0Parownice atmosferyczne120 000 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych gazów: 8421 39 98 0- - - - - Pozostałe ex 8421 39 98 0Filtr gazu z wyposażeniem9 500 00 - Części: 8421 39 99 0- - Pozostałe ex 8421 39 99 0Wkłady filtracyjne310 000 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8471 49 99 0- - - - - Pozostałe ex 8471 49 99 0Komputery z urządzeniami wejścia-wyjścia; flow komputery1 875 000 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 30- Zawory zwrotne: - - Pozostałe: 8481 30 91 0- - - Z żeliwa lub stali1 600 000 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Zasuwy: 8481 80 63 0- - - - - Ze stali1 300 000 8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym28 400 000 8502Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe: - Inne zespoły prądotwórcze: 8502 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8502 39 91 0- - - - Turbogeneratory ex 8502 39 91 0Agregat prądotwórczy (turbogenerator) o mocy nie przekraczającej 1 000 kW, z wyposażeniem1 600 000 ex 8502 39 91 0Agregat prądotwórczy (turbogenerator) o mocy powyżej 1 000 kW, z wyposażeniem2 500 000 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: 8504 40- Przekształtniki - - Pozostałe: - - - W rodzaju używanych z aparaturą telekomunikacyjną, maszynami do automatycznego przetwarzania danych lub ich jednostkami: 8504 40 30 0- - - - Urządzenia zasilające z rodzaju stosowanych z maszynami do automatycznego przetwarzania danych1 050 000 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: 8504 40 99 0- - - - - - Pozostałe150 000 8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych; videofony: 8517 30 00 0- Urządzenia łączeniowe dla telefonii i telegrafii ex 8517 30 00 0Centrale telefoniczne; przełącznice światłowodowe i cyfrowe120 000 8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych: 8517 50 90 0- - Pozostała ex 8517 50 90 0Multipleksery; urządzenia transmisji cyfrowej dla sieci LAN i WAN6 800 000 8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z działu 37: - Dyski do systemów odczytu laserowego: 8524 31 00 0- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych, niż dźwięk i obraz ex 8524 31 00 0Oprogramowanie na nośniku CD900 000 - Pozostałe: 8524 91- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych, niż dźwięk i obraz: 8524 91 10 0- - - Z zapisem danych lub instrukcji, z rodzaju takich, jakie stosuje się w maszynach do automatycznego przetwarzania danych ex 8524 91 10 0Oprogramowanie na dyskietce900 000 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop klatką i inne rejestrujące kamery video: 8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą: - - Pozostałe: 8525 20 91 0- - - Dla sieci telefonów komórkowych ex 8525 20 91 0Stacje bazowe łączności mobilnej wraz z wyposażeniem250 000 8525 20 99 0- - - Pozostałe6 500 000 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: - - Pozostałe: - - - Anteny: 8529 10 45 0- - - - Pozostałe ex 8529 10 45 0Anteny paraboliczne dla łączności175 000 8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530: 8531 10Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu podobne: - - Pozostałe: 8531 10 80 0- - - Pozostałe ex 8531 10 80 0System ochrony obiektów tłoczni i zespołów zaporowo-upustowych400 000 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): - Inne przewody elektryczne, dla napięć nie przekraczających 80 V: 8544 49- - Pozostałe: 8544 49 20 0- - - W rodzaju stosowanych w telekomunikacji ex 8544 49 20 0Przewód falowodowy155 000 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: - Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami: 9025 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9025 19 91 0- - - - Elektroniczne ex 9025 19 91 0Przetworniki temperatury38 000 9025 19 99 0- - - - Pozostałe ex 9025 19 99 0Przetworniki temperatury z rejestratorem mechanicznym7 000 9025 80- Pozostałe przyrządy: - - Pozostałe: 9025 80 20 0- - - Barometry, nie połączone z innymi przyrządami5 000 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową przeponą: 9026 20 59 0- - - - - Pozostałe120 000 9026 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Pozostałe: 9026 80 91 0- - - Elektroniczne ex 9026 80 91 0Gazowy przepływomierz turbinowy z ciągiem pomiarowym; mierniki gęstości gazu, poziomowskazy; zwężki pomiarowe1 125 000 9026 90- Części i akcesoria: 9026 90 90 0- - Pozostałe ex 9026 90 90 0Obudowy ciągów pomiarowych375 000 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 10 0- - Elektroniczne ex 9027 10 10 0Analizator związków siarki w gazie; system analizy spalin675 000 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: 9030 40- Pozostałe przyrządy i aparaty przeznaczone specjalnie dla telekomunikacji (np. mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów): 9030 40 90 0- - Pozostałe ex 9030 40 90 0Stacje telemechaniki i telepomiarów RTU250 000 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych ex 9031 80 91 0Planimetry15 000 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 90 0- - - Pozostałe ex 9032 89 90 0Urządzenie kontrolne przejścia tłoka50 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców, kandydatów na motorniczych i motorniczych, kandydatów na instruktorów i instruktorów, kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz za wydanie im dokumentów. (Dz. U. Nr 159, poz. 1076) Na podstawie art. 115 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na instruktorów i instruktorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje, 2) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje, 3) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców oraz kandydatów na motorniczych i motorniczych, 4) wysokość stawek wynagrodzenia dla egzaminatorów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, 5) wysokość opłat za wydanie prawa jazdy, świadectwa kwalifikacji, legitymacji instruktora i egzaminatora oraz pozwolenia do kierowania tramwajem, zwanego dalej "pozwoleniem". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779). § 2. 1. Od osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie tych uprawnień pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji, z zastrzeżeniem ust. 2-4, w wysokości: 1) 40,00 zł - przy kategorii A1 lub A prawa jazdy, 2) 54,00 zł - przy kategorii B1, B lub T prawa jazdy, 3) 61,00 zł - przy kategorii E+B, C1, C, D1 lub D prawa jazdy, 4) 65,00 zł - przy kategorii E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa jazdy, 5) 53,00 zł - przy pozwoleniu. 2. W razie częściowego sprawdzania kwalifikacji opłata za egzamin wynosi: 1) teoretyczny w formie testów - 20%, 2) teoretyczny w formie ustnej - 40%, 3) praktyczny - 80% - opłaty określonej w ust. 1. 3. Opłatę za egzamin praktyczny w wysokości połowy kwot określonych w ust. 1 i 2 pobiera się od osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie lekarskie z adnotacją, że mogą prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia i jazda egzaminacyjna odbywa się ich pojazdem. 4. W razie niezgłoszenia się osoby na egzamin w wyznaczonym terminie: 1) wniesiona przez nią opłata podlega zwrotowi w wysokości 70% opłaty określonej w ust. 1, jeżeli nie przystępuje ponownie do egzaminu, 2) wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 30%, jeżeli ponownie przystępuje do egzaminu. § 3. Od kandydatów na instruktorów i instruktorów pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej w tabeli nr 1. Tabela nr 1 Lp.Zakres egzaminuOpłaty egzaminacyjne (zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Kategoria A1 lub A prawa jazdy3634 2Kategoria B1, B lub T prawa jazdy3644 3Kategoria C1, C, D1, D prawa jazdy3649 4Pozwolenie3230 § 4. Od kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej w tabeli nr 2. Tabela nr 2 Lp.Zakres egzaminuOpłaty egzaminacyjne (zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Kategoria A1 lub A prawa jazdy3836 2Kategoria B1, B lub T prawa jazdy3846 3Kategoria C1, C, D1, D prawa jazdy3851 4Pozwolenie3432 § 5. W razie niezgłoszenia się osoby, o której mowa w § 3 i 4, na egzamin w wyznaczonym terminie, wniesiona przez nią opłata podlega zwrotowi w wysokości 50% opłat określonych odpowiednio w tabeli nr 1 i 2. § 6. Opłata za wydanie: 1) prawa jazdy lub świadectwa kwalifikacji - wynosi 50 zł, 2) legitymacji instruktora lub egzaminatora - wynosi 40 zł, 3) pozwolenia - wynosi 20 zł. § 7. 1. Za sprawdzenie kwalifikacji osoby, o której mowa w § 2 ust. 1, egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia, z zastrzeżeniem ust. 4, przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) 8 zł - przy kategorii A1 lub A prawa jazdy, 2) 10 zł - przy kategorii B1, B lub T prawa jazdy, 3) 12 zł - przy kategorii E+B, C1, C, D1 lub D prawa jazdy, 4) 13 zł - przy kategorii E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa jazdy, 5) 10 zł - przy pozwoleniu. 2. Za sprawdzenie warunków i dokumentacji wymaganych od osoby egzaminowanej egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia, z zastrzeżeniem ust. 4, przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) 1,80 zł - przy kategorii A1, A, B1, B lub T prawa jazdy, 2) 2,20 zł - przy kategorii C1, C, D1, D, E+B, E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa jazdy. 3. W razie częściowego sprawdzania kwalifikacji, do wynagrodzenia egzaminatora stosuje się przepis § 2 ust. 2 pkt 1 i 3, z tym że jeżeli egzamin teoretyczny zamiast w formie testu jest przeprowadzony w formie ustnej, to wynagrodzenie egzaminatora za tę cześć egzaminu zwiększa się o 200% kwoty ustalonej zgodnie z przepisami § 2. 4. Egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia nie przysługuje wynagrodzenie, jeżeli naruszy on, określone przepisami wydanymi na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy, zasady lub warunki egzaminowania, powodując przerwanie lub unieważnienie egzaminu. § 8. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na instruktora lub instruktora w zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w tabeli nr 3. Tabela nr 3 Lp.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Przewodniczący komisji4,05,0 2Członek komisji3,84,6 3Sekretarz komisji2,02,0 § 9. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na egzaminatora lub egzaminatora w zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w tabeli nr 4. Tabela nr 4 Lp.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Przewodniczący komisji weryfikacyjnej4,45,4 2Członek komisji weryfikacyjnej4,25,0 3Sekretarz komisji weryfikacyjnej2,42,4 § 10. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i Nr 140, poz. 804, z 1995 r. Nr 45, poz. 237, z 1996 r. Nr 44, poz. 196 i z 1997 r. Nr 47, poz. 314), z wyjątkiem § 1 ust. 1 pkt 7 i 8 oraz § 2 ust. 1 pkt 6 i 7, które tracą moc z dniem 30 czerwca 1998 r., 2) zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 października 1991 r. w sprawie opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia członków komisji weryfikacyjnej (Monitor Polski Nr 32, poz. 229, z 1994 Nr 16, poz. 119, z 1996 r. Nr 45, poz. 438 i z 1997 r. Nr 31, poz. 297). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym zastrzeżeniem że: 1) określone w § 2 ust. 1, § 3, § 4, § 7 ust. 1 i 2 opłaty i wynagrodzenia odnoszące się do kategorii A1, B1, C1, D1, E+C1, E+D1 stosuje się od dnia 1 lipca 1998 r., 2) określone w § 6 pkt 1 i 3 opłaty stosuje się od dnia 1 lipca 1998 r., 3) określone w § 7 wynagrodzenia stosuje się do dnia 31 października 1998 r., z wyjątkiem odnoszących się do kategorii T prawa jazdy i pozwolenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 2/97. z dnia 22 grudnia 1997 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1077) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wojciech Sokolewicz - przewodniczący, Lech Garlicki, Stefan Jaworski - sprawozdawca, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Marian Zdyb, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 1997 r. sprawy z wniosku Ogólnokrajowego Zrzeszenia Związków Zawodowych Pracowników Ruchu Ciągłego, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratora Generalnego oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o stwierdzenie zgodności art. 17 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), w drugiej części zdania tego przepisu, z art. 1, art. 67 ust. 2, art. 68 i art. 69 ust. 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 ze zm.), a obecnie odpowiednio z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 66 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z art. 64 ust. 2 tej Konstytucji, orzeka: Art. 17 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110) w części stanowiącej, iż "nie dotyczy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1988 r. w sprawie czasu pracy w zakładach pracy (Dz. U. z 1991 r. Nr 117, poz. 511, z 1992 r. Nr 102, poz. 518, z 1993 r. Nr 132, poz. 634 i z 1994 r. Nr 140, poz. 768)", jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 2 i art. 66 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wojciech Sokolewicz Lech Garlicki Jadwiga Skórzewska-Łosiak Stefan Jaworski Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady Ministrów Zbigniewa Siemiątkowskiego. (Dz. U. Nr 5, poz. 27) Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister - członek Rady Ministrów Zbigniew Siemiątkowski, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "służbami specjalnymi", oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) przygotowywanie i przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów oraz - po uzyskaniu jego zgody - Radzie Ministrów: a) projektów założeń polityki w zakresie bezpieczeństwa państwa i ochrony jego porządku konstytucyjnego, b) projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących bezpieczeństwa państwa, c) ocen stanu bezpieczeństwa państwa, d) projektów planów i kierunków działania służb specjalnych, e) ocen wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań, f) projektów działań zmierzających do stworzenia zintegrowanego systemu służb specjalnych oraz innych jednostek wykonujących zadania na rzecz bezpieczeństwa państwa, 2) wykonywanie z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów czynności wynikających ze sprawowanej przez Prezesa Rady Ministrów funkcji nadzoru nad działalnością Szefa Urzędu Ochrony Państwa oraz związanych z odpowiedzialnością za działalność służb specjalnych, w tym: a) przygotowywanie projektów wytycznych Prezesa Rady Ministrów w sprawie działalności służb specjalnych, b) sprawowanie bieżącego nadzoru i koordynowanie działań służb specjalnych oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek, c) przygotowywanie opinii o kandydatach na stanowiska Szefa Urzędu Ochrony Państwa, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych i ich zastępców, d) przygotowywanie oceny stanu realizacji wytycznych Prezesa Rady Ministrów, wymienionych pod lit. a), 3) wykonywanie oraz nadzorowanie zadań i misji specjalnych w dziedzinie bezpieczeństwa państwa, wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, 4) reprezentowanie Prezesa Rady Ministrów w kontaktach międzynarodowych związanych z działalnością służb specjalnych. § 3. W toku realizacji zadań, o których mowa w § 1 i 2, Minister współdziała z innymi zainteresowanymi organami, w szczególności z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, z zachowaniem opiniodawczo-doradczej funkcji Kolegium do Spraw Służb Specjalnych, w zakresie określonym w odrębnych przepisach. § 4. Minister może żądać od służb specjalnych niezbędnych do wykonania jego zadań informacji dotyczących zwłaszcza: 1) planowania budżetu oraz jego wykonania, 2) współdziałania służb specjalnych z partnerami zagranicznymi, 3) planowanych działań mających istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa, 4) zasad i trybu realizacji zadań służbowych, 5) polityki kadrowej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzonej w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 799) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 51 ustęp 1 Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzonej w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r., nastąpiła w Warszawie dnia 13 grudnia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji. Powyższa konwencja weszła w życie dnia 13 stycznia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, sporządzona w Rzymie dnia 26 października 1961 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 125, poz. 800) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: Dnia 26 października 1961 r. w Rzymie sporządzona została Międzynarodowa konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych w następującym brzmieniu: Przekład MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych Umawiające się Państwa, kierując się pragnieniem ochrony praw wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, postanowiły, co następuje: Artykuł 1 Ochrona udzielona na mocy niniejszej konwencji nie narusza ani w żaden sposób nie powoduje uszczerbku ochrony praw autorskich do dzieł literackich i artystycznych. Dlatego też żadne z postanowień tej konwencji nie może być interpretowane ze szkodą dla tej ochrony. Artykuł 2 1. W rozumieniu niniejszej konwencji objęcie ochroną prawa narodowego oznacza ochronę zapewnioną przez prawo krajowe Umawiającego się Państwa dla: (a) wykonawców będących jego obywatelami - w odniesieniu do wykonań, które miały miejsce, były nadawane lub po raz pierwszy utrwalone na jego terytorium, (b) producentów fonogramów będących jego obywatelami - w odniesieniu do fonogramów, które po raz pierwszy zostały utrwalone lub po raz pierwszy opublikowane na jego terytorium, (c) organizacji nadawczych, których siedziby znajdują się na jego terytorium - w odniesieniu do nadań dokonywanych z nadajników umieszczonych na jego terytorium. 2. Objęcie ochroną prawa narodowego dotyczy ochrony zagwarantowanej w określonym zakresie i ograniczeń określonych w niniejszej konwencji. Artykuł 3 W rozumieniu niniejszej konwencji poniższe terminy oznaczają: (a) "wykonawcy" - aktorów, śpiewaków, muzyków, tancerzy i inne osoby, które odgrywają, śpiewają, odtwarzają, recytują, grają lub w inny sposób wykonują dzieła literackie i artystyczne; (b) "fonogram" - wyłącznie dźwiękowe utrwalenie dźwięków danego wykonania lub innych dźwięków; (c) "producent fonogramu" - osobę fizyczną lub prawną, która jako pierwsza utrwaliła dźwięki danego wykonania lub inne dźwięki; (d) "publikacja" - udostępnienie publiczności odpowiedniej liczby egzemplarzy fonogramu; (e) "zwielokrotnienie" - wykonanie jednego lub więcej egzemplarzy utrwalenia; (f) "nadanie" - bezprzewodowe przekazanie dźwięków i obrazów do odbioru publicznego; (g) "wtórne nadanie" - równoczesne nadawanie przez organizację nadawczą programu innej organizacji nadawczej. Artykuł 4 Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego wykonawców, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków: (a) wykonanie ma miejsce w innym Umawiającym się Państwie; (b) wykonanie jest zarejestrowane na fonogramie, który jest chroniony na mocy art. 5 niniejszej konwencji; (c) wykonanie, które nie zostało utrwalone na fonogramie, jest przekazywane w nadaniu, które jest chronione na mocy art. 6 niniejszej konwencji. Artykuł 5 1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego producentów fonogramów, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków: (a) producent fonogramu jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa (kryterium obywatelstwa); (b) pierwsze utrwalenie dźwięku zostało dokonane w innym Umawiającym się Państwie (kryterium utrwalenia); (c) fonogram został po raz pierwszy opublikowany w innym Umawiającym się Państwie (kryterium publikacji). 2. Jeżeli fonogram został po raz pierwszy opublikowany w państwie nie będącym Umawiającym się Państwem, lecz gdy w ciągu trzydziestu dni od daty jego pierwszej publikacji został również opublikowany w Umawiającym się Państwie (publikacja równoczesna), to uważa się go za po raz pierwszy opublikowany w Umawiającym się Państwie. 3. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że nie będzie stosować kryterium publikacji lub, alternatywnie, kryterium utrwalenia. Notyfikacja może być złożona podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym czasie późniejszym; w tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po upływie sześciu miesięcy od jej złożenia. Artykuł 6 1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego organizacje nadawcze, jeżeli jest spełniony jeden z następujących warunków: (a) siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie, (b) nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w innym Umawiającym się Państwie. 2. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że udzieli ochrony nadaniom tylko wtedy, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie i nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w tym samym Umawiającym się Państwie. Notyfikacja może być złożona podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym czasie późniejszym; w tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po upływie sześciu miesięcy od jej złożenia. Artykuł 7 1. Ochrona zapewniona przez niniejszą konwencję wykonawcom daje możliwość zapobiegania: (a) nadawaniu i publicznemu odtwarzaniu ich wykonania bez ich zgody, chyba że wykonanie wykorzystane w nadaniu lub publicznym odtwarzaniu stanowi samo w sobie wykonanie nadawane lub zostało dokonane z utrwalenia; (b) utrwalaniu ich nie utrwalonego wykonania bez ich zgody; (c) zwielokrotnieniu utrwalenia ich wykonania bez ich zgody; (i) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane bez ich zgody; (ii) jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż te, na które wykonawcy wyrazili zgodę; (iii) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane zgodnie z postanowieniami art. 15, lecz zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach. 2. (1) Jeżeli nadanie zostało dokonane za zgodą wykonawców, to prawo krajowe Umawiającego się Państwa, od którego żąda się ochrony, powinno określić ochronę przed wtórnymi nadaniami, utrwalaniem w celu nadawania i zwielokrotnianiem takiego utrwalania w celu nadawania. (2) Zasady i warunki wykorzystywania przez organizacje nadawcze utrwaleń dokonanych w celu nadawania są określane zgodnie z prawem krajowym Umawiającego się Państwa, od którego żąda się ochrony. (3) Prawo krajowe, o którym mowa w punktach (1) i (2) niniejszego ustępu, nie może jednak stanowić o pozbawieniu wykonawców możliwości kontrolowania, na mocy umowy, ich stosunków z organizacjami nadawczymi. Artykuł 8 Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, określić sposób, w jaki wykonawcy będą reprezentowani w związku z wykonywaniem swoich praw, jeżeli kilku z nich uczestniczy w tym samym wykonaniu. Artykuł 9 Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, rozszerzyć ochronę przewidzianą przez niniejszą konwencję o artystów, którzy nie wykonują dzieł literackich i artystycznych. Artykuł 10 Producenci fonogramów mają prawo udzielać lub odmawiać zgody na pośrednie bądź bezpośrednie zwielokrotnienie ich fonogramów. Artykuł 11 Jeżeli Umawiające się Państwo, na mocy swego prawa krajowego, wymaga spełnienia formalności jako warunku udzielenia ochrony praw wykonawcom fonogramów bądź wykonawcom lub też jednym i drugim w odniesieniu do fonogramów, to formalności takie zostają uznane za spełnione, jeżeli wszystkie znajdujące się w obrocie handlowym egzemplarze opublikowanego fonogramu lub ich opakowania są zaopatrzone we wzmiankę zawierającą symbol #P i rok pierwszej publikacji, umieszczoną w taki sposób, aby w odpowiedni sposób informowała o prawie do ochrony; jeśli zaś takie egzemplarze lub ich opakowania nie umożliwiają identyfikacji producenta lub licencjobiorcy producenta (poprzez wymienienie jego nazwiska, znaku towarowego lub innego odpowiedniego oznaczenia), wzmianka powinna również zawierać nazwisko osoby, która - w kraju, gdzie dokonano utrwalenia - jest właścicielem praw tych wykonawców. Artykuł 12 Jeżeli fonogram opublikowany dla celów handlowych lub zwielokrotnienie tego fonogramu zostało wykorzystane bezpośrednio do nadania lub publicznego odtworzenia, to użytkownik wypłaca wykonawcom lub producentom fonogramów lub jednym i drugim jednorazowe godziwe wynagrodzenie. Prawo krajowe może, w razie braku umowy między tymi stronami, określić warunki podziału tego wynagrodzenia. Artykuł 13 Organizacje nadawcze mają prawo wydania lub odmowy zgody na: (a) wtórne nadania ich nadań; (b) utrwalenie ich nadań; (c) zwielokrotnienie: (i) utrwaleń - dokonanych bez ich zgody - ich nadań; (ii) utrwaleń - dokonanych zgodnie z postanowieniami art. 15 - ich nadań, jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w tych postanowieniach; (d) publiczne odtwarzanie ich nadań telewizyjnych, jeżeli takie odtwarzanie udostępnia się publiczności za opłaceniem wstępu; prawo krajowe Państwa, od którego żąda się ochrony tego prawa, określi warunki, na jakich może być ono wykonywane. Artykuł 14 Okres ochrony udzielonej na mocy niniejszej konwencji trwa co najmniej pełne dwadzieścia lat, licząc od końca roku, w którym: (a) zostało dokonane utrwalenie - dla zawartych w nim fonogramów i wykonań; (b) miało miejsce wykonanie - dla wykonań nie zawartych w utrwaleniach; (c) miało miejsce nadanie - dla nadań. Artykuł 15 1. Umawiające się Państwo może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego wyłączenie z ochrony zagwarantowanej przez niniejszą konwencję w zakresie: (a) prywatnego użytku; (b) wykorzystania krótkich fragmentów w związku ze sprawozdaniami z bieżących wydarzeń; (c) krótkotrwałego utrwalenia dokonanego przez organizację nadawczą przy użyciu własnych urządzeń i na potrzeby własnych nadań; (d) użytku wyłącznie dla celów oświatowych i badań naukowych. 2. Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu Umawiające się Państwo może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego takie same ograniczenia w odniesieniu do ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, jakie przewidują przepisy jego prawa krajowego w odniesieniu do ochrony praw autorskich dzieł literackich i artystycznych. Niemniej jednak licencje obowiązkowe mogą być ustanowione tylko w takim zakresie, jaki jest przewidziany w niniejszej konwencji. Artykuł 16 1. Państwo, które staje się stroną niniejszej konwencji, podlega wszystkim zobowiązaniom i korzysta ze wszystkich płynących z niej korzyści. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Państwo to może jednak oświadczyć, że: (a) w odniesieniu do art. 12: (i) nie będzie stosować postanowień tego artykułu; (ii) nie będzie stosować postanowień tego artykułu w niektórych zakresach; (iii) nie będzie stosować tego artykułu w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa; (iv) ograniczy ochronę przewidzianą w tym artykule w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa, w takim stopniu i do takich warunków, na których to Państwo udziela ochrony fonogramom po raz pierwszy utrwalonym przez obywatela Państwa składającego oświadczenie; niemniej jednak okoliczność, że Umawiające się Państwo, którego obywatelem jest producent, nie udziela ochrony temu samemu beneficjentowi lub beneficjentom, nie jest uznawane za różnicę w zakresie ochrony; (b) w odniesieniu do art. 13 - nie będzie stosować punktu (d) tego artykułu; jeżeli Umawiające się Państwo składa takie oświadczenie, to inne Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do udzielania prawa przewidzianego w art. 13(d) organizacjom nadawczym, których siedziby znajdują się w tym Państwie. 2. Jeżeli notyfikacja, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, została złożona po dacie złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, oświadczenie staje się prawomocne po upływie sześciu miesięcy od chwili jego złożenia. Artykuł 17 Państwo, które w dniu 26 października 1961 r. udzieli ochrony producentom fonogramów wyłącznie na zasadzie kryterium utrwalenia, w notyfikacji, złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w chwili ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, może oświadczyć, że na potrzeby art. 5 będzie stosować wyłącznie kryterium utrwalenia, a na potrzeby art. 16 ust. 1(a) (iii) i (iv) - kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa. Artykuł 18 Państwo, które złożyło notyfikację zgodnie z art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 lub art. 17 może ograniczyć jej zakres lub wycofać ją w kolejnej notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 19 Nie naruszając innych postanowień niniejszej konwencji, art. 7 nie ma zastosowania, jeżeli wykonawca udzielił zgody na włączenie jego wykonania do utrwalenia utworu wizualnego lub audiowizualnego. Artykuł 20 1. Niniejsza konwencja nie powoduje uszczerbku praw nabytych w Umawiającym się Państwie przed datą wejścia w życie tej konwencji dla tego Państwa. 2. Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do stosowania postanowień niniejszej konwencji do wykonań lub nadań, które miały miejsce, lub do fonogramów, które zostały utrwalone przed datą wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego Państwa. Artykuł 21 Ochrona przewidziana w niniejszej konwencji nie narusza ochrony zapewnionej wykonawcom, producentom fonogramów i organizacjom nadawczym w inny sposób. Artykuł 22 Umawiające się Państwa zastrzegają sobie prawo zawierania między sobą umów specjalnych, które przyznają wykonawcom, producentom fonogramów lub organizacjom nadawczym prawa w zakresie szerszym niż przyznane na mocy niniejszej konwencji lub zawierają inne postanowienia nie pozostające w sprzeczności z tą konwencją. Artykuł 23 Niniejsza konwencja jest złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Do dnia 30 czerwca 1962 r. konwencja będzie otwarta do podpisu dla państw zaproszonych na konferencję dyplomatyczną w sprawie międzynarodowej ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji radiowych i telewizyjnych, które są stronami powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych. Artykuł 24 1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu przez Państwa sygnatariuszy. 2. Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla państw zaproszonych na konferencję, o której mowa w art. 23, oraz dla państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, pod warunkiem że w każdym przypadku państwo to jest stroną Powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkiem Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych. 3. Ratyfikacji, przyjęcia i przystąpienia dokonuje się przez złożenie odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 25 1. Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia szóstego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia. 2. Następnie w odniesieniu do każdego kolejnego państwa niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia. Artykuł 26 1. Umawiające się Państwo zobowiązuje się do podjęcia kroków, zgodnie z jego konstytucją, niezbędnych do zapewnienia stosowania niniejszej konwencji. 2. W chwili składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia każde państwo musi być w stanie, zgodnie z jego prawem krajowym, wypełnić warunki niniejszej konwencji. Artykuł 27 1. Każde państwo może podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub też w dowolnym czasie późniejszym oświadczyć w notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejsza konwencja obejmuje wszystkie terytoria, za których stosunki zagraniczne ponosi ono odpowiedzialność, pod warunkiem że Powszechna konwencja o prawie autorskim lub Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych stosuje się do tego terytorium lub terytoriów. Notyfikacja, o której mowa, wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania. 2. Notyfikacje, o których mowa w art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1, art. 17 i art. 18, mogą być rozszerzone na terytoria wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu. Artykuł 28 1. Umawiające się Państwo może wypowiedzieć konwencję we własnym imieniu lub w imieniu terytorium lub też terytoriów, o których mowa w art. 27. 2. Wypowiedzenie powinno być dokonane przez złożenie notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wchodzi w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty jego otrzymania. 3. Prawo wypowiedzenia nie przysługuje Umawiającemu się Państwu przed upływem pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego Państwa. 4. Umawiające się Państwo przestaje być stroną niniejszej konwencji, jeżeli nie jest stroną ani Powszechnej konwencji o prawie autorskim, ani członkiem Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych. 5. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do terytorium, o którym mowa w art. 27, od chwili, w której Powszechna konwencja o prawie autorskim lub Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych nie ma zastosowania do tego terytorium. Artykuł 29 1. Po upływie pięcioletniego okresu obowiązywania niniejszej konwencji Umawiające się Państwo może, przez złożenie notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji w celu poddawania rewizji tej konwencji. Sekretarz Generalny zawiadamia o tym wniosku wszystkie Umawiające się Państwa. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od daty złożenia notyfikacji u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych nie mniej niż połowa liczby Umawiających się Państw powiadomi go o swoim poparciu dla tego wniosku, to Sekretarz Generalny zawiadomi Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych, którzy zwołają konferencję rewizyjną we współpracy z Międzyrządowym Komitetem, o którym mowa w art. 32. 2. Przyjęcie rewizji niniejszej konwencji wymaga poparcia dwóch trzecich głosów państw uczestniczących w konferencji rewizyjnej, pod warunkiem że większość ta obejmuje dwie trzecie państw, które podczas konferencji rewizyjnej są stronami niniejszej konwencji. 3. W razie przyjęcia konwencji poddającej rewizji niniejszą konwencję w całości lub w jej części, jeśli konwencja rewidująca nie stanowi inaczej: (a) niniejsza konwencja przestanie być otwartą dla ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia od daty wejścia w życie konwencji rewizyjnej; (b) niniejsza konwencja pozostanie w mocy w odniesieniu do stosunków między Umawiającymi się Państwami lub do stosunków z tymi Państwami, które nie stały się stronami konwencji rewizyjnej. Artykuł 30 Wszelkie spory, jakie mogą wyniknąć między dwoma lub większą liczbą Umawiających się Państw w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, a które nie zostały rozwiązane drogą negocjacji, na wniosek jednej ze stron sporu o wydanie decyzji są kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, chyba że strony uzgodniły inny tryb rozstrzygnięcia sporu. Artykuł 31 Bez uszczerbku dla postanowień art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 17 nie można wnosić zastrzeżeń do niniejszej konwencji. Artykuł 32 1. Niniejszym powołuje się Międzyrządowy Komitet, który ma następujące zadania: (a) badanie problemów stosowania i funkcjonowania niniejszej konwencji oraz (b) zbieranie propozycji i przygotowywanie dokumentacji ewentualnej rewizji niniejszej konwencji. 2. Komitet składa się z przedstawicieli Umawiających się Państw wybranych z uwzględnieniem właściwych proporcji geograficznych. Liczba członków wynosi sześć przy dwunastu lub mniejszej liczbie Umawiających się Państw, dziesięć - w razie trzynastu do osiemnastu Umawiających się Państwach i dwanaście - powyżej osiemnastu Umawiających się Państw. 3. Komitet zostanie utworzony dwanaście miesięcy po wejściu w życie niniejszej konwencji, w drodze wyborów zorganizowanych między Umawiającymi się Państwami, dysponującymi po jednym głosie, przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych, zgodnie z zasadami przyjętymi uprzednio przez większość wszystkich Umawiających się Państw. 4. Komitet wybiera swojego przewodniczącego oraz urzędników. Komitet ustala swój regulamin. Regulamin ten określa w szczególności zasady działania Komitetu w przyszłości oraz sposób dobierania swoich członków, tak aby zapewnić rotację wśród różnych Umawiających się Państw. 5. W skład Sekretariatu Komitetu wchodzą urzędnicy Międzynarodowego Biura Pracy, Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury, Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych wyznaczonych odpowiednio przez dyrektorów generalnych i dyrektora tych instytucji. 6. Zebrania Komitetu, zwoływane według uznania większości członków, powinny odbywać się kolejno w siedzibach Międzynarodowego Biura Pracy, Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych. 7. Wydatki członków Komitetu są ponoszone przez rządy ich państw. Artykuł 33 1. Niniejsza konwencja jest sporządzona w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie trzy teksty są równie autentyczne. 2. Ponadto urzędowe teksty tej konwencji będą sporządzone w językach niemieckim, włoskim i portugalskim. Artykuł 34 1. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Państwa zaproszone na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych: (a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia; (b) o dacie wejścia w życie niniejszej konwencji; (c) o notyfikacjach, oświadczeniach i innych komunikatach przewidzianych w tej konwencji; (d) o zaistnieniu sytuacji, o których mowa w art. 28 ust. 4 i 5. 2. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych o wnioskach skierowanych do niego zgodnie z art. 29 oraz o wszelkich informacjach otrzymanych od Umawiających się Państw na temat rewizji niniejszej konwencji. Na dowód powyższego niżej podpisani, odpowiednio upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję. Sporządzono w Rzymie dnia dwudziestego szóstego października 1961 r. w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim. Uwierzytelnione odpisy zostaną dostarczone przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wszystkim państwom zaproszonym na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkim państwom członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektorowi Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych. Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; - Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższej konwencji; - konwencja jest przyjęta i potwierdzona oraz będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 31 grudnia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati INTERNATIONAL CONVENTION for the protection of performers, producers of phonograms and broadcasting organisations The Contracting States, moved by the desire to protect the rights of performers, producers of phonograms, and broadcasting organisations, Have agreed as follows: Article 1 Protection granted under this Convention shall leave intact and shall in no way affect the protection of copyright in literary and artistic works. Consequently, no provision of this Convention may be interpreted as prejudicing such protection. Article 2 1. For the purposes of this Convention, national treatment shall mean the treatment accorded by the domestic law of the Contracting State in which protection is claimed: (a) to performers who are its nationals, as regards performances taking place, broadcast, or first fixed, on its territory; (b) to producers of phonograms who are its nationals, as regards phonograms first fixed or first published on its territory; (c) to broadcasting organisations which have their headquarters on its territory, as regards broadcasts transmitted from transmitters situated on its territory. 2. National treatment shall be subject to the protection specifically guaranteed, and the limitations specifically provided for, in this Convention. Article 3 For the purposes of this Convention: (a) «performers» means actors, singers, musicians, dancers, and other persons who act, sing, deliver, declaim, play in, or otherwise perform literary or artistic works; (b) «phonograms» means any exclusively aural fixation of sounds of a performance or of other sounds; (c) «producer of phonograms» means the person who, or the legal entity which, first fixes the sounds of a performance or other sounds; (d) «publication» means the offering of copies of a phonogram to the public in reasonable quantity; (e) «reproduction» means the making of a copy or copies of a fixation; (f) «broadcasting» means the transmission by wireless means for public reception of sounds or of images and sounds; (g) «rebroadcasting» means the simultaneous broadcasting by one broadcasting organisation of the broadcast of another broadcasting organisation. Article 4 Each Contracting State shall grant national treatment to performers if any the following conditions is met: (a) the performance takes place in another Contracting State; (b) the performance is incorporated in a phonogram which is protected under Article 5 of this Convention; (c) the performance, not being fixed on a phonogram, is carried by a broadcast which is protected by Article 6 of this Convention. Article 5 1. Each Contracting State shall grant national treatment to producers of phonograms if any of the following conditions is met: (a) the producer of the phonogram is a national of another Contracting State (criterion of nationality); (b) the first fixation of the sound was made in another Contracting State (criterion of fixation); (c) the phonogram was first published in another Contracting State (criterion of publication). 2. If a phonogram was first published in a non-contracting State but if it was also published, within thirty days of its first publication, in a Contracting State (simultaneous publication), it shall be considered as first published in the Contracting State. 3. By means of a notification deposited with the Secretary-general of the United Nations, any Contracting State may declare that it will not apply the criterion of publication or, alternatively, the criterion of fixation. Such notification may be deposited at the time of ratification, acceptance or accession, or at any time thereafter; in the last case, it shall become effective six months after it has been deposited. Article 6 1. Each Contracting State shall grant national treatment to broadcasting organisations if either of the following conditions is met: (a) headquarters of the broadcasting organisation is situated in another Contracting State; (b) the broadcast was transmitted from a transmitter situated in another Contracting State. 2. By means of a notification deposited with the Secretary-General of the United Nations, any Contracting State may declare that it will protect broadcast only if the headquarters of the broadcasting organisation is situated in another Contracting State and the broadcast was transmitted from a transmitter situated in the same Contracting State. Such notification may be deposited at the time of ratification, acceptance or accession, or at any time thereafter; in the last case, it shall become effective six months after it has been deposited. Article 7 1. The protection provided for performers by this Convention shall include the possibility of preventing: (a) the broadcasting and the communication to the public, without their consent, of their performance, except where the performance used in the broadcasting or the public communication is itself already a broadcast performance or is made from a fixation; (b) the fixation, without their consent, of their unfixed performance; (c) the reproduction, without their consent, of a fixation of their performance: (i) if the original fixation itself was made without their consent; (ii) if the reproduction is made for purposes different from those for which the performers gave their consent; (iii) if the original fixation was made in accordance with the provisions of Article 15, and the reproduction is made for purposes different from those referred to in those provisions. 2. (1) If broadcasting was consented to by the performers, it shall be a matter for the domestic law of the Contracting State where protection is claimed to regulate the protection against rebroadcasting, fixation for broadcasting purposes, and the reproduction od such fixation for broadcasting purposes. (2) The terms and conditions governing the use by broadcasting organisations of fixations made for broadcasting purposes shall be determined in accordance with the domestic law of the Contracting State where protection is claimed. (3) However, the domestic law referred to in sub-paragraphs (1) and (2) of this paragraph shall not operate to deprive performers of the ability to control, by contract, their relations with broadcasting organisations. Article 8 Any Contracting State may, by its domestic laws and regulations, specify the manner in which performers will be represented in connexion with the exercise of their rights if several of them participate in the same performance. Article 9 Any Contracting State may, by its domestic laws and regulations, extend the protection provided for in this Convention to artistes who do not perform literary or artistic works. Article 10 Producers of phonograms shall enjoy the right to authorise or prohibit the direct or indirect reproduction of their phonograms. Article 11 If, as a condition of protecting the rights of producers of phonograms, or of performers, or both, in relation to phonograms, a Contracting State, under its domestic law, requires compliance with formalities, these shall be considered as fulfilled if all the copies in commerce of the published phonogram or their containers bear a notice consisting of the symbol #P, accompanied by the year date of the first publication, placed in such a manner as to give reasonable notice of claim of protection; and if the copies or their containers do not identify the producer or the licensee of the producer (by carrying his name, trade mark or other appropriate designation), the notice shall also include the name of the owner of the rights of the producer; and, furthermore, it the copies or their containers do not identify the principal performers, the notice shall also include the name of the person who, in the country in which the fixation was effected, owns the rights of such performers. Article 12 If a phonogram published for commercial purposes, or a reproduction of such phonogram, is used directly for broadcasting or for any communication to the public, a single equitable remuneration shall be paid by the user to the performers, or to the producers of the phonograms, or to both. Domestic law may, in the absence of agreement between these parties, lay down the conditions as to the sharing of this remuneration. Article 13 Broadcasting organisations shall enjoy the right to authorise or prohibit: (a) the rebroadcasting of their broadcasts; (b) the fixation of their broadcasts; (c) the reproduction: (i) of fixations, made without their consent, of their broadcasts; (ii) of fixations, made in accordance with the provisions of Article 15, of their broadcasts, if the reproduction is made for purposes different from those referred to in those provisions; (d) the communication to the public of their television broadcasts if such communication is made in places accessible to the public against payment of an entrance fee; it shall be a matter for the domestic law of the State where protection of this right is claimed to determine the conditions under which it may be exercised. Article 14 The term of protection to be granted under this Convention shall last at least until the end of a period of twenty years computed from the end of the year in which: (a) the fixation was made - for phonograms and for performances incorporated therein; (b) the performance took place - for performances not incorporated in phonograms; (c) the broadcast took place - for broadcasts. Article 15 1. Any Contracting State may, in its domestic laws and regulations, provide for exceptions to the protection guaranteed by this Convention as regards: (a) private use; (b) use of short excerpts in connexion with the reporting of current events; (c) ephemeral fixation by a broadcasting organisation by means of its own and for its own broadcasts; (d) use solely for the purposes of teaching or scientific research. 2. Irrespective of paragraph 1 of this Article, any Contracting State may, in its domestic laws and regulations, provide for the same kinds of limitations with regard to the protection of performers, producers of phonograms and broadcasting organisations, as it provides for, in its domestic laws and registrations, in connexion with the protection of copyright in literary and artistic works. However, compulsory licences may be provided for only to the extent to which they are compatible with this Convention. Article 16 1. Any State, upon becoming party to this Convention, shall be bound by all the obligations and shall enjoy all the benefits thereof. However, a State may at any time, in a notification deposited with the Secretary-General of the United Nations, declare that: (a) as regards Article 12: (i) it will not apply the provisions of that Article; (ii) it will not apply the provisions of that Article in respect of certain uses; (iii) as regards phonograms the producer of which is not a national of another Contracting State, it will not apply that Article; (iv) as regards phonograms the producer of which is a national of another Contracting State, it will limit the protection provided for by that Article to the extent to which, and to the term for which, the latter State grants protection to phonograms first fixed by a national of the State making the declaration; however, the fact that the Contracting State of which the producer is a national does not grant the protection to the same beneficiary or beneficiaries as the State making the declaration shall not be considered as a difference in the extent of the protection; (b) as regards Article 13, it will not apply item (d) of that Article; if a Contracting State makes such a declaration, the other Contracting States shall not be obliged to grant the right referred to in Article 13, item (d), to broadcasting organisations whose headquarters are in that State. 2. If the notification referred to in paragraph 1 of this Article is made after the date of the deposit of the instrument of ratification, acceptance or accession, the declaration will become effective six months after it has been deposited. Article 17 Any State which, on October 26, 1961, grants protection to producers of phonograms solely on the basis of the criterion of fixation may, by a notification deposited with the Secretary-General of the United Nations at the time of ratification, acceptance or accession, declare that it will apply, for the purposes of Article 5, the criterion of fixation alone and, for the purposes of paragraph 1(a) (iii) and (iv) of Article 16, the criterion of fixation instead of the criterion of nationality. Article 18 Any State which has deposited a notification under paragraph 3 of Article 5, paragraph 2 of Article 6, paragraph 1 of Article 16 or Article 17, may, by a further notification deposited with the Secretary-General of the United Nations, reduce its scope or withdraw it. Article 19 Notwithstanding anything in this Convention, once a performer has consented to the incorporation of his performance in a visual or audio-visual fixation, Article 7 shall have no further application. Article 20 1. This Convention shall not prejudice rights acquired in any Contracting State before the date of coming into force of this Convention for that State. 2. No Contracting State shall be bound to apply the provisions of this Convention to performances or broadcasts which took place, or to phonograms which were fixed, before the date of coming into force of this Convention for that State. Article 21 The protection provided for in this Convention shall not prejudice any protection otherwise secured to performers, producers of phonograms and broadcasting organisations. Article 22 Contracting States reserve the right to enter into special agreements among themselves in so far as such agreements grant to performers, producers of phonograms or broadcasting organisations more extensive rights than those granted by this Convention or contain other provisions not contrary to this Convention. Article 23 This Convention shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. It shall be open until June 30, 1962, for signature by any State invited to the Diplomatic Conference on the International Protection of Performers, Producers of Phonograms and Broadcasting Organisations which is a party to the Universal Copyright Convention or a member of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works. Article 24 1. This Convention shall be subject to ratification or acceptance by the signatory States. 2. This Convention shall be open for accession by any State invited to the Conference referred to in Article 23, and by any State Member of the United Nations, provided that in either case such State is a party to the Universal Copyright Convention or a member of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works. 3. Ratification, acceptance or accession shall be effected by the deposit of an instrument to that effect with the Secretary-General of the United Nations. Article 25 1. This Convention shall come into force three months after the date of deposit of the sixth instrument of ratification, acceptance or accession. 2. Subsequently, this Convention shall come into force in respect of each State three months after the date of deposit of this instrument of ratification, acceptance or accession. Article 26 1. Each Contracting State undertakes to adopt, in accordance with its Constitution, the measures necessary to ensure the application of this Convention. 2. At the time of deposit of its instrument of ratification, acceptance or accession, each State must be in a position under its domestic law to give effect to the terms of this Convention. Article 27 1. Any State may, at the time of ratification, acceptance or accession, or at any time thereafter, declare by notification addressed to the Secretary-General of the United Nations that this Convention shall extend to all or any of the territories for whose international relations it is responsible, provided that the Universal Copyright Convention or the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works applies to the territory or territories concerned. This notification shall take effect three months after the date of its receipt. 2. The notifications referred to in paragraph 3 of Article 5, paragraph 2 of Article 6, paragraph 1 of Article 16 and Articles 17 and 18, may be extended to cover all or any of the territories referred to in paragraph 1 of this Article. Article 28 1. Any Contracting State may denounce this Convention, on its own behalf, or on behalf of all or any of the territories referred to in Article 27. 2. The denunciation shall be effected by a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations and shall take effect twelve months after the date of receipt of the notification. 3. The right of denunciation shall not be exercised by a Contracting State before the expiry of a period of five years from the date on which the Convention came into force with respect to that Sate. 4. A Contracting State shall cease to be a party to this Convention from that time when it is neither a party to the Universal Copyright Convention nor a member of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works. 5. This Convention shall cease to apply to any territory referred to in Article 27 from that time when neither the Universal Copyright Convention nor the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works applies to that territory. Article 29 1. After this Convention has been in force for five years, any Contracting State may, by notification addressed to the Secretary-General of the United Nations, request that a conference be convened for the purpose of revising the Convention. The Secretary-General shall notify all Contracting States of this request. If, within a period of six months following the date of notification by the Secretary-General of the United Nations, not less than one half of the Contracting States notify him of their concurrence with the request, the Secretary-General shall inform the Director-General of the International Labour Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works, who shall convene a revision conference in co-operation with the Intergovernmental Committee provided for in Article 32. 2. The adoption of any revision of this Convention shall require an affirmative vote by two-thirds of the States attending the revision conference, provided that this majority includes two-thirds of the States which, at the time of the revision conference, are parties to the Convention. 3. In the event of adoption of a Convention revising this Convention in whole or in part, and unless the revising Convention provides otherwise: (a) this Convention shall cease to be open to ratification, acceptance or accession as from the date of entry into force of the revising Convention; (b) this Convention shall remain in force as regards relations between or with Contracting States which have not become parties to the revising Convention. Article 30 Any dispute which may arise between two or more Contracting States concerning the interpretation or application of this Convention and which is not settled by negotiation shall, at the request of any one of the parties to the dispute, be referred to the International Court of Justice for decision, unless they agree to another mode of settlement. Article 31 Without prejudice to the of paragraph 3 of Article 5, paragraph 2 of Article 6, paragraph 1 of Article 16 and Article 17, no reservation may be made to this Convention. Article 32 1. An Intergovernmental Committee is hereby established with the following duties: (a) to study questions concerning the application and operation of this Convention; and (b) to collect proposals and to prepare documentation for possible revision of this Convention. 2. The Committee shall consist of representatives of the Contracting States, chosen with due regard to equitable geographical distribution. The number of members shall be six if there are twelve Contracting States or less, nine if there are thirteen to eighteen Contracting States and twelve if there are more than eighteen Contracting States. 3. The Committee shall be constituted twelve minths after the Convention comes into force by an election organized among the Contracting States, each of which shall have one vote, by the Director-General of the International Labour Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works, in accordance with rules previously approved by a majority of all Contracting States. 4. The Committee shall elect its Chairman and officers. It shall establish its own rules of procedure. These rules in particular provide for the operation of the Committee and for a method of selecting its members for the future in such a way to ensure rotation among the various Contracting States. 5. Officials of the International Labour Office, the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works, designated by the Directors-General and the Director thereof, shall constitute the Secretariat of the Committee. 6. Meetins of the Committee, which shall be convened whenever a majority of its members deems it necessary, shall be held successively at the headquarters of the International Labour Office, the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works. 7. Expenses of members of the Committee shall be borne by their respective Governments. Article 33 1. The present Convention is drawn up in English, French and Spanish, the three texts being equally authentic. 2. In addition, official texts of the present Convention shall be drawn up in German, Italian and Portuguese. 1. The Secretary-General of the United Nations shall notify the States invited to the Conference referred to in Article 23 and every State Member of the United Nations, as well as the Director-General of the International Labour Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works: (a) of the deposit of each instrument of ratification, acceptance or accession; (b) of the date of entry into force of the Convention; (c) of all notifications, declarations or communications provided for in this Convention; (d) if any of the situations referred to in paragraphs 4 and 5 of Article 28 arise. 2. The Secretary-General of the United Nations shall also notify the Director-General of the International Labour Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works of the requests communicated to him in accordance with Article 29, as well as of any communication received from the Contracting States concerning the revision of the Convention. In faith whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed this Convention. Done at Rome, this twenty-sixth day of October 1961, in a single copy in the English, French and Spanish languages. Certified true copies shall be delivered by the Secretary-General of the United Nations to all the States invited to the Conference referred to in Article 23 and to every State Member United Nations, as well as to the Director-General of the International Labour Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary and Artistic Works. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych. (Dz. U. Nr 126, poz. 805) Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Przyjęcie zwłok do pochowania na cmentarz następuje po przedstawieniu dokumentów określonych w art. 11 ust. 5 i 9. 2. W miejscowościach, w których nie ma cmentarzy komunalnych zarząd cmentarza wyznaniowego jest obowiązany umożliwić pochowanie na tym cmentarzu, bez jakiejkolwiek dyskryminacji, osób zmarłych innego wyznania lub niewierzących. 3. Zarząd cmentarza wyznaniowego nie może odmówić pochowania zwłok osób, które posiadają nabyte prawo do pochówku w określonym miejscu tego cmentarza. 4. Prawo to służy, obok osoby określonej w ust. 3, także jej bliskim, to jest małżonkowi, wstępnym, zstępnym, rodzeństwu i przysposobionym. 5. Zwłoki osób, o których mowa w ust. 3 i 4, powinny być przez zarząd cmentarza traktowane na równi ze zwłokami osób należących do wyznania, do którego należy cmentarz, a w szczególności pod względem wyznaczenia miejsca pochowania, właściwego ceremoniału pogrzebowego i wznoszenia stosownych nagrobków." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 815) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 21 lutego 1995 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w następującym brzmieniu: KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji Rzeczpospolita Polska i Republika Chorwacji, wyrażając wolę umocnienia przyjaźni i pogłębienia wzajemnie korzystnej współpracy, kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między obydwoma Państwami oraz jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i interesów ich obywateli, postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje: Rozdział I Definicje Artykuł 1 1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie: 1) "urząd konsularny" oznacza konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub agencję konsularną; 2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do wykonywania funkcji konsularnych; 3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym charakterze; 4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych; 5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego; 6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej urzędu konsularnego; 7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby; 8) "członkowie personelu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych poza kierownikiem urzędu konsularnego, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby; 9) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie prywatnej członka urzędu konsularnego; 10) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego, ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nimi zamieszkują i są na utrzymaniu członka urzędu konsularnego; 11) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub część budynków i tereny przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie dla celów urzędu konsularnego, włączając w to rezydencję kierownika urzędu konsularnego; 12) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję, książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji, rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania; 13) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie; 14) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie. 2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych, które ustanowione są zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie. Rozdział II Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego. Artykuł 2 1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego Państwa. 2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego. 3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. 4. Uprzednia wyraźna zgoda Państwa przyjmującego jest również wymagana do otworzenia biura stanowiącego część istniejącego urzędu konsularnego, poza jego siedzibą. Artykuł 3 1. Państwo wysyłające zaopatruje kierownika urzędu konsularnego w dokument posiadający formę listów komisyjnych lub podobnego dokumentu, wystawiony w związku z każdą nominacją, stwierdzający jego charakter urzędowy i wskazujący w zasadzie jego imiona i nazwisko oraz kategorię i klasę, jak również okręg konsularny i siedzibę urzędu konsularnego. 2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne lub podobny dokument w drodze dyplomatycznej lub innej stosownej drodze ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego. 3. Jeżeli Państwo przyjmujące na to się zgadza, Państwo wysyłające może zamiast listów komisyjnych lub podobnego dokumentu skierować do Państwa przyjmującego notyfikację zawierającą dane przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu. 4. Kierownik urzędu konsularnego zostaje dopuszczony do wykonywania swych funkcji na mocy upoważnienia Państwa przyjmującego, zwanego exequatur, bez względu na formę tego upoważnienia. 5. Państwo, które odmawia udzielenia exequatur, nie jest obowiązane do podania wysyłającemu przyczyn odmowy. 6. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 4 oraz ust. 7 i 8 niniejszego artykułu kierownik urzędu konsularnego nie może przystąpić do wykonywania swych funkcji przed uzyskaniem exequatur. 7. Do czasu udzielenia exequatur kierownik urzędu konsularnego może być tymczasowo dopuszczony do wykonywania swych funkcji. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia niniejszej konwencji. 8. Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące powinno niezwłocznie zawiadomić o tym właściwe władze okręgu konsularnego. Powinno ono również zapewnić podjęcie niezbędnych środków dla umożliwienia kierownikowi urzędu konsularnego wywiązywania się z obowiązków urzędowych i korzystania z postanowień niniejszej konwencji. Artykuł 4 1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego nie jest obsadzone, jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik. 2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są uprzednio notyfikowane przez przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź gdy Państwo to nie ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika urzędu konsularnego bądź, w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez właściwy organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Państwo przyjmujące może uzależnić od swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego kierownika osoby, która nie jest przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem konsularnym Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym. 3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach, jak do kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego uzależnione jest do warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik. 4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego, korzysta on z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie sprzeciwia. Artykuł 5 Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane: 1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, o jego ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie zatrudnienia w urzędzie konsularnym; 2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu konsularnego oraz o fakcie, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem rodziny; 3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz o zakończeniu jego służby; 4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego. Artykuł 6 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie stałego miejsca pobytu. 3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin. Artykuł 7 Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym. Artykuł 8 1. Państwo przyjmujące może w każdej chwili zawiadomić Państwo wysyłające, że urzędnik konsularny jest persona non grata lub że jakikolwiek inny członek personelu konsularnego jest osobą niepożądaną; wówczas Państwo wysyłające, odpowiednio do przypadku, albo odwoła daną osobę, albo położy kres jej funkcjom w urzędzie konsularnym. 2. Jeżeli Państwo wysyłające odmawia wypełnienia lub nie wypełnia w rozsądnym terminie swych obowiązków wynikających z ust. 1 niniejszego artykułu, Państwo przyjmujące może, odpowiednio do przypadku, albo cofnąć exequatur danej osobie, albo przestać ją uważać za członka personelu konsularnego. 3. Osoba mianowana członkiem urzędu konsularnego może być uznana za osobę niepożądaną przed przybyciem na terytorium Państwa przyjmującego lub, jeżeli już się w tym państwie znajduje, przed objęciem swych funkcji w urzędzie konsularnym. Państwo wysyłające powinno w takim przypadku cofnąć nominację. 4. W przypadkach wymienionych w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu Państwo przyjmujące nie jest obowiązane do podawania Państwu wysyłającemu przyczyn swej decyzji. Artykuł 9 Państwo wysyłające może powierzyć swemu urzędowi konsularnemu ustanowionemu w innym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim po notyfikacji o tym zainteresowanym państwom i w braku wyraźnego sprzeciwu któregokolwiek z nich. Artykuł 10 Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje konsularne na rzecz państwa trzeciego. Artykuł 11 Każda z obu Umawiających się Stron może - w ramach stosunków dwustronnych - mianować i przyjmować honorowych urzędników konsularnych, stosując wobec nich postanowienia rozdziału III Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych oraz, jeśli to możliwe, postanowienia niniejszej konwencji. Honorowi urzędnicy konsularni mogą być obywatelami Państwa wysyłającego, Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego. Rozdział III Ułatwienia, przywileje i immunitety Artykuł 12 1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu konsularnego. 2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych i członków ich rodzin z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność. Artykuł 13 1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika tego urzędu. 2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści się urząd konsularny i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego. 3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać flagę Państwa wysyłającego na swoich środkach transportu, w czasie gdy są one używane dla celów urzędowych. 4. Przy korzystaniu z prawa przyznanego w niniejszym artykule należy uwzględniać ustawy i inne przepisy oraz zwyczaje Państwa przyjmującego. Artykuł 14 1. Państwo wysyłające ma prawo, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego: 1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu konsularnego; 2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych terenach; 3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków nabytych lub zbudowanych. 2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części. Artykuł 15 1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mają prawa wkraczać do nich bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń mieszkalnych urzędników konsularnych. Artykuł 16 Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach. Jeżeli na te cele niezbędne jest wywłaszczenie, powinny być przedsięwzięte wszelkie odpowiednie środki dla uniknięcia utrudnienia wykonywania funkcji konsularnych i powinno być niezwłocznie wypłacone Państwu wysyłającemu odpowiednie i efektywne odszkodowanie. Artykuł 17 1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego, a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu, są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług. 2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą działającą w jego imieniu. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów urzędu konsularnego. Artykuł 18 Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie, niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Artykuł 19 1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny ma prawo zainstalować nadajnik radiowy i używać go jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. 2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie "korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu konsularnego i jego funkcji. 3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych. 4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać, że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi. 5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób. Artykuł 20 1. Kierownik urzędu konsularnego korzysta z immunitetu o jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 2. Urzędnik konsularny nie podlega aresztowaniu, zatrzymaniu lub ograniczeniu wolności osobistej w jakikolwiek inny sposób w odniesieniu do czynności dokonanych poza zakresem jego funkcji, z wyjątkiem wszczęcia postępowania z powodu popełnienia przestępstwa, które według prawa Państwa przyjmującego zagrożone jest karą co najmniej 5 lat pozbawienia wolności lub karą surowszą i to tylko na podstawie decyzji wydanej przez organy właściwe w sprawach karnych bądź w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego. 3. Urzędnik konsularny i pracownik konsularny korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych. 4. Postanowień ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw cywilnych: 1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego; 2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem transportu; 3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w charakterze osoby prywatnej. 5. Postanowienia ust. 1-4 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin. 6. Jeżeli właściwy organ Państwa przyjmującego ma zamiar zatrzymać, aresztować lub w inny sposób pozbawić wolności członka personelu konsularnego, obowiązany jest on uprzednio poinformować o tym kierownika urzędu konsularnego. Jeżeli wszczęto postępowanie karne przeciwko urzędnikowi konsularnemu, jest on obowiązany stawić się przed właściwymi organami. Postępowanie powinno być jednak prowadzone ze względami należnymi mu z uwagi na jego urzędowe stanowisko oraz, z wyjątkiem przypadku przewidzianego w ust. 2, w sposób, który by możliwie jak najmniej utrudniał wykonywanie funkcji konsularnych. Jeżeli w okolicznościach wymienionych w ust. 2 niezbędne jest aresztowanie lub zatrzymanie urzędnika konsularnego, postępowanie przeciwko niemu powinno być zakończone w możliwie najkrótszym czasie. 7. W razie zatrzymania, tymczasowego aresztowania członka personelu konsularnego albo wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego, Państwo przyjmujące jest obowiązane zawiadomić o tym możliwie najszybciej kierownika urzędu konsularnego. 8. Właściwy organ Państwa przyjmującego ma obowiązek udzielić pełnej informacji urzędowi konsularnemu bądź przedstawicielstwu dyplomatycznemu Państwa wysyłającego o przedsięwziętych środkach, o których mowa w niniejszym artykule. Artykuł 21 1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w ust. 1, 2 i 3 artykułu 20. To zrzeczenie się powinno być zawsze wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu. 2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym. 3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się. Artykuł 22 1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji. Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu. 2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych. Może odebrać, gdy jest to możliwe, takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu. 3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych. Postanowienie to ma również zastosowanie do członków jego rodziny oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów, które są związane z działalnością urzędu konsularnego. 4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego. Artykuł 23 Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie. Artykuł 24 1. Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt, zezwolenia na zatrudnienie i innych podobnych wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się jednak do pracownika konsularnego, który nie jest stałym pracownikiem Państwa wysyłającego lub wykonuje w Państwie przyjmującym jakąkolwiek prywatną działalność zarobkową, ani do członka jego rodziny. Artykuł 25 1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem: 1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towaru lub usług; 2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji; 3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych przez Państwo przyjmujące; 4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału, mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie przyjmującym; 5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji. 2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym, powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów. Artykuł 26 1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia z opłat celnych i innych związanych z tym opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług: 1) przedmioty przeznaczone do użytku służbowego urzędu konsularnego; 2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku urzędników konsularnych lub członków ich rodzin, zaliczając do nich przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się. 2. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby korzystają z przywilejów i zwolnień przewidzianych w ust. 1 co do przedmiotów przewidzianych w czasie ich pierwszego instalowania się. 3. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony od przeprowadzania kontroli celnej, jeśli nie ma poważnych powodów do przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela. Artykuł 27 Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również członkom ich rodzin, swobodę poruszania się na swym terytorium. Jednakże we wszystkich przypadkach Państwo przyjmujące zapewni urzędnikowi konsularnemu wykonywanie jego funkcji. Artykuł 28 1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie. 2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie rodziny, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, z żadnych przywilejów i immunitetów. 3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego. 4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny. Artykuł 29 Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej Konwencji przysługują przywileje i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów, do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi, które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia. Rozdział IV Funkcje konsularne Artykuł 30 1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się. 2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej. 3. Urzędnik konsularny ma prawo w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także do władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na to ustawy lub inne przepisy tego Państwa bądź międzynarodowe porozumienia w tej dziedzinie. 4. W szczególnych okolicznościach urzędnik konsularny może za zgodą państwa przyjmującego wykonywać funkcje poza swoim okręgiem konsularnym. 5. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego. Artykuł 31 Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli. Artykuł 32 Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych, gospodarczych, naukowych i kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między nimi. Artykuł 33 1. Urzędnik konsularny ma prawo: 1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego; 2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli Państwa wysyłającego; 3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński lub udzielać ślubów, pod warunkiem że obie strony posiadają obywatelstwo tego Państwa. 2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. 3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. Artykuł 34 Urzędnik konsularny ma prawo: 1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany; 3) wystawiać wizy. Artykuł 35 Urzędnik konsularny ma prawo: 1) przyjmować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz w sprawach obywatelstwa, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli Państwa wysyłającego; 3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami Państwa wysyłającego i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym; 4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa wysyłającego z jednej strony a obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami państwa trzeciego z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod warunkiem, że nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego; 5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów; 6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń; 7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego; 8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa; 9) przyjmować, w celu przekazania osobom uprawnionym, przedmioty zagubione przez obywateli Państwa wysyłającego podczas ich pobytów w Państwie przyjmującym; 10) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów. Artykuł 36 Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą uznawane w Państwie przyjmującym jako dokumenty wywierające taki sam skutek prawny i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, jeżeli treść ich nie jest sprzeczna z ustawami i innymi przepisami tego Państwa. Artykuł 37 Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych oraz dokonywania przesłuchań na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów - w sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu. Artykuł 38 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego o potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad niepełnoletnim lub mającym ograniczoną zdolność do czynności prawnych obywatelem Państwa wysyłającego bądź o potrzebie ochrony dóbr znajdujących się w Państwie przyjmującym, którymi - niezależnie od przyczyny - obywatel Państwa wysyłającego nie jest w stanie zarządzać. 2. W porozumieniu z właściwymi organami Państwa przyjmującego urzędnik konsularny może powiadamiać obywateli Państwa wysyłającego o sprawach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, a zwłaszcza może proponować osoby, które mogłyby występować w charakterze opiekuna lub kuratora. 3. W razie gdy zarządzanie mieniem małoletniego lub innej osoby nie posiadającej zdolności do czynności prawnych nie jest zapewnione, urzędnik konsularny może proponować osobę do zarządzania tym mieniem lub zwracać się do właściwych organów Państwa przyjmującego o podjęcie niezbędnych w tym celu środków. Artykuł 39 Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu. Artykuł 40 1. W razie otwarcia spadku na terytorium Państwa przyjmującego, właściwy organ tego Państwa poinformuje o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego, jeżeli spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca jest obywatelem Państwa wysyłającego, nie posiadającym stałego miejsca pobytu na terytorium Państwa przyjmującego i nie mającym swego pełnomocnika na tym terytorium. 2. W razie gdy właściwe organy Państwa przyjmującego uzyskają informacje o otwarciu spadku po zmarłym obywatelu Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym, który nie posiada spadkobiercy ani wykonawcy testamentu w Państwie przyjmującym, niezwłocznie informują o tym urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego. 3. Urzędnik konsularny ma prawo: 1) podejmować odpowiednie środki dla zabezpieczenia spadku po zmarłym obywatelu Państwa wysyłającego, znajdującego się na terytorium Państwa przyjmującego. W celu ochrony interesów obywatela Państwa wysyłającego może on zwracać się do właściwych organów Państwa przyjmującego i żądać, aby organy te podjęły niezbędne środki dla zabezpieczenia spadku po zmarłym i informowały go o podjętych środkach, oraz być obecny przy sporządzaniu spisu inwentarza oraz przy nałożeniu i zdjęciu pieczęci, jeżeli obywatel ten nie jest w inny sposób reprezentowany; 2) reprezentować i chronić interesy przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego obywatela Państwa wysyłającego uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli obywatel ten jest nieobecny w Państwie przyjmującym lub jest małoletni do czasu ustanowienia swego pełnomocnika. 4. W razie otwarcia spadku po obywatelu Państwa wysyłającego, organy Państwa przyjmującego przekażą urzędnikowi konsularnemu odpis testamentu oraz posiadane informacje o spadkobiercach, ich miejscu zamieszkania lub pobytu, o składzie i wartości masy spadkowej, a także informacje o tym, czy wszczęte zostało postępowanie spadkowe i w jakim stadium się ono znajduje. 5. Przy realizacji czynności wymienionych w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu urzędnik konsularny współpracuje i udziela pomocy, bezpośrednio lub za pośrednictwem swego przedstawiciela, właściwemu organowi Państwa przyjmującego. 6. Jeżeli po zakończeniu postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych w Państwie przyjmującym ruchomości spadkowe lub wartość uzyskana ze sprzedaży tych ruchomości lub nieruchomości przypadną spadkobiercom uprawnionym lub zapisobiercom, będącym obywatelami Państwa wysyłającego, nie posiadającym stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym i nie mającym swego pełnomocnika, mienie to lub wartość uzyskana z jego sprzedaży zostaną przekazane, pod warunkiem że: 1) spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca udowodnią swoje prawo do spadku; 2) uzyska się, w razie potrzeby, zgodę właściwych organów Państwa przyjmującego na przekazanie mienia spadkowego lub wartości uzyskanej z jego sprzedaży; 3) zostały zapłacone lub zabezpieczone wszystkie długi spadkowe zgłoszone w terminie określonym przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego; 4) zostały zapłacone lub zabezpieczone wszystkie opłaty spadkowe. 7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego, stosownie do postanowień ustępu 5 i 6 niniejszego artykułu, może być dokonane jedynie zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Artykuł 41 1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym Państwie, mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości wartości przekazanych przedmiotów. 2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji. Artykuł 42 Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub z innych ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego, dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do obrony swoich praw i interesów. Artykuł 43 1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu konsularnego. 2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny bezzwłocznie, to jest nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu, zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa wysyłającego, licząc od dnia, w którym zastosowano te środki. Właściwe organy Państwa przyjmującego są obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane przez osobę zatrzymaną, aresztowaną lub pozbawioną wolności w jakiejkolwiek innej formie do urzędu konsularnego. 3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego, przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie realizuje się zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawy i przepisy nie mogą przeczyć tym uprawnieniom. 4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o wypadkach, w wyniku których obywatele Państwa wysyłającego ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała. Artykuł 44 1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa wysyłającego oraz załogom tych statków, podczas ich pobytu w portach, na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego. 2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i inni członkowie załogi oraz pasażerowie mogą nawiązać z nim kontakt. 3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do statku Państwa wysyłającego i jego załogi. W tym celu może on również odwiedzać statek, przyjmować wizyty kapitana i innych członków załogi. 4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku do statku Państwa wysyłającego, kapitana i innych członków załogi i pasażerów statku. Artykuł 45 Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego: 1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, wyjaśniać wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie postojów, przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków załogi statku, kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży, a także ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie; 2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i innymi członkami załogi statku, łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę; 3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub któregokolwiek z członków załogi statku; 4) udzielać kapitanowi lub innym członkom załogi ochrony prawnej w ich stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im ochronę prawną i pomoc tłumacza; 5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne dokumenty dotyczące statku, przewidziane ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez ustawodawstwo Państwa wysyłającego w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Artykuł 46 1. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa wysyłającego, z wyjątkiem: 1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie, jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku; 2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego; 3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego, dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji, przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków; 4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą. 2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę lub za zgodą urzędnika konsularnego. Artykuł 47 1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiekolwiek śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa przyjmującego powinny powiadomić o tym urzędnika konsularnego. Takie zawiadomienie powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych czynności. Jeżeli uprzednie zawiadomienie urzędnika konsularnego jest niemożliwe, właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie później jednak niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte. Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na lądzie przez organy Państwa przyjmującego. 3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku normalnej kontroli granicznej, celnej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku. Artykuł 48 W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego opuścił w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w poszukiwaniu tej osoby. Artykuł 49 1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku, na skutek awarii statku, został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa przyjmującego, albo dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe organy Państwa przyjmującego zawiadomią o tym urzędnika konsularnego w możliwie najkrótszym czasie. 2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku, zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu zapobieżenia naruszeniu własności. Dotyczy to także przedmiotów stanowiących część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. O wszelkich podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego w możliwie najkrótszym czasie. 3. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy takiemu statkowi, pasażerom i członkom załogi. W tym celu ma prawo zabiegać o pomoc u właściwych organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o wszczęcie czynności wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, a także zabiegać o podjęcie lub kontynuowanie remontu statku, lub może zwrócić się do właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków. 4. Jeżeli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik konsularny ma prawo w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel. Postanowienia tego ustępu stosuje się także w odniesieniu do jakiegokolwiek przedmiotu wchodzącego w skład ładunku statku. 5. Jeśli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku statku państwa trzeciego, który doznał awarii, stanowi własność obywatela Państwa wysyłającego, został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego lub został dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik konsularny ma prawo w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel. Artykuł 50 1. Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia, pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności koniecznych dla zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji spadku. 2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub innego członka załogi, będącego obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła kopię spisu inwentarza wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu organom Państwa przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności koniecznych dla zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku. Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego. Artykuł 51 Postanowienia artykułów 44-50 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie sprzeczne z postanowieniami innych dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych, obowiązujących między Umawiającymi się Stronami. Artykuł 52 1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne. 2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to ministerstwo. 3. Przy wykonywaniu funkcji konsularnych przedstawicielstwo dyplomatyczne może zwracać się do: 1) władz miejscowych okręgu konsularnego; 2) władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli jest to dopuszczalne na podstawie ustaw i innych przepisów oraz zwyczajów Państwa przyjmującego lub odpowiednich umów międzynarodowych. 4. Przywileje i immunitety członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, podlegają nadal normom prawa międzynarodowego dotyczącym stosunków dyplomatycznych. Rozdział V Postanowienia końcowe Artykuł 53 1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Zagrzebiu. 2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia. Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją pieczęciami. Sporządzono w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i chorwackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej E. Wyzner W imieniu Republiki Chorwacji Ivo Sanader Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 2 kwietnia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). (Dz. Nr 128, poz. 829) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Działalności (PKD), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. Polską Klasyfikację Działalności (PKD) stosuje się równolegle z Europejską Klasyfikacją Działalności (EKD), o której mowa w art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769). 2. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.: 1) zachowują ważność wydane zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym w rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej z kodem i opisem rodzajów prowadzonej działalności według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), o której mowa w ust. 1, 2) rodzaj działalności podmiotów wpisywanych do rejestru, o którym mowa w pkt 1, po dniu 1 stycznia 1998 urzędy statystyczne kodują i opisują według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) i Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), o której mowa w ust. 1. 3. Określenie podmiotów zobowiązanych do przekazywania informacji statystycznych z danymi statystycznymi do końca 1999 r. następuje według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), o której mowa w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz (Polską Klasyfikację Działalności, stanowiącą załącznik do rozporządzenia, zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop. (Dz. U. Nr 2, poz. 14) Na podstawie art. 173 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przy ustalaniu urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym, zwanego dalej "urlopem proporcjonalnym", kalendarzowy miesiąc pracy odpowiada 1/12 wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi na podstawie art. 154 § 1 Kodeksu pracy. 2. Niepełny kalendarzowy miesiąc pracy zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca. 3. Jeżeli ustanie stosunku pracy u dotychczasowego pracodawcy i nawiązanie takiego stosunku u kolejnego pracodawcy następuje w tym samym miesiącu kalendarzowym, zaokrąglenia do pełnego miesiąca dokonuje wyłącznie dotychczasowy pracodawca. § 2. 1. Przy proporcjonalnym obniżeniu wymiaru urlopu wypoczynkowego, zgodnie z art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, nie uwzględnia się niepełnych miesięcy kalendarzowych urlopu bezpłatnego lub innego okresu niewykonywania pracy, o których mowa w tym przepisie. 2. Jeżeli urlop bezpłatny lub inny okres niewykonywania pracy, o których mowa w art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, obejmuje części miesięcy kalendarzowych, za miesiąc uważa się łącznie 30 dni. § 3. Pracodawca ustala wymiar proporcjonalnego urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym nabył on u tego pracodawcy prawo do urlopu w wyższym wymiarze, uwzględniając odrębnie okres przypadający przed nabyciem prawa do urlopu w wyższym wymiarze i odrębnie okres przypadający po nabyciu prawa do takiego urlopu. § 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy udziela się urlopu wypoczynkowego w wymiarze wynikającym z art. 153 i 154 Kodeksu pracy. 2. Pracownikowi określonemu w ust. 1, którego rozkład czasu pracy przewiduje dni pracy i dni, w których nie ma on obowiązku wykonywania pracy, udziela się urlopu wypoczynkowego na dni pracy i dni wolne od pracy w takiej proporcji, w jakiej dni te występują w czasie wykonywania pracy przez pracownika. § 5. W okolicznościach uzasadniających przesunięcie urlopu na inny termin niż określony w planie urlopów pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi nie wykorzystanego urlopu w terminie z nim uzgodnionym. § 6. Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, zwane dalej "wynagrodzeniem urlopowym", ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem: 1) jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie, 2) wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, 3) gratyfikacji (nagród) jubileuszowych, 4) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, 5) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, 6) dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego, 7) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, 8) nagród z zakładowego funduszu nagród, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej, 9) odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych, 10) wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku pracy - stosując zasady określone w § 7-11. § 7. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia się w wynagrodzeniu urlopowym w wysokości należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu. § 8. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, z wyjątkiem określonych w § 7, uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. 2. W przypadkach znacznego wahania wysokości składników wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, składniki te mogą być uwzględnione przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie nie przekraczającym 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. 3. Wynagrodzenie ustalone według zasad przewidzianych w ust. 1 i 2 stanowi podstawę wymiaru wynagrodzenia urlopowego, zwaną dalej "podstawą wymiaru". § 9. 1. Wynagrodzenie urlopowe oblicza się dzieląc podstawę wymiaru przez liczbę dni, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona ta podstawa, a następnie mnożąc tak ustalone wynagrodzenie za 1 dzień pracy przez liczbę dni pracy, jakie by pracownik przepracował w czasie urlopu wypoczynkowego w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, gdyby w tym czasie nie korzystał z urlopu. 2. Do liczby dni, w których pracownik wykonywał pracę, określonych w ust. 1 wlicza się przepracowane przez pracownika niedziele i święta oraz dodatkowe dni wolne od pracy, przewidziane w art. 1291 § 1 i art. 1292 Kodeksu pracy. § 10. W razie zmiany w składnikach wynagrodzenia o których mowa w § 8, lub zmiany wysokości takich składników w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru, wprowadzonych przed rozpoczęciem przez pracownika urlopu wypoczynkowego lub w miesiącu wykorzystywania tego urlopu, podstawę wymiaru ustala się ponownie z uwzględnieniem tych zmian. § 11. 1. Jeżeli przez cały okres przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru, poprzedzający miesiąc wykorzystywania urlopu wypoczynkowego, lub przez okres krótszy, lecz obejmujący pełny miesiąc kalendarzowy lub pełne miesiące kalendarzowe, pracownikowi nie przysługiwało wynagrodzenie określone w § 8, przy ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się najbliższe miesiące, za które pracownikowi przysługiwało takie wynagrodzenie. 2. Jeżeli pracownik przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego otrzymał wynagrodzenie określone w § 8 za okres krótszy niż przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru, podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres faktycznie przepracowany. § 12. 1. Składniki wynagrodzenia wypłacane za okresy dłuższe niż jeden miesiąc wypłaca się w przyjętych terminach wypłaty tych składników, przy czym okres urlopu jest traktowany na równi z okresem wykonywania pracy. 2. Okres urlopu wypoczynkowego w zakresie prawa do deputatu traktuje się na równi z okresem wykonywania pracy. § 13. Pracodawca wypłaca pracownikowi, na jego wniosek, wynagrodzenie urlopowe przed rozpoczęciem urlopu. § 14. Ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, zwany dalej "ekwiwalentem", ustala się stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia urlopowego, ze zmianami określonymi w § 15-19. § 15. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do tego ekwiwalentu. § 16. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc, z wyjątkiem określonych w § 7, uzyskane przez pracownika w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu tego ekwiwalentu w przeciętnej wysokości z okresu 3 miesięcy. 2. Jeżeli pracownik nie przepracował pełnego okresu, o którym mowa w ust. 1, wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez niego w tym okresie dzieli się przez liczbę dni pracy, za które przysługiwało to wynagrodzenie, a otrzymany wynik mnoży przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. 3. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio. § 17. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w średniej wysokości z tego okresu. 2. Przepisy § 11 i 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. Ekwiwalent za 1 dzień urlopu ustala się dzieląc sumę miesięcznych wynagrodzeń ustalonych na podstawie § 15-17 przez współczynnik, o którym mowa w § 19. 2. Ekwiwalent za nie wykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza się mnożąc ekwiwalent za 1 dzień urlopu przez liczbę dni tego urlopu. § 19. 1. Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustala się odrębnie w każdym roku kalendarzowym i stosuje przy obliczaniu ekwiwalentu, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego. 2. Współczynnik ustala się odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel i świąt oraz dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 1291 § 1 i art. 1292 Kodeksu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12. § 20. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 października 1974 r. w sprawie pracowniczych urlopów wypoczynkowych (Dz. U. Nr 43, poz. 259, z 1976 r. Nr 40, poz. 238, z 1983 r. Nr 70, poz. 316, z 1984 r. Nr 35, poz. 188 i z 1989 r. Nr 53, poz. 314). § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Rolnictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. z 1997 r. Nr 3, poz. 17) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Rolnictwa", zwaną dalej "odznaką". § 2. Odznaka może być nadawana osobom fizycznym, także cudzoziemcom, za osiągnięcia w dziedzinie rozwoju rolnictwa i gospodarki żywnościowej oraz w służbie weterynaryjnej. § 3. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwany dalej "Ministrem", nadaje odznakę z własnej inicjatywy albo na wniosek: 1) ministra lub kierownika urzędu centralnego, 2) wojewody, 3) organu samorządu terytorialnego, 4) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej przez Ministra lub dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, dla którego Minister jest organem założycielskim, 5) organu izby rolniczej, 6) organu statutowego krajowej społeczno-zawodowej organizacji rolników. 2. Odznaka jest nadawana jednokrotnie. § 4. 1. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne osoby przedstawionej do wyróżnienia oraz informację o osiągnięciach uzasadniających nadanie odznaki. 2. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi przynajmniej na miesiąc przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia. § 5. 1. Odznaką jest okrągły, srebrzony, oksydowany medal o średnicy 30 mm. W środku medalu jest umieszczona płaskorzeźba przedstawiająca dłonie trzymające garść ziemi, z której wyrasta młoda roślina. Roślina ta jest pokryta zieloną emalią. Obok rośliny jest umieszczony napis "zasłużony dla rolnictwa". Medal jest zawieszony na zawieszce o wymiarach 30 mm x 9 mm. Zawieszka ma kształt wstążki pokrytej w połowie białą, w połowie czerwoną emalią. Na środku wstążki, na czerwono emaliowanej tarczy, jest umieszczony srebrzony Orzeł według wzoru określonego w ustawie z dnia 9 lutego 1990 r. o zmianie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 10, poz. 60). Na odwrotnej stronie zawieszki jest umocowane zapięcie. Odznaka jest wykonana z tombaku. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza Minister lub osoba przez niego upoważniona. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 7. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1996 r. (poz. 17) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA" str. 1 Ilustracja str. 2 Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 listopada 1996 r. o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego. (Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 30) Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego, sporządzonych w Brukseli w dniu 19 czerwca 1995 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzona w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 56) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 19 maja 1992 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec, doceniając znaczenie Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o potwierdzeniu istniejącej między nimi granicy, sporządzonego dnia 14 listopada 1990 r., kierując się Traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, sporządzonym dnia 17 czerwca 1991 r., kierując się pragnieniem uregulowania i dalszej poprawy współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, stawiając sobie za cel zagwarantowanie racjonalnego zagospodarowania i ochronę wód granicznych oraz poprawę ich jakości, jak też zapewnienie zachowania ekosystemów, a jeśli jest to niezbędne, ich restytuowanie, zdecydowane wypełniać w dobrej wierze swe zadania w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, przeświadczone, że ścisła współpraca w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych jest obopólnie korzystna i przyczynia się do umocnienia dobrosąsiedzkich stosunków, przekonane, że współpraca dwustronna na wodach granicznych przyczyni się do wypełnienia innych międzynarodowych zobowiązań Umawiających się Stron, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych. Artykuł 2 Współpraca gospodarcza, naukowa i techniczna Umawiających się Stron w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, uwzględniająca zasady ochrony środowiska przyrodniczego, obejmuje w szczególności: a) prowadzenie badań, obserwacji i pomiarów wód i ekosystemów oraz oceny wyników badań, a także wymianę odpowiednich danych; b) wspólne badania wód granicznych w celu określenia ich ilości i jakości; c) sporządzanie bilansów wodnogospodarczych, z uwzględnieniem ilości i jakości; d) ustalanie ogólnych uregulowań w sprawie rejestrów substancji szkodliwych, metod pomiarowych, punktów pomiarowych, sposobów wymiany informacji oraz kryteriów klasyfikacji jakości wód; e) zaopatrywanie ludności, przemysłu i innych użytkowników w wodę pitną i użytkową; f) przerzuty wód między wodami granicznymi a innymi zlewniami; g) ochronę wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem i nadmiernym poborem wody; h) zabudowę wód granicznych i budowę obiektów hydrotechnicznych dla wykorzystywania zasobów wodnych; i) regulację i utrzymanie odcinków granicznych wód żeglownych i nieżeglownych oraz ochronę koryt rzecznych i obszarów zalewowych; j) ochronę przed wodami powodziowymi i niżówkowymi oraz ochronę przed zagrożeniami przy pochodzie lodów, z uwzględnieniem kompetencji i ponoszenia kosztów; k) zapobieganie i zwalczanie nadzwyczajnych zanieczyszczeń wód granicznych; l) budowę, utrzymanie i wykorzystanie wałów ochronnych, polderów, kanałów ulgi, urządzeń piętrzących i innych obiektów hydrotechnicznych związanych z gospodarką wodną na wodach granicznych; m) melioracje wodne i zaopatrywanie rolnictwa w wodę; n) wydobywanie materiałów z wód granicznych; o) wspólne wykorzystywanie budowli i urządzeń wodnych oraz utrzymywanie ich w należytym stanie technicznym; p) ustalanie ogólnych warunków dla przedsięwzięć na wodach granicznych, nie służących gospodarce wodnej. Artykuł 3 1. Współpraca Umawiających się Stron odbywa się: a) w Polsko-Niemieckiej Komisji do Spraw Wód Granicznych, zwanej dalej "Komisją", utworzonej zgodnie z artykułem 10; b) poprzez bezpośrednią współpracę właściwych organów i instytucji. 2. Zadania wymienione w ustępie 1 realizowane będą w szczególności poprzez: a) opracowywanie, uzgadnianie i realizację wspólnych planów i projektów; b) opracowywanie, uzgadnianie i stosowanie planów alarmowania, akcji, powiadamiania o sytuacjach nadzwyczajnych oraz prognozach hydrometeorologicznych; c) uzgadnianie i stosowanie ogólnych warunków i zasad utrzymania oraz eksploatacji urządzeń gospodarki wodnej; d) wymianę ekspertów i doświadczeń; e) wymianę informacji o przepisach i środkach podejmowanych w dziedzinie gospodarki wodnej oraz wymianę publikacji. Artykuł 4 1. Wodami granicznymi w rozumieniu niniejszej umowy są: a) odcinki płynących wód powierzchniowych, którymi przebiega granica; b) inne wody powierzchniowe, w tym Zatoka Pomorska, Zalew Szczeciński i wody podziemne w tych miejscach, w których przecinane są granicą. 2. Postanowienia niniejszej umowy mają odpowiednio zastosowanie do: a) obszarów zalewowych między wałami przeciwpowodziowymi, a w przypadku braku tych obwałowań - między liniami wyznaczonymi najwyższym stanem wód granicznych; b) budowli, obiektów i urządzeń gospodarki wodnej, służących zagospodarowywaniu wód granicznych. Artykuł 5 Jeżeli na podstawie porozumień międzynarodowych o ochronie wód płynących, w których uczestniczą obie Umawiające się Strony, podejmowane są postanowienia mające znaczenie dla efektywnej ochrony wód granicznych, to takie postanowienia powinny być uwzględniane przez Umawiające się Strony. Dotyczy to zwłaszcza postanowień w takich sprawach, jak: - rejestry substancji szkodliwych, - programy pomiarowe, - metody analityczne, - metody i punkty pomiarowe, - przekazywanie danych i informacji, - minimalne wymogi techniczne oczyszczania ścieków, - kryteria ustalania jakości wód i klas czystości wód, - programy poprawy jakości wód. Artykuł 6 1. Umawiające się Strony współpracują przy opracowywaniu ramowych planów gospodarki wodnej. 2. Umawiające się Strony podejmują wszelkie stosowne i dopuszczalne prawnie środki, aby na ich terytorium nie zezwalano lub nie realizowano żadnych przedsięwzięć, które mogłyby wywrzeć istotny, niekorzystny wpływ na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 3. W przypadku planowania przedsięwzięć lub działań, które mogłyby powodować istotne ujemne skutki, Umawiające się Strony dokonują oceny ich oddziaływania na gospodarkę wodną na wodach granicznych. Umawiająca się Strona, która planuje przedsięwzięcia, powiadomi z odpowiednim wyprzedzeniem o swoich zamiarach drugą Umawiającą się Stronę i przekaże jej niezbędne dane o planowanych działaniach. Umożliwi jej ponadto udział w ocenie tego przedsięwzięcia z zastosowaniem odpowiednich uregulowań międzynarodowych. 4. Umawiające się Strony uzgodnią w czasie jednego roku po wejściu w życie niniejszej umowy tryb, zakres i zasady oceny wymienionej w ustępie 3, z zastosowaniem odpowiednich uregulowań międzynarodowych, które znajdują zastosowanie do obu Umawiających się Stron. Artykuł 7 1. Umawiające się Strony informują i konsultują się w celu uzgodnienia istotnych przedsięwzięć w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, w szczególności dotyczących: a) poboru wody z wód granicznych; b) zrzutów ścieków, wód kopalnianych i wód chłodniczych do wód granicznych; c) utrzymania i regulacji wód granicznych, utrzymania szlaku żeglownego, jak też przedsięwzięć ochrony przeciwpowodziowej; d) budowy i przebudowy urządzeń gospodarki wodnej na wodach granicznych; e) przedsięwzięć mających znaczący wpływ na wody podziemne na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 2. Umawiające się Strony mogą powierzać realizację przedsięwzięć, o których mowa w ustępie 1, właściwym instytucjom lub osobom trzecim, mogącym w tym zakresie działać samodzielnie i zawierać odpowiednie porozumienia. 3. Komisja może ustalać zasady współpracy dla przedsięwzięć nie wymienionych w ustępie 1. Artykuł 8 Planowanie, realizacja i finansowanie wspólnych przedsięwzięć transgranicznych są uzgadniane. Każda z Umawiających się Stron ponosi odpowiedzialność za realizację przedsięwzięć na swoim terytorium. Artykuł 9 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do redukowania zanieczyszczeń wód granicznych. W tym celu planowanie i budowa nowych urządzeń służących ochronie tych wód będzie się odbywała z zastosowaniem nowoczesnej techniki. Urządzenia istniejące będą sukcesywnie dostosowywane do tych wymagań. 2. W celu zapewnienia pokrycia obustronnego zapotrzebowania na wodę Umawiające się Strony zobowiązują się do oszczędnego wykorzystywania oraz do zapobiegania nadmiernym poborom wód granicznych. Artykuł 10 1. Tworzy się Polsko-Niemiecką Komisję do Spraw Wód Granicznych. W celu wykonania swych zadań Komisja może przedkładać propozycje Umawiającym się Stronom. 2. Priorytetowymi zadaniami Komisji są: a) opracowanie systemów kontroli powiadamiania i ostrzegania o nadzwyczajnych zanieczyszczeniach wód granicznych; b) opracowanie technicznych, technologicznych, organizacyjnych i innych zasad zapobiegania i zwalczania nadzwyczajnych zanieczyszczeń wód granicznych, łącznie z przeprowadzaniem ćwiczeń; c) opracowanie zasad dla wspólnych przedsięwzięć służących ochronie przeciwpowodziowej; d) opracowanie zasad współdziałania i udzielania pomocy na zasadzie wzajemności. 3. Skład i tryb postępowania Komisji oraz jej uprawnienia szczegółowo reguluje statut zawarty w załączniku, który stanowi integralną część niniejszej umowy. Artykuł 11 Niniejsza umowa nie reguluje uprawiania rybołówstwa i żeglugi. Nie wyklucza to jednak uwzględnienia tych dziedzin przy podejmowaniu i wykonywaniu zadań gospodarki wodnej. Artykuł 12 Warunki przekraczania granicy przez osoby oraz przewożenia materiałów, sprzętu, narzędzi i środków transportu, w szczególności w sytuacjach zagrożeń, regulują odrębne umowy. Artykuł 13 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Bonn możliwie jak najszybciej. 2. Umowa niniejsza wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Artykuł 14 1. Umowę niniejszą zawiera się na czas nieokreślony. Po upływie pięciu lat od wejścia w życie umowa niniejsza może być wypowiedziana przez każdą Umawiającą się Stronę na piśmie, drogą dyplomatyczną, z zachowaniem terminu sześciu miesięcy do końca roku kalendarzowego. W tym przypadku umowa traci moc z upływem tego roku kalendarzowego. 2. Wypowiedzenie umowy nie narusza realizacji wspólnych przedsięwzięć, które zostały już rozpoczęte. Sporządzono w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. w dwu egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. Załącznik STATUT POLSKO-NIEMIECKIEJ KOMISJI DO SPRAW WÓD GRANICZNYCH Artykuł 1 Komisja składa się z delegacji Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec. Delegacje składają się, każda, z pięciu członków. Każda z Umawiających się Stron ustala przewodniczącego i pozostałych członków swojej delegacji oraz zastępców członków delegacji. Artykuł 2 1. Komisja zbiera się przynajmniej raz do roku, poza tym w razie potrzeby lub w pilnych przypadkach - w ciągu dwóch miesięcy na wniosek przewodniczącego delegacji. 2. Jeśli nie ustalono inaczej, Komisja spotyka się na zmianę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec. 3. Posiedzenie zwołuje przewodniczący delegacji tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium ma się odbyć posiedzenie, w porozumieniu z przewodniczącym drugiej delegacji. 4. Z posiedzenia Komisji sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim. Artykuł 3 1. Każda delegacja może przywołać ekspertów. 2. Komisja może zlecić ekspertom realizację określonych zadań. Artykuł 4 1. Każda delegacja pokrywa koszty własne oraz koszty swych ekspertów i tłumaczy. 2. Jeżeli eksperci działają na zlecenie Komisji, to koszty ponoszą po połowie Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec. Artykuł 5 Komisja uchwala swój regulamin. Artykuł 6 Komisja może w razie potrzeby powoływać grupy robocze do spraw poszczególnych odcinków granicznych oraz do spraw poszczególnych dziedzin specjalistycznych, których skład powinien być parytetowy. Mandat tych grup roboczych ustala Komisja. Artykuł 7 1. W celu praktycznej realizacji zadań wynikających z umowy o wodach granicznych Komisja może ustalać zasady współpracy wszystkich uczestniczących w niej instytucji. 2. W razie wątpliwości Komisja może konsultować postanowienia umowy oraz wynikające z nich techniczne i organizacyjne uregulowania w celu osiągnięcia zgodnych rozwiązań. 3. W przypadkach sporów Komisja stara się o ich zgodne usunięcie. 4. Każda delegacja dysponuje jednym głosem. Decyzje i propozycje Komisji przyjmowane są jednogłośnie. Artykuł 8 W dziedzinie gospodarki wodnej Komisja współpracuje z innymi komisjami dwustronnymi i wielostronnymi. Artykuł 9 Językami roboczymi Komisji są języki polski i niemiecki. PROTOKÓŁ Z okazji podpisania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec złożyły następujące wspólne oświadczenie: W związku z artykułem 12 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych Umawiające się Strony uważają, że regulacja ta nie stanowi nawiązania do umów wcześniej zawartych, w szczególności umów między Polską Rzecząpospolitą Ludową i Niemiecką Republikę Demokratyczną. Z uwagi na przewidywane w artykule 12 zawarcie odrębnych umów Umawiające się Strony zgodnie wyrażają gotowość do tego, by takie regulacje umowne nastąpiły tak szybko, jak to będzie możliwe. Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 24 kwietnia 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 16 października 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzonej w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 57) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem artykułu 13 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzonej w Warszawie dnia 19 maja 1992 r., dokonana została w Bonn dnia 27 sierpnia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Zgodnie z postanowieniem artykułu 13 ustęp 2 powyższej umowy weszła ona w życie w dniu 26 września 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 58) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 3 listopada 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Tureckiej, pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Zakres podmiotowy Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu Umawiających się Państwach. Artykuł 2 Podatki, których dotyczy umowa 1. Niniejsza umowa dotyczy - bez względu na sposób poboru - podatków od dochodu i majątku, które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych bądź władz lokalnych. 2. Za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które nakłada się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, w tym podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnej kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku. 3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą: a) w Polsce: I. podatek dochodowy od osób fizycznych; II. podatek dochodowy od osób prawnych; (zwane dalej "podatkami polskimi"); b) w Turcji: I. podatek dochodowy (Gelir Vergisi); II. podatek dochodowy od osób prawnych (Kurumlar Vergisi); III. danina od podatku dochodowego i od podatku dochodowego od osób prawnych; (zwane dalej "podatkami tureckimi"). 4. Niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone przez każde z Umawiających się Państw obok lub zamiast istniejących podatków. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszelkich zasadniczych zmianach, dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych. Artykuł 3 Ogólne definicje 1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej: a) (I) określenie "Polska" oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również obszar morski poza morzem terytorialnym Polski, na którym Polska może, na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym, sprawować prawa do badania i wykorzystania dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych; (II) określenie "Turcja" oznacza terytorium Turcji, morze terytorialne, jak również obszary morskie nad którymi Turcja sprawuje zgodnie z prawem międzynarodowym jurysdykcję lub suwerenne prawa w zakresie badania, eksploatacji, ochrony i zarządzania zasobami naturalnymi; b) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo" oznaczają, zależnie od kontekstu Polskę lub Turcję; c) określenie "podatek" oznacza każdy podatek objęty artykułem 2 niniejszej umowy; d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób; e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub jakąkolwiek inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną; f) określenie "siedziba prawna" oznacza w odniesieniu do Turcji siedzibę prawną zarządu głównego, zarejestrowaną zgodnie z tureckim Kodeksem handlowym, lub, w przypadku Polski, miejsce zarządu zgodnie z polskim Kodeksem handlowym; g) określenie "obywatele" oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki osobowe lub stowarzyszenia utworzone na podstawie obowiązującego prawa w Umawiającym się Państwie; h) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie; i) określenie "właściwa władza" oznacza: 1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) w przypadku Turcji - Ministra Finansów i Ceł lub jego upoważnionego przedstawiciela; j) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym albo pojazdem drogowym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek morski, statek powietrzny lub pojazd drogowy jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie. 2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których stosuje się niniejszą umowę. Artykuł 4 Miejsce zamieszkania lub siedziba 1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę prawną zarządu głównego albo inne kryterium o podobnym charakterze. 2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. 3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Jeżeli jednak miejsce faktycznego zarządzania działalnością tej osoby znajduje się w jednym z Umawiających się Państw, a jej siedziba prawna znajduje się w drugim Umawiającym się Państwie, to właściwe władze Umawiających się Państw określą, w drodze wzajemnego porozumienia, to Umawiające się Państwo, którego spółka będzie uważana za mającą na jego obszarze siedzibę w rozumieniu niniejszej umowy. Artykuł 5 Zakład 1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. 2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu; b) filię; c) biuro; d) zakład fabryczny; e) warsztat oraz f) kopalnię albo źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych; g) plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne, lecz tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż 12 miesięcy. 3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie obejmuje: a) użytkowania placówek w celu składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa; b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania; c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo; d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa każdej innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym; f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem że całokształt działalności stałej placówki, wynikający z takiego połączenia, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy. 4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - inna aniżeli niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu 5 - działa w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa i jeżeli posiada ona i zwyczajowo wykonuje w tym Państwie pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada zakład w tym Państwie w zakresie wszelkiej działalności prowadzonej przez daną osobę na rzecz przedsiębiorstwa, chyba że działalność tej osoby jest ograniczona do czynności wymienionych w ustępie 3, które, jeżeli wykonywane są za pośrednictwem placówki, nie powodują przekształcenia tej placówki w zakład na podstawie postanowień tego ustępu. 5. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym Państwie działalność przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. 6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki. Artykuł 6 Dochód z nieruchomości 1. Dochód, uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z rolnictwa i leśnictwa), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany tylko w tym drugim Państwie. 2. Określenie "majątek nieruchomy" ma znaczenie zgodne z prawem tego Państwa, w którym dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku wszelkie mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz wykorzystywany w gospodarstwach rolnych i leśnych i wszelkiego rodzaju stanowiska rybołówcze oraz prawa, do których mają zastosowanie ogólne normy dotyczące prawa własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego i prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, barki, pojazdy drogowe i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego. 3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów uzyskiwanych z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego. 4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa oraz do dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu. Artykuł 7 Zyski przedsiębiorstw 1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. 2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. 3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie wydatków ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej. 4. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa. 5. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Artykuł 8 Transport międzynarodowy 1. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. 2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu mają również zastosowanie do zysków osiągniętych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym. Artykuł 9 Przedsiębiorstwa powiązane 1. Jeżeli: a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada udział bezpośredni bądź pośredni w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa albo b) te same osoby posiadają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane. 2. Jeżeli jedno Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i opodatkowuje odpowiednio również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które, zdaniem pierwszego Państwa, osiągnęłoby jego przedsiębiorstwo, gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku zapłaconego od tych zysków w tym drugim Państwie, jeżeli uzna ono taką korektę za uzasadnioną. Przy ustalaniu korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze sobą, jeżeli będzie to konieczne. Artykuł 10 Dywidendy 1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jednakże takie dywidendy mogą być opodatkowane również w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale gdy odbiorca jest właścicielem dywidend, podatek tak wymierzony nie może przekroczyć: a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (z wyłączeniem spółki osobowej), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent; b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich innych przypadkach. 3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochody z akcji, akcji gratisowych, praw do pobierania korzyści, z akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji, a także dochody z funduszu inwestycyjnego i powierniczego. 4. Zyski spółki Umawiającego się Państwa, prowadzącej działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem położonego tam zakładu, mogą, po opodatkowaniu ich na mocy artykułu 7, być opodatkowane od pozostałej kwoty w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład. Jednakże taki podatek nie może przekroczyć 15% kwoty tych zysków po odliczeniu z nich podatku od osób prawnych, nałożonego w tym drugim Państwie. 5. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7. 6. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 4, jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie. Artykuł 11 Odsetki 1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. 3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, a) odsetki powstałe w Umawiającym się Państwie i należne Rządowi drugiego Umawiającego się Państwa, w tym jego władzom lokalnym, Bankowi Centralnemu drugiego Umawiającego się Państwa; b) odsetki należne od pożyczek popieranych przez ten Rząd są wolne od podatku w pierwszym wymienionym Państwie. 4. Określenie "odsetki", użyte w tym artykule, oznacza dochód od pożyczek rządowych, obligacji lub skryptów dłużnych zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub prawem do udziału w zyskach dłużnika i w zyskach od wszelkiego rodzaju roszczeń, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek. 5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek, będący ich właścicielem, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową poprzez położony tam zakład bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, korzystając ze stałej placówki, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność z której tytułu są płacone odsetki, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu. W takim wypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 7. 6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna lub władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którego działalnością powstało zadłużenie, z którego tytułu są wypłacane odsetki, i takie odsetki są wypłacane przez ten zakład, to odsetki te będą uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, w którym zakład jest położony. 7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez takich powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy. Artykuł 12 Należności licencyjne 1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych. 3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. 4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne rzeczywiście należą do takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 7. 5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którego działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład pokrywa te należności, to uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym Państwie, w którym położony jest ten zakład. 6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne albo między nimi a osobą trzecią kwota należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne mających związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona bez takich powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy. Artykuł 13 Zyski ze sprzedaży majątku 1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego, należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną osiągnięte przez przeniesienie własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich lub statków powietrznych albo pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa. 4. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jednakże zyski te, wymienione w poprzednim zdaniu, podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli okres między nabyciem a zbyciem nie przekroczy 1 roku. Artykuł 14 Wolne zawody 1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność zawodowa jest wykonywana w tym drugim Państwie i jeżeli: a) osoba posiada w tym drugim Umawiającym się Państwie stałą placówkę dla wykonywania tych usług lub działalności albo b) przebywa ona w tym drugim Państwie w celu wykonywania zawodu lub działalności łącznie przez 183 dni lub więcej w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie. W takich okolicznościach tylko ten dochód, który można przypisać placówce lub który pochodzi z pracy zawodowej albo działalności wykonywanej w czasie jej obecności w tym drugim Państwie, może być, w zależności od konkretnej sytuacji, opodatkowany w tym drugim Państwie. 2. Dochód uzyskiwany przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z tytułu działalności zawodowej lub innej działalności o podobnym charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże ten dochód może być opodatkowany również w tym drugim Państwie, jeżeli w tym drugim Umawiającym się Państwie wykonywana jest praca zawodowa lub inna działalność i jeżeli: a) przedsiębiorstwo posiada w tym drugim Państwie zakład, za którego pośrednictwem wykonywany jest zawód lub inna działalność, b) okres lub okresy wykonywania działalności zawodowej przekroczą łącznie 183 dni w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie. W takich okolicznościach tylko ta część dochodu, jaką można przypisać zakładowi lub wykonywanemu zawodowi lub innej samodzielnej działalności wykonywanej w tym drugim Państwie w zależności od konkretnej sytuacji, może być opodatkowana w tym drugim Państwie. W każdym przypadku przedsiębiorstwo może wybrać to drugie Państwo dla opodatkowania dochodu zgodnie z postanowieniami artykułu 7 niniejszej umowy, jak gdyby dochód był przypisany zakładowi przedsiębiorstwa położonego w tym drugim Państwie. Dokonanie takiego wyboru nie narusza prawa tego drugiego Państwa do nałożenia podatku na taki dochód. 3. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą, oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów, księgowych oraz inną działalność wymagającą specjalnych kwalifikacji zawodowych. Artykuł 15 Praca najemna 1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli: a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym oraz b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie. 3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku powietrznego lub pojazdu drogowego używanego w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym mieści się siedziba przedsiębiorstwa. Artykuł 16 Wynagrodzenia dyrektorów Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Artykuł 17 Artyści i sportowcy 1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. 2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana. 3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochody z działalności określonej w ustępie 1, wykonywanej w ramach programu wymiany kulturalnej lub sportowej uzgodnionego pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ta działalność jest wykonywana. Artykuł 18 Emerytury i renty 1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 1, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania. Postanowienie to ma również zastosowanie do renty dożywotniej wypłacanej osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie. 2. Emerytury i renty dożywotnie, jak również inne świadczenia okresowe lub doraźne wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną z tytułu ubezpieczenia od osobistych wypadków mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie. Artykuł 19 Pracownicy państwowi 1. Wynagrodzenie, w tym emerytura wypłacana z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze rządowym, świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki lub władzy, będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w tym Państwie. 2. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz emerytur lub rent mających związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez jedno z Umawiających się Państw, jego jednostkę administracyjną lub władzę lokalną. Artykuł 20 Studenci 1. Płatności otrzymywane na utrzymanie, kształcenie lub odbywanie praktyki przez studenta lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą opodatkowane w pierwszym Państwie, jeżeli płatności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa. 2. Wynagrodzenie, które otrzymuje student lub praktykant posiadający obywatelstwo jednego Państwa z tytułu zatrudnienia w drugim Umawiającym się Państwie w celu uzyskania praktycznego doświadczenia w zakresie jego wykształcenia lub wyszkolenia, które nie przekracza 183 dni w roku kalendarzowym, nie podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie. Artykuł 21 Inne dochody 1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. 2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu innego niż dochód z tytułu majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli odbiorca takiego dochodu, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem zakładu tam położonego albo wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, wykorzystując położoną tam stałą placówkę, a prawo bądź majątek, w związku z którymi dochód jest wypłacany, są rzeczywiście związane z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. Artykuł 22 Majątek 1. Majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, który jest własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw, położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. 2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo jednego z Umawiających się Państw posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów wykonywania wolnego zawodu - może być opodatkowany w tym drugim Państwie. 3. Majątek, który stanowią statki morskie, statki powietrzne i pojazdy drogowe eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, jak też majątek ruchomy służący do eksploatacji takich statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych, może podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa. 4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Artykuł 23 Unikanie podwójnego opodatkowania 1. W przypadku Polski podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób następujący: a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Turcji, to Polska z zastrzeżeniem postanowień lit. b) zwolni od podatku taki dochód lub majątek; przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby Polska może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek wyłączony spod opodatkowania nie był w powyższy sposób zwolniony od podatku; b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w Turcji, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Turcji; takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego przed dokonaniem odliczenia, która odnosi się do części dochodu osiągniętego w Turcji. 2. W przypadku Turcji podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób: Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Turcji osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Polsce, to Turcja zezwoli, z zastosowaniem tureckiego prawa podatkowego odnośnie do zaliczania podatków zagranicznych, na odliczenie od podatku dochodowego lub od majątku danej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu lub od majątku zapłaconemu w Polsce. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego w Turcji przed dokonaniem odliczenia, która odnosi się do dochodu lub majątku podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Artykuł 24 Równe traktowanie 1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie będą poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od tych, którym w tych samych okolicznościach są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa. 2. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 10 ustęp 4, opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie będzie w drugim Państwie bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność. 3. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek w całości lub w części, bezpośrednio albo pośrednio, należy lub jest kontrolowany przez osobę lub osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Umawiającego się Państwa. 4. Niniejsze postanowienia nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do przyznania osobom mającym miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie osobistych zwolnień podatkowych, udogodnień i obniżek z uwagi na stan cywilny bądź obowiązki rodzinne, które przyznaje ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium. 5. Z wyjątkiem stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków takiego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie jakiekolwiek długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą - dla celów określenia należnego podatku od majątku takiego przedsiębiorstwa - odliczane przy uwzględnieniu takich samych warunków, jak gdyby wierzycielem była osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Artykuł 25 Procedura wzajemnego porozumiewania się 1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw pociągają za sobą opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub - jeżeli jego sprawa objęta jest postanowieniem artykułu 24 ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem. 2. Jeżeli właściwa władza uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania, to poczyni starania, ażeby przypadek ten uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. 3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie są uregulowane w niniejszej Umowie. 4. Właściwe władze Umawiających się Państw w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu poprzednich ustępów tego artykułu mogą kontaktować się ze sobą bezpośrednio. Jeżeli dla osiągnięcia porozumienia wskazana jest ustna wymiana opinii, to taka wymiana może nastąpić za pośrednictwem komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw. Artykuł 26 Wymiana informacji 1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i będą udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w zakresie tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych celów. Mogą one udostępniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń sądowych. 2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do: a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa; b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa; c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa lub informacji, których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre public). Artykuł 27 Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych. Artykuł 28 Wejście w życie Niniejsza umowa podlega ratyfikacji. Każde z Umawiających się Państw notyfikuje drugiemu Państwu zakończenie procedury ratyfikacyjnej. Umowa wejdzie w życie pierwszego dnia następnego miesiąca po dniu, w którym otrzymano notę późniejszą. Postanowienia umowy będą miały zastosowanie w obu Umawiających się Państwach do podatków w odniesieniu do każdego roku podatkowego zaczynającego się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następnym po roku, w którym umowa weszła w życie. Artykuł 29 Wypowiedzenie Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z Umawiających się Państw. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę w drodze dyplomatycznej, przekazując notę na sześć miesięcy przed upływem każdego roku kalendarzowego. W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać w obu Umawiających się Państwach, jeżeli chodzi o podatki wymagalne za każdy okres podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym przekazano notę o wypowiedzeniu. Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę i przystawili na niej swoje pieczęcie. Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r., każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności między tekstami, tekst angielski będzie rozstrzygający. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski Z upoważnienia Rządu Republiki Tureckiej Hikmet Cetin Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1993 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 59) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 1 października 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisany w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 60) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 19 lipca 1994 r. został podpisany w Ankarze Protokół o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką w następującym brzmieniu: PROTOKÓŁ o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką Rzeczpospolita Polska i Republika Turecka, zwane dalej Stronami, - pragnąc wnieść wkład w pogłębienie i wszechstronne umocnienie stosunków dwustronnych i nadać nowy wymiar już istniejącej współpracy oraz - w nawiązaniu do preambuły i artykułu 4 Układu o przyjaźni i współpracy, sporządzonego w Warszawie w dniu 3 listopada 1993 r., uzgodniły, co następuje: Artykuł I Strony utworzą Komitet w celu wzajemnych konsultacji na wysokim szczeblu. Komitet tworzyć będą delegacje reprezentujące Strony. Artykuł II Na czele delegacji stać będą urzędnicy wysokiego szczebla o podobnej randze. Strony wyznaczą członków delegacji stosownie do tematyki uprzednio uzgodnionej drogą dyplomatyczną. Artykuł III Komitet będzie zbierać się w razie potrzeby, lecz nie rzadziej niż raz w roku, na przemian w obu stolicach. Artykuł IV Do zadań Komitetu należy: - ocena stanu realizacji Układu o przyjaźni i współpracy oraz innych porozumień dwustronnych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, - ocena i czuwanie nad realizacją ustaleń przyjętych podczas oficjalnych wizyt na wysokim szczeblu między dwoma państwami, - ocena postępu osiągniętego w zakresie rozwoju dwustronnych stosunków politycznych, gospodarczych, konsularnych, kulturalnych i naukowych oraz wymiana poglądów na temat sposobów dalszego ich stymulowania. Strony mogą, za obopólną zgodą, włączyć do tematyki spotkań współpracę wojskową i kwestie związane z obronnością. Artykuł V Podczas sesji Komitetu Strony wymienią poglądy na temat wydarzeń międzynarodowych i regionalnych, a także spraw bezpieczeństwa, które każda ze Stron uzna za ważne. Strony opracują sposoby i środki współpracy w kwestiach regionalnych i międzynarodowych. Delegacje mogą również ocenić stan realizacji porozumień międzynarodowych, których obie Strony są sygnatariuszami. Artykuł VI Podczas sesji Komitetu delegacje mogą podjąć decyzję o utworzeniu podkomisji i/lub grup roboczych w celu szczegółowego omówienia tematów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Podkomisje i grupy robocze będą przedstawiać Komitetowi sprawozdania z wyników swych prac. Artykuł VII Delegacje przedstawią swoim kompetentnym władzom wyniki sesji Komitetu wraz z zaleceniami. Artykuł VIII Językiem roboczym prac Komitetu, podkomisji i grup roboczych będzie język angielski, chyba że zostanie uzgodnione inaczej. Artykuł IX Koszty organizacji i przeprowadzenia sesji Komitetu oraz posiedzeń grup roboczych i podkomisji pokrywa, na zasadzie wzajemności, państwo pełniące rolę gospodarza. Strona wyjeżdżająca pokrywa koszty własne podróży, zakwaterowania i wyżywienia. Artykuł X Niniejszy protokół podlega ratyfikacji zgodnie z wewnętrznym systemem prawnym każdej ze Stron i wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, stwierdzającej taką ratyfikację. Niniejszy protokół zostaje zawarty na okres 10 lat. Będzie on automatycznie przedłużany na kolejne pięcioletnie okresy, jeżeli żaden z sygnatariuszy nie wypowie go, w drodze notyfikacji, przynajmniej na sześć miesięcy przed dniem jego wygaśnięcia. Strony uzgodniły rozpoczęcie realizacji postanowień niniejszego protokołu od dnia jego podpisania. Podpisano w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, rozstrzygający będzie tekst w języku angielskim. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski Z upoważnienia Rządu Republiki Tureckiej Hikmet Cetin Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 2 listopada 1994 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 61) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem X Protokołu o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższy protokół wszedł w życie dnia 13 września 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzona w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 62) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 14 czerwca 1983 r. została sporządzona w Brukseli Międzynarodowa konwencja w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów. Integralną część konwencji stanowią następujące załączniki: 1) załącznik zawierający nomenklaturę systemu zharmonizowanego; 2) protokół zmian do powyższej konwencji z dnia 24 czerwca 1986 r.; 3) zmiany do nomenklatury jako aneks do konwencji z dnia 5 lipca 1989 r. Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją oraz załącznikami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - konwencja i jej integralne części zostały uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych, - Rzeczpospolita Polska zdecydowała się przystąpić do powyższej konwencji i załączników, - postanowienia konwencji i załączników są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 17 sierpnia 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L. S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski (Tekst konwencji stanowi załącznik do niniejszego numeru) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 63) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem artykułu 12 ustęp 3 Miedzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r., został złożony dnia 12 września 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Światowej Organizacji Celnej, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument przystąpienia Polski do wspomnianej konwencji. Zgodnie z postanowieniem artykułu 13 ustęp 2 powyższej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Polski dnia 1 stycznia 1996 r. 1. Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 wskazanej wyżej konwencji, którego brzmienie zostało zmienione postanowieniem artykułu 1 Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonego w Brukseli dnia 14 czerwca 1986 r. i stanowiącego integralną część tej konwencji, powyższa konwencja wraz z protokołem weszły w życie dnia 1 stycznia 1988 r. 2. W stosunku do następujących państw i unii konwencja weszła lub wejdzie w życie w niżej podanych datach: Afryka Południowa 1 stycznia 1988 r. Algieria 1 stycznia 1992 r. Arabia Saudyjska 1 stycznia 1990 r. Australia 1 stycznia 1988 r. Austria 1 stycznia 1988 r. Bangladesz 1 lipca 1988 r. Belgia 1 stycznia 1988 r. Botswana 1 stycznia 1988 r. Brazylia 1 stycznia 1989 r. Bułgaria 1 stycznia 1992 r. Burkina Faso 1 stycznia 1992 r. Chiny 1 stycznia 1993 r. Chorwacja 29 września 1994 r. Cypr 21 marca 1994 r. Czad 1 stycznia 1992 r. Republika Czeska 16 stycznia 1993 r. Dania 1 stycznia 1988 r. Estonia 1 stycznia 1995 r. Etiopia 1 marca 1995 r. Finlandia 1 stycznia 1988 r. Francja 1 stycznia 1988 r. Grecja 1 stycznia 1990 r. Hiszpania 1 stycznia 1988 r. Holandia 1 stycznia 1988 r. Indie 1 stycznia 1988 r. Indonezja 1 stycznia 1995 r. Iran 1 stycznia 1997 r. Irlandia 1 stycznia 1988 r. Islandia 1 stycznia 1988 r. Izrael 1 stycznia 1988 r. Japonia 1 stycznia 1988 r. Jordania 1 stycznia 1988 r. Kamerun 1 lipca 1989 r. Kanada 1 stycznia 1988 r. Kenia 1 lipca 1989 r. Republika Korei 1 stycznia 1988 r. Kuba 1 stycznia 1997 r. Lesoto 1 stycznia 1988 r. Liban 1 stycznia 1998 r. Libia 1 stycznia 1995 r. Litwa 1 stycznia 1995 r. Luksemburg 11 lipca 1988 r. Łotwa 1 czerwca 1996 r. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 31 marca 1995 r. Madagaskar 1 stycznia 1988 r. Malawi 1 kwietnia 1989 r. Malezja 1 stycznia 1988 r. Mali 1 stycznia 1995 r. Malta 1 stycznia 1990 r. Maroko 1 lipca 1992 r. Mauritius 1 stycznia 1988 r. Meksyk 6 marca 1992 r. Mongolia 1 stycznia 1993 r. Myanmar 1 stycznia 1995 r. Niemcy 1 stycznia 1988 r. Niger 1 stycznia 1991 r. Nigeria 15 marca 1988 r. Norwegia 1 stycznia 1988 r. Nowa Zelandia 1 stycznia 1988 r. Pakistan 1 lipca 1988 r. Portugalia 1 stycznia 1988 r. Rwanda 1 stycznia 1994 r. Senegal 1 stycznia 1991 r. Słowacja 7 czerwca 1993 r. Słowenia 23 listopada 1992 r. Sri Lanka 1 stycznia 1989 r. Stany Zjednoczone Ameryki 1 stycznia 1989 r. Suazi 1 stycznia 1988 r. Sudan 10 grudnia 1993 r. Szwajcaria 1 stycznia 1988 r. Szwecja 1 stycznia 1988 r. Tajlandia 1 stycznia 1993 r. Togo 1 stycznia 1991 r. Tunezja 1 stycznia 1989 r. Turcja 1 stycznia 1989 r. Uganda 1 stycznia 1991 r. Unia Europejska 1 stycznia 1988 r. Węgry 1 stycznia 1991 r. Włochy 1 stycznia 1991 r. Wybrzeże Kości Słoniowej 1 stycznia 1991 r. Zair 1 stycznia 1988 r. Zambia 1 stycznia 1988 r. Zimbabwe 1 stycznia 1988 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 stycznia 1988 r. 3. Informacje o państwach i uniach, w stosunku do których konwencja nabierze mocy obowiązującej w terminach późniejszych, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Uwaga: Załącznik do powyższej konwencji, zawierający nomenklaturę systemu zharmonizowanego, publikowany jest w tekście jednolitym, uwzględniającym zmiany do nomenklatury przyjęte dnia 5 lipca 1989 r., które weszły w życie dnia 1 stycznia 1992 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 30 stycznia 1997 r. w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. (Dz. U. Nr 14, poz. 76) Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa, bez bliższego określenia o "ustawie", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535). § 2. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim, w wieku od 3 do 25 lat, organizuje się zespołowe zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze oraz, we współpracy z rodzicami (prawnym opiekunem), indywidualne zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, zwane dalej "zajęciami". § 3. Celem zajęć jest wspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży, rozwijanie zainteresowania otoczeniem oraz uzyskiwanie niezależności od innych osób w funkcjonowaniu w codziennym życiu. § 4. 1. Udział w zajęciach dzieci w wieku obowiązku szkolnego uznaje się za spełnianie tego obowiązku, określonego w odrębnych przepisach. 2. Zajęcia organizuje się w szczególności w: 1) publicznych przedszkolach, w tym specjalnych, 2) publicznych szkołach, w tym specjalnych, położonych najbliżej miejsca zamieszkania lub pobytu (w tym dziennego) osób zakwalifikowanych do udziału w zajęciach zespołowych, 3) publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych, 4) zakładach opieki zdrowotnej, 5) domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy, 6) w ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych, jeżeli przebywają w nich dzieci i młodzież, o których mowa w § 2, 7) domach rodzinnych, dla osób zakwalifikowanych do udziału w indywidualnych zajęciach. 3. Dzieciom i młodzieży, przebywającym czasowo lub stale w zakładach opieki zdrowotnej i domach pomocy społecznej, organ właściwy do prowadzenia przedszkoli lub szkół specjalnych zapewnia udział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych stosownie do orzeczenia publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej. 4. Podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, mogą organizować zajęcia na zasadach określonych w rozporządzeniu. § 5. 1. Tryb i zasady kwalifikowania i kierowania dzieci i młodzieży do udziału w zajęciach określają przepisy w sprawie zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz innych publicznych poradni specjalistycznych. 2. Zajęciami indywidualnymi mogą być objęte dzieci i młodzież, w stosunku do których poradnia, o której mowa w ust. 1, orzekła taką formę zajęć. § 6. 1. Zajęcia prowadzi nauczyciel posiadający odpowiednie przygotowanie pedagogiczne, określone w odrębnych przepisach. Na stanowisku nauczyciela może być zatrudniony psycholog lub pedagog. 2. Opiekę niezbędną w czasie prowadzenia zajęć sprawuje pomoc nauczyciela, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Opiekę podczas zajęć prowadzonych w domu rodzinnym zapewniają rodzice (opiekun prawny). § 7. Podmioty wymienione w § 4 ust. 2 pkt 1-6 zapewniają odpowiednie warunki, niezbędne do prowadzenia zajęć, w tym również w zakresie opieki, o której mowa w § 6 ust. 2. § 8. 1. Zajęcia obejmują przede wszystkim: 1) naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości uczestnika, 2) kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika, 3) usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej, 4) wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia, 5) rozwijanie zainteresowań otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu, 6) kształtowanie umiejętności współżycia w grupie, 7) naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań uczestnika oraz jego udziału w ekspresyjnej aktywności. 2. Indywidualny program zajęć opracowuje prowadzący te zajęcia nauczyciel we współpracy z psychologiem na podstawie wskazań zawartych w orzeczeniu kwalifikacyjnym. § 9. 1. Wymiar zajęć, w zależności od możliwości psychofizycznych oraz specyficznych potrzeb rewalidacyjnych uczestników zajęć, wynosi: 1) 4 godziny dziennie na zajęciach zespołowych, 2) 2 godziny dziennie na zajęciach indywidualnych. 2. Liczba osób w zespole wynosi od 2 do 4. § 10. 1. Dokumentacja zajęć obejmuje: 1) orzeczenie kwalifikacyjne poradni, o której mowa w § 5 ust. 1, 2) dziennik zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, według wzoru określonego w odrębnych przepisach dla dziennika zajęć dydaktyczo-wychowawczych i specjalistycznych, 3) zeszyt obserwacji. 2. Zeszyt obserwacji prowadzony jest odrębnie dla każdego uczestnika zajęć. 3. Do zeszytu obserwacji wpisuje się informacje dotyczące: 1) zmian w zakresie dużej motoryki (postawa, lokomocja, koordynacja ruchów), 2) zmian w zakresie małej motoryki (koordynacja ruchów rąk, koordynacja wzrokowo-ruchowa, manipulacja), 3) napędu - aktywności nie kierowanej (własnej), 4) koncentracji uwagi (podczas aktywności spontanicznej, w zabawie, w zadaniu; czas koncentracji), 5) współdziałania (w różnych sytuacjach; czas współdziałania), 6) opanowywania nowych umiejętności (tempo, trwałość, stopień trudności); 7) dominującego nastroju i emocji, 8) gotowości do kontaktów (rodzaje, kierunek), 9) umiejętności w zakresie samoobsługi, 10) udziału w czynnościach porządkowych, 11) zachowań trudnych (opis tych zachowań oraz sytuacji, w których występują, reakcje nauczyciela, zmiany w zachowaniu). § 11. 1. Za prawidłową realizację zajęć oraz ich dokumentację odpowiedzialny jest dyrektor publicznego przedszkola i szkoły (w tym specjalnych) lub placówki, które te zajęcia organizują. 2. Zajęcia uwzględniane są w danym roku szkolnym w arkuszu organizacyjnym przedszkola, szkoły lub placówki, opracowanym i zatwierdzonym według odrębnych przepisów. 3. Nadzór pedagogiczny nad zajęciami, w tym także organizowanymi przez podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, sprawuje kurator oświaty. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 lutego 1997 r. w sprawie wyrobów o przeznaczeniu specjalnym, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu. (Dz. U. Nr 15, poz. 87) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz wyrobów o przeznaczeniu specjalnym, które nie mogą być nabywane przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu zgodności z dokumentem normalizacyjnym, określonym w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 1994 r. w sprawie zakresu i trybu stosowania przepisów ustawy o badaniach i certyfikacji do wyrobów produkowanych w kraju i importowanych wyłącznie na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, a także właściwości organów w tych sprawach (Dz. U. Nr 80, poz. 370). Wykaz wyrobów o przeznaczeniu specjalnym stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Zakaz nabywania bez certyfikatu wyrobów wymienionych w załączniku: 1) w lp. 1-4 obowiązuje od 1 marca 1998 r., 2) w lp. 5-8 obowiązuje od 1 września 1998 r., 3) w lp. 9-21 obowiązuje od 1 września 1999 r., 4) w lp. 22-75 obowiązuje od 1 września 2000 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 1997 r. (poz. 87) WYKAZ WYROBÓW, KTÓRE NIE MOGĄ BYĆ NABYWANE BEZ CERTYFIKATU Lp.Symbol Systematycznego Wykazu Wyrobów SWWKod wojskowy (dotyczy wyrobów będących w eksploatacji)Nazwa grupy asortymentowej lub asortymentuJednostka certyfikująca 1IMN 600Paliwa do sprzętu wojskowego, w tym: 0242-2 1/ paliwa do silników 0242-3 2/ oleje opałoweWOBR Sł. MPS z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych. 2 IMN 601Oleje do sprzętu wojskowego, w tym: 0243-1 1/ oleje silnikowe 0243-2 2/ oleje przemysłowe 0243-31 3/ oleje transformatorowe 0243-4 4/ oleje do sprężarek 0243-4 5/ oleje do przekładniWOBR Sł. MPS 0243-74 6/ oleje konserwacyjne 0243-9 7/ oleje smarowe i specjalne pozostałe z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych. 3 IMN 602Smary do sprzętu wojskowego, w tym: 0244-1 1/ smary plastyczne o ogólnym przeznaczeniu 0244-2 2/ smary plastyczne dla transportu 0244-3 3/ smary plastyczne dla przemysłu 0244-41 4/ smary ochronne o specjalnym przeznaczeniuWOBR Sł. MPS 0244-49 5/ smary o specjalnym przeznaczeniu pozostałe 0244-9 6/ smary plastyczne pozostałe z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych. 4 IMN 603Inne produkty naftowe do sprzętu wojskowego, w tym: 1241-384 1/ monoeter metylowy glikolu etylowego 1241-385 2/ monoeter etylowy glikolu etylenowego 1244-98 3/ płyny do hamulców hydraulicznych 1244-98 4/ płyny do chłodnicWOBR Sł. MPS 1244-98 5/ niewęglowodorowe płyny hydrauliczne i podobne 1244-98 6/ dodatki eksploatacyjne do paliw, olejów i smarów z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych. 51917, 1927-Tkaniny produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych: 1/ namiotoweWOBR Sł. Mund. 2/ na umundurowanie wyjściowe 3/ na umundurowanie polowe 4/ koszulowe 6--Skóry na wierzchy i podszewki obuwia produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych.WOBR Sł. Mund. 72316-3 Konserwy mięsne sterylizowane w opakowaniach blaszanych produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych.WOBR Sł. Żywn. 82332-1 Konserwy drobiowe w opakowaniach blaszanych produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych.WOBR Sł. Żywn. 9--Kleje dla lotnictwa i środki pomocnicze do klejów produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych, w tym:ITWL 1/ kleje do łączenia stopów aluminium w konstrukcjach wysokowytrzymałych 10--Środki do maskowania aerodyspersyjnego, w tym:WIChiR 1/ mieszaniny dymotwórcze 2/ miny, granaty i fugasy dymotwórcze 3/ generatory dymu 4/ pociski dipolowe 11 IMN 445Sprzęt i środki do maskowania, w tym: 1/ zestawy do maskowania sprzętu wojskowego w zakresie UV, optycznym i termalnym, w tym pokrycia i komplety maskująceWITI 2/ sprzęt i środki do pozoracji, w tym makiety pneumatyczne 12--Sprzęt i materiały eksploatacyjne do uzdatniania i oceny jakości wody w warunkach polowych, w tym: 1/ polowe laboratoria kontroli jakości wodyWITI 2/ wojskowe stacje i zestawy uzdatniania wody 3/ zestawy rotacyjne materiałów eksploatacyjnych 13 IMN 526, 448Warsztaty inżynieryjne, WITI 14 Sprzęt do obsługiwania przystosowany dla wojska: IMN 5211/ warsztaty obsługiwania sprzętu czołgowo-samochodowego na samochodachWITPiS IMN 5222/ warsztaty obsługiwania sprzętu czołgowo-samochodowego na przyczepach 15 Środki ochrony czasowej metali, w tym:WITPiS 1/ kompozycje ochronne rozpuszczalnikowe 16 IMN 110Sprzęt i środki ochrony skóry: 1/ filtracyjna odzież ochronna 2/ izolacyjna odzież ochronna 3/ gazoszczelna odzież ochronna 4/ płaszcz ochronnyWIChiR 5/ narzutka ochronna 6/ pończochy ochronne 7/ rękawice ochronne 8/ kaptur ochronny (do maski p-gaz) IMN 1179/ odzież ognioodporna. 17 IMN 360 IMN 720Materiały, sprzęt i środki likwidacji skażeń chemicznych: 1/ zestaw odkażający 2/ pakiet przeciwchemiczny do odkażania skóry 3/ indywidualny pakiet do odkażania umundurowaniaWIChiR 4/ środek odkażający (odkażalnik) 5/ pakiet odkażający 6/ pakiet dezaktywacyjny 7/ pakiet silikażelowy 18 IMN 110Materiały, sprzęt i środki ochrony indywidualnej dróg oddechowych: 1/ maski przeciwgazowe 2/ filtropochłaniacze 3/ materiały sorbcyjneWIChiR 4/ materiały filtracyjne 5/ osprzęt środków ochrony dróg oddechowych. 19IMN 120 IMN 130Materiały, sprzęt i środki ochrony zbiorowej dróg oddechowych: 1/ urządzenia filtrowentylacyjne 2/ filtropochłaniaczeWIChiR 3/ przedfiltry, filtry zgrubnego odpylania, filtry pyłowe 4/ materiały sorbcyjne 5/ materiały filtracyjne. 20--Nurkowe aparaty oddechowe.AMW 21--Aparaty oddechowe izolacyjne. 22--Warsztaty uzbrojenia i elektroniki, stacje kontroli i napraw sprzętu radiolokacyjnego.WITU 23--Urządzenia (i ich wyposażenie specjalne) zobrazowania, przetwarzania, przechowywania i transmisji informacji niejawnej (w zakresie bezpieczeństwa emisji), w tym: 1/ aparaty telefoniczne specjalne cyfrowe i specjalne analogoweWIŁ 2/ kabiny ekranujące 3/ indywidualne osłony ekranujące 4/ urządzenia łączności specjalnej 5/ przetworniki elektroakustyczne ekranowane. 24--Urządzenia do maskowania emisji ujawniającej.WłL 25--Komputery do zastosowań specjalnych wraz z urządzeniami peryferyjnymi. 26 Ruchome warsztaty łączności.WIŁ 27--Anteny i tory antenowe radiostacji lotniczych UHF/VHF.ITWL 28 Broń: 0675-931 1/ broń palna myśliwska 0675-910 2/ broń palna sportowa IMN 310, 313, 316Broń strzelecka wojskowa i specjalna wraz z osprzętem, w tym: 4/ pistolety 5/ rewolwery 6/ pistolety maszynoweWITU 7/ karabiny i karabinki (karabiny wyborowe, karabinki automatyczne) 8/ ręczne karabiny maszynowe 9/ ciężkie karabiny maszynowe 10/ uniwersalne karabiny maszynowe 11/ lotnicze karabiny maszynowe 12/ okrętowe karabiny maszynowe 13/ przeciwlotnicze karabiny maszynowe 14/ granatniki. 290712-410 0712-410 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne (pokładowe i naziemne), w tym: 1/ zespoły prądotwórcze z napędem spalinowymITWL 2/ zespoły prądotwórcze z napędem spalinowym prądu zmiennego jednofazowe i trójfazowe 30 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym:WITI 0715-23IMN 440501/ silniki zaburtowe 31 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym: 0812-19 1/ urządzenia do wbijania paliWITI - 2/ mosty zmechanizowane i podpory 32814IMN 442Maszyny i sprzęt do prac ziemnych i fortyfikacyjnych.WITI Wielozadaniowe samobieżne maszyny inżynieryjne 33 Sprzęt do przechowywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w tym:WITPiS 0874-236 1/ urządzenia osuszające powietrze. 340961-300 Dalmierze, w tym:AWAT 1/ dalmierze i dalmierze-oświetlacze laserowe 35 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne (pokładowe i naziemne), w tym:ITWL 1069-119 1/ układy energetyczne do samolotów pozostałe (układy elektroenergetyczne) 1069-219 2/ układy energetyczne do śmigłowców pozostałe (układy elektroenergetyczne). 361022 Samochody produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych:WITPiS 1/ samochody osobowo-terenowe IMN 380 IMN 371, 3732/ samochody ciężarowo-terenowe 3/ samochody ciężarowo-szosowe 4/ przyczepy i naczepy 5/ kołowe transportery opancerzone 6/ kołowe wozy zabezpieczenia technicznego. Pojazdy gąsienicowe specjalne: IMN 3664/ czołgi 5/ bojowe wozy opancerzone 6/ wozy zabezpieczenia technicznego. 37 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym: WITI 1054-394IMN 440801/ pontony --2/ osprzęt parków pontonowych --3/ promy specjalne --4/ transportery pływające (tylko w zakresie pływalności) 1054-16, 17IMN 44045, IMN 440485/ kutry śródlądowe (holownicze, rozpoznawcze) -IMN 440556/ łodzie wojskowe saperskie, desantowe 1026-59IMN 440537/ przyczepy do transportu kutrów i łodzi. 38 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne (pokładowe i naziemne), w tym: 1111-510 1113-110 1/ maszyny prądu stałego o mocy do 100 kW (prądnice)ITWL 1113-120 2/ transformatory z chłodzeniem powietrznym o mocy od 0,25 kVA do 5 kVA 3/ transformatory i autotransformatory z chłodzeniem powietrznym o mocy powyżej 5 kVA. 391134-290 Akumulatory elektryczne zasadowe (wojskowe lotnicze).ITWL 401134-130 Akumulatory elektryczne ołowiowe (wojskowe lotnicze).ITWL 411333 Środki bojowe i materiały wybuchowe, w tym:WITU 1/ materiały wybuchowe kruszące 2/ materiały wybuchowe inicjujące 3/ materiały wybuchowe miotające 4/ stałe paliwa rakietowe 5/ mieszaniny pirotechniczne 6/ wyroby i formy użytkowe oparte na w/w materiałach. 421373-000 Wyroby gumowe i ebonitowe produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych, w tym:ITWL 1/ węże z oplotami z nici bawełnianych dla lotnictwa 2/ lotnicze zbiorniki paliwowe 3/ ogumienie lotnicze. 431453-100 Nawierzchnie lotniskowe z betonu i asfaltobetonu.ITWL Materiały do budowy nawierzchni lotniskowych (kruszywa, spoiwa, betony). 44 IMN 311, 131, 316Sprzęt artyleryjski: 1/ armaty 2/ haubice 3/ moździerzeWITU 4/ systemy kierowania ogniem 5/ wyrzutnie pocisków rakietowych 6/ urządzenia celowniczo-obserwacyjne. 45 Uzbrojenie przeciwlotnicze, w tym: -1/ przeciwlotnicze zestawy rakietowe -2/ przeciwlotnicze zestawy artyleryjsko-rakietoweWITU IMN 311, 3163/ przeciwlotnicze zestawy artyleryjskie -4/ przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe IMN 3105/ przeciwlotnicze karabiny maszynowe. 46--Rakiety i wyposażenie, w tym: 1/ rakiety przeciwlotniczeWITU 2/ głowice ^ 3/ układy napędowe ^ 4/ zapalniki głowicowe ^ 5/ amunicja rakietowa. 47--Zestawy pocisków przeciwpancernych kierowanych.WITU 48- Osłony balistyczne i pancerne, w tym: IMN 310301/ hełmy bojowe -2/ pancerze (stalowe, ceramiczne, reaktywne i inne) -3/ kamizelki kuloodporne i ochronne -4/ szyby ochronne. 49--Amunicja do broni strzeleckiej.WITU 50--Amunicja artyleryjska i jej elementy, w tym: 1/ pociskiWITU 2/ ładunki miotające 3/ łuski 4/ zapalniki 5/ zapłonniki 6/ smugacze 7/ podpociski do pocisków kasetowych 8/ amunicja moździerzowa. 51--Amunicja do granatników.WITU 52--Granaty (ręczne i nasadkowe). 53 IMN 349Środki minersko-zaporowe, w tym:WITI 1/ miny przeciwpancerne (klasyczne, narzutowe, kasetowe) 2/ miny przeciwpiechotne odłamkowe 3/ miny przeciwtransportowe (kolejowe, drogowe) 4/ miny przeciwdesantowe (denne, kotwiczne) 5/ ładunki rozminowania (w obudowie sztywnej, w obudowie elastycznej) 6/ ładunki wybuchowe (klasyczne, kumulacyjne) 7/ zapalniki: kontaktowe do min, niekontaktowe do min, elektryczne, lontowe 8/ środki inicjujące: spłonki, zapały i lonty. 54--Sprzęt do budowy, rozpoznania i pokonywania zapór minowych, w tym: 1/ ustawiacze min (klasycznych, narzutowych) 2/ transportery torujące gąsienicowe (bez podwozi) 3/ trały przeciwminowe mechaniczne i elektromagnetyczneWITI 4/ wykrywacze min (uniwersalne, indukcyjne) 5/ zestawy do zdalnego sterowania wybuchami 6/ zestawy ręcznego sprzętu minerskiego 7/ zapalarki minerskie. 55--Polowe konstrukcje fortyfikacyjne, w tym: 1/ schrony przewoźne: a/ szkieletowo-tkaninowe typu przedodłamkowego (przedpiersiowe)WITI b/ typu lekkiego c/ typu kontenerowego 2/ zunifikowane wejście do schronów polowych. 56 IMN 446Sprzęt do rozpoznania inżynieryjnego, w tym: 1/ sprzęt do rozpoznania przeszkód wodnych, w tym: a/ zestaw zdalnego rozpoznania przeszkód terenowych - profiloechograf ultradźwiękowyWITI b/ urządzenie do wykrywania przeszkód podwodnych. 57--Osłony antyradiacyjne dla wozów bojowych i obiektów stacjonarnych.WIChiR 58 imn 510 imn 520Materiały, sprzęt i środki zapalające: 1/ kasetowa bomba zapalającaWIChiR 2/ fugas napalmowy 3/ ręczny granat zapalający 4/ rakietowy pocisk zapalający (do RPG-7) 5/ miotacz ognia. 59 IMN 210 IMN 240Materiały, sprzęt, środki wykrywania i pomiaru skażeń chemicznych: 1/ sygnalizator (detektor) skażeń chemicznych 2/ przyrząd do rozpoznania skażeń chemicznychWICHiR 3/ materiały do detekcji skażeń chemicznych 4/ sekcja analizy skażeń. 60 IMN 220 IMN 230 IMN 260Materiały, sprzęt, środki wykrywania i pomiaru skażeń promieniotwórczych: 1/ rentgenoradiometry 2/ rentgenometry sygnalizacyjne 3/ sygnalizatory promieniowaniaWICHiR 4/ automatyczne zestawy czołgowe do wykrywania skażeń 5/ dawkomierze osobiste 6/ czytniki dawkomierzy osobistych. 61--Detektory, przyrządy i aparatura do pomiaru mocy i energii promieniowania laserowego, stosowana w: 1/ systemach kierowania ogniem 2/ systemach rozpoznania i pozoracji pola walkiAWAT 3/ amunicji o cechach inteligentnych 4/ rakietach 5/ czujnikach odległości. 62--Aparatura wzorcowa, pomiarowa i kontrolna do pomiaru parametrów energetycznych urządzeń laserowych.AWAT 63--Maszyny i urządzenia wyposażenia okrętu oraz uzbrojenia, w tym: 1/ maszyny i urządzenia techniczne (w zakresie odporności udarowej i wibroakustyki)OBR CTM 2/ urządzenia techniczne elektryczne, elektroniczne i mikroprocesorowe w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej 3/ przegrody akustyczne (w zakresie izolacyjności akustycznej). 64--Okrętowe systemy ochrony katodowej w tym:OBR CTM 1/ stacje ochrony katodowej 2/ anody polaryzacyjne 3/ elektrody kontrolno-sterujące. 65--Systemy kształtowania pola elektrycznego okrętów, w tym:OBR CTM 1/ elektrody wykonawcze 2/ urządzenia kontrolno-sterujące. 66--Urządzenia radiolokacyjne i obiekty systemów dowodzenia i kierowania ogniem, w tym: 1/ stacje radiolokacyjne: a/ do wykrywania celów powietrznych b/ do wykrywania i naprowadzania c/ do naprowadzania i wskazywania celów d/ do wykrywania celów naziemnych e/ do kierowania ogniem artylerii pociskami rakietowymi f/ do wykrywania stanowisk moździerzy i stanowisk artylerii g/ meteorologiczne h/ do pomiaru prędkości początkowej pocisków i/ do pomiaru szybkości pojazdów mechanicznychWITU 2/ radiolokacyjne zapalniki zbliżeniowe 3/ obiekty i elementy systemów: a/ urządzenia do współpracy ze stacjami radiolokacyjnymi (analogowe i cyfrowe) b/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) zbiorczej obróbki informacji radiolokacyjnej c/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) dowodzenia wszystkich rodzajów wojsk działające w oparciu o informację radiolokacyjną d/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) kierowania aktywnymi środkami walki e/ urządzenia do współpracy aktywnych środków walki z obiektami kierowania tymi środkami 4/ trenażery radiolokacyjne. 67--Techniczne środki walki radioelektronicznej i maskowania radioelektronicznego, w tym: 1/ radiolokacyjne urządzenia ostrzegawcze i rozpoznawcze 2/ radiolokacyjne urządzenia wytwarzania zakłóceńWITU 3/ radiolokacyjne makiety obiektów techniki wojskowej 4/ absorbery mikrofalowe 5/ siatki maskujące przeciwradiolokacyjne. 68--Urządzenia i elementy mikrofalowe, w tym: 1/ anteny małogabarytoweWITU 2/ wielowrotniki. 69--Urządzenia radiokomunikacyjne dla służb stałych i ruchomych, w tym:WIŁ 1/ radiostacje krótkofalowe noszone 2/ radiostacje krótkofalowe wożone, morskie i stacjonarne 3/ radiostacje ultrakrótkofalowe: noszone, wożone, lotnicze, morskie i stacjonarne 4/ radiotelefony VHF, UHF noszone, wożone, lotnicze, morskie i stacjonarne 5/ odbiorniki radiokomunikacyjne krótkofalowe, ultrakrótkofalowe do 1 GHz. 70--Krotnice cyfrowe (multipleksery).WIŁ 71--Łącznice cyfrowe. 72--Urządzenia traktów kablowych. 73--Modemy. 74--Zestawy radioliniowe. 75--1/ Mobilne aparatownie łączności cyfrowej i ich elementy składowe 2/ Centrale telefoniczne. Objaśnienie skrótów: ITWL - Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, 00-961 Warszawa, ul. Księcia Janusza 1 WITU - Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, 05-220 Zielonka, ul. Wyszyńskiego 7 WITPiS - Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, 05-070 Sulejówek, ul. Okuniewska 1 WIŁ - Wojskowy Instytut Łączności, 05-130 Zegrze k/Warszawy WITI - Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej, 50-961 Wrocław, ul. Obornicka 108 WICHiR - Wojskowy Instytut Chemii i Radiometrii, 00-910 Warszawa, ul. Wieczorkiewicza bl. 100 AMW - Akademia Marynarki Wojennej, 81-919 Gdynia-Oksywie OBR CTM - Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej, 81-109 Gdynia, ul. Dickmana 62 AWAT - Przedsiębiorstwo Projektowo-Wdrożeniowe AWAT, 01-480 Warszawa, ul. Kaliskiego 9 WOBR Sł. MPS - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów, 01-045 Warszawa, ul. Kolska 13 WOBR Sł. Żywn. - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Żywnościowej, 04-470 Warszawa, ul. Marsa 112 WOBR Sł. Mund. - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Mundurowej, 90-950 Łódź, ul. Gdańska 89 IMN - Indeks materiałowy należnościowy - symbol grupy IMS - Indeks materiałowy stanowy - symbol sprzętu RPG-7 - Ręczny Przeciwpancerny Granatnik - 7 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 stycznia 1997 r. o ratyfikacji Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym. (Dz. U. Nr 18, poz. 96) Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej w Espoo dnia 25 lutego 1991 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 stycznia 1997 r. o ratyfikacji Protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, dotyczącego przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez Konwencję. (Dz. U. Nr 18, poz. 97) Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania Protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, dotyczącego przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez Konwencję, sporządzonego w Strasburgu dnia 11 maja 1994 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzona w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 185) Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Białoruś, zwane dalej Stronami, - działając w interesie obu Narodów i ich wzajemnego zrozumienia, - pragnąc uczcić w godny sposób miejsca pamięci i spoczynku na terytoriach Polski i Białorusi żołnierzy i osób cywilnych zmarłych, poległych i pomordowanych w wyniku walk o niepodległość oraz wojen lub represji, - mając na względzie postanowienia artykułu 25 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Białoruś o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 23 czerwca 1992 r., - kierując się odpowiednimi postanowieniami Konwencji genewskich o ochronie ofiar wojny z 12 sierpnia 1949 r. oraz protokołów dodatkowych do nich, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 W rozumieniu niniejszej umowy: "miejsca pamięci i spoczynku" to miejsca związane z walką o niepodległość, wojnami lub represjami, "urządzanie miejsc pamięci i spoczynku" to wyznaczanie ich granic, postawienie nagrobków, pomników i obiektów upamiętniających oraz umieszczanie tablic pamiątkowych, "utrzymanie miejsc pamięci i spoczynku" to zachowanie w należytym porządku grobów, nagrobków, pomników, obiektów upamiętniających i tablic pamiątkowych. Artykuł 2 1. Niniejsza umowa reguluje współpracę Stron przy rozwiązywaniu spraw związanych z ustalaniem, rejestracją, urządzaniem, zachowywaniem i należytym utrzymaniem miejsc pamięci i spoczynku - polskich w Republice Białoruś i białoruskich w Rzeczypospolitej Polskiej - żołnierzy i osób cywilnych zmarłych, poległych i pomordowanych w wyniku walk o niepodległość, wojen lub represji. Postanowienia niniejszej umowy obejmują także sprawy związane z ekshumacją szczątków zwłok i godnym ich pamięci ponownym pochowaniem. 2. Strony wymieniają posiadane informacje dotyczące położenia miejsc pamięci i spoczynku, ich liczby i wielkości oraz danych osobowych zmarłych, poległych i pomordowanych, jak również wszelkie inne informacje dotyczące tych osób, związane z realizacją niniejszej umowy. Każda ze Stron sporządza i przekazuje drugiej Stronie wykazy wszystkich miejsc pamięci i spoczynku. 3. W przypadku ujawnienia nowych miejsc pamięci i spoczynku, Strona, na której terytorium państwowym one się znajdują, podejmuje niezwłoczne działania w celu ich ochrony. Miejsca te, za wzajemnym porozumieniem Stron, będą umieszczone w wykazach, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu. Artykuł 3 1. Każda ze Stron na swoim terytorium państwowym zapewnia utrzymanie miejsc pamięci i spoczynku osób wymienionych w ustępie 1 artykułu 2 zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji genewskich o ochronie ofiar wojny i protokołów dodatkowych do nich. 2. Każda ze Stron informuje natychmiast drugą Stronę o wszystkich przypadkach zbezczeszczenia, zniszczenia lub uszkodzenia miejsc pamięci i spoczynku oraz podejmie niezwłoczne działania w celu przywrócenia tym miejscom należnego porządku, ukarania sprawców i zapobiegania podobnym aktom w przyszłości. 3. Strony będą dążyć do usunięcia z terenu otaczającego miejsca pamięci i spoczynku wszelkich obiektów nie licujących z powagą tych miejsc. 4. Za zgodą Stron sposób urządzania i utrzymania miejsc pamięci i spoczynku może zostać dodatkowo sprecyzowany. Obok już istniejących mogą być stosowane inne formy uczczenia pamięci zmarłych, poległych i pomordowanych. 5. Przy realizacji przedsięwzięć wymienionych w niniejszym artykule Strony uwzględniają tradycje narodowe i religijne. Artykuł 4 1. W celu przekazania zainteresowanej Stronie szczątków zwłok osób wymienionych w ustępie 1 artykułu 2 ich ekshumacja jest przeprowadzana wyłącznie na prośbę tej Strony i za zgodą Strony, na której terytorium państwowym one spoczywają. 2. Po uzyskaniu zgody na ekshumację i przekazanie szczątków zwłok obydwie Strony, za pośrednictwem upoważnionych przedstawicieli, uzgadniają procedurę przeprowadzenia ekshumacji i przekazania szczątków zwłok, znalezionych przy nich przedmiotów osobistych, dokumentów, odznaczeń oraz dystynkcji. Artykuł 5 1. Zmiany miejsca spoczynku szczątków zwłok w państwie, w którym zostały one pochowane, odbywają się tylko w sytuacjach wyjątkowych, zgodnie z decyzją właściwych władz tej Strony, na której terytorium państwowym znajduje się miejsce spoczynku. O planowanej zmianie miejsca spoczynku będą niezwłocznie poinformowane właściwe władze drugiej Strony. Zmiany miejsca spoczynku będą dokonywane przede wszystkim przez przeniesienie szczątków zwłok w istniejące miejsca spoczynku. 2. Ekshumacja odbywa się pod bezpośrednim nadzorem upoważnionych przedstawicieli Stron zgodnie z prawem państwa, na którego terytorium jest przeprowadzana. Artykuł 6 1. Każda ze Stron, po uzgodnieniu z drugą Stroną, przyjmuje na swoim terytorium państwowym specjalistów wyznaczonych przez upoważnione organy drugiej Strony w celu realizacji postanowień niniejszej umowy. 2. Każda ze Stron zapewnia specjalistom drugiej Strony niezbędne warunki do ich działalności, łącznie z pomieszczeniami roboczymi, zakwaterowaniem, swobodą poruszania się po swym terytorium państwowym, dostępem do wszelkich źródeł informacji dotyczących miejsc pamięci i spoczynku, oraz udziela tym specjalistom wszelkiej możliwej pomocy i poparcia. 3. Warunki działania, terminy pobytu i liczebność grup specjalistów uzgadniają upoważnione organy obu Stron. 4. Przedstawiciele upoważnionych organów Stron mają prawo, bez wcześniejszego powiadamiania, zapoznać się z działalnością specjalistów znajdujących się na ich terytorium państwowym. Artykuł 7 Organy celne obu Stron, nie później niż w ciągu trzech miesięcy od wejścia w życie niniejszej umowy, uzgodnią tryb przemieszczania przez granicę sprzętu, środków transportu i materiałów, przeznaczonych do budowy miejsc pamięci i spoczynku. Artykuł 8 1. Każda ze Stron finansuje wszystkie przedsięwzięcia związane z utrzymaniem miejsc pamięci i spoczynku osób wymienionych w ustępie 1 artykułu 2 na swym terytorium państwowym. 2. Nakłady finansowe na przedsięwzięcia wymienione w ustępie 4 artykułu 3 i w artykule 4 niniejszej umowy ponosi Strona zainteresowana. Po uzgodnieniu między Stronami mogą być one w części lub w całości zrekompensowane lub rozliczone na zasadach równoważności świadczeń, z uwzględnieniem wydatków poniesionych w przeszłości na ten cel. 3. Przedsięwzięcia wymienione w artykule 5 niniejszej umowy finansuje ta Strona, na której terytorium państwowym są one realizowane. 4. Każda ze Stron pokrywa koszty związane z pobytem i działalnością swoich specjalistów na terytorium państwowym drugiej Strony. Artykuł 9 1. Obywatelom państwa jednej Strony zapewnia się swobodny dostęp do miejsc pamięci i spoczynku znajdujących się na terytorium państwowym drugiej Strony. 2. Każda ze Stron sprzyja odwiedzaniu tych miejsc, szczególnie w dniach doniosłych świąt i rocznic, przez osoby pragnące uczcić pamięć zmarłych, poległych i pomordowanych. Artykuł 10 Każda ze Stron, nie później niż do dnia wejścia w życie niniejszej umowy, wyznaczy upoważnione organy odpowiedzialne za jej realizację. Artykuł 11 1. Niniejsza umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej ze Stron - co zostanie stwierdzone w drodze wymiany pisemnych powiadomień - i wchodzi w życie po upływie trzydziestu dni od daty otrzymania późniejszego z powiadomień. 2. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana przez każdą ze Stron w drodze przekazania drugiej Stronie pisemnego powiadomienia. W takim przypadku umowa traci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia. Sporządzono w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i białoruskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: W. Pawlak Z upoważnienia Rządu Republiki Białoruś: M. Czygir Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzonej w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. (Dz. U. Nr 32, poz. 186) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 11 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzonej w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 8 marca 1995 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 33, poz. 197) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 11 stycznia 1995 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu w następującym brzmieniu: KONWENCJA KONSULARNA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu Rzeczpospolita Polska i Republika Uzbekistanu, zwane dalej Wysokimi Umawiającymi się Stronami, biorąc pod uwagę postanowienia Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 24 kwietnia 1963 r. i inne normy prawa międzynarodowego, wyrażając wolę umocnienia przyjaznych stosunków i pogłębienia wzajemnie korzystnej współpracy, kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i interesów ich obywateli, postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje: Rozdział I DEFINICJE Artykuł 1 1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie: 1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub agencję konsularną; 2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do wykonywania funkcji konsularnych; 3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym charakterze; 4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych; 5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego; 6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej urzędu konsularnego; 7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby; 8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie prywatnej członka urzędu konsularnego; 9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego, ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nimi zamieszkują i są na utrzymaniu członka urzędu konsularnego; 10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu konsularnego; 11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję, książki, materiały filmowe i fotograficzne, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji, rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania; 12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie; 13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie. 2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych i innych podmiotów nie posiadających osobowości prawnej, które ustanowione są zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie. Rozdział II USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE CZŁONKÓW URZĘDU KONSULARNEGO Artykuł 2 Ustanawianie urzędów konsularnych 1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego Państwa. 2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego. 3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. Artykuł 3 Mianowanie i dopuszczanie kierownika urzędu konsularnego 1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo przyjmujące. 2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego przedstawiciela dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego. 3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie najkrótszym czasie exequatur. 4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji. 5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje. Artykuł 4 Notyfikowanie przyjazdów i wyjazdów Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane: 1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie zatrudnienia w urzędzie konsularnym; 2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem rodziny; 3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz zakończeniu jego służby; 4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego. Artykuł 5 Dokumenty tożsamości członków urzędu konsularnego i członków ich rodzin 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie stałego miejsca pobytu. 3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin. Artykuł 6 Obywatelstwo urzędników konsularnych Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego nie mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym. Artykuł 7 Cofnięcie exequatur i zaprzestanie uznawania za członka urzędu konsularnego Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taka osobę za członka urzędu konsularnego. Artykuł 8 Wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu któregokolwiek z nich, Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu, ustanowionemu w jednym państwie, wykonywanie funkcji konsularnych w innym państwie. Artykuł 9 Wykonywanie funkcji konsularnych na rzecz państwa trzeciego Po zawiadomieniu, w odpowiedniej formie, Państwa przyjmującego i w braku jego sprzeciwu urząd konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje konsularne na rzecz państwa trzeciego. Artykuł 10 Mianowanie konsulów honorowych Każda z Wysokich Umawiających się Stron może - w ramach stosunków dwustronnych - mianować i przyjmować honorowych urzędników konsularnych, stosując wobec nich postanowienia rozdziału III Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 1963 r. oraz, jeżeli to możliwe, postanowienia niniejszej konwencji. Honorowi urzędnicy konsularni mogą być obywatelami Państwa wysyłającego, Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego. Rozdział III UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY Artykuł 11 Ułatwienia w wykonywaniu przez urząd konsularny jego funkcji 1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu konsularnego. 2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność. Artykuł 12 Tymczasowe wykonywanie funkcji kierownika urzędu konsularnego 1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone, Państwo wysyłające może mianować urzędnika konsularnego danego lub innego urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym, bądź jednego z członków personelu swego przedstawicielstwa dyplomatycznego, tymczasowym kierownikiem urzędu konsularnego. 2. Imiona i nazwisko osoby pełniącej funkcję tymczasowego kierownika są notyfikowane ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego przez przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź - gdy Państwo to nie ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika urzędu konsularnego, bądź w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez ministerstwo spraw zagranicznych Państwa wysyłającego. Notyfikacja ta powinna być w zasadzie dokonana uprzednio. 3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie, gdy kieruje on urzędem, postanowienia niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach jak do kierownika danego urzędu konsularnego. 4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym, korzysta on z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie sprzeciwia. Artykuł 13 Pomieszczenia konsularne i mieszkalne 1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego: 1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu konsularnego; 2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych terenach; 3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób nabytych. 2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części. Artykuł 14 Używanie flagi i godła państwowego 1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika tego urzędu. 2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego. 3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach transportu flagę Państwa wysyłającego w czasie, gdy są używane dla celów służbowych. Artykuł 15 Nietykalność pomieszczeń konsularnych i mieszkań urzędników 1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych. Artykuł 16 Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach. Artykuł 17 Zwolnienie pomieszczeń konsularnych i mieszkań członków urzędu konsularnego z podatków i opłat 1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego, a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu, są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług. 2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą działającą w jego imieniu. 3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów urzędu konsularnego. Artykuł 18 Nietykalność archiwów konsularnych Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Artykuł 19 Swoboda porozumiewania się 1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może zainstalować i używać radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze jedynie za zgodą Państwa przyjmującego. 2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie "korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu konsularnego i jego funkcji. 3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych. 4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać, że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi. 5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób. Artykuł 20 Immunitet jurysdykcyjny 1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie. 2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie jego obowiązków urzędowych. 3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw cywilnych: 1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego; 2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem transportu; 3) odnoszących się do spadkobrania, w którym członek urzędu konsularnego występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w charakterze osoby prywatnej; 4) dotyczących jakiejkolwiek czynności zawodowej lub handlowej dokonanej w Państwie przyjmującym poza funkcjami urzędowymi. 4. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby nie podlegają aresztowaniu lub pozbawieniu wolności w jakiejkolwiek innej formie, z wyjątkiem przypadków przedstawienia im przez organy sądowe oskarżenia o popełnienie przestępstw zagrożonych według ustawodawstwa Państwa przyjmującego karą pozbawienia wolności lub w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego. W przypadku aresztowania lub zatrzymania pracownika konsularnego lub członka personelu służby, Państwo przyjmujące powinno niezwłocznie powiadomić o tym kierownika urzędu konsularnego. 5. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin. Artykuł 21 Zrzeczenie się przywilejów i immunitetów 1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w ust. 1 i 2 artykułu 20 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu. 2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym. 3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się. Artykuł 22 Obowiązek składania zeznań w charakterze świadka 1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji. Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu. 2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych. Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu. 3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych. Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów, które są związane z działalnością urzędu konsularnego. 4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego. Artykuł 23 Zwolnienie od świadczeń osobistych i rzeczowych Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie. Artykuł 24 Zwolnienie od rejestracji Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt, na zatrudnienie i innych formalności dotyczących cudzoziemców. Artykuł 25 Zwolnienie członków urzędu konsularnego od opłat i podatków 1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych, regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem: 1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów lub usług; 2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji; 3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych przez Państwo przyjmujące; 4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału, mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie przyjmującym; 5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji. 2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym, powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów. Artykuł 26 Zwolnienie z opłat celnych i rewizji celnej 1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła i innych związanych z tym podatków i opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług: 1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego; 2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się. 2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony od przeprowadzania kontroli celnej, jeśli nie ma poważnych powodów do przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela. Artykuł 27 Swoboda poruszania się Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo publiczne i państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego jak również członkom ich rodzin swobodę poruszania się na swym terytorium. Państwo przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi konsularnemu wykonywania jego funkcji. Artykuł 28 Osoby, którym nie przysługują przywileje i immunitety 1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie. 2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, z żadnych przywilejów i immunitetów. 3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego. 4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny. Artykuł 29 Przestrzeganie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego 1. Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów, do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi, które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia. 2. Członkowie urzędu konsularnego będący obywatelami Państwa wysyłającego nie powinni prowadzić, poza wykonywaniem funkcji służbowych, jakiejkolwiek działalności handlowej lub zawodowej. Rozdział IV FUNKCJE KONSULARNE Artykuł 30 Funkcje urzędnika konsularnego 1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się. 2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej. 3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także do władz centralnych Państwa przyjmującego. 4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego. Artykuł 31 Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli. Artykuł 32 Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych, gospodarczych, naukowych, kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między nimi. Artykuł 33 Funkcje w sprawach dotyczących stanu cywilnego 1. Urzędnik konsularny ma prawo: 1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego; 2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli Państwa wysyłającego; 3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają obywatelstwo tego Państwa. 2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. 3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego. Artykuł 34 Wydawanie paszportów i wiz Urzędnik konsularny ma prawo: 1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany; 3) wystawiać, wznawiać i anulować wizy. Artykuł 35 Funkcje notarialne i administracyjne Urzędnik konsularny ma prawo: 1) przyjmować, rejestrować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz sprawach obywatelstwa, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego; 2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli Państwa wysyłającego; 3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami Państwa wysyłającego, i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego; urzędnik konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym; 4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod warunkiem, że nie są one sprzeczne7 z prawem Państwa przyjmującego; 5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów; 6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń; 7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego; 8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego; depozyt taki może być wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa; 9) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów. Artykuł 36 Moc prawna dokumentów sporządzanych przez urzędnika konsularnego Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą uznawane w Państwie przyjmującym jako dokumenty wywierające taki sam skutek prawny i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego. Artykuł 37 Uprawnienia do doręczania pism sądowych i pozasądowych Urzędnik konsularny jest uprawniony, na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, do doręczania pism sądowych i pozasądowych, wykonywania rekwizycji sądowych oraz dokonywania przesłuchań, zgodnie z umowami międzynarodowymi zawartymi przez obie Umawiające się Strony, a przy braku takich umów - w sposób zgodny z ustawodawstwem Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu. Artykuł 38 Opieka i kuratela 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego o potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad niepełnoletnim lub mającym ograniczoną zdolność do czynności prawnych obywatelem Państwa wysyłającego bądź o potrzebie ochrony dóbr znajdujących się w Państwie przyjmującym, którymi niezależnie od przyczyny obywatel Państwa wysyłającego nie jest w stanie zarządzać. 2. W porozumieniu z właściwymi organami Państwa przyjmującego urzędnik konsularny może powiadamiać obywateli Państwa wysyłającego o sprawach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, a zwłaszcza może proponować osoby, które mogłyby występować w charakterze opiekuna lub kuratora. Artykuł 39 Zawiadomienie o zgonie obywatela Państwa wysyłającego Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu. Artykuł 40 Środki zabezpieczenia spadku 1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd konsularny o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego, jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca, zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu. 2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej, łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje. 3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił swojego pełnomocnika. 4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się: 1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również uczestnictwa w tych czynnościach; 2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny. 5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje. 6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz otrzymania kwot, które przypadają uprawnionemu z tytułu odszkodowań, rent, zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych. 7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu może być dokonane jedynie zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Artykuł 41 Zabezpieczenia mienia zmarłego obywatela Państwa wysyłającego 1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym zmarł w czasie pobytu w tym Państwie, mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości wartości przekazanego mienia. 2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji. Artykuł 42 Reprezentowanie obywateli Państwa wysyłającego Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub innych ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego, dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do obrony swoich praw i interesów. Artykuł 43 Porozumiewanie się z obywatelami Państwa wysyłającego 1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach koniecznych - podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu konsularnego. 2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny bezzwłocznie, a ale nie później aniżeli w ciągu pięciu dni, o aresztowaniu, zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności obywatela Państwa wysyłającego w innej formie. 3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego, przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie realizuje się zgodnie z ustawodawstwem i innymi przepisami Państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie mogą przeczyć tym uprawnieniom. 4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny bezzwłocznie powiadomić aresztowanego, zatrzymanego lub pozbawionego wolności w inny sposób obywatela Państwa przyjmującego o jego prawach wynikających z postanowień ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu. 5. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych wydarzeniach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa wysyłającego. Artykuł 44 Pomoc statkom powietrznym Państwa wysyłającego 1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach swego okręgu konsularnego, wykonywać przewidziane w ustawodawstwie i przepisach Państwa wysyłającego prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do statków powietrznych Państwa wysyłającego, znajdujących się w portach lotniczych Państwa przyjmującego lub podczas lotu, a także ma prawo wykonywać te funkcje w stosunku do członków załogi. 2. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach swego okręgu konsularnego, udzielać pomocy statkom powietrznym Państwa wysyłającego, znajdującym się w portach lotniczych Państwa przyjmującego lub podczas lotu, a także członkom załogi, a w szczególności: 1) porozumiewać się z dowódcą statku powietrznego lub członkami załogi; 2) bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów Państwa przyjmującego wyjaśniać wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku powietrznym podczas lotu i w czasie postojów w porcie lotniczym, przesłuchiwać dowódcę lub członków załogi, kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dowódcy dotyczące statku, trasy lotu i portu docelowego, a także udzielać pomocy podczas lotu, lądowania lub postoju statku w porcie lotniczym; 3) bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów Państwa przyjmującego rozstrzygać, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, wszelkie spory między dowódcą i członkami załogi statku powietrznego; 4) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia lub repatriacji dowódcy bądź członków załogi statku powietrznego; 5) przyjmować, sporządzać lub poświadczać wszelkie dokumenty dotyczące statku powietrznego, przewidziane ustawodawstwem Państwa przyjmującego. 3. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc i współpracę do właściwych organów Państwa przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania funkcji przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 45 Sprawowanie jurysdykcji na pokładzie statku powietrznego Państwa wysyłającego 1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego zamierzają podjąć środki przymusu wobec statku powietrznego Państwa wysyłającego lub prowadzić śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to powinny uprzednio powiadomić o tym urząd konsularny, tak by urzędnik konsularny lub jego przedstawiciel mógł być obecny w trakcie przeprowadzenia tych czynności. Jeśli uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe wobec pilności sprawy, właściwe władze Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny niezwłocznie po podjęciu wymienionych działań i na wniosek urzędnika konsularnego przedstawią mu pełną informację o tych działaniach. 2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy dowódca lub członkowie załogi statku powietrznego mają być poddani przesłuchaniu przez organy Państwa przyjmującego. 3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej kontroli celnej, paszportowej, sanitarnej i dotyczącej bezpieczeństwa, podejmowanej przez właściwe organy Państwa przyjmującego. 4. Właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swoich uprawnień co do zdarzeń zaistniałych na pokładzie statku powietrznego Państwa wysyłającego, jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, członkowie jego załogi lub pasażerowie nie naruszyli spokoju, bezpieczeństwa bądź porządku publicznego w Państwie przyjmującym. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę dowódcy statku powietrznego Państwa wysyłającego bądź urzędnika konsularnego, bądź za ich zgodą. Artykuł 46 Pomoc w przypadku awarii statku powietrznego Państwa wysyłającego 1. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego doznał awarii na terytorium Państwa przyjmującego lub gdy właściwe organy Państwa przyjmującego powezmą wiadomość, że na pokładzie statku powietrznego państwa trzeciego, który doznał awarii, znajdowali się obywatele Państwa wysyłającego lub przedmioty będące ich własnością, to właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym jak najszybciej urząd konsularny. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią także urząd konsularny o środkach podjętych dla ratowania statku powietrznego i obywateli Państwa wysyłającego oraz przedmiotów będących ich własnością. 2. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy statkowi powietrznemu Państwa wysyłającego, który doznał awarii, i jego pasażerom i członkom załogi. W tym celu może zabiegać o pomoc właściwych organów Państwa przyjmującego. 3. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, który doznał awarii na terytorium Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego, bądź gdy jakiekolwiek przedmioty bądź ładunek, należące do tego statku, zostaną znalezione na terytorium Państwa przyjmującego i ani dowódca statku, ani właściciel, ani jego agent lub ubezpieczyciel nie są obecni lub nie mogą podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub przedmiotem, to urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel. 4. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, należące do niego przedmioty lub ładunek, wspomniane w ustępie 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, nie były dostarczone do Państwa przyjmującego w celu sprzedaży lub dzierżawy, to nie podlegają w Państwie przyjmującym opłatom celnym lub innym podobnym opłatom. Artykuł 47 Statek Państwa wysyłającego Postanowienia artykułów 44-46 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio do statków Państwa wysyłającego. Artykuł 48 Wykonywanie funkcji konsularnych przez przedstawicielstwa dyplomatyczne 1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne. 2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to ministerstwo. 3. Przy wykonywaniu funkcji konsularnych przedstawicielstwo dyplomatyczne może zwracać się do: 1) władz miejscowych okręgu konsularnego; 2) władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli jest to dopuszczalne na podstawie ustaw i innych przepisów oraz zwyczajów Państwa przyjmującego lub odpowiednich umów międzynarodowych. 4. Przywileje i immunitety członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, wymienionych w ustępie 2 niniejszego artykułu, podlegają nadal normom prawa międzynarodowego dotyczącym stosunków dyplomatycznych. Rozdział V POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 49 Ratyfikacja, wejście w życie, utrata mocy niniejszej konwencji 1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. 2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Wysokich Umawiających się Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia przekazania kanałami dyplomatycznymi drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie pisemnego wypowiedzenia. Sporządzono w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty maja jednakową moc. W przypadku rozbieżności tekst rosyjski będzie rozstrzygający. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej I. Byczewski W imieniu Republiki Uzbekistanu A. Kamilov Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 2 kwietnia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. (Dz. U. Nr 33, poz. 198) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 49 ustęp 1 Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r., nastąpiła w Taszkiencie dnia 9 grudnia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji. Powyższa konwencja weszła w życie dnia 9 stycznia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TRAKTAT Z NAIROBI w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjęty w Nairobi w dniu 26 września 1981 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 34, poz. 201) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do publicznej wiadomości: W dniu 26 września 1981 r. w Nairobi został przyjęty Traktat z Nairobi w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego w następującym brzmieniu: Przekład TRAKTAT Z NAIROBI w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego przyjęty w Nairobi w dniu 26 września 1981 r. Rozdział I PRZEPISY MATERIALNE Artykuł 1 Obowiązek państw Każde państwo będące stroną niniejszego traktatu jest obowiązane, z zastrzeżeniem artykułów 2 i 3, odmówić rejestracji lub unieważnić rejestrację jako znaku i zakazać, za pomocą właściwych środków, używania w celach handlowych, jako znaku lub innego oznaczenia, jakiegokolwiek oznaczenia składającego się z symbolu olimpijskiego lub zawierającego symbol olimpijski określony w Karcie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, z wyjątkiem tych przypadków, gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski udzielił na to upoważnienia. Wspomniane określenie oraz graficzne przedstawienie wspomnianego symbolu zawarte są w załączniku. Artykuł 2 Wyjątki od obowiązku 1. Obowiązek przewidziany w artykule 1 nie wiąże żadnego państwa będącego stroną niniejszego traktatu w odniesieniu do: (i) jakiegokolwiek znaku składającego się z symbolu olimpijskiego lub zawierającego symbol olimpijski, jeżeli znak ten został zarejestrowany w tym państwie przed datą, w której niniejszy traktat wchodzi w życie w stosunku do tego państwa, lub w okresie, w ciągu którego w tym państwie wypełnianie obowiązku przewidzianego w artykule 1 uznaje się za wstrzymane na podstawie artykułu 3; (ii) dalszego używania w tym państwie, w celach handlowych, jakiegokolwiek znaku lub innego oznaczenia, składającego się z symbolu olimpijskiego lub zawierającego symbol olimpijski, przez jakąkolwiek osobę lub przedsiębiorstwo, które legalnie rozpoczęło takie używanie we wspomnianym państwie przed datą, w której niniejszy traktat wchodzi w życie w stosunku do tego państwa, lub w okresie, w ciągu którego w tym państwie wypełnianie obowiązku przewidzianego w artykule 1 uznaje się za wstrzymane na podstawie artykułu 3. 2. Przepisy ustępu 1 pkt (i) stosuje się również do znaków, których rejestracja jest skuteczna w państwie z mocy rejestracji dokonanej na podstawie traktatu, którego wspomniane państwo jest stroną. 3. Używanie z upoważnienia osoby lub przedsiębiorstwa, o których mowa w ustępie 1 pkt (ii), uznaje się, dla celów wspomnianego ustępu, za używanie przez wspomnianą osobę lub przedsiębiorstwo. 4. Żadne państwo będące stroną niniejszego traktatu nie jest obowiązane do zakazywania używania symbolu olimpijskiego, jeżeli symbol ten jest używany w środkach masowego przekazu w celach informowania o ruchu olimpijskim lub działaniach podejmowanych w ramach tego ruchu. Artykuł 3 Wstrzymanie wypełniania obowiązku Wykonywanie obowiązku przewidzianego w artykule 1 może być uznane za wstrzymane przez jakiekolwiek państwo będące stroną niniejszego traktatu w okresie, w ciągu którego nie istnieje żadne pozostające w mocy porozumienie pomiędzy Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim i narodowym komitetem olimpijskim wspomnianego państwa, dotyczące warunków, na jakich Międzynarodowy Komitet Olimpijski udzieli upoważnień na używanie symbolu olimpijskiego w tym państwie i dotyczące udziału wspomnianego narodowego komitetu olimpijskiego we wszelkich dochodach, jakie Międzynarodowy Komitet Olimpijski uzyskuje z tytułu udzielania wspomnianych upoważnień. Rozdział II ZWIĄZKI PAŃSTW Artykuł 4 Wyjątki od rozdziału I Przepisy rozdziału I nie naruszają zobowiązań państw będących stronami niniejszego traktatu, które są członkami unii celnych, obszarów wolnego handlu, jakiegokolwiek innego ugrupowania gospodarczego lub jakiegokolwiek związku regionalnego czy subregionalnego, wynikających z dokumentów ustanawiających taka unię, obszar lub inne ugrupowanie czy związek, w szczególności w odniesieniu do zawartych w takich dokumentach przepisów regulujących swobodny przepływ towarów lub usług. Rozdział III POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 5 Uzyskanie statusu strony traktatu 1. Każde państwo będące członkiem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwanej dalej "Organizacją") lub Międzynarodowego (Paryskiego) Związku Ochrony Własności Przemysłowej (zwanego dalej "Związkiem Paryskim") może zostać stroną niniejszego traktatu przez: (i) podpisanie, a następnie złożenie dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, lub (ii) złożenie dokumentu przystąpienia. 2. Każde państwo nie wskazane w ustępie 1, które jest członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek wyspecjalizowanej organizacji pozostającej w związku z Organizacją Narodów Zjednoczonych, może zostać stroną niniejszego traktatu przez złożenie dokumentu przystąpienia. 3. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia i przystąpienia składa się u Dyrektora Generalnego Organizacji (zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym"). Artykuł 6 Wejście traktatu w życie 1. W stosunku do trzech państw, które jako pierwsze złożą swoje dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejszy traktat wchodzi w życie miesiąc po dniu, w którym został złożony trzeci dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia. 2. W stosunku do każdego innego państwa, które składa dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejszy traktat wchodzi w życie miesiąc po dniu, w którym taki dokument został złożony. Artykuł 7 Wypowiedzenie traktatu 1. Każde państwo może wypowiedzieć niniejszy traktat w drodze zawiadomienia skierowanego do Dyrektora Generalnego. 2. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie roku od dnia, w którym Dyrektor Generalny otrzymał zawiadomienie. Artykuł 8 Podpisanie i języki traktatu 1. Niniejszy traktat podpisany jest w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. 2. Oficjalne teksty sporządzone będą przez Dyrektora Generalnego, po konsultacji z zainteresowanymi rządami, w językach arabskim, niemieckim, portugalskim i włoskim oraz w takich innych językach, jakie wskaże Konferencja Organizacji lub Zgromadzenie Związku Paryskiego. 3. Niniejszy traktat pozostaje otwarty do podpisu w Nairobi do dnia 31 grudnia 1982 r., a następnie w Genewie do dnia 30 czerwca 1983 r. Artykuł 9 Złożenie traktatu do depozytu; przesłanie egzemplarzy; rejestracja traktatu 1. Oryginalny tekst niniejszego traktatu, gdy przestanie już być otwarty do podpisu w Nairobi, zostanie złożony do depozytu u Dyrektora Generalnego. 2. Dyrektor Generalny przesyła po dwa uwierzytelnione przez siebie egzemplarze niniejszego traktatu do wszystkich państw, o których mowa w artykule 5 ustępy 1 i 2, oraz do każdego innego państwa, na jego życzenie. 3. Dyrektor Generalny zarejestruje niniejszy traktat w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 10 Zawiadomienia Dyrektor Generalny zawiadamia państwa, o których mowa w artykule 5 ustępy 1 i 2, o: (i) podpisaniach na podstawie artykułu 8; (ii) złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia na podstawie artykułu 5 ustęp 3; (iii) dacie wejścia traktatu w życie na podstawie artykułu 6 ustęp 1; (iv) każdym wypowiedzeniu na podstawie artykułu 7. Załącznik Symbol olimpijski składa się z pięciu przeplatających się kół: białego, żółtego, czarnego, zielonego i czerwonego, ułożonych w takim porządku od strony lewej do prawej. Składa się z kół olimpijskich jako takich, niezależnie od tego, czy przedstawione są w jednym kolorze, czy w kilku różnych kolorach. Ilustracja Po zapoznaniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony; - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 10 sierpnia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati NAIROBI TREATY on the Protection of the Olympic Symbol adopted at Nairobi on September 26, 1981 Chapter I SUBSTANTIVE PROVISIONS Article 1 Obligation of States Any State party to this Treaty shall be obliged, subject to Articles 2 and 3, to refuse or to invalidate the registration as a mark and to prohibit by appropriate measures the use, as a mark or other sign, for commercial purposes, of any sign consisting of or containing the Olympic symbol, as defined in the Charter of the International Olympic Committee, except with the authorization of the International Olympic Committee. The said definition and the graphic representation of the said symbol are reproduced in the Annex. Article 2 Exceptions to the Obligation 1. The obligation provided for in Article 1 shall not bind any State party to this Treaty in respect of: (i) any mark consisting of or containing the Olympic symbol where that mark was registered in that State prior to the date on which this Treaty enters into force in respect of that State or during any period during which, in that State, the obligation provided for in Article 1 is considered as suspended under Article 3 (ii) the continued use for commercial purposes of any mark or other sing, consisting of or containing the Olympic symbol, in that State by any person or enterprise who or which has lawfully started such use in the said State prior to the date on which this Treaty enters into force in respect of that State or during any period during which, in that State, the obligation provided for in Article 1 is considered as suspended under Article 3. 2. The provisions of paragraph (1) (i) shall apply also in respect of marks whose registration has effect in the State by virtue of a registration under a treaty which the said State is a party to. 3. Use with the authorization of the person or enterprise referred to in paragraph (1) (ii) shall be considered, for the purposes of the said paragraph, as use by the said person or enterprise. 4. No State party to this Treaty shall by obliged to prohibit the use of the Olympic symbol where that symbol is used in the mass media for the purposes of information on the Olympic movement or its activities. Article 3 Suspension of the Obligation The obligation provided for in Article 1 may be considered as suspended by any State party to this Treaty during any period during which there is no agreement in force between the International Olympic Committee and the National Olympic Committee of the said State concerning the conditions under which the International Olympic Committee will grant authorizations for the use of the Olympic symbol in State and concerning the part of the said National Olympic Committee in any revenue that the International Olympic Committee obtains for granting the said authorizations. Chapter II GROUPINGS OF STATES Article 4 Exceptions to Chapter I The provisions of Chapter I shall, as regards States party to this Treaty which are members of a customs union, a free trade area, any other economic grouping or any other regional or subregional grouping, be without prejudice to their commitments under the instrument establishing such union, area or other grouping, in particular as regards the provisions of such instrument governing the free movement of goods or services. Chapter III FINAL CLAUSES Article 5 Becoming Party to the Treaty 1. Any State member of the World Intellectual Property Organization (hereinafter referred to as "the Organization") or of the International (Paris) Union for the Protection of Industrial Property (hereinafter referred to as "the Paris Union") may become party to this Treaty by: (i) signature followed by the deposit of any instrument of ratification, acceptance or approval, or (ii) deposit of an instrument of accession. 2. Any State not referred to in paragraph (1) which is a member of the United Nations or any of the Specjalized Agencies brought into relationship with the United Nations may become party to this Treaty by deposit of an instrument of accession. 3. Instruments of ratification, acceptance, approval and accession shall be deposited with the Director General of the Organization (hereinafter referred to as "the Director General"). Article 6 Entry into Force of the Treaty 1. With respect to the three States which are the first to deposit their instruments of ratification, acceptance, approval or accession, this Treaty shall enter into force one month after the day on which the third instrument of ratification, acceptance, approval or accession has been deposited. 2. With respect to any other State which deposits its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this Treaty shall enter into force one month after the day on which that instrument has been deposited. Article 7 Denunciation of the Treaty 1. Any State may denounce this Treaty by notification addressed to the Director General. 2. Denunciation shall take effcet one year after the day on which the Director General has received the notification. Article 8 Signature and Languages of the Treaty 1. This Treaty shall be signed in a single original in the English, French, Russian and Spanish languages, all texts being egually authentic. 2. Official texts shall be established by the Director General, after consultation with the interested Governments, in the Arabic, German, Italian and Portuguese languages, and such other languages as the Conference of the Organization or the Assembly of the Paris Union may designate. 3. This Treaty shall remain open for signature at Nairobi until December 31, 1982, and thereafter at Geneva until June 30, 1983. Article 9 Deposit of the Treaty; Transmittal of Copies; Registration of the Treaty 1. The original of this Treaty, when no longer open for signature at Nairobi, shall be deposited with the Director General. 2. The Director General shall transmit two copies, certified by him, of this Treaty to all the States referred to in Article 5 (1) and (2) and, on request, to any other State. 3. The Director General shall register this Treaty with the Secretariat of the United Nations. Article 10 Notifications The Director General shall notify the States referred to in Article 5 (1) and (2) of: (i) signatures under Article 8; (ii) deposits of instruments of ratification, acceptance, approval or accession under Article 5 (3); (iii) the date of the entry into force of this Treaty under Article 6 (1); (iv) any denunciation notified under Article 7. Annex The Olympic symbol consists of five interlaced rings: blue, yellow, black, green and red, arranged in that order from left to right. It consists of the Olympic rings alone, whether delineated in a single color or in different colors. Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Traktatu z Nairobi w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjętego w Nairobi w dniu 26 września 1981 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 34, poz. 202) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 Traktatu z Nairobi w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjętego w Nairobi w dniu 26 września 1981 r., złożony został dnia 22 października 1996 r. Dyrektorowi Generalnemu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, jako depozytariuszowi powyższego traktatu, dokument ratyfikacji tego traktatu przez Rzeczpospolitą Polską. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 traktatu wszedł on w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 22 listopada 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 wymienionego traktatu wszedł on w życie dnia 25 września 1982 r. 2. Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach: Algieria 16 sierpnia 1984 r. Argentyna 10 stycznia 1986 r. Barbados 28 lutego 1986 r. Białoruś 25 grudnia 1991 r. Boliwia 11 sierpnia 1985 r. Brazylia 10 sierpnia 1984 r. Bułgaria 6 maja 1984 r. Chile 14 grudnia 1983 r. Cypr 11 sierpnia 1985 r. Egipt 1 października 1982 r. Etiopia 25 września 1982 r. Federacja Rosyjska 17 kwietnia 1986 r. Grecja 29 sierpnia 1983 r. Gwatemala 21 lutego 1983 r. Gwinea Równikowa 25 września 1982 r. Indie 19 października 1983 r. Jamajka 17 marca 1984 r. Katar 23 lipca 1983 r. Kenia 25 września 1982 r. Kongo 8 marca 1983 r. Kuba 21 października 1984 r. Maroko 11 listopada 1993 r. Meksyk 16 maja 1985 r. Mołdowa 25 grudnia 1991 r. Oman 26 marca 1986 r. Republika Salwadoru 14 października 1984 r. San Marino 18 marca 1986 r. Senegal 6 sierpnia 1984 r. Sri Lanka 19 lutego 1984 r. Syria 13 kwietnia 1984 r. Tadżykistan 25 grudnia 1991 r. Togo 8 grudnia 1983 r. Tunezja 21 maja 1983 r. Uganda 21 października 1983 r. Urugwaj 16 kwietnia 1984 r. Włochy 25 października 1985 r. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższego traktatu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ Piąty protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzony w Seulu dnia 14 września 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 216) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do publicznej wiadomości: W dniu 14 września 1994 r. w Seulu został sporządzony Piąty protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU) w następującym brzmieniu: Przekład Piąty protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego Pełnomocnicy rządów Krajów członkowskich Światowego Związku Pocztowego, zebrani na Kongresie w Seulu, zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r., przyjęli, z zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące zmiany do wymienionej konstytucji. Artykuł I (Artykuł 8 zmieniony) Związki regionalne. Porozumienia specjalne 1. Kraje członkowskie lub ich zarządy pocztowe, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawodawstwem tych krajów, mogą tworzyć związki regionalne i zawierać specjalne porozumienia dotyczące międzynarodowej służby pocztowej, jednak pod warunkiem niewprowadzania do nich postanowień mniej korzystnych dla ludności niż przewidziane w aktach, których zainteresowane Kraje członkowskie są stronami. 2. Związki regionalne mogą wysyłać obserwatorów na kongresy, konferencje i posiedzenia Związku, do Rady Administracyjnej, jak również do Rady Eksploatacji Pocztowej. 3. Związek może wysyłać obserwatorów na kongresy, konferencje i posiedzenia związków regionalnych. Artykuł II (Artykuł 13 zmieniony) Organy Związku 1. Organami Związku są: Kongres, Rada Administracyjna, Rada Eksploatacji Pocztowej i Biuro Międzynarodowe. 2. Stałymi organami Związku są: Rada Administracyjna, Rada Eksploatacji Pocztowej i Biuro Międzynarodowe. Artykuł III (Artykuł 17 zmieniony) Rada Administracyjna 1. W okresie między dwoma Kongresami, Rada Administracyjna (CA) zapewnia ciągłość prac Związku zgodnie z postanowieniami aktów Związku. 2. Członkowie Rady Administracyjnej pełnią swe funkcje w imieniu i w interesie Związku. Artykuł IV (Artykuł 18 zmieniony) Rada Eksploatacji Pocztowej Rada Eksploatacji Pocztowej (CEP) zajmuje się zagadnieniami eksploatacyjnymi, handlowymi, technicznymi i ekonomicznymi interesującymi służbę pocztową. Artykuł V (Artykuł 20 zmieniony) Biuro Międzynarodowe Działający w siedzibie Związku urząd centralny pod nazwą Biuro Międzynarodowego Światowego Związku Pocztowego, kierowany przez Dyrektora Generalnego znajdujący się pod kontrolą Rady Administracyjnej, służy jako organ wykonawczy, wspierający, łącznikowy, informacyjny i konsultacyjny. Artykuł VI (Artykuł 22 zmieniony) Akty Związku 1. Konstytucja jest podstawowym aktem Związku. Zawiera ona zasadnicze przepisy Związku. 2. Regulamin Generalny zawiera postanowienia zapewniające stosowanie Konstytucji i funkcjonowanie Związku. Obowiązuje on wszystkie Kraje członkowskie. 3. Światowa konwencja pocztowa i jej Regulamin wykonawczy zawierają wspólne przepisy dotyczące międzynarodowej służby pocztowej i postanowienia dotyczące usług przesyłek listowych. Akty te obowiązują wszystkie Kraje członkowskie. 4. Porozumienia Związku i ich Regulaminy wykonawcze regulują między Krajami członkowskimi, które są ich stronami, usługi inne aniżeli te, które dotyczą przesyłek listowych. Obowiązują one tylko te kraje. 5. Regulaminy wykonawcze, określające środki, których stosowanie jest konieczne dla wykonania konwencji i porozumień, są uchwalane przez Radę Eksploatacji Pocztowej, zgodnie z decyzjami podjętymi przez Kongres. 6. Ewentualne protokoły końcowe załączone do aktów Związku wymienionych w ustępach 3, 4 i 5 zawierają zastrzeżenia do tych aktów. Artykuł VII (Artykuł 25 zmieniony) Podpisanie, uwierzytelnienie, ratyfikacja i inne sposoby zatwierdzania aktów Związku 1. Akty Związku przyjęte przez Kongres są podpisywane przez pełnomocników Krajów członkowskich. 2. Regulaminy wykonawcze są uwierzytelniane przez Przewodniczącego i Sekretarza Generalnego Rady Eksploatacji Pocztowej. 3. Konstytucja jest ratyfikowana przez Kraje-sygnatariuszy w możliwie najkrótszym terminie. 4. Zatwierdzanie aktów Związku, innych niż Konstytucja, następuje według postanowień konstytucyjnych poszczególnych Krajów-sygnatariuszy. 5. Jeżeli jakiś kraj nie ratyfikuje Konstytucji lub nie zatwierdzi innych aktów podpisanych przez siebie, Konstytucja i inne akty zachowują pomimo to ważność dla krajów, które je ratyfikowały lub zatwierdziły. Artykuł VIII Przystąpienie do Protokołu dodatkowego i do innych aktów Związku 1. Kraje członkowskie, które nie podpisały niniejszego protokołu, mogą do niego przystąpić w każdym czasie. 2. Kraje członkowskie, które są stronami aktów znowelizowanych przez Kongres, ale które ich nie podpisały powinny do nich przystąpić w możliwie najkrótszym czasie. 3. Dokumenty przystąpienia odnoszące się do przypadków ujętych w ustępach 1 i 2 powinny być przekazywane Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego, który notyfikuje o tym rządy Krajów członkowskich. Artykuł IX Wejście w życie i okres obowiązywania Protokołu dodatkowego do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego Niniejszy protokół dodatkowy wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1996 r. i pozostanie w mocy przez czas nie określony. Na dowód czego pełnomocnicy rządów krajów członkowskich sporządzili niniejszy Protokół dodatkowy, który mieć będzie tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia były zamieszczone w samym tekście Konstytucji, oraz podpisali go w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony u Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego. Jedna jego kopia doręczona zostanie każdej stronie przez rząd kraju, w którym odbył się Kongres. Sporządzono w Seulu dnia 14 września 1994 r. Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony; - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 10 czerwca 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Cinquième Protocole additionnel à la Constitution de ľUnion postale universelle Les Plénipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres de ľUnion postale universelle réunis en Congrès à Séoul, vu ľarticle 30, paragraphe 2, de la Constitution de ľUnion postale universelle conclue à Vienne le 10 juillet 1964, ont adopté sous réserve de ratification, les modifications suivantes à ladite Constitution. Article I (Article 8 modifié) Unions restreintes. Arrangements spéciaux 1. Les Pays-membres, ou leurs Administrations postales si la législation de ces pays ne s'y oppose pas, peuvent établir des Unions restreintes et prendre des arrangements spéciaux concernant le service postal international, à la condition toutefois de ne pas y introduire des dispositions moins favorables pour le public que celles qui sont prévues par les Actes auxquels les Pay-membres intéressés sont parties. 2. Les Unions restreintes peuvent envoyer des observateurs aux Congrès, Conférences et réunions de ľUnion, au Conseil ďadministrations ainsi qu'au Conseil ďexploitation postale. 3. ĽUnion peut envoyer des observateurs aux Congrès, Conférences et réunions des Unions restreintes. Article II (Article 13 modifié) Organes de ľUnion 1. Les organes de ľUnion sont le Congrès, le Conseil ďadministration, le Conseil ďexploitation postale et le Bureau international. 2. Les organes permanents de ľUnion sont le Conseil ďadministration, le Conseil ďexploitation postale et le Bureau international. Article III (Article 17 modifié) Conseil ďadministration 1. Entre deux Congrès, le Conseil ďadministration (CA) assure la continuité des travaux de ľUnion conformément aux dispositions des Actes de ľUnion. 2. Les membres du Conseil ďadministration exercent leurs fonctions au nom et dans ľintérêt de ľUnion. Article IV (Article 18 modifié) Conseil ďexploitation postale Le Conseil ďexploitation postale (CEP) est chargé des questions ďexploitation, commerciales, techinques et économiques intéressant le service postal. Article V (Article 20 modifié) Bureau international Un office central, fonctionnant au siège de ľUnion sous la dénomination de Bureau international de ľUnion postale universelle, dirigé par un Directeur général et placé sous le contôle du Conseil ďadministration, sert ďorgane ďexécution, ďappui, de liaison, ďinformation et de consultation. Article VI (Article 22 modifié) Actes de ľUnion 1. La Constitution est ľActe fondamental de ľUnion. Elle contient les règles organiques de ľUnion. 2. Le Règlement général comporte les dispositions assurant ľapplication de la Constitution et le fonctionnement de ľUnion. II est obligatoire pour tous les Pays-membres. 3. La Convention postale universelle et son Règlement ďexécution comportent les règles communes applicables au service postal international et les dispositions concernant les services de la poste aux lettres. Ces Actes sont obligatoires pour tous les Pays-membres. 4. Les Arrangements de l`Union et leurs Règlements ďexecution règlent les services autres que ceux de la poste aux lettres entre les Pays-membres qui y sont parties. IIs ne sont obligatoires que pour ces pays. 5. Les Règlements ďexécution, qui contiennent les mesures ďapplication nécessaires à ľexécution de la Convention et des Arrangements, sont arrêtés par le Conseil ďexploitation postale, compte tenu des décisions prises par le Congrès. 6. Les Protocoles finals éventuels annexés aux Actes de ľUnion visés aux paragraphes, 3, 4 et 5 contiennent les réserves à ces Actes. Article VII (Article 25 modifié) Signature, authentification, ratification et autres modes ďapprobation des Actes de ľUnion 1. Les Actes de ľUnion issus du Congrès sont signés par les plénipotentiaires des Pays-membres. 2. Les Règlements ďexécution sont authentifiés par le Président et le Secrétaire général du Conseil ďexploitation postale. 3. La Constitution est ratifiée aussiôt que possible par les pays signataires. 4. Ľapprobation des Actes de ľUnion autres que la Constitution est régie par les règles constitutionnelles de chaque pays signataire. 5. Lorsqu'un pays ne ratifie pas la Constitution ou n'approuve pas les autres Actes signés par lui, la Constitution et les autres Actes n'en sont pas moins valables pour les pays qui les ont ratifiés ou approuvés. Article VIII Adhésion au Protocole additionnel et aux autres Actes de ľUnion 1. Les Pays-membres qui n'ont pas signé le présent Protocole peuvent y adhérer en tout temps. 2. Les Pays-membres qui sont parties aux Actes renouvelés par le Congrès mais qui ne les ont pas signés sont tenus ďy adhérer dans le plus bref délai possible. 3. Les instruments ďadhésion relatifs aux cas visés aux paragraphes 1 et 2 doivent être adressés au Directeur général du Bureau international. Celui-ci notifie ce dépôt aux Gouvernements des Pays-membres. Article IX Mise à exécution et durée du Protocole additionnel à la Constitution de ľUnion postale universelle Le présent Protocole additionnel sera mis à exécution le 1er janvier 1996 et demeurera en vigueur pendant un temps indéterminé. En foi de quoi, les Plénipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres ont dressé le présent Protocole additionnel, qui aura la měme force et la měme valeur que si ses dispostions étaient insérées dans le texte měme de la Constitution, et ils ľont signé en un exemplaire qui est déposé auprès du Directeur général du Bureau international. Une copie en sera remise à chaque Partie par le Gouvernement du pays siège du Congrès. Fait à Séoul, le 14 septembre 1994. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Piątego protokołu dodatkowego do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU), sporządzonego w Seulu dnia 14 września 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 217) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 11 października 1996 r. został złożony Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego Światowego Związku Pocztowego dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do Piątego protokołu dodatkowego do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU), sporządzonego w Seulu dnia 14 września 1994 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem IX wyżej wymienionego protokołu wszedł on w życie dnia 1 stycznia 1996 r. 2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach: Bułgaria 11 kwietnia 1996 r. Republika Czeska 17 czerwca 1996 r. Dania 17 marca 1995 r. Erytrea 22 czerwca 1995 r. Finlandia 14 grudnia 1995 r. Holandia dla Królestwa w Europie oraz dla Antyli Holenderskich i Aruby 18 lipca 1996 r. Indonezja 14 sierpnia 1996 r. Japonia 28 lipca 1995 r. Jemen 11 kwietnia 1996 r. Jordania 5 grudnia 1995 r. Kambodża 23 maja 1996 r. Republika Korei 4 grudnia 1995 r. Kuwejt 12 października 1995 r. Liban 12 kwietnia 1996 r. Lichtenstein 25 października 1996 r. Łotwa 29 września 1995 r. Monaco 11 lipca 1996 r. Namibia 3 października 1995 r. Nowa Zelandia z rozciągnięciem protokołu na Wyspy Cooka, Niue i Tokelau 30 października 1996 r. Oman 21 sierpnia 1996 r. Panama 30 października 1996 r. Federacja Rosyjska 12 listopada 1996 r. Seszele 24 lipca 1995 r. Singapur 23 stycznia 1996 r. Syria 25 czerwca 1996 r. Szwajcaria 28 listopada 1995 r. Szwecja 26 marca 1996 r. Tajlandia 17 stycznia 1996 r. Tadżykistan 29 sierpnia 1995 r. Trynidad i Tobago 27 września 1995 r. Tunezja 29 lipca 1996 r. Węgry 23 lipca 1996 r. Wietnam 10 czerwca 1996 r. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ 1990 ORAZ POPRAWKI, przyjęte w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 37, poz. 225) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 grudnia 1990 r. w Bernie zostały przyjęte: - Protokół Zgromadzenia Ogólnego Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF) oraz - poprawki Komisji Rewizyjnej powyższej Organizacji obradującej w dniach 14-21 grudnia 1989 r. i 28-31 maja 1990 r., w następującym brzmieniu: Przekład PROTOKÓŁ 1990 z dnia 20 grudnia 1990 r. wprowadzający zmiany do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r. Na podstawie artykułów 6 i 19 § 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r., odbyło się w Bernie w dniach od 17 do 20 grudnia 1990 r. drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF). Biorąc pod uwagę konieczność doskonalenia postanowień COTIF w celu dostosowania ich do nowych potrzeb społeczności międzynarodowej i międzynarodowych przewozów kolejowych, Umawiające się Strony uzgodniły, co następuje: ZMIANY PRZYJĘTE PRZEZ ZGROMADZENIE OGÓLNE Artykuł I Zmiany dotyczące właściwej konwencji 1. Artykuł 2 COTIF § 2 uzupełnia się nowym ustępem 2 w brzmieniu: "Za równoważne z przewozami dokonanymi na określonej linii, w rozumieniu przepisów poprzedniego ustępu, uważa się pozostałe przewozy krajowe dokonywane na odpowiedzialność kolei, w uzupełnieniu komunikacji kolejowej." 2. Artykuł 3 COTIF W § 2 początek zdania otrzymuje brzmienie: "§ 2. Linie wymienione w artykule 2 § 1 i § 2 ustęp 1, na których ..." W § 3 początek zdania pierwszego otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przedsiębiorstwa eksploatujące linie wymienione w artykule 2 § 2 ustęp 1, wpisane na ..." 3. Artykuł 4 COTIF Tekst art. 4 otrzymuje brzmienie: "W treści następującej poniżej wyrażenie "konwencja" obejmuje właściwą konwencję, protokół, o którym mowa w artykule 1 § 2 ustęp 2, dodatkowe pełnomocnictwo do kontroli ksiąg oraz załączniki A i B wraz z aneksami, o których mowa w artykule 3 § 1 i 4". 4. Artykuł 7 COTIF W § 1 ustęp 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Komitet Administracyjny składa się z przedstawicieli dwunastu Państw członkowskich". W § 1 w ustępie 2 w pierwszym zdaniu skreśla się następujące wyrazy: "... i przewodniczy Komitetowi". W § 2 tekst lit. a) zostaje uzupełniony, jak następuje: "a) ustala swój regulamin wewnętrzny i większością dwóch trzecich głosów wyznacza Państwo członkowskie, które przewodniczy Komitetowi przez każdy okres pięcioletni;" W § 2 w lit. d) dodaje się zdania w brzmieniu: "dyrektor generalny i zastępca dyrektora generalnego są mianowani na okres pięciu lat; mandat ten może być odnowiony;" 5. Artykuł 11 COTIF § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Kontrolę ksiąg przeprowadza Rząd Szwajcarski zgodnie z zasadami ustalonymi w dodatkowym pełnomocnictwie stanowiącym załącznik do właściwej konwencji i, z zastrzeżeniem specjalnych zaleceń Komitetu Administracyjnego, zgodnie z przepisami regulaminu księgowo-finansowego Organizacji." 6. Artykuł 19 COTIF W § 3 dodaje się nową lit. a) w brzmieniu: "a) Dodatkowe pełnomocnictwo do kontroli ksiąg." Litery a) i b) otrzymują odpowiednio oznaczenia b) i c). Po Protokole o przywilejach i immunitetach OTIF dodaje się następujący załącznik: "DODATKOWE PEŁNOMOCNICTWO DO KONTROLI KSIĄG 1. Rewident księgowy kontroluje konta Organizacji, włącznie ze wszystkimi funduszami powierniczymi i kontami specjalnymi, jeśli uważa to za konieczne w celu upewnienia się: a) czy sprawozdania finansowe są zgodne z księgami i zapisami Organizacji; b) czy operacje finansowe, o których mowa w sprawozdaniach, zostały sporządzone zgodnie z zasadami i przepisami, również budżetowymi, oraz innymi wytycznymi Organizacji; c) czy papiery wartościowe i gotówka zdeponowane w banku lub w kasie zostały skontrolowane na podstawie dowodów depozytowych wydanych bezpośrednio przez depozytariuszy Organizacji, czy też zostały faktycznie przeliczone; d) czy kontrole wewnętrzne, włącznie z wewnętrzną weryfikacją rachunków, były właściwe; e) czy wszystkie składniki aktywów i pasywów, jak również nadwyżki i niedobory, zostały zaksięgowane zgodnie z procedurą, którą rewident księgowy uważa za zadowalającą. 2. Rewident księgowy jest wyłącznie uprawniony do całkowitego lub częściowego zaakceptowania pokwitowań i dokumentów przedstawianych przez dyrektora generalnego. W razie uznania tego za celowe, rewident księgowy może przeprowadzić badanie i szczegółową weryfikację wszelkich dowodów księgowych dotyczących operacji finansowych bądź dostaw i materiału. 3. Rewident księgowy ma w każdym momencie swobodny dostęp do wszystkich ksiąg, zapisów, dokumentów księgowych i innych informacji, które uzna za potrzebne. 4. Rewident księgowy nie jest uprawniony do odrzucenia którejkolwiek z rubryk konta, powinien jednak natychmiast zwrócić uwagę dyrektora generalnego na wszelkie operacje, których prawidłowość lub celowość wydaje mu się wątpliwa, po to, by dyrektor generalny mógł podjąć stosowne kroki. 5. Rewident księgowy przedstawia i podpisuje oświadczenie dotyczące sprawozdań finansowych, używając następujących sformułowań: "Zbadałem sprawozdania finansowe Organizacji za rok sprawozdawczy, który zakończył się dnia 31 grudnia. Moje badanie obejmowało ogólną analizę metod księgowania oraz kontrolę dowodów księgowych i innych dokumentów, jaka w danych okolicznościach wydała mi się konieczna." Zależnie od sprawy powyższe oświadczenie informuje, że: a) sprawozdania finansowe w zadowalający sposób odzwierciedlają sytuację finansową w dniu zakończenia omawianego okresu, jak również wyniki operacji przeprowadzonych w okresie, który zakończył się w tym dniu; b) sprawozdania finansowe zostały sporządzone zgodnie ze wspomnianymi zasadami księgowości; c) zasady finansowe zostały zastosowane zgodnie z trybem odpowiadającym trybowi przyjętemu w poprzednim roku sprawozdawczym; d) operacje finansowe zostały przeprowadzone zgodnie z zasadami i przepisami, także budżetowymi, oraz innymi wytycznymi Organizacji. 6. W raporcie dotyczącym operacji finansowych rewident księgowy wymienia: a) rodzaj i zakres przeprowadzonej przez niego kontroli; b) elementy związane z wymogiem kompletności lub dokładności rachunków, uwzględniając w razie potrzeby: 1° informacje niezbędne dla właściwej interpretacji i oceny rachunków; 2° wszelkie kwoty, jakie powinny być pobrane, lecz nie zostały zaksięgowane na koncie; 3° wszelkie kwoty będące przedmiotem normalnego lub warunkowego zobowiązania płatniczego, które nie zostały zaksięgowane lub nie zostały uwzględnione w sprawozdaniach finansowych; 4° wydatki, w odniesieniu do których nie przedłożono wyczerpujących dokumentów księgowych; 5° informacje, czy księgi rachunkowe są prowadzone we właściwej formie. Należy zwrócić uwagę na przypadki, w których forma sprawozdań finansowych odbiega od ogólnie znanych i przyjętych zasad księgowości; c) inne zagadnienia, na które należy zwrócić uwagę Komitetu Administracyjnego, na przykład: 1° przypadki oszustwa lub domniemania oszustwa; 2° marnotrawstwo lub niewłaściwe wykorzystanie funduszu albo innych składników majątku Organizacji (nawet gdy konta dotyczące tych operacji prowadzone były właściwie); 3° wydatki powodujące w przyszłości ryzyko powstania znacznych kosztów dla Organizacji; 4° każdy ogólny lub szczególny mankament w systemie kontroli wpływów i wydatków albo dostaw lub materiału; 5° wydatki nie odpowiadające intencjom Komitetu Administracyjnego, z uwzględnieniem właściwie przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych; 6° przekroczenia kredytów, z uwzględnieniem zmian wynikających z właściwie przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych; 7° wydatki niezgodne z celami, na które zostały wydane zezwolenia; d) poziom dokładności lub niedokładności kont dotyczących dostaw i materiału, stwierdzony na podstawie inwentaryzacji i zbadania ksiąg rachunkowych. Poza tym raport musi wykazywać operacje zaksięgowane podczas poprzedniego okresu sprawozdawczego, na których temat uzyskano nowe informacje, oraz odnotowywać operacje, które należy przeprowadzić w późniejszym okresie sprawozdawczym i o których należałoby poinformować wcześniej Komitet Administracyjny. 7. Rewident księgowy nie powinien w żadnym razie zamieszczać w swoim raporcie krytycznych uwag, jeśli przedtem nie dał dyrektorowi generalnemu odpowiedniej możliwości udzielenia wyjaśnień. 8. Rewident księgowy przekazuje Komitetowi Administracyjnemu i dyrektorowi generalnemu wnioski wynikające z kontroli. Ponadto może on przedstawić jakiekolwiek komentarze w odniesieniu do raportu finansowego dyrektora generalnego, jakie uzna za właściwe. 9. Jeżeli rewident księgowy przeprowadził tylko kontrolę sumaryczną lub nie mógł uzyskać wystarczających dokumentów księgowych, powinien odnotować to w oświadczeniu i w raporcie, a także przedstawić szczegółowe uzasadnienie swoich uwag, jak również wynikające z tego skutki dla sytuacji finansowej i dla zaksięgowanych operacji finansowych." Artykuł II Zmiany dotyczące Przepisów ujednoliconych CIV 1. Artykuł 1 CIV § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w artykułach 2, 3 i 33, Przepisy ujednolicone stosuje się do wszystkich przewozów osób i bagażu, włącznie z przewozem pojazdów samochodowych, wykonywanych na podstawie międzynarodowych dokumentów przewozowych, wystawionych na trasę przebiegającą przez terytorium co najmniej dwóch Państw i obejmującą wyłącznie linie wpisane na listę, o której mowa w artykułach 3 i 10 konwencji, a także w odpowiednim przypadku, do przewozów równoważnych, zgodnie z artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji. Przepisy ujednolicone stosuje się również, w zakresie dotyczącym odpowiedzialności kolei za śmierć i zranienie podróżnych, do osób konwojujących przesyłkę, której przewóz odbywa się zgodnie z Przepisami ujednoliconymi o umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CIM)." 2. Artykuł 14 CIV W § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "§ 1. ...W przypadku przewozu pojazdów samochodowych, kolej może dopuścić możliwość pozostania podróżnych w pojazdach samochodowych podczas trwania przewozu." 3. Artykuł 17 CIV § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Taryfy międzynarodowe mogą, na określonych warunkach, dopuścić do przewozu w charakterze bagażu zwierzęta i przedmioty nie wymienione w § 1, a także przekazane do przewozu pojazdy samochodowe z przyczepami lub bez. Przepisy dotyczące przewozu pojazdów samochodowych określają w szczególności: warunki przyjęcia do przewozu , warunki nadania, załadunku i przewozu, formę i treść dokumentu przewozowego, który powinien zawierać skrót CIV, a także warunki wyładunku i dostawy oraz obowiązki kierowcy w odniesieniu do pojazdu, załadunku i wyładunku." 4. Artykuł 41 CIV Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Pojazdy samochodowe". § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W przypadku opóźnienia spowodowanego faktem przypisywanym kolei w załadunku lub w dostawie pojazdu samochodowego, jeśli osoba upoważniona udowodni, że w wyniku tego powstała szkoda, kolej jest zobowiązana do zapłacenia odszkodowania, którego wysokość nie może przekraczać opłaty za przewóz pojazdu." § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W przypadku całkowitej lub częściowej utraty pojazdu, odszkodowanie, które ma być wypłacone osobie upoważnionej za udokumentowaną szkodę, jest obliczane według aktualnej wartości pojazdu i nie może przekroczyć 8000 jednostek obrachunkowych." § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W odniesieniu do przedmiotów znajdujących się w pojeździe, kolej ponosi odpowiedzialność jedynie za szkody wynikłe z jej winy. Całkowita kwota odszkodowania nie może przekroczyć 1000 jednostek obrachunkowych. Kolej ponosi odpowiedzialność za przedmioty znajdujące się poza samochodem jedynie w przypadku działań podstępnych." Drugie zdanie dotychczasowego § 3 otrzymuje oznaczenie § 5 i brzmienie: "§ 5. Przyczepa z ładunkiem lub bez ładunku traktowana jest jako jeden pojazd." Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 6 i nowe brzmienie: "§ 6. Inne przepisy dotyczące odpowiedzialności za bagaż stosuje się do przewozu pojazdów samochodowych." 5. Artykuł 42 CIV Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności" Ustęp 1 otrzymuje brzmienie: "Postanowienia artykułów 30, 31 oraz od 38 do 41 Przepisów ujednoliconych oraz przepisy prawa krajowego, które ograniczają wysokość odszkodowania do pewnej kwoty, nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika z działania lub z zaniedbania popełnionego przez kolej albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć." Skreśla się ustęp 2. 6. Artykuł 43 CIV Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania" Dodaje się nowy § 1 w brzmieniu: "§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata odszkodowania." § 1, 2, 3 i 4 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3, 4 i 5. 7. Artykuł 53 CIV W § 1 zdanie 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Wszelkie roszczenia uprawnionej osoby z tytułu odpowiedzialności kolei w razie śmierci lub zranienia podróżnych ustają, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy, licząc od uzyskania wiadomości o szkodzie, osoba ta nie zgłosiła zaistniałego wypadku kolei, do której mogą być reklamacje, zgodnie z artykułem 49 § 1." 8. Artykuł 55 CIV W § 2 zdanie 2 otrzymuje brzmienie: "Jednakże termin przedawnienia wynosi dwa lata, jeżeli w grę wchodzi roszczenie dotyczące szkody wynikłej z działania lub z zaniechania popełnionego albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć." Skreśla się lit. a) i b). Artykuł III Zmiany dotyczące Przepisów ujednoliconych CIM 1. Artykuł 1 CIM W § 1 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy: "jak również, w odpowiednim przypadku, do przewozów równoważnych, zgodnie z artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji." 2. Artykuł 18 CIM Tekst artykułu 18 otrzymuje brzmienie: "nadawca jest odpowiedzialny za ścisłość swoich wskazówek zamieszczonych w liście przewozowym. Ponosi on wszelkie następstwa wynikające z tego, że te wskazówki są niewłaściwe, niedokładne, niekompletne lub wpisane w innym miejscu, niż na to przeznaczone." Skreśla się ostatnie zdanie. 3. Artykuł 40 CIM W § 2 skreśla się wyrazy: " , z zastrzeżeniem ograniczenia przewidzianego w artykule 45" Skreśla się § 4. 4. Artykuł 43 CIM § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli wskutek przekroczenia terminu dostawy powstała szkoda, włącznie z uszkodzeniem przesyłki, kolej powinna zapłacić odszkodowanie, które nie może przekroczyć czterokrotnej kwoty przewoźnego." 5. Artykuł 44 CIM Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności." Ustęp 1 otrzymuje brzmienie: "Ograniczenia odpowiedzialności, przewidziane w artykułach 25, 26, 30, 32, 33, 40, 42, 43, 45 i 46 nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika z działania lub z zaniechania popełnionego przez kolej albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć." Skreśla się ustęp 2. 6. Artykuł 47 CIM Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania" W artykule 47 dodaje się nowy § 1 w brzmieniu: "§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata odszkodowania." Dotychczasowe § 1, 2 i 3 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3 i 4. 7. Artykuł 58 CIM W § 1 lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) z tytułu szkody wynikłej z działania lub z zaniechania, popełnionego albo z zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć," W § 1 skreśla się lit. d). Dotychczasowa lit. e) otrzymuje oznaczenie lit. d). POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł IV Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie § 1. Niniejszy protokół pozostaje otwarty do dnia 30 czerwca 1991 r. w Bernie, w siedzibie Rządu Szwajcarskiego - Rządu-depozytariusza, do podpisania dla państw, które zostały zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF). § 2. Stosownie do postanowień artykułu 20 § 1 COTIF, niniejszy protokół podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu; dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą składane w jak najkrótszym terminie Rządowi-depozytariuszowi. Artykuł V Wejście w życie Postanowienia zawarte w niniejszym protokole wchodzą w życie pierwszego dnia dwunastego miesiąca po miesiącu, w którym Rząd-Depozytariusz powiadomił Państwa członkowskie o złożeniu dokumentu, który spowodował spełnienie warunków przewidzianych w artykule 20 § 2 COTIF. Artykuł VI Przystąpienie Państwa zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne OTIF, które nie podpisały niniejszego protokołu w terminie przewidzianym w artykule IV § 1, mogą do niego przystąpić składając Rządowi-depozytariuszowi dokument przystąpienia. Artykuł VII Stosunek między COTIF a protokołem Jedynie Państwa członkowskie COTIF mogą stać się stronami niniejszego protokołu. Artykuł VIII Teksty protokołu Niniejszy protokół został zawarty i podpisany w języku francuskim. Do tekstu francuskiego załączono oficjalne tłumaczenie na języki: angielski, arabski, holenderski, niemiecki i włoski. Miarodajny jest wyłącznie tekst francuski. Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszy protokół. Sporządzono w Bernie dnia dwudziestego grudnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku, w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku francuskim, który zostaje złożony w Archiwach Konfederacji Szwajcarskiej. Każde z Państw członkowskich otrzyma jego uwierzytelnioną kopię. POPRAWKI DO I I II KONWENCJI O MIĘDZYNARODOWYM PRZEWOZIE KOLEJAMI Z DNIA 9 MAJA 1980 R. COTIF/CIV - CIM zawierające zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej pierwszym posiedzeniu (14-21 grudnia 1990 r.) i na jej drugim posiedzeniu (28-31 maja 1990 r.) UWAGA - Zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej pierwszym posiedzeniu wchodzą w życie dnia 1 stycznia 1991 r., a zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej drugim posiedzeniu i oznaczone gwiazdką*) wchodzą w życie dnia 1 czerwca 1991 r. Załącznik A do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r. PRZEPISY UJEDNOLICONE O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU OSÓB I BAGAŻU (CIV) Tytuł II Umowa przewozu Rozdział II Przewóz bagażu Artykuł 17 Przedmioty dopuszczone do przewozu Skreśla się § 3. Artykuł 19 Nadanie i przewóz bagażu Niniejszy artykuł otrzymuje brzmienie: "§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w taryfach międzynarodowych, bagaż może być nadany do przewozu wyłącznie za okazaniem biletu ważnego co najmniej do stacji przeznaczenia bagażu. Jeżeli taryfy przewidują, że bagaż może być przyjęty do przewozu bez okazania biletu, to postanowienia Przepisów ujednoliconych, określające prawa i obowiązki podróżnego odnośnie do jego bagażu, stosuje się odpowiednio do nadawcy bagażu. § 2. Kolej zastrzega sobie możliwość przewozu bagażu drogą inną niż ta, z której korzysta podróżny. Ze stacji nadania, jak również ze stacji pośrednich, na których bagaż musi być przeładowany, przewóz odbywa się pierwszym pociągiem przeznaczonym do regularnego przewozu bagażu. Przewóz bagażu na wyżej wymienionych warunkach może odbywać się tylko wówczas, gdy nie stoją temu na przeszkodzie formalności stawiane przez władze celne lub inne władze administracyjne na stacji nadania lub podczas drogi. § 3. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w taryfach międzynarodowych, opłata za przewóz bagażu powinna być uiszczona przy nadaniu. § 4. Taryfy lub rozkłady jazdy mogą wyłączyć lub ograniczyć przewóz bagażu w określonych pociągach lub rodzajach pociągów oraz do niektórych stacji lub z nich. § 5. Formalności związane z nadaniem bagażu, nie określone w niniejszym artykule, są regulowane przez przepisy obowiązujące na stacji nadania." Artykuł 20 Kwit bagażowy W § 4 lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) dzień i godzinę nadania;" Rozdział III Wspólne postanowienia dla przewozu osób i bagażu Artykuł 25 Zwroty i dopłaty § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W razie niewłaściwego zastosowania taryfy lub omyłki w obliczeniu lub pobraniu opłaty za przewóz i innych opłat, kolej powinna zwrócić nadpłatę, a podróżny wyrównać niedobór, jeżeli nadpłata lub niedobór przekracza dwie jednostki obrachunkowe w stosunku do jednego biletu lub kwitu bagażowego." Tytuł III Odpowiedzialność Rozdział II Odpowiedzialność kolei za bagaż Artykuł 38 Odszkodowanie w razie zaginięcia bagażu W § 1 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) jeżeli udowodniono wysokość szkody, odszkodowanie równa się wysokości szkody, najwyżej jednak 40 jednostek obrachunkowych za brakujący kilogram masy brutto lub 600 jednostek obrachunkowych za sztukę bagażu." Artykuł 41 Pojazdy samochodowe towarzyszące podróżnym Teksty § 3 i § 4 zostają zmienione, jak następuje: § 3. "... nie może przekraczać 8000 jednostek obrachunkowych." § 4. "... Łączna kwota odszkodowania nie może przekraczać 1000 jednostek obrachunkowych." Rozdział III Wspólne postanowienia dotyczące odpowiedzialności Artykuł 43 Oprocentowanie odszkodowania § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przy przewozie bagażu można żądać odsetek dopiero wtedy, gdy odszkodowanie przekracza 8 jednostek obrachunkowych na kwit bagażowy." Załącznik B do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r. PRZEPISY UJEDNOLICONE O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU TOWARÓW KOLEJAMI (CIM) Tytuł I Postanowienia ogólne Artykuł 3 Obowiązek przewozu § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli właściwa władza zarządziła, że: a) ruch będzie zawieszony czasowo lub na stałe, całkowicie lub częściowo, b) pewne przesyłki będą wyłączone lub dopuszczone tylko na określonych warunkach, c) pewne towary będą przyjmowane do przewozu w pierwszej kolejności, zarządzenia te należy niezwłocznie podać do wiadomości publicznej i kolejom; koleje te podają je do wiadomości kolejom innych państw w celu ich publikacji." Tytuł II Zawarcie i wykonanie umowy przewozu Artykuł 11 Zawarcie umowy przewozu § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Zmiana dotyczy wyłącznie tekstu w języku niemieckim. § 2. Postępowanie zgodne z § 1 powinno się odbyć bezpośrednio po nadaniu do przewozu całości towaru wymienionego w liście przewozowym, jeśli przepisy obowiązujące na stacji nadania to przewidują, po opłaceniu należności przewozowych, które nadawca bierze na swój rachunek, lub po złożeniu odpowiedniego zabezpieczenia, zgodnie z artykułem 15 § 7." Artykuł 12 List przewozowy § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. koleje ustalają jednolity wzór listu przewozowego, który powinien zawierać wtórnik listu przewozowego przeznaczony dla nadawcy. Dla określonych komunikacji, w szczególności pomiędzy krajami sąsiednimi, koleje mogą przewidzieć w taryfach stosowanie uproszczonego wzoru listu przewozowego. Dla określonych komunikacji z krajami, które do niniejszej konwencji nie należą, taryfy mogą przewidywać stosowanie procedury specjalnej." Artykuł 14 Droga przewozu i zastosowanie taryfy Skreśla się § 8. Artykuł 19 Stan, opakowanie i oznaczenie towaru § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Postanowienia dodatkowe lub taryfy regulują oznaczanie przesyłek przez nadawcę." Skreśla się § 6. Artykuł 24 Dopłaty do przewoźnego § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Niezależnie od opłacenia różnicy przewoźnego i odszkodowania za ewentualną szkodę, kolej może pobrać: a) dopłatę w wysokości 1 jednostki obrachunkowej od każdego kilograma masy brutto całej sztuki przesyłki: 1° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i przedmiotów wyłączonych od przewozu na podstawie RID; 2° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i przedmiotów dopuszczonych do przewozu warunkowo na podstawie RID lub w razie niezachowania tych warunków; postanowienia dodatkowe mogą określić inne sposoby naliczania dopłat, a w szczególności zryczałtowanej dopłaty za puste wagony osób prywatnych, b) dopłatę w wysokości 5 jednostek obrachunkowych za każde 100 kilogramów masy powyżej granicy obciążenia, jeżeli wagon został załadowany przez nadawcę." Skreśla się § 2. Dotychczasowy § 3 otrzymuje oznaczenie § 2. Dotychczasowy § 4 otrzymuje oznaczenie § 3. Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 4 i następujące brzmienie: "§ 4. Postanowienia uzupełniające określają przypadki, w których nie można pobrać żadnych opłat dodatkowych." Artykuł 27 Terminy dostawy § 2, 3 oraz § 4 lit. a) i b) otrzymują brzmienie: "§ 2. Jeżeli brak jest wskazówki o terminach dostawy, przewidzianej w § 1, z zastrzeżeniem postanowień następnych paragrafów, maksymalne terminy dostawy są następujące: a) dla przesyłek wagonowych: termin odprawy ... 12 godzin, termin przewozu za każde nawet rozpoczęte 400 km ... 24 godziny; b) dla przesyłek drobnych: termin odprawy ... 24 godziny, termin przewozu za każde nawet rozpoczęte 200 km ... 24 godziny. Wszystkie odległości odnoszą się do odległości taryfowych wyrażonych w kilometrach." § 3. Termin odprawy liczy się tylko 1 raz, niezależnie od ilości kolei biorących udział w przewozie. Termin przewozu oblicza się za łączną odległość między stacją nadania a stacją przeznaczenia. § 4. Kolej może ustalić terminy dodatkowe o określonym czasie obowiązywania, w następujących przypadkach: a) dla przesyłek nadawanych do przewozu lub wydawanych poza stacjami; b) dla przesyłek przewożonych: 1° liniami o różnej szerokości toru, 2° drogą morską lub śródlądowymi drogami wodnymi, 3° drogą lądową, jeżeli nie istnieje połączenie kolejowe, c) ..... d) ..... § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Bieg terminu dostawy rozpoczyna się o północy następującej po przyjęciu towaru do przewozu." § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Termin dostawy zawiesza się w niedziele i w ustawowe dni świąteczne. Termin zawiesza się również w soboty, jeżeli obowiązujące w danym Państwie przepisy przewidują w tych dniach zawieszenie biegu terminu dostawy kolejowej komunikacji wewnętrznej." W § 9 skreśla się ustęp 2. Artykuł 29 Wyrównanie pobranych należności przewozowych § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli taryfę zastosowano niewłaściwie albo jeżeli popełniono błąd w obliczeniu lub pobraniu należności przewozowych, niedobór powinien być pobrany, a nadpłata zwrócona. Niedobór zostaje pobrany, a nadpłata zwrócona tylko wtedy, gdy ich wysokość przekracza 8 jednostek obrachunkowych od jednego listu przewozowego. Zwrotu dokonuje się z urzędu." Tytuł III Zmiana umowy przewozu Artykuł 30 Zmiana dokonana przez nadawcę § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej przez kolej. Oświadczenie to powinno być zamieszczone i podpisane przez nadawcę we wtórniku listu przewozowego, który należy przedstawić kolei. Podpis może mieć formę nadruku lub być zastąpiony przez stempel nadawcy. Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne." Artykuł 31 Zmiana dokonana przez odbiorcę § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej przez kolej. Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne." W § 3 lit. d) otrzymuje brzmienie: "d) wyznaczona przez niego zgodnie z § 1 lit. c) osoba odebrała list przewozowy, przyjęła towar lub skorzystała z przysługujących jej praw zgodnie z artykułem 28 § 4." Artykuł 33 Przeszkoda w przewozie § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli nadawca zmienia odbiorcę lub stację przeznaczenia albo udziela wskazówek stacji, na której znajduje się towar, powinien zamieścić swoje wskazówki we wtórniku listu przewozowego i wtórnik ten przedłożyć kolei." Artykuł 34 Przeszkoda w wydaniu § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W przypadku przeszkody w wydaniu towaru kolej powinna niezwłocznie zawiadomić o tym nadawcę i zażądać od niego wskazówek." § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli przeszkoda w wydaniu ustała przed nadejściem wskazówek od nadawcy do stacji przeznaczenia, towar zostaje wydany odbiorcy. Nadawcę należy o tym niezwłocznie zawiadomić." Skreśla się § 5. Dotychczasowe § 6, 7 i 8 otrzymują oznaczenie § 5, 6, i 7. Tytuł IV Odpowiedzialność Artykuł 38 Domniemanie w razie ponownego nadania W § 2 dodaje się ustęp 2 w brzmieniu: "Domniemanie takie stosuje się także wówczas, gdy umowa przewozu, poprzedzająca ponowne nadanie, została zawarta na podstawie podobnej konwencji międzynarodowej o bezpośrednim międzynarodowym przewozie kolejami i gdy zawiera ona takie samo domniemanie prawne dotyczące przesyłek nadanych do przewozu zgodnie z Przepisami ujednoliconymi." Artykuł 41 Odpowiedzialność w razie ubytku wagi przy przewozie W § 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie: "a) dwa procent wagi dla towarów płynnych lub nadanych do przewozu w stanie wilgotnym; b) jeden procent wagi dla towarów suchych." § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W przypadku całkowitego zaginięcia towaru lub w przypadku zaginięcia sztuki przesyłki, przy obliczaniu odszkodowania nie stosuje się żadnego potrącenia ubytku wagi." Artykuł 45 Ograniczenie odszkodowania w określonych taryfach Ustęp 1 otrzymuje brzmienie: Jeżeli kolej ustala szczególne warunki przewozu w taryfach specjalnych lub wyjątkowych, które przewidują zniżki w porównaniu z przewoźnym obliczonym według ogólnych taryf, może ona ograniczyć odszkodowanie należne osobie uprawnionej w przypadku przekroczenia terminu dostawy, w takim zakresie, w jakim ograniczenie to jest przewidziane w taryfie. Artykuł 47 Oprocentowanie odszkodowania*) § 2 (dawny), który stał się § 3 zgodnie z brzmieniem Protokołu decyzji Komisji Rewizyjnej z dnia 21 grudnia 1989 r., otrzymuje następujące brzmienie: "§ 3. Odsetki należą się tylko wówczas, gdy odszkodowanie przewyższa 8 jednostek obrachunkowych w odniesieniu do jednego listu przewozowego." Tytuł VI Wzajemne stosunki między kolejami Artykuł 59 Rozrachunki między kolejami § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Kolej nadania odpowiada za przewoźne i inne należności, których nie pobrała, mimo że nadawca wziął je na swój rachunek, zgodnie z artykułem 15. § 3. Jeżeli kolej przeznaczenia wyda towar bez pobrania należności przewozowych i innych wierzytelności, wynikających z umowy przewozu, ponosi ona odpowiedzialność za te kwoty." Tytuł VII Postanowienia wyjątkowe Artykuł 65 Odchylenia przejściowe § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Jeżeli sytuacja gospodarcza i finansowa jednego Państwa może spowodować poważne trudności w zastosowaniu postanowień tytułu VI, dwa lub więcej z pozostałych Państw może w drodze porozumień uchylić postanowienia artykułów 15, 17 i 30 ustalając, że w komunikacji z Państwem będącym w trudnościach: a) przesyłki nadawane z każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo opłacone przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej; b) przesyłki przeznaczone do każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo opłacone przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej; c) przesyłki przeznaczone do Państwa będącego w trudnościach lub wysyłane z tego Państwa nie powinny być obciążone żadnym zaliczeniem ani zaliczką, z wyjątkiem przypadku, gdy kwoty te są dopuszczone do pewnej wysokości; d) nadawca nie może zmienić umowy przewozu, jeżeli chodzi o kraj przeznaczenia, płacenie należności przewozowych i zaliczenia. § 2. Na warunkach określonych w § 1 i na podstawie upoważnienia swoich rządów, koleje utrzymujące stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach mogą uzgodnić dokonanie odchyleń od artykułów 15, 17, 30 i 31 w ich wzajemnej komunikacji z koleją Państwa będącego w trudnościach. Decyzje o odchyleniu podejmuje się większością dwóch trzecich głosów kolei utrzymujących stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach." W artykule 65 dodaje się § 5 w następującym brzmieniu: "§ 5. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu, każde Państwo może podjąć działania jednostronne, zgodnie z artykułem 3 § 4 lit. b)." Aneks IV (Artykuł 8 § 3) Regulamin Międzynarodowego przewozu kolejami przesyłek ekspresowych (RIEx) § 4 otrzymuje brzmienie:*) "§ 4. Przesyłki ekspresowe powinny być przewożone szybkimi środkami przewozowymi w terminach przewidzianych w taryfach międzynarodowych. Terminy dostawy powinny być w każdym razie krótsze od terminów stosowanych na mocy artykułu 27 Przepisów ujednoliconych." ___________ *) Data wejścia w życie 1 czerwca 1991 r. PROTOCOLE 1990 du 20 décembre 1990 portant modification de la Convention relative aux Transports internationaux ferroviaires (COTIF) du 9 mai 1980 En application des articles 6 et 19, § 2 de la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF), signée à Berne, le 9 mai 1980, la deuxième Assemblée générale de ľOgranisation intergouvernementale pour les transports internationaux ferroviaires (OTIF) s'est tenue à Berne du 17 au 20 décembre 1990. Considérant la nécessité d'amender les dispositions de la COTIF pour les adapter aux besoins nouveaux de la communauté internationale et des transports internationaux ferroviaires, les Parties contractantes sont convenues de ce qui suit: MODIFICATIONS DÉCIDÉES PAR ĽASSEMBLÉE GÉNÉRALE Article I Modifications relatives à la Convention proprement dite 1. Article 2 COTIF Compléter le texte du § 2 par un nouvel alinéa 2 de la teneur suivante: «Sont assimilés aux transports effectués sur une ligne, au sens de ľalinéa précédent, les autres transports internes, effectués sous la respomsabilité du chemin de fer, en complément du transport ferroviaire.» 2. Article 3 COTIF Modifier le texte du § 2 comme suit: «§ 2. Les lignes visées à ľarticle 2, § 1, et § 2, alinéa premier, sur lesquelles ...». Préciser ľalinéa premier du § 3 de la manière suivante: «§ 3. Les entreprises dont relèvent les lignes visées à ľarticle 2, § 2, alinéa premier, inscrites sur ...». 3. Article 4 COTIF Compléter le texte comme suit: «Dans les textes ci-aprés, ľexpression ‹Convention› couvre la Convention proprement dite, le Protocole visé à ľarticle premier, § 2, alinéa 2, le Mandat additionnel pour la vérification des comptes et les Appendices A et B, y compris leurs Annexes, visés à ľarticle 3, §§ 1 et 4.» 4. Article 7 COTIF Modifier le texte du § 1, alinéa premier comme suit: «§ 1. Le Comité administratif se compose des représentants de douze Etats membres.» Supprimer dans la première phrase de ľalinéa 2 du § 1, les mots: «... et assume la présidence du Comité» Compléter le texte du § 2, lettre a) comme suit: «a) établit son règlement intérieur et désigne à la majorité des deux tiers ľEtat membre qui en assume la présidence pour chaque période quinquennale;» Compléter le texte du § 2, lettre d) par un nouvel alinéa 2 de la teneur suivante: «le directeur général et le vice-directeur général sont nommés pour une période de cinq ans, renouvelable;» 5. Article 11 COTIF Remplacer le texte du § 7 par ce qui suit: «§ 7. La vérification des comptes est effectuée par le Gouvernement suisse, selon les règles fixées dans le Mandat additionnel annexé à la Convention proprement dite et, sous réserve de toutes directives spéciales du Comité administratif, en conformité avec les dispositions du Règlement financier et comptable de ľOgranisation.» 6. Article 19 COTIF Compléter le texte du § 3 par une nouvelle lettre a) de la teneur suivante: «a) Mandat additionnel pour la vérification des comptes;» Les lettres a) et b) deviennent respectivement les lettre b) et c). Après le Protocole sur les privilèges et immunités de ľOTIF, est insérée ľAnnexe suivante: «MANDAT ADDITIONNEL POUR LA VÉRIFICATION DES COMPTES 1. Le Vérificateur vérifie les comptes de ľOgranisation, y compris tous les fonds fiduciaires et comptes spéciaux, comme il le juge nécessaire pour s'assurer: a) que les états financiers sont conformes aux livres et écritures de ľOgranisation; b) que les opérations financières dont les états redent compte ont été menées en conformité avec les règles et les règlements, les dispositions budgétaires et les autres directives de ľOgranisation; c) que les valeurs et le numéraire numéraire déposés en banque ou en caisse ont été soit vérifiés grâce á des certificats directement reçus des dépositaires de ľOgranisation, soit effectivement comptés; d) que les contrôles intérieus, y compris la vérification intérieure des comptes, sont adéquats; e) que tous les éléments de ľactif et du passif ainsi que tous les excédents et déficits ont été comptabilisés selon des procédures qu'il juge satisfaisantes. 2. Le Vérificateur est seul compétent pour accepter en tout ou en partie les attestations et justifications fournies par le directeur général. S'il le juge opportun, il peut procéder à ľexamen et à la vérification détaillée de toute pièce comptable relative soit aux opérations financières, soit aux fournitures et au matériel. 3. La Vérificateur a librement accès, à tout moment, à tous les livres, écritures, documents comptables et autres informations dont il estime avoir besoin. 4. Le Vérificateur n'est pas compétent pour rejeter telle ou telle rubrique des comptes, mais il attire immédiatement ľattention du directeur général sur toute opération dont la régularité ou ľopportunité lui paraît discutable, pour que ce dernier prenne les mesures voulues. 5. Le Vérificateur présente et signe une attestation sue les états financiers dans les termes suivants: «J'ai examiné les états financiers de ľOgranisation pour ľexercice financier qui s'est terminé le 31 décembre ... Mon examen a comporté une analyse générale des méthodes comptables et le contrôle des pièces comptables et ďautres justificatifs qui m'a paru nécessaire dans la circonstance.» Cette attestation indique, selon le cas, que a) les états financiers reflètent de façon satisfaisante la situation financiére à la date ďexpiration de la période considérée ainsi que les résultats des opérations menées durant la période qui s'est achevée à cette date; b) les états financiers ont été établis conformément aux principes comptables mentionnés; c) les principes financiers ont été appliqués selon des modalités qui concordaient avec celles adoptées pedant ľexercice financier précédent; d) les opérations financiéres ont été menées en conformité avec les règles et les règlements, les dispositions budgétaires et les autres directives de ľOgranisation. 6. Dans son rapport sur les opérations financières, le Vérificateur mentionne: a) la nature et ľétendue de la vérification à laquelle il a procédé; b) les éléments qui ont un lien avec le caractère complet ou ľexactitude des compte s, y compris le cas échéant: 1° les informations nécessaires à ľinterprétation et à ľappréciation correctes des comptes; 2° toute somme qui aurait dû être perçue mais qui n'a pas été passée compte; 3° toute somme qui a fait ľobjet ďun engagement de dépense régulier ou conditionnel et qui n'a pas été comptabilisée ou dont il n'a pas été tenu compte dans les états financiers; 4° les dépenses à ľappui desquelles il n'est pas produit de pièces justificatives suffisantes; 5° le point de savoir s'il est tenu des livres de comptes en bonne et due forme. Il y a lieu de relever les cas où la présentation matérielle des états financiers s'écarte des principes comptables généralement reconnus et constamment appliqués; c) les autres questions sur lesquelles il y a lieu ďappeler ľattention du Comité administratif, par exemple: 1° les cas de fraude ou de présomption de fraude; 2° le gaspillage ou ľutilisation irréguliére de fonds ou ďautres avoirs de ľOgranisation (quand bien même les comptes relatifs à ľopération effectuée seraient en règle); 3° les dépenses risquant ďentraîner ultérieurement des frais considérables pour ľOgranisation; 4° tout vice, général ou particulier, du système de contrôle des recettes et des dépenses ou des fornitures et du matériel; 5° les dépenses non conformes aux intentions du Comité administratif, compte tenu des virements dûment autorisés à ľintérieur du budget; 6° les dépassements de crédits, compte tenu des modifications résultant de virements dument autorisés á ľintérieur du budget; 7° les dépenses non conformes aux autorisations qui les régissent; d) ľexactitude ou ľinexactitude des comptes ralatifs aux fournitures et au matériel, établie ďaprès ľinventaire et ľexamen des livres. En outre, le rapport peut faire état ďopérations qui ont été comptabilisées au cours ďun exercice antérieur et au sujet desquelles de nouvelles informations ont été obtenues ou opérations qui doivent être faites au cours ďun exercice ultérieur et au sujet desquelles il semble souhaitable ďinformer le Comité administratif par avance. 7. Le Vérificateur ne doit en aucun cas faire figurer de critiques dans son rapport sans donner préalablement au directeur général une possibilité adéquate de s'expliquer. 8. Le Vérificateur communique au Comité administratif et au directeur général les constatations faites en raison de la vérification. Il peut, en outre, présenter tout commentaire qu'il juge approprié au sujet du rapport financier du directeur général. 9. Dans la mesure où le Vérificateur a procédé à une vérification sommaire ou n'a pu obtenir de justifications suffisantes, il doit le mentionner dans son attestation et son rapport, en précisant les raisons de ses observations ainsi que les conséquences qui en résultent pour la situation financière et les operations financières comptabilisées.» Article II Modifications ralatives aux Règles uniformes CIV 1. Article premier CIV Modifier le texte du § 1 comme suit: «§ 1. Sous réserve des exceptions prévues aux articles 2, 3 et 33, les Règles uniformes s'appliquent à tous les transports de voyagueres et de bagages y compris de véhicules automobiles, effectués avec des titres de transport internationaux établis pour un parcours empruntant les territoires ďau moins deux Etats et comprenant exclusivement des lignes inscrites sur la liste prévue aux articles 3 et 10 de la Convention, ainsi que le cas échéant, aux transports assimilés conformément à ľarticle 2, § 2, alinéa 2 de la Convention. Les Règles uniformes s'appliquent également, en ce qui concerne la responsabilité du chemin de fer en cas de mort et de blessures de voyageurs, aux personnes qui accompagnent un envoi dont le transport est effectué conformément aux Règles uniformes concernant le contract de transport international ferroviaire des marchandises (CIM).» 2. Article 14 CIV Compléter le texte du § 1 par la phrase suivante: «§ 1. ... Pour le transport des véhicules automobiles, le chemin de fer peut prévoir que les voyageurs demeurent dans le véhicule automobile durant le transport.» 3. Article 17 CIV Modifier le texte actuel du § 2 et le compléter par un nouvel alinéa 2 comme suit: «§ 2. Les tarifs internationaux peuvent admettre sous certaines conditions, comme bagages, des animaux et des objets non visés au § 1, ainsi que des véhicules automobiles remis au transport avec ou sans remorque. Les conditions de transport des véhicules automobiles précisent en particulier les conditions ďadmission au transport, ďenregistrement, de chargement et de transport, la forme et le contenu du document de transport qui doit porter le sigle CIV, les conditions de déchargement et de livraison, ainsi que les obligations du conducteur en ce qui concerne son véhicule, le chargement et le déchargement.» 4. Article 41 CIV Modifier le titre: «Véhicules automobiles» Modifier le texte du § 1 comme suit: «§ 1. En cas de retard dans le chergement pour une cause imputable au chemin de fer ou de retard à la livraison ďun véhicule automobile le chemin de fer doit payer, lorsque ľayant droit prouve qu'un dommage en est résulté, une indemnité dont le montant ne peut excéder le prix de transport du véhicule.» Modifier le texte du § 3 comme suit: «§ 3. En cas de perte totale ou partielle du véhicule, ľindemnité à payer à ľayant droit pour le dommage prouvé est calculée ďaprès la valeur usuelle du véhicule et ne peut excéder 8000 unités de compte.» Modifier le texte du § 4 comme suit: «§ 4. En ce qui concerne les objets placés dans le véhicule, le chemin de fer n'est responsable que du dommage causé par sa faute. Ľindemnité totale à payer ne peut excéder 1000 unités de comptes. Le chemin de fer ne répond des objets placés à ľextérieur du véhicule gu'en cas de dol.» Reprendre sous le § 5, la seconde phrase du § 3 actuel: «§ 5. Une remorque avec ou sans chargement est considérée comme un véhicule.» Reprendre sous un § 6 nouveau, le texte du § 5 actuel, en le modifiant légèrement: «§ 6. Les autres dispositions concernant la responsabilité pour les bagages sont applicables au transport des véhicules automobiles.» 5. Article 42 CIV Modifier le titre comme suit: «Déchéance du droit ďinvoquer les limites de responsabilité» Modifier le texte de ľalinéa premier comme suit: «Les dispositions des articles 30, 31 et 38 à 41 des Règles uniformes ou celles prévues par le droit national, qui limitent les indemnités à un montant déterminé ne s'appliquent pas, sil est prouvé que le dommage résulte ďun acte ou ďune omission que le chemin de fer a commis, soit avec ľintention de provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel dommage en résultera probablement.» Supprimer le texte de ľalinéa 2. 6. Article 43 CIV Compléter le titre comme suit: «Conversion et intérêts de ľindemnité» Ajouter un nouveau § premier de la teneur suivante: «§ 1. Lorsque le calcul de ľindemnité implique la conversion des sommes exprimées en unités monétaires étrangères, celle-ci est faite ďaprès le cours aux jour et lieu du paiement de ľindemnité.» Les §§ 1, 2, 3 et 4 deviennent respectivement les §§ 2, 3, 4 et 5. 7. Article 53 CIV Modifier le texte de ľalinéa premier du § 1 comme suit: «§ 1. Toute action de ľayant droit fondée sur la responsabilité du chemin de fer en cas de mort ou de blessures de voyageurs est éteinte s'il ne signale pas ľaccident survenu au voyageur, dans les six mois à compter de la conaissance du dommage, à ľun des chemins de fer auxquels une réclamation peut être présentée selon ľarticle 49, § 1.» 8. Article 55 CIV Compléter le texte du § 2, alinéa 2 comme suit: «Toutefois, la prescription est de deux ans s'il s'agit ďune action fondée sur un dommage résultant ďun acte ou ďune omission commis, soit avec ľintention de provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel dommage en résultera probablement.» Supprimer les lettres a) et b). Article III Modifications relatives aux Règles uniformes CIM 1. Article premier CIM Compléter la fin du texte du § 1 comme suit: «§ 1. Sour réserve ... de la Convention, ainsi que, le cas échéant, aux transports assimilés conformément à ľarticle 2, § 2, alinéa 2 de la Convention.» 2. Article 18 CIM Simplifier le texte de la manière suivante: «Ľexpéditeur est responsable de ľexactitude des inscriptions portées par ses soins sur la lettre de voiture. Il supporte toutes les conséquences résultant du fait que ces inscriptions seraient irrégulières, inexactes, incomplètes ou portées ailleures qu'à la place réservée à chacune ďelles,» Supprimer la dernière phrase. 3. Article 40 CIM Au § 2, supprimer les termes suivants: «, sous réserve de la limitation prévue à ľarticle 45» Supprimer le § 4. 4. Article 43 CIM Modifier le texte du § 1 comme suit: «§ 1. Si un dommage, y compris une avarie, résulte du dépassement du délai de livraison, le chemin de fer doit payer une indemnité qui ne peut excéder le quadruple du prix de transport.» 5. Article 44 CIM Modifier le titre comme suit: «Déchéance du droit ďinvoquer les limites de responsabilité» Modifier le texte de ľalinéa premier comme suit: «Les limites de responsabilité préveus aux articles 25, 26, 30, 32, 33, 40, 42, 43, 45 et 46 ne s'appliquent pas, s'il est prouvé que le dommage résulte ďun acte ou ďune omission que le chemin de fer a commis, soit avec ľintention de provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel dommage en résultera probablement.» Supprimer le texte de ľalinéa 2. 6. Article 47 CIM Modifier le titre comme suit: «Conversion et intérêts de ľindemnité» Compléter ľarticle 47 par un nouveau § premier libellé comme suit: «§ 1. Lorsque le calcul de ľindemnité implique la conversion des sommes exprimées en unités monétaires étrangères, celle-ci est faite ďaprès le cours aux jour et lieu du paiement de ľindemnité.» Les §§ 1, 2 et 3 deviennent les §§ 2, 3 et 4. 7. Article 58 CIM Compléter le texte du § 1, lettre c) comme suit: «c) fondée sur un dommage résultant ďun acte ou ďune omission commis, soit avec ľintention de provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel dommage en résultera probablement;» Supprimer le texte du § 1, lettre d). La lettre e) devient la lettre d). DISPOSITIONS FINALES Article IV Signature, ratification, acceptation, approbation § 1. Le présent Protocole demeure ouvert à Berne, auprès du Gouvernement suisse, Gouvernement dépositaire, juqu'au 30 juin 1991, à la signature des Etats qui ont été invités à la deuxième Assemblée générale de ľOrganisation intergouvernementale pour les transports internationaux ferroviaires (OTIF). § 2. Conformément aux dispositions de ľarticle 20, § 1 de la COTIF, le présent Protocole est soumis à ratification, acceptation ou approbation; les instruments de ratification, ďacceptation ou ďapprobation sont déposés le plus tôt possible auprès du Gouvernement dépositaire. Article V Entrée en vigueur Les décisions contenues dans le présent Protocole entrent en vigueur le premier jour du douzième mois suivant celui au cours duquel le Gouvernement dépositaire aura notifié aux Etats membres le dépôt de ľinstrument par lequel sont remplies les conditions de ľarticle 20, § 2 de la COTIF. Article VI Adhésion Les Etats qui, invités à la deuxième Assemblée générale de ľOTIF, n'ont pas signé le présent Protocole dans le délai prévu à ľarticle IV, § 1, peuvent y adhérer en déposant un instrument ďadhésion auprès du Gouvernement déposiraire. Article VII Rapport entre la COTIF et le Protocole Seuls les Etats parties à la COTIF peuvent devenir Parties au présent Protocole. Article VIII Textes du Protocole Le présent Protocole est conclu et signé en langue française. Au texte français sont jointes des traductions officielles en langues allemande, anglaise, arabe, italienne et néerlandaise. Seul le texte français fait foi. En foi de quoi, les plénipotentiaires soussignés dûment autorisés par leurs Gouvernements respectifs ont signeé le présent Protocole. Fait à Berne, le vingt décembre mil neuf cent quatre-vingt dix, en un seul exemplaire original en langue française, qui reste déposé dans les Archives de la Confédération suisse. Une copie certifiée conforme en sera remise à chacun des Etats parties. 1 ER ET 2E SUPPLÉMENTS DE LA CONVENTION RELATIVE AUX TRANSPORTS INTERNATIONAUX FERROVIAIRES DU 9 MAI 1980 COTIF/CIV-CIM comprenant les modifications décidées par la Commission de révision lors de sa première session (14-21 décembre 1989) et de sa deuxième session (28-31 mai 1990). NOTE. - Les modifications décidées par la Commission de révision lors de sa première session entrent en vigueur le 1er janvier 1991 et les modifications décidées par la Commission de révision lors de sa deuxième session et signalées par un astérisque *) entrent en vigueur le 1er juin 1991. Appendice A à la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) du 9 mai 1980 RÈGLES UNIFORMES CONCERNANT LE CONTRAT DE TRANSPORT INTERNATIONAL FERROVIAIRE DES VOYAGEURS ET DES BAGAGES (CIV). Titre II Contrat de transport Chapitre II Transport de bagages Article 17 Objets admis Le § 3 est supprimé Article 19 Enregistrement et transport des bagages Cet article a la teneur suivante: «§ 1. Sauf exception prévue par les tarifs internationaux, ľenregistrement des bagages n'a lieu que sur la présentation de billets valables au moins jusqu'à la destination des bagages. Lorsque les tarifs prévoient que des bagages peuvent être admis au transport sans présentation de billets, les dispositions des Règles uniformes fixant les droits et obligations du voyageur relatifs à ses bagages s'appliquent par analogie à ľexpéditeur de bagages. § 2. Le chemin de fer se réserve la possibilité ďacheminer les bagages par un itinéraire différent de celui emprunté par le voyageur. A la gare de départ, de même que dans les gares de corespondance où le bagage doit être transbordé, ľacheminement a lieu par le premier train approprié assurant le transport régulier des bagages. Ľacheminement des bagages ne peut avoir lieu dans les conditions indiquées ci-dessus qui si les formalités exigées au départ ou en cours de route par les douanes ou ďautres autorités administratives ne s'y opposent pas. § 3. Sauf exception prévue par les tarifs internationaux, le prix du transport des bagages doit être payé lors de ľenregistrement. § 4. Les tarifs ou les horaires peuvent exclure ou limiter le transport de bagages dans certains trains ou certaines catégories de trains ou à destination et en provenance de certaines gares. § 5. Les formalités ďenregistrement des bagages non régies par le présent article sont déterminées par les prescriptions en vigueur à la gare chargée de ľenregistrement.» Article 20 Bulletin de bagages Le texte du § 4, sous lettre c), est modifié comme suit: «c) le jour st ľheure de la remise;» Chapitre III Dispositions communes au transport de voyageurs et de bagages Article 25 Remboursement, restitution et paiement supplémentaire Le texte du § 4 est modifié comme suit: «§ 4. En cas ďapplication irrégulière ďun tarif ou ďerreur dans le calcul ou la perception du prix de transport et ďautres frais, le trop-perçu n'est restitué par le chemin de fer ou le moins-perçu versé à celui-ci que si la différence excède 2 unités de compte par billet ou par bulletin de bagages.» Titre III Résponsabilité Chapitre II Résponsabilité du chemin de fer pour les bagages Article 38 Indemnité en cas de perte Le texte du § 1, lettre a) est modifié comme suit: «a) si le montant du dommage est prouvé, une indemnité égale à ce montant sans qu'elle puisse toutefois excéder 40 unités de compte par kilogramme manquant de masse brute ou 600 unités de compte par colis,» Article 41 Véhicules automobiles accompagnés Le texte du § 3 et de ľalinéa premier du § 4 est modifié comme suit: § 3 . .. «ne peut excéder 8000 unités de compte ...» § 4 «. .. ľindemnité totale à payer ne peut excéder 1000 unités de compte ...» Chapitre III Dispositions communes ralatives à la responsabilité Article 43 Intérêts de ľindemnité Le texte du § 3 est modifié comme suit: «§ 3. En ce qui concerne les bagages, les intérêts ne sont dus que si ľindemnité excède 8 unités de compte par bulletin de bagages.» Appendice B à la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires (COTIF) du 9 mai 1980 RÈGLES UNIFORMES CONCERNANT LE CONTRAT DE TRANSPORT INTERNATIONAL FERROVIAIRE DES MARCHANDISES (CIM). Titre premier Généralités Article 3 Obligations de transporter Le texte du § 4 est modifié comme suit: «§ 4. Lorsque ľautorité compétente a décidé que: a) le service sera supprimé ou suspendu en totalité ou en partie, b) certains envois seront exclus ou admis seulement sous condition, c) certaines marchandises seront acceptées, en priorité, au transport, ces mesures doivent être portées sans délai à la connanissance du public et des chemins de fer; ceux-ci en informent les chemins de fer des autres Etats en vue de leur publocation.» Titre II Conclusion et exécution du contrat de transport Article 11 Conclusion du contrat de transport Le texte du §§ 1 et 2 est modifié comme suit: § 1. ne concerne que le texte allemand. § 2. Le traitement conforme au § 1 doit avoir lieu immédiatement après la remise au transport de la totalité de la marchandise faisant ľobjet de la lettre de voiture et, dans la mesure où les presciptions en vigueur à la gare expéditrice le prévoient, le paiement des frais que ľexpéditeur prend à sa charge ou le dépôt ďune garantie conformément à ľarticle 15, § 7.» Article 12 Lettre de voiture Le § 2 a la teneur suivante: «§ 2. Les chemins de fer fixent le modèle uniforme de la lettre de voiture, qui doit comporter un duplicata pour ľexpéditeur. Pour certains trafics, notamment entre pays limitrophes, les chemins de fer peuvent prescrire, dans les tarifs, ľemploi ďune lettre de voiture de modèle simplifié. Pour certains trafics avec des pays qui n'ont pas adhéré à la présente Convention, les tarifs peuvent prévoir le recours á une procédure spéciale.» Article 14 Itinéraire et tarifs applicables Le § 8 est supprimé. Article 19 Etat, emballage et marquage de la marchandise Le § 5 a la teneur suivante: «§ 5. Les dispositions complémentaires ou les tarifs règlent le marquage des colis par ľexpéditeur.» Le § 6 est supprimé. Article 24 Surtaxes Le § 1 a la teneur suivante: «§ 1. Sans préjudice du paiement de la différence du prix de transport et ďune indemnité pour dommage éventuel, le chemin de fer peut percevoir: a) une surtaxe égale à 1 unité de compte par kg de masse brutte du colis entier: 1° en cas de désignation irrégulière, inexacte ou incomplète des matiéres et objets exclus du transport en vertu du RID; 2° en cas de désignation irrégulière, inexacte ou incompléte des matières et objets admis au transport sous condition en vertu du RID, ou ďinobservation de ses conditions; Les dispositions complémentaires peuvent prévoir ďautres modes de calcul de la surtaxe, notamment une surtaxe forfaitaire pour les wagons de particuliers vides. b) une surtaxe égale à 5 unités de compte pour 100 kg de masse excédant la limite de charge, lorsque le wagon a été chargé par ľexpéditeur.» Le § 2 est supprimé. Le § 3 devient § 2. Le § 4 devient § 3. Le § 5 qui devient le § 4 a la teneur suivante: «§ 4. Les dispositions complémentaires précisent les cas dans lesquels aucune surtaxe ne peut être perçue.» Article 27 Délais de livraison Les §§ 2, 3 et 4 ont la teneur suivante: «§ 2. A défaut d'indication des délais de livraison prévue au § 1, et sous réserve des paragraphes ci-après, les délais de livraison maxima sont les suivants: a) pour les wagons complets: délai d'expédition ... 12 heures, délai de transport, par fraction indivisible de 400 km ... 24 heures; b) pour les envois de détail: délai d'expédition ... 24 heures, délai de transport, par fraction indivisible de 200 km ... 24 heures; Toutes les distances se rapportent aux distances kilométriques d'application des tarifs.» § 3. Le délai d'expédition n'est compté qu'une fois, quel que soit le nombre de chemins de fer empruntés. Le délai de transport est calculé sur la distance totale entre la gare expéditrice et la gare destinataire. § 4. Le chemin de fer peut fixer des délais supplémentaires d'une durée déterminée dans les cas suivants: a) envois remis au transport ou livrables en dehors des gares; b) envois empruntant: 1° des lignes dont l'écartement des rails est différent, 2° la mer ou les voies navigables intérieures, 3° une route s'il n'existe pas de liaison ferroviaire; c) ..... d) ..... Le § 6 a la teneur suivante: «§ 6. Le délai de livraison commence ŕ courir ŕ minuit aprčs l'acceptation au transport de la marchandise.» Le § 8 a la teneur suivante: «§ 8. Le délai de livraison est suspendu les dimanches et jours fériés légaux. Il est suspendu les samedis lorsque, dans un Etat, les prescriptions en vigueur prévoient pour ceux-ci une suspension du délai de livraison en trafic ferroviaire intérieur.» Le deuxième alinéa du § 9 est supprimé. Article 29 Rectification des perceptions Le § 1 a la teneur suivante: «§ 1. En cas ďapplication irrégulière du trafic ou ďerreur dans le calcul ou la perception des frais, le moins-perçu doit être payé ou le trop-perçu restitué. Le moins-perçu n'est versé et le trop-perçu n'est restitué que s'ils excèdent 8 unités de compte par lettre de voiture. La restitution est effectuée ďoffice.» Titre III Modification du contrat de transport Article 30 Modification par ľexpéditeur Le texte du § 2 est modifié comme suit: «§ 2. Ces ordres doivent être donnés au moyen ďune déclaration, dans la forme prescrite par le chemin de fer. Cette déclaration doit être reproduite et signée par ľexpéditeur sur le duplicata de la lettre de voiture, qui doit être présenté au chemin de fer. La signature peut être imprimée ou remplacée par le timbre de ľexpéditeur. Tout ordre donné dans une forme autre que celle prescrite est nul.» Article 31 Modification par le destinataire Le texte du § 2 est modifié comme suit: «§ 2. Ces ordres doivent être donnés au moyen ďune déclaration, dans la forme prescrite par le chemin de fer. Tout ordre donné dans une forme autre que celle prescrite est nul.» Le texte du § 3, lettre d) est modifié comme suit: «d) désigné conformément au § 1 c) une personne et que celle-ci a retiré la lettre de voiture, accepté la marchandise ou fait valoir ses droits conformément à ľarticle 28, § 4.» Article 33 Empêchement au transport Le texte du § 4 est modifié comme suit: «§ 4. Si les instructins de ľexpéditeur modifient la désignation du destinataire ou de la gare destinataire ou sont données à la gare où se trouve la marchandise, ľexpéditeur doit les inscrire sue le duplicata de la lettre de voiture et présenter celui-ci au chemin der fer.» Article 34 Empêchement à la livraison Le texte du § 1 est modifié comme suit: «§ 1. En cas ďempêchement á la livraison de la marchandise, le chemin de fer doit en prévenir sans délai ľexpéditeur pour lui demander des instructions.» Le texte du § 2 est modifié comme suit: «§ 2. Lorsque ľempêchement à la livraison cesse avant ľarrivée des instructions de ľexpéditeur à la gare destinataire, la marchandise est livrée au destinataire. ľexpéditeur doit être avisé sans délai.» Le § 5 est supprimé. Les §§ 6, 7 et 8 deviennent les §§ 5, 6 et 7. Titre IV Responsabilité Article 38 Présomption en cas de réexpédition Le texte du § 2 complété par un alinéa 2 (nouveau) qui a la teneur suivante: «Cette présomption est en outre applicable lorsque le contrat de transport antérieur à la réexpédition était soumis à une convention internationale comparable sur le transport international ferroviaire direct, et que celle-ci contient une même présomption de droit en faveur des envois expédiés conformément aux Règles uniformes.» Article 41 Responsabilité en cas de déchet de route Le texte du § 1, lettre a) et b) est ainsi modifié: «a) deux pour cent de la masse pour les marchandises liquides ou remises au transport à ľetat humide; b) un pour cent de la masse pour les marchandises sèches.» Le texte du § 4 est modifié comme suit: «§ 4. En cas de perte totale de la marchandise ou en cas de perte de colis, il n'est fait aucune déduction résultant du déchet de route pour le calcul de ľindemnité.» Article 45 Limitation de ľindemnité par certains tarifs Ľalinéa premier a la teneur suivante: Lorsque le chemin de fer acorde des conditions particulières de transport par des tarifs spéciaux ou exceptionnels comportant une réduction sur le prix de transport calculé ďaprès les tarifs généraux, il peut limiter ľindemnité due à ľayant droit en cas de dépassement du délai de livraison, dans la mesure où une telle limitation est indiqué dans le tarif. Article 47 Intérêts de ľindemnité*) Le texte du § 2 (ancien), devenant § 3 selon la version du Protocole des décisions du 21 décembre 1989 de la Commission de révision, est modifié comme suit: «§ 3. Les intérêts ne sont dus que si ľindemnité excède 8 unités de compte par lettre de voiture.» Titre VI Rapports des chemins de fer entre eux Article 59 Règlement des comptes entre chemins de fer Les §§ 2 et 3 ont la teneur suivante: «§ 2. Le chemin der expéditeur est responsable du prix de transport et des autres frais qu'il n'a pas encaissés, alors que ľexpéditeur les avait pris à sa charge conformément à ľarticle 15. § 3. Si le chemin de fer destinataire livre la marchandise sans recouvrer les frais ou autres créances résultant du contrat de transport, il est responsable de ces montants.» Titre VII Dispositions exceptionnelles Article 65 Dérogations temporaires Les §§ 1 et 2 ont la teneur suivante: «§ 1. Si la situation économique et financière ďun Etat est de nature à provoquer de graves difficultés pour ľapplication du Titre VI, deux ou plusieurs autres Etats peuvent, par des accords, déroger aux articles 15, 17 et 30 en décidant, pour le trafic aves ľEtat en difficulté, que: a) les envois au départ de chacun ďeux doivent obligatoirement être affranchis par ľexpéditeur jusqu'aux frontières de ľEtat en difficulté, mais pas au-delà; b) les envois à destination de chacun ďeux doivent obligatoirement être affranchis par ľexpéditeur jusqu'aux frontières de ľEtat en difficulté, mais pas au-delà; c) les envois à destination ou au départ de ľEtat en difficulté ne doivent être grevés ďaucun remboursement ni débours, sauf à les admettre dans les limites de montants déterminés; d) ľexpéditeur ne peut modifier le contrat de transport en ce qui concerne le pays de destination, ľaffranchissement et le rembousement. § 2. Sous les conditions fixées au § 1 et avec ľautorisation de leurs Gouvernements, les chemins de fer qui sont en relation avec le chemin de fer de ľEtat en difficulté peuvent convenir ďune dérogation aux articles 15, 17, 30 et 31 dans leur trafic réciproque avec le chemin de fer ľEtat en difficulté. Une telle dérogation est décidée à la majorité des deux tiers des chemins de fer en relation avec le chemin de fer de ľEtat en difficulté.» Ľarticle 65 est complété par un nouveau § 5 qui a la teneur suivante: «§ 5. Nonobstant les dispositions du présent article, chaque Etat peut prendre des mesures unilatérales conformément à ľarticle 3, § 4, b).» Annexe IV (Article 8, § 3) Règlement concernant le transport international ferroviaire des colis express (RIEx) Le texte du § 4 est modifié comme suit:*) «§ 4. Les colis express doivent être transportés par des moyens rapides dans les délais prévus aux tarifs internationaux. Les délais de livraison doivent, en tout cas, être plus réduits que délais appliqués en vertu de ľarticle 27 des Règles uniformes.» ___________ *) Entrée en vigueur: 1er juin 1991. Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem i poprawkami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - protokół i poprawki zostały uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; - protokół i poprawki są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone; - protokół i poprawki będą niezmiennie zachowywane. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 20 września 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 20 września 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską protokołu 1990 i poprawek, przyjętych w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 37, poz. 226) 1. Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 5 października 1995 r. złożony został Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do protokołu 1990 i poprawek, przyjętych w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r., a mianowicie: 1) protokołu Zgromadzenia Ogólnego Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF) z dnia 20 grudnia 1990 r. oraz 2) poprawek Komisji Rewizyjnej powyższej Organizacji, obradującej w dniach 14-21 grudnia 1989 r. i 28-31 maja 1990 r. 2. W sprawie wejścia w życie powyższych zmian podaje się do wiadomości, co następuje: 1) zgodnie z artykułem 20 § 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), w połączeniu z artykułem V wspomnianego protokołu z 1990 r. oraz w myśl decyzji trzeciego Zgromadzenia Ogólnego Organizacji OTIF z listopada 1995 r., ww. protokół wchodzi w życie dnia 1 listopada 1996 r. dla Polski i pozostałych Państw-Stron konwencji, 2) poprawki przyjęte przez Komisję Rewizyjną Organizacji OTIF na jej posiedzeniach w grudniu 1989 r. i maju 1990 r. weszły w życie odpowiednio dnia 1 stycznia 1991 r. i dnia 1 czerwca 1991 r. dla Polski i pozostałych Państw Stron konwencji. 3. Ponadto podaje się do wiadomości, że niżej wymienione państwa złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do ww. protokołu w podanych niżej datach: Albania 23 października 1991 r. Algieria 26 marca 1993 r. Austria 7 lutego 1992 r. Bułgaria 17 maja 1993 r. Dania 10 grudnia 1991 r. Finlandia 2 września 1991 r. Francja 8 października 1991 r. Hiszpania 23 września 1992 r. Holandia dla Królestwa w Europie 3 czerwca 1992 r. Grecja 10 lipca 1996 r. Iran 13 października 1994 r. Liechtenstein 10 sierpnia 1995 r. Luksemburg 2 czerwca 1994 r. Norwegia 1 lipca 1992 r. Republika Federalna Niemiec 30 kwietnia 1993 r. Rumunia 21 kwietnia 1992 r. Szwajcaria 29 sierpnia 1995 r. Szwecja 11 kwietnia 1994 r. Turcja 28 czerwca 1994 r. Włochy 7 sierpnia 1995 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 6 października 1994 r. 4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia , zatwierdzenia lub przystąpienia do wyżej wymienionego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód, sporządzona w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 234) W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej RADA PAŃSTWA POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 17 grudnia 1986 r. została sporządzona w Brukseli Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód w następującym brzmieniu: UMOWA między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Jego Królewska Mość Król Belgów, dążąc do rozwoju stosunków przyjaźni i współpracy między obydwoma Państwami zgodnie z Aktem końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, pragnąc umocnić współpracę prawną między obydwoma Państwami, zmierzając do zapewnienia w stosunkach między obydwoma Państwami uznawania orzeczeń w sprawach o rozwód, postanowili zawrzeć niniejszą umowę i w tym celu wyznaczyli jako swoich pełnomocników: Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: Pana Mariana Orzechowskiego, Ministra Spraw Zagranicznych, Jego Królewska Mość Król Belgów: Pana Leo Tindemansa, Ministra Spraw Zagranicznych, którzy, po wymianie swoich pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia: Artykuł 1 Rozwód uzyskany na terytorium jednej z Umawiających się Stron w wyniku prawomocnego orzeczenia sądowego będzie, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 2, 3 i 4, uznany z mocy prawa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z tą samą mocą, jaką ma w Państwie, w którym został uzyskany, jeżeli spełnione są następujące warunki: 1) orzeczenie nie jest sprzeczne z prawomocnym orzeczeniem wydanym na terytorium Umawiającej się Strony, na którym ma być uznane, 2) orzeczenie nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym Umawiającej się Strony, na której terytorium ma być uznane. Uznanie przewidziane w niniejszej umowie ma zastosowanie wyłącznie do orzeczeń odnoszących się do rozwiązania związku małżeńskiego. Artykuł 2 Orzeczenie zaoczne będzie uznane, jeżeli strona nieobecna została prawidłowo powiadomiona o wszczęciu postępowania i rozporządzała dostatecznym okresem czasu dla przygotowania swej obrony. Artykuł 3 Rozwód uzyskany na terytorium jednej z Umawiających się Stron może być uznany na terytorium drugiej Strony, jeżeli przed sądami tej Umawiającej się Strony toczy się między tymi samymi stronami postępowanie w sprawie o rozwód, które zostało wszczęte wcześniej. Artykuł 4 Uznania orzeczenia, w którym zastosowane zostało prawo inne niż określone przez międzynarodowe prawo prywatne Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie to ma być uznane, można odmówić z tej przyczyny, jeśli zachodzą łącznie dwa warunki: - -oboje małżonkowie byli obywatelami tego Państwa w chwili wszczęcia postępowania w sprawie o rozwód, - - orzeczenie doprowadziło do skutku sprzecznego z tym, do jakiego by doprowadziło zastosowanie prawa określonego przez międzynarodowe prawo prywatne Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane. Artykuł 5 Orzeczenia wydane przez organy jednej z Umawiających się Stron, które mają być uznane na terytorium drugiej Strony, podlegają badaniu jedynie w zakresie warunków przewidzianych w niniejszej umowie. Artykuł 6 Strona, która występuje o uznanie, powinna przedstawić: 1) uwierzytelniony odpis orzeczenia oraz zaświadczenie, że jest ono prawomocne, 2) w przypadku wyroku zaocznego - dokument stwierdzający, że zawiadomienie o wszczęciu postępowania zostało należycie doręczone stronie nieobecnej, 3) ponadto do orzeczenia belgijskiego należy dołączyć wyciąg z rejestru stanu cywilnego stwierdzający dokonanie transkrypcji rozwodu. Do dokumentów tych należy dołączyć tłumaczenie na język lub jeden z języków urzędowych państwa, w którym wnosi się o uznanie. Artykuł 7 Umowa niniejsza ma zastosowanie bez względu na datę uzyskania rozwodu. Artykuł 8 Postanowienia niniejszej umowy stosuje się również do orzeczeń dotyczących unieważnienia małżeństwa. Artykuł 9 Umowa niniejsza nie stanowi przeszkody dla stosowania postanowień umów międzynarodowych lub prawa wewnętrznego bardziej korzystnych dla uznania orzeczeń sądowych. Artykuł 10 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie. 2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia. Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i opatrzyli ją pieczęciami. Z upoważnienia Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: M. Orzechowski Z upoważnienia Jego Królewskiej Mości Króla Belgów: Leo Tindemans Po zaznajomieniu się z powyższą umową Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Dano w Warszawie dnia 24 października 1987 r. Przewodniczący Rady Państwa: W. Jaruzelski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: M. Orzechowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód, sporządzonej w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. (Dz. U. Nr 39, poz. 235) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 10 ustęp 1 Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód, sporządzonej w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r., nastąpiła w Warszawie dnia 18 grudnia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa weszła w życie dnia 18 stycznia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzona w Belgradzie w dniu 3 września 1996 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 236) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 3 września 1996 r. została sporządzona w Belgradzie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji Preambuła Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Federalny Rząd Federacyjnej Republiki Jugosławii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", dążąc do stworzenia korzystnych warunków dla zwiększenia współpracy gospodarczej między Umawiającymi się Stronami, dążąc do stworzenia i utrzymania korzystnych warunków dla wzajemnych inwestycji, przekonane, że popieranie i ochrona inwestycji przyczyni się do ożywienia przedsiębiorczości gospodarczej, a tym samym przyczyni się znacznie do rozwoju stosunków gospodarczych między Umawiającymi się Stronami, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Definicje W rozumieniu niniejszej umowy: 1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z ustawodawstwem i przepisami tej drugiej Strony, i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie: a) własność ruchomości i nieruchomości oraz wszelkie inne prawa rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania lub zastaw; b) akcje, udziały, obligacje, jak również inne papiery wartościowe spółki i wszelkie inne formy udziału w spółce; c) wierzytelności pieniężne lub wszelkie inne prawa wynikające z umowy, mające wartość ekonomiczną; d) prawa własności intelektualnej, takie jak prawa autorskie i inne prawa pokrewne, oraz prawa własności przemysłowej, takie jak patenty, licencje, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe, jak również goodwill, tajemnica technologii produkcji i know-how; e) koncesje przyznane zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, w tym koncesje na poszukiwanie, wydobywanie i eksploatację zasobów naturalnych. Wszelka zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji. 2. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie, zyski, zyski kapitałowe, dywidendy, odsetki, należności licencyjne, opłaty patentowe i licencyjne oraz inne podobne opłaty. 3. Określenie "inwestor" oznacza: a) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo jednej Umawiającej się Strony i dokonującą inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony; b) osobę prawną zarejestrowaną, utworzoną lub w inny sposób zorganizowaną zgodnie z ustawodawstwem i przepisami jednej Umawiającej się Strony, posiadającą siedzibę na terytorium danej Umawiającej się Strony i dokonującą inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 4. Określenie "terytorium" oznacza obszar zakreślony granicami lądowymi, jak również obszar morski, dno morskie i jego podglebie poza morzem terytorialnym, nad którym każda Umawiająca się Strona sprawuje, zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami oraz prawem międzynarodowym, suwerenne prawa lub jurysdykcję. Artykuł 2 Popieranie i ochrona inwestycji 1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać i stwarzać korzystne warunki dla inwestowania na jej terytorium przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami. 2. Inwestycje dokonane przez inwestorów każdej Umawiającej się Strony będą miały przyznane uczciwe i równe traktowanie i będą korzystać z pełnej ochrony prawnej i bezpieczeństwa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 3 Traktowanie narodowe i klauzula najwyższego uprzywilejowania 1. Każda Umawiająca się Strona będzie przyznawać na swoim terytorium inwestycjom drugiej Umawiającej się Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie przyznaje ona inwestycjom dokonywanym przez jej własnych inwestorów lub inwestycjom dokonywanym przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego, zależnie od tego, które jest bardziej korzystne. 2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestorom drugiej Umawiającej się Strony, w zakresie zarządzania, utrzymania, korzystania, czerpania korzyści lub dysponowania ich inwestycjami, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie przyznaje ona własnym inwestorom lub inwestorom jakiegokolwiek trzeciego państwa, zależnie od tego, które jest bardziej korzystne. 3. Postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu nie będą rozumiane jako zobowiązujące jedną Umawiającą się Stronę do przyznania inwestorom drugiej Umawiającej się Strony korzyści, preferencji lub przywileju, jakie pierwsza Umawiająca się Strona może przyznać inwestorom trzeciego państwa, ze względu na: a) jej członkostwo w unii celnej, strefie wolnego handlu, unii monetarnej lub ze względu na podobną międzynarodową umowę powołującą takie unie lub inne formy regionalnej współpracy, której jedna z Umawiających się Stron jest stroną lub do której może przystąpić; b) istniejącą lub przyszłą umowę lub porozumienie dotyczące całkowicie lub częściowo spraw podatkowych. Artykuł 4 Odszkodowanie za straty 1. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, buntu, powstania lub zamieszek na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą mieli przyznane przez tę drugą Umawiającą się Stronę, w zakresie przywrócenia, odszkodowania, zadośćuczynienia lub innego uregulowania, traktowanie nie mniej korzystne, niż ta druga Umawiająca się Strona przyznaje własnym inwestorom lub inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego. Należne z tego tytułu płatności będą podlegały, bez zbędnej zwłoki, swobodnemu transferowi. 2. Nie naruszając postanowień ustępu 1 tego artykułu, inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, którzy w wyniku sytuacji, o których mowa w tym ustępie, poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w wyniku: a) rekwizycji ich mienia przez władze drugiej Umawiającej się Strony lub b) zniszczenia ich mienia przez władze drugiej Umawiającej się Strony, które nie było spowodowane działaniami zbrojnymi lub nie było podyktowane koniecznością sytuacji, uzyskają przywrócenie lub odszkodowanie. Należne z tego tytułu płatności będą dokonane bez zbędnej zwłoki i będą podlegały swobodnemu transferowi. Artykuł 5 Wywłaszczenie 1. Inwestycje inwestorów Umawiającej się Strony nie mogą być znacjonalizowane, wywłaszczone lub poddane innym działaniom mającym skutek równoważny działaniom nacjonalizacyjnym lub wywłaszczeniowym (zwanym dalej "wywłaszczeniem") na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, z wyjątkiem działań podjętych w interesie publicznym. Wywłaszczenie będzie dokonane zgodnie z właściwą procedurą prawną, w sposób niedyskryminacyjny i za stosownym odszkodowaniem, które będzie dokonane bez zbędnej zwłoki. Takie odszkodowanie będzie odpowiadać wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji, według stanu bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie znana, zależnie od tego, co nastąpiło wcześniej, i będzie obejmować odsetki obliczone według zasady LIBOR do czasu zapłaty, będzie dokonane bez zbędnej zwłoki, trwającej nie dłużej niż 3 miesiące, i będzie podlegało swobodnemu transferowi. 2. Inwestor, którego inwestycje zostały wywłaszczone, będzie miał prawo zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, która dokonała wywłaszczenia, do niezwłocznego rozpatrzenia sprawy przez sądowy lub inny niezależny organ tej Umawiającej się Strony oraz do oszacowania jego inwestycji, zgodnie z zasadami określonymi w tym artykule. Artykuł 6 Transfery 1. Każda Umawiająca się Strona gwarantuje inwestorom drugiej Umawiającej się Strony, po zapłaceniu przez nich wszystkich podatkowych i innych finansowych zobowiązań, swobodny transfer płatności związanych z inwestycjami, obejmujących w szczególności, ale nie wyłącznie: a) kapitał i kwoty dodatkowe niezbędne do utrzymania lub rozszerzenia inwestycji; b) przychody; c) kwoty na spłatę pożyczek; d) wpływy ze sprzedaży lub likwidacji inwestycji; e) odszkodowania, zgodnie z artykułami 4 i 5 niniejszej umowy. 2. Transfer płatności, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, będzie dokonywany bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według oficjalnego kursu stosowanego w dniu transferu na terytorium Umawiającej się Strony, na którym inwestycja została dokonana. Artykuł 7 Subrogacja 1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub upoważniona przez nią agencja dokona płatności na rzecz własnego inwestora w ramach gwarancji wystawionej dla inwestycji dokonanej na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, to druga Umawiająca się Strona uzna: a) przejście na rzecz pierwszej Umawiającej się Strony lub upoważnionej przez nią agencji z mocy prawa lub w wyniku transakcji prawnej wszelkich praw i roszczeń subrogowanego inwestora, i b) że pierwsza Umawiająca się Strona jest uprawniona do sprawowania takich praw oraz do dochodzenia takich roszczeń na mocy subrogacji oraz do przejęcia zobowiązań z tytułu danej inwestycji. 2. Tak przejęte prawa nie mogą przewyższać pierwotnych praw lub roszczeń inwestora. 3. Przejęcie praw i zobowiązań subrogowanego inwestora ma również zastosowanie do transferu płatności dokonywanych zgodnie z postanowieniami artykułu 6 niniejszej umowy. Artykuł 8 Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami 1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczą interpretacji i stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze rokowań dyplomatycznych. 2. Jeżeli spór między Umawiającymi się Stronami nie może być rozstrzygnięty w ciągu sześciu miesięcy od daty rozpoczęcia rokowań, to taki spór będzie na wniosek jednej z Umawiających się Stron przedłożony trybunałowi arbitrażowemu. 3. Trybunał arbitrażowy, o którym mowa w ustępie 2 tego artykułu, będzie utworzony doraźnie dla każdej indywidualnej sprawy w sposób następujący: w ciągu trzech miesięcy po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania arbitrażowego każda Umawiająca się Strona mianuje po jednym arbitrze, a ci dwaj arbitrzy wybiorą w ciągu dwóch miesięcy trzeciego arbitra, obywatela państwa trzeciego, który po uprzedniej zgodzie Umawiających się Stron, będzie mianowany przewodniczącym trybunału arbitrażowego. 4. Jeżeli trybunał arbitrażowy nie będzie utworzony w terminach określonych w ustępie 3 tego artykułu, to każda z Umawiających się Stron może w braku innych uzgodnień poprosić Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub z innych względów nie może spełnić wymienionej funkcji, to Wiceprzewodniczący będzie poproszony o dokonanie wymaganych nominacji. Jeżeli Wiceprzewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli również on nie może spełnić wymienionej funkcji, to wymaganych nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie będzie obywatelem żadnej z Umawiających się Stron. 5. Trybunał arbitrażowy wyda decyzję w oparciu o postanowienia niniejszej umowy, jak również na podstawie powszechnie przyjętych zasad i norm prawa międzynarodowego. Trybunał arbitrażowy będzie podejmował decyzje większością głosów. Jego orzeczenia będą ostateczne i wiążące dla obu Umawiających się Stron. Trybunał określi własne zasady postępowania. 6. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty własnego arbitra oraz koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego i pozostałe koszty pokryją w równych częściach Umawiające się Strony. Artykuł 9 Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony 1. Spory między inwestorem jednej Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną dotyczące zobowiązań tej drugiej Strony, wynikające z niniejszej umowy, będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze negocjacji. 2. Jeżeli spór, o którym mowa w ustępie 1 tego artykułu, nie może być rozstrzygnięty w drodze negocjacji w ciągu sześciu miesięcy, to każda ze stron sporu może przedłożyć spór do rozstrzygnięcia właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, która jest stroną w sporze. 3. Zamiast odwoływania się do postanowień ustępu 2 tego artykułu, każda ze stron sporu może przedłożyć go do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu: a) trybunałowi ad hoc utworzonemu zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL) lub b) Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, w przypadku gdy obie Umawiające się Strony są stronami Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między Państwami a obywatelami drugich państw, wyłożonej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r. (Konwencja ICSID). 4. Orzeczenie jest ostateczne i wiążące obie strony sporu i podlega wykonaniu zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana. Artykuł 10 Stosowanie innych przepisów Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron lub istniejące obecnie albo zawarte w przyszłości między Umawiającymi się Stronami albo inne międzynarodowe umowy, których Umawiające się Strony są sygnatariuszami, zawierają postanowienia uprawniające inwestycje dokonane przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony do traktowania bardziej korzystnego od przewidzianego w niniejszej umowie, to takie ustawodawstwo lub umowy będą miały pierwszeństwo w takiej mierze, w jakiej będą bardziej korzystne niż niniejsza umowa. Artykuł 11 Konsultacje Przedstawiciele Umawiających się Stron będą w razie konieczności odbywali konsultacje dotyczące stosowania niniejszej umowy. Takie konsultacje będą odbywały się na wniosek jednej z Umawiających się Stron, w czasie i w miejscu uzgodnionym w drodze dyplomatycznej. Artykuł 12 Stosowanie umowy Postanowienia niniejszej umowy mają zastosowanie do inwestycji dokonanych przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony zarówno przed, jak i po wejściu w życie niniejszej umowy. Artykuł 13 Wejście w życie, czas obowiązywania i wypowiedzenie 1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wchodzi w życie z dniem noty późniejszej, w której jedna Umawiająca się Strona poinformuje drugą Umawiającą się Stronę, że jej wewnętrzna procedura prawna w zakresie wejścia w życie niniejszej umowy została spełniona. 2. Niniejsza umowa jest zawarta na okres dziesięciu (10) lat i będzie przedłużana automatycznie na następujące po sobie okresy pięcioletnie, jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie powiadomi drugiej Umawiającej się Strony co najmniej na dwanaście miesięcy przed datą jej wygaśnięcia o jej decyzji wypowiedzenia niniejszej umowy. 3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wygaśnięcia niniejszej umowy postanowienia jej artykułów od 1 do 12 pozostają w mocy przez okres następnych dziesięciu lat, licząc od tej daty. Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich właściwe Rządy, podpisali niniejsza umowę. Sporządzono w Belgradzie dnia 3 września 1996 r. w dwóch oryginałach, każdy w językach polskim, serbskim i angielskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski jest rozstrzygający. W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: D. Rosati W imieniu Federalnego Rządu Federacyjnej Republiki Jugosławii: M. Milutinowić Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 18 listopada 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Belgradzie dnia 3 września 1996 r. (Dz. U. Nr 39, poz. 237) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Belgradzie dnia 3 września 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 23 stycznia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 41, poz. 252) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawą i majątkową. 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa. 3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady Przełożonych Kościoła. Art. 2. 1. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, uchwalanym przez Kapitułę Generalną, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz samodzielnie zarządza swoimi sprawami. 2. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy duchownej lub świeckiej. 3. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym. Rozdział 2 Osoby prawne Kościoła i ich organy Art. 3. 1. Strukturę i organizację Kościoła określają przepisy prawa wewnętrznego. 2. Osobowość prawną posiadają: 1) Kościół jako całość, 2) kustodie, 3) parafie, 4) Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów, 5) Zgromadzenie Sióstr Mariawitek, 6) klasztory sióstr mariawitek. 3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są: 1) dla Kościoła jako całości: a) Kapituła Generalna, b) Rada Przełożonych, c) Arcybiskup lub Arcykapłanka, 2) dla kustodii - kustosz lub kustoszka, 3) dla parafii: a) rada parafialna, b) proboszcz albo administrator parafii - kapłan lub kapłanka, 4) dla Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów - minister generalny, 5) dla Zgromadzenia Sióstr Mariawitek - przełożona generalna, 6) dla klasztoru sióstr mariawitek - przełożona lub siostra starsza. 4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Arcybiskup lub Arcykapłanka. 5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 3 i 6, może być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady Przełożonych, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 4. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Przełożonych, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 5. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2, 3 i 6, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego organu przez władzę kościelną. 2. Właściwym organem jest: 1) dla kustodii - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) dla parafii i klasztorów sióstr mariawitek - wojewoda. 3. Powiadomienie powinno zawierać nazwę kościelnej osoby prawnej, jej organów, siedzibę, a w odniesieniu do parafii i kustodii - także jej zasięg terytorialny. 4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ wymieniony w ust. 2 o: 1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie jej granic, 2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnych osób prawnych. 5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim potwierdzeniem jego przyjęcia, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej. 6. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej władza kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby. Art. 6. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały. Art. 7. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej. Rozdział 3 Działalność Kościoła Art. 8. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny. 2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju. 4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych. Art. 9. Wierni mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, na czas świąt religijnych, w dniach: 1) 2 sierpnia - Objawienie Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, 2) 23 sierpnia - Święto Krwi Przenajdroższej Pana Jezusa i Ofiary Mateczki. Art. 10. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach. 2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne. Art. 11. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter mariawicki i podlegają władzy kościelnej. 2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także seminariach kapłańskich i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych. 3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych. Art. 12. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów kapłańskich, w których kształci według własnego programu kandydatów na kapłanów lub kapłanki. 2. Poręcza się Kościołowi prawo kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii starokatolickiej w ramach istniejącej jednostki naukowo-dydaktycznej. Art. 13. 1. Przepisy dotyczące odraczania zasadniczej służby wojskowej ze względu na odbywanie nauki mają zastosowanie również do alumnów seminariów kapłańskich i nowicjuszy zakonnych. 2. Duchowni po otrzymaniu święceń i zakonnicy po złożeniu ślubów wieczystych zostają przeniesieni do rezerwy. Nie są oni powoływani do odbywania ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju, z wyjątkiem przeszkolenia, za zgodą Rady Przełożonych, do pełnienia funkcji kapelana wojskowego. 3. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, przeznacza się stosownie do potrzeb sił zbrojnych: 1) duchownych - do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych, 2) alumnów seminariów kapłańskich oraz zakonników - do służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej. 4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu z Arcybiskupem lub Arcykapłanką, zapewniają pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji. Art. 14. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i czynnościach religijnych w niedziele i w święta, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce kultu mariawickiego i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi. 2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami jednostek. 3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Przełożonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 15. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z zorganizowanych form wypoczynku. 3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób. Art. 16. 1. Kościół może tworzyć własne organizacje kościelne w celu realizacji zadań wynikających z jego misji. 2. Organizacje kościelne mają na celu w szczególności działalność na rzecz formacji religijnej, kultu mariawickiego oraz przeciwdziałania upadkowi obyczajów i patologiom społecznym, a także ich skutkom. 3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami religijnymi i moralnymi. 4. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach. 5. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskiwać osobowość prawną w trybie określonym w art. 4. Art. 17. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Art. 18. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i kościelne. 2. Parafie mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich, zakładania i zarządzania nimi. 3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz mariawickie cmentarze wyznaniowe. Art. 19. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste użytkowanie lub sprzedawane. Art. 20. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych. Art. 21. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych. Art. 22. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej. Rozdział 4 Sprawy majątkowe Kościoła Art. 23. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem. Art. 24. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5. 2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności gospodarczej. 3. Zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli: 1) są one wpisane do rejestru zabytków, 2) służą jako domy duchownych emerytów lub znajdują się w budynkach stanowiących siedziby Arcybiskupa lub Arcykapłanki oraz kustoszy lub kustoszek. 4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są: 1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej, 2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. 5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. 6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych. § 25. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego osób prawnych dary: 1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, 2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. Art. 26. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą i oświatowo-wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych i członków wspólnot klasztornych. 2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony. Art. 27. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi z przepisów ust. 2-5. 2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie fundacji. 3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki określone w przepisach o fundacjach. 4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna wyznaczona przez Radę Przełożonych. 5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Rada Przełożonych. Art. 28. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na własność Kościoła jako całości. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 29. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób trzecich, jeżeli 1) były we władaniu Kościoła i jego osób prawnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2-6, lub 2) znajdują się na nich obiekty sakralne wraz z obiektami towarzyszącymi lub cmentarze; dotyczy to także obiektów położonych na obszarze miasta stołecznego Warszawy. 2. Nieruchomości lub ich części, na których znajdują się cmentarze grzebalne użytkowane wspólnie przez Kościół Katolicki Mariawitów i Kościół Starokatolicki Mariawitów, stają się z mocy prawa ich współwłasnością niepodzielną. 3. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji wojewody. 4. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne od podatków i opłat związanych z tym nabyciem, a wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat. Art. 30. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie ustawy darowizny dokonane przez właścicieli nieruchomości na rzecz kościelnych osób prawnych, jeżeli ich przedmiotem jest własność nieruchomości pozostających w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu tych kościelnych osób prawnych, oraz wynikające z nich wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opodatkowania, opłat skarbowych, sądowych i notarialnych, z wyjątkiem opłat kancelaryjnych. Art. 31. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy określa załącznik do ustawy. Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 252) WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO MARIAWITÓW W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I. Kustodie i parafie: 1) Kustodia płocko-łódzka Parafia Dąbrówka Mała Parafia Felicjanów Parafia Grzmiąca Parafia Łowicz Parafia Łódź Parafia Niesułków Parafia Płock Parafia Poćwiardówka Parafia Stryków Parafia Radzanowo-Lasocin Parafia Wola Cyrusowa Parafia Zgierz Parafia Zieleniew 2) Kustodia warszawsko-lubelska Parafia Długa Kościelna Parafia Gocław Parafia Gózd Parafia Michałowo Parafia Pogorzel Parafia Stoczek Parafia Warszawa II. Zgromadzenia i klasztory: 1) Zgromadzenie Sióstr Mariawitek 2) Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów 3) Klasztor Sióstr Mariawitek w Felicjanowie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 41, poz. 253) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawą i majątkową. 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa. 3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady Kościoła. Art. 2. 1. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, uchwalanym przez Synod, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz samodzielnie zarządza swoimi sprawami. 2. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym. Rozdział 2 Osoby prawne Kościoła i ich organy Art. 3. 1. Strukturę i organizację Kościoła określają przepisy prawa wewnętrznego. 2. Osobowość prawną posiadają: 1) Kościół jako całość, 2) diecezje, 3) parafie, 4) zgromadzenia zakonne, 5) seminaria duchowne. 3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są: 1) dla Kościoła jako całości: a) Synod, b) Kapituła Generalna, c) Rada Kościoła, d) Biskup Naczelny, 2) dla diecezji - biskup ordynariusz, 3) dla parafii - rada parafialna, reprezentowana przez proboszcza lub administratora parafii, 4) dla zgromadzeń zakonnych - przełożony lub przełożona, 5) dla seminariów duchownych - rektor. 4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Rada Kościoła. Do składania oświadczeń woli uprawnieni są dwaj członkowie Rady Kościoła działający łącznie, w tym jej przewodniczący. 5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, może być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady Kościoła, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 4. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 5. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną. 2. O faktach wymienionych w ust. 1 władza kościelna powiadania niezwłocznie właściwy organ administracji rządowej: 1) odnośnie do osób wymienionych w art. 3 ust. 2 pkt 2, 4 i 5 oraz jednostek, które otrzymały osobowość prawną na zasadzie określonej w art. 4 - Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) w pozostałych przypadkach - wojewodę. 3. Nowo utworzone jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2-5, nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego organu administracji rządowej. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej. 4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do diecezji i parafii - także ich zasięg terytorialny. 5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub odwołania osób sprawujących funkcję organu lub członka organu osoby prawnej, uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania. Art. 6. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały. Art. 7. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej. Rozdział 3 Działalność Kościoła Art. 8. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny. 2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju. 4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych. Art. 9. Wierni mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, na czas święta religijnego w dniu 2 sierpnia, będącego pamiątką objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Art. 10. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach. 2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne. Art. 11. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter mariawicki i podlegają władzy kościelnej. 2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych. 3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych. Art. 12. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów duchownych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła. 2. Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii mariawickiej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe. Art. 13. Poręcza się Kościołowi prawo kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii starokatolickiej w ramach istniejącej jednostki naukowo-dydaktycznej. Art. 14. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej. 2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do święceń, w ciągu dwóch lat od zakończenia studiów. 3. Duchowni po otrzymaniu święceń są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych. 4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu z Biskupem Naczelnym, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji. Art. 15. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i czynnościach religijnych w niedziele i w święta, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się kościół mariawicki i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi. 2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami jednostek. 3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Kościoła w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 16. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z zorganizowanych form wypoczynku. 3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób. Art. 17. 1. Kościół może tworzyć własne organizacje kościelne w celu realizacji zadań wynikających z jego misji. 2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mają na celu w szczególności działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki mariawickiej, działalność charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie postaw religijno-etycznych dzieci i młodzieży. 3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami religijnymi i etycznymi. 4. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach. 5. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskiwać osobowość prawną w trybie określonym w art. 4. Art. 18. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Art. 19. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i kościelne. 2. Parafie mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich, zakładania i zarządzania nimi. 3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz mariawickie cmentarze wyznaniowe. Art. 20. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste użytkowanie lub sprzedawane. Art. 21. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych. Art. 22. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych. 2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie między Radą Kościoła a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji. Art. 23. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych. Art. 24. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej. Rozdział 4 Sprawy majątkowe Kościoła Art. 25. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem. Art. 26. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5. 2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności gospodarczej. 3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zgromadzeń zakonnych, jeżeli: 1) są one wpisane do rejestru zabytków, 2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, klasztory oraz domy duchownych emerytów, 3) znajdują się w budynkach diecezji i Rady Kościoła. 4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są: 1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej, 2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. 5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. 6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych. § 27. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego osób prawnych dary: 1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, 2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. Art. 28. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i wychowawczą, utrzymanie duchownych i ich rodzin oraz członków zgromadzeń zakonnych. 2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony. Art. 29. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi z przepisów ust. 2-5. 2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie fundacji. 3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki określone w przepisach o fundacjach. 4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna wyznaczona przez Radę Kościoła. 5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Rada Kościoła. Art. 30. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na własność Kościoła jako całości. Art. 31. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 32. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób trzecich, jeżeli 1) były we władaniu Kościoła i jego osób prawnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2-5, lub 2) znajdują się na nich obiekty sakralne wraz z obiektami towarzyszącymi lub cmentarze; dotyczy to także obiektów położonych na obszarze miasta stołecznego Warszawy. 2. Nieruchomości lub ich części, na których znajdują się cmentarze grzebalne użytkowane wspólnie przez Kościół Starokatolicki Mariawitów i Kościół Katolicki Mariawitów, stają się z mocy prawa ich współwłasnością niepodzielną. 3. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji wojewody. 4. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne od podatków i opłat związanych z tym nabyciem, a wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat. Art. 33. 1. Przyznaje się Kościołowi prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego działki gruntu położonego w Warszawie przy ul. Szarej 8, oznaczonej hip. nr N-6062. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, sposób wykonania przepisu ust. 1. Art. 34. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy określa załącznik do ustawy. Art. 35. Do czasu zwołania Synodu prawo wewnętrzne Kościoła jest uchwalane przez Kapitułę Generalną. Art. 36. Traci moc dekret z dnia 5 września 1947 r. o uregulowaniu położenia prawnego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościoła Mariawickiego i Kościoła Starokatolickiego (Dz. U. Nr 59, poz. 316 i z 1994 r. Nr 73, poz. 324). Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 253) WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA STAROKATOLICKIEGO MARIAWITÓW W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I. Diecezje i parafie 1. Diecezja warszawsko-płocka Parafia Błonie Parafia Filipów Parafia Leszno Parafia Lutkówka Parafia Pepłowo Parafia Płock Parafia Radzyminek Parafia Raszewo Parafia Warszawa Parafia Wierzbica Parafia Żyrardów 2. Diecezja lubelsko-podlaska Parafia Cegłów Parafia Dąbrówka-Stany Parafia Gózd Parafia Kamionka Parafia Lublin Parafia Łany Parafia Mińsk Mazowiecki Parafia Piaseczno Parafia Wiśniew Parafia Żarnówka Parafia Żeliszew 3. Diecezja śląsko-łódzka Parafia Dobra Parafia Gniazdów Parafia Grzmiąca Parafia Kadzidłowa Parafia Koziegłowy Parafia Lipka Parafia Łowicz Parafia Łódź Parafia Pabianice Parafia Piątek Parafia Sobótka Parafia Sosnowiec Parafia Starcza Parafia Stryków Parafia Wola Cyrusowa Parafia Zgierz II. Zgromadzenia Zakonne Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów Zgromadzenie Sióstr Mariawitek III. Seminaria Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 41, poz. 254) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawą i majątkową. 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa. 3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium Naczelnej Rady Kościoła. Art. 2. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym, uchwalanym przez Synod Kościoła, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną i samodzielnie zarządza swoimi sprawami. Art. 3. 1. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy duchownej lub świeckiej. 2. Kościół, jako część składowa światowego nurtu zielonoświątkowego, jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Zielonoświątkowego i Światowego Stowarzyszenia Zielonoświątkowych Zborów Bożych oraz uczestniczy w Światowej Konferencji Zielonoświątkowej. 3. Wypełniając swoje funkcje Kościół współdziała z innymi kościołami i organizacjami religijnymi w kraju i za granicą, może należeć do krajowych organizacji międzykościelnych, a także międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzywyznaniowych. 4. Państwo zapewnia Kościołowi, jego osobom prawnym i wyznawcom swobodę utrzymywania stosunków i komunikowania się z podmiotami, o których mowa w ust. 2 i 3, a także z innymi wspólnotami i instytucjami, organizacjami i osobami w kraju i za granicą. Rozdział 2 Osoby prawne Kościoła i ich organy Art. 4. 1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne. 2. Osobowość prawną posiadają: 1) Kościół jako całość, 2) okręgi, 3) zbory, 4) seminaria i szkoły teologiczne, 5) duszpasterstwa, 6) misje, 7) wydawnictwa, 8) kościelne studia radiowe i telewizyjne, 9) ośrodki kościelne. 3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są: 1) dla Kościoła jako całości: a) Synod Kościoła, b) Naczelna Rada Kościoła, c) Prezydium Naczelnej Rady Kościoła, d) Prezbiter Naczelny, 2) dla okręgu - prezbiter okręgowy, 3) dla zboru - pastor, 4) dla seminarium i szkoły teologicznej - rektor, 5) dla osób prawnych wymienionych w ust. 2 pkt 5-9 - dyrektor. 4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Prezydium Naczelnej Rady Kościoła. Do składania oświadczeń woli są uprawnieni: Prezbiter Naczelny, jego zastępca lub członek Prezydium. 5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-9, może być dokonana przepisami wewnętrznymi Kościoła. Zmiany te, na wniosek Naczelnej Rady Kościoła, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 5. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Naczelnej Rady Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 6. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2-9, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego organu przez władzę kościelną. 2. Właściwym organem jest: 1) dla osób prawnych wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 2 i 4-9 - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) dla zborów - wojewoda. 3. Powiadomienie powinno zawierać nazwę kościelnej osoby prawnej, jej organów, siedzibę, a w odniesieniu do okręgów i zborów - także ich zasięg terytorialny. 4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ wymieniony w ust. 2 o: 1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie jej granic, 2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnych osób prawnych. 5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim potwierdzeniem jego przyjęcia, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej. 6. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej władza kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby. Art. 7. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub wskazanych uchwałą Naczelnej Rady Kościoła. Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej. Art. 9. Wydawnictwa kościelne, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz opiekuńczo-wychowawcze nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub wskazanych uchwałą Naczelnej Rady Kościoła. Art. 10. Przed utworzeniem jednostki organizacyjnej Kościoła poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej Naczelna Rada Kościoła zasięga opinii Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie 60 dni od daty powiadomienia uważa się za wyrażenie zgody. Rozdział 3 Działalność Kościoła Art. 11. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny. 2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju. 4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych. Art. 12. 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas obejmujący następujące święta religijne nie będące dniami ustawowo wolnymi od pracy: 1) Wieki Piątek, 2) Wniebowstąpienie Pańskie, 3) drugi dzień Pięćdziesiątnicy. 2. Zwolnienie od pracy lub nauki w odniesieniu do świąt religijnych, o których mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Art. 13. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach. 2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne. Art. 14. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter wyznaniowy i podlegają władzy kościelnej. 2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych. 3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych. Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła. 2. Warszawskie Seminarium Teologiczne jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii. Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe. Art. 16. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji Narodowej a Naczelną Radą Kościoła. 2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami państwowych szkół wyższych. 3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych szkół wyższych świadczenia: 1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 2) ubezpieczenia społecznego oraz 3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin. Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi. 4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii zielonoświątkowej. Art. 17. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej. 2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w ciągu dwóch lat od zakończenia studiów. 3. Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych. 4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu z Naczelną Radą Kościoła, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji. Art. 18. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i czynnościach religijnych w niedziele i w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się zbór i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi. 2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami jednostek. 3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Naczelna Rada Kościoła w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Art. 19. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z zorganizowanych form wypoczynku. 3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób. 4. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników właściwych instytucji prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową. 5. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Naczelną Radą Kościoła określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego odpoczynku. Art. 20. 1. Organizacjami zielonoświątkowymi w rozumieniu ustawy są organizacje założone za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza im opiekuna kościelnego. Działają one w łączności z władzami Kościoła. 2. Organizacje zielonoświątkowe mogą mieć na celu w szczególności zgodną z nauką Kościoła działalność społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą. 3. Do organizacji zielonoświątkowych stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że: 1) władzy kościelnej przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, o której mowa w ust. 1, 2) wystąpienie do sądu w wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia wymaga opinii władzy kościelnej, 3) w przypadku likwidacji organizacji zielonoświątkowej do jej majątku stosuje się odpowiednio przepisy Prawa Wewnętrznego Kościoła. Art. 21. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Art. 22. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i kościelne. 2. Zbory mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich, zakładania i zarządzania nimi. 3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz zielonoświątkowe cmentarze wyznaniowe. Art. 23. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste użytkowanie lub sprzedawane. Art. 24. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych. Art. 25. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych. 2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie między Naczelną Radą Kościoła a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji. 3. Kościół może zakładać własne stacje radiowe i telewizyjne. Rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych wymaga uzyskania koncesji na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Art. 26. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych. Art. 27. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury. Rozdział 4 Sprawy majątkowe Kościoła Art. 28. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem. Art. 29. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5. 2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności gospodarczej. 3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli: 1) są one wpisane do rejestru zabytków, 2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach teologicznych, domy duchownych emerytów i wdów po nich, 3) znajdują się w budynkach administracyjnych okręgów i Naczelnej Rady Kościoła. 4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są: 1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej, 2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. 5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. 6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych. Art. 30. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego osób prawnych dary: 1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, 2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. Art. 31. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatowo-wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych i ich rodzin, a także komisji działających przy tych kościelnych osobach prawnych. 2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony. Art. 32. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi z przepisów ust. 2-5. 2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie fundacji. 3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki określone w przepisach o fundacjach. 4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna wyznaczona przez Naczelną Radę Kościoła. 5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Naczelna Rada Kościoła. Art. 33. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na własność Kościoła jako całości. Art. 34. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych i ich rodzin, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 35. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób trzecich i jeżeli stanowiły własność Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. 2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody. 3. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 oraz wpis prawa własności w księdze wieczystej są wolne od podatków i opłat, z wyjątkiem opłat kancelaryjnych. Art. 36. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części: 1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub oświatowo-wychowawczym, 2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego zborów działających na Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha użytków rolnych łącznie dla jednego zboru. 2. Przepis art. 35 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 37. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy określa załącznik do ustawy. Art. 38. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 254) WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA ZIELONOŚWIĄTKOWEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I. Okręgi i zbory 1) Okręg Centralny Zbór "Betel" Aleksandrów Kujawski Zbór Konin Zbór Łódź Zbór "Immanuel" Łódź Zbór Pabianice Zbór Piotrków Trybunalski Zbór "Dobra Nowina" Pruszków Zbór "Zbór Romów" Warszawa Zbór Warszawa-Wola Zbór "Nowe Życie" Warszawa Zbór Stołeczny Warszawa Zbór "Jezus Nadchodzi" Warszawa Zbór "Maranatha" Włocławek 2) Okręg Południowy Zbór Będzin Zbór "Filadelfia" Bielsko-Biała Zbór Busko-Zdrój Zbór "Elim" Cieszyn Zbór "Hosanna" Częstochowa Zbór "Betel" Dębica Zbór "Arka" Gliwice Zbór "Syloe" Gorlice Zbór Hażlach Zbór "Oaza Miłości" Jastrzębie-Zdrój Zbór "Betel" Jaworzno Zbór "Betania" Katowice Zbór "Betlejem" Kraków Zbór "Zbór Boży" Kraków Zbór Kraków-Nowa-Huta Zbór "Słowo Życia" Krzeszowice Zbór Nowy Sącz Zbór "Elim" Nowy Targ Zbór "Arka" Olkusz Zbór "Salem" Oświęcim Zbór "Betezda" Racibórz Zbór "Betel" Rybnik Zbór "Jeruzalem" Skarżysko-Kamienna Zbór "Syloe" Skawina Zbór "Betel" Starachowice Zbór Tarnowskie Góry Zbór Tarnów Zbór "Betel" Ustroń Zbór "Syloe" Wisła-Czarne Zbór Wisła-Głębce Zbór "Elim" Żory Zbór Żywiec 3) Okręg Zachodni Zbór "Dobra Nowina" Bolesławiec Zbór "Społeczność Zielonoświątkowa" Brzeg Zbór Bystrzyca Kłodzka Zbór Bytom Odrzański Zbór "Betezda" Dzierżoniów Zbór "Centrum Ewangelii" Głogów Zbór "Dobra Nowina" Głogów Zbór "Betel" Głubczyce Zbór Gryfów Śląski Zbór "Betlejem" Gubin Zbór Janowice Wielkie Zbór Jarocin Zbór Jawor Zbór Jelenia Góra Zbór Kalisz Zbór "Jeruzalem" Kamienna Góra Zbór Kędzierzyn-Koźle Zbór "Betlejem" Kietrz Zbór Kluczbork Zbór Kożuchów Zbór Krotoszyn Zbór "Anastasis" Legnica Zbór Leszno Zbór "Filadelfia" Lubań Śląski Zbór Lublin Zbór "Betania" Lwówek Śląski Zbór Łęknica Zbór Milicz Zbór "Kanaan" Namysłów Zbór Nowa Sól Zbór "Nowe Życie" Nowa Sól Zbór Nysa Zbór Oleśnica Zbór "Ostoja" Opole Zbór Ostrów Wielkopolski Zbór Poznań Zbór "Syloe" Prudnik Zbór Sobótka Zbór "Salem" Strzegom Zbór Sulechów Zbór Świdnica Zbór Świebodzin Zbór Wałbrzych Zbór Wierzbica Dolna Zbór "Na Miłej" Wrocław Zbór "Chrześcijańska Społeczność" Ząbkowice Śląskie Zbór "Nadzieja" Zdzieszowice Zbór "Emaus" Zielona Góra Zbór Żary 4) Okręg Pomorski Zbór "Genezaret" Barlinek Zbór Białogard Zbór Broczyna Zbór "Nowe Życie" Bytów Zbór Chodzież Zbór "Samaria" Człuchów Zbór Goleniów Zbór "Betezda" Gorzów Wielkopolski Zbór Gryfino Zbór "Nowe Życie" Kostrzyn Zbór "Betel" Koszalin Zbór Lębork Zbór Miastko Zbór "Betlejem" Piła Zbór Police Zbór "Syloe" Pyrzyce Zbór Słupsk Zbór Stargard Szczeciński Zbór "Betania" Szczecin Zbór "Betel" Szczecinek Zbór Świdwin Zbór Trzcianka Zbór Ustka 5) Okręg Północny Zbór "Słowo Życia" Biskupiec Zbór "Betel" Bydgoszcz Zbór "Nowe Życie" Elbląg Zbór Frombork Zbór Gdańsk Zbór "Nowe Życie" Gdańsk Zbór Gdynia Zbór "Eklezja" Gdynia Zbór Giżycko Zbór "Betel" Gołdap Zbór "Betezda" Iława Zbór Inowrocław Zbór "Betel" Kętrzyn Zbór Kościerzyna Zbór Kwidzyn Zbór "Słowo Życia" Łomża Zbór Malbork Zbór "Emaus" Mikołajki Zbór "Syloe" Morąg Zbór Mrągowo Zbór "Słowo Pojednania" Olsztyn Zbór Suwałki Zbór "Betel" Szczytno Zbór Tczew Zbór Toruń 6) Okręg Wschodni Zbór Białopole Zbór Białowieża Zbór Białystok Zbór "Dobra Nowina" Białystok Zbór Bielsk Podlaski Zbór Brylińce Zbór Brzeżawa Zbór Chełm Zbór Dubicze Cerkiewne Zbór Hajnówka Zbór Hniszów Zbór Jarosław Zbór "Logos" Krosno Zbór Lubartów Zbór "Oaza" Lublin Zbór Mielec Zbór Nowosady Zbór "Nazaret" Przemyśl Zbór "Emaus" Rzeszów Zbór "Agape" Siedlce Zbór Siedliszcze Zbór Stalowa Wola Zbór "Zwiastun" Tarnobrzeg Zbór Terespol Zbór Zamość II. Seminaria Warszawskie Seminarium Teologiczne Misyjne Seminarium Biblijne Seminarium Teologiczne w Ustroniu Chrześcijański Uniwersytet "Vision" Instytut Korespondencyjny "Uniwersytet ICI" III. Duszpasterstwa Służba Katechetyczna Duszpasterstwo Młodzieży IV. Misje Misja Krajowa Misja Zagraniczna Misja Wśród Uzależnionych od Narkotyków "Teen Challenge" Misja "Chrześcijańska Rodzina" Misja Wśród Uzależnionych od Alkoholu "Nowa Nadzieja" Misja Więzienna Chrześcijańska Misja Społeczna Chrześcijańska Misja Kobiet Misja Charytatywna V. Wydawnictwa Miesięcznik "Chrześcijanin" Instytut Wydawniczy "Agape" Instytut im. T. B. Barratta VI. Kościelne studia radiowe i telewizyjne Misja Radiowa "Słowo Ewangelii" Centrum Telewizyjne "Charyzma" VII. Ośrodki Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych "En-Gedi" Broczyna Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych "Nowa Nadzieja" Janowice Wielkie Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny "Patmos" Wiele Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny Boguszów-Gorce Dom Rekolekcyjny "Betezda" Czchów Dom Rekolekcyjny "Betel" Szczytno. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA BEZPIECZEŃSTWA JĄDROWEGO sporządzona w Wiedniu dnia 20 września 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 262) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 września 1994 r. w Wiedniu została otwarta do podpisu i podpisana przez Rzeczpospolitą Polską Konwencja bezpieczeństwa jądrowego w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA BEZPIECZEŃSTWA JĄDROWEGO WSTĘP Umawiające się Strony, (i) świadome, jakie znaczenie dla społeczności międzynarodowej ma pewność, że wykorzystywanie energii jądrowej odbywa się w sposób bezpieczny, regulowany przepisami i nie zagrażający środowisku; (ii) potwierdzając konieczność dalszego popierania wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego na całym świecie; (iii) potwierdzając, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo jądrowe spoczywa na państwie, którego jurysdykcji podlega obiekt jądrowy; (iv) pragnąc propagować skuteczną kulturę bezpieczeństwa jądrowego; (v) świadome, że awarie w obiektach jądrowych mogą mieć potencjalne skutki międzynarodowe; (vi) mając na względzie Konwencję o ochronie fizycznej materiałów jądrowych (1979), Konwencję o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej (1986) oraz Konwencję o pomocy w przypadku awarii jądrowej lub zagrożenia radiologicznego (1986); (vii) potwierdzając znaczenie współpracy międzynarodowej dla umocnienia bezpieczeństwa jądrowego poprzez funkcjonowanie istniejących umów dwu- i wielostronnych oraz przez ustanowienie niniejszej konwencji; (viii) uznając, że niniejsza konwencja nakłada zobowiązanie do stosowania raczej podstawowych zasad bezpieczeństwa dla obiektów jądrowych niż szczegółowych norm bezpieczeństwa oraz że istnieją okresowo aktualizowane międzynarodowe wytyczne, które mogą wskazywać współczesne sposoby osiągania wysokiego poziomu bezpieczeństwa; (ix) potwierdzając potrzebę pilnego rozpoczęcia opracowania międzynarodowej konwencji dotyczącej bezpiecznej gospodarki odpadami promieniotwórczymi, gdy tylko toczący się proces opracowania podstawowych zasad bezpieczeństwa odnoszących się do tego zagadnienia zakończy się osiągnięciem szerokiego, międzynarodowego porozumienia; (x) uznając pożyteczność dalszych prac technicznych, dotyczących bezpieczeństwa na innych stadiach jądrowego cyklu paliwowego, oraz tego, że prace te mogą z czasem ułatwić rozwój istniejących lub przyszłych dokumentów międzynarodowych; uzgodniły, co następuje: Rozdział 1 CELE, DEFINICJE I ZAKRES STOSOWANIA Artykuł 1 Cele Niniejsza konwencja ma na celu: (i) osiągnięcie i utrzymanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego na świecie poprzez poprawę wykorzystania środków krajowych oraz współpracy międzynarodowej, w tym także współpracy technicznej związanej z bezpieczeństwem, tam gdzie jest to uzasadnione; (ii) ustanowienie i utrzymanie w obiektach jądrowych skutecznych zabezpieczeń przed powstaniem potencjalnych zagrożeń radiologicznych, aby chronić poszczególnych ludzi, społeczeństwo i środowisko naturalne przed szkodliwymi skutkami promieniowania jonizującego pochodzącego z takich obiektów; (iii) zapobieganie awariom, pociągającym za sobą skutki radiologiczne, oraz łagodzenie takich skutków, jeśli już powstały. Artykuł 2 Definicje W niniejszej konwencji określenie: (i) "obiekt jądrowy" oznacza dla każdej z Umawiających się Stron każdą położoną na lądzie cywilną siłownię jądrową podlegającą jej jurysdykcji, włącznie ze znajdującymi się na tym samym terenie i bezpośrednio związanymi z eksploatacją siłowni obiektami i urządzeniami służącymi do magazynowania, przemieszczania i obróbki materiałów promieniotwórczych. Siłownia taka przestaje być obiektem jądrowym, gdy wszystkie jądrowe elementy paliwowe są na stałe usunięte z rdzenia reaktora, bezpiecznie zmagazynowane zgodnie z zatwierdzonymi procedurami i gdy organ nadzorujący zaakceptował program likwidacji siłowni; (ii) "organ nadzorujący" oznacza dla każdej z Umawiających się Stron organ lub organy uprawnione przez nią do wydawania zezwoleń oraz do sprawowania nadzoru prawnego nad lokalizacją, projektowaniem, budową, rozruchem, eksploatacją lub likwidowaniem obiektów jądrowych; (iii) "zezwolenie" oznacza wszelkie upoważnienie wydawane wnioskodawcy przez organ nadzorujący, a dotyczące ponoszenia odpowiedzialności za lokalizację, projektowanie, budowę, rozruch, eksploatację lub likwidację obiektów jądrowych. Artykuł 3 Zakres stosowania Postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do bezpieczeństwa obiektów jądrowych. Rozdział 2 ZOBOWIĄZANIA (a) Postanowienia ogólne Artykuł 4 Środki wdrażania Każda z Umawiających się Stron podejmie w ramach jej prawa wewnętrznego działania prawne, nadzorcze i administracyjne oraz inne kroki konieczne do wypełnienia zobowiązań przyjętych zgodnie z niniejszą konwencją. Artykuł 5 Sprawozdanie Każda z Umawiających się Stron, przed każdym ze spotkań wymienionych w artykule 20, przedstawi do przeglądu sprawozdanie dotyczące kroków podjętych w celu wdrożenia każdego z wynikających z niniejszej konwencji zobowiązań. Artykuł 6 Istniejące obiekty jądrowe Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia dokonania jak najszybszego przeglądu i oceny bezpieczeństwa obiektów jądrowych, istniejących w momencie, gdy niniejsza konwencja zacznie obowiązywać daną Umawiającą się Stronę. W przypadkach koniecznych w świetle tej konwencji Umawiająca się Strona zapewni pilne wykonanie wszelkich praktycznie uzasadnionych działań prowadzących do poprawienia bezpieczeństwa obiektów jądrowych. Jeśli takiej poprawy nie można osiągnąć, należy wdrożyć plany zamknięcia obiektu jądrowego tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe. Termin takiego zamknięcia może uwzględniać zarówno sytuację energetyczną oraz możliwe alternatywy, jak również skutki społeczne, środowiskowe i ekonomiczne. (b) Ustawodawstwo i przepisy wykonawcze Artykuł 7 Zakres ustawodawstwa i przepisów wykonawczych 1. Każda z Umawiających się Stron ustanowi i wprowadzi w życie akty prawne i przepisy z zakresu bezpieczeństwa obiektów jądrowych. 2. Ustawodawstwo i przepisy wykonawcze uwzględnią: (i) określenie stosownych krajowych wymagań i przepisów bezpieczeństwa; (ii) system udzielania zezwoleń odnoszących się do obiektów jądrowych oraz zakaz eksploatacji obiektu jądrowego bez zezwolenia; (iii) system dozorowej inspekcji i oceny obiektów jądrowych dla zapewnienia zgodności odpowiednich przepisów i przestrzegania warunków zezwoleń; (iv) egzekwowanie stosowania odpowiednich przepisów i przestrzegania warunków zezwoleń, obejmujące zawieszenie, zmianę lub cofnięcie zezwolenia. Artykuł 8 Organ nadzorujący 1. Każda z Umawiających się Stron ustanowi lub wyznaczy organ nadzorujący, któremu powierzy wdrażanie ustawodawstwa i przepisów, o których mowa w artykule 7, i który wyposaży w odpowiednie uprawnienia, kompetencje oraz środki finansowe i kadrowe potrzebne do wypełniania przypisanych mu obowiązków. 2. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia skutecznego rozdzielenia funkcji organu nadzorującego od funkcji dowolnego innego organu lub organizacji, dotyczących promocji lub wykorzystywania energii jądrowej. Artykuł 9 Odpowiedzialność posiadacza zezwolenia Każda z Umawiających się Stron zapewni, by zasadnicza odpowiedzialność za bezpieczeństwo obiektu jądrowego spoczywała na posiadaczu stosownego zezwolenia, a także podejmie właściwe kroki w celu zagwarantowania, aby każdy posiadacz zezwolenia wywiązał się ze swych zobowiązań. (c) Ogólne założenia bezpieczeństwa Artykuł 10 Priorytet bezpieczeństwa Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia, żeby wszystkie organizacje zaangażowane w działalność bezpośrednio związaną z obiektami jądrowymi ustanowiły zasady postępowania nadające należny priorytet bezpieczeństwu jądrowemu. Artykuł 11 Środki finansowe i kadrowe 1. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia właściwych środków finansowych na utrzymanie bezpieczeństwa każdego obiektu jądrowego przez cały okres jego istnienia. 2. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, żeby przez cały okres istnienia każdego z obiektów jądrowych wszelka działalność mogąca mieć wpływ na bezpieczeństwo jego działania, prowadzona w obiekcie lub na jego rzecz, prowadzona była przez odpowiednio liczny, wykwalifikowany personel, posiadający odpowiednie wykształcenie i przygotowanie zawodowe oraz okresowo doszkalany. Artykuł 12 Czynniki ludzkie Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, żeby możliwości i ograniczenia działań człowieka były uwzględniane przez cały okres istnienia obiektu jądrowego. Artykuł 13 Zapewnienie jakości Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zagwarantowania opracowania i wdrożenia programów zapewnienia jakości, które zagwarantują spełnianie określonych wymagań odnoszących się do wszelkich działań ważnych dla bezpieczeństwa jądrowego przez cały okres istnienia obiektu jądrowego. Artykuł 14 Ocena i potwierdzenie bezpieczeństwa Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby: (i) szybkie i systematyczne oceny bezpieczeństwa były przeprowadzane przed przystąpieniem do budowy i rozruchu obiektu jądrowego oraz w czasie jego istnienia. Oceny takie muszą być dobrze udokumentowane, aktualizowane w świetle doświadczeń eksploatacyjnych i pojawiania się nowych informacji, istotnych dla bezpieczeństwa, a także muszą być poddawane przeglądowi przez organ nadzorujący lub w jego imieniu; (ii) weryfikacja polegająca na dokonywaniu analiz, nadzoru, badań i kontroli była przeprowadzana dla zapewnienia, aby fizyczny stan i eksploatacja obiektu jądrowego były zgodne z odpowiednimi projektami, krajowymi wymaganiami bezpieczeństwa oraz ograniczeniami i warunkami eksploatacyjnymi. Artykuł 15 Ochrona przed promieniowaniem Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby we wszystkich stanach eksploatacyjnych narażenie na promieniowanie pracowników i ludności spowodowane przez obiekt jądrowy było tak małe, jak to jest praktycznie możliwe, oraz by nikt nie był narażony na dawki promieniowania przekraczające ustalone krajowe dawki graniczne. Artykuł 16 Przygotowanie na wypadek awarii 1. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia istnienia, rutynowo testowanych w obiektach jądrowych, planów postępowania w przypadku awarii, obejmujących zarówno same obiekty, jak i teren poza nimi, oraz uwzględniających działania, jakie będą wykonywane w sytuacji awaryjnej. Dla każdego nowego obiektu jądrowego plany takie będą przygotowane i sprawdzone przed rozpoczęciem eksploatacji powyżej niskiego poziomu mocy, ustalonego przez organ nadzorujący. 2. Każda z Umawiających się Stron podejmie należyte kroki dla zapewnienia, aby odpowiednio do prawdopodobieństwa dotknięcia ich skutkami wypadku radiologicznego ich własna ludność i właściwe organy Państw sąsiadujących z obiektem jądrowym otrzymały stosowne informacje potrzebne do planowania postępowania awaryjnego i do realizacji samego postępowania. 3. Umawiające się Strony, które na swoim terytorium nie mają obiektów jądrowych, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo dotknięcia ich skutkami wypadku radiologicznego w obiekcie jądrowym znajdującym się w ich sąsiedztwie, podejmą właściwe kroki dla przygotowania i przetestowania planów postępowania awaryjnego na ich terytoriach, obejmujących działania podejmowane w razie takiej awarii. (d) Bezpieczeństwo obiektów Artykuł 17 Lokalizacja Każda z Umawiających się Stron podejmie właściwe kroki dla zapewnienia opracowania i wdrożenia odpowiednich procedur służących do: (i) oceny wszystkich istotnych czynników związanych z lokalizacją, mogących wpływać na bezpieczeństwo obiektu jądrowego w całym planowanym okresie jego istnienia; (ii) oceny prawdopodobnego wpływu proponowanego obiektu jądrowego na bezpieczeństwo osób, społeczeństwa i środowiska; (iii) ponownej oceny, w razie konieczności, wszystkich istotnych czynników, o których mowa w punktach (i) i (ii), w takim stopniu, aby zapewnić ciągłą wiarygodność obiektu jądrowego pod względem jego bezpieczeństwa; (iv) konsultowania się z Umawiającymi się Stronami sąsiadującymi z planowanym obiektem jądrowym, jeśli prawdopodobne jest, że mogą one odczuwać skutki jego istnienia, oraz do przedkładania na życzenie takich Umawiających się Stron informacji koniecznych im do dokonania własnej oceny możliwego wpływu obiektu jądrowego na bezpieczeństwo ich własnego terytorium. Artykuł 18 Projektowanie i budowa Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby: (i) projektowanie i budowa obiektu jądrowego uwzględniały kilka poziomów bezpieczeństwa i metod ochrony (tzw. ochrona wielopoziomowa) przed uwolnieniem materiałów promieniotwórczych, co ma na celu zapobieganie awariom oraz ograniczanie ich skutków radiologicznych, które mogłyby mieć miejsce; (ii) technologie zastosowane w projekcie i budowie obiektów jądrowych były wypróbowane w praktyce lub sprawdzone za pomocą testowania lub analizy; (iii) projekt obiektu jądrowego umożliwiał pewną, stabilną i łatwą pod względem zarządzania eksploatację, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ludzkich i czynników związanych ze współdziałaniem człowieka i urządzeń technicznych. Artykuł 19 Eksploatacja Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby: (i) zgoda na eksploatację obiektu jądrowego była wydana na podstawie odpowiednich analiz bezpieczeństwa i programu rozruchu, wykazujących, że obiekt jest zbudowany zgodnie z projektem i wymaganiami bezpieczeństwa; (ii) eksploatacyjne ograniczenia i warunki, wyznaczone na podstawie analizy bezpieczeństwa, testów i doświadczenia eksploatacyjnego, były zdefiniowane i w miarę potrzeb modyfikowane tak, aby mogły określać granice bezpiecznej eksploatacji; (iii) eksploatacja, konserwacja, kontrole i testy obiektu jądrowego były prowadzone zgodnie z zatwierdzonymi procedurami; (iv) opracowano procedury postępowania w razie przewidywanych zdarzeń eksploatacyjnych i awarii; (v) konieczne wsparcie inżynieryjne i techniczne we wszystkich dziedzinach związanych z bezpieczeństwem było dostępne przez cały okres istnienia obiektu jądrowego; (vi) zdarzenia ważne dla bezpieczeństwa były na bieżąco zgłaszane przez posiadacza odpowiedniego zezwolenia organowi nadzorującemu; (vii) ustanowione były takie programy zbierania i analizowania doświadczeń eksploatacyjnych, aby uzyskane wyniki i wyciągane wnioski mogły służyć do podjęcia odpowiednich działań, a istniejące mechanizmy były wykorzystywane do wymiany ważnych doświadczeń z organizacjami międzynarodowymi oraz z innymi instytucjami eksploatującymi i organami nadzorującymi; (viii) wytwarzanie odpadów promieniotwórczych, powstających w wyniku eksploatacji obiektu jądrowego, było utrzymywane na najniższym praktycznie możliwym dla danego procesu poziomie, zarówno pod względem aktywności, jak objętości, oraz aby wszelka konieczna obróbka i przechowywanie wypalonego paliwa i odpadów, bezpośrednio związane z eksploatacją i prowadzone na terenie samego obiektu jądrowego, uwzględniały procesy ostatecznego przerobu i składowania. Rozdział 3 SPOTKANIA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON Artykuł 20 Spotkania przeglądowe 1. Umawiające się Strony będą organizować spotkania (zwane dalej "spotkaniami przeglądowymi") w celu dokonania przeglądu sprawozdań przedkładanych stosownie do postanowień artykułu 5, zgodnie z procedurami przyjętymi na podstawie artykułu 22. 2. Zgodnie z postanowieniami artykułu 24, podgrupy złożone z przedstawicieli Umawiających się Stron mogą być powoływane i mogą działać w czasie spotkań przeglądowych, jeśli jest to konieczne dla dokonania przeglądu konkretnych, zawartych w sprawozdaniach zagadnień. 3. Każda z Umawiających się Stron będzie mieć odpowiednią możliwość omówienia sprawozdań przedłożonych przez inne Umawiające się Strony i uzyskania wyjaśnień dotyczących takich sprawozdań. Artykuł 21 Harmonogram 1. Spotkanie przygotowawcze Umawiających się Stron odbędzie się nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji. 2. Podczas tego spotkania przygotowawczego Umawiające się Strony określą termin pierwszego spotkania przeglądowego. To spotkanie przeglądowe powinno się odbyć jak najwcześniej, jednak nie później niż po trzydziestu miesiącach od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji. 3. Podczas każdego spotkania przeglądowego Umawiające się Strony ustalą datę następnego takiego spotkania. Odstęp czasu między kolejnymi spotkaniami przeglądowymi nie może przekraczać trzech lat. Artykuł 22 Ustalenia proceduralne 1. Podczas spotkania przygotowawczego, zorganizowanego stosownie do postanowień artykułu 21, Umawiające się Strony przygotują i przyjmą na zasadzie konsensusu zasady proceduralne i zasady finansowe. Umawiające się Strony zgodnie z zasadami proceduralnymi ustalą w szczególności: (i) wytyczne dotyczące formy i struktury sprawozdania składanego stosownie do postanowień artykułu 5; (ii) termin złożenia takiego sprawozdania; (iii) proces dokonywania przeglądu takich sprawozdań. 2. Podczas spotkań przeglądowych, w razie potrzeby, Umawiające się Strony mogą dokonywać przeglądu ustaleń podjętych zgodnie z punktami (i)-(iii), i wprowadzać do nich korekty na zasadzie konsensusu, jeśli zasady proceduralne nie będą stanowić inaczej. Mogą one również na zasadzie konsensusu dokonać poprawek zasad proceduralnych i zasad finansowych. Artykuł 23 Spotkania nadzwyczajne Nadzwyczajne spotkanie Umawiających się Stron będzie zwołane w następujących przypadkach: (i) jeżeli tak postanowi większość Umawiających się Stron obecnych i głosujących podczas spotkania, przy czym wstrzymanie się od głosu jest traktowane jak głosowanie; (ii) na pisemne żądanie jednej z Umawiających się Stron, w ciągu sześciu miesięcy od dnia przekazania tego żądania Umawiającym się Stronom i otrzymania przez sekretariat, o którym mowa w artykule 28, powiadomienia, że żądanie to zostało poparte przez większość Umawiających się Stron. Artykuł 24 Uczestnictwo 1. Każda z Umawiających się Stron uczestniczy w spotkaniach Umawiających się Stron i jest reprezentowana podczas takich spotkań przez jednego delegata oraz zastępców, ekspertów i doradców, gdy uzna to za konieczne. 2. Umawiające się Strony mogą na zasadzie konsensusu zaprosić dowolną rządową organizację międzynarodową, której kompetencje dotyczą dziedzin objętych niniejszą konwencją, do udziału w charakterze obserwatora w dowolnym spotkaniu lub w konkretnej sesji takiego spotkania. Obserwatorzy będą zobowiązani do uprzedniego pisemnego potwierdzenia akceptacji postanowień artykułu 27. Artykuł 25 Sprawozdania podsumowujące Umawiające się Strony przyjmą na zasadzie konsensusu i udostępnią opinii publicznej dokument odnoszący się do zagadnień omawianych podczas spotkania oraz do osiągniętych konkluzji. Artykuł 26 Języki 1. Spotkania Umawiających się Stron będą prowadzone w językach: angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, jeżeli zasady proceduralne nie stanowią inaczej. 2. Sprawozdania składane stosownie do postanowień artykułu 5 będą sporządzane w języku narodowym składającej Umawiające się Strony lub w jednym wyznaczonym języku, który będzie uzgodniony w zasadach proceduralnych. W przypadku gdy sprawozdanie jest złożone w języku narodowym Strony, innym niż język wyznaczony, Umawiająca się Strona dostarczy tłumaczenie sprawozdania na wyznaczony język. 3. Pomimo postanowień ustępu 2, sekretariat podejmie się odpłatnego tłumaczenia na wyznaczony język sprawozdań złożonych w każdym innym języku spotkania. Artykuł 27 Poufność 1. Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron wynikających z ich prawa wewnętrznego i dotyczących ochrony informacji przed ujawnieniem. Dla celów niniejszego artykułu określenie "informacja" oznacza między innymi: (i) dane osobowe; (ii) informacje chronione prawem do własności intelektualnej lub objęte tajemnicą przemysłową albo handlową; (iii) informacje dotyczące bezpieczeństwa państwa albo ochrony fizycznej materiałów jądrowych lub obiektów jądrowych. 2. Jeżeli w ramach niniejszej konwencji Umawiająca się Strona dostarcza informacji określanych przez nią jako chronione w znaczeniu, o którym mowa w ustępie 1, to informacja taka może być wykorzystana tylko w takim celu, w jakim została udostępniona, a jej poufność będzie zachowana. 3. Treść debat prowadzonych podczas przeglądów sprawozdań przez Umawiające się Strony w trakcie każdego ze spotkań będzie poufna. Artykuł 28 Sekretariat 1. Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (nazwana dalej "Agencją") zorganizuje sekretariat dla spotkań Umawiających się Stron. 2. Sekretariat będzie: (i) zwoływać, przygotowywać i obsługiwać spotkania Umawiających się Stron; (ii) przekazywać Umawiającym się Stronom informacje otrzymane lub przygotowane zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji. Koszty poniesione przez Agencję podczas wypełniania zadań, o których mowa w punktach (i) i (ii), obciążą regularny budżet Agencji. 3. Umawiające się Strony mogą, na zasadzie konsensusu, wystąpić do Agencji z wnioskiem o zapewnienie innych usług związanych ze spotkaniami Umawiających się Stron. Agencja może zapewnić takie usługi, jeśli mieszczą się one w ramach jej programu i budżetu regularnego. Jeżeli nie będzie to możliwe, Agencja może takie usługi zapewnić pod warunkiem znalezienia dobrowolnego finansowania z innego źródła. Rozdział 4 KLAUZULE KOŃCOWE I INNE POSTANOWIENIA Artykuł 29 Rozstrzyganie kwestii spornych W przypadku powstania niezgodności między dwiema lub większą liczbą Umawiających się Stron w związku z interpretacją lub stosowaniem niniejszej konwencji, Umawiające się Strony przeprowadzą konsultacje w ramach spotkania Umawiających się Stron, dążąc do przezwyciężenia takich niezgodności. Artykuł 30 Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie, przystąpienie 1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla wszystkich państw w siedzibie Agencji w Wiedniu od dnia 20 września 1994 r. do dnia jej wejścia w życie. 2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa sygnatariuszy. 3. Po jej wejściu w życie, niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw. 4. (i) Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu lub przystąpienia dla organizacji regionalnych o integracyjnym lub innym charakterze, jeśli organizacja taka jest utworzona przez suwerenne państwa, a w jej kompetencjach mieści się negocjowanie, podejmowanie i wdrażanie międzynarodowych porozumień w dziedzinach objętych konwencją. (ii) W ramach swych kompetencji organizacje takie w swoim własnym imieniu korzystają z uprawnień i wypełniają zobowiązania przypisane przez niniejszą konwencję państwom będącym jej stronami. (iii) Stając się stroną niniejszej konwencji organizacja taka przekaże depozytariuszowi, o którym mowa w artykule 34, deklarację wskazującą, jakie państwa są jej członkami, które artykuły konwencji mają do niej zastosowanie, oraz zakres własnych kompetencji w dziedzinach objętych tymi artykułami. (iv) Taka organizacja nie będzie dysponować dodatkowym głosem, poza głosami państw członkowskich. 5. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji składane są u depozytariusza. Artykuł 31 Wejście w życie 1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w dziewięćdziesiątym dniu od dnia złożenia u depozytariusza dwudziestego drugiego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, pod warunkiem że są wśród nich dokumenty siedemnastu państw, z których każde posiada co najmniej jeden obiekt jądrowy, w którym rdzeń reaktora osiągnął stan krytyczny. 2. Dla każdego państwa lub organizacji regionalnej o integracyjnym lub innym charakterze, które ratyfikują, przyjmą, zatwierdzą lub przystąpią do niniejszej konwencji po dniu złożenia ostatniego dokumentu, koniecznego do spełnienia warunków przedłożonych w ustępie 1, niniejsza konwencja wejdzie w życie w dziewięćdziesiątym dniu od dnia złożenia depozytariuszowi odpowiedniego dokumentu przez takie państwo lub organizację. Artykuł 32 Poprawki do konwencji 1. Każda z Umawiających się Stron może zaproponować poprawki do niniejszej konwencji. Proponowane poprawki będą rozpatrywane podczas spotkania przeglądowego lub spotkania nadzwyczajnego. 2. Tekst proponowanej poprawki wraz z uzasadnieniem jest przekazywany depozytariuszowi, który przekaże niezwłocznie propozycję Umawiającym się Stronom co najmniej dziewięćdziesiąt dni przed spotkaniem, na którym propozycja taka miałaby być rozpatrywana. Wszelkie otrzymane przez depozytariusza komentarze, dotyczące takiej propozycji, są przez niego przekazywane Umawiającym się Stronom. 3. Po rozpatrzeniu proponowanej poprawki Umawiające się Strony zadecydują, czy będzie ona przyjęta na zasadzie konsensusu, czy też - wobec jego braku - zostanie przedłożona Konferencji Dyplomatycznej. Podjęcie decyzji o przedłożeniu proponowanej poprawki Konferencji Dyplomatycznej wymaga uzyskania większości dwóch trzecich głosów Umawiających się Stron obecnych i głosujących podczas spotkania, pod warunkiem obecności podczas głosowania co najmniej połowy Umawiających się Stron. Wstrzymanie się od głosu będzie traktowane jak udział w głosowaniu. 4. Konferencja Dyplomatyczna jest zwoływana przez depozytariusza w celu rozpatrzenia i przyjęcia poprawek do niniejszej konwencji nie później niż w rok po podjęciu odpowiedniej decyzji, zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu. Konferencja Dyplomatyczna podejmie wszelkie starania, aby zapewnić przyjęcie poprawek na zasadzie konsensusu. Gdy nie będzie to możliwe, poprawki zostają przyjęte większością dwóch trzecich głosów wszystkich Umawiających się Stron. 5. Poprawki do niniejszej konwencji, przyjęte stosownie do postanowień ustępów 3 i 4, podlegają ratyfikacji, przyjęciu, zatwierdzeniu lub potwierdzeniu przez Umawiające się Strony i wejdą w życie dla tych Umawiających się Stron, które je ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły lub potwierdziły, w dziewięćdziesiątym dniu po otrzymaniu przez depozytariusza odpowiednich dokumentów co najmniej od trzech czwartych Umawiających się Stron. Dla Umawiającej się Strony, która ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub potwierdzi wspomniane poprawki później, wejdą one w życie w dziewięćdziesiątym dniu od złożenia przez Umawiającą się Stronę odpowiedniego dokumentu. Artykuł 33 Wypowiedzenie 1. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą konwencję, przekazując pisemną notyfikację depozytariuszowi. 2. Wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie roku od dnia otrzymania notyfikacji przez depozytariusza lub w terminie późniejszym, określonym w notyfikacji. Artykuł 34 Depozytariusz 1. Depozytariuszem niniejszej konwencji jest Dyrektor Generalny Agencji. 2. Depozytariusz informuje Umawiające się Strony o: (i) podpisaniu niniejszej konwencji oraz o przekazaniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji, zgodnie z postanowieniami artykułu 30; (ii) dniu wejścia konwencji w życie, zgodnie z postanowieniami artykułu 31; (iii) notyfikacji wypowiedzenia konwencji oraz o terminie tego wypowiedzenia, zgodnie z postanowieniami artykułu 33; (iv) proponowanych poprawkach do niniejszej konwencji. przedstawionych przez Umawiające się Strony, poprawkach przyjętych przez odpowiednią Konferencję Dyplomatyczną lub przez spotkanie Umawiających się Stron oraz o dacie wejścia w życie takich poprawek, zgodnie z postanowieniami artykułu 32. Artykuł 35 Teksty oryginalne Oryginał niniejszej konwencji - którego teksty w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim mają jednakową moc - będzie złożony u Depozytariusza, który przekaże jego uwierzytelnione kopie Umawiającym się Stronom. Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie umocowani, podpisali niniejszą konwencję. Sporządzono w Wiedniu dnia 20 września 1994 r. Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w mieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - konwencja powyższa została uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - została przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 10 maja 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski CONVENTION ON NUCLEAR SAFETY PREAMBLE The Contracting Parties (i) Aware of the importance to the international community of ensuring that the use of nuclear energy is safe, well regulated and environmentally sound; (ii) Reaffirming the necessity of continuing to promote a high level of nuclear safety worldwide; (iii) Reaffirming that responsibility for nuclear safety rests with the State having jurisdiction over a nuclear installation; (iv) Desiring to promote an effective nuclear safety culture; (v) Aware that accidents at nuclear installations have the potential for transboundary impacts; (vi) Keeping in mind the Convention on the Physical Protection of Nuclear Material (1979), the Convention on Early Notification of a Nuclear Accident (1986), and the Convention on Assistance in the Case of a Nuclear Accident or Radiological Emergency (1986); (vii) Affirming the importance of international cooperation for the enhancement of nuclear safety - through existing bilateral and multilateral mechanisms and the establishment of this incentive Convention; (viii) Recognozing that this Convention entails a commitment to the application of fundamental safety principles for nuclear installations rather than of detailed safety standards and that there are internationally formulated safety guidelines which are updated from time to time and so can provide guidance on contemporary means of achieving a high level of safety; (ix) Affirming the need to begin promptly the development of an international convention on the safety of radioactive waste management as soon as the ongoing process to develop waste management safety fundamentals has resulted in broad international agreement; (x) Recognizing the usefulness of further technical work in connection with the safety of other parts of the nuclear fuel cycle, and that this work may, in time, facilitate the development of current or future international instruments; Have agreed as follows: Chapter 1 OBJECTIVES, DEFINITIONS AND SCOPE OF APPLICATION Article 1 Objectives The objectives of this Convention are: (i) to achieve and maintain a high level of nuclear safety worldwide through the enhancement of national measures and international cooperation including, where appropriate, safetyrelated technical co-operation; (ii) to establish and maintain effective defences in nuclear installations against potential radiological hazards in order to protect individuals, society and the environment from harmful effects of ionizing radiation from such installations; (iii) to prevent accidents with radiological consequences and to mitigate such consequences should they occur. Article 2 Definitions For the purpose of this Convention: (i) "nuclear installation" means for each Contracting Party and land-based civil nuclear power plant under its jurisdiction including such storage, handling and treatment facilities for radioactive materials as are on the same site and are directly related to the operation of the nuclear power plant. Such a plant ceases to be a nuclear installation when all nuclear fuel elements have been removed permanently from the reactor core and have been stored safely in accordance with approved procedures, and a decommissioning programme has been agreed to by the regulatory body; (ii) "regulatory body" means for each Contracting Party any body or bodies given the legal authority by that Contracting Party to grant licences and to regulate the siting, design, construction, commissioning, operation or decommissioning, of a nuclear installation; (iii) "licence" mans any authorization granted by the regulatory body to the applicant to have the responsibility for the siting, design, construction, commissioning, operation or decommissioning of a nuclear installation. Article 3 Scope of application This Convention shall apply to the safety of nuclear installations. Chapter 2 OBLIGATIONS (a) General Provisions Article 4 Implementing Measures Each Contracting Party shall take, within the framework of its national law, the legislative, regulatory and administrative measures and other steps necessary for implementing its obligations under this Convention. Article 5 Reporting Each Contracting Party shall submit for review, prior to each meeting referred to in Article 20, a report on the measures it has taken to implement each of the obligations of this Convention. Article 6 Existing nuclear installations Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that the safety of nuclear installations existing at the time the Convention enters into force for that Contracting Party is reviewed as soon as possible. When necessary in the context of this Convention, the Contracting Party shall ensure that all reasonably practicable improvements are made as a matter of urgency to upgrade the safety of the nuclear installation. If such upgrading cannot be achieved, plans should be implemented to shut down the nuclear installation as soon as practically possible. The timing of the shut-down may take into account the whole energy context and possible alternatives as well as the social, environmental and economic impact. (b) Legislation and regulation Article 7 Legislative and regulatory framework 1. Each Contracting Party shall establish and maintain a legislative and regulatory framework to govern the safety of nuclear installations. 2. The legislative and regulatory framework shall provide for: (i) the establishment of applicable national safety requirements and regulations; (ii) a system of licensing with regard to nuclear installations and the prohibition of the operation of a nuclear installation without a licence; (iii) a system of regulatory inspection and assessment of nuclear installations to ascertain compliance with applicable regulations and the terms of licences; (iv) the enforcement of applicable regulations and of the terms of licences, including suspension, modification or revocation. Article 8 Regulatory body 1. Each Contracting Party shall establish or designate a regulatory body entrusted with the implementation of the legislative and regulatory framework referred to in Article 7, and provided with adequate authority, competence and financial and human resources to fulfil its assigned responsibilities. 2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure an effective separation between the functions of the regulatory body and those of any other body or organization concerned with the promotion or utilization of nuclear energy. Article 9 Responsibility of the licence holder Each Contracting Party shall ensure that prime responsibility for the safety of a nuclear installation rests with the holder of the relevant licence and shall take the appropriate steps to ensure that each such licence holder meets its responsibility. (c) General Safety Considerations Article 10 Priority to safety Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that all organizations engaged in activities directly related to nuclear installations shall establish policies that give due priority to nuclear safety. Article 11 Financial and human resources 1. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that adequate financial resources are available to support the safety of each nuclear installation throughout its life. 2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that sufficient numbers of qualified staff with appropriate education, training and retraining are available for all safety-related activities in or for each nuclear installation, throughout its life. Article 12 Human factors Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that the capabilities and limitations of human performance are taken into account throughout the life of a nuclear installation. Article 13 Quality assurance Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that quality assurance programmes are established and implemented with a view to providing confidence that specified requirements for all activities important to nuclear safety are satisfied throughout the life of a nuclear installation. Article 14 Assessment and verification of safety Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that: (i) comprehensive and systematic safety assessments are carried out before the construction and commissioning of a nuclear installation and throughout its life. Such assessments shall be well documented, subsequently updated in the light of operating experience and significant new safety information, and reviewed under the authority of the regulatory body; (ii) verification by analysis, surveillance, testing and inspection is carried out to ensure that the physical state and the operation of a nuclear installation continue to be in accordance with its design, applicable national safety requirements, and operational limits and conditions. Article 15 Radiation protection Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that in all operational states the radiation exposure to the workers and the public caused by a nuclear installation shall be kept as low as reasonably achievable and that no individual shall be exposed to radiation doses which exceed prescribed national dose limits. Article 16 Emergency preparedness 1. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that there are on-site and off-site emergency plans that are routinely tested for nuclear installations and cover the activities to be carried out in the event of an emergency. For any new nuclear installation, such plans shall be prepared and tested before it commences operation above a low power agreed by the regulatory body. 2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that, insofar as they are likely to be affected by a radiological emergency, its own population and the competent authorities of the States in the vicinity of the nuclear installation are provided with appropriate information for emergency planning and response. 3. Contracting Parties which do not have a nuclear installation on their territory, insofar as they are likely to be affected in the event of a radiological emergency at a nuclear installation in the vicinity, shall take the appropriate steps for the preparation and testing of emergency plans for their territory that cover the activities to be carried out in the event of such an emergency. (d) Safety of Installations Article 17 Siting Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that appropriate procedures are established and implemented: (i) for evaluating all relevant site-related factors likely to affect the safety of a nuclear installation for its projected lifetime; (ii) for evaluating the likely safety impact of a proposed nuclear installation on individuals, society and the environment; (iii) for re-evaluating as necessary all relevant factors referred to in sub-paragraphs (i) and (ii) so as to ensure the continued safety acceptability of the nuclear installation; (iv) for consulting Contracting Parties in the vicinity of a proposed nuclear installation, insofar as they are likely to be affected by that installation and, upon request providing the necessary information to such Contracting Parties, in order to enable them to evaluate and make their own assessment of the likely safety impact on their own territory of the nuclear installation. Article 18 Design and construction Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that: (i) the design and construction of a nuclear installation provides for several reliable levels and methods of protection (defense in depth) against the release of radioactive materials, with a view to preventing the occurrence of accidents and to mitigating their radiological consequences should they occur; (ii) the technologies incorporated in the design and construction of a nuclear installation are proven by experience or qualified by testing or analysis; (iii) the desing of a nuclear installation allows for reliable, stable and easily manageable operation, with specific consideration of human factors and the man-machine interface. Article 19 Operation Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that: (i) the initial authorization to operate a nuclear installation is based upon an appropriate safety analysis and a commissioning programme demonstrating that the installation, as constructed, is consistent with design and safety requirements; (ii) operational limits and conditions derived from the safety analysis, tests and operational experience are defined and revised as necessary for identifying safe boundaries for operation; (iii) operation, maintenance, inspection and testing of a nuclear installation are conducted in accordance with approved procedures; (iv) procedures are established for responding to anticipated operational occurrences and to accidents; (v) necessary engineering and technical support in all safety related fields is available throughout the lifetime of a nuclear installation; (vi) incidents significant to safety are reported in a timely manner by the holder of the relevant licence to the regulatory body; (vii) programmes to collect and analyse operating experience are established, the results obtained and the conclusions drawn are acted upon and that existing mechanisms are used to share important experience with international bodies and with other operating organizations and regulatory bodies; (viii) the generation of radioactive waste resulting from the operation of a nuclear installation is kept to the minimum practicable for the process concerned, both in activity and in volume, and any necessary treatment and storage of spent fuel and waste directly related to the operation and on the same site as that of the nuclear installation take into consideration conditioning and disposal. Chapter 3 MEETINGS OF THE CONTRACTING PARTIES Article 20 Review meetings 1. The Contracting Parties shall hold meetings (hereinafter referred to as "review meetings") for the purpose of reviewing the reports submitted pursuant to Article 5 in accordance with the procedures adopted under Article 22. 2. Subject to the provisions of Article 24 sub-groups comprised of representatives of Contracting Parties may be established and may function during the review meetings as deemed necessary for the purpose of reviewing specific subjects contained in the rapports. 3. Each Contracting Party shall have a reasonable opportunity to discuss the reports submitted by other Contracting Parties and to seek clarification of such reports. Article 21 Timetable 1. A preparatory meeting of the Contracting Parties shall be held not later than six months after the date of entry into force of this Convention. 2. At this preparatory meeting, the Contracting Parties shall determine the date for the first review meeting. This review meeting shall be held as soon as possible, but not later than thirty months after the date of entry into force of this Convention. 3. At each review meeting the Contracting Parties shall determine the date for the next such meeting. The interval between review meetings shall not exceed three years. Article 22 Procedural arrangements 1. At the preparatory meeting held pursuant to Article 21 the Contracting Parties shall prepare and adopt by consensus Rules of Procedure and Financial Rules. The Contracting Parties shall establish in particular and in accordance with the Rules of Procedure: (i) guidelines regarding the form and structure of the reports to be submitted pursuant to Article 5; (ii) a date for the submission of such reports; (iii) the process for reviewing such reports. 2. At review meetings the Contracting Parties may, if necessary, review the arrangements established pursuant to sub-paragraphs (i)-(iii) above, and adopt revisions by consensus unless otherwise provided for in the Rules of Procedure. They may also amend the Rules of Procedure and the Financial Rules, by consensus. Article 23 Extraordinary meetings An extraordinary meeting of the Contracting Parties shall be held: (i) if so agreed by a majority of the Contracting Parties present and voting at a meeting, abstentions being considered as voting; or (ii) at the written request of a Contracting Party, within six months of this request having been communicated to the Contracting Parties and notification having been received by the secretariat referred to in Article 28, that the request has been supported by a majority of the Contracting Parties. Article 24 Attendance 1. Each Contracting Party shall attend meetings of the Contracting Parties and be represented at such meetings by one delegate, and by such alternates, experts and advisers as it deems necessary. 2. The Contracting Parties nay invite, by consensus, any intergovernmental organization which is competent in respect of matters governed by this Convention to attend, as an observers, any meeting, or specific sessions thereof. Observers shall be required to accept in writing, and in advance, the provisions of Article 27. Article 25 Summary reports The Contracting Parties shall adopt, by consensus, and make available to the public a document addressing issues discussed and conclusions reached during a meeting. Article 26 Languages 1. The languages of meetings of the Contracting Parties shall be Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish unless otherwise provided in the Rules of Procedure. 2. Reports submitted pursuant to Article 5 shall be prepared in the national language of the submitting Contracting Party or in a single designated language to be agreed in the Rules of Procedure. Should the report be submitted in a national language other than the designated language, a translation of the report into the designated language shall be provided by the Contracting Party. 3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, if compensated, the secretariat will assume the translation into the designated language of reports submitted in any other language of the meeting. Article 27 Confidentiality 1. The provisions of the Convention shall not affect the rights and obligations of the Contracting Parties under their law to protect information from disclosure. For the purposes of this Article, "information" includes, inter alia, (i) personal data; (ii) information protected by intellectual property rights or by industrial or commercial confidentiality; and (iii) information relating to national security or to the physical protection of nuclear materials or nuclear installations. 2. When, in the context of this Convention, a Contracting Party provides information identified by it as protected as described in paragraph 1, such information shall be used only for the purposes for which it has been provided and its confidentiality shall be respected. 3. The content of the debates during the reviewing of the reports by the Contracting Parties at each meeting shall be confidential. Article 28 Secretariat 1. The International Atomic Energy Agency, (hereinafter referred to as the "Agency") shall provide the secretariat for the meetings of the Contracting Parties. 2. The secretariat shall: (i) convence, prepare and service the meetings of the Contracting Parties; (ii) transmit to the Contracting Parties information received or prepared in accordance with the provisions of this Convention. The costs incurred by the Agency in carrying out the functions referred to in sub-paragraphs (i) and (ii) above shall be borne by the Agency as part of its regular budget. 3. The Contracting Parties may, by consensus, request the Agency to provide other services in support of meetings of the Contracting Parties. The Agency may provide such services if they can be undertaken within its programme and regular budget. Should this not be possible, the Agency may provide such services if voluntary funding is provided from another source. Chapter 4 FINAL CLAUSES AND OTHER PROVISIONS Article 29 Resolution of disagreements In the event of a disagreement between two or more Contracting Parties concerning the interpretation or application of this Convention, the Contracting Parties shall consult within the framework of a meeting of the Contracting Parties with a view to resolving the disagreement. Article 30 Signature, ratification, acceptance, approval, accession 1. This Convention shall be open or signature by all States at the Agency in Vienna from 20 September 1994 until its entry into force. 2. This Convention is subject to ratification, acceptance or approval by the signatory States. 3. After its entry into force, this Convention shall be open for accession by all States. 4. (i) This Convention shall be open for signature or accession by regional organizations of an integration or other nature, provided that any such organization is constituted by sovereign States and has competence in respect of the negotiation, conclusion and application of international agreements in matters covered by this Convention. (ii) In matters within their competence, such organizations shall, on their own behalf, exercise the rights and fulfil the responsibilities which this Convention attributes to States Parties. (iii) When becoming party to this Convention, such an organization shall communicate to the Depositary referred to in Article 34, a declaration indicating which States are members thereof, which articles of this Convention apply to it and the extent of its competence in the field covered by those articles. (iv) Such an organization shall not hold any vote additional to those of its Member States. 5. Instruments of ratification, acceptance, approval or accession shall be deposited with the Depositary. Article 31 Entry into force 1. This Convention shall into force on the ninetieth day after the date of deposit with the Depositary of the twentysecond instrument of ratification, acceptance or approval, including the instruments of seventeen States , each having at least one nuclear installation which has achieved criticality in a reactor core. 2. For each State or regional organization of an integration or other nature which ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention after the date of deposit of the last instrument required to satisfy the conditions set forth in paragraph 1, this Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit with the Depositary of the appropriate instrument by such a State or organization. Article 32 Amendments to the Convention 1. Any Contracting Party may propose an amendment to this Convention. Proposed amendments shall be considered at a review meeting or an extraordinary meeting. 2. The text of any proposed amendment and the reasons for it shall be provided to the Depositary who shall communicate the proposal to the Contracting Parties promptly and at least ninety days before the meeting for which it is submitted for consideration. Any comments received on such a proposal shall be circulated by the Depositary to the Contracting Parties. 3. The Contracting Parties shall decide after consideration of the proposed amendment whether to adopt it by consensus, or, in the absence of consensus, to submit it to a Diplomatic Conference. A decision to submit a proposed amendment to a Diplomatic Conference shall require a two-thirds majority vote of the Contracting Parties present and voting at the meeting, provided that at least one half of the Contracting Parties are present at the time of voting. Abstentions shall be considered as voting. 4. The Diplomatic Conference to consider and adopt amendments to this Convention shall be convened by the Depositary and held no later than one year after the appropriate decision taken in accordance with paragraph 3 of this Article. The Diplomatic Conference shall make every effort to ensure amendments are adopted by consensus. Should this not be possible, amendments shall be adopted with a two-thirds majority of all Contracting Parties. 5. Amendments to this Convention adopted pursuant to paragraphs 3 and 4 above shall be subject to ratification, acceptance, approval, or confirmation by the Contracting Parties and shall enter into force for those Contracting Parties which have ratified, accepted, approved or confirmed them on the ninetieth day after the receipt by the Depositary of the relevant instruments by at least three fourths of the Contracting Parties. For a Contracting Party which subsequently ratifies, accepts, approves or confirms the said amendments, the amendments will enter into force on the ninetieth day after that Contracting Party has deposited its relevant instrument. Article 33 Denunciation 1. Any Contracting Party may denounce this Convention by written notification to the Depositary. 2. Denunciation shall take effect one year following the date of the receipt of the notification by the Depositary, or on such later date as may be specified in the notification. Article 34 Depositary 1. The Director General of the Agency shall be the Depositary of this Convention. 2. The Depositary shall inform the Contracting Parties of: (i) the signature of this Convention and of the deposit of instruments of ratification, acceptance, approval or accession, in accordance with Article 30; (ii) the date on which the Convention enters into force, in accordance with Article 31; (iii) the notifications of denunciation of the Convention and the date thereof, made in accordance with Article 33; (iv) the proposed amendments to this Convention submitted by Contracting Parties, the amendments adopted by the relevant Diplomatic Conference or by the meeting of the Contracting Parties, and the date of entry into force of the said amendments, in accordance with Article 32. Article 35 Authentic texts The original of this Convention of which the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Depositary, who shall send certified copies thereof to the Contracting Parties. In witness whereof the undersigned, being duly authorized to that effect, have signed this Convention. Done at Vienna on the 20th day of September 1994. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 25 listopada 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji bezpieczeństwa jądrowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 września 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 263) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 ust. 5 Konwencji bezpieczeństwa jądrowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 września 1994 r., złożony został Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowej Agencji Atomowej, jako depozytariuszowi powyższej konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 31 konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 24 października 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem 31 konwencji weszła ona w życie dnia 24 października 1996 r. 2. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w podanych niżej datach, po złożeniu przez nie dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia: Bangladesz 21 września 1995 r. Bułgaria* 8 listopada 1995 r. Chiny* 9 kwietnia 1996 r. Chorwacja 18 kwietnia 1996 r. Federacja Rosyjska* 12 lipca 1996 r. Finlandia* 22 stycznia 1996 r. Francja* 13 września 1995 r. Hiszpania* 4 lipca 1995 r. Irlandia 11 lipca 1996 r. Japonia* 12 maja 1995 r. Kanada* 12 grudnia 1995 r. Liban 5 czerwca 1996 r. Litwa* 12 czerwca 1996 r. Mali 13 maja 1996 r. Meksyk* 26 lipca 1996 r. Norwegia 29 września 1994 r. Polska 14 czerwca 1995 r. Republika Czeska* 18 września 1995 r. Republika Korei* 19 września 1995 r. Rumunia* 1 czerwca 1995 r. Słowacja* 7 marca 1995 r. Szwecja* 11 września 1995 r. Turcja 8 marca 1995 r. Węgry* 18 marca 1996 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej łącznie z wyspami Guernsey, Jersey, Mann* 17 stycznia 1996 r. ______________ * Państwa posiadające przynajmniej jeden obiekt jądrowy, w którym rdzeń reaktora osiągnął stan krytyczny. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych pozostałości w środkach spożywczych środków chemicznych stosowanych przy uprawie, ochronie, przechowywaniu i transporcie roślin. (Dz. U. Nr 43, poz. 273) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 października 1993 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych pozostałości w środkach spożywczych środków chemicznych stosowanych przy uprawie, ochronie, przechowywaniu i transporcie roślin (Dz. U. Nr 104, poz. 476) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 273) NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE POZOSTAŁOŚCI ŚRODKÓW CHEMICZNYCH STOSOWANYCH PRZY OCHRONIE, PRZECHOWYWANIU I TRANSPORCIE ROŚLIN, KTÓRE MOGĄ ZNAJDOWAĆ SIĘ W ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH LUB NA ICH POWIERZCHNI Nazwa środka ochrony roślinNajwyższe dopuszczalne pozostałości środka ochrony roślin (mg/kg)Nazwa środka spożywczego (f) 123 ACEFAT05pomidory acetyloamid O,S-dimetylotiofosforowy1,0pozostałe warzywa 1,0owoce cytrusowe (e) 0,02pozostałe owoce 0,02ziarno zbóż 0,02ziemniaki (b) 0,02 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 0,1herbata ALACHLOR0,1warzywa 2,6-dietylo-N-(metoksymetylo)-chloroacetanilid0,1kukurydza 0,1rzepak ALDIKARB (a)0,05owoce, warzywa 0-matylokarbamoilooksym-2-metylo-2-(metylotio)propionaldehydu0,05ziarno zbóż 0,01 (T)mięso i przetwory 0,01mleko i przetwory 0,01jaja bez skorup ALDRYNA0,2 (T)mięso i przetwory (łącznie z dieldryną w przeliczeniu na dieldrynę)0,006mleko i przetwory do 4% tłuszczu 95% rel-(1R,4S,4aS,5S,8R,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,8,8a-heksahydro-1,4:5,8-dimetanonaftalenu0,15 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,02jaja bez skorup 0,01ziarno zbóż 0,02herbata ALFAMETRYNA (patrz cypermetryna) ALDOKSYM0,5buraki ćwikłowe i cukrowe 3-[1-(alliloksyimino)butylo]-4-hydroksy-6,6-dimetylo-2-oksocykloheks-3-enokarboksylan metylu1,0pozostałe warzywa 0,5ziemniaki (b) 0,2pozostałe środki pochodzenia roślinnego AMITRAZ0,2owoce N-metylo-bis(2,4-ksylilometylo)amina0,5warzywa 0,02ziarno zbóż 0,02 (T)drób 0,02jaja bez skorup AMITROL0,05owoce cytrusowe (e) 3-amino-1,2,4-triazol0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,1herbata ANILAZYNA0,2ziarno zbóż 2,4-dichloro-6-(2-chloroanilino)-1,3,5-triazyna ASULAM (a)0,5owoce, warzywa sulfanilokarbaminian metylu ATRAZYNA0,1owoce cytrusowe (e) 2-chloro-4-etyloamino-6-izopropyloamino-1,3,5-triazyna0,1pozostałe owoce, warzywa 0,5kukurydza 0,1ziemniaki (b) 0,1herbata AZOCYKLOTYNA2,0owoce cytrusowe (e) (suma azocyklotyny i cyheksatyny wyrażona jako cyheksatyna)0,5pozostałe owoce tri(cykloheksylo)-1H-1,2,4-triazol-1-ilo-cyna10,0chmiel (c) AZOPROTRYNA0,2warzywa 2-azydo-4-izopropyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna AZYNOFOS ETYLOWY (a)0,05owoce, warzywa ditiofosforan 0,0-dietylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo[d]-1,2,3-triazyn-3-ylo) metylu0,05ziemniaki (b) 0,1rzepak AZYNOFOS METYLOWY (a)1,0owoce cytrusowe (e) ditiofosforan O,O-dimetylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo[d]-1,2,3-triazyn-3-ylo) metylu0,5pozostałe owoce 0,5warzywa 0,05ziemniaki (b) BARBAN (a)0,1marchew, seler (ważony jako 3-chloroanilina)0,05pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego 3-chlorofenylokarbaminian 4-chlorobut-2-ynylu BENALAKSYL0,05owoce cytrusowe (e) DL-N-(2,6-dimetylofenylo)-N-fenyloacetylo-alaninian metylu0,05pozostałe owoce 0,05ziemniaki (b) 0,2warzywa owocowe, cebula 0,05pozostałe warzywa 0,05ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata BENAZOLINA0,05rzepak kwas 4 chloro-2,3-dihydro-2-oksobenzotiazol-3-ylooctowy BENFURAKARB0,05owoce cytrusowe (e) N-[2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofurano-7-yloksykarbonylo(metylo)aminotio]-N-izopropylo-ß-alaninian0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata BENOMYL5,0owoce cytrusowe (e) (suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa 1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu0,1ziarno zbóż 1,0pieczarki 0,1 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 0,1jaja bez skorup 0,1ziemniaki (b) 0,1herbata BENSULTAP0,05ziemniaki (b) di(benzenotiosulfonian)S,S'-2-dimetyloaminotrimetylenu0,5owoce, warzywa 0,2ziarno zbóż BENTAZON0,5ziarno zbóż 2,2-ditlenek 3-izopropylo-(1H)benzo-2,1,3-tiadiazon-4-onu0,5ziemniaki (b) BIFENTRYNA0,1warzywa (Z)-(1RS,3RS)-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoroprop-1-enylo-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan 2-metylobifenyl-3-ylometylu0,2jabłka 0,5czarna porzeczka 0,1pozostałe owoce 0,5ziarno zbóż 0,1rzepak 0,1herbata BINAPAKRYL0,05owoce cytrusowe (e) 3-metylobut-2-enian 2,4-dinitro-6-sec-butylofenylu0,05warzywa korzeniowe 0,3pozostałe warzywa 0,05pozostałe owoce 0,05ziemniaki (b) 0,1herbata BITERTANOL0,5banany (e) 1-(bifenyl-4-iloksy-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triazol-1-ilo)butan-2-ol2,0owoce pestkowe 1,0owoce ziarnkowe 0,2pozostałe owoce 0,1ziarno zbóż BROMEK METYLU0,1ziarno zbóż (w przeliczeniu na bromek metylu)0,05owoce cytrusowe (e) 0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05herbata BROMKI NIEORGANICZNE50,0ziarno zbóż (w przeliczeniu na jon bromu)50,0zioła, herbata 50,0suszone owoce BROMFENWINFOS (a)0,1warzywa fosforan (Z,E)-2-bromo-1-(2,4-dichlorofenylowinylo-dietylu)0,05ziemniaki (b) 0,05rzepak BROMOFOS (a)1,0owoce trifosforan 0,4-bromo-2,5-dichlorofenylo-0,0-dimetylu2,0warzywa BROMOFOS ETYLOWY (a)0,05owoce cytrusowe (e) trifosforan O,4-bromo-2,5-dichlorofenylo-O,O-dietylu0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,1herbata BROMOKSYNIL0,05nasiona lnu 3,5-dibromo-4-hydroksybenzonitryl0,1ziarno zbóż BROMOPROPYLAT3,0owoce cytrusowe (e) 4,4'-dibromobenzilan izopropylu1,0pozostałe owoce 1,0warzywa 0,1herbata BUPIRYMAT0,5owoce dimetylosulfonian 5-butylo-2-etyloamino-6-metylo-4-pirydyminylu BUPROFEZYNA0,5owoce, warzywa 2-tert-butylimino-3-izo-propylo-5-fenyloperhydro-1,3,5-tiadiazyn-4-on0,1pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego BUTYLAT0,1kukurydza N,N-diizobutylotiokarbaminian S-etylu CHINOMETIONAT0,1owoce, warzywa 6-metylo-1,3-ditiolano[4,5b]chinoksalin-2-on CHLORMAZON0,05ziemniaki (b) 2-(2-chlorobenzylo)-4,4-dimetylo-1,2-oksazolidyn-3-on0,05warzywa strączkowe (d) 0,02rzepak CHLORDAN0,05 (T)mięso i przetwory 1,2,4,5,6,7,8,8-oktachloro-3a,4,7,7a-tetrahydro-4,7-metanoidan0,002mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,05 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,005jaja bez skorup 0,02ziarno zbóż 0,02herbata CHLORFENWINFOS (a)1,0owoce cytrusowe (e) fosforan(Z,E)-2-chloro-(2,4-dichlorofenylowinylo-dietylu)0,05pozostałe owoce 0,5warzywa korzeniowe 0,05pozostałe warzywa 0,05pieczarki 0,05ziemniaki (b) 0,2rzepak 0,05ziarno zbóż CHLORMEKWAT (CCC)3,0ziarno zbóż chlorek 2-chloroetylotrimetyloamoniowy0,2pomidory 3,0gruszki 0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego CHLORBENZYD2,0owoce, warzywa sulfid 4-chlorobenzylowo-4-chlorofenylowy CHLOROBENZYLAT2,0owoce, warzywa 4,4'-dichlorobenzilan etylu0,2orzechy CHLOROBROMURON0,2warzywa 3-(4-bromo-3-chlorofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik CHLOROBUFAM0,1marchew, seler (wyrażone jako 3-chloroanilina)0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego 3-chlorofenylokarbaminian 1-metyloprop-2-ynulu CHLOROKSURON0,2warzywa 3-[4-(4-chlorofenoksy)fenylo]-1,1-dimetylomocznik CHLOROPIRYFOS (a)0,3owoce cytrusowe (e) tiofosforan 0-3,5,6-trichloropirydyn-2-ylo-0,0-dietylu0,2owoce pestkowe 0,5owoce ziarnkowe 0,5warzywa owocowe 0,05buraki cukrowe 0,1pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,2 (T)mięso i przetwory 0,05 (T)drób 0,01mleko i przetwory 0,01jaja bez skorup 0,1herbata CHLOROPIRYFOS METYLOWY (a)0,3owoce cytrusowe (e) tiofosforan O-3,5,6-trichloropirydyn-2-ylo-O,O-dimetylu0,5owoce ziarnkowe 0,2owoce pestkowe 0,5warzywa owocowe 0,1pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,01mleko i przetwory 0,01jaja bez skorup 0,1herbata CHLOROPROFAM0,5ziemniaki (b) 3-chlorofenylokarbaminian izopropylu CHLOROTALONIL0,01owoce cytrusowe (e) tetrachloroizoftalonitryl0,01pozostałe owoce 0,5warzywa korzeniowe, liściaste i łodygowe 1,0ogórki 2,0pomidory 0,01pozostałe warzywa 0,01ziemniaki (b) 0,1ziarno zbóż 0,01 (T)mięso i przetwory 0,01mleko i przetwory 0,01jaja bez skorup 0,1herbata CHLORSULFURON0,1ziarno zbóż 1-(2-chlorofenylosulfonylo)-3-(4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyn-2-ylo) mocznik CHLORTOLURON0,1ziarno zbóż 3-(3-chloro-4-metylofenylo)-1,1-dimetylomocznik0,05warzywa CHLORYDAZON (patrz pirazon) CYFLURYNA0,02owoce cytrusowe (e) mieszanina dwóch par enancjomerów:0,2owoce pestkowe i ziarnkowe [(1S,3S)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2- dimetylocyklopropanokarboksylan (R)-a -cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu + (1R,3R)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2- dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a -cyjano-4-fluoro-3-fenoksy-benzylu] i [(1S,3R)-3-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (R)-a- cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu + (1R,3S)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2- dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a- cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu] (w stosunku ok. 1:2)0,3winogrona 0,05pozostałe owoce 0,02warzywa korzeniowe 0,05warzywa owocowe 0,5warzywa liściowe i łodygowe 0,1pozostałe warzywa 0,02ziemniak (b) 0,05kukurydza 0,02ziarno zbóż z wyjątkiem kukurydzy 0,05mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 0,01herbata CYHALOTRYNA0,2morele, brzoskwinie (Z)-(1RS,3RS)-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoropropenylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan-(RS)-α-cyjano-3-fenoksybenzylu0,1pozostałe owoce pestkowe, ziarnkowe i jagodowe 0,02pozostałe owoce 0,2kapusta 1,0pozostałe warzywa liściowe i łodygowe 0,2warzywa strączkowe (d) 0,02pozostałe warzywa 0,02ziarno zbóż z wyjątkiem jęczmienia 0,05jęczmień 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 1,0herbata CYHEKSATYNA2,0owoce cytrusowe (e) (suma cyheksatyny i azocyklotyny wyrażona jako cyheksatyna - w przeliczeniu na wodorotlenek tricykloheksylocyny)0,5pozostałe owoce wodorotlenek tricykloheksylocyny2,0pomidory 0,5pozostałe warzywa 10,0chmiel (c) CYJANAZYNA0,1ziemniaki (b) 2-(4-chloro-6-etyloamino-1,3,5-triazyn-2-yloamino)-2-metylopropionitryl0,1ziarno zbóż 0,1warzywa CYKLOAT0,05buraki N-cykloheksylo-N-etylo(tiokarbaminian) S-etylu0,1szpinak CYKLOKSYDYM0,1warzywa korzeniowe (RS)-2-[1-(etoksyimino)butylo]-3-hydroksy-5-tian-3-ylocykloheks-2-enon0,2warzywa liściowe i łodygowe 0,5marchew 2,0rzepak CYMOKSYNIL2,0chmiel (c) 1-(2-cyjano-2-metoksyiminoacetylo)-3-etylomocznik0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego CYPERMETRYNA0,05owoce cytrusowe (e) (suma izomerów cypermetryny)1,0owoce ziarnkowe (1RS,3RS)-(1RS,3RS)-2,2-dimetylo-3-(2-metylopropen-1-ylo)cyklopropanokarboksylan/RS/-a-cyjano-3-fenoksybenzylu1,0wiśnie 2,0pozostałe pestkowe 0,05owoce jagodowe 0,5warzywa strączkowe (d) 0,5pomidory 0,2ogórki 2,0warzywa liściowe i łodygowe 0,05pozostałe warzywa 0,1szpinak 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,2 (T)mięso i przetwory 0,05 (T)drób 0,02mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup CYPROKONAZOL0,1herbata 0,1ziarno zbóż (2RS,3RS,2SR,3SR)-2-(4-chlorofenylo)-3-cyklopropylo-1-(1H-1,2,4-triazol-1-ylo)butan-2-ol 2,4-D0,2ziarno zbóż kwas 2,4-dichlorofenoksy octowy0,05kukurydza DALAPON1,0owoce, warzywa 2,2-dichloropropionian sodowy DAMINOZYD0,02owoce, warzywa kwas N,N-dimetyloaminobursztynoamowy0,02ziemniaki (b) 0,1herbata DAZOMET0,05warzywa 3,5-dimetylo-perhydro-1,3,5-triazyno-2-tion DDT0,05owoce cytrusowe (e) (suma DDT, DDE i DDD)0,05pozostałe owoce 1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-chlorofenylo)etan1,0 (T)mięso i przetwory 0,04mleko i przetwory do 4% tłuszczu 1,0 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,1jaja bez skorup 0,05warzywa 0,05ziarno zbóż 0,05ziemniaki (b) 0,05chmiel (c) 0,2herbata DELTAMETRYNA0,05owoce cytrusowe (e) (1R)-cis-3-(2,2-dibromowinylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu0,1owoce ziarnkowe i pestkowe 0,2owoce jagodowe 0,5warzywa liściowe i łodygowe 0,1buraki ćwikłowe i cukrowe 0,05pozostałe warzywa korzeniowe 0,2pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05pieczarki 1,0rzepak 1,0ziarno zbóż 0,05 (T)drób 0,05jaja bez skorup 50,0herbata DEMETON 0-(S)METYLOWY1,0owoce (suma sulfotlenku i sulfonu metylodemetonu wyrażona jako metylodemeton S)0,05marchew tiofosforan S-(2-etylotio)etylo-0,0-dimetylu0,5pozostałe warzywa 0,1ziemniaki (b) DESMEDIFAM0,1buraki ćwikłowe, cukrowe 3-fenylokarbaniloksykarbanilan etylu DESMETRYNA0,1warzywa 2-izopropyloamino-4-metyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna DIALAT0,1owoce, warzywa (suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat)0,1ziarno zbóż diizopropylotiokarbaminian S-2,3-dichloroallilu DIAZYNON (a)0,3owoce, warzywa tiofosforan 0,0-dietylo-0-(2-izopropylo-6-metylopirymidyn-4-ylu)0,05ziarno zbóż 0,7 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory DIBROMOETAN0,01owoce cytrusowe (e) (dibromoetan)0,01pozostałe owoce, warzywa 0,01ziemniaki (b) DICHLOBENIL0,1owoce 2,6-dichlorobenzonitryl DICHLOFLUANID2,0wiśnie N-dichlorofluorometylotio-N-fenylo-N',N'-dimetylosulfonoamid5,0pozostałe owoce 0,1cebula 2,0warzywa strączkowe (d) 5,0pozostałe warzywa DICHLOFOP METYLOWY0,1buraki ćwikłowe, cukrowe (RS)-2-[4-(2,4-dichlorofenoksy)fenoksy]propionian metylu0,1ziarno zbóż DICHLORAN0,1buraki cukrowe 2,6-dichloro-4-nitroanilina DICHLORFOS (DDVP)0,1owoce, warzywa fosforan 2,2-dichlorowinylo-dimetylu0,05mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 2,0ziarno zbóż 0,1herbata DICHLORPROP0,05owoce cytrusowe (e) kwas (+)-2-(2,4-dichlorofenoksy)propionowy0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,2ziarno zbóż 0,1herbata DIELDRYNA0,2 (T)mięso i przetwory (łącznie z aldryną w przeliczeniu na dieldrynę)0,006mleko i przetwory do 4% tłuszczu 85% rel-(1R,4S,4aS,5R,6R,7S,8S,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahydro-6,7-epoksy-1,4:5,8-dimetanonaftalen0,15 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,02jaja bez skorup 0,02herbata 0,01ziarno zbóż DIFENKONAZOL0,2czarna porzeczka 1-(2-[4-(4-chlorofenoksy)-2-chlorofenylo]-4-metylo-1,3-dioksolan-2-ylometylo)-1H-1,2,4-triazol0,1pozostałe owoce DIFENOKSURON0,05wszystkie produkty spożywcze pochodzenia roślinnego 3-[4-(4-metoksyfenoksy)fenylo]-1,1-dimetylomocznik DIFENZOKWAT0,1ziarno zbóż kation 3,5-difenylo-1,2-dimetylopirazolowy DIFLUBENZURON1,0owoce, warzywa 1-(4-chlorofenylo)-3-(2,6-difluorobenzoilo)mocznik0,2pieczarki 0,1ziarno zbóż DIFLUFENIKAN0,05ziarno zbóż 2',4'-difluoro-2(3-trifluorometylofenoksy)nikotynoiloanilid DIKAMBA0,05ziarno zbóż kwas 3,6-dichloro-2-metoksybenzoesowy DIKWAT0,1owoce, warzywa dibromek 9,10-dihydro-8a,10a-diazoniafenantrenowy0,1ziemniaki (b) 0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego 2,0ziarno zbóż DIMEFURON0,1rzepak 3-[4-(5-tert-butylo-2,3-dihydro-2-okso-1,3,4-oksadiazol-3-ilo)-3-chlorofenylo]-1,1-dimetylomocznik DIMETACHLOR0,1rzepak 2-chloro-N-(2-metoksyetylo)2',6'-dimetyloacetanilid DIMETIPIN0,1rzepak 2,3-dihydro-5,6-dimetylo-1,4-ditinu 1,1,4,4-tetratlenek0,05ziemniaki (b) DIMETOAT0,5owoce (łącznie z pochodną tlenową)0,2cebula ditiofosforan 0,0-dimetylo-S-metylokarbamoilumetylu0,2buraki ćwikłowe, cukrowe 0,5pozostałe warzywa 0,2ziarno zbóż 0,2herbata DINOKAP0,1owoce, warzywa krotonian 2,6-dinitro-4-oktylofenylu i krotonian 2,4-dinitro-6-oktylofenylu (izomeryczna mieszanina poreakcyjna) DINOSEB0,05owoce, warzywa 4,6-dinitro-2-sec-butylofenol0,05ziemniaki (b) 0,1herbata DINOTERB0,1ziarno zbóż 4,6-dinitro-2-tert-butylofenol DIKSATION0,05owoce cytrusowe (e) bis (ditiofosforan) S,S'-1,4-dioksan-2,3-diylo-O,O,O',O'-tetraetylu0,05pozostałe owoce, warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,1herbata DITIANON3,0owoce 2,3-dicyjano-1,4-ditiaantrachinon DITIOKARBAMINIANY: MANEB, TIURAM, ZINEB, METIRAM, MANKOZEB (wyrażone jako CS2)2,0owoce cytrusowe (e) 2,0pozostałe owoce 5,0warzywa liściowe i łodygowe 1,0pomidory, ogórki 2,0pozostałe warzywa 0,05ziarno zbóż 0,05ziemniaki (b) 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata DIURON0,1owoce 3-(3,4-dichlorofenylo)-1,1-dimetylomocznik0,5warzywa DODYNA1,0owoce ziarnkowe i pestkowe octan 1-dodecyloguanidynowy0,2pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego ENDOSULFAN0,2warzywa korzeniowe (suma endosulfanu i siarczanu endosulfanu w przeliczeniu na endosulfan)0,2kukurydza S-tlenek 6,7,8,9,10,10-heksachloro-1,5,5a,6,9,9a-heksahydro-6,9-metano-2,4,3-benzodioksatiepinu0,1ziarno zbóż 0,5pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego 30,0herbata ENDRYNA0,01owoce, warzywa rel-(1R,4S,4aS,5S,6S,7R,8R,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahydro-6,7-epoksy-1,4,5,8-dimetanonaftalen0,01ziemniaki (b) 0,01ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,001mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,025 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,005jaja bez skorup 0,01herbata EPTC0,1ziemniaki (b) dipropylotiokarbaminian S-etylu0,1warzywa strączkowe (d) 0,1kukurydza ETEFON0,05owoce cytrusowe (e) kwas 2-chloroetylofosfonowy3,0owoce ziarnkowe i pestkowe 5,0porzeczki 0,05pozostałe owoce jagodowe 3,0pomidory 0,05ziemniaki (b) 0,05pozostałe warzywa 0,5jęczmień, żyto 0,2pszenica 0,05ziarno pozostałych zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata ETIOFENKARB2,0owoce metylokarbaminian 2-(etylometylo)-fenylu0,5buraki ćwikłowe 0,2warzywa strączkowe (d) 2,0pozostałe warzywa 0,5ziemniaki ETION (a)2,0owoce cytrusowe (e) bis (ditiofosforan) O,O,O',O'-tetraetylo-S,S'-metylenu0,5pozostałe owoce 0,1warzywa 2,0herbata ETOFUMESAT0,1buraki cukrowe metanosulfonian (-)-2-etoksy-2,3-dihydro-3,3-dimetylobenzofuran-5-ylu FENARYMOL0,02owoce cytrusowe (e) alkohol 2,4'-dihloro-a-(5-pirymidynylo)benzhydrylowy1,0porzeczki 0,3pozostałe owoce 0,05warzywa liściowe i łodygowe 0,02pozostałe warzywa 0,02ziemniaki (b) 0,02ziarno zbóż 0,02 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 0,05herbata FENBUTATYNY TLENEK2,0owoce tlenek bis[tris(2-metylo-2-fenylopropylo)cyny]0,5warzywa FENCHLORFOS0,01owoce cytrusowe (e) tiofosforan O,O-dimetylo-O-2,4,5-trichlorofenylu0,01pozostałe owoce, warzywa 0,01ziemniaki (b) 0,1herbata FENITROTION (a)2,0owoce cytrusowe (e) tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-nitrofenylu0,5pozostałe owoce 0,1kalafiory 0,2buraki cukrowe 0,5pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,1herbata FENMEDIFAM0,1buraki ćwikłowe, cukrowe 3-(3-metylofenylo)-karbamoiloksyfenylokarbaminian metylu FENOKSAPROP ETYLOWY0,1owoce, warzywa kwas (RS)-2-[4-(6-chloro-1,3-benzoksazol-2-iloksy)fenoksy] propionowy0,1ziarno zbóż FENPROPATRYNA0,3owoce, warzywa cyjano(3-fenoksyfenylo)metylo 2,2,3,3-tetrametylocyklopropanokarboksylan FENPROPIMOR0,5ziarno zbóż (+)-cis-4-[3-(4-tert-butylofenylo)-2-metylopropylo]-2,6-dimetylomorfolina FENTION (a)1,0owoce cytrusowe (e) (suma fentionu i jego pochodnej tlenowej, sulfotlenku i sulfonu wyrażone jako fention)0,5pozostałe owoce tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-metylotiofenylu0,1marchew 1,0pozostałe warzywa FENTYNA0,1ziemniaki (b) (suma trójfenylocyny, octanu, chlorku i wodorotlenku trifenylocyny wyrażona jako wodorotlenek trifenylocyny) FENWALERAT0,05owoce cytrusowe (e) (RS)-2-(4-chlorofenylo)-3-metylomaslan (RS)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu1,0owoce ziarnkowe 0,5pozostałe owoce 0,5warzywa liściowe i łodygowe 0,05warzywa korzeniowe 0,02pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,1herbata FLAMPROP IZOPROPYLOWY0,2ziarno zbóż D,L-N-benzoilo-N-(3-chloro-4-fluoroalaninian izopropylu) FLUAZYFOP BUTYLOWY0,1truskawki (R,S)-2-[4-(5-trifluorometylo-2-pirydyloksy)-fenoksy]propionian butylu0,5buraki 0,1pozostałe warzywa 0,1ziemniaki (b) 3,0rzepak FLUCYTRYNAT0,5owoce, warzywa (RS)-a-cyjano-3-fenoksybenzylo(S)-2-(4-difluorometoksyfenylo)-maślan2,0chmiel (c) 0,1herbata FLUOROCHLORIDON0,1warzywa 3-chloro-4-(chlorometylo)-1-[3-trifluorometylo]-2-pyrolidon0,1ziemniaki (b) 0,1ziarno zbóż FLURENOL0,05ziarno zbóż kwas 9-hydroksyfluoreno-9-karboksylowy FLUROKSYPYR0,1ziarno zbóż kwas 4-amino-3,5-dichloro-6-fluoro-2-pirydyloksyoctowy FLUSILAZOL0,1banany (e) bis (4-fluorofenylo)(metylo)(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo) silan0,2pozostałe owoce 0,02ziarno zbóż FLUTRIAFOL0,5ziarno zbóż (RS)-2,4'-difluoro-a-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo) benzhydrol FONOFOS (a)0,2owoce, warzywa etyloditiofosfonian 0-etylo-S-fenylu0,05ziemniaki (b) 0,2buraki cukrowe FORMOTION (a)0,2owoce cytrusowe (e) ditiofosforan S-(N-formylo-N-metylokarbomoilo)metylo-0,0-dimetylu0,1truskawki, maliny 0,5pozostałe owoce 0,2buraki cukrowe 0,1pozostałe warzywa korzeniowe 1,0chmiel (c) FOSALON (a)1,0owoce cytrusowe (e) ditiofosforan S-(6-chloro-2,3-dihydro-2-oksobenzoksazol-1-ilo)metylo-O,O-dietylu1,0truskawki 2,0pozostałe owoce 1,0warzywa liściowe i łodygowe 0,1warzywa korzeniowe 0,1ziemniaki (b) FOSETYL3,00owoce wodorofosfonian etylu3,00ogórki, pomidory FOSFAMIDON (a)0,15owoce, warzywa fosforan (2-chloro-2-dietylokarbamoilo-1-metylo) winylo-dimetylu0,05ziarno zbóż FOSFOROWODÓR0,1ziarno zbóż PH (wszystkie fosforki wyrażone jako fosforowodór)0,01produkty zbożowe FURATIOKARB0,05owoce, warzywa N,N'-dimetylo-N-N-tiodikarbaminian butylo-2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata GLIFOSAT0,1owoce, warzywa N-(fosfonometylo)glicyna0,1ziemniaki (b) 20,0jęczmień i owies 5,0pszenica, żyto, pszenżyto 0,1ziarno pozostałych zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 0,1jaja bez skorup 0,1herbata GLUFOSYNAT0,2owoce kwas DL-homoalanin-4-ylo(metylo) fosfinowy3,0warzywa strączkowe 0,2pozostałe warzywa HALOKSYFOP0,2rzepak kwas (RS)-2-[4-(3-chloro-5-trifluorometylo-2-pirydyloksy) fenoksy] propionowy0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego a-HCH0,02*ziarno zbóż a-heksachlorocykloheksan0,2 (T)mięso i przetwory 0,004mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,1 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,02jaja bez skorup 0,2*herbata b-HCH0,02*ziarno zbóż b-heksachlorocykloheksan0,1 (T)mięso i przetwory 0,003mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,075 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,01jaja bez skorup 0,2*herbata g-HCH (patrz lindan) HEKSACHLOROBENZEN (HCB)0,01ziarno zbóż heksachlorobenzen0,2 (T)mięso i przetwory 0,01mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,25 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,02jaja bez skorup 0,01herbata HEKSAFLUMURON0,05ziemniaki (b) 1-[3,5-dichloro-4-(1,1,2,2-tetra-fluoroetoksy)fenylo]-3-(2,6-difluorobenzoilo)mocznik0,1owoce, warzywa HEKSYTIAZOKS0,5owoce, warzywa (4RS,5RS)-5-(4-chlorofenylo)-N-cykloheksylo-4-metylo-2-okso-1,3-tiazolidyn-3-ylokarboksyamid HEPTACHLOR0,01owoce, warzywa (suma heptachloru i epoksydu heptachloru wyrażona jako heptachlor)0,01ziarno zbóż 1,4,5,6,7,8,8-heptachloro-3a,4,7,7a-tetrahydro-4,7-metanoinden0,01ziemniaki (b) 0,2 (T)mięso i przetwory 0,004mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,1 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,02jaja bez skorup 0,02herbata HEPTENOFOS (a)0,5owoce dimetylofosforan 7-chlorobicyklo-[3,2,0]-hepta-2,6-dien-6-ylu0,1ziemniaki (b) HYDRAZYD KWASU MALEINOWEGO10,0cebula hydrazyd kwasu maleinowego1,0pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego HYMEKSAZOL0,1buraki 5-metyloizoksazol-3-ol IMAZABETABENZ0,05ziarno zbóż Produkt reakcji zaw. kwas (±)-6-(4-izopropylo-4-metylo-5-okso-2-imidazolin-2-ylo)-m-toluilowy i kwas (±)-2-(4-izopropylo-4-metylo-5-okso-2-imidazolin-2-ylo)-p-toluilowy IMAZALIL5,0owoce cytrusowe (e) 1-(b-allioksy-2,4-dichlorofenyloetylo)-imidazol5,0owoce ziarnkowe 0,02pozostałe owoce 0,02warzywa 0,02ziemniaki wczesne (b) 5,0ziemniaki 0,02ziarno zbóż 0,02 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 0,1herbata IPRODION5,0owoce cytrusowe (e) 3-(3,5-dichlorofenylo)-N-izopropylo-2,4-dioksoimidazolidyno-1-karboksyamid5,0owoce pestkowe 10,0pozostałe owoce 5,0pomidory 2,0ogórki 5,0cebula, czosnek 0,1pozostałe warzywa korzeniowe 10,0warzywa liściowe i łodygowe 0,02ziemniaki (b) 0,5pszenica 0,02pozostałe ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata IZOFENFOS (a)0,1warzywa (suma izofenfosu i jego tlenowej pochodnej)0,05rzepak izopropyloamidotiofosforan etylo-(2-izopropoksykarbonylo)fenylu IZOKSABEN0,1ziarno zbóż N-[3-(1-etylo-1-metylo-propylo) izoksazol-5-ilo]-2,6-dimetoksybenzamid IZOPROTURON0,2ziarno zbóż 3-(4-izopropylofenylo)-1,1-dimetylomocznik JOKSYNIL0,1warzywa 4-hydroksy-3,5-dijodobenzonitryl KAPTAFOL0,02owoce cytrusowe (e) N-(1,1,2,2-tetrachloroetylotio)cykloheks-4-eno-1,2-dikarboksyimid0,02pozostałe owoce, warzywa 0,02ziemniaki (b) 0,1herbata KAPTAN3,0owoce ziarnkowe i jagodowe N-(trichlorometylotio)cykloheks-4-ene-1,2-dikarboksymid2,0owoce pestkowe 3,0pomidory 2,0pary, sałata, warzywa strączkowe (d) 0,1pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego KARBARYL (a)3,0owoce cytrusowe (e) metylokarbaminian 1-naftylu3,0banany (e) 1,0pozostałe owoce 1,0warzywa 0,5ziarno zbóż 0,2 (T)mięso i przetwory 0,5 (T)drób 0,1mleko i przetwory 0,5jaja bez skorup KARBENDAZYM5,0owoce cytrusowe (e) (suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu1,0pieczarki 0,1ziarno zbóż 0,1ziemniaki (b) 0,1 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 0,1jaja bez skorup 0,1herbata KARBETAMID0,1rzepak karabanilan(R)-1-(etylokarbamoilo) etylu KARBOKSYNA0,2buraki cukrowe 5,6-dihydro-2-metylo-1,4-oksatiino-3-karboksyanilid0,2ziarno zbóż 0,02pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego KARBOFURAN0,1owoce cytrusowe (e) (suma karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu wyrażona jako karbofuran)0,1pozostałe owoce metylokarbaminian 2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu0,5warzywa korzeniowe 0,2warzywa liściowe i łodygowe 0,1ziarno zbóż 0,1ziemniaki (b) 0,05rzepak 0,1 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 0,1jaja bez skorup 0,2herbata KARBOSULFAN0,05owoce jagodowe (suma karbosulfanu, karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu)0,1pozostałe owoce 2,3-dihydro-2,2-dimetylo-7-benzofuranylo [(dibutyloamino)tio]metylokarbaminian0,1marchew 0,05pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 5,0chmiel (c) 0,05ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata KLOPYRALID (3,6-DCP)0,05rzepak kwas 3,6-dichloro-2-pirydynokarboksylowy0,3buraki ćwikłowe, cukrowe KLOFENTEZYNA0,1owoce 3,6-bis(2-chlorofenylo)-1,2,3,4,5-tetrazyna KWINALFOS0,2rzepak dietylotiofosforan 0-2-chinoksalinylu0,2warzywa 0,02ziemniaki (b) 0,1herbata KWINTOCEN1,0banany (e) pentachloronitrobenzen0,01pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego KWIZALOFOP0,1ziemniaki (b) kwas (RS)-2-[4-(6-chlorochinoksalino-2-yloksy)fenoksy]propionowy0,5owoce 0,1buraki cukrowe, ćwikłowe 0,5pozostałe warzywa 0,1rzepak LENACYL0,1 ,^owoce, warzywa 3-cykloheksylo-6,7-dihydro-1H-cyklopentapirymidyno-2,4-dion LINDAN (g-HCH)0,1owoce, warzywa g-heksachorocykloheksan0,5oleje 1,0 (T)mięso i przetwory 0,008mleko i przetwory do 4% tłuszczu 0,2mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu 0,1jaja bez skorup 0,1ziarno zbóż 0,1herbata LINURON1,0szparagi 3-(3,4-dichlorofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik0,2pozostałe warzywa 0,1ziemniaki (b) 0,1kukurydza MALATION (a)2,0owoce cytrusowe (e) ditiofosforan S-1,2-bis(etoksykarbonylo)etylo-O,O-dimetylu0,5pozostałe owoce 0,5warzywa 8,0ziarno zbóż 0,1herbata MANEB (patrz ditiokarbaminiany) MANKOZEB (patrz ditiokarbaminiany) MCPA0,1ziarno zbóż kwas (4-chloro-2-metylofenoksy)octowy MEFOSFOLAN5,0chmiel (c) N-(4-metylo-1,3-ditiolan-2-ylideno)amidofosforan dietylu0,1pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego MEKOPROP0,1ziarno zbóż kwas (+-)-2-(4-chloro-2-metylofenoksy)propionowy MERKAPTODIMETUR (a)0,1kukurydza (suma merkaptodimeturu, sulfonu i sulfotlenku wyrażona jako merkaptodimetur)1,0sałata metylokarbaminian 3,5-dimetylo-4-metylotiofenylu0,1buraki ćwikłowe, cukrowe METABENZOTIAZURON0,2warzywa 1-(2-benzotiazolilo)-1,3-dimetylomocznik0,1ziarno zbóż METALAKSYL0,05owoce cytrusowe (e) (+-)-N-(2-metoksyacetylo)-N-(2,6-ksylilo)-DL-alaninian metylu1,0owoce ziarnkowe 0,5owoce jagodowe 0,1warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 10,0chmiel (c) 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata METAMIDOFOS0,2owoce cytrusowe (e) amidotiofosforan 0,S-dimetylu0,01pozostałe owoce 0,2warzywa liściowe i łodygowe 0,1pozostałe warzywa 0,01ziemniaki (b) 0,01ziarno zbóż 5,0chmiel (c) 0,01 (T)mięso i przetwory 0,01mleko i przetwory 0,01jaja bez skorup 0,1herbata MATAMITRON0,2buraki cukrowe 4-amino-6-fenylo-3-metylo-1,2,3-triazyn-5(4H)-on METAZACHLOR0,1rzepak 2',6'-dimetylo-N-(pirazol-1-ilometylo)-chloroacetanilid0,2kapusta METAZOL0,1cebula 2-(3,4-dichlorofenylo)-4-metylo-1,2,4-oksadiazolidyno-3,5-dion METIRAM (patrz ditiokarbaminiany) METOBROMURON1,0sałata 3-(4-bromofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik0,1pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) METOKSURON0,2warzywa 3-(3-chloro-4-metoksyfenylo)-1-dimetylomocznik0,1ziarno zbóż METOKSYCHLOR (DMDT)2,0owoce, warzywa 1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-metoksyfenylo)etan3,0 (T)mięso i przetwory 0,5jaja bez skorup 0,5oleje METOLACHLOR0,2owoce, warzywa 2-chloro-6-etylo-N-(2-metoksyacetylo)acet-o-toluid0,1ziemniaki (b) METOMYL (a)2,0warzywa liściowe i łodygowe S-metylo-N-(metylokarbamoiloksy)tioacetamid0,5pozostałe warzywa 4,0chmiel (c) 0,05ziarno zbóż 0,02 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup METRYBUZYNA0,1warzywa 4-amino-3-metylotio-6-tert-butylo-1,2,4-triazyn-5(4H)-on0,1ziemniaki (b) METYDATION (a)0,1owoce, warzywa ditiofosforan S-(2,3-dihydro-5-metoksy-2-okso-1,3,4-tiadiazol-3-ilo)metylo-0,0,-dimetylu1,0chmiel (c) 0,02ziarno zbóż 0,02 (T)mięso i przetwory 0,02mleko i przetwory 0,02jaja bez skorup 0,1herbata METYLOPIRYMIFOS (a)0,2warzywa dimetylotiofosforan 0-2-dietylo amino-6-metylo-4-pirymidynylu5,0ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup MEWINFOS0,2owoce ziarnkowe fosforan (2-metoksykarbonylo-1-metylowinylo-dimetylu)0,5owoce pestkowe 0,2owoce cytrusowe (e) 0,5warzywa liściowe i łodygowe 0,1pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego MONOLINURON0,1ziarno zbóż 3-(4-chlorofenylo)-1-metoksymetylomocznik MYCHLOBUTANIL0,5owoce 2-(4-chlorofenylo)-2-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo)heksylokarbonitryl NAPROPAMID0,05owoce, warzywa N,N-dietylo-2-(1-naftyloksy)propionamid0,1rzepak NUARYMOL0,1ziarno zbóż alkohol (+)-2-chloro-4'-fluoro-a-(pirymidyn-5-ylo) benzyhydrolowy0,2owoce OKSADIKSYL0,5pomidory, ogórki N-(2,6-dimetylofenylo-2-metoksy-N-(2-okso-3-oksazalidynylo)acetamid0,1cebula 0,1ziemniaki (b) OKSAMYL0,05truskawki N,N-dimetylo-2-metylokarbamoiloksyimino-2-(metylotio)acetamid0,05warzywa 0,05ziemniaki (b) OKSYFLUOROFEN0,05owoce eter 2-chloro-a,a,a-trifluoro-p-tolilowo-3-etoksy-4-nitrofenylowy OMETOAT (a)0,4wiśnie tiofosforan O,O-dimetylo-S-metylo-karbamoilometylu0,1owoce jagodowe 0,4szpinak 0,1warzywa korzeniowe 0,2pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego 0,1herbata PARAKWAT0,05owoce, warzywa chlorek 1,1'-dimetylo-4,4'-bipyridyniowy0,05ziemniaki (b) 0,1herbata PARATION METYLOWY (a)0,1owoce, warzywa tiofosforan 0,0-dimetylo-0-4-nitrofenylu0,1ziarno zbóż PENCYKURON0,1ziemniaki (b) 1-(4-chlorobenzylo)-1-cyklopentylo-3-fenylomocznik0,05pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego PENDIMETALINA0,1ziarno zbóż N-(1-etylopropylo)-3,4-dimetylo-2,6-dinitrobenzenoamina0,2warzywa PERMETRYNA0,5owoce cytrusowe (e) (suma izomerów permetryny):1,0owoce ziarnkowe i pestkowe (1RS,3RS)-(1RS,3SR)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2-dimetylocyklopropanokarboksylan 3-fenoksybenzylu0,05pozostałe owoce 0,1warzywa korzeniowe 0,5pozostałe warzywa 0,1ogórki 2,0warzywa liściowe i łodygowe 0,05ziemniaki (b) 0,2kukurydza 2,0pozostałe ziarno zbóż 0,5 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata PIRAZON0,5buraki cukrowe 5-amino-4-chloro-2-fenylopirydazyn-3(2H)-on0,5pozostałe warzywa PIRYDAT0,2ziarno zbóż (związek macierzysty + metabolit: 3-fenylo-4-hydroksy-6-chloropirydazyna)0,1rzepak tiokarbaminian S-oktylo-6-chloro-3-fenylopirydazyn-4-ylu PIRYMIKARB (a)0,5owoce (suma pirymikarbu, demetylopirymikarbu i dimetyloformamido-pirymikarbu)1,0warzywa liściowe i łodygowe dimetylotiokarbaminian 2-dimetylopirymidyn-4-ylu0,5pozostałe warzywa 0,1ziarno zbóż PROCHLORAZ5,0owoce cytrusowe (e) (suma prochlorazu i jego metabolitów zawierających cząsteczkę 2,4,6 trójfenylową przeliczoną na prochloraz)5,0banany (e) N-propylo-N-[2-(2,4,6-trichlorofenoksy)]etyloimidazolo-1-karboksyamid0,1ziarno zbóż 0,5pieczarki 0,2rzepak PROCYMIDON0,02owoce cytrusowe (e) N-(3,5-dichlorofenylo)-1,2-dimetylo-1,2-cyklopropanodikarboksyimid5,0owoce jagodowe 1,0pozostałe owoce 0,02warzywa korzeniowe 0,2cebula 1,0ogórki 2,0pomidory 2,0warzywa strączkowe 5,0warzywa liściowe i łodygowe 0,02ziemniaki (b) 0,02ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata PROFAM0,5ziemniaki (b) karbanilan izopropylu PROMETRYNA0,5warzywa 2,4-bis(izopropyloamino)-6-metylo-1,3,5-triazyna0,1ziemniaki (b) PROPACHLOR0,1warzywa N-izopropylochloroacetanilid PROPAMOKARBU CHLOROWODOREK1,0pomidory, ogórki chlorowodorek 3-(dimetyloamino)propylokarbaminianu propylu0,2ziemniaki (b) PROPARGIT3,0owoce siarczyn 2-(4-tert-butylofenoksy)cykloheksylo-2-propenylu0,5ogórki 0,1herbata PROPIKONAZOL0,05owoce cytrusowe (e) (RS)-1-[2-(2,4-dichlorofenylo)-4-propylo-1,3-dioksolan-2-ylometylo]-1H-1,2,4-triazol0,2pozostałe owoce 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 0,1herbata PROPOKSUR (a)0,2truskawki metylokarbaminian 2-izopropoksyfenylu3,0pozostałe owoce 3,0warzywa 0,1ziemniaki (b) 0,5rzepak PROPYZAMID0,5warzywa 3,5-dichloro-N-(1,1-dimetylopropynylo) benzamid0,1rzepak PYRAZOFOS (a)0,5owoce, warzywa dietylotiofosforan 0-6-etoksykarbonylo-5-metylopipirazolo[1,5-a]pirymidyn-2-ylu0,1ziarno zbóż 10,0chmiel (c) SETOKSYDYM0,5ziemniaki (b) (±)-2-(1-etoksyiminobutylo)-5-[2-(etylotio)propylo]-3-hydroksycykloheksen-2-on-10,5buraki cukrowe, ćwikłowe 2,0warzywa liściowe i łodygowe 0,5pozostałe warzywa 1,0rzepak SIARKA50,0owoce, warzywa siarka SYMAZYNA0,05ziarno zbóż 2-chloro-4,6-bis(etyloamino)-1,3,5-triazyna0,02truskawki TCA2,0buraki ćwikłowe, cukrowe trichlorooctan sodowy1,0pozostałe warzywa 2,0rzepak TEBUKONAZOL0,2ziarno zbóż (RS)-1-(4-chlorofenylo)-4,4-dimetylo-3-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo) pentan-3-ol TEBUTAM0,1rzepak N-benzylo-N-izopropylopiwaloamid TEFLUBENZURON0,05ziemniaki (b) 1-(3,5-dichloro-2,4-difluorofenylo)-3-(2,6-difluorobenzoilo) mocznik0,5owoce, warzywa TERBACYL0,1owoce 3-tert-butylo-5-chloro-6-metylouracyl TERBUFOS (a)0,1buraki cukrowe dietyloditiofosforan S-tertbutylotiometylu0,1ziarno zbóż TERBUTRYNA0,1ziarno zbóż 2-tert-butyloamino-4-etyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna TERBUTYLOAZYNA0,1warzywa strączkowe (d) 2-tert-butyloamino-4-chloro-6-etyloamino-1,3,5-triazyna0,1ziemniaki (b) TERTRACHLORWINFOS (a)1,0owoce, warzywa fosforan (Z)-2-chloro-1-(2,4,5-trichlorofenylo)winylodimetylu TETRADIFON1,0owoce, warzywa sulfon 4-chlorofenylo-2,4,5-trichlorofenylowy TETRAKONAZOL0,05ziarno zbóż eter (±)-2-(2,4-dichlorofenylo)-3-(1H-1,2,4-triazol-1-yl)propylo 1,1,2,2-tetrafluoroetylu TIABENDAZOL10,0owoce cytrusowe (e) 2-(tiazol-4-ilo)benzimidazol3,0banany (e) 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,1jaja bez skorup TIFENSULFURON0,05ziarno zbóż kwas 3-(4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyn-2-ylo-karbamoilosulfoamoilo)tiofeno-2-karboksylowy TIOFANAT METYLOWY5,0owoce cytrusowe (e) (suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa o-fenylenobis [4,4'-(3-tioallofanian)]dimetylu1,0pieczarki 0,1ziarno zbóż 0,1ziemniaki (b) 0,1 (T)mięso i przetwory 0,1mleko i przetwory 1,0jaja bez skorup 0,1herbata TIOMETON (a)0,05truskawki (suma tiometonu, sulfotlenku i sulfonu wyrażona jako tiometon)0,5pozostałe owoce ditiofosforan S-(2-etylotio)etylo-0,0-dimetylu0,05warzywa TIURAM (patrz ditiokarbaminiany) TOLCHLOFOS METYLOWY0,05ziemniaki (b) tiofosforan O-(2,6-dichloro-4-metylofenylo)-O,O-dimetylu TRIADIMEFON0,2owoce (suma triadimefonu i triadimenolu)0,5ziarno zbóż 1-(4-chlorofenoksy)-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triazol-1-ilo)butan-2-on TRIADIMENOL0,2owoce (suma triadimenolu i triadimefonu)0,5ziarno zbóż 1-(4-chlorofenoksy)-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triszol-1-ilo-2-butanol TRILAT0,1owoce, warzywa (suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat)0,1ziarno zbóż diizopropylotiokarbaminian S-2,3,3-dichloroallilu TRIAZOFOS (a)0,2owoce tiofosforan O,O-dietylo-O-1-fenylo-1H-1,2,4-triazol-3-ilu0,1warzywa 0,05ziemniaki (b) TRIBENURON METYLOWY0,05ziarno zbóż kwas 2-[4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazino-2-ylo(metylo)karbamoilosulfamoilo]benzoesowy TRICHLORFON (a)0,5owoce 2,2,2-trichloro-1-hydroksyetylofosfonian-dimetylu0,2warzywa 0,1ziarno zbóż 0,1mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory TRICHLORONAT0,2warzywa etylotiofosfonian 0-etylo 0-2,4,5-trichlorofenylu TRIDEMORF0,1ziarno zbóż 4-alkilo-2,6-dimetylomorfolina TRIFLURALINA0,5warzywa 2,6-dinitro-N,N-dipropylo-4-trifluorometylo anilina0,1rzepak TRIFLORYNA1,0owoce 1,4-bis(2,2,2-trichloro-1-formamidoetylo)piperazyna1,0ogórki 0,2ziarno zbóż WAMIDOTION (a)0,5owoce ziarnkowe (suma wamidotionu, sulfotlenku i sulfonu wyrażona jako wamidotion)0,05pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego tiofosforan O,O-dimetylo-S-2-(1-metylokarbamoiloetylotio) etylu WINKLOZOLINA0,05owoce cytrusowe (e) (suma winklozoliny i wszystkich metabolitów zawierających grupę 3,5-dichloroaniliny wyrażona jako winklozolina)1,0owoce ziarnkowe 3-(3,5-dichlorofenylo)-5-metylo-5-winylooksazolidyno-2,4-dion0,5wiśnie 2,0pozostałe owoce pestkowe 5,0owoce jagodowe 3,0pomidory 5,0warzywa liściowe i łodygowe 2,0warzywa strączkowe (d) 1,0pozostałe warzywa 0,05ziemniaki (b) 0,05ziarno zbóż 0,05 (T)mięso i przetwory 0,05mleko i przetwory 0,05jaja bez skorup 1,0rzepak 0,1herbata ZINEB (patrz ditiokarbaminiany) ZWIĄZKI MIEDZI (w przeliczeniu na Cu)5,0owoce, warzywa NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN W ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH DLA NIEMOWLĄT (DO 12 MIESIĄCA ŻYCIA WŁĄCZNIE) I MAŁYCH DZIECI (DO 36 MIESIĄCA ŻYCIA) Nazwa środka ochrony roślinNajwyższe dopuszczalne pozostałości środka ochrony roślin w produktach zawierających do 10% tłuszczu (mg/kg produktu)Najwyższe dopuszczalne pozostałości środka ochrony roślin w produktach zawierających więcej niż 10% tłuszczu (mg/kg tłuszczu) 123 ALDRYNA + DIELDRYNA0,0020,02 (t) DDT0,010,1 (T) (suma izomerów i metabolitów) ENDRYNA0,0010,01 (T) HEKSACHLOROBENZEN (HCB)0,0040,04 (T) HEKSACHLOROCYKLOHEKSAN (HCH)0,0050,05 (T) (suma izomerów) HEPTACHLOR0,0020,02 (T) (suma heptachloru i epoksydu heptachloru) DITIOKARBAMINIANY0,050,05 (T) (wyrażone jako CS2) POZOSTAŁE CHEMICZNE ŚRODKI OCHRONY ROŚLIN (dla każdego nie więcej niż)0,010,01 (T) * - dotyczy sumy izomerów α i β-HCH (T) - w przeliczeniu na tłuszcz (a) - pozostałości środków ochrony roślin, które należy sumować zgodnie z § 2, ust. 2. (b) - pozostałość odnosi się do ziemniaków obranych (c) - pozostałość odnosi się do chmielu suszonego (d) - pozostałość odnosi się do części jadalnych (e) - pozostałość odnosi się do całego owocu (f) - Grupy środków spożywczych pochodzenia roślinnego: Warzywa korzeniowe (oraz cebulowe): burak ćwikłowy, cebula, chrzan, czosnek, marchew, pietruszka - korzeń, por, seler - korzeń, skorzonera, rzepa, rzodkiew, rzodkiewka. Warzywa liściowe i łodygowe (oraz kwiaty i ogonki liściowe): brokuł, burak liściowy (boćwina), cykoria liściowa, endywia, jarmuż, kalafior, kalarepa, kapusta (biała, czerwona, włoska, brukselska, chińska), rabarbar, sałata, seler naciowy, szczaw, szpinak, pietruszka naciowa, szczypiorek, szparag. Warzywa owocowe: cukinia, dynia, kabaczek, kawon, melon, oberżyna, ogórek, papryka, patison, pomidor Warzywa strączkowe: bób, fasola - suche nasiona, fasola szparagowa, groch - suche nasiona, groch - zielone nasiona, groch cukrowy (zielony strąk), soja. Owoce ziarnkowe: gruszka, jabłko, pigwa. Owoce pestkowe: brzoskwinia, czereśnia, morela, nektarynka, śliwka, wiśnia. Owoce jagodowe: agrest, aronia, borówka wysoka, borówka czernica, borówka brusznica, jeżyna, malina, porzeczka (biała, czerwona, czarna), poziomka, truskawka, winogrono, żurawina. Owoce cytrusowe: cytryna, grapefruit, mandarynka, pomarańcza. Owoce inne: ananas, banan, daktyl, figa, kiwi, mango, marakuja, oliwka, papaja, rodzynka. Ziarno zbóż: gryka, jęczmień, kukurydza, owies, proso, pszenica, pszenżyto, ryż, sorgo, żyto. Orzechy: kasztan jadalny, laskowy, migdał, pekan, pistacja, włoski, ziemny. Herbata: suszone, fermentowane lub w inny sposób przetwarzane części rośliny Camellia sinensis lub innych roślin, służące do sporządzania naparów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie zakazu przywozu zwierząt, mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego z Królestwa Holandii. (Dz. U. Nr 44, poz. 279) Na podstawie art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373, z 1951 r. Nr 1, poz. 4 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) oraz art. 29 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje: § 1. Zakazuje się przywozu z Królestwa Holandii zwierząt, mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego określonych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J. J. Pilarczyk Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 23 kwietnia 1997 r. (poz. 279) WYKAZ ZWIERZĄT, MIĘSA I PRODUKTÓW POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO PODLEGAJĄCYCH ZAKAZOWI PRZYWOZU Z KRÓLESTWA HOLANDII PozycjaKod PCNWyszczególnienie 123 01030103Trzoda chlewna żywa: 0103 10 00 0- Zwierzęta hodowlane czystej krwi - Pozostałe: 0103 91- - O masie poniżej 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowe 0103 91 90 0- - - Pozostałe 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie 160 kg lub większej 0103 92 19 0- - - - Pozostałe 0103 92 90 0- - - Pozostałe 02030203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone: - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 11 90 0- - - Pozostałe 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 12 90 0- - - Pozostałe 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe 0203 19 90 0- - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 21 90 0- - - Pozostałe 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 22 90 0- - - Pozostałe 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0203 29 90 0- - - Pozostałe 02060206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów, z mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone: 0206 30- Wieprzowe, świeże lub chłodzone: 0206 30 10 0- - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0206 30 21 0- - - - Wątroby 0206 30 31 0- - - - Pozostałe 0206 30 90 0- - - Pozostałe - Wieprzowe mrożone: 0206 41- - Wątroby: 0206 41 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - - Pozostałe: 0206 41 91 0- - - - Ze świń domowych 0206 41 99 0- - - - Pozostałe 0206 49- - Pozostałe: 0206 49 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - - Pozostałe: 0206 49 91 0- - - - Ze świń domowych 0206 49 99 0- - - - Pozostałe 02090209 00Tłuszcz wieprzowy bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy nie wytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: - Podskórny tłuszcz wieprzowy: 0209 00 11 0- - Świeży, chłodzony, mrożony, solony lub w solance 0209 00 19 0- - Suszony lub wędzony 0209 00 30 0- Tłuszcz wieprzowy oprócz objętego pod pozycją 0209 00 11 lub 0209 00 19 02100210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobów: - Mięso wieprzowe: 0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki - - - - Suszone lub wędzone: 0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki 0210 11 90 0- - - Pozostałe 0210 12- - Boczek i jego kawałki: - - - Ze świń domowych: 0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance 0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony 0210 12 90 0- - - Pozostały 0210 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer 0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki 0210 19 30 0- - - - - Przodki lub ich kawałki 0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 51 0- - - - - - Bez kości 0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - Suszone lub wędzone: 0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 81 0- - - - - - Bez kości 0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe 0210 19 90 0- - - Pozostałe 0210 90- Inne, łącznie z jadalnymi mączkami i grysikami z mięsa lub podrobów: - - Podroby: - - - Wieprzowe: 0210 90 31 0- - - - Wątroby 0210 90 39 0- - - - Pozostałe ex0210 90 90 0- - Jadalne mączki i grysiki z mięsa lub podrobów (1) 05020502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i inna sierść do wyrobu szczotek i pędzli; odpadki takiej szczeciny lub sierści: 0502 10 00 0- Szczecina i sierść świń lub dzików oraz odpadki szczeciny lub sierści 05040504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: ex0504 00 00 9- Pozostałe (1) 05060506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów: 0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu 0506 90 00 0- Pozostałe 05100510 00 00 0żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane: ex0510 00 00 0żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane (1) 05110511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nie nadające się do spożycia przez ludzi: - Pozostałe: 0511 99- - Pozostałe: ex0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórek (1) ex0511 99 80 0- - - Pozostałe (1) 1601 00 Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produkty: ex1601 00 10 0- Z wątroby (1), (2) - Pozostałe: ex1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane (1), (2) ex1601 00 99 0- - Pozostałe (1), (2) 16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: ex1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane (1), (2) 1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt: ex1602 20 90 0- - Pozostałe (1), (2) - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: ex1602 41 10 0- - - Ze świń domowych (2) ex1602 41 90 0- - - Pozostałe (2) 1602 42- - Łopatki i ich części: ex1602 42 10 0- - - Ze świń domowych (2) ex1602 42 90 0- - - Pozostałe (2) 1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami; - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: ex1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z mieszankami schabów i szynek (2) ex1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków i łopatek (2) ex1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części (2) ex1602 49 19 0- - - - - Pozostałe (2) ex1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia (2) ex1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia (2) ex1602 49 90 0- - - Pozostałe (2) 1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: ex1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt (1), (2) - - Pozostałe: ex1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików (1), (2) - - - Pozostałe: ex1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych (2) - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby: ex1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami (1), (2) ex1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe (1), (2) - - - - - Pozostałe: ex1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe (1), (2) 19021902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, canelloni, kuskus, przygotowany lub nie: 1902 20- Ciasta makaronowe nadziewane, również gotowane lub inaczej przygotowane: ex1902 20 30 0- - Zawierające w masie powyżej 20% kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów jakiegokolwiek rodzaju łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia (1), (2) - - Pozostałe: ex1902 20 99 0- - - Pozostałe (1) 41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione, oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1 (b) lub 1 (c) do niniejszego działu: ex4103 90 00 0- Pozostałe (1) (1) ex0210 90 90 0, ex0504 00 00 9, ex0510 00 00 0, ex0511 99 10 0, ex0511 99 80 0, ex1601 00 10 0, ex1601 00 91 0, ex1601 00 99 0, ex1602 10 00 0, ex1602 20 90 0, ex1602 90 10 0, ex1602 90 31 0, ex1602 90 61 0, ex1602 90 69 0, ex1602 90 98 0, ex1902 20 30 0, ex1902 20 99 0, ex4103 90 00 0 - dotyczy produktów otrzymanych ze zwierząt objętych pozycją nr 0103. (2) ex1601 00 10 0, ex1601 00 91 0, ex1601 00 99 0, ex1602 10 00 0, ex1602 20 90 0, ex1602 41 10 0, ex1602 41 90 0, ex1602 42 10 0, ex1602 42 90 0, ex1602 49 11 0, ex1602 49 13 0, ex1602 49 15 0, ex1602 49 19 0, ex1602 49 30 0, ex1602 49 50 0, ex1602 49 90 0, ex1602 90 10 0, ex1602 90 31 0, ex1602 90 51 0, ex1602 90 61 0, ex1602 90 69 0, ex1602 90 98 0, ex1602 20 30 0 - dotyczy produktów nie poddanych obróbce termicznej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 282) W imieniu Rzeczypospolitej polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 14 czerwca 1974 r. w Nowym Jorku została sporządzona Konwencja o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów PREAMBUŁA Państwa-Strony niniejszej konwencji, uznając, że handel, międzynarodowy jest ważnym czynnikiem w promocji przyjaznych stosunków między Państwami, wierząc, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących przedawnienie w międzynarodowej sprzedaży towarów ułatwi rozwój handlu światowego, uzgodniły, co następuje: CZĘŚĆ I PRZEPISY OGÓLNE Zakres zastosowania Artykuł 1 1. Niniejsza konwencja określa warunki, w których wzajemne roszczenia kupującego i sprzedającego, wynikające z umowy międzynarodowej sprzedaży towarów lub odnoszące się do jej naruszenia, zakończenia lub unieważnienia, nie mogą być dalej dochodzone z powodu upływu pewnego okresu. Taki okres zwany będzie w niniejszej konwencji "terminem przedawnienia". 2. Niniejsza konwencja nie dotyczy szczególnych okresów, w ciągu których od jednej ze stron wymaga się jako warunku dla nabycia lub wykonania jej roszczenia, aby powiadomiła drugą stronę lub przedsięwzięła jakiekolwiek działania inne niż wszczęcie postępowania. 3. W rozumieniu niniejszej konwencji: (a) "kupujący", "sprzedający" i "strona" oznaczają osoby, które kupują lub sprzedają albo godzą się kupić lub sprzedać towary, a także spadkobiercy lub osoby, na które przeszły prawa lub obowiązki wynikające z umowy sprzedaży, (b) "wierzyciel" oznacza stronę występującą z roszczeniem, niezależnie od tego, czy jest to roszczenie pieniężne, czy też nie, (c) "dłużnik" oznacza stronę, przeciwko której wierzyciel występuje z roszczeniem, (d) "naruszenie umowy" oznacza niewykonanie przez stronę umowy lub jakiekolwiek wykonanie niezgodne z umową, (e) "postępowanie" obejmuje postępowanie sądowe, arbitrażowe i administracyjne, (f) "osoba" obejmuje korporację, spółkę handlową lub cywilną, stowarzyszenie lub organizację zarówno prywatną, jak i publiczną, która może pozywać lub być pozwana, (g) "forma pisemna" obejmuje także telegram i teleks, (h) "rok" oznacza rok liczony według kalendarza gregoriańskiego. Artykuł 2 W rozumieniu niniejszej konwencji: (a) umowa sprzedaży towarów będzie uważana za międzynarodową, jeżeli w czasie zawarcia umowy kupujący i sprzedający mają swoje siedziby handlowe w różnych państwach, (b) fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach nie będzie uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek stosunków handlowych między stronami lub też z informacji ujawnionej przez strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia, (c) gdy strona umowy sprzedaży towarów ma siedzibę handlową w więcej niż jednym państwie, za siedzibę handlową uważana będzie ta, która ma najściślejsze powiązania z umową i jej wykonaniem, przy uwzględnieniu okoliczności znanych lub rozważanych przez strony w czasie zawarcia umowy, (d) gdy strona nie ma siedziby handlowej, uwzględniać się będzie miejsce jej stałego zamieszkania, (e) ani przynależność państwowa stron, ani ich status cywilnoprawny lub handlowy, ani też charakter cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod uwagę. Artykuł 3 1. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie tylko wówczas, gdy w czasie zawarcia umowy siedziby handlowe stron umowy międzynarodowej sprzedaży towarów znajdują się w Umawiających się Państwach. 2. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, ma ona zastosowanie bez względu na prawo, które w innym przypadku byłoby stosowane z mocy norm prawa prywatnego międzynarodowego. 3. Niniejsza konwencja nie będzie stosowana, jeżeli strony w sposób wyraźny wyłączyły jej zastosowanie. Artykuł 4 Niniejsza konwencja nie będzie stosowana do sprzedaży: (a) towarów zakupionych do osobistego, rodzinnego lub domowego użytku, (b) na licytacji, (c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości, (d) udziałów, akcji, ubezpieczeń inwestycyjnych, papierów wartościowych lub pieniędzy, (e) statków, okrętów lub statków powietrznych, (f) energii elektrycznej. Artykuł 5 Konwencja nie będzie stosowana do roszczeń spowodowanych: (a) śmiercią lub obrażeniami fizycznymi jakiejkolwiek osoby, (b) zniszczeniami radioaktywnymi pochodzącymi ze sprzedawanych towarów, (c) zastawem, hipoteką lub innym zabezpieczeniem o charakterze rzeczowym, (d) wyrokiem lub postanowieniem wydanym w postępowaniu, (e) dokumentem, którego bezpośrednie wykonanie lub egzekucja mogą być osiągnięte zgodnie z prawem miejsca, gdzie żąda się takiego wykonania lub egzekucji, (f) wekslem, czekiem lub skryptem dłużnym. Artykuł 6 1. Niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do umów, w których przeważająca część zobowiązań sprzedającego polega na zapewnieniu siły roboczej lub świadczeniu innych usług. 2. Umowy na dostawę towarów przewidzianych do wykonania lub wyprodukowania będą uważane za umowy sprzedaży, jeśli strona zamawiająca towary nie przyjmie na siebie obowiązku dostawy istotnej części, materiałów niezbędnych do takiego wykonania lub produkcji. Artykuł 7 Przy interpretacji i stosowaniu postanowień niniejszej konwencji należy uwzględniać jej międzynarodowy charakter oraz potrzebę dążenia do unifikacji. Bieg terminu przedawnienia i rozpoczęcie tego biegu Artykuł 8 Termin przedawnienia wynosi cztery lata. Artykuł 9 1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 10, 11 i 12, termin przedawnienia zaczyna biec w dniu, w którym powstało roszczenie. 2. Rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia nie będzie zawieszone przez: (a) wymaganie powiadomienia strony zgodnie z ustępem 2 artykułu 1 lub (b) postanowienie w umowie arbitrażowej, że żadne prawo nie powstanie do czasu wydania orzeczenia arbitrażowego. Artykuł 10 1. Roszczenie wynikające z naruszenia umowy powstanie w dniu, w którym takie naruszenie nastąpi. 2. Roszczenie wynikające z wady lub innej niezgodności towaru z warunkami umowy powstaje w dniu faktycznego przekazania towaru kupującemu lub odmowy przyjęcia towaru przez kupującego. 3. Roszczenie spowodowane oszustwem popełnionym przed zawarciem umowy lub w czasie jej zawarcia albo podczas jej wykonania powstaje w dniu, w którym oszustwo zostało wykryte lub w sposób uzasadniony mogło zostać wykryte. Artykuł 11 Jeżeli w odniesieniu do towaru sprzedający w sposób wyraźny udzielił gwarancji, której czas działania jest ograniczony określonym terminem lub też ograniczony jest w inny sposób, termin przedawnienia w odniesieniu do jakiegokolwiek roszczenia wynikającego z gwarancji zaczyna biec od dnia powiadomienia sprzedającego przez kupującego o fakcie, który stanowi podstawę takiego roszczenia, jednakże nie później niż w dniu upływu terminu gwarancji. Artykuł 12 1. Jeżeli w okolicznościach przewidzianych przez prawo właściwe dla umowy jedna ze stron jest uprawniona do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy przed terminem jej wykonania i skorzysta z tego prawa, termin przedawnienia roszczenia opartego na takich okolicznościach zaczyna biec w dniu przekazania oświadczenia drugiej stronie. Jeżeli oświadczenie o rozwiązaniu umowy nie nastąpi przed terminem jej wykonania, termin przedawnienia rozpocznie biec w dniu upływu terminu wykonania umowy. 2. Termin przedawnienia w odniesieniu do roszczenia wynikającego z naruszenia przez jedną ze stron warunku umowy o dostawie towarów lub o zapłaceniu za towary w ratach, w odniesieniu do każdej oddzielnej raty, zacznie biec w dniu, w którym poszczególny przypadek naruszenia miał miejsce. Jeżeli w myśl prawa właściwego dla umowy jedna ze stron jest uprawniona do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy z powodu takiego naruszenia i skorzysta z tego prawa, przedawnienie w odniesieniu do wszystkich odpowiednich rat zacznie biec w dniu przekazania oświadczenia drugiej stronie. Przerwanie i przedłużenie terminu przedawnienia Artykuł 13 Bieg terminu przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel podejmie jakiekolwiek działanie, które w myśl przepisów prawa właściwego dla sądu, przed którym wszczęto postępowanie, uznane zostanie za rozpoczynające postępowanie sądowe przeciwko dłużnikowi lub za wysunięcie roszczenia w trakcie postępowania wszczętego wcześniej przeciwko dłużnikowi w celu uzyskania zaspokojenia lub uznania jego roszczenia. Artykuł 14 1. Jeżeli strony postanowią wystąpić o rozstrzygnięcie sporu do sądu arbitrażowego, bieg przedawnienia zostanie przerwany, gdy którakolwiek ze stron rozpocznie postępowanie arbitrażowe w sposób przewidziany w umowie arbitrażowej lub przez prawo właściwe dla takiego postępowania. 2. W braku stosownych postanowień, postępowanie arbitrażowe będzie uważane za wszczęte w dniu, w którym żądanie poddania sporu pod rozstrzygnięcie arbitrażowe zostało doręczone do stałego miejsca zamieszkania drugiej strony lub do jej siedziby handlowej, a jeżeli nie posiada ona takiego miejsca lub siedziby handlowej - do ostatniego znanego miejsca zamieszkania lub siedziby handlowej drugiej strony. Artykuł 15 W jakimkolwiek postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych w artykułach 13 i 14, w szczególności w postępowaniu wszczętym w związku: (a) ze śmiercią lub ograniczeniem zdolności prawnej lub zdolności do działań prawnych dłużnika, (b) z upadłością lub jakimkolwiek stanem niewypłacalności dotyczącym całości majątku dłużnika albo (c) z rozwiązaniem lub likwidacją korporacji, spółki handlowej lub spółki cywilnej, stowarzyszenia lub innej organizacji będącej dłużnikiem, bieg przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel zgłosi swoje roszczenia w takim postępowaniu w celu uzyskania zaspokojenia lub uznania roszczenia, z uwzględnieniem jednak prawa rządzącego takim postępowaniem. Artykuł 16 W rozumieniu artykułów 13, 14 i 15 jakiekolwiek działanie poprzez wysunięcie roszczenia wzajemnego będzie uważane za dokonane w tym samym dniu co wysunięcie roszczenia, przeciwko któremu roszczenie wzajemne zostało wysunięte, pod warunkiem że zarówno roszczenie, jak i roszczenie wzajemne odnoszą się do tej samej umowy lub do kilku umów zawartych w wyniku tej samej transakcji. Artykuł 17 1. Jeżeli roszczenia dochodzono w postępowaniu w ramach terminu przedawnienia zgodnie z artykułami 13, 14, 15 lub 16, lecz postępowanie takie zakończyło się bez rozstrzygnięcia co do istoty roszczenia, bieg przedawnienia będzie uznany za nieprzerwany. 2. Jeżeli w czasie, w którym takie postępowanie zostało zakończone, termin przedawnienia upłynął lub pozostał mniej niż jeden rok do jego upływu, to wierzyciel jest uprawniony do dochodzenia swojego roszczenia w okresie jednego roku od daty zakończenia postępowania. Artykuł 18 1. Gdy postępowanie zostało wszczęte przeciwko dłużnikowi, termin przedawnienia określony w niniejszej konwencji przerywa swój bieg przeciwko jakiejkolwiek innej stronie solidarnie odpowiedzialnej wraz z dłużnikiem, pod warunkiem że wierzyciel powiadomi tę stronę, w formie pisemnej, w ciągu tego okresu, że postępowanie zostało wszczęte. 2. Gdy postępowanie zostało wszczęte przez odkupującego przeciwko kupującemu, termin przedawnienia przewidziany w niniejszej konwencji przerywa swój bieg w odniesieniu do roszczenia kupującego przeciwko sprzedającemu, jeżeli kupujący powiadomi sprzedającego, w formie pisemnej, w ciągu tego okresu, że postępowanie zostało wszczęte. 3. Gdy postępowanie określone w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu został zakończone, bieg przedawnienia w odniesieniu do roszczenia wierzyciela lub kupującego przeciwko stronie solidarnie odpowiedzialnej lub przeciwko sprzedającemu nie będzie uważany za przerwany z mocy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, lecz wierzyciel lub kupujący będą uprawnieni do wystąpienia z roszczeniem, dodatkowo, w ciągu jednego roku od daty, w której postępowanie zostało zakończone, jeżeli w tym czasie termin przedawnienia upłynął lub pozostało do jego upływu mniej niż jeden rok. Artykuł 19 Jeżeli przed upływem terminu przedawnienia wierzyciel podejmie w państwie, w którym dłużnik ma swoją siedzibę handlową, jakiekolwiek działanie inne niż działanie opisane w artykułach 13, 14, 15 i 16, które w myśl prawa tego państwa powoduje rozpoczęcie na nowo biegu terminu przedawnienia, nowy czteroletni termin przedawnienia rozpocznie się w dniu przewidzianym przez wyżej wymienione prawo. Artykuł 20 1. Jeżeli dłużnik przed upływem terminu przedawnienia uzna w formie pisemnej swoje zobowiązanie w stosunku do wierzyciela, nowy czteroletni termin przedawnienia rozpocznie swój bieg od dnia takiego uznania. 2. Zapłata odsetek lub częściowe wykonanie zobowiązania przez dłużnika będzie miało taki sam skutek, jak uznanie według ustępu 1 niniejszego artykułu, jeżeli w sposób uzasadniony wynika z takiej płatności lub wykonania, że dłużnik uznaje to zobowiązanie. Artykuł 21 Jeżeli w wyniku okoliczności, na które wierzyciel nie miał wpływu i których nie mógł uniknąć ani też przezwyciężyć, wierzyciel nie był w stanie spowodować przerwania biegu przedawnienia, termin przedawnienia zostanie odpowiednio przedłużony, tak ażeby nie upłynął przed upływem jednego roku od daty, w której odpowiednie okoliczności przestały istnieć. Zmiana terminu przedawnienia przez strony Artykuł 22 1. Termin przedawnienia nie może być zmieniony lub naruszony przez jakiekolwiek oświadczenie lub umowę między stronami, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w ustępie 2 niniejszego artykułu. 2. Dłużnik może w każdym dowolnym czasie podczas trwania terminu przedawnienia przedłużyć ten termin przez oświadczenie złożone wierzycielowi w formie pisemnej. Takie oświadczenie może być odnowione. 3. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają ważności klauzuli w umowie sprzedaży, która przewiduje, że postępowanie arbitrażowe powinno zostać wszczęte w czasie krótszym niż termin przedawnienia przewidziany w niniejszej konwencji, pod warunkiem że taka klauzula jest ważna w myśl prawa mającego zastosowanie do umowy sprzedaży. Ogólne ograniczenie terminu przedawnienia Artykuł 23 Niezależnie od postanowień niniejszej konwencji, termin przedawnienia upłynie w każdym wypadku nie później niż po dziesięciu latach, licząc od daty, w której rozpoczął swój bieg w myśl artykułów 9, 10, 11 i 12 niniejszej konwencji. Skutki upływu terminu przedawnienia Artykuł 24 Upływ terminu przedawnienia będzie brany pod uwagę w każdym postępowaniu wyłącznie w wypadku powołania się na niego przez stronę takiego postępowania. Artykuł 25 1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu oraz artykułu 24, żadne roszczenie nie może zostać uznane ani wykonane w jakimkolwiek postępowaniu wszczętym po upływie terminu przedawnienia. 2. Pomimo upływu terminu przedawnienia jedna ze stron może przedstawić swoje roszczenie jako środek obrony lub w celu zaspokojenia przeciwko jakiemukolwiek roszczeniu przedstawionemu przez drugą stronę, pod warunkiem że w celu zaspokojenia może to być uczynione tylko wówczas, gdy: (a) oba roszczenia odnoszą się do tej samej umowy lub kilku umów zawartych w wyniku tej samej transakcji lub (b) roszczenia mogły zostać zaspokojone w każdym dowolnym czasie przed upływem terminu przedawnienia. Artykuł 26 Jeżeli dłużnik wykona swoje zobowiązanie po upływie terminu przedawnienia, nie będzie na tej podstawie uprawniony w jakikolwiek sposób do żądania zwrotu spełnionego świadczenia, nawet wówczas, gdyby w chwili wykonania swojego zobowiązania nie wiedział, że termin przedawnienia upłynął. Artykuł 27 Upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do głównego długu odnosi się również do płatności od niego odsetek. Obliczanie terminu Artykuł 28 1. Termin przedawnienia obliczany będzie w taki sposób, aby upływał w końcu dnia odpowiadającego dacie, w której termin przedawnienia rozpoczął swój bieg. Jeżeli nie ma takiej odpowiadającej daty, termin przedawnienia upłynie z końcem ostatniego dnia ostatniego miesiąca terminu przedawnienia. 2. Termin przedawnienia będzie obliczany w odniesieniu do daty miejsca, w którym zostało wszczęte postępowanie. Artykuł 29 Jeżeli ostatni dzień terminu przedawnienia przypada na oficjalne święto lub inny dzień wolny od posiedzeń sądu, co uniemożliwi przeprowadzenie stosownych czynności procesowych na terenie właściwości sądu, w którym wierzyciel wszczyna postępowanie lub występuje ze swoim roszczeniem zgodnie z artykułami 13, 14 lub 15, termin przedawnienia przedłuża się do końca pierwszego dnia następującego po dniu oficjalnego święta lub po dniu wolnym od posiedzeń sądu i w którym takie postępowanie może zostać wszczęte lub w którym można wystąpić z roszczeniem. Uznanie międzynarodowe Artykuł 30 Czynności i okoliczności wskazane w artykułach od 13 do 19, które miały miejsce w jednym z Umawiającym się Państwie, będą w rozumieniu niniejszej konwencji uznawane w drugim Umawiającym się Państwie pod warunkiem, że wierzyciel przedsięwziął wszelkie rozsądne środki, aby zapewnić powiadomienie dłużnika w jak najkrótszym czasie o stosownych czynnościach i okolicznościach. CZĘŚĆ II STOSOWANIE Artykuł 31 1. Jeżeli Umawiające się Państwo posiada dwie lub więcej jednostek terytorialnych, na których, zgodnie z konstytucją tego Państwa, mają zastosowanie różne systemy prawa w odniesieniu do spraw regulowanych w niniejszej konwencji, może ono w czasie podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia oświadczyć, że konwencja rozciąga się na wszystkie jego jednostki terytorialne lub tylko na jedną albo kilka z nich i może zmienić swoje oświadczenie przez złożenie innego oświadczenia w każdym dowolnym czasie. 2. Oświadczenia takie należy złożyć Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i należy w nich określić te terytoria, do których konwencja ma zastosowanie. 3. Jeżeli Umawiające się Państwo, określone w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie złoży takiego oświadczenia w czasie podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia, konwencja będzie obowiązywać na wszystkich terytoriach tego państwa. Artykuł 32 Tam, gdzie w niniejszej konwencji zawarte jest odesłanie do prawa Państwa, w którym mają zastosowanie różne systemy prawa, należy je rozumieć jako odesłanie do odpowiedniego systemu prawnego. Artykuł 33 Każde Umawiające się Państwo zastosuje postanowienia niniejszej konwencji do umów zawartych w dniu jej wejścia w życie lub po tym dniu. CZĘŚĆ III OŚWIADCZENIA I ZASTRZEŻENIA Artykuł 34 Dwa lub więcej Umawiających się Państw mogą w dowolnym czasie oświadczyć, że umowy sprzedaży między sprzedającym, mającym siedzibę handlową w jednym z tych państw, a kupującym, mającym siedzibę handlową w drugim z tych państw, nie podlegają postanowieniom niniejszej konwencji, ponieważ państwa te stosują w sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję takie same lub podobne przepisy prawne. Artykuł 35 Każde Umawiające się Państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że nie będzie stosowało postanowień niniejszej konwencji do działań mających na celu unieważnienie umowy. Artykuł 36 Każde państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że nie będzie zobowiązane do stosowania postanowień artykułu 24 niniejszej konwencji. Artykuł 37 Niniejsza konwencja nie uchyla konwencji, które już weszły w życie lub mogą wejść w życie i które zawierają postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez niniejszą konwencję, pod warunkiem że sprzedający i kupujący mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach takiej konwencji. Artykuł 38 1. Jakiekolwiek Umawiające się Państwo, które jest stroną jakiejś istniejącej konwencji odnoszącej się do międzynarodowej sprzedaży towarów może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że będzie stosowało niniejszą konwencję wyłącznie do umów międzynarodowej sprzedaży towarów, zgodnie z definicją zawartą w takiej istniejącej konwencji. 2. Takie oświadczenie przestanie obowiązywać w pierwszym dniu miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty wejścia w życie nowej konwencji o międzynarodowej sprzedaży towarów, zawartej pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 39 Żadne inne zastrzeżenia, poza złożonymi zgodnie z artykułami 34, 35, 36 i 38, nie są dozwolone. Artykuł 40 1. Oświadczenia złożone zgodnie z niniejszą konwencją będą kierowane do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i nabiorą mocy równocześnie z wejściem w życie niniejszej konwencji w odniesieniu do odpowiedniego państwa, z wyjątkiem oświadczeń złożonych w terminie późniejszym. Późniejsze oświadczenia nabiorą mocy pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania ich przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. 2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z niniejszą konwencją, może je wycofać w dowolnym czasie poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Takie wycofanie nabierze mocy pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. W przypadku oświadczenia złożonego na podstawie artykułu 34 niniejszej konwencji, takie wycofanie spowoduje, z dniem nabrania mocy, unieważnienie jakiegokolwiek oświadczenia wzajemnego, złożonego przez inne państwo zgodnie z tym artykułem. CZĘŚĆ IV POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 41 Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla wszystkich państw do dnia 31 grudnia 1975 r. w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 42 Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 43 Niniejsza konwencja pozostaje otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw. Dokumenty przystąpienia należy składać Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 44 1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia. 2. Dla każdego państwa, ratyfikującego niniejszą konwencję lub do niej przystępującego po złożeniu dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, konwencja ta wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia. Artykuł 45 1. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą konwencję przez złożenie stosownego oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. 2. Wypowiedzenie obowiązywać będzie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upływa dwanaście miesięcy od daty otrzymania oświadczenia przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 46 Oryginał niniejszej konwencji, którego teksty angielski, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo autentyczne, złożony zostanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Sporządzono w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski CONVENTION on the limitation period in the international sale of goods PREAMBLE The States Parties to the present Convention, Considering that promotion of friendly relations amongst States, Believing that the adoption of uniform rules governing the limitation period in the international sale of goods would facilitate the development of world trade, Have agreed as follows: PART I. SUBSTANTIVE PROVISIONS Sphere of application Article 1 1. This Convention shall determine when claims of a buyer and a seller against each other arising from a contract of international sale of goods or relating to its breach, termination or invalidity can no longer be exercised by reason of the expiration of a period of time. Such period of time is hereinafter referred to as "the limitation period". 2. This Convention shall not affect a particular time-limit within one party is required, as a condition for the acquisition or exercise of his claim, to give notice to the other party or perform any act other than the institution of legal proceedings. 3. In this Convention: (a) "buyer", "seller" and "party" mean persons who buy or sell, or agree to buy or sell, goods, and the successors to and assigns of their rights or obligations under the contract of sale, (b) "creditor" means a party who asserts a claim, whether or not such a claim is for a sum of money, (c) "debtor" means a party against whom a creditor asserts a claim, (d) "breach of contract" means the failure of a party to perform the contract or any performance not in conformity with the contract, (e) "legal proceedings" includes judicial, arbitral and administrative proceedings, (f) "person" includes corporation, company, partnership, association or entity, whether private or public, which can sue or be sued, (g) "writing" includes telegram and telex, (h) "year" means a year according to the Gregorian calendar. Article 2 For the purposes of this Convention: (a) a contract of sale of goods shall be considered international if, at the time of the conclusion of the contract, the buyer and the seller have their places of business in different States, (b) the fact that the parties have their places of business in different States shall be disregarded whenever this fact does not appear either from the contract or from any dealings between, or from information disclosed by, the parties at any time before or at the conclusion of the contract, (c) where a party to a contract of sale of goods has places of business in more than one State, the place of business shall be that which has the closest relationship to the contract and its performance, having regard to the circumstances known to or contemplated by the parties at the time of the conclusion of the contract, (d) where a party does not have a place of business, reference shall be made to his habitual residence, (e) neither the nationality of the parties nor the civil or commercial character of the parties or of the contract shall be taken into consideration. Article 3 1. This Convention shall apply only if, at the time of the conclusion of the contract, the places of business of the parties to a contract of international sale of goods are in Contracting States. 2. Unless this Convention provides otherwise, it shall apply irrespective of the law which would otherwise be applicable by virtue of the rules of private international law. 3. This Convention shall not apply when the parties have expressly excluded its application. Article 4 This Convention shall not apply to sales: (a) of goods bought for personal. family or household use, (b) by auction, (c) on execution or otherwise by authority of law, (d) of stocks, shares, investment securities, negotiable instruments or money, (e) of ships, vessels or aircraft, (f) of electricity. Article 5 This Convention shall not apply to claims based upon: (a) death of, or personal injury to, any person, (b) nuclear damage caused by the goods sold, (c) a lien, mortgage or other security interest in property, (d) a judgement or award made in legal proceedings, (e) a document on which direct enforcement or execution can be obtained in accordance with the law of the place where such enforcement or execution is sought, (f) a bill of exchange, cheque or promissory note. Article 6 1. This Convention shall not apply to contracts in which the preponderant part of the obligations of the seller consists in the supply of labour or other services. 2. Contracts for the supply of goods to be manufactured or produced shall be considered to be sales, unless the party who orders the goods undertakes to supply a substantial part of the materials necessary for such manufacture or production. Article 7 In the interpretation and application of the provisions of this Convention, regard shall be had to its international character and to the need to promote uniformity. The duration and commencement of the limitation period Article 8 The limitation period shall be four years. Article 9 1. Subject to the provisions of articles 10, 11 and 12 the limitation period shall commence on the date on which the claim accrues. 2. The commencement of the limitation period shall not be postponed by: (a) a requirement that the party be given a notice as described in paragraph 2 of article 1, or (b) a provision in an arbitration agreement that no right shall arise until an arbitration award has been made. Article 10 1. A claim arising from a breach of contract shall accrue on the date on which such breach occurs. 2. A claim arising from a defect or other lack of conformity shall accrue on the date on which the goods are actually handed over to, or their tender is refused by, the buyer. 3. A claim based on fraud committed before or at the time of the conclusion of the contract or during its performance shall accrue on the date on which the fraud was or reasonably could have been discovered. Article 11 If the seller has given an express undertaking relating to the goods which is states to have effect for a certain period of time, whether expressed in terms of a specific period of time or otherwise, the limitation period in respect of any claim arising from the undertaking shall commence on the date on which the buyer notifies the seller of the fact on which the claim is based, but not later than on the date of the expiration of the period of the undertaking. Article 12 1. If, in circumstances provided for by the law applicable to the contract, one party is entitled to declare the contract terminated before the time for performance is due, and exercises this right, the limitation period in respect of a claim based on any such circumstances shall commence on the date on which the declaration is made to the other party. If the contract is not declared to be terminated before performance becomes due, the limitation period shall commence on the date on which performance is due. 2. The limitation period in respect of a claim arising out of a breach by one party of a contract for the delivery of or payment for goods by instalments shall, in relation to each separate instalment, commence on the date on which the particular breach occurs. If, under the law applicable to the contract, one party is entitled to declare the contract terminated by reason of such breach, and exercises this right, the limitation period in respect of all relevant instalments shall commence on the date on which the declaration is made to the other party. Cessation and extension of the limitation period Article 13 The limitation period shall cease to run when the creditor performs any act which, under the law of the court where the proceedings are instituted, is recognized as commencig judicial proceedings against the debtor or as asserting his claim in such proceedings already instituted against the debtor, for the purpose of obtaining satisfaction or recognition of his claim. Article 14 1. Where the parties have agreed to submit to arbitration, the limitation period shall cease to run when either party commences arbitral proceedings in the manner provided for in the arbitration agreement or by the law applicable to such proceedings. 2. In the absence of any such provision, arbitral proceedings shall be deemed to commence on the date on which a request that the claim in dispute be referred to arbitration is delivered at the habitual residence or place of business of the other party or, if he has no such residence or place of business, than at his last known residence or place of business. Article 15 In any legal proceedings other than those mentioned in articles 13 and 14, including legal proceedings commenced upon the occurrence of: (a) the death or incapacity of the debtor, (b) the bankruptcy or any state of insolvency affecting the whole of the property of the debtor, or (c) the dissolution or liquidation of a corporation, company, partnership, association or entity when it is the debtor, the limitation period shall in such proceedings for the purpose of obtaining satisfaction or recognition of the claim, subject to the law governing the proceedings. Article 16 For the purposes of articles 13, 14 and 15, any act performed by way of counterclaim shall be deemed to have been performed on the same date as the act performed in relation to the claim against which the counterclaim is raised, provided that both the claim and the counterclaim relate to the same contract or to several contracts concluded in the course of the same transaction. Article 17 1. Where a claim has been asserted in legal proceedings within the limitation period in accordance with article 13, 14, 15 or 16, but such legal proceedings have ended without a decision binding on the merits of the claim, the limitation period shall be deemed to have continued to run. 2. If, at the time such legal proceedings ended, the limitation period has expired or has less than one year to run, the creditor shall be entitled to a period of one year from the date on which the legal proceedings ended. Article 18 1. Where legal proceedings have been commenced against one debtor, the limitation period prescribed in this Convention shall cease to run against any other party jointly and severally liable with the debtor, provided that the creditor informs such party in writing within that period that the proceedings have been commenced. 2. Where legal proceedings have been commenced by a subpurchaser against the buyer, the limitation period prescribed in this Convention shall cease to run in relation to the buyer's claim over against the seller, if the buyer informs the seller in writing within that period that the proceedings have been commenced. 3. Where the legal proceedings referred to in paragraphs 1 and 2 of this article have ended, the limitation period in respect of the claim of the creditor or the buyer against the party jointly and severally liable or against the seller shall be deemed not to have ceased running by virtue of paragraphs 1 and 2 of this article, but the creditor or the buyer shall be entitled to an additional year from the date on which the legal proceedings ended, if at that time the limitation period had expired or had less than one year to run. Article 19 Where the creditor performs, in the State in which the debtor has his place of business and before the expiration of the limitation period, any act, other than the acts described in articles 13, 14, 15 and 16, which under the law of that State has the effect of recommencing a limitation period, a new limitation period of four years shall commence on the date prescribed by that law. Article 20 1. Where the debtor, before the expiration of the limitation period, acknowledges in writing his obligation to the creditor. a new limitation period of four years shall commence to run from the date of such acknowledgement. 2. Payment of interest or partial performance of an obligation by the debtor shall have the same effect as an acknowledgement under paragraph (1) of this article if it can reasonably be inferred from such payment or performance that the debtor acknowledges that obligation. Article 21 Where, as a result of a circumstance which is beyond the control of the creditor and which he could nei-ther avoid nor overcome, the creditor has been to run, the limitation period shall be extended so as not to expire before the expiration of one year from the date on which the relevant circumstance ceased to exist. Modification of the limitation period by the parties Article 22 1. The limitation period cannot be modified or affected bby any declaration or agreement between the parties, except in the cases provided for in paragraph (2) of this article. 2. The debtor may any time during the running of the limitation period extend the period by a declaration in writing to the creditor. This declaration may be renewed. 3. The provisions of this article shall not affect the validity of a clause in the contract of sale which stipulates that arbitral proceedings shall be commenced within a shorter period of limitation than that prescribed by this Convention, provided that such clause is valid under the law applicable to the contract of sale. General limit of the limitation period Article 23 Notwithstanding the provision of this Convention, a limitation period shall in any event expire not later that ten years from the date on which it commenced to run under articles 9, 10, 11 and 12 of this Convention. Consequences of the expiration of the limitation period Article 24 Expiration of the limitation period shall be taken into consideration in any legal proceedings only if invoked by a party to such proceedings. Article 25 1. Subject to the provisions of paragraph (2) of this article and of article 24, no claim shall be recognized or enforced in any legal proceeding commenced after the expiration of the limitation period. 2. Notwithstanding the expiration of the limitation period, one party may rely on his claim as a defence or for the purpose of set-off against a claim asserted by the other party, provided that in the latter case this may only be done: (a) if both claims relate to the same contract or to several contracts concluded in the course of the same transaction, or (b) if the claims could have been set-off at any time before the expiration of the limitation period. Article 26 Where the debtor performs his obligation after the expiration of the limitation period, he shall not on that ground be entitled in any way to claim restitution even if he did not know at the time when he performed his obligation that the limitation period had expired. Article 27 The expiration of the limitation period with respect to a principal debt shall have same effect with respect to an obligation to pay interest on that debt. Calculation of the period Article 28 1. The limitation period shall be calculated in such a way that it shall expire at the end of the say which corresponds to the date on which the period commenced to run. If there is no such corresponding date, the period shall expire at the end of the last day of the last month of the limitation period. 2. The limitation period shall be calculated by reference to the date of the place where the legal procedings are instituted. Article 29 Where the last day of the limitation period falls on an official holiday or other dies non juridicus precluding the appropriate legal action in the jurisdiction where the creditor institutes legal proceedings or asserts a claim as envisaged in article 13, 14 or 15, the limitation period shall be extended so as not to expire until the end of the first day following that official holiday or dies non juridicus on which such proceedings could be instituted or on which such a claim could be asserted in that jurisdiction. International effect Article 30 The acts and circumstances referred to in articles 13 through 19 which have taken place in one Contracting State shall have effect for the purposes of this Convention in another Contracting State, provided that the creditor has taken all reasonable steps to ensure that the debtor is informed of the relevant act or circumstances as soon as possible. PART II. IMPLEMENTATION Article 31 1. If a Contracting State has two or more territorial units in which, according to its constitution, different systems of law are applicable in relation to the matters dealth with in this Convention, it may, at the time of signature, ratification or accession, declare that this Convention shall extend to all its territorial units or only to one or more of them, and may amend its declaration by submitting another declaration at any time. 2. These declarations shall be notified to the Secretary-General of the United Nations and shall state expressly the territorial units to which the Convention applies. 3. If a Contracting State described in paragraph (1) of this article makes no declaration at the of signature, ratification or accession, the Convention shall have effect within al territorial units of that State. Article 32 Where in this Convention reference is made to the law of a State in which different systems of law apply, such reference shall be construed to mean the law of the particular legal systems concerned. Article 33 Each Contracting State shall apply the provisions of this Convention to contracts concluded on or after the date of the entry into force of this Convention. PART III. DECLARATIONS AND RESERVATIONS Article 34 Two or more Contracting States may at any time declare that contracts of sale between a seller having a place of business in one of these States and a buyer having a place of business in another of these States shall not be governed by this Convention, because they apply to the matters governed by this Convention the same or closely related legal rules. Article 35 A Contracting State may declare, at the time of the time of the deposit of its instrument of ratification or accession, that it will not apply the provisions of this Convention to actions for annulment of the contract. Article 36 Any State may declare, at the time of the deposit of its instrument of ratification or accession, that it shall not be compelled to apply the provisions of article 24 of this Convention. Article 37 This Convention shall not prevail over conventions already entered into or which may be entered into, and which contain provisions concerning the matters covered by this Convention, provided that the seller and buyer have their places of business in States Parties to such a convention. Article 38 1. A Contracting State which is a party to an existing convention relating to the international sale of goods may declare, at the time of the deposit of its instrument of ratification or accession, that it will apply this Convention exclusively to contracts of international sale of goods as defined in such existing convention. 2. Such declaration shall cease to be effective on the first day of the month following the expiration of twelve months after a new convention on the international sale of goods, concluded under the auspices of the United Nations, shall have entered into force. Article 39 No reservation other than those made in accordance with articles 34, 35, 36 and 38 shall be permitted. Article 40 1. Declarations made under this Convention shall be addressed to the Secretary-General of the United Nations and shall take effect simultaneously with the entry of this Convention into force in respect of the State concerned, except declarations made thereafter. The latter declarations shall take effect on the first day of the month following the expiration of six months after the date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations. 2. Any State which has made a declaration under this Convention may withdraw it at any time by a notification addressed to the Secretary-General of the United Nations. Such withdrawal shall take effect on the first day of the month following the expiration of six months after the date of the receipt of the notification by the Secretary-General of the United Nations. In the case of a declaration made under article 34 of this Convention such withdrawal shall also render inoperative, as from the date on which the withdrawal takes effect, any reciprocal declaration made by another State under that article. PART IV. FINAL CLAUSES Article 41 This Convention shall be open until 31 December 1975 for signature by all States at the Headquarters of the United Nations. Article 42 This Conventions is subject to ratification. The instruments of ratification shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. Article 43 This Convention shall remain open for accession by any State. the instruments of accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. Article 44 1. This Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of six months after the date of the deposit of the tenth instrument of ratification or accession. 2. For each the deposit of the tenth instrument of ratification or accession, this Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of six months after the date of the deposit of its instrument of ratification or accession. Article 45 1. Any Contracting State may denounce this Convention by notifying the Secretary-General of the United Nations to that effect. 2. The denunciation shall take effect on the first day of the month following the expiration of twelve months after receipt of the notification by the Secretary-General of the United Nations. Article 46 The original of this Convention, of which the Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. Done at New York on 14 June 1974. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 283) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 42 Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r., został złożony dnia 19 maja 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej polskiej do powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 44 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 grudnia 1995 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. W myśl artykułu 44 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 sierpnia 1988 r. 2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji poprzez złożenie dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia albo oświadczenia o sukcesji, jak również przez uczestnictwo w Protokole zmieniającym wymienioną konwencję, sporządzonym w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r., zgodnie z artykułem XI tego protokołu, w podanych niżej datach: Argentyna 9 października 1981 r. Bośnia i Hercegowina na zasadzie sukcesji 12 stycznia 1994 r. Egipt 6 grudnia 1982 r. Ghana 7 października 1975 r. Gwinea 23 stycznia 1991 r. Jugosławia 27 listopada 1978 r. Kuba 2 listopada 1994 r. Meksyk 21 stycznia 1988 r. Norwegia 20 marca 1980 r. z następującym oświadczeniem: "Zgodnie z artykułem 34 Rząd Królestwa Norwegii oświadcza, że Konwencja nie będzie miała zastosowania do umów sprzedaży, w których zarówno sprzedający, jak i kupujący mają swoje siedziby handlowe na terytoriach Państw Nordyckich (to jest Norwegii, Danii, Finlandii, Islandii i Szwecji)." Republika Czeska na zasadzie sukcesji* 30 września 1993 r. Republika Dominikańska 23 grudnia 1977 r. Rumunia 23 kwietnia 1992 r. Słowacja na zasadzie sukcesji* 28 maja 1993 r. Stany Zjednoczone Ameryki 5 maja 1994 r. Uganda 12 lutego 1992 r. Ukraina 13 września 1993 r. Węgry 16 czerwca 1983 r. Zambia 6 czerwca 1986 r. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati * Czechosłowacja ratyfikowała konwencję dnia 26 maja 1977 r. Oświadczenia o sukcesji, złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację, zawierają stwierdzenie, że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi zawartymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również zastrzeżeniami i oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ sporządzony w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 284) W imieniu Rzeczypospolitej polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 11 kwietnia 1980 r. w Wiedniu został sporządzony Protokół o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym brzmieniu: Przekład PROTOKÓŁ o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów Państwa-Strony niniejszego protokołu, uznając, że handel międzynarodowy jest ważnym czynnikiem w promocji przyjaznych stosunków między Państwami, wierząc, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących przedawnienie w międzynarodowej sprzedaży towarów ułatwi rozwój handlu światowego, uznając, że wprowadzenie zmian Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. (Konwencja o przedawnieniu z 1974 r.), w celu dostosowania jej do Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Konwencja o sprzedaży z 1980 r.), przyczyni się do przyjęcia jednolitych zasad regulujących przedawnienie, zawartych w Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., uzgodniły zmianę Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., jak następuje: Artykuł I (1) W artykule 3 ustęp 1 otrzymuje brzmienie: "1. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie tylko wówczas, gdy: (a) w czasie zawarcia umowy siedziby handlowe stron umowy międzynarodowej sprzedaży towarów znajdują się w Umawiających się Państwach lub (b) normy międzynarodowego prawa prywatnego powodują, że prawo Umawiającego się Państwa ma zastosowanie do umowy sprzedaży." (2) W artykule 3 skreśla się ustęp 2. (3) W artykule 3 ustęp 3 otrzymuje oznaczenie ustępu 2. Artykuł II (1) W artykule 4 podpunkt (a) otrzymuje brzmienie: "(a) towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w gospodarstwie domowym, jeżeli sprzedający w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia nie wiedział i nie powinien był wiedzieć, że towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów;" (2) W artykule 4 podpunkt (e) otrzymuje brzmienie: "(e) okrętów, statków, poduszkowców lub statków powietrznych;" Artykuł III W artykule 31 dodaje się nowy ustęp 4 w brzmieniu: "4. Jeżeli na mocy oświadczenia złożonego zgodnie z tym artykułem niniejsza konwencja rozciąga się na jedną lub na więcej jednostek terytorialnych Umawiającego się Państwa, lecz nie na wszystkie jego jednostki terytorialne, i jeżeli siedziba handlowa strony umowy znajduje się w tym państwie, taka siedziba handlowa będzie w rozumieniu niniejszej konwencji uważana za nie znajdującą się w Umawiającym się Państwie, jeżeli znajduje się ona w tej jednostce terytorialnej, na którą niniejsza konwencja nie rozciąga się." Artykuł IV Artykuł 34 otrzymuje brzmienie: "1. Dwa lub więcej Umawiających się Państw, które mają takie same lub podobne przepisy prawne w sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję, mogą w każdym dowolnym czasie oświadczyć, że konwencja nie będzie miała zastosowania do tych umów międzynarodowej sprzedaży towarów, w których strony mają swoje siedziby handlowe w tych państwach. Takie oświadczenia mogą być składane wspólnie lub w drodze wzajemnych jednostronnych oświadczeń. 2. Jakiekolwiek Umawiające się Państwo, które posiada takie same lub podobne przepisy prawne w sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję jak jedno lub więcej państw nie będących Umawiającymi się Państwami, może w każdym dowolnym czasie oświadczyć, że konwencja nie będzie miała zastosowania do tych umów międzynarodowej sprzedaży towarów, w których strony mają swoje siedziby handlowe w tych państwach. 3. Jeżeli jakiekolwiek państwo, będące przedmiotem oświadczenia złożonego zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, zostanie następnie Umawiającym się Państwem, to złożone oświadczenie, począwszy od dnia, w którym niniejsza konwencja zacznie obowiązywać w odniesieniu do nowego Umawiającego się Państwa, będzie miało moc oświadczenia złożonego zgodnie z ustępem 1, pod warunkiem że nowe Umawiające się Państwo przyłączy się do takiego oświadczenia lub złoży wzajemne jednostronne oświadczenie." Artykuł V Artykuł 37 otrzymuje brzmienie: "Niniejsza konwencja nie będzie miała pierwszeństwa przed jakąkolwiek umową międzynarodową, która już weszła w życie lub może wejść w życie i która zawiera postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez tę konwencję, pod warunkiem że sprzedający i kupujący mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach takiej umowy." Artykuł VI W artykule 40 w ustępie 1 na końcu dodaje się następujące zdanie: "Wzajemne jednostronne oświadczenia, zgodne z artykułem 34, nabierają mocy począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od otrzymania ostatniego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych." Postanowienia końcowe Artykuł VII Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym wyznaczony jako depozytariusz tego protokołu. Artykuł VIII (1) Niniejszy protokoł jest otwarty do przystąpienia dla wszystkich państw. (2) Przystąpienie do niniejszego protokołu jakiegokolwiek państwa, nie będącego Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., będzie miało moc przystąpienia do wymienionej Konwencji, zmienionej przez niniejszy protokoł, z zastrzeżeniem postanowień artykułu IX. (3) Dokumenty przystąpienia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł IX (1) Niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po złożeniu drugiego dokumentu przystąpienia, pod warunkiem, że w dniu tym: (a) Konwencja o przedawnieniu z 1974 r. będzie obowiązywała i (b) Konwencja o sprzedaży z 1980 r. będzie również obowiązywała. Jeżeli obie konwencje nie będą w tym dniu obowiązywały, niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia, w którym obie konwencje nabiorą mocy obowiązującej. (2) Dla każdego państwa przystępującego do niniejszego protokołu po złożeniu drugiego dokumentu przystąpienia protokół ten obowiązywać będzie od pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po złożeniu przez to państwo jego dokumentu przystąpienia, jeżeli w tym czasie niniejszy protokół sam będzie miał moc obowiązującą. Jeżeli w tym czasie niniejszy protokół nie będzie miał jeszcze mocy obowiązującej, zacznie on obowiązywać w odniesieniu do tego państwa w dniu wejścia w życie samego protokołu. Artykuł X Jeżeli państwo ratyfikuje Konwencję o przedawnieniu z 1974 r. lub do niej przystąpi po wejściu w życie niniejszego protokołu, ratyfikacja ta lub przystąpienie spowoduje również przystąpienie do niniejszego protokołu, gdy państwo zawiadomi o tym odpowiednio depozytariusza. Artykuł XI Każde państwo, które stanie się Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu z 1974 r. zmienionej przez niniejszy protokół, na mocy artykułów VIII, IX lub X niniejszego protokołu, jeżeli nie powiadomi depozytariusza o przeciwnym zamiarze, uważane będzie również za Umawiającą się Stronę konwencji nie zmienionej w odniesieniu do jakiejkolwiek Umawiającej się Strony konwencji nie będącej jeszcze Umawiająca się Stroną niniejszego protokołu. Artykuł XII Każde państwo może oświadczyć w chwili składania swego dokumentu przystąpienia lub notyfikowania w myśl artykułu X. że nie będzie związane artykułem I protokołu. Oświadczenie złożone zgodnie z niniejszym artykułem wymaga formy pisemnej i powinno być oficjalnie przekazane depozytariuszowi. Artykuł XIII (1) Jakiekolwiek Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszy protokół, zawiadamiając o tym depozytariusza. (2) Wypowiedzenie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od otrzymania zawiadomienia przez depozytariusza. (3) Każde Umawiające się Państwo, w odniesieniu do którego niniejszy protokół traci moc obowiązującą w drodze zastosowania ustępów (1) i (2) niniejszego artykułu, pozostanie Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu z 1974 r. nie zmienionej, jeżeli nie wypowie ona nie zmienionej konwencji zgodnie z artykułem 45 tej konwencji. Artykuł XIV (1) Depozytariusz przekaże wszystkim państwom uwierzytelnione wierne kopie niniejszego protokołu. (2) Z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z artykułem IX depozytariusz przygotuje tekst Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., zmienionej przez niniejszy protokoł, i przekaże uwierzytelnione wierne kopie wszystkim Państwom-Stronom tej konwencji, zmienionej przez niniejszy protokoł. Sporządzono w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. w jednym egzemplarzu, którego teksty angielski, arabski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo autentyczne. Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie niezmiennie zachowany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski PROTOCOL Amending the Convention on the Limitation Period in the International Sale of Goods the States Parties to this Protocol, considering that international trade is an important factor in the promotion of friendly relations amongst States, believing that the adoption of uniform rules governing the limitation period in the international sale of goods would facilitate the development of world trade, considering that amending the Convention on the Limitation Period in the International Sale of Goods, concluded at New York on 14 June 1974 (the 1974 Limitation Convention), to conform to the United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods, concluded at Vienna on 11 April 1980 (the 1980 Sales Convention), would promote the adoption of the uniform rules governing the limitation period contained in the 1974 Limitation Convention, have agreed to amend the 1974 Limitation Convention as follows: Article I (1) Paragraph 1 of article 3 is replaced by the following provisions: "1. This Convention shall apply only (a) if, at the time of the conclusion of the contract, the places of business of the parties to a contract of international sale of goods are in Contracting States; or (b) if the rules of private international law make the law of a Contracting State applicable to the contract of sale." (2) Paragraph 2 of article 3 is deleted. (3) Paragraph 3 of article 3 is renumbered as paragraph 2. Article II (1) Subparagraph (a) of article 4 is deleted and replaced by the following provision: "(a) of goods bought for personal, family or household use, unless the seller, at any time before or at the conclusion of the contract, neither knew nor ought to have known that the goods were bought for any such use;" (2) Subparagraph (e) of article a is deleted and is replaced by the following provision: "(e) of ships, vessels, hovercraft or aircraft;" Article III A new paragraph 4 is added to article 31 reading as follows: "4. If, by virtue of a declaration under this article, this Convention extends to one or more but not all of the territorial units of a Contracting State, and if the place of business of a party to a contract is located in that State, this place of business shall for the purposes of this Convention, be considered not to be in a Contracting State, unless it is in a territorial unit to which the Convention extends." Article IV The provisions of article 34 are deleted and are replaced by the following provisions: "1. Two or more Contracting States which have the same or closely related legal rules on matters governed by this Convention may at any time declare that the Convention shall not apply to contracts of international sale of goods where the parties have their places of business in those States. Such declarations may be made jointly or by reciprocal unilateral declarations. 2. A contracting State which has the same or closely related legal rules on matters governed by this Convention as one or more non-Contracting States may at any time declare that the Convention shall not apply to contracts or international sale of goods where the parties have their places of business in those States. 3. If a State which is the object of a declaration under paragraph 2 of this article subsequently becomes a Contracting State the declaration made shall, as from the date on which this Convention enters into force in respect of the new Contracting State, have the effect of a declaration made under paragraph 1, provided that the new Contracting State joins in such declaration or makes a reciprocal unilateral declaration." Article V The provisions of article 37 are deleted and are replaced by the following provisions: "The Convention shall not prevail over any international agreement which has already been or may be entered into and which contains provisions concerning the matters governed by this Convention, provided that the seller and buyer have their places of business in States Parties to such agreement." Article VI At the end of paragraph 1 of article 40, the following provision is added: "Reciprocal unilateral declarations under article 34 shall take effect on the first day of the month following the expiration of six months after the receipt of the latest declaration by the Secretary-General of the United Nations." Final provisions Article VII The Secretary-General of the United Nations is hereby designated as the depositary for this Protocol. Article VIII (1) This Protocol shall be open for accession by all States. (2) Accession to this Protocol by any State which is not a Contracting Party to the 1974 Limitation Convention shall have the effect of accession to that Convention as amended by this Protocol, subject to the provisions of article XI. (3) Instruments of accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. Article IX (1) This Protocol shall enter into force on the first day of the sixth month following the deposit of the second instrument of accession, provided that on that date: (a) the 1974 Limitation Convention is itself in force; and (b) the 1980 Sales Convention is also in force. If these Conventions are not both in force on that date, this Protocol shall enter into force on the first day on which both Conventions are in force. (2) For each State acceding to this Protocol after the second instrument of accession has been deposited, this Protocol shall enter into force on the first day of the sixth month following the deposit of its instrument of accession, if by that date the Protocol is itself in force. If by that date the Protocol itself is not yet in force, the Protocol shall enter into force for that State on the date the Protocol itself enters into force. Article X If a State ratifies or accedes to the 1974 Limitation Convention after the entry into force of this Protocol, the ratification or accession shall also constitute an accession to this Protocol if the State notifies the depositary accordingly. Article XI Any State which becomes a Contracting Party to the 1974 Limitation Convention, as amended by this Protocol, by virtue of articles VIII, IX or X of this Protocol shall, unless it notifies the depositary to the contrary, be considered to be also a Contracting Party to the Convention, not yet a Contracting Party to this Protocol. Article XII Any State may declare at the time of the deposit of its instrument of accession or its notification under article X that it will not be bound by article I of the Protocol. A declaration made under this article shall be in writing and be formally notified to the depositary. Article XIII (1) A Contracting State may denounce this Protocol by notifying the depositary to the effect. (2) The denunciation shall take effect on the first day of the month following the expiration of twelve month after receipt of the notification by the depositary. (3) Any Contracting State in respect of which this Protocol ceases to have effect by the application of paragraphs (1) and (2) of this article shall remain a Contracting Party to the 1974 Limitation Convention, unamended, unless it denounces the unamended Convention in accordance with article 45 of that Convention. Article XIV (1) The depositary shall transmit certified true copies of this Protocol to all States. (2) When this Protocol enters into force in accordance with article IX, the depositary shall prepare a text of the 1974 Limitation Convention, as amended by this Protocol, and shall transmit certified true copies to all States Parties to that Convention, as amended by this Protocol. Done at Vienna, this day of 11 April 1980, in a single original, of which the Arabic, Chinese, French, Russian and Spanish texts are equally authentic. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą polską do Protokołu o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów z 1974 r., sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 285) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem VIII Protokołu, sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r., o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r., został złożony dnia 5 maja 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument przystąpienia Rzeczypospolitej polskiej do powyższego protokołu. Zgodnie z artykułem IX ustęp 2 protokółu wszedł on w życie w stosunku do Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 grudnia 1995 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. W myśl artykułu IX ustęp 1 powyższego protokołu wszedł on w życie dnia 1 sierpnia 1988 r. 2. Następujące państwa stały się stronami protokołu poprzez złożenie dokumentu przystąpienia lub oświadczenia o sukcesji w podanych niżej datach: Argentyna 19 lipca 1983 r. Egipt 6 grudnia 1982 r. Gwinea 23 stycznia 1991 r. Kuba 2 listopada 1994 r. Meksyk 21 stycznia 1988 r. Republika Czeska 30 września 1993 r. na zasadzie sukcesji Rumunia 23 kwietnia 1992 r. Słowacja 28 maja 1993 r. na zasadzie sukcesji* Słowenia 2 sierpnia 1995 r. Uganda 12 lutego 1992 r. Stany Zjednoczone Ameryki 5 maja 1994 r. z oświadczeniem, że w myśl artykułu XII Stany Zjednoczone nie będą związane artykułem I Protokołu Węgry. 16 czerwca 1983 r. Zambia 6 czerwca 1986 r. 3. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że wszystkie wymienione wyżej państwa stały się stronami Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów z dnia 14 czerwca 1974 r., zmienionej przez protokół z dnia 11 kwietnia 1980 r., poprzez złożenie dokumentu przystąpienia, oświadczenia o sukcesji oraz uczestnictwo w protokole. 4. Informacja o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższego protokołu i Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., zmienionej przez protokół z dnia 11 kwietnia 1980 r., można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati * Czechosłowacja przystąpiła do protokołu dnia 5 marca 1990 r. z następującym zastrzeżeniem: ,,Zgodnie z artykułem XII Czechosłowacka Republika Socjalistyczna oświadcza, że nie będzie uważać się za związaną postanowieniami artykułu I protokołu''. Oświadczenia o sukcesji, złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację, zawierają stwierdzenie, że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi zawartymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również zastrzeżeniami i oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 286) W imieniu Rzeczypospolitej polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 11 kwietnia 1980 r. w Wiedniu została sporządzona Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów Państwa-Strony niniejszej konwencji, świadome ogólnych celów określonych w rezolucjach dotyczących wprowadzenia Nowego Międzynarodowego Ładu Gospodarczego, przyjętych na szóstej sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, uważając, że rozwój handlu międzynarodowego na bazie równości i wzajemnych korzyści stanowi ważny czynnik sprzyjający promowaniu przyjaznych stosunków między państwami, będąc przekonane, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących umowy międzynarodowej sprzedaży towarów, uwzględniających różne systemy społeczne, gospodarcze i prawne, przyczyni się do usunięcia przeszkód prawnych w obrocie międzynarodowym oraz sprzyjać będzie rozwojowi handlu międzynarodowego, uzgodniły, co następuje: CZĘŚĆ I Zakres zastosowania i przepisy ogólne Rozdział I Zakres zastosowania Artykuł 1 (1) Niniejsza konwencja ma zastosowanie do umów sprzedaży towarów między stronami mającymi siedziby handlowe w różnych państwach: (a) jeżeli państwa te są Umawiającymi się Państwami lub (b) jeżeli normy międzynarodowego prawa prywatnego wskazują na ustawodawstwo Umawiającego się Państwa, jako prawo właściwe. (2) Fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach nie będzie uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek stosunków handlowych między stronami lub też z informacji ujawnionej przez strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zawarcia umowy. (3) Przy określaniu zakresu stosowania niniejszej konwencji ani przynależność państwowa stron, ani ich status cywilnoprawny lub handlowy, ani też charakter cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod uwagę. Artykuł 2 Niniejszej konwencji nie stosuje się do sprzedaży: (a) towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w gospodarstwie domowym, jeśli sprzedający, w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia, nie wiedział i nie powinien był wiedzieć, że towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów; (b) na licytacji; (c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości; (d) udziałów, akcji, tytułów inwestycyjnych, papierów wartościowych lub pieniędzy; (e) okrętów, statków, poduszkowców i statków powietrznych; (f) energii elektrycznej. Artykuł 3 (1) Umowy na dostawę towarów przewidzianych do wytworzenia lub wyprodukowania będą uważane za umowy sprzedaży, chyba że strona zamawiająca towary nie przyjmie na siebie obowiązku dostawy zasadniczej części materiałów niezbędnych do ich wykonania lub wyprodukowania. (2) Niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do umów, w których przeważająca część zobowiązań strony dostarczającej towary polega na zapewnieniu siły roboczej lub świadczeniu innych usług. Artykuł 4 Niniejsza konwencja reguluje jedynie zawarcie umowy sprzedaży oraz prawa i obowiązki sprzedającego i kupującego, wynikające z takiej umowy. W szczególności, jeśli niniejsza konwencja w sposób wyraźny nie przewiduje inaczej, nie dotyczy ona: (a) ważności umowy ani żadnego z jej postanowień lub jakichkolwiek zwyczajów, (b) skutków, jakie może mieć umowa w odniesieniu do własności sprzedanych towarów. Artykuł 5 Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do odpowiedzialności sprzedającego za śmierć lub utratę zdrowia jakiejkolwiek osoby, spowodowaną przez towary. Artykuł 6 Strony mogą wyłączyć zastosowanie niniejszej konwencji albo, z zastrzeżeniem artykułu 12, uchylić bądź zmienić skutki któregokolwiek z jej postanowień. Rozdział II Przepisy ogólne Artykuł 7 (1) Przy interpretacji niniejszej konwencji należy uwzględniać jej międzynarodowy charakter oraz potrzebę dążenia do jej jednolitego stosowania i poszanowania dobrej wiary w handlu międzynarodowym. (2) Kwestie dotyczące spraw regulowanych przez niniejszą konwencję, a które nie są w niej wyraźnie rozstrzygnięte, rozstrzygane będą według ogólnych zasad, na których opiera się konwencja, lub w braku takich zasad, zgodnie z prawem właściwym na mocy norm międzynarodowego prawa prywatnego. Artykuł 8 (1) W rozumieniu niniejszej konwencji oświadczenia oraz inne postępowanie strony należy interpretować zgodnie z jej zamiarem, jeżeli druga strona wiedziała lub nie mogła nie wiedzieć, jaki był ten zamiar. (2) Jeżeli ustęp poprzedni nie może być zastosowany, oświadczenia oraz inne postępowanie strony należy interpretować w taki sposób, w jaki rozumowałaby osoba rozsądna, tego samego rodzaju co druga strona w tych samych okolicznościach. (3) Ustalając zamiar strony lub rozumowanie osoby rozsądnej, należy uwzględniać wszelkie istotne okoliczności danego przypadku, w tym również negocjacje, wszelkie praktyki ustalone między stronami, zwyczaje oraz późniejsze postępowanie stron. Artykuł 9 (1) Strony są związane wszelkimi zwyczajami, które uzgodniły, oraz ustaloną między nimi praktyką. (2) Przy braku odmiennego porozumienia stron uważa się, że strony przyjmują w sposób dorozumiany stosowanie do ich umowy lub do sposobu jej zawarcia zwyczajów, które znały lub powinny były znać i które są w handlu międzynarodowym ogólnie znane i powszechnie stosowane przez strony do umów tego rodzaju w danej dziedzinie handlu. Artykuł 10 W rozumieniu niniejszej konwencji: (a) jeżeli strona posiada więcej niż jedną siedzibę handlową, za siedzibę handlową uważa się tę, która ma najściślejszy związek z umową i z jej wykonaniem, ze względu na okoliczności znane stronom lub rozważane przez nie w jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zwarcia umowy; (b) jeżeli strona nie posiada siedziby handlowej, przyjmuje się miejsce jej stałego zamieszkania. Artykuł 11 Umowa sprzedaży nie wymaga do jej zawarcia lub potwierdzenia formy pisemnej i nie podlega żadnym innym wymogom co do formy. Umowa sprzedaży może być udowodniona w jakikolwiek sposób, w tym również na podstawie zeznań świadków. Artykuł 12 Żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Umawiającym się Państwie, które złożyło oświadczenie zgodnie z artykułem 96 niniejszej konwencji. Strony nie mogą uchylić się od postanowienia tego artykułu ani zmienić jego skutków. Artykuł 13 W rozumieniu niniejszej konwencji przyjmuje się, że forma pisemna obejmuje również przekaz telegramem lub teleksem. CZĘŚĆ II Zawarcie umowy Artykuł 14 (1) Propozycja zawarcia umowy skierowana do jednej lub wielu określonych osób stanowi ofertę, jeżeli jest wystarczająco precyzyjna i wskazuje, że oferent umowy, w razie jej przyjęcia, ma zamiar być nią związany. Propozycja jest wystarczająco precyzyjna, jeżeli wskazuje towary oraz w sposób wyraźny lub dorozumiany określa lub pozwala ustalić ich ilość i cenę. (2) Propozycję skierowaną do osób nie określonych uważa się jedynie za zaproszenie do składania oferty, chyba że osoba składająca taką propozycję jednocześnie oświadczyła inaczej. Artykuł 15 (1) Oferta staje się skuteczna z chwilą dotarcia do adresata. (2) Oferta, nawet jeżeli jest to oferta nieodwołalna, może być wycofana, jeżeli oświadczenie o wycofaniu dotarło do adresata wcześniej lub w tym samym czasie co oferta. Artykuł 16 (1) Oferta może być odwołana przed zawarciem umowy, jeżeli odwołanie dotarło do adresata przed wysłaniem przez niego oświadczenia o przyjęciu oferty. (2) Jednakże oferta nie może zostać odwołana: (a) jeżeli przez określenie terminu do jej przyjęcia lub w inny sposób wskazuje, że jest nieodwołalna, albo (b) jeżeli adresat mógł rozsądnie uważać ofertę za nieodwołalną i działał zgodnie z tym przekonaniem. Artykuł 17 Oferta, nawet nieodwołalna, traci ważność, jeżeli jej odrzucenie dotarło do oferenta. Artykuł 18 (1) Oświadczenie lub inne postępowanie adresata, wyrażające jego zgodę na ofertę, stanowi jej przyjęcie. Milczenie lub brak działania same w sobie nie stanowią przyjęcia oferty. (2) Przyjęcie oferty staje się skuteczne z chwilą, gdy wyrażenie zgody dotarło do oferenta. Przyjęcie oferty nie jest skuteczne, jeżeli wyrażenie zgody nie dotarło do oferenta w określonym przez niego terminie, a jeżeli termin nie był określony, w ciągu rozsądnego terminu, uwzględniając okoliczności danej transakcji, w tym również szybkość środków komunikacji, z których korzystał oferent. Oferta ustna powinna być przyjęta natychmiast, chyba że okoliczności wskazują inaczej. (3) Jeżeli jednak, zgodnie z ofertą ustaloną między stronami lub praktyką albo zwyczajem przyjętym przez strony, adresat oferty może wyrazić zgodę przez dokonanie czynności, na przykład związanej z wysyłką towarów lub zapłatą ceny, nie zawiadamiając oferenta, przyjęcie oferty jest skuteczne z chwilą dokonania tej czynności, jeśli czynność ta dokonana została w terminie przewidzianym w ustępie poprzednim. Artykuł 19 (1) Odpowiedź na ofertę, zmierzająca do jej przyjęcia, lecz zawierająca uzupełnienia, ograniczenia lub inne zmiany, oznacza odrzucenie oferty i stanowi kontrofertę. (2) Jednakże odpowiedź na ofertę, zmierzająca do jej przyjęcia, lecz zawierająca dodatkowe lub odmienne warunki, które nie zmieniają w zasadniczy sposób warunków oferty, stanowi jej przyjęcie, chyba że oferent niezwłocznie, w formie ustnej, sprzeciwi się tej niezgodności lub wyśle w tym celu zawiadomienie. Jeżeli oferent tego nie uczyni, warunkami umowy są warunki oferty, wraz ze zmianami zawartymi w jej przyjęciu. (3) Dodatkowe lub odmienne warunki, dotyczące między innymi ceny, płatności, jakości i ilości towarów, miejsca i czasu dostawy, zakresu odpowiedzialności jednej ze stron względem drugiej lub sposobu rozstrzygania sporów, uważa się za zmieniające w sposób zasadniczy warunki oferty. Artykuł 20 (1) Bieg terminu przyjęcia oferty określonego przez oferenta w telegramie lub liście rozpoczyna się od chwili oddania telegramu do wysyłki lub od daty oznaczonej na liście, a jeżeli brak takiej daty - od daty oznaczonej na kopercie. Bieg terminu przyjęcia oferty określonego przez oferenta telefonicznie, teleksem lub za pomocą innych środków bezpośredniej łączności rozpoczyna się od chwili dotarcia oferty do adresata. (2) Oficjalne święta lub dni wolne od pracy, przypadające w okresie ustanowionym dla przyjęcia oferty, wlicza się przy obliczaniu tego terminu. Jeżeli jednak zawiadomienie o przyjęciu oferty nie może być doręczone na adres oferenta w ostatnim dniu terminu, ponieważ na ten dzień przypada święto państwowe lub dzień wolny od pracy w siedzibie handlowej oferenta, termin przedłuża się do pierwszego, następnego dnia roboczego. Artykuł 21 (1) Spóźnione przyjęcie oferty będzie mimo to skuteczne jako przyjęcie oferty, jeśli oferent bez zwłoki, w formie ustnej, powiadomi o tym adresata lub wyśle mu w tym celu zawiadomienie. (2) Jeżeli list lub inne pismo zawierające spóźnione przyjęcie oferty wskazuje na to, iż zostało wysłane w takich okolicznościach, że gdyby przekazane zostało prawidłowo, nadeszłoby do oferenta we właściwym czasie, to spóźnione przyjęcie oferty będzie skuteczne jako jej przyjęcie, chyba że oferent bez zwłoki, w formie ustnej, powiadomi adresata, iż uważa swoją ofertę za nieważną lub wyśle mu w tym celu zawiadomienie. Artykuł 22 Przyjęcie oferty może być wycofane, jeżeli wycofanie dojdzie do oferenta przed lub w tym samym czasie, w którym to przyjęcie stałoby się skuteczne. Artykuł 23 Umowa jest zawarta z chwilą, gdy przyjęcie oferty stanie się skuteczne zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji. Artykuł 24 W rozumieniu tej części niniejszej konwencji oferta, oświadczenie o jej przyjęciu lub jakiekolwiek inne ujawnienie zamiaru "dochodzi" do adresata, jeżeli złożone zostało w formie ustnej lub dostarczone samemu adresatowi w jakikolwiek inny sposób do jego siedziby handlowej lub na jego adres pocztowy, a jeżeli nie posiada on siedziby handlowej lub adresu pocztowego - do miejsca jego stałego zamieszkania. CZĘŚĆ III Sprzedaż towarów Rozdział I Przepisy ogólne Artykuł 25 Naruszenie umowy przez jedną ze stron uważa się za istotne, jeżeli powoduje dla drugiej strony taki uszczerbek, który w sposób zasadniczy pozbawia tę stronę tego, czego zgodnie z umową miała prawo oczekiwać, chyba że strona naruszająca umowę nie przewidywała takiego skutku i osoba rozsądna tego samego rodzaju i w tych samych okolicznościach nie przewidziałaby takiego skutku. Artykuł 26 Oświadczenie o odstąpieniu od umowy jest skuteczne tylko wówczas, gdy zostało dokonane poprzez zawiadomienie drugiej strony. Artykuł 27 Jeżeli postanowienia tej części konwencji w sposób wyraźny nie przewidują inaczej i jeżeli zawiadomienie, żądanie lub inne oświadczenie zostało przekazane lub dokonane prze stronę umowy zgodnie z niniejszą częścią i za pomocą odpowiednich w danych okolicznościach środków, opóźnione przekazanie lub błąd w przekazaniu informacji lub niedotracie informacji do adresata nie pozbawia tej strony prawa powoływania się na tę informację. Artykuł 28 Jeżeli zgodnie z przepisami niniejszej konwencji jedna strona ma prawo żądać od drugiej wykonania jakiegoś zobowiązania, sąd nie jest zobowiązany do wydania orzeczenia dotyczącego określonego działania, chyba że uczyniłby to z mocy własnego prawa w odniesieniu do podobnych umów sprzedaży, nie podlegających niniejszej konwencji. Artykuł 29 (1) Umowa może być zmieniona lub rozwiązana w drodze zwykłego porozumienia stron. (2) Umowa pisemna, która zawiera postanowienie przewidujące formę pisemną dla jej zmiany lub uzgodnionego rozwiązania, nie może być zmieniona lub rozwiązana w inny sposób. Jednakże postępowanie jednej ze stron może uniemożliwiać jej powołanie się na to postanowienie, jeżeli druga strona polegała na tym postępowaniu. Rozdział II Obowiązki sprzedającego Artykuł 30 Sprzedający jest obowiązany dostarczyć towary, przekazać wszelkie dokumenty ich dotyczące oraz przenieść prawo własności towarów, zgodnie z umową i niniejszą konwencją. Oddział I Dostawa towarów i przekazanie dokumentów Artykuł 31 Jeżeli sprzedający nie jest obowiązany dostarczyć towarów w określonym miejscu, jego obowiązek dostawy polega: (a) jeżeli umowa sprzedaży przewiduje przewóz towarów - na wydaniu towarów pierwszemu przewoźnikowi w celu przekazania ich kupującemu, (b) jeżeli w wypadkach nie objętych punktem poprzednim umowa dotyczy określonych towarów lub towarów nie zidentyfikowanych, które mają być pobrane z określonych zapasów lub wytworzone albo wyprodukowane, i jeżeli w chwili zawierania umowy strony wiedziały, że towary te znajdowały się lub miały być wytworzone bądź wyprodukowane w określonym miejscu - na postawieniu towarów do dyspozycji kupującego w tym miejscu, (c) w innych przypadkach - na postawieniu towarów do dyspozycji kupującego w miejscu, w którym sprzedający miał swoją siedzibę handlową w chwili zawarcia umowy. Artykuł 32 (1) Jeżeli zgodnie z umową lub niniejszą konwencją sprzedający wydaje towary przewoźnikowi, a towary nie są wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy przez umieszczenie na nich znaku wyróżniającego, za pomocą dokumentów przewozowych lub w inny sposób, sprzedający powinien zawiadomić kupującego o wysyłce, wyszczególniając poszczególne pozycje towarowe. (2) Jeżeli sprzedający zobowiązany jest do zorganizowania przewozu towarów, powinien on zawrzeć umowy konieczne do dokonania przewozu do znaczonego miejsca odpowiednimi w danych okolicznościach środkami transportu i zgodnie z ogólnie przyjętymi warunkami dla takiego przewozu. (3) Jeżeli sprzedający nie jest zobowiązany do ubezpieczenia towarów w czasie przewozu, powinien udzielić kupującemu, na jego żądanie, wszelkich dostępnych informacji, niezbędnych do dokonania przez niego takiego ubezpieczenia. Artykuł 33 Sprzedający powinien dostarczyć towary: (a) jeżeli data jest oznaczona w umowie lub możliwa do ustalenia według umowy - w tym dniu, (b) jeżeli okres czasu jest oznaczony w umowie lub możliwy do ustalenia według umowy - w każdej chwili w ciągu tego okresu, chyba że z okoliczności wynika, że kupujący ma określić datę, lub (c) we wszystkich innych przypadkach - w rozsądnym terminie po zawarciu umowy. Artykuł 34 Jeżeli sprzedający jest obowiązany przekazać dokumenty dotyczące towarów, powinien on wypełnić ten obowiązek w czasie, w miejscu i w formie przewidzianej w umowie. W razie wcześniejszego przekazania sprzedający zachowuje, aż do chwili przewidzianej do przekazania, prawo do sprostowania wszelkich niezgodności w dokumentach, pod warunkiem że skorzystanie z tego prawa nie spowoduje dla kupującego nierozsądnych niedogodności lub nierozsądnych kosztów. Jednakże kupujący zachowuje prawo do żądania odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją. Oddział II Zgodność towarów i roszczenia osób trzecich Artykuł 35 (1) Sprzedający powinien dostarczyć towary według ilości, jakości i w asortymencie przewidzianym w umowie oraz umieszczone lub zapakowane w sposób przewidziany w umowie. (2) Jeżeli strony uzgodniły inaczej, towary są zgodne z umową tylko wówczas, gdy: (a) nadają się do użytku w takich celach, w jakich zwykle służą towary tego samego rodzaju, (b) nadają się do specjalnych celów, podanych wyraźnie lub w sposób dorozumiany do wiadomości sprzedającego w chwili zawarcia umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy z okoliczności wynika, że kupujący nie polegał lub że byłoby z jego strony nierozsądne polegać na kompetencji i ocenie sprzedającego, (c) posiadają cechy towarów, które sprzedający przedstawił kupującemu jako próbki lub wzory, (d) są umieszczone lub opakowane w sposób zwyczajowo przyjęty dla tego rodzaju towarów lub gdy taki zwyczajowo przyjęty sposób nie istnieje, w sposób pozwalający na odpowiednie ich utrzymanie i zabezpieczenie. (3) Sprzedający nie odpowiada na podstawie punków (a) do (d) ustępu poprzedniego za brak zgodności towarów, o którym kupujący wiedział lub nie mógł nie wiedzieć w chwili zawarcia umowy. Artykuł 36 (1) Zgodnie z umową i niniejszą konwencją sprzedający jest odpowiedzialny za wszelki brak zgodności istniejący w chwili przejścia ryzyka na kupującego, nawet jeżeli brak zgodności ujawni się dopiero w terminie późniejszym. (2) Sprzedający jest także odpowiedzialny za wszelki brak zgodności, który wystąpi po terminie wskazanym w ustępie poprzednim i który wynika z naruszenia któregokolwiek z jego obowiązków, w tym naruszenia gwarancji, że w pewnym okresie czasu towary będą się nadawały do zwykłego użytkowania lub do celów specjalnych albo że zachowają szczególne cechy lub właściwości. Artykuł 37 Jeżeli sprzedający dostarczył towary przed datą dostawy, może on do daty dostawy dostarczyć brakującą część lub ilość dostarczonych towarów lub też dostarczyć nowe towary w miejsce towarów dostarczonych niezgodnie z umową bądź usunąć wszelkie niezgodności dostarczonych towarów, pod warunkiem że skorzystanie z tego prawa nie spowoduje dla kupującego nierozsądnych niedogodności lub nierozsądnych kosztów. Jednakże kupujący zachowuje prawo do żądania odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją. Artykuł 38 (1) Kupujący powinien dokonać kontroli towarów lub spowodować dokonanie kontroli w najkrótszym, praktycznie możliwym w danych okolicznościach, terminie. (2) Jeżeli umowa przewiduje przewóz towarów, kontrola może być dokonana w terminie późniejszym, po dostarczeniu towarów na miejsce przeznaczenia. (3) Jeżeli towary są kierowane w tranzycie do innego miejsca lub odesłane dalej przez kupującego, który nie miał rozsądnej możliwości ich zbadania, a w chwili zawarcia umowy sprzedający wiedział lub powinien był wiedzieć o możliwości takiego skierowania lub odesłania, kontrola może być dokonana w terminie późniejszym, po dostarczeniu towarów na nowe miejsce przeznaczenia. Artykuł 39 (1) Kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności towarów, jeżeli nie zawiadomi sprzedającego o charakterze występujących niezgodności w rozsądnym terminie od chwili, w której niezgodności te zostały przez niego wykryte lub powinny były zostać wykryte. (2) W każdym przypadku kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności towarów, jeżeli nie zawiadomi o nim sprzedającego najpóźniej w ciągu dwóch lat od daty, w której towary zostały rzeczywiście wydane kupującemu, chyba że termin ten jest niezgodny z umownym okresem gwarancji. Artykuł 40 Sprzedający nie może powoływać się na przepisy artykułów 38 i 39, jeżeli brak zgodności dotyczy faktów, o których wiedział lub których nie mógł nie znać i których nie ujawnił kupującemu. Artykuł 41 Sprzedający powinien dostarczyć towary wolne od jakiegokolwiek prawa lub roszczenia osoby trzeciej, chyba że kupujący zgodził się przyjąć towary obciążone takim prawem lub roszczeniem. Jeżeli jednak takie prawo lub roszczenie opiera się na własności przemysłowej lub innej własności intelektualnej, obowiązek sprzedającego regulują przepisy artykułu 42. Artykuł 42 (1) Sprzedający powinien dostarczyć towary wolne od jakiegokolwiek prawa lub roszczenia osoby trzeciej, opartego na własności przemysłowej lub innej własności intelektualnej, o którym sprzedający wiedział lub nie mógł nie wiedzieć w chwili zawarcia umowy, pod warunkiem, że prawo lub roszczenie to opiera się na własności przemysłowej lub innej własności intelektualnej: (a) według ustawodawstwa Państwa, w którym towary mają być odsprzedane lub w inny sposób wykorzystane, jeżeli w chwili zawarcia umowy strony przewidywały, że towary będą odsprzedane lub w inny sposób wykorzystane w tym Państwie, lub (b) we wszystkich innych przypadkach, według ustawodawstwa Państwa, w którym kupujący posiada swoją siedzibę handlową. (2) Zobowiązanie sprzedającego przewidziane w ustępie poprzednim nie rozciąga się na przypadki, gdy: (a) w chwili zawarcia umowy kupujący wiedział lub nie mógł nie wiedzieć o istnieniu prawa lub roszczenia, albo (b) prawo lub roszczenie wynika z zastosowania przez sprzedającego rysunków technicznych, projektów, receptur lub innych podobnych danych dostarczonych przez kupującego. Artykuł 43 (1) Kupujący traci prawo powoływania się na przepisy artykułów 41 i 42, jeżeli nie zawiadomi sprzedającego o charakterze prawa lub roszczenia osoby trzeciej w rozsądnym terminie, od chwili gdy dowiedział się lub powinien był dowiedzieć się o tym prawie lub roszczeniu. (2) Sprzedający nie może powoływać się na przepisy ustępu poprzedniego, jeżeli wiedział o prawie lub roszczeniu osoby trzeciej oraz charakterze takiego prawa lub roszczenia. Artykuł 44 Niezależnie od przepisów ustępu (1) artykułu 39 i ustępu (1) artykułu 43, kupujący może obniżyć cenę zgodnie z artykułem 50 lub zażądać odszkodowania, z wyjątkiem utraconego zysku, jeżeli jest w stanie rozsądnie usprawiedliwić fakt nieprzekazania wymaganego zawiadomienia. Oddział III Środki ochrony prawnej w razie naruszenia umowy przez sprzedającego Artykuł 45 (1) Jeżeli sprzedający nie spełni któregokolwiek ze swych obowiązków wynikających z umowy lub z niniejszej konwencji, kupujący może: (a) skorzystać z praw przewidzianych w artykułach 46 do 52, (b) żądać odszkodowania przewidzianego w artykułach 74 do 77. (2) Kupujący nie traci żadnego prawa, jakie może mieć do żądania odszkodowania przez to, że wykonuje swoje prawo do korzystania z innych środków ochrony prawnej. (3) Żaden termin dodatkowy nie może być przyznany sprzedającemu przez sąd lub arbitraż, jeżeli kupujący korzysta ze środka ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy. Artykuł 46 (1) Kupujący może żądać od sprzedającego wykonania jego zobowiązań, chyba że kupujący skorzystał ze środka ochrony prawnej, który jest nie do pogodzenia z tym żądaniem. (2) Jeżeli towary nie są zgodne z umową, kupujący może żądać od sprzedającego dostarczenia zastępczych towarów tylko wówczas, gdy brak zgodności stanowi istotne naruszenie umowy, a żądanie wydania zastępczych towarów zostało przedstawione jednocześnie z zawiadomieniem o braku zgodności, dokonanym zgodnie z artykułem 39 lub w rozsądnym terminie po tym zawiadomieniu. (3) Jeżeli towary nie są zgodne z umową, kupujący może żądać od sprzedającego usunięcia braku zgodności przez naprawienie, chyba że byłoby to nierozsądne ze względu na wszystkie okoliczności. Żądanie naprawy powinno być przedstawione jednocześnie z zawiadomieniem o braku zgodności, dokonanym zgodnie z artykułem 39, lub w rozsądnym terminie po tym zawiadomieniu. Artykuł 47 (1) Kupujący może wyznaczyć sprzedającemu dodatkowy, o rozsądnej długości, termin dla wykonania jego zobowiązań. (2) Kupujący nie może przed upływem tego terminu korzystać z żadnego środka ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy, chyba że otrzymał od sprzedającego zawiadomienie, że ten nie wykona swych obowiązków w wyznaczonym w ten sposób terminie. Jednakże kupujący nie traci z tego powodu żadnego prawa do żądania odszkodowania z powodu opóźnionego wykonania. Artykuł 48 (1) Z zastrzeżeniem artykułu 49 sprzedający może nawet po upływie terminu dostawy naprawić na swój koszt wszelkie nieprawidłowości w wykonaniu swoich obowiązków, o ile nie pociąga to za sobą nie uzasadnionego opóźnienia i nie stwarza dla kupującego nierozsądnych niedogodności lub niepewności co do zwrotu przez sprzedającego kosztów, które poniósł kupujący. Jednakże kupujący zachowuje wszelkie prawo do żądania odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją. (2) Jeżeli sprzedający żąda od kupującego powiadomienia, czy przyjmie on wykonanie, a kupujący nie odpowiada na to żądanie w rozsądnym terminie, sprzedający może wykonać swoje zobowiązanie w terminie wskazanym w swoim żądaniu. Kupujący nie może przed upływem tego terminu korzystać ze środka ochrony prawnej, który jest nie do pogodzenia z wykonaniem przez sprzedającego jego obowiązków. (3) Uważa się, że zawiadomienie sprzedającego o zamiarze wykonania swoich zobowiązań w określonym terminie zawiera żądanie, aby kupujący powiadomił go o swojej decyzji, zgodnie z ustępem poprzednim. (4) Żądanie lub zawiadomienie dokonane przez sprzedającego na mocy ustępu (2) lub (3) niniejszego artykułu jest skuteczne tylko wówczas, gdy kupujący je otrzymał. Artykuł 49 (1) Kupujący może oświadczyć o odstąpieniu od umowy: (a) jeżeli niewykonanie przez sprzedającego któregokolwiek z jego obowiązków wynikających z umowy lub niniejszej konwencji stanowi istotne naruszenie umowy, lub (b) w przypadku braku dostawy, jeżeli sprzedający nie dostarczył towarów w dodatkowym terminie wyznaczonym przez kupującego zgodnie z ustępem (1) artykułu 47 lub jeżeli sprzedający oświadczył, że nie dostarczy towarów w wyznaczonym w ten sposób terminie. (2) Jeżeli jednak sprzedający dostarczył towary, kupujący traci prawo do oświadczenia o odstąpieniu od umowy, chyba że uczynił to: (a) w razie opóźnienia dostawy, w rozsądnym terminie od chwili, gdy dowiedział się o dokonaniu dostawy; (b) w razie innego naruszenia umowy niż opóźniona dostawa, w rozsądnym terminie: (i) od chwili, gdy dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o tym naruszeniu, (ii) po upływie jakiegokolwiek dodatkowego terminu wyznaczonego przez kupującego zgodnie z ustępem (1) artykułu 47 lub po oświadczeniu przez sprzedającego, że nie wykona swoich obowiązków w tym dodatkowym terminie, albo (iii) po upływie dodatkowego terminu wskazanego przez sprzedającego zgodnie z ustępem (2) artykułu 48 lub po oświadczeniu przez kupującego, że nie przyjmie on wykonania. Artykuł 50 W razie braku zgodności towarów z umową, bez względu na to, czy cena została już zapłacona, czy nie, kupujący może obniżyć cenę proporcjonalnie do różnicy między wartością rzeczywiście dostarczonych towarów w chwili dostawy a wartością, jaką miałyby w tej chwili towary odpowiadające umowie. Jeżeli jednak sprzedający naprawi wszelkie nieprawidłowości w wykonaniu swoich obowiązków, zgodnie z artykułem 37 lub artykułem 48, lub jeżeli kupujący odmawia przyjęcia wykonania przez sprzedającego, zgodnie z tymi artykułami, kupujący nie może obniżyć ceny. Artykuł 51 (1) Jeżeli sprzedający dostarcza tylko część towarów lub jeżeli tylko część towarów dostarczonych jest zgodna z umową,, artykuły 46 do 50 mają zastosowanie w odniesieniu do części brakującej lub niezgodnej z umową. (2) Kupujący może oświadczyć o odstąpieniu od umowy w całości tylko wtedy, gdy niewykonanie częściowe lub niezgodność z umową stanowi istotne naruszenie umowy. Artykuł 52 (1) Jeżeli sprzedający dostarczy towary przed ustalonym terminem, kupujący może towary przyjąć lub odmówić ich odebrania. (2) Jeżeli sprzedający dostarczy towary w większej ilości, niż przewiduje to umowa, kupujący może przyjąć dostawę lub odmówić odebrania nadwyżki towarów. Jeżeli kupujący przyjmuje całość lub część nadwyżki, musi za nią zapłacić według ceny z umowy. Rozdział III Obowiązki kupującego Artykuł 53 Kupujący obowiązany jest zapłacić cenę za towary i przyjąć dostawę, zgodnie z umową i niniejszą konwencją. Oddział I Zapłata ceny Artykuł 54 Obowiązek zapłaty ceny przez kupującego obejmuje podjęcie przez kupującego takich środków oraz spełnienie takich formalności, które umożliwią dokonanie zapłaty i które wymagane są w ramach umowy lub jakichkolwiek przepisów ustaw lub rozporządzeń. Artykuł 55 Jeżeli umowa jest ważnie zawarta, lecz cena sprzedanych towarów nie jest w umowie w sposób jednoznaczny lub dorozumiany określona lub też umowa nie zawiera postanowień pozwalających na ustalenie ceny, uważa się, że strony - w braku postanowień wskazujących inaczej - w sposób milczący odwołały się do ceny zwyczajowo przyjmowanej w chwili zawarcia umowy dla takich towarów sprzedawanych w podobnych okolicznościach, w danej dziedzinie handlu. Artykuł 56 Jeżeli cena towarów ustalana jest na podstawie ich wagi, w razie wątpliwości cena ta określana będzie według wagi netto. Artykuł 57 (1) Jeżeli kupujący nie jest zobowiązany zapłacić ceny w innym szczególnym miejscu, powinien zapłacić ją sprzedającemu: (a) w siedzibie handlowej sprzedającego, lub (b) jeżeli zapłata ma być dokonana w zamian za wydanie towarów lub dokumentów - w miejscu tego wydania. (2) Sprzedający powinien ponieść wszelkie zwiększone koszty związane z zapłatą, wynikające ze zmiany jego siedziby handlowej, po zawarciu umowy. Artykuł 58 (1) Jeżeli kupujący nie jest obowiązany do zapłaty ceny w innym określonym terminie, powinien ją zapłacić wtedy, gdy zgodnie z umową i niniejszą konwencją sprzedający stawia do jego dyspozycji towary bądź dokumenty pozwalające nimi rozporządzać. Sprzedający może uzależnić wydanie towarów lub dokumentów od takiej zapłaty. (2) Jeżeli umowa przewiduje przewóz towarów, sprzedający może je wysłać zastrzegając, że towary lub dokumenty pozwalające nimi rozporządzać będą wydane kupującemu tylko po zapłaceniu ceny. (3) Kupujący nie jest obowiązany do zapłaty ceny, zanim nie miał możliwości zbadania towarów, chyba że uzgodnione przez strony sposoby dostawy lub zapłaty nie dają mu takiej możliwości. Artykuł 59 Kupujący powinien zapłacić cenę w terminie oznaczonym lub dającym się określić według umowy i niniejszej konwencji, bez potrzeby jakiegokolwiek żądania lub wypełnienia jakiejkolwiek formalności ze strony sprzedającego. Oddział II Odbiór dostawy Artykuł 60 Obowiązek odbioru dostawy przez kupującego polega na: (a) dokonaniu wszelkich czynności, których można od niego rozsądnie oczekiwać w celu umożliwienia dokonania dostawy przez sprzedającego, i (b) przejęciu towarów. Oddział III Środki ochrony prawnej w razie naruszenia umowy przez kupującego Artykuł 61 (1) Jeżeli kupujący nie spełni któregokolwiek ze swych obowiązków wynikających z umowy lub z niniejszej konwencji, sprzedający może: (a) skorzystać z praw przewidzianych w artykułach 62 do 65, (b) żądać odszkodowania przewidzianego w artykułach 74 do 77. (2) Sprzedający nie traci żadnego prawa jakie może mieć do żądania odszkodowania przez to, że wykonuje swoje prawo do korzystania z innych środków ochrony prawnej. (3) Żaden termin dodatkowy nie może być przyznany kupującemu przez sąd lub arbitraż, jeżeli sprzedający korzysta ze środka ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy. Artykuł 62 Sprzedający może zażądać od kupującego zapłacenia ceny, odbioru dostawy towarów lub wykonania innych jego obowiązków, chyba że sprzedający skorzystał ze środka ochrony prawnej, który nie da się pogodzić z tymi żądaniami. Artykuł 63 (1) Sprzedający może wyznaczyć kupującemu dodatkowy, o rozsądnej długości termin dla wykonania jego zobowiązań. (2) Sprzedający nie może przed upływem tego terminu korzystać z żadnego środka ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy, chyba że otrzymał od kupującego zawiadomienie, że nie wykona on swych obowiązków w wyznaczonym w ten sposób terminie. Jednakże sprzedający nie traci przez to prawa, jakie może mieć do żądania odszkodowania za opóźnione wykonanie umowy. Artykuł 64 (1) Sprzedający może oświadczyć o odstąpieniu od umowy, jeżeli (a) niewykonanie przez kupującego któregokolwiek z jego obowiązków wynikających z umowy lub niniejszej konwencji stanowi istotne naruszenie umowy, lub (b) w dodatkowym terminie wyznaczonym przez sprzedającego, zgodnie z ustępem (1) artykułu 63, kupujący nie wykonuje swego obowiązku zapłaty ceny lub nie odbiera towarów albo jeżeli oświadcza, że nie czyni tego w wyznaczonym w ten sposób terminie. (2) Jeżeli jednak kupujący zapłacił cenę, sprzedający traci prawo do oświadczenia o odstąpieniu od umowy, o ile nie uczynił tego: (a) w razie spóźnionego wykonania przez kupującego, zanim sprzedający dowiedział się, że nastąpiło wykonanie, lub (b) w razie innego naruszenia niż spóźnione wykonanie przez kupującego, w rozsądnym terminie: (i) od chwili, gdy sprzedający dowiedział się lub powinien był dowiedzieć się o tym naruszeniu, lub (ii) po upływie dodatkowego terminu wyznaczonego przez sprzedającego, zgodnie z ustępem (1) artykułu 63, lub po oświadczeniu przez kupującego, że nie wykona on swoich zobowiązań w tym dodatkowym terminie. Artykuł 65 (1) Jeżeli umowa przewiduje, że kupujący ma określić formę, wymiary lub inne cechy towarów, a kupujący nie sporządził takiej specyfikacji w terminie uzgodnionym ani w rozsądnym terminie po otrzymaniu wezwania od sprzedającego, sprzedający może bez naruszenia innych przysługujących mu praw sporządzić samodzielnie specyfikacje zgodnie z wymaganiami kupującego, które mogą mu być znane. (2) Jeżeli sprzedający sporządza samodzielnie specyfikację, powinien on powiadomić kupującego o szczegółach specyfikacji i wyznaczyć rozsądny termin, w ciągu którego kupujący może sporządzić inną specyfikację. Jeżeli po otrzymaniu powiadomienia od sprzedającego kupujący nie uczyni tego w wyznaczonym w ten sposób terminie, specyfikacja sporządzona przez sprzedającego będzie wiążąca. Rozdział IV Przejście ryzyka Artykuł 66 Utrata lub uszkodzenie towarów po przejściu ryzyka na kupującego nie zwalnia go od obowiązku zapłaty ceny, chyba że utrata lub uszkodzenie wynikało z działania lub zaniechania sprzedającego. Artykuł 67 (1) Jeżeli umowa sprzedaży przewiduje przewóz towarów i sprzedający nie jest zobowiązany do wydania ich w określonym miejscu, ryzyko przechodzi na kupującego z chwilą wydania towarów pierwszemu przewoźnikowi w celu przekazania kupującemu zgodnie z umową sprzedaży. Jeżeli sprzedający obowiązany jest do wydania towaru przewoźnikowi w określonym miejscu, ryzyko nie przechodzi na kupującego, zanim towary nie zostaną wydane przewoźnikowi w tym miejscu. Okoliczność, że sprzedający upoważniony jest do zachowania dokumentów umożliwiających rozporządzanie towarami, jest bez znaczenia dla przejścia ryzyka. (2) Jednakże ryzyko nie przechodzi na kupującego zanim towary nie zostaną wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy przez opatrzenie ich znakiem wyróżniającym, za pomocą dokumentów przewozowych, przez zawiadomienie kupującego lub w inny sposób. Artykuł 68 W odniesieniu do towarów sprzedawanych w trakcie przewozu ryzyko przechodzi na kupującego z chwilą zawarcia umowy. Jeżeli jednak wynika to z okoliczności, ryzyko obciąża kupującego od chwili wydania towarów przewoźnikowi, który wystawił dokumenty stwierdzające zawarcie umowy przewozu. Niemniej jednak, gdy w chwili zawarcia umowy sprzedaży sprzedający wiedział lub powinien był wiedzieć, że towary zostały utracone lub uszkodzone i nie ujawnił tego kupującemu, utrata lub uszkodzenie obciążają sprzedającego. Artykuł 69 (1) W przypadkach nie objętych artykułami 67 i 68 ryzyko przechodzi na kupującego z chwilą odebrania przez niego towarów lub, jeżeli nie uczynił tego we właściwym czasie, z chwilą gdy towary zostały postawione do jego dyspozycji, a kupujący narusza umowę nie odbierając dostawy. (2) Jeżeli jednak kupujący obowiązany jest odebrać towary w innym miejscu niż siedziba handlowa sprzedającego, ryzyko przechodzi wtedy, gdy nastąpić ma dostawa i kupujący wie, że towary są postawione do jego dyspozycji w tym miejscu. (3) Jeżeli umowa dotyczy towarów wówczas jeszcze nie zidentyfikowanych, uważa się, że towary nie są postawione do dyspozycji kupującego, zanim nie zostaną wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy. Artykuł 70 Jeżeli sprzedający dopuścił się istotnego naruszenia umowy, przepisy artykułów 67, 68 i 69 nie wyłączają środków ochrony prawnej przysługujących kupującemu z powodu takiego naruszenia. Rozdział V Przepisy wspólne dla obowiązków sprzedającego i kupującego Oddział I Przewidywane naruszenie umowy i umowy o dostawy towarów partiami Artykuł 71 (1) Strona może wstrzymać się z wykonaniem swych zobowiązań, jeżeli po zawarciu umowy okaże się, że druga strona nie wykona istotnej części własnych zobowiązań z powodu: (a) poważnego braku w zdolności tej strony do wykonania lub w wypłacalności, albo (b) jej postępowania w czasie przygotowań do wykonania lub w trakcie wykonania umowy. (2) Jeżeli sprzedający wysłał towary, zanim ujawniły się przyczyny opisane w ustępie poprzednim, może on sprzeciwić się wydaniu towarów kupującemu, nawet wtedy gdy kupujący posiada dokument upoważniający go do ich otrzymania. Niniejszy ustęp dotyczy tylko praw do towarów w stosunkach między kupującym i sprzedającym. (3) Strona wstrzymująca się z wykonaniem powinna natychmiast, przed lub po wysłaniu towarów, zawiadomić drugą stronę o wstrzymaniu wykonania oraz powinna kontynuować wykonanie, jeżeli druga strona odpowiednio zabezpieczy należyte wykonanie swoich zobowiązań. Artykuł 72 (1) Jeżeli przed terminem wykonania umowy stanie się oczywiste, że jedna ze stron popełni istotne naruszenie umowy, druga strona może oświadczyć o odstąpieniu od umowy. (2) Jeżeli czas na to pozwala, strona, która zamierza oświadczyć o odstąpieniu od umowy, powinna zawiadomić o tym drugą stronę w sposób rozsądny, aby umożliwić jej odpowiednie zabezpieczenie należytego wykonania jej zobowiązań. (3) Postanowienia ustępu poprzedniego nie mają zastosowania, jeżeli druga strona oświadczyła, że nie wykona swych zobowiązań. Artykuł 73 (1) W przypadku umowy o dostawę towarów partiami, jeżeli niewykonanie przez jedną ze stron któregoś z zobowiązań dotyczących pewnej partii towarów stanowi istotne naruszenie umowy co do tej partii, druga strona może oświadczyć o odstąpieniu od umowy w zakresie dostawy tej partii towarów. (2) Jeżeli niewykonanie przez jedną ze stron któregoś z jej zobowiązań dotyczących pewnej partii towarów daje drugiej stronie uzasadnione podstawy do wniosku, że nastąpi istotne naruszenie umowy co do dostawy przyszłych partii, może ona oświadczyć o odstąpieniu od umowy na przyszłość, o ile to uczyni w rozsądnym terminie. (3) Kupujący, który oświadczy o odstąpieniu od umowy co do którejkolwiek dostawy, może jednocześnie oświadczyć o odstąpieniu od umowy co do dostaw już dokonanych lub co do przyszłych dostaw, jeżeli z powodu ich wzajemnego związku dostawy te nie mogą być wykorzystane dla celu przewidzianego przez strony w chwili zawarcia umowy. Oddział II Odszkodowanie Artykuł 74 Odszkodowanie za naruszenie umowy przez jedną stronę obejmuje sumę równą stracie, w tym utratę zysku, poniesioną przez drugą stronę w rezultacie naruszenia. Odszkodowanie takie nie może przewyższać straty, którą strona naruszająca przewidywała lub powinna była przewidywać w chwili zawarcia umowy, w świetle okoliczności, które znała lub powinna była znać, jako możliwy rezultat naruszenia umowy. Artykuł 75 W razie rozwiązania umowy i jeżeli kupujący w rozsądny sposób i w rozsądnym terminie po rozwiązaniu nabył zastępczo towary albo sprzedający towary odsprzedał, strona żądająca odszkodowania może otrzymać różnicę między ceną z umowy a ceną z transakcji zastępczej oraz jakiekolwiek inne odszkodowanie należne na podstawie artykułu 74. Artykuł 76 (1) Jeżeli umowa jest rozwiązana i istnieje bieżąca cena towarów, strona żądająca odszkodowania może, o ile nie dokonała zakupu zastępczego lub odsprzedaży, zgodnie z artykułem 75, otrzymać różnicę między ceną ustaloną w umowie a ceną bieżącą z chwili rozwiązania oraz jakiekolwiek inne odszkodowanie należne na podstawie artykułu 74. Jeżeli jednak strona żądająca odszkodowania odstąpiła od umowy po odebraniu towarów, stosuje się cenę bieżącą z chwili odbioru zamiast ceny bieżącej z chwili rozwiązania umowy. (2) Dla celów ustępu poprzedniego ceną bieżącą jest cena przyjęta w miejscu, gdzie dostawa towarów powinna być dokonana, lub jeżeli nie ma tam ceny bieżącej - cena przyjęta w innym miejscu, które można uznać za rozsądny, zastępczy punkt odniesienia, biorąc odpowiednio pod uwagę różnice w kosztach przewozu towarów. Artykuł 77 Strona powołująca się na naruszenie umowy powinna przedsięwziąć takie środki, które są rozsądne w danych okolicznościach, aby ograniczyć stratę, w tym utratę zysku, spowodowaną naruszeniem umowy. Jeśli tego nie uczyni, strona naruszająca może żądać obniżenia odszkodowania o sumę, o jaką szkoda powinna być zmniejszona. Oddział III Odsetki Artykuł 78 Jeżeli strona nie dokona zapłaty ceny lub innej należności, druga strona ma prawo do odsetek od zaległej sumy, niezależnie od żądania odszkodowania należnego na podstawie artykułu 74. Oddział IV Zwolnienia Artykuł 79 (1) Strona nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie któregoś ze swych obowiązków, jeżeli udowodni, że niewykonanie to nastąpiło z powodu przeszkody od niej niezależnej i że nie można było od niej rozsądnie oczekiwać wzięcia pod uwagę tej przeszkody w chwili zawarcia umowy lub uniknięcia bądź przezwyciężenia przeszkody lub jej następstw. (2) Jeżeli niewykonanie przez stronę nastąpiło z powodu niewykonania zobowiązań przez osobę trzecią, którą strona zaangażowała do wykonania całości lub części umowy, strona ta jest zwolniona od odpowiedzialności tylko wtedy, gdy: (a) jest ona zwolniona na podstawie ustępu poprzedniego, i (b) zaangażowana osoba trzecia byłaby również zwolniona od odpowiedzialności, gdyby przepisy tamtego ustępu miały do niej zastosowanie. (3) Zwolnienie od odpowiedzialności przewidziane w niniejszym artykule obowiązuje tylko w okresie trwania przeszkody. (4) Strona nie wykonująca umowy powinna zawiadomić drugą stronę o przeszkodzie i oddziaływaniu przeszkody na jej zdolność do wykonania umowy. Jeżeli druga strona nie otrzymała zawiadomienia w rozsądnym terminie od chwili, gdy strona nie wykonująca umowy wiedziała lub powinna była wiedzieć o przeszkodzie, strona ta odpowiada za szkodę wynikłą z nieotrzymania przez drugą stronę takiego zawiadomienia. (5) Przepisy niniejszego artykułu nie zabraniają żadnej stronie wykonywania innych praw niż prawo do żądania odszkodowania na podstawie niniejszej konwencji. Artykuł 80 Strona nie może powoływać się na niewykonanie umowy przez drugą stronę w takim zakresie, w jakim brak wykonania jest następstwem jej własnego działania lub zaniechania. Oddział V Skutki odstąpienia od umowy Artykuł 81 (1) Odstąpienie od umowy zwalnia obie strony z ich zobowiązań wynikających z umowy, z zastrzeżeniem ewentualnie należnego odszkodowania. Odstąpienie nie ma wpływu na postanowienia umowy dotyczące rozstrzygania sporów lub na prawa i obowiązki stron będące następstwem odstąpienia od umowy. (2) Strona, która wykonała umowę w całości lub w części, może żądać od drugiej strony zwrotu tego, co dostarczyła lub zapłaciła na podstawie umowy. Jeżeli obie strony obowiązane są do zwrotu, powinny to uczynić równocześnie. Artykuł 82 (1) Kupujący traci prawo do odstąpienia od umowy lub żądania od sprzedającego dostarczenia towarów zastępczych, jeżeli jest dla niego niemożliwy zwrot towarów w takim zasadniczo stanie, w jakim je otrzymał. (2) Poprzedni ustęp nie ma zastosowania: (a) jeżeli brak możliwości zwrotu towarów lub zwrotu towarów w takim zasadniczo stanie, w jakim otrzymał je kupujący, nie jest spowodowany działaniem lub zaniechaniem kupującego, (b) jeżeli całość lub część towarów uległa zniszczeniu lub uszkodzeniu w wyniku kontroli przewidzianej w artykule 38, lub (c) jeżeli towary lub część towarów została sprzedana w normalnym toku działalności handlowej kupującego lub została przez niego zużyta lub przetworzona w toku normalnego użytku, zanim stwierdził lub powinien był stwierdzić brak zgodności z umową. Artykuł 83 Kupujący, który utracił prawo do oświadczenia o odstąpieniu od umowy lub żądania od sprzedającego dostarczenia towarów zastępczych, zgodnie z artykułem 82, zachowuje wszelkie środki ochrony prawnej na podstawie umowy i niniejszej konwencji. Artykuł 84 (1) Jeżeli sprzedający obowiązany jest do zwrotu ceny, powinien zapłacić również odsetki od dnia zapłaty ceny. (2) Kupujący powinien przekazać sprzedającemu wszelkie korzyści, jakie osiągnął z towarów lub ich części: (a) jeżeli powinien zwrócić towary w całości lub w części, lub (b) jeżeli jest dla niego niemożliwy zwrot całości lub części towarów, lub zwrot całości lub części towarów w takim zasadniczo stanie, w jakim je otrzymał, i jeżeli mimo to oświadczył o odstąpieniu od umowy lub zażądał dostarczenia towarów zastępczych. Oddział VI Zabezpieczenie towarów Artykuł 85 Jeżeli Kupujący opóźnia się z odbiorem dostawy towarów lub nie płaci za nie ceny, podczas gdy zapłata ceny i dostawa towarów powinny być dokonane równocześnie, sprzedający, który jest w posiadaniu towarów lub może nimi rozporządzać, powinien podjąć rozsądne w danych okolicznościach środki dla ich zabezpieczenia. Może on zatrzymać towary do chwili uzyskania od kupującego zwrotu swych rozsądnych wydatków. Artykuł 86 (1) Jeżeli kupujący otrzymał towary i zamierza wykorzystać swoje prawo do odrzucenia zgodnie z umową lub z niniejszą konwencją, powinien podjąć rozsądne w danych okolicznościach środki dla ich zabezpieczenia. Może on zatrzymać towary do chwili uzyskania od sprzedającego zwrotu swych rozsądnych wydatków. (2) Jeżeli towary wysłane kupującemu zostały oddane do jego dyspozycji w miejscu ich przeznaczenia i jeżeli kupujący korzysta z prawa do ich odrzucenia, powinien objąć je w posiadanie na rachunek sprzedającego, o ile może to uczynić bez zapłaty ceny i bez nierozsądnych utrudnień lub nierozsądnych wydatków. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli sprzedający lub osoba upoważniona do przejęcia towarów na jego rachunek jest obecna w miejscu przeznaczenia. Prawa i obowiązki kupującego, który obejmuje w posiadanie towary na mocy niniejszego ustępu, reguluje ustęp poprzedni. Artykuł 87 Strona zobowiązana do podjęcia środków dla zabezpieczenia towarów może złożyć towary w pomieszczeniach składowych osoby trzeciej na koszt drugiej strony, pod warunkiem że związane z tym koszty nie będą nierozsądne. Artykuł 88 (1) Strona zobowiązana do zabezpieczenia towarów zgodnie z artykułami 85 lub 86 może je sprzedać w każdy właściwy sposób, jeżeli druga strona nierozsądnie opóźnia się z objęciem towarów w posiadanie lub z odebraniem ich z powrotem albo z zapłatą ceny lub kosztów ich zabezpieczenia, pod warunkiem zawiadomienia drugiej strony w rozsądny sposób o swym zamiarze sprzedaży. (2) Jeżeli grozi szybkie pogorszenie się stanu towarów albo gdy ich zabezpieczenie pociągałoby za sobą nierozsądne koszty, strona zobowiązana do zabezpieczenia towarów zgodnie z artykułami 85 lub 86 powinna podjąć rozsądne środki w celu ich sprzedaży. W miarę możliwości powinna powiadomić drugą stronę a swym zamiarze sprzedaży. (3) Strona sprzedająca towary ma prawo zatrzymać z przeprowadzonej sprzedaży sumę równą rozsądnym kosztom zabezpieczenia i sprzedaży towarów. Nadwyżka powinna być zwrócona drugiej stronie. CZĘŚĆ IV Postanowienia końcowe Artykuł 89 Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym wyznaczony jako depozytariusz tej konwencji. Artykuł 90 Niniejsza konwencja nie ma pierwszeństwa przed jakimkolwiek porozumieniem międzynarodowym, które już weszło w życie lub może wejść w życie i które zawiera postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez niniejszą konwencję, pod warunkiem że strony umowy mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach takiego porozumienia. Artykuł 91 (1) Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisania na posiedzeniu końcowym Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Umów międzynarodowej sprzedaży towarów i pozostanie otwarta do podpisania dla wszystkich Państw w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 30 września 1981 r. (2) Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Państwa sygnatariuszy. (3) Do niniejszej konwencji mogą przystąpić wszystkie Państwa, które nie podpisały konwencji, w czasie gdy była ona wyłożona do podpisu. (4) Dokumenty ratyfikacyjne przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 92 (1) Każde Umawiające się Państwo może w chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że nie będzie związane częścią II niniejszej konwencji lub że nie będzie związane częścią III niniejszej konwencji. (2) Umawiające się Państwo, które składa zgodnie z ustępem poprzednim oświadczenie dotyczące części II lub części III niniejszej konwencji, nie będzie uważane za Umawiające się Państwo, w rozumieniu ustępu (1) artykułu 1 konwencji, w odniesieniu do spraw regulowanych przez tę część konwencji, do której ma zastosowanie to oświadczenie. Artykuł 93 (1) Jeżeli Umawiające się Państwo posiada dwie lub więcej części terytorium, w których zgodnie z jego konstytucją mają zastosowanie różne systemy prawne w odniesieniu do spraw regulowanych w niniejszej konwencji, może ono w czasie podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że konwencja rozciąga się na wszystkie jego części terytorium lub tylko na jedną albo kilka z nich, i może zmienić swoje oświadczenie przez złożenie innego oświadczenia w każdym dowolnym czasie. (2) Oświadczenia takie należy złożyć depozytariuszowi i należy w nim określić w sposób precyzyjny te części terytorium, do których konwencja ma zastosowanie. (3) Jeżeli na podstawie oświadczenia złożonego zgodnie z tym artykułem niniejsza konwencja ma zastosowanie do jednej lub wielu, lecz nie do wszystkich części terytorium Umawiającego się Państwa, i jeżeli siedziba handlowa którejkolwiek strony znajduje się w tym Państwie, w rozumieniu niniejszej konwencji uważa się, że siedziba ta nie znajduje się w Umawiającym się Państwie, chyba że znajduje się na obszarze z tej części terytorium, do której konwencja ma zastosowanie. (4) Jeżeli Umawiające się Państwo nie złoży oświadczenia przewidzianego w ustępie (1) niniejszego artykułu, konwencja będzie obowiązywać we wszystkich częściach terytorium tego Państwa. Artykuł 94 (1) Dwa lub więcej Umawiających się Państw, które w sprawach regulowanych niniejsza konwencją mają identyczne lub zbliżone normy prawne, mogą w każdej chwili oświadczyć, że konwencja nie będzie stosowana do umów sprzedaży lub do ich zawarcia, jeżeli strony mają swoje siedziby handlowe w tych Państwach. Oświadczenia takie mogą być złożone łącznie lub w formie wzajemnych jednostronnych oświadczeń. (2) Umawiające się Państwo, które w sprawach regulowanych niniejszą konwencją ma identyczne lub zbliżone normy prawne do norm prawnych jednego lub więcej Państw nie będących stronami niniejszej konwencji, może w każdej chwili oświadczyć, że konwencja nie będzie stosowana do umów sprzedaży i do ich zawarcia, jeżeli strony mają swoje siedziby handlowe w tych Państwach. (3) Jeżeli Państwo, co do którego zostało złożone oświadczenie zgodnie z ustępem poprzednim, stanie się następnie Umawiającym się Państwem, wspomniane oświadczenie będzie miało od chwili wejścia w życie niniejszej konwencji dla tego nowego Umawiającego się Państwa skutki oświadczenia złożonego zgodnie z ustępem (1), pod warunkiem że to nowe Umawiające się Państwo przyłączy się do tego oświadczenia lub złoży wzajemne jednostronne oświadczenie. Artykuł 95 Każde Państwo może oświadczyć w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, że nie będzie związane punktem (b) ustępu (1) artykułu 1 niniejszej konwencji. Artykuł 96 Umawiające się Państwo, którego ustawodawstwo wymaga, aby umowy sprzedaży były zawarte lub potwierdzone na piśmie, może w każdej chwili oświadczyć, zgodnie z artykułem 12, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemnej, nie będzie miało zastosowania, jeżeli jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w tym Państwie. Artykuł 97 (1) Oświadczenia złożone na mocy niniejszej konwencji w chwili podpisywania wymagają potwierdzenia przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. (2) Oświadczenia i potwierdzenia oświadczeń powinny być dokonywane na piśmie i formalnie przekazywane depozytariuszowi. (3) Oświadczenie staje się skuteczne jednocześnie z wejściem w życie niniejszej konwencji dla Państwa, które je złożyło. Jednakże oświadczenie, którego formalną notyfikację depozytariusz otrzymał po takim wejściu w życie, staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty jego otrzymania przez depozytariusza. Wzajemne jednostronne oświadczenia złożone zgodnie z artykułem 94 stają się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania ostatniego oświadczenia przez depozytariusza. (4) Każde Państwo, które składa oświadczenie na mocy niniejszej konwencji, może je w każdej chwili wycofać w drodze formalnej notyfikacji skierowanej na piśmie do depozytariusza. Wycofanie to staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza. (5) Wycofanie oświadczenia złożonego na mocy artykułu 94 od chwili, gdy stało się skuteczne, uczyni bezprzedmiotowym jakiekolwiek oświadczenie wzajemne, złożone przez inne Państwo na mocy tego artykułu. Artykuł 98 Żadne zastrzeżenia poza tymi, na które wyraźnie zezwala niniejsza konwencja, nie są dopuszczalne. Artykuł 99 (1) Z zastrzeżeniem postanowień ustępu (6) niniejszego artykułu, niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, łącznie z dokumentem zawierającym oświadczenie złożone na mocy artykułu 92. (2) Jeżeli Państwo dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji lub do niej przystąpi po złożeniu dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia niniejsza konwencja, z wyjątkiem części wyłączonej, wejdzie w życie dla tego Państwa, z zastrzeżeniem postanowień ustępu (6) niniejszego artykułu, pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia. (3) Każde Państwo, które dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo do niej przystąpi i które jest stroną konwencji dotyczącej ustawy jednolitej o zawieraniu umów międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Hadze dnia 1 lipca 1964 roku (Konwencja haska z 1964 r. o zawieraniu umów) lub Konwencji dotyczącej ustawy jednolitej o międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Hadze dnia 1 lipca 1964 roku (Konwencja haska z 1964 r, o sprzedaży) lub obu tych konwencji, jednocześnie wypowie odpowiednio Konwencję haską z 1964 r. o sprzedaży lub Konwencję haską z 1964 r o zawieraniu umów albo obie te konwencje, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii. (4) Każde Państwo będące stroną konwencji haskiej z 1964 r. o sprzedaży, które dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo do niej przystąpi i które oświadcza lub oświadczyło na mocy artykułu 92, że nie jest związane częścią II niniejszej konwencji, wypowie w chwili ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia Konwencję haską z 1964 r. o sprzedaży, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii. (5) Każde Państwo będące stroną konwencji haskiej z 1964 r. o zawieraniu umów, które dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo do niej przystąpi i które oświadcza lub oświadczyło na mocy art. 92, że nie jest związane częścią III niniejszej konwencji, wypowie w chwili ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia Konwencję haską z 1964 r. o zawieraniu umów, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii. (6) W rozumieniu niniejszego artykułu, ratyfikacje, przyjęcia, zatwierdzenia i przystąpienia dotyczące niniejszej konwencji i dokonane przez Państwa będące stronami Konwencji haskiej z 1964 r. o zawieraniu umów lub Konwencji haskiej z 1964 r. o sprzedaży staną się obowiązujące dopiero od daty, w której wymagane ewentualnie ze strony tych Państw wypowiedzenia dotyczące tych dwóch konwencji stały się skuteczne. Depozytariusz niniejszej konwencji porozumie się z Rządem Holandii - depozytariuszem Konwencji z 1964 r. w celu zapewnienia niezbędnej w tym zakresie koordynacji. Artykuł 100 (1) Niniejsza konwencja ma zastosowanie do zawierania umów, tylko gdy propozycja zawarcia umowy została złożona w dniu lub po dniu wejścia w życie konwencji dla Umawiających się Państw określonych w punkcie (a) ustępu (1) artykułu 1 lub dla Umawiających się Państw wskazanych w punkcie (b) ustępu (1) artykułu 1. (2) Niniejsza konwencja ma zastosowanie wyłącznie do umów zawartych w dniu lub po dniu jej wejścia w życie dla Umawiających się Państw określonych w punkcie (a) ustępu (1) artykułu 1 lub dla Umawiających się Państw wskazanych w punkcie (b) ustępu (1) artykułu 1. Artykuł 101 (1) Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą konwencję albo część II lub część III konwencji w drodze formalnej notyfikacji skierowanej na piśmie do depozytariusza. (2) Wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza. Jeżeli w notyfikacji przewidziany jest dłuższy termin, wypowiedzenie staje się skuteczne z upływem tego dłuższego terminu, licząc od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza. Sporządzono w Wiedniu dnia jedenastego kwietnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku w jednym egzemplarzu oryginalnym, którego teksty: angielski, arabski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo autentyczne. Na dowód czego niżej podpisani i należycie w tym celu upoważnieni przedstawiciele odnośnych rządów podpisali niniejszą konwencję. Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski UNITED NATIONS CONVENTION on contracts for the international sale of goods the States Parties to this Convention, bearing in mind the broad objectives in the resolutions adopted the sixth special session of the General Assembly of the United Nations on the establishment of a New International Economic Order, considering that the development of international trade on the basis of equality and mutual benefit is an important element in promoting friendly relations among States, being of the opinion that the adoption of uniform rules which govern contracts for the international sale of goods and take into account the different social, economic and take legal systems would contribute to the removal of legal barriers in international trade and promote the development of international trade, Have agreed as follows: PART I Sphere of application and general provisions CHAPTER I Sphere of application Article 1 (1) This Convention applies to contracts of sale of goods between parties whose places of business are in different States: (a) when the States are Contracting States; or (b) when the rules of private international law lead to the application of the law a Contracting State. (2) The fact that the parties have their places of business in different States is to be disregarded whenever this fact does not appear either form the contract or from any dealings between, or from information disclosed by, the parties at any time before or at the conclusion of the contract. (3) Neither the nationality of the parties nor the civil or commercial character of the parties or the contract is to be taken into consideration in determining the contract is to be taken into consideration in determining the application of this Convention. Article 2 This Convention does not apply to sales: (a) of goods bought for personal, family or household use, unless the seller, at any time before or at the conclusion of the contract neither knew nor ought to have known that the goods were bought for any such use; (b) by auction; (c) on execution or otherwise by authority of law; (d) of stocks, share, investment securities, negotiable instruments or money; (e) of ships, vessels, hovercraft or aircraft; (f) of electricity. Article 3 (1) Contracts for the supply of goods to be manufactured or produced are to be considered sales unless the party who orders the goods undertakes to supply a substantial part of the materials necessary for such manufacture or production. (2) This Convention does not apply to contracts in which the preponderant par of the obligations of the party who furnishes the goods consists in the supply of labour or other services. Article 4 This Convention governs only the formation of the contract of sale and the rights and obligations of the seller and the buyer arising from such a contract. In particular, except as otherwise expressly provided in this Convention, it is not concerned with: (a) the validity of the contract or of any of its provisions or of any usage; (b) the effect which the contract may have on the property in the goods sold. Article 5 This Convention does not apply to the liability of the seller for death or personal injury caused by the goods to any person. Article 6 The parties may exclude the application of this Convention or, subject to article 12, derogate from or vary the effect of any of its provisions. Chapter II General provisions Article 7 (1) In the interpretation of this Convention, regard is to be had to its international character and to the need to promote uniformity in its application and the observance of good faith in international trade. (2) Questions concerning matters governed by this Convention which are not expressly settled in it are to be settled in conformity with the general principles on which it is based or, in the absence of such principles on which it is based or, in the absence of such principles, in conformity with the law applicable by virtue of the rules of private international law. Article 8 (1) For the purposes of this Convention statements made by and other conduct of a party are to be interpreted according to his intent where the other party knew or could not have been unaware what that intent was. (2) If the preceding paragraph is not applicable, statements made by and other conduct of a party are to be interpreted according to the understanding that a reasonable person of the same kind as the other party would have had in the same circumstances. (3) In determining the intent of a party or the understanding a reasonable person would have had, due consideration is to be given to all relevant circumstances of the case including the negotiations, any practices which the parties have established between themselves, usages and any subsequent conduct of the parties. Article 9 (1) The parties are bound by any usage to which they have agreed and by any practices which they have established between themselves. (2) The parties are considered, unless otherwise agreed, to have impliedly made applicable to their contract or its formation a usage of which the parties knew or ought to have known and which in international trade is widely known to, and regularly observed by, parties to contracts of the type involved in the particular trade concerned. Article 10 For the purposes of this Convention: (a) if a party has more than one place of business, the place of business is that which has the closest relationship to the contract and its performance, having regard to the circumstances known to or contemplated by the parties at any time before or at the conclusion of the contract; (b) if a party does not have a place of business, reference is to be made to his habitual residence. Article 11 A contract of sale need not be concluded in or evidenced by writing and is not subject to any other requirement as to form. It may be proved by any means, including witnesses. Article 12 Any provision of article 11, article 29 or Part II of this Convention that allows a contract of sale or its modification or termination by agreement or any offer, acceptance or other indication of intention to be made in any form other than in writing does not apply where any party has his place of business in a Contracting State which has made a declaration under article 96 of this Convention. The parties may not derogate from or vary, the effect of this article. Article 13 For the purposes of this Convention "writing" includes telegram and telex. PART II Formation of the contract Article 14 (1) A proposal for concluding a contract addressed to one or more specific persons constitutes an offer if it is sufficiently definite and indicates the intention of the offeror to be bound in case of acceptance. A proposal is sufficiently definite if it indicates the goods and expressly or implicitly fixes or makes provision for determining the quantity and the price. (2) A proposal other than one addressed to one or more specific persons ins to be considered merely as an invitation to make offers, unless the contrary is clearly indicated by the person making the proposal. Article 15 (1) An offer becomes effective when it reaches the offeree. (2) A offer, even if it is irrevocable, may by be withdrawn if the withdrawal reaches the offeree before or at the same time as the offer. Article 16 (1) Until a contract is concluded an offer may be revoked if the revocation reaches the offeree before he has dispatched an acceptance. (2) However, an offer cannot be revoked: (a) if it indicates, whether by stating a fixed time for acceptance or otherwise, that it is irrevocable; or (b) if it was reasonable for the offeree to rely on the offer as being irrevocable and the offeree has acted in reliance on the offer. Article 17 An offer, even if it is irrevocable, is terminated when a rejection reaches the offeror. Article 18 (1) A statement made by or other conduct of the offeree indicating assent to an offer is an acceptance. Silence or inactivity does not in itself amount to acceptance. (2) An acceptance of an offer becomes effective at the moment the indication of assent reaches the offeror. An acceptance is not effective if the indication of assent does not reach the offeror within the time he has fixed or, if no time is fixed, within a reasonable time, due account being taken of the circumstances of the transaction, including the rapidity of the means of communication employed by the offeror. An oral offer must be accepted immediately unless the circumstances indicate otherwise. (3) However, if, by virtue of the offer or as a result of practices which the parties have established between themselves or of usage, the offeree may indicate assent by performing an act, such as one relating to the dispatch of the goods or payment of the price, without notice to the offeror, the acceptance is effective at the moment the act is performed, provided that the act is performed within the period of time laid down in the preceding paragraph. Article 19 (1) A reply to an offer which purports to be an acceptance but contains additions, limitations or other modifications is a rejection of the offer and constitutes a counter-offer. (2) However, a reply to an offer which purports to be an acceptance but contains additional or different terms which do not materially alter the terms of the offer constitutes an acceptance, unless the offeror, without undue delay, objects orally to the discrepancy or dispatches a notice to that effect. If he does not so object, the terms of the that effect. If he does not so object, the terms of the contract are the terms of the offer with the modifications contained in the acceptance. (3) Additional or different terms relating, among other things, to the price, payment, quality and quantity of the goods, place and time of delivery, extent of one party's liability to the other or the settlement of disputes are considered to alter the terms of the offer materially. Article 20 (1) A period of time for acceptance fixed by the offeror in a telegram or a letter begins to run from the moment the telegram is handed in for dispatch or from the date shown on the letter or, if no such date is shown, from the date shown on the envelope. A period of time for acceptance fixed by the offeror by telephone, telex or other means of instantaneous communication, begins to run from the moment that the offer reaches the offeree. (2) Official holidays or non-business days occurring during the period for acceptance are included in calculating the period. However, if a notice of acceptance cannot be delivered at the address of the offeror on the last day of the period because that day falls on an official holiday or a non-business day at the place of business of the offeror, the period is extended until the first business day which follows. Article 21 (1) A late acceptance is nevertheless effective as an acceptance if without delay the offeror orally so in forms the offeree or dispatches a notice to that effect. (2) If a letter or other writing containing a late acceptance shows that it has been sent in such circumstance shows that it has been normal it would have reached the offeror in due time, the late acceptance is effective as an acceptance unless, without delay, the offeror orally informs the offeree that he considers his offer as having lapsed or dispatches a notice to that effect. Article 22 An acceptance may be withdrawn if the withdrawal reaches the offeror before or at the same time as the acceptance would have become effective. Article 23 A contract is concluded at the moment when an acceptance of an offer becomes effective in accordance with the provisions of this Convention. Article 24 For the purposes of this Part of the Convention, an offer, declaration of acceptance or any other indication of intention "reaches" the addressee when it is made orally to him or delivered by any other means to him personally, to his place of business or mailing address or, if he does not have a place of business or mailing address, to his habitual residence. PART III Sale of goods Chapter I General provisions Article 25 A breach of contract committed by one of the parties is fundamental if it results in such detriment to the other party as substantially to deprive him of what he is entitled to expect under the contract, unless the party in breach did not foresee and a reasonable person of the same kind in the same circumstances would not have foreseen such a result. Article 26 A declaration of avoidance of the contract is effective only if made by notice to the other party. Article 27 Unless otherwise expressly provided in this Part of the Convention, if any notice, request or other communications is given or made by a party in accordance with this Part and by means appropriate in the circumstances, a delay or error in the transmission of the communication or its failure to arrive does not deprive that party of the right to rely on the communication. Article 28 If, in accordance with the provisions of this Convention, one party is entitled to require performance of any obligation by the other party, a court is not bound to enter a judgement for specific performance unless the court would do so under its own law in respect of similar contracts of sale not governed by this Convention. Article 29 (1) A contract may by modified or terminated by the mere agreement of the parties. (2) A contract in writing which contains a provision requiring any modification or termination by agreement to be in writing may not be otherwise modified or terminated by agreement. However, a party may be precluded by his conduct from asserting such a provision to the extent that the party has relied on that conduct. Chapter II Obligations of the seller Article 30 The seller must deliver the goods, hand over any documents relating to them and transfer the property in the goods, as required by the contract and this Convention. Section I Delivery of the goods and handing over of documents Article 31 If the seller is not bound to deliver the goods at any other particular place, his obligation to deliver consists: (a) if the contract of sale involves carriage of the goods - in handing the goods over to the first carrier for transmission to the buyer; (b) if, in cases not within the preceding subparagraph, the contract relates to specific goods, or unidentified goods to be drawn from a specific stock or to be manufactured or produced, and at the time of the conclusion of the contract the parties knew that the goods were at, or were to be manufactured or produced at, a particular place - in placing the goods at the buyer's disposal at that place; (c) in other cases - in placing the goods at the buyer's disposal at the place where the seller had his place of business at the time of the conclusion of the contract. Article 32 (1) If the seller, in accordance with the contract or this Convention, hands the goods over to a carrier and if the goods are not clearly identified to the contract by markings on the goods, by shipping documents or otherwise, the seller must give the buyer notice of the consignment specifying the goods. (2) If the seller is bound to arrange for carriage of the goods, he must make such contracts as are necessary for carriage to the place fixed by means of transportation appropriate in the circumstances and according to the usual terms for such transportation. (3) If the seller is not bound to effect insurance in respect of the carriage of the goods, he must, at the buyer's request, provide him with all available information necessary to enable him to effect such insurance. Article 33 The seller must deliver the goods: (a) if a date is fixed by or determinable from the contract, on that date; (b) if a period of time is fixed by or determinable from the contract, at any time within that period unless circumstances indicate that the buyer is to choose a date; or (c) in any other case, within a reasonable time after the conclusion of the contract. Article 34 If the seller is bound to hand over documents relating to the goods, he must hand them over at the time and place and in the form required by the contract. If the seller has handed over documents before that time, he may, up to that time, cure any lack of conformity in the documents, if the exercise of this right does not cause the buyer unreasonable inconvenience or unreasonable expense. However, the buyer retains any right to claim damages as provided for in this Convention. Section II Conformity of the goods and third party claims Article 35 (1) The seller must deliver goods which are of the quantity, quality and description required by the contract and which are contained or packaged in the manner required by the contract. (2) Except where the parties have agreed otherwise, the goods do not conform with the contract unless they: (a) are fit for the purposes for which goods of the same description would ordinarily be used; (b) are fit for any particular purpose expressly or impliedly made known to the seller at the time of the conclusion of the contract, except where the circumstances show that the buyer did not rely, or that it was unreasonable for him to rely, on the seller's skill and judgement; (c) possess the qualities of goods which the seller has held out to the buyer as a sample or model; (d) are contained or packaged in the manner usual for such goods or, where there is no such manner, in a manner adequate to preserve and protect the goods. (3) The seller is not liable under subparagraphs (a) to (d) of the preceding paragraph for any lack of conformity of the goods if at the time of the conclusion of the contract the buyer knew or could not have been unaware of such lack of conformity. Article 36 (1) The seller is liable in accordance with the contract and this Convention for any lack of conformity which exists at the time when the risk passes to the buyer, even though the lack of conformity becomes apparent only after that time. (2) The seller is also liable for any lack of conformity which occurs after the time indicated in the preceding paragraph and which is due to a breach of any of his obligations, including a breach of any guarantee that for a period of time the goods will remain fit for their ordinary purpose or for some particular purpose or will retain specified qualities or characteristics. Article 37 If the seller has delivered goods before the date for delivery, he may, up to that date, deliver any missing part or make up any deficiency in the guantity of the goods delivered, or deliver goods in replacement of any of-conformity in the goods delivered. provided that the exercise of this right does not cause the buyer unreasonable inconvenience or unreasonable expense. However, the buyer retains any right to claim damages as provided for in this Convention. Article 38 (1) The buyer must examine the goods, or cause them to be examined, within as short a period as is practicable in the circumstances. (2) If the contract involves carriage of the goods, examination may be deferred until after the goods have arrived at their destination. (3) If the goods are redirected in transit or redispatched by the buyer without a reasonable opportunity for examination by him and at the time of the conclusion of the contract the seller knew or ought to have known of the possibility of such redirection or redispatch, examination may be deferred until after the goods have arrived at the new destination. Article 39 (1) The buyer loses the right to rely on a lack of conformity of the goods if he does not give notice to the seller specifying the nature of the lack of conformity within a reasonable time after he has discovered it or ought to have discovered it. (2) In any event, the buyer loses the right to rely on a lack of conformity of the goods if he does not give the seller notice thereof at the latest within a period of two years from the date on which the goods were actually handed over the buyer , unless this time- limit is inconsistent with a contractual period of guarantee. Article 40 The seller is not entitled to rely on the provisions of articles 38 and 39 if the lack of conformity relates to facts of which he knew or could not have been unaware and which he did not disclose to the buyer. Article 41 The seller must deliver goods which are free from any right or claim of a third party, unless the buyer agreed to take the goods subject to that right or claim. However if such right or claim is based on industrial property or other intellectual property, the seller's obligation is governed by article 42. Article 42 (1) The seller must deliver goods which are free from any right or claim of a third party based on industrial property or other intellectual property, of which at the time of the conclusion of the contract the seller knew or could not have been unaware, provided that the right or claim is based on industrial property or other intellectual property: (a) under the law of the State where the goods will be resold or otherwise used, if it was contemplated by the parties at the time of the conclusion of the contract that the goods would be resold or otherwise used in that State; or (b) in any other case, under the law of the State where the buyer has his place of business. (2) The obligation of the seller under the preceding paragraph does not extend to cases where: (a) at the time of the conclusion of the contract the buyer knew or could not have been unaware of the right or claim; or (b) the right or claim results from the seller's compliance with technical drawings, designs, formulae or other such specifications furnished by the buyer. Article 43 (1) The buyer loses the right to rely on the provisions of article 41 or article 42 if he does not give notice to the seller specifying the nature of the right or claim of the third party within a reasonable time after he has become aware or ought to have become aware of the right or claim. (2) The seller is not entitled to rely on the provisions of the preceding paragraph if he knew of the right or claim of the third party and the nature of it. Article 44 Notwithstanding the provisions of paragraph (1) of article 39 and paragraph (1) of article 43, the buyer may reduce the price in accordance with article 50 or claim damages, except for loss of profit, if he has a reasonable excuse for his failure to give the required notice. Section III Remedies for breach of contract by the seller Article 45 (1) If the seller fails to perform any of his obligations under the contract or this Convention, the buyer may: (a) exercise the rights provided in articles 46 to 52; (b) claim damages as provided in articles 74 to 77. (2) The buyer is not deprived of any right he may have to claim damages by exercising his right to other remedies. (3) No period of grace may be granted to the seller by a court or arbitral tribunal when the buyer resorts to a remedy for breach of contract. Article 46 (1) The buyer may require performance by the seller of his obligations unless the buyer has resorted to a remedy which is inconsistent with this requirement. (2) If the goods do not conform with the contract, the buyer may require delivery of substitute goods only if the lack of conformity constitutes a fundamental breach of contract and a request for substitute goods is made either in conjunction with notice given under article 39 or within a reasonable time thereafter. (3) If the goods do not conform with the contract, the buyer may require the seller to remedy the lack of conformity by repair, unless this is unreasonable having regard to all the circumstances. A request for repair must be made either in conjunction with notice given under article 39 or within a reasonable time thereafter. Article 47 (1) The buyer may fix an additional period of time of reasonable length for performance by the seller of his obligations. (2) Unless the buyer has received notice from the seller that he will not perform within the period so fixed, the buyer may not, during that period, resort to any remedy for breach of contract. However, the buyer is not deprived thereby of any right he may have to claim damages for delay in performance. Article 48 (1) Subject to article 49, the seller may, even after the date for delivery, remedy at his own expense any failure to perform his obligations, if he can do so without unreasonable delay and without causing the buyer unreasonable inconvenience or uncertainty of reimbursement by the seller of expenses advanced by the buyer. However, the buyer retains any right to claim damages as provided for in this Convention. (2) If the seller requests the buyer to make known whether he will accept performance and the buyer does not comply with the request within a reasonable time, the seller may perform within the time indicated in his request. The buyer may not, during that period of time, resort to any remedy which is inconsistent with performance by the seller. (3) A notice by the seller that he will perform within a specified period of time is assumed to include a request, under the preceding paragraph, that the buyer make know his decision. (4) A request or notice by the seller under paragraph (2) or (3) of this article is not effective unless received by the buyer. Article 49 (1) The buyer may declare the contract avoided: (a) if the failure by the seller to perform any of his obligations under the contract or this Convention amounts to a fundamental breach of contract; or (b) in case of non-delivery, if the seller does not deliver the goods within the additional period of time fixed by the buyer in accordance with paragraph (1) of article 47 or declares that he will not deliver within the period so fixed. (2) However, in cases where the seller has delivered the goods, the buyer loses the right to declare the contract avoided unless he does so: (a) in respect of late delivery, within a reasonable time after he has become aware that delivery has been made; (b) in respect of any breach other than late delivery, within a reasonable time: (i) after he knew or ought to have know of the breach; (ii) after the expiration of any additional period of time fixed by the buyer in accordance with paragraph (1) of article 47, or after the seller has declared that he will not perform his obligations within such an additional period; or (iii) after the expiration of any additional period of time indicated by the seller in accordance with paragraph (2) of article 48, or after the buyer has declared that he will not accept performance. Article 50 If the goods do not conform with the contract and whether or not the price has already been paid, the buyer may reduce the price in the same proportion as the value that the goods actually delivered had at the time of the delivery bears to the value that, conforming goods would have had at that time. However, if the seller remedies any failure to perform his obligations in accordance with article 37 or article 48 or if the buyer refuses to accept performance by the seller in accordance with those article, the buyer may not reduce the price. Article 51 (1) If the seller delivers only a part of the goods or if only a part of the goods delivered is in conformity with the contract, articles 45 to 50 apply in respect of the part which is missing or which does not conform. (2) The buyer may declare the contract avoided in its entirety only if the failure to make delivery completely or in conformity with the contract amounts to a fundamental breach of the contract. Article 52 (1) If the seller delivers the goods before the date fixed, the buyer may take delivery or refuse to take delivery. (2) If the seller delivers a quantity of goods greater than that provided for in the contract, the buyer may take delivery or refuse to take delivery of the excess quantity. If the buyer takes delivery of all or part of the excess quantity, he must pay for it at the contract rate. Chapter III Obligations of the buyer Article 53 The buyer must pay the price for the goods and take delivery of them as required by the contract and this Convention. Section I Payment of the price Article 54 The buyer's obligation to pay the price includes taking such steps and complying with such formalities as may be required under the contract or any laws and regulations to enable payment to be made. Article 55 Where a contract has been validly concluded but does not expressly or implicitly fix or make provision for determining the price, the parties are considered, in the absence of any indication to the contrary, to have impliedly made reference to the price generally charged at the time of the conclusion of the contract for such goods sold under comparable circumstances in the trade concerned. Article 56 If the prices is fixed according to the weight of the goods, in case of doubt it is to be determined by the net weight. Article 57 (1) If the buyer is not bound to pay the price at any other particular place, he must pay it to the seller: (a) at the seller's place of business; or (b) if the payment is to be made against the handing over of the goods or of documents, at the place where the handing over takes place. (2) The seller must bear any increase in the expenses incidental to payment which is caused by a change in his place of business subsequent to the conclusion of the contract. Article 58 (1) If the buyer is not bound to pay the price at any other specific time, he must pay it when the seller places either the goods or documents controlling their disposition at the buyer's disposal in accordance with the contract and this Convention. The seller may make such payment a condition for handing over the goods or documents. (2) If the contract involves carriage of the goods, the seller may dispatch the goods on terms whereby the goods, or documents controlling their disposition, will not be handed over to the buyer except against payment of the price. (3) The buyer is not bound to pay the price until he has had an opportunity to examine the goods, unless the procedures for delivery or payment agreed upon by the parties are inconsistent with his having such an opportunity. Article 59 The buyer must pay the price on the price on the date fixed by or determinable from the contract and this Convention without the need for any request or compliance with any formality on the part of the seller. Section II Taking delivery Article 60 The buyer's obligation to take delivery consists: (a) in doing all the acts which could reasonably be expected of him in order to enable the seller to make delivery; and (b) in taking over the goods. Section III Remedies for breach of contract by the buyer Article 61 (1) If the buyer fails to perform any of his obligations under the contract or this Convention, the seller may: (a) exercise the rights provided in articles 62 to 65; (b) claim damages as provided in articles 74 to 77. (2) The seller is not deprived of any right he may have to claim damages by exercising his right to other remedies. (3) No period of grace may be granted to the buyer by a court or arbitral tribunal when the seller resorts to a remedy for breach of contract. Article 62 The seller may require the buyer to pay the price, take delivery or perform his other obligations, unless the seller has resorted to a remedy which is inconsistent with this requirement. Article 63 (1) The seller may fix an additional period of time of reasonable length for performance by the buyer of his obligations. (2) Unless the seller has received notice from the buyer that he will not perform within the period so fixed, the seller may not, during that period, resort to any remedy for breach of contract. However, the seller is not deprived thereby of any right he may have to claim damages for delay in performance. Article 64 (1) The seller may declare the contract avoided: (a) if the failure by the buyer to perform any of his obligations under the contract or this Convention amounts to a fundamental breach of contract; or (b) if the buyer does not, within the additional period of time fixed by the seller in accordance with paragraph (1) of article 63, perform his obligation to pay the price or take delivery of the goods, or if he declares that he will not do so within the period so fixed. (2) However, in cases where the buyer has paid the price, the seller loses the right to declare the contract avoided unless he does so: (a) in respect'of late performance by the buyer, before the seller has become aware that performance has been rendered; or (b) in respect of any breach other than late performance by the buyer, within a reasonable time: (i) after the seller knew or ought to have know of the breach; or (ii) after the expiration of any additional period of time fixed by the seller in accordance with paragraph (1) of article 63, or after the buyer has declared that he will not perform his obligations within such an additional period. Article 65 (1) If under the contract the buyer is to specify the form, measurement or other features of the goods and he fails to make such specification either on the date agreed upon or within a reasonable time after receipt of a request from the seller, the seller may, without prejudice to any other rights he may have, make the specification himself in accordance with the requirements of the buyer that may be know to him. (2) If the seller makes the specification himself, he must inform the buyer of the details thereof and must fix a reasonable time within which the buyer may make a different specification. If, after receipt of such a communication, the buyer fails to do so within the time so fixed, the specification made by the seller is binding. Chapter IV Passing of risk Article 66 Loss of or damage to the goods after the risk has passed to the buyer does not discharge him from his obligation to pay the price, unless the loss or damage is due to an act or omission of the seller. Article 67 (1) If the contract of sale involves carriage of the goods and the seller is not bound to hand them over at a particular place, the risk passes to the buyer when the goods are handed over to the first carrier for transmission to the buyer in accordance with the contract of sale. If the seller is bound to hand the goods over to a carrier at a particular place, the risk does not pass to the buyer until the goods are handed over to the carrier at that place. The fact that the seller is authorized to retain documents controlling the disposition of the goods does not affect the passage of the risk. (2) Nevertheless, the risk does not pass to the buyer until the goods are clearly identified to the contract, whether by markings on the goods, by shipping documents, by notice given to the buyer or otherwise. Article 68 The risk in respect of goods sold in transit passes to the buyer from the time of the conclusion of the contract. However, if the circumstances so indicate, the risk is assumed by the buyer from the time the goods were handed over to the carrier who issued the documents embodying the contract of carriage. Nevertheless, if at the time of the conclusion of the contract of sale the seller knew or ought to have known that the goods had been lost or damaged and did not disclose this to the buyer, the loss or damage is at the risk of the seller. Article 69 (1) In cases not within articles 67 and 68, the risk passes to the buyer when he takes over the goods or, if he does not do so in due time, from the time when the goods are placed at his disposal and he commits a breach of contract by failing to take delivery. (2) However, if the buyer is bound to take over the goods at a place other than a place of business of the seller, the risk passes when delivery is due and the buyer is aware of the fact that the goods are placed at his disposal at that place. (3) If the contract relates to goods not then identified, the goods are considered not to be placed at the disposal of the buyer until they are clearly identified to the contract. Article 70 If the seller has committed a fundamental breach of contract, articles 67, 68 and 69 do not impair the remedies available to the buyer on account of the breach. Chapter V Provisions common to the obligations of the seller and of the buyer Section I Anticipatory breach and instalment contracts Article 71 (1) A party may suspend the performance of his obligations if, after the conclusion of the contract, it becomes apparent that the other party will not perform a substantial pert of his obligations as a result of: (a) a serious deficiency in his ability to perform or in his creditworthiness; or (b) his conduct in preparing to perform or in performing the contract. (2) If the seller has already dispatched the goods before the grounds described in the preceding paragraph become evident, he may prevent the handing over of the goods to the buyer even though the buyer holds a document which entitles him to obtain them. The present paragraph relates only to the rights in the goods as between the buyer and the seller. (3) A party suspending performance, whether before or after dispatch of the goods, must immediately give notice of the suspension to the other party and must continue with performance if the other party provides adequate assurance of his performance. Article 72 (1) If prior to the date for performance of the contract it is clear that one of the parties will commit a fundamental breach of contract, the other party may declare the contract avoided. (2) If time allows, the party intending to declare the contract avoided must give reasonable notice to the other party in order to permit him to provide adequate assurance of his performance. (3) The requirements of the preceding paragraph do not apply if the other party has declared that he will not perform his obligations. Article 73 (1) In the case of a contract for delivery of goods by instalments, if the failure of one party to perform any of his obligations in respect of any instalment constitutes a fundamental breach of contract with respect to that instalment, the other party may declare the contract avoided with respect to that instalment. (2) If one party's failure to perform any of his obligations in respect of any instalment gives the other party good grounds to conclude that a fundamental breach of contract will occur with respect to future instalments, he may declare the contract avoided for the future, provided that he does so within a reasonable time. (3) A buyer who declares the contract avoided in respect of any delivery may, at the same time, declare it avoided in respect of deliveries already made or of future deliveries if, by reason of their interdependence, those deliveries could not be used for the purpose contemplated by the parties at the time of the conclusion of the contract. Section II Damages Article 74 Damages for breach of contract by one party consist of a sum equal to the loss, including loss of profit, suffered by the other party as a consequence of the breach. Such damages may not exceed the loss which the party in breach foresaw or ought to have foreseen at the time of the conclusion of the contract, in the light of the facts and matters of which he then knew or ought to have known, as a possible consequence of the breach of contract. Article 75 If the contract is avoided and if, in a reasonable manner and within a reasonable time after avoidance, the buyer has bought goods in replacement or the seller has resold the goods, the party claiming damages may recover the difference between the contract price and the price in the substitute transaction as well as any further damages recoverable under article 74. Article 76 (1) If the contract is avoided and there is a current price for the goods, the party claiming damages may, if he has not made a purchase or resale under article 75, recover the difference between the price fixed by the contract and the current price at the time of avoidance as well as any further damages recoverable under article 74. If, however, the party claiming damages has avoided the contract after taking over the goods, the current price at the time of such taking over shall be applied instead of the current price at the time of avoidance. (2) For the purposes of the preceding paragraph, the current price is the price prevailing at the place where delivery of the goods should have been made or, if there is no current price at that place, the price at such other place as serves as a reasonable substitute, making due allowance for differences in the cost of transporting the goods. Article 77 A party who relies on a breach of contract must take such measures as are reasonable in the circumstances to mitigate the loss, including loss of profit, resulting from the breach. If he fails to take such measures, the party in breach may claim a reduction in the damages in the amount by which the loss should have been mitigated. Section III Interest Article 78 If a party fails to pay the price or any other sum that is in arrears, the other party is entitled to interest on it, without prejudice to any claim for damages recoverable under article 74. Section IV Exemptions Article 79 (1) A party is not liable for a failure to perform any of his obligations if he proves that the failure was due to an impediment beyond his control and that he could not reasonably be expected to have the impediment into account at the time of the conclusion of the contract or to have avoided or overcome it, or its consequences. (2) If the party's failure is die to the failure by a third person whom he has engaged to perform the whole or a par of the contract, that party is exempt from liability only if: (a) he is exempt under the preceding paragraph; and (b) the person whom he has so engaged would be so exempt if the provisions of that paragraph were applied to him. (3) The exemption provided by this article has effect for the period during which the impediment exists. (4) The party who fails to perform must give notice to the other party of the impediment and its effect on his ability to perform. If the notice is not received by the other party within a reasonable time after the party who fails to perform knew or ought to have know of the impediment, he is liable for damages resulting from such non-receipt. (5) Nothing in this article prevents either party from exercising any right other than to claim damages under this Convention. Article 80 A party may not rely on a failure of the other party to perform, to the extent that such failure was caused by the first party's act or omission. Section V Effects of avoidance Article 81 (1) Avoidance of the contract releases both parties from their obligations under it, subject to any damages which may be due. Avoidance does not affect any provision of the contract for the settlement of disputes or any other provision of the contract governing the rights and obligations of the parties consequent upon the avoidance of the contract. (2) A party who has performed the contract either wholly or in part may claim restitution from the other party of whatever the first party has supplied or paid under the contract. If both parties are bound to make restitution, they must do so concurrently. Article 82 (1) The buyer loses the right to declare the contract avoided or to require the seller to deliver substitute goods if it is impossible for him to make restitution of the goods substantially in the condition in which he received them. (2) The preceding paragraph does not apply: (a) if the impossibility of making restitution of the goods or of making restitution of the goods substantially in the condition in which the buyer received them is not due to his act or omission; (b) if the goods or part of the goods have perished or deteriorated as a result of the examination provided for in article 38; or (c) if the goods or part of the goods have been sold in the normal course of business or have been consumed or transformed by the buyer in the course of normal use before he discovered or ought to have discovered the lack of conformity. Article 83 A buyer who has lost the right to declare the contract avoided or to require the seller to deliver substitute goods in accordance with article 82 retains all other remedies under the contract and this Convention. Article 84 (1) If the seller is bound to refund the price, he must also pay interest on it, form the date on which the price was paid. (2) The buyer must account to the seller for all benefits which he has derived from the goods or part of them: (a) if he must make restitution of the goods or part of them; or (b) if it is impossible for him to make restitution of all or part of the goods or to make restitution of all or part of the goods substantially in the condition in which he received them, but he has nevertheless declared the contract avoided or required the seller to deliver substitute goods. Section VI Preservation of the goods Article 85 If the buyer is in delay in taking delivery of the goods or, where payment of the price and delivery of the goods are to be made concurrently, if he fails to pay the price, and the seller is either in possession of the goods or otherwise able to control their disposition, the seller must take such steps as are reasonable in the circumstances to preserve them. He is entitled to retain them until he has been reimbursed his reasonable expenses by the buyer. Article 86 (1) If the buyer has received the goods and intends to exercise any right under the contract or this Convention to reject them, he must take such steps to preserve them as are reasonable in the circumstances. He is entitled to retain them until he has been reimbursed his reasonable expenses by the seller. (2) If goods dispatched to the buyer have been placed at his disposal at their destination and he exercises the right to reject them, he must take possession of them on behalf of the seller, provided that this can be done without payment of the price and without unreasonable inconvenience or unreasonable expense. This provision does not apply if the seller or a person authorized to take charge of the goods on his behalf is present at the destination. If the buyer take possession of the goods under this paragraph, his rights and obligations are governed by the preceding paragraph. Article 87 A party who is bound to take steps to preserve the goods may deposit them in a warehouse of a third person at the expense of the other party provided that the expense incurred is not unreasonable. Article 88 (1) A party who is bound to preserve the goods in accordance with article 85 or 86 may sell them by any appropriate means if there has been an unreasonable delay by the other party in taking possession of the goods or in taking them back or in paying the price or the cost of preservation, provided that reasonable notice of the intention to sell has been given to the other party. (2) If the goods are subject to rapid deterioration or their preservation would involve unreasonable expense, a party who is bound to preserve the goods in accordance with article 85 or 86 must take reasonable measures to sell them. To the extent possible he must give notice to the other party of his intention to sell. (3) A party selling the goods has the right to retain out of the proceeds of sale an amount equal to the reasonable expenses of preserving the goods and of selling them. He must account to the other party for the balance. PART IV Final provisions Article 89 The Secretary-General of the United Nations is hereby designated as the depositary for this Convention. Article 90 This Convention does not prevail over any international agreement which has already been or may be entered into and which contains provisions concerning the matters governed by this Convention, provided that the parties have their places of business in States parties to such agreement. Article 91 (1) This Convention is open for signature at the concluding meeting of the United Nations Conference on Contracts for the International Sale of Goods and will remain open for signature by all States at the Headquarters of the United Nations, New York until 30 September 1981. (2) This Convention is subject to ratification, acceptance or approval by the signatory States. (3) This Convention is open for accession by all States which are not signatory States as from the date it is open for signature. (4) Instruments of ratification, acceptance, approval and accession are to be deposited with the Secretary-General of the United Nations. Article 92 (1) A Contracting State may declare at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession that it will not be bound by Part II of this Convention or that it will not be bound by Part III of this Convention. (2) A Contracting State which makes a declaration in accordance with the preceding paragraph in respect of Part II or Part III of this Convention is not to be considered a Contracting State within paragraph (1) of article 1 of this Convention in respect of matters governed by the Part to which the declaration applies. Article 93 (1) If a Contracting State has two or more territorial units in which, according to its constitution, different systems of law are applicable in relation to the matters dealt with in this Convention, it may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession, declare that this Convention is to extend to all its territorial units or only to one or more of them, and may amend its declaration by submitting another declaration at any time. (2) These declarations are to be notified to the depositary and are to state expressly the territorial units to which the Convention extends. (3) If, by virtue of a declaration under this article, this Convention extends to one or more but not all of the territorial units of a Contracting State, and if the place of business of a party is located in that State, this place of business, for the purposes of this Convention, is considered not to be in a Contracting State, unless it is in territorial unit to which the Convention extends. (4) If a Contracting State makes no declaration under paragraph (1) of this article, the Convention is to extend to all territorial units of that State. Article 94 (1) Two or more Contracting States which have the same or closely related legal rules on matters governed by this Convention may at any time declare that the Convention is not to apply to contracts of sale or to their formation where the parties have their places of business in those States. Such declarations may be made jointly or by reciprocal unilateral declarations. (2) A Contracting State which has the same or closely related legal rules on matters governed by this Convention as one or more non- Contracting States may at any time declare that the Convention is not to apply to contracts of sale or to their formation where the parties have their places of business in those States. (3) If a State which is the object of a declaration under the preceding paragraph subsequently becomes a Contracting State, the declaration made will, as from the date on which the Convention enters into force in respect of the new Contracting State, have the effect of a declaration made under paragraph (1), provided that the new Contracting State joins such declaration or makes a reciprocal unilateral declaration. Article 95 Any State may declare at the time of the deposit of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession that it will not be bound by subparagraph (1) (b) of article 1 of this Convention. Article 96 A Contracting State whose legislation requires contracts of sale to be concluded in or evidenced by writing may at any time make a declaration in accordance with article 12 that any provision of article 11, article 29, or Part II of this Convention, that allows a contract of sale or its modification or termination by agreement or any offer, acceptance, or other indication of intention to be made in any form other than in writing, does not apply where any has his place of business in that State. Article 97 (1) Declarations made under this Convention at the time of signature are subject to confirmation upon ratification, acceptance or approval. (2) Declarations and confirmations of declarations are to be in writing and be formally notified to the depositary. (3) A declaration takes effect simultaneously with the entry into force of this Convention in respect of the State concerned. However, a declaration of which the depositary receives formal notification after such entry into force takes effect on the first day of the month following the expiration of six months after the date of its receipt by the depositary. Reciprocal unilateral declarations under article 94 take effect on the first day of the month following the expiration of six months after the receipt of the latest declaration by the depositary. (4) Any State which makes a declaration under this Convention may withdraw it at any time by a formal notification in writing addressed to the depositary. Such withdrawal is to take effect on the first day of the month following the expiration of six months after the date of the receipt of the notification by the depositary. (5) A withdrawal of a declaration made under article 94 renders inoperative, as from the date on which the withdrawal takes effect, any reciprocal declaration made by another State under that article. Article 98 No reservations are permitted except those expressly authorized in this Convention. Article 99 (1) This Convention enters into force, subject to the provisions of paragraph (6) of this article, on the first day of the month following the expiration of twelve months after the date of deposit of the tenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, including an instrument which contains a declaration made under article 92. (2) When a State ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention after the deposit of the tenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this Convention, with the exception of the Part excluded, enters into force in respect of that State, subject to the provisions of paragraph (6) of this article, on the first day of the month following the expiration of twelve months after the date of the deposit of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession. (3) A State which ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention and is a party to either or both the Convention relating to a Uniform Law on the Formation of Contracts for the International Sale of Goods done at The Hague on 1 July 1964 (1964 Hague Formation Convention) and the Convention relating to a Uniform Law on the International Sale of Goods done at The Hague on 1 July 1964 (1964 Hague Sales Convention) shall at the same time denounce, as the case may be, either or both the 1964 Hague Sales Convention and the 1964 Hague Formation Convention by notifying the Government of the Netherlands to that effect. (4) A State party to the 1964 Huge Sales Convention which ratifies, accepts, approves or accedes to the present Convention and declares or has declared under article 92 that it will not be bound by Part II of this Convention shall at the time of ratification, acceptance, approval or accession denounce the 1964 Hague Sales Convention by notifying the Government of the Netherlands to that effect. (5) A State party to the 1964 Huge Formation Convention which ratifies, accepts, approves or accedes to the present Convention and declares or has declared under article 92 that it will not be bound by Part III of this Convention shall at the time of ratification, acceptance, approval or accession denounce the 1964 Hague Formation Convention by notifying the Government of the Netherlands to that effect. (6) For the purpose of this article, ratifications, acceptances, approvals and accessions in respect of this Convention by States parties to the 1964 Hague Formation Convention or to the 1964 Hague Sales Convention shall not be effective until such denunciations as may be required on the part of those States in respect of the latter two Conventions have themselves become affective. The depositary of this Convention shall consult with the Government of the Netherlands, as the depositary of the 1964 Conventions, so as to ensure necessary co-ordination in this respect. Article 100 (1) This Convention applies to the formation of a contract only when the proposal for concluding the contract is made on or after the date when the Convention enters into force in respect of the Contracting States referred to in subparagraph (1) (a) or the Contracting State referred to in subparagraph (1) (b) of article 1. (2) This Convention applies only to contracts concluded on or after the date when the Convention enters into force in respect of the Contracting States referred to in subparagraph (1) (a) or the Contracting State referred to in subparagraph (1) (b) of article 1. Article 101 (1) A Contracting State may denounce this Convention, or Part II or Part III of the Convention, by a formal notification in writing addressed to the depositary. (2) The denunciation takes effect on the first day of the month following the expiration of twelve months after the notification is received by the depositary. Where a longer period for the denunciation to take effect is specified in the notification, the denunciation takes effect upon the expiration of such longer period after the notification is received by the depositary. Done at Vienna, this day of eleventh day of April, one thousand nine hundred and eighty, in a single original, of which the Arabic, Chine, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic. IN WITNESS WHEREOF the undersigned plenipotentiaries, being duly authorized by their respective Governments, have signed this Convention. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 25 października 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 287) Podaje się niniejszym do wiadomości że zgodnie z artykułem 91 ustęp 4 Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. został złożony dnia 19 maja 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej polskiej powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 99 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 czerwca 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. W myśl artykułu 99 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 stycznia 1988 r. 2. Następujące Państwa stały się Stronami wymienionej konwencji poprzez złożenie dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jak również oświadczenia o sukcesji, w podanych niżej datach: Argentyna dnia 19 lipca 1983 r. Australia dnia 17 marca 1988 r. Austria dnia 29 grudnia 1987 r. Białoruś dnia 9 października 1989 r. Bośnia i Hercegowina*)dnia 12 stycznia 1994 r. Bułgaria dnia 9 lipca 1990 r. Chile dnia 7 lutego 1990 r. Chiny dnia 11 grudnia 1986 r. Dania dnia 14 lutego 1989 r. Egipt dnia 6 grudnia 1982 r. Ekwador dnia 27 stycznia 1992 r. Estonia dnia 20 września 1993 r. Federacja Rosyjska dnia 16 sierpnia 1990 r. Finlandia dnia 15 grudnia 1987 r. Francja dnia 6 sierpnia 1982 r. Gruzja dnia 16 sierpnia 1994 r. Gwinea dnia 23 stycznia 1991 r. Hiszpania dnia 24 lipca 1990 r. Holandia dnia 13 grudnia 1990 r. dla Królestwa w Europie i Aruby Irak dnia 5 marca 1990 r. Jugosławia dnia 27 marca 1985 r. Kanada dnia 23 kwietnia 1991 r. Kuba dnia 2 listopada 1994 r. Lesotho dnia 18 czerwca 1981 r. Litwa dnia 18 stycznia 1995 r. Meksyk dnia 29 grudnia 1987 r. Mołdowa dnia 13 października 1994 r. Niemcy dnia 21 grudnia 1989 r. Norwegia dnia 20 lipca 1988 r. Nowa Zelandia dnia 22 września 1994 r. z oświadczeniem, że konwencja nie ma zastosowania do Wysp Cooka, Niue i Tokelau Republika Czeska*) dnia 30 września 1993 r. Rumunia dnia 22 maja 1991 r. Singapur dnia 16 lutego 1995 r. Słowacja*) dnia 28 maja 1993 r. Słowenia dnia 7 stycznia 1994 r. Stany Zjednoczone Ameryki dnia 11 grudnia 1986 r. Syria dnia 19 października 1982 r. Szwajcaria dnia 21 lutego 1990 r. Szwecja dnia 15 grudnia 1987 r. Uganda dnia 12 lutego 1992 r. Ukraina dnia 3 stycznia 1990 r. Węgry dnia 16 czerwca 1983 r. Włochy dnia 11 grudnia 1986 r. Zambia dnia 6 czerwca 1986 r. 3. Równocześnie podaje się do wiadomości, że podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jak również oświadczeń o sukcesji, oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące Państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia: ARGENTYNA Oświadczenie: Zgodnie z artykułami 96 i 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenia zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Republice Argentyny. AUSTRALIA Oświadczenie: Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich Stanów Australijskich i do terytoriów kontynentalnych oraz do wszystkich terytoriów zewnętrznych, z wyjątkiem Wysp Bożego Narodzenia, Wysp Kokosowych (Keeling) oraz Wysp Ashmore i Cartier. BIAŁORUŚ Oświadczenie: Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka, zgodnie z artykułem 12 i 96 konwencji, oświadcza, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. CHILE Oświadczenie: Chile oświadcza, zgodnie z artykułami 12 i 96 konwencji, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Chile. CHINY Oświadczenie: Chińska Republika Ludowa nie uważa się za związaną postanowieniami punktu b) ustępu 1 artykułu 1 oraz artykułem 11, jak również postanowieniami konwencji dotyczącymi treści artykułu 11. DANIA Oświadczenie: Dania nie będzie związana częścią II konwencji. Zgodnie z ustępem 1 artykułu 93 konwencji nie będzie miała ona zastosowania do Wysp Owczych i Grenlandii. Zgodnie z ustępem 1 i ustępem 3 artykułu 94 konwencji nie będzie miała ona zastosowania do umów sprzedaży, których jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Danii, Finlandii, Norwegii lub Szwecji, a druga strona posiada swoją siedzibę handlową w innym niż wymienione Państwa. Zgodnie z ustępem 2 artykułu 94 konwencji nie będzie miała ona zastosowania do umów sprzedaży, których jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Danii, Finlandii, Norwegii lub Szwecji, a druga strona posiada swoją siedzibę handlową w Islandii. ESTONIA Oświadczenie: Zgodnie z artykułami 12 i 96 wymienionej konwencji żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Republice Estońskiej. FEDERACJA ROSYJSKA Oświadczenie: Oświadczenie tej samej treści mutatis mutandis jak oświadczenie złożone przez Białoruś. FINLANDIA Zastrzeżenie: Finlandia nie będzie związana częścią II konwencji. W nawiązaniu do artykułu 94 w stosunku do Szwecji, zgodnie z ustępem 1 i ponadto zgodnie z ustępem 2 tego artykułu, konwencja nie będzie miała zastosowania do umów sprzedaży, których strony posiadają swoje siedziby handlowe w Finlandii, Szwecji, Danii. Islandii lub Norwegii. KANADA Oświadczenie: Rząd Kanady oświadcza, zgodnie z artykułem 93 konwencji, że będzie ona miała zastosowanie do Alberty, Kolumbii Brytyjskiej, Manitoby, Nowego Brunszwiku, Nowej Fundlandii, Nowej Szkocji, Ontario, Wyspy Księcia Edwarda, Terytoriów Północno-Zachodnich, Quebec, Saskatchewan i Terytorium Jukonu. LITWA Oświadczenie: Zgodnie z artykułami 96 i 12 wymienionej konwencji Republika Litewska oświadcza, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Republice Litewskiej. NIEMCY Rząd Republiki Federalnej Niemiec wyraża pogląd, że te Strony konwencji, które złożyły oświadczenie zgodnie z artykułem 95 konwencji, nie są uważane za Umawiające się Strony w rozumieniu punktów a) i b) artykułu 1 konwencji. Zgodnie z tym nie ma obowiązku stosowania - i Republika Federalna Niemiec nie przyjmuje na siebie takiego obowiązku - tego postanowienia, kiedy normy prawa prywatnego międzynarodowego nakazują zastosowanie ustawodawstwa Strony, która złożyła oświadczenie stwierdzające, że nie będzie związana ustępem 1 b) artykułu 1 konwencji. Zgodnie z powyższym wyjaśnieniem Rząd Republiki Federalnej Niemiec nie zgłasza żadnego oświadczenia, przewidzianego w artykule 95 konwencji. NORWEGIA Zastrzeżenie: Zastrzeżenie tej samej treści mutatis mutandis jak zastrzeżenie złożone przez Finlandię. REPUBLIKA CZESKA*) SINGAPUR Oświadczenie: Zgodnie z artykułem 95 wymienionej konwencji Rząd Republiki Singapuru nie będzie związany punktem 1 b) artykułu 1 konwencji i będzie ją stosował do umów sprzedaży jedynie między tymi stronami, których siedziby handlowe znajdują się w różnych Państwach, o ile Państwa są Umawiającymi się Stronami. SŁOWACJA*) SZWECJA Zastrzeżenie: Zastrzeżenie tej samej treści mutatis mutandis jak zastrzeżenie złożone przez Finlandię. UKRAINA Oświadczenie: Oświadczenie tej samej treści mutatis mutandis jak oświadczenie złożone przez Białoruś. STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI Zgodnie z artykułem 95 konwencji Stany Zjednoczone Ameryki nie będą związane punktem 1b) artykułu 1 konwencji. WĘGRY Oświadczenie: (Węgierska Republika Ludowa) uważa, że Ogólne Warunki Dostaw Towarów między organizacjami Państw Członkowskich Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (GCD CMEA 1968/1975 wersja z 1979 r.) powinny być poddane postanowieniom artykułu 90 konwencji. (Węgierska Republika Ludowa) uważa, zgodnie z artykułami 12 i 96 konwencji, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Węgierskiej Republice Ludowej. 4. Informacje o Państwach, które w terminie późniejszym staną się Stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati * Na zasadzie sukcesji * Na zasadzie sukcesji * Czechosłowacja ratyfikowała ww. konwencję dnia 5 marca 1990 r. z następującym zastrzeżeniem: Zgodnie z artykułem 95 konwencji Czechosłowacka Republika Socjalistyczna oświadcza, że nie będzie uważała się za zawiązaną postanowieniem artykułu 1 ustępu 1 b) konwencji. Oświadczenia o sukcesji złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację zawierają stwierdzenie, że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi zawartymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również zastrzeżeniami i oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników. (Dz. U. Nr 47, poz. 300) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. XV ust. 2 Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46 i 47), wprowadzone zostały rezolucjami LC49(16), LC50(16) i LC51(16) spotkań konsultatywnych Umawiających się Stron poprawki do załączników I i II oraz rezolucją LCD37(12) poprawki do załącznika III do powyższej konwencji. Wspomniane poprawki do załączników I i II weszły w życie w stosunku do Polski dnia 20 lutego 1992 r., a do załącznika III - dnia 19 maja 1990 r. Jednocześnie ogłasza się w załączniku do niniejszego oświadczenia uaktualnione jednolite teksty wyżej wymienionych załączników, w językach polskim i angielskim, uwzględniające wspomniane wyżej poprawki. Ponadto podaje się do wiadomości, że dodatkowe dokumenty do powyższych załączników, zawierające szczegółowe informacje oraz przepisy o charakterze technicznym, są przechowywane i dostępne do wglądu w Departamencie Administracji Morskiej i Śródlądowej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 26 marca 1997 r. (poz. 300) Przekład Załączniki I, II i III do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji Załącznik I 1. Związki organiczne halogenów*. 2. Rtęć i związki rtęci. 3. Kadm i związki kadmu. 4. Masy plastyczne i inne substancje syntetyczne nie ulegające rozkładowi, na przykład sieci i liny, które mogą unosić się na powierzchni wody lub zwisać w morzu w sposób stanowiący istotną niedogodność dla rybołówstwa, nawigacji lub innych prawnie dopuszczalnych sposobów korzystania z morza. 5. Ropa naftowa surowa i jej odpady, produkty rafinacji ropy, pozostałości destylacji ropy oraz wszystkie mieszaniny zawierające dowolną ilość tych substancji, wzięte na statek w celu ich zatopienia. 6. Odpady radioaktywne i inne radioaktywne materiały. 7. Materiały produkowane w jakiejkolwiek postaci (np. ciała stałe, ciecze, ciała półpłynne, gazy lub żywe organizmy) do prowadzenia wojny biologicznej i chemicznej. 8. Z wyjątkiem powyższego ustępu 6, ustępy od 1 do 7 niniejszego załącznika nie odnoszą się do substancji, które bardzo szybko stają się nieszkodliwe wskutek procesów fizycznych, chemicznych lub biologicznych w morzu, pod warunkiem że: (i) nie psują smaku jadalnych organizmów morskich ani (ii) nie zagrażają zdrowiu ludzkiemu lub zdrowiu zwierząt domowych. W razie wątpliwości co do nieszkodliwości substancji, Strona powinna zastosować postępowanie konsultacyjne przewidziane w artykule XIV. 9. Z wyjątkiem odpadów przemysłowych, tak jak to określono w poniższym ustępie 11, załącznik niniejszy nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów (takich jak szlam ściekowy i materiał pogłębiarski**), które zawierają szkodliwe substancje określone w ustępach od 1 do 5 w ilościach śladowych. Ustęp 6 nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów (np. szlamów ściekowych i materiałów pogłębiarskich) zawierających minimalne (uwalniane) poziomy radioaktywności, tak jak to określa IAEA i jak przyjęły Umawiające się Strony. Jeżeli nie jest to zabronione w inny sposób w załączniku I, odpady takie powinny podlegać, odpowiednio, postanowieniom załączników II i III. 10. (a) Zabrania się spopielania na morzu odpadów przemysłowych, określonych w poniższym ustępie 11, oraz szlamów ściekowych. (b) Spopielanie na morzu wszelkich innych odpadów lub materiałów wymaga wydania specjalnego zezwolenia. (c) Umawiająca się Strona, wydając specjalne zezwolenie na spopielanie na morzu, zastosuje wymagania opracowane na podstawie niniejszej konwencji. (d) W rozumieniu niniejszego załącznika: (i) "morskie urządzenie spopielające" oznacza statek, platformę lub inną konstrukcję eksploatowaną dla celów spalania na morzu, (ii) "spopielanie na morzu" oznacza rozmyślne spalanie odpadów lub innych materiałów na morskim urządzeniu spopielającym w celu ich termicznego zniszczenia. Określenie powyższe wyklucza czynności spalania przypadkowe w normalnej eksploatacji statku, platformy lub innej konstrukcji. 11. Odpady przemysłowe od 1 stycznia 1996 r. W rozumieniu niniejszego załącznika: Termin "odpady przemysłowe" oznacza materiały odpadowe powstające przy czynnościach procesu produkcyjnego lub obróbczo-przetwórczego i nie odnosi się do: (a) urobku z pogłębiania dna; (b) szlamu ze ścieków; (c) odpadów rybnych lub resztek organicznych powstających w przemysłowym procesie obróbki ryb; (d) statków i platform oraz innych konstrukcji morskich, pod warunkiem że materiały zdolne do tworzenia pływających resztek lub innym sposobem zanieczyszczające morze są usuwane w maksymalnym stopniu; (e) nieskażonych, ciężkich materiałów geologicznych, których składniki chemiczne prawdopodobnie nie przedostaną się do środowiska morskiego; (f) nieskażonych materiałów organicznych pochodzenia naturalnego. Zatapianie odpadów i innych materiałów wyszczególnionych wyżej w lit. (a)-(f) powinno podlegać wszystkim pozostałym postanowieniom załącznika I, a także postanowieniom załączników II i III. Treści niniejszego ustępu nie stosuje się do odpadów promieniotwórczych lub jakichkolwiek innych materiałów wymienionych w ustępie 6 niniejszego załącznika. 12. W ciągu 25 lat od daty wejścia w życie poprawki do ustępu 6 i po każdym 25-letnim okresie od tej daty Umawiające się Strony zbiorą wyniki studiów naukowych odnoszące się do wszelkich odpadów radioaktywnych i innych radioaktywnych materiałów odmiennych od wysokoradioaktywnych, uwzględniając przy tym takie inne czynniki, jakie same uznają za właściwe, i dokonają przeglądu umieszczenia takich substancji w załączniku I, zgodnie z procedurą przedłożoną w artykule XV. * Bliższy odpowiednik w języku polskim to: chlorowcopochodne (lub halogenopochodne) związków organicznych (przyp. tłumacza). ** Polskim określeniem technicznym powszechniej używanym jest "urobek pogłębiarski" (przyp. tłumacza). Załącznik II W celu stosowania przepisów artykułu VI ustęp 1 lit. a) zatapianie niżej wymienionych substancji i materiałów wymaga szczególnej ostrożności. A. Odpady zawierające znaczne ilości następujących substancji: 1. arsen 2. beryl 3. chrom 4. miedź i ich związki 5. ołów 6. nikiel 7. wanad 8. cynk 9. organiczne związki silikonowe 10. cyjanki 11. fluorki 12. pestycydy i ich produkty nie objęte załącznikiem I B. Pojemniki, odpadki metalowe i inne odpady wielkiej objętości, które mogą opadać na dno morskie i stanowić poważną przeszkodę w rybołówstwie i nawigacji. C.* Wydając specjalne zezwolenia na spopielanie substancji wymienionych w niniejszym załączniku, Umawiające się Strony powinny stosować prawidła "Przepisów dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych substancji", zawarte w dodatku do załącznika I, i powinny wziąć pod uwagę całą treść "Technicznych wytycznych dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych substancji", uchwalonych po konsultacjach przez Umawiające się Strony. D.* Materiały, które chociaż nietoksyczne, mogą stać się szkodliwe na skutek ilości, w jakiej są zatapiane, lub które mogą poważnie pogorszyć warunki środowiska. * Ustępy B i D z pierwotnej redakcji załącznika II zostały skreślone. Pierwotne ustępy C, E i F otrzymały oznaczenia B, C i D (przypis wg "Supplement to the London Dumping Convention") IMO 1995, druk IMO-532E. Załącznik III Dane, które należy brać pod uwagę przy ustalaniu kryteriów wydawania zezwoleń na zatapianie substancji w morzu, zgodnie z postanowieniami artykułu IV ustęp 2, obejmują w szczególności: A. Charakterystykę i składniki substancji: 1. Ogólną ilość i średnie wskaźniki składu zatapianej substancji (np. w ciągu roku). 2. Postać, np. ciała stałe, szlam, ciecz lub gaz. 3. Własności: fizyczne (np. rozpuszczalność, gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie na tlen i substancje odżywcze) i biologiczne (np. obecność wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów). 4. Toksyczność. 5. Trwałość: fizyczną, chemiczną i biologiczną. 6. Akumulację i biologiczne przemiany w substancjach biologicznych i osadach biologicznych. 7. Skłonność do zmian fizycznych, chemicznych i biochemicznych oraz do współoddziaływania w środowisku wodnym z innymi rozpuszczonymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi. 8. Prawdopodobieństwo zakażania lub innych niekorzystnych zmian, zmniejszających wartość rynkową zasobów morskich (ryb, mięczaków, skorupiaków itp.). 9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dotyczące właściwości i składu materiałów przewidzianych do zatapiania, pozwalające ocenić ich oddziaływanie na życie w morzu i zdrowie ludzkie. B. Charakterystykę miejsca i metody zatapiania: 1. Lokalizację (np. współrzędne miejsca zatapiania, głębokość i odległość od brzegów), położenie w odniesieniu do innych obszarów (np. terenów rekreacyjnych, miejsc tarła, hodowli i połowów oraz położenia zasobów nadających się do eksploatacji). 2. Ilość usuwanej substancji w określonym czasie (np. w ciągu dnia, tygodnia, miesiąca). 3. Metody stosowania opakowań i pojemników w razie ich używania. 4. Początkowy stopień rozcieńczenia, otrzymywany przy proponowanej metodzie zrzutu. 5. Cechy charakterystyczne rozpraszania (np. skutki oddziaływania prądów, przypływów i odpływów oraz wiatrów na przemieszczanie poziome i pionowe). 6. Cechy charakterystyczne wody, takie jak np. temperatura, pH, zasolenie, uwarstwienie, wskaźniki tlenowe zanieczyszczenia, rozpuszczony tlen (DO), chemiczne zapotrzebowanie tlenu (COD), biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BOD), obecność azotu w formie organicznej lub mineralnej, w szczególności obecność amoniaku, zawiesiny i innych substancji pokarmowych oraz produktywność. 7. Cechy charakterystyczne dna (np. topografię, charakterystykę geochemiczną i geologiczną oraz produktywność biologiczną). 8. Inne poprzednio dokonane zatopienia i ich skutki na obszarze zatapiania (np. dane wskazujące obecność metali ciężkich i zawartość węgla organicznego). 9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy istnieją odpowiednie podstawy naukowe dla oceny skutków takiego zatopienia, jak podaje ten załącznik, biorąc pod uwagę okresowe zmiany związane z porami roku. C. Uwagi i warunki ogólne 1. Możliwość wpływu na warunki rekreacyjne (np. obecność substancji pływających lub osiadających, mętność, nieprzyjemny zapach, zmiana barwy i występowanie piany). 2. Możliwość wpływu na faunę i florę morską, hodowlę ryb i mięczaków, zasoby rybne i rybołówstwo, zbiory i uprawę alg morskich. 3. Możliwość wpływu na inne sposoby korzystania z morza (np. pogorszenie jakości wody używanej do celów przemysłowych, podwodna korozja urządzeń umieszczonych w morzu, zakłócenia pracy statków wynikające z obecności substancji pływających, utrudnienia w połowach lub nawigacji na skutek pozostawania odpadów lub przedmiotów stałych na dnie morskim i ochrona obszarów o szczególnym znaczeniu ze względów naukowych lub zachowawczych). 4. Praktyczne możliwości stosowania na lądzie alternatywnych metod przerabiania, usuwania lub niszczenia bądź przetwarzania w celu zmniejszenia szkodliwości substancji przed ich zatopieniem w morzu. Annexes I, II, III to the "Convention on the Prevention of Marine Pollution by Dumping of Wastes and other Matter" Annex I 1. Organohalogen compounds. 2. Mercury and mercury compounds. 3. Cadmium and cadmium compounds. 4. Persistent plastics and other persistent synthetic materials, for example, netting and ropes, which may float or may remain in suspension in the sea in such a manner as to interfere materially with fishing, navigation or other legitimate uses of the sea. 5. Crude oil and its wastes, refined petroleum products, petroleum, distillate residues, and any mixtures containing any of these, taken on board for the purpose of dumping. 6. Radioactive wastes or other radioactive matter. 7. Materials in whatever form (e.g. solids, liquids, semi-liquids, gases or in a living state) produced for biological and chemical warfare. 8. With the exception of paragraph 6 above, the preceding paragraphs of this Annex do not apply to substances which are rapidly rendered harmless by physical, chemical or biological processes in the sea provided they do not: (i) make edible marine organisms unpalatable, or (ii) endanger human health or that of domestic animals. The consultative procedure provided for under article XIV should be followed by a Party if there is doubt about the harmlessness of the substance. 9. Except for industrial waste as defined in paragraph 11 below, this Annex does not apply to wastes or other materials (e.g. sewage sludge and dredged material) containing the matters referred to in paragraphs 1-5 above as trace contaminants. Such wastes shall be subject to the provisions of Annexes II and III as appropriate. Paragraph 6 does not apply to wastes or other materials (e.g. sewage sludge and dredged material) containing de minimis (exempt) levels of radioactivity as defined by the IAEA and adopted by the Contracting Parties. Unless otherwise prohibited by Annex I, such wastes shall be subject to the provisions of Annexes II and III as appropriate. 10. (a) Incineration at sea of industrial waste, as defined in paragraph 11 below, and sewage sludge is prohibited. (b) The incineration at sea of any other wastes or other matter requires the issue of a special permit. (c) In the issue of special permits for incineration at sea, Contracting Parties shall apply regulations as are developed under this Convention. (d) For the purpose of this Annex: (i) "Marine incineration facility" means a vessel, platform, or other man-made structure operating for the purpose of incineration at sea. (ii) "Incineration at sea" means the deliberate combustion of wastes or other matter on marine incineration facilities for the purpose of their thermal destruction. Activities incidental to the normal operation of vessels, platforms or other man-made structures are excluded from the scope of this definition. 11. Industrial waste as from 1 January 1996 For the purposes of this Annex: "Industrial waste" means waste materials generated by manufacturing or processing operations and does not apply to: (a) dredged material; (b) sewage sludge; (c) fish waste, or organic materials resulting from industrial fish-processing operations; (d) vessels and platforms or other man-made structures at sea, provided that material capable of creating floating debris or otherwise contributing to pollution of the marine environment has been removed to the maximum extent; (e) uncontaminated inert geological materials the chemical constituents of which are unlikely to be released into the marine environment; (f) uncontaminated organic materials of natural origin. Dumping of wastes and other matter specified in sub-paragraphs (a)-(f) above shall be subject to all other provisions of Annex I, and to the provisions of Annexes II and III. This paragraph shall not apply to the radioactive wastes or any other radioactive matter referred to in paragraph 6 of this Annex. 12. Within 25 years from the date on which the amendment to paragraph 6 enters into force and at each 25-uear interval thereafter, the Contracting Parties shall complete a scientific study relating to all radioactive wastes and other radioactive matter other than high-level wastes or matter, taking into account such other factors as the Contracting Parties consider appropriate, and shall review the position of such substances on Annex I in accordance with the procedures set forth in article XV. * Paragraphs B and C of the original annex have been deleted; the original paragraphs C, E and F have been re-lettered B, C and D. Annex II The following substance and materials requiring special care are listed for the purposes of article VI(1)(a). A. Wastes containing significant of the matters listed below: 1. arsenic 2. beryllium 3. chromium 4. copper 5. leadand their compounds 6. nickel 7. vanadium 8. zinc 9. organosilicon compounds 10. cyanides 11. fluorides 12. pesticides and their by-products not covered in Annex I B Containers, scrap metal and other bulky wastes liable to sink to the sea bottom which may present a serious obstacle to fishing or navigation. C* In the issue of special permits for the incineration of substances and materials listed in this Annex, the Contracting Parties shall apply Regulations for the Control of Incineration of Wastes and Other Matter at Sea set forth in the Addendum to Annex I and take full account of the Technical Guidelines on the Control of Incineration of Wastes and Other Matter at Sea adopted by the Contracting Parties in consultation, to the extent specified in these Regulations and Guidelines. D* Materials which, through of a non-toxic nature, may become harmful due to the quantities in which they are dumped, or which are liable to seriously reduce amenities. * Paragraphs B and C of the original annex have been deleted; the original paragraphs C, E and F have been re-lettered B, C and D. Annex III Provisions to be considered in establishing criteria governing the issue of permit for the dumping of matter at sea, taking into account article IV(2), include A. Characteristics and composition of the matter 1. Total amount and average composition of matter dumped (e.g. per year). 2. Form, e.g. solid, sludge, liquid, or gaseous. 3. Properties: physical (e.g. solubility and density), chemical and biochemical (e.g. oxygen demand, nutrients) and biological (e.g. presence of viruses, bacteria, yeasts, parasites). 4. Toxicity. 5. Persistence: physical, chemical and biological. 6. Accumulation and biotransformation in biological materials or sediments. 7. Susceptibility to physical, chemical and biochemical changes and interaction in the aquatic environment with other dissolved organic and inorganic materials. 8. Probability of production of taints or other changes reducing marketability of resources (fish, shellfish, etc.). 9. In issuing a permit for dumping, Contracting Parties should consider whether an adequate scientific basis exists concerning characteristics and composition of the matter to be dumped to assess the impact of the matter on marine life and on human health. B. Characteristics of dumping site and method of deposit 1. Location (e.g. co-ordinates of the dumping area, depth and distance from the coast), location in relation to other areas (e.g. amenity areas, spawning, nursery and fishing areas and exploitable resources). 2. Rate of disposal per specific period (e.g. quantity per day, per week, per month). 3. Methods of packaging and containment, if any. 4. Initial dilution achieved by proposed method of release. 5. Dispersal characteristics (e.g. effects of currents, tides and wind on horizontal transport and vertica mixing). 6. Water characteristics (e.g. temperature, pH, salinity, stratification, oxygen indices of pollution-dissolved oxygen (DO), chemical oxygen demand (COD), biochemical oxygen demand (BOD) - nitrogen present in organic and mineral form including ammonia, suspended matter, other nutrients and productivity). 7. Bottom characteristics (e.g. topography, geochemical and geological characteristics and biological productivity). 8. Existence and effects of other dumpings which have been made in the dumping area (e.g. heavy metal background reading and organic carbon content). 9. In issuing a permit for dumping, Contracting Parties should consider whether an adequate scientific basis exists for assessing the consequences of such dumping, as outlined in this Annex, taking into account seasonal variations. C. General consi derations and conditions 1. Possible effects on amenities (e.g. presence of floating or stranded material, turbidity, objectionable odour, discolouration and foaming). 2. Possible effects on marine life, fish and shellfish culture, fish stocks and fisheries, seaweed harvesting and culture. 3. Possible effects on other uses of the sea (e.g. impairment of water quality for industrial suse, underwater corrosion of structures, interference with ship operations from floating materials, interference with fishing or navigation through deposit of waste or solid objects on the sea floor and protection of areas of special importance for scientific or conservation purposes). 4. The practical availability of alternative land-based methods of treatment, disposal or elimination, or of treatment to render the matter less harmful dumping at sea. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla polskiej geologii", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 48, poz. 315) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla polskiej geologii", zwaną dalej "odznaką" § 2. 1. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem za zasługi w dziedzinie geologii i może być nadawana: 1) osobom wyróżniającym się znaczącymi osiągnięciami naukowymi i zawodowymi w dziedzinie geologii, jak również przyczyniającym się do ich rozpowszechniania, wdrażania i stosowania, 2) osobom posiadającym szczególne zasługi w rozwoju nauk i technik geologicznych, geofizycznych i wiertniczych. 2. Odznaka może być nadawana także osobom nie mającym obywatelstwa polskiego, szczególnie zasłużonym dla rozwoju polskiej geologii. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zwany dalej "Ministrem", z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra lub kierownika urzędu centralnego, 2) Prezesa Polskiej Akademii Nauk, 3) terenowego organu administracji rządowej bądź organu samorządu terytorialnego, 4) organu statutowego organizacji zawodowej lub społecznej działającej w zakresie geologii, 5) kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra, 6) podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność na rzecz geologii. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług dla polskiej geologii, uzasadniających nadanie odznaki osobom wymienionym w § 2, oraz ich dane personalne. 3. Wzór wniosku o nadanie odznaki stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi najpóźniej na dwa miesiące przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem wręczenia odznaki. § 4. 1. Odznaka ma kształt sześcioboku foremnego o średnicy 30 mm i jest wykonana z metalu. Na licowej stronie odznaki znajduje się mapa Rzeczypospolitej Polskiej pokryta białą emalią. Na tle mapy pośrodku w górnej jej części znajduje się wizerunek skrzyżowanych młotków, będących symbolem górnictwa i geologii, a na dole wizerunek stylizowanego świdra wiertniczego. Między młotkami a świdrem umieszczona jest gałązka lauru. Wokół mapy na tle zielonej emalii znajduje się napis "ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII". Brzegi sześcioboku, gałązka lauru oraz napis są koloru złotego. Wizerunki młotków i świdra są koloru czarnego, wykonane w emalii. Odznaka jest zawieszona na metalowej klamrze w kształcie prostokąta o wymiarach 30x8 mm. W środku klamry znajdują się dwa dotykające się dłuższymi bokami prostokąty o wymiarach 28x2,5 mm, wykonane w emalii; prostokąt górny jest koloru zielonego, a prostokąt dolny - koloru czarnego. Brzegi klamry, linia rozdzielająca prostokąty i połączenie klamry z odznaką są koloru złotego. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki, wraz z legitymacją stwierdzającą nadanie odznaki, dokonuje Minister lub osoba przez niego upoważniona. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Wręczenie odznaki odbywa się z okazji świąt państwowych oraz Dnia Górnika. § 6. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 7. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 2. W razie zgubienia lub zniszczenia odznaki bądź dokumentu stwierdzającego jej nadanie, wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. § 9. Osoby, którym nadano odznakę "Zasłużony dla polskiej geologii" na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują prawo do jej noszenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 1997 r. (poz. 315) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII" (strona pierwsza) Ilustracja (strona druga) Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 8 maja 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji olejów roślinnych. (Dz. U. Nr 48, poz. 316) Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji olejów roślinnych ciekłych, margaryn i ich pochodnych. § 2. 1. W pomieszczeniach, w których zachodzi niebezpieczeństwo wybuchu wodoru, benzyny ekstrakcyjnej oraz pyłów z nasion lub śruty: 1) instalacje i urządzenia elektryczne powinny być dostosowane do kategorii zagrożenia wybuchowego, 2) niedopuszczalne jest używanie ognia otwartego. 2. Przy wejściach do pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, oraz wewnątrz nich należy zainstalować urządzenia do awaryjnego wyłączania energii elektrycznej. § 3. W pomieszczeniach, w których zachodzi niebezpieczeństwo wybuchu pyłów z nasion oraz ze śruty, należy zainstalować wentylację odciągową. § 4. W pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych, w których nawet krótkotrwałe wyłączenie energii elektrycznej może spowodować zagrożenie dla zdrowia i życia pracowników, należy zapewnić rezerwowe źródło energii elektrycznej do oświetlenia dróg ewakuacyjnych, włączające się automatycznie z chwilą zaniku napięcia w sieci podstawowej. § 5. 1. W pomieszczeniach, w których istnieje możliwość wystąpienia poślizgu, posadzki powinny być łatwo zmywalne i ograniczające poślizg. 2. Ściany pomieszczeń, w których wytwarzane są gotowe produkty spożywcze, powinny być pokryte materiałem łatwo zmywalnym i nienasiąkliwym do wysokości co najmniej 2 m od poziomu podłogi. § 6. Ruchome części maszyn i urządzeń technicznych, stwarzające zagrożenia wypadkowe, powinny być osłonięte. § 7. 1. W czasie pracy urządzeń technicznych i maszyn, zainstalowanych w pomieszczeniach ekstrakcji, utwardzalni i elektrolizerni oraz w magazynie śruty, nie należy dokonywać prac remontowych i regulacyjnych przy użyciu narzędzi mogących powodować iskrzenie. 2. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, oraz w tlenowni niedopuszczalne jest przechowywanie zużytego czyściwa. § 8. 1. Stanowiska pracy usytuowane powyżej 1 m nad poziomem podłogi powinny być obsługiwane z pomostów zaopatrzonych w barierki ochronne o wysokości co najmniej 1,1 m i krawężniki o wysokości co najmniej 0,15 m. 2. Szerokość pomostu służącego do obsługi maszyn i urządzeń technicznych powinna wynosić co najmniej 0,75 m. 3. Schody lub drabiny prowadzące na pomost powinny być umocowane na stałe. § 9. 1. Prace remontowe wewnątrz silosów i urządzeń technicznych oraz w innych zamkniętych przestrzeniach, do których wchodzi się przez włazy, mogą być wykonywane po uprzednim: 1) poleceniu wydanym przez pracodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, 2) ich opróżnieniu, oczyszczeniu z resztek: surowcowych, cieczy lub gazów oraz ochłodzeniu i przewietrzeniu wnętrza, 3) zablokowaniu lub odłączeniu urządzeń zsypowych, odbiorczych i czynników przesyłanych rurociągami od źródeł zasilania na czas wykonywania prac remontowych lub konserwacyjnych, w sposób uniemożliwiający ich przypadkowe włączenie, oraz wywieszeniu tabliczki z napisem: "Uwaga nie uruchamiać - remont". 2. Przy pracach wewnątrz silosów i urządzeń technicznych, niezależnie od obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy przestrzegać w szczególności następujących zasad: 1) opuszczanie pracownika do wnętrza silosu lub urządzenia technicznego powinno odbywać się za pomocą sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości, wyposażonego w automatyczny hamulec i blokadę ruchu, 2) pracownik znajdujący się w silosie lub urządzeniu technicznym powinien być asekurowany przez co najmniej dwie osoby i wyposażony w odpowiednie do stopnia zagrożenia środki ochrony indywidualnej, 3) w razie konieczności wejścia do silosu wypełnionego nasionami, właz górny silosu powinien być otwarty, a zasuwa nad dolnym przenośnikiem zamknięta. 3. Niedopuszczalne jest: 1) opuszczanie pracownika do silosu wypełnionego nasionami poniżej ich nawisu, 2) uwalnianie się z linki asekuracyjnej i urządzenia chroniącego przed upadkiem z wysokości. 4. Do przewietrzania wnętrz silosów i urządzeń technicznych należy używać powietrza. § 10. Otwory zsypowe ramp wyładowczych do nasion powinny być zabezpieczone kratą ochronną oraz pokrywą, której powierzchnia powinna być zrównana z powierzchnią rampy. § 11. 1. Kraty ochronne do komór silosowych powinny być zabezpieczone przed możliwością ich otwarcia przez osoby postronne. 2. Włazy usytuowane w podłodze powinny być zabezpieczone pokrywą, a w przypadku konieczności pozostawienia ich otwartymi, należy zastosować barierki ochronne o wysokości co najmniej 1,1 m. § 12. 1. Pryzmy z nasionami w magazynach podłogowych należy formować z worków o jednakowej masie, kształcie, rodzaju opakowania i wymiarach. 2. Worki na pryzmie należy układać zawiązkami do środka. 3. W razie formowania pryzm z worków, po każdych pięciu warstwach należy stosować wzmocnienia w postaci drewnianych przekładek. 4. Do formowania pryzm o wysokości powyżej 1,5 m należy używać sprzętu mechanicznego. 5. Odległość pryzmy od ściany nie powinna być mniejsza niż 0,75 m, a szerokość przejść pomiędzy poszczególnymi pryzmami powinna być przystosowana do szerokości stosowanych środków transportowych i nie mniejsza niż 1,1 m. 6. Wyznaczanie dróg komunikacyjnych lub przejść między pryzmą a ścianą jest dopuszczalne tylko w sytuacjach wynikających z procesu technologicznego i pod warunkiem zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa. 7. Formowanie pryzm opartych o ścianę lub inne elementy konstrukcyjne magazynu jest dopuszczalne pod warunkiem, że odpowiadają one wymaganiom wytrzymałościowym. § 13. Czyszczenie worków po nasionach powinno odbywać się mechanicznie w wydzielonym pomieszczeniu. § 14. Przenośniki transportu ciągłego powinny być wyposażone w urządzenia do automatycznego wyłączania napędu w razie zatrzymania się jednego z nich. § 15. Nasiona kierowane do urządzeń rozdrabniających powinny być uprzednio oczyszczone z zanieczyszczeń ferromagnetycznych. § 16. Próbki rozdrobnionych nasion należy pobierać przy użyciu przeznaczonych do tego celu łopatek. § 17. 1. Urządzenia do ekstrakcji ciągłej powinny być wyposażone w automatyczne wyłączniki napędu, powodujące w razie zatrzymania się jednego z nich jednoczesne zatrzymanie pracy urządzeń współdziałających. 2. Pomieszczenia ekstrakcji powinny być wyposażone w stacjonarne instalacje do ciągłego pomiaru stężenia par benzyny, a ekstraktory w mierniki temperatury i ciśnienia oraz płynowskazy z oznaczonymi dopuszczalnymi roboczymi wartościami. § 18. 1. Zbiorniki i przewody rurowe obiegu benzyny oraz przewody obiegu wodoru powinny być podłączone do instalacji ekwipotencjalnej. 2. Otwory wentylacyjne pomieszczeń do ekstrakcji oraz wyloty przewodów wodoru usytuowane na zewnątrz budynku należy zabezpieczyć bezpiecznikami przeciwogniowymi lub innymi urządzeniami zapobiegającymi przenoszeniu się ognia. § 19. Urządzenia do transportu i dozowania ziemi bielącej powinny być wyposażone w zabezpieczenia eliminujące wydzielanie się pyłu na zewnątrz. § 20. Przygotowywanie roztworów wodorotlenku sodu powinno odbywać się mechanicznie. § 21. Urządzenia do odkwaszania oleju powinny być eksploatowane w sposób nie powodujący jego rozprysków na zewnątrz. § 22. Kadzie wykwaszalnicze powinny być wyposażone w wentylację mechaniczną wyprowadzającą opary na zewnątrz budynku. § 23. Zbiorniki namiarowe kwasu siarkowego lub fosforowego powinny być hermetyczne, wyposażone we wskaźniki poziomu napełniania oraz przewód przelewowy kierujący nadmiar kwasu do zbiornika magazynowego. § 24. Zbiorniki do magazynowania kwasów, zasad oraz oleju surowego powinny być wyposażone w obudowę ochronną o kubaturze odpowiadającej pojemności co najmniej jednego zbiornika. § 25. 1. Zbiorniki wodoru albo tlenu z dzwonem pływającym powinny być wyposażone w skalę pomiarową oraz urządzenia do automatycznej regulacji ich napełniania. 2. Prace przy obsłudze zbiorników, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane z pomostów. § 26. W razie konieczności wejścia na kopułę zbiornika wodoru albo tlenu należy stosować środki ochrony indywidualnej, chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości. § 27. Pranie i suszenie chust filtracyjnych powinno odbywać się poza oddziałami produkcyjnymi. § 28. W pomieszczeniu elektrolizerów i utwardzalni należy zapewnić wentylację grawitacyjną oraz urządzenia do awaryjnego wyłączania energii elektrycznej. § 29. Podłoga wokół elektrolizerów powinna być wyłożona chodnikami dielektrycznymi, utrzymywanymi w stanie suchym. § 30. Pomieszczenia elektrolizerni i elektrolizery powinny być oznakowane tablicami ostrzegawczymi oraz zakazującymi dotykania elektrolizera będącego pod napięciem. § 31. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości przy pracy elektrolizera należy bezzwłocznie wyłączyć zasilanie elektryczne. § 32. Elektrolizery powinny być wyposażone w analizatory o działaniu ciągłym do pomiaru czystości gazów, sygnalizujące ich nadmierne zanieczyszczenie. § 33. Pokrywa włazu do urządzeń wyposażonych w mieszadła powinna być wyposażona w wyłącznik krańcowy, przerywający dopływ energii do napędu mieszadła w momencie jej otwarcia. § 34. W pomieszczeniach tlenowni przeznaczonych do napełniania butli tlenem powinna być zainstalowana co najmniej jedna umywalka z doprowadzoną ciepłą i zimną wodą. § 35. W pomieszczeniu tlenowni i napełniania butli tlenem niedopuszczalne jest: 1) używanie ognia otwartego, 2) przechowywanie materiałów łatwo palnych, a w szczególności tłuszczów i smarów, 3) wykonywanie prac przez nieuprawnionych pracowników, 4) wykonywanie prac zatłuszczonymi rękami, narzędziami i w zatłuszczonym ubraniu, 5) napełniania butli, które są zanieczyszczone z zewnątrz substancjami zapalającymi się w zetknięciu z tlenem, 6) napełnianie tlenem butli przeznaczonych do innych gazów, 7) stosowanie w instalacji do napełniania butli tlenowych uszczelek pochodzenia organicznego, z wyjątkiem atestowanej fibry czerwonej. § 36. Urządzenia do mycia opakowań szklanych powinny być wyposażone w: 1) termometry alkoholowe i manometry, z oznaczonymi dopuszczalnymi roboczymi wartościami temperatury i ciśnienia, 2) instalację elektryczną spełniającą wymagania stosowne do stopnia zagrożenia porażeniowego. § 37. 1. Stanowiska pracy do przeglądania opakowań szklanych powinny być wyposażone w krzesła obrotowe z regulowaną wysokością siedziska i oparcia lędźwiowego, a czas pracy na tych stanowiskach nie powinien przekraczać 2 godzin w ciągu jednej zmiany. 2. Oświetlenie stanowiska, o którym mowa w ust. 1, powinno zapewniać właściwe warunki pracy wzrokowej, a w szczególności nie może powodować olśnienia wzroku pracownika. § 38. 1. Maszyna etykietująca powinna być wyposażona w automatyczną blokadę uniemożliwiającą otwarcie osłon głowicy w czasie jej pracy. 2. W czasie pracy pompy podającej klej na wałek etykieciarki nie należy wkładać ręki do pojemnika z klejem. § 39. Pomieszczenia produkcyjne i magazynowe powinny być wyposażone w apteczkę pierwszej pomocy, zaopatrzoną w stosowny do potrzeb zestaw środków medycznych. § 40. Traci moc rozporządzenie Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z dnia 24 lutego 1966 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu olejarskiego (Dz. U. Nr 12, poz. 74). § 41. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki. (Dz. U. Nr 50, poz. 319) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 53, poz. 216). 2. Wydane na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, decyzje powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania nowych na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. (poz. 319) STATUT URZĘDU KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI § 1. Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Prezes Urzędu kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1. 2. Prezes Urzędu ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyjątkiem dyrektora generalnego. 3. Prezes Urzędu może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników Urzędu do podejmowania decyzji, w imieniu Prezesa Urzędu, w określonych przez niego sprawach. § 3. Na podstawie obowiązujących przepisów Prezes Urzędu może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych, w zakresie jego właściwości. § 4. Prezes Urzędu może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając nazwę, cel utworzenia, skład oraz zakres zadań i tryb pracy tych organów. § 5. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Prezesa, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Sportu Wyczynowego, 4) Departament Sportu Dzieci i Młodzieży, 5) Departament Upowszechniania Kultury Fizycznej i Kształcenia Kadr, 6) Departament Promocji Turystyki, 7) Departament Gospodarki Turystycznej, 8) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 9) Departament Inwestycji, 10) Biuro Finansowo-Administracyjne, 11) Biuro Prawno-Organizacyjne, 12) Biuro Spraw Obronnych. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa Urzędu na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Dyrektora Generalnego tworzy się Wydział Kadr, Szkolenia i Odznaczeń, Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków, Samodzielne Stanowisko do Spraw Informacji i Samodzielne Stanowisko do Spraw Informatyki, a w Biurze Finansowo-Administracyjnym - Samodzielne Stanowisko do Spraw Zamówień Publicznych. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Prezes Urzędu. § 6. 1. Prezes Urzędu tworzy i znosi polskie ośrodki informacji turystycznej za granicą oraz kieruje ich działalnością z uwzględnieniem funkcji koordynacyjnej i ogólnego nadzoru Ministra Spraw Zagranicznych. 2. Ośrodki, o których mowa w ust. 1, są państwowymi jednostkami budżetowymi i działają jako przedstawicielstwa zagraniczne Urzędu. § 7. 1. Prezes Urzędu nadzoruje jednostki organizacyjne wymienione w załączniku do statutu. 2. Prezes Urzędu aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki WYKAZ jednostek nadzorowanych i podporządkowanych Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki A. Jednostki nadzorowane: 1. Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie 2. Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu 3. Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie 4. Akademia Wychowania Fizycznego w Katowicach 5. Akademia Wychowania Fizycznego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku 6. Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. 7. Instytut Sportu w Warszawie 8. Instytut Turystyki w Warszawie 9. Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie. B. Jednostki podporządkowane: 1. Centralny Ośrodek Sportu w Warszawie 2. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Amsterdamie (Holandia) z filią w Brukseli (Belgia) 3. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Nowym Jorku (USA) 4. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Kolonii (RFN) 5. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Sztokholmie (Szwecja) 6. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Londynie (Wielka Brytania) 7. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Rzymie (Włochy) 8. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Paryżu (Francja) 9. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Wiedniu (Austria). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzona w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 59, poz. 363) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 23 sierpnia 1996 r. została sporządzona w Jaworzynie Tatrzańskiej umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej Umawiającymi się Stronami, pragnąc uzupełnić we wzajemnych stosunkach postanowienia Europejskiej konwencji o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r., zwanej dalej Konwencją, oraz pragnąc ułatwić stosowanie zawartych w niej zasad, postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje: Artykuł I (do artykułu 2 Konwencji) W razie wyrażenia zgody na wydanie na podstawie artykułu 2 ustęp 1 Konwencji, wydanie nastąpi także za inne czyny, których karanie należy w obu Umawiających się Stronach do właściwości sądów. Artykuł II (do artykułu 5 Konwencji) 1. Wydanie za przestępstwa skarbowe następuje tylko wtedy, gdy przestępstwo, z powodu którego żąda się wydania, odpowiada przestępstwu takiego samego rodzaju według prawa wezwanej Umawiającej się Strony. 2. Przestępstwami skarbowymi są również przestępstwa dotyczące monopolu oraz przestępstwa polegające na naruszeniu przepisów dotyczących gospodarki towarami i handlu zagranicznego. 3. Nie można odmówić wydania na tej tylko podstawie, że prawo wezwanej Umawiającej się Strony nie przewiduje takiego samego rodzaju opłat lub podatków albo nie reguluje w ten sam sposób opłat, podatków, ceł i obowiązków dewizowych, jak prawo wzywającej Umawiającej się Strony. Artykuł III (do artykułu 7 i 8 Konwencji) 1. Wezwana Umawiająca się Strona zezwoli na wydanie osoby za przestępstwo, które według jej ustawodawstwa należy do jurysdykcji jej sądów, jeżeli uzna, że przeprowadzenie postępowania karnego przez wzywającą Umawiającą się Stronę jest pożądane w celu ustalenia prawdy, wymierzenia sprawiedliwej kary lub daje lepsze możliwości resocjalizacji sprawcy. 2. Ustęp 1 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania wniosku o ponowne wydanie Państwu trzeciemu (art. 15 Konwencji). Artykuł IV (do artykułu 9 Konwencji) 1. Odmawia się wydania - również wówczas, gdy przestępstwo, za które wnosi się o wydanie, zostało popełnione w Państwie trzecim - Stronie Konwencji, w którym za to przestępstwo zapadł prawomocny wyrok wobec osoby, o której wydanie się wnosi. 2. Wezwana Umawiająca się Strona nie odmówi wydania osoby, jeżeli jej organy wymiaru sprawiedliwości nie wszczęły przeciwko niej postępowania karnego tylko z powodu braku jurysdykcji lub z tego powodu umorzyły już wszczęte postępowanie karne. Artykuł V 1. Wydanie nie następuje za przestępstwo objęte amnestią w wezwanej Umawiającej się Stronie, jeżeli przestępstwo to mogło być ścigane na mocy ustawodawstwa karnego tej Strony. 2. Nie stanowi przeszkody do wydania brak wniosku pokrzywdzonego, który według prawa wezwanej Umawiającej się Strony byłby konieczny do wszczęcia i prowadzenia postępowania karnego. Artykuł VI (do artykułu 12 Konwencji) 1. W sprawach objętych niniejszą umową wymiana pism odbywa się pomiędzy Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Prokuraturą Generalną Republiki Słowackiej lub Ministerstwem Sprawiedliwości Republiki Słowackiej. Nie wyłącza to korzystania z drogi dyplomatycznej. 2. W wypadkach odroczenia lub przerwy wykonania kary albo warunkowego przedterminowego zwolnienia, do wniosku o wydanie lub tranzyt dołącza się także dokumenty stwierdzające, że kara podlega wykonaniu. Artykuł VII (do artykułu 14 Konwencji) Zwolnienie z aresztu, warunkowe zawieszenie kary i warunkowe przedterminowe zwolnienie osoby wydanej, bez zarządzenia ograniczającego swobodę jej poruszania się, oznacza jej ostateczne zwolnienie w rozumieniu artykułu 14 ustęp 1 litera "b" Konwencji. Artykuł VIII (do artykułu 15 Konwencji) Do wniosku o zgodę na ponowne wydanie innej Umawiającej się Stronie Konwencji lub państwu trzeciemu należy dołączyć dokumenty wymienione w artykule 12 ustęp 2 Konwencji, które przesłane zostały Umawiającej się Stronie występującej o zgodę. Zgoda zostanie udzielona, jeżeli za przestępstwo będące podstawą wniosku o wydanie dopuszczalne byłoby wydanie przez wezwaną Umawiającą się Stronę innej Umawiającej się Stronie Konwencji lub państwu trzeciemu. Artykuł IX (do artykułu 16 Konwencji) 1. Jeżeli właściwe organy jednej Umawiającej się Strony dowiedzą się o przebywaniu na jej terytorium osoby, której wydania może zażądać druga Umawiająca się Strona, to wystąpią bezzwłocznie do tej Strony w trybie określonym w artykule 16 ustęp 3 Konwencji z zapytaniem, czy Strona ta wystąpi o wydanie tej osoby. Jeżeli osoba ta znajduje się w areszcie tymczasowym, zawiadamia się o tym drugą Umawiającą się Stronę z podaniem czasu i miejsca jej aresztowania. 2. Termin określony w artykule 16 ustęp 4 Konwencji jest zachowany, jeżeli przed jego upływem wezwana Umawiająca się Strona otrzyma telefaksem wniosek o wydanie wraz z załącznikami, a następnie niezwłocznie zostaną nadesłane oryginalne dokumenty. Artykuł X (do artykułu 17 Konwencji) Wydając decyzję na podstawie artykułu 17 Konwencji, wezwana Umawiająca się Strona podejmuje także decyzję o dopuszczalności dalszego wydania; o decyzji tej zawiadamia wszystkie zainteresowane państwa. Artykuł XI (do artykułu 19 Konwencji) 1. Artykuł 19 ustęp 1 Konwencji stosuje się także do środka zabezpieczającego. 2. Wydania tymczasowego na podstawie artykułu 19 ustęp 2 Konwencji można domagać się w razie potrzeby przeprowadzenia pilnych czynności procesowych. Czynności te muszą być we wniosku określone. Wydania tymczasowego można odmówić, jeżeli spowodowałoby to poważne opóźnienie lub utrudnienie postępowania karnego na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony albo mogłoby dla osoby, która ma być tymczasowo wydana, spowodować nadmiernie niekorzystne skutki. Po przeprowadzeniu czynności procesowych przez wzywającą Umawiającą się Stronę lub na żądanie wezwanej Umawiającej się Strony osoba tymczasowo wydana, bez względu na jej obywatelstwo, zostanie odesłana z powrotem. 3. W razie wydania tymczasowego osoba wydana w czasie pobytu na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony przebywa w areszcie. Okres pobytu w takim areszcie zalicza się w wezwanej Umawiającej się Stronie. 4. Koszty związane z wydaniem tymczasowym, powstałe na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony, ponosi ta Strona. Artykuł XII (do artykułu 20 Konwencji) 1. W razie wyrażenia zgody na wydanie osoby, zostaną przekazane bez odrębnego wniosku, i to w miarę możliwości razem z osobą wydaną, także przedmioty wymienione w artykule 20 Konwencji lub przedmioty uzyskane w zamian tych przedmiotów. Przekazanie tych przedmiotów nastąpi również w wypadku, gdy wydanie osoby, na które wyrażono zgodę, nie może nastąpić z powodu jej śmierci lub ucieczki. Przedmioty te mogą być przekazane na odrębny wniosek, jeżeli wydanie osoby byłoby dopuszczalne na podstawie Konwencji, lecz nie może nastąpić z powodu jej śmierci, ucieczki lub niemożliwości jej odnalezienia. 2. Wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia wzywającą Umawiającą się Stronę o tym, które z przedmiotów wymienionych w artykule 20 Konwencji zostały zabezpieczone, i czy osoba, o której wydanie się wnosi, zgadza się na ich bezpośredni zwrot pokrzywdzonemu. Wzywająca Umawiająca się Strona zawiadamia możliwie jak najszybciej wezwaną Umawiającą się Stronę o tym, czy zrzeka się przekazania przedmiotów pod warunkiem, że zostaną one wydane pokrzywdzonemu lub jego pełnomocnikowi. 3. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona zrzekła się zwrotu przedmiotów, to przy ich wydawaniu nie będzie stosowała zabezpieczenia na tych przedmiotach w celu zapłaty ceł, podatków i innych tego rodzaju opłat, chyba że samego pokrzywdzonego właściciela tych przedmiotów obciążają takie opłaty. Artykuł XIII (do artykułu 23 Konwencji) Wniosek o wydanie oraz inne przekazywane dokumenty sporządza się w języku wzywającej Umawiającej się Strony. Tłumaczeń na język wezwanej Umawiającej się Strony nie wymaga się. Artykuł XIV (do artykułu 31 Konwencji) Jeżeli jedna z Umawiających się Stron wypowie Konwencję, to wypowiedzenie nabiera mocy w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką po upływie dwóch lat od daty otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy. Artykuł XV 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie. 2. Umowa niniejsza wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wymiana dokumentów ratyfikacyjnych. 3. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku Umowa utraci moc po upływie jednego roku od dnia takiej notyfikacji. Umowa przestanie obowiązywać także bez wypowiedzenia jej w dniu, w którym przestanie obowiązywać Europejska konwencja o ekstradycji, sporządzona w dniu 13 grudnia 1957 r. Sporządzono w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej L. Kubicki W imieniu Republiki Słowackiej J. Liščak Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 20 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzonej w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. (Dz. U. Nr 59, poz. 364) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XV ustęp 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzonej w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r., nastąpiła w Warszawie dnia 18 kwietnia 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyższej umowy. Umowa wejdzie w życie dnia 1 lipca 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzona w Ottawie dnia 12 września 1994 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 59, poz. 365) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 12 września 1994 r. została sporządzona w Ottawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych Rzeczpospolita Polska i Kanada, dążąc do rozwoju współpracy w zakresie wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, uzgodniły, co następuje: CZĘŚĆ I POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 1 Zobowiązanie do udzielania wzajemnej pomocy prawnej 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania na mocy niniejszej umowy możliwie najszerzej wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych. 2. Pomoc prawną w rozumieniu ustępu 1 stanowi każdy rodzaj pomocy udzielanej przez Stronę wezwaną w sprawach karnych prowadzonych przez Stronę wzywającą, niezależnie od tego, jaki organ uprawniony występuje z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej lub udziela takiej pomocy. 3. Sprawami karnymi w rozumieniu ustępu 1 są postępowania dotyczące czynów określonych jako przestępstwa przez właściwe władze ustawodawcze. 4. Sprawami karnymi są również sprawy o przestępstwa dotyczące podatków, należności celnych oraz międzynarodowego transferu kapitału i płatności. 5. Pomoc prawna obejmuje: a) ustalanie miejsca pobytu i tożsamości osób oraz miejsca położenia rzeczy, b) doręczanie dokumentów, w tym również dokumentów wzywających do stawiennictwa, c) przesyłanie informacji, dokumentów i innych akt, d) przekazywanie przedmiotów, w tym również udostępnianie dowodów rzeczowych, e) przeprowadzanie dowodów, w tym przesłuchiwanie osób oraz odbieranie oświadczeń, f) przeszukiwanie oraz dokonywanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów, g) czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności w celu złożenia zeznań lub udzielania podobnej pomocy, h) dobrowolne stawiennictwo osób na terytorium Strony wzywającej, i) podejmowanie czynności w celu ustalenia, zajęcia i przepadku przedmiotów pochodzących z przestępstwa, j) przesyłanie odpisów wyroków i innych orzeczeń oraz informacji o skazanych, k) wymianę informacji o ustawodawstwie i orzecznictwie sądowym, l) inne czynności zgodne z celami niniejszej umowy. 6. Pomocy prawnej udziela się niezależnie od tego, czy czyn będący przedmiotem postępowania karnego na terytorium Strony wzywającej jest przestępstwem według prawa Strony wezwanej. Artykuł 2 Wykonanie wniosków 1. Wnioski o pomoc prawą wykonuje się zgodnie z prawem Strony wezwanej i, o ile nie jest to sprzeczne z tym prawem, stosuje się także prawo Strony wzywającej, wskazane we wniosku. 2. Strona wezwana powinna wykonać wniosek niezwłocznie. Na wniosek Strony wzywającej Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o terminie i miejscu wykonania wniosku. Artykuł 3 Odmowa lub odroczenie udzielenia pomocy 1. Można odmówić udzielenia pomocy, jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie wniosku naruszyłoby jej suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne podstawowe interesy państwa albo mogłoby spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia lub życia osoby. 2. Udzielenie pomocy prawnej może być odroczone przez Stronę wezwaną, jeżeli jest to konieczne z uwagi na postępowanie karne toczące się na terytorium Strony wezwanej. 3. Strona wezwana powinna niezwłocznie zawiadomić Stronę wzywającą, jeżeli wniosek nie może być wykonany w całości lub w części albo o odroczeniu jego wykonania, oraz powinna podać przyczyny takiej decyzji. CZĘŚĆ II POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE Artykuł 4 Ustalanie miejsca pobytu i tożsamości osób oraz miejsca położenia rzeczy Właściwe organy Strony wezwanej dołożą wszelkich starań, aby ustalić miejsce pobytu i tożsamość osób oraz miejsce położenia rzeczy - wymienionych we wniosku. Artykuł 5 Doręczanie dokumentów 1. Strona wzywająca powinna przekazać wniosek o doręczenie dokumentu wymagającego odpowiedzi lub stawiennictwa na terytorium Strony wzywającej - odpowiednio wcześniej przed wyznaczonym terminem odpowiedzi lub stawiennictwa. 2. Strona wezwana stwierdza dokonanie doręczenia dokumentów przesyłając potwierdzenie odbioru zawierające datę oraz podpis odbiorcy i osoby doręczającej albo zaświadczenie organu właściwego zawierające datę, miejsce, okoliczności doręczenia oraz dane o osobie, której doręczono dokument. Artykuł 6 Przekazywanie dokumentów i przedmiotów 1. Jeżeli wniosek o pomoc prawą dotyczy przekazania akt i dokumentów, Strona wezwana może przekazać ich uwierzytelnione odpisy, chyba że Strona wzywająca wyraźnie żąda oryginałów. 2. Oryginały akt lub dokumentów oraz przedmioty przekazane Stronie wzywającej powinny być niezwłocznie zwrócone Stronie wezwanej, chyba że Strona wezwana zrezygnuje z ich zwrotu. 3. Jeżeli nie jest to sprzeczne z prawem Strony wezwanej, akta, dokumenty lub przedmioty powinny być przekazane w takiej formie lub tak uwierzytelnione zgodnie z prawem Strony wzywającej, jak zostało to określone we wniosku. Artykuł 7 Obecność osób przy wykonywaniu wniosku na terytorium Strony wezwanej 1. Osoba wezwana do złożenia zeznań i przedstawienia dokumentów, akt lub innych przedmiotów na terytorium Strony wezwanej będzie przymuszona do stawienia się i złożenia zeznań oraz do przedstawienia dokumentów, akt i innych przedmiotów, zgodnie z prawem Strony wezwanej. 2. Przedstawiciele właściwych organów Strony wzywającej oraz inni uczestnicy postępowania są uprawnieni do udziału przy wykonywaniu wniosku na terytorium Strony wezwanej, jeżeli nie jest to sprzeczne z prawem Strony wezwanej. 3. Udział przy wykonywaniu wniosku, o którym mowa w ustępie 2, obejmuje prawo do zadawania pytań oraz do sporządzania zapisu przebiegu czynności, w tym także przy zastosowaniu środków technicznych. Artykuł 8 Dobrowolne stawiennictwo osób w celu złożenia zeznania lub udzielenia podobnej pomocy na terytorium Strony wzywającej 1. Strona wzywająca może wystąpić z wnioskiem o dobrowolne stawiennictwo na jej terytorium określonej osoby w celu złożenia zeznania lub udzielenia podobnej pomocy. 2. Strona wezwana, doręczając wezwanie do dobrowolnego stawiennictwa, poucza tę osobę o przysługujących jej należnościach i zwrocie kosztów przez Stronę wzywającą. Artykuł 9 Przeszukiwanie oraz dokonywanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów 1. Właściwe organy Strony wezwanej, które wykonały wniosek o przeszukanie oraz o dokonanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów, powinny przekazać Stronie wzywającej wszystkie informacje przez nią oczekiwane, w tym również informacje o ich identyfikacji, stanie oraz poprzednim i aktualnym posiadaniu zajętych dokumentów, akt i przedmiotów oraz okolicznościach ich zajęcia. 2. Strona wzywająca zastosuje się do wszystkich wymagań Strony wezwanej dotyczących zajętych dokumentów, akt i przedmiotów, które mają być udostępnione Stronie wzywającej. Artykuł 10 Czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności w celu złożenia zeznań lub udzielenia podobnej pomocy 1. Osoba pozbawiona wolności na terytorium Strony wezwanej, która została wezwana do stawiennictwa na terytorium Strony wzywającej w celu złożenia zeznań lub udzielenia podobnej pomocy, zostanie czasowo przekazana Stronie wzywającej, jeżeli osoba ta wyraża zgodę na przekazanie i jeżeli nie sprzeciwiają się temu szczególne powody. 2. Osoba przekazana pozostaje nadal pozbawiona wolności na terytorium Strony wzywającej, chyba że Strona wezwana zażąda jej zwolnienia. 3. Strona wzywająca przekaże osobę pozbawioną wolności z powrotem, kiedy obecność tej osoby na terytorium Strony wzywającej nie jest już konieczna, a w każdym razie w terminie wyznaczonym przez Stronę wezwaną. Termin ten może zostać przedłużony przez Stronę wezwaną, jeżeli obecność tej osoby na terytorium Strony wzywającej jest konieczna. Artykuł 11 Gwarancje ochrony 1. Osoba, która na skutek wezwania stawia się na terytorium Strony wzywającej, z zastrzeżeniem artykułu 10 ustęp 2, nie może być ścigana, zatrzymana lub poddana jakimkolwiek innym ograniczeniom wolności na terytorium tej Strony za czyny popełnione przez tę osobę przed opuszczeniem przez nią terytorium Strony wezwanej. Osoba ta nie jest zobowiązana do składania zeznań w postępowaniu innym niż to, którego dotyczy wniosek. 2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli osoba, która się stawiła, mając możliwość opuszczenia terytorium Strony wzywającej, nie opuściła go w ciągu trzydziestu dni od dnia, w którym właściwy organ poinformował, że jej obecność nie jest już konieczna, lub po opuszczeniu tego terytorium dobrowolnie tam powróciła. 3. Osoba wezwana, która nie stawiła się na terytorium Strony wzywającej, nie może być poddana żadnym sankcjom i środkom przymusu na terytorium Strony wezwanej. Artykuł 12 Przedmioty pochodzące z przestępstwa 1. Na wniosek Strony wzywającej właściwe organy Strony wezwanej dołożą wszelkich starań, aby ustalić, czy przedmioty pochodzące z przestępstwa znajdują się na terytorium Strony wezwanej, oraz poinformują Stronę wzywającą o wynikach swych działań. Występując z takim wnioskiem Strona wzywająca wskaże Stronie wezwanej istotne okoliczności, które uzasadniają przekonanie, że przedmioty takie mogą znajdować się na terytorium Strony wezwanej. 2. W wypadku ustalenia, że przedmioty pochodzące z przestępstwa znajdują się na terytorium Strony wezwanej, Strona wezwana podejmie właściwe działania zgodnie z jej prawem w celu ich zabezpieczenia, zajęcia i przepadku. CZĘŚĆ III POSTĘPOWANIE I KOSZTY Artykuł 13 Treść wniosku 1. Każdy wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać: a) nazwę właściwego organu prowadzącego postępowanie, b) opis postępowania z podaniem odpowiednich faktów oraz przepisów prawa, c) określenie celu wniosku oraz rodzaju udzielanej pomocy, d) określenie oczekiwanego terminu wykonania wniosku. 2. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać również następujące informacje: a) jeżeli jest to możliwe - tożsamość, obywatelstwo oraz miejsca pobytu osoby lub osób, przeciwko którym toczy się postępowanie, b) jeżeli jest to konieczne - wskazanie szczególnej formy i trybu, jakie powinny być zachowane przy wykonywaniu wniosku, c) w wypadku wniosku o przeprowadzenie dowodów lub o przeszukanie i zajęcie przedmiotów - wskazanie okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że dowody lub przedmioty mogą znajdować się na terytorium Strony wezwanej, d) w wypadku wniosku o przesłuchanie - wskazanie, czy wymagane jest złożenie przyrzeczenia, oraz określenie okoliczności, których mają dotyczyć zeznania lub oświadczenia, e) w wypadku udostępniania dowodów rzeczowych - dane osoby lub nazwę organu sprawujących dozór nad dowodami rzeczowymi, miejsce, do którego mają być przekazane, badania, jakie mają być przeprowadzone, oraz termin zwrotu dowodów rzeczowych, f) w wypadku przekazywania osób pozbawionych wolności - dane osoby lub nazwę organu konwojującego podczas przekazywania, miejsce, do którego osoba pozbawiona wolności ma być przekazana, oraz termin jej powrotu, g) jeżeli konieczne jest zachowanie poufności - wskazanie tego powodów. 3. Jeżeli Strona wezwana uzna, że informacje zawarte we wniosku są niewystarczające do wykonania wniosku, Strona ta może wnioskować o dostarczenie dodatkowych informacji. 4. Wniosek powinien być sporządzony na piśmie. W okolicznościach nagłych oraz w innych wypadkach za zgodą Strony wezwanej wniosek może być przekazany w innej formie, ale powinien być niezwłocznie potwierdzony w formie pisemnej. Artykuł 14 Organy centralne Wnioski o udzielenie pomocy prawnej i odpowiedzi na nie są przekazywane za pośrednictwem organów centralnych. Organami centralnymi są: ze strony Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Sprawiedliwości i ze strony Kanady - Minister Sprawiedliwości. Artykuł 15 Poufność informacji 1. Strona wezwana może po konsultacji ze Stroną wzywającą zażądać, aby przekazane informacje lub dowody albo źródła tych informacji lub dowodów pozostały poufne lub zostały ujawnione lub wykorzystane tylko zgodnie z określonymi przez Stronę wezwaną warunkami. 2. Strona wezwana, w zakresie, w jakim zostało to określone we wniosku, powinna zachować poufny charakter wniosku, jego treści, towarzyszących mu dokumentów oraz jakichkolwiek czynności podjętych zgodnie z wnioskiem, z wyjątkiem tych wiadomości, których ujawnienie jest niezbędne dla wykonania wniosku. Artykuł 16 Ograniczenie wykorzystywania informacji Strona wzywająca nie może ujawnić lub wykorzystać przekazanych informacji lub dowodów dla innych celów niż określone we wniosku bez uprzedniej zgody organu centralnego Strony wezwanej. Artykuł 17 Zwolnienie od poświadczania Dokumenty przekazywane zgodnie z niniejszą umową nie wymagają żadnego poświadczania, o ile umowa niniejsza nie stanowi inaczej. Artykuł 18 Język Do wniosku i załączonych dokumentów należy dołączyć ich tłumaczenie na język urzędowy Strony wezwanej. Jednakże dokumenty, które podlegają doręczeniu, nie wymagają tłumaczenia, jeżeli osoba, której mają być doręczone, zgodzi się na ich przyjęcie w języku, w którym są sporządzone. Artykuł 19 Koszty 1. Strona wezwana ponosi koszty udzielenia pomocy. 2. Strona wzywająca ponosi jednakże koszty związane z przekazywaniem osób pozbawionych wolności na jej terytorium, honoraria i inne wydatki związane z wydaniem opinii przez biegłego na terytorium każdej ze Stron, jak również koszty wymienione w artykule 8 ustęp 2. 3. Jeżeli okaże się, że wykonanie wniosku wymaga poniesienia wyjątkowo znacznych kosztów, Umawiające się Strony przeprowadzą konsultacje w celu określenia warunków wykonania takiego wniosku. CZĘŚĆ IV POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł 20 Zakres stosowania Niniejsza umowa ma zastosowanie do wszystkich wniosków przedłożonych po jej wejściu w życie, nawet jeżeli dotyczą czynów popełnionych przed tym terminem. Artykuł 21 Konsultacje Umawiające się Strony, na wniosek jednej ze Stron, podejmą niezwłocznie konsultacje, dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy. Artykuł 22 Wejście w życie i wypowiedzenie 1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie. 2. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nie określony. Każda ze Stron może ją wypowiedzieć w każdej chwili; wypowiedzenie nabierze skutków prawnych pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po tym miesiącu, w którym druga Strona otrzyma odnośną notyfikację. Sporządzono w Ottawie dnia 12 września 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, angielskim i francuskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski W imieniu Kanady A. Ouellet Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 12 marca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Ottawie dnia 12 września 1994 r. (Dz. U. Nr 59, poz. 366) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 22 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Ottawie dnia 12 września 1994 r., nastąpiła w Warszawie dnia 12 maja 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa wejdzie w życie dnia 1 lipca 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 63, poz. 393) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 28 listopada 1996 r. została sporządzona w Skopje Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji PREAMBUŁA Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Macedoński (zwane dalej "Umawiającymi się Stronami"), dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej wzajemnie korzystnej dla obu Państw, mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu Umawiających się Stron, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Definicje W rozumieniu niniejszej umowy: 1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora jednej Umawiającej się Strony zgodnie z ustawodawstwem i przepisami drugiej Umawiającej się Strony, i obejmuje: a) własność ruchomości i nieruchomości, gwarancje i prawa majątkowe, takie jak służebność, hipoteka i inne ustawowe prawa; b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziału w spółkach; c) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń, mających wartość ekonomiczną; d) prawa autorskie, znaki handlowe, patenty lub inne prawa własności intelektualnej lub przemysłowej, konow-how i goodwill; e) wszelkie prawa o charakterze finansowym, przyznane na mocy prawa lub umowy, takie jak koncesje nadane zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie prowadzenia takiej działalności, jak poszukiwanie, obróbka, wydobywanie i eksploatacja zasobów naturalnych. 2. Określenie "inwestor" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną jednej Umawiającej się Strony, która zainwestowała lub zamierza inwestować na terytorium drugiej Umawiającej się Strony: a) określenie "osoba fizyczna" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron osobę będącą obywatelem jednej z Umawiających się Stron, która jest stroną niniejszej umowy; b) określenie "osoba prawna" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron wszelkie osoby prawne, przedsiębiorstwa, spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe lub organizacje utworzone lub zorganizowane zgodnie z ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony, mające siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Strony. 3. Określenie "przychody" oznacza kwoty pieniężne uzyskane z inwestycji, a w szczególności zyski, odsetki, dywidendy, należności licencyjne, honoraria, w tym zyski reinwestowane oraz zyski ze sprzedaży majątku. 4. Określenie "terytorium" oznacza terytorium Umawiających się Państw-Stron niniejszej umowy, obejmujące obszar lądowy, wodny i przestrzeń powietrzną, nad którymi każde z odnośnych Państw-Stron niniejszej umowy sprawuje jurysdykcję lub suwerenne prawa zgodnie z własnym wewnętrznym ustawodawstwem i prawem międzynarodowym. 5. Zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji. Artykuł 2 Popieranie i dopuszczanie inwestycji 1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami. 2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycję na swoje terytorium, to ta Strona przyzna zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami niezbędne zezwolenia związane z taką inwestycją i z wykonaniem umów licencyjnych i umów o pomocy technicznej, handlowej i menedżerskiej. Każda z Umawiających się Stron będzie, w razie potrzeby, dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych zezwoleń na działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób posiadających obywatelstwo zagraniczne. Artykuł 3 Ochrona i traktowanie inwestycji 1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub dyskryminujący prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania, utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności, sprzedaży i, w razie potrzeby, likwidacji takich inwestycji. 2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i równe traktowanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony. Traktowanie to nie będzie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą się Stronę inwestycjom dokonanym przez jej własnych inwestorów lub przez inwestorów jakiegokolwiek trzeciego państwa. 3. Traktowanie, o którym mowa w ustępach 1 i 2 tego artykułu, nie będzie miało zastosowania do przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub jakiejkolwiek istniejącej lub przyszłej konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych, a w przypadku Rządu Macedońskiego - z uwagi na jego ustalone stosunki współpracy gospodarczej z byłymi republikami jugosłowiańskimi. Artykuł 4 Wywłaszczenie i odszkodowanie 1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym charakterze lub równoważnym skutku w stosunku do inwestycji należących do inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego, i będą podjęte zgodnie z właściwą procedurą prawną oraz za skutecznym i właściwym odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma. Odszkodowanie będzie obejmować odsetki do czasu spłaty, obliczone na bazie LIBOR, obejmujące okres od daty nacjonalizacji do daty całkowitej spłaty. 2. Kwota odszkodowania zostanie uregulowana w walucie wymienialnej i będzie wypłacona bez zbędnej zwłoki osobie uprawnionej bez względu na jej miejsce pobytu lub zamieszkania. Transfer "bez zbędnej zwłoki" uważany będzie wówczas, gdy będzie dokonany w okresie wymaganym normalnie dla wypełnienia formalności związanych z transferem. Okres ten zacznie biec w dniu, w którym został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy. 3. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek, będą traktowane przez tę drugą Umawiającą się Stronę w zakresie przywrócenia, odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia nie mniej korzystnie niż właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego. Należne z tego tytułu płatności będą w miarę możliwości podlegały transferowi bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej. Artykuł 5 Transfer 1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym inwestorom swobodny transfer płatności związanych z tymi inwestycjami, a w szczególności: a) kapitału i kwot dodatkowych, niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia inwestycji; b) zysków, odsetek, dywidend i innych bieżących dochodów; c) kwot na spłatę pożyczek z odsetkami, prawidłowo zaciągniętych i udokumentowanych, i związanych bezpośrednio z konkretną inwestycją; d) należności licencyjnych i honorariów; e) wpływów z całkowitej lub częściowej sprzedaży lub likwidacji inwestycji; f) odszkodowań przewidzianych w artykule 4; g) zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony, którzy uzyskają zezwolenie na pracę w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą ustaloną przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium inwestycja została dokonana, z zastrzeżeniem wypełnienia wszelkich zobowiązań finansowych wobec danej Umawiającej się Strony. 3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów któregokolwiek państwa trzeciego. Artykuł 6 Subrogacja 1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność przejęcia przez pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja, która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do takich samych praw, jakie posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w takim samym zakresie, z zastrzeżeniem wypełnienia zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób inwestycją. 2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą się Stronę lub jej agencję. Artykuł 7 Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony 1. Spory między jedną z Umawiających się Stron a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony będą notyfikowane pisemnie przez inwestora Umawiającej się Stronie przyjmującej inwestycje, z podaniem szczegółowej informacji. Wszelki spór powinien być załatwiony w miarę możliwości w drodze polubownej. 2. Jeżeli spór nie będzie mógł być rozstrzygnięty polubownie w ciągu sześciu miesięcy od daty pisemnej notyfikacji, którą druga Umawiająca się Strona została poinformowana o przedmiocie sporu, to zainteresowany inwestor może zaproponować według własnego wyboru, aby spór został przedłożony: - właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana; - trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, utworzonemu zgodnie z Regulaminem Procedury Arbitrażowej Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL); - Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID), utworzonemu na mocy "Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między Państwami a obywatelami drugich państw", wyłożonej do podpisu dnia 18 marca 1965 r., w przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się sygnatariuszami tej konwencji. 3. Jeżeli spór zostanie przedłożony właściwemu sądowi Umawiającej się Strony lub trybunałowi arbitrażowemu, to wybór jednej lub drugiej drogi postępowania będzie ostateczny. 4. Wyrok arbitrażowy będzie się opierał na: - postanowieniach niniejszej umowy, - prawie krajowym Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, włącznie z normami kolizyjnymi, - normach i powszechnie przyjętych zasadach prawa międzynarodowego. 5. Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące dla obu stron sporu. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się do wykonania orzeczenia zgodnie z jej prawem krajowym. Artykuł 8 Spory między Umawiającymi się Stronami 1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze konsultacji i rokowań dyplomatycznych. 2. Jeżeli Umawiające się Strony nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu sześciu miesięcy od powstania między nimi sporu, to taki spór będzie przedłożony na żądanie którejkolwiek Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu utworzonemu w następujący sposób: każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą przewodniczącego trybunału, który będzie obywatelem państwa trzeciego utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się Stronami. 3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wyznaczy swojego arbitra i nie podejmie na wniosek drugiej Umawiającej się Strony działań w celu dokonania takiej nominacji w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter będzie mianowany na wniosek drugiej Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. 4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu dwóch miesięcy po ich mianowaniu odnośnie do wyboru przewodniczącego trybunału, to będzie on mianowany na wniosek jednej z Umawiających się Stron przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. 5. Jeżeli w przypadkach przewidzianych w ustępach 3 i 4 tego artykułu Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, to wymaganej nominacji dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli Wiceprzewodniczący nie może spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, to wymaganej nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron. 6. Z uwzględnieniem innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, trybunał ustali własny tryb postępowania. Trybunał podejmie decyzje większością głosów. 7. Postanowienia trybunału są ostateczne i wiążące dla obydwu Umawiających się Stron. 8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra oraz koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego, jak również inne koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak postanowić, że jedna ze stron poniesie wyższe wydatki i taka decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron. Artykuł 9 Stosowanie korzystniejszych norm Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze, będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową. Artykuł 10 Konsultacje i wymiana informacji Na wniosek jednej Umawiającej się Strony, druga Umawiająca się Strona zgodzi się niezwłocznie na konsultacje w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej umowy. Na wniosek którejkolwiek Umawiającej się Strony dokonywać się będzie wymiany informacji o wpływie, jaki mogą mieć ustawodawstwo, przepisy, decyzje, praktyki i procedura administracyjna lub polityka drugiej Umawiającej się Strony na inwestycje objęte niniejszą umową. Artykuł 11 Zakres stosowania Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych po dniu 1 stycznia 1990 r. na terytorium jednej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 12 Wejście w życie Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, w której jedna Umawiająca się Strona poinformuje drugą Umawiającą się Stronę, że jej wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione. Artykuł 13 Czas obowiązywania i wypowiedzenie 1. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez dziesięć (10) lat i będzie pozostawać w mocy przez dalszy taki sam okres lub okresy, chyba że którakolwiek z Umawiających się Stron powiadomi drugą Umawiającą się Stronę na rok przed wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu o zamiarze wypowiedzenia umowy. Nota o wypowiedzeniu niniejszej umowy uprawomocnia się po roku od daty otrzymania jej przez drugą Umawiającą się Stronę. 2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia niniejszej umowy pozostaną w mocy przez okres dziesięciu lat od daty wypowiedzenia niniejszej umowy. Sporządzono w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. w dwóch egzemplarzach, w językach polskim, macedońskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie rozstrzygający. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati Z upoważnienia Rządu Macedońskiego L. Frčkoski Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 12 marca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. (Dz. U. Nr 63, poz. 394) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 12 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Skopje dnia 28 listopada 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 22 kwietnia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie wyrobów, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu. (Dz. U. Nr 63, poz. 401) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 czerwca 1997 r. (poz. 401) WYKAZ WYROBÓW, KTÓRE NIE MOGĄ BYĆ NABYWANE BEZ CERTYFIKATU Lp.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy asortymentowej lub asortymentuJednostka certyfikująca 1 Wyposażenie i uzbrojenie osobiste strażakaCNBOP ^2221-5 i 1375-51/ buty strażackie specjalne^ ^1369-62/ hełm strażacki kompletny^ ^2185-43/ ubrania specjalne^ ^2185-94/ rękawice strażackie specjalne^ ^2185-945/ pasy strażackie^ ^2185-336/ kominiarka chroniąca przed promieniowaniem cieplnym^ ^0657-1627/ zatrzaśniki duże^ 2 Środki specjalne ochrony osobistej strażakaCNBOP ^2185-421/ ubrania specjalne chroniące przed czynnikami chemicznymi^ ^2185-432/ ubrania specjalne chroniące przed promieniowaniem cieplnym i płomieniem^ ^2185-493/ ubrania specjalne chroniące przed promieniowaniem radioaktywnym^ ^0657-2194/ maski do aparatów powietrznych butlowych^ ^0657-2125/ aparaty powietrzne butlowe^ ^0657-2136/ tlenowe aparaty izolujące^ ^0657-1507/ szelki bezpieczeństwa^ ^0657-1598/ linki strażackie ratownicze^ 30657-11PompyCNBOP ^^1/ autopompy^ ^^2/ motopompy^ 4 Węże, armatura i osprzętCNBOP ^1373-551/ pożarnicze węże tłoczne^ ^0657-1192/ pożarnicze węże ssawne^ ^0657-1193/ dozowniki środków pianotwórczych^ ^0657-1164/ działka gaśnicze^ ^^- wodne^ ^^- wodno-pianowe^ ^^- proszkowe^ ^0657-1195/ urządzenia do wytwarzania zasłony wodnej^ ^0616-1176/ hydranty nadziemne^ ^0616-1177/ hydranty podziemne^ ^0657-1128/ łączniki^ ^0657-1199/ łączniki kątowe^ ^0657-11210/ nasady^ ^0657-1111/ pokrywy nasad^ ^^12/ prądnice^ ^0657-115- wodne^ ^0657-119- wodno-pianowe^ ^0657-121- pianowe^ ^0657-139- proszkowe^ ^0657-11213/ przełączniki^ ^0657-11314/ rozdzielacze^ ^0657-11115/ smoki ssawne^ ^0657-11416/ stojaki hydrantowe^ ^0657-11917/ wytwornice pianowe^ ^0657-1218/ generatory piany^ ^0657-12319/ zasysacze liniowe^ ^0657-11920/ zawory kulowe do układów wodno-pianowych^ ^0657-11321/ zbieracze^ 51025-3PojazdyCNBOP ^^1/ samochody gaśnicze^ 6 Sprzęt ratowniczyCNBOP ^0657-1641/ drabiny^ ^0657-1512/ linkowe urządzenia ratownicze^ ^0657-1593/ skokochrony^ ^0657-1594/ wory i rękawy ratownicze^ ^0657-1595/ maski ucieczkowe^ 7 Narzędzia ratownicze, pomocnicze i osprzętCNBOP ^06471/ hydrauliczne narzędzia ratownicze wraz z pompami^ ^^- rozpieracze^ ^0647-31- nożyce^ ^^- rozpieracze cylindryczne^ ^^- urządzenia "kombi"^ ^^2/ poduszki pneumatyczne^ ^0851-123/ wciągarki^ ^0712-44/ agregaty prądotwórcze^ ^^5/ poduszki pneumatyczne do uszczelniania^ 8 Podręczny sprzęt gaśniczyCNBOP ^0657-131/ gaśnice przenośne^ ^0657-142/ agregaty gaśnicze^ ^0657-1313/ hydronetki^ ^0657-1394/ koce gaśnicze^ 91337-91Środki gaśniczeCNBOP 101337-91Ładunki do wytwarzania pianyCNBOP 111151-81Urządzenia sygnalizacji pożaruCNBOP ^^1/ czujki pożarowe^ ^^2/ izolatory zwarć^ ^^3/ gniazda czujek^ ^^4/ adaptery linii bocznych^ ^^5/ liniowe elementy sterujące^ ^^6/ liniowe elementy wejściowe^ ^^7/ urządzenia do wykrywania zasysane dymu^ ^^8/ centrale sygnalizacji pożarowej - systemy^ ^^9/ zasilacze do urządzeń sygnalizacji pożarowej^ ^^10/ centrale sterujące urządzeniami gaśniczymi^ ^^11/ centrale sterujące urządzeniami oddymiającymi^ ^^12/ ręczne ostrzegacze pożarowe^ ^^13/ sygnalizatory optyczne^ ^^14/ sygnalizatory akustyczne^ ^^15/ osłony przeciwwietrzne^ ^^16/ wskaźniki zadziałania^ ^^17/ zwalniaki elektromagnetyczne, sterowniki, siłowniki, przekaźniki stosowane w systemach zabezpieczeń przeciwpożarowych^ ^^18/ pola obsługi dla straży pożarnych^ ^^19/ kasety z kluczami dla straży pożarnych^ ^^20/ urządzenia zdalnej sygnalizacji i obsługi^ ^^21/ kable, osłony, uchwyty stosowane w systemach zabezpieczeń przeciwpożarowych^ 12 Znaki bezpieczeństwaCNBOP ^^1/ pożarnicze tablice informacyjne^ ^^2/ znaki bezpieczeństwa^ ^^- ochrona przeciwpożarowa^ ^^- ewakuacja^ 130616-117HydrantyCNBOP ^^1/ hydranty wewnętrzne^ ^^2/ prądownice hydrantowe^ ^0657-1183/ zawory hydrantowe^ ^0657-1194/ przystawki pianowe do hydrantów^ 140657-91Urządzenia gaśnicze gazowe, proszkowe i alternatywne do halonowychCNBOP ^^1/ urządzenia gaśnicze na dwutlenek węgla^ ^^2/ urządzenia gaśnicze na gazy obojętne^ ^^3/ urządzenia halonowe lub na zamienniki halonów^ ^^4/ urządzenia gaśnicze na mgłę wodną^ ^^5/ stałe urządzenia gaśnicze proszkowe^ ^^6/ inne urządzenia gaśnicze^ 150657-12Urządzenia gaśnicze pianoweCNBOP ^^1/ dozowniki środka pianotwórczego^ ^^2/ wytwornice pianowe^ ^^3/ zraszacze pianowe^ ^^4/ rury wylewowe^ ^^5/ urządzenia do podawania piany pod powierzchnię cieczy^ ^^6/ generatory piany lekkiej^ 160657-91Urządzenia gaśnicze wodneCNBOP ^^1/ urządzenia pompowe do urządzeń gaśniczych wodnych^ ^^2/ zestawy hydroforowe do urządzeń wodnych gaśniczych^ ^^3/ zawory kontrolno-alarmowe wodne kompletne^ ^^4/ zawory kontrolno-alarmowe powietrzne kompletne^ ^^5/ zawory kontrolno-alarmowe sterowane^ ^^6/ zawory wzbudzające^ ^^7/ urządzenia przyśpieszające otwarcie zaworów kontrolno-alarmowych powietrznych^ ^^8/ turbinowe urządzenia alarmowe^ ^^9/ wskaźniki przepływu^ ^^10/ łączniki ciśnienia dla urządzeń tryskaczowych^ ^^11/ tryskacze^ ^^12/ zraszacze^ ^-13/ połączenia i łączniki przewodów rurowych typu elastycznego^ ^-14/ uchwyty przewodów rurowych^ ^-15/ mocowania tryskaczy^ ^136316/ rury z tworzyw sztucznych oraz łączniki^ 17 Podzespoły urządzeń gaśniczychCNBOP ^^1/ urządzenia uruchamiające do instalacji gaśniczych gazowych^ ^^- zawory^ ^^- głowice^ ^^2/ dysze urządzeń gazowych^ ^^3/ dysze urządzeń proszkowych^ Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie określenia trybu wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowych obowiązków tych zakładów i instytucji użyteczności publicznej w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowych zasad gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowych zasad wynagradzania wyznaczonych pracowników odpowiedzialnych za organizację pracy skazanych i jej przebieg, a także określenia ulg podatkowych dla tych zakładów i instytucji. (Dz. U. Nr 70, poz. 444) Na podstawie art. 1241 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego, zarządza się, co następuje: § 1. 1. Na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego wojewoda wyznacza zakłady pracy, w których jest wykonywana prawa, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, zwane dalej "pracodawcami", spośród mających siedzibę na terenie województwa: 1) pracodawców, dla których organem założycielskim jest terenowy organ administracji rządowej, po porozumieniu z tymi pracodawcami, 2) pracodawców, dla których organem założycielskim jest organ samorządu terytorialnego, jeżeli ten organ wyrazi na to zgodę, 3) przedsiębiorstw państwowych utworzonych przez naczelne lub centralne organy administracji rządowej, jeżeli pracodawca wyrazi na to zgodę. 2. Wykaz wyznaczonych pracodawców, o których mowa w ust. 1, wojewoda przesyła prezesowi sądu wojewódzkiego. § 2. Pracodawca, w tym również instytucja użyteczności publicznej, w której jest wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, powinien tak zorganizować pracę skazanych, aby była ona wydajna i kształtowała pożądaną postawę skazanych. § 3. Pracodawcy są obowiązani zgłaszać właściwemu sądowi rejonowemu rodzaj pracy i liczbę miejsc pracy, którą mogliby wykonywać skazani, oraz przewidywaną liczbę godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego. O zmianie tych danych pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy sąd rejonowy. § 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zatrudnić skazanego skierowanego przez sąd w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego. 2. Pracodawca określa rodzaj pracy, jeżeli nie zostało to określone przez sąd przy skierowaniu do wykonania orzeczenia. 3. Przy przydziale pracy należy uwzględnić wiek, stan zdrowia i, w miarę możliwości, kwalifikacje lub posiadane umiejętności skazanego. 4. Pracodawca jest obowiązany: 1) zapewnić skazanemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy, środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, przewidziane do stosowania na danym stanowisku pracy, 2) zapoznać skazanego z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz 3) objąć skazanego badaniami lekarskimi, na zasadach dotyczących pracowników, w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku. 5. Kobiet oraz młodocianych do 18 lat nie wolno kierować do wykonywania prac im wzbronionych. 6. Do prac, które mogą wykonywać tylko osoby odpowiadające określonym wymaganiom sanitarno-epidemiologicznym, kieruje się jedynie skazanych spełniających te wymagania, według odrębnych przepisów. § 5. Pracodawca jest obowiązany ubezpieczyć skazanego od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z wykonywaniem pracy. § 6. 1. Pracodawca przydziela skazanemu pracę w wymiarze godzin określonym w orzeczeniu i dokonuje podziału godzin pracy na tygodnie i dnie w sposób odpowiadający organizacji pracy wykonywanej przez skazanego. Przy rozdziale godzin pracy należy w miarę możliwości, uwzględnić prośbę skazanego. 2. Czas pracy skazanego nie pozostającego w stosunku pracy nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę; na prośbę skazanego może być przedłużony do 12 godzin. 3. Skazanemu pozostającemu w stosunku pracy należy przydzielić pracę, którą może wykonywać w czasie, w którym nie wykonuje pracy w miejscu swojego zatrudnienia. Czas pracy skazanego nie powinien przekraczać łącznie z 8 godzin na dobę; na prośbę skazanego może być przedłużony do 12 godzin. 4. Czas pracy skazanych: 1) skierowanych do pracy na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) kobiet w ciąży, 3) młodocianych do 18 lat - nie może przekroczyć 8 godzin na dobę. § 7. 1. Pracodawca kieruje skazanych do pracy w zorganizowanych grupach. 2. W uzasadnionych wypadkach pracodawca może wyznaczyć skazanemu indywidualną normę pracy odpowiadającą liczbie godzin, które mają być przepracowane w danym dniu. 3. Praca skazanych odbywa się w formie pracy dozorowanej. § 8. 1. Pracodawca wyznacza i wskazuje sądowi pracownika odpowiedzialnego za organizowanie i dozorowanie pracy skazanych oraz przebieg tej pracy, zwanego dalej "wyznaczonym pracownikiem". 2. Wyznaczony pracownik jest obowiązany prowadzić wymaganą przez sąd dokumentację, uczestniczyć na wezwania sądu w posiedzeniach w postępowaniu wykonawczym oraz, w razie niezbędnej potrzeby, w organizowanym przez sąd szkoleniu specjalistycznym. § 9. 1. Pracodawca ustala harmonogram pracy skazanych, obejmujący czas, miejsce i rodzaj pracy, na okres co najmniej jednego miesiąca. Odpis harmonogramu pracodawca przekazuje sądowi. 2. Pracodawca przekazuje sądowi, w terminach przez sąd określonych, informację o liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej pracy oraz jego stosunku do pracy. 3. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o przeszkodzie uniemożliwiającej wykonywanie pracy. § 10. Pracodawca jest obowiązany pouczyć skazanego o obowiązku sumiennej i wydajnej pracy oraz przestrzegania ustalonego organizacją pracy porządku i dyscypliny. § 11. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o dacie rozpoczęcia i zakończenia wykonywania pracy, a także informować sąd o niezgłoszeniu się skazanego do zakładu pracy, o niepodjęciu przydzielonej mu pracy, o jej opuszczeniu bez usprawiedliwienia, o niesumiennym i niewydajnym wykonywaniu pracy oraz o uporczywym nieprzestrzeganiu ustalonego organizacją pracy porządku i dyscypliny. § 12. 1. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję prac wykonywanych przez skazanych oraz ustalać wysokość kwot odpowiadających wynagrodzeniu, jakie za wykonywaną pracę należałoby zapłacić, gdyby została wykonana na podstawie umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług. 2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, pracodawca pokrywa koszty związane z organizowaniem robót wykonywanych przez skazanych, a zwłaszcza wydatki na niezbędne badania lekarskie, o których mowa w § 4 ust. 4, środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, jak również na ubezpieczenie skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków i wynagrodzenie wyznaczonych pracowników, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne tych pracowników, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. § 13. 1. Wysokość wynagrodzenia wyznaczonych pracowników z tytułu organizowania i dozorowania pracy skazanych jest uzależniona od liczby skazanych pozostających pod ich dozorem. 2. Wyznaczony pracownik, dozorujący pracę skazanych w liczbie do 10 osób, otrzymuje dodatkowo zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne w wysokości od 2% do 20% jego wynagrodzenia zasadniczego. 3. W razie konieczności dozorowania skazanych w liczbie powyżej 10 osób, można powierzyć wyznaczonemu pracownikowi dozorowanie skazanych bez dodatkowego wynagrodzenia, zwalniając go jednocześnie od innych obowiązków pracowniczych. 4. Wysokość wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 2, powinna być uzależniona od zakresu wykonywanych zadań i liczby skazanych pozostających pod dozorem. 5. Z kwot, o których mowa w § 12 ust. 1, za zgodą sądu wykonującego orzeczenie, mogą być wypłacane wyznaczonym pracownikom nagrody za wyróżniające wykonywanie swoich obowiązków, jak również z tytułu osiąganych wyników pracy przez skazanych. § 14. Pracodawcom, u których wykonywana jest praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości 30% kwot, o których mowa w § 12 ust. 1. § 15. Przepisy § 4-14 stosuje się odpowiednio do instytucji użyteczności publicznej, z uwzględnieniem ich statusu prawnego i zadań. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA NR 81 dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjęta w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 450) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 11 lipca 1947 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 81 dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA NR 81 dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 19 czerwca 1947 r. na trzydziestej sesji, postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące inspekcji pracy w przemyśle i handlu, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji, postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, przyjmuje dnia jedenastego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego siódmego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca inspekcji pracy (przemysł i handel), z 1947 r. Część I. Inspekcja pracy w przemyśle Artykuł 1 Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje niniejsza konwencja, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w zakładach przemysłowych. Artykuł 2 1. System inspekcji pracy w zakładach przemysłowych będzie miał zastosowanie do wszystkich zakładów, dla których inspektorzy pracy powołani są do zapewnienia stosowania przepisów prawnych, dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników przy wykonywaniu ich zawodu. 2. Przepisy ustawodawstwa krajowego będą mogły wyłączyć ze stosowania niniejszej konwencji przedsiębiorstwa górnicze i transportowe albo części tych przedsiębiorstw. Artykuł 3 1. Do zadań systemu inspekcji pracy będzie należało: (a) zapewnianie stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników przy wykonywaniu ich zawodu, takich jak postanowienia dotyczące czasu pracy, płac, bezpieczeństwa, zdrowia i warunków socjalnych, zatrudnienia dzieci i młodocianych oraz innych spraw z tym związanych, w takim zakresie, w jakim inspektorzy pracy są zobowiązani do zapewnienia stosowania tych postanowień; (b) dostarczanie informacji i porad technicznych pracodawcom i pracownikom co do najskuteczniejszych sposobów przestrzegania przepisów prawnych; (c) zwracanie uwagi właściwej władzy na uchybienia lub nadużycia nie unormowane szczegółowo w istniejących przepisach prawnych. 2. Inspektorom pracy mogą być powierzone jakiekolwiek inne obowiązki tylko pod warunkiem, że nie będą przeszkadzać w skutecznym wykonywaniu ich zadań głównych ani w jakikolwiek sposób naruszać autorytetu i bezstronności, potrzebnych inspektorom w stosunkach z pracodawcami i pracownikami. Artykuł 4 1. Jeśli jest to zgodne z praktyką administracyjną Członka, inspekcja pracy będzie podlegała nadzorowi i kontroli władzy centralnej. 2. W przypadku państwa federacyjnego określenie "władza centralna" może oznaczać bądź władzę federalną, bądź władzę centralną jednostki wchodzącej w skład federacji. Artykuł 5 Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania: (a) skutecznej współpracy między służbami inspekcji a innymi służbami rządowymi oraz instytucjami publicznymi lub prywatnymi, prowadzącymi podobną działalność; (b) współpracy między urzędnikami inspektoratu pracy a pracodawcami i pracownikami lub ich organizacjami. Artykuł 6 Personel inspekcji pracy będzie się składał z urzędników publicznych, których status i warunki służby zapewniają stałość zatrudnienia oraz niezależność od wszelkich zmian rządu i od jakichkolwiek niewłaściwych wpływów z zewnątrz. Artykuł 7 1. Z zastrzeżeniem jakichkolwiek warunków przewidzianych w ustawodawstwie krajowym w zakresie naboru do służby publicznej, inspektorzy pracy będą angażowani wyłącznie na podstawie kwalifikacji potrzebnych do wykonywania ich obowiązków. 2. Sposoby sprawdzania tych kwalifikacji ustali właściwa władza. 3. Inspektorzy pracy otrzymają odpowiednie wyszkolenie, potrzebne do wykonywania ich obowiązków. Artykuł 8 W skład personelu inspekcji pracy mogą wchodzić zarówno mężczyźni, jak i kobiety; w razie potrzeby specjalne zadania mogą być powierzone odpowiednio inspektorom i inspektorkom. Artykuł 9 Każdy Członek będzie podejmował niezbędne środki w celu zapewnienia, że należycie wykwalifikowani rzeczoznawcy i specjaliści, w tym również specjaliści z zakresu medycyny, mechaniki, elektryczności i chemii, będą włączani w działalność inspekcji pracy w taki sposób, jaki może być uznany za najodpowiedniejszy w warunkach krajowych w celu zapewnienia stosowania przepisów prawnych dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w czasie wykonywania ich pracy oraz badania skutków stosowanych w pracy procesów, wykorzystywania materiałów i metod pracy dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Artykuł 10 Liczba inspektorów pracy będzie wystarczająca dla zapewnienia skutecznego wykonywania zadań służby inspektoratu i będzie ustalona z należytym uwzględnieniem: (a) ważności zadań, jakie inspektorzy mają do wykonywania, w szczególności: (i) ilości, charakteru, wielkości i lokalizacji zakładów pracy, podlegających inspekcji; (ii) liczby i kategorii pracowników zatrudnionych w tych zakładach; oraz (iii) ilości i złożoności przepisów prawnych, których stosowanie należy zapewnić; (b) środków materialnych oddanych do dyspozycji inspektorów; (c) warunków praktycznych, w jakich powinny odbywać się wizytacje inspekcyjne, tak aby były skuteczne. Artykuł 11 1. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zapewnienia inspektorom pracy: (a) lokalnych biur, odpowiednio wyposażonych zgodnie z wymogami służby i dostępnych dla wszystkich zainteresowanych osób; (b) udogodnień transportowych niezbędnych do wykonywania ich obowiązków, w przypadku braku odpowiednich publicznych środków transportu. 2. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zwrotu inspektorom pracy wszystkich kosztów przejazdów i wydatków dodatkowych, które mogą być konieczne w związku z wykonywaniem ich zadań. Artykuł 12 1. Inspektorzy pracy zaopatrzeni w odpowiednie pełnomocnictwa będą upoważnieni do: (a) swobodnego wstępu, bez uprzedniego zawiadomienia, o każdej porze dnia i nocy, do każdego zakładu pracy podlegającego inspekcji; (b) wstępu w ciągu dnia do wszelkich pomieszczeń, jeżeli mogą oni mieć uzasadnioną podstawę do przypuszczenia, że pomieszczenia te podlegają inspekcji; (c) prowadzenia wszelkich badań, kontroli lub dochodzeń, jakie mogą uznać za niezbędne dla upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane, a w szczególności do: (i) przesłuchiwania, na osobności lub w obecności świadków, pracodawcy lub personelu przedsiębiorstwa w sprawach dotyczących stosowania przepisów prawnych; (ii) żądania okazania wszelkich ksiąg, rejestrów lub innych dokumentów, których prowadzenie jest nakazane przez ustawodawstwo krajowe dotyczące warunków pracy, w celu sprawdzenia ich zgodności z przepisami prawnymi oraz ich kopiowania lub sporządzenia z nich wyciągów; (iii) zapewnienia wywieszania ogłoszeń wymaganych przez przepisy prawne; (iv) pobierania lub zabierania do analizy próbek materiałów i substancji używanych lub obrabianych, pod warunkiem zawiadomienia pracodawcy lub jego przedstawiciela, że zostały one pobrane lub zabrane w tym celu. 2. W przypadku kontroli inspektorzy będą zawiadamiać o swojej obecności pracodawcę lub jego przedstawiciela, chyba że uznają, iż takie zawiadomienie może niekorzystnie wpłynąć na wykonywanie ich obowiązków. Artykuł 13 1. Inspektorzy pracy będą uprawnieni do podejmowania kroków w celu usunięcia stwierdzonych wad jakichkolwiek urządzeń lub uchybień w metodach pracy, które mogą ze słusznych przyczyn uważać za stanowiące zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników. 2. Aby umożliwić inspektorom pracy podejmowanie takich kroków, będą ono upoważnieni, z zastrzeżeniem możliwości odwołania się do władz sądowych lub administracyjnych, co może przewidywać ustawodawstwo krajowe, do wydawania zarządzeń lub powodowania wydawania zarządzeń nakazujących: (a) dokonanie w ściśle określonym terminie zmian w instalacjach i urządzeniach niezbędnych w celu zapewnienia ścisłego stosowania przepisów prawnych, dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników; (b) zastosowanie środków o natychmiastowej wykonalności w razie bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników. 3. Jeżeli procedura ustalona w ustępie 2 nie jest zgodna z praktyką administracyjną lub sądową Członka inspektorzy będą mieli prawo zwrócić się do właściwej władzy o wydanie zarządzeń lub podjęcie środków o natychmiastowej wykonalności. Artykuł 14 Inspektorat pracy będzie zawiadamiany o wypadkach przy pracy w przemyśle i przypadkach chorób zawodowych w sytuacjach i w sposób określonych przez ustawodawstwo krajowe. Artykuł 15 Z zastrzeżeniem wyjątków, które może przewidzieć ustawodawstwo krajowe, inspektorzy pracy: (a) nie mogą być w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, zainteresowani materialnie w przedsiębiorstwach podlegających ich kontroli; (b) będą zobowiązani, pod groźbą odpowiednich sankcji karnych lub środków dyscyplinarnych, do nieujawniania, nawet po opuszczeniu służby, tajemnic produkcji lub handlu albo metod eksploatacji, które mogli poznać podczas wykonywania swych obowiązków; oraz (c) będą traktować jako absolutnie poufne źródło jakiejkolwiek skargi informującej ich o naruszeniu lub złamaniu przepisów prawnych i nie dadzą żadnej wskazówki pracodawcy lub jego przedstawicielowi, że inspekcję przeprowadzono w następstwie otrzymania skargi. Artykuł 16 Przedsiębiorstwa będą kontrolowane tak często i tak starannie, jak to jest konieczne dla zapewnienia skutecznego stosowania odpowiednich przepisów prawnych. Artykuł 17 1. Osoby naruszające lub zaniedbujące przestrzegania przepisów prawnych, których stosowanie kontrolują inspektorzy pracy, będą podlegać natychmiastowym procedurom prawnym bez uprzedniego ostrzeżenia. Jednakże ustawodawstwo krajowe może przewidzieć wyjątki w przypadkach, gdy należy udzielić uprzedniego ostrzeżenia w celu poprawienia sytuacji lub zastosowania środków zapobiegawczych. 2. Inspektorzy pracy będą mieli swobodę decydowania, czy należy udzielić ostrzeżenia lub porady zamiast rozpoczęcia lub zalecenia rozpoczęcia odpowiednich procedur. Artykuł 18 Będą przewidziane przez ustawodawstwo krajowe i skutecznie stosowane odpowiednie sankcje karne za naruszenia przepisów prawnych, których stosowanie podlega kontroli inspektorów pracy, oraz za sprawianie trudności inspektorom pracy w wykonywaniu ich zadań. Artykuł 19 1. Inspektorzy pracy lub lokalne biura inspekcji, w zależności od potrzeb, będą obowiązani przedkładać centralnej władzy inspekcyjnej okresowe sprawozdania z wyników ich działalności inspekcyjnej. 2. Sprawozdania te będą sporządzane w sposób ustalony przez władzę centralną i będą obejmowały sprawy wskazywane od czasu do czasu przez tę władzę; będą one przedkładane tak często, jak to ustali władza centralna, w każdym razie nie rzadziej niż raz w roku. Artykuł 20 1. Centralna władza inspekcyjna będzie publikowała sprawozdania roczne o charakterze ogólnym z działalności służb inspekcji podlegających jej kontroli. 2. Takie sprawozdania roczne będą publikowane w rozsądnym terminie, nie przekraczającym w żadnym razie dwunastu miesięcy od końca roku, którego dotyczą. 3. Kopie sprawozdań rocznych będą przekazywane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w rozsądnym terminie po ich opublikowaniu, ale w każdym razie w ciągu trzech miesięcy. Artykuł 21 Sprawozdania roczne publikowane przez centralną władzę inspekcyjną będą dotyczyły następujących zagadnień oraz innych kwestii z nimi związanych, jeżeli podlegają one kontroli tej władzy: (a) ustawodawstwa dotyczącego działalności inspekcji pracy, (b) personelu inspekcji pracy, (c) danych statystycznych dotyczących zakładów podlegających inspekcji i liczby pracowników w nich zatrudnionych, (d) danych statystycznych dotyczących kontroli inspekcyjnych, (e) danych statystycznych dotyczących popełnionych wykroczeń i zastosowanych sankcji, (f) danych statystycznych dotyczących wypadków przy pracy, (g) danych statystycznych dotyczących chorób zawodowych. Część II. Inspekcja pracy w handlu Artykuł 22 Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje część II niniejszej konwencji, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w zakładach handlowych. Artykuł 23 System inspekcji pracy w zakładach handlowych będzie miał zastosowanie do zakładów, dla których inspektorzy pracy powołani są do zapewnienia stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników przy wykonywaniu zawodu. Artykuł 24 System inspekcji pracy w zakładach handlowych będzie zgodny z wymogami artykułów 3 do 21 niniejszej konwencji, jeśli są one możliwe do zastosowania. Część III. Postanowienia różne Artykuł 25 1. Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, który ratyfikuje niniejszą konwencję, może na podstawie deklaracji dołączonej do jego dokumentu ratyfikacyjnego wyłączyć stosowanie części II konwencji. 2. Każdy Członek, który złożył taką deklarację, może ją anulować w każdym czasie w drodze deklaracji późniejszej. 3. Każdy Członek, wobec którego pozostaje w mocy deklaracja złożona zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, wskaże co roku w swoim sprawozdaniu rocznym ze stosowania niniejszej konwencji stan swego ustawodawstwa oraz praktyki, dotyczących postanowień części II niniejszej konwencji, precyzując, w jakim stopniu są stosowane te postanowienia albo zamierzenia co do ich stosowania. Artykuł 26 W każdym przypadku, w którym nie jest pewne, czy postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do jakiegoś zakładu, jego części, działu lub miejsca pracy, właściwa władza powinna rozstrzygnąć dany problem. Artykuł 27 W niniejszej konwencji określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz ustawodawstwa, orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawa i nad których stosowaniem powinni czuwać inspektorzy pracy. Artykuł 28 Sprawozdania roczne, przedkładane zgodnie z artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, będą zawierać szczegółowe informacje dotyczące całości przepisów ustawodawstwa krajowego, zapewniających stosowanie postanowień niniejszej konwencji. Artykuł 29 1. Gdy terytorium Członka obejmuje duże regiony, na których z powodu małego zaludnienia lub z powodu stanu ich rozwoju właściwa władza uzna, że stosowanie postanowień niniejszej konwencji jest praktycznie niemożliwe, może ona wyłączyć dane regiony spod działania postanowień niniejszej konwencji w ogóle bądź z takimi wyjątkami, jakie uzna za stosowne poczynić w odniesieniu do pewnych zakładów lub zawodów. 2. Każdy Członek w swoim pierwszym sprawozdaniu rocznym dotyczącym stosowania niniejszej konwencji, przedłożonym zgodnie z artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, wskaże wszystkie regiony, w stosunku do których zamierza stosować postanowienia niniejszego artykułu, i powody, dla których zamierza to uczynić. Członek będzie mógł, po przedłożeniu swego pierwszego sprawozdania rocznego korzystać z postanowień niniejszego artykułu tylko w odniesieniu do regionów wskazanych w sprawozdaniu. 3. Każdy Członek korzystający z postanowień niniejszego artykułu powinien wskazać w swych następnych sprawozdaniach rocznych, w odniesieniu do których regionów nie będzie stosować wymienionych postanowień. Artykuł 30 1. Jeżeli chodzi o terytoria wymienione w artykule 35 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy w jej brzmieniu zmienionym przez akt poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy w jej brzmieniu zmienionym przez akt poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, z 1946 r., z wyjątkiem terytoriów wymienionych w ustępach 4 i 5 wspomnianego artykułu tak zmienionego, każdy Członek Organizacji, który ratyfikuje niniejszą konwencję przekaże Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, w możliwie najkrótszym czasie, po swej ratyfikacji deklarację określającą: (a) terytoria, do których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji bez zmian; (b) terytoria, do których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji ze zmianami, i na czym te zmiany polegają; (c) terytoria, do których konwencja nie może być stosowana, a w takich wypadkach - powody uniemożliwiające jej stosowanie; (d) terytoria, co do których zastrzega sobie decyzję. 2. Zobowiązania wymienione w punktach (a) i (b) ustępu 1 niniejszego artykułu będą uważane za części składowe ratyfikacji i będą wywierały identyczne skutki co ratyfikacja. 3. Każdy Członek może w każdym czasie w drodze kolejnej deklaracji unieważnić w całości lub w części jakiekolwiek zobowiązania zawarte w jego pierwotnej deklaracji, zgodnie z punktami (b), (c) lub (d) ustępu 1 niniejszego artykułu. 4. Każdy Członek będzie mógł w każdym czasie, w którym niniejsza konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 34, przekazać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację, zmieniającą w jakimkolwiek innym zakresie brzmienie każdej deklaracji poprzedniej i informującą o aktualnej sytuacji na określonych terytoriach. Artykuł 31 1. Gdy sprawy, których dotyczy niniejsza konwencja, wchodzą w zakres kompetencji władz samorządowych jakiegokolwiek terytorium niemetropolitalnego, Członek odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe tego terytorium będzie mógł w porozumieniu z rządem tego terytorium przekazać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy deklarację stwierdzającą przyjęcie w imieniu tego terytorium zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji. 2. Deklaracja stwierdzająca przyjęcie zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji może być przekazana Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy: (a) przez dwóch lub kilku Członków Organizacji w odniesieniu do terytorium będącego pod ich wspólną władzą; lub (b) przez jakąkolwiek władzę międzynarodową odpowiedzialną za administrację jakiegokolwiek terytorium na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych lub jakiegokolwiek innego postanowienia obowiązującego wobec jakiegokolwiek takiego terytorium. 3. Deklaracje przekazane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy zgodnie z poprzednimi ustępami niniejszego artykułu będą stwierdzać, czy postanowienia niniejszej konwencji będą stosowane na danym terytorium ze zmianami, czy bez zmian. Jeśli w deklaracji jest powiedziane, że postanowienia niniejszej konwencji będą stosowane ze zmianami, powinna ona również wyszczególnić, na czym te zmiany polegają. 4. Zainteresowany Członek, Członkowie albo władza międzynarodowa mogą w każdym czasie zrzec się całkowicie lub częściowo na mocy późniejszej deklaracji prawa do jakichkolwiek zmian wskazanych w deklaracji poprzedniej. 5. Zainteresowany Członek, Członkowie lub władza międzynarodowa mogą w każdym czasie, w którym ta konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 34, przekazać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację zmieniającą brzmienie jakiejkolwiek poprzedniej deklaracji, informującą o aktualnej sytuacji w zakresie stosowania niniejszej konwencji. Część IV. Postanowienia końcowe Artykuł 32 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania. Artykuł 33 1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego. 2. Wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji przez dwóch Członków. 3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji. Artykuł 34 1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie okresu dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie okresu dziesięciu lat wymienionego w poprzednim ustępie nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 35 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji, oświadczeń i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji. 2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji. Artykuł 36 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach, oświadczeniach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 37 Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji. Artykuł 38 1. W razie przyjęcia przez Konfederację nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi inaczej: (a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 34, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie; (b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla Członków. 2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję. Artykuł 39 Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne. Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 19 kwietnia 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski CONVENTION NO. 81 Convention concerning Labour Inspection in Industry and Commerce The General Conference of the International Labour Organisation, Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Thirtieth Session on 19 June 1947, and Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to the organisation of labour inspection in industry and commerce, which is the fourth item on the agenda of the Session, and Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention, adopts this eleventh day of July of the year one thousand nine hundred and forty-seven the following Convention, which may be cited as the Labour Inspection Convention, 1947: Part I. Labour Inspection Industry Article 1 Each Member of the International Labour Organisation for which this Convention is in force shall maintain a system of labour inspection in industrial workplaces. Article 2 1. The system of labour inspection in industrial workplaces shall apply to all workplaces in respect of which legal provisions relating to conditions of work and the protection of workers while engaged in their work are enforceable by labour inspectors. 2. National laws or regulations may exempt mining and transport undertakings or parts of such undertakings from the application of this Convention. Article 3 1. The functions of the system of labour inspection shall be: (a) to secure the enforcement of the legal provisions relating to conditions of work and the protection of workers while engaged in their work, such as provisions relating to hours, wages, safety, health and welfare, the employment of children and young persons, and other connected matters, in so far as such provisions are enforceable by labour inspectors; (b) to supply technical information and advice to employers and workers concerning the most effective means of complying with the legal provisions; (c) to bring to the notice of the competent authority defects or abuses not specifically covered by existing legal provisions. 2. Any further duties which may be entrusted to labour inspectors shall not be such as to interfere with the effective discharge of their primary duties or to prejudice in any way the authority and impartiality which are necessary to inspectors in their relations with employers and workers. Article 4 1. So far as is compatible with the administrative practice of the Member, labour inspection shall be placed under the supervision and control of a central authority. 2. In the case of a federal State, the term "central authority" may mean either a federal authority or a central authority of a federated unit. Article 5 The competent authority shall make appropriate arrangements to promote: (a) effective co-operation between the inspection services and other government services and public or private institutions engaged in similar activities; and (b) collaboration between 0fficials of the labour inspectorate and employers and workers or their organisations. Article 6 The inspection staff shall be composed of public officials whose status and conditions of service are such that they are assured of stability of employment and are independent of changes of government and of improper external influences. Article 7 1. Subject to any conditions for recruitment to the public service which may be prescribed by national laws or regulations, labour inspectors shall be recruited with sole regard to their qualifications for the performance of their duties. 2. The means of ascertaining such qualifications shall be determined by the competent authority. 3. Labour inspectors shall be adequately trained for the performance of their duties. Article 8 Both men and women shall be eligible for appointment to the inspection staff; where necessary, special duties may be assigned to men and women inspectors. Article 9 Each Member shall take the necessary measures to ensure that duly qualified technical experts and specialists, including specialists in medicine, engineering, electricity and chemistry, are associated in the work of inspection, in such manner as may be deemed most appropriate under national conditions, for the purpose of securing the enforcement of the legal provisions relating to the protection of the health and safety of workers while engaged in their work and of investigating the effects of processes, materials and methods of work on the health and safety of workers. Article 10 The number of labour inspectors shall be sufficient to secure the effective discharge of the duties of the inspectorate and shall be determined with due regard for: (a) the importance of the duties which inspectors have to perform, in particular - (i) the number, nature, size and situation of the workplaces liable to inspection; (ii) the number and classes of workers employed in such workplaces; and (iii) the number and complexity of the legal provisions to be enforced; (b) the material means placed at the disposal of the inspectors; and (c) the practical conditions under which visits of inspection must be carried out in order to be effective. Article 11 1. The competent authority shall make the necessary arrangements to furnish labour inspectors with - (a) local offices, suitably equipped in accordance with the requirements of the service, and accessible to all persons concerned; (b) the transport facilities necessary for the performance of their duties in cases where suitable public facilities do not exist. 2. The competent authority shall make the necessary arrangements to reimburse to labour inspectors any travelling and incidental expenses which may be necessary for the performance of their duties. Article 12 1. Labour inspectors provided with proper credentials shall be empowered: (a) to enter freely and without previous notice at any hour of the day or night any workplace liable to inspection; (b) to enter by day any premises which they may have reasonable cause to believe to be liable to inspection; and (c) to carry out any examination, test or enquiry which they may consider necessary in order to satisfy themselves that the legal provisions are being strictly observed, and in particular - (i) to interrogate, alone or in the presence of witnesses, the employer or the staff of the undertaking on any matters concerning the application of the legal provisions; (ii) to require the production of any books, registers or other documents the keeping of which is prescribed by national laws or regulations relating to conditions of work, in order to see that they are in conformity with the legal provisions, and to copy such documents or make extracts from them; (iii) to enforce the posting of notices required by the legal provisions; (iv) to take or remove for purposes of analysis samples of materials and substances used or handled, subject to the employer or his representative being notified of any samples or substances taken or removed for such purpose. 2. On the occasion of an inspection visit, inspectors shall notify the employer or his representative of their presence, unless they consider that such a notification may be prejudicial to the performance of their duties. Article 13 1. Labour inspectors shall be empovered to take steps with a view to remeduing defects observed in plant, layout or working methods which they may have reasonable cause to believe constitute a threat to the health or safety of the workers. 2. In order to enable inspectors to take such staps they shall be empowered, subject to any right of appeal to a judicial or administrative authority which may be provided by law, to make or to have made orders requiring - (a) such alterations to the installation or plant, to be carried out within a specified time limit, as may be necessary to secure compliance with the legal provisions relating to the health or safety of the workers; or (b) measures with immediate executory force in the event of imminent danger to the health or safety of the workers. 3. Where the procedure prescribed in paragraph 2 is not compatible with the administrative or judicial practice of the Member, inspectors shall for the issue of orders or for the initiation of measures with immediate executory force. Article 14 The labour inspectorate shall be notified of industrial accidents and cases of occupational disease in such cases and in such manner as may be prescribed by national laws or regulations. Article 15 Subject to such exceptions as may be made by national laws or regulations, labour inspectors - (a) shall be prohibited from having any direct or indirect interest in the undertakings under their supervision; (b) shall be bound on pain of appropriate penalties or disciplinary measures not to reveal, even after leaving the service, any manufacturing or commercial secrets or working processes which may come to their knowledge in the course of their duties; and (c) shall treat as absolutely confidential the source of any complaint bringing to their notice a defect or breach of legal provisions and shall give no intimation to the employer or his representative that a visit of inspection was made in consequence of the receipt of such a complaint. Article 16 Workplaces shall be inspected as often and as thoroughly as is necessary to ensure the effective application of the relevant legal provisions. Article 17 1. Persons who violate or neglect to observe legal provisions enforceable by labour inspectors shall be liable to prompt legal proceedings without previous warning: Provided that exceptions may be made by national laws or regulations in respect of cases in which previous notice to carry out remedial or preventive measures is to be given. 2. It shall be left to the discretion or labour inspectors to give warning and advice instead of instituting or recommending proceedings. Article 18 Adequate penalties for violations of the legal provisions enforceable by labour inspectors and for obstructing labour inspectors in the performance of their duties shall be provided for by national laws or regulations and effectively enforced. Article 19 1. Labour inspectors or local inspection offices, as the case may be, shall be required to submit to the central inspection authority periodical reports on the results of their inspection activities. 2. These reports shall be drawn up in such manner and deal with such subjects as may from time to time be prescribed by the central authority; they shall be submitted at least as frequently as may be prescribed by that authority and in any case not less frequently than once a year. Article 20 1. The central inspection authority shall publish an annual general report on the work of the inspection services under its control, 2. Such annual reports shall be published within a reasonable time after the end of the year to which they relate and in any case within twelve months. 3. Copies of the annual reports shall be transmitted to the Director-General of the International Labour Office within a reasonable period after their publication and in any case within three months. Article 21 The annual report published by the central inspection authority shall deal with the following and other relevant subjects in so far as they are under the control of the said authority: (a) laws and regulations relevant to the work of the inspection service; (b) staff of the labour inspection service; (c) statistics of workplaces liable to inspection and the number of workers employed therein; (d) statistics of inspection visits; (e) statistics of violations and penalties imposed; (f) statistics of industrial accidents; (g) statistics of occupational diseases. Part II. Labour Inspection in Commerce Article 22 Each Member of the International Labour Organisation for which this Tart of this Convention is in force shall maintain a system of labour inspection in commercial workplaces. Article 13 The system of labour inspection in commercial workplaces shall apply to workplaces in respect of which legal provisions relating to conditions of work and the protection of workers while engaged in their work are enforceable by labour inspectors. Article 24 The system of labour inspection in commercial workplaces shall comply with the requirements of Articles 3 to 21 of this Convention in so far as they are applicable. Part III. Miscellaneous Provisions Article 25 1. Any Member of the International Labour Organisation which ratifies this Convention may, by a declaration appended to its ratification, exclude Part II from its acceptance of the Convention. 2. Any Member which has made such a declaration may at any time cancel that declaration by a subsequent declaration. 3. Every Member for which a declaration made under paragraph 1 of this Article is in force shall indicate each year in its annual report upon the application of this Convention the position of its law and practice in regard to the provisions of Part II of this Convention and the extent to which effect has been given, or is proposed to be given, to the said provisions. Article 26 In any case in which it is doubtful whether any undertaking, part or service of an undertaking or workplace is an undertaking, part, service or workplace to which this Convention applies, the question shall be settled by the competent authority. Article 27 In this Convention the term "legal provisions" includes, in addition to laws an regulations, arbitration awards and collective agreements upon which the force of law is conferred and which enforceable by labour inspectors. Article 28 There shall be included in the annual reports to be submitted under Article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation full information concerning all laws and regulations by which effect is given to the provisions of the Convention. Article 29 1. In the case of a Member the territory of which includes large areas where, by reason of the sparseness of the population or the stage of development of the area, the competent authority considers it impracticable to enforce the provisions of this Convention, the authority may exempt such areas from the application of this Convention either generally or with such exceptions in respect of particular undertakings or occupations as it thinks fit. 2. Each Member shall indicate in its first annual report upon the application of this Convention submitted under article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation any areas in respect of which it proposes to have recourse to the provisions of the present Article and shall give the reasons for which it proposes to have resource thereto; no Member shall, after the date of its first annual report, have resource to the provisions of the present Article except in respect of areas so indicated. 3. Each Member having recourse to the provisions of the present Article shall indicate in subsequent annual reports any areas in respect of which it renounces the right to have recourse to the provisions of the present Article. Article 30 1. In respect of the territories referred to in article 35 of the Constitution of the International Labour Organisation as amended by the Constitution of the International Labour Organisation Instrument of Amendment, 1946, other than the territories referred to in paragraphs 4 and 5 of the said article as so amended, each Member of the Organisation which ratifies this Conventions hall communicate to the Director-General of the International Labour Office as soon as possible after ratification a declaration stating - (a) the territories in respect of which it undertakes that the provisions of the Convention shall be applied without modification; (b) the territories in respect of which it undertakes that the provisions of the Convention shall be applied subject to modifications, together with details of the said modifications; (c) the territories in respect of which the Convention is inapplicable and in such cases grounds on which it is inapplicable; (d) the territories in respect of which it reserves its decisions. 2. The undertakings referred to in subparagraphs (a) and (b) of paragraph 1 of this Article shall deemed to be an integral part of the ratification and shall have the force of ratification. 3. Any Member may at any time by a subsequent declaration cancel in whole or in part any reservations made in its original declaration in virtue of subparagraphs (b), (c) or (d) of paragraph 1 of this Article. 4. Any Member may, at any time at which the Convention is subject to denunciation in accordance with the provisions of Article 34, communicate to the Director-General a declaration modifying in any other respect the terms of any former declaration and stating the present position in respect of such territories as it may specify. Article 31 1. Where the subject matter of this Convention is within the self-governing powers of any non-metropolitan territory, the Member responsible for the international relations of that territory may, in agreement with the Government of the territory, communicate to the Director-General of the International Labour Office a declaration accepting on behalf of the territory the obligations of this Convention. 2. A declaration accepting the obligations of this Convention may be communicated to the Director-General of the International Labour Office - (a) by two or more Members of the Organisation in respect of any territory which is under their joint authority; or (b) by any international authority responsible for the administration of any territory, in virtue of the Charter of the United Nations or otherwise, in respect of any such territory. 3. Declarations communicated to the Director-General of the International Labour Office in accordance with the preceding paragraphs of this Article shall indicate whether the provisions of the Convention will be applied in the territory concerned without modification or subject to modifications; when the declaration indicates that the provisions of the Convention will be applied subject to modifications it shall give details of the said modifications. 4. The Members, Members or international authority concerned may at any time by a subsequent declaration renounce in whole or in part the right to have recourse to any modification indicated in any former declaration. 5. The Members, Members or international authority concerned may, at any time at which this Convention is subject to denunciation in accordance with the provisions of Article 34, communicate to the Director-General a declaration modifying and stating the present position in respect of the application of the Convention. Part IV. Final Provisions Article 32 The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Article 33 1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General. 2. It shall be come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General. 3. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered. Article 34 1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered. 2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of the years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article. Article 35 1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications, declarations and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation. 2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force. Article 36 The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications, declarations and acts of denunciations registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles. Article 37 At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of Conference the question of its revision in whole or in part. Article 38 1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention provides, (a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, Notwithstanding the provisions of Article 34 above, if and when the new revising Convention shall have come into force; (b) as from the date when the new revising Convention comes into force, this Convention shall cease to be open to ratification by the Members. 2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention. Article 39 The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 lutego 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 451) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 32 Konwencji Nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r., został złożony Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 33 ustęp 3 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem 33 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 7 kwietnia 1950 r. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne w podanych niżej terminach: Algieria 19 października 1962 r. Angola 4 czerwca 1976 r. Antigua i Barbuda, z wyłączeniem części II 2 lutego 1983 r. Arabia Saudyjska 15 czerwca 1978 r. Argentyna17 lutego 1955 r. Australia, z wyłączeniem części II 24 czerwca 1975 r. Austria 30 kwietnia 1949 r. Bahrajn 11 czerwca 1981 r. Bangladesz 22 czerwca 1972 r. Barbados, z wyłączeniem części II 8 maja 1967 r. Belgia 5 kwietnia 1957 r. Belize 15 grudnia 1983 r. Białoruś 25 września 1995 r. Boliwia 15 listopada 1973 r. Bośnia i Hercegowina 2 czerwca 1993 r. Brazylia 11 października 1989 r. Bułgaria 29 grudnia 1949 r. Burkina Faso 21 maja 1974 r. Burundi 30 lipca 1971 r. Chorwacja 8 października 1991 r. Cypr, z wyłączeniem części II 23 września 1960 r. Czad 30 listopada 1965 r. Dania 6 sierpnia 1958 r. Dominika 28 lutego 1983 r. Dżibuti 3 sierpnia 1978 r. Egipt 11 października 1956 r. Ekwador 26 sierpnia 1975 r. Finlandia 20 stycznia 1950 r. Francja 16 grudnia 1950 r. Gabon 17 lipca 1972 r. Ghana 2 lipca 1959 r. Grecja 16 czerwca 1955 r. Grenada, z wyłączeniem części II 9 lipca 1979 r. Gujana, z wyłączeniem części II 8 czerwca 1966 r. Gwatemala 13 lutego 1952 r. Gwinea 26 marca 1959 r. Gwinea-Bissau 21 lutego 1977 r. Haiti 31 marca 1952 r. Hiszpania 30 maja 1960 r. Holandia 15 września 1951 r. Honduras 6 maja 1983 r. Indie, z wyłączeniem części II 7 kwietnia 1949 r. Irak 13 stycznia 1951 r. Irlandia, z wyłączeniem części II 16 czerwca 1951 r. Izrael 7 czerwca 1955 r. Jamajka, z wyłączeniem części II 26 grudnia 1962 r. Japonia 20 października 1953 r. Jemen 29 lipca 1976 r. Jordania 27 marca 1969 r. Jugosławia 18 sierpnia 1955 r. Kamerun, z wyłączeniem części II 3 września 1962 r. Katar 18 sierpnia 1976 r. Kenia 13 stycznia 1964 r. Kolumbia, z wyłączeniem części II 13 listopada 1967 r. Komory 23 października 1978 r. Kostaryka 2 czerwca 1960 r. Kuba 7 września 1954 r. Kenia 13 stycznia 1964 r. Kuwejt 23 listopada 1964 r. Liban 26 lipca 1962 r. Libia 27 maja 1971 r. Litwa 26 września 1994 r. Luksemburg 3 marca 1958 r. Łotwa 25 lipca 1994 r. Madagaskar 21 grudnia 1971 r. Malawi 22 marca 1965 r. Malezja 1 lipca 1963 r. Mali 2 marca 1964 r. Malta, z wyłączeniem części II 4 stycznia 1965 r. Maroko 14 marca 1958 r. Mauretania 8 listopada 1963 r. Mauritius 2 grudnia 1969 r. Mozambik 6 czerwca 1977 r. Niemcy 14 czerwca 1955 r. Niger 9 stycznia 1979 r. Nigeria, z wyłączeniem części II 17 października 1960 r. Norwegia 5 stycznia 1949 r. Nowa Zelandia, z wyłączeniem części II 30 listopada 1959 r. Pakistan 10 października 1953 r. Panama 3 czerwca 1958 r. Paragwaj 28 sierpnia 1967 r. Peru 1 lutego 1960 r. Portugalia 12 lutego 1962 r. Republika Dominikańska 22 września 1953 r. Republika Korei 9 grudnia 1992 r. Republika Środkowoafrykańska 9 czerwca 1964 r. Republika Wysp Św. Tomasza i Książęcej 1 czerwca 1982 r. Republika Zielonego Przylądka 16 października 1979 r. Ruanda 2 grudnia 1980 r. Rumunia 6 czerwca 1973 r. Salwador 15 czerwca 1995 r. Senegal 22 października 1962 r. Sierra Leone, z wyłączeniem części II 13 czerwca 1961 r. Singapur 25 października 1965 r. Słowenia 29 maja 1992 r. Sri Lanka 3 kwietnia 1956 r. Suazi 5 czerwca 1981 r. Sudan 22 października 1970 r. Surinam 15 czerwca 1976 r. Syria 26 lipca 1960 r. Szwajcaria 13 lipca 1949 r. Szwecja 25 listopada 1949 r. Tanzania, z wyłączeniem części II 30 stycznia 1962 r. Tunezja 15 maja 1957 r. Turcja 5 marca 1951 r. Uganda, z wyłączeniem części II 4 czerwca 1963 r. Urugwaj 28 czerwca 1973 r. Wenezuela 21 lipca 1967 r. Węgry 4 stycznia 1994 r. Wietnam 3 października 1994 r. Włochy 22 października 1952 r. Wybrzeże Kości Słoniowej 5 czerwca 1987 r. Wyspy Bahama 25 maja 1976 r. Wyspy Salomona 6 sierpnia 1985 r. Zair 19 kwietnia 1968 r. Zimbabwe 16 września 1993 r. Zjednoczone Emiraty Arabskie 27 maja 1982 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z wyłączeniem części II 28 czerwca 1949 r. 2. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA Nr 129 dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie, przyjęta w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 452) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 25 czerwca 1969 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 129 dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA Nr 129 dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 4 czerwca 1969 r. na pięćdziesiątej trzeciej sesji, mając na uwadze zakres istniejących konwencji międzynarodowych dotyczących inspekcji pracy, takich jak Konwencja dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu, z 1947 r., oraz Konwencja dotycząca warunków zatrudnienia pracowników plantacji, z 1958 r., obejmująca określony rodzaj przedsiębiorstw rolnych, uznając za pożądane przyjęcie obecnie międzynarodowych norm w sprawie inspekcji pracy w rolnictwie w ogóle, postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące inspekcji pracy w rolnictwie, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji, postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, przyjmuje dnia dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego dziewiątego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca inspekcji pracy (rolnictwo) z 1969 r. Artykuł 1 1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "przedsiębiorstwo rolne" oznacza przedsiębiorstwa lub części przedsiębiorstw, których celem jest uprawa roślin, hodowla, leśnictwo, ogrodnictwo, podstawowe przetwarzanie produktów rolnych przez producenta bądź każdy inny rodzaj działalności rolniczej. 2. W razie potrzeby właściwa władza, po konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi, zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, jeżeli takie istnieją, ustali linię podziału między rolnictwem, z jednej strony, a przemysłem i handlem, z drugiej strony, w taki sposób, aby żadne przedsiębiorstwo rolne nie pozostało poza nadzorem krajowego systemu inspekcji pracy. 3. W każdym wypadku, gdy powstanie wątpliwość, czy niniejsza konwencja ma zastosowanie do jakiegoś przedsiębiorstwa lub części przedsiębiorstwa, sprawę rozstrzyga właściwa władza. Artykuł 2 W niniejszej konwencji określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz ustawodawstwa, orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawa, nad których stosowaniem powinni czuwać inspektorzy pracy. Artykuł 3 Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje niniejsza konwencja, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w rolnictwie. Artykuł 4 System inspekcji pracy w rolnictwie będzie miał zastosowanie do przedsiębiorstw rolnych, w których są zatrudnieni pracownicy najemni lub praktykanci, niezależnie od sposobu ich wynagradzania oraz rodzaju, formy lub czasu trwania ich umowy o pracę. Artykuł 5 1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, może w deklaracji załączonej do dokumentu ratyfikacyjnego zobowiązać się do rozszerzenia swojego systemu inspekcji pracy w rolnictwie na jedną lub kilka z następujących kategorii osób pracujących w przedsiębiorstwach rolnych: (a) gospodarzy rolnych nie zatrudniających obcej siły roboczej, dzierżawców i pracowników rolnych analogicznych kategorii; (b) osób zrzeszonych w kolektywnym przedsiębiorstwie gospodarczym, jak na przykład członków spółdzielni; (c) członków rodziny producenta, określonych przez ustawodawstwo krajowe. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może następnie złożyć Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy deklarację, w której zobowiązuje się do rozszerzenia swojego systemu inspekcji pracy w rolnictwie na jedną lub kilka kategorii osób wymienionych w poprzednim ustępie, które nie zostały wymienione we wcześniejszej deklaracji. 3. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, będzie wskazywał w sprawozdaniach, które zobowiązany jest przedkładać, zgodnie z artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, w jakim stopniu zastosował lub zamierza zastosować postanowienia konwencji w odniesieniu do tych kategorii osób, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, a które nie były wymienione w deklaracji. Artykuł 6 1. Do zadań systemu inspekcji pracy w rolnictwie będzie należało: (a) zapewnienie stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników przy wykonywaniu ich zawodu, takich jak przepisy dotyczące czasu pracy, płac, cotygodniowego wypoczynku i urlopów, bezpieczeństwa, zdrowia i warunków socjalnych, zatrudniania kobiet, dzieci i młodocianych oraz innych spraw z tym związanych, w takim zakresie, w jakim inspektorzy pracy są zobowiązani do zapewnienia stosowania tych przepisów: (b) dostarczanie informacji i porad technicznych pracodawcom i pracownikom co do najskuteczniejszych sposobów przestrzegania przepisów prawnych; (c) zwracanie uwagi właściwej władzy na uchybienia lub nadużycia, nie unormowane szczegółowo w istniejących przepisach prawnych, oraz przedstawianie jej wniosków w sprawie poprawy ustawodawstwa. 2. Ustawodawstwo krajowe może powierzyć inspektorom pracy w rolnictwie funkcje polegające na udzielaniu pomocy lub kontroli w zakresie stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków bytowych pracowników i ich rodzin. 3. Inspektorom pracy w rolnictwie mogą być powierzone inne obowiązki tylko pod warunkiem, że nie będą one przeszkadzać w efektywnym wykonywaniu ich zadań głównych ani w jakikolwiek sposób naruszać autorytetu i bezstronności potrzebnych inspektorom w stosunkach z pracodawcami i pracownikami. Artykuł 7 1. Jeżeli jest to zgodne z praktyką administracyjną Członka, inspekcja pracy w rolnictwie będzie podlegała nadzorowi i kontroli organu centralnego. 2. W przypadku państwa federacyjnego określenie "organ centralny" może oznaczać bądź organ centralny na szczeblu federalnym, bądź na szczeblu jednostki wchodzącej w skład federacji. 3. Wykonywanie inspekcji pracy w rolnictwie może być zapewnione na przykład przez: (a) jeden organ inspekcji pracy właściwy dla wszystkich gałęzi działalności gospodarczej; (b) jeden organ inspekcji pracy, w którym istnieje specjalizacja funkcjonalna, zapewniona przez odpowiednie szkolenie inspektorów powołanych do wykonywania swoich obowiązków w rolnictwie; (c) jeden organ inspekcji pracy, w którym istnieje specjalizacja instytucjonalna, zapewniona przez utworzenie technicznie wykwalifikowanego wydziału, którego urzędnicy wykonują swoje obowiązki w rolnictwie; (d) inspekcję wyspecjalizowaną, powołaną do wykonywania swoich obowiązków w rolnictwie, lecz której działalność będzie podlegała nadzorowi organu centralnego wyposażonego w takie same uprawnienia w zakresie inspekcji pracy w innych gałęziach działalności gospodarczej, jak przemysł, transport i handel. Artykuł 8 1. Personel inspekcji pracy w rolnictwie będzie się składał z urzędników publicznych, których status i warunki służby zapewniają stałość zatrudnienia oraz niezależność od wszelkich zmian rządu i od jakichkolwiek niewłaściwych wpływów z zewnątrz. 2. W przypadku gdy jest to zgodne z ustawodawstwem lub praktyką krajową, Członkowie mogą włączyć do swego systemu inspekcji pracy w rolnictwie działaczy lub przedstawicieli organizacji zawodowych, których działalność uzupełniałaby działalność urzędników publicznych; osoby te będą korzystać z gwarancji stabilności ich funkcji i będą niezależne od wszelkich niewłaściwych wpływów z zewnątrz. Artykuł 9 1. Z zastrzeżeniem jakichkolwiek warunków przewidzianych w ustawodawstwie krajowym w zakresie naboru do służby publicznej, inspektorzy pracy w rolnictwie będą angażowani wyłącznie na podstawie swych kwalifikacji potrzebnych do wykonywania ich obowiązków. 2. Sposoby sprawdzania tych kwalifikacji ustali właściwa władza. 3. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą otrzymywać odpowiednie wyszkolenie potrzebne do wykonywania swych obowiązków; należy też zastosować środki w celu zapewnienia, we właściwy sposób, podnoszenia ich kwalifikacji w czasie trwania zatrudnienia. Artykuł 10 W skład personelu inspekcji pracy w rolnictwie mogą wchodzić zarówno mężczyźni, jak i kobiety; w razie potrzeby specjalne zadania mogą być powierzone odpowiednio inspektorom i inspektorkom. Artykuł 11 Każdy Człowiek będzie podejmował niezbędne środki w celu zapewnienia, że należycie wykwalifikowani rzeczoznawcy i specjaliści, mogący pomóc w rozwiązywaniu problemów wymagających wiedzy technicznej, są włączani w działalność inspekcji pracy w rolnictwie w taki sposób, jaki może być uznany za najodpowiedniejszy w warunkach krajowych. Artykuł 12 1. Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania skutecznej współpracy między służbami inspekcji pracy w rolnictwie a służbami rządowymi i instytucjami publicznymi lub instytucjami uznanymi, które mogą być zaangażowane w podobnej działalności. 2. Jeżeli okoliczności tego wymagają, właściwa władza może powierzyć posiłkowo wykonywanie pewnych funkcji inspekcyjnych, na szczeblu rejonowym lub miejscowym, odpowiednim organom rządowym lub instytucjom publicznym bądź połączyć te funkcje z funkcjami tych organów lub instytucji, pod warunkiem że nie zostaną naruszone zasady przewidziane w niniejszej konwencji. Artykuł 13 Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania współpracy między urzędnikami inspekcji pracy w rolnictwie a pracodawcami i pracownikami lub ich organizacjami, jeżeli takie istnieją. Artykuł 14 Należy zabezpieczyć za pomocą zarządzeń, aby liczba inspektorów pracy w rolnictwie była wystarczająca do zapewnienia skutecznego wykonywania zadań służby inspektoratu i aby została ona ustalona z należytym uwzględnieniem: (a) ważności zadań, jakie inspektorzy mają do wykonania, w szczególności: (i) ilości, charakteru, wielkości i lokalizacji przedsiębiorstw rolnych podlegających inspekcji; (ii) liczby i kategorii pracowników zatrudnionych w tych przedsiębiorstwach; oraz (iii) ilości i złożoności przepisów prawnych, których stosowanie należy zapewnić; (b) środków materialnych oddanych do dyspozycji inspektorów; (c) praktycznych warunków, w jakich powinny odbywać się wizytacje inspektorów, tak aby były skuteczne. Artykuł 15 1. Właściwa władza będzie podejmowała niezbędne kroki w celu zapewnienia inspektorom pracy w rolnictwie: (a) lokalnych biur usytuowanych z uwzględnieniem położenia geograficznego przedsiębiorstw rolnych i istniejących ułatwień komunikacyjnych, odpowiednio wyposażonych zgodnie z wymogami służby i - w takim zakresie, jak to możliwe - dostępnych dla wszystkich zainteresowanych osób; (b) udogodnień transportowych, niezbędnych do wykonywania ich obowiązków w przypadku braku odpowiednich publicznych środków transportu. 2. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zwrotu inspektorom pracy w rolnictwie wszelkich kosztów przejazdów i wydatków dodatkowych, które mogą być konieczne w związku z wykonywaniem ich zadań. Artykuł 16 1. Inspektorzy pracy w rolnictwie, zaopatrzeni w odpowiednie pełnomocnictwa, będą upoważnieni do: (a) swobodnego wstępu, bez uprzedniego zawiadomienia, o każdej porze dnia i nocy do każdego zakładu podlegającego inspekcji; (b) wstępu w ciągu dnia do wszelkich pomieszczeń, jeżeli mogą oni mieć uzasadnioną podstawę do przypuszczenia, że pomieszczenia podlegają inspekcji; (c) prowadzenia wszelkich badań, kontroli lub dochodzeń, jakie mogą uznać za niezbędne dla upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane, a w szczególności do: (i) przesłuchiwania, na osobności bądź w obecności świadków, pracodawcy, personelu przedsiębiorstwa lub każdej innej osoby znajdującej się w przedsiębiorstwie w sprawach dotyczących stosowania przepisów prawnych; (ii) żądania, w trybie określonym przez ustawodawstwo krajowe, okazania wszelkich ksiąg, rejestrów lub innych dokumentów, których prowadzenie jest nakazane przez ustawodawstwo krajowe dotyczące warunków pracy i życia, w celu sprawdzenia ich zgodności z przepisami prawnymi, oraz ich kopiowania lub sporządzania z nich wyciągów; (iii) pobierania lub zabierania do analizy próbek produktów, materiałów i substancji używanych lub obrabianych, pod warunkiem zawiadomienia pracodawcy lub jego przedstawiciela, że produkty, materiały lub substancje zostały pobrane lub zabrane w tym celu. 2. Inspektorzy pracy nie mają wstępu do prywatnego mieszkania użytkownika przedsiębiorstwa rolnego, stosownie do punktów (a) lub (b) ustępu 1 niniejszego artykułu, chyba że za jego zgodą lub na mocy specjalnego upoważnienia wydanego przez właściwą władzę. 3. W przypadku kontroli inspektorzy będą zawiadamiać o swojej obecności pracodawcę lub jego przedstawiciela, a także informować pracowników lub ich przedstawicieli, chyba że uznają, iż takie zawiadomienie może niekorzystnie wpłynąć na wykonywanie ich zadań. Artykuł 17 W przypadkach i na warunkach przewidzianych przez właściwą władzę służba inspekcji pracy w rolnictwie będzie włączana do wykonywania kontroli zapobiegawczej nowych urządzeń, nowych materiałów lub substancji i nowych metod wytwarzania lub przetwarzania produktów, które mogłyby stanowić groźbę dla zdrowia lub bezpieczeństwa. Artykuł 18 1. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą uprawnieni do podejmowania kroków w celu usunięcia stwierdzonych wad jakichkolwiek instancji, urządzeń lub uchybień w metodach pracy w przedsiębiorstwach rolnych, obejmujących używanie niebezpiecznych materiałów lub substancji, które mogą ze słusznych przyczyn uważać za stanowiące zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa. 2. Aby umożliwić inspektorom podejmowanie takich kroków, będą oni upoważnieni, z zastrzeżeniem możliwości odwołania się do władz sądowych lub administracyjnych, co może przewidywać ustawodawstwo krajowe, do wydawania zarządzeń lub powodowania wydawania zarządzeń nakazujących: (a) dokonanie w ściśle określonym terminie zmian w instalacjach, lokalach, narzędziach, wyposażeniu lub maszynach, niezbędnych w celu zapewnienia ścisłego stosowania przepisów prawnych dotyczących zdrowia lub bezpieczeństwa; (b) zastosowanie środków o natychmiastowej wykonalności, aż do zatrzymania pracy włącznie, w razie bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub bezpieczeństwa. 3. Jeżeli procedura ustalona w ustępie 2 nie jest zgodna z praktyką administracyjną i sądową Członka, inspektorzy będą mieli prawo zwrócić się do właściwej władzy o wydanie zarządzeń lub o podjęcie środków o natychmiastowej wykonalności. 4. Wady stwierdzone przez inspektora podczas inspekcji przedsiębiorstwa, jak też środki zarządzone lub podjęte zgodnie z ustępem 2 albo proponowane zgodnie z ustępem 3, będą natychmiast podane do wiadomości pracodawcy i przedstawicieli pracowników. Artykuł 19 1. Inspektorat pracy w rolnictwie będzie zawiadamiany o wypadkach przy pracy i przypadkach chorób zawodowych w rolnictwie, w sytuacjach i w sposób określony przez ustawodawstwo krajowe. 2. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą, w miarę możności, włączani na miejscu do wszelkich dochodzeń dotyczących przyczyn ciężkich wypadków przy pracy lub chorób zawodowych, zwłaszcza gdy chodzi o wypadki, które spowodowały śmierć lub w których były liczne ofiary. Artykuł 20 Z zastrzeżeniem wyjątków, które może przewidzieć ustawodawstwo krajowe, inspektorzy pracy w rolnictwie: (a) nie mogą być w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, zainteresowani materialnie w przedsiębiorstwach podlegających ich kontroli; (b) będą zobowiązani, pod groźbą odpowiednich sankcji karnych lub środków dyscyplinarnych, do nieujawniania, nawet po opuszczeniu służby, tajemnic produkcji lub handlu albo metod eksploatacji, które mogli poznać podczas wykonywania swych obowiązków; oraz (c) będą traktować jako absolutnie poufne źródło jakiejkolwiek skargi, jaka doszła do ich wiadomości, wskazującej na wady, na niebezpieczeństwo związane z metodą pracy lub na naruszenie przepisów prawnych i nie dadzą żadnej wskazówki pracodawcy lub jego przedstawicielowi, że inspekcję przeprowadzono w następstwie otrzymania skargi. Artykuł 21 Przedsiębiorstwa rolne będą kontrolowane tak często i tak starannie, jak to jest konieczne do zapewnienia skutecznego stosowania odpowiednich przepisów prawnych. Artykuł 22 1. Osoby naruszające lub zaniedbujące przestrzegania przepisów prawnych, których stosowanie kontrolują inspektorzy pracy w rolnictwie, będą podlegać natychmiastowym procedurom prawnym lub administracyjnym, bez uprzedniego ostrzeżenia. Jednakże ustawodawstwo krajowe może przewidzieć wyjątki w przypadkach, gdy należy udzielić uprzedniego ostrzeżenia w celu poprawienia sytuacji lub zastosowania środków zapobiegawczych. 2. Inspektorzy pracy będą mieli swobodę decydowania, czy należy udzielać ostrzeżenia lub porady zamiast rozpoczęcia lub zalecenia rozpoczęcia odpowiednich procedur. Artykuł 23 Jeżeli inspektorzy pracy w rolnictwie nie są sami uprawnieni do wszczęcia postępowania karnego, mają oni prawo do przekazywania protokołów stwierdzających naruszenie przepisów prawnych bezpośrednio władzy uprawnionej do wszczęcia takiego postępowania. Artykuł 24 Będą przewidziane przez ustawodawstwo krajowe i skutecznie stosowane odpowiednie sankcje za naruszanie przepisów prawnych, których stosowanie podlega kontroli inspektorów pracy w rolnictwie, oraz za sprawianie trudności inspektorom w wykonywaniu ich zadań. Artykuł 25 1. Inspektorzy pracy lub lokalne biura inspekcji, w zależności od potrzeb, będą obowiązane przedkładać centralnej władzy inspekcyjnej okresowe sprawozdania z wyników ich działalności w rolnictwie. 2. Sprawozdania te będą sporządzane w sposób ustalony przez centralną władzę inspekcyjną i będą obejmować sprawy wskazywane od czasu do czasu przez tę władzę; będą one przedkładane tak często, jak to ustali centralna władza inspekcyjna, w każdym razie nie rzadziej niż raz w roku. Artykuł 26 1. Centralna władza inspekcyjna będzie publikować sprawozdania roczne z działalności służb inspekcji w rolnictwie bądź w formie oddzielnego sprawozdania, bądź jako część swego ogólnego sprawozdania rocznego. 2. Takie sprawozdania roczne będą publikowane w rozsądnym terminie, nie przekraczającym w żadnym razie dwunastu miesięcy od końca roku, którego dotyczą. 3. Kopie sprawozdań rocznych będą przekazywane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w terminie trzech miesięcy po ich opublikowaniu. Artykuł 27 Sprawozdania roczne publikowane przez centralną władzę inspekcyjną będą dotyczyć w szczególności następujących zagadnień, jeżeli podlegają one kontroli tej władzy: (a) ustawodawstwa dotyczącego działalności inspekcji pracy w rolnictwie; (b) personelu inspekcji pracy w rolnictwie; (c) danych statystycznych dotyczących przedsiębiorstw rolnych podlegających inspekcji i liczby osób w nich zatrudnionych; (d) danych statystycznych dotyczących kontroli inspekcyjnych; (e) danych statystycznych dotyczących popełnionych wykroczeń i zastosowanych sankcji; (f) danych statystycznych dotyczących wypadków przy pracy, w tym ich przyczyn; (g) danych statystycznych dotyczących chorób zawodowych, w tym ich przyczyn. Artykuł 28 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania. Artykuł 29 1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego. 2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji przez dwóch Członków. 3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji. Artykuł 30 1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie okresu dziesięciu lat od daty jej początkowego wejścia w życie, aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty zarejestrowania. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionego w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 31 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji. 2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji. Artykuł 32 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 33 Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji. Artykuł 34 1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi inaczej: (a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa bez względu na postanowienia artykułu 30, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie; (b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję, niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla Członków. 2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję. Artykuł 35 Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne. Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej pięćdziesiątej trzeciej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w dniu 25 czerwca 1969 r. Na dowód czego w dniu dwudziestego piątego czerwca 1969 r. złożyli swe podpisy: Przewodniczący Konferencji: J. Möri Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy: D.A. Morse Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 19 kwietnia 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski CONVENTION 129 Convention concerning Labour Inspection in Agriculture The General Conference of the International Labour Organisation, Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Fifty-third Session on 4 June 1969, and Noting the terms of existing international labour Conventions concerning labour inspection, such as the Labour Inspection Convention, 1947, which applies to industry and commerce, and the Plantations Convention, 1958, which covers a limited category of agricultural undertakings, and Considering that international standards providing for labour inspection in agriculture are desirable, and Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to labour inspection in agriculture, which is the fourth item on the agenda of the session, and Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention, adopts this twenty-fifth day of June of the year one thousand nine hundred and sixty-nine the following Convention, which may be cited as the Labour Inspection (Agriculture) Convention, 1969: Article 1 1. In this Convention the term "agricultural undertaking" means undertakings and parts of undertakings engaged in cultivation, animal husbandry including livestock production and care, forestry, horticulture, the primary processing of agricultural products by the operator of the holding or any other form of agricultural activity. 2. Where necessary, the competent authority shall, after consultation with the most representative organisations of employers and workers concerned, where such exist, define the line which separates agriculture from industry and commerce in such a manner as not to exclude any agricultural undertaking from the national system of labour inspection. 3. In any case in which it is doubtful an undertaking or part of an undertaking is one to which this Convention applies, the question shall be settled by the competent authority. Article 2 In this Convention the term "legal provisions" includes, in addition to laws and regulations, arbitration awards and collective agreements, upon which the force of law is conferred and which are enforceable by labour inspectors. Article 3 Each Member of the International Labour Organisation for which this Convention is in force shall maintain system of labour inspection in agriculture. Article 4 The system of labour inspection in agriculture shall apply to agricultural undertakings in which work employees or apprentices, however they may be remunerated and whatever the type, form or duration of their contract. Article 5 1. Any Member ratifying this Convention may, in a declaration accompanying its ratification, undertake also to cover by labour inspection in agriculture one or more of the following categories of persons working in agricultural undertakings: (a) tenants who do not engage outside help, sharecroppers and similar categories of agricultural workers; (b) persons participating in a collective economic enterprise, such as members of a co-operative; (c) members of the family of the operator of the undertaking, as defined by national laws or regulations. 2. Any Member which has ratified this Convention may subsequently communicate to the Director-General of the International Labour Office a declaration undertaking to cover one or more of the categories of persons referred to in the preceding paragraph which are not already covered in virtue of a previous declaration. 3. Each Member which has ratified this Convention shall indicate in its reports under article 22 of the Convention of the International Labour Organisation to what extent effect has been given or is proposed to be given to the provisions of the Convention in respect of such of the categories of persons referred to in paragraph 1 of this Article as are not covered in virtue of a declaration. Article 6 1. The functions of the system of labour inspection in agriculture shall be - (a) to secure the enforcement of the legal provisions relating to conditions of work and the protection of workers which engaged in their work, such as provisions relating to hours, wages, weekly rest and holidays, safety, health and welfare, the employment of women, children and young persons, and other connected matters, in so far as such provisions are enforceable by labour inspectors; (b) to supply technical information and advice to employers and workers concerning the most effective means of complying with the legal provisions; (c) to bring to the notice of the competent authority defects or abuses not specifically covered by existing legal provisions and to submit to it proposals on the improvement of laws and regulations. 2. National laws or regulations may give labour inspectors in agriculture advisory or enforcement functions regarding legal provisions relating to conditions of life of workers and their families. 3. Any further duties which may be entrusted to labour inspectors in agriculture shall not be such as to interfere with the effective discharge of their primary duties or to prejudice in any way the authority and impartiality which are necessary to inspectors in their relations with employers and workers. Article 7 1. So far as is compatible with the administrative practice of the Member, labour inspection in agriculture shall be placed under the supervision and control of a central body. 2. In the case of a federal State, the term "central body" may mean either one at federal level or one at the level of a federated unit. 3. Labour inspection in agriculture might be carried out for example - (a) by a sample labour inspection department responsible for all sectors of economic activity; (b) by a single labour inspection department responsible arrange for internal functional specialisation through the appropriate training of inspectors called upon to exercise their functions in agriculture; (c) a single labour inspection department, which would arrange for internal institutional specialisation by creating a technically qualified service, the officers of which would perform their functions in agriculture; or (d) by a specialised agricultural inspection service, the activity of which would be supervised by a central body vested with the same prerogatives in respect of labour inspection in other fields, such as industry, transport and commerce. Article 8 1. The labour inspection staff in agriculture shall be composed of public officials whose status and conditions of service are such that they are assured of stability of employment and are independent of changes of governmental and of improper external influences. 2. So far as is compatible with national laws or regulations or with national practice, Members may include in their system of labour inspection in agriculture officials or representatives of occupational organisations, whose activities would supplement those of the public inspection staff; the persons concerned shall be assured of stability of tenure and be independent of improper external influences. Article 9 1. Subject to any conditions for recruitment to the public service which may be prescribed by national laws or regulations, labour inspectors in agriculture shall be recruited with sole regard to their qualifications for the performance of their duties. 2. The means of ascertaining such qualifications shall be determined by the competent authority. 3. Labour inspectors in agriculture shall be adequately trained for the performance of their duties and measures shall be taken to give them appropriate further training in the course of their employment. Article 10 Both men and women shall be eligible for appointment to the labour inspection staff in agriculture; where necessary, special duties may be assigned to men and women inspectors. Article 11 Each Member shall take the necessary measures to ensure that duly qualified technical experts and specialists, who might help to solve problems demanding technical knowledge, are associated in the work of labour inspection in agriculture in such manner as may be deemed most appropriate under national conditions. Article 12 1. The competent authority shall make appropriate arrangements to promote effective co-operation between the inspection services in agriculture and government services and public or approved institutions which may be engaged in similar activities. 2. Where necessary, the competent authority may either entrust certain inspection functions at the regional or local level on an auxiliary basis to appropriate government services or public institutions or associate these services or institutions with the exercise of the functions in question, on condition that this does not prejudice the application of the principles of this Convention. Article 13 The competent authority shall make appropriate arrangements to promote collaboration between officials of the labour inspectorate in agriculture and employers and workers, or their organisations where such exist. Article 14 Arrangements shall be made to ensure that the number of labour inspectors in agriculture is sufficient to secure the effective discharge of the duties of the inspectorate and is determined with due regard for - (a) the importance of the duties which inspectors have to perform, in particular - (i) the number, nature, size and situation of the agricultural undertakings liable to inspection; (ii) the number and classes of persons working in such undertakings; and (iii) the number and complexity of the legal provisions to be enforced; (b) the material means placed at the disposal of the inspectors; and (c) the practical conditions under which visits of inspection must be carried out in order to be effective. Article 15 1. The competent authority shall make the necessary arrangements to furnish labour inspectors in agriculture with - (a) local offices so located as to take account of the geographical situation of the agricultural undertakings and of the means of communication, suitably equipped in accordance with the requirements of the service, and, in so far as possible, accessible to the persons concerned; (b) the transport facilities necessary for the performance of their duties in cases where suitable public facilities do not exist. 2. The competent authority shall make the necessary arrangements to reimburse to labour inspectors in agriculture any travelling and incidental expenses which may be necessary for the performance of their duties. Article 16 1. Labour inspectors in agriculture provided with proper credentials shall be empowered - (a) to enter freely and without previous notice at any hour of the day or night any workplace liable to inspection; (b) to enter by day any premises which they may have reasonable cause to believe to be liable to inspection; (c) to carry out any examination, test or inquiry which they may consider necessary in order to satisfy themselves that the legal provisions are being strictly observed, and in particular - (i) to interview, alone or in the presence of witnesses, the employer, the staff of the undertaking or any other person in the undertaking on any matters concerning the application of the legal provisions; (ii) to require, in such manner as national laws or regulations may prescribe, the production of any books, registers or other documents the keeping of which prescribed by national laws or regulations relating to conditions of life and work, in order to see that they are in conformity with the legal provisions, and to copy such documents or make extracts from them; (iii) to take or remove for purposes of analysis samples of products, materials and substances used or handled, subject to the employer or his representative being notified of any products, materials or substances taken or removed for such purposes. 2. Labour inspectors shall not enter the private home of the operator of the undertaking in pursuance of subparagraph (a) or (b) of paragraph 1 of this Article except with the consent of the operator or with a special authorisation issued by the competent authority. 3. On the occasion of an inspection visit, inspectors shall notify the employer or his representative, and the workers or their representatives, of their presence, unless they consider that such a notification may be prejudicial to the performance of their duties. Article 17 The labour inspection services in agriculture shall be associated, in such cases and in such manner as may determined by the competent authority, in the preventive control of new plant, new materials or substances and new methods of handling or processing products which appear likely to constitute a threat to health or safety. Article 18 1. Labour inspectors in agriculture shall be empowered to take steps with a view to remedying defects observed in plant, layout or working methods in agricultural undertakings, including the use of dangerous materials or substances, which they may have reasonable cause to believe constitute a threat to health or safety. 2. In order to enable inspectors to take such steps they shall be empowered, subject to any right of appeal to a legal or administrative authority which may be provided by law, to make or have made orders requiring - (a) such alterations to the installation, plant, premises, tools, equipment or machines, to be carried out within a specified time limit, as may be necessary to secure compliance with the legal provisions relating to health or safety; or (b) measures with immediate executory force, which can go as far as halting the work, in the event of imminent danger to health or safety. 3. Where the procedure described in paragraph 2 is not compatible with the administrative or judicial practice of the Member, inspectors shall have the right to apply to the competent authority for the issue of orders or for the initiation of measures with immediate executory force. 4. The defects noted by the inspector when visiting an undertaking and the orders he is making or having made in pursuance of paragraph 2 or for which he intends to apply in pursuance of paragraph 3 shall be immediately made known to the employer and the representatives of the workers. Article 19 1. The labour inspectorate in agriculture shall be notified of occupational accidents and cases of occupational disease occurring in the agricultural sector in such cases and in such manner as may be prescribed by national laws or regulations. 2. As far as possible, inspectors shall be associated with any inquiry on the spot into the causes of the most serious occupational accidents or occupational diseases, particularly of those which affect a number of workers or have fatal consequences. Article 20 Subject to such exceptions as may be made by national laws or regulations, labour inspectors in agriculture - (a) shall be prohibited from having any direct or indirect interest in the undertakings under their supervision; (b) shall be bound on pain of appropriate penalties or disciplinary measures not to reveal, even after leaving the service, any manufacturing or commercial secrets or working processes which may come to their knowledge in the course of their duties; and (c) shall treat as absolutely confidential the source of any compliant bringing to their notice a defect, a danger in working processes or a breach of legal provisions and shall give no intimation to the employer or his representative that a visit of inspection was made in consequence of the receipt of such a complaint. Article 21 Agricultural undertakings shall be inspected as often and as thoroughly as in necessary to ensure the effective application of the relevant legal provisions. Article 22 1. Persons who violate or neglect to observe legal provisions enforceable by labour inspectors in agriculture shall be liable to prompt legal or administrative proceedings without previous warning: Provided that exceptions may be made by national laws or regulations in respect of cases in which previous notice to carry out remedial or preventive measures is to be given. 2. It shall be left to the discretion of labour inspectors to give warning and advice instead of instituting or recommending proceedings. Article 23 If labour inspectors in agriculture are not themselves authorised to institute proceedings, they shall be empowered to refer reports of infringements of the legal provisions directly to an authority competent to institute such proceedings. Article 24 Adequate penalties for violations of the legal provisions enforceable by labour inspectors in agriculture and for obstructing labour inspectors in the performance of their duties shall be provided for by national laws or regulations and effectively enforced. Article 25 1. Labour inspectors or local inspection offices, as the case may be, shall be required to submit to the central inspection authority periodical reports on the results of their activities in agriculture. 2. These reports shall be drawn up in such manner and deal with such subjects as may from time to time be prescribed by the central inspection authority; they shall be submitted at least as frequently as may be prescribed by that authority and in any case not less frequently than once a year. Article 26 1. The central inspection authority shall publish an annual report on the work of the inspection services in agriculture, either as a separate report or as part of is general annual report. 2. Such annual reports shall be published within a reasonable time after the end of the year to which they relate and in any case within twelve months. 3. Copies of the annual reports shall be transmitted to the Director-General of the International Labour Office within three months after their publication. Article 27 The annual report published by the central inspection authority shall deal in particular with the following subjects, in so far as they are under the control of the said authority: (a) laws and regulations relevant to the work of labour inspection in agriculture; (b) staff of the labour inspection service in agriculture; (c) statistics of agricultural undertakings liable to inspection and the number of persons working therein; (d) statistics of inspection visits; (e) statistics of violations and penalties imposed; (f) statistics of occupational accidents, including their causes; (g) statistics of occupational diseases, including their causes. Article 28 The formal ratifications of the Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Article 29 1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General. 2. It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General. 3. Thereafter, this Convention sh4 come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered. Article 30 1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered. 2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the terms provided for in this Article. Article 31 1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation. 2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force. Article 32 The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles. Article 33 At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part. Article 34 1. Should the conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides - (a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 30 above, if and when the new revising Convention shall have come into force; (b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members. 2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention. Article 35 The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative. The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the General Conference of the International Labour Organisation during its Fifty-third Session which was held at Geneva and declared closed the twenty-fifth day of June 1969. In faith whereof we have appended our signatures this twenty-fifth day of June 1969. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 129 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w rolnictwie, przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 453) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Konwencji nr 129 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w rolnictwie, przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r., został złożony Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 29 ustęp 3 konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 19 stycznia 1972 r. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne w niżej podanych datach: Argentyna 20 czerwca 1985 r. Boliwia 31 stycznia 1977 r. Bośnia i Hercegowina 2 czerwca 1993 r. Burkina Faso 21 maja 1974 r. Chorwacja 8 października 1991 r. Dania 30 listopada 1972 r. Finlandia 3 września 1974 r. Francja 28 grudnia 1972 r. Gujana 19 stycznia 1971 r. Gwatemala 20 maja 1994 r. Hiszpania 5 maja 1971 r. Holandia 29 czerwca 1973 r. Jugosławia 22 lipca 1975 r. Kenia 9 kwietnia 1979 r. Kolumbia 16 listopada 1976 r. Kostaryka 16 marca 1972 r. Łotwa 25 lipca 1994 r. z przyjęciem artykułu 5 ustęp 1 (b) Madagaskar 21 grudnia 1971 r. Malawi 20 lipca 1971 r. Malta 9 czerwca 1988 r. Maroko 11 maja 1979 r. Niemcy 26 września 1973 r. Norwegia 14 kwietnia 1971 r. Portugalia 24 lutego 1983 r. Rumunia 28 października 1975 r. Salwador 15 czerwca 1995 r. Słowenia 29 maja 1992 r. Syria 18 kwietnia 1972 r. Szwecja 14 maja 1970 r. Urugwaj 28 czerwca 1973 r. Węgry 4 stycznia 1994 r. Włochy 23 czerwca 1981 r. Wybrzeże Kości Słoniowej 5 czerwca 1987 r. Zimbabwe 16 września 1993 r. 2. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA Nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, przyjęta w Genewie dnia 29 października 1976 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 454) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 29 października 1976 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA Nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 13 października 1976 r. na sześćdziesiątej drugiej sesji; przypominając postanowienia Zalecenia dotyczącego zatrudnienia marynarzy (statki obce), z 1958 r., i Zalecenia dotyczącego warunków życia, pracy i bezpieczeństwa marynarzy, z 1958 r.; postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące statków, na których przeważają warunki poniżej normy, a zwłaszcza statków zarejestrowanych pod tzw. "tanimi banderami", która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji; postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, przyjmuje dnia dwudziestego dziewiątego października tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego szóstego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca statków handlowych (normy minimalne), z 1976 r.: Artykuł 1 1. Jeżeli niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, konwencja ma zastosowanie do każdego statku morskiego będącego własnością publiczną lub prywatną, używanego w celach handlowych do przewozu towarów lub pasażerów albo do innych celów handlowych. 2. Ustawodawstwo krajowe określi, kiedy statki mają być uważane za statki morskie w rozumieniu niniejszej konwencji. 3. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do holowników morskich. 4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do: (a) statków poruszanych głównie za pomocą żagli, bez względu na to, czy statki są wyposażone w maszyny pomocnicze; (b) statków używanych do rybołówstwa, połowu wielorybów lub podobnych czynności; (c) statków o małym tonażu i do statków takich, jak platformy wiertnicze i eksploatacyjne, gdy nie są używane do żeglugi; decyzję co do tego, które statki są objęte niniejszym punktem, podejmie właściwa władza każdego kraju, po konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy. 5. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie będzie uważane za rozszerzające zakres stosowania konwencji wymienionych w załączniku do tej konwencji lub postanowień w nich zawartych. Artykuł 2 Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się: (a) do wydania ustawodawstwa ustalającego w odniesieniu do statków zarejestrowanych na jego terytorium: (i) normy bezpieczeństwa, w tym normy dotyczące kwalifikacji, czasu pracy i stanu załogi, mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia na statkach; (ii) właściwe środki zabezpieczenia społecznego; (iii) warunki pracy i urządzenia bytowe na statkach w zakresie, w jakim według opinii Członka nie zostały objęte przez układy zbiorowe lub określone przez właściwe sądy w sposób jednakowo obowiązujący dla zainteresowanych armatorów i marynarzy przepisy; oraz do upewnienia się, że postanowienia tego ustawodawstwa są rzeczywiście równoważne z konwencjami lub artykułami konwencji, które są wymienione w załączniku do niniejszej konwencji, o ile Członek nie jest w inny sposób obowiązany do wprowadzenia w życie tych konwencji; (b) do sprawowania nad statkami zarejestrowanymi na jego terytorium skutecznej jurysdykcji lub kontroli w zakresie: (i) norm bezpieczeństwa, w tym norm dotyczących kwalifikacji, czasu pracy i stanu załogi, ustalonych w ustawodawstwie krajowym; (ii) środków zabezpieczenia społecznego, ustalonych w ustawodawstwie krajowym; (iii) warunków pracy i urządzeń bytowych na statku, ustalonych w ustawodawstwie krajowym lub określonych przez właściwe sądy w sposób jednakowo obowiązujący dla zainteresowanych armatorów i marynarzy, (c) do upewnienia się, że środki podjęte w celu zapewnienia skutecznej kontroli pozostałych warunków pracy i urządzeń bytowych na statku są, jeżeli Członek nie wykonuje skutecznej jurysdykcji, uzgodnione między armatorami lub ich organizacjami a organizacjami marynarzy, utworzonymi zgodnie z podstawowymi postanowieniami Konwencji dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948 r., oraz Konwencji dotyczącej prawa organizowania się i rokowań zbiorowych, z 1949 r.; (d) do zapewniania: (i) stosowanych procedur postępowania podlegających ogólnemu nadzorowi właściwej władzy i ustalonych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, po trójstronnej konsultacji między tą władzą a reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy, dotyczących zatrudniania marynarzy na statkach zarejestrowanych na jego terytorium oraz rozpatrywania składanych w związku z tym skarg; (ii) stosowanych procedur postępowania podlegających ogólnemu nadzorowi właściwej władzy i ustalonych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, po trójstronnej konsultacji między tą władzą a reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy, dotyczących rozpatrywania jakiejkolwiek skargi związanej z zatrudnieniem i złożonej, jeżeli to jest możliwe, w chwili przyjmowania na jego terytorium marynarzy będących jego obywatelami do pracy na statkach zarejestrowanych w obcym kraju oraz zapewnienia, aby takie skargi, jak również jakakolwiek skarga związana z zatrudnieniem i złożona, jeżeli to jest możliwe, w chwili przyjmowania na jego terytorium marynarzy obcokrajowców do pracy na statkach zarejestrowanych w obcym kraju, zostały szybko przekazane przez właściwą władzę właściwej władzy kraju, w którym statek jest zarejestrowany, a kopia skargi - Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy; (e) do zapewniania, aby marynarze przyjmowani do pracy na statkach zarejestrowanych na jego terytorium byli odpowiednio wykwalifikowani lub wyszkoleni w zakresie obowiązków, do których pełnienia zostali zatrudnieni, biorąc pod uwagę postanowienia Zalecenia dotyczącego szkolenia zawodowego marynarzy, z 1970 r.; (f) do sprawdzania za pomocą inspekcji lub innych właściwych środków, czy statki zarejestrowane na jego terytorium odpowiadają obowiązującym międzynarodowym konwencjom pracy, które ratyfikował, przepisom ustawodawstwa wymaganym zgodnie z punktem (a) niniejszego artykułu oraz w takim zakresie, w jakim jest to właściwe w myśl prawa krajowego - odpowiednim układom zbiorowym; (g) do przeprowadzania urzędowego dochodzenia w sprawie każdego poważnego wypadku morskiego, obejmującego statki zarejestrowane na jego terytorium, zwłaszcza gdy wypadek spowodował uszkodzenie ciała lub utratę życia; sprawozdanie końcowe z takiego dochodzenia powinno być normalnie opublikowane. Artykuł 3 Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, będzie, w miarę możliwości, informował swoich obywateli o problemach, jakie mogą wyniknąć z zaciągnięcia się na statek zarejestrowany w państwie, które nie ratyfikowało tej konwencji, chyba że dojdzie do przekonania, iż stosowane normy są równoważne z ustalonymi przez tę konwencję. Środki podjęte w tym zakresie przez państwo, które ratyfikowało niniejszą konwencję, nie mogą być sprzeczne z zasadą swobodnego przemieszczania się pracowników, ustanowioną w umowach, których stronami byłyby oba państwa. Artykuł 4 1. Jeżeli Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję i do portu którego zawija statek w normalnym toku swej działalności lub z powodów związanych z eksploatacją statku, otrzyma skargę lub uzyska dowód, że statek nie wypełnia norm, przewidzianych w niniejszej konwencji, po jej wejściu w życie, może skierować do rządu kraju, w którym statek jest zarejestrowany, raport o tym z kopią do Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy oraz może podjąć środki niezbędne do poprawienia jakichkolwiek warunków na statku, wyraźnie zagrażających bezpieczeństwu lub zdrowiu. 2. O podjęciu takich środków Członek powinien bezzwłocznie poinformować najbliższego przedstawiciela morskiego, konsularnego lub dyplomatycznego państwa bandery i zapewnić obecność takiego przedstawiciela, jeżeli jest to możliwe. Nie powinien on powodować bezzasadnego zatrzymania lub opóźnienia statku. 3. Dla celów niniejszego artykułu "skarga" oznacza jakąkolwiek informację przedstawioną przez członka załogi, organ zawodowy, zrzeszenie, związek zawodowy lub w ogóle przez każdą osobę zainteresowaną bezpieczeństwem statku, w tym również ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa lub zdrowia załogi. Artykuł 5 1. Niniejsza konwencja jest otwarta do ratyfikacji dla Członków, którzy: (a) są stronami Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, z 1960 r., lub Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, z 1974 r., albo jakiejkolwiek konwencji rewidującej następnie te konwencje, i (b) są stronami Międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych, z 1966 r., lub jakiejkolwiek konwencji rewidującej następnie tę konwencję; i (c) są stronami lub realizują postanowienia Przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu, z 1960 r., lub Konwencji w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu, z 1972 r., albo jakiejkolwiek konwencji rewidującej następnie te umowy międzynarodowe. 2. Niniejsza konwencja jest ponadto otwarta do ratyfikacji dla każdego Członka, który w czasie ratyfikacji zobowiązuje się spełnić wymogi określone w ustępie 1 niniejszego artykułu, a które nie zostały jeszcze spełnione. 3. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania. Artykuł 6 1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego. 2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania ratyfikacji co najmniej przez dziesięciu Członków, posiadających łącznie 25% pojemności brutto światowej floty handlowej. 3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji. Artykuł 7 1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie okresu dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionego w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 8 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji. 2. Gdy warunki przewidziane w artykule 6 ustęp 2 zostaną spełnione, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji. Artykuł 9 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 10 Rada Administracji Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji. Artykuł 11 1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi inaczej: (a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 7, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie; (b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję, niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla członków. 2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję. Artykuł 12 Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne. ZAŁĄCZNIK Konwencja nr 138 dotycząca najniższego wieku, z 1973 r., lub Konwencja nr 58 dotycząca najniższego wieku (morze) (zrewidowana) z 1936 r., albo Konwencja nr 7 dotycząca najniższego wieku (praca na morzu), z 1920 r.; Konwencja nr 55 dotycząca obowiązków armatora (choroba i wypadki marynarzy), z 1936 r., lub Konwencja nr 56 dotycząca ubezpieczenia marynarzy na wypadek choroby (morze), z 1936 r., albo Konwencja nr 130 dotycząca opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r.; Konwencja nr 73 dotycząca badania lekarskiego (marynarze), z 1946 r.; Konwencja nr 134 dotycząca zapobiegania wypadkom (marynarze), z 1970 r., artykuły 4 i 7; Konwencja nr 92 dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana), z 1949 r.; Konwencja nr 68 dotycząca zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia (załogi statków), z 1946 r., artykuł 5; Konwencja nr 53 dotycząca świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r., artykuły 3 i 4; Konwencja nr 22 dotycząca umowy najmu marynarzy, z 1926 r., Konwencja nr 23 dotycząca repatriacji marynarzy, z 1926 r., Konwencja nr 87 dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948 r.; Konwencja nr 98 dotycząca prawa organizowania się i rokowań zbiorowych, z 1949 r. 1) W przypadku gdy ściśłe przestrzeganie odpowiednich postanowień Konwencji dotyczącej świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r., naruszałoby systemy lub procedury wydawania świadectw kwalifikacyjnych, ustanowione przez państwo, będzie stosowana zasada rzeczywistej równoważni w celu uniknięcia konfliktu z układami przez to państwo w tym zakresie. Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej sześćdziesiątej drugiej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą dnia dwudziestego dziewiątego października 1976 r. Na dowód czego dnia jedenastego listopada 1976 r. złożyli swe podpisy: Przewodniczący Konferencji: M. Hareide Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy: F. Blanchard Po zaznajomieniu się z powyższą konwencja, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 29 marca 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski CONVENTION 147 Convention Concerning Minimum Standards in Merchant Ships The General Conference of the International Labour Organisation, Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office and having met in its Sixty-second Session on 13 October 1976, and Recalling the provisions of the Seafarers' Engagement (Foreign Vessels) Recommendation, 1958, and of the Social Conditions and Safety (Seafarers) Recommendation, 1958, and Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to substandard vessels, particularly those registered under flags of convenience, which is the fifth item on the agenda of the session, and Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention, adopts this twenty-ninth day of October of the year one thousand nine hundred and seventy-six the following Convention, which may be cited as the Merchant Shipping (Minimum Standards) Convention, 1976: Article 1 1. Except as otherwise provided in this Article, this Convention applies to every sea-going ship, whether publicly or privately owned, which is engaged in the transport of cargo or passengers for the purpose of trade or is employed for nay other commercial purpose. 2. National laws or registrations shall determine when ships are to be regarded as sea-going ships for the purpose of this Convention. 3. This Convention applies to sea-going tugs. 4. This c0n does not apply to - (a) ships primarily propelled by sail, whether or not they are fitted with auxiliary engines; (b) ships engaged in fishing or in whaling or in similar pursuits; (c) small vessels and vessels such as oil rigs and drilling platforms when not engaged in navigation, the decision as to which vessels are covered by this subparagraph to be taken by the competent authority in each country in consultation with the most representative organisations of shipowners and seafarers. 5. Nothing in this Convention shall be deemed to extend the scope of the Conventions referred to in the Appendix to this Convention or of the provisions contained therein. Article 2 Each Member which ratifies this Convention undertakes - (a) to have laws or registrations laying down, for ships registered in its territory - (i) safety standards, including standards of competency, hours of work and manning, so as to ensure the safety of life on board ship; (ii) appropriate social security measures; and (iii) shipboard conditions of employment and shipboard living arrangements, in so far as these, in the opinion of the Member, are not covered by courts in a manner equally binding on the shipowners and seafarers concerned; and to satisfy itself that the provision of such laws and registrations are substantially equivalent to the Conventions or Articles of Conventions referred to in the Appendix to this Convention, in so far as the Member is not otherwise bound to give effect to the Conventions in question; (b) to exercise effective jurisdiction or control over ships are registered in its territory in respect of - (i) safety standards, including standards of competency, hours of work and manning, prescribed by national laws or regulations; (ii) social security measures prescribed by national laws or regulations; (iii) shipboard conditions of employment and shipboard living arrangements prescribed by national laws or regulations, or laid down by competent courts in a manner equally binding on the shipowners and seafarers concerned; (c) to satisfy itself measures for the effective control of other shipboard conditions of employment and living arrangements, where it has no effective jurisdiction, are agreed between shipowners or their organisations and seafarers' organisations constituted in accordance with the substantive provisions of the Freedom of Association and Protection of the Right to Organise and Collective Bargaining Convention, 1949; (d) to ensure that - (i) adequate procedures-subject to over-all supervision by the competent authority, after tripartite consultation amongst that authority and the representative organisations of shipowners and seafarers where appropriate - exist for the engagement of seafarers on ships registered in its territory and for the investigation of complaints arising in that connection; (ii) adequate procedures-subject to over-all supervision by the competent authority, after tripartite consultation amongst that authority and the representative organisations of shipowners and seafarers where appropriate - exist for the investigation of any complaint made in connection with and, if possible, at the time of the engagement in its territory of seafarers of its own nationality on ships registered in a foreign country, and that such complaint as well as any complaint made in connection with and, if possible, at the time of the engagement in its territory of foreign seafarers on ships registered in a foreign country, is promptly reported by its competent authority to the competent authority of the country in which the ship is registered, with a copy to the Director-General of the International Labour Office; (e) to ensure that seafarers employed on ships registered in its territory are properly qualified or trained for the duties for which they are engaged, due regard being had to the Vocational Training (Seafarers) Recommendation, 1970; (f) to verify by inspection or other appropriate mean that ships registered in its territory comply with applicable international labour Conventions in force which it has ratified, with the laws and regulations required by subparagraph (a) of this Article and, as may be appropriate under national law, with applicable collective agreements; (g) to hold an official inquiry into any serious marine casualty involving ships registered in its territory, particularly those involving injury and/or loss of life, the final report of such inquiry normally to be made public. Article 3 Any Member which has ratified this Convention shall, in so far as practicable, advise its nationals on the possible problems of signing on a ship registered in a State which has not ratified the Convention, until it is satisfied that standards equivalent to those fixed by this Convention are being applied. Measures taken by the ratifying State to this effect shall not be in contradiction with the principle of free movement of workers stipulated by the treaties to which the two States concerned may be parties. Article 4 1. If a Member which has ratified this Convention and in whose post a ship calls in the normal course of its business or for operational reasons receives a complaint or obtains evidence that the ship does not conform to the standards of this Convention, after it has come into force, it may prepare a report addressed to the government of the country in which the ship is registered, with a copy to the Director-General of the International Labour Office, and may take measures necessary to rectify any conditions on board which are clearly hazardous to safety or health. 2. In taking such measures, the Member shall forthwith notify the nearest maritime, consular or diplomatic representative of the flag State and shall, if possible, have such representative present. It shall not unreasonably detain or delay the ship. 3. For the purpose of this Article, "complaint" means information submitted by a member of the crew, a professional body, an association, a trade union or, generally, any person with an interest in the safety of the ship, including an interest in safety or health hazards to its crew. Article 5 1. This Convention is open to the ratification of Members which - (a) are parties to the International Convention for the Safety of Life at Sea, 1960, or the International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974, or any Convention subsequently revising these Conventions; and (b) are parties to the International Convention on Load Lines, 1966, or any Convention subsequently revising that Convention; and (c) are parties to, or have implemented the provisions of, the Regulations for Preventing Collisions at Sea of 1960, or the Convention on the International Regulations for Preventing Collisions at Sea, 1972, or any Convention subsequently revising these international instruments. 2. This Convention is further open to the ratification of any Member which, on ratification, undertakings to fulfil the requirements to which ratification is made subject by paragraph 1 of this Article and which are not yet satisfied. 3. The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Article 6 1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General. 2. It shall come into force twelve months after the date on which there have been registered ratifications by at least ten Members with a total share in world shipping gross tonnage of 25 per cent. 3. There after, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered. Article 7 1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered. 2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of then years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article. Article 8 1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation. 2. When the conditions provided for in Article 6, paragraph 2, above have been fulfilled, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force. Article 9 The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles. Article 10 At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report of the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of this revision in whole or in part. Article 11 1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides - (a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 7 above, if and when the new revising Convention shall have come into force; (b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members. 2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention Article 12 The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative. APPENDIX Minimum Age Convention, 1973 (No. 138), or Minimum Age (Sea) Convention (Revised), 1936 (No. 58), or Minimum Age (Sea) Convention, 1920 (No. 7); Shipowners' Liability (Sick and Injured Seamen) Convention, 1936 (No. 55), or Sickness Insurance (Sea) Convention, 1936 (No. 56), or Medical Care and Sickness Benefits Convention, 1969 (No. 130); Medical Examination (Seafarers) Convention, 1946 (No. 73); Prevention of Accidents (Seafarers) Convention, 1970 (No. 134) (Articles 4 and 7); Accommodation of Crews Convention (Revised), 1949 (No, 92); Food and Catering (Ships' Crews) Convention, 1946 (No. 68) (Article 5); Officers' Competency Certificates Convention, 1936 (No. 53) (Articles 3 and 4); Seamen's Articles of Agreement Convention, 1926 (No. 22); Repatriation of Seamen Convention, 1926 (no. 23); Freedom of Association and Protection of the Right to Organise Convention, 1948 (No. 87); Right to Organise and Collective Bargaining Convention, 1949 (No. 98). 1) In cases where the established licensing system or certification structure of a Stase would be prejudiced by problems arising from strict adherence to the relevant standards of the Officers' Competency Certificates Convention, 1936, the principle of substantial equivalence shall be applied so that there will be no confict with that State's established arrangements for certification. The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the General Conference of the International Labour Organisation during its Sixty-second Session which was held at Geneva and declared closed the twenty-ninth day of October 1976. In faith whereof we have appended our signatures this eleventh day November 1976. The President of the Conference: M Hereide Director-General of the International Labour Office: F. Blanchard Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 147 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm na statkach handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29 października 1976 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 455) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 Konwencji nr 147 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm na statkach handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29 października 1976 r., został złożony Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 3 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 28 listopada 1981 r. 2. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne w podanych niżej datach: Azerbejdżan dnia 19 maja 1992 r. Barbados 16 maja 1994 r. Belgia 16 września 1982 r. Brazylia 17 stycznia 1991 r. Cypr 19 września 1995 r. Dania 28 lipca 1980 r. Egipt 17 marca 1983 r. Federacja Rosyjska 7 maja 1991 r. Finlandia 2 października 1978 r. Francja 2 maja 1978 r. Grecja 18 września 1979 r. Hiszpania 28 kwietnia 1978 r. Holandia 25 stycznia 1979 r. Irak 15 maja 1985 r. Irlandia 16 grudnia 1992 r. Japonia 31 maja 1983 r. Kanada 25 maja 1993 r. Kostaryka 24 czerwca 1981 r. Kirgistan 31 marca 1992 r. Liban 6 grudnia 1993 r. Liberia 8 lipca 1981 r. Luksemburg 15 lutego 1991 r. Maroko 15 czerwca 1981 r. Niemcy 14 lipca 1980 r. Norwegia 24 stycznia 1979 r. Portugalia 2 maja 1985 r. Szwecja 20 grudnia 1978 r. Stany Zjednoczone Ameryki 15 czerwca 1988 r. Tadżykistan 26 listopada 1993 r. Ukraina 17 marca 1994 r. Włochy 23 czerwca 1981 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 28 listopada 1980 r. 3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty ratyfikacyjne do wyżej wymienionej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 7 lipca 1997 r. o sprostowaniu błędu w oświadczeniu rządowym z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników. (Dz. U. Nr 76, poz. 481) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w oświadczeniu rządowym z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników (Dz. U. Nr 47, poz. 300) prostuje się następujący błąd: W akapicie drugim tego oświadczenia zamiast daty "20 lutego 1992 r." powinna być data "20 lutego 1994 r.". Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. (Dz. U. Nr 80, poz. 501) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z 1992 r. Nr 75, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 15 i 16, są przekazywane na wyodrębniony rachunek Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg publicznych, w tym na usuwanie skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r."; 2) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. Środki, o których mowa w art. 18, mogą być wykorzystane na budowę i utrzymanie dróg publicznych w ramach usuwania skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. - do dnia 31 grudnia 1997 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o stanie wyjątkowym. (Dz. U. Nr 81, poz. 512) Art. 1. W ustawie z dnia 5 grudnia 1983 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. Nr 66, poz. 297 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa względy wprowadzenia stanu wyjątkowego, termin jego wprowadzenia, okres, na który stan ten został wprowadzony, terytorium, na którym stan wyjątkowy obowiązuje, oraz zakres, w jakim niniejsza ustawa ma zastosowanie."; 2) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Polska Rzeczpospolita Ludowa" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Rzeczpospolita Polska". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. Nr 88, poz. 553) CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. § 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. § 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu. Art. 2. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi. Art. 3. Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie, stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka. Art. 4. § 1. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. § 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem zagrożony jest karą, której górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę obniża się do górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn w nowej ustawie. § 3. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując że jeden miesiąc pozbawienia wolności równa się 60 stawkom dziennym grzywny albo 2 miesiącom ograniczenia wolności. § 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa. Art. 5. Ustawę karną polską stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. Art. 6. § 1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany. § 2. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. Art. 7. § 1. Przestępstwo jest zbrodnią albo występkiem. § 2. Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 albo karą surowszą. § 3. Występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc. Art. 8. Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie; występek można popełnić także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi. Art. 9. § 1. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. § 2. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. § 3. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, którą ustawa uzależnia od określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to przewidywał albo mógł przewidzieć. Art. 10. § 1. Na zasadach określonych w tym kodeksie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat. § 2. Nieletni, który po ukończeniu 15 lat dopuszcza się czynu zabronionego określonego w art. 134, art. 148 § 1, 2 lub 3, art. 156 § 1 lub 3, art. 163 § 1 lub 3, art. 166, art. 173 § 1 lub 3, art. 197 § 3, art. 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280, może odpowiadać na zasadach określonych w tym kodeksie, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności, jeżeli poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne. § 3. W wypadku określonym w § 2 orzeczona kara nie może przekroczyć dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary. § 4. W stosunku do sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają. Art. 11. § 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. § 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. § 3. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Art. 12. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Rozdział II Formy popełnienia przestępstwa Art. 13. § 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. § 2. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego. Art. 14. § 1. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. § 2. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 15. § 1. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. § 2. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Art. 16. § 1. Przygotowanie zachodzi tylko wtedy, gdy sprawca w celu popełnienia czynu zabronionego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w szczególności w tymże celu wchodzi w porozumienie z inną osobą, uzyskuje lub przysposabia środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania. § 2. Przygotowanie jest karalne tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi. Art. 17. § 1. Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu. § 2. Nie podlega karze za przygotowanie osoba, do której stosuje się art. 15 § 1. Art. 18. § 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu. § 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. § 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Art. 19. § 1. Sąd wymierza karę za podżeganie lub pomocnictwo w granicach zagrożenia przewidzianego za sprawstwo. § 2. Wymierzając karę za pomocnictwo sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 20. Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających. Art. 21. § 1. Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. § 2. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła. § 3. Wobec współdziałającego, którego nie dotyczy okoliczność określona w § 2, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 22. § 1. Jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać, podmiot określony w art. 18 § 2 i 3 odpowiada jak za usiłowanie. § 2. Jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 23. § 1. Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego. § 2. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do współdziałającego, który dobrowolnie starał się zapobiec dokonaniu czynu zabronionego. Art. 24. Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym wypadku nie stosuje się art. 22 i 23. Rozdział III Wyłączenie odpowiedzialności karnej Art. 25. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. § 2. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. § 3. Sąd odstępuje od wymierzenia kary, jeżeli przekroczenie granic obrony koniecznej było wynikiem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu. Art. 26. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. § 2. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego. § 3. W razie przekroczenia granic stanu wyższej konieczności, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. § 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli sprawca poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo osobiste. § 5. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy z ciążących na sprawcy obowiązków tylko jeden może być spełniony. Art. 27. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy. § 2. Eksperyment jest niedopuszczalny bez zgody uczestnika, na którym jest przeprowadzany, należycie poinformowanego o spodziewanych korzyściach i grożących mu ujemnych skutkach oraz prawdopodobieństwie ich powstania, jak również o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie na każdym jego etapie. § 3. Zasady i warunki dopuszczalności eksperymentu medycznego określa ustawa. Art. 28. § 1. Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. § 2. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy. Art. 29. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 30. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 31. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. § 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. § 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć. Rozdział IV Kary Art. 32. Karami są: 1) grzywna, 2) ograniczenie wolności, 3) pozbawienie wolności, 4) 25 lat pozbawienia wolności, 5) dożywotnie pozbawienie wolności. Art. 33. § 1. Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 360. § 2. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. § 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2 000 złotych. Art. 34. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w miesiącach. § 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany: 1) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, 2) jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd, 3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Art. 35. § 1. Obowiązek określony w art. 34 § 2 pkt 2 polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez sąd w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej, w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym. § 2. W stosunku do osoby zatrudnionej sąd, zamiast obowiązku określonego w § 1, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez sąd; w okresie odbywania kary skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy. § 3. Miejsce, czas, rodzaj lub sposób wykonywania obowiązku pracy, o którym mowa w § 1, sąd określa po wysłuchaniu skazanego. Art. 36. § 1. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może oddać skazanego pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. § 2. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec wobec skazanego obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 2, 3 lub 5 oraz § 2. § 3. Przepis art. 74 stosuje się odpowiednio. Art. 37. Kara pozbawienia wolności wymieniona w art. 32 pkt 3 trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 15 lat; wymierza się ją w miesiącach i latach. Art. 38. § 1. Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku alternatywnego zagrożenia karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z tych kar. § 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności. § 3. Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, kara wymierzona za przestępstwo zagrożone karą dożywotniego pozbawienia wolności nie może przekroczyć 25 lat pozbawienia wolności, a za przestępstwo zagrożone karą 25 lat pozbawienia wolności nie może przekroczyć 15 lat pozbawienia wolności. Rozdział V Środki karne Art. 39. Środkami karnymi są: 1) pozbawienie praw publicznych, 2) zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, 3) zakaz prowadzenia pojazdów, 4) przepadek przedmiotów, 5) obowiązek naprawienia szkody, 6) nawiązka, 7) świadczenie pieniężne, 8) podanie wyroku do publicznej wiadomości. Art. 40. § 1. Pozbawienie praw publicznych obejmuje utratę czynnego i biernego prawa wyborczego do organu władzy publicznej, organu samorządu zawodowego lub gospodarczego, utratę prawa do udziału w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości oraz do pełnienia funkcji w organach i instytucjach państwowych i samorządu terytorialnego lub zawodowego, jak również utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego; pozbawienie praw publicznych obejmuje ponadto utratę orderów, odznaczeń i tytułów honorowych oraz utratę zdolności do ich uzyskania w okresie trwania pozbawienia praw. § 2. Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie. Art. 41. § 1. Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska albo wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnieniu przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. § 2. Sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Art. 42. § 1. Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. § 2. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177. Art. 43. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozbawienie praw publicznych oraz zakazy wymienione w art. 39 pkt 2 lub 3 orzeka się w latach, od roku do lat 10. § 2. Pozbawienie praw publicznych lub zakaz obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia; okres, na który środek orzeczono, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo. § 3. Orzekając zakaz określony w art. 42, sąd nakłada obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu; do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie. Art. 44. § 1. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, chyba że podlegają zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi. § 2. Sąd może orzec przepadek przedmiotów stanowiących mienie ruchome, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, chyba że podlegają zwrotowi innemu podmiotowi. § 3. Przepadku określonego w § 2 nie stosuje się, jeżeli jego orzeczenie byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego czynu; sąd może wówczas orzec nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa. § 4. W razie świadomie spowodowanej przez sprawcę niemożności orzeczenia przepadku przedmiotów wymienionych w § 1 lub 2, sąd może orzec obowiązek uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej ich równowartość. § 5. W razie skazania za przestępstwo polegające na naruszeniu zakazu wytwarzania, posiadania, obrotu lub przewozu określonych przedmiotów, sąd może orzec ich przepadek. § 6. Jeżeli przedmioty wymienione w § 2 lub 5 nie stanowią własności sprawcy, przepadek można orzec tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie; w razie współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy albo obowiązek uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość udziału sprawcy. § 7. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się wyroku. Art. 45. W razie skazania sprawcy, o którym mowa w art. 65, sąd może orzec przepadek osiągniętych korzyści majątkowych pochodzących chociażby pośrednio z popełnienia przestępstwa. Art. 46. § 1. W razie skazania za przestępstwo spowodowania śmierci, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub przestępstwo przeciwko środowisku, mieniu lub obrotowi gospodarczemu, sąd, na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości albo w części; przepisów prawa cywilnego o przedawnieniu roszczenia oraz możliwości zasądzenia renty nie stosuje się. § 2. Zamiast obowiązku określonego w § 1 sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w celu zadośćuczynienia za ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała, rozstrój zdrowia, a także za doznaną krzywdę. Art. 47. § 1. W razie skazania za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu albo za inne przestępstwo umyślne, którego skutkiem jest śmierć człowieka, ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, sąd może orzec nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z ochroną zdrowia. § 2. W razie skazania za przestępstwo przeciwko środowisku, sąd może orzec nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z ochroną środowiska. Art. 48. § 1. Wysokość jednej nawiązki nie może przekraczać dziesięciokrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji. § 2. Nawiązka określona w art. 47 § 2 może być orzeczona w wysokości od trzykrotnego do dwudziestokrotnego najniższego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji. Art. 49. Odstępując od wymierzenia kary, a także w wypadkach przewidzianych w ustawie, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na określony cel społeczny; nie może ono przekroczyć trzykrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji. Art. 50. Sąd może orzec w wypadkach przewidzianych w ustawie podanie wyroku do publicznej wiadomości w sposób przez siebie określony. Art. 51. Sąd, uznając za celowe orzeczenie pozbawienia lub ograniczenia praw rodzicielskich lub opiekuńczych w razie popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego lub we współdziałaniu z nim, zawiadamia o tym właściwy sąd rodzinny. Art. 52. W wypadku skazania za przestępstwo przynoszące korzyść majątkową osobie fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a popełnione przez sprawcę działającego w jej imieniu lub interesie, sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości lub w części na rzecz Skarbu Państwa; nie dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi innemu podmiotowi. Rozdział VI Zasady wymiaru kary i środków karnych Art. 53. § 1. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. § 2. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. § 3. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Art. 54. § 1. Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. § 2. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 55. Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. Art. 56. Przepisy art. 53, art. 54 § 1 oraz art. 55 stosuje się odpowiednio do orzekania innych środków przewidzianych w tym kodeksie. Art. 57. § 1. Jeżeli zachodzi kilka niezależnych od siebie podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo obostrzenia kary, sąd może tylko jeden raz karę nadzwyczajnie złagodzić albo obostrzyć, biorąc pod uwagę łącznie zbiegające się podstawy łagodzenia albo obostrzenia. § 2. Jeżeli zbiegają się podstawy nadzwyczajnego złagodzenia i obostrzenia, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie albo obostrzenie kary. Art. 58. § 1. Jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. § 2. Grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji. § 3. Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę albo karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny. § 4. Przepisu § 3 nie stosuje się do sprawcy występku umyślnego, który był uprzednio skazany na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 6 miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Art. 59. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 3 lat albo alternatywnie karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka równocześnie środek karny, a cele kary zostaną przez ten środek spełnione. Art. 60. § 1. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy określone w art. 54 § 1. § 2. Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana na przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności: 1) jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody, 2) ze względu na postawę sprawcy, zwłaszcza gdy czynił on starania o naprawienie szkody lub o jej zapobieżenie, 3) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem. § 3. Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy współdziałającego z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa, jeżeli ujawni on wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz inne okoliczności jego popełnienia. § 4. Na wniosek prokuratora sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy przestępstwa, który, niezależnie od wyjaśnień złożonych w swojej sprawie, ujawnił przed organem ścigania i przedstawił istotne okoliczności, nieznane dotychczas temu organowi, przestępstwa zagrożonego karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności. § 5. W wypadkach określonych w § 3 i 4 sąd wymierzając karę pozbawienia wolności do lat 5 może warunkowo zawiesić jej wykonanie na okres próby wynoszący do 10 lat, jeżeli uzna, że pomimo niewykonania kary sprawca nie popełni ponownie przestępstwa; przepisy art. 71-76 stosuje się odpowiednio. § 6. Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju według następujących zasad: 1) jeżeli czyn stanowi zbrodnię, sąd wymierza karę pozbawienia wolności nie niższą od jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, 2) jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności nie niższa od roku, sąd wymierza grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności, 3) jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku, sąd wymierza grzywnę albo karę ograniczenia wolności. § 7. Jeżeli czyn zagrożony jest alternatywnie karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2-8; przepisu art. 61 § 2 nie stosuje się. Art. 61. § 1. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w wypadku określonym w art. 60 § 3, zwłaszcza gdy rola sprawcy w popełnieniu przestępstwa była podrzędna, a przekazane informacje przyczyniły się do zapobieżenia popełnieniu innego przestępstwa. § 2. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe. Art. 62. Orzekając karę pozbawienia wolności, sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system terapeutyczny jej wykonania. Art. 63. § 1. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny. § 2. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt 2 i 3, zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych, wymienionych w art. 276 Kodeksu postępowania karnego. Rozdział VII Powrót do przestępstwa Art. 64. § 1. Jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. § 2. Jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. § 3. Przewidziane w § 1 lub 2 podwyższenie górnego ustawowego zagrożenia nie dotyczy zbrodni. Art. 65. Przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełniania przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw. Rozdział VIII Środki związane z poddaniem sprawcy próbie Art. 66. § 1. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. § 2. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności. § 3. W wypadku gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sprawca naprawił szkodę lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody, warunkowe umorzenie może być zastosowane do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Art. 67. § 1. Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 2 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia. § 2. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd może w okresie próby oddać sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. § 3. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd zobowiązuje sprawcę do naprawienia szkody w całości lub w części, a może na niego nałożyć obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 1-3 lub 5, a ponadto orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 oraz zakaz prowadzenia pojazdów, wymieniony w art. 39 pkt 3, do lat 2. § 4. Przepis art. 74 stosuje się odpowiednio. Art. 68. § 1. Sąd podejmuje postępowanie karne, jeżeli sprawca w okresie próby popełnił przestępstwo umyślne, za które został prawomocnie skazany. § 2. Sąd może podjąć postępowanie karne, jeżeli sprawca w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne niż określone w § 1 przestępstwo, jeżeli uchyla się od dozoru, wykonania nałożonego obowiązku lub orzeczonego środka karnego albo nie wykonuje zawartej z pokrzywdzonym ugody. § 3. Sąd może podjąć postępowanie karne, jeżeli sprawca po wydaniu orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania, lecz przed jego uprawomocnieniem się, rażąco narusza porządek prawny, a w szczególności gdy w tym czasie popełnił przestępstwo. § 4. Warunkowo umorzonego postępowania nie można podjąć później niż w ciągu 6 miesięcy od zakończenia okresu próby. Art. 69. § 1. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. § 2. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. § 3. Zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy określonego w art. 64 § 2, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami; zawieszenie wykonania kary, o którym mowa w art. 60 § 3-5, nie stosuje się do sprawcy określonego w art. 64 § 2. Art. 70. § 1. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia i wynosi: 1) od 2 do 5 lat - w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, 2) od roku do 3 lat - w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania grzywny lub kary ograniczenia wolności. § 2. W wypadku zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy młodocianego lub określonego w art. 64 § 2, okres próby wynosi od 3 do 5 lat. Art. 71. § 1. Zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może orzec grzywnę w wysokości do 180 stawek dziennych, jeżeli jej wymierzenie na innej podstawie nie jest możliwe; zawieszając wykonanie kary ograniczenia wolności sąd może orzec grzywnę w wysokości do 90 stawek dziennych. § 2. W razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, grzywna orzeczona na podstawie § 1 nie podlega wykonaniu; kara pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności ulega skróceniu o okres odpowiadający liczbie uiszczonych stawek dziennych z zaokrągleniem do pełnego dnia. Art. 72. § 1. Zawieszając wykonanie kary, sąd może zobowiązać skazanego do: 1) informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby, 2) przeproszenia pokrzywdzonego, 3) wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby, 4) wykonywania pracy zarobkowej, do nauki lub przygotowania się do zawodu, 5) powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających, 6) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, 7) powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, 8) innego stosownego postępowania w okresie próby, jeżeli może to zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa. § 2. Sąd może zobowiązać skazanego do naprawienia szkody w całości lub w części, chyba że orzekł środek karny wymieniony w art. 39 pkt 5, albo do uiszczenia świadczenia wymienionego w art. 39 pkt 7. Art. 73. § 1. Zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może w okresie próby oddać skazanego pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. § 2. Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, a także wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2. Art. 74. § 1. Czas i sposób wykonania nałożonych obowiązków wymienionych w art. 72 sąd określa po wysłuchaniu skazanego; nałożenie obowiązku wymienionego w art. 72 § 1 pkt 6 wymaga nadto zgody skazanego. § 2. Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd, wobec skazanego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, może w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 3-8 albo od wykonania nałożonych obowiązków zwolnić, z wyjątkiem obowiązku wymienionego w art. 72 § 2, jak również oddać skazanego pod dozór albo od dozoru zwolnić. Art. 75. § 1. Sąd zarządza wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności. § 2. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne przestępstwo niż określone w § 1 albo jeżeli uchyla się od uiszczenia grzywny, od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych. § 3. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany po wydaniu wyroku, lecz przed jego uprawomocnieniem się, rażąco narusza porządek prawny, a w szczególności gdy w tym czasie popełnił przestępstwo. § 4. Zarządzenie wykonania kary nie może nastąpić później niż w ciągu 6 miesięcy od zakończenia okresu próby. Art. 76. § 1. Skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby. § 2. Jeżeli wobec skazanego orzeczono grzywnę lub środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed ich wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem ich wykonania; nie dotyczy to środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 5. Art. 77. § 1. Skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, okoliczności jego popełnienia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, iż skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. § 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd wymierzając karę pozbawienia wolności może wyznaczyć surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z warunkowego zwolnienia niż przewidziane w art. 78. Art. 78. § 1. Skazanego można warunkowo zwolnić po odbyciu przez niego co najmniej połowy kary, jednak nie wcześniej niż po 6 miesiącach. § 2. Skazanego określonego w art. 64 § 1 można warunkowo zwolnić po odbyciu dwóch trzecich kary natomiast określonego w art. 64 § 2 po odbyciu trzech czwartych kary; warunkowe zwolnienie nie może nastąpić wcześniej niż po roku. § 3. Skazanego na karę 25 lat pozbawienia wolności można warunkowo zwolnić po odbyciu 15 lat kary, natomiast skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności po odbyciu 25 lat kary. Art. 79. § 1. Przepisy art. 78 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sumy dwóch lub więcej nie podlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno; przepis art. 78 § 2 stosuje się, jeżeli chociażby jedno z przestępstw popełniono w warunkach określonych w art. 64. § 2. Skazanego można, niezależnie od warunków określonych w art. 78 § 1 lub 2, zwolnić warunkowo po odbyciu 15 lat pozbawienia wolności. Art. 80. § 1. W razie warunkowego zwolnienia czas pozostały do odbycia kary stanowi okres próby, który jednak nie może być krótszy niż 2 lata ani dłuższy niż 5 lat. § 2. Jeżeli skazanym jest osoba określona w art. 64 § 2, okres próby nie może być krótszy niż 3 lata. § 3. W razie warunkowego zwolnienia z kary dożywotniego pozbawienia wolności okres próby wynosi 10 lat. Art. 81. W razie odwołania warunkowego zwolnienia ponowne warunkowe zwolnienie nie może nastąpić przed upływem roku od osadzenia skazanego w zakładzie karnym, a w wypadku kary dożywotniego pozbawienia wolności przed upływem 5 lat. Art. 82. Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie odwołano warunkowego zwolnienia, karę uważa się za odbytą z chwilą warunkowego zwolnienia. Art. 83. Skazanego na karę ograniczenia wolności, który odbył przynajmniej połowę orzeczonej kary, przy czym przestrzegał porządku prawnego i sumiennie wykonywał pracę wskazaną przez sąd, jak również spełnił nałożone na niego obowiązki i orzeczone środki karne, sąd może zwolnić od reszty kary, uznając ją za wykonaną. Art. 84. § 1. Sąd może po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 39 pkt 1-3, uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli środek karny wymieniony w art. 39 pkt 3 orzeczono na podstawie art. 42 § 2. Rozdział IX Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych Art. 85. Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Art. 86. § 1. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 180 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 90 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności. § 2. Wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3; wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio. § 3. Wymierzając karę łączną ograniczenia wolności, sąd określa na nowo wymiar czasu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne albo wysokość potrąceń, stosując art. 35; obowiązki wymienione w art. 36 § 2 stosuje się, chociażby zostały orzeczone tylko za jedno ze zbiegających się przestępstw. Art. 87. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Art. 88. Jeżeli najsurowszą karę orzeczoną za jedno ze zbiegających się przestępstw jest kara 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, orzeka się tę karę jako karę łączną; w wypadku zbiegu dwóch lub więcej kar 25 lat pozbawienia wolności sąd może orzec jako karę łączną karę dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 89. § 1. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności albo grzywny z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69. § 2. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, sąd może orzec grzywnę określoną w art. 71 § 1, chociażby jej nie orzeczono za pozostające w zbiegu przestępstwa. § 3. W razie zbiegu orzeczeń o okresach próby sąd orzeka ten okres oraz związane z nim obowiązki na nowo. Art. 90. § 1. Środki karne i środki zabezpieczające oraz dozór stosuje się, chociażby je orzeczono tylko co do jednego ze zbiegających się przestępstw. § 2. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia praw publicznych lub zakazów tego samego rodzaju, sąd stosuje odpowiednio przepisy o karze łącznej. Art. 91. § 1. Jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. § 2. Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału. § 3. Jeżeli sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za przestępstwa należące do ciągu przestępstw określonego w § 1, orzeczona w wyroku łącznym kara nie może przekroczyć górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, przewidzianego w przepisie, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje. Art. 92. Wydaniu wyroku łącznego nie stoi na przeszkodzie, że poszczególne kary wymierzone za należące do ciągu przestępstw lub zbiegające się przestępstwa zostały już w całości albo w części wykonane; przepis art. 71 § 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział X Środki zabezpieczające Art. 93. Sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym tylko wtedy, gdy to jest niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego; przed orzeczeniem tego środka sąd wysłuchuje lekarzy psychiatrów oraz psychologa. Art. 94. § 1. Jeżeli sprawca, w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 § 1, popełnił czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że popełni taki czym ponownie, sąd orzeka umieszczenie sprawcy w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym. § 2. Czasu pobytu w zakładzie nie określa się z góry; sąd orzeka zwolnienie sprawcy, jeżeli jego dalsze pozostawanie w zakładzie nie jest konieczne. § 3. Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie sprawcy określonego w § 1 w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli przemawiają za tym okoliczności wymienione w § 1 lub w art. 93; zarządzenie nie może być wydane po upływie 5 lat od zwolnienia z zakładu. Art. 95. § 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej poczytalności określonej w art. 31 § 2, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zakładzie karnym, w którym stosuje się szczególne środki lecznicze lub rehabilitacyjne. § 2. Jeżeli wyniki leczenia lub rehabilitacji za tym przemawiają, sąd może sprawcę określonego w § 1 skazanego na karę nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, warunkowo zwolnić na zasadach określonych w art. 77-82, bez ograniczeń wynikających z art. 78 § 1 lub 2; dozór jest obowiązkowy. Art. 96. § 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, jeżeli zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa związanego z tym uzależnieniem. § 2. Środka określonego w § 1 nie orzeka się, jeżeli sprawcę skazano na karę pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata. § 3. Czasu pobytu w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie określa się z góry; nie może on trwać krócej niż 3 miesiące i dłużej niż 2 lata. O zwolnieniu z zakładu rozstrzyga sąd na podstawie wyników leczenia, po zapoznaniu się z opinią prowadzącego leczenie. § 4. Na poczet kary sąd zalicza okres pobytu skazanego w zakładzie, o którym mowa w § 1. Art. 97. § 1. W zależności od postępów leczenia sprawcy określonego w art. 96 § 1 sąd może go skierować, na okres próby od 6 miesięcy do lat 2, na leczenie ambulatoryjne lub rehabilitację w placówce leczniczo-rehabilitacyjnej, oddając go równocześnie pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. § 2. Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego albo w zakładzie karnym, jeżeli skazany w okresie próby uchyla się od poddania się leczeniu lub rehabilitacji albo popełnia przestępstwo lub rażąco narusza porządek prawny albo regulamin placówki leczniczo-rehabilitacyjnej. § 3. Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie zarządzono ponownego umieszczenia skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego albo w zakładzie karnym, karę uważa się za odbytą w upływem okresu próby. Art. 98. Jeżeli wyniki leczenia, o których mowa w art. 96 § 3, za tym przemawiają, sąd warunkowo zwalnia skazanego z pozostałej do odbycia reszty kary na zasadach określonych w art. 77-82, bez ograniczeń wynikających z art. 78 § 1 lub 2; dozór jest obowiązkowy. Art. 99. § 1. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 § 1, sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego zakazy wymienione w art. 39 pkt 2 lub 3, jeżeli jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego oraz przepadek wymieniony w art. 39 pkt 4. § 2. Wymienione w § 1 zakazy orzeka się bez określenia terminu; sąd uchyla zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia. Art. 100. Jeżeli społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania albo stwierdzenia, że zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego, sąd może orzec przepadek wymieniony w art. 39 pkt 4. Rozdział XI Przedawnienie Art. 101. § 1. Karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat: 1) 30 - gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa, 2) 20 - gdy czyn stanowi inną zbrodnię, 3) 10 - gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata, 4) 5 - gdy czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 3 lat, 5) 3 - gdy czyn jest zagrożony karą ograniczenia wolności lub grzywną. § 2. Karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. § 3. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub 2, jeżeli dokonanie przestępstwa zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił. Art. 102. Jeżeli w okresie przewidzianym w art. 101 wszczęto postępowanie przeciwko osobie, karalność popełnionego przez nią przestępstwa ustaje z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu. Art. 103. § 1. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego upłynęło lat: 1) 30 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat albo karę surowszą, 2) 15 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, 3) 10 - w razie skazania na inną karę. § 2. Przepis § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do środków karnych wymienionych w art. 39 pkt 1-4 oraz 6 i 7; przepis § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 5. Art. 104. § 1. Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego; nie dotyczy to jednak braku wniosku albo oskarżenia prywatnego. § 2. Przedawnienie w stosunku do przestępstw określonych w art. 144, art. 145 § 2 lub 3, art. 338 § 1 lub 2 oraz w art. 339 biegnie od chwili uczynienia zadość obowiązkowi albo od chwili, w której na sprawcy obowiązek przestał ciążyć. Art. 105. § 1. Przepisów art. 101-103 nie stosuje się do zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i przestępstw wojennych. § 2. Przepisów art. 101-103 nie stosuje się również do umyślnego przestępstwa: zabójstwa, ciężkiego uszkodzenia ciała, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub pozbawienia wolności łączonego ze szczególnym udręczeniem, popełnionego przez funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Rozdział XII Zatarcie skazania Art. 106. Z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe; wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych. Art. 107. § 1. W razie skazania na karę pozbawienia wolności wymienioną w art. 32 pkt 3 lub karę 25 lat pozbawienia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. § 2. Sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie skazania już po upływie 5 lat, jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego, a wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekraczała 3 lat. § 3. W razie skazania na karę dożywotniego pozbawienia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od uznania jej za wykonaną, od darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. § 4. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania; na wniosek skazanego sąd może zarządzić zatarcie skazania już po upływie 3 lat. § 5. W razie odstąpienia od wymierzenia kary, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia. § 6. Jeżeli orzeczono środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania, z zastrzeżeniem art. 76 § 2. Art. 108. Jeżeli sprawcę skazano za dwa lub więcej nie pozostających w zbiegu przestępstw, jak również jeżeli skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem, okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Rozdział XIII Odpowiedzialność za przestępstwa popełnione za granicą Art. 109. Ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego, który popełnił przestępstwo za granicą. Art. 110. § 1. Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za granicą przestępstwo skierowane przeciwko interesom Rzeczypospolitej Polskiej, obywatela polskiego, polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej. § 2. Ustawę karną polską stosuje się w razie popełnienia przez cudzoziemca za granicą przestępstwa innego niż wymienione w § 1, jeżeli przestępstwo jest w ustawie karnej polskiej zagrożone karą przekraczającą 2 lata pozbawienia wolności, a sprawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie postanowiono go wydać. Art. 111. § 1. Warunkiem odpowiedzialności za czyn popełniony za granicą jest uznanie takiego czynu za przestępstwo również przez ustawę obowiązującą w miejscu jego popełnienia. § 2. Jeżeli zachodzą różnice między ustawą polską a ustawą obowiązującą w miejscu popełnienia czynu, stosując ustawę polską, sąd może uwzględnić te różnice na korzyść sprawcy. § 3. Warunek przewidziany w § 1 nie ma zastosowania do polskiego funkcjonariusza publicznego, który pełniąc służbę za granicą popełnił tam przestępstwo w związku z wykonywaniem swoich funkcji, ani do osoby, która popełniła przestępstwo w miejscu nie podlegającym żadnej władzy państwowej. Art. 112. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca w razie popełnienia: 1) przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu Rzeczypospolitej Polskiej, 2) przestępstwa przeciwko polskim urzędom lub funkcjonariuszom publicznym, 3) przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom gospodarczym, 4) przestępstwa fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego. Art. 113. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca, którego nie postanowiono wydać, w razie popełnienia przez niego za granicą przestępstwa, do którego ścigania Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana na mocy umów międzynarodowych. Art. 114. § 1. Orzeczenie zapadłe za granicą nie stanowi przeszkody do postępowania karnego o to samo przestępstwo przed sądem polskim. § 2. Sąd zalicza na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności za granicą oraz wykonywaną tam karę, uwzględniając różnice zachodzące między tymi karami. § 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli wyrok skazujący zapadły za granicą został przyjęty do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również wtedy, gdy orzeczenie zapadłe za granicą dotyczy przestępstwa, w związku z którym nastąpiło przekazanie ścigania lub wydanie sprawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. Jeżeli nastąpiło przejęcie obywatela polskiego, skazanego prawomocnie przez sąd obcego państwa, do wykonania wyroku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sąd określa według polskiego prawa kwalifikację prawną czynu oraz podlegającą wykonaniu karę lub inny środek przewidziany w tej ustawie; podstawę określenia kary lub środka podlegającego wykonaniu stanowi wyrok wydany przez sąd państwa obcego, kara grożąca za taki czyn w polskim prawie, okres rzeczywistego pozbawienia wolności za granicą oraz wykonana tam kara lub inny środek, z uwzględnieniem różnic na korzyść skazanego. Rozdział XIV Objaśnienie wyrażeń ustawowych Art. 115. § 1. Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej. § 2. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. § 3. Przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. § 4. Korzyścią majątkową jest korzyść dla: 1) siebie, 2) innej osoby fizycznej lub prawnej, 3) jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, 4) grupy osób prowadzącej zorganizowaną działalność przestępczą. § 5. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w chwili popełnienia czynu zabronionego przekracza dwustukrotną wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia. § 6. Mieniem wielkiej wartości jest mienie, którego wartość w chwili popełnienia czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia. § 7. Przepisy § 5 i 6 stosuje się do określenia "znaczna szkoda" oraz "szkoda w wielkich rozmiarach". § 8. Najniższym wynagrodzeniem jest najniższe wynagrodzenie pracowników określone na podstawie Kodeksu pracy. § 9. Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce. § 10. Młodocianym jest sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat. § 11. Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. § 12. Groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190, jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem. § 13. Funkcjonariuszem publicznym jest: 1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, 2) poseł, senator, radny, 3) sędzia, ławnik, prokurator, notariusz, komornik, zawodowy kurator sądowy, osoba orzekająca w sprawach o wykroczenia lub w organach dyscyplinarnych działających na podstawie ustawy, 4) osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji administracyjnych, 5) osoba będąca pracownikiem organu kontroli państwowej lub organu kontroli samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, 6) osoba zajmująca kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej, 7) funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej, 8) osoba pełniąca czynną służbę wojskową. § 14. Dokumentem jest każdy przedmiot lub zapis na komputerowym nośniku informacji, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. § 15. W rozumieniu tego kodeksu za statek wodny uważa się także stałą platformę umieszczoną na szelfie kontynentalnym. § 16. Stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy: 1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub 2) zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. § 17. Żołnierzem jest osoba pełniąca czynną służbę wojskową. § 18. Rozkazem jest polecenie określonego działania lub zaniechania wydane służbowo żołnierzowi przez przełożonego lub uprawnionego żołnierza starszego stopniem. Rozdział XV Stosunek do ustaw szczególnych Art. 116. Przepisy części ogólnej tego kodeksu stosuje się do innych ustaw przewidujących odpowiedzialność karną, chyba że ustawy te wyraźnie wyłączają ich zastosowanie. CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA Rozdział XVI Przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwa wojenne Art. 117. § 1. Kto wszczyna lub prowadzi wojnę napastniczą, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 3. Kto publicznie nawołuje do wszczęcia wojny napastniczej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 118. § 1. Kto, w celu wyniszczenia w całości albo w części grupy narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub grupy o określonym światopoglądzie, dopuszcza się zabójstwa albo powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu osoby należącej do takiej grupy, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto, w celu określonym w § 1, stwarza dla osób należących do takiej grupy warunki życia grożące jej biologicznym wyniszczeniem, stosuje środki mające służyć do wstrzymania urodzeń w obrębie grupy lub przymusowo odbiera dzieci osobom do niej należącym, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. § 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1 lub 2, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 119. § 1. Kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa określonego w § 1. Art. 120. Kto stosuje środek masowej zagłady zakazany przez prawo międzynarodowe, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 121. § 1. Kto, wbrew zakazom prawa międzynarodowego lub przepisom ustawy, wytwarza, gromadzi, nabywa, zbywa, przechowuje, przewozi lub przesyła środki masowej zagłady lub środki walki bądź prowadzi badania mające na celu wytwarzanie lub stosowanie takich środków, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1. Art. 122. § 1. Kto w czasie działań zbrojnych atakuje miejscowość lub obiekt nie broniony, strefę sanitarną lub zneutralizowaną albo stosuje inny sposób walki zakazany przez prawo międzynarodowe, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. § 2. Tej samej karze podlega, kto w czasie działań zbrojnych stosuje środek walki zakazany przez prawo międzynarodowe. Art. 123. § 1. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, dopuszcza się zabójstwa wobec: 1) osób, które składając broń lub nie dysponując środkami obrony poddały się, 2) rannych, chorych, rozbitków, personelu medycznego lub osób duchownych, 3) jeńców wojennych, 4) ludności cywilnej obszaru okupowanego, zajętego lub na którym toczą się działania zbrojne, albo innych osób korzystających w czasie działań zbrojnych z ochrony międzynarodowej, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, powoduje u osób wymienionych w § 1 ciężki uszczerbek na zdrowiu, poddaje te osoby torturom, okrutnemu lub nieludzkiemu traktowaniu, dokonuje na nich, nawet za ich zgodą, eksperymentów poznawczych, używa ich do ochraniania swoją obecnością określonego terenu lub obiektu przed działaniami zbrojnymi albo własnych oddziałów lub zatrzymuje jako zakładników, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. Art. 124. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, zmusza osoby wymienione w art. 123 § 1 do służby w nieprzyjacielskich siłach zbrojnych, przesiedla je, stosuje kary cielesne, pozbawia wolności lub prawa do niezawisłego i bezstronnego sądu albo ogranicza ich prawo do obrony w postępowaniu karnym, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 125. § 1. Kto, na obszarze okupowanym, zajętym lub na którym toczą się działania zbrojne, naruszając prawo międzynarodowe, niszczy, uszkadza lub zabiera dobro kultury, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli czyn dotyczy dobra mającego szczególne znaczenie dla kultury, sprawca podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 126. § 1. Kto w czasie działań zbrojnych używa niezgodnie z prawem międzynarodowym znaku Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto w czasie działań zbrojnych używa niezgodnie z prawem międzynarodowym znaku ochronnego dla dóbr kultury lub innego znaku chronionego przez prawo międzynarodowe albo posługuje się flagą państwową lub odznaką wojskową nieprzyjaciela, państwa neutralnego albo organizacji lub komisji międzynarodowej. Rozdział XVII Przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej Art. 127. § 1. Kto, mając na celu pozbawienie niepodległości, oderwanie części obszaru lub zmianę przemocą konstytucyjnego ustroju Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje w porozumieniu z innymi osobami działalność zmierzającą bezpośrednio do urzeczywistnienia tego celu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 128. § 1. Kto, w celu usunięcia przemocą konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje działalność zmierzającą bezpośrednio do urzeczywistnienia tego celu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 129. Kto, będąc upoważniony do występowania w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej w stosunkach z rządem obcego państwa lub zagraniczną organizacją, działa na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 130. § 1. Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Kto, biorąc udział w obcym wywiadzie albo działając na jego rzecz, udziela temu wywiadowi wiadomości, których przekazanie może wyrządzić szkodę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 3. Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w § 2, gromadzi je lub przechowuje, włącza się do sieci komputerowej w celu ich uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 4. Kto działalność obcego wywiadu organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. Art. 131. § 1. Nie podlega karze za usiłowanie przestępstwa określonego w art. 127 § 1, art. 128 § 1 lub w art. 130 § 1 lub 2, kto dobrowolnie poniechał dalszej działalności i ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw wszystkie istotne okoliczności popełnionego czynu; przepis art. 17 § 2 stosuje się odpowiednio. § 2. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 128 § 2, art. 129 lub w art. 130 § 3, kto dobrowolnie poniechał dalszej działalności i podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia popełnieniu zamierzonego czynu zabronionego oraz ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw wszystkie istotne okoliczności popełnionego czynu. Art. 132. Kto, oddając usługi wywiadowcze Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza w błąd polski organ państwowy przez dostarczanie podrobionych lub przerobionych dokumentów lub innych przedmiotów albo przez ukrywanie prawdziwych lub udzielanie fałszywych wiadomości mających istotne znaczenie dla Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 133. Kto publicznie znieważa Naród lub Rzeczpospolitą Polską, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 134. Kto dopuszcza się do zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 135. § 1. Kto dopuszcza się czynnej napaści na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto publicznie znieważa Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 136. § 1. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza się czynnej napaści na głowę obcego państwa lub akredytowanego szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego takiego państwa albo osobę korzystającą z podobnej ochrony na mocy ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza się czynnej napaści na osobę należącą do personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa obcego państwa albo urzędnika konsularnego obcego państwa, w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej publicznie znieważa osobę określoną w § 1. § 4. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej publicznie znieważa osobę określoną w § 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 137. § 1. Kto publicznie znieważa, niszczy, uszkadza lub usuwa godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny znak państwowy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znieważa, niszczy, uszkadza lub usuwa godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny znak państwa obcego, wystawione publicznie przez przedstawicielstwo tego państwa lub na zarządzenie polskiego organu władzy. Art. 138. § 1. Przepisy art. 136 oraz 137 § 2 stosuje się, jeżeli państwo obce zapewnia wzajemność. § 2. Przepisy art. 127, 128, 130 oraz 131 stosuje się odpowiednio, jeżeli czyn zabroniony popełniono na szkodę państwa sojuszniczego, a państwo to zapewnia wzajemność. Art. 139. W sprawie o przestępstwo określone w art. 127, 128 oraz 130 sąd może orzec przepadek, o którym mowa w art. 39 pkt 4, również wtedy, gdy przedmioty nie stanowią własności sprawcy. Rozdział XVIII Przestępstwa przeciwko obronności Art. 140. § 1. Kto, w celu osłabienia mocy obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, dopuszcza się gwałtownego zamachu na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, niszczy lub uszkadza obiekt albo urządzenie o znaczeniu obronnym, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 4. W sprawie o przestępstwo określone w § 1-3 sąd może orzec przepadek, o którym mowa w art. 39 pkt 4, również wtedy, gdy przedmioty nie stanowią własności sprawcy. Art. 141. § 1. Kto, będąc obywatelem polskim, przyjmuje bez zgody właściwego organu obowiązki wojskowe w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto przyjmuje obowiązki w zakazanej przez prawo międzynarodowe wojskowej służbie najemnej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1 obywatel polski będący równocześnie obywatelem innego państwa, jeżeli zamieszkuje na jego terytorium i pełni tam służbę wojskową. Art. 142. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, prowadzi zaciąg obywateli polskich lub przebywających w Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemców do służby wojskowej w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto prowadzi zaciąg obywateli polskich lub przebywających w Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemców do służby zakazanej przez prawo międzynarodowe wojskowej służbie najemnej albo taką służbę najemną opłaca, organizuje, szkoli lub wykorzystuje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 143. § 1. Kto, w celu uzyskania zwolnienia od obowiązku służby wojskowej albo odroczenia tej służby, powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 albo w tym celu używa podstępu dla wprowadzenia w błąd właściwego organu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto, w celu ułatwienia innej osobie zwolnienia od obowiązku służby wojskowej albo odroczenia tej służby, za jej zgodą powoduje u niej skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 albo w tym celu używa podstępu dla wprowadzenia w błąd właściwego organu. § 3. Kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2, jeżeli obowiązek dotyczy służby zastępującej służbę wojskową, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 144. § 1. Kto, będąc powołanym do pełnienia czynnej służby wojskowej, nie zgłasza się do odbywania tej służby w określonym terminie i miejscu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Kto nie zgłasza się do odbywania służby zastępującej służbę wojskową w warunkach określonych w § 1, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 145. § 1. Kto, odbywając służbę zastępującą służbę wojskową: 1) odmawia pełnienia tej służby, złośliwie lub uporczywie odmawia wykonania obowiązku wynikającego z tej służby albo polecenia w sprawach służbowych, 2) w celu częściowego lub zupełnego uchylenia się od tej służby albo wykonania obowiązku wynikającego z tej służby: a) powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1, b) używa podstępu dla wprowadzenia w błąd przełożonego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto, pełniąc służbę określoną w § 1, samowolnie opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych lub samowolnie poza nim pozostaje. 3. Jeżeli sprawca czynu zabronionego określonego w § 2 opuszcza, w celu trwałego uchylenia się od tej służby, wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych albo w takim celu poza nim pozostaje, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 146. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w art. 145 § 2 i 3 dobrowolnie powrócił, a jego nieobecność trwała nie dłużej niż 14 dni, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 147. W stosunku do sprawcy przestępstwa określonego w art. 143 § 1 lub w art. 144 lub 145, który w chwili czynu był niezdolny do pełnienia służby wojskowej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Rozdział XIX Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto zabija człowieka: 1) ze szczególnym okrucieństwem, 2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, 3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, 4) z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo. § 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 149. Matka, która zabija noworodka pod wpływem silnego przeżycia związanego z przebiegiem porodu, znacznym zniekształceniem dziecka lub ze szczególnie trudną sytuacją osobistą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 150. § 1. Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 151. Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 152. § 1. Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania. § 3. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, gdy płód osiągnął zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 153. § 1. Kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, gdy płód osiągnął zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 154. § 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 1 lub 2 jest śmierć kobiety ciężarnej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 3 lub w art. 153 jest śmierć kobiety ciężarnej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 155. Kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 156. § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci: 1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, 2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 157. § 1. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 lub 3, jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni, odbywa się z oskarżenia prywatnego. § 5. Jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwał dłużej niż 7 dni, a pokrzywdzonym jest osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na jej wniosek. Art. 158. § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 159. Kto, biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 160. § 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo. § 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 161. § 1. Kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio inną osobę na takie zarażenie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 162. § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej. Rozdział XX Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu Art. 163. § 1. Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać: 1) pożaru, 2) zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, skał lub śniegu, 3) eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwo palnych albo innego gwałtownego wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących, 4) gwałtownego wyzwolenia energii jądrowej lub wyzwolenia promieniowania jonizującego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 164. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 165. § 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach: 1) powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej albo zarazy zwierzęcej lub roślinnej, 2) wyrabiając lub wprowadzając do obrotu szkodliwe dla zdrowia substancje, środki spożywcze lub inne artykuły powszechnego użytku lub też środki farmaceutyczne nie odpowiadające obowiązującym warunkom jakości, 3) powodując uszkodzenie lub unieruchomienie urządzenia użyteczności publicznej, w szczególności urządzenia dostarczającego wodę, światło, ciepło, gaz, energię albo urządzenia zabezpieczającego przed nastąpieniem niebezpieczeństwa powszechnego lub służącego do jego uchylenia, 4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przesyłanie informacji, 5) działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 166. § 1. Kto, stosując podstęp albo gwałt na osobie lub groźbę bezpośredniego użycia takiego gwałtu, przejmuje kontrolę nad statkiem wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 2. Kto, działając w sposób określony w § 1, sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. Art. 167. § 1. Kto umieszcza na statku wodnym lub powietrznym urządzenie lub substancję zagrażającą bezpieczeństwu osób lub mieniu znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku urządzenie nawigacyjne albo uniemożliwia jego obsługę, jeżeli może to zagrażać bezpieczeństwu osób. Art. 168. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 163 § 1, art. 165 § 1, art. 166 § 1 lub w art. 167 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 169. § 1. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 164 lub 167 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo. § 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 163 § 1 lub 2, art. 165 § 1 lub 2 lub w art. 166 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca dobrowolnie uchylił niebezpieczeństwo grożące życiu lub zdrowiu wielu osób. § 3. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 166 § 1 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca przekazał statek lub kontrolę nad nim osobie uprawnionej. Art. 170. Kto uzbraja lub przysposabia statek morski przeznaczony do dokonania na morzu rabunku lub na takim statku przyjmuje służbę, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 171. § 1. Kto, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom, wyrabia, przetwarza, gromadzi, posiada, posługuje się lub handluje substancją lub przyrządem wybuchowym, materiałem radioaktywnym, urządzeniem emitującym promienie jonizujące lub innym przedmiotem lub substancją, która może sprowadzić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1. § 3. Tej samej karze podlega, kto przedmioty określone w § 1 odstępuje osobie nieuprawnionej. Art. 172. Kto przeszkadza działaniu mającemu na celu zapobieżenie niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Rozdział XXI Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji Art. 173. § 1. Kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 174. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 175. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 173 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 176. § 1. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w art. 174, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo. § 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 173 § 1 lub 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca dobrowolnie uchylił niebezpieczeństwo grożące życiu lub zdrowiu wielu osób. Art. 177. § 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na jej wniosek. Art. 178. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, 174 lub 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Art. 179. Kto wbrew szczególnemu obowiązkowi dopuszcza do ruchu pojazd mechaniczny albo inny pojazd w stanie bezpośrednio zagrażającym bezpieczeństwu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym lub dopuszcza do prowadzenia pojazdu mechanicznego albo innego pojazdu na drodze publicznej przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości, będącą pod wpływem środka odurzającego lub osobę nie posiadającą wymaganych uprawnień, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 180. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, pełni czynności związane bezpośrednio z zapewnieniem bezpieczeństwa ruchu pojazdów mechanicznych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Rozdział XXII Przestępstwa przeciwko środowisku Art. 181. § 1. Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto, wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta powodując istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto niezależnie od miejsca czynu niszczy lub uszkadza rośliny lub zwierzęta pozostające pod ochroną gatunkową powodując istotną szkodę. § 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 2 lub 3 działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 182. § 1. Kto zanieczyszcza wodę, powietrze lub ziemię substancją albo promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 183. § 1. Kto wbrew przepisom składuje, usuwa, przerabia, unieszkodliwia albo przewozi odpady lub substancje w takich warunkach lub w taki sposób, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom sprowadza z zagranicy odpady lub substancje zagrażające środowisku. § 3. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1 lub 2. § 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1-3 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 184. § 1. Kto przewozi, gromadzi, składuje, porzuca lub pozostawia bez właściwego zabezpieczenia materiał jądrowy albo inne źródło promieniowania jonizującego, jeżeli może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 185. § 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 182 § 1, art. 183 § 1 lub 3 lub w art. 184 § 1 lub 2 jest zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 182 § 1, art. 183 § 1 lub 3 lub w art. 184 § 1 lub 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 186. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie utrzymuje w należytym stanie lub nie używa urządzeń zabezpieczających wodę, powietrze lub ziemię przed zanieczyszczeniem lub urządzeń zabezpieczających przed promieniowaniem radioaktywnym lub jonizującym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto oddaje lub wbrew obowiązkowi dopuszcza do użytkowania obiekt budowlany lub zespół obiektów nie mających wymaganych prawem urządzeń określonych w § 1. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 187. § 1. Kto niszczy, poważnie uszkadza lub istotnie zmniejsza wartość przyrodniczą prawnie chronionego terenu lub obiektu, powodując istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 188. Kto, na terenie objętym ochroną ze względów przyrodniczych lub krajobrazowych albo w otulinie takiego terenu, wbrew przepisom, wznosi nowy lub powiększa istniejący obiekt budowlany albo prowadzi działalność gospodarczą zagrażającą środowisku, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Rozdział XXIII Przestępstwa przeciwko wolności Art. 189. § 1. Kto pozbawia człowieka wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególnym udręczeniem, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 191. § 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 192. § 1. Kto wykonuje zabieg leczniczy bez zgody pacjenta, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 193. Kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Rozdział XXIV Przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania Art. 194. Kto ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 195. § 1. Kto złośliwie przeszkadza publicznemu wykonywaniu aktu religijnego kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto złośliwie przeszkadza pogrzebowi, uroczystościom lub obrzędom żałobnym. Art. 196. Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Rozdział XXV Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności Art. 197. § 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia określonego w § 1 lub 2, działając ze szczególnym okrucieństwem lub wspólnie z inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 198. Kto, wykorzystując bezradność innej osoby lub wynikający z upośledzenia umysłowego lub choroby psychicznej brak zdolności tej osoby do rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem, doprowadza ją do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 199. Kto, przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia, doprowadza inną osobę do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 200. § 1. Kto doprowadza małoletniego poniżej lat 15 do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Tej samej karze podlega, kto utrwala treści pornograficzne w udziałem takiej osoby. Art. 201. Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 202. § 1. Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Kto małoletniemu poniżej lat 15 prezentuje treści pornograficzne lub udostępnia mu przedmioty mające taki charakter, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Kto produkuje w celu rozpowszechniania lub sprowadza albo rozpowszechnia treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15 albo związane z użyciem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 203. Kto, przemocą, groźbą bezprawną, podstępem lub wykorzystując stosunek zależności lub krytyczne położenie, doprowadza inną osobę do uprawiania prostytucji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 204. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez inną osobę. § 3. Jeżeli osoba określona w § 1 lub 2 jest małoletnim, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu uprawiania prostytucji za granicą. Art. 205. Ściganie przestępstw określonych w art. 197 lub 199, jak również w art. 198, jeżeli określony w tym przepisie stan ofiary nie jest wynikiem trwałych zaburzeń psychicznych, następuje na wniosek pokrzywdzonego. Rozdział XXVI Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece Art. 206. Kto zawiera małżeństwo, pomimo że pozostaje w związku małżeńskim, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 207. § 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 208. Kto rozpija małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 209. § 1. Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. § 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego, ściganie odbywa się z urzędu. Art. 210. § 1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 211. Kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Rozdział XXVII Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego. Art. 213. § 1. Nie ma przestępstwa określonego w art. 212 § 1, jeżeli zarzut uczyniony niepublicznie jest prawdziwy. § 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego interesu; jeżeli zarzut dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego, dowód prawdy może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy zarzut ma zapobiec niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia człowieka albo demoralizacji małoletniego. Art. 214. Brak przestępstwa wynikający z przyczyn określonych w art. 213 nie wyłącza odpowiedzialności sprawcy za zniewagę ze względu na formę podniesienia lub rozgłoszenia zarzutu. Art. 215. Na wniosek pokrzywdzonego sąd orzeka podanie wyroku skazującego do publicznej wiadomości. Art. 216. § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. § 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. § 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego. Art. 217. § 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. § 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego. Rozdział XXVIII Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową Art. 218. § 1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Osoba określona w § 1, odmawiająca ponownego przyjęcia do pracy, o której przywróceniu orzekł właściwy organ, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 219. Kto narusza przepisy prawa o ubezpieczeniach społecznych, nie zgłaszając, nawet za zgodą zainteresowanego, wymaganych danych albo zgłaszając nieprawdziwe dane mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 220. § 1. Kto, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Nie podlega karze sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo. Art. 221. Kto wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy lub chorobie zawodowej albo nie sporządza lub nie przedstawia wymaganej dokumentacji, podlega grzywnie do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności. Rozdział XXIX Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego Art. 222. § 1. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 wywołało niewłaściwe zachowanie się funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 223. Kto, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami lub używając broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo środka obezwładniającego, dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 224. § 1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 225. § 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzania kontroli w zakresie ochrony środowiska lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto osobie uprawnionej do kontroli w zakresie inspekcji pracy lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej. Art. 226. § 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego albo osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Przepis art. 222 § 2 stosuje się odpowiednio. § 3. Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 227. Kto, podając się za funkcjonariusza publicznego albo wyzyskując błędne przeświadczenie o tym innej osoby, wykonuje czynność związaną z jego funkcją, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 228. § 1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę lub takiej korzyści żąda, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Jeżeli czyn określony w § 1 został popełniony w związku z naruszeniem przepisów prawa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności służbowej od otrzymania korzyści majątkowej. § 5. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową znacznej wartości lub jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 229. § 1. Kto udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Kto udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną, aby skłonić ją do naruszenia obowiązku służbowego, albo udziela korzyści takiej osobie za naruszenie obowiązku służbowego, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto osobie pełniącej funkcję publiczną udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości. Art. 230. Kto, powołując się na swoje wpływy w instytucji państwowej lub samorządu terytorialnego, podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 231. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie i wyrządza istotną szkodę, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona czynu zabronionego określonego w art. 228. Rozdział XXX Przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości Art. 232. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe sądu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 233. § 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. § 3. Nie podlega karze, kto, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym. § 4. Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię lub tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli: 1) fałszywe zeznanie, opinia lub tłumaczenie dotyczy okoliczności nie mogących mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, 2) sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię lub tłumaczenie, zanim nastąpi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy. § 6. Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej. Art. 234. Kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie przestępstwa, wykroczenia lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 235. Kto, przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie przedsiębierze, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 236. § 1. Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, wykroczenia lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Nie podlega karze, kto zataja dowody niewinności z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym. Art. 237. Przepis art. 233 § 5 pkt 2 stosuje się odpowiednio do przestępstw określonych w art. 234, art. 235 oraz w art. 236 § 1. Art. 238. Kto zawiadamia o przestępstwie organ powołany do ścigania wiedząc, że przestępstwa nie popełniono, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 239. § 1. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa albo odbywa za skazanego karę, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Nie podlega karze sprawca, który ukrywa osobę najbliższą. § 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli sprawca udzielił pomocy osobie najbliższej albo działał z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym. Art. 240. § 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166 lub 252, nie zawiadamiania niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1, kto zaniechał zawiadomienia, mając dostateczną podstawę do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym; nie popełnia przestępstwa również ten, kto zapobiegł popełnieniu przygotowywanego lub usiłowanego czynu zabronionego określonego w § 1. § 3. Nie podlega karze, kto zaniechał zawiadomienia z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym. Art. 241. § 1. Kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia publicznie wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności. Art. 242. § 1. Kto uwalnia się sam, będąc pozbawionym wolności na podstawie orzeczenia sądu lub prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Kto, korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczenie zakładu karnego lub aresztu śledczego bez dozoru, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto, korzystając z przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci do zakładu karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu. § 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa w porozumieniu z innymi osobami, używa przemocy lub grozi jej użyciem albo uszkadza miejsce zamknięcia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 243. Kto osobę pozbawioną wolności na podstawie orzeczenia sądu lub prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy uwalnia lub ułatwia jej ucieczkę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności lub prowadzenia pojazdów albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 245. Kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 246. Funkcjonariusz publiczny lub ten, który działając na jego polecenie w celu uzyskania określonych zeznań, wyjaśnień, informacji lub oświadczenia stosuje przemoc, groźbę bezprawną lub w inny sposób znęca się fizycznie lub psychicznie nad inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 247. § 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą prawnie pozbawioną wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Funkcjonariusz publiczny, który wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia czynu określonego w § 1 lub 2, podlega karze określonej w tych przepisach. Rozdział XXXI Przestępstwa przeciwko wyborom i referendum Art. 248. Kto w związku z wyborami do Sejmu, Senatu, wyborem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do samorządu terytorialnego lub referendum: 1) sporządza listę kandydujących lub głosujących z pominięciem uprawnionych lub wpisaniem nieuprawnionych, 2) używa podstępu celem nieprawidłowego sporządzenia listy wyborczej, 3) uszkadza, ukrywa, przerabia lub podrabia protokoły lub inne dokumenty wyborcze, 4) dopuszcza do nadużycia przy przyjmowaniu lub obliczaniu głosów, 5) dopuszcza się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli zgłaszających kandydatów w wyborach lub inicjujących referendum, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 249. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem przeszkadza: 1) odbyciu zgromadzenia poprzedzającego głosowanie, 2) swobodnemu wykonywaniu prawa do kandydowania lub głosowania, 3) głosowaniu lub obliczaniu głosów, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 250. Kto, przemocą, groźbą bezprawną lub przez nadużycie stosunku zależności, wywiera wpływ na sposób głosowania osoby uprawnionej albo zmusza ją do głosowania lub powstrzymuje od głosowania, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 251. Kto, naruszając przepisy o tajności głosowania, wbrew woli głosującego zapoznaje się z treścią jego głosu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Rozdział XXXII Przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu Art. 252. § 1. Kto bierze lub przetrzymuje zakładnika w celu zmuszenia organu państwowego lub samorządowego, instytucji, organizacji, osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób do określonego zachowania się, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1, kto odstąpił od zamiaru wymuszenia i zwolnił zakładnika. Art. 253. § 1. Kto uprawia handel ludźmi nawet za ich zgodą, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 2. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zajmuje się organizowaniem adopcji dzieci wbrew przepisom ustawy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 254. § 1. Kto bierze czynny udział z zbiegowisku wiedząc, że jego uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na osobę lub mienie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem gwałtownego zamachu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, uczestnik zbiegowiska określony w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 255. § 1. Kto publicznie nawołuje do popełnienia występku, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Kto publicznie nawołuje do popełnienia zbrodni, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Kto publicznie pochwala popełnienie przestępstwa, podlega grzywnie do 180 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 256. Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 257. Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowościowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 258. § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli grupa albo związek określony w § 1 ma charakter zbrojny, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Kto grupę albo związek określony w § 1 lub 2 zakłada lub taką grupą albo takim związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 259. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 258, kto dobrowolnie odstąpił od udziału w grupie albo związku i ujawnił przed organem powołanym do ścigania przestępstw wszystkie istotne okoliczności popełnionego czynu lub zapobiegł popełnieniu zamierzonego przestępstwa. Art. 260. Kto przemocą lub groźbą bezprawną udaremnia przeprowadzenie odbywanego zgodnie z prawem zebrania, zgromadzenia lub pochodu albo takie zabranie, zgromadzenie lub pochód rozprasza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 261. Kto znieważa pomnik lub inne miejsce publiczne urządzone w celu upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 262. § 1. Kto znieważa zwłoki, prochy ludzkie lub miejsce spoczynku zmarłego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Kto ograbia zwłoki, grób lub inne miejsce spoczynku zmarłego, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 263. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia broń palną albo amunicję lub nią handluje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Kto, mając zezwolenie na posiadanie broni palnej lub amunicji, udostępnia lub przekazuje ją osobie nieuprawnionej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Kto nieumyślne powoduje utratę broni palnej lub amunicji, która zgodnie z prawem pozostaje w jego dyspozycji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 264. § 1. Kto wbrew przepisom przekracza granicę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, używając przemocy, groźby, podstępu lub we współdziałaniu z innymi osobami, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Kto organizuje innym osobom przekraczanie wbrew przepisom granicy Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Rozdział XXXIII Przestępstwa przeciwko ochronie informacji Art. 265. § 1. Kto ujawnia lub wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę państwową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli informację określoną w § 1 ujawniono osobie działającej w imieniu lub na rzecz podmiotu zagranicznego, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Kto nieumyślnie ujawnia informację określoną w § 1, z którą zapoznał się w związku z pełnieniem funkcji publicznej lub otrzymanym upoważnieniem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 266. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Funkcjonariusz publiczny, który ujawnia osobie nieuprawnionej informację stanowiącą tajemnicę służbową lub informację, którą uzyskał w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę prawnie chroniony interes, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 267. § 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje informację dla niego nie przeznaczoną, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do przewodu służącego do przekazywania informacji lub przełamując elektroniczne, magnetyczne albo inne szczególne jej zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem specjalnym. § 3. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 1 lub 2 ujawnia innej osobie. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 268. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy zapisu na komputerowym nośniku informacji, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 269. § 1. Kto, na komputerowym nośniku informacji, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu państwowego lub administracji samorządowej albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne gromadzenie lub przekazywanie takich informacji, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, niszcząc albo wymieniając nośnik informacji lub niszcząc albo uszkadzając urządzenie służące automatycznemu przetwarzaniu, gromadzeniu lub przesyłaniu informacji. Rozdział XXXIV Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów Art. 270. § 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa. § 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 271. § 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 272. Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 273. Kto używa dokumentu określonego w art. 271 lub 272, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 274. Kto zbywa własny lub cudzy dokument stwierdzający tożsamość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 275. § 1. Kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto bezprawnie przewozi, przenosi lub przesyła za granicę dokument stwierdzający tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe. Art. 276. Kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 277. Kto znaki graniczne niszczy, uszkadza, usuwa, przesuwa lub czyni niewidocznymi albo fałszywie wystawia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Rozdział XXXV Przestępstwa przeciwko mieniu Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. § 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. § 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego. Art. 279. § 1. Kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli kradzież z włamaniem popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 280. § 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 281. Kto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 282. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności gospodarczej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 283. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w art. 279 § 1, art. 280 § 1 lub w art. 281 lub 282, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 284. § 1. Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. W wypadku mniejszej wagi lub przywłaszczenia rzeczy znalezionej, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Jeżeli przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 285. § 1. Kto, włączając się do urządzenia telekomunikacyjnego, uruchamia na cudzy rachunek impulsy telefoniczne, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy. § 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 287. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przesyłanie informacji lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis na komputerowym nośniku informacji, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Jeżeli oszustwo popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 288. § 1. Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto przerywa lub uszkadza kabel podmorski albo narusza przepisy obowiązujące przy zakładaniu lub naprawie takiego kabla. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 289. § 1. Kto zabiera w celu krótkotrwałego użycia cudzy pojazd mechaniczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 pokonuje zabezpieczenie pojazdu przed jego użyciem przez osobę nieupoważnioną, pojazd stanowi mienie znacznej wartości albo sprawca następnie porzuca pojazd w stanie uszkodzonym lub w takich okolicznościach, że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia pojazdu albo jego części lub zawartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli czyn określony w § 1 popełniono używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. W wypadkach określonych w § 1-3 sąd może wymierzyć grzywnę obok kary pozbawienia wolności. § 5. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 290. § 1. Kto w celu przywłaszczenia dopuszcza się wyrębu drzewa w lesie, podlega odpowiedzialności jak za kradzież. § 2. W razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego, sąd orzeka na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa. Art. 291. § 1. Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 292. § 1. Kto rzecz, o której na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. W wypadku znacznej wartości rzeczy, o której mowa w § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 293. § 1. Przepisy art. 291 i 292 stosuje się odpowiednio do programu komputerowego. § 2. Sąd może orzec przepadek rzeczy określonej w § 1 oraz w art. 291 i 292, chociażby nie stanowiła ona własności sprawcy. Art. 294. § 1. Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1, w stosunku do mienia znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Tej samej karze podlega sprawca, który dopuszcza się przestępstwa wymienionego w § 1 w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury. Art. 295. § 1. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 278, 284-289, 291, 292 lub 294, który dobrowolnie naprawił szkodę w całości albo zwrócił pojazd lub rzecz mającą szczególne znaczenie dla kultury w stanie nieuszkodzonym, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. § 2. Wobec sprawcy przestępstwa wymienionego w § 1, który dobrowolnie naprawił szkodę w znacznej części, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Rozdział XXXVI Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu Art. 296. § 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 2 wyrządza szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 3 działa nieumyślne, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 5. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie naprawił w całości wyrządzoną szkodę. Art. 297. § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego, przedkłada fałszywe lub stwierdzające nieprawdę dokumenty albo nierzetelne, pisemne oświadczenia dotyczące okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania takiego kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi nie powiadamia właściwego organu lub instytucji o powstaniu okoliczności mogących mieć wpływ na wstrzymanie lub ograniczenie wysokości udzielonego kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego. § 3. Nie podlega karze, kto dobrowolnie przed wszczęciem postępowania karnego zapobiegł wykorzystaniu kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej lub subwencji, zrezygnował z zamówienia publicznego lub dotacji uzyskanych w sposób określony w § 1 lub 2 albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego. Art. 298. § 1. Kto, w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia, powoduje zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wypłacie odszkodowania. Art. 299. § 1. Kto środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przestępstwa przez inne osoby, w szczególności polegającego na wytwarzaniu lub obrocie środkami odurzającymi lub psychotropowymi, przemycie, fałszowaniu pieniędzy lub papierów wartościowych, rozboju albo popełnieniu innego przestępstwa przeciwko mieniu wielkiej wartości, wymuszaniu okupu albo handlu bronią, amunicją lub materiałami wybuchowymi albo rozszczepialnymi, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto będąc pracownikiem banku, instytucji finansowej lub kredytowej przyjmuje w gotówce, wbrew przepisom, pieniądze lub inne wartości dewizowe, dokonuje ich transferu lub konwersji albo przyjmuje je w innych okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie o ich przestępnym pochodzeniu z czynów określonych w § 1 albo świadczy inne usługi mające ukryć ich przestępne pochodzenie lub usługi w zabezpieczeniu przed zajęciem. § 3. Kto, będąc odpowiedzialny w banku, instytucji finansowej lub kredytowej za informowanie zarządu lub organu nadzoru finansowego o przeprowadzeniu operacji finansowej, nie czyni tego niezwłocznie w formie przewidzianej przepisami prawa, mimo że okoliczności przeprowadzenia operacji finansowej wzbudzają uzasadnione podejrzenie, że chodzi o źródło ich pochodzenia określone w § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto w banku, instytucji finansowej lub kredytowej, będąc odpowiedzialny za wyznaczenie osoby uprawnionej do przyjmowania informacji, o których mowa w § 3, lub udzielania ich osobie uprawnionej, nie czyni zadość obowiązującym przepisom. § 5. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, działając w porozumieniu z innymi osobami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 6. Karze określonej w § 5 podlega sprawca, jeżeli dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, osiąga znaczną korzyść majątkową. § 7. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2, sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, chociażby przedmioty nie stanowiły własności sprawcy. § 8. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-4, kto dobrowolnie ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz okoliczności jego popełnienia, jeżeli zapobiegło to popełnieniu innego przestępstwa, jeżeli sprawca czynił starania zmierzające do ujawnienia tych informacji i okoliczności, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 300. § 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli czyn określony w § 1 wyrządził szkodę wielu wierzycielom, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 301. § 1. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności. § 3. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli w sposób lekkomyślny doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 302. § 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Kto wierzycielowi udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej za działanie na szkodę innych wierzycieli w związku z postępowaniem upadłościowym lub zmierzającym do zapobiegnięcia upadłości, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Tej samej karze podlega wierzyciel, który w związku z określonym w § 2 postępowaniem przyjmuje korzyść za działanie na szkodę innych wierzycieli albo takiej korzyści żąda. Art. 303. § 1. Kto wyrządza szkodę majątkową osobie fizycznej, prawnej albo jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nieprowadzenie dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny lub niezgodny z prawdą, w szczególności niszcząc, usuwając, ukrywając, przerabiając lub podrabiając dokumenty dotyczące tej działalności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w § 1 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 304. Kto, wyzyskując przymusowe położenie innej osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, zawiera z nią umowę, nakładając na nią obowiązek świadczenia niewspółmiernego ze świadczeniem wzajemnym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 305. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udaremnia lub utrudnia przetarg publiczny albo wchodzi w porozumienie z inną osobą działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto w związku z publicznym przetargiem rozpowszechnia informacje lub przemilcza istotne okoliczności mające znaczenie dla zawarcia umowy będącej przedmiotem przetargu albo wchodzi w porozumienie z inną osobą, działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany. § 3. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Art. 306. Kto usuwa, podrabia lub przerabia znaki identyfikacyjne, datę produkcji lub datę przydatności towaru lub urządzenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 307. § 1. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 296 lub 299-305, który dobrowolnie naprawił szkodę w całości, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. § 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w § 1, który dobrowolnie naprawił szkodę w znacznej części, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 308. Za przestępstwa określone w tym rozdziale odpowiada jak dłużnik lub wierzyciel, kto, na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania, zajmuje się sprawami majątkowymi innej osoby prawnej, fizycznej, grupy osób lub podmiotu nie mającego osobowości prawnej. Art. 309. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 296 § 3, art. 297 § 1 lub art. 299, grzywnę orzeczoną obok kary pozbawienia wolności można wymierzyć w wysokości do 2 000 stawek dziennych. Rozdział XXXVII Przestępstwa przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi Art. 310. § 1. Kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności. § 2. Kto pieniądz, inny środek płatniczy lub dokument określony w § 1 puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. W wypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. § 4. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 2, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 311. Kto, w dokumentacji związanej z obrotem papierami wartościowymi, rozpowszechnia nieprawdziwe informacje lub przemilcza informacje o stanie majątkowym oferenta, mające istotne znaczenie dla nabycia, zbycia papierów wartościowych, podwyższenia albo obniżenia wkładu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 312. Kto puszcza w obieg podrobiony albo przerobiony pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument określony w art. 310 § 1, który sam otrzymał jako prawdziwy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 313. § 1. Kto, w celu użycia lub puszczenia w obieg, podrabia albo przerabia urzędowy znak wartościowy albo ze znaku takiego usuwa oznakę umorzenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto urzędowy znak wartościowy podrobiony, przerobiony albo z usuniętą oznaką umorzenia puszcza w obieg, nabywa lub go używa albo przechowuje w celu puszczenia w obieg. Art. 314. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia albo przerabia znak urzędowy, mający stwierdzić upoważnienie, uiszczenie opłaty skarbowej lub wynik badania albo w obrocie publicznym używa przedmiotów opatrzonych takimi podrobionymi albo przerobionymi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 315. § 1. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia lub przerabia zalegalizowane narzędzie pomiarowe lub probiercze, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto podrobionego albo przerobionego narzędzia pomiarowego lub probierczego w obrocie gospodarczym używa albo takie narzędzie w celu użycia w obrocie gospodarczym przechowuje. Art. 316. § 1. Pieniądze, dokumenty i znaki wartościowe podrobione, przerobione albo z usuniętą oznaką umorzenia oraz podrobione lub przerobione narzędzia pomiarowe, jak również przedmioty służące do popełnienia przestępstw określonych w tym rozdziale ulegają przepadkowi, chociażby nie stanowiły własności sprawcy. § 2. Podrobione albo przerobione znaki urzędowe określone w art. 314 należy usunąć, chociażby to miało być połączone ze zniszczeniem przedmiotu. CZĘŚĆ WOJSKOWA Rozdział XXXVIII Przepisy ogólne dotyczące żołnierzy Art. 317. § 1. Przepisy części ogólnej i szczególnej tego kodeksu stosuje się do żołnierzy, jeżeli część wojskowa nie zawiera przepisów odmiennych. § 2. Przepisy art. 356-363 oraz, w wypadku popełnienia określonego w nich przestępstwa, przepisy ogólne dotyczące żołnierzy stosuje się odpowiednio także do pracowników wojska. § 3. Przepisy części wojskowej stosuje się odpowiednio także do innych osób, jeżeli ustawa tak stanowi. Art. 318. Nie popełnia przestępstwa żołnierz, który dopuszcza się czynu zabronionego będącego wykonaniem rozkazu, chyba że wykonując rozkaz umyślnie popełnia przestępstwo. Art. 319. § 1. Nie popełnia przestępstwa żołnierz, gdy w wypadku nieposłuszeństwa lub oporu stosuje środki niezbędne w celu wymuszenia posłuchu dla rozkazu, do którego wydania był uprawniony, jeżeli okoliczności wymagają natychmiastowego przeciwdziałania, a posłuchu dla rozkazu nie można osiągnąć w inny sposób. § 2. W razie przekroczenia granic ostatecznej potrzeby sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 320. W stosunku do sprawcy przestępstwa określonego w części wojskowej, który w chwili czynu był niezdolny do pełnienia służby wojskowej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Art. 321. W wypadku przewidzianym w art. 10 § 4 sąd może zamiast orzekania środków wychowawczych lub poprawczych, o których mowa w tym przepisie, przekazać sprawcę właściwemu dowódcy w celu wymierzenia kary przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych. Art. 322. § 1. Karą stosowaną wobec żołnierzy jest także areszt wojskowy; do kary aresztu wojskowego stosuje się odpowiednio przepisy o karze pozbawienia wolności. § 2. Kara aresztu wojskowego trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata; wymierza się ją w miesiącach i latach. § 3. Karę aresztu wojskowego odbywa się w przeznaczonym do tego zakładzie karnym; w czasie odbywania kary skazany podlega także szkoleniu wojskowemu. Art. 323. § 1. Do żołnierzy nie stosuje się przepisu art. 34 § 2 pkt 1 i 2. § 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany: 1) nie może być mianowany na wyższy stopień wojskowy ani wyznaczony na wyższe stanowisko służbowe, 2) nie może brać udziału w uroczystościach i paradach organizowanych w jednostce wojskowej lub z udziałem jednostki. § 3. Wymierzając karę ograniczenia wolności wobec żołnierza innej służby niż zasadnicza lub pełniona w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, sąd orzeka obowiązek pozostawania w określonym miejscu w czasie od zakończenia zajęć służbowych do capstrzyku przez 2 dni w tygodniu, a może orzec potrącenie od 5 do 15% miesięcznego uposażenia na wskazany przez sąd cel społeczny. § 4. Żołnierze zasadniczej służby wojskowej odbywają karę ograniczenia wolności w wydzielonej jednostce wojskowej według zasad określonych w Kodeksie karnym wykonawczym. § 5. Jeżeli skazany na karę ograniczenia wolności, według zasad określonych w § 1-4, w chwili przystąpienia do jej wykonania w całości lub w części, przestał być żołnierzem lub, w wypadku przewidzianym w art. 317 § 2, pracownikiem wojska, sąd zamienia tę karę na karę ograniczenia wolności orzekaną według zasad ogólnych. Art. 324. § 1. Środkami karnymi stosowanymi wobec żołnierzy są także: 1) obniżenie stopnia wojskowego, 2) wydalenie z zawodowej służby wojskowej, 3) degradacja. § 2. Wobec żołnierzy służby zasadniczej nie orzeka się środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 7. Art. 325. § 1. Obniżenie stopnia wojskowego obejmuje utratę posiadanego stopnia i powrót do stopnia bezpośrednio niższego w obrębie korpusu oficerów, chorążych albo podoficerów. § 2. Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego w razie skazania za występek, jeżeli przemawiają za tym rodzaj czynu, sposób i okoliczności jego popełnienia. Art. 326. § 1. Wydalenie z zawodowej służby wojskowej obejmuje bezzwłoczne usunięcie ze służby oraz utratę oznak i zaszczytnych wyróżnień nadanych przez właściwego dowódcę. § 2. Sąd może orzec wydalenie z zawodowej służby wojskowej, jeżeli sprawca przy popełnieniu przestępstwa umyślnego rażąco nadużył swoich uprawnień albo okazał, że dalsze pełnienie tej służby zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Art. 327. § 1. Degradacja obejmuje utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego. § 2. Sąd może orzec degradację w razie skazania za przestępstwo umyślne, jeżeli rodzaj czynu, sposób i okoliczności jego popełnienia pozwalają przyjąć, że sprawca utracił właściwości wymagane do posiadania stopnia wojskowego, a zwłaszcza w wypadku działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Art. 328. Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego albo degradację tylko wobec osoby, która w chwili popełnienia czynu zabronionego była żołnierzem, chociażby przestała nim być w chwili orzekania. Art. 329. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, a wymierzona kara nie byłaby surowsza niż 2 lata pozbawienia wolności, sąd może w stosunku do żołnierza orzec karę aresztu wojskowego. Art. 330. Jeżeli wymierzona za przestępstwo kara aresztu wojskowego nie byłaby surowsza od roku, sąd może w stosunku do żołnierza orzec karę ograniczenia wolności. Art. 331. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może zwrócić się do właściwego dowódcy o wymierzenie kary dyscyplinarnej przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych. Art. 332. § 1. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia praw publicznych i degradacji, wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub obniżenia stopnia wojskowego sąd orzeka tylko pozbawienie praw publicznych. § 2. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa degradacji oraz wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub obniżenia stopnia wojskowego sąd orzeka tylko degradację. Art. 333. § 1. Stosując warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec żołnierza, sąd może także zwrócić się do właściwego dowódcy o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych. § 2. Sąd może podjąć postępowanie karne także wtedy, gdy sprawca rażąco narusza zasady dyscypliny wojskowej. Art. 334. § 1. Nakładając na żołnierza obowiązki lub stosując środki przewidziane w art. 67 lub 72, uwzględnia się warunki służby wojskowej. § 2. Orzekając dozór wobec żołnierza, sąd może powierzyć wykonywanie czynności dozoru kuratorowi wojskowemu, przełożonemu lub żołnierzowi wskazanemu przez przełożonego. Art. 335. Zawieszając wykonanie kary wobec żołnierza, sąd może orzec także środki przewidziane w art. 323 § 2. Art. 336. § 1. Sąd może odroczyć żołnierzowi służby zasadniczej wykonanie kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy do czasu ukończenia służby. § 2. Sąd może zarządzić wykonanie odroczonej kary, jeżeli skazany w okresie odroczenia rażąco narusza porządek prawny lub zasady dyscypliny wojskowej. § 3. Sąd po zapoznaniu się z opinią dowódcy jednostki może zwolnić od kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy, jeżeli okres odroczenia trwał co najmniej 6 miesięcy, a żołnierz w tym okresie wyróżnił się w wykonywaniu obowiązków służbowych albo wykazał się odwagą. § 4. Sąd może zwolnić od kary określonej w § 3, nawet gdy okres odroczenia trwał krócej, jeżeli przemawiają za tym szczególnie ważnie powody. § 5. Zwolnienie od kary w myśl § 3 lub 4 pociąga za sobą zatarcie skazania z mocy prawa; jeżeli wobec skazanego orzeczono grzywnę lub środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed wykonaniem tej kary lub środka karnego. § 6. Przepisy § 1-5 stosuje się odpowiednio do osoby powołanej do służby wojskowej. Art. 337. Wobec żołnierza służby zasadniczej, który został skazany, za przestępstwo określone w części wojskowej popełnione w czasie tej służby, na grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności nie przekraczającą roku, sąd może zarządzić zatarcie skazania po przeniesieniu go do rezerwy, jeżeli kara lub orzeczony środek karny zostały wykonane. Rozdział XXXIX Przestępstwa przeciwko obowiązkowi pełnienia służby wojskowej Art. 338. § 1. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli nieobecność sprawcy czynu określonego w § 1 nie trwała dłużej niż 14 dni, sprawca podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego do roku albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 następuje na wniosek dowódcy jednostki. § 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy służby zawodowej, okresowej oraz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, a także do odbywających ćwiczenia rezerwy oficerów, chorążych i podoficerów starszych. Art. 339. § 1. Żołnierz, który w celu trwałego uchylenia się od służby wojskowej opuszcza swoją jednostkę albo wyznaczone miejsce przebywania lub w takim celu poza nimi pozostaje, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się dezercji wspólnie z innymi żołnierzami lub zabierając broń, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Żołnierz, który w czasie dezercji ucieka za granicę albo przebywając za granicą uchyla się od powrotu do kraju, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Żołnierz, który czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1-3, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 340. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w art. 339 dobrowolnie powrócił, a nieobecność jego trwała nie dłużej niż 14 dni, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Art. 341. § 1. Żołnierz, który odmawia pełnienia służby wojskowej albo wykonywania obowiązku wynikającego z tej służby, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega żołnierz innej służby niż zasadnicza, który uporczywie nie wykonuje obowiązku z niej wynikającego. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 następuje na wniosek dowódcy jednostki. Art. 342. § 1. Żołnierz, który w celu zupełnego albo częściowego uchylenia się od służby wojskowej albo od wykonania obowiązku wynikającego z tej służby: 1) powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1, 2) używa podstępu dla wprowadzenia w błąd organu wojskowego, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego do roku albo pozbawienia wolności do roku. Rozdział XL Przestępstwa przeciwko zasadom dyscypliny wojskowej Art. 343. § 1. Żołnierz, który nie wykonuje lub odmawia wykonania rozkazu albo wykonuje rozkaz niezgodnie z jego treścią, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności zebranych żołnierzy albo następstwem czynu określonego w § 1 jest znaczna szkoda majątkowa lub inna poważna szkoda, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Żołnierz, który wchodzi w porozumienie z innymi żołnierzami w celu popełnienia czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 3 następuje na wniosek dowódcy jednostki. Art. 344. § 1. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 343 żołnierz, który odmawia wykonania rozkazu polecającego popełnienie przestępstwa albo nie wykonuje go. § 2. W razie wykonania rozkazu, o którym mowa w § 1, niezgodnie z jego treścią w celu istotnego zmniejszenia szkodliwości czynu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia. Art. 345. § 1. Żołnierz, który dopuszcza się czynnej napaści na przełożonego, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynnej napaści w związku z pełnieniem przez przełożonego obowiązków służbowych albo wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności zebranych żołnierzy, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 używa broni, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Karze przewidzianej w § 3 podlega sprawca czynu określonego w § 1 lub 2, jeżeli jego następstwem jest skutek określony w art. 156 lub 157 § 1. Art. 346. § 1. Żołnierz, który stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu przeszkodzenia przełożonemu w czynności służbowej albo w celu zmuszenia przełożonego do przedsięwzięcia albo zaniechania czynności służbowej, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli sprawca działa wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności zebranych żołnierzy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 347. § 1. Żołnierz, który znieważa przełożonego, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego lub dowódcy jednostki. Art. 348. Przepisy art. 345-347 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który dopuszcza się czynu określonego w tych przepisach względem żołnierza nie będącego jego przełożonym w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Art. 349. Przepisy tego rozdziału stosuje się odpowiednio, jeżeli czyn zabroniony popełniono względem żołnierza państwa sprzymierzonego, a państwo to zapewnia wzajemność. Rozdział XLI Przestępstwa przeciwko zasadom postępowania z podwładnymi Art. 350. § 1. Żołnierz, który poniża lub znieważa podwładnego, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego lub dowódcy jednostki. Art. 351. Żołnierz, który uderza podwładnego lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 352. § 1. Żołnierz, który znęca się fizycznie lub psychicznie nad podwładnym, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Art. 353. Przepisy art. 350-352 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który dopuszcza się czynu określonego w tych przepisach względem żołnierza młodszego stopniem albo równego stopniem o krótszym okresie pełnienia służby wojskowej. Rozdział XLII Przestępstwa przeciwko zasadom obchodzenia się z uzbrojeniem i uzbrojonym sprzętem wojskowym Art. 354. § 1. Żołnierz, który nieostrożnie obchodzi się z bronią wojskową, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki albo ich nieostrożnie używa i przez to nieumyślnie powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia innej osoby, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 355. § 1. Żołnierz, który prowadząc uzbrojony pojazd mechaniczny, narusza chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym i powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 lub wyrządzona została znaczna szkoda w mieniu, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem wypadku określonego w § 1 jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Przepisy art. 42 i 178 stosuje się odpowiednio. Rozdział XLIII Przestępstwa przeciwko zasadom pełnienia służby Art. 356. § 1. Żołnierz, który, po wyznaczeniu go do służby lub będąc w służbie, narusza obowiązek wynikający z przepisu lub zarządzenia regulującego tok tej służby, przez co stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania szkody, której wyznaczona służba miała zapobiec, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Jeżeli następstwem czynu jest szkoda, o której mowa w § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek dowódcy jednostki. Art. 357. § 1. Żołnierz, który, po wyznaczeniu do służby lub będąc w służbie, wprawia się w stan nietrzeźwości lub odurzenia innym środkiem, podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek dowódcy jednostki. Rozdział XLIV Przestępstwa przeciwko mieniu wojskowemu Art. 358. § 1. Żołnierz, który samowolnie dysponuje bronią, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Żołnierz, który samowolnie zabiera broń, amunicję, materiał wybuchowy lub inny środek walki, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 359. Żołnierz, który, nie dopełniając obowiązku lub przekraczając uprawnienia w zakresie ochrony lub nadzoru nad bronią, amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki, powoduje choćby nieumyślnie ich utratę, podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 360. § 1. Żołnierz, który broń, amunicję, materiał wybuchowy lub inny środek walki niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 powoduje przez to znaczną szkodę w mieniu, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 361. § 1. Żołnierz, który samowolnie używa wojskowego statku powietrznego lub wodnego dla celu nie mającego związku ze służbą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do roku. Art. 362. § 1. Żołnierz, który samowolnie używa wojskowego pojazdu mechanicznego z uszczerbkiem dla interesów służby lub w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Art. 363. § 1. Żołnierz, który samowolnie rozporządza przedmiotem swojego wyposażenia, w szczególności przedmiot taki zbywa, zastawia lub go użycza innej osobie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek dowódcy jednostki. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego. (Dz. U. Nr 89, poz. 555) DZIAŁ I Przepisy wstępne Art. 1. Postępowanie karne w sprawach należących do właściwości sądów toczy się według przepisów niniejszego kodeksu. Art. 2. § 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby: 1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności, 2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, 3) uwzględnione zostały prawnie chronione interesy pokrzywdzonego, 4) rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie. § 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Art. 3. W granicach określonych w ustawie postępowanie karne odbywa się z udziałem czynnika społecznego. Art. 4. Organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Art. 5. § 1. Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu. § 2. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Art. 6. Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć. Art. 7. Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Art. 8. § 1. Sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. § 2. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są jednak wiążące. Art. 9. § 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy. § 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z urzędu. Art. 10. § 1. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia - o czyn ścigany z urzędu. § 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. Art. 11. § 1 Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia. § 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona, postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne przestępstwo, o którym mowa w § 1. Art. 12. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu. § 2. W razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego wniosek. Przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej wniosek. § 3. Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu - do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, chyba że chodzi o przestępstwo określone w art. 197 Kodeksu karnego. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne. Art. 13. Uzyskanie zezwolenia władzy, od którego ustawa uzależnia ściganie, należy do oskarżyciela. Art. 14. § 1. Wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu. § 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od wniesionego oskarżenia nie wiąże sądu. Art. 15. § 1. Policja i inne organy w zakresie postępowania karnego wykonują polecenia sądu i prokuratora oraz prowadzą pod nadzorem prokuratora, w granicach określonych w ustawie, dochodzenie, a nadto powierzone im przez prokuratora śledztwo lub prowadzone przez niego dochodzenie w całości albo w określonym zakresie, jak również poszczególne czynności śledztwa lub dochodzenia. § 2. Wszystkie instytucje państwowe, samorządowe i społeczne są obowiązane w zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie karne. Art. 16. § 1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie jest obowiązany pouczyć uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach, brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy. § 2. Organ prowadzący postępowanie powinien ponadto w miarę potrzeby udzielać uczestnikom postępowania informacji o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach także w wypadkach, gdy ustawa wyraźnie takiego obowiązku nie stanowi. W razie braku takiego pouczenia, gdy w świetle okoliczności sprawy było ono nieodzowne, albo mylnego pouczenia, stosuje się odpowiednio § 1. Art. 17. § 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy: 1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia, 2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa, 3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, 4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze, 5) oskarżony zmarł, 6) nastąpiło przedawnienie karalności, 7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się, 8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych, 9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela, 10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej, 11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie. § 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności nie cierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane. § 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających. Art. 18. § 1. Jeżeli czyn stanowi tylko wykroczenie, prokurator odmawiając wszczęcia postępowania lub umarzając je przekazuje sprawę Policji w celu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie przez właściwy organ do spraw wykroczeń; prokurator może sam wystąpić z takim wnioskiem. § 2. Jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego, może odmawiając wszczęcia postępowania albo umarzając je, zwłaszcza z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu, przekazać sprawę innemu właściwemu organowi. Art. 19. § 1. W razie stwierdzenia w postępowaniu karnym poważnego uchybienia w działaniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, zwłaszcza gdy sprzyja ono popełnieniu przestępstwa, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym uchybieniu organ powołany do nadzoru nad daną jednostką organizacyjną, zaś w razie potrzeby także organ kontroli. Policja powiadamia prokuratora o ujawnionych przez siebie uchybieniach. § 2. Zawiadamiając o uchybieniu, sąd lub prokurator może zażądać nadesłania w wyznaczonym terminie wyjaśnień i podania środków podjętych w celu zapobieżenia takim uchybieniom w przyszłości. § 3. W razie nieudzielenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie można nałożyć na kierownika organu zobowiązanego do wyjaśnień karę pieniężną w wysokości nie przekraczającej najniższego miesięcznego wynagrodzenia. § 4. Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie. Art. 20. § 1. W razie rażącego naruszenia przez obrońcę lub pełnomocnika strony ich obowiązków procesowych sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym radę adwokacką lub inny właściwy organ. § 2. W razie rażącego naruszenia obowiązków procesowych przez oskarżyciela publicznego lub prowadzącego dochodzenie sąd zawiadamia bezpośredniego przełożonego osoby, która dopuściła się uchybienia; w stosunku do Policji oraz innych organów dochodzenia uprawnienie takie przysługuje również prokuratorowi. Art. 21. § 1. O ukończeniu postępowania toczącego się z urzędu przeciw osobom zatrudnionym w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, uczniom i słuchaczom szkół oraz żołnierzom należy bezzwłocznie zawiadomić przełożonych tych osób. § 2. Prokurator zawiadamia również o wszczęciu postępowania przeciw funkcjonariuszom publicznym, a o wszczęciu postępowania przeciw innym osobom, o których mowa w § 1 - jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny. Art. 22. § 1. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania, a w szczególności jeżeli nie można ująć oskarżonego albo nie może on brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody. § 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania przysługuje zażalenie. § 3. W czasie zawieszenia postępowania należy jednak dokonać odpowiednich czynności w celu zabezpieczenia dowodów przed ich utratą lub zniekształceniem. Art. 23. W sprawie o przestępstwo popełnione na szkodę małoletniego, we współdziałaniu z małoletnim lub w okolicznościach, które mogą świadczyć o demoralizacji małoletniego albo o gorszącym wpływie na niego, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia sąd rodzinny w celu rozważenia środków przewidzianych w przepisach o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. DZIAŁ II Sąd Rozdział 1 Właściwość i skład sądu Art. 24. § 1. Sąd Rejonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu. § 2. Sąd Rejonowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w ustawie. Art. 25. § 1. Sąd Wojewódzki orzeka w pierwszej instancji w sprawach o następujące przestępstwa: 1) o zbrodnie określone w Kodeksie karnym oraz w ustawach szczególnych, 2) o występki określone w rozdziałach XVI i XVII oraz w art. 140, 141, 148 § 4, art. 149, 150 § 1, art. 151-154, 156 § 1 i 3, art. 158 § 2 i 3, art. 163 § 1 i 3, art. 165 § 1 i 3, art. 166 § 1, art. 173 § 3, art. 185 § 2, art. 197 § 3, art. 223, 252 oraz w art. 253 § 2 Kodeksu karnego, 3) o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu wojewódzkiego. § 2. Sąd Wojewódzki rozpoznaje ponadto środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę. Art. 26. Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie wojewódzkim oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę. Art. 27. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i inne sprawy w wypadkach określonych w ustawie. Art. 28. § 1. Na rozprawie głównej sąd orzeka w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Ze względu na szczególną zawiłość sprawy sąd pierwszej instancji może postanowić o rozpoznaniu jej w składzie trzech sędziów. § 3. W sprawach o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Art. 29. § 1. Na rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej sąd orzeka w składzie trzech sędziów, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Apelację lub kasację od wyroku orzekającego karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności rozpoznaje sąd w składzie pięciu sędziów. Art. 30. § 1. Na posiedzeniu sąd rejonowy orzeka jednoosobowo, a sąd wojewódzki, sąd apelacyjny i Sąd Najwyższy - w składzie trzech sędziów, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Sąd odwoławczy na posiedzeniu orzeka w składzie trzech sędziów, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 31. § 1. Miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo. § 2. Jeżeli przestępstwo popełniono na polskim statku wodnym lub powietrznym, a § 1 nie może mieć zastosowania, właściwy jest sąd macierzystego portu statku. § 3. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Art. 32. § 1. Jeżeli nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa, właściwy jest sąd, w którego okręgu: 1) ujawniono przestępstwo, 2) ujęto oskarżonego, 3) oskarżony przed popełnieniem przestępstwa stale mieszkał lub czasowo przebywał - zależnie od tego, gdzie najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli przestępstwo popełniono za granicą. § 3. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisów poprzedzających, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście gminy Warszawa-Centrum . Art. 33. § 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. § 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu. Art. 34. § 1. Sąd właściwy dla sprawców przestępstw jest również właściwy dla pomocników, podżegaczy oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciwko nim toczy się jednocześnie. § 2. Sprawy osób wymienionych w § 1 powinny być połączone we wspólnym postępowaniu; przepis art. 33 stosuje się odpowiednio. § 3. Jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw, o których mowa w § 1 i 2, można wyłączyć i odrębnie rozpoznać sprawę poszczególnych osób lub o poszczególne czyny; sprawa wyłączona podlega rozpoznaniu przez sąd właściwy według zasad ogólnych. Art. 35. § 1. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi. § 2. Jeżeli sąd na rozprawie głównej stwierdza, że nie jest właściwy miejscowo lub że właściwy jest sąd niższego rzędu, może przekazać sprawę innemu sądowi jedynie wtedy, gdy powstaje konieczność odroczenia rozprawy. § 3. Na postanowienie w kwestii właściwości przysługuje zażalenie. Art. 36. Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego. Art. 37. Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. Art. 38. § 1. Spór o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga ostateczne sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór. § 2. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności nie cierpiące zwłoki. Art. 39. Jeżeli sąd wojskowy przekaże sprawę sądowi powszechnemu lub nie przyjmie sprawy przekazanej mu przez sąd powszechny, sprawę rozpoznaje sąd powszechny. Rozdział 2 Wyłączenie sędziego Art. 40. § 1. Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli: 1) sprawa dotyczy sędziego bezpośrednio, 2) jest małżonkiem strony lub pokrzywdzonego albo ich obrońcy, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego albo pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób, 3) jest krewnym lub powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia pomiędzy dziećmi rodzeństwa osób wymienionych w pkt 2 albo jest związany z jedną z tych osób węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli, 4) był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, albo w tej samej sprawie był przesłuchany w charakterze świadka lub występował jako biegły, 5) brał udział w sprawie jako prokurator, obrońca, pełnomocnik, przedstawiciel ustawowy strony, albo prowadził postępowanie przygotowawcze, 6) brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonego orzeczenia lub wydał zaskarżone zarządzenie, 7) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone lub stwierdzono jego nieważność, 8) brał udział w wydaniu postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania, 9) brał udział w wydaniu orzeczenia, co do którego wniesiono sprzeciw. § 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 3. Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego wnioskiem o wznowienie lub zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tego wniosku lub tej kasacji. Art. 41. § 1. Sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. § 2. Wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie § 1 po rozpoczęciu przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu. Art. 42. § 1. Wyłączenie następuje na żądanie sędziego, z urzędu albo na wniosek strony. § 2. Jeżeli sędzia uznaje, że zachodzi przyczyna wyłączająca go z mocy art. 40, wyłącza się, składając oświadczenie na piśmie do akt, a na jego miejsce wstępuje inny sędzia. § 3. Sędzia, co do którego zgłoszono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41, może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału w sprawie; jest jedna obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki. § 4. Poza wypadkiem określonym w § 2 o wyłączeniu orzeka sąd, przed którym toczy się postępowanie; w składzie orzekającym w kwestii wyłączenia nie może brać udziału sędzia, którego dotyczy wyłączenie. W razie niemożności utworzenia takiego składu sądu, w kwestii wyłączenia orzeka sąd wyższego rzędu. Art. 43. Jeżeli z powodu wyłączenia sędziów rozpoznanie sprawy w danym sądzie jest niemożliwe, sąd wyższego rzędu przekazuje sprawę innemu sądowi równorzędnemu. Art. 44. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do ławników. DZIAŁ III Strony, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciel społeczny Rozdział 3 Oskarżyciel publiczny Art. 45. § 1. Oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator. § 2. Inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych przepisów ustawy, określających zakres jego działania. Art. 46. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego udział prokuratora w rozprawie jest obowiązkowy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 47. Przepisy art. 40 § 1 pkt 1-6 i § 2 oraz art. 41 i 42 stosuje się odpowiednio do prokuratora, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze oraz do innych oskarżycieli publicznych. Art. 48. § 1. O wyłączeniu prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze oraz oskarżyciela publicznego orzeka prokurator nadzorujący postępowanie lub bezpośrednio przełożony. § 2. Czynności dokonane przez osobę podlegającą wyłączeniu, zanim ono nastąpiło, nie są z tej przyczyny bezskuteczne; jednakże czynność dowodową należy na żądanie strony, w miarę możności, powtórzyć. Rozdział 4 Pokrzywdzony Art. 49. § 1. Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. § 2. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej. § 3. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia. § 4. W sprawach o przestępstwa, którymi wyrządzono szkodę w mieniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, jeżeli nie działa organ pokrzywdzonej instytucji, prawa pokrzywdzonego mogą wykonywać organy kontroli państwowej, które w zakresie swojego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania. Art. 50. W postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego określonych w art. 53 i 62 nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 i 498 § 3. Art. 51. § 1. Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jego imieniu. § 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest małoletni albo ubezwłasnowolniony całkowicie lub częściowo, prawa jego wykonuje przedstawiciel ustawowy albo osoba, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje. Art. 52. W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać osoby najbliższe, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia - prokurator. Rozdział 5 Oskarżyciel posiłkowy Art. 53. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego. Art. 54. § 1. Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego. § 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia nie pozbawia uprawnień oskarżyciela posiłkowego. Art. 55. § 1. W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, o którym mowa w art. 330 § 2, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu, dołączając po jednym odpisie dla każdego oskarżonego oraz dla prokuratora. Przepis art. 488 § 2 stosuje się odpowiednio. Przepisów art. 339 § 3 pkt 4 i art. 397 nie stosuje się. § 2. Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, z zachowaniem warunków określonych w art. 332 i 333 § 1; jeżeli pokrzywdzonym jest instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, akt oskarżenia może sporządzić także radca prawny. § 3. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania. § 4. W sprawie wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego może brać udział również prokurator. Art. 56. § 1. Sąd może ograniczyć liczbę oskarżycieli posiłkowych występujących w sprawie, jeżeli jest to konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Sąd orzeka, że oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, gdy bierze w nim już udział określona przez sąd liczba oskarżycieli. § 2. Sąd orzeka także, iż oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu, jeżeli stwierdzi, że nie jest on osobą uprawnioną lub jego akt oskarżenia albo oświadczenie o przystąpieniu do postępowania zostało złożone po terminie. § 3. Na postanowienie sądu wydane na podstawie § 1, a także na postanowienie sądu wydane na podstawie § 2, jeżeli dotyczy oskarżyciela posiłkowego określonego w art. 54 lub art. 55 § 3 - zażalenie nie przysługuje. Art. 57. § 1. W razie odstąpienia oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia nie może on ponownie przyłączyć się do postępowania. § 2. O odstąpieniu oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia w sprawie, w której oskarżyciel publiczny nie bierze udziału, sąd zawiadamia prokuratora. Nieprzystąpienie przez niego do oskarżenia w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia powoduje umorzenie postępowania. Art. 58. § 1. Śmierć oskarżyciela posiłkowego nie tamuje biegu postępowania; osoby najbliższe mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego w każdym stadium postępowania. § 2. W razie śmierci oskarżyciela posiłkowego, który samodzielnie popierał oskarżenie, stosuje się odpowiednio art. 61. Rozdział 6 Oskarżyciel prywatny Art. 59. § 1. Pokrzywdzony może jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego. § 2. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do toczącego się postępowania. Art. 60. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny. § 2. Postępowanie toczy się wówczas z urzędu, a pokrzywdzony, który przedtem wniósł oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego; do pokrzywdzonego, który przedtem nie wniósł oskarżenia prywatnego, stosuje się art. 54, 55 § 3 i art. 58. § 3. Jeżeli prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił potem od oskarżenia, pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela prywatnego. § 4. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może w terminie zawitym 14 dni od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne, a jeżeli takiego oświadczenia nie złoży, sąd umarza postępowanie. Art. 61. § 1. W razie śmierci oskarżyciela prywatnego postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego. § 2. Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza postępowanie. Rozdział 7 Powód cywilny Art. 62. Pokrzywdzony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wytoczyć przeciwko oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa. Art. 63. § 1. W razie śmierci pokrzywdzonego osoby najbliższe mogą w terminie określonym w art. 62 wytoczyć powództwo cywilne o przysługujące im roszczenia majątkowe wynikające z popełnienia przestępstwa. § 2. W razie śmierci powoda cywilnego osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego i dochodzić przysługujących im roszczeń. Nie wstąpienie tych osób nie tamuje biegu postępowania; sąd wydając orzeczenie kończące postępowanie pozostawia wówczas powództwo cywilne bez rozpoznania. Art. 64. Prokurator, w terminie przewidzianym w art. 62, wytacza powództwo cywilne na rzecz pokrzywdzonego lub osoby, o której mowa w art. 63 § 1, albo popiera wytoczone przez pokrzywdzonego lub tę osobę powództwo, jeżeli wymaga tego interes społeczny. Art. 65. § 1. Sąd przed rozpoczęciem przewodu sądowego odmawia przyjęcia powództwa cywilnego, jeżeli: 1) powództwo cywilne jest z mocy przepisu szczególnego niedopuszczalne, 2) roszczenie nie ma bezpośredniego związku z zarzutem oskarżenia, 3) powództwo zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną, 4) to samo roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono, 5) po stronie pozwanych zachodzi współuczestnictwo konieczne z instytucją państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w charakterze oskarżonego. § 2. Jeżeli pozew odpowiada warunkom formalnym, a nie zachodzą okoliczności wymienione w § 1, sąd orzeka o przyjęciu powództwa cywilnego. § 3. Mimo przyjęcia powództwa cywilnego sąd pozostawia je bez rozpoznania, jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się okoliczność wymieniona w § 1. § 4. Na odmowę przyjęcia powództwa cywilnego lub na pozostawienie go bez rozpoznania na podstawie § 3 zażalenie nie przysługuje. Art. 66. Powód cywilny może dowodzić istnienia tylko tych okoliczności, na których opiera swoje roszczenie. Art. 67. § 1. Jeżeli sąd odmówił przyjęcia powództwa cywilnego lub pozostawił je bez rozpoznania, powód cywilny może dochodzić swego roszczenia w postępowaniu cywilnym. § 2. Jeżeli w terminie zawitym 30 dni od daty odmowy przyjęcia lub pozostawienia powództwa cywilnego bez rozpoznania powód cywilny wniesie o przekazanie pozwu sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych, za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się dzień wniesienia pozwu w postępowaniu karnym. Art. 68. W razie zawieszenia postępowania sąd na żądanie powoda cywilnego przekazuje wytoczone powództwo sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Art. 69. § 1. Jeżeli powództwo cywilne zostało zgłoszone w toku postępowania przygotowawczego, organ prowadzący postępowanie załącza pozew do akt sprawy, a postanowienie co do przyjęcia powództwa wydaje sąd po wpłynięciu sprawy z aktem oskarżenia; za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się wówczas dzień zgłoszenia powództwa. § 2. Jeżeli wraz z powództwem cywilnym został zgłoszony wniosek o zabezpieczenie roszczenia, w przedmiocie tego wniosku orzeka prokurator. § 3. Na postanowienie co do zabezpieczenia roszczenia przysługuje zażalenie do sądu. § 4. W razie umorzenia lub zawieszenia postępowania przygotowawczego pokrzywdzony w terminie zawitym 30 dni od daty doręczenia postanowienia może żądać przekazania sprawy sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych. Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie zgłosi, zabezpieczenie upada, a wniesiony poprzednio pozew nie wywołuje skutków prawnych. Art. 70. W kwestiach dotyczących powództwa cywilnego, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym. Rozdział 8 Oskarżony Art. 71. § 1. Za podejrzanego uważa się osobę, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego. § 2. Za oskarżonego uważa się osobę, przeciwko której wniesiono oskarżenie do sądu, a także osobę, co do której prokurator złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania. § 3. Jeżeli kodeks niniejszy używa w znaczeniu ogólnym określenia "oskarżony", odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do podejrzanego. Art. 72. Jeżeli oskarżony nie włada językiem polskim, postanowienie o przestawieniu, uzupełnieniu lub zmianie zarzutów, akt oskarżenia oraz orzeczenie podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie doręcza się oskarżonemu wraz z tłumaczeniem; za zgodą oskarżonego można poprzestać na ogłoszeniu przetłumaczonego orzeczenia kończącego postępowanie, jeżeli nie podlega ono zaskarżeniu. Art. 73. § 1. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. § 2. W postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na porozumiewanie się może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona. § 3. Prokurator może również zastrzec kontrolę korespondencji podejrzanego z obrońcą. § 4. Zastrzeżenia, o których mowa w § 2 i 3, nie mogą być utrzymywane ani dokonane po upływie 14 dni od dnia tymczasowego aresztowania podejrzanego. Art. 74. § 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. § 2. Oskarżony jest jednak obowiązany poddać się: 1) oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom nie połączonym z naruszeniem integralności ciała; w szczególności wolno od oskarżonego pobrać odciski, fotografować go oraz okazać go w celach rozpoznawczych innym osobom, 2) badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z dokonaniem zabiegów na jego ciele, z wyjątkiem chirurgicznych, pod warunkiem że dokonywane są przez uprawnionego do tego pracownika służby zdrowia z zachowaniem wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażają zdrowiu oskarżonego, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest nieodzowne; w szczególności oskarżony jest obowiązany przy zachowaniu tych warunków poddać się pobraniu krwi lub wydzielin organizmu. § 3. W stosunku do osoby podejrzanej można dokonać czynności wymienionych w § 2 pkt 1, a także za jej zgodą, przy zachowaniu wymagań określonych w § 2 pkt 2, pobrać krew lub wydzieliny organizmu. § 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób dokonywania badań oskarżonego oraz osoby podejrzanej. Art. 75. § 1. Oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu. § 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można sprowadzić go przymusowo. Art. 76. Jeżeli oskarżony jest nieletni lub ubezwłasnowolniony, jego przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony pozostaje, może podejmować na jego korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę. Art. 77. Oskarżony może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców. Art. 78. § 1. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. § 2. Sąd może cofnąć wyznaczenie obrońcy, jeżeli okaże się, że nie istniały okoliczności, na podstawie których go wyznaczono. Art. 79. § 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli: 1) jest nieletni, 2) jest głuchy, niemy lub niewidomy, 3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności, 4) nie włada językiem polskim. § 2. Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy, gdy sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę. § 3. W wypadkach, o których mowa w § 1 i 2, udział obrońcy jest obowiązkowy w rozprawie oraz w tych posiedzeniach, w których obowiązkowy jest udział oskarżonego. § 4. Jeżeli w toku postępowania biegli lekarze psychiatrzy stwierdzą, że poczytalność oskarżonego nie budzi wątpliwości, oskarżony jednak musi mieć obrońcę do prawomocnego zakończenia postępowania. Art. 80. Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem wojewódzkim jako sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię lub pozbawiono wolności. W takim wypadku udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy, a w rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne. Art. 81. Jeżeli w warunkach określonych w art. 78 § 1, art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu. Rozdział 9 Obrońcy i pełnomocnicy Art. 82. Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury. Art. 83. § 1. Obrońcę ustanawia oskarżony; do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego. § 2. Upoważnienie do obrony może być udzielone na piśmie albo przez oświadczenie do protokołu organu prowadzącego postępowanie karne. Art. 84. § 1. Ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń. § 2. Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na obrońcę obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, a w postępowaniu przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności, wyznacza dla dokonania tej czynności, na wniosek dotychczasowego obrońcy, innego obrońcę spośród miejscowych adwokatów. § 3. Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Art. 85. § 1. Obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności. § 2. Stwierdzając sprzeczność sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców. W wypadku obrony z urzędu sąd wyznacza innego obrońcę. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Art. 86. § 1. Obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego. § 2. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego. Art. 87. § 1. Strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika. § 2. Osoba nie będąca stroną może ustanowić pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu. § 3. Sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może odmówić dopuszczenia do udziału w postępowaniu pełnomocnika, o którym mowa w § 2, jeżeli uzna, że nie wymaga tego obrona interesów osoby nie będącej stroną. Art. 88. § 1. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio art. 77, 78, 82-84 i 86 § 2. § 2. Pełnomocnikiem instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej może być także radca prawny albo inny pracownik tej instytucji lub jej organu nadrzędnego. § 3. W zakresie roszczeń majątkowych pełnomocnikiem osoby prawnej innej niż przewidziana w § 2, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a także osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą może być również jej radca prawny. Art. 89. W kwestiach dotyczących pełnomocnika, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym. Rozdział 10 Przedstawiciel społeczny Art. 90. § 1. W postępowaniu sądowym do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego udział w postępowaniu może zgłosić przedstawiciel organizacji społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba ochrony interesu społecznego lub ważnego interesu indywidualnego, objętego zadaniami statutowymi tej organizacji, w szczególności ochrony wolności i praw człowieka. § 2. W zgłoszeniu organizacja społeczna wskazuje przedstawiciela, który ma reprezentować tę organizację, a przedstawiciel przedkłada sądowi pisemne upoważnienie. § 3. Sąd dopuszcza przedstawiciela organizacji społecznej, jeżeli leży to w interesie wymiaru sprawiedliwości. Art. 91. Dopuszczony do udziału w postępowaniu sądowym przedstawiciel organizacji społecznej może uczestniczyć w rozprawie, wypowiadać się i składać oświadczenia na piśmie. DZIAŁ IV Czynności procesowe Rozdział 11 Orzeczenia, zarządzenia i polecenia Art. 92. Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu mających znaczenie dla rozstrzygnięcia. Art. 93. § 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie. § 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia. § 3. W postępowaniu przygotowawczym postanowienia i zarządzenia wydaje prokurator, w wypadkach przewidzianych w ustawie - sąd, a w dochodzeniu - także inne uprawnione organy. § 4. W wypadkach określonych w ustawie sąd oraz prokurator wydają polecenia Policji lub innym organom. Art. 94. § 1. Postanowienie powinno zawierać: 1) oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie, 2) datę wydania postanowienia, 3) wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy, 4) rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej, 5) uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zarządzeń. Art. 95. Sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w innych - na posiedzeniu. Orzeczenia podejmowane na posiedzeniu mogą zapadać również na rozprawie. Art. 96. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, prokurator bierze udział w posiedzeniu sądu lub zgłasza wniosek na piśmie. W sprawie mniej istotnej prokurator może także w inny sposób przekazać swoje oświadczenie, które zamieszcza się w protokole. § 2. Inne strony oraz osoby nie będące stronami, jeżeli ma to znaczenie dla obrony ich interesów, mogą zgłaszać wnioski na piśmie, a w wypadkach wskazanych w ustawie mają prawo lub obowiązek brać udział w posiedzeniu. Art. 97. Jeżeli zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych przed wydaniem orzeczenia na posiedzeniu, sąd dokonuje tego sam albo w tym celu wyznacza sędziego ze składu orzekającego bądź zwraca się o wykonanie określonych czynności do sądu miejscowo właściwego. Art. 98. § 1. Uzasadnienie postanowienia sporządza się na piśmie wraz z samym postanowieniem. § 2. W sprawie zawiłej lub z innych ważnych przyczyn można odroczyć sporządzenie uzasadnienia postanowienia na czas do 7 dni. § 3. Nie wymaga uzasadnienia dopuszczenie dowodu, jak również uwzględnienie wniosku, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, chyba że orzeczenie podlega zaskarżeniu. Art. 99. § 1. Tryb i formę uzasadnienia wyroku określają przepisy szczególne. § 2. Zarządzenie wymaga pisemnego uzasadnienia, jeżeli podlega zaskarżeniu. Art. 100. § 1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie ogłasza się ustnie. § 2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane poza rozprawą należy doręczyć prokuratorowi, a także stronie i osobie nie będącej stroną, którym przysługuje środek zaskarżenia, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia należy powiadomić strony. § 3. Wyrok zapadły na posiedzeniu oraz postanowienie z uzasadnieniem w wypadku wskazanym w art. 98 § 2 doręcza się stronom. § 4. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem; w wypadku określonym w art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia podaje się ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia. § 5. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone. § 6. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu. Art. 101. § 1. Orzeczenie jest nieważne z mocy samego prawa, jeżeli: 1) oskarżony nie podlegał orzecznictwu polskich sądów karnych, 2) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40 § 1 pkt 1-3 lub 6 oraz § 2 i 3, 3) zostało wydane pomimo to, że inne postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie ukończone, 4) orzeczono karę lub środek karny nie znane ustawie, 5) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu, 6) sąd orzekł w składzie nie znanym ustawie, 7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie, 8) zachodzi inna, co najmniej równie poważna obraza prawa. § 2. Orzeczenie wydane przez sąd w sprawie o wykroczenie, pomimo braku podstaw do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym, nie jest z tego powodu nieważne. Art. 102. § 1. Każdy organ postępowania jest obowiązany przedstawić uchybienie stanowiące przyczynę nieważności orzeczenia sądowi właściwemu do stwierdzenia nieważności. § 2. Nieważność z mocy samego prawa stwierdza na posiedzeniu z urzędu, z inicjatywy organu postępowania albo na wniosek strony, sąd apelacyjny w składzie trzech sędziów. O nieważności jednak orzeczenia sądu apelacyjnego oraz Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy orzeka o nieważności wydanego przez siebie orzeczenia w składzie siedmiu sędziów. § 3. Stwierdzając nieważność orzeczenia sąd, w razie potrzeby, przekazuje sprawę komu należy lub podejmuje inne odpowiednie rozstrzygnięcie. § 4. Na postanowienie w przedmiocie nieważności przysługuje zażalenie, chyba że wydał je Sąd Najwyższy. § 5. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Art. 103. § 1. W razie rozpoznawania z urzędu kwestii nieważności sąd wstrzymuje wykonanie orzeczenia. W innych wypadkach sąd może wstrzymać wykonanie. § 2. Jeżeli nieważność zostanie stwierdzona wyłącznie na skutek środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego, w dalszym postępowaniu nie można orzec na jego niekorzyść w porównaniu z nieważnym orzeczeniem. Nie dotyczy to wypadku określonego w art. 101 § 1 pkt 4. Art. 104. Jeżeli nieważne orzeczenie zostało już uchylone, nie stwierdza się jego nieważności. W razie jednak przekazania sprawy do ponownego rozpoznania organ, któremu sprawę przekazano, jest obowiązany uwzględnić przyczynę nieważności i w tym zakresie nie jest związany wskazaniami co do dalszego postępowania wydanymi przez organ, który uchylił orzeczenie. Art. 105. § 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie. § 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji. § 3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia w drodze zarządzenia. § 4. Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej instancji służy zażalenie. Art. 106. Przepisy art. 100 § 2, 4-6 stosuje się odpowiednio w postępowaniu przygotowawczym. Art. 107. § 1. Sąd, który orzekał co do roszczeń majątkowych, nadaje na żądanie osoby uprawnionej klauzulę wykonalności orzeczeniu podlegającemu wykonaniu w drodze egzekucji. § 2. Za orzeczenie co do roszczeń majątkowych uważa się również orzeczenie nakładające obowiązek naprawienia szkody, jeżeli nadaje się ono do egzekucji w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obowiązku wynikającego z ugody zawartej przed sądem. Rozdział 12 Narada i głosowanie Art. 108. § 1. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne. § 2. Podczas narady i głosowania oprócz członków składu orzekającego może być obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną. Art. 109. § 1. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący, a jeżeli co do porządku i sposobu narady oraz głosowania podniesione zostaną wątpliwości, rozstrzyga je skład orzekający. § 2. Po naradzie przewodniczący zbiera głosy poczynając od najmłodszego, najpierw od ławników według ich wieku, następnie od sędziów według ich starszeństwa służbowego, a sam głosuje ostatni. Sprawozdawca, jeżeli nie jest przewodniczącym, głosuje pierwszy. Art. 110. Narada i głosowanie nad wyrokiem odbywają się osobno co do winy i kwalifikacji prawnej czynu, co do kary, co do środków karnych oraz co do pozostałych kwestii. Art. 111. § 1. Orzeczenia zapadają większością głosów. § 2. Jeżeli zdania tak się podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości, zdanie najmniej korzystne dla oskarżonego przyłącza się do zdania najbardziej doń zbliżonego, aż do uzyskania większości. Art. 112. Sędzia, który głosował przeciwko uznaniu oskarżonego za winnego, może wstrzymać się od głosowania nad dalszymi kwestiami; wówczas głos tego sędziego przyłącza się do zdania najprzychylniejszego dla oskarżonego. Art. 113. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole. Art. 114. § 1. Przy składaniu podpisu członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne podając, w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie. § 2. Zdanie odrębne może dotyczyć również samego uzasadnienia orzeczenia; wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia. § 3. Jeżeli ustawa nie wymaga sporządzenia uzasadnienia wraz z wydaniem orzeczenia, w razie zgłoszenia zdania odrębnego, uzasadnienie należy sporządzić z urzędu w terminie 7 dni od wydania orzeczenia, a składający zdanie odrębne dołącza w ciągu następnych 7 dni jego uzasadnienie; obowiązek ten nie dotyczy ławnika. Art. 115. § 1. Uzasadnienie orzeczenia podpisują osoby, które orzeczenie wydały, nie wyłączając osoby przegłosowanej. § 2. W sprawach rozpoznawanych w składzie sędziego i dwóch ławników uzasadnienie podpisuje tylko przewodniczący, chyba że zgłoszono zdanie odrębne. § 3. Jeżeli nie można uzyskać podpisu przewodniczącego lub innego członka składu orzekającego, jeden z podpisujących czyni o tym wzmiankę na uzasadnieniu z zaznaczeniem przyczyny tego faktu. Rozdział 13 Porządek czynności procesowych Art. 116. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, strony mogą składać wnioski i inne oświadczenia na piśmie albo ustnie do protokołu. Art. 117. § 1. Uprawnionego do wzięcia udziału w czynności procesowej zawiadamia się o jej czasie i miejscu, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. Czynności nie przeprowadza się, jeżeli osoba uprawniona nie stawiła się, a brak dowodu, że została o niej powiadomiona, oraz jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn, a także wtedy, gdy osoba ta usprawiedliwiła należycie niestawiennictwo i wnosi o nieprzeprowadzanie czynności bez jej obecności, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 4. Minister Sprawiedliwości oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb usprawiedliwienia niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników procesu z powodu choroby. Art. 118. § 1. Znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego oświadczenia. § 2. Niewłaściwe oznaczenie czynności procesowej, a zwłaszcza środka zaskarżenia, nie pozbawia czynności znaczenia prawnego. § 3. Pismo w sprawie należącej do właściwości sądu, prokuratora, Policji lub innego organu dochodzenia, skierowane do niewłaściwego organu, przekazuje się właściwemu organowi. Art. 119. § 1. Pismo procesowe powinno zawierać: 1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy, 2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo, 3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem, 4) datę i podpis składającego pismo. § 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu. Art. 120. § 1. Jeżeli pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym, przewidzianym w art. 119 lub w przepisach szczególnych, a brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu, albo brak polega na niezłożeniu należytych opłat lub upoważnienia do podjęcia czynności procesowej, wzywa się osobę, od której pismo pochodzi, do usunięcia braku w terminie 7 dni. § 2. W razie uzupełnienia braku w terminie, pismo wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. W razie nieuzupełnienia braku w terminie, pismo uznaje się za bezskuteczne, o czym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania. Art. 121. Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności procesowej odmawia podpisu lub nie może go złożyć, organ dokonujący czynności zaznacza przyczynę braku podpisu. Rozdział 14 Terminy Art. 122. § 1. Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna. § 2. Zawite są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne, które ustawa za zawite uznaje. Art. 123. § 1. Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. § 2. Jeżeli termin jest oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach, koniec terminu przypada na ten dzień tygodnia lub miesiąca, który odpowiada początkowi terminu; jeżeli w danym miesiącu nie ma takiego dnia, koniec terminu przypada na ostatni dzień tego miesiąca. § 3. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia. Art. 124. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskim urzędzie pocztowym, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku. Art. 125. Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego sądu, prokuratora, organu Policji albo innego organu dochodzenia uważa się za wniesione z zachowaniem terminu. Art. 126. § 1. Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących stronami. § 2. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem organ, przed którym należało dokonać czynności. § 3. Na odmowę przywrócenia terminu przysługuje zażalenie. Art. 127. Wniosek o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania orzeczenia, jednakże organ, do którego wniosek złożono, lub organ powołany do rozpoznania środka zaskarżenia może wstrzymać wykonanie orzeczenia; odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia. Rozdział 15 Doręczenia Art. 128. § 1. Orzeczenia i zarządzenia doręcza się w uwierzytelnionych odpisach, jeżeli ustawa nakazuje ich doręczenie. § 2. Wszelkie pisma przeznaczone dla uczestników postępowania doręcza się w taki sposób, by treść ich nie była udostępniona osobom niepowołanym. Art. 129. § 1. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień. § 3. Jeżeli od dnia doręczenia pisma biegnie termin wykonania czynności procesowej, należy pouczyć o tym adresata. Art. 130. Pisma doręcza się za pokwitowaniem odbioru. Odbierający potwierdza odbiór swym czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na zwrotnym pokwitowaniu, na którym doręczający potwierdza swym podpisem sposób doręczenia. Art. 131. § 1. Wezwania, zawiadomienia oraz inne pisma, od których daty doręczenia biegną terminy, doręcza się przez pocztę lub funkcjonariusza organu wysyłającego, a w razie konieczności - przez Policję. § 2. Jeżeli w sprawie ustalono tylu pokrzywdzonych, że ich indywidualne zawiadomienie o przysługujących im uprawnieniach spowodowałoby poważne utrudnienie w prowadzeniu postępowania, zawiadamia się ich poprzez ogłoszenie w prasie, radiu lub telewizji. Art. 132. § 1. Pismo doręcza się adresatowi osobiście. § 2. W razie chwilowej nieobecności adresata w jego mieszkaniu, pismo doręcza się dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli podejmą się oddać pismo adresatowi. Art. 133. § 1. Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższym urzędzie pocztowym, a przesłane w inny sposób - w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie administracji samorządowej szczebla podstawowego. § 2. O pozostawieniu pisma w myśl § 1 doręczający umieszcza widoczne zawiadomienie na drzwiach mieszkania adresata ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 dni; tak samo postąpić należy w razie doręczenia pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi. § 3. Pismo można również pozostawić osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata. Art. 134. § 1. Pisma adresowane do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Służby Więziennej można doręczyć adresatom za pośrednictwem ich przełożonych, przy czym wezwania przeznaczone dla żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową przesyła się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, w celu doręczenia i zarządzenia stawienia się stosownie do wezwania. § 2. Osobom pozbawionym wolności doręcza się pismo za pośrednictwem administracji odpowiedniego zakładu. § 3. Pismo przeznaczone dla adresata nie będącego osobą fizyczną albo dla obrońcy lub pełnomocnika doręcza się w biurze adresata osobie tam zatrudnionej. Art. 135. Prokuratora zawiadamia się o rozprawach i posiedzeniach przez doręczenie wykazu spraw, które mają być w danym dniu rozpoznane. Art. 136. § 1. W razie odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności pokwitowania odbioru przez adresata, doręczający sporządza na zwrotnym pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę; wówczas doręczenie uważa się za dokonane. § 2. Pismo nie przyjęte przez adresata zwraca się organowi wysyłającemu. Art. 137. W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby telefonicznie albo w inny sposób stosownie do okoliczności, pozostawiając w aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej. Art. 138. Strona przebywająca za granicą ma obowiązek wskazać adresata dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego, pismo wysłane pod ostatnio znanym adresem w kraju albo, jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy uważa się za doręczone. Art. 139. § 1. Jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane pod tym adresem uważa się za doręczone. § 2. W postępowaniu sądowym przepis § 1 stosuje się do pism wysłanych do oskarżonego dopiero po doręczeniu mu aktu oskarżenia. § 3. Przepis § 1 nie dotyczy pism wysyłanych po raz pierwszy po prawomocnym zakończeniu postępowania oraz do oskarżonego, co do którego umorzono postępowanie lub zapadł wyrok uniewinniający, chyba że oskarżony został już zawiadomiony o przyjęciu apelacji oskarżyciela. Art. 140. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy, które ustawa nakazuje doręczać stronom, doręcza się również obrońcom, pełnomocnikom i ustawowym przedstawicielom. Art. 141. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb doręczania pism sądowych. Art. 142. Doręczenie bez zachowania przepisów niniejszego rozdziału uważa się za dokonane, jeżeli osoba, dla której pismo było przeznaczone, oświadczy, że pismo to otrzymała. Rozdział 16 Protokoły Art. 143. § 1. Spisania protokołu wymagają: 1) przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i jego cofnięcie, 2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora, 3) dokonanie oględzin, 4) dokonanie otwarcia zwłok oraz wyjęcie zwłok z grobu, 5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania, 6) przeszukanie osoby, pomieszczenia i rzeczy oraz zatrzymanie rzeczy, 7) otwarcie korespondencji i przesyłki oraz odtworzenie utrwalonych zapisów, 8) zaznajomienie podejrzanego z materiałami zebranymi w postępowaniu przygotowawczym, 9) przyjęcie poręczenia, 10) przebieg posiedzenia sądu przeprowadzonego na podstawie art. 339, 11) przebieg rozprawy. § 2. Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W innych wypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej. Art. 144. § 1. Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu. Protokół może też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu orzekającego. § 2. Inny protokół spisać może, poza osobami wymienionymi w § 1, osoba przybrana w charakterze protokolanta przez prowadzącego czynność lub sam przeprowadzający czynność. § 3. Od osoby przybranej, która nie jest pracownikiem organu prowadzącego postępowanie, odbiera się przyrzeczenie następującej treści: "Przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki protokolanta wykonam sumiennie". Art. 145. § 1. Niezależnie od spisania protokołu może być sporządzony stenogram czynności, który stenograf przekłada na pismo zwykłe, przy czym czyni wzmiankę, jakim posługiwał się systemem; pierwopis stenogramu dołącza się do protokołu. § 2. Przepis art. 144 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 146. § 1. Protokolant i stenograf ulegają wyłączeniu z tych samych powodów co sędzia. § 2. O wyłączeniu orzeka w toku rozprawy lub posiedzenia sąd, a w innych wypadkach osoba, która przeprowadza czynność protokołowaną. Art. 147. § 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności. § 2. Jeżeli względy techniczne nie stoją na przeszkodzie, przesłuchanie świadka lub biegłego utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, gdy: 1) zachodzi niebezpieczeństwo, że przesłuchanie tej osoby nie będzie możliwe w dalszym postępowaniu, 2) przesłuchanie następuje w trybie określonym w art. 396. § 3. Zapis dźwiękowy i jego przekład oraz zapis obrazu stają się załącznikami do protokołu. § 4. Strona ma prawo otrzymać na swój koszt jedną kopię zapisu dźwięku lub obrazu. Nie dotyczy to przesłuchania na rozprawie odbywającej się z wyłączeniem jawności albo w postępowaniu przygotowawczym. § 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do rejestracji obrazu lub dźwięku dla celów procesowych oraz sposoby ich zabezpieczenia, przechowywania, odtwarzania i kopiowania. Art. 148. § 1. Protokół powinien zawierać: 1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących, 2) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników, 3) wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu, 4) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności. § 2. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez organ prowadzący postępowanie wciąga się do protokołu z możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać wciągnięcia do protokołu z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów. § 3. W protokole nie wolno zastępować zapisu treści zeznań lub wyjaśnień odwoływaniem się do innych protokołów. § 4. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać odczytania fragmentów ich wypowiedzi wciągniętych do protokołu. Art. 149. § 1. Protokół rozprawy oraz posiedzenia podpisują niezwłocznie przewodniczący i protokolant. § 2. Stenogram oraz jego przekład podpisuje stenograf, a ponadto przewodniczący rozprawy lub przeprowadzający czynność. § 3. Jeżeli przewodniczący nie może podpisać protokołu, protokół podpisuje za niego jeden z członków składu orzekającego, zaznaczając przyczynę braku podpisu przewodniczącego. Art. 150. § 1. Z wyjątkiem protokołu rozprawy lub posiedzenia protokół podpisują osoby biorące udział w czynności. Przed podpisaniem należy go odczytać i uczynić o tym wzmiankę. § 2. Osoba uczestnicząca w czynności może podpisując protokół zgłosić jednocześnie zarzuty co do jego treści; zarzuty te należy wciągnąć do protokołu wraz z oświadczeniem osoby wykonującej czynność protokołowaną. Art. 151. Skreślenia oraz poprawki i uzupełnienia poczynione w protokole wymagają omówienia podpisanego przez osoby podpisujące protokół. Art. 152. Strony oraz osoby mające w tym interes prawny mogą złożyć wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy i posiedzenia, wskazując na nieścisłości i opuszczenia. Art. 153. § 1. Przewodniczący po wysłuchaniu protokolanta może przychylić się do wniosku i wydać zarządzenie o sprostowaniu protokołu; w przeciwnym razie w przedmiocie sprostowania protokołu orzeka, po wysłuchaniu protokolanta, sąd w składzie, który rozpoznawał sprawę. § 2. Jeżeli nie można utworzyć tego samego składu, postanowienie nie zapada, a poszczególni jego członkowie oraz protokolant składają do akt sprawy oświadczenie co do zasadności wniosku. § 3. W razie uwzględnienia wniosku należy w sprostowanym protokole umieścić odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący i protokolant. § 4. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli został złożony po wysłaniu akt sprawy do wyższej instancji. Art. 154. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym czasie; przepis art. 153 stosuje się odpowiednio. Art. 155. § 1. O treści sprostowania zawiadamia się strony, a o odmowie sprostowania osobę, która zgłosiła wniosek o sprostowanie. § 2. Wniosek o sprostowanie, niezależnie od sposobu jego załatwienia, dołącza się do protokołu. Rozdział 17 Przeglądanie akt i sporządzanie odpisów Art. 156. § 1. Stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możność sporządzenia z nich odpisów. Za zgodą prezesa sądu akta te mogą być udostępnione również innym osobom. § 2. Na wniosek obrońcy lub oskarżonego i na ich koszt wydaje się kserokopie dokumentów z akt sprawy. § 3. Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzić wydanie uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy. § 4. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej, przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i kserokopii nie wydaje się, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania przygotowawczego stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpisy uwierzytelnione tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom. Art. 157. § 1. Oskarżonemu na jego żądanie należy wydać bezpłatnie jeden uwierzytelniony odpis każdego orzeczenia. Odpis wydaje się z uzasadnieniem, jeżeli je sporządzono. § 2. W sprawach, w których wyłączono jawność ze względu na ważny interes państwa, oskarżonemu wolno wydać tylko odpis orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji, bez uzasadnienia. § 3. Nie można odmówić stronie zezwolenia na sporządzenie odpisu protokołu czynności, w której strona uczestniczyła lub miała prawo uczestniczyć, jak również dokumentu pochodzącego od niej lub sporządzonego z jej udziałem. Art. 158. § 1. Prokurator może przeglądać akta sprawy sądowej w każdym jej stanie oraz żądać przesłania mu ich w tym celu, jeżeli nie tamuje to biegu postępowania i nie ogranicza dostępu do akt innym uczestnikom postępowania, a zwłaszcza oskarżonemu i jego obrońcy. § 2. W razie przesłania akt prokuratorowi jest on obowiązany udostępnić je stronie, obrońcy lub pełnomocnikowi. Art. 159. Na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje stronom zażalenie. Rozdział 18 Odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt Art. 160. § 1. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia w całości lub w części akt sprawy będącej w toku przeprowadza sąd, w którym sprawa ostatnio się toczyła. § 2. Sąd Najwyższy przeprowadza takie postępowanie jedynie w zakresie odtworzenia akt tego sądu. § 3. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy prawomocnie zakończonej przeprowadza sąd, w którym sprawa się toczyła w pierwszej instancji, lub inny sąd wskazany w ustawie. § 4. Akta postępowania przygotowawczego odtwarza prokurator, stosując odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału. Art. 161. Jeżeli zaginęły lub uległy zniszczeniu akta sprawy prawomocnie zakończonej, odtworzenie nastąpi w częściach niezbędnych do wykonania orzeczenia, wznowienia postępowania, przeprowadzenia postępowania w trybie kasacji albo urzeczywistnienia innych uzasadnionych interesów stron. Art. 162. Prezes sądu wzywa strony do złożenia w oznaczonym terminie wniosków co do sposobu odtworzenia akt sprawy oraz przedstawienia dokumentów umożliwiających ich odtworzenie. Art. 163. § 1. Prezes sądu wzywa osoby posiadające potrzebne dokumenty do ich przedstawienia sądowi, a w razie potrzeby zarządza ich przymusowe odebranie; przepisy art. 217-236 stosuje się odpowiednio. § 2. Po sporządzeniu uwierzytelnionych odpisów należy dokumenty zwrócić osobie, która je dostarczyła lub od której je odebrano. Art. 164. W celu odtworzenia akt sąd przeprowadza postępowanie, w tym również dowody, jakie uzna za konieczne. W szczególności sąd bierze pod uwagę wpisy do rejestrów karnych, repertoriów i innych ksiąg biurowych, utrwalenia dźwięku lub obrazu, notatki protokolantów, sędziów, ławników, prokuratorów i adwokatów, którzy uczestniczyli w sprawie. Sąd może też przesłuchać w charakterze świadków wszelkich uczestników sprawy, której akta zaginęły lub uległy zniszczeniu, a także inne osoby, które mogą mieć wiadomości co do treści akt. Art. 165. § 1. Postanowienie co do odtworzenia akt sprawy ustala jego zakres lub stwierdza, że odtworzenie akt jest niemożliwe. § 2. Na postanowienie to przysługuje zażalenie. Art. 166. Jeżeli akta sprawy prawomocnie nie ukończonej nie mogą być odtworzone albo zostały odtworzone w części, należy czynności procesowe powtórzyć w zakresie niezbędnym do kontynuowania postępowania. DZIAŁ V Dowody Rozdział 19 Przepisy ogólne Art. 167. Dowody przeprowadza się na wniosek stron albo z urzędu. Art. 168. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy faktów znanych z urzędu, należy jednak zwrócić na nie uwagę stron. Nie wyłącza to dowodu przeciwnego. Art. 169. § 1. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz okoliczności, które mają być udowodnione. Można także określić sposób przeprowadzenia dowodu. § 2. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu. Art. 170. § 1. Oddala się wniosek dowodowy, jeżeli: 1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne, 2) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, 3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności, 4) dowodu nie da się przeprowadzić. § 2. Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić. § 3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. § 4. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności. Art. 171. § 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi. § 2. Prawo zadawania pytań mają oprócz organu przesłuchującego strony, obrońcy, pełnomocnicy oraz biegli. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej. § 3. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treści odpowiedzi. § 4. Niedopuszczalne jest: 1) wpływanie na wypowiedzi przesłuchiwanej osoby za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, 2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych, wpływających na procesy psychiczne przesłuchiwanej osoby albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem. § 5. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 3, jak również pytania nieistotne. § 6. Wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 4 nie mogą stanowić dowodu. Art. 172. Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184. Art. 173. § 1. Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię. § 2. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną. § 3. Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby. § 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne przeprowadzenia okazania. Art. 174. Dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych. Rozdział 20 Wyjaśnienia oskarżonego Art. 175. § 1. Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia; może jednak bez podania powodów odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania lub odmówić składania wyjaśnień. O prawie tym należy go pouczyć. § 2. Obecny przy czynnościach dowodowych oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia co do każdego dowodu. Art. 176. § 1. W postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu należy, na jego żądanie lub jego obrońcy, umożliwić w toku przesłuchania złożenie wyjaśnień na piśmie. Przesłuchujący podejmie w tym wypadku środki zapobiegające porozumieniu się oskarżonego z innymi osobami w czasie spisywania wyjaśnień. § 2. Przesłuchujący może z ważnych powodów odmówić zgody na złożenie przez oskarżonego wyjaśnień na piśmie. § 3. Na rozprawie sąd może wyjątkowo zezwolić oskarżonemu na złożenie wyjaśnień na piśmie. Przepis § 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. § 4. Pisemne wyjaśnienia oskarżonego, podpisane przez niego, z zaznaczeniem daty ich złożenia, stanowią załącznik do protokołu. Wyjaśnienia, złożone w tej formie na rozprawie głównej, odczytuje się. Rozdział 21 Świadkowie Art. 177. § 1. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania. § 2. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa lub innej nie dającej się pokonać przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego pobytu. Art. 178. Nie wolno przesłuchiwać jako świadków: 1) obrońcy co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę, 2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi. Art. 179. § 1. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ przełożony. § 2. Zwolnienia wolno odmówić tylko wtedy, gdyby złożenie zeznania wyrządzić mogło poważną szkodę państwu. § 3. Sąd lub prokurator może zwrócić się do właściwego naczelnego organu administracji rządowej o zwolnienie świadka od obowiązku zachowania tajemnicy. Art. 180. § 1. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy służbowej lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy. § 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy adwokackiej, lekarskiej lub dziennikarskiej mogą być przesłuchane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy to jest niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. O przesłuchaniu lub zezwoleniu na przesłuchanie decyduje sąd. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. § 3. Zwolnienie dziennikarza od obowiązku zachowania tajemnicy nie może dotyczyć danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również identyfikację osób udzielających informacji opublikowanych lub przekazanych do opublikowania, jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych. § 4. Przepisu § 3 nie stosuje się, jeżeli informacja dotyczy przestępstwa, o którym mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego. § 5. Odmowa przez dziennikarza ujawnienia danych, o których mowa w § 3, nie uchyla jego odpowiedzialności za przestępstwo, którego dopuścił się publikując informację. Art. 181. § 1. W wypadkach przewidzianych w art. 179 i 180 sąd przesłuchuje taką osobę na rozprawie z wyłączeniem jawności. § 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób przechowywania protokołów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji. Art. 182. § 1. Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań. § 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia. § 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem. Art. 183. § 1. Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub wykroczenie. § 2. Świadek może żądać, aby przesłuchano go na rozprawie z wyłączeniem jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego najbliższą. Art. 184. § 1. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka. § 2. W razie wydania postanowienia, o którym mowa w § 1, dane osobowe świadka pozostają wyłącznie do wiadomości sądu i prokuratora, a gdy zachodzi konieczność - również funkcjonariusza Policji prowadzącego postępowanie. Protokoły zeznań świadka wolno udostępniać oskarżonemu lub obrońcy tylko w sposób uniemożliwiający ujawnienie tożsamości świadka. § 3. Świadka przesłuchuje prokurator, a także sąd, który może zlecić wykonanie tej czynności sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu - w miejscu i w sposób zapewniający zachowanie w tajemnicy tożsamości świadka. § 4. Przesłuchanie świadka z udziałem oskarżonego lub obrońcy może być przeprowadzone tylko w takich warunkach, które wyłączają możliwość ujawnienia tożsamości świadka. § 5. Na postanowienie w sprawie zachowania w tajemnicy danych osobowych świadka oskarżonemu przysługuje w terminie 3 dni zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozstrzyga sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Postępowanie dotyczące zażalenia jest objęte tajemnicą. W razie uwzględnienia zażalenia protokół przesłuchania świadka podlega zniszczeniu; o zniszczeniu protokołu należy uczynić wzmiankę w aktach sprawy. § 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki techniczne przesłuchania świadka, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w tajemnicy, 2) sposób sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznań zawierających wiadomości o świadku, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w tajemnicy, a także dopuszczalny sposób powoływania się na takie zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych. Art. 185. Można zwolnić od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osobę pozostającą z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli osoba taka wnosi o zwolnienie. Art. 186. § 1. Jeżeli osoba uprawniona do odmowy złożenia zeznania albo zwolniona od tego na podstawie art. 185 oświadczy nie później niż przed rozpoczęciem pierwszego zeznania na rozprawie przed sądem pierwszej instancji, że chce z tego prawa skorzystać, poprzednio złożone zeznanie tej osoby nie może ani służyć za dowód, ani być odtworzone. § 2. Sporządzone w postępowaniu karnym protokoły oględzin ciała podlegają ujawnieniu na rozprawie, choćby osoba poddana oględzinom odmówiła wyjaśnień lub zeznań albo została od nich zwolniona na podstawie art. 182 lub art. 185. Art. 187. § 1. Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia wyznaczony. § 2. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań. § 3. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli obecne strony nie sprzeciwiają się temu. Art. 188. § 1. Świadek składa przyrzeczenie powtarzając za sędzią słowa: "Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że będę mówił szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi jest wiadome". § 2. W czasie składania przyrzeczenia wszyscy, nie wyłączając sędziów, stoją. § 3. Osoby nieme i głuche składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu przyrzeczenia. § 4. Świadkowi, który w danej sprawie składał już przyrzeczenie, sąd przypomina je przy przesłuchaniu, chyba że uzna za potrzebne ponowne odebranie przyrzeczenia. Art. 189. Nie odbiera się przyrzeczenia: 1) od osób, które nie ukończyły 17 lat, 2) gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia, 3) gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem stanowiącym przedmiot postępowania albo gdy za to przestępstwo został skazany, 4) gdy świadek był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie. Art. 190. § 1. Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić świadka o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy. § 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został uprzedzony o tej odpowiedzialności. Art. 191. § 1. Przesłuchanie rozpoczyna się od zapytania świadka o imię, nazwisko, wiek, zajęcie, miejsce zamieszkania, karalność za fałszywe zeznanie lub oskarżenie oraz stosunek do stron. § 2. Świadka należy uprzedzić o treści art. 182, a o treści art. 183 oraz art. 185, jeżeli ujawnią się okoliczności objęte tymi przepisami. § 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej wobec świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami, może on zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w której świadek jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres. Art. 192. § 1. Jeżeli karalność czynu zależy od stanu zdrowia pokrzywdzonego, nie może on sprzeciwić się oględzinom i badaniom nie połączonym z zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie leczniczym. § 2. Jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, sąd lub prokurator może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem biegłego lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może się temu sprzeciwić. § 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do osób, które odmówiły zeznań lub zostały z nich zwolnione na podstawie art. 182 § 1 i 2 lub art. 185. § 4. Dla celów dowodowych można również świadka, za jego zgodą, poddać oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu. Rozdział 22 Biegli, tłumacze, specjaliści Art. 193. § 1. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych. § 2. W celu wydania opinii można też zwrócić się do instytucji naukowej lub specjalistycznej. § 3. W wypadku powołania biegłych z zakresu różnych specjalności, o tym, czy mają oni przeprowadzić badania wspólnie i wydać jedną wspólną opinię, czy opinie odrębne, rozstrzyga organ procesowy powołujący biegłych. Art. 194. O dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie, w którym należy wskazać: 1) imię, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w wypadku opinii instytucji, w razie potrzeby, specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy, 2) przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań szczegółowych, 3) termin dostarczenia opinii. Art. 195. Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie. Art. 196. § 1. Nie mogą być biegłymi osoby wymienione w art. 178, 182 i 185 oraz osoby, do których odnoszą się odpowiednie przyczyny wyłączenia wymienione w art. 40 § 1 pkt 1-3 i 5, osoby powołane w sprawie w charakterze świadków, a także osoby, które były świadkiem czynu. § 2. Jeżeli ujawnią się przyczyny wyłączenia biegłego wymienione w § 1, wydana przez niego opinia nie stanowi dowodu, a na miejsce biegłego wyłączonego powołuje się innego biegłego. § 3. Jeżeli ujawnią się powody osłabiające zaufanie do wiedzy lub bezstronności biegłego albo inne ważne powody, powołuje się innego biegłego. Art. 197. § 1. Biegły składa przyrzeczenia następującej treści: "Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem, przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i bezstronnością". § 2. Biegły sądowy powołuje się na przyrzeczenie złożone przy ustanowieniu go w tym charakterze. § 3. Do biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art. 177, 179-181, 187, 188 § 2 i 4, art. 190 oraz art. 191 § 1 i 3. Art. 198. § 1. W miarę potrzeby udostępnia się biegłemu akta sprawy i wzywa się go do udziału w przeprowadzeniu dowodów. § 2. Organ procesowy może zastrzec swoją obecność przy przeprowadzaniu przez biegłego niektórych lub wszystkich badań, jeżeli nie wpłynie to ujemnie na wynik badania. § 3. W razie potrzeby organ procesowy może wprowadzić zmiany co do zakresu ekspertyzy lub postawionych pytań oraz stawiać pytania dodatkowe. Art. 199. Złożone wobec biegłego albo wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej oświadczenia oskarżonego, dotyczące zarzucanego mu czynu, nie mogą stanowić dowodu. Art. 200. § 1. W zależności od polecenia organu procesowego biegły składa opinię ustnie lub na piśmie. § 2. Opinia powinna zawierać: 1) imię, nazwisko, stopień i tytuł naukowy, specjalność i stanowisko zawodowe biegłego, 2) imiona i nazwiska oraz pozostałe dane innych osób, które uczestniczyły w przeprowadzeniu ekspertyzy, ze wskazaniem czynności dokonanych przez każdą z nich, 3) w wypadku opinii instytucji - także pełną nazwę i siedzibę instytucji, 4) czas przeprowadzonych badań oraz datę wydania opinii, 5) sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich wnioski, 6) podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii. § 3. Osoby, które brały udział w wydaniu opinii, mogą być, w razie potrzeby, przesłuchiwane w charakterze biegłych, a osoby, które uczestniczyły tylko w badaniach - w charakterze świadków. Art. 201. Jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych. Art. 202. § 1. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. § 2. Na wniosek psychiatrów do udziału w wydaniu opinii powołuje się ponadto biegłego lub biegłych innych specjalności. § 3. Biegli nie mogą pozostawać ze sobą w związku małżeńskim ani w innym stosunku, który mógłby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich samodzielności. § 4. Opinia psychiatrów powinna zawierać stwierdzenia dotyczące zarówno poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu, jak i jego aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu, a w razie potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93 Kodeksu karnego. Art. 203. § 1. W razie zgłoszenia przez biegłych takiej konieczności, badanie psychiatryczne oskarżonego może być połączone z obserwacją w zakładzie leczniczym. § 2. Orzeka o tym sąd, określając miejsce obserwacji. W postępowaniu przygotowawczym sąd orzeka na wniosek prokuratora. § 3. Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 6 tygodni; na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do zakończenia obserwacji. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają sąd. § 4. Na postanowienia, o których mowa w § 2 i 3, przysługuje zażalenie. Art. 204. § 1. Należy wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania: 1) głuchego lub niemego, a nie wystarcza porozumienie się z nim za pomocą pisma, 2) osoby nie władającej językiem polskim. § 2. Należy również wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przełożenia na język polski pisma sporządzonego w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania oskarżonego z treścią przeprowadzanego dowodu. § 3. Do tłumacza stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych. Art. 205. § 1. Jeżeli dokonanie oględzin, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania rzeczy lub przeszukania wymaga czynności technicznych, w szczególności takich jak wykonanie pomiarów, obliczeń, zdjęć, utrwalenie śladów, można do udziału w nich wezwać specjalistów. § 2. Specjalistę nie będącego funkcjonariuszem organów procesowych można wezwać, przed przystąpieniem do czynności, do złożenia następującego przyrzeczenia: "Świadomy znaczenia powierzonej mi czynności i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i bezstronnością". § 3. W protokole czynności przeprowadzonej z udziałem specjalistów należy wskazać ich imiona i nazwiska, specjalność, miejsce zamieszkania, miejsce pracy i stanowisko oraz podać rodzaj i zakres czynności wykonanych przez każdego z nich. Art. 206. § 1. Do specjalistów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych, z wyjątkiem art. 194, 197, 200 i 202. § 2. W razie potrzeby można przesłuchiwać specjalistów w charakterze świadków. Rozdział 23 Oględziny. Otwarcie zwłok. Eksperyment procesowy Art. 207. § 1. W razie potrzeby dokonuje się oględzin miejsca, osoby lub rzeczy. § 2. Jeżeli przedmiot może ulec przy badaniu zniszczeniu lub zniekształceniu, część tego przedmiotu należy w miarę możności zachować w stanie nie zmienionym, a gdy to nie jest możliwe - stan ten utrwalić w inny sposób. Art. 208. Oględzin lub badań ciała, które mogą wywołać uczucie wstydu, powinna dokonać osoba tej samej płci, chyba że łączą się z tym szczególne trudności; inne osoby odmiennej płci mogą być obecne tylko w razie konieczności. Art. 209. § 1. Jeżeli zachodzi podejrzenie przestępnego spowodowania śmierci, przeprowadza się oględziny i otwarcie zwłok. § 2. Oględzin zwłok dokonuje prokurator, a w postępowaniu sądowym sąd, z udziałem biegłego lekarza, w miarę możności z zakresu medycyny sądowej. W wypadkach nie cierpiących zwłoki oględzin dokonuje Policja z obowiązkiem niezwłocznego powiadomienia prokuratora. § 3. Oględzin zwłok dokonuje się na miejscu ich znalezienia. Do czasu przybycia biegłego oraz prokuratora lub sądu przemieszczać lub poruszać zwłoki można tylko w razie konieczności. § 4. Otwarcia zwłok dokonuje biegły w obecności prokuratora albo sądu. W postępowaniu przed sądem przepisy art. 396 § 1 i 4 stosuje się odpowiednio. § 5. Do obecności przy oględzinach i otwarciu zwłok można, w razie potrzeby, oprócz biegłego, wezwać lekarza, który ostatnio udzielił pomocy zmarłemu. Z oględzin i otwarcia zwłok biegły sporządza opinię z zachowaniem wymagań art. 200 § 2. Art. 210. W celu dokonania oględzin lub otwarcia zwłok prokurator albo sąd może zarządzić wyjęcie zwłok z grobu. Art. 211. W celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy można przeprowadzić w drodze eksperymentu procesowego, doświadczenie lub odtworzenie przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów. Art. 212. W toku oględzin lub eksperymentu procesowego można dokonywać również przesłuchań lub innych czynności dowodowych. Rozdział 24 Wywiad środowiskowy i badanie osoby oskarżonego Art. 213. § 1. W postępowaniu należy ustalić tożsamość oskarżonego, jego wiek, stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, zawód i źródła dochodu. § 2. Jeżeli podejrzany był już prawomocnie skazany, dołącza się do akt postępowania odpis lub wyciąg wyroku z uzasadnieniem, jeżeli było sporządzone, i dane dotyczące odbycia kary, a gdy to nie wystarczy, w szczególności do ustalenia, czy przestępstwo zostało popełnione w warunkach art. 64 Kodeksu karnego, akta poprzednich spraw oraz opinie zakładów poprawczych, wychowawczych i karnych, w których przebywał. § 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb rejestracji osób wymienionych w § 2 oraz sposób zbierania danych, o których mowa w tym przepisie, jak również organy obowiązane do wykonywania tych czynności. Art. 214. § 1. W razie potrzeby sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator lub Policja, zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez zawodowego kuratora sądowego. § 2. Przeprowadzenie wywiadu środowiskowego jest obowiązkowe: 1) w stosunku do oskarżonego o zbrodnię, który w chwili czynu nie ukończył 21. roku życia, 2) gdy istnieje uzasadniona wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, 3) w sprawie o umyślne przestępstwo przeciwko życiu. § 3. Wynik wywiadu środowiskowego powinien zawierać: 1) imię i nazwisko kuratora przeprowadzającego wywiad, 2) imię i nazwisko oskarżonego, 3) zwięzły opis dotychczasowego życia oskarżonego oraz dokładne informacje o środowisku oskarżonego, w szczególności rodzinnym, szkolnym lub zawodowym, 4) własne spostrzeżenia i konkluzje kuratora. § 4. Dane o osobach, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu, kurator ujawnia jedynie na żądanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - prokuratora. § 5. Osoby, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu, mogą być w razie potrzeby przesłuchane w charakterze świadków. § 6. W razie potrzeby Policja jest zobowiązana udzielić kuratorowi pomocy przy wykonywaniu zadań związanych z wywiadem środowiskowym. § 7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, regulamin czynności kuratora sądowego w zakresie przeprowadzania wywiadu środowiskowego oraz wzór kwestionariusza tego wywiadu. § 8. Do kuratora powołanego do przeprowadzenia wywiadu stosuje się odpowiednio przepisy o wyłączeniu sędziego. Orzeka o tym sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - prokurator. Art. 215. W razie potrzeby sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może zarządzić badanie oskarżonego przez biegłych psychologów lub lekarzy z zachowaniem zasad określonych w art. 74. Art. 216. W razie potrzeby można przesłuchiwać w charakterze świadków osoby, które przeprowadziły wywiad. Rozdział 25 Zatrzymanie rzeczy. Przeszukanie Art. 217. § 1. Rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu. § 2. Osobę mającą rzeczy podlegające wydaniu wzywa się do wydania ich dobrowolnie, a w razie odmowy można przeprowadzić ich odebranie. § 3. Jeżeli wydania żąda organ nie będący prokuratorem, przedstawia osobie mającej u siebie rzeczy podlegające wydaniu postanowienie sądu lub prokuratora, a gdy uzyskanie postanowienia nie było uprzednio możliwe, okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie zatrzymania rzeczy. Osobie tej należy doręczyć, w terminie 7 dni od zatrzymania rzeczy, postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia tej czynności. § 4. Dokumentację psychiatryczną wydaje się tylko sądowi lub prokuratorowi. Art. 218. § 1. Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty i telekomunikacji, urzędy celne oraz instytucje i przedsiębiorstwa transportowe obowiązane są wydać sądowi lub prokuratorowi, na żądanie zawarte w ich postanowieniu, korespondencję i przesyłki mające znaczenie dla toczącego się postępowania. Tylko sąd lub prokurator mają prawo je otwierać lub zarządzić ich otwarcie. § 2. Ogłoszenie postanowienia przewidzianego w § 1 może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy. § 3. Pozbawioną znaczenia dla postępowania karnego korespondencję i przesyłki należy niezwłocznie zwrócić właściwym urzędom, instytucjom lub przedsiębiorstwom wymienionym w § 1. Art. 219. § 1. W celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują. § 2. W celu znalezienia rzeczy wymienionych w § 1 i pod warunkiem określonym w tym przepisie można też dokonać przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów. Art. 220. § 1. Przeszukania może dokonać prokurator albo na polecenie sądu lub prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie - także inny organ. § 2. Postanowienie sądu lub prokuratora należy okazać osobie, u której przeszukanie ma być przeprowadzone § 3. W wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie sądu lub prokuratora nie mogło być wydane, stosuje się odpowiednio art. 217 § 3. Art. 221. § 1. Przeszukania zamieszkałych pomieszczeń można dokonać w porze nocnej tylko w wypadkach nie cierpiących zwłoki; za porę nocną uważa się czas od godziny 22 do godziny 6. § 2. Przeszukanie rozpoczęte za dnia można prowadzić nadal mimo nastania pory nocnej. § 3. W porze nocnej można przeszukać lokale dostępne w tym czasie dla nieokreślonej liczby osób albo służące do przechowywania przedmiotów. Art. 222. § 1. Przy rozpoczęciu przeszukania pomieszczenia lub miejsca zamkniętego, należącego do instytucji państwowej lub samorządowej, należy o zamierzonym przeszukaniu zawiadomić kierownika tej instytucji lub jego zastępcę albo organ nadrzędny i dopuścić ich do udziału w czynności. § 2. Przeszukanie pomieszczenia zajętego przez wojsko może nastąpić jedynie w obecności dowódcy lub osoby przez niego wyznaczonej. Art. 223. Przeszukania osoby i odzieży na niej należy dokonywać w miarę możności za pośrednictwem osoby tej samej płci. Art. 224. § 1. Osobę, u której ma nastąpić przeszukanie, należy przed rozpoczęciem czynności zawiadomić o jej celu i wezwać do wydania poszukiwanych przedmiotów. § 2. Podczas przeszukania ma prawo być obecna osoba wymieniona w § 1 oraz osoba przybrana przez prowadzącego czynność. Ponadto może być obecna osoba wskazana przez tego, u kogo dokonuje się przeszukania, jeżeli nie uniemożliwia to przeszukania albo nie utrudnia go w istotny sposób. § 3. Jeżeli przy przeszukaniu nie ma na miejscu gospodarza lokalu, należy do przeszukania przywołać przynajmniej jednego dorosłego domownika lub sąsiada. Art. 225. § 1. Jeżeli kierownik instytucji państwowej lub samorządowej albo też osoba, u której dokonano zatrzymania rzeczy lub u której przeprowadza się przeszukanie, oświadczy, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub inny dokument zawiera wiadomości objęte tajemnicą państwową, służbową, zawodową lub inną chronioną ustawą albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu. § 2. Tryb wskazany w § 1 nie obowiązuje w stosunku do pism lub innych dokumentów, które dotyczą tajemnicy służbowej, zawodowej lub innej chronionej ustawą, jeżeli ich posiadaczem jest osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa, i do pism lub innych dokumentów o charakterze osobistym, których jest ona posiadaczem, autorem lub adresatem. § 3. Jeżeli obrońca lub inna osoba, od której żąda się wydania rzeczy lub u której dokonuje się przeszukania, oświadczy, że wydane lub znalezione w toku przeszukania pisma lub inne dokumenty obejmują okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący czynności pozostawia te dokumenty wymienionej osobie bez zapoznawania się z ich treścią lub wyglądem. Jeżeli jednak oświadczenie osoby nie będącej obrońcą budzi wątpliwości, organ dokonujący czynności przekazuje te dokumenty z zachowaniem rygorów określonych w § 1 sądowi, który po zapoznaniu się z dokumentami zwraca je w całości lub w części, z zachowaniem rygorów określonych w § 1, osobie, od której je zabrano, albo wydaje postanowienie o ich zatrzymaniu dla celów postępowania. Art. 226. W kwestii wykorzystania dokumentów zawierających tajemnicę państwową, służbową lub zawodową, jako dowodów w postępowaniu karnym, stosuje się odpowiednio zakazy i ograniczenia określone w art. 178-181. Art. 227. Przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z celem tej czynności, z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości. Art. 228. § 1. Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie. § 2. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione. § 3. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyć pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane. Art. 229. Protokół zatrzymania rzeczy lub przeszukania powinien, oprócz wymagań wymienionych w art. 148, zawierać oznaczenie sprawy, z którą zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie ma związek, oraz podanie dokładnej godziny rozpoczęcia i zakończenia czynności, dokładną listę zatrzymanych rzeczy i w miarę potrzeby ich opis, a nadto wskazanie polecenia sądu lub prokuratora. Jeżeli polecenie nie zostało uprzednio wydane, zamieszcza się w protokole wzmiankę o poinformowaniu osoby, u której czynność przeprowadzono, że otrzyma postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia czynności. Art. 230. § 1. Jeżeli zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie nastąpiło bez uprzedniego polecenia sądu lub prokuratora, a w ciągu 7 dni od dnia czynności nie nastąpiło jej zatwierdzenie, należy niezwłocznie zwrócić zatrzymane rzeczy osobie uprawnionej. § 2. Należy również zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Jeżeli wyniknie spór co do własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego. § 3. Rzeczy, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu urzędowi lub instytucji. Art. 231. § 1. Jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać zatrzymaną rzecz, sąd lub prokurator składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej zaufania aż do wyjaśnienia uprawnienia do odbioru. Przepisy o likwidacji depozytów i nie odebranych rzeczy stosuje się odpowiednio. § 2. Przedmioty o wartości artystycznej lub historycznej oddaje się na przechowanie właściwej instytucji. Art. 232. § 1. Przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie, których przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, można sprzedać bez przetargu za pośrednictwem odpowiedniej jednostki handlowej, z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości. § 2. Uzyskaną kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego. § 3. O czasie i warunkach sprzedaży należy w miarę możności zawiadomić oskarżonego oraz inne zainteresowane osoby. Art. 233. Oddając na przechowanie krajowe środki płatnicze lub wartości dewizowe, organ, przekazując je, określa charakter depozytu i sposób rozporządzenia oddanymi na przechowanie wartościami. Art. 234. Rozporządzenia przedmiotem dokonane po jego odebraniu lub zabezpieczeniu są bezskuteczne w stosunku do Skarbu Państwa. Art. 235. Sąd dokonuje czynności przewidzianych w tym rozdziale w postępowaniu sądowym, a prokurator w postępowaniu przygotowawczym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 236. Na postanowienie dotyczące przeszukania i zatrzymania rzeczy oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone. Rozdział 26 Kontrola i utrwalanie rozmów Art. 237. § 1. Po wszczęciu postępowania sąd na wniosek prokuratora może zarządzić kontrolę i utrwalanie treści rozmów telefonicznych w celu wykrycia i uzyskania dowodów dla toczącego się postępowania lub zapobieżenia popełnieniu nowego przestępstwa. § 2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki kontrolę i utrwalanie rozmów telefonicznych może zarządzić prokurator, który jednak obowiązany jest uzyskać w ciągu 5 dni zatwierdzenie postanowienia przez sąd. § 3. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne tylko wtedy, gdy toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego przestępstwa dotyczy: 1) zabójstwa, 2) narażenia na niebezpieczeństwo powszechne lub sprowadzenia katastrofy, 3) handlu ludźmi, 4) uprowadzenia osoby, 5) wymuszania okupu, 6) uprowadzenia statku powietrznego lub wodnego, 7) rozboju lub kradzieży rozbójniczej, 8) zamachu na niepodległość lub integralność państwa, 9) zamachu na konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy, albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, 10) szpiegostwa lub ujawnienia tajemnicy państwowej, 11) gromadzenia broni, materiałów wybuchowych lub radioaktywnych, 12) fałszowania pieniędzy, 13) handlu narkotykami, 14) zorganizowanej grupy przestępczej, 15) mienia znacznej wartości, 16) użycia przemocy lub groźby bezprawnej w związku z postępowaniem karnym. § 4. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne w stosunku do osoby podejrzanej, oskarżonego oraz w stosunku do pokrzywdzonego lub innej osoby, z którą może się kontaktować oskarżony albo która może mieć związek ze sprawcą lub z grożącym przestępstwem. § 5. Urzędy, instytucje oraz podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty i telekomunikacji obowiązane są umożliwić wykonanie postanowienia sądu lub prokuratora w zakresie przeprowadzenia kontroli rozmów telefonicznych oraz zapewnić rejestrowanie faktu przeprowadzenia takiej kontroli. § 6. Prawo odtwarzania zapisów ma sąd lub prokurator, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki, za zgodą sądu lub prokuratora, także Policja. § 7. Prawo zapoznawania się z rejestrem przeprowadzonych kontroli rozmów telefonicznych ma sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - prokurator. Art. 238. § 1. Kontrola i utrwalanie rozmów telefonicznych mogą być wprowadzone najwyżej na okres 3 miesięcy, z możliwością przedłużenia, w szczególnie uzasadnionym wypadku, na okres najwyżej dalszych 3 miesięcy. § 2. Kontrola powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn wymienionych w art. 237 § 1-3, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona. § 3. Po zakończeniu kontroli sąd zarządza zniszczenie utrwalonych zapisów, jeżeli nie mają znaczenia dla postępowania karnego; zniszczenie utrwalonych zapisów następuje także wówczas, gdy sąd nie zatwierdził postanowienia prokuratora, o którym mowa w art. 237 § 2. Art. 239. Ogłoszenie postanowienia o kontroli i utrwalaniu rozmów telefonicznych osobie, której ono dotyczy, może być odroczone na czas niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Art. 240. Na postanowienia dotyczące kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd. Art. 241. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do kontroli oraz do utrwalania przy użyciu środków technicznych treści przekazów informacji innych niż rozmowy telefoniczne. Art. 242. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrami: Łączności, Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, sposób technicznego przygotowania sieci telekomunikacyjnej do kontroli rozmów telefonicznych oraz sposób dokonywania, rejestracji, przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów z kontrolowanych rozmów telefonicznych. DZIAŁ VI Środki przymusu Rozdział 27 Zatrzymanie Art. 243. § 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości. § 2. Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce Policji. Art. 244. § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości. § 2. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach oraz wysłuchać go. § 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości - jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu. § 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, o których mowa w art. 258 § 1-3, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie. Art. 245. § 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny. § 2. Przepisy art. 261 § 1 i 3 stosuje się odpowiednio, z tym że zawiadomienie następuje na żądanie zatrzymanego. Art. 246. § 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności i legalności zatrzymania oraz prawidłowości jego wykonania. § 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje. § 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. § 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności zatrzymania albo poważnych nieprawidłowości w jego wykonaniu, sąd zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania. § 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie. Art. 247. § 1. Sąd lub prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie. Przepisy art. 220-222 i 224 stosuje się odpowiednio. § 2. Do zatrzymania, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 246, z tym że na zatrzymanie zarządzone przez sąd zażalenie nie przysługuje. § 3. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykonują właściwe organy wojskowe. Art. 248. § 1. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora. § 2. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania. § 3. Ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne. Rozdział 28 Środki zapobiegawcze Art. 249. § 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. § 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. § 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie obrońcy o terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a nie utrudni to przeprowadzenia czynności. § 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonania kary. Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności. § 5. Obrońcę zawiadamia się o terminie posiedzenia sądu dotyczącego przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tego środka zapobiegawczego. Niestawiennictwo obrońcy należycie zawiadomionego o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy. Art. 250. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu. § 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy. § 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2, zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu. § 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Art. 251. § 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka. § 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. § 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego. Art. 252. § 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, z wyjątkiem, o którym mowa w § 2. § 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. § 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie. Art. 253. § 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę. § 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora. Art. 254. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3 dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu - sąd, przed którym sprawa się toczy. Na postanowienie sądu w przedmiocie wniosku zażalenie nie przysługuje, a w razie wniesienia zażalenia na postanowienie prokuratora, przepisu art. 252 § 2 nie stosuje się. Art. 255. Zawieszenie postępowania nie stoi na przeszkodzie orzekaniu co do środków zapobiegawczych. Art. 256. Nadzór nad prawidłowością zatrzymania i wykonania środków zapobiegawczych sprawuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - także prokurator. Art. 257. § 1. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy. § 2. Stosując tymczasowe aresztowanie sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego. Art. 258. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli: 1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu, 2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. § 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. § 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych. Art. 259. § 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności: 1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo, 2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny. § 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia. § 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą roku. § 4. Ograniczenia przewidziane w § 2 i 3 nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub nie można ustalić jego tożsamości. Art. 260. Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym. Art. 261. § 1. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może to być osoba wskazana przez oskarżonego. § 2. Na wniosek oskarżonego można również zawiadomić inną osobę zamiast lub obok osoby wskazanej w § 1. § 3. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić zakład pracy, szkołę lub uczelnię, a w stosunku do żołnierza - jego dowódcę. Art. 262. § 1. Sąd stosujący tymczasowe aresztowanie ma obowiązek: 1) zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba zapewnienia opieki nad dziećmi aresztowanego, 2) zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą aresztowany się opiekował, 3) przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania aresztowanego. § 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach należy powiadomić tymczasowo aresztowanego. Art. 263. § 1. W postępowaniu przygotowawczym sąd, stosując tymczasowe aresztowanie, oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. § 2. Jeżeli za względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1, na wniosek prokuratora tymczasowe aresztowanie mogą przedłużyć, gdy zachodzi tego potrzeba: 1) sąd właściwy do rozpoznania sprawy - do 6 miesięcy, 2) sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym do rozpoznania sprawy - na dalszy okres oznaczony, niezbędny do ukończenia postępowania przygotowawczego, który jednak łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy. § 3. Łączny czas stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat. § 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3, może dokonać tylko Sąd Najwyższy na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek Prokuratora Generalnego - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego, a także z powodu innych istotnych przeszkód, których usunięcie było niemożliwe. § 5. Z wnioskiem o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania wystąpić należy, z jednoczesnym przesłaniem właściwemu sądowi akt sprawy, nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka. Art. 264. § 1. W razie uniewinnienia oskarżonego, umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania, warunkowego zawieszenia wykonania kary, wymierzenia kary pozbawienia wolności odpowiadającej co najwyżej okresowi tymczasowego aresztowania, skazania na karę łagodniejszą niż pozbawienie wolności albo w razie odstąpienia od wymierzenia kary, zarządza się niezwłoczne zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. § 2. W razie skazania oskarżonego tymczasowo aresztowanego na karę inną niż wymieniona w § 1, sąd, po wysłuchaniu obecnych stron, wydaje postanowienie co do dalszego stosowania aresztu. § 3. Jeżeli umorzenie postępowania następuje z powodu niepoczytalności oskarżonego, można utrzymać tymczasowe aresztowanie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w przedmiocie środka zabezpieczającego. Art. 265. Okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania. Art. 266. § 1. Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych, zastawu lub hipoteki może złożyć oskarżony albo inna osoba. § 2. Wysokość, rodzaj i warunki poręczenia majątkowego, a w szczególności termin złożenia przedmiotu poręczenia, należy określić w postanowieniu, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe, wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu. Art. 267. Osobę składającą poręczenie majątkowe zawiadamia się o każdorazowym wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa; do osoby składającej poręczenie majątkowe za oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 138 i 139 § 1. Art. 268. § 1. Stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu w razie ucieczki lub ukrycia się oskarżonego. W wypadku utrudniania w inny sposób postępowania karnego można orzec przepadek lub ściągnięcie tych wartości. § 2. O treści § 1 oraz art. 269 należy uprzedzić osobę składającą poręczenie majątkowe. Art. 269. § 1. Ulegające przepadkowi przedmioty poręczenia lub ściągnięte sumy poręczenia majątkowego przekazuje się lub przelewa na rzecz Skarbu Państwa; pokrzywdzony ma wówczas pierwszeństwo zaspokojenia na nich swoich roszczeń wynikających z przestępstwa, jeżeli w inny sposób nie można uzyskać naprawienia szkody. § 2. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się, a sumę poręczenia zwalnia się, pod tym jednak warunkiem, że w razie prawomocnego skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności następuje to z chwilą rozpoczęcia odbywania przez niego kary. W razie niezgłoszenia się na wezwanie do odbycia kary stosuje się art. 268 § 1. § 3. Cofnięcie poręczenia majątkowego staje się skuteczne dopiero z chwilą przyjęcia nowego poręczenia majątkowego, zastosowania innego środka zapobiegawczego lub odstąpienia od stosowania tego środka. § 4. Przepisy § 2 i 3 nie dotyczą cofnięcia poręczenia majątkowego i zwrotu przedmiotów, jeżeli już zapadło postanowienie o jego przepadku lub o ściągnięciu sumy poręczenia. Art. 270. § 1. O przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia orzeka z urzędu sąd, przed którym postępowanie się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora - sąd właściwy do rozpoznania sprawy. § 2. Oskarżony i poręczyciel mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądowym lub złożyć wyjaśnienia na piśmie. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się na posiedzenie, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za potrzebne. § 3. Na postanowienie określone w § 1 przysługuje zażalenie. Art. 271. § 1. Od kierownictwa zakładu pracy, szkoły lub uczelni, których oskarżony jest pracownikiem, uczniem lub studentem, od zespołu, w którym oskarżony pracuje lub uczy się, albo od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem, można na ich wniosek przyjąć poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania; jeżeli oskarżony jest żołnierzem, można przyjąć poręczenie od zespołu żołnierskiego, zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy. § 2. Do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia. § 3. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych obowiązków. Art. 272. Poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania, można także przyjąć od osoby godnej zaufania. Art. 273. § 1. Przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się udzielającego poręczenia lub wykonującego obowiązki poręczającego o treści zarzutu stawianego oskarżonemu oraz o obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich niedotrzymania. § 2. Poręczający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić sąd lub prokuratora o wiadomych mu poczynaniach oskarżonego, zmierzających do uchylenia się od obowiązku stawienia się na wezwanie lub do utrudniania w inny bezprawny sposób postępowania. Art. 274. Jeżeli mimo poręczenia oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, organ stosujący środek zapobiegawczy zawiadomi o tym udzielającego poręczenia, a ponadto może zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, i organizację społeczną, do której należy, a także organ nadrzędny nad poręczającym zakładem pracy lub organizacją społeczną, jeżeli zostanie stwierdzone zaniedbanie obowiązków wynikających z poręczenia. Przed zawiadomieniem należy osobę, która złożyła poręczenie, wezwać w celu złożenia wyjaśnień. Art. 275. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór Policji, a oskarżonego żołnierza - pod dozór przełożonego wojskowego. § 2. Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie wydalania się z określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, a także na innych ograniczeniach jego swobody niezbędnych do wykonywania dozoru. Art. 276. Tytułem środka zapobiegawczego można zawiesić oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazać powstrzymanie się od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów. Art. 277. § 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować w charakterze środka zapobiegawczego zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju, który może być połączony z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu. § 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, o którym mowa w § 1, organ prowadzący postępowanie może zatrzymać dokument, jednakże na czas nie dłuższy niż 7 dni. Do odebrania dokumentów stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 25. Rozdział 29 Poszukiwanie oskarżonego i list gończy Art. 278. Jeżeli miejsce pobytu oskarżonego nie jest znane, zarządza się jego poszukiwanie. Przepis art. 247 stosuje się odpowiednio. Art. 279. § 1. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym. § 2. Jeżeli postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie podejrzanego. Art. 280. § 1. W liście gończym podaje się: 1) sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie o poszukiwaniu listem gończym, 2) dane o osobie, które mogą ułatwić jej poszukiwanie, a przede wszystkim personalia, rysopis, znaki szczególne, miejsce zamieszkania i pracy, z dołączeniem w miarę możliwości fotografii poszukiwanego, 3) informację o treści zarzutu postawionego oskarżonemu oraz o postanowieniu o jego tymczasowym aresztowaniu albo o zapadłym wyroku, 4) wezwanie każdego, kto zna miejsce pobytu poszukiwanego, do zawiadomienia o tym najbliższej jednostki Policji, prokuratora lub sądu, 5) ostrzeżenie o odpowiedzialności karnej za ukrywanie poszukiwanego lub dopomaganie mu w ucieczce. § 2. W liście gończym można wyznaczyć nagrodę za ujęcie lub przyczynienie się do ujęcia poszukiwanego, a także udzielić zapewnienia o utrzymaniu tajemnicy co do osoby informującej. § 3. List gończy rozpowszechnia się, zależnie od potrzeby, przez rozesłanie, rozplakatowanie lub opublikowanie, w szczególności za pomocą prasy, radia i telewizji. Rozdział 30 List żelazny Art. 281. Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi się do sądu lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej stopy, właściwy miejscowo sąd wojewódzki może wydać oskarżonemu list żelazny. Art. 282. § 1. List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do prawomocnego ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony: 1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - także na wezwanie prokuratora, 2) nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w kraju, 3) nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób starał się utrudniać postępowanie karne. § 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego na wezwanie lub naruszenia innych warunków wymienionych w § 1, właściwy miejscowo sąd wojewódzki orzeka o odwołaniu listu żelaznego. Art. 283. § 1. Wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego. § 2. W razie odwołania listu żelaznego z powodu naruszenia warunków wymienionych w art. 282 § 1, wartości majątkowe udzielone z tytułu poręczenia ulegają przepadkowi lub ściągnięciu; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2. Art. 284. § 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale sąd wydaje jednoosobowo. § 2. Na postanowienia sądu wydane w trybie art. 282 § 2 i art. 283 § 2 przysługuje zażalenie. Rozdział 31 Kary porządkowe Art. 285. § 1. Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości nie przekraczającej najniższego miesięcznego wynagrodzenia. § 2. W wypadkach określonych w § 1 można ponadto zarządzić przymusowe doprowadzenie świadka. Przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza i specjalisty stosuje się tylko wyjątkowo. W stosunku do żołnierza stosuje się art. 247 § 3. Art. 286. Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany dostatecznie usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub samowolne oddalenie się. Usprawiedliwienie może nastąpić w ciągu tygodnia od daty doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną. Art. 287. § 1. Przepis art. 285 § 1 stosuje się odpowiednio do osoby, która bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu, dopełnienia obowiązków poręczyciela albo spełnienia innego ciążącego na niej obowiązku w toku postępowania. § 2. W razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu można zastosować, niezależnie od kary pieniężnej, aresztowanie na czas nie przekraczający 30 dni. § 3. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba aresztowana spełni obowiązek albo postępowanie przygotowawcze lub postępowanie w danej instancji ukończono. § 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy - także do osób, które mogą się uchylić od złożenia zeznań. Art. 288. § 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie obowiązkom określonym w art. 285 § 1 i art. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej. § 2. Przepis § 1 stosuje się, choćby za uchybienie, którego dopuścił się żołnierz przed wstąpieniem do wojska, była mu poprzednio wymierzona kara porządkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana. Art. 289. § 1. Osobę, która przez niewykonanie obowiązków wymienionych w art. 285 § 1 i art. 287 § 1 spowodowała dodatkowe koszty postępowania, można obciążyć tymi kosztami; dopuszczalne jest obciążenie kosztami kilku osób solidarnie. Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową oraz pełniącego służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie obciąża się tymi kosztami. § 2. W razie uchylenia kary porządkowej ustaje również obowiązek pokrycia kosztów postępowania. Art. 290. § 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Aresztowanie, o którym mowa w art. 287 § 2, w postępowaniu przygotowawczym stosuje na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. § 2. Na postanowienia i zarządzenia przewidziane w niniejszym rozdziale przysługuje zażalenie. § 3. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu. Rozdział 32 Zabezpieczenie majątkowe Art. 291. § 1. W razie popełnienia przestępstwa, za które można orzec grzywnę, przepadek przedmiotów lub nałożyć obowiązek naprawienia szkody albo orzec nawiązkę, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania orzeczenia na mieniu oskarżonego. § 2. W razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu lub wyrządzenia przestępstwem szkody w mieniu, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie roszczeń o naprawienie szkody. Art. 292. § 1. Zabezpieczenie następuje w sposób wskazany w Kodeksie postępowania cywilnego. § 2. Zabezpieczenie grożącego przepadku przedmiotów następuje przez zajęcie nieruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych oraz przez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości. Zakaz ten podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, a w jej braku, w zbiorze złożonych dokumentów. W miarę potrzeby może być ustanowiony zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa oskarżonego. Art. 293. § 1. Postanowienie o zabezpieczeniu wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator. W postanowieniu określa się zakres i sposób zabezpieczenia. § 2. Na postanowienie co do zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu rozpoznaje sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Art. 294. § 1. Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone grzywna, przepadek przedmiotów, nawiązka lub nie zostanie nałożony obowiązek naprawienia szkody ani nie zostaną zasądzone roszczenia o naprawienie szkody, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia. § 2. W razie wytoczenia powództwa w terminie wskazanym w § 1 zabezpieczenie pozostaje w mocy, jeżeli w postępowaniu cywilnym sąd nie orzeknie inaczej. Art. 295. § 1. W razie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 291, Policja może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia. Tymczasowe zajęcie wymaga zatwierdzenia postanowieniem prokuratora, wydanym w ciągu 5 dni od daty jego dokonania. § 2. Przepisy art. 217-235 stosuje się odpowiednio. § 3. Tymczasowe zajęcie nie może dotyczyć przedmiotów, które nie podlegają egzekucji. § 4. Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli prokurator nie wyda postanowienia o jego zatwierdzeniu lub jeżeli w ciągu 14 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym. Art. 296. Przepis art. 295 stosuje się odpowiednio do organów kontroli finansowej, jeżeli organy te ujawniły przestępstwo. DZIAŁ VII Postępowanie przygotowawcze Rozdział 33 Przepisy ogólne Art. 297. § 1. Celem postępowania przygotowawczego jest: 1) ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, 2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy, 3) zebranie danych stosownie do art. 213 i 214, 4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie rozmiarów szkody, 5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów. § 2. W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu. Art. 298. § 1. Postępowanie przygotowawcze prowadzi prokurator, a w zakresie przewidzianym w ustawie - Policja. W wypadkach przewidzianych w ustawie uprawnienia Policji przysługują innym organom. § 2. Określone w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym przeprowadza sąd. Art. 299. § 1. W postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony i podejrzany są stronami. § 2. W wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują również osobom nie będącym stronami. § 3. W czynnościach sądowych w postępowaniu przygotowawczym prokuratorowi przysługują prawa strony. Art. 300. Przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć podejrzanego o jego uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do składania wniosków o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia, do korzystania z pomocy obrońcy, jak również o uprawnieniu określonym w art. 301 oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138 i 139. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie; podejrzany otrzymanie pouczenia potwierdza podpisem. Art. 301. Na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem ustanowionego obrońcy. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania. Art. 302. § 1. Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa. § 2. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy zażalenie na czynności inne niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa. Rozdział 34 Wszczęcie śledztwa lub dochodzenia Art. 303. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, w którym określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną. Art. 304. § 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Przepis art. 191 § 3 stosuje się odpowiednio. § 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa. § 3. Zawiadomienie o przestępstwie, co do którego prowadzenie śledztwa jest obowiązkowe, lub własne dane świadczące o popełnieniu takiego przestępstwa Policja przekazuje wraz z zebranymi materiałami niezwłocznie prokuratorowi. Art. 305. § 1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia. § 2. Postanowienie o wszczęciu, odmowie wszczęcia albo umorzeniu śledztwa wydaje prokurator. § 3. Postanowienie o wszczęciu dochodzenia wydaje Policja, przesyłając niezwłocznie prokuratorowi odpis postanowienia. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane przez Policję zatwierdza prokurator. § 4. O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o umorzeniu także podejrzanego - z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach. Art. 306. § 1. Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4 przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia, a stronom - na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt. § 2. Zażalenie wnosi się do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził postanowienie. Jeżeli prokurator nadrzędny nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu. § 3. Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie. Art. 307. § 1. Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w wyznaczonym terminie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku postanowienie o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia albo o odmowie wszczęcia należy wydać najpóźniej w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia. § 2. W postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie lub wniosku o ściganie oraz czynności określonej w § 3. § 3. Uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie może nastąpić również przez przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej. § 4. W razie potrzeby dokonania czynności, o których mowa w § 1, Policja powiadamia prokuratora o podjęciu tych czynności. § 5. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w wypadku podejmowania przez organy ścigania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia sprawdzenia własnych informacji, nasuwających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo. Art. 308. § 1. W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie potrzeby z udziałem biegłych, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74 § 2 pkt 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania próby krwi i wydzielin organizmu. Po dokonaniu tych czynności, w sprawach, w których prowadzenie śledztwa jest obowiązkowe, prowadzący dochodzenie przekazuje sprawę niezwłocznie prokuratorowi. Przepis art. 307 § 4 stosuje się odpowiednio. § 2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przestępstwa, można w toku czynności wymienionych w § 1 przesłuchać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa w charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Przesłuchanie rozpoczyna się od informacji o treści zarzutu. § 3. W wypadku przewidzianym w § 2 prokurator najdalej w ciągu 5 dni od dnia przesłuchania wydaje postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo, odmawiając jego wydania, umarza postępowanie w stosunku do osoby przesłuchanej. § 4. Czynności, o których mowa w § 1 i 2, mogą być dokonywane tylko w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności. § 5. W wypadkach określonych w § 1 i 2 czas trwania śledztwa lub dochodzenia liczy się od dnia pierwszej czynności. Rozdział 35 Przebieg śledztwa i dochodzenia Art. 309. § 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach: 1) o zbrodnie, 2) o występki określone w art. 152-154, art. 156 § 1, art. 164 § 1, art. 173 § 1, art. 174 § 1, art. 189 § 2, art. 207 § 3, art. 233 § 1 i 4, art. 246, 247, 249, 250, 254 § 2, art. 258 § 3 oraz w art. 265 § 2 Kodeksu karnego, 3) o inne występki, jeżeli ustawa zastrzega je do właściwości sądu wojewódzkiego, 4) gdy podejrzanym jest funkcjonariusz Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej lub finansowych organów dochodzenia, 5) o występki nie wymienione w pkt 2-4, jeżeli prokurator tak postanowi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy. § 2. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 miesięcy. § 3. W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony przez prokuratora nadrzędnego na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Prokurator Generalny może przedłużyć okres śledztwa na dalszy czas oznaczony. Art. 310. § 1. W sprawach, w których prowadzenie śledztwa nie jest obowiązkowe, prowadzi się dochodzenie. § 2. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu miesiąca. Prokurator nadzorujący dochodzenie może przedłużyć ten okres do 3 miesięcy. § 3. W razie niezakończenia dochodzenia w ciągu 3 miesięcy akta sprawy przekazuje się prokuratorowi nadzorującemu dochodzenie, który może je przedłużyć na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż na dalsze 3 miesiące, lub przejąć je do śledztwa. Art. 311. § 1. Śledztwo prowadzi prokurator. § 2. Dochodzenie prowadzi Policja, chyba że prowadzi je prokurator. § 3. Prokurator może powierzyć Policji: 1) przeprowadzenie śledztwa lub prowadzonego przez siebie dochodzenia w całości albo w określonym zakresie, 2) dokonanie poszczególnych czynności śledztwa lub dochodzenia. Przepisu tego nie stosuje się w wypadku określonym w art. 309 § 1 pkt 4. § 4. Powierzenie przewidziane w § 3 nie może obejmować czynności wymagających postanowienia oraz wszelkich czynności związanych z przedstawieniem zarzutów, zmianą postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub zamknięciem śledztwa albo dochodzenia; może mieć jednak zastosowanie art. 308 § 2 i 3. § 5. Organ Policji, który prowadzi powierzone mu czynności śledztwa lub dochodzenia, może dokonać innych czynności, których potrzeba wyłoni się w związku z prowadzeniem czynności powierzonych, z wyjątkiem czynności określonych w § 4. Art. 312. Uprawnienia Policji przysługują także: 1) organom Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa oraz kontroli finansowej, w zakresie ich właściwości, 2) innym organom przewidzianym w przepisach szczególnych. Art. 313. § 1. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa albo dochodzenia lub zebrane w jego toku uzasadniają dostateczne podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go. § 2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera wskazanie podejrzanego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej. § 3. Podejrzany może do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia z materiałami postępowania przygotowawczego żądać podania mu ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie, o czym należy go pouczyć. Uzasadnienie doręcza się podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 dni. § 4. W uzasadnieniu należy w szczególności wskazać, jakie fakty i dowody zostały przyjęte za podstawę zarzutów. Art. 314. Jeżeli w toku postępowania przygotowawczego okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też, że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz przesłuchuje się go. Przepis art. 313 § 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 315. § 1. Podejrzany i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik mogą składać wnioski o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia. § 2. Stronie, które złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie można odmówić wzięcia udziału w czynności, jeżeli tego zażądają. Przepis art. 318 zdanie drugie stosuje się. Art. 316. § 1. Jeżeli czynności śledztwa lub dochodzenia nie będzie można powtórzyć na rozprawie, należy podejrzanego, pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia dowodu w razie zwłoki. § 2. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wtedy, gdy zwłoka grozi utratą lub zniekształceniem dowodu. § 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać na rozprawie, strona lub prokurator albo inny organ prowadzący postępowanie mogą zwrócić się do sądu z żądaniem przesłuchania go przez sąd. Art. 317. § 1. Strony, a obrońcę lub pełnomocnika, gdy są już w sprawie ustanowieni, należy także na żądanie dopuścić do udziału w innych czynnościach śledztwa lub dochodzenia. § 2. W szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może postanowieniem odmówić dopuszczenia do udziału w czynności ze względu na ważny interes śledztwa lub dochodzenia albo odmówić sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności, gdy spowodowałoby to poważne trudności. Art. 318. Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, gdy spowodowałoby to poważne trudności. Art. 319. § 1. Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 313, 314 oraz w art. 321, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Od utrwalenia innych czynności dowodowych można odstąpić, sporządzając z nich notatki urzędowe. § 2. Strona może złożyć wniosek o spisanie protokołu z każdej czynności dowodowej. Art. 320. § 1. Jeżeli ma to znaczenie dla wystąpienia do sądu z odpowiednim wnioskiem, prokurator może, z inicjatywy lub za zgodą stron, skierować sprawę do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między podejrzanym i pokrzywdzonym. § 2. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników, które prokurator bierze pod uwagę decydując o wystąpieniu do sądu z wnioskiem, o którym mowa w § 1. § 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, zakres i warunki udostępniania im akt sprawy oraz zasady i tryb sporządzania sprawozdania z przebiegu i wyników postępowania mediacyjnego. Rozdział 36 Zamknięcie śledztwa lub dochodzenia Art. 321. § 1. Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa lub dochodzenia, prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania, z pouczeniem ich o prawie uprzedniego przejrzenia akt w odpowiednim, określonym przez organ procesowy, terminie. § 2. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego obrońcy upłynęło co najmniej 7 dni. § 3. W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma prawo uczestniczyć obrońca. W wypadkach określonych w art. 79 udział obrońcy jest obowiązkowy. § 4. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego lub - poza wypadkami określonymi w art. 79 - jego obrońcy nie tamuje dalszego postępowania. § 5. W terminie 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa lub dochodzenia. Przepis art. 315 § 2 stosuje się odpowiednio. § 6. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia się strony oraz ich pełnomocników i obrońców. Art. 322. § 1. Jeżeli postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, a nie zachodzą warunki określone w art. 324, umarza się postępowanie przygotowawcze bez konieczności uprzedniego zaznajomienia z materiałami postępowania i jego zamknięcia. § 2. Postanowienie o umorzeniu postępowania powinno zawierać, oprócz danych wymienionych w art. 94, dokładne określenie czynu i jego kwalifikacji prawnej oraz wskazanie przyczyn umorzenia. § 3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów albo przesłuchaniu osoby w charakterze podejrzanego, postanowienie o umorzeniu powinno zawierać także imię i nazwisko podejrzanego oraz w razie potrzeby inne dane o jego osobie. Art. 323. § 1. W razie umorzenia postępowania prokurator wydaje postanowienie co do dowodów rzeczowych stosownie do przepisów art. 230-233. § 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, przysługuje zażalenie podejrzanemu, pokrzywdzonemu i osobie, od której przedmioty te odebrano lub która zgłosiła do nich roszczenie. § 3. Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 lub art. 100 Kodeksu karnego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie, tytułem środka zabezpieczającego, przepadku wymienionego w art. 39 pkt. 4 Kodeksu karnego. Art. 324. Jeżeli zostanie ustalone, że podejrzany dopuścił się czynu w stanie niepoczytalności, a istnieją podstawy do zastosowania środków zabezpieczających, prokurator po zamknięciu śledztwa lub dochodzenia kieruje sprawę do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających. Przepis art. 321 stosuje się odpowiednio. Art. 325. Postanowienie o zawieszeniu postępowania, jeżeli nie zostało wydane przez prokuratora, wymaga jego pisemnego zatwierdzenia. Rozdział 37 Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym Art. 326. § 1. Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w zakresie, w jakim go sam nie prowadzi, a także nad postępowaniem sprawdzającym prowadzonym na podstawie art. 307. § 2. Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania. § 3. Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności: 1) zaznajamiać się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie, wskazywać kierunki postępowania oraz wydawać co do tego zarządzenia, 2) żądać przedstawienia sobie materiałów zbieranych w toku postępowania, 3) uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia, 4) wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie. § 4. W razie niewykonania przez organ nie będący prokuratorem postanowienia, zarządzenia lub polecenia wydanego przez prokuratora sprawującego nadzór, na jego żądanie przełożony funkcjonariusza wszczyna postępowanie służbowe; o wyniku postępowania informuje się prokuratora. Art. 327. § 1. Umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie podjęte na nowo na mocy postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu występowała w charakterze podejrzanego. Przepis ten stosuje się odpowiednio w sprawie, w której odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia. § 2. Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze wznawia się przeciwko osobie, która występowała w charakterze podejrzanego, na mocy postanowienia prokuratora nadrzędnego nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu, tylko wtedy, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu. Przewidziane w ustawie ograniczenia okresu tymczasowego aresztowania stosuje się wówczas do łącznego czasu trwania tego środka. § 3. Przed wydaniem postanowienia o podjęciu lub wznowieniu, prokurator może przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia. § 4. Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, że postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw. Art. 328. § 1. Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Nie dotyczy to wypadku, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu. § 2. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego. Rozdział 38 Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym Art. 329. § 1. Przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie na czynności postępowania przygotowawczego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 330. § 1. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące. § 2. Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do prokuratora nadrzędnego. W razie utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia, pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 i 2, może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 - o czym należy go pouczyć. § 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni akt postępowania przygotowawczego. Rozdział 39 Akt oskarżenia Art. 331. § 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa lub dochodzenia albo od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego w postępowaniu uproszczonym prokurator wnosi do sądu akt oskarżenia albo wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu postępowania przygotowawczego albo o uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia. § 2. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wymieniony w § 1 wynosi 7 dni. Art. 332. § 1. Akt oskarżenia powinien zawierać: 1) imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego, 2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody, 3) wskazanie, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 Kodeksu karnego, 4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada, 5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania, 6) uzasadnienie oskarżenia. § 2. W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie. Art. 333. § 1. Akt oskarżenia powinien także zawierać: 1) listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda, 2) wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się oskarżyciel. § 2. Prokurator może wnieść o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności, którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie. Nie dotyczy to osób wymienionych w art. 182. § 3. Do aktu oskarżenia dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, o których mowa w § 1 pkt 1. § 4. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie przedmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o terminie rozprawy; wniosek powinien zawierać uzasadnienie. Art. 334. § 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania przygotowawczego wraz z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego. § 2. O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Pokrzywdzonego należy pouczyć o uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych, a w razie potrzeby także o prawie do zgłoszenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Art. 335. § 1. Prokurator może, za zgodą oskarżonego, dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o skazanie oskarżonego za zarzucany mu występek zagrożony karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, bez przeprowadzenia rozprawy, i wymierzenie mu kary z zastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzenia, orzeczenie środka karnego wymienionego w art. 39 pkt. 1-3, 5-8 Kodeksu karnego, odstąpienie od wymierzenia kary lub warunkowe zawieszenie wykonania kary - jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy. § 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w § 1, a w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać. Art. 336. § 1. Jeżeli spełnione są przesłanki uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania, prokurator może zamiast aktu oskarżenia sporządzić i skierować do sądu wniosek o takie umorzenie. § 2. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy art. 332 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5. Uzasadnienie wniosku można ograniczyć do wskazania dowodów świadczących o tym, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a nadto okoliczności przemawiających za warunkowym umorzeniem. § 3. Prokurator może wskazać proponowany okres próby, obowiązki, które należy nałożyć na oskarżonego i, stosownie do okoliczności, wnioski co do dozoru. § 4. Przepis art. 334 stosuje się odpowiednio. § 5. Do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aktu oskarżenia zawarte w rozdziale 40. DZIAŁ VIII Postępowanie przed sądem pierwszej instancji Rozdział 40 Wstępna kontrola oskarżenia Art. 337. § 1. Jeżeli akt oskarżenia nie odpowiada warunkom formalnym wymienionym w art. 119, 332 i 333, a także gdy nie zostały spełnione warunki wymienione w art. 334, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia braków w terminie 7 dni. § 2. Na zarządzenie, o którym mowa w § 1, oskarżycielowi przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. § 3. Oskarżyciel publiczny, który nie wnosi zażalenia, jest obowiązany wnieść w terminie wskazanym w § 1 poprawiony lub uzupełniony akt oskarżenia. Art. 338. § 1. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu zarządza doręczenie jego odpisu oskarżonemu, wzywając go do składania wniosków dowodowych w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia. § 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć. § 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej, oskarżonemu doręcza się odpis aktu oskarżenia bez uzasadnienia. Uzasadnienie aktu oskarżenia udostępnia się jednak z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Art. 339. § 1. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli: 1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających, 2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania, 3) prokurator złożył wniosek, o którym mowa w art. 335. § 2. Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel posiłkowy, prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie w celu zbadania, czy nie zachodzi potrzeba wydania orzeczenia, o którym mowa w § 3 pkt 2, a także w art. 56 § 1. § 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza: 1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2-11, 2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia, 3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie oskarżenia trybu postępowania, 4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego, 5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania, 6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu, 7) wydania nakazu karnego. § 4. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; przepis art. 320 stosuje się odpowiednio. § 5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, udział prokuratora w posiedzeniach wymienionych w § 1, 3 i 4 jest obowiązkowy. Inne strony, obrońcy i pełnomocnicy mogą w nich wziąć udział, jeżeli się stawią; zawiadomienie ich nie jest obowiązkowe, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 340. § 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322 oraz art. 323 § 1 i 2. § 2. W razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 Kodeksu karnego, sąd, umarzając postępowanie lub rozpoznając wniosek prokuratora wymieniony w art. 323 § 3, orzeka przepadek, o którym mowa w art. 39 pkt. 4 Kodeksu karnego. § 3. Osoba roszcząca sobie prawo do korzyści lub przedmiotów, których przepadek orzeczono tytułem środka zabezpieczającego, może dochodzić swych roszczeń tylko w postępowaniu cywilnym. Art. 341. § 1. W posiedzeniu dotyczącym warunkowego umorzenia postępowania udział oskarżonego jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi. § 2. Jeżeli oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu, jak również wtedy, gdy sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na rozprawę. Wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania zastępuje akt oskarżenia. W terminie 7 dni prokurator dokonuje czynności określonych w art. 333 § 1-3. § 3. Jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia, może odroczyć posiedzenie, wyznaczając stronom odpowiedni termin. Na wniosek oskarżonego i pokrzywdzonego, uzasadniony potrzebą dokonania uzgodnień, sąd zarządza stosowną przerwę lub odracza posiedzenie. § 4. Sąd orzekając o warunkowym umorzeniu bierze pod uwagę wyniki porozumienia się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii wskazanej w § 3. Art. 342. § 1. W postanowieniu o warunkowym umorzeniu należy dokładnie określić czyn oskarżonego, wskazać przepis ustawy karnej, pod który czyn podpada, oraz oznaczyć okres próby. § 2. W postanowieniu sąd określa także nałożone na oskarżonego obowiązki oraz sposób i termin ich wykonania, a w razie uznania za celowe - również dozór kuratora, osoby godnej zaufania albo instytucji lub organizacji społecznej. § 3. Postanowienie powinno w razie potrzeby zawierać rozstrzygnięcie co do dowodów rzeczowych. Sąd stosuje odpowiednio art. 230 § 2 i 3 oraz art. 231-233, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dowodów na wypadek podjęcia postępowania. § 4. Na postanowienie o warunkowym umorzeniu prokuratorowi, pokrzywdzonemu i oskarżonemu służy zażalenie. § 5. Na postanowienie wymienione w § 3 służy zażalenie osobom wskazanym w art. 323 § 2. Art. 343. § 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 335, postępowania dowodowego nie prowadzi się. Przepis art. 394 stosuje się jednak odpowiednio. § 2. Oskarżony i pokrzywdzony mogą wziąć udział w posiedzeniu. Udział w posiedzeniu jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi. § 3. Jeżeli nie ma zastosowania art. 46 Kodeksu karnego, sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od naprawienia szkody w całości lub w części albo od zobowiązania się oskarżonego do stosownego trybu życia. Przepis art. 341 § 3 stosuje się odpowiednio. § 4. Sąd, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem. § 5. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Art. 344. Jeżeli oskarżony jest tymczasowo aresztowany, sąd z urzędu rozstrzyga o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka. W razie potrzeby orzeka także o innych środkach zapobiegawczych. Art. 345. § 1. Sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, jeżeli akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania, zwłaszcza na potrzebę poszukiwania dowodów, zaś dokonanie niezbędnych czynności przez sąd powodowałoby znaczne trudności. § 2. Przekazując sprawę prokuratorowi sąd wskazuje kierunek uzupełnienia, a w razie potrzeby także odpowiednie czynności, jakie należy przedsięwziąć. § 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy stronom zażalenie. Art. 346. Po uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia oskarżyciel publiczny składa nowy akt oskarżenia albo podtrzymuje poprzedni, albo zwraca sądowi akta sprawy z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania lub postępowanie umarza. Art. 347. W dalszym postępowaniu sąd nie jest związany ani oceną faktyczną, ani prawną przyjętą za podstawę postanowień i zarządzeń wydanych na posiedzeniu. Rozdział 41 Przygotowanie do rozprawy głównej Art. 348. Rozprawę należy wyznaczyć i przeprowadzić bez nieuzasadnionej zwłoki. Art. 349. Prezes sądu może wnieść sprawę na posiedzenie, jeżeli ze względu na zawiłość sprawy lub z innych ważnych powodów uzna, że może to przyczynić się do usprawnienia postępowania, a zwłaszcza należytego przygotowania i organizacji rozprawy głównej. Art. 350. § 1. Prezes sądu wydaje pisemne zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej, w którym wskazuje: 1) sędziego albo członków składu orzekającego, 2) dzień, godzinę i salę rozprawy, 3) strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie, 4) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy. § 2. Co do oskarżonego pozbawionego wolności należy w każdym wypadku wydać zarządzenie doprowadzenia go na rozprawę. Art. 351. § 1. Sędziego albo sędziów powołanych do orzekania w sprawie wyznacza się w kolejności według wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego sądu lub wydziału. Odstępstwo od tej kolejności jest dopuszczalne tylko w formie pominięcia sędziego z powodu jego choroby lub innej ważnej przeszkody, co należy zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy. § 2. Gdy w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, wyznaczenia składu orzekającego dokonuje się na wniosek prokuratora lub obrońcy w drodze losowania, przy którym mają oni prawo być obecni. Prokurator może złożyć wniosek nie później niż w ciągu 7 dni po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a obrońca w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia. § 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wyznaczania i losowania składu orzekającego. Art. 352. Prezes sądu po rozważeniu wniosków stron lub z urzędu dopuszcza dowody i zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. Przepis art. 368 stosuje się odpowiednio. Art. 353. § 1. Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć co najmniej 7 dni. § 2. W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu. Art. 354. W wypadku wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału z następującymi zmianami: 1) nie stosuje się przepisów o oskarżycielu posiłkowym, a powództwo cywilne jest niedopuszczalne, 2) wniosek kieruje się na rozprawę, chyba że w świetle materiałów postępowania przygotowawczego popełnienie czynu zabronionego przez podejrzanego i jego niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu na wniosek obrońcy uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem obrońcy i podejrzanego; podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za konieczny; pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu, 3) w razie umorzenia postępowania stosuje się art. 322 § 2 i 3. Rozdział 42 Jawność rozprawy głównej Art. 355. Rozprawa odbywa się jawnie. Ograniczenia jawności określa ustawa. Art. 356. § 1. Na rozprawie oprócz osób biorących udział w postępowaniu mogą być obecne tylko osoby pełnoletnie, nie uzbrojone. § 2. Przewodniczący może zezwolić na obecność na rozprawie małoletnim oraz osobom obowiązanym do noszenia broni. § 3. Nie mogą być obecne na rozprawie osoby znajdujące się w stanie nie licującym z powagą sądu. Art. 357. § 1. Sąd może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji, filmu i prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy, gdy uzasadniony interes społeczny za tym przemawia, dokonywanie tych czynności nie będzie utrudniać prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia. § 2. Sąd może określić warunki, od których uzależnia wydanie zezwolenia przewidzianego w § 1. Art. 358. Jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania, sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk. Art. 359. Niejawna jest rozprawa, która dotyczy: 1) wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i zastosowania środka zabezpieczającego, 2) sprawy o pomówienie lub znieważenie; na wniosek pokrzywdzonego rozprawa odbywa się jednak jawnie. Art. 360. § 1. Sąd wyłącza jawność rozprawy w całości albo w części, jeżeli jawność mogłaby: 1) wywołać zakłócenie spokoju publicznego, 2) obrażać dobre obyczaje, 3) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy, 4) naruszyć ważny interes prywatny. § 2. Sąd wyłącza jawność całości lub części rozprawy także na żądanie osoby, która złożyła wniosek o ściganie. § 3. Sąd może wyłączyć jawność całości albo części rozprawy, jeżeli choćby jeden z oskarżonych jest nieletni. Art. 361. § 1. W razie wyłączenia jawności mogą być obecne na rozprawie, oprócz osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i oskarżonego. Jeżeli jest kilku oskarżycieli lub oskarżonych, każdy z nich może żądać pozostawienia na sali rozpraw po jednej osobie. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli zachodzi obawa ujawnienia tajemnicy państwowej. § 3. W razie wyłączenia jawności przewodniczący może zezwolić poszczególnym osobom na obecność na rozprawie. Art. 362. Przewodniczący poucza obecnych o obowiązku zachowania w tajemnicy okoliczności ujawnionych na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku. Art. 363. Z chwilą zgłoszenia wniosku o wyłączenie jawności rozprawa w zakresie tego wniosku odbywa się z wyłączeniem jawności, jeżeli o to wnosi strona lub sąd uzna to za potrzebne. Art. 364. § 1. Ogłoszenie wyroku odbywa się jawnie. § 2. Jeżeli jawność rozprawy wyłączono w całości lub w części, przytoczenie powodów wyroku może nastąpić również z wyłączeniem jawności w całości lub w części. Rozdział 43 Przepisy ogólne o rozprawie głównej Art. 365. Rozprawa odbywa się ustnie. Art. 366. § 1. Przewodniczący kieruje rozprawą i czuwa nad jej prawidłowym przebiegiem, bacząc, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, a w miarę możności także okoliczności sprzyjające popełnieniu przestępstwa. § 2. Przewodniczący powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie głównej. Art. 367. § 1. Przewodniczący umożliwia stronom wypowiedzenie się co do każdej kwestii podlegającej rozstrzygnięciu. § 2. Jeżeli w jakiejkolwiek kwestii jedna ze stron zabiera głos, prawo głosu przysługuje również wszystkim innym stronom. Obrońcy oskarżonego i oskarżonemu przysługuje głos ostatni. Art. 368. O przychylnym załatwieniu wniosku dowodowego strony, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, rozstrzyga ostatecznie przewodniczący; w innych wypadkach sąd wydaje postanowienie. Art. 369. Dowody na poparcie oskarżenia powinny być w miarę możności przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony. Art. 370. § 1. Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie przewodniczącego, stosownie do art. 171 § 1, mogą zadawać jej pytania w następującym porządku: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciel prywatny, pełnomocnik oskarżyciela prywatnego, powód cywilny, pełnomocnik powoda cywilnego, biegły, obrońca, oskarżony, członkowie składu orzekającego. § 2. Strona, na której wniosek świadek został dopuszczony, zadaje pytania przed pozostałymi stronami. § 3. W razie potrzeby członkowie składu orzekającego mogą w każdym momencie zadawać dodatkowe pytania. § 4. Przewodniczący uchyla pytania, o których mowa w art. 171 § 5 lub gdy z innych powodów uzna je za niestosowne. Art. 371. § 1. Przy przesłuchaniu świadka nie powinni być świadkowie, którzy jeszcze nie zostali przesłuchani. § 2. Przewodniczący powinien przedsiębrać środki zapobiegające porozumiewaniu się osób przesłuchanych z osobami, które jeszcze nie zostały przesłuchane. Art. 372. Przewodniczący wydaje wszelkie zarządzenia niezbędne do utrzymania na sali sądowej spokoju i porządku. Art. 373. Od zarządzeń przewodniczącego wydanych na rozprawie głównej przysługuje odwołanie do składu orzekającego. Art. 374. § 1. Obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Przewodniczący może wydać zarządzenie w celu uniemożliwienia oskarżonemu wydalenia się z sądu przed zakończeniem rozprawy. Art. 375. § 1. Jeżeli oskarżony pomimo upomnienia go przez przewodniczącego zachowuje się nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy lub godzący w powagę sądu, przewodniczący może wydalić go na pewien czas z sali rozprawy. § 2. Zezwalając oskarżonemu na powrót, przewodniczący niezwłocznie informuje go o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności oraz umożliwia mu złożenie wyjaśnień co do przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów. Art. 376. § 1. Jeżeli oskarżony, który złożył już wyjaśnienia, opuścił salę rozprawy bez zezwolenia przewodniczącego, sąd może dokończyć rozprawę pomimo nieobecności oskarżonego, a wyroku wydanego w tym wypadku nie uważa się za zaoczny. Sąd zarządza przymusowe doprowadzenie oskarżonego, jeżeli uznaje jego obecność za niezbędną. § 2. Przepis ten stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej, nie stawił się na tę rozprawę bez usprawiedliwienia. § 3. Jeżeli na rozprawę odroczoną lub przerwaną stawił się współoskarżony, który usprawiedliwił swoje niestawiennictwo, sąd może prowadzić rozprawę w zakresie nie dotyczącym bezpośrednio nieobecnego oskarżonego, jeżeli nie ograniczy to jego prawa do obrony. Art. 377. § 1. Jeżeli oskarżony wprawił się ze swej winy w stan niezdolności do udziału w rozprawie lub w posiedzeniu, w którym jego udział jest obowiązkowy, sąd może prowadzić postępowanie pomimo jego nieobecności, nawet jeżeli nie złożył jeszcze wyjaśnień. § 2. Przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w § 1, sąd zapoznaje się ze świadectwem lekarza, który stwierdził stan takiej niezdolności, lub przesłuchuje go w charakterze biegłego. § 3. Jeżeli oskarżony zawiadomiony o terminie rozprawy oświadcza, że nie weźmie udziału w rozprawie, albo uniemożliwia doprowadzenie go na rozprawę, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, chyba że uzna obecność oskarżonego za niezbędną; przepis art. 376 § 1 zdanie drugie stosuje się. § 4. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie złożył jeszcze wyjaśnień przed sądem, zleca się przesłuchanie go stosując odpowiednio art. 396 § 2. W innych wypadkach sąd może zastosować art. 396 § 2 lub uznać za wystarczające odczytanie jego poprzednio złożonych wyjaśnień. § 5. Jeżeli rozprawę przerwano lub odroczono wyznaczając nowy jej termin, sąd powiadamia o tym oskarżonego, a jeżeli oskarżony się stawi - przepis art. 375 § 2 stosuje się odpowiednio. § 6. Wyroku nie uważa się w tym wypadku za zaoczny. Art. 378. § 1. Jeżeli po rozpoczęciu rozprawy w sprawie, w której oskarżony musi mieć obrońcę, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, prezes sądu w wypadku obrony z urzędu wyznacza nowego obrońcę, natomiast w wypadku obrony z wyboru sąd zakreśla oskarżonemu odpowiedni termin do powołania nowego obrońcy, a po bezskutecznym upływie terminu prezes sądu wyznacza obrońcę z urzędu. W razie potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza. § 2. Dotychczasowy obrońca powinien pełnić obowiązek do czasu podjęcia obrony przez nowego obrońcę, chyba że przyczyną wypowiedzenia jest różnica zdań co do linii obrony. Art. 379. § 1. Gdy sąd wchodzi na salę lub ją opuszcza, wszyscy obecni wstają. § 2. Wstaje również każda osoba, do której sąd się zwraca lub która do sądu przemawia, chyba że przewodniczący zwolni ją od tego obowiązku. Art. 380. Przepisy dotyczące oskarżonego stosuje się odpowiednio do osoby, której prokurator zarzuca popełnienie czynu zabronionego w stanie niepoczytalności i wnosi o umorzenie postępowania oraz o zastosowanie wobec niej środków zabezpieczających. Rozdział 44 Rozpoczęcie rozprawy głównej Art. 381. Rozprawę główną rozpoczyna wywołanie sprawy. Następnie przewodniczący sprawdza, czy wszyscy wezwani stawili się oraz czy nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy. Art. 382. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego obecność jest obowiązkowa, przewodniczący zarządza jego natychmiastowe doprowadzenie lub przerywa w tym celu rozprawę albo też sąd ją odracza. Art. 383. W razie niestawiennictwa powoda cywilnego do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania, chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie pomimo jego nieobecności. Art. 384. § 1. Po sprawdzeniu obecności przewodniczący zarządza opuszczenie sali rozpraw przez świadków. Biegli pozostają na sali, jeżeli przewodniczący nie zarządzi inaczej. § 2. Pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w rozprawie i pozostać na sali, choćby miał składać zeznania jako świadek. W tym wypadku sąd przesłuchuje go w pierwszej kolejności. § 3. Uznając to za celowe sąd może zobowiązać pokrzywdzonego do obecności na rozprawie lub jej części. Rozdział 45 Przewód sądowy Art. 385. § 1. Przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela aktu oskarżenia. § 2. W wypadku szczególnie obszernego uzasadnienia aktu oskarżenia można poprzestać na przedstawieniu podstaw oskarżenia. § 3. Jeżeli wniesiono odpowiedź na akt oskarżenia, przewodniczący informuje o jej treści. Art. 386. § 1. Po odczytaniu aktu oskarżenia przewodniczący poucza oskarżonego o prawie składania wyjaśnień, odmowy wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania, po czym pyta go, czy przyznaje się do zarzucanego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia i jakie. § 2. Po przesłuchaniu oskarżonego przewodniczący poucza go o prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co do każdego dowodu. Art. 387. § 1. Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek zagrożony karą nie przekraczającą 8 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu. § 2. Sąd może przychylić się do wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego tylko wtedy, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, prokurator i pokrzywdzony wyrażą na to zgodę, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. § 3. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany. Przepis art. 341 § 3 stosuje się odpowiednio. § 4. Przychylając się do wniosku sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę. § 5. Jeżeli wniosek złożono przed rozpoczęciem rozprawy, sąd rozpoznaje go na rozprawie. Art. 388. Za zgodą obecnych stron sąd może przeprowadzić postępowanie dowodowe tylko częściowo, jeżeli wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie budzą wątpliwości. Art. 389. § 1. Jeżeli oskarżony odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia wyraźnie odmiennie niż poprzednio albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno na rozprawie odczytywać tylko w odpowiednim zakresie protokoły jego wyjaśnień złożonych poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie w postępowaniu przygotowawczym albo przed sądem. § 2. Po odczytaniu protokołu przewodniczący zwraca się do oskarżonego o wypowiedzenie się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności. Art. 390. § 1. Oskarżony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego. § 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy należy się obawiać, że obecność oskarżonego mogłaby oddziaływać krępująco na wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania świadka lub biegłego, przewodniczący może zarządzić, aby na czas przesłuchania danej osoby oskarżony opuścił salę sądową. Przepis art. 375 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 391. § 1. Jeżeli świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje wyraźnie odmiennie niż poprzednio albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta, albo przebywa za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania, albo nie stawił się z powodu nie dających się usunąć przeszkód lub prezes sądu zaniechał wezwania świadka na podstawie art. 333 § 2, a także wtedy, gdy świadek zmarł, wolno odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym albo przed sądem w tej lub innej sprawie. § 2. W warunkach określonych w § 1, a także w wypadku określonym w art. 182 § 3, wolno również odczytywać na rozprawie protokoły złożonych poprzednio przez świadka wyjaśnień w charakterze oskarżonego. § 3. Przepis art. 389 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 392. Sąd może odczytywać na rozprawie głównej wszelkie protokoły przesłuchania świadków i oskarżonych sporządzone przed sądem, gdy bezpośrednie przeprowadzenie dowodu jest utrudnione, a wszystkie obecne strony wyrażają na to zgodę. Art. 393. § 1. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły oględzin, przeszukania i zatrzymania rzeczy, opinie biegłych, instytutów, zakładów lub instytucji, dane o karalności, wyniki wywiadu środowiskowego oraz wszelkie dokumenty urzędowe, złożone w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym. Nie wolno jednak odczytywać notatek dotyczących czynności, z których wymagane jest spisanie protokołu; zakaz ten dotyczy także wypadków odstąpienia od sporządzenia protokołu na podstawie art. 319. § 2. Wolno również odczytywać zawiadomienia o przestępstwie, które stanowią dowód tylko tego, kto, kiedy i o jakim czynie złożył zawiadomienie. § 3. Mogą być odczytywane na rozprawie wszelkie dokumenty prywatne, powstałe poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, w szczególności oświadczenia, publikacje, listy oraz notatki. § 4. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły zeznań świadka przesłuchanego w warunkach określonych w art. 184. Rozprawa jest wówczas niejawna; przepisu art. 361 § 1 nie stosuje się. Art. 394. § 1. Dane dotyczące osoby oskarżonego oraz wyniki wywiadu środowiskowego uznaje się za ujawnione bez odczytywania. Należy je jednak odczytać na żądanie oskarżonego lub obrońcy. § 2. Inne podlegające odczytaniu dokumenty można uznać bez ich odczytywania za ujawnione w całości lub w części, jeżeli obecne na rozprawie strony zgodnie o to wnoszą. Przewodniczący informuje wówczas o treści tych dokumentów. Art. 395. Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie właściwości dowodów rzeczowych, sprowadza się je na salę rozpraw i udostępnia stronom, a w razie potrzeby - świadkom i biegłym. Art. 396. § 1. Jeżeli zapoznanie się z dowodem rzeczowym lub przeprowadzenie oględzin przez pełny skład sądu napotyka znaczne trudności albo jeżeli strony wyrażają na to zgodę, sąd wyznacza do tej czynności sędziego ze swego składu albo sąd wezwany. § 2. Sąd może zlecić przesłuchanie świadka sędziemu wyznaczonemu ze swego składu lub sądowi wezwanemu, w którego okręgu świadek przebywa, jeżeli świadek nie stawił się z powodu przeszkód zbyt trudnych do usunięcia. § 3. W czynnościach wskazanych w § 1 i 2 mają prawo brać udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się tylko wtedy, gdy sąd uzna to za konieczne. § 4. Sędzia wyznaczony lub sąd wezwany może przeprowadzić także inny dowód, którego potrzeba wyłoni się w toku czynności wskazanej w § 1 lub 2. Art. 397. § 1. Sąd może zwrócić sprawę prokuratorowi do uzupełnienia postępowania przygotowawczego jedynie wtedy, gdy istotne braki tego postępowania ujawnią się dopiero w toku rozprawy, a ich usunięcie przez sąd uniemożliwiałoby wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie. § 2. Przepisy art. 345 § 2 i 3 oraz art. 346 stosuje się odpowiednio. Art. 398. § 1. Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu. § 2. W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt oskarżenia. Art. 399. § 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd uprzedza o tym obecne na rozprawie strony. § 2. Na wniosek oskarżonego można przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu przygotowania się do obrony. Art. 400. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, sąd, nie przekazując sprawy kolegium do spraw wykroczeń, rozpoznaje je na zasadach ogólnych. Art. 401. § 1. Przewodniczący może przerwać rozprawę główną dla sprowadzenia dowodu albo dla wypoczynku lub z innej ważnej przyczyny. § 2. Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 35 dni. Art. 402. § 1. Jeżeli przewodniczący, zarządzając przerwę, oznaczy jednocześnie czas i miejsce dalszego ciągu rozprawy, osoby obecne na rozprawie przerwanej są obowiązane stawić się w nowym terminie bez wezwania. Przepis art. 285 stosuje się odpowiednio. § 2. Rozprawę przerwaną prowadzi się po przerwie w dalszym ciągu, a od początku - jeżeli skład sądu uległ zmianie albo sąd uzna to za konieczne. § 3. W razie przekroczenia terminu przerwy rozprawę uważa się za odroczoną. Art. 403. Orzeczenia zapadające w czasie przerwy w rozprawie wydaje się w składzie rozpoznającym sprawę, a w wypadku niemożności jego utworzenia - w takim samym składzie. Art. 404. § 1. Sąd może odroczyć rozprawę tylko wtedy, gdy zarządzenie przerwy nie byłoby wystarczające. § 2. Rozprawę odroczoną prowadzi się w nowym terminie od początku. Jeżeli strony nie zgłaszają sprzeciwu, sąd może wyjątkowo prowadzić rozprawę odroczoną w dalszym ciągu, chyba że skład sądu uległ zmianie. § 3. W wypadku podjęcia postępowania zawieszonego rozprawę prowadzi się od początku, chyba że zawieszenie trwało krócej niż 35 dni, a skład sądu nie uległ zmianie. Art. 405. Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie przewodniczący zapytuje strony, czy wnoszą o uzupełnienie postępowania dowodowego i w razie odpowiedzi przeczącej - zamyka przewód sądowy. Rozdział 46 Głosy stron Art. 406. § 1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom, ich przedstawicielom oraz w miarę potrzeby przedstawicielowi społecznemu, który przemawia przed obrońcą i oskarżonym. Głos zabierają w następującej kolejności: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, oskarżyciel prywatny, powód cywilny, obrońca oskarżonego i oskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami. § 2. Jeżeli oskarżyciel lub powód cywilny ponownie zabiera głos, należy również udzielić głosu obrońcy i oskarżonemu. Art. 407. Oskarżonemu, który nie włada językiem polskim, należy przed udzieleniem głosu przetłumaczyć przynajmniej skrót przemówień. Rozdział 47 Wyrokowanie Art. 408. Po wysłuchaniu głosów stron sąd niezwłocznie przystępuje do narady. Art. 409. Sąd aż do ogłoszenia wyroku może wznowić przewód sądowy, zwłaszcza w wypadku przewidzianym w art. 399, albo też udzielić dodatkowego głosu stronom. Art. 410. Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Art. 411. § 1. W sprawie zawiłej albo z innych ważnych powodów sąd może odroczyć wydanie wyroku na czas nie przekraczający 7 dni. § 2. W razie przekroczenia tego terminu rozprawę prowadzi się od początku. § 3. W postanowieniu o odroczeniu wydania wyroku należy wskazać czas i miejsce jego ogłoszenia. Art. 412. Niezwłocznie po ukończeniu głosowania sąd sporządza wyrok na piśmie. Art. 413. § 1. Każdy wyrok powinien zawierać: 1) oznaczenie sądu, który go wydał, oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i protokolanta, 2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku, 3) imię, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego, 4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzuca oskarżonemu, 5) rozstrzygnięcie sądu, 6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej. § 2. Wyrok skazujący powinien ponadto zawierać: 1) dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną, 2) rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276. Art. 414. § 1. W razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny. § 2. Umarzając postępowanie sąd stosuje odpowiednio art. 322 § 2 i 3, art. 323 § 1 i 2 oraz art. 340 § 2 i 3. § 3. Sąd stosuje środek zabezpieczający wskazany w art. 99 § 1 Kodeksu karnego, jeżeli wyniki przewodu sądowego to uzasadniają, a umorzenie następuje z powodu niepoczytalności sprawcy w chwili popełnienia czynu. § 4. Umarzając postępowanie warunkowo, sąd stosuje odpowiednio art. 341. § 5. Przewidując możliwość warunkowego umorzenia postępowania albo możliwość orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może wznowić przewód sądowy celem odpowiedniego zastosowania art. 341 § 3; wówczas sąd może zarządzić przerwę. Art. 415. § 1. W razie skazania oskarżonego albo warunkowego umorzenia postępowania, sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości lub w części. § 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania. § 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby znaczną przewlekłość postępowania. § 4. Jeżeli zasądzone odszkodowanie nie pokrywa całej szkody lub nie stanowi pełnego zadośćuczynienia za krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym. § 5. W razie skazania albo warunkowego umorzenia postępowania sąd może zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego także z urzędu, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 6. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania, w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę lub obowiązek naprawienia szkody. Art. 416. § 1. W razie skazania oskarżonego sąd, uwzględniając wniosek prokuratora, zobowiązuje w wyroku podmiot, który uzyskał korzyść majątkową w warunkach określonych w art. 52 Kodeksu karnego, do jej zwrotu w całości lub w części na rzecz Skarbu Państwa. Uniewinniając oskarżonego albo skazując go za przestępstwo, które takiej korzyści nie przyniosło, lub umarzając postępowanie - sąd pozostawia wniosek prokuratora bez rozpoznania. § 2. Przed zakończeniem przewodu sądowego sąd przesłuchuje w charakterze świadka podmiot określony w art. 52 Kodeksu karnego. Jeżeli podmiotem tym nie jest osoba fizyczna, przesłuchuje się organ uprawniony do działania w jego imieniu. § 3. Osoba, o której mowa w § 2, może odmówić zeznań. § 4. Przepisy art. 72, 75, 87 i 89 stosuje się odpowiednio. Art. 417. Zaliczeniu na poczet orzeczonej kary podlega również okres tymczasowego aresztowania odbytego przez oskarżonego w innej sprawie, w której postępowanie toczyło się równocześnie, a zapadł w niej prawomocny wyrok uniewinniający, umorzono postępowanie albo odstąpiono od wymierzenia kary. Art. 418. § 1. Po podpisaniu wyroku przewodniczący ogłasza go publicznie; w czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni, z wyjątkiem sądu, stoją. § 2. Zgłoszenie zdania odrębnego podaje się do wiadomości, a jeżeli członek składu orzekającego, który zgłosił zdanie odrębne, wyraził na to zgodę, także jego nazwisko. § 3. Po ogłoszeniu przewodniczący lub jeden z członków składu orzekającego podaje ustnie najważniejsze powody wyroku. Art. 419. § 1. Niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na przeszkodzie ogłoszeniu wyroku. § 2. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie był obecny przy ogłoszeniu na rozprawie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a nie miał obrońcy, orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. Przepis art. 100 § 6 stosuje się odpowiednio. Art. 420. § 1. Jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do zaliczenia tymczasowego aresztowania, zatrzymania lub środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276 albo dowodów rzeczowych, sąd orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu. Nie można jednak orzec przepadku przedmiotów. § 2. Jeżeli, wskutek braku informacji lub błędnej informacji o odbywaniu przez oskarżonego kary pozbawienia wolności w innej sprawie, sąd nieprawidłowo zaliczył okres tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary, stosuje się odpowiednio przepis § 1 zdanie pierwsze. § 3. Strony mają prawo wziąć udział w tym posiedzeniu. Oskarżonego aresztowanego sprowadza się na posiedzenie tylko wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne. § 4. Na postanowienia, o których mowa w § 1 i § 2, przysługuje zażalenie. Art. 421. Osobie nie będącej oskarżonym, która zgłasza roszczenie do mienia objętego przepadkiem przedmiotów, przysługuje prawo dochodzenia swych roszczeń tylko w drodze postępowania cywilnego. Art. 422. § 1. W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku strona może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie. § 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku. § 3. Prezes sądu odmawia przyjęcia wniosku złożonego przez osobę nieuprawnioną lub po terminie. Na zarządzenie prezesa przysługuje zażalenie. Art. 423. § 1. Uzasadnienie wyroku powinno być sporządzone w ciągu 7 dni od daty złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a w wypadku sporządzenia uzasadnienia z urzędu - od daty ogłoszenia wyroku; w sprawie zawiłej, w razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony. § 2. Wyrok z uzasadnieniem doręcza się stronie, która złożyła wniosek na podstawie art. 422. Przepis art. 100 § 5 stosuje się. Art. 424. § 1. Uzasadnienie powinno zawierać: 1) wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, 2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku. § 2. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających, uwzględnieniu powództwa cywilnego oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku. DZIAŁ IX Postępowanie odwoławcze Rozdział 48 Przepisy ogólne Art. 425. § 1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje stronom i podmiotowi określonemu w art. 416 środek odwoławczy. § 2. Orzeczenie można zaskarżyć w całości lub w części. Można także zaskarżyć samo uzasadnienie orzeczenia. § 3. Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom. Ograniczenie to nie dotyczy oskarżyciela publicznego. § 4. Oskarżyciel publiczny ma prawo wnieść środek odwoławczy także na korzyść oskarżonego. Art. 426. § 1. Od orzeczeń wydanych przez sąd odwoławczy na skutek odwołania nie przysługuje środek odwoławczy. § 2. Od innych orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. Od wydanych w toku postępowania odwoławczego postanowień o przeprowadzeniu obserwacji w zakładzie leczniczym, o zastosowaniu środka zapobiegawczego oraz nałożeniu kary porządkowej przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego. Art. 427. § 1. Odwołujący się powinien wskazać zaskarżone rozstrzygnięcie lub ustalenie, a także podać, czego się domaga. § 2. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego, obrońcy lub pełnomocnika, powinien ponadto zawierać wskazanie zarzutów stawianych rozstrzygnięciu oraz uzasadnienie. § 3. Odwołujący się może również wskazać nowe fakty lub dowody. Art. 428. § 1. Środek odwoławczy wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie. § 2. Strona może złożyć pisemną odpowiedź na środek odwoławczy. Art. 429. § 1. Prezes sądu pierwszej instancji odmawia przyjęcia środka odwoławczego, jeżeli wniesiony został po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalny z mocy ustawy. § 2. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego na podstawie § 1 lub art. 120 § 2 przysługuje zażalenie. Art. 430. § 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu. § 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy. Art. 431. § 1. Środek odwoławczy można cofnąć. § 2. Oskarżony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że wniósł go oskarżyciel publiczny lub zachodzi wypadek przewidziany w art. 79. § 3. Środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego nie można bez jego zgody cofnąć. Art. 432. Cofnięty środek odwoławczy sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z przyczyn wymienionych w art. 101, 439 lub art. 440. Art. 433. § 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach środka odwoławczego, a w zakresie szerszym o tyle, o ile ustawa to przewiduje. § 2. Sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty wskazane w środku odwoławczym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 434. § 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu. § 2. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować orzeczenie także na korzyść oskarżonego. Art. 435. Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych. Art. 436. Sąd może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do poszczególnych uchybień, podniesionych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania. Art. 437. § 1. Po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, zmianie lub uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części. Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka odwoławczego od uzasadnienia orzeczenia. § 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania; przepis art. 397 stosuje się odpowiednio. Art. 438. Orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia: 1) obrazy przepisów prawa materialnego, 2) obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia, 3) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, 4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka. Art. 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia, sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli: 1) w wydaniu orzeczenia brał udział sędzia podlegający wyłączeniu z przyczyn określonych w art. 40 § 1 pkt 4, 5 oraz 7-9, 2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie, 3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego, 4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu, 5) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 § 1 pkt 5, 6, 9, 10 lub 11, 6) oskarżony nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy, 7) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa. § 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 5-7 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego. § 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Przepis art. 451 § 1 stosuje się odpowiednio. Art. 440. Jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe, podlega ono zmianie na korzyść oskarżonego albo uchyleniu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Art. 441. § 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoni się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, sąd odwoławczy może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu. § 2. Sąd Najwyższy może przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi tego sądu. § 3. Uchwała Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca. § 4. Obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. § 5. Sąd Najwyższy może przejąć sprawę do swego rozpoznania. Art. 442. § 1. Sąd któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, orzeka w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie. Uchylenie wyroku tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze albo innym środku nie stoi na przeszkodzie uniewinnieniu oskarżonego lub umorzeniu postępowania. § 2. W wypadku przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd orzekający w pierwszej instancji, przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, może za zgodą stron poprzestać na ich ujawnieniu. § 3. Zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego co do dalszego postępowania są wiążące dla sądu, któremu sprawę przekazano do ponownego rozpoznania. Art. 443. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego. Nie dotyczy to orzekania o środkach wymienionych w art. 93 i 94 Kodeksu karnego. Rozdział 49 Apelacja Art. 444. Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom przysługuje apelacja. Art. 445. § 1. Termin do wniesienia apelacji wynosi 14 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem. § 2. Apelacja wniesiona przed upływem terminu złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wywołuje skutki określone w art. 422 i podlega rozpoznaniu; apelację taką można uzupełnić w terminie określonym w § 1. Art. 446. § 1. Apelacja od wyroku sądu wojewódzkiego, która nie pochodzi od prokuratora lub osoby wymienionej w art. 88 § 2 i 3, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata. § 2. Do apelacji sporządzonej przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla stron przeciwnych; do apelacji wnoszonej do sądu apelacyjnego dołącza się dodatkowo jeden odpis. Art. 447. § 1. Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku. § 2. Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych. § 3. W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia. Art. 448. § 1. O przyjęciu apelacji zawiadamia się prokuratora oraz obrońców i pełnomocników, a także strony, po czym akta przekazuje się niezwłocznie sądowi odwoławczemu. § 2. W wypadku wniesienia apelacji przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika dołącza się do zawiadomienia odpis apelacji strony przeciwnej, chyba że w sprawie była wyłączona jawność rozprawy ze względu na tajemnicę państwową. Art. 449. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę na rozprawie, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę - na posiedzeniu. Art. 450. § 1. Udział w rozprawie prokuratora, a obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 i 80 jest obowiązkowy. § 2. Udział w rozprawie innych stron i ich pełnomocników oraz obrońcy w wypadkach nie wymienionych w § 1 jest obowiązkowy wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne. § 3. Niestawiennictwo należycie zawiadomionych o terminie rozprawy stron, obrońców lub pełnomocników nie tamuje rozpoznania sprawy, chyba że ich udział jest obowiązkowy. Art. 451. § 1. Sąd odwoławczy może zarządzić sprowadzenie na rozprawę oskarżonego pozbawionego wolności. § 2. Jeżeli wniesiono apelację na niekorzyść oskarżonego co do winy albo apelacja wnosi o wymierzenie lub zaostrzenie kary pozbawienia wolności, sąd odwoławczy zarządza sprowadzenie na rozprawę oskarżonego pozbawionego wolności, chyba że uzna za wystarczającą obecność obrońcy. Jeżeli sąd nie zarządza sprowadzenia oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza się obrońcę z urzędu. Art. 452. § 1. Sąd odwoławczy nie może przeprowadzić postępowania dowodowego co do istoty sprawy. § 2. Sąd odwoławczy może jednak w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę uzupełnienia przewodu sądowego, przeprowadzić dowód na rozprawie, jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania, a nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości lub w znacznej części. Dowód można dopuścić również przed rozprawą. Art. 453. § 1. Przewód sądowy w sądzie odwoławczym rozpoczyna ustne sprawozdanie, w którym sędzia sprawozdawca przedstawia przebieg i wyniki dotychczasowego postępowania, a w szczególności treść zaskarżonego wyroku oraz zarzuty i wnioski apelacyjne, jak również kwestie wymagające rozstrzygnięcia z urzędu. W miarę potrzeby odczytuje się z akt poszczególne ich części. § 2. Strony mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na piśmie; złożone na piśmie podlegają odczytaniu, przy czym przepis art. 394 stosuje się. § 3. Przewodniczący udziela głosu stronom w kolejności przez siebie ustalonej, przy czym najpierw udziela głosu skarżącemu. Oskarżonemu i jego obrońcy nie można odmówić zabrania głosu po przemówieniach innych stron. Art. 454. § 1. Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego umorzono lub warunkowo umorzono postępowanie. § 2. Sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku. § 3. Sąd odwoławczy nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 455. Nie zmieniając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść. Art. 456. O utrzymaniu w mocy, uchyleniu lub zmianie wyroku sądu pierwszej instancji sąd odwoławczy orzeka wyrokiem. Art. 457. § 1. Uzasadnienie wyroku sporządza się w każdym wypadku w terminie 14 dni. § 2. W uzasadnieniu należy podać, czym kierował się sąd wydając wyrok oraz dlaczego zarzuty i wnioski apelacji sąd uznał za zasadne albo niezasadne. Art. 458. Przepisy dotyczące postępowania przed sądem pierwszej instancji stosuje się odpowiednio w postępowaniu przed sądem odwoławczym, chyba że przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej. Rozdział 50 Zażalenie Art. 459. § 1. Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. Zażalenie przysługuje także na postanowienia co do środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie. § 3. Zażalenie przysługuje stronom, a także osobie, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 460. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia - od daty doręczenia. Dotyczy to również zażalenia na rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów lub opłat zawarte w wyroku; jeżeli jednak odwołujący się złoży wniosek o sporządzenie na piśmie oraz doręczenie uzasadnienia wyroku, zażalenie można wnieść w terminie przewidzianym do wniesienia apelacji. Art. 461. § 1. Do zażalenia na postanowienie kończące postępowanie, sporządzonego przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla osób, których dotyczy zaskarżone postanowienie. Odpisy te doręcza się tym osobom niezwłocznie. § 2. Jeżeli zażalenie pochodzi od osób nie wymienionych w § 1, o jego wniesieniu zawiadamia się osoby, których dotyczy zaskarżone postanowienie. Art. 462. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia; sąd jednak, który je wydał, lub sąd powołany do rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia. § 2. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia. Art. 463. § 1. Sąd, na którego postanowienie złożono zażalenie, może je uwzględnić, jeżeli orzeka w tym samym składzie, w którym wydał zaskarżone postanowienie; w innych wypadkach prezes sądu przekazuje zażalenie niezwłocznie, wraz z aktami lub niezbędnymi odpisami z akt sprawy, sądowi powołanemu do rozpoznania zażalenia. § 2. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania oraz zabezpieczenia majątkowego powinno być przekazane do rozpoznania w ciągu 48 godzin. Art. 464. § 1. Strony oraz obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na postanowienie kończące postępowanie. Mają oni prawo udziału w posiedzeniu sądu odwoławczego także wtedy, gdy przysługuje im prawo udziału w posiedzeniu sądu pierwszej instancji. § 2. W innych wypadkach sąd odwoławczy może zezwolić stronom lub obrońcy albo pełnomocnikowi na wzięcie udziału w posiedzeniu. § 3. Przepis art. 451 § 1 stosuje się odpowiednio. Art. 465. § 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia sądu stosuje się odpowiednio do zażaleń na postanowienia prokuratora i prowadzącego dochodzenie. § 2. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje prokurator nadrzędny, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę - sąd. § 3. Zażalenie na postanowienie prowadzącego postępowanie przygotowawcze, jeżeli nie jest nim prokurator, rozpoznaje prokurator sprawujący nadzór nad tym postępowaniem. Art. 466. § 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia. § 2. Zażalenie na zarządzenie prezesa rozpoznaje sąd odwoławczy. Art. 467. § 1. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do przewidzianych w ustawie zażaleń na czynności lub zaniechanie czynności. § 2. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza, co należy, zwłaszcza w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom w przyszłości, a także podejmuje inne przewidziane w ustawie środki. DZIAŁ X Postępowania szczególne Rozdział 51 Postępowanie uproszczone Art. 468. W postępowaniu uproszczonym stosuje się przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 469. § 1. W trybie uproszczonym prowadzi się postępowanie w sprawach o przestępstwa: 1) zagrożone karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, 2) przewidziane w art. 159, 189 § 1, art. 204 § 3, art. 207 § 1 i art. 262 § 2 Kodeksu karnego, 3) przewidziane w art. 278 § 1, art. 279 § 1, art. 284 § 2, art. 286 § 1 i 2, art. 288 § 1, art. 289 § 1, art. 290 § 1 oraz w art. 291 § 1 Kodeksu karnego - jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub zamierzona nie przekracza dwudziestokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia. § 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 pkt 1 nie podlegają rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sprawy o przestępstwa określone w Kodeksie karnym w art. 126 § 1 i 2, art. 140 § 3, art. 156 § 2, art. 161 § 1 i 2, art. 165 § 2, art. 168, 206, 228 § 2, art. 229 § 2, art. 230, 231 § 1 i 3, art. 233 § 1, art. 240 § 1, art. 252 § 3, art. 265 § 3, art. 271 § 2, art. 302 i 304. Art. 470. Postępowania uproszczonego nie stosuje się: 1) w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem sprawcy przestępstwa z art. 157 § 2 i 3, art. 191 § 1, art. 216 § 1 i 2, art. 217 § 1, art. 257 i 288 § 2 Kodeksu karnego; przepisu art. 259 § 3 nie stosuje się, 2) jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 79 § 1. Art. 471. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom. Art. 472. § 1. Organ prowadzący dochodzenie przesyła niezwłocznie prokuratorowi odpis postanowienia o wszczęciu dochodzenia. § 2. Postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia oraz o jego umorzeniu lub zawieszeniu wydaje prowadzący dochodzenie, a zatwierdza je prokurator. Art. 473. § 1. Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest zatrzymany lub tymczasowo aresztowany. § 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego. § 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy. § 4. Przepisu art. 307 § 4 nie stosuje się. Art. 474. § 1. Na wniosek podejrzanego lub obrońcy organ prowadzący dochodzenie zaznajamia podejrzanego z materiałami ukończonego dochodzenia. O prawie tym należy pouczyć podejrzanego podczas pierwszego przesłuchania. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego, który zgłosił wniosek o zaznajomienie go z materiałami ukończonego dochodzenia, w terminie wyznaczonym na dokonanie tej czynności, nie tamuje toku postępowania. § 2. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu miesiąca. Prokurator może przedłużyć ten okres do 2 miesięcy; w razie niezakończenia dochodzenia we wskazanym terminie dalsze postępowanie prowadzi się na zasadach ogólnych. § 3. Prowadzący dochodzenie sporządza akt oskarżenia, chyba że prokurator sam to uczyni; akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia. § 4. Akt oskarżenia sporządzony przez Policję zatwierdza i wnosi do sądu prokurator. Nie dotyczy to innych organów ścigania. Art. 475. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, a sprawę skierowano na rozprawę główną, odpis aktu oskarżenia można doręczyć oskarżonemu łącznie z wezwaniem na rozprawę. Art. 476. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę jednoosobowo. Prezes sądu rejonowego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli jest to uzasadnione jej okolicznościami. Prezes sądu wojewódzkiego może zarządzić rozpoznanie sprawy jednoosobowo, jeżeli była rozpoznana w pierwszej instancji w takim składzie. § 2. Jeżeli sąd rozpoznaje sprawę jednoosobowo, sędzia ma prawa i obowiązki przewodniczącego. Art. 477. Niestawiennictwo oskarżyciela nie tamuje toku rozprawy ani posiedzenia. Art. 478. Jeżeli w sprawie z oskarżenia publicznego nie bierze udziału w rozprawie oskarżyciel, akt oskarżenia odczytuje protokolant. Art. 479. § 1. Jeżeli oskarżony, któremu doręczono wezwanie, nie stawi się na rozprawę główną, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, a jeżeli nie stawił się również obrońca - wydać wyrok zaoczny. § 2. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaśnienia. Przepis art. 396 § 2-4 stosuje się odpowiednio. Art. 480. Rozprawy głównej nie można przeprowadzić w czasie nieobecności oskarżonego, jeżeli usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie rozprawy. Art. 481. Wyrokiem zaocznym można orzec tytułem środka zabezpieczającego jedynie przepadek wymieniony w art. 39 pkt. 4 Kodeksu karnego. Art. 482. § 1. Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu. W terminie 7 dni od doręczenia odpisu wyroku zaocznego oskarżony może wnieść sprzeciw, w którym powinien usprawiedliwić swoją nieobecność na rozprawie. Może on połączyć ze sprzeciwem wniosek o uzasadnienie wyroku na wypadek nieprzyjęcia lub nieuwzględnienia sprzeciwu. § 2. Sąd nie uwzględni sprzeciwu, jeżeli uzna nieobecność oskarżonego na rozprawie za nie usprawiedliwioną. Na postanowienie to służy zażalenie. § 3. Uwzględnienie sprzeciwu powoduje ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok zaoczny traci moc, gdy oskarżony lub jego obrońca stawi się na rozprawę. Art. 483. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego okaże się, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, sąd za zgodą oskarżonego rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym w tym samym składzie. Art. 484. § 1. Postępowanie uproszczone toczy się również w razie przerwania rozprawy na czas nie dłuższy niż 21 dni. § 2. Jeżeli sprawy nie można rozpoznać w terminie wskazanym w § 1, sąd rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym w tym samym składzie. Rozdział 52 Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego Art. 485. W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Przepisu art. 470 nie stosuje się. Art. 486. § 1. Sprawy z oskarżenia prywatnego sąd rejonowy rozpoznaje jednoosobowo. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli ze względu na okoliczności uzna to za stosowne. § 2. Sprawy o przestępstwa określone w art. 212 Kodeksu karnego sąd rozpoznaje w składzie jednego sędziego i dwóch ławników. Art. 487. Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie. Art. 488. § 1. Policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu. § 2. Na polecenie sądu Policja dokonuje określonych przez sąd czynności dowodowych, po czym ich wyniki przekazuje sądowi. Przepis art. 308 stosuje się odpowiednio. Art. 489. § 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia. § 2. Na wniosek lub za zgodą stron sąd może zamiast posiedzenia pojednawczego wyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyjnego. Przepis art. 320 stosuje się odpowiednio. Art. 490. § 1. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna się wezwaniem stron do pojednania. § 2. W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyć stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisują także strony. Art. 491. § 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia; w takim wypadku prowadzący posiedzenie postępowanie umarza. § 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin. Art. 492. § 1. W razie pojednania stron postępowanie umarza się. § 2. Jeżeli do pojednania doszło w wyniku mediacji, przepis art. 490 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 493. W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się pomiędzy tymi samymi stronami. Art. 494. § 1. Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem. § 2. Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowej po nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności. Art. 495. § 1. W razie niedojścia do pojednania kieruje się sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia. § 2. Strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe. § 3. Sąd może postanowić, że ze względu na okoliczności sprawy będzie ona rozpoznana z udziałem ławników. Art. 496. § 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania. § 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. § 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia. Art. 497. § 1. Oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wnieść przeciwko oskarżycielowi prywatnemu będącemu pokrzywdzonym wzajemny akt oskarżenia o ścigany z oskarżenia prywatnego czyn, pozostający w związku z czynem mu zarzucanym. Sąd rozpoznaje wówczas łącznie obie sprawy. § 2. Odstąpienie jednego z oskarżycieli prywatnych od oskarżenia powoduje umorzenie postępowania tylko w części dotyczącej wniesionego przezeń oskarżenia. § 3. Obaj oskarżyciele prywatni korzystają z uprawnień oskarżonego. Pierwszeństwo zadawania pytań i przemówień przysługuje temu oskarżycielowi prywatnemu, który pierwszy wniósł akt oskarżenia. Sąd w wyroku zaznacza, że postępowanie toczyło się z powodu oskarżeń wzajemnych. Art. 498. § 1. Oskarżenie wzajemne jest niedopuszczalne, jeżeli prokurator wcześniej wszczął postępowanie albo przyłączył się do postępowania. § 2. Jeżeli po wniesieniu oskarżenia wzajemnego prokurator przyłączy się do jednego z oskarżeń wzajemnych, sąd wyłącza oskarżenie przeciwne do osobnego postępowania. Przepis art. 60 § 2 stosuje się. § 3. W razie objęcia przez prokuratora obu oskarżeń wzajemnych postępowanie toczy się z urzędu, zaś oskarżeni korzystają w odpowiednim zakresie również z uprawnień oskarżycieli posiłkowych. Art. 499. Przepisy art. 492-494 stosuje się odpowiednio również na rozprawie. Rozdział 53 Postępowanie nakazowe Art. 500. § 1. W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać nakaz karny. § 2. W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. § 3. Sąd może wydać nakaz karny, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. § 4. Nakaz karny wydaje sąd jednoosobowo na posiedzeniu. Oskarżony, jego obrońca, pokrzywdzony i jego pełnomocnik mają prawo wziąć udział w tym posiedzeniu. Art. 501. Wydanie nakazu karnego jest niedopuszczalne: 1) w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie, 2) w sprawie z oskarżenia prywatnego, 3) jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 79 § 1. Art. 502. § 1. Nakazem karnym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę w wysokości do 100 stawek dziennych. § 2. Obok kary określonej w § 1 można, w wypadkach przewidzianych w ustawie, orzec przepadek przedmiotów oraz nawiązkę. § 3. Sąd może poprzestać na orzeczeniu środka karnego, o którym mowa w § 2, jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tego środka. Art. 503. § 1. Wydając nakaz karny sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 415 § 5. § 2. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania. Art. 504. Nakaz karny powinien zawierać: 1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał, 2) datę wydania nakazu, 3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego, 4) dokładne określenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej, 5) wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia, 6) uzasadnienie. Art. 505. § 1. Odpis nakazu karnego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i jego obrońcy - wraz z odpisem aktu oskarżenia. W każdym wypadku odpis nakazu karnego doręcza się prokuratorowi. W nakazie należy przytoczyć przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego niewniesienia. § 2. W razie niemożności doręczenia oskarżonemu nakazu karnego w ciągu 3 miesięcy, sąd może uznać nakaz za bezskuteczny; sprawa podlega wówczas rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Art. 506. § 1. Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał nakaz karny, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia nakazu. § 2. Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. § 3. W razie wniesienia sprzeciwu nakaz karny traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. § 4. Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o roszczeniu cywilnym, nakaz karny traci moc tylko w tej części, a sąd na posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania. § 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. Art. 507. Nakaz karny, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, ulega wykonaniu jak prawomocny wyrok skazujący. Rozdział 54 Postępowanie w sprawach o wykroczenia Art. 508. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę o wykroczenie, jeżeli kolegium do spraw wykroczeń albo przed rozprawą przewodniczący kolegium przekaże mu sprawę, uznając, że należy orzec: 1) karę aresztu, 2) zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres powyżej roku. § 2. Jeżeli sąd uzna przed rozprawą, że przekazanie sprawy nie było zasadne, zwraca sprawę kolegium lub przewodniczącemu kolegium, od którego ją otrzymał. Orzeczenie sądu jest wiążące. § 3. Sąd rozpoznaje również środki zaskarżenia od rozstrzygnięć kolegium. § 4. Sąd rozstrzyga także spór o właściwość między kolegiami i orzeka o przekazaniu sprawy innemu kolegium w wypadkach wskazanych w ustawie. § 5. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy w myśl § 1-4 jest sąd rejonowy, który orzeka jednoosobowo. Art. 509. § 1. W sprawie przekazanej na podstawie art. 508 § 1 stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z wyjątkiem art. 469-474. § 2. Wniosek o ukaranie zastępuje akt oskarżenia. § 3. Organ uprawniony do działania w charakterze oskarżyciela w postępowaniu przed kolegium, jeżeli złożył wniosek o ukaranie, może brać udział w postępowaniu sądowym w tym samym charakterze, chyba że bierze w nim udział prokurator. § 4. Pokrzywdzony może do rozpoczęcia przewodu sądowego przyłączyć się do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Przepisy art. 53-58 stosuje się odpowiednio. § 5. Upoważnienie do obrony i pełnomocnictwo udzielone w postępowaniu przed kolegium osobom wskazanym w art. 82 i 88 zachowuje swą moc. § 6. Powództwo cywilne i zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne. Sąd może jednak zobowiązać oskarżonego do naprawienia szkody lub przywrócenia stanu poprzedniego albo orzec nawiązkę, jeżeli przewidują to przepisy prawa o wykroczeniach. Art. 510. W postępowaniu, toczącym się na skutek wniesienia środka zaskarżenia od rozstrzygnięcia kolegium, stosuje się przepisy o postępowaniu odwoławczym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 511. Na odmowę przyjęcia odwołania do sądu przysługuje zażalenie. Jeżeli przewodniczący kolegium nie przychyli się do zażalenia, przekazuje je do sądu; sąd rozpoznaje zażalenie na zasadach ogólnych. Art. 512. § 1. Do odwołania od orzeczenia kolegium stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji. § 2. Strony, które brały udział w postępowaniu przed kolegium, zachowują swe prawa w postępowaniu odwoławczym, z tym że pokrzywdzony korzysta wówczas z praw oskarżyciela posiłkowego. Jeżeli działa prokurator, inni oskarżyciele publiczni nie biorą udziału w tym postępowaniu. § 3. Niestawiennictwo stron w postępowaniu nie tamuje rozpoznania sprawy. Przepis art. 79 § 3 stosuje się odpowiednio. § 4. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od orzeczenia kolegium, prezes sądu zarządza wezwanie na rozprawę świadków i biegłych, chyba że ich bezpośrednie przesłuchanie nie jest konieczne, zwłaszcza gdy mają oni stwierdzić okoliczności, którym oskarżony nie zaprzeczał. Na wniosek stron należy jednak osoby te wezwać. § 5. Odwołanie powoduje kontrolę całości zaskarżonego orzeczenia wobec osoby, której dotyczy. § 6. Jeżeli sąd orzeka karę aresztu lub środek karny wymieniony w art. 508 § 1, oskarżony może wnieść od takiego wyroku apelację na zasadach ogólnych. Art. 513. Sprawę rozpoznaną przez kolegium w postępowaniu przyspieszonym, przekazaną na skutek odwołania do sądu, rozpoznaje się najpóźniej w ciągu miesiąca od daty jej wpływu do sądu. Art. 514. O utrzymaniu w mocy, uchyleniu lub zmianie orzeczenia kolegium sąd orzeka wyrokiem. Art. 515. § 1. Prawomocne orzeczenie kolegium oraz prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania, a także prawomocny nakaz karny mogą być uchylone w wypadku wystąpienia uchybienia określonego w art. 112 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. § 2. Wniosek o zastosowanie § 1 może pochodzić od osób, którym w postępowaniu w sprawach o wykroczenie przysługiwały prawa stron, a ponadto od prezesa sądu rejonowego lub wojewódzkiego, w okręgu którego zapadło rozstrzygnięcie, oraz od prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich. Wniosek pochodzący od stron powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata. Uznanie orzeczenia, postanowienia lub nakazu karnego za nieważne może nastąpić także z urzędu. § 3. O uchyleniu prawomocnego rozstrzygnięcia orzeka na posiedzeniu sąd wojewódzki w składzie trzech sędziów; w posiedzeniu może wziąć udział wnioskodawca i osoba, której wniosek dotyczy. § 4. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien być rozpoznany w ciągu 2 miesięcy od jego wniesienia. § 5. W miarę potrzeby sąd zarządza sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97. Osoby, o których mowa w § 2, mogą wziąć udział w tych czynnościach. § 6. Uchylenie rozstrzygnięcia na niekorzyść obwinionego jest niedopuszczalne po upływie 3 miesięcy od daty jego uprawomocnienia się lub upływie terminu, o którym mowa w art. 45 § 1 Kodeksu wykroczeń. § 7. Przepis art. 441 stosuje się odpowiednio. Art. 516. § 1. Uchylając prawomocne rozstrzygnięcie, sąd uniewinnia obwinionego lub umarza postępowanie albo przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi lub kolegium do spraw wykroczeń według właściwości. § 2. Uchylenie orzeczenia następuje wyrokiem. O odmowie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia sąd orzeka postanowieniem. § 3. Na orzeczenie sądu środek odwoławczy nie przysługuje. Art. 517. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się także do rozstrzygnięć innych organów orzekających w sprawach o wykroczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. DZIAŁ XI Nadzwyczajne środki zaskarżenia Rozdział 55 Kasacja Art. 518. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do postępowania w trybie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy działu IX. Art. 519. Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja. Przepisu art. 425 § 2 zdanie drugie nie stosuje się. Art. 520. § 1. Do wniesienia kasacji uprawnione są strony. § 2. Strona, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej instancji, nie może wnieść kasacji od orzeczenia sądu odwoławczego, jeżeli orzeczenie sądu pierwszej instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej korzyść. § 3. Ograniczenie, o którym mowa w § 2, nie dotyczy uchybień wymienionych w art. 439. Art. 521. Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe. Art. 522. Kasację w stosunku do tego samego oskarżonego i od tego samego orzeczenia każdy uprawniony może wnieść tylko raz. Art. 523. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary. Art. 524. § 1. Termin do wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie, w terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia. Przepis art. 445 § 2 stosuje się odpowiednio. § 2. Terminu do wniesienia kasacji, wskazanego w § 1, nie stosuje się do kasacji wnoszonej przez Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich. § 3. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia. Art. 525. § 1. Strona wnosi kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego. § 2. W wypadku określonym w art. 521 kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu Najwyższego. Art. 526. § 1. W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie. § 2. Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego albo Rzecznika Praw Obywatelskich, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata. Art. 527. § 1. Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty sądowej; nie dotyczy to prokuratora. § 2. Osoba pozbawiona wolności nie uiszcza opłaty przy wnoszeniu kasacji; w wypadku pozostawienia bez rozpoznania albo oddalenia wniesionej przez nią kasacji zasądza się od niej opłatę. § 3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty. § 4. Opłata ulega zwrotowi stronie, która ją uiściła, jeżeli kasacja zostanie uwzględniona, chociażby w części. § 5. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty. Art. 528. § 1. Środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę: 1) zwolnienia od uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 527 § 1, 2) wyznaczenia adwokata w celu sporządzenia kasacji, 3) przywrócenia terminu, o którym mowa w art. 524 § 1. § 2. Przepis art. 447 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 529. Wniesieniu i rozpoznaniu kasacji na korzyść oskarżonego nie stoi na przeszkodzie wykonanie kary, zatarcie skazania, akt łaski ani też okoliczność wyłączająca ściganie lub uzasadniająca zawieszenie postępowania. Art. 530. § 1. W wypadku określonym w art. 525 § 1, przyjmując kasację, prezes sądu doręcza jej odpis pozostałym stronom oraz niezwłocznie przesyła akta sądowi kasacyjnemu, jeżeli sąd, do którego wniesiono kasację, nie jest uprawniony do jej rozpoznania. § 2. Prezes sądu, do którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 120 § 2 lub w art. 429 § 1. § 3. Na zarządzenie, o którym mowa w § 2, zażalenie przysługuje do Sądu Najwyższego. Przepis art. 526 § 2 stosuje się odpowiednio. Sąd Najwyższy rozpoznaje zażalenie jednoosobowo. Art. 531. § 1. Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą kasację, jeżeli nie odpowiada ona przepisom wymienionym w art. 530 § 2 lub gdy przyjęcie kasacji nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu. § 2. Sąd Najwyższy może jednak zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu, jeżeli stwierdzi, że nie zostały dopełnione czynności zmierzające do usunięcia braków formalnych wniesionej kasacji. Art. 532. § 1. W razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji. § 2. Wstrzymanie wykonania orzeczenia można połączyć z zastosowaniem środków określonych w art. 266, 271, 272, 275 i 277. Art. 533. Jeżeli kasację wniesiono na niekorzyść oskarżonego, Sąd Najwyższy może zastosować środek zapobiegawczy, chyba że oskarżony był uniewinniony. Art. 534. § 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, Sąd Najwyższy orzeka jednoosobowo, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów. § 2. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Sądu Najwyższego, podlega rozpoznaniu w składzie siedmiu sędziów, chyba że orzeczenie zostało wydane jednoosobowo; w takim wypadku Sąd Najwyższy orzeka w składzie trzech sędziów. Art. 535. § 1. Kasację od wyroku Sąd Najwyższy rozpoznaje na rozprawie, a od postanowienia może rozpoznać na posiedzeniu, w którym strony mogą wziąć udział. Przepisu art. 451 § 1 nie stosuje się. § 2. Sąd Najwyższy oddala na posiedzeniu kasację w razie jej oczywistej bezzasadności. Strony mogą wziąć udział w posiedzeniu. Oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej nie wymaga pisemnego uzasadnienia. Art. 536. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym - tylko w wypadkach określonych w art. 435, 439 i 455. Art. 537. § 1. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części. § 2. Uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest oczywiście niesłuszne - uniewinnia oskarżonego. Art. 538. § 1. Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary ustaje; karę już wykonaną - w wypadku późniejszego ponownego skazania - zalicza się na poczet nowo orzeczonej kary. § 2. Sąd może zastosować środek zapobiegawczy. Art. 539. Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia Sądu Najwyższego zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji. Rozdział 56 Wznowienie postępowania Art. 540. § 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: 1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, że: a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze, b) skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary, c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu. § 2. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą skazania lub warunkowego umorzenia. § 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską. Art. 541. § 1. Czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 lub w art. 22. § 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku skazującego. Art. 542. § 1. Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony. § 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba najbliższa. Art. 543. § 1. Wznowienie postępowania, ograniczone wyłącznie do orzeczenia o roszczeniach majątkowych wynikających z przestępstwa, może nastąpić tylko przez sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych. § 2. Do wznowienia oraz dalszego postępowania po wznowieniu sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 544. § 1. W kwestii wznowienia postępowania orzeka sąd wojewódzki, zaś wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu wojewódzkiego - sąd apelacyjny. Sąd orzeka w składzie trzech sędziów. § 2. W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu apelacyjnego lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów. § 3. W posiedzeniach sądu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Art. 545. § 1. W postępowaniu o wznowienie stosuje się odpowiednio art. 425 § 2 zdanie pierwsze, § 3 i 4, art. 429, 430 § 1, art. 431, 432, 435, 442, 455, 529, 530, 532 i 538, a w razie wznowienia postępowania na korzyść oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 434 i 443. § 2. Wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata. Przepis art. 446 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 546. Jeżeli sąd zarządził sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97, strony mają prawo wziąć udział w czynnościach sprawdzających. Art. 547. § 1. Na postanowienie oddające wniosek lub pozostawiające go bez rozpoznania przysługuje zażalenie, chyba że orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy. § 2. Orzekając o wznowieniu postępowania, sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania. Od tego orzeczenia środek odwoławczy nie przysługuje. § 3. Uchylając zaskarżone orzeczenie, sąd może wyrokiem uniewinnić oskarżonego, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście niesłuszne, albo też postępowanie umorzyć. Od wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie przysługuje środek odwoławczy. § 4. Od orzeczeń, o których mowa w § 3, wydanych przez Sąd Najwyższy, środek odwoławczy nie przysługuje. Art. 548. Jeżeli postępowanie wznowiono na skutek wniosku na korzyść oskarżonego i toczy się ono po jego śmierci lub jeżeli zachodzi przyczyna zawieszenia postępowania, prezes sądu wyznacza do obrony praw oskarżonego obrońcę z urzędu, chyba że wnioskodawca ustanowił już obrońcę. DZIAŁ XII Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia Rozdział 57 Podjęcie postępowania warunkowo umorzonego Art. 549. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego sąd orzeka na wniosek oskarżyciela lub pokrzywdzonego albo z urzędu. Art. 550. § 1. W kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego orzeka sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy. § 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział oskarżony i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik. § 3. Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania oraz w kwestii podjęcia postępowania przysługuje zażalenie. § 4. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego należy powiadomić poręczającego. Art. 551. W razie podjęcia postępowania warunkowo umorzonego, sprawa toczy się od nowa na zasadach ogólnych, przed sądem właściwym do jej rozpoznania. Rozdział 58 Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie Art. 552. § 1. Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub stwierdzenia nieważności orzeczenia został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść. § 2. Przepis § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu albo stwierdzeniu nieważności skazującego orzeczenia postępowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu. § 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku z zastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 i 2. § 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania. Art. 553. § 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje temu, kto w zamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodował tym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania, tymczasowego aresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo zatrzymanie. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkach określonych w art. 171 § 3, 4 i 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstała na skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przez funkcjonariusza państwowego. § 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, o którym mowa w § 1, art. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio. Art. 554. § 1. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie wojewódzkim, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 552 § 4 - w sądzie wojewódzkim właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego. § 2. Sąd wojewódzki orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów; sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności; postępowanie wolne jest od kosztów. Art. 555. Roszczenia przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania - od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania - od daty zwolnienia. Art. 556. § 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, kto wskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania utracił: 1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie, 2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słuszności przemawiają za przyznaniem odszkodowania. § 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555 lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego. § 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Przepisy art. 78-81 stosuje się odpowiednio. § 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jako upoważnienie do działania w charakterze pełnomocnika. Art. 557. § 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę, Skarb Państwa ma roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem spowodowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie. § 2. Powództwo dotyczące roszczeń, o których mowa w § 1, może wytoczyć w postępowaniu cywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do reprezentowania Skarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do wytoczenia powództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tym uprawniony organ. Art. 558. W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się tylko w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie. Art. 559. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadzie wzajemności. Rozdział 59 Ułaskawienie Art. 560. § 1. Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo, małżonek i osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu. § 2. Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub niedopuszczalną z mocy ustawy sąd pozostawia bez rozpoznania. Art. 561. § 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w pierwszej instancji. § 2. Sąd, o którym mowa w § 1, powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania. Art. 562. § 1. Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku. § 2. Jeżeli sąd orzekał jednoosobowo, prośbę o ułaskawienie rozpoznaje się w składzie jednego sędziego i dwóch ławników. Art. 563. Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po wydaniu wyroku. Art. 564. § 1. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną - przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej - pozostawia prośbę bez dalszego biegu. § 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią. § 3. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z opiniami. § 4. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w art. 560. Art. 565. § 1. Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem. § 2. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 561 albo art. 567. Art. 566. Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez rozpoznania. Art. 567. § 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię. § 2. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje. Art. 568. Uznając, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie. Rozdział 60 Wyrok łączny Art. 569. § 1. Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. § 2. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu. § 3. W razie zbiegu wyroków sądu powszechnego i szczególnego, o karze łącznej orzeka ten z sądów, który wymierzył karę surowszą podlegającą łączeniu. Art. 570. Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora. Art. 571. § 1. Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co do stanu zdrowia skazanego oraz danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków. § 2. Wniosek o wydanie wyroku łącznego pochodzący od prokuratora powinien zawierać dane, o których mowa w § 1. Art. 572. Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. Art. 573. § 1. Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy. § 2. Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd postanowi inaczej. Przepisu art. 350 § 2 nie stosuje się. § 3. Przepisu art. 84 § 1 nie stosuje się. Art. 574. W kwestiach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału do postępowania o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji. Przepis art. 422 § 2 stosuje się. Art. 575. § 1. Jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc. § 2. Jeżeli choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje nowy wyrok łączny. Art. 576. § 1. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym. § 2. W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. Przesyłając zarządzenie do wykonania, załącza się wydany wyrok łączny. Art. 577. W wyroku łącznym należy oznaczyć w miarę potrzeby datę, od której należy liczyć początek odbywania kary orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej. DZIAŁ XIII Postępowanie w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych Rozdział 61 Immunitety osób należących do przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych Art. 578. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych: 1) uwierzytelnieni w Rzeczypospolitej Polskiej szefowie przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, 2) osoby należące do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw, 3) osoby należące do personelu administracyjnego i technicznego tych przedstawicielstw, 4) członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1-3, jeżeli pozostają z nimi we wspólnocie domowej, 5) inne osoby korzystające z immunitetów dyplomatycznych na postawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych. Art. 579. § 1. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych w zakresie czynności pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, a na zasadzie wzajemności w pozostałym zakresie: 1) kierownicy urzędów konsularnych i inni urzędnicy konsularni państw obcych, 2) osoby zrównane z nimi na podstawie umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych. § 2. Kierownik urzędu konsularnego oraz inni urzędnicy konsularni państw obcych podlegają zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w razie zarzutu popełnienia zbrodni. O ich zatrzymaniu lub tymczasowym aresztowaniu zawiadamia się niezwłocznie Ministra Spraw Zagranicznych. § 3. Poza wypadkiem określonym w § 2 osoby te mogą być pozbawione wolności tylko w wykonaniu prawomocnego wyroku sądu polskiego. Art. 580. § 1. Przepisów art. 578 i 579 nie stosuje się, gdy państwo wysyłające zrzeknie się w sposób wyraźny immunitetu w stosunku do osoby wymienionej w tych przepisach. § 2. W stosunku do funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych korzystających z immunitetu o zrzeczeniu, o którym mowa w § 1, rozstrzyga właściwa organizacja międzynarodowa. Art. 581. § 1. Osoby wymienione w art. 578 nie są obowiązane do składania zeznań w charakterze świadka lub do występowania w charakterze biegłego lub tłumacza; można jednak zwrócić się o wyrażenie przez te osoby zgody na złożenie zeznań albo na wystąpienie w charakterze biegłego lub tłumacza. § 2. W razie wyrażenia zgody, o której mowa w § 1, wezwania doręczone tym osobom nie mogą zawierać zagrożenia stosowaniem środków przymusu, a w razie niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy złożenia zeznań nie można wobec nich stosować tych środków. Art. 582. § 1. Do osób wymienionych w art. 579 stosuje się odpowiednio art. 581, jeżeli okoliczności, których zeznania lub opinie mają dotyczyć, związane są z wykonywaniem przez te osoby funkcji urzędowych lub służbowych, a na zasadzie wzajemności także w zakresie innych okoliczności. § 2. Osoby wymienione w art. 578 i 579 nie są obowiązane do przedstawienia korespondencji i dokumentów odnoszących się do tych funkcji. Art. 583. § 1. Przeszukania pomieszczeń przedstawicielstwa dyplomatycznego można dokonać tylko za zgodą szefa tego przedstawicielstwa lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje. § 2. Do przeszukania pomieszczeń konsularnych konieczna jest zgoda kierownika urzędu konsularnego lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje albo szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego. Art. 584. Przepisów art. 578-583 nie stosuje się do osób w nich wymienionych, w zakresie czynności nie pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania. Rozdział 62 Pomoc prawna i doręczenia w sprawach karnych Art. 585. W drodze pomocy prawnej mogą być dokonywane niezbędne czynności postępowania karnego, a w szczególności: 1) doręczanie pism osobom przebywającym za granicą lub instytucjom mającym siedzibę za granicą, 2) przesłuchiwanie osób w charakterze oskarżonych, świadków lub biegłych, 3) dokonywanie oględzin oraz przeszukiwanie pomieszczeń, innych miejsc i osób, zajęcie przedmiotów i wydawanie przedmiotów tych za granicę, 4) wzywanie osób przebywających za granicą do osobistego dobrowolnego stawiennictwa przed sądem lub prokuratorem w celu przesłuchania świadka lub konfrontacji, jak również doprowadzanie w tym celu osób pozbawionych w tym czasie wolności, 5) udostępnianie akt i dokumentów oraz informacji o karalności oskarżonych, 6) udzielanie informacji o prawie. Art. 586. § 1. O doręczenie pisma przebywającej za granicą osobie, która ma obywatelstwo polskie, lub o przesłuchanie takiej osoby w charakterze oskarżonego, świadka lub biegłego sąd lub prokurator zwraca się do polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego. § 2. W razie niemożności dokonania czynności w sposób określony w § 1, można zwracać się o dokonanie tych czynności do sądu, prokuratury lub innego właściwego organu państwa obcego. W wypadku przeszukania, zajęcia i wydania przedmiotu należy do wniosku dołączyć odpis postanowienia sądu lub prokuratora nakazującego przeprowadzenie tej czynności w danej sprawie. Art. 587. Sporządzone na wniosek polskiego sądu lub prokuratora protokoły oględzin, przesłuchań osób w charakterze oskarżonych, świadków, biegłych lub protokoły innych czynności dowodowych, dokonanych przez sądy lub prokuratorów państw obcych albo organy działające pod ich nadzorem, mogą być odczytywane na rozprawie na zasadach określonych w art. 389, 391 i 393, jeżeli sposób przeprowadzenia czynności nie jest sprzeczny z zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 588. § 1. Sądy i prokuratorzy udzielają pomocy prawnej na wniosek sądów i prokuratorów państw obcych. § 2. Sąd i prokurator odmawiają udzielenia pomocy prawnej i przekazują odmowę właściwym organom obcego państwa, jeżeli żądana czynność byłaby sprzeczna z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej albo naruszałaby jej suwerenność. § 3. Sąd i prokurator mogą odmówić udzielenia pomocy prawnej, jeżeli: 1) wykonanie żądanej czynności nie należy do zakresu działania sądu lub prokuratora według prawa polskiego, 2) państwo, od którego wniosek o udzielenie pomocy prawnej pochodzi, nie zapewnia w tym zakresie wzajemności, 3) wniosek dotyczy czynu, który nie jest przestępstwem według prawa polskiego. § 4. Do czynności procesowych, dokonywanych na wniosek sądu lub prokuratora państwa obcego, stosuje się ustawy polskie. Należy jednak uczynić zadość życzeniu tych organów, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. § 5. Koszty udzielenia pomocy prawnej ustala się zgodnie z art. 616-619. Art. 589. § 1. Wezwany z zagranicy świadek lub biegły nie będący obywatelem polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany, ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być także w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo. § 2. Świadek lub biegły traci ochronę przewidzianą w § 1, jeżeli nie opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna. § 3. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu - wynagrodzenie za sporządzenie opinii. § 4. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów § 1-3. Nie należy natomiast zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu niestawiennictwa. Rozdział 63 Przejęcie i przekazanie ścigania karnego Art. 590. § 1. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez: 1) obywatela polskiego, 2) osobę mającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania, 3) osobę, która odbywa lub będzie odbywać w Rzeczypospolitej Polskiej karę pozbawienia wolności, 4) osobę, przeciwko której zostało wszczęte w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne - Minister Sprawiedliwości zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa obcego z wnioskiem o przekazanie ścigania albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego. § 2. Przejęcie ścigania karnego uważa się za wszczęcie postępowania karnego według prawa polskiego. § 3. Jeżeli przejęcie ścigania łączy się z przekazaniem przez państwo obce tymczasowo aresztowanego, art. 598 stosuje się. § 4. Do dowodów zebranych za granicą przed przejęciem ścigania stosuje się odpowiednio art. 587, choćby czynności dowodowe nie były podjęte na wniosek polskiego sądu lub prokuratora. § 5. Minister Sprawiedliwości zawiadamia właściwy organ państwa obcego o sposobie prawomocnego zakończenia postępowania karnego. Art. 591. § 1. W sprawie o przestępstwo popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca, Minister Sprawiedliwości zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu państwa: 1) którego osoba ścigana jest obywatelem, 2) w którym osoba ścigana ma stałe miejsce zamieszkania, 3) w którym osoba ścigana odbywa lub będzie odbywała karę pozbawienia wolności, 4) w którym zostało wszczęte przeciwko osobie ściganej postępowanie karne - z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego. § 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest obywatel polski, złożenie wniosku o przejęcie ścigania może nastąpić tylko za jego zgodą. § 3. Przed rozstrzygnięciem wniosku osoba ścigana przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo do wysłuchania jej przez właściwy organ, o czym należy ją pouczyć. § 4. W razie pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o przejęcie ścigania, Minister Sprawiedliwości zarządza niezwłoczne przekazanie osoby ściganej, jeżeli jest tymczasowo aresztowana, wraz z aktami sprawy, właściwemu organowi państwa obcego. § 5. Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu państwa obcego o informację co do sposobu prawomocnego zakończenia postępowania karnego. § 6. Przekazanie ścigania karnego uważa się za umorzenie postępowania karnego według prawa polskiego; nie stoi to na przeszkodzie ponownemu postępowaniu karnemu w razie bezpodstawnego zaniechania ścigania za granicą. Art. 592. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie obcym, Minister Sprawiedliwości przeprowadza konsultacje z właściwym organem państwa obcego i - jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości - występuje z wnioskiem o przejęcie albo przekazanie ścigania karnego. Przepisy art. 590 § 2-5 oraz art. 591 § 2-6 stosuje się odpowiednio. Rozdział 64 Wystąpienie o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych przebywających za granicą oraz o wydanie przedmiotów Art. 593. Sądy i prokuratorzy zgłaszają za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości wnioski o wydanie przez państwo obce osoby, przeciwko której wszczęto postępowanie karne, o wydanie osoby w celu przeprowadzenia postępowania sądowego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, o przewóz osoby ściganej lub skazanej przez terytorium państwa obcego oraz o wydanie z terytorium państwa obcego dowodów rzeczowych lub przedmiotów uzyskanych przez sprawcę w wyniku przestępstwa. Art. 594. § 1. Do wniosku dołącza się odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wraz z uzasadnieniem, wyjaśniającym okoliczności faktyczne i podstawę prawną ścigania. § 2. W wypadku prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności dołącza się zamiast postanowienia wymienionego w § 1 odpis tego wyroku. § 3. Przepis art. 280 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio. Art. 595. W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd lub prokurator może zwrócić się bezpośrednio do właściwego organu państwa obcego o tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie osoby, co do której ma być złożony wniosek o wydanie, po czym niezwłocznie składa wniosek zgodnie z art. 593 i 594. Art. 596. Jeżeli państwo obce dokona zastrzeżenia, że postępowanie karne może dotyczyć tylko tych przestępstw, co do których nastąpiło wydanie, postępowanie przeciwko osobie wydanej nie może toczyć się co do innych przestępstw popełnionych przed dniem wydania. Art. 597. W razie zastrzeżenia przy wydaniu, że w stosunku do osoby wydanej orzeczone już kary będą wykonane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie, sąd, który prawomocnie orzekł w sprawie, wydaje w razie potrzeby na posiedzeniu wyrok zmieniający orzeczenie w taki sposób, aby kary były wykonywane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie sprawcy. Art. 598. § 1. Terminy przewidziane w art. 263 biegną w stosunku do osoby wydanej od chwili przejęcia tej osoby przez właściwe organy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Przepis art. 265 stosuje się także, gdy zatrzymanie nastąpiło za granicą. Art. 599. Jeżeli osoba wydana przez państwo obce nie opuści bez usprawiedliwionej przyczyny terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu miesiąca od daty prawomocnego ukończenia postępowania, a w razie skazania - w ciągu 2 miesięcy po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powróci, ograniczeń wynikających z art. 596 oraz z art. 597 nie stosuje się. Art. 600. Po wydaniu prawomocnego orzeczenia w sprawie przeciwko osobie wydanej przez państwo obce sąd przesyła odpis wyroku Ministrowi Sprawiedliwości, który odpis ten przekazuje właściwemu organowi obcego państwa. Przepis art. 157 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 601. Przekazane przez państwo obce przedmioty uzyskane w wyniku przestępstwa zwraca się, jeżeli przy ich wydaniu zastrzeżono zwrot; podobnie należy postąpić z dowodami rzeczowymi. Rozdział 65 Wnioski państw obcych o wydanie lub przewóz osób ściganych albo skazanych albo o wydanie przedmiotów Art. 602. W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu wojewódzkiego. Art. 603. § 1. Sąd wojewódzki wydaje na posiedzeniu postanowienie w przedmiocie wniosku państwa obcego. Przed wydaniem postanowienia należy umożliwić osobie ściganej złożenie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, a w razie wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy na uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju. § 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział obrońca. § 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności wydania, wydanie nie może nastąpić. § 4. Na postanowienie sądu w przedmiocie wydania przysługuje zażalenie. § 5. Sąd przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym właściwy organ państwa obcego. Art. 604. § 1. Wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli: 1) osoba, której wniosek dotyczy, jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, 2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo gdy ustawa uznaje, że czyn nie stanowi przestępstwa albo że sprawca nie popełnia przestępstwa lub nie podlega karze, 3) nastąpiło przedawnienie, 4) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone, 5) byłoby ono sprzeczne z polskim prawem. § 2. Wydania można odmówić w szczególności, jeżeli: 1) osoba, której wniosek dotyczy, ma w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce zamieszkania, 2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym, 3) co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne, 4) przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego, 5) według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą łagodniejszą albo orzeczono taką karę, 6) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, jest przestępstwem o charakterze politycznym, wojskowym lub skarbowym, 7) państwo, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia wzajemności. § 3. W wypadkach wskazanych w § 1 pkt 4 i § 2 pkt 3 rozpoznanie wniosku o wydanie można odroczyć do czasu ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej kary albo jej darowania. Art. 605. § 1. Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca podlega wydaniu, sąd z urzędu lub na wniosek prokuratora może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; przepis art. 263 stosuje się odpowiednio. § 2. Przed złożeniem wniosku o wydanie sąd może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu ściganego na czas nie dłuższy niż miesiąc, jeżeli organ państwa obcego zwraca się o to, zapewniając, że wobec tej osoby zapadł w tym państwie prawomocny wyrok skazujący lub wydano decyzję o tymczasowym aresztowaniu. § 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania przysługuje zażalenie. § 4. O dniu tymczasowego aresztowania należy niezwłocznie powiadomić Ministra Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej oraz przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny albo organ ścigający państwa obcego. § 5. Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi, który je zgłosił, potrzebnych dokumentów lub informacji, postanowienie o tymczasowym aresztowaniu uchyla się. § 6. W razie odmowy wydania, cofnięcia przez państwo obce wniosku o wydanie lub tymczasowe aresztowanie albo w razie gdy organ państwa obcego zawiadomiony o czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmuje jej w terminie 7 dni od ustalonego dnia wydania, zarządza się zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. Art. 606. § 1. Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela Minister Sprawiedliwości. Przepisy art. 594, 604 i 605 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli podróż odbywa się drogą powietrzną i nie przewiduje się lądowania, wystarczy powiadomienie Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 607. § 1. Do rozstrzygania wniosków państwa obcego, dotyczących wydania przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych w wyniku przestępstwa, właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia przedmioty te zostały zdeponowane. Przepis art. 588 § 2 i 4 stosuje się odpowiednio. § 2. Postanowienie o wydaniu przedmiotów powinno wymieniać rzeczy, które ulegają wydaniu państwu obcemu, oraz wskazywać rzeczy podlegające zwrotowi po ukończeniu postępowania karnego, prowadzonego przez organy państwa obcego. Rozdział 66 Przejęcie i przekazywanie osób skazanych do wykonania wyroku Art. 608. § 1. W razie prawomocnego skazania obywatela polskiego przez sąd państwa obcego na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu tego państwa z wnioskiem o przejęcie skazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Przejęcie skazanego w celu wykonania kary może nastąpić, gdy czyn, za który nastąpiło skazanie, stanowi przestępstwo według prawa polskiego albo stanowiłby przestępstwo, gdyby został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Przejęcie nie następuje, gdy skazany nie wyraża na to zgody. § 4. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zwraca się do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia. § 5. Sąd wydaje postanowienie na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział obrońca skazanego. § 6. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. § 7. Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające niedopuszczalność przejęcia jest wiążące. § 8. Przepisy § 1-7 stosuje się odpowiednio w razie przejęcia przez Ministra Sprawiedliwości wniosku od właściwego organu państwa o przejęcie skazanego za granicą obywatela polskiego. Art. 609. § 1. Po przejęciu skazanego kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego oraz karę albo środek wychowawczy lub poprawczy podlegające wykonaniu określa Sąd Wojewódzki w Warszawie. § 2. Określając karę podlegającą wykonaniu sąd przyjmuje za podstawę wyrok wydany przez sąd państwa obcego, zagrożenie karą za ten czyn według prawa polskiego i okres kary odbytej za granicą, uwzględniając różnice na korzyść skazanego. § 3. Sąd orzeka na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział skazany i jego obrońca. Przepis art. 352 stosuje się odpowiednio. § 4. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. § 5. Do czasu uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w § 3, skazanego umieszcza się w areszcie śledczym. Art. 610. § 1. W razie prawomocnego skazania cudzoziemca przez sąd polski na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu państwa, którego skazany jest obywatelem, z wnioskiem o przejęcie go w celu odbycia kary. Przepis art. 608 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 2. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu wojewódzkiego o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania. § 3. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział skazany i jego obrońca. Przepis art. 608 § 6 i 7 stosuje się. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w razie przyjęcia przez Ministra Sprawiedliwości wniosku od właściwego organu państwa, którego skazany jest obywatelem. Art. 611. § 1. Jeżeli skazany prawomocnym wyrokiem opuści terytorium państwa skazania, udając się na terytorium państwa, którego jest obywatelem, zanim odbędzie orzeczoną karę pozbawienia wolności, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio. § 2. Przepisu art. 608 § 3 nie stosuje się. Rozdział 67 Przepisy końcowe Art. 612. § 1. O każdorazowym wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania wobec obywatela państwa obcego zawiadamia się niezwłocznie właściwy miejscowo urząd konsularny tego państwa lub - w braku takiego urzędu - przedstawicielstwo dyplomatyczne tego państwa. § 2. W razie zatrzymania obywatela państwa obcego należy zatrzymanemu umożliwić na jego prośbę nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z właściwym urzędem konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym. Art. 613. § 1. Z wyjątkiem wypadku określonego w art. 595, z mającymi swą siedzibę za granicą organami obcego państwa oraz z osobami wymienionymi w art. 578 oraz w art. 579, sądy i prokuratorzy porozumiewają się we wszystkich wypadkach, w tym również przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez Ministra Spraw Zagranicznych. § 2. Z urzędami konsularnymi obcego państwa w Rzeczypospolitej Polskiej sądy i prokuratorzy, w wypadkach określonych przez Ministra Sprawiedliwości, mogą porozumiewać się bezpośrednio. Art. 614. Wydatki poniesione w związku z czynnościami przewidzianymi w niniejszym dziale pokrywa państwo obce, które złożyło wniosek o dokonanie czynności. Organy państwa polskiego mogą odstąpić od żądania zwrotu poniesionych wydatków, jeżeli państwo obce zapewnia wzajemność. Art. 615. § 1. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. § 2. Przepisów niniejszego działu można nie stosować wobec państwa obcego, z którym nie ma w tym przedmiocie umowy, a państwo to nie zapewnia wzajemności. § 3. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio w stosunkach z trybunałami międzynarodowymi i ich organami, działającymi na podstawie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. DZIAŁ XIV Koszty procesu Rozdział 68 Przepisy ogólne Art. 616. § 1. Do kosztów procesu należą: 1) koszty sądowe, 2) uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika. § 2. Koszty sądowe obejmują: 1) opłaty, 2) wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania. Art. 617. Rodzaje i wysokość opłat oraz zasady i tryb ich wymierzania określa odrębna ustawa. Art. 618. § 1. Wydatki Skarbu Państwa obejmują w szczególności wypłaty dokonane z tytułu: 1) doręczenia wezwań i innych pism, 2) przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności postępowania, 3) sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych, 4) oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i przechowania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży, 5) ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji, 6) wykonania orzeczenia, w tym również o zabezpieczeniu grożących kar majątkowych, jeżeli kary te zostały orzeczone, z wyłączeniem kosztów utrzymania w zakładzie karnym i kosztów pobytu w zakładach leczniczych na obserwacji psychiatrycznej, 7) należności świadków i tłumaczy, 8) kosztów postępowania mediacyjnego, 9) należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii, 10) opłat przewidzianych za udzielenie informacji z rejestru skazanych, 11) nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów. § 2. Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób ich obliczania. § 3. W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący postępowanie. Art. 619. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszelkie wydatki wykłada tymczasowo Skarb Państwa. § 2. Koszty postępowania mediacyjnego ponosi Skarb Państwa. Art. 620. Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy lub pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła. Art. 621. § 1. Oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia lub wraz z oświadczeniem o przyłączeniu się do toczącego się postępowania lub podtrzymaniu oskarżenia, od którego prokurator odstąpił, dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków. Ryczałt ten nie obejmuje kosztów wskazanych w art. 618 § 1 pkt 5 i 11. § 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków. Art. 622. W postępowaniu z oskarżenia prywatnego w razie pojednania się stron przed wszczęciem przewodu sądowego, warunkowego umorzenia postępowania, umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy lub znikomej społecznej szkodliwości czynu albo z powodu stwierdzenia w zarzucanym czynie znamion przestępstwa ściganego z urzędu, zmiany trybu ścigania z powodu przyłączenia się prokuratora do postępowania wszczętego przez oskarżyciela prywatnego i zakończenia tego postępowania w trybie publicznoskargowym - prezes sądu zarządza zwrot uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków w całości, a w połowie - w razie pojednania się stron po rozpoczęciu przewodu sądowego. Rozdział 69 Zwolnienie od kosztów sądowych Art. 623. Sąd zwalnia osobę w całości lub w części od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli wykazała ona, że ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów wyłożenie ich byłoby zbyt uciążliwe. Art. 624. § 1. Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do oskarżyciela prywatnego w razie rozpoznania sprawy bez zachowania wymagań określonych w art. 621 § 1. Art. 625. W razie skazania lub warunkowego umorzenia postępowania wobec żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo pełniącego służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, nie pobiera się od nich należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych. Rozdział 70 Zasądzenie kosztów procesu Art. 626. § 1. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd określa, kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu. § 2. Jeżeli w orzeczeniu wymienionym w § 1 nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji lub sąd odwoławczy. § 3. Na orzeczenie w przedmiocie kosztów służy zażalenie, jeżeli nie wniesiono apelacji. W razie wniesienia apelacji i zażalenia - zażalenie rozpoznaje sąd odwoławczy łącznie z apelacją. Art. 627. Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Art. 628. Od skazanego w sprawach z oskarżenia prywatnego sąd zasądza na rzecz: 1) oskarżyciela prywatnego poniesione przez niego koszty procesu, 2) Skarbu Państwa wydatki ustalone na podstawie art. 618, od których uiszczenia oskarżyciel został zwolniony lub w razie rozpoznania sprawy bez ich uiszczenia. Art. 629. Przepisy art. 627 i 628 stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania, a w sprawach z oskarżenia prywatnego - również w razie umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3. Art. 630. W sprawach z oskarżenia publicznego, jeżeli oskarżonego nie skazano za wszystkie zarzucane mu przestępstwa, wydatki związane z oskarżeniem w części uniewinniającej lub umarzającej postępowanie ponosi Skarb Państwa. Art. 631. W sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie odstąpienia od wymierzenia kary z powodu wzajemności krzywd lub wyzywającego zachowania się oskarżyciela prywatnego, jak również biorąc pod uwagę liczbę i rodzaj zarzutów, od których oskarżony został uniewinniony, sąd może obciążyć oskarżonego poniesionymi przez oskarżyciela kosztami procesu tylko częściowo. Art. 632. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi: 1) w sprawach z oskarżenia prywatnego - oskarżyciel prywatny, a w razie pojednania się stron - oskarżyciel i oskarżony w zakresie przez siebie poniesionym, jeżeli strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej, 2) w sprawach z oskarżenia publicznego - Skarb Państwa, z wyjątkiem należności adwokackich z tytułu występowania w sprawie obrońcy lub pełnomocnika z wyboru; w uzasadnionych wypadkach sąd jednak może przyznać zwrot całości lub części wynagrodzenia jednego obrońcy. Art. 633. Koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich. Art. 634. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem pierwszej instancji. Art. 635. Niezależnie od tego, kto wniósł środek odwoławczy, jeżeli dojdzie do zmiany wyroku skazującego lub orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania na niekorzyść oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ustala się na ogólnych zasadach. Art. 636. § 1. W sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy, a jeżeli środek ten pochodzi wyłącznie od oskarżyciela publicznego - koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa. § 2. W razie nieuwzględnienia środków odwoławczych wniesionych przez co najmniej dwa uprawnione podmioty, stosuje się odpowiednio art. 633. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio w sprawach z oskarżenia prywatnego. Art. 637. § 1. Przepisy art. 635 i 636 stosuje się odpowiednio w razie pozostawienia środka odwoławczego bez rozpoznania wobec jego cofnięcia lub z przyczyn wskazanych w art. 430. § 2. W wypadku cofnięcia wniosku o ściganie, kosztami postępowania można obciążyć osobę, która wniosek cofnęła. Art. 638. Wydatki poniesione przez sąd, związane z rozpoznaniem kasacji wniesionej przez podmioty wymienione w art. 521, ponosi Skarb Państwa. Art. 639. Przepisy o kosztach procesu mają odpowiednie zastosowanie w sprawach o wznowienie postępowania. W razie oddalenia wniosku lub pozostawienia go bez rozpoznania, obowiązek pokrycia kosztów obciąża osobę, która złożyła wniosek. Art. 640. Przepisy odnoszące się do kosztów procesu w sprawach z oskarżenia prywatnego mają odpowiednie zastosowanie w sprawach z oskarżenia publicznego, w których akt oskarżenia wniósł oskarżyciel posiłkowy. Art. 641. Prawo do ściągnięcia zasądzonych kosztów procesu przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, kiedy należało je uiścić. Rozdział 71 Koszty procesu związane z powództwem cywilnym i zasądzeniem odszkodowania z urzędu Art. 642. Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, w kwestii kosztów procesu wynikłych z powództwa cywilnego stosuje się przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym. Powód cywilny jest tymczasowo zwolniony od obowiązku uiszczenia wpisu od powództwa cywilnego i apelacji. Oskarżony uiszcza wpis tylko wtedy, gdy jego apelacja dotyczy wyłącznie powództwa cywilnego. Art. 643. W razie uwzględnienia powództwa w całości lub w części, sąd zasądza od oskarżonego na rzecz powoda należne mu koszty procesu, a jeżeli powód był zwolniony od kosztów sądowych, sąd zasądza je od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa; jeżeli powód korzysta z pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, należność z tego tytułu sąd zasądza bezpośrednio na rzecz pełnomocnika. Art. 644. § 1. Koszty procesu wynikłe z oddalonego powództwa cywilnego oraz cofnięcia apelacji ponosi powód cywilny. § 2. W razie zawieszenia postępowania lub pozostawienia powództwa cywilnego bez rozpoznania, koszty procesu poniesione przez powoda cywilnego w postępowaniu karnym zalicza się do kosztów procesu cywilnego o to samo roszczenie. Art. 645. W razie zasądzenia odszkodowania pieniężnego z urzędu, sąd zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa stosowane koszty sądowe według przepisów obowiązujących w postępowaniu cywilnym w wypadku zasądzenia powództwa cywilnego; przepis art. 623 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ XV Postępowanie karne w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych Rozdział 72 Przepisy ogólne Art. 646. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych nie stosuje się przepisów o postępowaniu prywatnoskargowym i nakazowym. Przepisy o postępowaniu uproszczonym stosuje się tylko w sprawach o wykroczenia. Poza tym stosuje się przepisy działów poprzednich, chyba że przepisy działu niniejszego stanowią inaczej. Art. 647. § 1. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają sprawy: 1) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o: a) przestępstwa określone w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego, b) przestępstwa popełnione przeciwko organowi wojskowemu lub innemu żołnierzowi, c) przestępstwa popełnione podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, w obrębie obiektu wojskowego lub wyznaczonego miejsca przebywania, ze szkodą dla wojska lub z naruszeniem obowiązku wynikającego ze służby wojskowej - z wyjątkiem przestępstw popełnionych na szkodę osoby nie będącej żołnierzem, 2) pracowników wojska o przestępstwa określone w art. 356-363 Kodeksu karnego w związku z art. 317 § 2 tego kodeksu, 3) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, o przestępstwa popełnione w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. § 2. Sprawy o przestępstwa wymienione w § 1 nie przestają podlegać orzecznictwu sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub ustania zatrudnienia pracownika w wojsku. Art. 648. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają także sprawy o: 1) podżeganie i pomocnictwo do przestępstw określonych w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego, 2) przestępstwa określone w art. 239, 291-293, a także w art. 294 w odniesieniu do art. 291 § 1, Kodeksu karnego - jeżeli czyn pozostaje w związku z przestępstwem przewidzianym w rozdziałach XXXIX-XLIV tego kodeksu, 3) inne przestępstwa, o ile przepisy szczególne tak stanowią. Art. 649. § 1. Jeżeli sprawca przestępstwa podlegającego orzecznictwu sądów wojskowych popełnił także przestępstwo podlegające orzecznictwu sądów powszechnych, a przestępstwa pozostają ze sobą w takim związku, że dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga ich łącznego rozpoznania, rozpoznaje je łącznie sąd wojskowy. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w postępowaniu przygotowawczym. Art. 650. § 1. Jeżeli w sprawie przeciwko dwóm lub więcej oskarżonym sąd wojskowy nie byłby właściwy do jej rozpoznania w całości bądź ze względu na rodzaj jednego z czynów, bądź ze względu na osobę jednego z oskarżonych, a dobro wymiaru sprawiedliwości tego wymaga, sąd wojskowy może rozpoznać sprawę łącznie lub przekazać ją w tym celu sądowi powszechnemu. § 2. W toku postępowania przygotowawczego odpowiednie uprawnienia przysługują prokuratorowi wojskowemu. § 3. Przekazanie nie może nastąpić, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa wskazanego w art. 647 § 1 pkt 1 lit. a) lub pkt 2 oraz w art. 648 pkt 1. § 4. Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy w myśl § 1 i 2 przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy. Art. 651. § 1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 pkt 1 i 2 orzeka sąd wojskowy, obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę wojskową lub pracownik był zatrudniony. § 2. Właściwość sądu wojskowego ze względu na przynależność oskarżonego do jednostki wojskowej określa się według chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego. § 3. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 pkt 3 do określenia właściwości sądu art. 31 stosuje się odpowiednio. Art. 652. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych orzekają stosownie do zakresu właściwości: 1) wojskowy sąd garnizonowy, 2) wojskowy sąd okręgowy, 3) Sąd Najwyższy - Izba Wojskowa. Art. 653. § 1. Wojskowy sąd garnizonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu. § 2. W wypadkach wskazanych w ustawie wojskowej sąd garnizonowy rozpoznaje również w zakresie swej właściwości środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym. § 3. Wojskowy sąd garnizonowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe, które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi rejonowemu. Art. 654. § 1. Wojskowy sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o przestępstwa: 1) popełnione przez żołnierzy posiadających stopień majora i wyższy, 2) podlegające w postępowaniu przed sądami powszechnymi właściwości sądu wojewódzkiego oraz określone w art. 339 § 3 i art. 345 § 3 i 4 Kodeksu karnego, 3) popełnione przez żołnierzy i członków personelu cywilnego, o których mowa w art. 647 § 1 pkt 3, 4) inne na podstawie przepisów szczególnych. § 2. W postępowaniu przygotowawczym, w przedmiocie tymczasowego aresztowania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 1 pkt 1, a także do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych i członków ich personelu cywilnego, o których mowa w § 1 pkt 3, orzeka jednoosobowo wojskowy sąd okręgowy. § 3. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje także środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie garnizonowym oraz w wypadkach wskazanych w ustawie i z zachowaniem granic wskazanych w § 1 - od orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym. § 4. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje ponadto sprawy przewidziane dla sądu wyższego rzędu nad wojskowym sądem garnizonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę. § 5. Wojskowy sąd okręgowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe, które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi wojewódzkiemu. Art. 655. § 1. Sąd Najwyższy - Izba Wojskowa rozpoznaje: 1) środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie okręgowym, 2) kasacje, 3) sprawy przewidziane w niniejszym kodeksie dla sądu wyższego rzędu nad wojskowym sądem okręgowym, 4) inne sprawy przekazane przez ustawę Sądowi Najwyższemu. § 2. Przepisy art. 39 i art. 439 § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do orzeczeń Izby Wojskowej i Izby Karnej Sądu Najwyższego. W wypadku określonym w art. 439 § 1 pkt 3 rozstrzyga Sąd Najwyższy w tej spośród Izb, której orzeczenia środek zaskarżenia dotyczy. Art. 656. § 1. W sprawie dwu lub więcej oskarżonych, należącej do właściwości sądów wojskowych tego samego rzędu, orzeka sąd wojskowy właściwy dla oskarżonego o przestępstwo zagrożone karą najsurowszą. W razie niemożności ustalenia w ten sposób właściwości, sprawę rozpoznaje sąd wojskowy, na którego obszarze działania najpierw wszczęto postępowanie. § 2. Jeżeli jednak sprawa należy do właściwości sądów wojskowych różnego rzędu, rozpoznaje ją sąd wyższego rzędu. Art. 657. § 1. Uprawnienia procesowe Prokuratora Generalnego przysługują również Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, a uprawnienia prokuratora wojewódzkiego przysługują odpowiednio wojskowemu prokuratorowi okręgowemu. § 2. Jeżeli niniejszy kodeks mówi o oskarżycielu publicznym lub prokuratorze, należy rozumieć przez to prokuratora wojskowego. § 3. Przepisu art. 45 § 2 nie stosuje się. Art. 658. § 1. Prokurator wojskowy odmawia wszczęcia postępowania o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli wobec sprawcy zastosowano już środki przewidziane w wojskowych przepisach dyscyplinarnych. § 2. Nie dotyczy to wypadku, w którym wniosek o ściganie składa wyższy dowódca po uchyleniu kary dyscyplinarnej albo prokurator wojskowy korzysta z uprawnienia przewidzianego w art. 660. § 3. Przepisu art. 12 § 3 nie stosuje się do wniosku dowódcy jednostki wojskowej lub wniosku wyższego dowódcy. Art. 659. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej uprawnienia pokrzywdzonego lub instytucji określone w art. 306, a w wypadku przewidzianym w art. 330 § 2 - również określone w art. 55 § 1, przysługują temu dowódcy. Art. 660. § 1. Prokurator wojskowy może wszcząć postępowanie karne o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, także bez wniosku, jeżeli wymagają tego ważne względy dyscypliny wojskowej. § 2. Dowódcy jednostki, a w wypadku określonym w art. 347 § 1 Kodeksu karnego także pokrzywdzonemu, na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. § 3. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli dopiero w toku postępowania sądowego okaże się, iż czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej. Art. 661. § 1. Przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego staje się z chwilą złożenia skargi przez pokrzywdzonego przestępstwem ściganym z urzędu. § 2. Prokurator wojskowy może także wszcząć z urzędu postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli wymaga tego interes społeczny. § 3. Na postanowienie prokuratora pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. § 4. Na wniosek pokrzywdzonego, złożony przed prawomocnym ukończeniem postępowania wszczętego na podstawie § 1, postępowanie w sprawie umarza się, chyba że interes społeczny temu się sprzeciwia; w razie złożenia wniosku po rozpoczęciu przewodu sądowego pierwszej instancji konieczna jest ponadto zgoda oskarżonego. Art. 662. § 1. O oskarżonym żołnierzu, oprócz danych określonych w art. 213 § 1 i 2, zbiera się też dane dotyczące przebiegu służby wojskowej, wyróżnień oraz ukarań dyscyplinarnych. § 2. Uprawnienia i obowiązki zawodowego kuratora sądowego przysługują odpowiednio wojskowemu kuratorowi społecznemu. § 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób powoływania i zakres działalności wojskowych kuratorów społecznych. Rozdział 73 Środki przymusu i postępowanie przygotowawcze Art. 663. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych uprawnienia i obowiązki procesowe Policji dotyczą także Żandarmerii Wojskowej. Art. 664. Prawo zatrzymania osoby podejrzanej podlegającej właściwości sądów wojskowych przysługuje, w warunkach określonych w art. 244, także przełożonemu wojskowemu i wojskowym organom porządkowym. Art. 665. § 1. O zatrzymaniu żołnierza lub pracownika wojska należy niezwłocznie zawiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę a pracownik jest zatrudniony, również gdy zatrzymany tego nie żąda. § 2. Jeżeli zatrzymanie żołnierza w warunkach określonych w art. 244 § 1 nastąpiło w związku z uzasadnionym przypuszczeniem popełnienia przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, zatrzymanego należy niezwłocznie zwolnić również na polecenie uprawnionego dowódcy, chyba że wyższy dowódca lub prokurator wojskowy temu się sprzeciwią. Art. 666. § 1. Tymczasowe aresztowanie żołnierza oskarżonego o popełnienie przestępstwa określonego w art. 338 § 1, art. 339, 341 § 1, art. 343 § 2, art. 345, 352 i 358 § 2 Kodeksu karnego może nastąpić wyjątkowo również wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni jedno z tych przestępstw. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych. Art. 667. Postępowanie przygotowawcze ma na celu również zebranie danych, o jakich mowa w art. 662 § 1. Art. 668. § 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach o zbrodnie, a w innych sprawach, gdy wymaga tego waga lub zawiłość sprawy. § 2. Postępując w myśl art. 334 § 2, prokurator wojskowy poucza oskarżonego także o prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 669 § 2. Rozdział 74 Postępowanie przed sądem Art. 669. § 1. Ławnikiem nie może być żołnierz mający niższy stopień wojskowy niż oskarżony pełniący czynną służbę wojskową. Ograniczenia tego nie stosuje się, jeżeli ławnik ma stopień generała brygady lub kontradmirała. § 2. W sprawie o przestępstwo inne niż określone w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego, na wniosek oskarżonego złożony w terminie 7 dni od doręczenia mu zawiadomienia prokuratora wojskowego o przesłaniu aktu oskarżenia do sądu wojskowego z pouczeniem, o którym mowa w art. 668 § 2, prezes tego sadu, jeżeli nie zachodzi wypadek przewidziany w art. 28 § 2, wyznacza do składu orzekającego zamiast ławników żołnierzy - ławników odpowiedniego rzędu sądu powszechnego. § 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania w sprawach związanych z uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów wojskowych, o których mowa w § 2. Art. 670. W rozprawie lub posiedzeniu przed wojskowym sądem garnizonowym może na podstawie upoważnienia prokuratora wojskowego brać udział asesor prokuratury wojskowej. Art. 671. § 1. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo pełniącemu służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi. § 2. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko innemu oskarżonemu niż wymieniony w § 1 jest obowiązkowy przed wojskowym sądem okręgowym, jeżeli zachodzi wypadek przewidziany w art. 654 § 1 pkt 2. § 3. Poza wypadkami określonymi w art. 79 § 1, udział obrońcy w rozprawie apelacyjnej przed wojskowym sądem okręgowym jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne. § 4. W wypadkach określonych w § 1-3 stosuje się odpowiednio art. 81. Art. 672. Sąd wojskowy pierwszej instancji sporządza uzasadnienie wyroku z urzędu. Art. 673. W kwestii wznowienia postępowania oraz stwierdzenia nieważności z mocy samego prawa orzeka w składzie trzech sędziów wojskowy sąd okręgowy, a w sprawach zakończonych orzeczeniem tego sądu lub Sądu Najwyższego - Izba Wojskowa Sądu Najwyższego. Rozdział 75 Postępowanie w sprawach o wykroczenia Art. 674. § 1. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają także sprawy o wykroczenia popełnione przez: 1) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, 2) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych i członków ich personelu cywilnego, o których mowa w art. 647 § 1 pkt 3, jeżeli pozostają w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. § 2. Sprawy o wykroczenia, o których mowa w § 1, nie przestają podlegać orzecznictwu sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej. § 3. W razie zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej sąd wojskowy, najpóźniej do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, może przekazać sprawę o wykroczenie do rozpoznania kolegium do spraw wykroczeń, jeżeli wykroczenie popełniono w innych okolicznościach niż wskazane w art. 647 § 1 pkt 1 lit. b) lub c). § 4. Przed złożeniem wniosku o ukaranie uprawnienie określone w § 3 przysługuje prokuratorowi wojskowemu. § 5. Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy, o którym mowa w § 3 i 4, przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd wojskowy. Art. 675. Przepisy art. 674 § 1 i 2 nie wyłączają w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej postępowania mandatowego na zasadach i w trybie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, z tym że w razie odmowy przyjęcia mandatu lub nieuiszczenia w terminie wymierzonej grzywny - właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd wojskowy. Przepisy art. 674 § 3-5 stosuje się. Art. 676. § 1. O popełnieniu przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykroczenia, o którym mowa w art. 674, zawiadamia się prokuratora wojskowego. Dotyczy to również wypadku przewidzianego w art. 675, ale tylko w razie odmowy przyjęcia mandatu lub nieuiszczenia w terminie wymierzonej grzywny. § 2. Jeżeli przepisy tego rozdziału nie stanowią inaczej, postępowanie w sprawach o wykroczenia odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu mających zastosowanie w sprawach karnych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, które stosuje się odpowiednio. Art. 677. § 1. Sąd wojskowy może odmówić wszczęcia postępowania lub wszczęte umorzyć i sprawę przekazać właściwemu dowódcy z wnioskiem o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie. § 2. Przed złożeniem wniosku o ukaranie uprawnienia określone w § 1 przysługują prokuratorowi wojskowemu. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd wojskowy. Art. 678. W sprawach o wykroczenia stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z wyjątkiem art. 469-471 oraz art. 483. Art. 679. Sprawy o wykroczenia rozpoznaje właściwy miejscowo wojskowy sąd garnizonowy, także gdy chodzi o czyn popełniony przez żołnierza wskazanego w art. 654 § 1 pkt 1. Art. 680. § 1. Podstawę do wszczęcia postępowania przed sądem stanowi wniosek o ukaranie sporządzony lub zatwierdzony przez prokuratora wojskowego. § 2. Wniosek o ukaranie zastępuje akt oskarżenia. Art. 681. § 1. Sąd pierwszej instancji orzeka jednoosobowo bez względu na tryb postępowania. § 2. Sąd może nałożyć obowiązek naprawienia szkody. Powództwo cywilne i zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne. Art. 682. Przepisów art. 678-681 nie stosuje się, jeżeli zachodzi wypadek przewidziany w art. 400, a także w razie zbiegu przestępstwa i wykroczenia objętych jednym postępowaniem; rozpoznanie sprawy następuje wówczas na zasadach ogólnych. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 95, poz. 580) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 118) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1994 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 9, poz. 32) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się § 2, 2) w załączniku do rozporządzenia: a) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego i dyrektorów departamentów (komórek równorzędnych).", b) w § 3: - w ust. 1 dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu: "1) Gabinet Prezesa," - dotychczasowe pkt 1-10 oznacza się jako pkt 2-11, c) po § 4 dodaje się § 41 w brzmieniu: "§ 41. 1. Przy Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań i tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny, zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie zwolnienia od obowiązku zameldowania się na pobyt czasowy na terenach dotkniętych powodzią. (Dz. U. Nr 95, poz. 588) Na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje: § 1. Zwalnia się od obowiązku zameldowania się na pobyt czasowy osoby przebywające w miejscowościach dotkniętych powodzią, jeżeli pobyt w danej miejscowości nie przekracza 30 dni. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch". (Dz. U. Nr 101, poz. 630) Art. 1. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" (Dz. U. Nr 21, poz. 125) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 3, na końcu, skreśla się kropkę i dodaje wyrazy ", z zastrzeżeniem art. 6a."; 2) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Nie podzielony zysk finansowy Spółdzielni według stanu na dzień 31 grudnia 1996 r. podlega, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 1996 r., wpłacie do budżetu państwa. 2. Wpłaty dokonuje Komisja Likwidacyjna sukcesywnie, po upływie terminów lokat bankowych dokonywanych ze środków finansowych uzyskanych w toku prowadzonej likwidacji, nie później jednak niż do 30 listopada 1997 r., a w przypadku lokat terminowych - po upływie terminu ich zapadalności." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 czerwca 1997 r. o utworzeniu Uniwersytetu w Białymstoku. (Dz. U. Nr 102, poz. 642) Art. 1. 1. Tworzy się z dniem 1 października 1997 r. Uniwersytet w Białymstoku, zwany dalej "Uniwersytetem". 2. Siedzibą Uniwersytetu jest miasto Białystok. 3. Uniwersytet jest uczelnią państwową. Art. 2. Podstawowym kierunkiem działalności Uniwersytetu jest kształcenie oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie nauk prawnych, humanistycznych, ekonomicznych i matematyczno-przyrodniczych. Art. 3. Nadzór nad Uniwersytetem sprawuje Minister Edukacji Narodowej. Art. 4. 1. Uniwersytet tworzy się z Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. 2. Mienie Uniwersytetu Warszawskiego, obejmujące własność i inne prawa majątkowe będące w zarządzie Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, staje się mieniem Uniwersytetu. 3. Uniwersytet, z dniem utworzenia, przejmuje prawa i zobowiązania Uniwersytetu Warszawskiego dotyczące Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Art. 5. 1. Z dniem 1 października 1997 r.: 1) pracownicy Uniwersytetu Warszawskiego zatrudnieni w Filii w Białymstoku stają się pracownikami Uniwersytetu, 2) studenci Uniwersytetu Warszawskiego studiujący w Filii w Białymstoku stają się studentami Uniwersytetu. 2. Podstawowe jednostki organizacyjne Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku stają się podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu. 3. Jednostki organizacyjne Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, które przed dniem utworzenia Uniwersytetu posiadały uprawnienia do nadawania stopni naukowych, zachowują te uprawnienia po utworzeniu Uniwersytetu. 4. Osoby przyjęte na pierwszy rok studiów na rok akademicki 1997/1998 do Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku z dniem utworzenia Uniwersytetu stają się jego studentami. Art. 6. 1. Dotychczasowe organy kolegialne i jednoosobowe Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku stają się z dniem 1 października 1997 r. organami Uniwersytetu. 2. Komisja Senacka Uniwersytetu Warszawskiego do spraw Filii w Białymstoku pełni funkcję Senatu Uniwersytetu do dnia 31 grudnia 1997 r. 3. Do dnia 31 grudnia 1997 r. zostaną przeprowadzone wybory do Senatu Uniwersytetu oraz wybory dziekanów i rad wydziałów w trybie i na okres ustalony w statucie Uniwersytetu. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa. (Dz. U. Nr 103, poz. 650) Art. 1. Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie otrzymuje dotacje i inne środki z budżetu państwa na zasadach określonych dla uczelni państwowych, z wyłączeniem dotacji na inwestycje budowlane. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie poczynając od roku budżetowego 1998. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 816) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 53 ust. 1 Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r., nastąpiła w Zagrzebiu dnia 6 czerwca 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji. Powyższa konwencja wchodzi w życie dnia 6 lipca 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: wz. R. Mroziewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Manili dnia 9 września 1992 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 817) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 9 września 1992 r. została sporządzona w Manili Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu w następującym brzmieniu: Przekład UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Filipin pragnąc rozwijać ich wzajemne stosunki gospodarcze poprzez eliminowanie przeszkód podatkowych, postanowiły zawrzeć umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Zakres podmiotowy Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Artykuł 2 Podatki, których dotyczy umowa 1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa. 2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od części dochodu, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego i podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa. 3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w szczególności: a) w Polsce: 1) podatek dochodowy od osób fizycznych; 2) podatek dochodowy od osób prawnych; 3) podatek rolny; (zwanej dalej "podatkami polskimi"); b) na Filipinach: podatek dochodowy nałożony na mocy postanowień Tytułu II Narodowego Kodeksu Dochodów Krajowych Republiki Filipin (zwany dalej "podatkiem filipińskim") 4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone przez jedno z Umawiających się Państw obok istniejących podatków, o których mowa w tym artykule, lub w ich miejsce. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych. Artykuł 3 Ogólne definicje 1. W rozumieniu niniejszej umowy: a) określenie "Polska" oznacza Rzeczpospolitą Polską i obejmuje obszar przyległy do wód terytorialnych Polski, który zgodnie z prawem międzynarodowym został określony lub może być określony na mocy ustawodawstwa Polski jako obszar, na którym Polska może sprawować suwerenne prawa lub jurysdykcję; b) Określenie "Filipiny" odnosi się do terytorium Republiki Filipin zgodnie z jej Konstytucją i ustawodawstwem, w tym obszary przyległe i inne obszary, w stosunku do których Republika Filipin posiada zgodnie z prawem międzynarodowym prawa suwerenne i inne prawa; c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo" oznaczają odpowiednio Polskę lub Filipiny; d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo Umawiającego się Państwa i każdą osobę prawną, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie; e) określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, mienie spadkowe, spółkę powierniczą, spółkę lub każde inne zrzeszenie osób; W rozumieniu postanowień niniejszego ustępu litera e) określenie "mienie spadkowe" oznacza pozostawiony przez osobę zmarłą majątek nie podzielony lub będący w trakcie podziału między spadkobiercami prawnymi zmarłego oraz osoby uprawnione, z którego dochód zgodnie z ustawodawstwem Umawiających się Państw może być przedmiotem opodatkowania przed jego ostatecznym podziałem między spadkobiercami lub osobami uprawnionymi. f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie; g) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną; h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba lub miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie; i) określenie "właściwa władza" oznacza: 1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) w przypadku Filipin - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela. 2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej lub jeżeli właściwe władze nie uzgodnią wspólnej definicji zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego porozumiewania się), będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa. Artykuł 4 Miejsce zamieszkania lub siedziba 1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo z uwagi na inne kryteria o podobnym charakterze. 2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; b) jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); c) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, lub jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, w którym zwykle przebywa; d) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem; e) jeżeli miejsca zamieszkania nie można ustalić zgodnie z postanowieniami pod literami od a) do d), to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia; f) jeżeli miejsca zamieszkania nie można ustalić zgodnie z powyższymi postanowieniami, to właściwe władze obu Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego porozumiewania się). 3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. W przypadku sporu właściwe władze rozstrzygną to zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego porozumiewania się). Artykuł 5 Zakład 1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. 2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu; b) filię; c) biuro; d) zakład fabryczny; e) warsztat; f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych; g) plac budowy lub budowę, montaż lub instalację trwającą dłużej niż 183 dni i h) świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych świadczonych przez przedsiębiorstwo za pośrednictwem pracowników lub innego personelu, jeżeli działalność taka trwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu. 3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje: a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania, wystawiania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa; b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania lub wystawiania; c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo; d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; e) stałej placówki utrzymywanej wyłącznie dla celów reklamy, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności mającej dla przedsiębiorstwa charakter przygotowawczy lub pomocniczy; f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności posiada charakter przygotowawczy lub pomocniczy. 4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, jeżeli osoba inna niż niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu 5, działa w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie, jeżeli ta osoba: a) posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w tym Państwie i pełnomocnictwo to wykonuje, chyba że jej działalność jest ograniczona do działalności wymienionej w ustępie 3 tego artykułu; lub b) nie posiada ona takiego pełnomocnictwa, lecz zazwyczaj utrzymuje w pierwszym Państwie zapas dóbr lub towarów, z którego dostarcza je w imieniu przedsiębiorstwa. 5. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono działalność w tym Państwie przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego przedstawiciela prowadzona jest całkowicie lub prawie całkowicie w imieniu przedsiębiorstwa, to nie będzie się go uważać za niezależnego przedstawiciela w rozumieniu tego ustępu. 6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki. Artykuł 6 Dochody z nieruchomości 1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z eksploatacji gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. 2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa, w którym nieruchomość ta jest położona. Statki, barki oraz statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego. 3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu uzyskiwanego z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego. 4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu. Artykuł 7 Zyski przedsiębiorstwa 1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. 2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. 3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie wydatków ponoszonych dla tego zakładu przez przedsiębiorstwo, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej. Jednakże nie zezwala się na takie potrącenie w odniesieniu do kwot wypłaconych (z innego tytułu niż bieżące wydatki) przez zakład na rzecz głównego oddziału przedsiębiorstwa lub innego oddziału z tytułu należności licencyjnych, honorariów lub innych podobnych płatności za wykorzystanie patentów lub innych praw lub z tytułu prowizji za szczególne usługi lub z tytułu zarządzania albo z wyjątkiem przedsiębiorstwa bankowego, z tytułu odsetek od kwoty pieniężnej pożyczonej zakładowi. Również przy określaniu zysków zakładu nie będzie się uwzględniać kwot wypłaconych (innych niż z tytułu zwrotu bieżących wydatków) przez zakład na rzecz głównego oddziału przedsiębiorstwa lub na rzecz innych oddziałów z tytułu należności licencyjnych, honorariów lub innych podobnych płatności za wykorzystanie patentów lub innych praw lub z tytułu uzyskanych usług, lub z tytułu zarządzania albo z wyjątkiem przedsiębiorstwa z tytułu odsetek od pieniędzy pożyczonych głównemu oddziałowi lub każdemu innemu oddziałowi przedsiębiorstwa. 4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowity zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule. 5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa. 6. W rozumieniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej. 7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Artykuł 8 Transport morski i lotniczy 1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. 2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, zyski ze źródeł znajdujących się w Umawiającym się Państwie osiągane przez przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa z eksploatacji statków lub statków powietrznych w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane w pierwszym Państwie, lecz podatek nie może być mniejszy niż: a) półtora procent dochodu brutto osiąganego ze źródeł w tym Państwie; i b) najniższa stawka podatku filipińskiego, jaki może być nałożony na zysk takiego samego rodzaju osiągany w podobnych warunkach przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie trzecim. 3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się transportem morskim lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem na wodach śródlądowych znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje się ono w tym Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego - w Umawiającym się Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. 4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do zysków osiąganych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym. Artykuł 9 Przedsiębiorstwa powiązane Jeżeli: a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa; albo b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale których z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane. 2. Jeżeli zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa opodatkowane w tym Państwie są włączone do zysków przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa i opodatkowane w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób włączone są zyskami, które narosłyby na rzecz przedsiębiorstwa pierwszego Państwa, jeśliby warunki uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku uzyskanego od tych zysków. Przy ustalaniu takiej korekty będą odpowiednio uwzględniane inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze sobą, jeżeli będzie to konieczne. Artykuł 10 Dywidendy 1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca ma swoją siedzibę, lecz jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć: a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (z wyłączeniem spółki osobowej), której udział w kapitale spółki wydzielającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent; b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach. 3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub z innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym zrównane z wpływami z akcji. 4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. 5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w tym drugim Państwie, ani też obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie. 6. Bez względu na postanowienia niniejszej umowy, jeżeli spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie, to zyski zakładu mogą być poddane dodatkowemu podatkowi w tym drugim Państwie zgodnie z jego ustawodawstwem, lecz ten dodatkowy podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty tych zysków po potrąceniu z nich podatku dochodowego i innych podatków nałożonych od dochodu w tym drugim Państwie. Artykuł 11 Odsetki 1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy ich odbiorca jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. 3. Niezależnie od postanowień ustępu 2 odsetki powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie, jeżeli odsetki z tytułu: 1) obligacji, skryptów dłużnych lub innych podobnych zobowiązań rządu tego Państwa, lub jednostki terytorialnej albo władzy lokalnej; lub 2) pożyczki lub udzielonego kredytu gwarantowanego, ubezpieczonego refinansowanego są wypłacane: a) w przypadku Polski - Bankowi Centralnemu Polski; b) w przypadku Filipin - Centralnemu Bankowi Filipin; i c) innym instytucjom udzielającym pożyczek, jakie mogą być ustalone i uzgodnione w drodze wymiany listów między właściwymi władzami Umawiających się Państw. 4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, skryptami dłużnymi lub obligacjami, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, w którym powstają, zrównane są z dochodami od pożyczek. 5. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstwa) lub artykułu 14 (Wolne zawody). 6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, czy nie, posiada jednak w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata takich odsetek jest ponoszona przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka. 7. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki, mające związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym wypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy. Artykuł 12 Należności licencyjne 1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 15 procent kwoty brutto należności licencyjnych. 3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej. 4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawo lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, jest rzeczywiście związany z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstwa) lub artykułu 14 (Wolne zawody). 5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka. 6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy. Artykuł 13 Zyski ze sprzedaży majątku 1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 (Dochód z nieruchomości), a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 3. Zyski z przeniesienia akcji w spółce i udziałów w spółce osobowej lub powierniczej, majątku, który składa się z nieruchomości położonej w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie. 4. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub statków powietrznych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków, statków powietrznych lub pojazdów drogowych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa. 5. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku inne niż wymienione w poprzednich ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Artykuł 14 Wolne zawody 1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o podobnym charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli: a) osoba ta dla wykonywania swej działalności dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, to dochód może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie tylko w takim zakresie, w jakim może on być przypisany tej stałej placówce; lub b) osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy wynoszące łącznie 120 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie. 2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych. Artykuł 15 Praca najemna 1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16 (Wynagrodzenia dyrektorów), 18 (Renty i emerytury) i 19 (Pracownicy państwowi) i 20 (Studenci) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli: a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 120 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu; oraz b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; oraz c) wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie. 3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub statku powietrznego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania lub którego jest obywatelem. Artykuł 16 Wynagrodzenia dyrektorów Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Artykuł 17 Artyści i sportowcy 1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 (Wolne zawody) i 15 (Praca najemna) niniejszej umowy, dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, występującą w charakterze artysty, takiego jak artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, muzyka jak też sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód ten bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 niniejszej umowy może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana. 3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód z działalności określonej w ustępie 1 tego artykułu i wykonywanej w ramach programu wymiany kulturalnej i sportowej uzgodnionego między obu Umawiającymi się Państwami będzie zwolniony od opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym działalność ta jest wykonywana, jeżeli działalność jest w istotnym stopniu finansowana ze środków publicznych lub jest oficjalnie uznana i zatwierdzona przez Umawiające się Państwo. Artykuł 18 Renty i emerytury 1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 (Pracownicy państwowi) renty i emerytury oraz podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania. 2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 renty i emerytury i inne podobne świadczenia płatne w ramach systemu publicznego, który stanowi część systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa lub jednostki terytorialnej albo władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Artykuł 19 Pracownicy państwowi Wynagrodzenie inne niż renta i emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej bądź władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba je otrzymująca ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta: a) jest obywatelem tego Państwa; lub b) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla celów świadczenia tych usług. 2. Każda renta lub emerytura, wypłacana bezpośrednio z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną każdej osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki albo władzy lokalnej, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie. Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem tego Państwa i posiada miejsce zamieszkania w tym Państwie. 3. Postanowienia artykułów 15 (Praca najemna), 16 (Wynagrodzenia dyrektorów) i 18 (Renty i emerytury) mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną. Artykuł 20 Studenci 1. Należności otrzymywane przez studenta lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą opodatkowane w pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa. 2. Dochód uzyskiwany przez studenta lub praktykanta w związku z działalnością wykonywaną w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa wyłącznie w celu nauki lub szkolenia nie podlega opodatkowaniu w tym Państwie, chyba że dochód przekracza kwotę niezbędną na jego utrzymanie, naukę lub praktykę. Artykuł 21 Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy 1. Osoba, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia badań naukowych w uniwersytecie, szkole wyższej lub innej uznanej instytucji oświatowej w tym Umawiającym się Państwie i która ma lub miała bezpośrednio przed przybyciem stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od opodatkowania w pierwszym Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prace badawcze przez okres nie przekraczający dwóch lat od daty jej pierwszego przybycia w tym celu do pierwszego Państwa. 2. Postanowień ustępu 1 tego artykułu nie stosuje się do dochodu z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób. Artykuł 22 Inne dochody 1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. 2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do dochodów nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2 (Dochód z nieruchomości), jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstwa) lub artykułu 14 (Wolne zawody). 3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, części dochodu nie omawiane w poprzednich artykułach niniejszej umowy, a powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane również w tym drugim Państwie. Artykuł 23 Unikanie podwójnego opodatkowania 1. W Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polska osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany na Filipinach, to Polska, z zastrzeżeniem postanowień pod literą b) i c) tego ustępu, będzie zwalniać taki dochód od opodatkowania; b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10 (Dywidendy), 11 (Odsetki) i 12 (Należności licencyjne) niniejszej umowy, może być opodatkowany na Filipinach, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu na Filipinach. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia i który odnosi się do dochodu uzyskanego na Filipinach; c) jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony od podatku w Polsce, to Polska przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby może stosować stawkę podatku, jaka byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie był wyłączony spod opodatkowania. 2. Na Filipinach podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób następujący: a) zgodnie z postanowieniami i z uwzględnieniem ograniczeń Narodowego Kodeksu Dochodów Krajowych Filipin, podatek dochodowy płacony przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na Filipinach albo przez obywatela Filipin na mocy ustawodawstwa Polski w odniesieniu do dochodu ze źródeł położonych w Polsce będzie zaliczany na poczet filipińskiego podatku dochodowego płaconego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na Filipinach lub przez obywatela Filipin; b) zgodnie z postanowieniami i z uwzględnieniem ograniczeń Narodowego Kodeksu Dochodów Krajowych Filipin, filipińska osoba prawna posiadająca ponad 50% głosów w polskiej spółce, z której otrzymuje dywidendy w każdym roku podatkowym, uzyska zaliczenie na poczet filipińskiego podatku dochodowego podatek zapłacony przez spółkę polską od dochodu, z którego są wypłacane dywidendy. 3. Podatki, które zostały zniesione lub obniżone w Umawiającym się Państwie na mocy specjalnych ustaw promujących rozwój gospodarczy lub na mocy postanowień niniejszej umowy, będą zaliczane jako podatek w drugim Umawiającym się Państwie w kwocie równej podatkowi, który byłby wymierzony od takiego dochodu, gdyby nie zastosowano takiego zwolnienia lub obniżki. Artykuł 24 Równe traktowanie 1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa. 2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie będzie w drugim Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność. Niniejszego postanowienia nie należy rozumieć w ten sposób, że zobowiązuje ono Umawiające się Państwo do przyznania osobom mającym miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie osobistych zwolnień podatkowych, udogodnień i obniżek z uwagi na stan cywilny bądź obowiązki rodzinne, których udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium. 3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 (Przedsiębiorstwa powiązane), artykułu 11 ustęp 7 (Odsetki) lub artykułu 12 ustęp 6 (Należności licencyjne), odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu zysku takiego przedsiębiorstwa podlegającego opodatkowaniu, na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie jakiekolwiek zadłużenie przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącane przy określeniu, podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jak gdyby ono powstało w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym Państwie. 4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości lub częściowo lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa. Artykuł 25 Procedura wzajemnego porozumiewania się 1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zdania, że czynności Państwa lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych, przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedłożyć swoją sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu 3 lat, licząc od daty otrzymania powiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie sprzeczne z niniejszą umową. 2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową. Każde osiągnięte porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw. 3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać jakiekolwiek trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również porozumiewać się w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w przypadkach, które nie są uregulowane umową. 4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba bezpośredniej wymiany poglądów, to taka wymiana poglądów może się odbyć w ramach Komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw. Artykuł 26 Wymiana informacji 1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy, lub informacje o ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw dotyczące podatków objętych niniejszą umową w takim zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane przez to ustawodawstwo nie jest sprzeczne z niniejszą umową. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą one mogły być ujawnione jedynie osobom lub władzom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem podatków objętych niniejszą umową. Te osoby lub władze będą wykorzystywały takie informacje wyłącznie w tych celach. Osoby te lub władze mogą wyjawić takie informacje w czasie postępowania przed sądem lub w orzeczeniach sądowych. Uzyskana informacja będzie traktowana jako tajna, jeżeli zażąda tego Umawiające się Państwo, które ją przekazało. 2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały właściwe organy Umawiających się Państw do: a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa; b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe zgodnie z ustawodawstwem albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa; albo c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową lub urzędową, tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacje, których udzielenie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public). Artykuł 27 Pracownicy dyplomatyczni i konsularni Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych przysługujących pracownikom dyplomatycznym i konsularnym na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych. Artykuł 28 Zasady różne Postanowienia niniejszej umowy nie będą rozumiane jako uniemożliwiające Filipinom opodatkowanie osób posiadających ich obywatelstwo, a mieszkających w Polsce, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem. Jednakże pobrane podatki nie będą podlegały zaliczeniu. Artykuł 29 Wejście w życie 1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu późniejszej noty, w którym odnośne Rządy poinformują się wzajemnie, w drodze pisemnej, że spełnione zostały wymogi konstytucyjne obowiązujące w ich odnośnych Państwach. 2. Niniejsza umowa będzie obowiązywać w obu Umawiających się Państwach: a) w przypadku Polski: 1) w odniesieniu do podatku pobieranego u źródła, w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następnym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie; i 2) w odniesieniu do innych podatków do lat podatkowych zaczynających się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w następnym roku po wejściu w życie umowy; b) w przypadku Filipin: - w odniesieniu do podatków od dochodu, włączając podatki pobierane u źródła od dochodu wypłacanego osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby na Filipinach, za lata podatkowe zaczynające się w dniu pierwszego stycznia lub po tym dniu w następnym roku po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Artykuł 30 Wypowiedzenie Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze dyplomatycznej, przekazując pisemną notyfikację o wypowiedzeniu co najmniej na sześć miesięcy przed końcem każdego roku kalendarzowego. W takim przypadku niniejsza umowa przestanie obowiązywać: W przypadku Polski: a) w odniesieniu do podatku pobieranego u źródła - w dniu 1 stycznia w roku kalendarzowym następnym po przekazaniu notyfikacji o wypowiedzeniu; b) w odniesieniu do innych podatków za lata podatkowe zaczynające się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po przekazaniu notyfikacji o wypowiedzeniu. W przypadku Filipin: - w odniesieniu do podatków od dochodu, włączając podatki pobierane u źródła od dochodu wypłacanego osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby na Filipinach, za lata podatkowe zaczynające się w dniu pierwszego stycznia lub po tym dniu w roku następnym po przekazaniu notyfikacji o wypowiedzeniu. Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą umowę. Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Manili dnia 9 września 1992 r. w języku angielskim. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej K. Szumski Z upoważnienia Rządu Republiki Filipin R R. Del Rosario (jr) Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona; - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 7 czerwca 1993 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski AGREEMENT between the Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of the Philippines for the Avoidance of Double Taxation and the Prevention of Fiscal Evasion with Respect to Taxes on Income The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of the Philippines. Desiring to promote their mutual economic relations by removing fiscal obstacles, have resolved to conclude an Agreement for the Avoidance of Double Taxation and the Prevention of Fiscal Evasion with Respect to Taxes on Income, and have agreed as follows: Article 1 Personal scope This Agreement shall apply to persons who are residents of one or both of the Contracting States. Article 2 Taxes covered 1. This Agreement shall apply to taxes on income imposed on behalf of a Contracting State irrespective of the manner in which they are levied. 2. There shall be regarded as taxes on income all taxes imposed on total income or on elements of income, including taxes on gains from the alienation of movable or immovable property and taxes on the total amounts of wages or salaries paid by enterprises. 3. The existing taxes to which the Agreement shall apply are in particular: a) in Poland: (1) the individual income tax (podatek dochodowy); (2) the corporate income tax (podatek dochodowy od osób prawnych); (3) the agricultural income tax (podatek rolny); (hereinafter referred to as "Polish tax") b) in the Philippines: the income tax imposed under Title II of the National Internal Revenue Code of the Republic of the Philippines (hereinafter referred to as "Philippine tax"). 4. This Agreement shall also apply to any identical or substantially similar taxes which are imposed by either Contracting State after the date of signature of this Agreement in addition to, or in place of, the existing taxes referred to in this Article. The competent authorities of the Contracting States shall notify each other of changes which have been made in their respective taxation laws. Article 3 General Definitions 1. For the purposes of this Agreement: a) The term "Poland" means the Republic of Poland and includes any area adjacent to the territorial waters of Poland which in accordance with international law has been or may be designated under the laws of Poland as an area in which Poland may exercise sovereign rights or jurisdiction; b) The term "Philippines" shall refer to the territory with the Republic of the Philippines in accordance with its Constitution and laws including adjacent areas and such other areas over which the Republic has sovereign right and other rights under international law; c) The terms "one of the Contracting States" and "the other Contracting State" mean Poland or the Philippines as the context requires; d) The term "national" means all individuals possessing the nationality of a Contracting State and all legal persons, partnerships and associations deriving their status as such from the law in force in a Contracting State; e) The term "person" comprises an individual, an estate, a trust, company or any other body of persons. For purposes of this sub-paragraph the term "estate" means property or properties left by a decedent pending or in the process of distribution to the heirs or beneficiaries of the said decedent the income from which, in accordance with the respective laws of the Contracting States, may be subject to income tax prior to its final distribution to the heirs or beneficiaries. f) The terms "enterprise of a Contracting State" and "enterprise of the other Contracting State" mean respectively an enterprise carried on by a resident of a Contracting State and an enterprise carried on by a resident of the other Contracting State; g) The term "company" means any body corporate or any other entity which is treated as a body corporate for tax purposes; h) The term "international traffic" means any transport by ship or aircraft operated by an enterprise which has its place of effective management in a Contracting State, except when the ship or aircraft is operated solely between places in the other Contracting State; i) The term "competent authority" means: (1) in the case of Poland, the Minister of Finance or his authorized representative; (2) in the case Philippines, the Secretary of Finance or his authorized representative. 2. As regards the application of this Agreement by a Contracting State, any term not defined therein, shall, unless the context otherwise requires or the Competent Authorities agree to a common definition pursuant to the provision of Art. 25 (Mutual agreement procedure) have the meaning which it has under this Agreement applies. Article 4 Resident 1. For the purposes of this Agreement, the term "resident of the Contracting State" means a person who, under the laws State, is liable to tax therein by reason of his domicile, residence, place of management or any other criterion of a similar nature. 2. Where by reason of the provisions of paragraph 1 of this Article an individual is a resident of both Contracting States, then his status shall be determined as follows: a) He shall be deemed to be a resident of the Contracting State in which he has a permanent home available to him; b) If he has a permanent home available to him in both States, he shall be deemed to be a resident of the State with which his personal and economic relations are closer (center of vital interests); c) If the State in which he has his centre of vital interests cannot be determined, or if he has not a permanent home available to him in either State, he shall be deemed to be a resident of the State in which he has an habitual abode; d) If he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be deemed to be a resident of the State of which he is a national; e) If the status of a resident cannot be determined according to subparagraphs a-d, the competent authorities of the Contracting States shall settle the question by mutual agreement; f) If the status of a resident cannot be determined according to the preceding sub-paragraph, the competent authorities shall settle the question pursuant to the provisions of Article 25 (Mutual agreement procedure). 3. Where, by reason of the provisions of paragraph 1 of this Article, a person other than an individual is a resident of both Contracting States, then it shall be deemed to be a resident of the Contracting State in which its place of effective management is situated. In case of conflict, the competent authorities shall settle the question pursuant to the provisions of Article 25 (Mutual agreement procedure). Article 5 Permanent establishment 1. For the purposes of this Agreement, the term "permanent establishment" means a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly or partly carried on. 2. The term "permanent establishment" includes especially: a) a place of management; b) a branch; c) an office; d) a factory; e) a workshop; f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place of extraction of natural resources; g) a building site, a construction, assembly, or installation project which lasts more than 183 days; and h) the furnishing of services, including consultancy services by an enterprise through employees or other personnel where activities of that nature continue for a period or periods exceeding in the aggregate 183 days any twelve-month period. 3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, the term "permanent establishment" shall be deemed not to include: a) the use of facilities solely for the purpose of storage or display of goods or merchandise belonging to the enterprise; b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of storage or display; c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of processing by another enterprise; d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the enterprise; e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of advertising, or for supply of information, scientific research or similar activities which have a preparatory or auxiliary character for the enterprise; f) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of activities mentioned in the preceding subparagraphs provided that the overall activities of the fixed place of business resulting from this combination is of a preparatory or auxiliary character. 4. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, where a person - other than an agent of an independent status to whom paragraph 5 applies - is acting in a Contracting State on behalf of an enterprise of the other Contracting State, that enterprise shall be deemed to have a permanent establishment in the first-mentioned Contracting State, if such a person: a) has and habitually exercises in that State an authority to conclude contracts in behalf of the enterprise, unless his activities are limited to those mentioned in paragraph 3 of this Article; or b) has no such authority, but habitually maintains in the first-mentioned State a stock of goods or merchandise from which he regularly delivers goods or merchandise on behalf of the enterprise. 5. An enterprise shall not be deemed to have a permanent establishment in a Contracting State merely because it carries on business in that State through a broker, general commission agent or any other agent of an independent status, provided that such persons are acting in the ordinary course of their business. However, when the activities of such an agent are devoted wholly or almost wholly in behalf of the enterprise, he shall not be considered an agent of an independent status within the meaning of this paragraph. 6. The fact that a company which is a resident of a Contracting State controls or is controlled by a company which is a resident of the other Contracting State, or which carries on business in that other State (whether through a permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either company a permanent establishment of the other. Article 6 Income from immovable property 1. Income derived by a resident of a Contracting State from immovable property (including income from agriculture or forestry), situated in the other Contracting State may be taxed in that other State. 2. The term "immovable property" shall in this Agreement have the meaning which it has under the law of the Contracting State in which the property in question is situated. Ships, boats and aircraft shall not be regarded as immovable property. 3. The provisions of paragraph 1 of this Article shall apply to income derived from the direct use, letting or use in any other form of immovable property. 4. The provisions of paragraphs 1 and 3 of this Article shall also apply to the income from immovable property of an enterprise and to income from immovable property used for the performance of independent personal services. Article 7 Business profits 1. The profits of an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in that State unless the enterprise carries on business in the other Contracting State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise carries on business as aforesaid, the profits of the enterprise nay be taxed in the other State but only so much of them as is attributable to that permanent establishment. 2. Subject to the provisions of paragraph 3 of this Article where an enterprise of a Contracting State through a permanent establishment situated therein, there shall in each Contracting State be attributed to that permanent establishment the profits which it might be expected to make if it were a distinct and separate enterprise engaged in the same or similar activities under the same or similar conditions and dealing wholly independently with the enterprise of which it is a permanent establishment. 3. In determining the profits of a permanent establishment, there shall be allowed as deductions expenses which are incurred for the the purposes of the permanent establishment, including executive and general administrative expenses so incurred, whether in the State in which the permanent establishment is situated or elsewhere. However, no such deduction shall be allowed in respect of amounts, if any, paid (otherwise than towards reimbursement of actual expenses) by the permanent establishment to the head office of the enterprise or any of its other offices, by way of royalties, fees or other rights, or by way of commission, for specific services performed of for management, or except in the case of a banking enterprise, by way of interest on moneys lent and actually provided to the permanent establishment. Likewise, no account shall be taken, in the determination of the profits of a permanent establishment, for amounts charged (otherwise than towards reimbursement of actual expenses), by the permanent establishment to the head office of the enterprise or any of its other offices, by way of royalties, fees or other similar payments in return for the use of patents or other rights, or by way of commission for specific services performed or for management, or, except in the case of a banking enterprise, by way of interest on moneys lent and actually provided to the office of the enterprise or any of its other offices. 4. Insofar as it has been customary in a Contracting State to determine the profits to be attributed to a permanent establishment on the basis of an apportionment of the total profits of the enterprise to its various parts, nothing in paragraph 2 shall preclude that Contracting State from determining the profits to be taxed by such an apportionment as may be customary; the method of apportionment adopted shall, however, be such that the result shall be in accordance with the principles contained in this Article. 5. No profits shall be attributed to a permanent establishment by reason of the mere purchase by that permanent establishment of goods or merchandise for the enterprise. 6. For the purpose of the preceding paragraphs, the profits to be attributed to the permanent establishment shall be determined by the same method year by year unless there is good and sufficient reason to the contrary. 7. Where profits include items of income which are dealt which separately in other Articles of this Agreement, that the provisions of those Articles shall not be affected by the provisions of this Article. Article 8 Shipping and air transport 1. Profits derived by an enterprise which has its place of effective management in a Contracting State from the operation in international traffic of ships or aircraft shall be taxable in that State. 2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, profits from sources within a Contracting State derived by an enterprise of the other Contracting State from the operation of ships or aircraft in international traffic may be taxed in the first-mentioned State but the tax so charged shall not exceed the lesser of a) one and one-half per cent of the gross revenues derived from sources in that State; and b) the lowest rate of Philippine tax that may be imposed on profits of the same kind derived under similar circumstances by a resident of a third State. 3. If the place of effective management of a shipping enterprise or of an inland waterways transport enterprise is aboard a ship or boat, then it shall be deemed to be situated in the Contracting State in which the home harbour of the ship or boat is situated, or, if there is no such home harbour, in the Contracting State of which the operator of the ship or boat is a resident. 4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall also apply to profits derived from the international operating agency. Article 9 Associated enterprises 1. Where a) an enterprise of a Contracting State participates directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting State; or b) the same persons participate directly or indirectly in the management, control a capital of an enterprise of a Contracting State and an enterprise of the other Contracting State, and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises in their commercial or financial relations which differ from those which would be made between independent enterprises, then any profits which would, but for those conditions, have accrued to one of the enterprises, but, by reason of those conditions, have not so accrued, may be included in the profits of that enterprise and taxed accordingly. 2. Where a Contracting State includes in the profits of an enterprise of that State - and taxes accordingly - profits on which an enterprise of the other Contracting State has been charged to tax in that other State and the profits which would have accrued to the enterprise of the first-mentioned State if the conditions made between the two enterprises had been those which would have been made between independent enterprises, then that other State shall make an appropriate adjustment to the amount of the tax charged therein on those profits. In determining such adjustment, due regard shall be had to the other provisions of this Agreement and the competent authorities of the Contracting States shall, if necessary, consult each other. Article 10 Dividends 1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State. 2. However, such dividends may also be taxed in the Contracting State of which the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that State, but if the recipient is the beneficial owner of the dividends, the tax so charged shall not exceed: a) 10 per cent of the gross amount of the dividends if the beneficial owner is a company (excluding partnerships) which holds directly at least 25 per cent of the capital of the paying company; b) 15 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases. 3. The term "dividends" as used in this Article means income from shares, or other rights not being debt-claims, participating in profits, as well as income from other corporate rights which is subjected to the same taxation treatment as income from shares by the taxation law of that State of which the company making the distribution is a resident. 4. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the recipient of the dividends, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State of which the company paying the dividends is a resident, through a permanent establishment situated therein, or performs in that other State independent personal services from a fixed base situated therein, and the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 or Article 14 of this Agreement, as the case may be, shall apply. 5. Where a company which is a resident of a Contracting State derives profits or income from the other Contracting State, that other State may not impose any tax on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment or a fixed base situated in that other State, nor subject the company's undistributed profits to a tax on the company's undistributed profits, even if the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of profits or income arising in such other State. 6. Notwithstanding any other provisions of this Agreement where a company which is a resident of a Contracting State has a permanent establishment in the other Contracting State, the profits of the permanent establishment may be subjected to an additional tax in that other State in accordance with its law, but the additional tax so charged shall not exceed 10 per cent of the amount of such profits after deducting therefrom income tax and other taxes on income imposed thereon in that other State. Article 11 Interest 1. Interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State. 2. However, interest referred to in paragraph 1 of this Article may also be taxed in the Contracting State in which it arises, and according to the laws of that State, but the tax so charged shall not exceed 10 per cent of the gross amount of the interest. 3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State shall be taxable only in that other State if the interest is paid in respect of (i) a bond, debenture or other similar obligation of the government of that State or a political subdivision or local authority thereof; or (ii) a loan or credit extended, guaranteed, insured or refinanced: (aa) in the case Philippines, the Central Bank of the Philippines; (bb) in the case of Poland, the Central Bank of Poland; and (cc) other lending institutions as may be specified and agreed in letters of exchange between the competent authorities of the Contracting States. 4. The term "interest" as used in this Article means income from debt claims of every kind, whether or not secured by mortgage and whether or not carrying a right to participate in the debtor's profits, in particular, income from government securities and income from bonds and debentures, including premiums and prizes attaching to such assimilated to income from money lent by the taxation law of the State in which the income arises. 5. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the recipient of the interest, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State in which the interest arises, through a permanent establishment situated therein, or performs in that other State independent personal services from a fixed base situated therein, and the debt-claim in respect of which the interests is paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal services) of this Agreement, as the case may be, shall apply. 6. Interest shall be deemed to arise in a Contracting State when payer is that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident or that State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent establishment or a fixed base in connection with which the indebtedness on which the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent establishment or fixed base, then such interest shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment or fixed base is situated. 7. Where by reason of a special relationship between the payer and the recipient or between both of them and some other person, the amount of the interest, having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being had to the other provisions of this Agreement. Article 12 Royalties 1. Royalties arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State. 2. However, the royalties may also be taxed in the Contracting State in which they arise and according to the laws of that State, but the tax so charged shall not exceed 15 per cent of the gross amount of the royalties. 3. The term "royalties" as used in this Article means payments of any kind received as a consideration for the use of, or the right to use, any copyright of literary, artistic or scientific work including cinematograph films and films and tapes for television or radio broadcasting, any patent, trade mart, design or model, plan, secret formula or process, or for the use of or the right to use, industrial, commercial, or scientific equipment, or for information concerning industrial, commercial, or scientific experience. 4. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the recipient of the royalties, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State in which the royalties arise, through a permanent establishment situated therein, or performs in that other State independent personal services from a fixed based situated therein, and the right or property in respect of which the royalties are paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case, the provisions of Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal services) of this Agreement, as the case may, shall apply. 5. Royalties shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent establishment or a fixed base in connection with which the liability to pay the royalties was incurred, and such royalties are borne by such permanent establishment or fixed base, then such royalties shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment or fixed base is situated. 6. Where, by reason of a special relationship between the payer and the recipient or between both of them and some other person, the amount of the royalties, having regard to the use, right or information for which they are paid, exceeds the amount which would be agreed upon between the payer and the recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being had to the other provisions of this Agreement. Article 13 Gains from the alienation of property 1. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of immovable property referred to in Article 6 (Income from immovable property) and situated in the other Contracting State may be taxed in that other State. 2. Gains from the alienation of movable property forming part of business property of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in the other Contracting State or of movable property pertaining to a fixed base available to a resident of a Contracting State in the other Contracting State for the purpose of performing independent personal services, including such gains from the alienation of such a permanent establishment (alone or with the whole enterprise) or of such fixed base, may be taxed in that other State. 3. Gains from the alienation of shares of a company, and interest in a partnership or trust, the property of which consists principally of immovable situated in a Contracting State, may be taxed in that State. 4. Gains from the alienation of ships or aircraft operated in international traffic or movable property pertaining to the operation of such ships, aircraft or road vehicles shall be taxable only in the Contracting State in which the place of effective management of the enterprise is situated. 5. Gains from the alienation of any property other than that referred to in the preceding paragraphs of this Article shall be taxable only in the Contracting State of which the alienator is a resident. Article 14 Independent personal services 1. Income derived by a resident of a Contracting State in respect of professional services or other activities of an independent character shall be taxable only in that State. However, such income may be taxed in the other Contracting State if: a) he has a fixed base regularly available to him in that other Contracting State for the purpose of performing his activities; but only so much of the income as is attributable to that fixed base may be taxed in that Contracting State; or b) he is present in that other State for a period or periods aggregating 120 days within any 12 month period. 2. The term "professional services" includes specially independent scientific, literary, artistic, educational or teaching activities as well as the independent activities of physicians, lawyers, engineers, architects, dentists and accountants. Article 15 Dependent personal services 1. Subject to the provisions of Articles 16 (director's Fees), 18 (Pension and social security payments), 19 (Government service) and 20 (Students) of this Agreement, salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment shall be taxable only in that State unless the employment is exercised in the other Contracting State. If the employment is so exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other State. 2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1 of this Article, remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment exercised in the other Contracting State shall be taxable only in the first-mentioned State if: a) the recipient is present in the other State for a period or periods not exceeding in the aggregate 120 days within any twelve month period; b) the remuneration is paid by, or on behalf of a person who is not a resident of the other State; and c) the remuneration is not borne by a permanent establishment or a fixed base which the employer has in the other State. 3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration derived from an employment exercised aboard a ship or aircraft operated in international traffic by an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in the other Contracting State of which the recipient is a resident or national. Article 16 Directors' fees Directors' fees and other similar payments by a resident of a Contracting State in his capacity as a member of the board of directors of a company which is a resident of the other Contracting State may be taxed in that other Contracting State. Article 17 Artistes and athletes 1. Notwithstanding the provisions of Articles 14 (Independent personal services) and 15 (Dependent personal services) of this Agreement, income derived by a resident of a Contracting State as an entertainer, such as a theatre, motion picture, radio or television artiste, or a musician, or as an athlete, from his personal activities as such exercised in the other Contracting State, may be taxed in that other State. 2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or an athlete in his capacity as such accrues not to the entertainer or athlete himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions of Articles 7, 14 and 15 of this Agreement, be taxed in the Contracting State in which the activities of the entertainer or athlete are exercised. 3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, income derived in respect of the activities referred to in paragraph 1 of this Article within the framework of cultural or sports exchange programme agreed to by both Contracting States, substantially supported by public funds and/or officially recognized and endorsed by a Contracting State, shall be exempted from taxation in the Contracting State in which these activities are exercised. Article 18 Pensions and social security payments 1. Subject to the provisions of paragraph 2 of Article 19 (government service), pensions and other similar remuneration paid to a resident of a Contracting State in consideration of past employment shall be taxable only in the Contracting State of which the recipient of the pension is a resident. 2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, pensions paid and other payments made under a public scheme which is part of the social security system of a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof shall be taxable only in that State. Article 19 Government service 1. Remuneration, other than pension, paid by a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof to any individual in respect of services rendered to that State or subdivision or local authority thereof shall be taxable only in that State. However, such remuneration shall be taxable only in the other Contracting State if the services are rendered in that State and the recipient is a resident of that other Contracting State who: a) is a national of that State; or b) did not become a resident of that State solely for the purpose of performing the services. 2. Any pensions paid by, or out of funds created by, a Contracting State or political subdivision or local authority thereof to any individual in respect of services rendered to that State or subdivision or local authority thereof shall be taxable only in that State. However, such pension shall be taxable only in the other Contracting State if the recipient is a national of, and a resident of, that State. 3. The provisions of Articles 15 (Dependent personal services), 16 (Directors' fees) and 18 (Pensions and social security payments) shall apply to remuneration and pensions in respect of services rendered in connection with any business carried on by a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof. Article 20 Students 1. Payments received by a student, business apprentice or trainee who is or was immediately before visiting a Contracting State a resident of the other Contracting State and who is present in the first-mentioned State solely for the purpose of his maintenance, education or training shall not be taxed in that State, provided that such payments arise from sources outside that State. 2. Income derived by a student, business apprentice or trainee in respect of activities exercised in a Contracting State in which he is present solely for the purpose of his education or training, shall not be taxable in that State, unless it exceeds the amount necessary for his maintenance, education or training. Article 21 Professors and researchers 1. An individual who visits a Contracting State for the purpose of teaching or carrying out research at a university, college or other recognized educational institution in that Contracting State and who is or was immediately before that visit a resident of the other Contracting State, shall be exempted from taxation in the first-mentioned Contracting State on remuneration for such teaching or research for a period not exceeding two years from the date of his first visit for that purpose. 2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not apply to income from research if such research is undertaken not in the public interest but primarily for the private benefit of a specific person or persons. Article 22 Other income 1. Items of income of a resident of a Contracting State, wherever arising, not dealt with in the foregoing Articles of this Agreement shall be taxable only in that State. 2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not apply to income, other than income from immovable property as defined in paragraph 2 of Article 6 Income from immovable property), if the recipient of such income, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State through a permanent establishment situated therein, or performs in that other State independent personal services from a fixed base situated therein, and the right or property in respect of which the income is paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case, the provisions of Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal services), as the case may be, shall apply. 3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2, items of income of a resident of a Contracting State not dealt with in the foregoing Articles of this Agreement and arising in the other Contracting State may also be taxed in that other State. Article 23 Elimination of double taxation 1. In Poland, double taxation shall be avoided as follows: a) where a resident of Poland derives income which, in accordance with the provisions of this Agreement may be taxed in the Philippines, Poland shall, subject to the provisions of sub-paragraphs b) and c) of this paragraph, exempt such income tax; b) where a resident of Poland derives income which, in accordance with the provisions of Articles 10 (Dividends), 11 (Interest), and 12 (Royalties) of this Agreement may be taxed in the Philippines, Poland shall allow as a deduction from the tax on the income of that resident an amount equal to the tax paid in the Philippines. Such deduction shall not, however, exceed that part of the tax, as computed before the deduction is given, which is appropriate to such income derived in the Philippines; c) where, in accordance with any provisions oh this Agreement, income derived by a resident of Poland is exempted form tax in Poland, Poland may in calculating the amount of tax on the remaining income of such resident apply the rate of tax which would have been applicable if the exempted income had not been so exempted. 2. In the Philippines, double taxation shall be avoided as follows: a) in accordance with the provisions and subject to limitations of the National Internal Revenue Code of the Philippines, income tax paid by a resident or citizen of the Philippines under the laws of Poland with respect to income from sources within Poland shall be allowed as a credit against Philippine income tax payable by said resident or citizen of the Philippines; b) in accordance with the provisions and subject to the limitations of the National Internal Revenue Code of the Philippines, a Philippine corporation owning more than 50% of the voting stock of a Polish company from which it receives dividends in any taxable year, shall be allowed as a credit against Philippine income tax payable by said Philippine corporation, the income out of which such dividends are paid. 3. Taxes which have been relieved or reduced in a Contracting State by virtue of special incentive laws for the promotion of the economic development or by virtue of the provisions of this Agreement shall be allowed as tax credit in the other Contracting State in an amount equal to the tax which would have been appropriate to the income involved if no such relief or reduction had been allowed. Article 24 Non discrimination 1. Nationals of a Contracting State shall not be subjected in the other Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which nationals of that other State in the same circumstances are or may be subjected. 2. The taxation on a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in the other Contracting State shall not be less favourably levied in that other State than the taxation levied on enterprises of that other State carrying on the same activities. This provision shall not be construed as obliging a Contracting State to grant to residents of the other Contracting State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants to its own residents. 3. Except where the provisions of Article 9 (Associated enterprises), paragraph 7 of Article 11 (Interest), or paragraph 6 of Article 12 (Royalties) of this Agreement apply, interest, royalties and other disbursements paid by an enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable profits of such enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been paid to a resident of the first-mentioned State. Similarly, any debts of an enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable capital of such enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been contracted to a resident of the first-mentioned State. 4. Enterprises of a Contracting State, the capital of which is wholly or partly owned or controlled, directly or indirectly, by one or more residents of the other Contracting State, shall be not be subjected in the first-mentioned State to any taxation or any requirement connected therewith which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which other similar enterprises of the first-mentioned State are or may be subjected. Article 25 Mutual agreement procedure 1. Where a resident of a Contracting State considers that the actions of one or both of the Contracting States result or will result for him in taxation not in accordance with the provisions of this Agreement, he may, irrespective of the remedies provided by the domestic law of those States, present his case to the competent authority of the Contracting State of which he is a resident. The case must be presented within there years from the first notification of the action resulting in taxation not in accordance with the provisions of the Agreement. 2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in accordance with the Agreement. Any agreement reached shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic law of the Contracting States. 3. The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the interpretation or application of the Agreement. They may also consult together for the elimination of double taxation in cases not provided for in the Agreement. 4. The competent authorities of the Contracting States may communicate with each other directly for the purpose of reaching an Agreement in the sense of the preceding paragraphs 1, 2 and 3 of this Article. When it seems advisable in order to reach an agreement to have an oral exchange of opinions, such exchange may take place through a Commission consisting of representatives of the competent authorities of the Contracting States. Article 26 Exchange of information 1. The competent authorities of the Contracting States shall exchange such information as is necessary for carrying out the provisions of this Agreement or of the domestic laws of the Contracting States concerning taxes covered by the Agreement insofar as the taxation thereunder is not contrary to the Agreement. Any information received by a Contracting State shall be treated as secret in the same manner as information obtained under the domestic laws of that State and shall be disclosed only to persons or authorities (including courts and administrative bodies) involed in the Agreement. Such person or authorities shall use the information only for such purposes. They may disclose the information in public court proceedings or in judicial decisions. 2. In no case shall the provisions of paragraph 1 of this Article be construed so as to impose on the competent authority of the Contracting States the obligation: a) to carry out administrative measures at variance with the laws and administrative practice of that or of the other Contracting State; b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal course of the administration of that or of the other Contracting State; c) to supply information which would disclose any business or official secret or trade process, or information, the disclosure of which would be contrary to public policy (ordre public). Article 27 Diplomatic agents and consular officers Nothing in this Agreement shall affect the fiscal privileges of diplomatic agents or consular officers under the general rules of international law or under the provisions of special agreements. Article 28 Miscellaneous rules Nothing in this Agreement shall be construed as preventing the Philippines from taxing individuals possessing its nationality who may be residing in Poland, in accordance with its domestic legislation. However, no credit shall be given for taxes in pursuant thereto. Article 29 Entry into force 1. This Agreement shall enter into force on the later of the dates on which the respective Governments may notify each other in writing that the formalities constitutionally required in their respective states have been complied with. 2. This Agreement shall have effect in both Contracting States: a) in the case of Poland: (i) in respect of tax withheld at source, on or after 1 January in the year next following that in which the Agreement enters into force; and (ii) in respect of other taxes, for taxable years beginning on or after 1 January in the year next following that in which the Agreement enters into force; b) in the case of the Philippines: - in respect of taxes on income, including taxes withheld at source on income paid to non-residents, for taxable periods beginning on or after the first day of January next following that in which the exchange of instruments of ratification takes place. Article 30 Termination This Agreement shall remain in force until terminated by a Contracting State. Either Contracting State may terminate the Agreement, through diplomatic channels, by giving written notice of termination at least six months before the end of any calendar year. In such event, the Agreement shall cease to have effect: In the case of Poland: (a) in respect of tax withheld at source on or after 1 January in the year next following that in which the notice of termination is given. (b) in respect of other taxes, for taxable years beginning on or after 1 January in the year next following that in which the notice of termination is given. In the case of the Philippines: in respect of taxes of income, including taxes withheld at source, on income paid to non-residents, for taxable periods beginning on or after the first of January following that in which the notice of termination has been given. In witness whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed this Agreement. Done in duplicate at Manila this 9th day of September, 1992, in the English language. For the Government of the Republic of the Poland K. Szumski For the Government of the Republic of the Philippines R.R. Del Rosario (jr) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 30 czerwca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9 września 1992 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 818) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 ustęp 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9 września 1992 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 7 kwietnia 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: wz. E. Wyzner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POROZUMIENIE między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzone w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 819) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 10 lutego 1997 r. zostało sporządzone w Warszawie Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, w następującym brzmieniu: POROZUMIENIE między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938 Rzeczypospolita Polska i Republika Łotewska, zwane dalej Umawiającymi się Stronami, stwierdzając, że Republika Łotewska jest kontynuatorem w odniesieniu do zawartych w latach od 1922 do 1938, potwierdzając, że umowy dwustronne zawarte między Polską a b. ZSRR nie mają zastosowania w stosunkach polsko-łotewskich, dążąc do określenia zakresu stosunków traktatowych między obydwoma Państwami i ich umocnienia, mając na względzie postanowienia Polsko-Łotewskiej Deklaracji w sprawie kontynuacji odnośnie do umów międzynarodowych zawartych między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w latach 1922-1938, podpisanej w dniu 23 lutego 1994 r. w Rydze, mając na uwadze, iż umowy dwustronne zawarte między Umawiającymi się Stronami w latach 1922-1938 nie uwzględniają wszystkich aspektów obecnych stosunków polsko-łotewskich, uwzględniając rezultaty konsultacji ekspertów Umawiających się Stron w sprawie przeglądu bazy traktatowej w stosunkach między obydwoma państwami, które odbyły się w dniach 22 i 23 listopada 1994 r. w Rydze, 31 sierpnia 1995 r. w Warszawie i w dniach 19 i 20 marca 1996 r. w Rydze, postanowiły zawrzeć niniejsze porozumienie i uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Przedmiotem niniejszego porozumienia są umowy dwustronne, zawarte między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w latach od 1922 do 1938. Artykuł 2 Traktat handlowy i nawigacyjny między Polską a Łotwą, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r., zachowa moc obowiązującą zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego w zakresie dotyczącym żeglugi morskiej i ratownictwa do czasu, kiedy zostanie zastąpiony przez nową umowę. Artykuł 3 Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, dotyczące ubezpieczeń społecznych, podpisane w Rydze dnia 20 grudnia 1934 r. zachowa moc obowiązującą zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego do czasu, kiedy zostanie zastąpione przez nowe porozumienie. Właściwe organy Umawiających się Stron osiągną porozumienie odnośnie do sposobu wykonywania wyżej wymienionej umowy, uwzględniając zmiany polityczno-ekonomiczne powstałe od chwili jej zawarcia. Artykuł 4 Następujące umowy utracą moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego porozumienia: 1. Konwencja sanitarna między Polską a Łotwą, podpisana w Warszawie dnia 7 lipca 1922 r. 2. Konwencja konsularna między Polską a Łotwą, podpisana w Rydze dnia 3 stycznia 1924 r. 3. Tymczasowy układ handlowy między Polską a Łotwą, podpisany w Rydze dnia 22 grudnia 1927 r. 4. Układ o komunikacji kolejowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r. 5. Protokół delimitacyjny, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r. 6. Protokół w sprawie odszkodowań dla obywateli polskich z tytułu łotewskiej reformy rolnej, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r. 7. Porozumienie o zniesieniu obowiązku posiadania wiz dyplomatycznych, zawarte w formie wymiany not, Warszawa dnia 21 maja 1930 r. 8. Konwencja weterynaryjna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, podpisana w Rydze dnia 16 listopada 1937 r. 9. Protokół taryfowy między Polską a Łotwą, podpisany w Warszawie dnia 5 marca 1938 r. 10. Polsko-Łotewskie porozumienie handlowe, podpisane w Warszawie dnia 5 marca 1938 r. 11. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, dotycząca eksploatacji linii regularnej komunikacji powietrznej, podpisana w Rydze dnia 16 czerwca 1938 r. 12. Układ między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie polskich robotników rolnych, sezonowych i innych, podpisany w Rydze dnia 29 października 1938 r. 13. Porozumienie między Ministerstwem Opieki Społecznej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Rolnictwa Republiki Łotewskiej w sprawie polskich robotników rolnych, sezonowych i innych, podpisane w Rydze dnia 29 października 1938 r. 14. Porozumienie między Ministerstwem Skarbu Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Finansów Republiki Łotewskiej w sprawie polskich robotników rolnych, sezonowych i innych, podpisane w Rydze dnia 29 października 1938 r. Artykuł 5 Porozumienie niniejsze podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Za dzień wejścia w życie będzie uważać się dzień otrzymania noty późniejszej. Sporządzono w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i łotewskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati W imieniu Republiki Łotewskiej V. Birkavs Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, - będzie niezmiennie zachowywane. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 820) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 Porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r., spełnione zostały określone w nim warunki i w związku z tym powyższe porozumienie weszło w życie dnia 22 lipca 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 821) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec, kierując się życzeniem usprawnienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami oraz tranzycie przez terytorium obydwu Państw, zgodnie z traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r., postanowiły co następuje: Artykuł 1 Przedmiot umowy 1. Polska autostrada A 12 w kierunku zachodnim i niemiecka autostrada A 15 w kierunku wschodnim powinny być rozbudowane w rejonie Olszyny i Forstu. 2. W tym celu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki Federalnej Niemiec wybudowany zostanie nowy most autostradowy dla kierunku jazdy z Wrocławia do Berlina oraz przebudowany zostanie autostradowy most graniczny przez rzekę Nysę dla kierunku jazdy z Berlina do Wrocławia. 3. Umawiające się Strony dążą, aby przedsięwzięcia budowlane wymienione w ustępie 2 zostały zakończone na terytorium polskim i niemieckim w 1998 r. Artykuł 2 Planowanie i wykonawstwo 1. Rzeczpospolita Polska przejmuje wykonanie: a) prac pomiarowych, b) prac planistycznych i projektowych, c) ogłoszenia przetargu, d) zlecenia robót budowlanych, e) sprawdzenia dokumentacji wykonawczej, f) sprawowania nadzoru budowlanego, g) sprawdzenia rozliczenia prac zleconych umowami dotyczących mostu granicznego, każdorazowo w porozumieniu z Republiką Federalną Niemiec. 2. Przy budowie i przebudowie mostu granicznego przedsiębiorstwa realizujące zlecenie zostaną zobowiązane w umowie o robotach budowlanych do wystawiania oddzielnych rachunków za wykonanie: - przyczółków i filarów na terytorium każdej z Umawiających się Stron, - górnych elementów mostu, łącznie z tymi pracami, które mogą być wykonane tylko dla całego obiektu budowlanego, odpowiednio do długości części mostu granicznego mierzonych wzdłuż osi mostu między osiami skrajnych podpór a granicą między terytoriami Umawiających się Stron. 3. Most graniczny będzie projektowany, wykonany i odebrany według norm i przepisów budowlanych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Nośność mostu granicznego zostanie sprawdzona według niemieckiej normy DIN 1072 przez przeprowadzenie obliczeń porównawczych. Federalne Ministerstwo Komunikacji Republiki Federalnej Niemiec udostępni stronie polskiej tekst tej normy. Dla pojedynczych elementów budowlanych Umawiające się Strony mogą uzgodnić zastosowanie niemieckich norm i przepisów. Artykuł 3 Pozyskanie gruntów Każda z Umawiających się Stron zadba, aby na jej terytorium zostały w odpowiednim czasie przekazane do dyspozycji, na stałe lub na czas określony, niezbędne tereny dla budowy i przebudowy mostu granicznego. Artykuł 4 Odbiór Odbiór robót budowlanych dokonywany będzie przez właściwe administracje obydwu Umawiających się Stron, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenia, według prawa polskiego stosowanego w umowach dotyczących robót budowlanych. Artykuł 5 Utrzymanie Zasady utrzymania (utrzymanie bieżące i odnowa) mostu granicznego jak również oczyszczanie i utrzymanie zimowe na moście granicznym zostaną uregulowane oddzielnie przez Umawiające się Strony. Artykuł 6 Koszty 1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty pozyskania gruntów, budowy i przebudowy mostu granicznego, jak również koszty czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1, dla tej części mostu, która znajduje się na jej terytorium. Przy podziale tych kosztów nie należy uwzględniać polskiego podatku od towarów i usług. Podatek ten będzie obciążał wyłącznie Rzeczpospolitą Polską. Koszty czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1 będą wynosiły 10% kosztów budowy i przebudowy mostu, bez uwzględnienia polskiego podatku od towarów i usług. 2. Istniejąca dokumentacja niezbędna do planowania i projektowania mostu granicznego zostanie bezpłatnie przekazana wzajemnie do dyspozycji. W szczególności chodzi tu o dokumentację geodezyjną oraz badania gruntu. Artykuł 7 Płatności 1. Republika Federalna Niemiec będzie przekazywała Rzeczypospolitej Polskiej przypadające na nią części płatności zaliczkowych dotyczących mostu granicznego, które dokonywane będą na rzecz zleceniobiorców odpowiednio do postępu prac budowlanych. 2. Rzeczpospolita Polska powiadamiać będzie Republikę Federalną Niemiec z dwumiesięcznym wyprzedzeniem o szacunkowym zapotrzebowaniu na środki finansowe dla płatności zaliczkowych oraz informować o stanie wypłat, przedstawiając zestawienia, w których wykazane będą wysokości i daty wypłat. 3. Republika Federalna Niemiec zapłaci resztę swego udziału w kosztach po odbiorze końcowym i rozliczeniu. 4. Wszystkie płatności Republiki Federalnej Niemiec dokonywane będą w markach niemieckich. 5. Powstanie rozbieżności nie wstrzymuje płatności kwot nie będących przedmiotem sporu. 6. Republika Federalna Niemiec otrzyma kopie umów budowlanych zamówień i potwierdzonych dokumentów rozliczeniowych. Artykuł 8 Prawo przekraczania granicy 1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, zatrudnieni przy budowie i przebudowie mostu granicznego, oraz wszyscy inni biorący udział w budowie i przebudowie obywatele Umawiających się Stron i obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, które z Rzecząpospolitą Polską nie posiadają obowiązku wizowego, mogą dla realizacji tego zadania przekraczać granicę w rejonie placu budowy mostu granicznego oraz przebywać na tej części placu budowy, która znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, bez konieczności posiadania w tym celu zezwolenia na pobyt. Obywatele innych państw, którzy są zatrudnieni przy budowie i przebudowie mostu granicznego, mogą przekraczać granicę w rejonie placu budowy, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i pozwolenia wymagane według ustaleń Umawiających się Stron. 2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1 oraz inne osoby wymienione w tym ustępie, muszą posiadać ze sobą dokument uprawniający do przekraczania granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, uznany przez każdą z Umawiających się Stron. 3. Pracownicy wymienieni w ustępie 1 oraz inne zatrudnione osoby wymienione w tym ustępie podlegają polskim przepisom prawnym w zakresie uzyskiwania zezwoleń na pracę dla cudzoziemców, niezależnie od tego, czy prace wykonywane będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy Republiki Federalnej Niemiec. 4. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze i bez formalności przyjmować osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 5. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w rejonie placu budowy mostu granicznego zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe władze graniczne we wzajemnym porozumieniu. 6. Niniejsze ustalenia będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się Strony nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy. Artykuł 9 Postanowienia podatkowe 1. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane będą w związku z budową i przebudową mostu granicznego, należy stosować polskie prawo o podatku od towarów i usług. Od obrotów tych nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy. 2. Za towary wwożone z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, z wyjątkiem opłat celnych, jeżeli towary te będą użyte do budowy oraz przebudowy mostu granicznego. Obowiązuje to od czasu rozpoczęcia budowy. Gwarancje nie są wymagane. Postanowienia zdania pierwszego nie obowiązują przy wwozie towarów przeznaczonych dla publicznych administracji budowlanych. 3. Towary potrzebne do budowy i przebudowy mostu granicznego nie podlegają przy wwozie i wywozie żadnym ograniczeniom i zakazom. 4. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą się porozumiewać i przekazywać sobie wszelkie niezbędne informacje oraz udzielać wzajemnie pomocy przy stosowaniu obowiązujących ich przepisów prawnych i administracyjnych w ramach postanowień ustępów od 1 do 3. Przedstawiciele tych władz będą uprawnieni do przebywania na placu budowy mostu granicznego i podejmowania tam działań w ramach postanowień ustępów od 1 do 3, które określono w ich przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym prawa suwerenności Umawiających się Stron pozostają nienaruszone. 5. Nienaruszone pozostają postanowienia Umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. Artykuł 10 Komisja Mieszana 1. Do spraw budowy i przebudowy mostu granicznego zostanie utworzona polsko-niemiecka Komisja Mieszana. Składać się ona będzie z przewodniczących obu delegacji oraz z członków delegowanych na posiedzenia przez każdą z Umawiających się Stron. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o wyznaczeniu przewodniczących delegacji do Komisji Mieszanej. Każdy przewodniczący delegacji może zwołać pod swym przewodnictwem posiedzenie Komisji, w porozumieniu z przewodniczącym delegacji drugiej Umawiającej się Strony. Posiedzenie takie musi odbyć się w ciągu jednego miesiąca od wystąpienia z wnioskiem o jego zwołanie. 2. Zadaniem Komisji Mieszanej jest wyjaśnianie podstawowych problemów dotyczących budowy i przebudowy mostu granicznego, jak również przedstawianie Umawiającym się Stronom zaleceń, w szczególności w sprawach: a) konstrukcji i wymiarów mostu granicznego, b) określenia zakresu wspólnych prac, c) sprawdzenia projektu budowlanego i propozycji zlecenia prac, d) osiągnięcia wspólnego stanowiska odnośnie do płatności i warunków płatności, e) odbioru obiektu budowlanego, f) podziału kosztów budowy i przebudowy mostu granicznego, g) przekazania i przyjęcia obiektu budowlanego, h) interpretacji lub stosowania niniejszej umowy w przypadkach sporów. 3. Każda delegacja w Komisji Mieszanej może zażądać od właściwych władz administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony przedłożenia dokumentów, które uzna za niezbędne do przygotowania decyzji Komisji. 4. Każda z Umawiających się Stron może zapraszać ekspertów na posiedzenia Komisji Mieszanej. 5. Komisja Mieszana podejmuje decyzje we wzajemnym porozumieniu. Artykuł 11 Ochrona danych osobowych Jeśli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z Umawiających się Stron, przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron ustalenia zawarte w załączniku do tej umowy. Załącznik jest częścią składową niniejszej umowy. Artykuł 12 Pozostałe przedsięwzięcia budowlane 1. W celu uzyskania wymaganej wydajności oraz funkcjonalności odpraw granicznych towarów (wwóz, wywóz i przewozy towarów tranzytem, łącznie ze środkami transportu) wymagana jest budowa urządzeń odprawy granicznej (budynki, parkingi i inne urządzenia). Powinny być one zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Budowa urządzeń odprawy granicznej oraz problemy z nią związane będą uregulowane oddzielnie między Umawiającymi się Stronami na podstawie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 29 lipca 1992 r. o ułatwieniach w odprawie granicznej. Artykuł 13 Rozbieżności Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być rozstrzygane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron może zasięgnąć opinii Komisji Mieszanej w tych sprawach. Wyjątkowo może być wykorzystana droga dyplomatyczna. Artykuł 14 Okres obowiązywania i zmiana umowy 1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być ona zmieniona, uzupełniona albo uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron. 2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie ustalenia nowych uregulowań. Artykuł 15 Wejście w życie umowy 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi tak szybko, jak będzie to tylko możliwe w Bonn. 2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH 1) Wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron, która dane te przekazuje. 2) Na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach. 3) Dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane. 4) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia uwagi na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia, z uwzględnieniem celu, któremu ma służyć przekazanie tych danych. Należy przy tym przestrzegać obowiązujących zakazów przekazywania danych według prawa każdej z Umawiających się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane nieprawidłowe albo dane, których nie wolno było przekazać, należy powiadomić o tym niezwłocznie odbiorcę. Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia danych. 5) Na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych, które dotyczą jego osoby oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie informacji. 6) Jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy, odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez Stronę przekazującą dane. 7) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych terminów należy zlikwidować przekazane dane osobowe, w przypadku gdy dla tego celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane. 8) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu przekazania i odbioru danych osobowych. 9) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i nieupoważnionym podaniem do wiadomości. PROTOKÓŁ Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec przy okazji podpisania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, przyjęły następujące uzgodnienia, które stanowią integralną część tej umowy: 1. W celu możliwie najszybszego oddania do eksploatacji mostu granicznego i dla poprawy warunków komunikacyjnych między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec prace budowlane zostaną rozpoczęte po podpisaniu umowy, to znaczy jeszcze przed jej wejściem w życie. 2. Rządy Umawiających się Stron będą porozumiewały się we właściwym czasie co do działań związanych z realizacją przedsięwzięć; uzgodnienia takie będą podejmowane w duchu dobrosąsiedztwa i w ramach wspólnych planów komunikacyjnych. Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 822) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r., nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 823) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec, kierując się życzeniem usprawnienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami oraz w tranzycie przez terytoria obydwu Państw, zgodnie z Traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r. postanowiły, co następuje: Artykuł 1 Przedmiot umowy 1. Polska droga krajowa 274 w kierunku zachodnim i niemiecka droga federalna B97 w kierunku wschodnim powinny być połączone w rejonie Gubinka i Guben. 2. W tym celu zrealizowane zostaną następujące przedsięwzięcia budowlane: a) na terytorium Republiki Federalnej Niemiec budowa objazdu miejscowości Guben w ciągu niemieckiej drogi federalnej B97 (objazd miejscowości Guben), b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budowa objazdu miejscowości Gubin w ciągu polskiej drogi krajowej 274 (objazd miejscowości Gubin oraz modernizacja istniejącej drogi dojazdowej), c) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki Federalnej Niemiec budowa mostu granicznego przez rzekę Nysę (most graniczny). 3. Umawiające się Strony dążą, aby przedsięwzięcia budowlane wymienione w ustępie 2 zostały zakończone w 1998 r. Artykuł 2 Planowanie i wykonawstwo 1. Rzeczpospolita Polska przejmie wykonanie: a) prac pomiarowych, b) prac planistycznych i projektowych, c) ogłoszenia przetargu, d) zlecenia robót budowlanych, e) sprawdzenia dokumentacji wykonawczej, f) sprawowania nadzoru budowlanego, g) sprawdzenia rozliczenia prac zleconych umowami, dotyczących mostu granicznego, w porozumieniu z Republiką Federalną Niemiec. 2. Przy budowie mostu granicznego przedsiębiorstwa realizujące zlecenie zostaną zobowiązane w umowie o robotach budowlanych do wystawiania oddzielnych rachunków za wykonanie: - przyczółków i filarów na terytorium każdej z Umawiających się Stron, - górnych elementów mostu, włącznie z tymi pracami, które mogą być wykonane tylko dla całego obiektu budowlanego, odpowiednio do długości części mostu granicznego mierzonych wzdłuż osi mostu między osiami skrajnych podpór a granicą między terytoriami Umawiających się Stron. 3. Most graniczny będzie projektowany, wykonany i odebrany według norm i przepisów budowlanych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Nośność mostu granicznego zostanie sprawdzona według niemieckiej normy DIN 1072 przez przeprowadzenie obliczeń porównawczych. Federalne Ministerstwo Komunikacji Republiki Federalnej Niemiec udostępni stronie polskiej tekst tej normy. Dla pojedynczych elementów budowlanych Umawiające się Strony mogą uzgodnić zastosowanie niemieckich norm i przepisów. 4. Rzeczpospolita Polska przejmie wykonanie czynności wymienionych w ustępie 1 dla objazdu miejscowości Gubin; Republika Federalna Niemiec przejmie wykonanie czynności wymienionych w ustępie 1 dla objazdu miejscowości Guben. Artykuł 3 Pozyskanie gruntów Każda z Umawiających się Stron zadba, aby na jej terytorium zostały w odpowiednim czasie przekazane do dyspozycji, na stałe lub na czas określony, niezbędne tereny dla budowy urządzeń wymienionych w artykule 1 ustęp 2. Artykuł 4 Odbiór 1. Odbiór robót budowlanych dotyczących mostu granicznego dokonywany będzie przez właściwe administracje obydwu Umawiających się Stron, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenie, według prawa polskiego stosowanego w umowach dotyczących robót budowlanych. 2. Odbiór robót budowlanych dotyczących objazdu miejscowości Gubin wraz z istniejącą drogą dojazdową dokonywany będzie przez właściwą administrację Rzeczypospolitej Polskiej, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenie, według prawa polskiego stosowanego przy umowach o robotach budowlanych; odbiór robót budowlanych dotyczących objazdu miejscowości Guben dokonywany będzie przez właściwą administrację Republiki Federalnej Niemiec, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenie, według prawa niemieckiego stosowanego przy publicznych umowach budowlanych. Artykuł 5 Utrzymanie 1. Zasady utrzymania (utrzymanie bieżące i odnowa) mostu granicznego, jak również oczyszczanie i utrzymanie zimowe na moście granicznym zostaną uregulowane oddzielnie przez Umawiające się Strony. 2. Utrzymanie (utrzymanie bieżące i odnowę) objazdu miejscowości Gubin, jak również oczyszczanie i utrzymanie zimowe przejmie Rzeczpospolita Polska; utrzymanie (utrzymanie bieżące i odnowę) objazdu miejscowości Guben, jak również oczyszczanie i utrzymanie zimowe przejmie Republika Federalna Niemiec. Artykuł 6 Koszty 1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty pozyskania gruntów, budowy mostu granicznego, jak również koszty czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1, dla tej części mostu, która znajduje się na jej terytorium. Przy podziale tych kosztów nie należy uwzględniać polskiego podatku od towarów i usług. Podatek ten będzie obciążał wyłącznie Rzeczpospolitą Polską. Koszty czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1 będą wynosiły 10 % kosztów budowy mostu bez uwzględnienia polskiego podatku od towarów i usług. 2. Istniejąca dokumentacja niezbędna do planowania i projektowania mostu granicznego zostanie bezpłatnie przekazana wzajemnie do dyspozycji. W szczególności chodzi tu o dokumentację geodezyjną oraz badania gruntu. 3. Rzeczpospolita Polska ponosi koszty pozyskania gruntu i budowy objazdu miejscowości Gubin; Republika Federalna Niemiec ponosi koszty pozyskania gruntu i budowy objazdu miejscowości Guben. Artykuł 7 Płatności 1. Republika Federalna Niemiec będzie przekazywała Rzeczypospolitej Polskiej przypadające na nią części płatności zaliczkowych dotyczących mostu granicznego, które dokonywane będą na rzecz zleceniobiorców odpowiednio do postępu prac budowlanych. 2. Rzeczpospolita Polska powiadamiać będzie Republikę Federalną Niemiec z dwumiesięcznym wyprzedzeniem o szacunkowym zapotrzebowaniu na środki finansowe dla płatności zaliczkowych oraz informować o stanie wypłat, przedstawiając zestawienia, w których wykazane będą wysokości i daty wypłat. 3. Republika Federalna Niemiec zapłaci resztę swego udziału w kosztach po odbiorze końcowym i rozliczeniu. 4. Wszystkie płatności Republiki Federalnej Niemiec dokonywane będą w markach niemieckich. 5. Powstanie rozbieżności nie wstrzymuje płatności kwot nie będących przedmiotem sporu. 6. Republika Federalna Niemiec otrzyma kopie umów budowlanych zamówień i potwierdzonych dokumentów rozliczeniowych. Artykuł 8 Prawo przekraczania granicy 1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, zatrudnieni przy budowie mostu granicznego, oraz wszyscy inni biorący udział w budowie obywatele Umawiających się Stron i obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, które z Rzecząpospolitą Polską nie posiadają obowiązku wizowego, mogą dla realizacji tego zadania przekraczać granicę w rejonie placu budowy mostu granicznego oraz przebywać na tej części placu budowy, która znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, bez konieczności posiadania w tym celu zezwolenia na pobyt. Obywatele innych państw, którzy są zatrudnieni przy budowie mostu granicznego, mogą przekraczać granicę w rejonie placu budowy, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i pozwolenia wymagane zgodnie z prawem Umawiających się Stron. 2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1, oraz inne osoby wymienione w tym ustępie, muszą posiadać ze sobą dokument uprawniający do przekraczania granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, uznany przez każdą z Umawiających się Stron. 3. Pracownicy wymienieni w ustępie 1 oraz inne zatrudnione osoby wymienione w tym ustępie podlegają polskim przepisom prawnym w zakresie uzyskiwania zezwoleń na pracę dla cudzoziemców, niezależnie od tego, czy prace wykonywane będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy Republiki Federalnej Niemiec. 4. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze bez formalności przejmować osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 5. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w rejonie placu budowy mostu granicznego zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe władze graniczne we wzajemnym porozumieniu. 6. Niniejsze ustalenia będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się Strony nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy. Artykuł 9 Postanowienia podatkowe 1. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane będą w związku z budową mostu granicznego, należy stosować polskie prawo dotyczące podatku od towarów i usług. Od obrotów tych nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy. 2. Za towary wwożone z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, z wyjątkiem opłat celnych, jeżeli towary te będą użyte do budowy mostu granicznego. Obowiązuje to od czasu rozpoczęcia budowy. Gwarancje nie są wymagane. Postanowienia zdania pierwszego nie obowiązują przy wwozie towarów przeznaczonych dla publicznych administracji budowlanych. 3. Towary potrzebne do budowy mostu granicznego nie podlegają przy wwozie i wywozie żadnym ograniczeniom i zakazom. 4. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą się porozumiewać i przekazywać sobie wszelkie niezbędne informacje oraz udzielać wzajemnie pomocy przy stosowaniu obowiązujących ich przepisów prawnych i administracyjnych w ramach postanowień ustępów od 1 do 3. Przedstawiciele tych władz będą uprawnieni do przebywania na placu budowy mostu granicznego i podejmowania tam działań w ramach postanowień ustępów od 1 do 3, które określono w ich przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym prawa suwerenności Umawiających się Stron pozostają nienaruszone. 5. Nienaruszone pozostają postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. Artykuł 10 Komisja Mieszana 1. Do spraw budowy mostu granicznego zostanie utworzona polsko-niemiecka Komisja Mieszana. Składać się ona będzie z przewodniczących obu delegacji oraz z członków delegowanych na posiedzenia przez każdą z Umawiających się Stron. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o wyznaczeniu przewodniczących delegacji do Komisji Mieszanej. Każdy przewodniczący delegacji może zwołać pod swym przewodnictwem posiedzenie Komisji, w porozumieniu z przewodniczącym delegacji drugiej Umawiającej się Strony. Posiedzenie takie musi odbyć się w ciągu jednego miesiąca od wystąpienia z wnioskiem o jego zwołanie. 2. Zadaniem Komisji Mieszanej jest wyjaśnianie podstawowych problemów dotyczących budowy mostu granicznego, jak również przedstawianie Umawiającym się Stronom zaleceń, w szczególności w sprawach: a) konstrukcji i wymiarów mostu granicznego, b) określenia zakresu wspólnych prac, c) sprawdzenia projektu budowlanego i propozycji zlecenia prac, d) osiągnięcia wspólnego stanowiska odnośnie do płatności i warunków płatności, e) odbioru obiektu budowlanego, f) podziału kosztów budowy mostu granicznego, g) przekazania i przyjęcia obiektu budowlanego, h) interpretacji lub stosowania niniejszej umowy w przypadkach sporów. 3. Każda delegacja w Komisji Mieszanej może zażądać od właściwych władz administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony przedłożenia dokumentów, które uzna za niezbędne do przygotowania decyzji Komisji. 4. Każda z Umawiających się Stron może zapraszać ekspertów na posiedzenia Komisji Mieszanej. 5. Komisja Mieszana podejmuje decyzje we wzajemnym porozumieniu. Artykuł 11 Ochrona danych osobowych Jeśli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z Umawiających się Stron. przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron ustalenia zawarte w załączniku do tej umowy. Załącznik jest częścią składową niniejszej umowy. Artykuł 12 Pozostałe przedsięwzięcia budowlane 1. W celu uzyskania wymaganej wydajności oraz funkcjonalności odpraw granicznych towarów (wwóz, wywóz i przewozy towarów tranzytem, łącznie za środkami transportu) wymagana jest budowa urządzeń odprawy granicznej (budynki, parkingi i inne urządzenia). Powinny być one zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Budowa urządzeń odprawy granicznej oraz problemy z nią związane będą uregulowane oddzielnie między Umawiającymi się Stronami na podstawie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 29 lipca 1992 r. o ułatwieniach w odprawie granicznej. Artykuł 13 Rozbieżności Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być rozstrzygane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron może zasięgnąć opinii Komisji Mieszanej w tych sprawach. Wyjątkowo może być wykorzystana droga dyplomatyczna. Artykuł 14 Okres obowiązywania i zmiana umowy 1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nie określony. Może być ona zmieniona, uzupełniona albo uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron. 2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie ustalenia nowych uregulowań. Artykuł 15 Wejście w życie umowy 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi tak szybko jak będzie to tylko możliwe w Bonn. 2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 oraz niemieckiej drogi federalnej B97 i o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH 1) Wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron, która dane te przekazuje. 2) Na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach. 3) Dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane. 4) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia uwagi na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia z uwzględnieniem celu, któremu ma służyć przekazanie tych danych. Należy przy tym przestrzegać obowiązujących zakazów przekazywania danych według prawa każdej z Umawiających się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane nieprawidłowe albo dane, których nie wolno było przekazać, należy powiadomić o tym niezwłocznie odbiorcę. Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia danych. 5) Na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych, które dotyczą jego osoby, oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie informacji. 6) Jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy, odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez Stronę przekazującą dane. 7) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych terminów, należy zlikwidować przekazane dane osobowe w przypadku, gdy dla tego celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane. 8) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu przekazania i odbioru danych osobowych. 9) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i nieupoważnionym podaniem do wiadomości. PROTOKÓŁ Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec przy okazji sporządzenia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 oraz niemieckiej drogi federalnej B97 i o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben przyjęły następujące uzgodnienia, które stanowią integralną część tej umowy: 1. W celu możliwie najszybszego oddania do eksploatacji mostu granicznego oraz przejścia granicznego i dla poprawy warunków komunikacyjnych prace budowlane zostaną rozpoczęte po podpisaniu umowy, to znaczy jeszcze przed jej wejściem w życie. 2. Rządy Umawiających się Stron będą porozumiewały się we właściwym czasie co do działań związanych z realizacją przedsięwzięć; uzgodnienia takie będą podejmowane w duchu dobrosąsiedztwa i w ramach wspólnych planów komunikacyjnych. Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki W imieniu Republiki Federalnej Niemiec Bauch, M. Wismann Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 824) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B 97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r., nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 825) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec, dążąc do utrzymania mostów granicznych w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych i przynależnych urządzeń na granicy polsko-niemieckiej w stanie stateczności, bezpieczeństwa ruchowego i wolnym od usterek - postanowiły, co następuje: Artykuł 1 1. Przedmiotem niniejszej umowy jest utrzymanie mostów granicznych w ciągu dróg krajowych Rzeczypospolitej Polskiej i federalnych dróg Republiki Federalnej Niemiec oraz przynależnych urządzeń w stanie stateczności, bezpieczeństwa ruchowego i wolnym od usterek. 2) Pojęcie "utrzymanie" obejmuje wszelkie prace, które wymagane są do utrzymania bieżącego i odnowy mostów granicznych i przynależnych urządzeń. Do tych prac należą wszystkie przedsięwzięcia, które zapewniają użytkowanie mostów granicznych zgodnie z przepisami eksploatacyjnymi oraz ich odpowiedni stan techniczny, przy zachowaniu nośności bez zmiany istotnych wymiarów i schematu statycznego. Obejmuje ono również czyszczenie obiektów oraz utrzymanie zimowe. 3. Za urządzenia przynależne do mostów granicznych uważa się skarpy przy nasypach, umocnienia brzegów, dojazdy, jak również urządzenia odwodnienia, oświetlenia i bezpieczeństwa ruchu w obszarze tych urządzeń. 4. Utrzymanie mostów granicznych wchodzi w zakres obowiązków Umawiających się Stron, tak jak określa to załącznik do niniejszej umowy; następuje ono we wzajemnym porozumieniu. Roboty związane z utrzymaniem przeprowadza się na podstawie przepisów tej Umawiającej się Strony, która jest zobowiązana do utrzymania. Utrzymanie urządzeń przynależnych do mostów granicznych wchodzi w zakres obowiązków tej Umawiającej się Strony, na której terytorium znajdują się te urządzenia; odpowiednio obowiązują postanowienia zdania 2. 5. Utrzymywane są przede wszystkim konstrukcje ustrojów nośnych, jezdnie na mostach granicznych między przejściami przez jezdnie, drogi na mostach granicznych dla pieszych i rowerów, przyczółki, filary, poręcze mostowe, przejścia przez jezdnie, łożyska, urządzenia rewizyjne, urządzenia odwodnienia i oświetlenia, znaki drogowe, jak również bariery energochłonne na mostach granicznych i urządzenia ochronne przed spływającym lodem. Artykuł 2 1. Prace związane z utrzymaniem mostów granicznych i przynależnych urządzeń wykonywane będą tak, aby w możliwie najmniejszym stopniu utrudniały one ruch statków na rzekach oraz ruch na mostach granicznych i dojazdach do nich. 2. Umawiające się Strony zapewnią odpowiednie warunki dla spływającego lodu i odprowadzenia fali powodziowej pod mostami granicznymi. 3. Decyzja o konieczności wykonania nowego oświetlenia i o zmianach w istniejącym oświetleniu stałym mostu granicznego, o ponoszeniu kosztów oraz o rodzaju i sposobie wykonania instalacji wymaga oddzielnego porozumienia między Ministerstwem Transportu i Gospodarki Morskiej Rzeczypospolitej Polskiej i Federalnym Ministerstwem Komunikacji Republiki Federalnej Niemiec przy udziale właściwych władz. 4. Każda z Umawiających się Stron, do której obowiązków należy utrzymywanie mostów granicznych z konstrukcjami drewnianymi, zabezpiecza na nich odpowiedni sprzęt oraz urządzenia ochrony przeciwpożarowej. Artykuł 3 Każda z Umawiających się Stron odpowiada za bezpieczeństwo ruchu na utrzymywanych przez nią mostach granicznych i dojazdach do nich. Umawiająca się Strona zobowiązana do utrzymania zwalnia drugą Umawiającą się Stronę od roszczeń osób trzecich. Artykuł 4 Trzy miesiące po podpisaniu niniejszej umowy Umawiające się Strony wymienią znajdującą się w ich posiadaniu dokumentację mostów granicznych i przynależnych urządzeń, które dotychczas były przez nią utrzymywane. Należą do niej przede wszystkim plany stanu istniejącego, obliczenia statyczne, obliczenia nośności, porozumienia i umowy z innymi jednostkami, protokóły kontroli, książki mostowe i temu podobne. Artykuł 5 1. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o zamiarze przeprowadzenia prac związanych z utrzymaniem mostów granicznych lub przynależnych urządzeń co najmniej: - na dwa tygodnie przed rozpoczęciem prac, jeśli prace te nie utrudniają ruchu drogowego, - na trzy miesiące przed rozpoczęciem prac, jeśli nie można uniknąć ograniczeń albo przejściowego zawieszenia ruchu drogowego na moście granicznym. 2. Każda z Umawiających się Stron gwarantuje, że jej władze graniczne i celne poinformowane zostaną w możliwie najkrótszym czasie o przygotowaniach i rozpoczęciu prac utrzymania wymienionych w ustępie 1. Artykuł 6 1. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej ponosi ta Umawiająca się Strona, która zobowiązana jest do ich utrzymania zgodnie z załącznikiem do niniejszej umowy. 2. Koszty utrzymania urządzeń wymienionych w artykule 1 ustęp 4 zdanie 3 ponosi ta z Umawiających się Stron, która zobowiązana jest do ich utrzymania. Artykuł 7 1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, którym powierzono planowanie, realizację i nadzór prac wymienionych w artykule 1 oraz wymienionych w artykule 8, kontroli stanu mostów granicznych, oraz wszyscy inni biorący udział w wyżej wymienionych czynnościach obywatele Umawiających się Stron i obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, które z Rzecząpospolitą Polską nie posiadają obowiązku wizowego, mogą dla realizacji tych zadań przekraczać granicę w rejonie mostów granicznych oraz przebywać na tej części mostów granicznych i należących do nich urządzeń, które znajdują się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony bez konieczności posiadania w tym celu zezwolenia na pobyt. Obywatele innych państw, którzy są zatrudnieni przy wyżej wymienionych czynnościach, mogą przekraczać mosty graniczne, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i pozwolenia wymagane zgodnie z prawem Umawiających się Stron. Osoby wymienione w zdaniu 1 i 2 uprawnione do przekraczania granicy w związku z wykonywaniem czynności na terytorium drugiej Umawiającej się Strony nie potrzebują zezwolenia na pracę. 2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1, oraz inne osoby wymienione w tym ustępie muszą posiadać przy sobie dokument uprawniający do przekroczenia granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec uznany przez każdą z Umawiających się Stron. 3. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze i bez formalności przejmować osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. 4. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w rejonie mostów granicznych zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe władze graniczne we wzajemnym porozumieniu. 5. Postanowienia niniejsze będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się Strony nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy. Artykuł 8 1. Co pięć lat przedstawiciele Umawiających się Stron mają obowiązek przeprowadzić w obecności przedstawicieli kompetentnych władz granicznych wspólne przeglądy stanu istniejącego każdego mostu granicznego i przynależnych urządzeń. 2. Poza tymi wspólnymi przeglądami stanu istniejącego Umawiające się Strony przeprowadzają oddzielnie przeglądy mostów granicznych, do których utrzymania są zobowiązane, według obowiązujących każdorazowo przepisów krajowych. Umawiające się Strony wymieniają wzajemnie wyniki oddzielnych przeglądów dwa tygodnie przed uzgodnionymi wspólnymi przeglądami stanu istniejącego mostów granicznych. 3. Wspólny przegląd stanu istniejącego musi być przeprowadzony z powodów specjalnych, w szczególności z powodu wyjątkowo wysokiego stanu wody, spływu lodu, zderzenia statku z mostem granicznym lub innych nieszczęśliwych wypadków. 4. Wspólne przeglądy stanu istniejącego zgodnie z ustępami 1 i 3 organizuje ta z Umawiających się Stron, która jest zobowiązana do utrzymania mostu granicznego. Poleca ona sporządzenie protokółu z każdego przeglądu i powoduje przekazanie go kompetentnemu organowi budownictwa drogowego drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 9 W przypadku gdy powinny być wymienione główne części nośne mostu granicznego (dźwigary główne, filary, przyczółki, posadowienie) lub jeśli most graniczny powinien być przebudowany (np. poszerzony, wzmocniony w celu przywrócenia lub podwyższenia pierwotnej nośności), konieczne jest zawarcie odrębnego porozumienia między Umawiającymi się Stronami. Artykuł 10 1. Do dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z utrzymaniem mostów granicznych wymienionych pod numerem 1 załącznika do niniejszej umowy należy stosować niemieckie prawo dotyczące podatku obrotowego. Od tych obrotów nie będzie pobierany polski podatek od towarów i usług. 2. Do dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z utrzymywaniem mostów granicznych wymienionych pod numerem 2 załącznika do niniejszej umowy, należy stosować polskie prawo dotyczące podatku od towarów i usług. Od tych obrotów nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy. 3. Od towarów, które sprowadzane są z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, z wyjątkiem opłat celnych, nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, jeśli towary te będą stosowane do utrzymania mostów granicznych. Gwarancje nie są wymagane. Postanowienia zdania 1 nie obowiązują przy wwozie towarów dla administracji publicznych. 4. Towary potrzebne do utrzymania mostów granicznych nie podlegają przy wwozie i wywozie żadnym zakazom i ograniczeniom. 5. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą porozumiewać się i przekazywać sobie wszystkie niezbędne informacje oraz udzielać wzajemnie pomocy przy stosowaniu swych przepisów prawnych i administracyjnych w zakresie ustaleń ustępów od 1 do 4. Przedstawiciele tych władz będą uprawnieni do przebywania na mostach granicznych i podejmowania tam działań w zakresie ustaleń ustępów od 1 do 4, które są przewidziane w ich przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym, prawa suwerenności Umawiających się Stron pozostają nienaruszone. 6. Nienaruszone pozostają postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. Artykuł 11 1. Załącznik do niniejszej umowy jest jej częścią składową. Jeśli na podstawie oddzielnego porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec wybudowany zostanie nowy most graniczny lub istniejący most graniczny zostanie przywrócony do eksploatacji, to utrzymanie tych mostów granicznych oraz związane z tym problemy reguluje również niniejsza umowa. Załącznik należy wówczas każdorazowo uzupełnić w drodze wymiany not. Załącznik należy również zmienić, jeśli jakikolwiek most graniczny zostanie wyłączony z eksploatacji; odpowiednio obowiązują postanowienia zdania 3. W przypadku zmiany klasyfikacji drogi należy zawrzeć odrębne porozumienie. 2. W przypadkach przewidzianych w ustępie 1 należy zapewnić w możliwie największym stopniu, aby stosunek powierzchni mostów utrzymywanych przez każdą z Umawiających się Stron odpowiadał stosunkowi powierzchni mostów znajdujących się na terytorium każdej z Umawiających się Stron. Artykuł 12 Jeżeli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z Umawiających się Stron, przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron następujące ustalenia: a) wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron, która dane te przekazuje, b) na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach, c) dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane, d) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia szczególnej uwagi na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia, z uwzględnieniem celu, który może być osiągnięty dzięki przekazaniu tych danych. Należy przy tym przestrzegać obowiązujących zakazów przekazywania danych według prawa każdej z Umawiających się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane nieprawidłowe albo dane, których nie wolno było przekazać, należy powiadomić o tym niezwłocznie odbiorcę. Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia danych, e) na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych, które dotyczą jego osoby, oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie informacji, f) jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy, odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez Stronę przekazującą dane, g) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych terminów, należy zlikwidować przekazane dane osobowe w przypadku, gdy dla tego celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane, h) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu przekazania i odbioru danych osobowych, i) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i nieupoważnionym podaniem do wiadomości. Artykuł 13 1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nie określony. Może być ona zmieniona, uzupełniona lub uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron. 2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie uchylenia niniejszej umowy i ustalenia nowych uregulowań. Artykuł 14 W momencie wejścia w życie niniejszej umowy odnośnie do mostów granicznych wymienionych w załączniku do niniejszej umowy nie ma już zastosowania Porozumienie z dnia 17 stycznia 1958 r. między Ministerstwem Komunikacji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Ministerstwem Komunikacji Niemieckiej Republiki Demokratycznej o utrzymaniu granicznych mostów drogowych na polsko-niemieckiej granicy państwowej. Artykuł 15 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi tak szybko, jak będzie to tylko możliwe w Bonn. 2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych 1. Republika Federalna Niemiec jest zobowiązana do utrzymania: a) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Osinów Dolny i Hohenwutzen w ciągu polskiej drogi 124 i niemieckiej drogi B 158, b) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Świecko - Frankfurt n. Odrą w ciągu polskiej drogi A 2 i niemieckiej drogi A 12, c) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Słubice i Frankfurt n. Odrą w ciągu polskiej drogi 137 i niemieckiej drogi B 5, d) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Jędrzychowice i Ludwigsdorf w ciągu polskiej drogi A 4 i niemieckiej drogi A4; nie naruszona pozostaje Umowa z dnia 29 lipca 1992 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad i o budowie urządzeń odprawy granicznej dla nowego przejścia granicznego w rejonie Zgorzelec - Görlitz. 2. Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana do utrzymania: a) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Gryfino - Mescherin w ciągu polskiej drogi 120 i niemieckiej drogi B 113, b) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Krajnik Dolny i Schwedt w ciągu polskiej drogi 123 i niemieckiej drogi B 166, c) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Kostrzyn i Kietz-Küstrin w ciągu polskiej drogi 22 i niemieckiej drogi B 1, d) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Gubin i Guben w ciągu polskiej drogi 274 i niemieckiej drogi B 97, e) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Gubinek i Guben w ciągu polskiej drogi 274 (nowy odcinek drogi) i niemieckiej drogi B 97 (nowy odcinek drogi), f) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Olszyna i Forst w ciągu polskiej drogi A 12 i niemieckiej drogi A 15, g) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Łęknica i Bad Muskau w ciągu polskiej drogi 298 i niemieckiej drogi S 89a, h) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Zgorzelec i Görlitz w ciągu polskiej drogi 4 i niemieckiej drogi B 6, i) mostu granicznego między miejscowościami Sieniawka i Zittau w ciągu polskiej drogi 354 i niemieckiej drogi S 20 (Chopinstrasse), j) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Porajów i Zittau w ciągu polskiej drogi 1026 i niemieckiej drogi gminnej (Friedenstrasse). Mosty graniczne wymienione pod literą g), i) i j) są zlokalizowane w Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu dróg krajowych, natomiast w Republice Federalnej Niemiec w ciągu sieci dróg drugorzędnych. Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa L.S. Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 826) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r., nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzona w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 827) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 6 grudnia 1996 r. w Zakopanem została sporządzona Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej Umawiającymi się Stronami: - kierując się pragnieniem rozwoju wzajemnych kontaktów mieszkańców terenów przygranicznych, - dążąc do dalszego pogłębiania przyjaźni, - mając na względzie rozwój wzajemnej współpracy, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Umawiające się Strony wprowadzają ułatwienia w przekraczaniu granicy państwowej przez obywateli obu Umawiających się Stron zameldowanych na pobyt stały lub czasowy w miejscowościach pasów małego ruchu granicznego, na zasadach ustalonych w niniejszej umowie. Artykuł 2 1. Za pasy małego ruchu granicznego uważa się obszary położone po obu stronach granicy państwowej, każdy o szerokości 15 kilometrów. Jeżeli wyznaczony w ten sposób pas małego ruchu granicznego przedziela obszar gminy, włącza się do niego pozostałą część gminy. 2. Rządy obu Umawiających się Stron mogą w uzasadnionych przypadkach na podstawie wzajemnego porozumienia zawartego w drodze wymiany not włączyć do pasa małego ruchu granicznego gminę położoną w odległości większej niż 15 kilometrów od granicy państwowej lub wyłączyć ją z tego pasa. 3. Wykaz gmin, wsi i osiedli wchodzących w obszar pasów małego ruchu granicznego zawiera załącznik nr 1. Artykuł 3 1. Przekraczanie granicy państwowej w ramach małego ruchu granicznego odbywa się w przejściach granicznych dostępnych dla ruchu osobowego oraz w przejściach granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego. 2. Osoby, o których mowa w artykule 1, prowadzące gospodarstwa w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony przekraczają granicę państwową w przejściach przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego, położonych najbliżej tych gospodarstw. 3. Wykaz przejść granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego zawiera załącznik nr 2. 4. Otwarcie nowych oraz zamknięcie istniejących przejść granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego, a także określenie zasad ich funkcjonowania odbywa się po uzgodnieniu w drodze wymiany not. Artykuł 4 1. Do przekraczania granicy państwowej w ramach małego ruchu granicznego oraz pobytu w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony uprawniają: 1) dowody osobiste obywateli obu Umawiających się Stron, zawierające urzędowe potwierdzenie zameldowania na pobyt stały lub czasowy w pasie małego ruchu granicznego, 2) paszporty obywateli jednej Umawiającej się Strony zamieszkałych w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony. 2. Dzieci mogą przekraczać granicę państwową i przebywać w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony w towarzystwie jednego z rodziców lub prawnego opiekuna, jeśli są wpisane do jego dowodu osobistego lub paszportu. Jeżeli w dowodzie osobistym lub paszporcie takiego wpisu nie ma, to stopień pokrewieństwa lub sprawowanie prawnej opieki nad dzieckiem potwierdzane jest innym urzędowym dokumentem wydanym przez właściwy organ jednej z Umawiających się Stron. 3. Jeżeli z dokumentu, o którym mowa w ustępie 1, nie wynika, że jego posiadacz jest zameldowany w pasie małego ruchu granicznego, wymagane jest urzędowe poświadczenie zameldowania na pobyt stały lub czasowy. 4. Właściwe organy obu Umawiających się Stron wzajemnie wymienią wzory dokumentów, o których mowa w ustępie 1 punkcie 1. Artykuł 5 Osoby, o których mowa w artykule 1, mogą przebywać w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony nie dłużej niż 7 dni od dnia przekroczenia granicy państwowej. Artykuł 6 Umowa niniejsza nie narusza prawa Umawiających się Stron do zakazu wjazdu na swoje terytorium lub skrócenia pobytu tam obywatela drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 7 Osoby przekraczające granicę państwową w ramach ruchu granicznego podlegają kontroli granicznej i celnej. Artykuł 8 1. Przywóz i wywóz towarów przez osoby przekraczające granicę państwową w ramach małego ruchu granicznego regulują postanowienia niniejszej umowy i wewnętrzne przepisy prawne każdej z Umawiających się Stron. 2. Przywóz i wywóz towarów o charakterze handlowym jest niedozwolony w ramach małego ruchu granicznego. 3. Osoby przekraczające granicę państwową w ramach małego ruchu granicznego mogą bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przywozić i wywozić: 1) rzeczy osobistego użytku, 2) mechaniczne środki transportowe do użytku osobistego zarejestrowane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony oraz niemechaniczne środki transportu, pod warunkiem powrotnego ich wywozu. 4. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą uzgodnić w odrębnym porozumieniu rodzaje, ilość i wartość celną towarów, które można przywozić i wywozić w ramach małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat. Artykuł 9 1. Osoby, o których mowa w artykule 1, prowadzące gospodarstwa rolne, leśne lub inne w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony mogą bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przewozić przez granicę państwową, po potwierdzeniu wielkości gospodarstwa: 1) produkty rolne, zwierzęce, pszczelarskie, sadownicze i leśne, pochodzące z tych gospodarstw, przy czym zwolnieniu z cła, podatku i innych opłat podlegają jedynie nie przerobione produkty lub produkty poddane wstępnej obróbce. Wywożenie surowego drewna możliwe jest po przedstawieniu potwierdzenia jego pochodzenia, wydanego przez właściwe organy administracyjne, 2) ziarno siewne, nawozy i produkty przeznaczone do uprawy ziemi oraz pielęgnacji roślin i hodowli zwierząt, 3) narzędzia przeznaczone do prac gospodarskich, zwierzęta pociągowe z niezbędnym zapasem paszy, środki transportowe, maszyny rolnicze i leśne, pod warunkiem ich powrotnego wywozu. 2. W ramach małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat można przeprowadzać zwierzęta gospodarskie na pastwiska, do wodopoju lub kąpieli, pod warunkiem ich powrotnego przyprowadzenia. Zwierzęta te powinny być zarejestrowane i oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację. 3. Przeprowadzanie zwierząt oraz przewożenie produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego w ramach małego ruchu granicznego odbywa się zgodnie z wewnętrznymi przepisami prawnymi Umawiających się Stron. Artykuł 10 1. Każda z Umawiających się Stron może czasowo zawiesić lub ograniczyć wykonywanie postanowień niniejszej umowy, na całym lub niektórych odcinkach granicy państwowej, ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku publicznego oraz z powodu klęski żywiołowej lub zagrożenia epidemiologicznego. 2. Umawiająca się Strona zamierzająca zawiesić, ograniczyć lub wznowić wykonywanie postanowień niniejszej umowy, zawiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę drogą dyplomatyczną, nie później niż na 24 godziny przed planowanym zawieszeniem, ograniczeniem lub wznowieniem. Artykuł 11 Postanowienia niniejszej umowy nie dotyczą osób, o których mowa w artykule 1, wykonujących pracę zarobkową na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 12 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. 2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Umawiającymi się Stronami tracą moc Konwencja między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o małym ruchu granicznym, podpisana w Pradze dnia 4 lipca 1959 r., oraz Protokół w sprawie wykonania Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o małym ruchu granicznym z dnia 4 lipca 1959 r., podpisany w Warszawie dnia 24 maja 1985 r. Artykuł 13 Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia. Umowę niniejszą sporządzono w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Z. Siemiątkowski W imieniu Republiki Słowackiej G. Krajći Załączniki do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym Załącznik nr 1 WYKAZ GMIN, WSI I OSIEDLI WCHODZĄCYCH W OBSZAR PASA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO I. Rzeczypospolitej Polskiej Lp.Nazwa gminyWieś lub osiedle 123 1CzarnaCzarna Dolna Paniszczów Rosolin Wola Sokołowa Czarna Górna Lipie Bystre Chrewt Michniowiec Rosochate Polana Serednie Małe Tworylne Wydrne Żłobek Rabe 2SolinaBerezka Bereżnica Wyżna Bereżnica Niżna Bukowiec Bóbrka Górzanka Radziejowa Tyskowa Wola Górzańska Myczkowce Myczków Polańczyk Terka Polanki Studenne Wola Matiaszowa Rybne Wołkowyja Werlas Zawóz Horodek Rajskie Sakowczyk Solina Zabrodzie 3LutowiskaChmiel Dwernik Krzywe Caryńskie Nasiczne Skorodne Smolnik Lutowiska Żurawin Beniowa Bukowiec Dydiowa Stuposiany Dźwiniacz Górny Łokieć Procisne Sianki Sokoliki Tarnawa Niżna Tarnawa Wyżna Brzegi Górne Wołosate Hulskie Ustrzyki Górne Zatwarnica 4CisnaCisna Buk Dołżyca Habkowce Łopienka Jaworzec Kalnica Ług Strzebowiska Zawój Krzywe Przysłup Liszna Smerek Wetlina Żubracze Solinka 5BaligródBaligród Bystre Huczwice Jabłonki Kołonice Łubne Rabe Cisowiec Kiełczawa Mchawa Nowosiółki Roztoki Dolne Stężnica Zahoczewie Żerdenka Żernica Niżna Żernica Wyżna 6ZagórzZagórz Brzozowiec Czaszyn Łukowe Mokre Morochów Zawadka Olchowa Poraż Średnie Wielkie Choceń Kalnica Kamionki Sukowate Tarnawa Dolna Tarnawa Górna Zahutyń 7KomańczaCzystogarb Dołżyca Komańcza Duszatyn Jawornik Prełuki Osławica Łupków Mików Radoszyce Rzepedź Smolnik Zubeńsko Kulaszne Szczawne Turzańsk Wisłok Wielki Darów Jasiel Moszczaniec Polany Surowiczne Surowica Rudawka Jaśliska Wola Michowa Balnica Maniów Szczerbanówka Wysoczany 8BukowskoBukowsko Kamienne Dudyńce Nadolany Nagórzany Nowotaniec Pobiedno Tokarnia Wolica Bełchówka Karlików Wola Piotrowa Płonna Przybyszów Wola Sękowa Zboiska Ratnawica 9ZarszynBażanówka Długie Jaćmierz Nowosielce Odrzechowa Pielnia Posada Jaćmierska Posada Zarszyńska Zarszyn 10RymanówBałucianka Bzianka Deszno Głębokie Klimkówka Rymanów Wólka Królik Wołoski Królik Polski Ladzin Łazy Milcza Posada Górna Puławy Wołtuszowa Tarnawka Zawoje Rymanów-Zdrój Sieniawa Wisłoczek Rudawka Rymanowska Wróblik Królewski Wróblik Szlachecki 11Iwonicz-ZdrójIwonicz-Zdrój Iwonicz Lubatówka Lubatowa 12DuklaDukla Barwinek Cergowa Chyrowa Szklary Daliowa Głojace Iwla Jasionka Jaśliska Lipowiec Czeremcha Lipowica Łęki Dukielskie Mszana Nadole Nowa Wieś Olchowiec Ropienka Smereczne Wilsznia Posada Jaśliska Równe Teodorówka Trzciana Tylawa Wietrzno Wola Niżna Zawadka Rymanowska Wola Wyżna Kamionka Zboiska Zyndranowa 13KrempnaGrab Ciechania Ożenna Wyszowadka Kotań Krempna Żydowskie Myscowa Polany Huta Polańska Świątkowa Mała Świątkowa Wielka Rozstajne Świerzowa Ruska 14Nowy ŻmigródNowy Żmigród Brzezowa Desznica Gorzyce Grabanina Jaworze Kąty Łężyny Łysa Góra Makowiska Mytarka Mytarz Nienaszów Sadki Siedliska Żmigrodzkie Skalnik Stary Żmigród Toki Hałbów 15DębowiecCieklin Dębowiec Dobrynia Duląbka Dzielec Folusz Łazy Dębowieckie Majscowa Pagórek Radość Wola Cieklińska Wola Dębowiecka Zarzecze 16Osiek JasielskiCzekaj Mrukowa Osiek Jasielski Pielgrzymka Załęże Świerchowa Samoklęski Zawadka Osiecka 17SękowaSękowa Wołowiec Siary Małastów Nieznajowa Męcina Wielka Męcina Mała Owczary Wapienne Krzywa Czarne Radocyna Ropica Górna Bartne 18Uście GorlickieUście Gorlickie Ropki Regietów Nowica Śnietnica Wysowa Kwiatoń Kunkowa Hańczowa Gładyszów Konieczna Zdynia Izby Skwirtne Klimkówka Czarna Smerekowiec Brunary Stawisza Blechnarka Banica 19KrynicaKrynica Piorunka Berest Czyrna Muszynka Tylicz Mochnaczka Niżna Mochnaczka Wyżna Polany 20MuszynaMuszyna Milik Jastrzębik Wojkowa Leluchów Złockie Dubne Szczawnik Żegiestów Andrzejówka Powrożnik 21ŁabowaŁabowa Składziste Krzyżówka Maciejowa Roztoka Wielka Uhryń Kotów Barnowiec Nowa Wieś Łosie Roztoka Mała Kamianna Łabowiec Czaczów 22NawojowaNawojowa Frycowa Popardowa Bącza Kunina Żeleżnikowa Wielka Złotne Homrzyska Żeleżnikowa Mała 23PiwnicznaPiwniczna Wierchomla Wielka Wierchomla Mała Zubrzyk Kokuszka Głębokie Łomnica-Zdrój Młodów 24RytroRytro Roztoka Ryterska Obłazy Ryterskie Sucha Struga 25Stary SączStary Sącz Barcice Dolne Przysietnica Popowice Barcice Górne Skrudzina Gaboń Gołkowice Dolne Gołkowice Górne Łazy Biegonickie Wola Krogulecka Myślec Moszczenica Wyżna Mostki Moszczenica Niżna 26ChełmiecChełmiec Ubiad Trzetrzewina Świniarsko Wielogłowy Biczyce Górne Wielopole Wola Kurowska Biczyce Dolne Januszowa Klęczany Piątkowa Dąbrowa Krasne Potockie Marcinkowice Kurów Rdziostów Niskowa Wola Marcinkowska Naściszowa Librantowa Jamnica Kunów Chomranice Klimkówka Paszyn 27ŁąckoŁącko Wola Kosnowa Czarny Potok Szczereż Łazy Brzyńskie Obidza Zarzecze Kicznia Maszkowice Brzyna Wola Piskulina Czerniec Zagorzyn Kadcza Jazowsko Zabrzeż 28Nowy SączNowy Sącz 29SzczawnicaSzczawnica 30Krościenko nad DunajcemKrościenko nad Dunajcem Grywałd Hałuszowa Tylka Krośnica 31CzorsztynCzorsztyn Sromowce Niżne Sromowce Wyżne Mizerna Kluszkowce Huba Maniowy 32Ochotnica DolnaOchotnica Dolna Ochotnica Górna Tylmanowa 33Łapsze NiżneŁapsze Niżne Łapsze Wyżne Niedzica Trybsz Łapszanka Frydman Falsztyn Kacwin 34Nowy TargNowy Targ Pyzówka Trute Morawczyna Rogożnik Waksmund Knurów Krauszów Klikuszowa Harklowa Krempachy Gronków Szlembark Łopuszna Nowa Biała Obidowa Długopole Dębno Ostrowsko Dursztyn Lasek Ludźmierz 35SzaflarySzaflary Zaskale Maruszyna Bańska Niżna Bańska Wyżna Bór Skrzypne 36Biały DunajecBiały Dunajec Gliczarów Dolny Gliczarów Górny Leszczyny Sierockie 37Bukowina TatrzańskaBukowina Tatrzańska Leśnica Jurgów Białka Rzepiska Brzegi Groń Czarna Górna 38ZakopaneZakopane 39KościeliskoKościelisko Dzianisz Witów 40PoroninPoronin Suche Nowe Bystre Małe Ciche Ząb Murzasichle 41Czarny DunajecCzarny Dunajec Ciche Chochołów Załuczne Wróblówka Odrowąż Pieniążkowice Stare Bystre Czerwienne Dział Podczerwone Piekielnik Ratułów Podszkle Koniówka 42JabłonkaJabłonka Chyżne Zubrzyca Dolna Podwilk Orawka Lipnica Mała Zubrzyca Górna 43Lipnica WielkaLipnica Wielka Kiczory 44Raba WyżnaRaba Wyżna Rokiciny Podhalańskie Bielanka Bukowina Osiedle Spytkowice Skawa Harkabuz Sieniawa Podsarnie 45PodegrodziePodegrodzie Olszanka Olszana Gostwica Rogi Juraszowa Podrzeczne Długołęka-Świerkla Stadła Brzezna Chochorowice Naszacowice 46Bystra-SidzinaBystra Sidzina 47ZawojaZawoja Skawica 48Maków PodhalańskiMaków Podhalański Białka Grzechynia Juszczyn Kojszówka Wieprzec Żarnówka 49Sucha BeskidzkaSucha Beskidzka 50StryszawaHucisko Pewelka Kuród Lachowice Stryszawa Kurów Targoszów Krzeszów 51KoszarawaPrzyborów Koszarawa 52ŚlemieńLas Kocoń Ślemień 53ŁękawicaŁękawica Okrajnik Łysina Kocierz Moszczanicki Kocierz Rychwałdzki 54GilowiceGilowice Rychwałd 55ŻywiecŻywiec 56ŚwinnaŚwinna Trzebinia Przyłęków Pewel Mała Pewel Ślemieńska Rychwałdek 57JeleśniaKorbielów Krzyżowa Krzyżówki Sopotnia Mała Sopotnia Wielka Jeleśnia Mutne Pewel Wielka 58Radziechowy WieprzWieprz Radziechowy Juszczyna Bystra Brzuśnik Przybędza 59Węgierska GórkaWęgierska Górka Cięcina Cisiec Żabnica 60UjsołyUjsoły Złatna Soblówka Glinka 61RajczaRajcza Rycerka Dolna Rycerka Górna Sól Kiczora Zwardoń 62MilówkaKamesznica Milówka Laliki Nieledwia Szare 63LipowaLipowa Leśna Sienna Słotwina Twardorzeczka Ostre 64IstebnaIstebna Koniaków Jaworzynka 65WisłaWisła II. Republiki Słowackiej 1. Andrejová 2. Babin 3. Bajerovce 4. Bardejov 5. Batizovce 6. Beňadiková 7. Beňadovo 8. Becherov 9. Belá 10. Belejovce 11. Beloveža 12. Bobrov 13. Bobrovček 14. Bobrovec 15. Bodružal 16. Bogliarka 17. Brestov nad Laborcom 18. Breza 19. Breznička 20. Brezovica 21. Brezovka 22. Bukovce 23. Bystrá 24. Cernina 25. Chmeľnica 26. Chmeľová 27. Chotča 28. Cigeľka 29. Cigla 30. Dlhoň 31. Dobroslava 32. Dolný Vadičov 33. Dubová 34. Dunajov 35. Čertižné 36. Forbasy 37. Frička 38. Gaboltov 39. Gerlachov 40. Gerlachov 41. Gribov 42. Hažlin 43. Habovka 44. Habura 45. Hajtovka 46. Haligovce 47. Hanigovce 48. Havaj 49. Havka 50. Havranec 51. Hervatov 52. Hladovka 53. Hniezdne 54. Horný Vadičov 55. Hostovice 56. Hrabovčik 57. Hrabovec 58. Hrabské 59. Hranicné 60. Hromoš 61. Hruštin 62. Hunkovce 63. Hutka 64. Huty 65. Hybe 66. Jakubany 67. Jakubovany 68. Jalová 69. Jalovec 70. Jamnik 71. Jarabina 72. Jedlinka 73. Jezersko 74. Jurkova Woľá 75. Kalinov 76. Kalná Roztoka 77. Kamenica 78. Kamienka 79. Kapišová 80. Kečkovce 81. Klin 82. Klubina 83. Kožuchowce 84. Kolačkov 85. Kolbasov 86. Komárov 87. Konská 88. Korejovce 89. Krásna Lúka 90. Krásno nad Kysucou 91. Krásny Brod 92. Krajné Čierno 93. Krajná Bystrá 94. Krajná Poľana 95. Krajná Porúbka 96. Kremná 97. Križe 98. Krivé 99. Krivany 100. Kružľová 101. Krušetnica 102. Krušinec 103. Kružlov 104. Kurimka 105. Kurov 106. Kvačany 107. Kyjov 108. Kysucký Lieskovec 109. Kysucké Nové Mesto 110. Lúčka 111. Lacková 112. Ladomirová 113. Lechnica 114. Legnava 115. Lenartov 116. Lendak 117. Lesnica 118. Liesek 119. Lipany 120. Lipowá 121. Liptovské Beharovce 122. Liptovský Hrádok 123. Liptovská Kokava 124. Liptovské Matiašovce 125. Liptovský Ondrej 126. Liptovský Peter 127. Liptovská Sielnica 128. Liptovský Trnovec 129. Litmanová 130. Livov 131. Livovská Huta 132. Lodno 133. Lokca 134. Lomná 135. Lomnička 136. Lučivná 137. Lukov 138. Lutiše 139. Lysica 140. Mútne 141. Majere 142. Makovce 143. Malé Borové 144. Malá Franková 145. Malý Lipnik 146. Malá Poľana 147. Malcov 148. Matiašovce 149. Matysová 150. Medvedie 151. Medzilaborce 152. Mengusovce 153. Miková 154. Mikulášová 155. Milpoš 156. Miroľa 157. Mlynica 158. Mnišek nad Popradom 159. Mokroluh 160. Námestovo 161. Nechválova Polianka 162. Nižná 163. Nižná Jablonka 164. Nižná Jedľová 165. Nižný Komárnik 166. Nižný Mirošov 167. Nižný Orlik 168. Nižná Pisaná 169. Nižná Polianka 170. Nižné Rubžbachy 171. Nižný Twarožec 172. Nová Ľubovňa 173. Nová Bystrica 174. Nová Lesná 175. Nová Polianka 176. Nová Sedlica 177. Novoť 178. Oščadnica 179. Oľšavka 180. Oľšinkov 181. Oľšov 182. Obručné 183. Ochodnica 184. Olejnikov 185. Ondavka 186. Oravský Biely Potok 187. Oravská Jasenica 188. Oravská Lesná 189. Oravská Polhora 190. Oravské Veselé 191. Orlov 192. Ortuťová 193. Osadné 194. Osturňa 195. Pčoliné 196. Palota 197. Papin 198. Parihuzovce 199. Pavlova Ves 200. Petrová 201. Pichne 202. Plaveč 203. Plavnica 204. Podbanské 205. Podhorany 206. Podolinec 207. Poprad 208. Potoky 209. Povina 210. Pribylina 211. Prikra 212. Prislop 213. Pstriná 214. Pusté Pole 215. Rabča 216. Rabčice 217. Radôstka 218. Radvaň nad Laborcom 219. Raková 220. Reľov 221. Regetovka 222. Richvald 223. Roškovce 224. Rokytov 225. Rokytovce 226. Rovné 227. Roztoky 228. Runina 229. Ruský Potok 230. Ruská Voľa nad Popradom 231. Ruská Volová 232. Sihelné 233. Skalité 234. Slovenská Ves 235. Smilno 236. Smrečany 237. Snakov 238. Snina 239. Spišské Hanušovce 240. Spišska Stará Ves 241. Staškov 242. Staškovce 243. Stakčin 244. Stakčinska Roztoka 245. Stará Ľubovňa 246. Stará Bystrica 247. Stará Lesná 248. Starý Smokovec 249. Starina 250. Stebnická Huta 251. Stebnik 252. Stráňany 253. Suchá Hora 254. Sukov 255. Sulin 256. Sveržov 257. Svetlice 258. Svidnička 259. Svidnik 260. Svit 261. Svrčinovec 262. Šašova 263. Šarišské Čierne 264. Šarišské Dravce 265. Šarišské Jastrabie 266. Tarnov 267. Tatranská Javorina 268. Tatranská Kotlina 269. Tatranská Lomnica 270. Tatranské Matliare 271. Terchová 272. Topoľa 273. Topore 274. Trstená 275. Trstené 276. Tvrdošin 277. Ulič 278. Uličské Krivé 279. Výborná 280. Východná 281. Vápenik 282. Výrava 283. Važec 284. Varginec 285. Valentovce 286. Varadka 287. Vasiľov 288. Vavrečka 289. Varvišovo 290. Veľká Franková 291. Veľká Lesná 292. Veľký Lipnik 293. Veľký Slavkov 294. Veľkrop 295. Verechovce 296. Veterná Poruba 297. Vislanka 298. Vislava 299. Vitanová 300. Vladiča 301. Vojňany 302. Volica 303. Vyškovce 304. Vyšná Jablonka 305. Vyšná Jedľová 306. Vyšný Komárnik 307. Vyšný Mirošov 308. Vyšný Orlik 309. Vyšná Pisaná 310. Vyšná Polianka 311. Vyšné Ružbachy 312. Vyšný Tvarožec 313. Zábiedovo 314. Zákamenné 315. Zákopčie 316. Zálesie 317. Zázrivá 318. Zboj 319. Zbojné 320. Zborov 321. Zborov nad Bysticou 322. Zbudská Belá 323. Zlaté 324. Zuberec 325. Zubrohlava 326. Čadca 327. Ňagov 328. Šambron 329. 'Tapešovo 330. Šarbov 331. Źdiar 332. Údol 333. Šemetkovce 334. Červený Klaštor 335. Źiar 336. Čierne 337. Čimhová 338. Čirc 339. Štôla 340. Štrba 341. Ľubotin 342. Čukalovce 343. Ľutina 344. Čabalovce 345. Čabiny Załącznik nr 2 WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH PRZEZNACZONYCH WYŁĄCZNIE DLA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO 1. Radoszyce - Palota 2. Ożenna - Nižna Polianka 3. Muszynka - Kurov 4. Leluchów - Čirč 5. Milik - Legnava 6. Wierchomla Wielka - Kače 7. Piwiwarówka - Piľhov 8. Sromowce Wyżne - Červený Klaštor 9. Kacwin - Veľka Frankova 10. Jurgów - Podspady 11. Winiarczykówka - Bobrov 12. Ujsoły - Novoť 13. Przegibek - Vychylovka 14. Rycerka - Nova Bystrica Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 7 maja 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 9 września 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 828) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r., nastąpiła w Bratysławie dnia 21 sierpnia 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 20 września 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. (Dz. U. Nr 129, poz. 844) Na podstawie art. 23715 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: DZIAŁ I Przepisy wstępne § 1. 1. Rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące: 1) obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładu pracy, 2) procesów pracy, 3) pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych. 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą środków transportu kolejowego, lotniczego, morskiego i wodnego śródlądowego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "osłonie" - rozumie się przez to element lub zestaw elementów konstrukcyjnych służący do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi lub uciążliwymi wpływami pracujących części, mechanizmów i układów roboczych maszyny lub innego urządzenia technicznego, 2) "pomieszczeniach higienicznosanitarnych" - rozumie się przez to szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami, pomieszczenia higieny osobistej kobiet, ustępy, palarnie, jadalnie, z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej lub ochronnej, 3) "pomieszczeniu pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w którym wykonywana jest praca. Nie uważa się za przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczeń, w których: a) łączny czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż 2 godziny, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem lub konserwacją urządzeń albo utrzymaniem czystości i porządku, b) mają miejsce procesy technologiczne nie pozwalające na zapewnienie odpowiednich warunków przebywania pracowników w celu ich obsługi, bez zastosowania środków ochrony indywidualnej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy, c) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania w nich pracowników zajmujących się obsługą, 4) "pomieszczeniu stałej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny, 5) "pomieszczeniu czasowej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin, 6) "przepisach techniczno-budowlanych" - rozumie się przez to przepisy ustawy - Prawo budowlane oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, 7) "ryzyku zawodowym" - rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną praca, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy, 8) "stanowisku pracy" - rozumie się przez to przestrzeń pracy, wraz z wyposażeniem w środki i przedmioty pracy, w której pracownik lub zespół pracowników wykonuje pracę, 9) "środkach ochrony indywidualnej" - rozumie się przez to środki przeznaczone do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy. Do środków ochrony indywidualnej zalicza się odzież ochronną oraz środki ochrony: kończyn dolnych i górnych, głowy, twarzy i oczu, układu oddechowego, słuchu, sprzęt chroniący przed upadkiem pracownika z wysokości oraz środki izolujące cały organizm, 10) "środkach ochrony zbiorowej" - rozumie się przez to środki przeznaczone do jednoczesnej ochrony grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi stosowanymi w pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach, 11) "środowisku pracy" - rozumie się przez to warunki środowiska materialnego (określonego czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi), w którym odbywa się proces pracy, 12) "urządzeniach ochronnych" - rozumie się przez to osłony lub takie urządzenia, które spełniają jedną lub więcej z niżej wymienionych funkcji: - zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych, - powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych, zanim pracownik znajdzie się w strefie niebezpiecznej, - nie pozwalają na włączenie ruchu elementów niebezpiecznych, jeśli pracownik znajduje się w strefie niebezpiecznej, - zapobiegają naruszeniu normalnych warunków pracy maszyn i innych urządzeń technicznych, - nie pozwalają na uaktywnienie innych czynników niebezpiecznych lub szkodliwych, 13) "zagrożeniu" - rozumie się przez to stan środowiska pracy mogący spowodować wypadek lub chorobę. DZIAŁ II Obiekty budowlane i teren zakładu pracy § 3. Budynki i inne obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy, powinny być zbudowane i utrzymywane zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach techniczno-budowlanych. § 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić na terenie zakładu pracy wykonane i oznakowane, zgodnie z Polskimi Normami i właściwymi przepisami, drogi komunikacyjne i transportowe, zwane dalej "drogami", drogi dla pieszych, zwane dalej "przejściami", i dojazdy pożarowe oraz utrzymywać je w stanie nie stwarzającym zagrożeń dla użytkowników. Drogi i przejścia oraz dojazdy pożarowe nie mogą prowadzić przez miejsca, w których występują zagrożenia dla ich użytkowników. 2. Drogi i przejścia powinny posiadać wymiary odpowiednie do liczby potencjalnych użytkowników oraz rodzajów i wielkości stosowanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Minimalne wymiary dróg i przejść określają Polskie Normy. 3. Nawierzchnia dróg, placów manewrowych, postojowych i składowych, dojazdów pożarowych i przejść powinna być równa i twarda lub utwardzona oraz posiadać nośność odpowiednią do obciążenia wynikającego ze stosowanych środków transportowych oraz przemieszczanych i składowanych materiałów. 4. Drogi, przejścia oraz place manewrowe, postojowe i składowe powinny posiadać urządzenia lub inne rozwiązania techniczne zapewniające odprowadzanie wód opadowych. § 5. 1. Na drogach transportowych i w magazynach nie powinny występować progi ani stopnie. W przypadku zróżnicowania poziomów podłogi, różnice te powinny być wyrównane pochylniami o nachyleniu dostosowanym do rodzaju używanego środka transportu, ale nie większym niż 8%. 2. Pochylnie powinny umożliwiać bezpieczne poruszanie się pracowników i dogodny transport ładunków. § 6. 1. Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia dla pracowników, powinny być oznakowane widocznymi barwami i/lub znakami bezpieczeństwa, zgodnie z Polskimi Normami. Znaki bezpieczeństwa powinny być umieszczone odpowiednio do linii wzroku - w miejscu lub w najbliższym otoczeniu określonego zagrożenia, a w przypadku ogólnego zagrożenia - przy wejściu na teren, gdzie występuje takie zagrożenie. 2. Jeżeli oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wystarczające dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika, miejsca niebezpieczne powinny być wyłączone z użytkowania poprzez ich odpowiednie wygrodzenie lub w inny sposób. 3. Otwory i zagłębienia powinny być zamknięte odpowiednimi pokrywami, a jeżeli jest to niemożliwe - właściwie ogrodzone i oznakowane. 4. Miejsca niebezpieczne na przejściach zagrażające potknięciem się, upadkiem lub uderzeniem (np. stopnie) powinny być pomalowane barwami bezpieczeństwa zgodnie z Polskimi Normami. 5. Na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie pieszych, należy ustawić barierki lub zastosować inne skuteczne urządzenia ochronne. § 7. 1. Dróg, przejść i dojazdów pożarowych nie wolno zastawiać materiałami, środkami transportu, sprzętem i innymi przedmiotami. 2. Na skrzyżowaniach dróg powinna być zapewniona dobra widoczność. § 8. W tunelach przeznaczonych do stałej komunikacji nie powinny znajdować się rurociągi służące do transportu substancji chemicznych toksycznych lub żrących oraz substancji z innych względów niebezpiecznych. Wymóg ten nie dotyczy przewodów służących do ogrzewania tunelu, jeżeli temperatura czynnika grzewczego nie przekracza 95°C. § 9. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić drogi ewakuacyjne ze wszystkich pomieszczeń obiektu budowlanego, w których mogą przebywać pracownicy, umożliwiające szybkie wydostanie się pracowników na otwartą przestrzeń. 2. Wymagania dla dróg ewakuacyjnych i warunki ewakuacji określają przepisy techniczno-budowlane i dotyczące ochrony przeciwpożarowej. § 10. 1. We wszystkich miejscach na terenie zakładu pracy, w których mogą przebywać pracownicy, pracodawca jest obowiązany zapewnić oświetlenie elektryczne w porze nocnej lub jeżeli oświetlenie dzienne jest niewystarczające. Wymagania dotyczące oświetlenia określają Polskie Normy. 2. Instalacje i urządzenia elektryczne powinny być tak wykonane i eksploatowane, aby nie narażały pracowników na porażenie prądem elektrycznym, przepięcia atmosferyczne, szkodliwe oddziaływanie pól elektromagnetycznych oraz nie stanowiły zagrożenia pożarowego, wybuchowego i nie powodowały innych szkodliwych skutków. § 11. Zakład pracy powinien być wyposażony w urządzenia zapobiegające zanieczyszczeniu lub skażeniu, w stopniu szkodliwym dla zdrowia ludzkiego - powietrza, gruntu oraz wód - substancjami chemicznymi, środkami promieniotwórczymi albo biologicznie zakaźnymi, w związku z produkcją bądź inną działalnością zakładu pracy. § 12. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę obiektów budowlanych i urządzeń technicznych przed gromadzeniem się ładunków i wyładowaniami elektryczności statycznej - stwarzającymi zagrożenia w środowisku pracy. § 13. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do picia oraz do celów higienicznosanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych. 2. Ilość wody do celów higienicznych przypadająca dziennie na każdego pracownika jednocześnie zatrudnionego nie może być mniejsza niż: 1) 120 l - przy pracach w kontakcie z substancjami szkodliwymi, trującymi lub zakaźnymi albo powodującymi silne zabrudzenie pyłami, w tym 90 l w przypadku korzystania z natrysków, 2) 90 l - przy pracach brudzących, wykonywanych w wysokiej temperaturze lub wymagających zapewnienia należytej higieny procesów technologicznych, w tym 60 l w przypadku korzystania z natrysków, 3) 30 l - przy pracach nie wymienionych w pkt 1 i 2. 3. Niezależnie od ilości wody, określonej w ust. 2, należy zapewnić wodę niezbędną do utrzymania czystości pomieszczeń i terenu zakładu pracy w ilości co najmniej 1,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni podłogi, wymagającej zmywania, oraz co najmniej 2,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni terenu poza budynkami, wymagającej polewania (tereny zielone, utwardzone ulice, place itp.). DZIAŁ III Pomieszczenia pracy Rozdział 1 Przepisy ogólne § 14. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i porządku oraz zapewnić ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy. § 15. 1. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami. 2. W pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia (wysoka temperatura, hałas, drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp.) powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające przedostawanie się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń higienicznosanitarnych. 3. Ściany i sufity pomieszczeń pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia pracowników lub pyły niebezpieczne pod względem wybuchowym, powinny mieć pokrycie ochronne, zabezpieczające przed adsorpcją i gromadzeniem się pyłu oraz powinny być przystosowane do łatwego czyszczenia lub zmywania. 4. Jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanych robót lub rodzaj stosowanych urządzeń może zachodzić niebezpieczeństwo wybuchu, stropy, dachy i ściany pomieszczeń pracy powinny być wykonane zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa dla tego rodzaju robót lub znajdujących się tam urządzeń oraz zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi. § 16. 1. W pomieszczeniach oraz na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych podłogi powinny być równe, nieśliskie, niepylące i odporne na ścieranie oraz nacisk, a także powinny być przystosowane do łatwego utrzymania w czystości. 2. W pomieszczeniach, w których mogą wystąpić mieszaniny wybuchowe palnych par, pyłów lub gazów z powietrzem, powierzchnie podłóg powinny być wykonane z materiału nie powodującego iskrzenia mechanicznego lub wyładowań elektrostatycznych. 3. Jeżeli podłoga jest wykonana z materiału będącego dobrym przewodnikiem ciepła lub jeżeli przy wykonywaniu pracy występuje jej zamoczenie, w przejściach oraz miejscach do stania i siedzenia powinny znajdować się podesty izolujące od zimna lub wilgoci albo powinny być stosowane inne środki izolujące. Podesty powinny być stabilne, wytrzymałe, zabezpieczające przed poślizgiem i potknięciem oraz łatwe do utrzymania w czystości. § 17. W pomieszczeniach magazynowych i na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych powinny być umieszczone informacje o dopuszczalnym obciążeniu stropów. § 18. 1. Pomieszczenia stałej pracy nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu otaczającego terenu, z wyjątkiem pomieszczeń, o których mowa w ust. 2, oraz jeżeli wymaga tego rodzaj produkcji (w chłodniach, rozlewniach win itp.). 2. Poniżej poziomu otaczającego terenu mogą znajdować się pomieszczenia pracy w garażu, kotłowni i warsztatach podręcznych, pomieszczenia handlowe, usługowe i gastronomiczne w ulicznych przejściach podziemnych, w podziemnych stacjach komunikacyjnych i tunelach, w domach handlowych i hotelach oraz w obiektach zabytkowych, pod warunkiem zachowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych i po uzyskaniu zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy. 3. Na warunkach określonych w ust. 2 i w przypadku zapewnienia oświetlenia dziennego, pomieszczenia stałej pracy mogą znajdować się w suterenach lub piwnicach. § 19. 1. Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach. 2. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.). § 20. 1. Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, 2) 3,3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia. 2. Wysokość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, może być obniżona w przypadku zastosowania klimatyzacji - pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 3. Wysokość określona w ust. 1 pkt 1 może być zmniejszona do: 1) 2,5 m w świetle: a) jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich przypada co najmniej po 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia lub b) w pomieszczeniu usługowym lub produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym się w budynku mieszkalnym, jeżeli przy wykonywanych pracach nie występują pyły lub substancje szkodliwe dla zdrowia, hałas nie przekracza dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w budynkach mieszkalnych, określonych w Polskich Normach, a na jednego pracownika przypada co najmniej 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia, 2) 2,2 m w świetle - w dyżurce, portierni, kantorze, kiosku ulicznym, dworcowym i innym oraz w pomieszczeniu usytuowanym na antresoli otwartej do większego pomieszczenia. 4. Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 2,2 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, 2) 2,5 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia. 5. W pomieszczeniu o stropie pochyłym wymagania określone w ust. 1, 3 i 4 stosuje się do średniej wysokości pomieszczenia, przy czym w najniższym miejscu wysokość pomieszczenia nie może być mniejsza w świetle niż 1,9 m (licząc od poziomu podłogi do najniżej położonej części konstrukcyjnej sufitu). § 21. 1. Do pomieszczeń i stanowisk pracy położonych na różnych poziomach powinny prowadzić bezpieczne dojścia stałymi schodami lub pochylniami. 2. Nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w miejscach, w których może występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe. 3. Zamocowane na stałe drabiny lub klamry mogą być stosowane jako dojścia dodatkowe oprócz schodów, a zamiast schodów - tylko w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych względami użytkowymi lub gdy nie ma technicznych możliwości ich zastosowania. 4. Wymagania, jakie powinny spełniać schody i pochylnie, określają przepisy techniczno-budowlane. § 22. 1. Wymiary otworów drzwiowych w każdym pomieszczeniu powinny być odpowiednie do liczby pracowników z nich korzystających oraz do rodzaju i wielkości używanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Wymiary otworów drzwiowych określa Polska Norma. 2. Sposób otwierania drzwi z pomieszczeń pracy i z pomieszczeń higienicznosanitarnych powinien odpowiadać wymaganiom przepisów techniczno-budowlanych i dotyczących ochrony przeciwpożarowej. 3. Drzwi rozsuwane muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich wypadnięciu z prowadnic. 4. Drzwi i bramy otwierające się do góry muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich przypadkowemu opadaniu. 5. Wrota bram powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich przypadkowemu zamknięciu. 6. Wahadłowe drzwi i bramy muszą być przezroczyste lub posiadać przezroczyste panele. 7. Drzwi i bramy przezroczyste powinny być wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub ze szkła hartowanego oraz odpowiednio oznakowane w widocznym miejscu. 8. Pomiędzy pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki techniczne wymagają ich zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w sposób widoczny. § 23. Pomieszczenia pracy, w których przebywają pracownicy, nie mogą być zamykane w sposób uniemożliwiający wyjście z pomieszczenia. Jeżeli istnieją względy wymagające zamykania pomieszczeń w czasie pracy przed osobami nie upoważnionymi, należy stosować przy drzwiach zamki uniemożliwiające wejście z zewnątrz, a jednocześnie umożliwiające wyjście z pomieszczenia bez użycia klucza. W takiej sytuacji należy przewidzieć możliwość powiadamiania pracowników znajdujących się w takich pomieszczeniach o niebezpieczeństwie grożącym z zewnątrz. § 24. 1. Szyby w oknach oraz inne przedmioty i powierzchnie szklane, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, narażone na uszkodzenia w związku z rodzajem prowadzonych prac, powinny być od strony, po której mogą znajdować się ludzie, osłonięte siatką zabezpieczającą przed odłamkami szkła. 2. Przezroczyste ściany działowe, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, w pobliżu takich pomieszczeń lub wzdłuż przejść - muszą być jednoznacznie oznakowane oraz wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub tak osłonięte, aby niemożliwe było zetknięcie się pracownika ze ścianą lub jego zranienie w razie rozbicia tej ściany. Rozdział 2 Oświetlenie § 25. W pomieszczeniach stałej pracy należy zapewnić oświetlenie dzienne, chyba że jest to niemożliwe lub niewskazane ze względu na technologię produkcji, a na stosowanie oświetlenia wyłącznie elektrycznego pracodawca uzyskał zgodę właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydaną w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy. § 26. 1. Oświetlenie dzienne na poszczególnych stanowiskach pracy powinno być dostosowane do rodzaju wykonywanych prac i wymaganej dokładności oraz powinno spełniać wymagania określone w Polskiej Normie. 2. Niezależnie od oświetlenia dziennego w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie elektryczne o parametrach zgodnych z Polskimi Normami. § 27. 1. Stosunek wartości średnich natężenia oświetlenia w pomieszczeniach sąsiadujących ze sobą, przez które odbywa się komunikacja wewnętrzna, nie powinien być większy niż 5 do 1. 2. Przy wyjściu z pomieszczeń, w których ze względów technologicznych praca jest wykonywana w ciemności (np. ciemnie optyczne), powinny być zapewnione warunki umożliwiające stopniową adaptację wzroku. § 28. W pomieszczeniach i miejscach pracy, w których w razie awarii oświetlenia mogą wystąpić zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, należy zapewnić oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu, zgodnie z Polską Normą. § 29. 1. Okna, świetliki i naświetla w pomieszczeniach pracy o dużej wilgotności powietrza powinny być wykonane w sposób zapobiegający skraplaniu się w nich pary wodnej. W przypadku szczególnie dużego zaparowania pomieszczenia i możliwości spadania kropel wody na stanowisko pracy należy zainstalować rynienki lub inne urządzenia odprowadzające wodę z okien, świetlików i naświetli. 2. Szyby w oknach i świetlikach powinny być czyste oraz przepuszczać dostateczną ilość światła. Do mycia okien i świetlików powinien być zapewniony dogodny i bezpieczny dostęp. 3. Okna i świetliki powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia eliminujące nadmierne operowanie promieni słonecznych padających na stanowiska pracy. 4. Okna i świetliki, przeznaczone do wietrzenia pomieszczeń, należy wyposażyć w urządzenia pozwalające na otwieranie ich w sposób łatwy i bezpieczny z poziomu podłogi oraz ustawienie części otwieranych w pożądanym położeniu. Rozdział 3 Ogrzewanie i wentylacja § 30. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14°C (287 K), chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18°C (291 K). § 31. Pomieszczenia i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone przed nie kontrolowaną emisją ciepła w drodze promieniowania, przewodzenia i konwekcji oraz przed napływem chłodnego powietrza z zewnątrz. § 32. 1. W pomieszczeniach pracy powinna być zapewniona wymiana powietrza wynikająca z potrzeb użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła i wilgotności oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych. Niezbędna wymiana powietrza w pomieszczeniach pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia, powinna zapewnić czystość powietrza co najmniej w granicach nie przekraczających wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń tych substancji, przy czym: 1) jeżeli w pomieszczeniu wydzielają się dwie lub więcej substancji szkodliwych, a działanie każdej z nich na organizm jest inne i niezależne od działania pozostałych substancji, wymiana powinna zapewnić co najmniej ilość powietrza niezbędną do rozcieńczenia stężenia tej substancji, która wymaga największej objętości powietrza do rozcieńczenia do wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia, 2) jeżeli w pomieszczeniu wydzielają się dwie lub więcej substancji szkodliwych, a ich działanie na organizm jest analogiczne lub gdy jednoczesne ich występowanie wzmaga działanie poszczególnych substancji, wymiana powinna zapewnić co najmniej ilość powietrza równą sumie jego objętości potrzebnych do rozcieńczenia stężenia każdej z tych substancji do wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia. 2. W nie klimatyzowanych pomieszczeniach pracy niezależnie od wymiany powietrza, o której mowa w ust. 1, powinna być zapewniona stała wymiana powietrza nie mniejsza niż 0,5-krotna w ciągu godziny. Za stałą wymianę nie uważa się wymiany uzyskiwanej wyłącznie w drodze wentylacji mechanicznej. 3. Wymagania dotyczące parametrów powietrza w pomieszczeniach pracy określają odrębne przepisy i Polskie Normy. § 33. W pomieszczeniach pracy, w których następuje wydzielanie się ciepła przez promieniowanie w ilości przekraczającej na stanowiskach pracy należy stosować nawiewną wentylację miejscową. Parametry nawiewanego powietrza powinny spełniać wymagania dla mikroklimatu gorącego, określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. § 34. Urządzenia lub ich części, z których mogą wydzielać się szkodliwe gazy, pary lub pyły, powinny być zhermetyzowane. W razie niemożliwości zhermetyzowania, urządzenia te powinny być wyposażone w miejscowe wyciągi. § 35. 1. Powietrze doprowadzane do pomieszczeń pracy z zewnątrz za pomocą wentylacji nawiewnej powinno być oczyszczone z pyłów i substancji szkodliwych dla zdrowia. 2. Wentylacja nie powinna powodować przeciągów, wyziębienia lub przegrzewania pomieszczeń pracy. Nie dotyczy to wentylacji awaryjnej. 3. Strumień powietrza pochodzący z urządzeń wentylacji nawiewnej nie powinien być skierowany bezpośrednio na stanowisko pracy. § 36. 1. Maksymalna temperatura nawiewanego powietrza nie powinna przekraczać 70°C (343 K) przy nawiewie powietrza na wysokości nie mniejszej niż 3,5 m od poziomu podłogi stanowiska pracy i 45°C (318 K) - w pozostałych przypadkach. 2. W pomieszczeniach pracy, w których występują łatwo palne lub niebezpieczne pod względem wybuchowym pyły, gazy lub pary, maksymalna temperatura nawiewanego powietrza powinna być zgodna z przepisami w sprawie ochrony przeciwpożarowej. § 37. Przy urządzeniach wentylacyjnych należy stosować środki zmniejszające natężenie i rozprzestrzenianie się hałasu i drgań powodowanych pracą tych urządzeń. § 38. 1. Przy stosowaniu w pomieszczeniach pracy wentylacji mechanicznej z recyrkulacją powietrza ilość powietrza świeżego nie powinna być mniejsza niż 10% ogólnej ilości wymienianego powietrza. 2. W powietrzu wprowadzanym do pomieszczeń pracy przy stosowaniu recyrkulacji zanieczyszczenie czynnikami szkodliwymi dla zdrowia nie powinno przekraczać poziomu, przy którym suma stosunków stężeń poszczególnych substancji do odpowiadających im wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń przekracza 0,3. 3. Recyrkulacja powietrza nie powinna być stosowana w pomieszczeniach pracy, w których występuje narażenie na mikroorganizmy chorobotwórcze lub znajdują się substancje trujące, cuchnące albo możliwe jest nagłe zwiększenie stężenia szkodliwych substancji, a także w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. DZIAŁ IV Procesy pracy Rozdział 1 Przepisy ogólne § 39. 1. Pracodawca jest obowiązany oceniać i dokumentować ryzyko zawodowe, występujące przy określonych pracach, oraz stosować niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko. W szczególności pracodawca jest obowiązany: 1) zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i uciążliwości, 2) zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie technologii, urządzeń, materiałów i substancji nie powodujących takich zagrożeń. 2. Jeżeli ze względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagrożeń nie jest możliwa, należy stosować odpowiednie rozwiązania organizacyjne i techniczne, w tym odpowiednie środki ochrony zbiorowej, ograniczające wpływ tych zagrożeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników. 3. W sytuacji gdy ograniczenie zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i technicznych nie jest wystarczające, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do rodzaju i poziomu zagrożeń. § 40. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić systematyczne kontrole stanu bezpieczeństwa i higieny pracy ze szczególnym uwzględnieniem organizacji procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych oraz ustalić sposoby rejestracji nieprawidłowości i metody ich usuwania. 2. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, osoba kierująca pracownikami jest obowiązana do niezwłocznego wstrzymania prac i podjęcia działań w celu usunięcia tego zagrożenia. § 41. 1. Pracodawca jest obowiązany udostępnić pracownikom, do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące: 1) stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników, 2) obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych, 3) postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi, 4) udzielania pierwszej pomocy. 2. Instrukcje, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiednio określać czynności do wykonywania przed rozpoczęciem danej pracy, zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania danej pracy, czynności do wykonania po jej zakończeniu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników. § 42. Zmiany w procesie technologicznym, zmiany konstrukcyjne urządzeń technicznych oraz zmiany w sposobie użytkowania pomieszczeń powinny być poprzedzone oceną pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy, w trybie ustalonym przez pracodawcę. § 43. 1. Jeżeli w pomieszczeniu pracy, w którym zatrudniona jest tylko jedna osoba, mogą w sytuacji awaryjnej wystąpić zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników, a w szczególności zagrożenia: pożarowe, wybuchowe, porażenia prądem elektrycznym, wydzielania się trujących i szkodliwych gazów lub par - pracodawca powinien wprowadzić obowiązek meldowania się tej osoby w ustalony sposób w oznaczonych porach. 2. Pracodawca powinien ustalić rodzaje pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, a także określić sposób meldowania się oraz postępowania w razie braku meldunków. § 44. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić: 1) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże zagrożenia wypadkowe lub wydzielanie się par, gazów albo pyłów szkodliwych dla zdrowia - wyposażone w niezbędny sprzęt i inne środki do udzielania pierwszej pomocy; 2) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy. 2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń. 3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy. 4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3. 5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne. Rozdział 2 Organizacja stanowisk pracy § 45. 1. Stanowiska pracy powinny być urządzone stosownie do rodzaju wykonywanych na nich czynności oraz psychofizycznych właściwości pracowników, przy czym wymiary wolnej (nie zajętej przez urządzenia) powierzchni stanowiska pracy powinny zapewnić pracownikom swobodę ruchu wystarczającą do wykonywania pracy w sposób bezpieczny, z uwzględnieniem wymagań ergonomii. 2. Stanowiska pracy, na których występuje ryzyko pożaru, wybuchu, upadku lub wyrzucenia przedmiotów albo wydzielenia się substancji szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być zaopatrzone w urządzenia ochronne zapewniające ochronę pracowników przed skutkami tego ryzyka. 3. Stanowiska pracy, na których wykonywane prace powodują występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być tak usytuowane i zorganizowane, aby pracownicy zatrudnieni na innych stanowiskach nie byli narażeni na te czynniki. § 46. 1. Na stanowiskach pracy należy zapewnić wynikającą z technologii powierzchnię oraz odpowiednie urządzenia pomocnicze przeznaczone na składowanie materiałów, wyrobów, przyrządów, narzędzi i odpadów. 2. Na stanowiskach pracy nie wolno przechowywać surowców gotowych wyrobów, materiałów pomocniczych i odpadów w ilościach większych od wynikających z potrzeb technologicznych, umożliwiających utrzymanie ciągłości pracy na danej zmianie. Odpady produkcyjne powinny być sukcesywnie usuwane. 3. Szmaty, tampony, trociny itp. nasycone lub zanieczyszczone substancjami łatwo zapalnymi, utleniającymi się lub szkodliwymi dla zdrowia albo wydzielające uciążliwe zapachy - należy przechowywać w zamkniętych naczyniach z materiału niepalnego oraz co najmniej raz na dobę usuwać z pomieszczeń pracy i niszczyć w sposób określony w instrukcji, o której mowa w § 41. § 47. 1. Do każdego stanowiska pracy powinno być zapewnione bezpieczne i wygodne dojście, przy czym jego wysokość na całej długości nie powinna być mniejsza w świetle niż 2 m. 2. W przypadkach uzasadnionych względami konstrukcyjnymi maszyn i innych urządzeń technicznych dopuszcza się zmniejszenie wysokości dojścia do 1,8 m przy jego odpowiednim zabezpieczeniu i oznakowaniu znakami bezpieczeństwa zgodnymi z Polską Normą. 3. Przejścia między maszynami a innymi urządzeniami lub ścianami przeznaczone tylko do obsługi tych urządzeń powinny mieć szerokość co najmniej 0,75 m; jeżeli w przejściach tych odbywa się ruch dwukierunkowy, szerokość ich powinna wynosić co najmniej 1 m. § 48. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie stanowisk pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników, wynikających ze zmniejszonej sprawności. § 49. 1. Przy wykonywaniu pracy nie wymagającej stale pozycji stojącej należy zapewnić pracownikom możliwość siedzenia. 2. Przy wykonywaniu pracy wymagającej stale pozycji stojącej lub chodzenia należy zapewnić pracownikom możliwość odpoczynku w pobliżu miejsca pracy w pozycji siedzącej. 3. Siedziska powinny spełniać wymagania Polskich Norm. § 50. 1. Stosowane w zakładach pracy drabiny przenośne powinny spełniać wymagania Polskich Norm. 2. Przy używaniu drabin przenośnych niedopuszczalne jest w szczególności: 1) stosowanie drabin uszkodzonych, 2) stosowanie drabiny jako drogi stałego transportu, a także do przenoszenia ciężarów o masie powyżej 10 kg, 3) używanie drabiny niezgodnie z przeznaczeniem, 4) używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej, 5) ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu, 6) opieranie drabiny przystawnej o śliskie płaszczyzny, o obiekty lekkie lub wywrotne albo o stosy materiałów nie zapewniające stabilności drabiny, 7) stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one zamknięte na klucz od strony ustawianej drabiny, 8) ustawianie drabin w bezpośrednim sąsiedztwie maszyn i innych urządzeń - w sposób stwarzający zagrożenia dla pracowników używających drabiny, 9) wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej, 10) przenoszenie drabiny o długości powyżej 4 m przez jedną osobę. 3. Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą prowadzi, co najmniej 0,75 m, a kąt jej nachylenia powinien wynosić od 65° do 75°. Rozdział 3 Obsługa i stosowanie maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych § 51. 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, zwane dalej "maszynami", powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, określone w Polskich Normach i właściwych przepisach przez cały okres ich użytkowania. 2. Montaż, eksploatacja i obsługa maszyn powinny być zgodne z dokumentacją techniczno-ruchową. § 52. 1. Maszyny z własnymi napędami powinny mieć urządzenia do włączania i wyłączania łatwo dostępne dla obsługującego, sprawnie działające i zabezpieczone przed przypadkowym włączeniem. 2. Maszyny z więcej niż jednym elementem sterowniczym, z wyłączeniem maszyn przenośnych trzymanych w ręku lub prowadzonych ręką, powinny być wyposażone w wyłączniki awaryjne wyróżniające się barwą i kształtem. Konstrukcja i usytuowanie wyłącznika powinny, w razie zagrożenia, zapewniać możliwość szybkiego wyłączenia napędu maszyny, także przez osobę nie zatrudnioną przy jej obsłudze. 3. Maszyny powinny być wyposażone w łatwo odróżniające się i odpowiednio oznakowane urządzenia do odłączania od wszystkich źródeł energii. 4. Ponowne przyłączenie maszyny do źródła energii nie powinno stanowić zagrożenia dla obsługi. § 53. 1. Maszyny wielostanowiskowe ze stanowiskami pracy niewidocznymi z głównego stanowiska sterowania powinny być na każdym stanowisku obsługi wyposażone w wyłączniki awaryjne umieszczone w widocznych i dogodnych miejscach, umożliwiające w razie zagrożenia szybkie wyłączenie napędu maszyny także przez osoby nie zatrudnione przy ich obsłudze. Ponowne włączenie powinno być możliwe jedynie w głównym punkcie sterowania po sprawdzeniu i usunięciu przyczyn wyłączenia. 2. Maszyny wielostanowiskowe powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizacji akustycznej lub optycznej automatycznie uprzedzające o ich uruchomieniu. Sygnały powinny być odbierane na wszystkich stanowiskach pracy przy danej maszynie oraz powinny wyprzedzać jej uruchomienie. § 54. W przypadku zespołowej obsługi maszyny lub gdy stwarza ona zagrożenie dla otoczenia, należy zapewnić sygnalizację ostrzegawczą i alarmową - łatwo dostrzegalną i zrozumiałą. § 55. 1. Elementy ruchome i inne części maszyn, które w razie zetknięcia się z nimi stwarzają zagrożenie, powinny być do wysokości co najmniej 2,5 m od poziomu podłogi (podestu) stanowiska pracy osłonięte lub zaopatrzone w inne skuteczne urządzenia ochronne, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnienie tych wymagań nie jest możliwe ze względu na funkcję maszyny. 2. Pasy, łańcuchy, taśmy, koła zębate i inne elementy układów napędowych oraz części maszyn zagrażające spadnięciem, znajdujące się nad stanowiskami pracy lub przejściami na wysokości ponad 2,5 m od poziomu podłogi, powinny być osłonięte co najmniej od dołu trwałymi osłonami. 3. Osłony stosowane na maszynach powinny uniemożliwiać bezpośredni dostęp do strefy niebezpiecznej. Osłony niepełne (wykonane z siatki, blachy perforowanej, prętów itp.) powinny znajdować się w takiej odległości od elementów niebezpiecznych, aby przy danej wielkości i kształcie otworów nie było możliwe bezpośrednie dotknięcie tych elementów. Odległości bezpieczeństwa określają Polskie Normy. 4. Maszyny powinny być oznakowane znakami i barwami, zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskich Normach. § 56. 1. Urządzenia ochronne stosowane przy maszynach powinny spełniać następujące ogólne wymagania: 1) zapewniać bezpieczeństwo zarówno pracownikowi zatrudnionemu bezpośrednio przy obsłudze maszyny, jak i osobom znajdującym się w jej pobliżu, 2) działać niezawodnie, posiadać odpowiednią trwałość i wytrzymałość, 3) funkcjonować samoczynnie, niezależnie od woli i uwagi obsługującego, w przypadkach gdy jest to celowe i możliwe, 4) nie mogą być łatwo usuwane lub odłączane bez pomocy narzędzi, 5) nie mogą utrudniać wykonywania operacji technologicznej ani ograniczać możliwości śledzenia jej przebiegu oraz nie mogą powodować zagrożeń i dodatkowego obciążenia fizycznego lub psychicznego pracowników. 2. Urządzenia ochronne przy maszynach szczególnie niebezpiecznych powinny być tak skonstruowane, aby: 1) zdjęcie, otwarcie lub wyłączenie urządzenia ochronnego powodowało natychmiastowe zatrzymanie maszyny bądź jej niebezpiecznych elementów lub niemożliwe było zdjęcie albo otwarcie osłony podczas ruchu osłanianych elementów, 2) ponowne założenie, zamknięcie lub włączenie urządzenia ochronnego nie uruchamiało automatycznie maszyny. 3. Używanie maszyny bez wymaganego urządzenia ochronnego lub przy jego nieodpowiednim stosowaniu jest niedopuszczalne. 4. Szczegółowe wymagania dla urządzeń ochronnych określają Polskie Normy. § 57. Maszyny i narzędzia oraz ich urządzenia ochronne powinny być utrzymywane w stanie sprawności technicznej i czystości zapewniającej użytkowanie ich bez szkody dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz stosowane tylko w procesach i warunkach, do których są przeznaczone. § 58. 1. O dostrzeżonych wadach lub uszkodzeniach maszyny pracownik powinien niezwłocznie zawiadomić przełożonego. 2. Maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być niezwłocznie zatrzymane i wyłączone z zasilania energią. Wznowienie pracy maszyny bez usunięcia uszkodzenia jest niedopuszczalne. 3. Maszyny niesprawne, uszkodzone lub pozostające w naprawie powinny być wycofane z użytkowania oraz wyraźnie oznakowane tablicami informacyjnymi i zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie. § 59. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno pozostawiać bez obsługi lub nadzoru, chyba że dokumentacja techniczno-ruchowa stanowi inaczej. 2. Pracodawca jest obowiązany ustalić rodzaje maszyn, które wymagają stałej obsługi, a pozostawianie ich bez niej może być przyczyną katastrofy, wybuchu lub pożaru, oraz ustalić szczegółowe warunki obsługi i nadzoru nad pracą tych maszyn. § 60. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno naprawiać, czyścić i smarować, z wyjątkiem smarowania za pomocą specjalnych urządzeń określonych w dokumentacji techniczno-ruchowej. 2. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie mogą pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami, jak np. luźno zakończone rękawy, krawaty, szaliki, poły, oraz bez nakryć głowy okrywających włosy. § 61. 1. Do obsługi pędni i jej części oraz do nakładania, smarowania i oczyszczania pasów, lin i taśm należy wyznaczyć na stałe pracowników przygotowanych do wykonywania tych prac w sposób bezpieczny. 2. W czasie ruchu maszyny niedopuszczalne jest ręczne zakładanie i zrzucanie pasów pędnych, lin i taśm. Czynności te mogą być wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalnych urządzeń przeznaczonych do tego celu. 3. Pędnie powinny posiadać urządzenia do zawieszania pasów pędnych zapobiegające zetknięciu się zrzuconych pasów, lin lub taśm z częściami pędni będącymi w ruchu. 4. Pasy pędne, liny i taśmy pędne mogą być napinane, naprawiane, łączone, skracane i smarowane po unieruchomieniu napędu maszyny. Rozdział 4 Transport wewnętrzny i magazynowanie § 62. 1. Pracodawca powinien zapewnić zastosowanie odpowiednich rozwiązań organizacyjnych i technicznych, zwłaszcza w zakresie wyposażenia technicznego, w celu wyeliminowania potrzeby ręcznego przemieszczania ciężarów. 2. Jeśli nie ma możliwości uniknięcia ręcznego przemieszczania ciężarów, należy podjąć odpowiednie przedsięwzięcia, w tym wyposażyć pracowników w niezbędne środki w celu zmniejszenia uciążliwości i zagrożeń związanych z wykonywaniem tych czynności. § 63. 1. Ręczne przemieszczanie i przewożenie ciężarów o masie przekraczającej ustalone normy jest niedopuszczalne. 2. Szczegółowe wymagania dotyczące ręcznego transportu określają przepisy w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych przy ręcznym dźwiganiu i przenoszeniu ciężarów oraz przepisy o pracach wzbronionych kobietom i młodocianym. § 64. 1. Masa ładunków przemieszczanych przy użyciu środków transportowych nie powinna przekraczać dopuszczalnej nośności lub udźwigu danego środka transportowego. 2. Masa i rozmieszczenie ładunku na środkach transportowych powinny zapewniać bezpieczne warunki przewozu i przeładunku. 3. Ładunek powinien być zabezpieczony w szczególności przed upadkiem, przemieszczeniem i zsypywaniem się ze środka transportu. § 65. Przy obsłudze urządzeń transportu zmechanizowanego mogą być zatrudniane tylko osoby o kwalifikacjach właściwych do obsługi określonego urządzenia. § 66. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić opracowanie zasad ruchu na drogach wewnątrzzakładowych, zgodnych z przepisami prawa o ruchu drogowym. 2. W zasadach ruchu, wymienionych w ust. 1, należy określić w szczególności maksymalne prędkości środków transportu i komunikacji na drogach wewnątrzzakładowych oraz w pomieszczeniach zakładu pracy, uzależnione od szerokości dróg, natężenia ruchu, widoczności itp. 3. Drogi powinny być oznakowane znakami drogowymi zgodnymi z przepisami prawa o ruchu drogowym. § 67. Wymagania dotyczące transportu przy użyciu dźwignic, przenośników, wózków jezdniowych z napędem silnikowym oraz kolei wewnątrzzakładowych określają odrębne przepisy. § 68. 1. Materiały i inne przedmioty, zwanej dalej "materiałami", powinny być magazynowane w pomieszczeniach i miejscach do tego przeznaczonych. Pomieszczenia magazynowe powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa, stosownie do rodzaju i właściwości składowanych w nich materiałów. 2. Przy składowaniu materiałów należy: 1) określić dla każdego rodzaju składowanego materiału miejsce, sposób i dopuszczalną wysokość składowania, 2) zapewnić, aby masa składowanego ładunku nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia urządzeń przeznaczonych do składowania (regałów, podestów itp.), 3) zapewnić, aby masa składowanego ładunku, łącznie z masą urządzeń przeznaczonych do jego składowania i transportu, nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia podłóg i stropów, na których odbywa się składowanie, 4) wywiesić czytelne informacje o dopuszczalnym obciążeniu podłóg, stropów i urządzeń przeznaczonych do składowania. § 69. 1. Regały powinny mieć odpowiednio wytrzymałą i stabilną konstrukcję oraz zabezpieczenia przed ich przewróceniem się. 2. Szerokość odstępów między regałami powinna być odpowiednia do stosowanych środków transportowych oraz powinna umożliwiać bezpieczne operowanie tymi środkami i ładunkami. § 70. 1. Sposób układania materiałów na regałach i ich zdejmowania nie może stwarzać zagrożeń dla bezpieczeństwa pracowników. 2. Przedmioty łatwo tłukące się, niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne oraz materiały o największej masie powinny być składowane na najniższych półkach regałów. § 71. Przedmioty, których wymiary, kształt i masa decydują o ich indywidualnym sposobie składowania, powinny być ustawiane lub układane stabilnie, z uwzględnieniem położenia ich środka ciężkości, tak aby zapobiec ich wywróceniu się lub spadnięciu. § 72. 1. Przy składowaniu materiałów w stosach należy zapewnić: 1) stateczność stosów poprzez składowanie na wysokość uzależnioną od rodzaju materiałów (ich wymiarów, masy, kształtu) oraz wytrzymałości opakowań, 2) wiązanie między warstwami, 3) układanie stosów tak, aby środek ciężkości przedmiotów składowanych pozostawał wewnątrz obrysu stosów, 4) zachowanie odległości między stosami umożliwiającej bezpieczne układanie i przemieszczanie materiałów. 2. Rozładunek stosów powinien być prowadzony kolejno począwszy od najwyższych warstw. Niedopuszczalne jest wyjmowanie materiałów ze środka stosów. § 73. Przy składowaniu materiałów na paletach lub w kontenerach stosuje się odpowiednio przepis § 69 ust. 2. § 74. 1. Przy składowaniu materiałów sypkich luzem należy zapewnić: 1) powierzchnię składową, która przy zachowaniu kąta zsypu naturalnego umożliwi zachowanie przejść lub przejazdów wokół hałdy lub zwału, 2) wytrzymałość zapór odpowiednią do parcia składowanego materiału sypkiego, 3) w miarę potrzeby wynikającej z ochrony sąsiednich stref pracy oraz technicznych możliwości - szczelne obudowanie miejsca przeładunku i urządzeń przeładunkowych oraz połączenie ich z urządzeniami odciągającymi pył w miejscu jego powstawania, 4) bezpieczne metody pracy, szczególnie przy ręcznym pobieraniu i przenoszeniu materiałów. 2. Wchodzenie pracowników na zwały materiałów sypkich grożących zasypaniem dozwolone jest jedynie w przypadkach wyjątkowej konieczności z zastosowaniem pomostów lub innych urządzeń zapewniających bezpieczeństwo, a także przy zapewnieniu asekuracji przez drugiego pracownika oraz odpowiedniego nadzoru. § 75. 1. Przy składowaniu materiałów pylących luzem należy zapewnić szczelne ogrodzenie co najmniej do wysokości 0,5 m ponad wysokość składowanego materiału. 2. Transport materiałów, o których mowa w ust. 1, może odbywać się wyłącznie specjalnymi środkami transportu lub w zamkniętych pojemnikach (np. kontenerach). § 76. Przy składowaniu materiałów skłonnych do samozapalenia się należy je zabezpieczyć przed samozapłonem, a w szczególności ograniczyć wysokość składowania, stosować kominy wentylacyjne oraz przesypywać lub często przerzucać hałdy i zwały. § 77. Niedopuszczalne jest składowanie materiałów bezpośrednio pod elektromagnetycznymi liniami napowietrznymi lub w odległości mniejszej (licząc w poziomie od skrajnych przewodów) niż: 1) 2 m - od linii niskiego napięcia, 2) 5 m - od linii wysokiego napięcia do 15 kV, 3) 10 m - od linii wysokiego napięcia powyżej 15 kV. Rozdział 5 Ochrona przed hałasem § 78. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę pracowników przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na hałas, a w szczególności zapewnić stosowanie: 1) procesów technologicznych nie powodujących nadmiernego hałasu, 2) maszyn i innych urządzeń technicznych powodujących możliwie najmniejszy hałas, nie przekraczający dopuszczalnych wartości, 3) rozwiązań obniżających poziom hałasu w procesach pracy. 2. Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy określają właściwe przepisy i Polskie Normy. § 79. 1. Na stanowiskach pracy, na których mimo zastosowania możliwych rozwiązań technicznych i organizacyjnych poziom hałasu przekracza dopuszczalne normy, pracodawca ma obowiązek zapewnić: 1) ustalenie przyczyn przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu oraz opracowanie i zastosowanie programu działań technicznych i organizacyjnych, mających na celu najskuteczniejsze zmniejszenie narażenia pracowników na hałas, 2) zaopatrzenie pracowników w indywidualne ochrony słuchu, dobrane do wielkości charakteryzujących hałas i do cech indywidualnych pracowników oraz ich stosowanie, 3) ograniczenie czasu ekspozycji na hałas, w tym stosowanie przerw w pracy, 4) oznakowanie stref zagrożonych hałasem, a także, gdy jest to uzasadnione ze względu na stopień zagrożenia oraz możliwe, ograniczenie dostępu do tych stref poprzez ich odgrodzenie. 2. W odniesieniu do stanowisk pracy, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom informację na temat: - wyników pomiarów hałasu i zagrożenia dla zdrowia wynikającego z narażenia na hałas, - działań podjętych w związku z przekroczeniem na określonych stanowiskach dopuszczalnych wartości hałasu, - właściwego doboru i sposobu używania indywidualnych ochron słuchu. Rozdział 6 Prace szczególnie niebezpieczne A. Przepisy ogólne § 80. 1. Przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się prace, o których mowa w niniejszym rozdziale, oraz prace określone jako szczególnie niebezpieczne w innych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub w instrukcjach eksploatacji urządzeń i instalacji, a także inne prace o zwiększonym zagrożeniu lub wykonywane w utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako szczególnie niebezpieczne. 2. Pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac szczególnie niebezpiecznych występujących w zakładzie pracy. § 81. Pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza zapewnić: 1) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób, 2) odpowiednie środki zabezpieczające, 3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności: a) imienny podział pracy, b) kolejność wykonywania zadań, c) wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach. B. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części § 82. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części w miejscach przebywania pracowników zatrudnionych przy innych pracach lub działania maszyn i innych urządzeń technicznych powinny być organizowane w sposób nie narażający pracowników na niebezpieczeństwa i uciążliwości wynikające z prowadzonych robót, z jednoczesnym zastosowaniem szczególnych środków ostrożności. § 83. 1. Przed rozpoczęciem robót, o których mowa w § 82, pracodawca, u którego mają być prowadzone roboty, i osoba kierująca robotami powinni ustalić w podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, z podziałem obowiązków w tym zakresie. 2. O prowadzonych robotach oraz o niezbędnych środkach bezpieczeństwa, jakie należy stosować w czasie trwania prac, pracodawca powinien poinformować pracowników przebywających lub mogących przebywać na terenie prowadzenia robót albo w jego sąsiedztwie. 3. Teren prowadzenia robót, o których mowa w § 82, powinien być wydzielony i wyraźnie oznakowany. W miejscach niebezpiecznych należy umieścić znaki informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne środki zabezpieczające przed skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.). § 84. 1. Spawanie wykonywane w ramach robót, o których mowa w § 82, powinno być prowadzone na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym u danego pracodawcy. 2. Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy spawaniu i cięciu metali regulują odrębne przepisy. C. Prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych § 85. Przepisy niniejszej części dotyczą pracy w zbiornikach, kanałach, studniach, studzienkach kanalizacyjnych, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych zamkniętych przestrzeniach, do których wejście odbywa się przez włazy lub otwory o niewielkich rozmiarach lub jest w inny sposób utrudnione, zwanych dalej "zbiornikami". § 86. 1. Podjęcie i prowadzenie pracy w zbiornikach może nastąpić jedynie na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym przez pracodawcę. 2. Przy pracach w zbiornikach należy zapewnić stały nadzór. Osoba wydająca polecenie wykonania takiej pracy powinna sprawdzić, czy przygotowania organizacyjne i techniczne zapewniają bezpieczeństwo pracownikom podczas wykonywania pracy. 3. W czasie pracy w zbiorniku należy zapewnić możliwość udzielenia pracownikowi natychmiastowej pierwszej pomocy w razie nagłej potrzeby lub wypadku. § 87. 1. Prace w zbiornikach mogą być podjęte i prowadzone, z zastrzeżeniem ust. 2, po spełnieniu następujących wymagań: 1) zbiornik należy opróżnić i wstępnie oczyścić przez przemycie, przedmuchanie parą lub gazem obojętnym oraz przedmuchanie powietrzem; przedmuchiwanie zbiornika tlenem jest niedopuszczalne, 2) jeżeli praca w zbiorniku może być związana z zagrożeniem pożarowym, należy stosować niezbędne środki ochrony przeciwpożarowej, 3) odłączyć dopływ do zbiornika materiałów, substancji i czynników z innych zbiorników, przewodów, aparatury itp., 4) znajdujące się we wnętrzu zbiornika grzejniki, urządzenia ruchome i inne mogące stworzyć zagrożenie należy odłączyć od źródeł zasilania, 5) na czas trwania prac w zbiorniku należy wyłączyć z ruchu lub unieruchomić tory kolejowe, zwrotnice, przenośniki, miejsca zsypu itp., znajdujące się nad zbiornikiem, 6) bezpośrednio przed przystąpieniem do pracy wewnątrz zbiornika powietrze w zbiorniku należy zbadać na zawartość tlenu oraz gazów i par substancji toksycznych i palnych, 7) temperatura powietrza w zbiorniku powinna być równa temperaturze otoczenia, 8) zapewnienie niezbędnych środków ochrony zbiorowej lub/i indywidualnej. 2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 1 nie dotyczą przygotowania kanału do wykonywania w nim pracy, a pkt 3 - kanału i studzienki kanalizacyjnej. Przed wykonywaniem prac w kanale lub studzience należy przewietrzyć dany odcinek kanału, pozostawiając otwarte włazy, oraz wyłączyć ten odcinek kanalizacyjny, a jeżeli to nie jest możliwe - maksymalnie ograniczyć spływ ścieków § 88. Bezpośrednio przed przystąpieniem pracowników do pracy w zbiorniku osoba kierująca pracownikami jest obowiązana poinformować ich o: 1) zakresie pracy, jaka mają wykonać, 2) rodzaju zagrożeń, jakie mogą wystąpić, 3) niezbędnych środkach ochrony zbiorowej i indywidualnej oraz o sposobie ich stosowania, 4) sposobie sygnalizacji między pracującymi wewnątrz zbiornika a asekurującymi ich na zewnątrz zbiornika, 5) postępowaniu w razie wystąpienia zagrożenia. § 89. 1. Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika powinni być asekurowani co najmniej przez jedną osobę znajdującą się na zewnątrz. Osoba asekurująca powinna być w stałym kontakcie z pracownikami znajdującymi się wewnątrz zbiornika oraz mieć możliwość niezwłocznego powiadomienia innych osób mogących, w razie potrzeby, niezwłocznie udzielić pomocy. 2. Pracownik wchodzący do wnętrza zbiornika powinien być wyposażony w odpowiednie środki ochrony indywidualnej, a w szczególności: 1) szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio wytrzymałego elementu konstrukcji zewnętrznej, 2) hełm ochronny i odzież ochronną, 3) sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego. 3. Wyposażenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej powinno być takie, jak wyposażenie pracowników wchodzących do wnętrza zbiornika. 4. Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w warunkach, gdy zawartość tlenu w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej 18% oraz gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla zdrowia w stężeniu przekraczającym najwyższe dopuszczalne stężenie czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ani nie istnieje niebezpieczeństwo ich wystąpienia podczas przebywania pracownika w zbiorniku. 5. Decyzję o niestosowaniu przez pracowników ochron układu oddechowego w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w ust. 4, może podjąć jedynie osoba kierująca pracownikami. § 90. 1. W czasie przebywania pracowników wewnątrz zbiornika wszystkie włazy powinny być otwarte, a jeżeli nie jest to wystarczające do utrzymania wymaganych parametrów powietrza w zbiorniku - należy w tym czasie stosować stały nadmuch powietrza. 2. Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone przy użyciu źródła światła elektrycznego o bezpiecznym napięciu. 3. Transport narzędzi, innych przedmiotów i materiałów wewnątrz zbiornika powinien odbywać się w sposób nie stwarzający zagrożeń i uciążliwości dla zatrudnionych tam pracowników. 4. Jeżeli istnieje możliwość powstania stężeń wybuchowych w zbiorniku, należy zastosować środki zapobiegające wybuchowi. 5. Jeżeli praca ma być wykonana wewnątrz zbiornika zawierającego materiały płynne lub sypkie, w którym istnieje możliwość utonięcia lub zasypania pracownika - niezależnie od zabezpieczenia odpowiednimi środkami ochrony indywidualnej - pracownik powinien być opuszczany do wnętrza na pomoście lub innym urządzeniu umożliwiającym bezpieczne wykonanie pracy. D. Prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych § 91. Materiałami niebezpiecznymi w rozumieniu rozporządzenia są w szczególności substancje i preparaty chemiczne zaliczone do niebezpiecznych, zgodnie z przepisami w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenia dla zdrowia lub życia. § 92. 1. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o właściwościach fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowanych w zakładzie pracy materiałów, półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz o stopniu ich szkodliwości dla zdrowia pracowników, a także o sposobach bezpiecznego ich stosowania oraz postępowania z nimi w sytuacjach awaryjnych. 2. Materiały o nieznanych właściwościach, do czasu ich zbadania, mogą być stosowane tylko w warunkach laboratoryjnych, do celów badawczych i doświadczalnych, przy zastosowaniu wzmożonych środków ostrożności. § 93. 1. Materiały niebezpieczne należy przechowywać w miejscach i opakowaniach przeznaczonych do tego celu i odpowiednio oznakowanych. 2. Pomieszczenia, aparatura, środki transportu, zbiorniki i opakowania, w których są stosowane, przemieszczane lub przechowywane materiały niebezpieczne powinny być odpowiednie do właściwości tych materiałów. 3. W czasie transportu, składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych należy stosować odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej - chroniące pracowników przed szkodliwym lub niebezpiecznym działaniem tych materiałów. § 94. 1. Zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do przechowywania materiałów niebezpiecznych powinny być: 1) oznakowane w sposób określony w odrębnych przepisach, 2) wykonane z materiału nie powodującego niebezpiecznych reakcji chemicznych z ich zawartością i nie ulegającego uszkodzeniu w wyniku działania znajdującego się w nich materiału niebezpiecznego, 3) wytrzymałe i zabezpieczone przed uszkodzeniem z zewnątrz odpowiednio do warunków ich stosowania, 4) odpowiednio szczelne i zabezpieczone przed wydostawaniem się z nich niebezpiecznej zawartości lub dostaniem się do ich wnętrza innych substancji, które w kontakcie z ich zawartością mogą stworzyć stan zagrożenia, 5) wypełnione w sposób zapewniający wolną przestrzeń odpowiednio do możliwości termicznego rozszerzania się cieczy w warunkach przechowywania, transportu i stosowania. 2. Opróżnione pojemniki po materiałach niebezpiecznych przeznaczone do wielokrotnego użycia powinny spełniać wymagania określone w ust. 1 pkt 1-4. 3. Przechowywanie materiałów niebezpiecznych w pojemnikach i opakowaniach służących do środków spożywczych jest niedopuszczalne. § 95. 1. Przy przechowywaniu ciekłego materiału niebezpiecznego w stałych zbiornikach należy: 1) stosować odpowiednie zabezpieczenia przed rozlewaniem i rozprzestrzenianiem się zawartości zbiornika w razie jego uszkodzenia, jak np. wanny, rynny, koryta, zbiorniki rezerwowe, 2) zapewnić urządzenie do bezpiecznego pomiaru ilości cieczy zawartej w zbiorniku, 3) uniemożliwić dostęp osób niepowołanych do miejsc, w których znajdują się zbiorniki. 2. Zbiorniki z ciekłymi materiałami niebezpiecznymi oraz cieczami gorącymi mogą być umieszczane nad stanowiskami pracy lub przejściami wyłącznie w przypadkach wymuszonych przez proces technologiczny. W takich przypadkach należy stosować urządzenia chroniące przed oblaniem pracowników znajdujących się pod tymi zbiornikami. 3. Nad pomieszczeniami, w których znajdują się stałe zbiorniki z gazami sprężonymi, skroplonymi lub rozpuszczonymi pod ciśnieniem nie mogą być organizowane stanowiska pracy. § 96. 1. Pakowanie, składowanie, załadunek i transport materiałów niebezpiecznych z innymi materiałami stwarzającymi dodatkowe zagrożenie na skutek wzajemnego oddziaływania tych materiałów w przypadku uszkodzenia opakowania jest niedopuszczalne. 2. W magazynach powinny być wywieszone instrukcje określające sposób składowania, pakowania, załadunku i transportu materiałów niebezpiecznych; z treścią instrukcji należy zapoznać pracowników zatrudnionych przy tych pracach. § 97. 1. Pomieszczenia przeznaczone do składowania lub stosowania materiałów niebezpiecznych pod względem pożarowym lub wybuchowym oraz w których istnieje niebezpieczeństwo wydzielania się substancji trujących albo tworzących z powietrzem mieszaniny wybuchowe, powinny być wyposażone w: 1) urządzenia zapewniające sygnalizację o zagrożeniach, 2) odpowiedni sprzęt i środki gaśnicze, środki neutralizujące, apteczki oraz odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej, stosownie do występujących zagrożeń. 2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach wymienionych w ust. 1 powinni mieć zapewniony stały dostęp do środków łączności na wypadek awarii, wybuchu lub pożaru. 3. Pracodawca jest obowiązany ustalić i podać do wiadomości pracowników warunki, jakie powinny być spełnione przed wejściem pracowników do pomieszczeń, o których mowa w ust. 1. § 98. W pomieszczeniach, w których w wyniku awarii mogą wydzielać się substancje toksyczne lub palne, w ilościach mogących stworzyć zagrożenie wybuchem, pracodawca powinien zapewnić awaryjną wentylację wyciągową uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczeń - zapewniającą wymianę powietrza dostosowaną do przeznaczenia pomieszczeń zgodnie z właściwymi przepisami i Polskimi Normami. § 99. 1. Sposób składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinien zapewniać: 1) zachowanie temperatur, wilgotności i ochronę przed nasłonecznieniem stosownie do rodzaju materiałów niebezpiecznych i ich właściwości, 2) przestrzeganie ograniczeń dotyczących wspólnego składowania i stosowania materiałów, 3) ograniczenie ilości jednocześnie składowanych materiałów do ilości dopuszczalnej dla danego materiału i danego pomieszczenia, 4) przestrzeganie zasad rotacji z zachowaniem dopuszczalnego czasu składowania poszczególnych materiałów, 5) zachowanie dodatkowych wymagań specyficznych dla składowania materiałów i ich stosowania, 6) rozmieszczenie materiałów w sposób umożliwiający prowadzenie kontroli składowania i składowanych materiałów. 2. Szczegółowe warunki składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinny być określone w instrukcjach ustalających co najmniej wymagania wymienione w ust. 1 oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych. § 100. 1. Przeładunek materiałów niebezpiecznych powinien odbywać się w miejscu do tego przystosowanym, przy wykorzystaniu odpowiednich do tego celu urządzeń oraz środków ochrony zbiorowej i indywidualnej chroniących przed zagrożeniami i skutkami zagrożeń, szczególnie pochodzących od elektryczności statycznej oraz występujących przy przelewaniu cieczy. 2. W miejscu przeładunku materiałów niebezpiecznych nie mogą przebywać osoby nie zatrudnione przy tych pracach. § 101. 1. Jeżeli procesy pracy powodują występowanie czynników rakotwórczych, biologicznych o działaniu zakaźnym i innych stwarzających niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia pracowników - pracodawca powinien podjąć przedsięwzięcia w kierunku zastąpienia tych procesów innymi, w których czynniki te nie występują. 2. Jeżeli przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1, nie są technicznie możliwe, pracodawca jest obowiązany w szczególności: 1) ograniczyć do minimum liczbę pracowników narażonych na czynniki, o których mowa w ust. 1, 2) ograniczyć do minimum występowanie tych czynników w środowisku pracy, 3) zapewnić stosowanie środków ochrony zbiorowej, a gdy narażenie nie może być zlikwidowane w inny sposób - środków ochrony indywidualnej, 4) zapewnić stosowanie przez pracowników wymagań higieny, a w szczególności niedopuszczanie do spożywania posiłków, picia i palenia tytoniu w miejscach pracy, 5) określić w instrukcjach, o których mowa w § 41, odpowiednie zasady postępowania w razie powstania nieprzewidzianych sytuacji powodujących poważne zagrożenia dla pracowników, 6) zapewnić oznaczenie miejsc stwarzających ryzyko dla zdrowia pracowników związane z występowaniem czynników rakotwórczych, poprzez umieszczenie w miejscach narażenia pracowników na te czynniki odpowiednich napisów i znaków ostrzegawczych. 3. Wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na działanie substancji i czynników rakotwórczych określone są w odrębnych przepisach. § 102. 1. Pracodawca jest obowiązany poinformować pracowników o możliwości powstania nieprzewidzianych sytuacji, podczas których mogłyby wystąpić poważne zagrożenia dla zdrowia lub życia, związane z występowaniem czynników, o których mowa w § 101 ust. 1. 2. W razie powstania zagrożeń, o których mowa w ust. 1, do czasu usunięcia tych zagrożeń należy: 1) dopuścić do pracy w warunkach zagrożeń jedynie pracowników niezbędnych do usunięcia awarii, zapewniając im odpowiednie do tych prac środki ochrony indywidualnej oraz ograniczając do minimum czas przebywania w tych warunkach, 2) pracownikom nie zatrudnionym przy pracach, o których mowa w pkt 1, zakazać wstępu do zagrożonych miejsc. § 103. 1. W pomieszczeniach, w których występuje niebezpieczeństwo oblania pracowników środkami żrącymi lub zapalenia odzieży na pracowniku, powinny być zainstalowane wodne natryski ratunkowe do obmycia całego ciała oraz oddzielne urządzenia do płukania oczu. 2. Natryski i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny, w razie potrzeby, umożliwiać ich natychmiastowe uruchomienie samoczynne lub w inny sposób - z uwzględnieniem ograniczonej sprawności osób z nich korzystających. Natryski i urządzenia powinny być zasilane wodą nie ogrzewaną i działać niezawodnie bez względu na warunki atmosferyczne. 3. Przy wyjściu z pomieszczenia, w którym odbywa się praca przy użyciu materiałów zakaźnych lub toksycznych powinna znajdować się co najmniej jedna umywalka z doprowadzoną do niej ciepłą wodą - na każdych dwudziestu pracowników jednocześnie zatrudnionych, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. § 104. Szczegółowe warunki przechowywania, transportu i stosowania materiałów niebezpiecznych określają odrębne przepisy. E. Prace na wysokości § 105. 1. Pracą na wysokości w rozumieniu rozporządzenia jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. 2. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta: 1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi, 2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości. § 106. 1. Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejścia, powinny być zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawężnikiem powinna być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób. 2. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie balustrad, o których mowa w ust. 1, jest niemożliwe, należy stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości, odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy. 3. Wymagania określone w ust. 1 nie dotyczą ramp przeładunkowych. § 107. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób nie zmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi. § 108. Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych podwyższeniach nie przeznaczonych na pobyt ludzi, na wysokości do 2 m nad poziomem podłogi lub ziemi nie wymagających od pracownika wychylania się poza obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z wysokości, należy zapewnić, aby: 1) drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były stabilne i zabezpieczone przed nie przewidywaną zmianą położenia oraz posiadały odpowiednią wytrzymałość na przewidywane obciążenie, 2) pomost roboczy spełniał następujące wymagania: a) powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników, narzędzi i niezbędnych materiałów, b) podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów konstrukcyjnych pomostu, c) w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne informacje o wielkości dopuszczalnego obciążenia. § 109. 1. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach na wysokości powyżej 2 m od otaczającego poziomu podłogi lub terenu zewnętrznego oraz na podestach ruchomych wiszących należy w szczególności: 1) zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojścia do stanowiska pracy, 2) zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednią ich wytrzymałość na przewidywane obciążenia, 3) przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania należy dokonać odbioru technicznego w trybie określonym w odrębnych przepisach. 2. Rusztowania i podesty ruchome wiszące powinny spełniać wymagania określone odpowiednio w odrębnych przepisach oraz w Polskich Normach. § 110. 1. Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na drabinach i klamrach na wysokości powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi należy w szczególności: 1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń, na których mają być wykonywane prace, w tym ich stabilność, wytrzymałość na przewidywane obciążenie oraz zabezpieczenie przed nie przewidywaną zmianą położenia, a także stan techniczny stałych elementów konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa, 2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych prac, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac w podparciu - na słupach, masztach itp.), 3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do prac na wysokości. 2. Wymagania określone w ust. 1 dotyczą również prac wykonywanych na galeriach, pomostach, podestach i innych podwyższeniach, o których mowa w § 108, jeżeli rodzaj pracy wymaga od pracownika wychylenia się poza balustradę lub obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z wysokości. DZIAŁ V Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne oraz zaopatrzenie pracowników w napoje i środki higieny osobistej § 111. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana. 2. Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych określone zostały w załączniku do rozporządzenia. § 112. Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy. § 113. 1. Miejsca czerpania wody zdatnej do picia powinny znajdować się nie dalej niż 75 m od stanowisk pracy. 2. Zbiorniki, przewody i miejsca czerpania wody powinny być zabezpieczone przed zanieczyszczeniem lub zakażeniem. Czerpanie wody ze zbiorników powinno odbywać się wyłącznie z zaworów czerpalnych. 3. Miejsca czerpania wody nie nadającej się do picia powinny być oznakowane zgodnie z Polską Normą. § 114. 1. Pracodawca zatrudniający pracowników przy pracach wykonywanych w pomieszczeniach, w których temperatura spowodowana procesami technologicznymi jest stale wyższa niż 30°C (303 K), jest obowiązany zapewnić klimatyzowane pomieszczenie do wypoczynku, wyposażone w wygodne i higieniczne meble do siedzenia. Liczba miejsc siedzących powinna być nie mniejsza niż jedno miejsce na pięciu pracowników korzystających z pomieszczenia, zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Odległość od najdalszego stanowiska pracy do pomieszczenia klimatyzowanego nie powinna przekraczać 75 m. 2. Pracownikom zatrudnionym w warunkach, o których mowa w ust. 1, należy stworzyć możliwość obmycia ciała, szczególnie w ciepłej porze roku - poprzez umieszczenie w pobliżu pomieszczeń pracy natrysków ręcznych na giętkich przewodach, z doprowadzeniem ciepłej wody. § 115. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach. DZIAŁ VI Przepisy przejściowe i końcowe § 116. Przepisy § 27 ust. 2 rozporządzenia oraz § 14 ust. 2 i 3, § 23 ust. 4, § 28 i § 37 ust. 2 załącznika do rozporządzenia nie dotyczą zakładów pracy powstałych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, natomiast przepisy § 55 ust. 1 i 2 rozporządzenia nie dotyczą maszyn, w które wyposażone zostały stanowiska pracy przed wejściem w życie rozporządzenia. § 117. Traci moc: 1) rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Zdrowia, Przemysłu, Odbudowy, Administracji Publicznej oraz Ziem Odzyskanych z dnia 6 listopada 1946 r. o ogólnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 344, z 1947 r. Nr 45, poz. 240 i z 1959 r. Nr 53, poz. 316), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie ogólnych warunków higienicznosanitarnych w nowo budowanych lub przebudowywanych zakładach przemysłowych (Dz. U. Nr 53, poz. 316, z 1963 r. Nr 18, poz. 97 i z 1976 r. Nr 13, poz. 77). § 118. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisy § 103 i § 114 ust. 1 rozporządzenia oraz § 3 ust. 1, § 34 ust. 2 i § 38 załącznika do rozporządzenia wchodzą w życie po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. (poz. 844) POMIESZCZENIA I URZĄDZENIA HIGIENICZNOSANITARNE Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny znajdować się w budynku, w którym odbywa się praca, albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem, które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń pracy powinno być również ogrzewane. 2. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być usytuowane w sposób uniemożliwiający pracownikom korzystającym z nich przechodzenie przez pomieszczenia, w których stosowane są substancje trujące lub materiały zakaźne albo wykonywane są prace szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w kontrakcie z tymi czynnikami. 3. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być ogrzewane, oświetlone i wentylowane zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi i Polskimi Normami. 4. Wysokość pomieszczeń higienicznosanitarnych nie powinna być w świetle mniejsza niż 2,5 m. Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczeń higienicznosanitarnych do 2,2 m w świetle - w przypadku usytuowania ich w suterenie, piwnicy lub na poddaszu. § 2. 1. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia higienicznosanitarne oraz znajdujące się w nich urządzenia w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne korzystanie z nich przez pracowników. 2. Podłoga oraz ściany pomieszczeń higienicznosanitarnych powinny być tak wykonane, aby możliwe było łatwe utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach. Ściany pomieszczeń do wysokości co najmniej 2 m powinny być pokryte materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci. 3. W pomieszczeniach umywalni i natrysków na podłogach wykonanych z materiałów o dużym przewodnictwie ciepła należy ułożyć w miejscach mycia się podkładki izolujące (podesty). § 3. 1. Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn. Nie dotyczy to zakładu pracy, w którym jest zatrudnionych mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie - pod warunkiem zapewnienia możliwości osobnego korzystania przez kobiety i mężczyzn z tych pomieszczeń. 2. Pracodawca zatrudniający do dziesięciu pracowników powinien zapewnić im co najmniej ustępy i umywalki, a także warunki do higienicznego przechowywania odzieży własnej (domowej), roboczej i ochronnej oraz do higienicznego spożywania posiłków. Jeżeli w zakładzie pracy takiego pracodawcy nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia i prace brudzące lub nie występują szczególne wymagania sanitarne, miejsca do spożywania posiłków, przechowywania odzieży oraz umywalki mogą znajdować się w jednym pomieszczeniu. § 4. 1. Odzież powinna być przechowywana w szatniach lub odpowiednio w pomieszczeniach, o których mowa w § 3 ust. 2. 2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach biurowych mogą przechowywać swoją odzież w pomieszczeniach pracy. § 5. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie urządzeń higienicznosanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników wynikających ze zmniejszonej sprawności, zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi. Rozdział 2 Szatnie Przepisy ogólne § 6. Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych pomieszczeniach. § 7. 1. Pomieszczenia przeznaczone na szatnie powinny być suche i, w miarę możliwości, oświetlone światłem dziennym. 2. Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub w piwnicach, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji ścian zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń. 3. W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza na godzinę, a w szatniach wyposażonych w okna otwieralne przeznaczonych dla nie więcej niż 10 pracowników wymiana powietrza nie może być mniejsza niż dwukrotna na godzinę. 4. Szatnie, o których mowa w ust. 2, przeznaczone dla ponad 25 pracowników powinny być dodatkowo wyposażone w wentylację mechaniczną. § 8. 1. W szatni powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50% zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Jako miejsca siedzące nie mogą być stosowane ławki wolno stojące. 2. Szerokość przejść między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych powinna być nie mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m. 3. Szafy na odzież powinny spełniać wymagania Polskiej Normy. § 9. 1. Szatnie powinny być dostosowane do rodzaju prac, stopnia narażenia pracownika na zabrudzenie ciała i zanieczyszczenia jego odzieży substancjami szkodliwymi, trującymi lub materiałami zakaźnymi. 2. Szatnie dzieli się na: 1) szatnie odzieży własnej pracowników - przeznaczone do przechowywania odzieży należącej do pracowników (domowej), jeżeli ze względów higienicznych odzież ta nie powinna się stykać z odzieżą roboczą i środkami ochrony indywidualnej, 2) szatnie odzieży roboczej i ochronnej - przeznaczone do przechowywania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, 3) szatnie podstawowe - przeznaczone do przechowywania odzieży własnej pracowników oraz odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej, 4) szatnie przepustowe - składające się z części przeznaczonej na odzież własną pracowników, części przeznaczonej na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej oraz przepustowego zespołu sanitarnego z natryskami, łączącego obie te części. § 10. 1. W zespole szatni przeznaczonym dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość zanieczyszczenia wnętrza szafy) lub jej zamoczenie, oraz dla pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania higienicznosanitarne, powinny znajdować się pomieszczenia wyposażone w urządzenia do odkażania, odpylania i suszenia odzieży oraz czyszczenia obuwia - odpowiednio do potrzeb. W przypadku zainstalowania jednocześnie kilku urządzeń, każde z nich powinno być umieszczone w oddzielnym pomieszczeniu. 2. Na każdego pracownika korzystającego z suszarni powinno przypadać co najmniej 0,2 m2 powierzchni podłogi. 3. Wydajność i ilość urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny zapewniać oczyszczenie i wysuszenie odzieży i obuwia w czasie trwania jednej zmiany. Szatnie odzieży własnej pracowników § 11. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika. 2. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. § 12. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników może być urządzona w formie szatni wieszakowej, jeżeli nie ma do tego przeciwwskazań ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania, rodzaje występujących zanieczyszczeń itp. oraz jeżeli jest zapewniona szybka obsługa. Szatnia taka powinna odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinna być urządzona osobna szatnia dla mężczyzn i osobna dla kobiet; w przypadku zatrudnienia mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie szatnie mogą być wspólne dla mężczyzn i kobiet, z tym że powinny być urządzone kabiny do przebierania się, 2) przyjmowanie odzieży do szatni i wydawanie odzieży powinno być wykonywane przez specjalnie do tego wyznaczony personel, 3) powinna być wyposażona w stojaki wieszakowe na odzież własną pracowników; odzież ta powinna być przechowywana, na indywidualnych wieszakach, 4) stojaki wieszakowe powinny być jednopoziomowe i mieć w dolnej części siatkowe półki na obuwie, w górnej zaś - półki na nakrycia głowy, teczki itp., 5) szerokość przejścia dla obsługi szatni powinna wynosić co najmniej 1,1 m między rzędami wieszaków na dwóch sąsiednich stojakach, zaś co najmniej 0,95 m między ścianą a zewnętrznym rzędem wieszaków, 6) powinna w niej znajdować się przebieralnia wyposażona w miejsca do siedzenia i wieszaki na odzież; liczba miejsc do siedzenia powinna wynosić co najmniej 30% liczby zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. 2. Szatnie wieszakowe przeznaczone dla pracowników nie mających obowiązku stosowania odzieży roboczej i ochronnej mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 i 6. Szatnie odzieży roboczej i ochronnej § 13. 1. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna być urządzona - niezależnie od szatni odzieży własnej pracowników - dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość zanieczyszczenia wnętrz szafy do przechowywania odzieży) lub jej zamoczenie oraz dla pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania higienicznosanitarne. 2. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika. 3. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. 4. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią, z natryskami i szatnią odzieży własnej pracowników. Szatnie podstawowe § 14. 1. Szatnia podstawowa może być urządzona zamiast osobnych szatni odzieży własnej pracowników oraz szatni odzieży roboczej i ochronnej dla zatrudnionych przy pracach, podczas których zabrudzenie odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej występuje w tak małym stopniu, że nie stwarza ryzyka zanieczyszczenia odzieży własnej pracowników. Szatnia ta powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią. 2. W szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,5 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. 3. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w dwie szafy pojedyncze lub jedną szafę podwójną dla każdego pracownika korzystającego z tej szatni. Jedna szafa pojedyncza lub jedna część szafy podwójnej powinna być przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej, zaś druga - na odzież własną pracowników. § 15. Do szatni podstawowej można stosować odpowiednie przepisy § 12, z tym że stojaki wieszakowe powinny być osobne na odzież własną pracowników i osobne na odzież roboczą i ochronną. Szatnie przepustowe § 16. 1. Szatnia przepustowa powinna być urządzona dla pracowników zatrudnionych przy pracach związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się substancji trujących, zakaźnych, promieniotwórczych, drażniących lub uczulających oraz innych substancji o nieprzyjemnym zapachu, a także przy pracach pylących w wilgotnym i gorącym mikroklimacie lub powodujących intensywne brudzenie. 2. Szatnia przepustowa powinna spełniać następujące wymagania: 1) część szatni przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej powinna odpowiadać wymaganiom określonym w § 13 ust. 2 i 3, 2) część szatni przeznaczona na odzież własną pracowników powinna odpowiadać wymaganiom określonym w § 11 lub § 12, 3) ruch użytkowników szatni przepustowej pomiędzy obu jej częściami powinien odbywać się wyłącznie przez zespół sanitarny z natryskami. 3. Dla pracowników mających kontakt z substancjami trującymi lub zakaźnymi powinna być przeznaczona odrębna szatnia przepustowa, spełniająca wymagania określone w ust. 2. Rozdział 3 Umywalnie i pomieszczenia z natryskami § 17. W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla pracowników i zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i przebranych w odzież własną. § 18. 1. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z materiału odpornego na korozję, zgodnie z Polską Normą. 2. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca. W przypadku zatrudniania pracowników przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi należy zapewnić umywalki z bieżącą ciepłą wodą. 3. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić nie mniej niż 1,3 m, a między dwoma rzędami umywalek - nie mniej niż 2 m. § 19. 1. Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w umywalni przypadać co najmniej jedna umywalka indywidualna, a przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi - co najmniej jedna umywalka na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie zatrudnionych. W przypadku zastosowania umywalek szeregowych do mycia zbiorowego (np. na placach budowy) powinno przypadać co najmniej jedno stanowisko do mycia (zawór czerpalny wody) na każdych pięciu pracowników jednocześnie zatrudnionych. 2. Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Umywalki powinny być instalowane w pomieszczeniach ustępów lub w ich przedsionkach izolacyjnych. § 20. Dla pracowników narażonych na zabrudzenie nóg przy pracy powinny być instalowane w umywalniach brodziki do mycia nóg z doprowadzeniem ciepłej wody, w ilości co najmniej jeden brodzik na każdych dziesięciu użytkowników. Brodziki nie są wymagane dla pracowników zatrudnionych przy pracach na otwartej przestrzeni - poza terenem zakładu pracy. § 21. 1. W zespole szatni powinny znajdować się pomieszczenia z natryskami, jeśli wymagają tego warunki pracy lub ochrona zdrowia pracowników. 2. Pomieszczenia z natryskami powinny być łatwo dostępne dla pracowników i zapewniać bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i ubranych w odzież własną. § 22. 1. Na każdych ośmiu pracowników najliczniejszej zmiany wykonujących prace powodujące zabrudzenie ich ciała powinna przypadać co najmniej jedna kabina natryskowa, a przy pracach, o których mowa w § 16 ust. 1, co najmniej jedna kabina natryskowa na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie zatrudnionych. 2. Wymiary kabin natryskowych powinny być zgodne z przepisami techniczno-budowlanymi. Szerokość przejścia między dwoma rzędami kabin, przy zastosowaniu zasłon zasuwanych lub ścianek osłaniających powinna wynosić co najmniej 1,30 m, a między kabinami i ścianą - co najmniej 0,90 m. § 23. 1. W pomieszczeniu z natryskami poszczególne sitka powinny być zainstalowane w oddzielnych kabinach i umieszczone w taki sposób, aby strumień wody spływał na ramiona, a nie na głowę. 2. Pomieszczenie z natryskami, w którym znajduje się więcej niż sześć sitek, powinno być oddzielone od szatni pomieszczeniem izolującym. 3. Do natrysków powinna być doprowadzona woda bieżąca zimna i ciepła. Woda zużyta powinna być odprowadzana do kanalizacji. 4. Przy pomieszczeniach z natryskami powinna znajdować się wydzielona kabina z jedną miską ustępową na każde dziesięć natrysków, lecz nie mniej niż jedną. § 24. 1. Temperatura wody ciepłej doprowadzonej do umywalek, natrysków i brodzików przy stosowaniu centralnej regulacji lub zbiorowego mieszania wody powinna wynosić od 35°C do 40°C (od 308 K do 313 K), a w przypadku indywidualnego mieszania wody - od 50°C do 60°C (323 K do 333 K). 2. W pomieszczeniach umywalni należy zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny, natomiast w pomieszczeniach z natryskami wymiana ta nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w ciągu godziny. Rozdział 4 Ustępy § 25. 1. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości nie większej niż 75 m od stanowiska pracy. Odległość ta może być większa jedynie dla pracowników pracujących stale na otwartej przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125 m od najdalszego stanowiska pracy. 2. W budynkach ustępy powinny być urządzone na każdej kondygnacji. Jeżeli na kondygnacji pracuje mniej niż dziesięć osób, ustępy mogą znajdować się nie dalej niż na sąsiedniej kondygnacji. § 26. 1. Wejścia do ustępów powinny prowadzić bezpośrednio z pomieszczeń, korytarzy lub dróg służących do komunikacji ogólnej. 2. Ustęp powinien mieć wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody w ilości jedna umywalka na trzy miski ustępowe lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna umywalka. 3. Drzwi prowadzące do pomieszczenia izolującego oraz drzwi łączące je z dalszą częścią ustępu powinny zamykać się samoczynnie. § 27. 1. Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i pisuary powinny być spłukiwane bieżącą wodą oraz podłączone do kanalizacji. 2. Ustępy powinny być wyposażone w instalację i urządzenia przeznaczone do utrzymania wymagań higienicznosanitarnych. 3. W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić wymianę powietrza w ilości nie mniejszej niż 50 m3 na godzinę na 1 miskę ustępową i 25 m3 na 1 pisuar. 4. Dla pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni poza terenem zakładu pracy przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące oraz zatrudnionych w budynkach nie wyposażonych w instalację wodociągową i kanalizacyjną mogą być urządzane ustępy wyposażone w szczelne zbiorniki nieczystości. W takim przypadku ustępy mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1, 2 i 3 oraz w § 26 ust. 2. 5. Szerokość przejść wzdłuż kabin ustępowych przy jednostronnym ich rozmieszczeniu powinna wynosić co najmniej 1,3 m. Jeżeli naprzeciwko kabin są umieszczone pisuary, odległość między ścianą, na której są zainstalowane, a kabinami nie powinna być mniejsza niż 2 m. Przejście między rzędami kabin powinno mieć szerokość co najmniej 2 m. § 28. 1. Na każdych trzydziestu mężczyzn zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar, lecz nie mniej niż jedna miska i jeden pisuar przy mniejszej liczbie zatrudnionych. 2. Na każde dwadzieścia kobiet zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać jedna miska ustępowa, lecz nie mniej niż jedna miska przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Rozdział 5 Jadalnie § 29. 1. Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej "jadalnią". 2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również pracodawców zatrudniających dwudziestu i mniej pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami biologicznie zakaźnymi albo przy pracach szczególnie brudzących. 3. W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu. 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze biurowym. § 30. Ustala się następujące typy jadalni: 1) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych (typ I), 2) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych i wydawania napojów (typ II), 3) jadalnia z zapleczem - przeznaczona do spożywania posiłków profilaktycznych (typ III). Dopuszcza się łączenie jadalni typu II i III. § 31. 1. W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m2 powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek. 2. Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m2. § 32. Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części: 1) jadalni właściwej odpowiadającej wymaganiom jadalni typu I oraz 2) pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów i zmywania naczyń stołowych. § 33. Jadalnia typu III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni typu II oraz powinna posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny z szatnią dla pracowników obsługi. § 34. 1. Dla każdego pracownika spożywającego posiłek w jadalni należy zapewnić indywidualne miejsce siedzące przy stole. Ustawianie ławek w jadalni jest niedopuszczalne. 2. Jadalnia powinna być wyposażona w umywalki w ilości nie mniejszej niż jedna umywalka na dwadzieścia miejsc siedzących w jadalni, lecz nie mniej niż jedna umywalka. Przy każdej umywalce powinny znajdować się ręczniki jednorazowe lub powinna być zainstalowana suszarka do rąk. 3. W jadalni powinny być zainstalowane urządzenia do podgrzewania przez pracownika posiłku własnego oraz zlewozmywaki dwukomorowe w ilości jeden zlewozmywak na dwadzieścia miejsc w jadalni, ale nie mniej niż jeden zlewozmywak. 4. W jadalniach typu I i II lub przy nich powinny znajdować się indywidualne zamykane szafki przeznaczone do przechowywania w higienicznych warunkach własnego posiłku pracownika. § 35. W pomieszczeniu jadalni należy zapewnić przynajmniej 2-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny. § 36. 1. Dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu prac w kontakcie ze szkodliwymi substancjami albo materiałami zakaźnymi lub trującymi powinny być urządzone oddzielnie jadalnie niedostępne dla innych pracowników. 2. Jadalnia, o której mowa w ust. 1, powinna być oddzielona od pomieszczeń pracy pomieszczeniem izolującym, w którym należy urządzić miejsca do pozostawiania odzieży ochronnej oraz zainstalować umywalki z ciepłą bieżącą wodą. Rozdział 6 Pomieszczenia higieny osobistej kobiet § 37. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym od dwudziestu do dwustu kobiet w jednym budynku powinna być urządzona w umywalni dla kobiet kabina higieny osobistej wyposażona w bidet, umywalkę z ciepłą bieżącą wodą i miską ustępową. Na każde następne 200 kobiet należy urządzić dodatkową kabinę. 2. Powierzchnia kabiny, o której mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż 2,4 m2. § 38. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym na jedną zmianę więcej niż dwadzieścia kobiet w jednym budynku należy urządzić pomieszczenie z miejscami do wypoczynku w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i karmiących matek, przyjmując co najmniej jedno miejsce na każdych trzysta kobiet zatrudnionych na jednej zmianie, lecz nie mniej niż jedno miejsce. 2. Powierzchnia pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż 8 m2. § 39. W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet oraz w pomieszczeniach, o których mowa w § 38, należy zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. Rozdział 7 Palarnie § 40. 1. Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach (palarniach) lub w innych wyodrębnionych miejscach wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek. 2. Palarnie lub miejsca przeznaczone do palenia tytoniu powinny być usytuowane w sposób nie narażający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego. § 41. W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika najliczniejszej zmiany, z tym jednak, że powierzchnia poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 8 m2. § 42. W palarni należy zapewnić przynajmniej dziesięciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. Rozdział 8 Pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej i ochronnej § 43. 1. Jeżeli przeznaczona do prania odzież robocza lub ochronna może stać się powodem skażenia innej odzieży pranej jednocześnie lub jeżeli jest ona szczególnie zabrudzona, a także gdy wymagają tego specjalne względy higieny produkcji, w zakładzie pracy powinna być urządzona specjalna pralnia odzieży wyposażona w urządzenia mechaniczne do prania. 2. Przy pralni należy zapewnić możliwość odpylania, degazacji, dezynfekcji, suszenia oraz naprawy odzieży roboczej i ochronnej. 3. W zakładzie pracy, w którym odzież pracowników jest narażona na zanieczyszczenie substancjami trującymi, należy stosować urządzenia służące do neutralizacji tych substancji. Rozdział 9 Pomieszczenia do ogrzewania się pracowników § 44. 1. Przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nie ogrzewanych pomieszczeniach należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia umożliwiające im schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży. Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do podgrzewania posiłków. 2. W pomieszczeniach do ogrzewania się pracowników powinna być zapewniona temperatura co najmniej 16°C (289 K), a na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2. 3. W razie gdy ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej przestrzeni w okresie zimowym nie jest możliwe zapewnienie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich pracy odpowiednio urządzone źródła ciepła, przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie zakresu stosowania przepisów Kodeksu pracy o bezpieczeństwie i higienie pracy przy wykonywaniu pracy przez osoby przebywające w zakładach karnych lub w zakładach poprawczych. (Dz. U. Nr 154, poz. 1012) Na podstawie art. 304 § 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W razie wykonywania określonych zadań lub prac na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę przez osoby przebywające w zakładach karnych lub w zakładach poprawczych przepisy art. 207-208, 210 § 1-4 i § 6, art. 211-219, 220 § 1, art. 221 § 1-3, art. 222-227, 228 § 3, art. 229-237, 2371-2376, 2377 § 1, art. 2378, 2379 § 1 i 2 oraz art. 23710-23715 działu dziesiątego Kodeksu pracy oraz przepisy wydane na ich podstawie stosuje się odpowiednio. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 lipca 1992 r. w sprawie zakresu i sposobu stosowania przepisów Kodeksu pracy o bezpieczeństwie i higienie pracy przy wykonywaniu pracy przez osoby przebywające w zakładach karnych i zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 59, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Leśnictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 156, poz. 1019) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Leśnictwa", zwaną dalej "odznaką". § 2. 1. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem za zasługi dla polskiego leśnictwa i może być nadawana: 1) osobom fizycznym wyróżniającym się znaczącymi osiągnięciami zawodowymi i naukowymi w zakresie leśnictwa, 2) instytucjom, podmiotom gospodarczym i organizacjom wyróżniającym się osiągnięciami związanymi z upowszechnianiem i popularyzacją leśnictwa lub pracującym na rzecz leśnictwa. 2. Odznaka może być nadawana także osobom nie mającym obywatelstwa polskiego oraz instytucjom i organizacjom zagranicznym szczególnie zasłużonym dla polskiego leśnictwa. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra lub kierownika urzędu centralnego, 2) terenowego organu administracji rządowej bądź organu samorządu terytorialnego, 3) Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, 4) właściwego organu organizacji zawodowej lub społecznej działającej na rzecz leśnictwa, 5) właściwego organu jednostki organizacyjnej związanej z leśnictwem i nadzorowanej przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 2. Odznaka jest nadawana tej samej osobie jeden raz. 3. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne osoby fizycznej lub nazwę i siedzibę instytucji, podmiotu gospodarczego albo organizacji przedstawionych do wyróżnienia oraz informację o osiągnięciach uzasadniających nadanie odznaki. 4. Wzór wniosku o nadanie odznaki dla osób fizycznych stanowi załącznik nr 1, natomiast dla instytucji, podmiotów gospodarczych i organizacji - załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa przynajmniej na miesiąc przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia. § 4. 1. Odznaka ma kształt stylizowanego liścia dębu i gałązki sosnowej z nałożonym otokiem, o wymiarach zewnętrznych 25 x 40 mm. Jest wykonana z metalu, srebrzona i patynowana. Na otoku znajduje się napis "Zasłużony dla Leśnictwa". Odznaka jest połączona kółkiem z zawieszką o kształcie fragmentu gałązki o długości 25 mm zaciętej skośnie na obu końcach. W środkowej części zawieszki znajduje się tarcza herbowa z orłem - godłem państwa. Na odwrotnej stronie zawieszki jest umocowane zapięcie. Odwrotna strona odznaki jest gładka. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie dokonuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa lub osoba przez niego upoważniona z okazji "Dnia Leśnika i Drzewiarza" lub innych uroczystości państwowych. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 6. Ewidencję osób fizycznych, instytucji, podmiotów gospodarczych oraz organizacji wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. § 7. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz. 1019) Załącznik nr 1 WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" DLA OSÓB FIZYCZNYCH Wzór strony pierwszej Ilustracja Wzór strony drugiej Ilustracja Załącznik nr 2 WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" DLA INSTYTUCJI, PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH I ORGANIZACJI Wzór strony pierwszej Ilustracja Wzór strony drugiej Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" Ilustracja Załącznik nr 4 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych. (Dz. U. Nr 157, poz. 1028) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochrony przed wyrządzającym szkodę przemysłowi krajowemu przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, zwane dalej "środkami antydumpingowymi", oraz zasady i tryb postępowania w sprawie stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem antydumpingowym". 2. Środki antydumpingowe i postępowanie antydumpingowe, określone w niniejszej ustawie, będą stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu Światowej Organizacji Handlu w sprawie stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie WTO). 3. W postępowaniu antydumpingowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, lub w razie braku takiego towaru, inny towar, który pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle odpowiadające cechom towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, 2) szkodę - rzeczywistą szkodę wyrządzoną przemysłowi krajowemu lub groźbę wyrządzenia rzeczywistej szkody bądź istotne opóźnienie powstania określonego przemysłu krajowego, 3) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny na terytorium Rzeczypospolitej polskiej lub tych spośród nich, których łączna produkcja stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tych towarów; w wypadku gdy producenci są powiązani z zagranicznymi eksporterami lub krajowymi importerami albo sami są importerami towaru będącego przedmiotem postępowania, wówczas przemysł krajowy oznacza pozostałych producentów krajowych wytwarzających towar podobny, 4) producentów powiązanych - producentów powiązanych z zagranicznymi eksporterami lub krajowymi importerami w jakikolwiek z następujących sposobów: a) jeden z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugiego, b) obaj są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowani przez osobę trzecią, c) obaj bezpośrednio lub pośrednio kontrolują osobę trzecią, pod warunkiem że istnieją przypuszczenia, iż na skutek powiązań danych producent postępuje odmiennie od producentów nie mających powiązań, 5) osobę kontrolującą drugą osobę - osobę, która prawnie lub faktycznie władna jest kierować postępowaniem drugiej osoby, 6) osoby niezależne (nabywcy niezależni) - osoby (nabywcy), które nie są ze sobą powiązane w sposób określony w pkt 4, 7) sprzedaż w zwykłym obrocie handlowym - każdą sprzedaż dokonaną przez producenta towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, na warunkach ogólnie przyjętych w jego kraju, z wyjątkiem sprzedaży po cenach niższych od kosztów produkcji w rozumieniu art. 5 ust. 2-11, sprzedaży między osobami powiązanymi w rozumieniu pkt 4 oraz sprzedaży między stronami, które zawarły między sobą porozumienie kompensacyjne, 8) środki antydumpingowe - tymczasowe i ostateczne cła antydumpingowe oraz zobowiązania cenowe; tymczasowe cła antydumpingowe i ostateczne cła antydumpingowe stanowią należności celne przywozowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, 9) strony zainteresowane: a) zagranicznych eksporterów lub producentów towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, krajowych importerów tego towaru bądź organizacje oraz zrzeszenia handlowców i przedsiębiorców, jeżeli większość ich członków jest zagranicznymi eksporterami, producentami lub krajowymi importerami danego towaru, b) kraje eksportu, c) krajowych producentów podobnego towaru lub organizacje oraz zrzeszenia handlowców i przedsiębiorców, jeżeli większość ich członków wytwarza towar podobny, d) inne strony, krajowe lub zagraniczne, nie wymienione w lit. a)-c), które w czasie postępowania antydumpingowego wykażą swój bezpośredni interes prawny i materialny w badanej sprawie, 10) okres badany - okres, w którym bada się, czy przywóz na polski obszar celny został dokonany po cenach dumpingowych, z tym że okres ten wynosi zazwyczaj jeden rok, ale nie mniej niż 6 miesięcy przed datą wszczęcia postępowania antydumpingowego, określany szczegółowo w postanowieniu o wszczęciu postępowania antydumpingowego. Art. 3. 1. W wypadku gdy w wyniku postępowania antydumpingowego zostanie stwierdzone, że wprowadzenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie dumpingowej wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu, wobec tego towaru mogą być zastosowane środki antydumpingowe. 2. Towar uważa się za wprowadzony do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie dumpingowej, jeżeli jego cena eksportowa jest niższa od wartości normalnej. 3. Cła antydumpingowe ustanawia się w wysokości niezbędnej do usunięcia szkody, ale nie przekraczającej marginesu dumpingu. 4. W zobowiązaniach cenowych wzrost cen powinien być ustalony w wysokości wystarczającej do wyeliminowania dumpingu bądź zapobieżenia szkodzie, ale nie wyższej niż ustalony margines dumpingu. 5. Margines dumpingu stanowi kwotę, o jaką wartość normalna przewyższa cenę eksportową. DZIAŁ II Stwierdzenie dumpingu i szkody Rozdział 1 Ustalenie dumpingu Oddział 1 Wartość normalna Art. 4. 1. Wartość normalną ustala się na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym od niezależnych nabywców w kraju eksportu. 2. Krajem eksportu jest kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, jest nim kraj wysyłki towaru. Jeżeli w kraju wysyłki nie produkuje się podobnego towaru lub nie można ustalić dla niego porównywalnej ceny bądź gdy towar jest tylko przewożony przez jego terytorium, to za kraj eksportu uznaje się kraj pochodzenia towaru. 3. W wypadku gdy zagraniczny eksporter nie produkuje lub nie sprzedaje podobnych towarów w zwykłym obrocie handlowym w kraju eksportu, wartość normalną można ustalić na podstawie cen stosowanych w kraju eksportu przez innych sprzedawców lub producentów. 4. Ceny stosowane pomiędzy stronami, które są ze sobą powiązane lub zawarły porozumienia kompensacyjne, nie mogą być uznane za płacone w zwykłym obrocie handlowym i można ich nie wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, chyba że zostanie wykazane, iż powiązanie to nie wywiera wpływu na ceny stosowane między tymi stronami. 5. Sprzedaż podobnego towaru z przeznaczeniem do konsumpcji krajowej na rynku wewnętrznym kraju eksportu, wykorzystuje się do ustalenia wartości normalnej, jeśli stanowi ona co najmniej 5% wielkości sprzedaży danego towaru na polski obszar celny. Sprzedaż w mniejszych ilościach może być wykorzystana do ustalenia wartości normalnej, jeżeli stosowane ceny zostaną uznane za reprezentatywne dla danego rynku. Art. 5. 1. W wypadku gdy towar podobny nie jest sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym bądź jest sprzedawany w wielkościach niewystarczających lub gdy z powodu określonej sytuacji rynkowej sprzedaż ta nie pozwala na dokonanie właściwego porównania, wartość normalną podobnego towaru ustala się na podstawie: 1) cen w eksporcie, w zwykłym obrocie handlowym, do kraju trzeciego, jeżeli ceny te są reprezentatywne, lub 2) kosztów wytwarzania w kraju pochodzenia towaru, powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne koszty oraz kwotę zysku (wartość normalna konstruowana). 2. W wypadku gdy sprzedaż podobnego towaru na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub jego sprzedaż do kraju trzeciego następuje po cenach niższych od jednostkowych kosztów wytwarzania (stałych i zmiennych), powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne koszty, może ona być traktowana jako nie dokonana w zwykłym obrocie handlowym z uwagi na cenę i może być pominięta przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w wypadku stwierdzenia, że sprzedaż ta była dokonywana: 1) w dłuższym okresie w znacznych ilościach oraz 2) po cenach nie gwarantujących pełnego pokrycia kosztów w racjonalnym okresie. 3. Jeśli ceny towaru podobnego stosowane na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub w sprzedaży do kraju trzeciego są niższe od kosztów wymienionych w ust. 2, lecz w momencie sprzedaży przewyższają średnie ważone koszty poniesione w okresie badanym, to ceny te uważa się za gwarantujące pełne pokrycie kosztów w racjonalnym okresie. 4. Za dłuższy okres uznaje się zazwyczaj jeden rok, nie mniej jednak niż 6 miesięcy, zaś sprzedaż po cenach niższych od kosztów wymienionych w ust. 2 uznaje się za dokonaną w znacznych ilościach w tym okresie, jeżeli stwierdzi się, że: 1) średnia ważona cena sprzedaży jest niższa od średniej ważonej kosztów wymienionych w ust. 2 lub 2) wielkość sprzedaży poniżej kosztów, o których mowa w ust. 2, jest nie mniejsza niż 20% sprzedaży wykorzystanej do ustalenia wartości normalnej. 5. Koszty, o których mowa w ust. 2, ustala się na podstawie ksiąg rachunkowych jednostki, prowadzonych według zasad wynikających z posiadanej przez jednostkę dokumentacji opisującej przyjęte przez nią zasady rachunkowości, pod warunkiem iż zapisy w księgach właściwie dokumentują koszty związane z produkcją i sprzedażą towaru objętego postępowaniem. Przedstawione dowody dotyczące właściwego podziału kosztów uwzględnia się pod warunkiem, iż zostanie wykazane, że taki podział był rzeczywiście stosowany. 6. W razie niemożności zastosowania metody podziału kosztów stosowanej przez stronę objętą postępowaniem, stosuje się metodę podziału kosztów w proporcji do obrotów. 7. Koszty, o których mowa w ust. 5 i 6, koryguje się o dodatkowe pozycje związane z przyszłą lub obecną produkcją towaru badanego, których nie uwzględniono w obliczeniach określonych w ust. 5 i 6. 8. W wypadku gdy na koszty występujące w części okresu zwrotu kosztów wpływa wykorzystywanie nowych urządzeń produkcyjnych, które wymagały znacznych nakładów inwestycyjnych, oraz niski stopień wykorzystania mocy produkcyjnych, towarzyszące operacjom rozruchu, które miały miejsce w okresie badanym, średnie koszty dla fazy rozruchu ustala się na poziomie kosztów występujących pod koniec tej fazy i zalicza na poczet tego okresu do średnich kosztów ważonych wymienionych w ust. 3. 9. Okres fazy rozruchu ustala się odpowiednio do warunków danego zagranicznego eksportera lub producenta, z tym że nie może ona przekroczyć odpowiedniej początkowej części okresu zwrotu kosztów. Informacje świadczące o wydłużeniu procesu rozruchu poza tę część okresu uwzględnia się pod warunkiem, że zostały dostarczone przed przystąpieniem do weryfikacji danych oraz w terminie 3 miesięcy od daty wszczęcia postępowania. 10. Wielkość kosztów związanych ze sprzedażą, kosztów ogólnego zarządu i wszystkich innych kosztów oraz kwot zysku ustala się na podstawie faktycznych danych, właściwych dla produkcji i sprzedaży towarów podobnych zagranicznego eksportera lub producenta objętego postępowaniem antydumpingowym, w zwykłym obrocie handlowym. 11. W wypadku gdy nie można ustalić wielkości kosztów, o których mowa w ust. 10, zgodnie z metodą określoną w ust. 10, koszty te ustala się na podstawie: 1) średniej ważonej faktycznych wielkości ustalonych dla innych zagranicznych eksporterów lub producentów objętych postępowaniem antydumpingowym w zakresie produkcji i sprzedaży towarów podobnych na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia, 2) faktycznych wielkości w zakresie produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, towaru należącego do tej samej kategorii co towar podobny, poniesionych przez danego zagranicznego eksportera lub producenta objętego postępowaniem antydumpingowym na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia, 3) innej racjonalnej metody, pod warunkiem że ustalona przy jej stosowaniu marża zysku nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych zagranicznych eksporterów lub producentów towarów tej samej kategorii na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia. Art. 6. 1. W wypadku przywozu z krajów nie posiadających gospodarki rynkowej, wartość normalną określa się na podstawie ceny stosowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej lub na podstawie ceny w eksporcie z takiego kraju do innych krajów, łącznie z Rzecząpospolitą polską, albo na podstawie wartości konstruowanej w warunkach gospodarki rynkowej kraju trzeciego, a w wypadku gdy okaże się to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej na polskim obszarze celnym za towar podobny, w miarę potrzeby odpowiednio zmodyfikowanej, tak aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku. 2. Wyboru kraju trzeciego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie informacji o warunkach produkcji w tym kraju towaru podobnego, w tym dotyczących procesu i skali produkcji towaru podobnego oraz z uwzględnieniem wszelkich dostępnych informacji o warunkach rynkowych istniejących w tym kraju w okresie badanym i po porównaniu ich z warunkami w kraju objętym postępowaniem antydumpingowym. Wyboru kraju trzeciego dokonuje się uwzględniając terminy określone w niniejszej ustawie. Jeżeli jest to możliwe, wyboru dokonuje się spośród krajów o gospodarce rynkowej objętych tym samym postępowaniem antydumpingowym. 3. Minister Gospodarki poinformuje, niezwłocznie po wszczęciu postępowania antydumpingowego, zagranicznych eksporterów i krajowych importerów oraz ich organizacje i zrzeszenia, władze kraju eksportu oraz wnioskodawcę lub wnioskodawców o wyborze kraju trzeciego o gospodarce rynkowej, o którym mowa w ust. 1, wyznaczając termin 10 dni na zgłoszenie uwag w sprawie tego wyboru. Oddział 2 Cena eksportowa Art. 7. Za cenę eksportową towaru przyjmuje się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za towar z kraju eksportu w przywozie na polski obszar celny. Art. 8. 1. W wypadku braku ceny eksportowej lub gdy stwierdzona zostanie jej niewiarygodność z powodu powiązania lub istnienia porozumienia kompensacyjnego między zagranicznym eksporterem i krajowym importerem lub stroną trzecią, cenę eksportową można ustalić na podstawie ceny, po której towary przywożone odsprzedaje się po raz pierwszy niezależnemu nabywcy, a w wypadku gdy nie są one odsprzedawane niezależnemu nabywcy albo nie są odsprzedawane w stanie, w jakim zostały przywiezione, na innej uzasadnionej podstawie (cena eksportowa konstruowana). 2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, w celu ustalenia wiarygodnej ceny eksportowej dokonuje się korekty ceny eksportowej konstruowanej, uwzględniając wszystkie koszty, łącznie z należnościami celnymi i podatkami, poniesione pomiędzy przywozem i odsprzedażą, a także zyski. 3. Korekta ceny, o której mowa w ust. 2, powinna obejmować koszty zwykle ponoszone przez krajowego importera, zapłacone przez jakąkolwiek stronę na polskim obszarze celnym lub poza nim, która jest związana lub zawarła porozumienie kompensacyjne z krajowym importerem lub zagranicznym eksporterem, w tym zwykłe koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i koszty dodatkowe, należności celne, cła antydumpingowe oraz należne podatki z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów, jak również uzasadnioną marżę ze sprzedaży, koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty oraz zysk. Oddział 3 Porównanie ceny eksportowej z wartością normalną Art. 9. 1. Ustalenia marginesu dumpingu, o którym mowa w art. 3 ust. 5, dokonuje się przez porównanie ceny eksportowej z wartością normalną. 2. Porównania ceny eksportowej z wartością normalną dokonuje się na tym samym poziomie obrotu, zazwyczaj na poziomie cen producenta, w odniesieniu do transakcji sprzedaży dokonanych możliwie w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen. Art. 10. 1. Jeżeli nie istnieje podstawa do porównania ustalonej wartości normalnej i ceny eksportowej, to dokonuje się odpowiednich dostosowań, w formie korekty, na podstawie przesłanek merytorycznych, z tytułu różnic czynników, które były zgłoszone i mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. 2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać w szczególności następujące czynniki: 1) właściwości fizyczne towaru objętego postępowaniem antydumpingowym i towaru podobnego, z tym że rozmiary korekty powinny odpowiadać stosownej ocenie różnicy wartości rynkowej wynikającej z różnic fizycznych, 2) należności przywozowe i podatki pośrednie; w tym wypadku dokonuje się korekty wartości normalnej o kwotę odpowiadającą wszelkim należnościom przywozowym i podatkom pośrednim od towaru podobnego oraz jego fizycznych składników, jakim towar ten podlega w razie przeznaczenia do konsumpcji w kraju eksportu, a nie pobranym bądź zwracanym w związku z przywozem na polski obszar celny, 3) rabaty i wielkości sprzedaży; w tym wypadku dokonuje się korekty z tytułu różnic w wielkości rabatów, włącznie z rabatami przyznawanymi w związku z wielkością sprzedaży, jeżeli te zależności są należycie określone i bezpośrednio związane ze sprzedażą objętą postępowaniem antydumpingowym; korekty można dokonać także z tytułu odroczonych rabatów, pod warunkiem że roszczenie ma podstawę w praktyce ustalonej w poprzednich okresach, w tym w zależności od spełnienia wymagań warunkujących przyznanie rabatu, 4) poziom obrotu; korekty z tytułu różnic w poziomach obrotu, w tym z tytułu wszelkich różnic, jakie mogą występować w sprzedaży towaru badanego na zasadach OEM (z przejęciem przez nabywcę niektórych obowiązków producenta), dokonuje się, jeśli zostanie wykazane, że w sieci dystrybucji na obu rynkach cena eksportowa, w tym konstruowana cena eksportowa, występuje na innym poziomie obrotu niż wartość normalna, zaś różnica wpływa na porównywalność ceny, co odzwierciedlają stałe i znaczące różnice funkcji i cen na różnych poziomach obrotu na rynku wewnętrznym kraju eksportu. Kwota korekty powinna być oparta na wartości rynkowej odnośnych różnic, 5) transport, ubezpieczenie, przeładunek, załadunek i koszty dodatkowe; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach bezpośrednio związanych z tymi operacjami i poniesionych z tytułu dostarczenia towaru z obiektu zagranicznego eksportera do niezależnego nabywcy, jeżeli koszty te są uwzględnione w pobieranych cenach, 6) opakowanie; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach, bezpośrednio związanych z opakowaniem danego towaru, 7) kredyt; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach kredytów udzielonych na dokonanie danej sprzedaży, o ile czynnik ten jest uwzględniony przy ustalaniu cen, 8) koszty ponoszone po sprzedaży; korekty dokonuje się z tytułu różnic bezpośrednich kosztów udzielania rękojmi, gwarancji, pomocy technicznej i serwisu, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy sprzedaży, 9) prowizje; korekty dokonuje się z tytułu różnic prowizji naliczanych przy danej sprzedaży, 10) przeliczanie walut; jeżeli dla porównania cen niezbędne jest przeliczenie waluty, to dokonuje się go po kursie waluty z dnia sprzedaży; jeżeli z daną sprzedażą eksportową bezpośrednio związana jest sprzedaż waluty obcej na rynkach terminowych, to stosuje się wówczas kurs waluty w sprzedaży terminowej. Za datę sprzedaży uznaje się datę wystawienia faktury bądź tez datę zawarcia umowy, złożenia zamówienia lub potwierdzenia zamówienia, jeżeli dokumenty te lepiej określają istotne warunki sprzedaży. Wahań kursów wymiany nie uwzględnia się. Zagraniczni eksporterzy w terminie 60 dni mogą dostosować swoje ceny eksportowe do trwałej zmiany kursu wymiany występującej w okresie badanym. 3. Nie dokonuje się powtórnej korekty z tytułu tych samych czynników, zwłaszcza z tytułu różnic w warunkach i wielkości sprzedaży oraz z tytułu różnic w poziomach obrotu. Oddział 4 Margines dumpingu Art. 11. 1. Margines dumpingu w okresie badanym ustala się według jednej z następujących metod: 1) na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną cen wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny lub 2) na podstawie porównania wartości normalnych ustalonych dla poszczególnych transakcji z cenami każdej transakcji eksportowej w przywozie na polski obszar celny. 2. Wartość normalną w formie średniej ważonej można porównać z cenami wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny, pod warunkiem że poziom cen eksportowych różni się istotnie w zależności od nabywcy, regionu lub okresu, a zastosowanie wymienionych metod nie pozwalałoby na pełne odzwierciedlenie zakresu praktyk dumpingowych. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wykluczają zastosowania metody kontroli wyrywkowej, o której mowa w art. 26 ust. 2 i 4. Art. 12. W wypadku wystąpienia różnych marginesów dumpingu można ustalić średni ważony margines dumpingu. Rozdział 2 Ustalenie szkody Art. 13. 1. Szkodę rzeczywistą ustala się na podstawie zebranego materiału dowodowego po dokonaniu oceny: 1) wielkości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych oraz jego wpływu na poziom cen towarów podobnych na rynku krajowym oraz 2) wpływu wynikającego z tego przywozu na przemysł krajowy. 2. Wielkość przywozu po cenach dumpingowych ocenia się z uwzględnieniem okoliczności, czy przywóz ten wzrósł w stopniu znaczącym w wielkościach bezwzględnych bądź w stosunku do wielkości produkcji lub konsumpcji na polskim obszarze celnym. 3. W celu ustalenia wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny towarów podobnych na rynku krajowym należy zbadać, czy: 1) ceny tych towarów są znacznie niższe od cen towarów podobnych wytwarzanych przez przemysł krajowy bądź czy 2) przywóz po cenach dumpingowych w jakikolwiek inny sposób nie powoduje znacznego spadku cen towarów wytwarzanych przez krajowych producentów, albo hamuje wzrost tych cen, który w innym wypadku mógłby być znaczący. Art. 14. W wypadku gdy przedmiotem postępowania antydumpingowego jest przywóz na polski obszar celny towarów z więcej niż jednego kraju, skutki tego przywozu ocenia się łącznie, pod warunkiem że: 1) ustalony margines dumpingu w przywozie z każdego kraju przekracza minimalny poziom określony w art. 35 ust. 1, zaś wielkość przywozu towaru po cenach dumpingowych z poszczególnych krajów nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1, 2) dokonanie łącznej oceny skutków przywozu jest zasadne po uwzględnieniu warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi na polski obszar celny oraz warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi i podobnymi towarami krajowymi. Art. 15. Wpływ przywozu po cenach dumpingowych na przemysł krajowy bada się z uwzględnieniem wszelkich właściwych wskaźników i czynników ekonomicznych oddziałujących na stan tego przemysłu, a w szczególności takich, jak: 1) trwanie procesu przezwyciężania przez przemysł krajowy trudności spowodowanych przywozem na polski obszar celny w przeszłości towarów po cenach dumpingowych, 2) wielkość marginesu dumpingu, 3) rzeczywisty bądź potencjalny spadek wielkości sprzedaży, zysków, produkcji, udziału w rynku, wydajności, stopy zwrotu z inwestycji i poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych, 4) czynniki wpływające na ceny krajowe, 5) niekorzystne rzeczywiste bądź potencjalne skutki w zakresie przepływów pieniężnych, 6) stan zapasów, 7) stan zatrudnienia, 8) poziom wynagrodzeń, 9) rozwój przemysłu, 10) zdolności do pozyskania kapitału i inwestycji. Art. 16. 1. W wypadku gdy w tym samym czasie oprócz przywozu po cenach dumpingowych również inne czynniki wyrządzają szkodę przemysłowi krajowemu, poddaje się je badaniom w celu wykluczenia możliwości, że szkoda wyrządzona przez te czynniki została uznana za wyrządzoną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, powinny objąć w szczególności: 1) wielkość i ceny przywozu nie realizowanego po cenach dumpingowych, 2) spadek popytu na towary podobne, 3) zmiany modelu konsumpcji, 4) praktyki monopolistyczne, 5) rozwój techniki, 6) zmiany w eksporcie i wydajności przemysłu krajowego. 3. Skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych dla produkcji krajowych towarów podobnych, którą można wyodrębnić, ocenia się na podstawie takich czynników, jak proces produkcji, obroty i zyski producentów. Jeżeli wyodrębnienie odnośnej produkcji okaże się niemożliwe, skutki dumpingu ocenia się na podstawie badania najbardziej zbliżonej grupy bądź kategorii towarów, obejmującej towar podobny, dla którego można uzyskać niezbędne informacje. Art. 17. Stwierdzenia, że przywóz po cenach dumpingowych wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu w rozumieniu niniejszej ustawy, dokonuje się na podstawie wszystkich wskaźników i czynników, o których mowa w art. 15 i 16 ust. 2 w związku z art. 13-14. Art. 18. 1. Zagrożenie wyrządzenia rzeczywistej szkody przemysłowi krajowemu stwierdza się na podstawie ustalonych faktów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zmiana okoliczności mogąca doprowadzić do sytuacji, w której przywóz po cenach dumpingowych wyrządziłyby szkodę, musi jasno wynikać z przewidywań i być bliska w czasie. 3. Stwierdzenie zagrożenia przemysłu krajowego szkodą rzeczywistą wymaga zbadania, czy wystąpiły w szczególności następujące okoliczności: 1) wzrost przywozu po cenach dumpingowych na polski obszar celny, wskazujący na prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu przywozu, 2) dysponowanie przez eksportera znacznymi rezerwami mocy produkcyjnych, bądź istotnego zwiększenia w niedalekiej przyszłości przez niego mocy produkcyjnych, uprawdopodobniające znaczący wzrost przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, z uwzględnieniem dostępności innych rynków eksportowych, które mogłyby wchłonąć dodatkowy przywóz, 3) możliwości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach, które mogłyby w znacznym stopniu spowodować obniżenie cen na rynku krajowym bądź zapobiec ich wzrostowi, który w innym wypadku miałby miejsce, zwiększając tym prawdopodobieństwo dalszego wzrostu popytu na przywóz odnośnych towarów, 4) stan zapasów. Art. 19. Jeżeli na podstawie okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 3, rozpatrywanych łącznie, można ustalić, że dany przywóz towarów po cenach dumpingowych jest nieunikniony i w razie niezastosowania środków antydumpingowych wyrządzi on przemysłowi krajowemu rzeczywistą szkodę, to takie ustalenie stanowi wystarczającą podstawę do sformułowania jednoznacznych przewidywań o powstaniu takiej szkody, nawet wówczas, gdy okoliczności powyższe rozpatrywane z osobna okażą się niewystarczające do sformułowania takich przewidywań. DZIAŁ III Postępowanie antydumpingowe Rozdział 1 Wszczęcie postępowania antydumpingowego Art. 20. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe: 1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej występującej w imieniu i na rzecz przemysłu krajowego, 2) z urzędu, w szczególnych okolicznościach, gdy istnieją dowody występowania dumpingu, szkody i związku przyczynowego. 2. Wniosek uważa się za złożony, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jeżeli popierają go producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi ponad 50% całej produkcji towaru podobnego wyprodukowanego przez tych producentów krajowych, którzy wyrazili swoje poparcie lub sprzeciw wobec wniosku, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Postępowania antydumpingowego nie wszczyna się, jeżeli producenci krajowi podobnego towaru, jednoznacznie popierający wniosek, produkują mniej niż 25% całej produkcji podobnego towaru. 4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wszczęcie postępowania antydumpingowego. 5. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 4 lub materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki, nie później niż w terminie 15 dni od daty wpłynięcia wniosku, zawiadomi o tym wnioskodawcę i wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. W wypadku nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie Minister Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania. 6. Wnioskodawca może wycofać wniosek przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego. Jeżeli jednak wnioskodawca uczyni to po wszczęciu postępowania, Minister Gospodarki umorzy postępowanie, chyba że naruszyłoby to interes państwa. Art. 21. 1. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania antydumpingowego: 1) wobec podmiotu z kraju lub z krajów, z których przywóz towaru objętego postępowaniem antydumpingowym na polski obszar celny jest nieznaczny, to znaczy jest mniejszy niż 1% konsumpcji krajowej tego towaru, chyba że łączny przywóz z takich krajów stanowi trzy lub więcej procent tej konsumpcji, 2) w wypadku gdy dowody występowania przywozu po cenach dumpingowych i wyrządzonej przez niego szkody, mające uzasadnić wszczęcie postępowania, nie są wystarczające. 2. Przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego żadne informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej. Jeżeli z umów międzynarodowych wynika obowiązek zawiadomienia kraju eksportu o zamiarze wszczęcia postępowania antydumpingowego, Minister Gospodarki powiadomi właściwe kraje o tym zamiarze. 3. Minister Gospodarki po stwierdzeniu, że materiały dowodowe i inne dostępne informacje uzasadniają domniemanie przywozu towaru po cenach dumpingowych i wyrządzenia przez ten przywóz szkody, oraz po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wydaje nie później niż w terminie 45 dni od daty wpłynięcia kompletnego wniosku postanowienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego, które ogłosi w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać streszczenie zgromadzonych informacji oraz określać: 1) termin wszczęcia postępowania antydumpingowego, 2) towar, którego postępowanie antydumpingowe dotyczy, 3) kraj lub kraje eksportu, 4) okres badany, 5) termin składania informacji i opinii przez strony zainteresowane w sprawach mających znaczenie dla postępowania antydumpingowego, 6) termin składania przez strony zainteresowane wniosków o złożenie wyjaśnień ustnych. Art. 22. 1. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w art. 21 ust. 3, Minister Gospodarki przekazuje postanowienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego zagranicznym eksporterom, krajowym importerom oraz organizacjom i zrzeszeniom krajowych importerów lub zagranicznych eksporterów towarów, których zgodnie z informacjami posiadanymi przez Ministra Gospodarki postępowanie dotyczy, oraz władzom kraju eksportu bądź pochodzenia towaru, a także wnioskodawcy lub wnioskodawcom. 2. Minister Gospodarki, z zachowaniem wymogu poufności, przekazuje zagranicznym eksporterom oraz władzom kraju lub krajów eksportu bądź pochodzenia towaru także pełny tekst wniosku. W wypadku gdy liczba zagranicznych eksporterów jest szczególnie duża, pełny tekst wniosku przekazuje się wyłącznie władzom kraju eksportu bądź właściwej organizacji lub zrzeszeniu eksporterów. 3. Minister Gospodarki, z zachowaniem wymogu poufności, udostępnia pełny tekst wniosku innym zainteresowanym stronom na ich pisemny wniosek. Art. 23. 1. Minister Gospodarki przekazuje zainteresowanym stronom kwestionariusz postępowania antydumpingowego. 2. Udzielenie przez zainteresowane strony odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie nie krótszym niż 30 dni, z tym że dla zagranicznych eksporterów oraz producentów termin ten rozpoczyna bieg z upływem 7 dni od daty wysłania kwestionariusza do eksportera lub przekazania go właściwemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu kraju eksportu towaru. 3. Terminy, o których mowa w ust. 2, mogą być przedłużone o dalszy okres do 30 dni, o ile zainteresowana strona przedstawi poważne powody mające dla niej istotne znaczenie w toczącym się postępowaniu, dla których termin ten powinien być przedłużony. 4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór kwestionariusza, o którym mowa w ust. 1. Art. 24. 1. W toku postępowania wszystkie zainteresowane strony mają pełną możliwość obrony swoich interesów. 2. Na pisemny wniosek udostępnia się im wszelkie informacje związane z postępowaniem antydumpingowym, a nie objęte klauzulą poufności. 3. Stronom przysługuje prawo ustosunkowania się na piśmie do wszelkich informacji dotyczących sprawy, a za zgodą Ministra Gospodarki - także w formie ustnej. 4. Na wniosek, o którym mowa w art. 21 ust. 4 pkt 6 i z zachowaniem wymogów poufności, wszystkim zainteresowanym stronom umożliwia się bezpośrednie, wzajemne konsultacje. 5. Żadna ze stron nie ma obowiązku uczestniczenia w konsultacjach, o których mowa w ust. 4. Informacje przekazane ustnie w czasie konsultacji uwzględnia się pod warunkiem, że zostaną potwierdzone w formie pisemnej. Art. 25. 1. Minister Gospodarki może zwracać się do zainteresowanych stron o dostarczenie wszelkich informacji i opinii, jakie uzna za potrzebne dla dobra prowadzonego postępowania. 2. W wypadku gdy zainteresowana strona odmówi udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1, lub w inny sposób będzie rażąco utrudniać postępowanie antydumpingowe, wszelkie ustalenia mogą być dokonane na podstawie innych dostępnych informacji. 3. W wypadku gdy zainteresowana strona przedstawiła nieprawdziwe lub mylące informacje, to takich informacji nie bierze się pod uwagę, zaś w postępowaniu wykorzystuje się inne dostępne dane. 4. Stronę, o której mowa w ust. 2 i 3, informuje się o skutkach braku współpracy. 5. W razie przekazania przez zainteresowaną stronę informacji budzących zastrzeżenia, będą one uwzględnione w postępowaniu, o ile nie spowodują zbędnych trudności w ustalaniu faktów, a także będą właściwie i terminowo przekazane, możliwe do zweryfikowania, zaś zainteresowana strona dołoży wszelkich starań do ich przygotowania. 6. W wypadku gdy przedstawione przez stronę informacje nie zostaną przez Ministra Gospodarki w drodze postanowienia uznane jako dowody, postanowienie to powinno być niezwłocznie przekazane stronie wraz z podaniem przyczyn. 7. W wypadku wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 6, należy zapewnić stronie możliwość udzielenia wyjaśnień w określonym terminie. 8. Jeżeli wyjaśnienia, o których mowa w ust. 7, okażą się niezadowalające, przyczyny nieuznania odnośnych informacji jako dowodów ujawnia się i powiadamia się stronę. 9. W wypadku gdy ustalenia, a zwłaszcza dotyczące wartości normalnej towaru, dokonane zostały na podstawie informacji zawartych w kwestionariuszu postępowania antydumpingowego, podlegają one łącznemu sprawdzeniu z informacjami dostarczonymi przez wnioskodawcę, z uwzględnieniem terminów postępowania, poprzez odniesienie do informacji pochodzących z innych niezależnych źródeł, takich jak publikowane cenniki, urzędowe statystyki dotyczące przywozu towarów na polski obszar celny, lub informacji uzyskanych w toku postępowania. 10. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się udzielanie odpowiedzi w formie zapisu i przekazu elektronicznego. Nieudzielenie odpowiedzi w formie zapisu elektronicznego nie oznacza braku współpracy, o ile zainteresowana strona wykaże, że przekazanie wymaganej odpowiedzi w takiej formie będzie dla niej dodatkowym nieuzasadnionym obciążeniem lub spowoduje dodatkowe koszty. Art. 26. 1. Minister Gospodarki w celu weryfikacji przedłożonych informacji i materiałów może przeprowadzić niezbędną kontrolę dokumentacji przekazanej przez krajowych importerów, handlowców i producentów, a także zagranicznych eksporterów i producentów, o ile zainteresowane zagraniczne podmioty wyrażają zgodę, a władze danego kraju zostały o tym oficjalnie powiadomione i nie zgłaszają sprzeciwu. 2. W wypadku dużej liczby wnioskodawców, zagranicznych eksporterów lub krajowych importerów, typów towaru objętego postępowaniem antydumpingowym lub transakcji, Minister Gospodarki może wydać postanowienie o ograniczeniu badania do reprezentantów wybranych w ramach próby statystycznej lub do reprezentanta mającego największy udział w produkcji, sprzedaży lub eksporcie (kontrola wyrywkowa). 3. W wypadku gdy po wydaniu postanowienia o kontroli wyrywkowej co najmniej niektóre wybrane podmioty nie dostarczą niezbędnych informacji, w ich miejsce wybiera się nowych reprezentantów. 4. W wypadku zastosowania kontroli wyrywkowej, dla każdego zagranicznego eksportera lub producenta, który spełnił warunki określone w art. 23 ust. 2 i 3, lecz nie został wybrany na reprezentanta, ustala się indywidualne marginesy dumpingu, chyba że liczba zagranicznych eksporterów lub producentów byłaby tak duża, że uniemożliwiłoby to terminowe zakończenie postępowania. Art. 27. 1. Postępowanie antydumpingowe nie może utrudniać postępowania związanego z objęciem towaru odpowiednią procedurą celną. 2. Po stwierdzeniu okoliczności wskazujących, że towar jest przywożony po cenach dumpingowych wyrządzających szkodę przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki może wystąpić do Prezesa Głównego Urzędu Ceł z wnioskiem o prowadzenie przez organy celne ewidencji towarów przywożonych na polski obszar celny objętych postępowaniem antydumpingowym. 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi: 1) sposób prowadzenia przez organy celne ewidencji towarów na potrzeby postępowania antydumpingowego, 2) dane, które umieszcza się w ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania antydumpingowego, 3) rodzaje dokumentów, na podstawie których dokonuje się ewidencji na potrzeby postępowania antydumpingowego. 4. Ewidencję, o której mowa w ust. 3, prowadzi się przez okres nie przekraczający 9 miesięcy, a wobec towarów rolnych - przez okres nie przekraczający 12 miesięcy od dnia jej wprowadzenia. Rozdział 2 Środki tymczasowe Art. 28. 1. W wypadku gdy w wyniku wstępnych ustaleń postępowania antydumpingowego stwierdzono, że miał miejsce przywóz po cenach dumpingowych wyrządzający szkodę, Minister Gospodarki, po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wydaje decyzję ustanawiającą tymczasowe cła antydumpingowe, którą publikuje się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz przekazuje niezwłocznie zainteresowanym stronom. 2. W decyzji określa się w szczególności towar, zagranicznego eksportera lub eksporterów, kraj lub kraje eksportu, wysokość tymczasowych ceł antydumpingowych oraz sposób, warunki i zakres ich stosowania. 3. W wypadku ustanowienia tymczasowych ceł antydumpingowych warunkiem dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towaru objętego tymi cłami jest złożenie zabezpieczenia w wysokości ustalonej na poziomie równym wysokości kwoty należności z tytułu tymczasowego cła antydumpingowego, określonej z zastosowaniem stawek ustalonego tymczasowego cła antydumpingowego. W zakresie postępowania dotyczącego zabezpieczeń stosuje się przepisy Kodeksu celnego. 4. Tymczasowe cła antydumpingowe ustanawia się nie wcześniej niż po upływie 60 dni od daty wszczęcia postępowania antydumpingowego oraz nie później niż 9 miesięcy od tej daty. 5. Tymczasowe cła antydumpingowe ustanawia się na okres 6 miesięcy. Okres ten można przedłużyć o dalsze 3 miesiące lub można ustanowić cła od razu na okres 9 miesięcy w wypadku, gdy zagraniczni eksporterzy reprezentujący znaczący udział handlu objętego postępowaniem antydumpingowym wystąpią z takim wnioskiem lub nie wyrażą sprzeciwu w odpowiedzi na powiadomienie, o którym mowa w ust. 6. 6. Minister Gospodarki, przed wydaniem decyzji w sprawie przedłużenia o dalsze 3 miesiące tymczasowego cła antydumpingowego lub ustanowienia go od razu na okres 9 miesięcy, zawiadomi zagranicznych eksporterów, o których mowa w ust. 5, o tym zamiarze i umożliwi im przedstawienie swojego stanowiska. Rozdział 3 Zobowiązanie cenowe Art. 29. 1. W okresie od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego, najpóźniej do momentu ustalenia ostatecznych ceł antydumpingowych, zagraniczny eksporter może wystąpić z inicjatywą złożenia zobowiązania do zmiany cen lub do zaprzestania przywozu po cenach dumpingowych na polski obszar celny (zobowiązanie cenowe). 2. Minister Gospodarki może zwrócić się do zagranicznego eksportera o złożenie zobowiązania cenowego, a zagraniczny eksporter może ją zaakceptować lub odrzucić. 3. Wystąpienie w sprawie złożenia zobowiązania cenowego lub przyjęcia tego zobowiązania nie może nastąpić przed wstępnym ustaleniem, że towar objęty postępowaniem antydumpingowym był przywożony na polski obszar celny po cenach dumpingowych i że przywóz taki wyrządza szkodę. Art. 30. 1. Strona występująca z inicjatywą złożenia zobowiązania cenowego sporządza tekst tego zobowiązania nie zawierający informacji o charakterze poufnym celem udostępnienia go pozostałym zainteresowanym stronom. 2. Minister Gospodarki może wyrazić, w drodze decyzji, zgodę na przyjęcie zobowiązania cenowego strony, o której mowa w art. 29 ust. 1 i 2, i w tym wypadku zakończy postępowanie, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 1. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się zagranicznego eksportera lub eksporterów bądź kraj lub kraje eksportu. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz przekazaniu zainteresowanym stronom, których ona dotyczy. 4. W wypadku gdy w kraju eksportu sektor państwowy posiada dominujący udział w handlu albo w ustalaniu ceny towaru, którego postępowanie antydumpingowe dotyczy, władze tego kraju mogą złożyć zobowiązanie cenowe w imieniu wszystkich zagranicznych eksporterów. W tym wypadku stosuje się przepisy ust. 2 i 3. 5. Minister Gospodarki może odmówić przyjęcia zobowiązania cenowego zgłoszonego przez zagranicznego eksportera lub rząd państwa, o którym mowa w ust. 4. 6. Zagranicznego eksportera lub władze kraju, których inicjatywa zobowiązania cenowego nie została przyjęta, powiadamia się o powodach odmowy oraz o możliwości wyrażenia swoich opinii w tej sprawie. Powody nieprzyjęcia zobowiązania cenowego podaje się w decyzji ostatecznej, która podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Ministra Gospodarki. 7. Na stronie, która zaciągnęła zobowiązanie cenowe, spoczywa obowiązek przekazywania Ministrowi Gospodarki, w terminach określonych w decyzji, o której mowa w ust. 2, wszelkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie zobowiązania cenowego. Art. 31. 1. W wypadku przyjęcia zobowiązania cenowego, zakończenie postępowania antydumpingowego nastąpi po dokonaniu ostatecznych ustaleń w sprawie przywozu na polski obszar celny po cenach dumpingowych i wyrządzenia szkody. 2. Zobowiązanie cenowe wygasa, jeśli stwierdzono, że towar nie był przywożony po cenach dumpingowych na polski obszar celny lub że przywóz taki nie wyrządza szkody, chyba że okoliczności te były w znacznym stopniu następstwem stosowania zobowiązania cenowego; w takim wypadku Minister Gospodarki zawiadamia zagranicznego eksportera o potrzebie dalszego stosowania zobowiązania cenowego. 3. W razie niewywiązywania się przez stronę lub strony z przyjętych zobowiązań cenowych bądź odstąpienia od stosowania zobowiązania cenowego przez te strony lub Ministra Gospodarki z jakichkolwiek powodów, Minister Gospodarki nakłada ostateczne cło antydumpingowe, zgodnie z art. 36-38. 4. W wypadku gdy okoliczności określone w ust. 3 wystąpiły przed dokonaniem ostatecznych ustaleń, o których mowa w ust. 1, Minister Gospodarki może na podstawie posiadanych informacji ustanowić tymczasowe cła antydumpingowe, zgodnie z art. 28. Rozdział 4 Zakończenie postępowania antydumpingowego Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 32. 1. Postępowanie antydumpingowe powinno być zakończone w terminie 12 miesięcy, a w wyjątkowych sytuacjach nie później niż w terminie 18 miesięcy od daty jego wszczęcia, w drodze decyzji o ustanowieniu ostatecznego cła antydumpingowego, przyjęciu zobowiązania cenowego lub umorzeniu postępowania albo jego zawieszeniu. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 33. 1. W wypadku gdy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzono, że ma miejsce przywóz na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych i że ten przywóz wyrządza szkodę, Minister Gospodarki, po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustanawia w drodze decyzji ostateczne cło antydumpingowe. 2. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, należy wymienić zgromadzone w postępowaniu materiały dowodowe zgodnie z wymogami Porozumienia WTO. 3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem, o którym mowa w ust. 2, podlega notyfikacji w Komitecie Środków Antydumpingowych Światowej Organizacji Handlu (WTO) i przekazaniu zainteresowanym stronom. Art. 34. Minister Gospodarki, w drodze decyzji, zakończy postępowanie antydumpingowe przez umorzenie: 1) w stosunku do kraju, z którego przywóz na polski obszar celny uznano na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego za nieznaczny, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1, 2) w wypadkach określonych w art. 20 ust. 6, 3) w wypadku gdy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można stwierdzić, że: a) ma miejsce przywóz na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem antydumpingowym po cenach dumpingowych lub b) przywóz po cenach dumpingowych na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem antydumpingowym wyrządza rzeczywistą szkodę przemysłowi krajowemu. Art. 35. 1. W wypadku stwierdzenia, że margines dumpingu w przywozie na polski obszar celny przez danego eksportera zagranicznego towaru objętego postępowaniem antydumpingowym jest minimalny, czyli mniejszy niż 2% w stosunku do ceny eksportowej, Minister Gospodarki zawiesza w drodze postanowienia postępowanie antydumpingowe w stosunku do danego zagranicznego eksportera. 2. Postępowanie antydumpingowe wobec eksporterów, o których mowa w ust. 1, może być wznowione w każdym czasie, jeżeli okaże się to uzasadnione zmianą warunków przywozu. Oddział 2 Ostateczne cła antydumpingowe Art. 36. Minister Gospodarki w decyzji ustanawiającej ostateczne cło antydumpingowe określa w szczególności: 1) towar, 2) zagranicznych eksporterów i kraje eksportu, których ostateczne cła antydumpingowe dotyczą, 3) marginesy dumpingu dla poszczególnych zagranicznych eksporterów i krajów eksportu oraz wysokość ustanowionych ostatecznych ceł antydumpingowych w stosunku do poszczególnych lub wszystkich eksporterów z danego kraju, zależnie od okoliczności, z należytym uwzględnieniem interesów krajów rozwijających się, 4) zagranicznych eksporterów bądź kraje eksportu, które złożyły zobowiązania cenowe. Art. 37. 1. Decyzję, o której mowa w art. 38, przekazuje się niezwłocznie zagranicznym eksportem i krajowym importerom oraz rządom kraju lub krajów eksportu, wnioskodawcy lub wnioskodawcom, a także Komitetowi Środków Antydumpingowych Światowej Organizacji Handlu (WTO). 2. W wypadku gdy dany towar jest przywożony na polski obszar celny z wielu źródeł, ostateczne cła antydumpingowe nakłada się w każdym wypadku w odpowiedniej wysokości, w sposób niedyskryminacyjny, w przywozie ze wszystkich źródeł, wobec których stwierdzono stosowanie dumpingu i wyrządzanie szkody, z wyjątkiem przywozu objętego zobowiązaniami cenowymi. 3. W wypadku stosowania kontroli wyrywkowej, ostateczne cło antydumpingowe nałożone na towary sprzedawane lub produkowane przez zagranicznych eksporterów lub producentów, o których mowa w art. 26 ust. 4, nie może przekraczać średniego ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla zagranicznych eksporterów lub producentów objętych kontrolą wyrywkową. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, dla ustalenia średniego ważonego marginesu dumpingu pomija się marginesy mniejsze niż 2% w stosunku do ceny eksportowej. Art. 38. 1. W wypadku okresowej zmiany warunków rynkowych, które były podstawą nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych, Minister Gospodarki może, po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wydać decyzję o zawieszeniu stosowania tych ceł na okres do 9 miesięcy. Zawieszenie może być przedłużone na okres nie przekraczający 12 miesięcy. 2. Zawieszone cła antydumpingowe mogą zostać wprowadzone w drodze decyzji ponownie, jeżeli ustała przyczyna zawieszenia. Oddział 3 Pobór ceł antydumpingowych Art. 39. Wymiaru i poboru ceł antydumpingowych dokonuje organ celny. Art. 40. Tymczasowe i ostateczne cła antydumpingowe nakłada się na towary przywożone na polski obszar celny od daty określonej w decyzji, o której mowa w art. 28 ust. 1 i art. 33 ust. 1, chyba że przepisy stanowią inaczej. Art. 41. W wypadku gdy ostateczne cło antydumpingowe jest wyższe od tymczasowego cła antydumpingowego, kwoty różnicy nie pobiera się. Jeżeli ostateczne cło antydumpingowe jest niższe od tymczasowego cła antydumpingowego, to zabezpieczenie należności w wysokości różnicy między tymczasowym cłem antydumpingowym a ostatecznym cłem antydumpingowym zwraca się zgodnie z zasadami określonymi w Kodeksie celnym. Art. 42. Jeżeli ostateczne ustalenia nie stwierdzają istnienia dumpingu lub wyrządzenia szkody rzeczywistej, to zwraca się zabezpieczenie złożone w związku z ustanowieniem tymczasowego cła antydumpingowego. Od kwoty zwracanego zabezpieczenia nie płaci się odsetek. Art. 43. 1. Ostateczne cło antydumpingowe może być nałożone na towary, które zostały dopuszczone do obrotu na polskim obszarze celnym nie wcześniej niż 90 dni przed datą ustanowienia tymczasowego cła antydumpingowego, lecz nie wcześniej niż z datą wszczęcia postępowania, pod warunkiem że stronom zainteresowanym umożliwiono wypowiedzenie się w tej sprawie oraz że zachodzą łącznie następujące okoliczności: 1) przywóz odnośnych towarów podlegał ewidencjonowaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 2, 2) wobec tych towarów stwierdzono już w przeszłości przywóz po cenach dumpingowych przez dłuższy czas lub krajowy importer był świadomy bądź powinien być świadomy rozmiaru stosowanego dumpingu i wyrządzanej przez niego szkody, 3) przywóz towarów po cenach dumpingowych, który wyrządził szkodę w okresie objętym postępowaniem antydumpingowym, nadal znacznie wzrasta w takich rozmiarach i w takim czasie, że ostateczne cła antydumpingowe mogą okazać się niewystarczające czyniąc wyrządzoną szkodę trudną do naprawienia. 2. Nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego, o którym mowa w ust. 1, nie narusza art. 40. 3. Ostateczne cła antydumpingowe nie mogą być nałożone z mocą wsteczną na towary przywiezione na polski obszar celny przed datą naruszenia lub odstąpienia od zobowiązania cenowego. DZIAŁ IV Postępowanie w sprawie obejścia ceł antydumpingowych Art. 44. 1. W wypadku wystąpienia okoliczności wskazujących na przywóz na polski obszar celny towarów podobnych lub ich części w celu obejścia ustanowionych ceł antydumpingowych Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie antydumpingowe. 2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 20-29, przy czym powinno być ono zakończone w terminie 9 miesięcy od daty jego rozpoczęcia. Art. 45. W wypadku stwierdzenia w wyniku postępowania, że objęty nim przywóz ma na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych, Minister Gospodarki nakłada ostateczne cło antydumpingowe na towary podobne lub ich części od daty wprowadzenia obowiązku ewidencjonowania przywozu tych towarów na polski obszar celny na zasadach i w trybie określonych w art. 27. Art. 46. 1. Obejście, o którym mowa w art. 44, oznacza zmianę struktury przywozu nie mającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem następstw ceł antydumpingowych, w wyniku której nastąpiło: 1) osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego, polegające na obniżeniu cen towarów krajowych, 2) rekompensowanie w jakikolwiek inny sposób przez zagranicznego eksportera nakładanych ceł antydumpingowych. 2. Działalność montażową prowadzoną w Polsce lub w kraju trzecim uznaje się za mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych w wypadku, gdy: 1) rozpoczęła albo zwiększyła się ona po lub bezpośrednio przed wszczęciem postępowania antydumpingowego, a części używane do montażu są przywożone z kraju, z którego przywożone towary są objęte cłami antydumpingowymi, 2) wartość części używanych do montażu, pochodzących z kraju, o którym mowa w pkt 1, stanowi nie mniej niż 60% łącznej wartości części zmontowanego towaru, przy czym w żadnym wypadku za obchodzenie ceł antydumpingowych nie zostanie uznana sytuacja, w której wartość dodana do przywiezionych części w trakcie montażu lub wykończenia przekracza 25% kosztów produkcji, 3) skutki cła antydumpingowego są osłabione i nie eliminują szkody dla przemysłu krajowego w aspekcie cen albo ilości zmontowanych towarów podobnych oraz istnieją dowody na istnienie dumpingu w stosunku do wartości normalnej uprzednio ustalonej dla tego towaru. Art. 47. Prezes Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Ministra Gospodarki, zobowiąże organy celne do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji przywozu towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, o których mowa w art. 44 ust. 1, na zasadach i w trybie określonych w art. 27 ust. 2 i 3, z uwzględnieniem: 1) celu ewidencjonowania, 2) daty, od której rozpoczyna się ewidencjonowanie dostaw, 3) towarów objętych ewidencjonowaniem dostaw, 4) kwoty cła antydumpingowego lub innych zabezpieczeń. DZIAŁ V Postępowanie przeglądowe, weryfikacyjne i rewizyjne Zasady zwrotu ceł antydumpingowych Art. 48. 1. Cła antydumpingowe stosuje się tak długo i w takim zakresie, jak to będzie niezbędne dla przeciwdziałania dumpingowi wyrządzającemu szkodę. 2. Ostateczne cła antydumpingowe przestają być stosowane najpóźniej z upływem 5 lat od daty ich ustanowienia lub od daty zakończenia ostatniego przeglądu dumpingu i szkody, o ile podczas tego przeglądu nie stwierdzono, że zaprzestanie stosowania ustanowionych ceł antydumpingowych doprowadzi do utrzymania bądź powrotu dumpingu lub wyrządzenia szkody. 3. Zawiadomienie o terminie zaprzestania stosowania ustanowionych ostatecznych ceł antydumpingowych ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 90 dni przed terminem ich zaprzestania. 4. Po ogłoszeniu zawiadomienia producenci krajowi mają prawo wystąpić, nie później niż na 3 miesiące przed końcem pięcioletniego okresu, z wnioskiem o poddanie przeglądowi dotychczasowych rezultatów stosowania ustanowionych ceł antydumpingowych w celu ustalenia, czy zaprzestanie ich stosowanie jest zasadne. W tym celu wszczyna się postępowanie antydumpingowe przeglądowe. Art. 49. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe przeglądowe: 1) na wniosek złożony w imieniu przemysłu krajowego, 2) z urzędu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinien w szczególności powoływać dowody utrzymywania się dumpingu i szkody bądź dowody, że usunięcie szkody częściowo lub w całości stało się możliwe dzięki ustanowionym cłom antydumpingowym, bądź dowody świadczące o tym, że pozycja zagranicznego eksportera lub warunki rynkowe wskazują na prawdopodobieństwo dalszego występowania dumpingu i szkody. 3. W toku postępowania zagranicznym eksporterom, krajowym importerom oraz przedstawicielstwom kraju eksportu i przedstawicielom przemysłu krajowego zapewnia się możliwość odparcia zarzutów oraz ustosunkowania się do wniosku, zaś ustalenia końcowe formułuje się z uwzględnieniem wszystkich istotnych i odpowiednio stwierdzonych dowodów. 4. Nałożone cła antydumpingowe stosuje się do czasu zakończenia postępowania przeglądowego. Art. 50. 1. Minister Gospodarki może z urzędu, w każdym czasie, a z upływem co najmniej jednego roku od daty ustanowienia ostatecznych ceł antydumpingowych na uzasadniony i należycie udokumentowany wniosek zainteresowanego zagranicznego producenta lub na wniosek krajowego importera lub krajowych producentów, dokonać weryfikacji celowości ich stosowania. Weryfikacji takiej dokonuje się nie częściej niż raz na 12 miesięcy. 2. Podczas weryfikacji, o której mowa w ust. 1, należy ustalić w szczególności, czy okoliczności związane z dumpingiem lub szkodą uległy istotnej zmianie oraz czy stosowane dotychczas cła antydumpingowe przynoszą zamierzone efekty w usuwaniu szkody poprzednio ustalonej. W tym celu uwzględnia się wszystkie istotne i udokumentowane informacje oraz dane przedstawione w toku postępowania. Art. 51. 1. Minister Gospodarki może wydać postanowienie o wszczęciu postępowania rewizyjnego w celu ustalenia indywidualnych marginesów dumpingu dla nowych zagranicznych eksporterów z kraju eksportu towaru objętego pierwotnym postępowaniem antydumpingowym, jeżeli eksporterzy ci nie byli dostawcami odnośnego towaru w badanym okresie, pod warunkiem wykazania, że: 1) nie są ono powiązani z zagranicznymi eksporterami ani producentami kraju eksportu, których towar jest objęty ustanowionymi środkami antydumpingowymi, 2) zagraniczny eksporter lub producent dokonał przywozu na polski obszar celny po zakończeniu pierwotnego postępowania lub wykaże, że zaciągnął wiążące i wymagalne zobowiązania kontraktowe dotyczące przywozu znacznej ilości towaru na polski obszar celny. 2. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie rewizyjne, o którym mowa w ust. 1, po umożliwieniu producentom krajowym wyrażenia opinii w sprawie wniosku. 3. W postanowieniu o wszczęciu postępowania rewizyjnego Minister Gospodarki uchyla wobec zagranicznych eksporterów, o których mowa w ust. 1, cła antydumpingowe ustanowione w wyniku pierwotnego postępowania antydumpingowego wszczętego wobec przywozu na polski obszar celny danego towaru z krajów tych zagranicznych eksporterów. 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł na wniosek Ministra Gospodarki zobowiąże organy celne do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji przywozu towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, o którym mowa w ust. 1, na zasadach i w trybie określonych w art. 27. 5. Cła antydumpingowe ustanowione w wyniku postępowania rewizyjnego mogą być nałożone z mocą wsteczną, poczynając od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania rewizyjnego. 6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się w wypadku, gdy cła antydumpingowe ustanowiono w postępowaniu pierwotnym na podstawie wyników przeprowadzonej kontroli wyrywkowej. Art. 52. W wypadku gdy w wyniku postępowań, o których mowa w art. 49-51, nie będą stosowane cła antydumpingowe tylko w stosunku do niektórych zagranicznych eksporterów z danego kraju, a nadal będą obowiązywać wobec innych zagranicznych eksporterów z tego kraju, zagraniczni eksporterzy, wobec których uchylono cło antydumpingowe, pozostają nadal przedmiotem postępowania i mogą automatycznie być poddani ponownemu badaniu w każdym kolejnym wspomnianym postępowaniu. Art. 53. Artykuły 48-52 stosuje się odpowiednio do zobowiązań cenowych, z wyjątkiem przepisów art. 51 ust. 5-6. Art. 54. 1. Postępowania, o których mowa w art. 49 i 50, będą zakończone w terminie 12 miesięcy, a w wyjątkowych wypadkach - w terminie 18 miesięcy od daty ich wszczęcia. 2. Postępowanie rewizyjne, o którym mowa w art. 51, powinno być wszczęte bez nieuzasadnionej zwłoki i zakończone możliwie szybko, nie później niż w ciągu 12 miesięcy. 3. Do postępowań, o których mowa w art. 49-53, stosuje się odpowiednio przepisy art. 20-28 i art. 32-38. Art. 55. 1. Minister Gospodarki może wznowić postępowanie antydumpingowe po uprzednim przeprowadzeniu konsultacji z zagranicznymi eksporterami i krajowymi importerami towaru oraz po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w wypadku, gdy przemysł krajowy przedstawi wystarczające dowody świadczące o tym, że zastosowane środki antydumpingowe nie doprowadziły do żadnych ruchów cen krajowych lub doprowadziły do niewystarczających ruchów tych cen usuwających szkodę. 2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 20-28 i art. 32-36 z zastrzeżeniem, że będzie ono wznowione bez nieuzasadnionej zwłoki i zakończone w terminie 6 miesięcy od daty jego wznowienia. Art. 56. 1. Uiszczone cło antydumpingowe jest zwracane krajowemu importerowi na podstawie decyzji Ministra Gospodarki, stwierdzającej zasadność zwrotu cła antydumpingowego. 2. Minister Gospodarki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, na pisemny wniosek krajowego importera zawierający dokładne informacje na temat żądanej kwoty zwrotu cła antydumpingowego, złożony wraz z pełną dokumentacją dotyczącą obliczenia i uiszczenia tej kwoty. Wniosek powinien ponadto wykazać zasadność zwrotu cła antydumpingowego, a w szczególności to, że margines dumpingu w chwili poboru cła antydumpingowego nie istniał lub był mniejszy niż margines dumpingu, na podstawie którego została ustalona stawka cła antydumpingowego stanowiąca podstawę wymiaru i poboru tego cła. 3. Pisemny wniosek krajowego importera, o którym mowa w ust. 2, powinien zostać złożony przed upływem 6 miesięcy licząc od dnia powiadomienia osoby zobowiązanej do zapłacenia ostatecznego cła antydumpingowego. 4. W celu wydania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie antydumpingowe przeglądowe. 5. Decyzja o zasadności zwrotu cła antydumpingowego powinna w szczególności określać dane dotyczące zgłoszeń celnych towarów, w odniesieniu do których cło antydumpingowe ma być zwrócone, oraz wysokości kwot podlegających zwrotowi. Decyzja powinna zostać wydana w terminie 12 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. W wyjątkowych sytuacjach termin ten można przedłużyć do 18 miesięcy. 6. Na pisemny wniosek krajowego importera, złożony wraz z decyzją Ministra Gospodarki o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, oryginałem dowodu uiszczenia cła antydumpingowego i dokumentami, których przedstawienie było niezbędne do nadania towarowi przeznaczenia celnego, organ celny, który pobrał cło antydumpingowe, wydaje decyzję o zwrocie cła antydumpingowego w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku przez krajowego importera. 7. Kwota cła antydumpingowego podlegającego zwrotowi zaliczana jest z urzędu na zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu należności celnych. 8. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w ust. 7, cło antydumpingowe podlega zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej ich zwrot. 9. Od zwracanego cła antydumpingowego nie płaci się odsetek. 10. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i warunki wydawania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, 2) wzór wniosku w sprawie wydania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego i dokumenty, które należy do niego dołączyć. Art. 57. Organy celne dokonują zwrotu cła antydumpingowego na podstawie przepisów niniejszej ustawy, niezależnie od zwrotu należności celnych dokonywanego na podstawie Kodeksu celnego. Art. 58. We wszystkich badaniach dotyczących przeglądów, weryfikacji, rewizji i zwrotów stosuje się metodykę wykorzystaną w trakcie postępowania, które doprowadziło do nałożenia opłat. DZIAŁ VI Gwarancja poufności Art. 59. 1. Wszelkie informacje, które ze swej istoty mają charakter poufny, w szczególności których ujawnienie stanowiłoby znaczną korzyść dla konkurencji lub miałoby zdecydowanie negatywne skutki dla osoby przekazującej informacje lub osoby, od której ta ostatnia je otrzymała, lub przekazywane z klauzulą poufności przez strony postępowania, traktuje się jako poufne, chyba że do uznania ich za takie brak uzasadnionych podstaw. 2. Zainteresowane strony, które przekazały informacje poufne, są obowiązane dostarczyć także ich streszczenie nie opatrzone klauzulą poufności. Streszczenie powinno umożliwić zrozumienie istoty informacji. W uzasadnionych okolicznościach zainteresowane strony mogą zawiadomić Ministra Gospodarki, że streszczenie tych informacji nie jest możliwe. W takim wypadku są one obowiązane umotywować swoje stanowisko. 3. W wypadku gdy osoba dostarczająca informacji odmawia ujawnienia tych informacji w formie uogólnionej, informacje te mogą zostać pominięte, chyba że inne wiarygodne źródła potwierdzają te informacje. Art. 60. 1. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji oraz dowodów uzyskanych w postępowaniu antydumpingowym prowadzonym na podstawie przepisów niniejszej ustawy, to Minister Gospodarki może ujawnić je w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć. W tych wypadkach nie stosuje się przepisu art. 59. 2. Przy ujawnianiu informacji i dowodów, o których mowa w ust. 1, należy uwzględnić uzasadniony interes zainteresowanych stron, w tym prawo stron do zachowania tajemnic handlowych. Art. 61. 1. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy z zastrzeżeniem poufności nie mogą być ujawnione bez wyraźnego zezwolenia osoby, która je dostarczyła. 2. Informacje dotyczące konsultacji urzędowych prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy, jak i inne dokumenty wewnętrzne opracowane przez władze państwa w związku z postępowaniem prowadzonym na podstawie niniejszej ustawy mogą być ujawniane jedynie za zgodą władz. 3. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone. DZIAŁ VII Przepisy przejściowe i końcowe Art. 62. Postępowania antydumpingowe wszczęte i nie zakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się według dotychczasowych przepisów. Art. 63. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rozszerzenia zakresu działania Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. (Dz. U. Nr 157, poz. 1031) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 16, poz. 137 i z 1975 r. Nr 16, poz. 91) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1991 r. w sprawie rozszerzenia zakresu działania Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 119, poz. 520) w § 1 skreśla się wyrazy "i środki do ochrony roślin". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 56--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzona w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 57--z dnia 16 października 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzonej w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. UMOWA 58--sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 59--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. PROTOKÓŁ 60--podpisany w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 61--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA 62--sporządzona w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 63--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 771--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony Pracownik Morza", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. 772--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. 773--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla drogownictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA KONSULARNA 815--sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 816--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. UMOWA 817--sporządzona w Manili dnia 9 września 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 818--z dnia 30 czerwca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9 września 1992 r. POROZUMIENIE 819--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzone w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 820--z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r. UMOWA 821--sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 822--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. UMOWA 823--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 824--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. UMOWA 825--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 826--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. UMOWA 827--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzona w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 828--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA 282--o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 283--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. PROTOKÓŁ 284--sporządzony w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 285--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą polską do Protokołu o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów z 1974 r., sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH 286--o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 287--z dnia 25 października 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA NR 81 450--przyjęta w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 451--z dnia 24 lutego 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. KONWENCJA Nr 129 452--dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie, przyjęta w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 453--z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 129 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w rolnictwie, przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r. KONWENCJA Nr 147 454--dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, przyjęta w Genewie dnia 29 października 1976 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 455--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 147 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm na statkach handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29 października 1976 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 1) Na podstawie art. 2 § 2 oraz art. 11 i 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Poddanie egzekucji administracyjnej niektórych rodzajów należności pieniężnych § 1. 1. Egzekucji administracyjnej, oprócz należności określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680), zwanej dalej "ustawą", podlegają także następujące należności pieniężne, przypadające Skarbowi Państwa lub państwowym jednostkom organizacyjnym będącym osobami prawnymi, jednostkami budżetowymi albo zakładami budżetowymi: 1) z tytułu świadczeń lub usług w zakresie: a) oświaty i wychowania, b) zdrowia i opieki społecznej, c) pomocy społecznej, d) energetyki cieplnej, e) transportu zbiorowego, f) założenia, naprawy i konserwacji urządzeń piorunochronnych typu lekkiego, 2) z tytułu: a) korzystania lub nabycia mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz wykonania przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa zobowiązania wobec beneficjenta, wynikającego z udzielonej gwarancji lub poręczenia, b) wydatków związanych z przymusowym przekwaterowaniem osób z kwater (lokali mieszkalnych) pozostających w zasobach Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, które, w przypadkach określonych w odrębnych przepisach, podlegają opróżnieniu na koszt osób wykwaterowywanych, c) kosztów procesowych zasądzonych przez sąd w sprawach o ustalenie istnienia lub wysokości należności poddanych egzekucji administracyjnej, d) działalności statutowej spółek wodnych, e) należności Skarbu Państwa przejętych i dochodzonych przez organ założycielski zlikwidowanych przedsiębiorstw państwowych, f) opłat należnych od zatrzymanych przez funkcjonariuszy Policji osób fizycznych będących w stanie nietrzeźwości za ich przewiezienie i pobyt w jednostce Policji. 2. Egzekucji administracyjnej podlegają również należności uboczne związane z należnościami, o których mowa w ust. 1. Rozdział 2 Wyłączenia spod egzekucji administracyjnej § 2. 1. Wyłącza się spod egzekucji administracyjnej niezależnie od wyłączeń wynikających z odrębnych przepisów, także: 1) kwoty otrzymane na pokrycie wydatków służbowych, w tym kosztów podróży i wyjazdów, 2) kwoty otrzymane jako stypendia, zapomogi, świadczenia pieniężne z pomocy społecznej lub inne świadczenia socjalne, 3) kwoty otrzymane jako pomoc pieniężna dla rodzin zastępczych oraz na zagospodarowanie dla usamodzielniających się wychowanków rodzin zastępczych i wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, 4) rzeczy niezbędne ze względu na ułomność fizyczną zobowiązanego lub członków jego rodziny, 5) kwoty otrzymane z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych. 2. Jeżeli zobowiązanym jest rolnik prowadzący gospodarstwo rolne, spod egzekucji wyłącza się również: 1) zwierzęta gospodarskie w drugiej połowie okresu ciąży i w okresie odchowu potomstwa oraz to potomstwo w okresie: źrebaki do 5 miesięcy, cielęta do 4 miesięcy, jagnięta do 3 miesięcy, prosięta do 2 miesięcy i koźlęta do 5 miesięcy, 2) zakontraktowane zwierzęta rzeźne, jeżeli ich waga nie odpowiada warunkom handlowym albo termin dostawy nie upłynął lub nie upływa w miesiącu przeprowadzenia egzekucji, 3) jeden ciągnik na 25 ha powierzchni gruntów, nie mniej jednak niż jeden ciągnik na gospodarstwo rolne, wraz z urządzeniami towarzyszącymi niezbędnymi do uprawy, pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów, 4) jeden silnik elektryczny, 5) podstawowe maszyny i narzędzia rolnicze w ilości niezbędnej do pracy w gospodarstwie rolnym zobowiązanego, 6) podstawowy sprzęt techniczny niezbędny do zakończenia cyklu danej technologii produkcji w gospodarstwie specjalistycznym zobowiązanego, 7) zapasy paliwa i części zamienne niezbędne do normalnej pracy ciągnika i maszyn rolniczych na okres do zakończenia cyklu produkcyjnego, 8) nawozy oraz środki ochrony roślin w ilości niezbędnej na dany rok gospodarczy dla gospodarstwa rolnego zobowiązanego, 9) stado użytkowe kur niosek w okresie pierwszych 6 miesięcy nośności, 10) stado podstawowe zwierząt futerkowych oraz zwierzęta futerkowe, co do których hodowca zawarł umowę kontraktacyjną na dostawę skór z tych zwierząt, 11) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza wymienionego w pkt 1 i 2 oraz 9 i 10 aż do najbliższych zbiorów, 12) zapasy opału na okres 6 miesięcy, 13) zaliczki kontraktacyjne. 3. Egzekucji nie podlega ponadto nadwyżka inwentarza żywego ponad ilości określone w ustawie i w ust. 2, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, po uzgodnieniu z zarządem gminy, uzna ją za niezbędną do prowadzenia tego gospodarstwa, a dłużnik zobowiąże się do spłacenia egzekwowanej należności w terminie lub w ratach określonych przez wierzyciela. W razie niedotrzymania przez zobowiązanego warunków spłaty należności, podjęte zostaną dalsze czynności egzekucyjne. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, egzekucji nie podlega także taka ilość paszy, jaka jest niezbędna do utrzymania inwentarza objętego wyłączeniem. 5. Zajęte zwierzęta gospodarskie, wpisane do ksiąg zwierząt zarodowych albo uznane za rozpłodniki odpowiednie do dalszej hodowli, wyłącza się spod egzekucji, jeżeli nie mogły być sprzedane osobie, która wykaże, że posiada gospodarstwo rolne, w którym istnieją warunki do dalszej hodowli. 6. Wierzytelność pieniężna, przypadająca rolnikowi z tytułu umowy kontraktacji, może być zajęta egzekucyjnie do wysokości 25% należności za dostarczony towar bez uwzględnienia ewentualnych potrąconych pożyczek i zaliczek kontraktacyjnych. § 3. Wyłącza się spod egzekucji administracyjnej rzeczy służące w kościołach i innych damach modlitwy do odprawiania nabożeństwa lub do wykonywania innych praktyk religijnych albo będące obiektami kultu religijnego, choćby byty kosztownościami lub dziełami sztuki. Rozdział 3 Upoważnienie niektórych organów administracji rządowej i niektórych wierzycieli do prowadzenia, w określonym zakresie, egzekucji administracyjnej i postępowania zabezpieczającego § 4. Upoważnia się do prowadzenia egzekucji z wynagrodzenia za pracę: 1) organy sprawujące obsługę komisji orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej - w zakresie kar pieniężnych i kosztów postępowania, orzeczonych przez te komisje, 2) jednostki świadczące usługi wymienione w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a)-d) - w zakresie należności za wykonane usługi i świadczenia objęte ich działalnością, 3) dyrekcje okręgowe kolei państwowych i przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej - w zakresie należności przewozowych oraz opłat dodatkowych, 4) jednostki (instytucje) wojskowe zatrudniające pracowników cywilnych wojska - wobec tych pracowników i Wojskowe Biuro Realizacji Wierzytelności wobec pozostałych osób - w zakresie należności z tytułu: a) szkód wyrządzonych w mieniu wojskowym, b) stypendiów, kosztów wykształcenia i innych kosztów związanych ze szkoleniem, które podlegają zwrotowi, c) świadczeń wojskowej służby zdrowia na rzecz osób nie uprawnionych do bezpłatnej opieki zdrowotnej w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, d) opłat za korzystanie z przedszkoli i z wypoczynku organizowanego dla dzieci i młodzieży, 5) kierowników jednostek organizacyjnych więziennictwa - w zakresie należności z tytułu szkód wyrządzonych w majątku tych jednostek. § 5. 1. Upoważnia się oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do egzekwowania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń. 2. Oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą egzekwować należności, a których mowa w ust. 1: 1) z wynagrodzenia za pracę, 2) ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, 3) z wierzytelności pieniężnych, 4) z rachunków bankowych. § 6. 1. Upoważnia się naczelników zakładów karnych i aresztów śledczych do egzekwowania należności z tytułu odszkodowań orzeczonych w sprawach o naprawienie szkód wyrządzonych przez skazanych w mieniu tych zakładów lub aresztów. 2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane: 1) z wynagrodzenia za pracę skazanego, 2) z pieniędzy i ruchomości skazanego, znajdujących się w depozycie tych zakładów lub aresztów. § 7. 1. Upoważnia się dyrektorów urzędów celnych do egzekwowania należności celnych, wraz z odsetkami, oraz należności z tytułu grzywien, kar pieniężnych, kosztów postępowania i innych należności pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym skarbowym w zakresie spraw należących do właściwości organów administracji celnej. 2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane: 1) z wynagrodzenia za pracę, 2) z rachunków bankowych i wkładów oszczędnościowych, 3) z zajętych w celu zabezpieczenia: pieniędzy, ruchomości i wierzytelności pieniężnych oraz innych praw majątkowych. § 8. 1. Upoważnia się terenowe oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej do egzekwowania należności z tytułu czynszów, opłat i innych świadczeń, związanych z zajmowaniem kwater i lokali mieszkalnych, stanowiących zasób mieszkaniowy Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane: 1) z wynagrodzenia za pracę lub uposażenia, 2) ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego albo z ubezpieczenia społecznego zobowiązanego. § 9. 1. Upoważnia się organy podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji da zabezpieczenia, w trybie i na zasadach określonych w dziale IV ustawy, należności celnych przypadających od środków przewozowych przywiezionych z zagranicy i dopuszczonych na polski obszar celny z zastrzeżeniem albo w trybie odprawy celnej czasowej. Podstawą do zajęcia tych środków w celu zabezpieczenia należności celnych jest stwierdzenie niezastosowania się do zastrzeżenia lub niezachowania warunków zezwolenia na odprawę celną czasową. 2. Upoważnia się organy administracji celnej do zabezpieczenia, w trybie i na zasadach określonych w dziale IV ustawy, należności celnych przypadających od towarów przywiezionych z zagranicy na polski obszar celny i dopuszczonych na polski obszar celny z zastrzeżeniem powrotnego ich wywozu lub z innym zastrzeżeniem. Podstawą do zajęcia tych towarów w celu zabezpieczenia należności celnych jest stwierdzenie niezastosowania się do dokonanego zastrzeżenia. 3. Organy celne mogą również zwracać się do urzędów skarbowych o dokonanie zabezpieczenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 10. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1985 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1986 r. Nr 1, poz. 4, z 1989 r. Nr 49, poz. 273, z 1990 r. Nr 47, poz. 281 i z 1991 r. Nr 81, poz. 354). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe. (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 2) Na podstawie art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się algorytm rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe (Dz. U. Nr 59, poz. 270). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 2) ALGORYTM ROZDZIAŁU MIĘDZY GMINY SUBWENCJI NA ZADANIA OŚWIATOWE 1. Do ustalenia kwot subwencji na zadania oświatowe stosuje się następujący wzór algorytmu: gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące: 1) S0 - kwota subwencji, 2) W1, W2, W3, W4, W5 - przeciętne struktury kwalifikacji zawodowych nauczycieli, określające stosunek liczby nauczycieli posiadających wykształcenie określone w odpowiednich pozycjach tabeli stawek wynagrodzenia zasadniczego (zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli - (Monitor Polski Nr 31, poz. 366 i Nr 54, poz. 588 oraz z 1996 r. Nr 40, poz. 393) do ogólnej liczby nauczycieli zatrudnionych w szkołach podstawowych prowadzonych przez daną gminę (analogicznie jak przy wskaźnikach A1, A2, A3, A4, A5) - ustalone na podstawie sprawozdania statystycznego Ministerstwa Edukacji Narodowej EN-3, 3) A1, A2, A3, A4, A5 - odpowiadające ww. wskaźnikom przeciętne miesięczne kwoty środków na wynagrodzenia nauczycieli - wraz z pochodnymi i odpisami - na rozpatrywany rok budżetowy, 4) a=27 - średnia liczba godzin lekcyjnych w tygodniu, wynikająca z ramowego planu nauczania, 5) p=18 - tygodniowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli, 6) 26 - średnia liczba uczniów przypadająca na jeden oddział szkolny, 7) 12 - liczba miesięcy w roku kalendarzowym, 8) Ui, Uj - liczby uczniów szkół "miejskich" i "wiejskich" zarówno publicznych, jak i niepublicznych odpowiednio z uwzględnieniem uczniów szkół podstawowych dla dorosłych - ustalone na podstawie sprawozdań statystycznych Głównego Urzędu Statystycznego S-02 i S-03, przy czym: a) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "miejskich" oraz uczniów szkół niepublicznych stosuje się mnożnik przeliczeniowy 1,0, b) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "wiejskich" stosuje się określone w pkt 9 mnożniki przeliczeniowe zależne od przeciętnej dla danej gminy liczby uczniów przypadającej na jeden oddział szkolny, c) w odniesieniu do liczby uczniów w szkołach prowadzących: klasy (oddziały) specjalne, integracyjne, klasy (oddziały) dla mniejszości narodowych, realizujących program szkół mistrzostwa sportowego i szkół sportowych, niezależnie od mnożników przewidzianych pod lit. b), stosuje się następujące mnożniki uzupełniające w wysokości: 1,5 - do liczby uczniów niepełnosprawnych, którzy zostali zakwalifikowani przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnię specjalistyczną do kształcenia w klasach (oddziałach) specjalnych, 4,0 - do liczby uczniów niepełnosprawnych, którzy zostali zakwalifikowani w ww. trybie do kształcenia w klasach (oddziałach) integracyjnych, 1,2 - do liczby uczniów w klasach (oddziałach) dla mniejszości narodowych, 2,0 - do liczby uczniów w szkołach mistrzostwa sportowego, 1,2 - do liczby uczniów w szkołach (klasach) sportowych, 9) Pj - mnożniki przeliczeniowe liczby uczniów szkół "wiejskich", które wynoszą: 1,44 - przy przeciętnej liczebności oddziałów większej od 17, 1,63 - przy przeciętnej liczebności oddziałów mniejszej lub równej 17, 10) f=1 - wprowadzona od roku szkolnego 1996/97 dodatkowa godzina wychowania fizycznego w klasach I, V, VI, VII i VIII szkoły podstawowej, 11) pwf=22,3 - tygodniowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli wychowania fizycznego (18 godz.), powiększony o średnią liczbę godzin ponadwymiarowych realizowanych tygodniowo, 12) Uiwf, Ujwf - liczby uczniów, odpowiednio "miejskich" i "wiejskich", w klasach I, V, VI, VII i VIII szkół podstawowych prowadzonych przez gminę w roku szkolnym 1996/97, ustalone na podstawie sprawozdania statystycznego S-02, 13) Ld - liczba nauczycieli - doradców metodycznych zatrudnionych w szkołach podstawowych prowadzonych przez gminę, ustalona na podstawie sprawozdania statystycznego EN-3, 14) LKD - liczba księży i diakonów Kościoła Katolickiego prowadzących naukę religii w szkołach podstawowych prowadzonych przez gminę, ustalona na podstawie sprawozdania statystycznego EN-3, 15) 4 - liczba miesięcy od września do grudnia, 16) B - przeciętna miesięczna kwota środków na wynagrodzenia pracowników szkół podstawowych nie będących nauczycielami - wraz z pochodnymi i odpisami - na rozpatrywany rok budżetowy, 17) R0 - kalkulacyjna roczna kwota pozostałych wydatków bieżących - w przeliczeniu na 1 ucznia. 2. W 1997 r. kwota subwencji na zadania oświatowe nie może być mniejsza niż 115% środków budżetowych przekazanych gminie w 1996 r. na działalność szkół podstawowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia dzienników na polskich statkach morskich. (Dz. U. Nr 5, poz. 29) Na podstawie art. 51 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 z 1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Żeglugi z dnia 18 kwietnia 1963 r. w sprawie prowadzenia dzienników na polskich statkach morskich (Dz. U. Nr 19, poz. 104, z 1968 r. Nr 39, poz. 280, z 1973 r. Nr 13, poz. 98 i z 1976 r. Nr 35, poz. 210) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek prowadzenia dzienników nie dotyczy bezpokładowych łodzi rybackich"; 2) w § 3: a) w ust. 1 wyrazy "o długości ponad 23 m" zastępuje się wyrazami "poławiających poza polskimi obszarami morskimi"; b) w ust. 3 wyrazy "o długości 23 m i poniżej" zastępuje się wyrazami "poławiających w polskich obszarach morskich"; c) w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) dziennik maszynowy określony w ust. 1 pkt 2."; 3) dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. 1. Na statkach wyposażonych w urządzenie łączności działające w światowym morskim systemie łączności alarmowej i bezpieczeństwa, zwanym dalej GMDSS, należy prowadzić dziennik radiowy GMDSS. 2. Wzór dziennika radiowego GMDSS określa załącznik nr 12 do rozporządzenia."; 4) w § 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Dziennik okrętowy statku rybackiego poławiającego na polskich obszarach morskich powinien mieć strony ponumerowane oraz powinien być zarejestrowany i poświadczony przez Urząd Morski w Słupsku."; 5) dodaje się załącznik nr 12 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 stycznia 1997 r. (poz. 29) DZIENNIK RADIOWY GMDSS INSTRUKCJA PROWADZENIA DZIENNIKA RADIOWEGO Zgodnie z warunkami prawidła 17 rozdz. IV Konwencji SOLAS '74 oraz z przepisami Regulaminu Radiokomunikacyjnego dziennik radiowy musi być przechowywany na burcie statku . Dziennik powinien znajdować się na mostku nawigacyjnym przy zainstalowanych urządzeniach radiowych. Musi być udostępniony do inspekcji prowadzonej przez uprawnione organy administracji morskiej. I. WYPEŁNIANIE DZIENNIKA RADIOWEGO Dziennik składa się z trzech sekcji i załącznika. Proszę zapoznać się z uwagami przed wypełnieniem każdej sekcji. (1) Sekcja A 1. Wpisywać wszystkie wymagane dane statku i dane CBR. 2. Wpisywać sposoby zapewnienia gotowości eksploatacyjnej wyposażenia radiowego, podając dane firmy serwisowej lub firm, które zajmują się naprawą sprzętu na lądzie. (2) Sekcja B Wpisać dane przeszkolonego personelu na burcie. Wskazać przeszkolonego członka załogi wyznaczonego przez kapitana zgodnie z prawidłem 16 Konwencji SOLAS '74 z poprawkami 88-90 - uprawnionego do prowadzenia korespondencji w wypadku niebezpieczeństwa. (3) Sekcja C Sekcja ta zawiera dzienny zapis używania sprzętu radiowego. Kolumny muszą zawierać jak niżej: 1. Streszczenie korespondencji w niebezpieczeństwie, korespondencji pilności i korespondencji dla zapewnienia bezpieczeństwa. Wpisy muszą zawierać datę i czas oraz dane o statkach i ich pozycje. 2. Zapisy ważnych wydarzeń związanych z obsługą sprzętu radiowego, np: a) uszkodzenie lub wadliwe działanie urządzeń, b) przerwanie łączności ze stacjami brzegowymi, naziemnymi stacjami brzegowymi lub satelitarnymi, c) zakłócenia z powodów propagacyjnych, jonosferycznych, statycznych, zakłócenia atmosferyczne i ogólne, d) ważne wydarzenia dotyczące wymiany korespondencji. 3. Pozycję statku co najmniej raz dziennie. Pozycja może być podana względem punktów geograficznych lub alternatywnie długością i szerokością geograficzną. 4. Szczegóły testowania i sprawdzania posiadanego sprzętu /patrz załącznik/. II. UWAGI DO PROWADZENIA DZIENNIKA Kapitan statku wyznacza jednego lub więcej członków załogi /przeszkolonych do obsługi GMDSS/ do prowadzenia korespondencji w niebezpieczeństwie. Korespondencja w niebezpieczeństwie lub odpowiadająca tej korespondencji odebrana przez Navtex, EGC, NBDP lub telex satelitarny powinna być zapisana w dzienniku w kolejności dat i czasu. Wydruki zawierające prognozy pogody i ostrzeżenia nawigacyjne nie muszą być przechowywane, lecz ich odbiór musi być odnotowywany w dzienniku. Dzienny, tygodniowy i miesięczny zapis testowania i sprawdzania sprzętu oraz rezerwowego zasilania, jak wykazano w załączniku do tych instrukcji , musi być wpisywany do dziennika przed rozpoczęciem zapisów bieżących. Podaje się krótkie podsumowanie sprawności sprzętu wymieniając nazwy stacji, z którymi nawiązano łączność podczas testów. Jeśli stwierdzono wadliwe działanie jakiegoś urządzenia, osoba odpowiedzialna musi powiadomić o tym kapitana i zapisać w dzienniku szczegóły uszkodzenia. III. SPRAWDZANIE DZIENNIKA Kapitan musi sprawdzać i podpisywać zapisy z każdego dnia. IV. PRZEKAZYWANIE WYPEŁNIONEGO DZIENNIKA Dziennik powinien być przechowywany przez armatora przez okres 10 lat od daty ostatniego wpisu. W przypadku zatrzymania dziennika z powodu awarii lub innych przyczyn przez organy administracji morskiej lub przez izbę morską, należy zatrzymany dziennik uważać za wycofany i zakończony z datą ostatniego dokonanego wpisu i z tą samą datą należy rozpocząć prowadzenie nowego dziennika. Dziennik i ewidencja dzienników statku powinny być przedstawione do kontroli na każde żądanie organów administracji morskiej. Załącznik do instrukcji TESTOWANIE SPRZĘTU I REZERWOWEGO ŹRÓDŁA ZASILANIA 1. Dzienne (a) Testowanie naładowania rezerwowej baterii akumulatorów radiowych. W razie potrzeby baterie ładować. (b) Sprawdzanie odpowiedniego zaopatrzenia drukarek w papier. 2. Tygodniowe (a) Właściwe działanie urządzeń cyfrowego selektywnego wywołania (CSW) co najmniej raz na tydzień, z użyciem wywołań testowych, gdy stacje brzegowe wyposażone w urządzenia CSW są w zasięgu słyszalności. Jeżeli statek jest poza zasięgiem słyszalności stacji brzegowych wyposażonych w sprzęt CSW przez okres dłuższy niż jeden tydzień, test powinien być przeprowadzony przy najbliższej sposobności, gdy statek znajdzie się w zasięgu umożliwiającym komunikację. (b) Gdy rezerwowym źródłem energii nie jest akumulator, a np. prądnica, to źródło to powinno być testowane co tydzień. (c) Każdy statek ratowniczy wyposażony w VHF powinien je testować raz na tydzień na częstotliwości innej niż 156,8 MHz (VHF k.16) oraz na częstotliwości innej niż 156,525 MHz (VHF k. 70). 3. Miesięczne (a) Każda EPIRB (radiopława awaryjna) powinna być testowana raz w miesiącu celem określenia zdolności jej prawidłowego działania z użyciem wbudowanego układu testującego, bez używania systemu satelitarnego. (b) Każdy transponder radarowy do jednostek ratunkowych powinien być sprawdzany raz w miesiącu przy użyciu wbudowanego elementu testowego i sprawdzany, czy nie ma oznak uszkodzeń. (c) Raz w miesiącu powinny być sprawdzane pod względem zabezpieczenia i parametrów wszystkie akumulatory zapewniające źródła zasilania poszczególnych urządzeń radiowych. Sprawdzać należy parametry, zaciski akumulatorów oraz stan obudowy. (d) Raz w miesiącu dokonuje się przeglądu stanu technicznego anten i izolatorów. Sekcja A Dane o statku 1. Nazwa statku _________________________________________________ Międzynarodowy sygnał wywoławczy ____________________________ Port macierzysty ___________________ IMO numer ________________ pojemność brutto _________________ data położenia stępki ________________ Morskie obszary, w których statek może operować (akweny) ___________________________________________ 2. Wskazać metody stosowane dla zapewnienia gotowości operacyjnej urządzeń radiowych: a) Dublowanie urządzeńTAKNIEb) Naprawy na lądzieTAKNIE Dane firmy serwisowej:Nazwa _____________________________________________ Adres ______________________________________________ ___________________________________________________ c) Możliwość wykonania napraw w morzuTAKNIE Sekcja B Uprawniony personel 1. Nazwisko i imię (a) ____________________________________________(b) _____________________________________________ (c) ____________________________________________(d) ____________________________________________ (e) ____________________________________________(f) ____________________________________________ (g) ____________________________________________(h) _____________________________________________ (i) ____________________________________________(j) _____________________________________________ 2. Data zaokrętowania lub data przyjęcia obowiązków OdDoOdDo (a) ____________________________________________(b) _____________________________________________ (c) ____________________________________________(d) ____________________________________________ (e) ____________________________________________(f) ____________________________________________ (g) ____________________________________________(h) _____________________________________________ (i) ____________________________________________(j) _____________________________________________ 3. Klasa certyfikatu i data wystawienia (a) ____________________________________________(b) _____________________________________________ (c) ____________________________________________(d) ____________________________________________ (e) ____________________________________________(f) ____________________________________________ (g) ____________________________________________(h) _____________________________________________ (i) ____________________________________________(j) _____________________________________________ 4. Numer certyfikatu (a) ____________________________________________(b) _____________________________________________ (c) ____________________________________________(d) ____________________________________________ (e) ____________________________________________(f) ____________________________________________ (g) ____________________________________________(h) _____________________________________________ (i) ____________________________________________(j) _____________________________________________ 5. Nazwisko i funkcja wyznaczonych osób odpowiedzialnych za korespondencję w niebezpieczeństwie ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 6. Nazwiska osób wyznaczonych do przeprowadzania testów i prowadzenia dziennika (jeśli różne od wymienionych w pozycji 5) ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Sekcja C Dziennik radiowy GMDSS Nazwa statku -------------------------------------------- Sygnał wywoławczy ------------------------------ M.M.S.I. ------------------------------ Data, czas UTCDo stacjiOd stacjiCzęstotliwość, kanał lub satelitaDziałania operatorskie i uwagi Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustaw: o broni, amunicji i materiałach wybuchowych, o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Kodeks karny, Kodeks postępowania karnego, o drogach publicznych, Prawo celne, o ochronie granicy państwowej oraz o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31) W celu dostosowania polskiego prawa do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego, stanowi się, co następuje: Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 4 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, w odniesieniu do broni stanowiącej ich służbowe wyposażenie, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną."; 2) w art. 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną. Do osób tych stosuje się odpowiednio przepis art. 20 ust. 2."; 3) w art. 26 w ust. 3 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w tym również wojska państwa obcego przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną." Art. 2. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. Żołnierzom w czynnej służbie woskowej przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej - na zasadach oraz w zakresie i trybie określonym przez Ministrów Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej w drodze rozporządzenia. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do członków sił zbrojnych państw obcych i członków ich rodzin, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną." Art. 3. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz. 94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 139, poz. 646) w art. 3 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej." Art. 4. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34 , poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i 444 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 756) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 564 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli czyn pozostaje w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej."; 2) w art. 570 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 564 § 1 pkt 2a do określenia właściwości sądu art. 21 stosuje się odpowiednio."; 3) w art. 572a w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) popełnione przez żołnierzy i członków personelu cywilnego, o których mowa w art. 564 § 1 pkt 2a,". Art. 5. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r, Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 oraz z 1994 r. Nr 127, poz. 627) w art. 13 w ust. 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) sił zbrojnych państw obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi." Art. 6. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 14 w ust. 1 w pkt 40 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 41 w brzmieniu: "41) techniczne materiały wojskowe przywożone przez zagranicznych uczestników ćwiczeń wojskowych, organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczone do zużycia w toku ćwiczeń."; 2) w art. 88 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowy tryb sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, w tym dokonywania powtórnych czynności z zakresu kontroli celnej wykonywanych przez funkcjonariuszy celnych Głównego Urzędu Ceł,"; 3) art. 89 otrzymuje brzmienie: "Art. 89. Ministrowie Finansów oraz Obrony Narodowej określą, w drodze rozporządzenia, sposób sprawowania dozoru i kontroli celnej okrętów wojennych, wojskowych statków powietrznych i ich załóg oraz innego wyposażenia sił zbrojnych." Art. 7. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461 ) w art. 14 w ust. 1 na końcu zdania drugiego skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "lub umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną." Art. 8. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 1 w ust. 2 pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) szczegółowe zasady zakwaterowania żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a także prawa i obowiązki tych żołnierzy związane z ich zakwaterowaniem." Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A.Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe. (Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 32) Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567 i z 1996 r. Nr 52, poz. 236) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Na zasadach określonych ustawą, gminie lub innej osobie prawnej mogą również zostać przekazane nieruchomości osób prawnych powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw państwowych oraz spółek, których akcje, w trybie ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385), zostały wniesione do narodowych funduszy inwestycyjnych."; 2) w art. 8 skreśla się oznaczenie ust. 1; 3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku nieodpłatnego przekazania przez przedsiębiorstwo państwowe na rzecz spółdzielni mieszkaniowych lub towarzystw budownictwa społecznego hoteli pracowniczych przeznaczonych na cele mieszkaniowe."; 4) w art. 10: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przekazania dokonuje spółka będąca stroną umowy, o której mowa w ust. 1, i czynność ta stanowi podstawę do zmiany tej umowy.", b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Zmiana umowy polega na wyłączeniu z przedmiotu umowy przekazanych budynków mieszkalnych wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu i może stanowić podstawę do zmniejszenia wartości jej przedmiotu o wielkość uzgodnioną między stronami tej umowy, z uwzględnieniem metod wyceny przyjętych przy ustalaniu wartości budynków mieszkalnych i prawa użytkowania wieczystego gruntu w dniu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1. 4. Zmniejszenie wartości przedmiotu umowy nie może przekraczać wartości budynków wynikającej z bilansu otwarcia spółki, sporządzonego na dzień przejęcia mienia Skarbu Państwa, pomniejszonej o wartość umorzenia tych budynków na dzień przekazania ich gminie."; 5) w art. 11 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) stałej stawki wynagrodzenia notariusza za sporządzenie umowy, o której mowa w art. 10 ust. 3, 5) stałej opłaty sądowej za wpis dotyczący zmiany umowy, o której mowa w art. 10 ust. 3." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych. (Dz. U. Nr 6, poz. 33) Na podstawie art. 71 ust. 2, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1-3, art. 44 i 46 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "Ministra Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji", b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "do urzędników Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "do pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów", 2) w § 2: a) w ust. 2: - w pkt 1 wyrazy "Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji", - w pkt 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji", b) w ust. 4 wyrazy "Ministrem-Szefem Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji", 3) w § 5 w ust. 4 w pkt 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji", 4) w § 12 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.", 5) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. 2. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy."; 6) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kierowcom samochodów osobowych może być przyznane, za ich zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tych kierowców w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia."; 7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w I Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników ministerstw i urzędów centralnych: - w lp. 1 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Dyrektor departamentu (komórki równorzędnej)"; - lp. 2 otrzymuje brzmienie: 123456 "2Wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej), główny księgowy budżetu państwa (resortu), główny księgowy obsługi długu krajowego, rzecznik prasowyXVIII-XX9wyższe7" główny specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze - w lp. 4 przed wyrazami "główny księgowy" dodaje się wyrazy "Naczelnik wydziału, radca: ministra (innego członka Rady Ministrów), kierownika urzędu centralnego," - w lp. 6 skreśla się wyrazy "Naczelnik wydziału", - w lp. 11 wyrazy "starszy radca" zastępuje się wyrazem "referendarz", - lp. 12 otrzymuje brzmienie: 123456 "12Inspektor, statystyk, podreferendarz, starszy księgowy, sekretarz: ministra (innego członka Rady Ministrów i jego zastępcy), sekretarza stanu, podsekretarza stanu, kierownika urzędu centralnego i jego zastępcyIX-XII-wyższe- średnie2 referent prawnywyższe prawnicze-" - lp. 13 otrzymuje brzmienie: 123456 "13Księgowy, sekretarz: dyrektora generalnego urzędu, dyrektora departamentu (komórki równorzędnej)VIII-XI-średnie-" b) II Tabela stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1997 r. (poz. 33) II. TABELA stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej Lp. Stanowisko Kategoria zaszeregowania Stawka dodatku funkcyjnego do Wymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor wydziału (jednostki równorzędnej), dyrektor międzywojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadr, architekt wojewódzki, lekarz wojewódzki, dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, kierownik urzędu rejonowego, wojewódzki inspektor państwowej inspekcji handlowej, wojewódzki konserwator zabytkówXVII-XIX8wyższe5 Kurator oświatywedług odrębnych przepisów 2Zastępca dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej), zastępca dyrektora międzywojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadr, wojewódzki konserwator przyrody, główny geolog wojewódzki, dyrektor wojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadr, główny księgowy budżetu wojewody, informatyk wojewódzki, rzecznik prasowy wojewody, zastępca kierownika urzędu rejonowego, zastępca dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, zastępca wojewódzkiego inspektora państwowej inspekcji handlowej, zastępca wojewódzkiego konserwatora zabytków, główny księgowyXV-XVIII6wyższe5 Wicekurator oświaty, dyrektor wydziału w kuratorium oświaty, zastępca dyrektora wydziału w kuratorium oświatywedług odrębnych przepisów 3Naczelnik wydziału1) 2), starszy inspektor wojewódzki, kierownik oddziału w urzędzie wojewódzkim, zastępca dyrektora wojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadrXIV-XVI5wyższe4 starszy wizytatorwedług odrębnych przepisów kierownik działu w wojewódzkim zespole pomocy społecznej, zastępca głównego księgowegoXIV-XVI 4wyższe3 starszy specjalista pracy socjalnej, konsultant- radca prawny, pielęgniarka wojewódzka5według odrębnych przepisów+ 4Kierownik oddziału (jednostki równorzędnej)2), kierownik laboratoriumXII-XVI5wyższe4 5Inspektor wojewódzki, zastępca naczelnika wydziału, zastępca kierownika laboratoriumXIII-XV4wyższe4 wizytatorwedług odrębnych przepisów komendant państwowej straży rybackiejXIII-XV4średnie6 specjalista pracy socjalnej, starszy pracownik socjalny-wyższe2 6Zastępca kierownika oddziału (jednostki równorzędnej)XI-XIV4wyższe3 starszy inspektor rejonowy3szkoła pomaturalna4 starszy specjalista-wyższe3 pracownik socjalny-pomaturalne studium pracowników socjalnych- informatykśrednie5 7Zastępca komendanta państwowej straży rybackiejX-XIV3średnie5 8SpecjalistaX-XIII-średnie3 inspektor rejonowy3 9Starszy inspektor, starszy asystent w laboratoriumIX-XIII-średnie3 10Inspektor, asystent w laboratorium VII-XIIVII-XII-średnie2 starszy księgowy 11Referent prawny, referent prawno-administracyjnyVII-XII-wyższe prawnicze lub administracyjne- 12Starszy referent, księgowy, starszy laborantVII-IX-średnie2 13Referent, laborantV-VIII-średnie- 1) Stanowiska występują w kuratoriach oświaty oraz w wojewódzkich inspektoratach państwowej inspekcji handlowej. 2) Dla stanowisk występujących w kuratoriach oświaty, których zajmowanie wymaga kwalifikacji pedagogicznych, kategorie zaszeregowania oraz wymagane kwalifikacje określone są według odrębnych przepisów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. (Dz. U. Nr 6, poz. 34) Na podstawie art. 66 § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) zarządza się, co następuje: § 1. W § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34 i z 1991 r. Nr 11, poz. 41) dodaje się pkt 21 w brzmieniu: "21) Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. (Dz. U. Nr 6, poz. 35) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686) oraz art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) podatników podatku dochodowego od osób prawnych, określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686), 2) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, bez względu na formę opodatkowania, prowadzących działalność określoną w art. 10 ust. 1 pkt 3-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776), - zwanych dalej "podatnikami", jeżeli środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zgodnie z § 11 zostały wprowadzone do ewidencji (wykazu) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. § 2. 1. Za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) nieruchomości (grunty, budowle i budynki, w tym także lokale będące odrębną własnością), 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty, - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. 2. Do środków trwałych podatnika zalicza się również: 1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", 2) środki trwałe, wymienione w ust. 1, nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych środków - jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami środki te są zaliczane do składników majątku podatnika. 3. Jeżeli wartość początkowa, o której mowa w § 6, składników majątku wymienionych w ust. 1 i 2 nie przekracza 2.500 zł, podatnik może nie zaliczać tych składników do środków trwałych. § 3. 1. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: 1) prawa majątkowe, a w szczególności prawo użytkowania wieczystego gruntu, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, autorskie prawa majątkowe, licencje, prawa do: projektów, wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów zdobniczych, 2) programy komputerowe - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy dzierżawy, umowy licencyjnej lub innej umowy o podobnym charakterze. 2. Do wartości niematerialnych i prawnych podatnika zalicza się również: 1) w spółce akcyjnej - koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumie się koszty poniesione na: a) utworzenie spółki, które nie służą nabyciu rzeczy, a w szczególności na doradztwo oraz na opłaty notarialne, skarbowe i sądowe, b) wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w szczególności do kosztów tych zalicza się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych, 2) wartość firmy, 3) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii, 4) prawa majątkowe i programy wymienione w ust. 1, nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika, używane przez niego na podstawie umowy dzierżawy, umowy licencyjnej lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych praw i programów - jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane do składników majątku podatnika. 3. W odniesieniu do składników, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepis § 2 ust. 3. § 4. 1. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w § 2 i 3 o wartości początkowej przekraczającej 2.500 zł i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął: 1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji lub wykazu w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia, 2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, zwanym dalej "wykazem stawek amortyzacyjnych", 3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, 4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do właściwego urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok; odsetki obliczone od różnicy, o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1% za każdy dzień. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 2.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. § 5. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 4 i 6, odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie ustaw wymienionych w § 1, wartości początkowej: 1) środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność podatnika albo środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania, jeżeli środki te są zaliczane, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku używającego, 2) wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 3, 3) środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa lub gminy w nieodpłatne używanie, 4) budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie, 5) inwestycji w obcych środkach trwałych. 2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych także od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego w budowie, sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży 1051-1053 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego. 3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z § 7-10, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 2.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 2.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem § 2 ust. 3 i § 3 ust. 3, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z § 7-10 albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym. 4. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od: 1) gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, 2) budynków mieszkalnych, wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lub lokali mieszkalnych; z zastrzeżeniem pkt 3 podatnicy mogą we własnym zakresie podjąć decyzję o amortyzowaniu tych budynków lub lokali, które wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej lub są wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, 3) budynków, budowli i urządzeń zaliczanych do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, 4) wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w inny sposób niż w drodze: a) kupna, b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a przyjęte składniki majątku, zgodnie z odrębnymi przepisami, są zaliczane do składników majątku używającego, c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych lub o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, 5) wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w formie wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), 6) dzieł sztuki i eksponatów muzealnych, 7) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu w naturze albo dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego; odpisów amortyzacyjnych mogą jednak dokonywać osoby fizyczne, jeżeli te środki i wartości nabyły w drodze spadku lub darowizny, 8) składników majątku zaliczonych do środków trwałych od dnia 1 stycznia 1995 r., jeżeli zostały one nabyte przed tym dniem i nie były uznane za środki trwałe albo wartości niematerialne i prawne, 9) składników majątku, z wyjątkiem nieruchomości, oddanych przez podatnika do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. 5. Jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowania lub wydzierżawiania - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się wówczas w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawionej, do ogólnej powierzchni użytkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu. 6. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których faktycznie nie używają wskutek zaprzestania działalności, na potrzeby której składniki te byty używane, przez okres co najmniej trzech pełnych miesięcy kalendarzowych; zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych może nastąpić po upływie tego okresu. 7. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym kredytu lub pożyczki, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym kredytobiorca lub pożyczkobiorca. § 6. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2, 3 i 6-15, uważa się: 1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia, 2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia, 3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości, 4) w razie nabycia w formie wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego przez udziałowca osoby prawnej lub wspólnika, w tym także gdy jako wkład wnoszone jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z tym że suma wartości wszystkich składników stanowiących wkład pieniężny i niepieniężny łącznie nie może być wyższa od nominalnej wartości objętych akcji lub udziałów; w przypadku gdy wkład niepieniężny pochodzi z zagranicy, suma wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących ten wkład nie może być wyższa od nominalnej wartości udziałów (akcji) objętych za wkład niepieniężny ani od wartości rynkowej tych składników majątku z dnia objęcia udziałów lub akcji. 2. Wartość początkową firmy stanowi nadwyżka ceny nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nad wartością rynkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia nabycia, przyjęcia do korzystania albo wniesienia do spółki, powiększoną o łączną wartość składników mienia nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, wynikającą z ksiąg przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części jego mienia - zbywanego, oddawanego do odpłatnego korzystania albo wnoszonego do spółki. 3. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu (przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 1.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. 4. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji i różnic kursowych, oraz pomniejszoną, zgodnie z odrębnymi przepisami, o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od składników majątkowych sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy. 5. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę, wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od kredytów (pożyczek), prowizji i różnic kursowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. 6. Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w § 11, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. 7. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 5, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 6. 8. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. 9. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio ust. 3 i 5. 10. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. 11. W razie przekształcenia formy prawnej, a także łączenia albo podziału podmiotów gospodarczych, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów, z których wynika, że podmiot gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu: przekształconego, łączonego albo dzielonego - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu: przekształcanego; łączonego albo dzielonego. 12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych w razie: 1) podjęcia działalności przez podmiot gospodarczy po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, 2) zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na łączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów gospodarczych albo zmianie wspólników spółki nie mającej osobowości prawnej, 3) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków, 4) zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków, 5) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu). 13. W razie nabycia, w tym w formie wkładu niepieniężnego, przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi: 1) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części a wynikającą z ksiąg zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części łączną wartością nabytych składników mienia nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - jeżeli cena nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest niższa niż wartość rynkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z dnia nabycia, powiększona o wynikającą z ksiąg zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wartość składników mienia nie będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, 2) suma wartości rynkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jeżeli suma ta powiększona o wynikającą z ksiąg zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części łączną wartość składników mienia nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi jest niższa niż cena nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. 14. Przepisy ust. 13 stosuje się odpowiednio, jeżeli przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zostały przyjęte do odpłatnego korzystania i zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku korzystającego. 15. Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę i zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia. 16. Przy ustalaniu wartości początkowej zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, 6, 7, 13 i 14 stosuje się odpowiednio art. 14 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1 lub art. 19 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 2. § 7. 1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się: 1) od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1-3, w równych ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, 2) od budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie - według zasad określonych w pkt 1 oraz w § 9 ust. 1-3 , 11, 13 i 14, 3) od przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych - według zasad określonych w pkt 1, z uwzględnieniem § 9 ust. 4 i 13, 4) od zamówionego przez armatora taboru transportu morskiego w budowie, o którym mowa w § 5 ust. 2, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym armator poniósł wydatki (w tym dokonał wpłat zaliczek) na budowę taboru w wysokości co najmniej 10% wartości kontraktowej odrębnie dla każdego obiektu tego taboru; wartość kontraktową, o której mowa w zdaniu poprzednim, ustala się na dzień zawarcia umowy na budowę danego obiektu. 2. Odpisów amortyzacyjnych od obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje się w ratach co miesiąc przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych dla taboru pływającego w wykazie stawek amortyzacyjnych, z możliwością ich podwyższenia przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 4,0. 3. Podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych od obiektów wymienionych w § 5 ust. 2 stanowi część wartości kontraktowej, o której mowa w ust. 1 pkt 4, powiększona o kolejne wydatki (zaliczki), ponoszone na budowę danego obiektu; wydatki te zwiększają sukcesywnie podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w miesiącu następującym po miesiącu ich poniesienia. 4. Odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się do końca miesiąca, w którym dany obiekt został przyjęty do używania; jeżeli nie dojdzie do zawarcia umowy przenoszącej na armatora własność zamawianego obiektu, armator jest obowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne, obliczone zgodnie z ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 3, w miesiącu, w którym odstąpiono od umowy. 5. Odpisów amortyzacyjnych od przyjętego do używania taboru pływającego dokonuje się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1, z tym że suma tych odpisów i odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć wartości początkowej danego obiektu taboru pływającego. 6. Odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się tylko w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie. 7. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją lub wykazem dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji lub wykazu. 8. Podatnicy, z wyjątkiem podatników prowadzących księgi rachunkowe, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach kwartalnych lub jednorazowo na koniec roku podatkowego. § 8. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych lub o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, oraz od środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa albo gminy w nieodpłatne używanie, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w § 7 ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem § 9 i 10, ustala się w proporcji do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania umowy. 2. W razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując stosowanie zasad i stawek określonych w ust. 1. 3. W razie przedłużenia okresu obowiązywania umowy zawartej na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, stawki odpisów amortyzacyjnych ulegają obniżeniu proporcjonalnie do okresu przedłużenia okresu obowiązywania umowy, z wyjątkiem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o okresie amortyzacji krótszym niż okres obowiązywania umowy; zasada ta ma zastosowanie wyłącznie do stawek odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od następnego miesiąca po miesiącu, w którym zmieniono umowę. 4. Od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych do używania na podstawie innych umów niż wymienionych w ust. 1, odpisów amortyzacyjnych dokonują podatnicy, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami zaliczają te środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne do składników swojego majątku; w tym przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonują odpowiednio wynajmujący (wydzierżawiający) albo najemca (dzierżawca), na zasadach określonych w § 9 i 10. 5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, dotyczy środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "Klasyfikacją", i została zawarta na okres co najmniej 60 miesięcy oraz środki te zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane do składników majątku najemcy (dzierżawcy), podatnik może stosować zasady określone w ust. 1-3. § 9. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz § 8 ust. 1-3 i 5, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w § 6 ust. 11, podmiot gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia podmiotów dokonuje odpisów amortyzacyjnych uwzględniając dotychczasową wysokość odpisów oraz kontynuując stosowanie zasad i stawek przyjętych przez podmioty przekształcone, dzielone albo łączone. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadkach określonych w § 6 ust. 12. 3. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać: 1) dla budynków i budowli używanych w warunkach: a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2, b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4, 2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej (np. pod ziemią, w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, przy pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym) - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4, 3) dla: a) rurociągów podsadzkowych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 7,0, b) odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 5,0, c) pomp tłoczących ciecze z zawiesinami, wodą morską, materiałami ściernymi, solanką i innymi substancjami żrącymi, wentylatorów, urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz dmuchaw i ssaw - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, d) silników powietrznych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,5, e) wykopów górniczych, sztolni, wyrobisk upadowych, szybów i szybików - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0, f) rurociągów przemysłowych i rozdzielczych solanki - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0, g) maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 Klasyfikacji, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0, h) taboru pływającego - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0. 4. Podatnicy, z zastrzeżeniem § 8 ust. 1-3 i 5, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: 1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji: a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł, b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł, c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach, 2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy, 3) dla budynków i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w poz. 03 wykazu stawek amortyzacyjnych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. 5. Środki trwałe, o których mowa w ust. 4, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 pełnych miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej. 6. Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn, urządzeń i środków transportu używanych w warunkach lepszych od przeciętnych. 7. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów) przyjętych do używania po dniu 1 stycznia 1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0. 8. W przypadku gdy podatnik ma siedzibę wskazaną we właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej, a w braku wskazania tej siedziby miejsce zamieszkania - na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w województwie lub rejonie administracyjnym (gminie) zagrożonym recesją i degradacją społeczną, których wykaz ustala Rada Ministrów - może podwyższać stawki podane w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0. 9. Stawki amortyzacyjne, o których mowa w ust. 7 i 8, stosuje się do wartości początkowej środków trwałych w pierwszym podatkowym roku ich używania, a w następnych latach do ich wartości początkowej, pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w § 7 ust. 1 pkt 1 i w § 9 ust. 1 oraz zasady, o której mowa w ust. 7 i 8, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w § 7 ust. 1 i w § 9 ust. 1. 10. Jeżeli w trakcie roku podatkowego: 1) gmina albo województwo lub rejon administracyjny zostaną wyłączone z wykazu, o którym mowa w ust. 8, lub 2) podatnik przestanie mieć siedzibę (miejsce zamieszkania) na terenie gminy albo województwa lub rejonu, o których mowa w ust. 8, - podatnik może stosować do końca tego roku podwyższone stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 3,0. 11. W przypadku podwyższania stawek amortyzacyjnych, podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 3, 7 lub 8, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik; zasada ta obowiązuje także w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych na podstawie ust. 6. 12. Podatnicy będący armatorami mogą, w okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od taboru pływającego sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży 1051-1053 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego, zmienić stawki tych odpisów i począwszy od nowego roku podatkowego stosować nowe roczne stawki, które, przed ich podwyższeniem o współczynnik podwyższający, nie mogą być inne niż określone w wykazie stawek amortyzacyjnych. 13. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 12 oraz § 8 ust. 3 i 5, ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. 14. Warunki uzasadniające stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób ich ustalania określają objaśnienia do wykazu stawek amortyzacyjnych. § 10. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz § 8 ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż: 1) od wartości oprogramowania komputerów oraz od praw autorskich - 24 miesiące, 2) od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące, 3) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 36 miesięcy, 4) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy. 2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy. 3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. 4. Odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, z uwzględnieniem § 5 ust. 5, dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Przy ustalaniu wartości początkowej własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podatnicy mogą stosować zasadę określoną w § 6 ust. 8, z tym że w tym przypadku roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5 %. 5. Przepis § 7 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio do odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych. § 11. 1. Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. 2. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej: 1) liczbę porządkową, 2) datę nabycia, 3) datę przyjęcia do używania, 4) określenie dokumentu stwierdzającego nabycie, 5) określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, 6) symbol klasyfikacji rodzajowej środków trwałych, 7) wartość początkową, 8) stawkę amortyzacyjną, 9) kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów; w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i znowu wprowadzony, 10) zaktualizowaną wartość początkową, 11) zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych, 12) datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia. 3. Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, których wartość początkową ustala się zgodnie z § 6 ust. 8. 4. Podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych obowiązani są prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierający co najmniej dane określone w ust. 2 pkt 1-8, 10 i 12. 5. Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji lub w wykazie najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. 6. W razie zmiany formy opodatkowania, podatnicy, o których mowa w ust. 4, zakładając ewidencję określoną w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanej. § 12. 1. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34, Nr 73, poz. 362 i Nr 122, poz. 590), z wyjątkiem przepisów: a) § 10, który ma zastosowanie do końca 1997 r., b) § 4 ust. 1 pkt 4 i ust. 4 w części dotyczącej podatku importowego od składników majątku nabytych przed dniem 1 stycznia 1997 r. i wprowadzonych do ewidencji lub wykazu od tego dnia, 2) § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4), 3) § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1995 r. Nr 148, poz. 719 oraz z 1996 r. Nr 35, poz. 153 i Nr 157, poz. 804). 2. Jeżeli rok podatkowy podatnika nie rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 1997 r., przepisy rozporządzenia wymienionego w ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wprowadzonych do używania przed tym dniem, mają zastosowanie do końca roku podatkowego kończącego się w 1997 r. § 13. 1. Przepisy: 1) § 2 ust. 3 i § 4 w części dotyczącej wartości początkowej i odsetek oraz § 5 ust. 3 i § 9 ust. 4 pkt 1 lit. a) i b) - w części dotyczącej wartości początkowej, mają zastosowanie do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia, 2) § 5 ust. 2 i § 7 ust. 1 pkt 4 mają zastosowane także do wydatków poniesionych przed dniem 1 stycznia 1997 r., 3) § 6 ust. 1 pkt 4 w części dotyczącej wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących wkład niepieniężny mają zastosowanie do udziałów lub akcji objętych od dnia 1 stycznia 1997 r., 4) § 8 ust. 5 mają zastosowanie do umów zawartych od dnia 1 stycznia 1997 r., 5) § 9 ust. 7 w części dotyczącej samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów mają zastosowanie do samochodów nabytych od dnia 1 stycznia 1997 r. 2. Określone w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki amortyzacji telefonów komórkowych oraz kas fiskalnych i rejestrujących (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 13 wykazu stawek amortyzacyjnych) można stosować od dnia 1 stycznia 1997 r. do tych urządzeń oddanych do używania także przed tym dniem. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. (poz. 35) WYKAZ ROCZNYCH STAWEK AMORTYZACYJNYCH PozycjaSymbol*Nazwa środków trwałychStawka % grupa, podgrupa, rodzajdalsze szczeble podziału 12345 011 Budynki, w tym budynki hoteli miejskich i schronisk turystycznych2,5 z wyjątkiem poz. 02 i 03 0216 Budynki mieszkalne (z wyjątkiem rodzaju 166,168 i 169)1,5 03125, 169, 198 Kioski, budki towarowe, domki kempingowe o konstrukcji trwałej wzniesione na fundamencie trwałym, budynki zastępcze z pudeł wagonowych10,0 042 Budowle4,0 z wyjątkiem poz. 05 05250, 251, 253, 254, 255, 256, 259, 28, 291, 293, 297, 01 Budowle inżynieryjne wodne (z wyjątkiem rodzaju 250-5, 251-3 i 255-5), budowle sportowe, wieże przeciwpożarowe, budowle oznakowania nawigacyjnego, pochylnie i slipy, melioracje szczegółowe2,5 063 Kotły i maszyny energetyczne5,0 - 6,0 z wyjątkiem poz. 07 07323, 324, 325, 326, 343, 344, 349 Silniki spalinowe na paliwo lekkie, ciężkie, gazowe, silniki powietrzne, zespoły elektroenergetyczne polowe o napędzie spalinowym, reaktory jądrowe10,0 - 12,5 084 Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania8,5 - 10,0 z wyjątkiem poz. 09-13 0940, 41 Obrabiarki do metali skrawające12,5 - 14,0 10431 0,4 Filtry (prasy) błotniarki, cedzidła mechaniczne, piece do przerobu surowców (z wyjątkiem rodzaju 45-50), piece do przetwarzania paliw (z wyjątkiem rodzaju 451-0), piece do wypalania tunelowe, aparaty bębnowe, suszarki komorowe5,0 - 6,0 450 4512 454, 475 4770 do 4 6 do 8 1144, 46, 47 Maszyny i urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i gazów, aparaty do wymiany ciepła (z wyjątkiem rodzaju 465 i 469-0), maszyny i aparaty do operacji i procesów materiałowych (z wyjątkiem rodzaju 474, 475, 477-0 do 4 i 6 do 8 i 479-0)10,0 - 12,5 12434 01, 02Zamykarki do słoi i do puszek, wymienniki przeponowe rurowe pracujące jako chłodnice kwasu siarkowego20,0 465 13491 Zespoły komputerowe30,0 14449 90 Urządzenia dystrybucyjne do benzyny i olejów elektryczne i przepływomierze składowe do paliw płynnych, wymienniki płynów obiegowych przy produkcji sody, chłodnice odmulin i prób kotłowych rozkładni gazu, kolumny nitracyjne i denitracyjne, odbieralnice hydrauliczne rozkładni gazu, aparaty i urządzenia do powierzchniowej obróbki metali sposobem chemicznym i elektrochemicznym oraz sposobem cieplnym, urządzenia do spawania i napawania łukowego w ochronie gazów oraz do spawania i napawania plazmowego, przenośne wytwornice acetylenu wysokiego ciśnienia i przenośne maszyny do cięcia termicznego i metodami pokrewnymi, zgrzewarki oporowe i tarcicowe oraz przetwornice spawalnicze (spawarki wirujące), urządzenia do metalizacji natryskowej, urządzenia do natryskiwania tworzywami sztucznymi, komputery (z wyjątkiem ujętych w poz. 13), samodzielne urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania, procesami, roboty przemysłowe14,0 - 17,0 465 469 0 474 479 0 481, 482 4840, 1, 3, 6 49 1550 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu chemicznego10,0 - 12,5 z wyjątkiem poz. 16-19 165010, 1Aparaty szklane i porcelanowe oraz porcelanowe młyny kulowe25,0 17 Z rodzaju 502-3 odgazowywacze20,0 185051Piece prażalnicze fluidyzacyjne stosowane przy produkcji kwasu siarkowego14,9 - 17,0 19506 1, 2 Aparaty do rektyfikacji powietrza, maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu rafineryjnego5,0 - 6,0 5072, 3, 4 2051 Maszyny i urządzenia wiertnicze, górnicze, hutnicze, odlewnicze i torfiarskie oraz geodezyjno-kartograficzne14,0 - 17,0 z wyjątkiem poz. 21-25 21510 Maszyny i urządzenia wiertnicze17,0 - 20,0 22511 Maszyny górnicze, z wyłączeniem obudów zmechanizowanych25,0 23511 Obudowy zmechanizowane, aparaty i urządzenia do pomiarów magnetycznych, geoelektrycznych, sejsmicznych i radiometrycznych oraz do pomiarów i zabiegów geoficznych20,0 51801 do 03 10 do 12 24512, 513 Maszyny i urządzenia do eksploatacji otworów wiertniczych, maszyny i urządzenia do obróbki mechanicznej rud i węgla, maszyny i urządzenia hutnicze, aglomerowni, wielkopiecowe, nożyce hutnicze do cięcia na gorąco, tabor hutniczy, walcowniczy, maszyny i urządzenia hutnicze stalowni, inne maszyny i urządzenia hutnicze8,5 - 10,0 5140, 1, 2 3 do 6 9 25517 Maszyny i urządzenia torfiarskie10,0 - 12,5 2652 Maszyny do produkcji surowców mineralnych i wyrobów z nich12,5 - 14,0 z wyjątkiem poz. 27 i 28 27520 0 do 5Maszyny i urządzenia. Przemysłu kamieniarskiego, cementowego, autoklawy, maszyny do produkcji elementów z lastryka i kamienia sztucznego7,0 - 8,5 523 52531 5298, 81, 82 28 Z rodzaju 524-3 piece do trampowania głowic "Hagera" oraz z rodzaju 524-4 piece do topienia żużla wielkopiecowego i bazaltu25,0 2953 Maszyny do wyrobów z metali i tworzyw sztucznych10,0 - 12,5 z wyjątkiem poz. 30 30 Z rodzaju 535-0 aparaty specjalne do wytwarzania kwasu wolframowego i maszyny do redukcyjnych, próżniowych i specjalnych wytopów metali, z rodzaju 535-1 maszyny do produkcji węglanów i past emulsyjnych oraz z rodzaju 535-7 urządzenia do produkcji półprzewodników17,0 - 20,0 3154 Maszyny do obróbki i przerobu drewna, wyrobów z drewna oraz maszyny papiernicze i poligraficzne10,0 - 12,5 z wyjątkiem poz. 32 325480Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji materiału zecerskiego5,0 - 6,0 3355 Maszyny włókiennicze i odzieżowe oraz do produkcji skóry i wyrobów ze skóry10,0 - 12,5 3456 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów rolnych7,0 - 8,5 z wyjątkiem poz. 35 35561 6Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji wód gazowanych, maszyny impregnacyjne, maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu piekarniczego (z wyjątkiem rodzaju 568-40 do 48)12,5 - 14,0 568 3657 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów spożywczych10,0 - 12,5 z wyjątkiem poz. 37 i 38 3757130, 31, 8Autoklawy do hydrolizy, neutralizatory stalowe, neutralizatory i hydrolizatory betonowe lub murowane25,0 38579000, 003Destruktory, młynki młotkowe, maszyny i urządzenia do przerobu odpadków zwierzęcych17,0 - 20,0 01, 09 3958 Maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych14,0 - 17,0 z wyjątkiem poz. 40-43 40580, 581 Maszyny do robót ziemnych i fundamentowych (z wyjątkiem wymienionych w poz. 41), maszyny do robót budowlanych (z wyjątkiem rodzaju 581-2, i 4 oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do tynku), szczotki mechaniczne i osprzęt roboczy do utrzymania dróg20,0 5823 415812, 4Wibratory i wibromłoty oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do tynku.50,0 42 Z rodzaju 582-1 pojemniki do bitumu stalowe powyżej 20.000 l pojemności oraz z rodzaju 582-2 odśnieżarki o mocy silników powyżej 120 KM7,0 - 8,5 435830, 1Koparki i zwałowarki w kopalniach odkrywkowych węgla, koparki w piaskowniach przemysłu węglowego5,0 - 6,0 4459 Maszyny rolnicze i gospodarki leśnej10,0 - 12,5 456 Urządzenia techniczne8,5-10,0 z wyjątkiem poz. 46-52 46600, 601 Zbiorniki naziemne z cegły betonowe i żelbetowe (z wyjątkiem z wykładziną chemoodporną dla kwasu ponitracyjnego), urządzenia telefoniczne systemów nośnych na liniach wysokiego napięcia i urządzenia telefonii na przewodach zawieszonych pod przewodami wysokiego napięcia, wyciągi kopalniane (bez wyciągów przy głębieniu szybów), towarowe kolejki linowe i dźwignice linowe, akumulatory hydrauliczne, wagi wozowe, wagonowe i inne wbudowane4,0 - 5,0 6237 6417 648 657 660 47629 Telefony komórkowe15,0 - 20,0 48669 Kasy fiskalne i rejestrujące (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 13)15,0 - 20,0 49610 do 615 Urządzenia rozdzielcze i aparatura energii elektrycznej przewoźna, dźwigniki, wciągniki i wciągarki przejezdne oraz nieprzejezdne, kołowroty i wyciągi (z wyjątkiem rodzaju 641-63 oraz z rodzaju 641-7 wyciągi kopalniane, łącznie z wyciągami przy głębieniu szybów, a także wyciągi kolei i kolejek linowych), projektory przenośne 16 mm i 35 mm, kontenery14,0 - 17,0 641 6621 681 50633, 634 Baterie akumulatorów elektrycznych stałych (stacyjnych) i przewoźnych, ekrany kinowe20,0 6625 516440Przenośniki zgrzebłowe ciężkie i lekkie w kopalniach węgla50,0 52644 0-4Przenośniki w kopalniach i zakładach przetwórczych rud i węgla, urządzenia do przeprowadzania badań technicznych, aparaty kontrolno-pomiarowe elektryczne i elektroniczne do mierzenia wielkości elektrycznych i nieelektrycznych17,0 - 20,0 664 5370, 71, 72, 73, 77 Tabor szynowy i tabor pływający6,0 - 7,0 z wyjątkiem poz. 54-56 54700-706 7 Drezyny i przyczepy do drezyn, lokomotywy akumulatorowe, wozy kopalniane, kontenery pływające, wodoloty oraz łodzie różnego typu, tabor lotniczy12,5 - 14,0 710 do 71201 do 03 10 do 14 77013 773 1010 780-781 55740, 741 Pojazdy mechaniczne, szybowce17,0 - 20,0 742, 744 782 56743, 745 Samochody specjalne, trolejbusy i samochody ciężarowe o napędzie elektrycznym, ciągniki, przyczepy i naczepy, tabor konny, pozostały tabor bezszynowy12,5 - 14,0 746, 747 748, 75, 76 57 Inne nie wymieniane maszyny, urządzenia i środki transportowe12,5 - 17,0 588 Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie17,0 - 20,0 z wyjątkiem poz. 59-62 59801 0 Elektroniczna aparatura kontrolno-pomiarowa do przeprowadzania badań laboratoryjnych, aparaty i sprzęt hydro- i mechanoterapii, wyposażenie cyrków20,0 - 25,0 802 0 804 60803 Maszyny biurowe oraz dalekopisy do maszyn matematycznych12,5 - 14,0 61805 Wyposażenie teatrów, kin itp., instrumenty muzyczne8,5 - 10,0 62806 Kioski, budki, domki kempingowe10,0 63 Plantacje wikliny10,0 * Według Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych, wprowadzonej zarządzeniem Nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych. Objaśnienia: 1. W razie podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w wykazie za pomocą odpowiednich współczynników, mnoży się właściwe dla danych środków trwałych stawki amortyzacyjne, ustalone w wykazie dla warunków normalnych, przez odpowiedni współczynnik określony w § 9 ust. 3, 7 i 8 rozporządzenia; zasada ta obowiązuje także w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych na podstawie § 9 ust. 6. 2. Za pogorszone warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu. Za złe warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod ciągłym wpływem silnej agresji chemicznej, w razie gdy są to obiekty, w których wytwarza się, stosuje w produkcji lub przechowuje agresywne środki chemiczne. Dotyczy to również wypadków silnego działania na środek trwały agresywnych środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu. 3. Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w § 9 ust. 3 pkt 3 lit. g) rozporządzenia, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 36) Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Upoważnia się Agencję Rezerw Artykułów Sanitarnych do zawierania i realizacji umów z podmiotami gospodarczymi na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1996 r. (poz. 36) STATUT AGENCJI REZERW ARTYKUŁÓW SANITARNYCH I. Postanowienia ogólne § 1. Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą", oraz statutu. § 2. 1. Agencja działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Agencja używa pieczęci urzędowej (okrągłej) z wizerunkiem orła oraz napisem w otoku: Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych. § 3. 1. Agencja realizuje zadania wynikające z ustawy w zakresie tworzenia i gospodarowania rezerwami leków, materiałów medycznych, w tym artykułów sanitarnych. 2. Do zadań wymienionych w ust. 1 należy w szczególności: 1) ustalanie projektów rocznych i wieloletnich planów rzeczowych i finansowych rezerw mobilizacyjnych i gospodarczych, 2) gromadzenie rezerw, lokalizacja ich zgodnie z planami obronnymi opracowanymi przez upoważnione organy oraz zabezpieczenie odpowiedniej jakości w czasie przechowywania, 3) przechowywanie rezerw w magazynach własnych i obcych, 4) wymiana (rotacja) rezerw, 5) utrzymywanie rezerw w stałej gotowości do natychmiastowego użycia, 6) sprzedaż i zakupy odtworzeniowe rezerw, 7) prowadzenie zbiorczej ewidencji rezerw i sprawozdawczości zgodnie z obowiązującymi przepisami, 8) nadzór i kontrola nad działalnością oddziałów terenowych Agencji, 9) kontrola przechowywanych rezerw w magazynach własnych i obcych, 10) wykonywanie innych zadań w zakresie rezerw leków i materiałów medycznych, w tym artykułów sanitarnych, zleconych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. II. Prezes Agencji § 4. Prezes jest organem zarządzającym i wykonawczym Agencji, reprezentuje ją na zewnątrz i ponosi odpowiedzialność za realizację zadań określonych ustawą. § 5. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy zastępców prezesa, głównego księgowego, naczelników wydziałów Biura Prezesa Agencji oraz dyrektorów oddziałów terenowych Agencji, zwanych dalej "dyrektorami oddziałów", którzy są przed nim odpowiedzialni za całość spraw objętych ich zakresem działania. 2. Podział zadań pomiędzy prezesa Agencji, zastępców prezesa, głównego księgowego, naczelników wydziałów Biura Prezesa Agencji, dyrektorów oddziałów Agencji oraz ich zadania, wynikające z tytułu nadzoru nad działalnością podporządkowanych im jednostek organizacyjnych, określa prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym Agencji. 3. Do wykonywania czynności prawnych wynikających z zadań Agencji prezes Agencji może udzielać pełnomocnictw zastępcom prezesa, głównemu księgowemu i dyrektorom oddziałów Agencji. § 6. Do realizacji określonych zadań prezes Agencji może powoływać stałe lub doraźne zespoły problemowe, w skład których mogą wchodzić pracownicy Agencji oraz eksperci. § 7. Prezes Agencji tworzy, łączy i znosi oddziały terenowe Agencji. III. Biuro Prezesa Agencji § 8. 1. Prezes Agencji swoje obowiązki realizuje przy pomocy Biura Prezesa Agencji, zwanego dalej "Biurem Agencji". 2. W skład Biura Agencji wchodzą wydziały, sekcje i samodzielne stanowiska pracy. 3. Szczegółową strukturę organizacyjną Biura Agencji określa regulamin organizacyjny. § 9. Prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym Agencji określa: 1) zakresy czynności zastępców prezesa, głównego księgowego oraz naczelników wydziałów, 2) wykaz i zakresy działania oraz podporządkowania wydziałów, sekcji i samodzielnych stanowisk pracy. IV. Oddziały Agencji § 10. 1. Pracami oddziału Agencji kieruje dyrektor, który ponosi odpowiedzialność przed prezesem Agencji za całość spraw objętych zakresem jego działania. 2. Dyrektor oddziału Agencji reprezentuje oddział na zewnątrz i działa w granicach określonych przez statut, regulamin organizacyjny oraz pełnomocnictw udzielonych przez prezesa Agencji. § 11. Dyrektor, o którym mowa w § 10, pełni funkcję pracodawcy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w oddziale Agencji. V. Zasady gospodarki finansowej Agencji § 12. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową w zakresie rezerw i gospodaruje posiadanym majątkiem zgodnie z obowiązującymi przepisami, w oparciu o roczne plany finansowe. 2. Roczny plan finansowy zawiera przewidywane przychody i wydatki na realizację zadań Agencji, jak również na pokrycie kosztów jej funkcjonowania. 3. Roczny plan finansowy zatwierdza Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. § 13. 1. Przychodami Agencji są: 1) dotacje budżetowe określone corocznie we właściwej ustawie, 2) wpływy uzyskiwane ze sprzedaży ponadnormatywnych i zbędnych rezerw, 3) wpływy z tytułu lokat środków na rachunkach bankowych, 4) inne wpływy wynikające z obrotu posiadanymi składnikami majątku trwałego i obrotowego oraz świadczonymi na zewnątrz usługami. 2. Wydatkami Agencji są: 1) koszty związane z magazynowaniem i wymianą (rotacją) przechowywanych rezerw, 2) zakupy uzupełniające rezerwy do wysokości ustalonej przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, 3) inwestycje, 4) koszty własne dotyczące bieżącej działalności, 5) inne wynikające z ustawowej i statutowej działalności Agencji. § 14. Agencja może zaciągnąć za zgodą Ministra Finansów kredyty krótkoterminowe i długoterminowe na uzupełnienie środków wyszczególnionych w § 13 ust. 2 w celu pełnego pokrycia wydatków. § 15. Agencja zatrzymuje całość nadwyżki środków finansowych uzyskanych w danym roku budżetowym na finansowanie działalności w zakresie rezerw w latach następnych. § 16. 1. Agencja tworzy fundusz statutowy. 2. Fundusz statutowy odzwierciedla równowartość przejętej części majątku Skarbu Państwa od likwidowanego Zarządu Artykułów Sanitarnych. 3. Fundusz statutowy zwiększa się z nadwyżki finansowej powstałej w danym roku budżetowym stosownie do przepisu art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy. 4. Fundusz statutowy przeznacza się na: 1) finansowanie przyrostu i odbudowy rezerw, 2) finansowanie inwestycji, w tym również wartości niematerialnych i prawnych, 3) pokrycie ewentualnej straty bilansowej powstałej w roku obrotowym. 5. Agencja tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. § 17. Agencja prowadzi rachunkowość w oparciu o zakładowy plan kont, ustalony przez prezesa Agencji, opracowany na podstawie ogólnych zasad rachunkowości. § 18. 1. Agencja przejmie zadania i obowiązki oraz środki rzeczowe i finansowe od Zarządu Artykułów Sanitarnych z siedzibą w Warszawie oraz jego oddziałów terenowych. 2. Przejęcie przez Agencję środków rzeczowych i finansowych, o których mowa w ust. 1, następuje protokolarnie według stanu wynikającego z bilansu sporządzonego na dzień 31 grudnia 1996 r. VI. System kontroli wewnętrznej § 19. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe funkcjonowanie kontroli wewnętrznej, a także za należyte wykorzystanie wyników kontroli, odpowiedzialny jest prezes Agencji. 2. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu zastępcy prezesa, główny księgowy, kierownicy komórek organizacyjnych oraz dyrektorzy oddziałów Agencji. § 20. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne oraz oddziały Agencji. 2. Kontrola wewnętrzna prowadzona jest w oparciu o regulamin kontroli wewnętrznej. 3. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego znamiona przestępstwa, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia o tym prezesa Agencji. § 21. 1. Czynności kontrolne są przeprowadzane przez pracowników Agencji na podstawie imiennego upoważnienia wystawionego przez prezesa Agencji. 2. Pracownicy Agencji są obowiązani do udzielania, na żądanie kontrolujących, niezbędnych wyjaśnień i udostępniania posiadanych dokumentów. § 22. Wyniki kontroli stanowią podstawę wszczęcia przez prezesa Agencji działań zapobiegających powstawaniu nieprawidłowości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie sposobu i trybu uzyskiwania informacji od prokuratora lub stanowiska sądu rodzinnego o niewyrażeniu sprzeciwu na pobranie ze zwłok komórek, tkanek i narządów. (Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 37) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jeżeli komórki, tkanki lub narządy mają być pobrane ze zwłok osoby w przypadku, gdy zachodzi podejrzenie, że zgon jej nastąpił w wyniku czynu zabronionego pod groźbą kary, kierownik jednostki organizacyjnej służby zdrowia, w której ma nastąpić ich pobranie, albo lekarz przez niego upoważniony występuje do właściwego prokuratora lub sądu rodzinnego w celu uzyskania informacji lub stanowiska, czy zgłasza sprzeciw wobec zamiaru pobrania komórek, tkanek i narządów. 2. W przypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze, właściwym prokuratorem jest prokurator rejonowy, w którego rejonie został popełniony czyn powodujący śmierć albo w którego rejonie nastąpił zgon, a gdy i to nie jest wiadome - prokurator, w którego rejonie zostały odnalezione zwłoki. § 2. 1. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, przedstawia się na piśmie. 2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki wystąpienie może być przekazane faksem lub jego treść podana telefonicznie, telegraficznie lub w inny sposób. 3. Wystąpienie w formie, o której mowa w ust. 2, należy niezwłocznie potwierdzić wystąpieniem na piśmie. § 3. 1. Wystąpienie, o którym mowa w § 2, powinno zawierać: 1) imię i nazwisko zmarłego, datę i miejsce urodzenia, imiona rodziców oraz numer dokumentu tożsamości, chyba że dane te nie są znane, 2) datę zgonu, 3) wskazanie okoliczności, które doprowadziły do śmierci, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wskazują, że zgon mógł być wynikiem czynu zabronionego pod groźbą kary, 4) określenie komórek, tkanek lub narządów, które mają być pobrane, 5) oświadczenie lekarza, że pobranie komórek, tkanek lub narządów nie będzie stanowiło przeszkody w ustaleniu przyczyny zgonu. 2. Do wystąpienia na piśmie dołącza się dokument o stwierdzeniu zgonu osoby, której dotyczy wystąpienie. § 4. Protokół pobrania komórek, tkanek i narządów dołącza się do protokołu oględzin zwłok i ich otwarcia, jeżeli pobranie odbywa się przed oględzinami zwłok. § 5. 1. O wyrażonym sprzeciwie lub jego braku prokurator lub sąd rodzinny niezwłocznie powiadamia występującego na piśmie bądź telefonicznie lub telegraficznie. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać dane wymienione w § 3 ust. 1 pkt 1, 2 i 4. 3. Jeżeli powiadomienie nastąpiło telefonicznie lub telegraficznie, powinno być ono niezwłocznie potwierdzone na piśmie. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38) Na podstawie art. 8 ust. 4, art. 18 i 20 ust. 4, art. 24, 25 ust. 5, art. 29 ust. 5, art. 34 ust. 2, art. 39 i 49 ust. 5, art. 50 ust. 2, art. 56 i 74 ust. 2, art. 80 ust. 2 i art. 87 oraz w związku z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie reguluje, z zastrzeżeniem ust. 2, powoływanie do zawodowej służby wojskowej, szczegółowe zasady i tryb pełnienia tej służby przez żołnierzy zawodowych, zwalnianie z niej, a także niektóre ich prawa i obowiązki związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej. 2. Szczegółowe zasady i tryb pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i wojny, w tym przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji, postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej, opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz wnoszenia i rozpatrywania odwołań, mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie, wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, powoływania w przypadkach szczególnych do zawodowej służby wojskowej, udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów, a także zwalniania z zawodowej służby wojskowej, regulują odrębne przepisy. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu mówi się: 1) o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44); 2) o stanie zmiennym w wyższych szkołach wojskowych - należy przez to rozumieć żołnierzy zawodowych będących słuchaczami w wyższej szkole wojskowej; 3) o żołnierzu w służbie stałej - należy przez to rozumieć żołnierza pełniącego zawodową służbę wojskową w dniu 9 grudnia 1991 r. oraz żołnierza powołanego do zawodowej służby wojskowej jako służby stałej; 4) o żołnierzu w służbie kontraktowej - należy przez to rozumieć żołnierza powołanego do zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej; 5) o kontrakcie - należy przez to rozumieć pisemną umowę zawartą między osobą zgłaszającą chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej a organem właściwym do zawarcia kontraktu; 6) o wyższych szkołach wojskowych - należy przez to rozumieć wyższe szkoły oficerskie i akademie wojskowe; 7) o wojskowym komendancie uzupełnień - należy przez to rozumieć wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) żołnierza lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej; 8) o organie wojskowym - należy przez to rozumieć dowódcę (szefa, dyrektora, komendanta) jednostki wojskowej (jednostki organizacyjnej w resorcie obrony narodowej). § 3. 1. Wnioski w sprawach personalnych żołnierzy zawodowych przesyła się drogą służbową, z wyjątkiem przypadków określonych w innych przepisach. 2. Wnioski skierowane do Ministra Obrony Narodowej przesyła się drogą służbową przez Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. 3. Dokumenty w sprawach personalnych żołnierzy zawodowych, a w szczególności wnioski o zwolnienie, mianowanie i odznaczenie oraz rozkazy personalne, podpisują właściwi dowódcy (przełożeni). 4. W razie wniesienia pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 1, osobiście przez żołnierza, otrzymujący wniosek jest obowiązany potwierdzić jego przyjęcie, umieszczając na oryginale i na kopii datę przyjęcia wniosku oraz swój czytelny podpis. Rozdział 2 Powoływanie do zawodowej służby wojskowej § 4. Powołanie do służby stałej następuje: 1) w stosunku do absolwentów i słuchaczy szkół kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych - na wniosek złożony przed przyjęciem do tych szkół; 2) w stosunku do słuchaczy szkół kształcących kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych, którzy nie ukończyli nauki oraz nie złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych - na wniosek o powołanie do tej służby, odpowiednio w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych; 3) w stosunku do żołnierzy skierowanych przez organy wojskowe na studia lub naukę do szkół niewojskowych - na wniosek złożony przed skierowaniem na te studia lub naukę; 4) w stosunku do żołnierzy w służbie kontraktowej - na wniosek lub za ich zgodą na powołanie do służby stałej. § 5. Chorążowie zawodowi i podoficerowie zawodowi pełniący służbę stałą, mianowani na stopień podporucznika, pełnią nadal zawodową służbę wojskową jako służbę stałą w korpusie oficerów zawodowych na podstawie wniosków złożonych przed powołaniem do służby zawodowej w poprzednich korpusach. § 6. Do służby stałej powołują: 1) Minister Obrony Narodowej: a) absolwentów i słuchaczy wyższej szkoły wojskowej, b) absolwentów szkoły wyższej niewojskowej, skierowanych na te studia przez organ wojskowy, c) absolwentów szkoły kształcącej kandydatów na chorążych zawodowych, d) słuchaczy wyższej szkoły wojskowej, którzy nie ukończyli nauki oraz nie złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych, a ich wniosek o powołanie do służby stałej został rozpatrzony pozytywnie, po mianowaniu na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), e) oficerów ze służby kontraktowej; 2) dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgów wojskowych - słuchaczy podporządkowanych im szkół kształcących kandydatów na chorążych zawodowych, którzy nie ukończyli nauki oraz nie złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych, a ich wniosek o powołanie do służby stałej został rozpatrzony pozytywnie, oraz absolwentów podporządkowanych im szkół kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych - po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata), a także chorążych i podoficerów ze służby kontraktowej, gdy służba ta ma być pełniona w jednostce wojskowej podległej tym dowódcom; 3) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - słuchaczy szkoły wojskowej w pozostałych przypadkach, w których do powołania ich do służby stałej nie są właściwi dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgów wojskowych. § 7. Rozkaz personalny o powołaniu do służby stałej wykonuje w stosunku do: 1) absolwenta i słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych - komendant szkoły; 2) absolwenta szkoły wyższej niewojskowej, skierowanego na studia przez organ wojskowy - komendant szkoły wojskowej, której ewidencją był objęty; 3) słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych, który nie ukończył nauki oraz nie złożył z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych - komendant szkoły. § 8. O powołaniu do służby stałej absolwenta (słuchacza), o którym mowa w § 7, komendant szkoły zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień, który powołał go do służby kandydackiej. § 9. Dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej jest w odniesieniu do: 1) absolwenta i słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz absolwenta szkoły niewojskowej, do której byli skierowani przez organ wojskowy, a także żołnierza, o którym mowa w art. 11 ustawy - dzień mianowania go na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie żołnierzy zawodowych; 2) żołnierza rezerwy (z wyjątkiem odbywającego okresową służbę wojskową) - dzień stawienia się do służby w jednostce wojskowej; 3) żołnierza rezerwy odbywającego okresową służbę wojskową - dzień określony w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. § 10. 1. Absolwent szkoły wojskowej, absolwent szkoły niewojskowej, do której był skierowany przez organ wojskowy, a także słuchacz Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej, który po ukończeniu IV roku studiów został mianowany na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) i powołany do służby stałej, pełni służbę obowiązkową od dnia rozpoczęcia zawodowej służby wojskowej (§ 9 pkt 1). 2. Słuchacz szkoły kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych lub chorążych zawodowych, który nie ukończył nauki oraz nie złożył z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych i został na swój wniosek powołany do służby stałej odpowiednio w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych, pełni służbę obowiązkową w wymiarze przewidzianym odpowiednio dla chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych. 3. Ukończenie przez żołnierza zawodowego, w czasie pełnienia przez niego służby stałej, studiów lub nauki w szkole wojskowej lub niewojskowej nie zobowiązuje go do odbywania z tego tytułu służby obowiązkowej, z wyjątkiem słuchaczy, o których mowa w ust. 1. § 11. 1. Osoba zainteresowana pełnieniem zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej zgłasza się do wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wojskowy komendant uzupełnień ustala, czy osoba określona w ust. 1 spełnia warunki do powołania jej do służby kontraktowej, przewidziane w art. 13 lub 17 ustawy. 3. Jeżeli osoba zainteresowana spełnia warunki do powołania jej do służby kontraktowej, wojskowy komendant uzupełnień zapoznaje ją z zasadami i trybem pełnienia tej służby. § 12. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce stacjonowania jednostki, o nie obsadzonych stanowiskach, na których mogą pełnić służbę kontraktową oficerowie, chorążowie i podoficerowie. § 13. 1. Wojskowy komendant uzupełnień, po dokonaniu czynności określonych w § 11 ust. 2 i 3, kieruje osobę zainteresowaną pełnieniem służby kontraktowej do dowódcy jednostki wojskowej, w której znajdują się nie obsadzone stanowiska przewidziane dla żołnierzy w służbie kontraktowej, w celu odbycia rozmowy. 2. Skierowanie następuje do jednostki, którą wskaże osoba zainteresowana, jeżeli w jednostce tej znajduje się nie obsadzone stanowisko, na którym osoba ta mogłaby pełnić służbę kontraktową. 3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do osoby zainteresowanej pełnieniem służby na stanowisku służbowym związanym z pełnieniem posług religijnych, następuje zgodnie ze wskazaniem właściwego ordynariusza (równorzędnego), jeżeli w jednostce tej znajduje się nie obsadzone stanowisko, na którym osoba taka mogłaby pełnić służbę kontraktową. 4. Dowódca jednostki wojskowej powiadamia w formie pisemnej o wyniku rozmowy wojskowego komendanta uzupełnień, a ponadto w odniesieniu do osób, o których mowa w ust. 3, także właściwego ordynariusza (równorzędnego). W przypadku pozytywnego wyniku rozmowy komendant przyjmuje od osoby zainteresowanej pisemny wniosek o powołanie do służby kontraktowej. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się: 1) odpis skrócony aktu urodzenia; 2) dokument stwierdzający uzyskanie wymaganego wykształcenia. 6. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 4, wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie: 1) kieruje do Centralnego Rejestru Skazanych zapytanie o karalność osoby, która złożyła wniosek o powołanie do służby; 2) kieruje osobę składającą wniosek do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej. § 14. 1. Wojskowy komendant uzupełnień dokonuje na wniosku o powołanie do służby kontraktowej adnotacji o czynnościach określonych w § 11 ust. 2 i 3 oraz § 13, a następnie przesyła go drogą służbową wraz z posiadanymi dokumentami do: 1) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - gdy osoba zainteresowana wnosi o powołanie do służby w korpusie oficerów zawodowych, z zastrzeżeniem, że jeżeli wniosek o powołanie do służby kontraktowej złożyła osoba, o której mowa w § 13 ust. 3 - za pośrednictwem właściwego ordynariusza (równorzędnego); 2) dowódcy okręgu wojskowego - jeżeli osoba zainteresowana ma pełnić służbę w jednostce wojskowej, która podlega temu dowódcy, a do Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego w przypadkach innej podległości - gdy osoba ta wnosi o powołanie do służby w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych. 2. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kontraktowej wydają: 1) Minister Obrony Narodowej - w przypadku oficera; 2) organ wojskowy wymieniony w ust. 1 pkt 2 - odpowiednio w przypadku chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego. 3. Organem wojskowym właściwym do zawarcia kontraktu z osobą zainteresowaną pełnieniem służby kontraktowej jest dowódca jednostki wojskowej. 4. Organy wojskowe określone w ust. 1 przesyłają rozkazy lub wyciągi z rozkazów personalnych o powołaniu do służby kontraktowej do wojskowego komendanta uzupełnień i do dowódcy jednostki wojskowej, w której osoba zainteresowana ma pełnić służbę, a także odpowiednio do dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub właściwego ordynariusza (równorzędnego). 5. Po otrzymaniu wyciągu z rozkazu personalnego o powołaniu do służby kontraktowej wojskowy komendant uzupełnień kieruje osobę zainteresowaną do organu wojskowego, o którym mowa w ust. 3, w celu zawarcia kontraktu. § 15. 1. Żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 lit. c) ustawy, zainteresowany pełnieniem służby kontraktowej, występuje z wnioskiem o powołanie do tej służby do: 1) dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgu wojskowego, w przypadku gdy służba ta ma być pełniona w jednostce wojskowej, podległej temu dowódcy; 2) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - w pozostałych przypadkach. 2. Przepisy § 13 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do żołnierza, o którym mowa w ust. 1. 3. Rozkaz personalny o powołaniu żołnierza nadterminowej zasadniczej służby wojskowej wydaje organ, o którym mowa w ust. 1. § 16. 1. Osoba zainteresowana oraz dowódca jednostki wojskowej, w której ma ona pełnić służbę kontraktową, po otrzymaniu wyciągu z rozkazu personalnego zawierają kontrakt. Dowódca jednostki wojskowej powiadamia właściwego wojskowego komendanta uzupełnień o zawarciu kontraktu oraz dacie rozpoczęcia służby przez osobę zainteresowaną. 2. Osoba zainteresowana rozpoczyna pełnienie służby kontraktowej z dniem określonym w kontrakcie. § 17. 1. W razie powołania do służby kontraktowej żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień doręcza zainteresowanemu kartę powołania co najmniej na trzydzieści dni przed datą stawienia się w jednostce wojskowej. 2. Jednocześnie z doręczeniem karty powołania wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia zakład pracy zatrudniający żołnierza rezerwy o powołaniu go do służby kontraktowej. 3. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, powołany do służby kontraktowej, stawia się do tej służby w terminie i miejscu określonych w karcie powołania. 4. Dowódca jednostki wojskowej w terminie czterdziestu ośmiu godzin od chwili stawienia się do służby żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, zwraca kartę powołania wojskowemu komendantowi uzupełnień. 5. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie siedmiu dni od daty stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, w jednostce wojskowej określonej w karcie powołania nie otrzyma zwrotu tej karty, ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ powołujący go do tej służby, a w odniesieniu do oficera - Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. 6. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, do służby w jednostce wojskowej, stwierdza w rozkazie dowódca tej jednostki. § 18. Kontrakt powinien zawierać: 1) oznaczenie stron kontraktu: stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej; stopień, imię i nazwisko, imię ojca, datę urodzenia, adres oraz numer dowodu tożsamości osoby powoływanej do służby kontraktowej; 2) datę i miejsce podpisania kontraktu; 3) określenie daty rozpoczęcia i zakończenia pełnienia służby kontraktowej, w tym daty rozpoczęcia i zakończenia okresu próbnego; 4) określenie stanowisk służbowych, na jakich osoba zainteresowana może pełnić służbę kontraktową, oraz wskazanie stanowiska, którego kontrakt dotyczy; 5) oświadczenie osoby zainteresowanej, że znane są jej zasady odbywania służby kontraktowej; 6) ustalenie, że w okresie służby kontraktowej żołnierz pełniący tę służbę może być skierowany na specjalistyczne przeszkolenie; 7) podpisy stron kontraktu. § 19. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę kontraktową, o którym mowa w art. 16 ustawy, zainteresowany pełnieniem służby jako służby stałej, występuje z wnioskiem o powołanie do tej służby do: 1) Ministra Obrony Narodowej - w przypadku oficerów zawodowych; 2) dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgu wojskowego - w przypadku chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych, gdy służba ta ma być pełniona w jednostce wojskowej podległej temu dowódcy, a w pozostałych przypadkach - do Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. 2. Organy wojskowe, o których mowa w ust. 1, odpowiednio ustalają, czy żołnierz zawodowy, określony w ust. 1, spełnia warunki powołania go do służby stałej, przewidziane w art. 16 ustawy. 3. Organem uprawnionym do wystąpienia z inicjatywą powołania żołnierza zawodowego ze służby kontraktowej do służby stałej, z zastrzeżeniem § 163 ust. 3, jest organ, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku kapelana wojskowego - także właściwy ordynariusz (równorzędny). 4. Rozkaz personalny o powołaniu do służby stałej żołnierza w służbie kontraktowej wydaje organ, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 3 Zasady zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do poszczególnych korpusów osobowych, grup i specjalności wojskowych § 20. 1. Żołnierza zawodowego zalicza się do odpowiedniego korpusu osobowego, grupy i specjalności wojskowej, określonych w odrębnych przepisach, stosownie do posiadanych przez niego kwalifikacji do pełnienia służby wojskowej. 2. Według zasad określonych w ust. 1 zalicza się do korpusu osobowego: 1) absolwenta szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych, odpowiednio do kwalifikacji uzyskanych w tej szkole w chwili powoływania go do zawodowej służby wojskowej, a ponadto do grupy i specjalności wojskowej - z chwilą wyznaczania na stanowisko służbowe; 2) żołnierza nie wymienionego w pkt 1, odpowiednio do posiadanych kwalifikacji, a także do grupy i specjalności wojskowej - w chwili powoływania do zawodowej służby wojskowej. § 21. Jeżeli żołnierz posiada kwalifikacje uzasadniające zaliczenie go do więcej niż jednego korpusu osobowego, grupy lub specjalności wojskowej - ze względu na rodzaj stanowiska, na które jest albo ma być wyznaczony - można zaliczyć go do korpusu osobowego, grupy i specjalności wojskowej, odpowiadających jego kwalifikacjom, choćby nie najwyższym. § 22. Żołnierz zawodowy przenoszony w czasie pełnienia służby wojskowej do innego korpusu osobowego z przyczyn, o których mowa w art. 34 ust. 1 ustawy, może być uprzednio skierowany na odpowiednie przeszkolenie. § 23. Organem wojskowym uprawnionym do przeniesienia żołnierza do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do kwalifikacji posiadanych przez żołnierza i z przyczyn określonych w art. 34 ust. 1 ustawy, jest organ wojskowy uprawniony do wyznaczenia tego żołnierza na stanowisko służbowe. § 24. Organ wojskowy, o którym mowa w § 23, rozpatrując wniosek żołnierza o przeniesienie do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej, złożony w trybie art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy, ustala, czy żołnierz posiada kwalifikacje uzasadniające takie przeniesienie. § 25. Żołnierza zawodowego można przenieść do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej, ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy, w szczególności w razie: 1) zniesienia korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej w tym korpusie, do których żołnierz był zaliczony, bądź zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego; 2) utworzenia nowego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej w istniejącym korpusie osobowym bądź z uwagi na konieczność dokonania uzupełnienia w istniejących korpusach osobowych lub grupach albo specjalnościach wojskowych. § 26. Przeniesienie żołnierza zawodowego do innego korpusu osobowego, grupy i specjalności wojskowej następuje przez wyznaczenie go na stanowisko służbowe decyzją (rozkazem) organu wojskowego, o którym mowa w § 23. Rozdział 4 Mianowanie na stopnie wojskowe § 27. Na pierwszy stopień wojskowy mianuje: 1) w korpusie oficerów zawodowych - na podstawie art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496) - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej; 2) w korpusie chorążych zawodowych - Minister Obrony Narodowej; 3) w korpusie podoficerów zawodowych - dowódca (szef) uprawniony do powoływania podoficerów do zawodowej służby wojskowej. § 28. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych, który nie ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu końcowego, mianuje się na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), jeżeli jego wniosek o powołanie do służby stałej w korpusie chorążych został rozpatrzony pozytywnie. § 29. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na chorążych zawodowych, który nie ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu końcowego, mianuje się na stopień plutonowego (bosmanmata), jeżeli jego wniosek o powołanie do służby stałej w korpusie podoficerów został rozpatrzony pozytywnie. § 30. 1. Na stopień podporucznika mianuje się, w związku z powołaniem do służby kontraktowej w trybie art. 17 ust. 1 ustawy, osobę posiadającą wyższe wykształcenie bądź szczególne kwalifikacje, o których mowa w art. 35 ust. 4 ustawy. 2. Na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) lub plutonowego (bosmanmata) mianuje się, w związku z powołaniem do służby kontraktowej, żołnierzy spełniających warunki określone odpowiednio w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) lub pkt 3 ustawy. § 31. 1. W celu skierowania chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego na egzamin na oficera, dowódca jednostki wojskowej przesyła do Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego wniosek żołnierza i dołącza jego akta personalne. 2. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, w zależności od potrzeb Sił Zbrojnych, kwalifikuje żołnierza do egzaminu na oficera we właściwej wyższej szkole wojskowej, a w razie nieuwzględnienia wniosku - odmawia zakwalifikowania żołnierza do takiego egzaminu. 3. Egzamin na oficera organizuje komendant wyższej szkoły wojskowej według obowiązujących programów szkolenia. 4. O terminie egzaminu na oficera komendant wyższej szkoły wojskowej zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej co najmniej na trzy miesiące przed terminem egzaminu. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym żołnierza co najmniej na dwa miesiące przed terminem egzaminu i kieruje na egzamin. § 32. 1. Na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie mianuje się żołnierzy zawodowych, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 29 ustawy, w ramach danego korpusu kadry zawodowej, raz w roku, z okazji Święta Wojska Polskiego. 2. Mianowanie żołnierza zawodowego w drodze wyróżnienia może nastąpić w innym terminie niż określony w ust. 1. § 33. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia wniosek o mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy, do stopnia kapitana (kapitana marynarki) włącznie - w formie wykazów zbiorczych, a na kolejne stopnie wojskowe, do stopnia pułkownika (komandora) włącznie - w formie indywidualnych wniosków. § 34. Żołnierz zawodowy będący słuchaczem akademii wojskowej może być mianowany w czasie studiów na kolejny stopień wojskowy, jeżeli posiada kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym, na który ma być mianowany, i spełnia warunki określone w art. 29 ustawy. § 35. Na kolejny stopień wojskowy mianują: 1) Minister Obrony Narodowej - oficera zawodowego od stopnia porucznika (porucznika marynarki) do stopnia pułkownika (komandora) włącznie; 2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - żołnierza zawodowego pełniącego służbę w podległej jednostce wojskowej w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych, z wyłączeniem pełniącego służbę w Ministerstwie Obrony Narodowej; 3) dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej - żołnierza zawodowego pełniącego służbę w podległej im jednostce wojskowej, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - pozostałych żołnierzy w korpusach chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych, z wyjątkiem, o którym mowa w pkt 4; 4) dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji, i komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa - żołnierza zawodowego w podległej im jednostce wojskowej w korpusie podoficerów zawodowych. § 36. 1. Mianowanie, z zastrzeżeniem przypadków określonych w art. 76 ust. 4 i 6 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, następuje rozkazem personalnym uprawnionego dowódcy (szefa). 2. Dniem mianowania żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy jest data rozkazu personalnego o mianowaniu, jeżeli w rozkazie nie został określony inny dzień mianowania. 3. Żołnierza, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 lit. c) ustawy, powołanego do służby kontraktowej, mianuje się na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kontraktowej. § 37. Przełożony, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ, do którego wystąpił z tym wnioskiem, o ujawnionych faktach powodujących niezasadność mianowania. § 38. 1. W razie skazania żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową obniżenia stopnia wojskowego lub dyscyplinarnego ukarania karą obniżenia stopnia wojskowego, fakt ten dla celów ewidencyjnych podaje w rozkazie personalnym w stosunku do: 1) oficera - Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego; 2) chorążego zawodowego - dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 2 i 3; 3) podoficera zawodowego - dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 3 i 4. 2. Żołnierzowi zawodowemu, któremu obniżono stopień wojskowy, okres służby w posiadanym stopniu, wymagany do mianowania na wyższy stopień wojskowy, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy, biegnie od daty uprawomocnienia się: 1) wyroku sądu, którym został mu obniżony stopień wojskowy; 2) rozkazu o ukaraniu przez uprawnionego dowódcę (szefa) karą dyscyplinarną obniżenia stopnia wojskowego. 3. Fakt odzyskania lub przywrócenia stopnia wojskowego podaje w rozkazie personalnym odpowiedni organ wojskowy określony w ust. 1. Rozdział 5 Wyznaczanie na stanowiska służbowe i zwalnianie z tych stanowisk oraz przenoszenie żołnierzy do rezerwy kadrowej albo do dyspozycji organu wojskowego § 39. 1. Żołnierz w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym lub pozostając w dyspozycji właściwego organu wojskowego, przez czas określony w dalszych przepisach, albo w rezerwie kadrowej bądź w stanie nieczynnym. 2. Zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami państwa oraz organy właściwe w tych sprawach określają odrębne przepisy. § 40. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się w miarę wolnych stanowisk na stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej, przy uwzględnieniu kwalifikacji wymaganych do objęcia tego stanowiska i kwalifikacji, jakie żołnierz posiada, stanu zdrowia oraz w zależności od jego opinii służbowej. 2. Żołnierz zawodowy może zajmować wyłącznie jedno stanowisko służbowe: oficer zawodowy - stanowisko przewidziane w etacie dla oficera, chorąży zawodowy - stanowisko przewidziane w etacie dla chorążego zawodowego, podoficer zawodowy - stanowisko przewidziane dla podoficera zawodowego. § 41. 1. Oficerów powołanych do służby stałej w trybie art. 10 ust. 3 ustawy uznaje się za spełniających wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania na stanowiska służbowe określone w art. 35 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy. 2. Powołanych do służby stałej żołnierzy zawodowych, którzy odbywali studia lub naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych lub chorążych zawodowych, lecz jej nie ukończyli, uznaje się za spełniających wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania ich na stanowiska odpowiednio w korpusie chorążych lub podoficerów, określone w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. 3. Niezależnie od wymagań kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 3 ustawy, wyznaczenie oficera na stanowisko służbowe może nastąpić, jeżeli oficer uzyskał ocenę ogólną w opinii służbowej co najmniej: 1) dostateczną - w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki); 2) dobrą - w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika) lub podpułkownika (komandora porucznika); 3) bardzo dobrą - w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) lub wyższym. 4. W przypadku stanowisk chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić, jeżeli chorąży zawodowy lub podoficer zawodowy uzyskał ocenę ogólną w opinii służbowej co najmniej dostateczną. 5. Stanowiskami służbowymi, na które może nastąpić wyznaczenie oficera służby stałej na okres 5 lat (art. 35 ust. 7 ustawy), są stanowiska komendanta wyższej szkoły wojskowej, komendanta wojskowej jednostki badawczo-rozwojowej, komendanta szpitala wojskowego oraz komendanta szpitala uzdrowiskowego. § 42. 1. Stanowiskami służbowymi, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu, są stanowiska wymienione w § 41 ust. 5. 2. Przeprowadzenie konkursu zarządza organ wojskowy właściwy do wyznaczenia oficera na stanowisko służbowe. 3. Organ wojskowy, o którym mowa w ust. 2, w celu przeprowadzania konkursów poprzedzających wyznaczenie na stanowisko służbowe, może powołać na okres dwu lat, spośród podwładnych żołnierzy zawodowych, stałą komisję składającą się z 10 do 15 członków, w tym przewodniczącego. W skład komisji powinien wchodzić co najmniej jeden przedstawiciel organu kadrowego podległego zarządzającemu konkurs. 4. Organ wojskowy, o którym mowa w ust. 2, w celu przeprowadzania konkursu poprzedzającego wyznaczenie oficera na stanowisko służbowe wymagające od niego specjalistycznych kwalifikacji lub umiejętności, może powoływać doraźnie, spośród podwładnych żołnierzy zawodowych, komisję niestałą. W takich przypadkach przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio. 5. Komisja, o której mowa w ust. 3, odbywa posiedzenia w celu rekomendowania wyłonionych kandydatów na stanowiska służbowe objęte konkursem nie mniej niż dwa razy w roku, a komisja, o której mowa w ust. 4, w miarę potrzeby - według regulaminu nadanego przez organ, który je powołał. 6. Warunkiem przystąpienia do konkursu przez oficera jest pełnienie przez niego zawodowej służby wojskowej jako służby stałej, zgłoszenie komisji swego uczestnictwa w konkursie na piśmie lub złożenie pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na wzięcie udziału w konkursie, posiadanie przynajmniej minimalnych kwalifikacji niezbędnych, w myśl art. 35 ust. 2-4 ustawy, do wyznaczenia go na objęte konkursem stanowisko służbowe oraz odpowiedniego stażu służby wojskowej i praktyki wskazujących, że oficer podoła obowiązkom na stanowisku służbowym objętym konkursem. 7. Komisja, o której mowa w ust. 3 lub ust. 4, ustala listę oficerów przystępujących do konkursu, sprawdzając, czy zgłoszeni do konkursu oficerowie spełniają warunki określone w ust. 6. Listę oficerów przystępujących do konkursu ogłasza się w rozkazie organu wojskowego zarządzającego konkurs i podaje do wiadomości zainteresowanych. 8. Fakt zarządzenia przeprowadzenia konkursu poprzedzającego wyznaczenie na określone stanowisko służbowe oraz wymagania preferowane do objęcia tego stanowiska organ zarządzający konkurs powinien ogłosić w sposób zapewniający dotarcie tych informacji do wiadomości ogółu oficerów i w czasie nie krótszym niż na trzy miesiące przed ustaleniem listy, o której mowa w ust. 7. § 43. 1. Absolwenta wyższej szkoły wojskowej, kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych, wyznacza się w zasadzie na stanowisko służbowe dowódcy plutonu (równorzędne). 2. Wyznaczenie żołnierza zawodowego na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od znajomości przez niego języka obcego. 3. Oficer może być kierowany na praktykę krótkotrwałą, trwającą od trzech do sześciu miesięcy, lub praktykę podstawową, trwającą od dwunastu do dwudziestu czterech miesięcy, albo na staż naukowy lub zawodowy, trwający do osiemnastu miesięcy. 4. Na praktykę podstawową kieruje organ wojskowy uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, wydając rozkaz personalny. 5. Na praktykę krótkotrwałą albo staż naukowy lub zawodowy kieruje organ wojskowy, o którym mowa w § 48 oraz § 49 ust. 1 i 2. Rozkazu personalnego o skierowaniu na praktykę krótkotrwałą nie wydaje się. § 44. 1. Kontrakt zawierany z osobą powoływaną do służby kontraktowej nie może dotyczyć stanowiska służbowego przewidzianego dla oficera starszego. 2. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, może wyrazić zgodę na zawarcie kontraktu również na stanowisko służbowe, którego dotyczy zastrzeżenie ust. 1. § 45. 1. Czas pełnienia służby na stanowisku służbowym liczy się od dnia faktycznego objęcia tego stanowiska, ogłoszonego w rozkazie dowódcy jednostki po wydaniu rozkazu personalnego o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na to stanowisko przez właściwy organ wojskowy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych przeniesionych do dyspozycji, rezerwy kadrowej lub w stan nieczynny. § 46. 1. Żołnierza zawodowego, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, należy przenieść na inne stanowisko służbowe odpowiadające stanowi jego zdrowia i kwalifikacjom. Wyznaczenie żołnierza w służbie stałej na niższe stanowisko służbowe, a żołnierza w służbie kontraktowej na inne stanowisko służbowe niż określone w kontrakcie, wymaga jego pisemnej zgody. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, po zasięgnięciu opinii lekarza jednostki, wyznacza żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe albo występuje z wnioskiem o przeniesienie go na stanowisko odpowiadające stanowi jego zdrowia i kwalifikacjom w ramach tej samej lub innej jednostki wojskowej. 3. W przypadkach niewyrażenia przez żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 36 ust. 2 ustawy, zgody na wyznaczenie go na niższe stanowisko służbowe, w razie pozostawienia żołnierza w służbie, nie można wyznaczyć go na stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego ani na stanowisko, na którego objęcie żołnierz nie wyraził zgody. § 47. Żołnierza zawodowego nie można wyznaczyć na wyższe stanowisko służbowe, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne lub przed sądem honorowym oraz w okresie próby orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym zwolnieniem i w okresie odbywania kary ograniczenia wolności. § 48. Minister Obrony Narodowej wyznacza oficera służby stałej na stanowisko służbowe od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) do stopnia etatowego generała (admirała), a także na stanowisko sędziego w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego i w sądzie wojskowym, prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury i dyrektora podległego przedsiębiorstwa państwowego, oraz zwalnia z takiego stanowiska, po zasięgnięciu - w miarę potrzeby - opinii dotychczasowych przełożonych żołnierza. § 49. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wyznacza żołnierza zawodowego służby stałej na stanowisko służbowe, do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, oraz zwalnia z tego stanowiska, w bezpośrednio podległej jednostce wojskowej, z wyłączeniem Ministerstwa Obrony Narodowej. 2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej wyznaczają żołnierza zawodowego służby stałej na stanowisko służbowe, do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, i zwalniają z tego stanowiska w podległych jednostkach wojskowych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 - w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej i w jednostkach podległych szefom (dyrektorom) tych instytucji, a także, z zastrzeżeniem § 48 - w jednostkach bezpośrednio podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz w sądach wojskowych i w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, z wyjątkiem asesorów i aplikantów wyznaczanych i zwalnianych ze stanowisk służbowych na podstawie odrębnych przepisów przez inny organ. 3. Dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji i komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa wyznacza chorążego zawodowego służby stałej i podoficera zawodowego służby stałej na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska w podległych jednostkach wojskowych. § 50. Organy wojskowe, o których mowa w § 48 lub 49, mogą przed wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe zasięgnąć o nim opinii dotychczasowego przełożonego. Innych uzgodnień nie dokonuje się. § 51. 1. Przy wyznaczaniu na stanowisko szefa komórki prawnej lub radcy prawnego oraz zwalnianiu z tego stanowiska stosuje się wymagania określone w przepisach o obsłudze prawnej w wojsku. 2. Wyznaczanie na stanowisko kierownicze w wojskowej służbie zdrowia wymaga zasięgania opinii Rady Lekarskiej Wojskowej Izby Lekarskiej. § 52. Do przenoszenia żołnierza z jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, do innej jednostki wojskowej uprawniony jest organ wojskowy, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do wyznaczania na stanowisko służbowe. § 53. Minister Obrony Narodowej wyznacza na stanowisko służbowe albo kieruje do dyspozycji odpowiednich dowódców (szefów) oficera służby stałej pozostającego w rezerwie kadrowej lub w stanie nieczynnym. § 54. Na stanowiska służbowe oznaczone w etacie dwoma stopniami wojskowymi wyznacza i zwalnia z tych stanowisk organ wojskowy posiadający uprawnienia do wyznaczania i zwalniania ze stanowisk służbowych przewidzianych w etacie dla wyższego stopnia wojskowego. § 55. 1. Minister Obrony Narodowej kieruje oficera zawodowego zakwalifikowanego na podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku. Oficera zakwalifikowanego na takie studia Minister Obrony Narodowej zalicza do stanu zmiennego Akademii Obrony Narodowej. 2. Oficera zakwalifikowanego na podyplomowe studia w akademii wojskowej za granicą Minister Obrony Narodowej zwalnia z zajmowanego stanowiska służbowego i przenosi do dyspozycji Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz kieruje do tej akademii. 3. Oficera zakwalifikowanego na podyplomowe studia w akademii wojskowej lub wyższej szkole niewojskowej w kraju pozostawia się na zajmowanym stanowisku służbowym. 4. Minister Obrony Narodowej zwalnia ze stanowiska służbowego żołnierza zawodowego, który został zakwalifikowany na odbywane w trybie stacjonarnym studia lub naukę: 1) w wyższej szkole wojskowej w kraju, oraz zalicza go do etatowego stanu zmiennego słuchaczy tych szkół; 2) w akademii wojskowej za granicą, przenosi do dyspozycji Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz kieruje go do tej akademii. 5. Minister Obrony Narodowej, po zakończeniu studiów lub nauki przez żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 2, wyznacza go na stanowisko służbowe albo przydziela do dyspozycji właściwego organu wojskowego. 6. Żołnierz zawodowy zakwalifikowany na kurs w kraju lub za granicą przez okres szkolenia pozostaje w ewidencji macierzystej jednostki wojskowej. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego kieruje żołnierza zawodowego na kurs za granicę oraz do macierzystej jednostki wojskowej po zakończeniu kursu. 7. Słuchacza akademii lub szkoły, o którym mowa w ust. 1-4, zwolnionego, wydalonego lub odwołanego z tej akademii lub szkoły na podstawie odrębnych przepisów, Minister Obrony Narodowej wyznacza na stanowisko służbowe albo przydziela do dyspozycji właściwego organu wojskowego. § 56. 1. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego wyznacza na stanowisko służbowe absolwenta szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na oficerów i chorążych zawodowych oraz absolwenta Wojskowego Liceum Muzycznego lub kieruje go do dyspozycji właściwego organu wojskowego. 2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej wyznaczają na stanowisko służbowe lub kierują do dyspozycji właściwego organu wojskowego absolwenta podległej podoficerskiej szkoły zawodowej. § 57. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe i zwalnia ze stanowiska odpowiednio rozkazem personalnym organu wojskowego określonego w § 48, 49 i 52-56. 2. W rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe oznaczone w etacie dwoma stopniami wojskowymi określa się stopień wojskowy, do którego żołnierz został zaszeregowany. § 58. 1. Wniosek o wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, z zastrzeżeniem § 163 ust. 3, sporządza, jeśli inne przepisy nie stanowią inaczej, organ kadrowy dowódcy (szefa, komendanta), uprawnionego do wyznaczenia żołnierza na to stanowisko. Wniosek sporządza się z uwzględnieniem propozycji zawartych w opiniach okresowych wszystkich kandydatów do objęcia tego stanowiska. 2. Wniosek żołnierza zawodowego o przeniesienie na inne stanowisko służbowe przedstawia się organowi wojskowemu uprawnionemu do wyznaczania na wskazane przez niego stanowisko. § 59. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy został wyznaczony na stanowisko służbowe, stwierdza w rozkazie datę objęcia tego stanowiska. 2. W razie wyznaczenia żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe w tej samej jednostce wojskowej, dowódca jednostki ogłasza to w rozkazie oraz poleca żołnierzowi zdać dotychczasowe i objąć nowe obowiązki służbowe. § 60. 1. W razie wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe poza dotychczasową jednostką wojskową, dowódca jednostki rozlicza żołnierza i ogłasza w rozkazie datę jego odejścia z jednostki. 2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki, w której został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe. § 61. W przypadku wprowadzenia nowego etatu jednostki wojskowej, dowódca tej jednostki wyznacza żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w ramach posiadanych kompetencji, a pozostałym powierza czasowe pełnienie obowiązków służbowych na nowo wprowadzonych stanowiskach do czasu wyznaczenia żołnierzy na te stanowiska przez uprawnionego dowódcę. § 62. W przypadku wprowadzenia zmian do etatu jednostki wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowisk służbowych, oznaczenia korpusów osobowych, grup, specjalności wojskowej albo oznaczenia w etacie stopni wojskowych lub grupy uposażenia, żołnierzy zajmujących te stanowiska wyznacza się na zmienione stanowiska. § 63. W przypadku rozformowania jednostki wojskowej dowódca kieruje żołnierzy zawodowych zgodnie z rozkazem właściwego przełożonego, posiadającego uprawnienia w zakresie wyznaczania na stanowiska służbowe. § 64. 1. Dowódcy rodzajów sił zbrojnych i dowódcy okręgów wojskowych mogą pozostawić w swojej dyspozycji żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska służbowego przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - przez okres nie dłuższy niż dwanaście miesięcy. 2. Pozostawienie w dyspozycji żołnierza zawodowego nie dotyczy oficera pełniącego zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, przeniesionego do rezerwy kadrowej w trybie art. 20 ust. 2 ustawy. 3. Organem wojskowym właściwym do przeniesienia oficera do rezerwy kadrowej jest Minister Obrony Narodowej. 4. W decyzji o przeniesieniu oficera do rezerwy kadrowej ustala się datę tego przeniesienia. 5. Oficerowi pozostającemu w rezerwie kadrowej zachowuje się stopień etatowy, korpus osobowy i grupę oraz specjalność wojskową, a także grupę uposażenia z ostatnio zajmowanego stanowiska służbowego, na które był wyznaczony. 6. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu żołnierza zawodowego ze służby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego przez żołnierza zawodowego lub organ wojskowy, może utrzymywać tego żołnierza w swojej dyspozycji przez okres wypowiedzenia. 7. Żołnierz zawodowy pozostający w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej może być kierowany przez organ wojskowy, w którego dyspozycji pozostaje, do wykonywania określonych przez niego zadań służbowych. Rozdział 6 Stan nieczynny § 65. 1. W stan nieczynny przenoszą, w wypadkach określonych w art. 21 ust. 1 lub art. 21 ust. 2 ustawy: 1) Minister Obrony Narodowej - żołnierza zawodowego w służbie stałej zajmującego stanowisko, na które wyznacza i z którego zwalnia Minister Obrony Narodowej; 2) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - pozostałych żołnierzy w służbie stałej. 2. Żołnierza zawodowego przeniesionego w stan nieczynny zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego. Wykazy żołnierzy przeniesionych w stan nieczynny prowadzą: 1) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - dla żołnierzy wymienionych w art. 21 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy; 2) dowódca jednostki wojskowej, w której pełnią służbę - dla żołnierzy wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. § 66. 1. Podstawę przeniesienia w stan nieczynny żołnierza w służbie stałej, w przypadkach określonych w art. 21 ust. 1 ustawy, stanowią dokumenty potwierdzające wybranie żołnierza zawodowego: 1) na posła lub senatora; 2) na stanowisko pracownika samorządowego. 2. Podstawę przeniesienia w stan nieczynny żołnierza w służbie stałej, w przypadkach określonych w art. 21 ust. 2 ustawy, stanowi: 1) wniosek żołnierza określający niezbędny czas sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, wraz z opinią lekarską lub innym dokumentem potwierdzającym konieczność sprawowania osobiście przez żołnierza tej opieki; 2) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej stwierdzające niezdolność żołnierza do zawodowej służby wojskowej przez określony czas, wraz z opinią tej komisji uzasadniającą przypuszczenie, że żołnierz zawodowy odzyska zdolność do tej służby po upływie ustalonego w orzeczeniu okresu niezdolności, oraz pisemna zgoda żołnierza zawodowego na przeniesienie go w stan nieczynny; 3) wniosek organu administracji państwowej, organu państwowej jednostki organizacyjnej, organu samorządu terytorialnego, podmiotu gospodarczego lub organizacji społecznej oraz pisemna zgoda żołnierza na przeniesienie go w stan nieczynny w celu podjęcia zatrudnienia w tych organach, podmiotach lub organizacjach. § 67. 1. Najbliższymi członkami rodziny, o których mowa w § 66 ust. 2 pkt 1, są: 1) małżonek, dziecko, rodzice lub rodzeństwo - w razie ich choroby, inwalidztwa wymagającego opieki drugiej osoby lub nieszczęśliwego wypadku; 2) dziecko do lat 8 - w razie pozbawienia go dotychczasowej opieki. 2. Przeniesienie w stan nieczynny żołnierza zawodowego w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny może nastąpić tylko wówczas, gdy z tym żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub pozbawienia władzy rodzicielskiej nie może sprawować opieki nad dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić mu opiekę. § 68. W rozkazie personalnym o przeniesieniu żołnierza zawodowego w stan nieczynny określa się okres, na jaki następuje przeniesienie w stan nieczynny. § 69. 1. Żołnierz zawodowy niezwłocznie zawiadamia organ wojskowy, który przeniósł go w stan nieczynny, o ustaniu przyczyny uzasadniającej jego pozostawanie w tym stanie. 2. W czasie pozostawania w stanie nieczynnym żołnierz zawodowy zawiadamia organ wojskowy, o którym mowa w § 65 ust. 2, o faktach powodujących zmianę w ewidencji prowadzonej przez ten organ. § 70. 1. Powrót ze stanu nieczynnego następuje przez wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe lub przeniesienie do dyspozycji właściwego organu wojskowego. 2. Dzień powrotu żołnierza zawodowego w stan czynny Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego ogłasza w rozkazie dziennym. § 71. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny nie występuje w umundurowaniu, odznakach i oznakach wojskowych. 2. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny może używać posiadanego stopnia wojskowego z określeniem "w stanie nieczynnym". § 72. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wykorzystuje urlop wypoczynkowy w czasie pozostawania w tym stanie. 2. Po powrocie ze stanu nieczynnego żołnierz zawodowy wykorzystuje należny mu w bieżącym roku kalendarzowym urlop wypoczynkowy. Na poczet tego urlopu zalicza się urlopy wypoczynkowe wykorzystane za bieżący rok w czasie pozostawania w stanie nieczynnym. § 73. Żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny przysługują uprawnienia i świadczenia należne żołnierzom zawodowym, z ograniczeniem wynikającym z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy oraz ograniczeniem ustanowionym na podstawie art. 63 ustawy. Rozdział 7 Praca zarobkowa żołnierzy zawodowych oraz uczestnictwo we władzach podmiotów gospodarczych § 74. 1. Zezwolenie na pracę zarobkową w przypadkach wymienionych w art. 49 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem art. 49 ust. 4 ustawy, może być udzielone na wniosek żołnierza zawodowego skierowany do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową. 2. W zezwoleniu określa się miejsce pracy, okres oraz wymiar czasu pracy, w jakim żołnierz może wykonywać pracę zarobkową. 3. Dowódca jednostki wojskowej, który udzielił zezwolenia na pracę zarobkową, może je cofnąć w każdym czasie, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające udzielenie tego zezwolenia, określone w art. 49 ust. 3 ustawy, zapewniając żołnierzowi odpowiedni czas potrzebny do rozwiązania stosunku pracy lub innego stosunku prawnego w dodatkowym miejscu pracy. § 75. 1. Praca zarobkowa może być wykonywana przez żołnierza zawodowego, posiadającego szczególnie przydatne kwalifikacje, w formie pracy dodatkowej w jednostkach wojskowych na stanowiskach pracowników cywilnych, na których są wymagane takie kwalifikacje. 2. Zatrudnienie może obejmować nie więcej niż połowę wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracownika cywilnego i mieć miejsce poza jednostką wojskową, w której żołnierz zawodowy pełni służbę, oraz poza jednostką bezpośrednio podległą. 3. Z wnioskiem o zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1, występuje dowódca (szef, komendant) jednostki (instytucji, szkoły) wojskowej, w której żołnierz ma być zatrudniony, lub zainteresowany żołnierz. § 76. Zezwolenie na wejście żołnierza zawodowego w skład władz spółek, fundacji i innych podmiotów gospodarczych może być udzielone, jeżeli nie jest to sprzeczne z interesem Sił Zbrojnych oraz nie koliduje z wykonywaniem przez żołnierza zadań służbowych. § 77. 1. Z wnioskiem o zezwolenie na wejście w skład władz spółek, fundacji i innych podmiotów gospodarczych żołnierz zawodowy występuje do Ministra Obrony Narodowej. 2. W zezwoleniu określa się nazwę i siedzibę spółki, fundacji lub innego podmiotu gospodarczego. § 78. 1. Zezwolenia, o którym mowa w § 76, udziela się na wniosek żołnierza zawodowego albo na wniosek władz spółki, fundacji lub innego podmiotu gospodarczego za zgodą żołnierza zawodowego na wejście do tych władz. 2. Zezwolenie, o którym mowa w § 76, może być cofnięte w każdym czasie, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające udzielenie tego zezwolenia. Żołnierzowi zawodowemu zapewnia się wówczas czas niezbędny do wystąpienia z władz spółki, fundacji lub innego podmiotu gospodarczego. Rozdział 8 Opiniowanie służbowe żołnierzy zawodowych § 79. 1. Przełożeni wydają o żołnierzu zawodowym opinię opartą na rzetelnej i obiektywnej ocenie wykonywania przez niego zadań służbowych. 2. W przypadku wydania opinii służbowej z naruszeniem zasad, o których mowa w ust. 1, przełożony ponosi odpowiedzialność przewidzianą w przepisach o dyscyplinie wojskowej. § 80. 1. Treść opinii służbowej jest dostępna dla zainteresowanego żołnierza zawodowego i innych osób określonych w odrębnych przepisach. 2. Podawanie treści opinii służbowej o żołnierzu zawodowym do wiadomości publicznej jest niedopuszczalne. § 81. Opiniowanie okresowe służy do oceny przydatności żołnierza zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej na zajmowanym stanowisku służbowym oraz określania dalszego przebiegu jego służby wojskowej. § 82. 1. Żołnierz kończący studia (naukę) w szkołach wojskowych, z wyjątkiem podoficerskich szkół zawodowych, podlega opiniowaniu okresowemu na zakończenie studiów (nauki). 2. Nie sporządza się opinii okresowej o żołnierzu zawodowym, który: 1) pozostaje w stanie nieczynnym, na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym, pozostaje w rezerwie kadrowej lub dyspozycji; 2) w danym roku jest zwalniany z zawodowej służby wojskowej. § 83. 1. W opinii okresowej uwzględnia się: 1) stan i rozwój kwalifikacji zawodowych żołnierza; 2) ocenę cech osobowości żołnierza wpływających na wykonywanie zadań służbowych; 3) sprawność, kondycję fizyczną i stan zdrowia żołnierza; 4) ocenę realizacji zadań służbowych w minionym roku, w tym zwłaszcza wyniki osiągnięte w służbie; 5) prognozę dalszego przebiegu służby wojskowej żołnierza; 6) przydatność żołnierza na zajmowanym stanowisku służbowym. 2. Przy opiniowaniu dowódców (szefów, komendantów, kierowników), na których spoczywa obowiązek opiniowania, należy dodatkowo ocenić ich umiejętność opiniowania (oceniania podwładnych) oraz trafność prognozowania przebiegu służby wojskowej podwładnych żołnierzy. § 84. 1. Komendanci szkół wojskowych ustalają dla celów opiniowania okresowego przełożonych, którzy będą opiniującymi żołnierzy kończących studia (naukę) w tych szkołach. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy komendantów podoficerskich szkół zawodowych. § 85. 1. Opinię okresową sporządza osobiście pismem odręcznym bezpośredni przełożony, któremu żołnierz zawodowy podlega co najmniej jeden rok. Opinia może być sporządzona przed upływem roku, nie wcześniej jednak niż po sześciu miesiącach, jeżeli przełożony uzna, że jest w stanie sporządzić opinię okresową spełniającą wymogi wskazane w § 79. 2. Opinię okresową można sporządzić o żołnierzu, jeżeli zajmował stanowisko służbowe co najmniej jeden rok. § 86. 1. Żołnierza zawodowego zapoznaje z opinią okresową bezpośredni przewożony. Zapoznanie z opinią okresową żołnierza kończącego studia (naukę) w szkole wojskowej następuje co najmniej na miesiąc przed zakończeniem tych studiów (nauki). 2. Żołnierz potwierdza zapoznanie się z opinią okresową własnoręcznym podpisem na tej opinii. W razie odmowy złożenia podpisu, zapoznający z opinią czyni na niej adnotację o tej odmowie. § 87. 1. Odwołanie od opinii okresowej wnosi się do bezpośredniego przełożonego opiniującego. 2. Odwołanie wniesione po terminie określonym w art. 25 ust. 4 ustawy nie podlega rozpoznaniu. 3. Przełożony, do którego wniesiono odwołanie, powołuje komisję; komisja przedstawia swoje wnioski w przedmiocie odwołania. 4. W skład komisji powołuje się żołnierzy zawodowych posiadających stopień wojskowy co najmniej równy stopniowi wojskowemu posiadanemu przez żołnierza składającego odwołanie. W skład komisji powołuje się także osobę wskazaną przez żołnierza, który wniósł odwołanie, bez względu na posiadany stopień wojskowy. W skład komisji nie powołuje się przełożonych, którzy wydali opinię okresową będącą przedmiotem odwołania. 5. Przełożony rozpatrujący odwołanie rozstrzyga ostatecznie sprawę przez: 1) utrzymanie w mocy opinii; 2) zmianę lub jej uzupełnienie; 3) uchylenie i wydanie nowej opinii. 6. Odwołanie od opinii okresowej powinno być rozpatrzone w ciągu trzydziestu dni od daty jego wniesienia, nie później jednak niż w ciągu sześćdziesięciu dni. 7. O sposobie załatwienia odwołania zawiadamia się pisemnie żołnierza, który wniósł odwołanie, oraz przełożonego, który sporządził kwestionowaną opinię. 8. Uchyloną opinię uważa się za niebyłą. § 88. Opinię specjalną o żołnierzu zawodowym sporządza się w razie: 1) ukończenia w trybie stacjonarnym studiów podyplomowych, kursów lub praktyki (stażu) - trwających co najmniej trzy miesiące; 2) ukończenia podoficerskiej szkoły zawodowej; 3) po zakończeniu krótkotrwałej praktyki; 4) uznania braku przydatności do zawodowej służby wojskowej, nie wcześniej niż po trzech miesiącach pełnienia służby stałej w okresie próbnym lub służby kontraktowej w trakcie pierwszego kontraktu; 5) wystąpienia o opinię przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową lub Wojskowe Służby Informacyjne; 6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. § 89. 1. Opinię specjalną sporządza bezpośredni przełożony opiniowanego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w § 90. 2. Opinię specjalną, o której mowa w § 88 pkt 1, sporządza bezpośredni przełożony i w ciągu trzydziestu dni od daty zakończenia studiów podyplomowych, praktyki (stażu) lub kursu przesyła do jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 3. Opinie specjalne o oficerach-słuchaczach akademii wojskowych, odbywających praktykę w jednostkach wojskowych, przesyła się w terminie określonym w ust. 2 do właściwych akademii, a o oficerach-słuchaczach akademii wojskowych za granicą, odbywających praktykę w jednostkach wojskowych w kraju - do Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. § 90. Opinię specjalną o żołnierzu zawodowym na potrzeby sądu, prokuratora, Żandarmerii Wojskowej lub Wojskowych Służb Informacyjnych, a także o żołnierzu zwolnionym z zawodowej służby wojskowej, sporządza dowódca (szef, komendant) jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. § 91. Opinię specjalną o żołnierzu zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wręcza się temu żołnierzowi. § 92. 1. Z opinią specjalną zapoznaje żołnierza jego bezpośredni przełożony; przepis § 86 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Do odwołania od opinii specjalnej stosuje się odpowiednio przepisy § 87. Rozdział 9 Urlopy żołnierzy zawodowych § 93. 1. Żołnierzowi powołanemu do zawodowej służby wojskowej pierwszego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 53 ustawy, udziela się w roku kalendarzowym, w którym został powołany do tej służby. Na poczet tego urlopu zalicza się wykorzystany przez żołnierza urlop wypoczynkowy, przysługujący mu za ten rok z tytułu poprzedniej służby lub pracy, z wyjątkiem przypadków określonych w § 94. 2. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, który przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej wykorzystał już za dany rok kalendarzowy urlop wypoczynkowy w miejscu poprzedniej służby lub pracy albo otrzymał tam ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop, pierwszego urlopu wypoczynkowego udziela się w następnym roku kalendarzowym. § 94. Do wymiaru urlopu wypoczynkowego nie wlicza się urlopów otrzymanych w czasie pełnienia służby kandydackiej oraz podczas odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej. § 95. Żołnierzowi zawodowemu, który ma być skierowany do wyższej szkoły wojskowej lub na szkolenie, trwające co najmniej sześć miesięcy przypadających na drugą połowę roku kalendarzowego, udziela się urlopu należnego w danym roku kalendarzowym przed skierowaniem go do szkoły lub na szkolenie. § 96. 1. Dowódca jednostki wojskowej udziela żołnierzowi zawodowemu urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego w tym samym roku kalendarzowym, w którym urlop przysługuje, w zasadzie na jeden nieprzerwany okres. 2. Jeżeli przemawia za tym interes służby albo ważny interes żołnierza, można udzielić żołnierzowi urlopu wypoczynkowego w częściach. § 97. Przesunięcie żołnierzowi zawodowemu urlopu na pierwsze trzy miesiące następnego roku kalendarzowego może nastąpić za zgodą dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub szefa instytucji, a na okres kolejnych trzech miesięcy - za zgodą Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. Dalsze przesuwanie urlopu jest niedopuszczalne. § 98. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w okresie zwolnienia go od zajęć służbowych wskutek choroby, konieczności sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny lub z innych przyczyn albo w okresie przebywania na innym urlopie. Za zwolnionego od zajęć służbowych wskutek choroby uważa się również żołnierza uznanego przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej. 2. Jeżeli żołnierz zawodowy nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z powodu usprawiedliwionej nieobecności w służbie, a w szczególności z powodu choroby powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych, dowódca przesuwa urlop na termin późniejszy, nie przekraczający jednak trzech miesięcy od ustania przyczyny uzasadniającej przesunięcie. § 99. 1. Jeżeli żołnierz zawodowy zachorował w czasie przebywania na urlopie wypoczynkowym lub dodatkowym urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki wojskowej przesuwa na wniosek żołnierza urlop o czas trwania choroby, na okres następujący bezpośrednio po wyzdrowieniu lub na okres późniejszy. 2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie przedłożonego przez żołnierza świadectwa lekarskiego, stwierdzającego chorobę i czas jej trwania. § 100. Żołnierzowi zawodowemu, który nie wykorzystał przysługującego mu w danym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego z powodu odbywania kary ograniczenia wolności, urlopu udziela się w ciągu trzech miesięcy od dnia odbycia tej kary. § 101. 1. Żołnierzom zawodowym udzielają urlopów dowódcy jednostek wojskowych, w których żołnierze ci pełnią służbę, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej. 2. Żołnierzom zawodowym - absolwentom szkół kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz absolwentom szkół niewojskowych, skierowanym przez organ wojskowy na studia lub naukę w szkole niewojskowej, pierwszego urlopu wypoczynkowego udziela właściwy komendant szkoły po powołaniu ich do zawodowej służby wojskowej. 3. Udzielenie żołnierzowi zawodowemu urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących udzielenia tego urlopu ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki wojskowej, z podaniem rodzaju urlopu i czasu jego trwania. § 102. Dowódca uprawniony do udzielania urlopów zatwierdza w końcu roku plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu żołnierzy zawodowych na następny rok kalendarzowy. § 103. 1. Żołnierz zawodowy, oprócz urlopu wypoczynkowego określonego w art. 53 ustawy, może otrzymać: 1) dodatkowy urlop wypoczynkowy; 2) urlop zdrowotny; 3) urlop okolicznościowy; 4) krótkoterminowy urlop w drodze wyróżnienia. 2. Żołnierzowi w służbie stałej, niezależnie od urlopów określonych w ust.1, przysługuje urlop: 1) ze względów służbowych: przeniesieniowy i szkoleniowy; 2) bezpłatny; 3) z innych ważnych przyczyn. § 104. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko przewidziane dla nauczyciela akademickiego w wyższej szkole wojskowej lub stanowisko naukowe i badawczo-techniczne w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej albo w innej jednostce organizacyjnej, której statutowa działalność obejmuje prowadzenie prac naukowych i badawczo-rozwojowych, otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni. 2. Dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni przysługuje również żołnierzom zawodowym zajmującym stanowiska dydaktyczne w centralnych ośrodkach szkolenia. § 105. 1. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze piętnastu dni udziela się corocznie żołnierzom zawodowym: 1) pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach, jeżeli wykonali określoną w odrębnych przepisach liczbę skoków ze spadochronem; 2) zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego; 3) wchodzącym w skład czynnych załóg okrętów podwodnych; 4) zajmującym stanowiska nurków (płetwonurków) oraz stanowiska lekarzy (instruktorów sanitarnych) zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej, a także żołnierzom nie zajmującym stanowisk nurków i płetwonurków, którzy z przyczyn służbowych wykonują czynności nurka lub płetwonurka, jeżeli w ciągu roku przebywali pod wodą przez czas określony w odrębnych przepisach; 5) wchodzącym w skład czynnych załóg trałowców, kutrów rakietowych i torpedowych oraz żołnierzom zawodowym specjalistom i dowódcom ze sztabów nadrzędnych do stanowiska etatowego dowódcy flotylli włącznie, jeżeli brali udział w trałowaniach bojowych lub pływali na okrętach podwodnych w zanurzeniu albo na kutrach rakietowych lub torpedowych co najmniej 60 godzin w danym roku kalendarzowym; 6) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej. 2. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego udziela się corocznie również żołnierzom zawodowym: 1) wykonującym zadania w komorach wysokich i niskich ciśnień, w zakładach i laboratoriach, w których stosuje się izotopy promieniotwórcze, oraz w zasięgu promieni rentgenowskich - w wymiarze godzin określonym w odrębnych przepisach; 2) wykonującym zadania w laboratoriach i pracowniach stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz w laboratoriach materiałów pędnych i smarów, a także przy obsłudze sprzętu radiolokacyjnego, jeżeli przepracowali minimum połowę obowiązującego czasu pracy; 3) pełniącym służbę w wojskowych zakładach opieki zdrowotnej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych chorym na gruźlicę. 3. Żołnierzom zawodowym wymienionym w ust. 2 dodatkowego urlopu wypoczynkowego udzielają dowódcy jednostek wojskowych w zależności od ustalonego, w trybie określonym w odrębnych przepisach, stopnia szkodliwości, w wymiarze: 1) 5 dni - przy pierwszym stopniu szkodliwości; 2) 7 dni - przy drugim stopniu szkodliwości; 3) 10 dni - przy trzecim stopniu szkodliwości; 4) 15 dni - przy czwartym stopniu szkodliwości. 4. Żołnierzom zawodowym udziela się również dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze równym liczbie dni ustawowo wolnych od służby i dodatkowo wolnych od służby, podczas których żołnierz zawodowy przebywał na urlopie wypoczynkowym. § 106. 1. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze do piętnastu dni rocznie udziela się ponadto żołnierzom zawodowym nie wymienionym w § 105, pełniącym służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, określonych w odrębnych przepisach. 2. Uprawnienia do urlopu, o których mowa w ust. 1, stwierdza Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego na wniosek odpowiednio dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub szefa instytucji, zgłoszony w porozumieniu z Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia, w wymiarze określonym w § 105 ust. 3. § 107. 1. Żołnierzom zawodowym, w zależności od okresu czynnej służby wojskowej, z zastrzeżeniem § 165, udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze: 1) 5 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 15 lat służby wojskowej; 2) 10 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 20 lat służby wojskowej; 3) 15 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 25 lat służby wojskowej. 2. Żołnierzom zawodowym - kombatantom przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni rocznie. § 108. 1. Do wymiaru urlopu wypoczynkowego oraz dodatkowego urlopu wypoczynkowego nie wlicza się innych urlopów, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów, żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop w wymiarze najkorzystniejszym. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w razie zbiegu uprawnienia do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z tytułów, o których mowa w § 105 i 106, z uprawnieniem do urlopu dodatkowego z innego tytułu. § 109. Dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do dwunastu dni nie może obejmować więcej niż jeden dzień ustawowo wolny od pracy, a w wymiarze do piętnastu dni - więcej niż dwa dni ustawowo wolne od pracy. § 110. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop wypoczynkowy, a następnie nabył w tym samym roku prawo do tego urlopu w wyższym wymiarze, przysługuje prawo do urlopu w wyższym wymiarze z zaliczeniem urlopu dotychczas wykorzystanego. 2. Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego żołnierz zawodowy nabywa z dniem zaistnienia przyczyn uzasadniających udzielenie tego urlopu. 3. Żołnierzowi zawodowemu, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu trzech miesięcy od dnia przeniesienia. § 111. 1. Żołnierzowi zawodowemu udziela się urlopu okolicznościowego w celu zawarcia związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się dziecka, ślubu dziecka (własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także z powodu pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi zawodowemu dla załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie. 2. W razie pełnienia służby poza miejscem stałego zamieszkania, żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w miesiącu urlop okolicznościowy w celu odwiedzenia rodziny. Rodzinę w rozumieniu niniejszego przepisu stanowią: żona, mąż oraz dzieci wymienione w ust. 1 pozostające z żołnierzem we wspólnym gospodarstwie domowym, a także pozostający na wyłącznym utrzymaniu żołnierza jego rodzice, dziadkowie lub opiekunowie. 3. Urlop, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w miesiącu, w którym żołnierz wykorzystuje urlop wypoczynkowy w wymiarze co najmniej czternastu dni lub dodatkowy urlop wypoczynkowy. 4. Czas trwania urlopu okolicznościowego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 5, może wynosić od jednego do pięciu dni kalendarzowych. W urlopie okolicznościowym, o którym mowa w ust. 2, musi być co najmniej jeden dzień roboczy. Wymiar urlopu przeznaczonego na odwiedzenie rodziny jest uzależniony od odległości do miejsca stałego zamieszkania żołnierza. 5. Żołnierz zawodowy ubiegający się o wybór na posła lub senatora otrzymuje urlop okolicznościowy na czas trwania kampanii wyborczej na podstawie zaświadczenia właściwej komisji wyborczej o zarejestrowaniu żołnierza jako kandydata. § 112. 1. Urlopu przeniesieniowego udziela się żołnierzowi w służbie stałej wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest związane z tym przeniesienie się do innej miejscowości. 2. Urlopu przeniesieniowego udziela się w wymiarze od trzech do siedmiu dni kalendarzowych w zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, oraz warunków służbowych, osobistych i przewozowych. 3. Urlopu przeniesieniowego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, bezpośrednio po stawieniu się żołnierza w tej jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste żołnierza wymagają udzielenia tego urlopu w terminie późniejszym. § 113. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi w służbie stałej, który uzyskał zezwolenie na pobieranie poza Siłami Zbrojnymi nauki (odbywanie studiów) w szkole, jednostce badawczo-rozwojowej lub na kursie i naukę tę pobiera (odbywa studia), jak również uzyskał zezwolenie na przeprowadzenie przewodu doktorskiego lub habilitacyjnego. 2. Urlopu szkoleniowego udziela się również żołnierzowi zawodowemu służby stałej, który przeprowadza przewód doktorski lub habilitacyjny w wyższej szkole wojskowej lub wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej. 3. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych, przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną. § 114. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego wynosi: 1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego (rozmowy kwalifikacyjnej) i jego złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w szkole ponadpodstawowej lub wyższej - 14 dni; 2) w szkołach ponadpodstawowych - 14 dni w każdym roku szkolnym; 3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie zaocznym - 28 dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni; 4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym (niezależnie od urlopu określonego w pkt 3) oraz eksternistycznym - 28 dni; 5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na studiach podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez szkoły wyższe (jednostki badawczo-rozwojowe) - 21 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego; 6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28 dni; 7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu po zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej albo notarialnej - 30 dni. 2. Urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony na wniosek żołnierza w służbie stałej przez dowódcę jednostki wojskowej, który udzielił zezwolenia na pobieranie nauki (odbywanie studiów), jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a zwłaszcza jeżeli wymaga tego realizacja programu studiów. 3. W przypadku powtarzania przez żołnierza w służbie stałej klasy lub roku (semestru) z powodu choroby albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki wojskowej za usprawiedliwione, żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do urlopów szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5. 4. W przypadku powtarzania przez żołnierza w służbie stałej klasy lub roku (semestru) z przyczyn nie uznanych przez dowódcę jednostki wojskowej za usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu (kolokwium). § 115. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi zawodowemu jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku szkolnego, w wymiarze proponowanym przez żołnierza lub szkołę. 2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy. § 116. Wymiar, zasady i tryb udzielania urlopu szkoleniowego żołnierzom zawodowym odbywającym studia wyższe, wyższe studia zawodowe, studia podyplomowe oraz studia doktoranckie lub inne studia i kursy określają odrębne przepisy. § 117. 1. Żołnierzowi w służbie stałej może być udzielony urlop w celu wykonania pracy naukowej, literackiej, artystycznej, publicystycznej albo w celu odbycia praktyki (stażu) poza Siłami Zbrojnymi w kraju lub za granicą. 2. Urlopu wymienionego w ust. 1 udziela Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego na wniosek żołnierza w służbie stałej, określając w każdym przypadku czas trwania i warunki korzystania z urlopu. 3. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego może w każdym czasie odwołać żołnierza w służbie stałej z urlopu, o którym mowa w ust. 1. § 118. 1. Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 54 ust. 4 ustawy, może udzielić dowódca jednostki wojskowej na pisemny wniosek żołnierza w służbie stałej, uzasadniony ważnymi względami osobistymi, jeżeli nie zakłóci to toku służby - w wymiarze do sześciu miesięcy. 2. Dowódca jednostki wojskowej, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem służby lub na wniosek żołnierza, może w każdym czasie odwołać żołnierza z urlopu, o którym mowa w ust. 1. 3. W sprawie odwołania żołnierza z urlopu bezpłatnego stosuje się odpowiednio § 74 ust. 3. 4. Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli żołnierz w służbie stałej spełnia warunki do przeniesienia w stan nieczynny. § 119. 1. Żołnierzowi zawodowemu-kobiecie, niezależnie od urlopów określonych w § 103 ust. 1 i 2, przysługuje: 1) urlop macierzyński; 2) na jej wniosek urlop wychowawczy - w wymiarze i na zasadach określonych w przepisach prawa pracy. 2. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzowi zawodowemu na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach. 3. Zasady udzielania i wykorzystania krótkoterminowego urlopu w drodze wyróżnienia określają odrębne przepisy. § 120. 1. Odwołanie żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych następuje na podstawie przekazanego telegraficznie lub telefonicznie polecenia dowódcy jednostki wojskowej. W przypadku braku pewności, że polecenie do żołnierza dotarto, stosuje się inne środki zawiadamiania. 2. Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymał mu udzielenie urlopu w całości lub w części, ogłasza ten fakt w rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub wstrzymania urlopu. 3. Żołnierzowi, który został odwołany z urlopu wypoczynkowego w myśl art. 55 ustawy, przysługuje: 1) powtórny przejazd na koszt wojska dla wykorzystania pozostałej części przerwanego urlopu; 2) na jego wniosek zwrot innych udokumentowanych kosztów poniesionych przez żołnierza, spowodowanych bezpośrednio odwołaniem go z urlopu. § 121. 1. Dowódca jednostki wojskowej może udzielić żołnierzowi zawodowemu, pełniącemu służbę w podległej mu jednostce wojskowej, zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki: 1) nad małżonkiem, dzieckiem lub rodzicami, własnymi lub współmałżonka, w razie ich choroby bądź nieszczęśliwego wypadku, albo 2) nad dzieckiem w wieku do ośmiu lat w razie pozbawienia go dotychczasowej opieki - na czas niezbędny do zapewnienia tej opieki, nie przekraczający jednak sześćdziesięciu dni w ciągu roku. 2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko wówczas, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu połogu nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę dziecku. Rozdział 10 Zwalnianie z zawodowej służby wojskowej § 122. Z zawodowej służby wojskowej zwalniają, w wypadkach określonych w art. 75, 76 ust. 1 lub ust. 3 i art. 77 ust. 1: 1) Minister Obrony Narodowej - oficerów; 2) dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej - chorążych zawodowych w przypadkach, gdy pełnią służbę w podległych tym dowódcom jednostkach wojskowych, a także podoficerów zawodowych w jednostkach bezpośrednio podległych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - pozostałych chorążych zawodowych, gdy pełnią służbę w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej lub jednostkach podległych szefom (dyrektorom) tych instytucji albo na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony Narodowej; 3) dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji i komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa - podoficerów zawodowych, z zastrzeżeniem pkt 2 w przypadkach gdy pełnią służbę w podległych tym dowódcom jednostkach wojskowych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - gdy pełnią służbę w instytucjach Ministerstwa Obrony Narodowej lub jednostkach podległych szefom (dyrektorom) tych instytucji. § 123. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej następuje rozkazem personalnym (wydanym w formie zbiorowej lub indywidualnej) Ministra Obrony Narodowej lub dowódcy (szefa) wymienionego w § 122 pkt 2 i 3, zwanych dalej "organem zwalniającym". 2. Rozkaz personalny lub wyciąg z tego rozkazu, sporządzonego w formie zbiorowej, organ zwalniający przysyła do dowódcy jednostki wojskowej, w której zwalniany żołnierz zawodowy pełni służbę. § 124. Dowódca jednostki wojskowej doręcza rozkaz personalny lub wyciąg z tego rozkazu zwalnianemu żołnierzowi zawodowemu. Żołnierz zawodowy potwierdza podpisem otrzymanie rozkazu (wyciągu), podając jednocześnie datę jego otrzymania. § 125. 1. Żołnierza zawodowego, który utracił obywatelstwo polskie lub nabył obywatelstwo innego państwa, zwalnia się na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 1 ustawy z zawodowej służby wojskowej z dniem wydania orzeczenia o utracie obywatelstwa polskiego lub z dniem nabycia obywatelstwa innego państwa. 2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w przypadkach określonych w ust. 1, stanowi orzeczenie o utracie obywatelstwa polskiego lub stwierdzenie nabycia obywatelstwa innego państwa przez organ właściwy do orzekania w sprawach obywatelstwa. § 126. 1. W razie ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, zwalnia go od wykonywania obowiązków służbowych. Fakt zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie. 2. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia zatwierdzone orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej, stwierdzające trwałą niezdolność żołnierza do zawodowej służby wojskowej, organowi zwalniającemu, a w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy, wraz z wnioskiem o przeniesienie żołnierza zawodowego w stan nieczynny lub o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej - organowi wojskowemu określonemu odpowiednio w § 65 lub § 122. 3. Organ zwalniający żołnierza z przyczyn, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2-4, 5a i 8 oraz ust. 2 ustawy, wydaje rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej z urzędu, gdy dowódca jednostki wojskowej nie wystąpi z wnioskiem wymienionym w ust. 2, § 127 ust. 2, § 128, 130, 139 ust. 4 i § 147 ust. 1. § 127. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek określony w art. 75 ust.1 pkt 3 i ust. 2 ustawy, następuje z dniem osiągnięcia odpowiedniego wieku. 2. Na sześć miesięcy przed osiągnięciem przez żołnierza zawodowego wieku, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, występuje z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 128. W razie otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w opiniach służbowych, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, niezwłocznie występuje z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się akta personalne żołnierza zawodowego. § 129. 1. Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby kontraktowej, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej, następuje w dniu określonym w kontrakcie. 2. Fakt zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby kontraktowej stwierdza się w rozkazie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni tę służbę. Rozkazu personalnego o zwolnieniu nie wydaje się. § 130. W razie niewyrażenia przez żołnierza w służbie kontraktowej zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe (art. 75 ust. 1 pkt 6 ustawy), dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, przesyła do organu zwalniającego wniosek o zwolnienie, wraz z oświadczeniem żołnierza o niewyrażeniu zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe, oraz akta personalne żołnierza. § 131. 1. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza zawodowego uważa się za dokonane, jeżeli zostało doręczone za pokwitowaniem w jednostce wojskowej, w której żołnierz pełni służbę wojskową. 2. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez organ zwalniający uważa się za dokonane, jeżeli zostało doręczone za pokwitowaniem żołnierzowi zawodowemu. 3. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może nastąpić na pisemny wniosek strony, za zgodą drugiej strony (organu zwalniającego lub żołnierza), do której było skierowane. § 132. 1. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza zawodowego, w przypadku określonym w art. 75 ust. 1 pkt 7 ustawy, następuje w formie pisemnej i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie na zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego. 2. Żołnierz zawodowy wnosi wypowiedzenie stosunku służbowego do organu zwalniającego. 3. Do wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej dołącza pisemną informację o faktach mających wpływ na realizację wypowiedzenia, a w szczególności, czy żołnierz pełni służbę obowiązkowa, odbywa okres próbny oraz czy otrzymał osobną kwaterę stałą. 4. W przypadku wniesienia przez żołnierza zawodowego wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza. Rozkaz ten dodatkowo określa datę zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej, wynikającą z wypowiedzenia, a w przypadku zwolnienia żołnierza w okresie pełnienia przez niego służby obowiązkowej - ponadto zastrzeżenie, że wypowiedzenie będzie skuteczne, jeżeli żołnierz przekaże do dyspozycji organów wojskowych przydzieloną mu osobną kwaterę stałą oraz zwróci równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania otrzymanych w czasie studiów lub nauki. 5. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy, dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym fakcie organ zwalniający, który wydaje - dla celów ewidencyjnych - rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu o zwolnieniu tego żołnierza. § 133. Równowartość kosztów, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy, zwanych dalej "kosztami", ustala się na podstawie wynikających z odrębnych przepisów norm budżetowych określających jednostkowe wskaźniki kosztów utrzymania żołnierza - w zakresie zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania, obowiązujących w dniu zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 134. Przy ustalaniu równowartości kosztów podlegających zwrotowi stosuje się następujące zasady: 1) całkowite koszty, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy, dzieli się przez liczbę lat służby obowiązkowej, a następnie mnoży się przez liczbę lat, których żołnierz nie przesłużył; 2) każdy rozpoczęty rok służby obowiązkowej zaokrągla się w górę do pełnego roku. § 135. Decyzję w sprawie ustalenia równowartości kosztów, które żołnierz jest obowiązany zwrócić, wydaje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni lub ostatnio pełnił służbę. § 136. 1. Żołnierz w służbie stałej może być zwolniony od obowiązku zwrotu równowartości kosztów: 1) w szczególnie uzasadnionych, nie zawinionych przez żołnierza przypadkach losowych; 2) z uwagi na bardzo trudną sytuację rodzinną żołnierza; 3) gdy zwolnienie z wojska następuje w związku z przejściem do administracji państwowej lub innej służby. 2. Decyzję w sprawie zwolnienia od obowiązku zwrotu kosztów wydaje organ, który jest uprawniony do zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej, na wniosek żołnierza zawodowego lub z urzędu. 3. Wniosek żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 2, może być złożony nie później niż: 1) trzy miesiące przed upływem terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego; 2) czternaście dni od otrzymania przez żołnierza zawodowego wyciągu z rozkazu o zwolnieniu. § 137. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez organ wojskowy może nastąpić w przypadkach określonych w art. 78 ust. 2 ustawy na wniosek dowódcy jednostki wojskowej skierowany do organu zwalniającego żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Jeżeli organ zwalniający (w odniesieniu do oficerów - Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego) uznał zasadność wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego; uznanie zasadności wypowiedzenia z przyczyn określonych w art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy nie może nastąpić, jeżeli żołnierzowi zawodowemu właściwy organ wojskowy nie zaproponował dwukrotnie (w odrębnych terminach) objęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego, a żołnierz na piśmie odmówił ich przyjęcia; dwa egzemplarze wypowiedzenia przesyła się dowódcy jednostki wojskowej. 3. Dowódca jednostki wojskowej doręcza żołnierzowi zawodowemu za pokwitowaniem odbioru wypowiedzenie określające datę, od której biegnie okres wypowiedzenia. 4. Egzemplarz wypowiedzenia z potwierdzeniem, o którym mowa w ust. 3, dowódca jednostki wojskowej przesyła do organu zwalniającego w celu wydania - dla celów ewidencyjnych - rozkazu personalnego o zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 5. Rozliczenie, o którym mowa w § 159, następuje na podstawie wyciągu z rozkazu o zwolnieniu przed dniem upływu okresu wypowiedzenia. § 138. 1. Z wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może wystąpić żołnierz zawodowy lub organ zwalniający. Wniosek taki może być zgłoszony w wypowiedzeniu stosunku służbowego, o którym mowa w § 132 lub 137, albo w trakcie okresu wypowiedzenia. 2. W przypadku skrócenia okresu wypowiedzenia ustala się datę zwolnienia żołnierza. Oświadczenia woli żołnierza i organu zwalniającego w tym przedmiocie składa się na piśmie. 3. Przed upływem skróconego okresu wypowiedzenia muszą być spełnione ustawowe warunki zwolnienia oraz dokonane czynności określone w § 155 i 160. § 139. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu okresu próbnego, określone w art. 75 ust. 1 pkt 8 ustawy, następuje, jeżeli żołnierz zawodowy najpóźniej na jeden miesiąc przed końcem okresu próbnego złoży pisemne oświadczenie o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego lub dowódca jednostki wojskowej w tym samym terminie wręczy żołnierzowi wyciąg z rozkazu o jego zwolnieniu. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej niezwłocznie przesyła wraz z aktami personalnymi bezpośrednio do: 1) Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - jeżeli złożył je oficer; 2) właściwego organu zwalniającego - jeżeli złożył je chorąży lub podoficer. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej zwalnia żołnierza zawodowego z dniem upływu okresu próbnego także wówczas, gdy nie otrzymał wyciągu z rozkazu o zwolnieniu żołnierza. 4. W celu zwolnienia żołnierza zawodowego z upływem okresu próbnego dowódca jednostki wojskowej występuje z wnioskiem o zwolnienie do organów wojskowych wymienionych w ust. 2, najpóźniej na trzy miesiące przed upływem okresu próbnego. § 140. 1. Żołnierza zawodowego skazanego prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia praw publicznych lub degradacji zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem uprawomocnienia się wyroku. 2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej żołnierza skazanego na karę wymienioną w ust. 1 stanowi prawomocny wyrok sądu. § 141. 1. Żołnierza zawodowego, którego pozbawiono posiadanego stopnia wojskowego na wniosek sądu honorowego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem podjęcia decyzji o pozbawieniu tego stopnia przez: 1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - w stosunku do generałów (admirałów); 2) Ministra Obrony Narodowej - w stosunku do oficerów w stopniu do pułkownika (komandora) włącznie; 3) dowódcę (szefa) uprawnionego do mianowania na ten stopień - w stosunku do chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, w stosunku do młodszego chorążego podejmuje dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 2 i 3. 3. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej żołnierza, którego pozbawiono posiadanego stopnia wojskowego, w przypadku wymienionym w ust. 1, stanowi decyzja (rozkaz, postanowienie) o pozbawieniu tego stopnia. § 142. 1. Żołnierza zawodowego, który: 1) zmarł lub został uznany za zmarłego albo 2) zaginął - skreśla z ewidencji rozkazem personalnym w odniesieniu do oficerów Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, a w odniesieniu do chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych - organ zwalniający. 2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji stanowi: 1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - akt zgonu lub orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego; 2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2, gdy nie może być jeszcze wydane orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego - postanowienie prokuratora wojskowego o zawieszeniu postępowania karnego, prowadzonego w sprawie zaginięcia żołnierza zawodowego w okolicznościach, które wskazują, że żołnierz nie żyje. § 143. 1. Żołnierza zawodowego, w stosunku do którego sąd orzekł karę zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem uprawomocnienia się wyroku. 2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu żołnierza zawodowego stanowi prawomocny wyrok sądu. § 144. 1. Żołnierza zawodowego ukaranego karą dyscyplinarną usunięcia z zawodowej służby wojskowej zwalnia się rozkazem personalnym właściwego dowódcy (szefa), uprawnionego do zwolnienia żołnierza z tej służby. 2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu stanowi rozkaz o wymierzeniu kary dyscyplinarnej. § 145. Żołnierza zawodowego skazanego prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, zwalnia się rozkazem personalnym wydanym na podstawie prawomocnego wyroku sądu. § 146. W celu zwolnienia żołnierza w służbie stałej, który osiągnął w posiadanym stopniu wojskowym wiek określony w art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, występuje do organu zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie. § 147. 1. W razie skazania żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) w przypadkach nie wymienionych w art. 75 ust. 1 pkt 12 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu prawomocnego wyroku o skazaniu, występuje do organu zwalniającego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej; do wniosku załącza się wyrok. 2. W przypadku gdy przestępstwo żołnierza nie zostało popełnione z niskich pobudek albo w razie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) lub darowania tej kary na podstawie amnestii, dowódca jednostki wojskowej może wystąpić z wnioskiem o pozostawienie żołnierza zawodowego w służbie. § 148. W razie prawomocnego ukarania żołnierza zawodowego przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia albo pozbawienia prawa wykonywania zawodu lub specjalności zawodowej (art. 76 ust. 1 pkt 4 ustawy), dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, w razie braku możliwości wykorzystania go na innym stanowisku służbowym, występuje do organu zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się prawomocne orzeczenie stwierdzające ukaranie przez samorząd zawodowy oraz akta personalne żołnierza. § 149. Z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza w służbie stałej w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 3 ustawy, może wystąpić dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, jeżeli żołnierz nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat oraz wyraził pisemną zgodę na zwolnienie. § 150. Z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza w służbie stałej odbywającego okres próbny lub żołnierza w służbie kontraktowej w ramach pierwszego kontraktu może wystąpić dowódca jednostki wojskowej w przypadkach określonych w art. 77 ust. 1 ustawy, dołączając opinię służbową lub dokumenty stwierdzające chorobę żołnierza. § 151. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia sądu skazującego żołnierza na karę zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego lub uchylenia wymierzonej przez organ właściwego samorządu zawodowego kary zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu albo specjalności zawodowej, przywrócenie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić na wniosek żołnierza, jeśli spełnia on wymogi w zakresie wieku oraz zdolności fizycznej i psychicznej. § 152. Żołnierzy zawodowych zajmujących stanowisko prokuratora, sędziego sądu wojskowego lub sędziego Izby Wojskowej Sądu Najwyższego nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej przed zwolnieniem z zajmowanych przez nich stanowisk służbowych. § 153. Rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej wykonuje: 1) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę; 2) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - w stosunku do żołnierza zawodowego pełniącego służbę na stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza Ministerstwem Obrony Narodowej. § 154. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), wyciąg z rozkazu personalnego o zwolnieniu przesyła się do jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, a ponadto: 1) w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, do których zastosowano tymczasowe aresztowanie - do sądu lub prokuratora, w którego dyspozycji pozostaje żołnierz po zastosowaniu tego środka zapobiegawczego; 2) w odniesieniu do żołnierzy zawodowych odbywających karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - do sądu wojskowego, który wydał wyrok w pierwszej instancji. 2. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu, doręcza za pokwitowaniem tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi zawodowemu wyciąg z rozkazu personalnego o zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej. § 155. 1. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 7-10 ustawy, powinno nastąpić z dniem określonym w rozkazie o zwolnieniu. 2. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki wojskowej nie może wykonać rozkazu o zwolnieniu w terminie określonym w ust. 1, informuje niezwłocznie o tym organ zwalniający, podając faktyczne przyczyny. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyzję ostateczną określającą termin zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej podejmuje organ zwalniający. § 156. Zasady kierowania do wojskowej komisji lekarskiej żołnierzy, w stosunku do których jest wykonywany rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, określają odrębne przepisy, z tym że skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę jednostki wojskowej wykonującego ten rozkaz następuje na wniosek żołnierza. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej nie wpływa na rozliczenie żołnierza z jednostką wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej w terminach określonych w § 155. § 157. Jeżeli żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej przebywa w wojskowym zakładzie opieki zdrowotnej, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz ten ostatnio pełnił służbę, przesyła komendantowi tego zakładu wyciąg z rozkazu personalnego o zwolnieniu oraz zaświadczenie o rozliczeniu żołnierza. § 158. Wykonanie rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej żołnierza przebywającego na leczeniu w wojskowym zakładzie opieki zdrowotnej następuje niezwłocznie. § 159. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej w szczególności odbiera od niego broń osobistą i inne uzbrojenie oraz wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia służby, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. § 160. 1. Najpóźniej w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz otrzymuje wszystkie przysługujące mu należności pieniężne, wynikające ze stosunku służbowego. 2. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje się przysługujące mu dokumenty zgodnie z odrębnymi przepisami. § 161. 1. Dniem zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień określony w decyzji (rozkazie) o zwolnieniu, z zastrzeżeniem przepisu § 155 ust. 3. Skierowanie do wojskowej komendy uzupełnień następuje w dniu zwolnienia. 2. Dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, o którym mowa w ust. 1, odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) oraz w stosunku do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie, jest dzień doręczenia mu wyciągu z rozkazu personalnego o zwolnieniu z tej służby. § 162. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, wysyła niezwłocznie do Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz organów prowadzących ewidencję żołnierza meldunek o zwolnieniu żołnierza. Rozdział 11 Służba wojskowa żołnierzy zawodowych w jednostkach podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji § 163. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Przewidziane w rozporządzeniu w odniesieniu do żołnierzy wymienionych w ust. 1 uprawnienia: 1) Ministra Obrony Narodowej przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji; 2) dowódców rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódców okręgów wojskowych przysługują Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu i Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305; 3) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej przysługują Dyrektorowi Biura Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, z tym że uprawnienie określone w § 64 ust. 1, dotyczące możliwości pozostawiania żołnierza zawodowego w dyspozycji przez 12 miesięcy, przysługuje również Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu i Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305; 4) dowódców dywizji przysługują dowódcom brygad Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Komendantowi Centralnego Ośrodka Szkolenia Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Organem uprawnionym do występowania z inicjatywą powołania do służby stałej żołnierzy zawodowych pełniących służbę kontraktową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz do występowania z wnioskiem o wyznaczenie żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w tych jednostkach są organy, o których mowa w ust. 2 pkt 2. § 164. 1. Do dokonywania przeniesień żołnierzy zawodowych, zajmujących stanowiska służbowe oznaczone w etacie do stopnia wojskowego pułkownika włącznie, między Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Jednostkami Wojskowymi Nr 1004 i Nr 2305 oraz Samodzielnym Oddziałem Żandarmerii Wojskowej przy Dowództwie Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji jest właściwy Dyrektor Biura Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Do dokonywania przeniesień żołnierzy zawodowych między jednostkami wojskowymi i innymi jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi przez Ministra Obrony Narodowej a jednostkami wojskowymi podporządkowanymi Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji są uprawnieni: 1) w stosunku do oficerów - Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, działający w porozumieniu, 2) w stosunku do chorążych i podoficerów zawodowych - Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej i Dyrektor Biura Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, działający w porozumieniu. § 165. Żołnierzom zawodowym, pełniącym służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, do okresu czynnej służby wojskowej, od której zależy wymiar corocznego dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w § 107 ust. 1, zalicza się również okresy pozostawania w stosunku służbowym w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. Rozdział 12 Przepisy przejściowe i końcowe § 166. Oficerów, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią obowiązki na zajmowanych stanowiskach służbowych w rozumieniu przepisów dotychczasowych: 1) wyznacza się na te stanowiska w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli posiadają kwalifikacje wymagane do ich zajmowania, albo 2) można pozostawić na tych stanowiskach jako pełniących obowiązki, jeżeli nie posiadają kwalifikacji wymaganych do ich zajmowania - do czasu ich uzupełnienia lub powstania możliwości wyznaczenia na stanowiska odpowiadające ich aktualnym kwalifikacjom, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1998 r. § 167. Chorążych i podoficerów zawodowych, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia w rozumieniu przepisów dotychczasowych pełnią obowiązki służbowe na stanowiskach określonych w etacie odpowiednio dla oficerów lub chorążych, pozostawia się jako pełniących obowiązki na tych stanowiskach - do czasu wyznaczenia ich na stanowiska odpowiadające posiadanym przez nich stopniom wojskowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1997 r. § 168. Żołnierze urlopowani na podstawie dotychczasowych przepisów pozostają nadal na urlopie bezpłatnym przez okres, na który został on im udzielony, lub na ich wniosek mogą być przeniesieni w stan nieczynny, jeżeli zachodzą warunki uprawniające do przeniesienia ich w stan nieczynny, określone w art. 21 ust. 2 ustawy. § 169. Jeżeli w wyniku dokonywanych zmian organizacyjno-etatowych obniżono stopień etatowy stanowiska służbowego, które żołnierz zawodowy zajmował, zachowuje się, na czas zajmowania tego stanowiska przez żołnierza, jego zaszeregowanie do dotychczasowego stopnia etatowego zajmowanego stanowiska. § 170. Decyzje w sprawach kadrowych wydawane przez Ministra Obrony Narodowej są równoznaczne z rozkazami personalnymi Ministra Obrony Narodowej, o których mowa w rozporządzeniu. § 171. Podoficerowie zawodowi, powołani do zawodowej służby wojskowej na czas określony na podstawie zarządzenia nr 32/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 1975 r. w sprawie powoływania podoficerów do zawodowej służby wojskowej na czas określony (Dziennik Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej Nr 6, poz. 50), pełnią zawodową służbę wojskową na warunkach określonych w tym zarządzeniu do czasu ich zwolnienia. § 172. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 lipca 1992 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 60, poz. 305). § 173. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków, zasad i trybu udzielania koncesji na działalność w zakresie sportu profesjonalnego oraz wysokości opłaty koncesyjnej. (Dz. U. Nr 8, poz. 39) Na podstawie art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, zasady i tryb udzielania koncesji: 1) polskim związkom sportowym, 2) sportowym spółkom akcyjnym. 2. Przepisy ustawy, powoływane w rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639). § 2. 1. Polski związek sportowy zamierzający prowadzić działalność w zakresie sportu profesjonalnego składa do organu koncesyjnego pisemny wniosek o udzielenie koncesji wraz z programem działalności i projektem budżetu przeznaczonego na finansowanie działalności objętej koncesją. 2. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać: 1) nazwę i adres siedziby polskiego związku sportowego, 2) określenie dyscypliny sportu, w jakiej ma być prowadzone profesjonalne współzawodnictwo sportowe, 3) proponowaną datę rozpoczęcia działalności, 4) datę sporządzenia wniosku i podpis osoby uprawnionej do składania oświadczeń woli w imieniu polskiego związku sportowego. 3. Program działalności, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) regulamin profesjonalnego współzawodnictwa sportowego w danej dyscyplinie sportu, 2) warunki współpracy polskiego związku sportowego z klubami sportowymi uczestniczącymi we współzawodnictwie profesjonalnym, 3) przyjęte przez polski związek sportowy szczegółowe warunki przyznawania licencji dla zawodników profesjonalnych. 4. Regulamin, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinien zawierać: 1) wyszczególnienie rodzajów rozgrywek i zawodów sportowych wraz z ich opisem, 2) zasady oraz warunki rozgrywek i zawodów o mistrzostwo kraju, 3) zasady dysponowania prawami do rozgrywek i zawodów profesjonalnych, 4) zasady i warunki udziału zawodników-amatorów w systemie rozgrywek i zawodów profesjonalnych, 5) zasady i tryb zmiany przynależności do klubu sportowego zawodników profesjonalnych, 6) zasady wynagradzania zawodników uczestniczących w rozgrywkach i zawodach profesjonalnych. 5. Projekt budżetu, o którym mowa w ust. 1, powinien obejmować okres pierwszego roku prowadzenia profesjonalnego współzawodnictwa sportowego. § 3. W wypadku stwierdzenia braków formalnych w zakresie określonym w ¦ 2, organ koncesyjny wzywa polski związek sportowy do ich usunięcia w terminie 14 dni. § 4. 1. Organ koncesyjny udziela koncesji polskiemu związkowi sportowemu, jeżeli jego wniosek: 1) jest zgodny z przepisem art. 36 ust. 1 i 2 ustawy, 2) dotyczy dyscypliny lub dziedziny sportu objętej zakresem działania polskiego związku sportowego. 2. Organ koncesyjny odmawia udzielenia polskiemu związkowi sportowemu koncesji, w razie niespełnienia warunków określonych w ust. 1 oraz w § 2 i 3. § 5. 1. Sportowa spółka akcyjna zamierzająca prowadzić działalność w zakresie sportu profesjonalnego składa do organu koncesyjnego pisemny wniosek o udzielenie koncesji. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) nazwę i adres sportowej spółki akcyjnej, 2) określenie dyscypliny sportu, w jakiej sportowa spółka akcyjna zamierza prowadzić działalność, 3) proponowaną datę rozpoczęcia działalności, 4) datę sporządzenia wniosku i podpisy osób uprawnionych do składania oświadczeń woli w imieniu sportowej spółki akcyjnej. 3. Do wniosku o udzielenie koncesji powinny być dołączone: 1) program działalności zawierający: a) regulamin działalności sportowego klubu profesjonalnego, b) zasady uczestnictwa zawodników profesjonalnych w kadrze narodowej i olimpijskiej, c) zasady wynagradzania zawodników profesjonalnych, 2) projekt budżetu przeznaczonego na finansowanie działalności w zakresie sportu profesjonalnego na okres pierwszego roku prowadzenia tej działalności wraz z bilansem, rachunkiem zysków i strat, a także sprawozdaniem z przepływu środków pieniężnych za ostatni rok obrachunkowy, 3) odpis aktu notarialnego umowy spółki, 4) statut spółki i wypis z rejestru handlowego, 5) regulaminy działalności zarządu i rady nadzorczej sportowej spółki akcyjnej, 6) oświadczenie o członkostwie w polskim związku sportowym, 7) odpis licencji właściwego polskiego związku sportowego, uprawniającej spółkę do udziału we współzawodnictwie sportowym, 8) inne dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów określonych w art. 31-35 ustawy. 4. Wniosek sportowej spółki akcyjnej o udzielenie koncesji może dotyczyć uczestnictwa w profesjonalnych zawodach w jednej lub kilku dyscyplinach sportu. § 6. W wypadku stwierdzenia braków formalnych w zakresie określonym w § 5, organ koncesyjny wzywa sportową spółką akcyjną do ich usunięcia w terminie 14 dni. § 7. 1. Organ koncesyjny udziela koncesji sportowej spółce akcyjnej, jeżeli jej wniosek: 1) jest zgodny z przepisami art. 31-35 ustawy, 2) dotyczy dyscypliny sportu, w której właściwy polski związek sportowy uzyskał koncesję, 3) pochodzi od sportowej spółki akcyjnej będącej członkiem właściwego polskiego związku sportowego. 2. Organ koncesyjny odmawia sportowej spółce akcyjnej udzielenia koncesji w razie niespełnienia warunków określonych w ust. 1 oraz w § 5 i 6. § 8. 1. Organ koncesyjny udziela i odmawia udzielenia koncesji w drodze decyzji administracyjnej. 2. Koncesji udziela Się na działalność w zakresie sportu profesjonalnego w jednej dyscyplinie sportu. 3. Koncesji udziela się na okres nie dłuższy niż 3 lata. § 9. Udzielając koncesji, organ koncesyjny informuje niezwłocznie polski związek sportowy lub sportową spółkę akcyjną o udzieleniu koncesji, wzywając do uiszczenia opłaty za jej udzielenie. § 10. 1. Opłata za udzielenie koncesji wynosi: 1) dla polskiego związku sportowego - 10.000 zł, 2) dla sportowej spółki akcyjnej - 10.000 zł. 2. Polski związek sportowy lub sportowa spółka akcyjna, którym została udzielona koncesja, uiszczają opłatę wymienioną w ust. 1 w terminie 14 dni od daty doręczenia zawiadomienia o udzieleniu koncesji. 3. Koncesja wygasa, jeżeli opłata za udzielenie koncesji nie została uiszczona w terminie określonym w ust. 2 lub w wysokości określonej w ust. 1. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy i wywożonych za granicę oraz ich minimalnych ilości podlegających państwowemu nadzorowi standaryzacyjnemu. (Dz. U. Nr 8, poz. 40) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz towarów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy i wywożonych za granicę oraz ich minimalne ilości podlegające państwowemu nadzorowi standaryzacyjnemu, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 22 stycznia 1997 r. (poz. 40) WYKAZ TOWARÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY I WYWOŻONYCH ZA GRANICĘ ORAZ ICH MINIMALNE ILOŚCI PODLEGAJĄCE PAŃSTWOWEMU NADZOROWI STANDARYZACYJNEMU Lp.Symbol PCNNazwa towaruMinimalna ilość podlegająca nadzorowi 1234 10201Mięso wołowe świeże lub chłodzone0,3 t 20202Mięso wołowe mrożone0,3 t 30203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone0,3 t 40206 10 91 0Wątroby wołowe świeże lub chłodzone0,3 t 50206 10 99 0Pozostałe podroby wołowe świeże lub chłodzone0,3 t 60206 21 00 0Ozory wołowe mrożone0,3 t 70206 22 90 0Wątroby wołowe mrożone0,3 t 80206 29 99 0Pozostałe podroby wołowe mrożone0,3 t 90206 30 21 0Wątroby wieprzowe świeże lub chłodzone0,3 t 100206 30 31 0Pozostałe podroby wieprzowe świeże lub chłodzone0,3 t 110206 41 91 0Wątroby wieprzowe mrożone0,3 t 120206 49 91 0Pozostałe podroby wieprzowe mrożone0,3 t 130207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0207 34 otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone; 0207 36 81 0 otłuszczone wątroby gęsie mrożone; 0207 36 85 0 otłuszczone wątroby kacze mrożone0,3 t 140302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji nr 0302 70 00 0 wątróbki, ikry i mlecze0,5 t 150303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0303 80 wątróbki, ikry i mlecze0,5 t 160304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże, chłodzone lub mrożone0,5 t 170305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone, niezależnie od tego czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem wędzenia; mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi - z wyłączeniem pozycji: 0305 10 00 0 mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi; 0305 20 00 0 wątróbki, ikra i mlecze, suszone, wędzone solone lub w solance0,5 t 180402Mleko i śmietana zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego0,5 t 190405 10Masło0,2 t 200405 20Masło o obniżonej zawartości tłuszczu0,2 t 210406Sery i twarogi0,5 t 220407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane - z wyłączeniem pozycji: 0407 00 11 0 wylęgowe indycze albo gęsie; 0407 00 19 0 wylęgowe pozostałe10 tys. szt. 230701 90Ziemniaki świeże lub chłodzone5 t 240702 00Pomidory świeże lub chłodzone1 t 250703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji 0703 10 11 0 dymka1 t 260704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne warzywa kapustne, świeże lub chłodnicze1 t 270705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub chłodzone0,5 t 280706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone1 t 290707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone1 t 300708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone1 t 310709Inne warzywa świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji: 0709 52 00 0 trufle; 0709 60 91 0 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum do produkcji pieprzu tureckiego lub barwników olejożywicznych Capsicum; 0709 60 95 0 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub żywicznych; 0709 90 10 0 warzywa sałatowe inne niż sałata i cykoria; 0709 90 20 0 burak boćwina (albo burak cukrowy) i karczoch hiszpański; 0709 90 31 0 oliwki; 0709 90 40 0 kapary; 0709 90 50 0 koper; 0709 90 60 0 kukurydza cukrowa1 t 320709 51Grzyby świeże lub chłodzone0,5 t 330710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0710 10 00 0 ziemniaki; 0710 40 00 0 kukurydza cukrowa; 0710 80 10 0 oliwki; 0710 80 59 0 pozostałe z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta; 0710 80 80 0 karczochy; 0710 80 85 0 szparagi (w tym grzyby mrożone)1 t 340711 90 40 0Grzyby z rodzaju Agaricus w solance1 t 350711 90 60 0Pozostałe grzyby w solance1 t 360712 30 00 0Grzyby i trufle suszone50 kg 370713 50 00 0Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. Equina, Vicia faba var. Minor)1 t 380802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane - z wyłączeniem pozycji: 0802 11 10 0 migdały w łupinie, gorzkie; 0802 12 10 0 migdały bez łupiny, gorzkie; 0802 90 pozostałe1 t 390803 00Banany łącznie z plantanami, świeże lub suszone1 t 400804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone1 t 410805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone1 t 420806Winogrona świeże lub suszone1 t 430807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem pozycji 0807 20 00 0 papaje1 t 440808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże - z wyłączeniem pozycji 0808 20 90 0 pigwy1 t 450809Morele, wiśnie, brzoskwinie (łącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże - z wyłączeniem pozycji 0809 40 90 0 owoce tarniny1 t 460810 10Truskawki i poziomki świeże0,5 t 470810 20 10 0Maliny, świeże1 t 480810 30Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest, świeże1 t 490810 40Żurawiny, czarne jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium, świeże0,5 t 500810 50Owoce kiwi, świeże1 t 510811Owoce i orzechy (niegotowane lub na parze albo w wodzie), mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego1 t 520813 10 00 0Morele, suszone0,5 t 530813 20 00 0Śliwki, suszone0,5 t 540813 30 00 0Jabłka, suszone0,5 t 550901 11 00 0Kawa, nie palona, nie pozbawiona kofeiny0,5 t 560901 21 00 0Kawa, palona, nie pozbawiona kofeiny0,5 t 570902 30 00 0Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo fermentowana, w bezpośrednim opakowaniu o zawartości nie przekraczającej 3 kg0,5 t 580902 40 00 0Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata częściowo fermentowana0,5 t 590904Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane lub mielone owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta0,1 t 600905 00 00 0Wanilia0,1 t 610906Cynamon i kwiaty cynamonowca0,1 t 620908 10 Gałka muszkatołowa0,1 t 630909 10 10 0Nasiona anyżku0,1 t 640909 20 00 0Nasiona kolendry0,1 t 650909 40Nasiona kminku0,1 t 660909 50Nasiona kopru; jagody jałowca0,1 t 670910 10Imbir0,1 t 680910 20Szafran0,1 t 690910 30 00 0Kurkuma0,1 t 700910 40Tymianek; liście laurowe0,1 t 711001 10 00 0Pszenica durum15 t 721001 90 91 1Ziarno pszenicy zwykłej15 t 731002 00 00 0Żyto15 t 741003 00 90 0Jęczmień15 t 751004 00 00 0Owies15 t 761005 90 00 0Kukurydza15 t 771006 20Ryż łuskany brązowy1 t 781006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, również polerowany lub glazurowany1 t 791006 40 00 0Ryż łamany1 t 801008 10 00 0Gryka1 t 811008 20 00 0Proso1 t 821101 00 11 0Mąka pszenna z pszenicy durum1 t 831101 00 15 0Mąka pszenna z pszenicy zwykłej1 t 841102 10 00 0Mąka żytnia1 t 851102 20Mąka kukurydziana1 t 861103 13Kasze i grysiki z kukurydzy1 t 871104 21 90 0Śrutowane ziarno jęczmienia1 t 881104 22 90 0Śrutowane ziarno owsa1 t 891104 23 90 0Śrutowane ziarno kukurydzy1 t 901104 29 51 0Śrutowane ziarno pszenicy1 t 911104 29 55 0Śrutowane ziarno żyta1 t 921107 10 99 0Słód nie palony, nie z pszenicy, nie w postaci mąki5 t 931107 20 00 0Słód palony5 t 941108 13 00 0Skrobia ziemniaczana1 t 951201 00 90 0Ziarno soi, nawet łamane1 t 961202Orzeszki ziemne, nie palone ani nie przygotowane inaczej, nawet łuskane lub łamane - z wyłączeniem pozycji 1202 10 10 0 orzeszki ziemne siewne1 t 971205 00 90 0Ziarno rzepaku lub rzepiku nawet łamane5 t 981206 00Ziarno słonecznika, nawet łamane - z wyłączeniem pozycji 1206 00 10 0 ziarno słonecznika siewne1 t 991207 50 90 0Ziarno gorczycy1 t 1001207 91 90 0Ziarno maku0,1 t 1011210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina0,5 t 1021211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych, lub podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone nawet proszkowane0,1 t 1031302 13 00 0Soki i ekstrakt z chmielu0,1 t 1041501 00 19 0Smalec i inne tłuszcze wieprzowe0,5 t 1051507 90 90 1Olej sojowy, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t 1061508 90 90 0Olej z orzeszków ziemnych, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t 1071509Oliwa i jej frakcje rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie0,5 t 1081510 00 90 0Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, rafinowane, łącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją nr 15090,5 t 1091512 19 91 1Olej słonecznikowy, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t 1101514 90 90 1Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t 1111515 29 90 0Olej kukurydziany rafinowany, konfekcjonowany0,5 t 1121517 10 Margaryna, z wyjątkiem margaryny płynnej0,5 t 1131517 90 10 0Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z pozycji nr 1516 zawierające więcej niż 10%,ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka0,5 t 1141601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produkty0,5 t 1151602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew - z wyłączeniem pozycji: 1602 10 00 0 przetwory homogenizowane; 1602 20 z wątroby dowolnych zwierząt; 1602 31 z indyków; 1602 32 z drobiu z gatunku Gallus domesticus; 1602 90 pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt0,5 t 1161604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej - z wyłączeniem pozycji 1604 30 kawior i namiastki kawioru0,5 t 1171701 99 10 0Cukier biały5 t 1181801 00 00 0Ziarno kakaowe całe lub łamane, surowe lub palone1 t 1191805 00 00 0Proszek kakaowy, nie zawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, nie zawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego0,5 t 1202001 10 00 0Ogórki i korniszony, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego1 t 1212001 90 50 0Grzyby, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego0,5 t 1222001 90 70 0Słodka papryka, przetworzona lub zakonserwowana za pomocą octu lub kwasu octowego1 t 1232002Pomidory, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego1 t 1242003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowcgo - z wyłączeniem pozycji 2003 20 00 0 trufle (w tym grzyby sterylizowane)1 t 1252005 40 00 0Groszek (Pisum sativum), przetworzony lub zakonserwowany inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożony1 t 1262005 59 00 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), pozostała, przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożona1 t 1272005 60 00 0Szparagi, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone0,5 t 1282005 90 75 0Kwaszona kapusta1 t 1292005 90 80 0Kwaszone ogórki1 t 1302007Dżemy, galaretki owocowe i marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (w tym kompoty i owoce pasteryzowane)1 t 1312009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane, bez dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej - z wyłączeniem pozycji 2009 80 36 0, soki z owoców tropikalnych1 t 1322101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty0,5 t 1332104Zupy i buliony, i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze homogenizowane0,5 t 1342105 00Lody śmietankowe i inne lody jadalne, nawet zawierające kakao0,5 t 1352106 90 98 0Pozostałe przetwory spożywcze, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone (dotyczy wyłącznie mieszanin tłuszczowych nie objętych pozycją 1517 90 10 0)0,5 t 1362202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe - z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr 20098 hl 1372203 00Piwo otrzymywane ze słodu10 hl 1382208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe1 hl 1392302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki pszenicy5 t 1402302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki pozostałych zbóż5 t 1412402 20 90 0Papierosy z tytoniu10 tys. szt. 1423501 10 90 0Kazeina kwasowa, kazeiniany0,5 t Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania oceny i wydawania orzeczeń o jakości handlowej towarów, rozpatrywania odwołań od orzeczeń inspektorów i powoływania Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu Standaryzacji oraz wzorów druków wymaganych dokumentów. (Dz. U. Nr 8, poz. 41) Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zgłoszenia towaru do oceny jakości handlowej zwanej dalej "oceną", dokonuje się w ekspozyturze Centralnego Inspektoratu Standaryzacji albo bezpośrednio w granicznym lub terenowym punkcie kontroli standaryzacyjnej. § 2. Zgłoszenie towaru do oceny powinno zawierać: 1) określenie podmiotu zgłaszającego towar do oceny, 2) określenie podmiotu dokonującego obrotu z zagranicą, 3) nazwę, rodzaj, ilość i klasę jakości towaru, 4) rodzaj opakowania, 5) określenie kontraktu (umowy), 6) nazwę i siedzibę dostawcy lub producenta, 7) kraj przeznaczenia towaru, 8) proponowane miejsce i datę oceny towaru, 9) imię i nazwisko osoby upoważnionej przez podmiot dokonujący obrotu z zagranicą do odbioru orzeczenia i ewentualnego wniesienia odwołania, 10) miejsce, datę i godzinę dokonania zgłoszenia. 3. Wzór druku zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Termin i miejsce dokonania oceny ustala inspektor standaryzacji, zwany dalej "inspektorem". 2. Przy ustalaniu miejsca i terminu dokonania oceny należy uwzględnić w szczególności możliwości techniczne i warunki do przeprowadzenia oceny, wymogi bezpieczeństwa i higieny pracy inspektora oraz specyfikę zgłaszanego towaru. § 3. 1. Inspektor przystępuje do oceny towaru po sprawdzeniu jego tożsamości. 2. Jeżeli towar składa się z kilku partii, inspektor sprawdza tożsamość każdej partii. § 4. 1. Próbki towaru powinny być pobierane w sposób i w ilościach określonych w Polskich Normach, a w razie ich braku - w sposób zwyczajowo przyjęty i w ilościach niezbędnych do dokonania oceny. 2. Na pobrane próbki wystawia się pokwitowanie; próbki te nie podlegają zwrotowi. § 5. Inspektor dokonuje oceny towaru według wymagań wynikających z norm i przepisów kraju przeznaczenia towaru, a w przypadku ich braku - według wymagań wynikających z norm i przepisów międzynarodowych. § 6. 1. Inspektor wydaje orzeczenia na drukach. 2. Wzór druku: 1) orzeczenia o odstąpieniu od dokonania oceny określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, 2) świadectwa jakości towarów eksportowanych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, 3) świadectwa jakości towarów importowanych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia, 4) raportu określa załącznik nr 5 do rozporządzenia, 5) orzeczenia o przeklasyfikowaniu towaru określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 7. 1. Odwołanie do Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, zwanej dalej "Komisją", składa się na piśmie niezwłocznie po otrzymaniu orzeczenia, za pośrednictwem inspektora, który je wydał. 2. Po otrzymaniu odwołania inspektor odnotowuje na odwołaniu datę i godzinę jego wniesienia, sposób dokonania zabezpieczenia towaru i próbek oraz powiadamia niezwłocznie Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji o wniesieniu odwołania. 3. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, powołuje niezwłocznie 3-osobową Komisję, wyznaczając jej przewodniczącego, oraz ustala miejsce i termin rozpatrzenia odwołania i powiadamia o tym odwołującego się oraz inspektora, który wydał zaskarżone orzeczenie. § 8. Po rozpatrzeniu odwołania Komisja wydaje orzeczenie na druku, którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 22 stycznia 1997 r. (poz. 41) Załącznik nr 1 WZÓR DRUKU ZGŁOSZENIA TOWARU DO OCENY JAKOŚCI HANDLOWEJ Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR DRUKU ORZECZENIA O ODSTĄPIENIU OD DOKONANIA OCENY JAKOŚCI HANDLOWEJ TOWARU Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR DRUKU ŚWIADECTWA JAKOŚCI TOWARÓW EKSPORTOWANYCH Ilustracja Załącznik nr 4 WZÓR DRUKU ŚWIADECTWA JAKOŚĆI TOWARÓW IMPORTOWANYCH Ilustracja Załącznik nr 5 WZÓR DRUKU RAPORTU Ilustracja Załącznik nr 6 WZÓR DRUKU ORZECZENIA O PRZEKLASYFIKOWANIU TOWARU Ilustracja Załącznik nr 7 WZÓR DRUKU ORZECZENIA KOMISJI RZECZOZNAWCÓW Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu obliczania i pobierania opłat. (Dz. U. Nr 8, poz. 42) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. Stawki opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Opłata za dokonanie oceny zgłoszonego towaru rolno-spożywczego i wydanie orzeczenia o jego jakości handlowej obliczana jest jako iloczyn stawki opłaty określonej w załączniku oraz ilości towaru. § 3. 1. Opłatę wnosi się przed otrzymaniem dokumentu zawierającego orzeczenie o jakości handlowej towaru bezpośrednio na rachunek bankowy Centralnego Inspektoratu Standaryzacji albo za pośrednictwem inspektora dokonującego oceny i wydającego orzeczenie o jakości handlowej towaru. 2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek podmiotu dokonującego obrotu z zagranicą, Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji może wyrazić zgodę na wnoszenie opłat w terminie 14 dni od dnia otrzymania dokumentu zawierającego orzeczenie o jakości handlowej towaru. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się na piśmie bezpośrednio do Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji albo za pośrednictwem inspektora dokonującego oceny i wydającego orzeczenie o jakości handlowej towaru. 4. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji lub upoważniony przez niego pracownik rozpatruje wniosek niezwłocznie i powiadamia o rozstrzygnięciu wnioskodawcę. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 22 stycznia 1997 r. (poz. 42) STAWKI OPŁAT ZA DOKONANIE OCENY I WYDANIE ORZECZENIA O JAKOŚCI HANDLOWEJ TOWARÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH W OBROCIE Z ZAGRANICĄ Lp.Symbol PCNNazwa towaruStawka opłaty 1234 10201Mięso wołowe świeże lub chłodzone4,00 zł/tona 20202Mięso wołowe mrożone4,00 zł/tona 30203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone4,00 zł/tona 40206 10 91 0Wątroby wolowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona 50206 10 99 0Pozostałe podroby wołowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona 60206 21 00 0Ozory wołowe mrożone3,00 zł/tona 70206 22 90 0Wątroby wołowe mrożone3,00 zł/tona 80206 29 99 0Pozostałe podroby wołowe mrożone3,00 zł/tona 90206 30 21 0Wątroby wieprzowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona 100206 30 31 0Pozostałe podroby wieprzowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona 110206 41 91 0Wątroby wieprzowe mrożone3,00 zł/tona 120206 49 91 0Pozostałe podroby wieprzowe mrożone3,00 zł/tona 130207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0207 34 otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone; 0207 36 81 0 otłuszczone wątroby gęsie mrożone; 0207 36 85 0 otłuszczone wątroby kacze mrożone5,00 zł/tona 140302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0302 70 00 0 wątróbki, ikry i mlecze3,50 zł/tona 150303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0303 80 wątróbki, ikry i mlecze3,00 zł/tona 160304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże, chłodzone lub mrożone4,00 zł/tona 170305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone, niezależnie od tego, czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem wędzenia; mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi - z wyłączeniem pozycji: 0305 10 00 0 mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi; 0305 20 00 0 wątróbki, ikra i mlecze, suszone, wędzone, solone lub w solance4,00 zł/tona 180402Mleko i śmietana zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego6,00 zł/tona 190405 10Masło6,00 zł/tona 200405 20Masło o obniżonej zawartości tłuszczu6,00 zł/tona 210406Sery i twarogi6,00 zł/tona 220407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane - z wyłączeniem pozycji: 0407 00 11 0 wylęgowe indycze albo gęsie; 0407 00 19 0 wylęgowe pozostałe0,20 zł/tys. szt. 230701 90Ziemniaki świeże lub chłodzone1,00 zł/tona 240702 00Pomidory, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona 250703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe, świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji 0703 10 11 0 dymka2,00 zł/tona 260704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub chłodzone2,00 zł/tona 270705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub chłodzone2,50 zł/tona 280706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona 290707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona 300708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona 310709Inne warzywa świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji: 0709 52 00 0 trufle; 0709 60 91 0 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum do produkcji pieprzu tureckiego lub barwników olejo-żywicznych Capsicum; 0711 96 09 50 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub żywicznych; 0709 90 10 0 warzywa sałatowe inne niż sałata i cykoria; 0709 90 20 0 burak boćwina (albo burak cukrowy) i karczoch hiszpański; 0709 90 31 0 oliwki; 0709 90 40 0 kapary; 0709 90 50 0 koper; 0709 90 60 0 kukurydza cukrowa2,50 zł/tona 320709 51Grzyby, świeże lub chłodzone4,00 zł/tona 330710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0710 10 00 0 ziemniaki; 0710 40 00 0 kukurydza cukrowa; 0710 80 10 0 oliwki; 0710 80 59 0 pozostałe z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta; 0710 80 80 0 karczochy; 0710 80 85 0 szparagi (w tym grzyby mrożone)4,00 zł/tona 340711 90 40 0Grzyby z rodzaju Agaricus w solance6,00 zł/tona 350711 90 60 0Pozostałe grzyby w solance6,00 zł/tona 360712 30 00 0Grzyby i trufle, suszone6,00 zł/tona 370713 50 00 0Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. Equina, Vicia faba var. Minor)1,60 zł/tona 380802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane - z wyłączeniem pozycji: 0802 11 10 0 migdały w łupinie, gorzkie; 0802 12 10 0 migdały bez łupiny, gorzkie; 0802 90 pozostałe4,00 zł/tona 390803 00Banany łącznie z plantanami, świeże lub suszone2,50 zł/tona 400804Daktyle, figi, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone2,50 zł/tona 410805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone2,50 zł/tona 420806Winogrona, świeże lub suszone3,00 zł/tona 430807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem pozycji 0807 20 00 0 papaje2,00 zł/tona 440808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże - z wyłączeniem pozycji 0808 20 90 0 pigwy2,50 zł/tona 450809Morele, wiśnie, brzoskwinie (łącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże - z wyłączeniem pozycji 0809 40 90 0 owoce tarniny3,00 zł/tona 460810 10Truskawki i poziomki, świeże3,00 zł/tona 470810 20 10 0Maliny, świeże3,00 zł/tona 480810 30Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest, świeże3,00 zł/tona 490810 40Żurawiny, czarne jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium, świeże4,00 zł/tona 500810 50Owoce kiwi, świeże3,00 zł/tona 510811Owoce i orzechy (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego4,00 zł/tona 520813 10 00 0Morele, suszone4,00 zł/tona 530813 20 00 0Śliwki, suszone4,00 zł/tona 540813 30 00 0Jabłka, suszone4,00 zł/tona 550901 11 00 0Kawa, nie palona, nie pozbawiona kofeiny6,00 zł/tona 560901 21 00 0Kawa, palona, nie pozbawiona kofeiny5,00 zł/tona 570902 30 00 0Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo fermentowana, w bezpośrednim opakowaniu o zawartości nie przekraczającej 3 kg5,00 zł/tona 580902 40 00 0Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata częściowo fermentowana5,00 zł/tona 590904Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane, lub mielone owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta5,00 zł/tona 600905 00 00 0Wanilia5,00 zł/tona 610906Cynamon i kwiaty cynamonowca5,00 zł/tona 620908 10 Gałka muszkatołowa5,00 zł/tona 630909 10 10 0Nasiona anyżku4,00 zł/tona 640909 20 00 0Nasiona kolendry4,00 zł/tona 650909 40Nasiona kminku4,00 zł/tona 660909 50Nasiona kopru; jagody jałowca4,00 zł/tona 670910 10Imbir5,00 zł/tona 680910 20Szafran5,00 zł/tona 690910 30 00 0Kurkuma5,00 zł/tona 700910 40Tymianek; liście laurowe5,00 zł/tona 711001 10 00 0Pszenica durum1,00 zł/tona 721001 90 91 1Ziarno pszenicy zwykłej1,00 zł/tona 731002 00 00 0Żyto0,60 zł/tona 741003 00 90 0Jęczmień1,00 zł/tona 751004 00 00 0Owies0,60 zł/tona 761005 90 00 0Kukurydza1,00 zł/tona 771006 20Ryż łuskany brązowy4,00 zł/tona 781006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, również polerowany lub glazurowany4,00 zł/tona 791006 40 00 0Ryż łamany4,00 zł/tona 801008 10 00 0Gryka1,00 zł/tona 811008 20 00 0Proso1,00 zł/tona 821101 00 11 0Mąka pszenna z pszenicy durum2,20 zł/tona 831101 00 15 0Mąka pszenna z pszenicy zwykłej2,20 zł/tona 841102 10 00 0Mąka żytnia2,20 zł/tona 851102 20Mąka kukurydziana2,20 zł/tona 861103 13Kasze i grysiki z kukurydzy2,20 zł/tona 871104 21 90 0Śrutowane ziarno jęczmienia1,60 zł/tona 881104 22 90 0Śrutowane ziarno owsa1,60 zł/tona 891104 23 90 0Śrutowane ziarno kukurydzy1,60 zł/tona 901104 29 51 0Śrutowane ziarno pszenicy1,60 zł/tona 911104 29 55 0Śrutowane ziarno żyta1,60 zł/tona 921107 10 99 0Słód nie palony, nie z pszenicy, nie w postaci mąki2,20 zł/tona 931107 20 00 0Słód palony2,20 zł/tona 941108 13 00 0Skrobia ziemniaczana3,50 zł/tona 951201 00 90 0Ziarno soi, nawet łamane2,50 zł/tona 961202Orzeszki ziemne, nie palone ani nie przygotowane inaczej, nawet łuskane lub łamane - z wyłączeniem pozycji 1202 10 10 0 orzeszki ziemne siewne4,00 zł/tona 971205 00 90 0Ziarno rzepaku lub rzepiku nawet łamane2,20 zł/tona 981206 00Ziarno słonecznika, nawet łamane - z wyłączeniem pozycji 1206 00 10 0 ziarno słonecznika siewne2,20 zł/tona 991207 50 90 0Ziarno gorczycy2,20 zł/tona 1001207 91 90 0Ziarno maku2,20 zł/tona 1011210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina5,00 zł/tona 1021211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych, lub podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone nawet proszkowane5,00 zł/tona 1031302 13 00 0Soki i ekstrakt z chmielu5,00 zł/tona 1041501 00 19 0Smalec i inne tłuszcze wieprzowe3,50 zł/tona 1051507 90 90 1Olej sojowy, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona 1061508 90 90 0Olej z orzeszków ziemnych, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona 1071509Oliwa i jej frakcje rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie6,00 zł/tona 1081510 00 90 0Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, rafinowane, łącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją nr 15096,00 zł/tona 1091512 19 91 1Olej słonecznikowy, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona 1101514 90 90 1Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona 1111515 29 90 0Olej kukurydziany rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona 1121517 10 Margaryna, z wyjątkiem margaryny płynnej6,00 zł/tona 1131517 90 10 0Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z pozycji nr 1516 zawierające więcej niż 10%,ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka6,00 zł/tona 1141601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produkty5,00 zł/tona 1151602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew - z wyłączeniem pozycji: 1602 10 00 0 przetwory homogenizowane; 1602 20 z wątroby dowolnych zwierząt; 1602 31 z indyków; 1602 32 z drobiu z gatunku Gallus domesticus; 1602 90 pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt6,00 zł/tona 1161604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej - z wyłączeniem pozycji 1604 30 kawior i namiastki kawioru4,00 zł/tona 1171701 99 10 0Cukier biały2,00 zł/tona 1181801 00 00 0Ziarno kakaowe całe lub łamane, surowe lub palone5,00 zł/tona 1191805 00 00 0Proszek kakaowy, nie zawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego5,00 zł/tona 1202001 10 00 0Ogórki i korniszony przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona 1212001 90 50 0Grzyby przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona 1222001 90 70 0Słodka papryka przetworzona lub zakonserwowana za pomocą octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona 1232002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona 1242003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowcgo - z wyłączeniem pozycji 2003 20 00 0 trufle (w tym grzyby sterylizowane)6,00 zł/tona 1252005 40 00 0Groszek (Pisum sativum) przetworzony lub zakonserwowany inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożony4,00 zł/tona 1262005 59 00 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), pozostała, przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożona4,00 zł/tona 1272005 60 00 0Szparagi przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone4,00 zł/tona 1282005 90 75 0Kwaszona kapusta4,00 zł/tona 1292005 90 80 0Kwaszone ogórki4,00 zł/tona 1302007Dżemy, galaretki owocowe i marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (w tym kompoty i owoce pasteryzowane)4,00 zł/tona 1312009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane, bez dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej - z wyłączeniem pozycji 2009 80 36 0, soki z owoców tropikalnych4,00 zł/tona 1322101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty5,00 zł/tona 1332104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze homogenizowane5,00 zł/tona 1342105 00Lody śmietankowe i inne lody jadalne, nawet zawierające kakao6,00 zł/tona 1352106 90 98 0Pozostałe przetwory spożywcze, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone (dotyczy wyłącznie mieszanin tłuszczowych nie objętych pozycją 1517 90 10 0)6,00 zł/tona 1362202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr 20090,30 zł/hektolitr 1372203 00Piwo otrzymywane ze słodu5,00 zł/hektolitr 1382208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe5,00 zł/hektolitr 1392302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki pszenicy0,60 zł/tona 1402302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki pozostałych zbóż0,60 zł/tona 1412402 20 90 0Papierosy z tytoniu2,00 zł/100 tys. szt. 1423501 10 90 0Kazeina kwasowa, kazeiniany6,00 zł/tona Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i formy gospodarki komunalnej, polegającej na wykonywaniu przez gminę zadań własnych, określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622), w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. 2. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Art. 2. Gospodarka komunalna może być prowadzona przez gminę w szczególności w formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Art. 3. 1. Gmina może powierzyć wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej, w drodze umowy na zasadach ogólnych, z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych. 2. Jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw wymagane jest uzyskanie zezwolenia, gmina może powierzyć wykonywanie zadań wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie. Art. 4. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, rada gminy postanawia o: 1) wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej, 2) wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rada gminy może powierzyć zarządowi gminy. Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do wykonywania zadań, o których mowa w art. 1, przez związki międzygminne (związki komunalne), przez miasto stołeczne Warszawa oraz w ramach porozumień komunalnych. Rozdział 2 Komunalne zakłady budżetowe Art. 6. 1. Komunalne zakłady budżetowe może powoływać, likwidować lub przekształcać rada gminy, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647). 2. Komunalne zakłady budżetowe prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach prawa budżetowego. Art. 7. Działalność wykraczająca poza zadania o charakterze użyteczności publicznej nie może być prowadzona w formie zakładu budżetowego. Art. 8. Do pracowników komunalnych zakładów budżetowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471), jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Rozdział 3 Spółki z udziałem gminy Art. 9. Gmina może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także może przystępować do takich spółek. Art. 10. 1. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki: 1) istnieją nie zaspokojone potrzeby wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym, 2) występujące w gminie bezrobocie w znacznym stopniu wpływa ujemnie na poziom życia wspólnoty samorządowej, a zastosowanie innych działań i wynikających w obowiązujących przepisów środków prawnych nie doprowadziło do aktywizacji gospodarczej, a w szczególności do znacznego ożywienia rynku lokalnego lub trwałego ograniczenia bezrobocia. 2. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich również wówczas, jeżeli zbycie składnika mienia komunalnego mogącego stanowić wkład niepieniężny gminy do spółki albo też rozporządzenie nim w inny sposób spowoduje dla gminy poważną stratę majątkową. 3. Ograniczenia, dotyczące tworzenia spółek prawa handlowego i przystępowania przez gminę do nich, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania do posiadania przez gminę akcji lub udziałów spółek zajmujących się czynnościami bankowymi, ubezpieczeniowymi oraz działalnością doradczą, promocyjną, edukacyjną i wydawniczą na rzecz samorządu terytorialnego, a także innych spółek ważnych dla rozwoju gminy. Art. 11. 1. Radni rady gminy nie mogą być członkami władz zarządzających lub kontrolnych i rewizyjnych ani pełnomocnikami handlowymi spółek prawa handlowego z udziałem komunalnych osób prawnych lub z udziałem podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby. Wybór lub powołanie radnego do tych władz jest z mocy prawa nieważny. 2. Jeżeli wybór lub powołanie, o którym mowa w ust. 1, miało miejsce przed rozpoczęciem wykonywania mandatu, radny jest obowiązany zrzec się stanowiska lub funkcji. 3. Radny rady gminy nie może posiadać pakietu większego niż 10% udziałów lub akcji w spółkach prawa handlowego z udziałem komunalnych osób prawnych lub podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby. Art. 12. 1. Do wnoszenia udziałów i obejmowania akcji oraz do obejmowania, nabywania i zbywania praw z udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, z wyłączeniem art. 310, oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym. 2. W jednoosobowej spółce gminy funkcję zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia) pełni zarząd gminy. 3. Do spółek z udziałem gminy stosuje się odpowiednio przepisy art. 18. Art. 13. 1. Spółka określa w regulaminie zasady korzystania z usług publicznych przez spółkę, a także obowiązki spółki wobec odbiorców usług. 2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, oraz jego zmiany obowiązują na terenie gminy po zatwierdzeniu przez zarząd tej gminy. Rozdział 4 Przekształcenia przedsiębiorstw komunalnych Art. 14. 1. Przedsiębiorstwa komunalne, w stosunku do których rada gminy do dnia 30 czerwca 1997 r. nie postanowiła o wyborze organizacyjno-prawnej formy lub o ich prywatyzacji, ulegają z dniem 1 lipca 1997 r. przekształceniu w jednoosobową spółkę gminy, z mocy prawa. 2. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka ta wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo komunalne, bez względu na charakter prawny tych stosunków. Art. 15. 1. Przed upływem terminów, o których mowa w art. 14 ust. 1, zarząd gminy decyduje o rodzaju spółki, ustala jej statut (akt założycielski) i niezwłocznie składa wniosek o wpisanie spółki do rejestru handlowego. 2. Wykreślenie przedsiębiorstwa komunalnego z rejestru przedsiębiorstw państwowych następuje z urzędu, po dokonaniu wpisu spółki do rejestru handlowego, z dniem 1 lipca 1997 r. Art. 16. 1. Do spółki powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. 2. Do spółki powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego nie stosuje się art. 312 i 313 Kodeksu handlowego. Art. 17. 1. Gminę w spółce, o której mowa w art. 14, reprezentuje zarząd gminy. 2. Pierwszy zarząd spółki jest powoływany przez zarząd gminy, z tym że do pełnienia funkcji prezesa pierwszego zarządu spółki zarząd gminy powołuje z dniem 1 lipca 1997 r. dyrektora przekształconego przedsiębiorstwa komunalnego, chyba że nie wyrazi on zgody na pełnienie tej funkcji. 3. W przypadku niewyrażenia zgody przez dyrektora przekształconego przedsiębiorstwa komunalnego, o której mowa w ust. 2, zarząd gminy powołuje zarząd spółki w pełnym składzie, wraz z jej prezesem. Art. 18. 1. W spółce powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego działa rada nadzorcza. 2. Liczbę członków rady nadzorczej określa statut. 3. Pracownicy spółki zachowują prawo wyboru: 1) dwóch członków rady nadzorczej w radzie liczącej do sześciu członków, 2) trzech członków rady nadzorczej w radzie liczącej od siedmiu do dziewięciu członków, 3) czterech członków rady nadzorczej w radzie liczącej jedenastu lub więcej członków. 4. Pozostałych członków rady nadzorczej powołuje i odwołuje zarząd gminy. 5. Członkowie rad nadzorczych, o których mowa w ust. 3, wybierani są w głosowaniu bezpośrednim i tajnym, przy zachowaniu zasady powszechności. Wynik wyborów jest wiążący dla walnego zgromadzenia. 6. Pracownikowi spółki, będącemu członkiem jej rady nadzorczej, spółka nie może, w okresie trwania kadencji rady ani w okresie roku po zakończeniu kadencji, wypowiedzieć stosunku pracy. W tym czasie spółka nie może również zmienić na niekorzyść pracownika warunków pracy lub płacy. Art. 19. 1. Pracownicy przekształconego w spółkę przedsiębiorstwa komunalnego stają się z mocy prawa pracownikami spółki. 2. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przekształceniem przedsiębiorstwa odpowiada spółka. 3. Stosunek pracy dyrektora przedsiębiorstwa oraz pracowników zatrudnionych na podstawie powołania wygasa, z mocy prawa, z dniem wykreślenia przedsiębiorstwa komunalnego z rejestru przedsiębiorstw państwowych. 4. Pracownikom, o których mowa w ust. 3, przysługuje odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, liczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Odprawa ta nie przysługuje w przypadku zatrudnienia w spółce na stanowisku równorzędnym lub wyższym. Art. 20. 1. Do zbycia udziałów i akcji gminy w spółce powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego stosuje się odpowiednio przepisy działu IV ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775). 2. Przewidziane w ustawie, o której mowa w ust. 1, kompetencje Ministra Skarbu Państwa wykonuje wobec spółki zarząd gminy. Art. 21. W sprawach przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę nie stosuje się przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 22. 1. Rada gminy może w drodze uchwały przekształcić zakład budżetowy w spółkę. 2. Do przekształcenia zakładu budżetowego w spółkę stosuje się odpowiednio przepisy ustawy. 3. Czynności związane z przekształceniem wykonuje zarząd gminy. Art. 23. 1. Składniki mienia zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają się majątkiem spółki. 2. Prawo zarządu gruntem zakładu budżetowego przekształconego w spółkę staje się prawem użytkowania wieczystego spółki. 3. Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy końcowe Art. 24. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) w art. 9: 1) w ust. 1 skreśla się wyrazy ", w tym przedsiębiorstwa,"; 2) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Gmina oraz inna komunalna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie."; 3) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Formy prowadzenia gospodarki komunalnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa. 4. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych." Art. 25. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471) w art. 1 po wyrazach "jednostkach administracyjnych gminy" dodaje się wyrazy "oraz komunalnych zakładach budżetowych". Art. 26. W ustawie z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496) w art. 8 skreśla się ust. 2. Art. 27. Zarząd gminy w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy dostosuje statuty spółek powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy do przepisów ustawy. Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepis art. 11 wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich. (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady tworzenia podmiotów zarządzających portami i przystaniami morskimi, ich organizację i funkcjonowanie. 2. Granice portów i przystani morskich określają odrębne przepisy. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do portów wojennych. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) gminie - rozumie się przez to gminę lub gminy, w których granicach jest położony port lub przystań morska, 2) porcie lub przystani morskiej - rozumie się przez to akweny i grunty oraz związaną z nimi infrastrukturę portową, znajdujące się w granicach portu lub przystani morskiej, 3) portach o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej - rozumie się przez to porty morskie w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Świnoujściu, 4) infrastrukturze portowej - rozumie się przez to znajdujące się w granicach portu lub przystani morskiej ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje związane z funkcjonowaniem portu, znajdujące się na gruntach, którymi gospodaruje podmiot zarządzający, 5) infrastrukturze zapewniającej dostęp do portów lub przystani morskich - rozumie się przez to prowadzące do portu lub przystani morskiej oraz położone w granicach portu lub przystani morskiej tory wodne, wraz ze związanymi z ich funkcjonowaniem obiektami, urządzeniami i instalacjami, 6) podmiocie zarządzającym - rozumie się przez to, utworzony na podstawie niniejszej ustawy, podmiot powołany do zarządzania portem lub przystaną morską, 7) jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa - rozumie się przez to Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku, Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni, Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie, utworzone na podstawie art. 5 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496). Rozdział 2 Gospodarka gruntami w portach i przystaniach morskich Art. 3. 1. Przeniesienie własności, użytkowania wieczystego lub oddanie w użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, położonych w granicach portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, wymaga zgody Ministra Skarbu Państwa, wyrażonej w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Przeniesienie własności, użytkowania wieczystego lub oddanie w użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, położonych w granicach pozostałych portów lub przystani morskich, wymaga zgody Ministra Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii dyrektora właściwego urzędu morskiego. 3. Oddanie gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, położonych w granicach portów morskich, w użytkowanie, dzierżawę lub najem, na okres powyżej 3 lat, wymaga zgody Ministra Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii dyrektora właściwego urzędu morskiego. Art. 4. 1. Podmiotowi zarządzającemu portem służy: 1) prawo pierwokupu przy sprzedaży lub przeniesieniu użytkowania wieczystego, 2) prawo pierwszeństwa przy oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntów położonych w granicach portów lub przystani morskich. 2. Sprzedaż, przeniesienie użytkowania wieczystego lub oddanie w użytkowanie wieczyste gruntów, z naruszeniem ust. 1, jest nieważne. Art. 5. 1. Własność akwenów portowych i infrastruktury zapewniającej dostęp do portów lub przystani morskich przysługuje Skarbowi Państwa i jest wyłączona z obrotu. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, obiekty, urządzenia i instalacje wchodzące w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portu dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej. 3. Właściwy dyrektor urzędu morskiego określi, w drodze zarządzenia, obiekty, urządzenia i instalacje wchodzące w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do każdego z portów, innego niż wymienione w ust. 2, i przystani morskich. Rozdział 3 Zarządzanie portami morskimi o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej Art. 6. 1. Utworzone na podstawie niniejszej ustawy spółki akcyjne zarządzające portami o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej działają na podstawie przepisów Kodeksu handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Przedsiębiorstwa spółek, o których mowa w ust. 1, mają charakter użyteczności publicznej. Art. 7. 1. Przedmiot działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego obejmuje, w szczególności: 1) zarządzanie gruntami i infrastrukturą portową, 2) prognozowanie, programowanie i planowanie rozwoju portu, 3) budowę, rozbudowę, utrzymywanie i modernizację infrastruktury portowej, 4) pozyskiwanie gruntów na potrzeby rozwoju portu, 5) świadczenie usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej. 2. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego nie może być prowadzenie innej działalności gospodarczej niż ta, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 5. Art. 8. Podmiot zarządzający jest uprawniony do stanowienia i pobierania opłat portowych. Art. 9. 1. Źródłami przychodów podmiotu zarządzającego są: 1) opłaty z tytułu użytkowania, najmu, dzierżawy lub innej umowy, na mocy której podmiot zarządzający oddaje w odpłatne korzystanie grunty oraz obiekty, urządzenia i instalacje portowe, 2) opłaty portowe, 3) przychody z usług świadczonych przez podmiot zarządzający, 4) wpływy z innych tytułów. 2. Przychody z działalności podmiotu zarządzającego przeznacza się na: 1) budowę, rozbudowę, utrzymanie i modernizację infrastruktury portowej, 2) realizację innych zadań wynikających z przedmiotu jego działalności, 3) pokrycie jego bieżących kosztów utrzymania. Art. 10. 1. Budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury zapewniającej dostęp do portów są finansowane ze środków budżetu państwa, w wysokości określonej w ustawie budżetowej. 2. Budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury portowej są finansowane ze środków podmiotu zarządzającego. 3. Zadania, określone w ust. 2, mogą być dofinansowywane ze środków budżetu państwa. Art. 11. Podmioty zarządzające opłacają podatek od nieruchomości w wysokości 40% stawki ustalonej przez właściwe organy. Art. 12. 1. Podmioty gospodarcze, działające na obszarze portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, mogą utworzyć radę interesantów portu, jako organ doradczy podmiotu zarządzającego portem. 2. Organizację i przedmiot działalności rady określa uchwalony przez nią statut. Rozdział 4 Tworzenie i organizacja podmiotów zarządzających w portach o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej Art. 13. 1. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Gdańsk Spółka Akcyjna" zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz gmina Gdańsk, obejmując co najmniej 34% akcji. 2. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Gdynia Spółka Akcyjna" zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz gmina Gdynia, obejmując co najmniej 34% akcji. 3. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Szczecin-Świnoujście Spółka Akcyjna" zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz gminy Szczecin i Świnoujście, obejmując po 24,5% akcji. 4. Akcje Skarbu Państwa i gmin, o których mowa w ust. 1-3, są imienne i uprzywilejowane, w zakresie pierwszeństwa przy podziale majątku spółki, w razie jej likwidacji. 5. Skarb Państwa zachowuje w spółkach, o których mowa w ust. 1-3, co najmniej 51% sumy głosów, służących całemu kapitałowi. 6. Siedzibą spółki, o której mowa w ust. 3, jest miasto Szczecin. Art. 14. Założyciele spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, mogą pokryć ich kapitał akcyjny wkładami niepieniężnymi (aportami), w tym w postaci prawa własności nieruchomości, lub wkładami pieniężnymi. Art. 15. Właściwy wojewoda, na wniosek Ministra Skarbu Państwa, wniesie do spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, grunty Skarbu Państwa nie oddane w użytkowanie wieczyste i położone w granicach portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, celem pokrycia akcji tych spółek obejmowanych przez Skarb Państwa. Grunty, które nie zostaną wniesione do spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, właściwy wojewoda przekaże, w drodze umowy, nieodpłatnie tym spółkom do nieodpłatnego użytkowania. Art. 16. 1. Właściwy wojewoda przekaże, w drodze umowy, nieodpłatnie, na własność gminom, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, na ich wniosek, grunty Skarbu Państwa nie oddane w użytkowanie wieczyste, położone w granicach portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, jeżeli grunty stanowiące mienie komunalne, położone w granicach tych postów, nie wystarczają na uzupełnienie pokrycia, przewidzianego w art. 13 ust. 1-3, udziału gminy w kapitale akcyjnym spółki. Grunty otrzymane, w trybie ust. 1, gminy są obowiązane wnieść na pokrycie kapitału akcyjnego spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3. 3. Za czynności notarialne związane z utworzeniem spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, oraz przekazaniem gruntów, o którym mowa w ust. 1 i art. 15, pobiera się stałą opłatę notarialną. 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3. Art. 17. Przekazaniu, o którym mowa w art. 15 i art. 16 ust. 1, nie podlegają grunty będące w zarządzie państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. Art. 18. Władzami spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, są: 1) walne zgromadzenie, 2) rada nadzorcza, 3) zarząd. Art. 19. 1. Członków rady nadzorczej spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, wybiera walne zgromadzenie. W skład rady nadzorczej wchodzi również przewodniczący rady interesantów portu, jeżeli zostanie ona powołana. Przewodniczącym rady nadzorczej jest przedstawiciel gminy. 2. W skład rady nadzorczej spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3, wchodzą: 1) przedstawiciele Skarbu Państwa, wskazani przez Ministra Skarbu Państwa, działającego w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, powoływani przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) przedstawiciele gmin, o których mowa w art. 13 ust. 3, w równej liczbie, powoływani przez rady tych gmin, 3) przewodniczący rad interesantów portów Szczecin i Świnoujście, jeżeli zostaną one powołane. 3. Liczbę członków rady nadzorczej spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3, określa walne zgromadzenie. Funkcję przewodniczącego rady nadzorczej sprawuje przemiennie przedstawiciel gminy Świnoujście i Szczecin. Art. 20. Do kompetencji rady nadzorczej spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, należy w szczególności: 1) opiniowanie kierunków rozwoju portów, 2) opiniowanie projektów inwestycyjnych dotyczących budowy i rozbudowy infrastruktury portowej, 3) opiniowanie rodzajów i wysokości opłat portowych, 4) powoływanie i odwoływanie zarządu spółki. Art. 21. 1. Członków zarządu spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, powołuje rada nadzorcza. 2. W skład zarządu spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3, wchodzą po jednym - przedstawiciel zarządu gminy Szczecin i Świnoujście. Art. 22. Statuty spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, uchwala zgromadzenie wspólników po uzgodnieniu ich treści z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej. Rozdział 5 Inne porty i przystanie morskie Art. 23. 1. O formie prawno-organizacyjnej zarządzania portami nie mającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej oraz przystaniami morskimi decyduje gmina, jeżeli grunty, na których jest położony port lub przystań morska, stanowią mienie komunalne. 2. Do zarządzania portami i przystaniami morskimi, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 7-9, art. 11 i art. 12. 3. W portach i przystaniach morskich, o których mowa w ust. 1, budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich są finansowane ze środków budżetu państwa, w wysokości określonej w ustawie budżetowej. Art. 24. 1. Właściwi wojewodowie przekażą, w drodze umowy, nieodpłatnie na własność gminom, na ich wniosek, grunty Skarbu Państwa nie oddane w użytkowanie wieczyste, położone w granicach portów i przystani morskich, o których mowa w art. 23. 2. Przekazaniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają grunty będące w zarządzie państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. 3. Za czynności notarialne związane z utworzeniem spółki prawa handlowego do zarządzania portem lub przystanią morską, o których mowa w art. 23 ust. 1, oraz przekazaniem gruntów, o którym mowa w ust. 1, pobiera się stałą opłatę notarialną. 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3. Art. 25. 1. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską, o których mowa w art. 23 ust. 1, zarządzanie infrastrukturą portową i infrastrukturą zapewniającą dostęp do portu lub przystani morskiej należy do dyrektora właściwego urzędu morskiego. 2. Dyrektor urzędu morskiego jest uprawniony do stanowienia i pobierania opłat portowych w portach lub przystaniach morskich, o których mowa w ust. 1. Rozdział 6 Zmiany w obowiązujących przepisach Art. 26. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 8 w pkt 1 skreśla się wyrazy "portów morskich i". Art. 27. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199) w art. 11 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) transportu morskiego, lotniczego oraz wykonywania innych usług lotniczych, a także zarządzania portami morskimi innymi niż porty o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej i lotniskami,". Art. 28. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686) w art. 17 w ust. 1 na końcu pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje pkt 26 w brzmieniu: "26) dochody podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi w części przeznaczonej na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej oraz na realizację zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44)." Art. 29. W ustawie z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199) w art. 8 skreśla się wyrazy "portami morskimi i". Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 30. Minister Skarbu Państwa, działając w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, dokona zmian statutów w zakresie zmian przedmiotu przedsiębiorstwa następujących jednoosobowych spółek Skarbu Państwa: 1) Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku, 2) Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni, 3) Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie. Art. 31. Jeżeli, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, rada gminy nie podejmie uchwały o przystąpieniu do spółki, o której mowa w art. 13 ust. 1-3, spółkę zawiąże Skarb Państwa. Art. 32. Podmioty, które w dniu wejścia w życie ustawy wykonują działalność gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi innymi niż porty o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, obowiązane są w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wystąpić z wnioskiem o koncesję. Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 28 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 9, poz. 45) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. W przypadku gdy wskaźnik wzrostu cen skupu zbóż przekroczy wskaźnik cen detalicznych artykułów żywnościowych, to od następnego dnia po dniu ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego obwieszczenia o przekroczeniu przez wskaźnik wzrostu cen skupu zbóż wskaźnika cen detalicznych artykułów żywnościowych, na zasadach i w trybie określonych w ust. 2, zawiesza się stawki celne w odniesieniu do towarów określonych kodami PCN 1001 90 91 1, 1001 90 91 9, 1001 90 99 0, 1002 00 00 0, 1003 00 90 0, 1004 00 00 0, wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia, i stosuje się stawkę celną zerową. 2. Wskaźniki oraz obwieszczenie, o których mowa w ust. 1, ogłaszane są przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do dnia 20 każdego miesiąca, poczynając od marca 1997 r., w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów. § 3. Do dnia 30 czerwca 1997 r. do towarów określonych kodami PCN 1001 90 91 1, 1001 90 91 9, 1001 90 99 0, 1002 00 00 0, 1003 00 90 0, 1004 00 00 0 stosuje się stawki celne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w dotychczasowym brzmieniu, jeżeli: 1) towary te były objęte kontraktami zawartymi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz 2) kontrakty, o których mowa w pkt 1, zostały potwierdzone fakturami handlowymi i przedstawione wraz z fakturami do zarejestrowania przez Ministra Gospodarki - do dnia 12 lutego 1997 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Minstrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1997 r. (poz. 45) WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 30 CZERWCA 1997 r. Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 90- Pozostałe: - - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą: 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłej10101010101010 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą10101010101010 1001 90 99 0- - - Pozostałe10101010101010 1002 00 00 0Żyto10101010101010 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostały10101010101010 1004 00 00 0Owies10101010101010 1005Kukurydza (ziarna): 1005 90 00 0- Pozostałe0000 1201 00Ziarno soi, nawet łamane: 1201 00 90 0- Pozostałe3333 1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 00 90 0- Pozostałe33333 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania. (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 46) Na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), 2) organie sprawującym nadzór pedagogiczny - należy przez to rozumieć kuratora oświaty oraz organy wymienione w art. 35 ust. 1, ust. 2 pkt 2-4, ust. 2a i art. 25 ust. 4 ustawy, 3) szkole - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne przedszkola i szkoły, wymienione w art. 2 pkt 1 i 2 ustawy, 4) placówce - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne placówki wymienione w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy, 5) nauczycielach - należy przez to rozumieć także wychowawców i innych pracowników pedagogicznych szkół i placówek, 6) pracownikach nadzoru - należy przez to rozumieć nauczycieli zatrudnionych w kuratoriach oświaty, w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny lub w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3 ustawy, na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych wymienionych w § 18 ust. 1. § 2. 1. Celem nadzoru pedagogicznego jest podnoszenie jakości kształcenia, wychowania i opieki w szkołach i placówkach poprzez działalność diagnostyczno-oceniającą i wspomagającą, prowadzoną przez organy i osoby, które ten nadzór sprawują. 2. Cele nadzoru realizuje się w toku zaplanowanej i systematycznej współpracy z nadzorowanymi nauczycielami, szkołami, placówkami oraz organami prowadzącymi poprzez wykonywanie zadań i czynności określonych w art. 33 ustawy. 3. Organy i osoby sprawujące nadzór pedagogiczny określa art. 35 ust. 1-5 oraz art. 89 ustawy. § 3. 1. Nadzór pedagogiczny sprawowany przez dyrektora szkoły lub placówki obejmuje: 1) diagnozowanie i ocenianie efektów pracy nauczycieli w zakresie realizacji zadań statutowych szkoły lub placówki, 2) udzielanie pomocy nauczycielom w sprawach kształcenia, wychowania i opieki oraz inspirowanie ich do podejmowania działalności innowacyjnej, 3) wnioskowanie w sprawach doskonalenia zawodowego nauczycieli stosownie do ustalonych w trybie tego nadzoru potrzeb, 4) zapewnienie bieżącej informacji o aktualnych problemach oświatowych i obowiązujących przepisach prawa, 5) gromadzenie informacji o pracy nauczycieli w celu dokonywania oceny ich pracy, według zasad określonych w odrębnych przepisach. 2. Dyrektor przekazuje radzie pedagogicznej i radzie szkoły lub placówki oraz organowi prowadzącemu, nie rzadziej niż dwa razy w roku szkolnym, ogólne wnioski wynikające ze sprawowanego nadzoru. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych. § 4. 1. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny w szczególności: 1) diagnozują i oceniają efekty pracy szkół i placówek, w szczególności w zakresie wymienionym w art. 33 ust. 2 ustawy, 2) analizują i oceniają nadzór pedagogiczny sprawowany przez dyrektorów szkół i placówek, 3) organizują doradztwo i szkolenia dla dyrektorów w zakresie kierowania szkołą lub placówką oraz sprawowania nadzoru pedagogicznego, 4) udzielają szkołom i placówkom pomocy w rozwiązywaniu bieżących problemów wynikających z ich statutowej działalności, 5) zapewniają dyrektorom szkół i placówek bieżącą informację o aktualnych problemach oświatowych i obowiązujących przepisach prawa. 6) inspirują i wspomagają współpracę szkół i placówek ze szkołami wyższymi oraz stowarzyszeniami i organizacjami, których statutowym celem jest organizowanie i wspieranie działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej, 7) gromadzą informacje o pracy nadzorowanych dyrektorów szkół i placówek w celu dokonywania oceny ich pracy według zasad określonych w odrębnych przepisach. 2. Przepisy ust. 1 do szkół i placówek niepublicznych stosuje się odpowiednio. 3. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny przekazują dyrektorom szkół i placówek oraz organom prowadzącym, przynajmniej jeden raz w roku szkolnym, uogólnioną informację o wynikach sprawowanego nadzoru. § 5. Kurator oświaty, w związku ze sprawowanym nadzorem pedagogicznym: 1) współdziała z innymi organami sprawującymi nadzór pedagogiczny, a także z organami prowadzącymi szkoły i placówki, w szczególności z gminami, 2) opracowuje, uwzględniając warunki lokalne, szczegółową organizację sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nadzorowanymi szkołami i placówkami, w tym nad nauczaniem przedmiotów ogólnokształcących w szkołach nadzorowanych przez inne organy, i przekazuje informację w tym zakresie dyrektorom szkół i placówek, organom prowadzącym oraz innym organom sprawującym nadzór pedagogiczny, 3) organizuje prace związane z tworzeniem przez placówki doskonalenia nauczycieli narzędzi pomiaru dydaktycznego i analizowaniem jego wyników. § 6. 1. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny powierza wykonywanie nadzoru nad określoną liczbą szkół lub placówek tego samego lub zbliżonego typu, tworzących rejon wizytacyjny, jednemu pracownikowi nadzoru, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. W kuratoriach oświaty pracownikowi nadzoru, o którym mowa w ust. 1, kurator oświaty może także powierzyć koordynację zadań związanych z wykonywaniem nadzoru nad określonymi dziedzinami działalności szkół i placówek. 3. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny powierza jednemu pracownikowi nadzoru wykonywanie nadzoru pedagogicznego nad przestrzeganiem praw ucznia oraz praw dziecka w szkołach i placówkach oraz koordynowanie wykonywania nadzoru pedagogicznego w tym zakresie przez pracowników nadzoru, o których mowa w ust. 1. Pracownik ten nie wykonuje nadzoru, o którym mowa w ust. 1. 4. Kurator oświaty powierza pracownikowi nadzoru wykonywanie nadzoru pedagogicznego nad działalnością szkół i placówek w zakresie: 1) wychowania obronnego, 2) praktycznej nauki zawodu, 3) edukacji informatycznej, 4) zgodności zatrudniania nauczycieli z wymaganiami kwalifikacjami oraz koordynowanie wykonywania nadzoru pedagogicznego w tym zakresie przez pracowników nadzoru, o których mowa w ust. 1. 5. Pracownicy nadzoru, o których mowa w ust. 4, wykonują nadzór poprzez badania, o których mowa w § 9. Pracownicy ci mogą nie wykonywać nadzoru, o którym mowa w ust. 1. 6. Przepisy ust. 2, ust. 4 pkt 2-4 i ust. 5 mogą stosować także inne organy sprawujące nadzór pedagogiczny. § 7. 1. Cele nadzoru pedagogicznego realizuje się: 1) w odniesieniu do działalności diagnostyczno-oceniającej poprzez: a) hospitacje, b) bieżące badania wybranych obszarów działalności szkół i placówek oraz nauczycieli (badanie wyników, lustracje, bieżące przeglądy i inne formy), c) wizytacje, 2) w zakresie działalności wspomagającej w szczególności poprzez: szkolenia, narady, instruktaż bezpośredni i opracowania. 2. Sprawowanie nadzoru w formach wymienionych w ust. 1 powinno być poprzedzone przygotowaniem narzędzi badawczych, w szczególności: arkuszy kontrolnych, testów, ankiet, a także wymaga podejmowania niezbędnych czynności, w szczególności: obserwacji, rozmowy, analizy dokumentacji szkoły lub placówki oraz prac uczniowskich. § 8. 1. Hospitacja jest bezpośrednią obserwacją: 1) realizacji przez nauczycieli statutowych zadań szkoły lub placówki, w szczególności zajęć prowadzonych z uczniami lub wychowankami, 2) czynności hospitacyjnych dyrektora i innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole lub placówce. 2. Celem hospitacji jest diagnoza efektów pracy nauczyciela w zakresie wybranych elementów procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, a w stosunku do dyrektorów i innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - również jakości sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 3. Hospitacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, prowadzą: 1) dyrektor oraz inni nauczyciele zajmujący stanowiska kierownicze - w odniesieniu do nauczycieli szkoły lub placówki, 2) dyrektor szkoły - w odniesieniu do innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) pracownicy nadzoru - w odniesieniu do dyrektorów szkół lub placówek oraz nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, w której stanowisko dyrektora powierzono osobie nie posiadającej kwalifikacji pedagogicznych. 4. Hospitacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzą: 1) dyrektor - w odniesieniu do czynności hospitacyjnych podejmowanych przez innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) pracownicy nadzoru - w odniesieniu do dyrektorów szkół lub placówek oraz nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, w której stanowisko dyrektora powierzono osobie nie posiadającej kwalifikacji pedagogicznych. 5. Każdy nauczyciel szkoły lub placówki powinien być hospitowany przynajmniej jeden raz w roku szkolnym. 6. Wnioski i spostrzeżenia z hospitacji należy omówić w dniu przeprowadzenia hospitacji, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach - najpóźniej w ciągu trzech dni po jej przeprowadzeniu. 7. W przypadku hospitacji lekcji lub innych zajęć programowych hospitacją obejmuje się całą jednostkę lekcyjną (zajęć). Hospitujący nie może ingerować w przebieg obserwowanych zajęć. 8. Nie hospituje się zajęć, w których obecność osób trzecich może zakłócić przebieg pracy diagnostycznej lub terapeutycznej. 9. Dyrektor szkoły lub placówki oraz pracownicy nadzoru prowadzący hospitacje określają ich częstotliwość i zakres w planach nadzoru, o których mowa w § 12. 10. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych. § 9. 1. Bieżące badania służą diagnozowaniu wybranych obszarów działalności szkoły lub placówki oraz nauczycieli. 2. Przedmiotem bieżących badań są w szczególności zagadnienia, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 ustawy. § 10. 1. Celem wizytacji jest ustalenie oceny warunków i efektów pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki, a w szkołach i placówkach publicznych - także zgromadzenie informacji o jakości pracy jej dyrektora. 2. Wizytacja jest końcowym etapem sprawowania nadzoru pedagogicznego nad szkołą lub placówką w okresie od wizytacji poprzednio przeprowadzonej. 3. Wizytację przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 5 lat. Wizytacja nie może trwać dłużej niż 14 dni. 4. Wizytację szkoły lub placówki prowadzonej przez organ nie posiadający uprawnień do sprawowania nadzoru pedagogicznego przeprowadza się po zawiadomieniu tego organu. 5. Wizytację prowadzi jednoosobowo, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7, pracownik nadzoru, o którym mowa w § 6 ust. 1. 6. W wizytacji zespołu szkół, w którego skład wchodzi przedszkole, może uczestniczyć pracownik nadzoru pełniący nadzór nad przedszkolami. 7. W wizytacji szkół, o których mowa w art. 35 ust. 2 ustawy, uczestniczy pracownik nadzoru wyznaczony przez kuratora oświaty do sprawowania nadzoru nad nauczaniem przedmiotów ogólnokształcących. § 11. 1. Pracownik nadzoru prowadzący wizytację przygotowuje program wizytacji i przedstawia go radzie pedagogicznej i radzie szkoły lub placówki. 2. Program wizytacji, o którym mowa w ust. 1, opracowuje się na podstawie informacji o poziomie pracy szkoły lub placówki, zgromadzonych w toku nadzoru. Program ten powinien zawierać w szczególności: 1) cele i tematykę wizytacji, 2) przewidywane czynności wizytacyjne i czas ich trwania. 3. Po zakończeniu czynności wizytacyjnych pracownik nadzoru prowadzący wizytację: 1) w terminie 5 dni przedstawia radzie pedagogicznej na zebraniu z udziałem przedstawicieli rady szkoły lub placówki i organu prowadzącego wstępne wyniki wizytacji oraz propozycje zaleceń powizytacyjnych, 2) opracowuje pisemną informację dotyczącą wyników wizytacji, która powinna zawierać w szczególności: a) cele i tematykę wizytacji oraz opis czynności podejmowanych w toku nadzoru sprawowanego nad szkołą lub placówką i przeprowadzonych zgodnie z programem, o którym mowa w ust. 1, b) ocenę stanu osiągnięć szkoły lub placówki ze wskazaniem na zachodzące zmiany (pozytywne i negatywne) i uwarunkowania tych zmian, c) ocenę realizacji przez dyrektora wydawanych w toku nadzoru zaleceń, uwag i wniosków, 3) przygotowuje projekt wystąpienia powizytacyjnego organu sprawującego nadzór pedagogiczny, które powinno zawierać: a) uogólnioną ocenę pracy szkoły lub placówki w poszczególnych dziedzinach jej działalności, b) zalecenia powizytacyjne. 4. Do szkół i placówek niepublicznych przepis ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio, uwzględniając kompetencje statutowych organów tych szkół i placówek. 5. Informację dotyczącą wyników wizytacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, oraz wystąpienie powizytacyjne organu sprawującego nadzór pedagogiczny przekazuje się dyrektorowi szkoły lub placówki oraz organowi prowadzącemu w terminie 14 dni po zebraniu rady pedagogicznej, o którym mowa w ust. 3 pkt 1. 6. Dyrektor szkoły lub placówki w ciągu 7 dni od otrzymania wystąpienia powizytacyjnego może zgłosić umotywowane zastrzeżenia wobec zaleceń powizytacyjnych do organu, który je wydał. 7. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny jest obowiązany zająć stanowisko na piśmie wobec zgłoszonych zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania . 8. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny, dyrektor szkoły lub placówki jest obowiązany powiadomić ten organ oraz organ prowadzący o realizacji zaleceń powizytacyjnych w terminie 30 dni. Realizacja zaleceń powizytacyjnych podlega sprawdzeniu przez organ, który je wydał. § 12. 1. Dyrektor szkoły lub placówki opracowuje plan nadzoru pedagogicznego na dany rok szkolny, z tym że dyrektor nie posiadający kwalifikacji pedagogicznych opracowuje ten plan w porozumieniu z nauczycielem zajmującym inne stanowisko kierownicze w szkole lub placówce. 2. Plan nadzoru pedagogicznego, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) harmonogram hospitacji, o których mowa w § 8 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 1, 2) zakres i tematykę badań, o których mowa w § 9, 3) tematykę i terminarz szkoleń rady pedagogicznej. 3. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny opracowuje: 1) wieloletni plan wizytacji szkół i placówek, 2) plan nadzoru pedagogicznego na dany rok szkolny i przedstawia go dyrektorom szkół i placówek oraz organom prowadzącym przed rozpoczęciem roku szkolnego. 4. Plan nadzoru pedagogicznego, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien zawierać w szczególności: 1) wykaz szkół przewidzianych do wizytacji w danym roku szkolnym w planie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, 2) zakres i tematykę badań, o których mowa w § 9, 3) harmonogram hospitacji, o których mowa w § 8 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 2, 4) tematykę i terminarz szkoleń organizowanych dla dyrektorów szkół i placówek. 5. Przepisów ust. 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 3 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych. § 13. 1. Osoby i organy sprawujące nadzór pedagogiczny dokumentują przebieg i wyniki czynności z tego zakresu. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, służy wyłącznie do użytku służbowego. 3. Nauczyciele szkoły lub placówki mają prawo wglądu do dokumentacji nadzoru pedagogicznego dotyczącej ich pracy, prowadzonej przez dyrektora. 4. Organy prowadzące i dyrektorzy mają prawo wglądu do dokumentacji nadzoru pedagogicznego dotyczącej ich szkoły lub placówki, prowadzonej przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny. § 14. 1. Dokumentację hospitacji prowadzi się dla każdego nauczyciela szkoły lub placówki; powinna ona zawierać w szczególności: określenie celu hospitacji, ocenę stopnia jego realizacji, wydane zalecenia oraz informacje o realizacji zaleceń wydawanych w toku sprawowanego nadzoru. 2. Otrzymanie zaleceń, o których mowa w ust. 1, nauczyciel potwierdza własnoręcznym podpisem. 3. Dokumentacja badań, o których mowa w § 9, powinna zawierać w szczególności: określenie celu i przedmiotu badania, ocenę rozpoznanego stanu oraz uwagi, wnioski i doraźne zalecenia, wynikające z przeprowadzonych czynności. 4. Dokumentację wizytacji szkoły lub placówki stanowią w szczególności: 1) program wizytacji, informacja dotycząca jej wyników, protokół zebrania rady pedagogicznej, o którym mowa w § 11 ust. 3 pkt 1, 2) wystąpienie powizytacyjne organu sprawującego nadzór pedagogiczny. 5. Sposób dokumentowania form nadzoru pedagogicznego, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 2, ustalają odpowiednio dyrektorzy szkół lub placówek i organy sprawujące nadzór pedagogiczny. § 15. 1. Uprawnienia pracowników nadzoru określa art. 33 ust. 3 i 4 ustawy. 2. Upoważnienie do podjęcia czynności przez pracownika nadzoru stanowi aktualna legitymacja służbowa. § 16. W przypadku zgłoszenia przez dyrektora szkoły lub placówki zastrzeżeń do otrzymanych na piśmie doraźnych zaleceń, uwag i wniosków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy, oraz w przypadku zgłoszenia przez organ prowadzący zastrzeżeń do otrzymanych na piśmie zaleceń, o których mowa w art. 33 ust. 8 ustawy, organ sprawujący nadzór pedagogiczny jest obowiązany zająć wobec nich stanowisko na piśmie w ciągu 14 dni od daty ich otrzymania. § 17. W wykonywaniu nadzoru pedagogicznego nad realizacją programu szkolenia sportowego w szkołach mistrzostwa sportowego zasięga się opinii polskiego związku sportowego, działającego w danej dyscyplinie lub dziedzinie sportu, a w wykonywaniu nadzoru pedagogicznego nad realizacją programu szkolenia sportowego w klasach i szkołach sportowych można zasięgnąć opinii takiego związku. § 18. 1. W kuratoriach oświaty i w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny ustala się następujący wykaz stanowisk, których zajmowanie wymaga kwalifikacji pedagogicznych: 1) w urzędach naczelnych (centralnych) organów administracji rządowej: a) wyznaczeni przez ministrów dyrektorzy i wicedyrektorzy departamentów (równorzędnych komórek organizacyjnych) oraz doradcy ministrów i naczelnicy wydziałów (równorzędnych komórek organizacyjnych) wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy, starsi wizytatorzy i główni wizytatorzy, wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, 2) w kuratoriach oświaty: a) wyznaczeni przez kuratora oświaty wicekuratorzy oświaty koordynujący pracę komórek organizacyjnych, których statutowym zadaniem jest wykonywanie zadań nadzoru pedagogicznego, b) kierownicy komórek organizacyjnych, o których mowa pod lit. a), c) wizytatorzy i starsi wizytatorzy, 3) w jednostkach organizacyjnych powołanych przez właściwych ministrów na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy oraz w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy: a) dyrektorzy jednostek i inni pracownicy zajmujący stanowiska kierownicze i wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy i starsi wizytatorzy, 4) w urzędach wojewódzkich, w przypadku przekazania wojewodom niektórych zadań związanych ze sprawowaniem nadzoru, pedagogicznego, w trybie przewidzianym w art. 25 ust. 4 ustawy, wyznaczeni przez wojewodów: a) dyrektorzy, wicedyrektorzy wydziałów lub kierownicy innych komórek organizacyjnych, wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy i starsi wizytatorzy. 2. Na stanowiskach wymienionych w ust. 1 można zatrudniać: 1) nauczycieli posiadających dyplom ukończenia studiów magisterskich i kwalifikacje do pracy w nadzorowanym typie szkół lub placówek, określone w przepisach o szczegółowych kwalifikacjach wymaganych od nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 3, oraz co najmniej 6-letni staż pracy pedagogicznej i wyróżniającą ocenę pracy, 2) nauczycieli akademickich posiadających kwalifikacje do pracy w nadzorowanym typie szkół lub placówek, określone w przepisach o szczegółowych kwalifikacjach wymaganych od nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 4, oraz co najmniej 6-letni staż pracy w szkole wyższej i pozytywną ocenę pracy. 3. Od nauczycieli zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. b) i pkt 4 lit. b): 1) wykonujący zadania, o których mowa w § 6 ust. 4 pkt 1-3 - wymaga się posiadania dyplomu ukończenia studiów magisterskich lub zawodowych i kwalifikacji zgodnych z nadzorowanym zakresem działalności szkoły lub placówki, 2) wykonujących nadzór nad szkołami, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2-4 ustawy - wymaga się posiadania dyplomu ukończenia studiów magisterskich lub zawodowych o kierunku zgodnym lub zbliżonym do zawodu lub profilu zawodowego, w którym kształci nadzorowana szkoła. 4. Do nauczycieli akademickich, zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. b) i pkt 4 lit. b), ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 19. 1. Do sprawowania nadzoru pedagogicznego nad placówkami doskonalenia nauczycieli i nad działalnością Ochotniczych Hufców Pracy określoną w odrębnych przepisach, przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio. 2. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny nad placówkami doskonalenia nauczycieli i nad działalnością Ochotniczych Hufców Pracy, o której mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. 3. Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego nad zakładami kształcenia nauczycieli określają odrębne przepisy. § 20. Nauczyciele i nauczyciele akademiccy, zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia na stanowiskach, których zajmowanie wymaga kwalifikacji pedagogicznych w kuratoriach oświaty i w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny lub w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3 ustawy, posiadający kwalifikacje do zajmowania tych stanowisk na podstawie dotychczasowych przepisów, posiadają kwalifikacje w rozumieniu przepisów niniejszego rozporządzenia. § 21. Tracą moc przepisy § 2-6 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania oraz zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela (Dz. U. Nr 122, poz. 537 i z 1994 r. Nr 28, poz. 100). § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 9, poz. 47) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 178, Nr 58, poz. 265 i Nr 156, poz. 785) w § 5 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z komponentów uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków tlenowych, a także wytwarzanych w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych, należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw."; 2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Podatnicy sprzedający oleje napędowe do silników szybkoobrotowych, wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, w których udział komponentów uzyskanych z regeneracji w produkcie gotowym wynosi minimum 10%, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od nabytych wyrobów służących do produkcji tych olejów." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 lutego 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 stycznia 1997 r. w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Straży Granicznej środkami finansowymi, uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i dewizowych, oraz zasad przyznawania nagród funkcjonariuszom z tych środków. (Dz. U. Nr 9, poz. 48) Na podstawie art. 11a ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Środki finansowe w wysokości 20% wpływów uzyskanych przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i dewizowych w sposób udokumentowany w aktach procesowych przekazywane są na rachunek bankowy Komendy Głównej Straży Granicznej przez urzędy skarbowe oraz inne organy wykonujące czynności egzekucyjne na podstawie prawomocnych orzeczeń. 2. Podstawą ustalenia kwoty środków finansowych, która podlega przekazaniu na rzecz Straży Granicznej, jest wykaz rzeczy dołączony do prawomocnego orzeczenia o ich przepadku na rzecz Skarbu Państwa. 3. Środki, o których mowa w ust. 1, przekazywane są w terminie odprowadzenia na dochody budżetowe pozostałej części wpływów pochodzących z orzeczonego przepadku przedmiotów. § 2. 1. Gospodarka środkami finansowymi, o których mowa w § 1, prowadzona jest w Komendzie Głównej Straży Granicznej na zasadach określonych w przepisach obowiązujących w resorcie spraw wewnętrznych, dotyczących środków specjalnych, z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia. 2. Ewidencja ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i dewizowych, uzyskiwanych z tego tytułu środków finansowych oraz wydatkowanych kwot prowadzona jest w Komendzie Głównej Straży Granicznej. § 3. 1. Z uzyskanych przez Straż Graniczną środków finansowych przeznacza się nie mniej niż 70% na usprawnienie funkcjonowania Straży Granicznej, a pozostałą część na nagrody dla funkcjonariuszy, którzy przyczynili się bezpośrednio do ujawnienia przestępstw celnych i dewizowych. 2. Komendant Główny Straży Granicznej dokonuje rozdziału środków rzeczowych zakupionych ze środków finansowych, o których mowa w § 1, usprawniających funkcjonowanie Straży Granicznej w zakresie realizacji jej zadań ustawowych. § 4. 1. Nagrody za ujawnienie lub przyczynienie się do ujawnienia przestępstw celnych i dewizowych funkcjonariuszom Straży Granicznej przyznaje Komendant Główny Straży Granicznej z własnej inicjatywy lub na wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej. 2. Suma nagród wypłaconych z jednego tytułu nie może przekroczyć 30% środków finansowych uzyskanych z tego tytułu przez Straż Graniczną. § 5. Nagrody przyznaje się i wypłaca niezwłocznie po otrzymaniu środków finansowych, o których mowa w § 1. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych lekarzy, uprawniających do dokonania przerwania ciąży oraz stwierdzania, że ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety lub wskazuje na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. (Dz. U. Nr 9, poz. 49) Na podstawie art. 4a ust. 9 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przerwania ciąży może dokonać, z zastrzeżeniem ust. 2, lekarz posiadający: 1) pierwszego stopnia specjalizację w zakresie położnictwa i ginelokologii, 2) tytuł specjalisty w zakresie położnictwa i ginelokologii. 2. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne, w celu uzyskania pierwszego stopnia specjalizacji w zakresie położnictwa i ginelokologii, dokonuje przerwania ciąży w obecności i pod kierunkiem lekarza uprawnionego do dokonywania przerwania ciąży, o którym mowa w ust. 1. § 2. 1. Wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej. 2. Wystąpienie okoliczności wskazujących na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty, orzekający o wadzie genetycznej płodu na podstawie badań genetycznych, lub lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie położnictwa i ginekologii, orzekający o wadzie rozwojowej płodu, na podstawie obrazowych badań ultrasonograficznych wykonanych u kobiety ciężarnej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 50) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr 74, poz. 335 i z 1996 r. Nr 10, poz. 59) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Prawo to przysługuje także partiom politycznym, których członek będący kandydatem w wyborach prezydenckich uzyskał co najmniej 800 tys. głosów. 3b. Prawo do udziału w audycji na podstawie wyników wyborów prezydenckich przysługuje korzystającym z tego prawa partiom politycznym do czasu najbliższych wyborów do Sejmu.", 2) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zarządy Telewizji Polskiej S.A. oraz Polskiego Radia S.A. dokonują podziału czasu antenowego w ramach audycji pomiędzy uprawnione partie polityczne i organizacje proporcjonalnie do liczby uzyskanych głosów w wyborach do Sejmu. Czas należny partiom politycznym i organizacjom, które po wyborach połączyły się, przyznawany jest partii lub organizacji, która została utworzona w wyniku połączenia. Czas należny partii lub organizacji, która po wyborach podzieliła się, przyznawany jest łącznie partiom lub organizacjom powstałym w wyniku podziału. Partiom politycznym biorącym udział w audycji na podstawie wyników wyborów prezydenckich przysługuje czas odpowiadający minimalnemu udziałowi partii stale biorących udział w audycji na podstawie wyników wyborów do Sejmu.", 3) w ust. 7 na końcu zdania dodaje się wyrazy "i 3a". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. (Dz. U. Nr 10, poz. 51) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnikiem jest podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) przygotowanie harmonogramu prac nad reformą zabezpieczenia społecznego, 2) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów prawnych niezbędnych do wprowadzania reformy, 3) opracowanie zasad funkcjonowania emerytalnego ubezpieczenia kapitałowego i systemów indywidualnego oszczędzania, 4) symulacja kosztów przejścia do nowego systemu i określenie źródeł ich finansowania, 5) koordynowanie: a) współdziałania organów administracji rządowej realizujących zadania w zakresie objętym reformą zabezpieczenia społecznego, b) pomocy zagranicznej na rzecz reformy zabezpieczenia społecznego, 6) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny zabezpieczenia społecznego, 7) upowszechnianie problematyki reformy. § 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji. 2. Pełnomocnik, po zasięgnięciu opinii Ministrów Pracy i Polityki Socjalnej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, przedstawi Międzyresortowemu Zespołowi do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, powołanemu w odrębnym trybie, projekty aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania. 3. Projekty, o których mowa w ust. 2, Pełnomocnik przedstawia do rozpatrzenia Radzie Ministrów w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej. Za zgodą Prezesa Rady Ministrów projekty te mogą być wnoszone do rozpatrzenia przez Radę Ministrów bez zajmowania stanowiska przez stałe komitety Rady Ministrów. Przy podejmowaniu decyzji w tej sprawie Prezes Rady Ministrów zapoznaje się z opinią Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. § 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na funkcjonowanie systemu zabezpieczenia społecznego, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 8. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa, w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 w części dotyczącej Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, zostaną przeniesione do budżetu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647). § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 88, poz. 398). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu. (Dz. U. Nr 10, poz. 52) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Głównemu Urzędowi Statystycznemu nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1997 r. (poz. 52) STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO § 1. Główny Urząd Statystyczny, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, zwanego dalej "Prezesem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego i dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4. 2. Prezes ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego. 3. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu do podejmowania w jego imieniu decyzji w określonych sprawach. § 3. 1. Przy Prezesie działają: 1) Naukowa Rada Statystyczna, 2) Kolegium, 3) Komisja Programowo-Metodologiczna. 2. Prezes może tworzyć inne niż wymienione w ust. 1 komisje i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, ich nazwę, skład, zakres zadań i tryb działania tych organów. § 4. W skład Głównego Urzędu Statystycznego wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Sekretariat Prezesa, 2) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu, 3) Departament Programowania i Organizacji Badań, 4) Departament Standardów, Rejestrów i Informatyki, 5) Departament Analiz i Opracowań Zbiorczych, 6) Departament Rachunków Narodowych i Finansów, 7) Departament Badań Demograficznych, 8) Departament Warunków Życia, 9) Departament Pracy, 10) Departament Przedsiębiorstw, 11) Departament Produkcji i Usług, 12) Departament Rolnictwa i Ochrony Środowiska, 13) Departament Cen, 14) Departament Udostępniania Danych, 15) Biuro Promocji Kadr i Szkolenia, 16) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 17) Biuro Prawno-Organizacyjne, 18) Biuro Informacji i Wydawnictw, 19) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 20) Biuro Inwestycji i Zamówień Publicznych, 21) Biuro Obsługi Informatycznej, 22) Biuro Spraw Obronnych. § 5. 1. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb działania Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa na wniosek Dyrektora Generalnego. 2. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu, o których mowa w § 4, rozstrzyga Prezes. § 6. 1. Prezesowi podlegają urzędy statystyczne, których zadania i zakres działania określają statuty nadane przez Prezesa. 2. Prezesowi są podporządkowane następujące jednostki organizacyjne: 1) Zakład Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego i Polskiej Akademii Nauk, 2) Centralna Biblioteka Statystyczna im. Stefana Szulca, 3) Ośrodek Szkolenia Kadr Statystyki, 4) Centralny Ośrodek Informatyki Statystycznej, 5) Ośrodek Informatyki Statystycznej w Radomiu, 6) Zakład Wydawnictw Statystycznych. § 7. 1. W Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze - Zakład Obsługi Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Łączności. (Dz. U. Nr 10, poz. 53) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Łączności nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1997 r. (poz. 53) STATUT MINISTERSTWA ŁĄCZNOŚCI § 1. Ministerstwo Łączności, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Łączności, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego imieniu. § 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Regulacji i Rozwoju, 4) Departament Ekonomiczny, 5) Biuro Spraw Obronnych, 6) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 7) Biuro Prawne, 8) Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi, 9) Biuro Administracyjno-Gospodarcze, 10) Biuro Budżetu i Finansów, 11) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. 1. Minister jest organem założycielskim państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska". 2. Jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra określa wykaz stanowiący załącznik do statutu. 3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. 4. Minister wykonuje swoje uprawnienia wynikające z ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wobec Telekomunikacji Polskiej Spółka Akcyjna oraz innych podmiotów działających w dziedzinie telekomunikacji. Załącznik do statutu Ministerstwa Łączności A. Wykaz jednostek organizacyjnych bezpośrednio podległych Ministrowi Łączności 1. Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, 2. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa. B. Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Łączności 1. Instytut Łączności w Warszawie, 2. Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania. (Dz. U. Nr 10, poz. 54) Na podstawie art. 9 pkt 4 oraz w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się Tabelę przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia1). § 2. Wykorzystanie częstotliwości i zakresów częstotliwości, o których mowa w § 1, następuje zgodnie z warunkami określonymi w: 1) załączniku nr 2 do rozporządzenia2), 2) regulaminie radiokomunikacyjnym stanowiącym uzupełnienie do Konstytucji i Konwencji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, sporządzonej w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. oraz zgodnie z warunkami zawartymi w decyzjach o przydziałach częstotliwości. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 1), 2) Załączniki nr 1 i 2 stanowią odrębne wydawnictwo i są do nabycia w Zarządzie Krajowym Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej, 01-211 Warszawa, ul. Kasprzaka 18/20, tel. 658-51-54, fax 658-51-55. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55) 1. Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 134), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 341), 2) ustawą z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342), 3) ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142), 4) ustawą z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 47, poz. 282), 5) ustawą z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97), 6) ustawą z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 16, poz. 78), 7) ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104), 8) ustawą z dnia 29 maja 1989 r. o przekazaniu dotychczasowych kompetencji Rady Państwa Prezydentowi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i innym organom państwowym (Dz. U. Nr 34, poz. 178), 9) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192), 10) ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19), 11) ustawą z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234), 12) ustawą z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422), 13) ustawą z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 491), ujętych w obwieszczeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 1991 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31), 14) ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254), 15) ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), 16) ustawą z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) w tytule rozdziału 7 wyrazów "przejściowe", a także art. 78, 79 i 81-84 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 134) w brzmieniu: "Art. 78. Żołnierze pełniący w dniu wejścia w życie ustawy wojskową służbę zawodową stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 79. 1. Podoficerowie pełniący w dniu wejścia w życie ustawy wojskową służbę nadterminową stają się z mocy prawa podoficerami zawodowymi pełniącymi służbę w okresie próbnym. 2. Okres próbny kończy się z upływem czasu, przez który podoficerowie wymienieni w ust. 1 mieli pełnić wojskową służbę nadterminową.", "Art. 81. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1965 r. Nr 14, poz. 102 i z 1968 r. Nr 46, poz. 334) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. Do słuchaczy akademii wojskowych będących w czynnej służbie wojskowej, którzy nie są żołnierzami zawodowymi, w sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w części dotyczącej kandydatów na żołnierzy zawodowych."; 2) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Do osób ubiegających się o przyjęcie do wyższych szkół oficerskich oraz do słuchaczy tych szkół, którzy nie są żołnierzami zawodowymi, stosuje się przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w części dotyczącej kandydatów na żołnierzy zawodowych. 2. Słuchacze wyższych szkół oficerskich, którzy nie są żołnierzami zawodowymi, mogą być zobowiązani, w przypadku zwolnienia ich ze szkoły na własną prośbę albo wydalenia, do zwrotu kosztów wyżywienia i umundurowania poniesionych przez wojsko."; 3) w art. 52 ust. 1 i 3 oraz w art. 53 wyrazy "oficerów Sił Zbrojnych" zastępuje się wyrazami "żołnierzy zawodowych". Art. 82. 1. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 13 grudnia 1957 r. o służbie wojskowej oficerów Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1958 r. Nr 2, poz. 5, z 1963 r. Nr 15, poz. 78 i Nr 50, poz. 277 oraz z 1967 r. Nr 44, poz. 220); 2) ustawa z dnia 6 czerwca 1958 r. o służbie wojskowej szeregowców i podoficerów Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1958 r. Nr 36, poz. 164, z 1959 r. Nr 14, poz. 75, z 1961 r. Nr 6, poz. 39, z 1963 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 50, poz. 277 oraz z 1967 r. Nr 44, poz. 220); 3) ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o służbie wojskowej chorążych Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1963 r. Nr 15, poz. 78 i z 1967 r. Nr 44, poz. 220). 2. Pozostają w mocy: 1) przepisy o świadczeniach pieniężnych określonych w: a) art. 59 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5 oraz art. 60 i 61 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, b) art. 92 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5 oraz art. 93 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 2 przy odpowiednim uwzględnieniu art. 50 i 51 niniejszej ustawy; 2) art. 20 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3. 3. Żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej w okresie próbnym otrzymują odprawę w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku, tylko w razie zwolnienia ze służby z przyczyn określonych w art. 56 ust. 1 pkt 1 lub 2 albo ust. 3 pkt 2. Art. 83. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy zachowują moc przepisy dotychczasowe ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 1970 r."; 2) art. 89 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 341) w brzmieniu: "Art. 89. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1973 r."; 3) art. 23 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342) w brzmieniu: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1973 r."; 4) art. XXV ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142) w brzmieniu: "Art. XXV. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r."; 5) art. 48 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 47, poz. 282) w brzmieniu: "Art. 48. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r."; 6) art. 14 ustawy z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97) w brzmieniu: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1979 r."; 7) art. 8 ustawy z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 16, poz. 78) w brzmieniu: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1983 r."; 8) art. 57 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104) w brzmieniu: "Art. 57. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 9) art. 21 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o przekazaniu dotychczasowych kompetencji Rady Państwa Prezydentowi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i innym organom państwowym (Dz. U. Nr 34, poz. 178) w brzmieniu: "Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem objęcia urzędu przez prezydenta, z tym że art. 15 pkt 4 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1990 r."; 10) art. 80 i 81 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) w brzmieniu: "Art. 80. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie upoważnień, o których mowa w art. 1-43 pkt 1 i w art. 44-79, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnień w brzmieniu określonym ustawą. Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r."; 11) art. 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19) w brzmieniu: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 12) art. 49 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234) w brzmieniu: "Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 13) art. 25 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422) w brzmieniu: "Art. 25. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 6 ust. 2 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r."; 14) art. 14, 17 i 18 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 491) w brzmieniu: "Art. 14. 1. Żołnierze zawodowi pełniący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zawodową służbę wojskową stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi pełniącymi czynną służbę wojskową jako służbę stałą w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy wymienionej w art. 2. 2. Przepisów art. 14-14d ustawy wymienionej w art. 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych będących posłami i senatorami oraz zajmujących kierownicze stanowiska państwowe i zatrudnionych w administracji rządowej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Żołnierzy zawodowych, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są urlopowani do pracy poza wojskiem, przenosi się w stan nieczynny, chyba że w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wystąpią o odwołanie z urlopowania." "Art. 17. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawach zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 15) art. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254) w brzmieniu: "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z tym że art. 10 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 16) art. 60 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) w brzmieniu: "Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 40 i art. 47, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."; 17) art. 6, 7 i 9 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44) w brzmieniu: "Art. 6. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem wejścia niniejszej ustawy w życie, prowadzi się nadal według przepisów dotychczasowych, aż do prawomocnego ich zakończenia. Art. 7. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych, nie dłużej jednak niż przez okres dziewięciu miesięcy od dnia wejścia niniejszej ustawy w życie, jeżeli nie są z nią sprzeczne." "Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia." Załącznik do obwieszczenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 grudnia 1996 r. (poz. 55) USTAWA z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1) Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie ulega wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej. Art. 2. 1. Żołnierze zawodowi pełnią służbę wojskową w interesie Rzeczypospolitej Polskiej. Służba ta wymaga w każdych okolicznościach zdyscyplinowania, lojalności i poświęcenia. 2. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym warunki umożliwiające pełne oddanie się służbie Narodowi i Ojczyźnie oraz zapewniające godziwe życie, rekompensując odpowiednio trud i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej. Art. 3. 1. 2) Żołnierze zawodowi tworzą kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi". 2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych składa się z następujących korpusów: 1) korpusu oficerów zawodowych, 2) korpusu chorążych zawodowych, 3) korpusu podoficerów zawodowych. 3. Korpusy oficerów, chorążych i podoficerów zawodowych dzielą się na korpusy osobowe. 4. 2) Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi korpusy osobowe oraz ustala ich podział na grupy i specjalności wojskowe. Art. 4. 1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej. 2. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą lub służbę kontraktową. Art. 5. Czynną służbę wojskową na zasadach określonych w ustawie pełnią również osoby powołane do tej służby w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych. Art. 6. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej ustalają wojskowe komisje lekarskie. 2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się osobę, która zgłosiła się do zawodowej służby wojskowej, i żołnierza zawodowego z urzędu lub na wniosek zainteresowanego. 3. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia zasady oceny stopnia zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej i orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach. Art. 7. 3) 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) "żołnierzach zawodowych" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć żołnierzy pełniących stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową, 2) "potrzebach Sił Zbrojnych", należy przez to rozumieć zapotrzebowanie na żołnierzy zawodowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej i korpusach osobowych (grupach i specjalnościach wojskowych), o określonych dla poszczególnych stanowisk służbowych stopniach wojskowych, wymaganiach kwalifikacyjnych i grupach uposażenia, wynikające z etatów jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej i posiadanych środków budżetowych, 3) "stanowisku służbowym", należy przez to rozumieć przewidziane w etacie jednostki organizacyjnej miejsce żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej jednostki, z określoną dla tego stanowiska nazwą, stopniem wojskowym, wymaganiami kwalifikacyjnymi, korpusem osobowym, grupą i specjalnością wojskową oraz grupą uposażenia. 2. Przewidziane w ustawie uprawnienia dowódców jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe dowódców jednostek przysługują ich bezpośrednim przełożonym. Rozdział 2 Powołanie do zawodowej służby wojskowej Art. 8. 1. Stosunek służbowy żołnierza zawodowego w służbie stałej powstaje w drodze powołania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby. 2. Stosunek służbowy żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej powstaje w drodze powołania, na podstawie umowy, zwanej dalej "kontraktem", zawartej pomiędzy osobą, która dobrowolnie zgłosiła się do tej służby, a właściwym organem wojskowym. 2a. 4) Powołanie do służby stałej lub kontraktowej może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. 3. Kontrakt zawiera się na okres pięciu lat. Zawarcie kontraktu z tą samą osobą może nastąpić najwyżej trzykrotnie. 4. Do zawodowej służby wojskowej powołuje Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy. Minister Obrony Narodowej określa organy wojskowe właściwe do zawierania kontraktów. Art. 9. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje: 1) do służby stałej - na czas nieokreślony, 2) do służby kontraktowej - na czas trwania kontraktu. Art. 10. 1. 5) Do służby stałej powołuje się żołnierza bezpośrednio po ukończeniu szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie. 2. 5) Do służby stałej powołuje się również żołnierza skierowanego przez właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej, bezpośrednio po ukończeniu tych studiów lub nauki i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie. 3. W razie mianowania na pierwszy stopień oficerski słuchacza akademii wojskowej w czasie odbywania studiów, równocześnie z mianowaniem powołuje się go do służby stałej. Art. 11. 6) Do służby stałej może być powołany żołnierz, który odbywał studia lub naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych, lecz jej nie ukończył, odpowiednio w korpusie chorążych lub podoficerów, po mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie. Art. 12. 1. 7) Absolwent szkoły wojskowej oraz żołnierz, o którym mowa w art. 10 ust. 3, powołany do służby stałej, pełnią tę służbę jako obowiązkową: 1) oficer - przez pierwsze 12 lat, 2) chorąży - przez pierwsze 8 lat, 3) podoficer - przez pierwsze 7 lat. 2. 7) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza skierowanego przez właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej. 3. 7) Dla podoficera zawodowego początkowe dwanaście miesięcy służby obowiązkowej jest okresem próbnym. 4. Po upływie okresu służby obowiązkowej żołnierze zawodowi, o których mowa w ust. 1, pełnią nadal służbę stałą bez odrębnego powołania. Art. 13. 8) 1. Do służby kontraktowej może być powołany: 1) w korpusie oficerów: a) oficer rezerwy, b) absolwent szkoły wyższej niewojskowej, który odbył przeszkolenie wojskowe i złożył egzamin na oficera, po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) - jeżeli posiada wykształcenie wyższe o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, 2) w korpusie chorążych: a) chorąży rezerwy, b) podoficer rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz posiada wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, po mianowaniu na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), c) podoficer nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, który posiada wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, i odbył co najmniej dwanaście miesięcy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), 3) w korpusie podoficerów: a) podoficer rezerwy, b) żołnierz rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz ukończył specjalistyczne przeszkolenie wojskowe lub posiada zawód przydatny w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową, c) żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po odbyciu co najmniej dwunastu miesięcy tej służby, - po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata), jeżeli posiadał niższy stopień wojskowy. 2. Dla żołnierza zawodowego, powołanego do służby kontraktowej, początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym. Art. 14. 8) 1. Żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy mogą oświadczyć na piśmie, najpóźniej na jeden miesiąc przed upływem okresu próbnego, o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego. W takim przypadku, z dniem upływu okresu próbnego, żołnierza zwalnia się z zawodowej służby wojskowej. 2. W przypadku niezłożenia oświadczeń, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę bez odrębnego powołania. Art. 15. 8) Najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem okresu, na jaki został zawarty kontrakt, żołnierz zawodowy albo Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy mogą wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego kontraktu. W przypadku zawarcia kolejnego kontraktu, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę kontraktową. Art. 16. 8) 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej może być powołany na swój wniosek do służby stałej, jeżeli posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. 2. Z inicjatywą powołania żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do służby stałej może wystąpić również Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy. 3. W razie pozytywnej decyzji organu, o którym mowa w ust. 2, żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej powołuje się do służby stałej z chwilą upływu terminu kontraktu. Art. 17. 8) 1. W przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych do zawodowej służby wojskowej, pełnionej jako służba kontraktowa, w korpusie oficerów może być powołana osoba nie spełniająca warunków określonych w art. 13 ust. 1 pkt 1, jeżeli posiada szczególne kwalifikacje lub umiejętności. 2. Osobę określoną w ust. 1 powołuje się do służby kontraktowej po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki). 3. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej w trybie, o którym mowa w ust. 1, początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym. Art. 18. 8) Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb powoływania do zawodowej służby wojskowej, 2) szczegółowe warunki mianowania na stopnie wojskowe osób, o których mowa w art. 11 i art. 17 ust. 1. Art. 19. 1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do ostatnio pobieranego wynagrodzenia z zakładu pracy do końca miesiąca kalendarzowego, w którym jest obowiązany stawić się do pełnienia tej służby. 2. Zakład pracy jest obowiązany umożliwić pracownikowi wykorzystanie należnego mu urlopu wypoczynkowego przed dniem stawienia się do pełnienia służby albo wypłacić ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop. 3. Stosunek pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby wojskowej ulega rozwiązaniu z mocy prawa z dniem stawienia się do tej służby. Rozdział 3 Przebieg zawodowej służby wojskowej Art. 20. 9) 1. Żołnierz zawodowy pełni służbę w jednostce organizacyjnej resortu obrony narodowej po wyznaczeniu na odpowiednie stanowisko służbowe. 2. Oficer pełniący zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której pełnił służbę, w związku z rozformowaniem tej jednostki lub zmniejszeniem jej stanu etatowego, 2) nie ukończył 50 lat, 3) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej, 4) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie dalszej służby w jednostce wojskowej wskazanej przez właściwy organ wojskowy w dowolnym garnizonie, może być przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy przewiduje wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe w okresie nie dłuższym niż 3 lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej nie może być dłuższy niż 5 lat. 3. Żołnierz zawodowy, z wyjątkiem wymienionego w ust. 2, zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej lub określonego przez niego organu wojskowego, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na nowe stanowisko służbowe lub zwolnienie z zawodowej służby wojskowej. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w dyspozycji nie może być dłuższy niż 1 rok. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej albo dyspozycji oraz szczegółowe zasady pełnienia przez nich służby wojskowej w okresie przebywania w rezerwie kadrowej albo dyspozycji. Art. 20a. 10) 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej. 2. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony w czasie pokoju, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby poza granicami Państwa. 3. W przypadku kierowania poza granice Państwa jednostek wojskowych (pododdziałów) wydzielonych z Sił Zbrojnych do: 1) służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach specjalnych organizacji międzynarodowych, 2) udziału w ćwiczeniach, 3) udziału w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych, zgoda żołnierza zawodowego nie jest wymagana. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach, 2) jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, w których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę, 3) uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby w jednostkach poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa. Art. 21. 1. 11) Żołnierzy zawodowych w służbie stałej przenosi się w stan nieczynny: 1) w razie wybrania na posła na Sejm lub senatora, 2) w razie wybrania na stanowisko pracownika samorządowego. 2. Jeżeli nie sprzeciwiają się temu interesy służby, żołnierze zawodowi w służbie stałej mogą być przenoszeni w stan nieczynny: 1) na swój wniosek - w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny przez czas dłuższy niż sześćdziesiąt dni, 2) z urzędu - w razie uznania ich przez wojskową komisję lekarską za czasowo niezdolnych do zawodowej służby wojskowej, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że odzyskają oni zdolność do tej służby, 3) 12) w celu podjęcia zatrudnienia w organach administracji państwowej, organach państwowych jednostek organizacyjnych, organach samorządu terytorialnego, podmiotach gospodarczych lub organizacjach społecznych - na wniosek tych organów, podmiotów lub organizacji. 3. Żołnierz zawodowy w służbie stałej może pozostawać w stanie nieczynnym łącznie nie dłużej niż pięć lat w okresie zawodowej służby wojskowej. Ograniczenia tego nie stosuje się do posłów na Sejm i senatorów. Art. 22. 1. W stanie nieczynnym żołnierz zawodowy: 1) nie wykonuje zadań służbowych, 2) 13) nie otrzymuje z wojska uposażenia i innych należności pieniężnych oraz świadczeń w naturze, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz świadczeń finansowych określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, 3) 13) nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1, 4) nie może być mianowany na kolejny stopień wojskowy. 2. Okres przebywania w stanie nieczynnym zalicza się żołnierzowi zawodowemu do wszelkich uprawnień uzależnionych od stażu czynnej służby wojskowej. Art. 23. 14) 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wraca w stan czynny bez odrębnego powołania z dniem ustania przyczyny, która spowodowała przeniesienie go w stan nieczynny. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierza zawodowego wyznacza się w miarę możliwości na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, jakie zajmował w dniu przeniesienia w stan nieczynny. Art. 24. Minister Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych w stan nieczynny oraz właściwość organów w tych sprawach, a także szczególne uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych pozostających w tym stanie. Art. 25. 15) 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu w formie: 1) opiniowania okresowego, przeprowadzanego corocznie, 2) opiniowania specjalnego, przeprowadzanego w zależności od potrzeb. 2. W wydanej opinii okresowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę o opiniowanym żołnierzu zawodowym, wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna, dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa). 3. Przełożony jest obowiązany zapoznać żołnierza zawodowego z wydaną o nim opinią służbową w ciągu trzydziestu dni od dnia jej sporządzenia. 4. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia zapoznania się z opinią. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań. Art. 26. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni wojskowych następuje w drodze mianowania. 3. Pierwszym stopniem wojskowym jest: 1) w korpusie oficerów zawodowych - stopień podporucznika (podporucznika marynarki), 2) w korpusie chorążych zawodowych - stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), 3) w korpusie podoficerów zawodowych - stopień plutonowego (bosmanmata). 4. (skreślony) 16). Art. 27. 17) 1. Warunkiem mianowania na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) jest ukończenie wyższej szkoły wojskowej, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 pkt 2, albo posiadanie wyższego wykształcenia i złożenie egzaminu na oficera. 2. Na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) mianuje się: 1) absolwentów: a) wyższych szkół oficerskich, b) Wojskowej Akademii Medycznej - po uzyskaniu dyplomu lekarza, c) wyższych szkół niewojskowych, którzy zostali skierowani na studia wyższe przez właściwe organy wojskowe, 2) słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej - po ukończeniu IV roku studiów i złożeniu egzaminu na oficera. 3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany - po złożeniu egzaminu na oficera - chorąży lub podoficer zawodowy, który w wyniku ukończenia studiów wyższych nabył kwalifikacje przydatne do pełnienia służby na stanowisku przewidzianym dla oficera i posiada co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz nie przekroczył 35 lat życia. Art. 28. 17) 1. Na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) mianuje się absolwentów szkół chorążych, kształcących kandydatów na chorążych zawodowych. 2. Na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata) mianuje się absolwentów szkół podoficerskich, kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych. Art. 29. 17) 1. Mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy w czasie pokoju może nastąpić stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od okresu służby na stanowisku służbowym i w posiadanym stopniu wojskowym oraz od opinii służbowej. 2. Żołnierz zawodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli: 1) ma odpowiedni okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, który w czasie pokoju wynosi co najmniej: a) w korpusie oficerów zawodowych, w stopniu: - podporucznika (podporucznika marynarki) - 3 lata, - porucznika (porucznika marynarki) - 4 lata, - kapitana (kapitana marynarki) - 5 lat, - majora (komandora podporucznika) - 5 lat, - podpułkownika (komandora porucznika) - 4 lata, - pułkownika (komandora) - 4 lata, - generała brygady (kontradmirała) - 3 lata, - generała dywizji (wiceadmirała) - 3 lata, b) w korpusie chorążych zawodowych, w stopniu: - młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - 4 lata, - chorążego (chorążego marynarki) - 4 lata, - starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - 4 lata, - młodszego chorążego sztabowego (młodszego chorążego sztabowego marynarki) - 4 lata, - chorążego sztabowego (chorążego sztabowego marynarki) - 5 lat, c) w korpusie podoficerów zawodowych, w stopniu: - plutonowego (bosmanmata) - 3 lata, - starszego plutonowego (starszego bosmanmata) - 4 lata, - sierżanta (bosmana) - 4 lata, - starszego sierżanta (starszego bosmana) - 5 lat, - sierżanta sztabowego (bosmana sztabowego) - 5 lat, 2) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej. 3. Oficer może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli przez co najmniej 2 lata zajmował stanowisko służbowe o stopniu etatowym równym lub wyższym od stopnia, na który ma nastąpić mianowanie. 4. O mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy występuje z wnioskiem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie. Art. 30. (skreślony) 18). Art. 31. 19) Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, w drodze wyróżnienia, o rok wcześniej niż wynika to z wymagań określonych w art. 29 ust. 2 pkt 1, jeżeli posiada wzorową ogólną ocenę w opinii służbowej i odpowiednie kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym równym ze stopniem wojskowym, na który ma nastąpić mianowanie. Mianowanie może nastąpić wyłącznie w ramach korpusu, do którego żołnierz jest zaliczony. Art. 32. 19) Żołnierza zawodowego nie można mianować na kolejny stopień wojskowy, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, w okresie próby orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym zwolnieniem albo w okresie odbywania kary ograniczenia wolności. Art. 33. 19) Utrata lub obniżenie stopnia wojskowego oraz jego odzyskanie lub przywrócenie następuje na zasadach określonych w przepisach innych ustaw. Art. 34. 19) 1. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony przez Ministra Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do posiadanych kwalifikacji: 1) na swój wniosek, 2) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, 3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb zaliczania lub przenoszenia żołnierzy zawodowych do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej. Art. 35. 19) 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od kwalifikacji i opinii służbowej. 2. Minimalne wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych są następujące: 1) dla podoficera - ukończenie szkoły podoficerskiej, 2) dla chorążego - ukończenie szkoły chorążych, 3) dla oficera, z zastrzeżeniem ust. 4: a) w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie - ukończenie wyższej szkoły oficerskiej albo wyższych studiów zawodowych w akademii wojskowej, a także odbycie niezbędnego na niektórych stanowiskach przeszkolenia kursowego, b) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika) - ukończenie wyższych studiów zawodowych w wyższej szkole wojskowej i wyższego kursu specjalistycznego albo odbycie określonej praktyki lub stażu, c) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym podpułkownika (komandora porucznika) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej albo studiów wyższych w akademii wojskowej, d) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej i kursu taktyczno-operacyjnego (równorzędnego) albo akademii wojskowej i studiów podyplomowych, e) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym generała (admirała) - ukończenie podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych. 3. Na równi ze świadectwem lub dyplomem szkoły lub uczelni wojskowej traktowane są: 1) świadectwa lub dyplomy równorzędnych szkół lub uczelni niewojskowych, 2) świadectwa lub dyplomy równorzędnych zagranicznych szkół lub uczelni wojskowych i niewojskowych. 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu oficerów na stanowiska służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub spełnienia wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość wykonywania niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w sądach wojskowych, wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, obsłudze prawnej, służbie zdrowia, duszpasterstwie i szkołach wojskowych. 5. Żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 6, wyznacza na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej. 6. Na stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) żołnierzy zawodowych wyznacza oraz zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej. 7. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może nastąpić na okres 5 lat, z możliwością ponownego wyznaczenia na to stanowisko. 8. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od przeprowadzenia konkursu. Art. 36. 1. 20) Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe: 1) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej, 2) w trybie dyscyplinarnym, określonym w innych ustawach. 2. 20) Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe za jego pisemną zgodą: 1) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, 2) w przypadku likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go na inne równorzędne stanowisko służbowe. 3. 20) Żołnierza zawodowego można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe również na jego wniosek. W odniesieniu do oficerów wyznaczenie może nastąpić wyłącznie na stanowisko o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego. 4. 20) Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadkach określonych w ust. 2, można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej. 5. Przez niższe stanowisko służbowe rozumie się: 1) w stosunku do oficerów zawodowych - stanowisko, którego stopień etatowy jest niższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego, 2) w stosunku do chorążych i podoficerów zawodowych - stanowisko, które jest zaszeregowane do niższej grupy uposażenia niż poprzednio zajmowane stanowisko służbowe, z wyjątkiem przypadków, gdy żołnierzowi zachowano dotychczasową grupę uposażenia. Art. 37. 1. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej wyznacza się na stanowisko służbowe określone w kontrakcie. 2. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej: 1) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 1 - wyznacza się na niższe stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na niższym stanowisku, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej, 2) 21) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 2 - przenosi się za jego pisemną zgodą na inne (wyższe, równorzędne lub niższe) stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na innym stanowisku służbowym, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej. Art. 38. 22) 1. Żołnierza zawodowego, prawomocnie zawieszonego w wykonywaniu zawodu (specjalności zawodowej) albo pozbawionego prawa jego wykonywania przez organ samorządu zawodowego, zwalnia się, z zastrzeżeniem ust. 2, z zawodowej służby wojskowej. 2. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć na inne stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. Art. 39. 22) Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, 2) wymagania w zakresie ogólnej oceny w opinii służbowej dla żołnierzy zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe, 3) stanowiska służbowe, na które wyznacza się żołnierzy zawodowych na okres 5 lat, oraz tryb, w jakim to wyznaczanie następuje, 4) stanowiska służbowe, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu, warunki przystąpienia do konkursu, organizację i tryb jego przeprowadzania oraz skład komisji konkursowej. Art. 40. 1. Dowódca jednostki wojskowej może delegować żołnierza zawodowego do wykonania zadań służbowych poza jednostką na czas nie dłuższy niż trzy miesiące w ciągu roku. 2. 23) Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może delegować żołnierza zawodowego na czas dłuższy, lecz nie przekraczający sześciu miesięcy w ciągu roku. 3. Delegowanie żołnierza-kobiety w okresie ciąży lub bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, który nie ukończył 16 lat życia, nie nastąpić bez jej zgody. 4. Żołnierz delegowany pozostaje na stanowisku służbowym w dotychczasowej jednostce wojskowej. Art. 41. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej. 2. Minister Obrony Narodowej określa rodzaje i wzory wojskowych dokumentów osobistych, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w tych dokumentach. Art. 42. (skreślony) 24). Rozdział 4 Szczególne obowiązki i uprawnienia służbowe żołnierzy zawodowych Art. 43. 1. Żołnierz zawodowy ma szczególny obowiązek obrony Rzeczypospolitej Polskiej i poświęcenia się służbie Narodowi i Ojczyźnie. Powinien być wzorem patriotyzmu i honoru, pełnić służbę lojalnie i sumiennie, być sprawiedliwym i dbałym dowódcą, opiekunem i wychowawcą, zdyscyplinowanym podwładnym, szczerym i dobrym kolegą. 2. Żołnierze zawodowi są obowiązani wykonywać rozkazy przełożonych i są odpowiedzialni za realizację powierzonych im zadań; jednakże nie wolno im wykonywać rozkazów, jeżeli łączyłoby się to z popełnieniem przestępstwa. Odpowiedzialność osobista podwładnych nie zwalnia przełożonych od ich własnej odpowiedzialności. Art. 44. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani do noszenia w czasie wykonywania zadań służbowych umundurowania i oznak wojskowych. 2. Minister Obrony Narodowej określa: 1) wzory, zasady i sposób noszenia umundurowania i oznak wojskowych oraz zasady i sposób noszenia uzbrojenia, 2) przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych, 3) zasady i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak. Art. 45. 1. Tytułem żołnierza zawodowego jest jego stopień wojskowy. 2. Żołnierz posiadający tytuł lub stopień naukowy albo tytuł oficera dyplomowanego, magistra, magistra inżyniera, lekarza lub równorzędny bądź inny tytuł zawodowy może używać go w sprawach służbowych tylko w publikacjach, korespondencji i przy podpisach. Art. 46. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy wszystkie wiadomości, z którymi zapoznali się bezpośrednio lub w związku z odbywaniem czynnej służby wojskowej, jeżeli wiadomości te stanowią tajemnicę państwową lub służbową; za nieprzestrzeganie tajemnicy żołnierz zawodowy ponosi odpowiedzialność na zasadach określonych w odrębnych ustawach. 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu z niej. 3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy okręgu wojskowego, a żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej - Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Art. 47. Żołnierze zawodowi są obowiązani uzyskać zezwolenie Ministra Obrony Narodowej lub organu wojskowego przez niego upoważnionego na rozpowszechnianie rezultatów swej działalności naukowej, literackiej, artystycznej lub publicystycznej, zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, w trybie określonym przez Ministra Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 48. 1. Żołnierz zawodowy może pobierać naukę poza Siłami Zbrojnymi, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych. 2. W okresie pobierania nauki żołnierz zawodowy może otrzymywać pomoc od organów wojskowych. Pomoc ta jest udzielana wyłącznie w przypadkach, gdy żołnierz na pobieranie nauki uzyskał zezwolenie dowódcy jednostki wojskowej. 3. Minister Obrony Narodowej określa, jaka pomoc może być udzielana żołnierzom zawodowym pobierającym naukę, oraz warunki jej otrzymywania. Art. 49. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno, z zastrzeżeniem ust. 3, podejmować prac zarobkowych. 2. Za pracę zarobkową w rozumieniu ust. 1 uważa się pracę osobiście świadczoną w ramach stosunku pracy lub z innego tytułu, o ile ma ona charakter stały bądź przynosi stały dochód. 3. 25) Dowódca jednostki wojskowej może zezwolić żołnierzowi zawodowemu na wykonywanie pracy zarobkowej, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu zawodu żołnierza. 4. 25) Od obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę zarobkową jest zwolniony żołnierz zawodowy będący w stanie nieczynnym, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2. 5. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3, określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 50. 1. 26) Żołnierze zawodowi mogą wchodzić w skład władz spółek, fundacji i innych podmiotów gospodarczych za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej. 2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 51. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany uzyskać na wyjazd i pobyt za granicą zezwolenie Ministra Obrony Narodowej lub organu wojskowego przez niego określonego. 2. Żołnierze zawodowi mają prawo do otrzymywania paszportu na zasadach określonych w ustawie o paszportach, z tym że Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, stanowiska służbowe, z powodu zajmowania których żołnierze zawodowi są obowiązani uzyskać uprzednią zgodę właściwego organu wojskowego. 3. Szczegółowe zasady i tryb postępowania oraz właściwość organów w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 52. 1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich zadaniami służbowymi, z zachowaniem prawa do wypoczynku. 2. Rozkład czasu służby w tygodniu oraz zasady udzielania czasu wolnego za wykonywanie zadań służbowych poza normalnymi godzinami służby określa Minister Obrony Narodowej. Art. 53. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują w czasie pokoju corocznie urlop wypoczynkowy w wymiarze 30 dni kalendarzowych, w tym nie więcej niż cztery dni ustawowo wolne od pracy. 2. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych trzech miesięcy, a w wyjątkowych przypadkach - w ciągu pierwszych sześciu miesięcy następnego roku kalendarzowego. Art. 54. 27) 1. Żołnierz zawodowy, zajmujący określone stanowisko służbowe pracownika naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczego, otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 12 dni kalendarzowych. 2. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe sędziego lub prokuratora, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w innych przepisach. 3. Żołnierz zawodowy, pełniący służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo który osiągnął określony wiek lub staż służby bądź jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby wojskowej, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 15 dni kalendarzowych rocznie. 4. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop zdrowotny lub okolicznościowy, a żołnierzowi w służbie stałej - również urlop ze względów służbowych, a z innych ważnych przyczyn - urlop bezpłatny. 5. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nie przekraczające jednak łącznie 60 dni w roku kalendarzowym. Art. 55. 1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany ważnymi względami. 2. Żołnierzowi zawodowemu odwołanemu z urlopu wypoczynkowego przysługuje zwrot kosztów spowodowanych odwołaniem. 3. Odwołanie żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego ze względów służbowych następuje na polecenie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. Art. 56. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia określa: 1) szczegółowe zasady i tryb udzielania urlopów żołnierzom zawodowym, 2) szczegółowy wymiar urlopów, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 4, 3) szczegółowe zasady i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem, 4) 28) szczegółowe zasady, warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od zajęć służbowych w celu sprawowania przez nich osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny. Art. 57. Kobiety będące żołnierzami zawodowymi korzystają ze szczególnych uprawnień, które przysługują pracownicom według przepisów prawa pracy. Art. 58. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie zapewniające im warunki oddania się wyłącznie powierzonym im zadaniom służbowym oraz zapewniające warunki godziwego życia. 2. Z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej żołnierz zawodowy otrzymuje jedno uposażenie i inne należności pieniężne, określone w ustawie o uposażeniu żołnierzy. Art. 59. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie oraz - w określonych przypadkach - wyżywienie. 2. Minister Obrony Narodowej określa: 1) zasady i normy umundurowania, wyekwipowania i uzbrojenia żołnierzy zawodowych, 2) przypadki, w których żołnierzom zawodowym przysługuje wyżywienie oraz normy tego wyżywienia, 3) w porozumieniu z Ministrem Finansów - wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyżywienie. Art. 60. 29) Żołnierz zawodowy oraz członkowie jego rodziny mają prawo do zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym związanych, na zasadach określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 61. 1. Żołnierzom zawodowym i członkom ich rodzin przysługują: 1) z zastrzeżeniem pkt 2, bezpłatna wojskowa pomoc lecznicza, a w określonych przypadkach bezpłatna pomoc lecznicza publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w zakresie i na warunkach określonych w drodze rozporządzenia przez Ministrów Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, 2) zaopatrzenie w leki bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością oraz zaopatrzenie w artykuły sanitarne na zasadach i w zakresie określonych w odrębnej ustawie, 3) (skreślony) 30). 2. 31) Za członków rodziny uprawnionych do bezpłatnej pomocy leczniczej uważa się małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, odpowiadających warunkom określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1. 3. Prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej może być przyznane również innym osobom pozostającym na utrzymaniu żołnierza - na warunkach, które zostaną określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1. Art. 62. 32) 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem. 2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu na koszt wojska, osoba uprawniona otrzymuje zryczałtowany ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej cenie biletu kolejowego na odległość 500 km, z uwzględnieniem rodzaju i klasy pociągu. 3. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo przejazdu na koszt wojska do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3. 5. Osobom wymienionym w ust. 1 mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe, których rodzaj i zakres określa Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów. Art. 63. Minister Obrony Narodowej może w drodze rozporządzenia ograniczyć uprawnienia określone w art. 59 i 62 w stosunku do żołnierzy zawodowych w służbie stałej, którzy nie wykonują zadań służbowych z powodu udzielenia im urlopów, o których mowa w art. 54 ust. 4, albo przeniesienia ich w stan nieczynny. Art. 64. 1. Żołnierz zawodowy, który posiada wymagane okresy służby wojskowej, nabywa prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat. 2. Żołnierz zawodowy, który stał się inwalidą, otrzymuje zaopatrzenie z tytułu inwalidztwa. 3. W razie śmierci żołnierza członkowie jego rodziny otrzymują zaopatrzenie z tytułu utraty żywiciela. 4. 33) Zasady przyznawania świadczeń wymienionych w ust. 1-3 normują odrębne przepisy. Art. 65. Żołnierz zawodowy, który, podczas lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w czasie pokoju, doznał wskutek wypadku trwałego uszczerbku na zdrowiu, a w razie jego śmierci pozostali po nim członkowie rodziny otrzymują - niezależnie od zaopatrzenia emerytalnego i innych świadczeń - jednorazowe odszkodowanie pieniężne w przypadkach i na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową. Art. 66. (skreślony) 34). Rozdział 5 Publiczna działalność żołnierzy zawodowych Art. 67. Żołnierzowi zawodowemu przysługują wszelkie prawa obywatelskie do udziału w życiu publicznym, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach. Art. 68. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzom nie wolno: 1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia lub innej organizacji o charakterze politycznym, 2) brać udziału w działalności ruchów obywatelskich i innych ugrupowań obywateli o charakterze politycznym, 3) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym, 4) prowadzić działalności politycznej, w tym rozpowszechniać publikacji dotyczących zagadnień politycznych. 2. Zastrzeżenie określone w ust. 1 pkt 3 nie dotyczy zgromadzeń związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych. 3. Z chwilą powołania żołnierza do zawodowej służby wojskowej ustaje jego dotychczasowe członkostwo w partii politycznej albo w stowarzyszeniu lub innej organizacji o charakterze politycznym. Art. 69. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować dowódcę jednostki wojskowej o swojej przynależności do stowarzyszeń i innych organizacji krajowych działających poza wojskiem. 2. Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszeń i innych organizacji zagranicznych lub międzynarodowych wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej lub organów wojskowych przez niego określonych. Art. 70. 1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się w związkach zawodowych. Obowiązkiem Państwa jest zagwarantowanie żołnierzowi zawodowemu godziwych warunków służby i uposażenia. 2. Przepis art. 68 ust. 3 stosuje się odpowiednio do związków zawodowych. Art. 71. 1. Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz na inne kierownicze stanowiska państwowe obsadzane na podstawie wyboru, a także prowadzić związaną z tym kampanię wyborczą. 2. Na czas trwania kampanii wyborczej, o której mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy otrzymuje urlop okolicznościowy. 3. W czasie kampanii wyborczej, o której mowa w ust. 1, żołnierzom zawodowym nie wolno nosić umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych. Art. 72. 35) Żołnierz zawodowy może kandydować i wchodzić w skład organów samorządu terytorialnego albo organów samorządów zawodowych, utworzonych na podstawie innych ustaw. Art. 73. Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają, zagwarantowanego odrębnymi ustawami żołnierzom zawodowym, prawa przynależności do kościołów i innych związków wyznaniowych, a także prawa uczestniczenia w czynnościach i obrzędach religijnych, wypełniania obowiązków religijnych i obchodzenia świąt religijnych oraz posiadania i korzystania z przedmiotów potrzebnych do uprawiania kultu i praktyk religijnych na terenie jednostek wojskowych, na pokładzie okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych oraz poza nimi. Rozdział 6 Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej Art. 74. 1. Z zawodowej służby wojskowej zwalnia żołnierzy zawodowych Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy. 2. Właściwość organów wojskowych i tryb zwalniania z zawodowej służby wojskowej określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 75. 1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa, 2) 36) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadku przeniesienia w stan nieczynny na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 2, 3) 36) osiągnięcia wieku, z zastrzeżeniem ust. 2: a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego - 55 lat, b) przez oficera starszego - 58 lat, c) przez generała - 60 lat, d) przez żołnierza-kobietę, bez względu na posiadany stopień wojskowy - 50 lat, 4) 36) otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w opiniach służbowych, 5) upływu czasu służby określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej, 5a) 37) upływu okresów pozostawania w rezerwie kadrowej, o których mowa w art. 20 ust. 2, 6) niewyrażenia zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1, 7) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub organ wojskowy, 8) 38) upływu okresu próbnego, jeżeli żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy skorzystał z uprawnienia określonego w art. 14 ust. 1, 9) utraty (pozbawienia) stopnia wojskowego, 10) prawomocnego orzeczenia przez sąd kary zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego, 11) 38) ukarania karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej, orzeczoną w postępowaniu dyscyplinarnym, 12) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. 2. 39) Żołnierza zawodowego, zajmującego stanowisko służbowe profesora zwyczajnego lub nadzwyczajnego w wyższej szkole wojskowej albo stanowisko służbowe profesora lub docenta w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej po osiągnięciu wieku 60 lat. 3. (skreślony) 40). 4. (skreślony) 40). 5. (skreślony) 40). Art. 76. 41) 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku: a) przez podoficera i chorążego - 50 lat, b) przez oficera młodszego - 52 lat, c) przez oficera starszego - 55 lat, d) przez generała - 57 lat, 2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) w przypadku nie wymienionym w art. 75 ust. 1 pkt 12, 4) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej). 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej. 3. Żołnierza zawodowego w służbie stałej, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat, można zwolnić za jego pisemną zgodą z zawodowej służby wojskowej. Art. 77. 41) 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą w okresie próbnym lub służbę kontraktową w ramach pierwszego kontraktu, niezależnie od przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 i art. 76 ust. 1, może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej w razie: 1) stwierdzenia w opinii służbowej, wydanej nie wcześniej niż po trzech miesiącach służby, braku przydatności do tej służby, 2) niepełnienia obowiązków służbowych z powodu choroby co najmniej przez okres sześciu miesięcy. 2. Żołnierza zawodowego-kobiety nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej w okresie ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1 pkt 5a i 7, gdy wypowiedzenia dokonała kobieta-żołnierz, oraz pkt 9-12, a także w art. 76 ust. 1 pkt 4. 3. W razie zamiaru zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy wskutek osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1, należy go o tym uprzedzić co najmniej na sześć miesięcy przed planowanym terminem jego zwolnienia. Art. 78. 1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie, z zastrzeżeniem art. 79 i art. 80 ust. 1, wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej bez podawania przyczyny. 2. 42) Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez właściwy organ wojskowy może nastąpić: 1) jeżeli żołnierz zawodowy w czasie zajmowania tego samego stanowiska służbowego (przebywania w tym samym okresie w rezerwie kadrowej albo dyspozycji) dwukrotnie odmówił przyjęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego, 2) jeżeli jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, podlega rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe, 3) w przypadku, o którym mowa w art. 36 ust. 4. 3. 43) Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 20a ust. 1. Art. 79. 1. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w służbie stałej, który odbył służbę obowiązkową, albo żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej, wskutek dokonanego przez nich wypowiedzenia stosunku służbowego, następuje w ostatnim dniu sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia. 2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie pełnienia służby obowiązkowej wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego następuje po upływie dwunastomiesięcznego terminu wypowiedzenia oraz pod warunkiem przekazania do dyspozycji organów wojskowych osobnej kwatery stałej przydzielonej przez te organy i zwrócenia równowartości kosztów, o których mowa w art. 80 ust. 1. 3. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie próbnym, wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego, następuje w ostatnim dniu trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. 4. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadku określonym w art. 78 ust. 2 następuje w ostatnim dniu dziewięciomiesięcznego okresu wypowiedzenia. 5. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1-4, biegnie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypowiedzenia. 6. 45) Okresy wypowiedzenia stosunku służbowego, o których mowa w ust. 1-4, mogą być skracane za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego organu wojskowego. Z pisemnym wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może wystąpić żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy. Art. 80. 1. 46) Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej w okresie pełnienia służby obowiązkowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 i 2, z powodu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza albo z przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 pkt 9-12 lub art. 76 ust. 1 pkt 4 jest obowiązany zwrócić równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania, poniesionych w czasie studiów lub nauki. 2. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia: 1) określa równowartość kosztów, o których mowa w ust. 1, oraz zasady i tryb ich zwracania, 2) może określać przypadki, w których żołnierz zawodowy jest zwolniony od obowiązku zwrotu równowartości kosztów, o których mowa w ust. 1. Art. 81. W razie uchylenia prawomocnego wyroku sądu skazującego żołnierza na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), degradację lub obniżenie stopnia wojskowego oraz umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu skutki tych kar, jakie wynikły dla żołnierza z tego skazania. Przywrócenie do zawodowej służby wojskowej następuje jednak na wniosek żołnierza, o ile spełnia on wymogi w zakresie wieku oraz zdolności fizycznej i psychicznej. Art. 82. W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu unormowane jest w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy. Art. 83. (skreślony) 47). Art. 84. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje odprawa, uposażenie oraz inne należności związane ze zwolnieniem z tej służby według zasad określonych w ustawie o uposażeniu żołnierzy. Art. 85. 48) 1. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i członkom rodziny pozostałym po żołnierzu zmarłym w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych dla żołnierzy zawodowych i ich rodzin przez okres jednego roku od dnia zwolnienia żołnierza ze służby lub od dnia jego śmierci. W szczególnych przypadkach Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może przyznać prawo do tych świadczeń przez dłuższy okres. 2. Bezpłatne świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1, nie przysługują żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej z przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 4 i 9-12, art. 76 ust. 1 pkt 4 oraz art. 77 ust. 1 pkt 1 oraz członkom jego rodziny. Osobom tym przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany, jeżeli nie mają prawa do świadczeń zdrowotnych z innego tytułu. 3. Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych: 1) żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej i członków ich rodzin, 2) członków rodzin pozostałych po żołnierzach zawodowych zmarłych w czasie pełnienia służby, którzy nabyli prawo do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, określają te przepisy. Art. 86. 48) Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i członkom jego rodziny oraz członkom rodziny pozostałym po zmarłym żołnierzu zawodowym przysługuje prawo do zakwaterowania, na zasadach określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 87. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady i tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej. Art. 88. 49)1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu: 1) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, 2) upływu terminu zakończenia służby określonego w kontrakcie, jeżeli żołnierz pełnił służbę co najmniej przez okres trwania dwóch kontraktów, 3) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub właściwy organ wojskowy, z wyjątkiem przypadku wypowiedzenia stosunku służbowego przez żołnierza w okresie służby obowiązkowej, 4) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1, 5) wyrażenia przez żołnierza w służbie stałej zgody na zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, w przypadku określonym w art. 76 ust. 3 - korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu, w szczególności na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z obronnością kraju. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb kierowania żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na stanowiska, o których mowa w ust. 2. 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki Socjalnej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania żołnierzy, o których mowa w ust. 1. Art. 88a. 50) 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 88 ust. 1, z wyjątkiem tego, który nabył uprawnienia do emerytury wojskowej w pełnej wysokości, może korzystać z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe. 2. W ramach pomocy określonej w ust. 1 mogą być pokrywane koszty: 1) przekwalifikowania zawodowego (przyuczenia do zawodu), doradztwa zawodowego lub odbywania praktyk zawodowych, 2) przejazdów z miejsca zamieszkania żołnierza zawodowego do ośrodków szkolenia, w których następuje przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu), lub miejsca odbywania praktyk zawodowych, 3) zakwaterowania w okresie szkolenia (przyuczenia do zawodu) lub odbywania praktyk zawodowych. 3. Przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu) może być realizowane, za zgodą właściwych organów wojskowych, w niewojskowych ośrodkach szkolenia w drodze całkowitej lub częściowej refundacji kosztów. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, którym wypowiedziano stosunek służbowy w trybie określonym w art. 78 ust. 2. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3. Art. 89. 51) 1. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem. Jeżeli żołnierz podjął pracę w ciągu dwunastu miesięcy od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę. 2. Urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za rok kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy wykorzystał urlop wypoczynkowy przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej lub gdy otrzymał za ten urlop ekwiwalent pieniężny. Art. 90. 1. (skreślony) 52). 2. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej w czasie pokoju przenosi się do rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej i zostali uznani za zdolnych do tej służby. Żołnierze ci mogą używać posiadanych stopni wojskowych z określeniem "w rezerwie". 3. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na wiek albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się w stan spoczynku. Żołnierze ci mogą używać posiadanych stopni wojskowych z określeniem "w stanie spoczynku". Rozdział 7 Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych Art. 91. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę wojskową jako służbę kandydacką. 2. 53) Do służby kandydackiej może być powołana, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia, osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, odpowiednią zdolność psychiczną i fizyczną do zawodowej służby wojskowej, wiek co najmniej 17 lat i odpowiednie wykształcenie, po złożeniu pisemnego zobowiązania do pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu szkoły. 3. Warunkiem powołania osób, które nie ukończyły 18 lat życia, jest zgoda ich ustawowego opiekuna. 4. 53) Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do zawodowej służby wojskowej. 5. (skreślony) 54). 6. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady, tryb i warunki powoływania do służby kandydackiej. Art. 92. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami w czynnej służbie wojskowej z dniem stawienia się do tej służby. 2. Z dniem stawienia się do służby kandydackiej żołnierze otrzymują bez szczególnego nadania tytuł: 1) podchorążego, jeżeli kształcą się w wyższej szkole wojskowej, 2) kadeta, jeżeli kształcą się w szkole chorążych zawodowych, 3) elewa, jeżeli kształcą się w podoficerskiej szkole zawodowej. Art. 93. 1. Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształci się w szkołach wojskowych. Kandydaci mogą być kierowani na studia lub naukę również do szkół niewojskowych. 2. Kandydaci na żołnierzy zawodowych do służby w orkiestrach wojskowych mogą odbywać naukę w tych orkiestrach. Art. 94. 1. Szkołami wojskowymi kształcącymi kandydatów na podoficerów i chorążych zawodowych są podoficerskie szkoły zawodowe i szkoły chorążych zawodowych. 2. Szkołami wojskowymi kształcącymi kandydatów na oficerów zawodowych, są działające na podstawie odrębnej ustawy wyższe szkoły wojskowe (wyższe szkoły oficerskie i akademie wojskowe). Art. 95. 55) 1. Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania do szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o przyjęcie do tych szkół, 2) czas trwania nauki w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych, szczegółowe zasady składania egzaminów dyplomowych i końcowych oraz odbywania praktyk, tytuły przysługujące absolwentom tych szkół oraz wzory dyplomów i świadectw stwierdzających ich ukończenie. 2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia: 1) tworzy i znosi szkoły chorążych zawodowych i podoficerskie szkoły zawodowe, 2) określa organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych. Art. 96. 55) 1. W szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych może być prowadzone nauczanie odpowiednio w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły zawodowej. 2. W sprawach, o których mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, związanych z nauczaniem w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły zawodowej oraz uzyskiwaniem kwalifikacji wynikających z ukończenia tych szkół, Minister Obrony Narodowej działa w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej. Art. 97. 55) 1. Dla słuchacza wyższej szkoły wojskowej początkowe dwanaście miesięcy służby kandydackiej jest okresem próbnym. 2. Minister Obrony Narodowej, określi w drodze rozporządzenia, okresy próbne dla słuchaczy szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych. Art. 98. 1. Stopniami wojskowymi kandydatów na żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego nadania stopień wojskowy szeregowego z dniem stawienia się do tej służby. Nadanie kolejnego stopnia wojskowego następuje w drodze mianowania. 3. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach. 4. Kandydat na żołnierza zawodowego traci stopień wojskowy w razie: 1) 56) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa, 2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia praw publicznych lub degradacji. Art. 99. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych otrzymują: 1) uposażenie i inne należności pieniężne oraz zakwaterowanie określone odpowiednio w ustawach o uposażeniu żołnierzy i zakwaterowaniu sił zbrojnych, 2) wyżywienie, umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie; przepis art. 59 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługują: 1) bezpłatna wojskowa pomoc lecznicza, a w określonych przypadkach bezpłatna pomoc lecznicza publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w zakresie i na warunkach określonych w drodze rozporządzenia przez Ministrów Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej; 2) 57) ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego na zasadach określonych w innych przepisach. 3. 58) Do kandydatów na żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 44, 46-48, 51, 65 i 67-73. Art. 100. Kandydatom na żołnierzy zawodowych oraz członkom ich rodzin przysługują szczególne uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej dla żołnierzy zasadniczej służby wojskowej i członków ich rodzin, z wyjątkiem uprawnień do zasiłków przewidzianych w art. 128 ust. 1 tej ustawy. Należności i opłaty przewidziane w art. 131 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy wypłacają organy wojskowe. Art. 101. 1. Na naukę do szkół wojskowych kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz do orkiestr wojskowych mogą być przyjęci - za zgodą przedstawiciela ustawowego - również małoletni, którzy nie ukończyli 17 lat życia, posiadający odpowiednią zdolność fizyczną i psychiczną do odbywania nauki w szkołach i orkiestrach wojskowych, jeżeli złożą zobowiązanie do pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu nauki. 2. Małoletni przyjęci na naukę zgodnie z ust. 1 nie są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej do czasu ukończenia 17 lat życia. Po ukończeniu 17 lat życia powołuje się ich do służby kandydackiej, jeżeli zostaną uznani za zdolnych do zawodowej służby wojskowej. 3. Minister Obrony Narodowej określa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej w drodze rozporządzenia zasady orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej małoletnich do odbywania nauki w szkołach i orkiestrach wojskowych. 4. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia warunki przyjmowania małoletnich na naukę do szkół i orkiestr wojskowych oraz prawa, obowiązki i przebieg nauki uczniów nie będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej. 5. Po ukończeniu nauki i mianowaniu kandydata na stopień wojskowy w odpowiednim korpusie powołuje się go do zawodowej służby wojskowej. Art. 102. 1. Kandydata na żołnierza zawodowego zwalnia się ze służby kandydackiej wskutek: 1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa, 2) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej, 3) stwierdzenia w opinii służbowej braku kwalifikacji na żołnierza zawodowego, 4) niedostatecznych postępów w nauce. 2. Kandydata na żołnierza zawodowego można zwolnić ze służby kandydackiej na jego wniosek wniesiony w okresie próbnym, a po upływie tego okresu - w przypadku zasługującym na szczególne uwzględnienie. 3. W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się żołnierzowi do czasu trwania zasadniczej służby wojskowej określonej w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 103. 1. Kandydata na żołnierza zawodowego wydala się ze służby kandydackiej wskutek: 1) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), karę pozbawienia praw publicznych lub karę degradacji; 2) popełnienia czynu nie licującego z honorem i godnością żołnierza; 3) zaniedbywania nauki lub innych obowiązków służbowych. 2. Kandydata na żołnierza zawodowego można zwolnić ze służby kandydackiej wskutek skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę obniżenia stopnia wojskowego. 3. Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego określony może zezwolić na pozostanie żołnierza w służbie kandydackiej w razie skazania go na karę pozbawienia wolności (w tym również na karę aresztu wojskowego) z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. 4. Przepis art. 102 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 104. 1. Kandydatów na żołnierzy zawodowych, którzy ukończyli szkołę wojskową albo studia lub naukę w szkole niewojskowej, mianuje się po ukończeniu nauki (studiów) na stopień wojskowy w odpowiednim korpusie. 2. Słuchacze akademii wojskowych mogą być mianowani na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów również przed ukończeniem studiów w przypadkach określonych przez Ministra Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia. Art. 105. 1. Słuchacze szkół wojskowych będący kandydatami na żołnierzy zawodowych mogą być zobowiązani do zwrotu równowartości kosztów wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania otrzymanych w czasie studiów lub nauki, w przypadku wydalenia ich ze służby kandydackiej lub zwolnienia ich z tej służby na ich wniosek. 2. O obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, orzeka komendant szkoły wojskowej. Art. 106. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia: 1) przebieg służby kandydackiej, zasady i tryb opiniowania kandydatów na żołnierzy zawodowych, ich obowiązki i uprawnienia nie uregulowane w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem i wydalaniem ze szkoły wojskowej, 2) równowartość kosztów, o których mowa w art. 105 ust. 1, oraz zasady ich zwracania, a także może określać przypadki, w których od słuchacza zwolnionego z czynnej służby wojskowej nie dochodzi się ich zwrotu. Rozdział 7a 59) Służba wojskowa żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny Art. 106a. Do żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny stosuje się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 4 ust. 2, art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 pkt 2, art. 12-16, art. 17 ust. 3, art. 18, art. 20 ust. 2 i 4, art. 20a-24, art. 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 3 i 5, art. 27-31, art. 34, art. 35, art. 36 ust. 2 i 4, art. 37-39, art. 40 ust. 2-4, art. 46 ust. 3, art. 47-51, art. 52 ust. 2, art. 53-57, art. 62, art. 63, art. 68 ust. 2, art. 71, art. 72, art. 74, art. 75 ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2, art. 76-80, art. 88, art. 88a, art. 90, art. 91 ust. 2-6, art. 92, art. 95-97, art. 98 ust. 2 i 3, art. 99 ust. 3, art. 101 ust. 1-4, art. 102 ust. 2 i 3, art. 103 ust. 2-4, art. 104 ust. 2 i art. 105-108 oraz z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 106b. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej pełni dalej czynną służbę wojskową jako służbę stałą. 2. Absolwenta szkoły wojskowej powołanego do służby kandydackiej w czasie pokoju, powołuje się do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. 3. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej. 4. Żołnierza zawodowego nie przenosi się w stan nieczynny, a przebywający w stanie nieczynnym powraca w stan czynny bez odrębnego powołania. Art. 106c. Żołnierz zawodowy oraz kandydat na żołnierza zawodowego pozostają w czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby. Art. 106d. Organy wojskowe uprawnione do mianowania żołnierzy zawodowych na stopnie wojskowe określają odrębne przepisy. Art. 106e. 1. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy po przesłużeniu w stopniu: 1) podoficera - 6 miesięcy, 2) chorążego - 8 miesięcy, 3) oficera młodszego - 10 miesięcy, 4) oficera starszego i generała (admirała) - 12 miesięcy. 2. Za dokonanie czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe zasługi można mianować żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy niezależnie od warunków określonych w ust. 1. Art. 106f. Żołnierz zawodowy może otrzymać urlop: 1) okolicznościowy - w wymiarze do 15 dni w roku kalendarzowym, 2) w drodze wyróżnienia - na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej, 3) zdrowotny - na podstawie innych przepisów. Art. 106g. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy korpusu. Art. 106h. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełni nadal czynną służbę wojskową, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2. 2. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa podlega zwolnieniu także z czynnej służby wojskowej. Art. 106i. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb: 1) przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji, 2) postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej, 3) opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz wnoszenia i rozpatrywania odwołań, 4) mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie, 5) wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, 6) powoływania w przypadkach szczególnych do zawodowej służby wojskowej, 7) udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów, 8) zwalniania z zawodowej służby wojskowej. 2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 6 i 8, jest Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy. Rozdział 8 Przepisy końcowe Art. 107. 1. 60) Od decyzji wydanych przez organy wojskowe w sprawach określonych w ustawie żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) może wnieść odwołanie do organu wojskowego wyższego stopnia na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego, a także, z zastrzeżeniem ust. 1a, skargę do sądu administracyjnego. 1a. 61) Skarga, o której mowa w ust. 1, nie może być wniesiona na decyzje w sprawach: 1) powołania do zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej), 2) wyznaczenia (zwolnienia) lub przeniesienia na stanowisko służbowe, 3) mianowania na stopień wojskowy, 4) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, 5) delegowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką, 6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej) w przypadkach określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 9-12, art. 102 ust. 1 pkt 1 oraz art. 103 ust. 1 pkt 1. 2. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia organy wojskowe wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kodeksu postępowania administracyjnego, właściwe w sprawach określonych w ustawie. Art. 108. 1. Uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przewidziane w ustawie przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 62) w stosunku do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w podporządkowanych mu jednostkach wojskowych oraz do kandydatów na żołnierzy zawodowych kształconych w nadzorowanych przez niego szkołach. 2. Ministrowie Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych i Administracji 62) ustalą, które z uprawnień określonych w ust. 1 będą wykonywane we wzajemnym porozumieniu. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44), która weszła w życie z dniem 24 lutego 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) Przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) Przez art. 9 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 51 pkt 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), która weszła w życie z dniem 26 lutego 1994 r. 34) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 40) Przez art. 1 pkt 33 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) Dodany przez art. 1 pkt 35 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1. 47) Przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1. 50) Dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1. 52) Przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 54) Przez art. 1 pkt 44 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy wymienionej w przypisie 1. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 59) Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 61) Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 62) Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe. (Dz. U. Nr 12, poz. 64) Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 150, poz. 732 oraz z 1996 r. Nr 151, poz. 715) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 2 wyrazy "Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów", 2) w § 6 w zdaniu drugim skreśla się wyrazy "oraz Urzędu Rady Ministrów". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie sposobu finansowania i obsługi organów pomocniczych, opiniodawczo-doradczych i komisji wspólnych tworzonych lub powoływanych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów oraz Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 12, poz. 65) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje sposób finansowania i obsługi: 1) organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów oraz Prezesa Rady Ministrów, zwanych dalej "organami", tworzonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "Ustawą", oraz Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 11 ust. 3 i art. 12 ustawy, jak również komisji wspólnych powoływanych przez Radę Ministrów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, 2) Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów, o której mowa w art. 14 ustawy. § 2. 1. Obsługa organów i komisji wspólnych, o których mowa w § 1, polega w szczególności na zapewnieniu obsługi merytorycznej, prawnej, organizacyjnej, technicznej i kancelaryjno-biurowej. 2. Obsługę, o której mowa w ust. 1, zapewniać mogą: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów albo ministerstwo, urząd centralny lub inny urząd administracji rządowej, którego zakres działania pozostaje w związku z zadaniami organów lub komisji wspólnych. § 3. Wydatki związane z działalnością organów i komisji wspólnych są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej urzędu administracji rządowej, który zapewnia ich obsługę. § 4. 1. Obsługę stałych komitetów Rady Ministrów, utworzonych na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. 2. Wydatki związane z działalnością stałych komitetów Rady Ministrów są pokrywane z budżetu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 5. 1. Obsługę komitetów, utworzonych przez Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy, oraz rad i zespołów, utworzonych na podstawie art. 12 ustawy, zapewnia urząd administracji rządowej wskazany w akcie o ich utworzeniu. 2. Wydatki związane z działalnością komitetów, rad i zespołów, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu urzędu administracji rządowej wykonującego ich obsługę. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do powoływanych przez Radę Ministrów, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, komisji wspólnych. § 6. Przepisy § 2 ust. 1 oraz § 4 stosuje się odpowiednio do Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. § 7. W razie zmiany urzędu administracji rządowej, zapewniającego obsługę organu lub komisji wspólnej w czasie roku budżetowego, środki finansowe, zaplanowane w ustawie budżetowej na ten rok w części dotyczącej danego urzędu, przenosi się do budżetu urzędu wskazanego zgodnie z § 5 ust. 1 i 3, który przejął obsługę organu lub komisji, zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów. (Dz. U. Nr 12, poz. 66) Na podstawie art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 lutego 1997 r. (poz. 66) STATUT URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW § 1. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej "Prezesem", działającym zgodnie z jego zarządzeniami, decyzjami i wytycznymi oraz pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego, dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1 oraz dyrektorów delegatur Urzędu. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Prezes. 3. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego imieniu. § 3. Prezes, po zawiadomieniu Prezesa Rady Ministrów, może tworzyć komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów. § 4. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Prezesa, 2) Departament Prawny, 3) Departament Przemysłu, 4) Departament Usług i Rolnictwa, 5) Departament Infrastruktury, 6) Departament Polityki Konsumenckiej, 7) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 8) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 9) Biuro Informatyki. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu rozstrzyga Prezes. § 5. Prezes, na wniosek Dyrektora Generalnego, może tworzyć w Urzędzie, na czas określony, zespoły do wykonywania zadań wykraczających poza zakres działania poszczególnych komórek wymienionych w § 4 ust. 1, określając ich nazwę, zakres zadań, tryb działania i skład osobowy. § 6. 1. Prezesowi podlegają terenowe delegatury Urzędu, których siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową określa Prezes na podstawie odrębnych przepisów. 2. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio do delegatur Urzędu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. (Dz. U. Nr 12, poz. 67) Na podstawie art. 92a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej są obowiązani do zapewnienia bezpiecznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej. Organizatorzy wypoczynku są również obowiązani zatrudniać odpowiednio przygotowaną kadrę pedagogiczną. § 2. Organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. § 3. 1. Wypoczynek może być organizowany w formach wypoczynku wyjazdowego (np. kolonie, obozy, zimowiska) i formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np. półkolonie, wczasy w mieście), zwanych dalej "placówkami wypoczynku". 2. Liczba uczestników wypoczynku pozostających pod opieką jednego wychowawcy nie może przekraczać 20 osób, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, jeżeli przepisy w sprawie ogólnych warunków bezpieczeństwa i higieny nie stanowią inaczej. 3. W przypadku dzieci do 10 roku życia liczba uczestników pozostających pod opieką jednego wychowawcy nie może przekraczać 15 osób. 4. Liczba uczestników wypoczynku pozostających pod opieką jednego wychowawcy ulega zmniejszeniu, jeżeli uczestnikami są dzieci i młodzież niepełnosprawna wymagająca stałej opieki lub pomocy. Zmniejszenie liczby uczestników następuje w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności. § 4. Wysokość opłat wnoszonych przez uczestników ustala organizator wypoczynku. § 5. Pierwszeństwo w korzystaniu z różnych form wypoczynku, finansowanych z budżetu państwa, mają dzieci: 1) będące sierotami, wychowankowie domów dziecka oraz innych placówek opiekuńczo-wychowawczych, a także rodzin zastępczych, 2) z rodzin wielodzietnych, żyjących w trudnych warunkach materialnych, 3) z zaburzeniami somatycznymi potwierdzonymi zaświadczeniem lekarskim i zamieszkujące w środowisku ekologicznie zagrożonym. § 6. 1. Placówka wypoczynku może podjąć działalność po przedstawieniu przez organizatora wypoczynku kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na lokalizację placówki: 1) karty kwalifikacyjnej obiektu (nie dotyczy obozów wędrownych oraz form wypoczynku organizowanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej), 2) danych dotyczących kwalifikacji pracowników pedagogicznych i kierownika placówki wypoczynku, a także informacji o kwalifikacjach pracowników medycznych przewidzianych do zatrudnienia, 3) informacji na temat formy wypoczynku, liczby turnusów, czasu ich trwania oraz liczby uczestników, 4) programu pracy z dziećmi i młodzieżą, 5) w przypadku obozów wędrownych - przebiegu trasy. 2. Organizator wypoczynku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej składa dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora. 3. Organizator wypoczynku składa dokumenty, o których mowa w ust. 1, nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia działalności placówki wypoczynku. 4. Kurator oświaty, o którym mowa w ust. 1 i 2, wydaje organizatorowi wypoczynku spełniającemu wymagania określone w ust. 1 zaświadczenie o zgłoszeniu placówki wypoczynku. 5. Kurator oświaty, o którym mowa w ust. 1, przesyła kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora wypoczynku informację o zgłoszonych placówkach w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia. 6. Wzór karty kwalifikacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Organy prowadzące szkoły lub dyrektorzy szkół upoważnieni przez te organy mogą udostępniać na potrzeby placówek wypoczynku obiekty szkolne oraz urządzenia i tereny. 2. Zasady i warunki użytkowania obiektów szkolnych oraz urządzeń i terenów ustalane są w formie umowy pomiędzy ich dysponentem a organizatorem wypoczynku. § 8. 1. Obiekt przeznaczony na placówkę wypoczynku musi spełniać wymogi dotyczące bezpieczeństwa i higieny określone odrębnymi przepisami, a w przypadku organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej obiekt musi być ponadto dostosowany do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności uczestników wypoczynku. 2. Żywienie uczestników wypoczynku powinno odbywać się zgodnie z zasadami higieny oraz racjonalnego żywienia określonymi w odrębnych przepisach. § 9. 1. Organizator wypoczynku zobowiązany jest zapewnić uczestnikom wypoczynku bezpieczne i higieniczne warunki w czasie ich pobytu w placówce. 2. Uczestnicy wypoczynku korzystają z wyznaczonych kąpielisk pod opieką wychowawcy i przynajmniej jednego ratownika z odpowiednimi kwalifikacjami. 3. Warunki korzystania z kąpieli, organizacji kąpielisk oraz organizowania wycieczek górskich i krajoznawczo-turystycznych określają odrębne przepisy. 4. W razie wypadków uczestników wypoczynku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania w razie wypadków w szkołach i placówkach publicznych. 5. Zasady organizowania opieki medycznej nad uczestnikami wypoczynku określają odrębne przepisy. § 10. 1. Uczestnicy przyjmowani są do placówek wypoczynku, organizowanych w formie wyjazdowej, na podstawie karty kwalifikacyjnej. 2. Wzór karty kwalifikacyjnej uczestnika placówki wypoczynku określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 11. 1. Placówką wypoczynku kieruje nauczyciel, czynny instruktor harcerski od stopnia podharcmistrza włącznie lub inna osoba, posiadająca co najmniej trzyletni staż pracy opiekuńczo-wychowawczej lub dydaktyczno-wychowawczej, spełniająca warunki określone w § 12 ust. 2. Przepis § 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Nauczyciel, czynny instruktor harcerski lub inna osoba, o których mowa w ust. 1, muszą posiadać zaświadczenie o ukończeniu kursu dla kierowników placówek wypoczynku obejmującego program stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Obowiązek posiadania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy osób zajmujących stanowiska kierownicze w publicznych szkołach i placówkach. 4. Do obowiązków kierownika placówki wypoczynku należy w szczególności: 1) kierowanie placówką wypoczynku zgodnie z obowiązującymi przepisami, 2) opracowywanie planu pracy oraz rozkładu dnia placówki wypoczynku i kontrola ich realizacji, 3) ustalenie i przydzielenie szczegółowego zakresu czynności poszczególnym pracownikom, 4) kontrola wykonywania obowiązków przez pracowników, 5) zapewnienie uczestnikom placówki wypoczynku właściwej opieki i warunków bezpieczeństwa od momentu przejęcia ich od rodziców (prawnych opiekunów) do czasu ponownego przekazania rodzicom (prawnym opiekunom), 6) zapewnienie odpowiednich warunków zdrowotnych w placówce wypoczynku zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie stanu sanitarnego pomieszczeń i otoczenia, 7) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) informowanie o zachowaniu dzieci i młodzieży oraz ich stanie zdrowia, 8) nadzór nad przestrzeganiem zasad racjonalnego żywienia. § 12. 1. W placówkach wypoczynku wychowawcami mogą być: 1) nauczyciele, 2) studenci szkół wyższych kierunków i specjalności, których program obejmuje przygotowanie pedagogiczne, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia, 3) słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów językowych, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia, 4) osoby posiadające zaświadczenia o ukończeniu kursu dla wychowawców kolonijnych, obejmującego program określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, 5) instruktorzy harcerscy od stopnia przewodnika włącznie, 6) przodownicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, 7) trenerzy i instruktorzy sportowi. 2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt 4-7, podejmujące pracę wychowawcy w placówkach wypoczynku, powinny spełniać następujące warunki: 1) mieć ukończone 18 lat życia, 2) posiadać co najmniej średnie wykształcenie, z zastrzeżeniem ust. 3, 3) posiadać odpowiednie warunki zdrowotne, potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, 4) posiadać predyspozycje do pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą. 3. Warunek określony w ust. 2 pkt 2 nie dotyczy instruktorów harcerskich, o których mowa w ust. 1 pkt 5, pełniących funkcję wychowawcy w placówkach wypoczynku prowadzonych przez organizacje harcerskie. 4. Do obowiązków wychowawcy w placówce wypoczynku należy w szczególności: 1) zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi uczestników wypoczynku, 2) prowadzenie dziennika zajęć, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia, 3) opracowywanie planów pracy wychowawczej grupy, 4) organizowanie zajęć zgodnie z rozkładem dnia, 5) sprawowanie opieki nad uczestnikami grupy w zakresie higieny, zdrowia, wyżywienia oraz innych czynności opiekuńczych, 6) zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom grupy, 7) prowadzenie innych zajęć zleconych przez kierownika placówki wypoczynku. § 13. Kierownik lub przynajmniej jeden z wychowawców placówki wypoczynku organizowanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej powinien znać język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym. § 14. Kursy, o których mowa w § 11 ust. 2 oraz w § 12 ust. 1 pkt 4, mogą być organizowane przez kuratoria oświaty i placówki doskonalenia nauczycieli, a także osoby prawne i fizyczne za zgodą i pod nadzorem kuratora oświaty. § 15. Nadzór nad placówkami wypoczynku sprawuje właściwy ze względu na miejsce lokalizacji placówki kurator oświaty. § 16. 1. W razie stwierdzenia prowadzenia placówki wypoczynku niezgodnie z obowiązującymi przepisami, a w szczególności stwierdzenia warunków zagrażających zdrowiu lub bezpieczeństwu uczestników placówki, organ sprawujący nadzór nad placówką może zawiesić funkcjonowanie placówki lub - w przypadku otrzymania wniosku odpowiedniego organu - zlikwidować placówkę. W tym przypadku organizator wypoczynku jest obowiązany przenieść uczestników do innego obiektu, spełniającego warunki wymagane odrębnymi przepisami, lub zapewnić uczestnikom niezwłoczny powrót do miejsca zamieszkania. 2. Organ sprawujący nadzór nad placówką wypoczynku zawiadamia o zawieszeniu funkcjonowania lub likwidacji placówki kuratora oświaty właściwego ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora wypoczynku. § 17. Formę gospodarki finansowej placówki wypoczynku określa jej organizator. § 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 lipca 1993 r. w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej (Dz. U. Nr 67, poz. 323 i z 1994 r. Nr 101, poz. 494). § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. (poz. 67) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 PROGRAM KURSU INSTRUKTAŻOWEGO DLA KIEROWNIKÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU DZIECI I MŁODZIEŻY Lp.TEMATLiczba godzinFormy realizacji 1Planowanie pracy wychowawczej w placówce wypoczynku1wykład 1ćwiczenie 2Organizacja pracy w placówce wypoczynku:1wykład 1ćwiczenie - podział na grupy - wybór samorządu - rada kolonii - obozu - rozkład dnia - rada wychowawców 3Bezpieczeństwo życia i zdrowia uczestników:2wykłady obowiązujące przepisy:1ćwiczenie - podczas przejazdu na placówkę - w czasie pobytu dzieci i młodzieży w placówce - ppoż. - w czasie kąpieli - w czasie poruszania się po drogach - w czasie wycieczek (pieszych, rowerowch, autokarowych, górskich, spływów kajakowych) - normy żywienia - abc ratownictwa przedmedycznego (pierwsza pomoc) - zasady obsługi urządzeń elektrycznych 4Organizacja pracy kierownika z personelem pedagogicznym i administracyjno-obsługowym1wykład 5Prowadzenie dokumentcji placówki wypoczynku:1wykład - obowiązujące przepisy1ćwiczenie 6wykładów Razem:4ćwiczenia 10godzin Załącznik nr 4 PROGRAM KURSU PRZYGOTOWAWCZEGO DLA KANDYDATÓW NA WYCHOWAWCÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU DLA DZIECI I MŁODZIEŻY Lp.TEMATLiczba godzinFormy realizacji 1Organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży:2wykłady - koordynacyjna rola władz oświatowych - formy wypoczynku - organizatorzy wypoczynku - podstawy prawne i obowiązujące przepisy 2Organizacja zajęć w placówce wypoczynku:2wykłady - struktura placówki - rada wychowawców - grupa jako zespół wychowawczy - organizacja życia, rozkład dnia - regulamin uczestnika 3Planowanie pracy wychowawczo-opiekuńczej:2 wykłady 1ćwiczenia - opracowanie planu wychowawczego grupy - metody i formy realizacji planów wychowawczych - dokumentacja wychowawcy 4Obowiązki wychowawcy grupy2wykłady 5Wychowanie fizyczne i sport w placówce wypoczynku:1wykład 5ćwiczeń - cele i zadania wychowania fizycznego - masowa nauka pływania - gry i zabawy ruchowe - zajęcia z gier zespołowych - lekkoatletyka - olimpiady sportowe itp. 6Turystyka i krajoznawstwo:1wykład 4ćwiczenia - cele i zadania turystyki i krajoznawstwa w pracy wychowawczej placówek wypoczynku - organizacja wycieczek - organizacja biwaków - gry terenowe itp. 7Zajęcia kulturalno-oświatowe:1wykład Cele i zadania zajęć kulturalno-oświatowych:4ćwiczenia - organizacja zajęć kulturalno-oświatowych - elementy kulturalne zajęć w programie dnia - gry i zabawy świetlicowe - konkursy, wystawy, dyskusje - śpiew, muzyka, zabawy ze śpiewem - organizacja uroczystości, imprez, wieczornic, ognisk - prowadzenie kroniki Załącznik nr 5 okładka Ilustracja str. 1 Ilustracja str. 2 i 3 Ilustracja str. 4-7 Ilustracja str. 8-19 Ilustracja str. 20 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. (Dz. U. Nr 12, poz. 68) Na podstawie art. 13 ust. 6, art. 16 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art. 24 ust. 2 i 3, art. 38 ust. 5, art. 39 ust. 6, art. 48 ust. 2 oraz art. 51 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Wydawanie zezwoleń na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego i loterii promocyjnej § 1. 1. Zezwolenie na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego i loterii promocyjnej, urządzanych na obszarze najwyżej czterech sąsiadujących ze sobą województw, wydaje w drodze decyzji izba skarbowa, właściwa ze względu na terytorialny zasięg urządzania tych gier. 2. W przypadku gdy deklarowany we wniosku obszar urządzania loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej jest większy niż jedno województwo, zezwolenie wydaje wskazana przez wnioskodawcę izba skarbowa, na której obszarze ma być urządzana gra. Wydanie zezwolenia następuje po uzyskaniu opinii od pozostałych izb skarbowych, właściwych ze względu na terytorialny zasięg urządzanych gier. 3. W przypadku innych niż określone w ust. 1 zezwoleń na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego i loterii promocyjnej zezwolenie wydaje Minister Finansów. 4. Miejsce losowania nagród w grach, o których mowa w ust. 1, znajduje się na obszarze urządzania loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej i jest określone w zezwoleniu. § 2. Podmiot występujący z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na urządzanie loterii fantowej lub bingo fantowego powinien przedstawić: 1) w przypadku gdy on sam lub osoby przez niego zatrudnione brali w przeszłości udział w urządzaniu gier losowych - dokumenty świadczące o prawidłowości przeprowadzonej gry, a w szczególności: a) zaświadczenie o terminowym uiszczaniu należności podatkowych, b) dokumenty potwierdzające realizację wygranych, 2) jeżeli podmiot prowadzi lub prowadził działalność gospodarczą - zaświadczenie o terminowym wywiązywaniu się z zobowiązań podatkowych. § 3. Podmiot, któremu udzielono zezwolenia na urządzanie loterii fantowej lub bingo fantowego, powinien przed rozpoczęciem sprzedaży losów lub kartonów, pod rygorem cofnięcia zezwolenia, spełnić dodatkowo następujące wymogi: 1) powołać wewnętrzną komisję nadzoru nad prawidłowością urządzania gry i wydać regulamin jej działania, 2) przedstawić organowi wydającemu zezwolenie świadectwo zawodowe osoby zatrudnionej w celu sprawowania nadzoru nad tymi grami, 3) przedstawić organowi wydającemu zezwolenie kopię umowy na druk losów lub kartonów, 4) uzyskać ekspertyzę losów lub kartonów, wykonaną przez policyjne laboratorium kryminalistyczne, potwierdzającą zabezpieczenia przed sfałszowaniem oraz przedwczesnym odczytaniem wyniku gry, w szczególności przez prześwietlenie, otwarcie lub zdrapanie farby ochronnej i zamknięcie lub ponowne naniesienie farby ochronnej bez naruszenia struktury papieru losów. § 4. Podmiot, któremu udzielono zezwolenia na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej, może za zgodą organu wydającego zezwolenie powierzyć innemu podmiotowi wykonywanie niektórych czynności z zakresu urządzania gry, w szczególności czynności związanych ze sprzedażą dowodów udziału w grze. § 5. Organ wydający zezwolenie zatwierdza w drodze decyzji regulaminy gier, zmiany w tych regulaminach oraz sprawuje nadzór i kontrolę nad prawidłowością urządzania gier, o których mowa w § 1. § 6. Izby skarbowe zobowiązane są corocznie, w terminie do dnia 10 stycznia, przedstawić Ministrowi Finansów szczegółową informację o realizacji ustawy w części dotyczącej przekazanych im uprawnień. § 7. 1. Regulamin loterii fantowej i bingo fantowego określa: 1) nazwę gry, 2) nazwę podmiotu urządzającego grę, 3) nazwę organu wydającego zezwolenie, 4) obszar, na którym będzie urządzana loteria lub bingo, oraz miejsce losowania nagród, 5) liczbę losów lub kartonów przeznaczonych do sprzedaży, 6) cenę jednego losu lub kartonu, 7) sposób prowadzenia gry, w szczególności sposób i termin realizacji wygranych, 8) sposób zapewnienia prawidłowości urządzania gry, 9) termin rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży losów lub kartonów, 10) cel społecznie użyteczny, w szczególności dobroczynny, na który zostanie przeznaczony dochód z gry, 11) sposób ogłaszania wyników, 12) miejsce wydawania wygranych, 13) tryb składania i rozpatrywania reklamacji, 14) termin przedawnienia roszczeń, 15) jeżeli urządzaną grą jest: a) loteria fantowa - liczbę i rodzaj fantów przeznaczonych na nagrody oraz procentowe określenie wartości fantów w stosunku do łącznej ceny przewidzianych do sprzedaży losów, b) bingo fantowe - liczbę i rodzaj fantów oraz procentowe określenie ich wartości w stosunku do łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży kartonów. 2. Wartość fantów w loterii fantowej nie może być niższa niż 30% łącznej ceny losów przeznaczonych do sprzedaży, a fantów w bingo fantowym niższa niż 40% łącznej ceny kartonów przeznaczonych do sprzedaży. § 8. Regulamin loterii promocyjnej określa: 1) nazwę loterii promocyjnej, 2) nazwę podmiotu urządzającego loterię promocyjną, 3) nazwę organu wydającego zezwolenie, 4) zasady prowadzenia loterii promocyjnej, 5) obszar, na którym będzie urządzana loteria promocyjna, 6) czas trwania loterii promocyjnej, 7) planowaną liczbę towarów lub usług, których nabycie uprawnia do udziału w loterii promocyjnej, 8) sposób prowadzenia loterii promocyjnej, w szczególności sposób i termin realizacji wygranych, 9) sposób zapewnienia prawidłowości urządzania loterii promocyjnej, 10) termin rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży towarów lub innych dowodów udziału w loterii promocyjnej, 11) sposób ogłaszania wyników, 12) miejsce wydawania wygranych, 13) tryb składania i rozpatrywania reklamacji, 14) termin przedawnienia roszczeń, 15) miejsce losowania nagród, 16) wartość puli nagród. § 9. Uprawnienia przewidziane w art. 52 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621), zwanej dalej "ustawą", przysługują odpowiednio izbom skarbowym udzielającym zezwoleń na urządzanie gier, o których mowa w § 1 ust. 1. Rozdział 2 Świadectwa zawodowe § 10. 1. Do uzyskania świadectwa zawodowego są obowiązane osoby: 1) nadzorujące, kontrolujące i koordynujące pracę podległych im osób bezpośrednio prowadzących grę, w szczególności: dyrektorzy ośrodków gier, oddziałów oraz ich zastępcy, kierownicy i ich zastępcy, nadzorujący loterie fantowe, gry bingo fantowe i loterie promocyjne, inspektorzy, kasjerzy stołu, 2) bezpośrednio prowadzące grę, w szczególności: krupierzy, osoby obsługujące urządzenia do gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujący zakłady wzajemne, prowadzący kolektury gier liczbowych. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy osób sprzedających losy loterii pieniężnych i fantowych, kuponów gry bingo pieniężne i fantowe oraz dowodów udziału w loterii promocyjnej. § 11. 1. Z wnioskiem o wydanie świadectwa zawodowego dla swoich pracowników występuje podmiot prowadzący działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych. 2. Wniosek o wydanie świadectwa zawodowego powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, 2) dane kandydata: imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania, 3) oznaczenie stanowiska i zakresu uprawnień zawodowych, o które ubiega się kandydat, 4) zaświadczenie o niekaralności, 5) cechy (seria i numer) dokumentu tożsamości (dowód osobisty lub paszport) kandydata. 3. Podmioty składające wniosek o wydanie świadectwa zawodowego dla swoich pracowników przedstawiają również kopię zezwolenia na prowadzenie działalności i regulamin prowadzonych gier. § 12. 1. Egzamin odbywa się przed komisją egzaminacyjną, złożoną z 3 osób, w tym przewodniczącego, wyznaczoną przez Ministra Finansów. 2. Egzamin odbywa się w terminie wyznaczonym przez Ministra Finansów. § 13. Przystąpienie do egzaminu jest możliwe po przedstawieniu dowodu opłaty za egzamin i dokumentu tożsamości. § 14. 1. Egzamin odbywa się w formie ustnej i polega na sprawdzeniu znajomości przepisów ustawy o grach liczbowych i zakładach wzajemnych, aktów wykonawczych do tej ustawy oraz odpowiednich regulaminów gier lub zakładów wzajemnych. 2. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół. § 15. 1. Osobie, która złożyła egzamin z wynikiem pozytywnym, Minister Finansów wydaje świadectwo zawodowe. 2. Wzór świadectwa zawodowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 16. 1. Świadectwo zawodowe uprawnia do zajmowania określonego w nim stanowiska i wykonywania uprawnień z niego wynikających. 2. Świadectwo zawodowe wydaje się na czas określony. § 17. 1. Na wniosek podmiotu określonego w § 11 ust. 1 Minister Finansów może wydać zaświadczenie o uznaniu za ważne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świadectwa wydanego przez właściwą władzę innego państwa bądź przez wyspecjalizowaną organizację prowadzącą szkolenie w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych. 2. Do zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 15 ust. 1 i § 16. 3. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 18. Minister Finansów prowadzi ewidencję wydawanych świadectw zawodowych i zaświadczeń. Rozdział 3 Opłaty § 19. 1. Opłata za zezwolenie na urządzanie gier losowych lub zakładów wzajemnych wynosi: 1) za zezwolenie na urządzanie gier losowych w kasynie gry - 150 000 zł, 2) za zezwolenie na urządzanie gier w automatach losowych - 30 000 zł, 3) za zezwolenie na urządzanie gry bingo pieniężne - 60 000 zł, 4) za zezwolenie na urządzanie loterii fantowej lub gry bingo fantowe - 1 000 zł, a gdy zezwolenie dotyczy obszaru nie więcej niż czterech sąsiadujących ze sobą województw - 500 zł, 5) za zezwolenie na urządzanie zakładów wzajemnych - 10 000 zł oraz dodatkowo za każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych - 100 zł, 6) za zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej - 10% wartości puli nagród, jednakże nie mniej niż 500 zł. 2. Stawki opłat określone w ust. 1 pkt 2 mają zastosowanie do zezwoleń wydawanych na okres 3 lat; w razie wydania zezwolenia na okres dłuższy, stawki ulegają proporcjonalnemu zwiększeniu. § 20. 1. Opłata za złożenie egzaminu dla poszczególnych stanowisk wynosi: 1) dyrektor i zastępcy dyrektora - 750 zł, 2) kierownik i zastępca kierownika - 700 zł, 3) inspektor - 600 zł, 4) kasjer stołu - 500 zł, 5) osoba bezpośrednio prowadząca grę, jak krupier, obsługujący urządzenia do gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujący zakłady wzajemne - 200 zł, 6) osoba nadzorująca urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej - 500 zł, 7) inne, nie wymienione w pkt 1-6 - 1 000 zł. 2. Opłata za wydanie świadectwa zawodowego, o którym mowa w § 15, wynosi 100 zł. 3. Opłata za wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 17, wynosi 100 zł. Rozdział 4 Szczegółowe warunki dokonywania zabezpieczeń finansowych § 21. 1. Zabezpieczenia finansowe, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 2 ustawy, mogą polegać na: 1) zawarciu umowy ubezpieczenia z instytucją ubezpieczeniową, 2) uzyskaniu gwarancji bankowej, 3) złożeniu właściwej kwoty i jej zablokowaniu na rachunku w banku zaakceptowanym przez Ministra Finansów, 4) ustanowieniu hipoteki na nieruchomości. 2. Za zgodą Ministra Finansów mogą być łączone różne formy zabezpieczeń. 3. Termin wygaśnięcia umowy ubezpieczenia lub gwarancji bankowej nie może być krótszy niż 60 dni po upływie dnia, w którym zezwolenie na urządzanie gier losowych i zakładów wzajemnych wygasa. § 22. W przypadku złożenia zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 1, konieczna jest, po wyrażeniu zgody zakładu ubezpieczeń, cesja praw na rzecz Skarbu Państwa. § 23. Gwarancja bankowa udzielana jest na rzecz Skarbu Państwa. § 24. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w § 21 ust. 1 pkt 1, ubezpieczony obowiązany jest do przeniesienia praw wynikających z polisy ubezpieczeniowej na rzecz Skarbu Państwa. § 25. 1. W celu złożenia zabezpieczenia finansowego, o którym mowa § 21 ust. 1 pkt 4, należy przedłożyć Ministrowi Finansów: 1) aktualny wyciąg z księgi wieczystej nieruchomości, 2) aktualną wycenę nieruchomości, dokonaną przez biegłego posiadającego uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości, 3) odpis aktu notarialnego o ustanowieniu hipoteki na rzecz Skarbu Państwa. 2. Budowla na nieruchomości, na której została ustanowiona hipoteka, musi być ubezpieczona. Przepis § 22 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Zasady organizowania konkursu podmiotów ubiegających się o zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych § 26. 1. Gdy o jedno zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych ubiega się więcej niż jeden podmiot, Minister Finansów przekazuje podmiotom, o których mowa w art. 24 ust. 2 ustawy, decyzję o przeprowadzeniu konkursu ofert, określającą: 1) przedmiot konkursu ofert (w szczególności zakres przyszłego zezwolenia), 2) listę podmiotów ubiegających się o zezwolenie będące przedmiotem konkursu ofert, 3) wymaganą treść ofert, 4) miejsce i terminy: a) zgłaszania zainteresowania udziałem w konkursie ofert, b) składania ofert, c) otwarcia ofert, d) rozstrzygnięcia konkursu ofert, e) ogłoszenia wyników konkursu, 5) kryteria i sposób oceny ofert, określające warunki uznania oferty za najkorzystniejszą. 2. Oferty powinny być składane w zamkniętych, zalakowanych kopertach. § 27. 1. Konkurs ofert przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Ministra Finansów. 2. Komisja uchwala regulamin swojej pracy i wykonuje swoje czynności na posiedzeniach. 3. Oferenci mogą być obecni przy otwarciu ofert. 4. Ofertę odrzuca się, jeżeli nie spełnia wymagań, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 3. § 28. 1. Komisja, o której mowa w § 27 ust. 1, wybiera najkorzystniejszą ofertę, stosując wyłącznie kryteria oceny, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 5. 2. Przewodniczący komisji, o której mowa w § 27 ust. 1, przekazuje Ministrowi Finansów podpisany przez siebie protokół postępowania konkursowego. 3. Komisja niezwłocznie zawiadamia oferentów o wyniku konkursu. § 29. Zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, otrzymuje podmiot, którego oferta została uznana za najkorzystniejszą. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 30. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 64, poz. 307 i z 1994 r. Nr 136, poz. 706). § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. (poz. 68) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 31 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. Nr 12, poz. 69) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255 i Nr 105, poz. 487) w § 1 w ust. 1 wyrazy "6,13 zł" zastępuje się wyrazami "6,42 zł". 2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 stycznia 1997 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 13, poz. 70) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się, jako organy pomocnicze i opiniodawcze Rady Ministrów, następujące stałe komitety Rady Ministrów: 1) Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, w skład którego wchodzą: a) Minister Finansów, b) Minister Gospodarki, c) Minister Łączności, d) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, e) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 2) Komitet Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów, w skład którego wchodzą: a) Minister Łączności, b) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, c) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, d) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, e) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, 3) Komitet Społeczno-Polityczny Rady Ministrów, w skład którego wchodzą: a) Minister Edukacji Narodowej, b) Minister Kultury i Sztuki, c) Minister Pracy i Polityki Socjalnej, d) Minister Sprawiedliwości, e) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, f) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, g) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, 4) Komitet Spraw Obronnych Rady Ministrów, w skład którego wchodzą: a) Minister Gospodarki, b) Minister Obrony Narodowej, c) Minister Skarbu Państwa, d) Minister Spraw Zagranicznych, e) Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych. 2. W razie powołania ministra do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, Prezes Rady Ministrów może włączyć tego ministra do składu stałego komitetu odpowiednio do zakresu zadań ministra. 3. Prezes Rady Ministrów: 1) może wskazać inne osoby niż wymienione w ust. 1, które będą stale uczestniczyły w pracach stałego komitetu, 2) może wyznaczyć sekretarza stanu lub podsekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, który będzie reprezentował Prezesa Rady Ministrów w pracach stałego komitetu. 4. Przewodniczący komitetu może zapraszać do udziału w pracach stałego komitetu również inne osoby nie wymienione w ust. 1. § 2. 1. Przewodniczących stałych komitetów Rady Ministrów powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów spośród członków komitetu. 2. Wiceprzewodniczących stałych komitetów Rady Ministrów powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów spośród członków komitetu, na wniosek przewodniczącego komitetu. 3. Funkcje sekretarza stałego komitetu pełni wyznaczony przez przewodniczącego komitetu urzędnik zatrudniony w komórce organizacyjnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, która sprawuje obsługę tego komitetu. § 3. Celem działania stałych komitetów Rady Ministrów jest uzgadnianie stanowiska członków Rady Ministrów, inicjowanie i przygotowywanie rozstrzygnięć oraz analizowanie sytuacji w poszczególnych dziedzinach polityki Rządu. § 4. Dziedziną działania Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów są: 1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i sprawozdań dotyczących polityki gospodarczej państwa, w tym szczególnie: a) planowania i realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa, b) zasad rozwoju gospodarczego kraju, c) zasad rozwoju rynku finansowego, infrastruktury technicznej gospodarki, d) zmian strukturalnych i przekształceń własnościowych, e) zasad polityki ochrony środowiska i ekorozwoju, f) międzynarodowej współpracy gospodarczej oraz zaangażowania kapitału zagranicznego, g) zasad kształtowania i realizacji polityki mieszkaniowej państwa, h) prognoz koniunktury gospodarczej, 2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 5. Dziedziną działania Komitetu Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów są: 1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i sprawozdań dotyczących polityki regionalnej i przestrzennej państwa, w tym szczególnie: a) instrumentów rozwoju regionalnego Polski, b) kryteriów alokacji środków budżetu państwa, przeznaczonych na wspieranie rozwoju regionalnego, c) kształtowania obszarów wiejskich i strukturalnych przeobrażeń wsi, d) opiniowania zasad kształtowania finansów komunalnych i ich realizacji z budżetu państwa, e) kształtowania oraz rozwijania współpracy regionalnej i transgranicznej, 2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 6. Dziedziną działania Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów są: 1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i sprawozdań dotyczących zagadnień społeczno-politycznych, w tym szczególnie: a) przestrzegania praw człowieka i obywatela, praworządności i stanu bezpieczeństwa obywateli, b) umacniania więzi z Polonią i wychodźstwem, wymiany młodzieży, wymiany informacji, tworzenia sprzyjających warunków dla mniejszości narodowych i etnicznych żyjących w Polsce, c) polityki socjalnej, ograniczania skutków bezrobocia, bezpieczeństwa i ochrony warunków pracy, oświaty, nauki, szkolnictwa wyższego, kultury, zdrowia i opieki społecznej, wypoczynku i sportu, ochrony środowiska, d) warunków i zasad współpracy Rządu i innych organów administracji rządowej ze związkami zawodowymi, organizacjami samorządu zawodowego i stowarzyszeniami, e) stosunków państwa z Kościołem Katolickim oraz z innymi kościołami i związkami wyznaniowymi, f) społecznych aspektów działalności środków masowej komunikacji i systemu telekomunikacyjnego państwa, 2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 7. Dziedziną działania Komitetu Spraw Obronnych Rady Ministrów są: 1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i sprawozdań dotyczących zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa, w tym szczególnie: a) systemu obronnego państwa oraz ekonomiczno-społecznych podstaw jego funkcjonowania, b) przemysłu zbrojeniowego, obrotu uzbrojeniem i sprzętem specjalnym, badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych prowadzonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, przygotowań mobilizacyjnych w gospodarce narodowej, tworzenia i gospodarowania rezerwami państwowymi oraz utrzymywania zdolności produkcyjnych i remontowych w gospodarce narodowej na potrzeby obrony państwa, c) uwzględniania wymogów bezpieczeństwa państwa w planowaniu przestrzennym i rozbudowie infrastruktury gospodarczej, w tym transportu i łączności, d) nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i innych sytuacji kryzysowych, a także koncepcji działań zmierzających do likwidacji tych zagrożeń i sytuacji oraz usunięcia ich skutków, 2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 8. W toku wykonywania zadań wynikających z § 4-7 stałe komitety Rady Ministrów współdziałają z ministrami i innymi organami nie reprezentowanymi w składzie tych komitetów. § 9. 1. Tryb działania stałych komitetów Rady Ministrów, przygotowywania dokumentów przedstawianych tym organom oraz zwoływania i odbywania ich posiedzeń określa regulamin pracy Rady Ministrów. 2. W razie uznania przez przewodniczącego stałego komitetu, że sprawa wniesiona pod obrady komitetu nie wymaga zajęcia stanowiska przez komitet w pełnym składzie, może on spośród członków komitetu utworzyć zespół i powierzyć mu rozpatrzenie tej sprawy w trybie określonym w regulaminie pracy Rady Ministrów. § 10. 1. W celu realizacji swoich zadań stałe komitety Rady Ministrów oraz ich przewodniczący mogą określać sposoby i terminy wykonania prac mających na celu przygotowanie projektu stanowiska lub decyzji Rady Ministrów albo Prezesa Rady Ministrów oraz wskazywać organy odpowiedzialne za ich wykonanie. 2. Stały komitet Rady Ministrów może powoływać zespoły robocze lub ekspertów do opracowania analiz, prognoz, ekspertyz oraz koncepcji i projektów rozwiązań programowych. 3. Stałe komitety Rady Ministrów składają Radzie Ministrów roczne sprawozdania ze swej działalności. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 13, poz. 71) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się tabele stawek podatku akcyzowego, stanowiące załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, dla wyrobów akcyzowych produkowanych w kraju oraz importowanych, wymienionych w pozycjach 3-12, 14-16, 18 i 20 załącznika nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640), zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów wpłaca się w przypadku wystąpienia tych ubytków i niedoborów w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu i wyrobów spirytusowych (SWW:244), wyrobów winiarskich (SWW:247) oraz piwa (SWW:2483). 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów: 1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, 2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu nabytego po cenie niższej od określonej w odrębnych przepisach najwyższej urzędowej ceny zbytu. 3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę podatku akcyzowego, ustaloną dla wyrobu akcyzowego wytworzonego przez producenta, u którego powstały te ubytki lub niedobory. 4. Do nadmiernych ubytków lub niedoborów spirytusu nabytego po cenie niższej od najwyższej ceny urzędowej stosuje się stawkę podatku akcyzowego w wysokości różnicy między najwyższą ceną urzędową, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, a ceną nabycia pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3. 5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków wyrobów winiarskich pomniejsza się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytworzenia wyrobów winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców. § 3. W przypadku gdy producent oddaje wyrób akcyzowy w odpłatne użytkowanie, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje nie później niż w dniu opuszczenia przez wyrób terenu zakładu, w którym został wyprodukowany. § 4. Przy sprzedaży paliw do silników przesyłanych do odbiorcy rurociągiem za datę opuszczenia terenu zakładu, w którym zostały wyprodukowane, przyjmuje się datę odbioru paliw potwierdzoną pisemnym protokołem komisyjnego przyjęcia paliwa przez odbiorcę. § 5. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego: 1) opakowania z tworzyw sztucznych dla środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 2) opakowania z tworzyw sztucznych produkowane przez zakłady pracy chronionej, 3) odzież futrzaną i inne wyroby futrzarskie wytworzone z wyprawionych skór zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od których podatek ten został pobrany przez urząd celny, 4) rozlew piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od którego podatek ten został pobrany przez urząd celny, 5) rozlew importowanych wódek gatunkowych, od których podatek ten został pobrany przez urząd celny, 6) wyroby akcyzowe sprzedawane do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z przeznaczeniem do odprzedaży podróżnym. 2. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich: 1) dokonują ich rozlewu, 2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu lub maderyzacji, tzn. przyśpieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie oddziaływania termicznego, mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży tych wyrobów o podatek akcyzowy od wyrobów i surowców winiarskich zużytych do ich wytworzenia, zawarty w cenach zakupu, a także pobrany przez urzędy celne. 3. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytwarzania materiałów zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9 oraz podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych materiałów. 4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW:1212) obniża się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców oraz podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców. 5. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z komponentów uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków tlenowych, a także wytwarzanych w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych, należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw. 6. Podatnicy sprzedający oleje napędowe do silników szybkoobrotowych, wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, w których udział komponentów uzyskanych z regeneracji w produkcie gotowym wynosi minimum 10%, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od nabytych wyrobów służących do produkcji tych olejów. § 6. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wódek gatunkowych obniża się o podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od napojów alkoholowych otrzymanych przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych preparatów i koncentratów alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do produkcji tych wódek. § 7. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego opakowania z tworzyw sztucznych wytwarzane w całości z następujących surowców: 1) polietylenu (PE) i polipropylenu (PP) - w części odpowiadającej 90%, 2) poliwęglanu (PC), polistyrenu (PS), politereftalanu etylenu (PET) - w części odpowiadającej 80% kwoty podatku obliczonego według stawek określonych w załącznikach do rozporządzenia. 2. Zwolnienia od podatku akcyzowego dla opakowań z tworzyw sztucznych importowanych stosuje się w przypadku, gdy importer przedstawi w urzędzie celnym dokument stwierdzający, że opakowania te zostały wytworzone z surowców wymienionych w ust. 1. § 8. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 13 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia obniża się o: 1) 0,11 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości do 20 000 hl w każdym roku podatkowym, 2) 0,06 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości powyżej 20 000 hl do 200 000 hl w każdym roku podatkowym, 3) 0,10 zł/l przy sprzedaży piwa w pojemnikach cylindrycznych ze stali nierdzewnej wykonanych według norm "EURO" lub "DIN" z wbudowanym zaworem typu "Fiting" (lub innym), dostosowanych do sterylnego mycia i napełniania, przeznaczonych do bezpośredniej dystrybucji piwa kuflowego. § 9. W przypadku: 1) zlecenia wykonania wyrobu akcyzowego, podatnikiem podatku akcyzowego jest zleceniobiorca; jeżeli stawka podatku akcyzowego została wyrażona w formie procentowej, zleceniobiorca oblicza podatek akcyzowy od wartości wyrobu akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek od towarów i usług, 2) ustalenia, na podstawie odrębnych przepisów, stawek podatku akcyzowego od spirytusu w formie różnicy cen lub jej części, podatnikiem jest podmiot, u którego różnice te powstały, 3) gdy producent opakowań z tworzyw sztucznych zużywa je do pakowania (rozlewania) wyrobów gotowych, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje w momentach określonych w art. 6 ust. 1 i 4 ustawy, 4) import towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych, wymienionych w poz. 24 załącznika nr 2 do rozporządzenia, podatek akcyzowy od tych opakowań jest płacony według zasad i w terminach określonych w art. 11 i 12 ustawy. § 10. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne: 1) wytwarzające paliwa silnikowe w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych, 2) dokonujące uszlachetniania soli (SWW:1212) w procesach dosuszania, oczyszczania, jodowania i wzbogacania, 3) wykonujące czynności polegające na powiększaniu wartości użytkowej wyrobów zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9, 4) dokonujące rozlewu wyrobów winiarskich, a także podmioty, które poddają te wyroby leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu lub maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie oddziaływania termicznego, 5) posiadające importowane wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku akcyzowego. 2. obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 5, powstaje z chwilą nabycia wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. 3. W przypadku gdy stawka podatku została wyrażona w formie procentowej, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 5, obliczają podatek od wartości wyrobu akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu. 4. Przepisów ust. 1 pkt 5 i ust. 2 i 3 nie stosuje się do osób fizycznych nabywających wyroby akcyzowe na własne cele konsumpcyjne. § 11. Podatnikami podatku akcyzowego są również organy likwidacyjne, wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz. U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61); organy te uiszczają podatek akcyzowy według stawek właściwych dla sprzedaży poszczególnych wyrobów akcyzowych, z tym że w przypadku sprzedaży wyrobów spirytusowych i spirytusu stosuje się stawkę właściwą dla spirytusu butelkowanego. § 12. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego do silników szybkoobrotowych armatorom rybołówstwa morskiego według zasad określonych odrębnie przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, podatnik ten może zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę 475,00 zł/t. § 13. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku u eksportera zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia wyeksportowanych towarów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został pobrany przez urząd celny. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami skarbowymi akcyzy. § 14. Podatnicy nabywający paliwo lotnicze mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od paliw zużytych do napędu silników stosowanych w środkach transportu lotniczego. § 15. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach tych wyrobów. § 16. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe, wymienione w poz. 1 załącznika nr 6 do ustawy, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie pirolizy, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne. § 17. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w samolotach obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, podawanych pasażerom statków pełnomorskich, promów pasażersko-samochodowych i samolotów, obsługujących linie międzynarodowe. § 18. Podatnicy uiszczają podatek akcyzowy od wyrobów wytwarzanych w kraju za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, na rachunek właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 19, 20 i 21. § 19. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 13, 15 i 17 załącznika nr 6 do ustawy uiszczają podatek akcyzowy: 1) wstępnie - za okresy dzienne, 2) za okresy miesięczne. 2. Wpłaty dzienne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są dokonywane przy zastosowaniu procentowej stawki obliczonej według następującego wzoru (z dokładnością do 0,01%): gdzie: PA - oznacza kwotę należnego podatku akcyzowego z miesiąca poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy, obliczoną według obowiązujących stawek podatku akcyzowego, Ws - oznacza wartość sprzedaży wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, nie zawierającą podatku od towarów i usług z miesiąca poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy. 3. Przy ustalaniu stawki procentowej, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia się wyrobów akcyzowych, dla których stawki podatku akcyzowego zostały wyrażone w formie różnicy cen. 4. Podatek za okresy dzienne stanowi iloczyn wartości sprzedaży w danym dniu wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług oraz stawki procentowej, wynikającej ze wzoru określonego w ust. 2. 5. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 4 powinny być dokonywane nie później niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób terenu zakładu, w którym został wyprodukowany. 6. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych. § 20. W przypadku gdy na podstawie odrębnych przepisów podatnicy obowiązani są do rozliczania podatku akcyzowego od spirytusu w formie różnicy cen, obowiązek podatkowy powstaje w momencie przekazania spirytusu do przerobu lub zużycia; przepis § 18 stosuje się odpowiednio. § 21. 1. Podatnicy podejmujący działalność w zakresie wytwarzania wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 19 ust. 1, rozliczają podatek akcyzowy za okres dwóch miesięcy kalendarzowych od dokonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu wyłącznie za okresy miesięczne. Obowiązek dokonywania wstępnych wpłat dziennych powstaje w pierwszym dniu trzeciego miesiąca kalendarzowego od dokonania po raz pierwszy czynności podlegającej opodatkowaniu. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wznowienia wytwarzania wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 19 ust. 1, zawieszonego na okres dłuższy niż trzy miesiące. § 22. Wpłaty dzienne, o których mowa w § 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, zmniejszane są o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, wpłaconej na nabycie banderol podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli kwota zaliczki została zwrócona podatnikowi przez urząd skarbowy, kwota ta zwiększa podatek akcyzowy należny za miesiąc, w którym dokonano zwrotu. § 23. 1. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wyrobów winiarskich obniża się o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy wpłaconej na nabycie banderol, o których mowa w § 22, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy różnica między kwotą należnego podatku akcyzowego od sprzedaży wyrobów winiarskich i kwotą zaliczek na nabycie banderol stanowi kwotę ujemną, kwota ta zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy. 3. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy nabyciu banderol legalizacyjnych przez podatników, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4. 4. Przepisy § 22 stosuje się odpowiednio. § 24. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić w fakturze kwotę podatku akcyzowego zawartą w wartości sprzedaży towarów wykazanych w tej fakturze. § 25. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784, z 1996 r. Nr 41, poz. 178, Nr 58, poz. 265 i Nr 156, poz. 785 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 47). § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 17 lutego 1997 r. Minister Finansów: w. z. H. Wasilewska-Trenkner Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. (poz. 71) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH PRODUKOWANYCH W KRAJU Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu 1234 10675-931, -991Broń palna myśliwska, pistolety obronne na naboje gazowe20 20844-9Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej osobno nie wymienione: 1) rulety wraz ze stołami do rulety15 2) stoły do gry w karty15 3) automaty hazardowe15 4) maszyny i urządzenia losujące15 5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry15 31021, 1022Samochody osobowe ogólnego przeznaczenia oraz osobowe specjalizowane: 1) których cena jest wyższa od równowartości 7500 ECU10 2) pozostałewolne od podatku 41055-1Jachty pełnomorskie: 1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 ECU20 2) pozostałewolne od podatku 51153Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku: 1) odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego, których cena jest wyższa od równowartości 750 ECU10 2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości 350 ECU10 3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 ECU10 4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z: a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena jest wyższa od równowartości 1 100 ECU10 b) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 1350 ECU10 c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 1700 ECU10 5) pozostaływolny od podatku 61212Sól: 1) sól warzona zwykła (SWW: 1212-111, -121)15 2) sól warzona jodowana (SWW: 1212-112, -122)7 3) sól kamienna z mikroelementami (SWW: 1212-211)15 4) sól kamienna jodowana (SWW: 1212-212)7 5) pozostaławolna od podatku 71324-4, -5, -9Środki upiększające i wyroby perfumeryjne oraz wyroby kosmetyczne i perfumeryjne (bez ziołowych) pozostałe20 81364-1, -2Opakowania z tworzyw sztucznych: 1) balony z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-11)0,50 zł/szt. 2) beczki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-12)5,00 zł/szt. 3) bębny z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-13)6,00 zł/szt. 4) skrzynki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-14)0,75 zł/szt. 5) kanistry z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-16)0,40 zł/szt. 6) transporterki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-17)0,75 zł/szt. 7) butelki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-21): a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt. b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt. 8) fiolki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-22)1,00 zł/1000 szt. 9) tuby z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-23)1,00 zł/1000 szt. 10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-24)0,01 zł/szt. 11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-25)0,02 zł/szt. 12) pozostałewolne od podatku 91829-13Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci25 102215-2Skóry futrzane zwierząt szlachetnych wyprawione: 1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek20 2) pozostałewolne od podatku 112233, 2234, 2239Odzież futrzana i inne wyroby futrzarskie: 1) ze skór wymienionych w poz. 10 pkt 115 pozostaławolna od podatku 12247Wyroby winiarskie: 1) wina owocowe i owocowo-ziołowe (SWW: 2471)0,74 zł/l z czego: napoje alkoholowe typu win i napoje winopochodne-niskoprocentowe na bazie alkoholu winnego (SWW: 2471-6)0,93 zł/l 2) wina gronowe i gronowo-ziołowe (SWW: 2472)0,92 zł/l 3) miody pitne (SWW: 2473)0,55 zł/l 4) osady winiarskie (SWW: 2474-2, -3)wolne od podatku 132483Piwo: 1) do 11,0° Blg0,62 zł/l 2) do 11,1° Blg0,69 zł/l 3) piwo bezalkoholowe5 142519-7Guma do żucia20 15niezależnie od symbolu SWWŁodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie z dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych: 1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 ECU15 2) pozostałewolne od podatku 16Wyroby nie wymienione w poz. 1-15wolne od podatku Objaśnienia: Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 3, 4, 5 i 15 tabeli, uważa się cenę nie zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą ustalenia równowartości tej ceny w ECU jest kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu. Załącznik nr 2 TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania*) 1234 11704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem25 ex 2106 90 92 0 ex 2106 90 98 0 2ex 2202 90Piwo bezalkoholowe7 32203 00Piwo otrzymywane ze słodu0,69 zł/l 42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz winogronowy inny niż z pozycji 20090,92 zł/l w tym: a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.14,00 zł/l 52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi0,92 zł/l w tym: a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.13,50 zł/l 62206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej0,74 zł/l w tym: a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.14,00 zł/l 72501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi20 83303 00Perfumy i wody toaletowe25 9ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 025 10ex3506Kleje do rzęs i peruk25 11ex4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami, ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych, perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25 12ex4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych, perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii20 138525 40Kamery video ze stop-klatką oraz pozostałe kamery video rejestrujące, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600 ECU15 14ex8521 10 30 0, ex8521 10 80 0Magnetowidy i odtwarzacze, których wartość celna jest wyższa od równowartości 350 ECU15 15ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne), których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 ECU15 16ex8528Zestawy sprzętu elektronicznego: 1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 100 ECU15 2) odbiornika telewizyjnego i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1350 ECU15 3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery video, jeżeli wartość celna jest wyższa od równowartości 1700 ECU15 17ex8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, których wartość celna jest wyższa od równowartości 7500 ECU15 18ex8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe, których wartość celna jest wyższa od równowartości 2400 ECU25 19ex9303Broń myśliwska25 20ex9304 00 00 0Broń gazowa25 21ex9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci30 22ex9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej: 1) rulety wraz ze stołami do rulety20 2) automaty hazardowe20 3) stoły do gry w karty20 4) maszyny i urządzenia losujące20 5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry20 23niezależnie od kodu PCNKasety zawierające preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 8 i 925 24niezależnie od kodu PCNOpakowania z tworzyw sztucznych: 1) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt. 2) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt. 3) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt. 4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt. 5) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt. 6) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt. 7) butelki z tworzyw sztucznych: a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt. b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt. 8) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt. 9) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt. 10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt. 11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt. 12) pozostałewolne od podatku 25Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-24wolne od podatku Objaśnienia: ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. *) - określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie. (Dz. U. Nr 14, poz. 72) Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone jest łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nie raniące pułapki, w tym pułapki nie chwytające za kończynę."; 2) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może wydać zgodę na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych nie będących zwierzętami gospodarskimi do celów badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej."; 3) w art. 28 w ust. 2 w zdaniu wstępnym wyraz "może" zastępuje się wyrazami "po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego może, w drodze decyzji,"; 4) w art. 29 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Obwód łowiecki obejmujący obszar gruntów pozostających w zarządzie organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania może być wydzierżawiony kołom łowieckim za zgodą tych organów."; 5) w art. 32: a) w ust. 2 wyrazy "nadanego, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 r. Nr 27, poz. 118) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego, o którym mowa w ust. 3."; 6) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. Najwyższą władzą w Polskim Związku Łowieckim jest Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego."; 7) w art. 33 w ust. 4 po wyrazie "koordynują" dodaje się wyrazy "i nadzorują"; 8) w art. 53 w pkt 5 skreśla się wyraz "sieci" i następujący po nim przecinek; 9) w art. 61 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastosowaniem przepisu art. 29 ust. 2". Art. 2. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) w art. 52 w ust. 4 wyrazy "z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444)" zastępuje się wyrazami "z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72)". Art. 3. Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego powinien uchwalić statut Polskiego Związku Łowieckiego do dnia 31 grudnia 1997 r. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie rządowego programu systemowej pomocy finansowej na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych oraz szczegółowych zasad, warunków i trybu przyznawania tej pomocy. (Dz. U. Nr 14, poz. 73) Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się rządowy program systemowej pomocy finansowej dla osób uprawnionych, w rozumieniu ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646), znajdujących się w trudnej sytuacji bytowej i ponoszących znaczne wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych. 2. Pomoc finansowa jest udzielana ze środków budżetu państwa w ramach zadań administracji rządowej, zleconych gminom na podstawie art. 11 pkt 7 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687), zwanej dalej "ustawą o pomocy społecznej". § 2. Pomoc finansową przyznaje kierownik ośrodka pomocy społecznej bądź inna osoba upoważniona na podstawie art. 46 ust. 5a ustawy o pomocy społecznej. § 3. Pomoc finansowa przysługuje, jeżeli: 1) miesięczne wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych przekraczają kwotę równą 2% dochodu osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, a dochód osoby samotnie gospodarującej lub rodziny nie przekracza 120% dochodu określonego w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, 2) miesięczne wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych przekraczają kwotę równą wysokości 5% dochodu osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, a po odliczeniu tych wydatków dochód osoby samotnie gospodarującej lub rodziny nie przekracza wielkości określonej w pkt 1. § 4. 1. Do wydatków na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych, o których mowa w § 3, z uwzględnieniem ust. 2 niniejszego paragrafu, wlicza się opłatę ryczałtową i odpłatność, określone ustawą z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne, poniesione przez osobę uprawnioną, za: 1) leki podstawowe, recepturowe i uzupełniające, 2) leki zapisane zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, 3) artykuły sanitarne zapisane zgodnie z art. 9 ust. 2 tej ustawy, 4) leki i artykuły sanitarne zapisane zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy, 5) środki antykoncepcyjne wydawane na podstawie recepty za częściową odpłatnością. 2. Do wydatków, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się dopłat poniesionych ponad limity cen ustalone, zgodnie z przepisami ustawy powołanej w ust. 1, przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. § 5. Kwota pomocy finansowej stanowi różnicę między wydatkami na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych, poniesionymi przez osobę samotnie gospodarującą lub rodzinę, a wydatkami, które powinny być sfinansowane ze środków własnych osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, obliczonymi według zasad określonych w § 3. § 6. 1. Pomoc finansowa jest przyznawana na pisemny wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego bądź innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego, złożony w ośrodku pomocy społecznej na druku według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączyć rachunek wystawiony przez aptekę, zawierający: dane osoby, na rzecz której nastąpiła realizacja recepty, nazwę wydanego leku, środka antykoncepcyjnego lub artykułu sanitarnego, jego cenę i wysokość opłaty i odpłatności, o których mowa w § 4 ust. 1. § 7. W uzasadnionym wypadku decyzja o przyznaniu pomocy finansowej powinna być poprzedzona przeprowadzeniem wywiadu rodzinnego (środowiskowego). § 8. 1. Rozliczenia z tytułu pomocy finansowej, z uwzględnieniem ust. 2, dokonuje się raz w miesiącu. 2. Częstsze rozliczenia są możliwe, jeżeli wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych przekroczą kwotę, o której mowa w § 3, w okresie krótszym niż jeden miesiąc. § 9. Kierownik ośrodka pomocy społecznej bądź inna osoba upoważniona, o której mowa w § 2, może uwzględnić wniosek o przyznanie pomocy finansowej za okres ubiegły, nie dłuższy jednak niż 2 miesiące wstecz od daty złożenia wniosku. § 10. 1. Pomoc finansowa, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje niezależnie od świadczeń przyznawanych na podstawie przepisów ustawy o pomocy społecznej. 2. Pomoc finansowa nie może być przyznana, jeżeli został przyznany zasiłek celowy na pokrycie kosztów leków na podstawie art. 32 ustawy o pomocy społecznej. § 11. W sprawach dotyczących przyznawania pomocy finansowej, nie uregulowanych w rozporządzeniu, stosuje się przepisy ustawy o pomocy społecznej. § 12. Wnioski o przyznanie pomocy finansowej złożone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane według dotychczasowych przepisów. § 13. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1992 r. w sprawie rządowego programu pomocy finansowej w związku ze wzrostem wydatków na leczenie oraz szczegółowych zasad, warunków i trybu przyznawania tej pomocy (Dz. U Nr 34, poz. 148). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. (poz. 73) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych. (Dz. U. Nr 14, poz. 74) Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) oraz art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje: § 1. Kierownicy urzędów państwowych (dyrektorzy generalni urzędów), na podstawie zasad określonych w rozporządzeniu, ustalą rozkłady czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych dniach tygodnia pracowników urzędów administracji państwowej, zwanych dalej "urzędnikami". § 2. 1. W urzędach administracji państwowej obowiązuje 8-godzinny dzień pracy od poniedziałku do piątku. 2. Urzędy administracji państwowej rozpoczynają pracę o godzinie 815, a kończą o godzinie 1615. 3. Kierownicy urzędów terenowych organów rządowej administracji ogólnej (dyrektorzy generalni urzędów) oraz kierownicy urzędów rejonowych i urzędów terenowych administracji specjalnej mogą, w miarę potrzeby, określić godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy odmiennie niż przewiduje przepis ust. 2. § 3. 1. W granicach norm określonych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych oraz art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej można ustalić inny niż określony w § 2 rozkład i wymiar czasu pracy w poszczególnych dniach tygodnia oraz godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy dla wszystkich lub części urzędników, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą zorganizowania sprawnej obsługi obywateli lub wymaga tego szczególny charakter wykonywanych zadań. 2. Urzędnicy, którzy na polecenie przełożonego pracowali w sobotę lub w innym dniu nie będącym dniem pracy w urzędzie, otrzymują dzień wolny w innym dniu tygodnia. § 4. 1. W rozkładzie czasu pracy urzędników urzędów terenowych organów administracji rządowej należy ustalić co najmniej jeden dzień tygodnia, w którym praca będzie wykonywana w godzinach popołudniowych, nie dłużej jednak niż do godziny 1800. 2. W rozkładzie czasu pracy urzędników wykonujących czynności kontrolne można ustalać pracę w niedziele, święta i inne dni tygodnia, nie będące dniami pracy w urzędzie, w dostosowaniu do czasu pracy jednostek organizacyjnych, w których wykonywane są czynności kontrolne, zapewniając urzędnikom dni wolne od pracy w innym dniu tygodnia oraz co najmniej raz na 3 tygodnie niedzielę wolną od pracy. § 5. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Szefem Służby Cywilnej, może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, ustalić określony dzień tygodnia dniem wolnym od pracy w urzędach administracji państwowej za odpracowaniem w ustaloną sobotę danego miesiąca. 2. Kierownicy urzędów państwowych (dyrektorzy generalni urzędów) ustalają harmonogram pracy w soboty w niektórych komórkach organizacyjnych i na niektórych stanowiskach pracy w kierowanym urzędzie, jeżeli praca w soboty jest niezbędna ze względu na szczególny charakter wykonywanych zadań lub interes społeczny. § 6. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 140, poz. 779 i z 1996 r. Nr 1, poz. 4). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 lutego 1997 r. w sprawie jednorazowej wypłaty w marcu 1997 r. dla niektórych emerytów i rencistów. (Dz. U. Nr 14, poz. 75) Na podstawie art. 171 ust. 6 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. W marcu 1997 r. nastąpi jednorazowa wypłata wyrównująca co najmniej do 2,5% realny wzrost przeciętnej emerytury i renty brutto w 1996 r. w porównaniu z 1995 r. § 2. Jednorazowa wypłata przysługuje osobom uprawnionym do emerytur, rent inwalidzkich i rent rodzinnych podlegających waloryzacji od dnia 1 września 1996 r., zwanych dalej "świadczeniami". § 3. 1. Kwota jednorazowej wypłaty uzupełnia łączną kwotę świadczeń wypłaconych za okres od dnia 1 września do dnia 31 grudnia 1996 r. do wysokości uzyskanej po jej podwyższeniu wskaźnikiem weryfikacyjnym, wynoszącym 102,2%. 2. Kwotę jednorazowej wypłaty zwiększa się wskaźnikiem 105,9%. § 4. Do ustalenia kwoty jednorazowej wypłaty przyjmuje się kwotę świadczenia bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. § 5. 1. Jednorazowa wypłata następuje z urzędu, a jeżeli wypłata świadczenia jest wstrzymana - po jej wznowieniu lub na wniosek osoby uprawnionej. 2. W razie ustania prawa do świadczenia, jednorazowa wypłata następuje na wniosek osoby uprawnionej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających nauczyciela do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowych zasad jej obliczania i wypłacania. (Dz. U. Nr 14, poz. 77) Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Do okresu pracy uprawniającego nauczyciela do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. § 2. 1. Nauczyciel nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody bądź w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody jubileuszowe. 2. Nauczyciel jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 3. Wypłata nagrody jubileuszowej następuje po nabyciu przez nauczyciela prawa do tej nagrody. § 3. 1. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące nauczycielowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla nauczyciela jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. 2. W wypadku gdy nauczyciel nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym tygodniowym obowiązkowym wymiarze godzin zajęć niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące nauczycielowi w dniu nabycia prawa do nagrody. 3. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. § 4. W razie rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką, nauczycielowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę te wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. § 5. 1. Jeżeli w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu nauczycielowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca się mu tylko jedną - najwyższą. 2. Nauczycielowi posiadającemu w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 1, okres pracy dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, któremu w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 3. Przepisy ust. 1 i 2 mają odpowiednio zastosowanie w wypadku, gdy w dniu, w którym nauczyciel udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia, oraz w wypadku, gdy nauczyciel prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. § 6. 1. Nauczycielom, którzy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród. 2. Nauczyciele, którzy podjęli zatrudnienie po dniu wejścia w życie rozporządzenia, nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w § 1-5, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres. § 7. 1. Nauczyciele, którzy na podstawie odrębnych przepisów uprawnieni są do nagrody jubileuszowej, zachowują nadal te uprawnienia. 2. W razie zbiegu uprawnień do nagrody jubileuszowej, nauczyciel ma prawo do jednej, korzystniejszej nagrody. § 8. Rozporządzenie wchodzi życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. (Dz. U. Nr 14, poz. 78) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44) oraz art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9 w ust. 8 po wyrazach "nie wyższych niż 3,0" dodaje się wyrazy "dla maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 7"; 2) w § 13 w ust. 1 w pkt 5 po wyrazach "samochodów nabytych" dodaje się wyrazy "albo przyjętych do odpłatnego używania". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 14 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku od gier. (Dz. U. Nr 14, poz. 79) Na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 51 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1992 r. w sprawie podatku od gier (Dz. U. z 1993 r. Nr 1, poz. 3) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Podatnicy są obowiązani bez wezwania składać deklarację na podatek od gier, według odrębnie ustalonego wzoru, za okresy dekadowe, nie później niż w dniu, w którym upływa termin płatności podatku określony w § 1 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 3, są obowiązani bez wezwania składać deklarację na podatek od gier, według odrębnie ustalonego wzoru, za okresy miesięczne w terminie 10 dni od dnia zakończenia miesiąca. 3. Podatnicy prowadzący kasyna gry, gry liczbowe, loterie pieniężne oraz totalizatory składają wraz z deklaracją rozliczenie wpływów z poszczególnych: 1) rodzajów gier losowych urządzanych w kasynie gry, 2) losowań gier liczbowych, 3) serii loterii pieniężnych, 4) rodzajów totalizatorów. 4. Zobowiązanie podatkowe powstaje w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że urząd skarbowy określi je w innej wysokości." § 2. Podatnicy składający deklaracje na podatek od gier za okresy dekadowe obowiązani są do złożenia w terminie do dnia 23 lutego 1997 r. jednej, łącznej deklaracji za trzy dekady stycznia 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 6 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o nasiennictwie. (Dz. U. Nr 14, poz. 80) Na podstawie art. 23 pkt 1-5, art. 41 pkt 1, art. 62 pkt 1 i 2, art. 64 ust. 1 pkt 1 i art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o nasiennictwie (Dz. U. Nr 50, poz. 216) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do rejestru", lp. 81 otrzymuje brzmienie: 123 81Chmiel1Humulus Lupulus L. 2) załącznik nr 2 do rozporządzenia "Stawki opłaty hodowlanej" otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 lutego 1997 r. (poz. 80) STAWKI OPŁATY HODOWLANEJ Roślina uprawna lub grupa roślinWysokość opłaty wyrażona w procentach wartości sprzedanego materiału siewnego*Wysokość opłaty wyrażona w zł 123 Rośliny rolnicze Pszenica ozima i jara 4,80 zł/q Jęczmień ozimy i jary, pszenżyto ozime i jare, żyto, owies 4,00 zł/q Proso, gryka 5,00 zł/q Wyka jara i ozima 10,00 zł/q Łubin wąskolisty 8,00 zł/q Łubin żółty 10,00 zł/q Pozostałe strączkowe (motylkowate grubonasienne) 5,00 zł/q Motylkowate drobnonasienne: koniczyna czerwona, koniczyna biała, koniczyna szwedzka, koniczyna perska, lucerna siewna, lucerna chmielowa, lucerna mieszańcowa, komonica zwyczajna 50,00 zł/q seradela, esparceta, inkarnatka, nostrzyk 25,00 zł/q Trawy pastewne: życica trwała, życica wielokwiatowa, życica mieszańcowa, życica westerwoldzka, kupkówka pospolita 14,00 zł/q kostrzewa łąkowa, kostrzewa czerwona, kostrzewa różnolistna, tymotka łąkowa, wiechlina łąkowa, mozga trzcinowata, rajgras wyniosły, stokłosa bezostna, stokłosa uniolowata 20,00 zł/q pozostałe trawy pastewne 26,00 zł/q Trawy gazonowe: życica trwała 21,00 zł/q kostrzewa czerwona, kostrzewa różnolistna, wiechlina łąkowa 30,00 zł/q pozostałe trawy gazonowe 39,00 zł/q Burak cukrowy10 Burak pastewny5 Inne korzeniowe pastewne5 Ziemniak4 Len 16,00 zł/q Konopie 30,00 zł/q Rzepak ozimy i jary, rzepik ozimy, rzodkiew oleista 20,00 zł/q Gorczyca biała i sarepska 9,00 zł/q Facelia 20,00 zł/q Kukurydza sprzedawana wg wagi 30,00 zł/q Kukurydza sprzedawana w porcjach 5,00 zł/50 tys. nasion Tytoń i machorka8 Inne rośliny pastewne5 Lekarskie8 Rośliny ogrodnicze Cebula, ogórek gruntowy, bób, fasola, ogórek szklarniowy, kapustne, sałata, szpinak, por, dynia, melon, kawon, cukinia8 Burak ćwikłowy, marchew, groch, rzodkiewka, rzodkiew7 Kukurydza cukrowa i pękająca, pomidor gruntowy, papryka szklarniowa i gruntowa10 Pomidor szklarniowy5 Czosnek, pietruszka, seler, koper6 Inne warzywa5 Rośliny przyprawowe8 Grzyby jadalne8 Drzewa, krzewy, truskawka i poziomka4 Rośliny ozdobne rozmnażane z nasion: begonia stale kwitnąca, lewkonia letnia, petunia ogrodowa, szałwia błyszcząca, werbena ogrodowa, stokrotka pospolita, cyklamen perski, pantofelnik ogrodowy, starzec popielny8 inne rośliny ozdobne rozmnażane z nasion6 Rośliny ozdobne rozmnażane wegetatywnie, z wyjątkiem drzew i krzewów3 * Za wartość sprzedaży materiału siewnego przyjmuje się wartość wyszczególnioną na fakturze przed pomniejszeniem jej o ewentualnie udzieloną dotację, określoną w corocznie wydawanym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do ustawy budżetowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie kursowego dokształcania kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne. (Dz. U. Nr 14, poz. 81) Na podstawie art. 84 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają jednostki uprawnione do kursowego dokształcania kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne oraz innych osób wykonujących czynności związane z tym przewozem, warunków takiego dokształcania oraz warunków, jakie powinny spełniać osoby ubiegające się o dokształcanie na tych kursach. § 2. 1. Kursy dokształcające dla kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne, zwane dalej "kursami", prowadzą jednostki upoważnione przez wojewodę. 2. Wojewoda wydaje upoważnienie do prowadzenia kursów jednostce, która: 1) posiada odpowiednie warunki lokalowe: a) co najmniej jedną salę wykładową o powierzchni nie mniejszej niż 30 m2, b) pokój wykładowców o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, c) archiwum o powierzchni nie mniejszej niż 6 m2, d) zaplecze sanitarne; 2) zatrudnia wykładowców posiadających wyższe wykształcenie i praktykę zawodową, co najmniej pięcioletnią, w zakresie objętym następującymi dziedzinami: a) właściwości materiałów niebezpiecznych dla poszczególnych klas niebezpieczeństwa, b) konstrukcji i eksploatacji opakowań materiałów niebezpiecznych, c) konstrukcji i eksploatacji pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów niebezpiecznych, d) konstrukcji i eksploatacji cystern, e) ratownictwa drogowego i chemicznego, f) bezpieczeństwa ruchu drogowego; 3) posiada podlegający zatwierdzeniu przez wojewodę zbiór przepisów w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych oraz pomoce nauczania, właściwe do rodzaju prowadzonego kursu, w szczególności zaś: a) plansze dotyczące budowy i oznakowania pojazdów i opakowań, b) filmy instruktażowe, przeźrocza i fotografie, c) modele pojazdów i sztuk przesyłek, d) wzory wymaganych dokumentów; 4) posiada możliwość przeprowadzenia ćwiczeń praktycznych objętych tematyką kursu. 3. Jednostka występująca z wnioskiem o wydanie upoważnienia wojewody do prowadzenia kursów załącza do wniosku w szczególności następujące dokumenty: 1) dokumenty potwierdzające zdolność jednostki do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia kursów, 2) wykaz pomocy nauczania, 3) wykaz posiadanych pomieszczeń, 4) wykaz wykładowców, wraz z dokumentacją potwierdzającą posiadanie przez nich wymaganego wykształcenia i praktyki. § 3. Wojewoda odmawia jednostce wydania upoważnienia do prowadzenia kursów, jeżeli: 1) nie spełnia ona wymogów określonych w § 2 ust. 2 lub 2) nie złożyła wymaganych dokumentów, określonych w § 2 ust. 3. § 4. Wojewoda cofa jednostce upoważnienie do prowadzenia kursów, jeżeli: 1) nie spełnia ona wymogów określonych w § 2 ust. 2 lub 2) szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem, lub 3) prowadzona dokumentacja lub wydany dokument są niezgodne ze stanem faktycznym. § 5. 1. Upoważnione jednostki, o których mowa w § 2 ust. 1, mogą organizować następujące rodzaje kursów: 1) kurs podstawowy w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych różnych klas, obejmujący co najmniej 24 godziny lekcyjne, 2) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu w cysternach, obejmujący co najmniej 16 godzin lekcyjnych, 3) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy 1, obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych, 4) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych klasy 7, obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych. 2. Tematyka kursów obejmuje w szczególności: 1) dla kursu podstawowego: a) ogólne wymagania dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych, b) rodzaje zagrożeń, c) zagadnienia ochrony środowiska naturalnego przy przewozie odpadów będących materiałami niebezpiecznymi, d) sposoby przeciwdziałania różnym rodzajom zagrożeń, e) czynności, które powinien podjąć kierowca po powstaniu wypadku, a w szczególności pomoc przedlekarska, zabezpieczenie miejsca wypadku, użycie ochron osobistych i sprzętu będącego w wyposażeniu pojazdu, f) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek, kontenerów i pojazdów, g) zasady postępowania kierowcy w czasie przewozu, h) przeznaczenie i działanie elementów dodatkowego wyposażenia technicznego pojazdów, i) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera, j) środki ostrożności w czasie czynności załadunkowych i wyładunkowych, k) manipulowanie, rozmieszczanie i mocowanie sztuk przesyłek na pojeździe, l) zasady odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane w związku z przewozem materiałów niebezpiecznych, ł) informacje na temat transportu kombinowanego materiałów niebezpiecznych, 2) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu w cysternach: a) zachowanie się pojazdu na drodze, ze szczególnym uwzględnieniem przemieszczania się ładunku wewnątrz cysterny i wpływu tego zjawiska na bezpieczeństwo przewozu, b) szczególne wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu z cysterną, c) zasady załadunku i wyładunku cystern, uregulowane przepisami w dziedzinie transportu, d) szczególne wymagania dotyczące używania pojazdów z cysterną, w szczególności dopuszczenie pojazdu do przewozu, świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych, zasady oznakowania oraz używania nalepek ostrzegawczych, e) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku pojazdu z cysterną, 3) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy 1: a) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów i przedmiotów wybuchowych, b) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek, kontenerów i pojazdów przewożących materiały wybuchowe, c) szczególne wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu przewożącego materiały wybuchowe, d) szczególne wymagania dotyczące załadunku i wyładunku, manipulowania, rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłek z materiałami wybuchowymi, e) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera, f) szczególne wymagania dotyczące używania pojazdów do przewozu materiałów wybuchowych, a w szczególności kategorie pojazdów i świadectwa dopuszczenia do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych, 4) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych klasy 7: a) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów promieniotwórczych, b) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek, kontenerów i pojazdów przewożących materiały promieniotwórcze, c) szczególne wymagania dotyczące załadunku i wyładunku, manipulowania, rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłek z materiałami promieniotwórczymi, d) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera, e) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku przy przewozie materiałów promieniotwórczych. 3. Kurs podstawowy i kursy specjalistyczne mogą być organizowane w formie: 1) kursu początkowego - dla kierowców, którzy nie posiadają ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i odpowiedniego kursu specjalistycznego, 2) kursu doskonalącego - dla kierowców posiadających ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i odpowiedniego kursu specjalistycznego; kierowca powinien ukończyć odpowiedni kurs doskonalący w roku poprzedzającym datę ważności posiadanego zaświadczenia. 4. Kurs doskonalący ma na celu uaktualnienie wiedzy kierowcy i powinien uwzględniać także zmiany przepisów regulujących przewóz materiałów niebezpiecznych, wprowadzone w okresie, jaki upłynął od poprzedniego kursu. Liczba godzin zajęć na kursie doskonalącym wynosi odpowiednio połowę wymaganej liczby godzin określonych w ust. 1. 5. Liczba godzin zajęć na kursie w ciągu jednego dnia, niezależnie od rodzaju kursu, nie może przekroczyć 8 godzin lekcyjnych. § 6. Warunki, w których przy przewozie materiałów niebezpiecznych wymagane jest ukończenie przez kierowcę kursu, określają postanowienia załącznika B do umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób. § 7. 1. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs podstawowy jest posiadanie przez niego, oprócz prawa jazdy, co najmniej trzyletniej praktyki w kierowaniu pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest prawo jazdy kategorii B, C lub D. 2. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs specjalistyczny jest posiadanie przez niego ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego. 3. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs doskonalący jest posiadanie przez niego ważnego zaświadczenia odpowiednio o ukończeniu kursu podstawowego lub specjalistycznego. 4. W przypadku łącznego organizowania kursu podstawowego i specjalistycznego, warunek podany w ust. 2 uważa się za spełniony, jeżeli kierowca uzyskał pozytywną ocenę z zakresu posiadanej wiedzy i umiejętności, objętych programem kursu podstawowego. § 8. 1. Kursy, o których mowa w § 5 ust. 1, prowadzone są przez wykładowców, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, zgodnie ze szczegółowym programem kursu, obejmującym, odpowiednio do rodzaju kursu, tematykę określoną w § 5 ust. 2. 2. Szczegółowy program kursu zatwierdzany jest przez wojewodę. 3. Szczegółowy program kursu powinien zawierać: 1) wykaz tematów i liczbę godzin przeznaczonych na poszczególne tematy, wraz z wykazem wykładowców prowadzących poszczególne zajęcia, 2) wskazanie metod nauczania, wraz z wykazem pomocy nauczania, które będą użyte podczas kursu, 3) szczegółową informację o planowanych ćwiczenia praktycznych. § 9. 1. Kurs kończy się sprawdzeniem posiadanych wiadomości i umiejętności, stanowiących tematykę kursu, przeprowadzonym w formie egzaminu pisemnego. 2. Pytania egzaminacyjne pochodzą z katalogu pytań egzaminacyjnych. 3. Katalog pytań egzaminacyjnych zatwierdzany jest przez wojewodę. 4. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja składająca się z przedstawiciela wojewody oraz wykładowców prowadzących poszczególne zajęcia. 5. Pozytywną ocenę w zakresie posiadanych wiadomości i umiejętności stanowiących tematykę kursu uzyskuje kierowca, który: 1) w przypadku kursu podstawowego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 25 spośród 30 pytań, w czasie nie dłuższym niż 45 minut; 2) w przypadku kursu specjalistycznego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 12 spośród 15 pytań, w czasie nie dłuższym niż 25 minut. 6. W przypadku niezdania egzaminu, zainteresowanemu przysługuje prawo do jednego egzaminu poprawkowego w terminie 60 dni. § 10. 1. Kierowcy, który uzyskał pozytywną ocenę na egzaminie, wydaje się zaświadczenie o przeszkoleniu go w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, ważne jest przez okres 5 lat od daty egzaminu. 3. W przypadku szkolenia specjalistycznego, data ważności zaświadczenia nie może przekraczać 5 lat od daty ważności egzaminu po kursie podstawowym. § 11. 1. Jednostki upoważnione do prowadzenia kursów dla kierowców uważa się także za jednostki upoważnione do prowadzenia, w odpowiednim zakresie, kursów przeznaczonych dla innych osób wykonujących czynności związane z przewozem materiałów niebezpiecznych. 2. W odniesieniu do kursów dla osób innych niż kierowcy nie mają zastosowania przepisy § 5-7. § 12. 1. Jednostki prowadzące szkolenie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie zezwolenia wojewody, wydanego przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, uważa się za posiadające upoważnienie wymagane przepisami rozporządzenia. 2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, dostosują prowadzoną działalność do wymogów określonych w rozporządzeniu w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 lutego 1997 r. (poz. 81) WZÓR ZAŚWIADCZENIA O PRZESZKOLENIU KIEROWCÓW POJAZDÓW PRZEWOŻĄCYCH MATERIAŁY NIEBEZPIECZNE Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 29 stycznia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. (Dz. U. Nr 14, poz. 82) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: Janusz Trzciński - przewodniczący, Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Błażej Wierzbowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniach 8, 22, 28 i 29 stycznia 1997 r. na posiedzeniu w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r, Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388) przez wyjaśnienie: "Czy w świetle art. 8 ust. 1 wymienionej ustawy i powszechnie obowiązującej wykładni Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 grudnia 1992 r., sygn. W 10/91, w sprawie wykładni art. 2 i art. 8 ustawy o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 97, poz. 487) dopuszczalne jest uzależnienie przez notariusza zawarcia aktu notarialnego dotyczącego nieodpłatnego przekazania na własność garażu osobie będącej najemcą tego garażu, która wybudowała go z własnych środków na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub gminy (związku międzygminnego) na podstawie pozwolenia na budowę, wydanego przez właściwą władzę administracyjną, oraz przekazania w użytkowanie wieczyste gruntu, na którym garaż został wybudowany, od uzyskania stwierdzenia przez właściwy w sprawach nadzoru organ architektoniczno-budowlany, że garaż jest lokalem samodzielnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388)", ustalił: Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33) w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388) dopuszcza tylko wtedy uzależnienie przez notariusza sporządzenia aktu notarialnego, dotyczącego nieodpłatnego nabycia garażu przez osobę, o której mowa w art. 8 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 29 września 1990 r., od stwierdzenia w formie zaświadczenia przez organ właściwy w sprawach nadzoru architektoniczno-budowlanego spełnienia wymagań, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, gdy w rozumieniu tego przepisu garaż nie jest budynkiem, lecz samodzielnym lokalem, i nabywca garażu otrzymuje udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. (Dz. U. Nr 15, poz. 83) Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 20 dodaje się art. 201 w brzmieniu: "Art. 201. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, które łącznie spełniają następujące warunki: 1) nie posiadają prawa do żadnych świadczeń rentowych lub emerytalnych, 2) nie osiągają dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu rolniczej działalności gospodarczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników, 3) osiągnęły wiek 55 lat kobiety i 60 lat mężczyźni, przysługuje świadczenie w wysokości dodatku kombatanckiego, o którym mowa w art. 15 ust. 1. 2. Osobom o których mowa w ust. 1, przysługują także uprawnienia określone w art. 20 ust. 2. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2."; 2) w art. 24 wyrazy "12, 15 i 16" zastępuje się wyrazami "12, 15, 16 i 201". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z tym że art. 201 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 7 lutego 1997 r. o waloryzacji za IV kwartał 1995 r. niektórych emerytur i rent. (Dz. U. Nr 15, poz. 84) Art. 1. Waloryzacji za IV kwartał 1995 r. na zasadach określonych w ustawie, zwanej dalej "waloryzacją", podlegają emerytury i renty, które objęła waloryzacja od dnia 1 września 1996 r. na podstawie art. 171 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687). Art. 2. 1. Waloryzacja polega na dodatkowym podwyższeniu, od dnia 1 września 1996 r., wskaźnikiem waloryzacji 102,8% kwoty emerytury i renty, jaka przysługiwała w dniu 1 września 1996 r. 2. Równocześnie z podwyższeniem emerytury i renty następuje podwyższenie podstawy jej wymiaru wskaźnikiem waloryzacji, o którym mowa w ust. 1. 3. Realizacja podwyżki emerytur i rent wynikającej z waloryzacji następuje w lipcu 1997 r. z wyrównaniem od dnia 1 września 1996 r. wraz z odsetkami. Art. 3. Podwyższenie emerytur i rent oraz wypłata należności nastąpi z urzędu, a jeżeli wypłata świadczeń była wstrzymana - po jej wznowieniu lub na wniosek osoby zainteresowanej, z uwzględnieniem wszystkich kolejnych waloryzacji przypadających w okresie wstrzymania wypłaty. Art. 4. Z tytułu podwyżki w ramach waloryzacji, o której mowa w art. 2 ust. 3, oraz waloryzacji przeprowadzonej na podstawie art. 12 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636) realny wzrost przeciętnej emerytury i renty brutto w 1997 r. w porównaniu z 1996 r. wyniesie co najmniej 2,9%. Art. 5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłosi, w terminie do dnia 15 czerwca 1997 r. w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", należne od dnia 1 września 1996 r. i od dnia 1 marca 1997 r. wysokości kwot: 1) najniższej emerytury i renty, 2) dodatków: pielęgnacyjnego, dla sieroty zupełnej, za tajne nauczanie, kombatanckiego oraz dla żołnierzy zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionych w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu, 3) świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji. (Dz. U. Nr 15, poz. 85) Na podstawie art. 222 oraz art. 223 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) oraz w związku z art. 2 pkt. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69, poz. 331) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) Minister Gospodarki - w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, w stosunku do których zadania i kompetencje organu założycielskiego oraz kompetencje w zakresie wykonywania praw z akcji i udziałów zależą do Ministra Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) właściwi wojewodowie - w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, w stosunku do których wykonują oni zadania i kompetencje organu założycielskiego, oraz w odniesieniu do spółek, w których Skarb Państwa posiada mniej niż 50% udziałów lub akcji, a także w odniesieniu do, będących podmiotami gospodarczymi, osób fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nakładanie obowiązków i zadań przez organy, o których mowa w ust. 1, następuje na mocy decyzji administracyjnej wydanej w porozumieniu z: 1) Ministrem Gospodarki - w wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3, 2) Ministrem Skarbu Państwa - w wypadku określonym w pkt 2."; 2) w § 2 w ust. 2 po wyrazach "właściwych ministerstw" skreśla się przecinek i następujące po nim wyrazy "urzędów centralnych", 3) w § 4: a) w ust. 2 po wyrazach "właściwego ministra" skreśla się przecinek i wyrazy "kierownika urzędu centralnego", a po wyrazach "Spraw Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i Administracji", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Obrony Narodowej, w ramach ogólnego nadzoru nad realizacją zadań obronnych przez organy administracji państwowej, sprawuje kontrolę w zakresie zgodności zawieranych przez organy wymienione w § 1 ust. 1 pkt 2 i 3 umów, o których mowa w § 3, z obowiązkami i zadaniami dotyczącymi utrzymywania mocy produkcyjnych i remontowych, niezbędnych do wykonania zadań na okres zagrożenia wojennego na potrzeby obrony państwa."; 4) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Minister Finansów, na wniosek Ministra Gospodarki, uzgodniony z organami, o których mowa w § 1 ust. 1, dokona zmian w budżecie państwa na 1997 r. do wysokości środków zaplanowanych na ten cel w rezerwie celowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu. (Dz. U. Nr 15, poz. 86) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy koordynowanie prac związanych z reformą centrum administracyjnego i gospodarczego Rządu oraz przygotowanie projektów podstaw legislacyjnych dalszej jego przebudowy, a w szczególności: 1) inicjowanie i koordynacja prac niezbędnych do wdrożenia nowej struktury centrum gospodarczego Rządu, 2) inicjowanie i organizacja prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych, 3) upowszechnianie problematyki reformy. § 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez niezwłoczne udostępnianie mu informacji o organizacji podległych im jednostek oraz o wewnętrznych aktach regulujących zasady funkcjonowania ich urzędów. 2. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych dotyczących reformy do rozpatrzenia przez Radę Ministrów. § 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych wpływających na organizację centrum gospodarczego Rządu podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy i wnioski związane z jego działalnością, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. 1. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. 2. Pełnomocnik może powoływać ekspertów do prac związanych z reformą. § 7. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa, w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 8. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 9. § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rady Ministrów do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu (Dz. U. Nr 28, poz. 144). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie trybu wydawania licencji połowowych, ich wzoru, okresu ich ważności oraz wysokości opłat za licencje połowowe. (Dz. U. Nr 16, poz. 88) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Licencje połowowe wydaje: 1) Dyrektor Urzędu Morskiego w Słupsku: a) na kutry rybackie o polskiej przynależności, wykonujące w polskich obszarach morskich łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu, b) na kutry i łodzie rybackie o polskiej przynależności, wykonujące poza polskimi obszarami morskimi, na Morzu Bałtyckim i Bełtach, łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu, c) na statki rybackie o obcej przynależności, wykonujące w wyłącznej strefie ekonomicznej łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu; 2) Dyrektor Urzędu Morskiego w Szczecinie - na statki rybackie o polskiej przynależności, wykonujące łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu, poza Morzem Bałtyckim i Bełtami; 3) dyrektor właściwego urzędu morskiego - na łodzie rybackie wykonujące w polskich obszarach morskich łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu. 2. Dyrektor urzędu morskiego przed wydaniem licencji połowowej może zasięgnąć opinii organizacji społeczno-zawodowej rybaków, do której należy wnioskodawca. § 2. 1. Licencje połowowe wydawane są na okres jednego roku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Licencje połowowe, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, mogą być wydawane na okres do pięciu lat. 3. Licencje połowowe na statki rybackie o obcej przynależności, wykonujące łowienie w wyłącznej strefie ekonomicznej, wydawane są na okres określony w zezwoleniu, wydanym na podstawie odrębnych przepisów. § 3. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na dany rok, na kuter lub łódź rybacką o polskiej przynależności państwowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, powinien w terminie do dnia 31 października poprzedniego roku złożyć pisemny wniosek do dyrektora właściwego urzędu morskiego. 2. Podmiot nabywający w ciągu danego roku kalendarzowego, na podstawie odrębnych przepisów, uprawnienia do wykonywania rybołówstwa, zobowiązany jest w terminie jednego miesiąca od nabycia tych uprawnień złożyć pisemny wniosek o wydanie licencji połowowej do dyrektora właściwego urzędu morskiego. 3. Jeżeli podmiot nabył uprawnienia do wykonywania rybołówstwa na wodach będących pod jurysdykcją państw drugich, na podstawie umowy międzynarodowej lub z innego tytułu, może ubiegać się o wydanie licencji połowowej na łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu, poza polskimi obszarami morskimi - w terminie wynikającym z tej umowy lub w terminie jednego miesiąca od nabycia tych uprawnień. § 4. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej składa do właściwego dyrektora urzędu morskiego wniosek, który powinien zawierać następujące dane: 1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę armatora statku rybackiego, 2) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę właściciela statku rybackiego, 3) imię i nazwisko kapitana statku (szypra), 4) dane dotyczące statku rybackiego: a) przynależność państwową, b) oznakę rybacką, nazwę oraz port macierzysty, c) długość całkowitą, d) moc silnika, e) pojemność brutto, f) rodzaj statku, g) międzynarodowy sygnał wywoławczy, 5) rodzaj stosowanych narzędzi połowu, 6) przewidywany rejon połowów, 7) wnioskowaną kwotę połowową. 2. Do wniosku należy dodatkowo dołączyć dokumenty potwierdzające posiadanie uprawnień do wykonywania rybołówstwa, wydane zgodnie z odrębnymi przepisami. § 5. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na statek rybacki o obcej przynależności państwowej powinien spełniać także wymagania określone odrębnymi przepisami. § 6. 1. Licencje połowowe powinny zawierać następujące dane: 1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę armatora, 2) dane dotyczące statku rybackiego: a) oznakę rybacką, nazwę oraz port macierzysty, b) długość statku, c) moc silnika, d) pojemność brutto, e) rodzaj statku, f) międzynarodowy sygnał wywoławczy, 3) rejon połowów, 4) kwoty połowowe przyznane na podstawie odrębnych przepisów, 5) okres ważności licencji. 2. Wzór licencji połowowej określa załącznik do rozporządzenia. § 7. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, licencje połowowe na dany rok, na statki uprawiające rybołówstwo w polskich obszarach morskich, powinny być wydane do dnia 31 grudnia roku poprzedniego. 2. Wydanie licencji połowowej w ciągu roku kalendarzowego, w którym dana licencja ma obowiązywać, jest możliwe w przypadku statków rybackich rozpoczynających działalność połowową. § 8. 1. Za wydanie licencji połowowej uprawniającej do połowów w polskich obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego pobiera rocznie opłaty w wysokości 25 jednostek obliczeniowych, zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR), określonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy - według kursu obowiązującego w dniu 31 października roku złożenia wniosku. 2. Opłata za wydanie licencji połowowych, o których mowa w § 3 ust. 2 i 3, pobierana jest według kursu obowiązującego w dniu złożenia wniosku. § 9. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na rok 1997, na statek rybacki o polskiej przynależności państwowej, powinien w terminie do dnia 7 marca złożyć do dyrektora właściwego urzędu morskiego pisemny wniosek o wydanie licencji. 2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego obowiązany jest wydać licencje połowowe, o których mowa w ust. 1, do końca marca 1997 r. § 10. W okresie pierwszego roku po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia licencje połowowe uprawniające do wykonywania rybołówstwa morskiego w polskich obszarach morskich przez statki rybackie o polskiej przynależności państwowej wydawane są bezpłatnie. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 lutego 1997 r. (poz. 88) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 lutego 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od spadków i darowizn. (Dz. U. Nr 16, poz. 89) 1. Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz. 443), 2) ustawą z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428), 3) ustawą z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), 4) ustawą z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przez dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie obejmuje następujących przepisów: 1) art. 14 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz. 443), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1990 r. z wyjątkiem art. 10, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.", 2) art. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.", 3) art. 44 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), który stanowi: "Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 35, 38 i 39, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.", 4) art. 2 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia." Minister Finansów: w. z. H. Wasilewska-Trenkner Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 7 lutego 1997 r. (poz. 89) USTAWA z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn Rozdział 1 Przedmiot opodatkowania Art. 1. 1. 1) Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie własności rzeczy znajdujących się w kraju i praw majątkowych wykonywanych w kraju, w drodze spadku lub darowizny, przez osoby fizyczne. 2. 2) Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie własności rzeczy i innych praw majątkowych przez zasiedzenie. Art. 2. 3) Nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu w Polsce. Art. 3. Podatkowi nie podlega: 1) nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się w kraju lub praw majątkowych podlegających wykonaniu w kraju, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby w Polsce, 2) 4) nabycie w drodze spadku lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw, 3) (skreślony 5)). Art. 4. 1. Zwalnia się od podatku: 1) nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem: a) budynków mieszkalnych, b) budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym, c) urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców, d) (skreślony 6)), 2) nabycie w drodze spadku budynków mieszkalnych nadanych na podstawie przepisów o osadnictwie rolnym, 3) nabycie praw do wkładów w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub w spółdzielni kółek rolniczych, 4) 7) nabycie własności budynków gospodarczych służących bezpośrednio produkcji rolniczej prowadzonej na użytkach rolnych o powierzchni do 1 ha, a nabywcą jest osoba prowadząca gospodarstwo rolne zaliczona do I grupy podatkowej, 5) 7) nabycie w drodze darowizny pieniędzy lub innych rzeczy przez osobę zaliczoną do I grupy podatkowej w wysokości nie przekraczającej 6 100 zł od jednego darczyńcy, a od wielu darczyńców łącznie nie więcej niż 12 200 zł w okresie 5 lat od daty pierwszej darowizny, jeżeli pieniądze te lub rzeczy obdarowany przeznaczy na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni, budowę lokalu w małym domu mieszkalnym, budowę domu jednorodzinnego albo nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, 6) 8) nabycie w drodze darowizny praw do rachunku oszczędnościowo-kredytowego przez małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz osobę pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej, pod warunkiem przeznaczenia środków zgromadzonych na tym rachunku na cele mieszkaniowe, 7) (skreślony 9)), 8) nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części nieruchomości - do wysokości udziału we współwłasności, 9) nabycie w drodze spadku: a) 10) przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej przedmiotów wyposażenia mieszkania, pościeli, odzieży, bielizny oraz narzędzi pracy przeznaczonych do użytku w gospodarstwie domowym; jeżeli w skład wyposażenia mieszkania wchodzą meble zabytkowe, przepis lit. c) niniejszego punktu stosuje się odpowiednio, b) dzieł sztuki i rękopisów będących przedmiotem twórczości spadkodawcy oraz materiałów bibliotecznych, jeżeli spadkodawca zajmował się twórczością lub działalnością naukową, oświatową, artystyczną, literacką lub publicystyczną, c) 11) zabytków ruchomych i kolekcji wpisanych do rejestru zabytków, a także dóbr kultury złożonych w muzeum, zgodnie z obowiązującymi przepisami, d) przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, jeżeli nabywca zabezpiecza je i konserwuje zgodnie z obowiązującymi przepisami, 10) 12) nabycie przez małżonka lub zstępnych w drodze spadku lub darowizny zakładu wytwórczego, budowlanego, handlowego, usługowego lub jego części, pod warunkiem, że zakład ten będzie prowadzony przez nabywcę w stanie niepogorszonym przez okres co najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny; niedotrzymanie tych warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem niemożności dalszego prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w wypadkach tych podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności przez spadkobiercę lub obdarowanego, 11) 13) nabycie przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w drodze darowizny maszyn, urządzeń i narzędzi otrzymanych z zagranicy, pod warunkiem że otrzymane maszyny, urządzenia i narzędzia zainstaluje w prowadzonym przez siebie zakładzie i w ciągu 3 lat od dnia przyjęcia darowizny nie sprzeda ich lub nie przekaże bezpłatnie osobom trzecim; niedotrzymanie tego warunku powoduje utratę zwolnienia, 12) nabycie przez rolnika pojazdów rolniczych i maszyn rolniczych oraz części do tych pojazdów i maszyn pod warunkiem, że te pojazdy i maszyny rolnicze w ciągu 3 lat od daty otrzymania nie zostaną przez nabywcę sprzedane lub darowane osobom trzecim; niedotrzymanie tego warunku powoduje utratę zwolnienia, 13) 14) nabycie w drodze spadku lub darowizny budynku, w części zajętej przez osoby trzecie na podstawie umów najmu, do których mają zastosowanie przepisy o czynszu regulowanym, określonym w ustawie o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, 14) 15) nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części wraz z budynkami mieszkalno-gospodarczymi oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jeżeli umowa zostaje zawarta na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. 2. 16) Jeżeli przedmiotem spadku lub darowizny są składniki majątkowe wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), a nabywcami są zstępni lub małżonek, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tych składników pod warunkiem, że te budynki i urządzenia będą wykorzystywane przez nabywcę nadal w stanie niepogorszonym i zgodnie z ich przeznaczeniem w ramach gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny. Niedotrzymanie tych warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem niemożności dalszego prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w wypadkach tych podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności przez spadkobiercę lub obdarowanego. 3. 17) Okres przedawnienia prawa dokonania wymiaru podatku w wypadkach określonych w przepisach ust. 1 pkt 10-12 i ust. 2 biegnie od daty, w której miało miejsce zdarzenie powodujące utratę zwolnienia od podatku. 4. 18) Zwolnienia określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu w Polsce. 5. 19) Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. 6. (skreślony 20)). Rozdział 2 Obowiązek podatkowy Art. 5. Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Art. 6. 1. Obowiązek podatkowy powstaje: 1) przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku, 2) przy nabyciu w drodze zapisu lub dalszego zapisu - od daty ogłoszenia testamentu, a przy nabyciu z polecenia testamentowego - z chwilą wykonania tego polecenia, 3) przy nabyciu praw do wkładów oszczędnościowych określonych w art. 1 ust. 2 - z chwilą śmierci wkładcy, 4) przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń, 5) przy nabyciu z polecenia darczyńcy - z chwilą wykonania polecenia, 6) przy nabyciu w drodze zasiedzenia - z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie. 2. Przy nabyciu pod warunkiem zawieszającym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ziszczenia się warunku. Urząd skarbowy może jednak ustalić należność podatkową, jaka przypadałaby w razie ziszczenia się takiego warunku, i należność tę zabezpieczyć. 3. Nabycie pod warunkiem rozwiązującym uważa się w rozumieniu ustawy za nabycie bezwarunkowe. W razie spełnienia się warunku rozwiązującego w ciągu 3 lat od dnia nabycia, decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe podlega uchyleniu. 4. Jeżeli nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny. Rozdział 3 Podstawa opodatkowania Art. 7. 1. 21) Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. 2. 21) Jeżeli spadkobierca i zapisobierca lub obdarowany został obciążony obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku (zapisu) lub darowizny, o ile polecenie zostało wykonane. 3. Do długów i ciężarów zalicza się również koszty ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów oraz poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków. 4. Przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia. 5. Jeżeli budynek stanowiący część składową gruntu będącego przedmiotem nabycia został wzniesiony przez osobę nabywającą nieruchomość przez zasiedzenie, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tego budynku. Art. 8. 1. 22) Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów. 2. Obowiązek składania zeznań podatkowych przez podatników podatku od spadków i darowizn określają odrębne przepisy. 3. 22) Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego. 4. Jeżeli nabywca nie podał wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych lub wartość podana przez nabywcę według oceny urzędu skarbowego nie odpowiada ich wartości rynkowej, urząd ten wezwie nabywcę do określenia wartości rzeczy i praw lub podwyższenia tej wartości w terminie nie krótszym niż 14 dni. W razie nieudzielenia odpowiedzi lub podania wartości nie odpowiadającej wartości rynkowej, urząd skarbowy ustali wartość z uwzględnieniem opinii biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób przekroczy o 33% wartość podaną przez nabywcę, koszty opinii biegłych ponosi nabywca. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli kilku nabywców podało różne wartości tej samej rzeczy lub prawa majątkowego. 6. (skreślony 23)). 7. (skreślony 23)). 8. (skreślony 23)). 9. (skreślony 23)). Art. 9. 1. 24) Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej: 1) 6 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, 2) 4 600 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej, 3) 3 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. 2. Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie. 3. (skreślony 25)). Art. 10. (skreślony 26)). Art. 11. Jeżeli na skutek przyjęcia spadku lub darowizny następuje zwolnienie nabywcy z zobowiązania albo jego wygaśnięcie, wartość tego zobowiązania wlicza się do podstawy opodatkowania. Art. 12. Jeżeli przedmiotem nabycia jest prawo majątkowe polegające na obowiązku świadczeń powtarzających się na rzecz nabywcy, a wartość tego prawa nie może być ustalona w chwili powstania obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania ustala się w miarę wykonywania tych świadczeń. Urząd skarbowy może jednak za zgodą podatnika przyjąć za podstawę opodatkowania prawdopodobną wartość świadczeń powtarzających się za cały czas trwania obowiązku tych świadczeń. Art. 13. 1. Wartość świadczeń powtarzających się przyjmuje się do podstawy opodatkowania w wysokości rocznego świadczenia pomnożonej: 1) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony przekraczający 40 lat - przez 25, 2) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony co do liczby lat lub ich części nie przekraczających 40 lat - przez tę liczbę lat lub ich części, najwyżej jednak przez 22, 3) w razie ustanowienia świadczeń na czas nie określony, nie ograniczony do czasu życia jednej lub więcej osób - przez 5. 2. W razie ustanowienia świadczeń na czas nie określony, nie ograniczony do czasu życia jednej lub więcej osób, jeżeli równocześnie oznaczono termin, do którego świadczenie trwać będzie niewątpliwie, do podstawy opodatkowania przyjmuje się wartość rocznego świadczenia pomnożoną przez liczbę lat oznaczonego okresu trwania świadczeń lub ich części, a za dalszy okres - wartość rocznego świadczenia pomnożoną przez 5, łącznie jednak najwyżej przez 22. 3. W razie ustanowienia świadczeń na czas życia jednej osoby za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość prawa obliczoną według wieku osoby, z której śmiercią gaśnie zobowiązanie. Wartość ta wynosi przy wieku: 1) do lat 15 - 22-krotną wartość świadczenia rocznego, 2) powyżej lat 15 do 25 - 21-krotną wartość świadczenia rocznego, 3) powyżej lat 25 do 35 - 20-krotną wartość świadczenia rocznego, 4) powyżej lat 35 do 45 - 18-krotną wartość świadczenia rocznego, 5) powyżej lat 45 do 55 - 15-krotną wartość świadczenia rocznego, 6) powyżej lat 55 do 65 - 11-krotną wartość świadczenia rocznego, 7) powyżej lat 65 do 75 - 7,5-krotną wartość świadczenia rocznego, 8) powyżej lat 75 do 80 - 5-krotną wartość świadczenia rocznego. 4. W razie ustanowienia świadczenia na czas życia osoby w wieku powyżej lat 80, wartości tego świadczenia nie wlicza się do podstawy opodatkowania. 5. W razie uzależnienia terminu trwania świadczeń od czasu życia dwu lub więcej osób, za podstawę opodatkowania przyjmuje się roczną wartość świadczenia pomnożoną przez jeden z mnożników określonych w ust. 3, a to odpowiednio do wieku osoby najstarszej lub najmłodszej, stosownie do tego, czy świadczenia mają trwać do śmierci osoby, która umrze pierwsza, czy do śmierci osoby, która umrze ostatnia. 6. 27) Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do obliczenia wartości prawa użytkowania, służebności i rent. 7. Roczną wartość użytkowania ustala się w wysokości 4% wartości rzeczy oddanej w użytkowanie. Rozdział 4 Wysokość podatku Art. 14. 1. Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. 2. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. 3. 28) Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się: 1) do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, 2) do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych, 3) do grupy III - innych nabywców. 4. Za rodziców w rozumieniu ustawy uważa się również przysposabiających, a za zstępnych także przysposobionych i ich zstępnych. 5. (skreślony 29)). Art. 15. 30) 1. Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następujących skal: Kwoty nadwyżki w zł ponad doPodatek wynosi 1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej 6 5003% 6 500-13 000195 zł i 5% od nadwyżki ponad 6 500 zł 13 000520 zł i 7% od nadwyżki ponad 13 000 zł 2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej 6 5007% 6 500-13 000455 zł i 9% od nadwyżki ponad 6 500 zł 13 0001040 zł i 12% od nadwyżki ponad 13 000 zł 3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej 6 50012% 6 500-13 000780 zł i 16% od nadwyżki ponad 6 500 zł 13 0001820 zł i 20% od nadwyżki ponad 13 000 zł 2. Nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7% podstawy opodatkowania; art. 9 ust. 1 nie ma w tym wypadku zastosowania. 3. Przy ustalaniu wysokości podatku przyjmuje się kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych określone w art. 4 ust. 1 pkt 5 i art. 9 ust. 1 oraz przedziały nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających opodatkowaniu, określone w ust. 1, w wysokości obowiązującej w dniu powstania obowiązku podatkowego. Art. 16. 31) 1. W przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym: 1) w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej, 2) w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej, 3) w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawujące przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy, - nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nie przekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. 2. Ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki: 1) spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4, 2) nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy, 3) nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego, 4) nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu, 5) będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat: a) od dnia złożenia zeznania podatkowego - jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku, b) od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego. 3. Jeżeli nabyty budynek lub lokal jest zajęty przez osoby trzecie, spełnienie warunków określonych w ust. 2 pkt 2-5 może nastąpić w okresie 5 lat od dnia nabycia; w tym wypadku zawiesza się odpowiednio bieg terminu przedawnienia do dokonania wymiaru podatku. 4. Za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) w rozumieniu ustawy uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów). 5. Powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m - powierzchnię tę pomija się. 6. W razie zbycia budynku lub lokalu przed upływem terminu określonego w ust. 2 pkt 5 albo niezachowania warunku zamieszkiwania w nim w okresie przewidzianym w tym przepisie, wznawia się postępowanie podatkowe i dokonuje wymiaru podatku od całej wartości przedmiotu opodatkowania, ustalonej tak, jakby ulga nie przysługiwała. Okres przedawnienia prawa do dokonania wymiaru podatku biegnie w tym wypadku od daty zbycia budynku lub lokalu. 7. Nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania z przyczyny określonej w ust. 6 zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia. 8. Warunek określony w ust. 2 pkt 5 uważa się za spełniony również wtedy, gdy budynek lub lokal został zbyty przed rozpoczęciem zamieszkiwania ze względu na konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia. Art. 17. 32) 1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, podwyższy: 1) kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych nie podlegające opodatkowaniu, określone w art. 3 pkt 3 33) oraz w art. 9 ust. 1, 2) przedziały nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, określone w skalach, o których mowa w art. 15 ust. 1, 3) (skreślony 34)) w wypadku wzrostu cen towarów nieżywnościowych trwałego użytku o ponad 20%, w stopniu odpowiadającym wzrostowi tych cen. 2. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie komunikatów Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej 35) "Monitor Polski" w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału. Rozdział 5 Płatnicy Art. 18. 1. 36) Do obliczenia i pobrania od podatnika podatku obowiązany jest notariusz, przed którym sporządzono akt darowizny lub któremu przedstawiono pismo stwierdzające darowiznę w celu dokonania czynności notarialnej. Notariusz obowiązany jest do wpłacenia pobranego podatku do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce położenia kancelarii notarialnej. 2. Notariusz obowiązany jest uzależnić dokonanie czynności lub wydanie dokumentu od uiszczenia należnego podatku. Niepobranie podatku lub pobranie tylko części podatku może nastąpić jedynie za uprzednią zgodą urzędu skarbowego. 3. W wypadku określonym w art. 12 notariusz nie oblicza ani nie pobiera podatku, obowiązany jest natomiast przesłać właściwemu urzędowi skarbowemu odpis sporządzonego lub poświadczonego przez siebie dokumentu. 4. Ministrowie Finansów i Sprawiedliwości określają sposób pobierania podatku, prowadzenia przez notariusza rejestru podatku oraz tryb wykonywania przez notariusza czynności związanych z poborem podatku. Art. 19. 1. Zapłata spadkobiercy długu przez dłużnika spadkodawcy i wypłata należności przypadających z tytułu zapisu lub wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci może nastąpić tylko za zgodą urzędu skarbowego. 2. Nie wymaga zgody urzędu skarbowego wypłata należności przypadających z tytułu wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci - do wysokości kwot określonych w art. 9 ust. 1. 3. 37) Państwowe osoby prawne, spółdzielnie, państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, będące dłużnikiem spadkodawcy, obowiązane są przy zapłacie długu potrącić i przekazać do właściwego urzędu skarbowego podatek od nabycia spadku, należny od spadkobiercy, w wysokości ustalonej przez ten urząd. Zapłata długu bez potrącenia podatku od nabycia spadku może nastąpić tylko za uprzednią zgodą urzędu skarbowego lub po stwierdzeniu, że należny podatek został uiszczony. 4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy wypłacie przez spadkobierców należności w gotówce przypadającej z tytułu zapisu, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego. 5. Osoby, które dopuściły do wypłaty z naruszeniem przepisów ust. 1-4, odpowiadają za zobowiązania podatkowe solidarnie z podatnikiem do wysokości wypłaconych kwot. 6. Jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie lub obciążenie rzeczy i praw majątkowych uzyskanych przez zbywcę w drodze spadku lub zasiedzenia, notariusz może sporządzić akt lub uwierzytelnić własnoręczność podpisu tylko za uprzednią zgodą urzędu skarbowego lub po stwierdzeniu, że należny podatek od nabycia własności tych rzeczy i praw majątkowych został uiszczony. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 20. Traci moc ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 228). Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia 38) i ma również zastosowanie do spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, nie zakończonych decyzją ostateczną. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz. 443), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1990 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428), która weszła w życie z dniem 24 sierpnia 1995 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Skreślony przez art. 5 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1, a następnie dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 5) Przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 6) Przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2. 8) Skreślony przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 2, a następnie dodany przez art. 35 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. 9) Przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w przypisie 2. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret piąte ustawy wymienionej w przypisie 2. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) Skreślony przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w przypisie 1, dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret szóste ustawy wymienionej w przypisie 2 i w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721), która weszła w życie z dniem 7 stycznia 1997 r. 15) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret szóste ustawy wymienionej w przypisie 2. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) Skreślony przez art. 5 pkt 4 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1, a następnie dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 20) Przez art. 5 pkt 4 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 2. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 23) Przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2. 25) Przez art. 5 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) Przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) Przez art. 5 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) W art. 3 pkt 3 został skreślony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 34) Przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 2. 35) Nazwa państwa zgodnie z ustawą z dnia 29 grudnia 1989 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 75, poz. 444). 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 2. 38) Ustawa została ogłoszona dnia 11 sierpnia 1983 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania kontroli przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 17, poz. 90) Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, kontroli realizacji zadań wskazanych w zakresie określonym ustawami przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 2. Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie działalności jednostek kontrolowanych, rzetelne jego udokumentowanie i dokonanie oceny kontrolowanej działalności pod względem legalności, gospodarności, celowości i rzetelności. § 3. Do realizacji celu, o którym mowa w § 2: 1) kierownicy jednostek kontrolowanych mają obowiązek przedstawiać, na żądanie kontrolującego, wszelkie dokumenty i materiały niezbędne do przygotowania i przeprowadzenia kontroli, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej, 2) kontrolujący ma prawo do: a) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostek kontrolowanych, b) wglądu do wszelkich dokumentów i innych materiałów dowodowych, związanych z działalnością jednostek kontrolowanych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej, c) przeprowadzenia oględzin obiektów i składników majątkowych oraz przebiegu określonych czynności, d) żądania od pracowników jednostek kontrolowanych ustnych i pisemnych wyjaśnień, e) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów, f) zabezpieczania materiałów dowodowych, g) zasięgania, w związku z prowadzoną kontrolą, informacji w nie kontrolowanych jednostkach administracji rządowej. § 4. 1. Pracownicy Kancelarii Prezesa Rady Ministrów przeprowadzają kontrolę na podstawie legitymacji służbowej oraz imiennego upoważnienia, wydanego i podpisanego przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub osoby upoważnione do działania w jego imieniu w trybie określonym w § 5 ust. 2 statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (Dz. U. Nr 157, poz. 796), określającego przedmiot kontroli oraz jednostkę kontrolowaną. 2. Do kontroli spraw, przy których zachodzi konieczność zapoznania się z wiadomościami oznaczonymi jako tajne lub tajne specjalnego znaczenia, kontrolujący, poza legitymacją służbową, powinien posiadać odrębne upoważnienie wydane i podpisane przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej (Dz. U. Nr 40, poz. 271, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). § 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego roszczeń, praw lub obowiązków albo roszczeń, praw lub obowiązków jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. 2. Kontrolujący może być wyłączony również w razie stwierdzenia innych przyczyn, które mogą mieć wpływ na bezstronność jego postępowania. 3. O wyłączeniu decyduje dyrektor komórki kontrolnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 6. 1. Kontrola jest przeprowadzana w jednostce kontrolowanej w czasie wykonywania jej zadań, a jeżeli tego wymaga dobro kontroli - również w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy. 2. Kontrola lub poszczególne jej czynności mogą być przeprowadzone, w miarę potrzeby, również w siedzibie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 7. 1. Kontrolujący jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie jednostki kontrolowanej, bez obowiązku uzyskiwania przepustki. 2. Kontrolujący podlega przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz przepisom o postępowaniu z materiałami i dokumentami ustawowo chronionymi, obowiązującym w jednostce kontrolowanej. 3. Kierownik jednostki kontrolowanej zapewnia kontrolującemu warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli. Dotyczy to w szczególności niezwłocznego przedstawiania kontrolującemu dokumentów i materiałów, terminowego udzielania wyjaśnień przez pracowników oraz udostępniania urządzeń technicznych i środków transportowych. § 8. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów. 2. Dowodami są w szczególności: dokumenty, zabezpieczone rzeczy, wyniki oględzin, jak również pisemne wyjaśnienia i oświadczenia. 3. Kontrolujący może żądać od kierownika jednostki kontrolowanej sporządzenia niezbędnych do kontroli odpisów lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień i obliczeń opartych na dokumentach. 4. Zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń potwierdza kierownik komórki organizacyjnej, której one dotyczą. § 9. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu obiektu lub innych składników majątkowych, kontrolujący może przeprowadzać oględziny. 2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika komórki organizacyjnej, odpowiedzialnego za przedmiot lub czynności poddane oględzinom, a w razie jego nieobecności - pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej. 3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który podpisuje kontroler i osoba wymieniona w ust. 2. § 10. 1. Pracownicy jednostki kontrolowanej są zobowiązani udzielać, w wyznaczonym terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. Z ustnych wyjaśnień kontrolujący sporządza, w razie potrzeby, protokół. 2. Kontrolujący może zwracać się również o wyjaśnienia do byłych pracowników jednostki kontrolowanej. 3. Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników jednostki kontrolowanej może nastąpić jedynie w wypadkach, gdy wyjaśnienia mają dotyczyć faktów i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także: jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. 4. Każdy może złożyć kontrolującemu ustne lub pisemne oświadczenie dotyczące przedmiotu kontroli. 5. Kontrolujący nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z przedmiotem kontroli. § 11. Kontrolujący informuje kierownika jednostki kontrolowanej o ustaleniach wskazujących na ujawnione nieprawidłowości i uchybienia w działalności tej jednostki. § 12. W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na popełnienie przestępstwa, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia na piśmie kierownika komórki kontrolnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, który zawiadamia organ powołany do ścigania przestępstw. § 13. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach kontrolujący może zwołać w toku kontroli naradę z pracownikami jednostki kontrolowanej w celu omówienia kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą. 2. O planowanym zwołaniu narady kontrolujący uprzedza kierownika jednostki kontrolowanej, uzgadniając z nim czas i miejsce narady. § 14. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli działalności jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych. 3. Ponadto protokół kontroli powinien zawierać: 1) zastrzeżenie, że służy wyłącznie do użytku służbowego, 2) nazwę jednostki kontrolowanej w pełnym jej brzmieniu i adres oraz imię i nazwisko kierownika jednostki kontrolowanej, a w miarę potrzeby także kierowników kontrolowanych komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez nich stanowisk, 3) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem przerw w kontroli, 4) imiona i nazwiska kontrolujących, 5) określenie przedmiotu kontroli i okresu objętego kontrolą, 6) opis załączników stanowiących część składową protokołu, 7) wzmiankę o poinformowaniu kierownika jednostki kontrolowanej o prawie zgłaszania zastrzeżeń i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 15 i 17 ust. 2. § 15. 1. Protokół kontroli podpisują kontrolujący i kierownik jednostki kontrolowanej, a w razie jego nieobecności - osoba pełniąca jego obowiązki. 2. Kierownikowi jednostki kontrolowanej lub osobie pełniącej jego obowiązki przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole. 3. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie do kierownika komórki kontrolnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli. 4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, kontrolujący jest obowiązany dokonać ich analizy i, w miarę potrzeby, podjąć dodatkowe czynności kontrolne, a w wypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń - zmienić lub uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli. 5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części, kontrolujący przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia. § 16. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, wyjaśnienie tej odmowy. 2. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący czyni wzmiankę w protokole. 3. Odmowa podpisania protokołu przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli. § 17. 1. Po zakończeniu postępowania kontrolnego w jednostce kontrolowanej komórka kontrolna Kancelarii Prezesa Rady Ministrów sporządza informację o wynikach i ustaleniach kontroli, wraz z wnioskami, przekazując ją Szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz kierownikowi jednostki kontrolowanej. 2. Kontrolujący może zwrócić się do kierownika jednostki kontrolowanej lub do osoby pełniącej jego obowiązki o złożenie, w wyznaczonym terminie, dodatkowych wyjaśnień na piśmie, niezbędnych do sporządzenia informacji o wynikach i ustaleniach kontroli. § 18. 1. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów może również przeprowadzać kontrolę realizacji zadań, o których mowa w § 1, przy zastosowaniu trybu uproszczonego. 2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 14-16. 3. Tryb uproszczony może być stosowany w szczególności w razie potrzeby: 1) przeprowadzenia wielu krótkich kontroli w celu sporządzenia odpowiedniej informacji dla Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, 2) zbadania określonych spraw wynikających ze skarg i wniosków oraz listów obywateli, 3) przeprowadzenia badań metodą analizy dokumentów i innych materiałów otrzymanych z jednostek podlegających kontroli. 4. Z kontroli, o której mowa w ust. 1, sporządza się sprawozdanie, które podpisuje kontrolujący. Do sprawozdania załącza się dowody związane z jego treścią. 5. Kontrolujący niezwłocznie informuje pisemnie kierownika jednostki kontrolowanej o wynikach przeprowadzonej kontroli. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego. (Dz. U. Nr 17, poz. 91) Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa ogólne warunki obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC". § 2. Podmiotami, do których stosuje się przepisy rozporządzenia, zwanymi dalej "ubezpieczonymi", są: 1) doradcy podatkowi wykonujący we własnym imieniu i na własny rachunek działalność bądź będący wspólnikami w spółce cywilnej lub jawnej, 2) adwokaci, radcowie prawni oraz biegli rewidenci, jeżeli: a) są wspólnikami w spółce cywilnej bądź jawnej z udziałem doradców podatkowych albo b) zatrudniają doradców podatkowych i nie ubezpieczyli się w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu tych zawodów, 3) osoby prawne uprawnione do wykonywania doradztwa podatkowego, 4) inne niż wymienione w pkt 1-3 podmioty zatrudniające doradców podatkowych, z wyjątkiem organów samorządu doradców podatkowych. § 3. Ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna ubezpieczonych wykonujących następujące czynności doradztwa podatkowego: 1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich zobowiązań podatkowych, 2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, 3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, 4) występowanie w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnej. § 4. Umowę ubezpieczenia OC można zawrzeć z wybranym zakładem ubezpieczeń, prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących czynności doradztwa podatkowego. Rozdział 2 Zawarcie oraz rozwiązanie umowy ubezpieczenia, powstanie i czas trwania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń § 5. Umowę ubezpieczenia zawiera się na wniosek ubezpieczającego. § 6. 1. Umowę ubezpieczenia zawiera się w dniu rozpoczęcia wykonywania doradztwa podatkowego, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia: 1) wpisu na listę doradców podatkowych - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 1, 2) zawarcia umowy spółki - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 2 lit. a), 3) zatrudnienia doradcy podatkowego - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 2 lit. b) lub pkt 4, 4) wpisu do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 3. 2. Po okresie zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego umowę ubezpieczenia zawiera się najpóźniej w dniu rozpoczęcia wykonywania doradztwa. § 7. 1. Umowę ubezpieczenia zawiera się na okres 12 miesięcy. 2. Umowa ubezpieczenia ulega przedłużeniu na okres kolejnych 12 miesięcy, chyba że ubezpieczony nie później niż 30 dni przed upływem okresu, na jaki umowa została zawarta, powiadomi zakład ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu. 3. Pomimo braku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, przedłużenie umowy ubezpieczenia nie następuje, jeżeli ubezpieczony do końca okresu ubezpieczenia nie zapłacił składki, a jeżeli składka ubezpieczeniowa była płacona w ratach - którejkolwiek raty składki. § 8. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się od dnia następnego po dniu, w którym zawarto umowę ubezpieczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki ubezpieczeniowej lub pierwszej jej raty. 2. Inny niż wskazany w ust. 1 początkowy termin odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń można w umowie ubezpieczenia określić tylko wówczas, gdy umowę zawiera się przed rozpoczęciem 12-miesięcznego okresu ubezpieczenia. § 9. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa przez okres wskazany w umowie i kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2. 2. Jeżeli składka ubezpieczeniowa płatna jest w ratach, niezapłacenie raty składki w oznaczonym terminie nie powoduje ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3. 3. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, wynikająca z umowy ubezpieczenia, ustaje w przypadkach określonych w § 10. § 10. 1. Umowa ubezpieczenia rozwiązuje się w dniu: 1) skreślenia z listy doradców podatkowych - dla podmiotów, o których mowa w § 2 pkt 1, 2) skreślenia z rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego - dla podmiotów, o których mowa w § 2 pkt 3. 2. W razie zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego powyżej dwóch miesięcy umowa ubezpieczenia OC rozwiązuje się z dniem następującym po dniu, w którym zawiadomiono zakład ubezpieczeń o zawieszeniu wykonywania tych czynności, a jeżeli zawieszenie czynności doradztwa podatkowego nastąpi po dniu, w którym zawiadomiono zakład ubezpieczeń - z dniem rozpoczęcia zawieszenia. Rozdział 3 Zakres ochrony ubezpieczeniowej § 11. W razie powstania szkody przy wykonywaniu czynności wymienionych w § 3, osobom korzystającym z usług podmiotów ubezpieczonych przysługuje odszkodowanie z umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. § 12. 1. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności podmiotów ubezpieczonych, nie wyżej jednak niż do wysokości ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. 2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, zależna jest od wysokości przychodów uzyskanych z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w § 3, w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem zawarcia umowy lub przed dniem jej przedłużenia i wynosi: 1) 5 000 zł - przy przychodach do 50 000 zł, 2) 10 000 zł - przy przychodach wynoszących od 50 001 zł do 100 000 zł, 3) 15 000 zł - przy przychodach wynoszących od 100 001 zł do 150 000 zł, 4) 20 000 zł - przy przychodach wynoszących od 150 001 zł do 200 000 zł, 5) 25 000 zł - przy przychodach wynoszących od 200 001 zł do 250 000 zł, 6) 30 000 zł - przy przychodach wynoszących od 250 001 zł do 300 000 zł, 7) 35 000 zł - przy przychodach wynoszących powyżej 300 000 zł. 3. W przypadku podjęcia działalności w zakresie doradztwa podatkowego: 1) po raz pierwszy - minimalna suma gwarancyjna wynosi 5 000 zł, 2) po okresie zawieszenia - minimalna suma gwarancyjna jest równa minimalnej sumie gwarancyjnej przed zawieszeniem wykonywania czynności doradztwa podatkowego. 4. Przez zdarzenie rozumie się działanie albo zaniechanie ubezpieczonego, w następstwie którego została wyrządzona szkoda uprawniająca poszkodowanego do dochodzenia roszczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego. § 13. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany ponadto do: 1) pokrycia kosztów wynagrodzenia rzeczoznawców powołanych przez ubezpieczonego za zgodą zakładu ubezpieczeń w celu ustalenia okoliczności i rozmiarów szkody, 2) zwrotu niezbędnych kosztów mających na celu zapobieżenie zwiększeniu się szkody i roszczeń finansowych, jeżeli uzasadnione są okolicznościami danego zdarzenia, 3) pokrycia kosztów obrony sądowej w sporze toczonym za zgodą zakładu ubezpieczeń, 4) pokrycia kosztów postępowania ugodowego, poniesionych przez ubezpieczonego, prowadzonego za zgodą zakład ubezpieczeń. 3. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4, nie mogą przekroczyć 10% sumy gwarancyjnej ubezpieczenia. § 14. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń jest wyłączona, jeżeli wysokość szkody nie przekracza 500 zł. § 15. Zakładowi ubezpieczeń przysługuje uprawnienie do dochodzenia od ubezpieczonego zwrotu odszkodowania wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC, jeżeli ubezpieczony wyrządził szkodę umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa. Rozdział 4 Składka ubezpieczeniowa i system taryf § 16. System taryf ustalany jest na podstawie oceny i klasyfikacji ryzyka przejmowanego przez zakład ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia OC, a także stosowanych w tym ubezpieczeniu obniżek składki z tytułu bezszkodowego okresu ubezpieczenia i podwyżek składki z uwagi na szkodowy przebieg ubezpieczenia. § 17. 1. Przy ustalaniu taryfy stawek składki zakład ubezpieczeń dokonuje oceny ryzyka na podstawie danych statystycznych przebiegu szkodowości, a w razie braku tych danych - na podstawie opinii rzeczoznawców. 2. Klasyfikacja ryzyka powinna uwzględniać zakres prowadzonej działalności oraz doświadczenie w jej prowadzeniu wpływające na zwiększenie lub zmniejszenie ryzyka ubezpieczeniowego. § 18. 1. Zakład ubezpieczeń ustala podstawową wysokość składki na dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Roczna wysokość składki nie może przekroczyć 10% sumy gwarancyjnej ubezpieczenia. § 19. 1. Zakład ubezpieczeń przy ustalaniu wysokości składki uwzględnia faktyczny dotychczasowy przebieg ubezpieczenia bez względu za zmianę zakładu ubezpieczeń, udzielając stosownej zniżki w stosunku do podstawowej składki, bądź też odpowiednio podwyższa jej wysokość, z zastrzeżeniem § 18 ust. 2. 2. Obniżka składki za każde 72 miesiące bezszkodowego przebiegu ubezpieczenia nie może być niższa niż 10% podstawowej wysokości składki; stopa obniżek z tego tytułu nie może przekroczyć 60% podstawowej wysokości składki. 3. Utrata uprawnień do obniżki wysokości składki następuje, jeżeli okres zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego był dłuższy niż dwanaście miesięcy. § 20. 1. Ubezpieczony zawierając umowę opłaca należną składkę z góry według taryfy stawek składki ustalonych przez zakład ubezpieczeń za okres, na który zawarto umowę. 2. Składka może być opłacona w ratach ustalonych w umowie; płatność pierwszej raty następuje z góry. § 21. 1. W przypadkach określonych w § 10 zakład ubezpieczeń zwraca składkę za niewykorzystany okres ubezpieczenia, chyba że w okresie poprzedzającym rozwiązanie umowy ubezpieczenia nastąpiła szkoda, za którą zakład ubezpieczeń wypłacił lub zobowiązany jest wypłacić odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia. 2. Wysokość składki podlegającej zwrotowi ustala się w wysokości 1/12 składki za dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia, za każdy nie wykorzystany miesiąc, z tym że miesiąc rozpoczęty uważa się za pełny. 3. Zwrot składki następuje od dnia następnego po rozwiązaniu umowy ubezpieczenia. Rozdział 5 Prawa i obowiązki stron umowy § 22. W razie zgłoszenia ubezpieczonemu roszczenia o odszkodowanie, ubezpieczony obowiązany jest: 1) zawiadomić zakład ubezpieczeń o zgłoszeniu roszczenia o odszkodowanie w terminie 7 dni, 2) udzielić zakładowi ubezpieczeń pomocy w dokonaniu czynności niezbędnych do ustalenia okoliczności powstania szkody i wysokości odszkodowania oraz niezbędnych wyjaśnień, zwłaszcza co do przyczyn powstania szkody, 3) dostarczyć dokumenty i dowody potrzebne do ustalenia okoliczności zdarzenia i rozmiaru szkody. § 23. Zakład ubezpieczeń, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie, przeprowadza postępowanie mające na celu ustalenie stanu faktycznego oraz rozmiarów szkody, zasadności roszczeń i wysokości odszkodowania oraz informuje ubezpieczonego lub osobę zgłaszającą roszczenie, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odszkodowania. Rozdział 6 Dochodzenie roszczeń i wypłata odszkodowania § 24. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego do odszkodowania, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu. § 25. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie, chyba że: 1) uprawniony do odszkodowania nie złożył zakładowi ubezpieczeń w terminie 14 dni od daty zawiadomienia o szkodzie rachunku strat i innych dokumentów uzasadniających roszczenie; w razie późniejszego złożenia dokumentów, odszkodowanie jest wypłacane w terminie 14 dni od dnia ich dostarczenia, 2) wyjaśnienie w terminie 30 dni okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe; wówczas odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od wyjaśnienia tych okoliczności, z tym że bezsporną część odszkodowania zakład ubezpieczeń wypłaca w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie, 3) w związku z powstałą szkodą zostało wszczęte postępowanie karne, którego wynik może mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości odszkodowania lub odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń; zakład ubezpieczeń wypłaca jednak w terminie 30 dni od zawiadomienia o szkodzie bezsporną część odszkodowania, a pozostałą część - po uzyskaniu wyników postępowania przygotowawczego lub uprawomocnieniu się wyroku sądowego. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 26. Obowiązek ubezpieczenia osób fizycznych, których wpis na listę ma charakter warunkowy, powstaje w terminie 30 dni od dnia dokonania wpisu na listę. § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA gospodarki z dnia 14 lutego 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. (Dz. U. Nr 17, poz. 92) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 lutego 1997 r. (poz. 92) PLAN ROZWOJU Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej 1. Wstęp Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim (Dz. U. Nr 93, poz. 421) w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). Suwalską Specjalną Strefę Ekonomiczną utworzono w województwie, które ma najniższy poziom produktu krajowego brutto na mieszkańca, a stopa bezrobocia należy do najwyższych w kraju. Równocześnie region charakteryzuje się małym uprzemysłowieniem, dominują zakłady nastawione na niski poziom przetwórstwa. Dystans pomiędzy rozwojem całego kraju i województwa powiększa się. Wymaga to wprowadzenia nadzwyczajnych czynników pobudzających rozwój, a równocześnie wykorzystujących lokalne potencjalne możliwości regionu. Do nich należy głównie korzystne położenie w sąsiedztwie trzech państw, ukształtowane już szlaki przepływu towarów pomiędzy Zachodem a Wschodem oraz Północą a Południem. Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przyspieszonego rozwoju gospodarczego pobudzonego bodźcami proinwestycyjnymi. Zasoby dostępne na terenie strefy stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem majątku w przeważającej części jest zarządzający - Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. (SSSE S.A.). Pozostała część jest głównie własnością Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Nakłady związane z budową zakładów i wyposażeniem technicznym poniosą inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze zarządzający. Działania zarządzającego strefą będą polegały na zbywaniu na rzecz inwestorów prawa własności do nieruchomości, gospodarowaniu infrastrukturą oraz przeprowadzaniem przetargów lub rokowań, na podstawie których Minister Gospodarki udziela inwestorom zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Preferowani będą inwestorzy, którzy trwale zwiążą się ze strefą i szybko tworzyć będą nowe miejsca pracy. Potencjalnym inwestorom zarządzający strefą oferuje duże zasoby siły roboczej z możliwością dalszego kształcenia i przekwalifikowania. 2. Cele ustanowienia strefy Rozwój regionu suwalskiego poprzez wdrażanie rozwiązań stymulujących optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów na terenie strefy i w całym regionie. 1. Cele strategiczne: - utworzenie docelowo około 15 000 nowych miejsc pracy w strefie; - uformowanie silnego ośrodka współpracy gospodarczej z rynkami państw ościennych. 2. Działania: - promocja strefy w kraju i za granicą; - rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu; - preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w regionie poza strefą; - dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy; - stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko naturalne. 3. Środki techniczne Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna składa się z trzech obszarów położonych na terenie gminy miasta Suwałki, gminy Suwałki, gminy Gołdap oraz gminy miasta Ełk. Całkowity obszar strefy wynosi 431,67 ha, z czego własnością zarządzającego jest 272,73 ha. Pozostałe grunty stanowią główne zasób Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. 3. 1. Budynki stanowiące własność zarządzającego Budynki SSSE S.A. obejmują: - 1 budynek biurowo-usługowy o powierzchni 1500 m2; - 4 magazyny i wiaty magazynowe o powierzchni 6060 m2; - 1 stację trafo. Całkowita powierzchnia użytkowa budynków wynosi 7,5 tys. m2. Na powierzchnię tę składa się: - powierzchnia biurowo-usługowa - 1500 m2; - powierzchnia magazynowa - 6060 m2; - powierzchnia pomocnicza - 30 m2. Z budynków o powierzchni użytkowej wynoszącej prawie 6000 m2 inwestorzy będą mogli wykorzystać około 5000 m2 i utworzyć na tej powierzchni do 200 miejsc pracy. 3. 2. Infrastruktura Dostęp do infrastruktury jest zróżnicowany; największy w podstrefie ełckiej, a najmniejszy w podstrefie gołdapskiej. Generalnie poziom infrastruktury jest niski i każdy z trzech obszarów wymaga znacznych nakładów finansowych, które w głównej mierze poniesie zarządzający. 3. 2.1. Podstrefa suwalska Energia elektryczna Rezerwa energii elektrycznej w obrębie strefy wynosi 3 MV. Przez teren strefy przebiega linia elektryczna 110 kV oraz linie napowietrzne 15 kV. Przy maksymalnym zapełnieniu strefy ocenia się, że zapotrzebowanie na energię elektryczną wyniesie ok. 60 MV. Oznacza to konieczność budowy rozdzielni 110/15 kV oraz sieci stacji transformatorowych w latach 1997-2000. W I etapie rozwoju strefy w 1997 r. przewiduje się zapotrzebowanie na energię elektryczną w wysokości 1,7 MV, na co wyraził zgodę Zakład Energetyczny w Białymstoku. Ciepło Docelowo teren strefy będzie ogrzewany przy zastosowaniu pomp ciepła oraz lokalnych ciepłowni zasilanych olejem opałowym lub gazem propan-butan. Woda Planowane jest w 1997 r. podłączenie wody z ujęcia miejskiego przez wybudowanie przez zarządzającego 1 500 m wodociągu. Rezerwy wody z ujęcia miejskiego są wystarczające na potrzeby strefy. W razie konieczności zwiększenia zasilania w wodę możliwe jest korzystanie z ujęć wodnych Suwalskich Zakładów Drobiarskich lub Fadomu. Gaz W tym rejonie brak jest gazu ziemnego. W razie potrzeby inwestorzy we własnym zakresie budują rozprężalnię gazu płynnego propan-butan oraz instalację do przesyłania gazu ciekłego propan-butan, docelowo z możliwością wykorzystania instalacji do przesyłania gazu ziemnego. Ścieki Ścieki, poprzez kolektor o średnicy 500 mm oddalony od granic strefy 1,5 km, odprowadzane są do oczyszczalni miejskiej obecnie modernizowanej. Przepustowość oczyszczalni zapewnia odbiór ścieków z terenu strefy. Na terenie Suwalskich Zakładów Drobiarskich znajduje się mechaniczna podoczyszczalnia ścieków, gdzie zostaną skierowane ścieki, które będą wymagały wstępnego oczyszczenia. 3. 2.2. Podstrefa ełcka Energia elektryczna W odległości 500 m od strefy znajduje się rozdzielnia 110/15 kV, a w odległości 6 km od granicy miasta znajduje się rozdzielnia 220/110/15 kV, z możliwością przebudowy na zasilanie 400 kV. Rozdzielnia ta jest głównym punktem przesyłu energii na województwa suwalskie i łomżyńskie. Przez teren strefy przebiega linia elektryczna 110 kV oraz linia 15 kV. W obrębie strefy znajdują się 4 stacje transformatorowe. Ciepło Bezpośrednio przy granicy strefy znajduje się ciepłownia C III, co daje możliwość dostarczenia inwestorom niezbędnej energii cieplnej przy niskich nakładach inwestycyjnych zarządzającego i inwestorów. System ciepłowniczy Ełku oparty jest o dwie ciepłownie wysokoparametrowe, połączone magistralą Dn 250, co zapewnia ciągłe dostarczanie energii cieplnej. Woda Rezerwy wody w zmodernizowanej i rozbudowanej miejskiej stacji uzdatniania wody wynoszą około 10 tys. m3/dobę. W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega kolektor wodny o średnicy 600 mm, a przez teren strefy wodociąg o średnicy 250 mm. Jakość wody przewyższa normy EWG. Gaz Na terenie Ełku znajduje się gazownia wytwarzająca mieszaninę gazu propan-butan-powietrze. Urządzenia technologiczne znajdujące się w gazowni pozwalają na dwukrotne pokrycie aktualnego zapotrzebowania na gaz odbiorców Ełku. Istnieje możliwość rozbudowy istniejącej sieci oraz poprowadzenia gazociągu do terenów strefy. Ścieki Przez teren strefy przebiegają kolektory ściekowe o średnicy 400 mm i 800 mm. Ścieki odprowadzane są do miejskiej oczyszczalni ścieków, obecnie rozbudowywanej i modernizowanej. W ramach obecnej inwestycji zostanie zwiększona przepustowość oczyszczalni z 24 do 30 tys. m3/dobę. 3. 2.3. Podstrefa gołdapska Energia elektryczna Przez teren strefy przebiega linia energetyczna 15 kV doprowadzająca energię do transformatora znajdującego się na terenie przejścia granicznego. W podstrefie gołdapskiej istnieje potrzeba doprowadzenia drugiej linii energetycznej 15 kV oraz rozbudowa sieci energetycznej, która pozwoli docelowo na doprowadzenie energii elektrycznej 10 MV. Ciepło Teren strefy pozbawiony jest możliwości ogrzewania z istniejących kotłowni miejskich. Zachodzi potrzeba budowy lokalnych ciepłowni olejowych uzupełnionych przez energię uzyskaną z zastosowania pomp ciepła. Woda W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega kolektor wodny o średnicy 150 mm. W przypadku braku wody z ujęcia miejskiego, niezbędna będzie budowa własnego ujęcia wody. Gaz Podstrefa gołdapska nie posiada instalacji gazowych. W przypadku zapotrzebowania inwestorów na gaz, możliwa będzie budowa instalacji i rozprężalni gazu ciekłego propan-butan, z możliwością dostosowania instalacji do gazu ziemnego. Ścieki W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega kolektor sanitarny o średnicy 160 mm odprowadzający ścieki do miejskiej oczyszczalni ścieków. 3. 2.4. Odpady stałe W podstrefie suwalskiej istnieje możliwość przetworzenia odpadów organicznych w istniejącej kompostowni. W podstrefach gołdapskiej i ełckiej odpady stałe składowane są na istniejących wysypiskach śmieci. 3. 2.5. Drogi Istniejące drogi dojazdowe w pełni zaspokajają potrzeby strefy. Istnieje konieczność budowy dróg wewnętrznych na terenie strefy. 3. 2.6. Bocznice kolejowe Bocznica kolejowa znajduje się w odległości ok. 2,5 km od podstrefy suwalskiej i gołdapskiej. Bocznica kolejowa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie podstrefy ełckiej. 3. 2.7. Telekomunikacja Potrzeby inwestorów w zakresie łączy telekomunikacyjnych są na bieżąco przekazywane Telekomunikacji Polskiej S.A., która uwzględni te potrzeby w planach rozwoju i rozbudowy sieci telekomunikacyjnej na obszarach objętych specjalną strefą ekonomiczną w województwie suwalskim. 4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne 4. 1. Warunki prawno-organizacyjne 4. 1.1. Zarządzanie strefą Zarządzającym strefą została ustanowiona Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. z siedzibą w Suwałkach. Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z planem rozwoju oraz regulaminem strefy, w szczególności przez: 1) promocję strefy; 2) organizowanie rokowań lub przetargów; 3) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów położonych na terenie strefy; 4) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym prowadzenie działalności gospodarczej. 4. 1.2. Regulamin strefy Regulamin strefy, zatwierdzony przez Ministra Przemysłu i Handlu, określa sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy. 4. 1.3. Procedura udzielania zezwoleń Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy udziela, cofa i zmienia Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii zarządzającego. Ustalenie podmiotów gospodarczych, które uzyskają zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub rokowań zgodnie z procedurą określoną w zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 sierpnia 1996 r. (Monitor Polski Nr 54, poz. 493). 4. 2. Warunki prawno-ekonomiczne 4. 2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą wykonywania funkcji administracyjnych z zakresu prawa budowlanego i lokalizacji inwestycji. Funkcje te ograniczone są wyłącznie do terenu strefy. Przyjęcie takiego rozwiązania prawnego umożliwia sprawniejsze i szybsze podejmowanie stosownych decyzji i tym samym skraca cykl inwestycyjny. Pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą wymaga: - powierzenia zarządzającemu, przez właściwych kierowników urzędów rejonowych, za zgodą wojewody suwalskiego, wydania decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, dotyczących prawa budowlanego; - powierzenia zarządzającemu, przez właściwych prezydentów lub burmistrzów miast, za zgodą rad miasta, wydawania decyzji administracyjnych w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu; - przygotowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obszarów strefy; - opracowania szczegółowej inwentaryzacji nieruchomości, budynków i budowli (w tym sieci czynników energetycznych) w postaci geodezyjnej mapy numerycznej. 4. 2.2. Udostępnienie infrastruktury Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze produkcyjnym, jak i usługowym. Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się i w szczególności: - opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury na nie uzbrojonych terenach strefy; - opracowanie przez zarządzającego planu niezbędnej modernizacji infrastruktury; - umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach. 4. 2.3. Szkolenia Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych kadr możliwe będzie dzięki ofercie instytucji szkolących, działających w lokalnym środowisku. Zarządzający podejmie następujące działania: - nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie szkoleń (Wojewódzki Urząd Pracy); - koordynowanie działalności szkoleniowej; - stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów. 4. 2.4. Otoczenie strefy W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym, społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmuje: - współpracę z instytucjami biznesowymi miast i gmin w celu rozwijania doradztwa prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych; - współpracę z władzami miasta, gmin, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa, hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.); - współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi, a także mediami całego regionu, w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy. 5. Strategia rozwoju strefy 5. 1. Założenia ogólne Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia: 1) oparcie strategii gospodarczej na małych i średnich przedsiębiorstwach; 2) pozyskanie kilku inwestorów strategicznych stwarzających sieć kooperacyjną z firmami działającymi w strefie i w regionie; 3) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących dużą ilość miejsc pracy; 4) minimalizacja wpływu strefy na środowisko, bieżąca współpraca z instytucjami ochrony środowiska. 5. 2. Założenia szczegółowe W strefie suwalskiej mamy do czynienia z "zielonymi terenami", stąd jedynym lokalnym uwarunkowaniem strategii rozwoju jest struktura i zasoby gospodarcze regionu (województwa suwalskiego), w tym walory przyrodnicze. W strukturze regionu dominuje rolnictwo, wraz z przemysłem spożywczym, i leśnictwo, wraz z płytkim przetwórstwem drewna. Walory przyrodnicze tworzą przesłanki dla rozwoju przemysłu turystycznego. Najbardziej preferowanymi branżami przemysłowymi powinny stać się przemysł spożywczy, przetwórstwo drewna i produkcja sprzętu turystycznego oraz produkcja urządzeń wspomagających turystyką (np. minioczyszczalnie ścieków). Przetwórstwo surowców rolnych powinno opierać się na zaawansowanych technologiach. Głębokie przetwarzanie w strefie drewna pozyskiwanego z lasów regionu powinno sprawić, że surowiec ten zacznie być w większym stopniu wykorzystywany w regionie. Poza przemysłem spożywczym, drzewnym i turystycznym wszystkie te branże, które wyrastają w sposób naturalny z profilu gospodarczego województwa, z wyjątkiem przemysłów zagrażających walorom przyrodniczym regionu, mogą być reprezentowane w strefie. 5. 3. Działalność usługowa Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie zasługują następujące kierunki: - usługi związane z dostawą mediów i odprowadzaniem ścieków i odpadów; - usługi w zakresie transportu; - usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne, architektoniczne itp.). Zarządzający na potrzeby inwestorów gromadzić będzie informacje, które mogą być wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie. 5. 4. Pozyskiwanie inwestorów 5. 4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań promocyjnych mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych. Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów: - małych i średnich inwestorów, tworzących nowe podmioty w drodze inwestycji bezpośrednich; - inwestorów strategicznych, angażujących duży kapitał inwestycyjny, wykorzystujących w istotnej części majątek strefy i zatrudniających znaczną liczbę pracowników; działalność tych inwestorów określi dynamikę i charakter rozwoju strefy; - firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie. Działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą: - współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy; - wykreowane image strefy w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie adresowanej) w kraju i za granicą; - promocję adresowaną w formie ofert kierowanych do wybranych firm z wyselekcjonowanych branż przemysłowych; - badania trendów gospodarczych, a zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi branżami przemysłowymi; - analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy; - współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania przychylnego stosunku do strefy. 5. 4.2. Udostępnianie majątku Udostępnienie majątku nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej (sprzedaży, dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie: - określeniem rodzaju i wielkości majątku; - wybraniem, w drodze rokowań lub przetargu, najkorzystniejszej oferty inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy; - udzieleniem przez Ministra Gospodarki zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. 5. 5. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktury są nie wystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów, sformułowanego jako utworzenie 15 tys. miejsc pracy. Oznacza to konieczność wznoszenia nowych budynków lub adaptacji istniejących przez inwestorów oraz budowy infrastruktury. 5. 5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju strefy. Rezerwy wody z ujęć miejskich, jak również możliwość oczyszczenia ścieków i utylizacji odpadów stałych są wystarczające dla planowanego rozwoju strefy. Rezerwy czynników energetycznych (ciepło, energia elektryczna), z wyjątkiem podstrefy ełckiej, są nie wystarczające dla planowanego rozwoju strefy. W związku z tym niezbędne będą: budowa elektrycznej stacji rozdzielczej, budowa linii zasilającej wysokiego napięcia, ułożenie linii kablowych i budowa stacji transformatorowych. Dostarczanie ciepła w podstrefach suwalskiej i gołdapskiej oparte będzie na pompach cieplnych lub zasilaniach mieszanych. W celu udostępnienia istniejącej infrastruktury niezbędna będzie budowa kolektorów sanitarnego, deszczowego i wodociągu. Przewiduje się budowę głównych ciągów przesyłowych przez zarządzającego. Przyłącza wykonają na własny koszt inwestorzy. Zarządzający w końcowym etapie uzbrojenia terenu strefy wybuduje niezbędne drogi do transportu wewnętrznego. 5. 5.2. Siedziba Zarządu Siedziba Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. będzie się mieścić w wymagającym adaptacji budynku w stanie surowym. Administracyjne i reprezentacyjne funkcje budynku wymagać będą prac modernizacyjnych prowadzonych na koszt zarządzającego, w których wyniku obiekt spełniać będzie wymagane standardy. Powierzchnia budynku umożliwia przeznaczenie większej jego części na biura wynajmowane inwestorom oraz na usługi finansowe i gastronomiczne. 6. Zasoby kadrowe Zasoby siły roboczej są określone przez stopę bezrobocia, która wynosi blisko 30% czynnych zawodowo. Dużym atutem dla inwestorów jest tania siła robocza. Brak jest jednak dobrze wyszkolonej kadry, szczególnie w branżach stosujących nowoczesne technologie, oraz menadżerów. Zarząd strefy podjął rozmowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy w celu uruchomienia programu szkoleń dla bezrobotnych z młodszych grup wieku. Drugim ważnym źródłem siły roboczej staną się absolwenci średnich szkół technicznych i ekonomicznych po uprzednim częściowym przeprofilowaniu programów nauczania. 7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal, udział w budowie infrastruktury); - zarządzającego (rozbudowa infrastruktury). 7. 1. Nakłady inwestorów Podmioty gospodarcze podejmujące działalność w strefie będą ponosić nakłady na kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie lub koszty adaptacji i modernizacji istniejących budynków. Udział inwestorów w rozwoju infrastruktury przewiduje się głównie w budowie przyłączy lokalnych i każdorazowo będzie to przedmiotem negocjacji z zarządzającym. Szacuje się, że zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny w strefie wyniesie docelowo nie mniej niż 1 mld zł. 7. 2. Nakłady zarządzającego 1. Koszty utrzymania majątku będącego własnością SSSE S.A. poniesie sam zarządzający. W miarę udostępniania majątku inwestorom koszty te będą się zmniejszać, a zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu itp. 2. Koszty budowy infrastruktury wyniosą docelowo ok. 70 mln zł. Nakłady powinny być poniesione w okresie nie dłuższym niż 5-6 lat, co oznacza średni roczny wydatek w granicach 12-14 mln zł. 3. Koszty remontu i wyposażenia siedziby zarządzającego do poniesienia w 1997 r. szacuje się ma 1,5 mln zł. 4. Wydatki ponoszone przez zarządzającego na opracowanie dokumentacji niezbędnej do sporządzenia szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy wyniosą 200 tys. zł. 5. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w pierwszych 5 latach funkcjonowania strefy nakłady te powinny być znaczne i wynosić nie mniej niż 500 tys. zł rocznie. 6. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki szacowane na ok. 3 mln zł rocznie. Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów ekonomiczno-finansowych zarządzającego. 8. Etapy rozwoju strefy Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę. Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy. Rozwój strefy obejmuje 5 podstawowych etapów: EtapOkresGłówne cele etapu I1997- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej; - przyjęcie pierwszych inwestorów; - przygotowanie programów dla realizacji etapu II II1998-2000- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych (budowa, rozbudowa); - wprowadzanie inwestorów do strefy III2001-2005- rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i w regionie; - gospodarowanie urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej; - monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie strefy IV2006-2010- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i zatrudnienia V2011-2016- przygotowywanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20 lat trwania strefy. Na podstawie Planu rozwoju strefy zarządzający opracowuje roczne plany operacyjne i przedstawia je do akceptacji Ministrowi Gospodarki. Zarządzający strefą opracowuje i składa Ministrowi Gospodarki roczne sprawozdanie z przebiegu realizacji celów ustanowienia strefy oraz przedkłada wnioski dotyczące dalszych działań. 9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności SSSE S.A.: Lp.ObowiązkiTermin wykonania 123 1Określenie zasad zarządzania strefą wraz ze strukturą organizacjiI kw. 1997 r. 2Przejęcie majątkuI kw. 1997 r. 3Wydanie regulaminu strefyI kw. 1997 r. 4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieI kw. 1997 r. 5Uzyskanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefieI kw. 1997 r. 6Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyII kw. 1997 r. 7Sporządzenie map geodezyjnych zawierających ewidencję gruntów i budynków oraz inwentaryzację sieci uzbrojenia terenu strefyII kw. 1997 r. 8Opracowanie planu budowy infrastrukturyII kw. 1997 r. 9Rozpoczęcie remontu siedziby zarządzającegoIII kw. 1997 r. 10Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej infrastruktury (I etap)IV kw. 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. (Dz. U. Nr 17, poz. 93) Na podstawie art. 6b ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Świadczenia wymienione w art. 6 ust. 2 pkt. 2 i 3 lit. a)-e) ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) podlegają zaspokojeniu na podstawie tej ustawy także za okres następujący bezpośrednio po dniu niewypłacalności pracodawcy, nie dłuższy niż 6 miesięcy. § 2. Rozporządzenie dotyczy przypadków niewypłacalności pracodawcy, powstałych w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 31 marca 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. (Dz. U. Nr 17, poz. 94) Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 91, poz. 452 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 508 i Nr 117, poz. 560) po § 13a dodaje się § 13b w brzmieniu: "§ 13b. 1. Przepisy § 7 ust. 1-3, § 8 ust. 1-3, § 9 ust. 1 i 2, § 10 i 11, § 12 ust. 1 i § 13 stosuje się odpowiednio przy realizacji wypłat świadczeń pracowniczych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przypadkach objętych przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 17, poz. 93). 2. Przy realizacji wypłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 13a ust. 2 i 4, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku gdy niewypłacalność pracodawcy powstała w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 28 lutego 1997 r., podmiot określony w art. 7 ust. 1 ustawy składa jednorazowo zbiorcze wykazy obejmujące kolejne okresy miesięczne określone w rozporządzeniu wymienionym w ust. 1, przypadające przed dniem jego wejścia w życie - do dnia 8 marca 1997 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 14 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. (Dz. U. Nr 17, poz. 95) Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 82, poz. 383) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7: a) w ust. 1: - skreśla się pkt 1 i 3, - dotychczasowe pkt 2 i 4 oznacza się odpowiednio jako pkt 1 i 2, b) w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1, 2 i 3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 1", a wyrazy "w ust. 1 pkt 4" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 2", 2) w § 8 w ust. 1 po wyrazach "zaległości płatności opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych" dodaje się wyrazy "oraz odsetek ustawowych". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 18, poz. 98) Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496), art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583) i art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie policjantów, ustala się na 1,66. § 2. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej, ustala się na 1,78. § 3. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej, ustala się na 1,38. § 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 października 1995 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 123, poz. 599 i z 1997 r. Nr 2, poz. 7). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej. (Dz. U. Nr 18, poz. 99) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1997 r. (poz. 99) STATUT MINISTERSTWA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ § 1. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w imieniu Ministra, w określonych przez niego sprawach. § 3. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych w zakresie jego właściwości. § 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Ministra, 3) Departament Polityki Transportowej, 4) Departament Restrukturyzacji Sektorowej Transportu, 5) Departament Kolejnictwa, 6) Departament Lotnictwa Cywilnego, 7) Departament Ruchu Drogowego, 8) Departament Administracji Transportu Drogowego, 9) Departament Żeglugi i Portów Morskich, 10) Departament Rybołówstwa Morskiego, 11) Departament Administracji Morskiej i Śródlądowej, 12) Departament Prawny, 13) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 14) Departament Nadzoru Technicznego Transportu, 15) Departament Budżetu i Finansów, 16) Departament Spraw Obronnych, 17) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 18) Biuro Administracyjne i Budżetu Ministerstwa. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Ministra tworzy się Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków oraz Samodzielne Stanowisko do Spraw Informacji, a w Biurze Administracyjnym i Budżetu Ministerstwa - Samodzielne Stanowisko do Spraw Informatyki i ponadto, w ramach Wydziału Administracyjno-Finansowego tego Biura - Stanowisko do Spraw Zamówień Publicznych. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 6. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 7. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne wymienione w załączniku nr 1 do statutu oraz jednostki bezpośrednio podległe wymienione w załączniku nr 2 do statutu. 2. Minister aktualizuje wykazy, o których mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załączniki do statutu Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej Załącznik nr 1 Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Polskie Koleje Państwowe" w Warszawie. 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze" w Warszawie. 3. Agencja Budowy i Eksploatacji Autostrad w Warszawie. 4. Instytut Morski w Gdańsku. 5. Morski Instytut Rybacki w Gdyni. 6. Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie. 7. Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie. 8. Odwoławcza Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku z siedzibą w Gdyni. 9. Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku z siedzibą w Gdyni. 10. Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Szczecinie. 11. Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. 12. Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. 13. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni. 14. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie. 15. Zespół Szkół Morskich w Darłowie. 16. Zespół Szkół Morskich w Kołobrzegu. 17. Zespół Szkół Morskich w Świnoujściu. 18. Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu. 19. Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej w Nakle n. Notecią. 20. Zespół Szkół Zawodowych Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu. 21. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Białymstoku. 22. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Koluszkach. 23. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Kutnie. 24. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Lesznie. 25. Zespół Szkół Kolejowych w Lublinie. 26. Zespół Szkół Kolejowych w Łodzi. 27. Zespół Szkół Kolejowych i Ogólnokształcących w Łazach. 28. Zespół Szkół Kolejowych w Rzeszowie. 29. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Siedlcach. 30. Zespół Szkół Kolejowych w Skarżysku-Kamiennej. 31. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Słupsku. 32. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Tarnowskich Górach. 33. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Zbąszynku. 34. Zespół Szkół Zawodowych DG PKP w Nowym Sączu. 35. Zespół Szkół Kolejowych w Bydgoszczy. 36. Zespół Szkół Kolejowych w Gdyni. 37. Zespół Szkół Kolejowych w Jaworzynie Śląskiej. 38. Zespół Szkół Kolejowych w Gliwicach. 39. Zespół Szkół Kolejowych w Małaszewiczach. 40. Zespół Szkół Kolejowych w Tczewie. 41. Zespół Szkół Kolejowych w Sosnowcu. 42. Zespół Szkół Kolejowych w Szczecinie. 43. Zespół Szkół Kolejowych w Warszawie. 44. Zespół Szkół Kolejowych we Wrocławiu. 45. Zespół Szkół Transportowych w Ostrowie Wielkopolskim. 46. Zespół Szkół Transportowych w Stargardzie Szczecińskim. 47. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP w Krakowie. 48. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP w Tarnowie. 49. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP i Technikum Kolejowe w Zduńskiej Woli. 50. Technikum Kolejowe w Krakowie. 51. Technikum Kolejowe w Olsztynie. 52. Technikum Kolejowe w Ostrowie Wielkopolskim. 53. Technikum Kolejowe w Poznaniu. Załącznik nr 2 Wykaz jednostek organizacyjnych bezpośrednio podległych Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej 1. Generalna Dyrekcja Dróg Publicznych w Warszawie. 2. Główny Inspektorat Lotnictwa Cywilnego w Warszawie. 3. Urząd Morski w Gdyni. 4. Urząd Morski w Słupsku. 5. Urząd Morski w Szczecinie. 6. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Bydgoszczy. 7. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Gdańsku. 8. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Giżycku. 9. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu. 10. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Krakowie. 11. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie. 12. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Warszawie. 13. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu. 14. Główny Inspektorat Kolejowego Dozoru Technicznego w Warszawie. 15. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Warszawie. 16. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Krakowie. 17. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Gdańsku. 18. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Poznaniu. 19. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Lublinie. 20. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu. 21. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Katowicach. 22. Resortowy Ośrodek Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie. 23. Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie organizacji kuratorium oświaty. (Dz. U. Nr 18, poz. 100) Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Kuratorium oświaty, zwane dalej "kuratorium", jest państwową jednostką budżetową wchodzącą w skład rządowej administracji ogólnej w województwie, jako wyodrębniona jednostka organizacyjna. 2. Kuratorium jest aparatem pomocniczym kuratora oświaty, zwanego dalej "kuratorem", realizującym w szczególności zadania: 1) wynikające ze sprawowania przez kuratora nadzoru pedagogicznego, według zasad określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą", oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, 2) wynikające z pełnienia przez kuratora funkcji organu prowadzącego dla niektórych szkół i placówek, zakładów kształcenia nauczycieli oraz placówek doskonalenia nauczycieli, 3) wynikające z nadzoru nad działalnością innych szkół i placówek na terenie województwa, należącego do kompetencji wojewody, które zostały powierzone kuratorowi przez wojewodę w trybie określonym odrębnymi przepisami, 4) w zakresie organizowania doskonalenia zawodowego nauczycieli, określone w art. 31 pkt 4 ustawy, 5) w zakresie obsługi administracyjnej wojewódzkiej rady oświatowej - jeśli zostanie utworzona. 3. Pracą kuratorium kieruje kurator przy pomocy wicekuratora oraz dyrektorów podległych komórek organizacyjnych. W wypadkach uzasadnionych szczególnie dużą liczbą prowadzonych oraz nadzorowanych szkół i placówek, po zasięgnięciu opinii Ministra Edukacji Narodowej, może być powołany drugi wicekurator. 4. Wicekurator wykonuje zadania w zakresie określonym przez kuratora. 5. W przypadku gdy kurator nie może pełnić obowiązków służbowych, zakres zastępstwa wicekuratora rozciąga się na wszystkie zadania i kompetencje kuratora. § 2. 1. W kuratorium tworzy się wydziały oraz stanowiska pracy uwzględniając: 1) charakter zadań, 2) wymagania praworządnego, skutecznego i ekonomicznego funkcjonowania kuratorium, 3) potrzeby i warunki miejscowe. 2. Wieloosobowe stanowiska pracy mogą nosić nazwę zespołów. 3. W przypadkach uzasadnionych wymogami sprawnego działania w wydziałach mogą być tworzone wewnętrzne komórki organizacyjne - oddziały, w tym oddziały zamiejscowe. 4. Oddziały zamiejscowe, o których mowa w ust. 3, mogą być tworzone tylko w wydziale powołanym do sprawowania nadzoru pedagogicznego nad szkołami podstawowymi i przedszkolami. Oddziały te mogą obejmować jedną lub kilka gmin, przy czym ich siedzibę i zasięg terytorialny określa kurator. 5. W kuratorium tworzy się stanowiska pracy: 1) głównego księgowego, 2) radcy prawnego, 3) do spraw obronnych, bezpośrednio podporządkowane kuratorowi. 6. W kuratorium mogą być tworzone stanowiska kierownicze: 1) dyrektorów wydziałów, 2) zastępców dyrektorów wydziałów, 3) kierowników oddziałów. § 3. Szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy kuratorium określa statut nadawany przez wojewodę po zasięgnięciu opinii Ministra Edukacji Narodowej. § 4. 1. Statut kuratorium określa: 1) nazwę i siedzibę kuratorium, 2) wykaz wydziałów łącznie z ich oddziałami oraz stanowisk pracy, 3) zadania komórek organizacyjnych wymienionych w pkt 2, 4) wykaz stanowisk kierowniczych w kuratorium, 5) zasady bieżącego funkcjonowania i tryb pracy kuratorium, 6) wykaz szkół i placówek prowadzonych przez kuratora oraz innych szkół i placówek, nad którymi kurator sprawuje nadzór pedagogiczny, 7) strukturę organizacyjną kuratorium, ze wskazaniem: a) podległości poszczególnych komórek organizacyjnych i stanowisk pracy kuratorowi i wicekuratorowi, b) liczby nadzorowanych szkół i placówek oraz liczby pracowników zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych, przewidzianych do wykonywania zadań nadzoru pedagogicznego, z uwzględnieniem następujących średnich norm na 1 etat: - 30 przedszkoli, - 20 szkół podstawowych, - 13 przedszkoli specjalnych, szkół specjalnych, szkół ponadpodstawowych lub innych placówek. 2. W przypadku gdy średnia liczba szkół lub placówek przypadających na 1 etat przewyższa normy określone w ust. 1 pkt 7 lit. b), kolejny etat pracownika nadzoru pedagogicznego można utworzyć, jeżeli liczba szkół lub placówek przekraczająca wyżej wymienioną średnią normę wynosi co najmniej 1/3 tej normy. 3. Wojewoda przesyła statut kuratorium Ministrowi Edukacji Narodowej. 4. Zmiany statutu następują w trybie i na zasadach określonych dla jego nadania, z tym że zmiany wykazu szkół i placówek, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie wymagają opinii Ministra Edukacji Narodowej. 5. Wojewoda może upoważnić kuratora oświaty do tworzenia i likwidowania określonych komórek organizacyjnych i stanowisk pracy, z tym że tworzenie i likwidowanie wydziałów wymaga zmiany statutu. 6. Kuratorzy przesyłają do Ministra Edukacji Narodowej informacje, dotyczące każdorazowych zmian struktury organizacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 7, a także - raz w roku szkolnym, do dnia 30 września każdego roku - zaktualizowany wykaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 6. § 5. Statut kuratorium podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. § 6. Do czasu nadania kuratoriom statutów według przepisów niniejszego rozporządzenia, kuratoria działają na podstawie dotychczasowych statutów, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 1997 r. § 7. Traci moc zarządzenie nr 25 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 listopada 1991 r. w sprawie zasad organizacji kuratorium oświaty (Dz. Urz. MEN Nr 7, poz. 31). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela oraz zadań i obowiązków dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. (Dz. U. Nr 18, poz. 101) Na podstawie art. 6a ust. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa, bez bliższego określenia, o: 1) nauczycielach - rozumie się przez to nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w przedszkolach, szkołach i placówkach wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "Kartą Nauczyciela", a także nauczycieli oraz pracowników, wymienionych w art. 5 ust. 1 Karty Nauczyciela, na których zostały rozciągnięte przepisy Karty Nauczyciela w zakresie oceny pracy nauczyciela, na podstawie odrębnych przepisów - zatrudnionych w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę lub mianowania, 2) szkole - rozumie się przez to przedszkola, szkoły i placówki wymienione w art. 1 ust. 1 Karty Nauczyciela, 3) dyrektorze szkoły - rozumie się przez to dyrektorów przedszkoli, szkół i placówek, wymienionych w art. 1 ust. 1 Karty Nauczyciela, 4) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496). § 2. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań określonych w art. 6 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy, zadań statutowych szkoły oraz obowiązków określonych w art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela, a w stosunku do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - także zadań określonych w art. 7 Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy - ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 2. Na ocenę pracy nauczyciela nie mogą mieć wpływu jego przekonania religijne i poglądy polityczne, a także fakt odmowy wykonania przez nauczyciela polecenia służbowego, gdy odmowa taka wynikała z uzasadnionego przekonania nauczyciela, iż wydane polecenie było sprzeczne z dobrem dziecka, dobrem służby albo dobrem publicznym. § 3. 1. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona stwierdzeniem uogólniającym według skali określonej w art. 6a ust. 4 Karty Nauczyciela. 2. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w której zatrudniony jest nauczyciel. Ocena pracy nauczyciela powinna w szczególności uwzględniać: 1) poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, prawidłowość realizacji innych zadań zawodowych zgodnych z profilem szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, kulturę i poprawność języka, pobudzanie inicjatywy uczniów, zachowanie odpowiedniej dyscypliny uczniów na zajęciach, 2) zaangażowanie zawodowe nauczyciela (uczestnictwo w pozalekcyjnej działalności szkoły, udział w pracach zespołów nauczycielskich, opracowywanie innowacyjnych [autorskich] treści programowych i dydaktycznych, zainteresowanie uczniem i jego środowiskiem, współpraca z rodzicami), 3) aktywność nauczyciela w doskonaleniu zawodowym, 4) działania nauczyciela w zakresie wszechstronnego rozwoju ucznia, z uwzględnieniem jego możliwości i potrzeb, 5) przestrzeganie porządku pracy (punktualność, pełne wykorzystanie czasu lekcji, właściwe prowadzenie dokumentacji). 3. Przed dokonaniem oceny pracy nauczyciela dyrektor szkoły zasięga opinii samorządu uczniowskiego, a w zakładach kształcenia nauczycieli - samorządu słuchaczy, wyrażonej na piśmie przez statutowy organ samorządu. 4. Ocenę pracy nauczyciela doradcy metodycznego ustala dyrektor szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, po zasięgnięciu opinii dyrektora właściwej wojewódzkiej placówki doskonalenia nauczycieli. Opinia powinna być wyrażona na piśmie. 5. W przypadku uzupełniania przez nauczyciela tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych na podstawie art. 22 ust. 1 Karty Nauczyciela - oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w której zatrudniony jest nauczyciel, z uwzględnieniem wyrażonej na piśmie opinii dyrektora szkoły, w której nauczyciel uzupełnia obowiązkowy wymiar godzin zajęć. § 4. 1. Dyrektor szkoły obowiązany jest przestrzegać okresów dokonywania ocen pracy nauczycieli, ustalonych w art. 6a ust. 1 Karty Nauczyciela. 2. Złożenie wniosku o dokonanie oceny pracy nauczyciela ma dla dyrektora szkoły charakter wiążący. Jeżeli wniosek został złożony przed upływem roku od poprzedniej oceny, dyrektor szkoły przekazuje nauczycielowi (organowi) zgłaszającemu wniosek informację o ostatniej ocenie, wraz ze stwierdzeniem, iż podtrzymuje tę ocenę, chyba że wystąpiły szczególne okoliczności uzasadniające dokonanie ponownej oceny w tym okresie. 3. O ocenie, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomić pisemnie organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą i organ prowadzący szkołę. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również do oceny pracy nauczycieli zajmujących inne niż dyrektor szkoły stanowiska kierownicze w szkołach. § 5. 1. Oceny pracy dyrektora szkoły prowadzonej przez gminę dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy, przy czym oceny cząstkowej w zakresie: 1) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 5 Karty Nauczyciela dokonuje zarząd gminy, 2) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 7 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 4 Karty Nauczyciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą, 3) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 6 ustawy i art. 7 ust. 2 pkt 2 i 3 Karty Nauczyciela, zadań wymienionych w § 4 i 12 oraz sprawności w organizacji i zarządzaniu, wywiązywania się w obowiązków związanych ze sprawowaniem nadzoru pedagogicznego dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy. 2. Oceny pracy dyrektora zakładu kształcenia nauczycieli dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym zakład; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Przy dokonywaniu oceny pracy dyrektora szkoły stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2 oraz § 4 ust. 2 i 3. 4. Podstawą dokonania oceny pracy dyrektora winny być spostrzeżenia poczynione przez wizytatora nadzorującego szkołę, w okresie od poprzedniej wizytacji zakończonej oceną pracy dyrektora, oraz uwagi organu prowadzącego szkołę, wynikające z kontroli i nadzoru - w zakresie spraw należących do kompetencji tego organu, określonych w ustawie. 5. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonują oceny po zasięgnięciu opinii rady szkoły (rady programowej) i zakładowych organizacji związkowych działających w szkole (zakładzie). Opinie powinny być wyrażone na piśmie. 6. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni, a w przypadku zakładu kształcenia nauczycieli w terminie 30 dni od dokonania cząstkowej oceny pracy, oceny pracy dyrektora szkoły (zakładu) dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny. 7. Oceny pracy dyrektora szkoły, o której mowa w art. 35 ust. 2, dokonuje się w porozumieniu z kuratorem oświaty - w zakresie nauczanych w szkole przedmiotów ogólnokształcących. § 6. 1. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) lub z własnej inicjatywy organ upoważniony do dokonania oceny może zwrócić się o opinię na temat pracy nauczyciela (dyrektora szkoły) do właściwego doradcy metodycznego, a w przypadku nauczyciela (dyrektora) zakładu kształcenia nauczycieli - do opiekuna naukowo-dydaktycznego. Opinia powinna być wyrażona na piśmie. 2. W przypadku gdy od oceny jest uzależnione mianowanie nauczyciela (dyrektora szkoły), organ upoważniony do dokonania oceny jest obowiązany zasięgnąć opinii, o której mowa w ust. 1. Obowiązek ten nie dotyczy sytuacji, gdy na terenie województwa nie ma właściwego doradcy metodycznego. § 7. 1. W przypadku gdy oceny dokonuje się na wniosek zainteresowanego nauczyciela (dyrektora szkoły) lub organu upoważnionego do wnioskowania o jej dokonanie, ocenę ustala się w terminie nie krótszym niż 1 miesiąc i nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku. 2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów ferii, wynikających z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego, i usprawiedliwionej nieobecności w pracy nauczyciela (dyrektora szkoły) trwającej dłużej niż miesiąc. 3. W przypadku dokonywania oceny z inicjatywy dyrektora szkoły, organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę lub rady szkoły organ upoważniony do dokonania oceny powiadamia o tym na piśmie nauczyciela (dyrektora szkoły) co najmniej na 1 miesiąc przed przeprowadzeniem oceny. § 8. 1. Organ upoważniony do dokonania oceny obowiązany jest zapoznać nauczyciela (dyrektora szkoły) z pisemnym projektem oceny i wysłuchać jego uwag i zastrzeżeń. Nauczyciel (dyrektor szkoły) może zgłosić swoje uwagi na piśmie, jednak nie później niż w ciągu 3 dni od daty zapoznania się z projektem. 2. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) przy zapoznawaniu go z projektem oceny i wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń może być obecny przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel (dyrektor szkoły) korzysta. 3. Organ upoważniony do dokonania oceny doręcza nauczycielowi (dyrektorowi szkoły) oryginał karty oceny pracy, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. Odpis karty oceny pracy włącza się do akt osobowych nauczyciela. W przypadku oceny, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela - odpis karty oceny pracy przekazuje się organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny nad szkołą i organowi prowadzącemu szkołę. 4. Kartę udostępnia się do wglądu pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołą, w której zatrudniony jest nauczyciel (dyrektor szkoły). § 9. 1. Odwołanie od oceny nauczyciela rozpatruje, z zastrzeżeniem ust. 4, w terminie 14 dni od dnia wniesienia odwołania - powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół oceniający w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą, jako przewodniczący zespołu, 2) przedstawiciel rady pedagogicznej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) przedstawiciel rodziców wchodzących w skład rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców, 4) właściwy doradca metodyczny, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel korzysta. 2. W przypadku odwołania od oceny nauczyciela konsultanta, w skład zespołu oceniającego zamiast przedstawicieli wymienionych w ust. 1 pkt 2-4 powołuje się przedstawiciela rady programowej placówki doskonalenia nauczycieli oraz przedstawiciela nauczycieli konsultantów, a jeżeli w placówce nie została utworzona rada programowa - przedstawiciela nauczycieli doradców metodycznych. 3. W przypadku odwołania od oceny nauczyciela doradcy metodycznego w skład zespołu oceniającego powołuje się - poza osobami wymienionymi w ust. 1 pkt 1-3 i 5 - przedstawiciela rady programowej właściwej placówki doskonalenia nauczycieli, a jeżeli w placówce nie została utworzona rada programowa - przedstawiciela nauczycieli konsultantów. 4. Odwołanie od oceny nauczyciela zakładu kształcenia nauczycieli rozpatruje, w terminie 60 dni od dnia wniesienia odwołania, powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący zespołu, 2) przedstawiciel organu prowadzącego, 3) przedstawiciel rady programowej, 4) właściwy opiekun naukowo-dydaktyczny, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel korzysta. 5. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 i w ust. 2 i 3 oraz w ust. 4 pkt 3, określają tryb wyłaniania swoich przedstawicieli, z tym że tryb wyłaniania przedstawicieli nauczycieli konsultantów oraz nauczycieli doradców metodycznych, o których mowa w ust. 2 i 3, określa właściwy kurator oświaty. 6. Zespół, o którym mowa w ust. 1 i 4, może ustalić nową ocenę pracy lub podtrzymać ocenę kwestionowaną przez nauczyciela. 7. W przypadku braku jednomyślności, rozstrzygnięcia zespołu co do utrzymania lub zmiany oceny zapadają większością głosów, a w przypadku równej liczby oddanych głosów decyduje przewodniczący zespołu. § 10. 1. Wniosek o ponowne ustalenie oceny dyrektora szkoły rozpatruje, z zastrzeżeniem ust. 2, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powołany przez kuratora oświaty lub inny organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą, zespół oceniający w składzie: 1) pracownik nadzoru pedagogicznego wyznaczony przez kuratora oświaty lub inny organ sprawujący nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący zespołu, z wyłączeniem wizytatora, którego spostrzeżenia stanowiły podstawę do wystawienia oceny, 2) przedstawiciel zarządu gminy, jeżeli szkoła jest prowadzona przez gminę, 3) przedstawiciel rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców; w przypadku oceny dyrektora placówki doskonalenia nauczycieli - przedstawiciel rady programowej oraz przedstawiciel nauczycieli konsultantów, a jeżeli w placówce nie została utworzona rada programowa - przedstawiciel nauczycieli doradców metodycznych, 4) nauczyciel doradca metodyczny, na wniosek ocenianego dyrektora, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor korzysta. 2. Wniosek o ponowne ustalenie oceny dyrektora zakładu kształcenia nauczycieli rozpatruje w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący zespołu, 2) kurator oświaty lub wicekurator oświaty, 3) przedstawiciel uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną, wskazany przez rektora, 4) przedstawiciel rady programowej, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor korzysta. 3. Przepisy § 9 ust. 5-7 stosuje się odpowiednio. § 11. Przepisy § 1-10 stosuje się odpowiednio do nauczycieli religii, z tym że organ upoważniony do dokonania oceny ma obowiązek uwzględnić ocenę merytoryczną nauczyciela religii ustaloną przez właściwą władzę kościelną. § 12. 1. Dyrektor szkoły jest obowiązany zapewnić należytą opiekę nauczycielowi rozpoczynającemu pracę w zawodzie, w szczególności poprzez: 1) umożliwienie korzystania z niezbędnych materiałów pomocniczych do realizacji podstaw programowych i ramowych planów nauczania oraz zbioru przepisów prawnych określających prawa i obowiązki nauczycieli, 2) tworzenie możliwości korzystania z różnych form doskonalenia zawodowego organizowanych przez placówki doskonalenia nauczycieli oraz pomocy właściwego doradcy metodycznego, 3) systematyczne hospitowanie zajęć prowadzonych przez nauczyciela rozpoczynającego pracę i udzielanie mu fachowego instruktażu pohospitacyjnego. 2. Dyrektor szkoły może zwolnić nauczyciela rozpoczynającego pracę w zawodzie od innych obowiązków, poza realizacją obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych. 3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, dyrektor szkoły przydziela nauczycielowi rozpoczynającemu pracę - nauczyciela opiekuna spośród nauczycieli tej samej specjalności; w przypadku gdy w szkole nie ma takiego nauczyciela, opiekę nad nauczycielem rozpoczynającym pracę sprawuje dyrektor szkoły. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania oraz zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela (Dz. U. Nr 122, poz. 537, z 1994 r. Nr 28, poz. 100 i z 1997 r. Nr 9, poz. 46). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997 r. (poz. 101) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 19 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. (Dz. U. Nr 18, poz. 102) Na podstawie art. 92a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67) załącznik nr 4 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997 r. (poz. 102) PROGRAM KURSU PRZYGOTOWAWCZEGO DLA KANDYDATÓW NA WYCHOWAWCÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU DLA DZIECI I MŁODZIEŻY Lp.TematLiczba godzinFormy realizacji 1234 1Organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży:2wykłady - koordynacyjna rola władz oświatowych - formy wypoczynku - organizatorzy wypoczynku - podstawy prawne i obowiązujące przepisy 2Organizacja zajęć w placówce wypoczynku:2wykłady - struktura placówki - rada wychowawców - grupa jako zespół wychowawczy - organizacja życia, rozkład dnia - regulamin uczestnika 3Planowanie pracy wychowawczo-opiekuńczej:2wykłady - opracowanie planu wychowawczego grupy1ćwiczenie - metody i formy realizacji planów wychowawczych - dokumentacja wychowawcy 4Obowiązki wychowawcy grupy2wykłady 5Wychowanie fizyczne i sport w placówce wypoczynku:1 wykład - cele i zadania wychowania fizycznego5ćwiczeń - masowa nauka pływania - gry i zabawy ruchowe - zajęcia z gier zespołowych - lekkoatletyka - olimpiada sportowa itp. 6Turystyka i krajoznawstwo:1wykład - cele i zadania turystyki i krajoznawstwa w pracy wychowawczej placówek wypoczynku4ćwiczenia - organizacja wycieczek - organizacja biwaków - gry terenowe itp. 7Zajęcia kulturalno-oświatowe:1wykład Cele i zadania zajęć kulturalno-oświatowych4ćwiczenia - organizacja zajęć kulturalno-oświatowych - elementy kulturalne zajęć w programie dnia - gry i zabawy świetlicowe - konkursy, wystawy, dyskusje - śpiew, muzyka, zabawy ze śpiewem - organizacja uroczystości, imprez, wieczornic, ognisk - prowadzenie kroniki 8Zajęcia praktyczno-techniczne:1wykład Cele i zadania zajęć praktyczno-technicznych:1ćwiczenie - formy i rodzaje zajęć praktyczno-technicznych - prace dekoracyjne i zdobnicze - indywidualne zainteresowania uczestników - rozwój zainteresowań uczestników 9Prace społecznie użyteczne:2wykłady Cele i zadania prac społecznie użytecznych: - wychowawcze znaczenie prac społecznie użytecznych - prace w zakresie samoobsługi - prace na rzecz placówki - prace na rzecz środowiska 10Bezpieczeństwo życia i zdrowia uczestników placówek wypoczynku:4wykłady 3ćwiczenia - przepisy dotyczące bezpieczeństwa - przepisy dotyczące zdrowia i higieny w placówce wypoczynku 18wykładów 18ćwiczeń Razem:36godzin Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. (Dz. U. Nr 18, poz. 103) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 września 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej (Dz. U. Nr 117, poz. 559) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) liczbę osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach), ustaloną według stanu: a) na ostatni dzień miesiąca kończącego okres, za który składana jest deklaracja o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku - dla rozliczenia udziałów gmin we wpływach podatku dochodowego od osób prawnych w trakcie roku podatkowego, b) na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - dla ostatecznego rozliczenia udziałów, o których mowa w lit. a), za ostatni miesiąc roku podatkowego," 2) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Liczbę osób zatrudnionych w wyodrębnionym organizacyjnie zakładzie (oddziale) ustala się na podstawie miejsca świadczenia pracy, określonego w akcie stanowiącym podstawę nawiązania stosunku pracy, z uwzględnieniem zasad metodycznych statystyki określonych w przepisach szczególnych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do rozliczenia udziałów gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, zrealizowanych od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 13 lutego 1997 r. w sprawie kwalifikacji osób innych niż lekarz, uprawnionych do przeprowadzania konsultacji z kobietą ciężarną zamierzającą dokonać przerwania ciąży, tworzenia list osób konsultujących oraz sposobu i trybu przeprowadzania konsultacji. (Dz. U. Nr 18, poz. 104) Na podstawie art. 4a ust. 10 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciążyo planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1. Do przeprowadzenia konsultacji z kobietą ciężarną zamierzającą przerwać ciążę są uprawnieni poza lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej: 1) psycholog, 2) pracownik socjalny ze specjalizacją pierwszego stopnia z zakresu pracy socjalnej, 3) położna środowiskowa, którzy posiadają dobrą znajomość problematyki zdrowia i praw kobiet oraz dostępnych form pomocy socjalnej przysługujących kobietom w związku z ciążą i po urodzeniu dziecka, a także co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie. § 2. 1. Listę osób, o których mowa w § 1, uprawnionych do przeprowadzania konsultacji tworzy wojewoda, w sposób zapewniający dostępność terytorialną konsultacji i swobodę wyboru osoby konsultującej. 2. Lista osób uprawnionych do przeprowadzania konsultacji powinna być podana do wiadomości w ośrodkach zdrowia, przychodniach rejonowych, poradniach dla kobiet udzielających świadczeń zdrowotnych kobietom w ciąży, ośrodkach pomocy społecznej i organizacjach społecznych, do których zakresu działania należą sprawy związane ze zdrowiem i prawami kobiet. § 3. Wyboru osoby lub osób przeprowadzających konsultację dokonuje kobieta ciężarna. § 4. 1. Konsultacje odbywają się w miejscu zatrudnienia osób uprawnionych do ich przeprowadzania w wyznaczonych dniach i godzinach podanych do wiadomości. 2. Konsultacje powinny odbywać się w pomieszczeniach dających gwarancję intymności konsultacji. 3. Ośrodki zdrowia, poradnie rejonowe dla kobiet udzielające świadczeń zdrowotnych kobietom w ciąży i ośrodki pomocy społecznej obowiązane są udzielać informacji o osobach prowadzących konsultacje, miejscu i czasie prowadzenia konsultacji. § 5. 1. Osoba konsultująca wydaje kobiecie ciężarnej zaświadczenie o odbytej konsultacji na temat zamiaru i motywów przerwania ciąży ze względu na ciężkie warunki życiowe, na trudną sytuację osobistą, zawierające dane osobowe: imię i nazwisko oraz adres osoby konsultowanej, datę przeprowadzenia konsultacji i podpis osoby konsultującej. 2. Osoba konsultująca odnotowuje w prowadzonej przez siebie dokumentacji datę i fakt przeprowadzenia konsultacji. Dokumentacja nie może być udostępniana osobom trzecim. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 25 lutego 1997 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 18, poz. 105) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: 1) w ustawie z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720) w art. 5 w ust. 1 zamiast wyrazów "pkt 17" powinny być wyrazy "pkt 18", 2) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej (Dz. U. Nr 156, poz. 778) w § 3 w ust. 1 zamiast wyrazu "nastąpi" powinien być wyraz "nastąpił", 3) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów (Dz. U. Nr 13, poz. 70) zamieszczona w § 1 w ust. 1 w pkt 3 lit. "g) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych" powinna być zamieszczona w § 1 w ust. 1 w pkt 4 jako lit. "f)". Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, na kwotę 115.333.656 tys. zł. 2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, na kwotę 127.553.656 tys. zł. 3. Niedobór budżetu państwa na dzień 31 grudnia 1997 r. ustala się na kwotę nie większą niż 12.220.000 tys. zł. Art. 2. 1. W 1997 r. Minister Finansów dokona spłat krajowych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa, przy czym: 1) spłata, do łącznej kwoty 8.506.008 tys. zł, nastąpi z tytułu wykupu: a) kolejnych serii obligacji indeksowanych rocznych pożyczek państwowych, do kwoty 4.025.743 tys. zł, b) kolejnych serii obligacji państwowych pożyczek trzyletnich o zmiennej stopie procentowej, do kwoty 1.143.988 tys. zł, c) kolejnych serii obligacji pożyczek państwowych o oprocentowaniu stałym, do kwoty 1.289.421 tys. zł, b) serii K i L obligacji nominowanej w dolarach USA, do kwoty 1.384.020 tys. zł, e) kolejnych rat kapitałowych obligacji konwersyjnej, do kwoty 122.000 tys. zł, f) kolejnych rat kapitałowych obligacji restrukturyzacyjnych serii A, B, C i D, do kwoty 540.000 tys. zł, g) drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na akcje i udziały, do kwoty 801 tys. zł, h) obligacji 60% wewnętrznej pożyczki państwowej, do kwoty 35 tys. zł, 2) spłata, do kwoty 220.000 tys, zł. nastąpi z tytułu kredytów na inwestycje infrastrukturalne związane z budownictwem mieszkaniowym. 2. W 1997 r. Minister Finansów dokona spłat zagranicznych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa z tytułu zaciągniętych w latach ubiegłych kredytów zagranicznych, do łącznej kwoty 1.727.231 tys. zł. 3. W 1997 r. Minister Finansów dokona innych rozchodów wymienionych w załączniku nr 3, wynikających z zobowiązań wobec podmiotów krajowych i zagranicznych, w tym spłaty zadłużenia zagranicznego wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego, w ramach transakcji polegających na konwersji zobowiązań zagranicznych na inwestycje kapitałowe w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 3. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia ze środków budżetu państwa: 1) kredytów i pożyczek rządom innych krajów na sfinansowanie importu z Rzeczypospolitej Polskiej towarów i usług; rozchody z tego tytułu w 1997 r. nie mogą przekroczyć kwoty 477.000 tys. zł, 2) pożyczek Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. na wypłatę gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych do kwoty 86.830 tys. zł. Art. 4. 1. Pożyczkowe potrzeby budżetu państwa, przez które rozumie się środki niezbędne do sfinansowania: 1) niedoboru budżetu państwa, 2) spłat zobowiązań długoterminowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, 3) innych rozchodów, o których mowa w art. 2 ust. 3, 4) pożyczek i kredytów, o których mowa w art. 3, 5) wykupu bonów skarbowych, zostaną pokryte przychodami z tytułu sprzedaży bonów skarbowych i obligacji pożyczek państwowych, przychodami z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek zagranicznych, innymi przychodami wymienionymi w załączniku nr 3 oraz pozostałością środków z tytułu przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem niedoboru budżetu państwa w 1996 r. 2. Wykaz przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem pożyczkowych potrzeb budżetu państwa, ze szczególnym uwzględnieniem finansowania niedoboru budżetu państwa, określa załącznik nr 3. Art. 5. 1. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu poniżej jednego roku, przeznaczonych do sprzedaży w kraju (bony skarbowe), w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć kwoty 5.500.000 tys. zł. 2. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu zaciągniętych w 1997 r. kredytów i pożyczek zagranicznych, w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć kwoty 3.000.000 tys. zł. 3. Pożyczkowe potrzeby budżetu państwa, które nie zostaną pokryte przychodami ze sprzedaży bonów skarbowych lub z tytułu kredytów i pożyczek zagranicznych oraz pozostałością środków z tytułu przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem niedoboru budżetu państwa w 1996 r., zostaną pokryte przychodami z tytułu sprzedaży obligacji pożyczek państwowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok oraz innymi przychodami wymienionymi w załączniku nr 3. 4. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1997 r. obligacji pożyczek państwowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do sprzedaży w kraju, nie może przekroczyć kwoty 40.000.000 tys. zł. 5. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1997 r. skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, nominowanych w złotych lub w walutach obcych, przeznaczonych do sprzedaży za granicą, nie może przekroczyć równowartości kwoty 1.600.000 tys. zł. 6. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie. Art. 6. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do przedterminowego wykupu obligacji restrukturyzacyjnych, wyemitowanych na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561), w przypadku uzyskania na ten cel środków z Funduszu Prywatyzacji Banków Polskich. 2. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady, warunki, terminy i tryb przedterminowego wykupu obligacji, o których mowa w ust. 1. Art. 7. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do: 1) emisji skarbowych papierów wartościowych, nominowanych w złotych lub walutach obcych, przeznaczonych do sprzedaży w kraju i za granicą, 2) zaciągnięcia kredytów zagranicznych, na łączną kwotę nie większą niż 32.000.000 tys. zł, z przeznaczeniem na sfinansowanie przedterminowego wykupu lub zamiany istniejących długoterminowych zobowiązań Skarbu Państwa; do kwoty kredytów oraz emisji skarbowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów art. 5 ust. 2, 4 i 5. 2. Ograniczenia wymienionego w art. 10 nie stosuje się w przypadku, gdy nabywcą skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest Narodowy Bank Polski. 3. Emisja skarbowych papierów wartościowych lub zaciągnięcie kredytów, o których mowa w ust. 1, nie może spowodować zwiększenia łącznego zadłużenia Skarbu Państwa na dzień 31 grudnia 1997 r. 4. Do kwoty zobowiązań objętych przedterminowym wykupem, o którym mowa w ust. 1, limitów określonych w art. 2 nie stosuje się. 5. W przypadku odzyskania, w wyniku przeprowadzenia operacji finansowych, o których mowa w ust. 1, prawa do dysponowania aktywami finansowymi zabezpieczającymi spłatę zobowiązań zagranicznych Skarbu Państwa, upoważnia się Ministra Finansów do sprzedaży tych aktywów i przeznaczenia równowartości przychodów uzyskanych z tego tytułu na ograniczenie przyrostu lub zmniejszenie długu publicznego. Art. 8. Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów bankowych ze środków budżetu państwa, udzielane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647), mogą być udzielane w 1997 r. do łącznej wysokości 4.500.000 tys. zł. Art. 9. Ustala się w 1997 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) - w wysokości 3.400.000 tys. zł. Art. 10. Narodowy Bank Polski zakupi w 1997 r., na wniosek Ministra Finansów, na rynku pierwotnym, skarbowe papiery wartościowe o terminie wykupu krótszym niż jeden rok, na kwotę nie większą niż 2% wydatków budżetu państwa, określonych w art. 1 ust. 2. Art. 11. 1. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków na centralnym rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim. 2. Odsetki z tytułu dokonanych lokat stanowią dochód budżetu państwa. Art. 12. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą: 1) dochody własne - 4.495.958 tys. zł, 2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym - 37.954 tys. zł, 3) wydatki, bez wpłat do budżetu - 4.428.157 tys. zł, 4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym - 56.348 tys. zł. 2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4. Art. 13. Ustala się plany finansowe państwowych funduszy celowych, zgodnie z załącznikiem nr 5. Art. 14. Wykaz inwestycji centralnych realizowanych w 1997 r. określa załącznik nr 6. Art. 15. 1. Ustala się dotacje dla jednostek niepaństwowych, na realizowane przez te jednostki zadania państwowe, w wysokości 546.619 tys. zł, z tym że kwotę 10.000 tys. zł przeznacza się dla ogólnopolskich stowarzyszeń dzieci i młodzieży. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7. 3. Kwotę 10.000 tys. zł, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na realizację zadań zleconych ogólnopolskim stowarzyszeniom dzieci i młodzieży, a w szczególności na realizację: 1) środowiskowych programów profilaktyczno-wychowawczych dla młodzieży zagrożonej uzależnieniem, niedostosowanej społecznie i z rodzin patologicznych, 2) programów w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki oświatowo-zdrowotnej oraz działań opiekuńczo-wychowawczych w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom. Art. 16. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1, dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom oraz dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami, w łącznej wysokości 2.129.329 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8. Art. 17. 1. Ustala się dotacje celowe dla gmin o statusie miasta, na finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, przejętych na podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692 oraz z 1996 r. Nr 156, poz. 773), w wysokości 420.156 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne gminy określa załącznik nr 9. Art. 18. 1. Ustala się dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych gmin w wysokości 1.223.639 tys. zł, z tego na: 1) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) - 429.300 tys. zł, 2) przygotowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe na podstawie ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 44, poz. 190 i Nr 106, poz. 496) - 90.000 tys. zł, 3) budowę szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem przedszkoli) - 312.948 tys. zł, 4) inwestycje: a) o których mowa w art. 21 pkt 2 lit. a) - 126.392 tys. zł, b) określone w załączniku nr 6 - 208.677 tys. zł, c) ujęte w budżetach wojewodów - 56.322 tys. zł. 2. Upoważnia się Ministra Kultury i Sztuki oraz wojewodów do ustalania lub zwiększania, w ramach kwot przewidzianych w ustawie dla danej części i działu, dotacji celowych na dofinansowanie inwestycyjnych zadań własnych gmin; o dokonanych zmianach wymienieni dysponenci informują Ministra Finansów. Art. 19. Ustala się kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych, realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót publicznych w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w wysokości 70.100 tys. zł. Art. 20. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w wysokości 1.010.200 tys. zł, z tego na dopłaty do: 1) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej - 710.000 tys. zł, 2) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej zwykłej, w tym dla komunikacji międzymiastowej w aglomeracji katowickiej, organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki komunalne - 195.400 tys. zł, 3) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich - 11.600 tys. zł, 4) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat - 79.600 tys. zł, 5) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych - 13.600 tys. zł. Art. 21. Ustala się dotacje na dofinansowanie: 1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie, upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych, prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów wapniowych, chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych, produkcji rolnej metodami ekologicznymi, utrzymania urządzeń melioracji wodnych na koszt państwa w zakresie określonym ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne, monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych, ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne, w wysokości 720.611 tys. zł, 2) inwestycji w zakresie: a) zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi, w wysokości 126.392 tys. zł, b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa, w wysokości 154.152 tys. zł. Art. 22. 1. Ustala się dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych na dopłaty do centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz na usuwanie wad technologicznych i instalację urządzeń do pomiaru i regulacji zużycia ciepła i wody w spółdzielczych zasobach mieszkaniowych, w wysokości 448.718 tys. zł. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków na cele wymienione w ust. 1 oraz szczegółowe zasady udzielania i sposób rozliczania dotacji. 3. Podział i tryb przekazywania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych ustalają właściwi dysponenci środków budżetowych. Art. 23. 1. Ustala się dotację na restrukturyzację zadłużenia - powstałego do dnia 31 grudnia 1995 r. - z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, łącznie z odsetkami w wysokości 100.000 tys. zł, dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których w 1996 r. uprawomocniły się: 1) postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189), 2) ugoda bankowa, zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561). 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków, zasady podziału i tryb przekazywania dotacji, o której mowa w ust. 1. Art. 24. 1. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania oraz sposób wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Gospodarki. 2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, warunki uzyskania uprawnień, sposób obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa w ramach dotacji, o której mowa w ust. 1. Art. 25. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji podmiotowej w wysokości 3.500 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A. 2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa. Art. 26. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", dotyczące linii kolejowych o państwowym znaczeniu, w wysokości 294.000 tys. zł. Art. 27. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy: 1) w wysokości 62.460 tys. zł, przeznaczoną na wspieranie realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych, w tym 5.000 tys. zł na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim, zgodnie z postanowieniami Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego, 2) w wysokości 33.540 tys. zł, przeznaczoną na dotację na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" oraz "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosków i szczegółowe zasady przyznawania dotacji na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 28. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w wysokości 85.530 tys. zł. Art. 29. Ustala się dla służby cywilnej: 1) limit zatrudnienia w liczbie 3.000 osób, 2) środki na uzupełnienie wynagrodzeń w wysokości 15.480 tys. zł, 3) środki na szkolenie w wysokości 1.780 tys. zł. Art. 30. Prognozowany średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi 15%. Art. 31. 1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647): 1) ustala się w załączniku nr 10: a) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, a także dla pracowników nie będących sędziami, prokuratorami, żołnierzami, funkcjonariuszami i osobami zajmującymi kierownicze stanowiska państwowe, zwanymi dalej "pracownikami cywilnymi"), z wyodrębnieniem pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, sędziów i prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy, b) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń dla pracowników cywilnych i osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe) dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34, Nr 24, poz. 110 i Nr 136, poz. 636) oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, z wyodrębnieniem pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, żołnierzy i funkcjonariuszy, 2) ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej, w podziale na: a) działy klasyfikacji budżetowej, b) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w pkt 1 lit. b), w podziale na nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania, 3) tworzy się rezerwę na zmiany organizacyjne, obejmującą: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 3.471 tys. zł, na 300 etatów, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 1.735 tys. zł, na 150 etatów, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 1.735 tys. zł, na 150 etatów, 4) tworzy się rezerwę środków i limitów wynagrodzeń przeznaczoną na wypłatę nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz dla pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część budżetową, w których liczba etatów kalkulacyjnych nie przekracza 50, obejmującą: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 2.632 tys. zł, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 27 tys. zł, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 74 tys. zł, 5) ustala się wysokość prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1997 r. w kwocie 897,80 zł. 2. Podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej nastąpi od dnia 1 kwietnia 1997 r., z wyjątkiem sędziów i prokuratorów oraz żołnierzy i funkcjonariuszy, dla których podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 stycznia 1997 r. w ramach środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części budżetowych. 3. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania na wniosek Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa - przeniesień kwoty środków na uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy pomiędzy częściami i działami. Art. 32. 1. Tworzy się rezerwę środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczoną na: 1) uzupełnienie wzrostu wynagrodzeń w tych działach budżetu i formach finansowania, w których wskaźnik wzrostu wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1996 r. nie był wyższy o co najmniej 5,5 punktu procentowego od prognozowanego średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych na 1996 r., obejmującą: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 110.515 tys. zł, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 2.263 tys. zł, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 6.062 tys. zł, d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 4.137 tys. zł, 2) jednorazowe wyrównanie wynagrodzeń za 1996 r. z tytułu wyższego niż prognozowany w ustawie budżetowej na rok 1996 średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, obejmujące: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 8.674 tys. zł, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 169 tys. zł, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 809 tys. zł, d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 958 tys. zł, 3) dodatkowe zwiększenie podwyżek wynagrodzeń z tytułu, o którym mowa w pkt 2, obejmujące: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 10.403 tys. zł, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 199 tys. zł, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 979 tys. zł, d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 1.158 tys. zł. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się do wynagrodzeń pracowników, w stosunku do których termin podwyżek został ustalony na dzień 1 kwietnia 1997 r. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, dokona podziału środków i limitów wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1, na części budżetowe, z podziałem na działy budżetu. Art. 33. Wskaźniki waloryzacji emerytur i rent, o których mowa w art. 12 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636), wynoszą w 1997 r.: 1) od 1 marca 1997 r. - 105,2%, 2) od 1 września 1997 r. - 105,2%. Art. 34. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonania dopłaty Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych kwoty odpowiadającej różnicy między składką na ubezpieczenie społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej w charakterze pracowników lub członków spółdzielni. Art. 35. W 1997 r. odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 259.900 tys. zł. Art. 36. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określone są w załączniku nr 12. Art. 37. Ustala się etaty Policji w liczbie 102.755. Art. 38. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczone do działów oświata i wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają: 1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów, 2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspokajają wymagalne zobowiązania tej jednostki. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego. 3. Dochody, o których mowa w ust. 1, nie mogą pochodzić: 1) ze sprzedaży składników majątkowych, 2) ze zwrotów wydatków budżetowych poniesionych w poprzednich latach budżetowych, 3) z podlegających rozliczeniu z budżetem państwa nadwyżek środków obrotowych w środkach specjalnych, 4) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i napojami alkoholowymi. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do państwowych jednostek budżetowych podległych Ministrowi Sprawiedliwości, realizujących zadania z zakresu ochrony zdrowia oraz oświaty i wychowania. Art. 39. 1. Rada Ministrów zwiększa, w drodze rozporządzenia, wydatki budżetu państwa i zwiększa o tę samą kwotę niedobór budżetu państwa w przypadku otrzymania zagranicznych pożyczek lub kredytów przeznaczonych na: 1) inwestycje w dziale ochrony zdrowia, do wysokości równowartości w złotych kwoty 105 mln dolarów USA, 2) wsparcie restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego, do wysokości równowartości w złotych kwoty 150 mln dolarów USA. 2. Realizacja zwiększonych wydatków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po przekazaniu kwoty zaciągniętej pożyczki lub kredytu na rachunek budżetu państwa. Art. 40. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania, na wniosek wojewody i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, przeniesień wydatków między działami w ramach budżetu wojewody. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe. 3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz zainteresowanych ministrów. Art. 41. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do: 1) odpłatnego zlecania jednostkom organizacyjnym, w tym również bankom, innym niż organy administracji państwowej, poboru niepodatkowych należności budżetu państwa z tytułu: a) przejściowego wykupu odsetek od kredytów mieszkaniowych, b) spłat pożyczek ze zniesionych funduszy celowych, 2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów. 2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5% uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680). Art. 42. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji sprzętu stanowiącego wyposażenie jednostek Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży, likwidacji sprzętu i jego odtworzenia, a 5% przekazuje się do budżetu państwa. Art. 43. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, określonej w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211, Nr 100, poz. 459, Nr 106, poz. 496 i Nr 147, poz. 687). Art. 44. Ze środków budżetu państwa zostanie przejściowo wykupiona, na zasadach określonych odrębnymi przepisami, część należności banków z tytułu odsetek od kredytów udzielonych na cele budownictwa mieszkaniowego w kwocie 1.050.000 tys. zł. Art. 45. 1. W 1997 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów: 1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217), 2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102), 3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137). 2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust. 1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. Art. 46. W 1997 r. nie stosuje się przepisu art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496). Art. 47. Narodowy Bank Polski w 1997 r. dokonuje zaliczkowych wpłat z zysku do budżetu państwa za okresy miesięczne; ostateczne rozliczenie tych wpłat nastąpi w terminie określonym w art. 77 ustawy, o której mowa w art. 46. Art. 48. Ustala się łączną kwotę wpłat gmin, o której mowa w art. 15a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), w wysokości 78.086 tys. zł. Art. 49. Ogólna kwota wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 17 ust. 1 - wynosi 39.425.000 tys. zł. Art. 50. Do nie uiszczonych należności na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki przez podmioty, które były określone w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki (Dz. U. Nr 25, poz. 134 i Nr 64, poz. 389), stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357). Art. 51. W przypadku wystąpienia w toku realizacji budżetu państwa w 1997 r. oszczędności w wydatkach planowanych w rezerwach celowych oraz na obsługę długu krajowego i zagranicznego - upoważnia się Ministra Finansów do przeznaczenia tych oszczędności na dofinansowanie realizacji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 1996 r. (Sygn. akt K.8/96) stwierdzającego niezgodność z przepisami konstytucyjnymi przepisu art. 172 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687). Art. 52. 1. Ustanowienie przez Radę Ministrów, na podstawie odrębnych przepisów, kontyngentów celnych dla towarów importowanych do Polski nie może spowodować ubytków dochodów budżetu państwa z tytułu cła na kwotę większą niż 400.000 tys. zł. 2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy kontyngentów celnych wynikających z wieloletnich umów międzynarodowych oraz wiążących się z importem interwencyjnym podstawowych produktów żywnościowych w przypadku wystąpienia niekorzystnych warunków agrometeorologicznych oraz tzw. towarów strategicznych. Art. 53. 1. Upoważnia się Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki do objęcia w imieniu Skarbu Państwa akcji Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki S.A. 2. Objęcie akcji, o których mowa w ust. 1, nastąpi poprzez wniesienie aportu rzeczowego w postaci wierzytelności zniesionego Centralnego Funduszu Turystyki i Wypoczynku. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określi wykaz wierzytelności, o których mowa w ust. 2. Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r., z tym że art. 6, 10, 23, 39, 40, 46, 47, 51, 52 i 53 z mocą od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1997 (poz. 106) Treść załączników dostępna w wersji papierowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego. (Dz. U. Nr 20, poz. 107) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 100, poz. 461), art. 7 i 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), art. 26 ust. 1 pkt 4 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), art. 24 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585), art. 24 ust. 4 oraz w związku z art. 37 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367), art. 4 ust. 6, art. 42 ust. 2 i art. 33 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330, z 1994 r. Nr 25, poz. 86 i Nr 140, poz. 769, z 1995 r. Nr 153, poz. 781 oraz z 1996 r. Nr 111, poz. 532) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie pracowników stanowi dochód pracowników w gotówce i w naturze, łącznie z kosztami uzyskania i podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pracy w ramach stosunku pracy, obejmujący wszelkiego rodzaju należności pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych należności i świadczeń, z wyjątkiem: 1) nagród jubileuszowych (gratyfikacji), które według zasad określających warunki ich przyznawania przysługują pracownikom nie częściej niż co 5 lat, 2) odpraw pieniężnych przysługujących w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką, 3) ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy, 4) odpraw, odszkodowań i rekompensat wypłaconych pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy, 5) świadczeń okolicznościowych przyznawanych w formie rzeczowej - do wysokości nie przekraczającej rocznie kwoty, która z tego tytułu została zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, 6) wartości świadczeń rzeczowych oraz ekwiwalentów za te świadczenia - wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, 7) ekwiwalentu pieniężnego za użyte przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące własność wykonawcy, 8) należności przysługujących z tytułu podróży służbowych, w tym dodatków dewizowych, czarterowych i innych wypłat w walucie obcej związanych z podróżą służbową za granicę - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 1a, 9) należności przysługujących pracownikom z tytułu przeniesienia do pracy w innej miejscowości, wykonywania pracy poza stałym miejscem zamieszkania lub poza stałym miejscem pracy, w tym dodatków i ryczałtów za rozłąkę, strawnego, dodatków godzinowych wypłacanych w przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe", 10) ryczałtów i ekwiwalentów za używanie do celów służbowych prywatnych samochodów lub innych środków lokomocji - do wysokości nie przekraczającej kwot, które z tego tytułu zostały zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych, 11) wartości wyżywienia wydawanego bezpłatnie lub częściowo odpłatnie na kursach i szkoleniach, 12) wartości posiłków regeneracyjno-wzmacniających wydawanych na podstawie układów zbiorowych pracy oraz wartości innych posiłków wydawanych niektórym grupom pracowników do spożycia wyłącznie w czasie pracy bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu w zakładach gastronomicznych, placówkach żywienia przyzakładowego, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach dla nieletnich, zakładach opieki zdrowotnej, domach pomocy społecznej, domach wczasowych, marynarzom i rybakom oraz dodatków kalorycznych wypłacanych na podstawie odrębnych przepisów, 13) wypłat należności obliczanych od wielkości efektów uzyskanych przez zastosowanie pracowniczego projektu wynalazczego i za dokumentację dostarczoną bezumownie przez twórcę projektu, przydatną do stosowania projektu, oraz nagród za wynalazczość, a także nagród za prace badawcze i wdrożeniowe, 14) nagród o charakterze szczególnym: za działalność naukową, za osiągnięcia naukowo-techniczne, za wyróżnione rozprawy doktorskie i habilitacyjne, nagród konkursowych, za ratownictwo morskie, za upowszechnianie kultury oraz nagród za osiągnięcia w eksporcie, 15) zasiłków na zagospodarowanie oraz zasiłków osiedleniowych, 16) wypłat przeznaczonych na pomoc zdrowotną dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej, 17) jednorazowych odszkodowań z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu albo śmierci oraz odszkodowań za przedmioty utracone lub uszkodzone wskutek wypadku przy pracy, przysługujących od zakładu pracy, 18) świadczeń finansowanych ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, 19) świadczeń wypłacanych z funduszu utworzonego na cele socjalno-bytowe na podstawie układu zbiorowego pracy w zakładach pracy, które nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - do wysokości nie przekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego na jednego zatrudnionego, określonej w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686), 20) prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego, 21) wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, wypłacanych na podstawie art. 92 § 1 Kodeksu pracy, oraz składników wynagrodzeń, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania zasiłku chorobowego w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagrodzeniu, 22) uposażeń zasadniczych wraz z dodatkami oraz premii i innych należności pieniężnych wypłacanych żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w przedsiębiorstwach państwowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub wykonujących zadania poza wojskiem, 23) odpraw przysługujących w wypadku odwołania dyrektorów przedsiębiorstw państwowych, 24) wypłat części nadwyżki bilansowej członkom spółdzielni w formie oprocentowania udziałów członkowskich, 25) kosztów opłacenia przez zakład pracy składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników dotyczących ryzyk grup 1 oraz 3-5 działu I wymienionego w załączniku do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62), o ile uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest zakład pracy i umowa ubezpieczenia, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto, wyklucza: a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie - jeżeli ubezpieczenie to objęło co najmniej połowę pracowników zakładu pracy - jednak do wysokości nie przekraczającej miesięcznie na osobę 7% bieżącej, przeciętnej miesięcznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przypadającej na pracownika w danym zakładzie pracy, 26) nagród za wyniki sportowe, wypłacanych przez kluby sportowe i polskie związki sportowe, oraz nagród za wybitne osiągnięcia sportowe wypłacanych zawodnikom ze środków budżetowych.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do podstawy wymiaru składek przyjmuje się również honoraria wypłacane: 1) dziennikarzom za pracę dziennikarską przez macierzystą redakcję, 2) pracownikom własnym za prace związane z przygotowaniem, realizacją i organizacją programu radiowego i telewizyjnego w ośrodku telewizyjnym bądź w ośrodku radiowo-telewizyjnym albo w rozgłośni radiowej, 3) pracownikom własnym za realizację i opracowanie filmów w jednostkach do tego uprawnionych lub upoważnionych - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia, bez względu na rodzaj umowy, na podstawie której przysługuje honorarium."; 2) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie pracowników zatrudnionych za granicą w polskich zakładach pracy stanowi kwota zadeklarowana przez zakład pracy, nie niższa od przeciętnego wynagrodzenia."; 3) w § 12: a) skreśla się ust. 2, b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Zakłady pracy zatrudniające nie więcej niż 20 pracowników dokonują imiennego zgłoszenia do ubezpieczenia każdego pracownika nie później niż w ciągu 10 dni od jego zatrudnienia. Oddział ZUS może zwolnić zakład pracy z imiennego zgłaszania do ubezpieczenia. 4. Zakłady pracy zatrudniające powyżej 20 pracowników lub zwolnione z imiennego zgłaszania do ubezpieczenia zgłaszają pracowników do ubezpieczenia w deklaracji rozliczeniowej przez podanie łącznej liczby pracowników zatrudnionych w ciągu okresu, którego deklaracja dotyczy."; 4) w § 14: a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu okresu, którego deklaracja dotyczy, wobec zakładów pracy zwolnionych z imiennego zgłaszania do ubezpieczenia zatrudnionych pracowników.", b) ust. 9-11 otrzymują brzmienie: "9. Zakład pracy opłaca składki i przesyła deklarację rozliczeniową za dany miesiąc kalendarzowy najpóźniej do 15 dnia następnego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 10. 10. Zakłady pracy będące jednostkami budżetowymi lub jednostkami gospodarki pozabudżetowej w rozumieniu art. 14-17 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) opłacają składki na ubezpieczenie pracowników każdorazowo w dniu pobrania z rachunku bankowego środków na wynagrodzenia. Deklarację rozliczeniową za określony miesiąc zakłady te przesyłają do końca miesiąca, którego deklaracja dotyczy. 11. Oddział ZUS w szczególnie uzasadnionych wypadkach może ustalić dla zakładu pracy, z wyjątkiem zakładu, o którym mowa w ust. 10, inny niż określony w ust. 9 termin opłacania składek i przesyłania deklaracji rozliczeniowej."; 5) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. Składkę na ubezpieczenie pracowników zaokrągla się do 10 groszy w górę - jeżeli końcówka jest równa lub wyższa od 5 groszy, lub w dół - jeżeli jest niższa od 5 groszy."; 6) w § 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli w umowie określono wysokość dochodu z jej wykonywania kwotowo albo w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie stanowi dochód z wykonywania umowy łącznie z kosztami uzyskania i podatkiem dochodowym od osób fizycznych."; 7) po § 23a dodaje się § 23b w brzmieniu: "§ 23b. 1. Objęcie ubezpieczeniem, uzależnione od wniosku osoby wykonującej pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo osoby współpracującej, następuje począwszy od dnia wskazanego we wniosku, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony. 2. Jeżeli osoba objęta ubezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek o wystąpienie z ubezpieczenia, ubezpieczenie ustaje od dnia wskazanego we wniosku, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym wniosek został zgłoszony."; 8) w § 26a w ust. 1 po wyrazach "Przepisy § 20 ust. 1 i" dodaje się wyrazy "2 oraz"; 9) w § 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podstawę wymiaru składki stanowi dochód, łącznie z kosztami uzyskania i podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pracy w spółdzielni i z tytułu wytwarzania na jej rzecz produktów rolnych przez członka spółdzielni, z wyjątkiem wypłat, o których mowa w § 7 ust. 1."; 10) w § 37 skreśla się zdanie drugie; 11) w § 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Objęcie ubezpieczeniem, uzależnione od wniosku osoby prowadzącej działalność lub osoby współpracującej, następuje począwszy od dnia wskazanego we wniosku, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony."; 12) w § 42 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Podstawa wymiaru składki, o której mowa w ust. 1, nie może być niższa od kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego wynagrodzenia."; 13) w § 48 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obowiązek opłacania składek powstaje od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności twórczej."; 14) w § 48a wyrazy "z końcem miesiąca kalendarzowego" zastępuje się wyrazami "z dniem"; 15) § 51 otrzymuje brzmienie: "§ 51. Składka z tytułu wykonywania przez skazanych pracy w czasie odbywania przez nich kary pozbawienia wolności wynosi 32% dochodu za tę pracę, łącznie z kosztami uzyskania i z podatkiem dochodowym od osób fizycznych."; 16) § 52 otrzymuje brzmienie: "§ 52. 1. Składka, o której mowa w § 4, na ubezpieczenie pracowników zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej, określonej odrębnymi przepisami, opłacana jest przez zakład pracy w części wynoszącej: 1) 36% podstawy jej wymiaru - w roku 1997, 2) 38% podstawy jej wymiaru - w roku 1998, 3) 40% podstawy jej wymiaru - w roku 1999, 4) 42% podstawy jej wymiaru - w roku 2000 - jeżeli zakład pracy prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym lub dział specjalny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 3-6. W pozostałej części składka jest refundowana Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z budżetu państwa. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także przy opłacaniu składki, o której mowa w § 27, przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych - za ich członków. 3. Przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie dokonuje się podziału przychodu na związany i nie związany z produkcją rolną na podstawie dokumentacji szczegółowej tego przychodu. 4. W wypadku: 1) zatrudnienia tych samych osób zarówno przy działalności rolniczej, jak i pozarolniczej lub 2) niemożności ustalenia prawidłowej podstawy wymiaru składki w obniżonej wysokości: składka w wysokości odpowiednio: a) 36% i 45% - w roku 1997, b) 38% i 45% - w roku 1998, c) 40% i 45% - w roku 1999, d) 42% i 45% - w roku 2000 - jest naliczana od takich części ogólnej kwoty wynagrodzeń, które pozostają do siebie w identycznej proporcji, jak przychody z działalności rolniczej do przychodów z działalności pozarolniczej. 5. Przepis ust. 4 ma zastosowanie do zakładów pracy nie zobowiązanych odrębnymi przepisami do prowadzenia ewidencji wynagrodzeń. 6. W wypadku nieprowadzenia, mimo obowiązku, lub niewłaściwego prowadzenia ewidencji wynagrodzeń, składka naliczana jest w wysokości określonej w § 4."; 17) po § 52 dodaje się § 52a w brzmieniu: "§ 52a. Począwszy od dnia 1 stycznia 2001 r. zakłady pracy opłacają za pracowników zatrudnionych bezpośredni w produkcji rolnej składkę w wysokości 45% podstawy wymiaru." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyłączeniem § 1 pkt 16, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r. (Dz. U. Nr 20, poz. 108) Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dokonuje się podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), przyjmując za podstawę: 1) kwotę wyrównania w wysokości 16,3 zł miesięcznie w okresie od dnia 1 lipca 1996 r. do dnia 31 grudnia 1996 r. na jeden etat kalkulacyjny, o którym mowa w pkt 2, 2) średnioroczną liczbę etatów kalkulacyjnych w 1996 r. w tych działach budżetu i formach finansowania, w których wskaźnik wzrostu wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1996 r. nie był wyższy o co najmniej 5,5 punktu procentowego od prognozowanego średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych na 1996 r. 2. Dokonuje się podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r., przyjmując za podstawę kwotę 7,08 zł na jeden etat kalkulacyjny i średnioroczną liczbę etatów kalkulacyjnych w 1996 r. 3. Podział rezerwy, o której mowa w ust. 1 i 2, na części budżetowe i działy budżetu określa załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Podział na części budżetowe, o których mowa w § 1 ust. 3, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 2, stan organizacyjny na dzień 1 stycznia 1997 r. 2. W zakresie określonym w załączniku do rozporządzenia rezerwy środków i limitów dla: 1) likwidowanego Urzędu Rady Ministrów ujęto w części 05 - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 2) likwidowanych: Centralnego Urzędu Planowania, Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą ujęto w części 13 - Ministerstwo Gospodarki, 3) likwidowanego Ministerstwa Przekształceń Własnościowych ujęto w części 17 - Ministerstwo Skarbu Państwa, 4) likwidowanych: Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ujęto w części 31 - Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. W tych częściach budżetowych, które w 1996 r. obejmowały dział 81 - szkolnictwo wyższe, limity wynagrodzeń, o których mowa w § 1 ust. 1, dotyczą etatów kalkulacyjnych pracowników zatrudnionych w administracji oraz na stanowiskach robotniczych i obsługi. § 3. Limity na wynagrodzenia, o których mowa w § 1, w gospodarce pozabudżetowej dotowanej i w szkołach wyższych zostaną sfinansowane ze środków budżetu państwa, z uwzględnieniem procentu sfinansowania określonego w ustawie budżetowej na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87). § 4. 1. Dysponenci poszczególnych części budżetowych dokonają podziału środków i limitów na wynagrodzenia, określonych w załączniku do rozporządzenia, na rozdziały klasyfikacji budżetowej, z uwzględnieniem przepisu § 1 ust. 1 i 2. 2. Minister Finansów dokona odpowiednich zmian planu wydatków budżetowych na wniosek właściwego dysponenta części budżetowej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 marca 1997 r. (poz. 108) ŚRODKI I LIMITY NA UZUPEŁNIENIE WZROSTU ORAZ NA WYRÓWNANIE WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH ZA 1996 R. WEDŁUG CZĘŚCI BUDŻETOWYCH I DZIAŁÓW BUDŻETU, Z UWZGLĘDNIENIEM KALKULACYJNEJ LICZBY ETATÓW WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe uzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatów w złotychw złotychw złotychw złotych 12345678910111213 CZĘŚĆ 05 - KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW - dla likwidowanego Urzędu Rady Ministrów dział 83 - Kultura i sztuka 17725 dział 89 - Różna działalność655347467 13427997211373 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu656244751671 - szkoły wyższe 733553175 CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW dział 79 - Oświata i wychowanie 753154577 dział 85 - Ochrona zdrowia685507 dział 89 - Różna działalność 412722988422 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa959426945981 - urzędy podległe463356833543647378 CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ dział 01 - Przemysł880263790 dział 79 - Oświata i wychowanie336432436344 dział 89 - Różna działalność285283206522917 660154779675 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa418103027427,5 CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO GOSPODARKI dział 79 - Oświata i wychowanie 299272166306 - dla likwidowanych: 1) Centralnego Urzędu Planowania dział 66 - Różne usługi materialne 684649670 dział 89 - Różna działalność 11736850120 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa369682676378 2) Ministerstwa Przemysłu i Handlu dział 61 - Handel wewnętrzny508636852567244106580 dział 83 - Kultura i sztuka 684649670 dział 89 - Różna działalność420543044430 165281197169 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa376532726385 - urzędy podległe958469498 3) Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą dział 89 - Różna działalność655347467 10758779110 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa380442754389 - urzędy podległe 336432436344 CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu11932864122 CZĘŚĆ 17 - MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA - dla likwidowanego Ministerstwa Przekształceń Własnościowych dział 89 - Różna działalność 156481133160 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa454773292465 CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ dział 40 - Rolnictwo386701279943954 10645537706610885 dział 79 - Oświata i wychowanie210035315205021476 10660772109 dział 83 - Kultura i sztuka 194621409199 dział 89 - Różna działalność 13692991140 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa392182839401 CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ dział 50 - Transport143501910388514673 245481777251 dział 79 - Oświata i wychowanie357557258843656 196142 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 92891312 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 45281 463 dział 83 - Kultura i sztuka 9780708100 dział 89 - Różna działalność205414921 537938955 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa287532082294 - urzędy podległe244517725 CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI dział 59 - Łączność187781359192 598544333612 dział 83 - Kultura i sztuka 273819828 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa192671395197 CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu518337553 CZĘŚĆ 27 - KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu586842560 CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA dział 31 - Budownictwo 180931310185 dział 45 - Leśnictwo 79151118 5076717 507 dział 66 - Różne usługi materialne 440316219 367732662376 dział 79 - Oświata i wychowanie926176705947 401029041 dział 89 - Różna działalność 596643261 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa277752011284 CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ dział 85 - Ochrona zdrowia142983610351014620 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa703185091719 dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 2478350 dział 98 - Obrona narodowa638604746230365297 931252674169522260246188402661 CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI - dla likwidowanych: 1) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dział 85 - Ochrona zdrowia 9678413670 dział 86 - Opieka społeczna 38955 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa11525783441178,5 dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 15500321893,1 287336208012938 dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 807114 2) Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dział 31 - Budownictwo 948768797 dział 66 - Różne usługi materialne 35450 dział 89 - Różna działalność 9780708100 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa241571749247 - Główny Urząd Nadzoru Budowlanego143771041147 - pozostałe urzędy12719213 CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH dział 79 - Oświata i wychowanie195614220 dział 89 - Różna działalność 224941628230 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa654284737669 CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 587426 dział 79 - Oświata i wychowanie271881968278 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 977138 1947275 730217103138 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 3060455 31293 dział 88 - Turystyka i wypoczynek dział 89 - Różna działalność - Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych - centrala Dyrekcji547739656 - jednostki podległe12459790201274 - pozostałe jednostki 938968096 Dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa310032244317 CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI Dział 79 - Oświata i wychowanie10986857953711234 Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 318674501 Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 130563 1335 Dział 83 - Kultura i sztuka 620639449306346 Dział 89 - Różna działalność 782456680 Dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa199511444204 - Państwowa Służba Ochrony Zabytków899865192 - Komitet Kinematografii469434048 CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ Dział 66 - Różne usługi materialne 327632372335 Dział 79 - Oświata i wychowanie865041626238845 293213 Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 14021219804 Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 484697 4956 Dział 83 - Kultura i sztuka 159411154163 Dział 85 - Ochrona zdrowia700717450726871648 147681069151 Dział 89 - Różna działalność 470423405481 Dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa272861975279 - urzędy podległe625924531640 CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI Dział 01 - Przemysł 81421150 Dział 31 - Budownictwo 489003540500 Dział 40 - Rolnictwo 185821345190 Dział 61 - Handel wewnętrzny 146710615 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 195614220 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 850961687 Dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa368712669377 Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura398936028880040791 25536 CZĘŚĆ 37 - URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu162351175166 CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK dział 40 - Rolnictwo 635704602650 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 19828 dział 86 - Opieka społeczna 32646 dział 89 - Różna działalność389242818398 313942273321 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu208311508213 - urzędy podległe10465758107 CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI dział 66 - Różne usługi materialne 226901643232 CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu150121087153,5 CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 489355 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 273083857 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 147971 1513 dział 83 - Kultura i sztuka 322723433 dział 85 - Ochrona zdrowia196142 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 932036747953 dział 89 - Różna działalność 489355 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu13790998141 CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu170171232174 - urzędy podległe12690049186712975,5 CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH dział 89 - Różna działalność 489035450 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu 231791678237 CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY Dział 01 - Przemysł331542400339 Dział 66 - Różne usługi materialne 336874758 Dział 79 - Oświata i wychowanie 293421230 Dział 89 - Różna działalność528138254 13203956135 Dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu663084800678 - urzędy podległe260833188822667 CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĘDU CEŁ dział 79 - Oświata i wychowanie 792257381 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu757955487775 - urzędy podległe11673418450711936 CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu10171736104 CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY dział 89 - Różna działalność 244517725 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu13594984139 - urzędy podległe390222825399 CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RP dział 89 - Różna działalność 391228340 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu349152528357 CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 433086117 CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA dział 66 - Różne usługi materialne 753065452770 CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY dział 89 - Różna działalność288512089295 CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 26913238013 CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu365772648374 - urzędy podległe140832101951440 CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE dział 91 - Administracja państwowa10885178801113 CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE dział 01 - Przemysł 1543218 dział 31 - Budownictwo 216141565221 dział 40 - Rolnictwo343282485351 242541756248 dział 45 - Leśnictwo 14220 dział 61 - Handel wewnętrzny811758883 dział 66 - Różne usługi materialne 291442110298 dział 70 - Gospodarka komunalna 79511123 540833915553 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 20529 146710615 dział 79 - Oświata i wychowanie165555811985016928 674848969 dział 83 - Kultura i sztuka 696345041712 dział 85 - Ochrona zdrowia361126526142936925 dział 86 - Opieka społeczna 137211938 10767811 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 216141565221 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 14220 dział 89 - Różna działalność 302202188309 dział 91 - Administracja państwowa166553120571703 CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE dział 01 - Przemysł 48969 dział 40 - Rolnictwo273841982280 181911317186 dział 45 - Leśnictwo 355 dział 61 - Handel wewnętrzny12719213 dział 66 - Różne usługi materialne 9787110 dział 70 - Gospodarka komunalna 722102 146710615 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 27639 dział 79 - Oświata i wychowanie172813125101767 dział 83 - Kultura i sztuka 145721055149 dział 85 - Ochrona zdrowia555308402005678 dział 86 - Opieka społeczna 1706241 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 213 dział 89 - Różna działalność 11540835118 dział 91 - Administracja państwowa427393094437 CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE dział 01 - Przemysł 1154163 dział 31 - Budownictwo 518337553 dział 40 - Rolnictwo387292804396 562354071575 dział 45 - Leśnictwo 13519 dział 61 - Handel wewnętrzny498836151 dział 66 - Różne usługi materialne 958469498 dział 70 - Gospodarka komunalna 12718 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 24835 dział 79 - Oświata i wychowanie275992199802822 185813519 dział 83 - Kultura i sztuka 290472103297 dział 85 - Ochrona zdrowia10280747442510512 782578 dział 86 - Opieka społeczna 5692804 587426 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512 dział 89 - Różna działalność 152571104156 dział 91 - Administracja państwowa709055133725 CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE dział 01 - Przemysł 64491 dział 40 - Rolnictwo226901643232 13496977138 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 61 - Handel wewnętrzny215215622 dział 66 - Różne usługi materialne 283620529 dział 70 - Gospodarka komunalna 649 293213 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 195614220 dział 79 - Oświata i wychowanie397948288094069 dział 83 - Kultura i sztuka 273841982280 dział 85 - Ochrona zdrowia12538949077312821 dział 86 - Opieka społeczna 5225738 489355 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 33347 dział 89 - Różna działalność 200001448204,5 dział 91 - Administracja państwowa751105437768 CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE dział 01 - Przemysł 1430202 dział 40 - Rolnictwo388272811397 337412443345 dział 45 - Leśnictwo 28340 dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 254318426 dział 66 - Różne usługi materialne 418583030428 dział 70 - Gospodarka komunalna 12017 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 68096 dział 79 - Oświata i wychowanie443914321364539 9871 dział 83 - Kultura i sztuka 399022889408 dział 85 - Ochrona zdrowia140587510177514375 171151239175 dział 86 - Opieka społeczna 100391418 498836151 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914 dział 89 - Różna działalność 13203956135 dział 91 - Administracja państwowa777515629795 CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE dział 01 - Przemysł 43261 dział 40 - Rolnictwo233741692239 958469498 dział 45 - Leśnictwo 9914 dział 61 - Handel wewnętrzny12719213 dział 70 - Gospodarka komunalna 1933273 929167395 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 46766 dział 79 - Oświata i wychowanie186309134871905 dział 83 - Kultura i sztuka 184841338189 dział 85 - Ochrona zdrowia442838320584528 dział 86 - Opieka społeczna 2705382 293213 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7110 dział 89 - Różna działalność 13399970137 dział 91 - Administracja państwowa417613023427 CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE dział 01 - Przemysł 765108 dział 40 - Rolnictwo304162202311 372622697381 dział 45 - Leśnictwo 355 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 20529 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 26938 dział 79 - Oświata i wychowanie237067171622424 dział 83 - Kultura i sztuka 145721055149 dział 85 - Ochrona zdrowia633646458716479 195614220 dział 86 - Opieka społeczna 3894550 146710615 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284 dział 89 - Różna działalność 190711381195 dział 91 - Administracja państwowa568224113581 CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE dział 01 - Przemysł 62388 dział 40 - Rolnictwo276772004283 13007942133 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 61 - Handel wewnętrzny205414921 dział 66 - Różne usługi materialne 391228340 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 22732 dział 79 - Oświata i wychowanie218974158522239 685507 dział 83 - Kultura i sztuka 13399970137 dział 85 - Ochrona zdrowia940836681109620 234717024 dział 86 - Opieka społeczna 3179449 196142 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 355 dział 89 - Różna działalność 12323892126 dział 91 - Administracja państwowa735465324752 CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE dział 01 - Przemysł 28340 dział 31 - Budownictwo 195614220 dział 40 - Rolnictwo308072230315 375552719384 dział 45 - Leśnictwo 13519 dział 61 - Handel wewnętrzny195614220 dział 70 - Gospodarka komunalna 13519 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 23433 dział 79 - Oświata i wychowanie235502170492408 782578 dział 83 - Kultura i sztuka 244501770250 dział 85 - Ochrona zdrowia720493521587367 782578 dział 86 - Opieka społeczna 4800678 489355 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578 dział 89 - Różna działalność 802058182 dział 91 - Administracja państwowa572134142585 CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE dział 01 - Przemysł 843119 dział 31 - Budownictwo 234717024 dział 40 - Rolnictwo519323759531 12714920130 dział 45 - Leśnictwo 26237 dział 61 - Handel wewnętrzny547739656 dział 66 - Różne usługi materialne 10269743105 dział 79 - Oświata i wychowanie423083306284326 587426 dział 83 - Kultura i sztuka 469443398480 dział 85 - Ochrona zdrowia178005812886318201 291442110298 dział 86 - Opieka społeczna 102241444 185813519 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 18426 dział 89 - Różna działalność 395112860404 dział 91 - Administracja państwowa926176705947 CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE dział 01 - Przemysł 54577 dział 31 - Budownictwo 332524134 dział 40 - Rolnictwo330562393338 338392450346 dział 45 - Leśnictwo 17725 dział 61 - Handel wewnętrzny224916323 196142 dział 66 - Różne usługi materialne 11748512 dział 70 - Gospodarka komunalna 8512 dział 79 - Oświata i wychowanie237361171832427 185813519 dział 83 - Kultura i sztuka 201471458206 dział 85 - Ochrona zdrowia937022678339581 674848969 dział 86 - Opieka społeczna 71301007 12719213 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914 dział 89 - Różna działalność 234721699240 dział 91 - Administracja państwowa609294411623 CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE dział 01 - Przemysł 64491 dział 31 - Budownictwo 273819828 dział 40 - Rolnictwo244501770250 11834857121 dział 45 - Leśnictwo 507 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 dział 70 - Gospodarka komunalna 24835 342324835 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 21230 dział 79 - Oświata i wychowanie388168281013969 185813519 dział 83 - Kultura i sztuka 198531437203 dział 85 - Ochrona zdrowia968318700999901 dział 86 - Opieka społeczna 5282746 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 20529 dział 89 - Różna działalność 222011607227 dział 91 - Administracja państwowa531053844543 CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE dział 01 - Przemysł 1041147 dział 40 - Rolnictwo484113505495 13301963136 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 391284 dział 70 - Gospodarka komunalna 9914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31244 10767811 dział 79 - Oświata i wychowanie277459200862837 dział 83 - Kultura i sztuka 247431791253 dział 85 - Ochrona zdrowia891936645709120 dział 86 - Opieka społeczna 6790959 156511316 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284 dział 89 - Różna działalność 831360285 dział 91 - Administracja państwowa679714921695 CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE dział 01 - Przemysł 1607227 dział 01 - Przemysł 3227 33 dział 31 - Budownictwo12225885125 dział 40 - Rolnictwo573114149586 212231536217 dział 45 - Leśnictwo 24835 dział 61 - Handel wewnętrzny733553175 dział 66 - Różne usługi materialne 312962266320 dział 79 - Oświata i wychowanie930665673739516 332524134 dział 83 - Kultura i sztuka 496823597508 dział 85 - Ochrona zdrowia482819034952549368 704251072 dział 86 - Opieka społeczna 139831975 13699914 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 391228340 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 21230 dział 89 - Różna działalność 261131890267 dział 91 - Administracja państwowa180539130701846 CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE dział 01 - Przemysł 1097155 dział 40 - Rolnictwo405872938415 141811027145 dział 45 - Leśnictwo 20529 dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 dział 66 - Różne usługi materialne 850961687 dział 70 - Gospodarka komunalna 21931 dział 79 - Oświata i wychowanie554330401295668 215215622 dział 83 - Kultura i sztuka 403912924413 dział 85 - Ochrona zdrowia159013011511416259 479234749 dział 86 - Opieka społeczna 112221585 391228340 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316 dział 89 - Różna działalność 245481777251 dział 91 - Administracja państwowa902696535923 CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE dział 01 - Przemysł 38254 dział 31 - Budownictwo 684649670 dział 40 - Rolnictwo316872294324 183861331188 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 391284 dział 70 - Gospodarka komunalna 16323 146710615 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36852 381427639 dział 79 - Oświata i wychowanie227972165032331 9871 dział 83 - Kultura i sztuka 12714920130 dział 85 - Ochrona zdrowia554233401225667 dział 86 - Opieka społeczna 3469490 196142 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507 dział 89 - Różna działalność 821559584 dział 91 - Administracja państwowa539863908552 CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE dział 01 - Przemysł 38955 dział 31 - Budownictwo 195614220 dział 40 - Rolnictwo404892931414 968270199 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 50 - Transport 10767811 dział 61 - Handel wewnętrzny508636852 dział 66 - Różne usługi materialne 420530443 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31945 dział 79 - Oświata i wychowanie234720169922400 176012718 dział 83 - Kultura i sztuka 176041274180 dział 85 - Ochrona zdrowia661324478756762 dział 86 - Opieka społeczna 6344896 234717024 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578 dział 89 - Różna działalność 11638843119 dział 91 - Administracja państwowa553554007566 CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE dział 01 - Przemysł 1083153 dział 31 - Budownictwo 684649670 dział 40 - Rolnictwo249391805255 204401480209 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 61 - Handel wewnętrzny528138254 dział 66 - Różne usługi materialne 361862620370 dział 70 - Gospodarka komunalna 3165447 311982259319 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 821116 dział 79 - Oświata i wychowanie495944359035071 dział 83 - Kultura i sztuka 412722988422 dział 85 - Ochrona zdrowia142201210294314540 595604312609 dział 86 - Opieka społeczna 150662128 264119127 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 694450371 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 13519 156511316 dział 89 - Różna działalność 331542400339 dział 91 - Administracja państwowa862606245882 CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE dział 01 - Przemysł 1041147 dział 40 - Rolnictwo300252174307 13692991140 dział 45 - Leśnictwo 7811 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 489355 dział 70 - Gospodarka komunalna 16323 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 42560 420530443 dział 79 - Oświata i wychowanie363131262883713 dział 83 - Kultura i sztuka 259171876265 dział 85 - Ochrona zdrowia811055587148293 645546766 dział 86 - Opieka społeczna 3044430 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316 dział 89 - Różna działalność 11149807114 dział 91 - Administracja państwowa550613986563 CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE dział 01 - Przemysł 998141 dział 31 - Budownictwo401029041 dział 40 - Rolnictwo275801997282 203421473208 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 61 - Handel wewnętrzny12719213 dział 66 - Różne usługi materialne 195614220 dział 70 - Gospodarka komunalna 11316 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 21230 dział 79 - Oświata i wychowanie308461223303154 dział 83 - Kultura i sztuka 169191225173 dział 85 - Ochrona zdrowia818390592458368 dział 86 - Opieka społeczna 5275745 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811 dział 89 - Różna działalność 11834857121 dział 91 - Administracja państwowa512473710524 CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE dział 01 - Przemysł 42560 dział 40 - Rolnictwo267971940274 860662388 dział 45 - Leśnictwo 355 dział 61 - Handel wewnętrzny195614220 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 25536 dział 79 - Oświata i wychowanie186602135091908 244517725 dział 83 - Kultura i sztuka 948768797 dział 85 - Ochrona zdrowia565773409585785 dział 86 - Opieka społeczna 3604509 11748512 dział 86 - Opieka społeczna2934 30 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426 dział 89 - Różna działalność 733553175 dział 91 - Administracja państwowa532033852544 CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE dział 01 - Przemysł 1480209 dział 31 - Budownictwo 449932646 dział 40 - Rolnictwo438143172448 253301834259 dział 45 - Leśnictwo10615 dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 489355 dział 66 - Różne usługi materialne 166261204170 dział 70 - Gospodarka komunalna 21230 259171876265 dział 79 - Oświata i wychowanie605284438186189 195614220 dział 83 - Kultura i sztuka 574094156587 dział 85 - Ochrona zdrowia12588829113412872 723752474 dział 86 - Opieka społeczna 6676943 244517725 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 17725 9787110 dział 89 - Różna działalność 155501126159 dział 91 - Administracja państwowa856736202876 CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE dział 01 - Przemysł 33347 dział 31 - Budownictwo 166312017 dział 40 - Rolnictwo368712669377 293402124300 dział 45 - Leśnictwo 284 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 dział 70 - Gospodarka komunalna 765108 313022732 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 391284 dział 79 - Oświata i wychowanie162348117531660 293213 dział 83 - Kultura i sztuka 171151239175 dział 85 - Ochrona zdrowia500834362575121 dział 86 - Opieka społeczna 1487210 dział 89 - Różna działalność 753154577 dział 91 - Administracja państwowa448903250459 CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE dział 01 - Przemysł 1968278 dział 31 - Budownictwo 635746065 dział 40 - Rolnictwo256241855262 557540457 dział 61 - Handel wewnętrzny743353876 dział 66 - Różne usługi materialne 723752474 dział 70 - Gospodarka komunalna 37553 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 19127 dział 79 - Oświata i wychowanie453890328584641 9871 dział 83 - Kultura i sztuka 416633016426 dział 85 - Ochrona zdrowia10594677669810833 dział 86 - Opieka społeczna 137001935 587426 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13594984139 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 14921 dział 89 - Różna działalność 237651720243 dział 91 - Administracja państwowa776535622794 CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE dział 01 - Przemysł 1643232 dział 31 - Budownictwo 489035450 dział 40 - Rolnictwo342302478350 138881005142 dział 45 - Leśnictwo 507 dział 61 - Handel wewnętrzny156511316 dział 70 - Gospodarka komunalna 9914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 913129 dział 79 - Oświata i wychowanie443621321154536 9871 dział 83 - Kultura i sztuka 291442110298 dział 85 - Ochrona zdrowia10292477451010524 381427639 dział 86 - Opieka społeczna 5041712 196142 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512 dział 89 - Różna działalność 12910935132 dział 91 - Administracja państwowa657224758672 CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE dział 01 - Przemysł 1501212 dział 40 - Rolnictwo550613986563 502693639514 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 50 - Transport 205414921 dział 61 - Handel wewnętrzny430331244 489355 dział 66 - Różne usługi materialne 596643261 dział 70 - Gospodarka komunalna 10615 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 46065 dział 79 - Oświata i wychowanie431494312374412 dział 83 - Kultura i sztuka 376532726385 dział 85 - Ochrona zdrowia10494927597510731 dział 86 - Opieka społeczna 6613934 166312017 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 10615 dział 89 - Różna działalność 152571104156 dział 91 - Administracja państwowa736435331753 CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE dział 01 - Przemysł 1211171 dział 31 - Budownictwo 870463089 dział 40 - Rolnictwo547683965560 296332145303 dział 45 - Leśnictwo 578 dział 61 - Handel wewnętrzny508636852 685507 dział 66 - Różne usługi materialne 243521763249 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340 dział 79 - Oświata i wychowanie444403321724544 489355 dział 83 - Kultura i sztuka 241571749247 dział 85 - Ochrona zdrowia142631510325514584 342324835 dział 86 - Opieka społeczna 73071032 685507 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512 dział 89 - Różna działalność 180931310185 dział 91 - Administracja państwowa833266032852 CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE dział 01 - Przemysł 715101 dział 40 - Rolnictwo297312152304 13203956135 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 14220 586842560 dział 79 - Oświata i wychowanie219952159232249 283620529 dział 83 - Kultura i sztuka 139851012143 dział 85 - Ochrona zdrowia550907398825633 dział 86 - Opieka społeczna 3653516 224916323 dział 89 - Różna działalność 11051800113 dział 91 - Administracja państwowa501713632513 CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE dział 01 - Przemysł 66694 dział 40 - Rolnictwo266021926272 10758779110 dział 50 - Transport 195614220 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 244517725 dział 70 - Gospodarka komunalna 426 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 dział 79 - Oświata i wychowanie261811189532677 185813519 dział 83 - Kultura i sztuka 11051800113 dział 85 - Ochrona zdrowia720004521237362 dział 86 - Opieka społeczna 5522780 185813519 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426 dział 89 - Różna działalność 11051800113 dział 91 - Administracja państwowa587784255601 CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE dział 01 - Przemysł 998141 dział 40 - Rolnictwo267971940274 13692991140 dział 45 - Leśnictwo 17725 8512 dział 61 - Handel wewnętrzny166312017 dział 70 - Gospodarka komunalna 15622 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 dział 79 - Oświata i wychowanie331640240083391 dział 83 - Kultura i sztuka 958469498 dział 85 - Ochrona zdrowia936337677849574 dział 86 - Opieka społeczna 4786676 166312017 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507 dział 89 - Różna działalność 139851012143 dział 91 - Administracja państwowa626904538641 CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE dział 01 - Przemysł 48168 dział 40 - Rolnictwo302202188309 169191225173 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 254318426 dział 70 - Gospodarka komunalna 17024 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 645546766 dział 79 - Oświata i wychowanie263375190662693 dział 83 - Kultura i sztuka 275801997282 dział 85 - Ochrona zdrowia726947526267433 489035450 dział 86 - Opieka społeczna 72151019 205414921 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142 dział 89 - Różna działalność 12127878124 dział 91 - Administracja państwowa535943880548 CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE dział 01 - Przemysł 927131 dział 31 - Budownictwo 195601416200 dział 40 - Rolnictwo591694283605 308072230315 dział 45 - Leśnictwo 578 dział 61 - Handel wewnętrzny557540457 dział 66 - Różne usługi materialne 537938955 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 56680 dział 79 - Oświata i wychowanie340735246673484 205414921 dział 83 - Kultura i sztuka 256241855262 dział 85 - Ochrona zdrowia13747759952414057 343282485351 dział 86 - Opieka społeczna 4227597 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 17024 303221931 dział 89 - Różna działalność 248411798254 dział 91 - Administracja państwowa873356322893 CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE dział 01 - Przemysł 44663 dział 31 - Budownictwo342324835 dział 40 - Rolnictwo307092223314 140831020144 dział 45 - Leśnictwo 578 dział 50 - Transport 11748512 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 dział 66 - Różne usługi materialne 176012718 dział 70 - Gospodarka komunalna 25536 176012718 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 29041 635746065 dział 79 - Oświata i wychowanie242055175232475 dział 83 - Kultura i sztuka 244501770250 dział 85 - Ochrona zdrowia671299485976864 dział 86 - Opieka społeczna 4552643 391284 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 355 dział 89 - Różna działalność 13301963136 dział 91 - Administracja państwowa491933561503 CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE dział 01 - Przemysł 913129 dział 40 - Rolnictwo397072874406 12812927131 dział 45 - Leśnictwo 426 dział 61 - Handel wewnętrzny254318426 dział 66 - Różne usługi materialne 205414921 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 34048 dział 79 - Oświata i wychowanie283424205182898 2010,2 dział 83 - Kultura i sztuka 274821989281 dział 85 - Ochrona zdrowia9915947178410139 685507 dział 86 - Opieka społeczna 76611082 880649 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142 254318426 dział 89 - Różna działalność 11051800113 dział 91 - Administracja państwowa698295055714 CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE dział 01 - Przemysł 38254 dział 31 - Budownictwo410829742 dział 40 - Rolnictwo362842627371 254281841260 dział 61 - Handel wewnętrzny381427639 dział 66 - Różne usługi materialne 138881005142 dział 70 - Gospodarka komunalna 12718 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 38955 dział 79 - Oświata i wychowanie291835211272984 401029041 dział 83 - Kultura i sztuka 393162846402 dział 85 - Ochrona zdrowia10850917855311095 dział 86 - Opieka społeczna 5232739 293213 dział 89 - Różna działalność 13007942133 dział 91 - Administracja państwowa682644942698 CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE dział 01 - Przemysł 1012143 dział 40 - Rolnictwo513453717525 149631083153 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 215215622 dział 70 - Gospodarka komunalna 807114 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36852 dział 79 - Oświata i wychowanie333791241643413 11748512 dział 83 - Kultura i sztuka 167241211171 dział 85 - Ochrona zdrowia738488534617551 dział 86 - Opieka społeczna 3490493 146710615 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284 dział 89 - Różna działalność 660247867,5 dział 91 - Administracja państwowa764805537782 CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE dział 01 - Przemysł 48168 dział 31 - Budownictwo 586842560 dział 40 - Rolnictwo312962266320 9780708100 dział 45 - Leśnictwo 9213 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 70 - Gospodarka komunalna 19828 11736850120 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31945 dział 79 - Oświata i wychowanie210955152722157 293213 dział 83 - Kultura i sztuka 13790998141 dział 85 - Ochrona zdrowia732620530367491 9871 dział 86 - Opieka społeczna 3894550 685507 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507 dział 89 - Różna działalność 9878715101 dział 91 - Administracja państwowa496823597508 CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE dział 01 - Przemysł 38254 dział 31 - Budownictwo283620529 234717024 dział 40 - Rolnictwo354042563362 241571749247 dział 45 - Leśnictwo 649 dział 45 - Leśnictwo196 2 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 16323 13699914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 53175 dział 79 - Oświata i wychowanie213595154632184 dział 83 - Kultura i sztuka 165281197169 dział 85 - Ochrona zdrowia598634433376121 dział 86 - Opieka społeczna 2648374 9787110 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 71 dział 89 - Różna działalność 10954793112 dział 91 - Administracja państwowa509543689521 CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE dział 01 - Przemysł 59584 dział 31 - Budownictwo 342324835 dział 40 - Rolnictwo249391805255 12714920130 dział 45 - Leśnictwo 11316 dział 50 - Transport 224916323 dział 61 - Handel wewnętrzny176012718 dział 70 - Gospodarka komunalna 284 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340 9878715101 dział 79 - Oświata i wychowanie193742140251981 3930,4 dział 83 - Kultura i sztuka 170171232174 dział 85 - Ochrona zdrowia632962458226472 586842560 dział 86 - Opieka społeczna 3158446 10767811 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578 dział 89 - Różna działalność 11932864122 dział 91 - Administracja państwowa493893575505 CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE dział 01 - Przemysł 991140 dział 40 - Rolnictwo333502414341 233741692239 dział 45 - Leśnictwo 21230 dział 61 - Handel wewnętrzny205414921 dział 66 - Różne usługi materialne 146710615 dział 70 - Gospodarka komunalna 21230 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36151 dział 79 - Oświata i wychowanie312764226423198 9871 dział 83 - Kultura i sztuka 185821345190 dział 85 - Ochrona zdrowia795701576038136 489355 dział 86 - Opieka społeczna 3951558 293213 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426 dział 89 - Różna działalność 11540835118 dział 91 - Administracja państwowa667004829682 CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE dział 01 - Przemysł 942133 dział 31 - Budownictwo 180931310185 dział 40 - Rolnictwo514433724526 484113505495 dział 45 - Leśnictwo 18426 9914 dział 61 - Handel wewnętrzny518337553 dział 66 - Różne usługi materialne 13007942133 dział 70 - Gospodarka komunalna 9914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 244517725 dział 79 - Oświata i wychowanie536042388055481 176012718 dział 83 - Kultura i sztuka 547683965560 dział 85 - Ochrona zdrowia12999589410713292 dział 86 - Opieka społeczna 77671097 283620529 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13105949134 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316 dział 89 - Różna działalność 228851657234 dział 91 - Administracja państwowa807835848826 CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE dział 01 - Przemysł 772109 dział 31 - Budownictwo 704251072 dział 40 - Rolnictwo340342464348 10660772109 dział 45 - Leśnictwo 426 dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 dział 66 - Różne usługi materialne 24835 dział 70 - Gospodarka komunalna 18426 537938955 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 43261 dział 79 - Oświata i wychowanie325674235763330 685507 dział 83 - Kultura i sztuka 200491451205 dział 85 - Ochrona zdrowia878342635858981 dział 86 - Opieka społeczna 3745529 880649 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 71 dział 89 - Różna działalność 948768797 dział 91 - Administracja państwowa702205083718 CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE dział 01 - Przemysł 42560 dział 40 - Rolnictwo358932598367 163331182167 dział 61 - Handel wewnętrzny156511316 dział 66 - Różne usługi materialne 234717024 dział 70 - Gospodarka komunalna 9914 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 32646 dział 79 - Oświata i wychowanie238045172332434 293213 dział 83 - Kultura i sztuka 154521119158 dział 85 - Ochrona zdrowia9786857085010007 dział 86 - Opieka społeczna 4956700 685507 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507 dział 89 - Różna działalność 13692991140 dział 91 - Administracja państwowa667004829682 CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE dział 01 - Przemysł 913129 dział 31 - Budownictwo 313022732 dział 40 - Rolnictwo347192513355 229831664235 dział 45 - Leśnictwo 9914 142 dział 61 - Handel wewnętrzny195614220 dział 66 - Różne usługi materialne 293421230 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 56680 196142 dział 79 - Oświata i wychowanie185233134101894 196142 dział 83 - Kultura i sztuka 439123179449 dział 85 - Ochrona zdrowia932523675089535 dział 86 - Opieka społeczna 5643797 12719213 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811 dział 89 - Różna działalność 155501126159 dział 91 - Administracja państwowa585824241599 CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE dział 01 - Przemysł 1126159 dział 31 - Budownictwo 361926237 dział 40 - Rolnictwo289492096296 13594984139 dział 45 - Leśnictwo 7110 dział 61 - Handel wewnętrzny185813519 391284 dział 70 - Gospodarka komunalna 10615 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 18426 dział 79 - Oświata i wychowanie461518334114719 587426 dział 83 - Kultura i sztuka 13496977138 dział 85 - Ochrona zdrowia11734048494611998 322723433 dział 86 - Opieka społeczna 5013708 489355 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914 dział 89 - Różna działalność 206361494211 dział 91 - Administracja państwowa729595282746 CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE dział 01 - Przemysł 970137 dział 31 - Budownictwo 371626938 dział 40 - Rolnictwo239611735245 150611090154 dział 45 - Leśnictwo 13519 dział 61 - Handel wewnętrzny156511316 11748512 dział 70 - Gospodarka komunalna 10615 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 30443 dział 79 - Oświata i wychowanie147287106621506 dział 83 - Kultura i sztuka 163331182167 dział 85 - Ochrona zdrowia606556439106202 dział 86 - Opieka społeczna 3929555 dział 86 - Opieka społeczna2249 23 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142 dział 89 - Różna działalność 831360285 dział 91 - Administracja państwowa501713632513 CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE dział 01 - Przemysł 1232174 dział 31 - Budownictwo 159411154163 dział 40 - Rolnictwo454773292465 258191869264 dział 45 - Leśnictwo 649 dział 61 - Handel wewnętrzny586842560 dział 66 - Różne usługi materialne 835118 599514340613 dział 70 - Gospodarka komunalna 21230 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 52474 141811027145 dział 79 - Oświata i wychowanie503768364695151 244517725 dział 83 - Kultura i sztuka 380442754389 dział 85 - Ochrona zdrowia183062013252318718 537938955 dział 86 - Opieka społeczna6790959 11748512 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 10615 dział 89 - Różna działalność 12714920130 dział 91 - Administracja państwowa863576252883 CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE dział 01 - Przemysł 52474 dział 31 - Budownictwo 440131945 dział 40 - Rolnictwo366752655375 12518906128 dział 45 - Leśnictwo 8512 12718 dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 dział 66 - Różne usługi materialne 215215622 dział 70 - Gospodarka komunalna 18426 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340 195614220 dział 79 - Oświata i wychowanie254671184362604 9787110 dział 83 - Kultura i sztuka 209291515214 dział 85 - Ochrona zdrowia736727533347533 215215622 dział 86 - Opieka społeczna 3653516 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 213 293213 dział 89 - Różna działalność 11932864122 dział 91 - Administracja państwowa628854552643 CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE dział 01 - Przemysł 1027145 dział 31 - Budownictwo449932646 dział 40 - Rolnictwo356972584365 218091579223 dział 45 - Leśnictwo 507 dział 61 - Handel wewnętrzny489035450 dział 66 - Różne usługi materialne 635746065 dział 70 - Gospodarka komunalna 14921 dział 79 - Oświata i wychowanie360882261253690 822598,4 dział 83 - Kultura i sztuka 257211862263 dział 85 - Ochrona zdrowia951985689179734 332524134 dział 86 - Opieka społeczna 5310750 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 489035450 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811 dział 89 - Różna działalność 190711381195 dział 91 - Administracja państwowa641574644656 CZĘŚĆ 86/01 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WARSZAWIE dział 91 - Administracja państwowa430331244 CZĘŚĆ 86/03 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁEJ PODLASKIEJ dział 91 - Administracja państwowa685507 CZĘŚĆ 86/05 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁYMSTOKU dział 91 - Administracja państwowa12719213 CZĘŚĆ 86/07 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIELSKU-BIAŁEJ dział 91 - Administracja państwowa185813519 CZĘŚĆ 86/09 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BYDGOSZCZY dział 91 - Administracja państwowa166312017 CZĘŚĆ 86/11 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CHEŁMIE dział 91 - Administracja państwowa782578 CZĘŚĆ 86/13 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CIECHANOWIE dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/15 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CZĘSTOCHOWIE dział 91 - Administracja państwowa12719213 CZĘŚĆ 86/17 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU dział 91 - Administracja państwowa10767811 CZĘŚĆ 86/19 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GDAŃSKU dział 91 - Administracja państwowa224916323 CZĘŚĆ 86/21 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GORZOWIE WLKP. dział 91 - Administracja państwowa10767811 CZĘŚĆ 86/23 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W JELENIEJ GÓRZE dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/25 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KALISZU dział 91 - Administracja państwowa11748512 CZĘŚĆ 86/27 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KATOWICACH dział 91 - Administracja państwowa420530443 CZĘŚĆ 86/29 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KIELCACH dział 91 - Administracja państwowa156511316 CZĘŚĆ 86/31 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KONINIE dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/33 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KOSZALINIE dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/35 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KRAKOWIE dział 91 - Administracja państwowa264119127 CZĘŚĆ 86/37 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KROŚNIE dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/39 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LEGNICY dział 91 - Administracja państwowa10767811 CZĘŚĆ 86/41 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LESZNIE dział 91 - Administracja państwowa685507 CZĘŚĆ 86/43 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LUBLINIE dział 91 - Administracja państwowa156511316 CZĘŚĆ 86/45 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁOMŻY dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/47 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁODZI dział 91 - Administracja państwowa195614220 CZĘŚĆ 86/49 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W NOWYM SĄCZU dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/51 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OLSZTYNIE dział 91 - Administracja państwowa156511316 CZĘŚĆ 86/53 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OPOLU dział 91 - Administracja państwowa146710615 CZĘŚĆ 86/55 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OSTROŁĘCE dział 91 - Administracja państwowa782578 CZĘŚĆ 86/57 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PILE dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/59 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM dział 91 - Administracja państwowa11748512 CZĘŚĆ 86/61 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PŁOCKU dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/63 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W POZNANIU dział 91 - Administracja państwowa195614220 CZĘŚĆ 86/65 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PRZEMYŚLU dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/67 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RADOMIU dział 91 - Administracja państwowa13699914 CZĘŚĆ 86/69 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RZESZOWIE dział 91 - Administracja państwowa11748512 CZĘŚĆ 86/71 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/73 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIERADZU dział 91 - Administracja państwowa782578 CZĘŚĆ 86/75 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SKIERNIEWICACH dział 91 - Administracja państwowa782578 CZĘŚĆ 86/77 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SŁUPSKU dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/79 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SUWAŁKACH dział 91 - Administracja państwowa9787110 CZĘŚĆ 86/81 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SZCZECINIE dział 91 - Administracja państwowa156511316 CZĘŚĆ 86/83 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOBRZEGU dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/85 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOWIE dział 91 - Administracja państwowa12719213 CZĘŚĆ 86/87 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TORUNIU dział 91 - Administracja państwowa11748512 CZĘŚĆ 86/89 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WAŁBRZYCHU dział 91 - Administracja państwowa10767811 CZĘŚĆ 86/91 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WŁOCŁAWKU dział 91 - Administracja państwowa880649 CZĘŚĆ 86/93 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WROCŁAWIU dział 91 - Administracja państwowa176012718 CZĘŚĆ 86/95 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZAMOŚCIU dział 91 - Administracja państwowa782578 CZĘŚĆ 86/97 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZIELONEJ GÓRZE dział 91 - Administracja państwowa9787110 OGÓŁEM 86679001224279 16887223852 804099113573 958264135348 110380011 11286302262600 231356059395 619574136548 42296 1) Art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106). 2) Art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 marca 1997 r. w sprawie trybu postępowania przy przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu niektórych świadczeń kombatantom i innym osobom uprawnionym. (Dz. U. Nr 21, poz. 109) Na podstawie art. 201 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom, o których mowa w art. 201 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83), zwanej dalej "ustawą", świadczenie, w wysokości odpowiadającej kwocie dodatku kombatanckiego określonego w art. 15 ust. 1 ustawy, oraz ryczałt energetyczny określony w art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy, zwane dalej "świadczeniami", są wypłacane przez właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tych osób oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, wypłaca świadczenia kwartalnie w trzecim miesiącu kwartału. § 2. 1. Postępowanie w sprawie wypłaty świadczeń wszczyna się na wniosek osoby uprawnionej, zgłoszony do organu, o którym mowa w § 1 ust. 1. 2. Wniosek powinien zawierać: 1) imię i nazwisko wnioskodawcy, 2) datę urodzenia, 3) adres zamieszkania, 4) numer ewidencyjny PESEL, 5) wskazanie adresu lub konta bankowego, na które ma być doręczana lub dokonywana wypłata świadczenia, 6) oświadczenie o niepobieraniu z innego organu emerytalno-rentowego lub z innego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: a) emerytury lub renty, b) ryczałtu energetycznego oraz świadczenia wypłacanego w wysokości dodatku kombatanckiego, c) świadczenia pieniężnego przysługującego na podstawie odrębnych przepisów z tytułu pracy przymusowej lub innych represji, 7) oświadczenie o nieosiąganiu dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu rolniczej działalności gospodarczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników. 3. Do wniosku należy dołączyć decyzję o przyznaniu przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uprawnień określonych w ustawie. § 3. Świadczenia są finansowane w trybie określonym w art. 24 ustawy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie zasad rejestrowania normatywnych aktów prawnych wydawanych przez organy administracji rządowej. (Dz. U. Nr 21, poz. 110) Na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Normatywne akty prawne wydawane przez ministrów podlegają rejestracji w rejestrze przepisów resortowych prowadzonym przez Ministra Sprawiedliwości. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy normatywnych aktów prawnych: 1) podlegających ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej lub w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", 2) z zakresu obronności państwa i Sił Zbrojnych oraz o charakterze tajnym lub poufnym. § 2. W celu dokonania rejestracji ministrowie przesyłają Ministrowi Sprawiedliwości, w terminie 14 dni od dnia wydania, normatywny akt prawny, wraz z jego uzasadnieniem. § 3. Jeżeli zarejestrowany normatywny akt prawny utracił moc obowiązującą, minister, który wydał ten akt, zawiadamia Ministra Sprawiedliwości w ciągu 14 dni, chyba że utrata mocy wynika z aktu podlegającego rejestracji w rejestrze przepisów resortowych. Zawiadomienie stanowi podstawę do wykreślenia aktu z rejestru. § 4. 1. Minister Sprawiedliwości odmówi zarejestrowania normatywnego aktu prawnego, jeżeli akt ten jest niezgodny z aktem prawnym wyższego rzędu lub w inny sposób narusza obowiązujący system prawa. 2. O odmowie zarejestrowania normatywnego aktu prawnego Minister Sprawiedliwości zawiadamia ministra, który wydał ten akt. Zawiadomienie o odmowie zarejestrowania powinno zawierać uzasadnienie oraz wnioski dotyczące usunięcia wskazanych uchybień. 3. Minister, który otrzymał zawiadomienie o odmowie zarejestrowania normatywnego aktu prawnego, jest obowiązany, w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, rozpatrzyć wnioski Ministra Sprawiedliwości. W razie nierozpatrzenia wniosków, Minister Sprawiedliwości powiadamia Prezesa Rady Ministrów. 4. Jeżeli minister, który otrzymał zawiadomienie o odmowie zarejestrowania normatywnego aktu prawnego, nie podziela stanowiska Ministra Sprawiedliwości, może zwrócić się o rozstrzygnięcie do Prezesa Rady Ministrów. Wystąpienie do Prezesa Rady Ministrów, wraz z uzasadnieniem, wnosi się za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości. 5. Minister Sprawiedliwości przedstawia Prezesowi Rady Ministrów wystąpienie, o którym mowa w ust. 4, wraz z aktami sprawy. § 5. Minister Sprawiedliwości corocznie przedstawia Prezesowi Rady Ministrów informację dotyczącą normatywnych aktów prawnych nadesłanych przez ministrów do zarejestrowania w rejestrze przepisów resortowych. § 6. Przepisy rozporządzenia dotyczące ministrów stosuje się do osób, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 4 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), oraz do kierowników urzędów centralnych. § 7. Rejestr przepisów resortowych, prowadzony na podstawie przepisów dotychczasowych, staje się z dniem wejścia w życie rozporządzenia rejestrem, o którym mowa w tym rozporządzeniu. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane gospodarki wodnej i ich usytuowanie. (Dz. U. z 1997 r. Nr 21, poz. 111) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: DZIAŁ I PRZEPISY OGÓLNE Rozdział 1 Przepisy wstępne § 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane gospodarki wodnej, zwane dalej "budowlami hydrotechnicznymi", i ich usytuowanie, przy zachowaniu przepisów Prawa budowlanego, odrębnych ustaw i przepisów szczególnych, a także ustaleń Polskich Norm. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie i rozbudowie obiektów budowlanych gospodarki wodnej. 3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do obiektów budowlanych podstawowych melioracji wodnych w rozumieniu przepisów prawa wodnego. § 2. Budowle hydrotechniczne na obszarach szkód górniczych, parków narodowych, krajobrazowych i uzdrowisk oraz w pasie nadbrzeżnym podlegają również przepisom odnoszącym się do tych obszarów. § 3. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą budowli morskich i melioracji szczegółowych. § 4. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) budowli hydrotechnicznej - rozumie się przez to budowle, wraz z urządzeniami i instalacjami technicznymi z nimi związanymi, służące gospodarce wodnej oraz kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, a w szczególności: zapory ziemne i betonowe, jazy, upusty, przelewy i spusty, śluzy żeglugowe, wały przeciwpowodziowe, przepusty, śluzy wałowe i mnichy, siłownie i elektrownie wodne, ujęcia śródlądowe wód powierzchniowych, wyloty ścieków, czasze zbiorników wodnych, wraz ze zboczami i skarpami, pompownie, kanały, sztolnie, rurociągi hydrotechniczne, syfony, lewary, akwedukty, stopnie wodne i progi, budowle regulacyjne na rzekach i potokach, grodzie, nadpoziomowe stawy gromadzące substancje płynne i półpłynne, porty, baseny, zimowiska, pirsy, mola, nabrzeża, bulwary, pochylnie i falochrony na wodach śródlądowych, przepławki dla ryb, w tym łososiowatych, 2) budowli piętrzącej - rozumie się przez to każdą budowlę umożliwiającą stałe lub okresowe utrzymanie wzniesionego ponad przyległy teren lub akwen zwierciadła wody bądź substancji płynnej lub półpłynnej, 3) wysokości piętrzenia budowli hydrotechnicznej - rozumie się przez to różnicę rzędnej maksymalnego poziomu piętrzenia i rzędnej zwierciadła wody dolnej, odpowiadającej przepływowi średniemu niskiemu; w przypadku prognozowanej erozji dna rzeki lub kanału należy uwzględnić również tę erozję; gdy budowla nie styka się z dolną wodą, przyjmuje się odpowiednio najniższą rzędną bezpośrednio przyległego terenu naturalnego lub uformowanego sztucznie, 4) normalnym poziomie piętrzenia (NPP) - rozumie się przez to najwyższy eksploatacyjny poziom zwierciadła wody w okresach poza wezbraniami: a) dla budowli hydrotechnicznych piętrzących wody okresowo (np. wały przeciwpowodziowe) za normalny poziom piętrzenia przyjmuje się poziom wody przy przepływie miarodajnym, b) dla budowli hydrotechnicznych znajdujących się w zasięgu cofki budowli piętrzącej za normalny poziom piętrzenia przyjmuje się położenie zwierciadła wody wynikające z krzywej cofkowej ustalonej dla NPP i średniorocznego przepływu wody, 5) maksymalnym poziomie piętrzenia (Max PP) - rozumie się przez to najwyższe położenie zwierciadła spiętrzonej wody w okresie użytkowania, 6) minimalnym poziomie piętrzenia (Min PP) - rozumie się przez to najniższe położenie zwierciadła spiętrzonej wody w okresie użytkowania; przy ustalaniu tego poziomu nie uwzględnia się okresowo niższych piętrzeń, spowodowanych np. względami bezpieczeństwa, potrzebą przeprowadzenia przeglądów i remontów lub trudnościami zaopatrzenia odbiorców w wodę, 7) podstawowym układzie obciążeń budowli piętrzącej - rozumie się przez to obciążenia występujące przy pełnej sprawności jej urządzeń i maksymalnym poziomie piętrzenia dla zbiorników retencyjnych lub poziomie piętrzenia przy miarodajnym przepływie wezbraniowym Qm, określonym w § 56, a jeżeli poziom ten jest niższy od NPP - przy normalnym poziomie piętrzenia, 8) przepływie średnim niskim - rozumie się przez to wartość średnią arytmetyczną obliczoną z minimalnych rocznych przepływów, 9) miarodajnym maksymalnym wezbraniu - rozumie się przez to największy przepływ, jaki może się zdarzyć w określonych warunkach fizyczno-geograficznych, 10) maksymalnym przepływie budowlanym - rozumie się przez to największy przepływ, który nie powoduje przelania się przez koronę budowli tymczasowych lub przerwania tych budowli, 11) obciążeniach wyjątkowych - rozumie się przez to obciążenia występujące, gdy poziom piętrzenia przekracza poziom piętrzenia określony w pkt 5 lub gdy z powodu niesprawności urządzeń upustowych lub zdarzeń losowych występują mniej korzystne warunki pracy budowli niż dla podstawowego układu obciążeń, 12) obciążeniu charakterystycznym - rozumie się przez to obciążenia w postaci sił zewnętrznych lub oddziaływań wywołanych wpływem temperatury, skurczu, osiadania, 13) konstrukcji z betonu słabo zbrojonego - rozumie się przez to konstrukcję, w której procent zbrojenia jest mniejszy od minimalnego procentu zbrojenia konstrukcji żelbetowych, 14) gruntach antropogenicznych - rozumie się przez to grunty sztuczne powstałe w wyniku działalności człowieka, 15) substancji płynnych lub półpłynnych - rozumie się przez to substancje ciekłe lub półciekłe, zmieszane z wodą, powstałe przy eksploatacji kopalń, elektrowni i innych zakładów przemysłowych. Rozdział 2 Ustalenia podstawowe § 5. Budowle hydrotechniczne w czasie występowania podstawowego układu obciążeń nie mogą powodować zagrożeń bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także szkodliwych zmian w środowisku naturalnym, kulturze oraz infrastrukturze technicznej. § 6. Konstrukcje budowli hydrotechnicznych powinny być wykonane z wyrobów posiadających certyfikaty, aprobaty, zaświadczenia potwierdzające ich jakość oraz zachować trwałość i cechy użytkowe w ustalonym okresie użytkowania; elementy budowli hydrotechnicznych ulegające uszkodzeniu lub korozji powinny być zabezpieczone przed tymi zagrożeniami i tak skonstruowane, aby była możliwa ich naprawa lub wymiana. § 7. Budowle hydrotechniczne służące do magazynowania, piętrzenia i transportowania wody oraz substancji płynnych lub półpłynnych powinny być zabezpieczone przed przepełnieniem i wypłynięciem przez wzniesienie koron oraz brzegów budowli na bezpieczną wysokość i przez wyposażenie w upusty. § 8. Budowle, o których mowa w § 7, powinny być wyposażone w spusty denne, sztolnie lub inne przewody umożliwiające bezpieczne odprowadzenie nagromadzonych wód lub substancji płynnych lub półpłynnych. § 9. Kanały w nasypach należy wyposażyć w bramy awaryjne, umożliwiające ograniczenie szkód spowodowanych przerwaniem obwałowań; można odstąpić od budowy bramy awaryjnej w technicznie uzasadnionym przypadku. § 10. Ziemne budowle piętrzące, jak zapory ziemne, wały przeciwpowodziowe, obwałowania kanałów i mokrych składowisk, należy wykonać z gruntów naturalnych lub antropogenicznych, w których zawartość składników podlegających rozkładowi lub rozpuszczeniu w wodzie nie zagraża trwałości i bezpieczeństwu zarówno w czasie budowy, jak i w użytkowaniu; budowle wraz z ich podłożem, powinny być stateczne w każdych warunkach pracy, w całości i elementach, takich jak: korpus, skarpy, umocnienia, uszczelnienia, warstwy ochronne, drenaże. § 11. Ziemnych budowli piętrzących nie należy przecinać innymi budowlami; jeżeli przecięcia budowli ziemnej nie da się uniknąć, należy przewidzieć zabezpieczenie przed filtracją wzdłuż styków tych budowli. § 12. Konstrukcje z betonu słabo zbrojonego i żelbetowe powinny spełniać warunki dotyczące wytrzymałości, szczelności, ustalonego zakresu odporności na powstanie rys, wodoszczelności i mrozoodporności, zależnych od przyjętych ustaleń projektu. § 13. Podłoże i przyczółki budowli piętrzącej powinny być zabezpieczone przed ujemnymi skutkami filtracji, przebicia hydraulicznego, sufozji i wypierania gruntu, w szczególności przez stosowanie przesłon przeciwfiltracyjnych i drenaży. § 14. Budowle hydrotechniczne posadawia się na podłożu naturalnym lub wzmocnionym, które pod wpływem obciążeń konstrukcją, wodą i innymi czynnikami nie ulegnie zmianom zagrażającym bezpieczeństwu budowli lub zakłócającym jej użytkowanie. § 15. Budowle hydrotechniczne powinny być zabezpieczone przed działaniem ludzi, zwierząt, roślin i innych czynników zewnętrznych. § 16. 1. Budowle hydrotechniczne piętrzące i ich części nie mogą być przekazane do użytku przed przeprowadzeniem i uzyskaniem pozytywnych wyników próbnego obciążenia wodą, gruntem i innymi czynnikami w najniekorzystniejszych z możliwych warunkach eksploatacyjnych. 2. Próby należy przeprowadzać według określonego w dokumentacji budowy sposobu obciążenia oraz zakresu niezbędnych obserwacji i pomiarów kontrolnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. Próbne obciążenie wodą zbiorników wodnych, z wyjątkiem składowisk substancji płynnych i półpłynnych oraz wałów przeciwpowodziowych, należy przeprowadzić przy napełnieniu do normalnego poziomu piętrzenia. 4. Dla budowli klasy I i II należy opracować plan ewakuacji ludzi i mienia na wypadek wystąpienia katastrofy. § 17. Dopuszcza się do próbnego obciążenia budowli piętrzącej wodą, o którym mowa w § 16, po stwierdzeniu, że: 1) wszystkie urządzenia z zamknięciami i napędami gwarantują swobodne manewrowanie, zapewniona jest możliwość dojazdu do budowli oraz niezbędna łączność telefoniczna i radiowa, 2) zrealizowano przedsięwzięcia wymagane w § 27, 3) zainstalowano i przekazano do użytku urządzenia kontrolno-pomiarowe budowli i przyległych terenów, 4) przygotowano do zalewu i odebrano czaszę zbiornika, 5) skompletowano pełną dokumentację techniczną i powykonawczą, wraz z instrukcją eksploatacyjną i instrukcją próbnego obciążenia. Rozdział 3 Usytuowanie budowli hydrotechnicznych i ich oddziaływanie na środowisko § 18. 1. Budowle hydrotechniczne i wchodzące w ich skład inne budowle powinny być usytuowane w oparciu o studium lokalizacyjne i projektowane tak, aby: 1) zapewniały zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz wymogami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, 2) zapewniały optymalizację kryteriów gospodarczych, społecznych, ekologicznych i innych, 3) ograniczały skutki ewentualnej awarii lub katastrofy, 4) harmonizowały z istniejącym krajobrazem, przy uwzględnieniu regionalnych cech budownictwa, 5) zapewniały wykonanie niezbędnych badań geologiczno-inżynierskich, 6) zapewniały realizację warunków zawartych w pozwoleniu wodnoprawnym. 2. Jeżeli budowla hydrotechniczna spełnia również funkcję obiektu komunikacyjnego, przy jej projektowaniu i wykonaniu stosuje się przepisy dotyczące budownictwa transportowego. § 19. Brzegom zbiorników wodnych, zabudowanych rzek i kanałów należy zapewnić stateczność, zabezpieczając je odpowiednio przed uszkodzeniem przez wodę i inne czynniki. § 20. Brzegi i skarpy zbiornika wodnego powinny być tak ukształtowane, aby umożliwiały zwierzętom dostęp do wody; jeżeli utrudnienia takie są nie do uniknięcia, należy zbudować odpowiednie trasy dostępu zwierząt do wody. § 21. Budowle hydrotechniczne przegradzające rzekę powinny być wyposażone w urządzenia zapewniające swobodne przedostawanie się ryb przez przeszkodę, a zbiorniki wodne powinny być tak ukształtowane, aby były pozostawione ostoje i tarliska dla ryb. § 22. Przygotowanie zbiornika wodnego przed spiętrzeniem powinno odpowiadać warunkom sanitarnym i użytkowym oraz ochrony środowiska; ukształtowanie zbiornika wodnego powinno zapewniać zminimalizowanie płycizn i odsłonięć w czasie eksploatacji. § 23. Ukształtowanie zbiornika wodnego powinno ograniczać możliwości powstawania zatorów lodowych i śryżowych. § 24. Zamulanie zbiorników wodnych, powodujące utratę pojemności użytkowej i inne ujemne skutki, powinno być ograniczone odpowiednią zabudową przeciwrumowiskową zlewni lub zastosowaniem rozwiązań technicznych ograniczających dopływ ciał stałych; w dokumentacji budowy należy przewidzieć możliwość usuwania powstałych odkładów i ich wykorzystywanie. § 25. 1. Dolne stanowisko budowli hydrotechnicznej piętrzącej oraz związane z nim tereny, budowle i urządzenia należy zabezpieczyć przed erozją, zapewniając stabilizację dolnej wody. 2. Przy gruntach rozmywalnych lub elektrowni wodnej należy przewidzieć stabilizację dna kanału odpływowego lub rzeki przez budowę progu o stałym przelewie lub budowlę piętrzącą położoną poniżej. 3. Dolne stanowisko budowli hydrotechnicznej powinno być zasilane przepływem nie mniejszym od przepływu biologicznego. § 26. Przepływ większy od nieszkodliwego dla dolnego stanowiska i odcinka rzeki poniżej nie powinien przekraczać aktualnego dopływu do zbiornika; w dokumentacji budowy należy przewidzieć sposoby ostrzegania mieszkańców doliny poniżej zbiornika przed przewidywanym przekroczeniem wartości nieszkodliwego przepływu. § 27. 1. Dla każdej budowli hydrotechnicznej piętrzącej powinno się określić wielkość przepływu nieszkodliwego poniżej budowli. 2. Dla budowli hydrotechnicznej o wysokości piętrzenia przekraczającej 2,0 m lub gromadzącej więcej niż 200 000 m3 wody powinno się określić przebieg i zasięg fali wezbraniowej, wywołanej zniszczeniem lub uszkodzeniem tej budowli. 3. Dla dolin i obszarów, na których fala wezbraniowa, wywołana zniszczeniem lub uszkodzeniem budowli hydrotechnicznej, może spowodować zagrożenie życia lub straty w środowisku naturalnym, kulturze oraz infrastrukturze technicznej, należy: 1) zainstalować systemy ostrzegawcze, sygnalizujące niebezpieczeństwo wtargnięcia fali wezbraniowej, 2) wykonać zabezpieczenia w postaci obwałowań, nasypów-schronisk chroniących ludność, przemysł i dobra kultury albo dokonać przemieszczeń zakładów, dróg, linii energetycznych, 3) wskazać istniejące lub wybudować nowe drogi ewakuacyjne oraz opracować plany działań w razie katastrofy, w tym ewakuacji, akcji ratowniczych. DZIAŁ II KLASYFIKACJA BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Rozdział 1 Podział budowli hydrotechnicznych § 28. 1. Budowle hydrotechniczne dzielą się na tymczasowe i stałe. 2. Do budowli hydrotechnicznych tymczasowych zalicza się: 1) budowle hydrotechniczne, których zadaniem jest, bez względu na okres ich użytkowania, umożliwienie budowy, renowacji lub napraw innych budowli hydrotechnicznych, 2) budowle hydrotechniczne, których przewidywany czas użytkowania nie przekracza 5 lat. 3. Do stałych budowli hydrotechnicznych zalicza się inne niż określone w ust. 2. § 29. Stałe budowle hydrotechniczne dzielą się na: 1) budowle główne, utrzymujące piętrzenie, od których stanu zależy osiągnięcie zamierzonych efektów technicznych i gospodarczych; 2) budowle drugorzędne, nie utrzymujące piętrzenia, których awaria, uszkodzenie, remont lub okresowe wyłączenie nie powodują ani zagrożenia bezpieczeństwa budowli głównej lub ograniczenia skuteczności jej działania, ani zagrożenia dla terenów i środowiska, znajdujących się w zasięgu spiętrzenia budowli głównej, jak kierownice i wały rozdzielcze, konstrukcje chroniące przed działaniem lodu, odbojnice, kładki służbowe nie obciążone urządzeniami zamknięć upustów i ich mechanizmami wyciągowymi. Rozdział 2 Klasy budowli hydrotechnicznych § 30. Stałe budowle hydrotechniczne zalicza się do jednej z czterech klas ważności; I, II, III, IV. Klasami wyższymi, którym stawia się większe wymagania, są klasy o niższych liczbach porządkowych; najwyższą klasą ważności jest klasa I. § 31. W zależności od klasy budowli hydrotechnicznej różnicuje się warunki: 1) przepływów obliczeniowych, 2) współczynników przyjmowanych w obliczeniach statycznych, 3) bezpiecznych wzniesień koron budowli, brzegów nad określonym położeniem zwierciadła wody i poziomami wtaczania się fal, 4) wyposażenia w urządzenia technicznej kontroli budowli, 5) zakresu wymaganych studiów przedprojektowych i projektowych, w tym badań modelowych, 6) wyposażenia upustów. § 32. Klasę budowli hydrotechnicznych głównych określa się na podstawie wskaźników i informacji zawartych w tabeli 1; budowlę należy zaliczyć do klasy najwyższej spośród klas ustalonych na podstawie poszczególnych wskaźników. § 33. 1. Klasę budowli hydrotechnicznej drugorzędnej przyjmuje się o jeden stopień niższą od ostatecznie ustalonej klasy budowli głównej. 2. Gdy budowla główna zaliczona jest do klasy IV, również budowlę drugorzędną zalicza się do tej klasy. § 34. 1. Tymczasowych budowli hydrotechnicznych nie zalicza się do poszczególnych klas, z wyjątkiem przypadków, gdy ich zniszczenie może wywołać następstwa o charakterze katastrofalnym dla miast i osiedli oraz placu budowy realizowanych budowli głównych klas I i II. 2. Budowlę hydrotechniczną tymczasową w sytuacji określonej w ust. 1 zalicza się do klasy nie wyższej niż III. § 35. Budowle hydrotechniczne o wysokości piętrzenia nie przekraczającej 2,0 m lub gromadzące wodę w ilości poniżej 200 000 m3 nie podlegają klasyfikacji według tabeli 1, pod warunkiem, że ich zniszczenie nie zagraża terenom zabudowanym. KLASYFIKACJA GŁÓWNYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Tabela 1 LpNazwa, charakter lub funkcja budowliOpis i miano wskaźnikaWartość wskaźnika dla klasy IWartość wskaźnika dla klasy IIWartość wskaźnika dla klasy IIIWartość wskaźnika dla klasy IVUwagi 12345678 1Budowle piętrzące na podłożu:Wysokość piętrzenia: H [m]H > 30 m15 < H ≤ 30 m5 < H ≤ 15 m2 < H ≤ 5 mWysokość piętrzenia określona w § 4 pkt 3 a) skalnym b) nieskalnymH > 20 m10 < H ≤ 20 m5 < H ≤ 10 m2 < H ≤ 5 m 2Budowle, których awaria powoduje utratę pojemności zbiornika lub może spowodować zatopienie terenów falą wypływającą przez zniszczoną lub uszkodzoną budowlęa) pojemność zbiornika: V [hm3]F > 50 hm320 < V ≤ 50 hm35 < V ≤ 20 hm30,2 < V ≤ 5 hm3Pojemność przy maksymalnym poziomie piętrzenia (Max PP) b) obszar zatopiony przez falę powstałą przy normalnym poziomie piętrzenia: F [km2]F > 50 km210 < F ≤ 50 km21 < F ≤ 10 km2F ≤ 1 km2Obszar zatopiony jest to obszar, na którym głębokość wody przekracza 0,5 m c) liczba ludności na obszarze zatopionym w wyniku zniszczenia budowli: L [osób]L > 300 osób80 < L ≤ 300 osób10 < L ≤ 80 osóbL ≤ 10 osóbPoza stałymi mieszkańcami do liczby ludności wlicza się również załogi fabryk, biur, urzędów itp. oraz osoby przebywające w ośrodkach zakwaterowania zbiorowego (hotele, domy wczasowe itp.) 3Budowle do nawodnień lub odwodnieńObszar nawadniany lub odwadniany: F [km2]F > 200 km220 < F ≤ 200 km24 < F ≤ 20 km2F ≤ 4 km2 4Budowle przeznaczone do ochrony przeciwpowodziowejObszar chroniony: F [km2]F > 300 km2150 < F ≤ 300 km210 < F ≤ 150 km2F ≤ 10 km2Obszar, który przed obwałowaniem ulegał zatopieniu wodami o prawdopodobieństwie p = 1% 5Elektrownie wodne i obiekty wodne wchodzące w skład elektrowni cieplnych i jądrowychMoc elektrowni: P [MW]P > 150 MW50 < P ≤ 150 MW5 < P ≤ 50 MWP ≤ 5 MW 6Budowle umożliwiające żeglugęKlasa drogi wodnej-V-IVIII-III 7Budowle przeznaczone do zaopatrzenia w wodę miast i osiedli oraz zakładów przemysłowychUżytkowanie wodyBudowle zalicza się do klasy I lub IIIndywidualnie przeprowadzona analiza ważności użytkownika wody DZIAŁ III OCENA STATECZNOŚCI BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Rozdział 1 Warunki stateczności budowli hydrotechnicznych § 36. Obliczenia stateczności i wytrzymałości budowli hydrotechnicznych należy wykonywać według metod podanych w Polskich Normach - w tym metody stanów granicznych. § 37. 1. W metodzie stanów granicznych przy wyznaczaniu obciążeń obliczeniowych należy uwzględniać współczynnik konsekwencji zniszczenia budowli hydrotechnicznych γγn, zależny od jej klasy, z zastrzeżeniem ust. 4. Współczynnik γn stanowi mnożnik zwiększający obciążenia budowli i pozwala na uwzględnienie skutków ewentualnej katastrofy. 2. Wartość współczynnika γn przyjmuje się: 1) dla budowli hydrotechnicznych, których awaria może spowodować przerwanie obiektu piętrzącego i powstanie fali nagłego opróżnienia - z tabeli 2, 2) dla budowli, których awaria nie powoduje skutków określonych w pkt 1 - z tabeli 2 przy założeniu, że budowla jest o klasę niższa od ustalonej w klasyfikacji. 3. W każdym przypadku powinien być spełniony warunek γn ≥≥ 1,10. 4. Dla rzek granicznych współczynnik γn należy ustalać indywidualnie dla każdej budowli hydrotechnicznej, uwzględniając go z odpowiednimi służbami sąsiadującego kraju; przepisów ust. 1-3 nie stosuje się. Tabela 2 Klasa budowliIIIIIIIV współczynnik konsekwencji zniszczenia budowli hydrotechnicznej γn1,301,201,151,10 § 38. Do współczynnika γn należy stosować mnożnik w postaci współczynnika układu obciążeń γLc, a mianowicie: γLc = 1,0 - dla podstawowego układu obciążeń (§ 4 pkt 7), γLc = 0,9 - dla wyjątkowego układu obciążeń (§ 4 pkt 11), γLc = 0,9 - dla obciążeń występujących w czasie budowy. § 39. Do wyznaczania obciążeń budowli hydrotechnicznych dla metody stanów granicznych częściowe współczynniki bezpieczeństwa, tzn. współczynniki obciążenia (γf), współczynniki materiałowe (γm) oraz współczynniki korekcyjne (m), zmniejszające lub zwiększające wytrzymałości materiałów i uwzględniające inne ich cechy mechaniczne, a także parametry geofizyczne podłoża, należy przyjmować według Polskich Norm. § 40. Do metody naprężeń dopuszczalnych w obliczeniach stateczności i wytrzymałości budowli hydrotechnicznych współczynniki pewności oraz współczynniki bezpieczeństwa należy określać według Polskich Norm. Rozdział 2 Metody obliczeń statycznych § 41. Betonowe, żelbetowe i kamienne budowle hydrotechniczne, posadowione na podłożu nieskalnym, powinny spełniać warunki bezpieczeństwa w zakresie: 1) przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego lub naprężeń dopuszczalnych, 2) poślizgu po podłożu lub w podłożu, 3) przekroczenia dopuszczalnych wartości osiadań i różnicy osiadań oraz przechylenia, 4) wypłynięcia, 5) przebicia hydraulicznego i sufozji gruntu podłoża i przyczółków, 6) naprężenia w podłożu, wywołanego obciążeniami od budowli, wraz z obciążeniami powstałymi od spiętrzenia wody. § 42. Betonowe budowle hydrotechniczne piętrzące na podłożu skalnym powinny być sprawdzane w zakresie: 1) przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego lub naprężeń dopuszczalnych, 2) przesunięcia, poślizgu po podłożu i w podłożu, 3) obrotu, 4) wystąpienia naprężeń rozciągających od strony odwodnej, 5) wystąpienia nadmiernych ciśnień filtracyjnych i wyporu w podstawie budowli oraz w podłożu, 6) przebić hydraulicznych w szczelinach podłoża skalnego i przyczółków. § 43. Budowle hydrotechniczne nasypowe powinny być sprawdzone w zakresie: 1) stateczności skarp, 2) gradientów ciśnień filtracyjnych i możliwości przebicia lub sufozji, 3) wartości ciśnienia spływowego, 4) chłonności, wydajności drenaży, 5) wartości osiadań korpusu i podłoża budowli, w tym wartości naprężeń w korpusie i podłożu, 6) niebezpieczeństwa wystąpienia przesunięcia, poślizgu po podłożu i w podłożu, 7) niebezpieczeństwa wyparcia słabego gruntu spod nasypu. § 44. Stateczność zboczy zbiorników należy sprawdzać z uwzględnieniem przewidywanych wahań poziomu piętrzenia, ich zakresu i prędkości zmian poziomów wody; jeżeli objętość potencjalnego osuwiska lub obrywu wskazuje na zagrożenie budowli piętrzącej lub możliwość przelania się wody przez jej koronę, do obliczeń stateczności zboczy należy wprowadzić współczynnik konsekwencji zniszczenia γn, taki jak dla zapory tworzącej zbiornik. § 45. 1. Do sprawdzenia warunków stateczności budowli stosuje się zależność, której ogólna postać w metodzie stanów granicznych jest następująca: Edest ≤ m . Estab gdzie: Estab - efekty obliczeniowe oddziaływania stabilizującego, którymi są: - obliczeniowy opór graniczny podłoża gruntowego, - suma rzutów na płaszczyznę ścięcia wszystkich sił od obciążeń obliczeniowych, przeciwdziałających przesunięciu, - moment wszystkich sił obliczeniowych, przeciwdziałających obrotowi, Edest - efekty obliczeniowe oddziaływania destabilizującego, którymi są odpowiednio: - wartość obciążenia obliczeniowego przekazywanego przez fundament na podłoże gruntowe, - obliczeniowa wartość składowej stycznej wszystkich obciążeń powodujących przesunięcie w płaszczyźnie ścięcia, - moment wszystkich sił obliczeniowych powodujących obrót, m - współczynnik zależny od rodzaju sprawdzanego warunku stateczności, rodzaju konstrukcji i przyjętej metody obliczeń konstrukcji. 2. Jeżeli Polskie Normy nie stanowią inaczej, współczynniki korekcyjne m należy przyjmować: 1) przy sprawdzeniu przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego i nośności gruntu: a) gdy stosuje się rozwiązanie teorii granicznych stanów naprężeń, m = 0,9, b) przy przybliżonych metodach oznaczania parametrów gruntu m = 0,8, 2) przy sprawdzeniu poślizgu po podłożu m = 0,8, 3) przy sprawdzeniu poślizgu w podłożu: a) gdy przyjmuje się kołowe linie poślizgu w gruncie, m = 0,8, b) gdy stosuje się inne, bardziej uproszczone metody obliczeń, m = 0,7, 4) przy sprawdzeniu stateczności na obrót m = 0,8. § 46. W budowlach hydrotechnicznych betonowych posadowionych na skale, z zastrzeżeniem § 47, obliczeniowa wypadkowa wszystkich sił poziomych i pionowych działających na budowlę piętrzącą, odniesiona do dowolnego przekroju poziomego, w tym do podstawy budowli, powinna dla podstawowego układu obciążeń mieścić się w rdzeniu przekroju i spełniać warunek |x| ≤ 1/6 b, który eliminuje występowanie naprężeń rozciągających w korpusie budowli i podłożu, gdzie: x - odległość położenia wypadkowej od środka przekroju, b - szerokość przekroju (podstawy). § 47. 1. W budowlach hydrotechnicznych betonowych posadowionych na skale, dla wyjątkowego układu obciążeń, dopuszcza się, aby wypadkowa wszystkich obciążeń obliczeniowych wyszła poza rdzeń przekroju, przy spełnieniu warunku |x| ≤ 1/3 b. 2. Dla obciążeń charakterystycznych wypadkowa powinna mieścić się w rdzeniu przekroju, spełniając warunek |x| ≤ 1/6 b. 3. Obciążeniem charakterystycznym jest obciążenie w postaci sił zewnętrznych lub oddziaływań wywołanych wpływami temperatury, skurczu, osiadania podpór; wartości obciążeń charakterystycznych należy przyjmować według Polskich Norm. 4. Obciążenie obliczeniowe równe jest iloczynowi obciążenia charakterystycznego i współczynników obciążenia γf, współczynnika konsekwencji zniszczenia γn oraz współczynnika układu obciążeń γLc. § 48. Współczynniki pewności dla poślizgu, przesunięcia po podłożu i w podłożu oraz obrotu budowli hydrotechnicznej dla obciążeń charakterystycznych, w zależności od warunków pracy i klasy ważności budowli hydrotechnicznej, należy przyjmować według tabeli 3. Tabela 3 Układy obciążeńWspółczynnik pewności γn dla klasy budowli IIIIIIIV podstawowy1,31,21,151,1 wyjątkowy1,11,11,051,05 § 49. Przy sprawdzeniu budowli hydrotechnicznej na wypłynięcie współczynniki pewności nie powinny być mniejsze niż: 1,1 - dla podstawowego układu obciążeń, 1,05 - dla wyjątkowego układu obciążeń. § 50. 1. Występujące rzeczywiste gradienty ciśnień filtracyjnych (Irzecz) w korpusie zapory nasypowej oraz w podłożu wszystkich budowli piętrzących powinny być mniejsze od krytycznych (Ikr) dla danego gruntu, przy uwzględnieniu współczynnika konsekwencji zniszczenia γn, zgodnie z następującą zależnością: γn . Irzecz ≤ Ikr 2. W wartości Irzecz należy uwzględniać procesy filtracji ustalonej i nie ustalonej, wywołanej wahaniami stanów wody oraz procesami konsolidacji w gruntach spoistych. 3. Wartości Ikr dla budowli hydrotechnicznych klasy I i II należy przyjmować na podstawie badań laboratoryjnych gruntu, a dla budowli pozostałych klas wartości Ikr można przyjmować na podstawie opublikowanych wyników badań i analiz naukowo-technicznych. § 51. Dla określenia nadwyżek nasypu w okresie budowy, w celu utrzymania projektowanej rzędnej korony, należy opracować prognozę osiadań zapory; prognoza powinna być sporządzona w oparciu o parametry geotechniczne podłoża i materiału na zaporę i określona na podstawie wyników badań polowych i laboratoryjnych. § 52. 1. Sprawdzenie stateczności skarp budowli nasypowych polega na wykazaniu, że jest spełniona ogólna zależność określona w § 45 oraz są spełnione warunki określone w ust. 2 i 3. 2. Ustalając obciążenia obliczeniowe, oprócz współczynników obciążenia γf, należy uwzględniać współczynnik konsekwencji zniszczenia γn i współczynnik układu obciążeń γLcj. 3. Współczynnik korekcyjny m zależny od stosowanej metody obliczeniowej stateczności skarpy, stopnia rozpoznania warunków geotechnicznych, ilości przeanalizowanych linii poślizgu i warunków pracy budowli należy przyjmować: 1) dla obliczeń stateczności skarpy, uwzględniających obciążenia obliczeniowe oraz obliczeniowe parametry gruntu: m = 0,9 ÷ 0,75, 2) dla obciążeń charakterystycznych i charakterystycznych parametrów gruntu w zależności od klas budowli określonych w tabeli 4. Tabela 4 Klasa budowliIIIIIIIV współczynnik korekcyjny m*)0,70-0,600,75-0,700,80-0,750,85-0,80 *) Większe wartości współczynników korekcyjnych m należy przyjmować w przypadku szczegółowego rozpoznania warunków geotechnicznych i przeanalizowania wielu linii poślizgu; mniejsze wartości współczynników korekcyjnych m należy przyjmować w przypadku obliczeń uproszczonych, słabego rozpoznania warunków geotechnicznych i trudnych warunków eksploatacji budowli. DZIAŁ IV PRZYJMOWANIE OBLICZENIOWYCH STANÓW I PRZEPŁYWÓW WEZBRANIOWYCH WÓD § 53. Zdolność przepustowa i sposób użytkowania stałych budowli hydrotechnicznych powinny zapewniać bezpieczeństwo tych budowli w czasie przejścia wezbrań obliczeniowych, to jest: 1) miarodajnego wezbrania obliczeniowego o przepływie maksymalnym, zwanym dalej "Qm", o określonym prawdopodobieństwie pojawiania się (przewyższenia), 2) kontrolnego, największego możliwego wezbrania obliczeniowego o przepływie maksymalnym, zwanym dalej "Qk", o określonym prawdopodobieństwie pojawiania się (przewyższenia), lub określonego na podstawie analizy warunków kształtowania się fali powodziowej w zlewni, metodami genetycznymi WMW, 3) największego obliczeniowego, miarodajnego stanu wody "Hm" w czasie wezbrania. § 54. 1. Wyznaczenie przepływów miarodajnych i kontrolnych następuje przez przyjęcie prawdopodobieństwa przepływów miarodajnych i kontrolnych dla stałych budowli hydrotechnicznych według tabeli 5 w zależności od klasy budowli, określonej w dziale II, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Obliczenie przepływu kontrolnego, o którym mowa w ust. 1, można przeprowadzić przez dodanie do Qmax p%, określonego w tabeli 5, średniego błędu oszacowania przy tα = 1 i poziomie ufności równym 0,84; do wymiarowania budowli za przepływ kontrolny należy przyjąć wartość Qmax p% + σ . (Qmax p%) lub WMW. 3. Na podstawie analizy warunków miejscowych, przy ocenie, że zniszczenie budowli hydrotechnicznej wywoła katastrofalne skutki na terenach leżących poniżej, obliczenia przepływu kontrolnego należy dodatkowo dokonać w oparciu o metody genetyczne WMW. § 55. Wyznaczanie miarodajnego stanu wody następuje przez określenie największego obliczeniowego miarodajnego stanu wody Hm, odpowiadającego przepływowi miarodajnemu; jeżeli takie wyznaczenie nie jest możliwe, wskazane jest przyjęcie wartości najwyższych, obserwowanych lub ocenianych na podstawie analizy przyczyn powstania podwyższonych stanów wody. § 56. Jeżeli istnieje gwarancja retencjonowania wielkich wód przez zbiornik lub zespół zbiorników, dopuszcza się możliwość zmniejszenia przepływów obliczeniowych Qm i Qk o wartości wynikające z magazynowania szczytu fali; pojemnością retencyjną jest wielkość stałej rezerwy powodziowej zawartej pomiędzy maksymalnym poziomem piętrzenia (Max PP) i normalnym poziomem piętrzenia (NPP). § 57. Konstrukcja, wymiary i sposób użytkowania budowli hydrotechnicznych tymczasowych powinny zapewniać bezpieczne przeprowadzenie wezbrań o kulminacjach mniejszych lub równych przepływowi budowlanemu określonemu w dokumentacji budowy. § 58. 1. Maksymalny przepływ budowlany określa się na podstawie przeprowadzonej analizy nakładów na budowę urządzeń do przeprowadzania wód i strat mogących wyniknąć z ich zbyt małej zdolności przepustowej. 2. W przypadku braku analizy, o której mowa w ust. 1, za maksymalny przepływ budowlany należy przyjąć przepływ o prawdopodobieństwie pojawiania się (przewyższenia), podany w tabeli 6, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Prawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia), podane w tabeli 6, zmniejsza się, gdy przerwanie lub zniszczenie tymczasowych budowli hydrotechnicznych może spowodować znaczne szkody na obszarach znajdujących się poniżej realizowanej budowli hydrotechnicznej. § 59. Jeżeli czas użytkowania tymczasowej budowli hydrotechnicznej jest krótszy niż rok, to prawdopodobieństwo występowania maksymalnego przepływu budowlanego należy określić dla tego okresu. § 60. Jeżeli istnieje możliwość redukcji maksymalnych przepływów budowlanych, przez samoczynną transformację fali powodziowej, należy zmniejszyć maksymalne przepływy wód o wartość wynikającą z obniżenia wezbrania. PRAWDOPODOBIEŃSTWO POJAWIANIA SIĘ (PRZEWYŻSZENIA) PRZEPŁYWÓW MIARODAJNYCH I KONTROLNYCH DLA STAŁYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Tabela 5 Lp.Rodzaj budowliPrzepływPrawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia) p% dla klasy: IIIIIIIV 1budowle ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wodymiarodajny Qm0,10,30,51,0 kontrolny Qk0,020,050,20,5 2budowle nie ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wodymiarodajny Qm0,51,02,03,0 kontrolny Qk0,10,30,51,0 UWAGI: 1) Do lp. 1 zalicza się wszystkie budowle hydrotechniczne ziemne na podłożu łatwo rozmywalnym, zbudowanym z gruntów nieskalistych, rumoszu skalnego lub miękkich skał. 2) Dla obwałowań chroniących użytki zielone, zaliczanych według tabeli 1 do klasy IV, dopuszcza się jako wodę miarodajną przepływ Qm o prawdopodobieństwie p ≥ 10%, a jako wodę kontrolną - przepływ Qk o prawdopodobieństwie p = 10%. PRAWDOPODOBIEŃSTWO POJAWIANIA SIĘ (PRZEWYŻSZENIA) MAKSYMALNYCH PRZEPŁYWÓW BUDOWLANYCH DLA TYMCZASOWYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Tabela 6 Lp.Rodzaj budowliPrawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia) p% 1budowle ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wody5 2budowle nie ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wody10 Patrz uwagi pod tabelą 5. DZIAŁ V BEZPIECZNE WZNIESIENIE BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH PONAD POZIOMY WÓD I PRZEPUSZCZANIE WÓD Rozdział 1 Bezpieczne wzniesienie korony budowli hydrotechnicznej § 61. 1. Korony budowli hydrotechnicznych, spody konstrukcji mostowych, kładek, belek poddźwigowych i innych konstrukcji rozpiętych nad wodą oraz powierzchnie nie zalewane i górne krawędzie elementów uszczelniających powinny być wzniesione ponad charakterystyczne poziomy wody na wysokość zwaną dalej "bezpiecznym wzniesieniem budowli". 2. W normalnych warunkach eksploatacji należy przyjmować maksymalny poziom wód dla budowli hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych, a dla pozostałych budowli hydrotechnicznych - maksymalny poziom wód przy miarodajnym przepływie wezbraniowym. W obu przypadkach należy uwzględnić spiętrzenie wywołane falowaniem. 3. W wyjątkowych warunkach eksploatacji należy przyjmować dla budowli hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych poziom wód przy przejściu miarodajnego przepływu wezbraniowego i nieczynnym jednym przewodzie spustowym, a dla pozostałych budowli hydrotechnicznych - poziom wód przy przepływie kontrolnym oraz obliczony najwyższy stan wody. 4. Dla budowli tymczasowych należy przyjmować poziomy wód odpowiadające przepływowi budowlanemu określonemu w § 58-60. § 62. Budowla hydrotechniczna powinna być tak wykonana i eksploatowana, aby bezpieczne wzniesienie budowli było zachowane po uwzględnieniu osiadania budowli i jej podłoża oraz obniżenia korony budowli hydrotechnicznej, spowodowanych ruchem kołowym, rozmyciem przez opady i drganiami, których przyczyną jest praca maszyn elektrowni wodnej i pompowni. Rozdział 2 Bezpieczne wzniesienie korony stałych budowli hydrotechnicznych § 63. Bezpieczne wzniesienie korony stałych budowli hydrotechnicznych nie może być mniejsze niż podane w tabeli 7. BEZPIECZNE WZNIESIENIE KORONY STAŁYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Tabela 7 Rodzaj budowliWarunki eksploatacjiBezpieczne wzniesienie korony budowli hydrotechnicznych w [m] dla klas I÷IV nad statycznym poziomem wodynad poziomem wywołanym falowaniem IIIIIIIVIIIIIIIV Zapory ziemne i obwałowaniamaksymalne lub normalne poziomy wód2,01,51,00,70,70,50,50,5 miarodajne przepływy wezbraniowe1,31,00,70,50,50,30,30,3 wyjątkowe warunki eksploatacji0,30,30,30,3nie uwzględnia się falowania Budowle betonowemaksymalne lub normalne poziomy wód1,51,00,70,50,50,40,404 miarodajne przepływy wezbraniowe1,00,70,50,50,30,30,30,3 wyjątkowe warunki eksploatacji0,10,10,10,1nie uwzględnia się falowania § 64. Dla ustalenia minimalnego całkowitego wzniesienia korony budowli hydrotechnicznej ponad statyczny maksymalny lub normalny poziom wód oraz ponad poziom wód spowodowany miarodajnym przepływem wezbraniowym, ustalonym w § 61 ust. 2, należy do wielkości podanych w tabeli 7 dodać obliczoną wartość piętrzenia wywołanego falowaniem. § 65. 1. Dla ziemnej budowli hydrotechnicznej, której korona zaopatrzona jest w szczelny parapet, wzniesienie budowli ustalone w § 64 należy liczyć do górnej krawędzi tego parapetu. 2. Korona ziemnej budowli hydrotechnicznej, zaopatrzona w szczelny parapet, powinna być wzniesiona nad maksymalny i normalny poziom piętrzenia wód i poziom wód wywołany miarodajnym wezbraniem co najmniej o 0,4 m i nie może być niższa niż poziom wód w wyjątkowych warunkach eksploatacji. 3. Parapet na koronie zapory ziemnej powinien być zabezpieczony przed podmywaniem i utratą stateczności przy poziomie wód nie przekraczającym korony parapetu. § 66. 1. Wysokość piętrzenia wywołanego falowaniem należy dla ziemnych budowli hydrotechnicznych ustalić jako sumę wysokości piętrzenia spowodowanego przez wiatr i wysokości wtaczania się fali na skarpę budowli. 2. Wysokość piętrzenia wywołanego falowaniem należy dla budowli betonowych o ścianie pionowej lub zbliżonej do pionu ustalić jako sumę piętrzenia spowodowanego przez wiatr i wysokość fali stojącej. § 67. 1. Dla zbiorników o długości do 3 km można nie uwzględniać piętrzenia spowodowanego przez wiatr. 2. Wyznaczenie wysokości fali należy przeprowadzić dla prędkości wiatru: 1) 20 m/s - przy maksymalnym i normalnym poziomie piętrzenia, 2) 15 m/s - przy miarodajnym przepływie wezbraniowym. 3. Wyznaczenie wysokości fali wywołanej ruchem statków należy obliczać, dodając wysokość fali wywołanej ruchem statków do wyznaczonej wysokości fali wywołanej przez wiatr o prędkości, przy której może się jeszcze odbywać ruch statków. Rozdział 3 Bezpieczne wzniesienie górnej krawędzi elementów uszczelniających § 68. Bezpieczne wzniesienie górnej krawędzi elementów uszczelniających zapór ziemnych nad normalnym i maksymalnym poziomem piętrzenia nie może być mniejsze niż podane w tabeli 8. WZNIESIENIE GÓRNEJ KRAWĘDZI USZCZELNIEŃ ZAPÓR ZIEMNYCH Tabela 8 Rodzaj uszczelnieniaMinimalne wzniesienie górnej krawędzi elementów uszczelniających zapór ziemnych nad: maksymalnym lub normalnym poziomem wód w [m] dla klas budowli*)zwierciadłem wody przy przepływie miarodajnym w [m] I i IIIII i IVwszystkie klasy Ekrany pochyłe0,7**)0,5**)0,3**) Rdzenie pionowe0,50,50,3 *) Max PP - dla budowli hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych, NPP - dla innych budowli hydrotechnicznych, **) z uwzględnieniem falowania Rozdział 4 Bezpieczne wzniesienie korony tymczasowych budowli hydrotechnicznych § 69. 1. Bezpieczne wzniesienie korony tymczasowych budowli hydrotechnicznych nad poziomem wody przy maksymalnym przepływie budowlanym obliczonym według tabeli 6 powinno wynosić, z zastrzeżeniem ust. 2, nie mniej niż: 1) 0,8 m - gdy przelanie się wód przez koronę tymczasowej budowli zagraża zniszczeniu tej budowli, 2) 0,5 m - gdy przelanie się wód przez koronę tymczasowej budowli nie zagraża zniszczeniu tej budowli. 2. Przy ustalaniu bezpiecznego wzniesienia korony budowli budowanych na rzekach nie uwzględnia się falowania. 3. Przy ustalaniu bezpiecznego wzniesienia korony tymczasowych budowli hydrotechnicznych na zbiornikach naturalnych lub sztucznych należy uwzględniać falowanie, dodając do poziomu wód przy maksymalnym przepływie budowlanym ustalonym zgodnie z § 61-63 wysokość fali ustalonej przy prędkości wiatru wynoszącej 15 m/s. Rozdział 5 Bezpieczne wzniesienie konstrukcji budowli hydrotechnicznych znajdujących się nad wodą § 70. 1. Bezpieczne wzniesienie spodu konstrukcji budowli hydrotechnicznych znajdujących się nad wodą powinno wynosić co najmniej: 1) 0,5 m - nad poziomem wody przy maksymalnym poziomie wody lub poziomie wody przy przepływie miarodajnym, jeżeli w wodzie w czasie wezbrań nie ma lodu, kry i innych ciał pływających, 2) 0,5 m - nad przewidywanym położeniem górnej krawędzi lodu i innych ciał pływających przy przepływie miarodajnym, jeżeli może wystąpić konieczność przepuszczania lodu i innych ciał pływających, 3) 0,2 m - nad zwierciadłem wody przy przepływie kontrolnym. 2. Przy konstrukcjach położonych nad zbiornikiem wodnym należy uwzględniać wpływ piętrzeń cofkowych. 3. Bezpieczne wzniesienie spodu konstrukcji budowli hydrotechnicznych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może być mniejsze niż ustalone w Polskich Normach dotyczących mostów na drogach publicznych i szlakach żeglownych. Rozdział 6 Bezpieczne wzniesienie korony obwałowań kanałów § 71. 1. Bezpieczne wzniesienie korony obwałowań kanałów energetycznych i kanałów melioracyjnych, nie prowadzących wód wezbraniowych, należy ustalić według tabeli 7. 2. Jako poziom wód odpowiadający miarodajnemu przepływowi wezbraniowemu w tabeli 7 należy przyjmować jeden z wyższych wyznaczonych w pkt 1 i 2 poziomów wód: 1) poziom wody, który wystąpi przy nagłym zatrzymaniu lub unieruchomieniu elektrowni lub pompowni, z uwzględnieniem pracy z pełną wydajnością wszystkich zainstalowanych turbin lub pomp, ale bez uwzględnienia maszyn rezerwowych, 2) poziom wody, który wystąpi przy pracy pompowni ze wszystkimi zainstalowanymi pompami, łącznie z pompami rezerwowymi. 3. Jako poziom wód odpowiadający przepływowi w wyjątkowych warunkach eksploatacji przyjmuje się poziom wody przy nagłym zatrzymaniu lub uruchomieniu wszystkich turbin lub pomp, z uwzględnieniem możliwości nałożenia się fal, wynikłych z szybko po sobie następujących operacji ich uruchomienia i zatrzymania. § 72. Gdy bezpieczne wzniesienie koron obwałowań kanałów prowadzących wody wezbraniowe, ustalone jak w § 63 dla stałych budowli hydrotechnicznych, jest wyższe niż wyznaczone zgodnie z § 71, to należy przyjąć te ostatnie wielkości. Rozdział 7 Przepuszczanie wód podczas budowy budowli hydrotechnicznych § 73. 1. Budowla hydrotechniczna podczas budowy powinna być wyposażona co najmniej w jedno z urządzeń do przepuszczania wód - kanał obiegowy, spusty lub sztolnie. 2. Urządzenia do przepuszczania wód powinny spełniać następujące warunki: 1) jeżeli podczas przepuszczania wód budowlanych może być zniszczona tymczasowa budowla hydrotechniczna, należy zapewnić bezpieczne przepuszczanie przepływu wezbraniowego i bezpieczne wzniesienie korony budowli, ustalone zgodnie z przepisami działu IV i V, uwzględniając transformację fali powodziowej przez istniejący zbiornik, 2) jeżeli podczas przepuszczania wód budowlanych może być zniszczona będąca w budowie stała budowla hydrotechniczna, należy zapewnić bezpieczne przepuszczenie przepływu wezbraniowego, określonego w dziale IV, a bezpieczne wzniesienie korony ustalone w dziale V - uwzględniając transformację fali powodziowej przez istniejący zbiornik. § 74. 1. Progi wlotów urządzeń do przepuszczenia wody budowlanej powinny być umieszczone co najmniej 0,5 m ponad dnem koryta lub specjalnie wykonanego osadnika rumowiska przed wlotem. 2. Wloty do urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy wyposażyć w kraty chroniące przed napływem ciał pływających i wleczonych po dnie; konstrukcja krat powinna umożliwiać ich okresowe oczyszczanie. Rozdział 8 Przepuszczanie wód podczas eksploatacji budowli hydrotechnicznych § 75. Budowle hydrotechniczne powinny zapewniać: 1) regulowanie przepływu wody zgodnie z wymaganiami eksploatacyjnymi, ustalonymi w dokumentacji budowy, 2) bezpieczne przepuszczenie przepływów wezbraniowych z zachowaniem wzniesienia korony budowli ponad poziomy wód występujące przy tych przepływach, 3) bezpieczne przepuszczenie lodu oraz innych ciał pływających i wleczonych. § 76. 1. Przepływy wód przez budowle hydrotechniczne powinny być przepuszczane przez przelewy i urządzenia działające pod ciśnieniem wód oraz inne budowle hydrotechniczne przystosowane do przepuszczania wód. 2. Zdolność przepustowa przelewu w normalnych warunkach eksploatacji powinna wynosić co najmniej 80% przepływu miarodajnego; pozostała część przepływu powinna być przeprowadzona przez inne urządzenia do przepuszczania wód. 3. Przy przepuszczaniu przepływu miarodajnego w normalnych warunkach eksploatacji liczba spustów i turbin, których nie należy uwzględniać, podana jest w tabeli 9. 4. Przy przepuszczeniu przepływu kontrolnego należy przyjmować, że czynne są wszystkie urządzenia przystosowane do przeprowadzenia wód wezbraniowych. LICZBA SPUSTÓW I TURBIN NIE UWZGLĘDNIANYCH PRZY PRZEPUSZCZENIU PRZEPŁYWU MIARODAJNEGO Tabela 9 Lp.Ogólna liczba zainstalowanych urządzeń:Liczba nie uwzględnionych w obliczeniach spustów i lewarów oraz turbin spustów, sztolni, lewarówturbin elektrowni wodnych 11÷31÷51 24÷66÷102 37÷911÷153 § 77. 1. Przepływy wezbraniowe miarodajne i kontrolne powinny być wprowadzane bezpiecznie przez upusty do koryta rzeki znajdującego się poniżej budowli hydrotechnicznej. 2. Dopuszcza się przepuszczanie części przepływu wezbraniowego poza korytem rzeki i urządzeniami do przepuszczania wód: 1) przez obszar zalewowy, ale pod warunkiem zabezpieczenia go przed powstaniem nowego koryta rzek, 2) dla zbiorników wodnych nizinnych o pojemności całkowitej do 10 mln m3, 3) dla zbiorników wodnych górskich, gdy część przepływu wezbraniowego, która jest przeprowadzana przez przelewy stokowe, siodła terenowe na nie umocnione zbocza bez koryta odpływowego do rzeki, nie przekracza przepływu wezbraniowego o prawdopodobieństwie pojawienia się p = 5%. § 78. Stosowanie spustów i sztolni, jako urządzeń działających pod ciśnieniem, do przepuszczenia wód wezbraniowych możliwe jest tylko pod warunkiem, że przepływy te mogą być w całości przeprowadzone awaryjnymi urządzeniami do przepuszczania wód, takimi jak kanały ulgi i przelewy awaryjne. § 79. 1. W razie braku możliwości uzyskania ostrzeżenia o zbliżającym się wezbraniu wód, dającym czas na przygotowanie rezerwy w zbiorniku, w szczególności na rzekach górskich i podgórskich o gwałtownych wezbraniach, część przelewów powinna działać samoczynnie. 2. Samoczynnie uruchamiane przelewy powinny mieć łącznie zdolność przepustową równą co najmniej 50% zdolności przepustowej wszystkich przelewów. 3. Przekroczenie normalnego poziomu piętrzenia o 0,10-0,15 m powinno uruchamiać działające samoczynnie kolejne zamknięcia przelewu. § 80. W przypadku awarii jednego z zamknięć przelewów, miarodajny przepływ wezbraniowy powinien być przeprowadzany przez pozostałe przęsła przelewu, a także przez spusty, sztolnie i turbiny, w liczbie podanej w tabeli 9, oraz przez śluzę, jeżeli przystosowano ją do przepuszczenia wezbrań, przy zachowaniu bezpiecznego wzniesienia korony budowli hydrotechnicznej nie mniejszego niż wymagane w wyjątkowych warunkach eksploatacji. § 81. 1. Jazy lub przelewy z zamknięciami powinny mieć co najmniej trzy przęsła, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Jeżeli łączna długość przęseł jazów lub przelewów nie przekracza 6,0 m, liczba przęseł może być zmniejszona do dwóch. 3. Przy długości przęsła nie przekraczającej 2,0 m dopuszcza się jedno przęsło, jeżeli przelanie się wody przez zamknięcie lub zaporę nie spowoduje znacznych szkód. § 82. 1. Rurociągi i sztolnie odprowadzające wody z przelewów wieżowych powinny zapewniać odpływ bezciśnieniowy wody występujący przy najwyższym z możliwych poziomie; przepływ nie powinien jednak przekraczać 1,5-krotnej wielkości przepływu kontrolnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Stosowanie przewodów ciśnieniowych jest dopuszczone pod warunkiem, że nie zmniejszy ono bezpieczeństwa budowli. § 83. 1. Przęsła jazów i przelewów posadowionych na gruntach rozmywalnych powinny być tak skonstruowane, aby przy przejściu przez budowlę miarodajnego przepływu wezbraniowego przez wszystkie czynne przęsła nie wystąpiła nadmierna erozja dna koryta odpływowego i aby nie został przekroczony na progu przepływ jednostkowy wody 30 m3/(s . m). 2. Poniżej jazów i przelewów o piętrzeniu powyżej 8,0 m należy wykonać stały próg utrzymujący poziom dolnej wody i zabezpieczający przed rozmyciem dna kanału lub rzeki; budowa progu nie jest wymagana, jeżeli poniżej jazu lub przelewu przewiduje się wybudowanie budowli hydrotechnicznej, której cofka będzie podpierała ten jaz lub przelew. § 84. 1. Jazy lub przelewy powinny zapewniać zdolność przepustową w okresie zimowym. 2. Konstrukcja zamknięć i szerokości przęseł jazów i przelewów powinna umożliwiać przepuszczenie lodów i ciał pływających bez konieczności całkowitego otwierania ich przęseł. § 85. 1. Zbiornik wodny powinien być wyposażony w spusty umożliwiające całkowite jego opróżnienie; spusty można wykorzystywać do przeprowadzenia wód wezbraniowych oraz wód budowlanych. 2. Czas opróżniania zbiornika powinien uwzględniać warunki bezpieczeństwa, a natężenie przepływu wód do dolnego stanowiska budowli hydrotechnicznych powinno być dostosowane do warunków eksploatacyjnych. § 86. 1. Przewody spustowe w budowlach hydrotechnicznych ziemnych powinny być monolityczne, żelbetowe lub z betonu słabo zbrojonego, mogą też być wykonywane jako rurociągi stalowe, ułożone w przełazowych galeriach żelbetowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Stosowanie spustów z obetonowanych rur stalowych, ułożonych w gruncie, dopuszczalne jest tylko dla budowli klas III i IV. 3. Dopuszcza się do układania bezpośrednio w gruncie nie obetonowanych rur stalowych lub z tworzyw sztucznych przy wysokości piętrzenia wody nie przekraczającej 2,0 m; stosując takie rozwiązanie, należy przewidzieć zabezpieczenie przed nadmierną filtracją wzdłuż ścian rurociągów. § 87. Wloty do spustów powinny być zabezpieczone kratami o odpowiednio dobranych prześwitach; należy przewidzieć możliwość oczyszczania krat. § 88. 1. Spusty powinny być co najmniej dwuprzewodowe i powinna być możliwość wyłączenia z pracy jednego przewodu dla przeprowadzenia remontu i przeglądu, z zachowaniem sprawności pozostałych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Stosowanie spustów jednoprzewodowych dozwolone jest, gdy pojemność całkowita zbiornika obsługiwanego przez ten spust nie przekracza 200 000 m3, a wysokość piętrzenia jest mniejsza od 2,0 m, lub istnieją inne urządzenia mogące przejąć funkcję spustu. § 89. 1. Nie dopuszcza się powiększenia na terenie zalewowym natężenia przepływu więcej niż o 25% w stosunku do przepływów wezbraniowych na tym terenie, jeżeli część przepływu wezbraniowego przeprowadzana jest obok jazu lub przelewu przez teren zalewowy. 2. Wymagania tego można nie spełnić, jeżeli przepuszczenie po tym terenie przepływu o natężeniu większym niż określone w ust. 1 nie spowoduje nadmiernych szkód. § 90. Usytuowanie, kształty i wymiary wlotów budowli upustowych powinny umożliwiać łagodne wprowadzenie do nich wody i ograniczać zawirowania prądami ukośnymi i przepływem wody, w celu uniknięcia zagrożenia podmyciem tych budowli, budowli sąsiednich i brzegów lub utrudnienia w ruchu statków oraz w doprowadzeniu wody do położonych w pobliżu ujęć. § 91. Wloty budowli upustowych, w których mogą się zatrzymywać ciała pływające lub lód, powinny być chronione kratami lub fartuchami lodowymi i izbicami; warunki te nie dotyczą przelewów wieżowych o średnicy wewnętrznej większej od 3,0 m. § 92. Budowle upustowe powinny być zaopatrzone w urządzenia do rozpraszania energii wodnej oraz mieć umocnione skarpy i dno, dla ochrony budowli i brzegów przed podmyciem zagrażającym ich stateczności i trwałości; urządzenia te powinny być dostosowane do przepływów, które mogą wystąpić w trakcie użytkowania. § 93. Powierzchnie przelewów powinny mieć tak dobrany kształt, aby nie powstawały na nich podciśnienia mogące spowodować kawitację, lub być wykonane w taki sposób, aby kawitacja nie powodowała ich niszczenia; w spustach i wlotach należy stosować zabezpieczenia zmniejszające skutki kawitacji przez opancerzenie i napowietrzenie. DZIAŁ VI BUDOWLE HYDROTECHNICZNE DO POBORU I PRZESYŁANIA WÓD Rozdział 1 Ujęcia wód § 94. 1. Lokalizacja i rozwiązania techniczne ujęć wód powinny uniemożliwiać lub ograniczać przedostawanie się i gromadzenie lodu, śryżu i innych ciał pływających po powierzchni lub zanurzonych, a także fauny wodnej i osadów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli nie można uniemożliwić gromadzenia się osadów i ciał pływających przed ujęciem wody, należy wyposażyć je w urządzenia do ich usuwania. § 95. 1. Wloty ujęć wód powinny być ukształtowane w sposób ograniczający występowanie zawirowań, zasysania powietrza i zaburzeń przepływu. 2. Korona progu wlotu powinna być usytuowana na takiej wysokości nad dnem cieku, aby było maksymalnie ograniczone wnoszenie do ujęcia wody rumowiska wleczonego; najmniejsze wzniesienie progu wlotu ujęcia wody nad próg upustu lub innego urządzenia płuczącego powinno wynosić 0,50 m, a w sytuacji gdy ilość rumowiska wleczonego jest niewielka - 0,30 m. § 96. Rurociągi ujęć wód i elektrowni wodnych, przecinające ziemną budowlę piętrzącą poniżej zwierciadła wody górnej, powinny być skonstruowane zgodnie z warunkami określonymi w § 86. § 97. Górna krawędź wlotów do przewodów ujęć wód działających pod ciśnieniem powinna być położona na głębokości zabezpieczającej przed zasysaniem powietrza, ciał pływających, śryżu i lodu. Rozdział 2 Pompownie wody § 98. 1. Pompowniom odwadniającym i przesyłowym powinien być zapewniony dopływ energii elektrycznej z dwóch niezależnych źródeł; tym drugim źródłem zasilania może być agregat prądotwórczy. 2. Pompownie należy wyposażyć w pompy rezerwowe. Można nie przewidywać pomp rezerwowych pod warunkiem zapewnienia możliwości przepompowania wody. § 99. 1. Podstawy silników elektrycznych pomp odwadniających tereny depresyjne powinny być umieszczone powyżej maksymalnego poziomu zwierciadła wody przyległego cieku lub zbiornika, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Jeżeli spełnienie warunku wymienionego w ust. 1 jest niemożliwe, należy zastosować inny sposób zabezpieczenia, który wyklucza zatopienie silników. 3. Przy użyciu pomp pogrążalnych nie stosuje się warunków określonych w ust. 1 i 2. § 100. Pompownie wód i rurociągi tłoczące wodę do położonego wyżej zbiornika lub kanału należy zabezpieczyć przed zatopieniem budynku pompowni i podmyciem podpór rurociągu w przypadku ich awarii. § 101. Rurociągi pompowni wody przechodzące przez ziemne budowle trwale piętrzące wodę powinny spełniać warunki określone w § 86. Rozdział 3 Budowle hydrotechniczne przesyłowe § 102. 1. Trasy kanałów otwartych prowadzi się w sposób ograniczający ilość skrzyżowań z liniami komunikacyjnymi i z ciekami, przejściami przez osiedla, zakłady przemysłowe, obszary cennych upraw, tereny chronione oraz obszary zagrożeń sanitarnych, a także tereny osuwiskowe, bagniste, o znacznej przepuszczalności oraz wymagające prowadzenia kanału w nasypie. 2. Promienie łuków trasy kanałów nieżeglownych nie powinny być mniejsze od 2,5-krotnej szerokości zwierciadła wody w kanale przy największym przepływie obliczeniowym. § 103. Konstrukcja kanałów otwartych powinna zapewniać zdolność przepustową, szczelność, stateczność, trwałość i łatwość utrzymania i spełniać wymagania ochrony środowiska. § 104. 1. Brzegi i skarpy kanałów powinny być zabezpieczone przed erozją i sufozją wywołaną przez wody powierzchniowe i gruntowe. 2. Dla zachowania przepustowości kanałów zabezpiecza się je przed zamulaniem, zarastaniem i zasypywaniem. § 105. 1. Sztolnie, kanały zamknięte i inne przewody bezciśnieniowe prowadzące wodę powinny być napowietrzane. 2. Przewody ciśnieniowe prowadzące wodę powinny być napowietrzane i odpowietrzane. § 106. 1. Przewody ciśnieniowe prowadzące wodę powinny być przystosowane do przeniesienia uderzeń hydraulicznych, powstających w warunkach eksploatacji i awarii tych urządzeń. 2. Zamknięcia przewodów ciśnieniowych prowadzących wodę z napędem elektrycznym powinny posiadać rezerwowy napęd ręczny. § 107. Przewody bezciśnieniowe i ciśnieniowe prowadzące wodę, przecinające ziemne budowle piętrzące, powinny spełniać warunki określone w § 86. DZIAŁ VII WYPOSAŻENIE BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH Rozdział 1 Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych § 108. Konstrukcja zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych powinna umożliwiać manewrowanie nimi w płynącej wodzie i zapewniać bezpieczną ich eksploatację. § 109. Szybkość zamykania i otwierania zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych powinna być dostosowana do wielkości przepływu wód nie powodujących szkód w dolnym i górnym stanowisku budowli hydrotechnicznych i do charakteru wezbrań oraz wymagań eksploatacyjnych. § 110. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w materiały i urządzenia techniczne zapewniające prawidłową eksploatację w okresie zimowym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli nie przewiduje się eksploatacji zamknięć budowli hydrotechnicznej w okresie zimowym, warunki określone w ust. 1 mają zastosowanie do zamknięć używanych do regulacji przepływu oraz do 1/3 pozostałych zamknięć. § 111. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w napęd elektryczny zasadniczy i rezerwowy. 2. Napędy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych klasy I i II powinny być zasilane z dwóch niezależnych źródeł, dwoma liniami przeprowadzonymi przez tereny nie zagrożone podmyciem, osuwiskami, lawinami; elektrownia wodna budowana przy stopniu lub zaporze oraz spalinowy agregat prądotwórczy mogą stanowić rezerwowe źródło zasilania. 3. Napędy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych klasy III powinny być zasilane z dwóch niezależnych źródeł; rezerwowym źródłem zasilania może być napęd ręczny. 4. Napędy zamknięć budowli hydrotechnicznych klasy IV oraz budowli hydrotechnicznych klasy III o wysokości piętrzenia niższej niż 2,0 m i pojemności zbiornika mniejszej niż 200 000 m3 można ograniczyć do napędu ręcznego. 5. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych działające na zasadzie wykorzystania różnicy ciśnień wody górnej i dolnej powinny mieć urządzenia do ich uruchamiania. § 112. Konstrukcja zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych nie powinna dopuszczać do drgań zagrażających ich trwałości; przestrzenie pod strumieniami przelewającej się wody oraz nad zamknięciami i progami powinny być napowietrzane. § 113. 1. Wzniesienie górnej krawędzi zamknięć głównych przelewów i jazów nad poziomem normalnego piętrzenia powinno wynosić nie mniej niż: 1) 0,3 m - dla przelewów na zbiornikach i dla jazów na Wiśle, Odrze, Bugu, Narwi, Warcie, Sanie, 2) 0,1 m - dla jazów na pozostałych rzekach. 2. Dopuszczalne jest umieszczenie górnej krawędzi zamknięć głównych przelewów i jazów na poziomie normalnego piętrzenia; konstrukcja zamknięć powinna umożliwiać przelewanie się wody i przepuszczanie lodów nad zamknięciem. § 114. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być zabezpieczone przed przypadkowym ich uruchomieniem lub uszkodzeniem. 2. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być odporne na wpływy atmosferyczne. 3. W każdych warunkach atmosferycznych i hydrologicznych powinien być zapewniony bezpieczny dostęp obsługi do mechanizmów zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych. § 115. 1. Mechanizmy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w ograniczniki krańcowe, hamulce i wskaźniki ich położenia; mechanizmy sterowane zdalnie lub automatycznie powinny być wyposażone dodatkowo w ręczne sterowanie, umożliwiające ich bezpośrednią obsługę. 2. Stosowanie ruchomych mechanizmów zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych, przemieszczanych wzdłuż jazów i ujęć wody obsługujących kolejno różne przęsła, jest dopuszczalne w razie niewystępowania potrzeby jednoczesnego podnoszenia lub opuszczania zamknięć. 3. Budowla upustowa powinna mieć co najmniej dwa ruchome mechanizmy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych, przy czym jeden mechanizm powinien obsługiwać nie więcej niż pięć przęseł. 4. Ruchome mechanizmy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych nie mogą być stosowane, w razie zastosowania zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych działających automatycznie lub zdalnie sterowanych. Rozdział 2 Zamknięcia awaryjne i remontowe budowli hydrotechnicznych § 116. Konstrukcja zamknięć awaryjnych budowli hydrotechnicznych powinna umożliwiać: 1) manewrowanie nimi w płynącej wodzie, 2) szybkie zatrzymanie przepływu wody w przypadku awarii zamknięć głównych, 3) bezpieczną ich eksploatację. § 117. 1. Elektrownie i siłownie wodne powinny być wyposażone w zamknięcia awaryjne, a inne budowle hydrotechniczne - tylko w przypadku, gdy awaria zamknięcia głównego spowodować może znaczne straty. 2. W elektrowniach wodnych o niskim spadzie rolę zamknięcia awaryjnego może spełniać jedno z urządzeń regulujących przepływ wody przez turbinę, jeśli turbina jest zaopatrzona w dwa takie urządzenia. § 118. Zamknięcia awaryjne można wykorzystywać jako zamknięcia remontowe, przy czym jeden komplet zamknięć awaryjnych powinien być zawsze do dyspozycji użytkownika. § 119. 1. Zamknięcia remontowe powinny umożliwiać przeprowadzenie napraw i przeglądów zamknięć głównych oraz innych elementów budowli hydrotechnicznych przy normalnym poziomie piętrzenia. 2. Zamknięcia remontowe powinny umożliwiać wypełnienie wodą przestrzeni pomiędzy zamknięciami remontowymi a głównymi. § 120. 1. Upusty, jazy i ujęcia wody powinny być wyposażone w zamknięcia remontowe, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Każda budowla hydrotechniczna, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona co najmniej w jeden komplet zamknięć remontowych od górnej wody na każde pięć otworów, a także od strony dolnej wody, gdy nieodzowne są one dla umożliwienia przeglądów, konserwacji i remontów. Liczba kompletów zamknięć remontowych od wody dolnej powinna być taka jak liczba zamknięć od wody górnej. 3. Budowle hydrotechniczne, o których mowa w ust. 1, nie muszą być wyposażone w zamknięcia remontowe, gdy remont zamknięć głównych lub samej budowli jest bez nich możliwy. § 121. 1. Spusty budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w zamknięcia awaryjne, główne dla regulacji przepływów i remontowe od strony wody górnej, a jeżeli istnieje taka potrzeba, także od strony wody dolnej. 2. Spusty budowli hydrotechnicznych klasy IV mogą być wyposażone w jedno zamknięcie umieszczone od strony wody górnej, a od strony wody dolnej, w przypadku gdy wysokość piętrzenia nie przekracza 2,0 m, a pojemność zbiornika wodnego jest mniejsza od 200 000 m3 i zapewnione jest bezpieczne odprowadzanie przesiąków i przecieków wody z przewodu spustowego. § 122. 1. Dno spustu powinno być wykonane ze spadkiem podłużnym, co najmniej 0,2‰ w kierunku dolnej wody. 2. Odcinki przewodów spustowych poniżej zamknięć powinny być napowietrzane. Rozdział 3 Wyposażenie wlotów i ujęć wody § 123. Wloty ujęć wody pitnej i przemysłowej oraz wloty wody kierowanej na pompy, turbiny i inne urządzenia należy wyposażyć w kraty o konstrukcji umożliwiającej oczyszczanie. § 124. Otwory wlotowe ujęć wody powinny być zaopatrzone w zamknięcia remontowe, a gdy przewiduje się potrzebę regulacji przepływu na wlocie ujęcia wody lub konieczność szybkiego odcięcia dopływu wody do ujęcia - w zamknięcia główne i awaryjne. Rozdział 4 Wyposażenie budowli hydrotechnicznych w sprzęt, materiały i zabezpieczenia § 125. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w maszyny, sprzęt, urządzenia, środki transportowe i materiały niezbędne do normalnej eksploatacji oraz przeznaczone do użycia w przypadku awarii i działań przeciwpowodziowych. § 126. Zbiorniki wodne powinny być wyposażone w sprzęt do usuwania ciał pływających, pochodzących ze zlewni i z czaszy zbiornika, w czasie eksploatacji, w szczególności w czasie ich pierwszego napełniania. § 127. Zbiorniki wodne narażone na powstawanie zatorów lodowych lub śryżowych należy wyposażyć w sprzęt i środki przeciwdziałające powstawaniu zatorów lub przyspieszające ich likwidację. § 128. Budowla hydrotechniczna oddawana do eksploatacji powinna być wyposażona w zestaw części zamiennych, wystarczający co najmniej na pierwszy rok eksploatacji. § 129. Budowle hydrotechniczne piętrzące wodę oraz kanały i zbiorniki wodne, stanowiące przeszkodę dla turystyki wodnej, powinny być wyposażone w urządzenia umożliwiające przeprowadzenie łodzi i sprzętu turystycznego. § 130. Budowle hydrotechniczne powinny: 1) być wyposażone w sprzęt ratowniczy; jeżeli głębokość wody przekracza 1,5 m lub prędkość przepływu wody 1,5 m/s, budowlę należy wyposażyć w koła lub łodzie ratunkowe, 2) przed upustami i ujęciami wody mieć wyznaczoną bojami i tablicami ostrzegawczą linię, której przekroczenie stwarza niebezpieczeństwo porwania przez prąd wody; dla budowli o piętrzeniu do 2,0 m dopuszcza się stosowanie tylko tablic ostrzegawczych, 3) na ścianach odwodnych oraz skarpach umocnionych gładkimi elementami o nachyleniu większym niż 1:3 drabinki lub schodki, sięgające 1,5 m poniżej najniższego poziomu wody lub do dna należy rozmieszczać w odstępach nie większych niż 100 m; w kanałach o szerokości zwierciadła wody do 20 m wyposażenie to można rozmieszczać na przemian po obu brzegach kanału; w przypadku braku możliwości umieszczenia urządzeń, o których mowa w pkt 1, należy ścianę lub skarpę zabezpieczyć przed dostępem osób niepowołanych, 4) mieć wloty do przepływów podziemnych - syfonów, rurociągów, ujęć, których górna krawędź położona jest płycej niż 5 m poniżej normalnego poziomu piętrzenia, zabezpieczone kratami lub siatkami, 5) na początku odcinków kanałów nieżeglownych przy przepływie wody o prędkości powyżej 1,5 m/s być wyposażone w kraty, siatki, łańcuchy lub inne urządzenia zabezpieczające przed porywaniem prądem wody ludzi, zwierząt lub łodzi; należy przewidzieć sposoby usunięcia powstałych zanieczyszczeń. Rozdział 5 Techniczna kontrola budowli § 131. Budowle hydrotechniczne powinny mieć zapewnioną kontrolę stanu technicznego i ich otoczenia przez cały okres użytkowania - od momentu rozpoczęcia budowy do czasu zakończenia jej eksploatacji i ustania związanego z istnieniem obiektu zagrożenia. § 132. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w urządzenia kontrolno-pomiarowe, umożliwiające obserwacje i pomiary, w szczególności: 1) naprężeń, przemieszczeń i odkształceń budowli, jej podłoża oraz przyległego terenu, 2) poziomów i ciśnień wód podziemnych oraz procesów filtracji zachodzących w budowli, jej podłożu i przyczółkach, 3) stanów i jakości wód: górnej i dolnej oraz na głównych dopływach, 4) zmian dna i brzegów, 5) zjawisk lodowych, 6) zjawisk towarzyszących. § 133. 1. Rodzaj, liczbę i rozmieszczenie urządzeń kontrolno-pomiarowych oraz dokładności pomiarów ustala się indywidualnie dla każdej budowli hydrotechnicznej w zależności od jej klasy w taki sposób, aby wyniki obserwacji pomiarów umożliwiły ocenę stanu technicznego bezpieczeństwa budowli hydrotechnicznej. 2. Budowle hydrotechniczne o wysokości piętrzenia niższej niż 2,0 m i pojemności zbiornika mniejszej od 50 000 m3 mogą nie być wyposażone w urządzenia kontrolno-pomiarowe; techniczna kontrola ogranicza się do systematycznych oględzin budowli hydrotechnicznych. Rozdział 6 Urządzenia kontrolno-pomiarowe § 134. Urządzenia kontrolno-pomiarowe należy instalować i prowadzić ich obserwacje od początku budowy, a w miarę możliwości przed rozpoczęciem budowy, tak aby wyniki obserwacji i pomiarów umożliwiały ocenę stanu budowli w czasie budowy oraz prognozę jej dalszego zachowania się; wyniki pomiarów i obserwacji powinny być przechowywane przez okres eksploatacji budowli hydrotechnicznej. § 135. Obiekty klasy I i II oraz inne wymagające stałej bieżącej kontroli należy wyposażyć w urządzenia kontrolno-pomiarowe przystosowane do automatycznego odczytu; bez względu na klasę budowli hydrotechnicznej, należy zapewnić okresową kontrolę prawidłowości wskazań automatycznych za pomocą innych urządzeń - nieautomatycznych, tak aby istniała możliwość porównania wyników obserwacji urządzeń automatycznych i nieautomatycznych. § 136. 1. Urządzenia kontrolno-pomiarowe powinny być rozmieszczane w oparciu o znajomość pracy elementów budowli hydrotechnicznej i podłoża, przy wykorzystaniu modelu obliczeniowo-interpretacyjnego; urządzenia kontrolno-pomiarowe należy rozmieszczać w sposób umożliwiający porównanie wyników pomiarów. 2. Urządzenia kontrolno-pomiarowe należy umieszczać w budowli hydrotechnicznej oraz jej podłożu, z zagęszczeniem w strefach większego zagrożenia, o których mowa w ust. 3. 3. Do stref większego zagrożenia, o których mowa w ust. 2, zalicza się: 1) w podłożu budowli hydrotechnicznej - uskoki, wkładki słabych gruntów lub skał i starorzecza, 2) w konstrukcjach budowli hydrotechnicznej - strefy koncentracji naprężeń, połączenia nasypów z elementami betonowymi i przyczółki zapór. 4. Położenie urządzeń kontrolno-pomiarowych powinno być określone z uwzględnieniem geodezyjnej sieci odniesienia. § 137. Dla poszczególnych pomiarów dokonywanych z użyciem urządzeń kontrolno-pomiarowych powinny być ustalone: 1) graniczne i dopuszczalne wartości obserwowanych zjawisk i ich dynamika, 2) częstotliwość dokonywania pomiarów, 3) sposób i miejsce przechowywania ich wyników, 4) metody interpretacji wyników, 5) terminy aktualizacji instrukcji eksploatacji. DZIAŁ VIII KOMUNIKACJA, ŁĄCZNOŚĆ I POMIESZCZENIA BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH § 138. 1. Do budowli hydrotechnicznej i wszystkich jej elementów powinny być doprowadzone drogi dojazdowe oraz dojścia piesze lub dojazdy. 2. Drogi dojazdowe do budowli hydrotechnicznej powinny być dostosowane do rodzaju przewożonego sprzętu i materiałów oraz środków transportowych; drogi dojazdowe do zapór bocznych i obwałowań przeciwpowodziowych powinny być budowane wzdłuż tych obiektów lub po ich koronie i posiadać połączenia z drogami publicznymi - nie rzadziej niż co 4 km. 3. Dla zbiorników wodnych i kanałów należy zapewnić transport wodny; w razie braku możliwości technicznych zorganizowania transportu wodnego, należy wzdłuż brzegów zbiorników i kanałów przewidzieć drogę roboczą lub pas gruntu umożliwiający dojazdy. § 139. 1. W budowlach hydrotechnicznych galerie kontrolno-zastrzykowe i korytarze transportowe powinny mieć wysokość co najmniej 2,2 m, a szerokość nie mniejszą niż 1,4 m; szerokość galerii kontrolno-zastrzykowych może być zmniejszona do 1,2 m, jeżeli w galerii nie przewidziano koryta dla odprowadzenia wód z filtracji przez konstrukcję galerii. 2. Wymiary galerii kontrolno-zastrzykowych powinny zapewniać transport i pracę sprzętu wiertniczego używanego do wykonywania cementacji podłoża pod budowlami. 3. Galerie i korytarze transportowe powinny mieć szerokość większą o 0,3 m od największego transportowanego elementu; jeżeli przewidziano przechodzenie obok przemieszczanych lub umiejscowionych przedmiotów, szerokość tę należy zwiększyć jednostronnie o 1,0 m. § 140. Korytarze transportowe, galerie kontrolno-zastrzykowe, szyby, pochylnie transportowe i komunikacyjne wewnątrz budowli lub w jej podłożu powinny być zaopatrzone w: 1) naturalną lub sztuczną wentylację, 2) grawitacyjne lub pompowe odwodnienie z pompami rezerwowymi, które można uruchomić w przypadku zalania galerii, 3) oświetlenie elektryczne, 4) schody, także w sytuacji, gdy przewidziano transport pionowy wewnątrz budowli hydrotechnicznej dźwigiem. § 141. Włazy, otwory i zagłębienia w podłodze budowli hydrotechnicznej powinny być zabezpieczone pokrywami lub barierami. § 142. Transport pionowy w budowli hydrotechnicznej sprzętu i urządzeń może się odbywać schodami, szybami lub pochylniami za pomocą wózków i dźwigów z napędem elektrycznym. § 143. Drogi dojazdowe, dojścia piesze i dojazdy powinny zapewniać swobodną komunikację i transport, w warunkach awaryjnych, a także powinny być oznakowane tablicami kierunkowymi oraz tablicami, na których określono dopuszczalne obciążenie i maksymalne gabaryty transportowanych przedmiotów, oraz powinny być wyposażone w tablice informacyjne, nakazu i zakazu. § 144. Budowle hydrotechniczne lub ich zespoły powinny posiadać przystań z nabrzeżem lub pochylnią do podnoszenia i wodowania łodzi inspekcyjnych i taboru eksploatacyjnego. § 145. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w miejsca i urządzenia przeładunkowe, w przypadku ich wykorzystania do transportu wodnego dla sprzętu i materiałów. § 146. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w łączność wewnętrzną i zewnętrzną; budowle hydrotechniczne klasy I i II powinny posiadać łączność dwóch niezależnych systemów; jednym z tych systemów może być łączność radiowa. § 147. Budowle hydrotechniczne klasy I i II powinny być wyposażone w łączność ze stacjami pomiarowymi w zlewni i jednostkami sprawującymi osłonę hydrologiczną, dla uzyskania prognoz dopływów. § 148. Pomieszczenia dla mechanizmów i innych urządzeń budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w: 1) naturalna lub sztuczną wentylację, 2) oświetlenie, 3) dojścia do urządzeń oraz drogi do szybkiej i bezpiecznej ewakuacji, w tym również schody ewakuacyjne, 4) odwodnienie grawitacyjne lub pompowe, z pompami rezerwowymi, 5) zabezpieczenie przed mrozem, 6) sprzęt przeciwpożarowy, odzież i obuwie robocze, 7) oznakowanie informujące o dopuszczalnych obciążeniach na stropy i inne elementy, 8) wyposażenie w urządzenia umożliwiające transport i podnoszenie części maszyn lub urządzeń. DZIAŁ IX PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE § 149. Rozporządzenia nie stosuje się do obiektów budowlanych, wobec których, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji. § 150. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelechowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 25 lutego 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach katowickim i łódzkim. (Dz. U. Nr 21, poz. 112) Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach katowickim i łódzkim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 6 kwietnia 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 25 lutego 1997 r. (poz. 112) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH KATOWICKIM I ŁÓDZKIM W DNIU 6 KWIETNIA 1997 r. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 6 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 8 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 8 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 10 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 15 marca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 17 marca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych, - przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 18 marca 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 24 marca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 28 marca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 5 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 5 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym godz. 800- 2000 6 kwietnia 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 14 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek. (Dz. U. Nr 21, poz. 113) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 sierpnia 1996 r. w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek (Dz. U. Nr 108, poz. 520) wprowadza się następującą zmianę: - po § 14 dodaje się § 14a w brzmieniu: "§ 14a. Znakowanie dietetycznych środków spożywczych bez umieszczania na nich napisu, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 1, jest dopuszczalne, nie dłużej jednak niż do dnia 1 stycznia 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie określenia wzoru kwestionariusza przedsiębiorstwa państwowego przeznaczonego do komercjalizacji oraz wykazu dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu komercjalizacji. (Dz. U. Nr 22, poz. 114) Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór kwestionariusza przedsiębiorstwa państwowego przeznaczonego do komercjalizacji, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wykaz dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu komercjalizacji, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. (poz. 114) Załącznik nr 1 Minister Skarbu Państwa 00-950 Warszawa, ul. Krucza 36 KWESTIONARIUSZ PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO PRZEZNACZONEGO DO KOMERCJALIZACJI I. Proponowane dane do statutu spółki 1. Firma spółki 2. Skrót firmy 3. Przedmiot przedsiębiorstwa spółki (zgodnie z Europejską Klasyfikacją Działalności) II. Wybrane informacje o przedsiębiorstwie 1. Nazwa przedsiębiorstwa 2. Siedziba adres telefon teleks faks 3. Przedsiębiorstwo o szczególnym znaczeniu dla gospodarki (TAK/NIE) 4. Bank przedsiębiorstwa 5. Numer identyfikacyjny REGON 6. Dane o pracownikach Liczba uprawnionych pracowników zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych według stanu na dzień w tym: liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. a) tej ustawy liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. b) tej ustawy liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. c) tej ustawy związki zawodowe działające w przedsiębiorstwie III. Sytuacja prawno-organizacyjna przedsiębiorstwa 1. Stan prawny nieruchomościbudynki i budowle (%)grunty (%) własność: użytkowanie wieczyste: dzierżawa od innych podmiotów: nie uregulowany: zgłoszone roszczenia osób trzecich: 2. Udział w spółkach firmakapitał akcyjny/zakładowyliczba i wartość nominalna posiadanych akcji/udziałów 3. Wykorzystanie majątku przedsiębiorstwa przez inne podmioty (%) 4. Ograniczone prawa rzeczowe ustanowione na majątku przedsiębiorstwa1 5. Znane są roszczenia osób fizycznych i prawnych do majątku przedsiębiorstwa, w tym roszczenia byłych właścicieli lub ich spadkobierców1 6. Udzielone przez przedsiębiorstwo poręczenia lub gwarancje1 7. Tytuły egzekucyjne do majątku przedsiębiorstwa1 1 Jeśli TAK - niezbędne jest sporządzenie ich opisu i załączenie go do kwestionariusza. 8. Krótka charakterystyka struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa (jednozakładowe czy wielozakładowe) Nazwa zakładuLokalizacja 9. Opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska wraz z ich specyfikacją 10. Kary za zanieczyszczenie środowiska (TAK/NIE)2 2 Jeśli TAK - niezbędne jest sporządzenie informacji zawierającej specyfikację (wysokość oraz tytuł) płaconych kar w roku bieżącym i poprednim oraz załączenie jej do kwestionariusza. IV. Sytuacja ekonomiczno-finansowa 1. Wielkość funduszy własnych przedsiębiorstwa według stanu na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o komercjalizację (podać, jaki to miesiąc): - fundusz założycielski.............................................................. zł - fundusz przedsiębiorstwa....................................................... zł - fundusz rezerwowy z aktualizacji wyceny.............................. zł - nie podzielony wynik finansowy (zysk lub strata) .................. zł - pozostałe fundusze rezerwowe (podać jakie)......................... zł _________________________________________________________________ Razem:.................................................................................................................. zł 2. Wartość rzeczowego majątku trwałego (środków trwałych) w tys. zł, według stanu na: a) ostatni dzień roku poprzedzającego złożenie wniosku b) ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku w następującym układzie: WyszczególnienieWartość bruttoWartość nettoUmorzenie Ogółem rzeczowy majątek trwały w tym: - grunty własne - budynki i budowle - maszyny i urządzenia techniczne - środki transportu - pozostałe środki trwałe - inwestycje rozpoczęte ............................................. 3. Udział podstawowych asortymentów wyrobów lub/i usług w sprzedaży ogółem za: a) ostatni pełny rok obrotowy (podać, jaki to rok) b) ostatni okres bieżącego roku obrotowego (podać, jaki to okres) w następującym układzie: Nazwa asortymentuUdział wartościowy (w tys. zł)Udział procentowy Razem 100% 4. Udział eksportu w sprzedaży ogółem w ostatnich dwóch latach obrotowych (w %): - za ostatni rok (podać, jaki to rok)..............................% - za przedostatni rok (podać, jaki to rok).....................% 5. Wartość obiektów socjalnych oraz domów mieszkalnych w tys. zł według stanu na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku: - wartość brutto............................................ - wartość netto............................................. - umorzenie.................................................. 6. Informacja o planowanym nieodpłatnym przekazaniu mienia. 7. Zobowiązania do planowania i realizacji zadań na rzecz obrony i bezpieczeństwa państwa (TAK/NIE) Załącznik nr 2 WYKAZ DOKUMENTÓW NIEZBĘDNYCH DO SPORZĄDZENIA AKTU KOMERCJALIZACJI 1. Komercjalizacja na wniosek organu założycielskiego: 1) wniosek organu założycielskiego skierowany do Ministra Skarbu Państwa, 2) zarządzenie o utworzeniu przedsiębiorstwa państwowego, 3) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacyjnego rejestru REGON, 4) aktualny wyciąg z rejestru przedsiębiorstw państwowych, 5) kopie decyzji uwłaszczeniowych oraz kopie umów kupna-sprzedaży i dzierżawy nieruchomości, 6) bilans oraz rachunek zysków i strat za ostatnie dwa lata obrotowe, wraz z opinią biegłego rewidenta, jeśli sprawozdania finansowe za te lata były badane przez biegłych rewidentów, 7) sprawozdanie F-01 na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego datę złożenia wniosku, 8) sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych (cash-flow) według załącznika nr 8 do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) za ostatnie dwa lata obrotowe oraz na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku, 9) kwestionariusz osobowy dyrektora przedsiębiorstwa państwowego oraz oświadczenie dyrektora o nieuczestniczeniu we władzach spółek konkurencyjnych, 10) propozycja składu zarządu spółki, przedstawiona przez dyrektora przedsiębiorstwa państwowego wraz z oświadczeniem o nieuczestniczeniu we władzach spółek, 11) lista przedstawicieli pracowników do rady nadzorczej spółki, wraz z uchwałą ogólnego zebrania pracowników (delegatów) w sprawie wyboru przedstawicieli pracowników do rady nadzorczej; w przypadku przedsiębiorstw przemysłu rolno-spożywczego lista ta, oprócz przedstawiciela pracowników, powinna zawierać także przedstawiciela rolników lub rybaków do rady nadzorczej, 12) zawiadomienie dyrektora i rady pracowniczej o zamiarze komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego, wystosowane przez organ założycielski, 13) opinia rady pracowniczej zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego, 14) opinia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przypadku, gdy wartość rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru przekształcenia przekracza 5 mln ECU, 15) projekt określający grupy uprawnionych pracowników w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775) oraz procentowe zasady podziału akcji udostępnionych nieodpłatnie pomiędzy poszczególne grupy uprawnionych pracowników, przedstawiony przez ogólne zebranie pracowników (delegatów). 2. Komercjalizacja na wniosek dyrektora przedsiębiorstwa państwowego i rady pracowniczej: 1) wniosek dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, 2) uchwała rady pracowniczej, popierająca wniosek, 3) opinia organu założycielskiego, 4) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1. 3. Komercjalizacja z inicjatywy Ministra Skarbu Państwa: 1) pisemne stanowisko organu założycielskiego wobec zamiaru komercjalizacji, 2) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1. 4. Komercjalizacja z konwersją wierzytelności: 1) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1, 2) przedstawiony w formie zapisu elektronicznego spis wierzycieli, ze wskazaniem imion, nazwisk lub firm, adresów, oraz wykaz wierzytelności i terminów ich płatności, wraz z należnymi odsetkami naliczonymi do dnia 31 grudnia 1995 r., wymieniający odrębnie wierzytelności konwertowalne, częściowo umarzalne oraz inne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 marca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. (Dz. U. Nr 22, poz. 115) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 marca 1997 r. (poz. 115) STATUT MINISTERSTWA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ § 1. Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Ministerstwem kieruje Minister przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego imieniu. § 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, a w jego ramach w szczególności: a) Wydział do Spraw Kadr, Szkolenia i Odznaczeń, b) Wydział Prezydialny, c) Wydział Organizacji Ministerstwa i Jednostek Nadzorowanych, d) Wydział Informatyki, e) Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków, f) wyodrębnione stanowisko do spraw zamówień publicznych, 3) Departament Budżetu i Finansów, 4) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 5) Departament Polityki Rolnej i Regionalizacji, 6) Departament Produkcji Rolniczej, 7) Departament Przetwórstwa Rolno-Spożywczego i Przekształceń Własnościowych, 8) Departament Rynku Rolnego, 9) Departament Gospodarki Ziemią, 10) Departament Infrastruktury Wsi, 11) Departament Spraw Społeczno-Zawodowych i Socjalnych, 12) Departament Nauki, Oświaty i Doradztwa, 13) Departament Weterynarii, 14) Biuro Informacji i Analiz, 15) Biuro Budowy Rynków Hurtowych i Giełd, 16) Biuro Spraw Obronnych, 17) Biuro Prawne, 18) Biuro Administracyjno-Budżetowe. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze "Zakład Obsługi Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej". 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny, zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 6. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne, których wykaz stanowi załącznik do statutu. 2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej prowadzonych przez Ministra*) A. Jednostki badawczo-rozwojowe 1. Centralne Laboratorium Chłodnictwa w Łodzi. 2. Centralne Laboratorium Przemysłu Koncentratów Spożywczych w Poznaniu. 3. Centralne Laboratorium Przemysłu Paszowego w Lublinie. 4. Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego w Krakowie. 5. Centralne Laboratorium Przemysłu Ziemniaczanego w Poznaniu. 6. Centralne Laboratorium Technologii Przetwórstwa i Przechowalnictwa Zbóż w Warszawie. 7. Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie. 8. Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w Warszawie. 9. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie. 10. Instytut Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach. 11. Instytut Ochrony Roślin w Poznaniu. 12. Instytut Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie. 13. Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego w Warszawie. 14. Instytut Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego w Warszawie. 15. Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu. 16. Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie. 17. Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach. 18. Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. 19. Instytut Zootechniki w Krakowie. 20. Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach. B. Inne jednostki organizacyjne 1. Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych w Brwinowie. 2. Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie w Poznaniu. 3. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej. 4. Centralna Stacja Hodowli Zwierząt w Warszawie. 5. Inspekcja Nasienna w Warszawie. 6. Centralny Inspektorat Standaryzacji w Warszawie. 7. Centralna Biblioteka Rolnicza w Warszawie. 8. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie. 9. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin - Główny Inspektorat w Warszawie. 10. Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych w Warszawie. 11. Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Wesołej. 12. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w Warszawie. 13. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie. C. Szkoły prowadzone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 1. Zespół Szkół Ogrodniczych i Spożywczych w Błoniu. 2. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Brwinowie. 3. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Górze Kalwarii. 4. Zespół Szkół Rolniczych im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Piasecznie. 5. Zespół Szkół Rolniczych w Pomiechówku. 6. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Wolskiego w Serocku. 7. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Technikum Ogrodnicze dla Pracujących w Tarczynie. 8. Zespół Szkół Rolniczych w Jabłoniu. 9. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Leśnej Podlaskiej. 10. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Łosicach. 11. Zespół Szkół Melioracji Wodnych w Białymstoku. 12. Zespół Szkół Rolniczych w Białymstoku. 13. Zespół Szkół Rolniczych w Bielsku Podlaskim. 14. Zespół Szkół Rolniczych w Czartajewie. 15. Zespół Szkół Rolniczych w Hajnówce. 16. Zespół Szkół Rolniczych w Janowie. 17. Zespół Szkół Rolniczych w Mońkach. 18. Zespół Szkół Rolniczych w Ostróżanach. 19. Zespół Szkół Rolniczych w Różanymstoku. 20. Zespół Szkół Rolniczych im. Krzysztofa Kluka w Rudce. 21. Zespół Szkół Rolniczych im. majora Henryka Dobrzańskiego-Hubala w Sokółce. 22. Zasadnicza Szkoła Rolnicza im. W. Witosa w Suchowoli. 23. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu. 24. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Stanisława Szumca w Bielsku-Białej. 25. Zespół Szkół Rolniczo-Technicznych w Cieszynie. 26. Zespół Szkół Rolniczych w Międzyświeciu. 27. Zespół Szkół Rolniczych w Milówce. 28. Zespół Szkół Rolniczych w Radoczy. 29. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. dr. T. Marchlewskiego w Żywcu-Moszczanicy. 30. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Bielicach. 31. Zespół Szkół Ogrodniczych w Bydgoszczy. 32. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Chojnicach. 33. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Gąsawie. 34. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Inowrocławiu. 35. Zespół Szkół Rolniczych w Janowcu Wielkopolskim. 36. Zespół Szkół Rolniczych w Kamienicy. 37. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Karolewie. 38. Zespół Szkół Rolniczych w Kobylnikach. 39. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Kościelcu Kujawskim. 40. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Lubiewie. 41. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Samostrzelu. 42. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Sypniewie. 43. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego im. prof. E. Chroboczka w Szubinie. 44. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Świeciu n. Wisłą. 45. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tucholi. 46. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żninie. 47. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Krasnymstawie. 48. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Ireny Kosmowskiej w Korolówce. 49. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. J. Piłsudskiego w Okszowie. 50. Zespół Szkół Techniki Rolniczej w Siennicy Różanej. 51. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bogurzynie. 52. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Golądkowie. 53. Zespół Szkół Rolniczych im. A. Świętochowskiego w Gołotczyźnie. 54. Zespół Szkół Rolniczych w Gródkach. 55. Zespół Szkół Rolniczych im. Emilii Sukiertowej-Biedrawiny w Malinowie. 56. Zespół Szkół Zawodowych nr 1 - Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Płońsku. 57. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Raciążu. 58. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Zielonej. 59. Zespół Szkół Rolniczych w Gorzowie Śląskim. 60. Zespół Szkół Rolniczych w Gosławicach. 61. Zespół Szkół Rolniczych w Myszkowie. 62. Zespół Szkół Rolniczych w Oleśnie. 63. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza, Zasadnicza Szkoła Hodowlana w Walenczowie. 64. Zespół Szkół Rolniczych w Złotym Potoku. 65. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żytnie. 66. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Barlewiczkach. 67. Zespół Szkół Rolniczych w Braniewie. 68. Zespół Szkół Rolniczych w Dzierzgoniu. 69. Zespół Szkół Rolniczych w Gronowie Górnym. 70. Zespół Szkół Rolniczych im. Heleny i Stanisława Sierakowskich w Kisielicach. 71. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Mikołaja Kopernika w Kwidzynie. 72. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Żuławskiej w Nowym Stawie. 73. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Mikołajczyka w Pasłęku. 74. Zespół Szkół Rolniczych w Pieniężnie. 75. Zespół Szkół Ogrodniczych w Połoninach. 76. Zespół Szkół Rolniczych im. I. Kosmowskiej w Suszu. 77. Zespół Szkół Rolniczych im. Józefa Wybickiego w Bolesławowie. 78. Zespół Szkół Inżynierii Środowiska w Gdańsku-Oruni. 79. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Kłaninie. 80. Liceum Zawodowe w Nowym Lubaniu. 81. Zespół Szkół Rolniczych w Owidzu. 82. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Stanisława Raciborskiego w Pruszczu Gdańskim. 83. Zespół Szkół Rolniczych w Przodkowie. 84. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Rusocinie. 85. Zespół Szkół Rolniczych w Rzucewie. 86. Zespół Szkół Rolniczych w Sierakowicach. 87. Zespół Szkół Rolniczych w Skórczu. 88. Zespół Szkół Rolniczych w Somoninie. 89. Zespół Szkół Rolniczych w Swarożynie. 90. Zespół Szkół Rolniczych w Bobowicku. 91. Zespół Szkół w Choszcznie. 92. Zespół Szkół im. Stefana Żeromskiego w Drezdenku. 93. Zespół Szkół Ogrodniczych w Gorzowie Wielkopolskim. 94. Zespół Szkół Rolniczych w Kamieniu Małym. 95. Zespół Szkół Rolniczych w im. prof. dr. F. Cieszkowskiego-Dembickiego w Międzychodzie. 96. Zespół Szkół Rolniczych w Myśliborzu. 97. Zespół Szkół Rolniczych w Słubicach. 98. Zespół Szkół Rolniczych w Smolnicy. 99. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Strzelcach Krajeńskich. 100. Zespół Szkół Rolniczych w Trzcielu. 101. Zespół Szkół Rolniczych w Biedrzychowicach. 102. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Bolkowie. 103. Zespół Szkół Rolniczo-Ekologicznych w Jeleniej Górze. 104. Zespół Szkół Rolniczych w Jeleniej Górze. 105. Zespół Szkół Rolniczych im. Kombatantów Ziemi Lwówieckiej w Rakowicach Wielkich. 106. Zespół Szkół Rolniczych w Zgorzelcu. 107. Zespół Szkół Rolniczych w Koźminie. 108. Zespół Szkół Rolniczych im. Marii Koszutskiej "Wery" w Liskowie. 109. Zespół Szkół Rolniczych w Marszewie. 110. Zespół Szkół Rolniczych w Międzyborzu. 111. Zespół Szkół Rolniczych w Opatówku. 112. Zespół Szkół Rolniczych w Ostrzeszowie. 113. Zespół Szkół Rolniczych w Przygodzicach. 114. Zespół Szkół Rolniczych w Słupi. 115. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Tarce. 116. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Czechowicach-Dziedzicach. 117. Zasadnicza Szkołą Ogrodnicza w Gliwicach-Ostropie. 118. Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Jastrzębiu-Zdroju. 119. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Jawiszowicach. 120. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Jaworznie. 121. Zespół Szkół Rolniczych im. 1000-lecia Państwa Polskiego w Nakle Śląskim. 122. Zespół Szkół Rolniczych w Ornontowicach. 123. Zespół Szkół Rolniczych im. Karola Miarki w Pszczynie. 124. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Technikum Rolnicze w Pyskowicach. 125. Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Liceum Zawodowe MRiGŻ w Raciborzu. 126. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rybniku. 127. Zasadnicza Szkoła Rolniczo-Ogrodnicza w Tychach. 128. Zespół Szkół- Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rydułtowach. 129. Zespół Szkół- Liceum i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Wodzisławiu Śląskim. 130. Zespół Szkół- Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Technikum Ogrodnicze w Wojkowicach. 131. Zespół Szkół-Liceum Zawodowe MRiGŻ w Wolbromiu. 132. Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żarnowcu. 133. Zasadnicza Szkoła w Żorach-Baranowicach. 134. Zespół Szkół Rolniczych w Bałtowie. 135. Zespół Szkół Rolniczych im. Bolesława Chrobrego w Chroberzy. 136. Zespół Szkół Rolniczych w Cudzynowicach. 137. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Krzelowie. 138. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Książu Wielkim. 139. Zespół Szkół Rolniczych w Podzamczu Chęcińskim. 140. Zespół Szkół Rolniczych we Włoszczowie. 141. Zespół Szkół Rolniczych im. H. Sawickiej w Kaczkach Średnich. 142. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Kościelcu. 143. Zespół Szkół Ogrodniczych w Powierciu. 144. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Strzałkowie. 145. Zespół Szkół Rolniczych im. Dezyderego Chłapowskiego w Witkowie. 146. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Zagórowie. 147. Zespół Szkół Rolniczych w Żychlinie. 148. Zespół Szkół Rolniczych im. Oskara Langego w Białym Borze. 149. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Wincentego Witosa w Boninie. 150. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Gogułczynie. 151. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Gościnie. 152. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Połczynie-Zdroju. 153. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. St. Staszica w Szczecinku-Świątkach. 154. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Stefana Żeromskiego w Świdwinie. 155. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Jana Radomskiego w Tychowie. 156. Zespół Szkół Rolniczych im. dr. Franciszka Stefczyka w Czernichowie. 157. Zespół Szkół Rolniczych w Dobczycach. 158. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Giebułtowie. 159. Zespół Szkół Melioracji Wodnych w Krakowie. 160. Zespół Szkół Rolniczych w Myślenicach. 161. Zespół Szkół Rolniczych im. Emila Godlewskiego w Piotrkowicach Małych. 162. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Rolnictwa w Trzyciążu. 163. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Rolnictwa w Jedliczach. 164. Zespół Szkół Rolniczych w Iwoniczu. 165. Zespół Szkół Rolniczych w Lesku. 166. Technikum Rolnicze im. II Czechosłowackiej Brygady Spadochronowej w Nowosielcach. 167. Zespół Szkół - Liceum Zawodowe im. M. Kopernika w Nowym Żmigrodzie. 168. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Teodora Marchlewskiego w Trzcinicy. 169. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Szafera w Chojnowie. 170. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Chróstniku. 171. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Głogowie. 172. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Legnicy. 173. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rudnej. 174. Zespół Szkół Rolniczych im. Powstańców Wielkopolskich w Bojanowie. 175. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Bronowie. 176. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Józefa Wybickiego w Grabonogu. 177. Zespół Szkół Rolniczych im. Synów Pułku w Lesznie. 178. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Kasprowicza w Nietążkowie. 179. Zespół Szkół Rolniczych w Bełżycach. 180. Zespół Szkół Rolniczych w Janowcu. 181. Zespół Szkół Rolniczych w Kijanach. 182. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Klementowicach. 183. Zespół Szkół Rolniczych im. I. Kosmowskiej w Kluczkowicach. 184. Zespół Szkół w Kocku. 185. Zespół Szkół Rolniczych w Ludwinie. 186. Zespół Szkół Ogrodniczych w Łęcznej. 187. Zespół Szkół Ogrodniczych w Niemcach. 188. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Piotrowicach. 189. Zespół Szkół Rolniczych w Pszczelej Woli. 190. Zespół Szkół Rolniczych w Sobieszynie. 191. Zespół Szkół Rolniczych w Zakrzówku. 192. Zespół Szkół Ogrodniczych w Żyrzynie. 193. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Wieczorowe Technikum Rolnicze dla Dorosłych w Urzędowie. 194. Zespół Szkół Rolniczych im. Stefanii Karpowicz w Krzyżewie. 195. Zespół Szkół Weterynaryjnych im. Ludwika Bojanusa w Łomży. 196. Zespół Szkół Rolniczych im. chor. Jana Szymańskiego w Marianowie. 197. Zespół Szkół Rolniczych im. Bolesława Podedwornego w Niećkowie. 198. Zespół Szkół Rolniczych w Wojewodzinie. 199. Zespół Szkół Rolniczych w Zambrowie. 200. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Bratoszewicach. 201. Zespół Szkół Ogrodniczych w Łodzi. 202. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Modlnej. 203. Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Rąbieniu k. Łodzi. 204. Zespół Szkół Rolniczych im. mjr. pil. W. Szcześniewskiego w Widzewie. 205. Liceum Zawodowe w Bobowej. 206. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza im. Stanisławy Groblewskiej w Bystrej. 207. Zespół Szkół Rolniczych w Hańczowej. 208. Liceum Ekonomiczne i Technikum Rolnicze w Jordanowie. 209. Zespół Szkół Rolniczych w Lubieniu. 210. Zespół Szkół Rolniczych w Łącku. 211. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Orkana w Marcinkowicach. 212. Zespół Szkół Ogrodniczych im. inż. Józefa Marka w Mszanie Dolnej. 213. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Nawojowej. 214. Zespół Szkół Rolniczych im. Augustyna Suskiego w Nowym Targu. 215. Zespół Szkół Rolniczych w Starym Sączu. 216. Zespół Szkół Rolniczych w Tęgoborzu. 217. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Trzycierzu. 218. Zespół Szkół Rolniczych w Dobrocinie. 219. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dźwierzutach. 220. Zespół Szkół Rolniczych w Jagarzewie. 221. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Jezioranach. 222. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Karolewie. 223. Zespół Szkół Rolniczych im. Mariana Gotowca w Lidzbarku Warmińskim. 224. Zespół Szkół Rolno-Spożywczych w Olsztynie. 225. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Wincentego Witosa w Ostródzie. 226. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Macieja Rataja w Reszlu. 227. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rybnie. 228. Technikum Rolnicze w Smolajnach. 229. Zespół Szkół Zawodowych nr 2 - Technikum Rolnicze w Szczytnie. 230. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Tuławkach. 231. Technikum Zawodowe w Biechowie. 232. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Dzierżona w Bogdańczowicach. 233. Zespół Szkół Rolniczych w Chróścinie Opolskiej. 234. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Szafera w Głubczycach. 235. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Grodkowie. 236. Zespół Szkół Rolniczych im. Jakuba Kani w Izbicku. 237. Zespół Szkół Rolniczych im. Arki Bożka w Komornie. 238. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Mochowie. 239. Zespół Szkół Rolniczych im. T. Kościuszki w Namysłowie. 240. Zespół Szkół Rolniczych im. E. Godlewskiego w Nysie. 241. Zespół Szkół Rolniczych w Polanowicach. 242. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Józefa Warszewicza w Prószkowie. 243. Zespół Szkół Rolniczych w Prudniku. 244. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Pokoju. 245. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Reymonta w Żłobiźnie. 246. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Baranowie. 247. Zespół Szkół w Chorzelach. 248. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Czerwinie. 249. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dłuogosiodle. 250. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Goworowie. 251. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Kadzidle. 252. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Rolnicze w Krasnosielcu. 253. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Lelisie. 254. Zespół Szkół Rolniczych w Lubiejewie. 255. Zasadnicza Szkoła w Łysych. 256. Zespół Szkół Zawodowych w Makowie Mazowieckim. 257. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Myszyńcu. 258. Zespół Szkół Rolniczych w Ostrołęce. 259. Zespół Szkół Zawodowych w Przasnyszu. 260. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rozogach. 261. Szkoły Rolnicze w Różanie. 262. Zasadnicza Szkoła w Rząśniku. 263. Zasadnicza Szkoła w Troszynie. 264. Centrum Kształcenia Ustawicznego w Wyszkowie. 265. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Zabrodziu. 266. Zespół Szkół Rolniczych im. Stanisława Staszica w Białej. 267. Zespół Szkół Rolniczych im. M. Drzymały w Brzostowie. 268. Zespół Szkół Rolniczych im. Karola Libelta w Gołańczy. 269. Zespół Szkół Technicznych w Gospodarce Żywnościowej im. Leona Kruczkowskiego w Jastrowiu. 270. Zespół Szkół Rolniczych im. B. Krajny w Nieżychowie. 271. Zespół Szkół Rolniczych w Ratajach. 272. Zespół Szkół Rolniczych im. Dezyderego Chłapowskiego w Rogoźnie. 273. Zespół Szkół Ogrodniczych w Starej Łubiance. 274. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Broniewskiego w Wałczu. 275. Zespół Szkół Rolniczych w Złotowie. 276. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bełchatowie. 277. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Bujnach. 278. Zespół Szkół Rolniczych im. Juliusza Poniatowskiego w Czarnocinie. 279. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Stanisława Reymonta w Dobryszycach. 280. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa im. Bronisława Franciszka Lewkowicza w Mroczkowie Gościnnym. 281. Zasadnicza Szkoła w Opocznie. 282. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Przedborzu. 283. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Strzałkowie. 284. Zespół Szkół Rolniczych w Szydłowie. 285. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Wolborzu. 286. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Liceum Rolnicze w Ciućkowie. 287. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Czerwińsku. 288. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Iłowie. 289. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Kiernozi. 290. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Mieczysławowie. 291. Zespół Szkół Rolniczych w Studzieńcu. 292. Zespół Szkół Rolniczych im. Leokadii Bergerowej w Trzepowie. 293. Zespół Szkół Rolniczych w Gnieźnie. 294. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Józefa Wybickiego w Grzybnie. 295. Zespół Szkół Rolniczych w Kotowie. 296. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Wójkiewicza w Łęknie. 297. Zespół Szkół Rolniczych im. Adama Mickiewicza w Objezierzu. 298. Zespół Szkół Rolniczych im. Michała Drzymały w Poznaniu. 299. Zespół Szkół Rolniczych w Rokietnicy. 300. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Maksymiliana Siły-Nowickiego w Sierakowie. 301. Zespół Szkół Rolniczych w Starym Tomyślu. 302. Zespół Szkół Rolniczych im. Stanisława Staszica w Szamotułach. 303. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Środzie Wielkopolskiej. 304. Zespół Szkół Rolniczych w Trzciance k. Opalenicy. 305. Zespół Szkół Mleczarskich im. Tomasza Dziamy we Wrześni. 306. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. dr. Romana Abrahama we Wrześni. 307. Zespół Szkół Rolniczych w Nienadowie. 308. Zespół Szkół Rolniczych w Oleszycach. 309. Technikum Ogrodnicze w Pawłosiowie. 310. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. W. Szafera w Przemyślu. 311. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Radymnie. 312. Technikum Rolnicze w Sośnicy. 313. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Zarzeczu. 314. Zespół Szkół Zawodowych w Białobrzegach. 315. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Borkowicach. 316. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Iłżeckiej w Chwałowicach. 317. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Jasieńcu. 318. Zespół Szkół Zawodowych w Kozienicach. 319. Zespół Szkół Zawodowych w Lipsku. 320. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Tomasza Nocznickiego w Nowej Wsi. 321. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Aleksandra Niedbalskiego w Radomiu-Wacyniu. 322. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Józefa Brzezińskiego w Radomiu-Wośnikach. 323. Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Siennie. 324. Zespół Szkół Zawodowych im. Wojsk Ochrony Pogranicza w Szydłowcu. 325. Zespół Szkół Rolniczych im. Bohaterów Walki z Faszyzmem w Zwoleniu. 326. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Albigowej. 327. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Leżajsku. 328. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Łańcucie. 329. Zespół Szkół Rolniczych w Miłocinie. 330. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Ropczycach. 331. Zespół Szkół Rolniczych w Rzemieniu. 332. Zespół Szkół Budownictwa Wodnego, Melioracji i Weterynarii im. Bohaterów Westerplatte w Trzcianie. 333. Zespół Szkół Rolniczych im. Komisji Edukacji Narodowej w Weryni. 334. Zespół Szkół Rolniczych w Wysokiej. 335. Zespół Szkół Rolniczych w Janowie. 336. Zespół Szkół Rolniczych w Łukowie. 337. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Miętnem. 338. Zespół Szkół Rolniczych w Smolanach. 339. Zespół Szkół Rolniczych im. Kazimierza Wielkiego w Siedlcach. 340. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Siennicy. 341. Zespół Szkół Rolniczych im. Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej w Sokołowie Podlaskim. 342. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Stoczku Łukowskim. 343. Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Węgrowie. 344. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Zawodowe w Żelechowie. 345. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Baranowskiego w Lututowie. 346. Zespół Szkół Ogrodniczych w Ostrowie. 347. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Grabskiego w Sędziejowicach. 348. Zespół Szkół Rolniczych w Wojsławicach. 349. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bielawach. 350. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Głuchowie. 351. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Guzowie. 352. Zespół Szkół Rolniczych w Łowiczu. 353. Zespół Szkół Rolniczych w Mszczonowie. 354. Zespół Szkół Rolniczych w Rawie Mazowieckiej. 355. Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 im. gen. broni Zygmunta Berlinga w Skierniewicach. 356. Zespół Szkół Rolniczych im. Bohaterów Walk nad Bzurą w 1939 r. w Sochaczewie. 357. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Szwejkach Małych. 358. Zespół Szkół Rolniczych w Teresinie. 359. Zespół Szkół Rolniczych w Witkowicach. 360. Zespół Szkół Rolniczych w Zduńskiej Dąbrowie. 361. Zespół Szkół Rolniczych w Człuchowie. 362. Zespół Szkół Rolniczych w Lęborku. 363. Zespół Szkół Rolniczych w Łodzierzy. 364. Zespół Szkół Rolniczych w Sławnie. 365. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Słupsku. 366. Zespół Szkół Rolniczych w Białej Piskiej. 367. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Ludwika Michała Paca w Dowspudzie. 368. Zespół Szkół Rolniczych w Ełku. 369. Zespół Szkół Rolniczych w Giżycku. 370. Zespół Szkół Rolniczych w Olecku. 371. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Sejnach. 372. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Suwałkach. 373. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Benicach. 374. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Kamiennym Moście. 375. Zespół Szkół Rolniczych w Maszewie. 376. Zespół Szkół Rolniczych im. Osadników Wojskowych w Mieszkowicach. 377. Zespół Szkół Rolniczych w Nowogardzie. 378. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Płotach. 379. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Tadeusza Kościuszki w Pyrzycach. 380. Zespół Szkół Rolniczych w Stargardzie Szczecińskim. 381. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Tadeusza Tańskiego w Stargardzie Szczecińskim. 382. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Orkana w Szczecinie-Dąbiu. 383. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Saperów Wojska Polskiego w Szczecinie-Zdrojach. 384. Zespół Szkół Agroekonomicznych w Wolinie. 385. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Sandomierskiej w Sandomierzu-Mokoszynie. 386. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Opatowie. 387. Zespół Szkół Rolniczych w Potoczku. 388. Zespół Szkół Rolniczych w Sichowie Dużym. 389. Zespół Szkół Rolniczych im. B. Głowackiego w Tarnobrzegu. 390. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Wólce Gościeradowskiej. 391. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Brniu. 392. Zespół Szkół Rolniczych w Brzostku. 393. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Jana Zdzisława Włodka w Dąbrowicy. 394. Zespół Szkół Ogrodniczo-Rolniczych im. Tadeusza Kościuszki w Tarnowie. 395. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Wincentego Witosa w Tarnowie. 396. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Emila Godlewskiego w Wojniczu. 397. Zespół Szkół Rolniczych w Brodnicy. 398. Zespół Szkół Rolniczych w Czachówkach. 399. Zespół Szkół Rolniczych w Golubiu-Dobrzyniu. 400. Zespół Szkół Rolniczych w Gronowie. 401. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Łyskowskiego w Grubinie. 402. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Grabskiego w Grudziądzu. 403. Zespół Szkół Rolniczych w Jabłonowie Pomorskim. 404. Zespół Szkół Rolniczych w Nowym Mieście Lubawskim. 405. Zespół Szkół Inżynierii Środowiska w Toruniu. 406. Zespół Szkół Rolniczych we Wroniach. 407. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Bożkowie. 408. Zespół Szkół Rolniczych w Kamieńcu Ząbkowickim. 409. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Mokrzeszowie. 410. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Dzierżonia w Pieszycach. 411. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Macieja Rataja w Roztoczniku. 412. Zespół Szkół Ogrodniczych w Aleksandrowie Kujawskim. 413. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Chodczu. 414. Zespół Szkół Rolniczych im. Związku Młodzieży Wiejskiej w Dobrzyniu n. Wisłą. 415. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Izbicy Kujawskiej. 416. Zespół Szkół Rolniczych im. Kazimierza Wielkiego w Kowalu. 417. Zespół Szkół Rolniczych w Lubrańcu-Marysinie. 418. Zespół Szkół Ogrodniczych w Nadrożu. 419. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Kujawskiej w Przemystce. 420. Zespół Szkół Rolniczych w Rypinie. 421. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Starym Brześciu. 422. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tłuchowie. 423. Zasadnicza Szkoła Rolnicza we Włocławku. 424. Zespół Szkół Rolniczych im. Waleriana Łukasińskiego w Wymyślinie. 425. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Bierutowie. 426. Zespół Szkół Rolniczych w Jakubowicach. 427. Zespół Szkół Rolniczych w Krzyżowicach. 428. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Tadeusza Konopińskiego w Ludowie Polskim. 429. Zespół Szkół Rolniczych w Miliczu. 430. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Środzie Śląskiej. 431. Zespół Szkół Rolniczych im. T. Kościuszki w Wołowie. 432. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Władysława Szafera we Wrocławiu. 433. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Piastów we Wrocławiu. 434. Zespół Szkół Rolniczych w Żmigrodzie. 435. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dołhobyczowie. 436. Zespół Szkół Rolniczych w Hrubieszowie. 437. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. prof. Cz. J. Kanafajskiego w Lubyczy Królewskiej. 438. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Różańcu. 439. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tarnogórze. 440. Zespół Szkół Techniczno-Rolniczych im. M. Rataja w Tomaszowie Lubelskim. 441. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Poniatowskiego w Turkowicach. 442. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Turobinie. 443. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Piłsudskiego w Zamościu. 444. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żółkiewce. 445. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Czerwieńsku. 446. Zespół Szkół Rolniczych w Gubinie. 447. Zespół Szkół Rolniczych w Iłowej. 448. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Lubsku. 449. Zespół Szkół Rolniczych w Nowym Miasteczku. 450. Zespół Szkół Rolniczych im. Hipolita Cegielskiego w Powodowie. 451. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Siedlisku. 452. Technikum Rolnicze im. Dezyderego Chłapowskiego w Sławie. 453. Zespół Szkół Zawodowych im. gen. Wł. Sikorskiego w Sulechowie. 454. Zespół Szkół Rolniczych im. Komisji Edukacji Narodowej w Szprotawie. 455. Zespół Szkół Mechanicznych i Rolniczych im. Tadeusza Kościuszki w Świebodzinie. 456. Technikum Rolnicze im. Wincentego Witosa w Żarach. *) Ponadto w ramach zespołów szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej funkcjonują filie tych szkół. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. (Dz. U. Nr 22, poz. 116) Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297 i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42, poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr 66, poz. 286, z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783 oraz z 1996 r. Nr 37, poz. 162 i Nr 116, poz. 556) wprowadza się następujące zmiany: 1) w rozdziale I Klasyfikacja resortowa (części) dodaje się część 39 w brzmieniu: "39. Komenda Główna Policji"; 2) w rozdziale III Klasyfikacja rozdziałów: a) w akapicie pierwszym wyrazy "Integracja z Europą" zastępuje się wyrazami "Integracja z Unią Europejską", b) w dziale "86 Opieka społeczna" po rozdziale "8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne" dodaje się rozdział 8618 w brzmieniu: "8618 Jednostki specjalistycznego poradnictwa socjalnego", c) w dziale "90 Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej" skreśla się rozdział "9017 Wpływy z podatku importowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy", d) w objaśnieniach występujących po rozdziale "9023 Wpływy z podatku od towarów i usług", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 702 i 703" dodaje się wyrazy "oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640", e) w dziale "91 Administracja państwowa i samorządowa": - po rozdziale "9117 Główny Urząd Geodezji i Kartografii" dodaje się rozdział 9118 w brzmieniu: "9118 Centralny Inspektorat Standaryzacji", - po rozdziale "9149 Samorządowe kolegia odwoławcze" dodaje się rozdział 9151 w brzmieniu: "9151 Państwowa Straż Rybacka", f) w dziale "93 Bezpieczeństwo publiczne" rozdział 9312 otrzymuje brzmienie: "9312 Jednostki terenowe Policji", g) w dziale "97 Różne rozliczenia": - zmienia się symbol rozdziału Agencji Prywatyzacji z dotychczasowego "9721" na "9722", - dodaje się rozdział 9723 w brzmieniu: "9723 Dotacje dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatkach rolnym i leśnym", h) w dziele "99 Urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa" po rozdziale "9915 Odznaczenia państwowe" dodaje się rozdział 9916 w brzmieniu: "9916 Krajowa Rada Sądownictwa"; 3) w rozdziale IV Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami): a) skreśla się paragraf "20 Opłaty wyrównawcze od niektórych towarów rolnych i spożywczych przywożonych z zagranicy", b) skreśla się paragraf "28 Podatek importowy", c) objaśnienia występujące po paragrafie "34 Wpłaty środków pozostałych po likwidacji przedsiębiorstw" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje wpłaty środków pozostałych po likwidacji lub upadłości przedsiębiorstw państwowych oraz wpłaty środków uzyskanych ze zbycia mienia pozostałego po likwidowanych lub upadłych przedsiębiorstwach państwowych, o których mowa w ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 386 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775).", 4) w rozdziale V Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami): a) na końcu objaśnień występujących po paragrafie "12 Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "oraz Komendy Głównej Policji.", b) w objaśnieniach występujących po paragrafie "20 Fundusz operacyjny": - w tiret trzecim, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, występujący po wyrazach "poz. 269" wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "i Nr 156, poz. 775", - w tiret czwartym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "i Nr 124, poz. 583", - w tiret piątym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "i Nr 152, poz. 720", c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "42 Składki na Fundusz Pracy", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "i Nr 147, poz. 687", d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "43 Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 335" dodaje się wyrazy "Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686", e) objaśnienia do paragrafu "70 Zakup sprzętu i uzbrojenia" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten występuje w Ministerstwie Obrony Narodowej - w dziale 98 - Obrona narodowa, w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, w Urzędzie Ochrony Państwa i w Komendzie Głównej Policji - w dziale 93 - Bezpieczeństwo publiczne.", f) w objaśnieniach występujących po paragrafie "94 Dotacje celowe na finansowanie zadań bieżących zleconych gminom o statusie miasta", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 692" dodaje się wyrazy "i z 1996 r. Nr 156, poz. 773". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny. (Dz. U. Nr 23, poz. 117) TYTUŁ I PRZEPISY OGÓLNE Art. 1. Ustawa reguluje zasady i tryb przywozu towarów na polski obszar celny oraz wywozu towarów z polskiego obszaru celnego, związane z tym prawa i obowiązki osób oraz uprawnienia i obowiązki organów celnych. Art. 2. § 1. Wprowadzenie towaru na polski obszar celny lub jego wyprowadzenie z polskiego obszaru celnego następuje w chwili faktycznego przywozu towaru na polski obszar celny lub jego faktycznego wywozu z tego obszaru. § 2. Wprowadzenie towaru na polski obszar celny lub jego wyprowadzenie z polskiego obszaru celnego powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień przewidzianych w przepisach prawa celnego, jeżeli przepisy prawa, w tym umowy międzynarodowe, nie stanowią inaczej. § 3. Do wprowadzania na polski obszar celny lub wyprowadzania z polskiego obszaru celnego przedmiotów, objętych z mocy odrębnych przepisów ochroną własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące towaru wprowadzanego lub wyprowadzanego z polskiego obszaru celnego. § 4. Zasady powstawania i wykonywania oraz wygasania zobowiązań podatkowych, związanych z wprowadzeniem towaru na polski obszar celny lub z jego wyprowadzeniem z polskiego obszaru celnego, oraz zakres praw i obowiązków organów celnych w tych sprawach regulują odrębne przepisy. Art. 3. § 1. Użyte w niniejszej ustawie określenia oznaczają: 1) dozór celny - wszelkie działania podejmowane przez organ celny w celu zapewnienia przestrzegania przepisów prawa celnego oraz innych przepisów mających zastosowanie do towarów przywożonych na polski obszar celny lub z niego wywożonych, 2) dług celny - powstałe z mocy prawa zobowiązanie do uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności celnych wywozowych (dług celny w wywozie) odnoszące się do towarów, 3) dłużnik - każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego, 4) elementy kalkulacyjne - elementy służące do naliczania należności celnych przywozowych i należności celnych wywozowych odnoszących się do towaru, 5) kontrola celna - wykonywanie czynności w ramach dozoru celnego, w szczególności takich jak: rewizja celna towarów, nakładanie i sprawdzanie zamknięć celnych, przeszukiwanie osób i pomieszczeń, konwój celny, strzeżenie towarów, kontrola wymaganych dokumentów i ich autentyczności, kontrola innych dokumentów i kontrola księgowości osób, zatrzymywanie i kontrola środków transportu, kontrola bagaży i innych towarów przewożonych przez osoby oraz innych podobnych czynności, 6) kontyngent taryfowy - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub wartość towarów, dla których Rada Ministrów ustaliła obniżone stawki celne, 7) miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny - inne niż urząd celny miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane w przepisach prawa celnego, 8) należności celne przywozowe - cła i inne opłaty związane z przywozem towarów, 9) należności celne wywozowe - cła i inne opłaty związane z wywozem towarów, 10) osoba: a) osobę fizyczną, b) osobę prawną, c) jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, 11) osoba krajowa: a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w kraju, b) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, mającą siedzibę główną w kraju, c) oddziały i przedstawicielstwa w kraju osób zagranicznych w rozumieniu ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 12) plafon taryfowy - określona ilość lub wartość towarów w przywozie na polski obszar celny lub w ich wywozie poza polski obszar celny, dla których Rada Ministrów ustaliła obniżone stawki celne; określona ilość lub wartość towarów może być realizowana, a nawet przekroczona przed terminem zamknięcia (zamknięcie plafonu), 13) polski obszar celny - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 14) przedstawienie towarów organowi celnemu - zawiadomienie organu celnego przez osobę, dokonane w wymaganej formie, o dostarczeniu towarów do urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, 15) rewizja celna - ustalenie rodzaju, ilości, stanu towaru oraz, w razie potrzeby, ocena wartości celnej towaru, 16) status celny - określenie towaru jako towaru krajowego lub niekrajowego, 17) środki polityki handlowej - ustanowione w ramach polityki gospodarczej państwa pozataryfowe środki, takie jak ograniczenia ilościowe i zakazy dotyczące przywozu i wywozu oraz środki ochrony rynku określone w odrębnych ustawach, 18) towary krajowe: a) towary całkowicie uzyskane lub wyprodukowane na polskim obszarze celnym, zgodnie z warunkami określonymi w art. 16, bez udziału towarów przywiezionych spoza polskiego obszaru celnego, b) towary przywiezione spoza polskiego obszaru celnego i dopuszczone do obrotu, c) towary uzyskane lub wyprodukowane na polskim obszarze celnym z towarów określonych w lit. b) lub z towarów określonych w lit. a) i b); towary krajowe tracą swój status celny z chwilą opuszczenia polskiego obszaru celnego, z zastrzeżeniem przepisu art. 88, 19) towary niekrajowe - niż określone w pkt 18, 20) uprawniony do korzystania z procedury celnej - osobę, na rzecz której zostało dokonane zgłoszenie celne, albo osobę, na którą zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z procedurą celną, o ile jest to zgodne z przepisami prawa, 21) urząd celny - jednostkę organizacyjną administracji celnej, w której mogą zostać dokonane czynności przewidziane w przepisach prawa celnego, 22) zamknięcia celne - plomby, pieczęcie lub inne znaki urzędowe nakładane przez polski organ celny lub inne upoważnione do tego polskie jednostki organizacyjne na towary, pomieszczenia, składy celne, magazyny celne, środki przewozowe lub ich części, a także nakładane przez organy celne państw obcych lub przez osoby upoważnione przez te organy na towary, środki przewozowe lub ich części, 23) zgłaszający - osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu na swoją rzecz, we własnym imieniu na cudzą rzecz, albo osobę, w której imieniu dokonuje się zgłoszenia celnego, 24) zgłoszenie celne - czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, 25) zwolnienie towarów - czynność organu celnego umożliwiającą użycie towarów w celach określonych przez procedurę celną, jaką zostały objęte. § 2. Przeznaczenie celne to: 1) objęcie towaru procedurą celną, 2) wprowadzenie towaru do wolnego obszaru celnego lub do składu wolnocłowego, 3) powrotny wywóz towaru poza polski obszar celny, 4) zniszczenie towaru, 5) zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa. § 3. Procedura celna to sposób postępowania obejmujący: 1) dopuszczenie do obrotu, 2) tranzyt, 3) skład celny, 4) uszlachetnianie czynne, 5) przetwarzanie pod kontrolą celną, 6) odprawę czasową, 7) uszlachetnianie bierne, 8) wywóz. Art. 4. Każda osoba zamierzająca faktycznie dokonać przywozu lub wywozu może uzyskać od organu celnego informację o stosowaniu przepisów prawa celnego. Art. 5. § 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje w formie decyzji, na pisemny wniosek osoby, wiążącą informację taryfową dotyczącą klasyfikacji towaru według kodu taryfy celnej. § 2. Decyzja, o której mowa w § 1, wiąże organy celne oraz osobę, której udzielono tę informację. Wiążącą informację taryfową stosuje się do towarów, wobec których formalności celne zostały dokonane po dniu, w którym informacja ta została udzielona. § 3. Przedmiotem wiążącej informacji taryfowej jest klasyfikacja towarów według nomenklatury towarowej taryfy celnej. § 4. Osoba, której udzielono informacji, o której mowa w § 1, powinna udowodnić, że towar zgłoszony jest takim samym towarem jak opisany w informacji. § 5. Wiążąca informacja taryfowa jest ważna przez 6 lat od daty wydania. § 6. Wiążąca informacja taryfowa jest nieważna, jeżeli została wydana na podstawie nieprawdziwych dokumentów lub nieprawidłowych bądź niekompletnych danych przedstawionych przez wnioskodawcę. § 7. Wiążąca informacja taryfowa traci ważność, gdy: 1) w wyniku zmiany przepisów staje się sprzeczna z prawem; datą, z którą wiążąca informacja taryfowa traci ważność, jest dzień wejścia w życie tych przepisów, 2) staje się niezgodna z interpretacją przepisów taryfy celnej przez zmiany wyjaśnień do nomenklatury towarowej taryfy celnej bądź przez wydanie opinii dotyczących klasyfikacji przez Światową Organizację Celną lub przez zmianę Not wyjaśniających do nomenklatury Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów przyjętego przez Światową Organizację Celną, bądź poprzez zmianę Not wyjaśniających do Nomenklatury Scalonej Unii Europejskiej; datą, z którą wiążąca informacja taryfowa traci ważność, jest data publikacji wymienionych zmian i opinii, 3) wydana została wskutek błędu lub jest sprzeczna z prawem; datą z którą informacja taryfowa traci ważność, jest data powiadomienia osoby, której tej informacji udzielono. § 8. W wypadku gdy wiążąca informacja taryfowa utraciła ważność na podstawie § 7 pkt 2 lub pkt 3, osoba, której udzielono tej informacji, może korzystać z niej dalej przez okres 6 miesięcy od publikacji lub powiadomienia, jeżeli zawarła na podstawie wiążącej informacji taryfowej, przed datą publikacji lub powiadomienia, wiążące umowy kupna lub sprzedaży towarów. § 9. Osoba, której udzielono wiążącej informacji taryfowej, może ją wykorzystać w okolicznościach określonych w § 8 jedynie do celów: 1) określania należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, 2) obliczania zwrotów należności celnych przywozowych przy wywozie, 3) uwzględnienia świadectwa potwierdzającego pochodzenie towaru, o ile świadectwo to zostało wydane na podstawie wymienionej informacji. § 10. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki wydawania wiążącej informacji taryfowej oraz ustali wzory wniosków i niezbędne dokumenty, które należy do nich dołączyć, a także wzór formularza wiążącej informacji taryfowej. Art. 6. § 1. Organ celny może wykonywać wszelkie czynności kontroli celnej, które uzna za stosowne według przepisów prawa celnego - w każdym miejscu znajdującym się na polskim obszarze celnym lub, jeżeli umowy międzynarodowe tak stanowią - poza polskim obszarem celnym. § 2. Organ celny może w każdym czasie podejmować czynności z zakresu kontroli celnej wobec towaru znajdującego się na polskim obszarze celnym w celu ustalenia, czy towar został wprowadzony na polski obszar celny zgodnie z przepisami prawa. § 3. Rewizji celnej nie podlegają: 1) na zasadzie wzajemności: a) towary przeznaczone dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji międzynarodowych mających siedziby lub placówki w Rzeczypospolitej Polskiej, b) towary przeznaczone dla osób korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, c) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane do obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz opatrzone pieczęcią przesyłki przez nie wysyłane, 2) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane między Ministerstwem Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej a polskimi przedstawicielstwami dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami specjalnymi za granicą. § 4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby i warunki wykonywania kontroli celnej. § 5. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego okrętom wojennym i wojskowym statkom powietrznym oraz wyposażeniu i sprzętowi jednostek wojskowych, a także wyposażeniu i sprzętowi jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji. § 6. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia: 1) wzory pieczęci, zamknięć celnych, stempli i innych znaków stosowanych przy wykonywaniu kontroli celnej, 2) szczegółowy sposób prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną. Art. 7. § 1. Każda osoba pośrednio lub bezpośrednio uczestnicząca w czynnościach związanych z wymianą towarową jest zobowiązana do dostarczenia organowi celnemu, na jego żądanie, w ustalonych terminach, dokumentów i informacji mających znaczenie dla kontroli celnej, w jakiejkolwiek formie, jak również do udzielenia niezbędnej pomocy. § 2. Na żądanie Prezesa Głównego Urzędu Ceł banki są zobowiązane udzielać informacji o obrotach i stanach na rachunkach bankowych w związku z toczącą się sprawą karną skarbową: 1) przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną lub 2) o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, która to osoba lub jednostka jest posiadaczem rachunku. § 3. Żądanie, o którym mowa w § 2, powinno zawierać oznaczenie posiadacza rachunku oraz okresu objętego informacją. Art. 8. Każda informacja o charakterze poufnym jest chroniona tajemnicą służbową i nie może być rozpowszechniana przez organ celny bez wyraźnego pozwolenia osoby lub urzędu, który jej udzielił; przekazywanie informacji jest dozwolone w wypadku, gdy organ celny jest do tego zobowiązany lub upoważniony zgodnie z obowiązującymi ustawami. Art. 9. § 1. Nielegalnym wprowadzeniem towaru jest wprowadzenie dokonane z naruszeniem przepisów art. 35 § 2, art. 36, art. 37, art. 39 i art. 180 § 2. § 2. Jeżeli w trakcie kontroli celnej nie można ustalić, że wprowadzonym na polski obszar celny towarom, których rodzaj i ilość wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej, zostało nadane przeznaczenie celne zgodnie z przepisami prawa celnego, uważa się, że towary te zostały nielegalnie wprowadzone na polski obszar celny. Art. 10. Osoby posiadające dokumenty mające znaczenie dla kontroli celnej powinny je przechowywać przez 5 lat i udostępniać na każde żądanie organu celnego. Termin ten rozpoczyna swój bieg z upływem ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym: 1) zostało przyjęte zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu, jeżeli chodzi o towary dopuszczone do obrotu w innych wypadkach niż określone w pkt 2, lub zostało przyjęte zgłoszenie celne do wywozu, 2) przestają być pod dozorem celnym towary dopuszczone do obrotu w związku z zastosowaniem zerowej lub obniżonej stawki ze względu na przeznaczenie albo podlegające zwolnieniu od należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, 3) zostaje zakończona odpowiednia procedura celna, jeżeli chodzi o towary objęte inną procedurą celną niż określone w pkt 1 i 2, 4) towary zostały wyprowadzone z wolnego obszaru celnego. Art. 11. Terminy określone w przepisach prawa celnego nie podlegają przedłużeniu, odroczeniu lub przywróceniu poza wypadkami ustanowionymi w przepisach tego prawa. Art. 12. § 1. W uzasadnionych wypadkach organy celne prowadzą ewidencję towarów, którym nadano przeznaczenie celne. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia: 1) wypadki, sposób i tryb prowadzenia przez urzędy celne ewidencji towarów, którym nadano przeznaczenie celne, 2) wzory rejestrów, ksiąg, innych dokumentów ewidencyjnych oraz wzory formularzy używanych w toku sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, 3) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej, a także osoby zobowiązane do ich przechowywania. TYTUŁ II ELEMENTY KALKULACYJNE DZIAŁ I Taryfa celna, inne środki taryfowe i klasyfikacja towarów Art. 13. § 1. Cła określane są na podstawie taryfy celnej lub innych środków taryfowych. § 2. Środki polityki handlowej oraz środki, o których mowa w art. 14, stosuje się zgodnie z klasyfikacją nomenklatury towarowej taryfy celnej. § 3. Taryfa celna obejmuje: 1) Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego PCN (nomenklatura towarowa), 2) stawki celne, sposób, warunki i zakres ich stosowania, 3) jednostki miar, 4) obniżone stawki celne określone w umowach zawartych przez Rzeczpospolitą Polską z niektórymi krajami lub grupami krajów, 5) preferencyjne stawki celne przyjęte jednostronnie przez Rzeczpospolitą Polską w odniesieniu do niektórych krajów, grup krajów lub regionów. § 4. Stawki celne, o których mowa w § 3 pkt 4 i pkt 5, są stosowane na wniosek zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich zastosowania. Zastosowanie tych stawek może nastąpić retrospektywnie, o ile zostaną spełnione warunki określone przepisami prawa, w tym umowami międzynarodowymi. § 5. Klasyfikację towarów w taryfie celnej określa kod taryfy celnej. § 6. Rada Ministrów ustanawia, w drodze rozporządzenia, taryfę celną. § 7. Prezes Głównego Urzędu Ceł ogłasza, w formie zarządzenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wyjaśnienia do taryfy celnej. Art. 14. § 1. Towary mogą podlegać innym środkom taryfowym ze względu na ich właściwości, przeznaczenie lub w związku z zawartymi przez Rzeczpospolitą Polską preferencyjnymi umowami międzynarodowymi. § 2. Środkami taryfowymi, o których mowa w § 1, są: zawieszenie w całości lub w części poboru ceł, kontyngenty taryfowe i plafony taryfowe. § 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ze względu na właściwości towarów, ze względu na ich przeznaczenie lub w związku z zawartymi przez Rzeczpospolitą Polską preferencyjnymi umowami międzynarodowymi z niektórymi krajami lub grupami krajów, może: 1) zawiesić w całości lub w części pobór ceł, 2) ustanowić kontyngent taryfowy, 3) ustanowić plafon taryfowy. § 4. Rada Ministrów, ustanawiając kontyngent taryfowy, zgodnie z § 3 pkt 2, określi równocześnie sposób jego rozdysponowania. § 5. Środki, o których mowa w § 2 i § 3, są stosowane na wniosek zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich stosowania. Zastosowanie tych środków może nastąpić retrospektywnie, o ile zostaną spełnione warunki określone przepisami prawa. § 6. W razie ustanowienia kontyngentu taryfowego, o którym mowa w § 3 pkt 2, do objęcia towaru procedurą celną z zastosowaniem obniżonych stawek wymagane jest pozwolenie Ministra Gospodarki. § 7. Minister Gospodarki może ustalić, w drodze rozporządzenia, tryb realizacji ustanowionych plafonów taryfowych. § 8. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, zamknięcie plafonu taryfowego. § 9. Od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w § 8, cła są pobierane w wysokości określonej w taryfie celnej. DZIAŁ II Pochodzenie towarów Art. 15. § 1. Niepreferencyjne pochodzenie towarów określa się w celu: 1) stosowania taryfy celnej, z wyjątkiem środków wymienionych w art. 13 § 3 pkt 4 i pkt 5, 2) stosowania środków polityki handlowej ustanowionych w odrębnych przepisach, 3) sporządzania i wydawania świadectw potwierdzających pochodzenie towarów. § 2. Reguły ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów określają art. 16-19. Art. 16. § 1. Towarami pochodzącymi z danego kraju są towary całkowicie tam uzyskane lub wyprodukowane. § 2. Towarami całkowicie uzyskanymi lub wyprodukowanymi w danym kraju są: 1) produkty mineralne tam wydobyte, 2) rośliny lub produkty roślinne tam zebrane, 3) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane, 4) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych, 5) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo na jego terytorium, 6) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z mórz znajdujących się poza morzami terytorialnymi danego kraju, dokonywanego przez statki w nim zarejestrowane i pływające pod jego banderą, 7) towary wytworzone na pokładach statków przetwórni z produktów, o których mowa w pkt 6, pochodzących z tego kraju, o ile statki przetwórnie zostały zarejestrowane w danym kraju i pływają pod jego banderą, 8) produkty wydobyte z dna morskiego i z wnętrza ziemi pod nim, znajdującym się poza morzami terytorialnymi, o ile dany kraj ma prawa wyłączności do eksploatacji dna lub wnętrza ziemi pod nim, 9) odpady i pozostałości powstałe w danym kraju w wyniku procesów produkcyjnych i towary zużyte, jeśli nadają się wyłącznie do odzyskiwania surowców, 10) towary wytworzone w danym kraju wyłącznie z towarów, o których mowa w pkt 1-9, lub z ich pochodnych na dowolnym etapie przetworzenia. § 3. Określenie "kraj" w rozumieniu § 2 obejmuje również morza terytorialne kraju. Art. 17. Towar, w którego produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, jest uznawany za pochodzący z kraju, w którym podlegał ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowały wytworzenie nowego produktu lub stanowiły istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu. Art. 18. Nie uznaje się towarów za pochodzące z kraju, w którym podlegały obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 17, jeżeli z ustalonych faktów wynika, że jedynym celem obróbki lub przetworzenia było obejście przepisów dotyczących pochodzenia towarów. Art. 19. § 1. Ustalenie pochodzenia towarów, o których mowa w art. 16 i art. 17, dokonywane jest przez organ celny na podstawie dowodu pochodzenia towarów. § 2. W wypadku wątpliwości co do pochodzenia towarów, organ celny może zażądać dodatkowych dowodów potwierdzających pochodzenie towarów. § 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb ustalania pochodzenia towarów, o których mowa w art. 17, 2) sposób dokumentowania pochodzenia towarów, o których mowa w § 1 i § 2, 3) listę towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia. Art. 20. § 1. Warunki uzyskiwania pochodzenia, jakie powinny spełniać towary, aby korzystać ze środków wymienionych w art. 13 § 3 pkt 4 lub pkt 5, oraz sposoby jego dokumentowania określane są według reguł preferencyjnego pochodzenia towarów. § 2. W wypadku towarów objętych umowami, o których mowa w art. 13 § 3 pkt 4, reguły, o których mowa w § 1, określone są w tych umowach. § 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, reguły ustalania pochodzenia towarów, wobec których będą stosowane stawki określane na podstawie art. 13 § 3 pkt 5, oraz sposób jego dokumentowania. DZIAŁ III Wartość celna towarów Art. 21. Wartość celna towarów określana jest w celu ustalenia kwoty wynikającej z długu celnego oraz innych należności pobieranych przez organ celny, jak również stosowania środków polityki handlowej. Art. 22. § 1. Użyte w niniejszym dziale określenia oznaczają: 1) wytworzenie - wyhodowanie, wyprodukowanie, wydobycie, 2) towary identyczne - towary wytworzone w tym samym kraju, będące takimi samymi pod każdym względem, włączając cechy fizyczne i renomę, jaką posiadają; nieznaczne różnice w wyglądzie zewnętrznym nie są przeszkodą do uznania towarów za identyczne, jeśli odpowiadają one pod innym względem niniejszej definicji, 3) towary podobne - towary wytworzone w tym samym kraju, które, nie będąc podobnymi pod każdym względem, posiadają podobne cechy i skład materiałowy, co pozwala im pełnić te same funkcje i być towarami handlowo zamiennymi; jakość towarów, znak towarowy i renoma, jaką posiadają, są czynnikami, które należy uwzględniać przy ustalaniu podobieństwa towarów, 4) towary tego samego gatunku i rodzaju - towary zawierające się w grupie lub zakresie towarów wytwarzanych przez jedną gałąź przemysłu lub branżę przemysłową i obejmujące towary identyczne lub podobne, 5) prowizja od zakupu - opłatę poniesioną przez kupującego na rzecz jego agenta za usługę polegającą na reprezentowaniu go przy zakupie towarów, dla których ustalana jest wartość celna. § 2. Za osoby powiązane ze sobą uznaje się osoby, jeżeli: 1) jedna z osób jest urzędnikiem, dyrektorem lub członkiem organu zarządzającego bądź kontrolnego drugiej lub 2) są prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej, lub 3) jedna z osób jest pracodawcą drugiej, lub 4) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym albo akcyjnym wynoszącym co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub co najmniej 5% kapitału zakładowego albo akcyjnego drugiej osoby, lub 5) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą, lub 6) znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby, lub 7) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę, lub 8) są małżonkami, są spokrewnione lub spowinowacone do drugiego stopnia albo są związane stosunkiem przysposobienia, lub 9) jedna z nich w działalności gospodarczej jest wyłącznym dystrybutorem lub wyłącznym koncesjonariuszem drugiej osoby, jeśli odpowiadają kryteriom, o których mowa w pkt. 1-8. § 3. Za towary identyczne lub towary podobne nie uznaje się towarów wytworzonych w oparciu o wykonane na polskim obszarze celnym prace techniczno-inżynieryjne, rozwojowe, artystyczne, projektowe oraz plany i szkice, w stosunku do których nie można dokonać korekty zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 lit. d). § 4. Jeżeli brak jest identycznych lub podobnych towarów, wytwarzanych przez tę samą osobę, która wytworzyła towary, dla których ustalana jest wartość celna, mogą być brane pod uwagę towary wytwarzane przez inną osobę. Art. 23. § 1. Wartością celną towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski obszar celny, ustalana, o ile jest to konieczne, z uwzględnieniem art. 30 i art. 31. § 2. Wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną towaru w wypadku, gdy: 1) istnieją ograniczenia w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów przez kupującego inne niż ograniczenia, które: a) są nakładane lub wymagane przez prawo, b) ograniczają obszar geograficzny, na którym towar może być odsprzedany, c) nie mają istotnego wpływu na wartość towaru, lub 2) sprzedaż lub cena towaru są uzależnione od warunków lub spełnienia świadczeń, których wartości nie można ustalić, lub 3) jakakolwiek część dochodu z dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub późniejszego użytkowania towarów przez nabywcę przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedawcy, chyba że zgodnie z art. 30 może zostać dokonana odpowiednia korekta, lub 4) kupujący i sprzedawca są ze sobą powiązani, chyba że wartość transakcyjna może być zaakceptowana w celu ustalenia wartości celnej, zgodnie z § 3. § 3. Przy ustalaniu, czy wartość transakcyjna jest do zaakceptowania do celów stosowania § 1, powiązanie ze sobą kupującego i sprzedawcy nie stanowi samo w sobie wystarczającej podstawy do niezaakceptowania wartości transakcyjnej. Gdy okaże się to konieczne, okoliczności dotyczące sprzedaży powinny zostać zbadane, a wartość transakcyjna powinna być zaakceptowana, pod warunkiem, że powiązanie nie wpłynęło na cenę. Jeżeli na podstawie informacji uzyskanych od zgłaszającego lub powziętych w inny sposób organ celny ma powody, aby uznać, że powiązanie wpłynęło na cenę, powody takie powinny być podane zgłaszającemu i należy zapewnić mu możliwość ustosunkowania się do nich. Na żądanie zgłaszającego informacja o takich powodach powinna być przedstawiona w formie pisemnej. § 4. W wypadku transakcji między osobami powiązanymi wartość transakcyjna jest akceptowana, a wartość celna towarów ustalana zgodnie z § 1, o ile zgłaszający udowodni, że taka wartość jest zbliżona do jednej z występujących w tym samym lub zbliżonym czasie: 1) wartości transakcyjnej przy sprzedaży kupującemu, w żadnym konkretnym wypadku nie powiązanemu ze sprzedawcą, identycznych lub podobnych towarów wprowadzonych na polski obszar celny, 2) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z art. 27, 3) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z art. 28. § 5. Przy zastosowaniu kryteriów, o których mowa w § 4, należy uwzględnić różnice w poziomach handlu (hurt, detal), różnice ilościowe, koszty wymienione w art. 30 oraz koszty ponoszone przez sprzedawcę przy transakcjach, w których kupującym jest osoba z nim nie powiązana, a koszty te nie występują przy transakcji między sprzedawcą a osobą z nim powiązaną. § 6. Kryteria określone w § 4 mogą być stosowane tylko do celów porównawczych. Wartość celna towaru nie może być ustalona w sposób zastępczy na podstawie § 4. § 7. Wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną, o której mowa w § 1, w wypadku gdy organ celny z uzasadnionych przyczyn zakwestionował wiarygodność i dokładność informacji lub dokumentów służących do określenia wartości celnej, które należy dołączyć do zgłoszenia celnego, albo gdy nie zostaną one przedstawione przez zgłaszającego. § 8. Przed ustaleniem wartości celnej na podstawie art. 25-29, organ celny wyjaśnia zgłaszającemu, na jego pisemny wniosek, przyczyny zastosowania § 7, wyznaczając termin na złożenie wyjaśnień. § 9. Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita kwota płatności dokonanej lub mającej zostać dokonaną przez kupującego wobec lub na korzyść sprzedawcy za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub mające być dokonane jako warunek sprzedaży towarów kupującemu albo płatności dokonane lub mające być dokonane przez kupującego osobie trzeciej celem spełnienia zobowiązań sprzedawcy. Płatność może zostać dokonana w formie przelewu pieniężnego lub za pomocą innych form zapłaty bezpośrednio lub pośrednio. § 10. Podjęte przez kupującego udokumentowane działania dokonane na jego własny rachunek, inne niż te, których doliczenie przewidziane jest w art. 30, nie są uznawane za pośrednią płatność na rzecz sprzedawcy, nawet jeśli mogłyby być uznane za korzystne dla sprzedawcy lub zostały podjęte na podstawie porozumienia ze sprzedawcą, a ich koszt nie będzie doliczony do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej przy ustalaniu wartości celnej przywiezionych towarów. Art. 24. § 1. Jeżeli wartość celna nie może zostać ustalona na podstawie art. 23, ustala się ją stosując w kolejności art. 25-28. § 2. Kolejność stosowania art. 27 i art. 28 zostanie zmieniona na wniosek zgłaszającego. Art. 25. § 1. Jeżeli wartość celna przywiezionych towarów nie może być ustalona na podstawie przepisów art. 23, za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar celny w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna. § 2. Dla ustalenia wartości, o której mowa w § 1, należy stosować wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych na tym samym poziomie handlu i w zasadzie w tych samych ilościach co towary, dla których ustalana jest wartość celna. W wypadku gdy nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, należy przyjmować wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych na innych poziomach handlu lub w innych ilościach, z niezbędnymi poprawkami mającymi na celu uwzględnienie różnicy w poziomach handlu lub ilości, pod warunkiem że tego rodzaju korekta może być dokonana na podstawie przedstawionych dowodów określających zasadność i prawidłowość korekty, niezależnie od tego, czy taka korekta prowadzi do zwiększenia, czy też zmniejszenia wartości. § 3. Jeżeli koszty, o których mowa w art. 30 § 1 pkt 5, są włączone do wartości transakcyjnej, należy uwzględnić istotne różnice w takich kosztach między towarami, dla których ustalana jest wartość celna, a towarami identycznymi, wynikające z różnic w odległościach i rodzaju transportu. § 4. Jeżeli stosując niniejszy artykuł stwierdzono więcej niż jedną wartość transakcyjną towarów identycznych, do ustalenia wartości celnej towarów przywożonych należy przyjmować wartość najniższą. Art. 26. § 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na podstawie przepisów art. 23 i art. 25, za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną podobnych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar celny w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna. § 2. Przepisy art. 25 § 2-4 stosuje się odpowiednio. Art. 27. § 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na podstawie przepisów art. 23, art. 25 i art. 26, za wartość celną przyjmuje się cenę jednostkową towarów przywożonych bądź identycznych lub podobnych sprzedanych na polskim obszarze celnym w największych zbiorczych ilościach i stanie, w jakim są towary, dla których ustalana jest wartość celna, w transakcjach sprzedaży między nie powiązanymi ze sobą osobami, w tym samym lub zbliżonym czasie, nie przekraczającym 90 dni od dnia przywozu towaru, dla którego ustalana jest wartość celna, pomniejszoną o: 1) marżę zazwyczaj płaconą lub uzgodnioną do zapłacenia albo też narzut, jaki jest zazwyczaj stosowany na polskim obszarze celnym, obejmujący zyski i wydatki związane ze sprzedażą przywiezionych towarów tego samego gatunku i rodzaju, 2) koszty transportu i ubezpieczenia oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem, po przywozie towarów na polski obszar celny, 3) należności celne przywozowe lub inne opłaty pobierane na polskim obszarze celnym z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów. § 2. Jeżeli towary przywożone bądź identyczne lub podobne nie są przedmiotem sprzedaży na polskim obszarze celnym w takim samym stanie i w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna, to na wniosek zgłaszającego wartość celną ustala się na podstawie ceny jednostkowej przywiezionych towarów, po której są one sprzedawane po dokonaniu ich przetworzenia, w największych zbiorczych ilościach, w transakcjach sprzedaży między nie powiązanymi osobami, pomniejszonej o koszty przetworzenia i koszty, o których mowa w § 1 pkt 1-3. Art. 28. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na podstawie przepisów art. 23 i art. 25-27, za wartość celną przyjmuje się wartość kalkulowaną, która jest sumą: 1) kosztów lub wartości materiałów i produkcji bądź innych procesów zastosowanych przy wytworzeniu przywożonych towarów, 2) kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczonej w cenę sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, jak te, dla których ustalana jest wartość celna, wytworzonych przez producentów w kraju wywozu w celu przywozu takich towarów na polski obszar celny, 3) kosztów lub wartości, o których mowa w art. 30 § 1 pkt 5. Art. 29. § 1. Jeżeli wartość celna nie może być ustalona na podstawie przepisów art. 23 i art. 25-28, jest ona ustalana na podstawie danych dostępnych na polskim obszarze celnym, z zastosowaniem odpowiednich środków zgodnych z zasadami i ogólnymi przepisami: 1) artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r., 2) Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r., 3) przepisów niniejszego działu. § 2. Wartość celna ustalana z zastosowaniem § 1 nie może być określana na podstawie: 1) ceny sprzedaży na polskim obszarze celnym towarów wytworzonych na tym obszarze, 2) systemu polegającego na przyjmowaniu do ustalania wartości celnej wyższej z dwóch alternatywnych wartości, 3) ceny towarów na rynku wewnętrznym kraju wywozu, 4) kosztów produkcji innych niż wartość kalkulowana, która została ustalona dla identycznych lub podobnych towarów na podstawie art. 28, 5) cen, po których towary są sprzedawane w kraju wywozu z przeznaczeniem poza polski obszar celny, 6) minimalnych wartości celnych, 7) arbitralnych bądź nieprawdziwych wartości. Art. 30. § 1. W celu określania wartości celnej z zastosowaniem przepisów art. 23, do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się: 1) poniesione przez kupującego, lecz nie ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary, koszty: a) prowizji i pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu, b) pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem, którego wartość celna jest ustalana, c) pakowania, zarówno w sensie materiałów, jak i robocizny, 2) określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej: a) materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów, b) narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów, c) materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów, d) prac techniczno-inżynieryjnych, rozwojowych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza polskim obszarem celnym i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów, 3) honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić kupujący, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży tych towarów, o ile koszty te nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej, 4) wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedawcy, 5) koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z ich transportem, poniesione do granicy państwa lub portu polskiego. § 2. Koszty dodane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej powinny być doliczane, z zastosowaniem przepisów niniejszego artykułu, jedynie na podstawie obiektywnych i wymiernych danych. § 3. Nie naruszając przepisów § 1 pkt 3: 1) opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów na polskim obszarze celnym nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za te towary, przy ustalaniu ich wartości celnej, 2) płatności za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży przywiezionych towarów, poniesione przez kupującego, nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywiezione towary, jeżeli takie płatności nie stanowią warunku sprzedaży towarów. Art. 31. Nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej: 1) kosztów transportu przywożonych towarów, które to koszty zostały poniesione po przekroczeniu granicy państwa lub po przybyciu do portu polskiego, 2) należności za prace budowlane, instalacyjne, montażowe, obsługę lub pomoc techniczną, wykonane po przywozie towarów, takich jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie, 3) odsetek wynikających z umowy o finansowaniu zakupu przywiezionych towarów, zawartej przez kupującego, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedawcę, czy też przez inną osobę, o ile umowa ta została zawarta w formie pisemnej, a kupujący będzie w stanie udowodnić, że: a) towary zostały sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłaconej lub należnej, b) żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym czasie, w kraju, w którym dokonano operacji finansowej, 4) opłat za prawo do kopiowania na polskim obszarze celnym towarów przywiezionych, 5) prowizji od zakupu, 6) należności celnych przywozowych lub innych opłat pobieranych na polskim obszarze celnym z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów. Art. 32. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb ustalania wartości celnej przywożonych towarów. Art. 33. Prezes Głównego Urzędu Ceł może ogłosić, w formie zarządzenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wyjaśnienia dotyczące wartości celnej wydawane przez właściwe organy. Art. 34. W celu ustalania wartości celnej Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, zasady stosowania kursów walut obcych, ustalanych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego i ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. TYTUŁ III TOWARY WPROWADZANE NA POLSKI OBSZAR CELNY DZIAŁ I Wprowadzenie towarów Art. 35. § 1. Towary wprowadzone na polski obszar celny podlegają, od chwili ich wprowadzenia, dozorowi celnemu. Towary te mogą podlegać kontroli celnej zgodnie z obowiązującymi przepisami. § 2. Towary mogą być wprowadzone lub wyprowadzone z polskiego obszaru celnego przez otwarte przejścia graniczne, a przez inne przejścia - tylko po wydaniu pozwolenia przez organ celny. § 3. Towary, o których mowa w § 1, pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak jest to niezbędne do określenia ich statusu celnego, a w wypadku towarów niekrajowych - aż do czasu, kiedy ich status celny zostanie zmieniony, bądź gdy zostaną wprowadzone do wolnego obszaru celnego albo zostaną powrotnie wywiezione bądź zniszczone zgodnie z art. 186. Art. 36. § 1. Osoba wprowadzająca towary na polski obszar celny jest zobowiązana do niezwłocznego ich dostarczenia trasą określoną przez organ celny i zgodnie z jego instrukcjami (droga celna) do: 1) granicznego urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny lub 2) wolnego obszaru celnego, jeżeli towary mają być wprowadzone bezpośrednio do niego: a) drogą morską lub powietrzną, b) drogą lądową bez przejazdu przez inną część polskiego obszaru celnego, o ile wolny obszar celny przylega do granicy lądowej państwa. § 2. Każda osoba przejmująca odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na polski obszar celny, także w wyniku przeładunku, jest odpowiedzialna za wykonanie obowiązków, o których mowa w § 1. § 3. Przepis § 1 pkt 1 nie wyłącza stosowania przepisów dotyczących ruchu turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu pocztowego lub ruchu o mało istotnym znaczeniu ekonomicznym, pod warunkiem że możliwości dozoru i kontroli celnej nie będą ograniczone. § 4. Przepisów § 1-3 i art. 37, art. 39-50 oraz art. 52 i art. 53 nie stosuje się do towarów, które czasowo opuściły polski obszar celny podczas transportu drogą morską lub powietrzną pomiędzy dwoma miejscami znajdującymi się na tym obszarze, pod warunkiem że przewóz został dokonany drogą bezpośrednią, rejsowym samolotem lub statkiem linii lotniczych albo linii żeglugowych, bez postoju poza polskim obszarem celnym. Niniejszego przepisu nie stosuje się do towarów wcześniej załadowanych w portach lub na lotniskach znajdujących się poza polskim obszarem celnym. § 5. Przepisów § 1 nie stosuje się do towarów przewożonych przez polskie morza terytorialne lub przestrzeń powietrzną na pokładzie statków wodnych lub powietrznych, których miejscem przeznaczenia nie jest port lub lotnisko usytuowane na polskim obszarze celnym. § 6. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, w drodze zarządzenia, może wyznaczyć drogi celne oraz określić zasady poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach. Art. 37. § 1. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej obowiązek, o którym mowa w art. 36 § 1, nie może zostać wykonany, osoba zobowiązana do jego wykonania lub inna osoba działająca w jej imieniu powinna bezzwłocznie poinformować organ celny o tej sytuacji. Jeżeli nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej nie spowodowały całkowitej utraty towarów, organ celny powinien zostać dokładnie poinformowany o miejscu, gdzie się one znajdują. § 2. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej statek, o którym mowa w art. 36 § 5, zmuszony jest do tymczasowego zawinięcia do portu lub lądowania na polskim obszarze celnym, a obowiązek, o którym mowa w art. 36 § 1, nie może zostać wykonany, osoba wprowadzająca statek na polski obszar celny lub osoba działająca w jej imieniu powinna bezzwłocznie poinformować organ celny o tej sytuacji. § 3. Organ celny określa środki, jakie należy podjąć, aby towary, o których mowa w § 1, jak również towary znajdujące się na pokładzie statku w sytuacjach określonych w § 2, zostały dostarczone do urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez ten organ. Art. 38. Jeżeli towary zostały nielegalnie wprowadzone na polski obszar celny lub zostały usunięte spod dozoru celnego, organ celny podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu uregulowania ich sytuacji łącznie ze sprzedażą towarów. DZIAŁ II Przedstawienie towarów i deklaracja skrócona Art. 39. Towary, które zgodnie z art. 36 § 1 pkt 1 zostały dostarczone do granicznego urzędu celnego bądź miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, powinny zostać przedstawione organowi celnemu przez osobę, która wprowadziła je na polski obszar celny, lub przez osobę, która przejęła odpowiedzialność za te towary po ich wprowadzeniu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 40. § 1. Po przedstawieniu towarów, a przed nadaniem tym towarom właściwego przeznaczenia celnego, mogą one, za zgodą organu celnego, zostać zbadane. § 2. Ryzyko i koszty badania, o którym mowa w § 1, nie obciążają organów celnych. § 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, sposób, tryb i warunki badania towarów. Art. 41. § 1. Z zastrzeżeniem przepisu art. 43, towary przedstawione organowi celnemu powinny być ujęte w deklaracji skróconej. § 2. Deklaracja skrócona powinna zostać złożona wraz z przedstawieniem towarów. Organ celny może wyrazić zgodę na późniejsze złożenie deklaracji, jednak nie później niż w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu przedstawienia towarów. Art. 42. § 1. Deklaracja skrócona powinna być złożona na formularzu odpowiadającym wzorowi, o którym mowa w § 3. Jednakże organ celny może zezwolić na wykorzystanie, w charakterze deklaracji skróconej, każdego dokumentu urzędowego lub handlowego zawierającego dane niezbędne do ustalenia tożsamości towarów. § 2. Deklaracja skrócona powinna zostać złożona przez: 1) osobę, która wprowadziła towary na polski obszar celny, lub przez osobę, która przejęła odpowiedzialność za towary po ich wprowadzeniu, 2) osobę, w której imieniu działały osoby, o których mowa w pkt 1. § 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór deklaracji skróconej oraz dokumenty, które mogą być wykorzystane w charakterze deklaracji skróconej. Art. 43. Organ celny może odstąpić od wymogu składania deklaracji skróconej pod warunkiem, że nie ogranicza to możliwości sprawowania dozoru celnego, jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w art. 41 § 2, zostały spełnione formalności niezbędne do nadania towarom przeznaczenia celnego. DZIAŁ III Rozładunek towarów i nadanie im przeznaczenia celnego Art. 44. § 1. Towary mogą być rozładowane lub przeładowane ze środków transportu wyłącznie za zgodą organu celnego, w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez ten organ. Jednakże w wypadku bezpośredniego zagrożenia wymagającego natychmiastowego wyładunku wszystkich towarów lub ich części, uzyskanie takiej zgody nie jest wymagane. O takim zdarzeniu należy niezwłocznie poinformować organ celny. § 2. Organ celny może w każdym czasie zażądać rozładowania i rozpakowania towarów w celu ich zbadania, przeprowadzenia rewizji celnej, jak również zbadania środków transportu, którymi są one przewożone. Art. 45. Każda osoba, która po rozładunku posiada towary i zapewnia ich transport lub składowanie, staje się odpowiedzialna za wykonanie obowiązku przedstawienia towarów w całości na każde żądanie organu celnego. Art. 46. Towary nie mogą zostać podjęte z miejsca ich złożenia bez zgody organu celnego. Art. 47. Towary przedstawione organowi celnemu powinny otrzymać przeznaczenie celne dopuszczalne dla tych towarów. Art. 48. § 1. Każda osoba jest zobowiązana do dokonania czynności, oraz dostarczenia organowi celnemu dokumentów niezbędnych do nadania przeznaczenia celnego towarom objętym deklaracją skróconą w terminie: 1) 90 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych drogą morską, 2) 20 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych drogą inną niż morska. § 2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ celny może przedłużyć terminy określone w § 1, jednak nie więcej niż o: 1) 30 dni w wypadku terminu, o którym mowa w § 1 pkt 1, 2) 7 dni w wypadku terminu, o którym mowa w § 1 pkt 2. Wniosek w tej sprawie musi zostać złożony przed upływem terminów określonych w § 1. DZIAŁ IV Czasowe składowanie towarów Art. 49. Towary przedstawione organowi celnemu nabywają status towarów składowanych czasowo, aż do chwili nadania im przeznaczenia celnego (towary składowane czasowo). Art. 50. § 1. Towary składowane czasowo mogą znajdować się jedynie w miejscach zatwierdzonych przez organ celny i na warunkach określonych przez ten organ. § 2. Przewoźnicy, spedytorzy, zarządzający portami lub osoby prowadzące agencje celne są obowiązani na żądanie organu celnego do prowadzenia magazynów celnych. § 3. Magazyn celny może być prowadzony przez osoby krajowe inne niż określone w § 2, po uzyskaniu przez nie pozwolenia organu celnego, z wyłączeniem jednak osób, o których mowa w art. 3 § 1 pkt 11 lit. c). § 4. W wypadku gdy nie można zapewnić prowadzenia magazynu celnego przez osoby określone w § 2 i § 3, magazyn celny prowadzi organ celny. § 5. Z wyłączeniem wypadków, o których mowa w art. 51, organ celny może zażądać od osoby będącej w posiadaniu towarów złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia uiszczenia kwoty wynikającej z długu celnego, który może powstać w wypadkach określonych w art. 211 lub art. 212. § 6. Prowadzący magazyn celny jest obowiązany uzgodnić z właściwym organem celnym regulamin prowadzenia magazynu celnego oraz zapewnić utrzymywanie magazynu w stanie umożliwiającym prowadzenie kontroli celnej. Art. 51. Prowadzący magazyn celny jest obowiązany, na żądanie organu celnego, przyjąć do magazynu towary podlegające kontroli celnej do czasu nadania im przeznaczenia celnego. Art. 52. Towary składowane czasowo mogą podlegać jedynie takim czynnościom, jakie są niezbędne do zapewnienia ich przechowania w nie zmienionym stanie, bez zmiany ich wyglądu czy parametrów technicznych. Art. 40 stosuje się odpowiednio. Art. 53. § 1. Organ celny podejmuje niezwłocznie wszelkie niezbędne działania w celu uregulowania sytuacji towarów składowanych czasowo, nie wyłączając ich sprzedaży, w wypadku gdy osoba nie dokonała czynności lub nie dostarczyła organowi celnemu dokumentów niezbędnych do nadania przeznaczenia celnego w terminie, o którym mowa w art. 48. § 2. Organ celny może, na ryzyko i koszt osoby będącej w posiadaniu towarów, zarządzić ich przeniesienie w miejsce znajdujące się pod jego dozorem, do czasu, kiedy sytuacja towarów zostanie uregulowana. Art. 54. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, tryb i warunki czasowego składowania towarów oraz tworzenia i prowadzenia magazynów celnych. DZIAŁ V Towary niekrajowe przewożone w ramach procedury tranzytu przewidzianej w umowach międzynarodowych Art. 55. Do towarów, które w chwili wprowadzania na polski obszar celny są już objęte procedurą tranzytu, nie stosuje się przepisów art. 36, 37 oraz art. 39-53, z wyjątkiem art. 36 § 1 pkt 1. Art. 56. Jeżeli towary niekrajowe objęte procedurą tranzytu osiągnęły miejsce przeznaczenia na polskim obszarze celnym i zostały przedstawione organom celnym zgodnie z przepisami regulującymi tranzyt, stosuje się przepisy art. 41-53. TYTUŁ IV PRZEZNACZENIE CELNE DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 57. § 1. Towary, niezależnie od ich rodzaju, ilości, pochodzenia, miejsca wysyłki lub miejsca przeznaczenia, mogą w każdym czasie, z zachowaniem określonych warunków, otrzymać przeznaczenie celne dopuszczalne dla tych towarów. § 2. Przepis § 1 nie wyłącza stosowania umów międzynarodowych oraz zakazów lub ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów, a w szczególności dotyczących obyczajności, bezpieczeństwa powszechnego, porządku publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi lub zwierząt, ochrony środowiska i zasobów naturalnych, ochrony roślin, ochrony dóbr kultury oraz ochrony własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej, a także zakazów i ograniczeń ustanowionych ze względów polityki handlowej lub interesu gospodarczego albo narodowego kraju. § 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej. Art. 58. § 1. Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne zakazują posiadania, rozpowszechniania lub obrotu towarami, organ celny cofa natychmiast towar za granicę lub na polski obszar celny, chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują jego przepadek albo inny sposób postępowania. Jeżeli cofnięcie towaru jest niemożliwe, organ celny może nakazać zniszczenie lub orzec przepadek towaru. § 2. Koszty cofnięcia towaru, sprzedaży, zniszczenia lub likwidacji w inny sposób ponoszą solidarnie: osoba, która wprowadziła bądź wyprowadza towary, o których mowa w § 1, osoba, która przejęła odpowiedzialność za przewóz tych towarów, bądź każda inna osoba, w której posiadaniu towar się znajduje. Art. 59. § 1. Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne uzależniają posiadanie, obrót lub rozpowszechnianie towarów od spełnienia określonych wymogów, to przywóz lub wywóz tych towarów może być dokonany pod warunkiem spełnienia tych wymogów. § 2. W wypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w § 1, organ celny cofa towar za granicę lub na polski obszar celny, chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują jego natychmiastowy przepadek albo inny sposób postępowania. Jeżeli cofnięcie towaru jest niemożliwe, organ celny może orzec jego przepadek. Przepis art. 58 § 2 stosuje się odpowiednio. § 3. Przepisu § 2 nie stosuje się do towarów niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujących się. W takich wypadkach przepisy art. 58 § 1 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ II Procedury celne Rozdział 1 Objęcie towarów procedurą celną Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 60. § 1. Każdy towar, który ma być objęty procedurą celną, powinien zostać zgłoszony do tej procedury. § 2. Towary krajowe zgłoszone do procedury wywozu, do procedury uszlachetniania biernego, procedury tranzytu lub procedury składu celnego, od chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, aż do ich wyprowadzenia z polskiego obszaru celnego, ich zniszczenia lub do czasu unieważnienia zgłoszenia celnego, podlegają dozorowi celnemu. Art. 61. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, urzędy celne, w których mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary w poszczególnych urzędach celnych. Art. 62. § 1. Zgłoszenie celne dokonywane jest: 1) w formie pisemnej, 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, jeżeli przewidują to przepisy szczególne, 3) w formie zgłoszenia ustnego lub innej czynności, jeżeli przewidują to przepisy szczególne i o ile w sposób dostateczny została wyrażona wola objęcia towarów procedurą celną. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wypadki, w których zgłoszenie celne może być dokonane w innej formie niż pisemna. Art. 63. § 1. Zgłoszenie celne dotyczące towaru będącego przedmiotem przywozu lub wywozu nie stanowiącego działalności gospodarczej, dokonywane przez podróżnych, powinno być złożone najpóźniej w chwili przystąpienia organu celnego do kontroli celnej. § 2. Jeżeli żywe zwierzęta, owoce, rośliny w stanie świeżym lub materiały niebezpieczne przywożone są z zamiarem objęcia ich procedurą celną, to zgłoszenie celne do tej procedury powinno być dokonane w dniu dostarczenia towaru do miejsca, o którym mowa w art. 36 § 1 pkt 1. Oddział 2 Zgłoszenia w formie pisemnej Art. 64. § 1. Zgłoszenie celne w formie pisemnej powinno zostać dokonane przez zgłaszającego na właściwym formularzu zgodnym ze wzorem przewidzianym do objęcia towaru określoną procedurą celną. Zgłoszenie to powinno być podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne do objęcia towaru procedurą celną, do której jest zgłaszany. § 2. Do zgłoszenia celnego zgłaszający powinien dołączyć dokumenty, których przedstawienie jest wymagane do objęcia towaru procedurą celną, do której jest zgłaszany. § 3. Jeżeli składane zgłoszenie celne nie odpowiada wymogom formalnym określonym w § 1 i § 2, organ celny odmawia jego przyjęcia, wskazując przyczyny odmowy w formie pisemnej. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, wzory formularzy oraz dokumenty, jakie należy do niego dołączyć. Art. 65. § 1. Organ celny przyjmuje zgłoszenie celne, jeżeli: 1) zgłoszenie celne odpowiada wymogom określonym w art. 64, 2) wraz ze zgłoszeniem celnym przedstawiono towar nim objęty, z zastrzeżeniem art. 80 § 2. § 2. Podstawę do zastosowania procedury celnej do towaru objętego zgłoszeniem celnym stanowią dane zawarte w zgłoszeniu celnym przyjętym przez organ celny, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 3. Przyjęcie zgłoszenia celnego powoduje z mocy prawa: 1) objęcie towaru procedurą celną, 2) określenie kwoty wynikającej z długu celnego, - chyba że w sprawie zostanie wydana decyzja rozstrzygająca inaczej o przeznaczeniu celnym towaru lub o kwocie wynikającej z długu celnego. § 4. Po przyjęciu zgłoszenia celnego organ celny, na wniosek strony wydaje decyzję lub może z urzędu wydać decyzję, w której: 1) uznaje zgłoszenie celne za prawidłowe, 2) uznaje zgłoszenie za nieprawidłowe i: a) określa kwotę wynikającą z długu celnego zgodnie z przepisami prawa celnego, b) uznając, iż objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną jest niemożliwe, rozstrzyga o objęciu towaru właściwą procedurą celną lub nadaje towarowi właściwe przeznaczenie celne. § 5. Decyzja, o której mowa w § 4, nie może zostać wydana, jeżeli upłynęły 3 lata od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. § 6. Organ celny wydaje nakaz zapłaty długu celnego, który nie został uiszczony w całości lub części po przyjęciu zgłoszenia celnego. Nakaz zapłaty stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 66. § 1. Zgłoszenia celnego może dokonać osoba mogąca przedstawić organom celnym, bezpośrednio lub przez przedstawiciela, towar, którego dotyczy zgłoszenie, jak również wszystkie dokumenty, których przedstawienie jest niezbędne do objęcia towaru procedurą celną, do której jest zgłaszany. § 2. Jeżeli przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada na osobę szczególne obowiązki, zgłoszenie to powinno zostać dokonane przez tę osobę lub w jej imieniu. § 3. Zgłaszającym może być jedynie osoba krajowa, chyba że zgłoszenie dotyczy procedury tranzytu lub odprawy czasowej albo dokonywane jest sporadycznie, w sytuacjach uznanych przez organ celny za uzasadnione. § 4. Przepis § 3 nie stanowi przeszkody do stosowania, z zastrzeżeniem wzajemności, przepisów umów międzynarodowych zawartych z innymi krajami. Art. 67. § 1. Po przyjęciu zgłoszenia celnego przez organ celny zgłaszający może dokonać jego sprostowania. § 2. Sprostowanie nie może spowodować objęcia zgłoszeniem celnym innej ilości, rodzaju lub wartości celnej towarów niż pierwotnie zgłoszone. § 3. Sprostowanie zgłoszenia celnego nie może być dokonane, jeżeli organ celny: 1) poinformował zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji celnej towarów, 2) stwierdził nieprawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym, 3) zwolnił towary. Art. 68. § 1. Jeżeli zgłaszający dostarczy dowód, że towar został zgłoszony omyłkowo do procedury celnej określonej w zgłoszeniu lub że w wyniku zaistnienia szczególnych okoliczności objęcie towaru procedurą celną nie jest już uzasadnione, organ celny, na wniosek zgłaszającego, unieważni przyjęte zgłoszenie celne. § 2. W wypadku gdy organ celny poinformował zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji celnej, wniosek o unieważnienie zgłoszenia celnego może zostać uwzględniony jedynie po dokonaniu tej rewizji. § 3. Po zwolnieniu towarów zgłoszenie celne nie może zostać unieważnione. § 4. Unieważnienie zgłoszenia celnego nie stanowi przeszkody do stosowania obowiązujących przepisów karnych. Art. 69. Datą właściwą do stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której dokonano zgłoszenia towarów, jest data przyjęcia zgłoszenia celnego przez organ celny, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 70. § 1. Po przyjęciu zgłoszenia celnego organ celny może przystąpić do jego weryfikacji, polegającej w szczególności na: 1) kontroli zgłoszenia celnego i dołączonych do niego dokumentów; organ celny może zażądać od zgłaszającego przedstawienia innych dokumentów w celu sprawdzenia prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu, 2) rewizji celnej towarów z możliwością pobrania próbek w celu przeprowadzenia ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli. § 2. Jeżeli organ celny po weryfikacji uzna zgłoszenie celne za nieprawidłowe, stosuje się art. 65 § 4 pkt 2. Art. 71. § 1. Dostarczenie towarów do miejsc, gdzie mają być poddane rewizji celnej oraz gdzie mogą zostać pobrane próbki i gdzie dokonane zostaną inne czynności wymagane do przeprowadzenia rewizji lub pobrania próbek, dokonywane jest przez zgłaszającego lub na jego odpowiedzialność. Koszty związane z dostarczeniem towarów ponosi zgłaszający. § 2. Zgłaszający ma prawo do obecności przy rewizji celnej towarów, jak również przy pobieraniu próbek. Organy celne mogą zażądać obecności zgłaszającego albo jego przedstawiciela przy rewizji celnej lub przy pobieraniu próbek, w szczególności w celu udzielenia pomocy tym organom przy przeprowadzaniu rewizji, czy też przy pobieraniu próbek. § 3. Pobranie próbek przez organ celny, dokonane zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie pociąga za sobą odszkodowania ze strony organu celnego. § 4. Jeżeli w wyniku wykonanych analiz i badań stwierdzono, że towar został zgłoszony nieprawidłowo, koszty związane z przeprowadzeniem badań i analiz ponosi zgłaszający. Art. 72. § 1. Jeżeli rewizji celnej poddano jedynie część towarów objętych zgłoszeniem celnym, wyniki tej rewizji odnoszą się do całości towarów objętych zgłoszeniem. Jeżeli zgłaszający uzna, że wyniki częściowej rewizji celnej towarów nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów, może do czasu zwolnienia towarów zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie dodatkowej rewizji. Art. 71 § 4 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli zgłoszenie celne obejmuje kilka pozycji towarowych, zgłoszeniem w rozumieniu § 1 jest każda odrębna pozycja klasyfikowana według kodu taryfy celnej tego zgłoszenia. Art. 73. § 1. Wyniki przeprowadzonej weryfikacji zgłoszenia celnego stanowią podstawę do zastosowania procedury celnej, którą mają być objęte towary. § 2. W wypadku nieprzeprowadzenia weryfikacji zgłoszenia celnego, podstawą do zastosowania procedury celnej są dane zawarte w zgłoszeniu. Art. 74. § 1. Organ celny może podejmować czynności pozwalające na ustalenie lub zapewnienie tożsamości towaru, jeżeli jest to niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej, do której towar został zgłoszony. W szczególności może nakładać zamknięcia celne, żądać od zgłaszającego opisów, rysunków, zdjęć fotograficznych lub dokonania innych niezbędnych czynności. § 2. Zamknięcia celne umieszczone na towarach oraz na środkach transportu mogą zostać usunięte lub zniszczone tylko przez organ celny albo za jego zgodą, chyba że w następstwie nie dających się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub zniszczenie okaże się niezbędne do zapewnienia ochrony towarów lub środków transportu. Art. 75. § 1. Z zastrzeżeniem art. 76, organ celny zwalnia towary z chwilą dokonania weryfikacji zgłoszenia celnego lub jego przyjęcia bez weryfikacji, jeżeli spełnione zostaną warunki objęcia towarów wskazaną procedurą i o ile towary te nie są przedmiotem ograniczeń lub zakazów. Dotyczy to również sytuacji, gdy do przeprowadzenia weryfikacji dalsza obecność towarów nie jest niezbędna. § 2. Zwolnienie udzielane jest jednorazowo dla całości towarów objętych tym samym zgłoszeniem celnym. Art. 72 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 76. § 1. Jeżeli przyjęcie zgłoszenia celnego powoduje powstanie długu celnego, towary, których dotyczy to zgłoszenie, mogą zostać zwolnione jedynie w wypadku, gdy kwota wynikająca z długu celnego została zapłacona lub zabezpieczona. § 2. Z zastrzeżeniem § 3, przepisu § 1 nie stosuje się do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła. § 3. Jeżeli stosując przepisy właściwe dla procedury celnej, do której zostały zgłoszone towary, organ celny zażąda złożenia zabezpieczenia, zwolnienie towarów może zostać udzielone jedynie po złożeniu zabezpieczenia. Art. 77. Organ celny podejmuje niezbędne działania, włącznie z wydaniem decyzji o przepadku towarów lub ich sprzedaży, w celu uregulowania sytuacji towarów, które: 1) nie mogły zostać zwolnione ze względu na to, że: a) ich kontrola nie mogła zostać podjęta lub prowadzona w terminach ustalonych przez organ celny z przyczyn zależnych od zgłaszającego, b) nie przedstawiono dokumentów, od których uzależnione jest objęcie towarów procedurą celną, c) należności celne przywozowe lub celne wywozowe nie zostały uiszczone albo zabezpieczone w wymaganych terminach, d) są przedmiotem zakazów lub ograniczeń wynikających z zastosowania środków polityki handlowej, 2) nie zostały podjęte w terminie 30 dni od dnia ich zwolnienia przez organ celny. Art. 78. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy tryb postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji celnej, pobieraniu próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń celnych oraz zwalnianiu towarów. Art. 79. § 1. Organ celny może udzielić pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej (upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną) osobom, które spełniają następujące warunki: 1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) lub lit. b), 2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów od co najmniej 1 roku, 3) są podatnikami podatku od towarów i usług, 4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa oraz składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 6) złożą w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2, generalne zabezpieczenie należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, w związku ze stosowaniem procedury celnej, w wysokości odpowiadającej zakresowi przewidywanej działalności, 7) nie zostało im cofnięte pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, ze względu na naruszenie przez nich przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat, 8) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy. § 2. Organ celny cofa pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej w wypadku naruszenia którejkolwiek z przesłanek wymienionych w § 1. § 3. Organ celny może cofnąć pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, jeżeli osoba, która otrzymała pozwolenie, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa związane z przywozem lub wywozem towarów. Art. 80. § 1. Upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną następuje poprzez: 1) zgłoszenie celne uproszczone, 2) złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną, 3) wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z procedury celnej. § 2. W wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3, organ celny może zwolnić zgłaszającego z obowiązku przedstawienia towarów w urzędzie celnym. § 3. Zgłoszenie celne uproszczone, dokument handlowy lub urzędowy bądź wpis do rejestrów powinny zawierać elementy niezbędne do identyfikacji towarów. Wpis do rejestrów powinien wskazywać datę jego dokonania. § 4. Zgłaszający zobowiązany jest do przedstawienia zgłoszenia celnego uzupełniającego, mogącego mieć charakter całościowy, okresowy lub podsumowujący. § 5. Zgłoszenie celne uzupełniające stanowi jeden niepodzielny akt ze zgłoszeniami celnymi uproszczonymi, określonymi w § 1 pkt 1, 2 lub pkt 3. Nabiera ono mocy prawnej z dniem przyjęcia zgłoszeń celnych uproszczonych. W wypadkach określonych w § 1 pkt 3 wpisanie do rejestrów ma tę samą moc prawną co przyjęcie zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 64. § 6. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy upraszczaniu czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną, 2) rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną, 3) rodzaje towarów, okresy rozliczeniowe oraz tryb składania zabezpieczenia przystosowaniu procedury uproszczonej, 4) wartość przesyłek podlegających procedurze uproszczonej na podstawie dokumentów zawierających spis towarów znajdujących się w przesyłce. Oddział 3 Inne formy zgłoszenia Art. 81. § 1. Jeżeli zgłoszenia celnego dokonano w sposób określony w art. 62 § 1 pkt 2 lub pkt 3, przepisy art. 64-80 stosuje się odpowiednio. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, o którym mowa w § 1, oraz dokumenty, jakie należy do niego dołączyć. Art. 82. § 1. Wprowadzenie lub wyprowadzenie towaru z polskiego obszaru celnego, dokonane przez podróżnego przez przejście odpowiednio oznaczone jako przeznaczone dla osób posiadających wyłącznie towary nie podlegające należnościom celnym przywozowym albo celnym wywozowym oraz innym ograniczeniom przewidzianym w przepisach prawa, traktuje się jako zgłoszenie celne tych towarów. § 2. W wypadkach gdy towary, o których mowa w § 1, nie zostały poddane kontroli celnej, uważa się, że towary te zostały dopuszczone do obrotu albo do wywozu poza polski obszar celny. Oddział 4 Kontrola zgłoszeń celnych po zwolnieniu towaru Art. 83. § 1. Organ celny po zwolnieniu towarów może z urzędu lub na wniosek zgłaszającego dokonać kontroli zgłoszenia celnego. § 2. Po zwolnieniu towarów organ celny, w celu upewnienia się o prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu celnym, może w szczególności kontrolować dokumenty i dane handlowe dotyczące operacji przywozu lub wywozu towarów objętych zgłoszeniem, jak również późniejszych operacji handlowych dotyczących tych towarów. Kontrole te mogą zostać przeprowadzone u zgłaszającego bądź u każdej innej osoby bezpośrednio lub pośrednio związanej z tymi operacjami, jak również u każdej innej osoby posiadającej takie dokumenty i dane. Organ celny może również przystąpić do kontroli towarów, jeżeli istnieje jeszcze możliwość ich okazania. § 3. Jeżeli z kontroli zgłoszenia celnego po zwolnieniu towaru wynika, że przepisy regulujące procedurę celną zostały zastosowane w oparciu o nieprawdziwe, nieprawidłowe lub niekompletne dane lub dokumenty, organ celny podejmuje niezbędne działania w celu właściwego zastosowania przepisów prawa celnego, biorąc pod uwagę nowe dane. Rozdział 2 Dopuszczenie do obrotu Art. 84. Dopuszczenie do obrotu nadaje towarowi niekrajowemu status celny towaru krajowego i następuje po spełnieniu wszystkich wymogów określonych prawem, w szczególności po zastosowaniu przepisów dotyczących należności celnych przywozowych. Art. 85. § 1. Należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących. § 2. Jeżeli po dniu przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu, lecz przed dniem zwolnienia towaru, nastąpiło obniżenie stawki celnej, na wniosek zgłaszającego, złożony najpóźniej do dnia zwolnienia towaru, stosuje się niższą stawkę. § 3. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli towary nie mogły zostać zwolnione z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego. Art. 86. Jeżeli przesyłka zawiera towary klasyfikowane do różnych kodów taryfy celnej i klasyfikacja każdego z tych towarów zgodnie z ich kodem do celów dokonania zgłoszenia celnego pociągałaby za sobą środki i nakłady niewspółmiernie wysokie w stosunku do wysokości należności celnych przywozowych, organ celny może, na wniosek zgłaszającego, wyrazić zgodę, aby należności celne przywozowe zostały pobrane od całej przesyłki, według kodu taryfy celnej właściwego towarowi, który podlega najwyższym należnościom celnym przywozowym. Art. 87. § 1. Towary dopuszczone do obrotu z zastosowaniem zerowej lub obniżonej stawki celnej ze względu na ich przeznaczenie albo podlegające zwolnieniu z należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie pozostają pod dozorem celnym. § 2. Dozór celny, o którym mowa w § 1, trwa 5 lat od dnia dopuszczenia do obrotu, chyba że: 1) towar zostaje wywieziony, zniszczony lub zużyty, 2) upłynął termin wynikający z przepisu szczególnego, w którym miał być spełniony warunek określonego przeznaczenia towaru, 3) w związku ze zmianą przeznaczenia towaru zostały uiszczone wymagane należności celne przywozowe. § 3. Przepisy art. 93 i art. 96, wobec towarów określonych w § 1, stosuje się odpowiednio. Art. 88. Towary dopuszczone do obrotu tracą status celny towarów krajowych, gdy cło za te towary jest zwracane lub umarzane: 1) w wypadku, o którym mowa w art. 121 § 1 pkt 2, 2) w wypadku, o którym mowa w art. 248, 3) jeżeli zwrot lub umorzenie uwarunkowane jest wywozem towarów, powrotnym wywozem lub otrzymaniem innego równoważnego przeznaczenia celnego, 4) w wypadku, gdy zgłoszenie o dopuszczeniu do obrotu zostanie unieważnione. Rozdział 3 Procedury zawieszające i gospodarcze procedury celne Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 89. § 1. Określenie "procedura zawieszająca" odnosi się, w wypadku towarów niekrajowych, do następujących procedur: 1) tranzytu, 2) składu celnego, 3) uszlachetniania czynnego podlegającego systemowi zawieszeń, 4) przetwarzania pod kontrolą celną, 5) odprawy czasowej. § 2. Określenie "gospodarcza procedura celna" odnosi się do następujących procedur: 1) składu celnego, 2) uszlachetniania czynnego, 3) przetwarzania pod kontrolą celną, 4) odprawy czasowej, 5) uszlachetniania biernego. § 3. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają: 1) towary przywożone - towary objęte procedurą zawieszającą, jak również towary, dla których, w ramach uszlachetniania czynnego podlegającego systemowi ceł zwrotnych, zostały spełnione formalności dopuszczenia do obrotu oraz formalności określone w art. 131, 2) towary w stanie nie zmienionym - towary przywożone, które w ramach procedury uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod kontrolą celną nie zostały poddane żadnym formom uszlachetniania bądź przetwarzania. Art. 90. § 1. Korzystanie z gospodarczej procedury celnej uzależnione jest od uzyskania pozwolenia organu celnego. § 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, wydaje i cofa organ celny. § 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków i formularzy stosowanych przy wydawaniu pozwoleń, dokumenty, które należy dołączyć do wniosku, terminy składania wniosków oraz inne szczegółowe warunki udzielania pozwoleń. Art. 91. § 1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 90, wydawane jest z zachowaniem warunków dotyczących określonej procedury celnej: 1) osobom, które udzielą gwarancji niezbędnych do prawidłowego przebiegu procedury celnej, oraz 2) gdy organ celny może zapewnić właściwy dozór i kontrolę procedury bez konieczności stosowania środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu wnioskowanej działalności. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pozwoleń, o których mowa w art. 105. Art. 92. § 1. Organ celny określa w pozwoleniu warunki oraz terminy stosowania danej procedury celnej. § 2. Osoba posiadająca pozwolenie ma obowiązek informować organ celny o każdej zmianie, która nastąpiła po wydaniu pozwolenia i mogła mieć wpływ na korzystanie z tego pozwolenia. Art. 93. § 1. Objęcie towarów procedurą zawieszającą wymaga złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego, mogącego powstać w stosunku do tych towarów, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia. Art. 94. Procedura zawieszająca, z wyłączeniem procedury tranzytu, zostaje zakończona, gdy towary objęte tą procedurą bądź produkty kompensacyjne lub przetworzone pod kontrolą celną otrzymają inne przeznaczenie celne. Art. 95. Organy celne podejmują wszelkie działania sprawdzające i wyjaśniające w celu uregulowania sytuacji towarów, wobec których procedura nie została zakończona zgodnie z określonymi warunkami i terminami. Art. 96. Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej mogą, zgodnie z warunkami określonymi przez organ celny i za zgodą tego organu, zostać przeniesione na inne osoby spełniające warunki wymagane do korzystania z tej procedury. Oddział 2 Tranzyt Art. 97. § 1. Procedura tranzytu pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na polskim obszarze celnym: 1) towarów niekrajowych, nie podlegających w tym czasie należnościom celnym przywozowym i środkom polityki handlowej, jeśli przemieszczanie towarów ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym, lub 2) towarów niekrajowych, jeśli przemieszczanie towarów ma się zakończyć na polskim obszarze celnym; art. 57 § 2 stosuje się odpowiednio, lub 3) towarów krajowych w wypadkach określonych w przepisach szczególnych. § 2. Towary, o których mowa w § 1, mogą być objęte procedurą tranzytu nie dłużej niż 14 dni, niezależnie od tego, ile razy towar był objęty tą procedurą, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. § 3. Przemieszczanie, o którym mowa w § 1, odbywa się w szczególności z zastosowaniem: 1) dokumentów określonych przepisami prawa celnego, 2) karnetu TIR, jeżeli: a) rozpoczęło się lub ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym lub b) dotyczy przesyłek towarów, które mają zostać wyładowane na polskim obszarze celnym i które są przewożone wraz z towarami przeznaczonymi do wyładowania poza polskim obszarem celnym, 3) karnetu ATA używanego jako dokument tranzytowy. § 4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny towarów, o których mowa w § 1 pkt 2, organ celny może z urzędu, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, uwzględniając interes osoby zobowiązanej, objąć towar procedurą tranzytu. § 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, tryb i warunki procedury tranzytu oraz wzory wniosków o objęcie towaru procedurą tranzytu. Art. 98. Procedura tranzytu zostaje zakończona, gdy towary i odpowiednie dokumenty zostaną przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia, zgodnie z przepisami tej procedury. Art. 99. § 1. Główny zobowiązany to osoba, która sama lub za pośrednictwem upoważnionego przedstawiciela, przez zgłoszenie celne, wyraziła wolę wykonania obowiązków przewidzianych procedurą tranzytu. § 2. Główny zobowiązany powinien złożyć zabezpieczenie w celu zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego i innych należności mogących powstać w związku z przywozem lub wywozem towaru, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 3. Organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia w wypadku: 1) przewozów morskich, rzecznych i powietrznych, 2) przesyłania towarów rurociągami i innymi stałymi liniami przesyłowymi, 3) przewozów dokonywanych przez przedsiębiorstwa kolejowe. Art. 100. § 1. Organ celny może, z zastrzeżeniem § 3, zwolnić z obowiązku złożenia zabezpieczenia, przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu, osoby spełniające warunki określone w § 2. § 2. Zwolnienie określone w § 1 wydawane jest w formie pozwolenia jedynie osobom spełniającym następujące wymogi: 1) mają swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju, 2) stale korzystają z procedury tranzytu, 3) znajdują się w sytuacji finansowej zapewniającej wywiązanie się z zobowiązań mogących powstać wobec organu celnego, 4) nie popełniły żadnego naruszenia przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych, 5) podpisały, na odpowiednim formularzu, zobowiązanie do zapłacenia, na pierwsze pisemne żądanie organu celnego, kwoty należnej z tytułu dokonywania przewozów towarów objętych procedurą tranzytu. § 3. Zwolnienia od złożenia zabezpieczenia nie udziela się, jeżeli procedurą tranzytu objęte są towary, których: 1) całkowita wartość przekracza określoną kwotę lub 2) przywóz związany jest ze zwiększonym ryzykiem, przy uwzględnieniu wysokości należności celnych przywozowych i innych obciążeń, którym towary te mogą podlegać. § 4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania i cofania pozwoleń, o których mowa w § 2, szczegółowe wymogi, które powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia, wysokość kwoty oraz wykaz towarów, o których mowa w § 3. Art. 101. § 1. Osobą uprawnioną do korzystania z procedury tranzytu jest główny zobowiązany. § 2. Główny zobowiązany powinien: 1) przedstawić w wyznaczonym terminie i we wskazanym przez organ celny urzędzie celnym towary w nie naruszonym stanie i z zachowaniem środków zastosowanych przez organ celny w celu zapewnienia tożsamości towaru, 2) przestrzegać przepisów procedury tranzytu. § 3. Niezależnie od obowiązków głównego zobowiązanego, każda osoba przewożąca towar lub przyjmująca go, jeśli wie o tym, że jest on objęty procedurą tranzytu, jest również zobowiązana do przedstawienia tego towaru w urzędzie celnym przeznaczenia, z zachowaniem wymogów, o których mowa w § 2 i § 4. § 4. Termin, o którym mowa w § 2, nie może przekraczać 14 dni, licząc od dnia pierwszego objęcia towaru procedurą tranzytu. Oddział 3 Skład celny Art. 102. § 1. Procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym: 1) towarów niekrajowych, które w czasie tego składowania nie podlegają cłu ani ograniczeniom i zakazom określonym w przepisach odrębnych, z wyjątkiem ograniczeń i zakazów stosowanych do ochrony porządku lub bezpieczeństwa publicznego, obyczajności, higieny lub zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochrony środowiska, 2) towarów krajowych, dla których dokonano odpowiednich wywozowych formalności celnych. § 2. Składem celnym jest miejsce określone w pozwoleniu wydanym przez organ celny, podlegające dozorowi celnemu i kontroli celnej, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami. § 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których towary mogą być objęte procedurą składu celnego bez ich złożenia w składzie celnym. Art. 103. § 1. Skład celny może być składem celnym publicznym lub składem celnym prywatnym. § 2. Składem celnym publicznym jest skład celny, z którego może korzystać każda osoba krajowa w celu składowania towarów. § 3. Składem celnym prywatnym jest skład celny przeznaczony do składowania przez prowadzącego skład celny towarów przeznaczonych wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Art. 104. § 1. Prowadzącym skład celny może być wyłącznie osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego. § 2. Korzystającym ze składu celnego jest osoba, na której rzecz dokonano zgłoszenia do procedury składu celnego, lub osoba, na którą przeniesiono prawa i obowiązki korzystającego ze składu celnego. Art. 105. § 1. Prowadzenie składu celnego uzależnione jest od uzyskania pozwolenia organu celnego. § 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, wydaje i cofa Prezes Głównego Urzędu Ceł. § 3. Osoba, która zamierza prowadzić skład celny, składa pisemny wniosek. § 4. Pozwolenie określa warunki prowadzenia składu celnego. § 5. Pozwolenie na prowadzenie prywatnego składu celnego udzielane jest tylko osobom, które spełniają następujące warunki: 1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b), 2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów co najmniej od 1 roku, 3) są podatnikami podatku od towarów i usług, 4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 6) złożą w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2, generalne zabezpieczenie należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, w związku ze stosowaniem procedury, w wysokości odpowiadającej zakresowi przewidywanej działalności, 7) nie zostało im cofnięte pozwolenie na prowadzenie składu celnego, ze względu na naruszenie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat, 8) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy. § 6. Pozwolenie na prowadzenie publicznego składu celnego jest udzielane osobom, które spełniają warunki określone w § 5 pkt 1 i pkt 3-8. § 7. Rozpoczęcie działalności składu celnego wymaga uprzedniego zatwierdzenia przez właściwy organ celny regulaminu funkcjonowania tego składu, sporządzonego przez prowadzącego skład celny. § 8. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb i warunki udzielania oraz cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego, 2) warunki tworzenia i funkcjonowania składów celnych oraz szczegółowe warunki stosowania procedury składu celnego. § 9. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór wniosku o wydanie pozwolenia oraz dokumenty, które należy dołączyć do tego wniosku. Art. 106. § 1. Organ celny nie wydaje pozwolenia na prowadzenie składu celnego lub ogranicza zakres wnioskowanej działalności w wypadku, gdy udzielenie pozwolenia może powodować zagrożenie interesu gospodarki narodowej, obronności lub bezpieczeństwa państwa albo zagrożenie bezpieczeństwa bądź dóbr osobistych obywateli, a także gdy proponowana lokalizacja składu celnego, stan lub wielkość pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład celny, albo stan ich wyposażenia lub też ilość składów celnych uniemożliwi lub znacznie utrudni organowi celnemu sprawowanie dozoru celnego lub kontroli celnej. § 2. Organ celny cofa pozwolenie na prowadzenie składu celnego, jeżeli: 1) z wnioskiem o cofnięcie występuje prowadzący skład celny, 2) po uzyskaniu pozwolenia w terminie 3 miesięcy nie podjęto działalności lub ją przerwano na czas dłuższy niż 3 miesiące, bez powiadomienia organu celnego, 3) prowadzący skład celny prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem funkcjonowania składu celnego, 4) zostaje naruszony którykolwiek warunek określony w art. 105 § 6, a w wypadku prowadzącego prywatny skład celny - w art. 105 § 5. § 3. Organ celny może cofnąć pozwolenie na prowadzenie składu celnego, gdy rozmiar prowadzonej działalności nie uzasadnia dalszego jej prowadzenia lub gdy osoba, która otrzymała pozwolenie, w istotny sposób naruszyła przepisy prawa lub nie gwarantuje należytego stosowania tego prawa. Art. 107. Z zastrzeżeniem art. 108, prowadzący skład celny odpowiedzialny jest za: 1) zapewnienie, aby towary złożone w składzie celnym nie zostały usunięte spod dozoru celnego, 2) wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą składu celnego, 3) przestrzeganie warunków określonych w pozwoleniu i regulaminie funkcjonowania składu celnego. Art. 108. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego publicznego może określać, że odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2, ponosi jedynie korzystający ze składu. Art. 109. Korzystający ze składu celnego jest odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składu celnego oraz jest zobowiązany do złożenia zabezpieczenia w celu zagwarantowania pokrycia długu celnego mogącego powstać w związku z objęciem towaru procedurą składu celnego. Art. 110. Organ celny może wydać pozwolenie na przeniesienie na inną osobę praw i obowiązków prowadzącego skład celny. Art. 111. Organ celny może zażądać od prowadzącego skład celny złożenia zabezpieczenia dotyczącego odpowiedzialności określonej w art. 107. Art. 112. Osoba wyznaczona lub zaakceptowana przez organ celny jest zobowiązana do prowadzenia, w sposób określony przez ten organ, ewidencji towarowej dotyczącej wszystkich towarów objętych procedurą składu celnego. Art. 113. Towary objęte procedurą składu celnego, z chwilą ich wprowadzenia do składu celnego, powinny zostać ujęte w ewidencji towarowej, o której mowa w art. 112. Art. 114. § 1. W uzasadnionych gospodarczo wypadkach i o ile nie ogranicza to możliwości sprawowania dozoru celnego, organ celny może wydać pozwolenie, by: 1) towary krajowe inne niż określone w art. 102 § 1 pkt 2 były składowane w pomieszczeniach składu celnego, 2) towary niekrajowe zostały poddane w pomieszczeniach składu celnego procesom uszlachetniania, w ramach procedury uszlachetniania czynnego, zgodnie z warunkami tej procedury, 3) towary niekrajowe zostały poddane w pomieszczeniach składu celnego procesom przetworzenia pod kontrolą celną, zgodnie z warunkami tej procedury. § 2. W wypadkach określonych w § 1 towary nie są objęte procedurą składu celnego. § 3. Organ celny może zażądać, aby towary określone w § 1 zostały ujęte w ewidencji towarowej, o której mowa w art. 112. Art. 115. Składowanie towarów objętych procedurą składu celnego nie jest ograniczone w czasie. W wyjątkowych wypadkach organ celny może wyznaczyć termin, przed którego upływem korzystający ze składu celnego powinien nadać towarom inne przeznaczenie celne. Art. 116. § 1. Towary przywożone mogą być poddane zwyczajowym czynnościom mającym na celu zapewnienie ich utrzymania w nie zmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji bądź odsprzedaży. § 2. Dokonanie czynności, o których mowa w § 1, jest uzależnione od uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego. § 3. Pozwolenie ustala warunki dokonania tych czynności. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł może ustalić, w drodze zarządzenia, czynności, o których mowa w § 1. Art. 117. § 1. W uzasadnionych gospodarczo wypadkach towary objęte procedurą składu celnego mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego. § 2. Wyprowadzenie, o którym mowa w § 1, może nastąpić jedynie po uprzednim uzyskaniu od organu celnego pozwolenia określającego warunki, na jakich to wyprowadzenie może nastąpić. § 3. Towary czasowo wyprowadzone ze składu celnego mogą zostać poddane czynnościom, o których mowa w art. 116 § 1. Przepis art. 116 § 2 i § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 118. Organ celny może wydać pozwolenie na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego. Art. 119. § 1. Jeżeli w stosunku do towarów przywożonych, objętych procedurą składu celnego, powstanie dług celny, a wartość celna tych towarów została ustalona w oparciu o cenę faktycznie zapłaconą lub należną wraz z zawartymi w niej kosztami składowania i utrzymania w stanie nie zmienionym towarów, gdy były objęte procedurą składu celnego, to koszty te odlicza się od wartości celnej, o ile są oddzielnie wyodrębnione z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za towar. § 2. Jeżeli towary przywożone objęte procedurą składu celnego zostały poddane zwyczajowym czynnościom, o których mowa w art. 116 § 1, to na wniosek zgłaszającego przy ustalaniu kwoty cła uwzględnia się rodzaj, wartość celną oraz ilość towaru, jak gdyby towary te nie były poddane tym czynnościom. § 3. Jeżeli towary przywożone objęte procedurą składu celnego są, na podstawie art. 80, dopuszczone do obrotu bez przedstawiania ich organom celnym i przed złożeniem odpowiedniego zgłoszenia, a elementy kalkulacyjne dotyczące tych towarów zostały określone lub przyjęte w chwili objęcia towarów procedurą składu celnego, uznaje się, że elementy te należy uwzględnić przy stosowaniu art. 222. Towary te podlegają kontroli, o której mowa w art. 83. Art. 120. Wartość celna towaru zgłaszanego do procedury dopuszczenia do obrotu, który to towar wcześniej był objęty procedurą składu celnego, może zostać obniżona w stosunku do wartości tego towaru z dnia objęcia procedurą składu celnego jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Oddział 4 Uszlachetnianie czynne Art. 121. § 1. Z zastrzeżeniem art. 122, procedura uszlachetniania czynnego pozwala na poddanie na polskim obszarze celnym jednemu lub większej liczbie procesów uszlachetniania: 1) towarów niekrajowych przeznaczonych do powrotnego wywozu poza polski obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych, bez obciążania tych towarów cłem lub stosowania wobec nich środków polityki handlowej, lub 2) towarów dopuszczonych do obrotu ze zwrotem lub umorzeniem cła należnego do zapłacenia za takie towary, jeżeli zostaną one wywiezione poza polski obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych. § 2. W procedurze uszlachetniania czynnego wymienione określenia oznaczają: 1) system zawieszeń - procedurę uszlachetniania czynnego w formie przewidzianej w § 1 pkt 1, 2) system ceł zwrotnych - procedurę uszlachetniania czynnego w formie przewidzianej w § 1 pkt 2, 3) procesy uszlachetniania: a) obróbkę towarów, w tym składanie, montaż lub instalowanie ich w innych towarach, b) przetwarzanie towarów, c) naprawę towarów, w tym ich odnawianie i porządkowanie, d) wykorzystywanie niektórych towarów nie wchodzących w skład produktów kompensacyjnych, ale umożliwiających lub ułatwiających ich produkcję, jeżeli towary te są całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie, z wyłączeniem narzędzi, urządzeń i wyposażenia, 4) produkty kompensacyjne - wszelkie produkty powstałe w wyniku procesów uszlachetniania, w tym resztki i odpady, 5) towary ekwiwalentne - towary krajowe, które są wykorzystywane w miejsce towarów przywożonych do wytwarzania produktów kompensacyjnych, 6) współczynnik produktywności - ilość lub procent produktów kompensacyjnych uzyskanych w wyniku uszlachetnienia w stosunku do ogólnej ilości towarów przywożonych. Art. 122. § 1. Organ celny może wydać pozwolenie na: 1) wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych, 2) wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych wytwarzanych z towarów ekwiwalentnych, przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetnienia, - pod warunkiem, że towary ekwiwalentne są tej samej jakości i mają te same cechy charakterystyczne co towary przywożone do uszlachetnienia. § 2. W szczególnych wypadkach i za zgodą organu celnego mogą zostać dopuszczone towary ekwiwalentne o wyższym stopniu przetworzenia niż towary przywożone. § 3. W wypadkach, o których mowa w § 1 i § 2, towary przywożone są traktowane jako towary ekwiwalentne, a te ostatnie są traktowane jako towary przywożone. § 4. Jeżeli produkty kompensacyjne, w wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, podlegają należnościom celnym wywozowym, a nie zostały wywiezione lub powrotnie wywiezione w ramach procedury uszlachetniania czynnego, osoba posiadająca pozwolenie powinna złożyć zabezpieczenie w celu zagwarantowania uiszczenia tych należności w razie nieprzywiezienia w terminie towarów do uszlachetnienia. Art. 123. Pozwolenie na uszlachetnianie czynne może być wydane na wniosek osoby, która dokonuje procesu uszlachetniania lub która organizuje ten proces. Art. 124. Pozwolenie na uszlachetnianie czynne udzielane jest jedynie: 1) osobom krajowym; pozwolenie na dokonanie przywozu nie mającego charakteru zarobkowego może być udzielone również osobom mającym miejsce zamieszkania za granicą, 2) gdy można będzie stwierdzić, że towary przywożone wejdą w skład produktów kompensacyjnych, nie naruszając przepisów dotyczących wykorzystywania towarów określonych w art. 121 § 2 pkt 3 lit. d) lub art. 122, o ile możliwe będzie stwierdzenie, że warunki wymagane wobec towarów ekwiwalentnych będą spełnione. Art. 125. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym produkty kompensacyjne powinny zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione bądź otrzymać inne przeznaczenie celne. Termin wyznaczany jest przy uwzględnieniu czasu niezbędnego na przeprowadzenie czynności związanych z uszlachetnieniem i zbytem produktów kompensacyjnych. § 2. Termin, o którym mowa w § 1, biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego. Organ celny może wydać pozwolenie na przedłużenie terminu, na podstawie odpowiednio umotywowanego wniosku osoby posiadającej pozwolenie. § 3. W wypadku zastosowania art. 122 § 1 pkt 2 organ celny wyznacza termin, w ciągu którego towary niekrajowe powinny zostać zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego. Termin ten biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia do wywozu produktów kompensacyjnych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych. Towary, które zostaną przywiezione po upływie terminu, nie są traktowane jako towary ekwiwalentne w rozumieniu art. 122 § 3. § 4. Organ celny może wydać pozwolenie, aby termin, który rozpoczyna swój bieg w danym miesiącu kalendarzowym lub kwartale, upływał odpowiednio ostatniego dnia następującego po nim miesiąca kalendarzowego lub kwartału. Art. 126. Organ celny zatwierdza współczynnik produktywności; może również określić sposób jego wyznaczania. Współczynnik produktywności określa się, uwzględniając okoliczności, w jakich proces uszlachetniania jest lub ma być prowadzony. Art. 127. § 1. W razie powstania długu celnego, jego wysokość określa się na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towarów przywożonych w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego tych towarów do procedury uszlachetniania czynnego, z zastrzeżeniem art. 128. § 2. Jeżeli w chwili, o której mowa w § 1, towary przywożone spełniają warunki do korzystania z preferencyjnych, obniżonych lub zawieszonych stawek celnych, bądź stawek obniżonych w ramach kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych, będą one mogły korzystać z takich stawek tylko wówczas, gdy stawki te obowiązują w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu wobec identycznych towarów. Art. 128. § 1. Produkty kompensacyjne znajdujące się w wykazie, o którym mowa w § 6, podlegają właściwym dla nich należnościom celnym przywozowym, gdy zostaną dopuszczone do obrotu w ilościach proporcjonalnych do wywiezionej części produktów kompensacyjnych nie znajdujących się w tym wykazie; osoba posiadająca pozwolenie może wnioskować o naliczenie należności za te produkty zgodnie z warunkami określonymi w art. 127. § 2. Produkty kompensacyjne, które zostały objęte procedurą zawieszającą lub wprowadzone do wolnego obszaru celnego, podlegają należnościom celnym przywozowym, obliczanym zgodnie z przepisami dotyczącymi właściwej procedury zawieszającej lub wolnego obszaru celnego, przy czym kwota należności celnych przywozowych nie może być niższa od kwoty naliczonej zgodnie z art. 127, chyba że produkty kompensacyjne objęte zostały procedurą przetwarzania pod kontrolą celną; osoba zainteresowana może wnioskować o naliczenie należności zgodnie z warunkami określonymi w art. 127. § 3. Produkty kompensacyjne mogą podlegać przepisom dotyczącym sposobu obliczania należności celnych przywozowych w ramach procedury przetwarzania pod kontrolą celną, o ile towary przywożone mogą być objęte tą procedurą. § 4. Produkty kompensacyjne będą korzystać z preferencji taryfowych ze względu na ich przeznaczenie, o ile w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu obowiązują przepisy przewidujące preferencyjne traktowanie identycznych towarów. § 5. Produkty kompensacyjne będą zwolnione od cła, o ile w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu obowiązują przepisy przewidujące zwolnienie od cła identycznych towarów. § 6. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania, do obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla tych produktów. Art. 129. § 1. Po uzyskaniu pozwolenia wydanego zgodnie z warunkami określonymi w przepisach dotyczących uszlachetniania biernego, niektóre lub wszystkie produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym mogą zostać wywiezione poza polski obszar celny w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania. § 2. W wypadku powstania długu celnego w stosunku do towarów powrotnie przywożonych, nałożone zostaną: 1) należności celne przywozowe na produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym, o których mowa w § 1, obliczone zgodnie z art. 127 lub art. 128, oraz 2) należności celne przywozowe na produkty powrotnie przywożone po ich uszlachetnieniu poza polskim obszarem celnym, których kwota zostanie obliczona na podstawie przepisów dotyczących procedury uszlachetniania biernego, na tych samych warunkach, jakie miałyby zastosowanie, gdyby towary wywożone w ramach procedury uszlachetniania biernego zostały dopuszczone do obrotu przed dokonaniem tego wywozu. Art. 130. System ceł zwrotnych może być stosowany wobec wszystkich towarów, z wyjątkiem tych, które w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu: 1) podlegają ograniczeniom ilościowym w przywozie, lub 2) korzystają z zawieszonych stawek celnych albo, w ramach plafonów taryfowych lub kontyngentów taryfowych, z obniżonych stawek celnych. Art. 131. § 1. W zgłoszeniu o dopuszczenie towaru do obrotu należy wskazać, że przywóz towaru następuje w systemie ceł zwrotnych, oraz podać dane dotyczące udzielonego pozwolenia. § 2. Na żądanie organu celnego do zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu należy dołączyć pozwolenie na uszlachetnianie czynne. Art. 132. Do systemu ceł zwrotnych nie mają zastosowania art. 122 § 1 pkt 2, § 3 i § 4, art. 127, art. 128 § 3 i art. 135. Art. 133. § 1. Osoba posiadająca pozwolenie może zwrócić się o zwrot lub umorzenie cła, o ile udowodni organowi celnemu, że produkty kompensacyjne uzyskane z towarów przywiezionych i dopuszczonych do obrotu w systemie ceł zwrotnych zostały: 1) wywiezione lub 2) objęte, w celu późniejszego powrotnego ich wywozu, procedurą tranzytu, procedurą składu celnego, procedurą odprawy czasowej, procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, lub wprowadzone do wolnego obszaru celnego, - jeżeli zostały spełnione wszystkie pozostałe warunki procedury uszlachetniania czynnego. § 2. W wypadku otrzymania przeznaczenia celnego, jednego z określonych w § 1 pkt 2, produkty kompensacyjne traktowane są jak towary niekrajowe. § 3. Wniosek o zwrot cła powinien być złożony łącznie ze złożeniem dokumentów wymaganych do uzyskania przeznaczenia celnego, o którym mowa w § 1. § 4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach organ celny może zezwolić, aby produkty kompensacyjne, które zgodnie z § 1 zostały objęte procedurą celną bądź umieszczone w wolnym obszarze celnym, zostały dopuszczone do obrotu. W takim wypadku, z zastrzeżeniem art. 128 § 2, uznaje się, że kwota zwróconego lub umorzonego cła staje się kwotą wynikającą z długu celnego. § 5. W celu określenia kwoty cła, które ma zostać zwrócone lub umorzone, art. 128 § 1 stosuje się odpowiednio. Art. 134. Czasowy wywóz produktów kompensacyjnych dokonywany w sposób określony w art. 129 § 1, nie będzie uważany za wywóz ze zwrotem należności określonym w art. 133, z wyjątkiem wypadków, gdy takie produkty nie zostały powrotnie przywiezione do kraju w wyznaczonym terminie. Art. 135. Nie pobiera się należności celnych wywozowych od produktów kompensacyjnych powstałych w trakcie procedury uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń. Art. 136. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz szczegółowe warunki stosowania procedury uszlachetniania czynnego. Oddział 5 Przetwarzanie pod kontrolą celną Art. 137. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną umożliwia użycie towarów niekrajowych na polskim obszarze celnym w procesach zmieniających ich rodzaj lub stan, bez stosowania wobec nich cła i środków polityki handlowej, oraz umożliwia dopuszczenie produktów powstających w takich procesach (produkty przetworzone) do obrotu, z zastosowaniem właściwych dla nich należności celnych przywozowych. Art. 138. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną. Art. 139. Pozwolenie na przetwarzanie pod kontrolą celną udzielane jest na wniosek osoby, która ma dokonać przetwarzania lub organizować to przetwarzanie. Art. 140. Pozwolenie na przetwarzanie pod kontrolą celną może być udzielone osobom krajowym, gdy zostaną spełnione następujące warunki: 1) będzie możliwe ustalenie, że towary przywożone wejdą w skład produktów przetworzonych, 2) przywiezione towary po ich przetworzeniu nie mogą być, bez ponoszenia nadmiernych kosztów, przywrócone do rodzaju lub stanu, w jakim znajdowały się w chwili, gdy zostały objęte procedurą, 3) zastosowanie procedury przetwarzania pod kontrolą celną nie będzie stanowić obejścia przepisów dotyczących pochodzenia towarów i ograniczeń ilościowych mających zastosowanie wobec towarów dopuszczanych do obrotu. Art. 141. Do procedury przetwarzania pod kontrolą celną stosuje się odpowiednio art. 125 § 1 i § 2 oraz art. 126. Art. 142. W wypadku powstania długu celnego odnoszącego się do towarów w stanie nie zmienionym lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, kwota długu jest obliczana na podstawie elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia towarów do procedury przetwarzania pod kontrolą celną. Art. 143. § 1. Jeżeli towary przywożone spełniają warunki do zastosowania preferencyjnych, obniżonych lub zawieszonych stawek celnych w chwili ich objęcia procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, a zastosowanie w tym czasie tego rodzaju stawek jest możliwe wobec produktów dopuszczanych do obrotu, identycznych jak produkty przetworzone, to należności, którym podlegają produkty przetworzone, oblicza się z zastosowaniem takich stawek. § 2. Jeżeli obniżone stawki celne wobec towarów przywożonych stosowane są w ramach kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych, to zastosowanie takich stawek wobec produktów przetworzonych uzależnione jest również od ich obowiązywania wobec towarów przywożonych w dniu dopuszczenia do obrotu produktów przetworzonych. § 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, ilość towarów przywożonych, która została faktycznie zużyta przy wytworzeniu dopuszczonych do obrotu produktów przetworzonych, jest wliczana do kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych obowiązujących dla towarów przywożonych w dniu dopuszczenia do obrotu produktów przetworzonych. Dopuszczone do obrotu produkty przetworzone nie obciążają kontyngentów taryfowych ani plafonów taryfowych ustanowionych dla towarów identycznych jak produkty przetworzone. Art. 144. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz szczegółowe warunki stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną. Oddział 6 Odprawa czasowa Art. 145. § 1. Procedura odprawy czasowej pozwala na wykorzystywanie na polskim obszarze celnym towarów niekrajowych przeznaczonych do powrotnego wywozu bez dokonywania żadnych zmian, z wyjątkiem zwykłego zużycia wynikającego z używania tych towarów, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła i bez stosowania wobec nich środków polityki handlowej. § 2. Pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej udzielane jest na wniosek osoby, która ma użytkować towary lub organizować ich użytkowanie. § 3. Procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła mogą być objęte wyłącznie towary, o których mowa w art. 148 pkt 2. § 4. Procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła mogą być objęte towary, które spełniają następujące warunki: 1) są własnością osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą, 2) nie są towarami podlegającymi odprawie czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła. Art. 146. § 1. Z zastrzeżeniem § 2, w wypadku braku możliwości ustalenia tożsamości towarów przywożonych, organ celny nie wydaje pozwolenia na zastosowanie procedury odprawy czasowej. § 2. Organ celny może wyrazić zgodę na zastosowanie procedury odprawy czasowej w wypadku, gdy brak możliwości ustalenia tożsamości towaru nie spowoduje nadużycia tej procedury. Art. 147. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym towary przywożone powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne. § 2. Przy wyznaczaniu terminu, o którym mowa w § 1, należy uwzględnić cel przywozu, jednakże termin ten nie może przekroczyć 2 lat, licząc od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. § 3. Organ celny może, w uzasadnionych okolicznościach, na wniosek osoby, której sprawa dotyczy, przedłużyć termin, o którym mowa w § 1, w celu umożliwienia wykorzystania towaru. Wniosek powinien być złożony przed upływem wyznaczonego terminu. Art. 148. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb i warunki stosowania procedury odprawy czasowej, 2) towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła, 3) towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła. Art. 149. § 1. Kwota cła za towary objęte procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła wynosi za każdy rozpoczęty miesiąc stosowania tej procedury 3% kwoty cła, które miałoby być uiszczone za te towary, gdyby zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej. § 2. Należność obliczana jest za cały okres objęcia towaru procedurą i pobierana w ratach miesięcznych płatnych z góry za każdy miesiąc. § 3. Przeniesienie, zgodnie z art. 96, praw i obowiązków wynikających z procedury odprawy czasowej nie oznacza, że taki sam system zwolnień musi być zastosowany wobec osoby, na którą przeniesiono prawa i obowiązki wynikające z tej procedury. § 4. Jeżeli przeniesienie, o którym mowa w § 3, dokonywane jest z częściowym zwolnieniem dla obu osób uprawnionych do korzystania z tej procedury w tym samym miesiącu, posiadacz pierwotnego pozwolenia będzie zobowiązany do zapłacenia kwoty cła za cały ten miesiąc. Art. 150. § 1. W razie powstania długu celnego w stosunku do towarów przywożonych, kwota takiego długu będzie obliczana według elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich procedurą odprawy czasowej. § 2. Jeżeli z powodu innego niż objęcie towarów procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła powstanie dług celny w stosunku do towarów objętych procedurą odprawy czasowej, kwota takiego długu będzie równa różnicy między kwotą należności określoną z zastosowaniem § 1 a kwotą pobraną na podstawie art. 149. Oddział 7 Uszlachetnianie bierne Art. 151. § 1. Procedura uszlachetniania biernego pozwala - z zastrzeżeniem art. 129 oraz przepisów mających zastosowanie do systemu wymiany towarów określonego w art. 159-164 - dokonać czasowego wywozu towarów krajowych poza polski obszar celny w celu poddania ich procesom uszlachetniania oraz dopuszczenia produktów powstałych w wyniku tych procesów do obrotu, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła. § 2. Wobec towarów krajowych wywożonych czasowo stosuje się należności celne wywozowe, środki polityki handlowej oraz inne określone w przepisach wymagania do wyprowadzenia towaru krajowego poza polski obszar celny. § 3. W procedurze uszlachetniania biernego wymienione określenia oznaczają: 1) towary wywożone czasowo - towary objęte procedurą uszlachetniania biernego, 2) procesy uszlachetniania - procesy wymienione w art. 121 § 2 pkt 3 lit. a)-c), 3) produkty kompensacyjne - wszelkie produkty powstałe w wyniku procesów uszlachetniania, 4) współczynnik produktywności - ilość lub procent produktów kompensacyjnych uzyskanych w wyniku uszlachetnienia w stosunku do ogólnej ilości towarów wywożonych czasowo. Art. 152. Nie mogą zostać objęte procedurą uszlachetniania biernego towary krajowe: 1) których wywóz wiąże się ze zwrotem lub umorzeniem cła lub 2) które przed ich wywozem zostały dopuszczone do obrotu z całkowitym zwolnieniem od cła ze względu na ich przeznaczenie, tak długo, jak obowiązują warunki ustalone do udzielenia takiego zwolnienia. Art. 153. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wydaje się na wniosek osoby, która zleca dokonanie procesu uszlachetniania. Art. 154. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego jest udzielane jedynie: 1) osobom krajowym, 2) jeżeli możliwe będzie ustalenie, że towary wywożone czasowo wejdą w skład produktów kompensacyjnych. Art. 155. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym produkty kompensacyjne powinny zostać powrotnie przywiezione na polski obszar celny. Organ celny może termin ten przedłużyć na podstawie odpowiednio uzasadnionego wniosku osoby posiadającej pozwolenie. § 2. Wniosek o przedłużenie terminu, o którym mowa w § 1, powinien być złożony przed upływem uprzednio wyznaczonego terminu. § 3. Organ celny zatwierdza współczynnik produktywności; może również określić sposób jego wyznaczania. Art. 156. § 1. Całkowite lub częściowe zwolnienie od cła, o którym mowa w art. 157 § 1, może być udzielone jedynie w wypadku, gdy zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych zostało złożone w imieniu lub na rzecz: 1) osoby posiadającej pozwolenie określone w art. 154, 2) innej osoby krajowej, pod warunkiem że uzyskała ona zgodę osoby posiadającej pozwolenie, - jeżeli spełnione są warunki pozwolenia. § 2. Całkowitego lub częściowego zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 157 § 1, nie udziela się, jeżeli jeden z warunków lub obowiązków wynikających z procedury uszlachetniania biernego nie został wykonany, chyba że wykazano, iż uchybienia te nie miały rzeczywistego wpływu na prawidłowy przebieg tej procedury. Art. 157. § 1. Całkowite lub częściowe zwolnienie od cła polega na odliczeniu od kwoty cła za produkty kompensacyjne dopuszczone do obrotu kwoty cła, które miałoby zastosowanie w tym samym dniu do towarów wywiezionych czasowo, jak gdyby były one przywożone na polski obszar celny z kraju, gdzie zostały poddane procesowi uszlachetniania. § 2. Kwota, którą należy odliczyć zgodnie z § 1, jest obliczana w oparciu o ilość, rodzaj i wartość towarów z dnia przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich procedurą uszlachetniania biernego oraz na podstawie innych elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych. § 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokonywania obliczeń, o których mowa w § 1 i § 2. Art. 158. § 1. Jeżeli proces uszlachetniania ma na celu naprawę towarów wywożonych czasowo i jeżeli naprawa jest dokonywana odpłatnie, to częściowe zwolnienie od cła polega na obliczeniu kwoty należności, jaka byłaby zastosowana na podstawie elementów kalkulacyjnych dotyczących produktów kompensacyjnych w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu tych produktów. § 2. Podstawą do obliczenia cła od towarów, o których mowa w § 1, jest wartość celna równa kwocie kosztów naprawy, pod warunkiem że koszty te stanowią jedyne świadczenie osoby posiadającej pozwolenie oraz że na wysokość kosztów nie miały wpływu powiązania tej osoby z osobą dokonującą naprawy. Art. 159. § 1. Zastosowanie systemu wymiany towarów w ramach uszlachetniania biernego jest możliwe jedynie wówczas, gdy proces uszlachetniania polega na naprawie towarów krajowych. § 2. System wymiany towarów polega na zastąpieniu towaru, który ma być naprawiony, innym towarem już naprawionym, zwanym dalej "produktem zamiennym", który jest przywożony zamiast produktu kompensacyjnego. § 3. Przepisy mające zastosowanie do produktów kompensacyjnych, stosuje się wobec produktów zamiennych. § 4. Organ celny może wydać pozwolenie na to, aby produkty zamienne zostały przywiezione przed wywozem towarów będących przedmiotem czasowego wywozu (uprzedni przywóz). § 5. Uprzedni przywóz produktu zamiennego może być dokonany po złożeniu zabezpieczenia w wysokości nie niższej niż kwota wynikająca z długu celnego, jaki powstałby przy dopuszczeniu tego towaru do obrotu. Art. 160. § 1. Produkty zamienne powinny mieć taką samą klasyfikację towarową w taryfie celnej, tę samą jakość handlową i te same parametry techniczne, jak naprawione towary wywożone czasowo. § 2. Jeżeli towary wywożone czasowo były używane przed wywozem, to produkty zamienne, z zastrzeżeniem § 3, powinny również być produktami używanymi. § 3. Organ celny uznaje towar nowy za produkt zamienny, jeżeli został on wydany nieodpłatnie ze względu na zobowiązania gwarancyjne. Art. 161. Zastosowanie systemu wymiany towarów jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy istnieje możliwość sprawdzenia, czy warunki określone w art. 160 zostały spełnione. Art. 162. § 1. W wypadku uprzedniego przywozu towary będące przedmiotem czasowego wywozu powinny być wywiezione w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia przyjęcia przez organ celny zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów zamiennych. § 2. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny może w szczególnie uzasadnionych wypadkach przedłużyć termin, o którym mowa w § 1. § 3. Wniosek o przedłużenie terminu powinien zostać złożony nie później niż przed upływem uprzednio wyznaczonego terminu. Art. 163. W wypadku gdy do towaru uprzednio przywiezionego stosuje się art. 157, kwota do odliczenia jest ustalana w zależności od elementów kalkulacyjnych mających zastosowanie do towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w dniu przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich tą procedurą. Art. 164. Przepisu art. 154 pkt 2 nie stosuje się do systemu wymiany towaru. Art. 165. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz szczegółowe warunki stosowania procedury uszlachetniania biernego. Rozdział 4 Wywóz Art. 166. § 1. Procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru krajowego poza polski obszar celny. § 2. Dopuszczenie towaru do wywozu jest możliwe po spełnieniu wymogów określonych w przepisach prawa, z uwzględnieniem w szczególności środków polityki handlowej oraz przepisów dotyczących należności celnych wywozowych. § 3. Każdy towar krajowy przeznaczony do wywozu, z wyjątkiem towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego, powinien zostać objęty procedurą wywozu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 4. Zgłoszenie do procedury wywozu składane jest w urzędzie celnym właściwym ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania zgłaszającego lub w urzędzie celnym właściwym ze względu na miejsce, w którym towary zostały zapakowane lub załadowane do transportu wywozowego. § 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, tryb stosowania procedury wywozu oraz wypadki, w których zgłoszenie do procedury wywozu może zostać dokonane w innym urzędzie celnym niż określony w § 4. Art. 167. Towar zostaje dopuszczony do wywozu pod warunkiem, że opuści polski obszar celny w tym samym stanie, w jakim znajdował się w chwili przyjęcia zgłoszenia wywozowego. DZIAŁ III Inne przeznaczenia celne Rozdział 1 Wolne obszary celne i składy wolnocłowe Oddział 1 Przepisy ogólne Art. 168. § 1. Wolne obszary celne i składy wolnocłowe są to wydzielone części polskiego obszaru celnego, w których: 1) przy stosowaniu należności celnych przywozowych i środków polityki handlowej dotyczących przywozu towary niekrajowe traktowane są jako znajdujące się poza polskim obszarem celnym, chyba że zostały objęte dopuszczalną procedurą celną lub zostały wykorzystane niezgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego, 2) wprowadzenie towarów krajowych powoduje skutki takie same, jak w wypadku ich wywozu, o ile przewidują to przepisy szczególne. § 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i kryteria tworzenia i znoszenia wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych. § 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi wolne obszary celne oraz składy wolnocłowe, określa ich obszar i wyznacza osobę zarządzającego. § 4. Wszelkie postanowienia niniejszej ustawy odnoszące się do wolnych obszarów celnych stosuje się odpowiednio do składów wolnocłowych. Art. 169. Rozpoczęcie działalności wolnego obszaru celnego wymaga uprzedniego zatwierdzenia przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł szczegółowego regulaminu funkcjonowania tego obszaru, sporządzonego przez zarządzającego. Zarządzającym może być jedynie osoba krajowa, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 3 § 1 pkt 11 lit. c), posiadająca prawo własności lub wieczystego użytkowania gruntu, na którym ma być ustanowiony wolny obszar celny. Art. 170. § 1. Organ celny ustala sposób odgraniczenia wolnego obszaru celnego oraz miejsca wejścia i wyjścia w wolnym obszarze celnym. Do wykonania odgraniczenia wolnego obszaru celnego od pozostałego polskiego obszaru celnego zobowiązany jest zarządzający. § 2. Wszelkie prace budowlane na terenie wolnego obszaru celnego mogą być wykonywane tylko po uprzednim otrzymaniu pozwolenia odpowiedniego organu, zgodnie z prawem budowlanym, wydanego po uzgodnieniu z organem celnym. Art. 171. § 1. Granice i miejsca wejścia i wyjścia z wolnego obszaru celnego podlegają dozorowi celnemu. § 2. Wstęp do wolnego obszaru celnego oraz przemieszczanie się w nim odbywa się według zasad i na warunkach ustalonych z organem celnym. § 3. Organ celny może przeprowadzać kontrolę celną towarów wprowadzanych do wolnego obszaru celnego, znajdujących się w nim lub z niego wyprowadzanych. Osoby oraz środki transportu przemieszczające się przez granicę wolnego obszaru celnego mogą również zostać poddane kontroli celnej. § 4. W celu umożliwienia kontroli celnej towaru, o której mowa w § 3, kopia dokumentu przewozowego powinna zostać dostarczona organowi celnemu lub przechowywana do jego dyspozycji przez osobę wyznaczoną w tym celu przez ten organ. W wypadku przeprowadzania kontroli towary powinny zostać udostępnione organowi celnemu. Art. 172. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki prowadzenia działalności w wolnych obszarach celnych i składach wolnocłowych. Oddział 2 Wprowadzanie towarów do wolnych obszarów celnych Art. 173. § 1. Do wolnego obszaru celnego mogą zostać wprowadzone towary niekrajowe i towary krajowe. § 2. Organ celny może zażądać złożenia towarów stanowiących zagrożenie lub mogących uszkodzić inne towary, albo które z innych względów wymagają specjalnych urządzeń, w pomieszczeniach do tego celu przystosowanych. Art. 174. § 1. Z zastrzeżeniem art. 171 § 3 i 4, wprowadzenie towaru do wolnego obszaru celnego nie wymaga przedstawienia go organowi celnemu ani dokonania zgłoszenia celnego. § 2. Organowi celnemu przedstawiane są i podlegają formalnościom celnym jedynie towary: 1) które są objęte procedurą celną i których wprowadzenie do wolnego obszaru celnego powoduje zakończenie tej procedury lub 2) w stosunku do których zapadła decyzja o zwrocie lub umorzeniu cła, zezwalająca na umieszczenie tych towarów w wolnym obszarze celnym, lub 3) których wprowadzenie do wolnego obszaru celnego powoduje skutki, o których mowa w art. 168 § 1 pkt 2. § 3. Organ celny może zażądać informacji o towarach, które podlegają należnościom celnym wywozowym lub innym przepisom dotyczącym wywozu. § 4. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny poświadcza status celny towaru znajdującego się w wolnym obszarze celnym. Oddział 3 Zasady prowadzenia działalności w wolnych obszarach celnych Art. 175. § 1. Okres pozostawania towarów w wolnych obszarach celnych jest nieograniczony. § 2. Organ celny może wyznaczyć dla towarów, o których mowa w art. 168 § 1 pkt 2, termin ich pozostawania w wolnym obszarze celnym. Art. 176. § 1. Na warunkach przewidzianych w niniejszej ustawie w wolnym obszarze celnym dozwolona jest każda działalność przemysłowa, usługowa lub handlowa, z wyłączeniem handlu detalicznego. O zamiarze prowadzenia działalności należy uprzednio powiadomić właściwy organ celny. § 2. Wyłączenie, o którym mowa w § 1, nie dotyczy handlu detalicznego, dokonywanego w wolnym obszarze celnym ustanowionym na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego. § 3. Organ celny może zakazać lub ograniczyć prowadzenie działalności, o której mowa w § 1, ze względu na rodzaj towarów lub możliwości sprawowania dozoru celnego. § 4. Organ celny może zakazać prowadzenia działalności w wolnym obszarze celnym w wypadku, gdy osoby: 1) kierujące działalnością podmiotu zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 2) zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa lub składkami na ubezpieczenie społeczne albo jest wobec nich prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 3) prowadzą działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, a w szczególności prowadzą ewidencję niezgodnie z art. 179. § 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, wypadki, w których organ celny może wprowadzić zakazy lub ograniczenia dotyczące prowadzenia działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. Art. 177. § 1. Towary niekrajowe podczas ich pozostawania w wolnym obszarze celnym mogą być: 1) dopuszczone do obrotu, na warunkach przewidzianych przez tę procedurę i art. 181, 2) przedmiotem zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116, bez pozwolenia, 3) objęte procedurą uszlachetniania czynnego na warunkach określonych przez tę procedurę, 4) objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną na warunkach określonych przez tę procedurę, 5) objęte procedurą odprawy czasowej na warunkach określonych przez tę procedurę, 6) przedmiotem zrzeczenia, zgodnie z przepisem art. 187, 7) zniszczone, za zgodą organu celnego, po dostarczeniu temu organowi przez osobę zainteresowaną niezbędnych informacji, w szczególności o przyczynach, sposobach i skutkach zniszczenia towaru. § 2. Jeżeli towary objęte jedną z procedur, o których mowa w § 1 pkt 3-5 są zużywane lub używane na terenie wolnego obszaru celnego, nie pobiera się zabezpieczenia, o którym mowa w art. 93 § 1. § 3. Jeżeli towary objęte są jedną z procedur, o których mowa w § 1 pkt 3-5, organ celny może podejmować odpowiednie czynności kontroli celnej w takim zakresie, jaki jest niezbędny do zapewnienia dozoru celnego wolnych obszarów celnych. Art. 178. Towary niekrajowe, do których nie ma zastosowania art. 177, oraz towary krajowe, o których mowa w art. 168 § 1 pkt 2, nie mogą być użyte ani zużyte w wolnych obszarach celnych. Art. 179. § 1. Osoba wykonująca w wolnym obszarze celnym działalność polegającą na składowaniu, obróbce, przerobie, sprzedaży lub kupnie towarów jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji towarowej w sposób zatwierdzony przez organ celny. § 2. Towary powinny zostać ujęte w ewidencji towarowej niezwłocznie po ich złożeniu w magazynach, na placach lub w innych miejscach prowadzenia działalności, o której mowa w § 1. Ewidencję towarów należy prowadzić w sposób umożliwiający organom celnym identyfikację towarów oraz w sposób wykazujący ich przemieszczanie. § 3. W wypadku przeładunku towarów w wolnym obszarze celnym dokumenty dotyczące tego przeładunku należy przechowywać do dyspozycji organów celnych. Krótkotrwałe składowanie towarów związane z takim przeładunkiem uważane jest za część przeładunku. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, ogólne warunki i wzory ewidencji prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. Oddział 4 Wyprowadzanie towarów z wolnych obszarów celnych Art. 180. § 1. Towary wyprowadzane z wolnego obszaru celnego mogą zostać: 1) wywiezione lub powrotnie wywiezione poza polski obszar celny, 2) wprowadzone do pozostałej części polskiego obszaru celnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 2. Wobec towarów wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego na pozostały polski obszar celny, stosuje się przepisy Tytułu III niniejszej ustawy, jednakże do towarów krajowych nie stosuje się art. 47-53. Art. 181. § 1. Jeżeli dług celny powstaje wobec towaru niekrajowego, a wartość celna tego towaru została ustalona w oparciu o cenę faktycznie zapłaconą lub należną, wraz z zawartymi w niej kosztami składowania i utrzymania w stanie niezmienionym towarów w czasie ich złożenia w wolnym obszarze celnym, to koszty te odlicza się od wartości celnej, o ile są wyodrębnione z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za towar. § 2. Jeżeli towar, o którym mowa w § 1, został poddany w wolnym obszarze celnym zwyczajowym czynnościom, o których mowa w art. 116, to na wniosek zgłaszającego, przy ustalaniu kwoty należności celnych przywozowych, uwzględnia się rodzaj, wartość celną oraz ilość towaru, jak gdyby towary te nie były poddane tym czynnościom. Art. 182. W wypadku wywozu lub powrotnego wywozu towarów z wolnego obszaru celnego organ celny powinien dokonać sprawdzenia, czy nie zostały naruszone przepisy, które stosuje się do wywozu lub powrotnego wywozu . Art. 183. § 1. W wypadku wprowadzenia lub powrotnego wprowadzenia towarów do pozostałej części polskiego obszaru celnego lub ich objęcia procedurą celną, poświadczenie określone w art. 174 § 4 może zostać wykorzystane w celu udowodnienia krajowego lub niekrajowego statusu celnego tych towarów. § 2. W wypadku, gdy przez poświadczenie, o którym mowa w § 1, lub w inny sposób osoba zainteresowana nie udowodniła statusu celnego towarów, towary te uważane są za: 1) towary krajowe - przy stosowaniu przepisów dotyczących należności celnych wywozowych, pozwoleń wywozowych oraz środków polityki handlowej dotyczących ich wywozu, 2) towary niekrajowe - w innych wypadkach. Rozdział 2 Powrotny wywóz, zniszczenie i zrzeczenie się towarów Art. 184. Towary niekrajowe mogą: 1) zostać powrotnie wywiezione poza polski obszar celny, 2) zostać zniszczone, 3) stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa. Art. 185. § 1. Powrotny wywóz wymaga odpowiedniego zastosowania przepisów dotyczących wyprowadzania towarów poza polski obszar celny łącznie ze środkami polityki handlowej. § 2. O zamiarze powrotnego wywozu towaru należy powiadomić organ celny. § 3. Organ celny nie wyraża zgody na dokonanie powrotnego wywozu, jeżeli przepisy, o których mowa w § 1, tak stanowią. § 4. Powrotny wywóz towarów objętych gospodarczą procedurą celną wymaga przedstawienia, wraz ze zgłoszeniem celnym, wszystkich dokumentów dotyczących objęcia towarów tą procedurą. Art. 186. § 1. Zniszczenie towaru może nastąpić po uprzednim wydaniu pozwolenia przez organ celny. § 2. Zawiadomienie o zamiarze zniszczenia towarów powinno zostać sporządzone na piśmie. § 3. Zawiadomienie, o którym mowa w § 2, należy przedstawić w urzędzie celnym w takim terminie, aby organ celny mógł nadzorować zniszczenie towaru. § 4. Organ celny może nakazać zniszczenie towaru, jeżeli przepisy to przewidują. Nakaz zniszczenia towaru może być poprzedzony nakazem dokonania powrotnego wywozu towaru. § 5. Odpady i pozostałości pochodzące ze zniszczenia powinny uzyskać jedno z przeznaczeń celnych przewidzianych dla towarów niekrajowych. Pozostają one pod dozorem celnym aż do chwili określonej w art. 35 § 3. § 6. Zniszczenie towaru nie powinno pociągać za sobą żadnych kosztów i obciążeń dla organu celnego. Art. 187. § 1. Organ celny może wyrazić zgodę na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa bez innych obciążeń niż należności celne przywozowe. § 2. Organ celny może odstąpić od warunku, o którym mowa w § 1, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że przyjęcie zrzeczonego towaru nie narazi Skarbu Państwa na straty. Art. 188. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy tryb postępowania przy zniszczeniu towarów, zrzeczeniu na rzecz Skarbu Państwa oraz powrotnym wywozie. TYTUŁ V DEPOZYTY Art. 189. § 1. W depozycie urzędu celnego przechowuje się czasowo: 1) towary niekrajowe przed uzyskaniem przez nie przeznaczenia celnego bądź towary krajowe nie dopuszczone do wywozu, jeżeli cofnięcie towaru odpowiednio za granicę lub na polski obszar celny albo ich złożenie w magazynie celnym jest niemożliwe lub utrudnione, 2) towary zatrzymane lub zajęte w celu zabezpieczenia należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, 3) inne towary, w wypadkach przewidzianych w odrębnych przepisach. § 2. Towary przyjęte do przechowania w depozycie urzędu celnego mogą być przekazane przez organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym. § 3. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia: 1) szczegółowe warunki oraz sposoby przechowywania towarów w depozycie, 2) terminy przechowania towarów w depozycie. TYTUŁ VI OPERACJE UPRZYWILEJOWANE DZIAŁ I Zwolnienia Art. 190. § 1. Przywóz towarów z zagranicy w ramach ustanowionych norm zwolniony jest od cła, jeżeli przedmiotem przywozu są: 1) rzeczy osobistego użytku, potrzebne podróżnemu w czasie podróży i pobytu w kraju, przywożone ze sobą albo w bagażu przywożonym odrębnie, 2) środki spożywcze, przywożone przez podróżnego ze sobą, potrzebne do spożycia w czasie podróży do miejsca przeznaczenia, 3) wyroby spirytusowe lub winiarskie, piwo oraz inne napoje alkoholowe i wyroby tytoniowe przywożone ze sobą przez podróżnego, który ukończył 18 lat, 4) rzeczy zwyczajowo traktowane jako upominki, których ilość i rodzaj nie wskazują na przeznaczenie handlowe, 5) zwierzęta zwyczajowo hodowane w mieszkaniach, przywożone ze sobą przez podróżnych, 6) rzeczy stanowiące mienie: a) osoby fizycznej, będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą krajową, przebywającej czasowo za granicą za zgodą władz kraju pobytu przez co najmniej 1 rok, które służyły tej osobie do użytku osobistego lub domowego, b) osoby fizycznej, będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą zagraniczną przez co najmniej 1 rok, przybywającej do kraju na pobyt stały, które służyły tej osobie do użytku osobistego lub domowego, - z zastrzeżeniem ich nieodstępowania przez okres 2 lat, licząc od dnia dopuszczenia do obrotu, 7) rzeczy pochodzące ze spadku po osobie zmarłej, przypadające na podstawie prawa spadkowego bezpośrednio spadkobiercy zamieszkałemu w kraju, 8) mienie rewindykowane, 9) towary przyłączone za granicą do rzeczy wywiezionych z kraju, przy naprawie w ramach umowy gwarancyjnej, 10) rzeczy potrzebne do użytku urzędowego międzynarodowym przedsiębiorstwom mającym siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranicznym instytucjom, organizacjom i przedsiębiorstwom mającym placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ich nieodstępowania przez okres 3 lat od dnia dopuszczenia do obrotu i pod warunkiem wzajemności, 11) rzeczy przywożone w ramach bezzwrotnej pomocy udzielonej przez rządy państw obcych oraz międzynarodowe organizacje międzyrządowe, 12) urządzenia, sprzęt medyczny, ratunkowy i rehabilitacyjny, leki, krew, odzież i środki spożywcze, środki sanitarno-czyszczące i inne rzeczy służące zachowaniu lub ochronie zdrowia oraz inne artykuły o przeznaczeniu medycznym, stanowiące pomoc humanitarną, otrzymywane bezpłatnie przez jednostki organizacyjne statutowo powołane do realizacji takiej pomocy lub nabyte ze zbiórek publicznych i wykorzystywane do takiej pomocy, 13) środki farmaceutyczne i artykuły sanitarne przeznaczone do badań naukowych i rejestracyjnych, 14) wzory, modele, próbki i materiały nie mające wartości handlowej, służące do reklamy lub akwizycji, przywożone w niewielkich ilościach przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, 15) przywożone przez organizatorów lub uczestników międzynarodowych wystaw, targów, zawodów, konkursów - w związku z tymi imprezami: a) materiały reklamowe i nagrody przeznaczone do rozdania, b) środki spożywcze, wyroby spirytusowe i winiarskie, piwo oraz inne napoje alkoholowe i wyroby tytoniowe, przeznaczone na przyjęcia i spotkania o charakterze reprezentacyjnym, c) towary przeznaczone do budowy, wyposażenia i dekoracji stoisk uczestników imprez, 16) przywożone przez organizatorów międzynarodowych loterii fantowych towary określone w pkt 15 lit. a), 17) rzeczy otrzymane przez uczestników imprez międzynarodowych określonych w pkt 15 i pkt 16 tytułem nagrody w związku z uczestnictwem w takiej imprezie, z wyjątkiem towarów podlegających podatkowi akcyzowemu, 18) wyposażenie oraz zapasy niezbędne do eksploatacji środka przewozowego, w tym materiały pędne w zbiorniku paliwa wbudowanym fabrycznie na stałe do środka przewozowego, oraz oleje i smary, 19) rzeczy nabyte za granicą przez polskich przewoźników lub spedytorów, niezbędne do kontynuowania eksploatacji środka przewozowego za granicą, 20) środki spożywcze przeznaczone do spożycia w środku przewozowym przez członków obsługi i pasażerów w przewozach międzynarodowych, 21) środek przewozowy uzyskany tytułem odszkodowania w zamian za dopuszczony do czasowego wywozu taki środek zniszczony w wypadku, a także środek przewozowy nabyty za pieniądze otrzymane za granicą z tytułu odszkodowania, 22) trumny i urny ze zwłokami i szczątkami zwłok, 23) tablice i emblematy nagrobkowe oraz inne przedmioty służące do utrzymania lub ozdoby grobów i pomników, jeżeli nie są przeznaczone do działalności gospodarczej, 24) rzeczy otrzymane bezpłatnie przez jednostki budżetowe, przeznaczone do ich działalności, z wyłączeniem działalności gospodarczej, 25) rzeczy przywożone w małych przesyłkach pocztowych, jeżeli odprawa celna przesyłek w kraju nadania odbywa się na podstawie umowy międzynarodowej, 26) towary, które przed dopuszczeniem ich do obrotu zostały przekazane na rzecz Skarbu Państwa i zostały przyjęte przez organ celny nieodpłatnie bez obciążeń innych niż należności celne przywozowe, 27) towary, których odbiorcy nie można ustalić lub których odbiorca nie podejmuje, a ich wartość jest niższa niż łączne koszty sprzedaży, przewozu, przechowania i składowania, 28) towary objęte procedurą tranzytu, które na skutek działania siły wyższej uległy zniszczeniu w stopniu uniemożliwiającym używanie, 29) zwracane towary stanowiące resztki powstałe przy uszlachetnieniu, naprawie, wyładunku, przeładunku, rozbiórce lub innych podobnych czynnościach, nadające się jedynie na surowce wtórne, 30) katalizatory przeznaczone do uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego, 31) opakowania przywożone w jednostkowych egzemplarzach, spełniające funkcje reklamowo-akwizycyjne, etykiety, szablony, wykroje, znaki firmowe, instrukcje obsługi przeznaczone do wykorzystania w toku produkcji towarów przeznaczonych do wywozu za granicę, 32) pomoce naukowe, w tym sprzęt sportowy i aparatura badawczo-pomiarowa oraz elementy i części zamienne do tej aparatury, służące wyłącznie do celów dydaktycznych lub badawczych, przywożone dla przedszkoli, szkół, instytucji i placówek naukowych oraz jednostek badawczo-rozwojowych, z wyłączeniem przywożonych do działalności gospodarczej, 33) towary, które przed ich dopuszczeniem do obrotu uległy zniszczeniu lub przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, 34) środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego, z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 3 lat, licząc od dnia dopuszczenia do obrotu, 35) sprzęt i urządzenia sportowe oraz aparatura i środki do odnowy biologicznej oraz rehabilitacji ruchowej przeznaczone dla reprezentacji narodowych i olimpijskich oraz do celów ratownictwa, przywożone przez organizacje i stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnopolskim, za uprzednią zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, przeznaczone do niegospodarczej działalności statutowej - z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 2 lat, licząc od dnia dopuszczenia do obrotu, 36) techniczne materiały wojskowe, przywożone przez zagranicznych uczestników ćwiczeń wojskowych organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczone do zużycia w trakcie tych ćwiczeń, 37) pomoce naukowe, aparatura badawcza oraz wzorce przywożone dla jednostek administracji miar i probierczych, 38) samoloty używane w lotnictwie cywilnym o masie własnej przekraczającej 12 ton oraz części zamienne do nich i wyposażenie pokładowe przywożone przez ich użytkownika docelowego posiadającego świadectwo kwalifikacyjne wydane przez polski organ nadzoru lotniczego, 39) urządzenia do kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania obsługi ruchu lotniczego, przywożone przez jednostki zabezpieczające ruch lotniczy w kraju, 40) sprzęt ratowniczo-gaśniczy, z wyłączeniem takiego samego sprzętu produkowanego w kraju, przeznaczony dla jednostek ochrony przeciwpożarowej do ich niegospodarczej działalności statutowej, z zastrzeżeniem nieodstępowania tego sprzętu przez okres 3 lat, licząc od dnia dopuszczenia do obrotu. § 2. Na zasadzie wzajemności i z zastrzeżeniem nieodstępowania towarów przez okres 3 lat od dnia dopuszczenia do obrotu osobom innym niż wymienione w tym paragrafie, zwolniony od cła jest przywóz i wywóz towarów przeznaczonych do użytku: 1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, 3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, 4) osobistego osób nie korzystających z immunitetów, a należących do cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Zwolniony od cła jest przywóz z zagranicy i wywóz za granicę wartości dewizowych. § 4. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia: 1) ustanowi normy ilościowe lub wartościowe towarów określonych w § 1 pkt 2-5, 2) określi, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, tryb, warunki, okres zwolnienia od cła, normy ilościowe lub wartościowe oraz dokumenty wymagane do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia, o którym mowa w § 1 pkt 6. § 5. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia: 1) może ustanowić normy ilościowe towarów określonych w § 1 pkt 1, pkt 15, pkt 16 i pkt 20 oraz może określić dokumenty wymagane do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnień, 2) może wyłączać lub ograniczać uprawnienia określone w § 1 pkt 3 i pkt 4 w odniesieniu do osób przekraczających wielokrotnie w ciągu 1 roku kalendarzowego granicę państwową. § 6. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, na wniosek Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz w porozumieniu z Ministrem Gospodarki ustali wykaz towarów, o których mowa w § 1 pkt 35. § 7. W uzasadnionych wypadkach, w ramach limitu zwolnień od cła określanego corocznie w ustawie budżetowej, Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może ustalić szczegółową listę określającą ilość i wartość towarów zwolnionych od cła, związanych z realizacją określonych programów celowych, a zwłaszcza dotyczących podniesienia poziomu bezpieczeństwa publicznego, obronności państwa, zapobiegania i likwidacji skutków klęsk żywiołowych, krajowego systemu ratowniczego oraz utrzymywania rezerw państwowych. DZIAŁ II Towary powracające Art. 191. § 1. Towary powracające są to towary, które przed wyprowadzeniem poza polski obszar celny były towarami krajowymi i w terminie 3 lat od dnia ich wyprowadzenia są powrotnie wprowadzane i dopuszczane do obrotu na polskim obszarze celnym. Towary powracające zwalnia się od cła na wniosek osoby zainteresowanej. § 2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ celny może wyrazić zgodę na przedłużenie terminu określonego w § 1 na wniosek osoby zainteresowanej, zgłoszony przed upływem terminu określonego w § 1. § 3. Jeżeli towary powracające zostały, przed ich wywozem z polskiego obszaru celnego, dopuszczone do obrotu z zastosowaniem obniżonej lub zerowej stawki celnej ze względu na ich przeznaczenie, zwolnienie określone w § 1, może być zastosowane pod warunkiem, że zostaną one przeznaczone ponownie do tego samego celu. § 4. Jeżeli towary, o których mowa w § 3, nie zostaną przeznaczone do tego samego celu, kwota cła, któremu podlegają, zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy pierwotnym dopuszczeniu do obrotu. Jeżeli pierwotna kwota jest wyższa od kwoty należnej przy dopuszczeniu do obrotu towarów powracających, różnica należności nie podlega zwrotowi. § 5. Nie stosuje się zwolnień od cła przewidzianych w § 1 wobec towarów wywiezionych poza polski obszar celny w ramach procedury uszlachetniania biernego, chyba że towary te pozostają nadal w stanie, w którym zostały wywiezione. Art. 192. § 1. Zwolnienie od cła, o którym mowa w art. 191, jest udzielane, gdy towary są powrotnie przywożone w tym samym stanie, w jakim były wywiezione, oraz gdy osoba zgłaszająca towar przedstawi zgłoszenie wywozowe oraz dokumenty świadczące, w sposób nie budzący wątpliwości, o tożsamości towaru wywiezionego z przywożonym. § 2. Wymóg przedstawienia dokumentów wywozowych nie odnosi się do wypadków, w których towar został wyprowadzony poza polski obszar celny bez jego zgłoszenia w formie pisemnej, o ile przepis szczególny dopuszczał taką możliwość. § 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki i tryb powrotnego przywozu towarów. Art. 193. § 1. Do produktów kompensacyjnych pierwotnie wywiezionych lub powrotnie wywiezionych w związku z procedurą uszlachetniania czynnego przepisy art. 191 i art. 192 stosuje się odpowiednio. § 2. Kwota cła jest określana zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w ramach procedury uszlachetniania czynnego. Data powrotnego wywozu produktów kompensacyjnych uważana jest wtedy za datę dopuszczenia do obrotu. DZIAŁ III Przywóz produktów rybołówstwa morskiego oraz innych produktów wydobytych z morza Art. 194. Z zastrzeżeniem art. 16 § 2 pkt 6, zwolnione są od cła, w razie dopuszczenia do obrotu: 1) produkty rybołówstwa morskiego oraz inne produkty wydobyte z mórz terytorialnych kraju obcego przez statki zarejestrowane w Rzeczypospolitej Polskiej i pływające pod polską banderą, 2) produkty otrzymane z produktów, o których mowa w pkt 1, na pokładzie statków-przetwórni zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i pływających pod polską banderą. TYTUŁ VII DŁUG CELNY DZIAŁ I Zabezpieczenie kwoty wynikającej z długu celnego Art. 195. § 1. Jeżeli zgodnie z przepisami prawa celnego organ celny zażąda złożenia zabezpieczenia w celu zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego, dłużnik lub osoba mogąca się nim stać jest zobowiązana do złożenia tego zabezpieczenia. § 2. W odniesieniu do tego samego długu celnego organ celny może zażądać złożenia tylko jednego zabezpieczenia. § 3. Organ celny może wyrazić zgodę, aby zabezpieczenie zostało złożone przez osobę trzecią zamiast osoby, od której wymagane jest złożenie tego zabezpieczenia. § 4. W wypadku gdy dłużnik bądź osoba mogąca się nim stać jest państwową jednostką budżetową, złożenie zabezpieczenia nie jest wymagane. § 5. Organ celny może odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, jeżeli jego wysokość nie przekracza równowartości 500 ECU. Art. 196. § 1. Organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia, o ile przepis szczególny to przewiduje. Jednakże organ celny może zażądać złożenia zabezpieczenia w każdym czasie, jeżeli stwierdzi, że istnieje ryzyko, iż kwota powstałego lub mogącego powstać długu celnego nie zostanie zapłacona w terminie. § 2. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których organ celny pobiera zabezpieczenie, o którym mowa w § 1. Art. 197. § 1. Na wniosek osoby określonej w art. 195 § 1 lub § 3 organ celny może wydać pozwolenie na stosowanie generalnego zabezpieczenia lub zabezpieczenia ryczałtowego w celu zagwarantowania pokrycia powstałych lub mogących powstać długów celnych. § 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, mogą otrzymać osoby, które spełniają następujące wymogi: 1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b), 2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów co najmniej od 1 roku, 3) są podatnikami podatku od towarów i usług, 4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 6) nie zostało im cofnięte pozwolenie na stosowanie generalnego zabezpieczenia, ze względu na naruszenie przez nie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat, 7) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy. § 3. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, mogą również otrzymać agencje celne, które spełniają wymogi określone w § 2 pkt 1, oraz pkt 3-7. § 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania i cofania pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia i zabezpieczenia ryczałtowego oraz wypadki, w których zabezpieczenia te można stosować, a także sposób określania wysokości zabezpieczenia ryczałtowego. Art. 198. § 1. Organ celny ustala wysokość zabezpieczenia na poziomie równym: 1) wysokości długu celnego lub długów celnych, gdy kwota ta może zostać dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia, 2) szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z powstałego lub mogącego powstać długu celnego. § 2. W wypadku gdy przyjmowane jest generalne zabezpieczenie długów celnych, których wysokość może ulec zmianie z upływem czasu, osoba, o której mowa w art. 195 § 1 lub § 3, jest zobowiązana do oszacowania wysokości takiego zabezpieczenia na poziomie pozwalającym na pokrycie w każdym czasie jej długów celnych. § 3. Do zabezpieczenia ryczałtowego nie mają zastosowania przepisy § 1 i § 2. Art. 199. § 1. Zabezpieczenie może zostać złożone: 1) w formie depozytu w gotówce, 2) w formie gwarancji, 3) w postaci dokumentów gwarancyjnych przewidzianych w umowach międzynarodowych, o ile przepis szczególny na to zezwala. § 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne formy zabezpieczenia niż te, o których mowa w § 1. Art. 200. § 1. Depozyt w gotówce powinien zostać złożony w walucie polskiej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 2. Za równoważne z depozytem w gotówce uważa się: 1) złożenie czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku, 2) złożenie innego dokumentu mającego wartość płatniczą. § 3. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego określi, w drodze zarządzenia, sposób złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w § 1, oraz dokumenty, o których mowa w § 2 pkt 2, które mogą być przyjmowane przez organ celny. Art. 201. § 1. Gwarant powinien zobowiązać się na piśmie do zapłacenia solidarnie z dłużnikiem, bezwarunkowo i nieodwołalnie na każde wezwanie organu celnego, zabezpieczonej kwoty wynikającej z długu celnego, jeżeli jej zapłacenie stanie się wymagane. § 2. Gwarantem może być tylko osoba trzecia, mająca swoją siedzibę w kraju, lub działający w kraju oddział banku zagranicznego - ujęte w wykazie gwarantów. § 3. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego i Prezesem Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, ustala i ogłasza w formie obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz gwarantów, o którym mowa w § 2. Art. 202. § 1. Osoba zobowiązana do złożenia zabezpieczenia może wybrać formę zabezpieczenia spośród form przewidzianych w art. 199, chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy szczególne nie pozwalają na stosowanie danego zabezpieczenia. § 2. Organ celny może określić termin w którym proponowana forma zabezpieczenia ma zostać utrzymana. Art. 203. Organ celny może wyrazić zgodę na złożenie depozytu w gotówce w walutach wymienialnych . Art. 204. § 1. Organ celny odmawia przyjęcia zabezpieczenia, jeżeli stwierdzi, że nie zapewni ono pokrycia w całości kwoty wynikającej z długu celnego. § 2. Organ celny może odmówić przyjęcia gwarancji z określonym terminem ważności, jeżeli nie zabezpiecza ona w sposób pewny pokrycia w terminie kwoty wynikającej z długu celnego. Art. 205. Jeżeli organ celny stwierdzi, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia pokrycia w całości lub w terminie kwoty wynikającej z długu celnego, może zażądać od osoby określonej w art. 195 § 1 złożenia dodatkowego lub nowego zabezpieczenia. Art. 206. § 1. Zabezpieczenie nie może zostać zwrócone, dopóki dług celny nie wygaśnie lub nie będzie mógł już powstać. § 2. Jeżeli dług celny wygaśnie lub nie może już powstać, zabezpieczenie zostaje niezwłocznie zwrócone. § 3. Jeżeli dług celny wygaśnie częściowo lub nie będzie mógł już powstać do części zabezpieczonej kwoty, złożone zabezpieczenie może zostać częściowo zwrócone osobie zainteresowanej na jej wniosek. Art. 207. Od kwoty zwracanego zabezpieczenia nie płaci się odsetek. DZIAŁ II Powstanie długu celnego Art. 208. Dług celny powstaje w wypadkach określonych w niniejszym dziale. Art. 209. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku: 1) dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, 2) objęcia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym procedurą odprawy czasowej, z częściowym zwolnieniem od cła. § 2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. § 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego o którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2 dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą, o której mowa w § 1, zostało sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych, co spowodowało, że należności celne przywozowe nie zostały pobrane lub zostały pobrane w kwocie niższej niż prawnie należna, osoby, które dostarczyły danych wymaganych do sporządzenia zgłoszenia i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, zostają uznane za dłużników. Art. 210. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku: 1) nielegalnego wprowadzenia na polski obszar celny towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, 2) nielegalnego wprowadzenia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym z wolnego obszaru celnego na pozostałą część polskiego obszaru celnego. § 2. Dług celny powstaje z chwilą nielegalnego wprowadzenia towaru. § 3. Dłużnikami są: 1) osoba, która dokonała nielegalnego wprowadzenia, 2) osoby, które uczestniczyły we wprowadzeniu i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że wprowadzenie to było nielegalne, 3) osoby, które nabyły, posiadały lub posiadają towar, o którym mowa w § 1, i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że w chwili jego nabycia lub wejścia w jego posiadanie był to towar wprowadzony nielegalnie. Art. 211. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku usunięcia spod dozoru celnego towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym. § 2. Dług celny powstaje z chwilą usunięcia towaru spod dozoru celnego. § 3. Dłużnikami są: 1) osoba, która usunęła towar spod dozoru celnego, 2) osoby, które uczestniczyły w usunięciu towaru i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że towar został usunięty spod dozoru celnego, 3) osoby, które nabyły, posiadały lub są w posiadaniu towaru i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że był to towar usunięty spod dozoru celnego, 4) osoby zobowiązane do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towarów lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został objęty. Art. 212. § 1. Z zastrzeżeniem art. 211, dług celny w przywozie powstaje w wypadku: 1) niewykonania obowiązku wynikającego z czasowego składowania towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym lub ze stosowania procedury celnej, którą towar ten został objęty, 2) niedopełnienia warunku wymaganego do objęcia towaru procedurą celną lub do zastosowania obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych, ze względu na przeznaczenie towaru, albo do zwolnienia towaru z należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie. § 2. Dług celny powstaje w chwili niewykonania obowiązku bądź w chwili objęcia towaru odpowiednią procedurą celną, jeżeli stwierdzono, że nie został spełniony lub został naruszony jeden z warunków wymaganych do objęcia towaru tą procedurą lub do udzielenia częściowego lub całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych ze względu na jego przeznaczenie. § 3. Dłużnikiem jest osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został objęty, bądź osoba zobowiązana do przestrzegania warunków wymaganych do objęcia towaru tą procedurą lub do udzielenia częściowego lub całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych ze względu na jego przeznaczenie. § 4. Dług celny nie powstaje, jeżeli uchybienia, o których mowa w § 1, nie miały istotnego znaczenia dla czasowego składowania towarów lub odpowiedniej procedury celnej. Art. 213. § 1. Dług celny w przywozie powstaje, w wypadku zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, na warunkach innych niż przewidziane w przepisach prawa celnego. § 2. W wypadku stwierdzenia braku towarów, którego nie można wyjaśnić w sposób wystarczający, organ celny uznaje, że towary zostały zużyte lub użyte w wolnym obszarze celnym. § 3. Dług celny powstaje w chwili, gdy towar zostaje zużyty, lub w chwili, kiedy zostaje użyty po raz pierwszy na warunkach innych niż te, które zostały przewidziane w przepisach prawa celnego. § 4. Dłużnikiem jest osoba, która zużyła towar lub użyła go, jak również osoby, które w tym uczestniczyły i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że zużycia lub użycia dokonano na warunkach innych niż te, które zostały przewidziane w przepisach prawa celnego. § 5. Jeżeli stwierdzono brak towarów w okolicznościach, o których mowa w § 2, i nie jest możliwe ustalenie dłużnika na podstawie § 4, osobą zobowiązaną do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego jest ostatnia znana tym organom osoba będąca w posiadaniu towarów. Art. 214. § 1. W wypadkach, o których mowa w art. 210 i art. 212 § 1 pkt 1, uważa się, że dług celny w przywozie nie powstaje, gdy osoba, której to dotyczy udowodni, że niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 36, art. 37, art. 39 i art. 180 § 2 lub wynikających z czasowego składowania towarów bądź z zastosowania procedury celnej, którą został objęty ten towar, spowodowane było całkowitym zniszczeniem lub ostateczną utratą tego towaru ze względu na jego charakter, wypadek losowy lub działanie siły wyższej, albo że towar został zniszczony za zgodą organu celnego. § 2. Za ostatecznie utracony uważa się towar, który nie może już zostać przez nikogo wykorzystany. Utraty towaru w wyniku kradzieży nie traktuje się jako jego całkowitego zniszczenia lub ostatecznej utraty. § 3. Jeżeli towar, dopuszczony do obrotu z zastosowaniem obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie lub zwolniony z należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, został wywieziony lub powrotnie wywieziony za zgodą organu celnego, uważa się, że wobec tego towaru nie powstaje dług celny. Art. 215. Jeżeli wobec towaru, dopuszczonego do obrotu z zastosowaniem obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie lub zwolnionego od należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, nie powstaje dług celny z przyczyn, o których mowa w art. 214 § 1, to odpady i pozostałości powstające w wyniku zniszczenia towaru uważa się za towary niekrajowe. Art. 216. § 1. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w art. 211 i art. 212, powstaje dług celny wobec towaru dopuszczonego do obrotu z zastosowaniem obniżonej stawki należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, kwota zapłacona przy dopuszczeniu do obrotu zostanie odliczona od kwoty wynikającej z powstałego długu celnego. § 2. Jeżeli dług celny powstaje wobec odpadów i pozostałości powstających przy zniszczeniu towaru, § 1 stosuje się odpowiednio. Art. 217. § 1. Dług celny w wywozie powstaje przy wyprowadzaniu poza polski obszar celny towaru objętego zgłoszeniem celnym i podlegającego należnościom celnym wywozowym. § 2. Dług celny powstaje z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego. § 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. Art. 218. § 1. Dług celny w wywozie powstaje przy wyprowadzaniu poza polski obszar celny towaru nie objętego zgłoszeniem celnym i podlegającego należnościom celnym wywozowym. § 2. Dług celny powstaje w chwili, kiedy towar faktycznie opuszcza polski obszar celny. § 3. Dłużnikiem jest: 1) osoba, która dokonała wyprowadzenia towaru, 2) osoby, które uczestniczyły w wyprowadzeniu towaru i wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że zgłoszenie celne nie zostało, a powinno być złożone. Art. 219. § 1. Dług celny w wywozie powstaje w wyniku niedopełnienia warunków, od których uzależnione było całkowite lub częściowe zwolnienie z należności celnych wywozowych. § 2. Dług celny powstaje w chwili, kiedy towar otrzyma inne przeznaczenie niż to, które zostało określone przy jego wywozie z polskiego obszaru celnego z zastosowaniem całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych wywozowych. Jeżeli nie jest możliwe określenie tej chwili, dług celny powstaje w dniu, w którym upływa ustalony termin przedstawienia dowodu potwierdzającego dopełnienie ustalonych warunków uprawniających do tego zwolnienia. § 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. Art. 220. § 1. Dług celny, o którym mowa w art. 209-213, i art. 217-219, powstaje również wówczas, gdy towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń wywozowych albo przywozowych, niezależnie od ich rodzaju. § 2. Dług celny nie powstaje w wypadku nielegalnego przywozu na polski obszar celny: 1) fałszywych pieniędzy, 2) środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie są przedmiotem obrotu handlowego ściśle nadzorowanego przez właściwe władze w celu ich przeznaczenia na potrzeby lecznicze i naukowe. Art. 221. Jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku dłużników, o których mowa w art. 209 § 3, art. 210 § 3, art. 211 § 3, art. 212 § 3, art. 213 § 4 i 5, art. 217 § 3, art. 218 § 3, art. 219 § 3, art. 224 § 3, są oni solidarnie zobowiązani do zapłacenia kwoty wynikającej z tego długu. Art. 222. § 1. Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest obliczana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili powstania długu celnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 2. Jeżeli nie jest możliwe określenie chwili powstania długu celnego, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest obliczana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili ustalenia, że towar znajduje się w sytuacji powodującej powstanie długu celnego. § 3. Jeżeli można ustalić, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego istnienia przez organ celny, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych za ten towar ustalana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili najwcześniejszej, w jakiej istnienie długu celnego mogło zostać ustalone na podstawie zebranych dowodów. § 4. Jeżeli przesunięcie daty powstania długu celnego lub zarejestrowania kwoty wynikającej z tego długu powoduje uzyskanie korzyści finansowej, organ celny pobiera odsetki wyrównawcze. § 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wypadki i warunki pobierania odsetek wyrównawczych oraz sposób ich naliczania. Art. 223. § 1. Dług celny powstaje w miejscu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące jego powstanie. § 2. Jeżeli nie można ustalić miejsca, o którym mowa w § 1, uważa się, że dług celny powstał w miejscu, w którym znajdował się towar w chwili ustalenia przez organ celny, że zaistniała sytuacja powodująca powstanie długu celnego. § 3. Jeżeli procedura celna nie jest zakończona, dług celny powstaje w miejscu, w którym towar został: 1) objęty procedurą celną lub 2) wprowadzony na polski obszar celny pod odpowiednią procedurą celną. § 4. Jeżeli dane, którymi dysponuje organ celny, pozwalają na ustalenie, że dług celny powstał już wtedy, gdy towar znajdował się wcześniej w innym miejscu, uważa się, że dług celny powstał w miejscu, co do którego można stwierdzić, że towar znajdował się tam najwcześniej i można było stwierdzić istnienie długu celnego. Art. 224. § 1. Jeżeli: 1) umowa międzynarodowa przewiduje zastosowanie preferencyjnych środków taryfowych dla towarów polskiego pochodzenia przywożonych do innego kraju oraz 2) towary, o których mowa w pkt 1, wywożone są z kraju w postaci produktów kompensacyjnych uzyskanych pod procedurą uszlachetniania czynnego, oraz 3) towary przywiezione do kraju były poddane procesowi uszlachetniania, o którym mowa w pkt 2, i podlegały wcześniej należnościom celnym przywozowym, to w wypadku wystawienia dokumentów niezbędnych do zastosowania w innym kraju preferencyjnych środków powstaje dług celny w przywozie wobec tych towarów przywiezionych. § 2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia przez organ celny zgłoszenia celnego towarów do wywozu. § 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. § 4. Kwota wynikająca z długu celnego, o którym mowa w § 1, jest obliczana na takich zasadach, jak gdyby w dniu zgłoszenia towarów do wywozu nastąpiło przyjęcie zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu towarów przywiezionych w celu zakończenia procedury uszlachetniania czynnego. Art. 225. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których nie powstaje dług celny mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 211 § 1, art. 212 § 1, art. 213 § 1 i art. 219 §1. DZIAŁ III Pokrycie kwoty wynikającej z długu celnego Rozdział 1 Zarejestrowanie i podanie do wiadomości dłużnika kwoty należności Art. 226. § 1. Każda kwota należności wynikających z długu celnego, zwana dalej "kwotą należności", jest obliczana przez organ celny z chwilą uzyskania niezbędnych danych i zostaje zarejestrowana. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli na podstawie przepisów odrębnych ustanowione zostało tymczasowe cło antydumpingowe lub wyrównawcze. § 3. Jeżeli kwota należności prawnie należnych jest wyższa od tej, która została ustalona na podstawie wiążącej informacji taryfowej, organ celny rejestruje kwotę ustaloną na podstawie wiążącej informacji taryfowej. § 4. Organ celny anuluje zarejestrowaną kwotę należności, o której dłużnik nie został powiadomiony przed upływem terminu, o którym mowa w art. 230 § 4. § 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki i tryb rejestrowania kwot należności oraz ustali wzory rejestrów i sposób ich prowadzenia. Art. 227. § 1. Kwota należności powinna zostać zarejestrowana niezwłocznie po jej obliczeniu i nie później niż w ciągu 7 dni, licząc od dnia, w którym towar został zwolniony, jeżeli dług celny powstaje w wyniku: 1) objęcia towaru inną procedurą celną niż odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem od cła, 2) innych czynności mających ten sam skutek prawny, co objęcie towaru procedurami celnymi określonymi w pkt 1. § 2. Jeżeli za zgodą organu celnego stosowana jest procedura uproszczona, ogólna kwota należności za wszystkie towary, które zostały zwolnione na rzecz tej samej osoby w terminie wyznaczonym przez organ celny, może zostać całościowo zarejestrowana za cały okres rozliczeniowy, pod warunkiem że zostało złożone zabezpieczenie generalne. Zarejestrowania dokonuje się w ciągu 5 dni, licząc od daty upływu okresu rozliczeniowego. § 3. W wypadku powstania długu celnego w warunkach innych niż te, o których mowa w § 1 i § 2, zarejestrowanie kwoty należności następuje w ciągu 7 dni licząc od dnia, w którym organ celny miał możliwość obliczyć kwotę tych należności oraz określić dłużnika. Art. 228. Terminy zarejestrowania określone w art. 227 mogą zostać przekroczone, jeżeli szczególne okoliczności uniemożliwiają organowi celnemu dotrzymanie tych terminów oraz w razie zaistnienia wypadków losowych lub działania siły wyższej. Art. 229. § 1. Jeżeli kwota należności nie została zarejestrowana w terminie określonym w art. 227 i art. 228 lub jeżeli została zarejestrowana kwota niższa od prawnie należnej, to zarejestrowanie kwoty należności lub kwoty uzupełniającej zostanie dokonane w terminie nie dłuższym niż 5 dni (zarejestrowanie retrospektywne). § 2. Termin, o którym mowa w § 1, liczy się od dnia, w którym organ celny obliczył należności lub kwotę uzupełniającą i określił dłużnika. Art. 228 stosuje się odpowiednio. § 3. Zarejestrowania retrospektywnego nie dokonuje się w wypadkach, o których mowa w art. 226 § 2-4, albo gdy kwota podlegająca zarejestrowaniu nie przekracza równowartości 10 ECU. Art. 230. § 1. Po zarejestrowaniu kwoty należności organ celny powiadamia o tym dłużnika. § 2. Jeżeli kwota należności została zarejestrowana, organ celny może na zgłoszeniu celnym umieścić adnotację, że dłużnik nie zostanie powiadomiony zgodnie z przepisem § 1, zanim kwota należności nie osiągnie wysokości określonej przez ten organ. § 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, zwolnienie towarów przez organ celny jest równoznaczne z powiadomieniem dłużnika o kwocie zarejestrowanych należności. Dotyczy to również towarów zwolnionych w trybie art. 227 § 2. § 4. Powiadomienie dłużnika nie może nastąpić po upływie 3 lat, licząc od dnia powstania długu celnego. § 5. Bieg terminu, o którym mowa w § 4, ulega zawieszeniu z dniem: 1) wszczęcia postępowania karnego lub wniesienia skargi do sądu administracyjnego, 2) zawieszenia postępowania w sprawie celnej. § 6. Termin ten biegnie dalej z dniem prawomocnego zakończenia postępowania karnego albo doręczenia organowi celnemu orzeczenia sądu administracyjnego wraz z jego uzasadnieniem bądź z dniem podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie celnej. Rozdział 2 Terminy i sposoby uiszczania należności Art. 231. § 1. Kwota należności, o której zarejestrowaniu dłużnik został powiadomiony zgodnie z art. 230, powinna zostać przez niego uiszczona w następujących terminach: 1) jeżeli dłużnik nie korzysta z żadnego z ułatwień płatniczych przewidzianych w art. 233-237, płatność powinna zostać dokonana w terminie 7 dni, licząc od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości należności, 2) jeżeli dłużnik korzysta z ułatwień płatniczych przewidzianych w art. 233-237, płatność powinna zostać dokonana przed upływem terminu lub terminów ustalonych w ramach tych ułatwień. § 2. Organ celny może, na wniosek dłużnika, przedłużyć termin zapłaty w wypadkach, o których mowa w art. 229. Przedłużenie terminu nie może przekroczyć czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie działań niezbędnych do wywiązania się z obowiązku; art. 237 § 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio. § 3. Jeżeli wniosek o umorzenie należności zostanie przedstawiony zgodnie z art. 248 lub gdy towar został zajęty z zamiarem późniejszego orzeczenia przepadku zgodnie z art. 244 pkt 4 lit. b), obowiązek uiszczenia kwoty należności przez dłużnika zostaje zawieszony. Art. 232. § 1. Wpłata kwoty należności powinna zostać dokonana w gotówce lub w każdy inny sposób mający takie same skutki płatnicze, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Może ona zostać również dokonana przez zaliczenie nadpłat powstałych z tytułu wcześniej dokonanych wpłat należności. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, kwotę, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej. Art. 233. § 1. Jeżeli kwota należności dotyczy towarów zgłoszonych do procedury celnej nakładającej obowiązek uiszczenia należności, organ celny może odroczyć na wniosek osoby zobowiązanej termin płatności tej kwoty, o ile osoba ta złożyła zabezpieczenie i spełnia warunki określone w art. 234. § 2. Od odroczonej kwoty należności pobiera się odsetki ustawowe do chwili spłaty odroczonej kwoty. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o odroczenie płatności oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć, 2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy odraczaniu płatności należności. Art. 234. Zgodę na odroczenie płatności mogą otrzymać osoby, które spełniają wymogi określone w art. 197 § 2 pkt 1-5 i pkt 7. Art. 235. Organ celny może odroczyć płatność należności: 1) oddzielnie dla każdej kwoty należności zarejestrowanej na warunkach określonych w art. 227 § 1 lub w art. 229, 2) łącznie dla wszystkich zarejestrowanych należności na warunkach określonych w art. 227 § 1, w okresie wyznaczonym przez organ celny, nie dłuższym niż 31 dni, 3) łącznie dla wszystkich należności, które podlegają jednemu zarejestrowaniu, zgodnie z art. 227 § 2. Art. 236. § 1. Termin odroczenia płatności wynosi 30 dni. § 2. Termin, o którym mowa w § 1, oblicza się w następujący sposób: 1) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 1, termin ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym kwota należności została zarejestrowana przez organ celny; w wypadku zastosowania art. 228 termin 30 dni zostaje skrócony o liczbę dni odpowiadającą okresowi przekraczającemu 7 dni przeznaczonych na zarejestrowanie kwoty należności, 2) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 2, termin ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym upływa okres rozliczeniowy przyjmowania zgłoszeń celnych; zostaje on skrócony o liczbę dni odpowiadającą połowie liczby dni, obejmujących okres rozliczeniowy, 3) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 3, termin ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym upływa okres, podczas którego towary były zwalniane; zostaje on skrócony o liczbę dni odpowiadającą połowie liczby dni tego okresu. § 3. Jeżeli liczba dni określonych w § 2 pkt 2 i pkt 3 jest nieparzysta, to liczba dni, którą należy odjąć od 30 dni, jest równa połowie liczby parzystej, mniejszej o jeden od tej liczby nieparzystej. Art. 237. § 1. Organ celny może udzielić dłużnikowi ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności. § 2. Udzielenie ułatwień, o których mowa w § 1: 1) uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia; jednakże, gdy złożenie zabezpieczenia mogłoby spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne trudności natury gospodarczej lub społecznej, można odstąpić od wymogu jego złożenia, 2) uprawnia do poboru odsetek od kwot należności; jeżeli spłata odsetek może spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne trudności natury gospodarczej lub społecznej, organ celny może odstąpić od żądania ich spłaty. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania ułatwień płatniczych, o których mowa w § 1. Art. 238. Niezależnie od tego, jakiego rodzaju ułatwienie płatnicze jest udzielone dłużnikowi, może on spłacić całość lub część kwoty długu przed upływem wyznaczonego terminu. Art. 239. Każda kwota należności może zostać w imieniu dłużnika, za jego zgodą, spłacona przez osobę trzecią. Art. 240. § 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryła długu celnego, kwota należności może być zabezpieczona na majątku dłużnika przed terminem płatności, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ona uiszczona. § 2. Zabezpieczenia, o którym mowa w § 1, można dokonać również przed zarejestrowaniem kwoty należności, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa uchylania się dłużnika od uiszczenia tych należności. § 3. Jeżeli zabezpieczenie, o którym mowa w § 1, następuje przed zarejestrowaniem kwoty należności, organ celny określa w decyzji o zabezpieczeniu przybliżoną kwotę w oparciu o dane dotyczące podstawy ustalenia wysokości tej kwoty. Art. 241. § 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryła długu celnego, towar, na którym ciążą należności, może być przez organ celny zatrzymany lub zajęty w celu zabezpieczenia kwoty należności, do czasu ich uiszczenia. Zatrzymanie lub zajęcie takiego towaru może być dokonane bez względu na prawa osób trzecich i z pierwszeństwem przed wszystkimi obciążeniami i przywilejami. § 2. Jeżeli nie zostanie uiszczona kwota należności za towar, o którym mowa w § 1, może on zostać sprzedany przez organ celny w celu pokrycia ciążącej na nim kwoty należności. § 3. Z kwoty uzyskanej ze sprzedaży pokrywa się, w następującej kolejności: 1) koszty sprzedaży, 2) koszty przewozu, przeładunku i składowania - poniesione przez Skarb Państwa, 3) kwotę należności, 4) należności obciążające towar na podstawie przepisów odrębnych. § 4. Nadwyżkę pozostałą po pokryciu kosztów i należności, o których mowa w § 3, zwraca się osobie uprawnionej. Nadwyżka przechodzi na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po jej odbiór w ciągu 12 miesięcy od dnia jej zawiadomienia lub od dnia, kiedy stwierdzono brak możliwości doręczenia zawiadomienia. Art. 242. § 1. Jeżeli kwota należności nie została uiszczona w terminie, organ celny pokrywa ją ze złożonego zabezpieczenia. § 2. Od kwot należności nie uiszczonych w terminie pobiera się odsetki według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych. § 3. W wypadkach powstania długu celnego, o których mowa w art. 210-213 oraz art. 218 i art. 219, pobiera się odsetki liczone od dnia powstania długu, według zasad i w wysokości określonych w przepisach dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych. § 4. Kwot należności można dochodzić w ciągu 5 lat, licząc od dnia, w którym zostały zarejestrowane. § 5. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w § 4, przerywa: 1) wszczęcie egzekucji, 2) wszczęcie postępowania karnego lub postępowania przed sądem administracyjnym. § 6. Po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo, począwszy od dnia: 1) wniesienia wpłaty, 2) ściągnięcia ostatniej wpłaty w trybie egzekucji administracyjnej lub stwierdzenia przez organ egzekucyjny, że egzekucja stała się bezskuteczna, 3) uprawomocnienia się wyroku sądu lub innego rozstrzygnięcia wydanego w sprawie karnej skarbowej, albo wyroku lub postanowienia sądu administracyjnego. § 7. Przedawnienie uwzględnia się z urzędu. Art. 243. W postępowaniu przed organami celnymi stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. DZIAŁ IV Wygaśnięcie długu celnego Art. 244. Dług celny wygasa: 1) przez uiszczenie kwoty należności, 2) przez umorzenie kwoty należności, 3) przez przedawnienie, 4) jeżeli wobec towarów zgłoszonych do procedury celnej, która określa obowiązek uiszczenia kwoty należności: a) zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 68, b) towary, przed ich zwolnieniem, zostały zajęte i orzeczono ich przepadek, zniszczono je na polecenie organu celnego, stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, zostały zniszczone lub zostały ostatecznie utracone ze względu na ich charakter, wypadek losowy lub działanie siły wyższej, 5) w wypadkach, o których mowa w art. 210, jeżeli towary, wobec których powstał dług celny, zostały zajęte przy nielegalnym wprowadzaniu i równocześnie lub w późniejszym terminie orzeczono ich przepadek. Art. 245. Dług celny, o którym mowa w art. 224, wygasa również w wypadku unieważnienia dokumentów wymaganych do uzyskania preferencji taryfowych określonych w tym przepisie. DZIAŁ V Zwrot i umorzenie należności celnych Art. 246. § 1. Należności celne są umarzane, jeżeli w chwili zarejestrowania kwota należności nie wynikała z obowiązujących przepisów lub gdy kwota ta została zarejestrowana niezgodnie z art. 229 § 3. § 2. Należności celne są zwracane, jeżeli w chwili uiszczenia kwota tych należności nie wynikała z obowiązujących przepisów lub gdy kwota ta została zarejestrowana niezgodnie z art. 229 § 3. § 3. Należności celne nie podlegają zwrotowi ani umorzeniu, jeżeli okoliczności, które doprowadziły do zapłacenia lub zarejestrowania kwoty nie wynikającej z obowiązujących przepisów, są wynikiem świadomego działania osoby zainteresowanej. § 4. Należności celne są zwracane lub umarzane na wniosek dłużnika złożony przed upływem 3 lat, licząc od dnia jego powiadomienia o tych należnościach. Wniosek należy złożyć we właściwym urzędzie celnym. § 5. Organ celny dokona zwrotu lub umorzenia z urzędu, gdy stwierdzi przed upływem 3 lat od powiadomienia dłużnika, że zachodzą okoliczności uzasadniające zwrot lub umorzenie. Art. 247. Cło podlega zwrotowi, jeżeli po jego uiszczeniu na wniosek osoby zainteresowanej unieważniono zgłoszenie celne. Art. 248. § 1. Zwrot lub umorzenie cła może nastąpić również po ustaleniu, że zarejestrowana kwota cła dotyczy towarów objętych procedurą celną i nie przyjętych przez osobę wprowadzającą, ze względu na to, iż w chwili, o której mowa w art. 69, towary były wadliwe lub niezgodne z warunkami kontraktu, w wyniku którego dokonano przywozu tych towarów. Nie uznaje się za towary wadliwe towarów uszkodzonych po ich zwolnieniu. § 2. Zwrot lub umorzenie cła, o którym mowa w § 1, jest dopuszczalne, gdy: 1) towary nie zostały użyte, chyba że wstępne ich użycie okazało się konieczne do stwierdzenia ich wadliwości lub niezgodności z warunkami kontraktu, oraz 2) towary zostały wywiezione poza polski obszar celny. § 3. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny może zezwolić na zniszczenie towarów, objęcie ich w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu, objęcie procedurą składu celnego lub umieszczenie ich w wolnym obszarze celnym, zamiast ich wywozu. W celu otrzymania jednego z przewidzianych wyżej przeznaczeń celnych towary są uważane za towary niekrajowe. § 4. Cło nie jest zwracane lub umarzane w odniesieniu do towarów, które przed ich zgłoszeniem o dopuszczenie ich do obrotu zostały objęte procedurą odprawy czasowej w celu przeprowadzenia prób, chyba że wykazano, iż fakt ich wadliwości lub niezgodności z warunkami kontraktu nie mógł zostać ujawniony podczas tych prób. § 5. Cło jest zwracane lub umarzane w wypadkach określonych w § 1, na pisemny wniosek dłużnika złożony przed upływem 1 roku, licząc od dnia powiadomienia dłużnika o tym cle. Art. 249. Nie podlegają zwrotowi odsetki, które zostały pobrane z tytułu nieterminowego uiszczenia należności celnych, chyba że niewłaściwe ustalenie kwoty należności było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego błędu. Art. 250. § 1. Kwota należności celnych podlegających zwrotowi zaliczana jest z urzędu na zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu innych należności celnych. § 2. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w § 1, należności celne podlegają zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej ich zwrot. § 3. Od zwracanych należności celnych przywozowych lub wywozowych nie płaci się odsetek, chyba że niewłaściwe ustalenie kwoty należności było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego błędu. W takim wypadku odsetki oblicza się od dnia uiszczenia należności podlegających zwrotowi. § 4. Od należności nie zwróconych w terminie określonym w § 2 płaci się odsetki liczone od daty wydania decyzji orzekającej ich zwrot. § 5. Odsetki, o których mowa w § 3 i 4, oblicza się według zasad i w wysokości określonych w przepisach dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. Art. 251. Jeżeli umorzone lub zwrócone należności celne stają się ponownie należne, odsetki wypłacone przez organ celny zgodnie z art. 250 § 3-5 podlegają zwrotowi. Art. 252. § 1. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne wypadki, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz tryb i warunki dokonywania zwrotu lub umorzenia. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór wniosku o dokonanie zwrotu lub umorzenia należności celnych oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć. TYTUŁ VIII PRZEDSTAWICIELSTWO W SPRAWACH CELNYCH DZIAŁ I Przedstawicielstwo Art. 253. § 1. Przedstawicielstwo może być: 1) bezpośrednie - jeżeli przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, 2) pośrednie - jeżeli przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby. § 2. Jeżeli postępowanie przed dyrektorem urzędu celnego dotyczy towaru, którego rodzaj lub ilość wskazuje na przeznaczenie do działalności gospodarczej, to: 1) przedstawicielem bezpośrednim osoby może być wyłącznie pracownik tej osoby lub agencja celna, 2) przedstawicielem pośrednim osoby może być wyłącznie agencja celna. § 3. W wypadkach innych niż te, o których mowa w § 2, przedstawicielem osoby może być: 1) agencja celna jako przedstawiciel bezpośredni lub pośredni, 2) osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych jako przedstawiciel bezpośredni. Art. 254. § 1. Przedstawiciel jest zobowiązany do przedstawienia organowi celnemu pisemnego upoważnienia, określającego rodzaj udzielonego przedstawicielstwa oraz zakres czynności, do których jest upoważniony. § 2. Przedstawiciel dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis upoważnienia. Adwokat lub radca prawny może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu upoważnienia. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej może uwierzytelnić odpis upoważnienia udzielonego agencji celnej. § 3. Przedstawicielem osoby fizycznej, w wypadkach gdy rodzaj lub ilość towaru nie wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej, może być członek najbliższej rodziny tej osoby, który złoży wiarygodne oświadczenie o istnieniu upoważnienia do działania w jej imieniu. § 4. Czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która ustanowiła przedstawiciela. § 5. Przedstawicielem może być jedynie osoba krajowa, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 3 § 1 pkt 11 lit. c). § 6. Agencja celna może udzielić dalszego upoważnienia innej agencji celnej do wykonania określonych czynności za zgodą osoby udzielającej upoważnienia. Art. 255. Osobę, która dokonuje czynności bez upoważnienia do działania w imieniu lub na rzecz innej osoby, albo osobę, która dokonuje czynności w imieniu lub na rzecz innej osoby bez upoważnienia do jej reprezentowania, uważa się za działającą we własnym imieniu i na swoją rzecz. DZIAŁ II Agencja celna Art. 256. § 1. Agencja celna może dokonywać przed organami celnymi wszelkich czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego, w szczególności: 1) badać towary i pobierać ich próbki przed dokonaniem zgłoszenia celnego, 2) przygotowywać niezbędne dokumenty i dokonywać zgłoszenia celnego, 3) uiszczać należności celne przywozowe lub celne wywozowe oraz inne opłaty, 4) podejmować towary po ich zwolnieniu, 5) składać zabezpieczenie kwoty wynikającej z długu celnego, 6) wnosić odwołania i inne wnioski podlegające rozpatrzeniu przez organy celne. § 2. Czynności przed organami celnymi może dokonywać wyłącznie w imieniu agencji celnej upoważniony jej pracownik, wpisany na listę agentów celnych. Art. 257. § 1. Na listę agentów celnych wpisuje się osobę fizyczną, jeżeli spełnia następujące warunki: 1) posiada obywatelstwo polskie, 2) ma pełną zdolność do czynności prawnych, 3) korzysta z pełni praw publicznych, 4) posiada co najmniej średnie wykształcenie, 5) nie jest skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 6) swoim postępowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania czynności agenta celnego, 7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na agenta celnego przed komisją egzaminacyjną, powoływaną przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł, 8) wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę agentów celnych, nie później niż w okresie 2 lat od spełnienia warunku określonego w pkt 7. § 2. Listę agentów celnych prowadzi Prezes Głównego Urzędu Ceł. § 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł skreśla z listy agentów celnych osobę w wypadku: 1) gdy został naruszony jeden z warunków, o których mowa w § 1, 2) niewykonywania czynności agenta celnego przez okres co najmniej dwóch lat, 3) jej śmierci. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł może zawiesić działalność agenta celnego na czas toczącego się przeciwko osobie agenta postępowania karnego o przestępstwo wymienione w § 1 pkt 5. Art. 258. § 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej ponosi pełną odpowiedzialność majątkową wobec organów celnych za pokrycie kwot długów celnych lub innych opłat, jakie powstały na skutek nieprawidłowego lub nieterminowego dokonania albo niewykonania czynności, do których została upoważniona agencja celna. § 2. W wypadku udzielenia dalszego upoważnienia, o którym mowa w art. 254 § 6, odpowiedzialność majątkową, o której mowa w § 1, ponoszą solidarnie agencje celne upoważnione do działania. § 3. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej jest zobowiązana do złożenia kaucji gwarancyjnej w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub pkt 2, na zabezpieczenie pokrycia roszczeń organów celnych z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w § 1. Kaucja gwarancyjna może stanowić część zabezpieczenia generalnego w wypadkach, o których mowa w art. 197 § 3. Art. 259. § 1. Koncesję na prowadzenie działalności w formie agencji celnej wydaje i cofa Prezes Głównego Urzędu Ceł. § 2. Koncesję, o której mowa w § 1, mogą otrzymać osoby, które spełniają następujące warunki: 1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b), 2) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 3) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, 4) nie została im cofnięta koncesja na prowadzenie agencji celnej, ze względu na naruszenie przez nie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat, 5) złożą kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 258 § 3. § 3. Koncesji na prowadzenie agencji celnej nie otrzymają osoby, które prowadzą lub są uprawnione do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż działalność przewozowa, spedycyjna lub polegająca na prowadzeniu składu celnego, chyba że przepis szczególny to przewiduje. Art. 260. Prezes Głównego Urzędu Ceł może cofnąć koncesję, o której mowa w art. 259 § 1, w wypadku: 1) gdy z wnioskiem o cofnięcie występuje osoba, której wydano koncesję na prowadzenie agencji celnej, 2) naruszenia jednego z warunków, o których mowa w art. 259 § 2 i § 3, 3) gdy w okresie 6 miesięcy od uzyskania koncesji agencja celna nie podjęła działalności lub ją przerwała na okres dłuższy niż 6 miesięcy bez powiadomienia organu celnego, 4) gdy agencja celna wykonuje czynności niezgodnie z przepisami prawa celnego. Art. 261. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o wydanie koncesji, o której mowa w art. 259 § 1, oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć, 2) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków, 3) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych, 4) tryb przyjmowania oraz wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 258 § 3, 5) sposób prowadzenia ewidencji i rejestracji dokumentów podlegających kontroli celnej, 6) inne rodzaje działalności, które może wykonywać osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej. TYTUŁ IX POSTĘPOWANIE W SPRAWACH CELNYCH DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 262. Do postępowania w sprawach celnych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego wraz ze stosowanymi odpowiednio przepisami art. 166-174 oraz art. 177 i art. 178 wyżej wymienionego Kodeksu z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego. Art. 263. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość rzeczową i miejscową organów celnych. Art. 264. § 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, osoba prawna, która powstała w wyniku: 1) przekształcenia innej osoby prawnej, 2) połączenia osób prawnych, - jest następcą prawnym przewidzianych przepisami prawa celnego praw i obowiązków przekształconej osoby prawnej albo każdej z łączących się osób prawnych. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. Art. 265. Organ celny wszczyna postępowanie z urzędu w celu rozstrzygnięcia w drodze decyzji w sprawie sytuacji prawnej towaru przywożonego na polski obszar celny lub z niego wywożonego przez nieznaną osobę, bez konieczności ustanawiania dla niej kuratora lub przedstawiciela. Art. 266. Organ celny może połączyć toczące się przed nim oddzielne sprawy, w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli dotyczą tej samej osoby i są ze sobą w związku. Art. 267. Pisma skierowane do osób nie znanych z miejsca pobytu lub siedziby wywiesza się na okres 14 dni w urzędzie celnym, w którym prowadzone jest postępowanie. Pismo uważa się za doręczone po upływie tego terminu. Art. 268. § 1. Osoby zamieszkujące lub przebywające za granicą mają obowiązek podania adresu do doręczeń w kraju przy pierwszej czynności dokonywanej przed organem celnym. § 2. W razie zaniedbania obowiązku, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 267. Art. 269. Organ celny wszczyna postępowanie z urzędu w sprawach dotyczących towaru przywożonego na polski obszar celny lub wywożonego z polskiego obszaru celnego w obrocie pocztowym. Art. 270. § 1. Organ celny może przyjąć jako dowód w postępowaniu dokumenty sporządzone przez organy celne państwa obcego lub inne uprawnione podmioty państwa obcego. § 2. Organ celny może żądać od stron postępowania: 1) urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów sporządzonych w języku obcym, 2) przedłożenia dokumentów zagranicznych zalegalizowanych przez właściwe organy polskie działające w kraju albo polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne lub urzędy konsularne. Art. 271. Organ celny może na wniosek strony wstrzymać wykonanie decyzji w sprawie długu celnego, od której wniesiono odwołanie, po złożeniu przez stronę zabezpieczenia określonego przez ten organ. Art. 272. Organ celny nie podejmuje czynności postępowania, jeżeli strona, która z mocy przepisów prawa ma obowiązek wpłacenia z góry należności tytułem opłat lub kosztów postępowania, tego obowiązku nie dopełni w terminie 7 dni od dnia wniesienia podania. Art. 273. Prowadzenie postępowania na podstawie przepisów karnych nie stanowi przeszkody do prowadzenia postępowania na podstawie przepisów niniejszej ustawy, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 274. Skarga do sądu administracyjnego w sprawie dotyczącej zgłoszenia celnego może zostać wniesiona dopiero po wyczerpaniu toku instancji w postępowaniu przed organami celnymi. DZIAŁ II Opłaty w sprawach celnych Art. 275. § 1. Organ celny pobiera opłatę za wydanie pozwolenia i koncesji, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. § 2. Organ celny pobiera opłatę za przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie celnym prowadzonym przez organ celny. § 3. Organ celny pobiera opłaty manipulacyjne za: 1) wykonywanie czynności kontroli celnej, 2) udzielenie wiążącej informacji taryfowej, 3) potwierdzenie pochodzenia lub statusu celnego towaru, 4) zatwierdzenie współczynnika produktywności lub określenie sposobu jego obliczenia, 5) unieważnienie zgłoszenia celnego, 6) objęcie towaru procedurą tranzytu, 7) czynności podejmowane w celu pokrycia z zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, 8) wpis na listę agentów celnych, 9) rozpatrzenie wniosku dotyczącego ochrony własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej. § 4. Organ celny pobiera opłaty manipulacyjne dodatkowe za czynności podejmowane w wyniku: 1) naruszenia przez osobę terminu do nadania przeznaczenia celnego towaru, 2) usunięcia towaru spod dozoru celnego, 3) naruszenia przez osobę warunków lub terminów ustalonych przy objęciu towaru procedurą zawieszającą lub gospodarczą procedurą celną, 4) naruszenia warunków zwolnienia towaru od należności celnych przywozowych lub wywozowych, 5) wykonywania na wniosek osoby zainteresowanej czynności służbowych poza siedzibą lub czasem pracy urzędu celnego. Art. 276. § 1. Z zastrzeżeniem § 2, opłaty manipulacyjne dodatkowe powinny być określone w kwocie odpowiadającej podejmowanym czynnościom i nie mogą być wymierzone w kwocie wyższej niż 40% wartości celnej towaru. § 2. Jeżeli po przedstawieniu towaru organ celny wykaże różnicę między towarem przedstawionym a ujawnionym w wyniku rewizji celnej, to od osoby, o której mowa w art. 39, pobiera się opłatę manipulacyjną dodatkową w wysokości wartości towaru odpowiadającej różnicy. § 3. Środki finansowe z opłat, o których mowa w § 2 oraz w art. 275, a także 40% kwot uzyskanych ze sprzedaży przedmiotów z przestępstw celnych i dewizowych ujawnionych przez funkcjonariuszy celnych przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania organów celnych oraz na premie dla pracowników podległych Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, w szczególności dla tych, którzy przyczynili się bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych. § 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi sposób rozdysponowania środków, o których mowa w § 3, oraz zasady przyznawania premii. § 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) stawki opłat za wydanie pozwolenia i koncesji oraz wypadki, w których opłat tych się nie pobiera, 2) stawki opłat manipulacyjnych, manipulacyjnych dodatkowych oraz opłat za przechowywanie towarów, 3) czynności kontroli celnej, za które pobierana jest opłata manipulacyjna. Art. 277. Opłaty są pobierane na zasadach i w trybie ustalonych dla należności celnych przywozowych i wywozowych. TYTUŁ X ORGANY CELNE Art. 278. § 1. Centralnym organem administracji państwowej w sprawach celnych jest Prezes Głównego Urzędu Ceł, nadzorowany przez Ministra Finansów. § 2. Organem administracji państwowej w sprawach celnych jest dyrektor urzędu celnego. W rozumieniu niniejszego tytułu urzędem celnym jest urząd, o którym mowa w art. 284 § 2. Art. 279. § 1. Prezesa Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Ministra Finansów, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. § 2. Wiceprezesów Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Prezesa Głównego Urzędu Ceł, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. Art. 280. Do zadań Prezesa Głównego Urzędu Ceł należy: 1) realizacja polityki celnej państwa, 2) współudział w kształtowaniu polityki celnej państwa, 3) realizacja budżetu państwa w zakresie ustalonym dla organów celnych, 4) sprawowanie nadzoru nad organami celnymi, 5) kształtowanie i realizacja polityki kadrowej w organach celnych, 6) współpraca z organami celnymi innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi, 7) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych. Art. 281. Zadania określone w art. 280 Prezes Głównego Urzędu Ceł realizuje przy pomocy podległego urzędu oraz za pośrednictwem dyrektorów urzędów celnych. Art. 282. Dyrektora urzędu celnego powołuje i odwołuje Prezes Głównego Urzędu Ceł. Art. 283. Do zadań dyrektora urzędu celnego należy: 1) dokonywanie wymiaru i poboru należności celnych, 2) nadawanie towarom przeznaczenia celnego oraz wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, 3) sprawowanie dozoru celnego i wykonywanie kontroli celnej, 4) zwalczanie i ściganie przestępstw i wykroczeń w zakresie ustalonym ustawą karną skarbową, 5) wykonywanie innych zadań zleconych w przepisach odrębnych. Art. 284. § 1. Organizację Głównego Urzędu Ceł określa statut nadany przez Ministra Finansów. § 2. Dyrektorzy urzędów celnych wykonują powierzone im przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł zadania przy pomocy podległych urzędów. § 3. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, tworzy i znosi urzędy, o których mowa w § 2, oraz określa ich siedziby. § 4. Organizację urzędów celnych określa statut nadany przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł. Art. 285. § 1. Funkcjonariusze celni wykonują obowiązki służbowe w umundurowaniu, z widocznym numerem identyfikacyjnym. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi w drodze zarządzenia: 1) zasady przydziału i wzory umundurowania, 2) wypadki, w których funkcjonariusze celni wykonują obowiązki służbowe bez umundurowania. Art. 286. § 1. Organy administracji państwowej i samorządowej oraz inne państwowe i gminne jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać i nieodpłatnie udzielać organom celnym pomocy technicznej przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie. § 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi zasady współdziałania organów celnych z organami i jednostkami, o których mowa w § 1, oraz zakres ich świadczeń na rzecz organów celnych. Art. 287. § 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z właściwym ministrem, może upoważnić inne organy administracji państwowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych. § 2. Organom administracji państwowej przy wykonywaniu zadań, o których mowa w § 1, przysługują prawa i obowiązki organów celnych. Art. 288. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, warunki, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny, oraz wypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tym miejscu. TYTUŁ XI PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE Art. 289. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych, z wyjątkiem postępowań dotyczących wydawania koncesji na prowadzenie agencji celnych i pozwoleń na prowadzenie składów celnych. Art. 290. § 1. Zezwolenia na prowadzenie składów celnych wydane przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność na okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, pod warunkiem dostosowania prowadzonej działalności do przepisów prawa celnego w terminie 3 miesięcy od tego dnia. § 2. Składy celne prowadzone na podstawie zezwoleń, o których mowa w § 1, traktowane są jako składy celne publiczne w rozumieniu niniejszej ustawy, przy czym odpowiedzialność określoną w art. 107 ponosi prowadzący skład celny. § 3. Do cofania zezwoleń, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy dotyczące cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego. Art. 291. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowe zezwolenia na prowadzenie agencji celnych stają się koncesjami w rozumieniu niniejszej ustawy; jednak prowadzenie dalszej działalności uzależnione jest od złożenia kaucji gwarancyjnej, przewidzianej w niniejszej ustawie, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. § 2. W wypadku niezłożenia kaucji gwarancyjnej, organ celny wyznacza odpowiedni termin zakończenia działalności agencji celnej. Art. 292. § 1. Osoby, które na podstawie przepisów dotychczasowych uzyskały uprawnienia do wykonywania czynności agenta celnego, obowiązane są, pod rygorem utraty tych uprawnień, w okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zdać egzamin uzupełniający w zakresie niezbędnym do prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, zakres egzaminu uzupełniającego, o którym mowa w § 1, sposób jego przeprowadzenia, skład komisji egzaminacyjnych, opłaty za przeprowadzenie egzaminu oraz wynagrodzenie dla członków komisji egzaminacyjnych. Art. 293. § 1. Zarządzający wolnym obszarem celnym na podstawie dotychczasowych przepisów, w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, dostosuje dotychczasową działalność w wolnym obszarze celnym oraz funkcjonowanie wolnego obszaru celnego do wymogów prawa celnego. § 2. W wypadku spełnienia wymogów określonych w § 1 uznaje się, że wolny obszar celny działa na podstawie niniejszej ustawy. W wypadku niespełnienia tych wymogów, Rada Ministrów zniesie wolny obszar celny. § 3. Podmioty gospodarcze posiadające w dniu ogłoszenia niniejszej ustawy prawo do dodatkowych zwolnień celnych, które mogą być realizowane w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia przez nie działalności gospodarczej na terenie wolnego obszaru celnego w obrocie towarowym pomiędzy wolnym obszarem celnym a pozostałym polskim obszarem celnym, korzystają z tych zwolnień na dotychczasowych zasadach do dnia upływu tego terminu. Art. 294. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. 1. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy międzynarodowe w transporcie kolejowym lub drogowym jest obowiązany do uzgadniania z właściwym miejscowo organem celnym rozkładów jazdy środków przewozowych, a zwłaszcza czasu i miejsca przekroczenia przez te środki granicy państwowej oraz czasu ich postoju w przejściach granicznych. 2. W międzynarodowym transporcie lotniczym i międzynarodowej żegludze śródlądowej obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ciąży na podmiotach zarządzających portami lotniczymi lub granicznymi przejściami rzecznymi. 3. W międzynarodowym transporcie lotniczym, międzynarodowej żegludze śródlądowej oraz międzynarodowym transporcie kolejowym podmioty wymienione w ust. 1 i 2 obowiązane są do niezwłocznego powiadomienia właściwych miejscowo organów celnych o wszystkich wypadkach przekraczania granicy przez środki przewozowe poza rozkładem jazdy." Art. 295. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, Nr 141, poz. 700, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) prowadzenia agencji celnej."; 2) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Zasady udzielania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 16, określają przepisy prawa celnego." Art. 296. W ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 357) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) po art. 48 dodaje się art. 48 w brzmieniu: "Art. 481. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom podatkowym, organom kontroli skarbowej lub organom celnym regulują odrębne przepisy."". Art. 297. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31). Art. 298. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem przepisów art. 5 § 10, art. 6 § 4 i § 5, art. 12 § 2, art. 19 § 3, art. 20 § 3, art. 40 § 3, art. 42 § 3, art. 54, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 78, art. 80 § 6, art. 81 § 2, art. 90 § 3, art. 93 § 2, art. 97 § 5, art. 100 § 4, art. 102 § 3, art. 105 § 8 i § 9, art. 128 § 6, art. 136, art. 148, art. 157 § 3, art. 165, art. 168 § 2, art. 172, art. 179 § 4, art. 188, art. 189 § 4, art. 190 § 4, art. 192 § 3, art. 197 § 4, art. 200 § 3, art. 222 § 5, art. 226 § 5, art. 232 § 2, art. 233 § 3, art. 237 § 3, art. 252 § 2, art. 261, art. 263, art. 276 § 4 i § 5, art. 285 § 2, art. i 286 § 2, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, oraz art. 137-144, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych. (Dz. U. Nr 24, poz. 118) Art. 1. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "dwadzieścia osiem" zastępuje się wyrazem "trzydzieści"; 2) w art. 14 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) finansowanie współpracy naukowej i naukowo-technicznej z zagranicą, określonej w umowach międzynarodowych albo w programach lub protokołach wykonawczych do tych umów, a także w umowach i porozumieniach zawartych przez Polską Akademię Nauk - po uprzednim porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu - z zagranicznymi narodowymi akademiami nauk i organizacjami równorzędnymi,"; 3) w art. 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Środki, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 i 5, z zastrzeżeniem ust. 2a, są przyznawane przez komisje Komitetu bezpośrednio jednostkom naukowym lub jednostkom badawczo-rozwojowym, z tym że środki przeznaczone na finansowanie współpracy naukowej i naukowo-technicznej z zagranicą, określonej w umowach i porozumieniach zawartych przez Polską Akademię Nauk, są przyznawane przez Komitet - Polskiej Akademii Nauk.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Środki na opłacanie składek na rzecz instytucji międzynarodowych są przyznawane przez komisje Komitetu właściwym podmiotom krajowym, prowadzącym współpracę naukową i naukowo-techniczną z zagranicą, wynikającą z umów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 5." Art. 2. Przepis art. 1 pkt 2 stosuje się także do programów i protokołów wykonawczych do umów międzyrządowych oraz do umów i porozumień zawartych przez Polską Akademię Nauk z zagranicznymi narodowymi akademiami nauk i organizacjami równorzędnymi, które zostały sporządzone lub zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym i zmianie ustawy - Prawo bankowe. (Dz. U. Nr 24, poz. 119) Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz "utratą"; 2) w art. 2: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) deponent - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, będącą stroną umowy imiennego rachunku bankowego, jak również jednostkę organizacyjną osoby prawnej, dla której bank prowadzi odrębny imienny rachunek, z wyłączeniem: a) Skarbu Państwa, b) banków oraz spółek wykonujących czynności bankowe zgodnie z art. 111 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703), c) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703), d) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62), e) akcjonariuszy banku posiadających w dniu złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości pakiet akcji uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy, a także osób, które w stosunku do nich są podmiotami dominującymi lub zależnymi w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, f) członków zarządu, rady (rady nadzorczej) banku oraz osób pełniących w tym banku funkcje dyrektorów i zastępców dyrektorów departamentów, jak również dyrektorów i zastępców dyrektorów oddziałów tego banku, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu zawieszenia działalności banku lub spełnienia warunku gwarancji bądź w okresie bieżącego roku obrotowego (obrachunkowego) lub poprzedzającego zawieszenie działalności banku lub dzień spełnienia warunku gwarancji, 2) środki gwarantowane - środki pieniężne zgromadzone w banku objętym ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych przez tego samego deponenta na rachunkach imiennych, w walucie polskiej oraz w walutach obcych, bez względu na liczbę umów zawartych z tym bankiem, do wysokości określonej ustawą, według stanu na dzień zawieszenia działalności banku, z uwzględnieniem wypłat dokonanych w trybie art. 109 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe oraz należnych odsetek naliczonych do dnia spełnienia warunku gwarancji," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) suma aktywów ważonych ryzykiem - sumę aktywów bilansowych oraz zobowiązań pozabilansowych, którym Prezes Narodowego Banku Polskiego nadaje, na podstawie odrębnych przepisów, wyrażoną procentowo wagę ryzyka," c) po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) przejęcie banku - nabycie przedsiębiorstwa bankowego lub jego części."; 3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. 1. W przypadku prowadzenia przez bank jednego rachunku dla kilku osób (rachunek wspólny), deponentem jest każda z tych osób - w granicach określonych w umowie rachunku lub wynikających z przepisów prawa. 2. W przypadku prowadzenia przez bank rachunku dla spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej - deponentem jest ta spółka."; 4) w art. 4: a) w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) nabywanie wierzytelności banków znajdujących się w sytuacji zagrożenia wypłacalności," b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Rada Ministrów, na uzgodniony wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Ministra Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, formę organizacyjno-prawną, szczegółowe zasady, zakres i tryb obrotu przez Fundusz wierzytelnościami, o których mowa w ust. 2 pkt 1a."; 5) w art. 7 w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) reprezentowanie Funduszu w jego stosunkach prawnych z członkami zarządu, w szczególności powoływanie, zawieszanie w czynnościach i odwoływanie członków Zarządu,"; 6) w art. 9: a) ust 4 otrzymuje brzmienie: "4. Kadencja Zarządu Funduszu trwa 3 lata od dnia powołania Zarządu przez Radę Funduszu.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Mandaty członków Zarządu wygasają z dniem upływu kadencji Zarządu albo z dniem zaistnienia innych okoliczności powodujących wygaśnięcie mandatu członka Zarządu, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 4."; 7) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmioty objęte systemem gwarantowania wnoszą na rzecz Funduszu obowiązkowe opłaty roczne w wysokości sumy iloczynów: 1) stawki nie przekraczającej 0,4% i sumy aktywów bilansowych oraz gwarancji i poręczeń ważonych ryzykiem, 2) stawki nie przekraczającej 0,2% i sumy ważonych ryzykiem pozostałych zobowiązań pozabilansowych, z wyłączeniem linii kredytów przyrzeczonych, dla których stawka wynosi 0; przez kredyty przyrzeczone rozumie się wynikającą z umowy kwotę zobowiązania do udzielenia kredytu, pomniejszoną o kwotę jego wykorzystania.", b) w ust. 2 wyrazy "opłaty, o której mowa w ust. 1" zastępuje się wyrazami "stawek, o których mowa w ust. 1", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Od dnia 1 stycznia 1998 r. opłaty ustalone zgodnie z ust. 1 ulegają pomniejszeniu o 30%. Kwotę z tytułu pomniejszenia na rzecz Funduszu wnosić będzie Narodowy Bank Polski.", d) w ust 4 w nawiasie wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem i dodaje się na końcu wyrazy "z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44)."; 8) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Bank Polska Kasa Opieki S.A., Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy oraz Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. wnoszą, do dnia 31 grudnia 1999 r., obowiązkowe opłaty roczne naliczone z zastosowaniem połowy stawek, o których mowa w art. 13."; 9) w art. 16: a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "w art. 15 pkt 1," dodaje się cyfrę "3,", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Fundusz może nabywać jedynie papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane w pełni przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. 4. Środki Funduszu są gromadzone na rachunkach bieżących, wyodrębnionych i rachunkach lokat terminowych w Narodowym Banku Polskim. Fundusz może także posiadać rachunki w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Fundusz może uczestniczyć w obrocie skarbowymi papierami wartościowymi także za pośrednictwem biura maklerskiego i posiadać rachunek bankowy do przeprowadzania tych rozliczeń."; 10) w art. 17: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prezes Narodowego Banku Polskiego, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze zarządzenia, szczególne zasady rachunkowości Funduszu, w tym także termin sporządzania rocznego sprawozdania finansowego. 2. Sprawozdanie finansowe Funduszu podlega badaniu przez uprawniony, w trybie odrębnych przepisów, podmiot wybrany w drodze przetargu przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, po zasięgnięciu opinii Rady Funduszu. Koszt badania ponosi Fundusz.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Odrzucenie przez Sejm sprawozdania z działalności Funduszu za rok poprzedni jest równoznaczne z wygaśnięciem mandatu wszystkich członków organów Funduszu, z zastrzeżeniem, że pełnią oni swoje funkcje do czasu powołania nowych członków organów Funduszu."; 11) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Środki uzyskane przez podmioty objęte systemem gwarantowania w wyniku udzielenia przez Fundusz pożyczek, gwarancji lub poręczeń, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone tylko na usunięcie stanu zagrożenia wypłacalności lub zakup udziałów albo akcji banku przez nowych udziałowców albo akcjonariuszy, o ile spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 20."; 12) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Warunkiem udzielenia przez Fundusz pomocy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 1a, jest w szczególności: 1) uznanie przez Zarząd Funduszu przedstawionych przez podmiot objęty systemem gwarantowania, wnioskujący o udzielenie pomocy, wyników badania sprawozdania finansowego dotyczącego jego działalności, a w przypadku wniosku o udzielenie pomocy na przejęcie banku, połączenie się banków lub zakup akcji (udziałów) innego banku - wyników badania sprawozdań finansowych obu banków, 2) przedstawienie Zarządowi Funduszu przez podmiot objęty systemem gwarantowania pozytywnej opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego o programie postępowania uzdrawiającego lub o celowości przejęcia, połączenia się banków lub zakupu akcji (udziałów) innego banku, 3) wykazanie, że wysokość wnioskowanych przez podmiot objęty systemem gwarantowania pożyczek, gwarancji, poręczeń oraz środków wydatkowanych przez Fundusz na wykup wierzytelności byłaby nie wyższa niż łączna maksymalna kwota z tytułu gwarancji w tym podmiocie, liczona jako suma środków gwarantowanych na rachunkach deponentów banku, o którym mowa w art. 2 pkt 3 lit. a), lub w bankach spółdzielczych będących uczestnikami zrzeszenia regionalnego, o którym mowa w art. 2 pkt 3 lit. b), a w przypadkach wniosku o udzielenie pomocy finansowej w celu przejęcia lub połączenia z innym bankiem - nie wyższa niż suma środków gwarantowanych na rachunkach deponentów w banku przejmowanym, 4) wykorzystanie dotychczasowych funduszy własnych banku na pokrycie strat banku ubiegającego się o pomoc lub przejmowanego."; 13) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego informuje niezwłocznie Zarząd Funduszu o wystąpieniu konieczności wszczęcia przez zarząd banku postępowania uzdrawiającego, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe. 2. Fundusz, na swój wniosek skierowany do Prezesa Narodowego Banku Polskiego, jest ustanawiany kuratorem, o którym mowa w art. 1051 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe, w stosunku do podmiotu objętego systemem gwarantowania, o ile udzielił temu bankowi pomocy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1. Z tytułu pełnionej funkcji kuratora Fundusz nie pobiera wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1051 ust. 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe. 3. Do wierzytelności Funduszu związanych z udzieleniem pomocy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego oraz innych ustaw regulujących rodzaje i sposoby zabezpieczeń wierzytelności banków."; 14) w art. 22 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 2, płatne jest według terminarza wypłat ustalonego w trybie przewidzianym w art. 28 ust. 3 - nie później niż w 30 dni od otrzymania przez syndyka masy upadłości banku kwoty przekazanej przez Fundusz na wypłatę środków gwarantowanych."; 15) w art. 23: a) w ust. 2 w pkt 2 kwotę "3.000 ECU" zastępuje się kwotą "4.000 ECU", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Od dnia 1 stycznia 1998 r. górna kwota środków gwarantowanych w 90% ich wartości, określona w ust. 2 pkt 2, ulega podwyższeniu do równowartości w złotych 5.000 ECU.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do wyliczenia wartości ECU w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu spełnienia warunku gwarancji.", d) w ust. 5 wyrazy "10 lat" zastępuje się wyrazami "5 lat"; 16) w art. 25: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wysokość funduszu ochrony środków gwarantowanych w kolejnym roku jest ustalana, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, nie później niż do końca poprzedniego roku kalendarzowego, jako iloczyn stawki w wysokości do 0,4% i sumy środków pieniężnych zgromadzonych w banku (zrzeszeniu regionalnym) na wszystkich rachunkach, stanowiącej podstawę obliczania kwoty rezerwy obowiązkowej stosownie do art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), za październik.", b) w ust. 3 wyrazy "stawki do 0,2%" zastępuje się wyrazami "połowy stawki", c) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Fundusz ochrony środków gwarantowanych jest zwiększany lub zmniejszany w dniu 1 lipca każdego roku, odpowiednio do wysokości sumy, o której mowa w ust. 2, stanowiącej podstawę obliczania kwoty rezerwy obowiązkowej za kwiecień każdego roku. 6. Z dniem spełnienia warunków gwarancji podmiot objęty systemem gwarantowania jest zwolniony z obowiązku tworzenia funduszu ochrony środków gwarantowanych i zmiany jego wysokości, o której mowa w ust. 5."; 17) w art. 26: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Banki są obowiązane lokować aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych w skarbowych papierach wartościowych i bonach pieniężnych Narodowego Banku Polskiego oraz deponować je na wyodrębnionym dla każdego banku rachunku depozytowym w Narodowym Banku Polskim lub Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, a w przypadku braku takiej możliwości - lokować te aktywa na oprocentowanym rachunku bieżącym w Narodowym Banku Polskim.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych nie mogą być przedmiotem zastawu ani być obciążane w jakikolwiek sposób oraz nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej. 4. Banki objęte obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych przekazują Zarządowi Funduszu informacje o sumie wkładów na rachunkach objętych obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych i wysokości funduszu ochrony środków gwarantowanych w terminach: 1) do dnia 15 grudnia każdego roku, według stanu określanego zgodnie z art. 25 ust. 2, 2) do dnia 15 czerwca każdego roku, według stanu stanowiącego podstawę obliczenia kwoty rezerwy obowiązkowej za kwiecień - według wzoru określonego przez Zarząd Funduszu."; 18) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Syndyk masy upadłości jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia upadłości banku, ustalić na podstawie ksiąg banku i przedstawić w formie pisemnej Funduszowi: 1) listę deponentów, wraz z wyszczególnieniem kwot środków gwarantowanych, sporządzoną według wzoru określonego przez Zarząd Funduszu, 2) kwotę płynnych środków banku wchodzących w skład masy upadłości, według stanu na dzień ogłoszenia upadłości banku, 3) wysokość utworzonego przez ten bank funduszu ochrony środków gwarantowanych oraz wysokość nie wykorzystanej części tego funduszu, według stanu na dzień sporządzenia listy deponentów, 4) wysokość wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń pracownikom upadłego banku i wysokość bieżących wydatków związanych z kosztami postępowania upadłościowego, poniesionych do dnia sporządzenia listy deponentów - powiększonych o wysokość niezbędnych wydatków związanych z wypłatą środków gwarantowanych - wraz z aktualną wysokością środków płynnych banku znajdujących się w dyspozycji syndyka. 2. W przypadku spełnienia warunku gwarancji w dniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) lub c), a także gdy nastąpi prawomocne umorzenie postępowania upadłościowego ze względu na to, że majątek banku nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, a syndyk nie wykonał obowiązków wynikających z ustawy: 1) czynności, o których mowa w ust. 1, a także w art. 27a, art. 28 i art. 31, dokonywane przez syndyka masy upadłości, wykonuje zarząd podmiotu objętego obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, 2) przepisy ust. 1, art. 27a, art. 28, art. 29 ust. 3, art. 30 oraz art. 31 stosuje się odpowiednio, 3) w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 27a ust. 2, Zarząd Funduszu występuje do właściwego dla podmiotu objętego obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych organu rejestrowego, 4) Zarząd Funduszu powiadamia właściwy organ rejestrowy o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 27a ust. 3 i art. 28 ust. 7."; 19) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. 1. Zarząd Funduszu, w terminie 14 dni, sprawdza przedstawioną przez syndyka masy upadłości listę deponentów oraz wyliczenie kwot środków gwarantowanych pod względem zgodności z ustawą i wymaganiami określonymi w art. 27 ust. 1 pkt 1. 2. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości co do podanej przez syndyka masy upadłości wysokości wydatków określonych w art. 27 ust. 1 pkt 4, Zarząd Funduszu zwraca się do sędziego-komisarza o zatwierdzenie wydatków w trybie art. 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703), co nie wstrzymuje powzięcia przez Zarząd Funduszu uchwały o przekazaniu kwot na wypłatę środków gwarantowanych. 3. Jeżeli Zarząd Funduszu stwierdzi, że lista deponentów nie odpowiada warunkom określonym w ust. 1, odmawia jej przyjęcia i zwraca ją syndykowi masy upadłości, o czym niezwłocznie powiadamia sędziego-komisarza. 4. Syndyk masy upadłości jest obowiązany do usunięcia braków wskazanych przez Zarząd Funduszu - w terminie nie dłuższym niż 7 dni."; 20) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. 1. Zarząd Funduszu po przyjęciu listy, o której mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, nie później niż w ciągu 7 dni, podejmuje i podaje do publicznej wiadomości, w drodze ogłoszenia w piśmie o zasięgu ogólnokrajowym, oraz przekazuje podmiotom objętym systemem gwarantowania uchwałę o przekazaniu syndykowi kwot na wypłatę środków gwarantowanych. 2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa: 1) kwotę środków przekazywaną syndykowi na wypłatę środków gwarantowanych, stanowiącą różnicę sumy środków gwarantowanych i środków płynnych banku, pomniejszonych o wydatki określone w art. 27 ust. 1 pkt 4, 2) udział w kwocie, o której mowa w ust. 1, poszczególnych podmiotów objętych systemem gwarantowania proporcjonalnie do wysokości utworzonego funduszu ochrony środków gwarantowanych w danym podmiocie, z zastrzeżeniem, że nie wykorzystaną część funduszu ochrony środków gwarantowanych banku w stanie upadłości uwzględnia się w tej kwocie w całości, 3) szczegółowe zasady dokonywania przez syndyka masy upadłości wypłat środków gwarantowanych, 4) wysokość wpłat dokonywanych przez podmioty objęte systemem gwarantowania na wyodrębniony rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim. 3. Syndyk masy upadłości jest obowiązany do dokonywania wypłat środków gwarantowanych na warunkach określonych ustawą oraz w uchwale Zarządu Funduszu, o której mowa w ust. 1, zgodnie z terminarzem wypłat przez niego sporządzonym i zatwierdzonym przez Zarząd Funduszu. 4. Po zakończeniu wypłat syndyk masy upadłości dokonuje rozliczenia wypłaconych kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Funduszowi w terminie 21 dni od dnia zakończenia wypłat. 5. W terminie określonym w ust. 4 syndyk zwraca Funduszowi kwoty nie wypłacone deponentom oraz odsetki naliczone od kwoty przekazanej przez Fundusz na wypłatę środków gwarantowanych przez bank prowadzący rachunek, na który wpłacono tę kwotę. 6. Zarząd Funduszu sprawuje bieżącą kontrolę przestrzegania przez syndyka masy upadłości banku warunków wypłat środków gwarantowanych, określonych w ustawie oraz w uchwale Zarządu, o której mowa w ust. 1. 7. O nieprawidłowościach ujawnionych w toku kontroli Fundusz zawiadamia sędziego-komisarza, wzywając syndyka do ich usunięcia."; 21) w art. 29: a) w ust. 1 po wyrazach "7 dni" dodaje się wyraz "roboczych", a wyrazy "otrzymania uchwały Zarządu Funduszu." zastępuje się wyrazami "podania do publicznej wiadomości uchwały Zarządu w drodze ogłoszenia w piśmie o zasięgu ogólnokrajowym.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, pomniejszają fundusz ochrony środków gwarantowanych podmiotu objętego systemem gwarancji, do chwili likwidacji tego funduszu w związku z upadłością banku i przekazania przez Fundusz kwot na wypłatę środków gwarantowanych."; 22) w art. 30 skreśla się wyrazy "(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 512 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 1)"; 23) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Po ustaleniu listy wierzytelności przez sędziego-komisarza lub po stwierdzeniu wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu listę deponentów uzupełnia się o wierzytelności deponentów nie objęte listą, o której mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1."; 24) w art. 35: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pozostałe kwoty Zarząd Funduszu wykorzystuje jedynie na cele związane z realizacją zadań w zakresie wypłat środków gwarantowanych, a mianowicie: 1) wykorzystuje w przypadkach konieczności powiększenia środków przekazanych syndykom na podstawie dotychczas powziętych uchwał w trybie art. 28 ust. 1, 2) uwzględnia przy podejmowaniu kolejnych uchwał o przekazaniu syndykowi kwot na wypłatę środków gwarantowanych.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do uchwał Zarządu Funduszu w zakresie określonym w ust. 3 pkt 1 nie stosuje się przepisu art. 28 ust. 1."; 25) w art. 38: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Funduszowi przysługuje prawo uzyskiwania informacji dotyczących podmiotów objętych systemem gwarantowania, mających wpływ na realizację jego zadań, posiadanych przez Narodowy Bank Polski, Ministra Finansów i Najwyższą Izbę Kontroli.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5-10 w brzmieniu: "5. Przedmiot, zakres, tryb i terminy przekazywania informacji, o których mowa w ust. 4, określają odrębne porozumienia zawarte pomiędzy Funduszem a Prezesem Narodowego Banku Polskiego, Ministrem Finansów i Prezesem Najwyższej Izby Kontroli. 6. Banki objęte systemem gwarantowania są obowiązane do przekazywania Funduszowi informacji innych niż przekazywane do Narodowego Banku Polskiego, niezbędnych do wykonywania zadań Funduszu. 7. Zakres informacji, o których mowa w ust. 6, określa Prezes Narodowego Banku Polskiego, na wniosek Funduszu. 8. W przypadku banków spółdzielczych zrzeszonych w innych bankach informacje, o których mowa w ust. 6, dotyczące poszczególnych banków, jak i odpowiednio zrzeszenia, przekazują Funduszowi banki zrzeszające. 9. Podmioty określone w ust. 4, 6 i 8 są obowiązane do udzielania Funduszowi informacji bez zbędnej zwłoki. 10. Uzyskiwane informacje dotyczące podmiotów objętych systemem gwarantowania Fundusz może wykorzystywać tylko w celu realizacji zadań określonych w niniejszej ustawie."; 26) w art. 42: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto będąc członkiem zarządu lub rady banku (organu zrzeszenia regionalnego) objętego ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, iż bank nie utworzył funduszu ochrony środków gwarantowanych albo nie utworzył go w odpowiedniej wysokości lub aktywa przeznaczone na fundusz ochrony środków gwarantowanych nie były lokowane w skarbowych papierach wartościowych lub bonach pieniężnych Narodowego Banku Polskiego lub deponowane w sposób, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.", b) w ust. 2 wyrazy "gwarancji depozytowej" zastępuje się wyrazami "ochrony środków gwarantowanych"; 27) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu: "Art. 43a. Do czasu wykonania ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw, w zakresie utworzenia wszystkich przewidzianych jej przepisami zrzeszeń i banków regionalnych, przepisy niniejszej ustawy dotyczące tych zrzeszeń i banków stosuje się odpowiednio do zrzeszeń i banków zrzeszających banki spółdzielcze na podstawie odrębnych przepisów." Art. 2. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 481 dodaje się art. 482 w brzmieniu: "Art. 482. 1. Banki udzielają Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu informacji o udzielonych kredytach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych - w związku z udzielaniem przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny gwarancji depozytów, pożyczek, gwarancji i poręczeń. 2. Bankowy Fundusz Gwarancyjny udziela informacji, o których mowa w ust. 1, właściwym organom kontroli na ich żądanie, w związku z prowadzoną przez nie kontrolą działalności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. 3. Do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 48."; 2) w art. 78 w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem gdy środki na nabycie akcji pochodzą ze zwrotnej pomocy finansowej udzielonej przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny na podstawie ustawy, o której mowa w art. 49 pkt 1."; 3) w art. 1051 w ust. 1 wyrazy "art. 20" zastępuje się wyrazami "art. 20a"; 4) w art. 108 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "o czym zawiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny, doręczając odpis wniosku."; 5) art. 109 otrzymuje brzmienie: "Art. 109. 1. W okresie zawieszenia działalności bank: 1) nie dokonuje żadnych czynności, z wyjątkiem czynności związanych z ponoszeniem przez bank uzasadnionych kosztów działalności lub zmierzających do zaspokojenia jego roszczeń, 2) nie wypłaca dywidendy ani oprocentowania udziałów. 2. W okresie zawieszenia działalności w stosunku do banku nie może zostać wszczęte postępowanie egzekucyjne, a wszczęte wcześniej ulega zawieszeniu; nie ogranicza to dochodzenia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny należności wynikających z ustawy, o której mowa w art. 49 pkt 1. 3. Prezes Narodowego Banku Polskiego może w zarządzeniu, o którym mowa w art. 108 ust. 3, określić szczegółowo zakres i sposób wykonywania czynności banku w okresie zawieszenia jego działalności."; 6) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. 1. Posiedzenie w sprawie wniosku o ogłoszenie upadłości banku sąd wyznacza nie później niż w terminie 21 dni od daty wpływu wniosku. 2. Rozpatrując wniosek o ogłoszenie upadłości banku, sąd wysłuchuje przedstawiciela Prezesa Narodowego Banku Polskiego, osobę kierującą bankiem, którego wniosek dotyczy, oraz w przypadku gdy bank jest objęty pomocą Bankowego Funduszu Gwarancyjnego - przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. 3. Sąd wyznaczy syndyka masy upadłości spośród osób posiadających znajomość organizacji i zasad działalności banków. Syndykiem może być również inny bank."; 7) w art. 111 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) uczestnikiem postępowania upadłościowego staje się Bankowy Fundusz Gwarancyjny." Art. 3. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 1 pkt 15 lit. a), który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków Biura Orzecznictwa. (Dz. U. Nr 24, poz. 120) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków Biura Orzecznictwa (Dz. U. Nr 153, poz. 774) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego ustala się w wysokości 5,70-krotnego prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych. (Dz. U. Nr 24, poz. 121) Na podstawie art. 40 ust. 3, art. 42 ust. 6, art. 43 ust. 5, art. 44 ust. 4 i art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 570) w § 1 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w gospodarstwach domowych właścicieli lokali mieszkalnych - opłaty za energię cieplną i wodę dostarczane do lokalu, opłaty za odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, z wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich. (Dz. U. Nr 24, poz. 122) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 719) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich (Dz. U. Nr 34, poz. 167) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Dopłaty są udzielane do kredytów o oprocentowaniu w stosunku rocznym dla kredytobiorcy w wysokości 0,6 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski i nie mniejszej niż 7%." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa. (Dz. U. Nr 24, poz. 123) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 9, poz. 44) zarządza się, co następuje: § 1. W § 1 w pkt 1 lit. a) i c)-f) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie określenia rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 72, poz. 313, z 1992 r. Nr 49, poz. 224, z 1993 r. Nr 74, poz. 349 i z 1996 r. Nr 107, poz. 502), po wyrazach "straży granicznej" dodaje się po przecinku wyrazy "Państwowej Straży Pożarnej". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie Wigierskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 24, poz. 124) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: § 1. Wigierski Park Narodowy położony w województwie suwalskim, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 15 085,49 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 123 w kierunku południowym zachodnią granicą oddziałów od nr 81 do nr 85, południową granicą oddziału nr 85, zachodnią granicą oddziałów od nr 86 do nr 92 do północno-zachodniego narożnika działki nr 614/5, następnie zachodnią granicą działki nr 614/5 do północno-wschodniego narożnika działki nr 614/7, dalej północną, zachodnią i południową granicą działki nr 614/7 do zetknięcia się z zachodnią granicą działki nr 614/2, dalej w kierunku południowo-zachodnim, zachodnią i południową granicą działki nr 614/2 (obręb Nowa Wieś, gmina Suwałki), załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą oddziału nr 129 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89) do północno-wschodniego narożnika działki nr 612/2, następnie północną, zachodnią i południową granicą działki nr 612/2 (obręb Nowa Wieś, gmina Suwałki), zachodnią granicą oddziałów nr 130 i 131, północną granicą oddziału nr 115, zachodnią granicą oddziałów nr 115, 116, północną granicą oddziału nr 113, zachodnią granicą oddziałów nr 113, 114, 119- 124 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 502, 501, 498, 495, 494, 491, 469, następnie w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 497, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą działki nr 486/1, następnie w kierunku południowym zachodnią granicą działek nr 486/1, 486/2, 485 (obręb Krzywe, gmina Suwałki) dochodzi do drogi krajowej nr 660 w punkcie granicznym nr 2017, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą drogi krajowej nr 660, w punkcie granicznym nr 87 przecina drogę krajową nr 660, załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr 86, następnie biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 126- 128 i 147, północną granicą oddziału nr 158, zachodnią granicą oddziałów nr 158 i 159, w punkcie granicznym nr 63 przecina rzekę Czarna Hańcza i biegnie w kierunku południowym zachodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do północno-zachodniej granicy oddziału nr 176, następnie północną granicą oddziału nr 176, zachodnią granicą oddziałów nr 177, 174, 175 i 181, południowo-zachodnią granicą oddziałów nr 181, 189, południową granicą oddziału nr 196 do punktu granicznego nr 1 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89), dalej w kierunku południowym zachodnią granicą jeziora Długie do zachodniej granicy działki nr 15, zachodnią granicą działki nr 15 do zetknięcia się z drogą gminną (działka nr 89), następnie w kierunku południowym wschodnią granicą drogi gminnej (działka nr 89) do południowo-zachodniego narożnika działki nr 125/1, następnie w kierunku południowo-zachodnim i zachodnim południową granicą drogi wojewódzkiej nr 40730 do północno-zachodniego narożnika działki nr 97/9, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej (działka nr 137) do drogi wojewódzkiej nr 40826 (obręb Gawrych Ruda, gmina Suwałki), następnie w kierunku południowo-wschodnim północną granicą drogi wojewódzkiej nr 40826 do punktu granicznego nr 86, dalej biegnie zachodnią i południową granicą działki nr 97/10 (obręb Gawrych Ruda, gmina Suwałki) do kanału łączącego jezioro Czarne z jeziorem Wigry, stąd brzegiem jeziora Czarnego w kierunku południowym do północnej granicy oddziału nr 71, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie północną granicą oddziału nr 71, północną i zachodnią granicą oddziału nr 72 do drogi zakładowej, następnie w kierunku południowo-wschodnim północną granicą drogi zakładowej przez oddziały nr 72b, 90a, 89b, h, 88i, h, 108b, a, 107f, d, c, b, a, 106d, c, b, 127a, 126, 147, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą oddziałów od nr 147 do nr 143, wschodnią granicą oddziału nr 142 do punktu granicznego nr 96 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 1 stycznia 1981 r. nr ewidencyjny 138/1/89), dalej biegnie w kierunku wschodnim południową granicą nasypu kolejki leśnej do punktu granicznego nr 297 (obręb Bryzgiel, gmina Nowinka), zachodnią granicą oddziałów nr 14, 27, 28, południową granicą oddziałów nr 28 i 50, wschodnią granicą oddziałów od nr 50 do nr 47, południową granicą oddziału nr 72, wschodnią granicą oddziałów nr 72 i 71, południową granicą oddziału 94, wschodnią granicą oddziałów nr 94 i 93, południową granicą oddziałów nr 118, 145, 168, 191, 215, wschodnią granicą oddziałów od nr 215 do nr 211, od nr 186 do nr 184, od nr 210 do nr 208, 180, przecina rzekę Czarna Hańcza w punktach granicznych nr 144 i 143, następnie biegnie południową granicą oddziału nr 179, wschodnią granicą oddziałów od nr 179 do nr 175, dochodzi do jeziora Pogorzelec, następnie biegnie w kierunku północno-zachodnim północno-wschodnią granicą oddziału nr 175, północną granicą oddziałów nr 175, 151, 128 (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/2/89) do południowej granicy rzeki Gremzdówka, dalej biegnie w kierunku północno-wschodnim południową granicą rzeki Gremzdówka do ujścia do jeziora Płaskie, następnie w kierunku północnym zachodnią granicą jeziora Płaskie do północno-wschodniego narożnika działki nr 9, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą działek od nr 9 do nr 7 (obręb Wysoki Most, gmina Giby), północną granicą oddziału nr 104g do rzeki Czarna Hańcza, następnie wschodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do punktu granicznego nr 720, następnie biegnie w kierunku północno-zachodnim wschodnią, północną i zachodnią granicą oddziału nr 6A do granicy rzeki Czarna Hańcza, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 5, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą oddziałów nr 5 i 5A, dalej w kierunku południowo-wschodnim południowo-zachodnią granicą oddziału nr 5A, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią granicą oddziałów nr 6, 1 i 2 do drogi gminnej Mikołajewo-Czerwony Krzyż nr 022 (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/2/89), załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działek od nr 125 do nr 122, od nr 116 do nr 114, następnie w kierunku zachodnim południową granicą drogi gminnej nr 036 do punktu granicznego nr 254 (obręb Mikołajewo, gmina Krasnopol), załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 037 przez grunty wsi Rosochaty Róg do punktu granicznego nr 56, dalej drogą gminną przez grunty wsi Czerwony Folwark (działki nr 72 i 59) do drogi wojewódzkiej nr 40754, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 40754 do drogi wojewódzkiej nr 40755 (obręb Czerwony Folwark, gmina Suwałki), północną granicą drogi wojewódzkiej nr 40755 do skrzyżowania z drogą gminną (działki nr 26, 27), dalej w kierunku północnym zachodnią granicą drogi gminnej (działki nr 26, 27) prowadzącej w kierunku jeziora Omółówek (obręb Magdalenowo, gmina Suwałki), następnie drogą gminną (działka nr 230) przez grunty wsi Tartak do drogi krajowej nr 660, przecina drogę krajową nr 660, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działki nr 200/2 do jeziora Omółówek, wschodnią granicą jeziora Omółówek do ujścia rzeki Piertanka, wschodnią granicą rzeki Piertanka do drogi gminnej do wsi Piertanie nr 40765 (obręb Tartak, gmina Suwałki), wschodnią granicą drogi gminnej do wsi Piertanie nr 40765 do punktu granicznego nr 12, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie południowo-wschodnią granicą oddziałów nr 111A, 110, 109, wschodnią granicą oddziałów nr 109, 106A, 106, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną i zachodnią granicą oddziału nr 106, północną granicą oddziałów nr 107 i 108, zachodnią granicą oddziału nr 108 do granicy jeziora Pierty, następnie w kierunku północno-wschodnim wschodnią granicą jeziora Pierty do południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 105, następnie w kierunku północnym wschodnią granicą oddziałów od nr 105 do nr 101, od nr 98 do nr 94, wschodnią i północną granicą oddziału nr 93 do południowo-zachodniego narożnika działki nr 27/1, południową, wschodnią i północną granicą działki nr 27/1, wschodnią i północną granicą oddziału nr 93 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 30/3, następnie wschodnią i północną granicą działki nr 30/3, przecina rzekę Wiatrołuża i biegnie północną i zachodnią granicą działki nr 29/1, północną granicą oddziału nr 93 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 88, wschodnią, północną i zachodnią granicą działki nr 88, północną granicą oddziału nr 93 do południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 84, następnie w kierunku północnym wschodnią granicą oddziałów od nr 84 do nr 81, dalej w kierunku północno-zachodnim północną granicą oddziału nr 81 do punktu granicznego nr 123 - o powierzchni 15 067,09 ha, 2) oddział nr 93a, b, c, d, f, g, h (według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89) - o powierzchni 3,64 ha, 3) działki nr 1, 4, 6, 23, 32, 74, 80, 82 (obręb Burdyniszki, gmina Suwałki) - o powierzchni 9,48 ha, 4) działka nr 38 (obręb Magdalenowo, gmina Suwałki) - o powierzchni 3,63 ha, 5) oddział nr 5Aj, k, l (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród stan na dzień 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/2/89) - o powierzchni 1,45 ha, 6) działka nr 24/1 (obręb Mikołajewo, gmina Krasnopol) - o powierzchni 0,20 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Białymstoku (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 93,07 ha, 2) Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Suwałkach - o powierzchni 8,76 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek, 5) wydobywania skał, minerałów i torfu, 6) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania, 7) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) wędkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi, 9) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 10) prowadzenia działalności przemysłowej i handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 11) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi, 12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 13) umieszczania bez zgody dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa oraz znaków i urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej, 14) zakłócania ciszy, 15) używania łodzi motorowych, lotni, motolotni bez zgody dyrektora Parku, 16) wykonywania lotów cywilnych statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia prac archeologicznych, wykopaliskowych i konserwatorskich na terenach objętych ochroną konserwatorską za zgodą dyrektora Parku w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, 4) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 5) prowadzenia akcji ratowniczych, 6) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierząt do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej, 7) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego i ochrony granicy państwowej. § 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwana otuliną, o powierzchni 11 283,81 ha, położoną w województwie suwalskim. 2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od skrzyżowania drogi wojewódzkiej nr 40733 z linią kolejową Suwałki - Trakiszki w kierunku wschodnim i północno-wschodnim południową granicą drogi wojewódzkiej nr 40733 do załamania w kierunku południowo-wschodnim, następnie biegnie w kierunku północnym wschodnim brzegiem nasypu linii kolejowej Suwałki - Trakiszki do miejscowości Zadekrznie, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 50 do wsi Annowo, następnie w kierunku południowym zachodnią granicą drogi gminnej nr 57 do wsi Linówek, przechodzi drogą gminną nr 57 do drogi gminnej nr 4029034, następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 4029034 do skrzyżowania z drogą gminną do wsi Piotrowa Dąbrowa - działka nr 18/4 (obręb Piotrowa Dąbrowa, gmina Suwałki), dalej biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 027, dochodzi do skrzyżowania z drogą gminną nr 4029002, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 4029002 przez wieś Żubronajcie do drogi gminnej nr 006 do miejscowości Remieńkiń, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 006, po przebyciu 400 metrów załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 006 do skrzyżowania z drogą gminną nr 007 do miejscowości Aleksandrowo, następnie biegnie w kierunku południowym zachodnią granicą drogi gminnej nr 007 do zetknięcia się z drogą krajową nr 660, następnie biegnie południową granicą drogi krajowej nr 660, dochodzi do wsi Kopiec, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 016 do wsi Smolany Dąb do północnego brzegu jeziora Gremzdy, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wschodnim brzegiem jeziora Gremzdy do wsi Głuszyn, dalej biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 4029012 do drogi wojewódzkiej nr 40765, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 40756, następnie w kierunku wschodnim południową granicą drogi gminnej nr 4024036 do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 40757, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 40757, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej Pogorzelec- Studziany Las działka nr 57 (obręb Pogorzelec, gmina Giby) do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 202 Nadleśnictwa Głęboki Bród, wschodnią granicą oddziałów od nr 202 do nr 207, zachodnią granicą oddziałów nr 230, 251, 252, południową granicą oddziałów nr 252, 274, przecina rzekę Czarna Hańcza i biegnie do północno-wschodniego narożnika działki nr 465, północną i wschodnią granicą działki nr 465, przecina drogę gminną (działka nr 375) i biegnie południową granicą drogi gminnej (działka nr 375) do północno-zachodniego narożnika działki nr 363, wschodnią i południową granicą działki nr 363 (obręb Sernetki, gmina Giby) do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 275, północną granicą oddziałów nr 275, 253, 231, zachodnią granicą oddziałów nr 231, 232, zachodnią i południową granicą oddziału nr 233, wschodnią granicą oddziałów nr 234-238, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą oddziałów nr 238, 216, 192, 169, 146, wschodnią granicą oddziałów nr 120-123, południową granicą oddziałów nr 123, 97, wschodnią granicą oddziałów od nr 74 do nr 78, południową granicą oddziału nr 78 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 5/7, następnie w kierunku zachodnim południową granicą działki nr 5/7, północną granicą drogi gminnej - działka nr 72 (obręb Danowskie, gmina Nowinka) do południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 53, południową granicą oddziałów nr 53, 31, zachodnią granicą oddziału nr 32 (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 6 listopada 1989 r. nr ewidencyjny 154/2/89) do drogi gminnej ze wsi Danowskie (działka nr 439), południową granicą drogi gminnej (działka nr 439) do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 824, wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 824 do skrzyżowania z drogą gminną do wsi Płociczno (działka nr 461) (obręb Walne, gmina Nowinka), dalej w kierunku północno-zachodnim południową granicą drogi gminnej (działka nr 461) do południowej granicy oddziału nr 163, południową granicą oddziałów od nr 163 do nr 166, zachodnią granicą oddziałów nr 166, 148, południową granicą oddziałów nr 127, 128, zachodnią granicą oddziału nr 128, południową granicą oddziału nr 108, południową i zachodnią granicą oddziału nr 109, południową i zachodnią granicą oddziału nr 90, południową i zachodnią granicą oddziału nr 73, wschodnią granicą oddziałów nr 60, 47, 34 do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 40729, następnie w kierunku północnym wschodnią granicą drogi zakładowej w oddziale 230 do skrzyżowania z drogą zakładową w oddziale 224, wschodnią granicą drogi zakładowej przez oddziały nr 224, 218, 217 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 3 listopada 1989 r. nr ewidencyjny 159/89) do skrzyżowania z drogą gminną do wsi Sobolewo (działka nr 65), następnie w kierunku wschodnim południową granicą drogi gminnej do wsi Sobolewo (działka nr 65) do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 40730, następnie w kierunku północno-zachodnim wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 40730 do zetknięcia się z rzeką Czarna Hańcza, zachodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do granicy miasta Suwałki, załamuje się w kierunku wschodnim, północnym i północno-zachodnim wzdłuż granicy miasta Suwałki do skrzyżowania drogi wojewódzkiej nr 40735 z linią kolejową Suwałki - Trakiszki nr 168. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. w sprawie utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 25, poz. 173), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 5 marca 1997 r. w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny". (Dz. U. Nr 24, poz. 125) Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej dla pracowników socjalnych: 1) I stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych, 2) II stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami klientów pomocy społecznej. 2. O stopnie specjalizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "specjalizacjami", mogą ubiegać się czynni zawodowo pracownicy socjalni. § 2. 1. Dla specjalizacji zawodowej I stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły: 1) umiejętności interpersonalne w pracy socjalnej - 40 godzin, 2) wybrane zagadnienia z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego, administracyjnego, pracy, zabezpieczenia społecznego oraz systemu prawnego pomocy społecznej - 40 godzin, 3) doskonalenie metod i technik pracy socjalnej: a) z jednostką, b) z rodziną, c) z grupą, d) ze środowiskiem lokalnym - po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-d), 4) etyka pracy socjalnej - 16 godzin, 5) metody oraz techniki tworzenia i oceny programów pomocy społecznej - 24 godziny, 6) metody oraz techniki oceny w pracy socjalnej - 16 godzin, 7) metody oraz techniki pracy w pomocy instytucjonalnej - 24 godziny. 2. Dla specjalizacji zawodowej II stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły: 1) nadzór i zarządzanie w pracy socjalnej - 40 godzin, 2) prawa człowieka a pomoc społeczna - 40 godzin, 3) praca socjalna z osobami: a) chorymi psychicznie, b) niepełnosprawnymi, c) z upośledzeniem umysłowym, d) uzależnionymi od alkoholu, e) uzależnionymi od narkotyków, f) opuszczającymi zakłady karne, g) bezrobotnymi, h) bezdomnymi, i) starymi, j) kulturowo zaniedbanymi - oraz z rodzinami osób wymienionych pod lit. a)-j) - po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-j), 4) praca socjalna: a) z dziećmi zaniedbanymi i z ich rodzinami - 40 godzin, b) z ofiarami przemocy w rodzinie - 40 godzin, 5) praca socjalna z uchodźcami i imigrantami - 40 godzin, 6) praca socjalna w pomocy instytucjonalnej - 40 godzin. 3. Realizacja zajęć określonych modułami wymienionymi w ust. 1 i 2 powinna uwzględniać metodę warsztatów i ćwiczeń w proporcji 40-50% w odniesieniu do zajęć teoretycznych przeznaczonych na prowadzenie każdego modułu. § 3. 1. Do uzyskania specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga się: 1) co najmniej trzyletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej, 2) złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji I stopnia. 2. Do uzyskania specjalizacji zawodowej II stopnia wymaga się: 1) co najmniej pięcioletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej, 2) posiadania specjalizacji zawodowej I stopnia, 3) złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji II stopnia. 3. Uzyskanie specjalizacji zawodowej potwierdza się dyplomem według wzorów stanowiących załączniki do rozporządzenia. § 4. 1. Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga: 1) zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 1, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin, 2) przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację I stopnia. 2. Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji zawodowej II stopnia wymaga: 1) zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 2, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin, 2) przedłożenia dyplomu nadania specjalizacji zawodowej I stopnia, 3) przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację II stopnia. 3. Zaświadczenie ukończenia szkolenia specjalizującego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 3, powinno zawierać: 1) nazwę oraz siedzibę placówki, która przeprowadziła szkolenie, 2) wykaz zaliczonych przez słuchacza modułów oraz liczbę godzin przypadających na realizację poszczególnych modułów. 4. Egzamin na specjalizację I stopnia odbywa się przed regionalną komisją egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 1. 5. Egzamin na specjalizację II stopnia odbywa się przed Centralną Komisją Egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 2. § 5. 1. Szkolenia w zakresie specjalizacji w zawodzie mogą prowadzić jednostki, które uzyskają zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz zostaną wpisane do prowadzonego w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej rejestru placówek posiadających uprawnienia do szkolenia w zakresie specjalizacji. 2. Wystąpienie o zgodę, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) nazwę i określenie typu placówki zamierzającej organizować szkolenie, ze wskazaniem przygotowania tej placówki do szkolenia teoretycznego i praktycznego pracowników socjalnych, 2) wskazanie siedziby placówki i miejsca lub miejsc prowadzenia szkoleń, 3) szczegółowe programy szkolenia, które placówka może realizować, z uwzględnieniem tematyki ćwiczeń i warsztatów, 4) wykaz wykładowców, którzy będą realizować szkolenie, z określeniem ich kwalifikacji oraz doświadczenia zawodowego. 3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wymaganego poziomu merytorycznego szkoleń Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokonuje skreślenia placówki z rejestru, o którym mowa w ust. 1. § 6. Postępowanie w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej prowadzą: 1) regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych, 2) Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników Socjalnych, o których mowa w § 7. § 7. 1. Powołuje się Centralną Komisję Egzaminacyjną do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej, zwaną dalej "Komisją Centralną", w liczbie 10 osób, spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej i praktyków pracy socjalnej. Komisja Centralna działa przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Przewodniczący Komisji Centralnej powołuje przewodniczących regionalnych komisji egzaminacyjnych do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych, zwanych dalej "komisjami regionalnymi". 3. Przewodniczący komisji regionalnej proponuje i przedstawia do akceptacji przewodniczącego Komisji Centralnej kandydatury pozostałych członków komisji regionalnej, wytypowanych spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej oraz praktyków pracy socjalnej, działających w danym regionie. 4. Komisje regionalne działają przy wytypowanych wojewódzkich zespołach pomocy społecznej lub przy szkołach policealnych pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, prowadzących szkolenia z zakresu specjalizacji I i II stopnia. § 8. 1. Do zadań komisji regionalnych należy: 1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o I stopień specjalizacji zawodowej, 2) nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej, 3) opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji zawodowej dla Komisji Centralnej oraz dla Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Do zadań Komisji Centralnej należy: 1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji zawodowej, 2) nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej, 3) kontrolowanie pracy komisji regionalnych, 4) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacji dotyczących realizacji rozporządzenia, 5) opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy komisji regionalnych. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca 1997 r. (poz. 125) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 5 marca 1997 r. w sprawie specjalizacji w zakresie organizacji pomocy społecznej. (Dz. U. Nr 24, poz. 126) Na podstawie art. 51a ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Specjalizacja z zakresu organizacji pomocy społecznej, zwana dalej "specjalizacją", przeznaczona jest dla osób kierujących lub przygotowujących się do kierowania jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej. 2. Dla specjalizacji, o której mowa w ust. 1, ustala się minimum programowe zawierające niżej wymienione bloki tematyczne oraz liczbę godzin przeznaczonych do ich realizacji: 1) współczesne kierunki rozwoju polityki społecznej - 10 godzin, 2) pomoc społeczna jako instytucja, w tym zasady finansowania pomocy społecznej - 20 godzin, 3) wybrane zagadnienia prawne z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego, administracyjnego, prawa pracy, zabezpieczenia społecznego, systemu prawnego pomocy społecznej - 30 godzin, 4) wybrane elementy socjologii oraz teorii organizacji i zarządzania - 20 godzin, 5) kierowanie i zarządzanie superwizyjne w pomocy społecznej - 20 godzin, 6) metody statystyczne w pomocy społecznej - 10 godzin, 7) etyka pracy socjalnej - 10 godzin, 8) instytucje i organizacje realizujące cele pomocy społecznej z uwzględnieniem organizacji pozarządowych - 10 godzin, 9) ośrodek pomocy społecznej w strukturze samorządu lokalnego - 10 godzin, 10) pomoc społeczna wobec różnych kategorii podopiecznych - 20 godzin, 11) dom pomocy społecznej jako zinstytucjonalizowane środowisko życia; standaryzacja domów pomocy społecznej; mieszkaniec domu pomocy społecznej, jego specyficzne problemy i potrzeby - 20 godzin. § 2. Ukończenie studiów podyplomowych, w których programie uwzględniono minimum programowe określone w § 1 ust. 2, jest równoznaczne z uzyskaniem przez absolwentów tych studiów specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej. § 3. Do prowadzenia specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej uprawnione są: 1) Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, prowadzące studium z zakresu organizacji pomocy społecznej, 2) szkoły policealne pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, prowadzące kursy specjalizacyjne z zakresu organizacji pomocy społecznej dla kadry kierowniczej pomocy społecznej posiadającej wykształcenie średnie, po uzyskaniu zgody Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. § 4. 1. Dyrektor Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej oraz dyrektorzy szkół policealnych pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, posiadających uprawnienia, o których mowa w § 3 pkt 2, powołują przy swoich placówkach komisje egzaminacyjne do spraw specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, zwane dalej "komisjami". W skład komisji wchodzą specjaliści w dziedziny pomocy społecznej i praktycy pracy socjalnej. 2. Do zadań komisji należy podejmowanie decyzji w zakresie dopuszczenia kandydatów do egzaminu końcowego, przeprowadzenie egzaminów końcowych oraz podejmowanie decyzji o przyznawaniu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej. 3. Regulamin pracy komisji zatwierdza Minister Pracy i Polityki Socjalnej. § 5. 1. Dla uzyskania dyplomu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, wydanego przez Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej lub przez szkołę policealną pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, jest wymagane: 1) napisanie pracy dyplomowej na wybrany temat i przyjęcie jej przez kierownika specjalizacji, 2) zaliczenie minimum programowego określonego dla tej specjalizacji, 3) złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed komisją egzaminacyjną, o której mowa w § 4 ust. 1. 2. Wzór dyplomu ukończenia specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, prowadzonej przez Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej lub przez szkołę policealną pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, określa załącznik do rozporządzenia. § 6. 1. Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej oraz szkoły policealne pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej są obowiązane posiadać dokumentację związaną z prowadzeniem specjalizacji, w tym: 1) programy nauczania, 2) dzienniki zajęć, 3) protokoły przebiegu egzaminów, 4) rejestry wydanych dyplomów. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej sprawuje nadzór merytoryczny nad prowadzeniem specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej. § 7. Dyplom, o którym mowa w § 5 ust. 2, wydaje się również osobom, które otrzymały zaświadczenie o ukończeniu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia przez Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej oraz przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca 1997 r. (poz. 126) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 7 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej. (Dz. U. Nr 24, poz. 127) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21, poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614, z 1995 r. Nr 8, poz. 42, Nr 84, poz. 424 i Nr 122, poz. 594 oraz z 1996 r. Nr 80, poz. 377) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. 2. Pielęgniarce (asystentce pielęgniarskiej, młodszej pielęgniarce, pielęgniarce przyuczonej), położnej, technikowi (laborantowi), opiekunce dziecięcej, salowej, sanitariuszowi, zatrudnionym w szpitalach lub innych zakładach zapewniających całodobową opiekę zdrowotną, przysługuje zamiast dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 65% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego z każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej.", 2) w § 11 ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Za każdą godzinę pełnienia dyżuru zakładowego w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej stawki ustalonej na podstawie ust. 1. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 25, poz. 128) 1. Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) - ujętych w obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 marca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 47, poz. 211), 2) ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459), 3) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), 4) ustawą z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 68-73 ust. 1 i 2 oraz art. 74 i 75 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1), które stanowią: "Art. 68. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w art. 210 po wyrazach «ubezpieczeń społecznych» skreśla się przecinek i dodaje się wyrazy «oraz z zakresu zatrudnienia i bezrobocia». Art. 69. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127) w art. 26 w ust. 1 w pkt 2 wyraz «bezrobotni» zastępuje się wyrazami «poszukujący pracy». Art. 70. W ustawie z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 165) skreśla się art. 3. Art. 71. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 108, poz. 516) skreśla się art. 3. Art. 72. 1. Bezrobotnemu, który z mocy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu utracił prawo do zasiłku, przyznane na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201), przywraca się, od dnia 1 stycznia 1995 r., prawo do zasiłku uzupełniającego przez okres do 9 miesięcy, jeżeli od dnia utraty prawa do zasiłku posiada status bezrobotnego. 2. Przywrócenie prawa do zasiłku na okres uzupełniający, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek bezrobotnego. Art. 73. 1. Zasiłki, zasiłki szkoleniowe oraz inne świadczenia przyznane bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłaca się nadal według dotychczas obowiązujących przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. 2. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8, może nastąpić jedynie, gdy przyczyny wymienione w art. 27 ust. 1 pkt 1- 3 wystąpiły po dniu wejścia w życie ustawy". "Art. 74. 1. Po dniu wejścia w życie ustawy rady zatrudnienia działają w składzie powołanym według dotychczasowych przepisów do końca kadencji, na którą zostały powołane, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy na obszarze rejonu rządowej administracji ogólnej działa więcej niż jedna rejonowa rada zatrudnienia, powołuje się nową rejonową radę zatrudnienia na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 3. Do czasu powołania rejonowych rad zatrudnienia, o których mowa w ust. 2, działają rejonowe rady zatrudnienia powołane na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 75. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują dotychczasowe akty wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą."; 2) art. 4-6 i 8 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), które stanowią: "Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w życie ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych świadczeń na dotychczasowych zasadach. 2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1, mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w życie. Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy. Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany zasiłek. 2. Zasiłek, uzyskany na podstawie ust. 1, przyznawany jest na wniosek bezrobotnego od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w dniu rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów zatrudnienia, o których mowa w ust. 1." "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów: 1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1995 r."; 3) art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459), który stanowi: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 35 ust. 3 i 4 oraz art. 46 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 4) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który stanowi: "Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3, art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art. 45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art. 80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art. 41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)."; 5) art. 8 oraz art. 10 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), które stanowią: "Art. 8. 1. Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zasiłki te wypłaca się w wysokości i przez okres wynikający z dotychczasowych przepisów z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Bezrobotny, który nabył prawo do zasiłku przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, ma prawo do zasiłku w wysokości określonej w niniejszej ustawie, jeżeli jest to korzystniejsze. Ustalenie tego prawa następuje na wniosek bezrobotnego. 3. Bezrobotnemu nie posiadającemu prawa do zasiłku w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, dodatek szkoleniowy przysługuje, jeżeli szkolenie rozpoczął po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Bezrobotny, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pobiera zasiłek na podstawie dotychczasowego przepisu art. 25 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, zachowuje prawo do jego pobierania na dotychczasowych zasadach przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, chyba że zajdą okoliczności powodujące wcześniejszą utratę prawa do zasiłku. 5. Bezrobotny, który od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskuje wynagrodzenie lub dochód z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia, zachowuje status osoby bezrobotnej oraz prawo do zasiłku na dotychczasowych zasadach przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 6. Prawo do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobom spełniającym warunki do jego przyznania, jeżeli: 1) zarejestrowane zostały w rejonowym urzędzie pracy po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, 2) w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy uprawnione były do zasiłku do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych. 7. Do okresu, od którego w myśl ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zależy nabycie prawa, wysokość i okres pobierania zasiłku, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, zalicza się również okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i prowadzenia pozarolniczej działalności, przypadające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli w tym okresie podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie. 8. Stopę bezrobocia, o której mowa w art. 35 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, według stanu na dzień 30 czerwca 1996 r. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłosi w ciągu jednego miesiąca od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy." "Art. 10. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, z tym że: 1) art. 23 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 4, art. 25 ust. 11 i 12, art. 27 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz art. 40 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wchodzą w życie pierwszego dnia siódmego miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, 2) art. 25 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, 3) art. 2 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 4) art. 3 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., 5) art. 4 z wyłączeniem pkt 8 lit. c), pkt 10 i pkt 14 lit. a) oraz art. 7 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 14 września 1996 r., 6) art. 6 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. (poz. 128) USTAWA z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie łagodzenia skutków bezrobocia, zatrudnienia oraz aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy. 2. Ustawa ma zastosowanie do: 1) obywateli polskich zamieszkałych w Polsce, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, 2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadających kartę stałego pobytu lub którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Polski, 3) cudzoziemców, którym dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy udzielił zgody na zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej . 3. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu pozostawania bez pracy przysługują osobom, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2. Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) 1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o ukończeniu kursu, jeżeli jest: a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej - dla młodzieży, b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6 miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej, c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony, d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w ramach Ochotniczych Hufców Pracy, e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące, jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony, f) absolwentem szkoły specjalnej, g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu, 2) 2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, nie zatrudnioną i nie wykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, z zastrzeżeniem lit. g), nie uczącą się w szkole w systemie dziennym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania (stałego lub czasowego) rejonowym urzędzie pracy, jeżeli: a) ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów, b) kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat, c) 3) nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo po ustaniu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie pobiera zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub wychowawczego, d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej obliczony dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie nieuspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym, e) nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe lub stanowiącym dział specjalny produkcji rolnej, z którego podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza dochody z 2 ha przeliczeniowych, o których mowa w lit. d), f) 4) nie podjęła pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie podlega - na podstawie odrębnych przepisów - obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników, lub zaopatrzenia emerytalnego, g) jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia pozwala na podjęcie zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, h) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia wolności, i) 5) nie uzyskuje miesięcznie dochodu w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem lit. d), 3) cudzoziemcach - oznacza to osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego, 4) 6) dochodach - oznacza to dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, 5) dodatkowym miejscu pracy - oznacza to miejsce pracy utworzone dla bezrobotnego w wyniku udzielenia pożyczki z Funduszu Pracy, 5a) 7) dodatku szkoleniowym - oznacza to kwotę wypłaconą bezrobotnemu w okresie szkolenia obejmującego przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub podwyższenie kwalifikacji zawodowych, 6) klubie pracy - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych w celu nabycia umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia, 7) koszcie szkolenia - oznacza to: a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkoleniowej, b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, c) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli szkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania bezrobotnego, d) koszt niezbędnych badań lekarskich, 8) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników, ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów, 9) nielegalnym zatrudnieniu lub innej nielegalnej pracy zarobkowej - oznacza to: a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez zawarcia z nią w wymaganym terminie umowy o pracę na piśmie, b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do ubezpieczenia społecznego, c) zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu lub zgodzie, d) podjęcie przez cudzoziemca nie posiadającego karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy, 10) nielegalnej działalności - oznacza to: a) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za granicą bez wymaganego upoważnienia, b) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, w celu osiągnięcia zysku, 11) 8) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie przekracza 3 godzin, 12) organach zatrudnienia - oznacza to Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy, 13) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę, o której mowa w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, 14) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, a także przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 15) poszukującym pracy - oznacza to osobę nie zatrudnioną, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, poszukującą zatrudnienia oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą zamiar i gotowość podjęcia zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, albo dodatkowego lub innego zatrudnienia, zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy, 16) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), 17) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników, 18) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to nastąpiło w wyniku umowy zawartej z rejonowym urzędem pracy, 18a) 9) pożyczce szkoleniowej - oznacza to pożyczkę udzieloną bezrobotnemu na sfinansowanie kosztów szkolenia podejmowanego bez skierowania rejonowego urzędu pracy na to szkolenie, 19) programach specjalnych - oznacza to działania, w celu promocji zatrudnienia, inicjowane przez organy zatrudnienia na rzecz osób zakwalifikowanych do grup ryzyka na lokalnych rynkach pracy, 20) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", 21) 10) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy samorządu terytorialnego, administracji rządowej lub instytucje użyteczności publicznej oraz organizacje statutowo zajmujące się problematyką: ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych lub środków instytucji, organizacji, spółek wodnych i ich związków, 21a) 11) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą, 21b) stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu, zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent w okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, 22) 12) szkoleniu - oznacza to przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie, podwyższenie kwalifikacji zawodowych lub naukę umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia, 23) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych, 24) (skreślony) 13), 25) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedłuża się o czas odbywania przez absolwenta zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej. 3. 14) Badania lekarskie, mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do pracy, przeprowadzają, na wniosek kierownika rejonowego urzędu pracy, lekarze publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Rozdział 2 Organy zatrudnienia i rady zatrudnienia Art. 3. 1. 15) Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest centralnym organem administracji państwowej i podlega Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zaopiniowany przez Naczelną Radę Zatrudnienia. 3. 16) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich lub międzywojewódzkich i rejonowych urzędów pracy. 4. 17) Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy. Art. 4. 1. Zadania określone w ustawie realizuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy, które współdziałają z organizacjami, organami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w szczególności z organami samorządu terytorialnego, organizacjami związków zawodowych, pracodawców i bezrobotnych. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w zakresie objętym ustawą, koordynuje działalność innych organów, organizacji i instytucji. Art. 4a. 18) 1. Dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy powołuje i odwołuje Prezes Krajowego Urzędu Pracy na wniosek wojewody lub z własnej inicjatywy, po zasięgnięciu opinii wojewody. 2. Kierownika rejonowego urzędu pracy powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy na wniosek wojewody lub z własnej inicjatywy po zasięgnięciu opinii wojewody. Art. 5. 1. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności: 1) koordynowanie działalności rejonowych urzędów pracy na terenie województwa, ustalanie liczby i zasięgu właściwości terytorialnej rejonowych urzędów pracy, po zasięgnięciu opinii wojewody i wojewódzkiej rady zatrudnienia, 2) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia w województwie na potrzeby Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz rad zatrudnienia, 3) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć zmierzających do zapobiegania negatywnym dla pracowników skutkom zwolnień z pracy oraz łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania miejsc pracy i szkolenia bezrobotnych, 4) opracowywanie propozycji do planów Funduszu Pracy oraz sprawozdań z wykorzystania środków Funduszu, 5) ustalanie zadań dla rejonowych urzędów pracy i limitów środków Funduszu Pracy oraz kontrolowanie ich wykonania i wykorzystania, 6) przyjmowanie zgłoszeń od osób podejmujących pracę za granicą na podstawie umów zawieranych z pracodawcami zagranicznymi, 7) wydawanie decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej, 8) organizowanie pośrednictwa pracy w skali międzywojewódzkiej, 9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 10) 19) współdziałanie z kuratorem oświaty w planowaniu i podejmowaniu przedsięwzięć w zakresie szkolenia bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia zawodowego, z uwzględnieniem potrzeb lokalnego rynku pracy, 11) realizacja zadań określonych w przepisach o służbie zastępczej, 12) realizacja zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, 13) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego oraz rozwoju informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności klubów pracy, 14) realizacja zadań w zakresie kontroli przestrzegania przepisów ustawy, 15) inicjowanie oraz koordynowanie realizacji programów specjalnych. 2. (skreślony). 20) Art. 6. 1. Do zadań kierownika rejonowego urzędu pracy należy w szczególności: 1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników, 2) podejmowanie działań zmierzających do zapobiegania negatywnym skutkom zwolnień z pracy oraz do łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania odpowiednich miejsc pracy, oraz organizowanie szkolenia, 3) 21) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie im propozycji zatrudnienia lub propozycji szkolenia, propozycji prac interwencyjnych i robót publicznych, a w razie braku takich możliwości wypłacanie uprawnionym zasiłków i innych świadczeń pieniężnych, 3a) 22) przyznawanie i wypłacanie osobom uprawnionym zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych oraz innych świadczeń pieniężnych, 4) inicjowanie i finansowanie szkoleń, 5) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek, 6) inicjowanie i finansowanie: a) prac interwencyjnych, b) robót publicznych, c) zatrudnienia absolwentów, 7) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, 8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy, 9) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, 10) finansowanie dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich, 11) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejscem stałego zamieszkania, 12) współdziałanie z rejonowymi radami zatrudnienia w zakresie przeciwdziałania negatywnym skutkom bezrobocia, a w szczególności przy rozdziale środków finansowych z Funduszu Pracy, 13) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy, 14) realizacja programów specjalnych. 2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wydaje decyzje o: 1) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz o utracie statusu osoby bezrobotnej, 2) 23) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, 3) obowiązku zwrotu nienależnie pobieranego zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego oraz kosztów szkolenia, 4) (skreślony), 24) 5) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy. Art. 7. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawach zatrudnienia. 2. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego zatrudnienia, 2) opiniowanie planów Funduszu Pracy oraz rocznych sprawozdań z działalności tego Funduszu, 3) wydawanie opinii w sprawach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 21-23, 3a) 25) opiniowanie zasad i kryteriów przyznawania przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, z funduszy będących w jego dyspozycji, środków na dofinansowanie programów i przedsięwzięć realizowanych w ramach zadań statutowych przez instytucje i organizacje na rzecz bezrobotnych oraz młodzieży wchodzącej na rynek pracy, 4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących zatrudnienia oraz wnioskowanie w sprawie wydania lub zmiany obowiązujących przepisów, 5) współdziałanie z wojewódzkimi radami zatrudnienia, 6) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o swojej działalności oraz o działalności wojewódzkich i rejonowych rad zatrudnienia. Art. 8. 1. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi wojewodów. 2. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego zatrudnienia w województwie, 2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy, 3) opiniowanie projektów planów finansowych, opracowanych przez wojewódzkie urzędy pracy, oraz sprawozdań z ich wykonania, 4) 26) składanie wniosków i wydawanie opinii w sprawach dotyczących kierunków kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w województwie, 5) opiniowanie liczby i zasięgu terytorialnego rejonowych urzędów pracy na terenie województwa, 6) opiniowanie kryteriów wydawania decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej na terenie województwa, 7) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i wniosków w sprawach zatrudnienia, 8) 27) opiniowanie kryteriów przyznawania pożyczek z Funduszu Pracy, 9) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy oraz wnioskowanie o jego odwołanie, 10) delegowanie przedstawiciela do komisji konkursowej w przypadku powoływania dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w drodze konkursu. Art. 9. 1. Rejonowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej. 2. Do zakresu działania rejonowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i 7-10. 3. 28) Rejonowe rady zatrudnienia opiniują kryteria refundowania kosztów szkolenia, o których mowa w art. 15 ust. 5. Art. 10. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia składa się z 24 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli reprezentatywnych organizacji związkowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. 2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 16 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego województwa organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym wojewódzkiej rady zatrudnienia jest wojewoda. 3. Rejonowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób, powoływanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie rejonu organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym rejonowej rady zatrudnienia jest kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia i wojewódzkich rad zatrudnienia powołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej, natomiast członków rejonowych rad zatrudnienia powołuje wojewoda spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa w ust. 1-3. 5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany: 1) na wniosek organu lub organizacji, która zgłosiła kandydaturę członka rady, 2) z inicjatywy odpowiednio Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz wojewody, po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły kandydaturę członka rady. 6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia oraz zasady, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele nauki oraz innych organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia. 8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez pracodawcę mogą być refundowane z Funduszu Pracy. 9. Na wniosek członków rad zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady koszty przejazdów publicznymi środkami komunikacji finansowane są ze środków Funduszu Pracy. 10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady refundacji kosztów, o których mowa w ust. 8 i 9. Rozdział 3 Zasady i formy przeciwdziałania bezrobociu oraz łagodzenia jego skutków Art. 11. Organy zatrudnienia realizują zadania państwa w zakresie zatrudnienia, przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków. Art. 12. 1. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników. 2. Pośrednictwo pracy prowadzą rejonowe urzędy pracy. Pośrednictwo pracy jest wykonywane nieodpłatnie i opiera się na następujących zasadach: 1) dostępności usług pośrednictwa dla wszystkich osób poszukujących pracy oraz dla pracodawców, 2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy, 3) równości - oznaczającej obowiązek rejonowych urzędów pracy udzielania wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia, bez względu na ich narodowość, przynależność do organizacji politycznych, społecznych, na płeć, wyznanie i inne okoliczności, 4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu podawane jest do wiadomości poszukującym pracy. 3. 29) Pracodawcy mają obowiązek na bieżąco informować rejonowe urzędy pracy, właściwe dla siedziby pracodawcy, o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego. 4. Pracodawca przed zatrudnieniem pracownika obowiązany jest uzyskać od niego oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych. 5. 30) Pracodawca obowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej w ciągu 5 dni właściwy rejonowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej. Art. 13. 1. Rejonowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i inne osoby poszukujące pracy oraz prowadzą karty rejestracyjne tych osób. 2. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego rejonowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swojej gotowości do podjęcia pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia. 3. Kierownik rejonowego urzędu pracy, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 3, pozbawia statusu bezrobotnego osobę, która: 1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, 2) (skreślony) 31), 3) 32) otrzymała pożyczkę z Funduszu Pracy lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, 4) 33) dwukrotnie odmówiła, bez uzasadnionej przyczyny, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia albo wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 6 miesięcy, 5) 34) nie stawiła się w rejonowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomiła w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w rejonowym urzędzie pracy, 6) 35) odmówiła poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie zdolności do pracy; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia tej odmowy, 7) na wniosek bezrobotnego. Art. 14. Rejonowe urzędy pracy w razie braku możliwości zapewnienia bezrobotnym odpowiedniego zatrudnienia: 1) 36) inicjują i finansują szkolenia bezrobotnych oraz przyznają i wypłacają dodatki szkoleniowe, 2) inicjują organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielają pracodawcom pomocy finansowej w zakresie określonym w ustawie, 3) inicjują oraz finansują, w zakresie ustalonym w ustawie, prace interwencyjne, a także roboty publiczne, 4) udzielają pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny rachunek, 5) przyznają i wypłacają zasiłki, 6) aktywizują bezrobotnych w ramach programów specjalnych oraz w ramach zajęć w klubach pracy, 7) 37) inicjują i realizują inne zadania przewidziane w ustawie oraz w odrębnych przepisach. Art. 15. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje szkolenie bezrobotnych w celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności w razie: 1) braku kwalifikacji zawodowych, 2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego zatrudnienia, 3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie. 2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy, koszt tego szkolenia nie przekroczy dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia, a także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1. 3. Szkolenie powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy. 4. Skierowanie na szkolenie może być poprzedzone określeniem przez doradcę zawodowego rejonowego urzędu pracy predyspozycji bezrobotnego do wykonywania zawodu, który uzyska w wyniku szkolenia, oraz, w uzasadnionych przypadkach, skierowaniem na specjalistyczne badania lekarskie. 5. 38) Na wniosek pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników, rejonowy urząd pracy może zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia pracowników, do wysokości 50%, nie więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli po ukończeniu szkolenia zostaną zatrudnieni zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia przez tego pracodawcę na innych stanowiskach pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy. 6. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 5, obowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia finansowanych ze środków Funduszu Pracy. Art. 16. 1. 39) Dodatek szkoleniowy przysługuje bezrobotnemu w okresie odbywania szkolenia, na które został skierowany przez rejonowy urząd pracy. 2. Wysokość dodatku szkoleniowego wynosi miesięcznie 20% zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1. 3. W przypadku skierowania bezrobotnego na szkolenie, koszty tego szkolenia są finansowane z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. 40) Osoba, która z własnej winy nie ukończyła szkolenia, obowiązana jest do zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia. 5. 40) Osobom pobierającym zasiłki w okresie odbywania szkolenia przysługują, na zasadach przewidzianych dla pracowników, świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia. 6. 40) Świadczenia, o których mowa w ust. 5, z wyjątkiem renty inwalidzkiej lub rodzinnej, wypłacane są przez rejonowy urząd pracy na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, po sporządzeniu protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki szkoleniowej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby zawodowej. 7. 40) Osobom nie pobierającym zasiłku w okresie odbywania szkolenia przysługuje odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia. 8. 40) Jednostka szkoleniowa obowiązana jest ubezpieczyć osobę, o której mowa w ust. 7, od następstw nieszczęśliwych wypadków. 9. (skreślony). 41) 10. 42) Rejonowy urząd pracy może sfinansować ze środków Funduszu Pracy w części lub w całości koszty szkolenia pracowników będących w okresie wypowiedzenia, zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Rejonowy urząd pracy może skierować i sfinansować szkolenie osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych. Art. 16a. 43) 1. W celu umożliwienia podjęcia zatrudnienia wymagającego szczególnych kwalifikacji, rejonowy urząd pracy może na wniosek bezrobotnego udzielić mu pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia do wysokości czterokrotnego przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania z nim umowy. 2. Pożyczka, o której mowa w ust. 1, jest nie oprocentowana, a okres jej spłaty może wynosić do 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia. 3. W przypadku wykorzystania pożyczki na inne cele niż określone w umowie, niepodjęcia lub nieukończenia szkolenia, pożyczka podlega bezzwłocznemu zwrotowi w całości, wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki ustawowe ustala się także od kwoty pożyczki nie spłaconej w terminie. 4. Przepis art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 17. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych. 2. Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami: 1) dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy oraz dla pracodawców, 2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego, 3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i społecznych oraz inne okoliczności, 4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia, 5) bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego, 6) poufności i ochrony danych osobistych bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego. 3. Poradnictwo zawodowe prowadzą rejonowe urzędy pracy. 4. Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formie porad indywidualnych i grupowych. 5. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań nie obciążają bezrobotnego i innych osób poszukujących pracy. 6. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 5, może nastąpić wyłącznie za zgodą bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy. Art. 18. 1. Rejonowy urząd pracy może udzielać z Funduszu Pracy pożyczek: 1) pracodawcom na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych skierowanych na te miejsca, 2) 44) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi. 2. Wysokość pożyczki nie może przekraczać dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia; w razie pożyczki na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy wysokość ta dotyczy utworzenia jednego miejsca pracy. 3. Pracodawca, któremu udzielono pożyczki, jest zobowiązany do zorganizowania dodatkowych miejsc pracy w terminach określonych w umowie pożyczki i zatrudniania skierowanych bezrobotnych przez okres co najmniej 24 miesięcy. 4. Pożyczka dla osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być umorzona na wniosek pożyczkobiorcy przez kierownika rejonowego urzędu pracy do wysokości 50%, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu innych warunków określonych w umowie. 5. Warunki udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłaty określa się w umowie zawieranej przez rejonowy urząd pracy z pożyczkobiorcą. 5a. 45) Umowa zawarta z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może przewidywać dokonanie przez rejonowy urząd pracy zwrotu do 80% udokumentowanych kosztów szkolenia, konsultacji lub doradztwa dotyczących podejmowanej działalności, poniesionych w okresie do 6 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki, w kwocie nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia. 6. Wykazy pracodawców i osób, którym udzielono pożyczki, podawane są do wiadomości publicznej w rejonowym urzędzie pracy. 7. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, zwanego dalej "jednoosobowym podmiotem gospodarczym", jeżeli zamierza zatrudnić pracownika. 8. (skreślony) 46). 9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłat, o których mowa w ust. 5. Art. 19. 1. 47) Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów, z tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy, zawierając po upływie tego okresu umowę o pracę na czas nie określony w pełnym wymiarze czasu pracy, rejonowy urząd pracy może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego, jeżeli zamierza zatrudnić bezrobotnego w ramach prac interwencyjnych. 5. Rejonowy urząd pracy, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio wykonywanej pracy. Art. 20. 1. 48) Rejonowy urząd pracy zwraca organizatorowi robót publicznych, który zatrudniał skierowanych bezrobotnych przez okres do 6 miesięcy, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 75% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów, z tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Na wniosek organizatora robót publicznych kierownik rejonowego urzędu pracy może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń oraz składki na ubezpieczenie społeczne. 4. Na wniosek organizatora robót publicznych, w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po uzyskaniu opinii rejonowej rady zatrudnienia, może wyrazić zgodę na refundowanie do 50% rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 25% kwoty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych, finansowanych z Funduszu Pracy. 5. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio. 6. 49) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może, w drodze rozporządzenia, określić rejony administracyjne (gminy) nie uznane za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których, na zasadach określonych w ust. 4, mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych. Art. 21. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organowi samorządu terytorialnego, który zatrudnił skierowanego bezrobotnego w ramach robót publicznych trwających nie dłużej niż 7 dni w miesiącu, wynagrodzenie w wysokości jednej dwudziestej piątej najniższego wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne za każdy dzień zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 2. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 22. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych. Art. 22a. 50) 1. Rejonowy urząd pracy może zawrzeć z pracodawcą umowę przewidującą zrefundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego. 2. Kwota zrefundowanych składek, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć trzykrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia warunków wymienionych w ust. 3. 3. Refundacja następuje w przypadku, gdy: 1) pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz 2) po upływie 12 miesięcy zatrudnienia umowa o pracę będzie nadal umową o pracę na czas nie określony. Art. 23. 1. 51) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym rejonowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 27, jeżeli: 1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz 2) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni: a) był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia, c) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia, d) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej najniższe wynagrodzenie, e) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia, f) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub w spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia, g) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą u pracodawcy zagranicznego. 2. 52) Do 365 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy: 1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej, 2) 53) urlopu wychowawczego, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów, 3) 52) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego oraz przypadające bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia, wykonywania innej pracy zarobkowej albo zaprzestania prowadzenia pozarolniczej działalności - okresy pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego, jeżeli podstawę wymiaru tych zasiłków stanowiła kwota w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia, 4) 52) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składki stanowiła kwota wynosząca co najmniej najniższe wynagrodzenie. 3. (skreślony). 54) 4. 55) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 30 dni od dnia zwolnienia, jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w okresie 18 miesięcy przed ostatnim pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 365 dni. W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres skrócony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary. 5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku, bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania. Art. 24. 1. 56) Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych miesięcznie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz 6a. 2. 57) Bezrobotnemu, którego łączne okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności, wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2, oraz okresy, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1, 2 i 4, zwane dalej "okresem uprawniającym do zasiłku", wynoszą do 5 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 80% kwoty zasiłku określonego w ust. 1. 3. 58) Bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku określonego w ust. 1. 4. 58) Do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również okresy urlopu bezpłatnego, udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych, a także okresy niewykonywania pracy przed dniem 8 czerwca 1968 r. stanowiące przerwę w zatrudnieniu spowodowaną opieką nad dzieckiem: 1) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie z okresami, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat, 2) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde dziecko. 5. (skreślony). 59) 6. (skreślony). 60) 6a. 61) Zasiłki podlegają waloryzacji o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego dnia trzeciego miesiąca po upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje z dniem 1 czerwca 1996 r. 6b. 62) Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po waloryzacji. 7. 63) Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek za niepełny miesiąc ustala się dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje zasiłek. 7a. 64) Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do dodatków szkoleniowych, zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych i stypendiów, o których mowa w art. 37d ust. 1. 8. 65) Uprawnionym do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego oraz świadczenia przedemerytalnego przysługują odsetki ustawowe, jeżeli rejonowy urząd pracy z przyczyn niezależnych od uprawnionych osób nie dokonał ich wypłaty w terminie. Art. 25. 1. 66) Okres pobierania zasiłku, z zastrzeżeniem ust. 5, 8, 11 i 12, wynosi: 1) 6 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, 2) 12 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała przeciętną stopę bezrobocia w kraju, 3) 18 miesięcy dla bezrobotnych: a) zamieszkałych w dniu nabycia prawa do zasiłku oraz w okresie jego pobierania na obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 2-krotnie przeciętną stopę bezrobocia w kraju, oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku lub b) którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek, bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania. 2. (skreślony). 67) 3. (skreślony). 68) 4. (skreślony). 68) 4a. (skreślony). 69) 5. 70) W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o którym mowa w ust. 1, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłek macierzyński. 6. (skreślony). 71) 7. (skreślony). 71) 8. 72) Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 5, ulega skróceniu o czas nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27 ust. 1 pkt 1 73)-4 i ust. 3. 9. (skreślony). 74) 10. (skreślony). 74) 11. 75) Bezrobotny, który w okresie posiadania prawa do zasiłku utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności lub uzyskiwania dochodu w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie i zarejestrował się w rejonowym urzędzie pracy jako bezrobotny w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia, zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności lub osiągania dochodu przekraczającego połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego. 12. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 365 dni 76) status bezrobotnego, a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 23, uzyskuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku. 13. (skreślony). 77) Art. 26. 78) Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić w ciągu 5 dni rejonowy urząd pracy o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub pozarolniczej działalności oraz o zaistnieniu innych okoliczności powodujących utratę statusu bezrobotnego albo utratę prawa do zasiłku. Art. 27. 1. 79) Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który: 1) (skreślony) 80). 2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych, 3) 81) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w rejonowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy (stosunek służbowy) za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, 4) 82) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w rejonowym urzędzie pracy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy (stosunku służbowego) bez wypowiedzenia, 5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy, będący świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych, albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę. 2. 83) Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art. 23 zasiłek przysługuje: 1) 84) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3, 2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4, 3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 3. Bezrobotny pobierający zasiłek, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia zawiadomił rejonowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie przysługuje. 4. Bezrobotny obowiązany jest do składania rejonowemu urzędowi pracy co miesiąc pisemnego oświadczenia o dochodach oraz innych dokumentów niezbędnych dla ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia przysługują od dnia złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów. Art. 28. 1. 85) Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie pieniężne, obowiązana jest do jego zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. 2. 85) Za nienależnie pobrane świadczenie w rozumieniu ust. 1 uważa się: 1) świadczenie wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do jego pobierania, jeżeli pobierający to świadczenie był pouczony o tych okolicznościach, 2) świadczenie wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd rejonowego urzędu pracy przez osobę pobierającą to świadczenie, 3) zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium, zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub inne świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy, wypłacone osobie za okres, za który nabyła prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ rentowy, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 29. 3. 85) Roszczenia bezrobotnego i innej uprawnionej osoby oraz rejonowego urzędu pracy z tytułu zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych i innych świadczeń pieniężnych finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 4. (skreślony). 86) 5. Roszczenia pracodawców i jednoosobowych podmiotów gospodarczych z tytułu refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem 12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 6. (skreślony). 86) 7. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w ust. 2, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 29. 87) 1. Bezrobotnemu lub innej uprawnionej osobie, którym przyznano prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia za okres, za który wypłacono zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium, zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub inne świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz inne organy rentowe, które przyznały świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconych za ten okres zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych lub innych świadczeń pieniężnych i przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy. 2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej. Art. 30. 1. 88) Okresy pobierania zasiłku oraz stypendiów, przyznanych na podstawie art. 37a i 37b, wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy, które wlicza się jako okresy nieskładkowe. 2. 89) Okresów pobierania zasiłków oraz stypendiów, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak do: 1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku, 2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego, 3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania niektórych zawodów. 3. 90) Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu pobierania świadczeń socjalnych i zasiłków socjalnych wypłacanych na podstawie Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych. Art. 31. 1. 91) Bezrobotnym pobierającym zasiłki przysługują, na zasadach przewidzianych dla pracowników: 1) zasiłki porodowe i pogrzebowe, 2) świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej, które są udzielane na podstawie wpisu do legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy urząd pracy. 2. 92) Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przysługują również członkowi rodziny osoby pobierającej zasiłek. 3. 93) Świadczenia wymienione w ust. 1 pkt 2 przysługują bezrobotnemu nie uprawnionemu do zasiłku, dla którego nie ma propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub szkolenia albo skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy, oraz członkom jego rodziny. 3a. 94) Bezrobotnym uprawnionym do zasiłku zasiłek przysługuje również za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, za który na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. 4. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie skierowanej w celu podjęcia zatrudnienia poza miejscem stałego zamieszkania bilet kredytowy na przejazd do miejsca przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. W przypadku niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną, bilet powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla pracodawcy, do którego wydano skierowanie. 5. 95) Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 3a oraz art. 16 ust. 6, podlegają rozliczeniu przez rejonowe urzędy pracy w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek. 6. 96) Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdów do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. 7. 96) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust. 6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów. 8. 97) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określić, w drodze rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy) nie uznane za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy urząd pracy może dokonywać zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 6. Art. 32. (skreślony). 98) Art. 33. (skreślony). 98) Art. 34. 99) Kwoty zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych za należny okres zaokrągla się w górę do 10 groszy. Art. 35. 100) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w terminie do dnia 30 września każdego roku ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przeciętną stopę bezrobocia w kraju oraz na obszarze działania rejonowych urzędów pracy według stanu na dzień 30 czerwca danego roku. Art. 36. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady: 1) prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń bezrobotnych oraz tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego, 2) prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy, 3) przyznawania świadczeń określonych w ustawie, 4) ustalania trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3, 5) organizowania i finansowania klubów pracy. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób klasyfikacji grup ryzyka oraz wysokość i sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, klasyfikację zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakres jej stosowania. Art. 37. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może upoważnić do prowadzenia pośrednictwa pracy lub kierowania do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych inne niż urzędy pracy organy, organizacje lub instytucje. 2. Jeżeli warunki i obowiązki określone w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, nie są przestrzegane, Prezes Krajowego Urzędu Pracy może cofnąć upoważnienie. 3. 101) Przy udzielaniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu upoważnień, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II. 4. Prowadzenie pośrednictwa pracy lub kierowanie do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych w celu osiągnięcia zysku jest zakazane. Rozdział 3a 102) Aktywizacja zawodowa absolwentów Art. 37a. 103) Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy art. 16 ust. 4-8 stosuje się odpowiednio. Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta, skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12 miesięcy. 2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez absolwenta, według programu określonego w umowie. 3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy. 4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom. 5. 104) Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez rejonowy urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-8 stosuje się odpowiednio. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1. Art. 37c. 105) Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na zasadach przewidzianych dla zasiłków, składkę na ubezpieczenie społeczne od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b. Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę, potwierdzające kontynuowanie nauki. 3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego. Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca. 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką: kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej. 2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca, łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od wynagrodzenia tego absolwenta. Rozdział 3b Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do wydłużonej wypłaty zasiłków. Art. 37i. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną, spowodowaną w szczególności: 1) koncentracją przestarzałego przemysłu, 2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych, 3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane, określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1. 4. 106) Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub stypendium, o których mowa w art. 37j ust. 3 i w art. 37d. Rozdział 3c 107) Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne Art. 37j. 1. Zasiłek przedemerytalny przysługuje osobie spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku oraz posiadającej okres uprawniający do emerytury, jeżeli: 1) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub 2) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 25 lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat wykonywania prac uznanych w przepisach emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. 2. Wysokość zasiłku przedemerytalnego wynosi 120% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3-6. 3. Wysokość zasiłku przedemerytalnego wynosi 160% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, dla osoby zamieszkałej w dniu nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego oraz w okresie jego pobierania w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, jeżeli stosunek pracy lub stosunek służbowy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Zasiłek ten przysługuje również w przypadku, gdy w okresie pobierania zasiłku przedemerytalnego rejon został wykreślony z wykazu rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 4. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, przepis ust. 3 stosuje się do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym nastąpiła utrata tego statusu. 5. Zasiłek przedemerytalny, w wysokości określonej w ust. 3, przysługuje również osobie nie zamieszkałej w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, jeżeli stosunek pracy lub stosunek służbowy rozwiązany został po dniu 1 lipca 1996 r. z przyczyn dotyczących zakładu pracy w wyniku jednorazowego lub w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące zmniejszenia zatrudnienia o co najmniej 100 pracowników. 6. Wysokość zasiłku przedemerytalnego nie może przekroczyć 90% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc zgłoszenia wniosku o zasiłek przedemerytalny, i być niższa od 120% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1. Art. 37k. 1. Świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku, jeżeli: 1) osiągnęła wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury lub 2) w roku kalendarzowym, w którym został rozwiązany stosunek pracy lub stosunek służbowy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, ukończyła 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, lub 3) do dnia rozwiązania stosunku pracy, z przyczyn dotyczących zakładu pracy, osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. 2. Wysokość świadczenia przedemerytalnego wynosi 80% kwoty emerytury określonej w decyzji organu rentowego ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia świadczenia przedemerytalnego, nie mniej jednak niż odpowiednio wysokość zasiłku określona w art. 37j ust. 2 i 3. 3. Decyzję ustalającą wysokość emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego organ rentowy wydaje na wniosek rejonowego urzędu pracy. 4. Do postępowania w sprawie ustalenia wysokości emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania w sprawie świadczeń emerytalnych. 5. Od decyzji organu rentowego, o której mowa w ust. 3, przysługują środki odwoławcze, określone w odrębnych przepisach. 6. W przypadku braku możliwości ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego z powodu trwającego postępowania dotyczącego ustalenia wysokości emerytury, świadczenie przedemerytalne wypłaca się w kwocie zaliczkowej, w wysokości odpowiednio określonej w art. 37j ust. 2 i 3. 7. Pracodawca obowiązany jest do przekazywania rejonowym urzędom pracy dokumentacji umożliwiającej wydanie decyzji ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego oraz zasiłku przedemerytalnego. Przepisy dotyczące przygotowania wniosku o emeryturę stosuje się odpowiednio. 8. W przypadku równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego, uprawnionej osobie przysługuje wybór podstawy ich przyznania. Art. 37l. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne podlegają waloryzacji na zasadach przewidzianych dla zasiłków dla bezrobotnych. Art. 37ł. Osoby pobierające zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne nie mają obowiązku zgłaszania się do rejonowego urzędu pracy w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Osoby te mogą być za ich zgodą skierowane przez rejonowy urząd pracy na szkolenie, do prac interwencyjnych lub robót publicznych. Art. 37m. 1. Do osób uprawnionych i pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne przepisy art. 23 ust. 4, art. 26, art. 27 ust. 1 pkt 3-5 i ust. 2, art. 31 ust. 1 i 2 oraz art. 34 stosuje się odpowiednio. 2. Zasiłki, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, finansowane są ze środków Funduszu Pracy. Art. 37n. 1. Prawo do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego ustaje z dniem nie spełnienia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 37ł. 2. W przypadku podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności albo osiągania miesięcznie dochodu w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia przez osobę uprawnioną do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, prawo do zasiłku lub świadczenia ulega zawieszeniu. Art. 37o. 1. Prawo do zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych ustalają oraz zasiłki i świadczenia przyznają i wypłacają rejonowe urzędy pracy. 2. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne finansowane są z budżetu państwa, w ramach dotacji dla Funduszu Pracy. Rozdział 4 Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy Art. 38. Osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, które zostały zwolnione z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i nie są uprawnione do zasiłku dla bezrobotnych, przysługują świadczenia na warunkach i w zakresie określonych w niniejszym rozdziale. Art. 39. Świadczenia obejmują: 1) 108) pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za osobę, o której mowa w art. 38, w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku pracy, 2) finansowanie kosztów szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub działalności gospodarczej poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 16 ust. 4 stosuje się odpowiednio, 3) 109) prawo do dodatku szkoleniowego określonego w art. 16 ust. 2, 4) świadczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, powstałych w związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla pracowników, 5) jednorazową pożyczkę, o której mowa w art. 18, na podjęcie działalności gospodarczej lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub usługowej związanej z rolnictwem. Art. 40. Świadczenia określone w art. 39 przysługują osobie, o której mowa w art. 38, jeżeli: 1) 110) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące co najmniej najniższe wynagrodzenie przez okres 365 dni i stosunek ten został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, 2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo w przeliczeniu na 1 członka gospodarstwa domowego nie mającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu nie przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego. Art. 41. Pokrycie składek, przewidziane w art. 39 pkt 1, polega na przekazaniu z Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na podstawie decyzji kierownika właściwego rejonowego urzędu pracy, wydanej na wniosek rolnika zobowiązanego do zapłacenia składki, kwot należności z tytułu poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania stosunku pracy. Rozdział 5 Zatrudnienie w ramach Ochotniczych Hufców Pracy Art. 42. 1. Zadania w zakresie zatrudnienia wykonują także Ochotnicze Hufce Pracy. 2. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką organizacyjną, nadzorowaną przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 43. Do zadań Ochotniczych Hufców Pracy należy w szczególności: 1) organizowanie zatrudnienia młodzieży, 2) tworzenie warunków uzyskiwania i podwyższania kwalifikacji zawodowych i ogólnych oraz przekwalifikowania zawodowego młodzieży, 3) udzielanie pomocy młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej troski. Art. 44. Zatrudnianie uczestników Ochotniczych Hufców Pracy odbywa się na zasadach określonych w Kodeksie pracy. Art. 45. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania, organizację, sposób finansowania i sprawowania nadzoru nad Ochotniczymi Hufcami Pracy, a także zadania rządowej administracji ogólnej oraz państwowych jednostek organizacyjnych w tworzeniu warunków działalności Ochotniczych Hufców Pracy. Rozdział 6 Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce Art. 46. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w kraju zatrudnienia oraz określonych w umowach międzynarodowych. Art. 47. 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i instytucji, zwanych dalej "jednostkami kierującymi". 2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać: 1) pracodawcę zagranicznego, 2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, 3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej osobie świadczenia socjalne, 4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych, 5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej, 6) inne zobowiązania stron, 7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń, 8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą. 3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48. 4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej. 5. (skreślony). 111) Art. 48. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych, pod warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy, natomiast do okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. 2. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą jest traktowany jak okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia: 1) 112) zawiadomienia właściwego terytorialnie wojewódzkiego urzędu pracy o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do płatności składki na Fundusz Pracy w wysokości 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia; jeżeli zawiadomienie i przystąpienie do opłacania składek następuje w ciągu miesiąca, podstawę wymiaru składki dzieli się przez 30 i mnoży przez liczbę dni, za które składka ma być opłacona, 2) 113) zawiadomienia właściwego terytorialnie oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości ustalonej jak dla pracowników w kraju od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia; jeżeli zawiadomienie i przystąpienie do opłacania składek następuje w ciągu miesiąca, najniższą podstawę wymiaru składki dzieli się przez 30 i mnoży przez liczbę dni, za które składka ma być opłacona. 3. 114) Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa. Art. 49. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, 2) tryb opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2, 3) szczegółowe zasady nabywania uprawnień i tryb wypłat zasiłków z ubezpieczenia społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców zagranicznych. 2. 115) Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on ustanowiony w umowie międzynarodowej. Art. 50. 1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie dyrektora właściwego terytorialnie dla swej siedziby wojewódzkiego urzędu pracy, a cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy. 2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnianie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w jednostkach podległych Ministrowi Kultury i Sztuki, Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Sekretarzowi Naukowemu Polskiej Akademii Nauk wydawane są przez dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach tej ustawy oraz przepisach innych ustaw. 3. Zezwolenie i zgodę, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy. Zezwolenie i zgoda są wydawane na czas oznaczony dla określonego cudzoziemca, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy. 4. Pracodawca zawiera z cudzoziemcem umowę dotyczącą zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia. 5. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego stanowiska, wykonywania zawodu lub innej pracy zarobkowej od uzyskania zgody właściwego organu na ich wykonywanie, pracodawca przed wystąpieniem do wojewódzkiego urzędu pracy obowiązany jest uzyskać taką zgodę. 6. Zezwolenie i zgoda, o których mowa w ust. 1, podlegają cofnięciu przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony lub wykonuje inną pracę zarobkową niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem i zgodą albo nastąpiła utrata uprawnień do wykonywania zatrudnienia lub powierzonej pracy. 7. Cofnięcie zezwolenia i zgody, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na który zostały wydane, zobowiązuje pracodawcę do rozwiązania umowy, na podstawie której nastąpiło zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej, nie później niż w ciągu 3 dni od daty powiadomienia go o cofnięciu zezwolenia lub zgody. 8. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu gospodarczego oraz do osoby fizycznej, zamierzających zatrudnić cudzoziemca. 9. Przepisy ust. 1 i 5 nie naruszają przepisów regulujących odrębne warunki zatrudniania lub powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom lub zawierających zakaz ich wykonywania przez cudzoziemca. 10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia cudzoziemca lub powierza mu wykonywanie innej pracy zarobkowej poza granicami Polski. 11. Pracodawca, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na konto Funduszu Pracy wojewódzkiego urzędu pracy wydającego zezwolenie jednorazowej wpłaty w wysokości najniższego wynagrodzenia, za każdą osobę objętą zezwoleniem. W przypadku przedłużenia ważności zezwolenia wpłata wynosi połowę najniższego wynagrodzenia. 12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do pracodawców zagranicznych świadczących usługi eksportowe w Polsce. 13. (skreślony). 116) 14. 117) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określać, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli potrzeba zatrudnienia lub powierzenia innej pracy zarobkowej wynika w szczególności z umów i porozumień międzynarodowych albo dotyczy usług artystycznych. Art. 51. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji 118)i Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o których mowa w art. 50 ust. 1. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, tryb zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Polsce. 3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w służbie zdrowia. 5. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk określa, w drodze zarządzenia, warunki zatrudniania lub powierzenia cudzoziemcom wykonywania innej pracy zarobkowej w placówkach Polskiej Akademii Nauk. Rozdział 7 Fundusz Pracy Art. 52. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, zwanym dalej "Funduszem Pracy". 2. Dysponentem Funduszu Pracy jest Prezes Krajowego Urzędu Pracy. Art. 53. 1. 119) Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, wynoszących co najmniej najniższe wynagrodzenie, opłacają: 1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby: a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym, b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz za osoby z nimi współpracujące, c) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności, d) pobierające stypendia sportowe, e) będące członkami zespołów adwokackich, f) 120) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych, 2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych (usług rolniczych) za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład gruntowy o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych, 3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych i osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników. 2. Wysokość składki, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa. 3. 121) W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych źródeł, obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wynosi co najmniej najniższe wynagrodzenie. 4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie każdemu pracodawcy bądź w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama opłaca składki na ubezpieczenie społeczne. Art. 54. Zakłady pracy chronionej oraz podmioty gospodarcze Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi oraz Zakład dla Niewidomych w Laskach nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych pracowników. Art. 55. 1. Dochodami Funduszu Pracy są: 1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, 2) dotacje budżetu państwa na uzupełnienie środków Funduszu Pracy przeznaczonych na wypłatę obowiązkowych świadczeń, po wykorzystaniu środków ze składek, o których mowa w pkt 1, 3) dochody z tytułów określonych w art. 57 ust. 1 pkt 22-24, 4) wpłaty dokonywane przez partnerów zagranicznych z tytułu rekrutacji pracowników polskich zatrudnionych w ramach umów międzynarodowych, 5) inne wpływy. 2. Dochodami Funduszu Pracy są również wpłaty dokonywane przez obywateli polskich podejmujących zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz wpłaty pracodawców z tytułu uzyskania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, o których mowa w art. 50 ust. 11 i 12. Art. 56. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne. 2. 122) Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne, oraz przekazuje zebrane tytułem składek kwoty na Fundusz Pracy, po potrąceniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, od zasiłków w terminie do 20 dnia następnego miesiąca. 2a. 123) Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz Pracy. 3. Od składek na Fundusz Pracy nie opłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Składki te oraz należności z tytułu odsetek za zwłokę i dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, nie opłacone w terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 4. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od należnej wysokości, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu dodatkową opłatą do wysokości 100% należnej kwoty składek. Art. 57. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie: 1) kosztów przejazdu i wynagrodzenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 10 ust. 8 i 9, 2) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 15 ust. 5 i w art. 16 ust. 10, bezrobotnych i innych uprawnionych osób, 3) 124) dodatków szkoleniowych, o których mowa w art. 16, pożyczek szkoleniowych, o których mowa w art. 16a, oraz badań, o których mowa w art. 17 ust. 5, 4) 125) pożyczek i kosztów szkolenia, o których mowa w art. 18, kosztów obsługi, a także kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego oraz, w przypadku zawarcia porozumienia w sprawie udzielania kredytów przez instytucje finansowe bezrobotnym i uprawnionym do pożyczek z Funduszu Pracy osobom, różnicy między stopą procentową kredytu refinansowego a preferencyjną stopą procentową stosowaną wobec pożyczkobiorców Funduszu Pracy, 5) 126) kosztów, o których mowa w art. 19-21 i 37f, refundowanych z tytułu zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych i robót publicznych, oraz składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 22a, 6) 127) zasiłków wypłacanych bezrobotnym oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych zasiłków, a także zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych, 7) 128) kosztów, o których mowa w art. 37e, z tytułu zatrudnienia skierowanego absolwenta, 8) biletów kredytowych wydawanych osobom skierowanym w celu zatrudnienia w innej miejscowości, o których mowa w art. 31 ust. 4, oraz poborowym skierowanym do odbycia służby zastępczej, 9) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla prowadzenia poradnictwa zawodowego we współpracy z instytucjami wykonującymi statutowe zadania w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego, 10) wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, oraz składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanych wynagrodzeń, 11) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów zatrudnienia oraz innych partnerów na rynku pracy, dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy oraz pracodawców, 12) 129) dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich oraz opłaconych od nich składek na ubezpieczenie społeczne, 13) przedsięwzięć związanych z realizacją programów specjalnych, 14) składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w art. 39, 15) kosztów wysyłki wezwań, zawiadomień i przekazywania bezrobotnym należnych świadczeń pieniężnych oraz kosztów korespondencji z pracodawcami, 16) badań, opracowania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów dotyczących rynku pracy, 17) 130) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego w urzędach pracy, 18) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w ramach umów międzynarodowych, 19) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów informacyjno-szkoleniowych dla klubów pracy, ich wyposażenia oraz kosztów prowadzenia zajęć przez instytucje oraz osoby nie będące pracownikami urzędów pracy, 20) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nienależnie pobranych świadczeń i innych wypłat z Funduszu Pracy, 21) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach działań statutowych przez organizacje i instytucje, 22) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób prawnych, 23) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski, 24) depozytów celowych w bankach i innych instytucjach państwowych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, 25) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań finansowych z Funduszu Pracy, 26) 131) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w art. 37d, 27) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4, 28) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a, 29) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31 ust. 6, 30) 132) zasiłków porodowych i pogrzebowych, o których mowa w art. 37m ust. 2. 2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na finansowanie zadań zleconych Ochotniczym Hufcom Pracy przez dysponentów Funduszu Pracy, określonych w ust. 1 pkt 2, 9-13 i 19, które wynikają z realizowanych przez nie zadań. 3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 12, zwracane są z Funduszu Pracy do wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w okresie, za który dokonywana jest refundacja. 4. 133) Prezes Krajowego Urzędu Pracy za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej może dokonywać przesunięć środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie poszczególnych zadań, z tym jednak że łączna kwota środków przewidzianych na finansowanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29 nie może być zmniejszona w celu przeznaczenia na inne cele. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 cele, na które mogą być przeznaczone środki Funduszu Pracy. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady finansowania wydatków z Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 1, oraz sposób współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. 7. Od wypłat finansowanych z Funduszu Pracy nie ustala się składki na Fundusz Pracy. Art. 58. Dochody Funduszu Pracy zwolnione są od podatku dochodowego. Art. 59. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy prawa budżetowego w zakresie gospodarki funduszami celowymi. Rozdział 8 Kontrola przestrzegania przepisów ustawy Art. 60. 1. Urzędy pracy sprawują kontrolę przestrzegania przepisów ustawy. 2. Kontrola obejmuje badanie przestrzegania: 1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności, 2) obowiązku informowania rejonowych urzędów pracy o zatrudnianiu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna lub powierzeniu jej wykonywania innej pracy zarobkowej, 3) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy, 4) warunków zawartych w upoważnieniach do prowadzenia pośrednictwa pracy lub kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych. 3. Kontrolą mogą być objęte jednostki, wobec których zachodzi podejrzenie, że prowadzą pośrednictwo pracy lub kierują obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych bez wymaganych upoważnień. 4. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowe podmioty gospodarcze i inne instytucje oraz osoby fizyczne. 5. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem, sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu ustalenia charakteru pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie przeprowadzania kontroli. 6. Kontrolowani obowiązani są udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. 7. Pracownicy urzędów pracy są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez uprzedzenia. Kontrolujący obowiązani są do okazania legitymacji służbowej i upoważnienia. Art. 61. 1. Urzędy pracy w zakresie kontroli współdziałają w szczególności ze związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej. 2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa kontrolującym, zobowiązane są, na wniosek właściwego urzędu pracy, do udzielenia stosownej pomocy. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasady współdziałania z innymi organami. Art. 62. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przedstawia Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej do końca pierwszego kwartału roku zbiorcze wyniki przeprowadzonych w roku poprzednim kontroli oraz ocenę przestrzegania przepisów ustawy. Rozdział 9 Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy Art. 63. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej bezrobotnemu nie zawiadamiając o tym właściwego rejonowego urzędu pracy, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność przynoszącą dochód bez powiadomienia o tym właściwego urzędu pracy. Art. 64. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu lub zgodzie, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega cudzoziemiec nie posiadający karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, który podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy. Art. 65. 1. Kto bez wymaganego upoważnienia prowadzi pośrednictwo pracy albo kieruje obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto prowadząc pośrednictwo pracy lub kierując obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych: 1) pobiera od bezrobotnego lub innych osób poszukujących pracy dodatkowe opłaty nie wymienione w art. 47 ust. 2 pkt 8, lub 2) osiąga zysk. Art. 66. Kto: 1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie, 2) nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy bądź udziela w powyższym zakresie nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia, podlega karze grzywny. Art. 67. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przestrzegania przepisów ustawy, podlega karze grzywny. Rozdział 10 Zmiany w obowiązujących przepisach Art. 68. (pominięty). 134) Art. 69. (pominięty). 134) Art. 70. (pominięty). 134) Art. 71. (pominięty). 134) Rozdział 11 Przepisy przejściowe Art. 72. (pominięty). 134) Art. 73. 1(pominięty). 3. (skreślony). 135) 4. Prawo do zasiłku i innych świadczeń przewidzianych dla bezrobotnych ustaje z dniem utraty statusu bezrobotnego. Art. 73a. 136) Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia 1991 r., traktowane są jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Art. 74. (pominięty). 134) Art. 75. (pominięty). 134) Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o: 1) Urzędzie Pracy - należy przez to rozumieć Krajowy Urząd Pracy, 2) Kierowniku Urzędu Pracy - należy przez to rozumieć Prezesa Krajowego Urzędu Pracy, 3) kierowniku wojewódzkiego urzędu pracy - należy przez to rozumieć dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. Rozdział 12 Przepisy końcowe Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 78, poz. 394 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165 i Nr 108, poz. 516). Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), która weszła w życie z dniem 1 marca 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 2. 5) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w przypisie 2. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 7) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2. 11) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2. 13) Przez art. 1 pkt 1 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 2. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 2. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Dodany przez art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który wszedł w życie z dniem 1 października 1996 r. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 18 oraz przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 20) Przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 22) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 24) Przez art. 1 pkt 4 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2. 25) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 28) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2. 31) Przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 37) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 41) Przez art. 1 pkt 12 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 2. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 46) Przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 2. 50) Dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 2. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że ust. 1 pkt 2 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 1 pkt 2 w następującym brzmieniu: "2) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 180 dni: a) był zatrudniony co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie albo osiągał wynagrodzenie co najmniej w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia, z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego trwającego dłużej niż 1 miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia, c) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, d) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo też współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, e) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, f) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, g) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, h) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą u pracodawcy zagranicznego." 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że przepisy te wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 2 w następującym brzmieniu: "2. Do 180 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy: 1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej, 2) urlopu wychowawczego, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów, 3) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego lub - po ustaniu zatrudnienia - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego, 4) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, której podstawa wymiaru wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia." 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459), która weszła w życie z dniem 14 września 1996 r. 54) Przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 4 w następującym brzmieniu: "4. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 3 miesięcy od dnia zwolnienia, jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w okresie 12 miesięcy przed pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 180 dni. W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary." 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 57) Skreślony przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1, a następnie dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 59) Przez art. 1 pkt 18 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 60) Przez art. 1 pkt 18 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 61) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2. 62) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2. 64) Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 2. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. h) ustawy wymienionej w przypisie 2. 66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że przepisy te, z wyjątkiem pkt 3 lit. b), wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r. (art. 10 pkt 2 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 1 w następującym brzmieniu: "1. Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 3-12." 67) Przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 68) Przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 69) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 53, a następnie skreślony przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 19 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 71) Przez art. 1 pkt 19 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 19 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2. 73) Art. 27 ust. 1 pkt 1 został skreślony przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 74) Przez art. 1 pkt 19 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2. 75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 11 w następującym brzmieniu: "11. Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, uzyskując dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia w okresie miesiąca, lecz nie przepracował 180 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i zarejestrował się w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, ponownie nabywa prawo do zasiłku: 1) na okres, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego, 2) o którym mowa w ust. 4 i 6." 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. h) ustawy wymienionej w przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu zamiast "365 dni" obowiązuje "180 dni". 77) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 1, a następnie skreślony przez art. 1 pkt 19 lit. i) ustawy wymienionej w przypisie 2. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 2. 79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 80). Przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 3 w następującym brzmieniu: "3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem,". 82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 4 w następującym brzmieniu: "4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy (stosunku służbowego) bez wypowiedzenia,". 83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 86) Przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 2. 88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 92) Skreślony przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1, a następnie dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 94) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2. 96) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 97) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2. 98) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 2. 100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 2. 101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 102) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 2. 104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 2. 105) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 2. 106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 2. 107) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 2. 108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 110) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 2, z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 1 w następującym brzmieniu: "1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia przez okres 180 dni i stosunek ten został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,". 111) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 112) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 114) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 115) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz zgodnie z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 116) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 117) Dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 2. 118) Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 120) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 122) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienione w przypisie 2. 123) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. 124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 125) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 126) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 39 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2. 128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 129) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2. 130) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 131) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 132) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2. 133) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1. 134) Zamieszczony w obwieszczeniu. 135) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 136) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania osobom, które zostały skierowane i podjęły zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. (Dz. U. Nr 25, poz. 129) Na podstawie art. 31 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania osobom, które zostały skierowane i podjęły zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. (poz. 129) WYKAZ REJONÓW ADMINISTRACYJNYCH (GMIN) NIE UZNANYCH ZA ZAGROŻONE SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM, W KTÓRYCH REJONOWY URZĄD PRACY MOŻE DOKONAĆ ZWROTU CZĘŚCI LUB CAŁOŚCI KOSZTÓW DOJAZDU DO PRACY I ZAKWATEROWANIA OSOBOM, KTÓRE ZOSTAŁY SKIEROWANE I PODJĘŁY ZATRUDNIENIE, STAŻ LUB SZKOLENIE POZA MIEJSCEM STAŁEGO ZAMIESZKANIA 1. W województwie warszawskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Legionowie, Nowym Dworze Mazowieckim, Otwocku, Pruszkowie, Wołominie. 2. W województwie bialskopodlaskim - wszystkie gminy. 3. W województwie białostockim - wszystkie gminy. 4. W województwie bielskim - wszystkie gminy. 5. W województwie bydgoskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Bydgoszczy, Chojnicach, Inowrocławiu, Mogilnie, Świeciu, Tucholi, Żninie. 6. W województwie chełmskim - wszystkie gminy. 7. W województwie ciechanowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Ciechanowie, Mławie, Płońsku, Pułtusku. 8. W województwie częstochowskim - wszystkie gminy. 9. W województwie gdańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gdańsku, Gdyni, Kartuzach, Kościerzynie, Starogardzie Gdańskim, Wejherowie. 10. W województwie gorzowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzychodzie, Międzyrzeczu, Słubicach. 11. W województwie jeleniogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Jeleniej Górze, Bolesławcu, Lubaniu, Zgorzelcu. 12. W województwie kaliskim - wszystkie gminy. 13. W województwie katowickim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Będzinie Bytomiu, Chorzowie, Chrzanowie, Czechowicach-Dziedzicach, Dąbrowie Górniczej, Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie, Mysłowicach, Olkuszu, Rudzie Śląskiej, Rybniku, Sosnowcu, Tarnowskich Górach, Tychach, Wodzisławiu Śląskim, Zabrzu, Zawierciu, Żorach. 14. W województwie kieleckim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Kielcach, Busku-Zdroju, Chmielniku, Jędrzejowie, Kazimierzy Wielkiej, Ostrowcu Świętokrzyskim, Pińczowie, Skarżysku-Kamiennej, Włoszczowie. 15. W województwie konińskim - wszystkie gminy. 16. W województwie koszalińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania Rejonowego Urzędu Pracy w Kołobrzegu. 17. W województwie krakowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Krzeszowicach, Myślenicach, Wieliczce. 18. W województwie krośnieńskim - wszystkie gminy. 19. W województwie legnickim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Legnicy, Głogowie, Jaworze, Lubinie. 20. W województwie leszczyńskim - wszystkie gminy. 21. W województwie lubelskim - wszystkie gminy. 22. W województwie łomżyńskim - wszystkie gminy. 23. W województwie łódzkim - wszystkie gminy. 24. W województwie nowosądeckim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Nowym Sączu, Gorlicach, Limanowej, Nowym Targu. 25. W województwie olsztyńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania Rejonowego Urzędu Pracy w Olsztynie. 26. W województwie opolskim - wszystkie gminy. 27. W województwie ostrołęckim - wszystkie gminy. 28. W województwie pilskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Pile, Czarnkowie. 29. W województwie piotrkowskim - wszystkie gminy. 30. W województwie płockim - wszystkie gminy. 31. W województwie poznańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gnieźnie, Grodzisku, Nowym Tomyślu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Wrześni. 32. W województwie przemyskim wszystkie gminy. 33. W województwie radomskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Radomiu, Białobrzegach, Grójcu, Kozienicach, Lipsku, Przysusze, Zwoleniu. 34. W województwie rzeszowskim - wszystkie gminy. 35. W województwie siedleckim - wszystkie gminy. 36. W województwie sieradzkim - wszystkie gminy. 37. W województwie skierniewickim - wszystkie gminy. 38. W województwie suwalskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Augustowie, Sejnach. 39. W województwie szczecińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Chojnie, Goleniowie, Gryfinie, Stargardzie Szczecińskim. 40. W województwie tarnobrzeskim - wszystkie gminy. 41. W województwie tarnowskim - wszystkie gminy. 42. W województwie toruńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Toruniu, Brodnicy, Chełmnie. 43. W województwie wałbrzyskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Bystrzycy Kłodzkiej, Świdnicy. 44. W województwie włocławskim - wszystkie gminy. 45. W województwie wrocławskim - wszystkie gminy. 46. W województwie zamojskim - wszystkie gminy. 47. W województwie zielonogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Zielonej Górze, Gubinie, Krośnie Odrzańskim, Sulechowie, Świebodzinie, Wolsztynie, Żaganiu, Żarach. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych. (Dz. U. Nr 25, poz. 130) Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. (poz. 130) WYKAZ REJONÓW ADMINISTRACYJNYCH (GMIN) NIE UZNANYCH ZA ZAGROŻONE SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ REFUNDOWANE RZECZOWE KOSZTY ORGANIZACJI ROBÓT PUBLICZNYCH 1. W województwie warszawskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Legionowie, Nowym Dworze Mazowieckim, Otwocku, Pruszkowie, Wołominie. 2. W województwie bialskopodlaskim - wszystkie gminy. 3. W województwie białostockim - wszystkie gminy. 4. W województwie bielskim - wszystkie gminy. 5. W województwie bydgoskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Bydgoszczy, Chojnicach, Inowrocławiu, Mogilnie, Świeciu, Tucholi, Żninie. 6. W województwie chełmskim - wszystkie gminy. 7. W województwie ciechanowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Ciechanowie, Mławie, Płońsku, Pułtusku. 8. W województwie częstochowskim - wszystkie gminy. 9. W województwie gdańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gdyni, Kartuzach, Kościerzynie, Starogardzie Gdańskim, Wejherowie. 10. W województwie gorzowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzychodzie, Międzyrzeczu, Słubicach. 11. W województwie jeleniogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Jeleniej Górze, Bolesławcu, Lubaniu, Zgorzelcu. 12. W województwie kaliskim - wszystkie gminy. 13. W województwie katowickim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Będzinie, Bytomiu, Chorzowie, Chrzanowie, Czechowicach-Dziedzicach, Dąbrowie Górniczej, Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie, Mysłowicach, Olkuszu, Rudzie Śląskiej, Rybniku, Sosnowcu, Tarnowskich Górach, Tychach, Wodzisławiu Śląskim, Zabrzu, Zawierciu, Żorach. 14. W województwie kieleckim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Kielcach, Busku-Zdroju, Chmielniku, Jędrzejowie, Kazimierzy Wielkiej, Ostrowcu Świętokrzyskim, Pińczowie, Skarżysku-Kamiennej, Włoszczowie. 15. W województwie konińskim - wszystkie gminy. 16. W województwie koszalińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania Rejonowego Urzędu Pracy w Kołobrzegu. 17. W województwie krakowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Krzeszowicach, Myślenicach, Wieliczce. 18. W województwie krośnieńskim - wszystkie gminy. 19. W województwie legnickim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Legnicy, Głogowie, Jaworze, Lubinie. 20. W województwie leszczyńskim - wszystkie gminy. 21. W województwie lubelskim - wszystkie gminy. 22. W województwie łomżyńskim - wszystkie gminy. 23. W województwie łódzkim - wszystkie gminy. 24. W województwie nowosądeckim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Nowym Sączu, Gorlicach, Limanowej, Nowym Targu. 25. W województwie olsztyńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania Rejonowego Urzędu Pracy w Olsztynie. 26. W województwie opolskim - wszystkie gminy. 27. W województwie ostrołęckim - wszystkie gminy. 28. W województwie pilskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Pile, Czarnkowie. 29. W województwie piotrkowskim - wszystkie gminy. 30. W województwie płockim - wszystkie gminy. 31. W województwie poznańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Gnieźnie, Grodzisku, Nowym Tomyślu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Wrześni. 32. W województwie przemyskim wszystkie gminy. 33. W województwie radomskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Radomiu, Białobrzegach, Grójcu, Kozienicach, Lipsku, Przysusze, Zwoleniu. 34. W województwie rzeszowskim - wszystkie gminy. 35. W województwie siedleckim - wszystkie gminy. 36. W województwie sieradzkim - wszystkie gminy. 37. W województwie skierniewickim - wszystkie gminy. 38. W województwie suwalskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Augustowie, Sejnach. 39. W województwie szczecińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Chojnie, Goleniowie, Gryfinie, Stargardzie Szczecińskim. 40. W województwie tarnobrzeskim - wszystkie gminy. 41. W województwie tarnowskim - wszystkie gminy. 42. W województwie toruńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Toruniu, Brodnicy, Chełmnie. 43. W województwie wałbrzyskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Bystrzycy Kłodzkiej, Świdnicy. 44. W województwie włocławskim - wszystkie gminy. 45. W województwie wrocławskim - wszystkie gminy. 46. W województwie zamojskim - wszystkie gminy. 47. W województwie zielonogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy w: Zielonej Górze, Gubinie, Krośnie Odrzańskim, Sulechowie, Świebodzinie, Wolsztynie, Żaganiu, Żarach. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy. (Dz. U. Nr 25, poz. 131) Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Bezrobotny, osoba uprawniona do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub inna osoba poszukująca pracy zgłasza się, w celu dokonania rejestracji, do rejonowego urzędu pracy, właściwego ze względu na stałe lub czasowe zameldowanie, a jeżeli nie jest zameldowana - do rejonowego urzędu pracy, na którego obszarze działania przebywa. 2. Osoba, która nie jest zameldowana lub posiada stałe zameldowanie w innej miejscowości niż miejsce czasowego zameldowania, przy dokonywaniu rejestracji składa oświadczenie, że nie jest zarejestrowana w innym rejonowym urzędzie pracy. 3. Rejonowy urząd pracy zawiadamia Krajowy Urząd Pracy o zarejestrowaniu lub wyłączeniu z ewidencji osoby uprawnionej do zasiłku, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, nie posiadającej zameldowania, podając następujące dane: 1) nazwisko i imiona, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) miejsce zameldowania lub pobytu, 4) numer ewidencyjny PESEL, 5) numer identyfikacji podatkowej (NIP), 6) datę zarejestrowania lub wyłączenia z ewidencji. 4. Krajowy Urząd Pracy prowadzi ewidencję zarejestrowanych osób, o których mowa w ust. 3, a w przypadku gdy osoba nie zameldowana zarejestrowała się w dwóch lub więcej rejonowych urzędach pracy, powiadamia o tym te urzędy. § 2. 1. Rejestracja bezrobotnego, osoby uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego oraz innej osoby poszukującej pracy następuje w dniu przedłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2, po wypełnieniu przez tę osobę karty rejestracyjnej oraz po poświadczeniu własnoręcznym podpisem w obecności pracownika rejonowego urzędu pracy prawdziwości danych i oświadczeń zamieszczonych przez niego w karcie rejestracyjnej. 2. Zarejestrowana osoba jest zobowiązana do niezwłocznego informowania rejonowego urzędu pracy o wszelkich zmianach danych podanych w karcie rejestracyjnej. § 3. 1. Osoba rejestrująca się przedkłada do wglądu pracownikowi rejonowego urzędu pracy dokonującemu rejestracji: 1) dowód osobisty, a w przypadku osób niepełnoletnich - tymczasowy dowód osobisty lub legitymację szkolną, 2) dyplom, świadectwo ukończenia szkoły lub świadectwo szkolne albo zaświadczenie o ukończeniu kursu lub szkolenia, 3) świadectwa pracy oraz inne dokumenty niezbędne do ustalenia jej uprawnień, 4) dokument o przeciwwskazaniach do wykonywania określonych prac, jeżeli taki dokument posiada. 2. Osoba niepełnosprawna, oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 1, przedkłada orzeczenie uprawnionego organu. 3. Rejonowy urząd pracy może sporządzać odpisy lub kserokopie z dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Osoba uprawniona do świadczenia przedemerytalnego jest obowiązana przekazać rejonowemu urzędowi pracy oryginały dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, w celu sporządzenia wniosku do organu rentowego o ustalenie wysokości emerytury stanowiącej podstawę obliczenia wysokości świadczenia przedemerytalnego. 5. W przypadku nieprzedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 4, rejonowy urząd pracy przyznaje świadczenie przedemerytalne w wysokości minimalnej, określonej w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 6. Rejestracji nie dokonuje się w przypadku nieprzedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, lub odmowy złożenia podpisu na karcie rejestracyjnej przez osobę rejestrującą się. 7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik rejonowego urzędu pracy może wyrazić zgodę na rejestrację osoby nie posiadającej kompletu dokumentów. § 4. 1. Rejonowy urząd pracy wyłącza z ewidencji zarejestrowanych osobę, która zmieniła zameldowanie albo miejsce pobytu. 2. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, rejonowy urząd pracy przesyła odpisy karty rejestracyjnej oraz innych dokumentów do rejonowego urzędu pracy właściwego ze względu na aktualne miejsce zameldowania lub pobytu tej osoby. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, osoba, która zmieniła zameldowanie lub miejsce pobytu, jest obowiązana zgłosić się w rejonowym urzędzie pracy, właściwym dla aktualnego miejsca zameldowania lub pobytu, w terminie 7 dni od dnia zmiany miejsca zameldowania lub pobytu. § 5. 1. Ewidencję zarejestrowanych osób stanowi zbiór kart rejestracyjnych z załączoną dokumentacją. Wzory kart rejestracyjnych bezrobotnych, osób uprawnionych do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego oraz innych osób poszukujących pracy stanowią załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. 2. W zbiorze kart rejestracyjnych zarejestrowanych osób wyodrębnia się podzbiory kart rejestracyjnych osób: 1) bezrobotnych, 2) uprawnionych do zasiłku przedemerytalnego, 3) uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego, 4) innych poszukujących pracy. 3. Rejonowy urząd pracy może dokonywać w zbiorze, o którym mowa w ust. 2, dodatkowych podziałów. § 6. Kartę rejestracyjną bezrobotnego wyłącza się z ewidencji w przypadku utraty statusu bezrobotnego. § 7. Kartę rejestracyjną osoby posiadającej prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego wyłącza się z ewidencji w przypadku utraty uprawnień do pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. § 8. 1. Kartę rejestracyjną osoby poszukującej pracy wyłącza się z ewidencji w szczególności: 1) na wniosek osoby poszukującej pracy, 2) w przypadku niestawienia się w rejonowym urzędzie pracy w okresie 2 miesięcy od dnia ostatniego stawienia się. 2. O wyłączeniu z ewidencji karty rejestracyjnej osoby poszukującej pracy rejonowy urząd pracy zawiadamia na piśmie tę osobę. § 9. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie zarejestrowanej jako bezrobotna zaświadczenie o okresach zarejestrowania oraz pobierania zasiłku i stypendium. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy (Dz. U. Nr 73, poz. 363). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. (poz. 131) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 25, poz. 132) Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego, zwanych dalej "świadczeniami", ustala kierownik rejonowego urzędu pracy na podstawie karty rejestracyjnej oraz innych wymaganych do przyznania świadczenia dokumentów, przedstawionych przez osobę zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy, zwaną dalej "zarejestrowaną osobą". § 2. 1. Rejonowy urząd pracy występuje z wnioskiem do właściwego organu rentowego o ustalenie wysokości emerytury stanowiącej podstawę ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego. We wniosku określa się datę, od której ma przysługiwać to świadczenie. 2. Ponowne ustalenie przez organ rentowy wysokości emerytury, w przypadku udokumentowania przez uprawnioną do świadczenia przedemerytalnego osobę dodatkowych okresów uprawniających do emerytury lub dochodów mających wpływ na wysokość emerytury, następuje na wniosek rejonowego urzędu pracy. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, świadczenie przedemerytalne przyznaje się od dnia złożenia w rejonowym urzędzie pracy dokumentów stanowiących podstawę ponownego ustalenia wysokości emerytury i świadczenia przedemerytalnego: 1) w nowej wysokości - gdy dochód, o którym mowa w ust. 2, został osiągnięty po przyznaniu świadczenia przedemerytalnego, 2) w nowej, zwaloryzowanej wysokości, na zasadach przewidzianych dla zasiłku dla bezrobotnych - w pozostałych przypadkach. 4. Wzór wniosku o ustalenie wysokości emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Prawo do dodatku szkoleniowego za okres objęty programem szkolenia przysługuje od dnia rozpoczęcia szkolenia, a ustaje z dniem jego zakończenia lub zaprzestania uczestnictwa bezrobotnego w szkoleniu. Dodatek szkoleniowy nie przysługuje za dni nieobecności na szkoleniu. § 4. Absolwentowi skierowanemu na szkolenie, nie dłużej jednak niż do końca okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium za każdy dzień odbywania szkolenia. Stypendium nie przysługuje za dni nieobecności na szkoleniu. § 5. 1. Przed rozpoczęciem szkolenia rejonowy urząd pracy informuje na piśmie osobę kierowaną na szkolenie o obowiązku zwrotu kosztów szkolenia, w razie nieukończenia szkolenia z winy tej osoby; nie dotyczy to sytuacji, gdy powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia. 2. Osoba skierowana na szkolenie jest obowiązana niezwłocznie przedstawić we właściwym rejonowym urzędzie pracy świadectwo lub zaświadczenie o ukończeniu szkolenia. § 6. 1. Świadczenia wpłaca się z dołu, za okresy miesięczne, w terminach ustalonych przez rejonowy urząd pracy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W razie gdy do dnia poprzedzającego termin wypłaty świadczenia bezrobotny nie przedłoży oświadczenia o dochodach, rejonowy urząd pracy wstrzymuje wypłatę świadczenia. Po przedłożeniu oświadczenia o dochodach wypłata świadczenia następuje w terminie ustalonym przez rejonowy urząd pracy, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia tego oświadczenia. 3. Wypłata pierwszego świadczenia następuje nie później jednak niż w następnym miesiącu po dniu zarejestrowania uprawnionej osoby. § 7. 1. Bezrobotnemu uprawnionemu do zasiłku dla bezrobotnych, w przypadku czasowej niezdolności do pracy, rejonowy urząd pracy wypłaca zasiłek po przedstawieniu zaświadczenia o niezdolności do pracy przewidzianego w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. 2. O niezdolności do pracy bezrobotny jest obowiązany zawiadomić rejonowy urząd pracy w terminie 2 dni od daty wystawienia zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz dostarczyć to zaświadczenie bezzwłocznie po ustaniu przyczyny niezdolności do pracy. § 8. Zasiłki porodowe, rodzinne, pielęgnacyjne oraz pogrzebowe rejonowe urzędy pracy wypłacają bezrobotnym oraz osobom uprawnionym do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz przepisach o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych. § 9. 1. Rejonowy urząd pracy, który kieruje zarejestrowaną osobę do pracy poza miejsce stałego zamieszkania, wydaje jej bilet kredytowy. Wzór biletu kredytowego na przejazd koleją stanowi załącznik nr 2, a wzór biletu kredytowego na przejazd autobusem stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Bilet kredytowy uprawnia do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. 3. W przypadku rezygnacji, po wydaniu skierowania, z wyjazdu do pracy poza miejscem zamieszkania, bilet kredytowy powinien być w terminie 3 dni od dnia upływu jego ważności zwrócony rejonowemu urzędowi pracy. 4. W razie niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną, bilet kredytowy powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla siedziby pracodawcy, do którego dana osoba została skierowana. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 5. Rejonowy urząd pracy może wydać osobie skierowanej do pracy poza miejsce stałego zamieszkania bilet kredytowy, a także bilet kredytowy powrotny, gdy uzyskanie biletu powrotnego byłoby utrudnione. § 10. 1. Rejonowy urząd pracy wydaje bezpłatnie bezrobotnemu oraz osobie uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, na ich wniosek, legitymację ubezpieczeniową oraz dokonuje w niej wpisów na zasadach określonych w przepisach o legitymacjach ubezpieczeniowych. 2. Wpis w legitymacji ubezpieczeniowej uprawnia bezrobotnego, osobę uprawnioną do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego i członków ich rodziny do korzystania, na zasadach przewidzianych dla pracowników, ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 38, poz. 191). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. (poz. 132) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja POUCZENIE 1. W części I pkt 4 - należy podać ustalony przez urząd skarbowy numer identyfikacji podatkowej (NIP). 2. W części I pkt 5 - należy podać dziewięciocyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny pracodawcy nadany w systemie REGON i symbol cyfrowy rodzaju działalności podstawowej według Europejskiej klasyfikacji działalności (EKD), wprowadzonej przez Główny Urząd Statystyczny. 3. W części I pkt 6 - należy podać kod zawodu na podstawie "Klasyfikacji zawodów i specjalności" wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 48, poz. 253) (tom I i II). 4. Do wniosku powinny być dołączone w oryginale: - dowody potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe, określone w ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 z późn. zm.) i w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 z późn. zm.), - zaświadczenie pracodawcy wystawione na formularzu ZUS Rp-7 lub legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące wysokości osiąganego wynagrodzenia (dochodu), które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. 5. Do ustalania podstawy wymiaru emerytury ustalanej na potrzeby świadczenia przedemerytalnego - w przypadku powstania prawa do świadczenia przedemerytalnego od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. - przyjmuje się wynagrodzenie (dochód), które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 8 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 17 lat kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym powstało prawo do świadczenia przedemerytalnego. Okres kolejnych lat kalendarzowych, z którego będzie przyjmowane wynagrodzenie (dochód) do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ustalanej na potrzeby świadczenia przedemerytalnego, podlega co roku wydłużeniu o kolejny rok aż do 10 lat w 2000 r. Wydłużeniu o kolejny rok, aż do 19 lat, podlega także okres ostatnich lat kalendarzowych, z których zainteresowany może wybierać wynagrodzenie (dochód), jeżeli prawo do świadczenia powstanie do dnia 31 grudnia 2000 r. W razie zgłoszenia wniosku o emeryturę przez osobę, która pobierała świadczenie przedemerytalne, do obliczenia emerytury będzie mogła być wskazana - na wniosek tej osoby - podstawa wymiaru przyjęta do ustalenia emerytury na potrzeby świadczenia przedemerytalnego. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości stopy procentowej oraz warunków spłaty. (Dz. U. Nr 25, poz. 133) Na podstawie art. 18 ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości stopy procentowej oraz warunków spłaty (Dz. U. Nr 35, poz. 174) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 2 wyrazy "rejonowym biurze pracy" zastępuje się wyrazami "rejonowym urzędzie pracy"; 2) w § 5: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Oprocentowanie pożyczek w stosunku rocznym wynosi: 1) 50%, a w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym 30% zmiennej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, dla pożyczek udzielanych na podjęcie działalności, 2) 70%, a w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym 50% zmiennej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, dla pożyczek udzielanych na utworzenie dodatkowych miejsc pracy. 3. Zmienną stopę oprocentowania kredytu lombardowego przyjmuje się w wysokości ogłoszonej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w Dzienniku Urzędowym Narodowego Banku Polskiego, na podstawie odrębnych przepisów.", b) w ust. 5 wyrazy "kredytu refinansowego" zastępuje się wyrazami "kredytu lombardowego"; 3) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. 1. Umowy o udzielenie pożyczki na działalność mogą przewidywać dokonanie przez rejonowy urząd pracy zwrotu pożyczkobiorcy do 80% kosztów szkolenia, konsultacji lub doradztwa dotyczących podejmowanej działalności, w kwocie nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy pożyczki. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje z Funduszu Pracy po udokumentowaniu przez pożyczkobiorcę ich poniesienia, w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy pożyczki." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych. (Dz. U. Nr 25, poz. 134) Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych (Dz. U. Nr 38, poz. 189) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Roboty publiczne mogą być organizowane na wniosek organu samorządu terytorialnego, administracji rządowej lub instytucji użyteczności publicznej oraz organizacji statutowo zajmującej się problematyką: ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej, a także spółek wodnych i ich związków, zwanych dalej «organizatorami».", 2) w § 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Umowa, o której mowa w ust. 1, może zawierać zobowiązanie do przyznania jednorazowej refundacji, określonej w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128), po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie, w wysokości ustalonej w umowie." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. (Dz. U. Nr 25, poz. 135) Na podstawie art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi (Dz. U. Nr 41, poz. 215) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "dysponentem pierwszego stopnia" zastępuje się wyrazami "dysponentem głównym", b) w ust. 3 wyrazy "Dysponent pierwszego stopnia" zastępuje się wyrazami "Dysponent główny", c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Dysponent wyższego stopnia może dokonywać zmiany limitu wydatków ustalonych dla dysponentów niższego stopnia oraz ustalić limity wydatków na zadania dotychczas nie limitowane. 5. Dysponent główny dokonuje zmian limitów wydatków ustalonych dla dysponentów drugiego stopnia po akceptacji Ministra Pracy i Polityki Socjalnej lub na polecenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. Przeznaczenie środków Funduszu Pracy na finansowanie: 1) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach działań statutowych przez organizacje i instytucje, 2) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób prawnych, 3) nabywanie bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski może nastąpić za zgodą dysponenta głównego, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia i pod warunkiem niezgłoszenia sprzeciwu przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia, może zobowiązać dysponenta głównego do przeznaczenia środków Funduszu Pracy na cele, o których mowa w ust. 1."; 3) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. Dysponenci drugiego i trzeciego stopnia, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwej rady zatrudnienia oraz zgody dysponenta Funduszu Pracy wyższego stopnia, mogą zlecić bankom i innym instytucjom finansującym dokonywanie: 1) wypłat świadczeń pieniężnych dla bezrobotnych i innych uprawnionych osób, jeżeli koszty ich wypłaty nie przekroczą 0,8% wypłacanych kwot, 2) rozliczeń, spłaty i egzekucji pożyczek udzielonych z Funduszu Pracy, jeżeli koszty ich obsługi nie przekroczą 0,8% spłacanych kwot. 2. W uzasadnionych przypadkach dysponent główny może wyrazić zgodę na zlecenie zadań, o których mowa w ust. 1, bankom i innym instytucjom finansującym, w przypadku gdy koszty obsługi tych zadań przekraczają 0,8% i nie są wyższe od 1% wypłacanych lub spłacanych kwot, oraz zgodę na zlecenie tych zadań instytucjom innym niż określone w ust. 1."; 4) w § 6 w ust. 2 wyrazy "Dysponent pierwszego stopnia" zastępuje się wyrazami "Dysponent główny". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy. (Dz. U. Nr 25, poz. 136) Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy (Dz. U. Nr 38, poz. 187) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 skreśla się ust. 2; 2) w § 3 skreśla się ust. 2; 3) w § 5 w pkt 2 skreśla się lit. g) i h); 4) w § 7 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) ustalania prawa do zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych oraz innych świadczeń przysługujących bezrobotnym i innym uprawnionym osobom, a także ich wypłacanie,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1997 r. (Dz. U. Nr 26, poz. 137) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) oraz art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podział kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1997 r., o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2 i art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), na poszczególne części budżetu, z uwzględnieniem działów klasyfikacji budżetowej i form finansowania, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Środki i limity, o których mowa w § 1, ujmują wypłaty wszystkich składników wynagrodzeń osobowych i honorariów przysługujących za pracę świadczoną na podstawie stosunku pracy. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (poz. 137) ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 KWIETNIA 1997 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA ( W ZŁOTYCH) WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2) 123456789 CZĘŚĆ 05 KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW dział 89 - Różna działalność111625573 dział 91 - Administracja państwowa 135000641 CZĘŚĆ 06 RZĄDOWE CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH dział 91 - Administracja państwowa3144121539 CZĘŚĆ 08 MINISTERSTWO FINANSÓW dział 79 - Oświata i wychowanie 174072744 dział 85 - Ochrona zdrowia1151360 dział 89 - Różna działalność 6075063865 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa17531938097 - urzędy podległe55057940430732 CZĘŚĆ 09 MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ dział 01 - Przemysł110797770 dział 79 - Oświata i wychowanie5342853069 dział 89 - Różna działalność349738525582 8642865771 dział 91 - Administracja państwowa8106333779 CZĘŚĆ 13 MINISTERSTWO GOSPODARKI dział 66 - Różne usługi materialne 87927599 dział 79 - Oświata i wychowanie 5090122565 dział 83 - Kultura i sztuka 114577599 dział 89 - Różna działalność6591114249 3612152394 dział 91 - Administracja państwowa11847455643 CZĘŚĆ 15 KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH dział 91 - Administracja państwowa2509881043 CZĘŚĆ 17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA dział 89 - Różna działalność 2545891710 dział 91 - Administracja państwowa11889215558 CZĘŚĆ 18 URZĄD MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST dział 66 - Różne usługi materialne59921428 dział 89 - Różna działalność 1687861112 dział 91 - Administracja państwowa2617091248 CZĘŚĆ 19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ dział 40 - Rolnictwo482727133807 1402421592904 dział 79 - Oświata i wychowanie34445407185569 149709932 dział 83 - Kultura i sztuka 3320221701 dział 89 - Różna działalność 1748931197 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa7024063352 - urzędy podległe 3820002941 CZĘŚĆ 21 MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ dział 50 - Transport17958000125719 3428632257 dział 79 - Oświata i wychowanie534904531259 13029 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 153837111218 dział 83 - Kultura i sztuka 162666855 dział 89 - Różna działalność24773180 67013470 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa4994942377 - urzędy podległe24828214 CZĘŚĆ 22 MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI dział 59 - Łączność2390001642 9210005233 dział 83 - Kultura i sztuka 45789239 dział 91 - Administracja państwowa3270521556 CZĘŚĆ 23 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH dział 91 - Administracja państwowa88478453 CZĘŚĆ 26 URZĄD SŁUŻBY CYWILNEJ dział 91 - Administracja państwowa185533770 CZĘŚĆ 27 KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ dział 91 - Administracja państwowa2680291112 CZĘŚĆ 28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA dział 31 - Budownictwo 2231601582 dział 45 - Leśnictwo77790098418060006293265734 dział 66 - Różne usługi materialne727353153172 4002983215 dział 79 - Oświata i wychowanie14127728123 68625351 dział 89 - Różna działalność 75468522 dział 91 - Administracja państwowa5088612411 CZĘŚĆ 29 URZĄD OCHRONY PAŃSTWA dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne6236105600 710851 CZĘŚĆ 30 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ dział 85 - Ochrona zdrowia20278510125001 dział 91 - Administracja państwowa11085696156 dział 95 - Ubezpieczenia społeczne5028083420 dział 98 - Obrona narodowa72326000556956 1286800091707444900022982 CZĘŚĆ 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI dział 31 - Budownictwo 121389829 dział 83 - Kultura i sztuka42000257 dział 85 - Ochrona zdrowia19361243116879 dział 86 - Opieka społeczna78203470 dział 89 - Różna działalność133629675 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa178682410260 - Główny Urząd NadzoruBudowlanego3219741625 - Główny Urząd Geodezji i Kartografii89606428 dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne648956646826 9145587011 dział 95 - Ubezpieczenia społeczne3781922069 CZĘŚĆ 32 MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH dział 79 - Oświata i wychowanie31887171 dział 89 - Różna działalność 3480631967 dział 91 - Administracja państwowa12502015729 CZĘŚĆ 33 MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 655251 dział 79 - Oświata i wychowanie4047661932 dział 79 - Oświata i wychowanie - waloryzacja specjalnego funduszu nagród dla nauczycieli450869 dział 81 - Szkolnictwo wyższe1912711180 4060002351107844671881830 dział 89 - Różna działalność165236811372 124946821 dział 91 - Administracja państwowa5552442651 CZĘŚĆ 34 MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI dział 79 - Oświata i wychowanie1697345497077 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 492289539168 dział 83 - Kultura i sztuka 1039888854258 dział 89 - Różna działalność 99424684 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa3585381710 - Państwowa Służba Ochrony Zabytków102923787 - Komitet Kinematografii80691410 CZĘŚĆ 35 MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ dział 66 - Różne usługi materialne 4203992864 dział 79 - Oświata i wychowanie1345702675625 dział 81 - Szkolnictwo wyższe 21109560169324 dział 83 - Kultura i sztuka 2755701394 dział 85 - Ochrona zdrowia100787512592951 2061231291 dział 89 - Różna działalność 5149704113 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa4964472368 - urzędy podległe6850265472 CZĘŚĆ 36 MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI dział 01 - Przemysł 12719029833 dział 31 - Budownictwo 5612724275 dział 40 - Rolnictwo 2577491625 dział 61 - Handel wewnętrzny 10084128 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 23491171 dział 88 - Turystyka i wypoczynek 103500744 dział 91 - Administracja państwowa5726233403 dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura42236000284168 35000359 CZĘŚĆ 37 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW dział 61 - Handel wewnętrzny102011410 dział 91 - Administracja państwowa3006441539 CZĘŚĆ 38 POLSKA AKADEMIA NAUK dział 40 - Rolnictwo 5531873848 dział 81 - Szkolnictwo wyższe44729239 dział 86 - Opieka społeczna63678393 dział 89 - Różna działalność4430023403 3782822745 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu3133971830 - urzędy podległe101005915 CZĘŚĆ 39 KOMENDA GŁÓWNA POLICJI dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne17883824140639 249533417699 CZĘŚĆ 40 POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI dział 66 - Różne usługi materialne 3916202001 CZĘŚĆ 42 URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH dział 91 - Administracja państwowa3339361761 CZĘŚĆ 45 URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI dział 81 - Szkolnictwo wyższe 407250332977 dział 83 - Kultura i sztuka 53734282 dział 85 - Ochrona zdrowia292117 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13310008148 dział 89 - Różna działalność 673343 dział 91 - Administracja państwowa2724311411 CZĘŚĆ 46 KRAJOWY URZĄD PRACY dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu2986131607 - urzędy podległe15590272128113 CZĘŚĆ 48 KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH dział 89 - Różna działalność 62160428 dział 91 - Administracja państwowa4348282069 CZĘŚĆ 50 GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY dział 01 - Przemysł3942032898 dział 66 - Różne usługi materialne539010139740 dział 79 - Oświata i wychowanie 50585257 dział 89 - Różna działalność59164462 1770851154 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu12059626310 - urzędy podległe240199322803 CZĘŚĆ 51 GŁÓWNY URZĄD CEŁ dział 79 - Oświata i wychowanie 142085693 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu12077686643 - urzędy podległe13880415119153 CZĘŚĆ 52 PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI dział 91 - Administracja państwowa155062889 CZĘŚĆ 53 WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY dział 89 - Różna działalność 31158214 dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu3661001197 - urzędy podległe10119653411 CZĘŚĆ 54 URZĄD PATENTOWY RP dział 89 - Różna działalność 49634342 dział 91 - Administracja państwowa5389933052 CZĘŚĆ 55 KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 784809952728 CZĘŚĆ 56 POLSKA AGENCJA PRASOWA dział 66 - Różne usługi materialne 14400006421 CZĘŚĆ 57 POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY dział 89 - Różna działalność5779432522 CZĘŚĆ 58 ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 51174901343821 CZĘŚĆ 59 GŁÓWNY URZĄD MIAR dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu4053903206 - urzędy podległe155669612312 CZĘŚĆ 80 REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE dział 91 - Administracja państwowa16834499516 CZĘŚĆ 85/01 WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE dział 01 - Przemysł 2196141864 dział 31 - Budownictwo 2720532061 dział 40 - Rolnictwo4053402881 1920961522 dział 45 - Leśnictwo13517171 dział 61 - Handel wewnętrzny95909710 dział 66 - Różne usługi materialne 4355842548 dział 70 - Gospodarka komunalna12861619602 6539854728 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34196248 39792274 dział 79 - Oświata i wychowanie24691350140126 147292590 dział 83 - Kultura i sztuka 11520406088 dział 85 - Ochrona zdrowia52447467315675 dział 86 - Opieka społeczna266330716578 1468694 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 2649011890 dział 88 - Turystyka i wypoczynek19416171 dział 89 - Różna działalność 3607452642 dział 91 - Administracja państwowa189076314697 CZĘŚĆ 85/03 WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE dział 01 - Przemysł 69511590 dział 40 - Rolnictwo3390252411 2308491590 dział 45 - Leśnictwo337943 dział 61 - Handel wewnętrzny14990111 dział 66 - Różne usługi materialne 14317103 dział 70 - Gospodarka komunalna116990872 17663128 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa46472333 dział 79 - Oświata i wychowanie273661415116 dział 83 - Kultura i sztuka 2377261274 dział 85 - Ochrona zdrowia794540948513 dział 86 - Opieka społeczna3324072069 dział 88 - Turystyka i wypoczynek275326 dział 89 - Różna działalność 1747361308 dział 91 - Administracja państwowa4633803668 CZĘŚĆ 85/05 WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE dział 01 - Przemysł 1642071394 dział 31 - Budownictwo 58242453 dział 40 - Rolnictwo5045213582 4987813394 dział 45 - Leśnictwo10138128 dział 61 - Handel wewnętrzny58899436 dział 66 - Różne usługi materialne 121767838 dział 70 - Gospodarka komunalna20637154 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42234299 dział 79 - Oświata i wychowanie432547323931 35893162 dział 83 - Kultura i sztuka 4873692539 dział 85 - Ochrona zdrowia1512356589852 dział 86 - Opieka społeczna11081926883 806051 dział 88 - Turystyka i wypoczynek12316103 dział 89 - Różna działalność 1784941334 dział 91 - Administracja państwowa7583826062 CZĘŚĆ 85/07 WOJEWÓDZTWO BIELSKIE dział 01 - Przemysł 91674778 dział 40 - Rolnictwo2968112103 1717311180 dział 45 - Leśnictwo675886 dział 61 - Handel wewnętrzny25470188 dział 66 - Różne usługi materialne 36877257 dział 70 - Gospodarka komunalna1046477 362326 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 25729171 dział 79 - Oświata i wychowanie623107534781 dział 83 - Kultura i sztuka 4419992394 dział 85 - Ochrona zdrowia18143948109602 dział 86 - Opieka społeczna10154626318 662743 dział 88 - Turystyka i wypoczynek46946402 dział 89 - Różna działalność 2337641761 dział 91 - Administracja państwowa8178566584 CZĘŚĆ 85/09 WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE dział 01 - Przemysł 2034951727 dział 40 - Rolnictwo5441053848 4030372770 dział 45 - Leśnictwo28386359 dział 61 - Handel wewnętrzny55449410 17648222 dział 66 - Różne usługi materialne 3745563659 dział 70 - Gospodarka komunalna19619145 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa114278821 dział 79 - Oświata i wychowanie704685138783 33489 dział 83 - Kultura i sztuka 6107283471 dział 85 - Ochrona zdrowia20304113122906 2042691496 dział 86 - Opieka społeczna194985012132 52477342 dział 88 - Turystyka i wypoczynek14344120 dział 89 - Różna działalność 1559471154 dział 91 - Administracja państwowa9014817071 CZĘŚĆ 85/11 WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE dział 01 - Przemysł 61452522 dział 40 - Rolnictwo2735861949 121580838 dział 45 - Leśnictwo9462120 dział 61 - Handel wewnętrzny14990111 dział 66 - Różne usługi materialne 24585171 dział 70 - Gospodarka komunalna3127482334 111866812 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa80667564 dział 79 - Oświata i wychowanie300233916296 dział 83 - Kultura i sztuka 3152951659 dział 85 - Ochrona zdrowia650008638706 dział 86 - Opieka społeczna5256353275 268717 dział 88 - Turystyka i wypoczynek1072286 dział 89 - Różna działalność 1661241257 dział 91 - Administracja państwowa4409223523 CZĘŚĆ 85/13 WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE dział 01 - Przemysł 108799923 dział 40 - Rolnictwo3881042770 4729453258 dział 45 - Leśnictwo337943 dział 61 - Handel wewnętrzny17245128 dział 66 - Różne usługi materialne34324248 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa45302325 dział 79 - Oświata i wychowanie374282620623 dział 83 - Kultura i sztuka 2339621274 dział 85 - Ochrona zdrowia916184555395 dział 86 - Opieka społeczna7582194711 19701128 dział 88 - Turystyka i wypoczynek420234 dział 89 - Różna działalność 2340771667 dział 91 - Administracja państwowa6043354874 CZĘŚĆ 85/15 WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE dział 01 - Przemysł 88651752 dział 31 - Budownictwo 32033231 dział 40 - Rolnictwo3623962574 1641331137 dział 45 - Leśnictwo675886 dział 61 - Handel wewnętrzny24276180 dział 66 - Różne usługi materialne 50616342 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa36827274 dział 79 - Oświata i wychowanie346859819049 1655260 dział 83 - Kultura i sztuka 2306171197 dział 85 - Ochrona zdrowia1362394282251 dział 86 - Opieka społeczna6175203848 268717 dział 88 - Turystyka i wypoczynek478143 dział 89 - Różna działalność 2018231402 dział 91 - Administracja państwowa7993486293 CZĘŚĆ 85/17 WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE dział 01 - Przemysł 40296342 dział 31 - Budownictwo 24217171 dział 40 - Rolnictwo4079692907 4775043283 dział 45 - Leśnictwo12841162 dział 61 - Handel wewnętrzny23082171 dział 70 - Gospodarka komunalna21073162 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa39165282 dział 79 - Oświata i wychowanie347532917699 1804068 dział 83 - Kultura i sztuka 4112642138 dział 85 - Ochrona zdrowia1046591762988 dział 86 - Opieka społeczna9323615805 394026 dział 88 - Turystyka i wypoczynek767968 dział 89 - Różna działalność 96449701 dział 91 - Administracja państwowa6087374933 CZĘŚĆ 85/19 WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE dział 01 - Przemysł 1198811017 dział 31 - Budownictwo 32187205 dział 40 - Rolnictwo6130494335 1617011112 dział 45 - Leśnictwo25006316 dział 61 - Handel wewnętrzny64735479 dział 66 - Różne usługi materialne 129865898 dział 79 - Oświata i wychowanie684791236893 1246051 dział 83 - Kultura i sztuka 7639854104 dział 85 - Ochrona zdrowia25199584155601 96018581 dział 86 - Opieka społeczna198261712355 25612162 dział 88 - Turystyka i wypoczynek26081222 dział 89 - Różna działalność 4809943454 dział 91 - Administracja państwowa10569948234 CZĘŚĆ 85/21 WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE dział 01 - Przemysł 77570658 dział 31 - Budownictwo 40923291 dział 40 - Rolnictwo3965762813 4290242958 dział 45 - Leśnictwo16896214 700560 dział 61 - Handel wewnętrzny26531197 430717 dział 66 - Różne usługi materialne 20969145 dział 70 - Gospodarka komunalna13952103 dział 79 - Oświata i wychowanie368100120426 32732162 dział 83 - Kultura i sztuka 3322311761 dział 85 - Ochrona zdrowia1363545581909 dział 86 - Opieka społeczna13845228618 1003068 dział 88 - Turystyka i wypoczynek14200120 dział 89 - Różna działalność 2996822052 dział 91 - Administracja państwowa6432705190 CZĘŚĆ 85/23 WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE dział 01 - Przemysł 91674778 dział 31 - Budownictwo 42149299 dział 40 - Rolnictwo2903842061 1509111035 dział 45 - Leśnictwo473160 dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 dział 70 - Gospodarka komunalna39965299 41214299 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa35657257 dział 79 - Oświata i wychowanie616251833961 36637162 dział 83 - Kultura i sztuka 3048411736 dział 85 - Ochrona zdrowia1410508684654 dział 86 - Opieka społeczna10259346387 dział 88 - Turystyka i wypoczynek29269248 dział 89 - Różna działalność 2583461941 dział 91 - Administracja państwowa5893264737 CZĘŚĆ 85/25 WOJEWÓDZTWO KALISKIE dział 01 - Przemysł 1480881257 dział 40 - Rolnictwo5784314104 1691481163 dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 dział 66 - Różne usługi materialne 22560154 dział 70 - Gospodarka komunalna16713120 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa52609376 1454294 dział 79 - Oświata i wychowanie437348024248 dział 83 - Kultura i sztuka 4127272163 dział 85 - Ochrona zdrowia1283813077950 dział 86 - Opieka społeczna13178048208 20060128 dział 88 - Turystyka i wypoczynek376734 dział 89 - Różna działalność 98172727 dział 91 - Administracja państwowa7386325968 CZĘŚĆ 85/27 WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE dział 01 - Przemysł 2286801941 dział 31 - Budownictwo1394711069 dział 40 - Rolnictwo6596454668 3519732505 dział 45 - Leśnictwo23655299 dział 61 - Handel wewnętrzny86623641 dział 66 - Różne usługi materialne 3694942736 dział 79 - Oświata i wychowanie1467528680823 54119291 dział 83 - Kultura i sztuka 8072644343 dział 85 - Ochrona zdrowia69704392416992 dział 86 - Opieka społeczna271398016895 537334 dział 87 - Kultura fizyczna i sport 47740342 dział 88 - Turystyka i wypoczynek30138257 dział 89 - Różna działalność 3035962283 dział 91 - Administracja państwowa203318515732 CZĘŚĆ 85/29 WOJEWÓDZTWO KIELECKIE dział 01 - Przemysł 1561471325 dział 40 - Rolnictwo5308133762 1803941240 dział 45 - Leśnictwo19600248 dział 61 - Handel wewnętrzny55582410 dział 66 - Różne usługi materialne 116127744 dział 70 - Gospodarka komunalna35606265 dział 79 - Oświata i wychowanie869204448384 47238188 dział 83 - Kultura i sztuka 6801433531 dział 85 - Ochrona zdrowia22811734139014 73960419 dział 86 - Opieka społeczna217669013560 20239128 dział 88 - Turystyka i wypoczynek16518137 dział 89 - Różna działalność 3018742146 dział 91 - Administracja państwowa10023738046 CZĘŚĆ 85/31 WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE dział 01 - Przemysł 54400462 dział 31 - Budownictwo 84298599 dział 40 - Rolnictwo3919022787 2338891607 dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 598834 dział 70 - Gospodarka komunalna26450197 17663128 dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa61816445 49699333 dział 79 - Oświata i wychowanie359880319947 16749 dział 83 - Kultura i sztuka 2067821112 dział 85 - Ochrona zdrowia798012048453 dział 86 - Opieka społeczna6746104198 dział 88 - Turystyka i wypoczynek724560 dział 89 - Różna działalność 95666718 dział 91 - Administracja państwowa5851504805 CZĘŚĆ 85/33 WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE dział 01 - Przemysł 55407470 dział 31 - Budownictwo 29887214 dział 40 - Rolnictwo4859703454 119452846 dział 45 - Leśnictwo675886 Dział 50 - Transport 1379994 Dział 61 - Handel wewnętrzny60092445 Dział 66 - Różne usługi materialne 50760368 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa55678385 Dział 79 - Oświata i wychowanie371536820349 32732154 Dział 83 - Kultura i sztuka 2791241539 Dział 85 - Ochrona zdrowia964161457815 Dział 86 - Opieka społeczna12323377669 32418205 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek811468 Dział 89 - Różna działalność 1360621017 Dział 91 - Administracja państwowa6030944865 CZĘŚĆ 85/35 WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE Dział 01 - Przemysł 1541331308 Dział 31 - Budownictwo 84298599 Dział 40 - Rolnictwo3279242309 2589651787 Dział 45 - Leśnictwo675886 Dział 61 - Handel wewnętrzny62347462 Dział 66 - Różne usługi materialne 4853323249 Dział 70 - Gospodarka komunalna5079253822 3748482727 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa139269992 Dział 79 - Oświata i wychowanie762949843024 Dział 83 - Kultura i sztuka 6933153608 Dział 85 - Ochrona zdrowia21287194124317 10061485481 Dział 86 - Opieka społeczna292409918203 37254231 Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 85088607 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek19271162 18441137 Dział 89 - Różna działalność 4274463155 Dział 91 - Administracja państwowa9689687627 CZĘŚĆ 85/37 WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE Dział 01 - Przemysł 1480881257 Dział 40 - Rolnictwo3657552608 1656521129 Dział 45 - Leśnictwo743494 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 66 - Różne usługi materialne 15040103 Dział 70 - Gospodarka komunalna26305197 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa71461513 54654368 Dział 79 - Oświata i wychowanie575117631746 Dział 83 - Kultura i sztuka 4286172266 Dział 85 - Ochrona zdrowia1158543770905 Dział 86 - Opieka społeczna5916773685 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek16808137 Dział 89 - Różna działalność 1398201035 Dział 91 - Administracja państwowa5920344797 CZĘŚĆ 85/39 WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE Dział 01 - Przemysł 1420441206 Dział 31 - Budownictwo45370351 Dział 40 - Rolnictwo3292382351 2585091778 Dział 45 - Leśnictwo675886 Dział 61 - Handel wewnętrzny14990111 Dział 66 - Różne usługi materialne 24874171 Dział 70 - Gospodarka komunalna18021137 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa38142257 Dział 79 - Oświata i wychowanie489447826479 Dział 83 - Kultura i sztuka 2782881479 Dział 85 - Ochrona zdrowia1202207571546 Dział 86 - Opieka społeczna10252596378 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1086794 Dział 89 - Różna działalność 1448301035 Dział 91 - Administracja państwowa5686734514 CZĘŚĆ 85/41 WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE Dział 01 - Przemysł 60444513 Dział 40 - Rolnictwo3767112685 109270752 Dział 45 - Leśnictwo337943 Dział 61 - Handel wewnętrzny23214171 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42964308 Dział 79 - Oświata i wychowanie268718915193 42588214 Dział 83 - Kultura i sztuka 159529829 Dział 85 - Ochrona zdrowia810590549453 Dział 86 - Opieka społeczna7092364361 16298103 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek637551 Dział 89 - Różna działalność 84237641 Dział 91 - Administracja państwowa5698024523 CZĘŚĆ 85/43 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE Dział 01 - Przemysł 2105471787 Dział 31 - Budownictwo 32033393 Dział 40 - Rolnictwo5251163728 3246182214 Dział 45 - Leśnictwo10138128 Dział 61 - Handel wewnętrzny55582410 987443 Dział 66 - Różne usługi materialne 2386171454 Dział 70 - Gospodarka komunalna38948257 3115942266 Dział 79 - Oświata i wychowanie923359150436 32546171 Dział 83 - Kultura i sztuka 9598945019 Dział 85 - Ochrona zdrowia18362525110056 Dział 86 - Opieka społeczna12978738071 27582171 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek25067214 1458186 Dział 89 - Różna działalność 2198291659 Dział 91 - Administracja państwowa9407547421 CZĘŚĆ 85/45 WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE Dział 01 - Przemysł 47348402 Dział 31 - Budownictwo 24676180 Dział 40 - Rolnictwo4447793155 2658041736 Dział 45 - Leśnictwo270334 Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 Dział 70 - Gospodarka komunalna123820923 37741274 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59332428 527434 Dział 79 - Oświata i wychowanie258426514202502126 Dział 83 - Kultura i sztuka 2814241496 Dział 85 - Ochrona zdrowia722060043785 Dział 86 - Opieka społeczna2905181804 Dział 89 - Różna działalność 89560658 Dział 91 - Administracja państwowa4974623993 CZĘŚĆ 85/47 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE Dział 01 - Przemysł 2800582377 Dział 31 - Budownictwo 78627556 Dział 40 - Rolnictwo3149242232 69300487 Dział 61 - Handel wewnętrzny87817650 Dział 66 - Różne usługi materialne 90240633 Dział 70 - Gospodarka komunalna60602453 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32150231 Dział 79 - Oświata i wychowanie709485939604 20469 Dział 83 - Kultura i sztuka 7259323642 Dział 85 - Ochrona zdrowia1520518892605 Dział 86 - Opieka społeczna265638316553788151 Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 1665611188 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek22169180 Dział 89 - Różna działalność 2749432078 Dział 91 - Administracja państwowa9395137105 CZĘŚĆ 85/49 WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE Dział 01 - Przemysł 1853621573 Dział 31 - Budownictwo 60388428 Dział 40 - Rolnictwo4076772898 1617011112 Dział 45 - Leśnictwo473160 Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137 Dział 70 - Gospodarka komunalna16132120 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa1537361103 Dział 79 - Oświata i wychowanie502592428147 22329 Dział 83 - Kultura i sztuka 4905062548 Dział 85 - Ochrona zdrowia1313901779088 Dział 86 - Opieka społeczna7909864899 268717 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek11881103 Dział 89 - Różna działalność 1499971129 Dział 91 - Administracja państwowa6849135515 CZĘŚĆ 85/51 WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE Dział 01 - Przemysł 2135691813 Dział 40 - Rolnictwo6540954668 6382934395 Dział 45 - Leśnictwo675886 Dział 50 - Transport 33896222 Dział 61 - Handel wewnętrzny50807376 598843 Dział 66 - Różne usługi materialne 75345539 Dział 70 - Gospodarka komunalna16858128 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa77453556 Dział 79 - Oświata i wychowanie691664637731 Dział 83 - Kultura i sztuka 6333083292 Dział 85 - Ochrona zdrowia1497028691742 Dział 86 - Opieka społeczna12830097994 23104145 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14924128 Dział 89 - Różna działalność 1858531402 Dział 91 - Administracja państwowa8165026489 CZĘŚĆ 85/53 WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE Dział 01 - Przemysł 1722661462 Dział 31 - Budownictwo 112346761 Dział 40 - Rolnictwo6549714643 3399672591 Dział 45 - Leśnictwo540768 Dział 61 - Handel wewnętrzny60092445 462260 Dział 66 - Różne usługi materialne 3200352129 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa46910342 Dział 79 - Oświata i wychowanie695774538595 1190243 Dział 83 - Kultura i sztuka 4001822112 Dział 85 - Ochrona zdrowia20936474124693 Dział 86 - Opieka społeczna14198238832 931360 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek12316103 Dział 89 - Różna działalność 2129401582 Dział 91 - Administracja państwowa9163787404 CZĘŚĆ 85/55 WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE Dział 01 - Przemysł 101748864 Dział 40 - Rolnictwo3737892659 115501855 Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23966171 78784513 Dział 79 - Oświata i wychowanie353715519246 49655248 Dział 83 - Kultura i sztuka 2347991223 Dział 85 - Ochrona zdrowia789574848162 Dział 86 - Opieka społeczna7095744420 30806197 Dział 89 - Różna działalność 129017966 Dział 91 - Administracja państwowa5455384403 CZĘŚĆ 85/57 WOJEWÓDZTWO PILSKIE Dział 01 - Przemysł 94696804 Dział 40 - Rolnictwo3580142556 136169941 Dział 50 - Transport 25497171 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 27522214 Dział 70 - Gospodarka komunalna712151 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59624428 Dział 79 - Oświata i wychowanie415416822905 28640162 Dział 83 - Kultura i sztuka 186292966 Dział 85 - Ochrona zdrowia1040457262945 Dział 86 - Opieka społeczna10717086678 21493154 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek637551 Dział 89 - Różna działalność 129486966 Dział 91 - Administracja państwowa6393205139 CZĘŚĆ 85/59 WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE Dział 01 - Przemysł 1420441206 Dział 40 - Rolnictwo3602052548 1740111197 Dział 45 - Leśnictwo16896214 12560103 Dział 61 - Handel wewnętrzny19633145 Dział 70 - Gospodarka komunalna25287188 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59332428 Dział 79 - Oświata i wychowanie532619329019 Dział 83 - Kultura i sztuka 161411838 Dział 85 - Ochrona zdrowia1347770881858 Dział 86 - Opieka społeczna9306715788 16119103 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek681060 Dział 89 - Różna działalność 1634631223 Dział 91 - Administracja państwowa6857035498 CZĘŚĆ 85/61 WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE Dział 01 - Przemysł 68503581 Dział 40 - Rolnictwo3994972847 2150441479 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 66 - Różne usługi materialne 31237222 Dział 70 - Gospodarka komunalna28049205 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59624428 86934564 Dział 79 - Oświata i wychowanie411289223008 Dział 83 - Kultura i sztuka 4589342411 Dział 85 - Ochrona zdrowia1051368863552 Dział 86 - Opieka społeczna14031018721 29015180 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek188417 Dział 89 - Różna działalność 1395071060 Dział 91 - Administracja państwowa5809744703 CZĘŚĆ 85/63 WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE Dział 01 - Przemysł 1319701120 Dział 31 - Budownictwo 2407861710 Dział 40 - Rolnictwo7227475139 2471111778 Dział 45 - Leśnictwo540768 Dział 61 - Handel wewnętrzny65796487 Dział 66 - Różne usługi materialne 73176470 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa95135684 Dział 79 - Oświata i wychowanie530564428531 41472205 Dział 83 - Kultura i sztuka 4225542326 Dział 85 - Ochrona zdrowia20025565120187 4476502907 Dział 86 - Opieka społeczna8100735113 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek24052205 36882265 Dział 89 - Różna działalność 2913832172 Dział 91 - Administracja państwowa10202047977 CZĘŚĆ 85/65 WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE Dział 01 - Przemysł 63466539 Dział 31 - Budownictwo39069299 Dział 40 - Rolnictwo3612272574 1785701231 Dział 45 - Leśnictwo540768 Dział 50 - Transport 14998103 Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 Dział 66 - Różne usługi materialne 22415154 Dział 70 - Gospodarka komunalna41273308 21286154 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa48810351 69515462 Dział 79 - Oświata i wychowanie384557321178 Dział 83 - Kultura i sztuka 3761382138 Dział 85 - Ochrona zdrowia964006858687 Dział 86 - Opieka społeczna8837165506 591034 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek608643 Dział 89 - Różna działalność 1938381462 Dział 91 - Administracja państwowa5415884352 CZĘŚĆ 85/67 WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE Dział 01 - Przemysł 1299551103 Dział 40 - Rolnictwo4766213394 1630691120 Dział 45 - Leśnictwo473160 Dział 61 - Handel wewnętrzny29980222 Dział 66 - Różne usługi materialne 25886180 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa56993410 Dział 79 - Oświata i wychowanie462025024376 5582 Dział 83 - Kultura i sztuka 4547532420 Dział 85 - Ochrona zdrowia1431661886688 Dział 86 - Opieka społeczna14865419260 483634 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek173917 32165222 Dział 89 - Różna działalność 128390966 Dział 91 - Administracja państwowa7562376130 CZĘŚĆ 85/69 WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE Dział 01 - Przemysł 54400462 Dział 31 - Budownictwo46771359 Dział 40 - Rolnictwo4295873044 3232502223 Dział 61 - Handel wewnętrzny44970333 Dział 66 - Różne usługi materialne 2014501300 Dział 70 - Gospodarka komunalna20782154 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa65469470 Dział 79 - Oświata i wychowanie453787525530 67695351 Dział 83 - Kultura i sztuka 7046053463 Dział 85 - Ochrona zdrowia1571451394845 Dział 86 - Opieka społeczna10171516327 662743 Dział 89 - Różna działalność 1496841137 Dział 91 - Administracja państwowa7372785891 CZĘŚĆ 85/71 WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE Dział 01 - Przemysł 1440591223 Dział 40 - Rolnictwo6378814549 1901201308 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 66 - Różne usługi materialne 24729214 Dział 70 - Gospodarka komunalna130796975 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa61816445 Dział 79 - Oświata i wychowanie538111029207 19527103 Dział 83 - Kultura i sztuka 2741061462 Dział 85 - Ochrona zdrowia1068741664553 Dział 86 - Opieka społeczna6781574224 806068 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek434734 Dział 89 - Różna działalność 82827599 Dział 91 - Administracja państwowa7940446438 CZĘŚĆ 85/73 WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE Dział 01 - Przemysł 68503581 Dział 31 - Budownictwo 72190513 Dział 40 - Rolnictwo3837222745 124315855 Dział 45 - Leśnictwo8786111 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 70 - Gospodarka komunalna31972239 117753855 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa53486385 Dział 79 - Oświata i wychowanie325619518408 595126 Dział 83 - Kultura i sztuka 2318721206 Dział 85 - Ochrona zdrowia1053396564048 Dział 86 - Opieka społeczna7566984711 537334 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek796960 Dział 89 - Różna działalność 115082864 Dział 91 - Administracja państwowa5520844403 CZĘŚĆ 85/75 WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE Dział 01 - Przemysł 54400462 Dział 31 - Budownictwo33188248 28355205 Dział 40 - Rolnictwo4028572856 3042532095 Dział 45 - Leśnictwo743494 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 66 - Różne usługi materialne27197197 15763120 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa89436641 Dział 79 - Oświata i wychowanie335894218605 Dział 83 - Kultura i sztuka 2759881445 Dział 85 - Ochrona zdrowia876266752335 Dział 86 - Opieka społeczna5153323206 716468 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek13049 Dział 89 - Różna działalność 127138958 Dział 91 - Administracja państwowa5559214446 CZĘŚĆ 85/77 WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE Dział 01 - Przemysł 84622718 Dział 31 - Budownictwo 48127342 Dział 40 - Rolnictwo3146312232 1486311026 Dział 45 - Leśnictwo10814137 Dział 50 - Transport 31947214 Dział 61 - Handel wewnętrzny20827154 Dział 70 - Gospodarka komunalna436034 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa47787342 81980539 Dział 79 - Oświata i wychowanie313945316955 11163 Dział 83 - Kultura i sztuka 2820511488 Dział 85 - Ochrona zdrowia920806955336 95832513 Dział 86 - Opieka społeczna6134663822 841851 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1043286 Dział 89 - Różna działalność 1391941043 Dział 91 - Administracja państwowa5358334318 CZĘŚĆ 85/79 WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE Dział 01 - Przemysł 1410361197 Dział 40 - Rolnictwo4332393078 2960462043 Dział 45 - Leśnictwo20275257 Dział 61 - Handel wewnętrzny24276180 Dział 66 - Różne usługi materialne 18222128 Dział 70 - Gospodarka komunalna34298257 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa60647436 Dział 79 - Oświata i wychowanie489447827240 16749 Dział 83 - Kultura i sztuka 3035871625 Dział 85 - Ochrona zdrowia1153285569546 Dział 86 - Opieka społeczna7670024779 394026 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek565151 Dział 89 - Różna działalność 1373151009 Dział 91 - Administracja państwowa7094035711 CZĘŚĆ 85/81 WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE Dział 01 - Przemysł 1339851137 Dział 31 - Budownictwo 2227001582 Dział 40 - Rolnictwo6111514352 6060754172 Dział 45 - Leśnictwo17572222 14493120 Dział 61 - Handel wewnętrzny61286453 Dział 66 - Różne usługi materialne 1511241137 Dział 70 - Gospodarka komunalna15986120 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 63762428 Dział 79 - Oświata i wychowanie826015246110 29942154 Dział 83 - Kultura i sztuka 9659574788 Dział 85 - Ochrona zdrowia18967907113647 Dział 86 - Opieka społeczna15084999388 30806197 Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 1600851146 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek16228137 Dział 89 - Różna działalność 2719682052 Dział 91 - Administracja państwowa9082527114 CZĘŚĆ 85/83 WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE Dział 01 - Przemysł 109807932 Dział 31 - Budownictwo 76328616 Dział 40 - Rolnictwo4066552881 134953932 Dział 45 - Leśnictwo405551 Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 Dział 66 - Różne usługi materialne41450299 Dział 70 - Gospodarka komunalna29792222 64764470 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa72630522 Dział 79 - Oświata i wychowanie506578328121 1153060 Dział 83 - Kultura i sztuka 3228221753 Dział 85 - Ochrona zdrowia1263811276788 Dział 86 - Opieka społeczna7322074532 770177 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14499 Dział 89 - Różna działalność 109288829 Dział 91 - Administracja państwowa7347955968 CZĘŚĆ 85/85 WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE Dział 01 - Przemysł 60444513 Dział 40 - Rolnictwo4311943095 2031901402 Dział 45 - Leśnictwo405551 Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137 Dział 66 - Różne usługi materialne 27766205 Dział 70 - Gospodarka komunalna20637120 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa54655393 Dział 79 - Oświata i wychowanie373591720828 762526 Dział 83 - Kultura i sztuka 2249721206 Dział 85 - Ochrona zdrowia1411195985551 Dział 86 - Opieka społeczna9632705994 967260 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek753460 Dział 89 - Różna działalność 1604881197 Dział 91 - Administracja państwowa7072595643 CZĘŚĆ 85/87 WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE Dział 01 - Przemysł 1299551103 Dział 31 - Budownictwo 37704274 Dział 40 - Rolnictwo4368913069 2922472009 Dział 45 - Leśnictwo9462120 14372128 Dział 61 - Handel wewnętrzny23082171 Dział 66 - Różne usługi materialne 37166257 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa95135684 255717 Dział 79 - Oświata i wychowanie294760015758 557917 Dział 83 - Kultura i sztuka 6970783839 Dział 85 - Ochrona zdrowia1354609981516 Dział 86 - Opieka społeczna10960306823 18090111 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1202694 Dział 89 - Różna działalność 1861661359 Dział 91 - Administracja państwowa6428195147 CZĘŚĆ 85/89 WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE Dział 01 - Przemysł 1601771359 Dział 31 - Budownictwo 53031376 Dział 40 - Rolnictwo3397552394 1708191188 Dział 45 - Leśnictwo675886 Dział 61 - Handel wewnętrzny22021162 462234 Dział 70 - Gospodarka komunalna17149128 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa29081222 Dział 79 - Oświata i wychowanie737599640382 576551 Dział 83 - Kultura i sztuka 2439981180 Dział 85 - Ochrona zdrowia17084743102583 Dział 86 - Opieka społeczna9710406062 662743 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14489120 Dział 89 - Różna działalność 2539621872 Dział 91 - Administracja państwowa8062326395 CZĘŚĆ 85/91 WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE Dział 01 - Przemysł 1380141171 Dział 31 - Budownictwo 60235428 Dział 40 - Rolnictwo3169692249 1665641146 Dział 45 - Leśnictwo14193180 Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137 11345103 Dział 70 - Gospodarka komunalna17149128 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa51148368 Dział 79 - Oświata i wychowanie239790312859 Dział 83 - Kultura i sztuka 2609341428 Dział 85 - Ochrona zdrowia876524453027 Dział 86 - Opieka społeczna7629484754 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek188417 Dział 89 - Różna działalność 99581727 Dział 91 - Administracja państwowa5586294480 CZĘŚĆ 85/93 WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE Dział 01 - Przemysł 1752881488 Dział 31 - Budownictwo 2200941565 Dział 40 - Rolnictwo5254083719 3259852240 Dział 45 - Leśnictwo608377 3036232052 Dział 61 - Handel wewnętrzny69246513 Dział 66 - Różne usługi materialne1394761009 7155605241 Dział 70 - Gospodarka komunalna34298257 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa88121633 1847351240 Dział 79 - Oświata i wychowanie816413743973 45936214 Dział 83 - Kultura i sztuka 6293363326 Dział 85 - Ochrona zdrowia26569642160039 Dział 86 - Opieka społeczna13698278516 18627120 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek15504128 Dział 89 - Różna działalność 1528161112 Dział 91 - Administracja państwowa9747247644 CZĘŚĆ 85/95 WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE Dział 01 - Przemysł 74548633 Dział 31 - Budownictwo 50272385 Dział 40 - Rolnictwo4434643138 125987881 Dział 45 - Leśnictwo8110103 45290410 Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 Dział 66 - Różne usługi materialne 25452188 Dział 70 - Gospodarka komunalna29792222 Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa47787342 Dział 79 - Oświata i wychowanie396904722281 2306186 Dział 83 - Kultura i sztuka 3518851830 Dział 85 - Ochrona zdrowia1060751164407 Dział 86 - Opieka społeczna7129524420 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek347726 343126 Dział 89 - Różna działalność 1432651060 Dział 91 - Administracja państwowa6692275395 CZĘŚĆ 85/97 WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE Dział 01 - Przemysł 1460731240 Dział 31 - Budownictwo50131393 Dział 40 - Rolnictwo4344083087 2857121992 Dział 45 - Leśnictwo473160 Dział 61 - Handel wewnętrzny57705428 Dział 66 - Różne usługi materialne 79250556 Dział 70 - Gospodarka komunalna24270180 Dział 79 - Oświata i wychowanie563478831156 1283272 Dział 83 - Kultura i sztuka 4325902249 Dział 85 - Ochrona zdrowia1382052483217 Dział 86 - Opieka społeczna10318466421 Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 56625428 Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1159194 Dział 89 - Różna działalność 2209251667 Dział 91 - Administracja państwowa7148205686 CZĘŚĆ 86/01 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WARSZAWIE Dział 91 - Administracja państwowa82835376 CZĘŚĆ 86/03 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁEJ PODLASKIEJ Dział 91 - Administracja państwowa1376860 CZĘŚĆ 86/05 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁYMSTOKU Dział 91 - Administracja państwowa24602111 CZĘŚĆ 86/07 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIELSKU-BIAŁEJ Dział 91 - Administracja państwowa35098162 CZĘŚĆ 86/09 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BYDGOSZCZY Dział 91 - Administracja państwowa33292145 CZĘŚĆ 86/11 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CHEŁMIE Dział 91 - Administracja państwowa1568768 CZĘŚĆ 86/13 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CIECHANOWIE Dział 91 - Administracja państwowa1850886 CZĘŚĆ 86/15 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CZĘSTOCHOWIE Dział 91 - Administracja państwowa24377111 CZĘŚĆ 86/17 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU Dział 91 - Administracja państwowa2110494 CZĘŚĆ 86/19 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GDAŃSKU Dział 91 - Administracja państwowa43675197 CZĘŚĆ 86/21 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM Dział 91 - Administracja państwowa2076594 CZĘŚĆ 86/23 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W JELENIEJ GÓRZE Dział 91 - Administracja państwowa1760577 CZĘŚĆ 86/25 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KALISZU Dział 91 - Administracja państwowa22909103 CZĘŚĆ 86/27 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KATOWICACH Dział 91 - Administracja państwowa85318368 CZĘŚĆ 86/29 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KIELCACH Dział 91 - Administracja państwowa31261137 CZĘŚĆ 86/31 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KONINIE Dział 91 - Administracja państwowa1726777 CZĘŚĆ 86/33 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KOSZALINIE Dział 91 - Administracja państwowa1952486 CZĘŚĆ 86/35 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KRAKOWIE Dział 91 - Administracja państwowa50897231 CZĘŚĆ 86/37 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KROŚNIE Dział 91 - Administracja państwowa1850886 CZĘŚĆ 86/39 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LEGNICY Dział 91 - Administracja państwowa2110494 CZĘŚĆ 86/41 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LESZNIE Dział 91 - Administracja państwowa1376860 CZĘŚĆ 86/43 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LUBLINIE Dział 91 - Administracja państwowa31374137 CZĘŚĆ 86/45 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁOMŻY Dział 91 - Administracja państwowa1726777 CZĘŚĆ 86/47 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁODZI Dział 91 - Administracja państwowa38145171 CZĘŚĆ 86/49 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W NOWYM SĄCZU Dział 91 - Administracja państwowa1918586 CZĘŚĆ 86/51 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OLSZTYNIE Dział 91 - Administracja państwowa30132137 CZĘŚĆ 86/53 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OPOLU Dział 91 - Administracja państwowa28891128 CZĘŚĆ 86/55 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OSTROŁĘCE Dział 91 - Administracja państwowa1501068 CZĘŚĆ 86/57 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PILE Dział 91 - Administracja państwowa1918586 CZĘŚĆ 86/59 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM Dział 91 - Administracja państwowa22345103 CZĘŚĆ 86/61 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PŁOCKU Dział 91 - Administracja państwowa1726777 CZĘŚĆ 86/63 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W POZNANIU Dział 91 - Administracja państwowa38145171 CZĘŚĆ 86/65 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PRZEMYŚLU Dział 91 - Administracja państwowa1884786 CZĘŚĆ 86/67 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RADOMIU Dział 91 - Administracja państwowa26746120 CZĘŚĆ 86/69 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RZESZOWIE Dział 91 - Administracja państwowa22909103 CZĘŚĆ 86/71 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH Dział 91 - Administracja państwowa1918586 CZĘŚĆ 86/73 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIERADZU Dział 91 - Administracja państwowa1501068 CZĘŚĆ 86/75 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SKIERNIEWICACH Dział 91 - Administracja państwowa1501068 CZĘŚĆ 86/77 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SŁUPSKU Dział 91 - Administracja państwowa1692877 CZĘŚĆ 86/79 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SUWAŁKACH Dział 91 - Administracja państwowa1918586 CZĘŚĆ 86/81 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SZCZECINIE Dział 91 - Administracja państwowa30245137 CZĘŚĆ 86/83 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOBRZEGU Dział 91 - Administracja państwowa1760577 CZĘŚĆ 86/85 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOWIE Dział 91 - Administracja państwowa23587111 CZĘŚĆ 86/87 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TORUNIU Dział 91 - Administracja państwowa22909103 CZĘŚĆ 86/89 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WAŁBRZYCHU Dział 91 - Administracja państwowa2121794 CZĘŚĆ 86/91 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WŁOCŁAWKU Dział 91 - Administracja państwowa1692877 CZĘŚĆ 86/93 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WROCŁAWIU Dział 91 - Administracja państwowa33743154 CZĘŚĆ 86/95 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZAMOŚCIU Dział 91 - Administracja państwowa1501068 CZĘŚĆ 86/97 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZIELONEJ GÓRZE Dział 91 - Administracja państwowa2020186 OGÓŁEM167046600010402875371970001990151420400009794811440720001158140 1) Art. 31 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106). 2) Art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w 1997 r. w zakresie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych. (Dz. U. Nr 26, poz. 138) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dotacji, należy przez to rozumieć dotację celową dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych, dokonywanych przez gminy na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257). 2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast dokona podziału na poszczególne województwa kwoty dotacji ustalonej w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106). § 2. 1. Wojewoda przyznaje gminom dotacje w granicach kwot określonych na ten cel w budżecie wojewody, proporcjonalnie do kwot wynikających z wniosków gmin, o których mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Dotacja na dany kwartał jest przyznawana gminie na podstawie wniosku sporządzonego według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, składanego przez gminę do wojewody w terminie do 20 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał. 3. Gmina określa we wniosku, o którym mowa w ust. 2, zapotrzebowanie na dotację na dany kwartał według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 lub nr 3 do rozporządzenia. O wyborze sposobu obliczania zapotrzebowania na dotację na 1997 r., według załącznika nr 2 lub nr 3 do rozporządzenia, decyduje gmina. 4. Dotacja może być przyznana gminie do wysokości nie przekraczającej kwoty obliczonej według właściwego dla danej gminy wzoru, o którym mowa w ust. 3. 5. Dotację przyznaną na dany kwartał wojewoda przekazuje gminie w miesięcznych ratach. § 3. 1. Gmina przedstawia wojewodzie, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po kwartale, informację sporządzoną według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia, narastająco za okres od dnia 1 stycznia do dnia kończącego dany kwartał, z tym że gminy określające zapotrzebowanie na dotację według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia kwotę tego zapotrzebowania ustalają jako sumę dotacji obliczonej odrębnie dla każdego kwartału. 2. Wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast zbiorczą informację o udzielonych dotacjach w terminie do końca miesiąca następującego po kwartale. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do wypłat dotacji od dnia 1 kwietnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (poz. 138) Załącznik nr 1 Wniosek o przyznanie dotacji celowej na dofinansowanie wypłaty dodatków mieszkaniowych Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH 1) b = 0 dk + 0,7 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%, 2) b = 0,2 dk + 0,5 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%, 3) b = 0,4 dk + 0,3 dp dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%. Objaśnienia: 1. Symbole użyte we wzorach oznaczają: b - kwotę zapotrzebowania na dotację, dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy, dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali mieszkalnych. 2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem. 3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje procentowy udział, o którym mowa we wzorach, dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji wydanych przed datą złożenia przez gminę wniosku. 4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje (zgodnie z ust. 1 i 2 objaśnień do załącznika nr 1). Załącznik nr 3 WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH 1 b = d - 5% dp dla gmin: Xij < Xj 2 b = d - 8% dp dla gmin: Xj < Xij <1,5 Xj 3 b = d - 10% dp dla gmin: 1,5 Xj < Xij < 2,5 Xj Objaśnienia: 1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają: 1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację, 2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 4 objaśnień, 3) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), ustalone w sposób określony (dla celów obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone na warunki całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I półroczu, 4) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 3, w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca, 5) Xj - średnia należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w pkt 3, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w wysokości określonej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, 6) j - kategoria gmin, o której mowa w ust. 5 objaśnień. 2. Dane wymienione w ust.1 pkt 1 i 2 dotyczą okresu objętego wnioskiem o przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 objaśnień, dzieli się przez 4. 3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3 objaśnień. 4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia: 1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje, 2) informacji o dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych w okresie objętym informacją. 5. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin: 1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców, 2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców, 3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców, 4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców, 5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców. Załącznik nr 4 Informacja o dotacji celowej na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 10 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli. (Dz. U. Nr 26, poz. 139) Na podstawie art. 42a ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych z tytułu: 1) doskonalenia zawodowego lub wykonywania pracy naukowej, 2) wykonywania prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny, 3) szczególnych warunków pracy w szkole. § 2. Obniżenia obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczyciela, zwanego dalej "zniżką godzin zajęć", dokonuje dyrektor szkoły po porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, określając jednocześnie wysokość zniżki i czas, na który jej udzielono. § 3. Zniżka godzin zajęć z przyczyn określonych w § 1 nie może przekraczać: 1) 2/3 wymiaru - z tytułu wykonywania prac, o których mowa w § 1 pkt 2, 2) 1/6 wymiaru - z tytułu doskonalenia zawodowego lub szczególnych warunków pracy w szkole, 3) 1/2 wymiaru - z tytułu wykonywania pracy naukowej, o której mowa w § 1 pkt 1. § 4. Zniżki godzin zajęć z tytułu wykonywania pracy naukowej udziela dyrektor szkoły na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny za zgodą organu prowadzącego szkołę lub na wniosek organu prowadzącego szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny. § 5. 1. Przepisy § 1-4 stosuje się również do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole, z tym że udzielona zniżka godzin zajęć nie może być wyższa niż minimalny wymiar obowiązującego dyrektora szkoły pensum zajęć. 2. Zniżki godzin zajęć dla dyrektora szkoły udziela organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny, a w stosunku do nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze - dyrektor szkoły na wniosek jednego z tych organów. § 6. Nauczycielowi można obniżyć wymiar godzin zajęć tylko z jednego tytułu. W przypadku gdy nauczyciel jest uprawniony do korzystania z obniżonego wymiaru zajęć z dwóch lub więcej tytułów, przysługuje mu zniżka godzin z korzystniejszego dla niego tytułu. § 7. Zniżka godzin zajęć może być cofnięta w każdym czasie, jeśli ustaną przyczyny uzasadniające udzielenie zniżki - bez potrzeby uprzedniego wypowiedzenia. § 8. Traci moc zarządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 26 października 1982 r. w sprawie upoważnienia organów bezpośrednio nadzorujących szkoły do obniżania obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych (wychowawczych, opiekuńczych) nauczycieli oraz w sprawie zasad podejmowania przez niektórych nauczycieli pracy w godzinach ponadwymiarowych (Dz. Urz. MOiW Nr 12, poz. 117). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego. (Dz. U. Nr 26, poz. 140) Na podstawie art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zasiłek okresowy jest świadczeniem wypłacanym miesięcznie, przyznawanym na okres nie dłuższy niż do końca miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające jego przyznanie. 2. Zasiłek okresowy świadczeniobiorca otrzymuje w określonym w decyzji terminie płatności. § 2. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany ze względu na długotrwałą chorobę osoby ubiegającej się o zasiłek lub członka rodziny wspólnie zamieszkującego i gospodarującego, powodującą wzrost kosztów utrzymania, w szczególności w związku z koniecznością stosowania: 1) specjalnej diety, 2) leków, których koszt stanowi znaczny wydatek, 3) dojazdów do placówek służby zdrowia, 4) zabiegów medyczno-rehabilitacyjnych, 5) środków higieniczno-opatrunkowych i artykułów sanitarnych. 2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy powinna przedstawić zaświadczenie lekarskie, potwierdzające występowanie przesłanek określonych w ust. 1 pkt 1-5, oraz dowody potwierdzające wydatki związane z długotrwałą chorobą. § 3. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany ze względu na niepełnosprawność osoby ubiegającej się o zasiłek lub członka rodziny wspólnie gospodarującego i zamieszkującego, powodującą wzrost kosztów utrzymania, w szczególności w związku z: 1) potrzebą uczestnictwa w zajęciach rehabilitacyjnych, 2) zaopatrzeniem w przedmioty ortopedyczne lub środki pomocnicze, 3) zaopatrzeniem w dodatkowe oprzyrządowanie, ułatwiające niepełnosprawnym funkcjonowanie w środowisku, 4) utrzymaniem i eksploatacją pojazdu inwalidzkiego, 5) koniecznością likwidacji barier architektonicznych. 2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy z powodu niepełnosprawności przedkłada dokumenty stwierdzające istnienie niepełnosprawności, a także dowody potwierdzające poniesienie związanych z tym wydatków. 3. W przypadku braku możliwości uzyskania dokumentów, o których mowa w ust. 2, od osób, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535), pracownik socjalny sporządza notatkę służbową, która może stanowić podstawę przyznania zasiłku. § 4. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany z powodu braku możliwości zatrudnienia, a w szczególności: 1) braku miejsc pracy, 2) braku możliwości przekwalifikowania, 3) konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad dzieckiem w wieku do lat 7 lub niepełnosprawnym członkiem rodziny. 2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinna udokumentować: 1) fakt zarejestrowania w urzędzie pracy, brak propozycji zatrudnienia oraz przekwalifikowania - zaświadczeniem wydanym przez ten urząd, 2) własną aktywność w poszukiwaniu pracy oraz wypełnienie ustaleń poczynionych z kierownikiem ośrodka pomocy społecznej w zakresie współdziałania, o którym mowa w art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687). 3. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, powinna udokumentować zaświadczeniem lekarskim fakt konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad dzieckiem lub niepełnosprawnym członkiem rodziny w sytuacji braku możliwości zorganizowania tej opieki w inny sposób. § 5. Zasiłek okresowy z powodu braku uprawnień do renty rodzinnej po osobie, na której ciążył obowiązek alimentacyjny, może być przyznany na dziecko po ukończeniu 16 roku życia pod warunkiem kontynuowania przez nie nauki w szkole do czasu jej ukończenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 lat życia, a jeżeli ukończenie 25 lat przypada na ostatni rok studiów w szkole wyższej - do końca tego roku studiów. Fakt kontynuowania nauki w szkole powinien być udokumentowany zaświadczeniem wydanym przez szkołę, na początku każdego roku szkolnego. § 6. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany osobom i rodzinom również z innych uzasadnionych powodów, a w szczególności w razie: 1) konieczności ponoszenia opłat za pobyt członka rodziny w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub rehabilitacyjnej, nie podlegającej Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, 2) braku możliwości zatrudnienia, w szczególności z przyczyn, o których mowa w § 4 ust. 1, w okresie oczekiwania na przyznanie alimentów albo świadczeń emerytalnych lub rentowych. 2. Zasiłek okresowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być wypłacany bezpośrednio na konto placówki. 3. Zasiłek okresowy przyznany z powodu oczekiwania na przyznanie świadczeń emerytalnych lub rentowych podlega zwrotowi z kwoty wyrównania zaległych świadczeń emerytalno-rentowych na konto wypłacającego zasiłek okresowy. § 7. W razie wystąpienia okoliczności, odnotowanych w kwestionariuszu wywiadu środowiskowego (rodzinnego), wskazujących na możliwość wykorzystania zasiłku okresowego niezgodnie z przeznaczeniem, zasiłek ten może być wypłacony opiekunowi prawnemu lub osobie faktycznie sprawującej opiekę nad osobą uprawnioną. § 8. Pobieranie gwarantowanego zasiłku okresowego nie wyklucza możliwości przyznania zasiłku okresowego. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 kwietnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego z pomocy społecznej (Dz. U. Nr 33, poz. 141 i z 1993 r. Nr 13, poz. 62). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie radomskim. (Dz. U. Nr 26, poz. 141) Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie radomskim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 20 kwietnia 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 marca 1997 r. (poz. 141) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE RADOMSKIM W DNIU 20 KWIETNIA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 20 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 22 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 22 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 24 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 29 marca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 31 marca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych - przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 1 kwietnia 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 7 kwietnia 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 11 kwietnia 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 19 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 19 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym godz. 800-2000 20 kwietnia 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 25 lutego 1997 r. w sprawie przewozu przesyłek towarowych. (Dz. U. Nr 26, poz. 142) Na podstawie art. 56 ust. 1 i 2, art. 57 ust. 3 i art. 79 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 i z 1997 r. Nr 23, poz. 117) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o prawie przewozowym, rozumie się przez to ustawę z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 i z 1997 r. Nr 23, poz. 117). 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przewoźniku, rozumie się przez to przewoźnika uprawnionego do przewozu przesyłek towarowych, a także operatora przewoźników posługującego się podwykonawcami. Rozdział 2 Tryb składania i przyjmowania zamówień na przewozy przesyłek towarowych oraz wyjątki od obowiązku składania zamówień § 2. 1. Zamówienie na przewóz przesyłek towarowych, zwanych dalej "przesyłkami", złożone w innej formie niż pisemna wymaga pisemnego potwierdzenia, z wyjątkiem przewozów objętych wcześniejszymi umowami. 2. Jeżeli w zamówieniu, o którym mowa w ust. 1, brak określenia środka transportowego, przewoźnik ustala liczbę, rodzaj i wielkość środków niezbędnych do wykonania przewozu stosownie do masy i właściwości przesyłki. § 3. W transporcie kolejowym zamówienie na przewóz przesyłki ładowanej przez nadawcę składa się tylko w trybie określonym w regulaminie przewoźnika. § 4. W transporcie samochodowym zamówienie na przewóz rzeczy o masie powyżej 100 ton należy składać na 10 dni, a w pozostałych wypadkach najpóźniej na 48 godzin przed zamierzonym nadaniem przesyłki do przewozu. § 5. W żegludze śródlądowej zamówienia na przewóz należy składać najpóźniej na 72 godziny przed zamierzonym nadaniem przesyłki. § 6. Przy przewozie wykonywanym przez przewoźnika posługującego się podwykonawcami (lub operatora przewoźników) zamówienie na przewóz składa się co najmniej na 10 dni przed zamierzonym nadaniem przesyłki. § 7. Nie jest wymagane złożenie zamówienia na przewóz, jeżeli przesyłka jest przyjmowana do przewozu w magazynie przewoźnika i ładowana przez niego do środka transportowego. Rozdział 3 Zasady i sposób opłacania należności przewozowych § 8. 1. Należności powstałe w miejscu nadania oraz przewoźne opłaca nadawca przy nadaniu przesyłki do przewozu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5. 2. Należności powstałe w drodze przewozu przesyłki i w miejscu jej przeznaczenia opłaca odbiorca przed odbiorem przesyłki. 3. Nadawca może, za pisemną zgodą przewoźnika, przekazać opłacenie przewoźnego na odbiorcę lub inną osobę. 4. Nadawca przesyłki przewożonej w komunikacji międzynarodowej może, za zgodą przewoźnika, przekazać obowiązek opłacenia należności przewozowych na podmiot, za którego pośrednictwem realizuje eksport lub import, albo na operatora przewoźników. 5. Nadawca przekazujący opłacenie przewoźnego na odbiorcę lub inną osobę odpowiada wobec przewoźnika za to, że uzna on i zapłaci przekazaną należność. W wypadku odmowy zapłacenia, nadawca opłaca należności wraz z odsetkami. § 9. Strony umowy przewozu mogą zawierać umowy określające inne sposoby opłacania należności przewozowych, w tym również na podstawie okresowo wystawianych faktur na należności obliczone za ustalone okresy rozliczeniowe, z zastosowaniem planowych wpłat. § 10. Jeżeli należności przewozowe zostały ustalone i pobrane w wysokości niezgodnej z obowiązującą taryfą lub umową międzynarodową, różnice podlegają zwrotowi lub dopłacie. Rozdział 4 Tryb sprawdzania przesyłki § 11. 1. Przesyłka może być sprawdzona przez przewoźnika w każdym czasie od przyjęcia jej do przewozu, aż do jej wydania. 2. Każdy fakt sprawdzenia przesyłki oraz jego wynik przewoźnik odnotowuje w liście przewozowym, a jeżeli sprawdzenie przesyłki lub jego wynik wymagają szczegółowego udokumentowania - przewoźnik sporządza ponadto protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden zostaje u przewoźnika, a drugi dołącza się do listu przewozowego. 3. Wynik sprawdzenia zawarty w liście przewozowym oraz protokół powinien być poświadczony przez osoby uczestniczące w sprawdzeniu. Jeżeli nadawca zgłasza sprzeciw lub odmawia podpisania protokołu, zamieszcza się w nim zastrzeżenie lub podaje przyczynę odmowy. 4. W razie trudności w określeniu zawartości przesyłki, zawartość tę określa rzeczoznawca na miejscu lub na podstawie próbek pobranych z przesyłki. Rozdział 5 Warunki rozporządzania przesyłką przez uprawnionego i postępowanie w razie przeszkód w przewozie lub wydaniu § 12. 1. Po zawarciu umowy przewozu nadawca lub odbiorca może rozporządzać przesyłką, składając przewoźnikowi oświadczenie: 1) o odstąpieniu od umowy przewozu, żądając wydania mu przesyłki w miejscu nadania, przed jej wysłaniem z tego miejsca, 2) o zmianie umowy przewozu dotyczącej miejsca przeznaczenia lub odbiorcy przesyłki. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się na druku według wzoru ustalonego przez przewoźnika. 3. Treść oświadczenia dotyczącego zmiany umowy przewozu osoba uprawniona wpisuje do otrzymanego egzemplarza listu przewozowego. 4. Nadawca może złożyć oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w miejscu nadania, a odbiorca - w miejscu przeznaczenia przesyłki. Za zgodą przewoźnika oświadczenie dotyczące zmiany umowy przewozu może być złożone również w punkcie odprawy właściwym dla siedziby nadawcy lub odbiorcy. § 13. 1. Jeżeli w liście przewozowym brak wskazówek dotyczących sposobu postępowania z przesyłką na wypadek przeszkód w jej przewozie lub wydaniu i jeżeli zajdzie potrzeba ich udzielenia, przewoźnik zwraca się w możliwie pilnym trybie do nadawcy lub osoby przez niego wskazanej w liście przewozowym, a w razie zmiany umowy przewozu przez odbiorcę - do odbiorcy o udzielenie tych wskazówek. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, udzielają przewoźnikowi wskazówek w miejscu nadania, przeznaczenia lub zatrzymania przesyłki - przed upływem 24 godzin po otrzymaniu zawiadomienia o przeszkodzie. 3. W razie nieudzielenia wskazówek, przewoźnik może przesyłkę oddać na przechowanie lub, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 58 ust. 1 pkt 1, ust. 3 lub 4 prawa przewozowego, może przesyłkę zlikwidować. Rozdział 6 Szczególne zabezpieczenie roszczeń przewoźnika oraz sposób takiego zabezpieczenia § 14. 1. Przewoźnik może żądać zabezpieczenia pieniężnego lub pisemnego swoich roszczeń wynikających z umowy przewozu, gdy: 1) prawo zastawu nie może być wykonywane ze względów społeczno-gospodarczych lub ze względu na zasady współżycia społecznego, 2) roszczenie wynika z umowy zawartej tylko przez oświadczenie zgodnej woli stron, 3) zaginął dokument uprawniający do rozporządzania przesyłką, 4) zachodzi wątpliwość, czy wartość przesyłki może zabezpieczyć roszczenie wynikające z umowy przewozu. 2. Zabezpieczenie pieniężne polega na złożeniu przewoźnikowi kwoty równej kwocie roszczenia, a jeżeli kwoty roszczenia nie można dokładnie ustalić - kwoty określonej szacunkowo przez przewoźnika. 3. Zabezpieczenie pisemne polega na złożeniu przewoźnikowi zobowiązania zapłacenia należności lub pokrycia wszelkich strat, jakie by przewoźnik poniósł, gdyby osoba odbierająca okazała się do tego nie uprawniona. Rozdział 7 Szczegółowy tryb i sposób ustalania stanu przesyłki § 15. 1. Jeżeli przewoźnik w czasie przewozu spostrzeże ślady naruszenia przesyłki, plomb, zamknięcia środka transportowego lub pojemnika transportowego albo przypuszcza, że przesyłka doznała ubytku lub uszkodzenia, powinien niezwłocznie przystąpić do sprawdzenia przesyłki i ustalenia jej stanu. 2. W razie potwierdzenia spostrzeżenia lub przypuszczenia, o którym mowa w ust. 1, przewoźnik obowiązany jest zawiadomić o podjętych czynnościach nadawcę i wezwać go do udziału w ustalaniu stanu przesyłki, określając termin tych ustaleń. Jeżeli odbiorca zmienił umowę przewozu lub stan przesyłki ma być ustalony w miejscu przeznaczenia, przewoźnik zawiadamia odbiorcę. 3. Nadawca lub odbiorca mogą upoważnić do udziału w ustaleniu stanu przesyłki inną osobę. Oświadczenia osoby upoważnionej są wiążące dla nadawcy lub odbiorcy. 4. Jeżeli nie jest możliwe zawiadomienie nadawcy lub odbiorcy albo zawiadomiony nie zgłosi się lub odmówi zgłoszenia w oznaczonym terminie, przewoźnik powinien ustalić stan przesyłki w obecności bezstronnych świadków. § 16. 1. Przewoźnik obowiązany jest możliwie dokładnie, z zachowaniem należytej staranności, ustalić rodzaj i rozmiary szkody, czas i miejsce jej stwierdzenia, ustalone lub przypuszczalne przyczyny i czas powstania szkody, jak również okoliczności towarzyszące czynnościom sprawdzenia przesyłki. 2. Podjęte i przeprowadzone czynności oraz rezultaty ustaleń powinny być szczegółowo przedstawione w protokole sporządzonym przez przewoźnika. 3. Na jedną przesyłkę sporządza się jeden protokół, który uzupełnia się w miarę potrzeby. 4. Jeżeli stan przesyłki ustala się po jej wydaniu, w protokole należy również ustalić datę i godzinę zgłoszenia żądania ustalenia tego stanu przez osobę uprawnioną, miejsce i warunki, w jakich znajdowała się przesyłka po odbiorze, okoliczności ujawnienia szkody, w razie potrzeby - stan pogody w czasie wyładowania i dowozu przesyłki do odbiorcy. § 17. Protokołu nie sporządza się w razie utraty przesyłki albo ubytku nie przewyższającego norm ubytków ustalonych w obowiązujących przepisach lub zwyczajowo przyjętych. Utratę przesyłki lub dopuszczalny ubytek odnotowuje się w liście przewozowym. Rozdział 8 Reklamacja i wezwania do zapłaty oraz tryb załatwiania reklamacji § 18. 1. Reklamacje wnosi się w formie pisemnej. Osoba fizyczna może wnieść reklamację ustnie do protokołu. 2. Do załatwienia reklamacji z tytułu umowy przewozu przesyłek właściwa jest jednostka organizacyjna, na której obszarze działania przyjęto przesyłkę do przewozu bądź wydano ją odbiorcy albo na której obszarze działania znajduje się miejsce przeznaczenia przesyłki. 3. Jeżeli reklamację doręczono jednostce organizacyjnej przewoźnika, niewłaściwej do jej załatwienia, jednostka ta niezwłocznie przekazuje reklamację jednostce właściwej. Pod względem terminu wniesienia reklamację traktuje się, jak gdyby była wniesiona do jednostki właściwej. § 19. 1. Reklamacja powinna zawierać: 1) imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres przewoźnika, 2) imię i nazwisko (nazwę i numer identyfikacyjny w systemie Regon) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres reklamującego, 3) tytuł reklamacji z odpowiednim uzasadnieniem, 4) kwotę roszczenia oddzielnie dla każdego dokumentu przewozowego i pokwitowania, 5) określenie załączonych dokumentów, 6) nazwę banku i numer konta bankowego albo adres, na który przewoźnik powinien przekazać kwotę roszczenia, 7) podpis reklamującego. 2. Do reklamacji powinny być dołączone oryginały następujących dokumentów: 1) do reklamacji z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych - nadawca lub odbiorca dołącza list przewozowy, na którego podstawie odbywał się przewóz, 2) do reklamacji o zwrot kwot, na które przewoźnik wydał oddzielne pokwitowanie - dołącza się to pokwitowanie, 3) do reklamacji z tytułu ubytków lub uszkodzenia przesyłki - dołącza się ponadto kopię protokołu o stanie przesyłki, jeżeli został sporządzony i wydany, 4) do reklamacji z tytułu wyrządzenia szkody - dołącza się oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument uzasadniający wysokość roszczenia odszkodowawczego, 5) do reklamacji o zwrot kwot opłat z tytułu pozostawania wagonów w dyspozycji klienta, zajęcia torów stacyjnych oraz przechowania rzeczy w wagonie (tj. z tytułów określonych w taryfie) oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 2 lub 3 - kopię dokumentów dotyczących podstawienia i zabrania wagonów z punktów ładunkowych. 3. Jeżeli zaginął list przewozowy lub inny dokument uzasadniający roszczenie, reklamujący powinien o tym fakcie powiadomić w piśmie reklamacyjnym lub zgłosić ustnie do protokołu. Jednocześnie należy dołączyć dowody stwierdzające zaginięcie dokumentu. 4. Jeżeli z reklamacją występuje inna osoba zamiast uprawnionej do reklamacji, dołącza się dokument przelewu praw albo pełnomocnictwo, w którym określono przedmiot reklamacji. Nie dotyczy to zakładu ubezpieczeń występującego z roszczeniem zwrotnym. § 20. 1. Gdy reklamację wniosła osoba nie uprawniona albo reklamacja nie odpowiada warunkom określonym w § 18 i 19, przewoźnik jest obowiązany w terminie 14 dni od dnia wniesienia reklamacji zażądać odpowiedniego jej poprawienia lub uzupełnienia w terminie 1 miesiąca od daty wysłania takiego żądania, pod rygorem uznania reklamacji za nie wniesioną, o czym należy uprzedzić reklamującego. 2. W razie wniesienia reklamacji do jednostki niewłaściwej do jej załatwienia, 14-dniowy termin żądania poprawienia reklamacji liczy się od dnia otrzymania reklamacji przez jednostkę właściwą. 3. Jeżeli reklamacja zostanie poprawiona w terminie określonym w ust. 1, trzymiesięczny termin przewidziany dla załatwienia reklamacji przez przewoźnika liczy się od dnia jej otrzymania przez przewoźnika. § 21. 1. O wyniku załatwienia reklamacji przewoźnik zawiadamia reklamującego, podając: 1) w razie uznania roszczenia - uznaną kwotę, termin i sposób przekazania należności, 2) w razie całkowitego lub częściowego nieuznania roszczenia - podstawę prawną decyzji, wraz z uzasadnieniem. 2. Przewoźnik zwraca reklamującemu dokumenty przewozowe, zatrzymując kopie dokumentów, na których podstawie uznał roszczenie. § 22. 1. Wezwanie do zapłaty, z jakim przewoźnik występuje do zobowiązanego, sporządza się na piśmie. 2. W wezwaniu do zapłaty przewoźnik podaje kwotę i tytuł roszczenia, wraz z uzasadnieniem, terminem i sposobem zapłaty, dołączając odpowiednie dokumenty. § 23. Przepisy rozdziału 8 stosuje się odpowiednio do reklamacji z tytułu przewozu przesyłek bagażowych, z tym że do reklamacji dołącza się kwit bagażowy lub - w razie jego braku - odpowiedni dokument zastępczy wydany przez przewoźnika. Rozdział 9 Przesyłki wymagające dozorowania przez klienta w czasie przewozu koleją oraz szczególne warunki takiego przewozu § 24. 1. Nadawca (klient) obowiązany jest zapewnić w czasie przewozu dozór następujących przesyłek: 1) żywych zwierząt, 2) roślin, 3) rzeczy wymagających szczególnych warunków termicznych, 4) używanych przedmiotów gospodarstwa domowego, 5) taboru kolejowego toczącego się na własnych kołach, 6) wagonów z agregatem chłodniczym lub wagonów basenów, 7) materiałów wybuchowych i przedmiotów wypełnionych materiałami wybuchowymi, 8) ciągników i samochodów, chyba że strony umowy przewozu postanowiły inaczej. 2. W umowie przewozu nadawca może wyznaczyć dozorcę innych przesyłek niż określone w ust. 1. 3. Do dozorowania przesyłki wyznacza się nie więcej niż jednego dozorcę na jeden wagon i nie mniej niż jednego dozorcę na trzy wagony. Dla przesyłki wymagającej określonych warunków termicznych nadawca może w uzgodnieniu z koleją wyznaczyć dwóch dozorców na jeden wagon. § 25. 1. O wyznaczeniu dozorcy nadawca zamieszcza w liście przewozowym odpowiednie oświadczenie, w którym określa w szczególności nazwisko i imię dozorcy oraz numer i serię jego dowodu osobistego. 2. Dozorca w czasie wykonywania dozoru może przebywać w wagonie wraz z przesyłką bądź w oddzielnym wagonie towarowym lub osobowym przydzielonym przez kolej, stosownie do żądania nadawcy. § 26. 1. Kolej wydaje dozorcy poświadczenie uprawniające do wstępu na teren kolejowy oraz do dozorowanego wagonu. Wykaz stałych i ruchomych urządzeń wagonowych, poświadczony przez dozorcę, dołącza się do listu przewozowego. 2. Dozorca przesyłki jest obowiązany stosować się do szczególnych wskazówek kolei. § 27. Kolej przejmuje dozór nad przesyłką, jeżeli z grupy wagonów dozorowanych przez jednego dozorcę wyłączono wagon lub jeżeli dozorca z innych przyczyn nie może sprawować dozoru. Przed przejęciem dozoru przez kolej ustala się protokolarnie stan przesyłki lub jej części i wagonu, do którego jest załadowana. Rozdział 10 Warunki przewozu koleją rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę mogą powodować trudności transportowe § 28. 1. Rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę mogą powodować trudności w przewozie koleją, przewozi się na warunkach określonych w niniejszym rozdziale jako przesyłki nadzwyczajne. 2. Przesyłkę nadzwyczajną stanowią w szczególności: 1) rzeczy: a) przekraczające określoną skrajnię ładunkową lub załadowane z przekroczeniem tej skrajni, b) wymagające specjalistycznego taboru, urządzeń zabezpieczenia bądź organizacji przewozu ze względu na położenie środka ciężkości lub inne przyczyny związane z bezpieczeństwem przewozu, c) wymagające przewozu w wagonach z zagłębioną podłogą, d) o masie jednej sztuki ponad 60 ton, e) powodujące obciążenie na oś wagonu lub metr bieżący toru większe od dopuszczalnego choćby w części drogi przewozu, f) wymagające załadowania co najmniej na dwa wagony z ławami pokrętnymi, nie połączone ze sobą sprzęgami wagonowymi lub wagonem pośrednim, 2) szyny, pręty stalowe do zbrojenia betonu oraz żelazo giętkie o długości ponad 36 m, ładowane co najmniej na dwa wagony bez ław pokrętnych, 3) tabor kolejowy toczący się na własnych kołach, nie oznaczony znakami RIV, RIC lub MC, 4) specjalistyczny tabor kolejowy toczący się na własnych kołach, np. dźwigi, maszyny torowe i drogowe, 5) wagony z kołami o średnicy mniejszej niż 840 mm, w tym również oznaczone znakami RIV, RIC, MC, 6) tabor kolei o prześwicie toru 1524 mm o skrajni 0-WM i 1-WM. 3. Przewóz przesyłek nadzwyczajnych jest realizowany z uwzględnieniem wymagań bezpieczeństwa ruchu, właściwości rzeczy i możliwości eksploatacyjnych. § 29. 1. Kolej przyjmuje do przewozu przesyłki nadzwyczajne w miarę możliwości technicznych i eksploatacyjnych. 2. Kolej może uzależnić przyjęcie do przewozu przesyłki nadzwyczajnej od opłacenia przewoźnego przez nadawcę przy nadaniu przesyłki. § 30. 1. Nadawca zawiadamia kolej o zamiarze przewozu przesyłki nadzwyczajnej co najmniej na 30 dni, a w komunikacji międzynarodowej - co najmniej na 60 dni przed zamierzonym terminem nadania. 2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, nadawca określa dane niezbędne do zorganizowania przewozu przesyłki nadzwyczajnej. Na żądanie kolei nadawca dostarcza odpowiednią dokumentację techniczną. 3. Kolej, wyrażając zgodę na przewóz przesyłki nadzwyczajnej, określa możliwości i warunki przewozu. Zgoda na przewóz przesyłki nadzwyczajnej ważna jest w okresie trzech miesięcy. 4. Termin ważności decyzji o wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 3, biegnie: 1) w komunikacji krajowej - od dnia przekazania decyzji nadawcy, 2) w komunikacji międzynarodowej - od dnia wyrażenia zgody przez zarząd kolei uczestniczący w przewozie jako pierwszy. § 31. 1. Nadawca składa zamówienie na wagony do przewozu przesyłki nadzwyczajnej na stacji nadania w ogólnie obowiązujących terminach. 2. Nadawca ładuje przesyłkę zgodnie z warunkami ustalonymi przez kolej. § 32. 1. Przed przyjęciem do przewozu przesyłki nadzwyczajnej kolej sprawdza w obecności nadawcy spełnienie przez niego warunków określonych w zgodzie na przewóz, a w szczególności: 1) prawidłowość załadowania, umocowania i zabezpieczenia przesyłki i jej części ruchomych przed zmianą położenia w czasie przewozu, 2) wysokość przesyłki mierzoną od główki szyny i szerokość przesyłki mierzoną od osi toru, 3) zgodność przesyłki z dostarczoną dokumentacją techniczną. 2. Ze sprawdzenia przesyłki, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół. W razie stwierdzenia nieprawidłowości, kolej wyznacza termin usunięcia ich przez nadawcę. 3. W terminie, o którym mowa w ust. 2, kolej w obecności nadawcy sprawdza, czy nieprawidłowości zostały usunięte. Z czynności tych sporządza się protokół. 4. Kolej może odmówić przyjęcia do przewozu przesyłki nadzwyczajnej w razie stwierdzenia, że nie usunięto nieprawidłowości, o których mowa w ust. 2. § 33. Przeładowanie i poprawienie załadowania albo umocnienie przesyłki nadzwyczajnej należy do nadawcy. Rozdział 11 Przepisy końcowe § 34. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 21 czerwca 1985 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 29, poz. 128, z 1988 r. Nr 9, poz. 72, z 1989 r. Nr 59, poz. 352, z 1990 r. Nr 12, poz. 81, Nr 62, poz. 365, z 1991 r. Nr 81, poz. 362, z 1992 r. Nr 6, poz. 25, z 1995 r. Nr 5, poz. 28 i z 1996 r. Nr 64, poz. 312), 2) rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 13 listopada 1985 r. w sprawie warunków przewozu przesyłek towarowych koleją (Dz. U. Nr 56, poz. 292). § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym. (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143) 1. Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350), 2) ustawą z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480), 3) ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz. 646), 4) ustawą z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje przepisów: 1) art. 29-33 oraz art. 37 ust. 4 i 5, art. 38-42 ust. 1, art. 43 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253), które stanowią: "Art. 29. W ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 35, poz. 155) w art. 9 w ust. 1 pkt 21 otrzymuje brzmienie: "21) część dochodów z tytułu udziału w spółce będącej osobą prawną, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydatkowana na nabycie udziałów lub akcji od Skarbu Państwa albo zakup obligacji emitowanych przez uprawnione polskie podmioty." Art. 30. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26a skreśla się ust. 2 i 3, 2) w art. 27 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "przez organ lub podmiot dokonujący weryfikacji" zastępuje się wyrazami "podmiot uprawniony przez Ministra Finansów do badania". Art. 31. W ustawie z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. W obrocie dewizowym, rozliczeniach i rozrachunkach między Narodowym Bankiem Polskim i bankami stosuje się ustalone w złotych kursy walut obcych, wartości dewizowych wyrażanych w walutach obcych oraz jednostek rozrachunkowych ogłaszane przez Narodowy Bank Polski. 2. Prezes Narodowego Banku Polskiego może ustalić maksymalne granice odchyleń od kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w pozostałym obrocie, rozliczeniach i rozrachunkach, z wyjątkiem: 1) obrotu dotyczącego transakcji terminowych, 2) obrotu i rozrachunków między osobami fizycznymi, 3) obrotu dokonywanego w ramach działalności, o której mowa w art. 10. 3. Sposób stosowania kursów walut obcych, wartości dewizowych wyrażanych w walutach obcych oraz jednostek rozrachunkowych określa Prezes Narodowego Banku Polskiego." Art. 32. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz. 445) w art. 14 w ust. 1 dodaje się pkt 39 w brzmieniu: "39) środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 3 lat, licząc od dnia odprawy celnej." Art. 33. 1. W ustawie z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 skreśla się pkt 1, 2) w art. 19: a) skreśla się ust. 2 i 3, b) dotychczasowy ust. 4 otrzymuje oznaczenie ust. 2; w ustępie tym skreśla się zdanie drugie, 3) art. 31-36 skreśla się, 4) art. 46 skreśla się. 2. Spółki, które korzystają dotychczas z przysługujących im zwolnień podatkowych w myśl przepisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, zachowują to uprawnienie do czasu wyczerpania. W razie zgłoszenia likwidacji spółki w okresie zwolnienia od podatku dochodowego oraz w okresie trzech lat od upływu okresu zwolnienia, spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku za okres objęty zwolnieniem. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zgłoszenia likwidacji spółki." Art. 37. "4. Transfer dochodów podmiotów zagranicznych z tytułu udziału w zysku należnym za rok obrotowy 1991 lub wcześniejszy odbywa się na zasadach określonych w ustawach, o których mowa w art. 34 i 35. 5. Spółki, na których utworzenie zezwolenia zostały wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 35, korzystają ze zwolnień od cła przywozowego w okresie 3 lat od utworzenia spółki w zakresie przedmiotu działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach. Art. 38. Do spółek, o których mowa w art. 34-36 nie stosuje się przepisów art. 23. Ograniczenie to nie dotyczy spółek, które złożyły oświadczenie, o którym mowa w art. 37 ust. 2. Art. 39. Do spółek nie stosuje się przepisów dotyczących jednostek gospodarki uspołecznionej oraz przepisu art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 9, poz. 30). Art. 40. 1. Działająca dotychczas na podstawie ustawy, o której mowa w art. 35, Izba Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych przekształci się, w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, w izbę działającą na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195). 2. Do czasu dokonania wpisu do rejestru izb gospodarczych Izba Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych prowadzi działalność na dotychczasowych zasadach. 3. Jeżeli w terminie określonym w ust. 1 nie nastąpi przekształcenie, Izba Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych ulega likwidacji. Art. 41. 1. Znosi się urząd Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych i Agencję do Spraw Inwestycji Zagranicznych, utworzone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 35. 2. Określone w odrębnych przepisach kompetencje Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych przejmuje Minister Przekształceń Własnościowych. 3. Likwidacja Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych i przekazanie dotychczasowych kompetencji Prezesa Agencji Ministrowi Przekształceń Własnościowych nastąpi po upływie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Tryb przekazania określi Prezes Rady Ministrów. 4. Do czasu likwidacji Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych określone w ustawie kompetencje Ministra Przekształceń Własnościowych w sprawach zezwoleń wykonuje Prezes Agencji. Art. 42. 1. Minister Przekształceń Własnościowych w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, utworzy w imieniu Skarbu Państwa Państwową Agencję Inwestycji Zagranicznych w Polsce jako jednoosobową spółkę akcyjną z siedzibą w Warszawie." Art. 43. "2. Wnioski w sprawie wydania zezwolenia na utworzenie spółki, złożone, lecz nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1. 3. Zezwolenia wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc, z tym że Minister Przekształceń Własnościowych, w okresie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosuje do jej przepisów - bez możliwości pogorszenia - określone w tych zezwoleniach warunki, które spółka jest obowiązana spełnić w toku swej działalności."; 2) art. 58 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350), który stanowi: "Art. 58. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z wyjątkiem art. 46, 47, 50 i 51, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1991 r."; 3) art. 45 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480), który stanowi: "Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia."; 4) art. 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz. 646), który stanowi: "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r., z tym że przepisy art. 1 i 2 stosuje się do opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia, z wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 15 lit. c) oraz pkt 21 lit. d), które stosuje się również do rozliczenia podatku dochodowego za 1993 r."; 5) art. 2-8 oraz art. 10 ustawy z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199), które stanowią: "Art. 2. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180 , z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) dodaje się art. 65a w brzmieniu: "Art. 65a. Nabycie lub objęcie udziałów lub akcji bądź nabycie praw z udziałów lub akcji przez podmiot zagraniczny, w rozumieniu przepisów o spółkach z udziałem zagranicznym, w spółce prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w zakresie transportu lotniczego oraz wykonywania innych usług lotniczych, a także zarządzania lotniskami, wymaga zgody Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej." Art. 3. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198, Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177) w art. 11 w ust. 1 w pkt 7 na końcu po przecinku dodaje się wyrazy "a także zarządzania portami morskimi i lotniskami". Art. 4. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 18 dodaje się art. 18a i 18b w brzmieniu: "Art. 18a. § 1. Kto zamierza nabyć lub objąć akcje lub udziały w podmiocie prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie w ilości zapewniającej mu osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów - jest zobowiązany zawiadamiać Komisję. § 2. Zamiar nabycia przez podmiot zależny uważa się za zamiar nabycia przez podmiot dominujący. § 3. Komisja, w terminie jednego miesiąca od złożenia zawiadomienia, może zakazać nabycia lub objęcia akcji lub udziałów, jeżeli w jego wyniku podmiot nie dawałby rękojmi należytego wykonywania działalności. § 4. Nabycie lub objęcie akcji lub udziałów, mimo zakazu Komisji, jest nieważne. Art. 18b. Przepisów art. 18a nie stosuje się do banków prowadzących działalność maklerską.", 2) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu: "Art. 92a. Przepis art. 18a stosuje się do towarzystwa funduszy powierniczych." Art. 5. Złożone przed dniem wejścia w życie ustawy wnioski w sprawie wydania zezwoleń podlegają rozpatrzeniu według przepisów tej ustawy. Art. 6. 1. Spółki spełniające, przed dniem wejścia w życie ustawy, warunki do uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego określone w art. 23 ustawy, o której mowa w art. 1, mogą złożyć wnioski w sprawie zwolnienia spółki od podatku dochodowego w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Minister Finansów rozstrzyga wnioski, o których mowa w ust. 1, na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy. 3. Do wniosków złożonych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepis ust. 2. Art. 7. 1. Jeżeli w okresie korzystania przez spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego udzielonego na podstawie przepisu, o którym mowa w art. 6, oraz w okresie 2 lat od upływu okresu zwolnienia podatkowego następuje otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości spółki lub obniżenie jej kapitału zakładowego (akcyjnego) - spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku. 2. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1, powstaje z chwilą otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości spółki lub obniżenia jej kapitału zakładowego (akcyjnego). Art. 8. Przepisu, o którym mowa w art. 3, nie stosuje się do podmiotów gospodarczych, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi i lotniskami." "Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia." Załącznik do obwieszczenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 grudnia 1996 r. (poz. 143) USTAWA z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. 1) Ustawa określa warunki uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Dla prowadzenia przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, podmioty zagraniczne mogą wyłącznie tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo obejmować bądź nabywać udziały lub akcje w spółkach prowadzących takie przedsiębiorstwa. 2a. 2) Ustawa określa również warunki objęcia udziałów lub akcji przez państwową osobę prawną w spółce z udziałem podmiotów zagranicznych w przypadku pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym stanowiącym przedsiębiorstwo, nieruchomość lub część przedsiębiorstwa zdolną do realizacji określonych zadań gospodarczych. 3. Do spółki z udziałem zagranicznym, zwanej dalej spółką, stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 2. 3) Przepisy ustawy nie naruszają innych ustaw dotyczących warunków uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 3. Podmiotami zagranicznymi w rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem art. 7, są: 1) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, 2) osoby prawne z siedzibą za granicą, 3) nie posiadające osobowości prawnej spółki osób wymienionych w pkt 1 i 2, utworzone zgodnie z ustawodawstwem państw obcych. Rozdział 2 Inwestowanie Art. 4. (skreślony 4) ). Art. 5. (skreślony 5) ). Art. 6. 6) 1. Zezwolenia wymagają następujące czynności: 1) zawarcie przez państwową osobę prawną ze spółką lub na jej rzecz umowy lub umów, których przedmiotem jest używanie mienia tej państwowej osoby prawnej, określonego w art. 1 ust. 2a, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres ponad 6 miesięcy lub których przedmiotem jest przeniesienie własności takiego mienia, 2) objęcie przez państwową osobę prawną udziałów lub akcji w spółce w przypadku pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym stanowiącym mienie, o którym mowa w art. 1 ust. 2a. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku wniesienia przez Skarb Państwa do spółki mienia przedsiębiorstwa państwowego likwidowanego w trybie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) 7) Art. 7. 1. 8) W zakresie art. 6 za podmiot zagraniczny uważa się także osobę prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zależną od podmiotów zagranicznych. 2. Za zależną uważa się osobę prawną, gdy podmiot zagraniczny: 1) posiada bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w zgromadzeniu wspólników (akcjonariuszy), także na podstawie porozumień z innymi wspólnikami i akcjonariuszami, lub 2) jest uprawniony do powoływania albo odwoływania większości członków organów zarządzających tej osoby prawnej. 3. Za zależną uważa się także osobę prawną, gdy więcej niż połowa członków zarządu tej osoby jest jednocześnie członkami zarządu albo osobami pełniącymi funkcje kierownicze podmiotu zagranicznego lub innego podmiotu, pozostającego z podmiotem zagranicznym w stosunku zależności. Art. 8. 9)Zezwolenia, o których mowa w art. 6, wydaje Minister Skarbu Państwa 10) na wniosek państwowej osoby prawnej. Art. 9. 11)Czynności prawne dokonane z naruszeniem art. 6 są nieważne. Art. 10. 1. 12)Wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału spółki mogą być wnoszone: 1) w postaci pieniężnej: a) w walucie zgromadzonej na rachunku zagranicznym wolnym, b) w walucie wymienialnej przekazanej z zagranicy za pośrednictwem banku zagranicznego lub w walucie polskiej pochodzącej ze sprzedaży walut wymienialnych w banku upoważnionym do skupu tych walut, 2) w postaci niepieniężnej, pod warunkiem: a) przekazania przedmiotu wkładu niepieniężnego z zagranicy, b) nabycia przedmiotu wkładu niepieniężnego od krajowej osoby fizycznej lub prawnej za waluty określone w pkt 1 lub z tytułu dziedziczenia. 2. Warunki określone w ust. 1 uważa się za spełnione również w przypadku wydatkowania przez podmiot zagraniczny na wkład do kapitału spółki całości lub części: 1) dochodu z udziałów lub akcji, 2) kwot uzyskanych ze sprzedaży lub umorzenia udziałów lub akcji, 3) kwot należnych podmiotowi zagranicznemu jako wspólnikowi, z podziału majątku w wyniku likwidacji spółki po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. 3. 13) Minister Finansów może, na wniosek podmiotu zagranicznego, wyrazić zgodę na wniesienie do kapitału spółki wkładu pieniężnego w walucie polskiej lub wkładu niepieniężnego z innych tytułów niż określone w ust. 1 i 2. Minister Finansów wydając zgodę może określić warunki, które powinien spełnić podmiot zagraniczny przy wniesieniu wkładu. 4. 14) Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do zapłaty za akcje i udziały w już istniejących spółkach, w przypadku, o którym mowa w art. 26 pkt 2. 5. Czynności określone w ust. 1-3 nie wymagają zezwolenia dewizowego. Art. 11. Niezależnie od wymogów określonych w Kodeksie handlowym, zarząd spółki jest obowiązany, przy zgłaszaniu do rejestru handlowego, złożyć oświadczenie, że wkład podmiotu zagranicznego do kapitału spółki jest zgodny z przepisami art. 10. Art. 12. 15) 1. Wniosek o zezwolenie na dokonanie czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, powinien określać strony umowy, jej przedmiot oraz wartość przedmiotu umowy. 2. Wniosek o zezwolenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, powinien określać: 1) osoby wspólników, 2) firmę i siedzibę spółki, 3) przedmiot przedsiębiorstwa spółki, 4) rodzaj i wartość wkładów na pokrycie kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki, 5) liczbę, rodzaj i wartość udziałów lub akcji obejmowanych za wkład, o którym mowa w art. 1 ust. 2a. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć odpowiednio projekt aktu założycielskiego i statutu lub umowy spółki albo statut lub umowę spółki. Art. 13. (skreślony 16) ) Art. 14. 1. Minister Skarbu Państwa 10) w terminie 30 dni od daty złożenia wniosku może żądać od wnioskodawców przedłożenia na ich koszt: 1) dokumentów przedstawiających sytuację finansową stron, 2) opinii dotyczącej wnioskodawców, spółki lub przedmiotu umowy sporządzonej przez biegłych wyznaczonych przez wnioskodawców za zgodą Ministra Skarbu Państwa 10). 2. Do dnia dostarczenia dokumentów, o których mowa w ust. 1, postępowanie o wydanie zezwolenia ulega zawieszeniu. Art. 15. 17) Wniosek oraz dokumenty, o których mowa w art. 12 i 14, należy przedstawić w języku polskim. Jeżeli dokumenty te zostały sporządzone w języku obcym, należy przedstawić je wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. Art. 16. 1. Zezwolenie określa odpowiednio dane wymienione w art. 12 i termin ważności zezwolenia. 2. 18) Ze względu na ochronę interesów państwa, w przypadku czynności określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2, Minister Skarbu Państwa 10) może określić w zezwoleniu warunki, w szczególności dotyczące proporcji udziałów podmiotów polskich i zagranicznych w kapitale zakładowym (akcyjnym) spółki lub proporcji głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu), które spółka jest obowiązana zachowywać. Art. 17. 19) Minister Skarbu Państwa 10) odmawia wydania zezwolenia, jeżeli dokonanie czynności, o których mowa w art. 6, zagrażałoby: 1) interesom gospodarczym państwa, 2) bezpieczeństwu i obronności państwa lub ochronie tajemnicy państwowej. Odmowa zezwolenia z przyczyny, o której mowa w pkt 2, nie wymaga uzasadnienia faktycznego. Art. 18. Decyzję w sprawie zezwolenia wydaje się w terminie nie przekraczającym 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Art. 19. 20) 1. W przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 2, spółka, na żądanie Ministra Skarbu Państwa 10), jest obowiązana udostępnić dokumenty w celu ustalenia spełniania warunków określonych w zezwoleniu. 2. Jeżeli spółka nie spełnia warunków określonych w zezwoleniu, Minister Skarbu Państwa 10) wzywa do usunięcia nieprawidłowości w określonym terminie, a w razie ich nieusunięcia, może cofnąć zezwolenie. 3. Cofnięcie zezwolenia stanowi przyczynę rozwiązania spółki. W razie cofnięcia zezwolenia, Minister Skarbu Państwa 10) występuje do właściwego sądu o rozwiązanie spółki. O rozwiązaniu spółki sąd orzeka wyrokiem. Art. 20. (skreślony 21) ). Art. 21. (skreślony 22) ) Rozdział 3 Przepisy szczególne Art. 22. 1. Podmiotowi zagranicznemu zapewnia się, na zasadzie wzajemności, wypłatę odszkodowania do wysokości przypadającej mu części majątku spółki w celu naprawienia szkody poniesionej w wyniku aktów o wywłaszczeniu lub zastosowaniu innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem. 2. Zasady i tryb naprawienia szkody określają odrębne ustawy. 3. Minister Finansów w imieniu Skarbu Państwa, na wniosek podmiotu zagranicznego, udziela temu podmiotowi gwarancji wypłaty odszkodowania. 4. Jeżeli Skarb Państwa wypłacił odszkodowanie, służy mu roszczenie zwrotne, obejmujące pełną wysokość wypłaconego odszkodowania w stosunku do podmiotu, za którego zobowiązanie udzielił gwarancji. Art. 23. (skreślony 23)). Art. 24. (skreślony 24)). Art. 25. (skreślony 25)). Art. 26. 26) Podmiot zagraniczny ma prawo, po opłaceniu należnego podatku, do zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego, za: 1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku spółki na podstawie zaświadczenia wydanego przez spółkę po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, sprawozdania finansowego spółki, 2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia udziałów lub akcji w spółce, objętych lub nabytych zgodnie z art. 10, 3) należne mu kwoty w razie likwidacji spółki, 4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, o którym mowa w art. 22, z tytułu wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem. Art. 27. (uchylony 27)). Art. 28. (skreślony 28)). Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 29. (pominięty 29)). Art. 30. (pominięty 29)). Art. 31. (pominięty 29)). Art. 32. (pominięty 29)). Art. 33. (pominięty 29)). Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 34. 1. Podmioty zagraniczne działające na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) mogą wnieść dotychczas prowadzone przedsiębiorstwo jako wkład do spółki. 2. Zarząd spółki jest obowiązany przy zgłaszaniu do rejestru handlowego złożyć oświadczenie, że wkład podmiotu zagranicznego do kapitału spółki jest zgodny z przepisem ust. 1. 3. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjne prowadzące działalność na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, uznaje za spółki w rozumieniu niniejszej ustawy, jeżeli złożą odpowiednie oświadczenie Ministrowi Skarbu Państwa 10). Art. 35. Spółki utworzone na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 74, poz. 442, z 1990 r. Nr 51, poz. 299 i z 1991 r. Nr 31, poz. 128) stają się spółkami w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 36. Spółki, w których udziały lub akcje zostały udostępnione podmiotom zagranicznym na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) 7), stają się spółkami w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 37. 1. Spółki, na których utworzenie zezwolenia zostały wydane na podstawie ustaw, o których mowa w art. 34 i 35, korzystają z przysługujących im na podstawie tych ustaw ulg i zwolnień podatkowych do czasu ich wyczerpania, w zakresie dochodów z przedmiotu działalności gospodarczej, określonego w tym zezwoleniu. 2. Jeżeli spółki, o których mowa w art. 35, nie wystawiły do dnia wejścia w życie ustawy pierwszej faktury, korzystają z ulg i zwolnień określonych w ust. 1, poczynając od dnia jej wystawienia, chyba że w tym samym czasie złożą oświadczenie, iż rezygnują z tych ulg i zwolnień podatkowych na rzecz prawa do transferu, realizowanego na zasadach określonych w art. 25 30). 2a. 31) Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli spółki nie podejmą działalności gospodarczej i nie wystawią pierwszej faktury do dnia 31 marca 1994 r. 3. 32) W razie zgłoszenia likwidacji lub ogłoszenia upadłości spółek, o których mowa w ust. 1, w okresie zwolnienia od podatku oraz w okresie trzech lat od upływu okresu zwolnienia, spółki te są obowiązane do zapłaty tego podatku za okres objęty zwolnieniem. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wpisania do rejestru handlowego otwarcia likwidacji spółki lub z chwilą ogłoszenia jej upadłości. 4. (pominięty 33)). 5. (pominięty 33)). Art. 38. (pominięty 33)). Art. 39. (pominięty 33)). Art. 40. (pominięty 33)). Art. 41. (pominięty 33)). Art. 42. 1. (pominięty 33)). 2. Celem działalności Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych w Polsce będzie organizowanie oraz inspirowanie przedsięwzięć zwiększających zainteresowanie podmiotów zagranicznych inwestowaniem kapitału w Polsce. Art. 43. 1. Traci moc ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 74, poz. 442, z 1990 r. Nr 51, poz. 299 i z 1991 r. Nr 31, poz. 128), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. (pominięty 33)). 3. (pominięty 33)). Art. 44. 34) Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199), która weszła w życie z dniem 4 maja 1996 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) Ustawa została objęta klauzulą derogacyjną zawartą w art. 74 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775), która wejdzie w życie z dniem 8 kwietnia 1997 r. Zgodnie z art. 75 tej ustawy, jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na uchyloną ustawę lub odsyłają ogólnie do przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, to stosuje się w tym zakresie odpowiednio przepisy ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. 8) Zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), który wszedł w życie z dniem 1 października 1996 r. 11) Zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) Zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) Przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) Zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) Zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) Przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) Przez art. 54 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1992 r. 28) Przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) Zamieszczony w obwieszczeniu. 30) Artykuł 25 został skreślony przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 31) Dodany przez art. 3 lit. a) ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz. 646), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 31. 33) Zamieszczony w obwieszczeniu. 34) Ustawa weszła w życie w dniu 4 lipca 1991 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1997 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 144) Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 r. z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o spółdzielni, rozumie się przez to: 1) spółdzielnię mieszkaniową prowadzącą gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, stanowiącymi własność spółdzielni, 2) spółdzielnię, o której mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299, Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), 3) spółdzielnię, o której mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31). § 2. 1. W 1997 r. spółdzielni przysługuje dotacja z budżetu państwa na częściowe pokrycie kosztów energii cieplnej zawartej w wodzie lub parze wodnej, dostarczanej, na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej, do mieszkań spółdzielczych i mieszkań stanowiących własność członków spółdzielni oraz do podłączonych do spółdzielczej sieci cieplnej domków jednorodzinnych i mieszkań w domach stanowiących własność osób fizycznych. 2. Dotacja na cele, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli należne spółdzielni opłaty od użytkowników lokali mieszkalnych za energię cieplną, ustalone, na podstawie odrębnych przepisów, według cen urzędowych, w pełni pokrywają koszty dostarczania energii cieplnej na potrzeby określone w ust. 1. 3. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane z budżetów wojewodów. § 3. 1. W 1997 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona, z budżetu wojewody, dotacja na dofinansowanie kosztów remontów polegających na: 1) usuwaniu wad: a) o których mowa w uchwale nr 260 Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w sprawie usuwania wad w spółdzielczych budynkach mieszkalnych oraz likwidacji zaległości w wykonywaniu elewacji (Monitor Polski Nr 32, poz. 290 i z 1982 r. Nr 17, poz. 137), w budynkach, których montaż został zakończony do dnia 31 grudnia 1981 r., z wyjątkiem wymiany wykładzin podłogowych typu "lenteks", b) związanych z wydzielaniem się związków toksycznych o nadmiernym stężeniu w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym, pękaniem i kruszeniem się ścian działowych i konstrukcyjnych w budynkach mieszkalnych wykonanych w technologii ślizgowej, z zastosowaniem betonów lekkich na terenach szkód górniczych, oraz pękaniem, odspajaniem i zapadaniem się posadzek wskutek zniszczenia podłoży podposadzkowych w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym, c) występujących w budynkach typu "Leningrad", zmontowanych z prefabrykatów i według technologii z b. ZSRR, w zakresie wymiany ścianek działowych wykonanych z płyt azbestocementowych oraz instalacji centralnego ogrzewania i instalacji zimnej i ciepłej wody, z wyłączeniem elementów sanitarnego wyposażenia mieszkań, d) wielorodzinnych budynkach mieszkalnych ze zbiorczymi przewodami spalinowymi w wypadkach, w których ma miejsce cofanie spalin, stanowiące zagrożenie dla życia ludzi, 2) instalacji grzejnikowych zaworów termostatycznych w mieszkaniach budynków oddanych do użytku przed dniem 1 lipca 1991 r., 3) instalacji wodomierzy ciepłej wody w mieszkaniach budynków oddanych do użytku przed dniem 1 stycznia 1992 r., 4) instalacji liczników ciepła, wraz z urządzeniami automatycznej regulacji, w węzłach cieplnych budynków stanowiących własność spółdzielni, oddanych do użytku przed dniem 1 stycznia 1991 r., 5) przemieszczaniu zaworów gazowych głównych na zewnątrz budynków oraz remoncie instalacji gazowej w wypadkach zagrożenia wybuchem gazu. 2. Dotacja na cele określone w ust. 1 pkt 2-4 może być udzielona, jeżeli spółdzielnia realizuje kompleksowy program poszanowania energii, obejmujący poprawę izolacyjności cieplnej budynków w celu spełnienia wymagań, o których mowa w dziale X rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46 i Nr 118, poz. 574 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 200), oraz wyposażenie instalacji cieplnych i wodnych w budynkach w urządzenia, o których mowa w dziale IV tego rozporządzenia. 3. Dotacja na usuwanie wad polegających na przeciekach i przemarzaniu ścian zewnętrznych budynków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być udzielona, jeżeli ich usuwanie będzie realizowane przez docieplanie ścian zewnętrznych, a grubość warstwy materiału izolacji termicznej będzie nie mniejsza niż wynikająca z wymagań Polskiej Normy dotyczącej ochrony cieplnej budynków. Dotacja ta jest udzielana w pierwszej kolejności spółdzielniom realizującym kompleksowy program poszanowania energii, o którym mowa w ust. 2. 4. Udział dotacji, z wyjątkiem tych, o których mowa w § 5, w finansowaniu nakładów poniesionych przez spółdzielnie nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 6 pkt 2: 1) 80% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a), b) i c), 2) 70% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d) i pkt 5, 3) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 4) 30% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 5) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 4. 5. Kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, ustalają wojewodowie w wysokości nie niższej, w skali województwa, niż 25% kwoty wydatków zaplanowanych w budżecie wojewody na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych, z zastrzeżeniem ust. 6 pkt 1. 6. Wojewoda, za zgodą Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, może: 1) zmniejszyć określoną zgodnie z ust. 5 kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, jeżeli wynika to z zapotrzebowania spółdzielni mieszkaniowych na dotację na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, 2) w szczególnie uzasadnionych wypadkach zwiększyć wysokość dotacji na cele, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli nie spowoduje to niedoboru dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1. § 4. 1. Dotacja na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, jest ustalana w wysokości różnicy między ponoszonymi przez spółdzielnię kosztami zakupu energii cieplnej, dostarczanej do mieszkań ze źródeł zewnętrznych, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, a opłatami wymierzonymi użytkownikom mieszkań według cen urzędowych, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W spółdzielniach będących podatnikami podatku od towarów i usług różnica, o której mowa w ust. 1, może być ustalana po odliczeniu uwzględnionych w kosztach i opłatach kwot tego podatku, podlegających rozliczeniu z właściwym organem podatkowym, zgodnie z odrębnymi przepisami. 3. Kwotę dotacji należnej spółdzielni za 1997 r. stanowi suma dotacji obliczonej odrębnie dla: 1) budynków objętych centralnym ogrzewaniem, w tym odrębnie dla budynków: a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych, b) nie wymienionych pod lit. a), 2) budynków objętych centralnym ogrzewaniem i dostawą ciepłej wody, w tym odrębnie dla budynków: a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych, b) nie wymienionych pod lit. a). 4. Do obliczenia, według zasad określonych w ust. 1, kwoty dotacji dotyczącej budynków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą być przyjęte opłaty za zużycie energii cieplnej na podgrzanie wody użytkowej według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w mieszkaniach. § 5. 1. W 1997 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona, z budżetu Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, dotacja na dofinansowanie kosztów remontów, o których mowa w § 3 ust. 1. 2. Spółdzielnie mieszkaniowe realizujące zadania, o których mowa w ust. 1, składają do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wnioski o przyznanie dotacji według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, w terminie 6 tygodni od dnia ogłoszenia rozporządzenia. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane bezpośrednio do spółdzielni mieszkaniowych. § 6. 1. Wojewodowie przekazują dotacje, o których mowa w § 2 i 3, spółdzielniom i ustalają terminy oraz tryb rozliczeń dotacji przez spółdzielnie. 2. O wysokości dotacji przyznanej na cele, o których mowa w § 3 ust. 1, wojewodowie powiadomią spółdzielnie nie później niż w ciągu miesiąca od dnia ogłoszenia rozporządzenia. 3. Rozliczenia dotacji są dokonywane w okresach kwartalnych. 4. Nadpłaty dotacji w części, o której mowa w § 2 ust. 1, mogą być zaliczane na poczet dotacji należnej na następny kwartał, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W rozliczeniu rocznym oraz w rozliczeniu za kwartał, w którym nastąpiło zrównanie poziomu opłat wymierzonych użytkownikom lokali mieszkalnych według cen urzędowych z kosztami zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznych lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, nadpłatę dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, spółdzielnia przekazuje, w ciągu 7 dni po terminie, o którym mowa w ust. 1, na rachunek bieżący - subkonto wydatków właściwego urzędu wojewódzkiego, z zastrzeżeniem ust. 8. 6. Wojewoda może przekazać spółdzielniom, w których w rozliczeniu rocznym wystąpił niedobór dotacji na cele określone w § 2 ust. 1, środki na pokrycie tego niedoboru w wysokości nie przekraczającej sumy nadpłat z tytułu rozliczenia rocznego, zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 5. 7. Jeżeli suma nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa przekroczy sumę niedoborów dotacji, różnica podlega przekazaniu na rachunek bieżący - subkonto dochodów urzędu wojewódzkiego w terminie określonym w § 7 ust. 2. 8. Jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej po terminie, w którym spółdzielnia jest zobowiązana do rocznego rozliczenia dotacji, kwota nadpłaty podlega zwrotowi na rachunek bieżący dochodów budżetu państwa właściwego urzędu skarbowego. § 7. 1. Kwartalne rozliczenia z wykorzystania dotacji, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie 20 dni po zakończeniu kwartału. 2. Rozliczenie dotacji za 1997 r. wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie do dnia 15 lutego 1998 r. 3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przedstawia Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie dotacji w ciągu 15 dni po upływie terminów wyznaczonych dla wojewodów. 4. Rozliczenia dotacji, o której mowa w § 5, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, spółdzielnie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie określonym w ust. 2. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1997 r. (poz. 144) Załącznik nr 1 WNIOSEK O DOTACJĘ DO KOSZTÓW REMONTÓW SPÓŁDZIELCZYCH ZASOBÓW MIESZKANIOWYCH Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 A. Dotacja do centralnego ogrzewania i ciepłej wody Ilustracja Ilustracja B. Dotacja do kosztów remontów Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej. (Dz. U. Nr 27, poz. 145) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", zwanego dalej "SPR", 2) koordynacja działania organów administracji rządowej realizujących zadania w zakresie objętym SPR, 3) sporządzanie rocznych planów finansowo-rzeczowych, 4) dokonywanie podziału rezerwy budżetu państwa przeznaczonej na SPR, 5) przewodniczenie i kierowanie pracami Rady Programowej do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej. § 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji. § 4. 1. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów. 2. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na realizację SPR, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzanie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami. § 7. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działający z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów. § 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 9. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zostaną przeniesione do budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647). § 10. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 11. § 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 100, poz. 494). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga. (Dz. U. Nr 27, poz. 146) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Pełnomocnik pełni funkcję wiceprzewodniczącego Polsko-Rosyjskiej Komisji do Spraw Współpracy Międzyregionalnej, ustanowionej na podstawie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy transgranicznej, sporządzonej w Warszawie dnia 2 października 1992 r. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) koordynowanie i inspirowanie prac w zakresie tworzenia programów oraz działań mających na celu rozwój współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz współpracy Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga, 2) sprawowanie nadzoru nad zgodnością realizacji programów i działań, o których mowa w pkt 1, z postanowieniami Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej i Obwodu Kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej, sporządzonego w Moskwie dnia 22 maja 1992 r., oraz Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga, sporządzonego w Warszawie dnia 2 października 1992 r., 3) współpraca z terenowymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego w zakresie prowadzonej przez nie współpracy transgranicznej i międzyregionalnej. § 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji. § 4. 1. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów. 2. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na funkcjonowanie programów i działań mających na celu rozwój współpracy województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzanie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami. § 7. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działający z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów. § 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 9. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zostaną przeniesione do budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647). § 10. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 11. § 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 maja 1994 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga (Dz. U. Nr 61, poz. 254 i z 1996 r. Nr 108, poz. 514). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 27, poz. 147) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670) wprowadza się następujące zmiany: 1) pozycje towarowe określone kodami PCN 2309 90 95 1, 2309 90 97 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Słowa-cjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 2309 90 95 1Pasze granulowane dla pstrągów-2086 00 0 2309 90 95 9Pozostałe-2086 00 0 2309 90 97Pozostałe: 2309 90 97 1Pasze granulowane dla pstrągów-2086 00 0 2309 90 97 9Pozostałe-2086 00 0 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Sło-wacjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 2309 90 95 1Pasze granulowane dla pstrągów-086 00 0 2309 90 95 9Pozostałe-2086 00 0 2309 90 97Pozostałe: 2309 90 97 1Pasze granulowane dla pstrągów-086 00 0 2309 90 97 9Pozostałe-2086 00 0 2) w uwadze nr 1 do działu 40 wyraz "faktycznie" zastępuje się wyrazem "faktysę", 3) pozycje towarowe określone następującymi kodami PCN: 7210 70 31 0, 7210 70 39 0, 7210 70 90 0, 7210 90 10 0, 7210 90 31 0, 7210 90 33 0, 7210 90 38 0, 7210 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Słowa- cjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi: - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem): 7210 70 31 0- - - Blacha biała i wyroby, powlekane tlenkiem chromu lub chromem, lakierowane (ECSC)................................ -4016,699999 7210 70 39 0- - - Pozostałe (ECSC)........ -4016,699999 7210 70 90 0- - Pozostałe........................ -4016,699999 7210 90- Pozostałe: 7210 90 10 0- - Srebrzone, złocone, platynowane lub emaliowane......................... -4016,699999 - - Pozostałe: - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem): 7210 90 31 0- - - - Platerowane (ECSC)..-4016,699999 7210 90 33 0- - - - Ocynowane i drukowane (ECSC).............-4016,699999 7210 90 38 0- - - - Pozostałe (ECSC)....... -4016,699999 7210 90 90 0- - - Pozostałe...................... -4016,699999 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Słowa- cjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi: - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) : 7210 70 31 0- - - Blacha biała i wyroby, powlekane tlenkiem chromu lub chromem, lakierowane (ECSC)................................. -4016,699099 7210 70 39 0- - - Pozostałe (ECSC)......... -4016,699099 7210 70 90 0- - Pozostałe......................... -4016,699099 7210 90- Pozostałe: 7210 90 10 0- - Srebrzone, złocone, platynowane lub emaliowane.......................... -4016,699099 - - Pozostałe: - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem): 7210 90 31 0- - - - Platerowane (ECSC).. -4016,699099 7210 90 33 0- - - - Ocynowane i drukowane (ECSC)............. -4016,699099 7210 90 38 0- - - - Pozostałe (ECSC)...... -4016,699099 7210 90 90 0- - - Pozostałe...................... -4016,699999 4) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 12 00 0 w brzmieniu: kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Słowa- cjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 8540 12 00 0- - Czarno-białe lub inne monochromatyczne ....szt.15Ä00000000 otrzymuje brzmienie: kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i Słowa-cjaWęgrySło-we-niaLitwa 12345678910111213 8540 12 00 0- - Czarno-białe lub inne monochromatyczne ....szt.15-00000000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego. (Dz. U. Nr 27, poz. 148) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 150, poz. 711) wprowadza się następujące zmiany: 1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2820 90 90 0 oznaczenie pozycji towarowej kodem PCN "ex 2820 90 00 0" zastępuje się oznaczeniem "ex 2820 90 90 0", 2) pozycje towarowe określone kodami PCN 2905 44 19 0, ex 2905 44 19 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieIlość 2905 44 19 0- - - - Pozostały998 050 kg ex 2905 44 19 0Likazyna120 000 kg otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieIlość 2905 44 19 0- - - - Pozostały1 118 050 kg § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary przywożone z zagranicy dla potrzeb przemysłu hutniczego. (Dz. U. Nr 27, poz. 149) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary przywożone z zagranicy dla potrzeb przemysłu hutniczego (Dz. U. Nr 150, poz. 712) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 7208 37 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieIlość w tonach ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 3,6 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm, 9,5 mm, 10,0 mm, i szerokości od 900 do 1500 mm10 000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieIlość w tonach ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 6,3 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm, 9,5 mm, 10,0 mm i szerokości od 900 do 1500 mm10 000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i Republiki Słowenii. (Dz. U. Nr 27, poz. 150) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i Republiki Słowenii (Dz. U. Nr 153, poz. 729) wprowadza się następujące zmiany: 1) pozycje towarowe określone kodami PCN 1704 10 11 0, 1704 10 19 0, 1704 10 91 0, 1704 10 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 30 ton 1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem: - - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 19 0- - - Pozostała15 - DCC - - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 - DCC 1704 10 99 0- - - Pozostała15 - DCC otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 30 ton 1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem: - - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC - - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC 1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC 2) pozycja towarowa określona kodem PCN 1806 90 60 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 200 ton 1806 90- Pozostałe: 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 - DCC otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent 1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 200 ton 1806 90- Pozostałe: 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 - DCC § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 27, poz. 151) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742 i z 1997 r. Nr 9, poz. 45) wprowadza się następujące zmiany: 1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 92 0 skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2106 90 98 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 2106 90 98 0- - - Pozostałe ex 2106 90 98 0"Soya Drink"3333333 2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 92 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2202 90 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr 2009: 2202 90- Pozostałe: 2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 ex 2202 90 10 0"Soya Drink"3333333 3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8471 60 90 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 8471 60 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia - wyjścia komputerów31,21,2 3 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 8517 50 10 0 skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 8521 10 30 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunery wideo): 8521 10- Na taśmach magnetycznych: - - Pozostałe: 8521 10 30 0- - - O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające na odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s ex 8521 10 30 0Z kamerą w tej samej obudowie145,65,6 11,2 5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 8522 90 91 1 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 8525 40 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop-klatką i inne rejestrujące kamery wideo: 8525 40- Kamery wideo ze stop-klatką oraz pozostałe kamery wideo rejestrujące: 8525 40 10 0- - Kamery wideo ze stop-klatką145,65,611,2 6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 9009 22 90 0 skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 9017 10 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9017 10 00 0- Stoły i przyrządy kreślarskie, automatyczne lub nie ex 9017 10 00 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia - wyjścia komputerów31,21,23 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodu lekarza i lekarza stomatologa. Art. 2. 1. Wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich. 2. Wykonywanie zawodu lekarza stomatologa polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń określonych w ust. 1, w zakresie chorób jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych. 3. Za wykonywanie zawodu lekarza uważa się także prowadzenie przez lekarza prac badawczych w dziedzinie nauk medycznych lub promocji zdrowia oraz nauczanie zawodu lekarza. Art. 3. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o lekarzu bez bliższego określenia, rozumie się przez to również lekarza stomatologa. Art. 4. Lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Rozdział 2 Prawo wykonywania zawodu lekarza Art. 5. 1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa osobie, która: 1) jest obywatelem polskim, 2) posiada dyplom lekarza, lekarza stomatologa wydany przez polską uczelnię bądź uzyskany w innym państwie dyplom uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami, 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 4) odbyła staż podyplomowy, 5) złożyła państwowy egzamin kończący staż podyplomowy, 6) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu lekarza, 7) wykazuje nienaganną postawę etyczną. 2. Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa przyznaje się osobie odbywającej staż, która spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1-3, 6 i 7. Art. 6. 1. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarz, lekarz stomatolog przedstawia okręgowej radzie lekarskiej, na obszarze której zamierza wykonywać zawód, dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 2, 4-6, oraz składa pisemne oświadczenie odnoszące się do okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3. 2. W celu uzyskania ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarz, lekarz stomatolog przedstawia okręgowej radzie lekarskiej, na obszarze której zamierza odbyć straż podyplomowy, dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 2 i 6, oraz składa pisemne oświadczenie odnoszące się do okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3. 3. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza stomatologa albo ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza stomatologa i wydaje lekarzowi dokument "Prawo wykonywania zawodu lekarza" lub "Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa" albo "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza" lub "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa". 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określa, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów, o których mowa w ust. 3. Art. 7. 1. Cudzoziemcowi można przyznać prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa na stałe lub na czas określony, jeżeli spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1 pkt 2-7. 2. Cudzoziemcowi można przyznać ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, jeżeli spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1 pkt 2, 3, 6 i 7. 3. Cudzoziemcowi można przyznać prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, jeżeli wykazuje znajomość języka polskiego niezbędną do wykonywania zawodu lekarza, potwierdzoną egzaminem. 4. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przyznaje okręgowa rada lekarska, właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu, na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 5. Przepisy art. 6 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania egzaminu z języka polskiego, o którym mowa w ust. 3. Art. 8. 1. Lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską. 2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowy tryb postępowania w sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa i prowadzenia rejestru lekarzy. Art. 9. Lekarz o odpowiednio wysokich kwalifikacjach, nie posiadający prawa wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadający to prawo w innym państwie, może brać udział w konsylium lekarskim i wykonywać zabiegi, których potrzeba wynika z tego konsylium, jeżeli został zaproszony przez: 1) lekarza posiadającego prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, każdorazowo po uzyskaniu zgody właściwej okręgowej rady lekarskiej, 2) lekarza wykonującego zawód w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, każdorazowo po uzyskaniu zgody kierownika tego zakładu i właściwej okręgowej rady lekarskiej, 3) szpital kliniczny lub medyczny instytut naukowo-badawczy, który informuje o tym właściwą okręgową radę lekarską. Art. 10. 1. Lekarz, który zamierza podjąć wykonywanie zawodu po upływie 5 lat od uzyskania dyplomu lekarza, lekarza stomatologa przed przyznaniem ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, obowiązany jest do odbycia przeszkolenia. 2. Lekarz posiadający ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, który zamierza podjąć wykonywanie zawodu po upływie 5 lat od ukończenia stażu podyplomowego, ma obowiązek odbycia przeszkolenia. 3. Lekarz posiadający prawo wykonywania zawodu, który nie wykonuje go przez okres dłuższy niż 5 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie, ma obowiązek zawiadomienia o tym właściwej okręgowej rady lekarskiej i odbycia przeszkolenia. Art. 11. 1. Jeżeli okręgowa rada lekarska stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego lekarza, powołuje komisję złożoną z lekarzy o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, która wydaje opinię o przygotowaniu zawodowym tego lekarza. 2. Okręgowa rada lekarska na podstawie opinii komisji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać lekarza do odbycia uzupełniającego przeszkolenia. Zainteresowany lekarz jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu okręgowej rady lekarskiej w czasie rozpatrywania jego sprawy. 3. Lekarz ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1. 4. W razie nie usprawiedliwionego niestawienia się lekarza przed komisją, o której mowa w ust. 1, lub uchylania się od uczestnictwa w uzupełniającym przeszkoleniu, o którym mowa w ust. 2 i w art. 10 ust. 2 i 3, okręgowa rada lekarska podejmuje uchwałę o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu lub o ograniczeniu w wykonywaniu określonych czynności medycznych do czasu zakończenia przeszkolenia. 5. Okręgowa rada lekarska ustala tryb, miejsce i program przeszkolenia, o którym mowa w ust. 2 oraz w art. 10. Koszty tego przeszkolenia ponosi lekarz. Art. 12. 1. Jeżeli okręgowa rada lekarska stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu lub ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych ze względu na stan zdrowia uniemożliwiający wykonywanie zawodu lekarza, powołuje komisję złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych. 2. Lekarz ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom. 3. Okręgowa rada lekarska na podstawie orzeczenia komisji może podjąć uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu na okres trwania niezdolności albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności medycznych na okres trwania niezdolności. Zainteresowany lekarz jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu okręgowej rady lekarskiej w czasie rozpatrywania jego sprawy. 4. Jeżeli lekarz odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy okręgowa rada lekarska na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze wykonywanie zawodu lub ściśle określonych czynności medycznych przez lekarza grozi niebezpieczeństwem dla osób przez niego leczonych, okręgowa rada lekarska podejmuje uchwałę o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu albo o ograniczeniu w wykonywaniu określonych czynności medycznych do czasu zakończenia postępowania. 5. Lekarz, w stosunku do którego podjęto uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu lub ograniczeniu wykonywania określonych czynności medycznych, może wystąpić do okręgowej rady lekarskiej o uchylenie uchwały, jeżeli ustaną przyczyny zawieszenia lub ograniczenia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od podjęcia uchwały okręgowej rady lekarskiej. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i organizację komisji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu lekarza. Art. 13. Postępowanie w sprawach, o których mowa w art. 11 i 12, jest poufne. Art. 14. Prawo wykonywania zawodu lekarz traci z mocy prawa w razie: 1) utraty obywatelstwa polskiego, 2) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego, 3) upływu czasu, na jaki zostało przyznane. Rozdział 3 Kwalifikacje lekarza Art. 15. 1. Czas trwania stażu podyplomowego lekarza nie może być krótszy niż 12 miesięcy. 2. Staż podyplomowy lekarza stomatologa trwa 12 miesięcy. 3. Staż podyplomowy jest zakończony egzaminem państwowym. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz wojewodowie zapewniają środki finansowe niezbędne do odbycia stażu podyplomowego dla będących obywatelami polskimi absolwentów studiów lekarskich i studiów lekarsko-stomatologicznych, zamierzających wykonywać zawód lekarza. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia: 1) ramowe programy i czas trwania stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa, 2) sposób odbywania i dokumentowania stażu podyplomowego, 3) tryb uznawania równoważności stażu podyplomowego odbytego za granicą w całości lub w części, 4) sposób i tryb składania egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, 5) zakres uprawnień zawodowych lekarza stażysty, lekarza stomatologa stażysty, 6) warunki, jakim powinny odpowiadać zakłady opieki zdrowotnej i indywidualne praktyki lekarskie, w których odbywane są staże podyplomowe. 6. Wojewoda w porozumieniu z właściwą okręgową radą lekarską ustala listę zakładów opieki zdrowotnej oraz indywidualnych praktyk lekarskich i indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich, uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych. 7. Absolwenci studiów lekarskich pełniący czynną służbę wojskową odbywają staż podyplomowy w zakładach opieki zdrowotnej podległych i określanych przez Ministra Obrony Narodowej po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej. 8. W uzasadnionych przypadkach Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może uznać staż odbyty za granicą za równoważny ze stażem odbytym w kraju. Art. 16. 1. Lekarz, lekarz stomatolog może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny po odbyciu przeszkolenia określonego programem specjalizacji i złożeniu egzaminu państwowego albo po uznaniu równoważnego tytułu specjalisty uzyskanego za granicą. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego określa, w drodze rozporządzenia, wykaz specjalności lekarskich i lekarsko-stomatologicznych, ramowe programy specjalizacji, sposób odbywania specjalizacji, sposób i tryb składania egzaminu państwowego, warunki, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne prowadzące specjalizację, oraz warunki i tryb uznawania równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą. 3. Minister Obrony Narodowej oraz Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Wojskowej Rady Lekarskiej określą, w drodze rozporządzenia, tryb uzyskiwania tytułu specjalisty przez lekarza będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej, tworzonym i utrzymywanym przez Ministra Obrony Narodowej albo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 17. 1. Lekarz może uzyskać świadectwo potwierdzające posiadanie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej oraz właściwych lekarskich towarzystw naukowych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje umiejętności oraz warunki i tryb uzyskiwania świadectw, o których mowa w ust. 1. Art. 18. 1. Lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Art. 19. 1. Kształcenie podyplomowe lekarzy mogą prowadzić jednostki organizacyjne uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów oraz inne jednostki organizacyjne i osoby fizyczne po uzyskaniu zezwolenia właściwej okręgowej rady lekarskiej. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki oraz tryb wydawania zezwoleń na prowadzenie szkolenia podyplomowego lekarzy, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady prowadzenia rejestru udzielonych zezwoleń. Art. 20. Lekarzowi przysługuje prawo używania tytułu i stopnia naukowego oraz tytułu specjalisty w brzmieniu określonym przez odrębne przepisy. Rozdział 4 Eksperyment medyczny Art. 21. 1. Eksperyment medyczny przeprowadzany na ludziach może być eksperymentem leczniczym lub badawczym. 2. Eksperymentem leczniczym jest wprowadzenie przez lekarza nowych lub tylko częściowo wypróbowanych metod diagnostycznych, leczniczych lub profilaktycznych w celu osiągnięcia bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby leczonej. Może on być przeprowadzony, jeżeli dotychczas stosowane metody medyczne nie są skuteczne lub jeżeli ich skuteczność nie jest wystarczająca. 3. Eksperyment badawczy ma na celu przede wszystkim rozszerzenie wiedzy medycznej. Może być on przeprowadzany zarówno na osobach chorych, jak i zdrowych. Przeprowadzenie eksperymentu badawczego jest dopuszczalne wówczas, gdy uczestnictwo w nim nie jest związane z ryzykiem albo też ryzyko jest niewielkie i nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych rezultatów takiego eksperymentu. Art. 22. Eksperyment medyczny może być przeprowadzany, jeżeli spodziewana korzyść lecznicza lub poznawcza ma istotne znaczenie, a przewidywane osiągnięcie tej korzyści oraz celowość i sposób przeprowadzania eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy i zgodnie z zasadami etyki lekarskiej. Art. 23. Eksperymentem medycznym kieruje lekarz posiadający odpowiednio wysokie kwalifikacje. Art. 24. 1. Osoba, która ma być poddana eksperymentowi medycznemu, jest uprzednio informowana o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium. 2. W przypadku gdyby natychmiastowe przerwanie eksperymentu mogło spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia jego uczestnika lekarz obowiązany jest go o tym poinformować. Art. 25. 1. Przeprowadzenie eksperymentu medycznego wymaga pisemnej zgody osoby badanej mającej w nim uczestniczyć. W przypadku niemożności wyrażenia pisemnej zgody, za równoważne uważa się wyrażenie zgody ustnie złożone w obecności dwóch świadków. Zgoda tak złożona powinna być odnotowana w dokumentacji lekarskiej. 2. Udział małoletniego w eksperymencie medycznym jest dopuszczalny tylko za pisemną zgodą jego przedstawiciela ustawowego. Jeżeli małoletni ukończył 16 lat lub nie ukończył 16 lat i jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie swego uczestnictwa w eksperymencie, konieczna jest także jego pisemna zgoda. 3. Udział małoletniego w eksperymencie badawczym jest dopuszczalny, jeżeli spodziewane korzyści mają bezpośrednie znaczenie dla zdrowia małoletniego, a ryzyko jest niewielkie i nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych rezultatów. Eksperyment badawczy z udziałem małoletniego nie jest dopuszczalny, gdy istnieje możliwość przeprowadzenia takiego eksperymentu o porównywalnej efektywności z udziałem osoby posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych. 4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę na udział tej osoby w eksperymencie leczniczym wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie swojego uczestnictwa w eksperymencie leczniczym, konieczne jest ponadto uzyskanie pisemnej zgody tej osoby. 5. W przypadku osoby, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, lecz nie jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinii w sprawie swego uczestnictwa w eksperymencie, zgodę na udział tej osoby w eksperymencie leczniczym wyraża sąd opiekuńczy właściwy ze względu na siedzibę podmiotu przeprowadzającego eksperyment. 6. W przypadku gdy przedstawiciel ustawowy odmawia zgody na udział chorego w eksperymencie leczniczym, można zwrócić się do sądu opiekuńczego, właściwego ze względu na siedzibę podmiotu przeprowadzającego eksperyment, o wyrażenie zgody. 7. Z wnioskiem o udzielenie zgody na uczestnictwo w eksperymencie medycznym osoby, o której mowa w ust. 2-5, może wystąpić podmiot przeprowadzający eksperyment do sądu opiekuńczego właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu. 8. W przypadkach nie cierpiących zwłoki i ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia, uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1-6, nie jest konieczne. Art. 26. 1. Udział w eksperymencie leczniczym kobiet ciężarnych wymaga szczególnie wnikliwej oceny związanego z tym ryzyka dla matki i płodu. 2. Kobiety ciężarne i karmiące mogą uczestniczyć wyłącznie w eksperymentach badawczych pozbawionych ryzyka lub związanych z niewielkim ryzykiem. 3. Osoby ubezwłasnowolnione, żołnierze służby zasadniczej oraz osoby pozbawione wolności nie mogą uczestniczyć w eksperymentach badawczych. Art. 27. 1. Osoba lub inny podmiot uprawniony do udzielenia zgody na eksperyment medyczny może ją cofnąć w każdym stadium eksperymentu. Lekarz powinien wówczas eksperyment przerwać. 2. Lekarz prowadzący eksperyment leczniczy ma obowiązek przerwać go, jeżeli w czasie jego trwania wystąpi zagrożenie zdrowia chorego przewyższające spodziewane korzyści dla chorego. 3. Lekarz prowadzący eksperyment badawczy ma obowiązek przerwać go, jeżeli w czasie jego trwania nastąpi nieprzewidziane zagrożenie zdrowia lub życia osoby w nim uczestniczącej. Art. 28. Informacja uzyskana w związku z eksperymentem medycznym może być wykorzystana do celów naukowych, bez zgody osoby poddanej temu eksperymentowi, w sposób uniemożliwiający identyfikację tej osoby. Art. 29. 1. Eksperyment medyczny może być przeprowadzony wyłącznie po wyrażeniu pozytywnej opinii o projekcie przez niezależną komisję bioetyczną. Do składu komisji powołuje się osoby posiadające wysoki autorytet moralny i wysokie kwalifikacje specjalistyczne. 2. Komisja bioetyczna wyraża opinię o projekcie eksperymentu medycznego, w drodze uchwały, przy uwzględnieniu kryteriów etycznych oraz celowości i wykonalności projektu. 3. Komisje bioetyczne powołują: 1) okręgowa rada lekarska na obszarze swojego działania, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w pkt 2 i 3, 2) rektor wyższej uczelni medycznej lub wyższej uczelni z wydziałem medycznym, 3) dyrektor medycznej jednostki badawczo-rozwojowej. 4. W skład komisji bioetycznych, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, wchodzi również przedstawiciel właściwej okręgowej rady lekarskiej. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej powołuje Odwoławczą Komisję Bioetyczną, rozpatrującą odwołania od komisji bioetycznych, o których mowa w ust. 2. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady powoływania i finansowania oraz tryb działania komisji bioetycznych. Rozdział 5 Zasady wykonywania zawodu lekarza Art. 30. Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach nie cierpiących zwłoki. Art. 31. 1. Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. 2. Lekarz może udzielać informacji, o której mowa w ust. 1, innym osobom tylko za zgodą pacjenta. 3. Na żądanie pacjenta lekarz nie ma obowiązku udzielać pacjentowi informacji, o której mowa w ust. 1. 4. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej informacji. 5. Obowiązek lekarza, określony w ust. 1, dotyczy także pacjentów, którzy ukończyli 16 lat. 6. Jeżeli pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji przedstawicielowi ustawowemu, a w razie jego braku lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe - opiekunowi faktycznemu pacjenta. 7. Pacjentowi, który nie ukończył 16 lat, lekarz udziela informacji w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego i wysłuchuje jego zdania. 8. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o opiekunie faktycznym, należy przez to rozumieć osobę wykonującą, bez obowiązku ustawowego, stałą pieczę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo swój stan psychiczny pieczy takiej wymaga. Art. 32. 1. Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta. 2. Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe - zgoda sądu opiekuńczego. 3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust. 2, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny. 4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby. 5. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda. 6. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego. 7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zgoda osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4 może być wyrażona ustnie albo nawet poprzez takie ich zachowanie, które w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom medycznym. 8. Jeżeli pacjent, o którym mowa w ust. 2, nie ma przedstawiciela ustawowego ani opiekuna faktycznego albo porozumienie się z tymi osobami jest niemożliwe, lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych świadczeń zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co innego wynika z przepisów ustawy. 9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 34 ust. 7. 10. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielania zgody na wykonywanie czynności medycznych jest sąd, w którego okręgu czynności te mają być wykonane. Art. 33. 1. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym. 2. Decyzję o podjęciu czynności medycznych w okolicznościach, o których mowa w ust. 1, lekarz powinien w miarę możliwości skonsultować z innym lekarzem. 3. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, lekarz odnotowuje w dokumentacji medycznej pacjenta. Art. 34. 1. Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody. 2. Przed wyrażeniem zgody przez pacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1, lekarz ma obowiązek udzielenia mu informacji zgodnie z art. 31. 3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1, wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe - po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego. 4. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego pisemna zgoda. 5. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 32 ust. 6. 6. Jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody nie zgadza się na wykonanie przez lekarza czynności wymienionych w ust. 1, a niezbędnych dla usunięcia niebezpieczeństwa utraty przez pacjenta życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała bądź ciężkiego rozstroju zdrowia, lekarz może wykonać takie czynności po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego. 7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy. 8. O okolicznościach, o których mowa w ust. 3-7, lekarz dokonuje odpowiedniej adnotacji w dokumentacji medycznej pacjenta. Art. 35. 1. Jeżeli w trakcie wykonywania zabiegu operacyjnego albo stosowania metody leczniczej lub diagnostycznej wystąpią okoliczności, których nieuwzględnienie groziłoby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkim uszkodzeniem ciała lub ciężkim rozstrojem zdrowia, a nie ma możliwości niezwłocznie uzyskać zgody pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, lekarz ma prawo, bez uzyskania tej zgody, zmienić zakres zabiegu bądź metody leczenia lub diagnostyki w sposób umożliwiający uwzględnienie tych okoliczności. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. 2. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1, lekarz dokonuje odpowiedniej adnotacji w dokumentacji medycznej oraz informuje pacjenta, przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo sąd opiekuńczy. Art. 36. 1. Lekarz podczas udzielania świadczeń zdrowotnych ma obowiązek poszanowania intymności i godności osobistej pacjenta. 2. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może uczestniczyć tylko niezbędny, ze względu na rodzaj świadczenia, personel medyczny. Uczestnictwo innych osób wymaga zgody pacjenta i lekarza. 3. Lekarz ma obowiązek dbać, aby inny personel medyczny przestrzegał w postępowaniu z pacjentem zasady określonej w ust. 1. 4. Przepis ust. 2 nie dotyczy klinik i szpitali akademii medycznych, medycznych jednostek badawczo-rozwojowych i innych jednostek uprawnionych do kształcenia studentów nauk medycznych, lekarzy oraz innego personelu medycznego w zakresie niezbędnym do celów dydaktycznych. W przypadku demonstracji o charakterze wyłącznie dydaktycznym konieczne jest uzyskanie zgody pacjenta. Art. 37. W razie wątpliwości diagnostycznych lub terapeutycznych lekarz z własnej inicjatywy bądź na wniosek pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, jeżeli uzna to za uzasadnione w świetle wymagań wiedzy medycznej, powinien zasięgnąć opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizować konsylium lekarskie. Art. 38. 1. Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej. 3. Jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego. 4. W przypadku odstąpienia od leczenia lekarz ma obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Art. 39. Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w innym zakładzie opieki zdrowotnej oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby ma ponadto obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego. Art. 40. 1. Lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy: 1) tak stanowią ustawy, 2) badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz jest obowiązany poinformować o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje, 3) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób, 4) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta skutkach jej ujawnienia, 5) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawnionym osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń, 6) jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych, 7) jest to niezbędne dla celów naukowych; ujawnienie tajemnicy może nastąpić wyłącznie w niezbędnym zakresie. 3. Lekarz, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7, jest związany tajemnicą również po śmierci pacjenta. 4. Lekarz nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta bez jego zgody. Art. 41. 1. Lekarz ma obowiązek prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentacji medycznej, sposób jej prowadzenia oraz szczegółowe warunki jej udostępniania. Art. 42. Lekarz orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po uprzednim, osobistym jej zbadaniu, z zastrzeżeniem sytuacji określonych w odrębnych przepisach. Art. 43. 1. Lekarz może stwierdzić zgon na podstawie osobiście wykonanych badań i ustaleń, z zastrzeżeniem sytuacji określonych w odrębnych przepisach. 2. W uzasadnionych przypadkach lekarz może uzależnić wystawienie karty zgonu od przeprowadzenia sekcji zwłok. 3. Lekarz może wystawić kartę zgonu na podstawie dokumentacji badania pośmiertnego, przeprowadzonego osobiście przez innego lekarza lub inną uprawnioną osobę. Art. 44. Lekarzowi, który wykonuje czynności w ramach świadczeń pomocy doraźnej lub w przypadku, o którym mowa w art. 30, przysługuje ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu. Art. 45. 1. Lekarz może ordynować te środki farmaceutyczne i materiały medyczne, które są dopuszczone do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. W uzasadnionych przypadkach lekarz może ordynować środki farmaceutyczne i materiały medyczne dopuszczone do obrotu w innych krajach, z jednoczesnym szczegółowym uzasadnieniem w dokumentacji medycznej. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wystawiania recept lekarskich. Art. 46. 1. Lekarz nie może sprzedawać środków farmaceutycznych, materiałów medycznych, przedmiotów ortopedycznych lub środków pomocniczych. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach, gdy lekarz doraźnie dostarczy pacjentowi środek farmaceutyczny lub materiał medyczny, w związku z udzieleniem pomocy w nagłym przypadku. Art. 47. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, może ustalić zasady postępowania lekarzy w sytuacjach związanych ze szczególnym zagrożeniem zdrowia publicznego. Art. 48. 1. Lekarz wykonujący zawód może być powołany przez uprawniony organ do udzielania pomocy lekarskiej w celu zwalczania skutków katastrof, epidemii i klęsk żywiołowych na czas ich trwania. 2. Zasady i tryb powołania lekarza w sytuacji, o której mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. Art. 49. 1. Lekarz wykonujący zawód ma obowiązek uczestniczenia w pracach komisji lekarskich, określających zdolność poborowych do czynnej służby wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Wojewoda jest zobowiązany do zrekompensowania lekarzowi zarobków utraconych w związku z pracą w komisji, o której mowa w ust. 1. Art. 50. 1. Lekarz może wykonywać indywidualną praktykę lekarską, jeżeli: 1) posiada prawo wykonywania zawodu, 2) wykonywał zawód co najmniej przez okres 2 lat od ukończenia stażu podyplomowego, 3) uzyskał zezwolenie oraz wpis do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich we właściwej okręgowej izbie lekarskiej. 2. Lekarz może wykonywać indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, jeżeli: 1) spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, 2) posiada specjalizację w dziedzinie medycyny odpowiadającej wykonywanej praktyce, 3) uzyskał zezwolenie oraz wpis do rejestru indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich. 3. Za równoznaczne z indywidualną praktyką lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktyką lekarską w rozumieniu ustawy uważa się wykonywanie zawodu lekarza poza zakładem opieki zdrowotnej na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, z zastrzeżeniem art. 53 ust. 1. 4. Lekarz uzyskuje zezwolenie oraz wpis do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, jeżeli przedstawi właściwej okręgowej radzie lekarskiej dane o: 1) spełnieniu warunków określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 lub ust. 2 pkt 1 i 2, 2) pomieszczeniu, w którym zamierza wykonywać praktykę lekarską, oraz jego wyposażeniu w aparaturę i sprzęt medyczny, a także opinię organu sanitarnego o spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie określonych świadczeń zdrowotnych. 5. W przypadku gdy indywidualna praktyka lekarska, o której mowa w ust. 1 i 2, wykonywana jest na warunkach określonych w ust. 3, obowiązek przedstawienia danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, spoczywa na podmiocie, który ma zamiar zawrzeć z lekarzem umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną, z wyłączeniem sytuacji, w której pomieszczenia, sprzęt i aparatura medyczna nie stanowią własności tego podmiotu. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną praktykę lekarską i indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską. 7. Okręgowa rada lekarska po sprawdzeniu danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 lub w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4 pkt 2, wydaje zezwolenie i dokonuje wpisu do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich lub indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich oraz wydaje lekarzowi dokument stwierdzający wpis. 8. W uzasadnionych przypadkach okręgowa rada lekarska może podjąć uchwałę o zarejestrowaniu indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej, którą zamierza wykonywać członek innej okręgowej izby lekarskiej. 9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich i indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich oraz ustali wzory rejestrów. 10. Lekarz prowadzący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską ma obowiązek powiadomić okręgową radę lekarską, która wydała zezwolenie, o zmianie warunków, o których mowa w ust. 4 pkt 2. Art. 51. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Naczelną Radą Lekarską ustali, w drodze rozporządzenia, opłatę za wydanie zezwolenia oraz dokumentów stwierdzających wpis, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3. 2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera właściwa okręgowa rada lekarska. Art. 52. Okręgowa rada lekarska cofa zezwolenie oraz skreśla z rejestru, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w razie: 1) pozbawienia lekarza prawa wykonywania zawodu, 2) zawieszenia lekarzowi prawa wykonywania zawodu, 3) zrzeczenia się przez lekarza prawa wykonywania zawodu, 4) niespełnienia wymogów, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 1 i 2 albo w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4 pkt 2, 5) skreślenia z rejestru członków okręgowej izby lekarskiej, 6) złożenia przez lekarza oświadczenia o zaprzestaniu jej wykonywania. Art. 53. 1. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską może zatrudniać lekarza w okresie niezbędnym do uzyskania przez niego uprawnień do wykonywania indywidualnej praktyki lekarskiej oraz osoby nie będące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy). 2. Wykonywanie praktyki lekarskiej, o której mowa w ust. 1, nie jest prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej. Art. 54. 1. Nadzór nad indywidualną praktyką lekarską i indywidualną specjalistyczną praktyką lekarską wykonywaną przez lekarza, lekarza stomatologa sprawuje właściwa okręgowa rada lekarska. 2. Okręgowa rada lekarska jest uprawniona w ramach nadzoru do: 1) przeprowadzania czynności kontrolnych, a w szczególności: a) wizytacji pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub ust. 2, b) obserwowania czynności związanych z udzielaniem świadczeń w ramach indywidualnej praktyki, c) żądania informacji i udostępniania dokumentacji medycznej, 2) wydawania zaleceń pokontrolnych, mających na celu usunięcie stwierdzonych braków i wadliwości. 3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, na obszarze całego kraju wykonuje Naczelna Rada Lekarska. 4. Okręgowa rada lekarska lub Naczelna Rada Lekarska na wniosek wojewody, organów samorządu terytorialnego przekaże informacje z wykonanych czynności, o których mowa w ust. 2. Art. 55. Okręgowa rada lekarska przekazuje wojewodzie corocznie wyciąg z rejestru, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, a także udziela w razie potrzeby informacji o danych wpisanych do rejestru właściwemu wojewodzie lub organowi samorządu terytorialnego. Art. 56. 1. Lekarz może podać do publicznej wiadomości informacje o udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej, o których mowa w art. 2. 2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowe zasady podawania do publicznej wiadomości informacji o udzielaniu przez lekarzy świadczeń zdrowotnych, w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej, o których mowa w art. 2. Art. 57. 1. Od uchwał okręgowych rad lekarskich, w sprawach, o których mowa w art. 5, art. 7 ust. 1-5, art. 8 ust. 1, art. 9 pkt 1 i 2, art. 11 ust. 1, 2 i 4, art. 12 ust. 1 i 3-5, art. 14, art. 50 ust. 7 i 8 i art. 52, lekarzowi przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady Lekarskiej, która podejmuje w tej sprawie uchwałę. 2. Do uchwał samorządu lekarzy w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji administracyjnych. 3. Na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej, o której mowa w ust. 1, służy zainteresowanemu skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 58. 1. Kto bez uprawnień udziela świadczeń zdrowotnych polegających na rozpoznawaniu chorób oraz ich leczeniu, podlega karze grzywny. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej albo wprowadza w błąd co do posiadania takiego uprawnienia, podlega karze pozbawienia wolności do 1 roku, ograniczenia wolności lub grzywny. 3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 59. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz. 94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) w art. 23a: a) w § 1 skreśla się wyrazy "leczniczych" oraz "lecznicze", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do eksperymentów medycznych - badawczych i leczniczych." Art. 60. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 wyraz "dentystę" zastępuje się wyrazem "stomatologa"; 2) skreśla się art. 6. Art. 61. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 16: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) badania kliniczne środka farmaceutycznego lub materiału medycznego bądź potencjalnego leku mogą być przeprowadzone na zasadach określonych w odrębnych przepisach, dotyczących eksperymentu medycznego," - skreśla się pkt 3, b) skreśla się ust. 2. Art. 62. Osoby, które nabyły uprawnienia do tytułu zawodowego lekarza dentysty na podstawie dotychczasowych przepisów, są uprawnione do używania tytułu zawodowego lekarza stomatologa. Art. 63. 1. Zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza i zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza dentysty, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, tracą ważność z dniem 31 grudnia 1999 r. 2. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał prawo wykonywania zawodu lekarza lub prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty, zachowuje to prawo, z tym że do dnia 31 grudnia 1999 r. powinien uzyskać w okręgowej izbie lekarskiej, właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu, dokument, o którym mowa w art. 6 ust. 3. Art. 64. 1. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał specjalizację pierwszego lub drugiego stopnia w określonych dziedzinach medycyny i specjalnościach medycznych, zachowuje tytuł i uprawnienia wynikające z uzyskania tych specjalizacji. 2. Lekarz, który rozpoczął specjalizację na podstawie przepisów dotychczasowych, odbywa ją zgodnie z tymi przepisami. Art. 65. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską ma obowiązek uzyskać zezwolenie oraz wpis do rejestru, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. Art. 66. Do postępowań dotyczących uzyskania, pozbawienia, zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 67. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie zachowują moc przepisy dotychczas obowiązujące, nie dłużej jednak niż przez okres 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, o ile nie są sprzeczne z ustawą. Art. 68. Tracą moc: 1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 czerwca 1927 r. o wykonywaniu praktyki dentystycznej (Dz. U. z 1934 r. Nr 4, poz. 32, Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 91, poz. 628, z 1947 r. Nr 27, poz. 104 i z 1989 r. Nr 30, poz. 158), 2) ustawa z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz. 458, Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61, z 1989 r. Nr 30, poz. 158 i z 1993 r. Nr 17, poz. 78). Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że przepis art. 15: 1) ust. 3 wchodzi w życie z dniem 1 października 1999 r., 2) ust. 4 wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. (Dz. U. Nr 28, poz. 153) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Wprowadza się powszechne obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, zwane dalej "ubezpieczeniem zdrowotnym". Art. 2. 1. Świadczenia określone w przepisach ustawy udzielane są w razie choroby lub urazu, ciąży, porodu i połogu, powszechnej akcji zapobiegania chorobom oraz konieczności dokonania oceny stanu zdrowia wymaganej na podstawie odrębnych przepisów i przysługują: 1) osobom podlegającym obowiązkowi ubezpieczenia, 2) członkom rodziny osób, o których mowa w pkt 1. 2. Ubezpieczonymi są: 1) osoby posiadające obywatelstwo polskie i zamieszkujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) cudzoziemcy zamieszkujący lub przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 10, którzy spełnili warunki określone w art. 3. 3. Za członka rodziny uważa się małżonka, dziecko własne, dziecko drugiego małżonka, dziecko przysposobione oraz wnuka i dziecko obce przyjęte na wychowanie, również w ramach rodziny zastępczej - do ukończenia 18 lat, a jeżeli kształci się dalej - do ukończenia 26 lat, a także innych członków rodziny zamieszkałych wspólnie z ubezpieczonym, pozostających na jego wyłącznym utrzymaniu. Art. 3. 1. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego uważa się za wykonany po zgłoszeniu osoby podlegającej ubezpieczeniu oraz opłaceniu składki w terminie określonym na podstawie ustawy do kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wymóg zgłoszenia nie dotyczy osób objętych ubezpieczeniem społecznym rolników. Obowiązek ubezpieczenia tych osób uważa się za wykonany z dniem objęcia ubezpieczeniem społecznym rolników. Art. 4. Państwo gwarantuje ubezpieczonym udzielanie świadczeń określonych w ustawie. Art. 5. Składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega kompensacie na zasadach określonych w ustawie. Art. 6. 1. Zadania z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego realizują kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. 2. W realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, uczestniczą inne podmioty określone ustawą. Art. 7. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) artykułach sanitarnych - rozumie się przez to materiały i preparaty opatrunkowe przeznaczone dla celów medycznych oraz środki ich mocowania, 2) bezrobotnym - rozumie się przez to bezrobotnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128), 3) kombatancie - rozumie się przez to osobę, o której mowa w art. 1-4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83), 4) lecznictwie uzdrowiskowym - rozumie się przez to zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 5) leku recepturowym - rozumie się przez to leki sporządzone w aptece na podstawie recepty, 6) leku uzupełniającym - rozumie się przez to leki wspomagające lub uzupełniające działanie leków podstawowych, a także leki najnowszej generacji o zbliżonych właściwościach terapeutycznych a wysokiej cenie, 7) leku podstawowym - rozumie się przez to leki ratujące życie lub niezbędne w terapii i dla podtrzymania zdrowia, najbardziej uzasadnione w danej grupie leków, 8) lekarzu - rozumie się przez to również lekarza stomatologa, 9) lekarzu ubezpieczenia zdrowotnego - rozumie się przez to lekarza zakładu opieki zdrowotnej lub lekarza wykonującego zawód poza zakładem opieki zdrowotnej, z którym to zakładem bądź lekarzem zawarto umowę o udzielanie ubezpieczonym świadczeń z zakresu podstawowej lub specjalistycznej opieki zdrowotnej, 10) materiałach medycznych - rozumie się przez to artykuły sanitarne oraz inne materiały medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152), 11) nazwie handlowej leku - rozumie się przez to nazwę zastrzeżoną przez producenta, 12) nazwie międzynarodowej leku - rozumie się przez to nazwę leku ustaloną przez Światową Organizację Zdrowia, 13) najniższym wynagrodzeniu - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie pracowników, ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie Kodeksu pracy, 14) osobie pobierającej emeryturę lub rentę - rozumie się przez to osobę objętą zaopatrzeniem emerytalno-rentowym, określonym w odrębnych przepisach, lub osobę pobierającą emeryturę lub rentę zagraniczną, 15) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", 16) świadczeniu zdrowotnym - rozumie się przez to świadczenie określone w ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110), 17) ubezpieczeniu społecznym rolników - rozumie się przez to ubezpieczenie określone w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz. 771), 18) ubezpieczeniu społecznym pracowników - rozumie się przez to ubezpieczenie określone w ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426), 19) ubezpieczeniu społecznym - rozumie się przez to ubezpieczenie określone w ustawach wymienionych w art. 170, 20) zawodzie medycznym - rozumie się przez to zawód, który na podstawie odrębnych przepisów uprawnia do udzielania świadczeń zdrowotnych. Rozdział 2 Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego Art. 8. Obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają: 1) osoby objęte ubezpieczeniem społecznym: a) pracowników, b) rolników, c) osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, d) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, e) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych i ich rodzin, f) osób duchownych, g) twórców i ich rodzin, h) adwokatów, 2) żołnierze zawodowi oraz żołnierze odbywający służbę okresową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową, 3) policjanci, 4) funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa, 5) funkcjonariusze Straży Granicznej, 6) funkcjonariusze Służby Więziennej, 7) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej, 8) posłowie i senatorowie, 9) osoby pobierające emerytury lub renty, 10) dzieci oraz uczniowie i słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - nie pozostający na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu, 11) studenci i uczestnicy studiów doktoranckich - nie pozostający na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu, 12) słuchacze Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, 13) bezrobotni, 14) osoby pobierające zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne z urzędu pracy, 15) osoby pobierające rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej, 16) kombatanci nie podlegający ubezpieczeniu społecznemu w Rzeczypospolitej Polskiej lub nie pobierający emerytury lub renty, 17) osoby korzystające z urlopu wychowawczego - nie pozostające na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu. Art. 9. 1. Osoby nie wymienione w art. 8 mogą zostać ubezpieczone na podstawie pisemnego wniosku złożonego w kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. 2. Podstawę wymiaru składki dla osób, o których mowa w ust. 1, stanowi kwota deklarowanego miesięcznego dochodu, nie niższa jednak od kwoty odpowiadającej najniższemu wynagrodzeniu. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są objęte ubezpieczeniem zdrowotnym z dniem zgłoszenia się do ubezpieczenia zdrowotnego i opłacenia składki, a przestają być nim objęte z dniem złożenia wniosku o rezygnację z ubezpieczenia zdrowotnego. Art. 10. Nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego obywatele państw obcych, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub międzynarodowych instytucjach, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Art. 11. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniem społecznym, o których mowa w art. 8 pkt 1, powstaje i wygasa w terminach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym pracowników, a w stosunku do rolników - w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. Art. 12. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób wymienionych w art. 8 pkt 2-7 powstaje z dniem nawiązania stosunku służbowego, a wygasa z dniem jego ustania. Art. 13. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego posłów i senatorów powstaje z dniem otrzymania uposażenia, a wygasa z dniem zaprzestania pobierania uposażenia. Art. 14. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego emerytów i rencistów powstaje z dniem pobrania emerytury lub renty, a wygasa z dniem zaprzestania pobierania świadczenia. Art. 15. Obowiązek ubezpieczenia: 1) uczniów i słuchaczy, wymienionych w art. 8 pkt 10 - powstaje z dniem przyjęcia do szkoły lub zakładu kształcenia nauczycieli, a wygasa z dniem ukończenia szkoły lub zakładu kształcenia nauczycieli albo skreślenia z listy uczniów lub słuchaczy, 2) dzieci, uczniów i słuchaczy, wymienionych w art. 8 pkt 10, przebywających w placówce opiekuńczo-wychowawczej, resocjalizacyjnej lub w domu pomocy społecznej - powstaje z dniem przyjęcia do placówki albo domu, a wygasa z końcem pobytu w placówce bądź domu, 3) osób wymienionych w art. 8 pkt 11 i 12 - powstaje z dniem immatrykulacji i złożenia ślubowania lub przyjęcia na studia doktoranckie, a wygasa z dniem uzyskania statusu absolwenta lub ukończenia studiów doktoranckich albo skreślenia z listy studentów lub skreślenia z listy uczestników studiów doktoranckich, 4) bezrobotnych - powstaje z dniem uzyskania statusu bezrobotnego, a wygasa z dniem utraty tego statusu, 5) osób pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne z urzędu pracy - obejmuje okres pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, 6) osób pobierających rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej - obejmuje okres pobierania renty lub zasiłku, 7) osób korzystających z urlopu wychowawczego - powstaje z dniem rozpoczęcia urlopu, a wygasa z dniem zakończenia urlopu. Art. 16. 1. Do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniem społecznym stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zasad, trybu i terminu zgłaszania do ubezpieczenia społecznego. 2. Do ubezpieczenia zdrowotnego osób wymienionych w art. 8 pkt 2-8 stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zasad, trybu i terminu zgłaszania do ubezpieczenia społecznego pracowników. Art. 17. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego: 1) osób pobierających emeryturę lub rentę, dzieci i uczniów, studentów i uczestników studiów doktoranckich, słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, bezrobotnych, osób pobierających zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne, rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej, 2) osób, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 8 pkt 16 i 17 i art. 9. Art. 18. 1. Dowodem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym jest karta identyfikacyjna ubezpieczenia zdrowotnego, zwana dalej "kartą identyfikacyjną". 2. Karta identyfikacyjna powinna zawierać w szczególności: 1) nazwisko, 2) imiona, 3) datę urodzenia, 4) adres miejsca zamieszkania, 5) numer ewidencyjny PESEL, 6) poświadczenie opłacenia składek. 3. Kartę identyfikacyjną otrzymują osoby uprawnione, o których mowa w art. 2, w dniu zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego. 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy dzieci od dnia urodzenia do ukończenia 3 miesiąca życia. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór karty identyfikacyjnej, tryb jej wydawania i anulowania oraz sposób poświadczenia opłacenia składek. Rozdział 3 Składki na ubezpieczenie zdrowotne Art. 19. Składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi 10 procent podstawy wymiaru składki, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 1. Art. 20. 1. Składka dla rolnika i pracujących z nim domowników w rozumieniu przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników wynosi łącznie jedną dwunastą kwoty odpowiadającej cenie połowy kwintala żyta z jednego hektara przeliczeniowego użytków rolnych w prowadzonym gospodarstwie rolnym, ustalonej dla celów wymiaru podatku rolnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podstawą wymiaru składki dla rolnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej jest ponadto deklarowana kwota odpowiadająca dochodowi ustalonemu dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. 3. Składka rolnika na ubezpieczenie zdrowotne obejmuje wszystkie osoby, za które rolnik opłaca składkę na ubezpieczenie społeczne rolników. Art. 21. 1. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 8 pkt 1 lit. a), c)-h), stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tych osób. 2. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób wymienionych w art. 8 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników. 3. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne: 1) osób wymienionych w art. 8 pkt 8 - jest kwota odpowiadająca wysokości uposażenia posła lub senatora, 2) osób wymienionych w art. 8 pkt 9 - jest kwota odpowiadająca wysokości emerytury lub renty, 3) osób wymienionych w art. 8 pkt 10 i 11 - jest kwota odpowiadająca wysokości zasiłku stałego z pomocy społecznej, 4) osób wymienionych w art. 8 pkt 12 - jest kwota odpowiadająca wysokości pobieranego stypendium, 5) osób wymienionych w art. 8 pkt 13 - jest kwota odpowiadająca wysokości pobieranego zasiłku dla bezrobotnych lub stypendium z Funduszu Pracy; w przypadku niepobierania przez bezrobotnego zasiłku lub stypendium - jest kwota odpowiadająca wysokości zasiłku stałego z pomocy społecznej, 6) osób wymienionych w art. 8 pkt 14 - jest kwota odpowiadająca wysokości zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, 7) osób wymienionych w art. 8 pkt 15 - jest kwota odpowiadająca wysokości renty socjalnej, zasiłku stałego, zasiłku stałego wyrównawczego lub gwarantowanego zasiłku okresowego z pomocy społecznej, 8) osób wymienionych w art. 8 pkt 16 - jest kwota odpowiadająca wysokości zasiłku stałego z pomocy społecznej, 9) osób wymienionych w art. 8 pkt 17 - jest kwota odpowiadająca wysokości pobieranego zasiłku wychowawczego. 4. Rada Ministrów po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz terminy, tryb i kontrolę jej opłacania. Art. 22. Jeżeli ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego źródła, składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana od wszystkich tych przychodów, dla których podstawa wymiaru składki jest określona w art. 21. Art. 23. Składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 24 i 25. Art. 24. 1. Za osobę pozostającą w stosunku pracy lub w stosunku służbowym składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) - podmiot zobowiązany do wypłaty tych świadczeń. 2. Za osobę wykonującą pracę na podstawie umowy zlecenia składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza zleceniodawca. 3. Za bezrobotnego pobierającego zasiłek lub stypendium, osoby pobierające zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza właściwy urząd pracy. 4. Za osobę objętą ubezpieczeniem społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza spółdzielnia. 5. Za osobę pobierającą uposażenie posła lub senatora składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza Kancelaria Sejmu lub Kancelaria Senatu. 6. Za osobę pobierającą emeryturę lub rentę składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego albo inna instytucja wypłacająca emeryturę lub rentę. 7. Za osobę, o której mowa w art. 8 pkt 12, składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza Krajowa Szkoła Administracji Publicznej. Art. 25. 1. Składki na ubezpieczenie zdrowotne: 1) rolników, z wyjątkiem rolników prowadzących działy specjalne - opłaca Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, 2) bezrobotnych nie pobierających zasiłku lub stypendium - opłaca właściwy urząd pracy, 3) osób pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne - opłaca właściwy urząd pracy, 4) osób pobierających rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej - opłaca jednostka pomocy społecznej przyznająca rentę lub zasiłek, 5) dzieci, uczniów i słuchaczy, o których mowa w art. 8 pkt 10, przebywających w placówce opiekuńczo-wychowawczej, resocjalizacyjnej lub w domu pomocy społecznej - opłaca placówka lub dom, a uczniów i słuchaczy nie przebywających w takiej placówce - szkoła lub zakład kształcenia nauczycieli, do którego uczeń lub słuchacz uczęszcza, 6) studentów i uczestników studiów doktoranckich, o których mowa w art. 8 pkt 11 - opłaca szkoła wyższa lub inna placówka naukowa, w której osoby te odbywają studia, 7) kombatantów, o których mowa w art. 8 pkt 16 - opłaca Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, 8) osób, o których mowa w art. 8 pkt 17, pobierających zasiłek wychowawczy - opłaca pracodawca lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 2. Składki na ubezpieczenie zdrowotne osób wymienionych w ust. 1, a także osób, którym przyznano renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz członków ich rodzin, są finansowane z budżetu państwa. Art. 26. 1. Osoby i jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 23-25, są obowiązane, bez uprzedniego wezwania, opłacić składki na ubezpieczenie zdrowotne za każdy miesiąc kalendarzowy do 15 dnia następnego miesiąca, w oparciu o sporządzoną deklarację rozliczeniową. 2. Składki są opłacane, ewidencjonowane i rozliczane w kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji rozliczeniowej oraz szczegółowy sposób i tryb dokonywania rozliczeń związanych z opłatą składki na ubezpieczenie zdrowotne. Art. 27. Od nie opłaconych w terminie składek na ubezpieczenie zdrowotne kasa powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego pobiera odsetki za zwłokę na zasadach i w wysokości określonych przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Art. 28. 1. Składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz należności z tytułu odsetek za zwłokę, nie opłacone z terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. Należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne ulegają przedawnieniu z upływem 5 lat, licząc od dnia, w którym składka stała się wymagalna. 3. Bieg przedawnienia przerywa odroczenie terminu płatności, rozłożenie spłaty należności na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia należności, jeżeli o czynności tej został zawiadomiony dłużnik. Należności z tytułu składek nie można jednak dochodzić, jeżeli od terminu ich wymagalności upłynęło 10 lat. Art. 29. 1. Nadpłaconą składkę zalicza się na poczet następnych należnych składek, a jeżeli obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wygasł - nadpłacona składka podlega zwrotowi. 2. Zwrotu nienależnie opłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne nie można dochodzić, jeżeli od daty ich opłacenia upłynęło 5 lat. Art. 30. 1. Składka na powszechne ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu od podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776). 2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb odliczania składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne od: 1) podatku dochodowego pobieranego w formie karty podatkowej, 2) zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, 3) podatku dochodowego od przychodów osób duchownych pobieranego w formie ryczałtu. 3. Odliczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą spowodować zmniejszenia dochodów gmin. Rozdział 4 Świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego Art. 31. 1. Ubezpieczonym przysługują następujące świadczenia: 1) zdrowotne, służące zachowaniu, przywracaniu, poprawie i promocji zdrowia, a także ratowaniu życia, a w szczególności badania, porady i zabiegi lekarskie, badania diagnostyczne, leczenie i rehabilitacja lecznicza, opieka pielęgnacyjna oraz szczepienia ochronne i planowe działania zapobiegawcze, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1, 3 i 4, 2) orzekanie o stanie zdrowia, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 3 i 5, 3) opieka nad kobietą w okresie ciąży, porodu i połogu, opieka prenatalna nad płodem i opieka nad noworodkiem, 4) z zakresu stomatologii, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 1 pkt 1, 5) zaopatrzenie w leki i materiały medyczne, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1, 6) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze oraz lecznicze środki techniczne, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 1, 7) lecznictwa uzdrowiskowego, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, 8) opiekuńczo-lecznicze, 9) przewozy środkiem transportu sanitarnego, z zastrzeżeniem art. 50. 2. Ubezpieczonym nie przysługują: 1) zabiegi chirurgii plastycznej i zabiegi kosmetyczne w przypadkach nie będących następstwem wady wrodzonej, urazu, choroby lub następstw jej leczenia, 2) zabiegi przyrodolecznicze w szpitalach i sanatoriach uzdrowiskowych nie związane z chorobą podstawową lub zespołem chorób, stanowiących bezpośrednią przyczynę skierowania na leczenie uzdrowiskowe, 3) orzeczenia i zaświadczenia lekarskie wydawane na życzenie ubezpieczonego, z wyjątkiem orzeczeń i zaświadczeń wydawanych w związku z koniecznością prowadzenia dalszego leczenia i rehabilitacji lub niezdolnością do pracy, kontynuowaniem nauki i uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i w zorganizowanym wypoczynku oraz z wyjątkiem orzeczeń i zaświadczeń wydawanych dla celów wymiaru sprawiedliwości i pomocy społecznej, 4) szczepienia ochronne, inne niż wprowadzone na mocy odrębnych przepisów jako powszechnie obowiązujące, 5) orzeczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Art. 32. Ubezpieczony ma prawo, w zakresie określonym w art. 31 ust. 1, do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej. Art. 33. 1. Osoby, których okres ubezpieczenia zdrowotnego wynosi co najmniej 12 miesięcy, zachowują po wygaśnięciu obowiązku ubezpieczeniowego prawo do świadczeń określonych w przepisach ustawy przez okres 3 miesięcy. 2. Przepis ust. 1 dotyczy także osób, o których mowa w art. 2 ust. 3. Art. 34. 1. Ubezpieczeni wnoszą dopłaty za: 1) świadczenia z zakresu stomatologii związane z zastosowaniem materiałów medycznych i wykonywaniem czynności technicznych, 2) zryczałtowane koszty zakwaterowania i wyżywienia za pobyt w szpitalu, nie więcej jednak niż za 10 dni w roku kalendarzowym, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Wysokość dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za świadczenia związane z zastosowaniem materiałów nie może przekraczać 25% kosztów tych materiałów, a za świadczenia związane z wykonaniem czynności technicznych - 50% kosztów tych świadczeń. 3. Koszty zakwaterowania i wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, za jeden dzień pobytu nie mogą przekroczyć 1/40 najniższego wynagrodzenia. 4. Nie wnoszą dopłat za świadczenia z zakresu stomatologii dzieci do ukończenia 18 roku życia, kobiety w ciąży, inwalidzi wojenni i członkowie ich rodzin oraz inwalidzi wojskowi. 5. Nie wnoszą dopłaty za pobyt w szpitalu: 1) dzieci, uczniowie, słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli i studenci, jeżeli nie pozostają w stosunku pracy, 2) osoby, których jedynym źródłem dochodu jest emerytura lub renta nie przekraczająca najniższego wynagrodzenia, 3) inwalidzi wojenni, członkowie ich rodzin oraz inwalidzi wojskowi, 4) osoby pobierające rentę socjalną lub zasiłek stały z pomocy społecznej, 5) zasłużeni honorowi dawcy krwi, 6) dawcy narządów lub tkanek, 7) osoby chore na chorobę zakaźną, gruźlicę, cukrzycę, chorobę nowotworową, chorobę weneryczną oraz na choroby psychiczne - jeżeli pobyt w szpitalu wiąże się z leczeniem tych chorób, 8) osoby uzależnione od środków odurzających w związku z leczeniem uzależnienia, 9) żołnierze w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem żołnierzy, o których mowa w art. 8 pkt 2, 10) osoby odbywające zasadniczą służbę w obronie cywilnej oraz służbę zastępczą, 11) osoby uzyskujące dochód w wysokości uprawniającej do świadczeń z pomocy społecznej, 12) osoby uczestniczące w akcjach ratowniczych, jeżeli pobyt w szpitalu jest skutkiem udziału w akcji ratowniczej. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady ustalania dopłat, rodzajów świadczeń i czynności technicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2) wysokość zryczałtowanych dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 35. 1. Zaopatrzenie w leki i materiały medyczne przysługuje ubezpieczonemu na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do felczera (starszego felczera) ubezpieczenia zdrowotnego. Art. 36. Leki i materiały medyczne wydaje się bezpłatnie ubezpieczonym przyjętym do szpitali i innych zakładów opieki zdrowotnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, przeznaczonych dla osób potrzebujących całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, oraz przy wykonywaniu zabiegów leczniczych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, a także przy udzielaniu przez te podmioty pomocy doraźnej. Art. 37. 1. Leki podstawowe, leki uzupełniające i leki recepturowe są wydawane ubezpieczonym na podstawie recepty w aptekach ogólnodostępnych lub aptekach zakładowych podległych Ministrom Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także aptekach zakładowych przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe": 1) po wniesieniu opłaty ryczałtowej - za leki podstawowe i recepturowe, 2) za odpłatnością w wysokości 30% albo 50% ceny leku - za leki uzupełniające. 2. Jeżeli cena leku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest niższa od opłaty ryczałtowej, opłata ta równa jest cenie leku. 3. Opłata ryczałtowa oraz częściowa odpłatność dotyczą jednostkowego opakowania leku określonego w wykazach, o których mowa w ust. 5 pkt 1. 4. Opłata ryczałtowa nie może przekraczać 0,5% najniższego wynagrodzenia w przypadku leku podstawowego oraz 1,5% najniższego wynagrodzenia w przypadku leku recepturowego. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia: 1) wykazy leków podstawowych i uzupełniających, 2) wysokość opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, 3) wysokość odpłatności za leki uzupełniające, 4) ilość leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposób obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego. 6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wydaje w własnej inicjatywy lub na wniosek Rady Krajowego Związku Kas. 7. Wykazy leków podstawowych i uzupełniających, o których mowa w ust. 5 pkt 1, aktualizowane są co najmniej raz w roku. Art. 38. 1. Wprowadza się limity cen dla leków zawartych w wykazach, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, posiadających tę samą nazwę międzynarodową albo różne nazwy międzynarodowe, ale o podobnym działaniu terapeutycznym. 2. Limity cen, o których mowa w ust. 1, ustalane są w wysokości nie niższej niż cena najtańszego dostępnego na rynku leku z grupy leków objętych tą samą nazwą międzynarodową albo leków posiadających różne nazwy międzynarodowe, ale o podobnym działaniu terapeutycznym. 3. Apteka może wydać lek umieszczony w wykazach leków podstawowych i uzupełniających, którego cena przekracza limit ceny, pobierając dodatkową dopłatę w wysokości różnicy między ceną wydawanego leku a wysokością limitu ceny. 4. Jeżeli w wykazach, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, zamieszczono nazwę międzynarodową leku, apteka może wydać, na zasadach określonych w art. 37 ust. 1, również inny lek dopuszczony do obrotu, nie zamieszczony w tych wykazach, a objęty tą samą nazwą międzynarodową, pod warunkiem że jego cena nie jest wyższa od limitu ceny, a jeżeli limit nie został ustalony - od ceny leku zamieszczonego w wykazach. 5. Apteka ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia leku o tej samej nazwie międzynarodowej, którego cena nie przekracza limitu ceny. Nie dotyczy to sytuacji, kiedy wystawiający receptę dokonał odpowiedniej adnotacji na druku recepty, wskazującej na niemożność dokonywania zamiany przepisanego leku. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej ustala limity cen leków posiadających tę samą nazwę międzynarodową oraz leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, a wymienionych w wykazach leków podstawowych i uzupełniających, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1. 7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Rady Krajowego Związku Kas określa, w drodze zarządzenia, kryteria kwalifikacji leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, do grupy objętej wspólnym limitem ceny. 8. Rada Krajowego Związku Kas może ustalić limit ceny artykułu sanitarnego wydawanego na zasadach określonych w art. 41. Art. 39. 1. Osobom chorującym na choroby zakaźne i psychiczne oraz upośledzonym umysłowo, a także chorującym na niektóre choroby przewlekłe, wrodzone lub nabyte, leki, preparaty diagnostyczne oraz sprzęt jednorazowego użytku mogą być przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób wymienionych w ust. 1 oraz wykaz leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku, które ze względu na te choroby mogą być przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością. 3. Przepisy art. 38 ust. 4, 6 i 7 stosuje się odpowiednio. Art. 40. Jeżeli ubezpieczony chorujący na wrodzoną lub nabytą chorobę przewlekłą powinien z bezwzględnych wskazań lekarskich przyjmować lek nie objęty wykazem leków podstawowych, uzupełniających lub wykazem, o którym mowa w art. 39 ust. 2, lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia receptę uprawniającą do nabycia niezbędnego leku na zasadach dotyczących leków podstawowych. Art. 41. W przypadku chorób przewlekłych wymagających stałego stosowania określonych artykułów sanitarnych, lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia receptę uprawniającą do nabycia niezbędnego artykułu sanitarnego na zasadach dotyczących leków podstawowych. Art. 42. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, leki i artykuły medyczne, które mogą nie być przepisywane na recepcie uprawniającej do nabycia leku lub artykułu sanitarnego na zasadach określonych art. 40 i 41. Art. 43. Ubezpieczonym będącym zasłużonymi honorowymi dawcami krwi przysługuje na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych i uzupełniających oraz w określone, w drodze zarządzenia, przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej leki, które zasłużony honorowy dawca krwi może stosować w związku z oddaniem krwi dla celów leczniczo-zapobiegawczych. Art. 44. 1. Bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych, uzupełniających oraz w leki i artykuły sanitarne, o których mowa w art. 40 i 41, przysługuje: 1) inwalidom wojskowym, 2) osobom, które doznały uszczerbku na zdrowiu w okolicznościach określonych w art. 7 i 8 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 136, poz. 636) i nie zostały zaliczone do żadnej z grup inwalidów, 3) osobom wymienionym w art. 42 i 59 ustawy, o której mowa w pkt 2. 2. Bezpłatne zaopatrzenie w leki przysługuje inwalidom wojennym i członkom ich rodzin. Art. 45. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Rady Krajowego Związku Kas określa wzór recept uprawniających do nabycia leku za opłatą ryczałtową, częściową odpłatnością lub bezpłatnie, sposób zaopatrywania w druki recept, ich przechowywania oraz kontroli wystawiania i realizacji recept, a także szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wystawianiu i realizacji recept w przypadkach określonych w art. 40 i 41. Art. 46. Osobie, która znajduje się w trudnej sytuacji bytowej i ponosi znaczne wydatki na zakup leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, może być przyznana pomoc finansowa na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej. Art. 47. 1. Zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne przysługuje ubezpieczonym na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Inwalidom wojennym i wojskowym przysługuje prawo do bezpłatnych przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb zaopatrywania w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze oraz wykaz przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych przysługujących ubezpieczonym bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. Art. 48. 1. Leczenie uzdrowiskowe przysługuje ubezpieczonemu na zasadach określonych w przepisach o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym oraz o odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Ubezpieczony ponosi koszty zakwaterowania i wyżywienia w sanatorium uzdrowiskowym oraz, z zastrzeżeniem art. 50 pkt 4, koszty przejazdu do i z sanatorium, na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1. Art. 49. Do ustalania i pobierania opłat na pokrycie kosztów utrzymania ubezpieczonego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym stosuje się przepisy o odpłatności za pobyt w domach pomocy społecznej. Art. 50. Ubezpieczonemu, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, przysługują bezpłatne przejazdy środkiem transportu sanitarnego w przypadkach: 1) przewozu między zakładami opieki zdrowotnej, 2) przewozu osób wymagających natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 3) przewozów wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu, 4) przewozów osób z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego świadczeń w tym zakresie i z powrotem, 5) uzasadnionych stanem zdrowia. Art. 51. 1. Ubezpieczony ubiegający się o świadczenie z ubezpieczenia zdrowotnego jest obowiązany przedstawić kartę identyfikacyjną z wpisem poświadczającym opłacenie składek, dokonanym przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego lub upoważnioną przez nią instytucję. 2. W razie nieprzedstawienia karty identyfikacyjnej lub w przypadku braku wpisu poświadczającego opłacenie składek, świadczenie zostaje udzielone na koszt ubiegającego się, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 58 ust. 2. 3. W razie późniejszego przedstawienia karty identyfikacyjnej z wpisem poświadczającym opłacanie składek, ubezpieczony może ubiegać się o zwrot kosztów, o których mowa w ust. 2, w trybie określonym w statucie kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. 4. Roszczenia, o których mowa w ust. 3, ulegają przedawnieniu z upływem 12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do dzieci od dnia urodzenia do ukończenia 3 miesiąca życia. Art. 52. 1. Poza granicami kraju, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, prawo do świadczeń przysługuje w przypadkach, gdy: 1) ubezpieczony ma za granicą stałe miejsce zamieszkania w pasie przygranicznym, 2) pobyt ubezpieczonego za granicą został spowodowany koniecznością przeprowadzenia badań diagnostycznych lub leczenia, których nie przeprowadza się w kraju. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas określi, w drodze rozporządzenia, warunki, tryb i sposób finansowania świadczeń udzielonych poza granicami kraju. Rozdział 5 Organizacja udzielania świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego Art. 53. 1. Kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zawierają umowy o udzielanie świadczeń, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1-4. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1, zawierane są z zakładami opieki zdrowotnej lub lekarzami, w tym lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej (lekarzami rodzinnymi) albo innymi osobami wykonującymi zawody medyczne poza zakładami opieki zdrowotnej, zwanymi dalej "świadczeniodawcami". Art. 54. 1. Zawieranie przez kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego umów o udzielanie świadczeń odbywa się po uprzednim przeprowadzeniu konkursu ofert. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas, Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania ofert, sposób przeprowadzania konkursu oraz zgłaszania i rozpatrywania skarg i protestów związanych z tymi czynnościami. Art. 55. Uczestnikiem postępowania w przedmiocie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń z osobą wykonującą zawód medyczny poza zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli osoba ta nie zgłosi sprzeciwu, jest przedstawiciel właściwej okręgowej izby lekarskiej lub okręgowej izby pielęgniarek i położnych, a w przypadku lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (lekarza rodzinnego) - także przedstawiciel Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce oraz w przypadku pielęgniarki i położnej środowiskowej (rodzinnej) - także przedstawiciel Kolegium Pielęgniarek i Położnych Środowiskowych (rodzinnych). Art. 56. 1. Umowa o udzielanie świadczeń powinna określać w szczególności warunki i zasady ich udzielania. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór umowy o udzielanie świadczeń oraz dokumentację służącą jej rozliczeniu. Art. 57. 1. Umowa, o której mowa w art. 56, powinna określać zasady dostępności do świadczeń. 2. Kolejność udzielania świadczeń powinna być oparta wyłącznie o kryteria medyczne oraz kolejność zgłoszenia. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy świadczeń związanych z ciążą, porodem i połogiem oraz świadczeń mających na celu zapobieżenie bezpośredniemu zagrożeniu życia lub zagrożeniu kalectwem. Art. 58. 1. Świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej są udzielane ubezpieczonym na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, z wyjątkiem świadczeń udzielanych przez poradnie: 1) dla kobiet, 2) stomatologiczne, 3) zdrowia psychicznego, 4) onkologiczne, 5) lecznictwa odwykowego dla osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i psychotropowych oraz od tytoniu, 6) dla osób zakażonych wirusem HIV, 7) gruźlicy i chorób płuc, w stosunku do chorych na gruźlicę i nowotwory płuc, 8) skórno-weneryczne, 9) dla kombatantów w zakresie chorób wojennych i obozowych. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, związane z wypadkiem, zatruciem, urazem, porodem lub stanem zagrożenia życia udzielane są bez skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. 3. Świadczenia zdrowotne szpitali są udzielane bez skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego w razie wypadków, zatruć, urazów, porodu, stanów zagrożenia życia oraz w razie wydania na podstawie odrębnych przepisów decyzji o przymusowej hospitalizacji. 4. Świadczenia z zakresu diagnostyki, rehabilitacji leczniczej oraz zabiegi ambulatoryjne są udzielane ubezpieczonemu na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wydawania skierowań, o których mowa w ust. 1 i 4. Art. 59. 1. Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego prowadzi i udostępnia osobom uprawnionym dokumentację medyczną sporządzoną zgodnie z przepisami dotyczącymi dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, lekarz udostępnia również - na żądanie - kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, a także osobom upoważnionym na podstawie odrębnych przepisów. Art. 60. 1. Ubezpieczony ma prawo: 1) do wyboru świadczeniodawcy, w tym lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (lekarza rodzinnego), 2) do wyboru kasy na zasadach określonych w art. 70, 3) do pokrycia przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, której ubezpieczony jest członkiem, wydatków poniesionych w związku z uzyskaniem świadczeń w razie nagłego zachorowania, wypadku, urazu lub potrzeby natychmiastowego leczenia szpitalnego, udzielanych przez świadczeniodawców nie związanych umową z kasą, 4) do żądania przeprowadzenia przez lekarza kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego kontroli jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb pokrywania wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3. Art. 61. 1. Kasa powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przeprowadza lub zleca kontrolę bieżącej realizacji umowy o udzielanie świadczeń, a w szczególności kontrolę: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności świadczeń i zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z przyjętymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych stosowanych w diagnostyce, leczeniu i rehabilitacji, 5) sposobu wystawiania recept. 2. Kontrole dokumentacji medycznej udzielanych świadczeń zdrowotnych mogą być przeprowadzane tylko przez lekarzy upoważnionych przez naczelnego lekarza kasy ubezpieczenia zdrowotnego. Art. 62. 1. W razie pobytu ubezpieczonego poza obszarem działania właściwej kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, świadczeń udziela zakład opieki zdrowotnej lub lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, z którym kasa, właściwa ze względu na miejsce pobytu ubezpieczonego, zawarła umowę o udzielanie świadczeń. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, są udzielane na zasadzie rozliczeń pomiędzy kasami kosztów udzielanych świadczeń. Art. 63. 1. Leki i materiały medyczne są wydawane ubezpieczonym przez aptekę na zasadach określonych w ustawie. 2. Apteka na obowiązek w szczególności: 1) zapewniać dostępność leków i materiałów medycznych objętych wykazami leków podstawowych i uzupełniających, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, oraz leków, preparatów diagnostycznych, a także sprzętu jednorazowego użytku, o których mowa w art. 39, 2) udostępniać do kontroli przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego lub na jej zlecenie przez organy nadzoru farmaceutycznego dokumentację, którą apteka jest obowiązana prowadzić na podstawie odrębnych przepisów, 3) przekazywać dane o obrocie refundowanymi lekami i materiałami medycznymi. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób przekazywania oraz zakres danych o obrocie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3. Art. 64. 1. Apteka otrzymuje refundację ceny leku lub materiału medycznego wydawanego ubezpieczonemu bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością. 2. Refundacja, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać ustalonego limitu cen, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 2, i dokonywana jest przez kasę na zasadach, o których mowa w ust. 3-5. 3. Apteka przedstawia kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zbiorcze zestawienie zrealizowanych recept podlegających refundacji za okres 15 dni. 4. Kasa powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego dokonuje zwrotu należności z tytułu refundacji nie później niż w terminie 14 dni od otrzymania zbiorczego zestawienia, o którym mowa w ust. 3. 5. W przypadku przekroczenia przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego terminu, o którym mowa w ust. 4, aptece przysługują odsetki ustawowe. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku Kas i po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, wzór zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji. Rozdział 6 Organizacja i zakres działania kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego Art. 65. 1. Zadania z zakresu ubezpieczeń zdrowotnych realizują: 1) regionalne kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwane dalej "regionalnymi kasami", i ich rejonowe oddziały, 2) branżowe kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwane dalej "branżowymi kasami", 3) Krajowy Związek Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, zwany w niniejszej ustawie "Krajowym Związkiem Kas". 2. Regionalne kasy i branżowe kasy są członkami Krajowego Związku Kas. 3. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o "kasie" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć kasę regionalną lub branżową. Art. 66. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy mają osobowość prawną. Art. 67. 1. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego prowadzonego przez sąd rejestrowy - Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie. 2. W postępowaniu przed sądem rejestrowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. 3. Rejestr jest jawny i dostępny do wglądu dla osób trzecich. 4. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, dokumenty wymagane do rejestracji oraz wzór i sposób prowadzenia rejestru. Art. 68. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy wykonują swoje zadania samorządnie. Art. 69. 1. W realizacji zadań ubezpieczenia zdrowotnego uczestniczą w zakresie określonym w ustawie i odrębnych przepisach Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz inne podmioty. 2. Określone w ustawie czynności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie poboru i przekazywania składek na rzecz ubezpieczenia zdrowotnego są dokonywane odpłatnie za zwrotem kosztów ze środków finansowych tego ubezpieczenia. Art. 70. 1. Osoby podlegające obowiązkowemu ubezpieczeniu są członkami wybranej kasy. 2. Osoby podlegające obowiązkowemu ubezpieczeniu, zatrudnione przez pracodawcę objętego działaniem kasy branżowej, oraz emeryci i renciści, zatrudnieni przez tego pracodawcę przed przejściem na emeryturę lub rentę, są na swój wniosek członkami tej kasy. Oddział 1 Regionalne kasy Art. 71. 1. Regionalne kasy tworzy i znosi oraz ustala obszar ich działania Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, na wniosek Rady Krajowego Związku Kas. 2. Obszar działania regionalnej kasy może obejmować obszar jednego lub kilku województw. 3. Rozporządzenie o utworzeniu regionalnej kasy powinno określać także jej nazwę i siedzibę oraz rodzaj i wielkość środków przydzielonych ze Skarbu Państwa. 4. Rozporządzenie o zniesieniu regionalnej kasy powinno określać także sposób przeprowadzenia likwidacji kasy, przeznaczenie jej mienia i tryb wykreślenia kasy z rejestru, o którym mowa w art. 67. Art. 72. 1. Do zakresu działania regionalnej kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, nie zastrzeżonych w ustawie dla Krajowego Związku Kas. 2. Do zakresu działania regionalnej kasy należy w szczególności: 1) uchwalenie statutu, 2) tworzenie rejonowych oddziałów i ustalanie obszaru ich działania, 3) analizowanie wykonania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) gromadzenie składek na ubezpieczenie zdrowotne, 5) ustalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych, 7) koordynowanie i kontrolowanie działalności rejonowych oddziałów kas, 8) współdziałanie z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, z Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, z innymi instytucjami ubezpieczeniowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz organizacjami pracodawców i związkami zawodowymi w zakresie zapobiegania trwałej niezdolności do pracy, rehabilitacji leczniczej, orzecznictwa o niezdolności do pracy, a także nadzoru nad orzecznictwem o czasowej niezdolności do pracy, 9) współdziałanie ze wszystkimi osobami i podmiotami działającymi na rzecz rozpoznawania i zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także ograniczania występowania chorób i urazów oraz promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 3. Statut regionalnej kasy podlega ogłoszeniu w wojewódzkich dziennikach urzędowych województw, na obszarze których działa ta kasa. 4. Uchwała o utworzeniu rejonowego oddziału regionalnej kasy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym województwa, na obszarze którego utworzono ten oddział. Art. 73. Statut regionalnej kasy określa w szczególności: 1) szczegółową organizację i sposób udzielania świadczeń przysługujących ubezpieczonym, 2) szczegółowy zakres działania regionalnej kasy i jej rejonowych oddziałów oraz zakres czynności ich organów, 3) liczbę członków rady nadzorczej, 4) liczbę członków, organizację i tryb działania komisji rewizyjnej, 5) sposób i tryb rozkładania na raty należności z tytułu składek, 6) zasady funkcjonowania biura kasy. Art. 74. Organami regionalnej kasy są: 1) rada nadzorcza, 2) naczelny dyrektor, 3) naczelny lekarz regionalnej kasy ubezpieczenia zdrowotnego, zwany dalej "naczelnym lekarzem kasy", 4) komisja rewizyjna. Art. 75. 1. W skład rady nadzorczej wchodzą reprezentanci zgromadzenia przedstawicieli ubezpieczonych oraz przedstawiciele sejmików samorządowych i wojewodów z obszaru działania regionalnej kasy; w skład rady nadzorczej nie mogą wchodzić świadczeniodawcy i pracownicy kas. 2. Liczba reprezentantów zgromadzenia przedstawicieli ubezpieczonych powinna być równa liczbie przedstawicieli sejmików samorządowych i wojewodów. 3. Każdy z sejmików samorządowych i wojewodów ma w radzie po jednym przedstawicielu. 4. Kadencja rady nadzorczej trwa 4 lata. Art. 76. Do zakresu działania rady nadzorczej należy: 1) uchwalanie statutu regionalnej kasy, 2) tworzenie i znoszenie oraz ustalanie obszarów działania rejonowych oddziałów regionalnej kasy, 3) powoływanie i odwoływanie naczelnego dyrektora i naczelnego lekarza kasy, 4) powoływanie i odwoływanie członków komisji rewizyjnej, 5) uchwalanie planu pracy, planu finansowego oraz rozpatrywanie sprawozdań z ich wykonania, 6) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności naczelnego dyrektora, naczelnego lekarza kasy i komisji rewizyjnej, 7) przedstawianie rocznych sprawozdań z działalności regionalnej kasy Radzie Krajowego Związku Kas, 8) inne sprawy zastrzeżone w statucie regionalnej kasy do właściwości rady nadzorczej. Art. 77. 1. Rada nadzorcza wybiera spośród swoich członków, będących reprezentantami zgromadzenia przedstawicieli ubezpieczonych, prezesa, wiceprezesów i sekretarza rady, a także przewodniczącego komisji rewizyjnej. 2. Prezes, wiceprezesi i sekretarz stanowią prezydium rady nadzorczej. 3. Zadania i tryb pracy prezydium określa statut. Art. 78. 1. Rada nadzorcza odbywa posiedzenia nie rzadziej niż raz na dwa miesiące. 2. Posiedzenia zwołuje i przewodniczy im prezes rady nadzorczej lub pełniący jego obowiązki wiceprezes. 3. Nadzwyczajne posiedzenie rady nadzorczej jest zwoływane na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Prezesa Krajowego Związku Kas, przewodniczącego komisji rewizyjnej albo co najmniej 1/3 członków rady nadzorczej w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia żądania prezesowi rady nadzorczej lub pełniącemu jego obowiązki wiceprezesowi. Art. 79. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, rada nadzorcza podejmuje uchwały w obecności co najmniej połowy liczby członków. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych rada nadzorcza podejmuje uchwały w obecności co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały rady nadzorczej zapadają bezwzględną większością głosów członków obecnych na posiedzeniu. 4. Bezwzględna większość głosów ma miejsce wówczas, gdy za kandydatem lub wnioskiem oddana została liczba głosów co najmniej o jeden większa od sumy pozostałych ważnie oddanych głosów. Art. 80. 1. Jeżeli uchwała rady nadzorczej jest w sposób oczywisty sprzeczna z prawem, statutem Krajowego Związku Kas i statutem regionalnej kasy, Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas lub Przewodniczący Rady Krajowego Związku Kas, w ciągu 7 dni od dnia powzięcia wiadomości o podjęciu uchwały, składa do rady kasy, która ją uchwaliła, wniosek o zmianę tej uchwały. 2. W razie odmowy zmiany uchwały albo w razie nierozpoznania wniosku w terminie 30 dni, Prezes Zarządu lub Przewodniczący Rady Krajowego Związku Kas w terminie do trzech miesięcy od dnia otrzymania odmowy lub od dnia, w którym upłynął termin rozpoznania wniosku, wnosi do Rady Krajowego Związku Kas o uchylenie tej uchwały w całości lub w części. 3. Jeżeli Rada Krajowego Związku Kas po rozpoznaniu uzna wniosek o uchylenie w całości lub w części uchwały rady kasy regionalnej za zasadny, zaskarża uchwałę do właściwego sądu. 4. Wniosek o zmianę uchwały w całości lub w części wstrzymuje wykonanie uchwały rady kasy regionalnej, aż do wydania orzeczenia przez właściwy sąd. Art. 81. 1. Członkowie rady nadzorczej za udział w posiedzeniu otrzymują diety, a zamiejscowi - ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków prezydium rady nadzorczej uczestniczących w posiedzeniach prezydium. 3. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1 i 2, uchwala Rada Krajowego Związku Kas, przy czym nie może ona przekraczać w okresie miesiąca kalendarzowego 2/3 najniższego wynagrodzenia. 4. Zwrot kosztów przejazdów i noclegów następuje na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Art. 82. 1. Naczelny dyrektor regionalnej kasy reprezentuje kasę na zewnątrz i kieruje działalnością kasy. 2. Do zadań naczelnego dyrektora należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał rady nadzorczej, 2) opracowywanie projektu planu pracy regionalnej kasy, 3) opracowywanie projektu planu finansowego regionalnej kasy, 4) wykonywanie planu finansowego, 5) zarządzanie funduszami i mieniem regionalnej kasy, 6) opracowywanie sprawozdania rocznego z działalności kasy, w tym z wykonania planów finansowych, 7) negocjowanie umów, o których mowa w art. 72 ust. 2 pkt 6, ich zawieranie i rozliczanie oraz ogólna kontrola ich wykonywania, 8) występowanie z wnioskami do komisji rewizyjnej o przeprowadzenie kontroli rejonowego oddziału kasy, 9) rozpatrywanie odwołań od decyzji dyrektora rejonowego oddziału kasy, z zastrzeżeniem art. 147, 10) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów regionalnej kasy. 3. Czynności związane z wykonywaniem zadań wymienionych w ust. 1 i 2, jeżeli dotyczą realizacji uprawnień ubezpieczonych do świadczeń, naczelny dyrektor wykonuje po porozumieniu z naczelnym lekarzem kasy. 4. Naczelny dyrektor wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników biura regionalnej kasy. Art. 83. 1. Naczelny lekarz kasy jest odpowiedzialny za zapewnienie świadczeń przysługujących ubezpieczonym i organizację kontroli dostępności świadczeń i ich jakości. 2. Do zakresu działania naczelnego lekarza kasy należy w szczególności: 1) przygotowywanie założeń planu pracy, o którym mowa w art. 82 ust. 2 pkt 2, oraz sprawozdań z jego wykonania w części odnoszącej się do udzielania świadczeń, 2) przygotowywanie projektów umów o udzielanie świadczeń, o których mowa w art. 72 ust. 2 pkt 6, 3) dokonywanie ocen umów o udzielanie świadczeń zawieranych przez rejonowe oddziały pod kątem dostępności i jakości świadczeń, 4) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości na obszarze regionu i opracowywanie na ich podstawie wytycznych i wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń, 5) opracowywanie harmonogramów kontroli dostępności i jakości świadczeń oraz zlecanie ich przeprowadzania, 6) sprawowanie nadzoru nad działalnością lekarzy rejonowych oddziałów kasy ubezpieczenia zdrowotnego. Art. 84. 1. Naczelny lekarz kasy w realizacji zadań współdziała z wojewódzkimi sejmikami samorządowymi, wojewodami, państwowymi wojewódzkimi inspektorami sanitarnymi, organami samorządu terytorialnego, rektorem wyższej uczelni medycznej, organami samorządów zawodowych zrzeszających zawody medyczne i z konsultantami medycznymi - w zakresie promocji zdrowia, zapobiegania chorobom i urazom oraz organizacji świadczeń dla ubezpieczonych. 2. Wojewodowie zasięgają opinii naczelnego lekarza kasy w sprawach projektów zamierzeń w zakresie reorganizacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej mogących mieć istotne znaczenie dla dostępności świadczeń zdrowotnych. Art. 85. 1. Organem doradczym naczelnego lekarza kasy jest rada medyczna. 2. W skład rady medycznej wchodzą: 1) lekarze zgłoszeni przez wojewodów, po jednym z województwa objętego obszarem działania regionalnej kasy, 2) przedstawiciel rektora wyższej uczelni medycznej mającej siedzibę na obszarze działania regionalnej kasy, 3) przedstawiciel Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 4) po jednym przedstawicielu każdej okręgowej izby samorządu zawodów medycznych z obszaru działania regionalnej kasy. 3. Rodzaje spraw, co do których naczelny lekarz kasy jest obowiązany zasięgać opinii rady, określa statut regionalnej kasy. Art. 86. 1. Członków komisji rewizyjnej spośród ubezpieczonych powołuje rada nadzorcza kasy w trybie określonym w statucie kasy. 2. Członek komisji rewizyjnej może być odwołany przez radę nadzorczą przed upływem kadencji komisji rewizyjnej. Art. 87. 1. Komisja rewizyjna kontroluje działalność naczelnego dyrektora, naczelnego lekarza kasy i organów rejonowego oddziału kasy oraz dokonuje rewizji dokumentacji finansowo-księgowej przed posiedzeniem rady nadzorczej, na którym ma być rozpatrywane sprawozdanie z realizacji rocznego planu pracy i planu finansowego regionalnej kasy. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, komisja rewizyjna wykonuje z własnej inicjatywy lub na wniosek prezesa rady nadzorczej, Prezesa Zarządu Krajowego Związku Kas, przewodniczącego zgromadzenia przedstawicieli. 3. Komisja rewizyjna na wniosek naczelnego dyrektora lub naczelnego lekarza kasy kontroluje działalność jednostek organizacyjnych podległych naczelnemu dyrektorowi lub naczelnemu lekarzowi kasy. 4. Do członków komisji rewizyjnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 81. Art. 88. 1. Jeżeli komisja rewizyjna uzna w wyniku kontroli, że działalność organów wymienionych w art. 87 narusza prawo, statut Krajowego Związku Kas albo statuty lub regulaminy kas, występuje w terminie ustalonym w statucie z wnioskami pokontrolnymi do: 1) rady nadzorczej kasy, jeżeli uzna za celowe ich przekazanie, 2) naczelnego dyrektora, jeżeli wnioski dotyczą czynności organów rejonowego oddziału kasy, 3) zarządu Krajowego Związku Kas, jeżeli wnioski dotyczą czynności organów regionalnej kasy. 2. Wnioski pokontrolne wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalności dotyczą. 3. Wnioski pokontrolne mogą zawierać zalecenia o wstrzymaniu dalszych czynności do czasu rozpatrzenia wniosków przez organ, do którego wniesiono wnioski. 4. Organ, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany w terminie 7 dni rozpatrzyć wnioski pokontrolne, a w razie ich nieuwzględnienia - przesłać niezwłocznie do organu wymienionego w ust. 1 pkt 1 lub 2 albo 3. 5. Organ, do którego przesłano wnioski pokontrolne, jest obowiązany rozpatrzyć wnioski w ciągu 21 dni od daty ich otrzymania. Oddział 2 Rejonowy oddział regionalnej kasy Art. 89. 1. Do zakresu działania rejonowego oddziału regionalnej kasy, zwanego dalej "rejonowym oddziałem", należy w szczególności: 1) stwierdzanie posiadania prawa do świadczeń, 2) naliczanie, pobieranie i przekazywanie regionalnej kasie składek na ubezpieczenia zdrowotne, 3) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 4) poświadczanie opłacania składek, 5) prowadzenie rejestru usług medycznych udzielanych ubezpieczonym, 6) negocjowanie, zawieranie i rozliczanie umów o udzielanie świadczeń w zakresie ustalonym w statucie kasy, 7) kontrolowanie wykonywania przez opłacających i płatników obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, 8) kontrolowanie wykonywania umów o udzielanie świadczeń przysługujących ubezpieczonym. 2. Oddział rejonowy prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, statutu i uchwał Krajowego Związku Kas, statutu i uchwał kasy regionalnej oraz regulaminu rejonowego oddziału. Art. 90. 1. Organami rejonowego oddziału są: 1) zgromadzenie przedstawicieli ubezpieczonych, zwane dalej "zgromadzeniem przedstawicieli", 2) dyrektor oddziału, 3) lekarz rejonowego oddziału. 2. Dyrektor oddziału i lekarz rejonowego oddziału wykonują swoje zadania przy pomocy biura rejonowego oddziału. Art. 91. 1. Zgromadzenie przedstawicieli składa się z członków pochodzących z wyboru. 2. Członków zgromadzenia przedstawicieli wybierają pełnoletni ubezpieczeni wpisani do ewidencji, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3. Wybory są bezpośrednie i tajne. 3. Kadencja zgromadzenia przedstawicieli trwa 4 lata. Art. 92. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb zgłaszania kandydatów oraz zasady przeprowadzania wyborów do zgromadzenia przedstawicieli, a także sposób sfinansowania wydatków związanych z przeprowadzeniem wyborów. Art. 93. Do zakresu działania zgromadzenia przedstawicieli należy w szczególności: 1) uchwalanie regulaminu rejonowego oddziału, 2) uchwalanie planu pracy rejonowego oddziału, 3) uchwalanie sprawozdania rocznego z działalności oddziału, w tym z wykonania planu finansowego, 4) rozpatrywanie sprawozdań z działalności dyrektora oddziału i lekarza rejonowego oddziału, dokonywanie ocen ich działalności oraz przedstawianie wniosków wynikających z tych ocen, 5) ocenianie realizacji umów o udzielanie świadczeń przysługujących ubezpieczonym, ze szczególnym uwzględnieniem umów zawieranych przez rejonowy oddział, 6) wybieranie przedstawiciela do rady nadzorczej regionalnej kasy. Art. 94. Zgromadzenie przedstawicieli wybiera przewodniczącego i zastępców przewodniczącego. Art. 95. 1. Zgromadzenie przedstawicieli odbywa posiedzenia w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż raz na kwartał. 2. Posiedzenia zwołuje przewodniczący zgromadzenia przedstawicieli lub pełniący jego obowiązki zastępca przewodniczącego. 3. Nadzwyczajne posiedzenie zgromadzenia przedstawicieli może być zwołane na żądanie prezesa rady nadzorczej regionalnej kasy, dyrektora naczelnego regionalnej kasy, przewodniczącego komisji rewizyjnej regionalnej kasy lub 1/3 członków zgromadzenia przedstawicieli w terminie nie krótszym niż 14 dni i nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia żądania przewodniczącemu zgromadzenia przedstawicieli lub pełniącemu jego obowiązki zastępcy przewodniczącego. Art. 96. 1. Zgromadzenie przedstawicieli podejmuje uchwały w obecności co najmniej połowy liczby członków. 2. Uchwały zgromadzenia przedstawicieli zapadają bezwzględną większością głosów w rozumieniu art. 79 ust. 4. Art. 97. 1. Jeżeli uchwała zgromadzenia przedstawicieli jest sprzeczna z prawem, statutem lub uchwałami Krajowego Związku Kas albo regionalnej kasy lub postanowieniami regulaminu rejonowego oddziału, przewodniczący bądź pełniący jego obowiązki zastępca albo dyrektor rejonowego oddziału są obowiązani wnieść sprzeciw do rady nadzorczej regionalnej kasy w terminie 7 dni od jej podjęcia. 2. Sprzeciw wstrzymuje wykonanie uchwały do czasu rozstrzygnięcia przez radę nadzorczą regionalnej kasy, nie dłużej jednak niż przez 30 dni. Art. 98. 1. Członkowie zgromadzenia przedstawicieli za udział w posiedzeniach otrzymują diety, a zamiejscowi ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów. 2. Przewodniczący zgromadzenia przedstawicieli, a w razie niepełnienia obowiązków przez przewodniczącego - jego zastępca pełniący te obowiązki może otrzymać zwiększoną dietę. 3. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1 i 2, uchwala rada nadzorcza regionalnej kasy do wysokości 2/3 najniższego wynagrodzenia za dany miesiąc kalendarzowy. 4. Zwrot kosztów przejazdów i noclegów następuje na zasadach określonych w art. 81 ust. 4. Art. 99. 1. Dyrektor rejonowego oddziału reprezentuje oddział na zewnątrz i kieruje działalnością oddziału. 2. Do zadań dyrektora należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał zgromadzenia przedstawicieli, 2) opracowywanie projektów planu pracy i planu finansowego, 3) wykonywanie planu finansowego, 4) opracowywanie sprawozdania rocznego, w tym z wykonania planu pracy i planu finansowego, 5) zawieranie umów o udzielanie świadczeń diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych i pielęgnacyjnych, o których mowa w art. 31 ust. 1, wchodzących w zakres podstawowej opieki zdrowotnej, 6) podejmowanie decyzji w sprawach określonych w ustawie i w statucie kasy regionalnej, 7) zapewnianie obsługi organizacyjno-technicznej organów rejonowego oddziału. 3. Czynności związane z wykonywaniem zadań wymienionych w ust. 1 i 2, jeżeli dotyczą realizacji uprawnień ubezpieczonych do świadczeń, dyrektor wykonuje po zasięgnięciu opinii lekarza rejonowego oddziału. 4. Dyrektor wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników biura rejonowego oddziału. Art. 100. 1. Dyrektora rejonowego oddziału powołuje i odwołuje naczelny dyrektor regionalnej kasy po zasięgnięciu opinii zgromadzenia przedstawicieli. 2. Lekarza rejonowego oddziału powołuje i odwołuje naczelny dyrektor regionalnej kasy po zasięgnięciu opinii naczelnego lekarza kasy i samorządu lekarskiego. Art. 101. 1. Lekarz rejonowego oddziału podejmuje czynności dla zapewnienia dostępności i jakości świadczeń objętych umowami o udzielanie świadczeń, zawartymi z rejonowym oddziałem i regionalną kasą. 2. Do zakresu działania lekarza rejonowego oddziału należy w szczególności: 1) przygotowywanie projektów umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawieranych przez oddział w części odnoszącej się do zakresu i rodzaju świadczeń, 2) występowanie do naczelnego lekarza kasy z wnioskami dotyczącymi umów o udzielanie świadczeń i innych umów, zawieranych przez regionalną kasę, 3) przygotowywanie projektu planu pracy i planu finansowego w części odnoszącej się do świadczeń oraz sprawozdań z ich wykonania, 4) przeprowadzania kontroli udzielania świadczeń lub występowanie w razie potrzeby do naczelnego lekarza kasy o jej przeprowadzenie, 5) przyjmowanie i rozpatrywanie skarg i wniosków ubezpieczonych, związanych z udzielaniem świadczeń i przestrzeganiem praw pacjenta, oraz podejmowanie czynności dla ich załatwienia, 6) współdziałanie z wójtami (burmistrzami, prezydentami), państwowymi terenowymi (portowymi) inspektorami sanitarnymi, okręgowymi inspektorami pracy, kierownikami zakładów opieki zdrowotnej i pracodawcami w zakresie promocji zdrowia oraz w zapobieganiu chorobom i urazom. Art. 102. Regulamin rejonowego oddziału określa w szczególności: 1) tryb zwoływania i odbywania posiedzeń zgromadzenia przedstawicieli, 2) szczegółowy zakres czynności dyrektora i lekarza rejonowego oddziału, 3) zakres czynności biura. Oddział 3 Branżowe kasy Art. 103. 1. Kasa branżowa może być utworzona dla: 1) osób wymienionych w art. 8 pkt 1 lit. b) i pkt 2-7, 2) innych osób objętych obowiązkiem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, członków ich rodzin oraz byłych pracowników - emerytów i rencistów. 2. Kasę branżową tworzy i znosi, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas. 3. Przepis art. 71 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 104. 1. Kasa branżowa realizuje odpowiednio zadania regionalnej kasy określone w art. 72 ust. 2 pkt 4-6, 8 i 9, a w przypadku utworzenia oddziałów kasy branżowej - również określone w pkt 7. 2. Oddział kasy branżowej realizuje odpowiednio zadania rejonowych oddziałów regionalnej kasy określone w art. 89 ust. 1. 3. Rada Ministrów, w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 103 ust. 2, określi szczegółowy zakres działania, uprawnienia i organizację kas branżowych, a także sposób współdziałania z regionalnymi kasami i ich rejonowymi oddziałami. Art. 105. Statut kasy branżowej powinien określać w szczególności: 1) wymagania, jakim powinien odpowiadać członek kasy, oraz sposób uzyskiwania i pozbawiania członkostwa, 2) zadania kasy i sposób ich wykonywania, 3) szczegółowy zakres działania organów, 4) sposób poboru składki, 5) sposób zarządzania funduszami kasy. Art. 106. Do kasy branżowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 74-88. Oddział 4 Krajowy Związek Kas Art. 107. 1. Krajowy Związek Kas zrzesza regionalne i branżowe kasy. 2. Siedzibą Krajowego Związku Kas jest Warszawa. 3. Krajowy Związek Kas prowadzi działalność na podstawie ustawy i statutu Krajowego Związku Kas. Art. 108. 1. Do zakresu działania Krajowego Związku Kas należy w szczególności: 1) reprezentowanie instytucji ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczonych, 2) ocenianie działalności regionalnych i branżowych kas, 3) koordynowanie i kontrolowanie działalności kas, 4) wytyczanie działalności kas w zakresie zlecanych ogólnokrajowych programów w dziedzinie ochrony zdrowia, 5) zarządzanie funduszami Krajowego Związku Kas, 6) ustalanie ramowych wzorów umów o udzielanie świadczeń, umów o zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, 7) realizowanie zadań z zakresu ochrony zdrowia zleconych przez administrację rządową. 2. Krajowy Związek Kas i kasy sporządzają coroczną prognozę przychodów i wydatków dla kolejnych 3 lat oraz prognozę długoterminową. Art. 109. Organami Krajowego Związku Kas są: 1) Rada Krajowego Związku Kas, 2) Zarząd Krajowego Związku Kas, 3) Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas, 4) Komisja Rewizyjna Krajowego Związku Kas. Art. 110. W skład Rady Krajowego Związku Kas wchodzi po dwóch przedstawicieli każdej regionalnej kasy i dwóch przedstawicieli każdej branżowej kasy, wyłonionych przez rady nadzorcze tych kas. Art. 111. Kadencja Rady Krajowego Związku Kas trwa 4 lata. Art. 112. Rada Krajowego Związku Kas wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i zastępców przewodniczącego - z tym że jednym z zastępców przewodniczącego jest przedstawiciel branżowych kas - oraz przewodniczącego komisji rewizyjnej. Art. 113. Do zakresu działania Rady Krajowego Związku Kas należy: 1) uchwalanie statutu, 2) powoływanie i odwoływanie Prezesa Zarządu i członków Zarządu, 3) powoływanie i odwoływanie członków komisji rewizyjnej, 4) ocena aktów prawnych regulujących ubezpieczenie zdrowotne oraz aktów prawnych mających bezpośredni wpływ na funkcjonowanie ubezpieczenia zdrowotnego i występowanie z ewentualnym wnioskiem do właściwego organu o ich zmianę, 5) uchwalanie programów działania i planu finansowego oraz rozpatrywanie sprawozdań z ich wykonania, 6) uchwalanie wysokości dotacji wyrównawczych dla regionalnych i branżowych kas z funduszu wyrównawczego, 7) rozpatrywanie sprawozdań z działalności regionalnych i branżowych kas oraz organów Krajowego Związku Kas i uchwalanie opinii, wniosków i wytycznych, 8) występowanie do organów administracji państwowej i instytucji państwowych, instytucji samorządu terytorialnego i samorządów zawodowych zrzeszających zawody medyczne oraz organizacji związkowych o podjęcie określonych inicjatyw lub działań w sprawach związanych z ubezpieczeniem zdrowotnym; adresat wystąpienia jest obowiązany udzielić Radzie odpowiedzi w terminie jednego miesiąca, chyba że Rada ustaliła dłuższy termin, 9) określanie zasad upoważnienia osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli płatników i opłacających składki na powszechne ubezpieczenia zdrowotne, 10) ustalanie trybu i sposobu powoływania i odwoływania naczelnego dyrektora i naczelnego lekarza kasy, 11) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie i w statucie. Art. 114. 1. Rada Krajowego Związku Kas odbywa posiedzenia nie rzadziej niż raz na kwartał. 2. Posiedzenia zwołuje przewodniczący Rady lub pełniący jego obowiązki zastępca przewodniczącego. 3. Posiedzenie Rady jest także zwoływane na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej oraz komisji rewizyjnej w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia żądania przewodniczącemu Rady lub pełniącemu jego obowiązki zastępcy przewodniczącego. Art. 115. 1. Rada Krajowego Związku Kas podejmuje uchwały w obecności co najmniej połowy liczby członków. 2. Uchwały Rady zapadają większością głosów członków obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym, chyba że Rada podjęła uchwałę o głosowaniu tajnym. Art. 116. 1. Jeżeli uchwała Rady Krajowego Związku Kas jest sprzeczna z prawem lub statutem, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może zażądać jej zmiany w terminie 2 miesięcy. 2. W razie odmowy zmiany uchwały lub nierozpoznania żądania w terminie trzech miesięcy, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może wystąpić do Sądu Najwyższego, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania odmowy lub w razie nierozpoznania żądania po upływie 3 miesięcy od jego złożenia, z wnioskiem o uchylenie uchwały. 3. Terminu 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się, jeżeli uchwała rażąco narusza prawo. 4. Żądanie zmiany uchwały i wniosek do Sądu Najwyższego wstrzymują wykonanie uchwały. 5. Sąd Najwyższy oddala wniosek lub uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje sprawę Radzie Krajowego Związku Kas do ponownego rozpoznania. Art. 117. 1. Członkowie Rady Krajowego Związku Kas za udział w posiedzeniach otrzymują diety, a zamiejscowi - ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów na zasadach określonych w art. 81 ust. 4. 2. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1, uchwala Rada Krajowego Związku Kas, przy czym nie może ona przekraczać w okresie miesiąca kalendarzowego 150% najniższego wynagrodzenia. Art. 118. 1. Zarząd kieruje działalnością Krajowego Związku Kas, z zastrzeżeniem art. 113. 2. Do zakresu działania Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady Krajowego Związku Kas, 2) przygotowywanie projektów statutu, programów działania i planu finansowego oraz sprawozdań z ich wykonania i innych dokumentów przedkładanych na posiedzenia Rady, 3) bieżące zarządzanie funduszami i mieniem Krajowego Związku Kas, 4) występowanie do kas z wnioskami o usunięcie nieprawidłowości stwierdzonych przez regionalną izbę obrachunkową. Art. 119. 1. Zarząd Krajowego Związku Kas tworzą prezes, dwaj zastępcy prezesa, skarbnik i pięciu członków. 2. Zarząd jest organem stale urzędującym. 3. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy na podstawie powołania. Art. 120. 1. Do zakresu działania Prezesa Zarządu Krajowego Związku Kas należy w szczególności: 1) reprezentowanie Zarządu na zewnątrz, 2) zwoływanie posiedzeń Zarządu i przewodniczenie tym posiedzeniom, 3) wykonywanie uchwał Rady Krajowego Związku Kas i Zarządu, 4) zapewnienie obsługi technicznej i organizacyjno-finansowej organów Krajowego Związku Kas. 2. Prezes Krajowego Związku Kas wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników biura Krajowego Związku Kas. Art. 121. Komisja rewizyjna kontroluje czynności wszystkich organów Krajowego Związku Kas i kas na wniosek przewodniczącego Rady lub Zarządu albo Prezesa Zarządu Krajowego Związku Kas, a także z własnej inicjatywy, oraz dokonuje rewizji dokumentacji finansowo-księgowej. Art. 122. 1. Zarząd i Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas wykonują swoje zadania przy pomocy biura. 2. Zadania i organizację biura określa statut Krajowego Związku Kas. Art. 123. Statut Krajowego Związku Kas określa szczegółowo zadania i organizację jego organów oraz ogólne zadania regionalnych i branżowych kas. Rozdział 7 Gospodarka finansowa Krajowego Związku Kas oraz regionalnych i branżowych kas Art. 124. 1. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie. 2. Oddział kasy prowadzi gospodarkę finansową na zasadach wewnętrznego rozrachunku z kasą. Art. 125. Kasa sporządza na każdy rok kalendarzowy plan finansowy kasy, obejmujący przychody i wydatki funduszów kasy. Art. 126. Kasa tworzy: 1) fundusz składkowy ubezpieczenia zdrowotnego, 2) fundusz administracyjny, 3) fundusz rezerwowy. Art. 127. 1. Fundusz składkowy ubezpieczenia zdrowotnego jest przeznaczony na finansowanie świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego oraz na odpisy, o których mowa w art. 128. 2. Przychodami funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego są: 1) składki na ubezpieczenie zdrowotne, 2) odsetki za nieterminowe i niezgodne z przepisami opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne, 3) dotacje wyrównawcze ze środków funduszu wyrównawczego, o którym mowa w art. 135, 4) darowizny i zapisy, 5) inne przychody. 3. Przychodami funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego mogą być: 1) dotacje z budżetu państwa na sfinansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych, o których mowa w przepisach wymienionych w art. 165, 2) dotacje na zadania zlecone, 3) dotacje ze środków funduszu celowego lub rezerwowego Krajowego Związku Kas. 4. Wydatki funduszu powinny być pokrywane przez przychody. Art. 128. Środki funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego przeznaczone są na finansowanie: 1) świadczeń wymienionych w rozdziale 4, 2) odszkodowań należnych ubezpieczonym, 3) odpisów na fundusz wyrównawczy, o którym mowa w art. 135, 4) odpisów na fundusz administracyjny i rezerwowy, o których mowa w art. 126, 5) zadań zleconych oraz kosztów świadczeń, o których mowa w art. 165. Art. 129. 1. Fundusz administracyjny tworzy się z odpisów funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego z części pochodzącej ze składek na ubezpieczenie zdrowotne. 2. Wysokość odpisu określoną procentowo ustala corocznie rada nadzorcza. 3. Wysokość odpisu zatwierdza Zarząd Krajowego Związku Kas. 4. Fundusz administracyjny jest przeznaczony na finansowanie działalności kas i ich oddziałów. Art. 130. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na uzupełnienie funduszu składkowego. Każdorazowe uzupełnienie funduszu składkowego środkami funduszu rezerwowego wymaga uchwały rady nadzorczej. Art. 131. 1. Wysokość odpisu na fundusz rezerwowy ustala rada nadzorcza w wysokości co najmniej trzech procent przychodów ze składek na ubezpieczenie zdrowotne. 2. Fundusz rezerwowy zwiększają nie wykorzystane w poprzednim roku kalendarzowym środki funduszu administracyjnego. 3. Środki funduszu rezerwowego mogą być lokowane: 1) w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, 2) na rachunkach bankowych z terminowym oprocentowaniem, z tym że w jednym banku nie może być lokowane więcej niż 10% środków funduszu rezerwowego. 4. Dochody z lokat, o których mowa w ust. 3, zasilają fundusz rezerwowy. Art. 132. Środkami funduszów, o których mowa w art. 126, zarządza naczelny dyrektor. Art. 133. Krajowy Związek Kas sporządza na każdy rok kalendarzowy plan finansowy obejmujący przychody i wydatki funduszów tworzonych przez Krajowy Związek Kas. Art. 134. Krajowy Związek Kas tworzy: 1) fundusz wyrównawczy, 2) fundusz administracyjny, 3) fundusz rezerwowy, 4) fundusz celowy. Art. 135. 1. Fundusz wyrównawczy jest przeznaczony na wyrównywanie różnic w przychodach pochodzących ze składek poszczególnych kas. 2. Przychodami funduszu wyrównawczego są: 1) odpisy z funduszu składkowego kasy w wysokości 10% przychodów, o których mowa w art. 127 ust. 2 pkt 1, 2) inne przychody. 3. Wydatkami funduszu wyrównawczego są: 1) dotacje wyrównawcze dla kas, 2) odpisy na fundusze administracyjny i rezerwowy Krajowego Związku Kas. Art. 136. 1. Fundusz administracyjny tworzy się w wysokości 0,5% przychodów, o których mowa w art. 135 ust. 2 pkt 1. 2. Fundusz administracyjny jest przeznaczony na finansowanie działalności Krajowego Związku Kas. Art. 137. 1. Fundusz rezerwowy tworzy się z odpisu funduszu wyrównawczego ustalonego przez Radę Krajowego Związku Kas w wysokości co najmniej 3% tego funduszu i z niewykorzystanych w poprzednim roku kalendarzowym środków funduszu administracyjnego. 2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na dodatkowe dotacje dla kas. 3. Środki funduszu rezerwowego mogą być lokowane: 1) w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, 2) na rachunkach bankowych z terminowym oprocentowaniem, z tym że w jednym banku nie może być lokowane więcej niż 10% środków funduszu rezerwowego. Art. 138. Fundusz celowy tworzony jest z dotacji budżetu państwa na sfinansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 165, oraz na realizację zadań zleconych. Art. 139. 1. Środkami funduszu wyrównawczego dysponuje Zarząd Krajowego Związku Kas na podstawie planu finansowego. 2. Środkami funduszów administracyjnego i celowego dysponuje Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas na podstawie planu finansowego. 3. Rada Krajowego Związku Kas postanawia o wykorzystaniu funduszu rezerwowego na wniosek kasy. Art. 140. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia gospodarki finansowej Krajowego Związku Kas oraz regionalnych i branżowych kas, a także szczególne zasady sporządzania sprawozdań finansowych i ich wzory. Art. 141. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy prowadzą rachunkowość na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591). Rozdział 8 Uprawnienia kontrolne regionalnych i branżowych kas Art. 142. 1. Kasa przeprowadza kontrolę wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego przez osoby wymienione w art. 23 oraz podmioty wymienione w art. 24 i 25. 2. Do zakresu kontroli, o której mowa w ust. 1, należy: 1) kontrola rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem, 2) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw obliczania składki na ubezpieczenie zdrowotne, prawidłowości obliczania i wpłacania składki. Art. 143. 1. Kontrola prowadzona jest zgodnie z planem kontroli ustalonym przez kasę. 2. Kontrola może być także przeprowadzona poza planem kontroli, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami faktycznymi. 3. Kontrolę przeprowadza osoba upoważniona przez dyrektora rejonowego oddziału regionalnej kasy lub oddziału branżowej kasy, a w przypadku gdy oddział nie został utworzony - przez naczelnego dyrektora branżowej kasy. 4. W trakcie kontroli osoba upoważniona do jej przeprowadzenia jest uprawniona do badania niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień i informacji odnoszących się do przedmiotu kontroli. 5. O podjęciu postępowania kontrolnego zawiadamia się kontrolowanego na piśmie, określając: 1) przedmiot i zakres kontroli, 2) przewidywany termin i czas trwania kontroli, 3) miejsce przeprowadzenia kontroli, 4) imię i nazwisko osoby przeprowadzającej kontrolę. Art. 144. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują przeprowadzający kontrolę i kontrolowany. 2. Kontrolowany w razie zastrzeżenia co do treści protokołu może odmówić jego podpisania; w tym przypadku przeprowadzający kontrolę zamieszcza stosowną wzmiankę w protokole. 3. Protokół kontroli powinien zawierać: 1) nazwę (nazwisko) oraz siedzibę lub adres kontrolowanego, 2) imię i nazwisko osoby przeprowadzającej kontrolę, 3) zakres i czas trwania kontroli, 4) ustalenia kontroli, w tym wskazanie stwierdzonych nieprawidłowości, a w szczególności kwoty należności z tytułu nie opłaconej lub nienależycie opłaconej składki, 5) wnioski dotyczące usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. 4. Kontrolowany może w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z protokołem kontroli złożyć na piśmie wyjaśnienia bądź złożyć zastrzeżenia do treści protokołu, a osoba prowadząca kontrolę obowiązana jest ustosunkować się do nich bez zbędnej zwłoki w formie odpowiedniej adnotacji. Art. 145. 1. Protokół kontroli stanowi podstawę do wydania decyzji określonej w art. 99 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 89 ust. 1 pkt 7 oraz art. 106. 2. Od decyzji służy odwołanie do naczelnego dyrektora regionalnej lub branżowej kasy w terminie 14 dni od daty jej doręczenia. 3. Jeżeli nie został utworzony oddział branżowej kasy, decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje dyrektor branżowej kasy; od decyzji tej nie służy odwołanie, jednakże jednostka kontrolowana niezadowolona z decyzji może zwrócić się do dyrektora branżowej kasy z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. 4. Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji. 5. Rozstrzygnięcie odwołania następuje w drodze decyzji, w terminie jednego miesiąca od daty jej otrzymania. 6. W przypadku nieuwzględnienia odwołania w całości lub w części od decyzji, o której mowa w ust. 3 i 5, przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminach i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. 7. Wniesienie odwołania do sądu nie wstrzymuje wykonania decyzji. Art. 146. Organy kontroli państwowej są obowiązane przekazywać kasie informacje o stwierdzonych przypadkach naruszenia przepisów o ubezpieczeniu zdrowotnym, a w szczególności dotyczących zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego oraz obliczania, rozliczania i opłacania składek. Rozdział 9 Postępowanie w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego Art. 147. Od decyzji kasy w sprawach dotyczących objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym oraz ustalenia prawa do świadczeń przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminach i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Art. 148. 1. Odwołanie od decyzji wydanej w sprawach, o których mowa w art. 147, wnosi się do organu kasy, który wydał decyzję. 2. Organ może zmienić lub uchylić decyzję w terminie 14 dni od dnia wniesienia odwołania. 3. Jeżeli odwołanie nie zostało uwzględnione w całości, organ przekazuje niezwłocznie sprawę do sądu ze szczegółowym uzasadnieniem wydanej decyzji. Art. 149. Do postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego rolników i osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i pobierających emerytury lub renty rolnicze stosuje się przepisy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Art. 150. W razie zawinionego ujawnienia przez kasę danych dotyczących stanu zdrowia i sposobu leczenia ubezpieczonego oraz innych informacji o ubezpieczonym, sąd może przyznać pokrzywdzonemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Rozdział 10 Nadzór nad działalnością Krajowego Związku Kas oraz regionalnych i branżowych kas Art. 151. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej sprawuje nadzór nad działalnością kas i Krajowego Związku Kas co do zgodności z prawem i statutem oraz nad realizacją przez kasy zleconych zadań państwowych w dziedzinie ochrony zdrowia. Art. 152. W ramach sprawowanego nadzoru Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej przysługuje prawo: 1) uzyskiwania informacji o działalności Krajowego Związku Kas i kas, 2) żądania zmiany uchwały Rady Krajowego Związku Kas w razie stwierdzenia sprzeczności z prawem lub statutem na zasadach, o których mowa w art. 116, 3) oceniania realizacji przez kasy uprawnień przysługujących ubezpieczonym, 4) występowania do organów Krajowego Związku Kas z wnioskami o podjęcie określonych inicjatyw lub działań w sprawach związanych z ubezpieczeniem zdrowotnym. Art. 153. Kontrola gospodarki finansowej Krajowego Związku Kas i kas prowadzona jest przez regionalne izby obrachunkowe. Art. 154. Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi, nie później niż do końca czerwca roku następnego, sprawozdanie z działalności kas. Rozdział 11 Przepisy karne Art. 155. Kto nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające wpływ na wymiar składek na ubezpieczenia zdrowotne albo udziela w tych sprawach nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia, podlega karze grzywny. Art. 156. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 155, następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 157. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) w art. 3 w § 1 po wyrazie "zobowiązania," dodaje się wyrazy "kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego". Art. 158. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. Żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe i ćwiczenia wojskowe oraz pełniącym służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej. 2. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb korzystania ze świadczeń, o których mowa w ust. 1." Art. 159. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz. 771) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) ubezpieczeniu zdrowotnym - rozumie się ubezpieczenie określone w odrębnych przepisach."; 2) w art. 78: a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) ubezpieczeń zdrowotnych: a) rolników i pracujących z nimi domowników podlegających ubezpieczeniu społecznemu, b) osób pobierających świadczenia emerytalno-rentowe w części składkowej.", b) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "obejmującej również wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 5."; 3) w art. 79 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Ponadto ze środków funduszu administracyjnego finansowane są koszty obsługi zadań w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego." Art. 160. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 23 w ust. 1 w pkt 57 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 58 w brzmieniu: "58) składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconych w roku podatkowym przez podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym."; 2) po art. 27a dodaje się art. 27b w brzmieniu: "Art. 27b. 1. Podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne: 1) opłaconych w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, 2) pobranych w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. 2. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie."; 3) w art. 30 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) odliczyć od przychodów wydatki określone w art. 26 ust. 1 oraz od zryczałtowanego podatku dochodowego w pierwszej kolejności wydatki określone w art. 27b ust. 1 pkt 1, a następnie wydatki określone w art. 27a ust. 1; w przypadku dokonywania odliczeń stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 ust. 2-12, art. 27a ust. 2-17 i art. 27b ust. 2."; 4) w art. 32 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu: "3b. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym."; 5) w art. 33 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 2 i 3, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez spółdzielnię zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Kwotę składki zmniejszającej zaliczkę oblicza się w sposób określony w ust. 3."; 6) w art. 34: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 2 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez organ rentowy zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.", b) w ust. 9 po wyrazach "podatek wynikający z rozliczenia rocznego" dodaje się wyrazy "obniżony o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku podatkowym przez organ rentowy zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym"; 7) w art. 35 po ust. 8 dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym."; 8) w art. 37 w ust. 1 w ostatnim zdaniu po wyrazach "Podatek wynikający z obliczenia rocznego" dodaje się wyrazy "obniżony przez płatnika o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku podatkowym zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym"; 9) w art. 38 w ust. 1 po wyrazach "kwotę potrąconego podatku dochodowego oraz" dodaje się wyrazy "kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, a także"; 10) w art. 39 w ust. 1 w zdaniu pierwszym po wyrazach "uzyskanych przez nich dochodów oraz" dodaje się wyrazy "składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku podatkowym przez płatnika, a także"; 11) w art. 41 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym."; 12) w art. 42 w ust. 3 w zdaniu pierwszym po wyrazach "o wysokości dochodu i" dodaje się wyrazy "składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku podatkowym przez płatnika, a także o"; 13) w art. 43 w ust. 4 po wyrazach "tego urzędu skarbowego" dodaje się wyrazy "obniżone o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej w tym miesiącu zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym"; 14) w art. 44 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu: "3b. Zaliczki, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 oraz w ust. 3a, zmniejsza się o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne opłaconych bezpośrednio w tych miesiącach przez podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym." Art. 161. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 9 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu: "c) odpisy dokonywane na fundusze tworzone na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym."; 2) w art. 17 w ust. 1: a) po pkt 4o dodaje się pkt 4p w brzmieniu: "4p) dochody Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz regionalnych i branżowych kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego - w części przeznaczonej na cele statutowe,", b) po pkt 26 dodaje się pkt 27 w brzmieniu: "27) dochody z lokat zwiększające fundusz rezerwowy Krajowego Związku Kas oraz kas regionalnych i branżowych, o którym mowa w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym,". Art. 162. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 oraz z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "oraz Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, zwanego dalej «Krajowym Związkiem Kas», a także kas regionalnych oraz kas branżowych powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwanych dalej «kasami regionalnymi» i «kasami branżowymi»."; 2) w art. 2 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia izby właściwe do wykonywania kontroli Krajowego Związku Kas oraz kas regionalnych lub kas branżowych."; 3) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kontrola gospodarki finansowej w zakresie zadań: 1) administracji rządowej zleconych gminom, 2) Krajowego Związku Kas oraz kas regionalnych lub kas branżowych dokonywana jest ponadto na podstawie kryteriów celowości, rzetelności i gospodarności."; 4) w art. 7: a) w ust. 1 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a w przypadku Krajowego Związku Kas, kas regionalnych oraz kas branżowych - co najmniej raz w roku.", b) w ust. 2 po wyrazach "w art. 5 i 6" dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kontrolę Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych izby mogą prowadzić na wniosek Ministrów Finansów, Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej oraz Transportu i Gospodarki Morskiej."; 5) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach izba przekazuje: 1) jeżeli dotyczą działalności kasy regionalnej lub kasy branżowej - Zarządowi Krajowego Związku Kas, 2) jeżeli dotyczą działalności Krajowego Związku Kas - Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Finansów oraz Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Informacje o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie rozliczeń zadań zleconych Krajowemu Związkowi Kas, kasom regionalnym lub kasom branżowym izba przekazuje organom zlecającym te zadania. 4. Zarząd Krajowego Związku Kas jest obowiązany przedstawić kolegium izby w terminie jednego miesiąca informację o podjętych działaniach mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości."; 6) po art. 12 dodaje się art. 121 w brzmieniu: "Art. 121. 1. Izba bada uchwały rad nadzorczych Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych, dotyczące gospodarki finansowej w zakresie zgodności z prawem. 2. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa izba wskazuje organom wymienionym w ust. 1 nieprawidłowości oraz sposób i termin ich usunięcia. 3. Jeżeli organy wymienione w ust. 1 nie usuną nieprawidłowości, o których mowa w ust. 2, izba orzeka o nieważności uchwały w całości lub w części." Art. 163. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ze świadczeń pracowniczych mogą być potrącane jedynie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne i należności alimentacyjne na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy do potrącenia tych należności z wynagrodzenia za pracę." Art. 164. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować pod względem legalności, gospodarności i rzetelności działalność jednostek organizacyjnych i podmiotów innych niż wymienione w ust. 1 i 2, wykonujących zadania z zakresu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego." Art. 165. 1. Ustawa nie narusza przepisów o świadczeniach zdrowotnych udzielanych bezpłatnie przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego: 1) art. 69, 129, 134, 135 ust. 1, art. 161, 170 ust. 1 i 2, art. 193 ust. 3 i art. 206 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31); 2) art. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy (Dz. U. Nr 27, poz. 170, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198); 3) art. 8 ustawy z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198); 4) art. 48 pkt 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 13, poz. 98, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1990 r. Nr 14, poz. 85, Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 61, poz. 283); 5) art. 99 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55); 6) art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184 oraz z 1996 r. Nr 127, poz. 593); 7) art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452); 8) art. 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535). 2. Zachowują moc przepisy o świadczeniach zdrowotnych związanych z ciążą, porodem i połogiem oraz zapobieganiem i zwalczaniem chorób wenerycznych. 3. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1 i 2, na rzecz osób nie posiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego są udzielane na koszt Skarbu Państwa. Rozdział 13 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe Art. 166. 1. Organy, które tworzą i utrzymują publiczne zakłady opieki zdrowotnej, przekształcą je, do dnia wejścia w życie ustawy, w samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej na zasadach, o których mowa w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek Ministrów Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych i Administracji albo Sprawiedliwości bądź Transportu i Gospodarki Morskiej może zwolnić publiczne zakłady opieki zdrowotnej, tworzone i utrzymywane przez tych ministrów, z obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Art. 167. 1. Rada Ministrów ustanowi Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Do Pełnomocnika stosuje się przepisy art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), z zastrzeżeniem ust. 3-6. 3. Pełnomocnik podejmuje działania konieczne dla realizacji przepisów ustawy. 4. Pełnomocnik do czasu utworzenia organów, o których mowa w art. 74, 90 i 109, realizuje odpowiednio ich zadania. 5. Działalność Pełnomocnika ustaje w terminie 6 miesięcy od dnia powołania organów, o których mowa w ust. 4. 6. Pełnomocnik przekazuje sprawozdanie ze swej działalności Prezesowi Rady Ministrów i Prezesowi Zarządu Krajowego Związku Kas. Art. 168. 1. Organem doradczym Pełnomocnika jest Tymczasowa Rada Krajowego Związku Kas. 2. Prezes Rady Ministrów na wniosek Pełnomocnika powołuje i odwołuje członków Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W skład Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas wchodzą: 1) Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, 2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, 3) Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej, 4) Prezes Naczelnej Rady Aptekarskiej, 5) Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, 6) Marszałek Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego, 7) przedstawiciel strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, 8) Prezes Federacji Konsumentów, 9) Przewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, 10) Przewodniczący Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", 11) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, 12) Prezes Zarządu Głównego Kolegium Lekarzy Rodzinnych. 4. Do członków Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas stosuje się przepisy art. 117. Art. 169. 1. Na okres 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy kasy zawierają umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych z lekarzami wykonującymi zawód medyczny poza zakładami opieki zdrowotnej, którzy spełniają warunki określone ustawą oraz zgłoszą chęć zawarcia umowy. 2. Przepis art. 56 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 170. Tracą moc w zakresie uregulowanym ustawą przepisy: 1) art. 133 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31), 2) art. 61 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55), 3) art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), 4) art. 13 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 136, poz. 636), 5) art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), 6) art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 5 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), 7) art. 5 pkt 1 oraz art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585), 8) art. 24 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367), 9) art. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687), 10) art. 1 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154), 11) art. 36 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638), 12) art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3), 13) art. 7 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U. Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461); 14) art. 23 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43), 15) art. 75 i 76 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496), 16) art. 62 i 63 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), 17) art. 112 ust. 1 i art. 154 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110), 18) art. 79 i 80 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583), 19) art. 22 i art. 30 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687), 20) art. 53 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz. 771), 21) art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83), 22) art. 24 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 22, poz. 91), 23) art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 24) art. 65 i 66 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723), 25) art. 92 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), 26) art. 2 pkt 2 lit. a) i art. 28 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1), 27) art. 2 pkt 2 lit. a) i art. 28 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17), 28) art. 31 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128), 29) art. 46 ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474 i z 1996 r. Nr 147, poz. 687), 30) art. 73 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496). Art. 171. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz. 396, z 1934 r. Nr 95, poz. 855, z 1936 r. Nr 3, poz. 24, z 1938 r. Nr 3, poz. 15, Nr 26, poz. 227 i Nr 29, poz. 258, z 1939 r. Nr 71, poz. 476, z 1944 r. Nr 4, poz. 19, Nr 5, poz. 24 i Nr 9, poz. 44, z 1945 r. Nr 43, poz. 240, z 1946 r. Nr 4, poz. 28 i Nr 6, poz. 57, z 1947 r. Nr 2, poz. 4 i Nr 66, poz. 413, z 1948 r. Nr 27, poz. 183, z 1949 r. Nr 18, poz. 109, z 1950 r. Nr 36, poz. 333 i 334 i Nr 44, poz. 407, z 1951 r. Nr 17, poz. 138, Nr 41, poz. 313 i Nr 67, poz. 466, z 1954 r. Nr 22, poz. 78 i Nr 30, poz. 116, z 1958 r. Nr 35, poz. 154, z 1968 r. Nr 3, poz. 6 i 12, z 1972 r. Nr 27, poz. 190 i 191, z 1974 r. Nr 47, poz. 280 i z 1991 r. Nr 94, poz. 422), 2) ustawa z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646). Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych. (Dz. U. Nr 28, poz. 154) Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Celem ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, zwanego dalej ubezpieczeniem kontraktów eksportowych, jest udzielanie krajowym podmiotom gospodarczym ochrony na wypadek strat poniesionych w związku z realizacją kontraktu eksportowego."; 2) w art. 2: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ryzyko przewlekłej zwłoki w wypełnianiu zobowiązań płatniczych przez państwo lub dłużnika publicznego, innego dłużnika, za którego poręczyło państwo lub dłużnik publiczny.", b) w ust. 2: - po wyrazach "Ryzyko polityczne obejmuje" dodaje się wyrazy "w szczególności:", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) niemożność lub opóźnienie w dokonaniu przez dłużnika transferu należności w walucie płatności spowodowane wydarzeniami politycznymi, trudnościami gospodarczymi albo aktami prawnymi lub decyzjami administracyjnymi władz w kraju dłużnika," - w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy "lub dłużnik publiczny," - w pkt 5 wyrazy "przepisy prawne lub decyzje Rządu" zastępuje się wyrazami "wydanie przepisów prawnych lub decyzji przez Rząd", c) w ust. 3 wyrazy "następujące klęski żywiołowe:" zastępuje się wyrazami "w szczególności:", d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Dłużnikiem publicznym jest podmiot, do którego nie mają zastosowania przepisy prawa upadłościowego, obowiązujące w kraju dłużnika. 6. Ubezpieczenie kontraktów, o którym mowa w ust. 1, może być realizowane w formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji."; 3) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Tworzy się Komitet Polityki Ubezpieczeń Kredytów i Gwarancji Ubezpieczeniowych, zwanych dalej "Komitetem". 2. Do zadań Komitetu należy: 1) określanie szczegółowych zasad działalności Korporacji w zakresie gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych oraz gwarancji ubezpieczeniowych, 2) opiniowanie wniosków o ubezpieczenie kontraktów eksportowych w ramach limitu, o którym mowa w art. 5 ust. 2, 3) ustalanie uprawnień dla Korporacji w zakresie samodzielnego podejmowania decyzji dotyczących zawierania umów ubezpieczenia kontraktów eksportowych, 4) klasyfikowanie krajów w zależności od stopnia ryzyka, 5) rozpatrywanie rocznych sprawozdań Korporacji z jej działalności, obejmujących: a) stan zobowiązań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych, umów kredytowych oraz stopień wykorzystania limitu określonego w ustawie budżetowej, b) przychody ze składek, wypłacone odszkodowania oraz uzyskane kwoty regresów, c) przewidywane zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia na poszczególne lata, 6) rozpatrywanie propozycji zmian w działalności Korporacji i przedstawianie ich Ministrowi Finansów. 3. Komitet przedkłada Radzie Ministrów roczne sprawozdanie ze swojej działalności w terminie do dnia 31 maja następnego roku."; 4) po art. 7 dodaje się art. 7a-7c w brzmieniu: "Art. 7a. W skład Komitetu wchodzą powołani przez Prezesa Rady Ministrów, po jednym przedstawicielu: 1) Ministra Finansów, 2) Ministra Gospodarki, 3) Ministra Skarbu Państwa, 4) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 5) Ministra Spraw Zagranicznych w randze sekretarza lub podsekretarza stanu oraz przedstawiciel Prezesa Narodowego Banku Polskiego w randze wiceprezesa. Art. 7b. 1. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel Ministra Finansów. 2. Sekretariat Komitetu prowadzony jest przez Ministerstwo Finansów. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działania i organizację Komitetu. Art. 7c. Komitet podejmuje decyzje w formie uchwał wiążących Korporację."; 5) w art. 8: a) skreśla się ust. 1, b) w ust. 2 po wyrazach "w eksportowanym" dodaje się wyrazy "w ramach kontraktu eksportowego"; 6) w art. 9: a) w ust. 1 po wyrazie "warunki" dodaje się wyraz "umów", b) w ust. 2: - skreśla się wyrazy "na podstawie wytycznych Rady Ministrów", - wyrazy "Współpracy Gospodarczej z Zagranicą" zastępuje się wyrazem "Gospodarki"; 7) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Minister Finansów wykonuje prawa z akcji należących do Skarbu Państwa w Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna. 2. W zakresie uregulowanym w ust. 1 nie stosuje się przepisu art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775)."; 8) w art. 16 w ust. 1 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 wyrazy "Współpracy Gospodarczej z Zagranicą" zastępuje się wyrazem "Gospodarki"; 9) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Komitet Integracji Europejskiej może przekazać Korporacji, na wydzielone rachunki, środki uzyskane z Unii Europejskiej lub z innych źródeł na wspieranie eksportu do krajów nie należących do OECD, z przeznaczeniem na finansowanie przedsięwzięć eksportowych. 2. Rada Ministrów może zlecić właściwym ministrom przekazanie Korporacji na rachunki, o których mowa w ust. 1, środków będących w ich dyspozycji w wyniku prywatyzacji przedsiębiorstw. 3. Środki, wykazane na wydzielonych rachunkach z tytułów wymienionych w ust. 1 i 2, nie stanowią przychodu Korporacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim. (Dz. U. Nr 28, poz. 155) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim (Dz. U. Nr 88, poz. 397) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyrób wytworzony lub usługa wykonana na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki albo usługa wykonana na terenie strefy, jeżeli wartość pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich użytych do jego wytworzenia materiałów (składników, surowców, komponentów, części) nie wytworzonych na terenie strefy oraz usług nie wykonanych na jej terenie nie przekracza 70% zapłaconej za wyrób lub usługę ceny pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z tym że w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wartość ta może zostać określona, ze względu na przedmiot lub zakres działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, powyżej 70%, w tym w wysokości zróżnicowanej w poszczególnych latach prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy następujących po wydaniu zezwolenia," 2) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, dochód podmiotu uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w całości, w wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne w wysokości przekraczającej tę kwotę, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 6.", 3) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.", 4) w § 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim (Dz. U. Nr 93, poz. 421) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyrób wytworzony lub usługa wykonana na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki albo usługa wykonana na terenie strefy, jeżeli wartość pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich użytych do jego wytworzenia materiałów (składników, surowców, komponentów, części) nie wytworzonych na terenie strefy oraz usług nie wykonanych na jej terenie nie przekracza 70% zapłaconej za wyrób lub usługę ceny pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z tym że w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wartość ta może zostać określona, ze względu na przedmiot lub zakres działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, powyżej 70%, w tym w wysokości zróżnicowanej w poszczególnych latach prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy następujących po wydaniu zezwolenia," 2) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.", 3) w § 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne, składek ma Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach: siedleckim, skierniewickim i warszawskim. (Dz. U. Nr 28, poz. 157) Na podstawie art. 50 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach: siedleckim, skierniewickim i warszawskim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 27 kwietnia 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 marca 1997 r. (poz. 157) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH: SIEDLECKIM, SKIERNIEWICKIM I WARSZAWSKIM W DNIU 27 KWIETNIA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 27 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 29 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 29 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 31 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 5 kwietnia 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 7 kwietnia 1997 r.- powołanie komisji obwodowych, - przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 8 kwietnia 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 14 kwietnia 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 18 kwietnia 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 26 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 26 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym godz. 800-2000 27 kwietnia 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie ulg we wpłatach z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa. (Dz. U. Nr 29, poz. 158) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Udziela się ulgi we wpłatach z zysku na rzecz budżetu państwa następującym przedsiębiorstwom państwowym oraz jednoosobowym spółkom Skarbu Państwa, a także spółkom, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykonującym zadania na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa: 1) przedsiębiorstwom i spółkom przemysłu obronnego i lotniczego wymienionym w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792), 2) przedsiębiorstwom państwowym oraz jednoosobowym spółkom Skarbu Państwa, na które na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obronności państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69, poz. 331 i z 1997 r. Nr 15, poz. 85) zostały nałożone zadania ujęte w "Programie mobilizacji gospodarki". 2. Wykaz przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, którym udziela się ulgi, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Ulga, o której mowa w § 1, polega na pomniejszeniu należnej kwoty wpłaty z zysku, po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w sposób określony w ust. 2. 2. Wysokość należnej ulgi ustala się jako iloczyn należnej kwoty wpłaty z zysku i wskaźnika ustalonego w wysokości odpowiadającej udziałowi wartości przychodu ze sprzedaży produkcji i usług na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa w przychodach ze sprzedaży i zrównanych z nimi. 3. Ulgę ustala się w rachunku narastającym. 4. Wysokość ulgi podlega ostatecznemu rozliczeniu na podstawie zatwierdzonego rocznego sprawozdania finansowego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. (poz. 158) WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH ORAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA KORZYSTAJĄCYCH Z ULG WE WPŁATACH Z ZYSKU 1. Zakłady Metalowe MESKO SA w Skarżysku-Kamiennej 2. Zakłady Metalowe ŁUCZNIK SA w Radomiu 3. Zakłady Mechaniczne TARNÓW SA w Tarnowie 4. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego NIEWIADÓW SA w Niewiadowie 5. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-WARSZAWA II SA w Warszawie 6. Fabryka Łożysk Tocznych KRAŚNIK SA w Kraśniku 7. Tłocznia Metali PRESSTA SA w Bolechowie 8. Zakłady Tworzyw Sztucznych NITRON SA w Krupskim Młynie 9. Zakłady Tworzyw Sztucznych GAMRAT SA w Jaśle 10. Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG SA w Bieruniu 11. Zakłady Chemiczne NITRO-CHEM SA w Bydgoszczy 12. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne BELMA SA w Bydgoszczy 13. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL SA w Grudziądzu 14. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego MASKPOL SA w Konieczkach 15. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-MIELEC SA w Mielcu 16. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-RZESZÓW SA w Rzeszowie 17. Państwowe Zakłady Lotnicze PZL-OKĘCIE SA w Warszawie 18. Kombinat PZL-HYDRAL SA we Wrocławiu 19. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej RADWAR SA w Warszawie 20. Przemysłowe Centrum Optyki SA w Warszawie 21. Gdańskie Zakłady Elektroniczne UNIMOR SA w Gdańsku 22. Zakłady Radiowe RADMOR SA w Gdyni 23. Zakłady Elektroniczne WAREL SA w Warszawie 24. Zakłady Mechaniczne BUMAR-ŁABĘDY SA w Gliwicach 25. Zakłady Mechaniczne PZL-WOLA SA w Warszawie 26. Poznańskie Zakłady Opon Samochodowych STOMIL-POZNAŃ SA w Poznaniu 27. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego PROGAZ SA w Łodzi 28. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu 29. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich 30. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie 31. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi 32. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy 33. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 4 w Warszawie 34. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu 35. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce 36. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu 37. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej 38. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni 39. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie 40. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie, 41. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie, 42. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych w Gdyni 43. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych w Poznaniu 44. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych we Wrocławiu 45. Rybnickie Zakłady Wyrobów Metalowych HUTA SILESIA w Rybniku 46. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KROSNO w Krośnie 47. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KALISZ w Kaliszu 48. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-POZNAŃ w Poznaniu 49. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku 50. Fabryka Maszyn Budowlanych FAMABA w Głogowie 51. Huta im. T. Sendzimira w Krakowie 52. Warszawskie Zakłady Mechaniczne PZL-WZM w Warszawie 53. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe UNIMETAL w Złotowie 54. Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn Drogowych MADRO w Pabianicach 55. Fabryka Obrabiarek do Drewna w Bydgoszczy 56. Zakłady Sprzętu Mechanicznego PZL-ZSM w Piotrkowie Trybunalskim 57. Wytwórnia Filtrów PZL-SĘDZISZÓW w Sędziszowie 58. Przedsiębiorstwo Produkcji Maszyn i Urządzeń Pralniczych DEMET-WUTECH w Debrznie 59. Centrum Naukowo-Produkcyjne Podzespołów i Urządzeń Elektronicznych UNITRA-DOLAM we Wrocławiu 60. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-GORZYCE w Gorzycach 61. Fabryka Sprzętu Ratunkowego i Lamp Górniczych FASER w Tarnowskich Górach 62. Gdańska Stocznia Remontowa im. Piłsudskiego w Gdańsku 63. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-MRĄGOWO w Mrągowie 64. Zakłady Elektromaszynowe CELMA SA w Cieszynie 65. Gliwickie Przedsiębiorstwo Urządzeń Transportowych ZREMB SA w Gliwicach 66. Fabryka Samochodów Specjalizowanych SHL SA w Kielcach 67. Fabryka Łożysk Tocznych ISKRA SA w Kielcach 68. Fabryka Okładzin Ciernych FOMAR SA w Markach k. Warszawy 69. Fabryka Kabli OŻARÓW SA w Ożarowie Mazowieckim 70. TECHMA-OSTRZESZÓW SA w Ostrzeszowie 71. Morska Stocznia Remontowa SA w Świnoujściu 72. H. CEGIELSKI-POZNAŃ SA w Poznaniu 73. Reszelski Zakład Przemysłu Maszynowego REMA SA w Reszlu 74. Zakłady Wytwórcze Maszyn Elektrycznych i Transportowych EMIT SA w Żychlinie 75. Zakłady Chemiczne ORGANIKA-SARZYNA w Nowej Sarzynie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zasad wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. (Dz. U. Nr 29, poz. 159) Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pracownicy, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w okolicznościach określonych w art. 1 ust. 1 i 2 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110), nabywają prawo do wcześniejszej emerytury bez względu na wiek, jeżeli osiągnęli do dnia rozwiązania stosunku pracy okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia, co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. 2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w 1997 r. w związku z niewypłacalnością pracodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), nabywają prawo do wcześniejszej emerytury bez względu na wiek, jeżeli osiągnęli najpóźniej w dniu 31 grudnia 1996 r. okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia, co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn. 3. Przepis ust. 1 stosuje się również do pracowników mianowanych. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 stycznia 1990 r. w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 27). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli. (Dz. U. Nr 29, poz. 160) Na podstawie art. 31 i 33 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Wynagrodzenie zasadnicze § 1. Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli określa tabela stanowiąca załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Przez poziom wykształcenia dla celów ustalenia stawki wynagrodzenia zasadniczego określonej w tabeli należy rozumieć: 1) stopień naukowy doktora - posiadanie stopnia naukowego doktora lub w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych kwalifikacji I stopnia, a stopień naukowy doktora habilitowanego - posiadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego lub w zakresie sztuk i dyscyplin artystycznych uzyskanie kwalifikacji II stopnia, 2) wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym - ukończenie wyższych studiów magisterskich na kierunku i specjalności kształcącej nauczycieli lub ukończenie wyższych studiów magisterskich na innych kierunkach oraz uzyskanie przygotowania pedagogicznego w formach określonych w § 1 pkt 2 i w § 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego wykształcenia (Dz. U. Nr 98, poz. 433 oraz z 1994 r. Nr 5, poz. 19 i Nr 109, poz. 521) lub formach określonych w § 14 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 stycznia 1983 r. w sprawie określenia szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli szkół artystycznych (Dz. U. Nr 2, poz. 17), ukończenie wyższych studiów magisterskich na wyższych uczelniach kościelnych, których programy obejmowały przedmioty z zakresu pedagogiki lub katechezy, ukończenie wyższego seminarium duchownego albo ukończenie innych wyższych studiów magisterskich, o ile nauczyciel ukończył dodatkowo instytut katechetyczny lub studium katechetyczne albo kurs katechetyczny, 3) wyższe wykształcenie magisterskie bez przygotowania pedagogicznego - ukończenie wyższych studiów magisterskich na kierunkach i specjalnościach nie kształcących nauczycieli, 4) wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym - ukończenie wyższych studiów zawodowych na kierunkach kształcących nauczycieli, ukończenie wyższych studiów zawodowych na innych kierunkach oraz uzyskanie przygotowania pedagogicznego w formach wymienionych w pkt 2 lub poprzez ukończenie instytutu katechetycznego, studium katechetycznego albo kursu katechetycznego, 5) wyższe wykształcenie zawodowe bez przygotowania pedagogicznego - ukończenie wyższych studiów zawodowych, 6) kolegium nauczycielskie - ukończenie nauczycielskiego kolegium języków obcych, kolegium nauczycielskiego, kolegium teologicznego, 7) studium nauczycielskie - ukończenie studium nauczycielskiego, pedagogicznej szkoły technicznej, policealnego studium kulturalno-oświatowego, bibliotekarskiego lub policealnego studium zawodowego o kierunku bibliotekarskim, instytutu katechetycznego albo studium katechetycznego, o ile warunkiem przyjęcia na to studium było posiadanie świadectwa dojrzałości lub innego zakładu kształcącego nauczycieli na poziomie studium nauczycielskiego, 8) średnie pedagogiczne - ukończenie liceum dla wychowawczyń przedszkoli, liceum pedagogicznego, kierunku pedagogicznego szkoły artystycznej II stopnia, posiadanie świadectwa dojrzałości i zawodu opiekunki dziecięcej oraz przygotowania pedagogicznego lub posiadanie świadectwa dojrzałości i przygotowania pedagogicznego uzyskanego w formach wymienionych w pkt 2 lub na kursie katechetycznym, 9) średnie - ukończenie średniej szkoły ogólnokształcącej, zawodowej lub szkoły artystycznej II stopnia albo posiadanie wykształcenia uznanego za równorzędne na podstawie odrębnych przepisów. 2. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, przysługują również nauczycielom, którzy uzyskali zaliczenie wszystkich przedmiotów i praktyk przewidzianych w programie wyższych studiów magisterskich lub równorzędnych na kierunkach nauczycielskich lub na kierunkach niepedagogicznych, jeśli uzyskali kwalifikacje pedagogiczne w innym trybie, albo ukończyli piąty rok studiów w wyższym seminarium duchownym. 3. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, przysługują również nauczycielom, którzy uzyskali zaliczenie wszystkich przedmiotów i praktyk przewidzianych w programie wyższych studiów magisterskich lub równorzędnych na kierunkach niepedagogicznych. 4. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, przysługują również nauczycielom posiadającym dyplom (świadectwo) ukończenia innego niż wymienione w ust. 1 pkt 7 policealnego studium zawodowego na poziomie średnim, którzy ponadto legitymują się świadectwem dojrzałości oraz świadectwem ukończenia studium pedagogicznego i pozostają w zatrudnieniu w dniu wejścia w życie rozporządzenia. 5. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli i wychowawców posiadających wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, przysługują również nauczycielom praktycznej nauki zawodu posiadającym świadectwo ukończenia średniej szkoły zawodowej lub tytuł mistrza w zawodzie, którego nauczają, oraz świadectwo studium pedagogicznego lub kursu pedagogicznego prowadzonego zgodnie z przepisami o kwalifikacjach wymaganych od nauczycieli. § 3. 1. Przy ustalaniu szczebla wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli i ich awansowaniu do wyższego szczebla zalicza się okresy: 1) wykonywanej w ramach pracowniczego stosunku pracy: a) pracy pedagogicznej i naukowej, b) pracy w kuratoriach oświaty, w urzędach organów i w innych jednostkach organizacyjnych sprawujących nadzór pedagogiczny oraz w wydzielonych komórkach do spraw oświaty w organach prowadzących szkoły, c) pracy w organizacjach młodzieżowych oraz w związkach zawodowych zrzeszających nauczycieli, d) pracy o charakterze programowo-szkoleniowym lub wychowawczym w Ochotniczych Hufcach Pracy oraz w oddziałach obrony cywilnej Ochotniczych Hufców Pracy, e) pracy w szkołach, zespołach ekonomiczno-administracyjnych szkół (jednostkach równorzędnych), zakładach usług socjalnych i instytutach zaplecza naukowo-pedagogicznego na stanowiskach niepedagogicznych, f) prowadzenia zajęć katechetycznych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych lub w ramach katechezy parafialnej, g) pracy zawodowej niepedagogicznej, dającej doświadczenie przydatne do pracy nauczycielskiej, 2) służby wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 3) tajnego nauczania i przymusowej bezczynności w czasie okupacji, 4) prowadzenia przez księży i diakonów, nieodpłatnie, nauki religii w szkołach po dniu 1 września 1990 r., 5) prowadzenia niepublicznych szkół i placówek opiekuńczo-wychowawczych i oświatowo-wychowawczych, 6) pracy pedagogicznej w szkołach niepublicznych, wykonywanej na podstawie innego niż pracowniczy stosunku prawnego, 7) urlopów: a) płatnych w szkołach, b) bezpłatnych na kształcenie i dokształcanie się, c) wychowawczych, d) udzielonych w innych celach niż wymienione w lit. a)-c), jeżeli nauczyciel w tym czasie prowadził zajęcia dydaktyczne lub wychowawcze w szkole w wymiarze co najmniej 4 godzin tygodniowo, gdy przepis szczególny nie stanowi inaczej, 8) tymczasowego aresztowania i zawieszenia w pełnieniu obowiązków nauczyciela, jeżeli zapadł wyrok uniewinniający lub postępowanie dyscyplinarne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym albo postępowanie karne lub dyscyplinarne zostało umorzone, 9) zaliczane na mocy odrębnych przepisów. 2. Okresy pracy wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) zalicza się w całości, jeżeli nauczyciel był zatrudniony w wymiarze nie niższym niż 50% obowiązkowego wymiaru godzin (czasu pracy w zakładzie nie będącym szkołą). Okresy pracy pełnionej w wymiarze niższym niż 50% obowiązkowego wymiaru godzin (czasu pracy w zakładzie nie będącym szkołą) zalicza się w części proporcjonalnej do pełnego wymiaru czasu pracy. 3. Okresy pracy zawodowej niepedagogicznej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. g), w zależności od oceny ich przydatności do pracy nauczycielskiej, czasu pracy i innych okoliczności - zalicza nauczycielowi dyrektor szkoły w pełnym wymiarze lub w wymiarze odpowiednio niższym, a dyrektorowi - organ prowadzący szkołę. 4. Dyrektor szkoły za zgodą organu prowadzącego szkołę może zaliczyć do okresu pracy, od którego zależy stawka wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela, okres prowadzenia prywatnego zakładu rzemieślniczego, o ile rodzaj prowadzonej przez zakład działalności dawał doświadczenie zawodowe z przedmiotu, którego nauczyciel naucza, a ponadto, jeżeli zakład ten zatrudniał młodocianych w celu przyuczenia do zawodu. 5. W sprawach nie unormowanych w niniejszym rozporządzeniu, dotyczących zaliczania nauczycielom lat pracy przy ustalaniu szczebla wynagrodzenia zasadniczego, rozstrzyga Minister Edukacji Narodowej. § 4. 1. Zmiana wynagrodzenia zasadniczego wynikająca ze zmiany poziomu wykształcenia następuje z pierwszym dniem miesiąca kalendarzowego następującego po powstaniu warunków uzasadniających tę zmianę, a jeżeli warunki te powstały pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 2. Zmiana wynagrodzenia ze względu na staż pracy następuje z pierwszym dniem miesiąca kalendarzowego następującego po udokumentowaniu warunków uzasadniających zmianę, a jeżeli warunki te powstały pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 3. Podstawę do ustalenia stażu pracy i poziomu wykształcenia stanowią oryginalne dokumenty albo uwierzytelnione odpisy (kopie) tych dokumentów. 4. Ustalenia stażu pracy i poziomu wykształcenia dokonuje dyrektor szkoły zatrudniający nauczyciela, a dla dyrektora szkoły - organ prowadzący szkołę. § 5. 1. Określona w tabeli stawka wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela może być w zależności od osiąganych wyników pracy podwyższona, nie więcej jednak niż o 20%, w granicach przyznanych szkole środków na wynagrodzenia, a nauczyciela zatrudnionego w szkole publicznej prowadzonej przez gminę, inną osobę prawną lub fizyczną albo w kuratoriach oświaty, urzędach organów administracji rządowej i innych jednostkach organizacyjnych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych - nie więcej niż o 50% w granicach środków własnych organu prowadzącego szkołę lub kuratorium oświaty, organu administracji rządowej albo innej jednostki organizacyjnej zatrudniającej nauczyciela. 2. Zwiększoną stawkę wynagrodzenia przyznaje się na czas określony, nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż jeden rok szkolny. 3. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela zwiększyć może dyrektor szkoły, a w stosunku do dyrektora - organ prowadzący szkołę. 4. Zasady i kryteria zwiększenia stawki wynagrodzenia zasadniczego w granicach określonych w ust. 1 ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a dla dyrektora szkoły - organ prowadzący szkołę w porozumieniu z odpowiednimi strukturami związków zawodowych. Rozdział 2 Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe § 6. 1. Wynagrodzenie za jedną godzinę ponadwymiarową ustala się dzieląc stawkę wynagrodzenia zasadniczego (łącznie z dodatkami za trudne i uciążliwe warunki pracy oraz za warunki szkodliwe dla zdrowia, jeżeli praca w godzinach ponadwymiarowych odbywa się w takich warunkach) przez miesięczną liczbę godzin obowiązkowego wymiaru zajęć, ustalonego dla rodzaju zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych realizowanych w ramach godzin ponadwymiarowych nauczyciela. 2. Miesięczną liczbę godzin obowiązkowego wymiaru zajęć nauczyciela, o której mowa w ust. 1, uzyskuje się mnożąc tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin przez 4,16 z zaokrągleniem do pełnych godzin w ten sposób, że czas zajęć do 0,5 godziny pomija się, a co najmniej 0,5 godziny liczy się za pełną godzinę. 3. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe przydzielone w planie organizacyjnym nie przysługuje za dni, w których nauczyciel nie realizuje zajęć z powodu przerw przewidzianych przepisami o organizacji roku szkolnego, rozpoczynania lub kończenia zajęć w środku tygodnia oraz za dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Godziny ponadwymiarowe przypadające w dniach, w których nauczyciel nie mógł ich zrealizować z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, w szczególności w związku z: 1) zawieszeniem zajęć z powodu epidemii lub mrozów, 2) wyjazdem dzieci na wycieczki lub imprezy, 3) chorobą dziecka nauczanego indywidualnie, trwającą nie dłużej niż tydzień - traktuje się jak godziny faktycznie odbyte. 4. Dla ustalenia wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w tygodniach, w których przypadają dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy nauczyciela lub dni ustawowo wolne od pracy, oraz w tygodniach, w których zajęcia rozpoczynają się lub kończą w środku tygodnia - za podstawę ustalenia liczby godzin ponadwymiarowych przyjmuje się obowiązkowy tygodniowy wymiar zajęć określony w art. 42 ust. 3 ustawy - Karta Nauczyciela, pomniejszony o 1/5 tego wymiaru (lub 1/4, gdy dla nauczyciela ustalono czterodniowy tydzień pracy) za każdy dzień usprawiedliwionej nieobecności w pracy lub dzień ustawowo wolny od pracy. Liczba godzin ponadwymiarowych, za które przysługuje wynagrodzenie w takim tygodniu, nie może być jednakże większa niż liczba godzin przydzielonych w planie organizacyjnym. 5. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe wypłaca się z dołu. Rozdział 3 Dodatki do wynagrodzenia Dodatki funkcyjne § 7. 1. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze w szkole (placówce), przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości określonej w tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Dyrektorom ośrodków dokształcania zawodowego przysługują dodatki funkcyjne przewidziane dla dyrektorów szkół zawodowych. 3. Przy ustalaniu wysokości dodatku funkcyjnego dla nauczycieli, którym powierzono stanowiska kierownicze w szkołach zaocznych, ośrodkach dokształcania zawodowego, w ogniskach artystycznych prowadzących dział ognisk baletowych lub dział ognisk plastycznych oraz w ogniskach baletowych i ogniskach plastycznych, grupę 30 uczniów liczy się za jeden oddział. Grupę uczniów liczącą mniej niż 30 uczniów, powstałą po podzieleniu ogólnej liczby uczniów przez 30, liczy się jako jeden oddział. W ośrodkach dokształcania zawodowego dodatek funkcyjny wypłaca się miesięcznie, biorąc pod uwagę liczbę uczniów z wszystkich turnusów zorganizowanych w danym miesiącu. 4. Przy ustalaniu wysokości dodatku funkcyjnego dyrektorów zespołów szkół, zespołów placówek lub zespołów zakładów kształcenia nauczycieli bierze się pod uwagę łączną liczbę oddziałów (grup). 5. Z zastrzeżeniem ust. 3, w szkołach artystycznych I i II stopnia oraz w innych placówkach kształcenia artystycznego równoważnikiem jednego oddziału jest 40 jednostek lekcyjnych realizowanych w ciągu tygodnia. 6. Wysokość dodatku funkcyjnego, w granicach stawek określonych tabelą, ustala organ prowadzący szkołę, uwzględniając między innymi wielkość szkoły, jej warunki organizacyjne, złożoność zadań wynikających z funkcji kierowniczej, liczbę stanowisk kierowniczych w szkole, wyniki pracy szkoły. § 8. 1. Nauczycielowi przysługuje tylko jeden dodatek funkcyjny, a w razie zbiegu tytułów do dwóch lub więcej dodatków funkcyjnych przysługuje dodatek wyższy. 2. Prawo do dodatku funkcyjnego powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło powierzenie stanowiska kierowniczego, a jeżeli powierzenie stanowiska nastąpiło pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 3. Nauczyciel, któremu powierzono stanowisko kierownicze na czas określony, traci prawo do dodatku funkcyjnego z upływem tego okresu, a w razie wcześniejszego odwołania - z końcem miesiąca, w którym nastąpiło odwołanie, a jeżeli odwołanie nastąpiło pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 4. Dodatek funkcyjny nie przysługuje w okresie nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w okresie urlopu dla poratowania zdrowia, w okresach, za które nie przysługuje wynagrodzenie zasadnicze, oraz od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nauczyciel zaprzestał pełnienia z innych powodów obowiązków, do których jest przypisany ten dodatek, a jeżeli zaprzestanie pełnienia obowiązków nastąpiło od pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 5. Dodatek funkcyjny w stawce ustalonej dla dyrektora szkoły przysługuje wicedyrektorowi szkoły od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po 3 miesiącach zastępstwa. Dodatki służbowe § 9. Nauczycielom zatrudnionym w kuratoriach oświaty, w urzędach organów administracji rządowej i innych jednostkach organizacyjnych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych przysługuje dodatek służbowy w wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Dodatki specjalistyczne § 10. Nauczycielom przysługują następujące dodatki specjalistyczne: 1) z tytułu posiadania stopnia naukowego, 2) z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej, określonego w art. 46 ust. 1 ustawy - Karta Nauczyciela, 3) z tytułu posiadania kwalifikacji trenerskich, 4) z tytułu wykonywania zadań doradcy metodycznego lub nauczyciela-konsultanta. § 11. 1. Wysokość dodatków specjalistycznych z tytułu posiadania stopnia naukowego lub uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej wynosi: 1) 53 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora, 2) 77 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora habilitowanego, 3) 19 zł miesięcznie za I stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie II klasy, 4) 30 zł miesięcznie za II stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie I klasy, 5) 42 zł miesięcznie za III stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie klasy mistrzowskiej. 2. Dodatek z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej lub kwalifikacji trenerskich wypłacany jest w wysokości proporcjonalnej do łącznej liczby godzin zajęć z przedmiotu nauczania lub rodzaju zajęć realizowanych przez nauczyciela zgodnie z posiadanym stopniem specjalizacji lub kwalifikacji trenerskich, nie wyższej jednak niż 100% kwoty określonej w ust. 1 pkt 3-5. Nauczycielom prowadzącym zajęcia z wychowania fizycznego przysługuje dodatek za posiadanie kwalifikacji trenerskich w dyscyplinach objętych programem nauczania. 3. Do łącznego wymiaru godzin, o których mowa w ust. 2, wlicza się również godziny zajęć z przedmiotu o charakterze zbliżonym, do którego nauczyciel posiada kwalifikacje określone w odrębnych przepisach. 4. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nauczyciel uzyskał stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego albo stopień specjalizacji zawodowej (kwalifikacje trenerskie), a jeżeli uzyskanie stopnia naukowego doktora lub doktora habilitowanego albo stopnia specjalizacji zawodowej (kwalifikacji trenerskich) nastąpiło pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia. 5. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze godzin dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zajęć określonych w umowie o pracę, z uwzględnieniem ust. 2 i 3. 6. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze, dodatek za stopień specjalizacji zawodowej przysługuje w pełnej wysokości, jeśli realizują obowiązujące ich pensum zgodnie z uzyskaną specjalizacją przedmiotową lub posiadają specjalizację z zakresu kierowania szkołą. 7. Nauczycielom, o których mowa w § 9, dodatek za stopień specjalizacji zawodowej przysługuje pod warunkiem, że zakres sprawowanego nadzoru wiąże się z uzyskaną specjalizacją zawodową. 8. Nauczycielowi przysługuje jeden dodatek z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej lub posiadania kwalifikacji trenerskich, niezależnie od liczby uzyskanych stopni specjalizacji. 9. W razie zbiegu prawa do dodatku z tytułu posiadania stopnia naukowego i z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej lub kwalifikacji trenerskich, nauczycielowi przysługują obydwa dodatki. 10. Przepis § 8 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Nauczycielom wykonującym zadania doradcy metodycznego przysługują dodatki w wysokości od 15 do 30% wynagrodzenia zasadniczego wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania, a nauczycielom wykonującym zadania nauczyciela-konsultanta - w wysokości od 20 do 40% wynagrodzenia zasadniczego wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania. 2. Dodatek specjalistyczny ustalony dla nauczyciela-konsultanta przysługuje również nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli, Centrum Metodycznym Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Polonijnym Centrum Nauczycielskim, Centrum Edukacji Artystycznej, Centrum Edukacji Medycznej, Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych oraz w innych placówkach doskonalenia nauczycieli. 3. Dodatki, o których mowa w ust. 1 i 2, wypłaca się odpowiednio według zasad dotyczących dodatków funkcyjnych (§ 8 ust. 2-4). § 13. W razie zbiegu tytułów do dodatku określonego w § 11 i dodatku określonego w § 12, nauczycielowi przysługuje prawo do obu tych dodatków. Dodatki za trudne warunki pracy § 14. 1. Nauczycielom i wychowawcom przysługują dodatki za trudne warunki pracy: 1) nauczycielom: a) praktycznej nauki zawodu w szkołach górniczych za zajęcia pod ziemią, b) praktycznej nauki zawodu szkół rolniczych i leśnych za zajęcia praktyczne w terenie z zakresu produkcji roślinnej, zwierzęcej i mechanizacji rolnictwa, c) praktycznej nauki zawodu szkół medycznych za zajęcia w pomieszczeniach publicznych zakładów opieki zdrowotnej, domów pomocy społecznej i ośrodków opiekuńczych przeznaczonych dla noworodków, dzieci do lat trzech i dzieci niepełnosprawnych ruchowo oraz dla osób (dzieci i dorosłych) upośledzonych umysłowo, psychicznie i przewlekle chorych z uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego, w oddziałach intensywnej opieki medycznej oraz w żłobkach, d) szkół (klas) przysposabiających do pracy zawodowej - przysługuje dodatek w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego, 2) nauczycielom szkół podstawowych prowadzącym zajęcia w klasach łączonych przysługuje dodatek w wysokości 25% stawki godzinowej za każdą przepracowaną w tych klasach godzinę nauczania, 3) nauczycielom: a) szkół z obcym językiem wykładowym za zajęcia w języku obcym, z wyjątkiem nauczycieli języka obcego, b) szkół, w których zajęcia są prowadzone dwujęzycznie, oraz nauczycielom danego języka obcego w klasach dwujęzycznych, za każdą efektywnie przepracowaną godzinę zajęć - dodatek w wysokości 50% stawki godzinowej, 4) nauczycielom szkół za zajęcia w oddziałach klas realizujących program "Międzynarodowej matury" - z przedmiotów objętych postępowaniem egzaminacyjnym, za każdą efektywnie przepracowaną godzinę zajęć - dodatek w wysokości 100% stawki godzinowej za każdą efektywnie przepracowaną godzinę zajęć, 5) nauczycielom i wychowawcom niewidomym oraz nauczycielom i wychowawcom niesłyszącym, zatrudnionym w pełnym wymiarze zajęć w szkołach i placówkach specjalnych dla niewidomych i słabowidzących i dla niesłyszących i słabosłyszących - dodatek w wysokości 25% wynagrodzenia zasadniczego, 6) nauczycielom będącym obywatelami państw obcych, którzy w wyniku zawartych porozumień międzynarodowych podejmą pracę w szkołach (klasach) i w zakładach kształcenia nauczycieli - dodatek w wysokości do 200% stawki wynagrodzenia zasadniczego za zajęcia prowadzone w tych szkołach (klasach) i zakładach, 7) nauczycielom specjalnych przedszkoli i szkół specjalnych, nauczycielom poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz innych poradni specjalistycznych, nauczycielom prowadzącym zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze z dziećmi i młodzieżą upośledzoną umysłowo w stopniu głębokim, wychowawcom placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, wychowawcom pozalekcyjnych zajęć wychowawczych zorganizowanych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, w domach pomocy społecznej oraz w zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów - dodatki w następujących wysokościach: a) I kategoria - 7,5% wynagrodzenia zasadniczego, b) II kategoria - 15% wynagrodzenia zasadniczego, c) III kategoria - 20% wynagrodzenia zasadniczego, d) IV kategoria - 30% wynagrodzenia zasadniczego, e) V kategoria - 40% wynagrodzenia zasadniczego, f) VI kategoria - 45% wynagrodzenia zasadniczego, g) VII kategoria - 50% wynagrodzenia zasadniczego, h) VIII kategoria - 55% wynagrodzenia zasadniczego, i) IX kategoria - 60% wynagrodzenia zasadniczego, j) X kategoria - 65% wynagrodzenia zasadniczego. 2. Uprawnionymi do dodatków w wysokości określonej w poszczególnych kategoriach, o których mowa w ust. 1 pkt 7, są: 1) kategoria I: nauczyciele poradni psychologiczno-pedagogicznych i poradni specjalistycznych, 2) kategoria II: a) wychowawcy świetlic profilaktyczno-wychowawczych i terapeutycznych, b) nauczyciele-wychowawcy domów wczasów dziecięcych, 3) kategoria III: a) nauczyciele specjalnych szkół i przedszkoli, w tym również organizowanych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego i w domach pomocy społecznej, oraz wychowawcy świetlic w szkołach specjalnych, b) nauczyciele szkół i wychowawcy w zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów, c) wychowawcy ognisk wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii nie prowadzących hoteliku, d) nauczyciele prowadzący zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, 4) kategoria IV: a) wychowawcy specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych i placówek opiekuńczo-wychowawczych zapewniających dzieciom i młodzieży całodobową opiekę w ciągu całego roku kalendarzowego, b) nauczyciele szkół specjalnych w pogotowiach opiekuńczych, c) wychowawcy zespołów pozalekcyjnych zajęć wychowawczych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego i wychowawcy w domach pomocy społecznej, 5) kategoria V: a) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy i pedagodzy placówek resocjalizacyjno-wychowawczych, b) wychowawcy pogotowi opiekuńczych, c) wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych i specjalnych, w których co najmniej 15% wychowanków jest skierowanych przez sądy powszechne w związku z popełnieniem czynu karalnego, d) pracownicy pedagogiczni rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, 6) kategoria VI: a) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy, pedagodzy zakładów poprawczych dla nieletnich o bezpośrednim nadzorze wychowawczym, b) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy, pedagodzy placówek resocjalizacyjnych diagnostyczno-kierujących oraz resocjalizacyjno-rewalidacyjnych, 7) kategoria VII: nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy i pedagodzy schronisk dla nieletnich, zakładów poprawczych prowadzonych łącznie ze schroniskami oraz zakładów poprawczych dla nieletnich upośledzonych umysłowo i z zaburzeniami zachowania oraz innymi zaburzeniami osobowości, nauczyciele szkół przy zakładach karnych, 8) kategoria VIII: wychowawcy placówek resocjalizacyjno-wychowawczych, 9) kategoria IX: wychowawcy zakładów poprawczych dla nieletnich wymagających bezpośredniego nadzoru wychowawczego oraz wychowawcy placówek resocjalizacyjnych diagnostyczno-kierujących i resocjalizacyjno-rewalidacyjnych, 10) kategoria X: wychowawcy zakładów poprawczych dla nieletnich upośledzonych umysłowo, stosujących oddziaływanie resocjalizacyjno-rewalidacyjne, dla nieletnich z zaburzeniami zachowania i innymi zaburzeniami osobowości, zapewniających wzmożoną opiekę psychoterapeutyczną, zakładów poprawczych o wzmożonym nadzorze wychowawczym dla nieletnich zdemoralizowanych w wysokim stopniu, wychowawcy schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych prowadzonych łącznie ze schroniskami. 3. Dodatki za trudne warunki pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również odpowiednio: 1) nauczycielom szkół, wychowawcom internatów i świetlic nie będących specjalnymi, którzy prowadzą zajęcia w klasach lub grupach specjalnych, zorganizowanych w tych szkołach, internatach lub świetlicach, 2) nauczycielom szkół nie będących specjalnymi, którzy prowadzą nauczanie indywidualne dzieci zakwalifikowanych do kształcenia specjalnego, 3) innym pracownikom pedagogicznym zatrudnionym w szkołach (placówkach), w których przysługuje dodatek za trudne warunki pracy. Dodatek, o którym mowa w pkt 1-3, przysługuje w takiej części, w jakiej godziny pracy w trudnych warunkach pozostają do obowiązującego wymiaru godzin. Dodatki za uciążliwe warunki pracy § 15. 1. Nauczycielom i wychowawcom: 1) zatrudnionym w szkołach i placówkach dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością sprzężoną oraz w zakładach poprawczych o wzmożonym nadzorze wychowawczym, 2) pracującym z dziećmi chorymi psychicznie lub upośledzonymi umysłowo w stopniu umiarkowanym, znacznym i głębokim, z przewlekle chorymi, z dziećmi z uszkodzeniami centralnego lub obwodowego układu nerwowego, z uzależnionymi od środków odurzających lub z niepełnosprawnymi ruchowo, z tytułu pracy w warunkach uciążliwych przysługuje dodatek w wysokości ustalonej dla odpowiedniej kategorii dodatku za trudne warunki pracy, określonego w § 14 ust. 1 pkt 7 i ust. 2, zwiększony o 10% wynagrodzenia zasadniczego. 2. Dodatek z tytułu pracy w warunkach uciążliwych nie przysługuje pracownikom pedagogicznym zakładów poprawczych, z wyjątkiem wymienionych w ust. 1 pkt 1, schronisk dla nieletnich, rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół przy zakładach karnych, placówek resocjalizacyjnych diagnostyczno-kierujących i resocjalizacyjno-rewalidacyjnych. 3. Nauczycielom za pracę wykonywaną przy użyciu elektronicznych monitorów ekranowych z tytułu pracy w warunkach uciążliwych przysługuje dodatek w wysokości od 5,5 zł do 22 zł miesięcznie. Przy ustalaniu wysokości dodatków w granicach określonych widełkami należy uwzględniać liczbę godzin przepracowanych przez nauczyciela przy obsłudze monitorów ekranowych ponad minimalną miesięczną liczbę godzin warunkującą nabycie prawa do dodatku. Dodatki za warunki szkodliwe dla zdrowia § 16. 1. Nauczycielom pracującym w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługują z tego tytułu dodatki w wysokości: 1) od 5,5 zł do 22 zł miesięcznie - przy pierwszym stopniu szkodliwości, 2) od 10 zł do 31 zł miesięcznie - przy drugim stopniu szkodliwości, 3) od 14 zł do 43 zł miesięcznie - przy trzecim stopniu szkodliwości. 2. W razie zbiegu tytułów do dodatku określonego w ust. 1 i dodatku, o którym mowa w § 14 albo § 15, nauczycielowi przysługuje prawo do obu tych dodatków. Dodatek za pracę w nocy § 17. 1. Za każdą godzinę pracy w porze nocnej nauczycielowi przysługuje dodatek w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, jednakże w wysokości nie niższej niż 20% najniższego wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. 2. Pora nocna obejmuje 8 godzin pomiędzy godzinami 2100 a 700. W tych granicach porę nocną określa dyrektor szkoły w porozumieniu z zakładową organizacją związkową. 3. Szkoły, stanowiska oraz warunki, przy których powstaniu nauczyciel może być zobowiązany do pracy także w porze nocnej, określają odrębne przepisy. 4. W razie zbiegu prawa do dodatku za trudne warunki pracy albo za uciążliwe warunki pracy i za pracę w nocy, nauczycielowi przysługują obydwa dodatki, z tym że dodatek za pracę w nocy ustala się w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek za pracę w nocy nie może być jednak niższy niż 20% najniższego wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. Dodatek za staż pracy § 18. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za staż pracy wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia we wszystkich zakładach pracy, w których stosunek pracy został rozwiązany lub wygasł, bez względu na sposób ustania stosunku pracy (zakończone okresy zatrudnienia). 2. Nauczycielowi pozostającemu jednocześnie w więcej niż w jednym stosunku pracy okresy uprawniające do dodatku za staż pracy ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatku za staż pracy nie wlicza się okresu pracy w innym zakładzie pracy, w którym pracownik jest lub był jednocześnie zatrudniony. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy podstawowego zatrudnienia. 3. Do okresów pracy wymaganych do nabycia prawa do dodatku za staż pracy zalicza się okresy pracy wykonywanej w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego wymiaru zajęć (czasu pracy). 4. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za staż pracy wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 5. Dodatek za staż pracy przysługuje: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym nauczyciel nabył prawo do dodatku lub do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej jego stawki nastąpiło od pierwszego dnia miesiąca. 6. Dodatek za staż pracy przysługuje nauczycielowi za okres urlopu dla poratowania zdrowia oraz za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 7. Dodatek za staż pracy wypłaca się z góry, w terminie wypłaty wynagrodzenia. Rozdział 4 Wynagrodzenie odrębne i za zajęcia dodatkowe § 19. 1. Nauczycielom zatrudnionym w szkołach, w których praca odbywa się we wszystkie dni tygodnia, którzy realizują zajęcia w dniu wolnym od pracy i nie otrzymają za ten dzień innego dnia wolnego od pracy, przysługuje odrębne wynagrodzenie za wszystkie godziny efektywnie przepracowane w tym dniu, płatne jak za godziny ponadwymiarowe. 2. Nauczycielom zatrudnionym w szkołach nie wymienionych w ust. 1, którzy w dniu wolnym od pracy realizują planowane i odpowiednio udokumentowane zorganizowane zajęcia dydaktyczne i opiekuńczo-wychowawcze, a nie otrzymują za ten dzień innego dnia wolnego, przysługuje odrębne wynagrodzenie za efektywnie przepracowane godziny ponadwymiarowe, nie więcej jednak niż za 4 godziny. 3. Nauczycielom zajmującym stanowiska kierownicze, sprawującym w dniu wolnym od pracy nadzór nad przebiegiem zajęć dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych, nie przysługuje z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nauczycieli placówek wychowania pozaszkolnego i szkół zaocznych, którzy za pracę w dniu wolnym od pracy powinni otrzymać inny dzień wolny od pracy. § 20. 1. Nauczycielowi przysługuje wynagrodzenie dodatkowe: 1) za wychowawstwo klasy: a) od 16,5 zł do 22 zł miesięcznie w przedszkolach, b) od 11 zł do 16,5 zł miesięcznie w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych, 2) za analizę i ocenę pisemnych prac i zajęć uczniowskich z języka polskiego, począwszy od czwartej klasy szkoły podstawowej, w wysokości: a) od 9 zł do 13 zł miesięcznie w szkołach podstawowych, b) od 11 zł do 17 zł miesięcznie w szkołach ponadpodstawowych, 3) za prowadzenie przez wychowawców rodzinnych domów dziecka zajęć wychowawczo-opiekuńczych (ponadwymiarowych), wynikających z konieczności zapewnienia osobistej opieki nad wychowankami - jak za 10 godzin ponadwymiarowych tygodniowo, 4) za organizowanie i przygotowanie przez nauczycieli praktycznej nauki zawodu stanowisk pracy niezbędnych dla prawidłowej realizacji zadań produkcyjnych i zajęć praktycznych - od 7 zł do 25 zł miesięcznie. 2. Nauczycielom przedszkoli przysługuje wynagrodzenie za wychowawstwo określone w ust. 1 pkt 1 tylko za jeden oddział (grupę) niezależnie od liczby oddziałów (grup), w których prowadzą zajęcia. Nauczycielom, o których mowa wyżej, zatrudnionym w niepełnym wymiarze zajęć, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za wychowawstwo w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zatrudnienia. 3. Wynagrodzenie za zajęcia dodatkowe, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się miesięcznie z góry. Wynagrodzenie to wypłaca się za okresy wykonywania zajęć oraz za inne okresy, o ile wynika to z przepisów szczególnych. 4. W razie zaprzestania wykonywania zajęć dodatkowych w ciągu miesiąca lub ich podjęcia w takim czasie, nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu proporcjonalnie do przepracowanego okresu. W takim wypadku wysokość wynagrodzenia ustala się dzieląc stawkę miesięcznego wynagrodzenia przez 30 i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie przepracowanym. 5. Wynagrodzenie przewidziane w ust. 1 pkt 2 przysługuje nauczycielowi, jeżeli realizuje zajęcia w obowiązkowym wymiarze. W razie realizowania tych zajęć w niepełnym wymiarze lub ponad obowiązkowy wymiar w ramach godzin ponadwymiarowych przydzielonych w planie organizacyjnym szkoły, wynagrodzenie przysługuje w stosunku proporcjonalnym do realizowanego przez nauczyciela wymiaru godzin z języka polskiego. Do wymiaru godzin z języka polskiego wlicza się również godziny zajęć fakultatywnych z tego przedmiotu. 6. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze, oraz nauczycielom korzystającym ze zniżek godzin, doradcom metodycznym wynagrodzenie przewidziane w ust. 1 pkt 2 przysługuje wyłącznie w takim stosunku, w jakim realizowany przez nich wymiar godzin języka polskiego pozostaje do pełnego wymiaru godzin nauczyciela danej szkoły. 7. Wynagrodzenie przewidziane w ust. 1 pkt 2 wypłaca się zarówno nauczycielom języka polskiego, jak i nauczycielom języków ojczystych w szkołach z niepolskim językiem nauczania. 8. Wynagrodzenie za zajęcia dodatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4, przysługuje w pełnej wysokości w przypadkach, gdy nauczyciel jest zatrudniony na stanowisku lub realizuje zajęcia, z którymi związane jest to wynagrodzenie, w pełnym wymiarze zajęć. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze zajęć lub realizującym zajęcia, z którymi związane jest dodatkowe wynagrodzenie, w części obowiązkowego wymiaru zajęć - wynagrodzenie przysługuje w wysokości proporcjonalnej. Wynagrodzenie powyższe nie może przekraczać 100% stawki określonej w ust. 1 pkt 4, bez względu na realizowany przez nauczyciela wymiar zajęć. § 21. 1. Wychowawcom rodzinnych domów dziecka, w których nie zatrudnia się pracowników obsługi, za wykonywanie zadań administracyjno-gospodarczych niezbędnych do zapewnienia wychowankom odpowiednich warunków bytowych przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości: 1) do 30% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy 10 i więcej wychowankach, 2) do 25% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy 8-9 wychowankach, 3) do 20% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy liczbie wychowanków poniżej 8. 2. Wynagrodzenie określone w ust. 1 wypłaca się miesięcznie z góry. Przepis § 20 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 22. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze godzin przysługuje wynagrodzenie w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zajęć określonego w umowie o pracę. § 23. 1. Nauczycielowi nie przysługuje wynagrodzenie za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a także za inne okresy, za które na podstawie odrębnych przepisów nie przysługuje wynagrodzenie. 2. Stawkę wynagrodzenia za jeden dzień niewykonywania pracy z przyczyn wymienionych w ust. 1 ustala się dzieląc wszystkie składniki wynagrodzenia wypłacane z góry przez 30. 3. Wysokość wynagrodzenia za okresy, o których mowa w ust. 1, oblicza się mnożąc liczbę dni niewykonywania pracy przez stawkę określoną w ust. 2. § 24. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia, których poziom wykształcenia i staż pracy dla celów określonych w § 2 ust. 1 został ustalony zgodnie z obowiązującymi do tego dnia przepisami, zachowują prawo do wynagrodzenia zasadniczego ustalonego według dotychczasowego poziomu wykształcenia i stażu pracy. § 25. Wykaz trudnych i uciążliwych warunków pracy oraz wykaz prac w warunkach szkodliwych dla zdrowia, stanowiących podstawę do przyznania dodatków z tych tytułów, oraz zasady wypłaty tych dodatków określają odrębne przepisy. § 26. Tracą moc: 1) zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli (Monitor Polski Nr 31, poz. 366 i Nr 54, poz. 588 oraz z 1996 r. Nr 40, poz. 393), 2) zarządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 16 lipca 1982 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli za zajęcia dydaktyczno-wychowawcze lub opiekuńcze wykonywane w dniach wolnych od pracy (Dz. Urz. MOiW Nr 9, poz. 80). § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1997 r. (poz. 160) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO W ZŁOTYCH Szczeble wynagrodzenia zasadniczego wynikające ze stażu pracy lat Lp.Wykształceniedo 22 i więcej4 i więcej6 i więcej8 i więcej10 i więcej12 i więcej14 i więcej16 i więcej18 i więcej20 i więcej22 i więcej24 i więcej26 i więcej28 i więcej30 i więcej abcdefghijklmnop 1stopień naukowy dr, wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym596607617628639649660671682692703714724735746757 2wyższe wykształcenie magisterskie bez przygotowania pedagogicznego, wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym, kolegia nauczycielskie516528539550561572583595606617628639650659673684 3wyższe wykształcenie zawodowe bez przygotowania pedagogicznego, studium nauczycielskie, pedagogiczna szkoła techniczna441453465477488500512524535547559570582594606617 4wykształcenie średnie pedagogiczne375385396406416427437447457468478488499509519529 5wykształcenie średnie i inne335338346353360368375382390397404412419426434441 Załącznik nr 2 TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH Lp.StanowiskoMiesięcznie w złotych 123 1Przedszkola: a) dyrektor przedszkola czynnego ponad 5 godzin dziennie103-208 b) dyrektor przedszkola czynnego do 5 godzin dziennie59-133 c) wicedyrektor59-133 2Szkoły wszystkich typów, z wyjątkiem wymienionych pod lp. 3-5: a) - dyrektor szkoły liczącej do 8 oddziałów103-238 - dyrektor szkoły liczącej od 9 do 16 oddziałów119-267 - dyrektor szkoły liczącej 17 oddziałów i więcej178-416 b) wicedyrektor103-238 c) kierownik warsztatu szkolnego149-267 d) kierownik laboratorium, kierownik szkolenia praktycznego, zastępca kierownika warsztatu szkolnego oraz w szkołach górniczych: kierownik szkolenia na powierzchni i kierownik szkolenia pod ziemią74-208 e) kierownik filii, kierownik wydziału, działu, sekcji w szkole zawodowej (artystycznej), zastępca kierownika laboratorium, zastępca kierownika szkolenia praktycznego59-119 3Zakłady kształcenia nauczycieli: a) dyrektor zakładu kształcenia nauczycieli liczącego: - do 11 oddziałów133-287 - 12 oddziałów i więcej163-400 b) wicedyrektor103-238 c) kierownik praktyki pedagogicznej74-133 d) kierownik specjalności w nauczycielskich kolegiach języków obcych i kolegiach nauczycielskich30-89 4Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, domy dziecka, rodzinne domy dziecka, pogotowia opiekuńcze, młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, w tym turnusowe, ogniska wychowawcze, domy wczasów dziecięcych, placówki w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, świetlice i kluby środowiskowe, w tym profilaktyczno-wychowawcze i terapeutyczne, hoteliki: a) dyrektor, wychowawca kierujący rodzinnym domem dziecka119-287 b) wicedyrektor, kierownik internatu, kierownik warsztatu szkolnego*89-208 c) kierownik filii młodzieżowego ośrodka szkolno-wychowawczego, kierownik ogniska wychowawczego, dyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym: profilaktyczo-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik wychowania w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, zastępca kierownika internatu**, zastępca kierownika warsztatu**45-119 d) wicedyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym: profilaktyczno-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik hoteliku młodzieżowego ośrodka socjoterapii, w tym turnusowego, kierownik hoteliku ogniska wychowawczego25-77 5Zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich, rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne: a) dyrektor133-342 b) wicedyrektor, kierownik internatu, dyrektor szkoły, kierownik warsztatu szkolnego89-222 c) kierownik rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego89-178 d) zastępca kierownika internatu, zastępca kierownika warsztatu szkolnego, kierownik grupy półwolnościowej74-178 6Bursy, internaty, szkolne schroniska młodzieżowe, półinternaty, ogrody jordanowskie, świetlice szkolne (w tym szkół specjalnych): a) dyrektor bursy103-267 b) wicedyrektor bursy89-208 c) kierownik internatu, dyrektor (kierownik) szkolnego schroniska młodzieżowego59-149 d) dyrektor ogrodu jordanowskiego, kierownik półinternatu, kierownik świetlicy szkolnej, dyrektor świetlicy dworcowej, zastępca kierownika internatu30-119 7Pałace młodzieży, młodzieżowe domy kultury, międzyszkolne ośrodki sportowe, ogniska pracy pozaszkolnej, planetaria: a) dyrektor pałacu młodzieży, planetarium i obserwatorium astronomicznego119-286 b) wicedyrektor pałacu młodzieży, dyrektor młodzieżowego domu kultury, międzyszkolnego ośrodka sportowego74-194 c) dyrektor ogniska pracy pozaszkolnej (pozaszkolnej placówki specjalistycznej), kierownik zespołu artystycznego liczącego co najmniej 100 uczestników, wicedyrektor młodzieżowego domu kultury (międzyszkolnego ośrodka sportowego)59-149 d) kierownik działu, kierownik pracowni45-103 8Poradnie psychologiczno-pedagogiczne i inne poradnie specjalistyczne, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze: a) dyrektor poradni, ośrodka adopcyjno-opiekuńczego59-133 b) wicedyrektor poradni45-119 c) kierownik filii30-103 9Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Centrum Edukacji Artystycznej, Centrum Edukacji Medycznej, Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli, Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych: a) dyrektor149-372 b) wicedyrektor, dyrektor Ogólnopolskiego Centrum Edukacji Niestacjonarnej, Polonijnego Centrum Nauczycielskiego119-267 c) kierownik pracowni lub innej równorzędnej jednostki organizacyjnej89-164 10Placówki doskonalenia nauczycieli: a) dyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia nauczycieli103-327 b) wicedyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia nauczycieli89-222 c) kierownik międzyszkolnej placówki doskonalenia nauczycieli, kierownik pracowni lub równorzędnej jednostki organizacyjnej wojewódzkich i międzywojewódzkich placówek doskonalenia nauczycieli30-119 11Pedagogiczne biblioteki wojewódzkie: a) dyrektor119-252 b) wicedyrektor89-178 c) kierownik filii, kierownik wydziału (innej równorzędnej jednostki organizacyjnej)59-133 d) nauczyciel - bibliotekarz - instruktor45-89 12Ośrodki dokształcania zawodowego, ośrodki szkolenia zawodowego, ośrodki politechniczne: a) dyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego, wojewódzkiego ośrodka politechnicznego103-222 b) wicedyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego i ośrodka politechnicznego oraz dyrektor ośrodka szkolenia zawodowego74-149 c) kierownik filii ośrodka politechnicznego i wicedyrektor ośrodka szkolenia zawodowego59-133 d) dyrektor centrum kształcenia praktycznego149-330 * Dotyczy kierowników warsztatów funkcjonujących w ramach organizacyjnych specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych. ** Dotyczy zastępcy kierownika internatu i zastępcy kierownika warsztatu, w którym liczba wychowanków (uczniów) przekracza 200. Załącznik nr 3 TABELA DODATKÓW SŁUŻBOWYCH Lp.StanowiskoWysokość dodatku miesięcznie w złotych I. Ministerstwa i urzędy centralne 1Dyrektor departamentu*710-1 980 2Wicedyrektor departamentu, radca ministra*580-1 476 3Naczelnik wydziału*480-1 308 4Główny wizytator430-1 248 5Starszy wizytator240-948 6Wizytator140-744 II. Kuratoria oświaty, urzędy wojewódzkie oraz jednostki równorzędne** 7Kurator oświaty580-1 932 8Wicekurator oświaty480-1 476 9Dyrektor wydziału300-1 092 10Zastępca dyrektora wydziału240-948 11Naczelnik wydziału, kierownik oddziału (jednostki równorzędnej)240-888 12Starszy wizytator140-732 13Wizytator140-660 * Dotyczy dyrektorów i wicedyrektorów departamentów i jednostek równorzędnych oraz naczelników (kierowników), do których zadań należy sprawowanie nadzoru pedagogicznego. ** Dotyczy także pracowników jednostek powołanych na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, do których zadań należy sprawowanie nadzoru pedagogicznego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich przekazywania. (Dz. U. Nr 29, poz. 161) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych oraz liczbę tych egzemplarzy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Wydawca zobowiązany jest przekazać egzemplarze obowiązkowe w następujących terminach: Bibliotece Narodowej w ciągu 5 dni, a pozostałym bibliotekom w ciągu 14 dni od momentu zakończenia procesu produkcji publikacji. 2. Producent filmu kinowego i telewizyjnego zobowiązany jest przekazać Filmotece Narodowej egzemplarz kopii filmu w ciągu 14 dni od momentu zakończenia procesu produkcji filmu. § 3. 1. Egzemplarze publikacji wyprodukowanych w całości lub częściowo za granicą dostarcza wydawca. 2. Egzemplarze obowiązkowe publikacji wyprodukowanych za granicą dla wydawcy polskiego w kooperacji z wydawcą zagranicznym dostarcza wydawca polski bez względu na miejsce produkcji publikacji. 3. Egzemplarze obowiązkowe publikacji wyprodukowanych w kraju wyłącznie dla wydawcy zagranicznego dostarcza bezpośredni producent. § 4. 1. Obowiązani do dostarczania egzemplarzy obowiązkowych dołączają do każdej przesyłki ich wykaz w dwóch egzemplarzach. Biblioteka zachowuje w aktach jeden egzemplarz wykazu, drugi zaopatruje w pieczęć oraz podpis i zwraca jako potwierdzenie odbioru. 2. Jeżeli na publikacji nie jest podana wysokość nakładu, wydawca zobowiązany jest podać tę informację przy odpowiedniej pozycji wykazu dołączonego do przesyłki dla Biblioteki Narodowej. Biblioteka Narodowa korzysta z tych danych wyłącznie dla celów urzędowej statystyki wydawnictw i traktuje je jako poufne. § 5. 1. Jeden z dwóch egzemplarzy obowiązkowych przekazywanych Bibliotece Narodowej i Bibliotece Jagiellońskiej podlega wieczystemu archiwizowaniu. 2. Pozostałe egzemplarze obowiązkowe przekazywane bibliotekom muszą być przechowywane w ich zbiorach w komplecie przez okres nie krótszy niż 50 lat od daty dostarczenia. § 6. 1. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Białymstoku zobowiązana jest przekazywać publikacje o tematyce regionalnej właściwym bibliotekom opracowującym bibliografię regionalną. 2. Wykaz bibliotek uprawnionych do otrzymywania publikacji o tematyce regionalnej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 6 marca 1997 r. (poz. 161) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 WYKAZ BIBLIOTEK UPRAWNIONYCH DO OTRZYMYWANIA PUBLIKACJI O TEMATYCE REGIONALNEJ Lp.Nazwa bibliotekiZakres treściowy publikacji 1Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w BydgoszczyRegion Kujaw: województwa bydgoskie, toruńskie i włocławskie 2Wojewódzka Biblioteka Publiczna w GdańskuRegion Pomorza Gdańskiego: województwo gdańskie 3Wojewódzka Biblioteka Publiczna w KielcachRegion Ziemi Kieleckiej: województwa kieleckie i radomskie 4Wojewódzka Biblioteka Publiczna w LublinieRegion Lubelszczyzny: województwa lubelskie, chełmskie, bialskopodlaskie i zamojskie 5Wojewódzka Biblioteka Publiczna w OlsztynieRegion Warmii i Mazur: województwo olsztyńskie 6Wojewódzka Biblioteka Publiczna w PoznaniuRegion Wielkopolski: województwa poznańskie, pilskie, kaliskie, gorzowskie i konińskie 7Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej GórzeRegion Ziemi Lubuskiej: województwo zielonogórskie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 12 marca 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 i art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych. (Dz. U. Nr 29, poz. 162) Sygn. akt W 8/96 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: Janusz Trzciński - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Wojciech Sokolewicz, Błażej Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 5 i 12 marca 1997 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 i art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488), w szczególności poprzez wyjaśnienie następujących kwestii: 1) czy pojęcie "środki publiczne" w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o zamówieniach publicznych obejmuje również środki pochodzące z opłat abonamentowych i opłat za używanie nie zarejestrowanych odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), przeznaczone na działalność jednostek publicznej radiofonii i telewizji, 2) czy pojęcie "jednostki wykonujące zadania o charakterze użyteczności publicznej" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zamówieniach publicznych obejmuje również dysponujące środkami publicznymi państwowe jednostki organizacyjne takie, jak jednostki publicznej radiofonii i telewizji, Polska Akademia Nauk, szkoły wyższe, jednostki badawczo-rozwojowe oraz agencje będące państwowymi osobami prawnymi, 3) czy pojęcie "jednostki organizacyjne" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zamówieniach publicznych obejmuje również dysponujące środkami publicznymi wspólnoty mieszkaniowe, określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388), w przypadku udzielania przez nie zamówień na roboty budowlane, dostawy oraz wykonywanie usług, ustalił: Przez państwowe i komunalne jednostki organizacyjne, wykonujące zadania o charakterze użyteczności publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488), należy rozumieć takie jednostki państwowe i komunalne, utworzone w celu wykonywania zadań z zakresu administracji publicznej polegających na zaspokajaniu potrzeb społecznych o charakterze ogólnym, których działalność nie jest nastawiona na maksymalizację zysku. Ponadto Trybunał Konstytucyjny postanowił: odmówić ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 powołanej wyżej ustawy o zamówieniach publicznych w zakresie dotyczącym pojęcia "środki publiczne" oraz art. 4 ust. 1 pkt 4 tej ustawy co do kwestii, czy występujące w nim pojęcie "jednostki organizacyjne" obejmuje również dysponujące środkami publicznymi wspólnoty mieszkaniowe, określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388). Janusz Trzciński Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Wojciech Sokolewicz, Błażej Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o fundacji - Centrum Badania Opinii Społecznej. (Dz. U. Nr 30, poz. 163) Art. 1. Ustanawia się fundację pod nazwą "Centrum Badania Opinii Społecznej", zwaną dalej "CBOS". Art. 2. CBOS nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru fundacji. Art. 3. Siedzibą CBOS jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 4. 1. Celem CBOS jest prowadzenie badań opinii społecznej na użytek publiczny. 2. Zadaniami CBOS w szczególności są: 1) inspirowanie, organizowanie i prowadzenie prac dotyczących badania opinii społecznej, 2) gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie danych z badań opinii społecznej, 3) upowszechnianie w społeczeństwie wiedzy o stanie i tendencjach zmian opinii społecznej, 4) przekazywanie wyników badań organom państwowym, instytucjom publicznym i - za pośrednictwem środków masowego przekazu informacji - społeczeństwu, 5) prowadzenie działalności wydawniczej i szkoleniowej związanej z realizacją zadań, o których mowa w pkt 1-4. Art. 5. CBOS wyposaża się nieodpłatnie w mienie należące do jednostki budżetowej o nazwie "Centrum Badania Opinii Społecznej". Art. 6. Organami CBOS są: 1) Rada CBOS, zwana dalej "Radą", 2) Dyrektor CBOS, zwany dalej "Dyrektorem". Art. 7. Do obowiązków Rady należy: 1) zatwierdzanie rocznego planu działalności CBOS w zakresie zadań finansowanych w sposób określony w art. 10 ust. 1, 2) opiniowanie rocznego planu działalności, w zakresie określonym w art. 4 ust. 2, 3) zatwierdzanie rocznego sprawozdania z działalności, w tym finansowego, 4) przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów opinii w sprawach, o których mowa w art. 15 ust. 2, 5) inne kompetencje określone w ustawie i statucie. Art. 8. 1. W skład Rady wchodzą: 1) po jednym przedstawicielu Sejmu i Senatu, powoływanych odpowiednio przez Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu, 2) przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 3) przedstawiciel Prezesa Rady Ministrów, 4) 7 przedstawicieli powołanych przez Prezesa Rady Ministrów spośród osób przedstawionych przez rady naukowe placówek prowadzących działalność w zakresie socjologii, stosowanych nauk społecznych, studiów społecznych i studiów politycznych oraz ogólnopolskie stowarzyszenia naukowe zrzeszające socjologów. 2. Kadencja Rady trwa dwa lata. Art. 9. 1. Dyrektor jest zarządem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203). 2. Dyrektora powołuje, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 3, Rada na okres pięciu lat. Art. 10. 1. CBOS otrzymuje z budżetu państwa dotacje na utrzymanie oraz realizację zadań w zakresie określonym w art. 4 ust. 2 pkt 1-4 oraz na finansowanie wydawnictw niekomercyjnych. 2. Źródłami finansowania CBOS są także: 1) dochody z majątku CBOS, 2) dochody z działalności gospodarczej CBOS, 3) subwencje, darowizny, spadki i zapisy. Art. 11. CBOS może prowadzić działalność gospodarczą, służącą realizacji jego celów, w zakresie i w sposób przewidziany w statucie, o którym mowa w art. 12 ust. 1, przy czym działalność ta może być prowadzona także w zakresie określonym w art. 4 ust. 2. Art. 12. 1. Szczegółowy zakres działania i kompetencje organów CBOS określa statut. Statut określa również tryb działania Rady oraz zasady organizacji wewnętrznej CBOS. 2. Statut CBOS nadaje Prezes Rady Ministrów. 3. Zmiany statutu dokonuje Prezes Rady Ministrów na wniosek lub za zgodą Rady. Art. 13. Nadzór nad CBOS sprawuje Prezes Rady Ministrów. Art. 14. 1. Prezes Rady Ministrów może uchylić decyzję Dyrektora, pozostającą w rażącej sprzeczności z przepisami prawa lub postanowieniami statutu. 2. Od decyzji Prezesa Rady Ministrów, o której mowa w ust. 1, służy CBOS skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 15. 1. Jeżeli działanie Dyrektora w istotny sposób narusza przepisy prawa lub postanowienia statutu, Prezes Rady Ministrów może wyznaczyć odpowiedni termin do usunięcia tych uchybień. 2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Rady Ministrów może zawiesić Dyrektora, wyznaczyć zarządcę tymczasowego i zażądać od Rady odwołania w wyznaczonym terminie zawieszonego Dyrektora i powołania nowego Dyrektora. 3. W razie niedokonania przez Radę czynności, o których mowa w ust. 2, w wyznaczonym terminie, czynności tych dokonuje Prezes Rady Ministrów, przy czym powołanie nowego Dyrektora następuje na okres jednego roku. 4. Zarządca tymczasowy reprezentuje CBOS w sprawach wynikających z zarządu, w tym również w postępowaniu sądowym; jest on obowiązany wykonywać czynności niezbędne do prawidłowego działania CBOS. Art. 16. Do udzielania CBOS zamówień i do wydatkowania środków przez CBOS - w zakresie działalności wynikającej z art. 4 - nie stosuje się ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488). Art. 17. Do CBOS nie stosuje się przepisów o uprawnieniach właściwego wojewody w stosunku do fundacji. Art. 18. Do czasu powołania Dyrektora CBOS obowiązki pełni dotychczasowy Dyrektor jednostki budżetowej "Centrum Badania Opinii Społecznej". Art. 19. Wniosek o wpis CBOS do rejestru fundacji zgłosi Dyrektor. Art. 20. 1. Z dniem wpisu CBOS do rejestru fundacji: 1) mienie, o którym mowa w art. 5, staje się mieniem CBOS, 2) pracownicy jednostki, o której mowa w art. 5, stają się pracownikami CBOS. 2. Prezes Rady Ministrów powoła komisję inwentaryzacyjną w celu ustalenia mienia, o którym mowa w art. 5. Art. 21. W sprawach nie uregulowanych ustawą do CBOS ma zastosowanie ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203). Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. (Dz. U. Nr 30, poz. 164) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa sposób zrekompensowania: 1) niepodwyższania wynagrodzeń i uposażeń w sferze budżetowej z powodu niestosowania, w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., przepisów w zakresie kształtowania środków na wynagrodzenia i uposażenia w tej sferze, 2) utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Art. 2. Zrekompensowanie, o którym mowa w art. 1, następuje wyłącznie przez nieodpłatne nabycie przez osoby uprawnione świadectw rekompensacyjnych na zasadach i w trybie określonych w ustawie. Art. 3. Osobami uprawnionymi do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych, zwanymi dalej "uprawnionymi", są: 1) osoby, których dotyczy art. 24 ustawy budżetowej na rok 1992 z dnia 5 czerwca 1992 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 229 i Nr 88, poz. 443): a) pracownicy zatrudnieni w państwowych jednostkach sfery budżetowej w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., b) żołnierze, funkcjonariusze Policji, Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy pełnili służbę w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., c) osoby, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów oraz kierownicze stanowiska państwowe, 2) osoby, będące przed dniem 15 listopada 1991 r. emerytami i rencistami uprawnionymi do wzrostów lub dodatków z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687), które utraciły prawo do wzrostów lub dodatków lub którym nie ustalono emerytury lub renty na podstawie: a) art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, b) art. 10a ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154) lub c) art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385). Art. 4. Uprawnionemu przysługują świadectwa rekompensacyjne o łącznej wartości nominalnej równej należności ustalonej zgodnie z załącznikiem do ustawy. Art. 5. 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i c), do wynagrodzenia, uposażenia lub dochodu, stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty, uzyskanego w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., dolicza się wartość należnych świadectw rekompensacyjnych, ustaloną zgodnie z załącznikiem do ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b), jeżeli osoby te złożą wniosek o emeryturę lub rentę na podstawie przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 3. Wliczenia do podstawy wymiaru emerytury lub renty wartości świadectw rekompensacyjnych dokonują organy rentowe na wniosek osób uprawnionych. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony do dnia 31 grudnia 1997 r., emerytury i renty, podwyższone w wyniku doliczenia wartości świadectw rekompensacyjnych do podstawy wymiaru, wypłaca się od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 6. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych jest niezbywalne. Art. 7. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych nie przysługuje osobom, których roszczenia z tytułów określonych w art. 1 zostały zaspokojone lub rozpoczęto je zaspokajać przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 8. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych stanowi zaspokojenie wszelkich roszczeń z tytułów określonych w art. 1. Rozdział 2 Świadectwo rekompensacyjne Art. 9. 1. Świadectwo rekompensacyjne jest skarbowym papierem wartościowym na okaziciela. 2. Wartość nominalna świadectwa rekompensacyjnego wynosi 1 złoty. 3. Świadectwa rekompensacyjne emituje Skarb Państwa, za który działa Minister Skarbu Państwa. 4. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie otrzymanych spisów uprawnionych, określa, w drodze rozporządzenia, wielkość emisji świadectw rekompensacyjnych. Art. 10. 1. Świadectwa rekompensacyjne dopuszczone są, z mocy prawa, do publicznego obrotu papierami wartościowymi. 2. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie SA, na wniosek emitenta, dopuści świadectwa rekompensacyjne do obrotu giełdowego. Art. 11. Przeniesienie własności świadectwa rekompensacyjnego jest wolne od opłaty skarbowej. Art. 12. 1. Za świadectwa rekompensacyjne mogą być nabywane: 1) należące do Skarbu Państwa akcje spółek, przeznaczone do zbywania za świadectwa, 2) przedsiębiorstwa zbywane przez Skarb Państwa, 3) nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, przejęte do tego Zasobu z Państwowego Funduszu Ziemi, zbywane przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa. 2. Świadectwo rekompensacyjne może zostać użyte do zwolnienia się osoby będącej właścicielem takiego świadectwa z zobowiązań wobec Skarbu Państwa, wynikających z przejściowego wykupienia należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych. 3. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa może użyć świadectw rekompensacyjnych do zwolnienia się z przejętych przez Agencję i nie zaspokojonych, do dnia wejścia w życie ustawy, zobowiązań zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne wraz z odsetkami. Art. 13. 1. Nie można odmówić przyjęcia zapłaty świadectwem rekompensacyjnym za mienie, o którym mowa w art. 12 ust. 1. Jeżeli wartość nabywanego mienia jest wyższa niż wartość świadectw, którymi dokonuje się zapłaty, nabywca uiszcza równowartość różnicy w formie określonej w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych albo o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. 2. Nie można odmówić przyjęcia świadectwa rekompensacyjnego jako świadczenia z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 3. Jeżeli wysokość zobowiązania przekracza wartość świadectw rekompensacyjnych, którymi dokonuje się świadczenia, zwolnienie nabywcy z zobowiązania następuje w części odpowiadającej wartości świadectw. Art. 14. 1. Skarb Państwa, Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przyjmując świadectwa rekompensacyjne jako zapłatę lub świadczenie, uwzględniają wartość zwaloryzowaną świadectwa. 2. Wartość zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na kolejny kwartał ustala się, mnożąc jego wartość nominalną przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych za miniony kwartał w stosunku do IV kwartału 1995 r., zaokrąglając w górę do pełnych groszy. 3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie 15 dni po zakończeniu kwartału, ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wysokość wskaźnika, o którym mowa w ust. 2. 4. Minister Finansów, w terminie 30 dni od zakończenia kwartału, poczynając od kwartału, w którym dokonano emisji świadectw rekompensacyjnych, ustala wartość zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na następny kwartał i obwieszcza ją w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 15. 1. W okresie 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy łączna wartość akcji przeznaczonych do zbywania za świadectwa rekompensacyjne powinna być co najmniej równa wartości nominalnej wyemitowanych świadectw, zwaloryzowanej zgodnie z art. 14. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, listę spółek oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki, których akcje będą przeznaczone do zbywania za świadectwa rekompensacyjne, a także określa, jaka część akcji tych spółek będzie przeznaczona do zbywania za świadectwa. Art. 16. 1. Świadectwa rekompensacyjne ulegają umorzeniu z dniem zapisania ich na rachunku papierów wartościowych Skarbu Państwa lub Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w związku z wykonaniem umów oraz czynności, o których mowa w art. 12. 2. Świadectwa nie umorzone w sposób określony w ust. 1 podlegają umorzeniu, z mocy prawa, z upływem 10 lat od dnia emisji. Rozdział 3 Dystrybucja świadectw rekompensacyjnych Art. 17. 1. Sporządzenie spisów uprawnionych należy do: 1) kierowników państwowych jednostek sfery budżetowej, 2) kierowników samorządowych jednostek sfery budżetowej, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. oraz od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. były państwowymi jednostkami sfery budżetowej, 3) kierowników właściwych jednostek organizacyjnych Ministerstw: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości - w odniesieniu do żołnierzy i funkcjonariuszy, 4) kierowników organów właściwych w sprawach emerytur i rent, 5) właściwych ministrów lub wojewodów - w odniesieniu do osób, które w okresie, o którym mowa w art. 1, były pracownikami państwowych jednostek sfery budżetowej zlikwidowanych lub przekształconych w jednostki organizacyjne inne niż określone w pkt 1 i 2, zwanych dalej "organami sporządzającymi spisy". 2. W spisie uprawnionych określa się liczbę przysługujących uprawnionemu świadectw rekompensacyjnych, ustaloną jako iloraz należności przysługującej uprawnionemu i wartości nominalnej świadectwa. 3. Organy sporządzające spisy sporządzają je w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w spisach uprawnionych, wzory spisów wykonanych na piśmie i w formie elektronicznej oraz szczegółowy tryb sporządzania i wprowadzania zmian do spisów. Art. 18. 1. Uprawnionym, którzy są zatrudnieni lub pełnią służbę w jednostkach wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 1-3, jednostki te udostępniają zawarte w spisie informacje dotyczące uprawnionego, w sposób przyjęty w danej jednostce, przez okres 21 dni od dnia sporządzenia spisu. 2. Uprawnionym, innym niż wymienieni w ust. 1, organ sporządzający spis doręcza zawiadomienie o umieszczeniu w spisie wraz z informacją o przysługującej liczbie świadectw rekompensacyjnych. 3. Uprawniony może odpowiednio w terminie 14 dni od zakończenia okresu, o którym mowa w ust. 1, lub od doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, wnieść do właściwego organu sporządzającego spis pisemne lub ustne żądanie sprostowania danych dotyczących uprawnionego lub ustalenia właściwej liczby przysługujących mu świadectw rekompensacyjnych, albo zamieszczenia uprawnionego w spisie. 4. W przypadku niedoręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, uprawniony może, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wnieść do organu sporządzającego spis żądanie zamieszczenia uprawnionego w spisie. 5. Organ sporządzający spis jest obowiązany rozpatrzyć żądanie, o którym mowa w ust. 3 i 4, w terminie 30 dni od dnia jego zgłoszenia. Zawiadomienie o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania doręcza się niezwłocznie uprawnionemu wnoszącemu żądanie. W razie nieuwzględnienia żądania, zawiadomienie powinno zawierać również uzasadnienie oraz pouczenie o przysługującym uprawnionemu prawie odwołania. 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory zawiadomień o umieszczeniu w spisie uprawnionych, a także wzory zawiadomień o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania, o którym mowa w ust. 3 i 4. Art. 19. 1. W razie nieuwzględnienia żądania, o którym mowa w art. 18 ust. 3 i 4, uprawnionemu przysługuje prawo odwołania w terminie 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie uwzględnienia żądania. Uprawnionemu przysługuje również prawo odwołania w razie nierozpatrzenia żądania w terminie, o którym mowa w art. 18 ust. 5. 2. Odwołanie podlega rozstrzygnięciu na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących rozstrzygania sporów, odpowiednio w zakresie: wynagrodzeń, uposażeń, emerytur i rent. Art. 20. 1. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3 i 5, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przekażą spisy oraz informację o toczących się postępowaniach w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia, w tym o łącznej liczbie świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań: 1) właściwemu ministrowi - w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej finansowanych z budżetu resortu, 2) właściwemu wojewodzie - w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej finansowanych z budżetu wojewody. 2. Właściwi ministrowie i wojewodowie sprawują nadzór nad terminowością sporządzenia spisów, a po otrzymaniu spisów dokonują ich przeglądu oraz wyrywkowej kontroli prawidłowości ich sporządzenia. 3. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, oraz właściwi ministrowie i wojewodowie, niezwłocznie, po dokonaniu przeglądu i kontroli, o której mowa w ust. 2, przekażą emitentowi świadectw spisy wraz z informacją o toczących się postępowaniach w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia, w tym o łącznej liczbie świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań. 4. Po przekazaniu spisów emitentowi organy sporządzające spisy niezwłocznie przekazują emitentowi lub osobie przez niego wskazanej informacje o zmianach w spisach, wynikających w szczególności z uwzględnienia żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia. Art. 21. 1. Emitent świadectw rekompensacyjnych składa je do Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych w formie odcinka zbiorczego, reprezentującego ogół praw ze świadectw, załączając spisy uprawnionych. 2. Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych niezwłocznie po otrzymaniu spisów prześle każdemu uprawnionemu informację o możliwości odebrania świadectwa depozytowego oraz możliwych sposobach wykorzystania świadectw. 3. Zadania określone w ust. 2 Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych wykonuje na podstawie umowy zawartej z emitentem świadectw. Art. 22. Emitent udzieli spółkom prowadzącym działalność maklerską, będącym uczestnikami Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, zamówienia publicznego w trybie przetargu na wykonanie czynności w zakresie: 1) wydania uprawnionym imiennych świadectw depozytowych w porozumieniu z Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych, 2) przekazania uprawnionym szczegółowych informacji o możliwych sposobach realizacji praw ze świadectw rekompensacyjnych, w tym w szczególności możliwości nabycia za świadectwa mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, 3) prowadzenia rejestrów uprawnionych, którzy złożyli zlecenia zapisu ich uprawnień, 4) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki papierów wartościowych w związku z wprowadzeniem świadectw do obrotu, 5) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki Skarbu Państwa i Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w związku z nabyciem mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, lub zwolnieniem się z zobowiązań, o których mowa w art. 12 ust. 2. Art. 23. Przeniesienia praw ze świadectwa rekompensacyjnego bezpośrednio z rejestru prowadzonego zgodnie z art. 22 pkt 3 może dokonać wyłącznie osoba wskazana w rejestrze jako właściciel świadectwa. Przeniesienie może nastąpić wyłącznie na rzecz podmiotu posiadającego rachunek papierów wartościowych. Art. 24. W zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Art. 25. Minister Skarbu Państwa, w okresie przewidzianym w ustawie do sporządzania spisów uprawnionych, poda do publicznej wiadomości informację o sposobie zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, terminach sporządzenia spisów uprawnionych, organach sporządzających spisy oraz o terminach i sposobie wnoszenia żądań i odwołań w sprawach spisów uprawnionych. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 26. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 105 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Jednostki uczestnictwa mogą być nabywane za świadectwa rekompensacyjne, jeżeli regulamin funduszu tak stanowi."; 2) w art. 112 w § 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem świadectw rekompensacyjnych, które nie mogą stanowić więcej niż 50% wartości środków funduszu." Art. 27. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 dodaje się pkt 53 w brzmieniu: "53) wartość świadectw rekompensacyjnych otrzymanych na podstawie przepisów o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent."; 2) w art. 52 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) dochody ze sprzedaży świadectw rekompensacyjnych." Art. 28. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687) w art. 7 w ust. 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także wartość świadectw rekompensacyjnych." Art. 29. W ustawie z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 8 i 30 oraz art. 33 ust. 3; 2) w art. 39 w ust. 4 wyrazy "od zakończenia wydawania powszechnych świadectw udziałowych" zastępuje się wyrazami "od zakończenia prywatyzacji narodowych funduszy inwestycyjnych". Art. 30. W ustawie z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385) skreśla się art. 5. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 31. Poczynając od dnia wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem art. 19, nie wszczyna się postępowań sądowych i egzekucyjnych w sprawach roszczeń osób uprawnionych z tytułów określonych w art. 1, a wszczęte postępowania sądowe umarza się. Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. (poz. 164) 1. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1. WyszczególnienieNależności w zł za przepracowanie w pełnym wymiarze czasu pracy1) jednego pełnego miesiącadwóch pełnych miesięcytrzech pełnych miesięcyczterech pełnych miesięcypięciu pełnych miesięcysześciu pełnych miesięcy 1) okres od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r.150300450600750900 2) okres od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r.2)133266399532665798 1) W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwota należności ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego. 2) Okres pracy od 1 czerwca do 28 czerwca 1992 r. równoznaczny jest z przepracowaniem jednego pełnego miesiąca. 2. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2: a) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w wysokości 15% podstawy wymiaru3) Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy wymiaru przed rewaloryzacją w zł do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej Należność w zł do 542624383050347115805410019 55-64256235454509627972699275 65 i więcej231127763762564160647935 b) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w wysokości 10% podstawy3) Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy wymiaru przed rewaloryzacją w zł do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej Należność w zł do 54167021523022417148936157 55-64161020002868403847495965 65 i więcej148717392547352742865237 c) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty inwalidzkiej w wysokości 5% podstawy wymiaru Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy wymiaru przed rewaloryzacją w zł do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej Należność w zł do 5481110711663202424963198 55-647259611346177221742624 65 i więcej6597741240170919082340 d) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 15% podstawy wymiaru3) Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy wymiaru przed rewaloryzacją w zł do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej Należność w zł do 8142518532636342042754988 9-1692610641463186223942793 17-2796413091860241128933444 e) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 10% podstawy wymiaru3) Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy wymiaru przed rewaloryzacją w zł do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej Należność w zł do 892612111781228028503349 9-165437481029129116301902 17-276208271240158519292273 f) dla osób, które wskutek upływu okresu, na jaki przyznano rentę inwalidzką lub rentę rodzinną, utraciły prawo do jej pobierania3) Wysokość wzrostu (dodatek)Należność w zł Rok utraty prawa do pobierania renty 1992 r.1993 r.1994 r.1995 r.1996 r. 15%281721106713231414 10%146374554686734 5%66168249309330 3) W przypadku gdy do renty rodzinnej uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, liczbę rekompensacyjnych świadectw udziałowych przypadających na to świadczenie ustala się według zasad korzystniejszych, a w przypadku, gdy do otrzymania świadectw uprawnionych jest kilka osób, wysokość należności dla każdej z osób podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego. 3. Wysokość należności do celów, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy WyszczególnienieNależność4) okres od 1 lipca 1991 r. do 31 grudnia 1991 r.46 okres od 1 stycznia 1992 r. do 28 czerwca 1992 r.58 4) Za każdy przepracowany w pełnym wymiarze czasu pracy miesiąc. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, należność ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 marca 1997 r. o przekazaniu środków na jednorazowe wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych. (Dz. U. Nr 30, poz. 165) Art. 1. Minister Finansów, w terminie do dnia 1 kwietnia 1997 r., przekaże gminom kwotę 66.646 tys. zł, przeznaczoną na sfinansowanie wypłat jednorazowego wyrównania poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych za drugie półrocze 1996 r., stanowiącą część subwencji na zadania oświatowe, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774). Art. 2. Podziału kwoty wymienionej w art. 1 dokona Minister Edukacji Narodowej według algorytmu, o którym mowa w art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy o finansowaniu gmin, uwzględniającego sposób podziału środków przeznaczanych na wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracowników szkół podstawowych. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. (Dz. Nr 30, poz. 166) Na podstawie art. 2a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253, Nr 85, poz. 498 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w pkt 1 wyraz "107" zastępuje się wyrazami "107u", b) w pkt 3 wyrazy "dla spółek wykazanych w poz. 115-117" zastępuje się wyrazami "dla spółki wykazanej w poz. 116"; 2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia dodaje się pozycje 91-95 w brzmieniu: "91. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Gorzyce" w Gorzycach 92. Zakłady Chemiczne "Organika-Zachem" w Bydgoszczy 93. Zakłady Chemiczne "Organika-Sarzyna" w Nowej Sarzynie 94. Huta "Baildon" w Katowicach 95. Huta "Częstochowa" w Częstochowie."; 3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) dodaje się pozycje 107a-107u w brzmieniu: "107a. Zespół Elektrowni Pątnów, Adamów, Konin SA w Koninie 107b. Elektrociepłownie Warszawskie SA w Warszawie 107c. Zespół Elektrociepłowni w Łodzi SA w Łodzi 107d. Zespół Elektrociepłowni Poznańskich SA w Poznaniu 107e. Zespół Elektrociepłowni Gdańsk SA w Gdańsku 107f. Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz SA w Bydgoszczy 107g. Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała SA w Bielsku-Białej 107h. Zespół Elektrociepłowni Białystok SA w Białymstoku 107i. Elektrociepłownia Zabrze SA w Zabrzu 107j. Elektrociepłownia Zielona Góra SA w Zielonej Górze 107k. Elektrociepłownia Radom SA w Radomiu 107l. Elektrociepłownia Katowice SA w Katowicach 107ł. Elektrociepłownia Toruń SA w Toruniu 107m. Elektrociepłownia Gorzów SA w Gorzowie Wielkopolskim 107n. Elektrociepłownia Tychy SA w Tychach 107o. Elektrociepłownia Kraków SA w Krakowie 107p. Elektrociepłownia Będzin SA w Będzinie 107r. Zespół Elektrociepłowni Wrocław SA we Wrocławiu 107s. H. Cegielski - Poznań SA w Poznaniu 107t. Huta "Batory" SA w Chorzowie 107u. Walcownia Metali "Łabędy" SA w Gliwicach.", b) skreśla się pozycje 115 i 117. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw. (Dz. U. Nr 30, poz. 167) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119, poz. 531 i z 1995 r. Nr 128, poz. 621) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pomoc ze środków budżetowych pochodzących z pożyczki z Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju mogą otrzymać: 1) przedsiębiorstwa państwowe, 2) jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, 3) spółki z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa i pracowników (rolników, rybaków), którym udostępniono akcje (udziały) na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 4) spółki, których akcje zostały wniesione do narodowych funduszy inwestycyjnych, do czasu, kiedy akcjonariuszami tych spółek pozostają wyłącznie narodowe fundusze inwestycyjne, Skarb Państwa oraz pracownicy (rolnicy, rybacy), 5) spółki z udziałem Skarbu Państwa oraz innych jednostek organizacyjnych i osób fizycznych, wobec których dokonano zamiany wierzytelności na akcje (udziały): a) na mocy postanowień ugód bankowych, zawartych na skutek przeprowadzenia bankowego postępowania ugodowego w trybie przepisów rozdziału 2 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561), b) w trybie przepisów rozdziału 4 ustawy wymienionej pod lit. a), 6) spółki, których akcje zostały wniesione do Spółek Cukrowych, do czasu, gdy akcjonariuszami tych spółek pozostają Skarb Państwa, Spółki Cukrowe oraz pracownicy i plantatorzy oraz gdy Skarb Państwa pozostaje wyłącznym akcjonariuszem Spółek Cukrowych."; 2) w § 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Spółki, o których mowa w § 1 pkt 5, mogą otrzymać pomoc wyłącznie na cele osłonowe."; 3) w § 4 w ust. 3 wyrazy "Ministerstwa Przemysłu i Handlu" zastępuje się wyrazami "Ministerstwa Skarbu Państwa"; 4) w § 5: a) w ust. 1 w pkt 4 występujące dwukrotnie wyrazy "Ministerstwa Przekształceń Własnościowych" zastępuje się wyrazami "Ministerstwa Skarbu Państwa", b) dodaje się ust. 4-8 w brzmieniu: "4. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. a), nie zawierają informacji wymienionych w ust. 1 pkt 3-5 i 7. 5. Do wniosków spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. a), należy dołączyć: 1) informację o wysokości udziału Skarbu Państwa w spółce wraz z listą akcjonariuszy (udziałowców) oraz wysokością ich udziału w spółce, według stanu na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego poprzedzającego dzień złożenia wniosku, 2) kopię ugody bankowej wraz z kompletem załączników, a w szczególności z objętym postanowieniami ugody bankowej programem restrukturyzacji, 3) opinię banku prowadzącego bankowe postępowanie ugodowe, 4) opinie rady nadzorczej i rady wierzycieli o stanie realizacji programu restrukturyzacji, którego realizacja przewidziana była postanowieniami ugody bankowej. 6. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. b), nie zawierają informacji wymienionych w ust. 1 pkt 3, 4 i 7. 7. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 6, nie zawierają informacji wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4. 8. Do wniosków spółek, o których mowa w § 1 pkt 6, należy dołączyć informację Ministerstwa Skarbu Państwa oraz odpowiedniej Spółki Cukrowej o przewidywanym terminie udostępnienia akcji tych spółek."; 5) w § 6 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyznaczeni imiennie przedstawiciele Ministrów: Gospodarki, Skarbu Państwa, Pracy i Polityki Socjalnej, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Zarządu Agencji Rozwoju Przemysłu SA." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu. (Dz. U. Nr 30, poz. 168) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu zgodności z Polskimi Normami, wymienionymi w rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 20, poz. 71), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu na znak bezpieczeństwa i nie oznaczy wyrobu tym znakiem, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o szkołach i placówkach, należy przez to rozumieć szkoły i placówki w rozumieniu art. 2 pkt 1-5, 7, 9 i 10 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) podległe lub nadzorowane przez Ministra Edukacji Narodowej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 marca 1997 r. (poz. 168) Załącznik nr 1 Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy asortymentowej lub asortymentuNr normyJednostka certyfikująca 1741Meble szkolne i przedszkolnePN-90/F-06009Polskie Centrum Badań i Certyfikacji oraz akredytowane jednostki certyfikujące 1742Wymagania i badania 1743Meble szkolne. Stoły uczniowskie: laboratoryjne do kreślenia i rysowania, do nauki języków obcych. Podstawowe wymiary funkcjonalnePN-88/F-06010/02 - Stoły demonstracyjne i podstawki do technicznych audiowizualnych środków nauczania. Podstawowe wymiary funkcjonalnePN-88/F-06010/03 MeblePN-ISO 5970* Krzesła i stoły szkolne Wymiary funkcjonalne - Meble do przechowywaniaPN-90/F-06010/05 Podstawowe wymiary funkcjonalne * Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny dnia 30 grudnia 1994 r. (uchwała nr 31/94-0). Załącznik nr 2 Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy asortymentowej lub asortymentuJednostka certyfikująca 2884Pomoce naukowe zasilane napięciem wyższym niż bezpieczne, emitujące promieniowanie laserowe lub promieniowanie α, β, γPolskie Centrum Badań i Certyfikacji oraz akredytowane jednostki certyfikujące Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe. (Dz. U. Nr 30, poz. 169) Na podstawie art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) w związku z art. 2 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o przekazaniu środków na jednorazowe wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych (Dz. U. Nr 30, poz. 165) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W 1997 r. kwoty środków dla poszczególnych gmin, przeznaczonych na sfinansowanie wypłat jednorazowego wyrównania poziomu wynagrodzeń pracowników szkół podstawowych za drugie półrocze 1996 r., wydziela się z subwencji oświatowej, obliczonej dla gminy zgodnie z ust. 1 i 2, w oparciu o wzór: gdzie: Jw oznacza kwotę środków dla gminy na jednorazowe wyrównania, C oznacza przeciętną jednostkową kwotę środków na wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracowników za drugie półrocze 1996 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie wysokości ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną. (Dz. U. Nr 30, poz. 170) Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: § 1. Za zwierzynę bezprawnie pozyskaną ustala się ekwiwalent w następującej wysokości: Lp.Gatunek zwierzynyWysokość ekwiwalentu za jedną sztukę bezprawnie pozyskanej zwierzyny, niezależnie od wieku i płci, w zł 1łoś, jeleń, daniel4.000 2muflon, wilk*3.000 3dzik, sarna2.000 4inna zwierzyna1.000 * Tylko na terenach województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 20 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy w stosunku do żołnierzy rezerwy zwolnionych z czynnej służby wojskowej. (Dz. U. Nr 30, poz. 171) Na podstawie art. 121 ust. 2, w związku z art. 164 ust. 1 i art. 198 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. O terminie zwolnienia z czynnej służby wojskowej żołnierza, o którym mowa w art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153), dowódca jednostki wojskowej, na wniosek żołnierza, zawiadamia na piśmie, nie później niż na 30 dni przed tym terminem, właściwy rejonowy urząd pracy. 2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się: 1) dane osobowe żołnierza: a) imię i nazwisko, b) datę urodzenia, c) adres zamieszkania, 2) informacje o wykształceniu oraz o kwalifikacjach zawodowych uzyskanych w czasie pełnienia czynnej służby wojskowej, 3) informacje o oczekiwaniach żołnierza co do rodzaju pracy, przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania się. § 2. 1. Na podstawie informacji zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w § 1 ust. 1, oraz w karcie rejestracyjnej rejonowy urząd pracy przedstawia żołnierzowi rezerwy zwolnionemu z czynnej służby wojskowej propozycje odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych lub szkolenia - na zasadzie pierwszeństwa. 2. Rejonowy urząd pracy wyodrębnia w ewidencji osób bezrobotnych oraz poszukujących pracy karty rejestracyjne żołnierzy rezerwy zwolnionych z czynnej służby wojskowej. § 3. 1. Przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 1, mają odpowiednie zastosowanie do osób zwolnionych po odbyciu zasadniczej służby w obronie cywilnej lub służby zastępczej. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą zawiadomić właściwy rejonowy urząd pracy o zwolnieniu z odbywania służby na 30 dni przed terminem jej zakończenia. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 listopada 1993 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy w stosunku do żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 114, poz. 508). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół. (Dz. U. Nr 30, poz. 172) Na podstawie art. 26 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 kwietnia 1993 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół (Dz. U. Nr 41, poz. 189) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie: "w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół", 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Warunkiem przyjęcia do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy w szkole medycznej jest: 1) w przypadku liceum (technikum) - ukończenie szkoły podstawowej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej, 2) w przypadku medycznego studium zawodowego kształcącego w zawodach pielęgniarki i położnej - posiadanie świadectwa dojrzałości, 3) w przypadku medycznego studium zawodowego kształcącego w innych zawodach - ukończenie średniej szkoły ogólnokształcącej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej albo ukończenie średniej szkoły zawodowej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej o kierunku zbliżonym do kierunku kształcenia w studium, 4) przedłożenie zaświadczenia o stanie zdrowia, wydanego przez lekarza publicznego zakładu opieki zdrowotnej, z określeniem braku przeciwwskazań do wykonywania zawodu, do którego przygotowuje szkoła medyczna, z uwzględnieniem wyników badań na nosicielstwo zarazków schorzeń jelitowych."; 3) w § 3 w ust. 1: a) wyrazy "do medycznego studium zawodowego" zastępuje się wyrazami "na semestr pierwszy w medycznym studium zawodowym", b) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej,"; 4) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W celu przeprowadzenia rekrutacji do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy w szkole wymienionej w § 3 dyrektor szkoły powołuje szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, wyznacza jej przewodniczącego i określa zadania członków."; 5) w § 5 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) sporządza protokół postępowania kwalifikacyjnego."; 6) w § 7: a) w pkt 1 skreśla się lit. d), b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) z egzaminu pisemnego z chemii i egzaminu ustnego z chemii lub biologii w studiach kształcących techników farmaceutycznych,"; c) w pkt 3 skreśla się wyrazy "i techników fizjoterapii", d) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) z egzaminu pisemnego z biologii i fizyki oraz dodatkowo z testu sprawności fizycznej i sprawdzianu umiejętności pływania w studiach kształcących techników fizjoterapii,"; 7) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Uczniowie liceów (techników) medycznych i medycznych studiów zawodowych mogą zmienić szkołę medyczną w ciągu całego roku szkolnego na warunkach określonych w § 6 pkt 2 oraz w § 7 i 8 w przypadku przejścia do innej szkoły medycznej albo na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 maja 1992 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 42, poz. 186 i Nr 75, poz. 371 oraz z 1993 r. Nr 76, poz. 360) w przypadku przejścia do innej szkoły niż medyczna."; 8) w § 13: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) klasy pierwszej lub na semestr pierwszy w takiej szkole, gdy uczeń powraca z zagranicy,", b) w ust. 2 wyrazy "przyjęć uczniów do klas pierwszych" zastępuje się wyrazami "rekrutacji uczniów do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 11 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu udzielania świadczeń w naturze emerytom, rencistom i członkom ich rodzin. (Dz. U. Nr 30, poz. 173) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 stycznia 1994 r. w sprawie zasad i trybu udzielania świadczeń w naturze emerytom, rencistom i członkom ich rodzin (Dz. U. Nr 14, poz. 50) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 3: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) małżonka emeryta lub rencisty bądź osobę pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu z emerytem lub rencistą oraz, z zastrzeżeniem ust. 4, dzieci emeryta lub rencisty, a także inne osoby, na które przysługuje na podstawie odrębnych przepisów zasiłek pielęgnacyjny," b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) rozwiedzionego współmałżonka emeryta lub rencisty, który ma prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową, spełniającego warunki wymienione w pkt 2."; 2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Za dzieci emeryta lub rencisty uważa się dzieci spełniające warunki określone w art. 8 ust. 1, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681), którym nie przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne w zakresie określonym w § 1 ust. 1 rozporządzenia na podstawie odrębnych przepisów." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 2 kwietnia 1997 r. w sprawie przeprowadzenia referendum konstytucyjnego. (Dz. U. Nr 31, poz. 174) Na podstawie art. 9 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992 r. o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 336 i z 1994 r. Nr 61, poz. 251) i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) stanowi się, co następuje: § 1. Zarządzam poddanie pod referendum Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r. § 2. Termin referendum konstytucyjnego wyznaczam na niedzielę dnia 25 maja 1997 r. § 3. Treść karty do głosowania stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia. § 4. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności związanych z przeprowadzeniem referendum konstytucyjnego, określa kalendarz stanowiący załącznik nr 2 do zarządzenia. § 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (poz. 174) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 KALENDARZ CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM REFERENDUM KONSTYTUCYJNEGO W DNIU 25 MAJA 1997 r. Termin wykonania czynnościTreść czynności 12 do 7 kwietnia 1997 r.- powołanie wojewódzkich komisji do spraw referendum do 20 kwietnia 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji do spraw referendum do 4 maja 1997 r.- powołanie przez zarządy gmin obwodowych komisji do spraw referendum - podanie informacji o obwodach głosowania utworzonych przez Ministra Spraw Zagranicznych za granicą od 4 maja do 11 maja 1997 r.- składanie przez żołnierzy i policjantów odbywających służbę poza miejscem stałego zamieszkania wniosków o wpisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum w miejscowości, w której odbywają służbę 5 maja 1997 r.- rozpoczęcia rozpowszechniania w ogólnopolskich programach publicznej radiofonii i telewizji wyjaśnień Państwowej Komisji Wyborczej dotyczących kwestii prawnych referendum do 11 maja 1997 r.- sporządzenie w urzędach gmin spisu osób uprawnionych do udziału w referendum do 15 maja 1997 r.- składanie wniosków przez osoby uprawnione przebywające czasowo na obszarze gminy lub nigdzie nie zamieszkujące o dopisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum do 22 maja 1997 r.- zgłaszanie przez osoby uprawnione przebywające za granicą wniosków o wpisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum 23 maja 1997 r. godz. 2400- zakończenie kampanii referendalnej 25 maja 1997 r. godz. 600-2200- przeprowadzenie referendum (głosowanie) Zgodnie z art. 161 ust. 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) odpowiednio stosowanym przy przeprowadzaniu referendum na podstawie art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), jeśli koniec terminu do wykonania czynności określonej w ustawie przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych. (Dz. U. Nr 31, poz. 175) Na podstawie art. 37i ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) oraz art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) województwa, w których realizacja regionalnego programu, mającego na celu restrukturyzację gospodarki i ograniczenie negatywnych skutków bezrobocia, jest wspierana ze środków budżetu państwa na rok 1997, 2) tryb i warunki wspierania ze środków budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych w województwach, o których mowa w pkt 1, 3) tryb składania wniosków i szczegółowe zasady przyznawania dotacji ze środków budżetu państwa na rok 1997 na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim, o których mowa w art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 4, 5 i 7 oraz art. 21-23 "Kontraktu regionalnego dla województwa katowickiego". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - rozumie się przez to ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153), 2) ustawie budżetowej - rozumie się przez to ustawę budżetową na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), 3) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), 4) Kontrakcie - rozumie się przez to "Kontrakt regionalny dla województwa katowickiego" z dnia 5 października 1995 r., o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej. Rozdział 2 Województwa otrzymujące środki z rezerw celowych budżetu państwa na rok 1997 oraz przeznaczenie tych środków § 3. 1. Ze środków rezerwy celowej, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, jest wspierana realizacja: 1) programu restrukturyzacji województwa koszalińskiego, 2) programu restrukturyzacji województwa łódzkiego, 3) programu restrukturyzacji województwa wałbrzyskiego, 4) programu obejmującego inwestycje określone w Programie Ochrony Środowiska - MASTERPLAN dla Regionu Wielkich Jezior Mazurskich i finansowane z udziałem środków Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku, które są wykonywane przez gminy w województwach olsztyńskim i suwalskim, zwanych dalej "regionalnymi programami restrukturyzacyjnymi". 2. Ze środków rezerwy celowej, określonej w ust. 1, przeznacza się dla: 1) województwa koszalińskiego - kwotę 14 400 tys. zł, 2) województwa łódzkiego - kwotę 19 500 tys. zł, 3) województwa wałbrzyskiego - kwotę 16 100 tys. zł, 4) województw olsztyńskiego i suwalskiego - kwotę 7 460 tys. zł. 3. Środki z rezerwy celowej, o których mowa w ust. 2, są przeznaczone na: 1) dotacje dla gmin i podmiotów gospodarczych na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych, przyznawane w trybie i na warunkach określonych w rozdziale 3, z zastrzeżeniem ust. 4, 2) na dotacje dla agencji rozwoju regionalnego i fundacji, zwanych dalej "instytucjami regionalnymi", przyznawane w trybie i na warunkach określonych w rozdziale 4, z zastrzeżeniem ust. 5. 4. Środki z rezerwy celowej, o których mowa w ust. 2 pkt 4, są przeznaczone wyłącznie na dofinansowanie inwestycji rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1997 r. 5. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do środków z rezerwy celowej, o których mowa w ust. 2 pkt 4. § 4. Środki z rezerwy celowej, w kwocie 5 000 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, są przeznaczone na tworzenie w województwie katowickim instytucji lokalnych, o których mowa w § 1 pkt 3, w trybie i według zasad określonych w rozdziale 5. Rozdział 3 Dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych § 5. 1. Właściwy wojewoda, w granicach kwoty środków budżetowych określonej dla danego województwa w § 3 ust. 2, ustali kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji realizowanych przez gminy i podmioty gospodarcze, objętych regionalnym programem restrukturyzacyjnym, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Kwoty dotacji na dofinansowanie inwestycji realizowanych w województwach olsztyńskim i suwalskim, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 i w ust. 4, są wstępnie ustalane przez Wojewodę Olsztyńskiego i Wojewodę Suwalskiego, w drodze porozumienia, po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w § 6, i zasięgnięciu opinii Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku; wymienieni wojewodowie, po wstępnym ustaleniu kwot dotacji, podejmują działania określone w § 7 w odniesieniu do poszczególnych inwestycji realizowanych w danym województwie. 3. Łączna kwota dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie w 1997 r.: 1) inwestycji będącej zadaniem własnym gminy nie może przekroczyć kwoty, którą ustala się według zasad określonych w art. 21 ust. 4-6 ustawy o finansowaniu gmin, 2) inwestycji nie będącej zadaniem własnym gminy, która jest rozpoczynana i kończona w 1997 r. lub realizowana w okresie dłuższym niż rok, nie może przekroczyć 100% kwoty środków innych niż środki z budżetu państwa, planowanych na finansowanie tej inwestycji w 1997 r., z tym że łączna kwota dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie takiej inwestycji nie może przekroczyć 50% jej wartości kosztorysowej. § 6. 1. Wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji są składane wojewodzie przez zarządy gmin i podmioty gospodarcze, zwane dalej "wnioskodawcami", w terminie określonym przez wojewodów, nie później jednak niż w ciągu 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 2. Wojewoda zawiadamia inwestorów, których inwestycje są określone w regionalnym programie restrukturyzacyjnym, o ustalonym terminie składania wniosków. 3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji jest sporządzany według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia. 4. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby realizacji inwestycji objętej wnioskiem oraz informacje o: 1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku realizacji, 2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej zakończenia określonego w części A poz. 4 wniosku (w tym w 1997 r., jeżeli inwestycja jest planowana do zakończenia po 1997 r.), 3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji, 4) uwzględnieniu wymogów ochrony środowiska związanych z realizacją inwestycji, 5) planowanych efektach realizacji zadań, innych niż określone w części A poz. 5 wniosku, 6) przewidywanych kwotach i źródłach środków zagranicznych, które w 1997 r. mają być przeznaczone na finansowanie inwestycji, 7) wnioskach o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych albo z budżetu wojewody lub z innego źródła, złożonych przez wnioskodawcę, lecz nie rozpatrzonych do dnia, w którym jest składany wniosek. 5. Wnioskodawca do wniosku załącza: 1) pisemne potwierdzenie banku o udzieleniu lub zapewnieniu udzielenia wnioskodawcy kredytu na finansowanie inwestycji oraz o kwocie tego kredytu, jeżeli w części B tabeli 1 wniosku jest wykazany kredyt jako źródło finansowania tej inwestycji; w razie wykazania pożyczki w części B tabeli 1 wniosku, do takiego wniosku wnioskodawca załącza pisemne potwierdzenie pożyczkodawcy zawierające odpowiednie informacje, 2) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, w wysokości ustalanej od zaległości podatkowych, naliczonymi od dnia otrzymania dotacji do dnia jej zwrotu - w wypadkach, o których mowa w § 8 ust. 4 pkt 1 i w ust. 5, oraz od dnia następującego po terminie określonym w § 11 ust. 1 do dnia zwrotu kwoty dotacji, o której mowa w tym przepisie. 6. Przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione inwestycje planowane do zakończenia w 1997 r. i 1998 r. § 7. 1. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosków o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji, w terminie 65 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia: 1) ustala kwotę dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji oraz planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom; jeżeli dotacje mają być przekazane w ratach - wojewoda określa też wysokość rat i planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom, 2) przekazuje Ministrowi Gospodarki wykaz inwestycji, które będą dofinansowane dotacją, zawierający w szczególności pełne nazwy inwestycji, ich wartość kosztorysową i termin realizacji, kwoty środków planowanych w budżetach gmin na finansowanie inwestycji realizowanych jako zadania własne gmin i kwoty środków innych niż środki z budżetu państwa, planowanych na finansowanie inwestycji nie będących zadaniami własnymi gmin, ustalone kwoty dotacji i planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom oraz klasyfikację budżetową (dział, rozdział, paragraf) wydatków budżetowych, które mają być poniesione z budżetu państwa na poszczególne inwestycje, 3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa, załączając do wniosku kopię wykazu, o którym mowa w pkt 2, 4) informuje wnioskodawców o ustalonych kwotach dotacji i planowanych terminach ich przekazania. 2. Kopię wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej. 3. Wojewoda przekazuje wnioskodawcy dotację w kwocie i terminie, które ustalił po rozpatrzeniu wniosków, chyba że: 1) w wypadku, o którym mowa w § 8 ust. 3 - zmieni ustalony termin przekazania dotacji, 2) w wypadku, o którym mowa w § 8 ust. 4 pkt 2 - dane raty dotacji nie podlegają przekazaniu wnioskodawcy. § 8. 1. Wojewoda kontroluje: 1) prawidłowość wykorzystania dotacji przekazanych wnioskodawcom, 2) przestrzeganie przez wnioskodawców obowiązku zwrotu dotacji, w wypadkach określonych w ust. 4 pkt 1 ust. 5 i 7 oraz w § 11 ust. 1. 2. Jeżeli wojewoda, w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych od innego organu kontrolnego lub od wnioskodawcy, stwierdzi nieprawidłowości polegające w szczególności na: 1) wstrzymaniu lub zaniechaniu realizacji kontynuowanej inwestycji, nierozpoczęciu inwestycji w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji inwestycji w stopniu zagrażającym jej zakończeniu w planowanym terminie, 2) wykorzystaniu dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem, podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia nieprawidłowości oraz ustala dla wnioskodawcy termin, do którego wnioskodawca jest zobowiązany usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę. 3. Wojewoda, w czasie podejmowania działań wobec wnioskodawcy, może zmienić ustalone terminy przekazania pozostałych rat dotacji. 4. Jeżeli wnioskodawca nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę terminie, o którym mowa w ust. 2: 1) dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości przez wnioskodawcę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu, do budżetu wojewody, 2) wojewoda nie przekazuje wnioskodawcy pozostałych rat dotacji. 5. Dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości do budżetu wojewody, również gdy: 1) inwestycja przewidziana do zakończenia w 1997 r. nie zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 1997 r., 2) inwestycja przewidziana do zakończenia po 1997 r. nie zostanie zrealizowana w zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1997 r. 6. W wypadkach, o których mowa w ust. 5, dotacja podlega zwrotowi przez wnioskodawcę w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 1998 r. 7. Wnioskodawca realizujący: 1) inwestycję będącą zadaniem własnym gminy zwraca część dotacji, w wypadku określonym w art. 21 ust. 8 ustawy o finansowaniu gmin, w kwocie ustalonej zgodnie z tym przepisem, 2) inwestycję nie będącą zadaniem własnym gminy zwraca część dotacji, jeżeli w 1997 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji środków innych niż środki z budżetu państwa w kwocie planowanej w części B wniosku, z zastrzeżeniem ust. 8. 8. W wypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, wnioskodawca zwraca dotację, w kwocie stanowiącej różnicę między kwotą dotacji otrzymanej w roku budżetowym a kwotą tej dotacji, obniżoną o taki sam procent, o jaki w roku budżetowym była niższa kwota rzeczywistych wydatków na finansowanie inwestycji ze środków innych niż środki z budżetu państwa od łącznej kwoty takich środków planowanej na rok budżetowy w części B w tabeli 1 rubryce 6 wniosku. 9. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio także do części dotacji podlegającej zwrotowi, w wypadkach określonych w ust. 7. § 9. 1. Dotacje, które w 1997 r. będą zwrócone przez wnioskodawców do budżetu wojewody w wypadku określonym w § 8 ust. 4 pkt 1 lub z powodu rezygnacji z ich wykorzystania w całości lub części, oraz dotacje, które nie będą przekazane wnioskodawcom w wypadku określonym w § 8 ust. 4 pkt 2, wojewoda w 1997 r. może przeznaczyć na: 1) zwiększenie kwot dotacji ustalonych na dofinansowanie inwestycji, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1, 2) dofinansowanie innych inwestycji objętych wnioskami złożonymi w terminie określonym w § 6 ust. 1, 3) cel określony w § 13 ust. 1. 2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio również pozostałe przepisy rozdziału 3 oraz odrębne przepisy określające zasady przenoszenia planowanych wydatków budżetowych. § 10. 1. Wnioskodawca, który otrzymał dotację na dofinansowanie inwestycji, jest zobowiązany do sporządzenia i przekazania właściwemu wojewodzie, w terminie 15 dni po upływie II i III kwartału 1997 r. oraz w terminie 30 dni po upływie IV kwartału 1997 r., zwanych dalej "okresami sprawozdawczymi", informacji o przebiegu realizacji i finansowania tej inwestycji, zawierającej w szczególności: 1) nazwę i adres wnioskodawcy, 2) nazwę i lokalizację inwestycji, 3) wartość kosztorysową inwestycji, 4) planowaną i rzeczywistą wartość nakładów poniesionych na inwestycję od początku 1997 r. do końca okresu sprawozdawczego, 5) kwotę środków z budżetu gminy, planowaną i rzeczywiście przeznaczoną od początku 1997 r. do końca okresu sprawozdawczego na dofinansowanie inwestycji realizowanej jako zadanie własne gminy, 6) kwotę przyznanej i otrzymanej dotacji, 7) planowane i rzeczywiste efekty inwestycji lub jej części (etapu), zakończonej w okresie sprawozdawczym. 2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza: 1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie sprawozdawczym, a po upływie IV kwartału 1997 r. - również kopię protokołu częściowego odbioru inwestycji przewidzianej do zakończenia po 1997 r., w zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1997 r., 2) część opisową, zawierającą w szczególności analizę przebiegu realizacji i finansowania inwestycji, dane dotyczące wykonanego zakresu rzeczowego inwestycji, który w części C wniosku był planowany do wykonania w 1997 r., a po upływie IV kwartału - także ocenę przewidywanego wpływu inwestycji zakończonej w 1997 r., w szczególności na tworzenie nowych miejsc pracy w gminie. 3. Wojewoda, do dnia 31 marca 1998 r., przekaże Ministrowi Gospodarki informację o przebiegu realizacji i finansowania inwestycji w 1997 r., sporządzoną na podstawie informacji otrzymanych od wnioskodawców, która będzie zawierała w szczególności wykaz inwestycji dofinansowanych w 1997 r. dotacją i dane określone w ust. 1, dotyczące poszczególnych inwestycji, i łączne, obejmujące wszystkie inwestycje wymienione w wykazie, oraz ocenę przewidywanego wpływu realizacji inwestycji zakończonych w 1997 r. na zmiany strukturalne i tworzenie nowych miejsc pracy w województwie. 4. Przed sporządzeniem informacji, o której mowa w ust. 3, dane zawarte w informacjach otrzymanych od wnioskodawców są weryfikowane przez wojewodę. 5. Informacja jest przekazywana przez wojewodę łącznie z: 1) analizą nieprawidłowości występujących w 1997 r. podczas realizacji i finansowania inwestycji, 2) informacją o działaniach podjętych przez wojewodę w celu usunięcia nieprawidłowości, o których mowa w pkt 1, i wynikach tych działań, 3) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez wnioskodawców do budżetu wojewody w 1997 r. i w 1998 r. oraz dotacji zwróconych do dnia 31 grudnia 1997 r. 6. Kopie informacji i analizy, o których mowa w ust. 3 i 5, wojewoda przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów. 7. Minister Gospodarki, do dnia 15 maja 1998 r., przedstawi Radzie Ministrów oraz Przewodniczącemu Komitetu Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów informację zbiorczą, sporządzoną na podstawie informacji i analiz otrzymanych od wojewodów, która będzie zawierała w szczególności dane o wykorzystaniu w 1997 r. środków z rezerwy celowej, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, na dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych, o inwestycjach dofinansowanych dotacją, ważniejszych efektach inwestycji zakończonych w 1997 r. oraz przewidywanym wpływie tych inwestycji na zmiany strukturalne i tworzenie nowych miejsc pracy w województwach realizujących regionalne programy restrukturyzacyjne. § 11. 1. Część dotacji otrzymanej przez wnioskodawcę w 1997 r. na dofinansowanie inwestycji, która pozostanie w dniu 31 grudnia tego roku, może być przeznaczona przez wnioskodawcę w 1998 r. wyłącznie na finansowanie zobowiązań związanych z zakresem rzeczowym inwestycji planowanym i wykonanym w 1997 r., a po sfinansowaniu zobowiązań - pozostała kwota dotacji podlega zwrotowi do budżetu wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania zobowiązań. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu całej dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w § 8 ust. 4 pkt 1 i w ust. 5. § 12. 1. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1997 r., lecz nie przeznaczone przez wojewodę, do dnia 31 grudnia 1997 r., na cele określone w § 9 ust. 1, zmniejszają wydatki budżetowe na 1997 r. 2. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1998 r. podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, wpływają na rachunek bieżący, subkonto wydatków, właściwego urzędu wojewódzkiego, a dotacje, o których mowa w ust. 2, na rachunek bieżący, subkonto dochodów, właściwego urzędu wojewódzkiego. Rozdział 4 Dotacje dla instytucji regionalnych § 13. 1. Wojewoda, w granicach kwoty środków budżetowych, ustalonej dla danego województwa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, może przyznać dotacje dla instytucji regionalnych na udzielanie pożyczek inwestorom realizującym inwestycje przyczyniające się do powstawania nowych miejsc pracy w dziedzinach zgodnych z kierunkami rozwoju określonymi w regionalnym programie restrukturyzacyjnym, jeżeli statuty tych instytucji: 1) przewidują wspomaganie realizacji regionalnego programu restrukturyzacyjnego, 2) upoważniają dane instytucje do udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji określonych w regionalnym programie restrukturyzacyjnym. 2. Kwota dotacji dla instytucji regionalnej nie może przekroczyć 75% łącznej kwoty, obejmującej dotację oraz środki instytucji planowane przez nią na udzielanie w 1997 r. pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w ust. 1. § 14. 1. Wniosek o przyznanie dotacji jest składany przez instytucją regionalną właściwemu wojewodzie w terminie 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 2. Instytucja regionalna do wniosku załącza: 1) szczegółowe uzasadnienie wnioskowanej kwoty dotacji, 2) oświadczenie o kwocie środków instytucji regionalnej przeznaczonych w 1997 r. na udzielanie pożyczek, o których mowa w § 13 ust. 2, 3) dokument ustalający zasady udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w § 13 ust. 1, 4) statut instytucji regionalnej, 5) bilans instytucji regionalnej za 1996 r., 6) plan finansowy instytucji regionalnej na 1997 r., 7) zaświadczenie urzędu skarbowego o stanie uregulowania przez instytucję regionalną zobowiązań wobec budżetu państwa, 8) zobowiązanie instytucji regionalnej do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, w wysokości ustalanej od zaległości podatkowych, naliczanymi od dnia otrzymania dotacji do dnia jej zwrotu - w wypadku, o którym mowa w § 17 ust. 3. § 15. 1. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosków instytucji regionalnych, w terminie 65 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia: 1) ustala kwoty dotacji przyznanych dla poszczególnych instytucji regionalnych oraz planowany termin ich przekazania, 2) przekazuje Ministrowi Gospodarki informację o dotacjach przyznanych poszczególnym instytucjom regionalnym, 3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa na rok 1997, załączając kopię informacji, o której mowa w pkt 2, 4) informuje instytucje regionalne o ustalonej kwocie dotacji i planowanym terminie jej przekazania. 2. Kopię informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej. § 16. 1. Instytucja regionalna może przeznaczyć dotację, o której mowa w § 13 ust. 1, wyłącznie na udzielanie pożyczek na finansowanie inwestycji określonych w tym przepisie. 2. Pożyczka jest oprocentowana według zmiennej stopy procentowej; oprocentowanie pożyczki nie może przekroczyć połowy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. 3. Oprocentowanie pożyczki, o którym mowa w ust. 2, nie obejmuje prowizji pobieranej przez instytucję regionalną od pożyczkobiorcy za obsługę pożyczki. 4. Środki finansowe otrzymane od pożyczkobiorców w wyniku zwrotu pożyczek i zapłacenia odsetek, określonych w ust. 2, instytucja regionalna przeznacza na udzielanie nowych pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w § 13 ust. 1. § 17. 1. Wojewoda kontroluje prawidłowość wykorzystania dotacji przez instytucję regionalną. 2. Jeżeli wojewoda, w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych od innego organu kontrolnego lub od instytucji regionalnej, stwierdzi nieprawidłowości w wykorzystywaniu dotacji, w szczególności polegające na jej wykorzystywaniu w całości lub w części niezgodnie z przeznaczeniem, podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia nieprawidłowości oraz ustala dla instytucji regionalnej termin, do którego jest zobowiązana usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę. 3. Jeżeli instytucja regionalna nie usunie nieprawidłowości w terminie ustalonym przez wojewodę, dotacja przekazana instytucji regionalnej podlega zwrotowi, w całości lub w części określonej przez wojewodę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu, do budżetu wojewody. § 18. 1. Instytucja regionalna, która otrzymała dotację, jest zobowiązana do sporządzenia i przekazania wojewodzie, do dnia 31 stycznia 1998 r.: 1) wykazu pożyczkobiorców, zawierającego w szczególności następujące dane: a) nazwę i adres pożyczkobiorcy, b) nazwę i lokalizację inwestycji finansowanej z udziałem pożyczki, c) kwotę pożyczki udzielonej pożyczkobiorcy w 1997 r. ze środków dotacji, d) termin spłaty pożyczki określony w umowie o jej udzieleniu (lub terminy spłaty, jeżeli spłata ma następować w ratach), e) wysokość odsetek od pożyczki określoną w umowie, o której mowa pod lit. d), oraz terminy ich zapłaty, 2) informacji o łącznej kwocie pożyczek udzielonych w 1997 r. przez instytucję regionalną ze środków instytucji i dotacji. 2. Wojewoda, do dnia 31 marca 1998 r., przekaże Ministrowi Gospodarki informację o pożyczkach udzielonych w 1997 r. przez poszczególne instytucje regionalne ze środków tych instytucji i dotacji, zawierającą w szczególności liczbę pożyczkobiorców, łączną kwotę udzielonych pożyczek, zbiorczy harmonogram spłaty pożyczek i odsetek oraz wykaz ważniejszych inwestycji finansowanych z udziałem pożyczek udzielonych w 1997 r. 3. Informacja, o której mowa w ust. 2, jest przekazywana przez wojewodę łącznie z: 1) informacją o nieprawidłowościach określonych w § 17 ust. 2 oraz o działaniach podjętych przez wojewodę w celu usunięcia tych nieprawidłowości i wynikach działań wojewody, 2) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez instytucje regionalne do budżetu wojewody oraz dotacji zwróconych do dnia 31 grudnia 1997 r. 4. Kopię informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, wojewoda przekazuje również Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów. 5. Minister Gospodarki sporządzi informację zbiorczą na podstawie danych zawartych w informacjach wojewodów, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz przedstawi ją Radzie Ministrów i Przewodniczącemu Komitetu, o którym mowa w § 10 ust. 7, łącznie z informacją określoną w tym przepisie. § 19. 1. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody w 1997 r. wojewoda może przeznaczyć na cele określone w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w § 13 ust. 1. 2. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody po 1997 r. podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa. Rozdział 5 Dotacje na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim § 20. Wojewoda Katowicki, w granicach kwoty rezerwy celowej, w kwocie 5 000 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, ustala kwoty środków z budżetu państwa, po pozytywnym zaopiniowaniu ich przez Radę Kontraktu, utworzoną zgodnie z art. 27 ust. 1, 3 i 4 Kontraktu, przeznaczone na: 1) objęcie przez Skarb Państwa akcji lub udziałów w instytucjach lokalnych, będących spółkami prawa handlowego tworzonymi przez podmioty określone w art. 20 ust. 5 Kontraktu, w sposób ustalony w art. 20 ust. 7 Kontraktu, 2) finansowanie kosztów pomocy technicznej, udzielanej przez Górnośląską Agencję Rozwoju i Promocji SA w Katowicach, zwaną dalej "Agencją", przy tworzeniu instytucji lokalnych. § 21. 1. Wnioski o przyznanie środków z budżetu państwa na rok 1997 na objęcie akcji lub udziałów są składane Wojewodzie Katowickiemu, w terminie 50 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, przez zarządy gmin lub innych założycieli instytucji lokalnych, określonych w art. 21 ust. 2 Kontraktu, którzy na ten cel nie otrzymali środków z budżetu państwa na rok 1996, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Zarząd gminy lub inny założyciel instytucji lokalnej do wniosku załącza w szczególności: 1) umowę o utworzeniu instytucji lokalnej, a jeżeli instytucja lokalna nie jest utworzona - uchwały właściwych organów podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 5 Kontraktu, o przystąpieniu do instytucji lokalnej, określające wartość obejmowanych udziałów lub akcji w 1997 r. oraz w latach następnych, 2) statut lub projekt statutu instytucji lokalnej, 3) charakterystykę obszaru działania instytucji lokalnej, 4) analizę problemów społecznych i gospodarczych wymagających rozwiązania na obszarze, o którym mowa w pkt 3, 5) informację o planowanych elementach strategii przekształceń społecznych i gospodarczych. 3. Wojewoda Katowicki może przeznaczyć środki z budżetu państwa na objęcie akcji lub udziałów w kwocie nie przekraczającej: 1) przy tworzeniu przemysłowych instytucji lokalnych - 50%, 2) przy tworzeniu rolniczych instytucji lokalnych - 75% łącznej kwoty środków przeznaczonych na ten cel w 1997 r. według umowy lub uchwał, o których mowa w ust. 2 pkt 1, oraz z budżetu państwa na rok 1997. 4. Wojewoda Katowicki przeznacza środki z budżetu państwa na rok 1997 w pierwszej kolejności na objęcie akcji lub udziałów w instytucjach lokalnych w tych segmentach lokalnych określonych w art. 20 ust. 4 i 5 Kontraktu, w których żadna instytucja lokalna nie otrzymała na ten cel środków z budżetu państwa na rok 1996. § 22. Wniosek o przyznanie dotacji na finansowanie kosztów, o których mowa w § 20 pkt 2, Agencja składa Wojewodzie Katowickiemu, w terminie określonym w § 21 ust. 1, po pozytywnym zaopiniowaniu kosztorysu przez Prezydium Rady Kontraktu, powołane zgodnie z art. 27 ust. 5 Kontraktu. § 23. Wojewoda Katowicki: 1) sprawuje nadzór nad wydatkowaniem dotacji przyznanej na wniosek, o którym mowa w § 22, 2) do dnia 31 marca 1998 r. przekaże Przewodniczącemu Komitetu, o którym mowa w § 10 ust. 7, Ministrowi Gospodarki, Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, Ministrowi Skarbu Państwa oraz Ministrowi Finansów informację zbiorczą o kwotach środków z budżetu państwa na rok 1997, przeznaczonych na objęcie akcji lub udziałów w poszczególnych instytucjach lokalnych oraz na finansowanie kosztów określonych w § 20 pkt 2. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. (poz. 175) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych skutków bezrobocia. (Dz. U. Nr 31, poz. 176) Na podstawie art. 37i ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych (Dz. U. Nr 31, poz. 175) - w których są stosowane wszystkie lub niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje stosowane w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. § 2. W województwach: łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są stosowane instrumenty ekonomiczno-finansowe i preferencje przewidziane w: 1) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78) - dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo województw lub rejonów administracyjnych (gmin) zagrożonych recesją i degradacją społeczną, 2) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63 i z 1996 r. Nr 63, poz. 293), 3) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119, poz. 531, z 1995 r. Nr 128, poz. 621 i z 1997 r. Nr 30, poz. 167) - dla regionów zagrożonych bezrobociem, 4) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 września 1995 r. w sprawie warunków i trybu udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania (Dz. U. Nr 114, poz. 549) - dla rejonów o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym. § 3. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 151, poz. 717) dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. § 4. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173, Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4 i Nr 6, poz. 35) dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym. § 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych skutków bezrobocia (Dz. U. Nr 71, poz. 339). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. (Dz. U. Nr 31, poz. 177) Na podstawie art. 37i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych (Dz. U. Nr 31, poz. 175) - w których zamieszkałym bezrobotnym przysługuje prawo do zasiłku i stypendium, przysługujące bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. § 2. W województwach łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), przysługują uprawnienia określone w art. 37d i art. 37j ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) - dla bezrobotnych zamieszkałych w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 340). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. (Dz. U. Nr 31, poz. 178) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru (Dz. U. Nr 135, poz. 627) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii cukrowniczej 1997 r. i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., wynosi 113,7 tys. ton (kwota B). 2. Maksymalna ilość cukru, o której mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o nie wykorzystaną kwotę B obowiązującą w 1997 r. 3. Maksymalna ilość cukru, jaka została wyprodukowana w kampanii cukrowniczej 1996 r. i może być przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r., wynosi 200 tys. ton (kwota B)." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego, w ramach kwoty B, w 1997 r. (Dz. U. Nr 31, poz. 179) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Opłaty wnoszone przez podmioty nabywające cukier od producentów cukru na zaopatrzenie rynku krajowego, przeznaczone na dopłaty do eksportu producentom cukru, w ramach kwoty B, wynoszą 1% wartości zakupionego cukru. § 2. Dopłata do eksportu 1 tony cukru stanowi iloraz łącznej kwoty zgromadzonych do dnia 31 grudnia 1997 r. środków, o których mowa w § 1, powiększonej o nie wykorzystane środki na dopłaty do eksportu cukru producentom cukru, w okresie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, podzielonej przez ilość wyeksportowanego do dnia 31 grudnia 1997 r. cukru, w ramach kwoty B, z zastrzeżeniem § 3 i 5. § 3. Dopłata do eksportu 1 tony cukru dla określonego producenta cukru nie może być wyższa niż różnica między aktualnie obowiązującą producenta cukru minimalną ceną zbytu cukru na rynku krajowym a średnią ceną cukru na giełdzie londyńskiej w tygodniu poprzedzającym zawarcie transakcji. § 4. 1. Dopłaty dotyczą eksportu cukru z buraka cukrowego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do eksportu każdego asortymentu cukru z buraka cukrowego, soku gęstego oraz cukru surowego, dokonanego przed okresem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dopłaty na podstawie dotychczasowych przepisów. Przepisy te stosuje się również do cukru, na którego eksport zawarto kontrakty przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 5. 1. Dopłaty do eksportu cukru nie przysługują w razie jego eksportu do krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o niestosowaniu dopłat do eksportu cukru. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do eksportu cukru dokonanego przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także do cukru, na którego eksport zawarto kontrakty przed tym dniem. § 6. 1. Producenci cukru otrzymują zaliczkowe dopłaty, w wysokości 140 zł, do każdej wyeksportowanej tony cukru w okresie jednego miesiąca od dnia złożenia Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 2. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokona końcowego rozliczenia i przekazania dopłat do eksportu do dnia 31 marca 1998 r. 3. Rozliczenie przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dopłat do eksportu cukru, realizowanego w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 31 grudnia 1996 r., powinno nastąpić, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, na podstawie dotychczasowych przepisów. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r. (Dz. U. Nr 116, poz. 552). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 21 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich. (Dz. U. Nr 31, poz. 180) Na podstawie art. 105 ust. 7, art. 106 ust. 3, art. 108 ust. 6, art. 116 ust. 1 oraz w związku z art. 77 ust. 1, art. 188 ust. 5 i art. 190 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 68, poz. 297 i Nr 125, poz. 610, z 1995 r. Nr 12, poz. 57, Nr 74, poz. 371 i Nr 122, poz. 588 oraz z 1996 r. Nr 79, poz. 372) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 w ust. 1 tabela otrzymuje brzmienie: Lp.StanowiskoStawka za godzinę w złotych 1Profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny16,00-45,00 2Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego14,00-36,00 3Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca13,00-29,00 4Asystent, wykładowca, lektor, instruktor8,00-26,00 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 3) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, 4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia, 5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia § 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości: 1) od 12,00 zł do 50,00 zł przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości, 2) od 23,00 zł do 70,00 zł przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości, 3) od 30,00 zł do 100,00 zł przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 1997 r. (poz. 180) Załącznik nr 1 TABELA A STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NAUCZYCIELI AKADEMICKICH Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych 123 1Profesor zwyczajny1 310-2 820 2Profesor nadzwyczajny posiadający tytuł naukowy1 210-2 460 3Profesor nadzwyczajny posiadający stopień doktora lub doktora habilitowanego1 075-2 240 4Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego975-1 760 5Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca posiadający stopień naukowy doktora820-1 520 6Starszy wykładowca nie posiadający stopnia naukowego710-1 330 7Asystent695-1 210 8Wykładowca, lektor, instruktor650-1 270 TABELA B STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych 123 1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany900-1 760 2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany750-1 590 3Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej695-1 230 4Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej615-1 060 Załącznik nr 2 ZASADY WYNAGRADZANIA ZA DODATKOWE ZAJĘCIA NALEŻĄCE DO OBOWIĄZKÓW NAUCZYCIELI AKADEMICKICH § 1. Do zajęć należących do obowiązków nauczycieli akademickich, za które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zalicza się: 1) udział w pracach komisji rekrutacyjnej, 2) recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego, 3) działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych. § 2. 1. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach uczelnianej komisji rekrutacyjnej przysługuje następujące wynagrodzenie w zależności od liczby kandydatów: 1) do 2 000 osób - do 155,00 zł, 2) do 4 000 osób - do 190,00 zł, 3) ponad 4 000 osób - do 240,00 zł. 2. Rektor może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla sekretarza uczelnianej komisji wyższe od stawek określonych w ust. 1, nie wyższe jednak niż o 50%. 3. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach komisji rekrutacyjnych powołanych w wydziałach przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) przewodniczącym - 35,00 zł za każdych 50 kandydatów, 2) sekretarzom komisji - przy liczbie kandydatów: a) do 200 osób - do 280,00 zł, b) od 201 do 400 osób - do 340,00 zł, c) ponad 400 osób - do 450,00 zł, 3) pozostałym członkom komisji - do 15,00 zł za każdych 50 kandydatów. 4. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 3, oblicza się na podstawie liczby kandydatów, którzy przystąpili do postępowania kwalifikacyjnego, zaokrąglając ją do najbliższej wartości dzielącej się przez 50. 5. Za przeprowadzenie jednego egzaminu ustnego lub rozmowy kwalifikacyjnej każdego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł. Wynagrodzenie to może być wypłacone tylko jednej osobie - egzaminatorowi prowadzącemu egzamin lub rozmowę z danego przedmiotu, niezależnie od liczby członków komisji egzaminacyjnej. 6. Za sprawdzenie pracy pisemnej jednego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł. W razie potrzeby sprawdzenia jednej pracy pisemnej przez kilku egzaminatorów, ich łączne wynagrodzenie nie może być większe od 7,10 zł. 7. Egzaminator biorący równocześnie udział w pracach uczelnianej i wydziałowej komisji rekrutacyjnej otrzymuje tylko jedno (wyższe) z wynagrodzeń wymienionych w ust. 1-6. 8. Za przeprowadzenie wchodzącej w skład postępowania kwalifikacyjnego z wychowania fizycznego jednej próby sprawnościowej każdego kandydata komisja egzaminacyjna otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł, niezależnie od liczby jej członków. 9. Rektor może przyznać członkom komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającym egzamin z umiejętności praktycznych, wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł za przeprowadzenie jednego egzaminu praktycznego każdego kandydata. 10. Wysokość wynagrodzenia członków komisji ustala rektor. § 3. Zasady wynagradzania za recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego - regulują odrębne przepisy. § 4. 1. Nauczycielom akademickim zatrudnionym w wydziałach weterynaryjnych uczelni rolniczych za każdą godzinę dyżuru pełnionego w ambulatoriach klinik weterynaryjnych poza rozkładem zajęć dydaktycznych, organizacyjnych i naukowo-badawczych przysługuje odrębne wynagrodzenie w wysokości godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a za każdą godzinę dyżuru w niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - 200% tej stawki. 2. Za usługową działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych na rzecz ludności lub innych podmiotów gospodarczych, nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie w ramach kwoty odpisu nie przekraczającej 50% wartości wpływów uzyskanych z tytułu wykonanych usług, pomniejszonej o wartość zużytych pasz, leków i kosztów transportu, liczoną według bieżących cen. Wynagrodzenie, o którym mowa wyżej, wypłaca się niezależnie od innych składników wynagrodzenia, w tym również od dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość kwoty odpisu, o której mowa w ust. 2, i zasady podziału tej kwoty ustala rektor. § 5. 1. Kierownik studenckich praktyk zawodowych otrzymuje, z tytułu wykonywania prac administracyjnych związanych z praktykami, wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 470,00 zł miesięcznie. 2. Opiekun studenckiej praktyki zawodowej otrzymuje, z tytułu pełnienia tej funkcji, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 330,00 zł miesięcznie. 3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli senat uczelni obniżył nauczycielom akademickim obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych z tytułu pełnienia określonych wyżej funkcji. Załącznik nr 3 TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH NAUCZYCIELI AKADEMICKICH ORAZ BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ Lp.FunkcjaMiesięczne stawki dodatku w złotych 123 1Rektordodatek według kategorii I 1420-2500 dodatek według kategorii II 970-1550 2Prorektordodatek według kategorii I 790-1320 dodatek według kategorii II 630-1060 31) Dziekan220-930 2) Dyrektor międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), dyrektor instytutu na prawach wydziału, dyrektor centrum uczelniano-przemysłowego 3) Dyrektor biblioteki głównej 4) Dziekan (kierownik) wydziału zamiejscowego (filii) 41) Prodziekan200-410 2) Dyrektor instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego (pozawydziałowego) 3) Zastępca dyrektora instytutu na prawach wydziału 4) Dyrektor nauczycielskiego kolegium języków obcych 5) Kierownik międzyuczelnianego ośrodka metodycznego 6) Dyrektor zespołu studiów podyplomowych 7) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego ponad 30 pracowników 8) Kierownik uniwersytetu otwartego 51) Zastępca dyrektora instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego (pozawydziałowego)90-330 2) Zastępca dyrektora międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), zastępca kierownika wydziału zamiejscowego (filii), zastępca dyrektora centrum uczelniano-przemysłowego 3) Zastępca dyrektora biblioteki głównej 4) Kierownik zakładu (ośrodka) poza wymienionym w lp. 3 5) Kierownik katedry (zespołu przedmiotowego) 6) Kierownik studium doktoranckiego, podyplomowego lub innego studium specjalnego 7) Kierownik terenowego oddziału podlegającego wydziałowi 8) Kierownik ośrodka metodycznego 9) Kierownik klinik 10) Zastępca dyrektora nauczycielskiego kolegium języków obcych (liczącego co najmniej 12 piętnastoosobowych grup studenckich) 11) Kierownik studium praktycznej nauki języków obcych, kierownik studium nauk społecznych, kierownik studium pedagogicznego 12) Opiekun nauczycielskiego kolegium prowadzonego poza uczelnią 13) Zastępca kierownika międzyresortowego lub międzyuczelnianego ośrodka metodycznego 14) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego do 30 pracowników 15) Kierownik studium wychowania fizycznego 61) Kierownik pracowni, laboratorium, muzeum - nie wchodzących w skład instytutu, katedry, zespołu przedmiotowego lub zakładu (ośrodka)60-220 2) Kierownik biblioteki, wydziału lub instytutu 3) Kierownik oddziału (sekcji) w bibliotece lub ośrodku informacji naukowe 4) Kierownik naukowo-dydaktyczny terenowego punktu konsultacyjnego dla uczestników studiów dla pracujących 5) Zastępca kierownika studium wychowania fizycznego, kierownik zespołu lektorów 6) Kierownik studium wiejskiego gospodarstwa domowego w uczelni rolniczej, zastępca kierownika studium praktycznej nauki języków obcych 7) Kierownik studenckiego domu marynarza Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 21 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi. (Dz. U. Nr 31, poz. 181) Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 czerwca 1996 r. w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi (Dz. U. Nr 79, poz. 373) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) dodatków obliczanych od minimalnej stawki miesięcznego wynagrodzenia w I kategorii zaszeregowania ustala się, z zastrzeżeniem § 18, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia (dodatku) przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.", 2) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną ponad 8 do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.", 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 4) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, 5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia: a) pod lp. 10 w kol. 2 po wyrazie "retuszer" i po przecinku dodaje się wyrazy "starszy korektor", b) pod lp. 12 w kol. 2 po wyrazie "kreślarz" i po przecinku dodaje się wyraz "korektor", 6) załącznik nr 11 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia, 7) w załączniku nr 15 do rozporządzenia wprowadza się następujące zmiany: a) w tytule skreśla się wyrazy "i innych samodzielnych", b) w pkt 5 po wyrazach "Szef produkcji" i po przecinku dodaje się wyrazy "o ile kieruje podporządkowaną bezpośrednio komórką organizacyjną", c) w pkt 7 po wyrazach "stanowiska równorzędne" i po przecinku dodaje się wyrazy "o ile kierują podporządkowaną bezpośrednio komórką organizacyjną". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 1997 r. (poz. 181) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO KategoriaMiesięczna stawka w złotych 12 I325-425 II330-435 III335-455 IV340-475 V345-505 VI350-550 VII360-600 VIII370-650 IX380-700 X395-760 XI410-820 XII430-875 XIII460-935 XIV490-995 XV520-1 055 XVI550-1 130 XVII580-1 225 XVIII615-1 330 XIX655-1 555 XX780-1 780 XXI1 020-2 005 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO KategoriaMiesięczna stawka dodatku w złotych 130-80 233-90 345-135 457-185 577-225 6103-320 7180-680 8388-930 Załącznik nr 3 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH KategoriaStawka wynagrodzenia w złotych obowiązująca przy wymiarze czasu pracy 42 godzin na tydzieńobowiązująca przy wymiarze czasu pracy 36,25 godzin średnio na tydzień I1,80-2,402,10-2,80 II1,83-2,452,13-2,85 III1,87-2,552,16-2,95 IV1,91-2,652,20-3,15 V1,95-2,902,24-3,35 VI1,99-3,152,29-3,65 VII2,02-3,352,34-3,95 VIII2,07-3,652,40-4,25 IX2,14-3,952,48-4,60 X2,22-4,302,57-5,00 XI2,30-4,652,67-5,40 Do kategorii X i XI mogą być zaszeregowani robotnicy posiadający kwalifikacje zawodowe wymagane od robotników zaszeregowanych do kategorii IX - wykonujący prace o wysokim stopniu trudności. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej. (Dz. U. Nr 31, poz. 182) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej (Dz. U. Nr 80, poz. 375), wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania za każdą godzinę przepracowaną ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy czasu pracy, wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę wszystkich roboczych dni kalendarzowych."; 2) § 25 otrzymuje brzmienie: "§ 25. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się, z zastrzeżeniem § 14 pkt 1, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 3) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia; 4) w załączniku nr 4 do rozporządzenia część II otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 5) w załączniku nr 5 do rozporządzenia ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych wypłaca się: 1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 5,50 zł do 22,00 zł, 2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 10,00 zł do 31,00 zł, 3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 14,00 zł do 43,00 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 marca 1997 r. (poz. 182) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I335-425 II340-435 III345-450 IV350-475 V355-500 VI360-525 VII365-560 VIII370-600 IX375-640 X380-680 XI390-725 XII400-770 XIII410-815 XIV420-865 XV430-915 XVI440-970 XVII450-1 025 XVIII460-1 080 XIX480-1 140 XX500-1 200 Załącznik nr 2 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO KIEROWCÓW, POMOCNIKÓW KIEROWCÓW ORAZ ROBOTNIKÓW ZATRUDNIONYCH W WARSZTATACH SZKOLNYCH SZKÓŁ ZAWODOWYCH*) Kategoria zaszeregowaniaStawka godzinowa w złotych 11,88-2,40 21,91-2,44 31,94-2,53 41,97-2,67 52,00-2,81 62,03-2,95 72,06-3,16 82,09-3,37 92,12-3,59 102,15-3,82 112,19-4,07 122,25-4,33 *) Ustalona dla 42-godzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy. Załącznik nr 3 II. Tabela miesięcznych stawek dodatku funkcyjnego GrupaStawka w złotych 130-72 235-90 341-109 449-129 557-150 665-171 774-192 883-213 9100-235 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości. (Dz. U. Nr 32, poz. 183) Art. 1. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189) w art. 89 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ogłaszanie przez organizacje spółdzielcze dokumentów, o których mowa w art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), następuje w «Monitorze Spółdzielczym»." Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) w art. 70 w ust. 2 na końcu zdania skreśla się kropkę i dodaje wyrazy ", z zastrzeżeniem art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189)." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. (Dz. U. Nr 32, poz. 184) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 5 lit. a)-c) otrzymują brzmienie: "a) osoby będące w dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego pracownikami tego przedsiębiorstwa lub osoby będące pracownikami przedsiębiorstwa państwowego w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki, b) osoby fizyczne, które w dniu wykreślenia komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego z rejestru przedsiębiorstw państwowych, lub osoby fizyczne, które w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki były stroną umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem państwowym, zawartej na podstawie przepisów rozdziału 8a ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775), c) osoby, które przepracowały co najmniej dziesięć lat w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym lub w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane poprzez wniesienie do spółki, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110)," b) w pkt 5 dodaje się lit. d) w brzmieniu: "d) osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w przedsiębiorstwie państwowym podlegającym prywatyzacji zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 231 Kodeksu pracy.", c) w pkt 6 wyrazy "rolników lub rybaków prowadzących" zastępuje się wyrazami "osoby fizyczne prowadzące", d) skreśla się pkt 7; 2) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W spółkach powstałych w drodze komercjalizacji, a także po zbyciu przez Skarb Państwa ponad połowy akcji spółki, pracownicy wybierają jednego członka zarządu, jeżeli średnioroczne zatrudnienie w spółce wynosi powyżej 500 pracowników. Zasady oraz tryb wyboru i odwołania przez pracowników członka zarządu określa statut.", b) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wynik wyborów jest wiążący dla walnego zgromadzenia."; 3) w art. 36: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uprawnionym pracownikom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, do 15% akcji spółki należących do Skarbu Państwa według stanu sprzed zbycia pierwszych akcji na zasadach ogólnych określonych w rozdziale 1 działu IV.", b) w ust. 2 wyrazy "w którym następuje nabycie tych akcji przez pracowników" zastępuje się wyrazami "w którym Skarb Państwa zbył pierwsze akcje na zasadach ogólnych", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Akcje zbywa się nieodpłatnie w grupach wyodrębnionych ze względu na okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady podziału uprawnionych pracowników na grupy i ustalenia liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz tryb nabywania akcji przez uprawnionych pracowników."; 4) w art. 37: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji spółki należących do Skarbu Państwa, według stanu sprzed zbycia pierwszych akcji na zasadach ogólnych. Przepisy art. 36 ust. 2 lub ust. 3 stosuje się odpowiednio.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykazania przez uprawnionych rolników i rybaków okoliczności, o których mowa w art. 2 pkt 6, oraz szczegółowy tryb nabywania przez nich akcji.", d) skreśla się ust. 6; 5) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Uprawnieni pracownicy oraz rolnicy lub rybacy mogą skorzystać z prawa do nabycia akcji nieodpłatnie, o ile w ciągu trzech miesięcy od dnia wpisania spółki do rejestru złożą pisemne oświadczenie o zamiarze nabycia akcji. Niezłożenie oświadczenia w powyższym terminie powoduje utratę prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. 2. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje po upływie trzech miesięcy od dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych i wygasa z upływem sześciu miesięcy od dnia powstania tego prawa. Jeżeli zbycie akcji Skarbu Państwa na zasadach ogólnych nastąpiło w okresie, o którym mowa w ust. 1, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje po trzech miesiącach od upływu terminu na złożenie oświadczenia o zamiarze nabycia akcji. 3. Akcje nabyte nieodpłatnie przez uprawnionych pracowników oraz przez rolników lub rybaków nie mogą być przedmiotem obrotu przed upływem dwóch lat od dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych, z tym że akcje nabyte przez pracowników pełniących funkcję członków zarządu spółki - przed upływem trzech lat od dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych. 4. Umowa mająca za przedmiot zbycie akcji nabytych nieodpłatnie, zawarta przed upływem terminów określonych w ust. 3, jest nieważna. 5. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji może być wykorzystane przez uprawnionych pracowników tylko w jednej spółce; uprawniony przed nabyciem akcji składa oświadczenie, że nie skorzystał z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji w innej spółce. 6. Jeżeli umowa zbycia akcji na zasadach ogólnych przewiduje, że nabywca akcji będący stroną tej umowy po wykonaniu określonych w niej zobowiązań będzie mógł nabyć kolejne akcje, a termin ich wykonania przypada po upływie okresów, o których mowa w ust. 3, akcje nabyte nieodpłatnie mogą być przedmiotem obrotu po trzech i odpowiednio po sześciu miesiącach od dnia wykonania tych zobowiązań."; 6) w art. 49: a) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "o ile nie narusza to przyznanego akcjonariuszom prawa pierwszeństwa nabycia.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Uprawnionym pracownikom oraz rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji należących do Skarbu Państwa w spółce, o której mowa w ust. 1, według stanu z dnia objęcia przez Skarb Państwa akcji w spółce. Przepisy art. 36-38 stosuje się odpowiednio, z tym że prawo do nieodpłatnego nabycia akcji spółek, których Skarb Państwa nie jest jedynym akcjonariuszem, powstaje po upływie trzech miesięcy od wniesienia przedsiębiorstwa do spółki i wygasa z upływem sześciu miesięcy od dnia powstania tego prawa."; 7) w art. 63: a) w ust. 1 wyrazy "pracowników oraz rolników lub rybaków" zastępuje się wyrazami "pracowników przedsiębiorstwa przekształconego w spółkę oraz przez producentów rolnych na trwałe związanych z przedsiębiorstwem poprzez kontraktację lub kooperację", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy Skarb Państwa nie rozpoczął udostępniania akcji na zasadach preferencyjnych, ich nabywanie przez uprawnionych pracowników oraz rolników lub rybaków odbywa się na zasadach określonych w ustawie.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Uprawnionym pracownikom zatrudnionym w przedsiębiorstwie w dniu zawarcia umowy rozporządzającej, na podstawie której Skarb Państwa wniósł to przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część jego mienia do spółki według dotychczasowych zasad, przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji stanowiących własność Skarbu Państwa według stanu na dzień wejścia w życie. Przepisy art. 36 i 38 stosuje się odpowiednio.", d) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji stanowiących własność Skarbu Państwa, według stanu na dzień wejścia w życie ustawy, w spółkach, do których Skarb Państwa wniósł, na podstawie przepisów dotychczasowych, przedsiębiorstwo lub zorganizowane części mienia przedsiębiorstwa państwowego. Przepis art. 36-38 stosuje się odpowiednio. 5. Bieg terminu, o którym mowa w art. 38 ust. 1 i art. 49 ust. 4, rozpoczyna się z dniem wejścia w życie ustawy. Pozostałe terminy określone w przepisach rozdziału 2 działu IV oblicza się odpowiednio. 6. Jeżeli Skarb Państwa przed dniem wejścia w życie ustawy zbył akcje na zasadach ogólnych, a nie rozpoczął udostępniania akcji na zasadach preferencyjnych, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje w dniu upływu terminu, o którym mowa w ust. 5, natomiast z okresu sześciu miesięcy poprzedzających ten dzień oblicza się średnią wynagrodzeń miesięcznych stanowiących podstawę określenia łącznej wartości nominalnej akcji przeznaczonych do nieodpłatnego nabycia, o której mowa w art. 36 ust. 2 i 3."; 8) w art. 64 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W sprawach wszczętych na podstawie przepisów rozdziału 4 ustawy, o której mowa w art. 74, stosuje się przepisy dotychczasowe." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną. (Dz. U. Nr 32, poz. 187) Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o: 1) szkole - należy przez to rozumieć przedszkole publiczne i szkołę publiczną, w tym szkolę filialną, z wyjątkiem szkoły artystycznej, 2) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną, z wyjątkiem gminy i związku komunalnego, oraz osobę fizyczną ubiegającą się o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły, 3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). 2. Szczegółowe zasady i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub fizyczną określają odrębne przepisy. § 2. Założyciel składa wniosek o udzielenie zezwolenia: 1) w przypadku przedszkola, szkoły podstawowej i szkoły ponadpodstawowej, z wyjątkiem szkół, o których mowa w pkt 2-4 - do właściwego miejscowo kuratora oświaty, 2) w przypadku szkoły medycznej - do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, 3) w przypadku szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej - do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 4) w przypadku szkoły wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ustawy - do właściwego ministra. § 3. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać: 1) oznaczenie założyciela szkoły i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, 2) w przypadku osoby prawnej - wskazanie organu uprawnionego do prowadzenia w imieniu założyciela spraw szkoły, 3) określenie typu szkoły, daty rozpoczęcia jej funkcjonowania oraz rozmiarów kształcenia, a w przypadku szkoły zawodowej - także zawodów lub profili kształcenia zawodowego, w jakich szkoła będzie kształcić, 4) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły, wraz z informacją o jej warunkach lokalowych i wyposażeniu w pomoce dydaktyczne oraz sprzęt niezbędny do pełnej realizacji zadań statutowych. 2. Do wniosku załącza się: 1) kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej, a w przypadku osoby fizycznej - udokumentowane dane personalno-adresowe (wypis z dowodu osobistego) oraz zaświadczenie o niekaralności, 2) projekt aktu założycielskiego szkoły, 3) projekt statutu szkoły, 4) opinie straży pożarnej i stacji sanitarno-epidemiologicznej o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym mieścić się będzie szkoła, i najbliższym jego otoczeniu, 5) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w szkole, wraz z informacją o ich kwalifikacjach, 6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki, oraz zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół publicznych. 3. Dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej mającej siedzibę za granicą, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, wymaga poświadczenia przez właściwą ze względu na siedzibę założyciela polską placówkę dyplomatyczną. Jeżeli dokument taki został sporządzony w języku obcym, należy go przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. § 4. Zezwolenie na założenie szkoły jest udzielane, jeżeli: 1) statut lub inny dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej będącej założycielem przewiduje prowadzenie przez nią działalności oświatowej, 2) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły są zgodne z przepisami ustawy i aktów prawnych wydanych na jej podstawie, w szczególności z przepisami ramowego statutu szkoły publicznej, 3) warunki lokalowe oraz wyposażenie szkoły w pomoce dydaktyczne i sprzęt zapewniają realizację statutowych zadań szkoły, w tym bezpieczne i higieniczne warunki nauki, wychowania i opieki, 4) nauczyciele posiadają kwalifikacje wymagane do zatrudnienia w szkole publicznej, 5) utworzenie szkoły w miejscowości proponowanej przez założyciela stanowi korzystne uzupełnienie sieci szkół w tej miejscowości lub regionie, a planowany obwód szkoły podstawowej uzyska pozytywną opinię gminy, 6) w przypadku szkoły zawodowej - proponowane zawody lub profile kształcenia zawodowego są zgodne z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego lub profilami kształcenia zawodowego, określonymi w odrębnych przepisach, oraz wniosek zostanie pozytywnie zaopiniowany przez wojewódzki urząd pracy co do zgodności proponowanych zawodów lub profili kształcenia zawodowego z potrzebami gospodarki w danym regionie, 7) wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły, której prowadzenie należy do zadań własnych gminy, jest zaopiniowany przez właściwą gminę. § 5. 1. Zezwolenie określa założyciela i jego siedzibę lub adres, typ szkoły, jej nazwę, adres i termin rozpoczęcia działalności oraz: 1) w przypadku szkoły podstawowej - jej obwód szkolny, 2) w przypadku szkoły zawodowej - zawód lub profil kształcenia zawodowego, w którym kształci szkoła, 3) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaj niepełnosprawności uczniów, dla których tworzy się szkołę. 2. Zezwolenie wydaje się na czas nie oznaczony. § 6. 1. Udzielenie i odmowa udzielenia zezwolenia na założenie szkoły następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Kurator oświaty oraz ministrowie, o których mowa w § 2 pkt 2-4, prowadzą rejestry wydanych zezwoleń. § 7. 1. Zezwolenie na założenie szkoły może być cofnięte w przypadku: 1) nierozpoczęcia działalności przez szkołę w terminie określonym w zezwoleniu, 2) przerwania działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły na okres dłuższy niż dwa miesiące, nie wynikający z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego, 3) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie fizycznej będącej założycielem, 4) określonym w art. 34 ust. 3 ustawy, 5) zmiany lub wprowadzenia nowego zawodu lub profilu kształcenia zawodowego w szkole zawodowej z naruszeniem art. 39 ust. 5 ustawy. 2. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 8. 1. Do wniosków o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły, złożonych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. 2. Zezwolenia na założenie szkoły, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują swoją ważność. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 czerwca 1992 r. w sprawie warunków udzielenia zezwolenia na założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną (Dz. U. Nr 48, poz. 219). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub fizyczną. (Dz. U. Nr 32, poz. 188) Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) szkole - należy przez to rozumieć publiczną szkołę artystyczną, 2) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 3) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną (z wyjątkiem gminy i związku komunalnego) lub osobę fizyczną. § 2. 1. Założyciel składa wniosek o zezwolenie na założenie szkoły do Ministra Kultury i Sztuki. Wniosek powinien zawierać: 1) oznaczenie założyciela szkoły, jego miejsca zamieszkania lub siedziby, 2) określenie typu szkoły, zawodów lub profili zawodowych, w jakich szkoła będzie kształcić, rozmiarów kształcenia oraz daty rozpoczęcia funkcjonowania szkoły, 3) wskazanie siedziby szkoły. 2. Do wniosku załącza się: 1) projekt aktu założycielskiego szkoły, 2) projekt statutu szkoły, 3) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia, wraz z informacją o ich kwalifikacjach, 4) informację o warunkach lokalowych szkoły i jej wyposażeniu w pomoce dydaktyczne oraz sprzęt niezbędny do pełnej realizacji zadań statutowych, 5) opinię straży pożarnej i stacji sanitarno-epidemiologicznej o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku szkoły i najbliższym otoczeniu, 6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły, w tym kadrowych i organizacyjnych dla realizacji programu nauczania i innych zadań statutowych, a także zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół publicznych. 3. Osoba prawna dołącza do wniosku kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę jej funkcjonowania oraz wskazuje organ uprawniony do prowadzenia w imieniu założyciela spraw szkoły, a osoba fizyczna - udokumentowane dane personalno-adresowe (wypis z dowodu osobistego) oraz zaświadczenie o niekaralności. § 3. Zezwolenie na założenie szkoły jest udzielane, jeżeli: 1) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły są zgodne z przepisami ustawy i aktami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, 2) szkoła ma powstać w województwie, w którym nie istnieje jeszcze ten typ szkoły, a jej utworzenie będzie stanowiło korzystne uzupełnienie sieci szkół artystycznych w regionie lub w kraju, 3) proponowany zawód lub profil kształcenia w szkole jest zgodny z obowiązującą klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, 4) wniosek zostanie pozytywnie zaopiniowany przez wojewódzki urząd pracy co do zgodności proponowanego zawodu lub profilu kształcenia zawodowego z potrzebami województwa lub regionu, 5) nauczyciele posiadają odpowiednie kwalifikacje, 6) założyciel zapewnił odpowiednie warunki lokalowe, organizacyjne oraz warunki bezpieczeństwa i higieny, 7) założyciel zapewnił wyposażenie w odpowiednie dla danego typu szkoły sprzęt i pomoce naukowe. § 4. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub jego odmowa następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Zezwolenie wydaje się na czas nie określony. 3. Minister Kultury i Sztuki prowadzi rejestr wydanych zezwoleń. § 5. Zezwolenie określa: 1) założyciela i jego siedzibę lub adres, 2) nazwę szkoły i jej adres, 3) typ szkoły, zawód lub profil kształcenia zawodowego, 4) termin rozpoczęcia działalności szkoły, 5) ogólną liczbę uczniów w pełnym cyklu kształcenia. § 6. 1. Zezwolenie cofa się w razie: 1) naruszenia warunków zezwolenia, 2) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie fizycznej będącej założycielem, 3) przerwania działalności szkoły na okres dłuższy niż miesiąc, nie wynikający z organizacji roku szkolnego. 2. Zezwolenie może być cofnięte w przypadkach określonych w art. 34 ustawy. 3. Cofnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich. (Dz. U. Nr 32, poz. 189) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich (Dz. U. Nr 86, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 189) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410-460 II415-480 III420-505 IV425-530 V430-570 VI435-610 VII440-650 VIII450-690 IX460-730 X470-775 XI480-820 XII500-880 XIII520-960 XIV540-1 030 XV560-1 100 XVI580-1 200 XVII600-1 300 XVIII630-1 400 XIX660-1 500 XX700-1 600 XXI750-1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych. (Dz. U. Nr 44, poz. 275) Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz. 519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505, z 1994 r. Nr 18, poz. 64, z 1995 r. Nr 31, poz. 158 i Nr 123, poz. 600 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 252) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Pracownikowi skierowanemu do pracy w placówce na stanowisko ambasadora przysługuje dodatek w wysokości 25% wynagrodzenia walutowego ustalonego zgodnie z ust. 6.", 2) w § 24b dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1 ustala się do dnia 31 marca 1997 r. w wysokości ustalonej w 1996 r. 7. W przypadku gdy w państwach: 1) o których mowa w ust. 3, 2) w których dla pracowników od dnia 1 maja 1996 r. ustalono wynagrodzenie walutowe na podstawie § 3 ust. 2 - wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1996 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1995 r. - wynagrodzenie walutowe w 1997 r. pozostaje w wysokości obowiązującej od dnia 1 maja 1996 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Rucianem-Nidzie. (Dz. U. Nr 44, poz. 276) Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Rucianem-Nidzie. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 6 lipca 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1997 r. (poz. 276) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 13 maja 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych do 21 maja 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej do 21 maja 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych b) siedzibę Miejskiej Komisji Wyborczej - powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Miejskiej Komisji Wyborczej do 31maja 1997 r.- powołanie przez Miejską Komisję Wyborczą obwodowych komisji wyborczych do 5 czerwca 1997 r.- zgłaszanie Miejskiej Komisji Wyborczej do zarejestrowania kandydatów na radnych do 10 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Miejskiej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 16 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 21 czerwca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Miejskiej Komisji Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych 29 czerwca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca aktualnego pobytu 3 lipca 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 6 lipca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie domów pomocy społecznej. (Dz. U. Nr 44, poz. 277) Na podstawie art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Typy domów pomocy społecznej oraz sposób ich funkcjonowania § 1. Domy pomocy społecznej, zwane dalej "domami", ze względu na czas pobytu dzielą się na domy: 1) stałego pobytu, 2) okresowego pobytu. § 2. Domy, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na domy dla: 1) osób starych, 2) osób przewlekle somatycznie chorych, 3) osób umysłowo upośledzonych, 4) osób przewlekle psychicznie chorych, 5) osób niepełnosprawnych fizycznie, 6) samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi. § 3. 1. Dom działa na podstawie statutu określającego jego nazwę, siedzibę, typ domu, organizację i zasady działania, zakres i poziom świadczonych usług oraz prawa i obowiązki mieszkańca. 2. Statut nadaje wojewoda, rada gminy lub inny podmiot prowadzący dom. § 4. 1. Dom organizuje się w sposób, który zapewnia mieszkańcom warunki bezpiecznego i godnego życia, intymność, niezależność, umożliwia rozwój osobowości, a w miarę możliwości ich samodzielność. 2. Organizacja i zasady działania domu powinny uwzględniać stopień fizycznej i psychicznej sprawności mieszkańców. 3. W domu działają zespoły opiekuńczo-terapeutyczne składające się z pracowników domu, do których należy opracowanie indywidualnego planu opieki dla mieszkańca oraz jego realizacja. Plan ten powinien być uzgodniony, jeżeli jest to możliwe, z mieszkańcem. 4. Działania wynikające z indywidualnego planu opieki koordynuje pracownik domu, zwany pracownikiem pierwszego kontaktu, wskazany przez mieszkańca domu, jeżeli wybór ten jest możliwy ze względu na stan zdrowia mieszkańca. 5. Szczegółową organizację i działanie domu określa regulamin, ustalony przez dyrektora domu po zasięgnięciu opinii jego mieszkańców. 6. Obowiązki mieszkańców domu określone regulaminem nie mogą być nadmierne w stosunku do ich możliwości. § 5. Mieszkańcom domu nie posiadającym własnych dochodów dyrektor domu może przyznać, po uzgodnieniu z dyrektorem wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, wsparcie finansowe w wysokości do 30% zasiłku stałego, o którym mowa w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą". § 6. Dom zapewnia mieszkańcom bezpieczne przechowywanie środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych. § 7. 1. Osobę skierowaną do domu stałego pobytu, posiadającą miejsce stałego zameldowania, melduje się w tym domu na pobyt czasowy na okres 6 miesięcy, chyba że osoba ta wystąpi z wnioskiem o skrócenie tego okresu. 2. Osoby przebywające w domu po okresie, o którym mowa w ust. 1, melduje się na pobyt stały. 3. Osobę skierowaną do domu okresowego pobytu melduje się na pobyt czasowy. Rozdział 2 Standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy społecznej, podmioty kontrolujące i środki kontroli § 8. 1. Dom świadczy podstawowe usługi zgodnie z obowiązującym standardem określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zwanym dalej "standardem usług": 1) w zakresie potrzeb bytowych, zapewniając: a) miejsce zamieszkania, b) wyżywienie, c) odzież i obuwie, d) utrzymanie czystości; 2) opiekuńcze, polegające na: a) udzielaniu pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, b) podnoszeniu sprawności i aktywizowaniu mieszkańców, c) niezbędnej pomocy w załatwianiu spraw osobistych; 3) wspomagające, polegające na: a) umożliwieniu udziału w terapii zajęciowej, b) umożliwieniu realizacji potrzeb religijnych i kulturalnych, c) zapewnieniu warunków do rozwoju samorządności mieszkańców, d) stymulowaniu nawiązywania, utrzymywania i rozwijania kontaktu z rodziną i środowiskiem, e) wspieraniu działania na rzecz lokalnego środowiska, f) pomocy w umożliwieniu podjęcia pracy, szczególnie mającej charakter terapeutyczny, g) działaniu zmierzającym do usamodzielnienia mieszkańca, w miarę jego możliwości. 2. Zakres usług, o których mowa w ust. 1, ustala się, uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości psychofizyczne mieszkańca. 3. Dom świadczy również usługi: 1) w zakresie potrzeb zdrowotnych, polegające na: a) umożliwieniu korzystania z przysługujących uprawnień do świadczeń zdrowotnych i zaopatrzenia w leki, artykuły sanitarne i środki pomocnicze oraz przedmioty ortopedyczne, b) zapewnieniu opieki lekarskiej i pielęgnacyjnej oraz rehabilitacji leczniczej na poziomie określonym w przepisach w sprawie poziomu obowiązujących świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej oraz w odrębnych przepisach; 2) zapewniające dzieciom i młodzieży: a) pobieranie nauki, b) uczestnictwo w zajęciach rewalidacyjnych, c) uczenie i wychowywanie przez doświadczenia życiowe. 4. Zakres i poziom usług, o których mowa w ust. 3 pkt 2, regulują odrębne przepisy. § 9. 1. Dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej powołuje zespół kontrolujący, zwany dalej "zespołem do spraw inspekcji", który w celu: 1) kontroli wdrażania obowiązującego standardu usług, o którym mowa w § 8 ust. 1, oraz jego egzekwowania, 2) oceny stopnia realizacji programu naprawczego, o którym mowa w art. 20 ustawy, dokonuje w czasie kontroli oceny poziomu usług świadczonych przez dom i występuje z wnioskiem o wpisanie domu prowadzonego przez wojewodę lub na jego zlecenie do rejestru domów. 2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana, według planu kontroli zatwierdzonego przez dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, co najmniej dwa razy w roku i obejmuje ocenę podstawowych usług świadczonych przez dom. W uzasadnionych przypadkach przeprowadza się doraźnie kontrolę, zarządzoną przez dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej. 3. Termin kontroli oraz jej zakres określa się w zawiadomieniu o kontroli. 4. O terminie kontroli dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej zawiadamia dyrektora domu lub podmiot prowadzący dom na 15 dni przed terminem kontroli. Obowiązek zawiadomienia o kontroli nie dotyczy kontroli przeprowadzanych doraźnie. § 10. 1. Kontrola usług świadczonych przez dom, o której mowa w § 9, obejmuje w szczególności: 1) zakres i jakość usług, 2) przestrzeganie praw mieszkańca oraz dostępności do informacji o tych prawach, 3) współdziałanie pracowników domu z rodziną lub przedstawicielem ustawowym, 4) załatwianie skarg i wniosków. 2. Kontrola zakresu i jakości usług, o której mowa w ust. 1 pkt 1, polega na: 1) ocenie warunków życia mieszkańców oraz realizacji przez dom indywidualnych planów opieki, 2) badaniu struktury zatrudnienia, kwalifikacji zatrudnionych pracowników oraz podnoszenia przez nich kwalifikacji zawodowych, 3) ocenie organizacji działania domu przy uwzględnieniu typu domu i uzasadnionych potrzeb mieszkańców. 3. Kontrola usług świadczonych przez dom jest dokonywana przez zespół do spraw inspekcji poprzez: 1) przeprowadzanie wizji lokalnych w celu ustalenia warunków życia mieszkańców, 2) zasięganie informacji u mieszkańców, ich rodzin oraz pracowników domu, w celu ustalenia warunków życia w domu, 3) sprawdzanie kwalifikacji zawodowych pracowników. § 11. 1. Zespół do spraw inspekcji sporządza protokół kontroli, zawierający ocenę wykonania zaleceń pokontrolnych, określenie zakresu kontroli, wyniki kontroli oraz zalecenia pokontrolne i termin ich realizacji. 2. Protokół kontroli otrzymuje dyrektor domu, podmiot prowadzący dom oraz wojewoda. 3. W wypadku gdy dyrektor domu lub podmiot prowadzący dom nie zgadza się z ustaleniami i zaleceniami pokontrolnymi zawartymi w protokole, może złożyć w terminie 14 dni od daty jego otrzymania pisemne wyjaśnienia. 4. Jeżeli złożone wyjaśnienia nie zostały uwzględnione w całości lub w części, protokół wraz z wyjaśnieniami jest przesyłany dyrektorowi wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej w celu zatwierdzenia. Rozdział 3 Wydawanie i cofanie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej § 12. 1. Wniosek o zezwolenie na prowadzenie domu, zwany dalej "zezwoleniem", składa się do wojewody właściwego ze względu na siedzibę domu. Wzór wniosku o zezwolenie stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) statut domu, 2) w wypadku gdy z wnioskiem występuje osoba prawna - poświadczony odpis (kopię) statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę działania oraz informacje zawierające dane personalne osoby kierującej domem, 3) w wypadku gdy z wnioskiem występuje osoba fizyczna - aktualny dokument potwierdzający dane personalne i dane o miejscu zamieszkania, 4) zobowiązanie do utrzymania domu i zapewnienia zatrudnienia odpowiedniej liczby wykwalifikowanych pracowników oraz warunków organizacyjnych niezbędnych do realizacji zadań statutowych, 5) opinię dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej wydaną na podstawie kontroli przeprowadzonej przez zespół do spraw inspekcji, stwierdzającej, że dom spełnia standard usług, 6) dokumenty stwierdzające stan prawny nieruchomości, wyciąg z planu zagospodarowania przestrzennego (informację o terenie), dokumenty dopuszczające obiekt do użytkowania lub pozwolenie na budowę. § 13. Zezwolenie wydaje się po stwierdzeniu, że statut domu jest zgodny z przepisami prawa, a zakres i poziom świadczonych usług będzie zgodny z obowiązującym standardem usług. § 14. 1. W zezwoleniu określa się: 1) prowadzącego dom, 2) nazwę domu i jego siedzibę, 3) typ domu, 4) ilość miejsc przeznaczonych dla mieszkańców. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas nie określony. § 15. Wydanie zezwolenia na prowadzenie domu, odmowa jego wydania oraz cofnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 16. 1. Wojewoda może cofnąć zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej na podstawie wyników kontroli przeprowadzonej przez zespół do spraw inspekcji; cofnięcie zezwolenia może również nastąpić na wniosek tego zespołu. 2. Złożenie wniosku o cofnięcie zezwolenia następuje po dwukrotnie przeprowadzonej kontroli domu, jeżeli zespół do spraw inspekcji stwierdzi, że nie zostały wykonane zalecenia pokontrolne, których niewykonania nie można uzasadnić przyczynami obiektywnymi. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) wskazania występujących w domu odstępstw od standardu usług, które uniemożliwiają właściwą realizację zadań statutowych domu, 2) wniosek o wykreślenie domu z rejestru prowadzonego przez wojewodę. § 17. 1. Wojewoda prowadzi rejestr domów mających siedzibę na obszarze województwa, prowadzonych przez: 1) wojewodę lub na jego zlecenie, 2) gminy, 3) inne podmioty, o których mowa w art. 12 pkt 10 ustawy. 2. Do rejestru wpisuje się domy spełniające standard usług, o których mowa w § 8, oraz domy prowadzone przez gminę lub inne podmioty legitymujące się zezwoleniem na prowadzenie domu. 3. Rejestr domów ogłaszany jest w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 4. Dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej oraz kierownicy ośrodków pomocy społecznej udostępniają na tablicy ogłoszeń w siedzibie jednostki listę domów znajdujących się w rejestrze domów. Rozdział 4 Tryb kierowania osób ubiegających się o miejsce w domu pomocy społecznej prowadzonym przez wojewodę, na jego zlecenie lub przez gminę § 18. 1. Decyzję o skierowaniu do domu wydaje właściwy organ na podstawie: 1) pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub - za jej zgodą albo jej przedstawiciela ustawowego - wniosku innej osoby, wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej lub ośrodka pomocy społecznej, 2) wywiadu środowiskowego (rodzinnego) przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, 3) opinii ośrodka pomocy społecznej, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, dotyczącej stopnia sprawności psychofizycznej tej osoby, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza publicznego zakładu opieki zdrowotnej, stwierdzającego, że osoba ubiegająca się o skierowanie do domu ze względu na stan zdrowia wymaga całodobowej opieki i nie wymaga leczenia szpitalnego, którego wzór stanowią załączniki nr 4 i 5 do rozporządzenia, 5) zaświadczenia psychologa w wypadku wystąpienia upośledzenia umysłowego u osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia, 6) decyzji o przyznaniu zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej; do decyzji załącza się zgodę osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub przedstawiciela ustawowego na ponoszenie opłaty oraz na ewentualne potrącanie jej z zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej przez ośrodek pomocy społecznej, 7) decyzji organu emerytalno-rentowego ustalającego wysokość renty lub emerytury; do decyzji załącza się zgodę osoby ubiegającej się o skierowanie do domu na ponoszenie opłaty oraz na jej potrącanie przez właściwy organ emerytalno-rentowy ze świadczenia emerytalno-rentowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, 8) zaświadczenia o wysokości dochodu osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, rodziny zobowiązanej do ponoszenia opłaty lub przedstawiciela ustawowego, 9) w uzasadnionych wypadkach - opinii zespołu konsultantów, działającego przy wojewódzkim zespole pomocy społecznej, jeżeli osoba ubiega się o skierowanie do domu prowadzonego przez wojewodę lub na jego zlecenie, zwłaszcza w wypadku gdy w świetle zebranej w sprawie dokumentacji niezbędne jest uzyskanie opinii specjalistów. 2. W wypadku wydania przez sąd opiekuńczy orzeczenia o umieszczeniu w domu pomocy społecznej, stanowi ono podstawę do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1. 3. Informacje uzyskane w toku postępowania administracyjnego, dotyczące osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, objęte są tajemnicą; mogą być one udostępnione jedynie osobom uczestniczącym w tym postępowaniu. 4. Brak oświadczenia o wyrażeniu zgody na potrącanie opłaty z emerytury lub renty, renty socjalnej lub zasiłku stałego wyrównawczego przez właściwy organ emerytalno-rentowy lub ośrodek pomocy społecznej nie stanowi przeszkody w otrzymaniu decyzji o skierowaniu do domu. 5. Ośrodek pomocy społecznej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu pomocy społecznej, kompletuje wymagane dokumenty i przekazuje je do wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej lub gminy, właściwych ze względu na siedzibę domu. § 19. 1. Decyzje o skierowaniu do określonego typu domu, właściwego ze względu na rodzaj schorzenia lub niepełnosprawności, wydaje się osobie ubiegającej się o skierowanie do domu - jeżeli spełnia kryteria określone w art. 19 ust. 1 ustawy - pomimo braku miejsca, jeżeli czas oczekiwania na miejsce w tym domu nie przekracza 3 miesięcy od dnia wydania decyzji. 2. Dyrektor domu zawiadamia pisemnie osobę, o której mowa w ust. 1, o terminie przyjęcia do domu. 3. O przyjęciu do domu osoby, o której mowa w ust. 1, dyrektor domu zawiadamia właściwy organ prowadzący dom. § 20. W decyzji ustala się kwotowo wysokość opłaty za pobyt w domu, stosownie do art. 35 ustawy. § 21. Decyzję o skierowaniu do domu dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi wydaje się po pisemnym uzgodnieniu przez dyrektora domu z osobą ubiegającą się o skierowanie warunków pobytu w domu, w szczególności zakresu usług świadczonych przez dom, uzależnionych od zgłoszonych potrzeb, oraz obowiązków osoby ubiegającej się o skierowanie. Uzgodnienie to stanowi podstawę do ustalenia wysokości opłaty za pobyt w domu. § 22. 1. Osobę, która otrzymała odmowną decyzję w sprawie skierowania do domu z powodu braku miejsca w okresie dłuższym niż trzy miesiące, wpisuje się na listę osób oczekujących, prowadzoną przez wojewódzki zespół pomocy społecznej lub ośrodek pomocy społecznej. Osobę tę informuje się o kolejności na liście i przewidywanym terminie wydania decyzji o skierowaniu do domu. 2. Osobie zainteresowanej udostępnia się do wglądu listę, o której mowa w ust. 1. 3. Przewidywany termin wydania decyzji o skierowaniu do domu nie może ulec przesunięciu o więcej niż 6 miesięcy. 4. Osobie oczekującej na skierowanie do domu ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce jej zamieszkania zapewnia usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze w niezbędnym zakresie zależnie od potrzeb. § 23. W nagłych wypadkach wynikających ze zdarzeń losowych skierowanie do domu może nastąpić poza kolejnością. § 24. W sytuacji szczególnej, wynikającej z przejściowych trudności w zapewnieniu osobie niepełnosprawnej opieki w miejscu zamieszkania, może być ona skierowana do domu stałego pobytu na czas określony, nie dłuższy jednak niż 6 miesięcy. § 25. Czas przebywania w domu okresowego pobytu ustala się w zależności od potrzeb, nie może on jednak być dłuższy niż jeden rok. W uzasadnionych wypadkach, w szczególności w razie kontynuowania nauki, zdobywania kwalifikacji zawodowych lub z powodu zdarzeń losowych - okres pobytu może być przedłużony. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 lutego 1993 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 13, poz. 63 i Nr 88, poz. 410). § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 kwietnia 1997 r. (poz. 277) Załącznik nr 1 STANDARD OBOWIĄZUJĄCYCH PODSTAWOWYCH USŁUG ŚWIADCZONYCH PRZEZ DOMY POMOCY SPOŁECZNEJ I. Usługi zaspokajające potrzeby bytowe 1. Dom pomocy społecznej powinien spełniać następujące warunki: 1) budynek i jego otoczenie powinny być bez barier architektonicznych, 2) w budynkach wielokondygnacyjnych powinna być winda, 3) budynek powinien być wyposażony w system przyzywowo-alarmowy i system alarmowo-przeciwpożarowy, 4) liczba miejsc w nowo projektowanych domach nie powinna być większa niż 100. 2. Dom pomocy społecznej zapewnia: 1) pokoje mieszkalne jednoosobowe i wieloosobowe, 2) jadalnię, 3) gabinet zabiegowo-pielęgniarski, 4) czytelnię - pokój ciszy, 5) salę dziennego pobytu, 6) pokój telewizyjny - kawiarnię, 7) pomieszczenie do terapii i rehabilitacji, 8) kuchenkę na każdej kondygnacji, 9) podręczne pomieszczenie do prania i suszenia, 10) palarnię, 11) pokój gościnny, 12) kaplicę, 13) pokój pro morte. 3. Pokój mieszkalny powinien spełniać następujące warunki: 1) jednoosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 9 m2, 2) wieloosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 na osobę, 3) wieloosobowy: a) w wypadku osób nie leżących - powinien być przeznaczony dla nie więcej niż trzech osób, b) w wypadku osób leżących - powinien być przeznaczony dla nie więcej niż czterech osób, 4) powinien być wyposażony w łóżko lub tapczan, szafę, stół, krzesła, szafkę nocną oraz odpowiednią liczbę wyprowadzeń elektrycznych. 4. Dom pomocy społecznej powinien zapewniać następujące warunki sanitarne: 1) liczba łazienek powinna zapewnić możliwość korzystania z nich przez nie więcej niż pięć osób, a w przypadku toalet - przez nie więcej niż cztery osoby, 2) pomieszczenia, o których mowa w pkt 1, powinny być przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, 3) w nowo projektowanych domach na pokój powinna przypadać jedna toaleta oraz łazienka zapewniająca możliwość korzystania z wanny lub prysznica. 5. Wyżywienie i organizacja posiłków powinny spełniać następujące warunki: 1) osobom dorosłym zapewnia się 3 posiłki dziennie, a dzieciom 4 posiłki, 2) możliwość wyboru zestawu posiłków lub otrzymania posiłku dodatkowego oraz dietetycznego, zgodnie ze wskazaniem lekarza, 3) posiłki spożywane są w ustalonym dla domu, dwugodzinnym przedziale czasowym, z tym że ostatni posiłek nie powinien być podany wcześniej niż o godz. 1700, 4) podstawowe produkty żywnościowe, w szczególności chleb, masło, ser, dżem oraz napoje (kawa, herbata), powinny być dostępne przez całą dobę, 5) mieszkaniec może spożywać posiłki w pokoju mieszkalnym. 6. Mieszkaniec powinien mieć stale zapewnione odzież i obuwie odpowiedniego rozmiaru, dopasowane do pory roku, wymieniane w razie potrzeby: 1) odzież całodzienną - co najmniej dwa zestawy, 2) odzież zewnętrzną (płaszcze, kurtki) - co najmniej jeden zestaw, 3) bieliznę dzienną - co najmniej 4 komplety, 4) bieliznę nocną - co najmniej 2 komplety, 5) co najmniej jedną parę obuwia oraz pantofle domowe. 7. Mieszkaniec powinien mieć zapewnione osobiste środki czystości, przybory toaletowe i inne przedmioty niezbędne do higieny osobistej: 1) otrzymywane w miarę potrzeby: mydło, pastę do zębów, szczotkę, dla mężczyzny przybory do golenia, oraz środki piorące wydawane na życzenie mieszkańca, 2) ręczniki (dwie sztuki), zmieniane w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie, 3) pościel, zmieniana w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie. 8. Pomieszczenia mieszkalne domu powinny być sprzątane w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz dziennie. II. Usługi opiekuńcze i wspomagające 1. Dom pomocy społecznej zapewnia: 1) organizację terapii zajęciowej w warsztatach terapii zajęciowej lub w pracowniach terapii, 2) możliwość korzystania przez mieszkańców z biblioteki oraz prasy codziennej, 3) organizację świąt, uroczystości okazjonalnych oraz umożliwia udział w imprezach kulturalnych i turystycznych, 4) możliwość kontaktu z kapłanem i udział w praktykach religijnych zgodnie z wyznaniem mieszkańca. 2. Warunki realizacji usług opiekuńczych i wspomagających są następujące: 1) w zależności od typu domu wskaźnik zatrudnienia personelu opiekuńczo-terapeutycznego i medyczno-rehabilitacyjnego w przeliczeniu na pełne etaty, przypadający na jedno miejsce, powinien wynosić od 0,4 do 0,7; w domach dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi wielkość zatrudnienia ustala podmiot prowadzący dom w zależności od zakresu świadczonych usług, 2) na stu mieszkańców domu powinno być zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy (pełny etat) nie mniej niż dwóch pracowników socjalnych, jeden psycholog i jeden pracownik kulturalno-oświatowy, 3) personel opiekuńczo-terapeutyczny powinien uczestniczyć co najmniej raz na dwa lata w szkoleniach dotyczących problematyki oraz kierunków prowadzonej terapii, a także metod pracy z mieszkańcami. Załącznik nr 2 WNIOSEK O ZEZWOLENIE NA PROWADZENIE DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ Ilustracja Załącznik nr 3 OPINIA DOTYCZĄCA SPRAWNOŚCI PSYCHOFIZYCZNEJ OSOBY UBIEGAJĄCEJ SIĘ O SKIEROWANIE DO DOMU POMOCY Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE Ilustracja Załącznik nr 5 ZAŚWIADCZENIE LEKARZA PSYCHIATRY Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 ZAŚWIADCZENIE PSYCHOLOGA Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, zwalniania z tych opłat, trybu i sposobu ich pobierania oraz ustalania kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej. (Dz. U. Nr 44, poz. 278) Na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej prowadzonym przez wojewodę lub na jego zlecenie, zwaną dalej "opłatą za pobyt w domu", ustala się w drodze decyzji na podstawie przedłożonych zaświadczeń stwierdzających wysokość dochodu osoby kierowanej, a także osoby przebywającej w domu pomocy społecznej, zwanej dalej "mieszkańcem domu", rodziny lub przedstawicieli ustawowych zobowiązanych do opłaty za pobyt w domu. § 2. 1. Osoba kierowana do domu pomocy społecznej, zwanego dalej "domem", mieszkaniec domu, rodzina lub przedstawiciele ustawowi zobowiązani do opłaty za pobyt w domu mogą na swój wniosek być częściowo lub całkowicie zwolnieni z tej opłaty, jeżeli: 1) ponoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu, ośrodku wsparcia lub w zakładzie opiekuńczym, 2) występują uzasadnione okoliczności, a zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć w rodzinie, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych, 3) małżonkowie utrzymują się z jednego świadczenia, a jedno z nich kierowane jest lub przebywa w domu, 4) osoby spokrewnione utrzymują się z jednego świadczenia, a jedna z nich kierowana jest lub przebywa w domu. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić również w przypadku, gdy osoba zobowiązana do ponoszenia opłaty za pobyt w domu jest w ciąży lub samotnie wychowuje dzieci. 3. Mieszkańca domu podejmującego pracę ze wskazań terapeutyczno-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach terapii zajęciowej zwalnia się częściowo z opłaty za pobyt w domu poprzez pomniejszenie dochodu stanowiącego podstawę ustalenia opłaty o kwotę otrzymywaną w warsztacie terapii zajęciowej lub o wynagrodzenie uzyskiwane za tę pracę. 4. Decyzję o częściowym lub całkowitym zwolnieniu z opłaty za pobyt w domu wydaje się na okres nie dłuższy niż 1 rok. § 3. 1. Osoby zobowiązane do ponoszenia opłaty za pobyt w domu wpłacają tę opłatę na konto lub do kasy domu do 15 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Opłatę za pobyt w domu potrąca: 1) z emerytury lub renty - właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami, 2) z zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej - ośrodek pomocy społecznej, który dokonuje wypłaty tego zasiłku lub renty socjalnej. 3. Osobom nowo przyjętym do domu do końca roku kalendarzowego świadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wypłaca ośrodek pomocy społecznej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby, po dokonaniu potrąceń. § 4. 1. Opłatę za pobyt w domu, ponoszoną przez rodzinę lub przedstawicieli ustawowych, ustala się ponownie po upływie roku. 2. Przed ustaleniem opłaty, o której mowa w ust. 1, ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny lub przedstawicieli ustawowych mieszkańca domu przeprowadza wywiad środowiskowy (rodzinny), chyba że przed przeprowadzeniem wywiadu rodzina lub przedstawiciele ustawowi poinformowali o zmianie swojej sytuacji osobistej lub materialnej. § 5. 1. Nie pobiera się opłaty za pobyt w domu: 1) w całości za dni nieobecności mieszkańca w domu w wymiarze nie przekraczającym: a) 30 dni w roku kalendarzowym, b) 90 dni w roku kalendarzowym, jeśli jest on osobą niepełnoletnią z zaburzeniami psychicznymi i przebywał w domu rodzinnym, 2) w części poniesionej na środki żywności, za dni nieobecności mieszkańca w domu w wymiarze przekraczającym 30 dni, a nie przekraczającym 60 dni w roku kalendarzowym. 2. W przypadku gdy opłatę za pobyt w domu pobrano, jej zwrot za dni nieobecności, o których mowa w ust. 1, następuje pod warunkiem pisemnego poinformowania dyrektora domu przez mieszkańca domu lub jego przedstawiciela ustawowego o nieobecności co najmniej na 3 dni wcześniej, chyba że powiadomienie to było niemożliwe z powodów losowych, a fakt ten został udowodniony. § 6. Zwrot opłaty za pobyt w domu przysługujący z powodu nieobecności, o której mowa w § 5, następuje z rachunku dochodów jednostki budżetowej lub rachunku bieżącego zakładu budżetowego jako kwota nienależnie pobrana, w wysokości stanowiącej: 1) iloczyn liczby dni nieobecności mieszkańca i 1/30 wniesionej za ten okres opłaty za pobyt w domu - w przypadkach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, 2) iloczyn liczby dni, w których mieszkaniec był nieobecny, i kwoty odpowiadającej dziennym wydatkom poniesionym na środki żywności na jedną osobę w okresie nieobecności mieszkańca - w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2. § 7. 1. Do kosztu utrzymania mieszkańca w domu wlicza się wydatki na: 1) wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi, z wyjątkiem wynagrodzeń nauczycieli i pedagogów oraz lekarzy i pielęgniarek, 2) środki żywności, 3) leki, według odpłatności zgodnej z uprawnieniami mieszkańca, 4) energię elektryczną, gazową i cieplną, 5) materiały i wyposażenie, z wyłączeniem materiałów użytych do remontów lub w celu uruchomienia nowych miejsc, 6) usługi materialne, z wyłączeniem remontów, 7) usługi niematerialne, 8) inne wydatki bieżące. 2. Miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w domu w danym roku kalendarzowym ustala wojewoda na wniosek dyrektora domu, na podstawie średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w ubiegłym roku kalendarzowym, pomnożonego przez planowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. 3. Miesięczny koszt utrzymania, o którym mowa w ust. 2, ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym nie później niż do dnia 31 marca danego roku. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie sposobu wykazania przez uprawnionych rolników i rybaków okoliczności umożliwiających im nabycie akcji spółek Skarbu Państwa oraz szczegółowego trybu nabywania przez nich akcji. (Dz. U. Nr 44, poz. 280) Na podstawie art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pisemne oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji spółki Skarbu Państwa, zwanej dalej "spółką", uprawnieni rolnicy lub rybacy składają w siedzibie spółki lub przesyłają listem poleconym. 2. Do pisemnego oświadczenia o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji należy dołączyć: 1) zaświadczenie z urzędu gminy o prowadzeniu gospodarstwa rolnego lub rybackiego, 2) dokumenty lub oświadczenie o dostarczaniu bezpośrednio lub pośrednio do przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w spółkę surowców pochodzących z gospodarstwa rolnego lub rybackiego, o którym mowa w pkt 1, w okresie 5 lat przed wykreśleniem tego przedsiębiorstwa z rejestru przedsiębiorstw państwowych, 3) dokumenty lub oświadczenie, że wartość surowców, o których mowa w pkt 2, stanowiła co najmniej 100 q żyta według cen przyjmowanych do obliczania podatku rolnego w ostatnim roku przed wykreśleniem przedsiębiorstwa państwowego z rejestru przedsiębiorstw państwowych. § 2. Na podstawie oświadczeń i dokumentów, o których mowa w § 1, oraz dokumentów będących w posiadaniu spółki spółka w terminie trzech miesięcy od dnia upływu terminu do składania pisemnych oświadczeń o zamiarze nabycia akcji sporządza się listę uprawnionych rolników lub rybaków, zwaną dalej "listą". § 3. 1. Listę wywiesza się w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej zakładach lub oddziałach na okres dwóch miesięcy. 2. Spółka ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym i lokalnym oraz w sposób zwyczajowo przyjęty na terenie działania spółki informację o terminie i miejscu wywieszenia listy oraz o uprawnieniu do składania reklamacji, o której mowa w § 4. § 4. 1. W przypadku nieumieszczenia na liście, rolnikowi lub rybakowi przysługuje prawo do złożenia w siedzibie spółki lub przesłania listem poleconym pisemnej reklamacji w terminie 14 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. Reklamacje rozpatruje powołana przez spółkę komisja, w skład której wchodzą: przedstawiciel spółki, członek rady nadzorczej spółki wybrany przez rolników lub rybaków oraz przedstawiciel terenowo właściwej izby rolniczej. 3. Termin rozpatrzenia reklamacji wynosi 14 dni od dnia jej złożenia. 4. O sposobie rozpatrzenia reklamacji spółka niezwłocznie powiadamia pisemnie zainteresowanego rolnika lub rybaka. 5. Rozpatrzenie reklamacji przez komisję, o której mowa w ust. 2, wyczerpuje tok postępowania reklamacyjnego. § 5. Po rozpatrzeniu reklamacji spółka przekazuje listę Ministrowi Skarbu Państwa. § 6. Przed zawarciem umowy o nieodpłatnym nabyciu akcji uprawniony rolnik lub rybak składa pisemne oświadczenie o skorzystaniu z uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji nie więcej niż w dwóch spółkach oraz po zapoznaniu się z ograniczeniem wynikającym z art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1997 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 44, poz. 281) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: 1) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792) w załączniku nr 1 w pkt 7 zamiast wyrazów "Huta Cynku i Ołowiu Bolesław w Miasteczku Śląskim" powinny być wyrazy "Huta Cynku «Miasteczko Śląskie» w Miasteczku Śląskim", 2) w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 157, poz. 806) w § 4 w ust. 4 zamiast wyrazu "miejscu" powinien być wyraz "miesiącu", 3) w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 39, poz. 242) w załączniku nr 2 w tabelach stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, oznaczonych cyframi rzymskimi I, II, III, IV i V, w główce kolumny 4 zamiast wyrazów "Stawka dodatku funkcyjnego" powinny być wyrazy "Stawka dodatku funkcyjnego do". Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie czasowego zakazu obrotu towarowego z Irakiem. (Dz. U. Nr 46, poz. 288) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 1990 r. w sprawie czasowego zakazu obrotu towarowego z Irakiem (Dz. U. Nr 57, poz. 339, z 1991 r. Nr 33, poz. 137, Nr 71, poz. 309 i Nr 121, poz. 533 oraz z 1993 r. Nr 56, poz. 255) wprowadza się następujące zmiany: 1) w preambule po wyrazach "3 kwietnia 1991 r." wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "15 sierpnia 1991 r." dopisuje wyrazy "rezolucją Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych nr 712 z dnia 19 września 1991 r. oraz rezolucją Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych nr 986 z dnia 14 kwietnia 1995 r.", 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1997 r. (poz. 288) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI PRZYWOZU PozycjaKod PCNWyszczególnienie 123 27092709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe: 2709 00 90 0- Pozostałe 2710 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje lekkie: - - Do innych celów: - - - Pozostałe: - - - - Benzyna silnikowa: 2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza - - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu: - - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l: 2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95 2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale mniejszej niż 98 2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej - - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l: 2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98 2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej 2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych 2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie - Oleje średnie: - - Do innych celów: - - - Nafta: 2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych 2710 00 55 0- - - - Pozostała 2710 00 59 0- - - Pozostałe - Oleje ciężkie: - - Oleje napędowe: - - - Do innych celów: 2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%: 2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 66 9- - - - - Pozostałe 2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,2%: 2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 67 9- - - - - Pozostałe 2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%: 2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 68 9- - - - - Pozostałe - - Oleje opałowe: 2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71 0 - - - Do innych celów: 2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1% 2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie przekraczającej 2% 2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie przekraczającej 2,8% 2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8% - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: 2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81 0 2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5 (CN) do niniejszego działu - - - Do innych celów: 2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe oleje turbinowe 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne 2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 46, poz. 289) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Łódzka Specjalna Strefa Ekonomiczna" zwana dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 204,67 ha, położonych na terenach miasta Ozorkowa, miasta Zgierza, miasta Łodzi i gminy Pabianice. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Łódzka Specjalna Strefa Ekonomiczna" SA z siedzibą w Łodzi. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 113, poz. 547, Nr 90, poz. 419, Nr 123, poz. 602, Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyrób wytworzony na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość użytych do jego wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem, pomniejszona o podatek od towarów i usług, nie przekracza 70% ceny uzyskanej ze sprzedaży wyrobu, pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92), 4) składowania, produkcji i transportu odpadów określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 3 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia listy odpadów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 76, poz. 362). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy, pracujących w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków, określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b), uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa, i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwot należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego, lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatków; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu, przyjętych do odpłatnego korzystania, na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA z siedzibą w Łodzi w części wydatkowanej, w roku podatkowym lub roku po nim następującym, na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 289) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU ŁÓDZKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa Łódź Kompleks NOWY JÓZEFÓW-SREBRNA Obręb: P-38 (arkusze map nr 3, 4), P-39 (arkusze map nr 5, 6, 7, 11); Łódź Obręb: K-18 (arkusz mapy nr 1), K-19 (arkusz mapy nr 1); Konstantynów Opis granicy rozpoczynamy od punktu osnowy nr 1742 położonego na południowo-wschodnim rogu działki 100 u zbiegu dwóch dróg (dz. nr 318 i dz. 317), przesuwając się w kierunku zachodnim po drodze (dz. nr 317) wzdłuż działki 100 i działki 102 do pkt 1 (do torowiska kolejowego) ok. 350 m. W punkcie 1 granica SSE załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i na odcinku ok. 180 m biegnie (wzdłuż torowiska kolejowego) pomiędzy działką nr 103/2 i działką nr 102 do pkt 2. Do pkt 3 skręca o trzydzieści stopni na północny zachód i biegnie wzdłuż kompleksu leśnego ok. 180 m. Następnie kieruje się na południe (wzdłuż kompleksu leśnego) do pkt 4 i ul. Nowy Józefów (dz. nr 316); jest to odcinek ok. 280 m. Ok. 12 m przesuwa się na zachód po ul. Nowy Józefów (dz. nr 316), dochodząc do pkt 5. Z pkt 5 pod kątem prostym biegnie na południe wzdłuż dz. nr 38/3 i 37/3 do pkt 6. Pkt 6 stanowi południowo-wschodni punkt graniczny działki 38/3. Granica SSE pomiędzy pkt 5 a pkt 6 ma ok. 350 m. Dalej biegnie wzdłuż południowej granicy dz. 38/3, 39/3, 40/3 i 41/3 oraz po granicy ul. Maratońskiej w kierunku zachodnim, gdzie w odległości ok. 88 m zlokalizowany jest pkt 7. Od pkt 7 biegnie na północ pod kątem prostym po zachodniej granicy działki 41/3 i po granicy dz. 42/3, gdzie w odległości ok. 348 m jest pkt 8. Punkt ten jest również północno-zachodnim punktem granicznym działki 41/3. Pkt 9 leży na zachód od pkt 8, a odległość między nimi to ok. 242 m. Pkt 9 jest południowo-wschodnim punktem granicznym działki 133. Północno-wschodnim granicznikiem działki 136 jest pkt 10. Granica SSE na odcinku pomiędzy pkt 9 a 10 stanowi wschodnie granice działek: 133, 134, 135 i 136 i biegnie wzdłuż drogi (dz. nr 331/2) na odległości 478 m. Na zachód od pkt 10 wzdłuż południowych granic działek 139, 138 i 137 w odległości ok. 229 m znajduje się pkt 11. Punkt ten jest również południowo-zachodnim granicznikiem działki 137. Aby dotrzeć do pkt 434, z pkt 11 należy iść na północ ok. 434 m (270 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 137 w granicach gminy Łódź i 164 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 59 w granicach gminy Konstantynów). Z pkt 434 granica skręca na północny wschód i biegnąc ok. 260 m wzdłuż północnych granic działek nr 59, 60, 61 (poprzez pkt 434-433 110 m, 433-431 60 m, 431-426 90 m) dociera do pkt 426. Skręca na południe pod kątem prostym i w odległości ok. 278 m dochodzi do pkt 12. Pkt 13 położony jest na wschód od pkt 12 w odległości ok. 70 m. Skręcając pod kątem prostym na południe w odległości ok. 162 m granica dochodzi do pkt 412. W tym miejscu granica SSE załamuje się na wschód i biegnie na odcinku ok. 304 m do pkt 443. Z pkt 443 kierując się na północ dochodzi do pkt 440 (odl. 443-440 to ok. 166 m). Skręcając na północny wschód w odległości ok. 38 m spotyka punkt a zarazem granicznik nr 670. Pkt 14 znajduje się na wschód i w odległości ok. 264 m od pkt 670, a granica SSE przecina działkę nr 90/30. Z pkt 14 w kierunku południowym w odległości ok. 96 m dochodzi do pkt 466, który jest również południowo-wschodnim granicznikiem działki nr 90/31. Pkt 15 leży w odległości ok. 86 m za zachód od granicznika nr 466. Z pkt 15 granica skręca na południe wzdłuż działek: 93/4 (należącej do SSE) i 93/5 (nie należącej do SSE). W odległości ok. 123 m zlokalizowany jest pkt 16. Położony jest on na granicy pomiędzy Łodzią a Konstantynowem. Z pkt 16 wzdłuż granicy miast po drodze bez nazwy (dz. nr 101) i wzdłuż północnej granicy działki nr 100 w odległości ok. 150 m granica dochodzi do pkt 17 SSE. Pkt 17 jest północno-wschodnim granicznikiem działki nr 100. Najbardziej wysuniętą na wschód granicą SSE jest wschodnia granica działki 100 biegnąca z pkt 17 na południe pod kątem prostym do punktu osnowy nr 1742. Odcinek ten ma długość ok. 530 m. Kompleks CENTRUM - obręb W-25, arkusz mapy nr 3. Kompleks Centrum stanowi jedna działka nr 80/5 znajdująca się pomiędzy ulicami: od północy Fabryczną (dz. nr 57), od wschodu Magazynową (dz. nr 25/1), od południa Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i od zachodu Targową (dz. nr 74/1). Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Fabryczna (dz. nr 57) róg Magazynowej (dz. nr 25/1). Pkt 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 80/5. Do pkt 2 należy skierować się z pkt 1 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 80/5 i ul Magazynowej (dz. nr 25/1) w kierunku południowym ok. 386 m. Następnie granica skręca o dziewięćdziesiąt stopni na zachód i przesuwa się o ok. 15 m. W tym miejscu zlokalizowany jest pkt 3. Z pkt 3 kieruje się na południe znów o dziewięćdziesiąt stopni i o ok. 41 m. Pkt 4 znajduje się na granicy działki nr 80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4). Biegnąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i działki Kompleksu Centrum SSE na południowy zachód ok. 84 m dochodzi do pkt 5. Pkt 6 znajduje się na północ od pkt 5 w odległości ok. 61 m. W odległości ok. 64 m na zachód od pkt 6 znajduje się pkt 7. Następnie granica przesuwa się na południowy zachód ok. 25 m i dochodzi do pkt 8 SSE. Pkt 9 znajduje się znowu na granicy działki 80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4), czyli na południowy wschód od pkt 8 w odległości ok. 60 m. Biegnąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i działki należącej do Kompleksu Centrum na południowy zachód w odległości ok. 84 m granica dochodzi do pkt 10. Stanowi on również południowo-zachodni róg działki 80/5. Pkt 11 znajduje się na północny zachód w odległości ok. 67 m od pkt 10. Z pkt 11 granica kieruje się na północny zachód wzdłuż granicy działki 80/5 i działki 82/1 (nie należącej do strefy). Odcinek granicy pomiędzy pkt 11 i 12 ma ok. 101 m. Pkt 13 w stosunku do pkt 12 znajduje się na północ w odległości ok. 13 m. Ok. 8 m od pkt 13 w kierunku na północny zachód jest usytuowany pkt 14. Z pkt 14 biegnąc na północ wzdłuż zachodniej granicy działki 80/5 i wzdłuż ul. Targowej (dz. nr 74/1) w odległości ok. 291 m granica dochodzi do pkt 15, będącego jednocześnie północno-zachodnim granicznikiem działki 80/5. Pkt 15 znajduje się również przy zbiegu ul. Targowej (dz. nr 74/1) i ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Aby zamknąć Kompleks Centrum SSE w całość, należy z pkt 15 skierować się na wschód wzdłuż północnej granicy działki 80/5 i wzdłuż ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Odcinek granicy pomiędzy pkt 15 a pkt 1 ma długość ok. 340 m. Kompleks DĄBROWA - obręb W-31, arkusz mapy nr 8. Kompleks Dąbrowa stanowi część jednej działki ewidencyjnej o nr 170/24 (jest to 16 działek hipotecznych), znajdującej się pomiędzy ulicami: od północy Dostawczą (dz. nr 137/22), od wschodu Puszkina (dz. nr 142/11), od południa dz. nr 212/6 i od zachodu pozostała część dz. nr 170/24. Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Dostawczej (dz. nr 137/22) róg Puszkina (dz. nr 142/11). Pkt 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 170/24. Do pkt 2 należy skierować się z pkt 1 na południe wzdłuż granicy działki należącej do SSE i ul. Puszkina (dz. nr 142/11); w odległości ok. 227 m znajduje się pkt 2. Skręcając na zachód o dziewięćdziesiąt stopni wzdłuż granic działek 170/24 i 212/6 w odległości ok. 160 m granica dochodzi do pkt 3. Z pkt 3 pod kątem prostym skręca na północ przecinając dz. nr 170/24 na dwie. Odległość pomiędzy pkt 3 a pkt 4 wynosi ok. 222 m. Z pkt 4 biegnie na wschód wzdłuż ul. Dostawczej i dochodzi do pkt nr 1, położonego w odległości ok. 149 m. Podstrefa Ozorków Kompleks POŁUDNIOWY - obręb 12, arkusze map nr 1, 2, 3, 4. Granica strefy biegnie (wg ruchu wskazówek zegara) od pkt 1, wzdłuż ul. Sikorskiego, po granicy działki 2/7 do pkt 2 i 3. Następnie od pkt 3 po granicy działki 3/3, 4/3 do pkt 4, dalej po granicy działki 4/3 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 5, od pkt 5 północną granicą działki 97/2, 83, 82/2, 81/1, 81/2 do pkt 6, dalej w kierunku południowym po granicy działki 81/2 do pkt 7 i ponownie północnymi granicami działek: 81/2, 81/3, 80/1, 79, 78 do pkt 8, dalej zachodnią granicą działki 69 w kierunku wschodnim do pkt 10. Od pkt 10 granica biegnie na południe działką 69 do pkt 11, by ponownie skręcić na zachód do pkt 12. Od pkt 12 granica biegnie po działce nr 78, najpierw na południe, a później na zachód do pkt 14 przez pkt 13, następnie wzdłuż granicy działki 80/1 do pkt 15, by następnie skręcić w kierunku południowo-zachodnim do pkt 16. Następnie granicą działki 81/3 biegnie do pkt 17 przy ul. Adamówek, a następnie tą ulicą po granicach działek 81/3, 82/2 do pkt 18, dalej granicą działki 82/2 w kierunku północno-zachodnim do pkt 19 i dalej z pominięciem siedlisk zlokalizowanych na działkach 83, 84, 86 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 20. Dalej granica Strefy biegnie w kierunku północno-zachodnim po działce 85 do pkt 22 przez pkt 21, następnie granicą działki 87 biegnie w kierunku południowym do ul. Adamówek, tj. do pkt 23. Następnie granicą ul. Adamówek przez działki 88, 89, 90 do pkt 24. Dalej granica Strefy biegnie w stronę północną do wysokości siedlisk na działkach 91, 92/2 do pkt 26 przez pkt 25. Następnie granicą działki 93 biegnie na południe do pkt 27, a dalej wzdłuż ul. Adamówek granicą działek 93, 94 do pkt 28. Granica zachodnia Strefy biegnie od pkt 28 wzdłuż granicy działki 94 do pkt 29, następnie skręca na północny wschód granicą działek 94, 93, 92/2 do pkt 30, a dalej na północ granicą działki 97/2, 4/3, 3/3, 2/7 do pkt 31 i po granicy działki 2/7 dochodzi do pkt 1, zamykając granicę Strefy. Podstrefa Zgierz Kompleks RUDUNKI - obręb nr 114 miasta Zgierza, arkusze 112 432 1812 i 112 432 1814 Szczegółowy przebieg granicy kompleksu jest następujący: Od północy na odcinku pkt 1-2 kompleks graniczy z działką 132/6. W pkt 2 załamuje się w kierunku południowym i przebiega granicą działek 235 i 237 do pkt 3. W pkt 3 załamuje się w kierunku wschodnim i granicą działek 237 i 238, przecinając ul. Stępowizna, dochodzi do pkt 4. W pkt 4 granica kompleksu zmienia kierunek na południowy i granicą działki 181 dochodzi do pkt 5, gdzie załamuje się do pkt 6 i w kierunku zachodnim przebiega po granicy działek 256 i 255, przecinając działkę 180, tj. ul. Stępowizna. W pkt 6 granica załamuje się ku północy do pkt 7 i biegnie po granicy działek 250 i 133/1. W pkt 7 granica zmienia kierunek i do pkt 8 przebiega w kierunku zachodnim. W pkt 8 załamuje się i biegnie w kierunku północnym do pkt 9, gdzie znów załamuje się i na odcinku od pkt 9 do pkt 10 biegnie w kierunku zachodnim. Na odcinku między pkt 7, 8, 9, 10 granica przebiega wewnątrz Zakładów Urządzeń i Elementów Technicznych "ZUT" w Zgierzu. W pkt 10 granica zmienia kierunek na północny i dochodzi do pkt 1. Pkt 1 i 10 leżą w linii regulacyjnej ul. Szczawińskiej. Kompleks BORUTA - obręb nr 121 miasta Zgierza, arkusze 112 434 0612, 112 434 0614, 112 434 0621, 112 434 0623, 112 434 0631, 112 434 0632, 112 434 0641, 112 434 0643. Od północy od pkt 1 leżącego na granicy działek 90/147 i 90/89 do pkt 2 leżącego na granicy działek 90/37 i 90/39 granica przebiega skrajem bocznicy kolejowej ZPB "Boruta". W pkt 2 granica skręca w kierunku południowym i przez punkt 3 biegnie do pkt 4 wschodnią granicą drogi zakładowej (ul. Energetyków). W pkt 4 granica skręca w kierunku wschodnim i do pkt 5 znajdującego się na granicy działek 198-199 biegnie w odległości ok. 10-15 m od budynku EC-IV. W pkt 5 skręca w kierunku południowym do pkt 6, leżącego u zbiegu działek 198, 199 i 207, i biegnie granicą działek 198 i 199. W pkt 6 granica zmienia kierunek na zachodni i poprzez pkt 7, 8 dochodzi do pkt 9 leżącego na granicy działek 212, 223 i 224. Od pkt 9 poprzez pkt 10 i 11 granica przebiega w kierunku południowym, wschodnim brzegiem zakładowej ul. Energetyków i granicy działki nr 224 do pkt 12. W pkt 12 skręca w kierunku wschodnim i linią łamaną przez pkt 13, 14, 15, 16, 17, 18 dochodzi do pkt 19, leżącego na granicy działek 226 i 227. Na ww. odcinku przebiega po granicy działek nr 224, 242, 236, 225, 237, 226, 227. W pkt 19 granica skręca w kierunku południowym i przez pkt 20, 21 dochodzi do pkt 22. W pkt 22 znajdującym się na granicy działek 205 i 211 w górze toru bocznicy kolejowej granica zmienia kierunek na północno-wschodni i przez pkt 23, 24 dochodzi do pkt 25 znajdującego się u zbiegu góry skarpy bocznicy kolejowej z drogą zakładową (ul. Ciepłownicza) w działce 90/87. W pkt 25 granica skręca na wschód i południową górą skarpy ul. Ciepłowniczej dochodzi do pkt 26 leżącego u zbiegu ww. skarpy z górą skarpy odnogi bocznicy w działce 90/88. W pkt 26 granica zmienia kierunek na południowy i do pkt 27 biegnie ww. górą skarpy odnogi bocznicy kolejowej. W pkt 27 granica zmienia kierunek na wschodni i granicą działek 233, 248, 234, 249, 235 i 250 dochodzi do pkt 28, leżącego na granicy ul. Konstantynowskiej z działkami 235 i 250. Od pkt 28 granica biegnie w kierunku południowym zachodnią granicą ul. Konstantynowskiej do pkt 29 leżącego na granicy ul. Konstantynowskiej i działki nr 264. W pkt 29 skręca w kierunku zachodnim i do pkt 30 biegnie południową granicą działek nr 264, 263, 262, 261 i 260. Od pkt 30 do pkt 31 granica biegnie w kierunku północnym po granicy działek 260 i 183/2. W pkt 31 granica zmienia kierunek na zachodni i do pkt 32 biegnie południową granicą działek 260, 259, 258, 257, 256, 255 i 254. W pkt 32 granica zmienia kierunek na SSW (południowo-południowo-zachodni) i wschodnią granicą działki 253 dochodzi do pkt 33, gdzie zmienia kierunek na północno-zachodni i południową granicą działek nr 253, 252, 251 dochodzi do pkt 34. W pkt 34 skręca w kierunku NNE (północno-północno-wschodnim) i poprzez pkt 35, 36, 37 zachodnią granicą działek 251, 238, 215, 212 i 90/32 dochodzi do punktu początkowego 1. Od pkt 38 leżącego w południowo-zachodnim narożniku kompleksu w działce 90/88 na wschodniej granicy odnogi bocznicy kolejowej w odległości ok. 10 m od granicy działki nr 214 granica biegnie w kierunku północnym, a następnie północno-wschodnim brzegiem ww. odnogi bocznicy poprzez pkt 39, 40, 41, 42 do pkt 43 leżącego u zbiegu ul. Konstantynowskiej i bocznicy kolejowej. Od pkt 43 do pkt 48 biegnie zachodnią granicą ul. Konstantynowskiej w kierunku południowym poprzez pkt 44, 45, 46, 47 wyznaczające granicę krańcówki autobusowej od strony ZPB "Boruta" SA w Zgierzu. Od pkt 48 granica przebiega w kierunku południowo-zachodnim wewnątrz działki 235 do pkt 49, gdzie zmienia kierunek na zachodni i przecinając działki nr 235, 214, 90/93, 90/90 i 90/98 dochodzi do punktu początkowego. Podstrefa Pabianice Kompleks PORSZEWICE - obręb Porszewice i Okołowice - arkusze map nr 172, 173, 174, 221 i 223 W skład kompleksu Porszewice wchodzi działka nr 108/1 o powierzchni 13,58 ha, położona we wsi Porszewice, i działka nr 395 o powierzchni 4,14 ha, a także część działki nr 397/1 o powierzchni ok. 10,17 ha, położone we wsi Okołowice. Działki te stanowią własność Skarbu Państwa i są we władaniu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Opis granic rozpoczynamy od pkt 1 położonego przy drodze krajowej nr 711 Pabianice-Konstantynów. Z tego punktu granica kompleksu biegnie wzdłuż drogi polnej oznaczonej w ewidencji nr 398 do pkt 5 poprzez pkt 2, 3 i 4, w których się załamuje. Po załamaniu się w pkt 5 biegnie w kierunku południowo-zachodnim tą samą drogą do pkt 6. Z pkt 6 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim drogą wiejską nr ewid. 396 do pkt 7. Po załamaniu się w pkt 7 biegnie poprzez pkt 8 i 9 do pkt 10, położonego przy drodze polnej nr ewid. 551. Droga ta oddziela grunty obrębu Porszewice od obrębu Okołowice. Z pkt 10 granica biegnie wzdłuż drogi do pkt 11, a następnie po załamaniu się poprzez pkt 12, 13, 14 i 15 linią łamaną do pkt 16. Z pkt 16 do pkt 19 granica biegnie wzdłuż drogi lokalnej nr 108/3 do drogi państwowej nr 711 Pabianice-Konstantynów. W pkt 19 granica załamuje się i wzdłuż drogi biegnie do pkt 1 poprzez pkt 20 i 21. Kompleks WIDZEW - obręb Ksawerów - arkusze map nr 154, 202, 203, 204 i 251 Działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 2161/4 o powierzchni 32,73 ha i 2169/2 o powierzchni 5,53 ha położone są w miejscowości Widzew obręb Ksawerów i stanowią własność Skarbu Państwa oraz są we władaniu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Opis granic tego kompleksu rozpoczynamy od pkt 1 położonego przy drodze oznaczonej w ewidencji nr 2163/2. Z tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt 6 brzegiem rowu o szerokości 5 m, który załamuje się w pkt 2, 3, 4, i 5. W pkt 6 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie do pkt 7, a następnie po załamaniu się biegnie w kierunku zachodnim do pkt 8. W pkt 8 granica biegnie w kierunku południowym do pkt 9, z którego biegnie poprzez pkt 10, 11, 12 i 13 do pkt 14. Następnie wzdłuż drogi o nr ewid. 2163/2 biegnie w kierunku północnym do pkt 1, skąd rozpoczęto opis działki wchodzącej w skład tego kompleksu. Działka ta jest położona w odległości ok. 300 m od ul. Szkolnej oznaczonej w ewidencji gruntów nr 1853, która stanowi drogę wojewódzką nr 24175. W skład tego kompleksu wchodzi również działka nr 2169/2, która jest położona przy ul. Szkolnej w odległości ok. 600 m od działki nr 2161/4. Granica biegnie z pkt 15 położonego przy ul. Szkolnej w kierunku południowym do pkt 16. W punkcie tym załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku zachodnim do pkt 17 położonego na granicy z gruntami miasta Pabianice. Po załamaniu się w pkt 17 biegnie do pkt 18 położonego przy ul. Szkolnej, a dalej wzdłuż tej ulicy do pkt 15. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 46, poz. 290) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 256,43 ha, położonych na terenach miasta Wałbrzych, miasta gminy Nowa Ruda, miasta gminy Kłodzko i miasta Dzierżoniów. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wałbrzychu. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 113, poz. 547, Nr 90, poz. 419, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyrób wytworzony na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość użytych do jego wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem, pomniejszona o podatek od towarów i usług, nie przekracza 70% ceny uzyskanej ze sprzedaży wyrobu, pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92), jeżeli jednocześnie nie są podejmowane przez podmiot działający na terenie strefy przed dniem jej utworzenia rzeczywiste działania mające na celu ograniczenie emisji tych zanieczyszczeń, 4) składowania, produkcji i transportu odpadów określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 3 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia listy odpadów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 76, poz. 362). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, naprawy, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU, 7) zaopatrywania w energię elektryczną, gaz i wodę, określonych w sekcji E KWiU, 8) produkcji drewna i wyrobów z drewna, określonych w podsekcji D sekcji D KWiU, 9) produkcji wyrobów pozostałych surowców niemetalicznych, określonych w podsekcji I sekcji D KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 500 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 20% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 20% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy, pracujących w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków, określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b), uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa, i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwot należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego, lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatków; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu, przyjętych do odpłatnego korzystania, na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej INVEST-PARK Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wałbrzychu w części wydatkowanej, w roku podatkowym lub roku po nim następującym, na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 290) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU WAŁBRZYSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa Wałbrzych Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej (SSE), zlokalizowany w północnej części Wałbrzycha, obejmuje swym zasięgiem nieruchomości gruntowe nie zabudowane, położone między ulicą Uczniowską i Orkana, uwidocznione w ewidencji gruntów w obrębach nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów o łącznej powierzchni 133 ha 0,3 a i 00 m2. Opis granicy rozpoczęto od pkt nr 1 zlokalizowanego w północnym narożniku działki o numerze ewidencyjnym 55/5, położonej w obrębie nr 3 Szczawienko, skąd granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną drogi nr 54/13, ul. Uczniowskiej o nawierzchni asfaltowej do pkt nr 2, który jest punktem granicznym między działkami nr 55/5, 54/15 i 54/13, a następnie do pkt nr 3. Odcinek od pkt nr 3 do pkt nr 4 stanowi zamknięcie drogi gruntowej dochodzącej do ul Uczniowskiej o numerze 57/4. Od pkt nr 4 granica biegnie dalej w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną ul. Uczniowskiej, drogi nr 88/9 wzdłuż granicy z działką rolną nr 88/11 do pkt nr 5, zlokalizowanego we wschodnim narożniku tej działki, i dalej od pkt nr 5 przez pkt nr 6, 7, 8 do pkt nr 9 prawą stroną drogi 88/10, ul. Uczniowskiej, stanowiąc część granicy działki nr 88/20. Od pkt nr 9 granica biegnie przez pkt nr 10, 11, 12, 13 do pkt nr 14, który jest punktem granicznym między działkami nr 88/10, 88/19 i 88/20. Od pkt nr 14 granica biegnie dalej nie zmieniając kierunku prawą stroną ul. Uczniowskiej wzdłuż granicy między działkami nr 88/10 i 88/20 przez pkt nr 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 do pkt nr 25, zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 88/20. Od pkt nr 25, który jest punktem granicznym pomiędzy działkami nr 88/20 i 63/6, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną drogi o numerze ewidencyjnym 88/10 do pkt nr 26, następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 27. W punkcie nr 27 granica ponownie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i biegnie przez pkt nr 28, 29, 30, 31, 32, 33 po granicy działki nr 63/4 do pkt nr 34, leżącego na granicy obrębów nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów. W pkt nr 34 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 35, stanowiącego punkt graniczny między obrębami nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów i jednocześnie pomiędzy działkami nr 63/4 i 63/5 położonymi w obrębie nr 3 Szczawienko i działką rolną nr 4/4 położoną w obrębie nr 8 Poniatów. W pkt nr 35 granica SSE załamuje się pod kątem ostrym i lekkim łukiem skręca w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 36, 37, 38, 39, 40 do pkt nr 41 wzdłuż granicy działki nr 4/4. Od pkt nr 41 nie zmieniając kierunku granica biegnie do pkt nr 42, przecinając drogę jako granica działek nr 5/2 i 5/3, i dalej do pkt nr 43 wzdłuż granicy działki rolnej nr 11/4, a następnie przecinając rów jako granica działek nr 12/1 i 12/2 do pkt nr 44. Od pkt nr 44 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 45, 46, 47, 48, 49 do pkt nr 50, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr 51. Odcinek od pkt nr 51 do pkt nr 52 jest granicą między działkami nr 11/4 a drogą o nr 13/1. Od pkt nr 52 do pkt nr 53 granica przecina drogę nr 22. W punkcie granicznym nr 53 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną po części krawędzi drogi przez pkt nr 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63 do pkt nr 64, który stanowi granicę drogi nr 22 i 25. Z pkt nr 64 granica biegnie dalej w kierunku południowo-zachodnim w linii łamanej przez pkt nr 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 78a, 78b, 78c, 78d, 78e, 79 do pkt nr 80, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez pkt nr 81, 82, 83 do punktu granicznego nr 84, który leży na granicy działek nr 21 i 22. W punkcie granicznym nr 84 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie do pkt nr 85, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr 86, a następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 87. Odcinek granic od pkt nr 84 do pkt nr 87 stanowi granicę ewidencyjną działek nr 21 i 24. Z punktu granicznego nr 87 przez pkt nr 88 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 89, gdzie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i w linii łamanej biegnie przez pkt nr 90, 91 do pkt nr 92, który leży na granicy działek nr 20 i 21 i ulicy Orkana. Odcinek granicy określony pkt nr 88, 89 stanowi granicę ewidencyjną działek nr 18 i 21, a odcinek określony pkt nr 89-92 granicę działek nr 20 i 21. Z punktu granicznego nr 92 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż ul. Orkana i działki nr 20 do punktu granicznego nr 93, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działek nr 7 i 20 do punktu granicznego nr 94. Tu załamuje się ponownie w kierunku północnym i linią łamaną biegnie przez punkt graniczny nr 95 po granicy działek nr 7 i 19 do punktu granicznego nr 96, który leży na granicy rowu o numerze ewidencyjnym 8. Tu granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie po granicy działki budowlanej nr 7 i rowu nr 8 przez punkty graniczne nr 97, 97a, 97b, 97c, które stanowią narożniki zabudowy, i pkt nr 98 do pkt nr 99 położonego przy ul. Orkana. Od punktu nr 99, który jest punktem granicznym pomiędzy działką nr 7, rowem nr 8 i ul. Orkana, biegnie dalej, nie zmieniając kierunku, prawą stroną ul. Orkana, stanowiąc na odcinku od pkt nr 99 do pkt nr 100 granicę zamykającą rów o nr 8, na odcinku od pkt nr 100 do pkt nr 101 granicę działki rolnej nr 9 i na odcinku od pkt nr 101 do pkt nr 102 granicę zamykającą drogę nr 12. Od pkt nr 102 granica biegnie w kierunku północnym przez pkt nr 103 i 104 do pkt nr 105, leżącego na granicy obrębów nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów. Odcinek od pkt nr 102 do pkt nr 105 jest granicą działki rolnej o numerze ewidencyjnym 6 z ul. Orkana. Z pkt nr 105, który jest jednocześnie punktem granicznym działki nr 6 z ul. Orkana, położonych w obrębie nr 8 Poniatów, oraz działek nr 50 i 47 położonych w obrębie nr 3 Szczawienko, granica SSE biegnie do pkt nr106, zamykając drogę gruntową nr 47 od jej strony południowej, i dalej w kierunku północnym po jej granicy do pkt nr 107. Następnie biegnie w linii prostej przez pkt nr 108 do pkt nr 109 w kierunku północno-zachodnim, wzdłuż granicy między działkami nr 40 i 41. Od pkt nr 109, który jest punktem granicznym działek nr 36/1, 40 i 41, granica biegnie w kierunku północnym prawą stroną lasu przez pkt nr 110 i 111, stanowiąc na tym odcinku granicę działek nr 36/1 i 41, przez pkt nr 112, 113, 114 i 115, stanowiąc granicę działek nr 36/1 i 42, oraz przez pkt nr 116 i 117 do pkt nr 118, stanowiąc granicę działek nr 36/1 i 43. Od pkt nr 118 granica biegnie w kierunku północnym prawą stroną torów kolejowych przez pkt nr 119 do pkt nr 120 i dalej linią łamaną przez pkt nr 121, 122, 123, 124, 125, 126 do pkt nr 127, stanowiąc granicę między działką rolną o numerze ewidencyjnym 43 i działką zabudowaną nr 44, będącą w zarządzie Dolnośląskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu (DDOKP). Od punktu granicznego nr 127 pomiędzy działkami nr 43 i 44 i drogi nr 47 linia granicy skręca w kierunku północno-zachodnim, a następnie północno-wschodnim lewą stroną drogi gruntowej przez pkt nr 128, 129, 130, 131 do pkt nr 132 po granicy działek nr 44 i 47 i dalej przez pkt nr 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139 do pkt nr 140, stanowiąc na tym odcinku granicę między drogą nr 47 a działką o numerze ewidencyjnym 45, będącą również w zarządzie DDOKP, i działką nr 46. W pkt nr 140 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr 141. Odcinek od pkt nr 140 od pkt nr 141 jest zamknięciem drogi o numerze 47, dochodzącej do ul. Stacyjnej. Od pkt nr 141 granica biegnie w kierunku południowym lewą stroną drogi nr 47 do pkt nr 142, a następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i linią łamaną wzdłuż granicy działki nr 84, będącej w zarządzie DDOKP, przez pkt nr 143 i 144 dochodzi do pkt nr 145 leżącego na granicy działki rolnej nr 64/22, działki nr 84 i drogi nie urządzonej nr 78. Od pkt nr 145 granica SSE biegnie w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną drogi nr 78 przez pkt nr 146, 147, 148 do pkt nr 149, następnie załamuje się w kierunku północno-wschodnim, stanowiąc od pkt nr 149 do pkt nr 150 zamknięcie drogi nr 78, i dalej przez pkt nr 151 do pkt nr 152, gdzie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim, dochodząc do pkt nr 156. Linia łamana zawarta między punktami nr 150 i 153 jest granicą między działką rolną nr 64/3 i działką zabudowaną nr 76, będącą w użytkowaniu Miejskiego Zakładu Oczyszczania. Od pkt nr 153 granica SSE biegnie w kierunku północnym po granicy działek nr 76 i 75 przez pkt nr 154 do pkt nr 155, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim zmierzając przez pkt nr 156 i 157 do pkt nr 158. Odcinek od pkt nr 153 do pkt nr 158 stanowi granicę działek o numerach ewidencyjnych 74/1 i 76. W pkt nr 158 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 183, który jest punktem granicznym działek nr 74/1, 77/1, 72/1, 64/16, 73/1. Od pkt nr 183 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 160b przez pkt nr 159, 160, 160a, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do pkt nr 160c. Wyżej opisany odcinek stanowi granicę drogi nr 74/1 z działką nr 73/1. Z punktu granicznego nr 160c granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt nr 161. Od pkt nr 161, który jest punktem granicznym działek nr 73/1, 75, 64/31 i 64/30, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 162 po granicy działki nr 64/22 i działki nr 64/30, na której znajduje się wysypisko nieczystości, i dalej w kierunku wschodnim po granicy wysypiska i działki rolnej nr 64/31 przez pkt nr 163, 164, 165, 166 do pkt nr 167. Od pkt nr 167 granica biegnie lewą stroną drogi polnej o numerze 61/1 po granicy wysypiska w kierunku północnym przez pkt nr 168, 169, 170 do pkt nr 171. Odcinek od pkt nr 170 do pkt nr 171 stanowi granicę między działką nr 73/1, na której również znajduje się wysypisko nieczystości, i działką nr 61/1. W pkt nr 171 granica skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez pkt nr 172, 173 do pkt nr 174 po granicy działki o numerze ewidencyjnym 73/1 i działki nr 64/28, która jest drogą gruntową utwardzoną. W punkcie granicznym nr 174 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie do pkt nr 175, gdzie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty graniczne nr 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182 do pkt nr 183 lewą stroną drogi nr 64/16 po granicy działki nr 73/1. Tu załamuje się w kierunku północno-wschodnim biegnąc w linii prostej przez pkt nr 183a, 183b do punktu granicznego nr 184. W punkcie granicznym nr 184 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez pkt nr 184a do pkt nr 185. Odcinek granicy od pkt nr 183b do pkt nr 185 stanowi granicę ewidencyjną działek nr 72/4 i 64/27. W pkt nr 185 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i przez pkt nr 186, który leży na trójmiedzy działek nr 64/27, 64/29 i 67/1, biegnie do pkt nr 187, w którym załamuje się ponownie pod kątem ostrym w kierunku północno-zachodnim biegnąc przez pkt nr 188, 189, 190, 191 do pkt nr 192 po granicy działki nr 64/29 i działki zabudowanej nr 67/1, na której usytuowany jest dworzec kolejowy, stacja Wałbrzych-Szczawienko. Od pkt nr 192 granica SSE skręca w kierunku północnym prawą stroną działki nr 64/18, na której usytuowana jest linia kolejowa, stanowiąc na odcinku od pkt nr 192 do pkt nr 193 granicę między działkami nr 64/18 i 64/29, i dalej przez pkt nr 194 do pkt nr 195, gdzie stanowi granicę między działkami nr 64/18 i 60/7. Odcinek od pkt nr 195 do pkt nr 196 jest granicą działek nr 64/18 i 64/19. Od pkt nr 196 granica biegnie linią łamaną w kierunku północnym prawą stroną działki nr 64/18 przez pkt nr 197 do pkt nr 198 stanowiąc granicę z działką o numerze ewidencyjnym 64/20. Odcinek od pkt nr 198 do pkt nr 199 jest granicą działki nr 64/18 i drogi o numerze 61/8. Od pkt nr 199 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 200 i na tym odcinku działka nr 64/18, będąca w zarządzie DDOKP, graniczy z działką o nr 60/6, będącą w użytkowaniu wieczystym Zakładu Urządzeń Górniczych "WAMAG" w Wałbrzychu - Spółka Akcyjna. Od pkt nr 200 przez pkt nr 201 do pkt nr 202 granicę wyznacza zamknięcie rowu o numerze ewidencyjnym 59/6 i dalej granica biegnie prawą stroną torów kolejowych przez pkt nr 203 do pkt nr 204, stanowiąc granicę działki nr 64/18 i działki nr 58/6 będącej w użytkowaniu wieczystym "WAMAGu" Od pkt nr 204 granica SSE biegnie nie zmieniając kierunku prawą stroną działki nr 64/18 wyznaczającej tory kolejowe przez pkt nr 205 do pkt nr 206, stanowiąc granicę z działką nr 56/3, a od pkt nr 206 po granicy działek nr 64/18 i 55/5 do pkt nr 1, od którego rozpoczęto opis granicy specjalnej strefy ekonomicznej. Podstrefa noworudzka 1. Obszar Drogosław Kompleks nr 1 Granica kompleksu przebiega od punktu granicznego wspólnego dla działek oznaczonych geodezyjnymi numerami 98/2, 98/15, 98/23 i 103/3 w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki nr 103/3 i dalej wzdłuż północno-zachodniej oraz północno-wschodniej granicy działki nr 103/3, dalej wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 98/16 (droga), a następnie po przejściu przez drogę publiczną - ul. Górniczą obejmuje w całości (przedzielone potokiem Piekielnica) działki o numerach 695 i 700, aż do najdalej wysuniętego na południe punktu granicznego działki nr 700, z którego przechodzi przez ul. Górniczą na najdalej wysunięty na wschód punkt graniczny działki nr 105/5. Dalej granica biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działek nr 105/5 i 105/6 (droga), dalej w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy działki nr 105/6 do wspólnego punktu granicznego z działką nr 105/10, dalej wzdłuż granicy działki nr 105/10 do jej najdalej za zachód wysuniętego punktu granicznego. Następnie biegnie wzdłuż wspólnej granicy działek nr 105/6 i 105/13 do najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 105/9, dalej wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 105/9 i 105/11, dalej wzdłuż południowej granicy działek nr 105/11, 105/6 i 105/3, dalej wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 105/3, aż do potoku Piekielnica. Następnie po przejściu przez potok Piekielnica wzdłuż południowo-zachodniej i północno-zachodniej granicy działki nr 98/11 (droga) biegnie do najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego działki nr 98/2, a następnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 98/15, aż do punktu granicznego opisanego jako pierwszy. Kompleks nr 2 Granica kompleksu przebiega wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 165/5 od punktu granicznego, który jest narożem budynku płuczki, dalej biegnie wzdłuż zachodniej granicy działek nr 165/5 i 165/1. Następnie biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działki nr 165/5 do miejsca, gdzie na wysokości najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 140/1 przechodzi przez drogę i biegnie dalej wzdłuż północnej granicy działki nr 140/1 do najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego działki nr 140/1, z którego przechodzi przez projektowaną obwodnicę, a następnie biegnie wzdłuż północnej granicy działek nr 140/4 i 141. Dalej granica biegnie wzdłuż północno-wschodniej i wschodniej granicy działek nr 141, 480 i 137/2, dalej wzdłuż południowej i południowo-zachodniej granicy działki nr 137/2, dalej wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 137/2 do przejścia przez projektowaną obwodnicę na wysokości najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego działki nr 165/5, dalej do naroża budynku płuczki, a następnie po jego obrysie od strony północno-zachodniej, aż do naroża budynku płuczki, który jest opisany jako pierwszy punkt graniczny. Kompleks nr 3 Granica kompleksu przebiega po granicach działki nr 670. II. Obszar Nowa Ruda Kompleks nr 4 Granica pierwszej części kompleksu biegnie od punktu granicznego wspólnego dla działek nr 448/2, 448/1 i 471 (ul. Młyńska) w kierunku północno-wschodnim, wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 448/1, dalej wzdłuż wspólnej granicy działek nr 448/1, 449 i 460/1 z działką nr 470 (ul. Stara Droga), a następnie wzdłuż wspólnej granicy działki nr 460/1 z działką nr 460/2. Dalej granica przechodzi przez drogę-działkę nr 460/3 i biegnie dalej wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 460/4 i 460/2, następnie biegnie wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 460/4 i 470 (Stara Kolonia) do skrzyżowania z działką nr 472 (ul. Młyńska), gdzie na wysokości najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego działki nr 456 przechodzi przez działkę nr 471 (ul. Stara Osada) i biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej i południowo-zachodniej granicy działki nr 456 do jej najdalej wysuniętego na północ punktu granicznego, z którego przechodzi przez działkę nr 471 (ul. Stara Osada) i biegnie dalej wzdłuż zachodniej granicy działek nr 462/6 i 462/8 do najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 462/8, a następnie biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy pomiędzy działką nr 462/8 a działką nr 473 (ul. Młyńska) do przejścia przez wspomnianą działkę nr 473 na wysokości opisanego pierwszego punktu granicznego. Granica drugiej części kompleksu biegnie wzdłuż południowej, zachodniej i północnej granicy działki nr 322/1, dalej przechodzi przez projektowaną obwodnicę i biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 463, dalej biegnie wzdłuż wspólnej granicy działek nr 463 i 461 z działką nr 474 (ul. Młyńska), a następnie biegnie wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 461 i 460/2, dalej wzdłuż granicy pomiędzy działką nr 462/3 a działkami nr 459/3 i 462/9, aż do projektowanej obwodnicy. Kompleks nr 5 Granica kompleksu biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 166, od jej punktu granicznego, wspólnego z działką nr 423, dalej biegnie wzdłuż zachodniej, północnej oraz południowej granicy działki nr 423, aż do punktu granicznego wspólnego z działką nr 166. Następnie granica biegnie wzdłuż północnej, północno-wschodniej, południowo-wschodniej, południowo-zachodniej i zachodniej granicy działki nr 423, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego. III. Obręb Słupiec Kompleks nr 6 Granica kompleksu biegnie od najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 45. Następnie biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działek nr: 45, 44, 43, 42, 41, 40, 38, 58/1, 1/37, 61 i ponownie 1/37, dalej biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/37, dalej biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działek nr: 1/37, 1/35 i 1/36, dalej biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działek nr: 1/36, 1/35, 1/37, 58/1 i 55/1. Następnie biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr: 55/1, 41 i 45, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego. Kompleks nr 7 Granica kompleksu biegnie po granicach działki nr 1/3. Kompleks nr 8 Granica kompleksu biegnie od najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 1/40, następnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działek nr 1/40 i 1/12, dalej wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/12, dalej wzdłuż południowo-zachodniej i południowo-wschodniej granicy działek nr 1/12 i 1/40, dalej wzdłuż zachodniej granicy działek nr 1/39 i 1/40, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego. Kompleks nr 9 Granica kompleksu przebiega od najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego działki nr 2, dalej biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 2, do jej najdalej na południe wysuniętego punktu granicznego, na wysokości którego przechodzi przez drogę, i biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 5, a następnie granica biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki, południowo-zachodniej i zachodniej granicy działki nr 5, aż do jej punktu granicznego najdalej wysuniętego na północ, z którego przechodzi przez drogę do najdalej wysuniętego na zachód punktu granicznego działki nr 2. Następnie granica biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 2 dalej biegnie wzdłuż jej północno-wschodniej granicy, aż do przejścia przez ul. Spacerową na wysokości najdalej na wschód wysuniętego punktu granicznego działki nr 2/12, dalej biegnie wzdłuż północno-zachodniej oraz północno-wschodniej granicy działki nr 2/12 i z punktu granicznego najdalej wysuniętego na wschód działki nr 2/12 przechodzi przez ulicę Kopalnianą do północno-zachodniej granicy działki nr 1/11, następnie biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 1/11 i 1/10 do najbardziej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 1/10, dalej biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 1/11 do wspólnego punktu granicznego z działką nr 1/8, dalej biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 1/8 do najdalej na południe wysuniętego punktu granicznego działki nr 1/5, dalej granica kompleksu biegnie wzdłuż południowo-zachodniej, północno-zachodniej i północno-wschodniej granicy działki nr 1/5, następnie wzdłuż północno-wschodniej, południowo-wschodniej, południowo-zachodniej granicy działki nr 1/8 do wspólnego punktu granicznego z działką nr 1/11, dalej biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 1/11 do jej najdalej na zachód wysuniętego punktu granicznego, z którego po przejściu przez drogę do Bożkowa biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 2, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego. Podstrefa Kłodzko Wszystkie wymienione w niniejszym opisie działki ewidencyjne położone są w mieście Kłodzko obręb Leszczyna. Granica obszaru projektowanej specjalnej strefy ekonomicznej biegnie od punktu 1 poprzez punkty 2, 3, 4, 5, 6 do punktu 7 wzdłuż granicy z trasą międzynarodową nr 8 z Wrocławia do przejścia granicznego Kudowa-Słone (ul. Piłsudskiego numer ewidencyjny działki 9 AM-29). Następnie w punkcie 7 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie dalej poprzez punkty 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 wzdłuż ulicy Zajęczej do punktu 16. W punkcie 16 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie od punktu 16 wzdłuż ogrodzenia będącego granicą działek 27/11, 27/8, 27/2 i 27/1, poprzez punkty 17, 18, 19 do punktu 20. Od punktu 20 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż ogrodzenia będącego granicą z działkami 26/4, 26/3, poprzez punkt 21 do punktu 22. Następnie z punktu 22 granica obszaru PSSE przechodzi na drugą stronę drogi polnej o numerze ewidencyjnym 25 i dalej północną stroną tej drogi biegnie do punktu 24 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki 5/1. Od punktu 24 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez punkty 25, 26, 27 do punktu 28 wzdłuż granicy z działką 4 przylegającą do ulicy Objazdowej. Od punktu 28 granica biegnie w kierunku zachodnim, południowymi granicami działek 3, 2/1, 2/2 poprzez punkty 29, 30, 31, 32, 33, 34 do punktu 35. W punkcie 35 granica obszaru PSSE przechodzi na drugą stronę drogi polnej o numerze ewidencyjnym 7 do punktu 36 i dalej zachodnią stroną tej drogi biegnie do punktu 1, od którego rozpoczęto opis. Ogólny obszar terenu projektowanej specjalnej strefy ekonomicznej wynosi 23,3374 ha. Podstrefa Dzierżoniów Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej zlokalizowany jest w zachodniej części Dzierżoniowa i obejmuje swym zasięgiem nieruchomości gruntowe nie zabudowane będące własnością Gminy Miejskiej Dzierżoniów, położone w obrębie Zachód, o łącznej powierzchni 15,6673 ha. Opis granicy terenu specjalnej strefy ekonomicznej rozpoczęto od pkt 1 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki o numerze ewidencyjnym 106 na granicy miasta, wzdłuż prawej strony działki Tk-105 w kierunku wschodnim do pkt 2, który jest punktem granicznym działki 129/1. Od pkt 2 do pkt 3 granica biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki o numerze ewidencyjnym 129/1. Odcinek między pkt 3 a pkt 4 stanowi południowo-wschodnią granicę działki 129/1. Następnie granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż granic działek 129/1 oraz 126/2 do pkt 5. Od pkt 5 biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki o numerze 120 do pkt 6. Z pkt 6 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż działki o numerze 121 do pkt 7, następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim wzdłuż prawej strony działki dr-110 do pkt 1, od którego rozpoczęto opis granicy SSE. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej. (Dz. U. Nr 46, poz. 291) Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) zarządza się, co następuje: § 1. Powołuje się Krajową Komisję Uwłaszczeniową, zwaną dalej "Komisją", w składzie: 1) przewodniczący Komisji - Anna Łukaszewska, 2) członkowie: - - - Antoni Cyran, - - - Łucja Lapierre, - - - Stanisław Piątek, - - - Bogumił Piechura, - - - Jan Szachułowicz, - - - Anna Wielgus. § 2. 1. Siedzibą Komisji jest miasto stołeczne Warszawa. 2. Komisja może orzekać na posiedzeniach wyjazdowych. § 3. 1. Komisja wydaje decyzje w składach trzyosobowych. 2. Przewodniczący Komisji powołuje odrębnie do każdej sprawy skład orzekający oraz wyznacza jego przewodniczącego. 3. Przewodniczący Komisji może zarządzać rozpatrywanie spraw szczególnie skomplikowanych w pełnym składzie Komisji. § 4. 1. Decyzje składu orzekającego zapadają większością głosów. Członek składu może złożyć zdanie odrębne, które, wraz z uzasadnieniem, dołącza się do akt sprawy. 2. Decyzje podpisują przewodniczący i członkowie składu orzekającego. 3. Uzasadnienie decyzji sporządza przewodniczący składu orzekającego. § 5. 1. Przewodniczący Komisji, co najmniej raz w miesiącu, zwołuje posiedzenie Komisji w pełnym składzie w celu dokonania okresowej oceny pracy Komisji oraz omówienia problemów wynikających z jej orzecznictwa. 2. Przewodniczący Komisji zaprasza do udziału w posiedzeniu, o którym mowa w ust. 1, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji; może również zapraszać inne osoby zainteresowane tematyką posiedzenia. § 6. 1. Obsługę organizacyjną pracy Komisji zapewnia Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ustala wysokość wynagrodzenia przewodniczącego i członków Komisji za udział w jej pracach. § 7. Tracą moc: 1) zarządzenie nr 2 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1991 r. w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Monitor Polski Nr 7, poz. 49 i Nr 35, poz. 255, z 1992 r. Nr 29, poz. 201, z 1993 r. Nr 53, poz. 492 oraz z 1994 r. Nr 18, poz. 136), 2) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Dz. U. Nr 85, poz. 391 i z 1997 r. Nr 2, poz. 9). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu wydawania oraz rozpowszechniania Biuletynu Służby Cywilnej. (Dz. U. Nr 46, poz. 292) Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Szef Służby Cywilnej wydaje Biuletyn Służby Cywilnej, zwany dalej "Biuletynem". 2. Biuletyn redaguje zespół redakcyjny w Urzędzie Służby Cywilnej. § 2. 1. Biuletyn wydaje się z zachowaniem kolejności numerów w każdym roku kalendarzowym. 2. Na każdym numerze Biuletynu zamieszcza się datę jego wydania. 3. Dzień wydania Biuletynu ustala się z uwzględnieniem przewidywanego terminu zakończenia druku i skierowania do rozpowszechniania. 4. Na ostatniej stronie Biuletynu zamieszcza się nazwę jego wydawcy oraz informacje związane z jego wydawaniem i rozpowszechnianiem. § 3. Szef Służby Cywilnej: 1) zatwierdza przygotowany do druku tekst Biuletynu i poleca jego wydanie, 2) ustala nakład Biuletynu, kierując się potrzebą zapewnienia jego powszechnej dostępności, 3) ustala cenę Biuletynu, uwzględniając koszty jego wydania i rozpowszechniania. § 4. Rozpowszechnianie Biuletynu odbywa się w detalicznych punktach sprzedaży prasy, znajdujących się w siedzibach urzędów administracji publicznej, oraz w systemie prenumeraty. § 5. Biuletyn otrzymują nieodpłatnie: 1) Prezes Rady Ministrów, 2) Sekretarz Rady Ministrów, 3) członkowie Rady Służby Cywilnej, 4) przewodniczący komisji służby cywilnej, 5) dyrektorzy generalni urzędów. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 25 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania. (Dz. U. Nr 46, poz. 293) Na podstawie art. 47b ust. 2b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady dofinansowywania inwestycji sportowych, zwanych dalej "inwestycjami", ze środków, które pochodzą z dopłat do stawek w grach liczbowych, zwanych dalej "środkami z dopłat", 2) tryb składania wniosków o przyznanie środków z dopłat na dofinansowywanie inwestycji, 3) tryb przekazywania środków z dopłat na dofinansowywanie inwestycji oraz ich rozliczenia. § 2. 1. Środkami z dopłat mogą być dofinansowywane inwestycje, które polegają na budowie, rozbudowie, przebudowie lub modernizacji oraz wyposażaniu w sprzęt sportowy, w szczególności następujących obiektów sportowych: 1) hal sportowych, w tym przyszkolnych sal sportowych, 2) pawilonów sportowych, 3) pływalni krytych, 4) lodowisk krytych, sztucznie zamrażanych, 5) boisk i stadionów sportowych, 6) skoczni narciarskich, 7) innych specjalistycznych obiektów sportowych polskich związków sportowych, akademii wychowania fizycznego i Centralnego Ośrodka Sportu, 8) budynków zaplecza dla obiektów sportowych określonych w pkt 1-7. 2. W przypadku rozbudowy, przebudowy lub modernizacji obiektów sportowych, środkami z dopłat mogą być dofinansowywane inwestycje, które polegają na wykonaniu albo wymianie urządzeń i instalacji gazowych, elektroenergetycznych, wodnych, kanalizacyjnych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych i monitorujących oraz infrastruktury zewnętrznej. 3. Środkami z dopłat mogą być dofinansowywane: 1) inwestycje określone w planie inwestycji o szczególnym znaczeniu dla sportu, 2) inwestycje określone w wojewódzkich ramowych programach rozwoju bazy sportowej, zatwierdzonych przez wojewodów, 3) inwestycje odtworzeniowe, podejmowane po zniszczeniach obiektów sportowych wskutek wypadków losowych. 4. Objęcie planem inwestycji sportowych, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, następuje na wniosek akademii wychowania fizycznego, Centralnego Ośrodka Sportu, klubu sportowego, związku sportowego lub stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnopolskim, złożony Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, który zatwierdza ten plan. 5. Kwota środków z dopłat na dofinansowywanie: 1) inwestycji, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - nie może przekroczyć 95% kosztu inwestycji określonego w zbiorczym zastawieniu kosztów, zwanego dalej "wartością kosztorysową inwestycji", 2) inwestycji, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 - nie może przekroczyć 33% wartości kosztorysowej inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Jeżeli inwestycje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, są realizowane przez gminę, do której stosuje się art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), kwota środków z dopłat na dofinansowanie inwestycji nie może przekroczyć 50% wartości kosztorysowej inwestycji. 7. Środki z dopłat nie mogą być przyznawane i wykorzystywane na refundowanie środków z innych źródeł, wydatkowanych na finansowanie realizowanych inwestycji. § 3. 1. Wnioski o dofinansowanie inwestycji środkami z dopłat są składane Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki przez inwestorów, którzy realizują lub planują rozpocząć inwestycje określone w § 2 ust. 3, zwanych dalej "wnioskodawcami". 2. Wniosek jest składany do dnia 30 kwietnia roku, w którym wnioskodawca zamierza rozpocząć finansowanie inwestycji środkami z dopłat, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Gmina składa wniosek do dnia 30 czerwca roku, o którym mowa w ust. 2. 4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może wyrazić zgodę na złożenie wniosku w terminie innym niż określony w ust. 2 i 3, nie późniejszym jednak niż do dnia 30 września roku, w którym wnioskodawca zamierza rozpocząć finansowanie inwestycji ze środków z dopłat. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1-4, powinien określać: 1) nazwę i adres wnioskodawcy, 2) nazwę i lokalizację inwestycji, 3) planowany zakres rzeczowy inwestycji, 4) planowany termin rozpoczęcia i zakończenia inwestycji, a jeżeli inwestycja jest w toku realizacji - rzeczywisty termin rozpoczęcia inwestycji i planowany termin jej zakończenia, 5) wartość kosztorysową inwestycji, 6) kwotę nakładów poniesionych na inwestycję od początku jej realizacji do końca roku poprzedzającego rok, w którym jest składany wniosek, 7) łączną kwotę nakładów planowanych do poniesienia na inwestycję, począwszy od roku, w którym jest składany wniosek, do terminu jej zakończenia określonego we wniosku, 8) wnioskowaną kwotę środków z dopłat oraz inne środki, z których wnioskodawca planuje finansować nakłady określone w pkt 7. 6. Część opisowa wniosku powinna zawierać uzasadnienie potrzeby wykonania inwestycji w planowanym zakresie rzeczowym i terminie, a także informacje o: 1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca roku poprzedzającego rok, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku realizacji, 2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej zakończenia określonego we wniosku, z tego w roku, w którym jest składany wniosek, i w poszczególnych następnych latach jej realizacji, 3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji, 4) sytuacji finansowej wnioskodawcy. 7. Wnioskodawca do wniosku załącza: 1) dokumenty potwierdzające przygotowanie inwestycji do realizacji, w tym w szczególności pozwolenie na budowę i zbiorcze zestawienie kosztów, 2) dokumenty potwierdzające posiadanie lub zapewnienie otrzymania przez wnioskodawcę środków finansowych innych niż środki z dopłat, w wysokości umożliwiającej wykonanie inwestycji w terminie określonym we wniosku, 3) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu otrzymanej kwoty środków z dopłat, wraz z odsetkami ustawowymi, naliczonymi od dnia otrzymania tych środków do dnia ich zwrotu, jeżeli wnioskodawca: a) wykorzysta środki z dopłat niezgodnie z przeznaczeniem, b) nie zakończy inwestycji w terminie określonym w decyzji, o której mowa w § 4, 4) zobowiązanie do ustanowienia zabezpieczenia wykonania przez wnioskodawcę zobowiązania określonego w pkt 3, 5) opinię wojewody - w odniesieniu do inwestycji, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 2 i 3. § 4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki podejmuje decyzję w sprawie przyznania środków z dopłat na dofinansowanie inwestycji określonej we wniosku oraz ustala ich kwotę i warunki wykorzystania. § 5. 1. Środki z dopłat, przeznaczone na dofinansowanie inwestycji, są przekazywane na rachunek bankowy wskazany przez wnioskodawcę, z zastrzeżeniem ust. 2, w terminach zapewniających prawidłowe finansowanie zobowiązań związanych z realizacją inwestycji, po przedstawieniu, zaakceptowanych przez niego, faktur lub rachunków. 2. Jeżeli wnioskodawcą jest gmina, środki z dopłat są przekazywane na rachunek bieżący budżetu gminy. 3. Nie wykorzystane środki z dopłat, przeznaczone na dofinansowanie inwestycji, są zwracane na rachunek środków z dopłat, utworzony przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania zobowiązań związanych z realizacją inwestycji, nie później jednak niż w ciągu 60 dni od daty odbioru końcowego zakończonej inwestycji. § 6. 1. Wnioskodawca, którego inwestycja jest dofinansowywana ze środków z dopłat, jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, do dnia 28 lutego każdego roku, informacji o przebiegu realizacji i finansowania tej inwestycji w roku poprzednim, zwanym dalej "okresem sprawozdawczym", zawierającej: 1) nazwę i adres wnioskodawcy, 2) nazwę i lokalizację inwestycji, 3) aktualną wartość kosztorysową inwestycji, 4) kwoty nakładów poniesionych na inwestycję: a) od początku roku, w którym zaczęto dofinansowywać inwestycję środkami z dopłat, do końca okresu sprawozdawczego, b) w okresie sprawozdawczym, 5) kwoty środków z dopłat otrzymanych przez wnioskodawcę na dofinansowanie inwestycji w okresach, o których mowa w pkt 4 lit. a) i b), 6) planowany i rzeczywisty zakres rzeczowy inwestycji lub jej części (etapu) zakończonej w okresie sprawozdawczym. 2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza: 1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie sprawozdawczym oraz kopię protokołu częściowego odbioru inwestycji przewidzianej do zakończenia w roku następnym lub później, w zakresie rzeczowym planowanym, w części opisowej wniosku, do wykonania w okresie sprawozdawczym, 2) kopię pozwolenia na użytkowanie obiektu sportowego, powstałego w wyniku realizacji inwestycji. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, do dnia 30 kwietnia każdego roku, sporządza i przekazuje Ministrowi Finansów informację zbiorczą o inwestycjach, które w roku poprzednim były dofinansowywane środkami z dopłat. § 7. W roku 1997: 1) wnioski o dofinansowanie inwestycji środkami specjalnymi są składane Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w terminie 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, 2) przepis § 3 ust. 4 stosuje się odpowiednio również do wniosków określonych w pkt 1. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 8 maja 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie płockim. (Dz. U. Nr 46, poz. 294) Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie płockim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 15 czerwca 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 8 maja 1997 r. (poz. 294) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE PŁOCKIM W DNIU 15 CZERWCA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 15 maja 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 17 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 17 maja 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 19 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 24 maja 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 26 maja 1997 r.- powołanie komisji obwodowych, - przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 27 maja 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 2 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 6 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 14 czerwca 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 14 czerwca 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym Godz. 800-2000 15 czerwca 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 46, poz. 295) Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236, z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62, poz. 262 i Nr 119, poz. 583, z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348, Nr 81, poz. 414 i Nr 131, poz. 638 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 114) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dodatki za stopnie strażaków, zawarte w tabelach stanowiących załącznik nr 3 do rozporządzenia," b) w pkt 4 skreśla się lit. e); 2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wysokość dodatku służbowego powinna być uzależniona w szczególności od: 1) dyspozycyjności związanej z zajmowanym stanowiskiem i stopnia odpowiedzialności za podejmowane decyzje służbowe, 2) stopnia zdyscyplinowania przy realizacji zadań służbowych, gospodarności oraz dbałości o powierzony sprzęt i urządzenia, 3) posiadanych kwalifikacji ogólnych i zawodowych, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji specjalistycznych (uprawnień, znajomości języków obcych), przydatnych na zajmowanym stanowisku, 4) stopnia sprawności fizycznej, potwierdzonej wynikami sprawdzianów."; 3) skreśla się § 7; 4) w § 8: a) w ust. 5: - - -w pkt 2 wyrazy "3 i 4" zastępuje się wyrazami "3, 4 i 5", - - -dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) komendant ośrodka szkolenia Państwowej Straży Pożarnej - w ośrodku szkolenia Państwowej Straży Pożarnej.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W skład komisji, o której mowa w ust. 5, powinien wchodzić zastępca komendanta, lekarz, osoba zajmująca się sprawami bezpieczeństwa i higieny służby oraz przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, a w jednostce organizacyjnej, w której nie działa związek zawodowy - przedstawiciel pracowników."; 5) w § 8a w ust. 1: a) skreśla się wyrazy "lub inspekcji", b) wyrazy "250 zł" zastępuje się wyrazami "300 zł"; 6) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Strażak przeniesiony na stanowisko, na którym pobierane dotychczas dodatki do uposażenia nie przysługują lub przysługują w niższej stawce, zachowuje przez okres 12 miesięcy prawo do tych dodatków według stawek obowiązujących przed przeniesieniem w pełnej wysokości, jeżeli przeniesienie nastąpiło wskutek: 1) utraty zdolności do służby na danym stanowisku, spowodowanej wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami tej służby, 2) orzeczenia całkowitej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku przez komisję lekarską, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na stanowisko równorzędne, 3) likwidacji zajmowanego stanowiska, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na stanowisko równorzędne."; 7) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 8) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 23 stycznia 1997 r., z wyjątkiem tabeli 1 w załączniku nr 2, która obowiązuje od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. J. Kalisz Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 295) Załącznik nr 1 TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW Tabela 1 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP) Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant Główny PSP0 2Zastępca Komendanta Głównego PSP00 3Dyrektor biura02 4Dowódca centralnego odwodu operacyjnego02 5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnego04 6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnego04 7Doradca komendanta04 8Zastępca dyrektora biura04 9Główny księgowy04 10Główny specjalista05 11Radca prawny05 12Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnego06 13Naczelnik wydziału06 14Zastępca naczelnika wydziału07 15Kierownik samodzielnej sekcji07 16Dyżurny operacyjny kraju07 17Starszy oficer08 18Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08 19Oficer10 20Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13 21Starszy inspektor14 22Inspektor15 23Starszy technik17 24Starszy ratownik-kierowca17 25Technik18 26Ratownik-kierowca18 27Młodszy technik19 28Starszy referent20 29Referent21 30Młodszy referent22 31Stażysta23 Tabela 2 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. I*kat. II*kat. III* 1Komendant wojewódzki010203 2Zastępca komendanta wojewódzkiego030405 3Główny księgowy070808 4Radca prawny070808 5Naczelnik wydziału070808 6Zastępca naczelnika wydziału080909 7Kierownik samodzielnej sekcji080909 8Dyżurny operacyjny101112 9Starszy oficer101010 10Oficer121212 11Starszy inspektor141414 12Inspektor151515 13Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 14Starszy technik171717 15Starszy ratownik-kierowca171717 16Technik181818 17Ratownik-kierowca181818 18Młodszy technik191919 19Starszy referent202020 20Referent212121 21Młodszy referent222222 22Stażysta232323 * Kategorie komend wojewódzkich określają odrębne przepisy. Tabela 3 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. I*kat. II*kat. III* 12345 1Komendant rejonowy050607 2Zastępca komendanta rejonowego070809 3Naczelnik wydziału09-- 4Starszy oficer10-- 5Zastępca naczelnika wydziału10-- 6Kierownik samodzielnej sekcji101010 7Dyżurny operacyjny121314 8Oficer121212 9Młodszy oficer131313 10Starszy inspektor141414 11Inspektor151515 12Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 13Młodszy inspektor161616 14Starszy ratownik-kierowca171717 15Starszy technik171717 16Ratownik-kierowca181818 17Technik181818 18Młodszy technik191919 19Starszy referent202020 20Referent212121 21Młodszy referent222222 22Stażysta232323 * Kategorie komend rejonowych określają odrębne przepisy. Tabela 4 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia A*B*C*D*E* 1234567 1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej0707080808 2Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej0808090909 3Lekarz0808090909 4Dowódca zmiany1212121313 5Starszy specjalista1313141414 6Specjalista1414141414 7Dowódca sekcji141414-- 8Dowódca zastępu1515151515 9Starszy operator sprzętu specjalnego1515151515 10Specjalista ratownik1616161616 11Operator sprzętu specjalnego1616161616 12Starszy dyspozytor1616161616 13Dyspozytor1717171717 14Starszy ratownik, Starszy ratownik-kierowca1717171717 15Starszy technik1717171717 16Technik1818181818 17Ratownik-kierowca1818181818 18Ratownik1919191919 19Szef sprzętowni1919191919 20Młodszy ratownik2121212121 21Stażysta2323232323 * Użyte w tabeli oznaczenia A, B, C, D i E oznaczają kategorie jednostek ratowniczo-gaśniczych, określone odrębnymi przepisami. Tabela 5 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Dyrektor02 2Zastępca dyrektora04 3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 4Kierownik zakładu06 5Główny księgowy07 6Adiunkt08 7Kierownik pracowni09 8Starszy oficer10 9Kierownik działu10 10Oficer12 11Asystent12 12Młodszy oficer13 13Starszy inspektor14 14Inspektor15 15Operator sprzętu specjalnego16 16Starszy technik17 17Starszy ratownik-kierowca17 18Technik18 19Ratownik-kierowca18 20Młodszy technik19 21Starszy referent20 22Referent21 23Młodszy referent22 24Stażysta23 Tabela 6 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole Głównej Służby Pożarniczej (SGSP) Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant SGSP01 2Zastępca komendanta SGSP03 3Szef katedry04 4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 5Kierownik zakładu06 6Główny księgowy07 7Naczelnik wydziału07 8Radca prawny07 9Dowódca pododdziałów szkolnych07 10Kierownik studium07 11Zastępca naczelnika wydziału08 12Adiunkt08 13Kierownik pracowni09 14Starszy wykładowca09 15Kierownik działu10 16Starszy oficer10 17Dowódca kompanii szkolnej10 18Wykładowca11 19Lektor12 20Oficer12 21Asystent12 22Starszy specjalista12 23Dowódca zmiany12 24Młodszy oficer13 25Starszy instruktor13 26Specjalista14 27Dowódca sekcji14 28Instruktor14 29Starszy inspektor14 30Inspektor15 31Dowódca zastępu15 32Starszy operator sprzętu specjalnego15 33Specjalista ratownik16 34Operator sprzętu specjalnego16 35Starszy dyspozytor16 36Dyspozytor17 37Starszy technik17 38Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 39Technik18 40Ratownik-kierowca18 41Młodszy technik19 42Ratownik19 43Szef sprzętowni19 44Młodszy ratownik20 45Starszy referent20 46Referent21 47Młodszy referent22 48Stażysta23 Tabela 7 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant02 2Zastępca komendanta04 3Główny księgowy07 4Naczelnik wydziału07 5Zastępca naczelnika wydziału08 6Dowódca pododdziałów szkolnych08 7Starszy wykładowca09 8Dowódca kompanii szkolnej10 9Starszy oficer10 10Kierownik działu10 11Wykładowca11 12Oficer12 13Starszy specjalista12 14Dowódca zmiany12 15Młodszy oficer13 16Lektor13 17Starszy instruktor13 18Instruktor14 19Specjalista14 20Dowódca sekcji14 21Starszy inspektor14 22Inspektor15 23Dowódca zastępu15 24Starszy operator sprzętu specjalnego15 25Specjalista ratownik16 26Operator sprzętu specjalnego16 27Starszy dyspozytor16 28Dyspozytor17 29Starszy technik17 30Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 31Technik18 32Ratownik-kierowca18 33Szef sprzętowni19 34Młodszy technik19 35Ratownik19 36Starszy referent20 37Młodszy ratownik21 38Referent21 39Młodszy referent22 40Stażysta23 Tabela 8 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant szkoły podoficerskiej04 2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06 3Komendant ośrodka szkolenia06 4Zastępca komendanta ośrodka szkolenia08 5Główny księgowy szkoły podoficerskiej08 6Naczelnik wydziału08 7Zastępca naczelnika wydziału09 8Starszy wykładowca09 9Dowódca kompanii szkolnej10 10Kierownik działu10 11Starszy oficer10 12Wykładowca11 13Starszy specjalista12 14Oficer12 15Dowódca zmiany12 16Młodszy oficer13 17Starszy instruktor13 18Instruktor14 19Specjalista14 20Dowódca sekcji14 21Starszy inspektor14 22Inspektor15 23Dowódca zastępu15 24Starszy operator sprzętu specjalnego15 25Operator sprzętu specjalnego16 26Specjalista ratownik16 27Starszy dyspozytor16 28Starszy technik17 29Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 30Dyspozytor17 31Ratownik-kierowca18 32Technik18 33Młodszy technik19 34Ratownik19 35Starszy referent20 36Młodszy ratownik21 37Referent21 38Młodszy referent22 39Stażysta23 Tabela 9 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia 123 I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 1Starszy oficer07 2Oficer09 II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 3Starszy oficer09 4Oficer11 III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 5Starszy oficer09 6Oficer11 IV. Jednostki wojskowe 7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (inne niż A-E)12 8Inspektor15 Załącznik nr 2 TABELA 1 stawek dodatku za posiadany przez strażaka stopień służbowy, obowiązująca od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 22 stycznia 1997 r. Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych 123 1Nadbrygadier620 2Starszy brygadier570 3Brygadier550 4Młodszy brygadier530 5Starszy kapitan510 6Kapitan490 7Młodszy kapitan470 8Starszy aspirant420 9Aspirant400 10Młodszy aspirant380 11Starszy ogniomistrz350 127Ogniomistrz330 13Młodszy ogniomistrz310 14Starszy sekcyjny290 15Sekcyjny270 16Starszy strażak250 17Strażak240 TABELA 2 stawek dodatku za posiadany przez strażaka stopień służbowy, obowiązująca od dnia 23 stycznia 1997 r. Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych 123 1Generał brygadier650 2Nadbrygadier620 3Starszy brygadier570 4Brygadier550 5Młodszy brygadier530 6Starszy kapitan510 7Kapitan490 8Młodszy kapitan470 9Aspirant sztabowy440 10Starszy aspirant420 11Aspirant400 12Młodszy aspirant380 13Starszy ogniomistrz350 14Ogniomistrz330 15Młodszy ogniomistrz310 16Starszy sekcyjny290 17Sekcyjny270 18Starszy strażak250 19Strażak240 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 5 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej obwieszczenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w zakresie odnoszącym się do ustalenia treści art. 56 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska. (Dz. U. Nr 46, poz. 296) Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 stycznia 1997 r. sygn. akt. K 18/96 ogłaszam utratę mocy obowiązującej z dniem 1 maja 1997 r. obwieszczenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 21 marca 1994 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. Nr 49, poz. 196) w zakresie, w jakim ustalając aktualne brzmienie art. 56 tej ustawy wykluczyło odniesienie zadań określonych w tym artykule do jakichkolwiek innych podmiotów poza "organami gmin". Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 marca 1997 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 47, poz. 297) Art. 1. W załączniku do ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) wprowadza się następujące zmiany: 1) w okręgu wyborczym nr 15 - część województwa katowickiego wyrazy po dwukropku do końca zdania zastępuje się wyrazami: "Babice, Bobrowniki, Bolesław, Chrzanów, Klucze, Libiąż, Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Olkusz, Ożarowice, Pilica, Psary, Siewierz, Trzebinia, Wolbrom, Żarnowiec oraz miast: Będzin, Bukowno, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Poręba, Sławków, Sosnowiec, Wojkowice, Zawiercie."; 2) w okręgu wyborczym nr 16 - część województwa katowickiego: a) wyrazy po dwukropku do końca zdania zastępuje się wyrazami: "Bojszowy, Chełm Śląski, Kobiór, Wyry oraz miast: Bieruń, Bytom, Chorzów, Imielin, Katowice, Lędziny, Łaziska Górne, Mikołów, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie, Świętochłowice, Tychy, Zabrze.", b) liczbę "17" zastępuje się liczbą "16"; 3) w okręgu wyborczym nr 17 - część województwa katowickiego wyrazy po dwukropku do końca zdania zastępuje się wyrazami: "Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Kornowac, Krupski Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski, Marklowice, Miedźna, Mszana, Nędza, Ornontowice, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Pilchowice, Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Sośnicowice, Suszec, Świerklaniec, Świerklany, Toszek, Tworóg, Wielowieś, Zbrosławice, Zebrzydowice oraz miast: Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Knurów, Miasteczko Śląskie, Orzesze, Pszów, Pyskowice, Racibórz, Radlin, Rybnik, Rydułtowy, Tarnowskie Góry, Wodzisław Śląski, Żory."; 4) w okręgu wyborczym nr 18 - województwo kieleckie liczbę "11" zastępuje się liczbą "12"; 5) w okręgu wyborczym nr 27 - województwo łódzkie liczbę "12" zastępuje się liczbą "11"; 6) w okręgu wyborczym nr 38 - województwo rzeszowskie liczbę "7" zastępuje się liczbą "8". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że ma zastosowanie w wyborach do Sejmu kadencji następującej po kadencji Sejmu wybranego w dniu 19 września 1993 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji. (Dz. U. Nr 47, poz. 298) Art. 1. W ustawie z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 i z 1997 r. Nr 30, poz. 164) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 31: a) ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, którzy stale przebywają na terytorium kraju i w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw udziałowych mają ukończone 18 lat, są uprawnieni do otrzymania jednakowej liczby świadectw udziałowych, zwanych dalej "powszechnymi świadectwami udziałowymi", podlegających wymianie na akcje funduszy innych niż te, o których mowa w art. 8. 2. Sporządzanie spisów osób uprawnionych do otrzymania powszechnych świadectw udziałowych, poza spisami osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały, należy do zadań zleconych gmin. Sporządzenie spisów osób uprawnionych do otrzymania powszechnych świadectw udziałowych, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, należy do zadań Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. W terminach przeznaczonych na wydawanie powszechnych świadectw udziałowych każdy obywatel może wnieść reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu. Reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które są zameldowane na pobyt stały, wnosi się do sporządzającego spis, zaś na nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały, do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej, a w jego braku - do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego osobie uprawnionej. 4. Wójt (burmistrz, prezydent), wojewoda obowiązany jest do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji w sprawie dokonania zmian w spisie osób uprawnionych.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Na decyzję nie uwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu osób uprawnionych osoba mająca w tym interes prawny może wnieść w ciągu 14 dni od daty doręczenia decyzji skargę, za pośrednictwem organu rozpatrującego reklamację, do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy załączyć zaskarżoną decyzję wraz z aktami sprawy."; 2) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. Powszechne świadectwa udziałowe wydawane są osobom uprawnionym na podstawie dowodów osobistych."; 3) w art. 32 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi wzory powszechnych świadectw udziałowych, sposób sporządzania spisów osób uprawnionych, sposób wnoszenia i rozpatrywania reklamacji oraz tryb i terminy rozpoczęcia i zakończenia wydawania tych świadectw." Art. 2. Minister Skarbu Państwa przekaże z Funduszu Prywatyzacji, działającego na podstawie art. 39 ustawy, o której mowa w art. 1, odpowiednie środki finansowe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji na sporządzanie spisów osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, oraz wojewodom na czynności związane z rozpatrywaniem reklamacji na nieprawidłowość sporządzenia spisów osób uprawnionych. Wysokość kwot ustali Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 3. Osoby, które kiedykolwiek w okresie od 22 listopada 1995 r. do 22 listopada 1996 r. były zameldowane na pobyt stały, a nie odebrały w tym terminie przysługujących im powszechnych świadectw udziałowych, są pozbawione prawa do odbioru tych świadectw, z wyjątkiem osób, o których mowa w art. 31 ust. 3 i 6 ustawy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne. (Dz. U. Nr 47, poz. 299) Art. 1. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Państwo prowadzi racjonalną gospodarkę zasobami wód powierzchniowych i podziemnych, realizowaną na obszarach zlewni hydrograficznych, zwanych dalej «dorzeczami»."; 2) po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu: "Rozdział 1a Zarządzanie wodami Art. 19a. 1. Zarządzanie wodami polega na kształtowaniu, ochronie i wykorzystywaniu zasobów wód podziemnych i powierzchniowych zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności na: 1) ochronie zasobów wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem i nadmierną eksploatacją, 2) ochronie przed powodzią i suszą, 3) żeglugowym i energetycznym wykorzystaniu wód, 4) zapewnianiu ludności i gospodarce wody o odpowiedniej jakości, 5) zaspokajaniu potrzeb ludności w zakresie zdrowia, higieny i wypoczynku. 2. Instrumentami zarządzania wodami są w szczególności: 1) warunki korzystania z wód dorzeczy, 2) pozwolenia wodnoprawne, 3) opłaty za korzystanie z wód i urządzeń wodnych, 4) kataster gospodarki wodnej. Art. 19b. 1. Warunki korzystania z wód dorzecza, zwane dalej "warunkami", określają w szczególności: 1) ograniczenia w korzystaniu z wód i urządzeń wodnych na obszarze dorzecza lub jego części, 2) kierunki działań w zakresie inwestycji gospodarki wodnej. 2. Warunki uwzględniają w szczególności: 1) bilans wodno-gospodarczy dorzecza, 2) wymagania ochrony środowiska, w tym także zawarte w wojewódzkich i regionalnych programach ochrony środowiska, 3) ustalenia aktualnych planów zagospodarowania przestrzennego, 4) ustalenia zawarte w zatwierdzonej dokumentacji hydrogeologicznej, 5) obowiązujące pozwolenia wodnoprawne, 6) charakterystykę fizjograficzno-przestrzenną i gospodarczą dorzecza. 3. Warunki są sporządzane przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 19 ust. 4; projekt warunków wymaga zaopiniowania przez zainteresowane organy administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego. 4. Projekt warunków, o których mowa w ust. 3, wymaga uzgodnienia z właściwymi sejmikami samorządowymi. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zatwierdza, w drodze zarządzenia, warunki korzystania z wód dorzecza. 6. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób sporządzania warunków korzystania z wód dorzecza. Art. 19c. 1. Ustalenia zatwierdzonych warunków korzystania z wód dorzecza stają się wiążące dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)."; 3) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pozwolenia wodnoprawnego należy odmówić, jeżeli projektowany sposób korzystania z wody jest sprzeczny z warunkami korzystania z wód dorzecza albo z ochroną środowiska."; 4) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć za odszkodowaniem, jeżeli jest to uzasadnione interesem ludności, ochroną środowiska albo ważnymi względami gospodarczymi."; 5) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 19 ust. 4, są stronami postępowania wodnoprawnego."; 6) w art. 49: a) w ust. 1 skreśla się wyraz "indywidualnego", b) w ust. 3 po wyrazach "za pomocą deszczowni" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także do korzystania z wody podziemnej, jeżeli pobór przekracza 5 m3 na dobę lub wydajność eksploatacyjna ujęcia przekracza 0,5 m3 na godzinę."; 7) art. 54 otrzymuje brzmienie: "Art. 54. Szczególne korzystanie z wód nie może naruszać, zatwierdzonych przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, warunków korzystania z wód dorzecza."; 8) w art. 56: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za szczególne korzystanie z wód, a także za korzystanie ze stanowiących własność państwa urządzeń wodnych pobiera się opłaty.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.", c) skreśla się ust. 3; 9) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. 1. Źródła oraz ujęcia wody są chronione przez ustanawianie stref ochronnych. 2. Zbiorniki wód podziemnych są chronione przez ustanawianie, na koszt Skarbu Państwa, obszarów ochronnych. 3. Strefy ochronne źródeł ustanawia wojewoda, a strefy ochronne ujęć wody - organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody. 4. Ustanawia się z urzędu strefy ochronne źródeł na koszt wojewody oraz ujęć wody na koszt zakładu."; 10) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu: "Art. 60a. 1. W akcie o ustanowieniu obszaru ochronnego zbiorników wód podziemnych można w szczególności zakazać: 1) lokalizowania zakładów przemysłowych lub obiektów budowlanych uciążliwych dla środowiska, 2) lokalizowania punktów przeładunkowych i dystrybucyjnych produktów ropopochodnych, 3) gromadzenia ścieków i składowania odpadów, które mogą zanieczyszczać wody podziemne. 2. Obszary ochronne zbiorników wód podziemnych ustanawia Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. 3. Ustalenia aktu o ustanowieniu obszaru ochronnego zbiorników wód podziemnych stają się wiążące dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)."; 11) w art. 61: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także ustanowieniem obszaru ochronnego.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli zmiana zagospodarowania gruntów lub ustanowienie strefy ochronnej związane jest z ochroną ujęcia wody, odszkodowanie wypłaca zakład, w pozostałych wypadkach - Skarb Państwa."; 12) art. 102 otrzymuje brzmienie: "Art. 102. 1. Wprowadzanie ścieków do urządzeń kanalizacyjnych wymaga zawarcia umowy z właścicielem lub wskazanym przez niego użytkownikiem tych urządzeń. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących mienie komunalne."; 13) art. 121 otrzymuje brzmienie: "Art. 121. Zakłady posiadające dane potrzebne do prowadzenia ksiąg wodnych i katastru gospodarki wodnej obowiązane są udostępnić je właściwym organom administracji państwowej oraz jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 19 ust. 4."; 14) po art. 132 dodaje się art. 132a w brzmieniu: "Art. 132a. 1. Pozwolenia wodnoprawne, wydane przed dniem 1 stycznia 1975 r., wygasają z dniem 31 grudnia 2000 r. 2. Zakłady posiadające pozwolenia wodnoprawne, o których mowa w ust. 1, oraz zakłady, które pobierają wodę lub wprowadzają ścieki do wód albo do ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego, są zobowiązane złożyć wniosek o jego wydanie na zasadach określonych w ustawie w terminie od dnia 1 lipca 1997 r. do dnia 30 czerwca 2000 r. 3. W wypadku niezłożenia wniosku w terminie, zakłady, o których mowa w ust. 2, będą uiszczać, do czasu uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, podwyższone 10-krotnie opłaty, za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych. 4. Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może, w drodze decyzji, nakazać zakładom, o których mowa w ust. 2, rozebranie urządzeń wodnych wykonanych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego." Art. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 47, poz. 301) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 i z 1997 r. Nr 27, poz. 147), w działach 11, 17, 19 i 21 w kolumnach 8 (UE), 10 (Czechy i Słowacja) oraz 11 (Węgry) skreśla się stawki celne dla pozycji towarowych określonych kodami PCN 1105 10 00 0, 1105 20 00 0, 1108 11 00 0, 1108 12 00 0, 1108 13 00 0, 1108 14 00 0, 1108 19 10 0, 1108 19 90 0, 1108 20 00 0, 1702 30 10 0, 1702 30 51 0, 1702 30 59 0, 1702 30 91 0, 1702 30 99 0, 1702 40 10 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0, 1702 90 71 0, 1702 90 75 0, 1702 90 79 0, 1901 90 99 9, 2106 90 30 0, 2106 90 55 0. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. (Dz. U. Nr 47, poz. 302) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jako podsekretarz stanu. 3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów. § 2. 1. Pełnomocnik koordynuje wypełnianie zadań zapewniających realizację pełni praw dzieci oraz poprawę warunków ich życia, wynikających z: 1) ustaw i uchwał Sejmu oraz aktów wykonawczych, a także innych dokumentów Rady Ministrów i jej organów, 2) rządowych programów przyjętych do realizacji, 3) umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a w szczególności Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r., oraz zaleceń organizacji międzynarodowych działających na rzecz dzieci. 2. Pełnomocnik realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, w szczególności przez: 1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej dzieci oraz warunków ich rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska sieroctwa, niepełnosprawności oraz zagrożenia patologiami społecznymi, a także ich wpływu na poziom życia i rozwój dzieci, 2) inicjowanie lub przygotowanie rozwiązań i regulacji prawnych oraz działań w zakresie kształtowania właściwych warunków życia dzieci, gwarancji respektowania ich praw i ochrony interesów, w tym: a) rozwiązywania problemów sieroctwa naturalnego i społecznego oraz opieki zastępczej, b) przeciwdziałania społecznym patologiom dotykającym dzieci oraz minimalizowania ich skutków, c) zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także pozamedycznych (w tym potrzeb edukacyjnych, socjalnych, kulturowych, integracyjnych) dzieci niepełnosprawnych, d) rozwijania pozaszkolnych, instytucjonalnych form pobudzania aktywności intelektualnej i fizycznej dzieci, w celu tworzenia optymalnych warunków ich rozwoju i samorealizacji, 3) obowiązkowe opiniowanie, udział w opracowywaniu regulacji prawnych oraz programów działań służących poprawie materialnych, społecznych oraz kulturowych warunków życia i rozwoju dzieci, 4) upowszechnianie idei podmiotowości dziecka, respektowania jego praw i ochrony interesów oraz kształtowanie właściwych relacji dorośli - dzieci, 5) inspirowanie i wspieranie działalności samopomocowej grup, organizacji i środowisk działających na rzecz dzieci oraz tworzenie płaszczyzny ich współpracy z Rządem. 3. Do zadań Pełnomocnika należy również: 1) współpraca z międzynarodowymi organizacjami oraz instytucjami, a także międzyrządowa współpraca dwustronna w sprawach dzieci, 2) czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, a także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie podpisywania kolejnych umów - przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych. § 3. 1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współdziałaniu z właściwymi organami administracji rządowej, w szczególności z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet, z Ministrami: Edukacji Narodowej, Sprawiedliwości, Zdrowia i Opieki Społecznej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Spraw Zagranicznych, do których może zwracać się o udzielanie informacji i pomocy. 2. Pełnomocnik podejmuje współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz organizacjami pozarządowymi w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań. 3. Pełnomocnik może występować do właściwych organów i instytucji administracji rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego zainteresowań, których rozwiązanie należy do kompetencji tych organów i instytucji, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska. 4. Organy opracowujące projekty aktów prawnych są obowiązane do uzyskiwania opinii i stanowiska Pełnomocnika w zakresie spraw należących do jego właściwości. § 4. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym. (Dz. U. Nr 47, poz. 303) Na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień: 1) Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego jako specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, zwanego dalej "GOPR", 2) Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, zwanego dalej "TOPR", w zakresie ratownictwa górskiego na obszarze Tatr i pasma Gubałowsko-Spiskiego, 3) Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego jako specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, zwanego dalej "WOPR". § 2. 1. GOPR oraz TOPR są obowiązane i uprawnione do: 1) organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, 2) organizowania oraz szkolenia górskiej służby ratowniczej, 3) ustalania szczegółowych programów kursów i szkoleń specjalistycznych z zakresu ratownictwa górskiego, 4) nadawania stopni ratowniczych i instruktorskich oraz określenia uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych w górach, w zależności od posiadanych kwalifikacji, 5) programowania i prowadzenia profilaktycznej działalności w zakresie bezpieczeństwa osób przebywających w górach, 6) stwierdzania zagrożeń bezpieczeństwa osób przebywających w górach, na swoim terenie działania, 7) wydawania ekspertyz w zakresie bezpieczeństwa w górach, na swoim terenie działania. 2. GOPR i TOPR oraz ich upoważnieni przedstawiciele są uprawnieni do: 1) występowania do kierowników obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych, położonych w górach, o usunięcie stwierdzonych zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 6, lub o wstrzymanie eksploatacji, 2) występowania do organów administracji samorządowej oraz, stosownie do właściwości, do dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia zagrożeń, jak również o wstrzymanie eksploatacji albo zamknięcie obiektów lub urządzeń, 3) występowania do organów administracji samorządowej o zamknięcie obszaru powietrznego do uprawiania sportów lotniczych w wypadkach stanowiących zagrożenie dla osób, funkcjonowania urządzeń i prowadzonych tam akcji ratunkowych i szkoleń. 3. W wyjątkowych wypadkach, stanowiących zagrożenie dla zdrowia i życia osób, GOPR lub TOPR może zażądać od organizatorów i kierowników, o których mowa w ust. 2 pkt 1, zaniechania imprezy, zaniechania wyjścia w góry bądź zamknięcia obiektu lub urządzenia. 4. Kierownik jednostki GOPR lub TOPR, na której terenie działania dokonano czynności określonej w ust. 3, z czynności tej sporządza protokół. 5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, wraz z uzasadnieniem jest przedstawiany bezzwłocznie właściwemu organowi administracji samorządowej oraz organizatorom imprez i kierownikom, o których mowa w ust. 2 pkt 1. 6. Właściwy w sprawie wydawania decyzji o zaniechaniu przeprowadzenia imprezy, wyjścia w góry bądź zamknięciu obiektu lub urządzenia jest organ administracji samorządowej. § 3. 1. WOPR jest obowiązane i uprawnione do: 1) organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach śródlądowych i w kąpieliskach morskich, 2) organizowania oraz szkolenia wodnej służby ratowniczej, 3) ustalania szczegółowych programów kursów i szkoleń specjalistycznych z zakresu ratownictwa wodnego, 4) nadawania stopni ratowniczych oraz określania uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych, w zależności od posiadanych kwalifikacji, 5) programowania i prowadzenia profilaktycznej działalności w zakresie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w miejscach wyznaczonych oraz uprawiających sporty wodne, 6) stwierdzania zagrożeń bezpieczeństwa osób, o których mowa w pkt 5, na swoim terenie działania, 7) wydawania ekspertyz w zakresie bezpieczeństwa na wodach, na swoim terenie działania. 2. WOPR i jego upoważnieni przedstawiciele są uprawnieni do: 1) występowania do kierowników obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych, położonych nad wodą, o usunięcie stwierdzonych zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 6, lub o wstrzymanie eksploatacji, 2) występowania do organów administracji samorządowej oraz, stosownie do właściwości, do dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia zagrożeń, jak również o wstrzymanie eksploatacji albo zamknięcie obiektów lub urządzeń. § 4. 1. Ratownikom górskim biorącym udział w wyprawie ratunkowej przysługuje dieta w wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju za każdą rozpoczętą godzinę trwania wyprawy ratunkowej. 2. W wypadku wyprawy, o której mowa w ust. 1, trwającej ponad 16 godzin ratownikom górskim przysługuje ponadto wyżywienie. 3. Ratownikom wodnym biorącym udział w akcji ratunkowej przysługuje dieta w wysokości połowy diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju. § 5. 1. Inne niż GOPR, TOPR lub WOPR organizacje ratownicze mogą wykonywać obowiązki i uprawnienia tych organizacji za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, jeżeli: 1) obszar, na którym ma być prowadzona działalność ratownicza, nie jest wystarczająco zabezpieczony przez stowarzyszenia wymienione w § 1 albo stowarzyszenia te nie są w stanie go zabezpieczyć, 2) posiadają kadrę ratowników z uprawnieniami, 3) posiadają siedzibę, własny sprzęt specjalistyczny, środki transportu i łączności, 4) wskażą źródła finansowania planowanej działalności, 5) przedstawią opinię co do celowości wykonywania obowiązków i uprawnień, o których mowa w § 1, właściwego wojewody i organu administracji samorządowej, 6) przedstawią opinię, o której mowa w pkt 5, dyrektora parku narodowego, w wypadku prowadzenia działalności na obszarze parku. 2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki wyraża zgodę na wykonywanie obowiązków i uprawnień GOPR, TOPR lub WOPR przez inną organizację ratowniczą na jej wniosek zawierający informacje i opinie, o których mowa w ust. 1. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia przedsiębiorstwa państwowego oraz państwowych osób prawnych nie będących spółkami, które mogą przekazywać gminom lub innym osobom prawnym zakładowe budynki mieszkalne. (Dz. U. Nr 47, poz. 304) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32) zarządza się, co następuje: § 1. Przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", Narodowy Bank Polski oraz jednostki badawczo-rozwojowe mogą, na zasadach określonych ustawą z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32), przekazywać gminom lub innym osobom prawnym grunty zabudowane budynkami mieszkalnymi, wraz z towarzyszącymi obiektami infrastruktury technicznej i społecznej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej. (Dz. U. Nr 47, poz. 305) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej (Dz. U. Nr 153, poz. 740) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 8705 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU ex 8705 90 90 0Samochód specjalny ratownictwa wysokościowego500 000 dodaje się pozycje towarowe określone kodem PCN ex 8705 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU ex 8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa chemiczno-ekologicznego450 000 ex 8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa technicznego600 000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia gmin wchodzących w skład województw. (Dz. U. Nr 47, poz. 306) Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 1996 r. w sprawie określenia gmin wchodzących w skład województw (Dz. U. Nr 130, poz. 612) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 13 w pkt 2 wyraz "Koźmin" zastępuje się wyrazami "Koźmin Wielkopolski"; 2) w § 14: a) w pkt 1 po wyrazie "Racibórz" dodaje się wyraz "Radlin", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) gminy: Babice, Bestwina, Bobrowniki, Bojszowy, Bolesław, Brzeszcze, Chełm Śląski, Chrzanów, Czechowice-Dziedzice, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Klucze, Kobiór, Kornowac, Krupski Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Libiąż, Lubomia, Lyski, Łazy, Marklowice, Miedźna, Mierzęcice, Mszana, Nędza, Ogrodzieniec, Olkusz, Ornontowice, Ożarowice, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Pilchowice, Pilica, Psary, Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Siewierz, Sośnicowice, Suszec, Świerklaniec, Świerklany, Toszek, Trzebinia, Tworóg, Wielowieś, Wolbrom, Wyry, Zbrosławice, Zebrzydowice i Żarnowiec."; 3) w § 24 w pkt 2 po wyrazie "Głowno" dodaje się wyraz "Ksawerów"; 4) w § 25 w pkt 2 po wyrazie "Sękowa" dodaje się wyraz "Słopnice". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej. (Dz. U. Nr 47, poz. 307) Na podstawie art. 71 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie aplikacji legislacyjnej (Dz. U. Nr 74, poz. 370) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "Urzędzie Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 2) w § 2 w ust. 1 wyrazy "Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 3) w § 6 w ust. 1 wyraz "siedmioletni" zastępuje się wyrazem "pięcioletni"; 4) w § 7 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Sekretarz Rady Ministrów działający z upoważnienia Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 5) w § 8: a) w ust. 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na wniosek Sekretarza Rady Ministrów", b) w ust. 3 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów", c) w ust. 4 wyrazy "dyrektor Departamentu Prawnego Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "dyrektor Departamentu Legislacyjnego Rządu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 6) w § 13 w ust. 4 wyraz "roku" zastępuje się wyrazami "sześciu miesięcy"; 7) w § 14 w ust. 1 i 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów"; 8) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1997 r. (poz. 307) KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW ZAŚWIADCZENIE O UKOŃCZENIU APLIKACJI LEGISLACYJNEJ Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. (Dz. U. Nr 47, poz. 308) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zarządzenia i decyzje powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania nowych, na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1997 r. (poz. 308) STATUT MINISTERSTWA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA § 1. Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 6 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach, w jego imieniu. § 3. 1. Stałymi organami doradczymi i opiniodawczymi Ministra są: 1) Państwowa Rada Ochrony Przyrody, 2) Państwowa Rada Ochrony Środowiska, 3) Rada Geologiczna, 4) Rada Leśnictwa. 2. Przy Ministrze działa Główny Komitet Przeciwpowodziowy. 3. Skład osobowy, zakres i tryb działania organów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 określają odrębne przepisy. 4. Skład osobowy, organizację, zakres i tryb działania organów wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4 ustala zarządzeniem Minister. 5. Minister może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze doraźnym, określając nazwę, skład osobowy, zakres zadań i tryb pracy oraz cel powołania tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. Minister wykonuje zadania naczelnego organu administracji rządowej w zakresie geologii przy pomocy Głównego Geologa Kraju. 2. Minister wykonuje zadania naczelnego organu administracji rządowej w zakresie ochrony przyrody przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody. § 5. Minister nadzoruje wykonywanie zadań w zakresie kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska, wykonywanych przez Państwową Inspekcję Ochrony Środowiska, której działalnością kieruje Główny Inspektor Ochrony Środowiska. 2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest zastępcą Ministra do spraw kontroli przestrzegania przepisów o ochronie środowiska i badania stanu środowiska. § 6. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Departament Prawny, 3) Departament Polityki Ekologicznej, 4) Departament Systemów Ochrony Środowiska, 5) Departament Leśnictwa, 6) Departament Gospodarki Wodnej, 7) Departament Ochrony Przyrody, 8) Departament Geologii i Koncesji Geologicznych, 9) Departament Orzecznictwa Administracyjnego, 10) Departament Budżetu i Finansów, 11) Departament Spraw Obronnych, 12) Biuro Dyrektora Generalnego, 13) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 14) Biuro Informacji i Komunikacji Społecznej, 15) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 16) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków, 17) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, oraz tryb pracy Ministerstwa określa Minister w regulaminie organizacyjnym nadanym na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 7. 1. W Ministerstwie działa jako jednostka wyodrębniona Gospodarstwo Pomocnicze - "Zakład Obsługi przy Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa". 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 8. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne określone w wykazie stanowiącym załącznik do statutu. 2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa WYKAZ jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa 1. Jednostki podległe: 1) Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, 2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku, 3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach, 4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie, 5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu, 6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie, 7) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie, 8) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, 9) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku, 10) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Katowicach, 11) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie, 12) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie, 13) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu, 14) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie, 15) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, 16) Zakład Budżetowy Budownictwa Wodnego w Puławach, 17) Biuro Programu Oceny Skutków Działań w Środowisku w Warszawie, 18) Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Dębem, 19) Technikum Leśne im. Stanisława Morawskiego w Brynku, 20) Zespół Szkół Leśnych im. inż. Jana Kloski w Goraju, 21) Technikum Leśne w Rogozińcu, 22) Technikum Leśne im. prof. Jana Miklaszewskiego w Rzepinie, 23) Technikum Leśne w Starym Sączu, 24) Technikum Leśne w Tułowicach, 25) Zespół Szkół Leśnych w Białowieży, 26) Zespół Szkół Leśnych w Biłgoraju, 27) Zespół Szkół Leśnych w Lesku, 28) Zespół Szkół Leśnych im. prof. Władysława Jedlińskiego w Miliczu, 29) Zespół Szkół Leśnych im. 1000-lecia Państwa Polskiego w Tucholi, 30) Zespół Szkół Leśnych im. prof. Stanisława Sokołowskiego w Warcinie, 31) Zespół Szkół Leśnych w Zagnańsku, 32) Babiogórski Park Narodowy, 33) Białowieski Park Narodowy, 34) Biebrzański Park Narodowy, 35) Bieszczadzki Park Narodowy, 36) Park Narodowy "Bory Tucholskie", 37) Drawieński Park Narodowy, 38) Gorczański Park Narodowy, 39) Park Narodowy Gór Stołowych, 40) Kampinoski Park Narodowy, 41) Karkonoski Park Narodowy, 42) Magurski Park Narodowy, 43) Narwiański Park Narodowy, 44) Ojcowski Park Narodowy, 45) Pieniński Park Narodowy, 46) Poleski Park Narodowy, 47) Roztoczański Park Narodowy, 48) Słowiński Park Narodowy, 49) Świętokrzyski Park Narodowy, 50) Tatrzański Park Narodowy, 51) Wielkopolski Park Narodowy, 52) Wigierski Park Narodowy, 53) Woliński Park Narodowy, 54) Krajowy Zarząd Parków Narodowych w Warszawie. 2. Nadzorowane jednostki badawczo-rozwojowe: 1) Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie, 2) Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych w Katowicach, 3) Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie, 4) Instytut Badawczy Leśnictwa w Warszawie, 5) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Geologicznej w Warszawie, 6) Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie. 3. Inne jednostki nadzorowane: 1) Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie, 2) Państwowe Gospodarstwo Leśne "Lasy Państwowe" w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 47, poz. 309) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 31 maja 1993 r. w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 302), w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W sieci telefonicznej stacjonarnej użytku publicznego dopuszcza się, poza systemami określonymi w ust. 3, zakładanie systemów opracowanych i produkowanych w kraju, nie spełniających warunków określonych w ust. 2 pkt 3." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 5 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty. (Dz. U. Nr 47, poz. 310) Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290, z 1994 r. Nr 122, poz. 599 i z 1995 r. Nr 25, poz. 134) w § 1: 1) w ust. 1: a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "bez uwzględnienia składników wynagrodzenia, których nie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty," b) na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w kwotach przyjmowanych w myśl art. 7 ustawy do podstawy wymiaru emerytur i rent.", 2) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 5.", 3) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dochód wypłacony z tytułu pracy, służby lub działalności, o której mowa w ust. 1, wykonywanej w okresie, w którym wypłata świadczenia była zawieszona, uważa się za dochód uzyskany w tym okresie, jeżeli jest to dla emeryta lub rencisty korzystniejsze." § 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do wynagrodzeń, uposażeń lub dochodów osiągniętych poczynając od roku 1996. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 5 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania akcji przez uprawnionych plantatorów buraka cukrowego. (Dz. U. Nr 47, poz. 311) Na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Listę uprawnionych plantatorów buraka cukrowego, zwanych dalej "plantatorami", sporządza spółka powstała z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego, zwana dalej "spółką", w terminie do 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 2. 1. Listę plantatorów, o której mowa w § 1, wywiesza się na okres 30 dni w siedzibie spółki oraz urzędach tych gmin, na których obszarze plantatorzy uprawiali buraki cukrowe. 2. Przed wywieszeniem listy plantatorów spółka ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym i lokalnym oraz w sposób zwyczajowo przyjęty na terenie działania spółki informację o terminie i miejscach wywieszenia listy plantatorów oraz uprawnieniu do składania reklamacji, o której mowa w § 3. § 3. 1. W razie nieumieszczenia na liście, plantatorowi przysługuje prawo do złożenia w siedzibie spółki lub przesłania listem poleconym pisemnej reklamacji w terminie 14 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w § 2 ust. 1. 2. Reklamację rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia jej złożenia lub doręczenia, po uprzednim powiadomieniu reklamującego plantatora listem poleconym o terminie i miejscu rozpatrzenia reklamacji. 3. Reklamację rozpatruje powołana przez spółkę komisja, w skład której wchodzi przedstawiciel spółki, członek rady nadzorczej spółki wybrany przez plantatorów oraz przedstawiciel terenowo właściwej izby rolniczej. 4. O sposobie rozpatrzenia reklamacji spółka niezwłocznie powiadamia pisemnie reklamującego plantatora. 5. Rozpatrzenie reklamacji przez komisję, o której mowa w ust. 3, wyczerpuje tok postępowania reklamacyjnego. § 4. Po zakończeniu postępowania reklamacyjnego spółka listem poleconym powiadamia plantatorów o nabyciu uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji, informując jednocześnie o wynikającym z art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724), zwanej dalej "ustawą", terminie składania pisemnych oświadczeń o zamiarze nabycia akcji oraz skutkach niedotrzymania tego terminu. § 5. Pisemne oświadczenia o zamiarze nabycia akcji plantatorzy składają w siedzibie spółki lub przesyłają listem poleconym. § 6. Wykaz plantatorów, którzy złożyli pisemne oświadczenie o zamiarze nabycia akcji, spółka przekazuje Ministrowi Skarbu Państwa. § 7. Przed zawarciem umowy o nieodpłatnym nabyciu akcji plantator składa pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z ograniczeniem wynikającym z art. 8 ust. 7 ustawy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego na inspektorów standaryzacji Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, powoływania i składu komisji kwalifikacyjnej oraz wysokości wynagrodzenia jej członków. (Dz. U. Nr 47, poz. 312) Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. Termin i miejsce przeprowadzenia egzaminu kwalifikacyjnego na inspektorów standaryzacji, zwanego dalej "egzaminem", oraz listę osób przystępujących do egzaminu ustala Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. § 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji dla przeprowadzenia egzaminu powołuje każdorazowo komisję kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", w składzie: przewodniczący, sekretarz oraz trzech członków spośród osób z wyższym wykształceniem oraz o wysokim poziomie wiedzy teoretycznej i doświadczeniu zawodowym z zakresu państwowego nadzoru standaryzacyjnego towarów rolno-spożywczych. § 3. 1. Egzamin obejmuje sprawdzenie, w formie odpowiedzi ustnych na pytania: 1) znajomości przepisów o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą, 2) znajomości wymagań w zakresie jakości handlowej towarów rolno-spożywczych objętych państwowym nadzorem standaryzacyjnym w obrocie z zagranicą, 3) umiejętności dokonywania oceny i orzekania o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych. 2. O zdaniu egzaminu komisja rozstrzyga większością głosów. § 4. 1. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, który powinien zawierać datę i miejsce egzaminu, skład komisji oraz imienną listę osób przystępujących do egzaminu, wyniki egzaminu i głosowania komisji. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje komisja i przekazuje Dyrektorowi Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. § 5. Za udział w posiedzeniu komisji jej przewodniczący otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 100%, a pozostali członkowie w wysokości 80% najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie odrębnych przepisów. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 7 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie taksy notarialnej. (Dz. U. Nr 47, poz. 313) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 22, poz. 91 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 kwietnia 1991 r. w sprawie taksy notarialnej (Dz. U. Nr 33, poz. 146, z 1992 r. Nr 21, poz. 89 i Nr 54, poz. 265 oraz z 1994 r. Nr 130, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Maksymalne wynagrodzenie wynosi za sporządzenie: 1) aktu umowy zbycia nieruchomości, jeżeli w związku z tą umową następuje wypłata świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego rolników - do 400 zł, 2) aktu związanego z przekształceniem banku państwowego, banku państwowo-spółdzielczego oraz utworzeniem banku regionalnego zrzeszającego banki spółdzielcze w trybie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) - do 1 250 zł, 3) testamentu - do 25 zł, 4) testamentu zawierającego zapis, polecenie lub pozbawienie uprawnionego prawa do zachowku - do 35 zł, 5) aktu odwołania testamentu - do 25 zł, 6) aktu zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się prawa, jeżeli wartości przedmiotu nie da się określić - do 25 zł, 7) aktu zrzeczenia się własności nieruchomości - do 25 zł, 8) pełnomocnictwa - do 25 zł, a pełnomocnictwa do przeniesienia własności nieruchomości - do 35 zł, 9) oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku - do 25 zł."; 2) w § 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Maksymalne wynagrodzenie, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się: 1) za sporządzenie protokołu zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub walnego zgromadzenia spółdzielni - do 500 zł, 2) za sporządzenie protokołu walnego zgromadzenia akcjonariuszy - do 800 zł.", b) ust. 4-6 otrzymują brzmienie: "4. Za sporządzenie protokołu niedojścia do skutku licytacji lub przetargu maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 25 zł. 5. Za sporządzenie protokołu przyjęcia dokumentu na przechowanie maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 25 zł, a za przechowanie dokumentu, za każdy rozpoczęty kwartał - od każdego dokumentu do 20 zł. 6. Za sporządzenie innych protokołów, nie wymienionych w ust. 1 i 3-5, maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 150 zł."; 3) w § 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za sporządzenie wypisu lub wyciągu z akt notarialnych lub innego dokumentu maksymalne wynagrodzenie za każdą rozpoczętą stronę ustala się w wysokości do 5 zł."; 4) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. Maksymalne wynagrodzenie notariusza ustala się: 1) za poświadczenie własnoręczności podpisu albo odcisku palca osoby niepiśmiennej lub nie mogącej pisać: a) na pełnomocnictwach, na dokumentach o charakterze niemajątkowym lub dokumentach dla celów ubezpieczeń społecznych - do 10 zł, b) na innych dokumentach - do 20 zł, c) za podpis lub odcisk palca złożony przez dalszą osobę na dokumentach, o których mowa pod lit. a) i b) - do 10 zł, 2) za poświadczenie zgodności odpisu z okazanym dokumentem - za każdą stronę do 5 zł, 3) za poświadczenie czasu okazania dokumentu za każdą stronę - do 5 zł, 4) za poświadczenie pozostawania przy życiu: a) w celu otrzymania emerytury, renty lub innych świadczeń z ubezpieczenia społecznego - do 5 zł, b) w innym celu - do 20 zł, 5) za poświadczenie pozostawania osoby w określonym miejscu - do 20 zł."; 5) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Za doręczenie stronie przeciwnej oświadczenia wniesionego ustnie do protokołu albo wręczonego lub przesłanego notariuszowi maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 20 zł."; 6) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. Za dokonanie czynności nie wymienionych w niniejszym rozporządzeniu maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 100 zł, w zależności od nakładu pracy notariusza i czasu przeznaczonego na tę czynność." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów. (Dz. U. Nr 47, poz. 314) Na podstawie art. 84 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i Nr 140, poz. 804, z 1995 r. Nr 45, poz. 237 oraz z 1996 r. Nr 44, poz. 196) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1: - w pkt 1 liczbę "32,00" zastępuje się liczbą "38,00", - w pkt 2 liczbę "35,00" zastępuje się liczbą "42,00", - w pkt 3 liczbę "43,00" zastępuje się liczbą "52,00", - w pkt 4 liczbę "49,00" zastępuje się liczbą "59,00", - w pkt 5 liczbę "52,00" zastępuje się liczbą "63,00", - w pkt 6 liczbę "42,00" zastępuje się liczbą "51,00", - w pkt 7 liczbę "9,00" zastępuje się liczbą "11,00", - w pkt 8 liczbę "7,00" zastępuje się liczbą "8,50", b) w ust. 4 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00"; 2) w § 2: a) w ust. 1: - w pkt 1 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00", - w pkt 2 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00", - w pkt 3 liczbę "9,00" zastępuje się liczbą "11,00", - w pkt 4 liczbę "9,50" zastępuje się liczbą "11,50", - w pkt 5 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00", - w pkt 6 liczbę "4,50" zastępuje się liczbą "5,50", - w pkt 7 liczbę "3,00" zastępuje się liczbą "3,50", b) w ust. 1a: - w pkt 1 liczbę "1,50" zastępuje się liczbą "1,80", - w pkt 2 liczbę "1,80" zastępuje się liczbą "2,20". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 30 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich. (Dz. U. Nr 48, poz. 317) Na podstawie art. 74 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich (Dz. U. Nr 27, poz. 138 i z 1991 r. Nr 98, poz. 436) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 48 w ust. 2 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej" oraz skreśla się wyrazy "prezesowi Państwowego Arbitrażu Gospodarczego"; 2) w § 49: a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "O okresie kary i terminie jej zakończenia rada zawiadamia właściwych prezesów sądu apelacyjnego i wojewódzkiego oraz pracodawców ukaranego.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, a w stosunku do aplikantów radcowskich - wydalenia z aplikacji wykonuje rada okręgowej izby radców prawnych po otrzymaniu od przewodniczącego właściwego sądu dyscyplinarnego odpisu prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego. O treści orzeczenia dyscyplinarnego dziekan okręgowej izby radców prawnych zawiadamia właściwych prezesów sądu apelacyjnego i wojewódzkiego oraz pracodawców ukaranego."; 3) w § 54 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zryczałtowane koszty postępowania wynoszą w razie ukarania: 1) karą upomnienia - od 300 do 500 zł, 2) innymi karami - od 1000 do 3000 zł." § 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się koszty w wysokości dotychczas obowiązującej - do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. (Dz. U. Nr 49, poz. 318) 1. Na podstawie ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 14, poz. 88), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), 2) ustawą z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279), ujętych w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 września 1991 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403), 3) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), 4) ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208) ujętych w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 80, poz. 405), 5) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), 6) ustawą z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 156, poz. 775) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje następujących przepisów: 1) art. 25-30 oraz art. 32 i 33 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 14, poz. 88), które stanowią: "Art. 25. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany: 1) w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej po wyrazach «Postępowanie w sprawach gospodarczych» dodaje się wyrazy «Rozdział 1. Przepisy ogólne», 2) w art. 4791 w § 2 w pkt 3 wyrazy «w gospodarce narodowej» skreśla się, 3) w art. 4793 w § 1 po wyrazie «rejonowych» dodaje się wyrazy «lub sądu antymonopolowego», 4) po art. 47927 dodaje się rozdział 2 w brzmieniu: «Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym Art. 47928. § 1. Od decyzji Urzędu Antymonopolowego lub jego delegatury można wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. § 2. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu. Art. 47929. § 1. Urząd Antymonopolowy przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu. § 2. Jeżeli Urząd Antymonopolowy uzna odwołanie za słuszne, może - nie przekazując akt sądowi - uchylić albo zmienić swoją decyzję w całości lub w części, o czym bezzwłocznie powiadamia stronę, przesyłając jej nową decyzję, od której stronie służy odwołanie. Art. 47930. Odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie albo zmianę decyzji w całości lub w części. Art. 47931. § 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym stronami są także Urząd Antymonopolowy i zainteresowany. § 2. Zainteresowanym jest ten, czyje prawa lub obowiązki zależą od rozstrzygnięcia procesu. Jeżeli zainteresowany nie został wezwany do udziału w sprawie, sąd wezwie go na wniosek strony albo z urzędu. Art. 47932. Pełnomocnikiem Urzędu Antymonopolowego może być pracownik tego Urzędu. Art. 47933. W razie wniesienia odwołania od decyzji Urzędu Antymonopolowego, sąd może, na wniosek powoda, wstrzymać wykonanie decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Art. 47934. § 1. Sąd oddala odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia. § 2. W razie uwzględnienia odwołania, sąd zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo zmienia w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy. Art. 47935. Orzeczenia Sądu Antymonopolowego są prawomocne.» Art. 26. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180 oraz z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr 19, poz. 132) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 11 skreśla się, 2) art. 5a skreśla się. Art. 27. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 33, poz. 175 i Nr 73, poz. 436) po art. 191 dodaje się art. 192 w brzmieniu: «Art. 192. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, utworzy w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie odrębną jednostkę organizacyjną do spraw antymonopolowych (sąd antymonopolowy)». Art. 28. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o Funduszu Rozwoju Rynku i Demonopolizacji Handlu (Dz. U. Nr 30, poz. 159) w art. 3 w ust. 1 pkt 4 skreśla się. Art. 29. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229) w art. 2 w ust. 2 pkt 5 skreśla się. Art. 30. 1. Nie zakończone prawomocnie do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy sprawy, rozpatrywane przez Ministra Finansów, przekazuje się do dalszego rozpoznania Urzędowi Antymonopolowemu. 2. Skargi na decyzje Ministra Finansów, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpatruje Naczelny Sąd Administracyjny według przepisów dotychczasowych. W razie uchylenia decyzji, Naczelny Sąd Administracyjny przekazuje do rozpoznania sprawę Urzędowi Antymonopolowemu. 3. Wznowienie postępowania, uchylenie, zmiana lub stwierdzenie nieważności decyzji, wydanej przez Ministra Finansów przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, następuje według przepisów dotychczasowych, z tym że właściwym do rozpoznania sprawy jest Urząd Antymonopolowy." "Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 18 oraz z 1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 30, poz. 159 i Nr 35, poz. 192). Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 2) art. 47 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), który stanowi: "Art. 47. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r."; 3) art. 2 i 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279), które stanowią: "Art. 2. W ustawie z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i z 1990 r. Nr 14, poz. 88) w art. 1 skreśla się pkt 4." "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), który stanowi: "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."; 5) art. 2 i 4 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208), które stanowią: "Art. 2. 1. Do stosunków prawnych dotyczących przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem art. 11-11c. 2. Postępowanie przed Urzędem Antymonopolowym wszczęte i nie zakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczy się według przepisów tej ustawy." "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia." 6) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który stanowi: "Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3, art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art. 45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art. 80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r. oraz art. 41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)."; 7) art. 22 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 156, poz. 775), który stanowi: "Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 14 pkt 2 i art. 17 pkt 2-13, które wchodzą w życie z dniem 8 kwietnia 1997 r." Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1997 r. (poz. 318) USTAWA z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. W celu zapewnienia rozwoju konkurencji, ochrony podmiotów gospodarczych narażonych na stosowanie praktyk monopolistycznych oraz ochrony interesów konsumentów stanowi się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1) Ustawa określa warunki rozwoju konkurencji, reguluje zasady i tryb przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz naruszeniom interesów konsumenta przez podmioty gospodarcze oraz ich związki, jeżeli wywołują lub mogą wywołać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także określa organy właściwe w tych sprawach. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) 2) podmiotach gospodarczych - rozumie się przez to osoby fizyczne i prawne, a także jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, prowadzące działalność gospodarczą albo organizujące lub świadczące usługi o charakterze użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117 i Nr 43, poz. 272), 2) związkach - rozumie się przez to izby, zrzeszenia i inne organizacje zrzeszające podmioty gospodarcze, 3) porozumieniach - rozumie się przez to sprzeczne z niniejszą ustawą: a) 3) umowy zawierane między podmiotami gospodarczymi, między związkami tych podmiotów oraz między podmiotami gospodarczymi i związkami, albo niektóre postanowienia tych umów, b) podjęte w jakiejkolwiek formie uzgodnienia dwóch lub więcej podmiotów gospodarczych lub ich związków, c) uchwały lub inne akty związków podmiotów gospodarczych, 4) cenach - rozumie się przez to również opłaty o charakterze cen, marże handlowe, prowizje i narzuty do cen, 5) towarach - rozumie się przez to rzeczy, wszelkie formy energii, usługi, obiekty i roboty budowlane, papiery wartościowe oraz inne prawa majątkowe, 6) pozycji monopolistycznej - rozumie się przez to pozycję podmiotu gospodarczego, polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z konkurencją na rynku krajowym lub lokalnym, 7) pozycji dominującej - rozumie się przez to pozycję podmiotu gospodarczego, polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z istotną konkurencją na rynku krajowym lub lokalnym; domniemywa się, że podmiot gospodarczy ma pozycję dominującą, jeżeli jego udział na rynku przekracza 40%, 8) 4) konkurentach - rozumie się przez to podmioty gospodarcze, które wprowadzają lub mogą wprowadzić albo nabywają lub mogą nabyć, w tym samym czasie i na tym samym rynku, towary takie same lub inne, jeżeli przez ich odbiorców uznane są za substytuty, 9)4) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, za ostatni miesiąc kwartału poprzedzającego dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 5), ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, 10)4) przychodzie - rozumie się przez to 1/12 przychodu uzyskanego w roku podatkowym poprzedzającym dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 5) , w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych lub od osób fizycznych, 11)5) konsumencie - rozumie się przez to każdego, kto nabywa towary i usługi do celów nie związanych z działalnością gospodarczą. Art. 3. 7) 1. Ustawa nie narusza praw wyłącznych wynikających z przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności przepisów o wynalazczości, znakach towarowych, wzorach zdobniczych, ochronie topografii układów scalonych, prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz porozumień zawieranych przez pracowników i związki zawodowe z pracodawcami, mających na celu ochronę praw pracowniczych. 2. Ustawę stosuje się do: 1) umów licencyjnych i innych aktów wykonywania praw wyłącznych wymienionych w ust. 1, 2) umów dotyczących informacji technicznych lub technologicznych nie ujawnionych do wiadomości publicznej, do których podjęto niezbędne działania w celu zachowania ich poufności, jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności gospodarczej stron oraz istotne ograniczenie konkurencji na rynku. Rozdział 2 Praktyki monopolistyczne Art. 4. 8) Praktykami monopolistycznymi są porozumienia polegające w szczególności na: 1) ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen oraz zasad ich kształtowania między konkurentami w stosunkach z osobami trzecimi, 2) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub przedmiotowych, 3) ustaleniu lub ograniczeniu wielkości produkcji, sprzedaży lub skupu towarów, 4) ograniczeniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku podmiotów gospodarczych nie objętych porozumieniem, 5) ustaleniu przez konkurentów lub ich związki warunków umów zawieranych z osobami trzecimi. Art. 5. 1. 9) Za praktyki monopolistyczne uznaje się także nadużywanie pozycji dominującej na rynku, a w szczególności: 1) przeciwdziałanie ukształtowaniu się stosunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji, 2) podział rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych, 3) sprzedaż towarów w sposób powodujący uprzywilejowanie niektórych podmiotów gospodarczych lub innych podmiotów, 4) odmowę sprzedaży lub skupu towarów, dyskryminującą niektóre podmioty gospodarcze przy braku alternatywnych źródeł zaopatrzenia lub zbytu, 5) nieuczciwe oddziaływanie na kształtowanie cen, w tym cen odsprzedaży, oraz sprzedaż poniżej kosztów w celu eliminacji konkurentów, 6) 10) narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących podmiotowi gospodarczemu narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści, 7) 10) uzależnianie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia nie związanego z przedmiotem umowy, którego nie przyjęłaby lub nie spełniłaby mając zapewnioną możliwość wyboru, 8) 11) stwarzanie konsumentom uciążliwych warunków dochodzenia swoich praw. 2. 12) Nie uznaje się za praktyki monopolistyczne udzielanie przez spółdzielnię swoim członkom w obrotach z nimi bonifikat, ulg i innych korzyści ekonomicznych. Art. 6. 13) Zakazuje się stosowania praktyk określonych w art. 4 i 5, chyba że są one niezbędne ze względów techniczno-organizacyjnych lub ekonomicznych do prowadzenia działalności gospodarczej i nie powodują istotnego ograniczenia konkurencji; ciężar udokumentowania tych okoliczności spoczywa na podmiocie, który się na nie powołuje. Art. 7. 1. Podmiotom gospodarczym zajmującym pozycję monopolistyczną zakazuje się również: 1) ograniczania, mimo posiadanych możliwości, produkcji, sprzedaży lub skupu towarów, w szczególności prowadzącego do podwyższania cen sprzedaży lub obniżania cen skupu, 2) wstrzymywania sprzedaży towarów prowadzącego do podwyższania cen, 3) pobierania nadmiernie wygórowanych cen. 2. Zakazy określone w ust. 1 dotyczą również podmiotów gospodarczych zajmujących pozycję dominującą, o ile ich udział w rynku i stosowane przez nie praktyki wywołują skutki podobne do skutków zachowań podmiotów gospodarczych o pozycji monopolistycznej. Art. 8. 1. 14) W razie stwierdzenia praktyk monopolistycznych wymienionych w art. 4, art. 5 i art. 7, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) wydaje decyzję nakazującą zaniechanie tych praktyk oraz może określić warunki tego zaniechania. 2. Umowy zawarte z naruszeniem art. 4, art. 5 oraz art. 7 są w całości lub w odpowiedniej części nieważne. 3. 15) Jeżeli wskutek stosowania praktyk monopolistycznych, o których mowa w ust. 1, nastąpiło podwyższenie cen, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję o obniżeniu cen oraz określić w niej czas obowiązywania ceny i warunki jej zmiany przez podmiot gospodarczy w tym czasie. W decyzji za dotychczasowy okres stosowania ceny podwyższonej Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może określić również kwotę nienależną albo kwotę nienależną i kwotę dodatkową; przepisy art. 20 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) stosuje się odpowiednio. Art. 9. 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję zakazującą wykonywania porozumienia, które: 1) wprowadza specjalizację asortymentową produkcji lub sprzedaży towarów albo 2) przewiduje wspólną sprzedaż lub wspólne zakupy towarów, jeżeli porozumienie takie godzi w interes innych podmiotów gospodarczych lub konsumentów. 2. 16) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) wyda decyzję zakazującą wykonywania porozumienia określonego w ust. 1, jeżeli prowadzi ono do istotnego ograniczenia konkurencji lub warunków do jej powstania na danym rynku lub narusza interes konsumenta, a nie przynosi korzyści gospodarczych polegających w szczególności na: 1) znacznym obniżeniu kosztów produkcji lub sprzedaży albo 2) poprawie jakości towarów. Art. 10. 1. 17) Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) służy odwołanie do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. 2. Postępowanie w sprawach odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych. 3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. 4. 18) Do postanowień Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), od których służy zażalenie, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni. Rozdział 3 Oddziaływanie na kształtowanie struktur podmiotów gospodarczych 19) Art. 11. 20) 1. Zamiar łączenia podmiotów gospodarczych, w wypadkach określonych w ust. 2 i 3, podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) w terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten obowiązek. 2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia dotyczy: 1) połączenia podmiotów gospodarczych, których łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia - przekracza 5 milionów ECU, 2) nabycia lub przejęcia w posiadanie przez podmiot gospodarczy, jednorazowo lub wielokrotnie w ciągu 12 kolejnych miesięcy, zorganizowanej części mienia innego podmiotu gospodarczego, jeżeli łączna wartość tego mienia przekracza 2 miliony ECU, 3) objęcia lub nabycia akcji albo udziałów innego podmiotu gospodarczego, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 25%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów obu podmiotów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU, 4) objęcia lub nabycia przez instytucje finansowe, dla których obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem działalności gospodarczej, akcji lub udziałów innego podmiotu gospodarczego, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 25%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu nabywanego - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU, chyba że objęcie albo nabycie akcji lub udziałów dokonane zostało z zamiarem zbycia ich przed upływem 1 roku i z równoczesnym niewykonywaniem do tego czasu praw wynikających z posiadania akcji lub udziałów, poza prawem do dywidendy oraz prawem zbycia akcji lub udziałów, 5) objęcia przez tę samą osobę funkcji dyrektora, wicedyrektora, członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej albo głównego księgowego w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU, 6) przejęcia w inny sposób, bezpośrednio lub pośrednio, kontroli nad innym podmiotem gospodarczym, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU. 3. Obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia banków, w zakresie określonym w ust. 2, dotyczy banków, jeżeli łączna wartość ich funduszy własnych przekracza 50 milionów ECU na koniec roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru łączenia. 4. Łączna wartość rocznej sprzedaży towarów, o której mowa w ust. 2, obejmuje zarówno sprzedaż dokonywaną przez podmiot dominujący, jak i zależny w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164). 5. Wartość ECU, wymieniona w ust. 2 i 3, podlega przeliczeniu na złote według kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski: 1) z ostatniego dnia roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 3-6 oraz ust. 3, 2) z dnia poprzedzającego zgłoszenie zamiaru nabycia mienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nabywania akcji dopuszczonych do publicznego obrotu. 7. Zgłoszenia zamiaru łączenia podmiotów gospodarczych dokonują organy podmiotów gospodarczych, o których mowa w art. 11e. 8. Zgłoszenie zamiaru łączenia powinno zawierać informacje dotyczące wpływu łączenia na zmianę pozycji podmiotów gospodarczych i jego skutków dla konkurencji, a zwłaszcza: 1) rodzaj, przyczynę i zakres łączenia podmiotów gospodarczych, 2) dane charakteryzujące podmioty gospodarcze uczestniczące w łączeniu, ich związki z innymi podmiotami gospodarczymi oraz zakres i obszar ich działania, 3) udział podmiotów gospodarczych w poszczególnych rynkach. Art. 11a. 21) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może: 1) zwrócić w terminie 14 dni zgłoszenie zamiaru łączenia, jeżeli nie spełnia ono warunków określonych w art. 11 ust. 8 oraz warunków, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych, 2) wezwać zgłaszającego zamiar łączenia do usunięcia wskazanych braków w zgłoszeniu lub uzupełnienia niezbędnych informacji, z pouczeniem, że bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu może spowodować nałożenie kary pieniężnej w myśl art. 16 ust. 2 pkt 1. 2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może również przedstawić podmiotom gospodarczym - przed wydaniem decyzji zakazującej łączenia - warunki, na jakich łączenie może nastąpić, wyznaczając termin na ustosunkowanie się do zgłoszonej propozycji; brak odpowiedzi w terminie lub negatywne ustosunkowanie się do przedstawionych warunków skutkuje wydaniem zawiadomienia lub decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4. 3. W wypadku braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, zawiadamia o tym zgłaszającego zamiar. 4. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, może wydać decyzję: 1) zakazującą łączenia podmiotów gospodarczych, jeżeli w jego wyniku podmioty te uzyskałyby lub umocniły pozycję dominującą na rynku, 2) zakazującą objęcia przez tę samą osobę funkcji wymienionych w art. 11 ust. 2 pkt 5, jeżeli w wyniku tego nastąpiłoby istotne osłabienie konkurencji; domniemywa się, że istotne osłabienie konkurencji ma miejsce, jeżeli łączny udział tych podmiotów w rynku przekracza 10%. 5. W wypadku zamiaru łączenia banków Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), w terminie nie dłuższym niż 2 tygodnie, zawiadamia zgłaszającego zamiar o braku zastrzeżeń bądź w tym terminie może wydać decyzję zakazującą łączenia banków. 6. Do terminów określonych w ust. 3-5 nie wlicza się okresów oczekiwania na usunięcie braków, uzupełnienie informacji lub ustosunkowanie się do zgłoszonych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2. Art. 11b.21) Sąd rejestrowy, działając na podstawie odrębnych przepisów, dokona wpisu w rejestrze, jeżeli: 1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) zawiadomi wnioskodawcę o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, o którym mowa w art. 11a ust. 3 i 5, 2) podmiot gospodarczy wykaże, że zamiar łączenia podmiotów gospodarczych nie podlega obowiązkowi zgłoszenia. Art. 11c.21) 1. Zamiar przekształcenia spółek prawa handlowego, przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę gminy podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) w terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten obowiązek. 2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru przekształcenia dotyczy podmiotów, których wartość rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia tego zamiaru przekracza 5 milionów ECU. 3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, wydać decyzję zakazującą przekształcenia, jeżeli spółka powstała w wyniku tego przekształcenia zachowałaby pozycję dominującą na rynku. 4. Przepisy art. 11 ust. 4, ust. 5 i 7, art. 11a ust. 1-3, ust. 5 i 6 oraz art. 11b stosuje się odpowiednio. Art. 11d.21) Podmioty gospodarcze, których zamiar łączenia lub przekształcenia podlega zgłoszeniu, do czasu otrzymania zawiadomienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia bądź przekształcenia, lub upływu terminu na wydanie decyzji zakazującej łączenia bądź przekształcenia, są obowiązane wstrzymać się z podejmowaniem czynności, które powodują lub mogą spowodować uzyskanie bądź umocnienie pozycji dominującej na rynku przez łączące się lub przekształcane podmioty albo przez jednego z nich, chociażby czynności te nie stanowiły praktyk monopolistycznych w rozumieniu przepisów ustawy. Art. 11e.21) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych, oraz organy podmiotów zobowiązanych do dokonania zgłoszenia zamiaru. Art. 12. 1. Przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie oraz spółki prawa handlowego posiadające pozycję dominującą na rynku mogą ulec podziałowi lub rozwiązaniu, jeżeli trwale ograniczają konkurencję lub warunki jej powstawania. 2. 22) W razie stwierdzenia, że podmioty gospodarcze spełniają warunki, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję nakazującą podział przedsiębiorstwa lub spółdzielni albo rozwiązanie spółki, określając warunki i termin tego podziału lub rozwiązania. Przed wydaniem decyzji nakazującej podział przedsiębiorstwa państwowego lub rozwiązanie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) zasięga opinii organu założycielskiego lub organu reprezentującego Skarb Państwa. 3. 23) Wykonanie decyzji należy do organów przedsiębiorstwa państwowego lub do organów spółdzielni albo władz spółki i następuje z zastosowaniem odpowiednio przepisów określających tryb podziału lub rozwiązania danego podmiotu; dokonanie podziału nie wymaga zgody lub opinii przewidzianych w tych przepisach. Przedsiębiorstwo państwowe, powstające w wyniku podziału, tworzy organ założycielski. 4. W razie stwierdzenia, że podmiot gospodarczy posiada pozycję dominującą na rynku, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję nakazującą ograniczenie jego działalności gospodarczej, określając warunki i termin tego ograniczenia. 5. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości podziału i rozwiązania podmiotów gospodarczych, uregulowanych w odrębnych przepisach. Art. 13. 24) Przepisy art. 10 stosuje się odpowiednio do decyzji i postanowień wydanych w sprawach łączenia, przekształcenia, podziału i rozwiązania podmiotów gospodarczych oraz ograniczenia ich działalności gospodarczej. Rozdział 4 Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy 25) Art. 14. 1. 26) W decyzjach wydanych na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 oraz art. 9 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może ustalić karę pieniężną, płatną do budżetu państwa. Kary tej nie stosuje się w wypadku, gdy Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) wydał decyzję ustalającą wysokość kwoty nienależnej i kwoty dodatkowej, o której mowa w art. 8 ust. 3. 2. 27) Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, można ustalić w wysokości do 100% przychodu, w rozumieniu art. 2 pkt 10, ukaranego podmiotu gospodarczego. 3. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, jest płatna z dochodu po opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodów nad wydatkami, zmniejszonej o podatki. 4. 28) Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może ustalić do wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 15. 1. 29) W wypadku gdy podmiot gospodarczy nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5 oraz w art. 11c, lub wyroków sądów zmieniających taką decyzję, jest obowiązany wpłacić za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu karę pieniężną w wysokości 1% przychodu. Decyzję w tej sprawie wydaje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), z tym że nie może być ona wydana, jeżeli od daty wydania decyzji, o których mowa w zdaniu poprzednim, upłynęły trzy lata. 2. W przypadku niewykonania decyzji, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 4, lub wyroku sądu zmieniającego te decyzje, kara wynosi od 1 do 10%; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają wpłacie do budżetu państwa. 4. Przepis art. 10 i art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. 30) Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) ustala do wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 15a. 31) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze decyzji nałożyć na podmiot gospodarczy karę pieniężną do wysokości: 1) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 11 i art. 11c, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, 2) 15% przychodu z tytułu wykonania czynności, o których mowa w art. 11d, 3) 15% przychodu, jeżeli po objęciu lub nabyciu akcji bądź udziałów wykonuje prawa wynikające z tych akcji lub udziałów z naruszeniem art. 11 ust. 2 pkt 4, 4) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc posiadania akcji lub udziałów po upływie roku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 4, chyba że wykaże, iż przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wcześniej ich zbyć z powodu okoliczności, za które odpowiedzialności nie ponosi. 2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze decyzji nałożyć na osobę nie wykonującą obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 5, karę pieniężną w wysokości do pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania tego obowiązku. 3. Przepisy art. 10, art. 14 ust. 3 i art. 15 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 16. 1. 32) W razie gdy osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem nie wykonuje decyzji wydanych na podstawie niniejszej ustawy i wyroków sądów, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 5) może wydać decyzję nakładającą na nią karę pieniężną, do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. 2. Karze pieniężnej, o której mowa w ust. 1, może podlegać: 1) 33) osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem za nieudzielenie danych i informacji na żądanie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) bądź jeżeli dane te i informacje są nierzetelne, 2) 34) osoba działająca w imieniu osób prawnych lub spółek i innych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej podejmujących działania zmierzające do łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych, jeżeli nie zgłosi zamiaru, o którym mowa w art. 11 i art. 11c, bądź zgłoszenie zamiaru zawiera dane i informacje nierzetelne. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli funkcję kierownika podmiotu gospodarczego pełni osoba prowadząca działalność gospodarczą we własnym imieniu. 4. Przepisy art. 10 i art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Organ antymonopolowy i ochrony konsumenta 35) Art. 17. 36) 1. Zadania z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, rozwoju konkurencji i ochrony interesów konsumentów realizuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Prezesem". 2. Prezes jest centralnym organem administracji rządowej podległym Radzie Ministrów. 2a. 37) Prezesa powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. 3. Wiceprezesów Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa, Prezes Rady Ministrów. 4. Prezes wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 5. Prezesowi podlega Państwowa Inspekcja Handlowa. 6. 38) Organizację Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 18. 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może utworzyć delegatury Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 39) oraz określić ich siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową. 2. Delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) kierują dyrektorzy, powoływani i odwoływani przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5). 3. Wicedyrektorów delegatur Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) powołuje i odwołuje, na wniosek dyrektorów tych delegatur, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5). Art. 19. 1. Do zakresu działania Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) należy: 1) sprawowanie kontroli przestrzegania przez podmioty gospodarcze przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym, 2) badanie kształtowania się cen w warunkach ograniczenia konkurencji, 3) wydawanie, w wypadkach przewidzianych ustawą, decyzji w sprawach przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, kształtowania struktur organizacyjnych podmiotów gospodarczych oraz decyzji określających odpowiedzialność podmiotów za stosowanie tych praktyk, 4) prowadzenie rejestru podmiotów gospodarczych, których udział w rynku krajowym przekracza 80%, 5) prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz przedstawienie zainteresowanym podmiotom wniosków w sprawie działań zmierzających do zrównoważenia rynku, 6) 40) opracowywanie lub opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących praktyk monopolistycznych, rozwoju konkurencji lub warunków jej powstawania, a także ochrony interesów konsumentów, 7) przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji, 7a) 41) przygotowywanie rządowych projektów polityki konsumenckiej, 7b) 41) składanie wniosków w sprawie zmian przepisów w zakresie ochrony praw konsumentów, 7c)41) zlecanie wyspecjalizowanym jednostkom i odpowiednim organom kontroli państwowej dokonywania badań przestrzegania praw konsumentów, 7d)41) współpraca z krajowymi i zagranicznymi organizacjami społecznymi i innymi instytucjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, 8) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie lub ustawach odrębnych. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, podpisuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) lub osoba przez niego upoważniona. Art. 19a. 42) 1. Każdy podmiot gospodarczy i związek podmiotów gospodarczych, posiadający dokumenty, dane i informacje niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy toczącej się przed Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów39), jest obowiązany do ich udostępnienia lub przekazania Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) na jego żądanie. 2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw wymienionych w art. 19 ust. 1 pkt 2, 4 i 5. 3. Do wiadomości uzyskanych na podstawie ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio art. 20 ust. 4. Art. 20. 1. 43) Podmioty gospodarcze oraz ich związki są obowiązane na żądanie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) przeprowadzającego kontrolę zapewnić mu warunki do jej wykonania. 2. Przedmiotem kontroli, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, jest ustalenie, czy kontrolowany podmiot gospodarczy przestrzega przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym, a w razie naruszenia tych przepisów i wydania decyzji lub wyroków - czy decyzje te i wyroki zostały wykonane. 3. Upoważnieni do przeprowadzania kontroli pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) mają prawo: 1) wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego podmiotu gospodarczego, 2) wglądu do dokumentów kontrolowanego podmiotu oraz żądania odpisów i wyciągów z tych dokumentów, 3) żądania wyjaśnień, także pisemnych, od pracowników kontrolowanego podmiotu, 4) zbierania danych i informacji dotyczących działalności podmiotu kontrolowanego również w innych jednostkach organizacyjnych bez potrzeby uzyskiwania dodatkowego upoważnienia, 5) udziału w posiedzeniach organów kolegialnych podmiotu kontrolowanego, 6) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów, 7) korzystania z opinii biegłych i rzeczoznawców. 4. Wiadomości uzyskane w toku czynności kontrolnych przez pracowników Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) i osoby upoważnione przez ten organ objęte są tajemnicą służbową. Art. 20a. 44) 1. Wiadomości uzyskane w toku czynności służbowej przez pracowników Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) i osoby upoważnione przez ten organ objęte są tajemnicą przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli podmiot gospodarczy lub związek podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. 2. Wiadomości, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystane na potrzeby innych postępowań, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy postępowań karnych prowadzonych przez organy prokuratury lub sądy, z wyłączeniem postępowań z oskarżenia prywatnego. Art. 21. 1. 45) Postępowanie administracyjne w wypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie wszczyna się z urzędu lub na wniosek uprawnionego. Nie wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano stosowania praktyki monopolistycznej, upłynął rok. Odmowa wszczęcia postępowania następuje w drodze decyzji. 2. Uprawnionymi do żądania wszczęcia postępowania są: 1) podmioty gospodarcze, których interes został lub może być naruszony przez praktykę monopolistyczną, oraz związki takich podmiotów gospodarczych, 2) organy kontroli państwowej i społecznej, 3) organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, 4) organy gmin. 3. Żądanie wszczęcia postępowania wnosi się na piśmie wraz z uzasadnieniem. 4. 46) Nie wszczyna się postępowania administracyjnego, jeżeli z zawartych w żądaniu (wniosku) oraz posiadanych przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) informacji wynika, iż nie zostały naruszone przepisy art. 4, art. 5, art. 7, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5, art. 11c oraz art. 12 ust. 2 i 4. W tym wypadku Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) informuje na piśmie występującego z żądaniem (wnioskiem) o niewszczynaniu postępowania administracyjnego, podając uzasadnienie. Postępowanie jednak wszczyna się, jeżeli w terminie dwutygodniowym uprawniony lub zobowiązany żądanie (wniosek) podtrzyma. Art. 21a. 47) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 5) na wniosek strony lub z urzędu może w niezbędnym zakresie ograniczyć pozostałym stronom prawo wglądu w materiał dowodowy załączony przez strony do akt sprawy, jeżeli udostępnienie tego materiału groziłoby ujawnieniem istotnych tajemnic przedsiębiorstwa. 2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze postanowienia zobowiązać wnioskodawcę lub stronę, która wniosła o podjęcie czynności połączonej z kosztami, o złożenie zaliczki na poczet kosztów postępowania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia lub niewykonania tej czynności dowodowej. 3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) postanowieniem rozstrzyga o kosztach postępowania. 4. W postępowaniu przed Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) stosuje się odpowiednio art. 98-110 i art. 235-315 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 21b.47) Od postanowień wydanych na podstawie art. 21a ust. 1 i 3 służy zażalenie. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio. Rozdział 6 Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe Art. 22. 1. Udostępnienie przez podmiot gospodarczy danych lub złożenie wyjaśnień w zagranicznym postępowaniu, opartym na zarzucie dokonania działań ograniczających konkurencję, może być objęte zakazem wydanym przez Ministra Gospodarki 48). 2. Podmiot gospodarczy zawiadamia Ministra Gospodarki48) o wszczętym za granicą postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku postępowania został zobowiązany do udostępnienia danych lub składania wyjaśnień. 3. Minister Gospodarki48) wydaje zakaz, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku postępowania zagranicznego mogłoby zapaść orzeczenie lub decyzja, powodujące negatywne następstwa dla gospodarki polskiej lub polskich podmiotów gospodarczych w dziedzinie handlu zagranicznego lub działalności gospodarczej prowadzonej w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, może: 1) być skierowany do poszczególnych podmiotów gospodarczych, grupy podmiotów gospodarczych lub ich związków, 2) odnosić się do określonego postępowania zagranicznego lub różnych postępowań danego rodzaju, 3) obejmować poszczególne dane i wyjaśnienia lub ich rodzaje. 5. Przepisy ust. 1-4 mają także zastosowanie do danych udostępnionych i wyjaśnień składanych przez podmioty gospodarcze polskim organom wymiaru sprawiedliwości, w ramach pomocy prawnej wykonywanej na wniosek organów państw obcych na podstawie umów międzynarodowych. Art. 23. W razie złożenia, w wypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie, odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) do sądu antymonopolowego, stronie nie przysługują środki prawne wzruszenia decyzji, przewidziane w Kodeksie postępowania administracyjnego, w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany oraz stwierdzenia nieważności decyzji. Art. 24. 49) Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organie antymonopolowym lub Urzędzie Antymonopolowym, rozumie się przez to Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która w tej części weszła w życie z dniem 1 października 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit a) ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208), która weszła w życie z dniem 19 maja 1995 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 4) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 5) Zgodnie z art. 32 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 2. 8) Z uwzględnieniem zmiany numeracji dokonanej przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej przypisie 2 i w brzmieniu ustalonym przez tenże przepis. 9) Oznaczenie ustalone przez art. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r. 10) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2. 11) Dodany przez art. 32 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) Dodany przez art. 2 ustawy wymienionej w przypisie 9. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 18) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 19) Tytuł rozdziału 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 2. 21) Dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 2. 25) Tytuł rozdziału 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 2. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 5 lit ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit c) ustawy wymienionej w przypisie 2. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 30) Dodany przez art. 1 pkt 16 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 31) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 2. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2. 35) Tytuł rozdziału 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) Dodany przez art. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 156, poz. 775), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. 38) Dodany przez art. 5 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 37. 39) Zgodnie z art. 32 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1 41) Dodany przez art. 32 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 2. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 2. 44) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 2. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2. 47) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 2. 48) Zgodnie z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 37. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na 1997 r. na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej". (Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 320) Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. Z kwoty 33 540 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" przeznacza się kwotę 24 540 tys. zł. § 2. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków i szczegółowe zasady przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na 1997 r. na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", określonej w ustawie budżetowej na rok 1997. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) mieniu - rozumie się przez to dotychczas nie zagospodarowane nieruchomości przejęte od wojsk Federacji Rosyjskiej w latach 1990-1993, stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, zgodnie z ustawą z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363), 2) Pełnomocniku - rozumie się przez to Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej, powołanego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 27, poz. 145), 3) Radzie - rozumie się przez to Radę Programową do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej, działającą na podstawie zarządzenia nr 25 Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1995 r. w sprawie powołania Rady Programowej do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej, 4) SPR - rozumie się przez to Strategiczny Program Rządowy "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", ustanowiony przez Radę Ministrów w dniu 23 maja 1995 r. 5) dotacji - rozumie się przez to środki z rezerwy celowej budżetu państwa, o której mowa w § 1, na dofinansowanie zadań własnych gminy oraz dla wojewodów, ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej na finansowanie zadań wynikających z SPR, 6) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), 7) zadaniu - rozumie się przez to zadanie wynikające z SPR, na którego dofinansowanie przeznacza się dotację na finansowanie zadań inwestycyjnych lub bieżących. § 3. 1. Kwoty dotacji na dofinansowanie zadań wynikających z realizacji SPR są ustalane przez Pełnomocnika, po zasięgnięciu opinii Rady, w granicach kwoty rezerwy celowej, o której mowa w § 1. 2. Kwoty dotacji na dofinansowanie zadań własnych gmin nie mogą przekraczać kwot ustalonych według zasad określonych w art. 21 ust. 5 i 6 ustawy o finansowaniu gmin. 3. Dotacje otrzymane przez wnioskodawców są ewidencjonowane na odrębnym rachunku finansowania poszczególnych zadań i są rozliczane po zakończeniu zadania. 4. Gmina, która nie przeznaczy z budżetu gminy w 1997 r. zadeklarowanej we wniosku kwoty na dofinansowanie dotowanego zadania, jest zobowiązana do zwrotu otrzymanej dotacji do budżetu wojewody w terminie ustalonym przez wojewodę. § 4. 1. Wnioski o przyznanie dotacji są składane: 1) w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez zarządy gmin na dofinansowanie zadań własnych gmin - wojewodom w celu zaopiniowania, 2) w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez ministrów i kierowników centralnych organów administracji państwowej oraz wojewodów na dofinansowanie realizowanych przez nich zadań i zadań własnych gmin - Pełnomocnikowi. 2. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie zadania jest sporządzany według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia. 3. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby realizacji zadania objętego wnioskiem oraz informację dotyczącą: 1) stanu przygotowania zadania do realizacji, 2) zakresu rzeczowego zadania wykonanego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli zadanie jest w toku realizacji, 3) uwzględnienia wymagań ochrony środowiska i ochrony dóbr kultury związanych z realizacją zadania, 4) planowanych efektów zadania, 5) kwot dotacji lub środków dotychczas uzyskanych z budżetu państwa na zadania wynikające z SPR, 6) wniosków o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych lub z budżetu wojewody albo innego źródła, złożonych przez zarządy gmin, lecz nie rozpatrzonych do dnia złożenia wniosku. § 5. Przy rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione zadania wymagające najniższego procentowego udziału dotacji, krótkiego okresu ich realizacji, a dające po ukończeniu największe efekty społeczno-gospodarcze. § 6. Pełnomocnik: 1) po otrzymaniu wniosków od wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej: a) przeprowadza weryfikację zasadności realizacji poszczególnych zadań oraz dokonuje oceny zgodności wniosków z celami SPR i postanowieniami rozporządzenia, b) sporządza projekt podziału rezerwy celowej, o której mowa w § 1, na poszczególne zadania i przedstawia go do zaopiniowania Radzie, 2) może wydzielić i wykorzystać część dotacji na bezpośrednie finansowanie promocji nie zagospodarowanego mienia, 3) po uzyskaniu opinii Rady, dotyczącej projektu podziału rezerwy celowej: a) ustala kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych zadań, w granicach kwoty, o której mowa w § 1, b) informuje właściwych wojewodów, ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej o ustalonych kwotach dotacji na dofinansowanie poszczególnych zadań, 4) przekazuje Ministrowi Finansów wykaz zadań i ustalonych kwot dotacji na ich dofinansowanie. § 7. 1. Wojewoda, po otrzymaniu wykazu ustalonych kwot dotacji na dofinansowanie poszczególnych zadań: 1) w terminie 14 dni występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa, 2) w terminie 7 dni zawiadamia zarządy gmin o kwotach ustalonych dotacji. 2. Po otrzymaniu dotacji wojewoda, w terminie 14 dni, przekazuje zarządom gmin dotacje w kwotach ustalonych przez Pełnomocnika. 3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej występują, w terminie 14 dni, do Ministra Finansów z wnioskami o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa. § 8. 1. Gmina, która otrzymała dotację, przekazuje wojewodzie, w terminie 15 dni po upływie trzeciego i czwartego kwartału, informację o przebiegu realizacji i finansowania zadania. 2. Wojewodowie, w zakresie swoich zadań oraz na podstawie informacji otrzymanych od gmin, po ich weryfikacji, opracowują informacje zbiorcze o realizacji oraz finansowaniu zadań i przekazują je Pełnomocnikowi w terminie 30 dni po upływie trzeciego i czwartego kwartału. 3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej opracowują informacje o realizacji oraz finansowaniu zadań i przekazują je Pełnomocnikowi w terminie 30 dni po upływie trzeciego i czwartego kwartału. § 9. Pełnomocnik, w terminie do dnia 31 maja 1998 r., przedstawi Radzie Ministrów informację o realizacji SPR za rok 1997. § 10. Kontrolę prawidłowego wykorzystania dotacji sprawują: 1) wojewodowie - w odniesieniu do dotacji otrzymanych na dofinansowanie realizacji swoich zadań i zadań własnych gmin, 2) ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej - w odniesieniu do otrzymanych dotacji. § 11. 1. Jeżeli wojewoda, na podstawie informacji otrzymanych od gmin albo w wyniku dokonanych kontroli, stwierdzi nieprawidłowości, polegające w szczególności na: 1) wstrzymaniu lub na zaniechaniu kontynuowanego zadania, nierozpoczęciu zadania w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji zadania w stopniu zagrażającym zakończeniu zadania w planowanym terminie, 2) wykorzystywaniu dotacji przekazanej na dofinansowanie zadania niezgodnie z jej przeznaczeniem - podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia nieprawidłowości oraz ustala termin ich usunięcia. 2. Jeżeli gmina nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę terminie, dotacja przekazana na dofinansowanie zadania podlega zwrotowi w całości do budżetu wojewody w terminie 14 dni. 3. Od kwoty dotacji nie zwróconej w całości lub w części w terminie wyznaczonym przez wojewodę gmina jest obowiązana do zapłaty odsetek w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. § 12. 1. Wojewodowie, po dniu 31 grudnia 1997 r. oraz po zakończeniu każdego zadania, dokonują kontroli prawidłowości wykorzystania przekazanych dotacji. 2. Jeżeli wojewoda, w wyniku własnej kontroli lub kontroli dokonanej przez uprawniony organ kontrolny, stwierdzi, że zadanie przewidziane do zakończenia nie zostało zrealizowane w planowanym we wniosku zakresie rzeczowym lub nie zostało zakończone w planowanym terminie, dotacja przekazana zarządowi gminy na dofinansowanie zadania podlega zwrotowi do budżetu wojewody. § 13. Wojewodowie bezzwłocznie informują Pełnomocnika o kwotach i terminach zwrotu dotacji do budżetu wojewody, w przypadkach określonych w § 11 i § 12 ust. 2. § 14. 1. Na wniosek wojewody, Pełnomocnik może przeznaczyć zwrócone dotacje na zwiększenie kwot dotychczas przyznanych dotacji lub na dofinansowanie innych zadań. 2. Na wniosek wojewody, ministra lub kierownika centralnego urzędu administracji państwowej, Pełnomocnik, po pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę, może zmienić przeznaczenie całości lub części dotacji przyznanej w 1997 r. na dofinansowanie innych zadań związanych z realizacją SPR. § 15. Przepisy § 11, 12 i 14 stosuje się odpowiednio do zadań realizowanych przez wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej. § 16. Dotacje zwracane przez wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej w całości są przekazywane na dochody budżetu państwa. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 maja 1997 r. (poz. 320) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na rok 1997 na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". (Dz. U. Nr 50, poz. 321) Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. Z kwoty 33 540 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), przeznacza się kwotę 9 000 tys. zł na dotacje na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". § 2. 1. Dotacje na dofinansowanie zadań określonych w § 1 są przyznawane przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 2. Otrzymane przez wnioskodawców dotacje są przez nich ewidencjonowane na odrębnym rachunku finansowania poszczególnych zadań i są rozliczane po zakończeniu zadania. § 3. 1. Wnioski o przyznanie dotacji budżetowej są składane: 1) w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez ministrów i kierowników urzędów administracji państwowej oraz wojewodów na dofinansowanie realizowanych przez nich zadań - do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, 2) w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez pozostałych inwestorów na dofinansowanie realizowanych przez nich zadań - do wojewodów w celu zaopiniowania. 2. Wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wojewodowie przekazują do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w terminie określonym w ust. 1 pkt 1. 3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie zadania powinien zawierać: 1) pełną nazwę zadania oraz miejscowość jego realizacji, 2) opis zakresu rzeczowego zadania, 3) określenie własności terenu, na którym ma być realizowane zadanie, 4) stan przygotowań do realizacji zadania, 5) przewidywane koszty całkowite zadania, 6) planowaną wielkość dofinansowania zadania środkami z budżetu państwa oraz z innych źródeł w roku 1997, 7) informację dotyczącą klasyfikacji budżetowej, według której miałyby być przyznane środki dotacji budżetowej na dofinansowanie zadania, 8) wielkość dotychczas poniesionych nakładów finansowych, wraz ze źródłami ich pochodzenia, 9) planowane terminy rozpoczęcia i zakończenia zadania, 10) opis stanu zaawansowania prac w wypadku zadań już rozpoczętych, 11) wielkość przewidywanych do poniesienia nakładów finansowych, wraz ze źródłem ich pochodzenia, na pozostałą do zrealizowania część zadania w latach następnych. 4. Przy rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione zadania już rozpoczęte oraz te, których niezrealizowanie może spowodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi oraz szkody w środowisku. § 4. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po otrzymaniu wniosków: 1) przeprowadza weryfikację celowości i zasadności realizacji poszczególnych zadań oraz ich zgodności z Programem rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej, 2) dokonuje podziału kwoty, o której mowa w § 1, oraz przyznaje dotacje na poszczególne zadania, 3) informuje Ministra Finansów i właściwych wojewodów, ministrów oraz kierowników urzędów administracji państwowej o przyznanych dotacjach na poszczególne zadania. 2. Minister Finansów, na wniosek właściwych wojewodów, ministrów i kierowników urzędów administracji państwowej, dokonuje zmian w planie wydatków. § 5. 1. Wojewoda: 1) w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji o przyznanych dotacjach na poszczególne zadania powiadamia wnioskodawców o ich wysokościach, 2) w terminie 14 dni od dnia otrzymania dotacji przekazuje je wnioskodawcom. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ministrów i kierowników urzędów administracji państwowej. § 6. Kontrolę prawidłowego wykorzystania dotacji sprawują: 1) ministrowie i kierownicy urzędów administracji państwowej - w odniesieniu do otrzymanych dotacji, 2) wojewodowie - w odniesieniu do dotacji otrzymanych na realizację swoich zadań i zadań pozostałych inwestorów. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego. (Dz. U. Nr 50, poz. 322) Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 140, poz. 784, z 1995 r. Nr 48, poz. 252 i z 1996 r. Nr 123, poz. 581). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. (poz. 322) STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU NADZORU BUDOWLANEGO § 1. Główny Urząd Nadzoru Budowlanego, zwany dalej "Głównym Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", i działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Główny Inspektor kieruje Głównym Urzędem przy pomocy zastępców Głównego Inspektora, Dyrektora Generalnego, dyrektorów departamentów oraz kierowników terenowych biur inspekcyjno-kontrolnych. 2. Zakresy czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem Dyrektora Generalnego, ustala Główny Inspektor. 3. Główny Inspektor może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników Głównego Urzędu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i samodzielnych do podejmowania decyzji, w jego imieniu, w określonych przez niego sprawach. § 3. W zależności od potrzeb Główny Inspektor może powoływać stałe lub doraźne zespoły opiniodawcze i doradcze, określając cel powołania, nazwę, skład osobowy oraz zakres i tryb działania tych organów. § 4. 1. W skład Głównego Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Organizacji, Kadr i Szkolenia, 2) Departament Prawny, 3) Departament Orzecznictwa Administracyjnego, 4) Departament Postępowań Nadzwyczajnych i Spraw Sądowych, 5) Departament Koordynacji Inspekcji Terenowej i Kontroli Kompleksowej, 6) Departament Specjalistycznego Nadzoru Budownictwa Transportowego, 7) Departament Specjalistycznego Nadzoru Budownictwa Morskiego i Wodnego, 8) Biuro Administracyjno-Budżetowe. 2. Ponadto w skład Głównego Urzędu wchodzą terenowe biura inspekcyjno-kontrolne: 1) I Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: białostockiego i łomżyńskiego, 2) II Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: bydgoskiego i pilskiego, 3) III Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: gdańskiego, elbląskiego i słupskiego, 4) IV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: katowickiego, bielskiego i częstochowskiego, 5) V Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: krakowskiego, kieleckiego, nowosądeckiego i tarnowskiego, 6) VI Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: wrocławskiego, wałbrzyskiego i opolskiego, 7) VII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: lubelskiego, bialskopodlaskiego, chełmskiego i zamojskiego, 8) VIII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: łódzkiego, kaliskiego, piotrkowskiego i sieradzkiego, 9) IX Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: poznańskiego, konińskiego i leszczyńskiego, 10) X Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: rzeszowskiego, krośnieńskiego, przemyskiego i tarnobrzeskiego, 11) XI Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: szczecińskiego, gorzowskiego i koszalińskiego, 12) XII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: warszawskiego, ciechanowskiego, ostrołęckiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego i skierniewickiego, 13) XIII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: olsztyńskiego i suwalskiego, 14) XIV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: toruńskiego i włocławskiego, 15) XV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: legnickiego, jeleniogórskiego i zielonogórskiego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi oraz terenowymi biurami inspekcyjno-kontrolnymi, o których mowa w ust. 1 i 2, rozstrzyga Główny Inspektor. § 5. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań Głównego Urzędu oraz tryb jego pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Inspektora na wniosek Dyrektora Generalnego Urzędu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 323) Na podstawie art. 26a ust. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) oraz art. 18a ust. 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 3) w § 1 skreśla się pkt 9. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO Sygn. akt W 1/97 z dnia 30 kwietnia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 5, art. 91 ust. 3, art. 79 ust. 3 i art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 324) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: Andrzej Zoll - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 23, 29 i 30 kwietnia 1997 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 5, art. 91 ust. 3, art. 79 ust. 3 i art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) oraz art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224) przez wyjaśnienie: 1) Czy sformułowanie "potwierdza niezwłocznie otrzymane oświadczenia", użyte w art. 5 ust. 2 ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu, oznacza, że w celu takiego potwierdzenia Państwowa Komisja Wyborcza bada, czy komitet wyborczy, który złożył oświadczenie, o jakim mowa w ust. 1 tego artykułu, jest rzeczywiście komitetem wyborczym zarejestrowanej organizacji mniejszości narodowej, i w związku z tym może żądać przedłożenia przez ten komitet dokumentów innych niż wymienione w art. 81 ust. 5 pkt 1 ustawy, na przykład statutu organizacji. 2) Czy przez użyte w art. 91 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu sformułowanie "komitet wyborczy organizacji mniejszości narodowych" należy rozumieć tylko komitet wyborczy zarejestrowanej organizacji mniejszości narodowej, czy również komitet wyborczy koalicji wyborczej utworzonej przez takie organizacje. 3) Czy przez pojęcie "komitetu wyborczego partii, organizacji lub koalicji wyborczej", użyte w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu, należy rozumieć wyłącznie komitet wyborczy partii, organizacji lub koalicji, która w następnych wyborach występuje pod tą samą nazwą, co w poprzednich, a w przypadku koalicji również w tym samym składzie. 4) Czy uprawnienie, o którym mowa w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu, które na zasadzie tego przepisu przysługiwałoby komitetowi wyborczemu partii lub organizacji, będzie przysługiwało również komitetowi wyborczemu koalicji wyborczej utworzonej z udziałem tej partii lub organizacji. 5) Czy sformułowanie "w razie rozwiązania komitetu wyborczego", użyte w art. 87 ust. 4 Ordynacji wyborczej do Sejmu, obejmuje także zmianę w składzie koalicji wyborczej, dokonaną po zarejestrowaniu listy okręgowej i powodującą zmianę komitetu wyborczego, utworzonego przez koalicję w pierwotnym składzie. 6) Czy prawo tworzenia koalicji wyborczych, przewidziane w art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu, ma odpowiednie zastosowanie w wyborach do Senatu na zasadzie art. 1 ust. 1 Ordynacji wyborczej do Senatu. 7) W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie poprzedzające: czy przesłanka "zgłoszenia wspólnych list kandydatów" wyrażona w art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu: a) dopuszcza w wyborach do Senatu udział tej samej partii (organizacji) w różnych koalicjach wyborczych w różnych okręgach wyborczych, b) dopuszcza zachowanie przez partię (organizację) wchodzącą w skład koalicji prawa do samodzielnego zgłoszenia kandydatów na senatorów w tych okręgach wyborczych, w których koalicja nie zgłosiła wspólnych kandydatów lub zgłosiła ich w liczbie mniejszej od liczby wybieranych senatorów, ustalił: 1) Państwowa Komisja Wyborcza, dokonując czynności określonej w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640), bada, czy oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 powołanego przepisu, złożone zostało przez uprawniony komitet wyborczy zarejestrowanej lub zarejestrowanych organizacji mniejszości narodowej, a w razie wątpliwości w tym zakresie może żądać udokumentowania tego uprawnienia. 2) Przez użyte w art. 91 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu sformułowanie "komitet wyborczy organizacji mniejszości narodowych" należy rozumieć wyłącznie komitet wyborczy zarejestrowanej lub zarejestrowanych organizacji mniejszości narodowej. 3) Przewidziane w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu uprawnienie do zwolnienia od obowiązku poparcia zgłoszenia listy okręgowej podpisami wyborców przysługuje: a) komitetom wyborczym tych partii lub organizacji, które bezpośrednio po poprzednich wyborach zgłosiły Prezydium Sejmu istnienie klubu liczącego co najmniej 15 posłów i które zachowały tożsamość podmiotową; b) komitetowi koalicji wyborczej, której komitet wyborczy bezpośrednio po poprzednich wyborach zgłosił Prezydium Sejmu istnienie klubu liczącego co najmniej 15 posłów, jeżeli skład tej koalicji nie uległ zmianie. 4) Przewidziane w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu uprawnienie do zwolnienia od obowiązku poparcia zgłoszenia listy okręgowej podpisami wyborców, które to uprawnienie na zasadzie tego przepisu przysługiwałoby komitetowi wyborczemu partii lub organizacji, nie przysługuje komitetowi wyborczemu nowej koalicji wyborczej utworzonej z udziałem tej partii lub organizacji. 5) Użyty w art. 87 ust. 4 Ordynacji wyborczej do Sejmu zwrot "w razie rozwiązania komitetu wyborczego" nie odnosi się do zmiany w składzie koalicji wyborczej, dokonanej po zarejestrowaniu listy okręgowej, jeżeli w wyniku takiej zmiany nie nastąpiło rozwiązanie komitetu wyborczego, w trybie, o którym mowa w art. 77 ust. 5 Ordynacji wyborczej do Sejmu. 6) Art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu ma zastosowanie w wyborach do Senatu zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224). 7) Art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu, mający odpowiednie zastosowanie w wyborach do Senatu: a) nie wyklucza udziału tej samej partii (organizacji) w różnych koalicjach wyborczych w różnych okręgach wyborczych, b) nie wyklucza samodzielnego zgłoszenia kandydatów na senatorów przez partię (organizację) wchodzącą w skład koalicji w tych okręgach wyborczych, w których koalicja nie zgłosiła wspólnych kandydatów. Andrzej Zoll Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 14 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 325) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 1996 r., sygn. K 6/96, i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (Dz. U. z 1996 r. Nr 32, poz. 139). Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów. (Dz. U. Nr 51, poz. 326) Na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Formami pomocy materialnej świadczonej ze środków budżetu państwa lub budżetu gminy uczniom szkół publicznych dla dzieci i młodzieży oraz słuchaczom publicznych zakładów kształcenia nauczycieli, zwanymi dalej «świadczeniami», są: 1) stypendium socjalne, 2) stypendium szkolne za wyniki w nauce, 3) stypendium Prezesa Rady Ministrów, 4) stypendium Ministra Edukacji Narodowej dla wybitnie uzdolnionych uczniów, 5) stypendium Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia artystyczne, 6) zakwaterowanie w internacie lub bursie, 7) korzystanie z posiłków w stołówce szkoły, internatu lub bursy albo refundowanie opłat ponoszonych w stołówce prowadzonej przez inny podmiot, 8) zasiłek losowy."; 2) w § 3 w ust. 1 i 2 po wyrazie "Stypendium" dodaje się odpowiednio wyraz "szkolne"; 3) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. 1. Stypendium Prezesa Rady Ministrów przyznaje się uczniowi szkoły średniej, dającej możliwość uzyskania świadectwa dojrzałości, który spełnił warunki do otrzymania świadectwa promocyjnego z wyróżnieniem, uzyskując przy tym najwyższą w danej szkole średnią stopni, albo wykazuje szczególne uzdolnienia w co najmniej jednej dziedzinie wiedzy, uzyskując w niej celujące stopnie, a z pozostałych przedmiotów stopnie co najmniej dobre. 2. Stypendium Prezesa Rady Ministrów przyznaje się jednemu uczniowi danej szkoły na okres od września do czerwca danego roku szkolnego. Stypendium wypłaca się co miesiąc z góry. 3. Stypendium Prezesa Rady Ministrów jest wypłacane ze środków budżetu państwa i wynosi miesięcznie 1/3 najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określanego na podstawie Kodeksu pracy, obowiązującego w III kwartale albo w II półroczu roku budżetowego poprzedzającego rok budżetowy, w którym jest przyznawane stypendium. Kwotę stypendium zaokrągla się w górę do pełnego złotego. 4. Kandydatów do stypendium typuje samorząd uczniowski, a w przypadku braku samorządu w szkole - komisja wybrana przez uczniów szkoły na zasadach i w trybie określonych w statucie szkoły. 5. Wnioski o przyznanie stypendium, wraz z uzasadnieniem, przedstawia się radzie szkoły w terminie do dnia 24 czerwca. Rada szkoły zatwierdza jednego kandydata. 6. Wniosek o przyznanie stypendium, zatwierdzony przez radę szkoły, dyrektor szkoły przedstawia kuratorowi oświaty w terminie do dnia 10 lipca, a kurator oświaty - za pośrednictwem Ministra Edukacji Narodowej - Prezesowi Rady Ministrów w terminie do dnia 31 lipca."; 4) w § 9: a) w ust. 1 powołanie "§ 1 ust. 1 pkt 1, 5 i 6" zastępuje się powołaniem "§ 1 ust. 1 pkt 1, 6 i 7", b) w ust. 3 po wyrazie "Stypendium" dodaje się wyraz "szkolne"; 5) w § 10 w ust. 1 po wyrazach "z zastrzeżeniem" dodaje się powołanie "§ 3a ust. 4 i 5"; 6) w § 11 powołanie "§ 1 ust. 1 pkt 2, 5 i 7" zastępuje się powołaniem "§ 1 ust. 1 pkt 2, 6 i 8"; 7) w § 12 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem § 3a ust. 3." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 51, poz. 327) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje: § 1. W § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 13, poz. 71) wyrazy "475,00 zł/t" zastępuje się wyrazami "517,00 zł/t". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 maja 1997 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych. (Dz. U. Nr 51, poz. 328) Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164) zarządza się, co następuje: § 1. Spisy osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych, zwane dalej "spisami", wykonane w formie pisemnej, zawierają następujące dane tych osób, zwanych dalej "uprawnionymi": 1) z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej: a) nazwisko i imiona, b) numer ewidencyjny PESEL, c) imiona rodziców, d) datę urodzenia, e) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym), f) wymiar czasu pracy (pełny wymiar oznacza się jako 1,000); w przypadku zmiany wymiaru czasu pracy w okresach, o których mowa w lit. g) - średni wymiar czasu pracy, g) liczbę pełnych miesięcy, za które uprawniony, w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., otrzymał wynagrodzenie (uposażenie) lub zasiłek; chorobowy, macierzyński, opiekuńczy albo świadczenie rehabilitacyjne; okres od dnia 1 czerwca do dnia 28 czerwca 1992 r. jest równoznaczny z jednym pełnym miesiącem, h) wysokość należności (w pełnych złotych), ustaloną zgodnie z tabelą zamieszczoną w pkt 1 załącznika do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164), zwanej dalej "ustawą", i) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych; 2) z tytułu zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent: a) nazwisko i imiona, b) numer ewidencyjny PESEL, c) imiona rodziców, d) datę urodzenia, e) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym), f) symbol i numer emerytury lub renty, g) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych. § 2. 1. Spisy w formie pisemnej z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej wykonuje się odrębnie dla każdej grupy uprawnionych wymienionych w art. 3 pkt 1 ustawy. 2. Wzór spisu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór spisu z tytułu zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, wykonanego w formie pisemnej, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Spisy w formie pisemnej sporządza się: 1) w sposób trwały i czytelny, 2) wpisując każdego uprawnionego pod kolejną liczbą porządkową, 3) w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach z ponumerowanymi stronami (numeracja ciągła), z wyraźnym oznaczeniem pierwszej i ostatniej strony. 2. Zmiany w spisach wprowadza się przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie zmiany przez osobę opracowującą spis i umieszczenie daty. 3. Każdą stronę spisu podpisuje osoba opracowująca spis, a cały spis - organ sporządzający spis, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy. 4. Organy sporządzające spisy w formie pisemnej przechowują jeden egzemplarz spisu w celach dokumentacyjnych, natomiast drugi przekazują odpowiednio: właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali organu właściwego w sprawach emerytur i rent, zwanej dalej "centralą". 5. Ministrowie, wojewodowie i centrale przechowują otrzymane egzemplarze spisów w formie pisemnej w celach dokumentacyjnych. § 4. 1. Spisy uprawnionych wykonane w formie elektronicznej zawierają: 1) nagłówek identyfikacyjny obejmujący następujące dane: a) nazwę, adres i identyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spis, b) identyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu, c) datę sporządzenia spisu, d) kod tytułu uprawnień: "0" - dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy, oraz "1", "2", "3" - odpowiednio dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy; 2) następujące dane uprawnionych: a) liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie, b) nazwisko i imiona, c) numer ewidencyjny PESEL, d) imiona rodziców, e) datę urodzenia, f) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym), g) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych, h) wymiar czasu pracy oraz liczbę pełnych miesięcy, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. f) i g) - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy, i) symbol i numer emerytury lub renty - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. 2. Spisy elektroniczne sporządza się z uwzględnieniem liter alfabetu polskiego. 3. Wzór spisu wykonanego w formie elektronicznej stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Organy sporządzające spisy wykonują spisy uprawnionych w formie pisemnej i w formie elektronicznej, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5. Dane zawarte w spisach wykonanych w formie elektronicznej i w formie pisemnej są odpowiednio zgodne. 2. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy, mogą wykonać spisy uprawnionych w formie pisemnej jako wydruk spisów w formie elektronicznej, z uwzględnieniem wymagań określonych w § 2 ust. 1 i 2. 3. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy, w razie braku możliwości technicznych samodzielnego wykonania spisów w formie elektronicznej, mogą - za zgodą właściwego ministra lub wojewody - wykonać spisy uprawnionych w formie pisemnej, z pominięciem formy elektronicznej. 4. Właściwi ministrowie i wojewodowie zapewniają organom, o których mowa w ust. 3, przepisanie spisów wykonanych w formie pisemnej - na formę elektroniczną. Wydruki zawartości spisów wykonanych w formie elektronicznej są następnie przekazywane właściwym organom w celu sprawdzenia odpowiedniej zgodności danych, zawartych w obu formach spisów. 5. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, mogą wykonać spisy uprawnionych w formie elektronicznej, z pominięciem formy pisemnej. § 6. 1. Organy sporządzające spisy przekazują spisy wykonane w formie elektronicznej odpowiednio: właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali. Nie dotyczy to sytuacji, o której mowa w § 5 ust. 3. 2. Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych spisów w formie elektronicznej lub przepisywanych na formę elektroniczną, o których mowa w § 5 ust. 4. 3. Wzór spisu połączonego stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Spisy połączone, o których mowa w ust. 2, przekazywane są emitentowi lub osobie przez niego wskazanej wraz z raportem o danych zawartych w spisach wykonanych w formie elektronicznej oraz informacją o liczbie toczących się postępowań w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4 ustawy, i odwołań od odmowy ich uwzględnienia, a także o łącznej liczbie świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań. 5. Wzór raportu, o którym mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 7. 1. Informacje o zmianach w spisach, o których mowa w art. 20 ust. 4 ustawy, organy sporządzające spisy przekazują niezwłocznie w formie pisemnej i elektronicznej odpowiednio: właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali. Przepisy § 5 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. 2. Wzór informacji o zmianach w spisach wykonanej w formie pisemnej stanowi: 1) załącznik nr 6 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej, 2) załącznik nr 7 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych z tytułu zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. 3. Wzór informacji o zmianach w spisach wykonanej w formie elektronicznej stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia. 4. Ministrowie, wojewodowie oraz centrale przekazują co tydzień emitentowi lub osobie przez niego wskazanej połączoną informację o zmianach w spisach wykonaną w formie elektronicznej wraz z raportem o zmianach w tych spisach. 5. Wzór połączonej informacji, o której mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. 6. Wzór raportu, o którym mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 8. 1. W razie stwierdzenia niezgodności spisów lub informacji o zmianach w spisach z wzorami stanowiącymi załączniki do rozporządzenia, przez: 1) emitenta lub osobę przez niego wskazaną - przekazywane są one odpowiednio: ministrom, wojewodom lub centralom w celu powtórnej kontroli prawidłowości ich sporządzenia, 2) ministra, wojewodę lub centralę - przekazywane są one organom sporządzającym spisy w celu prawidłowego ich sporządzenia. 2. W razie niezgodności raportów, o których mowa w § 6 ust. 4 i w § 7 ust. 4, z danymi zawartymi w spisach, stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 1. § 9. 1. Organy sporządzające spisy poinformują uprawnionych, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy, o przysługującym im prawie i terminie wniesienia pisemnego lub ustnego żądania sprostowania danych, ustalenia właściwej liczby przysługujących świadectw rekompensacyjnych lub zamieszczenia w spisie. 2. Uprawnionym, o których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy, organ sporządzający spis doręcza zawiadomienie o umieszczeniu w spisie według wzoru stanowiącego: 1) załącznik nr 11 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w § 1 pkt 1, 2) załącznik nr 12 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w § 1 pkt 2. 3. Po rozpatrzeniu żądania zamieszczenia w spisie, sprostowania danych lub ustalenia właściwej liczby świadectw rekompensacyjnych, organ sporządzający spis doręcza uprawnionemu zawiadomienie o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania według wzoru stanowiącego: 1) załącznik nr 13 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w § 1 pkt 1, 2) załącznik nr 14 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w § 1 pkt 2. 4. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 2 i 3, doręcza się listem poleconym za zwrotnym poświadczeniem odbioru. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1997 r. (poz. 328) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Wzór Spis uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonany w formie elektronicznej Organy sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych wykonują spisy w formie elektronicznej - według następującego wzoru. Plik jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnxxx.SPU, gdzie: • nnnnn jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną, w której sporządza się spis (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5 znaków, • następne 3 znaki xxx odpowiadają numerowi pliku, • rozszerzenie jest ustalone jako .SPU dla spisu osób uprawnionych. Plik zawiera następujące typy rekordów: • rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord w każdym pliku spisu), • rekord nagłówkowy spisu (tylko w pierwszym pliku spisu, po rekordzie nagłówkowym pliku), • rekordy szczegółowe uprawnionych, • rekord końca spisu (poprzedza rekord końca pliku spisu; występuje tylko w ostatnim pliku spisu), • rekord końca pliku (jest ostatnim rekordem każdego pliku spisu). Jeżeli spis utworzony jest na kilku plikach fizycznych, w każdym pliku należy umieścić rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Jeżeli spis utworzony jest tylko na jednym pliku, to również wymagany jest rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Tylko pierwszy plik zawiera rekord nagłówkowy spisu - a tylko ostatni plik zawiera rekord końca spisu. Jeden nośnik (np. dyskietka) zawiera jeden plik. W przypadku, gdy organ spisowy jest upoważniony do bezpośredniego przekazania spisu emitentowi lub osobie przez niego wskazanej, spis w formie elektronicznej wykonuje się wg wzoru spisu połączonego - wykonanego w formie elektronicznej (załącznik nr 4 do rozporządzenia). Objaśnienia: Wypełnienie pola: M - obowiązkowe O - opcjonalne Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry, spacje oraz następujące znaki:., :;-/' AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak - (myślnik) N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus) * Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego Wszystkie pola są stałej długości. Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy również wypełnić je spacjami. Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony. Rekord nagłówkowy pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A' 23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku 33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików ze spisem 410ANpole rezerwowe 5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy spisu: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '1' 214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spisWpisać identyfikator Regon 38NMData sporządzenia spisu w formie elektronicznejData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spisW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę 514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon Adres jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spis 65NMKod pocztowy 735ANMMiejscowość 845ANMUlica 99ANMNr domu 1010ANPole rezerwowe 11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord szczegółowy uprawnionego ****: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '2' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana) 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji uwzględniane są tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w spisie połączonym, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania spisów są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. **** Rekord szczegółowy uprawnionego występuje tylko raz w spisie. Rekord końca spisu: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '3' 21NMKod tytułu uprawnieńWpisać cyfrę: 0, 1, 2 lub 3 37NMLiczba pozycji w spisie 411NMLiczba świadectw w spisie 510ANPole rezerwowe 6MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z' 2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Załącznik nr 4 Wzór Spis połączony uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonany w formie elektronicznej Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych spisów uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych wykonanych w formie elektronicznej - według następującego wzoru. Plik spis połączony jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie NNNNNXXX.SPP, gdzie: • NNNNN jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną sporządzającą spis połączony (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5 znaków, • następne 3 znaki XXX jest to numer pliku nadawany przez jednostkę organizacyjną sporządzającą spis połączony, • rozszerzenie jest ustalone jako .SPP dla spisu połączonego. Plik zawiera następujące typy rekordów: • rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord pliku), • rekord nagłówkowy spisu połączonego (drugi rekord występuje tylko w pierwszym pliku spisu połączonego), • rekord nagłówkowy spisu, • rekordy szczegółowe uprawnionych, • rekord końca spisu, • rekord końca spisu połączonego (poprzedza rekord końca pliku spisu połączonego; występuje tylko w ostatnim pliku spisu połączonego), • rekord końca pliku. (Podczas łączenia spisów rekordy nagłówkowe plików składowych i odpowiednio rekordy końca plików składowych należy pominąć.) Każdy spis połączony zawiera jeden rekord nagłówkowy spisu połączonego i jeden rekord końca spisu połączonego. Liczba rekordów nagłówkowych spisu i końca spisu zależy od ilości włączonych spisów. Liczba rekordów nagłówkowych pliku i rekordów końca pliku zależy od ilości nośników (na jednym nośniku np. dyskietce zapisany jest jeden plik). Wymagane są polskie znaki w standardzie LATIN-2. Objaśnienia: Wypełnienie pola: M - obowiązkowe O - opcjonalne Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry, spacje oraz następujące znaki:., :;-/' AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego *, spacje i znak - (myślnik) N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus) * Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego Wszystkie pola są stałej długości. Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy wypełnić je spacjami. Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony. Rekord nagłówkowy pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A' 23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku 33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików ze spisem połączonym 410ANPole rezerwowe 5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy spisu połączonego: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '0' 214ANMIdentyfikator Regon urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego spis połączonyWpisać identyfikator Regon 38NMData sporządzenia spisu połączonego w formie elektronicznejData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego spis połączonyW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę Adres urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego spis połączony 55NMKod pocztowy 635ANMMiejscowość 745ANMUlica 89ANMNr domu 910ANPole rezerwowe 10MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy spisu: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '1' 214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spisWpisać identyfikator Regon 38N. MData utworzenia spisuData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządza się spisW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę 514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej spis 65NMKod pocztowy 735ANMMiejscowość 845ANMUlica 99ANMNr domu 1010ANPole rezerwowe 11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord szczegółowy uprawnionego: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '2' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawnionych został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana) 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w spisie połączonym, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania spisów są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekord końca spisu: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '3' 21NMKod tytułu uprawnieńWpisać cyfrę: 0, 1, 2 lub 3 37NMLiczba pozycji w spisie 411NMLiczba świadectw w spisie 510ANPole rezerwowe 6MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca spisu połączonego: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '4' 27NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 0 37NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 1 47NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 2 57NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 3 611NMLiczba świadectw z tytułu 0 711NMLiczba świadectw z tytułu 1 811NMLiczba świadectw z tytułu 2 911NMLiczba świadectw z tytułu 3 106NMLiczba spisów objętych spisem łączonym 1110ANPole rezerwowe 12MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z' 2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Wzór Informacja o zmianach w spisach uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonana w formie elektronicznej Organy sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych sporządzają w formie elektronicznej informacje o zmianach w spisie - według następującego wzoru. Plik jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnxxx.ZMU, gdzie: • nnnnn jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną sporządzającą informację o zmianach w spisie (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5 znaków, • następne 3 znaki xxx zarezerwowane na numer własny pliku, • rozszerzenie jest ustalone jako .ZMU dla pliku z informacjami o zmianach w spisach uprawnionych. Plik zawiera następujące typy rekordów: • rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord w każdym pliku), • rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie (tylko w pierwszym pliku informacji o zmianach, występuje po rekordzie nagłówkowym pliku), • rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu", • rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu", • rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie",: pierwszy rekord z danymi 'starymi' drugi rekord z uaktualnioną zawartością pól, • rekord końca informacji o zmianach w spisie (poprzedza rekord końca pliku informacji o zmianach w spisie; występuje tylko w ostatnim pliku informacji o zmianach w spisie), • rekord końca pliku. Jeżeli informacja o zmianach w spisie utworzona jest na kilku plikach fizycznych, w każdym pliku należy umieścić rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Jeżeli informacja o zmianach w spisie utworzona jest tylko na jednym pliku, to również wymagany jest rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Tylko pierwszy plik zawiera rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie - a tylko ostatni plik zawiera rekord końca informacji o zmianach w spisie. W przypadku, gdy organ spisowy jest upoważniony do bezpośredniego przekazania informacji o zmianach w spisach emitentowi lub osobie wskazanej, informacje o zmianach w spisach sporządza wg wzoru połączonej informacji o zmianach w spisach w formie elektronicznej (załącznik nr 9 do rozporządzenia). Objaśnienia: Wypełnienie pola: M - obowiązkowe O - opcjonalne Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry, spacje oraz następujące znaki:., :;-/' AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak - (myślnik) N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus) * Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego Wszystkie pola są stałej długości. Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy wypełnić je spacjami. Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony. Rekord nagłówkowy pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A' 23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku 33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików z informacjami o zmianach w spisie 410ANPole rezerwowe 5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '6' 214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się informację o zmianach w spisieWpisać identyfikator Regon 38NMData sporządzenia informacji o zmianach w spisie w formie elektronicznejData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządza się informację o zmianach w spisieW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę 514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej informacje o zmianach w spisie 65NMKod pocztowy 735ANMMiejscowość 845ANMUlica 99ANMNr domu 1010ANPole rezerwowe 11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu": Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '7' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą usunięto ze spisu 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd 102NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu*Wpisać dwucyfrowy, kolejny numer zmiany 1110ANPole rezerwowe 12MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu": Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '8' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą dopisano do spisu 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana) 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie": Uaktualnianie jest realizowane za pomocą dwóch rekordów. W pierwszym rekordzie należy podać starą zawartość uaktualnionej pozycji, a w drugim aktualną zawartość całego rekordu. Pierwszy rekord ze starą zawartością wszystkich pól: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracy 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Liczba wprowadzona w tym polu musi być zgodna z ostatnią wartością pola tej pozycji w spisie 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Drugi rekord z aktualną zawartością wszystkich pól: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracy 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać zawartość pola 21 z poprzedniego rekordu typu '9' powiększoną o 1 2210ANPole rezerwowe 22MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekord końca informacji o zmianach w spisach: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'X' 27NMLiczba pozycji ze zmianamiSuma zawartości pól: 3, 4, 5 37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisu 47NMLiczba pozycji dopisanych do spisu 57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest rozumiana jako jedna pozycja 611NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia liczby świadectw na + 711NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia na - 811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586 910ANPole rezerwowe 10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z' 2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Załącznik nr 9 Wzór Połączona informacja o zmianach w spisach uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonana w formie elektronicznej Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych informacji o zmianach w spisie uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych wykonanych w formie elektronicznej - według następującego wzoru: Plik połączona informacja o zmianach w spisie jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie NNNNNXXX.PZS, gdzie: • NNNNN jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną urzędu właściwego ministra, wojewody, centrali sporządzającą połączoną informację o zmianach w spisach (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5 znaków, • następne 3 znaki XXX jest to numer pliku nadawany przez jednostkę organizacyjną urzędu właściwego ministra, wojewody, centrali sporządzającą połączoną informację o zmianach w spisach, • rozszerzenie jest ustalone jako .PZS dla połączonej informacji o zmianach w spisach. Plik zawiera następujące typy rekordów: • rekord nagłówkowy pliku, • rekord nagłówkowy połączonej informacji o zmianach w spisach, • rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisach, • rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu", • rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu", • rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie",: pierwszy rekord z danymi 'starymi' drugi rekord z uaktualnioną zawartością pól, • rekord końca informacji o zmianach w spisach, • rekord końca połączonej informacji o zmianach w spisach, • rekord końca pliku. (Podczas sporządzania połączonej informacji o zmianach w spisie rekordy nagłówkowe plików składowych i odpowiednio rekordy końca plików składowych należy pominąć.) Każda połączona informacja o zmianach w spisie zawiera jeden rekord nagłówkowy połączonej informacji o zmianach w spisie i jeden rekord końca połączonej informacji. Liczba rekordów nagłówkowych i końca informacji o zmianach w spisie zależy od ilości włączonych plików składowych "Informacja o zmianach w spisie". Liczba rekordów nagłówkowych pliku i rekordów końca pliku zależy od ilości nośników (np. liczba dyskietek). Wymagane są polskie znaki w standardzie LATIN-2. Objaśnienia: Wypełnienie pola: M - obowiązkowe O - opcjonalne Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry, spacje oraz następujące znaki:., :;-/' AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak - (myślnik) N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus) * Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego Wszystkie pola są stałej długości. Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy wypełnić je spacjami. Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony. Rekord nagłówkowy pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A' 23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku 33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików z połączoną informacją o zmianach w spisie 410ANPole rezerwowe 5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy połączonej informacji o zmianach w spisie: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '5' 214ANMIdentyfikator Regon urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego połączoną informację o zmianach w spisachWpisać identyfikator Regon 38NMData sporządzenia połączonej informacji o zmianach w spisachData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego połączoną informację o zmianach w spisachW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę Adres urzędu właściwego ministra, wojewody, centrali sporządzającego połączoną informację o zmianach w spisach 55NMKod pocztowy 635ANMMiejscowość 745ANMUlica 89ANMNr domu 910ANMPole rezerwowe 10MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '6' 214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się informacje o zmianach w spisieWpisać identyfikator Regon 38NMData utworzenia informacji o zmianach w spisieData w formacie: rrrrmmdd 435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządza się informacje o zmianach w spisieW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę 514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej informacje o zmianach w spisie 65NMKod pocztowy 735ANMMiejscowość 845ANMUlica 99ANMNr domu 1010ANPole rezerwowe 11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu": Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '7' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową pozycji, którą usunięto ze spisu 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd 102NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu*Wpisać dwucyfrowy, kolejny numer zmiany 1110ANPole rezerwowe 12MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu": Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '8' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą dopisano do spisu 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana) 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie": Uaktualnianie jest realizowane za pomocą dwóch rekordów. W pierwszym rekordzie należy podać starą zawartość uaktualnionej pozycji, a w drugim aktualną zawartość całego rekordu. Pierwszy rekord ze starą zawartością wszystkich pól: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową, 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Liczba wprowadzona w tym polu musi być zgodna z ostatnią wartością pola tej pozycji w spisie 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Drugi rekord z aktualną zawartością wszystkich pól: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9' 27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 311NMNr ewidencyjny PESEL 440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 512ABMPierwsze imię 612ABODrugie imię 712ABMImię ojca 812ABMImię matki 98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny 1135ANMMiejscowość 1245ANOUlica 139ANMNr domu 145ANONr lokalu 1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą 165NMLiczba przysługujących świadectw 174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 182NM*Liczba pełnych miesięcy 194ANM**Symbol emerytury lub renty 2015ANM**Numer emerytury lub renty 212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać zawartość pola 21 z poprzedniego rekordu typu '9' powiększoną o 1 2210ANPole rezerwowe 23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. Rekord końca informacji o zmianach w spisach: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'X' 27NMLiczba pozycji ze zmianamiWpisać sumę wartości pól: 3, 4, 5 37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisu 47NMLiczba pozycji dopisanych do spisu 57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest rozumiana jako jedna pozycja 611NMLiczba świadectw wynikająca z aktualizacji liczby świadectw na + 711NMLiczba świadectw wynikająca z aktualizacji na - 811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586 910ANPole rezerwowe 10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca połączonej informacji o zmianach w spisie: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Y' 27NMLiczba pozycji ze zmianamiWpisać sumę wartości pól: 3, 4, 5 37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisów 47NMLiczba pozycji dopisanych do spisów 57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest rozumiana jako jedna pozycja 611NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia liczby świadectw na + 711NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia na - 811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586 910ANPole rezerwowe 10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER Rekord końca pliku: Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki 11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z' 2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 21 maja 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach częstochowskim i krakowskim. (Dz. U. Nr 51, poz. 329) Na podstawie art. 50 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach częstochowskim i krakowskim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 29 czerwca 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 21 maja 1997 r. (poz. 329) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH CZĘSTOCHOWSKIM I KRAKOWSKIM W DNIU 29 CZERWCA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 29 maja 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 31 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 31 maja 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 2 czerwca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 7 czerwca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 9 czerwca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych, - przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 10 czerwca 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 16 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 20 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 28 czerwca 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 28 czerwca 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym godz. 800-2000 29 czerwca 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej. (Dz. U. Nr 52, poz. 330) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. (poz. 330) STATUT MINISTERSTWA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ § 1. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych sprawach. § 3. Minister może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawcze, określając ich nazwę, cel powołania, skład osobowy, organizację, zakres zadań i tryb pracy, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Polityki Zdrowotnej i Przekształceń Systemowych, 4) Departament Opieki Zdrowotnej, 5) Departament Zdrowia Publicznego, 6) Departament Farmacji, 7) Departament Pielęgniarstwa, 8) Departament Nauki i Kształcenia, 9) Departament Budżetu i Finansów, 10) Departament Techniki Medycznej i Inwestycji, 11) Departament Spraw Obronnych, 12) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 13) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 14) Biuro Prawne, 15) Biuro Prasowe, 16) Biuro do Spraw Uzdrowisk, 17) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. 1. Minister jest organem założycielskim państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych. 2. Jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra określa wykaz stanowiący załącznik do statutu. 3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. § 6. 1. Przy Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze - Zakład Obsługi, zwany dalej "Zakładem". 2. Nadzór nad Zakładem sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Zakładu określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny nadany przez Dyrektora Generalnego. Załącznik do statutu Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej WYKAZ JEDNOSTEK PODLEGŁYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ I. Jednostki podległe 1. Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych w Warszawie 2. Bank Tkanek Oka w Warszawie 3. Biuro do Spraw Narkomanii w Warszawie 4. Biuro do Spraw Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia w Warszawie 5. Biuro Programów PHARE w Warszawie 6. Biuro Zagranicznych Programów Socjalnych w Warszawie 7. Centralna Baza Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych w Zduńskiej Woli 8. Centralny Ośrodek Medycyny Sportowej w Warszawie 9. Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie 10. Centrum Diagnostyczno-Terapeutyczne "Jesteśmy" w Warszawie 11. Centrum Diagnostyki i Terapii AIDS w Warszawie 12. Centrum Edukacji Medycznej w Warszawie 13. Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w Krakowie 14. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie 15. Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji "Poltransplant" w Warszawie 16. Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi 17. Dom Pracownika Służby Zdrowia w Warszawie 18. Dom Lekarza Seniora w Warszawie 19. Krajowe Biuro Koordynacyjne ds. Zapobiegania AIDS 20. Krajowy Ośrodek Analizy Skażeń Obrony Cywilnej w Warszawie (w likwidacji) 21. Lecznica Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie 22. Międzyzakładowa Przychodnia Pracownicza w Warszawie 23. Ośrodek Diagnostyczno-Badawczy Chorób Przenoszonych Drogą Płciową w Białymstoku 24. Ośrodek Readaptacyjny dla osób wymagających okresowej pomocy ze względów społecznych i medycznych w Konstancinie-Jeziornie (oddział w Piastowie) 25. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Warszawie 26. Pracownicza Przychodnia Zdrowia Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie 27. Profilaktyczny Dom Zdrowia MZiOS w Juracie 28. Profilaktyczny Dom Zdrowia MZiOS w Łebie 29. Szpital Chirurgii Plastycznej w Polanicy-Zdroju 30. Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu 31. Zespół Profilaktycznych Domów Zdrowia w Zakopanem 32. Zakład Zamówień Publicznych w Warszawie 33. Zarząd Inwestycji Centralnych MZiOS w Warszawie 34. Wojewódzkie, terenowe (portowe) stacje sanitarno-epidemiologiczne 35. Wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne 36. Państwowe szpitale kliniczne: 1) Szpital Kliniczny im. dr Jerzego Sztachelskiego w Białymstoku, 2) Dziecięcy Szpital Kliniczny im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku, 3) Państwowy Szpital Kliniczny im. dr A. Jurasza w Bydgoszczy, 4) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Gdańsku, 5) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Gdańsku-Wrzeszczu, 6) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku, 7) Centralny Szpital Kliniczny w Katowicach-Ligocie, 8) Państwowy Szpital Kliniczny nr 6 - Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka i Matki w Katowicach-Ligocie, 9) Szpital Kliniczny nr 1 w Zabrzu, 10) Państwowy Szpital Kliniczny im. A. Mielęckiego w Katowicach, 11) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Zabrzu-Biskupicach, 12) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Katowicach, 13) Państwowy Szpital Kliniczny w Krakowie, 14) Instytut Pediatrii Collegium Medicum w Krakowie, 15) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Lublinie, 16) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie, 17) Dziecięcy Szpital Kliniczny w Lublinie, 18) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Łodzi, 19) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Łodzi, 20) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Łodzi, 21) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Łodzi, 22) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Poznaniu, 23) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Poznaniu, 24) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Poznaniu, 25) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Poznaniu, 26) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Poznaniu-Jeżycach, 27) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Szczecinie, 28) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Szczecinie, 29) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego im. prof. Witolda Orłowskiego w Warszawie, 30) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 "Dzieciątka Jezus" w Warszawie, 31) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie, 32) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. prof. Wł. Szenajcha w Warszawie, 33) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 im. prof. M. Michałowicza w Warszawie, 34) Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie, 35) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego im. prof. dr med. Adama Grucy w Otwocku, 36) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 we Wrocławiu, 37) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 we Wrocławiu, 38) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 we Wrocławiu, 39) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 we Wrocławiu 37. Ponadpodstawowe publiczne szkoły medyczne: 1) w województwie warszawskim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy w Warszawie, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. prof. I. Roszkowskiego w Warszawie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Warszawie, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. prof. E. Biernackiego w Warszawie, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Warszawie, f) Policealne Studium Zawodowe nr 11 w Warszawie, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 12 im. prof. M. Michałowicza w Warszawie, h) Medyczne Studium Zawodowe nr 14 w Warszawie, i) Medyczne Studium Zawodowe nr 15 w Zespole Szkół Średnich w Warszawie, j) Liceum Medyczne nr 5 w Warszawie, k) Medyczne Studium Zawodowe nr 16 w Otwocku, l) Medyczne Studium Zawodowe nr 8 w Pruszkowie, 2) w województwie bialskopodlaskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej w Białej Podlaskiej, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Bagińskiej w Parczewie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Radzyniu Podlaskim, 3) w województwie białostockim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Bielsku Podlaskim, 4) w województwie bielskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Wadowicach, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zaborze k. Oświęcimia, c) Medyczne Studium Zawodowe w Żywcu, 5) w województwie bydgoskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Chojnicach, b) Zespół Szkół Medycznych w Inowrocławiu, c) Medyczne Studium Zawodowe w Świeciu n. Wisłą, 6) w województwie chełmskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. Władysławy Szoc w Chełmie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Aureliusza Marchwica w Krasnymstawie, 7) w województwie ciechanowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechanowie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Działdowie, 8) w województwie częstochowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr Wł. Biegańskiego w Częstochowie, b) Zespół Szkół Medycznych w Lublińcu, 9) w województwie elbląskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Elblągu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Sztumie, 10) w województwie gdańskim: a) Zespół Szkół Medycznych nr 1 im. M. Słabego w Gdańsku, b) Zespół Szkół Medycznych nr 3 im. M. Skłodowskiej-Curie w Gdańsku, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Gdańsku, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. PCK w Gdańsku, e) Zespół Szkół Medycznych w Gdyni, f) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kościerzynie, g) Medyczne Studium Zawodowe im. Matki Teresy z Kalkuty w Starogardzie Gdańskim, h) Liceum Medyczne im. Hanny Hass w Tczewie, i) Medyczne Studium Zawodowe im. prof. Z. Kieturakisa w Wejherowie, 11) w województwie gorzowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Drezdenku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Gorzowie Wielkopolskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. H. Święcickiego w Międzyrzeczu, 12) w województwie jeleniogórskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. L. Hirszfelda w Bolesławcu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Jeleniej Górze, c) Zespół Szkół Medycznych im. A. Rydlówny w Jeleniej Górze, d) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Licealnych w Zgorzelcu, 13) w województwie kaliskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kępnie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Ostrowie Wielkopolskim, 14) w województwie katowickim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Czeladzi, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. J. Koraszewskiego w Gliwicach, c) Medyczne Studium Zawodowe w Gliwicach, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Katowicach, e) I Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny w Katowicach, f) Medyczne Studium Zawodowe im. A. Fiederkiewicza w Mikołowie, g) Medyczne Studium Zawodowe w Raciborzu, h) Zespół Szkół Medycznych w Rudzie Śląskiej, i) Zespół Szkół Medycznych w Rybniku, j) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sosnowcu, k) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Medyczno-Chemicznych im. M. Skłodowskiej-Curie w Tarnowskich Górach, l) Medyczne Studium Zawodowe w Wodzisławiu Śląskim, m) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. prof. A. Cieszyńskiego w Zabrzu, n) Medyczne Studium Zawodowe w Zawierciu, 15) w województwie kieleckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Busku-Zdroju, b) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Iżyckiej w Kielcach, c) Medyczne Studium Zawodowe w Miechowie, d) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Morawicy, e) Medyczne Studium Zawodowe w Ostrowcu Świętokrzyskim, f) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Michałowicza w Skarżysku-Kamiennej, g) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka w Starachowicach, 16) w województwie konińskim - Zespół Szkół Medycznych w Koninie, 17) w województwie koszalińskim: a) Zespół Szkół Medycznych w Kołobrzegu, b) Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego w Koszalinie, c) Zespół Szkół Medycznych w Szczecinku, 18) w województwie krakowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Krakowie, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Krakowie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 im. St. Leszczyńskiej w Krakowie, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 w Krakowie, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 w Krakowie, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Krakowie, g) Medyczne Studium Masażu Leczniczego w Krakowie, h) Zespół Szkół Medycznych im. T. Chałubińskiego w Myślenicach, 19) w województwie krośnieńskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. prof. R. Weigla w Jaśle, b) Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół w Sanoku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Korczynie, 20) w województwie legnickim: a) Zespół Szkół Medycznych w Jaworze, b) Zespół Szkół Medycznych w Lubinie, 21) w województwie leszczyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Kościanie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Rawiczu, 22) w województwie lubelskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Kraśniku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Lubartowie, c) Medyczne Studium Zawodowe im. St. Liebharta w Lublinie, d) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych w Lublinie, e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 3 w Lublinie, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Zespole Szkół Gastronomicznych w Lublinie, g) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Puławach, 23) w województwie łomżyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny w Kolnie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Łomży, c) Medyczne Studium Zawodowe im. St. Leszczyńskiej w Wysokiem Mazowieckiem, 24) w województwie łódzkim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Łodzi, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. M. Skłodowskiej-Curie w Łodzi, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Łodzi, d) Zespół Szkół Medycznych nr 1 w Łodzi, e) Zespół Szkół Medycznych w Zgierzu, 25) w województwie nowosądeckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Gorlicach, b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Limanowej, c) Zespół Szkół Medycznych im. J. Wolskiej w Nowym Sączu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Rolniczych w Nowym Targu, e) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Macerowej w Rabce, 26) w województwie olsztyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Iławie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Olsztynie, 27) w województwie opolskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Branicach, b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Brzegu, c) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej w Kędzierzynie-Koźlu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Nysie, e) Medyczne Studium Zawodowe im. dr M. Kujawskiej w Opolu, f) Zespół Szkół Medycznych im. J. Korczaka w Prudniku, 28) w województwie ostrołęckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Makowie Mazowieckim, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Ostrołęce, c) Medyczne Studium Zawodowe w Wyszkowie, 29) w województwie pilskim: a) Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. gen. Z. Berlinga w Pile, b) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Trzciance, c) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 w Wągrowcu, d) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 w Złotowie, 30) w województwie piotrkowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ponadpodstawowych im. J. Kochanowskiego w Bełchatowie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika w Piotrkowie Trybunalskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Mazowieckim, 31) w województwie płockim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Gostyninie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Kutnie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Płocku, 32) w województwie poznańskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr K. Marcinkowskiego w Gnieźnie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Poznaniu, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Poznaniu, d) Medyczne Studium Zawodowe im. PCK w Poznaniu, 33) w województwie przemyskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Jarosławiu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Przemyślu, c) Zespół Szkół Medycznych im. J. Iżyckiej w Przemyślu, 34) w województwie radomskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Grójcu, b) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych w Kozienicach, c) Zespół Szkół Medycznych w Radomiu, 35) w województwie rzeszowskim: a) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. J. Korczaka w Łańcucie, b) Zespół Szkół Medycznych w Mielcu, c) Medyczne Studium Zawodowe w Rzeszowie, 36) w województwie siedleckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Garwolinie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka w Łukowie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Średnich w Mińsku Mazowieckim, d) Zespół Szkół Medycznych w Siedlcach, e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Sokołowie Podlaskim, 37) w województwie sieradzkim - Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sieradzu, 38) w województwie skierniewickim: a) Zespół Szkół Medycznych w Łowiczu, b) Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie w Żyrardowie, 39) w województwie słupskim - Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie w Słupsku, 40) w województwie suwalskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ełku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Giżycku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Piszu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Suwałkach, 41) w województwie szczecińskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 im. Mieszka I w Stargardzie Szczecińskim, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Szczecinie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego w Szczecinie, d) Zespół Szkół Medycznych w Świnoujściu, 42) w województwie tarnobrzeskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. St. Wołynki w Janowie Lubelskim, b) Zespół Szkół Medycznych im. H. Chrzanowskiej w Stalowej Woli, 43) w województwie tarnowskim - Medyczne Studium Zawodowe w Bochni, 44) w województwie toruńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Brodnicy, b) Zespół Szkół Medycznych w Grudziądzu, c) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika w Toruniu, d) Zespół Szkół Medycznych im. Z. Szlenkierówny w Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu, 45) w województwie wałbrzyskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Kłodzku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Świdnicy, c) Medyczne Studium Zawodowe w Wałbrzychu, 46) w województwie włocławskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechocinku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Lipnie, c) Medyczne Studium Zawodowe we Włocławku, 47) w województwie wrocławskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Oleśnicy, b) Liceum Medyczne im. E. Plater, Medyczne Studium Zawodowe w Strzelinie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. L. Hirszfelda we Wrocławiu, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. W. Jordana we Wrocławiu, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. M. Skłodowskiej-Curie we Wrocławiu, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 we Wrocławiu, g) Zespół Szkół Medycznych im. H. Hirszfeldowej we Wrocławiu, 48) w województwie zamojskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Biłgoraju, b) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Lubelskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zamościu, 49) w województwie zielonogórskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Wolsztynie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Skłodowskiej-Curie w Zielonej Górze, c) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych w Żarach. II. Jednostki nadzorowane 1. Akademia Medyczna w Białymstoku 2. Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy 3. Akademia Medyczna w Gdańsku 4. Śląska Akademia Medyczna im. Ludwika Waryńskiego w Katowicach 5. Akademia Medyczna w Lublinie 6. Akademia Medyczna w Łodzi 7. Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu 8. Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie 9. Akademia Medyczna w Warszawie 10. Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu 11. Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 12. Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie 13. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie 14. Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie 15. Instytut Hematologii i Tranfuzjologii w Warszawie 16. Instytut Kardiologii w Warszawie 17. Instytut Leków w Warszawie 18. Instytut Matki i Dziecka w Warszawie 19. Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni 20. Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi 21. Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu 22. Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie 23. Instytut "Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie 24. Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie 25. Instytut Reumatologiczny w Warszawie 26. Instytut Żywności i Żywienia im. Aleksandra Szczygła w Warszawie 27. Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie 28. Centralne Laboratorium Surowic i Szczepionek w Warszawie 29. Centralny Ośrodek Techniki Medycznej w Warszawie 30. Główna Biblioteka Lekarska im. Stanisława Konopki w Warszawie 31. Państwowy Zakład Higieny w Warszawie III. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister jest organem założycielskim 1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Busko-Solec" w Busku-Zdroju 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ciechocinek" w Ciechocinku 3. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Cieplice" w Jeleniej Górze 4. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Horyniec" w Horyńcu-Zdroju 5. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Inowrocław" w Inowrocławiu 6. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Iwonicz" w Iwoniczu-Zdroju 7. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kamień Pomorski" w Kamieniu Pomorskim 8. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kołobrzeg" w Kołobrzegu 9. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Konstancin" w Konstancinie-Jeziornie 10. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krakowskich" w Krakowie 11. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich" w Krynicy 12. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Lądek-Długopole" w Lądku-Zdroju 13. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Nałęczów" w Nałęczowie 14. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Połczyn" w Połczynie-Zdroju 15. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Kłodzkich" w Polanicy 16. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Przerzeczyn" w Przerzeczynie-Zdroju 17. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rabka" w Rabce 18. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rymanów" w Rymanowie-Zdroju 19. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawnica" w Szczawnicy 20. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawno-Jedlina" w Szczawnie 21. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świeradów-Czerniawa" w Świeradowie-Zdroju 22. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świnoujście" w Świnoujściu 23. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustka" w Ustce 24. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustroń" w Ustroniu 25. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wieniec" w Wieńcu-Zdroju 26. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wysowa" w Wysowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 13 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 52, poz. 331) Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych (Dz. U. Nr 37, poz. 165) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 wyrazy "w 1996 r. wynosi 37,50 zł" zastępuje się wyrazami "w 1997 r. wynosi 43,12 zł"; 2) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1997 r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych: 1) wyposażonych w centralne ogrzewanie: a) bez pieca kąpielowego - 9,10 zł, b) z piecem kąpielowym - 9,70 zł, 2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 11,40 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych kształcących pracowników służb socjalnych. (Dz. U. Nr 52, poz. 332) Na podstawie art. 29 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. O przyjęcie do publicznej szkoły policealnej kształcącej pracowników służb socjalnych może ubiegać się kandydat, który ukończył średnią szkołę publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej, a do publicznej szkoły pomaturalnej kształcącej pracowników służb socjalnych - kandydat, który uzyskał świadectwo dojrzałości. § 2. 1. O przyjęciu kandydata na pierwszy semestr w szkole policealnej lub pomaturalnej decydują: 1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, 2) suma punktów pochodzących z przeliczenia ocen uzyskanych na egzaminie wstępnym lub w wyniku rozmowy kwalifikacyjnej oraz na świadectwie ukończenia średniej szkoły lub na świadectwie dojrzałości z przedmiotów: wiedza o społeczeństwie, język polski, język obcy ( w przypadku dwóch języków wybiera się ten, z którego kandydat uzyskał wyższą ocenę), matematyka, historia, geografia, biologia, technika lub elementy informatyki (wybiera się przedmiot, z którego kandydat uzyskał wyższą ocenę), plastyka lub muzyka (wybiera się przedmiot, z którego kandydat uzyskał wyższą ocenę) i wychowanie fizyczne, 3) punkty za ocenę przydatności do zawodu, dokonaną przez komisję, o której mowa w § 7 ust. 1; w ocenie przydatności do zawodu komisja bierze pod uwagę: a) zainteresowanie niesieniem pomocy ludziom jej potrzebującym, b) ogólną wiedzę w zakresie problematyki pomocy społecznej, c) udział w akcjach na rzecz ludzi potrzebujących pomocy i działalność w organizacjach charytatywnych, d) postawę prospołeczną. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą osób, które szkołę średnią ukończyły za granicą. Do tych kandydatów stosuje się przepisy § 6 ust. 1 pkt 3 i § 10 ust. 1 pkt 3. § 3. Pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły, w przypadku równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, mają: 1) sieroty i wychowankowie domów dziecka, rodzinnych domów dziecka i rodzin zastępczych, 2) kandydaci o wyjątkowych zdolnościach, którzy mieli ustalony indywidualny program lub tok nauki. § 4. Pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły dla dorosłych, w przypadku równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, mają kandydaci zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej. § 5. Przepisy § 3 i 4 nie naruszają uprawnień dzieci innych osób, którym na podstawie odrębnych przepisów przysługuje pierwszeństwo w przyjęciu do szkół. § 6. 1. Na wyższy semestr w szkole przyjmuje się kandydata na podstawie: 1) wpisu w indeksie potwierdzającego ukończenie semestru niższego w szkole publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej kształcącej pracowników służb socjalnych oraz odpisu arkusza ocen wydanego przez szkołę, z której kandydat odszedł, 2) pozytywnych wyników egzaminu kwalifikacyjnego przeprowadzonego na zasadach określonych w przepisach dotyczących oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów w przypadku przyjmowania do szkoły kandydata ze szkoły niepublicznej nie posiadającej uprawnień szkoły publicznej, 3) świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę podobnego typu za granicą i ostatniego wpisu w indeksie dokonanego w Polsce, po ustaleniu odpowiedniego semestru na podstawie sumy lat nauki szkolnej kandydata. 2. Egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się ze wszystkich przedmiotów obowiązkowych ujętych w planach nauczania semestrów niższych od semestru, na który kandydat ma być przyjęty, z wyjątkiem wychowania fizycznego. § 7. 1. W celu przeprowadzenia rekrutacji na pierwszy semestr, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w § 10 ust. 4, dyrektor szkoły powołuje szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", wyznacza jej przewodniczącego i określa jego zadania. 2. Komisja przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu oraz sporządza protokół tego postępowania. § 8. 1. Egzamin wstępny do szkoły składa się: 1) z części pisemnej obejmującej wiedzę o społeczeństwie, 2) z części ustnej jako: a) egzamin poprawkowy z wiedzy o społeczeństwie, jeżeli kandydat w części pisemnej otrzymał ocenę niedostateczną, b) egzamin z przedmiotu wybranego przez kandydata spośród trzech przedmiotów nauczanych w liceum ogólnokształcącym ustalonych przez dyrektora szkoły w porozumieniu z radą pedagogiczną i podanych do wiadomości publicznej co najmniej na dwa miesiące przed terminem egzaminu wstępnego. 2. Na egzamin pisemny przeznacza się 90 minut efektywnego czasu pracy kandydata. 3. Komisja może zwolnić kandydata z egzaminu wstępnego na podstawie zaświadczenia o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu wstępnego do szkoły wyższej na kierunek, na którym jest prowadzone kształcenie w zakresie pedagogiki pracy socjalnej lub pracy socjalnej. § 9. 1. Przy ustalaniu liczby punktów za wyniki egzaminu wstępnego przyjmuje się następującą wartość ocen: celujący - 9 punktów, bardzo dobry - 7 punktów, dobry - 5 punktów, dostateczny - 3 punkty, mierny - 1 punkt, niedostateczny - 0 punktów. 2. Przy ustalaniu liczby punktów za oceny na świadectwie ukończenia szkoły średniej lub na świadectwie dojrzałości przyjmuje się następującą wartość ocen: celujący - 3 punkty, bardzo dobry - 2 punkty, dobry - 1 punkt. 3. Za ocenę przydatności do zawodu, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, przyznaje się do 9 punktów. § 10. 1. Dyrektor szkoły: 1) za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej: a) określa liczbę uczniów, którzy mogą być przyjęci na pierwszy semestr w szkole, b) ustala termin przyjęć do szkoły i tematy pisemnego egzaminu wstępnego, 2) decyduje o przyjęciu kandydatów na semestr programowo wyższy, 3) decyduje o przyjęciu na semestr pierwszy kandydata powracającego z zagranicy oraz w przypadku, gdy w szkole nie powołano komisji. 2. W przypadkach nie wymienionych w ust. 1 dyrektor szkoły przyjmuje kandydatów na pierwszy semestr na podstawie wniosku komisji. 3. W przypadku gdy w wyniku postępowania kwalifikacyjnego przyjęto mniejszą liczbę uczniów niż liczba miejsc, przeprowadza się dodatkowe postępowanie kwalifikacyjne. 4. Dyrektor szkoły może - za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej - odstąpić od powołania komisji, jeżeli liczba kandydatów jest mniejsza od liczby miejsc. 5. Ponadto dyrektor szkoły: 1) może wydłużyć termin składania podań o przyjęcie do szkoły, jeżeli liczba kandydatów jest mniejsza od liczby miejsc, 2) w szczególnie uzasadnionych przypadkach - na wniosek kandydata lub jego rodziców (prawnych opiekunów) - może wyznaczyć dodatkowy termin egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, 3) wyznacza i organizuje egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, jeżeli pozytywny wynik egzaminu jest warunkiem przyjęcia do szkoły, 4) zapewnia stałe i aktualne informacje dotyczące terminów składania podań, terminów egzaminów lub rozmów kwalifikacyjnych, warunków i decyzji w sprawie przyjęć, a także upowszechnia informacje dla kandydatów do szkoły, 5) przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacje o wynikach rekrutacji na pierwszy semestr. § 11. Warunki i tryb przyjmowania do szkoły osób nie będących obywatelami polskimi określają odrębne przepisy. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. z 1997 r. Nr 52, poz. 333) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255 i Nr 105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69 i Nr 34, poz. 211) w § 1 w ust. 1 wyrazy "6,42 zł" zastępuje się wyrazami "7,00 zł". 2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 maja 1997 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 10 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. (Dz. U. Nr 52, poz. 334) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179, z 1995 r. Nr 129, poz. 627, z 1996 r. Nr 20, poz. 95 i Nr 95, poz. 440) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 5 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo legnickie w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Polkowice skreśla się wyraz "Górna"; 2) w załączniku nr 7 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo łódzkie w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Łódź skreśla się wyrazy "Lodowa, Puszkina"; 3) w załączniku nr 12 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo wrocławskie w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" wprowadza się następujące zmiany: a) po rubryce miasta Brzeg Dolny dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu: 12 Jelcz-LaskowiceChwałowicka, Dziuplińska, Oleśnicka, Oławska, Stawowa, Wincentego Witosa b) po rubryce miasta Milicz dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu: 12 Oborniki ŚląskieDworcowa, Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prusicka, Siemianicka, Trzebnicka § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim. (Dz. U. Nr 52, poz. 335) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim (Dz. U. Nr 42, poz. 205, z 1994 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 95, poz. 441) w załączniku nr 5 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo szczecińskie w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Szczecin skreśla się wyrazy "pl. Dzierżyńskiego" oraz w rubryce miasta Nowogard skreśla się wyraz "Kowalska" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 30 kwietnia 1997 r. w sprawie medycznych centrów kształcenia ustawicznego dorosłych. (Dz. U. Nr 52, poz. 336) Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W celu kształcenia, dokształcania i doskonalenia pracowników działalności podstawowej służby zdrowia mogą być zakładane publiczne placówki kształcenia ustawicznego - medyczne centra kształcenia ustawicznego, zwane dalej "centrami". § 2. Do zadań centrów należy w szczególności: 1) diagnozowanie i określanie potrzeb w zakresie kształcenia, dokształcania i doskonalenia, 2) prowadzenie kształcenia, dokształcania i doskonalenia w formach pozaszkolnych, 3) prowadzenie specjalizacji zawodowych na warunkach i w trybie określonych w odrębnych przepisach, 4) realizowanie zadań związanych z przyznawaniem tytułów kwalifikacyjnych, zgodnie z odrębnymi przepisami, 5) organizowanie egzaminów z zakresu prowadzonych kursów i specjalizacji, 6) wydawanie skryptów i innych materiałów dydaktycznych na potrzeby słuchaczy, 7) udzielanie organizatorom szkoleń pomocy organizacyjnej, metodycznej i dydaktycznej, 8) doskonalenie metod pracy dydaktyczno-wychowawczej w zakresie kształcenia dorosłych, 9) współpraca z urzędami pracy i zakładami opieki zdrowotnej w zakresie rekwalifikacji kadr medycznych, 10) współpraca z zagranicą w zakresie kształcenia, dokształcania i doskonalenia. § 3. Centrum zobowiązane jest do zapewnienia dla prowadzonej przez siebie działalności: 1) kadry dydaktycznej posiadającej kwalifikacje zawodowe odpowiadające rodzajowi prowadzonych zajęć, 2) warunków przewidzianych do uruchomienia danego rodzaju działalności, jeśli wynikają one z odrębnych przepisów. § 4. W celu zapewnienia odpowiednich warunków pracy centrum powinno posiadać w szczególności: 1) odpowiednie pomieszczenia do prowadzenia zajęć dydaktycznych (sale wykładowe, pracownie, sale projekcyjne), 2) pomieszczenia i urządzenia służące do wydawania skryptów i innych materiałów dydaktycznych, 3) bibliotekę z księgozbiorem i opracowaniami medycznymi oraz specjalistycznymi z zakresu medycyny. § 5. 1. Centrum zakłada się na podstawie aktu założycielskiego, który określa jego cel, rodzaj, szczegółowy zakres zadań, nazwę, organ prowadzący, siedzibę i zakres działania. 2. Organ prowadzący informuje o założeniu centrum jednostkę organizacyjną wyznaczoną przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej i przesyła tej jednostce akt założycielski i statut centrum. § 6. 1. Statut centrum powinien określać w szczególności: 1) nazwę i rodzaj centrum oraz jego cele i zadania, 2) organ prowadzący, 3) organy centrum oraz ich kompetencje, 4) organizację centrum, 5) zakres zadań nauczycieli konsultantów, doradców zawodowych oraz innych pracowników, 6) zasady rekrutacji słuchaczy, 7) prawa i obowiązki słuchaczy. 2. Organ założycielski nadaje centrum pierwszy statut. § 7. Organami centrum są dyrektor oraz rada programowa. § 8. 1. Dyrektor kieruje działalnością centrum. 2. Na zasadach określonych w statucie centrum mogą być tworzone stanowiska wicedyrektorów i kierowników komórek organizacyjnych centrum. § 9. 1. W skład rady programowej wchodzą dyrektor i wicedyrektor centrum, kierownicy komórek organizacyjnych oraz przedstawiciel organu prowadzącego. 2. Organ prowadzący może powołać w skład rady programowej, na wniosek dyrektora centrum: 1) przedstawicieli samorządów zawodowych medycznych, medycznych towarzystw naukowych i stowarzyszeń zawodowych, w liczbie określonej w statucie centrum, 2) inne osoby określone w statucie. 3. Kadencję rady programowej, sposób zwoływania jej posiedzeń i tryb pracy określa statut centrum. § 10. Do zadań rady programowej należy w szczególności: 1) ustalanie głównych kierunków działania centrum, 2) uchwalanie statutu i zmian w statucie, 3) opiniowanie planów pracy centrum, 4) opiniowanie szczegółowych programów kształcenia, dokształcania i doskonalenia, 5) opiniowanie organizacji nauczania, 6) opiniowanie umów zlecających realizację zadań centrum, 7) opiniowanie innych spraw wnoszonych przez dyrektora centrum. § 11. 1. W skład centrum wchodzą: 1) zespół kształcenia ustawicznego średnich kadr medycznych, 2) zespół kształcenia podyplomowego wyższych kadr medycznych, 3) zespół informacji i wydawnictw, 4) dział administracyjny, 5) samodzielne stanowiska pracy: a) do spraw metodyki kształcenia i nadzoru merytorycznego, b) do spraw współpracy z urzędami pracy i zakładami opieki zdrowotnej. 2. W centrum zatrudnia się nauczycieli konsultantów oraz pracowników ekonomicznych, inżynieryjno-technicznych, administracyjnych i obsługi. 3. Nauczyciele konsultanci realizują zadania wymienione w § 2 w zakresie określonym w statucie. 4. W centrum może być również zatrudniany doradca zawodowy specjalizujący się w prowadzeniu poradnictwa w zakresie kształcenia dorosłych oraz inni pracownicy, jeżeli wynika to z potrzeb centrum. § 12. 1. Centrum prowadzi kształcenie, dokształcanie i doskonalenie na podstawie programów zatwierdzonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej bądź upoważnioną przez niego placówkę. 2. Program określonej formy kształcenia, dokształcania lub doskonalenia powinien zawierać: 1) założenia organizacyjno-programowe, określające: a) nazwę formy nauczania, b) cel edukacji, c) zakres tematyczny, d) zasady kwalifikacji uczestników, e) czas trwania i sposób organizacji, f) sposób sprawdzania efektów nauczania, 2) plan nauczania określający w szczególności: a) przedmioty nauczania i ich wymiar, b) rozkład zajęć, 3) program nauczania poszczególnych przedmiotów, określający: a) treść nauczania, b) wskazówki metodyczne, c) wykaz literatury, d) wykaz niezbędnych środków dydaktycznych. § 13. Nadzór pedagogiczny nad centrum sprawuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o sprawowaniu nadzoru pedagogicznego. § 14. Wysokość kosztów kształcenia, dokształcania lub doskonalenia w centrum ustala dyrektor centrum na podstawie rzeczywiście poniesionych kosztów. § 15. Realizację zadań wymienionych w § 2 pkt 2, 3 i 5 centrum może zlecić: 1) akademiom medycznym i medycznym jednostkom badawczo-rozwojowym, 2) publicznym zakładom opieki zdrowotnej, 3) organom samorządów zawodów medycznych, 4) medycznym towarzystwom naukowym i stowarzyszeniom zawodowym, 5) publicznym szkołom medycznym, 6) osobom fizycznym - na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 16. 1. Ukończenie określonej formy kształcenia, dokształcania i doskonalenia potwierdzają zaświadczenia wydane według wzorów określonych w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia. 2. Duplikaty zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, wystawia centrum na podstawie posiadanej dokumentacji. Duplikat wystawia się na blankiecie właściwym dla danego zaświadczenia. § 17. Podstawową dokumentacją, którą centrum obowiązane jest prowadzić i przechowywać, są: 1) programy nauczania, 2) dzienniki zajęć, 3) protokoły przebiegu egzaminów, 4) rejestry wydanych dokumentów. § 18. Centrum prowadzi gospodarkę finansową zgodnie z przepisami obowiązującymi zakłady budżetowe. § 19. Centrum posiada pieczęć urzędową z umieszczoną tam nazwą centrum. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 kwietnia 1997 r. (poz. 336) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie organizacji i sposobu zwalczania zanieczyszczeń na morzu. (Dz. U. Nr 53, poz. 337) Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa dla polskich obszarów morskich organizację i sposób zwalczania zanieczyszczeń na morzu przez organy i jednostki organizacyjne biorące udział w zwalczaniu tych zanieczyszczeń, w tym: 1) zadania organów administracji morskiej w zakresie zwalczania zanieczyszczeń na morzu, 2) zadania oraz organizację morskiej służby zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, a także zasady jej współdziałania z innymi jednostkami organizacyjnymi, 3) obowiązki sprawcy zanieczyszczenia morza. 2. Postępowanie z bojowymi środkami chemicznymi zatopionymi w polskich obszarach morskich oraz sposób zwalczania zanieczyszczeń z tym związanych regulują odrębne przepisy. § 2. W każdym wypadku wystąpienia zagrożenia lub zanieczyszczenia morza jego sprawca lub jednostka, której powierzono zwalczanie zanieczyszczenia na morzu, są obowiązane podjąć natychmiastowe działania mające na celu: 1) zatrzymanie wypływu szkodliwej substancji lub ograniczenie jego wielkości oraz przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się zanieczyszczenia, 2) usunięcie zanieczyszczenia ze środowiska morskiego lub jego neutralizację, wydobycie paliwa lub innej substancji szkodliwej dla środowiska morskiego z wraku oraz odszukanie i wydobycie z morza niebezpiecznych substancji przewożonych w opakowaniach, 3) udokumentowanie przyczyn zanieczyszczenia, rozmiarów szkód oraz kosztów przeprowadzenia akcji usuwania zanieczyszczeń. § 3. 1. Działania mające na celu zwalczanie zagrożenia lub zanieczyszczenia morza prowadzone przez jego sprawcę są wykonywane w uzgodnieniu z dyrektorem urzędu morskiego i pod jego nadzorem. 2. Dyrektor urzędu morskiego, biorąc pod uwagę rodzaj i stopień zagrożenia lub zanieczyszczenia, może powierzyć prowadzenie działań, w celu ich zwalczania, morskiej służbie zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, o której mowa w § 7 pkt 1, lub w miarę potrzeby innej jednostce organizacyjnej, o której mowa w § 13 ust. 1. § 4. W wypadku gdy z rodzaju i stopnia zagrożenia środowiska morskiego albo przebiegu zwalczania zanieczyszczenia na morzu wynika możliwość zanieczyszczenia brzegu morskiego lub zagrożenia życia albo zdrowia ludności w rejonie nadmorskim, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany powiadomić o tym niezwłocznie właściwego wojewodę oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w celu podjęcia odpowiednich działań zapobiegawczych na lądzie. § 5. 1. W akwenie portu i redy organizatorem i koordynatorem akcji zwalczania zanieczyszczeń jest kapitan portu, a w porcie wojennym - komendant portu. 2. Dyrektor urzędu morskiego określi sposób postępowania kapitana portu w razie zagrożenia lub zanieczyszczenia wód portowych i redy. 3. Uprawnienia dyrektora urzędu morskiego określone w ust. 2, w stosunku do komendanta portu wojennego, przysługują Dowódcy Marynarki Wojennej. § 6. Stosowanie do zwalczania zanieczyszczeń ma polskich obszarach morskich innych metod niż mechaniczne może mieć miejsce wyłącznie za zgodą dyrektora urzędu morskiego. Rozdział 2 Organizacja zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu § 7. Działania mające na celu zwalczanie zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu, z zastrzeżeniem § 3 ust. 1, wykonują: 1) morska służba zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, zwana dalej "morską służbą", 2) jednostki organizacyjne współdziałające, o których mowa w § 13 ust. 1. § 8. 1. Morską służbę tworzą: 1) Centrum Operacyjne Zwalczania Zanieczyszczeń Środowiska Morskiego, zwane dalej "Centrum Operacyjnym", 2) specjalne statki morskie do zwalczania zanieczyszczeń, 3) lądowe bazy sprzętowo-magazynowe. 2. Specjalne statki morskie do zwalczania zanieczyszczeń pełnią całodobową służbę pogotowia. Statki te podnoszą flagę przewidzianą odrębnymi przepisami dla statków specjalnej służby państwowej. 3. Szczegółowe zadania i organizację Centrum Operacyjnego, a także zasady pełnienia służby pogotowia oraz zasady udostępnienia sprzętu z lądowych baz sprzętowo-magazynowych określa regulamin, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. b). § 9. 1. Centrum Operacyjne jest odpowiedzialne za zorganizowanie i koordynację akcji zwalczania zagrożeń lub zanieczyszczeń, w sposób zgodny z krajowym planem, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. a), z zastrzeżeniem § 5 ust. 1. 2. Przy zwalczaniu zanieczyszczeń przekraczających możliwości samodzielnego działania Centrum Operacyjne działa w porozumieniu z: 1) Morskim Ratowniczym Centrum Koordynacyjnym, 2) Krajowym Centrum Koordynacji Ratownictwa Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, 3) ośrodkami informacyjnymi urzędów morskich, 4) innymi jednostkami organizacyjnymi ujętymi w krajowym planie, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. a). § 10. W wypadku konieczności wynikającej z potrzeb akcji zwalczania zanieczyszczeń Centrum Operacyjne jest upoważnione do: 1) żądania od jednostek organizacyjnych wymienionych w § 13 ust. 1 dostarczenia na miejsce akcji niezbędnego sprzętu, personelu bądź zespołów operacyjnych, stosownie do podpisanych porozumień, o których mowa w § 13 ust. 2 i 3, 2) występowania do dyrektora urzędu morskiego z wnioskiem o wezwanie do pomocy właściwych organów państw - stron Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, sporządzonej w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r. (Dz. U. z 1980 r. Nr 18, poz. 64 i 65). § 11. 1. Zadania morskiej służby wykonuje przedsiębiorstwo państwowe Polskie Ratownictwo Okrętowe, zwane dalej "PRO". 2. PRO, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, jest zobowiązane w szczególności do: 1) prowadzenia działań operacyjnych mających na celu zwalczanie zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu, 2) opracowania: a) krajowego planu zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, zwanego dalej "krajowym planem", b) regulaminu morskiej służby, c) planów rozwoju oraz programów inwestycyjnych morskiej służby. 3. Plany, programy i regulamin, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wymagają uzgodnienia z dyrektorami urzędów morskich i zatwierdzenia przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. Krajowy plan powinien być ponadto uzgodniony z właściwymi wojewodami w zakresie zwalczania zanieczyszczeń na morskich wodach wewnętrznych i w strefie brzegowej. § 12. 1. Krajowy plan zawiera w szczególności: 1) usytuowanie Centrum Operacyjnego, 2) określenie liczby i miejsca bazowania specjalnych statków morskich do zwalczania zanieczyszczeń oraz jednostek współdziałających, 3) wykaz i rozmieszczenie sił i środków, które mogą być użyte do przeprowadzania akcji w poszczególnych rejonach polskich obszarów morskich oraz na poszczególnych etapach rozwoju sytuacji, 4) sposób przeprowadzenia akcji na poszczególnych jej etapach, 5) zadania dla jednostek współdziałających z morską służbą. 2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien być opracowany zgodnie z ustaleniami Komisji Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, z uwzględnieniem analizy istniejących zagrożeń oraz aktualnych prognoz wynikających z: 1) rozwoju transportu morskiego, w tym ilości i charakteru transportowanych poszczególnymi trasami ładunków szkodliwych lub niebezpiecznych, 2) natężenia ruchu statków i ich rodzaju oraz charakteru transportowanych niebezpiecznych substancji w opakowaniach oraz utrudnień w żegludze na określonych trasach, 3) ilości i rodzaju ładunków przeładowywanych w portach morskich i w bazach, w tym szczególności ładunków paliw i gazów, 4) charakteru prac geologicznych oraz natężenia eksploatacji zasobów mineralnych znajdujących się pod dnem morskim, 5) zagrożeń spowodowanych przez awarie instalacji przemysłowych albo urządzeń technicznych zlokalizowanych na morzu lub w strefie nadmorskiej, 6) zobowiązań międzynarodowych. § 13. 1. Z morską służbą współdziałają: 1) jednostki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, 2) statki pełniące specjalną służbę państwową, 3) jednostki pływające Marynarki Wojennej, 4) jednostki organizacyjne Straży Granicznej, 5) brzegowe stacje radiowe, 6) biura prognoz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, 7) inne jednostki organizacyjne ujęte w krajowym planie. 2. Szczegółowe zasady współpracy jednostek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 z morską służbą oraz ustalania i pokrywania związanych z tym kosztów określają porozumienia zawarte przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z właściwymi ministrami lub innymi organami administracji publicznej. 3. PRO zawiera porozumienia operacyjne z jednostkami organizacyjnymi współpracującymi z morską służbą, z tym że w wypadku jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, zakres tych porozumień określają porozumienia wskazane w ust. 2. § 14. Dyrektorzy urzędów morskich opracują plany zwalczania zanieczyszczeń dla morskich wód wewnętrznych. Plany te wymagają uzgodnienia z właściwymi wojewodami i morską służbą. § 15. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej zawiera umowę z PRO określającą zadania w zakresie organizacji i sposobu zwalczania zanieczyszczeń na morzu oraz sposób przekazywania środków finansowych na wykonanie zadań, o których mowa w § 11. 2. W wypadku, o którym mowa w § 3 ust. 2, zwrot kosztów usunięcia zanieczyszczenia i użycia środków zapobiegawczych, stosowanych po zdarzeniu powodującym zanieczyszczenie, w celu przywrócenia środowiska do stanu sprzed zanieczyszczenia, jest dokonywany na rzecz wykonawcy. Rozdział 3 Nadzór § 16. 1. Nadzór nad funkcjonowaniem organizacji zwalczania zanieczyszczeń na morzu sprawują dyrektorzy urzędów morskich. 2. W ramach sprawowanego nadzoru dyrektorzy urzędów morskich są zobowiązani w szczególności do: 1) opracowania rocznych planów kontroli organizacji zwalczania zanieczyszczeń na morzu oraz ich realizacji, 2) przepracowanie kontroli i alarmów próbnych, 3) ewidencjonowania wyjść w morze specjalnych statków morskich do zwalczania zanieczyszczeń. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 17. 1. PRO opracuje w terminie: 1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia - regulamin morskiej służby, o której mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. b), 2) 9 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia - krajowy plan, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. a). 2. Dyrektorzy urzędów morskich opracują, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, plany zwalczania zanieczyszczeń dla morskich wód wewnętrznych, o których mowa w § 14. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 53, poz. 338) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 45 i Nr 27, poz. 151) skreśla się pozycję towarową określaną kodem PCN 1003 00 90 0. § 2. Do dnia 30 czerwca 1997 r. do towarów określonych kodem PCN 1003 00 90 0 stosuje się stawki celne określone w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 9, poz. 45), jeżeli: 1) towary te były objęte kontraktami zawartymi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia oraz 2) kontrakty, o których mowa w pkt 1, zostały potwierdzone fakturami handlowymi i przedstawione wraz z fakturami do zarejestrowania przez Ministra Gospodarki - do dnia 10 czerwca 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 maja 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu. (Dz. U. Nr 53, poz. 339) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu (Dz. U. Nr 15, poz. 86). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 maja 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów Karty Nauczyciela na pracowników Ochotniczych Hufców Pracy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie. (Dz. U. Nr 53, poz. 340) Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do pracowników Ochotniczych Hufców Pracy, zwanych dalej "OHP", dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie: 1) zatrudnionych na stanowiskach wychowawców, pedagogów i instruktorów praktycznej nauki zawodu, 2) zatrudnionych na stanowiskach: komendanta i zastępcy komendanta hufca, kierownika i zastępcy kierownika centrum kształcenia i wychowania oraz kierownika i zastępcy kierownika ośrodka szkolenia i wychowania, kierownika internatu, kierownika warsztatu szkoleniowego oraz pedagoga zatrudnionego w Komendzie Głównej, w komendach regionalnych i wojewódzkich, realizujących, obok zajęć prowadzonych bezpośrednio z młodocianymi, zadania wynikające z zakresu sprawowania nadzoru pedagogicznego. § 2. Pracownicy, o których mowa w § 1, zostają objęci przepisami ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela w następujących zakresach: 1) art. 6 ustawy - obowiązki nauczyciela, 2) art. 9 ustawy - wymagane kwalifikacje, 3) art. 12 ust. 3 ustawy - obowiązek podnoszenia wiedzy ogólnej i zawodowej, 4) art. 42 ust. 1-3 i 9 ustawy - tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych (wychowawczych, opiekuńczych) prowadzonych bezpośrednio z uczestnikami OHP, z tym że wymiar tych zajęć: a) dla instruktorów praktycznej nauki zawodu - ustala się na 22 godziny tygodniowo, b) dla wychowawców - ustala się na 30 godzin tygodniowo, c) dla pedagogów - ustala się na 20 godzin tygodniowo, 5) art. 42 ust. 5 i 7 ustawy - zasady rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć, gdy plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego, określone w zarządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie szczegółowych zasad rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli, dla których ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego, 6) art. 42 ust. 6 i 8 ustawy - zasady obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, 7) art. 51 ustawy - nadawanie "Medalu Komisji Edukacji Narodowej", 8) art. 64 ust. 3 i 4 ustawy - wymiar urlopu wypoczynkowego, 9) art. 86-88 i 90 ustawy - uprawnienia emerytalne. § 3. Dla pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, którym z racji zajmowanego stanowiska kierowniczego i sprawowanego nadzoru pedagogicznego przysługuje zniżka godzin zajęć, ustala się następujący obowiązkowy tygodniowy wymiar godzin zajęć prowadzonych bezpośrednio z uczestnikami hufców pracy, centrów kształcenia i wychowania, ośrodków szkolenia i wychowania; 1) 6 godzin tygodniowo dla kierownika centrum kształcenia i wychowania oraz kierownika ośrodka szkolenia i wychowania, 2) 8 godzin tygodniowo dla zastępcy kierownika centrum kształcenia i wychowania ds. wychowawczych (pedagogicznych) oraz zastępcy kierownika ośrodka szkolenia i wychowania. 3) 12 godzin tygodniowo dla kierownika internatu liczącego do 60 uczestników, a 8 godzin tygodniowo dla kierownika internatu liczącego powyżej 60 uczestników, 4) 4 godziny tygodniowo dla kierownika warsztatu szkolenia zawodowego, 5) 8 godzin tygodniowo dla komendanta hufca, 6) 10 godzin tygodniowo dla zastępcy komendanta hufca, 7) 4 godziny tygodniowo dla pedagoga w Komendzie Głównej OHP, 8) 8 godzin tygodniowo dla pedagoga w komendach regionalnych i wojewódzkich. § 4. Do pracowników wymienionych w § 1, zatrudnionych w wymiarze niższym niż połowa obowiązującego wymiaru zajęć, nie mają zastosowania przepisy art. 86-88 i 90 ustawy - Karta Nauczyciela. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu. (Dz. U. Nr 53, poz. 341) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu (Dz. U. Nr 30, poz. 168), po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Do dnia 31 grudnia 1997 r. szkoły i placówki mogą nabywać wyroby, o których mowa w § 1, także wówczas, gdy dostawca przedstawi potwierdzenie przyjęcia ich do certyfikacji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia wzorów upoważnień do przeprowadzania kontroli przestrzegania warunków obrotu towarami i technologiami objętymi szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi. (Dz. U. Nr 53, poz. 342) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory upoważnień do przeprowadzania kontroli dla członków zespołów kontrolnych, określonych w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą": 1) wzór upoważnienia jednorazowego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wzór upoważnienia stałego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Upoważnienia wymienione w § 1 upoważniają do przeprowadzania kontroli określonych w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy. § 3. W upoważnieniu jednorazowym określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz wymienia podmioty podlegające kontroli. § 4. Upoważnienie stałe wydaje się na czas określony i upoważnia ono do przeprowadzania kontroli na obszarze całego kraju. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 5 sierpnia 1994 r. w sprawie określenia wzorów upoważnień do przeprowadzania kontroli przestrzegania warunków obrotu towarami i technologiami objętymi szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 95, poz. 460). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 maja 1997 r. (poz. 342) Załącznik nr 1 (Godło RP) Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. (Dz. U. Nr 53, poz. 343) Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dotacje przewidziane w 1997 r. dla górnictwa przeznacza się na pokrycie kosztów: 1) likwidacji kopalń węgla kamiennego, przez którą rozumie się także likwidację części kopalń, wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia, 2) likwidacji kopalń siarki: "Machów" w skojarzeniu z wyrobiskiem po kopalni siarki "Piaseczno", "Grzybów" oraz likwidacji wyodrębnionej części kopalni siarki "Jeziórko", 3) likwidacji zakładów górniczych "Bochnia", "Łężkowice" i "Siedlec-Moszczenica" w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia", 4) likwidacji Kopalni Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław", 5) utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka", 6) usuwania szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów górniczych, 7) ekspertyz, analiz oraz opiniowania i weryfikacji przebiegu procesów określonych w pkt 1-6, 8 i 9, jak również kosztów nadzorowania procesów restrukturyzacyjnych w górnictwie węgla kamiennego przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A., 8) utworzenia nowych miejsc pracy w podmiotach gospodarczych powstałych na bazie majątku kopalń przejmujących pracowników z kopalń węgla kamiennego całkowicie likwidowanych, 9) przemieszczeń pracowników z kopalń całkowicie likwidowanych do kopalń czynnych, tj.: a) pracowników zatrudnionych pod ziemią, b) pracowników zatrudnionych w zakładach przeróbki mechanicznej węgla. 2. Przez koszty likwidacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, rozumie się w szczególności koszty: 1) likwidacji wyrobisk górniczych i otworów eksploatacyjnych, 2) likwidacji zbędnych obiektów oraz demontażu maszyn i urządzeń, 3) usuwania szkód górniczych wywołanych eksploatacją górniczą, z wyjątkiem szkód, o których mowa w ust. 1 pkt 6, 4) rekultywacji terenów pogórniczych, 5) utrzymania obiektów przeznaczonych do likwidacji w kolejności zapewniającej bezpieczeństwo ruchu górniczego, wykonywania prac zabezpieczających oraz przedsięwzięć zapobiegających zagrożeniom związanym z likwidowanym zakładem górniczym. 3. Przez koszty utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka" rozumie się koszty ponoszone na: 1) ujmowanie i odprowadzanie wycieków z kopalni oraz ich utylizację, 2) likwidację wyrobisk w rejonie obszaru górniczego kopalni w celu ograniczenia zagrożenia wodnego, zawałowego oraz zapadliskowego na powierzchni, 3) utrzymanie ruchu zabytkowej części kopalni, 4) renowację zabytkowych wyrobisk, maszyn i urządzeń, 5) odtworzenie majątku trwałego zapewniającego funkcjonowanie zabytkowej części kopalni. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie przysługuje, w przypadku gdy utworzenia nowych miejsc pracy lub przemieszczenia pracowników dokonano wskutek reorganizacji polegającej na przekształceniu, połączeniu lub podziale kopalń całkowicie likwidowanych. 5. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie mogą przekroczyć zryczałtowanej kwoty ustalonej jako iloczyn: liczby przejętych pracowników i kwoty wynikającej z sumy: 6-krotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto (bez nagród rocznych oraz jednorazowych odpraw pieniężnych przysługujących pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy) zaliczanego w ciężar kosztów wypłaconych w likwidowanej kopalni w ostatnim miesiącu przed datą przejęcia pracownika oraz kwoty ustalonej z przemnożenia tego wynagrodzenia przez wskaźnik. Wskaźnik ten obliczany jest jako stosunek narzutów z tytułu składek; na ubezpieczenie społeczne, fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych do funduszu wynagrodzeń ogółem za 1996 r., obliczonych łącznie dla wszystkich kopalń i spółek węglowych. 6. Dotacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone również na sfinansowanie: 1) zobowiązań Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda" wobec wierzycieli, wynikających z prawomocnych postanowień sądu, zatwierdzających układ, przypadających do spłaty w 1997 r., 2) nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji kopalń węgla kamiennego "Barbara-Chorzów", "Żory", "Saturn", "Paryż", "Pstrowski", "Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego" oraz na zabezpieczenie wyrobisk górniczych Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda". § 2. Dotacje dla górnictwa przewidziane w 1997 r. przeznacza się również na: 1) osłony socjalne dla pracowników na zasadach określonych w przepisach szczególnych, 2) zaspokojenie roszczeń byłych pracowników likwidowanych kopalń, których wydobycie zostało wstrzymane, dotyczących: a) ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy przysługujący emerytom i rencistom na podstawie Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. oraz układów zbiorowych pracy obowiązujących dla jednostek wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2-4, b) rent wyrównawczych oraz jednorazowych odszkodowań pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, 3) odprawy pieniężne przysługujące na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) dla pracowników dotychczas zatrudnionych w likwidowanych kopalniach węgla kamiennego, a przemieszczanych do pracy w innym podmiocie poza macierzystą spółką węglową, oraz dla pracowników innych kopalń podziemnych całkowicie likwidowanych, 4) szkolenia związane z jednorazowym przekwalifikowaniem pracowników przewidzianych do zwolnień z kopalń likwidowanych w zawodach umożliwiających zatrudnienie poza górnictwem, do wysokości 1 500,00 zł na jednego przekwalifikowanego; pracownik, z którym nie została rozwiązana umowa o pracę, zobowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia, 5) pokrycie wkładu strony polskiej w wysokości niezbędnej do uruchomienia Pilotażowego Funduszu Alternatywnego Zatrudnienia dla górników restrukturyzowanych kopalń węgla kamiennego, w części wnoszonej przez Ministra Gospodarki. § 3. 1. Podstawą przyznania dotacji na pokrycie kosztów likwidacji kopalń, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4, jest: 1) decyzja właściwego organu o postawieniu kopalni w stan likwidacji, 2) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki: a) program likwidacji kopalni, b) roczny plan likwidacji w podziale na miesiące, obejmujący: - zakres rzeczowy robót likwidacyjnych i ich harmonogram, - preliminarz kosztów i przychodów z likwidacji majątku, - przychody ze sprzedaży węgla i majątku kopalni, 3) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu likwidacji w przypadku kontynuowania likwidacji, 4) umowa na prowadzenie likwidacji zawarta między Ministrem Gospodarki a podmiotem ubiegającym się o dotację (likwidatorem). 2. Podstawą przyznania dotacji na utrzymanie, zabezpieczenie i ratowanie zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka" jest: 1) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki: a) program utrzymania i zabezpieczenia kopalni, b) roczny plan utrzymania i zabezpieczenia kopalni w podziale na miesiące, obejmujący: - zakres rzeczowy robót i harmonogram prac, - preliminarz kosztów, 2) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu utrzymania i zabezpieczenia kopalni, 3) umowa zawarta z Ministrem Gospodarki na realizację oraz w zakresie utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka". 3. Podstawą przyznania dotacji na koszty usuwania szkód górniczych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 3, jest ugoda zawarta pomiędzy kopalnią a poszkodowanym lub prawomocne orzeczenie komisji ds. szkód górniczych bądź sądów powszechnych, wraz z planem likwidacji szkody i preliminarzem kosztów jej naprawienia, sporządzonym przez podmiot ubiegający się o dotację. 4. Podstawą przyznania dotacji na cele, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 8 i 9 oraz § 2, są zaakceptowane przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. wnioski sporządzone przez podmiot ubiegający się o dotację. 5. Podstawą przyznania środków dotacji budżetowej na realizację przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. zadań określonych w § 1 ust. 1 pkt 7 jest umowa zawarta pomiędzy Ministrem Gospodarki a Zarządem Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. § 4. Dotacje przyznawane są na wniosek podmiotów lub likwidatorów prowadzących działalność, o której mowa w § 1, oraz innych podmiotów ubiegających się o dotację, o których mowa w § 2. § 5. Dotacje wypłaca się zaliczkowo w ratach miesięcznych na konto likwidatora lub podmiotu, któremu dotacja jest przyznana, w ramach uruchamianych środków budżetowych, po przedstawieniu rozliczenia, o którym mowa w § 7 ust. 1. § 6. 1. W przypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem Minister Gospodarki wstrzymuje przekazywanie dalszych rat dotacji do czasu rozliczenia się z otrzymanych już kwot. 2. Dotacje nie wykorzystane lub wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi do budżetu państwa w trybie określonym w odrębnych przepisach. § 7. 1. Podmioty korzystające z dotacji składają Ministrowi Gospodarki w terminie do dnia 25 poprzedzającego miesiąc, na który ma być uruchomiona dotacja, sprawozdanie miesięczne obejmujące rozliczenie z wykonanych dotychczas prac, faktycznie poniesionych w tym zakresie nakładów oraz wypłaconych kwot na osłony socjalne i inne świadczenia oraz uzyskanych przychodów. 2. Sprawozdanie z realizacji rocznego planu likwidacji, wraz z rocznym rozliczeniem rzeczowo-finansowym wykorzystania dotacji, właściwe podmioty korzystające z dotacji zobowiązane są przedłożyć Ministrowi Gospodarki do dnia 20 lutego 1998 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 maja 1997 r. (poz. 343) WYKAZ KOPALŃ WĘGLA KAMIENNEGO PRZEWIDZIANYCH DO LIKWIDACJI W 1997 R., KTÓRYCH LIKWIDACJA MOŻE BYĆ FINANSOWANA ZE ŚRODKÓW POCHODZĄCYCH Z BUDŻETU PAŃSTWA, ORAZ TERMINY LIKWIDACJI ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH LUB ICH CZĘŚCI Lp.KopalniaStatus prawnyData rozpoczęcia likwidacjizakończenia wydobyciazakończenia likwidacji 123456 Kopalnie likwidowane całkowicie 1Wałbrzyskie KWK* ZG Juliaprzedsiębiorstwo państwowe01.01.199131.10.199631.10.1997 2Nowa Rudaprzedsiębiorstwo państwowe01.04.1992-do 2001 3Saturn*spółka akcyjna01.01.199231.12.199531.12.1996 4Sosnowiecspółka akcyjna01.01.199231.12.199731.12.1998 5Siemianowice*spółka z o.o.15.07.199331.12.199631.12.1998 6Paryż*spółka z o.o.01.09.199330.06.199531.12.1996 7Pstrowski*spółka z o.o.01.02.199431.12.199530.06.1997 8Jowiszspółka z o.o.01.12.199431.12.199731.12.1999 9Żory*spółka akcyjna15.08.199631.10.199630.09.1997 Kopalnie likwidowane częściowo 10Powstańców Śląskich (Rejon Radzionków)Bytomska SW SA01.01.199631.12.199531.12.1998 11Jaworzno (Ruch Kościuszko) II etapNadwiślańska SW SA01.01.199731.03.199530.06.1999 12Porąbka-Klimontów (Ruch Mortimer)spółka akcyjna01.01.199631.07.199531.12.1997 13Jan Kanty (Rejon płytkiej eksploatacji)spółka akcyjna01.04.1994I kw. 199431.12.1995 (II etap likwidacji)01.01.199631.12.1997 14Centrum-Szombierki (Ruch Szombierki)Bytomska SW SA01.01.199601.03.199631.12.1998 15Polska-Wirek (Rejon Prezydent)Rudzka SW SA01.01.199601.07.199531.12.1998 16M-300CMG KOMAG01.01.199630.06.199531.12.1997 17Sośnica (Pole Wschód)Gliwicka SW SA01.07.199601.07.199630.06.1998 18Pokój (Ruch Wawel)Rudzka SW SA01.01.199730.09.199631.12.1998 19Rozbark (dawna KWK Łagiewniki)Bytomska SW SA01.01.1997-31.12.1998 20Brzeszcze (Ruch Jawiszowice)Nadwiślańska SW SA01.01.199715.11.199531.12.1998 21Siersza (Partia A i B)Nadwiślańska SW SA01.01.1997III kw. 199631.12.1998 22Wieczorek (Rejon Wilson)Katowicki HW01.01.1997II kw. 199631.12.1998 (Rejon Ligoń)01.01.1997IV kw. 199631.12.1998 23Katowice-Kleofas (Ruch Kleofas-Śródmieście)Katowicki HW01.01.1997-31.12.1999 (Ruch Katowice-część) 24Murcki (Ruch II)Katowicki HW01.01.1997II kw. 199531.12.1998 25Niwka-Modrzejów (Ruch II Niwka)spółka z o.o.01.01.1997-31.12.1998 26Kazimierz-Juliusz (Ruch II Juliusz)spółka z o.o.01.01.1997I kw. 199531.12.1998 27Ziemowit (Ruch dawna KWK "Piast")Nadwiślańska SW SA01.01.1997III kw. 199731.03.1999 28Bobrek-Miechowice Etap I połączenie kop.Bytomska SW SA01.01.199731.12.1998 Etap II likw. Miechowic01.01.199931.12.199831.12.2000 29Bielszowice (Ruch I Poręba)Rudzka SW SA01.01.199601.01.199831.12.2000 30Janina (szyby Janina I i II)Nadwiślańska SW SA1997-1999 31Rydułtowy (Ruch Ignacy)Rybnicka SW SA1997-2001 32Andaluzja (Rejon Bobrowniki)Bytomska SW SA199719971998 33Anna (Rejon szybów Jedłownickich)Rybnicka SW SA1997-1999 34Chwałowice (Ruch Rymer)Rybnicka SW SA1997-2000 35Marcel (Ruch 1 Maja)Rybnicka SW SA199708.19951999 36Krupiński (Rejon szybu IV)Jastrzębska SW SA1997-1998 37Wesoła (Rejon dawnej KWK Wesoła I)Katowicki HW1997-1998 * W tym również finansowanie nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji zakładów górniczych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 9 maja 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i zatwierdzania wieloletnich łowieckich planów hodowlanych i rocznych planów łowieckich. (Dz. U. Nr 53, poz. 344) Na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Wieloletni łowiecki plan hodowlany § 1. 1. Wieloletni łowiecki plan hodowlany, zwany dalej "planem wieloletnim", sporządza się na dziesięć lat, uwzględniając cele i zadania łowiectwa, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Sporządzenie planu wieloletniego powinno być poprzedzone analizą wykonania zadań poprzedniego dziesięciolecia i uwzględniać wnioski wynikające z tej analizy. 3. Pierwsze plany wieloletnie sporządza się na okres od dnia 1 kwietnia 1998 r. do dnia 31 marca 2007 r. § 2. 1. Plan wieloletni sporządza się dla sąsiadujących ze sobą obwodów łowieckich o zbliżonych warunkach przyrodniczych, zwanych dalej "rejonem hodowlanym". 2. Rejon hodowlany powinien zamykać się w granicach obwodów, o których mowa w ust. 1. 3. Rejon hodowlany nie powinien być większy niż terytorialny zasięg działania regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. § 3. Plan wieloletni składa się z części: 1) ogólnej, 2) szczegółowej, 3) końcowej. § 4. W części ogólnej planu wieloletniego ujmuje się: 1) sporządzającego plan wieloletni, 2) województwo i numer obwodu łowieckiego, 3) nazwę nadleśnictwa, 4) powierzchnię rejonu hodowlanego w ha, w tym powierzchnię lasów i powierzchnię gruntów rolnych, z podaniem ich charakterystyki, 5) gatunki zwierząt łownych występujące w rejonie hodowlanym, w tym najliczniejsze, 6) ocenę zwierzyny płowej ze wskazaniem wieku i płci, 7) występowanie zwierząt drapieżnych, 8) ocenę ruchu osób, 9) rozmiar kłusownictwa, w tym możliwości przeciwdziałania kłusownictwu, 10) występowanie i rozmiar szkód wyrządzanych przez zwierzęta łowne. § 5. W części szczegółowej planu wieloletniego ujmuje się: 1) liczebność gatunków zwierząt łownych, z podaniem wieku i płci zwierzyny grubej, 2) stan zagospodarowania rejonu hodowlanego pod względem lokalizacji, ilości lub powierzchni: urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, nasadzeń wzbogacających naturalną bazę żerową, osłon stałych i okresowych, wód powierzchniowych istotnych z punktu widzenia gospodarki łowieckiej i ich charakterystykę, ciągów ekologicznych, użytków ekologicznych. § 6. W części końcowej planu wieloletniego ujmuje się: 1) program zadań i prac zagospodarowania rejonu hodowlanego mających na celu uzyskanie optymalnych warunków prowadzenia gospodarki łowieckiej, ze szczególnym uwzględnieniem poprawy warunków bytowania zwierząt łownych, w tym zwiększania naturalnej bazy żerowej, 2) gatunki zwierząt łownych, które ze względu na warunki przyrodnicze rejonu hodowlanego powinny występować licznie, zwane dalej "gatunkami pożądanymi", oraz tych, których populacja powinna być ograniczona, zwane dalej "gatunkami niepożądanymi", wraz z podaniem przyczyn ograniczenia ich populacji, 3) ilościowy i jakościowy plan pozyskania zwierząt łownych, ze szczególnym uwzględnieniem gatunków pożądanych i gatunków niepożądanych w okresie planowania, z podziałem na poszczególne obwody łowieckie, uwzględniając ustalony jako optymalny poziom liczebności i jakości danego gatunku na koniec okresu planowania oraz w poszczególnych latach, 4) dane inwentaryzacyjne i planowane przyrosty oraz przyjęte metody osiągnięcia stanu docelowego zwierząt łownych i zasady ich stosowania w poszczególnych latach. § 7. Przy sporządzaniu planów wieloletnich dokonuje się charakterystyki tworzących rejon hodowlany obwodów łowieckich jako: 1) bardzo dobre, 2) dobre, 3) średnie, 4) słabe, 5) bardzo słabe. Rozdział 2 Roczny plan łowiecki § 8. 1. Roczny plan łowiecki, zwany dalej "planem rocznym", sporządza się na dwanaście kolejnych miesięcy od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca, uwzględniając ustalenia planu wieloletniego. 2. W planie rocznym uwzględnia się: 1) zadania w zakresie: poprawy warunków bytowania zwierząt łownych, dokarmiania, budowy urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, zasilania populacji, pozyskania - ze wskazaniem sposobu - zwierząt łownych, ochrony przyrody, 2) liczebność i jakość zwierząt łownych, strukturę płciową i wiekową populacji, przyrost naturalny, szkody w lasach oraz uprawach i płodach rolnych wyrządzone przez zwierzęta łowne. § 9. 1. Plan roczny zawiera: 1) dane ogólne: okres, nazwę i adres dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, nazwę i adres regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, nazwę i adres nadleśnictwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, województwo, numer obwodu łowieckiego, powierzchnię obwodu łowieckiego w ha, procentowy udział gruntów leśnych, 2) dane o wykonaniu poprzedniego planu rocznego, 3) zadania do realizacji, 4) datę i podpis dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, 5) datę i podpis zatwierdzającego. 2. Dane i zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wykazuje się w odrębnych pozycjach uwzględniających: 1) zagospodarowanie obwodu łowieckiego, w tym: liczbę i rodzaj urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, powierzchnię wzbogacającą naturalną bazę żerową dla zwierzyny łownej, ilość i rodzaj karmy, 2) rozmiary szkód łowieckich, 3) dane ekonomiczne z podziałem na: przychody z gospodarki łowieckiej i koszty gospodarki łowieckiej, 4) ilość zwierząt łownych pozyskanych w drodze odstrzałów - według gatunków i w sztukach, a w odniesieniu do pozyskanej zwierzyny grubej - również w kilogramach, 5) ilość zwierząt łownych pozyskanych w drodze odłowów - według gatunków i w sztukach, 6) ilość stwierdzonych ubytków zwierząt łownych z innych przyczyn niż wymienione w pkt 4 i 5 - według gatunków i w sztukach, 7) dokonane zasiedlenia, 8) liczebność zwierząt łownych na koniec okresu sprawozdawczego, z wyszczególnieniem gatunków pożądanych i niepożądanych i ze wskazaniem zastosowanej metody inwentaryzacji, 9) uwagi. § 10. 1. Dzierżawca obwodu łowieckiego składa plan roczny do zatwierdzenia właściwemu nadleśniczemu, a zarządca obwodu łowieckiego - właściwemu regionalnemu dyrektorowi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 2. Jeżeli w skład obwodu chodzą tereny dwu lub więcej nadleśnictw, plan roczny zatwierdza nadleśniczy nadleśnictwa, którego terytorialny zasięg działania obejmuje największą część obwodu łowieckiego. § 11. 1. Plan roczny ustalony na dany rok, opiniowany przez zarząd gminy, dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego przedstawia do zatwierdzenia w terminie do dnia 15 kwietnia. 2. Zatwierdzenie planu rocznego następuje po przedłożeniu informacji z realizacji planu rocznego z roku poprzedniego i po rozliczeniu znaków do znakowania tusz łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren, dzików i spreparowanych poroży zwierzyny. 3. Zatwierdzenie planu rocznego następuje do dnia 30 kwietnia. Rozdział 3 Przepis końcowy § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie postępowania kwalifikacyjnego do Służby Więziennej. (Dz. U. Nr 53, poz. 345) Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W postępowaniu kwalifikacyjnym, zwanym dalej "postępowaniem", ustala się przydatność i predyspozycje kandydata na funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej "kandydatem". 2. Postępowaniem obejmuje się kandydatów posiadających wyższe i średnie wykształcenie. 3. Postępowaniem można objąć kandydatów nie posiadających średniego wykształcenia w przypadku braku kandydatów, o których mowa w ust. 2. 4. W razie objęcia postępowaniem kandydatów nie posiadających średniego wykształcenia bierze się pod uwagę w szczególności: 1) stwierdzone w opinii psychologicznej takie cechy osobowości, jak: odporność na stres, dobrze rozwinięte zdolności adaptacyjne, zdolność kontroli emocji, umiejętność nawiązywania kontaktów interpersonalnych, zdolność do prawidłowego reagowania w sytuacjach trudnych, 2) kontynuowanie nauki w szkole średniej lub zobowiązanie do jej podjęcia, 3) służbę w formacjach uzbrojonych, 4) bardzo dobre wyniki testów sprawności fizycznej, 5) osiągnięcia sportowe. § 2. Postępowanie rozpoczyna się w dniu przyjęcia dobrowolnego zgłoszenia kandydata do Służby Więziennej i przeprowadzenia z nim rozmowy wstępnej pozwalającej na poznanie cech osobowych, predyspozycji do służby oraz motywacji jej podjęcia. § 3. Postępowanie obejmuje: 1) przyjęcie pisemnego zgłoszenia do Służby Więziennej, ankiety personalnej oraz dokumentów stwierdzających posiadane wykształcenie, uprzednie zatrudnienie i kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne, 2) sprawdzenie kandydata w rejestrach skazanych i ukaranych, 3) uzyskanie opinii psychologicznej, wyników testów sprawności fizycznej oraz orzeczenia komisji lekarskiej o zdolności do służby, 4) uzyskanie informacji w miejscu zamieszkania kandydata, w przypadku powzięcia uzasadnionych wątpliwości co do jego nieposzlakowanej opinii, 5) uzyskanie innych niezbędnych informacji o kandydacie. § 4. Skierowanie do właściwej komisji lekarskiej podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji wydaje się po uzyskaniu opinii psychologicznej stwierdzającej przydatność kandydata do Służby Więziennej. § 5. 1. Postępowanie ulega zakończeniu w przypadku: 1) uzyskaniu informacji o karalności kandydata, 2) uzyskania opinii psychologicznej o nieprzydatności kandydata do Służby Więziennej, 3) negatywnych wyników testów sprawności fizycznej, 4) orzeczenia przez właściwą komisję lekarską niezdolności do Służby Więziennej. 2. Postępowanie można zakończyć w przypadku uzyskania negatywnych informacji o kandydacie, w trybie § 3 pkt 4. 3. Kandydata zawiadamia się pisemnie o zakończeniu postępowania. § 6. Pozytywne zakończenie postępowania następuje najpóźniej w dniu powstania stosunku służbowego. § 7. Służba kadrowa, na podstawie zebranych dokumentów, ocenia przydatność kandydata i występuje z odpowiednimi wnioskami do kierownika jednostki organizacyjnej. § 8. 1. Jeżeli w postępowaniu ustalono, że kandydat, o którym mowa w § 1 ust. 4, wykazuje szczególne predyspozycje do Służby Więziennej, można wystąpić do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z wnioskiem o wyrażenie zgody na przyjęcie. 2. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, występuje kierownik jednostki organizacyjnej, o przyjęcie do której ubiega się kandydat. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO Sygn. akt W. 7/96 z dnia 14 maja 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 1 dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych. (Dz. U. Nr 53, poz. 346) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: Andrzej Zoll - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński (sprawozdawca), Błażej Wierzbowski, po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 7 i 14 maja 1997 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 1 dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U. Nr 57, poz. 324), zwanego dalej "dekretem", przez wyjaśnienie: 1) podmiotowego zakresu stosowania art. 1 dekretu, w szczególności wyjaśnienie, czy w zakresie pojęcia "wszystkie rządowe i samorządowe władze i urzędy administracyjne" mieszczą się także: - konstytucyjne organy Państwa wymienione w art. 1 Ustawy Konstytucyjnej i rozdziale 4 utrzymanych w mocy przepisów konstytucyjnych, - organy powołane ustawami do realizacji określonych zadań publicznych Państwa (np. Narodowy Bank Polski, Państwowa Komisja Wyborcza), - państwowe osoby prawne (Agencja Prywatyzacji, Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa) podległe organom rządowym, utworzone w celu realizacji określonych w ustawach kompetencji tych organów, - inne organy i instytucje podległe Radzie Ministrów, członkom Rady Ministrów i terenowym organom administracji rządowej, utworzone w celu realizacji ustawowych kompetencji tych organów, - utworzone ustawami samorządy, także inne niż terytorialny; 2) przedmiotowego zakresu stosowania art. 1 dekretu, w szczególności wyjaśnienie, czy do zakresu pojęcia "urzędują" przynależą wszystkie czynności podmiotów podlegających obowiązkowi określonemu w dekrecie, związane z realizacją ustawowych kompetencji tych podmiotów, tj. organizacyjne i przygotowawcze, realizacyjne, koordynacyjne i nadzorcze oraz decyzyjne, rozumiane w kategorii rozstrzygania z mocy władztwa państwowego, jak i w kategorii oświadczania woli za Państwo (wspólnotę samorządową), w zakresie dysponowania mieniem państwowym lub komunalnym, ustalił: 1. W pojęciu "wszystkie rządowe i samorządowe władze i urzędy administracyjne", użytym w art. 1 ust. 2 dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U. Nr 57, poz. 324), mieszczą się: a) konstytucyjne organy Państwa wymienione w art. 1, w rozdziałach 3 i 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488) oraz w rozdziałach 1, 4 i 7 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 powołanej Ustawy Konstytucyjnej, b) organy samorządu terytorialnego, o których mowa w rozdziale 5 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), i instytucje im podległe w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne, c) terenowe organy rządowej administracji ogólnej, o których mowa w ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 498), d) instytucje powołane ustawami do realizacji określonych zadań publicznych, e) organy, instytucje i urzędy podległe organom wymienionym pod lit. a) i c) powołane w celu realizacji zadań tych organów, a także organy państwowych osób prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne, f) organy samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organy organizacji społecznych, zawodowych i spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących zlecone im ustawami lub na podstawie ustaw zadania administracji publicznej. 2. Do zakresu pojęcia "urzędują" w języku polskim, użytego w art. 1 ust. 2 powołanego wyżej dekretu, należą wszystkie czynności podmiotów wymienionych w pkt 1 związane z realizacją ich konstytucyjnych i ustawowych kompetencji, chyba że z istoty tych czynności wynika konieczność posłużenia się językiem obcym. Andrzej Zoll, Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 22 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w związku z art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin. (Dz. U. Nr 53, poz. 347) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 1996 r. sygn. K 1/96 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w związku z art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794) w zakresie, w jakim nałożył na gminy obowiązek wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej dotyczącej roku 1996. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. (Dz. U. Nr 54, poz. 348) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii, w tym ciepła, oraz działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także określa organy właściwe w sprawach gospodarki paliwami i energią. 2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju, zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego użytkowania paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym skutkom naturalnych monopoli, uwzględniania wymogów ochrony środowiska, zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych oraz ochrony interesów odbiorców i minimalizacji kosztów. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) wydobywania paliw ze złóż oraz ich magazynowania w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 2) wykorzystywania energii atomowej w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418, z 1995 r. Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 106, poz. 496). Art. 2. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, które przepisy ustawy nie mają zastosowania do jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa oraz jednostek organizacyjnych więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości, a także organy właściwe w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią w tych jednostkach. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczególne warunki przyłączania i dostarczania paliw i energii oraz wymagania dotyczące urządzeń i instalacji dla jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa oraz jednostek organizacyjnych więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) energia - energię przetworzoną w dowolnej postaci, 2) ciepło - energię cieplną w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach, 3) paliwa - paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej, 4) przesyłanie - transport paliw lub energii za pomocą sieci, 5) dystrybucja - rozdział i dostarczanie do odbiorców paliw lub energii za pomocą sieci, 6) obrót - działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią, 7) procesy energetyczne - techniczne procesy w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, magazynowania, dystrybucji oraz użytkowania paliw lub energii, 8) zaopatrzenie w ciepło - procesy energetyczne związane z dostarczaniem ciepła do odbiorców, 9) urządzenia - urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych, 10) instalacje - urządzenia z układami połączeń między nimi, 11) sieci - instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstw energetycznych, 12) przedsiębiorstwo energetyczne - podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania oraz dystrybucji paliw lub energii lub obrotu nimi, 13) odbiorca - każdego, kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym, 14) gmina - gminy oraz związki i porozumienia komunalne w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43), 15) regulacja - stosowanie określonych ustawą środków prawnych, włącznie z koncesjonowaniem, służących do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, prawidłowej gospodarki paliwami i energią oraz ochrony interesów odbiorców, 16) bezpieczeństwo energetyczne - stan gospodarki umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymagań ochrony środowiska, 17) taryfa - zbiór cen i opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą, 18) nielegalne pobieranie paliw lub energii - pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy z przedsiębiorstwem lub niezgodnie z umową, 19) ruch sieciowy - sterowanie pracą sieci, 20) niekonwencjonalne źródło energii - źródło, które nie wykorzystuje w procesie przetwarzania spalania organicznych paliw kopalnych, 21) odnawialne źródło energii - źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania nie zakumulowaną energię słoneczną w rozmaitych postaciach, w szczególności energię rzek, wiatru, biomasy, energię promieniowania słonecznego w bateriach słonecznych. Art. 4. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw lub energii do odbiorców mają obowiązek utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji dostaw paliw lub energii w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych. 2. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw lub energii mają obowiązek zapewniać wszystkim podmiotom świadczenie usług polegających na przesyłaniu paliw lub energii wydobywanych lub wytwarzanych w kraju, z uwzględnieniem warunków technicznych i ekonomicznych, na warunkach uzgodnionych przez strony w drodze umowy. 3. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 2, nie może obniżać niezawodności dostarczania oraz jakości paliw lub energii poniżej poziomu określonego odrębnymi przepisami, a także nie może powodować niekorzystnej zmiany cen oraz zakresu dostarczania paliw lub energii do innych podmiotów przyłączonych do sieci. Rozdział 2 Dostarczanie paliw i energii Art. 5. 1. Dostarczanie paliw lub energii odbywa się na podstawie umowy. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać zasady określone w ustawie i w koncesjach oraz zawierać co najmniej postanowienia dotyczące ilości, jakości, niezawodności i ciągłości dostarczania i odbioru, ceny, sposobu rozliczeń, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania. Art. 6. 1. Upoważnieni przedstawiciele przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła wykonują kontrole układów pomiarowych, dotrzymania zawartych umów i prawidłowości rozliczeń. 2. Pracownikom przedsiębiorstw energetycznych po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia wydanego przez przedsiębiorstwo przysługuje prawo: 1) wstępu na teren nieruchomości lub do pomieszczeń, gdzie przeprowadzana jest kontrola, 2) przeprowadzania w ramach kontroli niezbędnych przeglądów urządzeń będących własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a także prac związanych z ich eksploatacją lub naprawą oraz dokonywania badań i pomiarów. 3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przeprowadzania kontroli oraz wzory protokołu kontroli i upoważnień do kontroli. Art. 7. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła mają obowiązek zawarcia umowy sprzedaży paliw lub energii lub umowy o świadczenie usług przesyłowych z odbiorcami albo podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się o zawarcie umowy nie ma tytułu prawnego do korzystania z obiektu, do którego paliwa gazowe, energia elektryczna lub ciepło mają być dostarczane. 3. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, mają obowiązek spełniania technicznych warunków dostarczania paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła określonych w odrębnych przepisach i w koncesji. 4. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, paliw gazowych lub ciepła mają obowiązek zapewniać realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym przyłączeń odbiorców, pod warunkiem że sieci te przewidywane są w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, na warunkach określonych przepisami, o których mowa w art. 9 i 46, oraz w planie, o którym mowa w art. 20. 5. Realizacja i finansowanie rozbudowy sieci, których nie przewiduje się w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, jest przedmiotem umowy zainteresowanych stron. Art. 8. 1. W sprawach spornych dotyczących ustalania warunków świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, odmowy przyłączenia do sieci, odmowy zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej, paliw gazowych lub ciepła albo nieuzasadnionego wstrzymania ich dostaw rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek strony. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wydać na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki podjęcia bądź kontynuowania dostaw do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu. Art. 9. 1. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyłączenia podmiotów do sieci, pokrywania kosztów przyłączenia, obrotu paliwami gazowymi, energią elektryczną i ciepłem, świadczenia usług przesyłowych, ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz standardy jakościowe obsługi odbiorców. 2. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych i energii elektrycznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki planowania rozwoju i finansowania inwestycji. 3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki obrotu hurtowego paliwami stałymi i ciekłymi. 4. Minister Gospodarki może, w drodze rozporządzenia, nałożyć na przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną i ciepłem obowiązek zakupu energii elektrycznej i ciepła ze źródeł niekonwencjonalnych, w tym odnawialnych, oraz określić szczegółowy zakres tego obowiązku. 5. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki: 1) planowania rozwoju i eksploatacji rurociągów wykorzystywanych do przesyłania paliw ciekłych oraz finansowania inwestycji, 2) świadczenia usług przesyłania paliw ciekłych rurociągami. Art. 10. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła oraz wydobywaniem i dystrybucją paliw gazowych mają obowiązek utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej, paliw gazowych i ciepła do odbiorców. 2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) wielkości zapasów paliw, o których mowa w ust. 1, 2) sposób gromadzenia i kontroli stanu zapasów. 3. Wydatki na zakup i utrzymanie zapasów, o których mowa w ust. 1 i 2, zaliczane są do kosztów działalności przedsiębiorstw energetycznych. Art. 11. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra Gospodarki może wprowadzić, na czas oznaczony, na terenie kraju lub jego części ograniczenia w sprzedaży paliw stałych lub ciekłych oraz w dostarczaniu i poborze paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła w przypadku możliwości wystąpienia: 1) zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego państwa polegającego na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo-energetycznym, 2) zagrożenia bezpieczeństwa osób, 3) znacznych strat materialnych. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wprowadzania ograniczeń wymienionych w ust. 1 oraz organy uprawnione do kontroli przestrzegania wprowadzonych ograniczeń. 3. Przedsiębiorstwa energetyczne nie ponoszą odpowiedzialności za skutki ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 3 Polityka energetyczna Art. 12. 1. Naczelnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach polityki energetycznej jest Minister Gospodarki. 2. Zadania Ministra Gospodarki w zakresie polityki energetycznej obejmują: 1) przygotowywanie, w porozumieniu z właściwymi ministrami, założeń polityki energetycznej oraz koordynowanie jej realizacji, 2) określanie szczegółowych warunków planowania i funkcjonowania systemów zaopatrzenia w paliwa i energię, w trybie i zakresie ustalonych w ustawie, 3) nadzór nad funkcjonowaniem krajowych systemów energetycznych w zakresie określonym ustawą, 4) współdziałanie z wojewodami i samorządami terytorialnymi w sprawach planowania i realizacji systemów zaopatrzenia w paliwa i energię, 5) koordynowanie współpracy z międzynarodowymi organizacjami rządowymi w zakresie określonym ustawą. 3. Minister Gospodarki w celu współpracy z organizacjami międzynarodowymi, o których mowa w ust. 2 pkt 5, może tworzyć, w drodze zarządzenia, krajowe komitety tych organizacji, właściwe do tej współpracy. Art. 13. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Gospodarki, określa założenia polityki energetycznej państwa. 2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, co dwa lata przedstawia Radzie Ministrów ocenę realizacji założeń polityki państwa, o których mowa w ust. 1, wraz z ewentualnymi propozycjami ich korekty, oraz prognozę krótkoterminową na okres nie dłuższy niż 5 lat. 3. Rada Ministrów co dwa lata przedstawia Sejmowi ocenę realizacji założeń polityki energetycznej państwa, wraz z ewentualnymi propozycjami ich korekty, oraz prognozę krótkoterminową rozwoju sektora energetycznego. Art. 14. Założenia polityki energetycznej państwa, o których mowa w art. 13, mają na celu: 1) sformułowanie długoterminowej, na okres nie krótszy niż 15 lat, prognozy rozwoju gospodarki paliwami i energią w kraju na podstawie oceny bezpieczeństwa energetycznego państwa, 2) określenie długofalowego programu działania państwa w celu realizacji wniosków wynikających z prognozy, o której mowa w pkt 1. Art. 15. Założenia polityki energetycznej państwa, o których mowa w art. 13, powinny być opracowane zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju kraju i określać w szczególności: 1) ocenę bezpieczeństwa energetycznego państwa, 2) prognozę krajowego zapotrzebowania na paliwa i energię, przy uwzględnieniu zakładanego wzrostu produktu krajowego brutto, 3) prognozę importu oraz eksportu paliw i energii, 4) prognozę zdolności wytwórczych źródeł paliw i energii, 5) politykę inwestycyjną, 6) działania w zakresie ochrony środowiska, 7) rozwój wykorzystania niekonwencjonalnych, w tym odnawialnych, źródeł energii, 8) politykę racjonalizacji użytkowania paliw i energii, szczególnie przy uwzględnieniu promocji energooszczędnego budownictwa, 9) politykę koncesjonowania działalności przedsiębiorstw energetycznych, 10) politykę cenową, 11) politykę w zakresie obowiązkowych zapasów paliw, 12) politykę przekształceń własnościowych w sektorze energetycznym, 13) propozycje dotyczące współpracy międzynarodowej, 14) propozycje kierunków prac naukowo-badawczych, 15) propozycje zmian uregulowań prawnych. Art. 16. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej sporządzają dla obszaru swojego działania plany rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną, uwzględniając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy. 2. Plany, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności: 1) przewidywany zakres dostarczania paliw gazowych lub energii elektrycznej, 2) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz ewentualnych nowych źródeł paliw gazowych lub energii elektrycznej, w tym również źródeł niekonwencjonalnych, 3) przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie paliw i energii u odbiorców, 4) przewidywany sposób finansowania inwestycji, 5) przewidywane przychody niezbędne do realizacji planów. 3. Projekty planów, o których mowa w ust. 1, podlegają uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki. Art. 17. Wojewoda koordynuje planowanie zaopatrzenia w ciepło na obszarze województwa i nadzoruje zgodność planów zaopatrzenia w ciepło z polityką energetyczną państwa oraz z obowiązującymi przepisami. Art. 18. 1. Do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną i ciepło należy: 1) planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło na obszarze gminy, 2) planowanie i organizacja oświetlenia miejsc publicznych oraz finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg znajdujących się na terenie gminy, z wyłączeniem autostrad. 2. Gmina realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z założeniami polityki energetycznej państwa oraz ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 3. Wydatki na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie oświetlenia ulic, placów i dróg nie stanowiących mienia komunalnego pokrywane są z budżetu państwa. 4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zasady i terminy przekazywania środków finansowych na cele, o których mowa w ust. 3. Art. 19. 1. Zarząd gminy opracowuje projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, zwany dalej "projektem założeń". 2. Projekt założeń sporządza się dla obszaru gminy lub jej części. 3. Projekt założeń powinien określać: 1) ocenę stanu aktualnego i przewidywanych zmian zapotrzebowania na ciepło, 2) przedsięwzięcia racjonalizujące użytkowanie ciepła przez odbiorców i użytkowników, 3) możliwości wykorzystania istniejących nadwyżek i lokalnych zasobów energii, z uwzględnieniem skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej oraz zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych, 4) zakres współpracy z innymi gminami. 4. Przedsiębiorstwa energetyczne udostępniają nieodpłatnie zarządowi gminy informacje oraz propozycje niezbędne do opracowania projektu założeń. 5. Projekt założeń podlega uzgodnieniu z właściwym wojewodą w zakresie zgodności z założeniami polityki energetycznej państwa. 6. Projekt założeń wykłada się do publicznego wglądu na okres 21 dni, powiadamiając o tym w sposób przyjęty zwyczajowo w danej miejscowości. 7. Osoby i jednostki organizacyjne zainteresowane zaopatrzeniem w ciepło na obszarze gminy mają prawo składać wnioski, zastrzeżenia i uwagi do projektu założeń. 8. Rada gminy uchwala założenia do planu zaopatrzenia w ciepło, rozpatrując jednocześnie wnioski, zastrzeżenia i uwagi zgłoszone w czasie wyłożenia projektu założeń do publicznego wglądu. Art. 20. 1. Zarząd gminy opracowuje projekt planu zaopatrzenia w ciepło na podstawie założeń, o których mowa w art. 19. 2. Projekt planu zaopatrzenia w ciepło powinien zawierać: 1) propozycje w zakresie rozwoju i modernizacji poszczególnych systemów zaopatrzenia w ciepło, wraz z uzasadnieniem ekonomicznym, 2) harmonogram realizacji zadań, 3) przewidywane koszty realizacji proponowanych przedsięwzięć oraz źródła ich finansowania. 3. Zarząd gminy przedstawia wojewodzie projekt planu zaopatrzenia w ciepło celem stwierdzenia zgodności z założeniami, o których mowa w art. 19. 4. Rada gminy uchwala plan zaopatrzenia w ciepło. 5. Prowadzone na obszarze gminy działania w zakresie zaopatrzenia w ciepło muszą być zgodne z planem, o którym mowa w ust. 4. Rozdział 4 Organ do spraw regulacji gospodarki paliwami i energią Art. 21. 1. Zadania z zakresu spraw regulacji gospodarki paliwami i energią oraz promowania konkurencji realizuje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej "Prezesem URE". 2. Prezes URE jest centralnym organem administracji rządowej powoływanym na okres 5 lat przez Prezesa Rady Ministrów. 3. Prezes URE może być odwołany przed upływem okresu, na który został powołany, w przypadku choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań, rażącego naruszania swoich obowiązków, popełnienia przestępstwa stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu lub rezygnacji. 4. Prezes URE wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej "URE". 5. Wiceprezesa URE powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa URE, Prezes Rady Ministrów. 6. Organizację i tryb pracy URE określa statut nadany przez Prezesa Rady Ministrów w drodze rozporządzenia. Art. 22. 1. Prezes URE może tworzyć oddziały terenowe URE oraz określać ich siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową. 2. Dyrektorzy oddziałów URE są powoływani i odwoływani przez Prezesa URE. 3. Wicedyrektorów oddziałów URE powołuje i odwołuje, na wniosek dyrektorów tych oddziałów, Prezes URE. Art. 23. 1. Prezes URE reguluje działalność przedsiębiorstw energetycznych zgodnie z ustawą i założeniami polityki energetycznej państwa, zmierzając do równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii. 2. Do zakresu kompetencji i obowiązków Prezesa URE należy w szczególności: 1) udzielanie, odmowa udzielenia, zmiana i cofanie koncesji, 2) zatwierdzanie i kontrolowanie taryf paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła pod względem zgodności z zasadami określonymi w art. 45 i 46 oraz zatwierdzanie i kontrolowanie cen węgla brunatnego na zasadach określonych w art. 48, 3) uzgadnianie projektów planów, o których mowa w art. 16, 4) kontrolowanie parametrów jakościowych dostaw i obsługi odbiorców w zakresie obrotu paliwami gazowymi i energią elektryczną, 5) rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1, 6) nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie, 7) współdziałanie z właściwymi organami w przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym przedsiębiorstw energetycznych, 8) publikowanie informacji służących zwiększeniu efektywności użytkowania paliw i energii, 9) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących gospodarki energetycznej, 10) kontrola kwalifikacji osób, o których mowa w art. 54. 3. Do załatwiania spraw, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, dotyczących ciepła niezbędna jest opinia właściwego miejscowo wojewody. 4. Nieprzedstawienie przez wojewodę opinii, o której mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od przedłożenia sprawy do zaopiniowania jest równoznaczne z wydaniem pozytywnej opinii. Art. 24. 1. Prezes URE składa Prezesowi Rady Ministrów corocznie, w terminie do końca pierwszego kwartału, sprawozdanie ze swojej działalności. 2. Prezes URE przedstawia Ministrowi Gospodarki, na jego wniosek, informacje z zakresu swojej działalności. Art. 25. 1. Przy Prezesie URE działa Rada Konsultacyjna, zwana dalej "Radą". 2. W skład Rady wchodzi 7 członków powoływanych i odwoływanych przez Prezesa Rady Ministrów spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe organizacje środowisk energetycznych oraz ogólnokrajowe organizacje, dla których ochrona konsumentów stanowi zadanie statutowe. 3. Przewodniczącego Rady powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. 4. Kadencja Rady trwa 5 lat. Art. 26. 1. Organizację i tryb pracy Rady określa regulamin pracy uchwalony przez Radę. 2. Obsługę pracy Rady zapewnia Prezes URE. 3. Prezes URE określa wysokość i zasady wypłacania diet oraz zwrotu kosztów podróży członkom Rady biorącym udział w jej pracach. 4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb powoływania i odwoływania członków Rady. Art. 27. 1. Rada może z własnej inicjatywy wyrażać opinie i zajmować stanowiska we wszystkich sprawach należących do zadań Prezesa URE. 2. Do zadań Rady należy w szczególności wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych jej przez Prezesa URE. Art. 28. W sprawach objętych koncesją Prezes URE może żądać od przedsiębiorstw energetycznych informacji dotyczących ich działalności, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i handlowej. Art. 29. 1. Do pracowników URE nie stosuje się przepisów o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. 2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników URE, z uwzględnieniem wynagrodzeń w sektorze paliwowo-energetycznym. Art. 30. 1. Do postępowania przed Prezesem URE stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Od decyzji Prezesa URE służy odwołanie do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. 3. Postępowanie w sprawie odwołania od decyzji Prezesa URE toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych. 4. Do postanowień Prezesa URE, od których służy zażalenie, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni. Art. 31. 1. URE wydaje Biuletyn Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej "Biuletynem URE". 2. URE ogłasza w Biuletynie URE sprawozdania, o których mowa w art. 24 ust. 1. 3. URE ogłasza w Biuletynie URE informacje o: 1) podmiotach ubiegających się o koncesję, 2) decyzjach w sprawach koncesji oraz taryf wraz z uzasadnieniem, 3) rozstrzygnięciach w sprawach spornych podjętych przez Prezesa URE. 4. W odniesieniu do ciepła informacje, o których mowa w ust. 3, ogłasza się we właściwym miejscowo wojewódzkim dzienniku urzędowym. 5. Prezes URE może ustanowić, w drodze zarządzenia, regionalne lub branżowe wydania Biuletynu URE oraz określić ich zakres, zasięg i warunki publikacji ogłoszeń. Rozdział 5 Koncesje i taryfy Art. 32. 1. Uzyskania koncesji wymaga prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania paliw i energii z wyłączeniem: wytwarzania paliw stałych, wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o mocy poniżej 1 MW, wytwarzania paliw gazowych z gazu płynnego, wytwarzania ciepła w źródłach o mocy poniżej 1 MW, 2) magazynowania paliw gazowych i ciekłych z wyłączeniem: lokalnego magazynowania gazu płynnego w instalacjach o przepustowości poniżej 1 MJ/s oraz magazynowania paliw ciekłych w obrocie detalicznym, 3) przesyłania i dystrybucji paliw i energii z wyłączeniem: przesyłania i dystrybucji paliw gazowych w sieci o przepustowości poniżej 1 MJ/s oraz dystrybucji ciepła z węzłów grupowych za pomocą instalacji odbiorczych, 4) obrotu paliwami i energią z wyłączeniem: obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV, będącą własnością odbiorcy, obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 25 000 ECU, obrotu detalicznego paliwami ciekłymi. 2. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, szczególne rodzaje i zakres działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1, nie wymagające uzyskania koncesji. Art. 33. 1. Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który: 1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, 2) dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania, 3) ma możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności, 4) zapewni zatrudnienie osób o właściwych kwalifikacjach zawodowych, o których mowa w art. 54, 5) uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. 2. Uzyskanie koncesji, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku uzyskania innych koncesji lub zezwoleń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów. 3. Nie może być wydana koncesja wnioskodawcy: 1) który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji, 2) któremu w ciągu ostatnich 10 lat cofnięto koncesję na działalność określoną ustawą, 3) skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą. 4. Przy podejmowaniu decyzji o wydaniu koncesji bierze się pod uwagę interes społeczny i założenia polityki energetycznej państwa. Art. 34. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja, wnoszą coroczne opłaty do budżetu państwa, obciążające koszty ich działalności. 2. Wysokość opłat rocznych ustala się w taki sposób, aby ich łączna wysokość nie przekraczała kosztów regulacji. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób pobierania przez Prezesa URE opłat, o których mowa w ust. 1. Art. 35. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać w szczególności: 1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu podmiotu gospodarczego - również ich imiona i nazwiska, 2) określenie przedmiotu oraz zakresu prowadzonej działalności, na którą ma być wydana koncesja, oraz projekt planu, o którym mowa w art. 16, 3) informacje o dotychczasowej działalności wnioskodawcy, w tym sprawozdania finansowe z ostatnich 3 lat, jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą, 4) określenie czasu, na jaki koncesja ma być udzielona, wraz ze wskazaniem daty rozpoczęcia działalności, 5) określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję, w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem, 6) statystyczny numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. 2. Prezes URE może żądać dodatkowych informacji i dokumentów w celu uprawdopodobnienia, że wnioskodawca spełni wymagane przepisami warunki. 3. Prezes URE odmawia udzielenia koncesji, gdy wnioskodawca nie spełnia wymaganych przepisami warunków. Art. 36. Koncesję udziela się na czas określony, nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 50 lat. Art. 37. 1. Koncesja powinna określać: 1) podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, 2) przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją, 3) datę rozpoczęcia działalności objętej koncesją oraz warunki wykonywania działalności, 4) okres ważności koncesji, 5) szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu właściwą obsługę odbiorców, 6) zabezpieczenie ochrony środowiska w trakcie oraz po zaprzestaniu koncesjonowanej działalności, 7) statystyczny numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. 2. Koncesja powinna ponadto określać warunki zaprzestania działalności przedsiębiorstwa energetycznego po wygaśnięciu koncesji lub po jej cofnięciu. 3. Prezes URE przekazuje kopie wydanych koncesji właściwemu terenowo wojewódzkiemu urzędowi statystycznemu. Art. 38. Udzielenie koncesji może być uzależnione od złożenia przez wnioskodawcę zabezpieczenia majątkowego w celu zaspokojenia roszczeń osób trzecich, mogących powstać wskutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją, w tym szkód w środowisku. Art. 39. Przedsiębiorstwo energetyczne może złożyć wniosek o przedłużenie ważności koncesji, nie później niż na 18 miesięcy przed jej wygaśnięciem. Art. 40. 1. Prezes URE może nakazać przedsiębiorstwu energetycznemu, pomimo wygaśnięcia koncesji, dalsze prowadzenie działalności objętej koncesją przez okres nie dłuższy niż 2 lata, jeżeli wymaga tego interes społeczny. 2. Jeżeli działalność prowadzona w warunkach określonych w ust. 1 przynosi stratę, przedsiębiorstwu energetycznemu należy się pokrycie strat od Skarbu Państwa w wysokości ograniczonej do uzasadnionych kosztów działalności określonej w koncesji, przy zachowaniu należytej staranności. 3. Koszty, o których mowa w ust. 2, są zatwierdzane przez Prezesa URE. Art. 41. 1. Prezes URE może zmienić warunki wydanej koncesji z urzędu lub na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego. 2. Prezes URE może zmienić z urzędu warunki lub cofnąć koncesję: 1) ze względu na wymogi obronności i bezpieczeństwa państwa określone w odrębnych przepisach, 2) w przypadku podziału przedsiębiorstwa energetycznego lub jego łączenia z innymi podmiotami. 3. Prezes URE cofa koncesję: 1) w przypadku zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej objętej koncesją, 2) w przypadku prawomocnego wyroku sądu zakazującego prowadzenia działalności gospodarczej objętej koncesją, 3) jeżeli prowadzona działalność rażąco uchybia warunkom ustalonym w koncesji, a przedsiębiorstwo energetyczne nie usunęło w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych przez organ regulacyjny. 4. Prezes URE powiadamia o cofnięciu koncesji właściwy terenowo wojewódzki urząd statystyczny. Art. 42. Koncesja udzielona przedsiębiorstwu energetycznemu na podstawie ustawy wygasa przed upływem czasu, na jaki została wydana, z dniem wykreślenia tego przedsiębiorstwa z właściwego rejestru lub ewidencji. Art. 43. 1. Kto zamierza prowadzić działalność polegającą na: wytwarzaniu, przetwarzaniu, magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami i energią, podlegającą koncesjonowaniu, może ubiegać się o wydanie promesy koncesji. 2. Promesę wydaje Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej. 3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy. 4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na działalność określoną w promesie, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny podany we wniosku o wydanie promesy. 5. Do wniosku o wydanie promesy stosuje się odpowiednio art. 35. Art. 44. Przedsiębiorstwa energetyczne zobowiązane są do prowadzenia, w ramach zakładowych planów kont, ewidencji księgowej w sposób umożliwiający obliczenie ich kosztów stałych, kosztów zmiennych i przychodów, odrębnie dla wytwarzania, przesyłania i dystrybucji, dla każdego rodzaju paliwa lub energii, a także w odniesieniu do poszczególnych taryf. Art. 45. 1. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, o których mowa w art. 47 ust. 1, powinny zapewniać: 1) pokrycie uzasadnionych kosztów działalności przedsiębiorstw energetycznych w zakresie: wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami i energią, kosztów modernizacji, rozwoju i ochrony środowiska, 2) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen. 2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci. 3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej. 4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła dla różnych grup odbiorców wyłącznie ze względu na uzasadnione koszty spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej. Art. 46. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasady rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, energią elektryczną i ciepłem, w tym zasady rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach. Art. 47. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE. 2. Prezes URE, w terminie 30 dni, zatwierdza taryfę bądź odmawia jej zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, o których mowa w art. 45 i 46. 3. Prezes URE ogłasza zatwierdzone taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła na koszt przedsiębiorstwa energetycznego w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia. 4. Taryfa może obowiązywać nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia jej publikacji. Art. 48. 1. Ceny węgla brunatnego stosowane przez kopalnie w stosunku do elektrowni podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE. 2. Do zatwierdzania cen, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 45 i art. 47 ust. 2-4. 3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania cen węgla brunatnego. Art. 49. Prezes URE może zwolnić przedsiębiorstwo energetyczne z obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzenia, jeżeli stwierdzi, że działa ono na rynku konkurencyjnym, albo cofnąć udzielone zwolnienie w przypadku ustania warunków uzasadniających zwolnienie. Art. 50. W sprawach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117 i Nr 43, poz. 272). Rozdział 6 Urządzenia, instalacje, sieci i ich eksploatacja Art. 51. Projektowanie, produkcja, import, budowa oraz eksploatacja urządzeń, instalacji i sieci powinny zapewniać racjonalne i oszczędne zużycie paliw lub energii przy zachowaniu: 1) niezawodności współdziałania z siecią, 2) bezpieczeństwa obsługi i otoczenia po spełnieniu wymagań ochrony środowiska, 3) zgodności z wymaganiami odrębnych przepisów, a w szczególności przepisów: prawa budowlanego, o ochronie przeciwporażeniowej, o ochronie przeciwpożarowej, o dozorze technicznym, o ochronie dóbr kultury, o muzeach, Polskich Norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania lub innych przepisów wynikających z technologii wytwarzania energii i rodzaju stosowanego paliwa. Art. 52. 1. Producenci i importerzy urządzeń określają w dokumentacji technicznej wielkość zużycia paliw i energii, odniesioną do uzyskiwanej wielkości efektu użytkowego urządzenia w typowych warunkach użytkowania, zwaną dalej "efektywnością energetyczną". 2. Producenci i importerzy urządzeń wprowadzanych do obrotu informują o efektywności energetycznej urządzeń na etykiecie i w charakterystyce technicznej. 3. Dokumentem potwierdzającym spełnienie wymagań w zakresie efektywności energetycznej jest certyfikat zgodności z tymi wymaganiami, uzyskany w trybie przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96). 4. Minister Gospodarki określa, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania w zakresie efektywności energetycznej, jakie powinny spełniać urządzenia, o których mowa w ust. 1, 2) wymagania w zakresie stosowania etykiet i charakterystyk technicznych, o których mowa w ust. 2. Art. 53. Zakazuje się wprowadzania do obrotu na obszarze kraju urządzeń nie spełniających wymagań określonych w art. 52. Art. 54. 1. Osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne. 2. Zabrania się zatrudniania przy samodzielnej eksploatacji sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, osób bez kwalifikacji, o których mowa w ust. 1. 3. Komisje kwalifikacyjne są powoływane przez: 1) Prezesa URE - z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, 2) właściwych ministrów, o których mowa w art. 2 - w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji elektrycznych, gazowych i cieplnych w jednostkach organizacyjnych podległych tym ministrom, 3) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu kolejowego. 4. Za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od osób kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji. 5. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią przychód jednostek organizacyjnych, przy których powołano komisje kwalifikacyjne. 6. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia: wymagania kwalifikacyjne, o których mowa w ust. 1, tryb stwierdzania tych kwalifikacji, rodzaje instalacji i urządzeń, przy których eksploatacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji, jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, oraz wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji. Art. 55. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, obligatoryjne wymagania dotyczące jakości paliw oraz sposób kontroli spełniania tych wymagań. Rozdział 7 Kary pieniężne Art. 56. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto: 1) nie przestrzega obowiązków wynikających ze współpracy z jednostkami upoważnionymi do dysponowania energią elektryczną i paliwami gazowymi, wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 i 2, 2) nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, wprowadzonego na podstawie art. 10, 3) nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu paliw i energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, 4) z nieuzasadnionych powodów odmawia zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 1, 5) stosuje ceny i taryfy, nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia Prezesowi URE do zatwierdzenia oraz obowiązku ich publikacji, o których mowa w art. 47, 6) stosuje ceny i taryfy wyższe od zatwierdzonych, 7) odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28, 8) prowadzi ewidencję księgową niezgodnie z zasadami określonymi w art. 44, 9) zatrudnia osoby bez wymaganych ustawą kwalifikacji, 10) nie utrzymuje w należytym stanie technicznym obiektów, instalacji i urządzeń, 11) wprowadza do obrotu na obszarze kraju urządzenia nie spełniające wymagań określonych w art. 52, 12) nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji, 13) realizuje działania w zakresie zaopatrzenia w ciepło niezgodnie z planem zaopatrzenia w ciepło, o którym mowa w art. 20 ust. 4. 2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza Prezes URE. 3. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego podmiotu gospodarczego, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli kara pieniężna związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego podmiotu gospodarczego, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym. 4. Kara pieniężna jest płatna z dochodu po opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodu nad wydatkami zmniejszonej o podatki i jest dokonywana na konto właściwego urzędu skarbowego. 5. Niezależnie od kary pieniężnej określonej w ust. 1-4 Prezes URE może nałożyć karę pieniężną na kierownika podmiotu gospodarczego, z tym że kara ta może być wymierzona w kwocie nie większej niż 300% jego miesięcznego wynagrodzenia. 6. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe. 7. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 57. 1. W razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 58. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4791 w § 2 w pkt 3 po wyrazie "monopolistycznym" dodaje się wyrazy "oraz prawa energetycznego"; 2) tytuł rozdziału 2 w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej otrzymuje brzmienie: "Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz w sprawach z zakresu regulacji energetyki"; 3) w art. 47928 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub delegatur tego Urzędu oraz decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki lub oddziałów terenowych tego Urzędu, zwanych w przepisach niniejszego rozdziału "Prezesem", można wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji."; 4) w art. 47929 w § 1 i § 2, w art. 47930, w art. 47933 oraz w art. 47934 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Urząd Antymonopolowy" zastępuje się użytym w tym samych przypadkach wyrazem "Prezes". 5) w art. 47931 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz w sprawach z zakresu regulacji energetyki stronami są także Prezes i zainteresowany."; 6) art. 47932 otrzymuje brzmienie: "Art. 47932.Pełnomocnikiem Prezesa może być pracownik jego Urzędu." Art. 59. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 25 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) cen i taryf ustalanych na podstawie ustawy - Prawo energetyczne." Art. 60. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 9, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 46 w ust. 2 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) budowy i utrzymania urządzeń i instalacji energetycznych służących do wytwarzania paliw i energii oraz ich przesyłania i dystrybucji za pomocą sieci,"; 2) w art. 70 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Jeżeli negocjacje, o których mowa w ust. 1, trwają dłużej niż trzy miesiące, przepisy art. 67 stosuje się odpowiednio." Art. 61. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117 i Nr 43, poz. 272) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 w pkt 16 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 17 w brzmieniu: "17) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji oraz obrotu paliwami i energią.", b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Zasady udzielania koncesji oraz szczególne rodzaje działalności nie wymagające uzyskania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 17, określają przepisy prawa energetycznego." Art. 62. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) w art. 31 w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji," dodaje się wyrazy "Urzędu Regulacji Energetyki,". Art. 63. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób finansowania Urzędu Regulacji Energetyki w okresie jego organizacji. Art. 64. Pierwsza kadencja Rady Konsultacyjnej trwa 4 lata. Art. 65. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, harmonogram, obejmujący okres nie dłuższy niż 8 lat od dnia wejścia ustawy w życie, uzyskiwania przez poszczególne grupy odbiorców prawa do korzystania z usług przesyłowych, o których mowa w art. 4 ust. 2, zależnie od wielkości dokonywanych przez nie rocznych zakupów paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła. Art. 66. 1. Osoby fizyczne, prawne bądź inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które do dnia wejścia w życie ustawy wybudowały z własnych środków instalacje lub urządzenia mogące stanowić element sieci i są ich właścicielami bądź użytkownikami, mogą, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy, przekazać odpłatnie, na warunkach uzgodnionych przez strony, te instalacje lub urządzenia przedsiębiorstwu energetycznemu, które uzyska koncesję na dystrybucję paliw i energii. 2. Przekazywane instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w przepisach. Koszty doprowadzenia tych instalacji i urządzeń do stanu spełniającego wymagane warunki pokrywa osoba lub jednostka przekazująca. Art. 67. 1. W terminie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy Prezes URE udzieli z urzędu koncesji przedsiębiorstwom energetycznym działającym lub będącym w budowie w dniu ogłoszenia ustawy, o ile spełnią one warunki określone ustawą. 2. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, do czasu udzielenia koncesji prowadzą działalność na dotychczasowych zasadach. Art. 68. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy znosi się Okręgowe Inspektoraty Gospodarki Energetycznej, utworzone ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198). 2. Obowiązki i zadania likwidatora Okręgowych Inspektoratów Gospodarki Energetycznej powierza się Ministrowi Gospodarki. 3. Likwidator sporządza bilans zamknięcia. Art. 69. 1. Minister Finansów oraz właściwi ministrowie zachowują prawo do ustalania taryf w odniesieniu do paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła na zasadach i w trybie określonych w ustawie, o której mowa w art. 59, przez okres do 24 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, daty nie wykraczające poza okres, o którym mowa w ust. 1, od których Minister Finansów zaprzestanie ustalania taryf, o których mowa w ust. 1. Art. 70. 1. Przepisy wykonawcze wydane i utrzymane w mocy na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198) pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie niniejszej ustawy, o ile nie są sprzeczne z jej przepisami, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy od dnia jej wejścia w życie. 2. Świadectwa kwalifikacyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują moc przez okres ich ważności, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 71. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz. U. z 1954 r. Nr 32, poz. 135), 2) ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198). Art. 72. Ustawa wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 21, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 54, poz. 349) Art. 1. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "Art. 4. 1. Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej "Lasami Państwowymi". 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lasów: 1) będących w zarządzie parków narodowych, 2) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, 3) będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów. 3. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarka leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość. 4. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Art. 5. 1. Nadzór nad gospodarką leśną w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa sprawuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a w lasach nie stanowiących takiej własności - wojewoda albo kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, zwany dalej "kierownikiem urzędu rejonowego". 2. Wojewoda może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie w jego imieniu spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. 3. Kierownik urzędu rejonowego może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie w jego imieniu spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, nadleśniczemu Lasów Państwowych, zwanemu dalej "nadleśniczym". 4. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczy prowadzą powierzone przez wojewodę lub kierownika urzędu rejonowego sprawy, o których mowa w ust. 2 i 3, po zapewnieniu przez powierzającego środków finansowych na te cele."; 2) w art. 6 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) gospodarka leśna - działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaży tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu," b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) trwale zrównoważona gospodarka leśna - działalność zmierzającą do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów," c) w pkt 2 skreśla się wyraz "wykorzystania", d) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) właściciel lasu - osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem albo użytkownikiem wieczystym lasu oraz osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej będącą posiadaczem samoistnym, użytkownikiem, zarządcą lub dzierżawcą lasu," e) skreśla się pkt 5, f) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) plan urządzenia lasu - podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej," g) po pkt 6 dodaje się pkt 7-11 w brzmieniu: "7) uproszczony plan urządzenia lasu - plan opracowywany dla lasu o obszarze co najmniej 10 ha, stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące gospodarki leśnej, 8) drogi leśne - drogi położone w lasach nie będące drogami publicznymi w rozumieniu przepisów o drogach publicznych, 9) etat cięć - ilość drewna do pozyskania określoną w planie urządzenia lasu lub uproszczonym planie urządzenia lasu, wynikającą z potrzeb odnowienia, pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady trwałości i ciągłości użytkowania, 10) rozmiar pozyskania drewna - wielkość (miąższość) drewna do pozyskania wynikającą z planów gospodarczo-finansowych, 11) program ochrony przyrody - część planu urządzenia lasu zawierającą kompleksowy opis stanu przyrody, zadania z zakresu jej ochrony i metody ich realizacji, obejmującą zasięg terytorialny nadleśnictwa."; 3) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem w szczególności następujących celów: 1) zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą, 2) ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na: a) zachowanie różnorodności przyrodniczej, b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych, c) walory krajobrazowe, d) potrzeby nauki, 3) ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym, 4) ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych, 5) produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu."; 4) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie: "Art. 8. Gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad: 1) powszechnej ochrony lasów, 2) trwałości utrzymania lasów, 3) ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów, 4) powiększania zasobów leśnych. Art. 9. 1. W celu zapewnienia powszechnej ochrony lasów właściciele lasów są obowiązani do kształtowania równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenia naturalnej odporności drzewostanów, a w szczególności do: 1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów, 2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających i rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych, 3) ochrony gleby i wód leśnych. 2. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa zadania właścicieli lasów określa, w drodze decyzji, kierownik urzędu rejonowego. 3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów."; 5) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach, powstałej w wyniku oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku pożarów lub innych klęsk żywiołowych spowodowanych czynnikami biotycznymi albo abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty zagospodarowania i ochrony związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są z budżetu państwa. 2. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, wydają: 1) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na wniosek Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym" - w odniesieniu do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, będących w użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na mocy art. 40, 2) kierownik urzędu rejonowego, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego - w odniesieniu do pozostałych lasów."; 6) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do: 1) zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien i torfowisk, 2) ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do 2 lat od usunięcia drzewostanu, a w razie szkód wywołanych przez pożary i inne klęski żywiołowe - w okresie do 5 lat, 3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej, 4) przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszczonym w planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3, 5) racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez: a) pozyskiwanie drewna w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych lasu, b) pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.", b) w ust. 2 wyrazy "uprawę rolną" zastępuje się wyrazami, "użytek rolny" oraz skreśla się wyrazy "Lasów Państwowych lub", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W sprawach, o których mowa w ust. 2: 1) w stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego, 2) w stosunku do lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa: a) o powierzchni do 10 ha decyzję wydaje kierownik urzędu rejonowego, na wniosek właściciela lasu, b) o powierzchni powyżej 10 ha decyzję wydaje wojewoda, na wniosek właściciela lasu."; 7) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu: "Art. 13a. 1. W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy Państwowe obowiązane są w szczególności do: 1) inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych, 2) sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz aktualizacji stanu zasobów leśnych, 3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów. 2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 i 3 realizowane są bez względu na formę własności lasów. Art. 13b. 1. W celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz ochrony zasobów przyrody w lasach Dyrektor Generalny może, w drodze zarządzenia, ustanawiać leśne kompleksy promocyjne. 2. W skład leśnych kompleksów promocyjnych wchodzą lasy będące w zarządzie Lasów Państwowych. Do leśnych kompleksów promocyjnych mogą być włączane lasy innych właścicieli, na ich wniosek. 3. Leśne kompleksy promocyjne są obszarami funkcjonalnymi o znaczeniu ekologicznym, edukacyjnym i społecznym, dla których działalność określa jednolity program gospodarczo-ochronny, opracowywany przez właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. 4. Dla każdego leśnego kompleksu promocyjnego Dyrektor Generalny powołuje radę naukowo-społeczną, do której należy inicjowanie oraz ocena realizacji działań podejmowanych w leśnym kompleksie promocyjnym."; 8) w art. 14: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy program zwiększania lesistości opracowany przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zatwierdzony przez Radę Ministrów.", b) w ust. 3 po wyrazie "przestrzennego" skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.", c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: 4. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do gruntów w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach wieczystych pozostałych gruntów. 5. Właściciele lub użytkownicy wieczyści gruntów mogą otrzymywać dotacje z budżetu państwa przeznaczone na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów zalesienia gruntów, o których mowa w ust. 3. Decyzję w sprawie przyznania środków na pokrycie tych kosztów wydaje kierownik urzędu rejonowego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, po zaopiniowaniu przez zarząd gminy., d) skreśla się ust. 6: 9) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu. 2. Obowiązek cechowania drewna spoczywa na właścicielach lasów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Drewno pozyskane w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa cechuje kierownik urzędu rejonowego, który wystawia właścicielowi lasu dokument stwierdzający legalność pozyskania drewna. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady cechowania drewna, wzory urządzeń do cechowania i zasady ich stosowania oraz wzór dokumentu stwierdzającego legalność pozyskania drewna."; 10) w art. 15: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach wododziałów," b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu, 5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i stanowiska roślin podlegających ochronie gatunkowej,"; 11) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w drodze zarządzenia, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru na wniosek: 1) Dyrektora Generalnego, zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, 2) wojewody, uzgodniony z właścicielem lasu i zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do pozostałych lasów. 2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania wystąpienia o jej wyrażenie. W razie upływu tego terminu uważa się, że rada gminy nie zgłasza zastrzeżeń."; 12) w art. 18 w ust. 4: a) w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) zestawienie powierzchni lasów z roślinnością leśną (uprawami leśnymi) według gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku, klas bonitacji drzewostanów oraz funkcji lasów," b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) program ochrony przyrody," c) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) ilości przewidzianego do pozyskania drewna, określonego etatem miąższościowym użytków głównych (rębnych i przedrębnych),"; 13) art. 19-25 otrzymują brzmienie: "Art. 19. 1. Plany urządzenia lasu sporządza się dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Uproszczone plany urządzenia lasu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, sporządza się dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. 3. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, nie stanowiących własności Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja kierownika urzędu rejonowego, wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasów. 4. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej na podstawie inwentaryzacji stanu lasów określa nadleśniczy. 5. Plany urządzenia lasu oraz uproszczone plany urządzenia lasu sporządzają specjalistyczne jednostki lub inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego. Art. 20. 1. W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasów, w tym lasów ochronnych. 2. W ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu. Art. 21. 1. Plan urządzenia lasu lub uproszczony plan urządzenia lasu sporządzany jest: 1) dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych - na zlecenie i koszt Lasów Państwowych, 2) dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych - na zlecenie wojewody i koszt budżetu państwa, 3) dla pozostałych lasów - na zlecenie i koszt właścicieli. 2. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3, przeprowadza się na zlecenie wojewody i koszt budżetu państwa. 3. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 4, przeprowadza się na koszt Agencji Własności Rolnej Skarbu państwa. 4. Projekt uproszczonego planu urządzenia lasu wykłada się do publicznego wglądu na okres 60 dni w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu projektu uproszczonego planu urządzenia lasu zarząd gminy informuje pisemnie właścicieli lasów, z zaznaczeniem, że uproszczony plan urządzenia lasu będzie podstawą naliczenia podatku leśnego. 5. W terminie 30 dni od daty wyłożenia projektu uproszczonego planu urządzenia lasu zainteresowani właściciele lasów mogą składać zastrzeżenia i wnioski w sprawie planu. Wojewoda wydaje decyzje w sprawie uznania lub nieuznania zastrzeżeń lub wniosków. Art. 22. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zatwierdza, w drodze zarządzenia, plan urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz uproszczone plany urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. 2. Wojewoda, po uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego, zatwierdza, w drodze zarządzenia, uproszczony plan urządzenia lasu. 3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uproszczonego planu urządzenia lasu nadleśniczy może zgłosić zastrzeżenia. W razie upływu tego terminu uważa się, że nadleśniczy nie zgłasza zastrzeżeń. 4. Organy zatwierdzające plany urządzenia lasu lub uproszczone plany urządzenia lasu nadzorują ich wykonanie. Art. 23. 1. Zmiana planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu może być dokonana aneksem, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz zachowaniem przepisów art. 22. 2. Zwiększenie rozmiaru pozyskania drewna w nadleśnictwie ponad wielkość określoną w planie urządzenia lasu może nastąpić tylko w związku ze szkodą lub klęską żywiołową. 3. W razie braku możliwości utrzymania przewidzianego w planie urządzenia lasu etatu cięć użytków głównych z przyczyn wymienionych w ust. 2, dokonuje się zmiany planu urządzenia lasu w trybie określonym w ust. 1. 4. Pozyskanie drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, niezgodnie z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzję w tej sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje: 1) wojewoda - w odniesieniu do lasu objętego uproszczonym planem urządzenia lasu, 2) kierownik urzędu rejonowego - w odniesieniu do lasu objętego decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3. Art. 24. Jeżeli właściciel lasu nie stanowiącego własności Skarbu Państwa nie wykonuje obowiązków określonych w art. 13 albo nie wykonuje zadań zawartych w uproszczonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3, w szczególności w zakresie: 1) ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych), 2) przebudowy drzewostanu, 3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym: a) usuwania drzew opanowanych przez organizmy szkodliwe, a także złomów i wywrotów, b) zabiegów pielęgnacyjnych roślinności leśnej (upraw leśnych) w wieku do 10 lat, c) zabiegów w zakresie ochrony przeciwpożarowej - kierownik urzędu rejonowego nakazuje wykonanie tych obowiązków i zadań w drodze decyzji. Art. 25. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady sporządzania planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3, 2) warunki, jakie powinny spełniać specjalistyczne jednostki i inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego."; 14) w art. 26: a) w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Obowiązek ustawiania i utrzymania znaków ciąży na nadleśniczym w stosunku do lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach pozostałych lasów.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku zakazu wstępu do lasu oraz zasady jego umieszczania."; 15) w art. 27: a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) na potrzeby własne, 2) dla celów przemysłowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "handlowych lub", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Lokalizowanie pasiek w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa jest nieodpłatne. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ochrony i zbioru płodów runa leśnego oraz zasady lokalizowania pasiek na obszarach leśnych."; 16) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Właściciel lasu nie stanowiącego własności Skarbu Państwa może zakazać wstępu do lasu, oznaczając ten las tablicą z odpowiednim napisem."; 17) w art. 29: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie dozwolony jest jedynie drogami publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest dozwolony tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Nie dotyczy to inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi przez nadleśniczego.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 oraz art. 26 ust. 2 i 3, a także art. 28, nie dotyczą wykonujących czynności służbowe lub gospodarcze: 1) pracowników nadleśnictw, 2) osób nadzorujących gospodarkę leśną oraz kontrolujących jednostki organizacyjne Lasów Państwowych, 3) osób zwalczających pożary oraz ratujących życie lub zdrowie ludzkie, 4) funkcjonariuszy Straży Granicznej chroniących granicę państwową oraz funkcjonariuszy innych organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny, 5) osób wykonujących czynności z zakresu gospodarki łowieckiej oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych na obszarach leśnych, 6) właścicieli lasów we własnych lasach, 7) osób użytkujących grunty rolne położone wśród lasów, 8) pracowników leśnych jednostek naukowych, badawczo-rozwojowych i doświadczalnych, w związku z wykonywaniem badań naukowych i doświadczeń z zakresu leśnictwa i ochrony przyrody, 9) wojewódzkich konserwatorów przyrody oraz pracowników Służb Parków Krajobrazowych, 10) osób sporządzających plany urządzenia lasu, uproszczone plany urządzenia lasu lub inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Imprezy sportowe oraz inne imprezy o charakterze masowym organizowane w lesie wymagają zgody właściciela lasu."; 18) w art. 30: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) niszczenia grzybów oraz grzybni," - pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) rozgarniania i zbierania ściółki," - pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt," b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "łąk, torfowisk i wrzosowisk"; 19) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. W przypadku lasu będącego w użytkowaniu wieczystym na podstawie odrębnych przepisów lub wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa zadania i kompetencje określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 3 pkt 1, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust. 3 pkt 1 wykonują odpowiednio użytkownik wieczysty albo Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Ilekroć w tych przepisach jest mowa o: 1) nadleśnictwie - należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną użytkownika wieczystego albo Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa powołaną do prowadzenia gospodarki leśnej, 2) nadleśniczym - należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w pkt 1."; 20) w art. 32: a) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jednostki organizacyjne: 1) o których mowa w ust. 2 pkt 2, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich zasięg terytorialny Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, na wniosek Dyrektora Generalnego, 2) o których mowa w ust. 2 pkt 3, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich zasięg terytorialny Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.", c) skreśla się ust. 4; 21) w art. 33 w ust. 3: a) po wyrazach "Dyrektor Generalny" dodaje się wyrazy "w szczególności", b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu: "1a) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierowników innych jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych o zasięgu krajowym, 1b) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa na potrzeby Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych lub wspólnych przedsięwzięć jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych," c) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) tworzy, łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu krajowym, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4," d) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) powołuje i odwołuje: a) zastępców Dyrektora Generalnego, w uzgodnieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, b) Głównego Inspektora Straży Leśnej, c) dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych, d) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2."; 22) w art. 34: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) tworzy, za zgodą Dyrektora Generalnego, a także łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu regionalnym, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4," b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a, 2b i 2c w brzmieniu: "2a) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa, na potrzeby regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, 2b) powołuje i odwołuje: a) zastępców dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, w uzgodnieniu z Dyrektorem Generalnym, b) nadleśniczych, c) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2, 2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność nadleśniczych i kierowników jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym." c) skreśla się pkt 6; 23) w art. 35: a) w ust. 1: - po pkt 2 dodaje się pkt 2a, 2b i 2c w brzmieniu: "2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych, 2b) powołuje i odwołuje: a) zastępców nadleśniczego w uzgodnieniu z dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, b) głównego księgowego nadleśnictwa, c) inżyniera nadzoru, d) leśniczego, 2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa," - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.", b) w ust. 2: - po wyrazach "właścicielowi lasu" dodaje się wyrazy "nie stanowiącego własności Skarbu Państwa", - skreśla się pkt 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek właściciela lasu nie stanowiącego własności Skarbu Państwa, poparty opinią zarządu gminy, nadleśniczy może udostępnić nieodpłatnie sadzonki drzew i krzewów leśnych na ponowne wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) - zgodnie z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nadleśniczy może, na podstawie umowy z właścicielem lasu, organizować wykonywanie zadań gospodarczych w lesie, łącznie ze sprzedażą drewna."; 24) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. 1. Pracownicy Lasów Państwowych uprawnieni są do noszenia munduru leśnika. 2. Uprawnienie do noszenia munduru leśnika przysługuje również: 1) pracownikom Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zajmującym się nadzorem nad gospodarką leśną, 2) pracownikom urzędów wojewódzkich i rejonowych, bezpośrednio zajmującym się nadzorem nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, 3) dyrektorom, nauczycielom i uczniom średnich leśnych szkół zawodowych, 4) pracownikom leśnych zakładów doświadczalnych szkół wyższych oraz pracownikom jednostek badawczo-rozwojowych statutowo działających na rzecz leśnictwa. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą koszty umundurowania, z zastrzeżeniem art. 46 ust. 1 pkt 1. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory mundurów leśnika i oznak dla osób uprawnionych do ich noszenia."; 25) w art. 36: a) w ust. 1 po wyrazie "przestrzennego" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.", b) w ust. 2 wyraz "podejmuje" zastępuje się wyrazem "wydaje"; 26) po art. 36 dodaje się tytuł w brzmieniu: "Rozdział 6a. Gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa będącym w zarządzie Lasów Państwowych"; 27) art. 37 i 38 otrzymują brzmienie: "Art. 37. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych, z wyjątkiem kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4, za zgodą Dyrektora Generalnego, może nabywać stanowiące własność osób fizycznych lub prawnych lasy oraz grunty przeznaczone do zalesienia, jak również inne grunty i nieruchomości, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej i nie narusza interesu Skarbu Państwa. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady nabywania przez kierowników jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych lasów, gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz innych nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych i prawnych. Art. 38. 1. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, z zastrzeżeniem art. 40a, może następować w przypadkach: 1) zbywania udziałów lasów stanowiących własność Skarbu Państwa we współwłasnościach, 2) regulacji granicy polno-leśnej, 3) stwierdzenia przez nadleśniczego nieprzydatności gruntów, budynków i budowli na potrzeby gospodarki leśnej, 4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze, 5) podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie narusza to interesu Skarbu Państwa. 2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 1-4, wymaga zgody Dyrektora Generalnego, z zastrzeżeniem ust. 3, a sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może nastąpić na wniosek Dyrektora Generalnego za zgodą Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 3. Nadleśniczy może samodzielnie sprzedać grunty leśne i nieleśne o powierzchni do 1 ha, jeśli stanowią enklawę wśród gruntów innej własności. 4. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się zarządzie Lasów Państwowych następuje w drodze przetargu. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb przeprowadzania przetargu na sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się zarządzie Lasów Państwowych."; 28) w art. 38a wyrazy "zarządzanych przez Lasy Państwowe" zastępuje się wyrazami "znajdujących się zarządzie Lasów Państwowych"; 29) po art. 38a dodaje się art. 38b, 38c, 38d i 38e w brzmieniu: "Art. 38b. Lasy Państwowe mogą, w drodze umowy zawartej pomiędzy Dyrektorem Generalnym a Prezesem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, przekazywać nieodpłatnie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa lasy i grunty, na których nie jest możliwe prowadzenie racjonalnej gospodarki, stanowiące w szczególności enklawy i półenklawy wśród gruntów wchodzących do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Art. 38c. 1. W razie zmiany przeznaczenia gruntów leśnych lub rolnych znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych na cele nieleśne lub nierolnicze, dokonanej w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w związku z potrzebami innej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, przekazanie tych gruntów następuje nieodpłatnie, w drodze umowy o przeniesienie zarządu pomiędzy kierownikiem jednostki organizacyjnej a: 1) nadleśniczym - w przypadku gruntów pochodzących z obszaru jednego nadleśnictwa, 2) dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - w przypadku gruntów pochodzących z obszaru więcej niż jednego nadleśnictwa. 2. Do przejmowania w zarząd Lasów Państwowych lasów, gruntów i innych nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, bądź przekazywania przez Lasy Państwowe w zarząd innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej zarządzających mieniem Skarbu Państwa takich nieruchomości, bez zmiany ich przeznaczenia, ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 38d. Na wniosek kierownika urzędu rejonowego grunty, o których mowa w art. 38c ust. 1, oraz nieprzydatne dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle, wraz z gruntem niezbędnym do korzystania z nich, mogą być przekazane przez Lasy Państwowe w użytkowanie wieczyste osobie prawnej lub użytkowanie innej jednostce organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Art. 38e. 1. Lasy, grunty i inne nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie Lasów Państwowych mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty i inne nieruchomości w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami gospodarki leśnej, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości. 2. Zamiana dokonywana przez: 1) nadleśniczego - wymaga zgody dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, 2) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - wymaga zgody Dyrektora Generalnego."; 30) art. 39 i 40 otrzymują brzmienie: "Art. 39. Lasy, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a), pozostające w zarządzie Lasów Państwowych, mogą być, za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, wydzierżawiane przez nadleśniczego, z zachowaniem celów i zadań gospodarki leśnej określonych w planie urządzenia lasu. Art. 40. 1. Dyrektor Generalny, na wniosek zainteresowanego ministra, wojewody, gminy lub związku komunalnego, może przekazać w użytkowanie wskazanej przez wnioskodawcę jednostce organizacyjnej lasy, grunty oraz inne nieruchomości, bez zmiany ich dotychczasowego przeznaczenia, jeżeli za tym przemawiają względy: 1) obronności i bezpieczeństwa państwa albo ochrony granicy państwowej, 2) nauki lub dydaktyki, 3) ochrony przyrody, 4) ochrony ujęć wodnych, 5) przeciwdziałania niebezpieczeństwu powodzi, 6) ochrony wybrzeża morskiego, 7) lecznictwa, 8) ochrony dóbr kultury, 9) wypoczynku ludności, 10) gospodarki rolnej. 2. Przekazania w użytkowanie wskazanej jednostce organizacyjnej dokonuje Dyrektor Generalny, w drodze umowy, w której określa się termin i warunki użytkowania oraz jednostkę sprawującą nadzór nad gospodarką leśną. 3. W przypadku ustania potrzeb, dla których lasy, grunty oraz inne nieruchomości określone w ust. 1 zostały oddane w użytkowanie, a także w przypadku wykorzystywania ich niezgodnie z celami, dla których zostały oddane w użytkowanie, lub prowadzenia gospodarki leśnej w sposób niezgodny z planem urządzenia lasu Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, pozbawia jednostkę prawa użytkowania. 4. W przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności państwa lasy, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, za zgodą Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, mogą być przez Dyrektora Generalnego wyłączone z zarządu Lasów Państwowych i przekazane w zarząd jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej."; 31) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu: "Art. 40a. 1. Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej "lokalami", oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym. 2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1, następuje po cenie rynkowej, jaka kształtuje się w danej miejscowości. Wysokość ceny ustalają osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości. 3. Łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane, będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej i leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane. 4. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi stosunek pracy został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena sprzedaży lokalu podlega obniżeniu o 4% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, nie więcej jednak niż o 90%, a spłata należności może zostać rozłożona najwyżej na 60 rat miesięcznych, przy oprocentowaniu nie przekraczającym 15% rocznie. 5. Przepisy ust. 4 stosuje się również do osób bliskich, pozostałych po pracownikach i byłych pracownikach, które w dniu ich śmierci zamieszkiwały razem z nimi i nadal w tych lokalach zamieszkują. Przez osoby bliskie rozumie się małżonków oraz wstępnych i zstępnych, a także osoby przysposobione. W razie zbiegu uprawnień do obniżenia należności osób prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, okresy zatrudnienia tych osób mogą być sumowane, przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 90% ceny sprzedaży lokalu. Uprawnienie to przysługuje tylko przy nabyciu jednego lokalu. 6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio do osób, które są lub były zatrudnione w szkołach leśnych, zakładowych przychodniach i poradniach lekarskich oraz innych jednostkach organizacyjnych leśnictwa. 7. Najemcy lokali nie posiadający uprawnień, o których mowa w ust. 4-6, mogą nabywać przeznaczone do sprzedaży lokale, które zajmują na podstawie umowy najmu co najmniej od trzech lat, za cenę obniżoną za każdy rok najmu o 1%, nie więcej jednak niż o 45%. 8. Wykazy lokali oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie przeznaczonych do sprzedaży sporządzają dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych. Wykazy są przedmiotem opinii związków zawodowych. Sprzedaż może być dokonana po zatwierdzeniu wykazu przez Dyrektora Generalnego i ogłoszeniu wykazu w Biuletynie Informacyjnym Lasów Państwowych oraz w prasie. O przeznaczeniu do sprzedaży lokali oraz o terminie do skorzystania z pierwszeństwa nabycia zawiadamia się najemców, o których mowa w ust. 4-7. 9. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych nie będący najemcami lokali przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, korzystają z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4-6. 10. Jeżeli osoby wymienione w ust. 4-7 nie skorzystają z prawa do nabycia lokalu, w którym mieszkają, w terminie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia oferty sprzedaży lokalu w sposób określony w ust. 8, lokal można przekazać nieodpłatnie gminie, łącznie z gruntami i przynależnościami niezbędnymi do korzystania z lokalu, na zasadach określonych w przepisach o przekazywaniu zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe. 11. Jeżeli ofertę kupna lokalu wolnego (pustostanu) lub gruntu z budynkiem mieszkalnym w budowie zgłosi więcej niż jedna osoba, sprzedaż następuje w drodze przetargu ograniczonego, w którym uczestniczyć mogą jedynie osoby uprawnione na podstawie ust. 9. Przy zapłacie ceny ustalonej w przetargu ograniczonym ust. 4 stosuje się odpowiednio. 12. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteria kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym, a także tryb przeprowadzania przetargu ograniczonego."; 32) art. 41 i 42 otrzymują brzmienie: "Art. 41. 1. Dyrektor Generalny, dyrektor regionalny dyrekcji Lasów Państwowych oraz nadleśniczy mogą, w imieniu Skarbu Państwa, zaciągać kredyty bankowe lub pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 2. Suma zaciągniętych przez Dyrektora Generalnego, dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczych kredytów na dany rok nie może przekraczać 30% wartości sprzedaży Lasów Państwowych roku poprzedniego. Art. 42. 1. Dyrektor Generalny może, w imieniu Skarbu Państwa, tworzyć jednoosobowe spółki Skarbu Państwa bądź przystępować do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych. 2. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Lasów Państwowych nie mogą stanowić przedmiotu wkładu niepieniężnego do spółek, o których mowa w ust. 1."; 33) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się: 1) sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych, 2) prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów, 3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia, 4) sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego nadzoru."; 34) w art. 47: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do Służby Leśnej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a, 1b i 1c w brzmieniu: "1a. Strażą Leśną kieruje Główny Inspektor Straży Leśnej podporządkowany Dyrektorowi Generalnemu. 1b. Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią: 1) posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu, 2) grupy interwencyjne w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych podporządkowane dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. 1c. Dyrektor Generalny określa: 1) organizację i zakres działania posterunków i grup interwencyjnych, o których mowa w ust. 1b, 2) szczegółowe zasady szkolenia strażników leśnych.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do: 1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości, 2) nakładania oraz pobierania grzywien, w drodze mandatu karnego, w sprawach i w zakresie określonych odrębnymi przepisami, 3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary, 4) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego, 5) ujęcia na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego doprowadzenia do Policji, 6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia, 7) prowadzenia oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia w postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest drewno pochodzące z lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego, 8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego i wnoszenia środków zaskarżania do sądów rejonowych od rozstrzygnięć kolegium w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego, 9) noszenia broni palnej długiej i krótkiej lub gazowej oraz ręcznego miotacza gazowego, 10) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, na zasadach określonych w ustawie o Policji.", d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Odebrane przedmioty, narzędzia i środki, o których mowa w ust. 2 pkt 6, należy przechowywać pod zamknięciem w sposób zabezpieczający je przed utratą lub uszkodzeniem. 2b. Strażnicy leśni są uprawnieni do dokonywania kontroli podmiotów gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów leśnych, w celu sprawdzania legalności pochodzenia surowców drzewnych i innych produktów leśnych.", e) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Strażnik leśny może, wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego czynności określonych w ustawie, stosować środki przymusu bezpośredniego w postaci: 1) siły fizycznej, przez zastosowanie chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku, 2) pałki gumowej służbowej, 3) chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznego miotacza gazu i broni gazowej, 4) kajdanek, 5) psa służbowego.", f) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający nietykalność osoby, wobec której zostały podjęte 3b. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie do prokuratora.", g) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Do wykonywania przez strażnika leśnego czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, a także do użycia przez niego środków przymusu, o których mowa w ust. 4-6, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o Policji."; 35) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. Uprawnienia strażnika leśnego w zakresie zwalczania szkodnictwa leśnego, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1-8 i 10 oraz w ust. 8, przysługują nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego oraz inżynierowi nadzoru, leśniczemu i podleśniczemu."; 36) w art. 49: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) stanowiska i wymagania kwalifikacyjne, zasady wynagradzania i stopnie służbowe Służby Leśnej oraz szczegółowy tryb nadawania, obniżania i pozbawiania stopni służbowych," b) skreśla się ust. 2, c) w ust. 3: - po wyrazach "Ministrem Spraw Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i Administracji", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przydziału, ewidencjonowania i przechowywania w regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśnictwie broni i amunicji oraz broni gazowej, ręcznych miotaczy gazu i środków przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek i pałki gumowej."; 37) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. Lasy Państwowe prowadzą działalność na zasadzie samodzielności finansowej i pokrywają koszty działalności z własnych przychodów."; 38) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi informację o stanie lasów oraz o realizacji krajowego programu zwiększania lesistości."; 39) art. 54 otrzymuje brzmienie: "Art. 54. Lasy Państwowe otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na zadania zlecone przez administrację rządową, a w szczególności na: 1) wykup lasów i gruntów do zalesień oraz ich rekultywację, a także wykup innych gruntów w celu zachowania ich przyrodniczego charakteru, 2) wykonywanie krajowego programu zwiększania lesistości, o którym mowa w art. 14 ust. 2a, oraz pielęgnację i ochronę upraw i młodników powstałych w ramach realizacji tego programu, 3) zagospodarowanie i ochronę lasów w przypadku zagrożenia ich trwałości, o którym mowa w art. 12 ust. 1, 4) sporządzanie okresowych, wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów, aktualizacji stanu zasobów leśnych oraz prowadzenie banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów, o których mowa w art. 13a ust. 1 pkt 2 i 3, 5) opracowywanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację oraz ochronę gatunkową roślin i zwierząt, 6) finansowanie edukacji leśnej społeczeństwa, w szczególności poprzez tworzenie i prowadzenie leśnych kompleksów promocyjnych, zakładanie ścieżek przyrodniczo-leśnych."; 40) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. 1. W Lasach Państwowych tworzy się fundusz leśny stanowiący formę gospodarowania środkami na cele wskazane w ustawie. 2. Środkami funduszu leśnego dysponuje Dyrektor Generalny."; 41) w art. 57: a) w ust. 1: - wyrazy "Dochodami Funduszu Leśnego są" zastępuje się wyrazami "Środki funduszu leśnego stanowią", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) odpis podstawowy liczony od wartości sprzedaży drewna obciążający koszty działalności nadleśnictw," - pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) dochody z udziału w spółkach, o których mowa w art. 42, 5) dotacje budżetowe, z wyłączeniem dotacji celowych, o których mowa w art. 54.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b), związane z wyłączeniem z produkcji lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz lasów znajdujących się w zarządzie parków narodowych, gromadzi się na odrębnym rachunku w Dyrekcji Generalnej.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wielkość odpisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala Lasom Państwowym corocznie Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na wniosek Dyrektora Generalnego. Dyrektor Generalny może ustalać wielkość odpisu dla poszczególnych dyrekcji regionalnych, a dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - dla poszczególnych nadleśnictw."; 42) art. 58 otrzymuje brzmienie: "Art. 58. 1. Fundusz leśny przeznacza się dla nadleśnictw na wyrównywanie niedoborów powstających przy realizacji zadań gospodarki leśnej. 2. Środki funduszu leśnego mogą także być przeznaczone na: 1) wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, w szczególności w zakresie gospodarki leśnej, 2) badania naukowe, 3) tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia gospodarki leśnej, 4) sporządzanie planów urządzenia lasu, 5) prace związane z oceną i prognozowaniem stanu lasów i zasobów leśnych, 6) inne zadania z zakresu gospodarki leśnej w lasach. 3. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust.1a, przeznacza się na zalesienie gruntów oraz cele określone w ust. 2 pkt 2, 5 i 6 w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, a także na cele określone w ust. 2 pkt 2 i 6 w lasach znajdujących się w zarządzie parków narodowych."; 43) w art. 65 w ust. 1 i 2 skreśla się wyrazy "tartacznego iglastego". Art. 2. 1. Związane z przejściem zarządu przekazanie władania: 1) lasami, o których mowa w art. 74 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, dokonywane jest przez dotychczasowych zarządców, 2) lasami i gruntami przeznaczonymi do zalesienia, o których mowa w art. 74 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, dokonywane jest przez wojewodów. 2. Przekazanie władania może nastąpić po uprzednim wydzieleniu geodezyjnym nieruchomości stanowiącej przedmiot przekazania. 3. Z przekazania władania strony sporządzają protokół zdawczo-odbiorczy. Art. 3. 1. Dyrektor Generalny może przekazywać gminie lub innej osobie prawnej grunty zabudowane wraz z budynkami mieszkalnymi oraz towarzyszącymi obiektami infrastruktury technicznej i społecznej. 2. O zamiarze przekazania nieruchomości, o których mowa w ust. 1, Dyrektor Generalny składa gminie oświadczenie w okresie trzech lat od daty wejścia w życie ustawy. 3. Grunty Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, z chwilą zawarcia umowy o przekazanie, stają się z mocy prawa własnością gminy. 4. Do przekazywania nieruchomości, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Art. 4. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 3 w § 2 skreśla się wyrazy "przedsiębiorstwa lasów państwowych,". Art. 5. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600 oraz z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 82 w § 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w lesie lub na terenie śródleśnym albo w odległości mniejszej niż 100 m od granicy lasu: a) używa ciągnika lub innej maszyny bez należytego zabezpieczenia przed iskrzeniem, b) roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu, c) pozostawia rozniecony ogień, d) korzysta z otwartego płomienia, e) wypala wierzchnią warstwę gleby lub pozostałości roślinne, f) porzuca nie ugaszone zapałki lub niedopałki papierosów, g) dopuszcza się innych czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru,"; 2) w art. 158 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Właściciel lub posiadacz lasu, który dokonuje wyrębu drzewa w należącym do niego lesie albo w inny sposób pozyskuje z tego lasu drewno niezgodnie z planem urządzenia lasu, uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej albo bez wymaganego pozwolenia, podlega karze grzywny."; 3) art. 161 otrzymuje brzmienie: "Art. 161. Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub motorowerem do nie należącego do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo pozostawia taki pojazd w lesie w miejscu do tego nie przeznaczonym, podlega karze grzywny."; 4) w art. 165 po wyrazie "zabija" dodaje się wyrazy "dziko żyjące". Art. 6. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 20 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o lasach." Art. 7. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 43, poz. 272) w art. 16 po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Do dyrektora parku narodowego należą odpowiednio zadania i kompetencje określone w art. 5 ust. 2-4, art. 9 ust. 1 i 2, art. 10, art. 13 ust. 1 pkt 1-3, art. 13a, art. 14a ust. 1 i 2, art. 26 ust. 3 i 4, art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust. 3 pkt 1 oraz art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 54, poz. 349)." Art. 8. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 24: 1) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Na wniosek Agencji, właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości rejonowy organ rządowej administracji ogólnej przekazuje nieodpłatnie, w drodze decyzji, Lasom Państwowym wydzielone geodezyjnie grunty wchodzące w skład Zasobu, przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Art. 19 stosuje się odpowiednio."; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Agencja może nieodpłatnie przekazywać Lasom Państwowym wydzielone geodezyjnie lasy, a także grunty nadające się do zalesienia inne niż określone w ust. 4. Przekazanie następuje w drodze umowy zawartej między Prezesem Agencji a Dyrektorem Generalnym Lasów Państwowych." Art. 9. Do spraw wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 10. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 43, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do określania zasad opracowywania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, ich opracowywania i wydawania oraz ustalania niektórych cen urzędowych. (Dz. U. Nr 54, poz. 350) Na podstawie art. 12 ust. 3 oraz art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Upoważnia się Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do: 1) określania zasad opracowywania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych obiektów i robót budowlanych, 2) opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2. 2. Upoważnia się do opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych: 1) Ministra Kultury i Sztuki - dla robót związanych z konserwacją obiektów zabytkowych, 2) Ministra Gospodarki - dla robót: a) montażowych maszyn i urządzeń górniczych oraz mechanicznej przeróbki węgla, b) górniczych podziemnych, wraz z robotami elektrycznymi, teletechnicznymi oraz rurociągami technologicznymi i robotami transportowymi, c) wiertniczych, wiertniczych mrożeniowych i cementacyjnych oraz geofizycznych, d) montażowych górnictwa ropy naftowej i gazu wraz z urządzeniami, 3) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - dla robót obejmujących melioracje wodne oraz budowę urządzeń zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi. 3. Upoważnia się do opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych innych ministrów niż wymienieni w ust. 1 i 2, właściwych ze względu na przedmiot ich działania, dla robót remontowych nie wchodzących w zakres budownictwa ogólnego. § 2. Upoważnia się: 1) Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do ustalania cen za: a) świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej, z wyjątkiem świadczeń profilaktycznych domów zdrowia i stacji sanitarno-epidemiologicznych, wykonywanych na podstawie umowy zawartej z osobami fizycznymi lub osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie będącymi osobami prawnymi, b) osobiste świadczenia osób fizycznych na rzecz publicznych zakładów opieki zdrowotnej (oddawanie krwi itp.), 2) Ministra Gospodarki do ustalania cen urzędowych energii elektrycznej w obrocie między przedsiębiorstwami wytwórczymi energetyki, jednostką zajmującą się przesyłem i obrotem energią elektryczną oraz przedsiębiorstwami rozdziału i dostawy energii elektrycznej. § 3. Organy administracji państwowej wymienione w § 2 ustalają ceny, wymagające dotacji z budżetu państwa w uzgodnieniu z Ministrem Finansów. § 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1989 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do określania zasad opracowywania norm kosztorysowych i ich wydawania oraz ustalania niektórych cen urzędowych (Dz. U. Nr 16, poz. 86 i z 1990 r. Nr 46, poz. 272). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 2 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych. (Dz. U. Nr 54, poz. 351) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 802) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Prezesa Centrum, 2) Sekretariat Centrum, 3) Departament Rozwoju Gospodarczego, 4) Departament Rozwoju Społecznego, 5) Departament Polityki Regionalnej i Przestrzennej, 6) Departament Strategii i Integracji Międzynarodowej, 7) Departament Struktur Państwa, 8) Departament Monitorowania i Analiz, 9) Departament Spraw Obronnych, 10) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji, 11) Biuro Finansów, Kadr i Administracji, 12) Biura Rozwoju Regionalnego z siedzibami w Białymstoku, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 15 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Dzieci Maryi z siedzibą w Krakowie. (Dz. U. Nr 54, poz. 352) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Stowarzyszenie Dzieci Maryi" z siedzibą w Krakowie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ z dnia 26 maja 1997 r. o wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 353) Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej wyniki głosowania i wynik referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. I. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do spraw referendum, ustaliła, co następuje: a) głosowanie przeprowadzono w 22 795 obwodach głosowania, b) uprawnionych do głosowania było 28 324 965 osób, c) kart nieważnych oddano 1 068, d) kart ważnych oddało 12 139 794 osób, tj. 42,86% uprawnionych (oznacza to liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu). II. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione w referendum konstytucyjnym pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." 1) głosy nieważne oddało 170 035 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 68 422 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 101 613 głosujących, 2) głosy ważne oddało 11 969 755 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 6 398 316 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 5 571 439 głosujących. III. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w głosowaniu wynosi 6 069 896 osób. Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." większość głosujących udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"). IV. Zestawienie zbiorcze wyników głosowania w województwach stanowi załącznik do niniejszego obwieszczenia. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: Wojciech Łączkowski Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej: Stanisław Kosmal, Andrzej Wróblewski Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej: Stefan Jaworski Jan Kacprzak Ferdynand Rymarz Zbigniew Szonert Stanisław Zabłocki Tadeusz Żyznowski. Załącznik do obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 26 maja 1997 r. (poz. 353) Zestawienie zbiorczych wyników głosowania w referendum konstytucyjnym przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r. (wg województw) L.p.WojewództwoLiczba obwodów głosowaniaLiczba uprawnionych do głosowaniaOddano kart ważnychGłosy nieważneGłosy ważne liczba% (5:4)ogółemznak w obu kratkachbrak znaku w obu kratkachogółemodpowiedzi TAKNIE (frekwencja)liczba% (7:5)liczba% (9:7)liczba% (11:7)liczba% (13:5)liczba% (15:5)liczba% (17:5) 123456789101112131415161718 Ogółem22 79528 324 96512 139 79042,86170 0351,4068 42240,24101 61359,7611 969 75598,606 398 31652,715 571 43945,89 1warszawskie1 2181 910 040977 48151,1810 1891,044 26341,845 92658,16967 29298,96484 01949,52483 27349,44 2bialskopodlaskie234223 56887 84639,291 5851,8065541,3293058,6886 26198,2041 09346,7845 16851,42 3białostockie446514 905248 86148,332 9501,191 26642,921 68457,08245 91198,81110 09544,24135 81654,58 4bielskie519669 223336 28050,254 7441,411 91840,432 82659,57331 53698,59157 55246,85173 98451,74 5bydgoskie677819 786361 79344,134 8281,332 07442,962 75457,04356 96598,67219 64860,71137 31737,95 6chełmskie215182 44266 69536,561 2281,8448839,7474060,2665 46798,1639 05158,5526 41639,61 7ciechanowskie288315 862102 52932,461 9591,9178039,821 17960,18100 57098,0961 09259,5939 47838,50 8częstochowskie471580 063231 12439,843 4001,4791626,942 48473,06227 72498,53138 99060,1488 73438,39 9elbląskie284349 092126 38836,201 7611,3972441,111 03758,89124 62798,6179 01862,5245 60936,09 10gdańskie7291 063 559509 53547,916 1421,212 50540,783 63759,22503 39398,79215 07242,21288 32156,59 11gorzowskie316368 980141 46638,341 9801,4084542,681 13557,32139 48698,6094 47266,7845 01431,82 12jeleniogórskie333384 662155 89940,532 1241,3682038,611 30461,39153 77598,6498 53663,2155 23935,43 13kaliskie433523 426226 14543,204 2061,861 64739,162 55960,84221 93998,14135 20559,7986 73438,35 14katowickie1 8122 914 6291 190 34140,8413 4401,135 69542,377 74557,631 176 90198,87714 11959,99462 78238,88 15kieleckie718845 401316 33137,425 2161,652 13540,933 08159,07311 11598,35196 59362,15114 52236,20 16konińskie287347 308124 56135,862 2391,801 00744,981 23255,02122 32298,2075 86760,9146 45537,29 17koszalińskie300377 721148 40139,291 7951,2175141,841 04458,16146 60698,79100 74767,8945 85930,90 18krakowskie713915 147435 88347,635 1601,181 94037,603 22062,40430 72398,82185 60242,58245 12156,24 19krośnieńskie358363 672186 52251,292 7411,471 23344,981 50855,02183 78198,5359 01331,64124 76866,89 20legnickie290377 790155 91141,272 0091,2982140,871 18859,13153 90298,7195 04960,9658 85337,75 21leszczyńskie234282 783122 41543,292 3641,9396540,821 39959,18120 05198,0776 17362,2343 87835,84 22lubelskie672755 068331 87643,954 4121,331 82741,412 58558,59327 46498,67155 85546,96171 60951,71 23łomżyńskie241253 357109 90543,382 0381,8584841,611 19058,39107 86798,1534 84931,7173 01866,44 24łódzkie506870 001400 97146,094 7351,181 85839,242 87760,76396 23698,82251 53362,73144 70336,09 25nowosądeckie486515 648257 96850,034 4431,721 85041,642 59358,36253 52598,2866 66225,84186 86372,44 26olsztyńskie483550 661205 03437,232 8291,381 11039,241 71960,76202 20598,62128 51662,6873 68935,94 27opolskie663745 762263 07835,283 8641,471 52939,572 33560,43259 21498,53137 95752,44121 25746,09 28ostrołęckie353291 448114 63139,332 4372,131 01641,691 42158,31112 19497,8744 56738,8867 62759,00 29pilskie274350 526148 54242,382 5981,751 13843,801 46056,20145 94498,2593 45362,9152 49135,34 30piotrkowskie406477 455178 02637,292 9441,651 12338,151 82161,85175 08298,3596 08853,9778 99444,37 31płockie319383 194132 74934,642 2471,6994442,011 30357,99130 50298,3184 79763,8845 70534,43 32poznańskie701988 373471 34947,696 1211,302 46140,213 66059,79465 22898,70279 01559,19186 21339,51 33przemyskie328297 854145 17548,742 3041,5995641,491 34858,51142 87198,4147 65232,8295 21965,59 34radomskie497551 752200 59336,363 5951,791 34937,522 24662,48196 99898,21100 01549,869698348,35 35rzeszowskie476525 118302 70857,654 2641,411 78541,862 47958,14298 44498,5980 99826,76217 44671,83 36siedleckie472475 488176 05437,033 8712,201 50538,882 36661,12172 18397,8078 79844,7693 38553,04 37sieradzkie300304 707114 05037,432 1381,8778136,531 35763,47111 91298,1368 72060,2543 19237,87 38skierniewickie260311 579108 75734,912 0061,8478238,981 22461,02106 75198,1661 74056,7745 01141,39 39słupskie237300 571115 56038,451 5781,3763740,3794159,63113 98298,6370 82361,2943 15937,35 40suwalskie283344 950123 22735,721 7591,4370339,971 05660,03121 46898,5765 58953,2355 87945,35 41szczecińskie592726 942294 71140,543 1821,081 26539,751 91760,25291 52998,92189 20664,20102 32334,72 42tarnobrzeskie431439 828187 74042,682 9781,591 16239,021 81660,98184 76298,4182 68244,04102 08054,37 43tarnowskie455489 423227 89146,564 1301,811 55137,552 57962,45223 76198,1970 80331,07152 95867,12 44toruńskie382484 898192 34839,672 5821,341 01639,351 56660,65189 76698,66113 15658,8376 61039,83 45wałbrzyskie462550 798228 21441,433 0971,361 23539,881 86260,12225 11798,64143 34362,8181 77435,83 46włocławskie281319 045114 30835,831 7921,5772640,511 06659,49112 51698,4374 40565,0938 11133,34 47wrocławskie562841 589389 19146,244 3951,131 65037,542 74562,46384 79698,87204 35752,51180 43946,36 48zamojskie412362 870151 78541,832 7671,821 14541,381 62258,62149 01898,1866 55943,8582 45954,33 49zielonogórskie386486 001200 94241,352 8691,431 02235,621 84764,38198 07398,57129 17264,2868 90134,29 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 9 maja 1997 r. w sprawie praw i obowiązków pracowniczych, zasad wynagradzania, wzorów oznak, legitymacji służbowej, odznaki służbowej i umundurowania strażników Państwowej Straży Rybackiej oraz wzoru oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej. (Dz. U. Nr 55, poz. 354) Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602) zarządza się, co następuje: § 1. Strażnikami Państwowej Straży Rybackiej, zwanymi dalej "strażnikami", są: 1) komendant wojewódzki, 2) zastępca komendanta wojewódzkiego, 3) komendant posterunku, 4) starszy strażnik, 5) strażnik, 6) młodszy strażnik. § 2. Strażnik powinien pełnić swoje obowiązki w sposób zapewniający sprawne i prawidłowe wykonywanie zadań Państwowej Straży Rybackiej, przejawiać szczególną troskę o ochronę przyrody i środowiska naturalnego, a w szczególności powiadamiać właściwe organy o zauważonych zanieczyszczeniach wód. § 3. 1. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze strażników ustala się według miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego dla takich samych kategorii zaszeregowania pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej. 2. Komendantowi wojewódzkiemu, zastępcy komendanta wojewódzkiego i komendantowi posterunku przysługuje dodatek funkcyjny. 3. Ustala się: 1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych strażników, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, określonych w relacji procentowej do najniższego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Strażnikowi może być przyznany dodatek za używanie własnego samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru do celów służbowych według zasad określonych przepisami szczególnymi. 2. Strażnikowi pełniącemu w czasie wykonywania czynności służbowych dodatkowo funkcję motorzysty łodzi motorowej przysługuje dodatek w wysokości do 10% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. 3. Strażnikowi pełniącemu w czasie wykonywania czynności służbowych dodatkowo funkcję kierowcy samochodu służbowego przysługuje dodatek w wysokości do 10% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. 4. Strażnikowi, któremu powierzono przewodnictwo psa służbowego, przysługuje dodatek w wysokości do 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. § 5. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy; wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania premii określa zakładowy regulamin premiowania. § 6. 1. Tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, w wysokości 3% planowanych wynagrodzeń osobowych. 2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia. § 7. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą", wlicza się wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. W wypadku gdy praca w Państwowej Straży Rybackiej stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wieloletnią pracę ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy; do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 4. Dodatek za wieloletnią pracę przysługuje strażnikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które strażnik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 5. Dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym strażnik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 8. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej, określonej w art. 23 ust. 1 ustawy, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów. 3. Strażnik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody. 4. Strażnik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez strażnika prawa do tej nagrody. 6. Podstawę obliczania nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące strażnikowi w dniu nabycia prawa do tej nagrody, a jeżeli dla strażnika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli Strażnik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczania tej nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące strażnikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę jubileuszową oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 7. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę strażnikowi, któremu w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 8. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu strażnikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca się tylko jedną nagrodę jubileuszową - najwyższą. 9. Strażnikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 8, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody jubileuszowej danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upływie okres uprawniający go do nabycia nagrody jubileuszowej wyższego stopnia, nagrodę jubileuszową niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej wyższej - różnicę między kwotą nagrody jubileuszowej wyższej a kwotą nagrody jubileuszowej niższej. 10. Przepisy ust. 8 i 9 mają odpowiednie zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym strażnik udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej, był uprawniony do nagrody jubileuszowej wyższego stopnia oraz w razie gdy strażnik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. § 9. 1. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do jednorazowej odprawy pieniężnej, określonej w art. 28 ust. 1 ustawy, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę. 2. Jednorazową odprawę pieniężną oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 3. Strażnik, który otrzymał jednorazową odprawę pieniężną, nie może ponownie nabyć do niej prawa. § 10. 1. Za czas pracy w porze nocnej strażnikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. 2. Dodatek do wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższy od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. § 11. Strażnikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 12. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania strażnika ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 13. 1. Umundurowanie strażnika jest koloru ciemnozielonego, oznaki stanowisk koloru srebrnego na zielonym tle, obuwie, pas i rękawiczki koloru brązowego, koszula koloru brązowego, otok na czapce koloru ciemnozielonego i krawat koloru zielonego. 2. Oznaka służbowa strażnika Państwowej Straży Rybackiej jest wykonana z zielonej tkaniny haftowanej srebrną nicią i naszyta na lewym przedramieniu rękawa munduru i kurtki. 3. Odznaka służbowa strażnika Państwowej Straży Rybackiej używana w czasie wykonywania obowiązków służbowych w ubiorze cywilnym jest wykonana z płytki metalowej z zapinką i powinna być przypinana do zewnętrznej, lewej górnej części ubioru. 4. Oznaka strażnika Społecznej Straży Rybackiej jest wykonana z płytki metalowej koloru srebrnego z zapinką i powinna być przypinana do zewnętrznej, lewej górnej części ubioru. 5. Wzory umundurowania, oznaki służbowej i oznak stanowisk służbowych strażników Państwowej Straży Rybackiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 6. Wzór odznaki służbowej i legitymacji strażników Państwowej Straży Rybackiej określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 7. Wzór oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 14. Strażnicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, mogą być przeszeregowani tylko w ramach zajmowanego stanowiska. § 15. W związku z art. 80 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów normatywnych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) traci moc, w terminach określonych odpowiednio w § 16, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 lipca 1985 r. w sprawie praw i obowiązków pracowniczych, zasad wynagradzania, wzorów oznak i umundurowania strażników Państwowej Straży Rybackiej oraz wzoru oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej (Dz. U. Nr 44, poz. 212). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r., z wyjątkiem § 1, 2, 13 i 14, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 9 maja 1997 r. (poz. 354) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Komendant wojewódzkiXV-XVII5wyższe4 średnie6 2Zastępca komendanta wojewódzkiegoXIV-XVI4średnie5 3Komendant posterunkuXII-XV3średnie5 4Starszy strażnikV-XIII-średnie4 5StrażnikIII-X-zasadnicze zawodowe2 6Młodszy strażnikI-VII-zasadnicze zawodowe- Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia*) 12 1do 35 2do 50 3do 65 4do 80 5do 95 *) Przez najniższe wynagrodzenie rozumie się najniższe miesięczne wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej. Załącznik nr 3 WZORY UMUNDUROWANIA I OZNAK SŁUŻBOWYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ Czapka letnia Ilustracja Czapka zimowa Ilustracja Czapka polowa Ilustracja Mundur gabardynowy Ilustracja Mundur polowy Ilustracja Kurtka i spodnie zimowe Ilustracja Kurtka letnia Ilustracja WZÓR OZNAKI SŁUŻBOWEJ STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ Ilustracja WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ Ilustracja Załącznik nr 4 WZÓR ODZNAKI I LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ Ilustracja strona 1 strona 2 Ilustracja Załącznik nr 5 WZÓR OZNAKI STRAŻNIKA SPOŁECZNEJ STRAŻY RYBACKIEJ Ilustracja WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA SPOŁECZNEJ STRAŻY RYBACKIEJ strona 1 strona 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 12 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Bielsko-Żywieckiej, Elbląskiej, Gliwickiej, Rzeszowskiej, Sandomierskiej, Siedleckiej, Włocławskiej i Akcji Katolickiej Archidiecezji Wrocławskiej. (Dz. U. Nr 55, poz. 355) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Diecezji Bielsko-Żywieckiej" z siedzibą w Bielsku-Białej, erygowana przez Biskupa Bielsko-Żywieckiego, 2) "Akcja Katolicka Diecezji Elbląskiej" z siedzibą w Elblągu, erygowana przez Biskupa Elbląskiego, 3) "Akcja Katolicka Diecezji Gliwickiej" z siedzibą w Gliwicach, erygowana przez Biskupa Gliwickiego, 4) "Akcja Katolicka Diecezji Rzeszowskiej" z siedzibą w Rzeszowie, erygowana przez Biskupa Rzeszowskiego, 5) "Akcja Katolicka Diecezji Sandomierskiej" z siedzibą w Sandomierzu, erygowana przez Biskupa Sandomierskiego, 6) "Akcja Katolicka Diecezji Siedleckiej" z siedzibą w Siedlcach, erygowana przez Biskupa Siedleckiego, 7) "Akcja Katolicka Diecezji Włocławskiej" z siedzibą we Włocławku, erygowana przez Biskupa Włocławskiego, 8) "Akcja Katolicka Archidiecezji Wrocławskiej" z siedzibą we Wrocławiu, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Wrocławskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 26 maja 1997 r. w sprawie porządku przy połowach i sposobu oznakowania sprzętu rybackiego. (Dz. U. Nr 55, poz. 356) Na podstawie art. 30 pkt 2 i art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia regulują zachowanie porządku przy połowach oraz sposób oznakowania sprzętu rybackiego w związku z ochroną żywych zasobów morza w granicach polskich obszarów morskich z wyłączeniem wód wewnętrznych i morza terytorialnego. § 2. 1. Zestawy biernych narzędzi połowu powinny być oznakowane, zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego, w następujący sposób: 1) na końcu zestawu w sektorze zachodnim (licząc od południa poprzez zachód i obejmując północ) powinna znajdować się bojka z tyczką zaopatrzoną w dwie chorągiewki oraz dwa pasy taśmy odblaskowej, 2) na końcu zestawu w sektorze wschodnim (licząc od północy poprzez wschód i obejmując południe) powinna znajdować się bojka z tyczką zaopatrzoną w jedną chorągiewkę oraz jeden pas taśmy odblaskowej, 3) zestaw wystawiony przypowierzchniowo powinien posiadać chorągiewki koloru czerwonego, a zestaw wystawiony przy dnie - chorągiewki koloru czarnego, 4) zestaw wystawiony przypowierzchniowo powinien posiadać dodatkowo na tyczce bojki kulisty znak topowy z jednym pasem taśmy odblaskowej albo kulisty reflektor radarowy, a w porze nocnej: a) końcowa tyczka w sektorze zachodnim powinna być zaopatrzona w dwa światła, b) końcowa tyczka w sektorze wschodnim powinna być zaopatrzona w jedno światło, 5) zestaw, którego długość przekracza 1 milę morską (Mm), powinien dodatkowo posiadać bojki pośrednie, umieszczone w równych odstępach, nie większych niż 1 Mm, a tyczki tych bojek powinny być zaopatrzone w jedną chorągiewkę koloru białego oraz jeden pas taśmy odblaskowej, a w przypadku zestawu wystawionego przypowierzchniowo w porze nocnej - w jedno światło, 6) zestaw dryfujących narzędzi powinien posiadać na obu końcach bojkę z tyczką zaopatrzoną w jedną chorągiewkę koloru czerwonego oraz jeden pas taśmy odblaskowej, a w porze nocnej - w jedno światło. Jeżeli zestaw umocowany jest jednym końcem do statku dryfującego z zestawem, oznakowanie tego końca jest zbędne. 2. Zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego elementy oznakowania narzędzi połowu powinny spełniać następujące warunki: 1) chorągiewki użyte do oznakowania powinny mieć kształt prostokąta z bokiem o wymiarze nie mniejszym niż 40 cm; należy je mocować do tyczki bojki dłuższym bokiem, zachowując odstęp co najmniej 20 cm pomiędzy dwiema chorągiewkami; odstęp pomiędzy powierzchnią wody a chorągiewką nie może być mniejszy niż 80 cm; chorągiewki użyte do oznakowania tego samego zestawu powinny mieć jednakowe wymiary, 2) znak topowy oraz reflektor radarowy powinien mieć kształt kuli o średnicy co najmniej 25 cm, 3) tyczki bojek powinny wystawać co najmniej 1,5 m ponad powierzchnię wody, 4) bojki oraz znaki topowe nie mogą być koloru czerwonego i zielonego, 5) linki łączące narzędzie połowu z bojkami powinny być obciążone lub wykonane z materiału samotonącego, 6) pas taśmy odblaskowej powinien mieć szerokość co najmniej 6 cm, 7) światło powinno być koloru żółtego i dawać błyski co 5 sekund (F1 Y 5s) oraz powinno być widoczne z odległości nie mniejszej niż 2 Mm, 8) echo (odbicie) reflektora radarowego powinno być odbierane z odległości nie mniejszej niż 2 Mm. § 3. Sprzęt rybacki powinien być oznakowany oznaką rybacką, nadaną przez dyrektora urzędu morskiego statkowi rybackiemu, w następujących miejscach: 1) sprzęt ciągniony (włoki, tuki, niewody, cezy itp.) - na orczykach i deskach trałowych, 2) bierne narzędzia połowu (pławnice, mance, nety, wontony, drygawice itp.) - na skrajnych pływakach każdej sieci i wszystkich bojkach, 3) takle i inne sznury haczykowe - na pływakach i wszystkich bojkach. § 4. 1. Po zakończeniu połowów, przy usuwaniu z wody biernych narzędzi połowu, należy również usunąć: kotwice, drzewce, tyczki oraz przedmioty służące do oznakowania danego narzędzia połowu. 2. Ustala się następujące minimalne odstępy dla znajdujących się w wodzie narzędzi połowu należących do różnych rybaków: 1) narzędzia dryfujące - odległości pomiędzy zestawami tych narzędzi połowu nie mogą być mniejsze niż 3 kable, 2) narzędzia stawne - z zastrzeżeniem pkt 3, odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami tych narzędzi połowu nie mogą być mniejsze niż 1 kabel, 3) zestawy net dorszowych - nie mogą być wystawiane w odległościach bocznych mniejszych niż 2 kable i odległościach frontalnych mniejszych niż 3 kable. 3. W netach dorszowych długość linek łączących bojki z siecią nie może przekraczać 1,5 głębokości w miejscu ich wystawienia, a linki powinny być wykonane ze sznurka samotonącego. § 5. Kapitan statku, na kursie którego znajdują się takle, powinien dołożyć wszelkich starań w celu ich ominięcia, a gdyby okazało się to niemożliwe, należy podnieść je na dziobie statku, przeciąć i starannie za rufą zawiązać. § 6. Rozcięcie poplątanych, na skutek sztormu lub z innych przyczyn, narzędzi połowu znajdujących się w wodzie, a należących do różnych rybaków, może nastąpić za zgodą właścicieli albo w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa żeglugi. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela. (Dz. U. Nr 56, poz. 357) 1. Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1982 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 25, poz. 187); 2) ustawą z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214); 3) ustawą z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33); 4) ustawą z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej (Dz. U. Nr 19, poz. 132); 5) ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24); 6) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192); 7) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o zmianie ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 34, poz. 197); 8) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198); 9) ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206); 10) ustawą z dnia 28 września 1990 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 72, poz. 423); 11) ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425); 12) ustawą z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450); 13) ustawą z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252 i z 1996 r. Nr 87, poz. 396); 14) ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254); 15) ustawą z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451); 16) ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602); 17) ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163); 18) ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509); 19) ustawą z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547); 20) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681); 21) ustawą z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113); 22) ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396); 23) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie obejmuje następujących przepisów: 1) art. 53 i 55 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214), które stanowią: "Art. 53. 1. a) Urzędnikom państwowym zatrudnionym na stanowisku kuratora oświaty lub zatrudnionym w urzędach organów administracji państwowej na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych przysługują uprawnienia określone w art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 36, 46, 50-52, 57-60, 86 i 88-90 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, a okres zatrudnienia na tych stanowiskach wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia nauczyciela określone w tej ustawie. 2. (skreślony) b). 3. Rada Ministrów może określać kategorię urzędników państwowych, którzy korzystać będą z uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń przewidzianych w przepisach obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy." "Art. 55. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r."; 2) art. 15 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33), który stanowi: "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1983 r., z tym że przepisy tej ustawy dotyczące zasiłku chorobowego oraz art. 8 pkt 1 i art. 9 pkt 1 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1983 r."; 3) art. 19 ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej (Dz. U. Nr 19, poz. 132), który stanowi: "Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r., z wyjątkiem art. 18, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 4) art. 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24), który stanowi: "Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1989 r."; 5) art. 81 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192), który stanowi: "Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r."; 6) art. 4 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o zmianie ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 34, poz. 197), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 26 maja 1990 r."; 7) art. 1 pkt 18 i art. 47 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), które stanowią: "Art. 1. Do właściwości organów gminy przechodzą - jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej - jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, a w szczególności:" "18) z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187, Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 197): wykonywanie zadań organu nadzorującego w zakresie stosunku pracy nauczycieli przedszkoli oraz nauczycieli szkół prowadzonych przez gminę;"; "Art. 47. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r."; 8) art. 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206), który stanowi: "Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r., z tym że art. 17 uzyskuje moc od dnia 27 marca 1990 r."; 9) art. 2 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 72, poz. 423), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1990 r."; 10) art. 115 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), który stanowi: "Art. 115. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy rozdziału 7 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r."; 11) art. 46 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), który stanowi: "Art. 46. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art. 22, 24, 34 i 40 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z uwzględnieniem ust. 2 i 3. 2. Przepisy art. 24 w stosunku do osób wykonujących pracę nauczyciela wchodzą w życie z dniem 1 września 1992 r. 3. Przepisy art. 39 mają zastosowanie do nagród wypłacanych z zakładowego funduszu nagród, poczynając od nagród wypłaconych za 1991 r."; 12) art. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252 i z 1996 r. Nr 87, poz. 396), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 10, który wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym ustawa została ogłoszona."; 13) art. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254), który stanowi: "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z tym że art. 10 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 14) art. 14 ustawy z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 15) art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r."; 16) art. 23 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163), który stanowi: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1994 r."; 17) art. 68 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), który stanowi: "Art. 68. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 26, lecz nie dłużej niż przez sześć miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt 2, w zakresie dotyczącym ustalania wysokości czynszu najmu. W tym samym okresie osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w art. 53, opłacają czynsz najmu w wysokości pokrywającej koszty eksploatacji tych domów i lokali mieszkalnych. 3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 54 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt 2 zachowują moc nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy."; 18) art. 20 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547), który stanowi: "Art. 20. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 13, 17 i 19, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, oraz art. 18 ust. 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."; 19) art. 7 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r."; 20) art. 67 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113), który stanowi: "Art. 67. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 59 i 60, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od tego dnia."; 21) art. 2-9 i 11 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396), które stanowią: "Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z 1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z 1991 r. Nr 53, poz. 226, Nr 55, poz. 236 i 237, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) w art. 24114 dodaje się § 3 w brzmieniu: «§ 3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli zawierają podmioty wskazane w art. 36 Karty Nauczyciela». Art. 3. W ustawie z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252) skreśla się art. 2. Art. 4. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547 i z 1995 r. Nr 1, poz. 2) skreśla się art. 19. Art. 5. 1. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie mianowania stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy. 2. Do nauczycieli, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali mianowani, a mają okres zatrudnienia co najmniej 2 lata, stosuje się przepisy dotychczasowe dotyczące oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem, z wyłączeniem zasady uzyskiwania mianowania z mocy prawa. Art. 6. Do spłaty lub umorzenia kredytów udzielonych nauczycielom na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 7. Do nauczycieli, którzy w dniu wejścia w życie ustawy przebywają na urlopach dla poratowania zdrowia, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 8. W sprawach wszczętych, a nie zakończonych do dnia wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 9. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie stosuje się dotychczasowe przepisy wykonawcze ze zmianami wynikającymi z tej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy." "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w zakresie dotyczącym art. 47 ust. 1 pkt 5, art. 64 ust. 3, art. 66 ust. 2 oraz art. 70a, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r."; 22) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który stanowi: "Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3, art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art. 45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art. 80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r. oraz art. 41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)." 3. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie obejmuje przepisów art. 50, 89 i 91 w brzmieniu: "Art. 50. c) 1. Tytuł honorowy "Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej" nadawany będzie zasłużonym nauczycielom za szczególnie wybitne osiągnięcia w wieloletniej pracy pedagogicznej. 2. Tytuł honorowy "Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej" nadaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa: 1) wzór odznaki tytułu honorowego, 2) tryb przedstawiania wniosków o nadanie tytułu honorowego, 3) tryb wręczania odznaki i dyplomu o nadaniu tytułu honorowego, 4) sposób noszenia odznaki tytułu honorowego." "Art. 89. d) 1. Nauczycielom uprawnionym do emerytury lub renty inwalidzkiej przysługuje dodatek do emerytury lub renty w wysokości 15% podstawy wymiaru tych świadczeń, jeśli uprawniony do emerytury wykonywał pracę nauczycielską w szkole co najmniej przez 15 lat, a uprawniony do renty - co najmniej przez 5 lat. 2. Przepis ust. 1 dotyczy zarówno nauczycieli, którzy przejdą na emeryturę lub rentę po dniu wejścia w życie ustawy, jak i tych, którzy przeszli na emeryturę lub rentę przed tą datą. 3. Przyznanie dodatku wymienionego w ust. 1 dla nauczycieli, którzy przeszli na emeryturę lub rentę przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje na ich wniosek." "Art. 91. e) Podstawa wymiaru emerytury, renty inwalidzkiej i renty rodzinnej ulega corocznym podwyżkom stosownie do wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej w roku poprzedzającym rok podwyżki - na zasadach i w terminach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin". - jako wygasłych. Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr Załącznik do obwieszczenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 marca 1997 r. (poz. 357) USTAWA z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela. Mając na względzie doniosłą rolę oświaty i wychowania w Rzeczypospolitej Polskiej 1), pragnąc dać wyraz szczególnej randze społecznej zawodu nauczyciela zgodnie z potrzebami i oczekiwaniami, otwierając niniejszą ustawą drogę do dalszych uregulowań prawnych systemu edukacji narodowej, stanowi się, co następuje: Rozdział 1 Postanowienia wstępne Art. 1. 2) 1. Ustawie podlegają nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w: 1) publicznych przedszkolach, szkołach, zakładach kształcenia nauczycieli, placówkach doskonalenia nauczycieli oraz placówkach kształcenia ustawicznego, 2) placówkach oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych, ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych prowadzonych przez ministrów i inne organy administracji państwowej oraz gminy, 3) przedszkolach, szkołach i zespołach pozalekcyjnych zajęć wychowawczych, zorganizowanych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz w domach pomocy społecznej, 4) zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich, rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych oraz w szkołach przy zakładach karnych, 5) bibliotekach szkolnych i pedagogicznych, ośrodkach metodycznych, poradniach psychologiczno-pedagogicznych i w innych poradniach specjalistycznych, 6) placówkach kształcenia artystycznego dzieci i młodzieży, placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, prowadzonych przez spółdzielnie, instytucje i organizacje społeczne, które działalność oświatowo-wychowawczą i kształcenia artystyczne prowadzą na podstawie statutu. 2. Ustawie podlegają również nauczyciele zatrudnieni w: 1) urzędach organów administracji państwowej oraz jednostkach organizacyjnych powołanych przez te organy na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w zakresie ustalonym ustawą, 2) organizacjach społecznych oraz związkach zawodowych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w zakresie ustalonym ustawą, 3) szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych w zakresie ustalonym ustawą. Art. 2. 3) Przepisów ustawy, z wyjątkiem art. 50 i 59, nie stosuje się do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej oraz funkcjonariuszy Policji i pożarnictwa: 1) zajmujących stanowiska nauczycieli w szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych wojskowych i resortu spraw wewnętrznych i administracji 4), 2) wyznaczonych do wykonywania zadań poza wojskiem i resortem spraw wewnętrznych i administracji 4) na stanowiskach wymienionych w art. 1. Art. 3. 5) Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) nauczycielach bez bliższego określenia - rozumie się przez to nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w przedszkolach, szkołach i placówkach wymienionych w art. 1 ust. 1, 2) szkołach bez bliższego określenia - rozumie się przez to przedszkola, szkoły i inne placówki wymienione w art. 1 ust. 1, 3) zainteresowanych ministrach bez bliższego określenia - rozumie się przez to również centralne organy instytucji i organizacji społecznych prowadzących statutową działalność oświatowo-wychowawczą i kształcenie artystyczne, 4) związkach zawodowych - rozumie się przez to związek zawodowy, którego członkiem jest nauczyciel, a jeżeli nauczyciel nie jest członkiem żadnego związku, to związek zawodowy zrzeszający nauczycieli wskazany przez nauczyciela, 5) ustawie o systemie oświaty - rozumie się ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). Art. 4. 1. Zasady współdziałania w dziedzinie oświaty i wychowania organów administracji państwowej ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli nie ustalone w ustawie o związkach zawodowych określa porozumienie zawarte przez Ministra Edukacji Narodowej 6) lub przez właściwego ministra z naczelnymi organami tych związków. 2. 7) Rozporządzenia i zarządzenia przewidziane ustawą podlegają uzgodnieniu ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli. Art. 5. 1. Minister Edukacji Narodowej 6), w drodze rozporządzenia, może rozciągnąć przepisy ustawy lub niektóre jej postanowienia na: 1) nauczycieli szkół i placówek szkolących oraz oświatowo-wychowawczych innych niż wymienione w art. 1, 2) 8) pracowników pełniących funkcję instruktorów oraz kierowników praktycznej nauki zawodu lub prowadzących pracę wychowawczą z młodocianymi pracownikami w placówkach zbiorowego zakwaterowania oraz w Ochotniczych Hufcach Pracy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie, 3) pracowników pedagogicznych zatrudnionych na stanowiskach nauczycieli w ośrodkach szkolenia i doskonalenia kadr i ośrodkach szkolenia zawodowego oraz zawodowych kuratorów sądowych, 4) 9) trenerów zatrudnionych w szkołach i klasach z rozszerzonym programem wychowania fizycznego, szkołach i klasach sportowych, szkołach i klasach mistrzostwa sportowego, placówkach wychowania pozaszkolnego oraz w uczniowskich klubach sportowych, a także trenerów zatrudnionych w innych klubach sportowych, dla których praca z dziećmi i młodzieżą stanowi podstawowe zajęcie - w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 2. (skreślony) 10). Rozdział 2 Obowiązki nauczycieli Art. 6. 11) Nauczyciel obowiązany jest rzetelnie realizować podstawowe funkcje szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą; dążyć do pełni rozwoju osobowości ucznia i własnej. Nauczyciel obowiązany jest kształcić i wychowywać młodzież w umiłowaniu Ojczyzny; w poszanowaniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; w duchu humanizmu, tolerancji, wolności sumienia, sprawiedliwości społecznej i szacunku dla pracy; dbać o kształtowanie u uczniów postaw moralnych i obywatelskich zgodnie z ideą demokracji, pokoju i przyjaźni między ludźmi różnych narodów, ras i światopoglądów. Art. 6a. 12) 1. Praca nauczyciela podlega ocenie. Pierwszej oceny pracy nauczyciela zatrudnionego po raz pierwszy w szkole na podstawie umowy o pracę dokonuje się do końca pierwszego półrocza w drugim roku pracy. Drugiej oceny pracy nauczyciela, który uzyskał pierwszą ocenę co najmniej wyróżniającą, dokonuje się pod koniec trzeciego roku pracy, a nauczyciela, który uzyskał ocenę dobrą lub zadawalającą - w czwartym roku pracy, w takim terminie, aby w razie wniesienia odwołania od ustalonej oceny postępowanie odwoławcze mogło być zakończone na miesiąc przed zakończeniem zajęć szkolnych. 2. Nauczyciel, który nie został oceniony w okresach wymienionych w ust. 1, ma prawo wystąpić do dyrektora szkoły o dokonanie oceny, a dyrektor szkoły - obowiązek dokonania oceny w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty zgłoszenia wniosku. 3. Po okresach wymienionych w ust. 1 ocena pracy nauczyciela może być dokonana w każdym czasie, na wniosek nauczyciela, dyrektora szkoły, organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę i rady szkoły. 4. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona stwierdzeniem uogólniającym: 1) szczególnie wyróżniająca, 2) wyróżniająca, 3) dobra, 4) zadowalająca, 5) negatywna. 5. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii samorządu uczniowskiego. 6. Oceny pracy nauczyciela, któremu powierzono stanowisko dyrektora szkoły, dokonuje: 1) organ prowadzący szkołę, jeżeli jest równocześnie organem sprawującym nadzór pedagogiczny nad szkołą, albo 2) organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, jeżeli organ prowadzący szkołę nie sprawuje nadzoru pedagogicznego. 7. Organy, o których mowa w ust. 6, dokonują oceny pracy dyrektora szkoły po zasięgnięciu opinii rady szkoły i zakładowych organizacji związkowych działających w tej szkole. 8. Ocenę pracy ustala się po zapoznaniu nauczyciela z jej projektem oraz wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń. 9. Od ustalonej oceny pracy, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, przysługuje: 1) nauczycielowi - prawo wniesienia odwołania, za pośrednictwem dyrektora szkoły, do organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą, 2) nauczycielowi, któremu powierzono stanowisko dyrektora szkoły - prawo złożenia wniosku o ponowne ustalenie oceny jego pracy do organu, który tę ocenę ustalił. 10. Organ, o którym mowa w ust. 9, powołuje w celu rozpatrzenia odwołania lub wniosku zespół oceniający. Od oceny dokonanej przez zespół oceniający nie przysługuje odwołanie. 11. Od ocen określonych w art. 10 ust. 2 pkt 7, od których uzależnione jest mianowanie, odwołanie lub wniosek, przysługuje odpowiednio nauczycielowi zgodnie z ust. 9, organowi prowadzącemu szkołę oraz organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny rozpatruje sprawy w trybie określonym w ust. 10. 12. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych, nauczycieli przedmiotów zawodowych w średnich szkołach medycznych, nauczycieli przedmiotów zawodowych w szkołach rolniczych i gospodarki żywnościowej, nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej, określą, w drodze rozporządzenia: 1) kryteria oraz szczegółowe zasady i tryb dokonywania oceny pracy nauczyciela, tryb postępowania odwoławczego oraz szczegółowe zasady powoływania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego, 2) zadania i obowiązki dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. Art. 7. 1. Szkołą kieruje dyrektor, który jest jej przedstawicielem na zewnątrz, przełożonym służbowym wszystkich pracowników szkoły, przewodniczącym rady pedagogicznej. Dyrektor sprawuje opiekę nad dziećmi i młodzieżą uczącą się w szkole. 2. Dyrektor szkoły odpowiedzialny jest w szczególności za: 1) dydaktyczny i wychowawczy poziom szkoły, 2) 13) realizację zadań zgodnie z uchwałami rady pedagogicznej i rady szkoły, podjętymi w ramach ich kompetencji stanowiących, oraz zarządzeniami organów nadzorujących szkołę, 3) tworzenie warunków do rozwijania samorządnej i samodzielnej pracy uczniów i wychowanków, 4) zapewnienie pomocy nauczycielom w realizacji ich zadań i ich doskonaleniu zawodowym, 5) zapewnienie w miarę możliwości odpowiednich warunków organizacyjnych do realizacji zadań dydaktycznych i opiekuńczo-wychowawczych. 3. 14) Nauczyciele, którym powierzone zostały stanowiska kierownicze w szkole, poza obowiązkami wymienionymi w ust. 2 i w art. 6 wykonują ponadto inne zadania związane z powierzonym stanowiskiem, określone w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami przez Ministra Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych - przez Ministra Kultury i Sztuki. Art. 8. 15) Organy uprawnione do sprawowania nadzoru pedagogicznego oraz zasady sprawowania tego nadzoru określają odrębne przepisy. Rozdział 3 Wymagania kwalifikacyjne Art. 9. 1. Stanowisko nauczyciela może zajmować osoba, która: 1) 16) posiada wyższe wykształcenie z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym lub ukończyła zakład kształcenia nauczycieli i podejmuje pracę na stanowisku, do którego są to wystarczające kwalifikacje, 2) przestrzega podstawowych zasad moralnych, 3) spełnia warunki zdrowotne niezbędne do wykonywania zawodu. 2. Minister Edukacji Narodowej 6), a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe kwalifikacje wymagane od nauczycieli oraz szkoły i wypadki, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego wykształcenia. 3. Minister Kultury i Sztuki może określać szkoły i inne placówki kształcenia artystycznego, w których stanowiska nauczycieli mogą zajmować osoby mające ukończoną szkołę artystyczną II stopnia w zakresie kierunku odpowiadającego nauczanym przedmiotom. Rozdział 4 Nawiązanie, zmiana i rozwiązanie stosunku pracy Art. 10. 1. Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się na podstawie mianowania lub umowy o pracę. 2. Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie, jeżeli: 1) posiada obywatelstwo polskie, 2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 3) korzysta z praw publicznych, 4) nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne lub o ubezwłasnowolnienie, 5) posiada wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska, 6) może być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nie określony, 7) 17) bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć co najmniej przez 3 lata i w tym okresie uzyskał dwie oceny co najmniej wyróżniające, na zasadach i w trybie określonym w art. 6a, lub bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez 4 lata pracy i na koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą albo bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie jako nauczyciel akademicki pracę dydaktyczną w szkole wyższej co najmniej przez 3 lata i uzyskał ocenę pozytywną w tym zakresie, 8) (skreślony) 18). 2a. 19) Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie również w wypadku ponownego zatrudnienia nauczyciela mianowanego, jeżeli spełnia wymagania, o których mowa w ust. 2 pkt 1-6, a przerwa w pracy w szkole nie przekraczała 5 lat. 2b. 19) Przez wykonywanie pracy pedagogicznej zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami należy rozumieć realizowanie zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w wymiarze co najmniej 1/2 tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć. 2c. 19) Do okresu nieprzerwanej pracy, o której mowa w ust. 2 pkt 7, wlicza się okresy przerw z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby oraz urlopu innego niż wypoczynkowy - trwających łącznie nie dłużej niż 6 miesięcy. W wypadku przerwy dłuższej niż 6 miesięcy okres wymagany do mianowania przedłuża się o czas przerwy przekraczającej 6 miesięcy. 3. Z nauczycielem, który nie spełnia wszystkich warunków określonych w ust. 2, stosunek pracy nawiązuje się na podstawie umowy o pracę, z tym że nie można nawiązać stosunku pracy z osobą nie spełniającą warunków określonych w ust. 2 pkt 2-4. 4. 20) Z nauczycielem posiadającym wymagane kwalifikacje i rozpoczynającym pracę w szkole stosunek pracy nawiązywany jest na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. Nawiązanie stosunku pracy z nauczycielem na czas określony może nastąpić wyłącznie w wypadku zaistnienia potrzeby wynikającej z organizacji nauczania lub zastępstwa nieobecnego nauczyciela. 5. Z osobami, dla których praca w szkole jest dodatkowym zatrudnieniem, zawiera się umowę o pracę. Art. 11. 21) Nauczyciela mianuje dyrektor szkoły w uzgodnieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny nad szkołą. Art. 12. 1. Nauczyciele mianowani nie podlegają podporządkowaniu służbowemu określonemu w innych przepisach prawnych dla mianowanych funkcjonariuszy państwowych. 2. Nauczyciel w realizacji programu nauczania ma prawo do swobody stosowania takich metod nauczania i wychowania, jakie uważa za najwłaściwsze spośród uznanych przez współczesne nauki pedagogiczne, oraz do wyboru spośród zatwierdzonych do użytku szkolnego podręczników i innych pomocy naukowych. 3. 22) Nauczyciel powinien podnosić swą wiedzę ogólną i zawodową, korzystając z prawa pierwszeństwa do uczestnictwa we wszelkich formach doskonalenia zawodowego na najwyższym poziomie. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może zobowiązać nauczyciela do podjęcia doskonalenia zawodowego w określonej formie. Art. 13. 23) Stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z dniem określonym w akcie mianowania, a jeżeli tego dnia nie określono - z dniem doręczenia tego aktu. Art. 14. Akt mianowania i umowa o pracę powinny w szczególności określić: 1) stanowisko i miejsce pracy, 2) termin rozpoczęcia pracy, 3) wynagrodzenie lub zasady jego ustalania. Art. 15. 24) Przy mianowaniu na stanowisko nauczyciela osoba mianowana składa ślubowanie przed dyrektorem szkoły według następującej roty: "Ślubuję rzetelnie pełnić mą powinność nauczyciela wychowawcy i opiekuna młodzieży, dążyć do pełni rozwoju osobowości ucznia i własnej, kształcić i wychowywać młode pokolenie w duchu umiłowania Ojczyzny, poszanowania Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami humanizmu, sprawiedliwości społecznej i wolności sumienia." Art. 16. Mianowanie lub umowa o pracę wygasa, jeżeli nowo zatrudniony nauczyciel nie usprawiedliwi w ciągu 7 dni swojego nieprzystąpienia do pracy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Art. 17. 25) 1. Zasady powierzania stanowisk kierowniczych w szkole określają odrębne przepisy. 2. Nauczyciele powołani na stanowisko kuratora oświaty oraz nauczyciele przechodzący do pracy w urzędach administracji państwowej na stanowiska wymagające kwalifikacji pedagogicznych otrzymują urlop bezpłatny na czas zajmowania tych stanowisk. Art. 18. 1. Nauczyciel mianowany może być przeniesiony na własną prośbę lub z urzędu za jego zgodą na inne stanowisko w tej samej lub innej szkole, w tej samej lub innej miejscowości, na takie samo lub inne stanowisko. 2. Przeniesienie nauczyciela z urzędu, w trybie określonym w ust. 1, do innej miejscowości może nastąpić pod warunkiem: 1) zapewnienia nauczycielowi w nowym miejscu pracy odpowiedniego do jego stanu rodzinnego mieszkania oraz miejsca pracy dla współmałżonka, jeśli jest on nauczycielem, 2) przyznania nauczycielowi, oprócz zwrotu kosztów przeniesienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1, zasiłku osiedleniowego w wysokości dwumiesięcznego ostatnio pobieranego wynagrodzenia zasadniczego z dodatkami. 3. 26) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy przeniesieniu nauczyciela do szkoły prowadzonej przez inny organ, a przepis ust. 2 również w razie przejścia nauczyciela za jego zgodą do pracy w terenowych organach administracji państwowej. 4. 28) Przeniesienia nauczyciela mianowanego do innej szkoły dokonuje dyrektor szkoły, do której nauczyciel ma być przeniesiony, po zasięgnięciu opinii organu prowadzącego tę szkołę i za zgodą dyrektora szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. 28) Przeniesienia mianowanego nauczyciela religii, który otrzymał na podstawie odrębnych przepisów skierowanie do innej szkoły, dokonuje dyrektor szkoły, do której nauczyciel otrzymał skierowanie, w porozumieniu z dyrektorem szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, i po zawiadomieniu organów prowadzących te szkoły. Art. 19. 1. 29) W razie konieczności zapewnienia szkole obsady na stanowisku nauczyciela z wymaganymi kwalifikacjami odpowiadającymi potrzebom programowym szkoły, organ prowadzący szkołę może przenieść nauczyciela mianowanego do tej szkoły - bez zgody nauczyciela, jednak na okres nie dłuższy niż 3 lata, z prawem powrotu na uprzednio zajmowane stanowisko. 2. W wypadku określonym w ust. 1, a dotyczącym pracy w innej szkole w innej miejscowości, nauczycielowi przysługuje: 1) czterodniowy tydzień pracy, 2) dodatek za uciążliwość pracy w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego, 3) 30) zakwaterowanie w miejscu czasowego zatrudnienia. Art. 20. 31) 1. W razie całkowitej lub częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć, dyrektor szkoły przenosi nauczyciela w stan nieczynny lub, na wniosek nauczyciela, rozwiązuje z nim stosunek pracy. Nauczyciel mianowany może wyrazić zgodę na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w art. 22 ust. 2. 2. Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn określonych w ust. 1, przysługuje odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Nauczycielowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn określonych w ust. 1, przysługują świadczenia określone w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. 3. Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 następuje z końcem roku szkolnego po uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniu, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Warunek rozwiązania stosunku pracy z końcem roku szkolnego nie dotyczy nauczycieli szkół, w których w organizacji pracy nie przewidziano ferii szkolnych, nauczycieli placówek kształcenia ustawicznego oraz nauczycieli szkół, w których przewidziane są ferie szkolne, jeżeli likwidacja szkoły następuje w trakcie roku szkolnego. 5. Okres wypowiedzenia może być skrócony do 1 miesiąca, z tym że w takim wypadku nauczycielowi przysługuje odszkodowanie za pozostałą część okresu wypowiedzenia w wysokości wynagrodzenia liczonego jak za okres urlopu wypoczynkowego. Okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się nauczycielowi pozostającemu w tym okresie bez pracy do okresu zatrudnienia. 6. Nauczyciel przeniesiony w stan nieczynny zachowuje prawo do wynagrodzenia zasadniczego oraz innych świadczeń pracowniczych do czasu rozwiązania stosunku pracy. Stosunek pracy nauczyciela wygasa z mocy prawa z upływem sześciomiesięcznego okresu pozostawania w stanie nieczynnym. 7. Dyrektor szkoły ma obowiązek przywrócenia do pracy w pierwszej kolejności nauczyciela pozostającego w stanie nieczynnym w razie powstania możliwości ponownego podjęcia przez nauczyciela pracy w pełnym wymiarze zajęć na czas nie określony lub na okres, na który została zawarta umowa, w tej samej szkole, na tym samym lub innym stanowisku, pod warunkiem posiadania przez nauczyciela wymaganych kwalifikacji. Odmowa podjęcia pracy przez nauczyciela powoduje wygaśnięcie stosunku pracy z dniem odmowy. 8. W wypadkach podyktowanych koniecznością realizacji programu nauczania w tej samej lub w innej szkole lub zapewnienia opieki w placówce opiekuńczo-wychowawczej nauczyciel pozostający w stanie nieczynnym może, na swój wniosek lub na wniosek dyrektora szkoły, podjąć pracę zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami w niepełnym lub w pełnym wymiarze zajęć, jednak na okres nie dłuższy niż okres stanu nieczynnego. Z tytułu wykonywania pracy nauczycielowi przysługuje odpowiednie do wymiaru zajęć wynagrodzenie, niezależnie od pobieranego wynagrodzenia z tytułu pozostawania w stanie nieczynnym. Art. 21. 1. W razie przeniesienia nauczyciela przysługuje mu zwrot kosztów przeniesienia według zasad określonych w odrębnych przepisach dla pracowników urzędów państwowych. 2. Nauczyciela zmieniającego miejsce zamieszkania w związku z przeniesieniem zwalnia się od pełnienia obowiązków służbowych na odpowiedni okres czasu, nie dłuższy niż 7 dni. Art. 22. 32) 1. Organ prowadzący szkołę może nałożyć na nauczyciela obowiązek podjęcia pracy w innej szkole w tej samej miejscowości i na tym samym lub - za jego zgodą - na innym stanowisku, w celu uzupełnienia tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w wymiarze nie większym niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć. W wypadku niewyrażenia zgody nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie za część obowiązkowego wymiaru zajęć. 2. Zasada ograniczenia zatrudnienia nauczyciela mianowanego do wymiaru nie niższego niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć i proporcjonalnego zmniejszenia wynagrodzenia może być - za zgodą nauczyciela - stosowana również w wypadku, gdy z przyczyn, o których mowa w art. 20 ust. 1, nie ma możliwości zatrudnienia nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć oraz nie istnieją warunki do uzupełnienia tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w innej szkole. W razie braku zgody nauczyciela mianowanego na ograniczenie wymiaru zatrudnienia i proporcjonalne zmniejszenie wynagrodzenia, stosuje się przepisy art. 20. Art. 23. 33) 1. Stosunek pracy z nauczycielem mianowanym ulega rozwiązaniu: 1) na wniosek nauczyciela, 2) w razie czasowej niezdolności nauczyciela do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza rok; w szczególnie uzasadnionych wypadkach - po stwierdzeniu przez lekarza leczącego poprawy stanu zdrowia nauczyciela i możliwości powrotu do pracy - okres nieobecności w pracy spowodowanej chorobą może być przedłużony ponad rok, nie dłużej jednak niż do dwóch lat, licząc łącznie okres niezdolności do pracy i urlopu dla poratowania zdrowia, 3) w razie orzeczenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia trwałej niezdolności nauczyciela do pracy w pełnym wymiarze zajęć na zajmowanym stanowisku, 4) po osiągnięciu przez nauczyciela wieku emerytalnego określonego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin; jeżeli z osiągnięciem wieku emerytalnego nauczyciel nie nabył prawa do emerytury - dyrektor szkoły przedłuża okres zatrudnienia, nie dłużej jednak niż o 2 lata od osiągnięcia wieku emerytalnego, 5) w razie uzyskania negatywnej oceny pracy dokonanej w trybie i na zasadach określonych w art. 6a, 6) w razie cofnięcia skierowania do nauczania religii w szkole na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym z przyczyn określonych w ust. 1 następuje odpowiednio: 1) z końcem roku szkolnego, po uprzednim złożeniu przez nauczyciela trzymiesięcznego wypowiedzenia, 2) z końcem tego miesiąca, w którym upływa okres czasowej niezdolności nauczyciela do pracy, 3) z końcem tego miesiąca, w którym dyrektor szkoły otrzymał prawomocne orzeczenie o trwałej niezdolności nauczyciela do pracy w pełnym wymiarze zajęć na zajmowanym stanowisku, 4) z końcem roku szkolnego, w którym nauczyciel osiągnął wiek emerytalny, po uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniu, 5) z końcem tego miesiąca, w którym upływa trzymiesięczne wypowiedzenie, licząc od otrzymania przez nauczyciela negatywnej oceny pracy, 6) z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie skierowania do nauczania religii. 3. Rozwiązanie stosunku pracy z końcem roku szkolnego w wypadkach określonych w ust. 2 pkt 1 i 4 nie dotyczy nauczyciela szkoły, w której w organizacji pracy nie przewidziano ferii szkolnych. 4. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym może nastąpić również: 1) na mocy porozumienia stron, 2) w razie dwukrotnego nie usprawiedliwionego niezgłoszenia się nauczyciela, skierowanego z urzędu, na badania lekarskie. 5. Dyrektor szkoły może skierować nauczyciela mianowanego na badania przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia na wniosek nauczyciela lub z własnej inicjatywy. W wypadku określonym w ust. 4 pkt 2 rozwiązanie stosunku pracy następuje z końcem miesiąca, w którym dyrektor szkoły otrzymał informację o niezgłoszeniu się nauczyciela na badanie lekarskie. Art. 24. (skreślony). 34) Art. 25. (skreślony). 34) Art. 26. 1. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela wygasa z mocy prawa w razie: 1) 35) prawomocnego ukarania w trybie dyscyplinarnym karą dyscyplinarną zwolnienia z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim, w okresie trzech lat od ukarania lub wydalenia z zawodu nauczycielskiego, 2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia praw publicznych albo prawa wykonywania zawodu, 3) upływu trzymiesięcznego okresu odbywania kary pozbawienia wolności, 4) stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów, 5) upływu sześciomiesięcznego terminu pozostawania w stanie nieczynnym. 2. 36) Wygaśnięcie stosunku pracy w wypadkach określonych w ust. 1 stwierdza dyrektor szkoły. Art. 27. 37) 1. Rozwiązanie umowy o pracę zawartej z nauczycielem na czas nieokreślony następuje z końcem roku szkolnego, za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. 2. Rozwiązanie umowy o pracę zawartej z nauczycielem na czas nie określony może nastąpić w każdym czasie i bez wypowiedzenia w razie niezdolności nauczyciela do pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż jeden rok, chyba że w szczególnie uzasadnionych wypadkach lekarz leczący stwierdzi możliwość powrotu do pracy w zawodzie nauczyciela. W tym wypadku okres nieobecności w pracy spowodowanej chorobą może być przedłużony do dwóch lat, licząc łącznie okres niezdolności do pracy i urlopu dla poratowania zdrowia. 3. Do rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nie określony stosuje się również przepisy art. 23 ust. 1 pkt 3-6, ust. 2 pkt 3-6 oraz ust. 3-5. Art. 28. 1. 38) Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyny określonej w art. 23 ust. 1 pkt 3, przyznaje się odprawę pieniężną w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego ostatnio pobieranego w czasie trwania stosunku pracy - za każdy pełny rok pracy nauczycielskiej, zaliczanej do okresów pracy pedagogicznej w myśl przepisów wydanych na podstawie art. 31 pkt 1, nie przekraczającą jednak sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. 2. 39) Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązuje się stosunek pracy z przyczyn określonych w art. 70 ust. 2, przyznaje się odprawę pieniężną na zasadach określonych w ust. 1, nie przekraczającą jednak: 1) trzymiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli okres pracy nauczycielskiej nie przekroczył 10 lat, 2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli okres pracy nauczycielskiej przekroczył 10 lat. 2a. 40) W wypadku określonym w art. 23 ust. 1 pkt 6 nauczycielowi przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za każdy rok pracy na stanowisku nauczyciela religii, nie więcej jednak niż w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia. 3. 41) Odprawy określone w ust. 1-2a wypłaca dyrektor szkoły, który rozwiązał z nauczycielem mianowanym stosunek pracy. Rozdział 5 Warunki pracy i wynagrodzenie Art. 29. 1. 42) Organ prowadzący szkołę obowiązany jest zapewnić szkole podstawowe warunki do realizacji przez nauczyciela zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. 2. Nauczycielowi przysługuje wyposażenie jego stanowiska pracy, umożliwiające realizację dydaktyczno-wychowawczego programu nauczania. 3. Minister Edukacji Narodowej 6) w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, zaś w odniesieniu do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki, określa podstawowe warunki niezbędne do realizacji przez szkoły i nauczycieli zadań i programów, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 30. 1. Wynagrodzenie nauczycieli składa się z wynagrodzenia zasadniczego i dodatków. 2. 43) Wysokość wynagrodzenia zasadniczego uzależniona jest od posiadanego przez nauczyciela poziomu wykształcenia i stażu pracy oraz osiąganych wyników pracy, a dodatków - od wykonywanej funkcji, zajmowanego stanowiska, warunków pracy i osiąganych wyników pracy oraz kwalifikacji specjalistycznych. Art. 31. 44) Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatków, wynagrodzenia za zajęcia dodatkowe oraz zasady zaszeregowania i przyznawania dodatków do wynagrodzenia nauczycieli, 2) szczegółowe zasady awansowania nauczycieli do wyższego szczebla wynagrodzenia zasadniczego. Art. 32. 1. 45) Dodatek funkcyjny przysługuje nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze w szkole. 2. Dodatek funkcyjny przysługuje również nauczycielom, którym powierzono obowiązki kierownicze w zastępstwie. W tych wypadkach prawo do dodatku powstaje od pierwszego dnia miesiąca po upływie jednomiesięcznego okresu pełnienia tych obowiązków i gaśnie z pierwszym dniem miesiąca następującego po zaprzestaniu pełnienia tych obowiązków. 3. 46) Dodatek służbowy przysługuje nauczycielom, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1. Art. 33. 1. 47) Nauczycielom przysługuje dodatek za staż pracy w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych poczynając od czwartego roku pracy, z tym że dodatek ten nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego. 2. (skreślony). 48) 3. 49) Szczególne wypadki zaliczenia okresów zatrudnienia, uprawniające do dodatków za staż pracy, określa Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej. Art. 34. 1. Nauczycielom pracującym w trudnych i uciążliwych warunkach pracy oraz w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługują z tego tytułu dodatki wymienione w ust. 2 i 3. 2. 50) Wykaz trudnych i uciążliwych warunków pracy stanowiących podstawę do przyznania z tego tytułu dodatku oraz szczegółowe zasady wypłaty tego dodatku określa Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej i zainteresowanymi ministrami. 3. 50) Wykaz prac w warunkach szkodliwych dla zdrowia, z oznaczeniem stopnia ich szkodliwości, stanowiących podstawę do przyznania z tego tytułu dodatku oraz szczegółowe zasady wypłaty tego dodatku określa Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki Socjalnej oraz Edukacji Narodowej. Art. 35. 51) 1. W szczególnych wypadkach, podyktowanych wyłącznie koniecznością realizacji programu nauczania lub zapewnienia opieki w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, nauczyciel może być obowiązany do odpłatnej pracy w godzinach ponadwymiarowych zgodnie z posiadaną specjalnością, których liczba nie może przekroczyć 1/4 tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć. Przydzielenie nauczycielowi większej liczby godzin ponadwymiarowych może nastąpić wyłącznie za jego zgodą, jednak w wymiarze nie przekraczającym 1/2 tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć. 2. Przez godzinę ponadwymiarową rozumie się przydzieloną nauczycielowi godzinę zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych powyżej tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych. 3. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe wypłaca się według stawki osobistego zaszeregowania nauczyciela, z uwzględnieniem dodatków, o których mowa w art. 34. 4. Kobiety w ciąży oraz osoby wychowującej dziecko do lat 4 nie wolno zatrudniać w godzinach ponadwymiarowych bez jej zgody. Art. 36. 52) 1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być zawarty przez Ministra Edukacji Narodowej, w porozumieniu z ministrami prowadzącymi szkoły, z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli. 2. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli określa w szczególności: 1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatków oraz zasady zaszeregowania, awansowania i przyznawania dodatków do wynagrodzenia, 2) zasady zatrudniania oraz wynagradzania w godzinach ponadwymiarowych oraz w porze nocnej i w dniach wolnych od pracy, 3) tygodniowy obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczycieli poszczególnych typów szkół, placówek i innych jednostek organizacyjnych systemu oświaty, 4) zasady zmniejszania wymiaru zajęć ze względu na: a) stan zdrowia, b) wykonywanie prac zleconych przez organy szkoły, c) szczególne warunki pracy, d) inne szczególne przypadki, 5) wymiar innych zajęć podyktowanych koniecznością zrealizowania przez nauczycieli procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, w trakcie których nauczyciel pozostaje w dyspozycji szkoły, 6) normy zatrudnienia bibliotekarzy i pedagogów szkolnych. 3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozszerzający zakres treści i świadczeń wskazanych w ust. 2, może być zawarty przez przewodniczącego zarządu gminy (przewodniczącego zarządu związku komunalnego) z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli. 4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3, dotyczących ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, stosuje się przepisy działu jedenastego Kodeksu pracy. Art. 37. (skreślony). 53) Art. 38. Nauczyciel nabywa prawo do wynagrodzenia od dnia nawiązania stosunku pracy. Art. 39. 1. Zmiana wysokości wynagrodzenia w czasie trwania stosunku pracy z powodu awansu lub innych przyczyn następuje z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego, jeżeli awans lub inne przyczyny nie nastąpiły od dnia pierwszego danego miesiąca kalendarzowego. 2. W razie zmiany miejsca pracy, pociągającej za sobą zmianę wysokości wynagrodzenia, prawo do wynagrodzenia odpowiadającego nowemu miejscu pracy przysługuje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, następującego po objęciu obowiązków pracowniczych w nowym miejscu pracy, jeżeli objęcie tych obowiązków nie nastąpiło od dnia pierwszego danego miesiąca kalendarzowego. 3. 54) Wynagrodzenie wypłacane jest nauczycielowi miesięcznie z góry w pierwszym dniu miesiąca. Jeżeli pierwszy dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu następnym. 4. 55) Składniki wynagrodzenia, których wysokość może być ustalona jedynie na podstawie już wykonanych prac, wypłaca się miesięcznie lub jednorazowo z dołu w ostatnim dniu miesiąca. Jeżeli ostatni dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu poprzedzającym ten dzień, a w wypadkach szczególnie uzasadnionych wynagrodzenie może być wypłacone w jednym z ostatnich pięciu dni miesiąca lub w dniu wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 3. Art. 40. Prawo do wynagrodzenia gaśnie z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło wygaśnięcie lub rozwiązanie stosunku pracy. Art. 41. (skreślony). 53) Art. 42. 56) 1. Czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć nie może przekraczać 40 godzin na tydzień. 2. W ramach czasu pracy nauczyciel obowiązany jest realizować: 1) zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze prowadzone bezpośrednio z uczniami lub wychowankami, w wymiarze określonym w ust. 3, 2) inne czynności wynikające z zadań statutowych szkoły, 3) zajęcia i czynności związane z przygotowaniem się do zajęć, samokształceniem i doskonaleniem zawodowym. 3. Tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, prowadzonych bezpośrednio z uczniami lub wychowankami, nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze zajęć ustala się według następujących norm: Lp.Stanowisko - typ (rodzaj szkoły)Tygodniowa liczba godzin obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych 123 1Nauczyciele przedszkoli, z wyjątkiem nauczycieli pracujących z grupami dzieci 6-letnich25 2Nauczyciele przedszkoli i innych placówek przedszkolnych pracujących z grupami dzieci 6-letnich22 3Nauczyciele: przedszkoli specjalnych, szkół podstawowych, szkół specjalnych, liceów ogólnokształcących, przedmiotów teoretycznych w szkołach zawodowych, szkołach zawodowych specjalnych i szkolenia rzemieślniczego w zakładach dla nieletnich, przedmiotów artystycznych i ogólnokształcących w szkołach artystycznych i innych placówkach kształcenia artystycznego18 4Nauczyciele kolegium nauczycielskiego, z wyjątkiem nauczycieli kolegium języków obcych, kulturalno-oświatowego i bibliotekarskiego oraz nauczyciele przedmiotów teoretycznych w pedagogicznych studiach technicznych15 5Nauczyciele praktycznej nauki zawodu we wszystkich typach szkół22 6Wychowawcy świetlic szkolnych i półinternatów (z wyjątkiem wychowawców świetlic szkół specjalnych), świetlic i klubów środowiskowych, w tym: profilaktyczno-wychowawczych i terapeutycznych, wychowawcy młodzieżowych ośrodków socjoterapii, w tym turnusowych26 7Wychowawcy internatów, burs, ogrodów jordanowskich, świetlic dworcowych, stałych szkolnych schronisk młodzieżowych30 8Wychowawcy ośrodków szkolno-wychowawczych28 9Wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych w: a) rodzinnych domach dziecka, domach dziecka, zakładach opiekuńczo-leczniczych dla dzieci26 b) domach wczasów dziecięcych26 - w tym na zajęcia dydaktyczne10 c) specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów, zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich, świetlicach szkół specjalnych, pogotowiach opiekuńczych, rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, placówkach resocjalizacyjnych - młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, w tym: diagnostyczno-kierujących, resocjalizacyjno-wychowawczych, resocjalizacyjno-rewalidacyjnych, zespołach pozalekcyjnych zajęć wychowawczych zorganizowanych w zakładach opieki zdrowotnej, wychowawcy w domach pomocy społecznej24 10Nauczyciele pałaców młodzieży, młodzieżowych domów kultury, ognisk pracy pozaszkolnej, pozaszkolnych placówek specjalistycznych, międzyszkolnych ośrodków sportowych prowadzących bezpośrednią pracę z dziećmi i młodzieżą systemem pracownianym18 11Nauczyciele-bibliotekarze bibliotek szkolnych30 12Nauczyciele poradni psychologiczno-pedagogicznej20 4. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, liczbę uczniów, na których przysługuje etat nauczyciela-bibliotekarza. 5. Nauczyciel, dla którego ustalony plan zajęć w pewnych okresach roku szkolnego nauki nie wyczerpuje obowiązującego tego nauczyciela tygodniowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, powinien nauczać w odpowiednio większej liczbie godzin w innych okresach danego roku szkolnego. Prawa wykonywana zgodnie z tak ustalonym planem zajęć nie jest pracą w godzinach ponadwymiarowych. 6. Dyrektorowi i wicedyrektorowi szkoły oraz nauczycielowi pełniącemu inne stanowisko kierownicze w szkole obniża się tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć określonych w ust. 3 w zależności od wielkości i typu szkoły oraz warunków pracy lub zwalnia się ich od obowiązku realizacji tych zajęć. Dotyczy to również nauczyciela, który obowiązki kierownika pełni w zastępstwie nauczyciela, któremu powierzono stanowisko kierownika. 7. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli, dla których ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego. 8. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli, którym powierzono stanowiska kierownicze w szkołach artystycznych, w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, w szkołach medycznych oraz rolniczych i gospodarki żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady udzielania i rozmiar zniżek, o których mowa w ust. 6, oraz szczegółowe zasady zwalniania od obowiązku realizacji zajęć, o których mowa w ust. 3. 9. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, a w stosunku nauczycieli do szkół artystycznych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określą, w drodze rozporządzenia, tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli szkół nie wymienionych w ust. 3, w tym również nauczycieli szkół zaocznych, nauczycieli w systemie kształcenia na odległość, nauczycieli przedmiotów w różnym wymiarze godzin, pedagogów, psychologów, bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych i innych pracowników zatrudnionych na innych stanowiskach pedagogicznych oraz zasady zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość. Art. 42a. 57) 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć, na czas określony lub do odwołania, ze względu na doskonalenie się, wykonywanie pracy naukowej albo prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny albo ze względu na szczególne warunki pracy nauczyciela w szkole. 2. Obniżenie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nie może spowodować zmniejszenia wynagrodzenia oraz ograniczenia innych uprawnień nauczyciela. 3. Nauczyciel korzystający z obniżonego tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nie może mieć godzin ponadwymiarowych, z wyjątkiem nauczycieli, o których mowa w art. 42 ust. 6. 4. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć. Art. 42b. 57) 1. Nauczyciel może być obowiązany do realizowania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć wychowawczych także w porze nocnej. 2. Za pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami określa, w drodze zarządzenia, szkoły, stanowiska oraz warunki, na jakich nauczyciel może być obowiązany do realizowania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć wychowawczych, także w porze nocnej. Art. 42c. 57) 1. Nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć obowiązuje pięciodniowy tydzień pracy. Nauczycielom dokształcającym się, wykonującym inne ważne społecznie zadania lub - jeżeli to wynika z organizacji pracy w szkole - dyrektor szkoły może ustalić czterodniowy tydzień pracy. 2. W szkołach, w których praca odbywa się we wszystkie dni tygodnia, nauczyciel korzysta co najmniej raz na dwa tygodnie z dwu kolejnych dni wolnych od pracy, z których jeden musi przypadać w niedzielę. Nie dotyczy to nauczyciela pracującego w systemie kształcenia zaocznego. 3. Za zajęcia dydaktyczne, wychowawcze lub opiekuńcze, wykonywane w dniu wolnym od pracy, nauczyciel otrzymuje inny dzień wolny od pracy, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach zamiast dnia wolnego - odrębne wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach o wynagrodzeniu nauczycieli. 4. Za pracę w święto, przypadające poza dwoma dniami w tygodniu wolnymi od pracy, nauczyciel otrzymuje inny dzień wolny od pracy, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach zamiast dnia wolnego - wynagrodzenie ze 100% dodatkiem. Art. 43. (skreślony). 58) Art. 44. (skreślony). 58) Art. 45. (skreślony). 58) Art. 46. 1. Nauczyciele mogą uzyskać stopnie specjalizacji zawodowej. 2. Szczegółowe zasady i warunki oraz tryb uzyskiwania stopni, o których mowa w ust. 1, określa Minister Edukacji Narodowej 6) w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami. Rozdział 6 Nagrody i odznaczenia Art. 47. 59) 1. Za wieloletnią pracę nauczyciel otrzymuje nagrodę jubileuszową w wysokości: 1) za 20 lat pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego, 2) za 25 lat pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego, 3) za 30 lat pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego, 4) za 35 lat pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego, 5) za 40 lat pracy - 250% wynagrodzenia miesięcznego. 2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających nauczyciela do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowe zasady jej obliczania i wypłacania. Art. 48. 60) Dla nauczycieli tworzy się zakładowy fundusz nagród w wysokości 8,5% wynagrodzeń osobowych. Wysokość i zasady przyznawania indywidualnych nagród z tego funduszu określają odrębne przepisy. Art. 49. 1. Zachowuje się specjalny fundusz nagród dla nauczycieli za ich osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w wysokości 1% planowanego rocznego osobowego funduszu płac. 2. Minister Edukacji Narodowej 6) określa zasady podziału tego funduszu. Art. 50. (wygasł). 61) Art. 51. 1. "Medal Komisji Edukacji Narodowej" nadawany będzie nauczycielom i innym osobom za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. 2. "Medal Komisji Edukacji Narodowej" nadaje Minister Edukacji Narodowej 6). 3. 62) Minister Edukacji Narodowej określa szczegółowe zasady nadawania "Medalu Komisji Edukacji Narodowej", tryb przedstawiania wniosków, wzór Medalu, tryb jego wręczania i sposób noszenia. Art. 52. (skreślony). 63) Rozdział 7 Uprawnienia socjalne i urlopy Art. 53. 64) 1. Dla nauczycieli dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 8% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe. 2. Dla nauczycieli będących emerytami i rencistami dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich emerytur i rent. 3. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 2, łącznie z naliczonymi odpisami podstawowymi na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na pozostałych pracowników oraz emerytów i rencistów - byłych pracowników, stanowią jeden fundusz w szkole. 4. Organ prowadzący szkołę może tworzyć służbę socjalną powołaną do gospodarowania funduszem, o którym mowa w ust. 3. 5. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-4 stosuje się przepisy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Art. 54. 65) 1. Nauczyciel zatrudniony na terenie wiejskim oraz w mieście liczącym do 5000 mieszkańców ma prawo do mieszkania w miejscu pracy. 2. Obowiązek realizacji uprawnień nauczyciela, o którym mowa w ust. 1, należy do dyrektora szkoły i organu prowadzącego szkołę. 3. Nauczycielowi, o którym mowa w ust. 1, posiadającemu kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, przysługuje nauczycielski dodatek mieszkaniowy, którego wysokość uzależniona jest od stanu rodzinnego nauczyciela. Wysokość dodatku może być także zróżnicowana w zależności od miejscowości, w której nauczyciel jest zatrudniony. 4. Nauczyciel po przejściu na emeryturę lub rentę zachowuje prawo do zajmowania mieszkania. Prawo to służy także małżonkowi nauczyciela emeryta (rencisty) oraz dzieciom pozostającym na jego utrzymaniu i prowadzącym z nim wspólne gospodarstwo domowe. 5. Nauczycielowi posiadającemu wymagane kwalifikacje, zatrudnionemu na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5000 mieszkańców, przysługuje odrębny dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego. Organ prowadzący szkołę może podwyższyć dodatek nauczycielowi zatrudnionemu na terenie wiejskim, na którym występuje deficyt kadr. 6. W razie zbiegu prawa do dodatku, o którym mowa w ust. 3, z prawem do dodatku przysługującym na podstawie przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, nauczycielowi spełniającemu wymagane warunki przysługują obydwa dodatki. 7. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 3, oraz szczegółowe zasady jego przyznawania i wypłacania. Art. 55. 66) Nauczycielowi zatrudnionemu oraz zamieszkałemu na terenie wsi organ prowadzący szkołę zapewnia zakup opału oraz bezpłatną jego dostawę. Art. 56. 1. Nauczyciel zatrudniony na terenie wsi ma prawo otrzymać do osobistego użytkowania i jego rodziny działkę gruntu szkolnego. 2. 67) Organ prowadzący szkołę przydziela w miarę możliwości potrzebny obszar gruntu, o ile grunty szkolne nie wystarczają na realizację uprawnienia określonego w ust. 1, jednak o powierzchni nie większej niż 0,25 ha. Art. 57. (skreślony). 68) Art. 58. Mieszkania w budynkach szkolnych i użytkowanych przez szkoły mogą być zajmowane tylko przez nauczycieli i pracowników zatrudnionych w szkołach. Art. 59. Dzieciom nauczycieli, przy równych z innymi dziećmi warunkach, przysługuje prawo pierwszeństwa w przyjęciach do przedszkoli, internatów, burs i szkół ponadpodstawowych. Art. 60. Uprawnienia określone w art. 55-58 zachowują nauczyciele również po przejściu na emeryturę lub rentę, a uprawnienia określone w art. 59 - ich dzieci. Art. 61. 1. 69) Nauczyciel, który swoją pierwszą pracę zawodową w życiu podejmuje w szkole i posiada do pracy w tej szkole kwalifikacje obowiązujące w dniu podjęcia pracy, otrzymuje jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Prawo do zasiłku przysługuje nauczycielowi zatrudnionemu na czas nie określony. Prawo to przysługuje również nauczycielowi, który podjął swoją pierwszą pracę zawodową w życiu na czas określony z przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. 4, a bezpośrednio po rozwiązaniu umowy na czas określony został zatrudniony na czas nie określony. W takim wypadku dodatek wypłaca szkoła, w której nauczyciel został zatrudniony na czas nie określony. 2. 70) Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, podlega zwrotowi, jeżeli nauczyciel rozwiąże stosunek pracy albo zostanie zwolniony z pracy z jego winy przed upływem trzech lat pracy. W uzasadnionych wypadkach organ nadzorujący szkołę w porozumieniu ze związkami zawodowymi może zwolnić nauczyciela w całości lub w części od obowiązku zwrotu zasiłku. 3. (skreślony). 71) Art. 62. (uchylony). 72) Art. 63. 73) Nauczyciel korzysta w związku z pełnieniem obowiązków służbowych z prawa do ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy państwowych. Organ prowadzący szkołę obowiązany jest z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone. Art. 64. 1. 74) Nauczycielowi zatrudnionemu w szkole, w której w organizacji pracy przewidziano ferie letnie i zimowe, przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze odpowiadającym okresowi ferii i w czasie ich trwania. 2. Nauczyciel, o którym mowa w ust. 1, może być zobowiązany przez dyrektora do wykonywania w czasie tych ferii następujących czynności: 1) przeprowadzania egzaminów, 2) prac związanych z zakończeniem roku szkolnego i przygotowaniem nowego roku szkolnego. Czynności te nie mogą zająć nauczycielowi więcej niż 7 dni. 3. 75) Nauczycielom zatrudnionym w szkołach, w których nie są przewidziane ferie szkolne, przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 7 tygodni w czasie ustalonym w planie urlopów. 4. W ramach ustalonego w ust. 1 i 3 wymiaru urlopu wypoczynkowego nauczyciel ma prawo do nieprzerwanego co najmniej czterotygodniowego urlopu wypoczynkowego. 5. 76) Nauczyciel zatrudniony przez cały okres trwania zajęć w danym roku szkolnym w szkole, w której w organizacji pracy przewidziano ferie szkolne, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze i na zasadach określonych w ust. 1. Nauczyciel zatrudniony przez okres krótszy niż 10 miesięcy w szkole, w której w organizacji pracy przewidziano ferie szkolne, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do określonego w umowie okresu prowadzenia zajęć. Art. 65. 77) Nauczyciel zatrudniony w szkole, w której w organizacji pracy przewidziano ferie szkolne, uzyskuje prawo do pierwszego urlopu w ostatnim dniu poprzedzającym ferie szkolne, a prawo do drugiego i dalszych urlopów - w każdym następnym roku kalendarzowym. Art. 66. 1. 78) W razie niewykorzystania urlopu wypoczynkowego w całości lub części w okresie ferii szkolnych z powodu niezdolności do pracy wywołanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, urlopu macierzyńskiego, odbywania ćwiczeń wojskowych albo krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego - nauczycielowi przysługuje urlop w ciągu roku szkolnego, w wymiarze uzupełniającym do 8 tygodni. Urlop uzupełniający w ciągu roku szkolnego przysługuje również dyrektorowi i wicedyrektorowi szkoły, którzy na polecenie lub za zgodą organu prowadzącego szkołę nie wykorzystali urlopu w czasie ferii szkolnych z powodu wykonywania zadań zleconych przez ten organ lub prowadzenia w szkole inwestycji albo kapitalnych remontów. 2. 79) W razie niewykorzystania przysługującego urlopu wypoczynkowego z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, powołania do zasadniczej służby wojskowej albo do odbywania zastępczo obowiązku tej służby, do okresowej służby wojskowej lub do odbywania długotrwałego przeszkolenia wojskowego - nauczycielowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres nie wykorzystanego urlopu, nie więcej jednak niż za 8 tygodni w odniesieniu do nauczycieli, o których mowa w art. 64 ust. 1, a nie więcej niż za 7 tygodni w odniesieniu do nauczycieli, o których mowa w art. 64 ust. 3 - o ile rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn powodujących utratę prawa do urlopu wypoczynkowego. 3. (skreślony). 80) Art. 67. 81) 1. Za czas urlopu wypoczynkowego nauczycielowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe i zajęcia dodatkowe oblicza się na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu wszystkich miesięcy danego roku szkolnego, poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu, a jeżeli okres zatrudnienia jest krótszy od roku szkolnego - z tego okresu. 2. Jeżeli wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczenia wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i zajęcia dodatkowe uległa zmianie w okresie, z którego oblicza się wynagrodzenie za urlop, lub w miesiącu wykorzystywania urlopu, wynagrodzenie to ulega przeliczeniu. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Art. 68. 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć przysługuje urlop płatny dla dalszego kształcenia się oraz inne ulgi i świadczenia związane z tym kształceniem. Nauczyciel może otrzymać urlop płatny lub bezpłatny dla celów naukowych, artystycznych, oświatowych, a bezpłatny z innych ważnych przyczyn. 2. 82) Minister Edukacji Narodowej określa zasady udzielania urlopów, ulg i świadczeń, o których mowa w ust. 1, oraz organy uprawnione do wydawania decyzji w tych sprawach. Art. 69. 1. (skreślony). 83) 2. W razie gdy czas pracy kobiety karmiącej dziecko wynosi ponad 4 godziny ciągłej pracy dziennie, przysługuje jej prawo korzystania z jednej godziny przerwy wliczanej do czasu pracy. Art. 70. 1. 84) Nauczycielowi mianowanemu, który wniósł podanie o przeniesienie do miejscowości będącej miejscem stałego zamieszkania współmałżonka, jeżeli podanie o przeniesienie nie może być uwzględnione z powodu niemożności zatrudnienia go w zawodzie nauczycielskim w miejscu stałego zamieszkania współmałżonka, dyrektor szkoły udziela urlopu bezpłatnego. 2. 85) Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 2 lat. Jeżeli w tym okresie nauczyciel nie podjął ponownie pracy, stosunek pracy ulega rozwiązaniu. Rozdział 7a 86) Finansowanie dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli Art. 70a. 1. W budżecie państwa wyodrębnia się środki przeznaczone na dokształcanie i doskonalenie zawodowe nauczycieli, w tym również na stypendia dla studiujących nauczycieli. 2. Wysokość wyodrębnionych środków stanowi nie mniej niż 2,5% planowanych wydatków na wynagrodzenie osobowe nauczycieli. Tryb i zasady wykorzystywania tych środków określi Minister Edukacji Narodowej. Rozdział 8 Ochrona zdrowia Art. 71. Nauczycielom zatrudnionym na terenie wszystkich wsi oraz miast liczących do 5000 mieszkańców zwraca się koszty przejazdu publicznymi środkami lokomocji do lekarza lub szpitala w celu uzyskania pomocy lekarskiej dla siebie i najbliższych członków rodziny. Art. 72. 1. 87) Niezależnie od przysługującego nauczycielowi i członkom jego rodziny prawa do korzystania z opieki lekarskiej i środków leczniczych na zasadach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym, organy prowadzące szkoły przeznaczą corocznie w budżetach odpowiednie środki finansowe z przeznaczeniem na pomoc zdrowotną dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej. 2. 88) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, określa wykaz chorób zawodowych nauczycieli. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, określa formy profilaktyki i leczniczej pomocy specjalistycznej dla nauczycieli. 4. 89) Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i w art. 71, zachowują nauczyciele po przejściu na emeryturę lub rentę bez względu na datę przejścia na emeryturę lub rentę. Art. 73. 90) 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć na czas nie określony, po przepracowaniu co najmniej 5 lat w szkole, dyrektor szkoły udziela płatnego urlopu dla poratowania zdrowia na okres do jednego roku, jeżeli komisja lekarska przewidziana w ust. 4 stwierdzi, że stan zdrowia nauczyciela wymaga powstrzymania się od pracy w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia. Jeżeli nauczycielowi do nabycia praw emerytalnych brakuje mniej niż jeden rok, płatny urlop dla poratowania zdrowia nie może być udzielony na okres dłuższy niż do końca miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, w którym nauczyciel przechodzi na emeryturę. 2. Okres pięcioletniej pracy w szkole, uzasadniający prawo do urlopu, powinien przypadać bezpośrednio przed datą rozpoczęcia urlopu dla poratowania zdrowia. 3. Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia nauczyciela w okresie całego zatrudnienia nie może przekraczać 3 lat. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady powoływania komisji lekarskich w publicznych zakładach opieki zdrowotnej do orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, oraz tryb postępowania przed komisjami. Rozdział 9 Dzień Edukacji Narodowej Art. 74. W dniu rocznicy utworzenia Komisji Edukacji Narodowej, 14 października każdego roku, obchodzony będzie Dzień Edukacji Narodowej. Dzień ten uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty i jest wolny od zajęć lekcyjnych. Rozdział 10 Odpowiedzialność dyscyplinarna Art. 75. 1. 91) Nauczyciele mianowani podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za uchybienia godności zawodu nauczyciela lub obowiązkom, o których mowa w art. 6. 2. Za uchybienia przeciwko porządkowi pracy, w rozumieniu art. 108 Kodeksu pracy, wymierza się nauczycielom kary porządkowe zgodnie z Kodeksem pracy. Art. 76. 1. Karami dyscyplinarnymi dla nauczycieli są: 1) nagana z ostrzeżeniem, 2) (skreślony) 92), 3) zwolnienie z pracy, 3a) 93) zwolnienie z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim w okresie 3 lat od ukarania, 4) wydalenie z zawodu nauczycielskiego. 2. Kary dyscyplinarne wymierza komisja dyscyplinarna. 3. Wymierzenie kary dyscyplinarnej określonej w ust. 1 pkt 4 jest równoznaczne z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim. 4. (skreślony). 94) 5. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem włącza się do akt osobowych nauczyciela. Art. 77. 1. 95) W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli orzekają w pierwszej instancji komisje dyscyplinarne przy wojewodach dla nauczycieli wszystkich szkół na terenie województwa. 2. 96) Drugą instancją w sprawach dyscyplinarnych nauczycieli jest odwoławcza komisja dyscyplinarna przy Ministrze Edukacji Narodowej, a w sprawach dyscyplinarnych nauczycieli szkół artystycznych - odwoławcza komisja dyscyplinarna przy Ministrze Kultury i Sztuki, powołane do rozpatrywania odwołań od orzeczeń komisji dyscyplinarnych wymienionych w ust. 1. 3. Od prawomocnego orzeczenia może być wniesiona rewizja nadzwyczajna do odwoławczej komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 2, jeżeli orzeczenie to narusza przepisy prawa. Skład odwoławczej komisji dyscyplinarnej ustala się z wyłączeniem osób, które wydały zaskarżone orzeczenie. Rewizję nadzwyczajną w stosunku do tego samego nauczyciela można w danej sprawie wnieść tylko raz na podstawie tych samych zarzutów. 4. Rewizję nadzwyczajną wnosi właściwy minister lub naczelny organ związku zawodowego zrzeszającego nauczycieli. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść nauczyciela nie może być wniesiona po upływie 6 miesięcy od daty wydania orzeczenia. 5. 97) Od prawomocnych orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych odwoławczych komisji dyscyplinarnych przy Ministrze Edukacji Narodowej oraz przy Ministrze Kultury i Sztuki, orzekających karę, o której mowa w art. 76 ust. 1 pkt 4, ukaranemu służy prawo wniesienia odwołania do Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Art. 78. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego. Art. 79. 1. Organ administracji państwowej, przy którym została powołana komisja dyscyplinarna, wyznaczy dla każdej komisji dyscyplinarnej rzecznika dyscyplinarnego i odpowiednią liczbę jego zastępców z grona podległych sobie pracowników. 2. Rzecznik dyscyplinarny jest związany zaleceniami organu, który go powołał do tej funkcji. Art. 80. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na wniosek rzecznika dyscyplinarnego. 2. Komisje dyscyplinarne wydają orzeczenia po przeprowadzeniu rozprawy oraz po wysłuchaniu głosów rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego obrońcy. Art. 81. 1. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3 miesięcy od dnia uzyskania przez właściwy organ administracji państwowej, przy którym powołana została komisja dyscyplinarna - wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary i po upływie 3 lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa. 2. Rozwiązanie stosunku pracy po popełnieniu czynu nie stanowi przeszkody do wszczęcia i prowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz wymierzenia kary dyscyplinarnej. Art. 82. 1. Kary przewidziane w art. 76 ust. 1 pkt 1-3 podlegają zatarciu, a odpis orzeczenia o ukaraniu dołączony do akt osobowych nauczyciela ulega zniszczeniu po upływie 3 lat od dnia doręczenia mu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, jeżeli w tym okresie nie był on karany dyscyplinarnie lub sądownie. 2. 98) Obowiązek wykonania postanowień ust. 1 spoczywa na dyrektorze szkoły i organie prowadzącym szkoły. Art. 83. 1. 99) Dyrektor szkoły może zawiesić w pełnieniu obowiązków nauczyciela, a organ prowadzący szkołę - dyrektora szkoły, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub złożono wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i wiarygodność wysuniętych zarzutów celowe jest odsunięcie nauczyciela od wykonywania obowiązków w szkole. W sprawach nie cierpiących zwłoki nauczyciel i dyrektor szkoły może być zawieszony przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. 2. 100) Nauczyciel i dyrektor szkoły zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu obowiązków w razie jego tymczasowego aresztowania lub w razie pozbawienia go wolności w związku z postępowaniem karnym. 3. 101) Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy, chyba że przeciwko nauczycielowi lub przeciwko dyrektorowi szkoły toczy się jeszcze postępowanie wyjaśniające, w związku z którym nastąpiło zawieszenie. Art. 84. 1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec ograniczeniu, a tymczasowo aresztowanego ulega ograniczeniu najwyżej do połowy, w zależności od stanu rodzinnego nauczyciela, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zawieszenie. 2. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie przysługują dodatki oraz wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe. 3. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności nauczycielowi nie przysługuje wynagrodzenie. 4. Przepisy ust. 1-3 oraz art. 83 ust. 2 stosuje się także do nauczycieli zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. 5. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem z braku dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego, nauczycielowi należy zwrócić zatrzymane kwoty wynagrodzenia. Art. 85. 102) Minister Edukacji Narodowej, w drodze rozporządzenia, określa skład i właściwość komisji dyscyplinarnych dla nauczycieli, zasady i tryb ich powoływania, wyznaczania składów orzekających, powoływania rzeczników dyscyplinarnych i obrońców oraz tryb postępowania dyscyplinarnego i wykonywania kar dyscyplinarnych i ich zatarcia. Rozdział 11 Uprawnienia emerytalne Art. 86. 103) Nauczyciel oraz członek jego rodziny mają prawo do zaopatrzenia emerytalnego określonego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że nauczyciel zaliczany jest do pracowników wykonujących pracę w szczególnym charakterze. Art. 87. 104) 1. Nauczycielowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką, jeżeli nie uzyskał z tego tytułu odprawy przewidzianej w art. 28, przyznaje się odprawę w wysokości dwumiesięcznego ostatnio pobieranego wynagrodzenia w szkole będącej podstawowym miejscem jego pracy. 2. Nauczycielowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką, który przepracował w szkole co najmniej 20 lat, przyznaje się odprawę w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia ostatnio pobieranego w szkole będącej podstawowym miejscem jego pracy. 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 4. W razie zbiegu prawa do odprawy wymienionej w ust. 1 i 2, przysługuje jedna odprawa - korzystniejsza. Art. 88. 1. 105) Nauczyciele mający trzydziestoletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze, zaś nauczyciele klas, szkół, placówek i zakładów specjalnych - dwudziestopięcioletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze w szkolnictwie specjalnym, mogą - po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy - przejść na emeryturę. 1a. 106) Nauczyciele spełniający warunki określone w ust. 1 mogą przejść na emeryturę również w wypadku rozwiązania stosunku pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy w okolicznościach określonych w art. 20 ust. 1, 6 i 7. 2. 107) Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla nauczyciela zatrudnionego w systemie oświaty i wychowania, przechodzącego na emeryturę lub rentę inwalidzką, ustala się na zasadach ogólnych, określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że do podstawy tej wlicza się również wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe, dodatki, świadczenia w naturze, jeśli ze świadczeń tych nauczyciel nie korzysta po przejściu na emeryturę lub rentę, oraz wszystkie nagrody uzyskane przez nauczyciela za osiągnięcia zawodowe w okresie, z którego wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru emerytury lub renty. 3. (skreślony). 108) Art. 89. (wygasł). 109) Art. 90. 1. 110) Nauczycielom, którzy w czasie okupacji prowadzili tajne nauczanie, przysługuje dodatek do emerytury lub renty w wysokości 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r., jeżeli nie pobierają takiego dodatku z innego tytułu, z uwzględnieniem ust. 4. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również nauczycielom, którzy przed dniem 1 września 1939 r. nauczali w języku polskim w szkołach polskich na terenie III Rzeszy Niemieckiej oraz byłego Wolnego Miasta Gdańska, jeżeli nie pobierają dotychczas takiego dodatku z innego tytułu. 3. 111) Przyznanie dodatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, następuje na wniosek zainteresowanego. 4. 112) Kwota dodatku za tajne nauczanie, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent - od miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja. Art. 91. (wygasł). 113) Rozdział 11a 114) Przepisy szczególne Art. 91a. 1. Nauczycielowi mianowanemu, przechodzącemu do pracy do urzędu organu administracji państwowej lub do jednostki organizacyjnej powołanej przez ten organ na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty na stanowisko wymagające kwalifikacji pedagogicznych, przysługują uprawnienia wynikające z art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 46, 5061, 51, 58-60, 86 i 88-90. 2. Nauczycielowi mianowanemu, przechodzącemu do pracy do organizacji społecznej lub do związku zawodowego na stanowisko wymagające kwalifikacji pedagogicznych, przysługują uprawnienia wynikające z art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 46, 47, 49, 5061, 51, 58-60, 72, 73 i 86-91 115). Art. 91b. 1. Do nauczyciela zatrudnionego w wymiarze niższym niż połowa obowiązującego wymiaru zajęć nie stosuje się przepisów art. 54-61, 71, 72 i 86-91 115). 2. Do nauczyciela zatrudnionego w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego wymiaru zajęć w szkole niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej mają zastosowanie przepisy art. 6, 46, 5061, 51, 59, 83 ust. 2 i 3, art. 86 i 88-91 115). 3. Zakres stosowania ustawy do nauczycieli zatrudnionych w szkołach oraz w placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe określają odrębne przepisy. Art. 91c. 1. W zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nie uregulowanych przepisami ustawy, mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy. 2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy nauczycieli, niezależnie od formy nawiązania stosunku pracy, rozpatrywane są przez sądy pracy. Rozdział 12 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 92. (skreślony). 116) Art. 93. (skreślony). 116) Art. 94. 1. Nauczycieli zatrudnionych w szkołach lub organach administracji państwowej na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w dniu wejścia w życie ustawy, którzy uzyskali na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów kwalifikacje naukowe i pedagogiczne do nauczania lub prowadzenia zajęć wychowawczych w szkołach określonego rodzaju i stopnia, uważa się za posiadających kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela lub wychowawcy w tych szkołach, choćby nie posiadali wykształcenia określonego w art. 9 ust. 1 pkt 1. 2. Dla absolwentów studiów nauczycielskich, którzy ukończą naukę w tych studiach po dniu wejścia w życie ustawy, w zakresie kwalifikacji naukowych i pedagogicznych stosuje się odpowiednio przepis ust. 1. Art. 95. (skreślony). 116) Art. 96. 1. Nauczyciele mianowani na stałe na podstawie dotychczasowych przepisów stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy. 2. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie mianowania do odwołania stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy, jeżeli spełniają warunki określone w art. 10 ust. 2. 3. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie: 1) mianowania do odwołania i nie spełniający warunków określonych w art. 10 ust. 2, 2) mianowania na czas określony stają się nauczycielami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę w rozumieniu ustawy. Art. 97. (skreślony). 116) Art. 98. (skreślony). 116) Art. 99. Nauczyciele, którym z uwagi na warunki pracy lub kwalifikacje przysługują na podstawie przepisów szczególnych określone uprawnienia lub świadczenia branżowe, zachowują te uprawnienia lub świadczenia nadal w zakresie obowiązującym w dniu wejścia w życie ustawy. Art. 100. Świadczenia przysługujące nauczycielom w myśl postanowień ustawy mają zastosowanie od dnia 1 września 1981 r., chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 101. 1. Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 1972 r. - Karta praw i obowiązków nauczyciela (Dz. U. Nr 16, poz. 114, z 1973 r. Nr 12, poz. 89 oraz z 1977 r. Nr 11, poz. 43) w zakresie dotyczącym nauczycieli. 117) 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż do dnia 31 lipca 1982 r., obowiązują przepisy dotychczasowe ze zmianami wynikającymi z ustawy. Art. 102. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 118) a) Ustęp 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 98 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), która weszła w życie z dniem 25 października 1991 r. b) Przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 29 maja 1989 r. zmieniającej ustawę o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 34, poz. 182), która weszła w życie z dniem 1 września 1989 r. c) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 21 ustawy powołanej w przypisie a). d) Ustępy 1 i 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1983 r. e) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 4 ustawy powołanej w przypisie d). 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), która weszła w życie z dniem 25 października 1991 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396), która weszła w życie z dniem 7 sierpnia 1996 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 3 ustawy powołanej w przypisie 1. Art. 50 utracił moc w związku z art. 12 ustawy z dnia 16 października 1992 r. - powołanej w przypisie 61. 4) Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 2. 6) Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178), która weszła w życie z dniem 24 października 1987 r. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy powołanej w przypisie 2. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 5 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 1 pkt 4 ustawy powołanej w przypisie 2. 9) Dodany przez art. 58 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113), która weszła w życie z dniem 6 kwietnia 1996 r. 10) Przez art. 97 pkt 5 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy powołanej w przypisie 2. 12) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 2. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 2. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 2. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret pierwsze ustawy powołanej w przypisie 2. 18) Przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie 2. 19) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy powołanej w przypisie 2. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 11 ustawy powołanej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy powołanej w przypisie 2. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 12 ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 1 pkt 12 ustawy powołanej w przypisie 2. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 13 ustawy powołanej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 28) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy powołanej w przypisie 2. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy powołanej w przypisie 2. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy powołanej w przypisie 2. 34) Przez art. 1 pkt 18 ustawy powołanej w przypisie 2. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy powołanej w przypisie 2. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 17 ustawy powołanej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy powołanej w przypisie 2. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 18 ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 40) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. d) ustawy powołanej w przypisie 2. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy powołanej w przypisie 2. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1989 r. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy powołanej w przypisie 2. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252), która weszła w życie z dniem 25 lipca 1992 r. 48) Przez art. 1 pkt 25 ustawy powołanej w przypisie 2. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 47, przez art. 1 pkt 55 ustawy powołanej w przypisie 2 i art. 7 ust. 2 ustawy powołanej w przypisie 6. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy powołanej w przypisie 2 i art. 7 ust. 2 ustawy powołanej w przypisie 6. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy powołanej w przypisie 2. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy powołanej w przypisie 2. 53) Przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 47. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 55) Dodany przez art. 1 pkt 28 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy powołanej w przypisie 2. 57) Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy powołanej w przypisie 2. 58) Przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 47. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy powołanej w przypisie 2; przepis art. 47 ust. 1 pkt 5 wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy powołanej w przypisie 2. 61) W związku z art. 12 ustawy z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451), która weszła w życie z dniem 23 grudnia 1992 r. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192), która weszła w życie z dniem 1 lipca 1989 r. 63) Przez art. 9 ustawy powołanej w przypisie 61. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy powołanej w przypisie 2. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy powołanej w przypisie 2. 66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy powołanej w przypisie 2. 67) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 24 ustawy powołanej w przypisie 1 i przez art. 1 pkt 36 ustawy powołanej w przypisie 2. 68) Przez art. 49 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), która weszła w życie z dniem 12 listopada 1994 r. 69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 25 ustawy powołanej w przypisie 1. 71) Przez art. 1 pkt 37 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 72) Przez art. 9 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. 73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy powołanej w przypisie 2. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2; przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy powołanej w przypisie 2. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2; przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 80) Przez art. 1 pkt 41 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 72, poz. 423), która weszła w życie z mocą od dnia 1 września 1990 r. 82) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 5 ustawy powołanej w przypisie 62. 83) Przez art. 1 pkt 10 ustawy powołanej w przypisie 47; przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1992 r. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 26 ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 1 pkt 42 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 86) Dodany przez art. 1 pkt 43 ustawy powołanej w przypisie 2; przepis art. 70a wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy powołanej w przypisie 2. 88) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 62. 89) W brzmieniu ustalonym przez pkt 1 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1982 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 25, poz. 187). 90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy powołanej w przypisie 2. 91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy powołanej w przypisie 2. 92) Przez art. 1 pkt 47 lit. a) tiret pierwsze ustawy powołanej w przypisie 2. 93) Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. a) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie 2. 94) Przez art. 1 pkt 47 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 95) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 14 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 96) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 97) Dodany przez art. 97 pkt 28 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 98) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 29 ustawy powołanej w przypisie 1 i art. 1 pkt 48 ustawy powołanej w przypisie 2. 99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 102) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 62. 103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy powołanej w przypisie 2. 104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy powołanej w przypisie 2. 105) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2. 106) Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2. 107) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2. 108) Przez art. 1 pkt 52 lit. d) ustawy powołanej w przypisie 2. 109) W związku z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), która weszła w życie z dniem 15 listopada 1991 r. 110) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. 111) Dodany przez art. 8 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1983 r. 112) Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 110. 113) W związku z art. 17 ustawy powołanej w przypisie 109. 114) Dodany przez art. 1 pkt 53 ustawy powołanej w przypisie 2. 115) Art. 89 i 91 utraciły moc - patrz przypisy 109 i 113. 116) Przez art. 1 pkt 54 ustawy powołanej w przypisie 2. 117) W zakresie dotyczącym nauczycieli akademickich zatrudnionych w szkołach wyższych ustawa została uchylona przez art. 232 pkt 3 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 14, poz. 113). 118) Ustawa została ogłoszona dnia 1 lutego 1982 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne. (Dz. U. Nr 57, poz. 358) Na podstawie art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury fizycznej, 2) warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie. Rozdział 2 Warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach § 2. 1. Rozporządzenie dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600 m nad poziomem morza (n.p.m.), których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach. 2. Rozporządzenie dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których rzeźba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach. 3. Do wykonywania zadań z zakresu ratownictwa górskiego upoważnione są Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR) i Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (TOPR), każde w swoim zakresie, oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują obowiązki i uprawnienia GOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. § 3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach przez osoby fizyczne i prawne, prowadzące w górach działalność w zakresie kultury fizycznej, polega na: 1) zagospodarowaniu i użytkowaniu terenów oraz eksploatacji urządzeń i obiektów - zgodnie z warunkami bezpieczeństwa, 2) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, warunków do udzielania pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach osobom potrzebującym, 3) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, pomieszczeń dla GOPR lub TOPR, a także zapewnieniu ratownikom GOPR lub TOPR, w czasie pełnienia służby, korzystania poza kolejnością z kolei linowych lub wyciągów narciarskich. § 4. Za stan i warunki bezpieczeństwa terenów i tras służących uprawianiu sportów zimowych, znajdujących się przy kolejach linowych lub wyciągach narciarskich, odpowiadają właściciele tych kolei i wyciągów. § 5. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu lub działalności profilaktycznej GOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może korzystać z pomocy, w szczególności: 1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych. § 6. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa tras i urządzeń przy uprawianiu w okresie zimowym sportów oraz rekreacji ruchowej w górach określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Zasady ostrzegania o niebezpieczeństwach i oznakowanie szlaków i tras górskich określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Szczegółowe zasady organizowania wycieczek oraz zbiorowych imprez turystycznych i sportowych w górach określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. Rozdział 3 Warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne § 7. 1. Do wykonywania zadań w zakresie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne upoważnione są Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR) oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują obowiązki i uprawnienia WOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 2. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu lub działalności profilaktycznej WOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może korzystać z pomocy, w szczególności: 1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych, 4) dyrektorów urzędów morskich, 5) przedsiębiorstwa państwowego Polskie Ratownictwo Okrętowe. § 8. 1. Kąpieliska mogą być zorganizowane lub prowizoryczne. 2. Kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi strefami kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty, natryski i szatnie. 3. Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne. 4. Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen) przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę przepływową oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie mogą być kryte i odkryte. 5. Szczegółowe warunki korzystania z kąpieliska lub pływalni określa regulamin. § 9. 1. Kąpielisko należy zlokalizować tak, aby miało dogodnie ukształtowany brzeg i dno oraz dobre nasłonecznienie. Szybkość prądu wody w obrębie kąpieliska zlokalizowanego nad wodami bieżącymi nie powinna przekraczać 1 m/sek. 2. Kąpieliska mogą być urządzane nad obszarami wodnymi, których zanieczyszczenie nie przekracza dopuszczalnych norm ustalonych w odrębnych przepisach. 3. Zlokalizowanie kąpieliska wymaga pozytywnej opinii Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz uzgodnienia z właściwym organem administracji samorządowej, inspektoratem żeglugi śródlądowej i organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a lokalizacja kąpieliska nad wodami morskimi - ponadto z dyrektorem właściwego urzędu morskiego. § 10. 1. Zakazami kąpieli powinny być objęte obszary wodne, na których kąpiel jest niebezpieczna, a w szczególności położone przy śluzach, mostach, budowlach wodnych, portach, jak również szlaki żeglowne oraz wody o silnym zanieczyszczeniu i wirach. 2. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli należy oznaczyć, w szczególności przy dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi przyczynę zakazu. 3. Miejsce niebezpieczne położone na obszarze wodnym, na którym kąpiel jest dozwolona, oznacza się tablicą ostrzegawczą, określającą przyczynę niebezpieczeństwa. 4. Dzieci do lat 7 mogą korzystać z kąpieli wyłącznie pod opieką i nadzorem osób pełnoletnich. § 11. 1. Do kierowników ośrodków wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych, położonych nad obszarami wodnymi, należy: 1) zagospodarowanie obszarów wodnych w celu umożliwienia kąpieli oraz określenie miejsc przeznaczonych do kąpieli dla osób nie umiejących pływać, 2) zapewnienie oznakowania wszystkich obszarów wodnych i miejsc, na których kąpiel jest niebezpieczna lub objętych zakazem kąpieli. 2. Dla ośrodków, o których mowa w ust. 1, położonych na terenach ze sobą sąsiadujących lub znajdujących się w pobliżu, może być urządzone kąpielisko wspólne. § 12. Do obowiązków kierowników kolonii, obozów i innych placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, których uczestnicy korzystają z ogólnodostępnych kąpielisk i pływalni, należy: 1) zapoznanie uczestników z regulaminem danego kąpieliska lub pływalni oraz czuwanie nad jego ścisłym przestrzeganiem, 2) uzgodnienie z kierownikiem kąpieliska lub pływalni warunków i sposobu korzystania z kąpieliska lub pływalni zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom. § 13. 1. Do obowiązków organizatorów imprez pływackich na wodach otwartych, z wyjątkiem maratonów pływackich, należy zapewnienie dyżuru: 1) lekarza oraz co najmniej dwóch ratowników, 2) co najmniej dwóch płetwonurków, jeżeli głębokość wody przekracza 4 m lub woda jest nieprzezroczysta. 2. Do obowiązków organizatorów maratonów pływackich na wodach otwartych należy: 1) zapewnienie podczas trwania imprezy obecności zespołu ratowniczego w składzie: lekarz, starszy ratownik i dwóch płetwonurków, przy czym zespół ten powinien przebywać w łodzi motorowej na trasie maratonu, 2) zapewnienie każdemu uczestnikowi maratonu asekuracji przez ratownika przebywającego w łodzi wiosłowej oznaczonej numerem odpowiadającym numerowi startowemu zawodnika. 3. Maratonem pływackim jest impreza pływacka polegająca na przepłynięciu odcinka przekraczającego 3 km. § 14. Do obowiązków kierownika szkolenia pływackiego na wodach otwartych należy zapewnienie: 1) obecności ratownika, 2) asekurujących łodzi wiosłowych lub motorowych - co najmniej jedna łódź na każde pięć osób. § 15. Ustala się następujące minimalne normy zatrudnienia ratowników: 1) w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik od strony lądu i jeden ratownik od strony lustra wody, 2) na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m - jeden ratownik, 3) na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m - dwóch ratowników, 4) na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m - trzech ratowników, 5) w kąpieliskach nadmorskich - trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m linii brzegowej. § 16. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i pływalni określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Wzory znaków zakazu, ostrzegawczych i informacyjnych określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Wykaz sprzętu medycznego, leków i artykułów sanitarnych, w które powinny być wyposażone pływalnie i kąpieliska, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 17. Zapewnienie bezpieczeństwa przez osoby fizyczne i prawne, prowadzące nad wodą działalność w dziedzinie kultury fizycznej, uprawiającym sporty wodne, a w szczególności: żeglarstwo, żeglarstwo lodowe, żeglarstwo motorowodne i narciarstwo wodne, wioślarstwo, kajakarstwo oraz lotniarstwo i paralotniarstwo holowane za statkami motorowymi, polega na: 1) zagospodarowaniu i eksploatacji przystani i sprzętu pływającego oraz użytkowaniu przyległych akwenów - zgodnie z wymogami bezpieczeństwa, ustalonymi w odrębnych przepisach, 2) zapewnieniu na przystani i akwenie, o którym mowa w pkt 1, warunków do udzielania pomocy osobom potrzebującym, w tym pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach. § 18. 1. Skład załogi sprzętu pływającego ustala się, uwzględniając zasady dobrej praktyki i wymagania przepisów. 2. Jeżeli w składzie załogi sprzętu pływającego są dzieci do lat 14, powinna nim kierować osoba pełnoletnia. 3. Podczas zorganizowanych imprez dla dzieci przepisu ust. 2 nie stosuje się. 4. Szczegółowe zasady bezpieczeństwa osób biorących udział w imprezach żeglarskich określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. (poz. 358) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA TRAS I URZĄDZEŃ SŁUŻĄCYCH UPRAWIANIU W OKRESIE ZIMOWYM SPORTÓW ORAZ REKREACJI RUCHOWEJ W GÓRACH I. Urządzenia sportowe wyczynowe § 1. Przez urządzenia sportowe wyczynowe należy rozumieć: 1) trasy narciarskie zjazdowe wyczynowe, 2) trasy slalomowe, 3) trasy narciarskie biegowe wyczynowe, 4) skocznie narciarskie, 5) urządzenia biathlonowe, 6) urządzenia do snowboardingu, 7) trasy dla skibobów, 8) tory saneczkowe. § 2. W razie udostępnienia tras narciarskich zjazdowych wyczynowych do użytku publicznego, muszą być one oznakowane, tak jak narciarskie trasy zjazdowe popularne. II. Urządzenia służące rekreacji ruchowej § 3. 1. Przez urządzenia służące rekreacji ruchowej należy rozumieć: 1) narciarskie trasy zjazdowe popularne, 2) nartostrady, 3) narciarskie pólka ćwiczebne, 4) narciarskie trasy biegowe i śladowe popularne, 5) tory saneczkowe popularne. 2. Narciarskie trasy zjazdowe, biegowe i śladowe są w okresie zimowym szlakami udostępnionymi do użytku publicznego. § 4. 1. Narciarskie trasy zjazdowe popularne muszą być oznakowane w zależności od stopnia trudności. 2. Z uwagi na nachylenie trasy w profilu podłużnym wprowadza się następujące stopnie trudności: Stopień trudnościTrasyOznakowanie koloremNachylenie w profilu podłużnym średniemaksymalne Abardzo łatweZielonydo 15% (9°)21% (12°) BłatweNiebieski17-21% (10-12°)30% (17°) CtrudneCzerwony21-29% (12-16°)40% (22°) Dbardzo trudneCzarnyponad 29% (16°)53% (28°) 3. Przy ocenie stopnia trudności trasy bierze się pod uwagę ponadto ukształtowanie terenu, zalesienie, zabudowania oraz inne obiekty znajdujące się w bezpośredniej bliskości trasy. Ostateczny stopień trudności trasy ustala GOPR lub TOPR. 4. Urządzenie transportu górskiego, z którego korzystają narciarze, może być eksploatowane w okresie zimowym, jeżeli jest z nim związana co najmniej jedna narciarska trasa zjazdowa o stopniu trudności A lub B o minimalnej szerokości 30 m, zapewniająca równocześnie istnienie wolnej przestrzeni do zjazdu w wymiarze 100 m2 na osobę przy szczytowej zdolności przewozowej urządzenia w ciągu 1 godz. (bezpieczne obciążenie trasy). 5. Narciarska trasa zjazdowa nie może przecinać osi wyciągu podporowego lub zaczepowego, a w miarę możliwości nie powinna przechodzić pod koleją linową. Trasa nie może prowadzić ani też krzyżować się z drogami publicznymi oraz drogami i szlakami turystycznymi dla turystyki pieszej i narciarskiej. 6. Właściciele kolei linowych lub wyciągów narciarskich są obowiązani zapewnić bezpieczne i bezkolizyjne dojście pieszych do dolnej stacji oraz zjazd z tras i dolnego peronu do drogi, parkingu lub przystanku autobusowego. 7. W razie prowadzenia trasy przez miejsca potencjalnie zagrożone lawinami, stoki ponad trasą muszą być skutecznie zabezpieczone przed ich zejściem. W ten sam sposób muszą być zabezpieczone drogi przeznaczone do ruchu pieszego w okresie zimowym.. § 5. Nartostrady stanowią specjalny rodzaj turystycznych szlaków narciarskich, zbudowanych w celu rozładowania dużej koncentracji ruchu; są one jednokierunkowe i przeznaczone wyłącznie do zjazdu. Do przebiegu nartostrad, ich oznakowania oraz warunków bezpieczeństwa na nartostradach stosuje się zasady określone w § 4 dla popularnych tras narciarskich, z wyjątkiem wymagań dotyczących szerokości. § 6. 1. Narciarskie pólka ćwiczebne, jako tereny przeznaczone do szkolenia narciarskiego i rekreacji ruchowej, powinny odpowiadać następującym wymaganiom: 1) usytuowanie ich nie może kolidować z trasami zjazdowymi, nartostradami oraz innymi drogami i szlakami, 2) pólko ćwiczebne powinno być oznaczone tablicą informacyjną. 2. Za oznaczenie, przygotowanie i utrzymanie pólka w stanie nie zagrażającym bezpieczeństwu osób ćwiczących jest odpowiedzialna osoba prowadząca szkolenie narciarskie lub rekreację ruchową. § 7. Do tras narciarskich biegowych i śladowych popularnych oraz torów saneczkowych popularnych stosuje się zasady użytkowania oraz zachowania warunków bezpieczeństwa, określone w § 6. § 8. 1. Tereny służące rekreacji zimowej w formie narciarstwa dzielą się na: 1) zorganizowany teren narciarski (zamknięty) oraz 2) nie zorganizowany teren narciarski (otwarty). 2. Przez zorganizowany teren narciarski należy rozumieć narciarskie trasy zjazdowe, których punkt wyjścia może być osiągnięty za pomocą kolei linowej lub wyciągu narciarskiego. 3. Właściciel kompleksu urządzeń wymienionych w ust. 2 musi: 1) ustanowić regulamin porządkowy obowiązujący na wyznaczonym terenie, obejmujący co najmniej zasady korzystania z kolei linowych lub wyciągów narciarskich oraz czas ich pracy (ruchu), jak również ścisłe określenie granic narciarskich tras zjazdowych, 2) ustanowić zasady korzystania z narciarskich tras zjazdowych, które powinny być codziennie przed rozpoczęciem przewozu narciarzy skontrolowane, po zakończeniu ruchu patrolowane, a ich pokrywa śniegowa wyrównana, 3) zapewnić udzielenie narciarzom pierwszej pomocy w nieszczęśliwych wypadkach i zachorowaniach. 4. Trasy, na których nie stwierdzono naruszenia wymogów bezpieczeństwa określonych w § 6, mogą być uznane za "otwarte", trasy zaś, które nie spełniają tych wymogów, powinny być uznane za "zamknięte", a fakt ten podany do wiadomości publicznej. § 9. 1. Użytkowników narciarskich tras zjazdowych popularnych i wyczynowych obowiązują zasady regulacji ruchu narciarskiego, zgodne z regułami Międzynarodowej Federacji Narciarstwa (FIS) i przyjęte przez Polski Związek Narciarski, GOPR i TOPR oraz Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, w formie kodeksu narciarskiego. 2. Zasady regulacji ruchu narciarskiego, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą imprez, treningów i zawodów sportowych, nie odnoszą się też do indywidualnych narciarzy, uprawiających rekreację ruchową w terenach otwartych. Załącznik nr 2 ZASADY OSTRZEGANIA O NIEBEZPIECZEŃSTWACH I OZNAKOWANIE SZLAKÓW I TRAS GÓRSKICH I. Szlaki turystyczne letnie § 1. 1. Oznakowanie szlaku turystycznego dokonywane jest przez umieszczenie w widocznych punktach terenowych znaków prostokątnych trójkolorowych: kolor biały, dowolny kolor z wyjątkiem białego, kolor biały, malowane farbą olejną, o wymiarach 15x10 cm (rys. 1.). Rys. 1 Ilustracja Ilustracja 2. Znaki w terenie powinny być umieszczone w taki sposób, aby była zachowana widoczność kolejnego znaku do przodu i do tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m. 3. Na początku i na końcu szlaku turystycznego umieszcza się widoczny drogowskaz, na którym powinien być zaznaczony kolor szlaku i czas przejścia. II. Tereny uprawiania turystyki i sportów zimowych § 2. 1. Na szlakach turystycznych, na których uprawiana jest turystyka piesza zimą, obowiązują znaki letnie oraz umieszczone okresowo znaki zimowe. 2. Obowiązek umieszczenia i konserwowania znaków spoczywa na właścicielach terenów lub osobach fizycznych i prawnych prowadzących na nich działalność z zakresu kultury fizycznej i turystyki. 3. Na szlakach i trasach, na których uprawiane są turystyka i sporty zimowe, obowiązują znaki: zakazu, ostrzegawcze oraz informacyjne. A. Znaki zakazu A-2 Ilustracja A-1 Ilustracja A-3 Ilustracja A-4 Ilustracja A-5 Ilustracja A-1. Zakaz skręcania (jazda wyłącznie na wprost) A-2. Zakaz jazdy na sankach i chodzenia pieszo A-3. Zakaz chodzenia pieszo A-4. Zakaz jazdy na sankach A-5. Zakaz jazdy na skibobach Tablice znaków zakazu są trójkolorowe (czerwony, czarny, biały) o wymiarach 500 mm (średnica zewnętrzna) i 350 mm (średnica wewnętrzna). B. Znaki ostrzegawcze B-1 Ilustracja B-2 Ilustracja B-3 Ilustracja B-4 Ilustracja B-5 Ilustracja B-6 Ilustracja B-7 Ilustracja B-8 Ilustracja B-9 Ilustracja B-1. Zwężenie na trasie B-2. Skrzyżowanie B-3. Zakręty B-4. Przygotowanie trasy maszynami do ubijania śniegu B-5. Niebezpieczeństwo wypadnięcia z trasy lub spadnięcia B-6. Inne niebezpieczeństwo B-7. Teren zagrożony lawinami B-8 i B-9. Bezpośrednie zagrożenie lawinami, dalsze przejście lub przejazd zagraża życiu i zdrowiu. Znaki ostrzegawcze trójkątne są trójkolorowe (czarny, żółty, czerwony) o wymiarach 350 x 500 mm. Pozostałe znaki ostrzegawcze niewymiarowe są dużych rozmiarów, dla zachowania widoczności z większej odległości. C. Znaki informacyjne C-1 Ilustracja C-2 Ilustracja C-3 Ilustracja C-4 Ilustracja C-1 i C-2. Oznaczenie miejsca, gdzie umieszczony jest telefon zwyczajny lub bezpośrednie połączenie z pogotowiem ratunkowym C-3. Punkt sanitarny (pierwsza pomoc) C-4. Punkt transportu poszkodowanych III. Niebezpieczeństwo lawin § 3. 1. Stopień zagrożenia lawinowego ustala GOPR, współdziałający w tym zakresie z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej. 2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, GOPR przekazuje niezwłocznie do właściwych organów administracji samorządowej, które ogłaszają komunikaty o stopniu zagrożenia lawinowego w środkach masowego przekazu o zasięgu ogólnopolskim i lokalnym. W komunikacie o stopniu zagrożenia lawinowego podaje się, jakie zostały wprowadzone ograniczenia lub zakazy w poruszaniu się ludzi i funkcjonowaniu urządzeń na danym obszarze. Ogłaszany stopień zagrożenia lawinowego może być zmieniony tylko kolejnym komunikatem wydanym przez ten sam organ. § 4. Dla stworzenia właściwego systemu ostrzegawczego wprowadza się następujące stopnie zagrożeń lawinowych: Stopnie zagrożenia lawinowego Stopień zagrożeniaStabilność pokrywy śniegowejPrawdopodobieństwo wyzwolenia (zejścia) lawinyZalecenia dla ruchu osób 1pokrywa śniegowa jest na ogół utrwalona i stabilna (związana)wyzwolenie lawiny jest możliwe na bardzo niewielu skrajnie stromych stokach, tylko przy dodatkowym dużym obciążeniu***na ogół bezpieczne warunki dla wędrówek mały (nieznaczny) 2pokrywa śniegowa jest tylko na niektórych* bardziej stromych stokach umiarkowanie stabilna, na ogół jednak wystarczająco utrwalonawyzwolenie lawiny możliwe przede wszystkim na określonych** bardziej stromych stokach; tylko przy dodatkowym dużym obciążeniu***; nie należy się spodziewać samorzutnego schodzenia większych lawinkorzystne warunki dla wędrówek pod warunkiem uwzględnienia lokalnych rejonów** zagrożeń umiarkowany 3 na wielu* stromych stokach pokrywa śniegowa jest utrwalona tylko umiarkowanie lub słabowyzwolenie lawiny jest prawdopodobne już przy małym obciążeniu dodatkowym*** przede wszystkim na określonych** stromych stokach; od przypadku do przypadku możliwe jest samorzutne schodzenie średnich bądź także pojedynczych dużych lawinporuszanie się wymaga doświadczenia oraz posiadania zdolności do lawinoznawczej oceny sytuacji; obszar możliwości poruszania się zostaje ograniczony rejonami** zagrożeń znaczny 4 pokrywa śniegowa jest słabo utrwalona na większości* stromych stokówwyzwolenie lawin jest prawdopodobne już przy małym obciążeniu dodatkowym*** na większości** stromych stoków; od przypadku do przypadku możliwe jest samorzutne schodzenie wielu średnich rozmiarów lawin, niejednokrotnie również dużych lawinporuszanie się wymaga dużej zdolności do lawinoznawczej oceny sytuacji; obszar możliwości poruszania się ulega bardzo znacznemu ograniczeniu duży 5 pokrywa śniegowa jest na rozległym obszarze słabo utrwalona i w znacznym stopniu chwiejnanależy spodziewać się samorzutnego schodzenia wielu dużych lawin, także na terenach o umiarkowanej stromiźmie.poruszanie się jest na ogół niemożliwe bardzo duży Znaczenie odnośników: * Bliższe dane zawiera raport (komunikat) lawinowy (np. wysokości bezwzględne, wystawa stoków, formy terenu). ** Wskazania w aktualnym raporcie (komunikacie) lawinowym. *** Obciążenie dodatkowe: - duże, np. grupa narciarzy poruszająca się bez zachowania między nimi odstępów, - małe, np. samotny narciarz lub piechur. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE ZASADY ORGANIZOWANIA WYCIECZEK ORAZ ZBIOROWYCH IMPREZ TURYSTYCZNYCH I SPORTOWYCH W GÓRACH § 1. Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu imprezy, w którym określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej uczestników. Organizator powinien zapoznać uczestników z regulaminem przed imprezą. § 2. 1. Imprezy sportowe o charakterze masowym lub wyczynowym są organizowane na podstawie regulaminów właściwych polskich związków sportowych. 2. Regulamin powinien uwzględniać specyfikę obszaru, w którym odbywa się impreza, oraz ustalić zasady udzielania pomocy w razie wypadku. 3. Miejsce imprez, o których mowa w ust. 1, oraz treningów należy wybrać tak, aby nie było niebezpieczeństwa kolizji zawodników z osobami nie biorącymi udziału w imprezie. 4. Wybrany odcinek trasy, szlaku albo stok, na którym odbywają się zawody lub zorganizowany trening, powinien być wyraźnie oznakowany. 5. Bezpośrednio po zakończeniu zawodów lub treningów zorganizowanych na uczęszczanych trasach, szlakach i stokach organizator tych imprez ma obowiązek doprowadzenia terenu do stanu bezpiecznej używalności przez turystów i sportowców nie zorganizowanych. § 3. 1. Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1 000 m n.p.m., mogą prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni. 2. Treningi w terenach górskich, poza trasami narciarskimi i turystycznymi, powinny odbywać się z udziałem górskiego przewodnika turystycznego. § 4. Organizatorów imprez turystycznych i sportowych dla młodzieży szkolnej obowiązują także przepisy wydane przez Ministra Edukacji Narodowej. § 5. 1. Na terenach objętych bezpośrednią działalnością GOPR lub TOPR wszystkie imprezy turystyczne i sportowe powinny być zgłoszone do GOPR lub TOPR co najmniej na 14 dni przed terminem rozpoczęcia imprezy. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane: 1) określenie organizatora imprezy, 2) termin i czas trwania, 3) miejsce imprezy, 4) przewidywaną liczbę uczestników. § 6. 1. Imprezy, o których mowa w § 5, są zabezpieczane przez GOPR lub TOPR. 2. Zakres i sposób zabezpieczenia zgłoszonych imprez ustala GOPR lub TOPR w uzgodnieniu z organizatorem imprezy. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA OSÓB KORZYSTAJĄCYCH Z KĄPIELISK I PŁYWALNI § 1. 1. Warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i pływalni zapewnia się w szczególności przez: 1) wyraźne oznaczenie granic kąpielisk i pływalni, w ramach których oznacza się granice miejsc do kąpieli, w tym strefy dla osób nie umiejących pływać, 2) dyżury wodnej służby ratowniczej oraz wyposażenie w sprzęt ratowniczy, 3) przygotowanie miejsc ratownikom w celu stałej obserwacji i kontroli osób kąpiących się, a w kąpieliskach - także korzystających ze sprzętu pływającego. 2. Na terenach kąpielisk poza warunkami, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić informację o dopuszczalności lub zakazie kąpieli. § 2. 1. Informację, o której mowa w § 1 ust. 2, przekazuje się przez wywieszanie odpowiednich flag. 2. Ustala się następujące oznaczenia kolorów flag: 1) flaga biała - kąpiel dozwolona, 2) flaga czerwona - zakaz kąpieli. 3. Flagę czerwoną wywiesza się w czasie, w którym kąpielisko jest nieczynne, oraz w każdym wypadku, gdy: 1) temperatura wody wynosi poniżej 14°C, 2) widoczność jest ograniczona do 50 m, 3) szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta, 4) występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami, 5) występują silne prądy wsteczne. § 3. 1. Przy każdym kąpielisku i pływalni powinien być umieszczony na widocznym miejscu regulamin ustalony przez kierownika. 2. Regulamin powinien być umieszczony na tablicy o minimalnych wymiarach 120 cm x 70 cm, sporządzony literami wielkości nie mniejszej niż 1 cm. § 4. 1. Korzystanie z kąpieliska i pływalni może odbywać się w grupach zorganizowanych lub indywidualnie. 2. Przez grupę zorganizowaną rozumie się zespół osób uprawiających ćwiczenia ruchowe w wodzie pod nadzorem i kierunkiem instruktora, trenera, nauczyciela lub innej uprawnionej osoby. § 5. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku zorganizowanym należy: 1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody z brzegu i od strony wody (z łodzi ratunkowych lub stacjonarnych punktów ratowniczych na wodzie), 2) trwale oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać, a w szczególności: a) strefy dla nie umiejących pływać o głębokości wody nie większej niż 120 cm - bojami (pławami) w kolorze żółtym, przy czym za bojami powinien znajdować się pas bezpieczeństwa o szerokości 5 m i głębokości nie przekraczającej 130 cm, b) strefy dla umiejących pływać o głębokości wody do 4 m - bojami (pławami) w kolorze czerwonym, przy czym odległość ich od strefy dla nie umiejących pływać lub od linii brzegowej może w kierunku prostopadłym wynosić maksymalnie 50 m, 3) wydzielić brodzik dla dzieci w miejscu, w którym znajduje się piaszczyste i płaskie dno oraz woda o głębokości do 40 cm, przez oznaczenie bojami (pławami) oraz otoczenie siatką sięgającą do dna, 4) zapewnić bieżącą informację dotyczącą temperatury wody i powietrza oraz wysokości fali i siły wiatru, 5) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy, 6) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze (wzrokowe i słuchowe), 7) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych. § 6. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w wieże obserwacyjne lub podwyższone pomosty dla ratowników oraz sieć łączności przewodowej lub radiowej (wewnętrznej i z możliwością bezpośredniego łączenia się z pogotowiem ratunkowym i najbliższą jednostką Policji). § 7. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku prowizorycznym należy: 1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody, 2) oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać, 3) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy, 4) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, 5) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych. § 8. 1. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa na pływalni należy zapewnić: 1) stałą obserwację przez ratownika (ratowników) lustra wody oraz osób znajdujących się na terenie obiektu, 2) oznaczenie głębokości wody w sposób trwały i widoczny, 3) wyposażenie pływalni w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy, 4) wyposażenie pływalni w sprzęt ratunkowy, 5) trwałe ogrodzenie pływalni odkrytej, 6) bezpośrednią łączność telefoniczną z pogotowiem ratunkowym i najbliższą jednostką Policji, 7) zamykanie pływalni w określonych godzinach, w których nie pracuje służba ratownicza. 2. W zajęciach prowadzonych w zorganizowanych grupach na jedną osobę prowadzącą zajęcia nie może przypadać więcej niż 15 uczestników. § 9. Do podstawowych obowiązków ratowników należy: 1) stałe obserwowanie obszaru kąpieliska i niezwłoczne reagowanie na każdy sygnał wzywania pomocy oraz podejmowanie akcji ratowniczej, 2) kontrola stanu urządzeń oraz sprzętu, które zapewniają bezpieczeństwo osób kąpiących się, 3) kontrola stref dla umiejących i nie umiejących pływać, 4) wywieszanie na maszcie odpowiedniego koloru flag informacyjnych, 5) sygnalizowanie, za pomocą urządzeń alarmowych, przekroczeń obowiązującego regulaminu (np. granicy strefy dla umiejących pływać), a w kąpieliskach także nadchodzącej burzy, 6) reagowanie na wszelkie wypadki naruszania regulaminu obowiązującego na terenie kąpieliska lub pływalni, 7) wpisywanie na tablicy informacyjnej temperatury wody, powietrza oraz innych aktualnych informacji (np. dotyczących nagłych zmian warunków atmosferycznych), 8) codzienne kontrolowanie głębokości wody przed otwarciem kąpieliska, a w razie potrzeby - przesunięcie miejsca kąpieli lub czasowe wyłączenie określonych obszarów kąpieliska z używalności, 9) oczyszczenie powierzchni i dna obszaru przeznaczonego do kąpieli z wszelkich przedmiotów mogących spowodować skaleczenie lub inny nieszczęśliwy wypadek, 10) bieżące prowadzenie dziennika pracy. § 10. 1. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze: 1) łodzie ratunkowe: a) motorowe - jedna na każde 400 m linii brzegowej, b) wiosłowe - jedna na każde 100 m linii brzegowej, 2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej, zawieszone na słupkach w pobliżu lustra wody, 3) bosaki ratunkowe, 4) liny asekuracyjne z kołowrotkiem o długości minimum 80 m na każdym stanowisku ratowniczym (na kąpieliskach morskich - jedna na każde 100 m linii brzegowej), 5) tuby słuchowe lub elektroakustyczne na wszystkich stanowiskach ratunkowych od strony lądu i wody, 6) tablice zawierające aktualne informacje o temperaturze wody i powietrza, sile wiatru oraz wysokości fali, 7) sygnalizację alarmową, 8) środki łączności między stanowiskami ratunkowymi - przewodowe lub radiowe, 9) rzutki ratunkowe, 10) sprzęt do nurkowania, 11) lornetki, 12) nosze ratunkowe. 2. W kąpielisku zorganizowanym powinno znajdować się także pomieszczenie na sprzęt ratunkowy, pomocniczy i osobisty ratowników, jedno na 200 m linii brzegowej. § 11. Kąpielisko prowizoryczne powinno być wyposażone w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy: 1) łodzie wiosłowe - jedna na 100 m linii brzegowej, 2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej, 3) linę asekuracyjną o długości minimum 80 m, 4) słuchowy sygnał alarmowy, 5) rzutki ratunkowe, 6) lornetkę, 7) bosaki ratunkowe. § 12. Pływalnia powinna być wyposażona w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy: 1) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - dwa na pływalniach o długości do 50 m i cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m, 2) żerdzie o długości co najmniej 4 m - dwie na pływalniach o długości powyżej do 50 m oraz cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m. § 13. Łodzie ratunkowe powinny być trwale oznakowane na burtach oraz mieć następujące wyposażenie: 1) koło ratunkowe z linką, a także pasy ratunkowe, 2) rzutkę ratunkową, 3) zaburtową linkę ratunkową, 4) tubę głosową lub elektroakustyczną, 5) kotwicę na łańcuchu lub linę kotwiczną, 6) sprzęt medyczny pierwszej pomocy. § 14. Stanowisko ratownicze powinno być wyposażone w: 1) sprzęt do nurkowania (płetwy, maska, fajka), 2) lornetkę, 3) radiotelefon, 4) rzutkę ratunkową, 5) sprzęt medyczny pierwszej pomocy. § 15. Regulamin kąpieliska i pływalni powinien w szczególności: 1) określać nazwę i adres jednostki organizacyjnej prowadzącej kąpielisko lub pływalnię, 2) przewidywać zakaz wstępu osobom, których stan wskazuje na spożycie alkoholu, zakaz sprzedaży, podawania, wnoszenia i spożywania napojów alkoholowych, 3) postanawiać, że: a) dzieci do lat 7 mogą przebywać na terenie kąpieliska lub pływalni oraz kąpać się wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich, b) zajęcia na pływalni krytej odbywają się grupowo według ustalonego rozkładu zajęć, c) grupa pływająca na pływalni krytej nie może liczyć więcej niż 15 uczestników na jedną osobę prowadzącą zajęcia, d) zajęcia na pływalni krytej mogą odbywać się tylko w obecności instruktorów pływania i ratowników, e) osoby naruszające porządek publiczny lub przepisy regulaminu będą usuwane z terenu kąpieliska lub pływalni, f) wszystkie osoby znajdujące się na terenie kąpieliska lub pływalni są obowiązane podporządkować się nakazom ratowników pełniących dyżur. Załącznik nr 5 WZORY ZNAKÓW ZAKAZU, OSTRZEGAWCZYCH I INFORMACYJNYCH § 1. Znaki zakazu oraz ostrzegawcze obowiązują na odległość podaną na obrzeżu znaku, licząc w metrach w jedną i drugą stronę od znaku. Jeżeli na znaku nie ma podanej odległości, obowiązuje on na obszarze wodnym w zasięgu wzroku. I. Znaki zakazu § 2. 1. Znaki zakazu wskazują rodzaj zakazu i określają jego przyczynę. 2. Znakami zakazu są: 1) znak "kąpiel zabroniona", 2) znak "kąpiel zabroniona - szlak żeglowny", 3) znak "kąpiel zabroniona - most", 4) znak "kąpiel zabroniona - spiętrzenie wody", 5) znak "kąpiel zabroniona - woda skażona", 6) znak "kąpiel zabroniona - woda pitna", 7) znak "kąpiel zabroniona - hodowla ryb", 8) znak "skakanie do wody zabronione", 9) znak "strefa ciszy". § 3. Znaki zakazu, o których mowa w § 2, mają kształt okrągły o średnicy 60 cm. II. Znaki ostrzegawcze § 4. 1. Znaki ostrzegawcze uprzedzają kąpiących się o niebezpiecznych miejscach na obszarze wodnym i wskazują przyczynę niebezpieczeństwa. 2. Znakami ostrzegawczymi są: 1) znak "wiry" 2) znak "niebezpieczna głębokość wody", 3) znak "zimna woda", 4) znak "nagły uskok", 5) znak "pale", 6) znak "skały podwodne", 7) znak "kamieniste dno", 8) znak "sieci rybackie", 9) znak "wodorosty". § 5. Znaki ostrzegawcze, o których mowa w § 4, mają kształt trójkątów równobocznych, których wierzchołek skierowany jest ku górze. Długość jednego boku trójkąta wynosi 75 cm. III. Znaki informacyjne § 6. 1. Znaki informacyjne wskazują, że w pobliżu znaku znajdują się podane na znaku obiekty i urządzenia. 2. Znakami informacyjnymi są: 1) znak "plaża strzeżona", 2) znak "punkt medyczny", 3) znak "telefon". § 7. Znaki informacyjne, o których mowa w § 6, mają kształt prostokąta o wymiarach 80 x 60 cm. I. Znaki zakazu Kąpiel zabroniona Ilustracja Kąpiel zabroniona -szlak żeglowny Ilustracja Kąpiel zabroniona - most Ilustracja Kąpiel zabroniona - spiętrzenie wody Ilustracja Kąpiel zabroniona - woda skażona Ilustracja Kąpiel zabroniona - woda pitna Ilustracja Kąpiel zabroniona - hodowla ryb Ilustracja Skakanie do wody zabronione Ilustracja Strefa ciszy Ilustracja Strefa ciszy II. Znaki ostrzegawcze Wiry Ilustracja Niebezpieczna głębokość wody Ilustracja Zimna woda Ilustracja Nagły uskok Ilustracja Pale Ilustracja Skały podwodne Ilustracja Kamieniste dno Ilustracja Sieci rybackie Ilustracja Wodorosty Ilustracja III. Znaki informacyjne Plaża strzeżona Ilustracja Punkt medyczny Ilustracja Telefon Ilustracja Załącznik nr 6 WYKAZ SPRZĘTU MEDYCZNEGO, LEKÓW I ARTYKUŁÓW SANITARNYCH, W KTÓRE POWINNY BYĆ WYPOSAŻONE PŁYWALNIE I KĄPIELISKA 1.Sprzęt medyczny: 1) aparat do sztucznego oddychania- 1 szt., 2) inhalator tlenowy przenośny- 1 szt., 3) nożyczki proste i zakrzywione- 2 szt., 4) opaska uciskowa (szeroka taśma gumowa)- 1 szt., 5) szyna usztywniająca- 3 szt., 6) kieliszek do leków- 1 szt., 7) termometr- 1 szt., 8) maseczki do sztucznego oddychania, 9) rękawiczki gumowe. 2.Leki: 1) amoniak w ampułkach- 3 amp., 2) Panthenol spray- min. 1 op., 3) krople walerianowe- 30 g, 4) krople żołądkowe- 1 op., 5) pyralgin (w tabletkach)- 10 szt., 6) solutio Jodi spirituosa (jodyna)- 100 g, 7) spirytus skażony- 100 g, 8) woda utleniona- 200 g. 3.Artykuły sanitarne: 1) agrafki- 6 szt., 2) chustki trójkątne- 3 szt., 3) gaza wyjałowiona 1/8 m x 1 m.- 15 szt., 4) lignina a 100 g- 10 op., 5) opaska gazowa 4 m x 10 cm- 10 szt., 6) opaska elastyczna szerokości 10 cm- 4 szt., 7) opatrunek indywidualny wyjałowiony- 10 szt., 8) prestoplat i poloplast- 10 szt. Załącznik nr 7 SZCZEGÓŁOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W IMPREZACH ŻEGLARSKICH § 1. 1. Udział lub kontynuowanie udziału w imprezach żeglarskich zależy od decyzji każdego kierownika jachtu i odbywa się tylko na jego odpowiedzialność. W wypadku kiedy kierownikiem jachtu jest osoba niepełnoletnia, decyzja należy do kierownika ekipy lub rodziców (opiekunów). 2. Każdy kierownik jachtu ma obowiązek udzielenia wszelkiej pomocy każdemu statkowi czy osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie, dbając o bezpieczeństwo własnego jachtu. § 2. Organizator imprezy jest obowiązany do przygotowania i przeprowadzenia imprezy, a w szczególności do: 1) spełnienia wszystkich warunków określonych w ogłoszonym zawiadomieniu o imprezie, 2) przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie organizacji imprez, jeśli jest to wymagane, do uzyskania odpowiedniej zgody na przeprowadzenie imprezy, 3) powołania kierownika imprezy, 4) stosownie do warunków i programu imprezy zapewnienia opieki medycznej - minimum pielęgniarka z apteczką pierwszej pomocy, 5) sprawdzania przy przyjmowaniu zgłoszeń, czy jachty, ich kierownicy i członkowie załóg odpowiadają warunkom ustalonym dla danej imprezy, 6) przekazania do dyspozycji kierownika imprezy w czasie przez niego wymaganym: a) niezbędnych środków technicznych, b) statku kierownika imprezy oraz statków ratowniczych, c) informacji z aktualnymi prognozami pogody, d) informacji o sposobie zabezpieczania, 7) udzielenia wszelkiej pomocy kierownikowi imprezy, a w szczególności w zakresie bezpieczeństwa. § 3. 1. Kierownik imprezy jest odpowiedzialny za sprawne i bezpieczne przeprowadzenie imprezy, zgodnie z jej rodzajem. 2. Kierownik imprezy może ją odroczyć, przerwać lub odwołać, szczególnie jeżeli jej przeprowadzenie lub kontynuowanie zagraża bezpieczeństwu uczestników. 3. Ze względu na bezpieczeństwo imprezy, kierownik jest obowiązany do: 1) opracowania i przekazania zainteresowanym ustnej lub pisemnej instrukcji zabezpieczenia trasy imprezy, 2) sprawdzenia, czy zabezpieczenie imprezy jest skuteczne i zgodne z obowiązującymi przepisami, 3) ustalenia sposobu rejestracji jachtów wychodzących i powracających z imprezy, 4) omówienia z kierownikami jachtów, kierownikami ekip lub trenerami instrukcji żeglugi, ze szczególnym zwróceniem uwagi na problemy bezpieczeństwa. 4. Kierownikowi w czasie trwania imprezy przysługują, w stosunku do uczestników, uprawnienia dyscyplinarne, a w stosunku do członków kierownictwa imprezy i jej obsługi oraz w stosunku do kierowników statków ratowniczych - uprawnienia wynikające z zasad zwierzchnictwa służbowego. 5. Kierownik imprezy jest upoważniony do wezwania lub przyjęcia pomocy dla zabezpieczenia życia wszystkich osób biorących udział w imprezie, jeżeli uzna to za niezbędne ze względu na warunki, w których impreza się odbywa. Zaciągając zobowiązania z tego tytułu kierownik imprezy działa jako pełnomocnik organizatora imprezy. § 4. Kierownik jachtu jest obowiązany: 1) przestrzegać obowiązujących w danej imprezie przepisów, a w szczególności zasad, o których mowa w § 1, 2) stosować się do zarządzeń, poleceń i sygnałów kierownika imprezy oraz nakazać ich wykonanie załodze, jeśli nie zagrożą one bezpieczeństwu prowadzonego jachtu lub załogi, 3) dbać o sprawność techniczną jachtu oraz jego wyposażenie, zgodnie z odpowiednimi przepisami i zasadami dobrej praktyki, 4) niezwłocznie zawiadomić kierownika imprezy lub wskazaną przez niego osobę o wszelkich wypadkach, chorobach i innych wydarzeniach mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo żeglugi jachtu, który prowadzi, lub innych jachtów oraz o nieprzystąpieniu do imprezy - przed jej rozpoczęciem lub wycofaniu się z imprezy - w trakcie jej trwania. § 5. Kierownik lub trener ekipy jest obowiązany do: 1) zgłoszenia swojego udziału w imprezie, 2) podejmowania wszelkich decyzji wynikających z przepisu § 1 ust. 1 w stosunku do niepełnoletnich kierowników jachtów, 3) przestrzegania przez powierzonych jego opiece członków ekipy obowiązujących ogólnie oraz w danej imprezie szczególnych przepisów bezpieczeństwa, 4) podporządkowania się decyzjom kierownika imprezy oraz udostępnienia posiadanych środków technicznych, jeśli tego wymagają względy bezpieczeństwa. § 6. Kierownik statku ratowniczego jest obowiązany: 1) przygotować statek ratowniczy i jego załogę, zgodnie z wymaganiami danej imprezy i zasadami dobrej praktyki, 2) stosować się do instrukcji żeglugi oraz do pisemnej lub ustnej instrukcji bezpieczeństwa obowiązującej na akwenach, na których odbywa się impreza, 3) dołożyć wszelkich starań, aby akcja ratownicza przeprowadzona była zgodnie z należytą dbałością o zapewnienie życia i bezpieczeństwa wszystkich osób i sprzętu biorącego udział w imprezie. § 7. 1. Jako minimalne zabezpieczenie ratownicze imprezy, z wyjątkiem regat i wypadków, o których mowa w ust. 2, 4 i 6, ustala się jeden statek ratowniczy na każde 20 jachtów. Statek kierownika imprezy, z wyjątkiem regat żeglarskich, może być uważany za statek ratowniczy. 2. W wypadku dopuszczenia do imprezy (z wyjątkiem regat) ponad 50% kierowników jachtów bez uprawnień żeglarskich - ustala się jeden statek ratowniczy na 10 jachtów biorących udział w imprezie. 3. Zarząd okręgowego związku żeglarskiego może zezwolić, aby na terenie jego działalności impreza (z wyjątkiem treningów i regat) była zabezpieczona przez szalupy wiosłowe lub jachty żaglowe z co najmniej 2-osobową załogą złożoną przynajmniej z żeglarzy jachtowych. W takim wypadku jest wymagane, aby jednostka zabezpieczająca przypadała na 10 jachtów. 4. Minimalne zabezpieczenie regat żeglarskich jachtów mieczowych i desek z żaglem stanowi jeden statek ratowniczy oraz dodatkowo jeden statek ratowniczy na każdą rozpoczynającą się liczbę jednostek żaglowych określonych w tabeli: Miejsce regatLiczba jednostek na dodatkowy jeden statek ratowniczy jachtydeski wody śródlądowe2540 Zatoka Pucka, Zalew Szczeciński, Zalew Wiślany2030 Zatoka Gdańska, Morze Bałtyckie1530 5. Nie jest wymagane zabezpieczenie regat morskich jachtów balastowych. 6. Szczegółowe przepisy dotyczące zabezpieczenia imprez ślizgów lodowych zawarte są w Przepisach regat żeglarstwa lodowego, wydanych przez Polski Związek Żeglarski. 7. Kierownik imprezy może zażądać zabezpieczenia większego, jeżeli uzna, że wymagają tego warunki atmosferyczne lub stopień wyszkolenia uczestników. § 8. Jeżeli warunki bezpieczeństwa tego wymagają, organizatorzy mogą dodatkowo określić szczegółowe zasady organizacji imprez i specjalne wymagania stawiane uczestnikom. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu szacowania szkód oraz wypłaty odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych. (Dz. U. Nr 57, poz. 359) Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb szacowania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny. § 2. 1. Szacowanie szkód w uprawach i płodach rolnych poprzedza się dokonaniem oględzin. 2. Oględzin uszkodzonych upraw rolnych dokonuje się w terminie do siedmiu dni od daty zgłoszenia. 3. Podczas dokonywania oględzin ustala się: 1) gatunek zwierzyny, która wyrządziła szkodę, 2) rodzaj uprawy, 3) powierzchnię całej uprawy, 4) powierzchnię uprawy, która uległa uszkodzeniu, 5) procent zniszczenia uprawy na powierzchni uszkodzonej. 4. Szacowaniu podlegają straty ilościowe i jakościowe powstałe w wyniku uszkodzenia lub zniszczenia upraw lub płodów rolnych. 5. Szacowania oraz określenia wysokości odszkodowania dokonuje się bezpośrednio przed sprzętem uszkodzonej lub zniszczonej uprawy lub płodu rolnego. 6. Podczas szacowania ustala się: 1) rodzaj uprawy, 2) powierzchnię całej uprawy, 3) powierzchnię uprawy, która uległa uszkodzeniu, 4) procent zniszczenia uprawy na powierzchni uszkodzonej. § 3. 1. Przy szacowaniu szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych rozmiar szkody oblicza się uwzględniając: wielkość uszkodzonej powierzchni uprawy, oszacowany procent zniszczenia na powierzchni uszkodzonej oraz średni w danej gminie plon dla poszczególnych rodzajów upraw. 2. Obliczenia rozmiaru szkody dokonuje się poprzez pomnożenie wielkości uszkodzonej powierzchni uprawy, procentu zniszczenia na powierzchni uszkodzonej oraz średniego w danej gminie plonu dla poszczególnych rodzajów upraw. 3. Wysokość odszkodowania oblicza się mnożąc rozmiar szkody przez przeciętną cenę danego ziemiopłodu w gminie, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Wysokość odszkodowania za szkody wyrządzone na łąkach i pastwiskach oblicza się zgodnie z ust. 3, powiększając o koszty związane z doprowadzeniem uszkodzonej powierzchni łąk i pastwisk do stanu pierwotnego. 5. Wysokość odszkodowania wpisuje się do protokołu. 6. Przy szacowaniu szkód wyrządzonych w uprawach rolnych wymagających zaorania wysokość odszkodowania ustala się, jeżeli szkoda powstała: 1) w okresie do dnia 15 kwietnia - na 25%, 2) w okresie od dnia 16 kwietnia do dnia 20 maja - na 40%, 3) w okresie od dnia 21 maja do dnia 10 czerwca - na 60%, 4) w okresie od dnia 11 czerwca - na 85%, a w razie konieczności sprzętu uprawy przed zaoraniem - na 100% kwoty obliczonej według zasad określonych w ust. 3. § 4. 1. Właściciel lub posiadacz gruntu, na którym wystąpiła szkoda, zwany dalej "poszkodowanym", zgłasza szkodę, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia jej powstania, do zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego. 2. Zarządca lub dzierżawca obwodu łowieckiego informuje zarząd gminy o osobach uprawnionych do przyjmowania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzi ewidencję zgłoszeń. 3. Zgłoszenie szkody może być dokonane przez poszkodowanych indywidualnie lub zbiorowo w formie pisemnej bądź ustnej. § 5. 1. Oględzin oraz szacowania szkód dokonują upoważnieni przedstawiciele zarządcy lub dzierżawcy obwodów łowieckich, zwani dalej "szacującymi". 2. O terminie zamierzonego sprzętu uszkodzonych upraw lub płodów rolnych poszkodowany zawiadamia szacującego szkodę nie później niż na siedem dni przed datą sprzętu. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonuje się niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie do siedmiu dni od daty zgłoszenia szkody lub powiadomienia o terminie zbioru uszkodzonych upraw lub płodów. 4. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego zawiadamia poszkodowanego o terminie oględzin lub szacowania szkody. 5. Nieobecność zawiadomionego poszkodowanego nie wstrzymuje dokonania oględzin lub szacowania szkody. 6. Z oględzin oraz szacowania szkody szacujący sporządza protokół, który podpisują szacujący szkodę i poszkodowany. § 6. Wypłaty odszkodowania dokonują zarządcy lub dzierżawcy obwodów łowieckich w terminie do trzydziestu dni od dnia sporządzenia protokołu szacowania szkody. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 27 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia. (Dz. U. Nr 57, poz. 360) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z 1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia (Dz. U. Nr 11, poz. 54) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego pobiera się od każdego pojazdu określonego koncesją następujące opłaty: 1) od autobusu - 10 500 zł, 2) od ciężarowego pojazdu samochodowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej: a) do 6 ton włącznie - 4 000 zł, b) od 6 ton do 20 ton włącznie - 11 500 zł, c) powyżej 20 ton - 8 200 zł, 3) od ciągnika siodłowego lub balastowego - 8 200 zł.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku: 1) wymiany pojazdu samochodowego objętego koncesją, 2) zmiany nazwy lub siedziby właściciela koncesji, 3) zmiany numerów rejestracyjnych pojazdu - opłatę za wystawienie dokumentu koncesyjnego pobiera się w wysokości 400 zł.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku zmiany zakresu przyznanego uprawnienia określonego koncesją, poza dopłatą wynikającą z ust. 1 i 2 pobiera się opłatę w wysokości 400 zł.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku udzielenia koncesji podmiotowi gospodarczemu: 1) powstałemu w wyniku podziału lub łączenia przedsiębiorstwa państwowego w trybie przepisów o przedsiębiorstwach państwowych, posiadającego dotychczas koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 2) który kupił lub przejął, w trybie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, prowadzone wcześniej przez przedsiębiorstwo państwowe, posiadające koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 3) utworzonemu przez spółkę prawa handlowego, posiadającą dotychczas koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego - jeżeli dotychczasowa działalność transportowa została przejęta w całości, opłatę za udzieloną koncesję pobiera się w wysokości 2 000 zł od każdego pojazdu określonego koncesją.", 2) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Opłaty określone w § 1 wnoszone są w następującym trybie: 1) przy składaniu wniosku o koncesję - 400 zł, 2) pozostała należność - przy odbiorze koncesji.", 3) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy pobiera się następujące opłaty: 1) od autobusu - 100 zł, 2) od pozostałych pojazdów samochodowych lub zespołu pojazdów - 135 zł.", 4) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy wielokrotne bez limitowanej ilości jazd pobiera się opłatę w wysokości 5 000 zł za okres jednego roku. 2. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy, wydanego przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu, obowiązującego na obszarze tych państw, pobiera się opłatę w wysokości 10 000 zł za okres jednego roku." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie rodzajów i organizacji zakładów poprawczych oraz zasad pobytu w nich nieletnich. (Dz. U. Nr 58, poz. 361) Na podstawie art. 95 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) w związku z art. 35 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Zakład poprawczy, zwany dalej "zakładem", czynny przez cały rok, przygotowuje wychowanków do życia zgodnego z normami społecznymi oraz naucza samodzielności życiowej poprzez: 1) zintegrowaną działalność wychowawczą, korekcyjną, dydaktyczną i opiekuńczą, 2) przygotowanie wychowanków do pracy zawodowej, 3) organizowanie udziału wychowanków w życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym środowiska, 4) współdziałanie z wychowankami i ich rodzinami, organizacjami społecznymi, ośrodkami pomocy społecznej, właściwymi organami administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz innymi osobami. § 2. 1. Szczegółową organizację i zasady pobytu wychowanków w zakładzie określa statut. 2. Statut opracowany przez dyrektora zakładu zatwierdza Minister Sprawiedliwości, zwany dalej "Ministrem". 3. Statut zakładu zawiera w szczególności: 1) nazwę zakładu oraz oznaczenie jego siedziby, 2) ramowe zakresy czynności pracowników zakładu, 3) zadania i szczegółowe zasady działania rady pedagogicznej zakładu i szkoły, 4) szczegółowe zasady organizacji roku szkolnego w szkole, 5) szczegółowe zasady działania warsztatu szkolnego (gospodarstwa pomocniczego), internatu, zespołu diagnostyczno-korekcyjnego, hostelu, ogniska adaptacji społecznej lub innych działów organizacyjnych zakładu tworzonych ze względów resocjalizacyjnych lub społecznych, 6) szczegółowe zasady tworzenia grup wychowawczych i innych działów zakładu ze względów resocjalizacyjnych i społecznych, 7) tryb egzekwowania obowiązków nałożonych na wychowanka oraz tryb przyznawania nagród i wymierzania kar, 8) warunki, jakim powinny odpowiadać izby przejściowe i izby izolacyjne, 9) szczegółowe zasady umieszczania wychowanka w izbie przejściowej ze względów wychowawczych, 10) szczegółowe zasady posiadania i dysponowania przez wychowanków pieniędzmi, przedmiotami wartościowymi oraz ubraniem, obuwiem, bielizną i innymi przedmiotami, 11) szczegółowe zasady udzielania pomocy wychowankom zwalnianym z zakładu, których sytuacja osobista i rodzinna nie pozwala na pełne usamodzielnienie, 12) szczegółowe zasady bezpieczeństwa zakładu, 13) formy współpracy z fundacjami, stowarzyszeniami, organizacjami, kościołami i innymi osobami, które mogą przyczynić się do rozszerzania i wzbogacania form działalności wychowawczej, kształcącej i opiekuńczej. 4. Postanowienia statutu nie mogą być sprzeczne z rozporządzeniem. Rozdział 2 Rodzaje zakładów § 3. Zakładami poprawczymi są: 1) zakłady resocjalizacyjne: a) o charakterze otwartym - młodzieżowe ośrodki adaptacji społecznej, b) o charakterze półotwartym, c) o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych uciekinierów z zakładów o charakterze otwartym i półotwartym, d) o wzmożonym nadzorze wychowawczym dla nieletnich o wysokim stopniu demoralizacji, 2) zakłady resocjalizacyjno-rewalidacyjne dla nieletnich upośledzonych umysłowo, 3) zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne dla nieletnich: a) z zaburzeniami psychicznymi lub innymi zaburzeniami osobowości, b) uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych, c) nosicieli wirusa HIV. § 4. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze otwartym kieruje się nieletnich, którzy przebywali w schronisku dla nieletnich i spełniają następujące warunki: 1) nie identyfikują się z podkulturą przestępczą, 2) nie przebywali w aresztach śledczych lub zakładach karnych, 3) wyrażają wolę uczestniczenia w procesie resocjalizacji, a ich zachowanie w schronisku dla nieletnich przemawia za umieszczeniem w zakładzie tego typu, 4) szczegółowe rozpoznanie diagnostyczne przemawia za umieszczeniem w zakładzie tego typu. 2. Do zakładów, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeniesieni wychowankowie z zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym, jeżeli ich zachowanie i wskazania zespołu psychologiczno-pedagogicznego za tym przemawiają. Przeniesienie może nastąpić na prośbę wychowanka lub na wniosek dyrektora zakładu po wysłuchaniu wychowanka. 3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 12. § 5. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym kieruje się nieletnich, którzy nie przebywali w schronisku dla nieletnich, oraz nieletnich, którzy w czasie pobytu w schronisku dla nieletnich nie zostali zakwalifikowani do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze otwartym, do zakładów resocjalizacyjno-rewalidacyjnych lub resocjalizacyjno-terapeutycznych. 2. Do zakładów, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeniesieni wychowankowie: 1) których zachowanie nie uzasadnia dalszego pobytu w zakładzie resocjalizacyjnym o charakterze otwartym, 2) z zakładów resocjalizacyjnych o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych uciekinierów i o wzmożonym nadzorze wychowawczym, co do których istnieje przekonanie, że dalszy proces resocjalizacji może przebiegać w warunkach zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym. 3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 10. § 6. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych uciekinierów mogą być przeniesieni wychowankowie z zakładów resocjalizacyjnych o charakterze otwartym i półotwartym, dokonujący wielokrotnych ucieczek, których przyczyną nie były sprawy losowe lub złe traktowanie przez innych wychowanków, jeżeli podejmowane w stosunku do nich działania resocjalizacyjne nie przyniosły pozytywnych skutków. 2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 8. § 7. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o wzmożonym nadzorze wychowawczym dla nieletnich o wysokim stopniu demoralizacji kieruje się nieletnich, wobec których sąd orzekł umieszczenie w tego rodzaju zakładzie, oraz wychowanków dezorganizujących pracę w innych zakładach, którzy ukończyli 16 lat, a w wyjątkowych wypadkach - lat 15. 2. Wzmożony nadzór wychowawczy polega na stosowaniu w pracy resocjalizacyjnej z wychowankiem indywidualnych oddziaływań korekcyjnych, w tym oddziaływań w warunkach czasowego ograniczenia kontaktów z grupą wychowawczą. 3. W przypadku poważnej dezorganizacji przez wychowanka przebiegu zajęć szkolnych lub warsztatowych, nawoływania innych do nieposłuszeństwa, zbiorowej ucieczki lub niszczenia mienia powodującego groźne zakłócenie porządku obowiązującego w zakładzie dyrektor zakładu może czasowo zawiesić udział wychowanka w zajęciach szkolnych lub warsztatowych oraz czasowo ograniczyć jego kontakty z grupą wychowawczą, zapewniając indywidualny tok nauczania i proces jego resocjalizacji. 4. Wychowanek, wobec którego zastosowano czasowe ograniczenie kontaktów z grupą wychowawczą, powinien przebywać w jednoosobowym pomieszczeniu spełniającym warunki pomieszczenia mieszkalnego. 5. W zakładzie, o którym mowa w ust. 1, nauczanie, szkolenie zawodowe, zatrudnienie, a także zajęcia w czasie wolnym od nauki i pracy prowadzi się na terenie tego zakładu. 6. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi dla wychowanka wykazującego poprawę w zachowaniu mogą być organizowane zajęcia poza zakładem pod bezpośrednim nadzorem pracownika zakładu. 7. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 4. § 8. 1. Do zakładów resocjalizacyjno-rewalidacyjnych kieruje się nieletnich upośledzonych umysłowo. 2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, zadania dydaktyczno-resocjalizacyjne realizuje się z zastosowaniem form i metod pracy z młodzieżą upośledzoną umysłowo i niedostosowaną społecznie. Kształcenie ogólne i zawodowe prowadzi się zgodnie z programami nauczania młodzieży upośledzonej umysłowo. 3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 8. § 9. 1. Do zakładów resocjalizacyjno-terapeutycznych kieruje się nieletnich z zaburzeniami neuropsychicznymi i innymi zaburzeniami osobowości. 2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, resocjalizacja wychowanków łączy się z ich terapią, a liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 6. § 10. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi lub organizacyjnymi dyrektor zakładu może zwiększyć lub zmniejszyć liczbę wychowanków w grupie wychowawczej, z zachowaniem ustalonego limitu miejsc w zakładzie oraz liczby grup zatwierdzonej przez Ministra. § 11. Jeżeli wymagają tego względy resocjalizacyjne lub społeczne, dyrektor zakładu może tworzyć grupy specjalistyczne wychowanków. Rozdział 3 Kierowanie, przyjmowanie i przenoszenie nieletnich do zakładów § 12. 1. Nieletniego kieruje się i przenosi do odpowiedniego zakładu poprawczego po zasięgnięciu opinii zespołu specjalistów, zwanego dalej "Zespołem", wyznaczonego przez Ministra. Zespół ten jest komórką w Departamencie Spraw Rodzinnych i Nieletnich, zwanym dalej "Departamentem". 2. Zespołem, w którego skład wchodzą w szczególności pedagog, psycholog, kieruje dyrektor Departamentu. § 13. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia o umieszczeniu w zakładzie poprawczym sąd wykonujący orzeczenie występuje z wnioskiem o wystawienie skierowania do zakładu, w którym nieletni ma być umieszczony. W tym celu sąd przesyła: 1) prawomocne orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie poprawczym, 2) opinię o nieletnim opracowaną w rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym, schronisku dla nieletnich lub innej odpowiedniej placówce specjalistycznej i aktualne informacje umożliwiające skierowanie nieletniego do odpowiedniego zakładu poprawczego. § 14. Jeżeli orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie nie zawiera wskazania rodzaju zakładu, w którym nieletni ma być umieszczony, rodzaj zakładu ustala Zespół. § 15. 1. Podstawą przyjęcia nieletniego do zakładu jest nakaz przyjęcia wystawiony przez sąd albo sędziego rodzinnego. 2. Do nakazu przyjęcia dołącza się prawomocne orzeczenie sądu i skierowanie do zakładu. § 16. Nieletniego przyjmuje do zakładu dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny i przeprowadza z nim rozmowę, podczas której zapoznaje nieletniego z jego prawami i obowiązkami oraz warunkami pobytu. § 17. 1. Po przyjęciu do zakładu nieletniego kieruje się niezwłocznie na badania lekarskie i zabiegi higienicznosanitarne. 2. Wstępną rozmowę adaptacyjną z wychowankiem przeprowadza psycholog oraz osoby odpowiedzialne za proces jego resocjalizacji. § 18. 1. W razie potrzeby przeprowadzenia obserwacji lub zabiegów higienicznosanitarnych wychowanka można umieścić w izbie przejściowej. 2. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi wychowanka można umieścić w izbie przejściowej. 3. Pobyt wychowanka w izbie przejściowej powinien być możliwie krótki i nie może trwać dłużej niż 14 dni. § 19. 1. Przeniesienie wychowanka do innego zakładu tego samego rodzaju może nastąpić ze względu na brak w danym zakładzie odpowiedniej szkoły, odpowiedniego kierunku szkolenia zawodowego lub ze względów wychowawczych. 2. Przeniesienie może nastąpić na wniosek sądu wykonującego orzeczenie, dyrektora zakładu, wychowanka lub jego rodziców (opiekunów). § 20. Zmiana rodzaju zakładu oraz przeniesienie nieletniego do zakładu o wzmożonym nadzorze wychowawczym następuje na zasadach określonych w art. 85 § 2 i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443), zwanej dalej "ustawą". § 21. 1. Do wniosku o przeniesienie wychowanka do innego zakładu dyrektor zakładu dołącza aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną. 2. Zakładowi, do którego wychowanek zostaje przeniesiony, przekazuje się akta osobowe wychowanka, aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną i depozyty. 3. Do akt osobowych wychowanka załącza się informację o zachowaniu wychowanka w okresie od wydania opinii psychologiczno-pedagogicznej do chwili opuszczenia zakładu. § 22. Przed przewiezieniem do innego zakładu wychowanek poddawany jest badaniom lekarskim w celu ustalenia, czy jego stan zdrowia pozwala na przeniesienie. § 23. W przypadku niedoprowadzenia nieletniego do zakładu w ciągu 3 miesięcy od daty skierowania, dyrektor zakładu odsyła dokumentację sądowi wykonującemu orzeczenie, a skierowanie - Departamentowi. Rozdział 4 Prawa i obowiązki wychowanków § 24. 1. Wychowanek ma prawo do: 1) zapoznania się z przysługującymi mu prawami, 2) zapoznania się z obowiązkami, 3) właściwej opieki i warunków pobytu, zapewniających higienę, bezpieczeństwo, ochronę przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej, oraz ochrony i poszanowania jego godności osobistej, 4) świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i socjalnej, 5) życzliwego traktowania, 6) wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych, 7) ochrony więzi rodzinnych, 8) wysyłania i otrzymywania korespondencji, 9) poszanowania prywatności, z ograniczeniami wynikającymi z rodzaju zakładu, 10) uczestniczenia w życiu zakładu, 11) składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich rozpatrywania. 2. Korzystanie przez wychowanka z przysługujących mu praw nie może naruszać praw innych osób oraz zakłócać ustalonego w zakładzie porządku. § 25. Wychowanek jest obowiązany do: 1) uczestniczenia w procesie kształcenia i wychowania, 2) przestrzegania ustalonego w zakładzie regulaminu, 3) przestrzegania zasad współżycia społecznego, 4) przestrzegania zasad bezpieczeństwa na terenie zakładu, 5) posłuszeństwa wobec przełożonych, poprawnego traktowania innych wychowanków oraz innych osób, 6) dbałości o stan zdrowia i higienę osobistą, 7) dbałości o kulturę osobistą i kulturę słowa, 8) sprzątania pomieszczeń, w których przebywa, i utrzymywania w nich należytego porządku, 9) wykonywania prac pomocniczych o charakterze porządkowym związanych z funkcjonowaniem zakładu, 10) uzyskania zgody dyrektora na opuszczenie zakładu, 11) terminowych powrotów z urlopów i przepustek. Rozdział 5 Nagrody i kary § 26. Przyznawanie nagród ma charakter wychowawczy. Przyznając nagrody uwzględnia się zasady indywidualizacji. § 27. 1. Nagrodami są: 1) pochwała, 2) pochwała wobec wychowanków, 3) list pochwalny do rodziców (opiekunów), 4) zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt zakładu, 5) zezwolenie na dodatkowe odwiedziny, 6) przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej, 7) podwyższenie kieszonkowego, 8) zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby wychowanka, 9) zgoda na udział w imprezach, zajęciach i szkoleniach poza zakładem, 10) zgoda na uczęszczanie do szkoły poza zakładem, 11) zgoda na posiadanie wartościowych przedmiotów, 12) skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary, 13) list pochwalny do sądu, 14) udzielenie przepustki do 3 dni, 15) udzielenie urlopu, 16) umieszczenie poza zakładem na mocy art. 90 ustawy ze względów wychowawczych lub szkoleniowych, 17) przedstawienie do warunkowego zwolnienia na mocy art. 86 ustawy. 2. Nagrody wymienione w ust. 1 pkt 16 i 17 przyznaje dyrektor zakładu po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej zakładu. § 28. O przyznaniu nagrody dokonuje się adnotacji w aktach osobowych wychowanka. § 29. 1. Przepustka i urlop są szczególnymi środkami oddziaływań wychowawczych i mogą być przyznawane co najmniej po 3 miesiącach pobytu w zakładzie. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przepustka lub urlop mogą być przyznane wcześniej. 3. Urlop przyznany wychowankowi nie może przekroczyć 60 dni w ciągu roku; urlop przyznany wychowankowi przebywającemu w zakładzie resocjalizacyjnym o wzmożonym nadzorze wychowawczym lub w zakładzie resocjalizacyjnym o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych uciekinierów nie może przekroczyć 30 dni w ciągu roku. § 30. 1. Dyrektor zakładu udziela urlopu wychowankowi po uprzednim opracowaniu programu jego pobytu poza zakładem i zabezpieczeniu opieki podczas urlopu. 2. W zabezpieczeniu opieki nad wychowankiem podczas urlopu dyrektor współdziała z sędzią rodzinnym sprawującym nadzór nad wykonywaniem środka. § 31. Wychowanek podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej na zasadach określonych w art. 91 ustawy. § 32. 1. Wymierzanie kar ma charakter wychowawczy. 2. Wychowanek podlega odpowiedzialności regulaminowej za naruszenie przepisów regulaminu lub statutu zakładu albo ustalonego w zakładzie porządku. 3. Karami są: 1) upomnienie, 2) upomnienie wobec wychowanków, 3) nagana, 4) zawiadomienie rodziców (opiekunów) o niewłaściwym zachowaniu wychowanka, 5) zakaz rozmów telefonicznych na okres do 1 miesiąca, z wyłączeniem rozmów z rodzicami (opiekunami), 6) pozbawienie możliwości uczestniczenia w imprezach na okres do 3 miesięcy, 7) obniżenie lub utrata prawa do kieszonkowego na okres do 3 miesięcy, 8) cofnięcie zgody na posiadanie wartościowych przedmiotów, 9) ograniczenie lub wstrzymanie prawa spotykania się z osobami z zewnątrz, z wyłączeniem rodziców (opiekunów), na okres do 3 miesięcy, 10) zakaz wyjść poza teren zakładu na okres do 1 miesiąca, 11) zakaz korzystania z przepustek i urlopów na okres do 3 miesięcy, 12) zawiadomienie sądu o niewłaściwym zachowaniu wychowanka, 13) wstrzymanie wniosku o umieszczenie poza zakładem na mocy art. 90 ustawy, 14) wstrzymanie wniosku o przedstawienie do warunkowego zwolnienia na mocy art. 86 ustawy, 15) przeniesienie do innego zakładu tego samego rodzaju. 4. Kary wymienione w ust. 3 pkt 13 i 14 wymierza się po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej zakładu. 5. Stosując karę uwzględnia się zasady indywidualizacji, mając w szczególności na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek wychowanka do popełnionego czynu, dotychczasową postawę, cechy osobowości, stan zdrowia oraz cele wychowawcze. § 33. Nagrody przyznaje i kary wymierza dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny. § 34. 1. Przed wymierzeniem kary dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podczas którego wysłuchuje wychowanka oraz inne osoby. 2. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych wychowanka. 3. Przed wymierzeniem kary dyrektor zakładu zasięga opinii psychologa. 4. Decyzja o wymierzeniu kary powinna być wydana na piśmie i zawierać określenie przyczyny ukarania, rodzaj kary i jej uzasadnienie oraz czas, na jaki została wymierzona. Decyzję o ukaraniu podaje się do wiadomości wychowanka i dołącza się do jego akt osobowych. § 35. 1. Za jeden czyn wymierza się jedną karę. W przypadku gdy wychowanek popełnił więcej czynów, wymierza się jedną odpowiednio surowszą karę z uwzględnieniem warunków wymienionych w § 32 ust. 5. 2. Karę wykonuje się niezwłocznie. 3. W przypadku uzasadnionym względami wychowawczymi można odstąpić od ukarania wychowanka, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 3 miesięcy, zamienić ją na inną, skrócić lub darować, jeżeli wychowanek przeprosił osobę pokrzywdzoną oraz naprawił szkodę. § 36. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że wychowanek został niesłusznie ukarany, dyrektor uchyla karę. W tym przypadku z akt osobowych wychowanka usuwa się informacje dotyczące ukarania. Rozdział 6 Organizacja pobytu wychowanków w zakładzie § 37. 1. Podstawą pracy resocjalizacyjnej z wychowankami jest indywidualny plan resocjalizacji, opracowany przez wychowawcę prowadzącego wspólnie z wychowankiem. 2. W przypadku gdy wychowanek odmawia współpracy w opracowaniu indywidualnego planu resocjalizacji, plan ten opracowuje wychowawca prowadzący. § 38. Zakład jest obowiązany organizować działalność resocjalizacyjną w sposób umożliwiający wychowankowi włączenie się w zajęcia organizowane w zakładzie i poza zakładem. § 39. 1. Wychowankom przebywającym w zakładzie umożliwia się wykonywanie praktyk religijnych i posiadanie przedmiotów niezbędnych do ich wykonywania oraz korzystanie z posług religijnych udzielanych przez kapelana lub innego kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub wyznania. 2. Warunki wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych regulują odrębne przepisy. § 40. Zakład udziela wychowankowi pomocy w nawiązaniu kontaktów z rodzicami (opiekunami) w celu współdziałania w tworzeniu warunków do prawidłowego przebiegu procesu resocjalizacji. § 41. Dyrektor zakładu może ograniczyć lub zakazać kontaktów osobistych z wychowankiem osobom wywierającym negatywny wpływ na przebieg procesu resocjalizacji wychowanka. § 42. 1. Wychowankom zapewnia się całodzienne wyżywienie według ustalonych norm i zasad żywieniowych. 2. Jeśli stan zdrowia wychowanka tego wymaga, otrzymuje on wyżywienie według zaleceń lekarza. 3. Sposób i zasady przyrządzania oraz kontroli jakości posiłków określają odrębne przepisy. § 43. Wychowanek może korzystać z własnej odzieży. § 44. 1. Wychowanek może otrzymywać paczki z żywnością, książkami, ubraniem, obuwiem lub innymi przedmiotami osobistego użytku. 2. Paczki doręczane są wychowankowi za pokwitowaniem. W uzasadnionych przypadkach ich zawartość może być poddana kontroli. 3. Przedmioty wartościowe przekazywane są do depozytu wychowanka, a artykuły żywnościowe nie nadające się do spożycia i przedmioty niebezpieczne podlegają zniszczeniu. 4. Dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny podejmuje decyzję o przekazaniu do depozytu lub zniszczeniu przedmiotów wymienionych w ust. 3. 5. Z przekazania i zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych wychowanka, informując o tym wychowanka. § 45. Wychowanek może otrzymywać pieniądze od osób, instytucji lub organizacji i dysponować nimi za zgodą wychowawcy. § 46. 1. Wychowanek otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne, zwane dalej "kieszonkowym", wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie zakładu. 2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na wychowanka w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 Kodeksu pracy. 3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w ust. 2. 4. W przypadkach uzasadnionych trudną sytuacją materialną wychowanka, względami osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wyższe niż określone w ust. 3, nie większe jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w ust. 2. 5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla wychowanka dyrektor zakładu. 6. W przypadku rażącego naruszenia porządku i regulaminów zakładu określonych w statucie oraz w przypadku ucieczki wychowanka lub innej nie usprawiedliwionej nieobecności, wobec wychowanka stosuje się karę przewidzianą w § 32 ust. 3 pkt 7. § 47. 1. Zakład zapewnia wychowankom świadczenia zdrowotne. 2. O wypadkach poważniejszych zachorowań zawiadamia się rodziców (opiekunów) i właściwy sąd rodzinny. § 48. 1. Wychowance w ciąży, w czasie porodu i po porodzie zapewnia się świadczenia zdrowotne i przygotowuje się ją do prawidłowego pełnienia roli matki. 2. O stanie ciąży wychowanki i urodzeniu przez nią dziecka dyrektor zakładu zawiadamia jej rodziców (opiekunów), właściwy sąd rodzinny i właściwy sąd opiekuńczy. 3. Do czasu podjęcia decyzji przez sąd rodzinny i sąd opiekuńczy zakład udziela wychowance pomocy w zorganizowaniu opieki nad dzieckiem. § 49. Zakład prowadzi działalność wychowawczą i profilaktyczną w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi, narkomanii i paleniu tytoniu. § 50. Korespondencja wychowanka, z wyjątkiem korespondencji z urzędami, może być kontrolowana przez dyrektora lub upoważnionego przez niego pracownika pedagogicznego. W razie ujawnienia treści, które mogą wpłynąć ujemnie na przebieg resocjalizacji wychowanka, korespondencji nie doręcza się. O zatrzymaniu korespondencji powiadamia się wychowanka, podając powody tej decyzji. Zatrzymaną korespondencję włącza się do akt osobowych wychowanka. § 51. 1. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi lub bezpieczeństwa zakładu dokonuje się przeszukania wychowanka oraz pomieszczeń, w których przebywa. Przeszukanie wychowanka przeprowadza osoba tej samej płci. 2. Przedmioty wartościowe, pisma, druki, fotografie i inne przedmioty mające charakter pornograficzny przekazuje się do depozytu wychowanka, a alkohol, środki odurzające i psychotropowe oraz niebezpieczne narzędzia podlegają zniszczeniu. 3. Dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny podejmuje decyzję o przeszukaniu, przekazaniu do depozytu lub zniszczeniu przedmiotów wymienionych w ust. 2. 4. Z przeszukania, przekazania i zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych wychowanka. § 52. W sprawach związanych z postępowaniem sądowym zapewnia się wychowankowi możliwość kontaktów z obrońcą (pełnomocnikiem) na terenie zakładu, bez udziału innych osób. § 53. 1. O ucieczce wychowanka z zakładu, jego powrocie lub doprowadzeniu dyrektor zakładu lub osoba przez niego upoważniona zawiadamia niezwłocznie miejscową jednostkę policji, rodziców (opiekunów) wychowanka i właściwy sąd rodzinny. 2. O zbiorowej ucieczce wychowanków zakładu lub innym nadzwyczajnym zdarzeniu w zakładzie zawiadamia się niezwłocznie również prezesa właściwego sądu wojewódzkiego. Rozdział 7 Umieszczenie wychowanka poza zakładem § 54. 1. Dyrektor zakładu może umieścić wychowanka na czas określony poza zakładem w trybie art. 90 ustawy. 2. Wychowanek może być umieszczony na mocy art. 90 ustawy w instytucji państwowej, prywatnej lub u osób, które dają rękojmię właściwego oddziaływania wychowawczego. 3. Dyrektor zakładu umieszcza we współdziałaniu z sądem rodzinnym wychowanka poza zakładem, po uprzednim opracowaniu programu jego pobytu i zabezpieczeniu opieki nad wychowankiem. 4. Do decyzji w sprawie umieszczenia wychowanka poza zakładem załącza się uzasadnienie i aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną. 5. Dyrektor zakładu może wystąpić do sądu rodzinnego, który wykonuje orzeczenie, o przeprowadzenie kontrolnego wywiadu środowiskowego. 6. W uzasadnionych przypadkach wychowankowi umieszczonemu poza zakładem dyrektor zakładu udziela pomocy materialnej. 7. Z tytułu nadzoru sprawowanego nad wychowankiem przez podmioty, o których mowa w ust. 2, z wyłączeniem rodziców (opiekunów), podmiotom tym przysługuje, w związku z poniesionymi kosztami, ryczałt miesięczny w wysokości do 150% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w kwartale poprzedzającym, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Monitorze Polskim w celach waloryzacji emerytur i rent. § 55. W uzasadnionych przypadkach wychowanek umieszczony poza zakładem może przebywać w hotelu. § 56. 1. Jeżeli wychowanek umieszczony poza zakładem uchyla się od nałożonych na niego obowiązków, dyrektor zakładu może podjąć decyzję o odwołaniu umieszczenia nieletniego poza zakładem. 2. O odwołaniu umieszczenia nieletniego poza zakładem dyrektor zakładu zawiadamia właściwy sąd rodzinny. Rozdział 8 Zwalnianie wychowanka z zakładu § 57. Zwolnienie wychowanka z zakładu następuje w przypadkach przewidzianych w ustawie. § 58. W razie warunkowego zwolnienia wychowanka z zakładu, gdy powrót jego do środowiska rodzinnego nie byłby pożądany, dyrektor współdziała z właściwym sądem rodzinnym w przygotowaniu wychowankowi odpowiedniego środowiska zastępczego. § 59. 1. W okresie poprzedzającym zwolnienie zakład ułatwia wychowankowi zakup ubrania, bielizny, obuwia i innych niezbędnych przedmiotów z jego własnych funduszów. 2. Jeżeli zwalniany wychowanek nie posiada własnych pieniędzy i nie może uzyskać potrzebnej pomocy od rodziców (opiekunów) lub z innych źródeł, dyrektor udziela mu pomocy finansowej. 3. Dyrektor współdziała z właściwym sądem rodzinnym w ustaleniu rodzaju i zakresu pomocy, jakiej wychowanek będzie potrzebował po zwolnieniu z zakładu; § 54 stosuje się odpowiednio. § 60. O dacie zwolnienia wychowanka zakład zawiadamia jego rodziców (opiekunów) w odpowiednim terminie i w uzasadnionych przypadkach prosi o ich przybycie w dniu zwolnienia w celu przekazania im wychowanka. § 61. 1. Zwolnionemu wychowankowi należy wydać wszystkie rzeczy i pieniądze stanowiące jego własność oraz, w razie potrzeby, świadectwo lekarskie. 2. Jeżeli wychowankowi nie mogą być wydane pieniądze i przedmioty będące jego własnością, przesyła się je pod adresem rodziców (opiekunów), a w uzasadnionych przypadkach - pod adresem wskazanym przez wychowanka. Rozdział 9 Organizacja zakładów § 62. 1. W skład zakładu wchodzą: 1) internat, 2) szkoła (szkoły), 3) warsztaty szkolne (gospodarstwo pomocnicze), 4) zespół diagnostyczno-korekcyjny, 5) inne działy zapewniające realizację zadań zakładu. 2. Dla zapewnienia prawidłowej realizacji zadań zakład powinien posiadać: 1) pomieszczenia mieszkalne oraz higienicznosanitarne, 2) sale lekcyjne (pracownie przedmiotowe), z zapleczem na środki dydaktyczne, 3) salę gimnastyczną, 4) bibliotekę z czytelnią, 5) pomieszczenia warsztatowe odpowiednie do kierunków prowadzonego szkolenia zawodowego oraz szkolenia kursowego, 6) gabinet lekarski i dentystyczny oraz izbę chorych, 7) izby przejściowe, 8) izby izolacyjne, 9) pomieszczenia przeznaczone na hostele, 10) tereny i urządzenia do zajęć rekreacyjnych i sportowych. 3. Izbą przejściową jest wyodrębnione pomieszczenie zapewniające warunki realizacji zadań określonych w § 18 ust. 1 i 2. Izbę przejściową urządza się w sposób odpowiadający warunkom pomieszczeń mieszkalnych. 4. Organizację izby izolacyjnej określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr 154, poz. 746), zwane dalej rozporządzeniem. Art. 63. Nadzór zwierzchni nad zakładami poprawczymi sprawuje Minister Sprawiedliwości. § 64. Nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania orzeczeń o umieszczeniu nieletnich w zakładach poprawczych sprawuje sędzia rodzinny wyznaczony przez prezesa właściwego sądu wojewódzkiego. § 65. Prezes właściwego sądu wojewódzkiego sprawuje bezpośredni nadzór w zakresie administracji nad zakładem, nadzór pedagogiczny zaś - za pośrednictwem wizytatorów pedagogicznych, których kompetencje i formy działania określają odrębne przepisy. § 66. 1. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany przez zespoły nadzoru pedagogicznego przy właściwych sądach wojewódzkich. 2. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzą wizytatorzy zatrudnieni we właściwych sądach wojewódzkich. 3. Zespół nadzoru pedagogicznego pracuje w oparciu o roczny plan pracy, uzgodniony przez prezesa sądu wojewódzkiego miejsca siedziby zespołu z prezesem właściwego sądu wojewódzkiego i zatwierdzony przez Ministra. Rozdział 10 Organizacja wychowania i kształcenia w zakładzie § 67. 1. Praca wychowawcza zakładu powinna zmierzać do ukształtowania u wychowanka właściwych postaw moralnych, prawidłowej hierarchii wartości, poczucia odpowiedzialności za własne czyny, a także rozwijać i kształtować jego wartościowe zainteresowania. 2. Szczegółową organizację działalności wychowawczej określa statut zakładu. § 68. 1. Podstawą organizacji pracy zakładu w roku szkolnym jest arkusz organizacji pracy opracowany przez dyrektora zakładu w terminie do 31 maja każdego roku i zatwierdzony przez Ministra do 15 sierpnia każdego roku. 2. W arkuszu organizacji pracy uwzględnia się wszystkie formy działalności zakładu. 3. Organizację nauczania określa statut szkoły funkcjonującej w zakładzie. § 69. Zakład może współpracować z fundacjami i organizacjami oraz innymi podmiotami, których celem statutowym jest działalność wychowawcza. § 70. Zakład zapewnia wychowankowi poza zakładem praktyczne przygotowanie zawodowe w ramach działalności szkoły lub w innej formie, według odrębnych przepisów. § 71. Organizację roku szkolnego i ramowe plany nauczania, według których prowadzone są zajęcia dydaktyczno-wychowawcze, określają odrębne przepisy. § 72. W szkole funkcjonującej w zakładzie nie przewiduje się ferii zimowych dla wychowanków. § 73. Wychowankowi, który ukończył w zakładzie szkołę, klasę lub szkolenie zawodowe, wydaje się świadectwo szkolne lub zaświadczenie - bez zaznaczenia, że uzyskał je w zakładzie poprawczym. § 74. 1. Wychowanek, który ukończył 15 lat i spełnia wymogi określone w art. 191 Kodeksu pracy, może zostać zatrudniony w gospodarstwie pomocniczym zakładu. 2. Uprawnienia związane z zatrudnieniem, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady wynagradzania regulują odrębne przepisy. § 75. 1. Przed dopuszczeniem wychowanka do pracy należy upewnić się, czy podjęcie pracy na określonym stanowisku nie zagraża bezpieczeństwu i zdrowiu wychowanka, oraz zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi przy wykonywaniu określonej pracy. 2. Wychowankowi należy zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy. § 76. Wychowankowi, który uległ wypadkowi lub zachorował na chorobę zawodową przy wykonywaniu pracy, przysługują, zgodnie z odrębnymi przepisami, świadczenia z tytułu tego wypadku lub choroby. § 77. 1. Za wykonaną pracę, a także za uzyskane efekty pracy podczas zajęć szkolenia praktycznego, z zastrzeżeniem art. 95f § 2 ustawy, wychowankowie otrzymują wynagrodzenie. 2. Zasady wynagradzania wychowanków określają odrębne przepisy. Rozdział 11 Pracownicy zakładu § 78. 1. W zakładzie zatrudnia się w szczególności: 1) pracowników pedagogicznych (nauczycieli, wychowawców, psychologa, pedagoga), 2) pracowników ekonomicznych, administracyjnych i obsługi, 3) pracowników medycznych, 4) pracowników gospodarstwa pomocniczego. 2. Kwalifikacje pracowników i zasady ich wynagradzania określają odrębne przepisy. § 79. Każdy pracownik zakładu powinien przestrzegać praw wychowanków, okazywać im życzliwość, służyć pomocą, wdrażać zasady dyscypliny, oddziaływać wychowawczo przykładem osobistym. § 80. 1. Dyrektor zakładu kieruje pracą zakładu, zapewnia warunki niezbędne do realizacji zadań zakładu i ponosi odpowiedzialność za działalność zakładu. 2. Dyrektor zakładu może powołać zespół doradczy. 3. Dyrektor zakładu w szczególności: 1) realizuje uchwały rady pedagogicznej zakładu podjęte w ramach jej kompetencji stanowiących, 2) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym zakładu i ponosi odpowiedzialność za ich prawidłowe wykorzystanie, 3) organizuje obsługę administracyjną i finansową zakładu, 4) sprawuje nadzór pedagogiczny, 5) wykonuje czynności ze stosunku pracy wobec pracowników pedagogicznych oraz innych pracowników zakładu i z tego tytułu: a) zatrudnia w drodze mianowania lub umowy o pracę pracowników pedagogicznych, zawiera umowy o pracę z innymi pracownikami zakładu oraz powierza funkcje kierownicze i odwołuje z nich po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, b) przyznaje nagrody oraz wymierza kary porządkowe pracownikom pedagogicznym i innym pracownikom zakładu, c) jest uprawniony do zawieszenia w pełnieniu obowiązków pracownika pedagogicznego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub złożono wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i wiarygodność wysuniętych zarzutów celowe jest odsunięcie go od pracy z wychowankami, d) występuje, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, z wnioskami w sprawach odznaczeń, nagród oraz innych wyróżnień dla pracowników pedagogicznych i innych pracowników zakładu, e) rozwiązuje stosunek pracy z pracownikami pedagogicznymi i innymi pracownikami zakładu, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 6) reprezentuje zakład na zewnątrz, 7) pełni inne obowiązki i realizuje uprawnienia wynikające z odrębnych przepisów. § 81. 1. Umowę o pracę z dyrektorem zakładu zawiera prezes właściwego sądu wojewódzkiego. 2. Zawarcie umowy o pracę może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez prezesa sądu wojewódzkiego, którego wynik nie jest dla niego wiążący. 3. Regulamin konkursu stanowi załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia. § 82. Do powierzenia stanowiska dyrektora szkoły i odwołania z tego stanowiska stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). § 83. 1. Rada pedagogiczna zakładu jest kolegialnym organem realizującym statutowe zadania zakładu w zakresie wychowania i kształcenia. 2. W skład rady pedagogicznej wchodzą wszyscy pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w zakładzie. 3. W posiedzeniach rady pedagogicznej mogą także brać udział osoby zaproszone przez jej przewodniczącego lub na wniosek rady pedagogicznej. 4. Przewodniczącym rady pedagogicznej jest dyrektor zakładu. 5. Posiedzenia rady pedagogicznej odbywają się z inicjatywy dyrektora lub co najmniej 1/3 członków albo na żądanie Ministra. 6. Posiedzenia rady pedagogicznej przygotowuje i prowadzi jej przewodniczący. § 84. Dyrektor przedstawia radzie pedagogicznej, nie rzadziej niż 2 razy w roku szkolnym, informacje o działalności zakładu oraz wnioski wynikające ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego. Rozdział 12 Dokumentacja pobytu wychowanka w zakładzie § 85. 1. Dokumentację pobytu wychowanków w zakładzie stanowią: 1) księga ewidencji wychowanków, 2) akta osobowe wychowanka wraz z dokumentacją procesu resocjalizacji, 3) wykaz osób podlegających zameldowaniu, 4) karta wyposażenia wychowanka, 5) księga ewidencji nagród i kar regulaminowych wychowanków, 6) księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie przejściowej, 7) księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie izolacyjnej, 8) księga ewidencji przepustek i urlopów, 9) dzienniki zajęć wychowawczych, 10) księga przebiegu służby nocnej, 11) rejestr prac porządkowych wykonywanych przez wychowanka na rzecz zakładu, 12) księga ewidencji ucieczek, 13) dokumentacja stosowania środków przymusu bezpośredniego, 14) protokoły rady pedagogicznej. 2. Sposób prowadzenia dokumentacji określa załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia. 3. Dokumentację przebiegu nauczania wychowanka oraz dzienniki zajęć lekcyjnych i inną dokumentację pedagogiczną prowadzi według odrębnych przepisów szkoła funkcjonująca w zakładzie. Rozdział 13 Bezpieczeństwo zakładu § 86. Zabezpieczenie techniczne stosowne do rodzaju zakładu oraz organizacja pobytu wychowanka powinny uniemożliwić samowolne oddalenie się wychowanków z zakładu oraz uwolnienie ich przez osoby z zewnątrz. § 87. Prawo wstępu na teren zakładu, poza pracownikami w nim zatrudnionymi, mają osoby sprawujące nadzór nad zakładem, inne osoby uprawnione oraz osoby, którym została udzielona zgoda przez dyrektora zakładu. § 88. 1. Wobec wychowanka, który swym zachowaniem zagraża bezpieczeństwu zakładu, w szczególności usiłuje dokonać zamachu na zdrowie lub życie własne albo innej osoby, nawołuje do zbiorowej ucieczki, buntu, niszczy mienie zakładu, mogą być stosowane środki przymusu bezpośredniego. 2. Środki przymusu bezpośredniego wobec wychowanka mogą być stosowane w granicach określonych w ustawie i rozporządzeniu. § 89. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa zakładu dyrektor zakładu może na czas określony: 1) wstrzymać odwiedziny lub ograniczyć czas ich trwania, 2) zarządzić zamykanie pomieszczeń, w których wychowankowie przebywają, uczą się lub pracują, 3) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia o charakterze zbiorowym, 4) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia na terenie szkoły i warsztatów. § 90. 1. W sytuacji, gdy przywrócenie bezpieczeństwa zakładu nie jest możliwe przy zastosowaniu dostępnych środków, dyrektor zakładu może zwrócić się o pomoc do Policji. 2. Zakres i tryb współdziałania zakładów poprawczych z Policją określają odrębne przepisy. Rozdział 14 Przepisy końcowe § 91. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 26, poz. 126, z 1992 r. Nr 97, poz. 483 i z 1995 r. Nr 19, poz. 98), 2) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 1983 r. w sprawie trybu kierowania nieletnich do zakładów poprawczych (Dz. Urz. Ministra Sprawiedliwości Nr 6, poz. 34). § 92. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 maja 1997 r. (poz. 361) Załącznik nr 1 REGULAMIN KONKURSU NA STANOWISKO DYREKTORA ZAKŁADU POPRAWCZEGO § 1. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego zarządza prezes właściwego sądu wojewódzkiego, zwany dalej "organizatorem konkursu". § 2. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego organizuje się przez: 1) ogłoszenie konkursu w danym zakładzie, innych placówkach wychowawczo-resocjalizacyjnych, w kuratorium oświaty, wyższych uczelniach, środkach masowego przekazu, 2) ustalenie terminu zgłoszenia kandydatów, 3) określenie terminu i miejsca posiedzenia komisji konkursowej, 4) podanie wymagań, jakim powinni odpowiadać kandydaci. § 3. 1. Organizator konkursu powołuje komisję konkursową w składzie: 1) przedstawiciel prezesa sądu wojewódzkiego jako przewodniczący, 2) przedstawiciel Ministra, 3) przedstawiciel kuratora oświaty, 4) 7 przedstawiciel rady pedagogicznej zakładu, 5) przedstawiciel zespołu nadzoru pedagogicznego, 6) po jednym przedstawicielu organizacji związkowych działających w zakładzie. 2. Pracami komisji kieruje jej przewodniczący. § 4. 1. Ustala się następujące wymagania kandydatowi na stanowisko dyrektora: 1) minimum 5-letni staż pracy pedagogicznej w pełnym wymiarze zajęć, 2) posiadanie kwalifikacji pedagogicznych. 2. Do udziału w konkursie nie mogą być dopuszczone osoby, wobec których zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub które w okresie ostatnich trzech lat przed ogłoszeniem konkursu zostały ukarane karami dyscyplinarnymi, a także odwołane z funkcji kierowniczych w związku z nieprawidłową realizacją powierzonych im zadań. § 5. Kandydat na dyrektora składa organizatorowi konkursu następujące dokumenty: 1) pisemnie opracowany model zakładu poprawczego, 2) kwestionariusz osobowy ze zdjęciem, 3) życiorys uwzględniający przebieg pracy pedagogicznej i osiągnięcia zawodowe, 4) odpisy dyplomów potwierdzających kwalifikacje pedagogiczne i osiągnięcia zawodowe, 5) opinie zakładów pracy z ostatnich 3 lat, 6) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia. § 6. Organizator konkursu, na prośbę kandydata, umożliwia mu zapoznanie się z działalnością zakładu. § 7. Konkurs przeprowadza się również w przypadku zgłoszenia się jednego kandydata. § 8. Pierwsze posiedzenie komisji konkursowej powinno nastąpić nie później niż 14 dnia od daty zamknięcia listy przyjmowania zgłoszeń kandydatów na stanowisko dyrektora zakładu. § 9. Konkurs przebiega w dwóch etapach: 1) pierwszy etap - sprawdzenie warunków formalnych oraz wstępna ocena merytoryczna złożonej oferty; o dopuszczeniu kandydata do drugiego etapu decyduje komisja w głosowaniu jawnym; w przypadku równej liczby głosów o przejściu kandydata do drugiego etapu decyduje przewodniczący komisji, 2) drugi etap - rozmowa z kandydatem na temat funkcjonowania i rozwoju zakładu, zainteresowań zawodowych i dotychczasowych osiągnięć. § 10. Na posiedzeniu końcowym komisja konkursowa wyłania w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, kandydata na stanowisko dyrektora. § 11. Jeżeli w pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał bezwzględnej większości głosów, do drugiej tury głosowania przechodzą dwaj kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania ponownie równej liczby głosów, przewodniczący komisji przedstawia obu kandydatów organizatorowi konkursu, który dokonuje wyboru. § 12. Komisja bezpośrednio po zakończeniu konkursu informuje zainteresowanych o jego wyniku. § 13. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który po zakończeniu pracy komisji podpisują jej członkowie. § 14. 1. Kandydat może w ciągu 3 dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu wnieść sprzeciw od decyzji komisji do organizatora konkursu. 2. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje organizator konkursu. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 21 dni od daty wniesienia jest równoznaczne z jego uwzględnieniem. 3. Decyzja organu rozpatrującego sprzeciw jest ostateczna. § 15. Przewodniczący komisji konkursowej przekazuje organizatorowi konkursu wyniki konkursu i dokumentację z jego przebiegu, wraz z wnioskiem o zawarcie umowy o pracę z kandydatem na dyrektora zakładu. Załącznik nr 2 PROWADZENIE DOKUMENTACJI POBYTU WYCHOWANKÓW W ZAKŁADZIE POPRAWCZYM § 1. 1. Księgę ewidencji wychowanków prowadzi się chronologicznie według daty przyjęcia wychowanka do zakładu. 2. Do księgi ewidencji wpisuje się: imię i nazwisko wychowanka przyjętego do zakładu, datę i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców oraz ich adres zamieszkania, jeżeli nie żyją - datę śmierci, imiona i nazwiska oraz adresy opiekunów prawnych, nazwę organu, do którego dyspozycji wychowanek pozostaje, adres dotychczasowego miejsca pobytu stałego (zameldowania wychowanka), a jeżeli nie ma on stałego zameldowania, odnotowuje się, skąd przybył, datę przyjęcia do zakładu oraz datę i przyczynę skreślenia z ewidencji, nazwę i adres zakładu, do którego wychowanek został przeniesiony, adres rodziców (opiekunów), którym został przekazany, adres i miejsce pracy - jeżeli wychowanek został usamodzielniony. § 2. 1. Dla każdej grupy wychowawczej zakład prowadzi dziennik zajęć wychowawczych, w którym odnotowuje się przebieg zajęć wychowawczych w danym roku. 2. Dziennik zajęć wychowawczych zakłada wychowawca grupy, opatrując kartę tytułową dziennika stemplem podłużnym zakładu, wpisując nazwę zakładu i oznaczenie grupy; kartę tytułową dziennika podpisuje dyrektor zakładu. 3. Do dziennika zajęć wychowawczych wychowawcy grupy wpisują: listę wychowanków, datę i miejsce urodzenia, klasę, nazwisko i adres rodziców (opiekunów), uwagi o wychowankach. 4. W dzienniku zajęć wychowawczych odnotowuje się zajęcia powtarzające się okresowo, plan pracy resocjalizacyjnej, tygodniowe założenia wychowawcze i realizację planu, kontakty z rodziną wychowanka, zajęcia specjalistyczne oraz w kołach zainteresowań, a także przeprowadzone hospitacje i wizytacje, z podaniem nazwy zajęć i osoby prowadzącej. § 3. 1. Zakład prowadzi karty wyposażenia dla wychowanków korzystających z zaopatrzenia w odzież i inne wyposażenie. 2. Kartę wyposażenia prowadzi osoba wyznaczona przez dyrektora. Do karty wpisuje się imię i nazwisko wychowanka, datę urodzenia, datę przybycia i zwolnienia z zakładu, bieliznę, odzież, obuwie i inne wyposażenie będące własnością wychowanka w chwili przybycia do zakładu i otrzymane w czasie pobytu. § 4. Zakład jest zobowiązany przechowywać w depozycie dokumenty, przedmioty osobiste i wartościowe wychowanków objętych opieką. § 5. Akta osobowe wychowanka, stosownie do zakresu opieki i funkcji zakładu, obejmują: skierowanie, nakaz przyjęcia, orzeczenia sądu, korespondencję w sprawach wychowania, dokumenty szkolne, opinie psychologiczno-pedagogiczne, wnioski i wskazania dotyczące opieki, programu indywidualnej resocjalizacji i terapii, osobistą dokumentację zdrowotną (wyniki badań, karty informacyjne z pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej, książeczkę zdrowia wychowanka) oraz inną dokumentację dotyczącą wychowanka. § 6. 1. Księgę przebiegu służby nocnej zakłada kierownik internatu, opatrując kartę tytułową stemplem podłużnym i wpisując nazwę zakładu. Kartę tytułową podpisuje dyrektor zakładu. 2. Wychowawca pełniący służbę nocną wpisuje czas pełnienia służby, imię i nazwisko pełniących służbę nocną, przebieg służby nocnej, częstotliwość przeprowadzonej kontroli grup wychowawczych i terenu obiektu, odnotowując uwagi i zaistniałe wydarzenia oraz wydane polecenia, jeżeli zachodzi taka potrzeba. § 7. Księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie przejściowej i księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie izolacyjnej zawierają: imię i nazwisko wychowanka, datę i godzinę umieszczenia, przyczynę umieszczenia, imię i nazwisko osoby podejmującej decyzję o umieszczeniu, uwagi i spostrzeżenia osób sprawujących opiekę nad wychowankiem w czasie jego pobytu w izbie oraz datę i godzinę zwolnienia z izby. § 8. Księga ewidencji przepustek i urlopów zawiera imię i nazwisko wychowanka, datę i godzinę opuszczenia zakładu, datę i godzinę przybycia do zakładu, a jeżeli się spóźnił - przyczynę spóźnienia i uwagi. § 9. Księga ewidencji ucieczek zawiera imię i nazwisko wychowanka, datę i godzinę ucieczki, miejsce, skąd zbiegł, spod czyjej opieki, datę i godzinę doprowadzenia (lub przybycia), informację, przez kogo został doprowadzony, imię i nazwisko osoby przyjmującej, uwagi. § 10. Księga nagród i kar regulaminowych zawiera: imię i nazwisko wychowanka, datę, rodzaj nagrody lub kary, czas jej trwania. § 11. Zasady prowadzenia dokumentacji stosowania środków przymusu bezpośredniego określają odrębne przepisy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie rodzajów i organizacji schronisk dla nieletnich oraz zasad pobytu w nich nieletnich. (Dz. U. Nr 58, poz. 362) Na podstawie art. 95 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) w związku z art. 35 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Schronisko dla nieletnich, zwane dalej "schroniskiem", czynne przez cały rok: 1) zapewnia pozostawanie nieletniego do dyspozycji organu, który wydał postanowienie o umieszczeniu, 2) zapobiega działaniom, które mogłyby utrudniać postępowanie prowadzone w sprawie nieletniego przez sąd lub inny organ do tego upoważniony, 3) opracowuje diagnozę nieletniego i jego sytuacji oraz inicjuje proces jego resocjalizacji, współdziałając w tym zakresie z rodziną nieletniego, organizacjami społecznymi, ośrodkami pomocy społecznej, właściwymi organami administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz innymi osobami. § 2. 1. Szczegółową organizację i zasady pobytu nieletnich w schronisku określa statut. 2. Statut opracowany przez dyrektora schroniska zatwierdza Minister Sprawiedliwości, zwany dalej "Ministrem". § 3. Statut schroniska zawiera w szczególności: 1) nazwę schroniska oraz oznaczenie siedziby, 2) ramowe zakresy czynności pracowników schroniska, 3) zadania i szczegółowe zasady działania rady pedagogicznej schroniska i szkoły, 4) szczegółowe zasady działania internatu, szkoły, warsztatów, zespołu diagnostycznego lub innych działów organizacyjnych schroniska tworzonych ze względów resocjalizacyjnych lub społecznych, 5) szczegółowe zasady tworzenia grup wychowawczych i innych działów schroniska ze względów resocjalizacyjnych i społecznych, 6) tryb egzekwowania obowiązków nałożonych na nieletnich oraz tryb przyznawania nagród i wymierzania kar, 7) warunki, jakim powinny odpowiadać izby przejściowe i izby izolacyjne, 8) szczegółowe zasady umieszczania nieletniego w izbie przejściowej ze względów wychowawczych, 9) szczegółowe zasady posiadania i dysponowania przez nieletnich pieniędzmi, przedmiotami wartościowymi oraz ubraniem, obuwiem, bielizną i innymi przedmiotami, 10) szczegółowe zasady bezpieczeństwa schroniska, 11) formy współpracy z fundacjami, stowarzyszeniami, organizacjami, kościołami i innymi osobami, które mogą przyczynić się do rozszerzania i wzbogacania form działalności wychowawczej, kształcącej i opiekuńczej. 2. Postanowienia statutu nie mogą być sprzeczne z rozporządzeniem. Rozdział 2 Rodzaje schronisk § 4. 1. Tworzy się następujące rodzaje schronisk dla nieletnich: 1) zwykłe - zapewniające nieletniemu możliwości kształcenia w zakresie szkoły podstawowej i ponadpodstawowej, 2) interwencyjne - dla nieletnich dezorganizujących pracę schroniska w sposób zagrażający jego bezpieczeństwu. 2. Do schronisk wymienionych w ust. 1 pkt 2 mogą być również kierowani nieletni odpowiadający przed sądem na zasadach przewidzianych w kodeksie karnym. § 5. 1. W schroniskach wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 liczba nieletnich w grupie wychowawczej (w oddziale szkolnym) powinna wynosić 10. 2. W schroniskach wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 2 i w ust. 2 liczba nieletnich w grupie wychowawczej (w oddziale szkolnym) powinna wynosić 6. § 6. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami wychowawczymi lub organizacyjnymi dyrektor schroniska może zwiększyć lub zmniejszyć liczbę nieletnich w grupie wychowawczej, z zachowaniem ustalonego limitu miejsc w schronisku dla nieletnich oraz liczby grup zatwierdzonej przez Ministra. § 7. Jeżeli wymagają tego względy resocjalizacyjne lub społeczne, dyrektor schroniska może tworzyć grupy specjalistyczne nieletnich. Rozdział 3 Przyjmowanie, przenoszenie, zwalnianie nieletniego § 8. 1. Nieletniego przyjmuje się do schroniska na podstawie: 1) postanowienia o umieszczeniu nieletniego w schronisku, wydanego przez sąd, sędziego rodzinnego lub prokuratora, 2) nakazu przyjęcia. 2. O przyjęciu nieletniego do schroniska powiadamia się niezwłocznie organ kierujący oraz rodziców (opiekunów) nieletniego. 3. Dyrektor schroniska zgłasza czasowy pobyt nieletniego w schronisku właściwemu organowi prowadzącemu ewidencję ludności. § 9. 1. Nieletni przebywa w schronisku w okresie ustalonym w postanowieniu wymienionym w § 8 ust. 1 pkt 1. 2. Przedłużenie pobytu następuje: 1) jeżeli sąd rodzinny wydał postanowienie o przedłużeniu pobytu albo 2) jeżeli sąd rodzinny wydał postanowienie o rozpoznaniu sprawy nieletniego w postępowaniu poprawczym, albo 3) gdy wniesiony został przeciwko nieletniemu akt oskarżenia do sądu. 3. Dyrektor schroniska otrzymuje odpis dokumentu, o którym mowa w ust. 2, najpóźniej w przeddzień upływu terminu umieszczenia nieletniego w schronisku. 4. Dyrektor schroniska jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia prezesa właściwego sądu wojewódzkiego o braku dokumentu o przedłużeniu pobytu lub postanowienia o zwolnieniu nieletniego ze schroniska. § 10. Nieletniego przyjmuje do schroniska dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny i przeprowadza z nim rozmowę, podczas której zapoznaje nieletniego z jego prawami i obowiązkami oraz warunkami pobytu. § 11. 1. Po przyjęciu do schroniska nieletniego kieruje się na badania lekarskie i zabiegi higienicznosanitarne. 2. Wstępną rozmowę z nieletnim przeprowadzają pracownicy odpowiedzialni za opracowanie diagnozy nieletniego oraz za jego resocjalizację. § 12. 1. W razie potrzeby przeprowadzenia obserwacji, zabiegów higienicznosanitarnych lub ze względów adaptacyjnych nieletniego można umieścić w izbie przejściowej. 2. Pobyt nieletniego w izbie przejściowej powinien być możliwie krótki i nie może trwać dłużej niż 14 dni. § 13. 1. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi dyrektor schroniska może wystąpić do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, o przeniesienie nieletniego do innego schroniska. 2. Wniosek dyrektora schroniska powinien zawierać szczegółowe uzasadnienie. 3. Przeniesienie nieletniego do innego schroniska następuje po wystawieniu przez organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, nakazu zwolnienia ze schroniska, w którym nieletni przebywa, i nakazu przyjęcia do innego schroniska. § 14. 1. Zwolnienie nieletniego ze schroniska następuje na podstawie postanowienia i nakazu zwolnienia wydanego przez sąd, sędziego rodzinnego lub prokuratora. 2. W przypadku zwolnienia nieletniego ze schroniska w celu umieszczenia go w zakładzie poprawczym, dyrektor schroniska obowiązany jest do równoczesnego przekazania aktualnej opinii psychologiczno-pedagogicznej i całej dokumentacji o nieletnim zgromadzonej przez schronisko. 3. Do dokumentacji załącza się informację o zachowaniu nieletniego w okresie od wydania opinii psychologiczno-pedagogicznej do chwili opuszczenia schroniska. § 15. 1. O terminie zwolnienia nieletniego ze schroniska zawiadamia się jego rodziców (opiekunów). 2. Jeżeli rodzice (opiekunowie) nie zgłaszają się po nieletniego w ustalonym terminie, pracownik pedagogiczny schroniska przekazuje nieletniego rodzicom (opiekunom). 3. Nieletniemu zwalnianemu ze schroniska wydaje się pieniądze i przedmioty stanowiące jego własność. Nieletni wymagający dalszego leczenia powinien także otrzymać świadectwo lekarskie. Rozdział 4 Prawa i obowiązki nieletnich § 16. 1. Nieletni ma prawo do: 1) zapoznania się z przysługującymi mu prawami, 2) zapoznania się z obowiązkami, 3) właściwej opieki i warunków pobytu, zapewniających higienę, bezpieczeństwo, ochronę przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej oraz ochrony i poszanowania jego godności osobistej, 4) świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i socjalnej, 5) życzliwego traktowania, 6) wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych, 7) ochrony więzi rodzinnych, a w szczególności do przyjmowania odwiedzin rodziców (opiekunów), jeżeli organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, nie zarządził inaczej, 8) wysyłania i otrzymywania korespondencji, 9) poszanowania prywatności, z ograniczeniami wynikającymi z rodzaju schroniska, 10) uczestniczenia w życiu schroniska, 11) składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich rozpatrzenia, 12) kontaktowania się z obrońcą na terenie schroniska bez udziału innych osób. 2. Korzystanie przez nieletniego z przysługujących mu praw nie może naruszać praw innych osób oraz zakłócać ustalonego w schronisku porządku. § 17. Nieletni jest obowiązany do: 1) uczestniczenia w procesie kształcenia i wychowania, 2) przestrzegania ustalonego w schronisku regulaminu, 3) przestrzegania zasad współżycia społecznego, 4) przestrzegania zasad bezpieczeństwa na terenie schroniska, 5) posłuszeństwa wobec przełożonych, poprawnego traktowania innych nieletnich oraz innych osób, 6) dbałości o stan zdrowia i higienę osobistą, 7) dbałości o kulturę osobistą i kulturę słowa, 8) sprzątania pomieszczeń, w których przebywa, i utrzymania w nich należytego porządku, 9) wykonywania prac porządkowych związanych z funkcjonowaniem schroniska, 10) uzyskania zgody dyrektora schroniska na opuszczenie schroniska, 11) terminowego powrotu z przepustek. Rozdział 5 Nagrody i kary § 18. Przyznawanie nagród ma charakter wychowawczy. Przyznając nagrody uwzględnia się zasady indywidualizacji. § 19. 1. Nagrodami są: 1) pochwała, 2) pochwała wobec nieletnich, 3) list pochwalny do rodziców (opiekunów), 4) zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt schroniska w obecności wychowawcy, 5) zezwolenie na dodatkowe odwiedziny, 6) przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej, 7) podwyższenie kieszonkowego, 8) zezwolenie na noszenie odzieży prywatnej, 9) zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby nieletniego, 10) zezwolenie na posiadanie wartościowych przedmiotów, 11) zgoda na udział w imprezach i szkoleniach, 12) zgoda na udział w imprezach sportowych i kulturalnych poza schroniskiem, 13) skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary, 14) list pochwalny do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, 15) udzielenie przepustki. 2. Nagrody wymienione w ust. 1 pkt 12 i 15 wymagają zgody organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje. 3. O przyznaniu nagrody dokonuje się adnotacji w aktach osobowych nieletniego. § 20. 1. Wymierzanie kar ma charakter wychowawczy. 2. Nieletni podlega odpowiedzialności regulaminowej za naruszenie przepisów regulaminu lub statutu schroniska albo ustalonego w schronisku porządku. 3. Karami są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) zawiadomienie rodziców (opiekunów) o niewłaściwym zachowaniu nieletniego, 4) cofnięcie przyznanych nagród, 5) obniżenie kieszonkowego, 6) ograniczenie lub wstrzymanie prawa do spotykania się z osobami z zewnątrz, z wyłączeniem rodziców (opiekunów), 7) przeniesienie do innego schroniska, za zgodą organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje. § 21. Nagrody przyznaje i kary wymierza dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny. § 22. 1. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podczas którego wysłuchuje nieletniego oraz inne osoby. 2. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych nieletniego. 3. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska zasięga opinii psychologa. 4. Decyzja o wymierzeniu kary powinna być wydana na piśmie i zawierać określenie przyczyny ukarania, rodzaj kary i jej uzasadnienie oraz czas, na jaki została wymierzona. Decyzję o ukaraniu nieletniego podaje się do wiadomości nieletniego i włącza się do jego akt. 5. Wymierzając karę uwzględnia się zasadę indywidualizacji, mając w szczególności na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek nieletniego do popełnionego czynu, dotychczasową postawę, cechy osobowości, stan zdrowia oraz cele wychowawcze. § 23. 1. Za jeden czyn wymierza się jedną karę. W przypadku gdy nieletni popełni więcej czynów, wymierza się jedną karę odpowiednio surowszą, z uwzględnieniem warunków wymienionych w § 22 ust. 5. 2. Karę wykonuje się niezwłocznie. 3. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można odstąpić od ukarania nieletniego, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 1 miesiąca, zamienić ją na inną, skrócić lub darować, jeżeli nieletni przeprosił osobę pokrzywdzoną oraz naprawił szkodę. § 24. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że nieletni został niesłusznie ukarany, dyrektor schroniska uchyla karę. W tym wypadku z akt osobowych nieletniego usuwa się informacje dotyczące ukarania. § 25. O popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego dyrektor schroniska zawiadamia niezwłocznie organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje. Rozdział 6 Organizacja pobytu nieletniego w schronisku § 26. Schronisko jest obowiązane organizować działalność resocjalizacyjną w sposób umożliwiający nieletniemu włączenie się w zajęcia prowadzone w schronisku. § 27. 1. Schronisko udziela nieletniemu pomocy w nawiązaniu kontaktów z rodzicami (opiekunami) w celu współdziałania w tworzeniu warunków do prawidłowego przebiegu diagnozowania i resocjalizacji nieletniego, jeżeli nie ma przeszkód o charakterze procesowym. 2. Dyrektor schroniska może ograniczyć kontakty nieletniego z osobami wywierającymi negatywny wpływ na przebieg procesu resocjalizacji nieletniego. § 28. 1. Nieletnim przebywającym w schronisku umożliwia się wykonywanie praktyk religijnych i posiadanie przedmiotów niezbędnych do ich wykonywania oraz korzystanie z posług religijnych udzielanych przez kapelana lub innego kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub wyznania. 2. Warunki wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych regulują odrębne przepisy. § 29. 1. Nieletnim w schronisku zapewnia się całodzienne wyżywienie według ustalonych norm i zasad żywieniowych. 2. Jeżeli stan zdrowia nieletniego tego wymaga, otrzymuje on wyżywienie według zaleceń lekarza. 3. Sposób i zasady przyrządzania oraz kontroli jakości posiłków określają odrębne przepisy. § 30. 1. Nieletni może otrzymywać paczki z żywnością, książkami, ubraniem, obuwiem lub innymi przedmiotami osobistego użytku. 2. Paczki doręczane są nieletniemu za pokwitowaniem. W uzasadnionych przypadkach ich zawartość może być poddana kontroli. 3. Przedmioty wartościowe przekazywane są do depozytu nieletniego, a artykuły żywnościowe nie nadające się do spożycia i przedmioty niebezpieczne podlegają zniszczeniu. 4. Dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny podejmuje decyzję o przekazaniu do depozytu lub o zniszczeniu przedmiotów wymienionych w ust. 3. 5. Z przekazania do depozytu lub zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych nieletniego, informując o tym nieletniego. § 31. Nieletni może posiadać własne ubranie, bieliznę, obuwie i inne niezbędne przedmioty. § 32. Nieletni może otrzymywać pieniądze od osób, instytucji lub organizacji i dysponować nimi za zgodą wychowawcy. § 33. 1. Nieletni otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne, zwane "kieszonkowym", wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie schroniska. 2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na nieletniego w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 Kodeksu pracy. 3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w ust. 2. 4. W przypadkach określonych trudną sytuacją materialną nieletniego, względami osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wyższe niż określone w ust. 3, nie większe jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w ust. 2. 5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla nieletniego dyrektor schroniska. 6. W przypadku rażącego naruszenia porządku lub regulaminów schroniska określonych w statucie oraz w przypadku ucieczki nieletniego lub innej nie usprawiedliwionej nieobecności nieletniego, pozbawia się go w całości lub w części prawa do kieszonkowego na okres do 1 miesiąca. § 34. O wypadkach poważniejszych zachorowań nieletniego dyrektor schroniska zawiadamia rodziców (opiekunów) nieletniego i organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje. § 35. 1. Nieletniej w ciąży, w czasie porodu i po porodzie zapewnia się świadczenia zdrowotne. 2. O stanie ciąży nieletniej i urodzeniu przez nią dziecka dyrektor schroniska zawiadamia jej rodziców (opiekunów), organ, do którego dyspozycji nieletnia pozostaje, i właściwy sąd opiekuńczy. 3. Do czasu podjęcia decyzji przez organ, do którego dyspozycji nieletnia pozostaje, i sąd opiekuńczy schronisko udziela nieletniej pomocy w zorganizowaniu opieki nad dzieckiem. § 36. 1. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub wychowawczymi dokonuje się przeszukania nieletniego oraz pomieszczeń, w których przebywa. Przeszukanie nieletniego przeprowadza osoba tej samej płci. 2. Przedmioty wartościowe przekazuje się do depozytu nieletniego, pisma, druki, fotografie i inne przedmioty mające charakter pornograficzny wydaje się rodzicom (opiekunom) nieletniego, a alkohol, środki odurzające i psychotropowe podlegają zniszczeniu. 3. Decyzję o przekazaniu do depozytu, wydaniu rodzicom (opiekunom) lub zniszczeniu przedmiotów wymienionych w ust. 2 podejmuje dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny. 4. Z przeszukania, przekazania do depozytu, wydania rodzicom (opiekunom) lub zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych nieletniego. § 37. Schronisko prowadzi działalność wychowawczą i profilaktyczną w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi, narkomanii i paleniu tytoniu. § 38. 1. Korespondencja nieletniego, z wyjątkiem korespondencji z urzędami, podlega kontroli dyrektora schroniska lub osoby przez niego upoważnionej 2. Korespondencja nieletniego podlega zatrzymaniu, jeżeli jej treść może mieć ujemny wpływ na przebieg toczącego się postępowania lub zakłócić proces resocjalizacji nieletniego. O zatrzymaniu korespondencji powiadamia się nieletniego, podając powody tej decyzji. Zatrzymaną korespondencję dołącza się do akt osobowych nieletniego. § 39. 1. Odwiedzanie nieletniego odbywa się w obecności upoważnionego pracownika pedagogicznego. 2. W uzasadnionych przypadkach dyrektor schroniska może przerwać odwiedziny i wystąpić do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, o wydanie zakazu dalszego odwiedzania nieletniego. § 40. 1. O ucieczce nieletniego ze schroniska, jego powrocie lub doprowadzeniu dyrektor schroniska lub osoba przez niego upoważniona zawiadamia niezwłocznie miejscową jednostkę policji, rodziców (opiekunów) nieletniego i organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje. 2. O zbiorowej ucieczce nieletnich ze schroniska lub innym nadzwyczajnym zdarzeniu w schronisku zawiadamia się niezwłocznie również prezesa właściwego sądu wojewódzkiego. Rozdział 7 Organizacja pracy diagnostycznej § 41. 1. Diagnozę nieletniego i jego sytuacji opracowuje zespół diagnostyczny schroniska. 2. W skład zespołu diagnostycznego wchodzą: psycholog, pedagog oraz lekarz. 3. W opracowaniu diagnozy nieletniego i jego sytuacji zespół korzysta z informacji i materiałów osobopoznawczych przygotowanych przez pracowników pedagogicznych schroniska. 4. W razie potrzeby wykonania dodatkowych badań diagnostycznych schronisko może zwrócić się o ich przeprowadzenie do właściwych jednostek specjalistycznych. § 42. 1. Diagnoza nieletniego obejmuje: 1) ocenę stanu zdrowia fizycznego i psychicznego, 2) określenie poziomu rozwoju intelektualnego, 3) zakres wiadomości szkolnych, 4) charakterystykę, z uwzględnieniem więzi emocjonalnych, 5) uzdolnienia, zainteresowania i predyspozycje zawodowe, 6) dane o rozwoju psychofizycznym, z uwzględnieniem uwarunkowań psychospołecznych, 7) analizę procesu nieprzystosowania społecznego, z uwzględnieniem stopnia demoralizacji, 8) ocenę aktualnej sytuacji rodzinnej i wychowawczej, 9) wnioski określające kierunki oddziaływań resocjalizacyjnych. 2. Diagnozę nieletniego i jego sytuacji wydaje się w formie opinii o nieletnim. 3. Opinia powinna być opatrzona datą i podpisana przez osoby biorące udział w jej wydaniu, z podaniem ich imion, nazwisk, stopni lub tytułów naukowych i zajmowanych stanowisk, oraz przez dyrektora schroniska. Rozdział 8 Organizacja wychowania i kształcenia w schronisku § 43. Praca wychowawcza z nieletnim powinna zmierzać do ukształtowania w nim właściwych postaw moralnych, prawidłowej hierarchii wartości, poczucia odpowiedzialności za własne czyny oraz do rozwijania i kształtowania jego wartościowych zainteresowań. § 44. 1. Podstawą organizacji schroniska w roku szkolnym jest arkusz organizacji pracy schroniska opracowany przez dyrektora schroniska w terminie do 31 maja każdego roku i zatwierdzony przez Ministra do 15 sierpnia każdego roku. 2. W arkuszu organizacji pracy uwzględnia się wszystkie formy działalności prowadzonej przez schronisko. 3. Organizację nauczania określa statut szkoły funkcjonującej w schronisku. § 45. 1. W schronisku organizuje się zajęcia służące wszechstronnemu poznaniu nieletniego, rozwijaniu jego zainteresowań, wdrażaniu go do przestrzegania zasad współżycia społecznego oraz do umiejętnego organizowania czasu wolnego. 2. W schronisku zapewnia się nieletniemu całodobową opiekę, odpowiednie warunki socjalno-bytowe, rekreację i wypoczynek. § 46. 1. Szkoła w schronisku zapewnia nieletniemu możliwość kontynuowania nauki na podstawie obowiązujących programów. 2. Dla nieletniego z zaburzeniami w rozwoju i opóźnionego w nauce prowadzi się zajęcia korekcyjno-wyrównawcze. § 47. 1. W warsztatach szkolnych schroniska prowadzi się zajęcia praktyczne w celu zbadania uzdolnień zawodowych nieletniego oraz przysposobienia go do zawodu. 2. W czasie zajęć praktycznych prowadzonych w warsztatach należy kształtować właściwy stosunek nieletniego do pracy, rozwijać jego zainteresowania i uzdolnienia zawodowe oraz wdrażać go do przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. § 48. 1. Organizację roku szkolnego i ramowe plany nauczania, według których prowadzone są zajęcia dydaktyczno-wychowawcze, określają odrębne przepisy. 2. W szkole funkcjonującej w schronisku nie przewiduje się ferii zimowych dla nieletnich. § 49. W dni wolne od zajęć dydaktycznych szkoła organizuje zajęcia kulturalne, rekreacyjno-sportowe, usługowo-porządkowe oraz produkcyjne w warsztatach. § 50. Nieletniemu, który ukończył w schronisku szkołę, klasę lub szkolenie zawodowe, wydaje się świadectwo szkolne lub zaświadczenie, bez zaznaczenia, że uzyskał je w schronisku. § 51. 1. Nieletni, który ukończył 15 lat i spełnia wymogi określone w art. 191 Kodeksu pracy, może zostać zatrudniony w gospodarstwie pomocniczym schroniska. 2. Uprawnienia związane z zatrudnieniem, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady wynagradzania regulują odrębne przepisy. § 52. 1. Przed dopuszczeniem nieletniego do pracy należy upewnić się, czy podjęcie pracy na określonym stanowisku nie zagraża bezpieczeństwu i zdrowiu nieletniego, oraz zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi przy wykonywaniu określonej pracy. 2. Nieletniemu należy zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy. § 53. Nieletniemu, który uległ wypadkowi lub zachorował na chorobę zawodową przy wykonywaniu pracy, przysługują, zgodnie z odrębnymi przepisami, świadczenia z tytułu tego wypadku lub choroby. § 54. 1. Za wykonaną pracę, a także za uzyskane efekty pracy podczas zajęć szkolenia praktycznego, z zastrzeżeniem art. 95f § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443), zwanej dalej ustawą, nieletni otrzymują wynagrodzenie. 2. Zasady wynagradzania nieletnich określają odrębne przepisy. Rozdział 9 Organizacja schronisk § 55. 1. W skład schroniska wchodzą: 1) internat, 2) zespół diagnostyczny, 3) szkoła (szkoły), 4) warsztaty szkolne (gospodarstwa pomocnicze), 5) inne działy zapewniające realizację zadań schroniska. 2. Dla zapewnienia prawidłowej realizacji zadań schronisko powinno posiadać: 1) pomieszczenia mieszkalne oraz higienicznosanitarne, 2) pracownie diagnostyczne, 3) sale lekcyjne (pracownie przedmiotowe), z zapleczem na środki dydaktyczne, 4) salę gimnastyczną, 5) bibliotekę z czytelnią, 6) pomieszczenia warsztatowe odpowiednie do kierunków kształcenia zawodowego lub przysposobienia do pracy zawodowej, 7) gabinet lekarski i dentystyczny oraz izbę chorych, 8) zespół urządzeń sportowych i rekreacyjnych, 9) inne pomieszczenia, w tym pracownie terapeutyczne, kół zainteresowań, 10) izby przejściowe, 11) izby izolacyjne. 3. Izbą przejściową jest wyodrębnione pomieszczenie zapewniające warunki realizacji zadań określonych w § 12 ust. 1. Izba przejściowa powinna być urządzona w sposób odpowiadający warunkom pomieszczeń mieszkalnych. 4. Organizację izby izolacyjnej określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr 154, poz. 746), zwane dalej rozporządzeniem. § 56. Nadzór zwierzchni nad schroniskami dla nieletnich sprawuje Minister Sprawiedliwości. § 57. Nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania orzeczeń o umieszczeniu nieletnich w schroniskach dla nieletnich sprawuje sędzia rodzinny wyznaczony przez prezesa właściwego sądu wojewódzkiego. § 58. Prezes właściwego sądu wojewódzkiego sprawuje bezpośredni nadzór w zakresie administracji nad schroniskiem, nadzór pedagogiczny zaś - za pośrednictwem wizytatorów pedagogicznych, których kompetencje i sposób działania określają odrębne przepisy. § 59. 1. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany przez zespół nadzoru pedagogicznego przy właściwych sądach wojewódzkich. 2. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzą wizytatorzy zatrudnieni we właściwych sądach wojewódzkich. 3. Zespół nadzoru pedagogicznego pracuje w oparciu o roczny plan pracy, uzgodniony przez prezesa sądu wojewódzkiego miejsca siedziby zespołu z prezesem właściwego sądu wojewódzkiego, zatwierdzony przez Ministra. Rozdział 10 Pracownicy schroniska § 60. 1. W schronisku zatrudnia się: 1) pracowników pedagogicznych (nauczycieli, wychowawców, psychologa, pedagoga w zespole diagnostycznym), 2) pracowników ekonomicznych, administracyjnych i obsługi, 3) pracowników medycznych, 4) pracowników gospodarstwa pomocniczego. 2. Kwalifikacje pracowników i zasady ich wynagradzania określają odrębne przepisy. § 61. Każdy pracownik schroniska powinien przestrzegać praw nieletnich, okazywać im życzliwość, służyć pomocą, wdrażać zasady dyscypliny oraz oddziaływać wychowawczo przykładem osobistym. § 62. 1. Dyrektor schroniska kieruje pracą schroniska, zapewnia warunki niezbędne do realizacji zadań schroniska i ponosi odpowiedzialność za działalność schroniska. 2. Dyrektor schroniska może powołać zespół doradczy. 3. Dyrektor schroniska w szczególności: 1) realizuje uchwały rady pedagogicznej podjęte w ramach jej kompetencji stanowiących, 2) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym schroniska i ponosi odpowiedzialność za ich prawidłowe wykorzystanie, 3) organizuje obsługę administracyjną, finansową i gospodarczą schroniska, 4) sprawuje nadzór pedagogiczny, 5) wykonuje czynności ze stosunku pracy wobec pracowników pedagogicznych oraz innych pracowników schroniska i z tego tytułu: a) zatrudnia w drodze mianowania lub umowy o pracę pracowników pedagogicznych, zawiera umowy o pracę z innymi pracownikami schroniska oraz powierza funkcje kierownicze i odwołuje z nich, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, b) przyznaje nagrody oraz wymierza kary porządkowe pracownikom pedagogicznym i innym pracownikom schroniska, c) jest uprawniony do zawieszenia w pełnieniu obowiązków pracownika pedagogicznego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub złożono wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i wiarygodność wysuniętych zarzutów celowe jest odsunięcie go od pracy z nieletnimi, d) występuje, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, z wnioskami w sprawach odznaczeń, nagród oraz innych wyróżnień dla pracowników pedagogicznych i innych pracowników schroniska, e) rozwiązuje stosunek pracy z pracownikami pedagogicznymi i innymi pracownikami schroniska, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 6) reprezentuje schronisko na zewnątrz, 7) pełni inne obowiązki i realizuje uprawnienia wynikające z odrębnych przepisów. § 63. 1. Umowę o pracę z dyrektorem schroniska zawiera prezes właściwego sądu wojewódzkiego. 2. Zawarcie umowy o pracę może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez prezesa sądu wojewódzkiego, którego wynik nie jest dla niego wiążący. 3. Regulamin konkursu stanowi załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia. § 64. Do powołania na stanowisko dyrektora szkoły i odwołania z tego stanowiska mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). § 65. 1. Rada pedagogiczna schroniska jest kolegialnym organem schroniska realizującym statutowe zadania schroniska w zakresie diagnozy i resocjalizacji. 2. W skład rady pedagogicznej wchodzą wszyscy pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w schronisku. 3. W posiedzeniach rady pedagogicznej mogą także brać udział osoby zaproszone przez jej przewodniczącego lub na wniosek rady pedagogicznej. 4. Przewodniczącym rady pedagogicznej jest dyrektor schroniska. 5. Posiedzenia rady pedagogicznej odbywają się z inicjatywy dyrektora lub co najmniej 1/3 członków albo na żądanie Ministra. 6. Posiedzenia rady pedagogicznej przygotowuje i prowadzi jej przewodniczący. § 66. Dyrektor przedstawia radzie pedagogicznej, nie rzadziej niż 2 razy w roku szkolnym, informacje o działalności schroniska oraz wnioski wynikające ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego. Rozdział 11 Dokumentacja pobytu nieletniego w schronisku § 67. 1. Dokumentację pobytu nieletniego w schronisku stanowią: 1) księga ewidencji nieletnich, 2) akta osobowe nieletniego, wraz z dokumentacją dotyczącą przebiegu badań diagnostycznych i resocjalizacji, 3) wykaz osób podlegających zameldowaniu, 4) karta wyposażenia nieletniego, 5) księga ewidencji nagród i kar wymierzonych nieletnim, 6) księga ewidencji nieletnich umieszczonych w izbie przejściowej, 7) księga ewidencji nieletnich umieszczonych w izbie izolacyjnej, 8) księga przebiegu służby nocnej, 9) księga ewidencji przepustek, 10) rejestr prac porządkowych wykonywanych przez nieletniego na rzecz schroniska, 11) księga ewidencji ucieczek, 12) dokumentacja stosowania środków przymusu bezpośredniego, 13) protokoły rady pedagogicznej. 2. Sposób prowadzenia dokumentacji określa załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia. 3. Dokumentację przebiegu nauczania nieletniego oraz dzienniki zajęć lekcyjnych i inną dokumentację pedagogiczną prowadzi według odrębnych przepisów szkoła funkcjonująca w schronisku. Rozdział 12 Bezpieczeństwo schroniska § 68. Zabezpieczenie techniczne schroniska stosowne do rodzaju schroniska oraz organizacja pobytu nieletnich powinny uniemożliwić samowolne oddalenie się nieletnich ze schroniska oraz uwolnienie ich przez osoby z zewnątrz. § 69. Prawo wstępu na teren zakładu, poza pracownikami w nim zatrudnionymi, mają osoby sprawujące nadzór nad schroniskiem, inne osoby uprawnione oraz osoby, którym została udzielona zgoda przez dyrektora schroniska. § 70. 1. Wobec nieletniego, który swym zachowaniem zagraża bezpieczeństwu schroniska, w szczególności usiłuje dokonać zamachu na zdrowie lub życie własne albo innej osoby, nawołuje do zbiorowej ucieczki, buntu, niszczy mienie schroniska, mogą być stosowane środki przymusu bezpośredniego. 2. Środki przymusu bezpośredniego wobec nieletniego mogą być stosowane w granicach określonych w ustawie i w rozporządzeniu. § 71. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa schroniska dyrektor schroniska może na czas określony: 1) wstrzymać odwiedziny lub ograniczyć czas ich trwania, 2) zarządzić zamykanie pomieszczeń, w których nieletni przebywają, uczą się lub pracują, 3) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia o charakterze zbiorowym, 4) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia na terenie szkoły i warsztatów. § 72. 1. W sytuacji, gdy przywrócenie bezpieczeństwa schroniska nie jest możliwe przy zastosowaniu dostępnych środków, dyrektor schroniska może zwrócić się o pomoc do Policji. 2. Zakres i tryb współdziałania schroniska dla nieletnich z Policją określają odrębne przepisy. Rozdział 13 Przepisy przejściowe i końcowe § 73. 1. Schronisko interwencyjne prowadzi się jako samodzielną jednostkę organizacyjną. 2. Do czasu utworzenia odpowiedniej sieci schronisk dla nieletnich możliwe jest umieszczenie w jednym obiekcie schroniska zwykłego i zakładu poprawczego. § 74. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr 26, poz. 127, z 1992 r. Nr 97, poz. 484 i z 1995 r. Nr 19, poz. 99). § 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 maja 1997 r. (poz. 362) Załącznik nr 1 REGULAMIN KONKURSU NA STANOWISKO DYREKTORA SCHRONISKA DLA NIELETNICH § 1. Konkurs na stanowisko dyrektora schroniska dla nieletnich zarządza prezes właściwego sądu wojewódzkiego, zwany dalej "organizatorem konkursu". § 2. Konkurs na stanowisko dyrektora schroniska organizuje się przez: 1) ogłoszenie konkursu w danym zakładzie, innych placówkach wychowawczo-resocjalizacyjnych, w kuratorium oświaty, wyższych uczelniach, środkach masowego przekazu, 2) ustalenie terminu zgłoszenia kandydatów, 3) określenie terminu i miejsca posiedzenia komisji konkursowej, 4) podanie wymagań, jakim powinni odpowiadać kandydaci. § 3. 1. Organizator konkursu powołuje komisję konkursową w składzie: 1) przedstawiciel prezesa sądu wojewódzkiego jako przewodniczący, 2) przedstawiciel Ministra, 3) przedstawiciel kuratora oświaty, 4) przedstawiciel zespołu nadzoru pedagogicznego, 5) przedstawiciel rady pedagogicznej schroniska, 6) po jednym przedstawicielu organizacji związkowych działających w schronisku. 2. Pracami komisji kieruje jej przewodniczący, powołany przez organizatora konkursu. § 4. 1. Ustala się następujące wymagania wobec kandydata na stanowisko dyrektora: 1) minimum 5-letni staż pracy pedagogicznej w pełnym wymiarze zajęć, 2) posiadanie kwalifikacji pedagogicznych. 2. Do udziału w konkursie nie mogą być dopuszczone osoby, wobec których zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub które w okresie ostatnich trzech lat przed ogłoszeniem konkursu zostały ukarane karami dyscyplinarnymi, a także odwołane z funkcji kierowniczych w związku z nieprawidłową realizacją powierzonych im zadań. § 5. Kandydat na dyrektora składa organizatorowi konkursu następujące dokumenty: 1) pisemnie opracowany model schroniska, 2) kwestionariusz osobowy ze zdjęciem, 3) życiorys uwzględniający przebieg pracy pedagogicznej i osiągnięcia zawodowe, 4) odpisy dyplomów potwierdzających kwalifikacje pedagogiczne i osiągnięcia zawodowe, 5) opinie zakładów pracy z ostatnich 3 lat, 6) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia. § 6. Organizator konkursu, na prośbę kandydata, umożliwia mu zapoznanie się z działalnością schroniska. § 7. Konkurs przeprowadza się również w przypadku zgłoszenia się jednego kandydata. § 8. Pierwsze posiedzenie komisji konkursowej powinno nastąpić nie później niż 14 dnia od daty zamknięcia listy przyjmowania zgłoszeń kandydatów na stanowisko dyrektora schroniska. § 9. Konkurs przebiega w dwóch etapach: 1) pierwszy etap - sprawdzenie warunków formalnych oraz wstępna ocena merytoryczna złożonej oferty; o dopuszczeniu kandydata do drugiego etapu decyduje komisja w głosowaniu jawnym; w przypadku równej liczby głosów o przejściu kandydata do drugiego etapu decyduje przewodniczący komisji, 2) drugi etap - rozmowa z kandydatem na temat funkcjonowania i rozwoju schroniska, zainteresowań zawodowych i dotychczasowych osiągnięć. § 10. Na posiedzeniu końcowym komisja konkursowa wyłania w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, kandydata na stanowisko dyrektora. § 11. Jeżeli w pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał bezwzględnej większości głosów, do drugiej tury głosowania przechodzą dwaj kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania ponownie równej liczby głosów, przewodniczący komisji przedstawia obu kandydatów organizatorowi konkursu. § 12. Komisja bezpośrednio po zakończeniu konkursu informuje zainteresowanych o jego wyniku. § 13. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który po zakończeniu pracy komisji podpisują jej członkowie. § 14. 1. Kandydat może w ciągu 3 dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu wnieść sprzeciw od decyzji komisji do organizatora konkursu. 2. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje organizator konkursu. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 21 dni od daty wniesienia jest równoznaczne z jego uwzględnieniem. 3. Decyzja organu rozpatrującego sprzeciw jest ostateczna. § 15. Przewodniczący komisji konkursowej przekazuje organizatorowi konkursu wyniki konkursu i dokumentację z jego przebiegu, wraz z wnioskiem o zawarcie umowy o pracę z kandydatem na dyrektora schroniska. Załącznik nr 2 PROWADZENIE DOKUMENTACJI POBYTU NIELETNIEGO W SCHRONISKU DLA NIELETNICH § 1. 1. Księgę ewidencji nieletnich prowadzi się chronologicznie według daty przyjęcia nieletniego do schroniska. 2. Do księgi ewidencji wpisuje się: imię i nazwisko nieletniego przyjętego do schroniska, datę i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców oraz ich adres zamieszkania, jeżeli nie żyją - datę śmierci, imiona i nazwiska oraz adresy opiekunów prawnych, nazwę organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, adres dotychczasowego miejsca pobytu stałego (zameldowania nieletniego), a jeżeli nie ma on stałego zameldowania, odnotowuje się, skąd przybył, datę przyjęcia do schroniska oraz datę i przyczynę skreślenia z ewidencji, nazwę i adres placówki, do której nieletni został przeniesiony, adres rodziców (opiekunów), którym został przekazany. § 2. Akta osobowe nieletniego zawierają: nakaz przyjęcia, postanowienie o umieszczeniu nieletniego w schronisku, korespondencję w sprawach nieletniego, dokumenty szkolne, opinie psychologiczno-pedagogiczne, wnioski i wskazania dotyczące opieki, programu indywidualnej resocjalizacji i terapii, osobistą dokumentację zdrowotną (wyniki badań, karty informacyjne z pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej, książeczkę zdrowia nieletniego) oraz inną dokumentację dotyczącą nieletniego w schronisku. § 3. 1. Schronisko prowadzi karty wyposażenia dla nieletnich korzystających z zaopatrzenia w odzież i inne wyposażenie. 2. Kartę wyposażenia prowadzi osoba wyznaczona przez dyrektora. Do karty wpisuje się imię i nazwisko nieletniego, datę urodzenia, datę przybycia i zwolnienia ze schroniska. § 4. Schronisko jest zobowiązane przechowywać w depozycie dokumenty, przedmioty osobiste i wartościowe nieletnich objętych opieką. § 5. 1. Dla każdej grupy wychowawczej schronisko prowadzi dziennik zajęć wychowawczych, w którym odnotowuje się przebieg zajęć wychowawczych w danym roku. 2. Dziennik zajęć wychowawczych zakłada wychowawca grupy, opatruje kartę tytułową dziennika stemplem podłużnym schroniska, wpisuje nazwę schroniska, jeżeli została nadana, adres, oznaczenie grupy. Kartę tytułową dziennika podpisuje dyrektor schroniska. 3. Do dziennika zajęć wychowawczych wychowawcy grupy wpisują: listę nieletnich, datę i miejsce urodzenia, klasę, nazwisko i adres rodziców (opiekunów), uwagi o nieletnich. 4. W dzienniku zajęć wychowawczych odnotowuje się: zajęcia powtarzające się okresowo, plan pracy resocjalizacyjnej, tygodniowe założenia wychowawcze i realizację planu, kontakty z rodziną nieletniego, zajęcia specjalistyczne oraz w kołach zainteresowań, a także przeprowadzone hospitacje i wizytacje, z podaniem nazwy zajęć i osoby prowadzącej. § 6. 1. Księgę przebiegu służby nocnej zakłada kierownik internatu, opatrując kartę tytułową stemplem podłużnym i wpisując nazwę schroniska. Kartę tytułową podpisuje dyrektor schroniska. 2. Wychowawca pełniący służbę nocną wpisuje czas pełnienia służby, imię i nazwisko pełniących służbę nocną, przebieg służby nocnej, częstotliwość przeprowadzonej kontroli grup wychowawczych i terenu obiektu, odnotowuje uwagi i zaistniałe wydarzenia oraz wydane polecenia, jeżeli zachodzi taka potrzeba. § 7. Księga nieletnich umieszczonych w izbie przejściowej i księga nieletnich umieszczonych w izbie izolacyjnej zawierają: imię i nazwisko nieletniego, datę i godzinę umieszczenia, przyczynę umieszczenia, imię i nazwisko osoby podejmującej decyzję o umieszczeniu, uwagi i spostrzeżenia osób sprawujących opiekę nad nieletnim w czasie jego pobytu w izbie, datę i godzinę zwolnienia z izby. § 8. Księga ewidencji przepustek zawiera: imię i nazwisko nieletniego, datę i godzinę opuszczenia schroniska, datę i godzinę przybycia do schroniska, a jeżeli się spóźnił - przyczynę spóźnienia, uwagi. § 9. Księga ewidencji ucieczek zawiera imię i nazwisko nieletniego, datę i godzinę ucieczki, miejsce, skąd zbiegł, spod czyjej opieki, i datę oraz godzinę doprowadzenia (lub przybycia), informację, przez kogo został doprowadzony, imię i nazwisko osoby przyjmującej, uwagi. § 10. Księga nagród i kar regulaminowych zawiera: imię i nazwisko nieletniego, datę, rodzaj nagrody lub kary, czas trwania. § 11. Zasady prowadzenia dokumentacji stosowania środków przymusu bezpośredniego określają odrębne przepisy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. Nr 59, poz. 367) Podaje się do wiadomości, że zgodnie z art. 14 Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189, z 1977 r. Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31, poz. 134, z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r. Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14, poz. 81, z 1990 r. Nr 84, poz. 490, z 1993 r. Nr 61, poz. 293 oraz z 1995 r. Nr 50, poz. 270), weszły w życie dnia 1 stycznia 1997 r. zmiany do załączników A i B do powyższej umowy. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że tekst zmian przechowywany jest w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych i w Departamencie Prawnym Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. (Dz. U. Nr 59, poz. 368) Na podstawie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584), w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz urzędów skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wykaz izb skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Ustala się wykaz urzędów skarbowych uprawnionych do wydawania lub sprzedaży banderol, lub wydawania upoważnień do wydawania banderol oraz ich terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1991 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych (Dz. U. Nr 56, poz. 241 i Nr 116, poz. 501, z 1992 r. Nr 44, poz. 195, z 1993 r. Nr 69, poz. 334 i Nr 113, poz. 497, z 1994 r. Nr 26, poz. 92 i Nr 131, poz. 664, z 1995 r. Nr 143, poz. 706 oraz z 1996 r. Nr 158, poz. 812). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r. (poz. 368) Załącznik nr 1 WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 województwo warszawskie 1Urząd Skarbowy Warszawa - Bemowogminy: Raszyn, Warszawa - Bemowo, Warszawa - Ursus, Warszawa - Włochy 2Urząd Skarbowy Warszawa - Bielanygminy: Izabelin, Łomianki, Stare Babice, Warszawa - Bielany 3Urząd Skarbowy Warszawa - Mokotówdzielnica Warszawa - Mokotów gminy Warszawa - Centrum 4Urząd Skarbowy Warszawa - Pragadzielnice: Warszawa - Praga Południe gminy Warszawa - Centrum, Warszawa - Praga Północ gminy Warszawa - Centrum 5Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa - Śródmieścieczęść północna dzielnicy Warszawa - Śródmieście gminy Warszawa - Centrum, dzielnica Warszawa - Żoliborz gminy Warszawa - Centrum 6Drugi Urząd Skarbowy Warszawa - Śródmieścieczęść południowa dzielnicy Warszawa - Śródmieście gminy Warszawa - Centrum, dzielnica Warszawa - Ochota gminy Warszawa - Centrum, Terytorialne zasięgi Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście rozgraniczają Aleje Jerozolimskie. Strona północna Alej Jerozolimskich (numery parzyste) objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście. Strona południowa Alej Jerozolimskich (numery nieparzyste) objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście. 7Urząd Skarbowy Warszawa - Targówekgminy: Warszawa - Białołęka, Warszawa - Targówek 8Urząd Skarbowy Warszawa - Ursynówgminy: Warszawa - Ursynów, Warszawa - Wilanów 9Urząd Skarbowy Warszawa - Wawermiasta: Sulejówek, Wesoła gminy: Halinów, Warszawa - Rembertów, Warszawa - Wawer 10Urząd Skarbowy Warszawa - Woladzielnica Warszawa - Wola gminy Warszawa - Centrum 11Urząd Skarbowy w Grodzisku MazowieckimMiasto Milanówek gminy: Błonie, Grodzisk Mazowiecki, Kampinos, Leszno 12Urząd Skarbowy w LegionowieMiasto Legionowo gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Wieliszew 13Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimmiasto Nowy Dwór Mazowiecki gminy: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Brochów, Zakroczym 14Urząd Skarbowy w Otwockumiasta: Józefów, Otwock gminy: Celestynów, Karczew, Wiązowna 15Urząd Skarbowy w Piaseczniegminy: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów, Tarczyn 16Urząd Skarbowy w Pruszkowiemiasta: Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków gminy: Brwinów, Michałowice, Nadarzyn, Ożarów Mazowiecki 17Urząd Skarbowy w Wołominiemiasta: Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka gminy: Radzymin, Wołomin województwo bialskopodlaskie 18Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasta: Biała Podlaska, Terespol gminy: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Terespol, Tuczna, Zalesie 19Urząd Skarbowy w Łosicachgminy: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów, Sarnaki, Stara Kornica 20Urząd Skarbowy w Parczewiegminy: Dębowa Kłoda, Hanna, Jabłoń, Milanów, Parczew, Podedwórze, Siemień, Sławatycze, Sosnówka, Wisznice 21Urząd Skarbowy w Radzyniu Podlaskimmiasta: Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski gminy: Czemierniki, Drelów, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat, Wohyń województwo białostockie 22Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Antoniuk, Bacieczki, Bażantarnia, Białostoczek, Dziesięciny, Marczuk, Nowe Miasto, Piaski, Starosielce, Śródmieście, Wysoki Stoczek 23Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Bagnówka, Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Dolny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej do ul. Sienkiewicza), ul. Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), ul. Warszawską, ul. Nowowarszawską, (do ul. Ciołkowskiego), ul. Ciołkowskiego (od ul. Nowowarszawskiej), Wiaduktem. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku. 24Urząd Skarbowy w Bielsku Podlaskimmiasta: Bielsk Podlaski, Brańsk, Hajnówka gminy: Białowieża, Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew, Narewka, Orla, Rudka, Wyszki 25Urząd Skarbowy w Mońkachgminy: Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno, Mońki 26Urząd Skarbowy w Siemiatyczachmiasto Siemiatycze gminy: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja, Siemiatycze 27Urząd Skarbowy w Sokółcemiasto Suchowola gminy: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Szudziałowo województwo bielskie 28Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta leżąca na zachodnim brzegu rzeki Białej 29Drugi Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta leżąca na wschodnim brzegu rzeki Białej miasto Szczyrk gminy: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice, Wilkowice Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej dzieli naturalna granica wyznaczona rzeką Białą. 30Urząd Skarbowy w Cieszyniemiasta: Cieszyn, Ustroń, Wisła gminy: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Haźlach, Istebna, Skoczów, Strumień 31Urząd Skarbowy w Oświęcimiumiasto Oświęcim gminy: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów, Zator 32Urząd Skarbowy w Suchej Beskidzkiejmiasto Sucha Beskidzka gminy: Budzów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja, Zembrzyce 33Urząd Skarbowy w Wadowicachgminy: Andrychów, Brzeźnica, Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów, Tomice, Wadowice, Wieprz 34Urząd Skarbowy w Żywcumiasto Żywiec gminy: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły, Węgierska Górka województwo bydgoskie 35Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Bajka, Bartodzieje, Bielawy, Bohaterów, Brdyujście, Fordon, Leśne, Mariampol, Nad Wisłą, Niepodległości, Przylesie, Śródmieście (część wschodnia do ul. Gdańskiej) gminy: Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Osielsko 36Drugi Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Biedaszkowo, Czersko Polskie, Glinki, Górzyskowo, Kapuściska, Łęgnowo, Stare Miasto łącznie z Wyspą Młyńską, Szwederowo, Wyżyny, Wzgórze Wolności gminy: Białe Błota, Nowa Wieś Wielka, Solec Kujawski Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy dzieli granica wyznaczona nurtem rzeki Brdy od mostu Marszałka Focha do ujścia i rzeki Wisły do mostu w Fordonie. 37Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Błonie, Bocianowo, Czyżkówko, Flisy, Jachcice, Janowo, Jary, Miedzyń, Okole, Opławiec, Osowa Góra, Piaski, Prądy, Smukała Dolna, Śródmieście (zachodnia część wzdłuż ul. Gdańskiej), Wilczak, Zawisza : Koronowo, Sicienko Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy wyznacza granica przebiegająca: - z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul. Marszałka Focha, ul. Gdańską, - z Drugim Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul. Marszałka Focha, ul. Kruszwicką, ul. Szubińską. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy. 38Urząd Skarbowy w Chojnicachmiasto Chojnice gminy: Brusy, Chojnice, Czersk, Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie 39Urząd Skarbowy w Inowrocławiumiasto Inowrocław gminy: Barcin, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość, Rojewo, Złotniki Kujawskie 40Urząd Skarbowy w Mogilniegminy: Dąbrowa, Janikowo, Jeziora Wielkie, Mogilno, Strzelno, Trzemeszno 41Urząd Skarbowy w Nakle nad Noteciągminy: Kcynia, Mrocza, Nakło nad Notecią, Sadki, Sośno, Więcbork 42Urząd Skarbowy w Świeciugminy: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo, Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo, Warlubie 43Urząd Skarbowy w Tucholigminy: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo, Śliwice, Tuchola 44Urząd Skarbowy w Żniniegminy: Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn, Rogowo, Szubin, Żnin województwo chełmskie 45Urząd Skarbowy w Chełmiemiasto Chełm gminy: Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Wierzbica, Żmudź 46Urząd Skarbowy w Krasymstawiemiasta: Krasnystaw, Rejowiec Fabryczny gminy: Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Gorny, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Siennica, Różana, Wojsławice 47Urząd Skarbowy we Włodawiemiasto Włodawa gminy: Cyców, Hańsk, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola Uhruska, Wyryki województwa ciechanowskie 48Urząd Skarbowy w Ciechanowiemiasto Ciechanów gminy: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin, Sońsk 49Urząd Skarbowy w Działdowiemiasto Działdowo gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica, Rybno 50Urząd Skarbowy w Mławiemiasto Mława gminy: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo 51Urząd Skarbowy w Płońskumiasta: Płońsk, Raciąż gminy: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Sochocin, Załuski 52Urząd Skarbowy w Pułtuskugminy: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica, Pułtusk, Świercze, Winnica 53Urząd Skarbowy w Żurominiegminy: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Żuromin województwo częstochowskie 54Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść zachodnia miasta gminy: Blachownia, Kamienica Polska, Konopiska, Mykanów, Poczesna, Starcza 55Drugi Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść wschodnia miasta gminy: Dąbrowa Zielona, Gidle, Janów, Kłomnice, Koniecpol, Kruszyna, Mstów, Olsztyn, Przyrów, Rędziny, Secemin, Żytno Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Częstochowie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie dzieli granica wyznaczona ulicami: Al. Wojska Polskiego, Al. Niepodległości, Al. Wolności, Al. T. Kościuszki, Armii Krajowej, ul. Kiedrzyńską, ul. St. Kisielewskiego, ul. Ludową od skrzyżowania z ul. St. Kisielewskiego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie. 56Urząd Skarbowy w Kłobuckugminy: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Nowa Brzeźnica, Opatów, Pajęczno, Panki, Popów, Przystań, Strzelce Wielkie, Wręczyca Wielka 57Urząd Skarbowy w Lublińcumiasta: Kalety, Lubliniec gminy: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pawonków, Woźniki 58Urząd Skarbowy w Myszkowiemiasto Myszków gminy: Irządze, Koziegłowy, Kroczyce, Lelów, Moskorzew, Niegowa, Poraj, Radków, Szczekociny, Włodowice, Żarki 59Urząd Skarbowy w Oleśniegminy: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów, Rudniki województwo elbląskie 60Urząd Skarbowy w Braniewiemiasto Braniewo gminy: Braniewo, Frombork, Godkowo, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Wilczęta 61Urząd Skarbowy w Elblągumiasta: Elbląg, Krynica Morska gminy: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Nowy Dwór Gdański, Pasłęk, Rychliki, Stegna, Sztutowo, Tolkmicko 62Urząd Skarbowy w Kwidzyniemiasto Kwidzyn gminy: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Ryjewo, Sadlinki, Susz 63Urząd Skarbowy w Malborkumiasto Malbork gminy: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw, Ostaszewo, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Sztum województwo gdańskie 64Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Brzeźno, Chełm, Jasień, Kiełpino Górne, Letnica, Lipce, Łostowice, Nowy Port, Nowe Szkoty, Orunia, Przeróbka, Siedlce, Sienna Grobla, Smęgorzyno, Sobieszewo, Stogi, Suchaniowo, Szadółki, Śródmieście, Święty Wojciech, Ujeścisko, Zabornia gmina Kolbudy Górne 65Drugi Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Niedźwiednik, Osowa, Przymorze, Oliwa, Wysoka, Zaspa, Żabianka Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku i Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dzieli granica przebiegająca od Zatoki Gdańskiej ul. Gen. J. Hallera, do skrzyżowania z ul. Uczniowską. Ulica graniczna objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. 66Trzeci Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Karczemki, Kokoszki, Matarnia, Migowo, Piecki, Wrzeszcz, Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wyznacza granica przebiegająca ulicami: - z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Gdańsku: ul. Uczniowską, trakcją kolejową od stacji Gdańsk Zaspa - Towarowa do stacji Gdańsk Stocznia, częścią ul. 3-Maja, do skrzyżowania z ul. Gen. A. Giełguda, ul. Gen. A. Giełguda, ul. Powstańców Warszawskich, ul. L. Beethovena, ul. F. Schuberta, (od Nr 77 nieparzyste do końca), ul. Rakoczego do skrzyżowania z ul. Piekarniczą, ul. Piekarniczą, ul. Myśliwską (od Nr 1 do Nr 25), ul. Kartuską, do granicy miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. - z Drugim Urzędem Skarbowym w Gdańsku: ul. Gen. J. Hallera od skrzyżowania z ul. Uczniowską, ul. B. Chrobrego, ul. T. Kościuszki, ul. J. Słowackiego do granicy administracyjnej miasta, 67Pierwszy Urząd Skarbowy w GdyniUlice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. części miasta pod nazwami: Bernardowo, Chwarzno, Dąbrowa, Dąbrówka, Działki Leśne, Gdynia Główna Port, Gołębiewo, Kacze Buki (część miejska), Kamienna Góra, Karwiny, Kolibki, Krykulec Leśny, Mały Kack, Orłowo, Redłowo, Wielki Kack, Witomino, Wiczlino, Wiczlino Wybudowanie, Zielenisz, Wzgórze św. Maksymiliana 68Drugi Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta pod nazwami: Babie Doły, Chylonia, Chylońskie Łąki, Cisowa, Demptowo, Grabówek ze Stocznią, Kolonia Rybacka, Leszczynki, Obłuże, Obłuże Leśne, Stare Obłuże, Oksywie, Osada Kolejowa, Osada Rybacka, Pogórze Dolne, Pustki Cisowskie miasto Rumia Gmina Kosakowo Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni i Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni dzieli granica wyznaczona ulicami: od morza (basen IV Marsz. J. Piłsudskiego), ul. Celną, ul. Polską (od Nr 41 - nieparzyte do końca i Nr 30 parzyte - do końca), ul. J. Wiśniewskiego do torów kolejowych oraz od torów kolejowych ul. Denhoffa, częścią ul. Kapitańskiej do Pl. Neptuna, częścią ul. M. Beniowskiego, ul. prof. Demela, poprzez działki leśne do granicy miasta. Ulice graniczne oraz przystanek kolejki przy Stoczni Gdyńskiej objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni. 69Urząd Skarbowy w Kartuzachgminy: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno, Żukowo 70Urząd Skarbowy w KościerzynieMiasto Kościerzyna gminy: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma, Przywidz, Stara Kiszewa 71Urząd Skarbowy w Puckumiasta: Hel, Jastarnia, Puck, Władysławowo Gminy: Krokowa, Puck 72Urząd Skarbowy w Sopociemiasto Sopot 73Urząd Skarbowy w Starogardzie Gdańskimmiasta: Czarna Woda, Skórcz, Starogard Gdański gminy: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Trąbki Wielkie, Zblewo 74Urząd Skarbowy w Tczewiemiasta: Pruszcz Gdański, Tczew gminy: Cedry Wielkie, Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Pruszcz Gdański, Pszczółki, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew 75Urząd Skarbowy w WejherowieMiasta: Reda, Wejherowo gminy: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud, Wejherowo województwo gorzowskie 76Urząd Skarbowy w Choszczniegminy: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew, Drawno, Krzęcin, Pełczyce, Recz 77Urząd Skarbowy w Gorzowie Wielkopolskimmiasto Gorzów Wielkopolski gminy: Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Witnica, Zwierzyn 78Urząd Skarbowy w Myśliborzugminy: Barlinek, Boleszkowice, Dębno, Myślibórz, Nowogródek Pomorski 79Urząd Skarbowy w Międzychodziegminy: Drezdenko, Międzychód, Przytoczna, Pszczew 80Urząd Skarbowy w Międzyrzeczugminy: Bledzew, Lubniewice, Miedzichowo, Międzyrzecz, Skwierzyna, Sulęcin, Trzciel 81Urząd Skarbowy w SłubicachMiasto Kostrzyn gminy: Górzyca, Krzeszyce, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk, Słubice województwo jeleniogórskie 82Urząd Skarbowy w BolesławcuMiasto Bolesławiec gminy: Bolesławiec, Nowogrodziec, Osiecznica 83Urząd Skarbowy w Jeleniej Górzemiasta: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba, Wojcieszów gminy: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica, Świerzawa 84Urząd Skarbowy w Kamiennej GórzeMiasto Kamienna Góra gminy: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów 85Urząd Skarbowy w LubaniuMiasto Lubań gminy: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka, Siekierczyn 86Urząd Skarbowy w Lwówku ŚląskimMiasto Świeradów-Zdrój gminy: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Wleń 87Urząd Skarbowy w Zgorzelcumiasta: Zawidów, Zgorzelec gminy: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec, Zgorzelec województwo kaliskie 88Urząd Skarbowy w Jarociniegminy: Chocz, Czermin, Gizałki, Jaraczewo, Jarocin, Kotlin, Pleszew, Żerków 89Pierwszy Urząd Skarbowy w KaliszuMiasto Kalisz 90Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszugminy: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Gołuchów, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki, Żelazków 91Urząd Skarbowy w Kępniegminy: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary, Dziadowa Kłoda, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz, Perzów, Rychtal, Sokolniki, Syców, Trzcinica, Wieruszów 92Urząd Skarbowy w KrotoszynieMiasto Sulmierzyce gminy: Dobrzyca, Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Rozdrażew, Zduny 93Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimmiasto Ostrów Wielkopolski gminy: Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice, Sośnie 94Urząd Skarbowy w Ostrzeszowiegminy: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat, Ostrzeszów województwo katowickie 95Urząd Skarbowy w Będziniemiasta: Będzin, Czeladź, Wojkowice gminy: Bobrowniki, Psary 96Urząd Skarbowy w BytomiuMiasto Bytom 97Urząd Skarbowy w Chorzowiemiasta: Chorzów, Świętochłowice 98Urząd Skarbowy w Chrzanowiegminy: Babice, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia 99Urząd Skarbowy w Czechowicach-Dziedzicachgminy: Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice 100Urząd Skarbowy w Dąbrowie Górniczejmiasta: Dąbrowa Górnicza, Sławków 101Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść południowa miasta Gliwice ograniczona od zachodu, południa i wschodu granicami administracyjnymi miasta, od północy drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul. Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta 102Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść północna miasta Gliwice ograniczona od zachodu, północy i wschodu granicami administracyjnymi miasta, od południa drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul. Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta miasta: Knurów, Pyskowice gminy: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek, Wielowieś Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach i Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach dzieli granica wyznaczona ulicami: Wyczółkowskiego do skrzyżowania z drogą szybkiego ruchu A4, drogą szybkiego ruchu A4 do skrzyżowania z rondem przy ul. Reymonta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach. 103Urząd Skarbowy w Jastrzębiu-Zdrojumiasto Jastrzębie-Zdrój gminy: Pawłowice, Zebrzydowice 104Urząd Skarbowy w JaworznieMiasto Jaworzno 105Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicachczęść zachodnia miasta 106Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachczęść wschodnia miasta Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach i Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach dzieli granica wyznaczona ulicami T. Kościuszki i W. Korfantego. Ulice graniczne łącznie z ulicami: Pocztową, Św. Jana, Rynkiem objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach. 107Urząd Skarbowy w Mikołowiemiasta: Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze 108Urząd Skarbowy w Mysłowicachmiasta: Imielin, Mysłowice gmina Chełm Śląski 109Urząd Skarbowy w OlkuszuMiasto Bukowno gminy: Bolesław, Klucze, Olkusz, Wolbrom, Żarnowiec 110Urząd Skarbowy w Piekarach Śląskichmiasto Piekary Śląskie 111Urząd Skarbowy w Pszczyniegminy: Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pszczyna 112Urząd Skarbowy w RaciborzuMiasto Racibórz gminy: Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie, Rudnik 113Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiejmiasto Ruda Śląska 114Urząd Skarbowy w RybnikuMiasto Rybnik gminy: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski, Świerklany 115Urząd Skarbowy w Siemianowicach Śląskichmiasto Siemianowice Śląskie 116Urząd Skarbowy w SosnowcuMiasto Sosnowiec 117Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachmiasta: Miasteczko Śląskie, Tarnowskie Góry gminy: Krupski Młyn, Świerklaniec, Ożarowice, Tworóg, Zbrosławice 118Urząd Skarbowy w Tychachmiasta: Bieruń, Lędziny, Tychy gminy: Bojszowy, Kobiór, Wyry 119Urząd Skarbowy w Wodzisławiu Śląskimmiasta: Pszów, Radlin, Rydułtowy, Wodzisław Śląski gminy: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana 120Urząd Skarbowy w ZabrzuMiasto Zabrze 121Urząd Skarbowy w Zawierciumiasta: Poręba, Zawiercie gminy: Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Pilica, Siewierz 122Urząd Skarbowy w ŻorachMiasto Żory Gmina Suszec województwo kieleckie 123Urząd Skarbowy w Busku-Zdrojugminy: Busko-Zdrój, Chmielnik, Gnojno, Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pierzchnica, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica 124Urząd Skarbowy w Jędrzejowiegminy: Imielno, Jędrzejów, Krasocin, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa, Wodzisław 125Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcachczęść wschodnia miasta gminy: Bieliny, Daleszyce, Górno, Masłów, Morawica, Raków 126Drugi Urząd Skarbowy w Kielcachczęść zachodnia miasta gminy: Chęciny, Miedziana Góra, Piekoszów, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn, Zagnańsk Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach i Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dzieli granica wyznaczona ulicami: Warszawską, Rynek, Dużą, Jana Pawła II, Ks. P. Ściegiennego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach. 127Urząd Skarbowy w Końskichgminy: Końskie, Łopuszno, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Słupia (Konecka), Smyków, Stąporków 128Urząd Skarbowy w Miechowiegminy: Charsznica, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Słaboszów 129Urząd Skarbowy w Ostrowcu Świętokrzyskimmiasto Ostrowiec Świętokrzyski gminy: Bałtów, Bodzechów, Kunów, Łagów, Nowa Słupia, Waśniów 130Urząd Skarbowy w Pińczowiegminy: Bejsce, Czarnocin, Działoszyce, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Opatowiec, Pińczów, Skalbmierz, Złota 131Urząd Skarbowy w Starachowicachmiasto Starachowice gminy: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Wąchock 132Urząd Skarbowy w Skarżysku-Kamiennejmiasto Skarżysko-Kamienna gminy: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów województwo konińskie 133Urząd Skarbowy w KoleMiasto Koło gminy: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno, Wierzbinek 134Urząd Skarbowy w KoninieMiasto Konin gminy: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin, Wilczyn 135Urząd Skarbowy w SłupcyMiasto Słupca gminy: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo, Zagórów 136Urząd Skarbowy w TurkuMiasto Turek gminy: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice Warckie, Tuliszków, Turek, Uniejów, Władysławów województwo koszalińskie 137Urząd Skarbowy w Białogardziemiasta: Białogard, Świdwin gminy: Białogard, Brzeźno, Karlino, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze, Świdwin, Tychowo 138Urząd Skarbowy w Drawsku Pomorskimgminy: Czaplinek, Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo, Złocieniec 139Urząd Skarbowy w Kołobrzegumiasto Kołobrzeg gminy: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl, Ustronie Morskie 140Pierwszy Urząd Skarbowy w KoszalinieMiasto Koszalin 141Drugi Urząd Skarbowy w KoszalinieMiasto Darłowo gminy: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów, Świeszyno 142Urząd Skarbowy w Szczecinkumiasto Szczecinek gminy: Barwice, Biały Bór, Grzmiąca, Borne Sulinowo, Szczecinek województwo krakowskie 143Urząd Skarbowy Kraków-Dębnikiczęści miasta pod nazwami: Dębniki, część dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczone od wschodu ul. Zakopiańską gminy: Czernichów, Liszki, Skawina 144Urząd Skarbowy Kraków-Krowodrzaczęści miasta pod nazwami: Bronowice, Łobzów, Zwierzyniec gminy: Jerzmanowice-Przeginia, Skała, Sułoszowa, Trzyciąż. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od granicy administracyjnej miasta do mostu Dębnickiego, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik ulicami: Pasternik, Radzikowskiego do Ronda Bronowickiego, Armii Krajowej do przecięcia z linią kolejową Kraków - Katowice, wzdłuż tej linii do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Warszawa, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto wzdłuż linii kolejowej do skrzyżowania z ul. Kamienną, ul. Kamienną, Alejami: J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego do mostu Dębnickiego. 145Urząd Skarbowy Kraków-Nowa HutaUlice graniczne z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. Zachodnia strona (numery parzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. Wschodnia strona (numery nieparzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. części miasta pod nazwami: Bieńczyce, Grębałów, Mistrzejowice, Nowa Huta gminy: Kocmyrzów-Luborzyca, Michałowice 146Urząd Skarbowy Kraków-Pogórzeczęści miasta pod nazwami: Podgórze, Prokocim-Bieżanów, Wola Duchacka oraz część dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczone od zachodu ul. Zakopiańską miasto Świątniki Górne Gmina Mogilany Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędami Skarbowymi Kraków-Nowa Huta, Kraków-Śródmieście i Kraków-Stare Miasto nurtem rzeki Wisły, od granicy administracyjnej miasta na wschodzie, w kierunku zachodnim aż do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wilgi do skrzyżowania z ul. Brożka, ul. Brożka, Zakopiańską do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze. 147Urząd Skarbowy Kraków-Prądnikczęści miasta pod nazwami: Prądnik Biały, Prądnik Czerwony gminy: Wielka Wieś, Zielonki Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto linią kolejową od skrzyżowania z ul. Langiewicza do skrzyżowania z ul. Rakowicką, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście ul. Akacjową do ul. M. Dzielskiego przez tereny zielone, do ogródków działkowych, przez ogródki działkowe do skrzyżowania z Al. Jana Pawła II, Parkiem Lotników Polskich do skrzyżowania ul. Czyżyńskiej z ul. Szenwalda, ul. Szenwalda do Al. Jana Pawła II, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z obwodnicą towarową, obwodnicą towarową do skrzyżowania z ul. Rakowicką, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta od skrzyżowania linii kolejowej Kraków - Warszawa z granicą administracyjną miasta w kierunku południowo-wschodnim do przecięcia z ul. Powstańców, ulicami: Reduta, Krzesławicką, Dobrego Pasterza do Al. Gen. Bora-Komorowskiego do skrzyżowania z ul. Akacjową. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik. 148Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto gminy: Krzeszowice, Zabierzów. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od mostu Dębnickiego do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od przecięcia kolejowej obwodnicy towarowej z ul. Rakowicką, ul. Rakowicką, Lubomirskiego, Bosacką, Lubicz do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Tarnów, wzdłuż linii kolejowej do mostu na Wiśle. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. 149Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami: Czyżyny, Grzegórzki gmina Alwernia Terytorialne zasięgi działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście i Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta dzieli granica wyznaczona ulicami: Al. Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Gen. Okulickiego, Al. Gen. Andersa, ul. Braci Schindlerów, ul. F. Hynka, ul. M. Dąbrowskiej, ul. Bieńczycką do ronda Czyżyńskiego, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z Al. Gen. Boruty-Spiechowicza, ul. Odmętową, ul. Podbipięty, ul. Niepokalanej Marii Panny do skrzyżowania z ul. Klasztorną, ul. Klasztorną do rzeki Wisły. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście. 150Urząd Skarbowy w Myślenicachgminy: Dobczyce, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa 151Urząd Skarbowy w Proszowicachgminy: Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce, Iwanowice, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Słomniki 152Urząd Skarbowy w Wieliczcegminy: Biskupice, Drwinia, Gdów, Kłaj, Niepołomice, Wieliczka województwo krośnieńskie 153Urząd Skarbowy w Brzozowiegminy: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów, Jasienica Rosielna, Nozdrzec 154Urząd Skarbowy w Jaślemiasto Jasło gminy: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Skołyszyn, Tarnowiec 155Urząd Skarbowy w Krośniemiasto Krosno gminy: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów, Wojaszówka 156Urząd Skarbowy w Leskugminy: Baligród, Cisna, Lesko, Olszanica, Solina 157Urząd Skarbowy w Sanokumiasto Sanok gminy: Besko, Bukowsko, Komańcza, Sanok, Tyrawa Wołoska, Zagórz, Zarszyn 158Urząd Skarbowy w Ustrzykach Dolnychgminy: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki Dolne województwo legnickie 159Urząd Skarbowy w Głogowiemiasto Głogów gminy: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków, Radwanice, Żukowice 160Urząd Skarbowy w Jaworzemiasto Jawor gminy: Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Udanin, Wądroże Wielkie 161Urząd Skarbowy w LegnicyMiasto Legnica gminy: Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice, Ruja 162Urząd Skarbowy w LubinieMiasto Lubin gminy: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna, Ścinawa 163Urząd Skarbowy w Złotoryimiasta: Chojnów, Złotoryja gminy: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka, Zagrodno, Złotoryja województwo leszczyńskie 164Urząd Skarbowy w Gostyniugminy: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia, Krzemieniewo, Pępowo, Piaski, Pogorzela, Poniec 165Urząd Skarbowy w KościanieMiasto Kościan gminy: Kościan, Krzywiń, Przemęt, Śmigiel 166Urząd Skarbowy w LesznieMiasto Leszno gminy: Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice, Wschowa 167Urząd Skarbowy w Rawiczugminy: Bojanowo, Góra, Jemielno, Jutrosin, Kobylin, Miejska Górka, Niechlów, Pakosław, Rawicz, Wąsosz województwo lubelskie 168Urząd Skarbowy w KraśnikuMiasto Kraśnik gminy: Borzechów, Dzierzkowice, Kraśnik, Urzędów, Wilkołaz, Zakrzówek 169Urząd Skarbowy w LubartowieMiasto Lubartów gminy: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów, Michów, Niedźwiada, Ostrów Lubelski, Ostrówek, Serniki, Uścimów 170Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Błonie, Bursaki, Centrum, Czwartek - część zachodnia do ul. Lubartowskiej, Górki, Karłowicza, Konstantynów, Lipniak, Lipińskiego, Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa, Łęgi, Moniuszki, Piastów, Pogolin, Poręba, Rury Brygidkowskie, Ruta, Skarpa, Sławin, Sławinek, Szerokie, Szopena, Tatry, Węglin Południowy, Węglin Północny, Węglinek, Wieniawa 171Drugi Urząd Skarbowy w LublinieMiasto Świdnik gminy: Bychawa, Fajsławice, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica, Krzczonów, Ludwin, Łęczna, Mełgiew, Milejów, Niedrzwica Duża, Niemce, Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wólka 172Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Abramowice, Bronowice Nowe, Bronowice Stare, Czwartek - część wschodnia od ul. Lubartowskiej, Dziesiąta, Dziesiąta Stara, Felin, Głusk, Hajdów, Jakubowice, Kalinowszczyzna, Kośminek, Majdanek, 1 Maja, Ponikwoda, Rudnik, Rury Jezuickie, Rusałka, Stare Miasto, Stary Gaj, Tatary, Wrotków, Zadębie, Zemborzyce Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie i Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie dzieli granica wyznaczona: od granicy miasta linią kolejową z kierunku Dęblina do wiaduktu kolejowego na rzece Bystrzycy, nurtem rzeki Bystrzycy od wiaduktu kolejowego do mostu przy ul. Krochmalnej, ul. Krochmalną od mostu do ronda z ul. Jana Pawła II i ul. Nadbystrzycką, ul. Nadbystrzycką, ul. G. Narutowicza, pl. Wolności, ul. Bernardyńską do skrzyżowania z ul. Kozią, ul. Kozią, pl. Łokietka, ul. Lubartowską, Al. Spółdzielczości Pracy do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne i place objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie. 173Urząd Skarbowy w Opolu Lubelskimgminy: Bełżyce, Chodel, Józefów, Karczmiska, Opole Lubelskie, Poniatowa, Wilków, Wojciechów 174Urząd Skarbowy w Puławachmiasta: Dęblin, Puławy gminy: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Łaziska, Markuszów, Nałęczów, Nowodwór, Puławy, Ryki, Stężyca, Ułęż, Wąwolnica, Żyrzyn województwo łomżyńskie 175Urząd Skarbowy w GrajewieMiasto Grajewo gminy: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne, Wąsosz 176Urząd Skarbowy w KolnieMiasto Kolno gminy: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl, Zbójna 177Urząd Skarbowy w ŁomżyMiasto Łomża gminy: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo, Wizna 178Urząd Skarbowy w Wysokiem Mazowieckiemmiasto Wysokie Mazowieckie gminy: Ciechanowiec, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo, Wysokie Mazowieckie 179Urząd Skarbowy w ZambrowieMiasto Zambrów gminy: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Czyżew-Osada, Kołaki Kościelne, Nur, Rutki, Szulborze Wielkie, Szumowo, Zambrów, Zaręby Kościelne, Zawady województwo łódzkie 180Urząd Skarbowy w GłownieMiasto Głowno gminy: Głowno, Stryków 181Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść wschodnia części miasta pod nazwą Bałuty 182Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść zachodnia części miasta pod nazwą Bałuty gmina Aleksandrów Łódzki Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: Al. Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, Zgierską do północnej granicy miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty 183Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść zachodnia części miasta pod nazwą Górna 184Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść wschodnia części miasta pod nazwą Górna Gmina Rzgów Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna dzieli granica wyznaczona: Al. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza od skrzyżowania z ul. Zbaraską, ul. Niższą do ul. Śląskiej, ul. Śląską do skrzyżowania z ul. Rzgowską przy torach kolejowych, ul. Rzgowską do południowej granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna. 185Urząd Skarbowy Łódź-Polesieczęść miasta pod nazwą Polesie miasto Konstantynów Łódzki 186Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą Śródmieście 187Urząd Skarbowy Łódź-Widzewczęść miasta pod nazwą Widzew gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna 188Urząd Skarbowy w PabianicachMiasto Pabianice gminy: Ksawerów, Pabianice 189Urząd Skarbowy w Zgierzumiasta: Ozorków, Zgierz gminy: Ozorków, Parzęczew, Zgierz województwo nowosądeckie 190Urząd Skarbowy w Gorlicachmiasta: Gorlice, Grybów gminy: Bobowa, Gorlice, Grybów, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie 191Urząd Skarbowy w Limanowejmiasta: Limanowa, Mszana Dolna gminy: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź, Słopnice, Tymbark, 192Urząd Skarbowy w Nowym SączuMiasto Nowy Sącz gminy: Chełmiec, Gródek nad Dunajcem, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro, Stary Sącz 193Urząd Skarbowy w Nowym Targumiasta: Jordanów, Nowy Targ, Szczawnica gminy: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka 194Urząd Skarbowy w ZakopanemMiasto Zakopane gminy: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Szaflary województwo olsztyńskie 195Urząd Skarbowy w Bartoszycachmiasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie, Lidzbark Warmiński gminy: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo Iławeckie, Kiwity, Lidzbark Warmiński, Sępopol 196Urząd Skarbowy w Iławiemiasta: Iława, Lubawa gminy: Iława, Lubawa, Zalewo 197Urząd Skarbowy w Kętrzyniemiasta: Kętrzyn, Mrągowo gminy: Barciany, Kętrzyn, Kolno, Korsze, Mrągowo, Piecki, Reszel, Sorkwity, Srokowo 198Urząd Skarbowy w Nidzicygminy: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo, Nidzica 199Urząd Skarbowy w OlsztynieMiasto Olsztyn gminy: Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Gietrzwałd, Jeziorany, Jonkowo, Lubomino, Olsztynek, Purda, Stawiguda, Świątki 200Urząd Skarbowy w OstródzieMiasto Ostróda gminy: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Ostróda 201Urząd Skarbowy w Szczytniemiasta: Pasym, Szczytno gminy: Dźwierzuty, Jedwabno, Szczytno, Świętajno, Wielbark województwo opolskie 202Urząd Skarbowy w BrzeguMiasto Brzeg gminy: Brzeg, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka, Popielów 203Urząd Skarbowy w Głubczycachgminy: Baborów, Branice, Głubczyce, Kietrz, Pawłowiczki 204Urząd Skarbowy w Kędzierzynie-Koźlumiasto Kędzierzyn-Koźle gminy: Bierawa, Cisek, Polska Cerkiew, Reńska Wieś, Walce, Zdzieszowice 205Urząd Skarbowy w Kluczborkugminy: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie, Murów, Wołczyn, Zębowice 206Urząd Skarbowy w Namysłowiegminy: Domaszowice, Namysłów, Pokój, Świerczów, Wilków 207Urząd Skarbowy w Nysiegminy: Grodków, Kamiennik, Korfantów, Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce 208Urząd Skarbowy w OpoluMiasto Opole gminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Niemodlin, Ozimek, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa 209Urząd Skarbowy w Prudnikugminy: Biała, Głogówek, Głuchołazy, Lubrza, Prudnik, Strzeleczki 210Urząd Skarbowy w Strzelcach Opolskichgminy: Gogolin, Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Krapkowice, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd, Zawadzkie województwo ostrołęckie 211Urząd Skarbowy w Makowie Mazowieckimmiasto Maków Mazowiecki gminy: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie, Sypniewo, Szelków 212Urząd Skarbowy w OstrołęceMiasto Ostrołęka gminy: Czarnia, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rozogi, Rzekuń, Troszyn 213Urząd Skarbowy w Ostrowi Mazowieckiejmiasto Ostrów Mazowiecka gminy: Brok, Czerwin, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń, Wąsewo 214Urząd Skarbowy w PrzasnyszuMiasto Przasnysz gminy: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała, Przasnysz 215Urząd Skarbowy w Wyszkowiegminy: Brańszczyk, Dąbrówka, Długosiodło, Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie, Zatory województwo pilskie 216Urząd Skarbowy w CzarnkowieMiasto Czarnków gminy: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Ryczywół, Trzcianka, Wieleń, Wronki 217Urząd Skarbowy w PileMiasta: Chodzież, Piła gminy: Białośliwie, Chodzież, Kaczory, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo, Ujście, Wyrzysk, Wysoka 218Urząd Skarbowy w WałczuMiasto Wałcz gminy: Człopa, Jastrowie, Mirosławiec, Tuczno, Wałcz 219Urząd Skarbowy w WągrowcuMiasto Wągrowiec gminy: Budzyń, Damasławek, Gołańcz, Margonin, Rogoźno, Szamocin, Wapno, Wągrowiec 220Urząd Skarbowy w ZłotowieMiasto Złotów gminy: Krajenka, Lipka, Łobżenica, Okonek, Tarnówka, Zakrzewo, Złotów województwo piotrkowskie 221Urząd Skarbowy w BełchatowieMiasto Bełchatów gminy: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców, Zelów 222Urząd Skarbowy w Opoczniegminy: Aleksandrów, Białaczów, Fałków, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno, Żarnów 223Urząd Skarbowy w Piotrkowie Trybunalskimmiasto Piotrków Trybunalski gminy: Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska, Wolbórz 224Urząd Skarbowy w RadomskuMiasto Radomsko gminy: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce, Wielgomłyny 225Urząd Skarbowy w Tomaszowie Mazowieckimmiasto Tomaszów Mazowiecki gminy: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Żechlinek województwo płockie 226Urząd Skarbowy w Kutniemiasta: Kutno, Łęczyca gminy: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Świętej Małgorzaty, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Piątek, Strzelce, Witonia, Żychlin 227Urząd Skarbowy w PłockuMiasto Płock gminy: Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Czerwińsk nad Wisłą, Mała Wieś, Radzanowo, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Wyszogród 228Urząd Skarbowy w GostyninieMiasto: Gostynin gminy: Gąbin, Gostynin, Iłów, Kiernozia, Łąck, Nowy Duninów, Pacyna, Sanniki, Słubice, Szczawin Kościelny 229Urząd Skarbowy w SierpcuMiasto Sierpc gminy: Bielsk, Drobin, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo, Zawidz województwo poznańskie 230Urząd Skarbowy w GnieźnieMiasto Gniezno gminy: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko, Niechanowo, Pobiedziska, Skoki 231Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślugminy: Buk, Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica, Rakoniewice, Wielichowo 232Urząd Skarbowy Poznań-Grunwaldczęść miasta pod nazwą Grunwald 233Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyceczęść miasta pod nazwą Jeżyce 234Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miastoczęść miasta pod nazwą Nowe Miasto 235Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniumiasta: Luboń, Puszczykowo gminy: Czerwonak, Dopiewo, Komorniki, Mosina, Murowana Goślina, Rokietnica, Stęszew, Swarzędz, Suchy Las, Tarnowo Podgórne 236Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami: Śródmieście, Garbary ograniczona rzeką Wartą, północną stroną ul. Królowej Jadwigi i ul. Towarowej do mostu Dworcowego, wschodnią stroną ul. Roosvelta i ul. Pułaskiego do skrzyżowania ulic Pułaskiego, Obornickiej i Armii Poznań, Aleją Armii Poznań do rzeki Warty. 237Urząd Skarbowy Poznań-Winogradyczęści miasta pod nazwami: Winogrady, Piątkowo, Umultowo, Morasko, Naramowice zawarte między rzeką Wartą, Al. Armii Poznań, wschodnią stroną ul. Obornickiej do wiaduktu kolejowego, granicą miasta Poznania do rzeki Warty Ulica graniczna - Aleja Armii Poznań - objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście. 238Urząd Skarbowy Poznań-Wildaczęść miasta pod nazwą Wilda 239Urząd Skarbowy w SzamotułachMiasto Obrzycko gminy: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Oborniki, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Sieraków, Szamotuły 240Urząd Skarbowy w Śremiegminy: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Kórnik, Książ Wielkopolski, Śrem 241Urząd Skarbowy w Środzie Wielkopolskiejgminy: Dominowo, Kleszczewo, Kostrzyn, Krzykosy, Nowe Miasto nad Wartą, Środa Wielkopolska, Zaniemyśl 242Urząd Skarbowy we Wrześnigminy: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla, Września województwo przemyskie 243Urząd Skarbowy w Jarosławiumiasta: Jarosław, Radymno gminy: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno, Rokietnica, Roźwienica, Wiązownica 244Urząd Skarbowy w LubaczowieMiasto Lubaczów gminy: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików, Wielkie Oczy 245Urząd Skarbowy w Przemyślumiasta: Dynów, Przemyśl gminy: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica 246Urząd Skarbowy w PrzeworskuMiasto Przeworsk gminy: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa, Tryńcza, Zarzecze województwo radomskie 247Urząd Skarbowy w Białobrzegachgminy: Białobrzegi, Goszczyn, Klwów, Odrzywół, Potworów, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec, Wyśmierzyce 248Urząd Skarbowy w Grójcugminy: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Pniewy, Warka 249Urząd Skarbowy w KozienicachMiasto Pionki gminy: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów nad Pilicą, Kozienice, Magnuszew, Pionki, Sieciechów 250Pierwszy Urząd Skarbowy w RadomiuCzęść północna miasta gminy: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Skaryszew, Zakrzew 251Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuczęść południowa miasta gminy: Kowala, Wolanów Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu i Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu dzieli granica wyznaczona na zachód ulicami: Lubelską, St. Żeromskiego, pl. Kazimierza Wielkiego, M. Reja, pl. Ks. R. Kotlarza, L. Okulickiego, Kielecką na odcinku od ul. L. Okulickiego do ul. Wolanowskiej, ul. Wolanowską. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu. 252Urząd Skarbowy w Szydłowcugminy: Borkowice, Chlewiska, Drzewica, Gielniów, Gowarczów, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Przysucha, Rusinów, Szydłowiec, Wieniawa, Wierzbica 253Urząd Skarbowy w Zwoleniugminy: Chotcza, Ciepielów, Kazanów, Lipsko, Policzna, Przyłęk, Rzeczniów, Sienno, Solec nad Wisłą, Tczów, Zwoleń województwo rzeszowskie 254Urząd Skarbowy w Kolbuszowejgminy: Cmolas, Kamień, Kolbuszowa, Niwiska, Raniżów, Sokołów Małopolski, Stary Dzikowiec 255Urząd Skarbowy w Leżajskumiasto Leżajsk gminy: Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna 256Urząd Skarbowy w Łańcuciemiasto Łańcut gminy: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa, Żołynia 257Urząd Skarbowy w MielcuMiasto Mielec gminy: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów Narodowy 258Urząd Skarbowy w Ropczycachgminy: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Wielopole Skrzyńskie 259Urząd Skarbowy w RzeszowieMiasto Rzeszów gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn 260Urząd Skarbowy w Strzyżowiegminy: Czudec, Frysztak, Lubenia, Niebylec, Strzyżów, Wiśniowa województwo siedleckie 261Urząd Skarbowy w GarwolinieMiasta: Garwolin, Łaskarzew gminy: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew, Trojanów, Wilga, Żelechów 262Urząd Skarbowy w Łukowiemiasto Łuków gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska 263Urząd Skarbowy w Mińsku MazowieckimMiasto Mińsk Mazowiecki gminy: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów, Strachówka 264Urząd Skarbowy w Siedlcachmiasto Siedlce gminy: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobrody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn Poduchowny 265Urząd Skarbowy w Sokołowie PodlaskimMiasto Sokołów Podlaski gminy: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski, Sterdyń 266Urząd Skarbowy w Węgrowiemiasto Węgrów gminy: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Wierzbno województwo sieradzkie 267Urząd Skarbowy w Łaskugminy: Buczek, Dobroń, Lutomiersk, Łask, Sędziejowice, Widawa, Wodzierady 268Urząd Skarbowy w Poddębicachgminy: Dalików, Pęczniew, Poddębice, Wartkowice, Zadzim 269Urząd Skarbowy w Sieradzumiasto Sieradz gminy: Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Burzenin, Goszczanów, Klonowa, Sieradz, Warta, Wróblew, Złoczew 270Urząd Skarbowy w Wieluniugminy: Biała, Czarnożyły, Działoszyn, Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas 271Urząd Skarbowy w Zduńskiej Wolimiasto Zduńska Wola gminy: Szadek, Zapolice, Zduńska Wola województwo skierniewickie 272Urząd Skarbowy w Brzezinachmiasto Brzeziny gminy: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Lipce Reymontowskie, Rogów, Słupia 273Urząd Skarbowy w ŁowiczuMiasto Łowicz gminy: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów, Zduny 274Urząd Skarbowy w Rawie Mazowieckiejmiasto Rawa Mazowiecka gminy: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów, Sadkowice 275Urząd Skarbowy w Skierniewicachmiasto Skierniewice gminy: Bolimów, Godzianów, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska, Skierniewice 276Urząd Skarbowy w SochaczewieMiasto Sochaczew gminy: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew, Teresin 277Urząd Skarbowy w ŻyrardowieMiasto Żyrardów gminy: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki, Żabia Wola województwo słupskie 278Urząd Skarbowy w Bytowiegminy: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka, Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino, Tuchomie 279Urząd Skarbowy w CzłuchowieMiasto Człuchów gminy: Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała, Konarzyny, Przechlewo, Rzecznica 280Urząd Skarbowy w Lęborkumiasta: Lębork, Łeba gminy: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo, Wicko 281Urząd Skarbowy w Słupskumiasta: Sławno, Słupsk, Ustka gminy: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kępice, Kobylnica, Postomino, Sławno, Słupsk, Smołdzino, Ustka województwo suwalskie 282Urząd Skarbowy w Augustowiemiasto Augustów gminy: Augustów, Bargłów Kościelny, Giby, Lipsk, Nowinka, Płaska, Sztabin 283Urząd Skarbowy w EłkuMiasto Ełk gminy: Ełk, Kalinowo, Prostki, Stare Juchy 284Urząd Skarbowy w GiżyckuMiasto Giżycko gminy: Banie Mazurskie, Budry, Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki, Pozezdrze, Ryn, Węgorzewo, Wydminy 285Urząd Skarbowy w Oleckugminy: Gołdap, Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno, Wieliczki 286gminy: Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida 287Urząd Skarbowy w Suwałkachmiasta: Sejny, Suwałki gminy: Bakałarzewo, Dubeninki, Filipów, Jeleniewo, Krasnopol, Przerośl, Puńsk, Raczki, Rutka-Tartak, Sejny, Suwałki, Szypliszki, Wiżajny województwo szczecińskie 288Urząd Skarbowy w Goleniowiegminy: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard, Osina, Przybiernów, Stepnica 289Urząd Skarbowy Gryficachgminy: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów 290Urząd Skarbowy w Gryfiniegminy: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino, Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój, Widuchowa 291Urząd Skarbowy w Kamieniu Pomorskimgminy: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Świerzno 292Urząd Skarbowy w Pyrzycachgminy: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany, Przelewice, Pyrzyce, Stare Czarnowo, Warnice 293Urząd Skarbowy w Stargardzie Szczecińskimmiasto Stargard Szczeciński gminy: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań, Węgorzyno 294Pierwszy Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Gocław, Golęcino, Glinki, Niebuszewo, Niemierzyn, Osów, Skolwin, Stołczyn, Warszewo, Żelechowo gminy: Nowe Warpno, Police 295Drugi Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bezrzecze, Głębokie, Gumieńce, Krzekowo, Pilchowo, Pogodno, Świerczewo, gminy: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo 296Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bukowe, Dąbie, Drzetowo-część, Grabowo-część, Jezierzyce, Klęskowo, Klucz, Majowe, Ostrów Grabowski, Płonia, Podjuchy, Pomorzany, Słoneczne, Śmierdnica, Wielgowo, Wyspa Gryfia, Wyspa Pucka, Załom, Zdroje, Zdunowo, Żydowice. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie dzieli granica wyznaczona ulicami: Emila Zegadłowicza, Wojska Polskiego, Placem Zwycięstwa, Bramą Portową, Kardynała Stefana Wyszyńskiego do mostu Długiego na granicy z Trzecim Urzędem Skarbowym. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego . Terytorialny zasięg działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie wyznacza granica przebiegająca: - z Drugim Urzędem Skarbowym ulicami: Bulwarem Piastowskim od mostu Długiego, ul. Kolumba, ul. Dąbrowskiego, ul. Mieszka I, ul. Cukrową do południowej granicy miasta w miejscu przecięcia z ulicą Cukrową, - z Pierwszym Urzędem Skarbowym od północnej granicy miasta w miejscu przecięcia z lewym brzegiem Odry, lewym brzegiem rzeki Odry do ulicy Grobla, ulicami: Groblą, Wiszesława, Dębogórską, Ludową, Druckiego-Lubeckiego, Stalmacha, Nocznickiego, Hutniczą, Firlika, Łady, Bulwarem Piastowskim do mostu Długiego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego. 297Urząd Skarbowy w Świnoujściumiasto Świnoujście gminy: Międzyzdroje, Wolin województwo tarnobrzeskie 298Urząd Skarbowy w Janowie Lubelskimgminy: Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Gościeradów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki, Szastarka, Trzydnik Duży 299Urząd Skarbowy w Opatowiegminy: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów, Wojciechowice 300Urząd Skarbowy w Sandomierzumiasto Sandomierz gminy: Annopol, Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Samborzec, Wilczyce, Zawichost 301Urząd Skarbowy w Stalowej Wolimiasto Stalowa Wola gminy: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica, Radomyśl, Rudnik, Ulanów, Zaklików 302Urząd Skarbowy w Staszowiegminy: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec, Rytwiany, Staszów 303Urząd Skarbowy w Tarnobrzegumiasto Tarnobrzeg gminy: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba, Padew Narodowa, Zaleszany województwo tarnowskie 304Urząd Skarbowy w Bochnimiasto Bochnia gminy: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana, Żegocina 305Urząd Skarbowy w Brzeskugminy: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa, Zakliczyn 306Urząd Skarbowy w Dąbrowie Tarnowskiejgminy: Bolesław, Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin, Wadowice Górne, Wierzchosławice, Żabno 307Urząd Skarbowy w Dębicymiasto Dębica gminy: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki, Żyraków 308Urząd Skarbowy w Tarnowiemiasto Tarnów gminy: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśnia, Radłów, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów, Wietrzychowice, Wojnicz województwo toruńskie 309Urząd Skarbowy w Brodnicymiasto Brodnica gminy: Bobrowo, Brodnica, Górzno, Grążawy, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Świedziebnia, Zbiczno 310Urząd Skarbowy w Chełmniemiasto Chełmno gminy: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno, Unisław 311Urząd Skarbowy w Grudziądzumiasto Grudziądz gminy: Gruta, Grudziądz, Łasin, Rogóźno, Świecie nad Osą 312Urząd Skarbowy w Nowym Mieście Lubawskimmiasta: Nowe Miasto Lubawskie gminy: Biskupiec, Brzozie, Grodziczno, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie 313Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniuczęść zachodnia miasta pod nazwami: Bydgoskie, Chełmińskie, Czerniewice, Podgórz, Rudak, Staromiejskie, Wrzosy gminy: Łubianka, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka 314Drugi Urząd Skarbowy w Toruniuczęść wschodnia miasta pod nazwami: Grębocin-Bielawy, Jakuboskie, Kaszczorek, Mokre, Na Skarpie, Rubinkowo miasto Chełmża gminy: Chełmża, Lubicz, Łysomice, Obrowo Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu i Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu dzieli granica wyznaczona ulicami: Grudziądzką, Warneńczyka, Przy Kaszowniku, placem Pokoju Toruńskiego, wzdłuż torów kolejowych do mostu kolejowego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu. 315Urząd Skarbowy w Wąbrzeźniemiasta: Golub-Dobrzyń, Wąbrzeźno gminy: Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Książki, Płużnica, Radzyń Chełmiński, Radomin, Wąbrzeźno, Wąpielsk województwo wałbrzyskie 316Urząd Skarbowy w Bystrzycy Kłodzkiejgminy: Bystrzyca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Międzylesie, Stronie Śląskie 317Urząd Skarbowy w Dzierżoniowiemiasta: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce, Piława Górna gminy: Dzierżoniów, Niemcza 318Urząd Skarbowy w Kłodzkumiasta: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Polanica-Zdrój gminy: Kłodzko, Lewin Kłodzki, Szczytna 319Urząd Skarbowy w Nowej Rudziemiasta: Jedlina-Zdrój, Nowa Ruda gminy: Głuszyca, Nowa Ruda, Radków 320Urząd Skarbowy w Świdnicymiasta: Świdnica, Świebodzice gminy: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica, Żarów 321Urząd Skarbowy w Wałbrzychumiasta: Boguszów-Gorce, Szczawno-Zdrój, Wałbrzych gminy: Czarny Bór, Mieroszów, Stare Bogaczowice, Walim 322Urząd Skarbowy w Ząbkowicach Śląskichgminy: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok województwo włocławskie 323Urząd Skarbowy w Aleksandrowie Kujawskimmiasta: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa gminy: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck, Lubanie, Raciążek, Waganiec, Zakrzewo 324Urząd Skarbowy w Lipniemiasta: Lipno, Skępe gminy: Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń nad Wisłą, Kikół, Lipno, Tłuchowo, Wielgie 325Urząd Skarbowy w Radziejowiemiasto Radziejów gminy: Bytoń, Dobre, Izbica Kujawska, Osięciny, Piotrków Kujawski, Radziejów, Topólka 326Urząd Skarbowy w Rypiniemiasto Rypin gminy: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno, Zbójno 327Urząd Skarbowy we Włocławkumiasta: Kowal, Włocławek gminy: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki, Kowal, Lubień Kujawski, Lubraniec, Włocławek województwo wrocławskie 328Urząd Skarbowy Wrocław-Fabrycznaczęść miasta pod nazwą Fabryczna 329Urząd Skarbowy Wrocław-KrzykiCzęść miasta pod nazwą Krzyki 330Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Poleczęść miasta pod nazwą Psie Pole 331Urząd Skarbowy Wrocław-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto 332Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść wschodnia części miasta pod nazwą Śródmieście Gminy: Kobierzyce, Sobótka 333Drugi Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść zachodnia części miasta pod nazwą Śródmieście Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście dzieli granica przebiegająca wzdłuż kanału Starej Odry. 334Urząd Skarbowy w MiliczuGminy: Cieszków, Krośnice, Milicz 335Urząd Skarbowy w Oleśnicymiasto Oleśnica gminy: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra 336Urząd Skarbowy w Oławiemiasto Oława gminy: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna 337Urząd Skarbowy w Strzeliniegminy: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Strzelin, Wiązów, Żórawina 338Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejgminy: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska 339Urząd Skarbowy w Trzebnicygminy: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia, Żmigród 340Urząd Skarbowy w Wołowiegminy: Brzeg Dolny, Wińsko, Wołów województwo zamojskie 341Urząd Skarbowy w Biłgorajumiasto Biłgoraj gminy: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie, Zakrzew 342Urząd Skarbowy w Hrubieszowiemiasto Hrubieszów gminy: Dołhobyczów, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie, Werbkowice 343Urząd Skarbowy w Tomaszowie LubelskimMiasto Tomaszów Lubelski gminy: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Tyszowice, Ulhówek 344Urząd Skarbowy w Zamościumiasto Zamość gminy: Adamów, Gorzków, Izbica, Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz, Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec, Żółkiewka województwo zielonogórskie 345Urząd Skarbowy w Krośnie Odrzańskimmiasto Gubin gminy: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie, Maszewo 346Urząd Skarbowy w Nowej Solimiasto Nowa Sól gminy: Bojadła, Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława 347Urząd Skarbowy w Świebodziniegminy: Lubrza, Łagów, Skąpe, Sulechów, Szczaniec, Świebodzin, Torzym, Trzebiechów, Zbąszynek 348Urząd Skarbowy w Wolsztyniegminy: Babimost, Kargowa, Kolsko, Siedlec, Wolsztyn, Zbąszyń 349Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść zachodnia miasta Zielona Góra 350Drugi Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść wschodnia miasta Zielona Góra gminy: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Świdnica, Zabór, Zielona Góra Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze i Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze dzieli granica wyznaczona ulicami: Wrocławską, Kupiecką, Batorego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze. 351Urząd Skarbowy w ŻaganiuMiasta: Gozdnica, Żagań gminy: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki, Żagań 352Urząd Skarbowy w ŻarachMiasta: Łęknica, Żary gminy: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Żary Załącznik nr 2 WYKAZ IZB SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba izby skarbowejTerytorialny zasięg działania izby skarbowej 1Izba Skarbowa w Warszawiewojewództwo warszawskie 2Izba Skarbowa w Białej Podlaskiejwojewództwo bialskopodlaskie 3Izba Skarbowa w Białymstokuwojewództwo białostockie 4Izba Skarbowa w Bielsku-Białejwojewództwo bielskie 5Izba Skarbowa w Bydgoszczywojewództwo bydgoskie 6Izba Skarbowa w Chełmiewojewództwo chełmskie 7Izba Skarbowa w Ciechanowiewojewództwo ciechanowskie 8Izba Skarbowa w Częstochowiewojewództwo częstochowskie 9Izba Skarbowa w Elbląguwojewództwo elbląskie 10Izba Skarbowa w Gdańskuwojewództwo gdańskie 11Izba Skarbowa w Gorzowie Wielkopolskimwojewództwo gorzowskie 12Izba Skarbowa w Jeleniej Górzewojewództwo jeleniogórskie 13Izba Skarbowa w Kaliszuwojewództwo kaliskie 14Izba Skarbowa w Katowicachwojewództwo katowickie 15Izba Skarbowa w Kielcachwojewództwo kieleckie 16Izba Skarbowa w Koniniewojewództwo konińskie 17Izba Skarbowa w Koszaliniewojewództwo koszalińskie 18Izba Skarbowa w Krakowiewojewództwo krakowskie 19Izba Skarbowa w Krośniewojewództwo krośnieńskie 20Izba Skarbowa w Legnicywojewództwo legnickie 21Izba Skarbowa w Leszniewojewództwo leszczyńskie 22Izba Skarbowa w Lubliniewojewództwo lubelskie 23Izba Skarbowa w Łomżywojewództwo łomżyńskie 24Izba Skarbowa w Łodziwojewództwo łódzkie 25Izba Skarbowa w Nowym Sączuwojewództwo nowosądeckie 26Izba Skarbowa w Olsztyniewojewództwo olsztyńskie 27Izba Skarbowa w Opoluwojewództwo opolskie 28Izba Skarbowa w Ostrołęcewojewództwo ostrołęckie 29Izba Skarbowa w Pilewojewództwo pilskie 30Izba Skarbowa w Piotrkowie Trybunalskimwojewództwo piotrkowskie 31Izba Skarbowa w Płockuwojewództwo płockie 32Izba Skarbowa w Poznaniuwojewództwo poznańskie 33Izba Skarbowa w Przemyśluwojewództwo przemyskie 34Izba Skarbowa w Radomiuwojewództwo radomskie 35Izba Skarbowa w Rzeszowiewojewództwo rzeszowskie 36Izba Skarbowa w Siedlcachwojewództwo siedleckie 37Izba Skarbowa w Sieradzuwojewództwo sieradzkie 38Izba Skarbowa w Skierniewicachwojewództwo skierniewickie 39Izba Skarbowa w Słupskuwojewództwo słupskie 40Izba Skarbowa w Suwałkachwojewództwo suwalskie 41Izba Skarbowa w Szczeciniewojewództwo szczecińskie 42Izba Skarbowa w Tarnobrzeguwojewództwo tarnobrzeskie 43Izba Skarbowa w Tarnowiewojewództwo tarnowskie 44Izba Skarbowa w Toruniuwojewództwo toruńskie 45Izba Skarbowa w Wałbrzychuwojewództwo wałbrzyskie 46we Włocławkuwojewództwo włocławskie 47we Wrocławiuwojewództwo wrocławskie 48Izba Skarbowa w Zamościuwojewództwo zamojskie 49Izba Skarbowa w Zielonej Górzewojewództwo zielonogórskie Załącznik nr 3 WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH UPRAWNIONYCH DO WYDAWANIA LUB SPRZEDAŻY BANDEROL, LUB WYDAWANIA UPOWAŻNIEŃ DO WYDAWANIA BANDEROL ORAZ ICH TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 1Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuwojewództwa: białostockie łomżyńskie ostrołęckie suwalskie ul. Świętojańska 13 2Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuwojewództwa: gdańskie elbląskie olsztyńskie słupskie toruńskie ul. Na Stoku 49b 3Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachwojewództwa: katowickie bielskie częstochowskie opolskie ul. Paderewskiego 32 b 4Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieściewojewództwa: krakowskie kieleckie nowosądeckie tarnowskie ul. Krowoderskich Zuchów 2 5Pierwszy Urząd Skarbowy w Lubliniewojewództwa: lubelskie chełmskie bialskopodlaskie zamojskie ul. Sądowa 5 6Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnawojewództwa: łódzkie piotrkowskie sieradzkie ul. Wróblewskiego 10a 7ierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniuwojewództwa: poznańskie bydgoskie kaliskie konińskie leszczyńskie pilskie zielonogórskie ul. Chłapowskiego 17/18 8Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuwojewództwo radomskie ul. Toruńska 1/3 9Urząd Skarbowy w Rzeszowiewojewództwa: rzeszowskie krośnieńskie przemyskie tarnobrzeskie ul. Zamkowa 8 10Trzeci Urząd Skarbowy w Szczeciniewojewództwa: szczecińskie gorzowskie koszalińskie ul. Rydla 65 11Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieściewojewództwa: warszawskie ciechanowskie płockie siedleckie skierniewickie włocławskie ul. Lindleya 14 12Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Śródmieściewojewództwa: wrocławskie jeleniogórskie legnickie wałbrzyskie ul. J. Piłsudskiego 38a Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. (Dz. U. Nr 60, poz. 369) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz organizację, zasady i tryb działania Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) zwierzęta - zwierzęta gospodarskie, zwierzęta domowe i udomowione, zwierzęta laboratoryjne, zwierzęta łowne i inne wolno żyjące zwierzęta, znajdujące się w parkach zwierzęcych, w ogrodach zoologicznych, cyrkach i w obrocie, 2) zwierzęta rzeźne - bydło, świnie, owce, kozy, zwierzęta jednokopytne, drób, króliki i nutrie, 3) choroby zakaźne - wywołane przez chorobotwórcze czynniki biologiczne choroby zwierząt, które ze względu na charakter, sposób powstawania i szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub ludzi, 4) zwierzę chore - zwierzę, u którego organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej stwierdził chorobę zakaźną lub inną chorobę mającą wpływ na ocenę przydatności mięsa do spożycia, 5) zwierzę podejrzane o zakażenie - zwierzę, u którego występują objawy wskazujące na chorobę zakaźną, lub zwierzę bez objawów takiej choroby, które mogło się zetknąć ze zwierzętami chorymi, albo zwierzę będące nosicielem zarazka lub podejrzane o takie nosicielstwo, 6) niejadalne surowce zwierzęce - nie przeznaczone do spożycia przez ludzi produkty w stanie naturalnym pochodzące ze zwierząt lub od zwierząt inne niż materiał biologiczny, pasze i surowce paszowe, 7) materiał biologiczny - nasienie, komórki jajowe, zarodki, jaja zapłodnione i ikra, 8) ubój - oszołomienie i zabicie zwierzęcia rzeźnego poprzez wykrwawienie w celu uzyskania mięsa do spożycia, 9) ubój z konieczności - ubój zwierzęcia rzeźnego w następstwie wypadku lub nagłego zagrożenia jego życia, nie związany z chorobą zakaźną, 10) ubój sanitarny - ubój zwierzęcia chorego na chorobę zakaźną lub podejrzanego o zakażenie, 11) mięso - części jadalne zwierząt rzeźnych, zwierząt łownych, a także ryb, mięczaków i skorupiaków, 12) zwłoki zwierzęce - zwierzęta padłe lub zabite nie w celu spożycia przez ludzi, 13) zwalczanie - zgłaszanie, zapobieganie, wykrywanie i likwidowanie chorób zakaźnych zwierząt, 14) rzeźnia - zakład, w którym dokonuje się uboju zwierząt i obróbki poubojowej w celu uzyskania mięsa do spożycia przez ludzi, 15) kwarantanna - odosobnienie zwierząt, ich obserwacja i badanie w celu wykluczenia możliwości przeniesienia się choroby zakaźnej na inne zwierzęta, 16) towary - zwierzęta, mięso, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, materiał biologiczny, niejadalne surowce zwierzęce, pasze, surowce paszowe. Art. 3. 1. Obowiązkowi zwalczania podlegają choroby zakaźne zwierząt wyszczególnione w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może określić, w drodze rozporządzenia, inne choroby zakaźne zwierząt nie wymienione w załączniku, o którym mowa w ust. 1, podlegające zwalczaniu na obszarze całego kraju lub jego części. Art. 4. Do postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Rozdział 2 Zapobieganie chorobom zakaźnym zwierząt Art. 5. 1. Podmioty zajmujące się: 1) zarobkowym przewozem zwierząt, niejadalnych surowców zwierzęcych i ich skupem, 2) organizowaniem lub urządzaniem targów, spędów i wystaw zwierząt, 3) produkcją lub przechowywaniem środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, 4) zarobkowym wytwarzaniem, przetwarzaniem, obrotem lub składowaniem niejadalnych surowców zwierzęcych, pasz oraz dodatków do pasz, 5) pozyskiwaniem, konserwacją, obróbką, przechowywaniem, wprowadzaniem do obrotu lub wykorzystywaniem materiału biologicznego, 6) prowadzeniem punktów kopulacyjnych, 7) wylęganiem drobiu i narybku, 8) prowadzeniem schronisk dla zwierząt, 9) zbieraniem, przetwarzaniem, grzebaniem lub spalaniem zwłok zwierzęcych i ich części oraz odpadów poubojowych, 10) hodowlą zwierząt laboratoryjnych, 11) lecznictwem zwierząt - są obowiązane zgłosić właściwemu rejonowemu lekarzowi weterynarii zamiar rozpoczęcia działalności w terminie co najmniej 7 dni przed jej rozpoczęciem i zaprzestanie działalności w terminie 7 dni od jej zaprzestania. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są zawiadomić właściwego rejonowego lekarza weterynarii o czasie i miejscu organizowania lub urządzania targów, spędów i wystaw oraz załadunku i wyładunku zwierząt. 3. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, jest dozwolone po zapewnieniu warunków lokalizacyjnych, technicznych, sanitarnych, technologicznych i organizacyjnych zabezpieczających przed zagrożeniem epizootycznym lub epidemicznym i zapewniających właściwą jakość zdrowotną środków żywności pochodzenia zwierzęcego oraz jakość materiału biologicznego, zwanych dalej "warunkami weterynaryjnymi". 4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu poszczególnych rodzajów działalności wymienionych w ust. 1 pkt 1-9. Art. 6. 1. W razie stwierdzenia, że działalność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1-10, jest prowadzona niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, rejonowy lekarz weterynarii może wydać decyzję nakazującą usunięcie uchybień lub wstrzymującą prowadzenie działalności do czasu usunięcia uchybień. 2. W razie stwierdzenia, że prowadzenie działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 11, stwarza zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne, rejonowy lekarz weterynarii nakazuje niezwłoczne usunięcie uchybień, zawiadamiając o tym właściwą okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną. Art. 7. 1. Bydło, owce, kozy i świnie mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli są zaopatrzone w świadectwo miejsca pochodzenia i oznakowane, a konie zaopatrzone w świadectwo miejsca pochodzenia lub inny dokument identyfikacyjny. 2. Zwierzęta wymienione w ust. 1 oraz inne zwierzęta przeznaczone do obrotu i wywozu poza granice województwa - powinny być zaopatrzone w świadectwo zdrowia. Przesyłki drobiu do uboju powinny być zaopatrzone w świadectwo zdrowia bez względu na terytorialne usytuowanie rzeźni. 3. Świadectwa miejsca pochodzenia wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), który może upoważnić sołtysów lub inne osoby do wykonywania tych czynności oraz do znakowania zwierząt. 4. Koszty znakowania zwierząt i wystawiania świadectw miejsca pochodzenia ponoszą właściciele zwierząt. 5. Wysokość opłat za znakowanie zwierząt i wystawianie świadectw miejsca pochodzenia określa rada gminy w drodze uchwały. 6. Świadectwa zdrowia wystawia rejonowy lekarz weterynarii na każdą przewożoną partię zwierząt oddzielnie lub na poszczególne zwierzęta, po uprzednim ich zbadaniu w miejscu załadowania. 7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w drodze rozporządzenia, określi: 1) sposób oraz wymagane kwalifikacje do znakowania zwierząt, wzory znaków identyfikacyjnych, wzór świadectwa miejsca pochodzenia zwierząt, 2) wzór świadectwa zdrowia zwierząt. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek znakowania zwierząt innych gatunków oraz zaopatrywania w świadectwo miejsca pochodzenia i świadectwo zdrowia, jeżeli zwierzęta te będą wywożone poza granice województwa. Art. 8. 1. Psy w wieku powyżej dwóch miesięcy żyjące na obszarze całego kraju oraz lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie. 2. Posiadacze psów obowiązani są doprowadzać psy na smyczy do wyznaczonych przez rejonowego lekarza weterynarii punktów szczepień: 1) w terminie dwóch miesięcy od dnia ukończenia przez psa wieku dwóch miesięcy lub 2) w terminie określonym przez lekarza weterynarii podczas poprzedniego szczepienia. 3. Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie, a informację o dokonaniu tej czynności zamieszcza się w rejestrze psów zaszczepionych przeciwko wściekliźnie. 4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia: 1) określi: a) szczegółowe zasady przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, a w szczególności obszary, o których mowa w ust. 1, rodzaj szczepionki i sposób jej podania, b) szczegółowe zasady prowadzenia rejestru i wzór zaświadczenia, o których mowa w ust. 3, 2) może wprowadzić obowiązek ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie. Art. 9. 1. Zwłoki zwierzęce i ich części, jeżeli nie zachodzi podejrzenie o chorobę zakaźną, należy niezwłocznie dostarczyć podmiotom zajmującym się zbieraniem lub przetwarzaniem zwłok zwierzęcych albo na grzebowisko lub wyznaczone miejsce spalania zwłok zwierzęcych. 2. Obowiązek określony w ust. 1 ciąży na posiadaczu zwłok zwierzęcych, a jeżeli posiadacza takiego nie można ustalić - na jednostce organizacyjnej utworzonej w tym celu lub upoważnionej przez gminę. 3. Tworzenie i utrzymywanie grzebowisk i miejsc spalania zwłok zwierzęcych i ich części określają przepisy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie. 4. Koszty budowy grzebowisk i miejsc spalania zwłok zwierzęcych są refundowane gminie ze środków budżetu państwa. Rozdział 3 Zapobieganie przenoszeniu z zagranicy i za granicę chorób zakaźnych zwierząt Art. 10. Zabrania się: 1) przywozu z zagranicy lub przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zwierząt chorych, podejrzanych o zakażenie, zwłok zwierzęcych i ich części oraz innych rzeczy, które mogą przenosić chorobę zakaźną, 2) przywozu z zagranicy mięsa mechanicznie odkostnionego, mięsa niezdatnego lub o ograniczonej przydatności do spożycia, 3) przywozu z zagranicy mięsa przez inne przejścia graniczne niż określone w trybie przewidzianym w art. 14 ust. 6. Art. 11. 1. Zwierzęta mogą być przywożone z zagranicy, jeżeli: 1) są zaopatrzone w świadectwa zdrowia wystawione w języku polskim i kraju ich pochodzenia oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii państwa, z którego pochodzą, oraz w świadectwo transportowe, 2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z państw wpisanych do rejestru prowadzonego przez Głównego Lekarza Weterynarii, 3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu miejsca kwarantanny albo uboju zwierząt, 4) kopie świadectw zdrowia zwierząt będą dostarczone przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii kraju wywozu właściwemu polskiemu granicznemu lekarzowi weterynarii oraz Głównemu Lekarzowi Weterynarii, nie później niż na 48 godzin przed przywozem. 2. Mięso, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego i materiał biologiczny mogą być przywożone z zagranicy, jeżeli: 1) są zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione w języku polskim i kraju pochodzenia towaru, oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii państwa, z którego pochodzą, 2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z zakładów wpisanych do rejestru prowadzonego przez Głównego Lekarza Weterynarii oraz z państw wpisanych do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu ich miejsca składowania, 4) kopie świadectw zdrowia mięsa chłodzonego i mrożonego będą dostarczone właściwemu polskiemu granicznemu lekarzowi weterynarii oraz Głównemu Lekarzowi Weterynarii nie później niż na 48 godzin przed przywozem. 3. Niejadalne surowce zwierzęce, pasze i surowce paszowe mogą być przywożone z zagranicy, jeżeli: 1) są zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione w języku polskim i kraju pochodzenia towaru oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii państwa, z którego pochodzą, 2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z państw wpisanych do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu ich miejsca składowania. 4. Przywóz z zagranicy towarów pochodzących z państw i zakładów nie wpisanych do rejestrów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, wymaga zezwolenia Głównego Lekarza Weterynarii. Zezwolenie określa szczegółowe wymagania, jakim powinno odpowiadać świadectwo zdrowia, w które towar ma być zaopatrzony, oraz w zależności od rodzaju towaru inne wymagania, o których mowa w ust. 1-3, po spełnieniu których towar może być przywieziony. 5. Główny Lekarz Weterynarii ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: 1) rejestry państw i zakładów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, 2) wzory świadectw zdrowia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1, oraz wzór świadectwa transportowego. Art. 12. 1. Towary mogą być przewożone przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione warunki: 1) o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 3 pkt 1 i 2, lub 2) określone w zezwoleniu wydanym przez Głównego Lekarza Weterynarii. 2. Główny Lekarz Weterynarii może uzależnić wydanie zezwolenia na przewóz towarów, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, od dostarczenia przez przewoźnika deklaracji przyjęcia towarów przez kraj tranzytowy sąsiadujący z Rzecząpospolitą Polską. Art. 13. Towary przewożone nie mogą być na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyładowywane lub przeładowywane bez zgody właściwego rejonowego lekarza weterynarii. Art. 14. 1. Towary przywożone z zagranicy oraz przewożone przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Weterynaryjna kontrola graniczna obejmuje: 1) sprawdzenie, czy nie zostały naruszone przepisy art. 10, 2) sprawdzenie dokumentów, o których mowa w art. 11 i 12, wymaganych przy przywozie lub przewozie towaru, 3) oględziny towaru, a w razie potrzeby jego badanie. 3. Graniczny lekarz weterynarii dokonuje w świadectwie zdrowia wpisu o przeprowadzeniu i wyniku kontroli. 4. Graniczny lekarz weterynarii zakaże przywozu z zagranicy lub przewozu towarów przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nakaże zabicie lub ubój sanitarny zwierząt, zniszczenie towarów lub innych rzeczy, jeżeli kontrola wykaże, że: 1) towary nie spełniają warunków określonych w art. 11 i 12, 2) zostały naruszone przepisy art. 10, a w szczególności, jeżeli przywożone lub przewożone: a) zwierzęta są chore lub podejrzane o zakażenie, b) mięso jest niezdatne lub o ograniczonej przydatności do spożycia, c) towary i inne rzeczy przenoszą lub mogą przenosić chorobę zakaźną. 5. W razie potrzeby graniczny lekarz weterynarii może: 1) zastosować środki przewidziane w art. 22 pkt 1, 3-5, 9, 12 i 13, 2) nakazać przeprowadzenie uboju z konieczności zwierząt, które ze względu na stan zdrowia nie nadają się do dalszego transportu, a w szczególności zwierząt, które doznały urazów lub zranień. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, przejścia graniczne, na których będzie dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna. 7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ogłosi w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wykaz towarów podlegających weterynaryjnej kontroli granicznej. Art. 15. 1. Towary przywiezione z zagranicy podlegają badaniom w wyznaczonych miejscach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, a zwierzęta przeznaczone do chowu lub hodowli podlegają kwarantannie. 2. Uboju zwierząt rzeźnych dokonuje się nie później niż w ciągu 72 godzin po przekroczeniu granicy. 3. W zależności od wyników badań, o których mowa w ust. 1, rejonowy lekarz weterynarii wydaje decyzję: 1) o dopuszczeniu towaru do obrotu w kraju, 2) nakazującą wywóz towaru za granicę, 3) nakazującą zniszczenie towaru, 4) nakazującą zabicie zwierzęcia lub ubój sanitarny w wyznaczonej rzeźni. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do towarów zaopatrzonych w polskie świadectwo zdrowia wywiezionych za granicę i stamtąd cofniętych do kraju. 5. Towary przywiezione z zagranicy mogą być zwolnione od kwarantanny i badań, o których mowa w ust. 1, jeżeli umowy międzynarodowe przewidują, na zasadach wzajemności, uproszczony tok postępowania w nadzorze weterynaryjnym nad towarami w obrocie z zagranicą. Art. 16. W razie uzasadnionego niebezpieczeństwa przeniesienia z zagranicy choroby zakaźnej określonej w art. 3 lub innej choroby zwierząt stanowiącej szczególne zagrożenie dla zdrowia i życia zwierząt lub ludzi Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia: 1) zakazać przywozu do kraju i przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej towarów oraz innych rzeczy mogących przenosić chorobę zakaźną, 2) określić postępowanie organu weterynaryjnego kontroli granicznej w stosunku do osób przybywających z zagranicy oraz ich rzeczy. Art. 17. 1. Główny Lekarz Weterynarii prowadzi rejestr krajowych zakładów produkujących i przetwarzających mięso, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, niejadalne surowce zwierzęce oraz produkujących materiał biologiczny, spełniających warunki weterynaryjne i sanitarne, określone przez właściwe władze weterynaryjne poszczególnych państw, do których jest przeznaczony towar. 2. Wpis zakładów do rejestru, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek właściciela zakładu, po uzyskaniu pozytywnej opinii wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz po akceptacji zakładu przez właściwe władze weterynaryjne państwa, do którego mają być eksportowane towary, jeżeli taka akceptacja jest wymagana. 3. Nadzór nad przestrzeganiem przez producenta warunków, o których mowa w ust. 1, sprawuje rejonowy lekarz weterynarii, który wydaje świadectwa zdrowia potwierdzające, że przeznaczone do wywozu za granicę towary odpowiadają tym warunkom. Art. 18. 1. Weterynaryjna kontrola graniczna przy wywozie towarów za granicę obejmuje sprawdzenie dokumentów wymaganych przez władze weterynaryjne państwa, do którego towar jest wywożony, oględziny towaru, a w razie potrzeby jego badanie. 2. Przy przeprowadzaniu kontroli, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 14 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Zgłaszanie, wykrywanie i likwidowanie chorób zakaźnych zwierząt Art. 19. 1. W razie podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej u zwierzęcia jego posiadacz jest obowiązany do: 1) niezwłocznego, nie później niż w ciągu 24 godzin, zawiadomienia o tym właściwego miejscowo organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub wójta (burmistrza, prezydenta) albo najbliższego zakładu leczniczego dla zwierząt, 2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich stałego przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt, 3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub zwłoki zwierzęce, 4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i sprzedaży mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych surowców zwierzęcych, zwłok zwierzęcych, paszy, ściółki i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba, 5) udostępniania zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy wykonywaniu badań i zabiegów, 6) udzielania organom Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie do wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzeniu. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ciąży również na osobach mających styczność ze zwierzętami w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub zawodowych. Obowiązkiem lekarza weterynarii jest ponadto poinformowanie posiadacza zwierzęcia o obowiązkach określonych w ust. 1 i nadzorowanie ich wykonania do czasu przybycia rejonowego lekarza weterynarii lub osoby przez niego upoważnionej. 3. Wójt (burmistrz, prezydent) lub zakład leczniczy dla zwierząt niezwłocznie informuje organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. 4. Rejonowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 3, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub wykluczenia choroby zakaźnej. W razie uzasadnionego podejrzenia choroby zakaźnej lub jej stwierdzenia rejonowy lekarz weterynarii stosuje odpowiednio środki przewidziane w art. 22. Art. 20. 1. Lekarze weterynarii leczący zwierzęta obowiązani są do prowadzenia dokumentacji z pełnionych czynności i stosowanych środków leczniczych. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób prowadzenia dokumentacji. Art. 21. Główny Lekarz Weterynarii określa sposób postępowania terenowych organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, wskazując, które ze środków przewidzianych w ustawie stosuje się do zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt. Art. 22. W celu wykrywania i likwidowania chorób zakaźnych zwierząt rejonowy lekarz weterynarii może: 1) nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych albo podejrzanych o zakażenie, 2) zakazać wydawania świadectw miejsca pochodzenia zwierząt, 3) skierować do uboju sanitarnego albo nakazać zabicie zwierząt chorych lub podejrzanych o zakażenie, 4) nakazać oczyszczenie i odkażenie pomieszczeń, odkażenie, zniszczenie lub usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia choroby zakaźnej: paszy, surowców paszowych, ściółki, nawozu, narzędzi i innych przedmiotów, z którymi stykały się zwierzęta chore lub podejrzane o zakażenie, 5) zakazać osobom, które były lub mogły być w styczności ze zwierzętami chorymi na chorobę zakaźną lub podejrzanymi o zakażenie, czasowego opuszczania miejsca wystąpienia choroby zakaźnej, 6) nakazać odkażanie odzieży i rzeczy osób, które były lub mogły być w styczności ze zwierzętami chorymi lub podejrzanymi o zakażenie, 7) zakazać wstępu określonym osobom do miejsc przebywania zwierząt, 8) zakazać karmienia zwierząt określonymi paszami lub pojenia z określonych zbiorników i ujęć wody, 9) wyznaczyć określone miejsca, w których obowiązuje zakaz wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania zwierząt lub sprowadzania i wywożenia mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych, zwłok zwierzęcych, pasz i surowców paszowych, 10) nakazać badanie oraz przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych, 11) nakazać leczenie i inne zabiegi na zwierzętach, 12) zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania lub nakazać ich trzebienie, 13) określać sposób postępowania ze zwierzętami chorymi albo podejrzanymi o zakażenie, zwłokami zwierzęcymi, mięsem, środkami spożywczymi pochodzenia zwierzęcego i niejadalnymi surowcami zwierzęcymi oraz paszami i surowcami paszowymi zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie, 14) nakazać podmiotom zajmującym się ubojem zwierząt przeprowadzenie uboju sanitarnego za zwrotem kosztów związanych z tym ubojem, 15) nakazać na określonym obszarze odstrzał sanitarny zwierząt. Art. 23. 1. Na obszarach, na których występuje choroba zakaźna lub bezpośrednie zagrożenie jej występowania, wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, w drodze rozporządzenia, może: 1) wprowadzić czasowe ograniczenia w ruchu osobowym, 2) czasowo zakazać organizowania widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazać czasowe zamknięcie zakładów pracy, 3) czasowo zakazać organizowania spędów, targów, wystaw zwierząt, polowań i odłowów zwierząt łownych, 4) ograniczyć albo zakazać obrotu towarami, zwłokami zwierzęcymi, surowcami i produktami rolnymi oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej, 5) określić obszary, na których występuje choroba zakaźna lub zagrożenie wystąpieniem choroby zakaźnej, oraz sposób ich oznaczenia, 6) nakazać przegląd zwierząt, oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynfekcję miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przerobu zwłok zwierzęcych, mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych, surowców paszowych i pasz, a także oczyszczanie i odkażanie środków transportu, 7) wyznaczać określone obszary, na których obowiązuje zakaz wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania towarów, zwłok zwierzęcych, surowców i produktów rolnych oraz innych przedmiotów, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej. 2. Rozporządzenie wojewody, wydane w związku z wystąpieniem choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośrednim zagrożeniem jej wystąpienia, wchodzi w życie z dniem podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, a następnie jest ogłaszane w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Art. 24. 1. W razie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego zagrożenia jej wystąpienia na terenie całego kraju lub jego części, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, może zarządzić środki przewidziane w art. 23 ust. 1, a ponadto nakazać przeprowadzenie powszechnych badań, szczepień, leczenia i innych zabiegów na zwierzętach wrażliwych na chorobę zakaźną. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi zasady wprowadzania czasowych zakazów opuszczania miejsca wystąpienia choroby zakaźnej, o których mowa w art. 22 pkt 5, oraz czasowych ograniczeń w ruchu osobowym, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1. Art. 25. 1. Za konie, bydło, świnie, owce i kozy zabite z nakazu organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub skierowane do uboju sanitarnego albo za wymienione zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy - przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia. Wysokość odszkodowania pomniejsza się o kwotę otrzymaną ze sprzedaży mięsa i niejadalnych surowców zwierzęcych uzyskanych ze zwierząt poddanych ubojowi sanitarnemu lub ze sprzedaży zwłok zwierzęcych albo ich części. 3. Wartość rynkową zwierząt określa się na podstawie średniej z trzech kwot oszacowania przyjętych przez właściwego rejonowego lekarza weterynarii oraz dwóch rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta). 4. Odszkodowanie nie przysługuje: 1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do przepisów art. 19 ust. 1 oraz obowiązków nałożonych na podstawie art. 22-24, 2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę, o którym wiedział, że jest chore lub podejrzane o zakażenie, albo zwierzę bez świadectwa miejsca pochodzenia i nie oznakowane lub bez świadectwa zdrowia, jeżeli takie warunki były wymagane na podstawie art. 7, 3) za zwierzęta: a) stanowiące własność podmiotów prowadzących działalność w zakresie: - handlu zwierzętami, mięsem, środkami spożywczymi pochodzenia zwierzęcego, niejadalnymi surowcami zwierzęcymi, paszami i surowcami paszowymi, - uboju zwierząt i przetwarzania mięsa, - skupu i przetwarzania zwłok zwierzęcych i niejadalnych surowców zwierzęcych, - transportu zwierząt, mięsa, zwłok zwierzęcych i niejadalnych surowców zwierzęcych, b) sprowadzone z zagranicy z naruszeniem art. 10 i 11 i 14-16. 5. Decyzję w sprawie odszkodowania wydaje rejonowy lekarz weterynarii. Decyzja o przyznaniu odszkodowania jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z wysokości przyznanego odszkodowania może, w terminie miesiąca od daty doręczenia decyzji w tej sprawie, wnieść powództwo do sądu rejonowego. 6. Osobom, którym nie przysługuje odszkodowanie, a które przyczyniły się do szybkiej likwidacji choroby zakaźnej, Główny Lekarz Weterynarii, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, może przyznać nagrodę. 7. Wypłacone odszkodowania, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu na pokrycie należności publicznych, jeżeli zostaną wykorzystane na odtworzenie wcześniej posiadanego stanu zwierząt. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i odwoływania rzeczoznawców, ich kwalifikacje i zasady wynagradzania oraz szczegółowe zasady oszacowywania zwierząt. Rozdział 5 Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa Art. 26. 1. Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa należy do rejonowego lekarza weterynarii. 2. Rejonowy lekarz weterynarii organizuje i nadzoruje badanie zwierząt rzeźnych i mięsa oraz ustala rzeźniane i terenowe obwody badania, wyznacza dla nich lekarzy weterynarii i inne osoby uprawnione do przeprowadzania badań. Art. 27. 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso ma być wprowadzone do obrotu, wykonywany jest wyłącznie w rzeźni. 2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w świadectwa miejsca pochodzenia i oznakowane, a drób rzeźny wyłącznie w świadectwo zdrowia, o których mowa w art. 7. Art. 28. 1. Obowiązkiem badania są objęte: 1) przed ubojem - zwierzęta rzeźne, których mięso ma być wprowadzone do obrotu, 2) po uboju - mięso i narządy wewnętrzne zwierząt rzeźnych, z wyjątkiem nie przeznaczonego do obrotu mięsa królików i drobiu, 3) po odstrzeleniu - mięso i narządy wewnętrzne dzików oraz przeznaczone do obrotu mięso innych zwierząt łownych. 2. Nie podlegają badaniu przed ubojem zwierzęta poddawane ubojowi z konieczności. 3. W zależności od wyników badania zwierzęcia przed ubojem, może być wydane: 1) zezwolenie na ubój, 2) zezwolenie na ubój z zachowaniem określonych warunków, 3) zakaz uboju. 4. Po uboju wszystkie części zwierzęcia powinny pozostać w miejscu uboju do czasu zbadania mięsa. Art. 29. 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio znakuje: 1) mięso zdatne do spożycia, 2) mięso o ograniczonej przydatności do spożycia, 3) mięso niezdatne do spożycia. 2. Mięso pozyskane ze zwierzęcia, którego uboju dokonano poza rzeźnią, uznane za: 1) zdatne do spożycia, 2) o ograniczonej przydatności do spożycia, z wyjątkiem mięsa, którego ocena wynika ze stwierdzenia podczas badania poubojowego zmian wskazujących na chorobę zakaźną lub jej podejrzenie - podlega dodatkowemu znakowaniu. Mięso takie może być użyte wyłącznie na własne potrzeby posiadacza zwierzęcia i nie może być wprowadzone do obrotu. 3. Mięso przeznaczone do spożycia może być wprowadzone do obrotu po zaopatrzeniu w świadectwo przydatności do spożycia, wystawione przez rejonowego lekarza weterynarii. 4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia. Art. 30. 1. Rejonowy lekarz weterynarii na wniosek posiadacza mięsa, złożony w ciągu 24 godzin po dokonaniu badania i oceny, może zmienić tę ocenę po przeprowadzeniu ponownego badania. 2. Wniosek o zmianę oceny mięsa, o którym mowa w ust. 1, składany jest lekarzowi weterynarii, który dokonał badania. 3. Koszty ponownego badania, o którym mowa w ust. 1, łącznie z kosztami dojazdu ponosi posiadacz, jeżeli wynik badania potwierdzi uprzednio wydaną ocenę mięsa. Art. 31. 1. Podmioty zajmujące się ubojem zwierząt rzeźnych, rozbiorem i przetwórstwem mięsa, skupem i przetwórstwem mięsa zwierząt łownych oraz składowaniem mięsa i jego przetworów są obowiązane: 1) zgłosić właściwemu rejonowemu lekarzowi weterynarii zamiar rozpoczęcia działalności co najmniej na 7 dni przed jej rozpoczęciem i zaprzestanie działalności w terminie 7 dni od jej zaprzestania, 2) zapewnić warunki weterynaryjne. 2. W razie stwierdzenia, że działalność, o której mowa w ust. 1, prowadzona jest niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, rejonowy lekarz weterynarii wydaje decyzję nakazującą usunięcie uchybień albo wstrzymuje prowadzenie działalności do czasu usunięcia uchybień. Art. 32. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób badania zwierząt rzeźnych, badania, oceny i znakowania mięsa, wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia, mięsa niezdatnego do spożycia oraz prowadzenia dokumentacji z tym związanej, 2) szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu poszczególnych rodzajów działalności wymienionej w art. 31 ust. 1. Art. 33. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, w drodze rozporządzenia, ustali wykaz rzeźni obowiązanych do skupu i przeprowadzania uboju zwierząt wymagających uboju z konieczności. Rozdział 6 Państwowa Inspekcja Weterynaryjna Art. 34. 1. Tworzy się Państwową Inspekcję Weterynaryjną. 2. Państwową Inspekcję Weterynaryjną kieruje Główny Lekarz Weterynarii. 3. Głównego Lekarza Weterynarii powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 35. Do zadań Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej należy zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, badanie zwierząt rzeźnych i mięsa oraz wykonywanie innych zadań wynikających z odrębnych przepisów, a w szczególności wykonywanie nadzoru nad: 1) jakością zdrowotną środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, w tym nad warunkami sanitarnymi ich pozyskiwania, produkcji i przechowywania, 2) jakością zdrowotną niektórych środków żywienia zwierząt, 3) obrotem środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi przeznaczonymi wyłącznie dla zwierząt, 4) zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz nad jakością materiału biologicznego. Art. 36. 1. Organami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej są Główny Lekarz Weterynarii oraz wojewódzcy, rejonowi i graniczni lekarze weterynarii. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, siedziby i terytorialny zakres działania rejonowych i granicznych lekarzy weterynarii. 3. Funkcję organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej mogą pełnić wyłącznie osoby będące lekarzami weterynarii, posiadające prawo wykonywania zawodu. Art. 37. 1. Wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii. 2. Rejonowego i granicznego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii. Art. 38. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu weterynarii. 2. Wojewódzki inspektorat weterynarii działa na zasadach określonych w Prawie budżetowym dla państwowych jednostek budżetowych. 3. Rejonowy i graniczny lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy rejonowego i granicznego inspektoratu weterynarii, które są oddziałami wojewódzkiego inspektoratu weterynarii. 4. Szczegółową organizację Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej określa statut nadany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Art. 39. Od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez: 1) rejonowego lub granicznego lekarza weterynarii - służy odwołanie do wojewódzkiego lekarza weterynarii, 2) wojewódzkiego lekarza weterynarii - służy odwołanie do Głównego Lekarza Weterynarii. Art. 40. Organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej przy wykonywaniu swoich zadań są obowiązane współpracować z właściwymi organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej i organami samorządu terytorialnego. Art. 41. 1. Pracownicy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, mają prawo: 1) wstępu do: a) wszelkich miejsc przebywania zwierząt, b) rzeźni i miejsc badania mięsa, c) miejsc, w których prowadzona jest działalność określona w art. 5 ust. 1 i art. 31 ust. 1, d) wszelkich środków transportu używanych do przewozu zwierząt, mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych, materiału biologicznego, pasz i surowców paszowych oraz obiektów, w których znajdują się te środki transportu, 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji, 3) żądania okazywania i udostępniania dokumentów, 4) pobierania nieodpłatnie próbek do badań. 2. Pracownicy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, podlegają szczególnej ochronie prawnej, przewidzianej w odrębnych przepisach dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 42. 1. Tworzy się Radę Sanitarno-Epizootiologiczną, zwaną dalej "Radą", jako organ doradczo-opiniodawczy Głównego Lekarza Weterynarii. 2. Kadencja Rady trwa 4 lata. 3. Członków Rady powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 4. Członkowie Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego i sekretarza. 5. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 6. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania oraz diety na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych na obszarze kraju. 7. Koszty obsługi Rady pokrywa Główny Lekarz Weterynarii. Art. 43. 1. Dla oceny stanu epizootycznego na terytorium kraju lub na jego części oraz oceny jakości zdrowotnej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej przeprowadzają badania kontrolne występowania zakażeń zwierząt oraz pozostałości chemicznych, biologicznych, leków i skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, mięsie, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowcach zwierzęcych. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w drodze rozporządzenia: 1) określi rodzaj prób, zakres badań i sposób prowadzenia dokumentacji, 2) może zakazać, na obszarach objętych badaniami kontrolnymi, przeprowadzania ochronnych szczepień zwierząt przeciwko określonym chorobom zakaźnym. Art. 44. 1. Organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej może: 1) wyznaczyć lekarzy weterynarii do wykonywania niektórych czynności, w tym: a) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych, b) nadzoru nad spędami i innymi miejscami gromadzenia zwierząt, c) badania zwierząt w obrocie i wystawiania świadectw zdrowia, d) badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz wystawiania świadectw przydatności mięsa do spożycia, 2) w razie zagrożenia epizootycznego lub epidemicznego nakazywać lekarzom weterynarii wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji zagrożenia, 3) wyznaczać inne osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje do wykonywania niektórych czynności pomocniczych. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej określa rodzaj i zakres czynności do wykonania. 3. Wyznaczanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, może nastąpić po zawarciu umowy, określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności. 4. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stanowi zatrudnienia na podstawie stosunku pracy. 5. Pracownicy inspektoratów weterynarii oraz lekarze weterynarii i inne osoby wyznaczone do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przy wykonywaniu czynności posiadać upoważnienie i nosić na widocznym miejscu odznakę identyfikacyjną, których wzory określi Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi szczegółowe kryteria obowiązujące przy wyznaczaniu i uchylaniu wyznaczenia, o którym mowa w ust. 1. 7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, określi kwalifikacje osób wykonujących badanie zwierząt rzeźnych i mięsa. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej szczegółowe zasady wynagradzania za wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 45. 1. Inspektoraty weterynarii w celu realizacji zobowiązań wynikających z umów, o których mowa w art. 44 ust. 3, mogą tworzyć środki specjalne o nazwie "inspekcja higieny mięsa i zwierząt w obrocie". 2. Źródłem dochodów środka specjalnego wymienionego w ust. 1 są opłaty za czynności, o których mowa w art. 49 ust. 1, wykonywane przez osoby nie będące pracownikami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. 3. Z opłat gromadzonych na środku specjalnym pokrywane są wydatki na realizację wynagrodzeń osób wymienionych w ust. 2 oraz koszty wykonywania zadań określonych w art. 44. Art. 46. Rejonowy lekarz weterynarii: 1) ustala dla każdej rzeźni niezbędną liczbę lekarzy weterynarii upoważnionych do badania zwierząt rzeźnych i mięsa, ich zastępców oraz personelu pomocniczego, zawiadamiając o tym zarząd rzeźni, 2) podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, nazwiska lekarzy weterynarii upoważnionych do badania zwierząt rzeźnych i mięsa poza rzeźniami, ich siedziby oraz obszar działania. Art. 47. Podmioty zajmujące się działalnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2-4 i w art. 31 ust. 1, zarządzające obiektami, w których konieczne jest stałe wykonywanie obowiązków przez pracowników inspektoratów weterynarii lub inne osoby działające w imieniu organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, są obowiązane do nieodpłatnego: 1) udostępniania odpowiednich pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych i magazynowych, 2) odpowiedniego zabezpieczenia i wyposażenia stanowisk pracy. Art. 48. 1. Stwierdzenie choroby zakaźnej u zwierzęcia, wydanie oceny mięsa, oceny zdrowotnej jakości środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych surowców zwierzęcych, materiału biologicznego, pasz i surowców paszowych może być poprzedzone przeprowadzeniem laboratoryjnych badań rozpoznawczych. Badania te obejmują również monitorowanie czynników biologicznych i chemicznych szkodliwych dla ludzi i zwierząt, o których mowa w art. 43. 2. Badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają zakłady higieny weterynaryjnej i inne laboratoria wchodzące w skład wojewódzkich inspektoratów weterynarii. 3. Państwowy Instytut Weterynaryjny sprawuje nadzór nad jakością badań wykonywanych w zakładach higieny weterynaryjnej i innych laboratoriach, o których mowa w ust. 2, oraz przeprowadza badania laboratoryjne niezbędne do rozpatrzenia odwołania od decyzji organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. 4. W uzasadnionych przypadkach badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1, mogą być przeprowadzone na zlecenie właściwego organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej przez inne uprawnione laboratoria. Art. 49. 1. Za badania oraz inne czynności wykonywane przez Państwową Inspekcję Weterynaryjną pobiera się opłaty, z zastrzeżeniem ust. 2: 1) za badanie wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń: a) zwierząt - przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport oraz przywiezionych z zagranicy, b) środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych surowców zwierzęcych, pasz i surowców paszowych oraz materiału biologicznego, w trakcie produkcji i przechowywania, przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy, 2) za badanie zwierząt rzeźnych i mięsa wraz z wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do spożycia, 3) za ustalenie miejsc kwarantanny albo uboju zwierząt lub miejsc składowania innych towarów sprowadzanych z zagranicy, 4) za szczepienia ochronne zwierząt, 5) za czynności weterynaryjnej kontroli granicznej, 6) za badania związane ze sprawowaniem nadzoru w zakresie wymienionym w ust. 2 pkt 3, jeżeli w wyniku badań stwierdzono naruszenie wymagań weterynaryjnych, sanitarnych, zdrowotnych lub jakościowych, 7) za wystawianie zezwoleń weterynaryjnych na przywóz lub przewóz towarów, 8) za wpis do rejestru zakładów spełniających warunki weterynaryjne wymagane przy eksporcie towarów. 2. Nie pobiera się opłat: 1) za badanie, szczepienie, leczenie, zabiegi dezynfekcyjne oraz inne czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt: a) wymienionych w pkt 1-15 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ochronnego szczepienia przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, b) wymienionych w pkt 18, 22, 23 i 37 załącznika do ustawy, z wyjątkiem zwalczania brucelozy owiec oraz ochronnego szczepienia psów i kotów przeciwko wściekliźnie, 2) za badania kontrolne oraz inne czynności z tym związane w zakresie występowania zakażeń zwierząt i pozostałości chemicznych, biologicznych, leków oraz skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, mięsie, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowcach zwierzęcych, wykonywane według programu określonego przez Głównego Lekarza Weterynarii, 3) za badania oraz inne czynności związane ze sprawowaniem nadzoru nad: a) przestrzeganiem warunków weterynaryjnych, b) przestrzeganiem warunków sanitarnych pozyskiwania, produkcji i przechowywania środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, c) obrotem środkami farmaceutycznymi i artykułami medycznymi przeznaczonymi wyłącznie dla zwierząt, d) jakością zdrowotną środków żywienia zwierząt - jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszeń wymagań weterynaryjnych, sanitarnych, zdrowotnych lub jakościowych. 3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej ustali, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wykonywane czynności określone w ust. 1. 4. Do opłat za usługi świadczone przez inspektoraty weterynarii, inne niż wymienione w ust. 1 i 2 pkt 3, stosuje się ceny umowne. 5. Do należności pieniężnych z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1 i 3, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz przepisy o umarzaniu należności państwowych. Art. 50. 1. Na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej zadania określone w art. 35 dla organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej wykonują, wyznaczone w tym celu przez Ministra Obrony Narodowej, wojskowe organy weterynaryjne. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi. Rozdział 7 Przepisy karne Art. 51. 1. Kto: 1) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej, określonych w art. 22 pkt 1-4, 9, 10, 13, 14, art. 23 ust. 1 i art. 24, 2) prowadząc działalność w dziedzinach wymienionych w art. 5 ust. 1 oraz art. 31 ust. 1, nie zapewnia wymaganych warunków weterynaryjnych powodując przez to zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne, niewłaściwą jakość zdrowotną środków żywności pochodzenia zwierzęcego albo niewłaściwą jakość materiału biologicznego, 3) sprowadza z zagranicy towary wbrew przepisom art. 10 lub 11 albo bez przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej, 4) po sprowadzeniu z zagranicy zwierząt przeznaczonych do chowu lub hodowli uchyla się od przeprowadzenia ich kwarantanny i badań, 5) po sprowadzeniu z zagranicy towarów uchyla się od przeprowadzenia badań towarów albo wprowadza do obrotu towary bez badań lub nie stosuje się do nakazów rejonowego lekarza weterynarii po przeprowadzeniu tych badań określonych w art. 15 ust. 1, 3 i 4 - podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Kto: 1) uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie obowiązków przez organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub osoby działające w ich imieniu, 2) uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia zwierząt przeciwko wściekliźnie, określonego w art. 8, 3) nie dostarcza niezwłocznie posiadanych zwłok zwierzęcych bądź ich części do wyznaczonych miejsc ich przetwarzania lub zbierania albo spalania lub grzebania, określonych w art. 9, 4) wprowadza do obrotu zwierzęta nie znakowane i bez świadectw miejsca pochodzenia albo wymaganych świadectw zdrowia stosownie do przepisów art. 7 lub art. 27 ust. 2, 5) nie zawiadamia w wymaganym terminie organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej o zamiarze rozpoczęcia działalności w dziedzinach wymienionych w art. 5 ust. 1 lub w art. 31 ust. 1 albo jej zaprzestaniu, 6) po sprowadzeniu z zagranicy zwierząt rzeźnych nie poddaje ich ubojowi w oznaczonym czasie i miejscu, określonych w art. 11 ust. 1 pkt 3 i w art. 15 ust. 2, 7) uchyla się od obowiązków nałożonych na podstawie art. 16 pkt 1, 8) nie dopełnia obowiązków określonych w art. 19, 9) nie stosuje się do nakazu wydanego na podstawie art. 44 ust. 1 pkt 2, 10) nie będąc do tego uprawniony w trybie przepisów art. 44 ust. 1 wykonuje czynności zastrzeżone dla organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej - podlega karze grzywny. 3. W razie popełnienia wykroczeń określonych w ust. 1 pkt 2-4 i ust. 2 pkt 8, można orzec przepadek towaru, chociażby nie stanowił własności sprawcy wykroczenia. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 52. W ustawie z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 7 w ust. 1 wyrazy "rejonowych organów rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "rejonowych lekarzy weterynarii". Art. 53. W ustawie z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 11, 2) w art. 12 skreśla się ust. 2, 3) w art. 14: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "albo wybicia zwierząt", b) skreśla się ust. 2. Art. 54. W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy "organ służby weterynaryjnej nadzorowany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się odpowiednio wyrazami "organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej", 2) w art. 23 wyraz "zakładów" zastępuje się wyrazem "inspektoratów" Art. 55. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) art. 118 otrzymuje brzmienie: "Art. 118. § 1. Kto: 1) dokonuje uboju zwierzęcia bez wymaganego zezwolenia lub niezgodnie z warunkami określonymi w tym zezwoleniu, 2) usuwa części zwierzęcia przed wykonaniem wymaganego badania po uboju, 3) nie poddaje mięsa badaniu, jeżeli takie badanie jest wymagane - podlega karze grzywny. § 2. Kto wprowadza do obrotu mięso: 1) bez wymaganego oznakowania i świadectwa, 2) o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatne do spożycia, wbrew określonemu sposobowi jego wykorzystania - podlega karze aresztu albo grzywny. § 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 i 2, można orzec przepadek mięsa, chociażby nie stanowiło własności sprawcy wykroczenia." Art. 56. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25, z 1992 r. Nr 33, poz. 144, z 1995 r. Nr 130, poz. 629 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 17 wyrazy "organy służby weterynaryjnej nadzorowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazami "organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej". Art. 57. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 348) w art. 3 w ust. 1 po wyrazie "sanitarnych," dodaje się wyraz "weterynaryjnych,". Art. 58. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27 i z 1995 r. Nr 120, poz. 576) art. 68 otrzymuje brzmienie: "Art. 68. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, jakie czynności o charakterze pomocniczym z zakresu zadań lekarza weterynarii, o których mowa w art. 1 ust. 1, mogą być wykonywane pod nadzorem lekarza weterynarii przez osoby nie posiadające tytułu lekarza weterynarii oraz określi kwalifikacje tych osób. 2. Osoby wymienione w ust. 1, które na podstawie dotychczasowych przepisów nabyły uprawnienia do wykonywania czynności weterynaryjnych samodzielnie lub pod nadzorem lekarza weterynarii i do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369) prowadziły zarejestrowaną działalność gospodarczą w tej dziedzinie, zachowują dotychczasowe uprawnienia." Art. 59. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 43, poz. 272) w art. 58 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W stosunku do środków farmaceutycznych i materiałów medycznych przeznaczonych wyłącznie dla zwierząt nadzór nad obrotem sprawuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz wojewódzcy lekarze weterynarii. Przepisy art. 59-65 stosuje się odpowiednio. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej szczegółowe zasady i sposób sprawowania nadzoru przez wojewódzkich lekarzy weterynarii oraz wymagane kwalifikacje osób pełniących funkcje kontrolne." Art. 60. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele, posiadacze i zarządcy gruntów są obowiązani zawiadomić właściwy organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub urząd gminy albo najbliższy zakład leczniczy dla zwierząt o dostrzeżonych objawach chorób zwierząt żyjących wolno." Art. 61. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 2 po pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu: "8) zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację, własnych lub wspólnych z innymi gminami, grzebowisk oraz miejsc spalania zwłok zwierzęcych i ich części, 9) znakują obszary dotknięte lub zagrożone chorobą zakaźną zwierząt."; 2) w art. 7 w ust. 1 po wyrazie "zwierząt" dodaje się wyrazy "a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części". Art. 62. Postępowanie w sprawach uregulowanych ustawą, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i do tego dnia nie zakończone ostateczną decyzją, będzie toczyć się według przepisów niniejszej ustawy. Art. 63. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po upływie trzech lat od wejścia w życie ustawy określi, w drodze rozporządzenia, jednolity dla całego kraju system rejestracji i identyfikacji zwierząt, zastępujący świadectwa miejsca pochodzenia, o których mowa w art. 7. Art. 64. Z dniem wejścia w życie ustawy: 1) mienie Skarbu Państwa będące w zarządzie wojewódzkich zakładów weterynarii - przechodzi w zarząd wojewódzkich inspektoratów weterynarii, 2) pracownicy wojewódzkich zakładów weterynarii - stają się pracownikami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 65. Tracą moc: 1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373, z 1951 r. Nr 1, poz. 4 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 2) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 3) ustawa z dnia 17 kwietnia 1936 r. o uboju zwierząt gospodarskich w rzeźniach (Dz. U. Nr 29, poz. 237). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres roku od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc obowiązującą dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą. Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. (poz. 369) WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA 1) pryszczyca [Foot and mouth disease], 2) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej [Vesicular stomatitis], 3) choroba pęcherzykowa świń [Swine vesicular disease], 4) pomór bydła [Rinderpest], 5) pomór małych przeżuwaczy [Peste des petis ruminants], 6) zaraza płucna bydła [Contagious bovine pleuropneumonia], 7) guzowata choroba skóry bydła [Lumpy skin disease], 8) gorączka doliny Rift [Rift valley fever], 9) choroba niebieskiego języka [Bluetongue], 10) ospa owiec i kóz [Sheep pox and goat pox], 11) afrykański pomór koni [African horse sickness], 12) afrykański pomór świń [African swine fever], 13) pomór świń [Hog cholera], 14) influenza drobiu o wysokiej zaraźliwości d. pomór drobiu [Highly patogenic avian influenza d. Fowl plague], 15) rzekomy pomór drobiu [Newcastle disease], 16) wąglik [Anthrax], 17) gorączka Q [Q fever], 18) wścieklizna [Rabies], 19) paratuberkuloza [Paratubeculosis], 20) listerioza [Listeriosis], 21) toksoplazmoza [Toxoplasmosis], 22) gruźlica bydła [Bovine tuberculosis], 23) enzootyczna białaczka bydła [Enzootic bovine leucosis], 24) gąbczasta encefalopatia bydła [Bovine spongiform encphalopathy], 25) posocznica krwotoczna bydła [Haemorrhagic septicaemia of cattle], 26) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła [Infectious bovine rhinotrcheitis/Infectious pustular vulvovagintis], 27) choroba mętwikowa bydła [Bovine genital campylobacteriosis], 28) zaraza rzęsistkowa bydła [Trichomoniasis], 29) gruczolakowatość płuc u owiec [Sheep pulmonary adenomatosis], 30) trzęsawka owiec [Scrapie], 31) choroba Maedi/Visna owiec [Maedi/Visna disease], 32) zapalenie stawów i mózgu u kóz [Caprina arthritis/encephalitis], 33) włośnica [Trichinosis], 34) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u świń d. choroba cieszyńska i talfańska [Enterovirus encephalomyelitis], 35) wirusowe zapalenie żołądka i jelit u świń [Transmisseble gastroenteritis], 36) choroba Aujeszkyego u świń [Aujeszky's disease], 37) bruceloza bydła (B. abortus), owiec (b. ovis), kóz i owiec (B. melitensis), świń (B. suis, B. abortus) [Bovine brucellosis (B. abortus), caprine/ovine brucellosis (B. melitensis), porcine brucelosis (B. suis, B. abortus)], 38) leptospiroza bydła i świń {Leptospirosis and pigs], 39) salmonelozy bydła, świń i drobiu [Salmonellosis of cattles, pigs and poultry], 40) zakaźne zapalenie macicy u klaczy [Contagious equine metritis], 41) zaraza stadnicza [Dourine], 42) niedokrwistość zakaźna koni [Equine infectious anaemia], 43) influenza koni [Equine influenza], 44) nosacizna [Glanders], 45) wirusowe zapalenie tętnic koni [Equine viral arteritis], 46) wirusowe ronienie u klaczy (EHV I) [Equine rhinopneumonitis EHV - 1], 47) wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni [Equine encephalomyelitis], 48) zołzy [Strangles], 49) myksomatoza królików [Myxomatosis], 50) tularemia [Tularaemia], 51) wirusowa krwiotoczna choroba królików [Viral haemorrhagenic disease of rabbits], 52) chlamydioza ptaków [Avian chlamydiosis], 53) zakaźne zapalenie oskrzeli u kur [Avian infectious bronchitis], 54) zakaźne zapalenie torby Fabrycjusza (choroba Gumboro) [Infectious bursal (Gumboro disease], 55) choroba Mareka [Marek's disease], 56) wiosenna wiremia u karpi [Spring viraemia of carp], 57) wirusowa posocznica krwiotoczna ryb łososiowatych [Viral haenorrhagic septicaemia], 58) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych [Infectious haematopoietic necrosis], 59) bakteryjna choroba nerek ryb łososiowatych [Renibacteriosis], 60) zgnilec amerykański [American foul brood], 61) zgnilec europejski [European foul brood]. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. (Dz. U. Nr 60, poz. 370) Art. 1. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 7 po wyrazach "dla potrzeb rolnictwa" dodaje się wyrazy "i mieszkańców wsi"; 2) w art. 4 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) glebach pochodzenia organicznego - rozumie się przez to wytworzone przy udziale materii organicznej, w warunkach nadmiernego uwilgotnienia, gleby torfowe i murszowe,"; 3) w art. 12 po ust. 15 dodaje się ust. 16 w brzmieniu: "16. Na wniosek rady gminy organ, o którym mowa w art. 5, może umorzyć całość lub część należności i opłat rocznych - a w odniesieniu do gruntów leśnych również jednorazowego odszkodowania w razie dokonania przedwczesnego wyrębu drzewostanu - w przypadku inwestycji o charakterze użyteczności publicznej z zakresu oświaty i wychowania, kultury oraz ochrony zdrowia i opieki społecznej, realizowanej przez samorząd terytorialny, która służy zaspokojeniu potrzeb lokalnej społeczności oraz dotyczącej powiększenia bądź założenia cmentarza, jeżeli obszar gruntu podlegający wyłączeniu nie przekracza 1 ha i nie ma możliwości zrealizowania inwestycji na gruncie nie objętym ochroną."; 4) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Obowiązek uiszczenia należności i opłat rocznych, a w odniesieniu do gruntów leśnych również jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 1, nie dotyczy wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej na cele budownictwa mieszkaniowego: 1) do 0,05 ha w przypadku budynku jednorodzinnego, 2) do 0,02 ha, na każdy lokal mieszkalny, w przypadku budynku wielorodzinnego."; 5) w art. 13 w ust. 2 w zdaniu pierwszym po wyrazie "leśnej" dodaje się przecinek i wyrazy "wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wodnych o mocy zainstalowanej nie większej niż 10 MW"; 6) w art. 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rekultywacji na cele rolnicze gruntów położonych, w rozumieniu przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym, na obszarach rolniczej przestrzeni produkcyjnej, zdewastowanych lub zdegradowanych przez nie ustalone osoby lub w wyniku klęsk żywiołowych, dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5 przy wykorzystaniu środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, a rekultywacji gruntów leśnych i gruntów przeznaczonych do zalesienia - środków budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach o lasach.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Rekultywacji na cele inne niż wymienione w ust. 2 pozostałych gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych przez nie ustalone osoby lub w wyniku klęsk żywiołowych dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5 przy wykorzystaniu środków budżetu państwa lub środków osób zainteresowanych prowadzeniem działalności na zrekultywowanych gruntach.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. W przypadku zmiany osoby zobowiązanej do rekultywacji gruntów, w drodze decyzji właściwego organu wymienionego w art. 5, następuje przekazanie praw i obowiązków wynikających z wcześniej wydanych decyzji." Art. 2. Opłaty roczne ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych, niewymagalne do dnia wejścia w życie ustawy, ulegają z mocy prawa umorzeniu, jeśli grunty wyłączone z produkcji spełniają warunki, o których mowa w art. 1 pkt 4. Art. 3. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie zakończonych wydaniem decyzji ostatecznej, stosuje się przepisy ustawy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie warunków, jakie powinien spełniać statut spółki zawiązanej przez Skarb Państwa z pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego, rolnikami lub rybakami. (Dz. U. Nr 60, poz. 371) Na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa: 1) o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184), 2) spółce - rozumie się przez to spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 3) akcjach - rozumie się przez to również udziały. § 2. 1. Statut spółki zawiązanej przez Skarb Państwa z pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego oraz rolnikami lub rybakami, zwanymi dalej "uprawnionymi akcjonariuszami", poza wymogami, o których mowa w Kodeksie handlowym, określi również: 1) liczbę akcji oferowanych corocznie przez Skarb Państwa uprawnionym akcjonariuszom, ustaloną zgodnie z zasadami określonymi w art. 50 ust. 2 ustawy; oferta nabycia akcji powinna uwzględniać przepisy art. 347 § 1 Kodeksu handlowego, 2) terminy lub termin złożenia przez Skarb Państwa ofert, o których mowa w pkt 1, oraz terminy ich ważności nie krótsze niż miesiąc i nie dłuższe niż 3 miesiące od dnia złożenia oferty, 3) kompetencje zarządu spółki w zakresie postępowania wyjaśniającego i odwoławczego dotyczące udostępniania akcji Skarbu Państwa. 2. Statut spółki, o której mowa w ust. 1, powinien określać szczegółowe zasady ustalania ceny akcji oferowanych uprawnionym akcjonariuszom przez Skarb Państwa. Podstawę ustalenia ceny stanowi bilans spółki za ostatni rok obrachunkowy. Cena akcji nie może być jednak niższa od wartości nominalnej akcji powiększonej o wskaźnik wzrostu cen dóbr inwestycyjnych w okresie, o którym mowa w art. 50 ust. 2 ustawy. 3. Cena akcji Skarbu Państwa objętych ofertą i nie nabytych przez uprawnionych akcjonariuszy, zbywanych innym osobom, nie może być niższa niż cena, po której akcje te oferowane były uprawnionym akcjonariuszom. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 26 maja 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym. (Dz. U. Nr 60, poz. 372) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają: 1) szczegółowe warunki uprawiania amatorskiego połowu ryb, 2) organizację społeczną uprawnioną do przeprowadzania egzaminów w zakresie ochrony i połowu ryb, 3) wzór karty wędkarskiej i karty łowiectwa podwodnego oraz wysokość opłaty pobieranej za ich wydanie, 4) szczegółowe warunki ochrony i połowu ryb, rybackie narzędzia i urządzenia połowowe, zasady ustanawiania obwodów rybackich, obrębów hodowlanych i ochronnych, oznakowania obrębów i sprzętu pływającego służącego do połowu ryb oraz rejestracji tego sprzętu. § 2. Amatorski połów ryb można uprawiać, z zastrzeżeniem § 4: 1) bez stosowania sztucznego światła, 2) wędką złożoną z wędziska o długości co najmniej 30 cm, do którego przymocowana jest linka zakończona haczykiem albo sztuczną przynętą bądź zakończona dwoma haczykami ze sztuczną przynętą w postaci owada; haczyk wędki może mieć nie więcej niż cztery ostrza, a sztuczna przynęta - trzy haczyki, 3) kuszą miotającą harpun na uwięzi, który może mieć nie więcej niż trzy ostrza rozstawione w taki sposób, aby nie wykraczały poza obwód koła o średnicy 30 mm; konstrukcja harpuna powinna umożliwiać łatwe oddzielenie ostrza od jego trzonu. § 3. 1. Amatorski połów ryb kuszą może być uprawiany w promieniu 50 m od ustawionego przez osobę dokonującą tego połowu pływaka koloru żółtego o wyporności co najmniej 5 litrów; pływak ustawiany jest na czas połowu. 2. Kusza podczas napinania i zwalniania powinna być w całości zanurzona w wodzie. § 4. Amatorski połów ryb pod lodem można uprawiać wędką, której haczyki powinny być rozstawione w taki sposób, aby ich ostrza nie wykraczały poza obwód koła o średnicy 30 mm. § 5. Organizacją społeczną uprawnioną do przeprowadzania egzaminu w zakresie ochrony i połowu ryb w celu uzyskania kart: 1) wędkarskich - jest Polski Związek Wędkarski, 2) łowiectwa podwodnego - jest Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. § 6. 1. Wzór karty wędkarskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór karty łowiectwa podwodnego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wysokość opłaty za wydanie karty wędkarskiej albo karty łowiectwa podwodnego wynosi 2 zł. § 7. Zabrania się połowu ryb i raków, których długość ciała mierzona od początku głowy do najdalszego krańca płetwy lub tarczy ogonowej, będąca wymiarem ochronnym, wynosi dla: 1) bolenia (Aspius aspius L.) - do 40 cm, 2) brzanki (Barbus meridionalis petenyi Heckel) - do 20 cm, 3) brzany (Barbus barbus L.) - do 40 cm, 4) certy (Vimba vimba Heckel) - do 30 cm, 5) głowacicy (Salmo hucho L.) - do 70 cm, 6) jazia (Leuciscus idus L.) - do 25 cm, 7) jelca (Leuciscus leuciscus) - do 15 cm, 8) karpia (Cyprinus carpio L.) - do 30 cm, 9) klenia (Leuciscus cephalus L.) - do 25 cm, 10) lina (Tinca tinca L.) - do 25 cm, 11) lipienia (Thymallus thymallus L.) - do 30 cm, 12) pstrąga potokowego (Salmo trutta m. fario L.): a) w rzece Wiśle i jej dopływach do ujścia rzeki San i w dopływach rzeki Odry do ujścia rzeki Bystrzycy - do 25 cm, b) w pozostałych wodach - do 30 cm, 13) rozpióra (Abramis ballerus L.) - do 25 cm, 14) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - do 45 cm, 15) siei (Coregonus lavaretus L.) - do 35 cm, 16) sielawy (Coregonus albula L.) - do 18 cm, 17) suma (Silurus glanis L.) - do 60 cm, 18) szczupaka (Esox lucius L.) - do 45 cm, 19) świnki (Chondrostoma nasus L.) - do 25 cm, 20) troci (Salmo trutta m, trutta L.) - do 40 cm, 21) troci jeziorowej (Salmo trutta m. lacustris L.) - do 50 cm, 22) węgorza (Anguilla anguilla L.) - do 40 cm, 23) wzdręgi (Scardinius erythrophthalmus L.) - do 15 cm, 24) raka błotnego (Patamobius leptodactylus Esch.) - do 10 cm, 25) raka szlachetnego (Patamobius astacus Esch.) - do 10 cm, § 8. 1. Zabrania się połowu ryb i raków w okresach ochronnych, z zastrzeżeniem ust. 2, wynoszących dla: 1) brzany (Barbus barbus L.) - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca, 2) certy (Vimba vimba Heskel): a) w rzekach Odrze i Wiśle - od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja, b) w pozostałych rzekach - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca, 3) głowacicy (Salmo hucho L.) lipienia (Thymallus thymallus L.) - od dnia 1 marca do dnia 31 maja, 4) leszcza (Abramis brama L.) - od dnia 10 kwietnia do dnia 20 czerwca w jeziorze Drużno i wodach łączących to jezioro z Zalewem Wiślanym, 5) miętusa (Lota lota L.) - od dnia 1 grudnia do końca lutego, 6) pstrąga potokowego (Salmo trutta m. fario L.): a) w rzece Wiśle i jej dopływach do ujścia rzeki San oraz w dopływach rzeki Odry do ujścia rzeki Bystrzycy - od dnia 1 września do dnia 31 stycznia, b) w pozostałych wodach - od dnia 1 września do dnia 31 grudnia, 7) pelugi (Coregonus peled Cinel.), siei (Coregonus lavaretus L.) i sielawy (Coregonus albula L.) - od dnia 15 października do dnia 31 grudnia, 8) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - od dnia 1 marca do dnia 31 maja, 9) suma (Silurus glanis L.): a) w rzece Odrze - od dnia 1 stycznia do dnia 15 maja, b) w pozostałych wodach - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca, 10) szczupaka (Esox lucius L.) - od dnia 1 marca do dnia 30 kwietnia, z wyjątkiem wód, w których występują pstrągi, lipienie lub trocie, 11) troci (Salmo trutta m, trutta L.): a) w rzece Wiśle i jej dopływach powyżej zapory na rzece Wiśle we Włocławku - w ciągu całego roku, b) w przyujściowym odcinku rzeki Wisły (od 935 do 940 km) - od dnia 1 lipca do dnia 31 sierpnia i od dnia 1 grudnia do dnia 15 stycznia, a w pozostałym okresie w piątki, soboty i niedziele, c) w pozostałych rzekach - od dnia 1 października do dnia 31 grudnia, 12) troci jeziorowej (Salmo trutta m. lacustris L.) - od dnia 1 września do dnia 31 stycznia, 13) raka szlachetnego (Patamobius astacus Esch.) i błotnego (Patamobius leptodactylus Esch.) - od dnia 15 października do dnia 15 marca dla samców i od dnia 15 października do dnia 31 lipca dla samic. 2. Jeżeli pierwszy albo ostatni dzień okresu ochronnego dla określonego gatunku ryb przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, okres ochronny ulega skróceniu o ten dzień. § 9. 1. Rybackimi narzędziami połowowymi są: 1) okrężnice: jednołodziowe, dwułodziowe, 2) niewody, przewłoki, 3) włoki, tuki, 4) dragi: łodziowe, ręczne, 5) podrywki: przenośne, łodziowe, brzegowe - z wyjątkiem podrywek do połowu przynęty w celach amatorskiego połowu ryb, 6) wontony, pławnice, słępy, drygawice, spławnice, 7) żaki, mieroże, kozaki, wiersze, raczniki, cedzaki, przegrody, przestawy, 8) sznury stawne, takle, 9) narzędzia elektryczne odpowiadające Polskim Normom lub normom branżowym wprowadzonym do obowiązkowego stosowania. 2. Rybackimi urządzeniami połowowymi są: pompy połowowe i węgornie. § 10. 1. Nie można używać do połowu ryb rybackich narzędzi połowowych, w których wielkość oczek sieci, z zastrzeżeniem ust. 2, mierzona w stanie mokrym od połowy węzła do połowy węzła najbliższego jest mniejsza niż 28 mm, a w kutlu rybackich narzędzi połowowych ciągnionych jest mniejsza niż 25 mm. 2. Wielkość oczek sieci w rybackich narzędziach połowowych służących do połowu: 1) sielawy - nie może być mniejsza niż 18 mm, 2) węgorza - nie może być mniejsza niż 12 mm, 3) uklei, stynki i chwastu rybnego - nie może być mniejsza niż 6 mm, 4) ryb na przynętę - nie może być mniejsza niż 5 mm. 3. Powierzchnia siatki do połowu ryb na przynętę w celu amatorskiego połowu ryb nie może przekraczać 1 m2, a wielkość oczek - 5 mm. § 11. Przegradzanie sieciowymi rybackimi narzędziami połowowymi, z wyjątkiem przestaw służących do połowu węgorza, więcej niż połowy szerokości łożyska wód płynących nie zaliczanych do wód śródlądowych żeglownych oraz ustawianie sieciowych rybackich narzędzi połowowych na wodach śródlądowych żeglownych na szlaku żeglownym lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie nie może powodować utrudnień i zagrożeń dla innych użytkowników wód. § 12. Obwód rybacki ustanawia się na rzece, odcinku rzeki, jeziorze, grupie jezior albo innych zbiornikach wodnych wraz z ich dopływami. § 13. Ustanawiając obwód rybacki należy: 1) uwzględnić warunki biologiczne danego obszaru wód, 2) nadać nazwę i kolejny numer z biegiem wody, 3) określić granicę zgodną z linią brzegu, a tam gdzie granica przebiega przez wodę - wytyczoną odcinkami linii prostej łączącej stałe punkty orientacyjne w terenie. § 14. Obręb hodowlany powinien obejmować odcinki rzek, powierzchnie stawów lub zbiorników wodnych łącznie z groblami, urządzeniami doprowadzającymi i odprowadzającymi wodę oraz część powierzchni cieku wodnego przepływającego między stawami lub w pobliżu stawów na odcinku 100 m powyżej i poniżej od urządzeń służących do chowu lub hodowli; obręby hodowlane nie powinny być ustanawiane na szlaku żeglownym. § 15. Obręby ochronne należy ustanawiać w przyujściowych odcinkach cieków wpadających do morza oraz na obszarze innych zbiorników wodnych, które zapewniają naturalne warunki do swobodnego odbycia tarła, rozwoju narybku, zimowania, bytowania lub gromadnego przepływu ryb. § 16. Oznakowania obrębów hodowlanych i ochronnych dokonuje się przez ustawienie na ich granicy tablic lub pław w kształcie walca, o powierzchni co najmniej 40 cm x 40 cm w kolorze niebieskim, opatrzonych napisem koloru żółtego wykonanym literami o wysokości 5 cm i grubości 6 mm: 1) "obręb hodowlany - nieupoważnionym wstęp wzbroniony", 2) "obręb ochronny - połów i czynności szkodliwe dla ryb wzbronione". § 17. 1. Sprzęt pływający służący do połowu ryb, z wyjątkiem statków żeglugi śródlądowej rejestrowanych na podstawie odrębnych przepisów, powinien być oznaczony na obu burtach numerem rejestracyjnym sporządzonym w sposób trwały i widoczny; litery i cyfry numeru rejestracyjnego powinny mieć nie mniej niż 10 cm wysokości i 1 cm grubości. 2. Numer rejestracyjny, o którym mowa w ust. 1, powinien składać się z czterocyfrowej liczby od 0001 do 9999 odpowiadającej kolejnemu numerowi wpisu do rejestru oraz dwuliterowego symbolu; pierwszą literą symbolu jest litera "R" - oznaczająca uprawnionego do rybactwa albo litera "A" - oznaczająca sprzęt pływający służący do amatorskiego połowu ryb, druga litera symbolu oznacza organ dokonujący rejestracji. § 18. 1. Rejestracji sprzętu pływającego służącego do połowu ryb dokonuje kierownik urzędu rejonowego właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby posiadacza tego sprzęty. 2. Rejestr sprzętu pływającego służącego do połowu ryb prowadzi się odrębnie dla sprzętu posiadanego przez uprawnionych do rybactwa oraz służącego do amatorskiego połowu ryb. 3. Rejestr sprzętu pływającego służącego do połowu ryb powinien zawierać kolejny numer, datę wpisu, imię i nazwisko oraz adres stałego miejsca zamieszkania albo nazwę i siedzibę posiadacza sprzętu. § 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 33, poz. 151 i z 1991 r. Nr 84, poz. 384). § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 26 maja 1997 r. (poz. 372) Załącznik nr 1 WZÓR KARTY WĘDKARSKIEJ Strona 1 (format A 7), Strona 4 Ilustracja Strona 2, Strona 3 Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR KARTY ŁOWIECTWA PODWODNEGO Strona 1 (format A 7), Strona 4 Ilustracja Strona 2, Strona 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 28 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Archidiecezji Częstochowskiej, Gdańskiej, Lubelskiej, Poznańskiej i Warszawskiej. (Dz. U. Nr 60, poz. 373) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Archidiecezji Częstochowskiej" z siedzibą w Częstochowie, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Częstochowskiego, 2) "Akcja Katolicka Archidiecezji Gdańskiej" z siedzibą w Gdańsku, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego, 3) "Akcja Katolicka Archidiecezji Lubelskiej" z siedzibą w Lublinie, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Lubelskiego, 4) "Akcja Katolicka Archidiecezji Poznańskiej" z siedzibą w Poznaniu, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego, 5) "Akcja Katolicka Archidiecezji Warszawskiej" z siedzibą w Warszawie, erygowana przez Prymasa Polski. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 28 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Drohiczyńskiej, Kaliskiej, Legnickiej, Pelplińskiej i Sosnowieckiej. (Dz. U. Nr 60, poz. 374) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Diecezji Drohiczyńskiej" z siedzibą w Drohiczynie, erygowana przez Biskupa Drohiczyńskiego, 2) "Akcja Katolicka Diecezji Kaliskiej" z siedzibą w Kaliszu, erygowana przez Biskupa Kaliskiego, 3) "Akcja Katolicka Diecezji Legnickiej" z siedzibą w Legnicy, erygowana przez Biskupa Legnickiego, 4) "Akcja Katolicka Diecezji Pelpińskiej" z siedzibą w Pelpinie, erygowana przez Biskupa Pelpińskiego, 5) "Akcja Katolicka Diecezji Sosnowieckiej" z siedzibą w Sosnowcu, erygowana przez Biskupa Sosnowieckiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 20 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 60, poz. 375) Na podstawie art. 179 § 4 i art. 229 § 8 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332) w załączniku nr 1 część IV "Czynniki biologiczne" otrzymuje brzmienie: 1234567891011 IVCzynniki*) biologiczne *) Wykonanie badania serologicznego służącego rozpoznaniu zakażenia czynnikiem biologicznym wymaga uzyskania pisemnej zgody badanego, poinformowanego uprzednio o celu, sposobie wykonania i ewentualnych skutkach badania 1Wirus zapalenia wątroby - typ B (HBV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu B. Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią 2Wirus zapalenia wątroby - typ C (HCV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu C. Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią 3Ludzki wirus niedoboru odporności nabytej (HIV)ogólnew zależności od wskazańogólnew zależności od wskazańco 2 lataogólnew zależności od wskazańukład odpornościowyPracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią 4Pałeczki Brucella abortus bovisogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności wątroby; badanie audiometryczneogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności wątroby; badanie audiometryczne; w zależności od wskazań odczyn Wrightaco 3-5 latogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności wątroby; badanie audiometrycznewątroba; śledziona; układ ruchu; układ nerwowy; narząd słuchuSłużba weterynaryjna i zootechniczna. Pracownicy obsługi bydła, zakładów mięsnych i produkcji pasz biologicznych 5Promieniowce termofilne, grzyby pleśniowe i inne pleśniowce o działaniu uczulającymogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólnespirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejco 2-3 lataogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład oddechowyA 6Inne szkodliwe czynniki biologiczne: a) prątek gruźlicyOgólnew zależności od wskazańOgólnew zależności od wskazańco 2-3 lataOgólnew zależności od wskazańukład oddechowyZwrócić uwagę na możliwość wystąpienia gruźlicy narządowej b) wirus kleszczowego zapalenia mózgujak wyżejjak wyżejogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowyjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyże-jośrodkowy układ nerwowyWyniki badań i rozpoznanie powinny być konsultowane w klinice chorób zakaźnych akademii medycznej c) Chlamydia psittacijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejukład oddechowyjak wyżej d) Toxoplasma gondiijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejukład nerwowy; narząd wzroku; układ chłonnyjak wyżej e) Borrelia burgdorferijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejskóra; stawy; układ nerwowy; mięsień sercowyjak wyżej § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przysługujących niektórym grupom ubezpieczonych. (Dz. U. Nr 61, poz. 376) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) oraz art. 26 ust. 1 pkt 2 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przysługujących osobom objętym ubezpieczeniem społecznym: 1) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 2) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 2) ubezpieczenie - ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz ubezpieczenie społeczne członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin, 3) ubezpieczony - osobę objętą ubezpieczeniem społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 4) członek spółdzielni - osobę objętą ubezpieczeniem społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin, 5) zasiłek - zasiłek z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 6) umowa - umowę agencyjną lub umowę zlecenia, 7) składka - składkę na ubezpieczenie, 8) dochód - dochód stanowiący podstawę wymiaru składek, 9) przeciętne wynagrodzenie - przeciętne miesięczne wynagrodzenie z poprzedniego kwartału, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych. Rozdział 2 Szczegółowe zasady dotyczące ubezpieczonych wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia § 3. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu stanowi przeciętny miesięczny dochód osiągnięty u danego zleceniodawcy w okresie 12 miesięcy kalendarzowych nieprzerwanego ubezpieczenia poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, a jeżeli ubezpieczenie trwało krócej - z faktycznego okresu ubezpieczenia. § 4. 1. Jeżeli prawo do zasiłku powstało przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, podstawa wymiaru zasiłku nie może być wyższa od kwoty równej 250% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie na okres trzech miesięcy, poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału. 2. Do okresu ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy ubezpieczenia na podstawie ustawy, jeżeli między nimi nie było przerwy, chyba że przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy. § 5. 1. Podstawa wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu, dla którego podstawę wymiaru składek stanowi dochód bieżąco zadeklarowany, nie niższy od kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego wynagrodzenia, nie może być niższa od najniższej podstawy wymiaru składek za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku. 2. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu, dla którego podstawą wymiaru składek jest dochód wynikający z wykonywania umowy, stanowi ten dochód; przepisu ust. 1 nie stosuje się. 3. Jeżeli prawo do zasiłku powstało w pierwszym miesiącu kalendarzowym ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku stanowi: 1) dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 1 - najniższa podstawa wymiaru składek za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, 2) dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 2 - kwota dochodu określona w umowie, a jeżeli kwota ta nie jest w umowie określona - kwota przeciętnego miesięcznego dochodu wypłacona innemu ubezpieczonemu, z którym zleceniodawca zawarł taką samą lub podobną umowę, nie wyższa od najniższej podstawy wymiaru składek, o której mowa w ust. 1. § 6. 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w § 3, dochód uległ zmniejszeniu wskutek niewykonywania umowy w okresie pobierania zasiłku, świadczenia rehabilitacyjnego albo odbywania ćwiczeń wojskowych, przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku wyłącza się dochód z każdego miesiąca, w którym ubezpieczony wykonywał umowę przez mniej niż połowę obowiązującego go w tym miesiącu okresu wykonywania umowy. 2. Jeżeli jednak w okresie, o którym mowa w § 3, ubezpieczony w każdym miesiącu wykonywał umowę przez mniej niż połowę obowiązującego okresu wykonywania umowy, do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się dochód ze wszystkich miesięcy. 3. Obowiązującym ubezpieczonego okresem wykonywania umowy, w rozumieniu rozporządzenia, jest każdy dzień objęty umową, a jeżeli umowa obejmuje pełny miesiąc kalendarzowy - wszystkie dni miesiąca. § 7. Podstawę wymiaru dla tego samego rodzaju zasiłku ustala się na nowo, jeżeli przerwa między okresami pobierania zasiłku trwała co najmniej trzy miesiące kalendarzowe. § 8. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego podlega waloryzacji na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. § 9. 1. Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego stanowi podstawa wymiaru zasiłku chorobowego. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio. 2. W razie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego po upływie 6 miesięcy niezdolności do pracy, do ustalenia podstawy wymiaru tego świadczenia przepis § 8 stosuje się odpowiednio. § 10. Jeżeli ubezpieczony wykonuje umowy na rzecz różnych zleceniodawców, podstawę wymiaru zasiłku ustala się i zasiłek wypłaca odrębnie dla każdej z umów. Rozdział 3 Szczegółowe zasady dotyczące członków spółdzielni § 11. 1. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego członkowi spółdzielni stanowi przeciętny miesięczny dochód z okresu 12 miesięcy kalendarzowych nieprzerwanego ubezpieczenia poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, a jeżeli ubezpieczenie trwało krócej - z faktycznego okresu ubezpieczenia. 2. Jeżeli prawo do zasiłku powstało w pierwszym miesiącu kalendarzowym ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku stanowi kwota najniższej podstawy wymiaru składek za ten miesiąc. 3. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku, do którego prawo powstało bezpośrednio po urlopie wychowawczym trwającym dłużej niż 12 miesięcy kalendarzowych. § 12. Jeżeli prawo do zasiłku powstało przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku stosuje się odpowiednio przepis § 4. § 13. 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w § 11, dochód członka spółdzielni uległ zmniejszeniu wskutek niewykonywania pracy w okresie pobierania zasiłku, świadczenia rehabilitacyjnego, korzystania z urlopu wychowawczego lub odbywania ćwiczeń wojskowych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyłącza się dochód z każdego miesiąca, w którym członek spółdzielni przepracował mniej niż połowę obowiązujących go dni pracy. 2. Jeżeli jednak członek spółdzielni w każdym miesiącu nie przepracował co najmniej połowy obowiązujących go dni pracy z przyczyn, o których mowa w ust. 1, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się dochód z wszystkich miesięcy. § 14. Podstawa wymiaru zasiłku nie może być niższa od najniższej podstawy wymiaru składek obowiązującej w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku. § 15. Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego członkowi spółdzielni stosuje się odpowiednio przepisy § 7-9. § 16. Stawkę zasiłku przysługującego za 1 dzień zaokrągla się do 10 groszy w górę - jeżeli końcówka jest równa lub wyższa od 5 groszy, lub w dół - jeżeli jest niższa od 5 groszy. § 17. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłków, do których prawo powstało po wejściu w życie rozporządzenia. § 18. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 marca 1976 r. w sprawie wykonania przepisów dekretu o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 13, poz. 74, z 1983 r. Nr 27, poz. 131 oraz z 1990 r. Nr 7, poz. 41 i Nr 71, poz. 418) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się § 4, 2) w § 16 skreśla się pkt 3, 3) w § 17 w ust. 2 skreśla się wyrazy "zasiłku rodzinnego lub". § 19. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie wykonania ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 46, poz. 250, z 1982 r. Nr 13, poz. 102, z 1983 r. Nr 68, poz. 305 i z 1990 r. Nr 7, poz. 41). § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. (Dz. U. Nr 61, poz. 377) Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991 r. Nr 39, poz. 167, z 1992 r. Nr 102, poz. 520 i z 1996 r. Nr 63, poz. 292) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub świadectwie pracy."; 2) w § 4: a) w ust. 1 skreśla się pkt 2, b) skreśla się ust. 2; 3) w § 8: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn," b) skreśla się ust. 2. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych. (Dz. U. Nr 61, poz. 378) Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o utworzeniu Głównego Urzędu Miar (Dz. U. Nr 55, poz. 247) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 133, poz. 640 i z 1996 r. Nr 14, poz. 76) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w pkt 1 po wyrazach "jednostek miar" dodaje się przecinek i wyrazy "stosowanych i przechowywanych w Urzędzie," b) w pkt 2 po wyrazach "jednostek miar" dodaje się przecinek i wyrazy "stosowanych i przechowywanych w Urzędzie," c) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) nadzór nad czynnościami, o których mowa w pkt 1 i 2, w odniesieniu do państwowych wzorców jednostek miar, stosowanych i przechowywanych poza Urzędem," d) pkt 7-10 otrzymują brzmienie: "7) wykonywanie czynności dotyczących zatwierdzenia typu, w tym badań przyrządów pomiarowych, oraz prowadzenie publicznie dostępnego rejestru zatwierdzonych typów, 8) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych stosowanych jako wzorce odniesienia w Urzędzie, okręgowych lub obwodowych urzędach miar oraz w laboratoriach pomiarowych akredytowanych, 9) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych stosowanych jako wzorce odniesienia w centralnych organach miar Ministerstwa Obrony Narodowej, 10) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów pomiarowych o najwyższej dokładności lub o ekstremalnych zakresach pomiarowych oraz przyrządów pomiarowych występujących w niewielkiej liczbie egzemplarzy," e) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) wzorcowanie (kalibracja) przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 8-10, oraz sprawdzanie i wykonywanie ekspertyz przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 10," f) w pkt 11 wyraz "i" zastępuje się wyrazem "lub"; 2) w § 3: a) w pkt 4 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazem "nadzór", b) w pkt 5 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazami "wykonywanie zadań związanych z nadzorem", c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) prowadzenie prac dotyczących nazw i definicji pojęć z dziedziny metrologii i probiernictwa," d) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) gromadzenie i upowszechnianie informacji z dziedziny metrologii i probiernictwa, prowadzenie biblioteki naukowo-technicznej oraz historycznych zbiorów metrologicznych i probierczych."; 3) § 7-9 otrzymują brzmienie: "§ 7. Do zakresu działania okręgowych urzędów miar należy: 1) udział w wykonywanych przez Urząd badaniach przyrządów pomiarowych w celu zatwierdzenia typu, 2) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych stosowanych jako wzorce odniesienia w okręgowych lub obwodowych urzędach miar oraz w laboratoriach pomiarowych akredytowanych, 3) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów pomiarowych o dużej dokładności lub specjalistycznych, 4) wzorcowanie (kalibracja) przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 2 i 3, oraz sprawdzanie i wykonywanie ekspertyz przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 3, 5) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej towarów paczkowanych, 6) nadzór nad obwodowymi urzędami miar i koordynowanie ich działalności, 7) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa o miarach na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją państwową i samorządową w tym zakresie, 8) prowadzenie prac badawczych oraz szkolenie specjalistyczne kadr w dziedzinie miar. § 8. Do zakresu działania obwodowych urzędów miar należy: 1) udział w wykonywanych przez Urząd badaniach przyrządów pomiarowych w celu zatwierdzenia typu, 2) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych stosowanych jako wzorce odniesienia w obwodowych urzędach miar oraz w laboratoriach pomiarowych akredytowanych, 3) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów pomiarowych powszechnego stosowania, 4) wzorcowanie (kalibracja), sprawdzanie oraz wykonywanie ekspertyz przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 3, 5) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej towarów paczkowanych, 6) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa o miarach na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją państwową i samorządową w tym zakresie. § 9. Stosownie do lokalnych potrzeb i możliwości technicznych Prezes Urzędu może powierzyć niektóre zadania, wymienione w § 7 pkt 3 i 4, określonym obwodowym urzędom miar."; 4) w § 10: a) w pkt 1 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazem "nadzór", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) identyfikacja polskich cech probierczych oraz wydawanie orzeczeń o ich autentyczności,"; 5) w § 11: a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "lub świadectw ekspertyzy", b) skreśla się pkt 2, c) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa probierczego na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją państwową i samorządową w tym zakresie,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego. (Dz. U. Nr 61, poz. 379) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego (Dz. U. Nr 153, poz. 735) w § 1 wyrazy "dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami "dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego. (Dz. U. Nr 61, poz. 380) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne wartościowe, w wysokości 250 000 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 380) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna mln ECU 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 20,0 8471 50- Procesory cyfrowe inne niż objęte podpozycjami 8471 41 i 8471 49 zawierające lub nie w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia wyjściowe 8471 50 90 0:- - Pozostałe 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci:100,0 - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarki 8471 60 50 0- - - Klawiatury 8471 60 90 0- - - Pozostałe 8471 70- Urządzenia pamięci:60,0 - - Pozostałe: 8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralne - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: 8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne - - - - - Pozostałe 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych 8471 70 59 0- - - - - - Pozostałe 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej 8471 70 90 0- - - - Pozostałe 8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do 8472:70,0 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne 8473 30 90 0- - Pozostałe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 61, poz. 381) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 45, Nr 27, poz. 151 i Nr 53, poz. 338) wprowadza się następujące zmiany: 1) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8471 60 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia - wyjścia komputerów31,21,2 3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia - wyjścia komputerów0 2) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8517 50 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe do transmisji komputerowych3 3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe do transmisji komputerowych0 0 3) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8522 90 91 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych31,21,2 3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa ex 8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych000 0 4) pozycja towarowa określona kodem PCN 8532 90 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC Zawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8532 90 00 0- Części3 2,4 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8532 90 00 0- Części0 0 5) pozycja towarowa określona kodem PCN 8533 90 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8533 90 00 0- Części3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8533 90 00 0- Części0 6) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 11 19 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm0 7) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 11 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm3 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm0 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 61, poz. 382) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 153, poz. 733) w § 1 wyrazy "dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami "dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji metanu z pokładów węgla kamiennego. (Dz. U. Nr 61, poz. 383) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 383) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieIlość 123 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali: - Rura okładzinowa, przewód rurowy i rura płuczkowa w rodzaju używanych do wierceń ropy naftowej lub gazu: 7304 21 00 0- - Rura płuczkowa Ex 7304 21 00 0Rury płuczkowe do wierceń podziemnych za gazem o średnicy 42 mm, 51 mm, 60,3 mm, 73 mm, 139,7 mm, BQ i NQ wg typoszeregu APJ2 520 m 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), nawet ciągadła, ciągowniki lub matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: - Narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: 8207 19- - Pozostałe, łącznie z częściami: 8207 19 10 0- - - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu pokrystalicznego Ex 8207 19 10 0 Świdry skrawające z ostrzami z diamentów polikrystalicznych termicznie stabilizowanych typu DCE o średnicy 65 mm i 76 mm55 szt. 820719 90 0- - - Pozostałe Ex 8207 19 90 0Świdry trójgryzowe zbrojone słupkami z węglików spiekanych o średnicy 75 mm, 95 mm, 114 mm, 143 mm80 szt 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy - Pozostałe pompy odśrodkowe 8413 70- - Pozostałe - - - Pozostałe, o średnicy wylotu: - - - - Powyżej 15 mm: - - - - - Pompy o przepływie promieniowym: - - - - - - Jednostopniowe: - - - - - - - Z wirnikiem jednostronnym: 8413 70 69 0- - - - - - - - Pozostałe ex 8413 70 69 0Pompy płuczkowe do cieczy wyposażone w urządzenia pomiarowe, o płynnej regulacji wydajności do 200 l/min i ciśnieniu do 5,0 MPa2 szt. 8430Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania, zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali; pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe: - Pozostałe maszyny do wierceń lub do głębienia szybów: 8430 41 00 0- - Samobieżne ex 8430 41 00 0Samobieżne urządzenia wiertnicze do wiercenia i rekonstrukcji otworów o zasięgu głębokościowym powyżej 2000 m 8430 49 00 0- - Pozostałe1 szt. ex 8430 49 00 0Wiertnice do wierceń podziemnych za gazem o napędzie elektryczno-hydraulicznym2 szt. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 61, poz. 384) Na podstawie art. 9 pkt. 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty dodatkowe celne wartościowe, w wysokości 28 261 500 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 384) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 123 2519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych tlenków dodanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty: 2519 90- Pozostałe:^ 2519 90 10 0- - Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan magnezowy60 500 2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym); talk: 2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany275 000 2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2530 90- Pozostałe:^ 2530 90 95 0- - Pozostałe^ ex 2530 90 95 0Tworzywa kordierytowe9 000 2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć: 2805 30- Metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy:^ 2805 30 90 0- - Pozostałe^ ex 2805 30 90 0Ferryty strontu i baru, proszek neodym-żelazobor1 683 000 2820Tlenki manganu: 2820 90- Pozostałe:^ 2820 90 90 0- - Pozostałe^ ex 2820 90 90 0Tlenek manganu242 000 2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie 70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3: 2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza616 000 2825Hydrazyna i hydroksyloamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali: 2805 40 00 0- Tlenki i wodorotlenki niklu55 000 2843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali szlachetnych: ^- Związki srebra:^ 2843 29 00 0- - Pozostałe^ ex 2843 29 00 0Pasta rezystywna do mikroukładów grubowarstwowych; cyjanosrebrzan potasu110 000 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne^ ex 2917 20 00 0Utwardzacze Hearter serii HT i XV275 000 3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: ^- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie^ ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku165 000 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: ^- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:^ 3206 49- - Pozostałe:^ 3206 49 90 0- - - Pozostałe^ ex 3206 49 90 0Koncentrat koloru89 000 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 90- Pozostałe:^ ^- - Pozostałe:^ 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych44 000 3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: 3210 00 90 0- Pozostałe^ ex 3210 00 90 0Farby do tworzyw, lakiery akrylowe z pigmentami40 000 3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty i tusze, także stężone lub stałe: 3215 90- Pozostałe:^ 3215 90 10 0- - Atrament i tusz^ ex 3215 90 10 0Tusz do kaset do drukarek komputerowych170 000 3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony: ^- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:^ 3702 44 00 0- - O szerokości powyżej 105 mm, ale nie przekraczającej 610 mm^ ex 3702 44 00 0Błony światłoczułe do produkcji obwodów drukowanych (dop. Szerokość powyżej 105 mm, ale nie przekraczająca 610 mm)400 000 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 90- Pozostałe:^ 3810 90 90 0- - Pozostałe^ ex 3810 90 90 0Topniki do lutowania98 000 3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice: 3818 00 90 0- Pozostałe^ ex 3818 00 90 0Tworzywa ceramiczne steatytowe82 000 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe:^ ^- - Pozostałe:^ 3824 90 50 0- - - Preparaty do powlekania galwanicznego500 000 3824 90 95 0- - - - Pozostałe^ Ex 3824 90 95 0Ferrofluidy - zawiesina proszku żelaza w węglowodorach50 000 Ex 3824 90 95 0Utwardzacze do żywic epoksydowych (HEARTER)950 000 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: ^- Polistyren:^ 3903 11 00 0- - Do spieniania^ Ex 3903 11 00 0Polistyren do spieniania500 000 ^- Polistyren: 3903 19 00 0- - Pozostały2 050 000 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)800 000 3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: 3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane grupy octanowe60 000 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 10 00 0- Poliacetale160 000 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe Ex 3907 30 00 0Araldit1 500 000 3907 40 00 0- Poliwęglany450 000 ^- Pozostałe poliestry:^ 3907 99- - Pozostałe:^ ^- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100:^ 3907 99 19 0- - - - Pozostałe290 000 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12360 000 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 10 00 0- Żywice mocznikowe, żywice tiomocznikowe385 000 3909 20 00 0- Żywice melaminowe50 000 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: ^- Pozostałe rury, przewody i węże:^ 3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi materiałami, bez wyposażenia:^ ^- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:^ ^- - - - Produktów polimeryzacji addycyjnej:^ 3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu^ Ex 3917 32 35 0Węże termokurczliwe z polimerów chlorku winylu50 000 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 20- Z polimerów propylenu:^ ^- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:^ 3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo^ Ex 3920 20 21 0Folia polipropylenowa330 000 ^- Z polimerów chlorku winylu: 3920 42- - Giętkie:^ ^- - - Nieuplastycznione, o grubości:^ 3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm^ Ex 3920 42 91 0Folia PCV165 000 ^- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych poliestrów: 3920 62- - Z politereftalanu etylenu:^ ^- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm:^ 3920 62 19 0- - - - Pozostałe^ Ex 3920 62 19 0Folia z politereftalanu etylenu1 350 000 3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych: 3921 90- Pozostałe:^ ^- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie:^ 3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych^ Ex 3921 90 30 0Płyty bakelitowe powlekane gumą i teflonem (bakelit > 50%)55 000 3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 40- Szpule, kopki, cewki o podobne nośniki:^ 3923 40 10 0- - Szpule, rolki i podobne nośniki do błon fotograficznych i kinematograficznych lub do taśm, filmów i podobnych objętych pozycjami nr 8523 i 8524330 000 3923 40 90 0- Pozostałe^ Ex 3923 40 90 0Kasety z rolkami z tworzywa sztucznego do drukarek825 000 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: ^- Pozostałe:^ 4016 99- - Pozostałe:^ ^- - - Pozostałe:^ ^- - - - Pozostałe:^ ^- - - - - Pozostałe:^ 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe^ Ex 4016 99 88 0Mata kauczukowa z wyprofilowanymi przyciskami od dołu140 000 4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych: 4823 90- Pozostałe:^ ^- - Pozostałe:^ ^- - - Pozostałe:^ 4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu^ Ex 4823 90 50 0Papier kondensatorowy365 000 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 90- Pozostałe:^ 5911 90 90 0- - Pozostałe:^ Ex 5911 90 90 0Taśma biała (nienasycona) do kasetek520 000 6902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub podobnych ziem krzemionkowych: 6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3), krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związki tych produktów:^ ^- - Pozostałe:^ 6902 20 99 0- - - Pozostałe^ Ex 6902 20 99 0Ceramiczne płyty ogniotrwałe do specjalnych pieców330 000 7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np. przędza, tkaniny): ^- Pozostałe tkaniny:^ 7019 52 00 0- - O szerokości przekraczającej 30 cm, o splocie płóciennym, o masie jednostkowej poniżej 250 g/m2, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy nie większej niż 136 teksów1 100 000 7104Kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne, nawet obrobione lub sortowane, ale nie nawleczone, oprawione lub obsadzone; kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne, nie sortowane, tymczasowo nawleczone dla ułatwienia transportu: 7104 10 00 0- Kwarc piezoelektryczny95 000 7108Złoto (łącznie ze złotem platynowanym) w stanie surowym lub półproduktu, albo w postaci proszku: ^- Nie przeznaczone do produkcji monet:^ 7108 13- - Półprodukty:^ 7108 13 10 0- - - Sztaby, pręty, drut i profile, płytki, arkusze i taśmy, o grubości przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża^ Ex 7108 13 10 0Drut złoty112 000 7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: ^- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno:^ 7211 29- - Pozostałe:^ ^- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:^ 7211 29 50 0- - - Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale mniej niż 0,6% węgla^ Ex 7211 29 50 0Taśma stalowa głębokotłoczona21 000 7223 00Drut ze stali nierdzewnej: ^- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu^ 7223 00 91 0- - Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż 25%, oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6%^ Ex 7223 00 91 0Drut stalowy o zawartości Cr 24%83 000 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: ^- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:^ 7226 11- - O ziarnach zorientowanych:^ 7226 11 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)^ Ex 7226 11 90 0Taśmy i pasy kowarowe536 000 7410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem, tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm: ^- Bez podłoża:^ 7410 11 00 0- - Z miedzi rafinowanej^ Ex 7410 11 00 0Folia miedziana bez podłoża z miedzi rafinowanej249 000 7410- Na podłożu: 7410 21 00 0- - Z miedzi rafinowanej^ Ex 7410 21 00 0Folia miedziana na podłożu z miedzi rafinowanej3 500 000 7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm: ^- Bez podłoża:^ 7607 19- - Pozostała:^ 7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm^ Ex 7607 19 10 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości mniejszej niż 0,021 mm tylko trawiona90 000 ^- Bez podłoża: 7607 19- - Pozostała:^ ^- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2 mm:^ 7607 19 99 0- - - - Pozostała^ Ex 7607 19 99 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości między 0,021-0,20 mm - tylko trawiona lub trawiona i formowana na określone napięcie550 000 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: 8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne:^ 8207 90 10 0- - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu polikrystalicznego^ Ex 8207 90 10 0Tarcze szlifierskie do ferrytów (diamentowe)120 000 8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe: ^- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu:^ 8505 11 00 0- - Metalowe^ Ex 8505 11 00 0Magnesy stałe metalowe: kobaltowe, neodymowe110 000 8505 19- - Pozostałe: 8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych500 000 8523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż wyszczególnione w dziale 37: ^- Taśmy magnetyczne:^ 8523 13 00 0- - O szerokości powyżej 6,5 mm4 032 000 9612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w pudełkach: 9612 10- Taśmy:^ 9612 10 10 0- - Z tworzyw sztucznych^ Ex 9612 10 10 0Taśmy barwiące z tworzyw sztucznych do kasetek185 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 61, poz. 385) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru, zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi odrębnie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz.385) WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31 GRUDNIA 1997 R. Kod PCN WyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa 123456789 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy nie przekraczającej 1 kVA: - - - Pozostałe: - - - - Transformatory pomiarowe: 8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia6 2,42,4 8504 31 39 0- - - - - Pozostałe62,42,4 8504 31 90 0- - - - Pozostałe62,42,4 8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521: 8522 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o całkowitej grubości nie przekraczającej 53 mm, w rodzaju używanych w produkcji urządzeń do zapisu i odtwarzania dźwięku000 8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu; monitory i projektory wideo: 8528 30- Projektory wideo: 8528 30 10 0- - Kolorowe - - C zarno-białe lub inne monochromatyczne114,44,4 8528 30 90 0114,44,4 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8529 90 89- - - - Pozostałe: 8529 90 89 9- - - - - Pozostałe ex 8529 90 89 9Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowany ch układów elektronicznych 000 0 8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe: 8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory mocy)5 4 - Pozostałe kondensatory stałe: 8532 21 00 0- - Tantalowe7 5,6 8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe7 5,6 8532 23 00 0- - Ceramiczne, jednowarstwowe5 4 ex 8532 23 00 0Kondensatory ceramiczne, jednowarstwowe do montażu powierzchniowego0 0 8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne): 8532 24 10 0- - - Z wyprowadzeniami5 4 8532 24 90 0- - - Pozostałe5 4 ex 8532 24 90 0Kondensatory ceramiczne wielowarstwowe do montażu powierzchniowego - - Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa sztucznego 0 0 8532 25 00 0 5 4 8532 29 00 0- - Pozostałe5 4 8532 30 00 0- Kondensatory nastawne lub strojeniowe8 6,4 8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami grzejnymi: 8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe6 - Pozostałe rezystory stałe: 8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 8533 29 00 0- - Pozostałe6 ex 8533 29 00 0Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe do montażu powierzchniowego0 - Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry: 8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 8533 39 00 0- - Pozostałe6 8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane (reostaty i potencjometry): 8533 40 10 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 8533 40 90 0- - Pozostałe6 8535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V: 8535 10 00 0- Bezpieczniki5 5 - Wyłączniki automatyczne: - - Do napięć poniżej 72,5 kV 8535 21 00 05 8535 29 00 0- - Pozostałe5 8535 30- Odłączniki i przełączniki: 8535 30 10 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 8535 30 90 0- - Pozostałe5 8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5 8535 90 00 0- Pozostałe5 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V: 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A5 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5 8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 8536 20- Wyłączniki automatyczne: 8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A5 8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne: 8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A5 8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A52,02,0 8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A5 - Przekaźniki: 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A5 8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A5 8536 49 00 0- - Pozostałe5 8536 50- Pozostałe przełączniki: - - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 50 11 0- - - Przyciskowe5 8536 50 15 0- - - Z pokrętłem5 8536 50 19 0- - - Pozostałe5 8536 50 90 0- - Pozostałe5 - Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe: 8536 61- - Oprawy lamp: 8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona5 8536 61 90 0- - - Pozostałe5 8536 69- - Pozostałe: 8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)5 8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych5 8536 69 90 0- - - Pozostałe5 8536 90- Pozostałe urządzenia: 8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5 8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5 8536 90 20 0- - Wafer probery5 8536 90 85 0- - Pozostałe5 8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy, lampy analizujące do kamer telewizyjnych) - Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do monitorów: 8540 11- - Barwne: - - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o przekątnej ekranu: - - - Pozostałe, o przekątnej ekranu: 8540 11 91 0- - - - Nie przekraczającej 75 cm0 8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe; światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe; w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach: 8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych: 8541 10 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 - - Pozostałe: 8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy6 8541 10 99 0- - - Pozostałe6 ex 8541 10 99 0Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych do montażu powierzchniowego0 - Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów: 8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W 8541 21 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 8541 21 90 0- - - Pozostałe6 ex 8541 21 90 0Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów, do montażu powierzchniowego0 8541 29- - Pozostałe: 8541 29 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS6 8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)6 8541 29 80 0- - - Pozostałe6 8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych: 8541 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte jeszcze na chipy0 8541 30 90 0- - Pozostałe6 8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne): - - Diody świecące: 8541 40 11 0- - - Diody laserowe6 8541 40 19 0- - - Pozostałe6 - - Pozostałe: 8541 40 91 0- - - Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele6 8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne6 8541 40 99 0- - - Pozostałe6 8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe: 8541 50 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 8541 50 90 0- - Pozostałe6 8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne6 8541 90 00 0- Części0 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: - Układy scalone cyfrowe monolityczne: 8542 12 00 0- - Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty "inteligentne")0 8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS): 8542 13 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 8542 13 05 0- - - Chipy0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: - - - - - Pamięci dynamiczne (D-RAMs): 8542 13 11 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 4 MB0 8542 13 13 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16 MB0 8542 13 15 0- - - - - - O pojemności powyżej 16 MB, ale nie przekraczającej 64 MB0 8542 13 17 0- - - - - - O pojemności powyżej 64 MB0 - - - - - Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne (cache-RAMs): 8542 13 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 8542 13 25 0- - - - - - O pojemności powyżej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 8542 13 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi, programowalne (EPROM): 8542 13 32 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 8542 13 35 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4 MB0 8542 13 37 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs: - - - - - - FLASH E2PROMs: 8542 13 41 0- - - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 8542 13 43 0- - - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4 MB 0 8542 13 45 0- - - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16 MB 0 8542 13 47 0- - - - - - - O pojemności powyżej 16 MB0 8542 13 49 0- - - - - - Pozostałe0 8542 13 51 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 8542 13 53 0- - - - - Pozostałe pamięci0 8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 13 61 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 8542 13 63 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie przekraczającej 8 bitów0 8542 13 65 0- - - - - O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie przekraczającej 16 bitów0 8542 13 67 0- - - - - O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie przekraczającej 32 bitów0 8542 13 69 0- - - - - O długości słowa powyżej 32 bitów0 - - - - Pozostałe: 8542 13 70 0- - - - - Mikroperyferały0 - - - - - Pozostałe: 8542 13 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 8542 13 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 8542 13 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 8542 13 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 8542 13 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 - - - - - - Pozostałe: 8542 13 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe0 8542 14- - Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej: 8542 14 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 8542 14 05 0- - - Chipy0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 14 10 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 8542 14 15 0- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs); pamięci stałe nieprogramowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 8542 14 20 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 8542 14 22 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami UV, programowalne (EPROMS)0 8542 14 29 0- - - - - Pozostałe pamięci0 8542 14 30 0- - - - Mikroprocesory0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 14 42 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 8542 14 44 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 - - - - Pozostałe: 8542 14 50 0- - - - - Mikroperyferały0 - - - - - Pozostałe: 8542 14 60 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 8542 14 65 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 8542 14 70 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 8542 14 75 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 8542 14 80 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 - - - - - - Pozostałe: 8542 14 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 8542 14 99 0- - - - - - - Pozostałe0 8542 19- - Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS): 8542 19 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 8542 19 05 0- - - Chipy0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 19 15 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 ^- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs): 8542 19 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 8542 19 25 0- - - - - - O pojemności przekraczającej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 8542 19 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 8542 19 31 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi,programowalne (EPROMs)0 8542 19 35 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 8542 19 41 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 8542 19 49 0- - - - - Pamięci pozostałe0 8542 19 55 0- - - - Mikroprocesory0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 19 62 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 8542 19 68 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 - - - - Pozostałe: 8542 19 71 0- - - - - Mikroperyferały0 - - - - - Pozostałe: 8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 8542 19 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 8542 19 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 - - - - - - Pozostałe: 8542 19 92 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 8542 19 98 0- - - - - - - Pozostałe0 8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne: 8542 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 8542 30 20 0- - Chipy6 - - Pozostałe: 8542 30 30 0- - - Wzmacniacze6 8542 30 50 0- - - Stabilizatory napięcia i prądu6 - - - Układy sterujące: 8542 30 61 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6 - - - - Pozostałe: 8542 30 65 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6 8542 30 69 0- - - - - Pozostałe6 8542 30 70 0- - - Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 - - - Pozostałe: 8542 30 91 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6 - - - - Pozostałe: 8542 30 95 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6 8542 30 99 0- - - - - Pozostałe0 8542 40- Układy scalone hybrydowe: 8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)6 8542 40 30 0- - Konwertery (przetworniki)6 8542 40 50 0- - Wzmacniacze6 8542 40 90 0- - Pozostałe6 8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne6 8542 90 00 0- Części0 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 61, poz. 386) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 148, poz. 695) w § 1 wyrazy "dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami "dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na części do montażu urządzeń telekomunikacyjnych, przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 61, poz. 387) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne wartościowe, w wysokości 199 390 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 387) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w mln ECU 123 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA: - - - Pozostałe: 8504 31 90 0- - - - Pozostałe2,25 8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych; videofony: - Aparaty telefoniczne; videofony: 8517 11 00 0- - Przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową0,6 8517 90- Części: - - Aparatów dla systemów przewodowych na prąd nośny objętych podpozycją 8517 50 10: 8517 90 11 0- - - Zespoły elektroniczne4,0 8517 90- Części: - - Aparatów dla systemów przewodowych na prąd nośny objętych podpozycją 8517 50 10: 8517 90 19 0- - - Pozostałe2,0 8517 90- Części: - - Pozostałe: 8517 90 82 0- - - Zespoły elektroniczne75,0 8517 90- Części: - - Pozostałe: 8517 90 88 0- - - Pozostałe22,0 8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe: 8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych: - - Pozostałe: 8518 40 30 0- - - Wzmacniacze telefoniczne i pomiarowe ex 8518 40 30 0Elektroniczne wzmacniacze na potrzeby telefonii komórkowej2,0 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop-klatką i inne rejestrujące kamery video: 8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą: - - Pozostałe: 8525 20 91 0- - - Dla sieci telefonów komórkowych ex 8525 20 91 0Stacje bazowe dla potrzeb telefonii komórkowej45,0 ex 8525 20 91 0Łącza mikrofalowe (nadajniki i odbiorniki pracujące na częstotliwościach mikrofalowych) na potrzeby telefonii komórkowej10,0 ex 8525 20 91 0Elektroniczne centrale telefoniczne na potrzeby telefonii komórkowej7,0 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: - - Pozostałe: - - - Anteny: 8529 10 50 0- - - - Pozostałe ex 8529 10 50 0Anteny do łącz mikrofalowych na potrzeby telefonii komórkowej8,0 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 8529 90 70 0- - - Zespoły elektroniczne3,0 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8529 90 89- - - - Pozostałe: 8529 90 89 1- - - - - Zespoły do montażu, takie jak mechanizmy kompletne radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)3,0 8529 90 89 9- - - - - Pozostałe0,4 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V - Przekaźniki: 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A3,0 8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe, wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536 służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura połączeniowa objęta pozycją nr 8517: 8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V: 8537 10 10 0- - Panele do sterowania cyfrowego z wbudowanym urządzeniem do automatycznego przetwarzania danych ex 8537 10 10 0Sterowniki stacji bazowych dla potrzeb telefonii komórkowej8,0 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: 8542 40- Układy scalone hybrydowe: 8542 40 50 0- - Wzmacniacze1,5 8542 40 90 0- - Pozostałe3,0 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 61, poz. 388) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne wartościowe, w wysokości 13 940 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 388) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 123 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego: - - Pozostałe: 8413 50 50 0- - - Pompy dawkujące i dozujące ex 8413 50 50 0Elektryczne urządzenia dozujące kleje i aktywatory50 000 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Suszarki: 8419 39 00 0- - Pozostałe ex 8419 39 00 0Suszarki przepływowe do tworzyw sztucznych; suszarnie rozpyłowe do ferrytów800 000 8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków (okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji nr 8461: - Szlifierki do płaszczyzn, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 19 00 0- - Pozostałe ex 8460 19 00 0Szlifierki do ferrytów2 200 000 - Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż którejkolwiek osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą: 8460 21- - Sterowane numerycznie: - - - Do wałków i otworów: 8460 21 15 0- - - - Szlifierki bezkłowe ex 8460 21 15 0Szlifierki do wałków bezkłowe80 000 8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metali metodą kucia, młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali nie wymienione powyżej: - Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także prasy): 8462 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8462 29 91 0- - - - Hydrauliczne ex 8462 29 91 0Prasy hydrauliczne200 000 - Maszyny do przebijania, dziurkowania lub nacinania (także prasy), także kombinowane dziurkarki i wykrawarki: 8462 49- - Pozostałe: 8462 49 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich ex 8462 49 10 0Automatyczne prasy do wykrawania kształtek80 000 8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki szkła na zimno: 8464 20- Szlifierki lub polerki: - - Do obróbki szkła: 8464 20 19 0- - - Pozostałe ex 8464 20 19 0Szlifierki z osprzętem do obróbki szkła50 000 8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami, klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy, twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów: - Pozostałe: 8465 95 00 0- - Wiertarki lub dłutarki ex 8465 95 00 0Wiertarki sterowane numerycznie100 000 8468Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego i twardego, spawania lub zgrzewania, w tym także przystosowane do cięcia, inne niż z pozycji nr 8515; maszyny i urządzenia do gazowego odpuszczania powierzchniowego: 8468 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia ex 8468 80 00 0Agregaty lutownicze200 000 8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania, płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania piaskowych form odlewniczych: 8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia ex 8474 20 00 0Młyn do ferrytów; maszyny do zgniatania/kruszenia370 000 - Maszyny do mieszania lub ugniatania: 8474 39 00 0- - Pozostałe ex 8474 39 00 0Mieszalnik homogenizer260 000 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 90- Części: 8477 90 90 0- - Pozostałe ex 8477 90 90 0Podzespoły do kroplowego dozowania żywicy80 000 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 81 00 0- - Do obróbki metali, także nawijarki uzwojeń elektrycznych ex 8479 81 00 0Automaty do cięcia i zdzierania izolacji uzwojeń; nawijarki cewek warstwowych do transformatorów400 000 ex 8479 81 00 0Nawijarki do cewek głośnikowych200 000 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 95 0- - - - Pozostałe ex 8479 89 95 0Automaty i półautomaty do montażu SMD i taśmowania; urządzenia do metalizacji folii tworzywowej; urządzenia do kształtowania i skracania wyprowadzeń elementów elektronicznych2 300 000 ex 8479 89 95 0Automaty do taśmowania przyrządów półprzewodnikowych; linia automatyczna do produkcji kondensatorów kubkowych; automatyczna linia do produkcji rezystorów; automatyczna linia do produkcji głośników; maszyny do automatycznego montażu elementów radialnych i aksjalnych5 800 000 ex 8479 89 95 0Urządzenia do dozowania klejów i innych substancji chemicznych60 000 ex 8479 89 95 0Automaty i półautomaty do montażu, sklejania i namagnesowania obwodów magnetycznych60 000 8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: - Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego: 8515 19 00 0- - Pozostałe ex 8515 19 00 0Agregaty lutownicze z podwójną falą500 000 9010Urządzenia i sprzęt dla laboratoriów fotograficznych (i filmowych) włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek obwodów scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne: - Urządzenia do rzutowania lub rysowania wzorów układów scalonych elektronicznych na materiałach półprzewodnikowych światłoczułych: 9010 41 00 0- - Urządzenia do zapisu bezpośredniego na płytce ex 9010 41 00 0Naświetlarki150 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 11 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. (Dz. U. Nr 61, poz. 389) Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) oraz art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 506 i Nr 157, poz. 805) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) oraz art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153), środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika."; 2) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środków trwałych z importu, przyjętych w nieodpłatne użytkowanie, oraz do innych towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)."; 3) w § 54 w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348 i Nr 60, poz. 369)"; 4) w § 57 w ust. 1 wyrazy w nawiasie otrzymują brzmienie: "Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680"; 5) w § 73 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że § 1 pkt 5 ma zastosowanie do czynności wykonywanych po dniu 31 marca 1997 r. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 maja 1997 r. w sprawie poziomu obowiązujących świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej. (Dz. U. Nr 61, poz. 390) Na podstawie art. 20 ust. 8 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W domu pomocy społecznej, zwanym dalej "domem", zapewnia się mieszkańcom następujące świadczenia zdrowotne: 1) pielęgnację chorych, 2) pielęgnację i opiekę nad niepełnosprawnymi, 3) leczenie, badanie i porady lekarskie, 4) rehabilitację leczniczą, 5) badania i terapię psychologiczną, 6) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia. § 2. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w § 1, uzależnione są od typu domu. § 3. W domu dla osób starych zapewnia się: 1) pielęgnację chorych, 2) rehabilitację leczniczą, 3) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia. § 4. W domu dla osób przewlekle somatycznie chorych zapewnia się: 1) leczenie, badanie i porady lekarskie, 2) pielęgnację chorych, 3) rehabilitację leczniczą. § 5. W domu dla osób umysłowo upośledzonych lub osób przewlekle psychicznie chorych zapewnia się: 1) leczenie, badanie i porady lekarskie, 2) psychiatryczne świadczenia zdrowotne, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie psychiatrycznych świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 38). § 6. W domu dla osób niepełnosprawnych fizycznie zapewnia się: 1) rehabilitację leczniczą, 2) pielęgnację i opiekę, 3) badania i terapię psychologiczną. § 7. W domu dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi zapewnia się: 1) badania i terapię psychologiczną, 2) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia. § 8. W domu mogą być udzielane mieszkańcom świadczenia zdrowotne nie przewidziane dla danego typu domu oraz inne niż określone w § 1, jeżeli wymagają tego potrzeby zdrowotne mieszkańców i pozwalają na to warunki domu. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie zasad, wysokości i trybu przyznawania dodatku skarbowego niektórym pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. (Dz. U. Nr 62, poz. 391) Na podstawie art. 40 ust. 1b ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105) zarządza się, co następuje: § 1. Dodatek skarbowy przysługuje pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, którzy nie są inspektorami kontroli skarbowej, jeżeli wykonywane przez nich czynności kontrolne lub operacyjno-rozpoznawcze stanowią podstawowe zadania wynikające z zakresu obowiązków służbowych. § 2. 1. Kwotowe stawki dodatku skarbowego ustala się w wysokości: 1100 zł 2do 200 zł 3do 300 zł 4do 400 zł 5do 500 zł 2. Przy przyznawaniu stawki i wysokości dodatku skarbowego bierze się pod uwagę: 1) rodzaj, stopień złożoności i uciążliwości wykonywanej pracy, 2) wyniki i osiągnięcia, 3) kwalifikacje pracowników, 4) stanowisko zajmowane przez pracownika. 3. Kwota dodatku skarbowego nie może przekroczyć 50% łącznej kwoty miesięcznego wynagrodzenia pracownika. § 3. 1. Dodatek skarbowy przyznawany jest na okres 1 roku kalendarzowego. 2. Dodatek skarbowy przyznają i określają jego wysokość: 1) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej dla pracowników jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej wyodrębnionej w strukturze Ministerstwa Finansów, 2) dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej dla pracowników urzędów kontroli skarbowej. 3. Dodatek skarbowy może być podwyższony w ciągu roku, o ile nie spowoduje to przekroczenia przyznanej jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej kwoty na dodatki skarbowe. § 4. 1. Pracownikowi może być obniżona wysokość dodatku skarbowego w przypadku: 1) ukarania karą dyscyplinarną, 2) nieobecności w pracy przekraczającej 3 miesiące, 3) osiągania niezadowalających wyników w pracy kontrolerskiej. 2. Obniżenie wysokości dodatku skarbowego następuje po upływie miesiąca, w którym nastąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1. § 5. 1. Dodatek skarbowy wypłacany jest w okresach miesięcznych, w terminie wypłaty wynagrodzenia. 2. Dodatek skarbowy za okres od dnia 1 stycznia 1997 r. zostanie wypłacony nie później niż w dwa miesiące od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 14 maja 1997 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych. (Dz. U. Nr 62, poz. 392) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) oraz art. 7 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: DZIAŁ I PRZEPISY OGÓLNE § 1. 1. Rozporządzenie ustala przepisy techniczno-budowlane dotyczące autostrad płatnych, zwanych dalej "autostradami", i związanych z nimi urządzeń. 2. Rozporządzenie określa warunki, które zapewniają w szczególności: 1) bezpieczeństwo użytkowania, 2) nośność i stateczność konstrukcji, 3) bezpieczeństwo z uwagi na możliwość wystąpienia pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 4) ochronę środowiska i dóbr kultury, 5) ochronę przed hałasem, drganiami i zanieczyszczeniami powietrza, wody i gleb, 6) odpowiednie warunki użytkowe, z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych, 7) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich. DZIAŁ II AUTOSTRADA I JEJ POŁĄCZENIA Z DROGAMI Rozdział 1 Wymagania ogólne § 2. 1. Usytuowanie autostrady powinno wynikać z istniejących i prognozowanych potrzeb transportowych, wyrażonych potokami ruchu drogowego, wywołanych przez rozmieszczone w korytarzu oddziaływania autostrady tereny zurbanizowane i przeznaczone do urbanizacji, w tym w szczególności duże miasta i inne centra powstawania ruchu. 2. Usytuowanie autostrady powinno być potwierdzone analizą ekonomiczną efektywności jej budowy. Przy wyborze usytuowania autostrady należy uwzględniać ponadto wymagania ochrony środowiska, walory krajobrazowe terenu, jak też inne wymagania określone w rozporządzeniu. § 3. 1. Autostrada powinna mieć: 1) miejsca poboru opłat za przejazdy, 2) urządzenia łączności alarmowej i służbowej, 3) obwody utrzymania. 2. Krzyżowanie się lub połączenie autostrady z inną drogą, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy, zwane dalej "węzłem", powinno następować na różnych poziomach. 3. Krzyżowanie się autostrady z inną drogą, nie umożliwiające wyboru kierunku jazdy zwane dalej "przejazdem drogowym", powinno następować na różnych poziomach. § 4. Pas drogowy autostrady powinien być ogrodzony. § 5. Na koronie autostrady, określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, mogą znajdować się jezdnie, pasy dzielące i pobocza. § 6. Autostrada, odpowiednio do potrzeb, powinna być wyposażona w systemy sterowania, zarządzania i kontroli ruchu. Rozdział 2 Podstawowe parametry techniczne § 7. 1. W celu określenia warunków technicznych i użytkowych ustala się dla autostrad prędkość projektową 120 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. W trudnych warunkach terenowych lub w razie konieczności ochrony wartościowych obiektów przyrodniczych lub zabytkowego zagospodarowania terenu dopuszcza się obniżenie prędkości projektowej do 100 km/h. 3. W miastach na terenie intensywnie zurbanizowanym dopuszcza się obniżenie prędkości projektowej, jednak nie więcej niż 80 km/h. 4. Do trudnych warunków terenowych, o których mowa w ust. 2, zalicza się w szczególności: obszar zabudowany, niekorzystne warunki gruntowo-wodne i geologiczne, jak osuwiska, szkody górnicze. 5. Obniżenie prędkości projektowej na odcinku autostrady, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno dotyczyć jedynie tych parametrów autostrady, które są bezpośrednio związane z utrudnieniami. 6. Prędkość projektowa powinna być stała na możliwie długim odcinku autostrady, a przejście z jednej prędkości do drugiej powinno odbywać się na odcinku przejściowym umożliwiającym dostosowanie się uczestników ruchu. § 8. 1. Ograniczenie dostępności do autostrady może polegać na: 1) dopuszczeniu połączenia z wybranymi drogami publicznymi, które koncentrują ruch z sieci dróg o znaczeniu krajowym, oraz wyjątkowo z innymi drogami, pełniącymi ważne funkcje ponadregionalne, 2) dopuszczeniu połączenia z obiektami o zasadniczym znaczeniu dla funkcjonowania autostrady. 2. Dostępność do autostrady należy zapewniać za pomocą pasów wyłączania i włączania. Rozdział 3 Jezdnie § 9. 1. Na każdej jezdni autostrady powinny być wyznaczone nie mniej niż dwa zasadnicze pasy ruchu oraz dodatkowy pas ruchu, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w § 10. 2. Szerokość zasadniczego pasa ruchu powinna wynosić: 1) 3,75 m - jeżeli prędkość projektowa autostrady wynosi 120 km/h, 2) 3,50 m - dla pozostałych prędkości projektowych. § 10. 1. Na wzniesieniu autostrady powinien być stosowany dodatkowy pas ruchu, jeżeli są spełnione równocześnie następujące warunki: 1) średnia prędkość obliczeniowa samochodów ciężarowych w ruchu swobodnym obniża się względem prędkości na poziomym odcinku więcej niż o 20 km/h na długości nie mniejszej niż 500 m, 2) efektywność budowy dodatkowego pasa ruchu potwierdza analiza ekonomiczna. 2. Dodatkowy pas ruchu na wzniesieniu powinien mieć: 1) klin początkowy długości nie mniejszej niż 100 m przy prędkości projektowej autostrady 120 km/h i nie mniejszej niż 75 m przy prędkości projektowej 100 i 80 km/h, 2) pas ruchu szerokości 3,5 m, a przy prędkości projektowej 80 km/h dopuszcza się w szczególnie uzasadnionych wypadkach 3,0 m i długości nie mniejszej niż długość wzniesienia, na którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3) klin końcowy długości nie mniejszej niż 150 m, przy prędkości projektowej autostrady 120 km/h i nie mniejszej niż 100 m przy prędkości projektowej 100 i 80 km/h, 4) pochylenie poprzeczne i podłużne takie same jak zasadniczych pasów ruchu. 3. Dodatkowy pas ruchu na wzniesieniu powinien być wyznaczony na jezdni autostrady zgodnie z warunkami określonymi w przepisach w sprawie znaków i sygnałów drogowych. § 11. 1. Szerokość jezdni autostrady wynika z przyjętej liczby i szerokości pasów ruchu i powinna być dostosowana do przewidywanego natężenia ruchu. 2. Szerokość jezdni autostrady na obiekcie mostowym powinna być taka sama jak przed obiektem. § 12. 1. Jezdnia autostrady powinna mieć jednostronne pochylenie poprzeczne, umożliwiające spływ wody. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli pochylenie poprzeczne jezdni jest nie mniejsze niż 2%, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz z zachowaniem warunków, o których mowa w § 16 ust. 3. 3. Jezdnia autostrady na prostym odcinku w planie powinna mieć pochylenie poprzeczne od 2% do 2,5% i skierowane na zewnątrz korony autostrady. 4. Zachowanie pochyleń poprzecznych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest wymagane na tych odcinkach krzywych przejściowych i na prostych przejściowych przed i za łukiem kołowym w planie, na których następuje zmiana pochylenia poprzecznego jezdni, jeśli: 1) pochylenie podłużne osi jezdni autostrady jak i obu jej krawędzi jest większe od dodatkowego pochylenia podłużnego nie mniej niż o 0,2%, 2) dodatkowe pochylenie podłużne zewnętrznej krawędzi jezdni wynosi co najmniej 0,3% na odcinku zmiany kierunku pochylenia poprzecznego jezdni od -2% do +2%, 3) jest spełniony warunek, o którym mowa w § 13 ust. 3. § 13. 1. Zmianę pochylenia poprzecznego jezdni autostrady należy wykonywać na krzywej przejściowej, prostej przejściowej, jeżeli krzywa przejściowa nie jest wymagana, lub na łuku kołowym o większym promieniu, jeżeli jest to łuk koszowy. 2. Lokalizacja osi obrotu jezdni autostrady powinna być tak dobrana, aby był zapewniony sprawny odpływ wody oraz płynny przebieg krawędzi jezdni, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 1. 3. Zmiana pochylenia poprzecznego jezdni autostrady powinna być tak wykonana, by dodatkowe pochylenia podłużne obu krawędzi jezdni wynosiły nie więcej niż 0,75%. § 14. Oś jezdni autostrady w planie może składać się z odcinków prostych i krzywoliniowych. § 15. Jeżeli pozwalają na to warunki miejscowe, długość odcinka prostego o stałym lub zmiennym pochyleniu podłużnym nie ograniczającym widoczności nie powinna przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli: Prędkość projektowa[km/h]12010080 Największa długość odcinka prostego[m]200020001500 Najmniejsza długość odcinka prostego między odcinkami krzywoliniowymi o zgodnym kierunku zwrotu[m]500400350 § 16. 1. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków kołowych i krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych. 2. Łuk kołowy powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby stateczność ruchu i kierowalność pojazdu były zachowane przy ruchu z prędkością projektową po nawierzchni zwilżonej wodą. 3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za spełnione, jeśli wartość promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego (przechyłki) są ustalone według poniższej tabeli: Prędkość projektowa [km/h]Promień łuku kołowego w planie [m] z pochyleniem jak na odc. prostymprzy przechyłce [%]*) 2 do 2,534567 120≥ 4000≥ 3000200015001200900750 100≥ 3000≥ 2500180013001000800500-600 80≥ 2000≥ 180014001000800600300-500 *) Przechyłkę dla promienia o wartości pośredniej należy interpolować i zaokrąglać do 0,5%. § 17. 1. Dwa odcinki, które mają stałe i o różnej wartości krzywizny w planie, powinny być połączone krzywą przejściową, z zastrzeżeniem ust. 2. Krzywa przejściowa powinna być tak wykonana, aby: 1) przyrost przyspieszenia dośrodkowego działającego na pojazd poruszający się z prędkością projektową nie był większy niż 0,4 m/s3, 2) kąt zwrotu trasy na długości krzywej przejściowej wynosił od 3° do 30°, z zastrzeżeniem ust. 3, 3) dodatkowe pochylenie podłużne zewnętrznej krawędzi jezdni na krzywej przejściowej spełniało warunki, o których mowa w § 12 ust. 4 pkt 2 oraz § 13 ust. 3. 2. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych warunkami miejscowymi lub względami użytkowymi, można nie stosować krzywej przejściowej, jeżeli promienie krzywizn odcinków, o których mowa w ust. 1, są większe od 1500 m przy prędkości projektowej 80 km/h i 3000 m przy prędkości projektowej 120 lub 100 km/h. Przy kącie zwrotu trasy mniejszym niż 9° długość odcinka krzywoliniowego bez krzywych przejściowych nie powinna być mniejsza niż 300 m, 200 m i 150 m dla prędkości projektowej odpowiednio 120, 100 i 80 km/h. 3. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie musi być spełniony przy kątach zwrotu trasy mniejszych niż 9°. § 18. 1. Niweleta jezdni autostrady może składać się z odcinków o stałym pochyleniu, krzywych wypukłych i krzywych wklęsłych. 2. Pochylenie niwelety jezdni autostrady nie powinno być większe niż określa poniższa tabela: Prędkość projektowa[km/h]12010080 Pochylenie niwelety jezdni[%]456 3. Pochylenie niwelety jezdni autostrady powinno wynosić nie mniej niż 0,3%, z zastrzeżeniem § 12 ust. 4 pkt 1. 4. Dopuszcza się mniejsze pochylenie niwelety niż określone w ust. 3, jeżeli autostrada przebiega po terenie bagiennym, zalesionym, bardzo płaskim i o dużej przepuszczalności gruntu, a także na krzywej wypukłej lub wklęsłej, pod warunkiem należytego odwodnienia jezdni i korpusu autostrady. § 19. 1. Załom niwelety jezdni autostrady powinien być wyokrąglony krzywą wypukłą lub krzywą wklęsłą. 2. Promienie krzywych wypukłych i wklęsłych, z zastrzeżeniem § 117, nie powinny być mniejsze niż określa poniższa tabela: Prędkość projektowa[km/h]12010080 Promień krzywej wypukłej[m]1200070003500 Promień krzywej wklęsłej[m]450030002000 § 20. 1. Jeżeli na to pozwalają warunki miejscowe, należy zapewnić prawidłową kompozycję przestrzenną elementów geometrycznych autostrady w planie i w przekroju podłużnym. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za zachowane, jeżeli w szczególności: 1) jest zapewniona ciągłość pola widzenia jezdni oraz płynność jej krawędzi i brak jest wzrokowych złudzeń deformacji jezdni na odległość nie mniejszą niż 300 m przy prędkości projektowej 120 km/h oraz nie mniejszą niż 250 m i 200 m przy prędkości projektowej odpowiednio 100 km/h i 80 km/h, 2) unika się stosowania długich prostych w planie oraz elementów krzywoliniowych wymagających przechyłki większej niż 5%. § 21. 1. Usytuowanie autostrady powinno uwzględniać walory estetyczne i użytkowe terenu. 2. Zapewnienie wymagań związanych z estetyczną formą architektoniczną autostrady nie powinno ograniczać jej właściwości użytkowych, a w szczególności obniżać poziomu bezpieczeństwa ruchu. Rozdział 4 Pasy dzielące § 22. 1. Pas dzielący jezdnie autostrady powinien mieć szerokość i konstrukcję odpowiednią do przeznaczenia oraz wymagań bezpieczeństwa ruchu. 2. Pas dzielący powinien umożliwiać umieszczenie na nim bariery ochronnej. 3. Obiekty i urządzenia umieszczone w pasie dzielącym, stanowiące zagrożenie bezpieczeństwa ruchu, a zwłaszcza podpory obiektów mostowych, słupy latarń i znaków drogowych, powinny być osłonięte barierą ochronną. 4. Obiekty i urządzenia powinny być tak umieszczone w pasie dzielącym, aby były zapewnione wymagania widoczności, o których mowa w § 117 i 118. § 23. 1. Pas dzielący jezdnie autostrady powinien mieć po obu stronach opaski, każdą o szerokości 0,5 m. 2. Właściwości użytkowe opaski, a także jej pochylenie poprzeczne i podłużne powinny być takie same, jak pasa ruchu przylegającego do niej. 3. Na opasce nie należy umieszczać żadnych urządzeń, a zwłaszcza kratek ściekowych. § 24. 1. Pas dzielący, z wyłączeniem opasek, szerokości mniejszej niż 2,50 m, powinien być utwardzony i mieć: 1) pochylenie poprzeczne o wartości takiej jak jezdnia, skierowane na zewnątrz korony autostrady, jeżeli pochylenie poprzeczne obu jezdni autostrady jest też skierowane na zewnątrz (odcinek prosty lub krzywoliniowy bez przechyłki), 2) pochylenie poprzeczne o wartości nie mniejszej niż 4%, skierowane do osi autostrady, jeżeli pochylenie poprzeczne jednej z jezdni ma też ten sam kierunek (odcinek z przechyłką). 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dopuszcza się spływ wody z utwardzonego pasa dzielącego przez jezdnię autostrady pod warunkiem, że materiał utwardzający pas dzielący nie będzie zanieczyszczać jezdni, a spływ z całej powierzchni pasa dzielącego będzie równomierny 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, należy uwzględnić potrzebę umieszczenia na pasie dzielącym urządzeń odwadniających. 4. Pas dzielący, z wyłączeniem opasek, szerokości 2,50 m i większej, powinien być pokryty obudową roślinną i mieć pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 4% skierowane do osi autostrady. 5. W wypadku, o którym mowa w ust. 4, nie ma zwykle potrzeby lokalizowania urządzeń odwadniających na pasie dzielącym, gdy jego szerokość jest mniejsza niż 5,0 m, a obie jezdnie autostrady mają pochylenie poprzeczne skierowane na zewnątrz korony autostrady. § 25. 1. Zmiany szerokości pasa dzielącego powinny być przeprowadzone płynnie z zastosowaniem parametrów określonych dla osi jezdni, przy której się ten pas znajduje. 2. W pasie dzielącym jezdnie autostrady należy wykonać przejazdy awaryjne zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 101. § 26. Pas dzielący, oddzielający jezdnię autostrady od jezdni zbierająco-rozprowadzającej, powinien spełniać wymagania określone dla pasa dzielącego jezdnie autostrady, z wyłączeniem wymagań, o których mowa w § 23. Rozdział 5 Pobocza § 27. 1. Pobocze autostrady składa się z umieszczonego przy jezdni pasa awaryjnego postoju, zwanego dalej "pasem awaryjnym", i gruntowego pobocza. 2. Szerokość pasa awaryjnego powinna wynosić nie mniej niż 2,50 m i nie więcej niż 3,0 m, a gruntowego pobocza - od 1,25 m do 1,50 m. 3. Szerokość gruntowego pobocza, o której mowa w ust. 2, może być większa, jeżeli wynika to z warunków lokalizacji urządzeń organizacji i bezpieczeństwa ruchu lub ochrony środowiska. 4. Przy przebudowie i modernizacji dopuszcza się szerokość gruntowego pobocza nie mniejszą niż 0,75 m, jeżeli szerokość pasa awaryjnego spełnia wymagania, o których mowa w ust. 2. § 28. 1. Pochylenie poprzeczne pasa awaryjnego oraz pochylenia podłużne pasa awaryjnego i gruntowego pobocza powinny być, co do wartości i kierunku, takie same jak jezdni autostrady. 2. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza powinno wynosić: 1) od 6% do 8% na odcinku prostym oraz na odcinku krzywoliniowym nie wymagającym przechyłki, 2) o 2% do 3% więcej niż jezdni na odcinku krzywoliniowym z przechyłką, jeżeli jest to pobocze po wewnętrznej stronie łuku, 3) od 3% do 4% w kierunku przeciwnym niż jezdnia na odcinku krzywoliniowym z przechyłką, jeżeli jest to pobocze po zewnętrznej stronie łuku § 29. 1. Na pasie awaryjnym nie należy lokalizować żadnych obiektów ani urządzeń. 2. Na gruntowym poboczu można lokalizować urządzenia odwadniające, organizacji i bezpieczeństwa ruchu oraz ochrony środowiska. 3. Gruntowe pobocze powinno być umocnione obudową roślinną. Rozdział 6 Skarpy nasypów i wykopów § 30. 1. Skarpę nasypu autostrady należy wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, o pochyleniu: 1) 1:3 przy wysokości skarpy nasypu do 2,0 m, z zastrzeżeniem § 55 ust. 3, 2) 1:1,5 przy wysokości skarpy nasypu większej niż 2,0 m do 8,0 m. 2. Skarpę wykopu autostrady należy wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, o pochyleniu: 1) 1:3 przy wysokości skarpy wykopu do 1,0 m, z zastrzeżeniem § 55 ust. 3, 2) 1:2 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 1,0 m do 2,0 m, 3) 1:1,5 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 2,0 m do 8,0 m. 3. Pochylenie i konstrukcję urządzeń wzmacniających skarpy nasypów i wykopów autostrad należy ustalać na podstawie obliczeń ich stateczności zgodnie z obowiązującą Polską Normą, w szczególności wtedy, gdy: 1) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 8,0 m, 2) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 6,0 m, a zbocze ma pochylenie większe niż 1:3, 3) autostradowa budowla ziemna będzie budowana z materiału lub w gruncie wymagającym szczególnych procedur technicznych i technologicznych, 4) nasyp będzie budowany na gruntach o małej nośności, w terenie osuwiskowym lub szkód górniczych, 5) skarpa nasypu będzie narażona na działanie wód stojących lub płynących na terenie zalewowym. 4. Pochylenie skarpy nasypu lub wykopu może być mniejsze niż określone w ust. 1 i 2, jeżeli nie występuje żaden z wypadków, o których mowa w ust. 3, a za zmianą pochylenia przemawiają względy utrzymania, ekonomiczne lub estetyczne. 5. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, mogą być stosowane w szczególności zmienne pochylenia skarp zależne od ich wysokości, ławy oraz przypory skarp. 6. Skarpy nasypów i wykopów powinny być umocnione obudową roślinną, chyba że występuje jeden z wypadków, o których mowa w ust. 3, i z obliczeń wynika inaczej. Rozdział 7 Zieleń w pasie drogowym § 31. 1. W pasie drogowym autostrady może znajdować się zieleń, jeżeli pełni ona funkcje ochronne lub stanowi element ukształtowania krajobrazu. 2. Zieleń w pasie drogowym nie powinna zagrażać bezpieczeństwu ruchu, ograniczać wymaganego pola widoczności oraz utrudniać utrzymania autostrady. 3. Wymiary i zagospodarowanie pasa zieleni izolacyjnej, ograniczającego wzajemnie negatywne oddziaływanie autostrady i środowiska, należy określać odpowiednio do wskazań ocen oddziaływania autostrady na środowisko, grunty rolne i leśne oraz na dobra kultury objęte ochroną, zwane dalej "ocenami oddziaływania na środowisko". § 32. 1. Odległości drzew od urządzeń infrastruktury technicznej określa się na podstawie rozporządzenia oraz obowiązujących Polskich Norm. 2. W wypadku drzew lub terenów wpisanych do rejestru zabytków lub obszarów objętych ochroną konserwatorską ustalenie odległości urządzeń inżynieryjnych, drogowych i budowlanych od wymienionych drzew lub terenów wymaga uzgodnienia z właściwym terenowo konserwatorem zabytków. Rozdział 8 Skrajnia § 33. 1. Nad każdą jezdnią autostrady, pasem awaryjnym i gruntowym poboczem o szerokości 1,25 m lub spełniającym wymagania, o których mowa w § 27 ust. 4, oraz nad przylegającą do jezdni częścią pasa dzielącego o szerokości 1,0 m powinna być zachowana wolna przestrzeń, zwana dalej "skrajnią autostrady", o wysokości 4,70 m, z zastrzeżeniem ust. 3, przeznaczona dla pojazdów samochodowych. 2. Wysokość skrajni, o której mowa w ust. 1, zawiera rezerwę 0,20 m przeznaczoną na zwiększenie grubości konstrukcji nawierzchni autostrady. 3. Przestrzeń, o której mowa w ust. 1, jest w górnych narożach ścięta o 0,5 m. 4. Skrajnię autostrady określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 34. W obrębie skrajni autostrady można umieszczać bariery ochronne, słupki prowadzące oraz pionowe znaki drogowe. Rozdział 9 Pas drogowy autostrady § 35. 1. Pas drogowy autostrady powinien być usytuowany pomiędzy liniami rozgraniczającymi, określonymi w decyzji o ustaleniu lokalizacji autostrady. 2. Pomiędzy liniami rozgraniczającymi, o których mowa w ust. 1, można w szczególności umieścić pasy drogowe innych dróg, które są niezbędne do odtworzenia połączeń przerwanych w wyniku budowy lub eksploatacji autostrady. § 36. 1. W skład pasa drogowego autostrady wchodzą: jezdnie autostrady, pobocza, jezdnie zbierająco-rozprowadzające, pasy dzielące jezdnie, skarpy nasypów i wykopów, węzły i przejazdy z przecinającymi ją drogami i innymi liniami komunikacyjnymi wraz z budowlami, urządzeniami związanymi z obsługą i ochroną autostrady, urządzeniami organizacji i bezpieczeństwa ruchu oraz ochrony środowiska, a także pasami terenu, o których mowa w ust. 6, zapewniającymi możliwość użytkowania autostrady zgodnie z jej przeznaczeniem. 2. Budowlami, o których mowa w ust. 1, są w szczególności: mosty, wiadukty, estakady, konstrukcje oporowe, tunele, przejazdy gospodarcze, przepusty, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych oraz dla zwierząt. 3. Urządzeniami związanymi z obsługą i ochroną autostrady, o których mowa w ust. 1, są urządzenia odwadniające oraz odprowadzające wodę, urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek - miejsca obsługi podróżnych, zwane dalej "MOP", przeznaczone wyłącznie dla jej użytkowników, obwody utrzymania autostrady, zwane dalej "OUA", miejsca poboru opłat, zwane dalej "MPO", i, w zależności od potrzeb, pasy technologiczne, miejsca do pomiaru ruchu, kontroli pojazdów, urządzenia oświetlenia. 4. Urządzeniami organizacji i bezpieczeństwa ruchu, o których mowa w ust. 1, są znaki i sygnały drogowe, urządzenia monitorowania i kontroli ruchu, urządzenia łączności, ogrodzenie pasa drogowego autostrady i, w zależności od potrzeb, osłony przeciwolśnieniowe, energochłonne i przeciwwietrzne oraz bariery ochronne. 5. Urządzeniami ochrony środowiska, o których mowa w ust. 1, są w szczególności: ekrany przeciwhałasowe, ekrany tłumiące drgania w podłożu, urządzenia do oczyszczania ścieków odprowadzanych z pasa drogowego autostrady, pasy zieleni izolacyjnej. 6. Szerokość pasa drogowego autostrady jest sumą szerokości obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1-5, powiększoną obustronnie nie mniej niż o 2,0 m. Rozdział 10 Węzły § 37. 1. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział węzłów: 1) bezkolizyjny, typu WA, na którym nie występuje przecinanie torów jazdy, a relacje skrętne są realizowane tylko jako manewry wyłączania, włączania i przeplatania się potoków ruchu, 2) częściowo bezkolizyjny, typu WB, na którym występuje przecinanie torów jazdy niektórych relacji na drodze krzyżującej się z autostradą; w ramach węzła funkcjonuje wówczas na tej drodze skrzyżowanie lub zespół skrzyżowań, jednak relacje o dominujących natężeniach są prowadzone bezkolizyjnie. 2. Zakres stosowania węzłów, o których mowa w ust. 1, określa tabela: Klasa drogi krzyżującej się z autostradąautostradadroga ekspresowadroga główna ruchu przyspieszonegodroga główna Typ węzłaWAWAWA, WB(WB), P Oznaczenia w tabeli: WA, WB - węzeł, P - przejazd drogowy (różnopoziomowy), (WB) - rozwiązanie dopuszczalne wyjątkowo. § 38. 1. Węzeł powinien zawierać stację lub stacje poboru opłat, zwane dalej "SPO", chyba że sposób ustalania i pobierania opłat za przejazd nie przewiduje pobierania opłat na wjazdach i zjazdach. 2. Usytuowanie SPO w węźle powinno być dostosowane do układu węzła i nie powinno ograniczać jego właściwości użytkowych określonych w rozporządzeniu i w odrębnych przepisach. § 39. W węźle nie należy lokalizować żadnych obiektów usługowych, do których wjazd odbywałby się z jezdni autostrady lub z wykorzystaniem łącznic jako dojazadów. § 40. 1. W węźle typu WA: 1) zjazdy i wjazdy powinny być zlokalizowane po prawej stronie jezdni autostrady, 2) zjazd z jezdni autostrady powinien poprzedzać wjazd na nią, 3) zjazdy powinny być wyposażone w pasy wyłączania, z zachowaniem wymagań, o których mowa w § 49 i 50, 4) wjazdy powinny być wyposażone w pasy włączania, z zachowaniem wymagań, o których mowa w § 51 i 52. 2. W węźle typu WB: 1) autostrada powinna być prowadzona bez zakłóceń, natomiast droga krzyżująca się z autostradą powinna być dostosowana do warunków lokalnych, 2) zjazd z jezdni autostrady powinien poprzedzać wjazd na nią, 3) zjazd z jezdni autostrady i wjazd na jezdnię autostrady powinny być zlokalizowane po prawej stronie tej jezdni, 4) zjazd z jezdni autostrady i wjazd na jezdnię autostrady powinny być wyposażone w pasy wyłączania i włączania, z zachowaniem wymagań, o których mowa w § 49 i 51, 5) zjazdy z drogi krzyżującej się z autostradą i wjazdy na drogę krzyżującą się z autostradą powinny odbywać się na skrzyżowaniach. § 41. Graniczne prędkości projektowe łącznic na węzłach określa tabela: Ilustracja *) Łącznice zaczynające się pasem wyłączania na jezdni autostrady (lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej) i kończące się pasem włączania na jezdni autostrady (lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej). **) Łącznice zakończone na jednym końcu skrzyżowaniem. § 42. 1. Jednopasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P1", powinna mieć jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 6,0 m oraz obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m. 2. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P2", powinna mieć jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 8,0 m oraz obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m. 3. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa z pasem awaryjnym, oznaczona dalej skrótem "P3", powinna mieć jezdnię, wraz z opaską z lewej strony, szerokości nie mniejszej niż 7,5 m, pas awaryjny szerokości 2,0 m po prawej stronie jezdni oraz obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m. 4. Dwupasowa łącznica dwukierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P4", powinna mieć jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 8,0 m oraz obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m. 5. Typ łącznicy należy dostosować do przewidywanego natężenia ruchu oraz długości łącznicy. § 43. 1. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicach P1, P2 i P3, powinna mieć na odcinku prostym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 2% i nie większe niż 3%. 2. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicy P4, powinna mieć na odcinku prostym w planie dwustronne pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 2% i nie większe niż 3%. 3. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicach P1, P2, P3 i P4, powinna mieć na łuku kołowym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne o wartości podanej w tabeli: Prędkość projektowa łącznicy [km/h]Wartość promienia łuku w planie [m] przy przechyłce [%] 234567 80>580420 - 579350 - 419290 - 349270 - 289250 - 269 70>365290 - 364235 - 289215 - 234195 - 214185 - 194 60>250190 - 249155 - 189140 - 154130 - 139120 - 129 50>160125 - 159100 - 12490 - 9985 - 8975 - 84 40>9575 - 9460 - 7455 - 5950 - 5445 - 49 30>6050 - 5940 - 4935 - 3930 - 3425 - 29 4. Zachowanie wartości pochylenia poprzecznego jezdni łącznicy, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane na krzywych przejściowych i na prostych przejściowych przed i za łukiem kołowym, na których następuje zmiana kierunku pochylenia poprzecznego. Strefy te należy kształtować tak, żeby był zapewniony odpływ wody. § 44. 1. Szerokość jezdni łącznicy należy zwiększyć na łuku kołowym w planie o promieniu R mniejszym niż 150 m o wartość: 1) 50/R na łącznicy P1, 2) 70/R na łącznicy P2, P3 lub P4. 2. Zwiększenie szerokości jezdni, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się na krzywej przejściowej lub prostej przejściowej, jeśli krzywa przejściowa nie występuje. § 45. 1. Oś jezdni łącznicy w planie powinna składać się z odcinków prostych i odcinków krzywoliniowych. 2. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków kołowych i krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych. 3. Łącznica powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, żeby była zachowana stateczność ruchu i kierowalność pojazdu poruszającego się z prędkością projektową po nawierzchni zwilżonej wodą. 4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, uznaje się za spełnione, jeżeli: 1) wartości promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego jezdni łącznicy odpowiadają wymaganiom określonym w § 43 ust. 3, 2) parametry geometryczne łącznicy nie przekraczają wartości granicznych określonych w poniższej tabeli: Prędkość projektowa łącznicy Najmniejszy parametr klotoidy Dopuszczalne pochylenie podłużne [%]Najmniejszy promień łuku w przekroju podł. [m] łącznicy zjazdowejłącznicy wjazdowejwypukłegowklęsłego [km/h][m]na wzniesieniuna spadkuna wzniesieniuna spadkuna łuku w planiena prostej planie 801005445450030002000 70905445320020001400 60756556270017001000 5060655614001000750 40406667700500500 30256667500200250 3) odległość widoczności na łącznicy jest nie mniejsza niż określona w § 117. § 46. 1. Jezdnię zbierająco-rozprowadzającą należy stosować na węźle lub na odcinku autostrady między węzłami, jeżeli taka potrzeba wynika z kierunkowego rozkładu ruchu lub lokalizacji zjazdów i wjazdów. 2. Prędkość projektowa jezdni zbierająco-rozprowadzającej powinna wynosić 60, 70 lub 80 km/h. 3. Jezdnia zbierająco-rozprowadzająca powinna być jednokierunkowa i, w zależności od przewidywanego natężenia ruchu, o takim przekroju poprzecznym jak łącznica typu P1, P2 lub P3. 4. Ukształtowanie jezdni zbierająco-rozprowadzającej w planie i w przekroju podłużnym powinno odpowiadać wymaganiom dotyczącym łącznic, o których mowa w § 45. § 47. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej należy ustalać z zachowaniem warunków, o których mowa w § 28 ust. 2. § 48. Pochylenia skarp nasypów i wykopów łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej należy ustalać z zachowaniem warunków, o których mowa w § 30. § 49. 1. Zjazd z jezdni autostrady powinien mieć, z zastrzeżeniem ust. 9, równoległy pas wyłączania, umieszczony z prawej strony tej jezdni. 2. Do pasa wyłączania, o którym mowa w ust. 1, należy: 1) klin, na którego długości pas wyłączania uzyskuje pełną szerokość, 2) odcinek zwalniania, którego długość jest mierzona od końca klina do początku łuku kołowego łącznicy. 3. Pas wyłączania na łącznice P1, P2 lub P3 powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach, 2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż podana w poniższej tabeli: Różnica prędkości ∆V [km/h]Długość odcinka zwalniania [m] przy pochyleniu podłużnym pasa wyłączania [%] -5-4-3-20234 60280250230210190170160150 50250230210190170150140130 40220200180170150130120110 3017016015014012011010090 <201201101009585757065 Oznaczenia: ∆V = n . Vpa - Vp n = 0,75, gdy Vpa = 120 km/h n = 0,82, gdy Vpa = 100 km/h n = 0,94, gdy Vpa = 80 km/h gdzie: Vpa - prędkość projektowa autostrady w km/h, Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h. 4. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien mieć pas ruchu szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa autostrady jest większa od 80 km/h, i 3,0 m - w pozostałych wypadkach, oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m lub opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje na łącznicy. 5. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, bez zmniejszenia liczby pasów ruchu na jezdni autostrady, powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 200 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejsza niż 150 m - w pozostałych wypadkach, 2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni autostrady długości nie mniejszej niż 400 m. 6. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, ze zmniejszeniem o jeden liczby pasów ruchu na jezdni autostrady, powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach, 2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni autostrady długości nie mniejszej niż 450 m. 7. Odcinek, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 i ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy ruchu szerokości nie mniejszej niż 7,0 m oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m. 8. Pas wyłączania, o którym mowa w ust. 3, powinien mieć wspólną krawędź odcinka pasa o pełnej szerokości i jezdni autostrady, długości nie mniejszej niż 200 m przy prędkości projektowej 120 km/h, 175 m przy prędkości projektowej 100 km/h i 150 m przy prędkości projektowej 80 km/h. 9. W wypadku dobrej widoczności zjazdu z jezdni autostrady na łącznicę P1 może być stosowany kierunkowy pas wyłączania, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 100 lub 80 km/h. Kierunkowy pas wyłączania powinien mieć: 1) skos 1:30 z klinem długości 75 m, 2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż określa tabela w ust. 3, 3) pas awaryjny szerokości 2,0 m lub opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje na łącznicy. 10. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do jezdni autostrady. § 50. 1. Zjazd z łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej powinien mieć, z zastrzeżeniem ust. 8, równoległy pas wyłączania. 2. Pas wyłączania z łącznicy P1 na łącznicę P1 powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 60 m, 2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to węzeł typu WA, i nie mniejszej niż 100 m - w pozostałych wypadkach. 3. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, powinien mieć pas ruchu szerokości 3,0 m oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m. 4. Pas wyłączania z łącznicy P2 lub P3 na łącznicę P1 powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 60 m, 2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to łącznica P3, i nie mniejszej niż 100 m, jeżeli jest to łącznica P2. 5. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, powinien mieć pas ruchu szerokości 3,0 m oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m. 6. Pas wyłączania z łącznicy P3 na łącznicę P3 powinien mieć: 1) klin długości nie mniejszej niż 60 m, 2) odcinek zwalniania o wymiarach jak w ust. 4 pkt 2. 7. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy ruchu oraz pas awaryjny o szerokościach jak na łącznicy P3. 8. W wypadku dobrej widoczności zjazdu z łącznicy i z jezdni zbierająco-rozprowadzającej może być stosowany kierunkowy pas wyłączania. 9. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do jezdni łącznicy lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej. § 51. 1. Wjazd na jezdnię autostrady powinien mieć równoległy pas włączania, umieszczony z prawej strony jezdni. 2. Do pasa włączania, o którym mowa w ust. 1, należy: 1) odcinek przyspieszania, którego długość jest mierzona od końca łuku kołowego na łącznicy do początku klina, 2) klin, na którego długości zanika pas włączania. 3. Pas włączania z łącznic P1 lub P2 powinien mieć: 1) odcinek przyspieszania długości nie mniejszej niż podana w poniższej tabeli: Różnica prędkości ∆V [km/h]Długość odcinka przyspieszania [m] przy pochyleniu podłużnym pasa włączania [%] -5-4-3-20234 60190200210230270340390450 50170180200210250320370430 40150160180190230290330400 30130140150160200250290350 <2090100110120160200240300 Oznaczenia: ∆V = n . Vpa - Vp n = 0,75, gdy Vpa = 120 km/h n = 0,82, gdy Vpa = 100 km/h n = 0,94, gdy Vpa = 80 km/h gdzie: Vpa - prędkość projektowa autostrady w km/h, Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h. 2) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach. 4. Odcinek przyspieszania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinien mieć pas ruchu szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa autostrady jest większa od 80 km/h, i 3,0 m - w pozostałych wypadkach, oraz pas awaryjny o szerokości 2,0 m lub opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje na łącznicy. 5. Na pasie włączania, o którym mowa w ust. 3, należy zapewnić wspólną krawędź odcinka pasa o pełnej szerokości i jezdni autostrady na długości nie mniejszej niż 250 m przy prędkości projektowej 120 km/h, 200 m przy prędkości projektowej 100 km/h i 150 m przy prędkości projektowej 80 km/h. 6. Podwójny pas włączania z łącznicy P3 powinien mieć: 1) dwa następujące po sobie odcinki równoległego względem krawędzi jezdni autostrady pasa włączania, każdy długości nie mniejszej niż 500 m, 2) kliny na końcach odcinków, o których mowa w ust. 2, długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach, 3) szerokość dwóch pasów ruchu na pierwszym odcinku przyspieszania - 7,0 m i na drugim odcinku - 3,5 m oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m. 7. Podwójny pas włączania z łącznicy P3, ze zwiększeniem o jeden liczby pasów ruchu na jezdni autostrady, powinien mieć: 1) odcinek równoległego względem krawędzi jezdni autostrady pasa włączania długości nie mniejszej niż 500 m, 2) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach, 3) szerokość pasa ruchu na odcinku przyspieszania 3,5 m oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m. 8. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa włączania oraz jego ukształtowanie w planie sytuacyjnym powinno być dostosowane do jezdni autostrady. § 52. 1. Wjazd na łącznicę i jezdnię zbierająco-rozprowadzającą powinien mieć równoległy pas włączania. 2. Pas włączania, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć: 1) odcinek przyspieszania długości nie mniejszej niż 90 m i szerokości 3,0 m oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, 2) klin długości nie mniejszej niż 60 m. § 53. 1. Obszar przeplatania może występować na jezdni drogi niższej klasy niż autostrada oraz na jezdni zbierająco-rozprowadzającej. 2. Na obszarze przeplatania należy zwiększyć liczbę pasów ruchu nie mniej niż o jeden, na długości od 100 do 300 m, odpowiednio do potrzeb i warunków użytkowych. DZIAŁ III WYPOSAŻENIE TECHNICZNE AUTOSTRAD Rozdział 1 Urządzenia odwadniające oraz odprowadzające wodę § 54. 1. Urządzenia do powierzchniowego odwodnienia pasa drogowego autostrady powinny zapewniać sprawne odprowadzenie wody. 2. Wymiary urządzeń do powierzchniowego odwodnienia autostrady ustala się na podstawie deszczu miarodajnego, określonego przy prawdopodobieństwie pojawienia się opadów, p=10%. 3. Odwodnienie powierzchniowe autostrady wykonuje się za pomocą rowów, ścieków i kanalizacji. § 55. 1. Rowy wykonuje się jako opływowe, trójkątne lub trapezowe. 2. Rów opływowy stosuje się w wykopie, bezpośrednio przy krawędzi korony autostrady, jeżeli korpus autostrady ma odwodnienie wgłębne lub jest wykonany z materiału nie wymagającego odwodnienia. Rów opływowy powinien być również stosowany przy wysokości skarpy nasypu do 2,0 m, gdy zachodzi potrzeba odprowadzenia wody, w wypadku niestosowania skrajnej bariery ochronnej. Szerokość rowu opływowego nie powinna być mniejsza niż 1,5 m, a głębokość nie powinna przekraczać 0,3 m. 3. Rów trójkątny stosuje się w celu ułatwienia utrzymania autostrady, kiedy wysokość skarpy nasypu lub wykopu jest mniejsza niż 1,0 m. Pochylenie skarpy wewnętrznej nie powinno być większe niż 1:3, skarpy zewnętrznej co najmniej 1:5, a głębokość rowu nie powinna przekraczać 0,5 m. 4. Rów trapezowy może być stosowany przy nasypie autostrady, w wypadku gdy na koronie autostrady przewiduje się ustawienie skrajnej bariery ochronnej, a także jako rów stokowy. Dno rowu powinno mieć szerokość co najmniej 0,4 m, a głębokość rowu nie powinna być mniejsza niż 0,5 m. Pochylenie skarpy zewnętrznej nie powinno być większe niż 1:1,5. 5. Połączenie rowów, o których mowa w ust. 1, powinno być wykonane w sposób płynny. 6. Dopuszcza się stosowanie rowu stokowego od strony napływu wody powierzchniowej ze stoku. Rów stokowy powinien być wykonany co najmniej 3,0 m powyżej krawędzi przecięcia się skarpy wykopu z terenem. Rów ten nie może zmniejszać stateczności skarpy wykopu. Gdy istnieje obawa, że rów stokowy nawodni skarpę wykopu, powinien być uszczelniony. Pochylenie skarp rowu stokowego nie powinno być większe niż 1:1,5. 7. W celu zapewnienia sprawnego odprowadzenia wody należy stosować pochylenie podłużne dna rowu nie mniejsze niż 0,5%. Dopuszcza się pochylenie dna rowu nie mniejsze niż 0,2% na terenie płaskim. Największe dopuszczalne pochylenie podłużne dna rowu w zależności od rodzaju gruntu lub sposobu umocnienia jego dna określa obowiązująca Polska Norma. § 56. 1. Ściek powinien być stosowany w wypadku, gdy woda powierzchniowa spowodowałaby uszkodzenie elementów korpusu autostrady, oraz na obszarze, z którego odprowadzenie wody powierzchniowej bezpośrednio do ziemi lub do odbiornika wodnego nie jest dopuszczalne. Ścieki mogą być stosowane do: 1) odwodnienia jezdni, pasa awaryjnego i opaski, 2) odwodnienia pasa dzielącego, 3) odprowadzenia wody z krawędzi korony w wykopie skalistym lub przy ścianie oporowej, 4) umocnienia dna rowu. 2. Pochylenie podłużne dna ścieku powinno wynosić 0,5%. Na terenie płaskim dopuszcza się pochylenie podłużne dna ścieku 0,2%. Wodę ze ścieku odprowadza się w zależności od warunków ściekiem skarpowym, przez studzienki ściekowe do kanalizacji lub przykanalikiem do rowu. Zakończenie ścieku skarpowego i wylotu przykanalika powinno chronić rów przed rozmywaniem. 3. Odległość między miejscami odprowadzenia wody ze ścieku należy określić, uwzględniając ilość wody spływającej z powierzchni zlewni, pochylenie podłużne dna ścieku i jego napełnienie. Odległość ta nie powinna być większa niż: 1) 50 m przy pochyleniu podłużnym dna ścieku 0,3%, 2) 100 m przy pochyleniu podłużnym dna ścieku większym niż 1,0%. Przy pochyleniach pośrednich odległości należy interpolować. § 57. 1. Urządzenia do wgłębnego odwodnienia pasa drogowego autostrady mają na celu odprowadzenie wody, która przeniknęła do gruntu, lub obniżenie poziomu wody gruntowej. 2. Parametry urządzeń do odwodnienia wgłębnego pasa drogowego autostrady należy określać na podstawie badań gruntowo-wodnych podłoża. 3. Odwodnienie wgłębne należy stosować do: 1) odprowadzenia wody z warstwy odsączającej i wody przedostającej się z powierzchni pasa drogowego autostrady do gruntu, 2) obniżenia poziomu wody gruntowej, jeżeli w gruntach wątpliwych i wysadzinowych spód konstrukcji nawierzchni nie jest wyniesiony co najmniej 1,0 m nad poziom wody gruntowej, 3) obniżenia poziomu wody gruntowej w gruntach niewysadzinowych pod konstrukcją nawierzchni, jeżeli woda ta jest na głębokości mniejszej niż głębokość przemarzania. 4. Dren podłużny powinien być stosowany do obniżenia poziomu wody gruntowej. Dren należy umieszczać, w zależności od potrzeb, pod dnem rowu, ścieku lub w pasie dzielącym. 5. W wypadku napływu wody gruntowej w wykopie w kierunku korpusu autostrady można stosować dren odcinający. Dren ten od strony korony autostrady powinien być uszczelniony. 6. Jeżeli woda gruntowa wypływa na skarpę wykopu, należy stosować dren skarpowy. 7. Dren należy umieszczać poniżej głębokości przemarzania gruntu. Dopuszcza się stosowanie płytkiego drenu do odprowadzenia wody z warstwy odsączającej. § 58. 1. Kanalizację deszczową wykonuje się, gdy nie ma możliwości odprowadzenia wody powierzchniowej za pomocą urządzeń powierzchniowych lub gdy wymagają tego względy ochrony środowiska. 2. Przy sytuowaniu urządzeń kanalizacji deszczowej w pasie drogowym autostrady należy uwzględnić lokalizację innych urządzeń i budowli podziemnych i nadziemnych o głębokich fundamentach. Kolektor należy usytuować w pasie dzielącym. Dopuszcza się w uzasadnionych wypadkach inna lokalizację kolektora, w szczególności ze względu na zagospodarowanie korony autostrady lub zagospodarowanie otoczenia. 3. Strop kolektora i przykanalika powinien być zagłębiony poniżej głębokości przemarzania gruntu. Gdy uzyskanie tego zagłębienia nie jest możliwe, w szczególności ze względu na zapewnienie wymaganego pochylenia podłużnego, należy przewidzieć ich ocieplenie. 4. Średnicę kolektora należy określić na podstawie ilości wody spływającej z odwadnianej powierzchni oraz przy założeniu, że: 1) prędkość przepływu nie powinna być mniejsza niż 0,5 m/s, 2) największa prędkość przepływu nie powinna przekroczyć wartości dopuszczalnej dla materiału, z którego kolektor jest wykonany, 3) pochylenie dna kolektora o średnicy 0,30 m nie powinno być większe niż 3,0%, a o średnicy 1,0 m i większej co najwyżej 1,0%. Średnica kolektora nie powinna być mniejsza niż 0,30 m, przykanalika zaś 0,15 m. 5. Studzienkę rewizyjną należy stosować, gdy kolektor zmienia kierunek, rozgałęzia się, zmienia średnicę lub pochylenie podłużne. Jeżeli wymienione warunki nie występują, to rozmieszczenie studzienek powinno uwzględniać warunki eksploatacji, przy zachowaniu odległości nie mniejszych niż podaje tabela: Średnica kolektora [m]Odległość między studzienkami rewizyjnymi [m] 0,30 - 0,6040 0,61 - 0,8050 0,81 - 1,0060 1,01 - 1,50100 § 59. Indywidualne rozwiązania urządzeń odwadniających uwzględniające specyficzne warunki otoczenia i podłoża należy stosować do autostrady przebiegającej na terenie chronionym, w niekorzystnych warunkach gruntowo-wodnych, w terenie górskim, na obszarach osuwiskowych i szkód górniczych. § 60. 1. Wody opadowe z pasa drogowego autostrady odprowadzane do odbiorników wodnych lub do ziemi powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących ochrony środowiska. 2. Wody z kanalizacji do odbiornika wodnego można odprowadzać rowem odpływowym lub kolektorem. W celu oczyszczenia odprowadzanej wody może być stosowany odpływowy rów trawiasty, o pochyleniu podłużnym dna nie przekraczającym 0,5%. W zależności od potrzeb w rowie tym należy stosować przegrody. Wodę z kolektora należy odprowadzić do odbiornika wodnego przez urządzenia oczyszczające. 3. Jeżeli ze względu na ochronę środowiska naturalnego nie ma możliwości odprowadzenia nie oczyszczonej wody z urządzeń odwadniających, stosuje się urządzenia zabezpieczające środowisko przed zanieczyszczeniami spływającymi z autostrady. 4. W zależności od powierzchni odwadnianej może być stosowane jedno z następujących urządzeń, o których mowa w ust. 3: 1) staw retencyjno-infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia ma powyżej 4 ha; pojemność stawu powinna umożliwić przyjęcie wody o objętości co najmniej 250 m3/ha, 2) basen infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia ma od 2 do 8 ha, kiedy grunt do głębokości 1,5 m poniżej dna basenu zapewnia szybkość filtracji co najmniej 1,25 cm/h i znajduje się powyżej poziomu wody gruntowej, 3) rów infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia nie jest większa niż 2 ha, gdy grunt do głębokości 1,5 m poniżej dna rowu zapewnia minimalną szybkość filtracji co najmniej 0,7 cm/h i znajduje się powyżej poziomu wody gruntowej, 4) rów trawiasty, gdy odwadniana powierzchnia nie jest większa niż 2 ha; jest on stosowany jako urządzenie samodzielne lub w połączeniu z innymi urządzeniami oczyszczającymi; powinien być pokryty gęstą trawą wysoko koszoną, na podłożu o szybkości filtracji co najmniej 1,25 cm/h. 5. Do urządzeń zabezpieczających środowisko przed zanieczyszczeniami spływającymi z autostrady powinien być zapewniony dojazd sprzętem do utrzymania. 6. Odległość urządzeń zabezpieczających środowisko, o których mowa w ust. 4, od zabudowy nie powinna być mniejsza niż 0,8 m. Rozdział 2 Urządzenia oświetlenia § 61. 1. Autostrada powinna być oświetlona w szczególności: 1) gdy obszar, przez który przebiega, jest oświetlony i istnieje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, 2) w obrębie węzła, jeżeli jedna z krzyżujących się dróg jest oświetlona lub znajduje się na nim MPO, 3) między odcinkami oświetlonymi, jeżeli długość odcinka nie przekracza 500 m, 4) na odcinku przyległym do obiektu mostowego, jeżeli obiekt jest oświetlony, 5) w obrębie MPO. 2. MOP powinny być oświetlone co najmniej w części obsługującej uczestników ruchu. 3. Na węźle nie oświetlonym należy oświetlić co najmniej znaki kierunku - drogowskazy umieszczone przy jezdni i nad jezdnią. 4. Światło oświetlenia nie powinno zmieniać barwy znaków. 5. Między oświetlonym a nie oświetlonym odcinkiem autostrady należy wykonać strefę przejściową o długości co najmniej 200 m o zmniejszającym się natężeniu światła. 6. Słupy oświetleniowe należy tak sytuować, aby nie powodowały zagrożenia bezpieczeństwa ruchu i nie ograniczały widoczności. Oprawy i słupy oświetleniowe powinny być umieszczone poza skrajnią autostrady. 7. Odległość lica słupa oświetleniowego od krawędzi jezdni nie może być mniejsza niż 1,0 m, jeżeli nie ma pasa awaryjnego lub opaski, i nie może być mniejsza niż 0,5 m od krawędzi pasa awaryjnego lub opaski. 8. Wymagania dotyczące natężenia oświetlenia i rozmieszczenia punktów świetlnych określa obowiązująca Polska Norma. Rozdział 3 Miejsca obsługi podróżnych § 62. 1. Autostradę należy wyposażyć w MOP. 2. MOP powinny być lokalizowane oddzielnie dla każdego kierunku ruchu. 3. Odległość między sąsiednimi MOP powinna być nie mniejsza niż 15 km. Odległość MOP od przejścia granicznego powinna wynosić nie mniej niż 3,0 km. 4. Zjazd z jedni autostrady do MOP powinien odbywać się przez pas wyłączania, wjazd na autostradę zaś przez pas włączania. 5. Zjazd z jezdni autostrady do MOP i wjazd z MOP na jezdnię autostrady nie mogą być lokalizowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu, a w szczególności: 1) w strefie oddziaływania węzła, z uwzględnieniem wymagań, o których mowa w § 115 ust. 1, 2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na jezdnię autostrady, 3) na odcinku autostrady o pochyleniu niwelety większym niż 4%, 4) nie bliżej wierzchołka łuku wypukłego niż wymagana odległość widoczności na zatrzymanie, 5) na odcinku, na którym występuje dodatkowy pas ruchu. 6. Odległości budynków na obszarze MOP od krawędzi jezdni autostrady powinny spełniać wymagania określone przepisami o drogach publicznych. 7. Usytuowanie obiektów na MOP nie może ograniczać widoczności na jezdniach manewrowych. § 63. 1. W celu określenia cech użytkowych wprowadza się następujący podział MOP: 1) MOP I o funkcji wypoczynkowej, wyposażony w stanowiska postojowe (parking), jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne i oświetlenie; dopuszcza się wyposażenie w obiekty małej gastronomii, 2) MOP II o funkcji wypoczynkowo-usługowej, wyposażony w stanowiska postojowe (parking), jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne, oświetlenie oraz w stację paliw, stanowiska obsługi pojazdów, urządzenia gastronomiczno-handlowe, informację turystyczną, 3) MOP III o funkcji wypoczynkowej i usługowej, wyposażony w obiekty, o których mowa w pkt 2, obiekty noclegowe oraz, w zależności od potrzeb, w agencję poczty, banku, biur turystycznych, biur ubezpieczeniowych. 2. MOP I usytuowany naprzeciw MOP II lub MOP III należy połączyć bezkolizyjnym przejściem dla pieszych. 3. Liczbę stanowisk postojowych w części parkingowej oraz liczbę stanowisk na stacji paliw należy określić indywidualnie z uwzględnieniem w szczególności średniego dobowego ruchu w roku (SDR) i intensywności zagospodarowania autostrady. 4. W części parkingowej MOP, w zależności od potrzeb, należy wykonać specjalnie oznakowane stanowiska do kontroli technicznej pojazdów. Wymiary i liczbę stanowisk do kontroli pojazdów ustala się indywidualnie. 5. Na obszarze MOP dopuszcza się umieszczanie reklam i tablic informacyjnych nie związanych z organizacją ruchu pojazdów. 6. W każdym zespole stanowisk postojowych w obrębie MOP należy zapewnić nie mniej niż dwa stanowiska postojowe dla samochodów osób niepełnosprawnych, specjalnie oznakowane i usytuowane blisko wejść do budynków użyteczności publicznej. 7. Uskok wysokości od 2 do 15 cm między chodnikiem a jezdnią lub innym urządzeniem użytkowanym przez osoby niepełnosprawne należy wyposażyć w rampę szerokości co najmniej 0,90 m i pochyleniu nie większym niż 15%. Dla uskoków większych od 15 cm należy stosować wymagania określone w przepisach dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. 8. MOP II i MOP III należy wyposażyć w sprzęt i urządzenia ratownicze, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach dotyczących bezpieczeństwa pożarowego. 9. Ścieki bytowo-gospodarcze i technologiczne z obiektów obsługi podróżnych i pojazdów oraz wody powierzchniowe ze stanowisk postojowych i dróg wymagają oczyszczenia przed odprowadzeniem ich do odbiorników wodnych lub do ziemi, zgodnie z wymaganiami przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska. § 64. 1. Wymiary stanowisk postojowych nie powinny być mniejsze niż podają poniższe tabele: 1) samochody osobowe: Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°] **)Długość [m]Szerokość [m] samochód osobowy904,502,30 06,002,50 samochód osobowy z przyczepą010,002,50 samochód dla osób niepełnosprawnych-4,503,60 2) samochody ciężarowe i autobusy: Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°] **)Długość [m]Szerokość [m] samochód ciężarowy908,003,50 015,003,00 autobus9010,004,00 019,003,00 samochód ciężarowy z przyczepą lub członowy90*)19,003,50 60*)19,003,50 030,003,00 *) Stanowisko postojowe samochodów ciężarowych z przyczepami lub członowych należy wykonywać jako przelotowe. **) Wymiary stanowisk postojowych przy innych kątach usytuowania w stosunku do jezdni niż podano w pkt 1 i 2 należy ustalać z zachowaniem gabarytów podanych dla α = 90°. 2. Szerokość jedni manewrowej przy stanowiskach postojowych nie powinna być mniejsza niż podaje poniższa tabela: Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°]Szerokość drogi manewrowej [m] samochód osobowy905,00 604,00 453,50 03,00 samochód ciężarowy9012,00 607,50 456,00 03,50 autobus9016,00 6010,00 457,50 03,50 3. Parametry techniczne jezdni i stanowisk postojowych na MOP podaje poniższa tabela: Parametr jezdniJednostkaRodzaj pojazdu użytkującego jednię osobowyOsobowy z przyczepąciężarowy lub autobus Szerokość jezdni jednokierunkowej 1) bez krawężnikówm3,003,504,50 2) w krawężnikachm4,504,504,50 Najmniejszy promień łuku: 1) w planiem153030 2) w przekroju podłużnym a) wypukłym250250250 b) wklęsłym150150150 Najmniejszy promień wewnętrznej krawędzi jezdnim6,0010,0010,00 Prędkość projektowakm/h30 Pochylenie podłużne stanowisk nie większe niż:%2,5 Pochylenie poprzeczne stanowisk w przedziale od - do: a) nawierzchnia ulepszona%1,5 - 2,5 b) nawierzchnia nie ulepszona%2,5 - 3,5 § 65. 1. Przejście graniczne może być zlokalizowane na koronie autostrady lub w jej sąsiedztwie poza koroną. W zależności od intensywności ruchu pojazdów ciężarowych przekraczających granicę państwową w celu usprawnienia odpraw celnych może być stosowana odrębna stacja, zwana dalej "terminalem". 2. Lokalizacja terminalu w sąsiedztwie autostrady nie może powodować zakłócenia ruchu na jezdniach i węzłach autostrady. 3. Do przejścia granicznego i do terminalu musi być zapewniony dojazd inną drogą publiczną. 4. Na dojeździe do przejścia granicznego dopuszcza się wykonanie dodatkowego pasa postojowego szerokości co najmniej 3,0 m, umieszczonego przy jezdni autostrady po jej prawej stronie, z opaską szerokości co najmniej 1,0 m i gruntowym poboczem. Długość pasa postojowego należy dostosować do wielkości natężenia ruchu granicznego, rodzajowej struktury ruchu i sposobu odprawy granicznej. Rozdział 4 Miejsca poboru opłat § 66. 1. MPO może być: 1) placem poboru opłat urządzonym na poszerzonej koronie autostrady, zwanym dalej "PPO", 2) SPO urządzoną na poszerzonej koronie łącznicy lub w węźle. 2. MPO powinno mieć: 1) plac dojazdowy i wyjazdowy, 2) zgrupowanie stanowisk poboru opłat, które powinny być wyposażone w: a) pasy przejazdowe, b) specjalny pas przejazdowy dla pojazdów ponadnormatywnych i uprzywilejowanych, c) wyspy dzielące stanowiska, na których są umieszczone kioski lub urządzenia do poboru opłat, d) urządzenia i miejsca do kontroli pojazdów ciężarowych. 3. Place dojazdowy i wyjazdowy do zgrupowania stanowisk poboru opłat, w zależności od liczby stanowisk, powinny mieć długość nie mniejszą niż: 1) na PPO - 150 m, 2) na SPO - 50 m. 4. Szerokość pasa na stanowisku poboru opłat powinna wynosić: 1) 3,0 m - jeżeli jest to pas przejazdowy, 2) 6,0 m - jeżeli jest to specjalny pas przejazdowy. 5. Wyspa dzieląca pasy przejazdowe powinna mieć szerokość nie mniejszą niż 1,6 m oraz długość nie mniejszą niż 25 m. 6. Kiosk do poboru opłat na wyspie dzielącej powinien być zabezpieczony barierą ochronną. § 67. 1. Liczbę stanowisk poboru opłat ustala się w zależności od wielkości natężenia ruchu, niezbędnego czasu dla obsługi jednego pojazdu i dopuszczalnego czasu oczekiwania uczestników ruchu. 2. Dla każdego kierunku ruchu powinny być wykonane co najmniej dwa stanowiska poboru opłat; jedno stanowisko powinno być wyposażone w specjalny pas przejazdowy. 3. Przy większej liczbie stanowisk i przy wahaniach kierunkowego rozkładu ruchu dopuszcza się wykonanie stanowisk środkowych do przemiennej obsługi kierunków ruchu. 4. SPO zlokalizowana równolegle do autostrady powinna być oddzielona pasem dzielącym szerokości co najmniej 3,0 m. 5. Zadaszenie i konstrukcja do umieszczenia sygnalizatorów i znaków informacyjnych o sposobie użytkowania pasów przejazdowych powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) skrajnia pionowa elementów trwałych zadaszenia i konstrukcji powinna wynosić co najmniej 4,70 m, 2) dolna część sygnalizatorów i znaków nie powinna znajdować się niżej niż 4,50 m od najwyższej rzędnej jezdni. Wymagania techniczne dla zadaszenia i konstrukcji określają obowiązujące Polskie Normy. § 68. Zaplecze administracyjno-kontrolne MPO powinno być wyposażone w budynki, w których, w zależności od potrzeb, należy zapewnić pomieszczenia dla policji i służb medycznych, miejsca postojowe dla pojazdów personelu oraz urządzenia łączności, zasilanie w energię i wodę, odprowadzenie ścieków. Obszar zaplecza powinien być oddzielony od PPO i SPO pasem dzielącym szerokości nie mniejszej niż 1,6 m. § 69. 1. Pochylenie podłużne odcinka, na którym jest zlokalizowane MPO, nie powinno przekraczać 2,5% zaś pasów przejazdowych nie powinno być większe niż 1,5%. 2. Pochylenie poprzeczne placu dojazdowego i wyjazdowego nie powinno być mniejsze niż 1,0%, zaś pochylenie podłużne placów nie powinno być mniejsze niż 0,5%. Rozdział 5 Urządzenia organizacji i bezpieczeństwa ruchu § 70. Znaki pionowe umieszczone obok jezdni lub nad jezdnią powinny być w szczególności odblaskowe lub oświetlone, dopuszczone do stosowania z budownictwie drogowym. § 71. 1. Materiały do oznakowania poziomego jezdni powinny być dobrze widoczne w dzień i w nocy, trwałe, nie powinny powodować obniżenia bezpieczeństwa ruchu drogowego z powodu niedostatecznych właściwości przeciwpoślizgowych lub nierówności, a także nie powinny utrudniać spływu wody powierzchniowej. 2. Do oznakowania poziomego mogą być stosowane materiały, które spełniają warunki określone w ust. 1, dopuszczone do stosowania z budownictwie drogowym. § 72. 1. Barierę ochronną stosuje się w miejscach, w których przewidywane skutki wypadku drogowego byłyby poważniejsze od skutków kolizji pojazdu z barierą. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli bariery ochronne są stosowane według zasad określonych w § 74. § 73. 1. Na autostradzie należy stosować bariery ochronne, które spełniają łącznie następujące warunki: 1) utrzymują samochód osobowy o masie 1000 kg, najeżdżający z prędkością około 100 km/h pod katem około 15°, i samochód ciężarowy lub autobus o masie 10 000 kg, najeżdżający z prędkością około 70 km/h pod kątem około 15° - wyprowadzając go w kierunku zbieżnym lub bliskim linii bariery, 2) zachowują podczas kolizji pełną integralność konstrukcyjną, w szczególności żadna z części bariery nie może ulec odłączeniu. 2. Na autostradzie można stosować barierę ochronną: 1) stalową (profilowana prowadnica na słupkach) - wysokości 0,75 m mierzonej od krawędzi pasa awaryjnego lub opaski, 2) betonową barierę pełną z łamanym zarysem ściany bocznej - wysokości 0,81 m mierzonej od krawędzi pasa awaryjnego lub opaski. 3. W wypadku gdy odległość lica prowadnicy stalowej lub podstawy betonowej bariery od lica krawężnika wynosi nie więcej niż 0,20 m, to wysokość bariery stalowej i bariery betonowej mierzy się od krawędzi nawierzchni przy krawężniku. 4. Dopuszcza się stosowanie barier o innej konstrukcji i z innych materiałów, jeżeli spełniają warunki, o których mowa w ust. 1, i uzyskały dopuszczenie do stosowania w budownictwie drogowym. 5. Zamocowanie słupków barier powinno wytrzymać obciążenie siłą uderzeniową, od nadjeżdżającego pojazdu samochodowego, przyłożoną na wysokości 0,70 m: 1) dla bariery podatnej - 35 kN, 2) dla bariery wzmocnionej - 50 kN, 3) dla bariery sztywnej - 100 kN. 6. Odległość lica prowadnicy stalowej bariery ochronnej lub podstawy betonowej bariery pełnej powinna wynosić nie mniej niż: 1) od krawędzi pasa awaryjnego - 0,50 m, 2) od krawędzi pasa ruchu - 1,00 m. 7. Dopuszcza się odległość lica prowadnicy stalowej bariery ochronnej lub podstawy betonowej bariery pełnej od krawędzi pasa ruchu 0,5 m, jeżeli na krawędzi pasa ruchu znajduje się krawężnik wysokości co najmniej 0,14 m, a prędkość projektowa nie przekracza 60 km/h. § 74. 1. Barierę skrajną na autostradzie należy stosować, gdy: 1) wysokość nasypu, mierzona na krawędzi korony, jest większa niż 2,0 m i nachylenie skarpy jest większe niż 1:3, 2) u podnóża nasypu znajduje się obiekt lub przeszkoda niebezpieczna dla uczestników ruchu, 3) nasyp jest ograniczony ścianą oporową, której wysokość jest większa niż 1,5 m, 4) przy krawędzi korony autostrady znajduje się obiekt lub przeszkoda, której odległość od krawędzi pasa awaryjnego jest mniejsza niż 1,25 m lub od krawędzi pasa ruchu - 3,5 m, 5) na zewnętrznej stronie łuku poziomego, w odległości mniejszej niż 1,5 m od krawędzi korony autostrady, może wystąpić zagrożenie dla uczestników ruchu, 6) w odległości od krawędzi pasa ruchu mniejszej niż 15,0 m znajduje się tor kolejowy lub tramwajowy w poziomie, w wykopie lub na nasypie niższym niż 1,8 m. 2. Barierę na pasie dzielącym należy stosować, gdy: 1) szerokość pasa dzielącego z opaskami jest mniejsza niż 6,0 m, 2) na pasie dzielącym znajduje się obiekt lub przeszkoda, której odległość od krawędzi pasa ruchu jest mniejsza niż 3,5 m. 3. Barierę betonową pełną stosuje się w szczególności: 1) na wąskim pasie dzielącym, 2) jako barierę osłonową przy obiekcie i przeszkodzie, 3) jako barierę skrajną w tunelu i przy ścianie oporowej, 4) na niebezpiecznym dla uczestników ruchu odcinku autostrady. 4. Bariera ochronna od strony najazdu powinna być zakończona odcinkiem przejściowym, nachylonym do powierzchni korony drogi w celu ograniczenia skutków najechania na czoło bariery. 5. W celu oddzielenia ruchu pieszych od ruchu pojazdów na obszarze MOP lub MPO dopuszcza się stosowanie bariery z poręczą. § 75. Osłony energochłonne należy stosować w miejscach szczególnego zagrożenia uczestników ruchu. Lico osłony energochłonnej w stosunku do pasa awaryjnego lub opaski powinno znajdować się w odległości określonej dla barier w § 73 ust. 6 i 7. § 76. 1. Ogrodzenie autostrady wykonuje się w celu zmniejszenia niekorzystnego oddziaływania otaczającego środowiska na bezpieczeństwo uczestników ruchu. 2. Autostradę należy ogrodzić z obu stron, na całej jej długości. 3. Ogrodzeniem może być: 1) siatka o odpowiedniej konstrukcji oczek, 2) wał ziemny z ekranem lub ekran stosowany dla ochrony środowiska. 4. Ogrodzenie autostrady powinno być zlokalizowane: 1) w pasie drogowym autostrady nie bliżej niż 0,75 m od jego granicy i co najmniej 1,0 m od krawędzi skarpy nasypu lub skarpy wykopu, 2) nie bliżej niż 1,5 m od pasa ruchu oraz 1,0 m od pasa awaryjnego lub opaski, w celu oddzielenia MOP lub MPO. 5. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej: 1) 1,5 m na obszarach zabudowanych, występowania zwierząt domowych i drobnej zwierzyny dzikiej, 2) 2,00 m na ciągach migracji zwierząt oraz występowania grubej zwierzyny dzikiej. 6. Ogrodzenie z siatki do wysokości 0,75 m powinno mieć rozstaw drutów poziomych nie większy niż 0,05 m, a drutów pionowych nie większy niż 0,30 m. 7. W pasie drogowym autostrady mogą być stosowane inne urządzenia zabezpieczające przed wkroczeniem zwierząt na autostradę. § 77. 1. Osłony przeciwolśnieniowe należy stosować w celu zapewnienia uczestnikom ruchu ochrony przed światłem padającym z przeciwnego kierunku ruchu. 2. Osłony przeciwolśnieniowe: 1) powinny przeciwdziałać olśnieniu przy wysokości oczu kierowcy samochodu osobowego 1,0 m i samochodu ciężarowego 2,5 m, 2) powinny zapewnić osłonę na całym zagrożonym olśnieniem odcinku autostrady, 3) nie powinny ograniczać widoczności, skrajni autostrady, nie powinny powodować zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu oraz zaśnieżania autostrady. 3. Osłony przeciwolśnieniowe powinny być umieszczone w szczególności: 1) między jezdniami dla przeciwnych kierunków ruchu na odcinku zagrożonym olśnieniem, w szczególności w obrębie węzła, na łuku w planie przy pochyleniu podłużnym do 2%, na którym odchylenie osi łuku od stycznej w odległości widoczności na zatrzymanie nie jest większe niż szerokość pasa dzielącego zwiększona o 2,0 m, 2) wzdłuż łącznicy węzła, na której ruch pojazdów jest przeciwny do kierunku ruchu na autostradzie, 3) między jednią autostrady a równolegle do niej przebiegającą inną drogą lub torem kolejowym, 4) między jezdnią autostrady a MOP, na którym ruch pojazdów widoczny z autostrady odbywa się w przeciwnym kierunku. 4. Jako osłony przeciwolśnieniowe mogą być stosowane: 1) osłony z krzewów, 2) osłony z materiałów naturalnych lub sztucznych, 3) sztuczne formy terenowe, takie jak groble i wały ziemne. § 78. 1. Osłony przeciwwietrzne powinny być stosowane na odcinku autostrady narażonym na działanie silnych wiatrów bocznych, które mogą zagrażać bezpieczeństwu ruchu, a w szczególności na dojazdach do mostu, przy przekroczeniu doliny, wąwozu. 2. Jako urządzenia przeciwwietrzne stosuje się: 1) osłony z drzew, krzewów, 2) osłony z materiałów naturalnych lub sztucznych, 3) sztuczne formy terenowe, takie jak wały ziemne, groble. 3. Rodzaj i miejsce zastosowania osłon przeciwwietrznych określa się po rozpoznaniu siły, kierunku i częstotliwości wiatru. § 79. 1. Autostrada, w zależności od potrzeb, powinna być wyposażona w urządzenia sterowania i zarządzania ruchem. 2. Urządzenia sterowania ruchem mogą obejmować: 1) urządzenia zbierania danych o ruchu drogowym, 2) sygnalizację świetlną stosowaną w zależności od potrzeb na węźle i autostradzie, 3) sygnalizację świetlną na dojeździe do przejścia granicznego lub MPO. 3. Urządzenia zarządzania ruchem mogą obejmować: 1) zdalne kierowanie znakami o zmienianej treści, 2) informację radiową odcinkową lub lokalną. § 80. 1. Na koronie autostrady, w zależności od potrzeb, umieszcza się: 1) znaki drogowe oraz słupki prowadzące na krawędzi korony i w pasie dzielącym autostrady, 2) słupki przeszkodowe, 3) sygnalizatory wiatru, mgły, gołoledzi, które ostrzegają uczestników ruchu o występujących zagrożeniach, 4) urządzenia do pomiaru i kontroli ruchu, 5) kolumny łączności alarmowej. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 5, nie mogą naruszać skrajni drogowej, a odległość tych urządzeń od zewnętrznej krawędzi pasa awaryjnego lub opaski nie może być mniejsza niż 1,0 m. Rozdział 6 Urządzenia infrastruktury technicznej nie związane z autostradą § 81. 1. Urządzenie infrastruktury technicznej nie związane z autostradą umieszczone w pasie drogowym nie może naruszać elementów technicznych autostrady oraz nie może przyczyniać się do zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu lub zmniejszania wartości użytkowej autostrady. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, to: 1) linie elektroenergetyczne wysokiego i niskiego napięcia oraz linie telekomunikacyjne, 2) przewody kanalizacyjne nie służące do odwodnienia autostrady, gazowe, ciepłownicze i wodociągowe, 3) urządzenia wodnych melioracji, 4) urządzenia podziemne specjalnego przeznaczenia, 5) inne trasy komunikacyjne, 6) budowle nie związane z obsługą autostrady. 3. Urządzenia liniowe przebiegające poprzecznie nad autostradą nie mogą naruszyć jej skrajni. Urządzenie oddziałujące niekorzystnie na uczestników ruchu powinno być odpowiednio zabezpieczone i umieszczone w bezpiecznej odległości. 4. Urządzenie liniowe przechodzące przez korpus autostrady nie może zmniejszać stateczności i nośności korpusu oraz nawierzchni, naruszać urządzeń odwadniających i innych podziemnych urządzeń autostrady. 5. Urządzenia liniowe przecinające poprzecznie autostradę lub zlokalizowane wzdłuż autostrady muszą być wykonane w taki sposób, aby nie ograniczały możliwości przebudowy lub modernizacji autostrady. 6. Urządzenia infrastruktury technicznej przebiegające wzdłuż autostrady, w zależności od sposobu prowadzenia, powinny być usytuowane jako: 1) linie napowietrzne, w sposób określony w przepisach o drogach publicznych, 2) linie podziemne kablowe co najmniej 1,0 m za pasem drogowym autostrady i co najmniej 2,0 m od środka pni istniejących lub planowanych drzew. 7. Urządzenia podziemne rurowe powinny być usytuowane poza pasem drogowym autostrady w taki sposób, aby: 1) nie wpływały ujemnie na system korzeniowy drzew w pasie drogowym autostrady, 2) wykopy pod te urządzenia nie naruszały pasa drogowego autostrady. 8. Budowle infrastruktury technicznej nie związane z funkcją autostrady należy lokalizować w odległościach określonych w przepisach o drogach publicznych. Rozdział 7 Urządzenia techniczne autostrady § 82. 1. Autostrada powinna być wyposażona w OUA. Przez OUA rozumie się teren wyposażony w urządzenia i obiekty umożliwiające konserwację i naprawę elementów autostrady i zapewnienia przejezdności w ciągu całego roku oraz, w zależności od potrzeb, w urządzenia do likwidacji skażenia środowiska. 2. OUA powinien zapewnić utrzymanie odcinka autostrady o długości nie większej niż 60 km. 3. OUA ze względów organizacyjnych powinien być lokalizowany przy węźle. Dopuszcza się lokalizację OUA przy autostradzie w innym miejscu, lecz połączenie jego z autostradą powinno być przeznaczone wyłącznie dla pojazdów służbowych. Pojazdy te nie mogą powodować zakłócenia ruchu ani pogorszenia stanu bezpieczeństwa. 4. W budynkach technicznych OUA należy zapewnić, w zależności od potrzeb, pomieszczenia dla urządzeń sterowania ruchem, łączności alarmowej, informacji radiowej, policji, służb medycznych, pomocy drogowej i jednostek krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. 5. OUA, w zależności od potrzeb, należy wyposażyć w obiekty i urządzenia, w tym w szczególności w garaż, magazyn, warsztat, stację meteorologiczną, parking; ponadto OUA należy zaopatrzyć w wodę, energię elektryczną, oczyszczalnię ścieków. 6. Autostradę, w zależności od potrzeb, wyposaża się w place techniczne, w szczególności przeznaczone do magazynowania materiałów zimowego utrzymania. Połączenie placu z jezdnią autostrady powinno być przeznaczone wyłącznie dla pojazdów służbowych. Pojazdy te nie mogą powodować zakłócenia ruchu na autostradzie ani pogorszenia stanu bezpieczeństwa. § 83. 1. W pasie drogowym autostrady, w zależności od potrzeb, może być zlokalizowany pas technologiczny po obu lub po jednej stronie autostrady. 2. Pas technologiczny lokalizuje się na odcinku autostrady, na którym występują potrzeby związane z utrzymaniem lub ochroną autostrady, a także do umieszczenia podziemnych urządzeń infrastruktury technicznej. 3. Pas technologiczny w części przeznaczonej do ruchu pojazdów służb utrzymania autostrady powinien być utwardzony. 4. Lokalizacja pasa technologicznego nie powinna powodować obniżenia cech użytkowych autostrady. 5. Szerokość, pochylenie podłużne i poprzeczne pasa technologicznego powinny umożliwiać jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem. DZIAŁ IV NOŚNOŚĆ I STATECZNOŚĆ BUDOWLI ZIEMNYCH ORAZ KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI AUTOSTRADY Rozdział 1 Wymagania ogólne § 84. 1. Konstrukcję autostradowej budowli ziemnej oraz konstrukcję nawierzchni autostrady należy projektować i wykonywać w taki sposób, aby 1) przenosiły wszystkie oddziaływania i wpływy mogące występować podczas budowy i użytkowania, 2) miały odpowiednią trwałość, z uwzględnieniem przewidywanego okresu eksploatacji, rodzaju wbudowanych materiałów, kosztów budowy i utrzymania, 3) nie uległy zniszczeniu w wyniku awarii w stopniu nieproporcjonalnym do jej przyczyny. 2. Przez pojęcie nawierzchnia autostrady rozumie się w rozporządzeniu nawierzchnię zasadniczych i dodatkowych pasów ruchu, pasów awaryjnych, pasów wyłączania i włączania oraz jezdnie łącznic, MOP i MPO. § 85. Wymagania, o których mowa w § 84 ust. 1, uznaje się za zachowane, jeżeli są spełnione równocześnie: 1) warunki określone w rozporządzeniu, zapewniające nieprzekroczenie stanów granicznych nośności i stanów granicznych przydatności do użytkowania w każdym z elementów oraz w całej konstrukcji budowli ziemnej i nawierzchni autostrady, 2) wymagania dotyczące materiałów i wyrobów dopuszczonych do obrotu i stosowania w budownictwie drogowym, 3) procedury kontrolne wykonawstwa i użytkowania określone w rozporządzeniu oraz w obowiązujących Polskich Normach. Rozdział 2 Autostradowa budowla ziemna § 86. 1. Sprawdzenie ogólnej stateczności skarp, zboczy oraz ścian oporowych, a także nośności podłoża budowli ziemnej, należy wykonywać zgodnie z obowiązującą Polską Normą. 2. Pochylenia skarp nasypów i wykopów powinny być zgodne z wymaganiami, o których mowa w § 30. Wskaźniki stateczności skarp i zboczy określane indywidualnie metodami podanymi w obowiązującej Polskiej Normie nie powinny być mniejsze niż 1,5. Przy sprawdzaniu ogólnej stateczności ściany oporowej i uskoku naziomu lub w wypadku możliwości wystąpienia osuwiska zbocza, łącznie ze ścianą oporową, wymagane współczynniki korekcyjne należy przyjmować według obowiązującej Polskiej Normy. 3. Nośność podłoża budowli ziemnej należy sprawdzać zgodnie z obowiązującą Polską Normą. 4. Sprawdzenie stanów granicznych przydatności do użytkowania należy wykonywać zgodnie z obowiązującą Polską Normą. Przekroczenie stanów granicznych przydatności do użytkowania uniemożliwia eksploatowanie budowli ziemnej na skutek jej odkształceń, przemieszczeń lub drgań. 5. Dopuszczalne osiadania eksploatacyjne powierzchni korpusu nasypu i podłoża budowli ziemnej nie powinny przekraczać wartości określonych w obowiązującej Polskiej Normie. 6. Obliczenia osiadania nasypu i podłoża budowli ziemnej mogą być pominięte, jeśli do głębokości strefy aktywnej, określonej zgodnie z obowiązującą Polską Normą, występują grunty: 1) skaliste i kamieniste, 2) niespoiste (drobnoziarniste i gruboziarniste w stanie średnio zagęszczonym, zagęszczonym lub bardzo zagęszczonym), 3) spoiste w stanie zwartym, półzwartym i twardoplastycznym. 7. W wypadku posadowienia nasypu na gruntach bardzo ściśliwych, konstrukcję budowli ziemnej należy sprawdzać obliczeniowo. 8. Parametry stanu granicznego użytkowania ścian oporowych należy przyjmować zgodnie z obowiązującą Polską Normą. § 87. Nośność i stateczność budowli ziemnej oraz ścian oporowych uzyskuje się w szczególności przez skuteczne i sprawne ich odwodnienie. § 88. Na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej powinny być stosowane zabezpieczenia budowli ziemnej, odpowiednio do kategorii terenów górniczych. § 89. W celu prawidłowego zaprojektowania i wykonania budowli ziemnej należy przeprowadzać badania geologiczne i geotechniczne gruntów, zgodnie z wymaganiami określonymi w obowiązujących Polskich Normach. W trakcie użytkowania należy prowadzić regularną kontrolę budowli ziemnej. § 90. Rozbudowa lub przebudowa budowli ziemnej powinna być poprzedzona oceną jej stanu technicznego. Rozdział 3 Konstrukcja nawierzchni autostrady § 91. 1. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja osiągnęła stan zmęczenia, charakteryzujący się obniżonymi właściwościami mechanicznymi materiałów nawierzchni. Kryterium stanu granicznego nośności określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli degradacja nawierzchni osiągnęła poziom uniemożliwiający bezpieczne użytkowanie konstrukcji. Kryteria bezpiecznego użytkowania konstrukcji nawierzchni określa § 119 i załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 92. Konstrukcję nawierzchni autostrady należy projektować indywidualnie. § 93. Nawierzchnia autostrady powinna spełniać wymagania, o których mowa w § 84 ust. 1, w warunkach prognozowanego ruchu, w okresie eksploatacji nie krótszym niż 30 lat dla nawierzchni z betonu cementowego i 20 lat dla nawierzchni podatnych i półsztywnych. Okresem eksploatacji nazywa się czas między oddaniem nawierzchni do użytku a osiągnięciem stanu granicznego nośności lub przydatności do użytkowania. § 94. Dopuszczalna wartość nacisku na pojedynczą oś pojazdu dla nawierzchni autostrady wynosi 115 kN. § 95. 1. Nową lub modernizowaną nawierzchnię autostrady należy dostosować do przewidywanego natężenia ruchu. Jako podstawę należy przyjmować wyniki ostatniego generalnego pomiaru ruchu dotyczące w szczególności natężenia ruchu oraz struktury rodzajowej pojazdów. Dopuszcza się wykorzystanie wyników specjalnie przeprowadzonych pomiarów ruchu. 2. W strukturze rodzajowej ruchu, dla celów wymiarowania nawierzchni, należy uwzględniać co najmniej następujące kategorie pojazdów: 1) samochody ciężarowe bez przyczep, 2) pojazdy członowe (samochody ciężarowe z przyczepami, ciągniki siodłowe), 3) autobusy, 4) inne (pojazdy nietypowe). § 96. Rozbudowa i przebudowa nawierzchni autostrady powinna być poprzedzona oceną stanu konstrukcji nawierzchni oraz jej podłoża. § 97. Na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej powinny być stosowane zabezpieczenia nawierzchni autostrady, odpowiednio do kategorii terenów górniczych. DZIAŁ V BEZPIECZEŃSTWO Z UWAGI NA MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA POŻARU, KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ LUB INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROŻENIA § 98. 1. Autostrada i urządzenia z nią związane powinny być zaprojektowane i wybudowane w sposób: 1) zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 2) umożliwiający dostęp służb ratowniczych do miejsca zdarzenia, o którym mowa w pkt 1, 3) nie pogarszający stanu bezpieczeństwa ludzi, obiektów budowlanych i terenów w sąsiedztwie autostrady, a w szczególności nie wydłużający czasu dojazdu służb ratowniczych oraz dostępu do zaopatrzenia wodnego dla celów ratowniczych. 2. Warunki bezpieczeństwa, w tym warunki podjęcia działań przez służby ratownicze, powinny być uzgodnione na etapie projektowania autostrady z właściwymi komendantami wojewódzkimi Państwowej Straży Pożarnej oraz Policji. 3. Wymagania dotyczące zasad i organizacji prowadzenia działań ratowniczych na autostradzie powinny być zawarte w planach działań ratowniczych. § 99. Autostrada powinna być zabezpieczona przed skutkami awarii urządzeń piętrzących wodę. § 100. Urządzenia odprowadzające wodę poza pas drogowy autostrady powinny umożliwiać zablokowanie odpływu ścieków zanieczyszczonych materiałami niebezpiecznymi, które przedostały się do tych urządzeń w wyniku zdarzeń, o których mowa w § 98 ust. 1 pkt 1. § 101. 1. W pasie dzielącym jezdnie autostrady należy wykonać przejazdy awaryjne na jezdnię przeznaczoną dla przeciwnego kierunku ruchu, w odstępach nie większych niż 4 km, z wyłączeniem tuneli, mostów i wiaduktów. 2. Przejazdy awaryjne, o których mowa w ust. 1, powinny być lokalizowane w szczególności w obrębie MOP, OUA i PPO, a także przy węzłach, tunelach, mostach i wiaduktach. 3. Przejazd awaryjny przez pas dzielący powinien mieć konstrukcję nawierzchni taką jak jezdnia autostrady, ukształtowanie umożliwiające przejazd pojazdów z jednej jezdni na drugą oraz zapewniać sprawne odprowadzenie wody powierzchniowej. Długość przejazdu powinna być dostosowana do potrzeb i nie może być mniejsza niż 75 m. 4. Na przejeździe awaryjnym przez pas dzielący nie należy umieszczać żadnych obiektów i urządzeń z wyjątkiem bariery ochronnej, która powinna mieć łatwo rozbieralną konstrukcję, nie utrudniającą w stanie złożonym ruchu na autostradzie. § 102. 1. W rejonie wyznaczonych przejazdów drogowych, w zależności od potrzeb służb ratowniczych lub służb utrzymania, należy zapewnić wjazdy awaryjne z drogi krzyżującej się z autostradą na każdą jezdnię autostrady. 2. Jezdnia wjazdu awaryjnego powinna odpowiadać warunkom technicznym dla dróg pożarowych określonych w odrębnych przepisach. 3. Odległość wjazdu awaryjnego od obiektu mostowego przejazdu drogowego powinna być ustalona odpowiednio do warunków miejscowych. 4. Na wjeździe awaryjnym, w miejscu połączenia z jezdnią autostrady, nie należy umieszczać żadnych obiektów i urządzeń, z wyjątkiem bariery ochronnej, która powinna mieć łatwo rozbieralną konstrukcję. 5. Wjazd awaryjny powinien być zamknięty dla ruchu, odpowiednio zabezpieczony i oznakowany. § 103. 1. Każdy MOP II i MOP III oraz OUA powinny mieć nie mniej niż dwa stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi, usytuowane w odległości nie mniejszej niż 30 m od budynków i urządzeń przeznaczonych do obsługi podróżnych, a także od stanowisk postojowych dla innych pojazdów. 2. Stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi nie mogą być lokalizowane w zagłębieniach terenu, w terenie podmokłym oraz w odległości mniejszej niż 10 m od rowów, studzienek i urządzeń melioracyjnych. 3. Stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinny mieć odrębny system odwodnienia, zaopatrzony w urządzenia do przejmowania i neutralizacji wycieków niebezpiecznych substancji. 4. Nawierzchnia stanowiska postojowego dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinna być utwardzona, nienasiąkliwa oraz zapobiegająca przenikaniu substancji chemicznej do gruntu i urządzeń melioracyjnych. 5. Ukształtowanie stanowisk postojowych dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinno uniemożliwiać rozprzestrzenianie się ewentualnego rozlewiska materiałów niebezpiecznych poza ich teren. 6. Do stanowisk postojowych dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinien być doprowadzony dojazd o parametrach technicznych określonych w przepisach dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi pożarowe. § 104. 1. W ogrodzeniu pasa drogowego autostrady należy umieszczać bramy awaryjne szerokości nie mniejszej niż 3,6 m, zlokalizowane w miejscach przydatnych dla służb ratowniczych i utrzymania autostrady. Bramy awaryjne powinny być w szczególności lokalizowane w miejscach zapewniających dostęp do zaopatrzenia wodnego i dróg pożarowych. 2. Brama awaryjna powinna być zamknięta i w uzasadnionych wypadkach otwierana przez służby, dla których jest ona przeznaczona. 3. Do bramy awaryjnej należy doprowadzić utwardzony dojazd. § 105. 1. Ekran akustyczny długości większej niż 400 m powinien mieć wyjścia awaryjne, każde szerokości nie mniejszej niż 1,4 m, w odstępach nie większych niż co 200 m. 2. Między wyjściami awaryjnymi należy umieścić, w odstępach nie rzadziej niż co 100 m, informacje widoczne dla uczestników ruchu, wskazujące kierunek, w którym znajduje się najbliższe wyjście awaryjne. § 106. 1. Zaopatrzenie wodne dla celów ratowniczych w pasie drogowym autostrady powinno być wykonane przy wykorzystaniu istniejących cieków i zasobów wodnych, z uwzględnieniem odrębnego zaopatrzenia wodnego dla obiektów MOP, OUA i PPO, spełniającego wymagania obowiązujących Polskich Norm. 2. Wielkość i rodzaj zaopatrzenia wodnego należy ustalić z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. § 107. 1. Łączność alarmowa powinna zapewniać osobom znajdującym się w pasie drogowym autostrady możliwość wezwania pomocy w ciągu całej doby. 2. Kolumny alarmowe powinny być umieszczone w szczególności: 1) przy gruntowym poboczu autostrady, po obu stronach autostrady, naprzeciwko siebie, w odstępach nie większych niż 2 km, 2) na MOP oraz, w zależności od potrzeb, w innych miejscach. 3. Kolumna alarmowa, oznaczona numerem i standardowym znakiem z symbolem słuchawki, powinna być wyraźnie widoczna z jezdni, obok której się znajduje, w każdych warunkach atmosferycznych. Kolumna alarmowa może być wyposażona w sygnalizator zagrożenia, włączany przez służby zarządzające ruchem. 4. Kolumna alarmowa powinna być umieszczona na platformie o wymiarach nie mniejszych niż 1,5 m na 1,0 m, a dojście do niej od strony jezdni powinno mieć szerokość nie mniejszą niż 1,0 m i być przystosowane dla osób niepełnosprawnych. 5. W wypadku gdy kolumna alarmowa jest umieszczona przy krawędzi korony autostrady na nasypie wysokości większej niż 1,5 m, należy platformę od strony skarpy wyposażyć w poręcze. 6. Czynności, które należy wykonać w celu wezwania pomocy, powinny wskazywać piktogramy. 7. Na odcinku między kolumnami alarmowymi należy po prawej stronie jezdni autostrady umieścić, w odstępach nie rzadziej niż co 100 m, informację wskazującą kierunek, w którym znajduje się najbliższa kolumna alarmowa. 8. Łączność alarmowa powinna być układem nadawczo-odbiorczym, z ciągłą kontrolą niezawodności i identyfikacji miejsca nadania sygnału. 9. Wyposażenie stanowiska zarządzania wywołaniami alarmowymi, zlokalizowanego w OUA, powinno umożliwiać identyfikację meldunku pomocy i zainicjowanie niezbędnych działań ratowniczych. 10. Łączność alarmowa, w zależności od potrzeb, może być przystosowana do korzystania przez służby utrzymania autostrady i policji. § 108. Systemy sterowania i zarządzania ruchem mogą spełniać także funkcje łączności alarmowej, lecz nie powinny ograniczać zakresu działania łączności, o której mowa w § 107. § 109. W OUA należy przewidzieć centrum koordynacji działań ratowniczych wyposażone w środki techniczne i materiałowe dostosowane do potrzeb. § 110. 1. Obiekty budowlane w pasie drogowym autostrady powinny być wyposażone w sprzęt gaśniczy i ratowniczy zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. 2. MPO powinny być dodatkowo wyposażone w jedną gaśnicę o masie środka gaśniczego nie mniejszej niż 6 kg na dwa stanowiska poboru opłat. DZIAŁ VI BEZPIECZEŃSTWO UŻYTKOWANIA Rozdział 1 Wymagania ogólne § 111. Obiekty i urządzenia w pasie drogowym autostrady, przeznaczone dla uczestników ruchu, powinny być dostępne dla osób niepełnosprawnych. § 112. Słupy urządzeń organizacji i zarządzania ruchem oraz słupy oświetleniowe, które mogą stanowić zagrożenie dla uczestników ruchu na autostradzie, powinny być wyposażone w przeguby lub podstawy ograniczające zagrożenie bezpieczeństwa. § 113. 1. Urządzenia bezpieczeństwa ruchu, chroniące pojazdy przed zjechaniem z jezdni autostrady lub przed uderzeniem w obiekt lub przeszkodę stałą w pobliżu jezdni, powinny być konstrukcyjnie przystosowane do minimalizacji skutków zdarzeń, w szczególności zagrażających życiu i zdrowiu uczestników ruchu. 2. Urządzenia w pasie drogowym autostrady, które nie są przeznaczone dla uczestników ruchu i mogą stanowić zagrożenie bezpieczeństwa, powinny być zabezpieczone urządzeniem ochronnym, w szczególności ogrodzeniem, barierą lub urządzeniem ostrzegawczym. § 114. Światło oświetlenia w pasie drogowym autostrady nie powinno być uciążliwe dla uczestników ruchu na autostradzie i nie może powodować ich olśnienia. § 115. 1. Zjazdy z jezdni autostrady i wjazdy na jezdnię autostrady, łącznicy oraz na jezdnię zbierająco-rozprowadzającą powinny być łatwo rozpoznawalne oraz zrozumiałe dla uczestników ruchu, a ich rozmieszczenie nie może stanowić uciążliwości dla ruchu oraz zagrożenia bezpieczeństwa. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się w odniesieniu do jezdni autostrady za spełnione, jeżeli: 1) odległość między ostatnim wjazdem i pierwszym zjazdem sąsiadujących ze sobą węzłów, węzła z MOP lub PPO, a także MOP i PPO, jest nie mniejsza niż 2700 m w wypadku węzła typu WA, nie mniejsza niż 2000 m w wypadku węzła typu WB, a w wypadku PPO nie mniejsza niż 600 m; odległość ta jest mierzona od końca pasa włączania do początku pasa wyłączania węzła, MOP lub PPO, 2) odległość między dwoma następującymi po sobie zjazdami z jezdni autostrady na węźle jest nie mniejsza niż 300 m, 250 m i 200 m, odpowiednio dla prędkości projektowych autostrady 120, 100 i 80 km/h; odległość ta jest mierzona od końca pierwszego pasa wyłączania do początku drugiego pasa wyłączania, 3) odległość między dwoma następującymi po sobie wjazdami na jezdnię autostrady na węźle jest nie mniejsza niż 200 m; odległość ta jest mierzona od końca pierwszego pasa włączania do końca powierzchni wyłączonej z ruchu, otwierającej następny pas włączania. 3. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się w odniesieniu do jezdni łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej w węźle za spełnione, jeżeli: 1) odległość między kolejnymi zjazdami z łącznicy lub z jezdni zbierająco-rozprowadzającej jest nie mniejsza niż wynika to z możliwości umieszczenia informacyjnych znaków pionowych, zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach w sprawie znaków i sygnałów drogowych, 2) odległość między kolejnymi wjazdami na łącznicę lub jezdnię zbierająco-rozprowadzającą jest nie mniejsza niż 150 m; odległość ta jest mierzona od końca pierwszego pasa włączania do początku drugiego pasa włączania. § 116. 1. Autostradę należy wyposażyć w urządzenia zapobiegające wejściu na pas drogowy osób nie będących jej użytkownikami oraz zwierząt, jeżeli ich obecność może stanowić uciążliwość dla ruchu lub zagrożenie jego bezpieczeństwa. 2. Niezbędne szlaki migracji zwierząt, przecięte w wyniku budowy lub eksploatacji autostrady, powinny być odtworzone przez budowę nadziemnych lub podziemnych przejść dla zwierząt. Rozdział 2 Wymagania widoczności § 117. 1. Na każdym pasie jezdni autostrady powinna być zapewniona co najmniej odległość widoczności pozwalająca kierowcy pojazdu poruszającego się z prędkością 130 km/h przy prędkości projektowej 120 km/h, 110 km/h przy prędkości projektowej 100 km/h i 100 km/h przy prędkości projektowej 80 km/h na zatrzymanie pojazdu przed przeszkodą na jezdni. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli cel obserwacji znajdujący się nad osią pasa ruchu, na wysokości nie większej niż 0,45 m przy prędkości projektowej 120 i 100 km/h, na wysokości nie większej niż 0,30 m przy prędkości projektowej 80 km/h, na wysokości nie większej niż 0,15 m przy prędkości projektowej 70 km/h i 0,0 m przy prędkości projektowej mniejszej niż 70 km/h, jest widoczny z punktu obserwacyjnego, zlokalizowanego na wysokości 1,0 m nad osią tego samego pasa ruchu z odległości nie mniejszej niż podana w tabeli: Prędkość [km/h]Najmniejsza odległość widoczności na zatrzymanie [m], na pochyleniu [%]: ≤-10-8-6-4-202468≥10 130--390350330310300290280-- 120--340310290270260250240-- 110--280260240230220200- 100-220200190170- 90210180160140130 80160140120110100 70110100908580 60807060 50555045 404035 302520 3. Na łącznicy, jezdni zbierająco-rozprowadzającej oraz na jezdni manewrowej MOP, należy zapewnić co najmniej odległość widoczności, o której mowa w ust. 2, przyjmując prędkość projektową każdej z wymienionych jezdni. § 118. 1. Na wjeździe na jezdnię autostrady, jezdnię zbierająco-rozprowadzającą lub na jezdnię łącznicy, należy zapewnić wolne od przeszkód pola widoczności, o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Na zjeździe z jezdni autostrady należy zapewnić widoczność nosa wyspy rozdzielającej pas wyłączania od jezdni z odległości nie mniejszej niż 180 m, a zjazdu z łącznicy lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej z odległości nie mniejszej niż 100 m. 3. Odległości, o których mowa w ust. 2, mogą być zmniejszone nie więcej niż o jedną czwartą w węzłach na obszarze zabudowanym. 4. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, dotyczą także zjazdu i wjazdu do MOP oraz OUA. Rozdział 3 Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady § 119. Nawierzchnie autostrady, o których mowa w § 84 ust. 2, powinny zapewniać bezpieczeństwo użytkowania przez spełnienie wymagań określonych w § 120 w zakresie: 1) równości podłużnej, 2) równości poprzecznej (koleiny), 3) właściwości przeciwpoślizgowych. § 120. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania nawierzchni autostrady należy: 1) realizować procedury kontroli wykonawstwa zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 121, 2) prowadzić okresową kontrolę parametrów technicznych nawierzchni decydujących o bezpieczeństwie użytkowania, umożliwiającą klasyfikację stanu technicznego nawierzchni. 2. Elementami systemu okresowej kontroli są: 1) pomiary parametrów technicznych nawierzchni autostrady, 2) ocena stanu technicznego nawierzchni. 3. Kontrola stanu technicznego nawierzchni autostrady dotyczy każdej jezdni autostrady i obejmuje: 1) równość podłużną, 2) równość poprzeczną, 3) właściwości przeciwpoślizgowe, 4) stan powierzchni (pęknięcia, ubytki i deformacje), 5) nośność. § 121. 1. Nowe i remontowane nawierzchnie autostrady podlegają technicznemu odbiorowi robót zanikających, odbiorowi ostatecznemu i pogwarancyjnemu. Odbiór robót zanikających oraz odbiór ostateczny dotyczą oceny parametrów technicznych podłoża i warstw konstrukcyjnych nawierzchni. Obiór pogwarancyjny dotyczy oceny parametrów technicznych warstwy ścieralnej nawierzchni autostrady po upływie okresu gwarancyjnego. 2. Badaniom odbiorczym nawierzchni autostrady podlegają w szczególności parametry związane z cechami użytkowymi, to jest równość podłużna, profil poprzeczny oraz właściwości przeciwpoślizgowe. Warunki prowadzenia odbiorów nawierzchni autostrady w zakresie wymienionych cech są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 3. Nośność uznaje się za dobrą, jeżeli nawierzchnia uzyskuje pozytywne oceny następujących badań, wykonywanych zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami: 1) zagęszczenie podłoża gruntowego, 2) jakości surowców, 3) jakości przygotowywanych materiałów: betonu asfaltowego i cementowego, 4) jakości wykonania warstw nawierzchni, oraz jeżeli grubości warstw określane na podstawie rzędnych wysokościowych podłoża gruntowego, podbudowy i warstwy ścieralnej są zgodne z wymaganiami, o których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia § 122. 1. Warunki przeprowadzania pomiarów parametrów technicznych nawierzchni autostrady oraz klasyfikacja stosowana do oceny jej stanu są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady uważa się za spełnione, jeżeli kwalifikuje się ona do klasy B lub wyższej ze względu na ocenę jej parametrów technicznych, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady uważa się za przekroczone, jeżeli nawierzchnia kwalifikuje się do klasy C ze względu na ocenę co najmniej jednego z parametrów technicznych, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia. DZIAŁ VII OCHRONA ŚRODOWISKA § 123. W celu ochrony środowiska przed uciążliwością autostrady stosuje się w projektowaniu, budowie i eksploatacji autostrady zasady i warunki określone w rozporządzeniu, w odrębnych przepisach i obowiązujących Polskich Normach. § 124. Badania i oceny związane z oddziaływaniem projektowanej autostrady na środowisko należy sporządzać zgodnie z przepisami w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania autostrady na środowisko, grunty rolne i leśne oraz na dobra kultury objęte ochroną. § 125. Autostrada powinna być budowana w taki sposób, aby w możliwie największym stopniu ograniczać jej negatywne oddziaływania na środowisko, a w szczególności: 1) metody i sposoby budowy powinny uwzględniać wymagania związane z ochroną środowiska i przewidywać zabezpieczenia konieczne dla ochrony jego cech w sąsiedztwie autostrady, 2) materiały i wyroby przeznaczone do budowy autostrady nie mogą powodować przekraczania dopuszczalnych norm obecności szkodliwych czynników w środowisku, 3) realizacja budowy oraz stosowane technologie nie mogą powodować nie przewidzianych ocenami oddziaływania na środowisko negatywnych wpływów na komponenty środowiska podczas budowy. § 126. 1. W procesie projektowania i budowy autostrady należy stosować środki ochrony środowiska, odpowiednio do wskazań ocen oddziaływania na środowisko. 2. Autostradę należy tak projektować, aby przeciwdziałać negatywnym zmianom w istniejącym środowisku, jakie mogą się pojawić w czasie jej budowy i eksploatacji. 3. Jeżeli zaprojektowanie autostrady zgodnie z ust. 2 nie jest możliwe, w projekcie należy przewidzieć stosowanie rozwiązań technicznych ograniczających negatywne oddziaływania autostrady na środowisko. Należy je stosować, gdy wpływ negatywnych czynników związanych z budową i eksploatacją autostrady przekracza w strefie jej oddziaływania wartości dopuszczalne. § 127. Doboru najwłaściwszych środków ochrony środowiska należy dokonywać przy opracowywaniu podstawowej dokumentacji technicznej. Dobór tych środków powinien być zweryfikowany w projekcie budowlanym, w ramach oceny przyjętych rozwiązań projektowych dotyczących ochrony środowiska. § 128. Skuteczność środków zastosowanych do ochrony środowiska może być weryfikowana odpowiednio do potrzeb za pomocą systemu monitorowania środowiska. Zakres stosowanego systemu powinien być określony w ocenach oddziaływania na środowisko i powinien dotyczyć odcinków autostrady, na których średni dobowy ruch w roku (SDR) przekracza 20 tys. pojazdów na dobę. § 129. Środki ochrony środowiska powinny zapewnić wymagane warunki korzystania ze środowiska, określone we wskazaniach lokalizacyjnych, w decyzji o ustaleniu lokalizacji autostrady i w pozwoleniu na budowę oraz wynikających z ocen oddziaływania na środowisko. DZIAŁ VIII PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE § 130. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budowy autostrad, wobec których przed dniem wejścia w życie rozporządzenia została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji. § 131. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 maja 1997 r. (poz. 392) Załącznik nr 1 SCHEMAT PRZEKROJU POPRZECZNEGO KORONY AUTOSTRADY Ilustracja Załącznik nr 2 SCHEMAT SKRAJNI AUTOSTRADY Ilustracja Załącznik nr 3 WARUNKI WIDOCZNOŚCI NA WJAZDACH 1. W celu bezpiecznego i sprawnego wykonania manewru włączenia na wjeździe na jezdnię autostrady, na jezdnię zbierająco-rozprowadzającą lub na łącznicę należy zapewnić pole widoczności potrzebne kierującym pojazdami: 1) przy zbliżaniu się do pasa włączania, oznaczone na rysunku 1 figurą ABCD, 2) na całej długości pasa włączania, oznaczone na rysunku 2 figurą EFG. 2. Punkty od A do G, będące wierzchołkami pól widoczności, o których mowa w pkt 1, należy umieścić nad jezdnią na wysokości 1 m. 3. Punkt A jest punktem obserwacyjnym umieszczonym w osi jezdni wjazdu w odległości nie mniejszej niż 50 m od końca powierzchni wyłączonej z ruchu. 4. Punkt B jest celem obserwacji umieszczonym w osi pasa włączania przy końcu powierzchni wyłączonej z ruchu. 5. Punkt C jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni, na którą jest wjazd, przy końcu powierzchni wyłączonej z ruchu. 6. Punkt D jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni, na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż 100 m od końca powierzchni wyłączonej z ruchu. 7. Punkt E jest punktem obserwacyjnym umieszczonym w osi pasa włączania i poruszającym się po pasie włączania od jego początku przy końcu powierzchni wyłączonej z ruchu do końca pasa włączania. 8. Punkt F jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni, na którą jest wjazd, i poruszającym się z punktem E. 9. Punkt G jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni, na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż Lb od punktu F. Długość odcinka Lb należy określać korzystając z rysunku 3. 10. Pola widoczności, o których mowa w pkt 1, powinny być wolne od stałych przeszkód. Ilustracja ABCD - pole widoczności Rys. 1 Ilustracja EFG - pole widoczności Rys. 2 Ilustracja Rys. 3 Załącznik nr 4 WARUNKI PROWADZENIA ODBIORÓW NAWIERZCHNI AUTOSTRADY 1. Przy odbiorze robót rzędne wysokościowe podłoża, podbudowy i warstwy ścieralnej powinny być mierzone w wierzchołkach siatki o rozmiarach 10 x 10 m, wraz ze sprawdzeniem rzędnych osi podłużnej i obu krawędzi. Jeżeli odcinek robót jest węższy niż 10 m, należy sprawdzać rzędne osi podłużnej i obu krawędzi. Wartości dopuszczalnych odchyleń w stosunku do rzędnych projektowych podaje poniższa tabela: Rodzaj warstwy konstrukcyjnejDopuszczalne odchylenie podłoże-2 cm, +0 cm podbudowa zasadnicza-1 cm, +0 cm warstwa ścieralna±1 cm Wymaga się, aby 95% zmierzonych rzędnych danej warstwy nie przekraczało przedziału dopuszczalnych odchyleń. 2. Do oceny równości podłużnej warstw nawierzchni autostrady należy stosować metody profilometryczne umożliwiające obliczanie wskaźnika równości IRI lub inne równoważne z metodą łaty czterometrowej i klina. Do pomiarów równości podłużnej należy wykorzystywać sprzęt umożliwiający rejestrację, z dokładnością co najmniej 1,0 mm, profilu podłużnego o charakterystycznych długościach nierówności mieszczących się w przedziale od 0,5 do 50 m. Wartości IRI należy obliczać nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego odcinka nawierzchni nie powinna być większa niż 1000 m. Standardy odbioru są określane przez wartości wskaźnika, których nie można przekroczyć na 50%, 80% i 100% długości badanego odcinka nawierzchni. Jeżeli na odcinku nie można wyznaczyć co najmniej 10 wartości IRI, to wartość miarodajna będąca sumą wartości średniej i odchylenia standardowego +S nie powinna przekroczyć wartości odpowiedniej dla 80% długości badanego odcinka nawierzchni. W wypadku gdy jest konieczne stosowanie metody łaty i klina, pomiar należy wykonywać z dokładnością co najmniej 1,0 mm w odległościach nie większych niż 10 m. Standardy odbioru są określone przez wartości odchyleń równości, które nie mogą być przekroczone w liczbie pomiarów stanowiących 95% oraz 100% liczby wszystkich pomiarów na badanym odcinku. Przez odchylenie równości rozumie się największą odległość między łatą a mierzoną powierzchnią. 3. Standardy równości podłużnej nawierzchni autostrady przy odbiorze robót zanikających, odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym, w wypadku budowy, przebudowy lub zabiegu wzmacniającego, są zamieszczone w poniższych tabelach: Wskaźniki równości [mm/m] przy zastosowaniu metody profilometrycznej Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejZakres odcinka 50%80%100% Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, ścieralna≤1,2≤2,0≤3,3 pasy awaryjne, pasy włączania i wiążąca≤2,0≤3,4≤5,6 wyłączania, jezdnie PPOpodbudowa zasadnicza≤2,9≤4,8≤7,8 Wartości odchyleń [mm] przy zastosowaniu metody łaty i klina Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejProcent liczby pomiarów 95%100% Jezdnie łącznic, MOP i SPOścieralna≤4≤6 wiążąca≤6≤9 podbudowa zasadnicza-≤12 4. Stosowana w odbiorach robót zanikających, odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym metoda pomiaru poprzecznej równości nawierzchni musi być równoważna z metodą łaty czterometrowej i klina. Pomiar powinien być wykonywany z dokładnością co najmniej 1,0 mm, nie rzadziej niż co 5 m. Długość odcinka podlegającego odbiorowi nie powinna być większa niż 100 m. Standardy odbioru są określone przez wartości odchyleń równości, które nie mogą być przekroczone w liczbie pomiarów stanowiących 90%, 95% oraz 100% liczby wszystkich pomiarów na badanym odcinku. Odchylenie równości oznacza największą odległość między łatą a mierzoną powierzchnią w danym profilu. 5. Standardy równości poprzecznej nawierzchni autostrady przy odbiorze robót zanikających, odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym, w wypadku budowy, przebudowy lub zabiegu wzmacniającego, są zamieszczone w poniższej tabeli: Wartości odchyleń [mm] Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejProcent liczby pomiarów 90%95%100% Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, ścieralna-≤3≤4 pasy awaryjne, pasy włączania i wyłączania,wiążąca-≤4≤6 jezdnie PPOpodbudowa zasadnicza--≤9 Jezdnie łącznic, MOP i SPOścieralna≤4-≤6 Wiążąca≤6-≤9 podbudowa zasadnicza--≤12 6. Przy ocenie właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni autostrady należy określać głębokość makrotekstury oraz współczynnik tarcia przez: 1) pomiar makrotekstury nawierzchni metodą równoważną z metodą piasku kalibrowanego, 2) pomiar współczynnika tarcia odpowiadającego 100% poślizgowi opony testowej, na zwilżonej wodą nawierzchni. 7. Badanie właściwości przeciwślizgowych w odbiorze ostatecznym nawierzchni autostrady powinno polegać na pomiarze głębokości makrotekstury TD, w przedziale długości charakterystycznych od 2 do 50 mm. TD określa się według wzoru: TD = 2,3 . RMS - 0,2 [mm] gdzie: RMS - odchylenie standardowe zarejestrowanego profilu. Pomiar wykonuje się nie rzadziej niż co 50 m. Głębokość miarodajną dla badanego odcinka, to jest różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego S zbioru wartości TD na badanym odcinku -S, porównuje się z wartościami progowymi podanymi w tabeli standardów głębokości makrotekstury. Jeżeli zmierzona wartość jest mniejsza od niższej wartości progowej, to odbiór kończy się wynikiem negatywnym, jeżeli natomiast jest ona większa od górnej wartości progowej, to odbiór kończy się wynikiem pozytywnym. W wypadku gdy głębokość makrotekstury mieści się między wartościami progowymi, należy wykonać pomiar współczynnika tarcia. Pomiar należy wykonywać nie rzadziej niż co 50 m na nawierzchni zwilżanej wodą w ilości 0,5 l/m2, a wynik pomiaru powinien być przeliczalny na wartość przy 100% poślizgu opony rozmiaru 5,60Sx13 z bieżnikiem D-97. Zależność tarcia od prędkości powinna spełniać warunki podane w tabeli charakterystyk miarodajnego współczynnika tarcia. Za współczynnik miarodajny przyjmuje się różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego <µ>-S. Długość odcinka podlegającego odbiorowi nie powinna być większa niż 1000 m. Nawierzchnia powinna charakteryzować się wymaganymi wartościami wskaźników bezpośrednio po jej wykonaniu. Przy odbiorze pogwarancyjnym pomiar wykonuje się w śladzie koła. 8. Standardy głębokości makrotekstury nawierzchni autostrady przy odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym są zamieszczone w poniższej tabeli: Element nawierzchniMiarodajna głębokość makrotekstury [mm] Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, pasy awaryjne0,6 - 1,0 Pasy włączania i wyłączania, jezdnie łącznic i PPO0,8 - 1,2 Jezdnie SPO0,4 - 0,6 9. Standardy miarodajnego współczynnika tarcia nawierzchni autostrady przy odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym są zamieszczone w poniższej tabeli: Element nawierzchniMiarodajny współczynnik tarcia przy prędkości: 30 km/h60 km/h90 km/h120 km/h Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, pasy awaryjne0,450,380,320,27 Pasy włączania i wyłączania, jezdnie łącznic i PPO0,460,400,35- Jezdnie SPO0,430,35-- Załącznik nr 5 OCENA STANU TECHNICZNEGO NAWIERZCHNI AUTOSTRADY 1. Wyróżnia się trzy klasy stanu technicznego nawierzchni autostrady: 1) klasa A - stan dobry: pożądany stan nawierzchni, w którym nie planuje się żadnych przedsięwzięć utrzymaniowych. Ocenę właściwości przeciwpoślizgowych i równości poprzecznej należy wykonywać w odstępach rocznych, natomiast ocenę pozostałych parametrów - nie rzadziej niż co dwa lata, 2) klasa B - stan zadowalający: własności użytkowe nawierzchni jak i jej nośność są obniżone, nie stwarzają jednak niebezpieczeństwa dla użytkowników; wymagana jest coroczna ocena parametrów technicznych oraz włączenie nawierzchni do planu remontów, 3) klasa C - stan zły: nawierzchnia przekroczyła stan graniczny nośności lub przydatności do użytkowania i niezwłocznie powinna być poddana naprawie. W wypadku nośności wyróżnia się dodatkowo klasę 0 określaną jako stan, jaki osiąga nowa nawierzchnia. 2. Przy ocenie równości podłużnej nawierzchni autostrady należy stosować metody profilometryczne umożliwiające obliczanie wskaźnika równości IRI. Sprzęt pomiarowy powinien rejestrować z dokładnością co najmniej 1,0 mm nierówności o charakterystycznych długościach mieszczących się w przedziale od 0,5 do 50 m. Wartości IRI należy obliczać nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego odcinka nie powinna być większa niż 1000 m. Do oceny równości podłużnej nawierzchni autostrady należy stosować miarodajną wartość wskaźnika równości IRI. Za miarodajną wartość IRI przyjmuje się sumę wartości średniej i odchylenia standardowego +S. Pomiar należy wykonywać w śladzie prawego koła na każdym pasie ruchu, z wyłączeniem pasów awaryjnych i jezdni MOP. 3. Równość poprzeczna nawierzchni autostrady jest wyrażana przez głębokość miarodajną koleiny. Stosowana metoda pomiaru głębokości kolein musi być równoważna z metodą łaty dwumetrowej i klina. Pomiary powinny być wykonywane nie rzadziej niż co 5 m z dokładnością nie mniejszą niż 1,0 mm. Długość ocenianego odcinka nie powinna być większa niż 1000 m. Głębokością koleiny jest największa wartość głębokości kolein występujących w danym profilu. Za miarodajną głębokość koleiny przyjmuje się sumę wartości średniej i odchylenia standardowego +S dla badanego odcinka. Pomiar należy wykonywać na każdym pasie ruchu, z wyłączeniem pasów awaryjnych i jezdni MOP. 4. Stan powierzchni nawierzchni autostrady określa się w trakcie automatycznej lub półautomatycznej inwentaryzacji uszkodzeń powierzchniowych. Długość ocenianego odcinka nie powinna być większa niż 100 m. 5. Przy ocenie właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni autostrady należy brać pod uwagę głębokość makrotekstury oraz współczynnik tarcia. Właściwości przeciwpoślizgowe powinny być określane przy zachowaniu następujących warunków: 1) pomiar makrotekstury nawierzchni należy przeprowadzać metodą równoważną z metodą piasku kalibrowanego, 2) pomiar współczynnika tarcia odbywa się na nawierzchni zwilżonej wodą w ilości 0,5 l/m2, a wynik pomiaru powinien być przeliczalny na wartość przy prędkości 60 km/h i 100% poślizgu opony rozmiaru 5,60S x 13 z bieżnikiem D-97. Pomiary wykonuje się nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego odcinka nie powinna być większa niż 1000 m. Pomiar głębokości makrotekstury TD należy wykonywać w przedziale długości charakterystycznych 2 - 50 mm. TD jest określane wzorem: TD = 2,3 . RMS-0,2 [mm] gdzie: RMS - odchylenie standardowe zarejestrowanego profilu. Za głębokość miarodajną dla ocenianego odcinka przyjmuje się różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego zbioru wartości TD na ocenianym odcinku -S. Za miarodajny współczynnik tarcia przyjmuje się różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego na badanym odcinku <µ>-S. Pomiary wykonuje się w śladzie prawego koła na każdym pasie ruchu, z wyłączeniem pasów awaryjnych. 6. Nośność nawierzchni jest wyrażana przez miarodajny zastępczy moduł sprężystości nawierzchni E. Zastosowana metoda pomiaru powinna dawać wyniki równoważne z naciskiem q = 810 kPa wyznaczanym na podstawie ugięcia powierzchni d, wywołanego dynamicznym obciążeniem kołowej powierzchni o promieniu r = 15 cm: Ugięcie jest mierzone w środku obciążonej powierzchni. Pomiar należy wykonywać w okresie miarodajnym, tj. najbardziej niekorzystnego dla pracy nawierzchni osłabienia podłoża gruntowego. Ugięcia nawierzchni bitumicznych należy sprowadzić do temperatury odniesienia 20°C. Dopuszcza się stosowanie korekty ugięcia o czynnik: α = 1+0,01 (20-T) gdzie: T - temperatura mieszanki mineralno-bitumicznej, przy której wykonano badanie, w °C. Pomiar wykonuje się w śladzie prawego koła, przy nie zamarzniętym podłożu i przy temperaturach T spełniających następujące warunki: dla nawierzchni bitumicznych 0-S. Pomiary wykonuje się na każdym pasie ruchu, z wyłączeniem pasów awaryjnych. 7. Kryteria klasyfikacji równości podłużnej [mm/m], mierzonej zgodnie z pkt 2, są zamieszczone w poniższej tabeli: Element nawierzchniKlasa ABC Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe< 22 - 3,5> 3,5 Jezdnie PPO<33 - 4,5> 4,5 8. Kryteria klasyfikacji głębokości kolein [mm], mierzonych zgodnie z pkt 3, są zamieszczone w poniższej tabeli: Element nawierzchniKlasa ABC Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe< 77 - 15> 15 Jezdnie PPO dla pojazdów ciężarowych<1010 - 20> 20 9. Kryteria klasyfikacji właściwości przeciwpoślizgowych, mierzonych zgodnie z pkt 5, są zamieszczone w poniższych tabelach: Kryteria klasyfikacji dla pasów zasadniczych i dodatkowych Miarodajny współczynnik tarcia [-] 0-0,150,16-0,220,23-0,300,31-0,38>0,38 Głębokość makrotekstury [mm]<0,60CCCBB 0,60-0,80CCBBA 0,81-1,00CCBAA >1,00CBAAA Kryteria klasyfikacji dla pasów włączania i wyłączania oraz jezdni łącznic Miarodajny współczynnik tarcia [-] 0-0,150,16-0,220,23-0,300,31-0,38>0,38 Głębokość makrotekstury [mm]<0,60CCCBB 0,60-0,90CCBBA 0,91-1,20CCBAA >1,20CBAAA 10. Kryteria klasyfikacji dla nośności [MPa], mierzonej zgodnie z pkt 6, są zamieszczone w poniższej tabeli: Nawierzchnie bitumiczne Element nawierzchniKlasa 0ABC Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe>1100750 - 1100600 - 750<600 Jezdnie PPO dla pojazdów ciężarowych>1200800 - 1200650 - 800<650 Nośność nawierzchni betonowych należy oceniać indywidualnie. Jeżeli w nawierzchni występują połączenia, należy także badać ich stan. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zasad i trybu opiniowania projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego pod względem ich zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny użytkowania oraz korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. (Dz. U. Nr 63, poz. 395) Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wniosek w sprawie wydania opinii o zgodności projektu urządzenia sportowego lub sprzętu sportowego z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny użytkowania oraz korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne wytwórca może złożyć w Instytucie Sportu w Warszawie lub akademiach wychowania fizycznego, zwanych dalej "jednostkami opiniującymi". 2. Do wniosku należy dołączyć informacje zawierające nazwę i adres wytwórcy oraz dokumentację techniczną urządzenia lub sprzętu sportowego. 3. Dokumentacja techniczna powinna zawierać opis zagrożeń oraz sposób ochrony przed ich szkodliwymi skutkami w czasie użytkowania. § 2. Termin sporządzenia opinii oraz zasady odpłatności określi umowa zawarta między jednostką opiniującą a wytwórcą. § 3. 1. Opiniowania projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego jednostka opiniująca dokonuje na podstawie: 1) wymagań Polskich Norm, 2) przepisów o bezpieczeństwie i higienie właściwych dla projektowania i użytkowania tych urządzeń lub sprzętu, 3) dyrektyw nowego podejścia Unii Europejskiej. 2. W razie braku Polskich Norm podstawą opiniowania będą: 1) wymagania dotyczące projektowania i użytkowania urządzeń lub sprzętu, wydane przez upoważnione organy i instytucje (krajowe), 2) postanowienia organizacji międzynarodowych (regionalnych) dla tego typu urządzeń lub sprzętu. § 4. Opinia, o której mowa w § 1 ust. 1, powinna odrębnie stwierdzać zgodność projektu urządzenia lub sprzętu sportowego z wymaganiami dotyczącymi: 1) bezpieczeństwa i higieny użytkowania, 2) korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. § 5. Opinię, o której mowa w § 1 ust. 1, dołącza się do dokumentacji projektowo-konstrukcyjnej urządzenia lub sprzętu sportowego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości świadczeń pomocy materialnej dla studentów studiów dziennych. (Dz. U. Nr 63, poz. 396) Na podstawie art. 152 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1991 r. w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości świadczeń pomocy materialnej dla studentów studiów dziennych (Dz. U. Nr 9, poz. 32 i Nr 112, poz. 486) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) stypendia specjalne dla osób niepełnosprawnych," b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) dopłaty do zakwaterowania, 5) dopłaty do posiłków,"; 2) w § 2: a) w ust. 1 w ostatnim zdaniu powołanie "§ 1 ust. 1 pkt 1 i 4-6" zastępuje się powołaniem "§ 1 ust. 1 pkt 1, 1a i 4-6", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Dziekan i rektor uchylają niezgodne z przepisami rozporządzenia i regulaminu, o którym mowa w § 9, decyzje odpowiednio: studenckiej komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej. Świadczenia wypłacone na podstawie następnie uchylonych decyzji nie podlegają zwrotowi."; 3) w § 3: a) w ust. 3 po wyrazach "pkt 1" dodaje się wyrazy "pkt 1a", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Studenci studiujący równocześnie na kilku kierunkach studiów mogą otrzymać świadczenia, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, 1a, 3-6 i ust. 2, na jednym z kierunków, według własnego wyboru. Stypendia za wyniki w nauce student może otrzymać na każdym ze studiowanych kierunków."; 4) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Łączna miesięczna wysokość stypendiów socjalnego i za wyniki w nauce nie może być wyższa niż 90%, a wysokość stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych wyższa niż 20% najniższego wynagrodzenia zasadniczego asystenta w poprzednim miesiącu, ustalonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich."; 5) w § 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pierwszeństwo w przyznaniu miejsca w domu studenckim przysługuje studentowi, któremu codzienny dojazd do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie i który znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wysokość opłaty wnoszonej przez studenta za miejsce w domu studenckim ustala dla poszczególnych domów rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego."; 6) w § 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Cenę posiłku oraz wysokość dopłaty do pełnych kosztów przygotowania posiłku ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego."; 7) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. Student spełniający warunki określone w § 6 ust. 1, któremu z powodu braku miejsc nie przyznano miejsca w domu studenckim lub wyżywienia w stołówce studenckiej, może otrzymać dopłatę do zakwaterowania i wyżywienia w obiektach innych niż domy i stołówki studenckie. Dopłata do zakwaterowania nie może być wyższa niż dopłata do zakwaterowania w domu studenckim, liczona według średniego kosztu utrzymania jednego miejsca w domach studenckich prowadzonych przez uczelnię i zgodnie z regulaminem, o którym mowa w § 9. Dopłata do wyżywienia nie może być wyższa niż dopłata w stołówce studenckiej."; 8) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. 1. Szczegółowy regulamin przyznawania i ustalania wysokości świadczeń, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, 1a, 2, 4-6 i w ust. 2, oraz podział środków określa rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego. 2. Rektor, w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego, może przekazać uprawnienia do określania regulaminu, o którym mowa w ust. 1, dziekanom i wydziałowym organom samorządów studenckich. Regulamin wydziałowy zatwierdza rektor." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 czerwca 1997 r. w sprawie zakończenia likwidacji ministerstw i urzędów znoszonych w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego Rządu. (Dz. U. Nr 63, poz. 397) Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Likwidatorzy Ministerstw: Przemysłu i Handlu, Przekształceń Własnościowych, Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, Spraw Wewnętrznych oraz Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, a także Centralnego Urzędu Planowania i Urzędu Rady Ministrów, przekażą nie zakończone i będące w toku: 1) sprawy pracownicze - dyrektorom generalnym ministerstw i urzędów, w których została zatrudniona większość pracowników likwidowanych urzędów, 2) sprawy dotyczące mienia, w tym poszczególnych składników majątku trwałego i ruchomego - dyrektorom generalnym ministerstw i urzędów, które przejęły mienie likwidowanych urzędów, 3) sprawy dotyczące nieruchomości o nie wyjaśnionym stanie prawnym - dyrektorowi generalnemu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, 4) pozostałe sprawy majątkowe, w tym sprawy o roszczenia majątkowe, oraz, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów, pozostałą dokumentację dotyczącą likwidowanych urzędów - dyrektorowi generalnemu w Ministerstwie Skarbu Państwa - w terminie do dnia 30 czerwca 1997 r., 5) dokumentację dotyczącą rozliczenia wydatków budżetu państwa, związanych z działalnością likwidatorów urzędów - dysponentom głównym części budżetowych, z których finansowane były te wydatki - niezwłocznie po jej sporządzeniu. § 2. Dyrektorzy generalni w ministerstwach i urzędach, o których mowa w § 1: 1) współdziałają z likwidatorami znoszonych ministerstw i urzędów w wykonaniu powierzonych im zadań, w szczególności w sporządzaniu dokumentacji przekazania spraw, 2) przejmą protokolarnie od likwidatorów sprawy, o których mowa w § 1 pkt 1-4, w terminie do dnia 30 czerwca 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, doradztwa zawodowego, odbywania praktyk zawodowych oraz pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe, a także szczegółowych zasad i warunków korzystania z pomocy w tym zakresie przez żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej. (Dz. U. Nr 63, poz. 398) Na podstawie art. 88 ust. 4 i art. 88a ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 i Nr 28, poz. 153), 2) przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153 i Nr 41, poz. 255), 3) rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej - należy przez to rozumieć rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej wydane na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy, 4) przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31), 5) pomocy rekonwersyjnej - należy przez to rozumieć ogół przedsięwzięć podejmowanych wobec żołnierzy zwalnianych i zwolnionych z zawodowej służby wojskowej w zakresie przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, doradztwa zawodowego, pośrednictwa pracy i praktyk zawodowych, mających na celu przygotowanie tych żołnierzy do podjęcia zatrudnienia, 6) żołnierzu zawodowym bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć żołnierza uprawnionego do pomocy rekonwersyjnej, o którym mowa w art. 88a ust. 1 i 4 ustawy, pełniącego zawodową służbę wojskową w okresie poprzedzającym zwolnienie z tej służby, lub żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej, 7) żołnierzu zwolnionym z zawodowej służby wojskowej - należy przez to rozumieć żołnierza uprawnionego do pomocy rekonwersyjnej, o którym mowa w art. 88a ust. 1 ustawy - po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, 8) Pełnomocniku Ministra Obrony Narodowej - należy przez to rozumieć Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej do Spraw Pracowników Wojska i Rekonwersji Kadr - Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej, 9) Biurze do Spraw Rekonwersji Kadr - należy przez to rozumieć Biuro do Spraw Rekonwersji Kadr Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej, 10) pełnomocniku dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych (okręgu wojskowego) - należy przez to rozumieć pełnomocnika dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych (okręgu wojskowego) do spraw rekonwersji kadr - zastępcę szefa oddziału kadr. § 2. 1. Wyspecjalizowanymi organami wojskowymi, zwanymi dalej "organami wojskowymi", właściwymi do udzielania żołnierzom zawodowym pomocy rekonwersyjnej są: Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej, dyrektor Biura do Spraw Rekonwersji Kadr, dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych, dowódcy okręgów wojskowych, szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowi komendanci uzupełnień. 2. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych i okręgów wojskowych realizują pomoc rekonwersyjną poprzez pełnomocników dowódców rodzajów Sił Zbrojnych (okręgów wojskowych). 3. Przy Departamencie Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej tworzy się Wojskowe Centrum Aktywizacji Zawodowej. Przy oddziałach kadr dowództw rodzajów Sił Zbrojnych i okręgów wojskowych mogą być tworzone ośrodki aktywizacji zawodowej. 4. Wojskowe Centrum Aktywizacji Zawodowej i ośrodki aktywizacji zawodowej są miejscami świadczenia pomocy rekonwersyjnej i ośrodkami informacji zawodowej. § 3. 1. Udzielanie żołnierzom zawodowym pomocy rekonwersyjnej na warunkach określonych w rozporządzeniu nie pozbawia tych żołnierzy możliwości korzystania z pomocy w zakresie przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, poradnictwa zawodowego oraz pośrednictwa pracy, określonych w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 2. W zakresie, o którym mowa w ust. 1, organy wojskowe współpracują z organami zatrudnienia. Rozdział 2 Pomoc rekonwersyjna § 4. 1. Żołnierze zawodowi mogą korzystać, na zasadach określonych w rozporządzeniu, z następujących form pomocy rekonwersyjnej świadczonej przez organy wojskowe: 1) seminarium rekonwersyjnego, 2) doradztwa zawodowego, 3) przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, 4) praktyk zawodowych, 5) pośrednictwa pracy. 2. Seminarium rekonwersyjne jest wstępnym elementem pomocy rekonwersyjnej, realizowanym w formie zajęć grupowych, których celem jest zapoznanie żołnierzy zawodowych z resortowym systemem pomocy oraz przysługującymi im uprawnieniami wynikającymi w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, wsparcie psychiczne, a także udzielenie porad indywidualnych w zakresie reorientacji zawodowej. 3. Doradztwo zawodowe jest formą specjalistycznej pomocy żołnierzom zawodowym w podejmowaniu decyzji związanych z wyborem zawodu i miejsca zatrudnienia. 4. Przyuczenie do zawodu polega na zapewnieniu minimum przygotowania zawodowego, niezbędnego do wykonywania danego zawodu. Przyuczenie do zawodu może trwać, w zależności od złożoności i charakteru wykonywanego zawodu, do sześciu miesięcy. 5. Przekwalifikowanie polega na zmianie posiadanych kwalifikacji zawodowych na inne, w celu wykonywania nowego zawodu lub podwyższenia poziomu dotychczasowych kwalifikacji w ramach tego samego zawodu. Realizowane jest w szczególności w formie krótkoterminowych stacjonarnych (do trzech tygodni) lub stacjonarno-zaocznych (do sześciu miesięcy) szkoleń albo długoterminowych, stacjonarno-zaocznych lub zaocznych studiów podyplomowych, magisterskich, specjalistycznych lub licencjackich. 6. Praktyki zawodowe polegają na zastosowaniu wiedzy i umiejętności nabytych w toku nauki w sytuacji zbliżonej do przyszłej pracy. 7. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu żołnierzom zawodowym pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, a pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników wśród żołnierzy zawodowych. § 5. Żołnierz zawodowy, któremu wypowiedziano stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej, może korzystać z pomocy rekonwersyjnej od dnia tego wypowiedzenia. § 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową pomoc rekonwersyjna udzielana jest na podstawie wniosku złożonego do Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej za pośrednictwem dowódcy (szefa, dyrektora) jednostki (instytucji) wojskowej lub innej jednostki organizacyjnej, w której żołnierz ten pełni służbę wojskową, po powiadomieniu właściwego pełnomocnika dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych (okręgu wojskowego). 2. Po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej żołnierzowi zawodowemu udzielana jest pomoc rekonwersyjna na podstawie wniosku złożonego do Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tego żołnierza. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, zakwalifikowanemu na szkolenie w ramach przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania albo praktykę zawodową, realizowanych poza miejscem zamieszkania tego żołnierza, wydaje się każdorazowo dokument podróży na przejazd najtańszymi środkami komunikacji publicznej z miejsca zamieszkania żołnierza do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania praktyk zawodowych i z powrotem, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę. 2. Dokument podróży, o którym mowa w ust. 1, wydaje wojskowy komendant uzupełnień właściwy dla miejsca zamieszkania żołnierza zawodowego - na podstawie zaświadczenia wydanego przez dyrektora Biura do Spraw Rekonwersji Kadr lub inny organ wojskowy upoważniony przez Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej. § 8. 1. W okresie przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania albo odbywania praktyki zawodowej żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej może korzystać z zakwaterowania w hotelach garnizonowych lub innych zakładach hotelarskich - na zasadach określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, jeżeli odległość od miejscowości zamieszkania tego żołnierza do miejsca odbywania szkolenia lub praktyki zawodowej przekracza 50 kilometrów. 2. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, organ wojskowy zwraca koszty noclegów na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 39, poz. 387 i z 1997 r. Nr 34, poz. 327) z zastrzeżeniem § 13 ust. 2. Rozdział 3 Seminarium rekonwersyjne § 9. 1. Przed planowanym terminem zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 88a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, dowódca jednostki wojskowej kieruje tego żołnierza na seminarium rekonwersyjne. 2. Żołnierz zawodowy, któremu wypowiedziano stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej, kierowany jest na seminarium rekonwersyjne najpóźniej na trzy miesiące przed dniem upływu terminu wypowiedzenia. 3. Żołnierz zawodowy może zrezygnować z udziału w seminarium rekonwersyjnym, składając w tej sprawie pisemne oświadczenie, które dołącza się do akt personalnych tego żołnierza. 4. Seminarium rekonwersyjne realizowane jest przez organy wojskowe w wymiarze dwóch lub trzech dni. 5. W ramach seminarium rekonwersyjnego żołnierze zawodowi zapoznawani są w szczególności z: 1) resortowym systemem pomocy rekonwersyjnej, 2) prawnymi i finansowymi aspektami zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, 3) możliwościami i kierunkami przekwalifikowania zawodowego, 4) kryteriami kwalifikowania, zasadami finansowania i trybem odbywania przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania organizowanego przez organy wojskowe albo odbywanego w trybie indywidualnym, 5) wybranymi zagadnieniami psychologii sukcesu, 6) zasadami odbywania praktyk zawodowych, 7) sytuacją społeczno-zawodową byłych żołnierzy zawodowych oraz głównymi problemami ich adaptacji zawodowej, 8) metodami poszukiwania pracy. Rozdział 4 Doradztwo zawodowe § 10. 1. Żołnierz zawodowy może korzystać nieodpłatnie z doradztwa zawodowego, świadczonego przez organy wojskowe, w zakresie: 1) uzyskiwania informacji o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia, 2) uzyskiwania porad ułatwiających wybór zawodu, zmianę kwalifikacji, podjęcie lub zmianę zatrudnienia, 3) sporządzania bilansu umiejętności zawodowych polegającego na analizie dotychczasowych osiągnięć zawodowych, stanu wiedzy, doświadczenia i umiejętności, 4) określenia, za pomocą metod psychologicznych (m.in. rozmów, wywiadów oraz testów), predyspozycji osobowościowych do wykonywania wybranego zawodu, 5) wyboru kierunku przekwalifikowania lub przyuczenia do zawodu, 6) nauki praktycznych metod poszukiwania zatrudnienia, a w szczególności umiejętności tworzenia sieci informowania o możliwościach uzyskania zatrudnienia, umiejętności korzystania z ofert pracy oraz usług pośrednictwa pracy, 7) przygotowywania dokumentów niezbędnych przy poszukiwaniu zatrudnienia, a zwłaszcza: życiorysu zawodowego, listu motywacyjnego oraz podania o pracę, 8) kontaktowania się i prowadzenia rozmowy z pracodawcą poprzez zaprezentowanie, przy wykorzystaniu środków audiowizualnych, sposobu przygotowania się do rozmowy, zasad jej prowadzenia oraz zachowania się w trakcie jej trwania, 9) wykorzystywania w praktyce elementów psychologii osiągnięć, a w szczególności sposobów wytyczania i realizacji celów życiowych, umiejętności komunikowania się, zarządzania czasem oraz sposobów eliminacji stresów i napięć, 10) wsparcia psychologicznego polegającego na budowie pozytywnego myślenia, samoakceptacji oraz pomocy w wytyczaniu celów zawodowych i wskazywaniu możliwości ich realizacji. 2. W ramach doradztwa zawodowego żołnierz zawodowy może uczestniczyć w szkoleniach oraz korzystać z usług Wojskowego Centrum Aktywizacji Zawodowej i ośrodków aktywizacji zawodowej. Rozdział 5 Przyuczenie do zawodu lub przekwalifikowanie § 11. 1. Żołnierz zawodowy może korzystać, nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, z przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, realizowanych w formie krótkoterminowych i długoterminowych szkoleń grupowych lub indywidualnych w wojskowych lub innych ośrodkach szkolenia. 2. Szkolenia grupowe organizowane są przez organy wojskowe zgodnie z rozpoznanymi potrzebami żołnierzy zawodowych w zakresie przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania. 3. Grupowe szkolenie długoterminowe obejmuje stacjonarno-zaoczne lub zaoczne studia podyplomowe, magisterskie, specjalistyczne i licencjackie. 4. Szkolenie indywidualne żołnierz zawodowy odbywa w wybranym przez siebie ośrodku szkoleniowym. 5. Indywidualne szkolenie długoterminowe obejmuje studia podyplomowe, magisterskie, specjalistyczne i licencjackie. 6. Grupowe i indywidualne szkolenie krótkoterminowe obejmuje seminaria i kursy stacjonarne lub kursy stacjonarno-zaoczne, których okres trwania nie przekracza odpowiednio trzech tygodni i sześciu miesięcy. 7. Żołnierz zawodowy może skorzystać nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie z jednej wybranej formy szkolenia długoterminowego lub z dwóch wybranych form szkolenia krótkoterminowego. § 12. 1. Z grupowych szkoleń długoterminowych, o których mowa w § 11 ust. 3, żołnierz zawodowy korzysta na zasadach finansowych określonych w tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Z grupowych szkoleń krótkoterminowych, o których mowa w § 11 ust. 6, żołnierz zawodowy korzysta nieodpłatnie. § 13. 1. Żołnierzowi zawodowemu, odbywającemu szkolenie indywidualne, za zgodą Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej, organ wojskowy pokrywa, w zależności od podstawy zwolnienia tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej, część lub całość kosztów szkolenia poprzez: 1) przekazanie części lub całości należności za szkolenie żołnierza zawodowego na konto instytucji realizującej szkolenie, na podstawie faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję, 2) wypłatę żołnierzowi zawodowemu części lub całości należności za szkolenie - po przedstawieniu przez tego żołnierza oryginału rachunku świadczącego o jego opłaceniu oraz zaświadczenia o uczestnictwie w szkoleniu. 2. Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej, na podstawie analizy kosztów szkoleń w poprzednim roku kalendarzowym oraz przydzielonych na dany rok środków budżetowych na pomoc rekonwersyjną, określa limity przejazdów i noclegów oraz wysokość limitów kosztów szkolenia jednego żołnierza zawodowego w danym roku kalendarzowym, odpowiednio dla szkoleń krótkoterminowych i długoterminowych. 3. Limity przejazdów i noclegów oraz wysokość limitów kosztów szkolenia jednego żołnierza zawodowego ogłasza się w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej. 4. Maksymalne wysokości należności z tytułu zwrotu kosztów szkolenia, o których mowa w ust. 1, są określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 6 Praktyki zawodowe § 14. 1. Żołnierz zawodowy może zostać skierowany, za zgodą Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej, na praktykę zawodową stanowiącą integralną część programu szkolenia, o którym mowa w § 11 ust. 2, jeżeli odbycie praktyki zawodowej jest niezbędne do uzyskania zatrudnienia. 2. Miejsce i termin odbywania praktyki zawodowej określa dyrektor Biura do Spraw Rekonwersji Kadr. 3. Udział w praktykach zawodowych żołnierzy zawodowych jest nieodpłatny. § 15. 1. Program, przebieg i czas trwania praktyki zawodowej określa, w porozumieniu z dyrektorem Biura do Spraw Rekonwersji Kadr, pracodawca przyjmujący żołnierza zawodowego na praktykę zawodową. 2. Żołnierz zawodowy skierowany na praktykę zawodową obowiązany jest do nieodpłatnego wykonywania czynności określonych w programie praktyki zawodowej, o ile pracodawca przyjmujący tego żołnierza na praktykę zawodową, w porozumieniu z Pełnomocnikiem Ministra Obrony Narodowej, nie postanowi inaczej. Rozdział 7 Pośrednictwo pracy § 16. Organy wojskowe prowadzą pośrednictwo pracy dla żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej. § 17. 1. Organy wojskowe prowadzą ewidencję poszukujących pracy żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej. 2. W ewidencji poszukujących pracy wyodrębnia się karty ewidencyjne żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej ubiegających się o zatrudnienie na stanowiskach pracy związanych z obronnością kraju. 3. Wzór karty ewidencyjnej poszukującego pracy byłego żołnierza zawodowego stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 18. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, ubiegający się o zatrudnienie, składa stosowny wniosek do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego według miejsca zamieszkania tego żołnierza. § 19. 1. Wojskowy komendant uzupełnień, o którym mowa w § 18, uwzględniając potrzeby żołnierza zawodowego i posiadane przez niego kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy, przedstawia temu żołnierzowi, w miarę możliwości, oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy. 2. W wypadku braku odpowiednich ofert pracy wojskowy komendant uzupełnień, w porozumieniu z innymi organami wojskowymi, przedstawia żołnierzowi zawodowemu oferty pracy w rejonie wskazanym przez tego żołnierza. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe § 20. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz odpowiednio przepisy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, a także przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472). § 21. Żołnierze zawodowi zakwalifikowani do pomocy rekonwersyjnej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia korzystają z rozpoczętych form pomocy na dotychczasowych zasadach, chyba że przepisy rozporządzenia przewidują świadczenia korzystniejsze. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 czerwca 1997 r. (poz. 398) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 18 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad przekazywania w zarząd obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawiania. (Dz. U. Nr 63, poz. 399) Na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wyłączony z wydzierżawiania obwód łowiecki przekazuje się w zarząd Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe, Polskiemu Związkowi Łowieckiemu, instytutom naukowo-dydaktycznym oraz innym jednostkom, które do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie prowadziły takie ośrodki, zwanymi dalej "podmiotami", które gwarantować będą realizację celów i zadań określonych w prawie łowieckim. 2. Przekazywanie w zarząd obwodu łowieckiego następuje na wniosek, który powinien zawierać szczegółowe dane dotyczące podmiotu, w tym: siedzibę, formę prawną prowadzonej działalności, osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu, szczegółowy program działania przewidziany dla danego obwodu łowieckiego na dziesięć lat i uzasadnienie. § 2. Obwód łowiecki leśny może być przekazany w zarząd zwłaszcza instytucjom naukowo-dydaktycznym, które prowadzą prace naukowe i dydaktykę o kierunku leśnym, lub Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe. § 3. Obwód łowiecki przekazywany jest w zarząd na dziesięć lat od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie określenia zasad dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych w obiektach zamkniętych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 63, poz. 400) Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55) zarządza się, co następuje: § 1. Obiektami zamkniętymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są: 1) pomieszczenia jednostek organizacyjnych Policji przeznaczone dla osób zatrzymanych, 2) pomieszczenia jednostek organizacyjnych Policji wyznaczone do wykonywania aresztu w celu wydalenia, 3) policyjne izby dziecka, 4) strzeżony ośrodek dla cudzoziemców podlegających wydaleniu, 5) ośrodek dla uchodźców, 6) pomieszczenia jednostek organizacyjnych Straży Granicznej przeznaczone dla osób zatrzymanych. § 2. 1. W pomieszczeniach jednostek organizacyjnych Policji lub Straży Granicznej, przeznaczonych dla osób zatrzymanych, oraz w pomieszczeniach jednostek organizacyjnych Policji, wyznaczonych do wykonywania aresztu w celu wydalenia, dopuszcza się możliwość używania wyrobów tytoniowych w celach i pokojach mieszkalnych przez osoby pozbawione wolności, zwane dalej "osadzonymi". 2. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej, w której znajdują się pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, wyznacza cele i pokoje mieszkalne dla osadzonych używających wyrobów tytoniowych. 3. Jeżeli nie można spełnić warunku określonego w ust. 2, dopuszcza się używanie wyrobów tytoniowych poza celami i pokojami mieszkalnymi, w miejscu i w czasie wyznaczonym przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji lub Straży Granicznej. § 3. 1. W policyjnych izbach dziecka używanie wyrobów tytoniowych jest dopuszczalne w miejscach wydzielonych przez kierownika izby. 2. Niedopuszczalne jest używanie wyrobów tytoniowych w salach sypialnych i pomieszczeniach dydaktycznych policyjnych izb dziecka. § 4. W strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców podlegających wydaleniu oraz ośrodku dla uchodźców używanie wyrobów tytoniowych jest dopuszczalne poza pokojami mieszkalnymi, w miejscu i w czasie wyznaczonym przez kierowników tych ośrodków. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 6 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad okresowego opiniowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz trybu wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii służbowych. (Dz. U. Nr 63, poz. 402) Na podstawie art. 36a ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Strażak Państwowej Straży Pożarnej, zwany dalej "strażakiem", podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu, zwanemu dalej "opiniowaniem". 2. Opiniowanie ma na celu: 1) ustalenie przydatności do służby w okresie służby przygotowawczej, ocenę wywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej oraz przydatności na zajmowanym stanowisku, 2) stworzenie podstawy do naboru kandydatów na poszczególne stanowiska, a zwłaszcza na wyższe stanowiska służbowe, 3) stworzenie podstawy doboru kandydatów do awansów w stopniu służbowym oraz do wyróżnień. 3. Opiniowaniu podlegają przede wszystkim: 1) jakość i efektywność wykonywania obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym, 2) kwalifikacje i przygotowanie zawodowe, 3) możliwości zawodowe i predyspozycje, 4) sprawność fizyczna. 4. Przy opiniowaniu bierze się również pod uwagę przestrzeganie zasad wynikających ze złożonego ślubowania. § 2. 1. Opiniowanie strażaka przeprowadza się: 1) w 2 i 3 roku służby przygotowawczej, 2) w służbie stałej: a) co 2 lata służby do osiągnięcia 15 lat służby w Państwowej Straży Pożarnej, b) co 4 lata służby po przekroczeniu 15 lat służby w Państwowej Straży Pożarnej. 2. Terminy określone w ust. 1 pkt 1 i 2 liczy się od dnia: 1) przyjęcia do służby przygotowawczej, 2) ostatniego opiniowania w służbie stałej. § 3. Opiniowania dokonuje się przed upływem okresów podanych w § 2 w następujących przypadkach: 1) stwierdzenia w okresie służby przygotowawczej nieprzydatności strażaka do służby, a w okresie służby stałej niewywiązywania się z obowiązków służbowych lub nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, 2) przed wystąpieniem z wnioskiem o mianowanie (powołanie) strażaka na wyższe stanowisko lub o nadanie kolejnego wyższego stopnia, jeżeli od ostatniego opiniowania upłynął co najmniej 1 rok, 3) po upływie 6 miesięcy od wydania opinii stwierdzającej niewywiązywanie się z obowiązków służbowych w służbie stałej, 4) na wniosek sądu, prokuratury, policji lub organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia. § 4. 1. Opinię wydaje przełożony uprawniony do mianowania (powołania) strażaka, na podstawie pisemnej oceny bezpośredniego przełożonego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Opinię wydają: 1) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej - dla komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, komendanta Szkoły Głównej Służby Pożarniczej, dyrektora Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej, 2) komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej - dla zastępcy komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, komendanta ośrodka szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, komendanta rejonowego Państwowej Straży Pożarnej, 3) komendant szkoły Państwowej Straży Pożarnej, dyrektor Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej - odpowiednio dla zastępcy komendanta szkoły Państwowej Straży Pożarnej, zastępcy dyrektora Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej, 4) komendant rejonowy Państwowej Straży Pożarnej - dla zastępcy komendanta rejonowego Państwowej Straży Pożarnej, 5) dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej - dla strażaków mianowanych w danej jednostce ratowniczo-gaśniczej, na podstawie pisemnej oceny dowódcy zmiany. 3. Wzór druku opinii stanowi załącznik do rozporządzenia. § 5. 1. Wydający opinię doręcza strażakowi opinię w terminie 14 dni od dnia jej wydania. 2. Zapoznanie się z treścią opinii strażak potwierdza własnoręcznym podpisem. W razie odmowy złożenia podpisu, zapoznający z opinią czyni stosowną adnotację. § 6. 1. Strażak, który nie zgadza się z treścią opinii, może wnieść, za pośrednictwem wydającego opinię, odwołanie do wyższego przełożonego w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, z zastrzeżeniem ust. 2. W zakresie rozpatrywania odwołań od opinii wniesionych po terminie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Jeżeli opinia została wydana przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, odwołanie nie przysługuje. Jednakże strażak może zwrócić się do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z wnioskiem o zmianę opinii. § 7. 1. Wydający opinię może uwzględnić odwołanie i zmienić treść opinii. Odwołanie, które uzna za nieuzasadnione, przesyła w terminie 7 dni przełożonemu, o którym mowa w § 6, wraz z opinią i własnym stanowiskiem w sprawie. 2. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania powołuje komisję w celu wyrażenia opinii co do zasadności odwołania. W skład komisji nie może wchodzić strażak, który uczestniczył przy wydawaniu zaskarżonej opinii. 3. O powołaniu komisji zawiadamia się organizację związkową strażaków, działającą w jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, w której strażak pełni służbę, w przypadku gdy strażak jest jej członkiem lub gdy organizacja związkowa wyraziła zgodę na obronę praw strażaka nie zrzeszonego w związku. Organizacja związkowa może komisji, o której mowa w ust. 2, przedstawić swoje stanowisko w sprawie. 4. Komisja, o której mowa w ust. 2, sporządza protokół, w którym przedstawia wnioski w sprawie uwzględnienia lub odrzucenia odwołania. 5. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania, po zapoznaniu się z wnioskami komisji, może: 1) utrzymać w mocy zaskarżoną opinię, 2) uchylić opinię w całości lub części i w tym zakresie wydać inną opinię, 3) uchylić opinię w całości i polecić ponowne wydanie opinii z uwzględnieniem wskazanych okoliczności, 4) umorzyć postępowanie odwoławcze. 6. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania jest obowiązany wydać decyzję, o której mowa w ust. 5, w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania. 7. Opinia wydana w trybie odwoławczym jest ostateczna. Ostateczną opinię włącza się do akt osobowych strażaka. § 8. 1. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej w trybie nadzoru może zmienić lub uchylić opinię, w szczególności w następujących przypadkach: 1) ujawnienia nowych istotnych okoliczności, które nie były znane w toku opiniowania, 2) istotnego naruszenia prawa. 2. Zmiana lub uchylenie opinii w trybie nadzoru może nastąpić: 1) na niekorzyść strażaka - w terminie do 30 dni od dnia, gdy opinia stała się ostateczna, 2) na korzyść strażaka - w każdym czasie. § 9. Zasady opiniowania ustalone niniejszym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio do strażaków wyznaczonych do pełnienia służby poza jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej. § 10. W odniesieniu do strażaków, którzy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zostali mianowani na stałe, opinię służbową wydaje się po raz pierwszy w okresie do 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 czerwca 1997 r. (poz. 402) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 12 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 63, poz. 403) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 1996 r. sygn. P.6/96 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211, Nr 100, poz. 459, Nr 106, poz. 496) - w zakresie, w jakim uzależnia zaliczenie okresu pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego do okresu 180 dni, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, od ustania zatrudnienia. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 12 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej § 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych. (Dz. U. Nr 63, poz. 404) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 lutego 1997 r. sygn. akt K.21/95 i z mocy art. 10 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) ogłaszam utratę mocy obowiązującej § 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 58) z dniem 12 czerwca 1997 r. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. (Dz. U. Nr 64, poz. 405) Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83 i Nr 28, poz. 153) w art. 2 w pkt 6 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) czynny udział w wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski na Wybrzeżu w grudniu 1970 r., który spowodował śmierć albo ciężkie uszkodzenie ciała, ciężki rozstrój zdrowia bądź uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, powodujące naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o dozorze technicznym. (Dz. U. Nr 64, poz. 406) Art. 1. W ustawie z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 8 ust. 6, art. 13 ust. 4, art. 14 ust. 3, art. 20, art. 22 ust. 2 i 4, art. 27 ust. 2 i 4, art. 28 ust. 1 i 4, art. 29 ust. 2, art. 30 ust. 3, art. 31 ust. 2, art. 34 ust. 5 i art. 35 ust. 2 ustawy, w różnych przypadkach. wyrazy "Minister Przemysłu" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Minister Gospodarki"; 2) w art. 24 w ust. 2 wyrazy "Minister Przemysłu w porozumieniu z Ministrem-Szefem Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 3) w art. 25 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) upoważnianie pracowników podmiotów gospodarczych do wykonywania czynności określonych w art. 31 ust. 1."; 4) w art. 28 w ust. 3 po wyrazach "resortu spraw wewnętrznych i" dodaje się wyrazy "administracji oraz"; 5) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu: "Rozdział 3a Gospodarka finansowa organów dozoru technicznego Art. 29a. 1. Urząd Dozoru Technicznego prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o Urzędzie Dozoru Technicznego, rozumie się przez to Urząd Dozoru Technicznego wraz z inspektoratami dozoru technicznego. Art. 29b. 1. Urząd Dozoru Technicznego pokrywa koszty swojej działalności z uzyskanych przychodów. 2. Przychodami Urzędu Dozoru Technicznego są wpływy uzyskiwane z opłat, o których mowa w art. 35 ust. 1. Art. 29c. Podstawą gospodarki finansowej Urzędu Dozoru Technicznego jest plan finansowy zatwierdzony przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego. Art. 29d. Urząd Dozoru Technicznego finansuje inwestycje ze środków własnych. Art. 29e. 1. Pracownicy Urzędu Dozoru Technicznego wynagradzani są według zasad wynagradzania dotyczących pracowników urzędów państwowych. 2. Wynagrodzenia pracowników Urzędu Dozoru Technicznego obciążają koszty jego działalności. Art. 29f. Wynik finansowy Urzędu Dozoru Technicznego i jego podział zatwierdza Prezes Urzędu Dozoru Technicznego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183 i Nr 43, poz. 272). Art. 29g. 1. Urząd Dozoru Technicznego tworzy następujące fundusze: 1) fundusz podstawowy, 2) fundusz z aktualizacji wyceny środków trwałych, 3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, 4) zakładowy fundusz nagród. 2. Zasady tworzenia funduszy wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4 regulują odrębne przepisy. 3. Fundusz podstawowy odzwierciedla wartość majątku wygospodarowanego w wyniku działalności ustawowej. 4. Fundusz podstawowy zwiększa się o: 1) część zweryfikowanego zysku bilansowego za poprzedni rok obrotowy, 2) wartość składników majątkowych przejętych nieodpłatnie na podstawie decyzji i orzeczeń właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów. 5. Fundusz podstawowy zmniejsza się o wartość składników majątkowych przekazanych nieodpłatnie na podstawie decyzji i orzeczeń właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów. Art. 29h. 1. Zweryfikowany zysk Urzędu Dozoru Technicznego przeznacza się na: 1) fundusz podstawowy - 70%, 2) wpłatę do budżetu - 30%. 2. Stratę, stanowiącą wynik finansowy Urzędu Dozoru Technicznego, wykazuje się jako zmniejszenie funduszu podstawowego. Art. 29i. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, na wniosek ministra sprawującego nadzór nad specjalistycznymi organami dozoru technicznego, może wprowadzić, jako obowiązujące w tych organach, zasady określone w niniejszym rozdziale. Art. 29j. Urząd Dozoru Technicznego prowadzi rachunkowość według zasad określonych odrębną ustawą."; 6) w art. 31 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Organy dozoru technicznego mogą upoważniać pracowników podmiotów gospodarczych do:". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy - Prawo celne. (Dz. U. Nr 64, poz. 407) Art. 1. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 297 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem przepisów art. 7 ust. 1 pkt 1-4 oraz ust. 2 i 3, art. 8, art. 9 pkt 1 i 3, art. 45 ust. 1 i 2, art. 51, art. 54-58, art. 70 ust. 5 pkt 1 oraz art. 91-106f."; 2) w art. 298 wyrazy "z dniem 1 lipca 1997 r." zastępuje się wyrazami "z dniem 1 stycznia 1998 r.", a po wyrazach "od dnia ogłoszenia" stawia się kropkę i pozostałą treść skreśla się. Art. 2. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) w art. 80 w ust. 1 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy " jeżeli przepisy prawa, w tym umowy międzynarodowe, nie stanowią inaczej." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zakresu analizy spółki oraz przedsiębiorstwa państwowego, sposobu jej zlecania, opracowania, zasad odbioru i finansowania oraz warunków, w razie spełnienia których można odstąpić od opracowania analizy. (Dz. U. Nr 64, poz. 408) Na podstawie art. 32 ust. 2 i art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przed zaoferowaniem do zbycia akcji Skarbu Państwa w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji oraz przed wydaniem zarządzenia o prywatyzacji bezpośredniej przedsiębiorstwa państwowego przeprowadza się analizę. 2. Zakres analizy, o której mowa w ust. 1, powinien obejmować: 1) sytuację prawną majątku, 2) stan i perspektywy rozwoju, 3) ocenę realizacji obowiązków wynikających z tytułu wymagań ochrony środowiska i ochrony dóbr kultury, 4) oszacowanie wartości przedsiębiorstwa. § 2. 1. Ustalenie sytuacji prawnej majątku spółki albo przedsiębiorstwa państwowego jest dokonywane na podstawie wypisów z ksiąg wieczystych, zapisów w rejestrach sądowych, rejestrach zastawów, ewidencjach i rejestrach organów administracji rządowej i samorządowej, a także na podstawie dokumentacji prawnej, organizacyjnej i finansowo-księgowej spółki albo przedsiębiorstwa państwowego oraz innych dokumentów źródłowych. 2. Ustalenie sytuacji prawnej majątku spółki albo przedsiębiorstwa państwowego powinno określać w szczególności: 1) sposób utworzenia przedsiębiorstwa państwowego, po którego przekształceniu powstała prywatyzowana spółka, albo sposób utworzenia przedsiębiorstwa państwowego podlegającego prywatyzacji bezpośredniej, ze wskazaniem podstawy prawnej objęcia przez przedsiębiorstwo państwowe majątku Skarbu Państwa albo majątku innych osób prawnych lub fizycznych, 2) prawa własności składników majątkowych, 3) ograniczone prawa rzeczowe ustanowione na rzecz spółki albo przedsiębiorstwa państwowego na majątku osób trzecich, 4) ograniczone prawa rzeczowe ustanowione na majątku spółki albo przedsiębiorstwa państwowego na rzecz osób trzecich, 5) prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym, 6) wierzytelności i długi, 7) inne prawa majątkowe i niemajątkowe, 8) stan prawny wynikający z przepisów prawa pracy, 9) stan prawny wynikający z przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska, 10) sytuację spółki albo przedsiębiorstwa państwowego w świetle przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym, 11) stan roszczeń oraz podjęte czynności windykacyjne i egzekucyjne, 12) posiadane koncesje i zezwolenia, a w przypadku prowadzenia działalności wydobywczej - raport z analizy złóż i zgodności ich eksploatacji z prawem. 3. Jeżeli spółka albo przedsiębiorstwo państwowe są zobowiązane do wypełniania obowiązków z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, ustalenie stanu prawnego powinno zawierać również opis obowiązków wynikających z ochrony interesów obronności i bezpieczeństwa państwa, w szczególności przygotowania i możliwości realizacji zadań programu mobilizacji gospodarki. 4. Prezentacja każdego z zagadnień wymienionych w ust. 2 powinna zawierać wnioski wskazujące ewentualne zagrożenia dla spółki albo przedsiębiorstwa państwowego oraz podstawowe problemy wymagające rozwiązania. § 3. 1. Ustalenia stanu i perspektyw rozwoju spółki albo przedsiębiorstwa państwowego należy dokonać po przeprowadzeniu: 1) analizy ekonomiczno-finansowej obejmującej w szczególności: a) badanie sprawozdań finansowych, raport z tego badania oraz opinię biegłego rewidenta, b) analizę kosztów, z wyznaczeniem progu rentowności, c) analizę wskaźnikową, d) analizę majątku, 2) analizy marketingowej obejmującej w szczególności: a) przegląd rynków, na których działa spółka albo przedsiębiorstwo państwowe, b) ogólne informacje dotyczące pozycji spółki albo przedsiębiorstwa państwowego na rynku, c) charakterystykę wyrobów, d) charakterystykę konkurencji w sektorze, e) charakterystykę powiązań z kooperantami i klientami, f) charakterystykę obecnego i przewidywanego popytu, g) kluczowe czynniki sukcesu w branży, 3) oceny wykorzystywanych technologii w porównaniu z konkurentami w kraju i za granicą, 4) analizy systemu organizacji i zarządzania. 2. Ustalenie stanu i perspektyw rozwoju spółki albo przedsiębiorstwa państwowego powinno zawierać: 1) opis stanu spółki albo przedsiębiorstwa państwowego, dokonany na podstawie analiz, o których mowa w ust. 1, 2) perspektywiczny plan działalności spółki albo przedsiębiorstwa państwowego, wraz z prognozą wyników, 3) kierunki restrukturyzacji spółki albo przedsiębiorstwa państwowego, z określeniem szacunkowych wielkości środków finansowych na cen cel. 3. Analizy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przeprowadza się za okres co najmniej ostatnich trzech lat obrachunkowych. § 4. 1. Ocena realizacji obowiązków wynikających z tytułu wymagań ochrony środowiska powinna być dokonana na podstawie badania wpływu działalności spółki albo przedsiębiorstwa państwowego na stan środowiska i obejmować w szczególności: 1) mapę nieruchomości spółki albo przedsiębiorstwa państwowego i krótką charakterystykę sąsiednich nieruchomości, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonej na nich działalności oraz z podstawowymi danymi geofizycznymi i hydrogeologicznymi dotyczącymi tych nieruchomości, 2) opis istniejących zanieczyszczeń gruntów i wód oraz opis stopni emisji zanieczyszczeń do powietrza, 3) analizę procesów produkcyjnych i technologicznych, zastosowanych metod ochrony gruntu, powietrza i wody oraz ochrony przed hałasem, a także gospodarki surowcowej i odpadowej, 4) ocenę stopnia realizacji zobowiązań dotyczących stwierdzonego stanu środowiska, wynikającą z decyzji organów administracji, bądź wynikających z przepisów prawa, 5) wskazanie szczególnie istotnych zagadnień wynikających z analizy stanu środowiska, wymagających dalszych szczegółowych badań, 6) opis najważniejszych niezbędnych inwestycji w zakresie ochrony środowiska, z określeniem przewidywanego okresu realizacji i kosztów, 7) szacunkowe skutki finansowe związane z ewentualną odpowiedzialnością za naruszenie środowiska, 8) ocenę zagrożeń dla zdrowia pracowników oraz wynikających ze skutków tych zagrożeń świadczeń. 2. Ocena ochrony dóbr kultury wchodzących w skład majątku spółki albo przedsiębiorstwa państwowego powinna określać w szczególności: 1) wykaz dóbr kultury i oszacowanie ich klasy, 2) sposób zabezpieczenia. 3. Oceny ochrony dóbr kultury wchodzących w skład majątku spółki albo przedsiębiorstwa państwowego dokonuje się w porozumieniu z Państwową Służbą Ochrony Zabytków lub jednostkami organizacyjnymi Ministerstwa Kultury i Sztuki, właściwymi ze względu na charakter i rodzaj dóbr kultury. § 5. 1. Oszacowanie wartości spółki albo przedsiębiorstwa państwowego jest dokonywane z uwzględnieniem wyników analizy, o której mowa w § 1, przy użyciu co najmniej dwóch metod wyceny, w szczególności spośród następujących: 1) zdyskontowanych przyszłych strumieni pieniężnych, 2) wartości odtworzeniowej, 3) wartości skorygowanej aktywów netto, 4) rynkowej wartości likwidacyjnej, 5) przy zastosowaniu mnożnika zysku. 2. Wyboru metody wyceny dokonuje się w zależności od sytuacji ekonomiczno-finansowej spółki albo przedsiębiorstwa państwowego. Wybór metody wyceny wymaga uzasadnienia. 3. Porównanie wyników oszacowania wartości stanowi podstawę do określenia ceny akcji albo wartości przedsiębiorstwa państwowego. § 6. 1. Analiza, o której mowa w § 1, powinna być opracowana w formie pisemnej. 2. Analiza powinna uwzględniać stan faktyczny i prawny na dzień jej sporządzenia oraz zawierać wynikające z niej wnioski. 3. Do analizy należy dołączyć, w formie załączników, kopie lub odpisy dokumentów stanowiących podstawę jej dokonania. § 7. Szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać analiza oraz jej opracowanie, określa się w umowie o jej dokonanie. § 8. Wykonanie analizy zleca, jednemu lub kilku podmiotom wyłonionym w drodze pisemnego przetargu publicznego, Minister Skarbu Państwa, Agencja Prywatyzacji albo organ założycielski przedsiębiorstwa państwowego. § 9. 1. O przetargu ogłasza się w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. 2. Ogłoszenie o przetargu powinno zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres organizującego przetarg, 2) wskazanie podmiotu, którego dotyczy przetarg, 3) określenie miejsca, sposobu i terminu składania ofert, przy czym termin ich składania nie może być krótszy niż trzy tygodnie od dnia publikacji ogłoszenia, 4) wskazanie miejsca i sposobu uzyskania informacji na temat spółki albo przedsiębiorstwa państwowego, 5) wskazanie miejsca i sposobu uzyskania informacji na temat: a) wymagań stawianych oferentom, b) warunków, jakim powinna odpowiadać analiza i sposób jej opracowania, c) kryteriów oceny ofert, 6) wskazanie terminu związania ofertą, 7) określenie sposobu powiadamiania oferentów o wynikach przetargu. § 10. Oferta powinna zostać złożona w języku polskim i składać się z dwóch oddzielnych części - merytorycznej i cenowej. § 11. 1. Oceny złożonych ofert dokonuje komisja powoływana odpowiednio przez Ministra Skarbu Państwa, Prezesa Agencji Prywatyzacji albo organ założycielski przedsiębiorstwa państwowego. 2. Ocena ofert jest przeprowadzana w dwóch etapach: 1) w pierwszym etapie komisja ocenia oferty zgodnie z przyjętymi kryteriami formalnymi oraz postanawia o dopuszczeniu ofert do drugiego etapu przetargu, 2) w drugim etapie komisja ocenia oferty zgodnie z przyjętymi kryteriami merytorycznymi oraz wyłania ofertę zawierającą najkorzystniejsze warunki wykonania analizy. 3. Wyboru oferty dokonuje ogłaszający przetarg. § 12. Finansowanie opracowania analizy następuje w ciężar: 1) budżetu państwa, w części przeznaczonej ustawą budżetową na koszty prywatyzacji, jeżeli zamawiającym jest Minister Skarbu Państwa oraz jest to uzasadnione trudną sytuacją ekonomiczną podmiotu, którego dotyczy analiza, 2) przychodów z prowizji, o której mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775), jeżeli zamawiającym jest Agencja Prywatyzacji, z wyjątkiem pierwszego roku działalności Agencji, w którym finansowanie analizy nastąpi ze środków budżetu państwa, o których mowa w pkt 1, 3) kosztów spółki lub przedsiębiorstwa państwowego, zgodnie z umową zawartą ze zlecającym. § 13. Osoby dokonujące analizy mają prawo żądać od organów spółki albo przedsiębiorstwa państwowego udostępnienia wszelkich niezbędnych informacji w zakresie objętym analizą. § 14. Odbioru analizy dokonuje komisja powoływana odpowiednio przez Ministra Skarbu Państwa, Prezesa Agencji Prywatyzacji albo organ założycielski przedsiębiorstwa państwowego. § 15. 1. Od opracowania analizy spółki można odstąpić, w całości lub w części, jeżeli: 1) została wykonana przed komercjalizacją przedsiębiorstwa państwowego, udostępnienie zaś akcji ma nastąpić bezpośrednio po wpisaniu spółki do rejestru handlowego, 2) akcje spółki są notowane na giełdzie papierów wartościowych lub na regulowanym rynku wtórnym, 3) zbywane są akcje spółek, z wyjątkiem spółek, o których mowa w pkt 2, w których Skarb Państwa posiada nie więcej niż 20% kapitału akcyjnego; w takim przypadku oszacowanie wartości akcji następuje według ich wartości bilansowej. 2. Od opracowania analizy przedsiębiorstwa państwowego można odstąpić w części, jeżeli przewidywany koszt wykonania analizy przewyższa połowę wartości przedsiębiorstwa państwowego, ustalonej w oparciu o bilans oraz rachunek zysków i strat. § 16. Wykonanie analizy nie jest wymagane dla spółek albo przedsiębiorstw państwowych, dla których wykonanie analizy zostało zlecone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a analiza spełnia wymogi określone w rozporządzeniu. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych. (Dz. U. Nr 64, poz. 409) Na podstawie art. 115 ust. 2 i art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117), art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 4, poz. 14) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych (Dz. U. Nr 36, poz. 160 i z 1995 r. Nr 58, poz. 301) załącznikowi do rozporządzenia nadaje się brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do: 1) opłat jednorazowych pobieranych od zgłoszeń, wniosków, odwołań, zażaleń i innych czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że opłata została uiszczona wcześniej, 2) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, chyba że opłata została uiszczona wcześniej albo jej wysokość została określona w decyzji o udzieleniu prawa wyłącznego korzystania z wynalazku lub wzoru użytkowego, wydanej przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1997 r. (poz. 409) TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ WYNALAZKÓW I WZORÓW UŻYTKOWYCH ORAZ PRZEJŚCIOWĄ OCHRONĄ PRODUKTÓW I. Opłaty jednorazowe Wysokość opłat 1. Za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego 360,00 zł - za każdą stronę ponad 20 stron opisu, zastrzeżeń i rysunków 20,00 zł 2. Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa - za każde pierwszeństwo 36,00 zł 3. Opłata za przekazanie (od zgłoszenia PCT) 240,00 zł 4. Opłata za opóźnienie opłaty za wyznaczenie, przekazanie, poszukiwanie lub opłaty podstawowej (od zgłoszenia PCT*) 240,00 zł 5. Opłata krajowa (od zgłoszenia PCT*): - gdy badania wstępnego nie przeprowadzono 360,00 zł - gdy badanie wstępne przeprowadzono 180,00 zł - za każdą dodatkową stronę powyżej 20 stron 20,00 zł 6. Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym 150,00 zł 7. Od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 36,00 zł 8. Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 18,00 zł 9. Za publikację opisu patentowego 60,00 zł 10. Za publikację jedenastej i każdej następnej strony opisu patentowego - od strony maszynopisu lub arkusza rysunku 3,00 zł 11. Za publikację opisu ochronnego 12,00 zł 12. Za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu określonego wpisu w rejestrze 6,00 zł 13. Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do uzyskania patentu 36,00 zł 14. Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do udzielenia prawa ochronnego na wzór użytkowy 24,00 zł 15. Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 25,00 zł II. Opłaty okresowe 1. Za pierwszy okres ochrony wynalazku obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony 300,00 zł 2. Za drugi okres ochrony wynalazku obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 480,00 zł 3. Za trzeci okres ochrony wynalazku obejmujący 9, 10 i 11 rok ochrony 720,00 zł 4. Za czwarty okres ochrony wynalazku obejmujący 12 i 13 rok ochrony 840,00 zł 5. Za piąty okres ochrony wynalazku obejmujący 14 i 15 rok ochrony 960,00 zł 6. Za szósty okres ochrony wynalazku obejmujący 16 i 17 rok ochrony 1.200,00 zł 7. Za siódmy okres ochrony wynalazku obejmujący 18 i 19 rok ochrony 1.500,00 zł 8. Za ósmy okres ochrony wynalazku obejmujący 20 rok ochrony 1.500,00 zł 9. Za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego 900,00 zł 10. Za każdy dodatkowy wynalazek ujęty w zgłoszeniu 20% opłaty za odpowiedni okres ochrony 11. Za pięcioletni okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony 200,00 zł 12. Za drugi okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 360,00 zł 13. Za trzeci okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 9 i 10 rok ochrony 480,00 zł 14. Za ochronę wzoru użytkowego stanowiącego przedmiot prawa ochronnego dodatkowego 500,00 zł 15. Za każde rozpoczęte pięć lat przejściowej ochrony produktu w Polsce 1.800,00 zł. * PCT - Układ o współpracy patentowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną znaków towarowych. (Dz. U. Nr 64, poz. 410) Na podstawie art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10, poz. 46 oraz z 1994 r. Nr 74, poz. 331) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 września 1992 r. w sprawie opłat związanych z ochroną znaków towarowych (Dz. U. Nr 76, poz. 377 i z 1995 r. Nr 58, poz. 302) załącznikowi do rozporządzenia nadaje się brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia § 2. Opłaty jednorazowe od podań, wniosków, odwołań, zażaleń i za inne czynności dokonane po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także opłaty okresowe, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, uiszcza się w wysokości określonej w tym rozporządzeniu, chyba że opłata została uiszczona wcześniej lub jej wysokość została określona w wezwaniu doręczonym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1997 r. (poz. 410) TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ ZNAKÓW TOWAROWYCH I. Opłaty jednorazowe Wysokość opłat 1. Od podania o zarejestrowanie znaku towarowego 360,00 zł a w przypadku wspólnego znaku towarowego 720,00 zł 2. Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa 25,00 zł 3. Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym 150,00 zł 4. Od wniosku o wygaśnięcie prawa z rejestracji z powodu nieużywania znaku 60,00 zł 5. Od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 36,00 zł 6. Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 18,00 zł 7. Za odpis lub wyciąg z rejestru znaków towarowych albo zaświadczenie o istnieniu określonego wpisu w rejestrze znaków towarowych 6,00 zł 8. Za drugie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia 36,00 zł 9. Za trzecie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia 75,00 zł 10. Za wydanie dowodu pierwszeństwa 12,00 zł 11. Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 25,00 zł 12. Od wniosku o rejestrację międzynarodową 240,00 zł 13. Od wniosku o przedłużenie ochrony 120,00 zł II. Opłaty okresowe (za dziesięcioletni okres ochrony) 1. Do trzech klas towarowych według obowiązującej klasyfikacji towarów, za każdą klasę 120,00 zł - za każdą następną klasę towarową po 360,00 zł 2. W przypadku wspólnego znaku towarowego do trzech klas towarowych, za każdą klasę 240,00 zł - za każdą następną klasę towarową po 720,00 zł. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów zdobniczych. (Dz. U. Nr 64, poz. 411) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 4, poz. 14) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów zdobniczych (Dz. U. Nr 36, poz. 161 i z 1995 r. Nr 58, poz. 303) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Opłaty jednorazowe, o których mowa w § 2 ust. 1, pobiera się w wysokości: 1) za zgłoszenie wzoru zdobniczego 180,00 zł, 2) od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa 18,00 zł, 3) od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym 150,00 zł, 4) od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 36,00 zł, 5) od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 18,00 zł, 6) za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu określonego wpisu w rejestrze 6,00 zł, 7) za sporządzenie dowodu pierwszeństwa 18,00 zł, 8) za publikację opisu wzoru zdobniczego 12,00 zł, 9) od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 25,00 zł.", 2) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Opłaty okresowe, o których mowa w § 4 i § 5 ust. 1, pobiera się w wysokości: 1) za pięcioletni okres ochrony wzoru obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony 150,00 zł, 2) za drugi okres ochrony wzoru obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 300,00 zł, 3) za trzeci okres ochrony wzoru obejmujący 9 i 10 rok ochrony 420,00 zł, 4) za każdą kolejną odmianę wzoru 10% opłaty za odpowiedni okres ochrony." § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) opłat jednorazowych określonych w § 1 pkt 1 niniejszego rozporządzenia, pobieranych od czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że opłata została uiszczona wcześniej, 2) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, chyba że opłaty te uiszczono lub do uiszczenia ich wezwano wcześniej według dotychczasowych przepisów. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zadań, szczegółowych zasad i trybu funkcjonowania Kolegium do Spraw Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów, zasad udziału w posiedzeniach Kolegium przedstawicieli służb specjalnych i innych właściwych organów, a także zakresu czynności Sekretarza Kolegium. (Dz. U. Nr 64, poz. 412) Na podstawie art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Kolegium do Spraw Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów, zwane dalej "Kolegium", jako organ opiniodawczo-doradczy Rady Ministrów realizuje zadania określone w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). 2. Do zadań Kolegium należy w szczególności: 1) wyrażanie opinii o kandydatach na stanowiska Szefa Urzędu Ochrony Państwa i Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych, a także o zasadności wniosków o ich odwołanie, 2) wyrażanie opinii lub ocen dotyczących wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań, zgodnie z kierunkami i planami działania tych służb, 3) wyrażanie opinii lub ocen w sprawach szczegółowych projektów budżetu Urzędu Ochrony Państwa i budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej, w części dotyczącej funduszu operacyjnego Wojskowych Służb Informacyjnych, przed ich rozpatrzeniem przez Radę Ministrów, a także sprawozdań z ich wykonania, 4) ocenianie centralnych planów ochrony organów i instytucji państwowych oraz gospodarki narodowej, 5) wyrażanie opinii lub ocen w sprawach wytyczania kierunków i planów działania służb specjalnych, 6) formułowanie ocen lub wyrażanie opinii w sprawach koordynacji działania służb specjalnych z Żandarmerią Wojskową, Policją, Strażą Graniczną oraz ich współdziałania w dziedzinie ochrony i bezpieczeństwa państwa, 7) inicjowanie działań w zakresie dostosowania prawnych podstaw działania służb specjalnych do rozwiązań obowiązujących w państwach Unii Europejskiej i NATO, 8) wyrażanie opinii lub ocen dotyczących celów, form i metod zabezpieczenia polskich placówek dyplomatycznych, instytucji działających za granicą oraz oddziałów Wojska Polskiego uczestniczących w misjach pokojowych, 9) wyrażanie opinii na temat wypracowanych przez służby specjalne form i metod prowadzenia pracy operacyjno-rozpoznawczej pod kątem ich zgodności z porządkiem prawnym Rzeczypospolitej Polskiej, 10) wyrażanie ocen na temat współdziałania służb specjalnych z organami państwowymi oraz formułowanie wniosków wynikających z tych ocen, 11) wyrażanie opinii o projektach porozumień o współdziałaniu między służbami specjalnymi, Policją, Strażą Graniczną i Żandarmerią Wojskową, dokonywanie okresowych ocen współdziałania oraz wypracowywanie wniosków wynikających z tych ocen, 12) inicjowanie nowych rozwiązań w zakresie kontrwywiadowczej ochrony kraju, 13) wyrażanie opinii lub ocen dotyczących form, metod oraz efektywności sprawowanego nadzoru nad służbami specjalnymi, 14) wyrażanie opinii lub ocen dotyczących projektów zmian w organizacji służb specjalnych. § 2. 1. Kolegium rozpatruje sprawy, należące do jego właściwości, na posiedzeniach w terminach określonych w planach pracy Kolegium. 2. Posiedzenia Kolegium mają charakter niejawny. 3. Szczegółową organizację i tryb działania Kolegium określa regulamin pracy, uchwalony przez Kolegium i zatwierdzony przez Prezesa Rady Ministrów. § 3. 1. Członków Kolegium obowiązuje osobiste uczestnictwo w posiedzeniach. 2. W wyjątkowych wypadkach w posiedzeniu może brać udział, bez prawa uczestnictwa w podejmowanych rozstrzygnięciach, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, osoba wskazana przez członka Kolegium, zastępująca go w pełnieniu obowiązków na stanowisku, którego zajmowanie uprawnia go do członkostwa w Kolegium. 3. W posiedzeniach Kolegium, na zasadach określonych dla członków Kolegium, uczestniczy Szef Wojskowych Służb Informacyjnych. 4. W posiedzeniach Kolegium, na zaproszenie Prezesa Rady Ministrów, na zasadach określonych dla członków Kolegium, bez prawa uczestnictwa w podejmowanych rozstrzygnięciach, mogą uczestniczyć przewodniczący właściwych komisji sejmowych. 5. W posiedzeniach Kolegium mogą uczestniczyć, na wniosek członków Kolegium, przedstawiciele służb specjalnych i innych właściwych organów. 6. Przewodniczący Kolegium określa, czy osoby wymienione w ust. 5 uczestniczą w całości, czy tylko w określonej części posiedzenia. 7. Osoby zaproszone składają Przewodniczącemu Kolegium pisemne zobowiązanie zachowania tajemnicy w zakresie wiadomości udostępnianych im na posiedzeniu. § 4. 1. Kolegium wyraża swoje stanowisko w formie ustaleń, opinii, ocen lub wniosków. 2. Z posiedzeń Kolegium sporządza się pełny zapis jego przebiegu oraz protokół uzgodnień. 3. Przewodniczący Kolegium zapoznaje Radę Ministrów i, w razie potrzeby, Komitet Obrony Kraju z wypracowanymi przez Kolegium opiniami, ocenami lub wnioskami w sprawach wymagających decyzji Rady Ministrów lub Komitetu Obrony Kraju. § 5. 1. Sekretarz Kolegium zapewnia obsługę organizacyjną i techniczną prac Kolegium oraz wykonywanie zadań wynikających z ustaleń Kolegium i decyzji Przewodniczącego Kolegium, a w szczególności: 1) przygotowuje projekty planów pracy Kolegium, 2) organizuje opracowanie materiałów i projektów dokumentów przeznaczonych do rozpatrzenia przez Kolegium, 3) sporządza i podpisuje protokół posiedzenia Kolegium oraz przedstawia go do podpisu Przewodniczącemu Kolegium, 4) prowadzi rejestr ustaleń Kolegium i decyzji Przewodniczącego Kolegium oraz harmonogram ich realizacji, 5) gromadzi i przechowuje dokumentację Kolegium, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej oraz o archiwach, 6) zapewnia właściwe przygotowanie i obsługę posiedzeń Kolegium, 7) sporządza roczne sprawozdanie z działalności Kolegium i przedstawia je Przewodniczącemu Kolegium, 8) wykonuje inne zadania zlecone przez Kolegium i Przewodniczącego. 2. Sekretarz Kolegium, w sprawach należących do jego zakresu działania, jest uprawniony do zwracania się do organów administracji rządowej o przedstawienie, na potrzeby Kolegium, informacji niezbędnych do właściwego rozpatrzenia spraw. 3. Sekretarz Kolegium wykonuje swoje zadania przy pomocy Sekretariatu Kolegium, będącego komórką organizacyjną Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków. (Dz. U. Nr 64, poz. 413) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zwanego dalej "Funduszem", strukturę kosztów kredytowanych przedsięwzięć, szczególne wymagania w zakresie właściwości energetycznych budynków, wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia początkowego oraz wyposażenia technicznego mieszkań i budynków wznoszonych przy wykorzystaniu kredytów z Funduszu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), 2) kredycie lub pożyczce - należy przez to rozumieć kredyt lub pożyczkę udzieloną ze środków Funduszu, 3) przedsięwzięciu inwestycyjno-budowlanym - należy przez to rozumieć budowę, odbudowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę oraz modernizację budynków mieszkalnych lub części mieszkalnej takich budynków, wraz z pozyskaniem terenu niezbędnego pod zamierzoną zabudowę i wykonaniem przyłączy technicznych, uzbrojeniem terenu oraz wykonaniem na nim urządzeń i obiektów budowlanych związanych z budynkami mieszkalnymi, w tym również odbudowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę oraz modernizację budynków adaptowanych na cele mieszkalne, a także czynności specjalistyczne wynikające z obowiązków inwestora budowlanego, wykonane na jego zlecenie, w tym programowanie, projektowanie, nadzór, kierownictwo budowy i rozliczanie robót. Rozdział 2 Zasady i tryb udzielania kredytów § 3. Kredyt może być udzielony: 1) towarzystwu budownictwa społecznego oraz spółdzielni mieszkaniowej - na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych, 2) gminie - na realizację infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. § 4. 1. Wniosek o udzielenie kredytu składany jest w Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej "Bankiem". Wniosek powinien zawierać: 1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy, 2) informację o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy, 3) informację o programie działania i zamierzeniach inwestycyjnych w okresie kredytowania, 4) opis programu inwestycyjnego wraz z analizą jego celowości i wykonalności, 5) określenie przewidywanych kosztów realizacji inwestycji oraz źródeł jej finansowania. 2. Do wniosku o udzielenie kredytu na finansowanie przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające status prawny wnioskodawcy oraz jego sytuację ekonomiczno-finansową, w tym zaświadczenie z banku prowadzącego rachunek podstawowy wnioskodawcy, 2) zaświadczenie właściwego dla wnioskodawcy urzędu skarbowego, stwierdzające, że nie ciążą na nim zobowiązania podatkowe oraz że nie prowadzi się w stosunku do niego egzekucji administracyjnej z tytułu należności niepodatkowych, 3) zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy, 4) kalkulację składników czynszu i opłat za świadczenia związane z eksploatacją mieszkania, 5) koncepcję architektoniczno-budowlaną przedsięwzięcia, wraz z opisami i szkicami, zawierającą: a) informację o położeniu i stanie prawnym nieruchomości oraz projektowanym zagospodarowaniu działki lub terenu, w tym dane dotyczące urządzeń budowlanych związanych z budynkami oraz sieci uzbrojenia terenu z podaniem podstawowych wymiarów i odległości, b) informację o możliwości przyłączenia uzbrojenia działki lub budynków do zewnętrznej sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, elektroenergetycznej oraz cieplnej bądź o korzystaniu z indywidualnych źródeł ciepła, c) informację o podstawowych rozwiązaniach architektoniczno-budowlanych określających formę i funkcje budynku, w tym informacje o jego części obejmującej lokale użytkowe oraz zestawienie liczby i powierzchni mieszkań poszczególnych kategorii, d) informację o rodzaju układu konstrukcyjnego budynku i rozwiązaniach konstrukcyjno-materiałowych, jego podstawowych elementów, w szczególności przegród zewnętrznych, w tym okien, z podaniem ich właściwości termicznych, a w wypadku odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy oraz modernizacji budynków mieszkalnych lub odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy oraz modernizacji budynków adaptowanych na cele mieszkalne - także ekspertyzę aktualnego stanu technicznego budynku, e) dane dotyczące instalacji grzewczych i sanitarnych oraz wyposażenia technicznego budynku, f) charakterystykę energetyczną budynku, z podaniem przewidywanego rocznego zużycia ciepła na cele ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej, oraz dane wykazujące, że przyjęte rozwiązania budowlane i instalacyjne spełniają wymagania dotyczące oszczędności energii cieplnej, zawarte w przepisach techniczno-budowlanych, Polskich Normach oraz w niniejszym rozporządzeniu, g) informację o wysokości szacunkowego kosztu budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego. 3. Do wniosku o udzielenie kredytu na realizację infrastruktury technicznej należy dołączyć: 1) opis przedmiotu i zakresu projektowanej infrastruktury technicznej oraz uzasadnienie konieczności jej wykonania w związku z zamierzonymi przedsięwzięciami inwestycyjno-budowlanymi, 2) koncepcję projektową infrastruktury technicznej, zawierającą niezbędne opisy i szkice techniczne, 3) informację o wysokości szacunkowego kosztu budowy projektowanej infrastruktury technicznej. § 5. Bank sprawdzi, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu, czy spełnia on wymogi określone w § 4. Jeżeli wniosek nie spełnia tych wymogów, Bank wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni. Nieuzupełnienie braków w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia. § 6. 1. Wniosek odpowiadający wymogom określonym w § 4 podlega rejestracji, a następnie ocenie w zakresie: 1) zdolności kredytowej wnioskodawcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 2) szacunkowego kosztu budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, który nie powinien przekraczać ostatnio ustalonego przez wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272), z uwzględnieniem czynników zwiększających ten koszt, takich jak: wielkość aglomeracji miejskiej, struktura kategorii mieszkań w przedsięwzięciu oraz wyjątkowe utrudnienia, w szczególności budowa na terenach podlegających eksploatacji górniczej i trudne warunki posadowienia, lub realizacja budowy pod nadzorem konserwatora zabytków, z zastrzeżeniem ust. 3, 3) spełnienia warunków udzielenia kredytu, o których mowa w rozporządzeniu. 2. Bank może uznać, że wnioskodawca będący towarzystwem budownictwa społecznego lub spółdzielnią mieszkaniową posiada zdolność kredytową, jeżeli: 1) planowana wysokość czynszu zapewnia pełne pokrycie kosztów eksploatacji i remontów budynku oraz spłatę kredytu zaciągniętego na jego budowę, 2) nie posiada zaległości w uiszczaniu zobowiązań podatkowych, zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i na Fundusz Pracy oraz zobowiązań wobec banku prowadzącego rachunek podstawowy wnioskodawcy, 3) terminowo reguluje spłaty zadłużenia z tytułu wcześniej zaciągniętych kredytów ze środków Funduszu, 4) oświadczy, że nie posiada zaległych zobowiązań wobec osób fizycznych oraz osób prawnych nie wymienionych w pkt 2. 3. Jeżeli szacunkowy koszt budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jest wyższy od wynikającego z ostatnio ustalonego przez wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w ustawie wymienionej w ust. 1 pkt 2, Bank może ustalić koszt szacunkowy, uwzględniając wskaźniki wzrostu cen produkcji budowlano-montażowej, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, dotyczące jednego roku, upływającego w dacie rozpatrywania wniosku o udzielenie kredytu. § 7. 1. W terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od zarejestrowania wniosku Bank na podstawie oceny, o której mowa w § 6, kwalifikuje wniosek do udzielenia kredytu, z zastrzeżeniem ust. 2, bądź odmawia jego udzielenia. O odmowie udzielenia kredytu Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę. 2. Jeżeli kwota wynikająca z wniosków o udzielenie kredytu, które spełniają warunki wynikające z rozporządzenia, przekracza sumę środków przeznaczonych w danym okresie na ich udzielenie zgodnie z planem finansowym Funduszu, Bank kwalifikuje wnioski do udzielenia kredytu po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. O zakwalifikowanych wnioskach Bank informuje Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w okresach kwartalnych, w terminie do końca miesiąca następującego po danym kwartale. 3. Bank zawiadamia wnioskodawcę o zakwalifikowaniu wniosku do udzielenia kredytu, określając wymogi, których spełnienie będzie warunkiem zawarcia umowy kredytowej, oraz termin ich spełnienia, nie dłuższy niż sześć miesięcy. 4. Jeżeli wnioskodawca nie będzie mógł dotrzymać terminu, o którym mowa w ust. 3, zawiadamia o tym niezwłocznie Bank, który może ten termin przedłużyć. § 8. Warunkiem zawarcia umowy kredytowej jest: 1) przedstawienie pozwolenia na budowę oraz kosztorysu inwestorskiego, 2) stwierdzenie przez Bank zgodności charakterystyki ekonomicznej i technicznej inwestycji z deklarowaną w dokumentach dołączonych do wniosku o udzielenie kredytu, 3) spełnienie wymogów określonych zgodnie z § 7 ust. 3, 4) uzgodnienie sposobu zabezpieczenia spłaty kredytu. § 9. 1. Okres wypłaty kredytu nie może być dłuższy niż 24 miesiące, licząc od daty zawarcia umowy kredytowej. 2. Kredyt jest uruchamiany po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych kredytobiorcy w wysokości co najmniej 25% planowanego kosztu inwestycji oraz po ustanowieniu zabezpieczenia spłaty kredytu. § 10. Stopa oprocentowania kredytu jest zmienna, ustalana jako stopa efektywna w wysokości 0,5 stopy redyskontowej weksli w Narodowym Banku Polskim w stosunku rocznym. § 11. 1. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego jest spłacane miesięcznie. 2. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości nie niższej niż 0,24% kwoty udzielonego kredytu. Kwoty kolejnych spłat zadłużenia w pozostałym okresie spłaty podlegają, w okresach kwartalnych, zwiększeniu o 85% wskaźnika wzrostu cen produkcji budowlano-montażowej, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, z zastrzeżeniem ust. 6. 3. Bank przeznacza środki, wnoszone przez kredytobiorcę, w pierwszej kolejności na spłatę odsetek, a następnie na spłatę kredytu. 4. Na wniosek kredytobiorcy Bank może odroczyć spłatę zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, na okres nie dłuższy niż 30 miesięcy, licząc od dnia wypłaty pierwszej transzy kredytu. 5. Odsetki naliczone za okres, o którym mowa w ust. 4, oraz przekraczające kwoty spłat, o których mowa w ust. 2, są dopisywane do stanu zadłużenia kredytobiorcy na ostatni dzień każdego miesiąca. 6. W wypadku kredytu udzielonego towarzystwu budownictwa społecznego kwoty spłat, o których mowa w ust. 2, nie mogą być wyższe od różnicy między wpływami z czynszów ustalonych zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy a sumą kosztów eksploatacji i remontów budynków w zasobach mieszkaniowych towarzystwa. § 12. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na wykonanie infrastruktury technicznej jest spłacane miesięcznie, a okres i warunki jego spłaty określa Bank w umowie z kredytobiorcą. Rozdział 3 Zasady i tryb udzielania pożyczek § 13. 1. Pożyczka może być udzielona bankowi prowadzącemu kasę mieszkaniową na uzupełnienie środków na wypłatę kredytów kontraktowych w wypadku przejściowej utraty bieżącej płynności płatniczej przez kasę mieszkaniową. 2. Wniosek o udzielenie pożyczki składany jest w Banku. Wniosek powinien zawierać: 1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy, 2) informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej kasy mieszkaniowej, 3) szczegółowe uzasadnienie wysokości pożyczki. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć: 1) status wnioskodawcy, 2) ostatnio sporządzone sprawozdanie finansowe z działalności kasy mieszkaniowej. 4. Wniosek podlega rejestracji, a następnie ocenie Banku w zakresie: 1) zdolności kredytowej wnioskodawcy, 2) zasadności udzielenia pożyczki na uzupełnienie środków na wypłatę kredytów kontraktowych. § 14. Bank udziela pożyczki, bądź odmawia jej udzielenia, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty rejestracji wniosku. O odmowie udzielenia pożyczki Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę. § 15. 1. Warunkiem udzielenia pożyczki jest ustanowienie zabezpieczenia jej spłaty. 2. Stopa oprocentowania pożyczki jest zmienna, ustalana przez Bank w wysokości do 0,5 stopy redyskontowej weksli w Narodowym Banku Polskim w stosunku rocznym, nie niższej jednak niż najniższa stopa oprocentowania kredytów udzielanych przez kasę mieszkaniową. 3. Warunki spłaty pożyczki ustala Bank w umowie pożyczki. 4. Spłata pożyczki, wraz z odsetkami, następuje w okresach miesięcznych lub kwartalnych. Rozdział 4 Właściwości energetyczne budynków § 16. Ustala się następujące szczególne wymagania w zakresie właściwości energetycznych budynków mieszkalnych wznoszonych przy wykorzystaniu środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego: 1) przegrody zewnętrzne budynków mieszkalnych powinny charakteryzować się wartościami współczynników przenikania ciepła "k" niższymi od określonych w Polskiej Normie dotyczącej ochrony cieplnej budynków; maksymalne wartości współczynników przenikania ciepła dla ścian, stropów i stropodachów ustala się w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) maksymalna wartość "k" okien, drzwi balkonowych i powierzchni przezroczystych nieotwieralnych w pomieszczeniach o temperaturze wewnętrznej t1>16°C (niezależnie od strefy klimatycznej) powinna wynosić 2,0 W/(m2K); wartość ta nie uwzględnia przepuszczalności powietrza i odnosi się do powierzchni obliczonych według zewnętrznych wymiarów ościeżnic, 3) centralna instalacja ciepłej wody, zasilana w ciepło z sieci cieplnej, w budynkach mieszkalnych powinna spełniać następujące warunki: a) materiał przewodów instalacji ciepłej wody powinien być dobrany do jej właściwości, tak aby nie występowała korozja ani odkładanie się trwałych osadów na ściankach przewodów, b) przewody instalacji ciepłej wody, w których utrzymywana jest cyrkulacja, powinny mieć trwałą izolację termiczną o oporze cieplnym nie mniejszym niż 0,5 (m2K)/W, c) mieszkania kategorii 1P i 2P należy zasilać tylko z jednego pionu ciepłej wody użytkowej na mieszkanie, a długość przewodu ciepłej wody w mieszkaniu, liczona od pionu do najdalszego punktu czerpalnego w mieszkaniu, nie powinna być większa niż 6 m. Rozdział 5 Wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia początkowego oraz wyposażenia technicznego § 17. 1. Kategorie mieszkań wznoszonych przy wykorzystaniu kredytu ze środków Funduszu, minimalne wielkości ich powierzchni użytkowych oraz liczbę osób zasiedlenia początkowego ustala się według tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Bank może udzielić kredytu na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego obejmującego mieszkania o mniejszej powierzchni użytkowej lub dla większej liczby osób w gospodarstwie domowym niż wynikające z wymagań określonych zgodnie z ust. 1. Prawidłowość przyjętych wymagań podlega wówczas ocenie przy rozpatrywaniu wniosku kredytowego. 3. W budynku przewidzieć należy jedno pomieszczenie gospodarcze dla każdego mieszkania oraz powierzchnie na przechowywanie wózków dziecięcych w każdej klatce schodowej. § 18. Wyposażenie techniczne mieszkań powinno spełniać następujące warunki, dodatkowe w stosunku do określonych w przepisach techniczno-budowlanych: 1) w łazience należy zainstalować wannę, umywalkę, a w mieszkaniach bez wydzielonego ustępu - miskę klozetową, 2) w pomieszczeniu kuchennym należy zainstalować zlewozmywak dwukomorowy obudowany oraz kuchenkę gazową czteropaleniskową z piekarnikiem lub równoważną użytkowo kuchenkę elektryczną. Rozdział 6 Przepisy końcowe § 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków (Dz. U. Nr 49, poz. 214). § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. (poz. 413) Załącznik nr 1 Maksymalne wartości współczynnika "k" ścian, stropów i stropodachów w budynkach mieszkalnych Lp.Rodzaj przegrody i temperatura t1 w pomieszczeniukmaxW/(m2K) 1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym): a) t1>16°C - pełne z otworami okiennymi i drzwiowymi0,30x) - ze wspornikami balkonowymi i przenikającymi ścianę0,35x) b) t1<16°C (niezależnie od rodzaju ściany)0,60 2Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami: a) t1>16°C0,25x) b) 8°C< t1<16°C0,45 3Stropy nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami podpodłogowymi0,45 x) W wypadku gdy zachowanie maksymalnych wartości współczynnika "k" powoduje trudności konstrukcyjne lub technologiczne prowadzące do nadmiernego podniesienia kosztów przegrody, wartości te mogą być powiększone, jednak nie więcej niż o 0,05 W/(m2K) Załącznik nr 2 Kategorie i minimalna powierzchnia użytkowa mieszkań oraz liczba osób zasiedlenia początkowego Kategoria mieszkaniaLiczba pokoiPowierzchnia minimalna (m2)Zasiedlenie początkowe (osoby) 1234 1P1321 lub 2 2Pm2443 2Pd2504 3Pm3635 3Pd3696 4P4766 Liczbę osób zasiedlenia początkowego można zmniejszyć, z wyjątkiem kategorii mieszkania 1P, o 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 9 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach. (Dz. U. Nr 64, poz. 414) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach (Dz. U. Nr 75, poz. 360) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wprowadza się zakaz ruchu na drogach samochodów ciężarowych i zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton w następujących terminach: 1) od godziny 700 do godziny 2200 w dzień wolny od pracy, określony w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i Nr 28, poz. 160), 2) od godziny 1800 do godziny 2200 w dzień poprzedzający dzień określony w pkt 1, 3) w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 30 września, z zastrzeżeniem pkt 1: a) od godziny 1800 do godz. 2200 w piątek, b) od godziny 700 do godziny 2200 w sobotę i niedzielę."; 2) w § 3: a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu: "5) przewożących sprzęt transmisyjny stacji radiowych i telewizyjnych, 6) przewożących, w związku z organizacją imprez masowych, sprzęt dla ich obsługi.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów, które wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania zakazów lub ograniczeń, w odległości do 25 km od miejsca przekroczenia granicy, oraz oczekujących na granicy na wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 2 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w § 1, który wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 65, poz. 415) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 w pkt 4 po lit. f) dodaje się lit. g) w brzmieniu: "g) Republiki Rumunii (obniżone stawki celne Rumunia)", 2) w § 2 w ust. 1 w pkt 4 po lit. g) dodaje się lit. h) w brzmieniu: "h) Republiki Łotwy (obniżone stawki celne Łotwa)", 3) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 4) załącznik nr 5 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 415) Załącznik nr 1 (Taryfa celna stanowiąca załącznik nr 1 do rozporządzenia jest oddzielnym załącznikiem do niniejszego numeru) Załącznik nr 2 WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)* 1. Austria 2. Belgia 3. Dania 4. Finlandia 5. Francja 6. Grecja 7. Hiszpania 8. Holandia 9. Irlandia 10. Luksemburg 11. Portugalia 12. Republika Federalna Niemiec 13. Szwecja 14. Wielka Brytania 15. Włochy * Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia, sposobu udokumentowania tego pochodzenia oraz warunku bezpośredniego transportu, zgodnie z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są stawki celne obniżone z kolumny "UE". Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. (Dz. U. Nr 65, poz. 416) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104, poz. 480 i Nr 157, poz. 794) w § 1 w ust. 1 wyrazy "1 lipca 1997 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów na potrzeby lotnictwa cywilnego. (Dz. U. Nr 65, poz. 417) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe w wysokości 27 281 000 ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 417) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU) 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych:10000 - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 21- - Z polimerów etylenu: - - - Pozostałe: 3917 21 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3917 22- - Z polimerów propylenu: - - - Pozostałe: 3917 22 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: - - - Pozostałe: 3917 23 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Pozostałe: 3917 29 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu rozrywającym 27,6 MPa: 3917 31 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3917 33- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi materiałami, z wyposażeniem: 3917 33 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3917 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3917 39 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:100000 3926 20 00 0- Odzież i dodatki do odzieży ex 3926 20 00 0Jednoczęściowe ubrania z tworzywa sztucznego gazoszczelnego, żaroodpornego, przeznaczone do ochrony strażaka lotniskowej straży pożarnej 3926 90- Pozostałe: 3926 90 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie cywilnym 4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze): 4009 50- Z wyposażeniem: 4009 50 10 0- - Odpowiednim do przewodzenia gazów lub cieczy, do stosowania w lotnictwie cywilnym30000 4011Nowe opony pneumatyczne, z kauczuku wulkanizowanego: 4011 30- W rodzaju stosowanych w lotnictwie: 4011 30 10 0- - Do stosowania w lotnictwie cywilnym250000 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:200000 4016 10- Z kauczuku komórkowego: 4016 10 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie cywilnym - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 10 0- - - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie cywilnym 4016 99- - Pozostałe: 4016 99 10 0- - - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie cywilnym 4017 00Kauczuk utwardzony (np. ebonit) we wszystkich formach, łącznie z odpadami i złomem; wyroby z kauczuku utwardzonego: - Wyroby z utwardzonego kauczuku: 4017 00 91 0- - Rurociągi i przewody rurowe, z zamocowanym wyposażeniem, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do stosowania w lotnictwie cywilnym1000 5705 00Pozostałe dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, nawet konfekcjonowane: 5705 00 90 0- Z pozostałych materiałów włókienniczych50 000 6307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży: 6307 20 00 0- Kamizelki i pasy ratunkowe ex 6307 20 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym150000 6813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy, segmenty, tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców, sprzęgieł, itp., na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub celulozy, nawet łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi:200000 6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe: 6813 10 10 0- - Na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych, stosowane w lotnictwie cywilnym ex 6813 10 10 0Na bazie substancji mineralnych innych niż azbest 6813 90- Pozostałe: 6813 90 10 0- - Na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych, stosowane w lotnictwie cywilnym ex 6813 90 10 0Na bazie substancji mineralnych innych niż azbest 7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np. przędza, tkaniny):10000 7019 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 7019 90 91 0- - - Z włókien tekstylnych 7019 90 99 0- - - Pozostałe 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:25000 - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: 7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: 7304 31 10 0- - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej: 7304 41- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: 7304 41 10 0- - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej: 7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Pozostałe: 7304 51 30 0- - - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym 7304 90- Pozostałe: 7304 90 10 0- - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):75000 7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej: 7306 40 10 0- - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym 7306 50- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej: 7306 50 10 0- - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:100000 - Łączniki odlewane: 7307 11- - Z żeliwa nieciągliwego: 7307 11 90 0- - - Pozostałe - Pozostałe, ze stali nierdzewnej: 7307 21 00 0- - Kołnierze 7307 22- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje: 7307 22 10 0- - - Tuleje 7307 22 90 0- - - Kolanka i łuki 7307 29- - Pozostałe: 7307 29 90 0- - - Pozostałe 7311 00Pojemniki na sprężony lub skroplony gaz, ze stali:50000 - Pozostałe, o pojemności: 7311 00 91 0- - Poniżej 1000 l 7311 00 99 0- - 1000 l lub więcej 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie:15000 7312 10- Skrętki, liny i kable: 7312 10 10 0- - Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład wyrobów, do użytku w lotnictwie cywilnym 7312 90- Pozostałe: 7312 90 10 0- - Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład wyrobów, do użytku w lotnictwie cywilnym 7318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity, zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz wyroby podobne, ze stali:150000 - Wyroby gwintowane: 7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Z główką: - - - - - - Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe: 7318 15 51 0- - - - - - - Ze stali nierdzewnej - - - - - - Śruby sześciokątne: 7318 15 70 0- - - - - - - Ze stali nierdzewnej 7318 16- - Nakrętki: - - - Pozostałe: 7318 16 30 0- - - - Ze stali nierdzewnej - - - - Pozostałe: 7318 16 50 0- - - - - Nakrętki samozabezpieczające się - Wyroby niegwintowane: 7318 21 00 0- - Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające 7318 22 00 0- - Pozostałe podkładki 7318 23 00 0- - Nity 7318 24 00 0- - Zawleczki i przetyczki 7324Wyroby sanitarne i ich części, z żeliwa lub stali:15000 15000 7324 90- Pozostałe, łącznie z częściami: 7324 90 10 0- - Wyroby sanitarne (z wyłączeniem części do nich), do użytku w lotnictwie cywilnym 8411Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe:5500000 - Silniki turbośmigłowe: 8411 22- - O mocy powyżej 1 100 kW: - - - Do stosowania w samolotach cywilnych: 8411 22 11 0- - - - O mocy powyżej 1 100 kW, lecz nie przekraczającej 3 730 kW - Pozostałe turbiny gazowe: 8411 81- - O mocy nie przekraczającej 5 000 kW: 8411 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych ex 8411 81 10 0Turbiny gazowe rozruchowe - Części: 8411 99- - Pozostałe: 8411 99 10 0- - - Turbin gazowych, do stosowania w samolotach cywilnych ex 8411 99 10 0Turbin gazowych rozruchowych 8412Pozostałe silniki i siłowniki:100000 - Silniki i siłowniki hydrauliczne: 8412 21- - Liniowe (cylindry): 8412 21 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8412 29- - Pozostałe: 8412 29 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Silniki i siłowniki pneumatyczne: 8412 31- - Liniowe (cylindry): 8412 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8412 39- - Pozostałe: 8412 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8412 90- Części: 8412 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy:100000 - Pompy wyposażone lub przystosowane konstrukcyjnie do wyposażenia w urządzenie pomiarowe: 8413 19- Pozostałe: 8413 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego: 8413 50 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe: 8413 60 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8413 70- Pozostałe pompy odśrodkowe: 8413 70 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych - Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy: 8413 81- - Pompy: 8413 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez:75000 8414 30- Sprężarki w rodzaju stosowanych w urządzeniach chłodniczych: 8414 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych - Wentylatory: 8414 51- - Stołowe, podłogowe, ścienne, okienne, sufitowe lub dachowe, z wbudowanym silnikiem elektrycznym o mocy nie przekraczającej 125 W: 8414 51 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8414 59- - Pozostałe: 8414 59 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8414 80- Pozostałe: 8414 80 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8414 90- Części: 8414 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:50000 - Pozostałe: 8415 81- - Zawierające agregat schładzający oraz zawór umożliwiający zamianę pomiędzy chłodzeniem a grzaniem: 8415 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający: 8415 82 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8415 82 80 0- - - Pozostałe ex 8415 82 80 0W rodzaju stosowanych do klimatyzowania elektronicznej aparatury sterującej urządzeń dla lotnictwa cywilnego (np.: komputerowego systemu kontroli ruchu lotniczego, radarów kontroli obszaru, itp.) 8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego: 8415 83 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8415 90- Części: 8415 90 10 0- - Klimatyzatorów z podpozycji 8415 81, 8415 82 lub 8415 83, do stosowania w samolotach cywilnych 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne:40000 8419 50- Wymienniki ciepła: 8419 50 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych - Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia: 8419 81- - Do sporządzania gorących napojów lub do gotowania, lub podgrzewania potraw: 8419 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8419 90- Części: 8419 90 10 0- - Wymienników ciepła, do stosowania w samolotach cywilnych 8419 90 95 0- - Pozostałe ex 8419 90 95 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:80000 - Wirówki, także suszarki wirówkowe: 8421 19- - Pozostałe: 8421 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody: 8421 21 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych: 8421 23 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8421 29- - Pozostałe: 8421 29 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych: 8421 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8421 39- - Pozostałe: 8421 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Części: 8421 91 00 0- - Wirówek, także suszarek wirówkowych ex 8421 91 00 0Wirówek, także suszarek wirówkowych, do stosowania w lotnictwie cywilnym 8421 99 00 0- - Pozostałe ex 8421 99 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego:10000 8424 10- Gaśnice, napełnione lub nie napełnione: 8424 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8424 90 00 0- Części: ex 8424 90 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i przyciągarki; podnośniki:50000 - Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe lub wyciągi w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów: 8425 11- - Napędzane silnikiem elektrycznym: 8425 11 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8425 19- - Pozostałe: 8425 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Pozostałe wciągarki; przyciągarki: 8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym: 8425 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8425 39- - Pozostałe: 8425 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych - Podnośniki; wciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów: 8425 42- - Pozostałe podnośniki i wciągniki, hydrauliczne: 8425 42 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8425 49- - Pozostałe: 8425 49 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych 8431Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z pozycji od nr 8425 do nr 8430:100000 8431 10 00 0- Do urządzeń z pozycji nr 8425 ex 8431 10 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym Do urządzeń z pozycji nr 8428: 8431 31 00 0- - Do wyciągów pionowych i pochyłych lub do schodów ruchomych ex 8431 31 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - Do urządzeń z pozycji nr 8426, 8429 lub 8430: 8431 49- - Pozostałe: 8431 49 80 0- - - Pozostałe ex 8431 49 80 0Do stosowania w specjalistycznych zamiatarkach lotniskowych 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:3500000 8471 10- Maszyny analogowe lub hybrydowe do automatycznego przetwarzania danych: 8471 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie: 8471 41 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: 8471 49 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania danych: 8471 80 10 0- - Urządzenia peryferyjne ex 8471 80 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym ex 8471 80 10 0Dla lotnisk cywilnych 8471 80 90 0- - Pozostałe ex 8471 80 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym ex 8471 80 90 0Dla lotnisk cywilnych 8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do 8472:1500000 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne ex 8473 30 10 0Zespoły elektroniczne do stosowania w lotnictwie cywilnym 8473 30 90 0- - Pozostałe ex 8473 30 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale:250000 - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: 8479 89 10 0- - - Następujące artykuły, do stosowania w samolotach cywilnych: Akumulatory hydropneumatyczne; Mechaniczne urządzenia wykonawcze do odwracaczy ciągu; Kompletne kabiny ustępowe specjalnie skonstruowane do takiego zastosowania; nawilżacze i osuszacze powietrza; Serwomechanizmy nieelektryczne; Rozruszniki nieelektryczne; Rozruszniki pneumatyczne do silników turboodrzutowych, turbośmigłowych i innych turbin gazowych; Wycieraczki szyby przedniej, nieelektryczne; Regulatory śmigieł, nieelektryczne 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie:200000 8481 10- Zawory redukcyjne: - - Z żeliwa lub stali: 8481 10 11 0- - - Połączone z filtrami lub smarownicami ex 8481 10 11 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 10 19 0- - - Pozostałe ex 8481 10 19 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 20- Zawory do olejowo-hydraulicznych lub pneumatycznych układów przenoszenia napędu: 8481 20 10 0- - Zawory do sterowania olejowo-hydraulicznych układów przenoszenia napędu ex 8481 20 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 20 90 0- Zawory do sterowania pneumatycznych układów przenoszenia napędu ex 8481 20 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 30- Zawory zwrotne: - - Pozostałe: 8481 30 91 0- - - Z żeliwa lub stali ex 8481 30 91 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 30 99 0- - - Pozostałe ex 8481 30 99 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe: 8481 40 10 0- - Z żeliwa lub stali ex 8481 40 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 40 90 0- - Pozostałe ex 8481 40 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Zawory do sterowania procesami: 8481 80 51 0- - - - Regulatory temperatury ex 8481 80 51 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 59 0- - - - Pozostałe ex 8481 80 59 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - - - Pozostałe: - - - - Zawory o kadłubach kulistych: 8481 80 73 0- - - - - Ze stali ex 8481 80 73 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 79 0- - - - - Pozostałe ex 8481 80 79 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym ex 8481 80 81 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 85 0- - - - Zawory skrzydełkowe ex 8481 80 85 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 87 0- - - - Zawory przeponowe ex 8481 80 87 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 80 99 0- - - - Pozostałe ex 8481 80 99 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8481 90 00 0- Części: ex 8481 90 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym50000 8482Łożyska toczne: 8482 10- Łożyska kulkowe: 8482 10 10 0- - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 30 mm ex 8482 10 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 10 90 0- - Pozostałe ex 8482 10 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia wewnętrznego lub zewnętrznego ex 8482 20 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 30 00 0- Łożyska baryłkowe ex 8482 30 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe ex 8482 40 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe ex 8482 50 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe ex 8482 80 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 10 0- - - Wałeczki stożkowe ex 8482 91 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 91 90 0- - - Pozostałe ex 8482 91 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8482 99 00 0- - Pozostałe ex 8482 99 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby; obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):100000 8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby: 8483 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska ślizgowe: 8483 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu, przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego: 8483 40 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza: 8483 50 10 0- - Koła pasowe lub linowe do stosowania w samolotach cywilnych 8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne); 8483 60 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8483 90- Części: 8483 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych50000 8484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą, umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach; uszczelnienia mechaniczne: 8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu: 8484 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8484 90- Pozostałe: 8484 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych):500000 8501 20- Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego o mocy wyjściowej powyżej 37,7 W: 8501 20 10 0- - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, ale nie przekraczającej 150 kW, dla lotnictwa cywilnego - Inne silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego: 8501 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W: 8501 31 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej powyżej 735 W, prądnice prądu stałego, dla lotnictwa cywilnego 8501 32- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW: 8501 32 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8501 33- - O mocy wyjściowej powyżej 75 kW, ale nie przekraczającej 375 kW: 8501 33 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej nie przekraczającej 150 kW i prądnice, dla lotnictwa cywilnego 8501 34- - O mocy wyjściowej powyżej 375 kW: 8501 34 10 0- - - Prądnice dla lotnictwa cywilnego 8501 40- Pozostałe silniki prądu przemiennego, jednofazowe: 8501 40 10 0- - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, ale nie przekraczającej 150 kW dla lotnictwa cywilnego - Inne silniki prądu przemiennego, wielofazowe: 8501 51- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W: 8501 51 10 0- - - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, dla lotnictwa cywilnego 8501 52- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW: 8501 52 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8501 53- - O mocy wyjściowej powyżej 75 kW: 8501 53 10 0- - - O mocy wyjściowej nie większej niż 150 kW, dla lotnictwa cywilnego - Prądnice prądu przemiennego (alternatory): 8501 62- - O mocy wyjściowej większej niż 75 kVA, ale nie większej niż 375 kVA: 8501 62 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8501 63- - O mocy wyjściowej powyżej 375 kVA, lecz nie większej niż 750 kVA: 8501 63 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także prostokątnymi (włączając w to kwadratowe):25000 8507 20- Pozostałe akumulatory kwasowo-ołowiowe: 8507 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8507 30- Niklowo-kadmowe: 8507 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8507 40- Niklowo-żelazowe: 8507 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8507 80- Inne akumulatory osobno nie wymienione: 8507 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8507 90- Części: 8507 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania) oraz suszarki do rąk, elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr 8545:40000 8516 10- Elektryczne podgrzewacze wody, natychmiastowe lub zbiornikowe, oraz grzałki nurnikowe: - - Ogrzewacze wody: 8516 10 11 0- - - Natychmiastowe ogrzewacze wody ex 8516 10 11 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8516 10 19 0- - - Pozostałe ex 8516 10 19 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - Inny sprzęt elektrotermiczny: 8516 71 00 0- - Ekspresy do parzenia kawy lub herbaty ex 8516 71 00 0Ekspresy do parzenia kawy lub herbaty do stosowania w lotnictwie cywilnym 8516 80- Elementy grzejne oporowe: 8516 80 10 0- - W połączeniu jedynie z prostym elementem izolacyjnym i połączeniami elektrycznymi do odmrażania i zapobiegania oblodzeniu, w lotnictwie cywilnym 8516 90 00 0- Części: ex 8516 90 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe:30000 8518 10- Mikrofony i ich stojaki: 8518 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego - Głośniki, w obudowach lub bez: 8518 21- - Pojedyncze głośniki zamontowane w obudowach: 8518 21 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8518 22- - Zestawy głośnikowe zamontowane w tej samej obudowie: 8518 22 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8518 29- - Inne: 8518 29 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8518 30- Słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek połączonych z mikrofonem: 8518 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych: 8518 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8518 50- Elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały akustyczne: 8518 50 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8518 90 00- Części: 8518 90 00 9- - Pozostałe ex 8518 90 00 9Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521:50000 8522 90- Pozostałe: 8522 90 10 0- - Podzespoły i zespoły składające się przynajmniej z dwóch części złączonych ze sobą, dla sprzętu z podpozycji 8520 90, dla lotnictwa cywilnego 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop klatką i inne rejestrujące kamery video:60000 8525 40- Kamery video ze stop klatką oraz pozostałe kamery video rejestrujące: - - Pozostałe kamery video rejestrujące: 8525 40 99 0- - - Pozostałe ex 8525 40 99 0Kamery termowizyjne do poszukiwania poszkodowanych do stosowania na lotniskach cywilnych 8526Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania drogą radiową:5000000 8526 10- Urządzenia radarowe: 8526 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego - Pozostałe: 8526 91- - Urządzenia radionawigacyjne: - - - Dla lotnictwa cywilnego: 8526 91 11 0- - - - Odbiorniki radionawigacyjne 8526 91 19 0- - - - Pozostałe 8526 91 90 0- - - Pozostałe ex 8526 91 90 0Urządzenia radionawigacyjne typu DME, ILS, VOR, NDB do naziemnej kontroli ruchu lotniczego 8526 92- - Urządzenia do zdalnego sterowania drogą radiową: 8526 92 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528:1300000 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: 8529 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego - - Pozostałe: - - - Anteny: - - - - Anteny zewnętrzne do odbiorników radiowych i telewizyjnych: 8529 10 31 0- - - - - Dla odbioru satelitarnego 8529 90- Pozostałe: 8529 90 10 0- - Zespoły lub podzespoły złożone z dwóch lub więcej części połączonych ze sobą w dowolny sposób, dla urządzeń z podpozycji: 8526 10 10, 8526 91 11, 8526 91 19 i 8526 92 10 dla lotnictwa cywilnego 8530Elektryczne urządzenia sygnalizacyjne, zapewniające bezpieczeństwo lub regulujące ruch kolejowy, tramwajowy, drogowy, na wodach śródlądowych, parkingach, portach lub lotniskach (nie z pozycji nr 8608):400000 8530 80 00 0- Pozostałe urządzenia ex 8530 80 00 0Dla cywilnych lotnisk komunikacyjnych 8530 90 00 0- Części ex 8530 90 00 0Dla cywilnych lotnisk komunikacyjnych 8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:60000 8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu podobne: 8531 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8531 20- Tablice sygnalizacyjne zawierające urządzenia ciekłokrystaliczne (LCD) lub diody elektroluminescencyjne (LED): 8531 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8531 80- Pozostałe urządzenia: 8531 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V:150000 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A ex 8536 10 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A ex 8536 10 50 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A ex 8536 10 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 20- Wyłączniki automatyczne: 8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A ex 8536 20 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A ex 8536 20 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne: 8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A ex 8536 30 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A ex 8536 30 30 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A ex 8536 30 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych - Przekaźniki: 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A ex 8536 41 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A ex 8536 41 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 49 00 0- - Pozostałe ex 8536 49 00 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 50- Pozostałe przełączniki: - - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 50 11 0- - - Przyciskowe ex 8536 50 11 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 50 15 0- - - Z pokrętłem ex 8536 50 15 0- - - Z pokrętłem do stosowania w samolotach cywilnych 8536 50 19 0- - - Pozostałe ex 8536 50 19 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 50 90 0- - Pozostałe ex 8536 50 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych - Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe: 8536 61- - Oprawy lamp: 8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona ex 8536 61 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 61 90 0- - - Pozostałe ex 8536 61 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 69- - Pozostałe: 8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych) ex 8536 69 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych ex 8536 69 30 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 69 90 0- - - Pozostałe ex 8536 69 90 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 90- Pozostałe urządzenia: 8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych ex 8536 90 01 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli ex 8536 90 10 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 90 20 0- - Wafer probery ex 8536 90 20 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8536 90 85 0- - Pozostałe ex 8536 90 85 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne wkłady reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe podczerwieni; lampy łukowe:100000 8539 10- Nierozbieralne wkłady reflektorów 8539 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego - Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych promienników podczerwieni: 8539 21- - Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym: - - - Pozostałe, na napięcie: 8539 21 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V ex 8539 21 98 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8539 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe, na napięcie: 8539 29 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V ex 8539 29 98 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - Lampy wyładowcze, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych: 8539 31- - Fluorescencyjne z podgrzewaną katodą (świetlówki): 8539 31 10 0- - - Zakończone z obu stron kapturkami ex 8539 31 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 8539 39 00 0- - Pozostałe 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:100000 8543 90- Części: 8543 90 10 0- - Zespoły i podzespoły złożone przynajmniej z dwóch części lub elementów ze sobą połączonych w dowolny sposób do urządzeń rejestrujących dane lotu, dla lotnictwa cywilnego 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne} oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki):50000 8544 30- Wiązki przewodów zapłonowych i innych przewodów z rodzaju stosowanych w pojazdach samochodowych, samolotach czy statkach: 8544 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego - Inne przewody elektryczne, dla napięć powyżej 80 V, ale nie przekraczających 1000 V: 8544 51 00 0- - Zaopatrzone w końcówki: ex 8544 51 00 0Do stosowania w samolotach cywilnych 8702Pojazdy samochodowe do przewozu dziesięciu lub więcej osób razem z kierowcą: 8702 10- Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): - - O pojemności przekraczającej 2500 cm3: 8702 10 11 0- - - Nowe ex 8702 10 11 0Specjalistyczny pojazd lotniskowy o szerokości 270 cm, z drzwiami po obu stronach, którego konstrukcja uniemożliwia dopuszczenie go do ruchu po drogach publicznych990 000 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne):1400000 8705 90- Pozostałe: 8705 90 90 0- - Pozostałe ex 8705 90 90 0Samochody dowodzenia i łączności dla lotniskowej straży pożarnej ex 8705 90 90 0Samochody specjalne do czyszczenia i odśnieżania lotnisk cywilnych ex 8705 90 90 0Samochody specjalne do eksploatacji zespołu lotniczego oświetlenia nawigacyjnego ex 8705 90 90 0Samochody specjalne do pomiaru i utrzymania szorstkości pasów startowych 8716Przyczepy i naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich części:1200000 8716 40 00 0 ex 8716 40 00 0- Pozostałe przyczepy i naczepy Przyczepy specjalne przeznaczone do wyposażenia w urządzenia dla kontroli cywilnego ruchu lotniczego 8805Maszyny i urządzenia startowe dla statków powietrznych; maszyny i urządzenia umożliwiające lądowanie na lotniskowcu oraz podobne maszyny i urządzenia; naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery); części do powyższych maszyn i urządzeń: 8805 20- Naziemne symulatory lotu i ich części: 8805 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego1500000 8907Pozostałe konstrukcje pływające (np. tratwy, zbiorniki, koferdamy, przystanie, boje i znaki nawigacyjne): 8907 10 00 0- Tratwy nadmuchiwane ex 8907 10 00 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym50000 9014Kompasy, w tym busole morskie; pozostałe przyrządy i pomoce nawigacyjne:250000 9014 10- Kompasy, busole morskie: 9014 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9014 20- Przyrządy i pomoce do nawigacji powietrznej i kosmicznej (inne niż kompasy): - - Dla lotnictwa cywilnego: 9014 20 13 0- - - Inercyjne systemy nawigacyjne 9014 20 18 0- - - Pozostałe 9014 90- Części i akcesoria: 9014 90 10 0- - Do przyrządów z podpozycji 9014 10 i 9014 20 dla lotnictwa cywilnego 9020 00Pozostałe respiratory oraz maski gazowe, z wyjątkiem masek ochronnych, bez części mechanicznych lub wymiennych filtrów: 9020 00 10 0- Respiratory i maski gazowe (z wyjątkiem ich części) dla lotnictwa cywilnego50000 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów:100000 - Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami: 9025 11- - Cieczowe, z bezpośrednim odczytem: 9025 11 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 9025 19- - Pozostałe: 9025 19 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 9025 80- Pozostałe przyrządy: 9025 80 15 0- - Dla lotnictwa cywilnego - - Pozostałe: 9025 80 20 0- - - Barometry, nie połączone z innymi przyrządami 9025 90- Części i akcesoria: 9025 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032:200000 9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy: 9026 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: 9026 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty: 9026 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9026 90- Części i akcesoria: 9026 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:50000 9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze, krokomierze itp.: 9029 10 10 0- - Obrotomierze elektryczne lub elektroniczne, dla lotnictwa cywilnego 9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy: - - Szybkościomierze i tachometry: 9029 20 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 9029 90- Części i akcesoria: 9029 90 10 0- - Do obrotomierzy, szybkościomierzy i tachometrów, dla lotnictwa cywilnego 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe:80000 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: 9031 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9031 90- Części i akcesoria: 9031 90 10 0- - Do przyrządów, aparatów i urządzeń z podpozycji 9031 80, dla lotnictwa cywilnego 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:150000 9032 10- Termostaty: 9032 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9032 20- Manostaty: 9032 20 10 0- - Dla celów lotnictwa cywilnego - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne: 9032 81 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego 9032 90- Części i akcesoria: 9032 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego 9104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających itp.: 9104 00 10 0- Dla lotnictwa cywilnego25000 9105Pozostałe zegary: - Pozostałe: 9105 91 00 0- - Zasilane elektrycznie ex 9105 91 00 0Do stosowania na lotniskach cywilnych10000 9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części:150000 9401 10- Fotele typu lotniczego: 9401 10 10 0- - Nie pokryte skórą, dla lotnictwa cywilnego 9401 90- Części: 9401 90 10 0- - Foteli z rodzaju stosowanych w lotnictwie 9405Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze i punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp., ze źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:25000 9405 10- Żyrandole, świeczniki i inne elektryczne oprawy oświetleniowe mocowane do sufitu lub do ściany, z wyjątkiem tych, jakie stosowane są do oświetlania otwartych przestrzeni publicznych lub dróg publicznych: 9405 10 10 0- - Z metali nieszlachetnych lub tworzyw sztucznych, dla lotnictwa cywilnego 9405 20- Lampy elektryczne stołowe, biurkowe, nocne lub podłogowe: - - Z tworzyw sztucznych: 9405 20 19 0- - - Pozostałe ex 9405 20 19 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 9405 40- Pozostałe lampy elektryczne i oprawy oświetleniowe: 9405 40 10 0- - Reflektory poszukiwawcze i punktowe ex 9405 40 10 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym 9405 60- Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne, itp.: 9405 60 10 0- - Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp. z metali nieszlachetnych lub tworzyw sztucznych, dla lotnictwa cywilnego - Części: 9405 92- - Z tworzyw sztucznych: 9405 92 10 0- - - Części wyrobów z podpozycji nr 9405 10 lub 9405 60, dla lotnictwa cywilnego 9405 92 90 0- - - Pozostałe ex 9405 92 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym - - Pozostałe: 9405 99 10 0- - - Części wyrobów z podpozycji nr 9405 10 lub 9405 60 z metali nieszlachetnych, dla lotnictwa cywilnego 9405 99 90 0- - - Pozostałe ex 9405 99 90 0Do stosowania w lotnictwie cywilnym Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego. (Dz. U. Nr 65, poz. 418) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe w wysokości 375 800 000 ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów przywożonych w celu montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych i innych mechanicznych objętych pozycjami nr 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 taryfy celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415), zwanej dalej "taryfą celną", dokonywanego w zakładzie montującym lub produkującym te pojazdy, pod warunkiem, że pojazdy będą montowane przemysłowo. 3. Przez użyte w ust. 2 określenie "montaż przemysłowy" rozumie się montaż w skali rocznej: 1) nie mniej niż 1000 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycjami nr 8701 (z wyłączeniem 8701 20), 8703 i 8704 (o ładowności do 5000 kg) taryfy celnej, 2) nie mniej niż 200 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycjami nr 8701 20, 8702, 8704 (o ładowności większej niż 5000 kg) oraz pojazdów objętych pozycją nr 8705 taryfy celnej. § 2. W razie wykorzystania towarów, o których mowa w § 1, w celach innych niż określone w § 1 ust. 2 i 3, cło jest wymierzane i pobierane na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 1 ust. 2. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 418) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym); talk: 2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany266 500 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje ciężkie: - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: - - - Do innych celów: 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe72 375 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje351 903 2715 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-backs): 2715 00 10 0- Masy uszczelniające bitumiczne1 941 2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany50 509 2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:5 007 - Diole: 2905 39- - Pozostałe: 2905 39 20 0- - - 1,3-Butanodiol 2905 39 80 0- - - Pozostałe 2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Estry kwasu octowego: 2915 39- - Pozostałe: 2915 39 90 0- - - Pozostałe827 2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry: 2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego30 500 2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą funkcyjną kwasu węglowego: - Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich pochodne; ich sole: 2924 29- - Pozostałe: 2924 29 90 0- - - Pozostałe6 968 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: - Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty: 3206 49- - Pozostałe: 3206 49 90 0- - - Pozostałe548 000 3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne preparaty32 500 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 10- Na bazie poliestrów: 3208 10 90 0- - Pozostałe302 472 3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych: 3208 20 90 0- - Pozostałe5 647 184 3208 90 3208 90 11 0- Pozostałe: - - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu: - - - Poliuretan z 2,2'-(tert-butyloimino)dietanolu oraz 4,4'-metylenodicykloheksylodiizocyjanianu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie, w którym zawartość polimeru w masie wynosi 48% lub więcej1 397 250 3208 90 13 0- - - Kopolimer p-krezolu oraz diwinylobenzenu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie, w którym zawartość polimeru w masie wynosi 48% lub więcej 3208 90 19 0- - - Pozostałe302 472 - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych280 775 3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych58 676 3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie, rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym: 3209 90 00 0- Pozostałe3 069 924 3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: 3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i lakierami)4 816 3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.: 3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie: 3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i inne mastyksy419 289 3214 90 00 0- Pozostałe408 800 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401: 3402 90- Pozostałe: 3402 90 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne116 199 3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych: - Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych: 3403 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów21 193 3403 19 99 0- - - - Pozostałe60 987 - Pozostałe: 3403 99- - Pozostałe: 3403 99 90 0- - - Pozostałe42 115 3404Woski sztuczne i preparowane: 3404 20 00 0- Z glikolu polietylenowego555 100 3404 90- Pozostałe: 3404 90 90 0- - Pozostałe308 650 3405Pasty i kremy do obuwia, mebli, podłóg, nadwozi, szkła lub metalu, pasty i proszki do czyszczenia oraz podobne preparaty (nawet w postaci papieru, watoliny, filcu, włókniny, tworzyw sztucznych komórkowych lub gumy porowatej, impregnowanych, powlekanych lub pokrytych takimi preparatami) wyłączając woski z pozycji nr 3404: 3405 30 00 0- Pasty i podobne preparaty do polerowania nadwozi, inne niż pasty do metali12 000 3506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg: - Pozostałe: 3506 99 00 0- - Pozostałe828 227 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 90- Pozostałe: 3810 90 90 0- - Pozostałe3 250 3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: 3814 00 90 0- Pozostałe50 695 3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3815 90- Pozostałe:27 945 3815 90 10 0- - Katalizatory składające się z octanu etylotrifenylofosfoniowego w postaci roztworu w metanolu 3815 90 90 0- - Pozostałe 3819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych79 450 3820 00 00 0Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe74 301 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: 3824 90 40 0- - Złożone rozpuszczalniki nieorganiczne i rozcieńczalniki do lakierów i produktów podobnych41 273 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94: 3901 10 10 0- - Polietylen liniowy334 750 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej:78 750 3901 20 10 0- - Polietylen w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu, o gęstości 0,958 lub większej w temperaturze 23°C, zawierający: - 50 mg/kg lub mniej glinu, - 2 mg/kg lub mniej wapnia, - 2 mg/kg lub mniej chromu, - 2 mg/kg lub mniej żelaza, - 2 mg/kg lub mniej niklu, - 2 mg/kg lub mniej tytanu oraz - 8 mg/kg lub mniej wanadu, do produkcji chlorosulfonowanego polietylenu 3901 20 90 0- - Pozostały 3901 90- Pozostałe:4 650 3901 90 10 0- - Żywica jonomerowa złożona z soli terpolimeru etylenu z akrylanem izobutylowym i kwasem metakrylowym 3901 90 20 0- - Kopolimer blokowy A-B-A polistyrenu, kopolimeru etylenowobutylenowego i polistyrenu, zawierający w masie 35% lub mniej styrenu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu 3901 90 90 0- - Pozostałe 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen4 568 750 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: - Polistyren: 3903 19 00 0- - Pozostały97 500 3903 20 00 0- Kopolimery styren-akrylonitryl (SAN)1 225 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)2 247 358 3904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w formach podstawowych: 3904 10 00 0- Polichlorek winylu, nie zmieszany z żadnymi innymi substancjami45 850 - Pozostały polichlorek winylu: 3904 22 00 0- - Uplastyczniony67 068 3906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu377 724 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: 3907 10 00 0- Poliacetale335 790 3907 20- Pozostałe polietery: - - Alkohole polieterowe: - - - Glikole polietylenowe: 3907 20 19 0- - - - Pozostałe353 890 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe34 930 3907 40 00 0- Poliwęglany360 000 3907 60- Politereftalan etylenowy: 3907 60 90 0- - Pozostały200 000 - Pozostałe poliestry: 3907 99- - Pozostałe:393 270 - - - Pozostałe: 3907 99 91 0- - - - Poli(naftaleno-2,6-dikarboksylan etylenowy) 3907 99 99 0- - - - Pozostałe 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12422 220 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:28 980 3909 50- Poliuretany: 3909 50 10 0- - Poliuretan 2,2'-(tetr-butylimino)dietanolu oraz 4, 4'-metylenodicykloheksylo diizocyjanianu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie zawierającego w masie 50% lub więcej polimeru 3909 50 90 0- - Pozostałe 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 21- - Z polimerów etylenu: 3917 21 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej330 200 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: - - - Pozostałe: 3917 23 99 0- - - - Pozostałe118 400 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: 3917 29 19 0- - - - Pozostałe10 325 - - - Pozostałe: 3917 29 99 0- - - - Pozostałe79 494 - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu rozrywającym 27,6 MPa: 3917 31 90 0- - - Pozostałe16 259 3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi materiałami, bez wyposażenia: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: - - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej: 3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu234 011 3917 32 51 0- - - - Pozostałe9 410 - - - Pozostałe: 3917 32 99 0- - - - Pozostałe3 793 3917 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3917 39 99 0- - - - Pozostałe295 456 3917 40- Wyposażenie: 3917 40 90 0- - Pozostałe111 790 3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach: 3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm: - - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub syntetycznego: 3919 10 15 0- - - Z polipropylenu8 901 3919 10 19 0- - - Pozostałe9 374 - - Pozostałe: - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowane chemicznie: 3919 10 39 0- - - - Pozostałe107 649 - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej: 3919 10 61 0- - - Z plastyfikowanego polichlorku winylu lub z polietylenu138 225 3919 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3919 90 90 0- - - Pozostałe136 646 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 30 00 0- Z polimerów styrenu1 002 300 - Z polimerów chlorku winylu: 3920 41- - Sztywne: - - - Uplastycznione o grubości: 3920 41 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm14 274 - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: 3920 99 11 0- - - - Z żywic epoksydowych107 000 - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:6 148 3920 99 51 0- - - - Arkusze z polifluorku winylu 3920 99 53 0- - - - Membrany jonowymienne z fluorowanego tworzywa sztucznego do zastosowania w chloro-alkalicznych ogniwach elektrolitycznych 3920 99 55 0- - - - Dwuosiowo zorientowana folia z polialkoholu winylowego, zawierająca w masie 97% lub więcej polialkoholu winylowego, nie powlekana, o grubości nie przekraczającej 1 mm 3920 99 59 0- - - - Pozostałe 3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych: - Komórkowe: 3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu22 356 3921 13- - Z poliuretanów: 3921 13 90 0- - - Pozostałe1 481 750 3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 30- Balony, butelki, kolby i artykuły podobne: 3923 30 10 0- - O pojemności nie przekraczającej dwóch litrów668 620 3923 30 90 0- - O pojemności powyżej dwa litry97 750 3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia: 3923 50 90 0- - Pozostałe196 633 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 10 00 0- Artykuły biurowe lub szkolne40 171 3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp. 9 418 463 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza284 847 3926 90 99 0- - - - Pozostałe3 627 023 4008Płyty, arkusze, taśmy, rurki i kształtowniki z kauczuku wulkanizowanego i innego niż ebonit: - Z kauczuku niekomórkowego: 4008 29- - Pozostałe: 4008 29 90 0- - - Pozostałe391 230 4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze): 4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem, bez wyposażenia3 392 207 4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez wyposażenia124 069 4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi, bez wyposażenia1 952 923 4009 40 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone z innymi materiałami, bez wyposażenia1 386 311 4009 50- Z wyposażeniem: - - Pozostałe: 4009 50 30 0- - - Nie wzmocnione ani nie połączone z innym materiałem3 424 4009 50 50 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem234 387 4009 50 90 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z innymi materiałami425 750 4010Taśmy przenośnikowe lub pasy napędowe oraz materiały na nie z kauczuku wulkanizowanego: - Pasy napędowe oraz materiały na nie: 4010 21 00 0- - Pasy napędowe bez końca, o przekroju poprzecznym trapezoidalnym (pasy V), żłobione lub nie, o obwodzie powyżej 60 cm ale nie przekraczającym 180 cm648 889 4010 29 00 0- - Pozostałe93 230 4011Nowe opony pneumatyczne, z kauczuku wulkanizowanego: 4011 10 00 0- W rodzaju stosowanych w samochodach osobowych (łącznie z kombi i wyścigowymi)8 252 430 4011 20- W rodzaju stosowanych w autobusach lub ciężarówkach: 4011 20 10 0- - O współczynniku obciążenia nie przekraczającym 1212 127 836 4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego: 4016 10- Z kauczuku komórkowego: 4016 10 90 0- - Pozostałe750 - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe5 056 170 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705 4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem740 393 4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe942 182 - - - - - Pozostałe: 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe57 250 4805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub arkuszach, nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w uwadze 2 do niniejszego działu: 4805 40 00 0- Bibuła i tektura filtracyjne7 353 4821Etykiety wszelkich rodzajów z papieru i kartonu, nawet drukowane: 4821 10- Drukowane: 4821 10 90 0- - Pozostałe8 384 4821 90- Pozostałe: 4821 90 10 0- - Samoprzylepne29 881 4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych: - Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub zwojów: 4823 11- - Samoprzylepny: - - - O szerokości nie przekraczającej 10 cm, powleczone kauczukiem naturalnym lub syntetycznym: 4823 11 11 0- - - - Samoprzylepny z jednej strony1 691 4823 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 4823 90 90 0- - - - Pozostałe7 450 4911Inne wyroby drukowane, łącznie z drukowanymi obrazkami i fotografiami: - Pozostałe: 4911 99 00 0- - Pozostałe86 244 5602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: 5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez zszycie: 5602 10 90 0- - Impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany:38 360 - Pozostałe rodzaje filcu, nie impregnowanego, nie powlekanego, nie pokrywanego ani nie laminowanego: 5602 29- - Z pozostałych materiałów włókienniczych: 5602 29 90 0- - - Z pozostałych materiałów włókienniczych407 345 5703Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, z okrywą (z włosem), nawet konfekcjonowane: 5703 20- Z nylonu lub innych poliamidów: - - Pozostałe: 5703 20 99 0- - - Pozostałe287 950 5703 30- Z innych chemicznych materiałów włókienniczych: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 5703 30 99 0- - - - Pozostałe205 600 5803Gaza, z wyjątkiem wąskiej tkaniny objętej pozycją nr 5806: 5803 90- Z innych materiałów włókienniczych: 5803 90 30 0- - Z włókien syntetycznych16 470 5806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby bez wątku, sklejone (bolducs): - Pozostałe tkaniny: 5806 32- - Z włókien chemicznych: 5806 32 90 0- - - Pozostałe92 000 5808Plecionki w sztukach; ozdobne wyroby pasmanteryjne w sztukach, bez haftów, z wyłączeniem dzianych lub szydełkowanych; frędzle, pompony i podobne wyroby: 5808 90 00 0- Pozostałe19 300 5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902: 5906 10- Taśma do klejenia o szerokości nie przekraczającej 20 cm: 5906 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 10 cm432 884 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 90- Pozostałe: 5911 90 90 0- - Pozostałe374 500 6307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży: 6307 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 6307 90 99 0- - - Pozostałe586 845 6805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów ściernych, na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub innych materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej wyprodukowane: 6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny24 175 6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr 6811 lub 6812 albo działem 69: 6806 90 00 0- Pozostałe9 091 6807Wyroby z asfaltu lub podobnego materiału (np. bitumu naftowego lub paku węglowego): 6807 90 00 0- Pozostałe88 750 6813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy, segmenty, tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców, sprzęgieł, itp., na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub celulozy, nawet łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi: 6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe: 6813 10 90 0- - Pozostałe ex 6813 10 90 0Na bazie substancji mineralnych innych niż azbest229 149 7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowego: - Hartowane (temperowane) szkło bezpieczne: 7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów, statków kosmicznych lub morskich: 7007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów silnikowych2 804 288 - Warstwowe szkło bezpieczne: 7007 21- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów, statków kosmicznych lub morskich: - - - Pozostałe: 7007 21 91 0- - - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów silnikowych3 902 180 7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi: 7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów1 509 629 7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np. przędza, tkaniny): 7019 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 7019 90 99 0- - - Pozostałe780 107 7208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie powlekane: - Pozostałe, nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco: 7208 53- - O grubości 3 mm lub większej lecz mniejszej niż 4,75 mm: 7208 53 90 0- - - Pozostałe (ECSC)9 349 7208 54- - O grubości mniejszej niż 3 mm: 7208 54 10 0- - - O grubości 2 mm lub większej (ECSC)715 000 7209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane: - Zwinięte nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7209 16- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm: 7209 16 90 0- - - Pozostałe (ECSC)203 000 7209 17- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nie przekraczającej 1 mm: 7209 17 90 0- - - Pozostałe (ECSC)2 387 676 - Pozostałe, nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7209 26- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm: 7209 26 90 0- - - Pozostałe (ECSC)1 163 666 7209 27- - O grubości 0,5 mm lub więcej, ale nie przekraczającej 1 mm: 7209 27 90 0- - - Pozostałe (ECSC)3 981 657 7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem: 7210 30 90 0- - Pozostałe4 386 742 - W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: 7210 49- - Pozostałe: 7210 49 90 0- - - Pozostałe5 351 330 - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7210 61- - Pokrywane lub powlekane stopami aluminiowo-cynkowymi: 7210 61 90 0- - - Pozostałe84 854 7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:, - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco: 7211 19- - Pozostałe: 7211 19 20 0- - - O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)1 150 000 7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)1 348 702 - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: 7211 29- - Pozostałe: - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: 7211 29 90 0- - - - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla169 968 7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:, 7212 20- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem: - - O szerokości powyżej 500 mm: 7212 20 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)217 682 7212 20 19 0- - - Pozostałe11 228 7212 20 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm464 802 7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: - - O szerokości przekraczającej 500 mm: 7212 30 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)115 795 7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm152 341 7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane: - - O szerokości przekraczającej 500 mm: - - - Pozostałe: - - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo: 7212 50 51 0- - - - - Pozostałe (ECSC)66 927 7212 60- Platerowane: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo: 7212 60 93 0- - - - Pozostałe2 066 599 7215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej: 7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno1 085 923 7215 50- Pozostałe, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub wykończenia na zimno: - - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla: 7215 50 19 0- - - Pozostałe19 294 7215 90- Pozostałe: 7215 90 90 0- - Pozostałe1 479 7216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej: - Pozostałe: 7216 91- - Gięte na zimno lub kształtowane na zimno z wyrobów walcowanych płaskich: - - - Pozostałe: 7216 91 90 0- - - - Pozostałe431 004 7217Drut ze stali niestopowej: 7217 10- Nie pokrywany ani nie powlekany, polerowany lub nie: 7217 10 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla331 250 7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające: 7220 20 51 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu33 500 7220 20 59 0- - - - W masie poniżej 2,5% niklu204 000 7222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej: - Sztaby i pręty nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco, ciągnienia na gorąco lub wyciskania: 7222 11- - O przekroju poprzecznym w kształcie koła: - - - O średnicy mniejszej niż 25 mm, zwierające w masie: 7222 11 91 0- - - - 2,5% lub więcej niklu (ECSC)18 161 7223 00Drut ze stali nierdzewnej: - Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu: 7223 00 99 0- - Pozostały86 500 7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej 600 mm: - Pozostałe: 7226 91- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco: 7226 91 10 0- - - O grubości 4,75 mm lub więcej (ECSC)6 490 7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno: 7226 92 10 0- - - O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)85 000 7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki, kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych: 7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno: - - Pozostałe: - - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy: 7228 50 69 0- - - - Poniżej 80 mm338 592 7228 50 89 0- - - Pozostałe970 332 7228 60- Pozostałe sztaby i pręty: - - Pozostałe: 7228 60 89 0- - - Pozostałe34 999 7229Drut z pozostałej stali stopowej: 7229 20 00 0- Ze stali krzemowo-manganowej700 000 7229 90- Pozostały: 7229 90 90 0- - Pozostały26 000 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali: - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: 7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Pozostałe: 7304 31 91 0- - - - Rury precyzyjne397 899 7304 31 99 0- - - - Pozostałe1 036 182 - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej: 7304 41- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: 7304 41 90 0- - - Pozostałe423 000 - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej: 7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 7304 51 91 0- - - - - Rury precyzyjne4 595 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: - - Pozostałe: - - - Rury precyzyjne, o grubości ścianki: 7306 30 21 0- - - - Nie przekraczającej 2 mm42 500 7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej: - - Pozostałe: 7306 40 99 0- - - Pozostałe245 000 7306 90 00 0- Pozostałe2 213 7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali: - Pozostałe, ze stali nierdzewnej: 7307 29- - Pozostałe: 7307 29 90 0- - - Pozostałe5 000 - Pozostałe: 7307 99- - Pozostałe: 7307 99 90 0- - - Pozostałe214 687 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie: 7312 10- Skrętki, liny i kable: - - Pozostałe: - - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego: - - - - Nie przekraczającym 3 mm: 7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią (mosiądzem)182 169 7312 10 59 0- - - - - Pozostałe109 070 - - - - Powyżej 3 mm: - - - - - Skrętki: - - - - - - Pokrywane: 7312 10 79 0- - - - - - - Pozostałe1 450 - - - - - Liny i kable (łącznie z zamkniętymi): 7312 10 99 0- - - - - - Pozostałe142 081 7312 90- Pozostałe: 7312 90 90 0- - Pozostałe53 605 7314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia, z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali: - Inne kraty, siatki i ogrodzenia: 7314 42- - Pokrywane tworzywami sztucznymi: 7314 42 90 0- - - Pozostałe38 000 7315Łańcuchy i ich części, ze stali: - Łańcuch przegubowy i jego części: 7315 11- - Łańcuch tulejkowy: 7315 11 90 0- - - Pozostałe255 222 7318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity, zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz wyroby podobne, ze stali: - Wyroby gwintowane: 7318 12- - Pozostałe wkręty do drewna: 7318 12 90 0- - - Pozostałe27 945 7318 14- - Wkręty samogwintujące: - - - Pozostałe: 7318 14 91 0- - - - Wkręty z gwintem o dużym skoku87 789 7318 14 99 0- - - - Pozostałe3 844 7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Bez główek: 7318 15 30 0- - - - - - Ze stali nierdzewnej8 996 - - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie: 7318 15 49 0- - - - - - - 800 MPa lub więcej 1 320- - - - - Z główką: - - - - - - Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe: 7318 15 51 0- - - - - - - Ze stali nierdzewnej 26 561 7318 15 59 0- - - - - - - Pozostałe364 364 - - - - - - Wkręty z łbem o sześciokątnym gnieździe: 7318 15 69 0- - - - - - - Pozostałe4 062 - - - - - - Śruby sześciokątne: 7318 15 70 0- - - - - - - Ze stali nierdzewnej167 543 - - - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie: 7318 15 81 0- - - - - - - - Poniżej 800 MPa490 567 7318 15 89 0- - - - - - - - 800 MPa lub więcej502 853 7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe2 033 167 7318 16- - Nakrętki: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 7318 16 50 0- - - - - Nakrętki samozabezpieczające się496 049 - - - - - Pozostałe, o średnicy wewnętrznej: 7318 16 91 0- - - - - - Nie przekraczającej 12 mm611 248 7318 16 99 0- - - - - - Powyżej 12 mm341 412 7318 19 00 0- - Pozostałe1 317 956 - Wyroby niegwintowane: 7318 21 00 0- - Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające207 313 7318 22 00 0- - Pozostałe podkładki832 770 7318 23 00 0- - Nity106 055 7318 24 00 0- - Zawleczki i przetyczki17 498 7318 29 00 0- - Pozostałe2 118 105 7320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali: 7320 10- Resory piórowe i pióra do nich: - - Obrobione na gorąco: 7320 10 11 0- - - Resory warstwowe i pióra do nich100 000 7320 20- Sprężyny śrubowe:1 429 932 7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco - - Pozostałe: 7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane 7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane 7320 20 89 0- - - Pozostałe 7320 90- Pozostałe: 7320 90 90 0- - Pozostałe315 937 7322Grzejniki centralnego ogrzewania, nieelektryczne oraz ich części, z żeliwa lub stali; nagrzewnice powietrza i rozdzielacze gorącego powietrza (łącznie z tymi, które mogą również rozdzielać świeże lub klimatyzowane powietrze), nieelektryczne, wyposażone w wentylatory lub dmuchawy poruszane silnikiem, oraz ich części, z żeliwa lub stali: 7322 90- Pozostałe: 7322 90 90 0- - Pozostałe957 749 7325Pozostałe odlewane artykuły z żeliwa lub stali: - Pozostałe: 7325 99- - Pozostałe: 7325 99 90 0- - - Pozostałe854 715 7326Pozostałe artykuły ze stali: - Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej: 7326 19- - Pozostałe: 7326 19 90 0- - - Pozostałe179 589 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90 91 0- - - Kute swobodnie640 843 7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej58 650 7326 90 97 0- - - Pozostałe5 086 345 7409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15 mm, z miedzi: 7409 90- Z innych stopów miedzi: 7409 90 10 0- - Zwinięte15 000 7411Rury i przewody rurowe z miedzi: - Ze stopów miedzi: 7411 21- - Ze stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz): 7411 21 90 0- - - Pozostałe44 712 7411 29- - Pozostałe: 7411 29 10 0- - - Proste93 294 7412Łączniki rur lub przewodów rurowych z miedzi (np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje): 7412 20 00 0- Ze stopów miedzi110 081 7419Pozostałe artykuły z miedzi: - Pozostałe: 7419 99 00 0- - Pozostałe5 517 7505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu: - Druty: 7505 22 00 0- - Ze stopów niklu11 777 7601Aluminium nie obrobione: 7601 20- Stopy aluminium: - - Wtórne: 7601 20 91 0- - - W postaci wlewków lub w stanie ciekłym2 250 7604Sztaby, pręty i kształtowniki z aluminium: - Ze stopów aluminium: 7604 29- - Pozostałe: 7604 29 10 0- - - Sztaby i pręty16 767 7606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości powyżej 0,2 mm, z aluminium: - Prostokątne (także kwadratowe): 7606 12- - Ze stopów aluminium: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe, o grubości: 7606 12 91 0- - - - - Poniżej 3 mm22 356 7608Rury i przewody rurowe, z aluminium: 7608 20- Ze stopów aluminium: - - Pozostałe: 7608 20 30 0- - - Spawane lub zgrzewane80 000 - - - Pozostałe: 7608 20 99 0- - - - Pozostałe125 771 7612Beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki z aluminium (także sztywne i składane pojemniki rurowe), na dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), o pojemności nie przekraczającej 300 litrów, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne: 7612 90- Pozostałe: - - Pozostałe, o pojemności: 7612 90 98 0- - - Poniżej 50 litrów25 500 7616Pozostałe artykuły z aluminium: 7616 10 00 0- Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, klamry (inne niż objęte pozycją nr 8305), wkręty, śruby, nakrętki, haki gwintowane, nity, przetyczki, zawleczki, podkładki i podobne artykuły37 505 - Pozostałe: 7616 99- - Pozostałe: 7616 99 10 0- - - Odlewane5 441 142 7616 99 90 0- - - Pozostałe1 428 873 7803 00 00 0Sztaby, pręty, kształtowniki i druty, z ołowiu7 150 7905 00 00 0Blachy grube, cienkie, taśma i folia, z cynku7 582 8205Narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie), nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej; lampy lutownicze; imadła i podobne wyroby nie będące wyposażeniem ani częściami obrabiarek; kowadła; przenośne ogniska kowalskie; ściernice z ramami obsługiwane ręcznie lub nożnie: 8205 40 00 0- Wkrętaki20 045 - Pozostałe narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie): 8205 59- - Pozostałe: 8205 59 90 0- - - Pozostałe1 660 8205 90 00 0- Komplety złożone z artykułów wymienionych w dwóch lub więcej powyższych podpozycjach154 209 8206 00 00 0Narzędzia złożone z dwóch lub więcej wyrobów ujętych w pozycjach nr 8202 do 8205, tworzące komplety do sprzedaży detalicznej293 316 8301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej, z metalu nieszlachetnego: 8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych2 879 115 8301 60 00 0- Części1 837 434 8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie717 846 8302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z metalu nieszlachetnego: 8302 10- Zawiasy: 8302 10 90 0- - Pozostałe1 071 880 8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do pojazdów mechanicznych1 706 039 8308Zatrzaski, okucia z zatrzaskami lub innymi zamknięciami, klamerki, sprzączki, zapinki, haczyki, oczka, pętelki i podobne wyroby z metali nieszlachetnych, w rodzaju używanych do odzieży, obuwia, zasłon, torebek damskich, toreb podróżnych lub innych wyrobów gotowych, nity rurkowe lub rozwidlone, z metali nieszlachetnych; wisiorki i ozdoby z metali nieszlachetnych: 8308 20 00 0- Nity rurkowe lub rozwidlone34 950 8308 90 00 0- Pozostałe, także części67 068 8309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych: 8309 90- Pozostałe: 8309 90 90 0- - Pozostałe156 106 8310 00 00 0Szyldy, tablice z nazwami, tablice adresowe i podobne tablice, numery, litery i inne symbole, z metali nieszlachetnych, z wyłączeniem tych, które są objęte pozycją 940586 595 8311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej: 8311 30 00 0- Pręty w otulinie i druty rdzeniowe, z metalu nieszlachetnego, do lutowania miękkiego, twardego lub spawania gazowego14 159 8311 90 00 0- Pozostałe, także części118 009 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: - Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87: 8407 32- - O pojemności cylindra powyżej 50 cm3, lecz nie przekraczającej 250 cm3: 8407 32 90 0- - - O pojemności cylindra powyżej 125 cm3, lecz nie przekraczającej 250 cm3944 659 8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z pozycji 8407 lub 8408: - Pozostałe: 8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym30 753 653 8412Pozostałe silniki i siłowniki: - Silniki i siłowniki hydrauliczne: 8412 21- - Liniowe (cylindry): - - - Pozostałe: 8412 21 99 0- - - - Pozostałe81 300 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników spalinowych: - - Pozostałe: 8413 30 99 0- - - Pozostałe8 570 389 8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8413 60 60 0- - - - Pompy śrubowe2 835 350 8413 70- Pozostałe pompy odśrodkowe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe, o średnicy wylotu: 8413 70 40 0- - - - Nie przekraczającej 15 mm 222 913 - Części: 8413 91- - Pomp: 8413 91 90 0- - - Pozostałe307 969 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, z filtrami lub bez: 8414 10- Pompy próżniowe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 10 90 0- - - - Pozostałe30 000 8414 30- Sprężarki w rodzaju stosowanych w urządzeniach chłodniczych: - - Pozostałe: 8414 30 30 0- - - O mocy nie przekraczającej 0,4 W 1 920 550- Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe2 288 750 8414 59 50 0- - - - Wentylatory promieniowe 725 597 8414 59 90 0- - - - Pozostałe30 913 8414 90- Części: 8414 90 90 0- - Pozostałe34 250 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: 8415 20 00 0- Z rodzaju używanych przez ludzi w pojazdach samochodowych3 119 500 - Pozostałe: 8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający: 8415 82 80 0- - - Pozostałe4 566 118 8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego: 8415 83 90 0- - - Pozostałe1 537 250 8415 90- Części: 8415 90 10 0- - Klimatyzatorów z podpozycji 8415 81, 8415 82 lub 8415 83, do stosowania w samolotach cywilnych1 188 8415 90 90 0- - Pozostałe8 506 076 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: 8419 50- Wymienniki ciepła: 8419 50 90 0- - Pozostałe1 839 265 8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych: 8421 23 90 0- - - Pozostałe1 228 724 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych: 8421 31 90 0- - - Pozostałe1 894 313 8421 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych gazów: 8421 39 71 0- - - - - Metodą katalityczną 6 713 328 8421 39 98 0- - - - - Pozostałe407 324 - Części: 8421 99 00 0- - Pozostałe150 785 8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i przyciągarki; podnośniki: - Podnośniki; wyciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów: 8425 49- - Pozostałe: 8425 49 90 0- - - Pozostałe58 350 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 95 0- - - - Pozostałe811 599 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 30- Zawory zwrotne: 8431 30 10 0- - Do opon i dętek30 953 - - Pozostałe: 8481 30 99 0- - - Pozostałe1 188 924 8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe: 8481 40 90 0- - Pozostałe1 332 652 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Zawory do sterowania procesami: 8481 80 51 0- - - - Regulatory temperatury22 493 - - - Pozostałe: - - - - Zawory o kadłubach kulistych: 8481 80 71 0- - - - - Z żeliwa12 292 8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym7 450 8481 80 99 0- - - - Pozostałe600 870 8482Łożyska toczne: 8482 10- Łożyska kulkowe: 8482 10 90 0- - Pozostałe3 200 213 8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia wewnętrznego lub zewnętrznego2 664 953 8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe174 084 8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe116 918 - Części: 8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki: 8482 91 90 0- - - Pozostałe741 950 8482 99 00 0- - Pozostałe550 8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby; obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne): 8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby: - - Pozostałe: - - - Korby i wały wykorbione: 8483 10 57 0- - - - Pozostałe307 341 8483 10 60 0- - - Wały przegubowe3 859 796 8483 10 80 0- - - Pozostałe 8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska ślizgowe: - - Pozostałe: - - - Obudowy łożysk: 8483 30 39 0- - - - Pozostałe22 044 8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe138 859 8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu, przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego: - - Pozostałe: - - - Mechanizmy i przekładnie zębate (inne niż cierne): 8483 40 82 0- - - - Walcowe i śrubowe 8483 40 83 0- - - - Stożkowe i stożkowo-walcowe 8483 40 84 0- - - - Ślimakowe18 000 8483 40 85 0- - - - Pozostałe 8483 40 98 0- - - Pozostałe11 150 8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza: - - Pozostałe: 8483 50 91 0- - - Z żeliwa lub stali234 087 8483 50 99 0- - - Pozostałe3 831 782 8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne); - - Pozostałe: 8483 60 91 0- - - Z żeliwa lub staliwa8 500 8483 60 99 0- - - Pozostałe675 772 8483 90- Części: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8483 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali117 900 8483 90 98 0- - - - Pozostałe16 000 8484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą, umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach; uszczelnienia mechaniczne: 8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu: 8484 10 90 0- - Pozostałe930 421 8484 90- Pozostałe: 8484 90 90 0- - Pozostałe342 521 8485Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych, izolatorów, uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: 8485 90- Pozostałe: - - Ze stali lub staliwa: 8485 90 59 0- - - Pozostałe145 314 8485 90 80 0- - Pozostałe101 239 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): 8501 10- Silniki o mocy wyjściowej nie przekraczającej 37,5 W: - - Pozostałe: 8501 10 99 0- - - Silniki prądu stałego1 782 860 8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe: - Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po namagnesowaniu: 8505 19- - Pozostałe: 8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych104 989 8505 90- Pozostałe, łącznie z częściami: 8505 90 30 0- - Elektromagnetyczne uchwyty, zaciski i inne tego rodzaju urządzenia przytrzymujące408 465 8507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także prostokątnymi (włączając w to kwadratowe): 8507 10- Kwasowo-ołowiowe, typu stosowanego do uruchamiania silników tłokowych: - - Pozostałe: - - - O masie nie przekraczającej 5 kg 8507 10 39 0- - - - Pozostałe11 290 - - - O masie powyżej 5 kg: 8507 10 81 0- - - - Z ciekłym elektrolitem852 521 8507 10 89 0- - - - Pozostałe238 412 8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np. iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami: 8511 10- Świece zapłonowe: 8511 10 90 0- - Pozostałe226 569 8511 30- Rozdzielacze; cewki zapłonowe: 8511 30 90 0- - Pozostałe4 300 621 8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic: 8511 40 90 0- - Pozostałe3 812 614 8511 50- Inne prądnice: 8511 50 90 0- - Pozostałe3 842 349 8511 80- Inne urządzenia i przyrządy: 8511 80 90 0- - Pozostałe10 007 161 8511 90 00 0- Części806 005 8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów z pozycji 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów mechanicznych: 8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej3 508 405 8512 30 00 0- Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej186 660 8512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające oszronieniu lub potnieniu szyb2 933 952 8512 90 00 0- Części1 822 561 8516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania) oraz suszarki do rąk, elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr 8545: - Elektryczne urządzenia do ogrzewania pomieszczeń i do ogrzewania gleby: 8516 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8516 29 91 0- - - - Z wbudowanym wentylatorem179 732 8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe: - Głośniki, w obudowach lub bez: 8518 21- - Pojedyncze głośniki zamontowane w obudowach: 8518 21 90 0- - - Pozostałe598 432 8518 29- - Inne: 8518 29 90 0- - - Pozostałe149 753 8518 90 00- Części: 8518 90 00 9- - Pozostałe252 080 8527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar: - Odbiorniki radiowe nie przystosowane do pracy bez zewnętrznego źródła energii, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych, łącznie z aparaturą umożliwiającą również odbiór radiotelefonii lub radiotelegrafii: 8527 21- - Połączone z aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8527 21 92 0- - - - - Kasetowe z analogowym i cyfrowym systemem odczytu2 701 170 8527 21 98 0- - - - - Pozostałe109 141 8527 29 00 0- - Pozostałe838 350 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: - - Pozostałe: - - - Anteny: 8529 10 20 0- - - - Anteny teleskopowe i prętowe do aparatury przenośnej lub nadające się do zamontowania w pojazdach mechanicznych723 809 8529 10 90 0- - - Pozostałe25 523 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Obudowy: 8529 90 59 0- - - - Z innych materiałów499 - - - Pozostałe: 8529 90 81- - - - Do kamer telewizyjnych z podpozycji 8525 30 i urządzeń z pozycji 8527 i 8528: 8529 90 81 1- - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)6 000 000 8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530: 8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu podobne: - - Pozostałe: 8531 10 20 0- - - Z rodzaju używanych w pojazdach mechanicznych14 150 398 8531 20- Tablice sygnalizacyjne zawierające urządzenia ciekłokrystaliczne (LCD) lub diody elektroluminescencyjne (LED): - - Pozostałe: 8531 20 30 0- - - Zawierające diody elektroluminescencyjne (LED)677 500 8531 90- Części: 8531 90 90 0- - Pozostałe233 708 8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe: - Pozostałe kondensatory stałe: 8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne): 8532 24 90 0- - - Pozostałe846 000 8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami grzejnymi: 8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe50 750 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V: 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10A, ale nie większych niż 63 A142 483 8536 20- Wyłączniki automatyczne: 8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A 5 000 - Przekaźniki: 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A81 879 8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A283 508 8536 49 00 0- - Pozostałe86 943 8536 50- Pozostałe przełączniki: - - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 50 11 0- - - Przyciskowe241 329 8536 50 15 0- - - Z pokrętłem26 735 8536 50 19 0- - - Pozostałe4 044 469 8536 50 90 0- - Pozostałe3 202 250 - Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe: 8536 61- - Oprawy lamp: 8536 61 90 0- - - Pozostałe78 472 8536 69- - Pozostałe: 8536 69 90 0- - - Pozostałe36 329 8539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne wkłady reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe podczerwieni; lampy łukowe: - Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych promienników podczerwieni: 8539 21- - Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym: 8539 21 30 0- - - Z rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach mechanicznych196 874 8539 29- - Pozostałe: 8539 29 30 0- - - W rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach mechanicznych51 000 8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe; światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach: 8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych: - - Pozostałe: 8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy40 000 8541 10 99 0- - - Pozostałe25 800 8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne): - - Pozostałe: 8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne155 000 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: - Układy scalone cyfrowe monolityczne: 8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS): - - - Pozostałe: 8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory7 145 048 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: 8543 89 90 0- - - Pozostałe357 700 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): 8544 20 00 0- Kabel koncentryczny i inne współosiowe przewody elektryczne156 849 8544 30- Wiązki przewodów zapłonowych i innych przewodów z rodzaju stosowanych w pojazdach samochodowych, samolotach czy statkach: 8544 30 90 0- - Pozostałe4 366 820 - Inne przewody elektryczne, dla napięć nie przekraczających 80 V: 8544 41- - Zaopatrzone w końcówki: 8544 41 90 0- - - Pozostałe3 600 8544 49- - Pozostałe: 8544 49 80 0- - - Pozostałe1 057 894 8544 60- Pozostałe przewody elektryczne dla napięć powyżej 1000 V: 8544 60 90 0- - Z przewodami innymi niż miedziane100 950 8544 70 00 0- Kable światłowodowe3 600 8547Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych, a różniące się od izolatorów z pozycji nr 8546; rurki kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych materiałem izolacyjnym: 8547 20 00 0- Elementy izolacyjne z tworzyw sztucznych306 820 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: - Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami: 9025 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9025 19 99 0- - - - Pozostałe144 626 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy: - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: 9026 10 59 0- - - - Pozostałe7 798 034 - - - Pozostałe: 9026 10 99 0- - - - Pozostałe98 367 9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową przeponą: 9026 20 59 0- - - - - Pozostałe61 563 9026 20 90 0- - - - Pozostałe2 173 361 9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty: - - Pozostałe: 9026 80 99 0- - - Pozostałe4 172 346 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 10- Analizatory gazu lub dymu: 9027 10 90 0- Pozostałe1 130 313 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy: 9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze, krokomierze itp.: 9029 10 90 0- - Pozostałe734 800 9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy: - - Szybkościomierze i tachometry: - - - Pozostałe: 9029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów 1 113 878 9029 20 39 0- - - - Pozostałe1 254 434 9029 90- Części i akcesoria: 9029 90 10 0- - Do obrotomierzy, szybkościomierzy i tachometrów, dla lotnictwa cywilnego38 330 9029 90 90 0- - Pozostałe869 678 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9031 80 99 0- - - - Pozostałe152 071 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: 9032 10- Termostaty: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9032 10 99 0- - - - Pozostałe1 138 297 - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 90 0- - - Pozostałe4 167 934 9032 90- Części i akcesoria: 9032 90 90 0- - Pozostałe579 278 9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury z działu 90183 650 9104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających itp.: 9104 00 90 0- Pozostałe491 728 9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części: 9401 20 00 0- Fotele samochodowe9 475 009 9401 90- Części: - - Pozostałe: 9401 90 80 0- - - Pozostałe4 577 896 9606Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne części tych artykułów; guziki w postaci półproduktów: 9606 10 00 0- Zatrzaski, zatrzaski guzikowe i ich części3 786 9613Zapalniczki do papierosów i inne zapalniczki, także mechaniczne lub elektryczne, wraz z częściami innymi niż kamienie do zapalniczek i knoty: 9613 80 00 0- Pozostałe zapalniczki208 391 9613 90 00 0- Części190 054 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 66, poz. 419) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi odrębnie. § 3. Tracą moc: 1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742 i z 1997 r. Nr 9, poz. 45, Nr 27, poz. 151, Nr 53, poz. 338 i Nr 61, poz. 381), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 61, poz. 385). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 419) WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31 GRUDNIA 1997 R. Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwa 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 10 00 0- Pszenica durum303 3 3 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy): 1301 90- Pozostałe: 1301 90 90- - Pozostałe: 1301 90 90 1- - - Z drzew iglastych333 3 1507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, odgumowany lub nie: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi000 0 1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy000 0 1801 00 00 0Ziarna kakaowe, całe lub łamane, surowe lub palone303 3 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi ex 2106 90 92 0Guma do żucia "Nikorette" i "Fluogum"333333333 2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją 2009: 2202 90- Pozostałe: 2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do 0404 ex 2202 90 10 0"Soya Drink"333333333 2301Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie nadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 20 00 0- Mąki, grysiki i granulki z ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych330 3 2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego3 3 3 2305 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z orzeszków ziemnych:333 3 2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż z pozycji nr 2304 lub 2305: 2306 10 00 0- Z nasion bawełny333 3 2306 20 00 0- Z nasion lnu333 3 2306 30 00 0- Z nasion słonecznika333 3 2306 50 00 0- Z orzechów kokosowych lub kopry333 3 2306 60 00 0- Z palmowych orzechów lub ziaren333 3 2306 90- Pozostałe: - - Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego: 2306 90 11 0- - - Zawierające w masie 3% lub mniej oliwy z oliwek333 3 2306 90 19 0- - - Zawierające w masie powyżej 3% oliwy z oliwek333 3 2306 90 90 0- - Pozostałe ex 2306 90 90 0Z nasion sezamu333 3 2606 00 00 0Rudy glinu i koncentraty0 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju: 2712 20 10 0- - Parafina syntetyczna o ciężarze cząsteczkowym 460 lub większym ale nie przekraczającym 156031,21,2 2,1 2712 20 90 0- - Pozostała31,21,2 2,1 2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych: - Koks naftowy: 2713 11 00 0- - Nie wyprażony000 0 2804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale: - Krzem: 2804 61 00 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 99,99% krzemu31,21,2 2,13 2804 69 00 0- - Pozostały31,21,2 2,13 2804 70 00 0- Fosfor31,21,2 2,1 ex 2804 70 00 0Fosfor żółty000 0 2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć: 2805 40- Rtęć: 2805 40 10 0- W kolbach o zawartości netto 34,5 kg (masa standardowa), o wartości fob na jedną kolbę, nie przekraczającej 224 ECU3 2815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy (potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu: 2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący): 2815 20 10 0- - Stały ex 2815 20 10 0Wodorotlenek potasu - w płatkach31,21,2 2818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany chemicznie; tlenek glinowy; wodorotlenek glinowy: 2818 10- Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany chemicznie: 2818 10 10 0- - Biały, różowy lub rubinowy, o zawartości tlenku glinu w masie powyżej 97,5%31,21,2 2818 10 90 0- - Pozostały31,21,2 2818 20 00 0- Tlenek glinowy inny niż elektrokorund000 2818 30 00 0- Wodorotlenek glinowy31,21,2 2825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali: 2825 70 00 0- Tlenki i wodorotlenki molibdenu31,21,2 2,13 2825 80 00 0- Tlenki antymonu ex 2825 80 00 0Trójtlenek antymonu31,21,2 2826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole fluorowe: - Fluorki: 2826 12 00 0- - Glinu000 2826 90- Pozostałe: 2826 90 90 0- - Pozostałe ex 2826 90 90 0Flourotytanian sodowy31,21,2 2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki i tlenojodki: - Pozostałe chlorki: 2827 32 00 0- - Glinu31,21,2 2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i cykloterpenowych: 2903 59- - Pozostałe: 2903 59 90 0- - - Pozostałe ex 2903 59 90 0Sześciobromocyklododekan31,21,2 2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy) ex 2905 17 00 0Alkohol laurylowy31,21,2 - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 45 00 0- - Gliceryna ex 2905 45 00 0Gliceryna łącznie z gliceryną syntetyczną31,21,2 2,13 2916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2916 11- - Kwas akrylowy i jego sole: 2916 11 10 0- - - Kwas akrylowy31,21,2 2,1 2916 19- - Pozostałe: 2916 19 80 0- - - Pozostałe ex 2916 19 80 0Nadtlenek lauroilu31,21,2 2,1 - Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2916 35 00 0- - Estry kwasu fenylooctowego522 3,5 2916 39 00 0- - Pozostałe ex 2916 39 00 0Nadbenzoesan butylu31,21,2 2,1 2921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich sole: 2921 51 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,1 2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną: 2926 10 00 0- Akrylonitryl31,21,2 2,1 2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu: - Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet uwodorniony) w strukturze: 2932 13 00 0- - Alkohol furfurylowy i alkohol tetrahydrofurfurylowy ex 2932 13 00 0Alkohol furfurylowy31,21,2 2,1 - Pozostałe: 2932 93 00 0- - Piperonal522 3,5 2937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 10- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz ich pochodne: 2937 10 10 0- - Hormony gonadotropowe31,21,2 2,1 2937 10 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 - Hormony kory nadnerczy i ich pochodne: 2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i prednisolon (dehydrohydrokortizon)31,21,2 2,1 2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy31,21,2 2,1 2937 29- - Pozostałe: 2937 29 10 0- - - Octany kortizonu i hydrokortizonu31,21,2 2,1 2937 29 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,1 - Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony: 2937 91 00 0- - Insulina i jej sole31,21,2 2,1 2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)31,21,2 2,1 2937 99 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej: - Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich, jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku31,21,2 2,1 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie: 3206 50 00 0- Produkty nieorganiczne używane jako luminofory301,2 2,1 3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych ex 3208 90 91 0Lakiery poliuretanowe31,21,2 2,13 3301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych: - Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych: 3301 22- - Jaśminowy: 3301 22 10 0- - - Nie odterpenowany31,21,2 2,1 3301 23- - Lawendowy: 3301 23 10 0- - - Nie odterpenowany31,21,2 2,1 3301 24- - Mięty pieprzowej (Mentha piperita): 3301 24 10 0- - - Nie odterpenowany31,21,2 2,1 3301 25- - Innych mięt: 3301 25 10 0- - - Nie odterpenowany31,21,2 2,1 3301 26- - Wetiwerowy: 3301 26 10 0- - - Nie odterpenowany31,21,2 2,1 3301 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3301 29 61 0- - - - Nie odterpenowane31,21,2 2,1 3404Woski sztuczne i preparowane: 3404 90- Pozostałe: 3404 90 90 0- - Pozostałe ex 3404 90 90 0Chloroparafina000 0 3801Sztuczny grafit; grafit kaloidalny lub półkoloidalny; preparaty na bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych półproduktów: 3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny piecowe000 3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3815 90- Pozostałe: 3815 90 90 0- - Pozostałe ex 3815 90 90 0Katalizatory cynkowo-węglowy, węglowo-rtęciowy31,21,2 2,1 3817Mieszane alkilobenzeny i mieszane alkilonaftaleny, inne niż te w pozycji nr 2707 lub 2902: 3817 10- Mieszane alkilobenzeny: 3817 10 50 0- - Alkilobenzen linearny31,21,2 2,1 3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe: 3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe ex 3823 70 00 0Alkohol łojowy nasycony i alkohole syntetyczne3 2,13 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: 3901 20 90 0- - Pozostały ex 3901 20 90 0Polietylen HDPE niskociśnieniowy000 00 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: 3902 10 00 0- Polipropylen ex 3902 10 00 0Polipropylen o wskaźniku płynięcia 25-30 g/10 min.31,21,2 2,1 3902 90- Pozostałe: 3902 90 90 0- - Pozostałe ex 3902 90 90 0Polibutylen31,21,2 2,13 3906Polimery akrylowe w formach podstawowych: 3906 90- Pozostałe: 3906 90 90 0- - Pozostałe ex 3906 90 90 0Flokulant - środek do oczyszczania ścieków31,21,2 2,13 3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: - Pozostałe poliestry: 3907 91- - Nienasycone: 3907 91 90 0- - - Pozostałe ex 3907 91 90 0Żywice poliestrowe31,21,2 2,13 3908Poliamidy w formach podstawowych: 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, - 6,9, -6,10 lub -6,12 ex 3908 10 00 0Poliamid-6,6 - granulat31,21,2 2,13 3908 90 00 0- Pozostałe ex 3908 90 00 0Żywica poliamidowa termoplastyczna31,21,2 2,13 3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: 3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry ex 3913 10 00 0Alginian sodowy31,21,2 2,1 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: - Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3920 91 00 0- - Z poliwinylobutyralu ex 3920 91 00 0Folie z poliwinylobutyralu o grubości 0,38 mm i 0,76 mm stosowane do laminowania szyb31,21,2 2,13 4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej pozycji, w formach podstawowych lub płytach, arkuszach lub taśmach: 4002 20 00 0- Kauczuk butadienowy (BR)000 0 4002 31 00 0- - Kauczuk izoprenowo-izobutenowy (butylowy) (IIR)000 0 4002 49 00 0- - Pozostały ex 4002 49 00 0Kauczuk chloroprenowy000 0 4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)000 0 4102Surowe skóry owcze lub jagnięce (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub z wełną oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1 (c) do niniejszego działu: 4102 10- Z wełną: 4102 10 10 0- - Jagnięce31,21,2 2,1 4102 10 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 - Bez wełny: 4102 21 00 0- - Piklowane31,21,2 2,1 4102 29 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 4103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione, oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1 (b) lub 1 (c) do niniejszego działu: 4103 10- Kozie i koźlęce: 4103 10 10 0- - Świeże, solone lub suszone31,21,2 2,1 4103 10 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 4103 20 00 0- Z gadów31,21,2 2,1 4103 90 00 0- Pozostałe31,21,2 2,1 4106Wyprawione skóry kozie i koźlęce, bez włosa, inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109: - Garbowane lub dogarbowane, lecz nie preparowane inaczej, nawet dwojone: 4106 11- - Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi: 4106 11 10 0- - - Z indyjskich kóz i koźląt, nawet poddane pewnym obróbkom, jednakże nie nadające się do bezpośredniego użycia do produkcji artykułów ze skóry31,21,2 2,1 4106 11 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,1 4106 12 00 0- - Wstępnie garbowane w inny sposób31,21,2 2,1 4106 19 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 4106 20 00 0- Pergaminowane lub preparowane po garbowaniu41,61,6 2,8 4107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109: 4107 10- Świńskie: 4107 10 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej72,82,8 4,9 4107 10 90 0- - Pozostałe1566 10,5 - Z gadów: 4107 21 00 0- - Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi1566 10,5 4107 29- - Pozostałe: 4107 29 10 0- - - Garbowane, ale nie preparowane inaczej1566 10,5 4107 29 90 0- - - Pozostałe1566 10,5 4107 90- Z pozostałych zwierząt: 4107 90 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej1566 10,5 4107 90 90 0- - Pozostałe1566 10,5 4108 00Skóry zamszowe (łącznie z zamszem otrzymywanym metodą kombinowaną): 4108 00 10 0- Z owiec i jagniąt1566 10,5 4108 00 90 0- Z pozostałych zwierząt1566 10,5 4109 00 00 0Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra metalizowana1566 10,5 4110 00 00 0Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry wtórnej, nie nadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek i mąka skórzana1566 10,5 4111 00 00 0Skóra wtórna na bazie skóry wyprawionej lub na bazie włókien skórzanych, w płytach, arkuszach lub paskach, nawet zwijana w role1566 10,5 4301Surowe skóry futerkowe (obejmujące łby, ogony, łapy i inne części lub kawałki nadające się do wykorzystania w kuśnierstwie) z wyjątkiem skór i skórek z pozycji nr 4101, 4102 lub 4103: 4301 20 00 0- Królicze lub zajęcze, całe, nawet z łbem, ogonem, łapami31,21,2 3 4706Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury (makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego: - Pozostałe: 4706 93 00 0- Częściowo przetworzona chemicznie31,21,2 4810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na powierzchni lub z nadrukiem w zwojach lub arkuszach: - Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów graficznych, nie zawierające włókien otrzymanych w procesie mechanicznym lub, w których nie więcej niż 10% masy całkowitej zawartości włókien składa się z takich włókien: 4810 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 150 g/m2: - - - Pozostałe 4810 11 91 0- - - - W zwojach ex 4810 11 91 0Niezadrukowany30 2,13 4810 11 99 0- - - - W arkuszach ex 4810 11 99 0Niezadrukowany30 2,13 4810 12 00 0- - O masie jednostkowej większej niż 150 g/m2 ex 4810 12 00 0Niezadrukowany30 2,13 4819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych, segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury stosowane w biurach, sklepach itp.: 4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub tektury: 4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2 ex 4819 20 10 0Opakowania kartonowe stosowane do napełniania produktami przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem napojów alkoholowych30 2,13 5003Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania, odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną): 5003 10 00 0- Nie zgrzeblone, ani nie czesane1044 7 5003 90 00 0- Pozostałe1044 7 5007Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu: 5007 10 00 0- Tkaniny z wyczesków jedwabiu1033 7 5007 20- Pozostałe tkaniny zawierające w masie 85% lub więcej jedwabiu lub odpadów jedwabiu innych niż wyczeski jedwabiu: - - Krepy: 5007 20 11 0- - - Nie bielone, prane lub bielone1033 7 5007 20 19 0- - - Pozostałe1033 7 - - Pongee, habutai, honan, szantung, kora i podobne dalekowschodnie tkaniny, wyprodukowane całkowicie z jedwabiu (nie mieszane z wyczeskami, ani innymi odpadami jedwabiu, ani z innymi materiałami włókienniczymi): 5007 20 21 0- - - O splocie płóciennym, nie bielone bez dalszej obróbki, poza praniem1033 7 - - - Pozostałe: 5007 20 31 0- - - - O splocie płóciennym1033 7 5007 20 39 0- - - - Pozostałe1033 7 - - Pozostałe: 5007 20 41 0- - - Tkaniny ażurowe1033 7 - - - Pozostałe: 5007 20 51 0- - - - Nie bielone, prane lub bielone1033 7 5007 20 59 0- - - - Farbowane1033 7 - - - - Z przędzy o różnych kolorach: 5007 20 61 0- - - - - O szerokości powyżej 57 cm, ale nie przekraczającej 75 cm1033 7 5007 20 69 0- - - - - Pozostałe1033 7 5007 20 71 0- - - - Drukowane1033 7 5007 90- Pozostałe tkaniny: 5007 90 10 0- - Nie bielone, prane lub bielone1033 7 5007 90 30 0- - Farbowane1033 7 5007 90 50 0- - Z przędzy w różnych kolorach1033 7 5007 90 90 0- - Drukowane1033 7 5101Wełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej: - Wełna potna, łącznie z wełną praną z drugiej strzyży: 5101 11 00- - Wełna strzyżona: 5101 11 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej3 2,1 5101 19 00- - Pozostała: 5101 19 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej3 2,1 - Wełna odtłuszczona, nie karbonizowana: 5101 21 00- - Wełna strzyżona: 5101 21 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej3 2,1 5101 29 00- - Pozostała: 5101 29 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej3 2,1 5101 30 00- Karbonizowana: 5101 30 00 1- - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej3 2,1 5113 00 00 0Tkaniny z grubej sierści zwierzęcej lub włosia końskiego154,54,5 10,512 5306Przędza lniana: 5306 10- Pojedyncza: - - Nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: - - - O masie jednostkowej 833,3 decyteksa lub większej (o numerze metrycznym nie przekraczającym 12): 5306 10 11 0- - - - Nie bielona15 10,512 5306 10 19 0- - - - Pozostała15 10,512 - - - O masie jednostkowej poniżej 833,3 decyteksa, lecz nie mniejszej niż 277,8 decyteksa (o numerze metrycznym ponad 12, lecz nie przekraczającym 36): 5306 10 31 0- - - - Nie bielona15 10,512 5306 10 39 0- - - - Pozostała 15 10,512 5306 10 50 0- - - O masie jednostkowej poniżej 277,8 decyteksa o numerze metrycznym ponad 36)15 10,512 5306 10 90 0- - Przeznaczona do sprzedaży detalicznej15 10,512 5306 20- Nitkowana lub nitkowana wielokrotnie: - - Nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: 5306 20 11 0- - - Nie bielona15 10,512 5306 20 19 0- - - Pozostała15 10,512 5306 20 90 0- - Przeznaczona do sprzedaży detalicznej15 10,512 5310Tkaniny z juty lub innych łykowych włókien przędnych z pozycji nr 5303: 5310 10- Nie bielone: 5310 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 150 cm15 10,5 5310 10 90 0- - O szerokości powyżej 150 cm15 10,5 5310 90 00 0- Pozostałe15 10,5 5311 00Tkaniny z innych roślinnych włókien przędnych; tkaniny z przędzy papierowej: 5311 00 10 0- Z ramii15 10,5 5311 00 90 0- Pozostałe15 10,5 5503Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, ani nie przerobione w inny sposób do przędzenia: 5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów: - - Z poliamidów aromatycznych: 5503 10 11 0- - - O dużej wytrzymałości na rozciąganie81,62,6 5,6 5503 10 19 0- - - Pozostałe81,62,6 5,6 5503 10 90 0- - Pozostałe81,62,6 5,6 5503 20 00 0- Z poliestrów83,23,2 5,6 5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe81,62,6 5,6 5503 40 00 0- Z polipropylenu82,64,9 5,6 5503 90- Pozostałe: 5503 90 10 0- - Chlorowłókna83,23,2 5,6 5503 90 90 0- - Pozostałe83,23,2 5,6 5509Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z syntetycznych włókien ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej: - Zawierająca w masie 85% lub więcej włókien ciętych z nylonu lub innych poliamidów: 5509 11 00 0- - Przędza pojedyncza83,23,2 5,68 5509 12 00 0- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie83,23,2 5,68 - Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien poliestrowych: 5509 21- - Przędza pojedyncza: 5509 21 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 21 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 22- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie: 5509 22 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 22 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 - Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych: 5509 31- - Przędza pojedyncza: 5509 31 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 31 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 32- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie: 5509 32 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 32 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 - Pozostała przędza zawierająca w masie 85% lub więcej syntetycznych włókien ciętych: 5509 41- - Przędza pojedyncza: 5509 41 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 41 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 42- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie: 5509 42 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 42 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 - Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych: 5509 51 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z przetworzonymi włóknami ciętymi83,23,2 5,68 5509 52- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą: 5509 52 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 52 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 53 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną83,23,2 5,68 5509 59 00 0- - Pozostała83,23,2 5,68 - Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych: 5509 61- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą: 5509 61 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 61 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 62 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną83,23,2 5,68 5509 69 00 0- - Pozostała83,23,2 5,68 - Pozostała przędza: 5509 91- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą: 5509 91 10 0- - - Nie bielona lub bielona83,23,2 5,68 5509 91 90 0- - - Pozostała83,23,2 5,68 5509 92 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną83,23,2 5,68 5509 99 00 0- - Pozostała83,23,2 5,68 5511Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z chemicznych włókien ciętych, przeznaczona do sprzedaży detalicznej: 5511 10 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie 85% lub więcej takich włókien83,23,2 5,68 5511 20 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie poniżej 85% takich włókien83,23,2 5,68 5511 30 00 0- Z przetworzonych włókien ciętych83,23,2 5,68 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: 5911 10 00 0- Materiały włókiennicze płaskie, filce i materiały włókiennicze płaskie podbite filcem, powlekane, pokrywane lub laminowane gumą, skórą lub innymi materiałami, w rodzaju używanych do wyrobu obić zgrzeblarskich i podobnych wyrobów stosowanych do celów technicznych, włącznie z wąskimi materiałami włókienniczymi płaskimi wykonanymi z aksamitu impregnowanego gumą do pokrywania wrzecion tkackich (nawojów tkackich) ex 5911 10 00 0Wielowarstwowy materiał pokryty gumą31,21,2 2,13 - Materiały włókiennicze płaskie i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające, stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych (np. do pulpy lub masy azbestowo-cementowej): 5911 31- - O masie jednostkowej poniżej 650 g/m2: - - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych: 5911 31 11 0- - - - Tkaniny, filcowane lub nie, z włókien syntetycznych, stosowane w maszynach papierniczych ex 5911 31 11 0Sita, filce i suszniki w postaci tkanin31,21,2 2,13 5911 31 19 0- - - - Pozostałe ex 5911 31 19 0Filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 5911 31 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych ex 5911 31 90 0Sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 5911 32- - O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej: 5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych ex 5911 32 10 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 5911 32 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych ex 5911 32 90 0Filce, sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 6115Rajstopy, trykoty, pończochy, skarpety i inne trykotaże, łącznie z pończochami przeciwżylakowymi i obuwiem bez nakładanych podeszew, dziane lub szydełkowane: - Pozostałe: 6115 93- - Z włókien syntetycznych: 6115 93 10 0- - - Pończochy przeciwżylakowe31,21,2 2,12,41,5 6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr 6811 lub 6812 albo działem 69: 6806 90 00 0- Pozostałe ex 6806 90 00 0Włókno ceramiczne31,21,2 2,1 7011Szklane osłony (łącznie z bańkami i rurkami), otwarte, oraz ich części szklane, bez wyposażenia, do lamp elektrycznych, lamp elektronopromieniowych i podobnych: 7011 10- Do oświetlenia elektrycznego: 7011 10 10 0- - Bańki do żarówek o największej zewnętrznej średnicy 25 mm lub więcej, lecz nie przekraczającej 70 mm31,21,2 2,1 7011 10 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,1 7011 20 00 0- Do lamp elektronopromieniowych301,2 2,1 7202Żelazostopy: - Żelazochrom: 7202 49- - Pozostały: 7202 49 50 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,5% węgla3 2,13 7202 70 00 0- Żelazomolibden3 2,13 7202 80 00 0- Żelazowolfram i żelazokrzemowolfram3 2,13 - Pozostały: 7202 92 00 0- - Żelazowanad3 2,13 7202 93 00 0- - Żelazoniob3 2,13 7202 99- - Pozostały: - - - Żelazofosfor: 7202 99 11 0- - - - Zawierający w masie powyżej 3%, ale nie mniej niż 15% fosforu (ECSC)3 2,13 7202 99 80 0- - - Pozostałe ex 7202 99 80 0Żelazobor3 2,13 7204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali: 7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC)3 2,13 - Odpady i złom ze stali stopowej: 7204 21- - Ze stali nierdzewnej: 7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)3 2,13 7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC)3 2,13 7204 29 00 0- - Pozostałe3 2,13 7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)3 2,13 - Pozostałe odpady i złom: 7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie: 7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania i pilnikowania (ECSC)3 2,13 - - - Ażury z okrawania i tłoczenia: 7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC)3 2,13 7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)3 2,13 7204 49- - Pozostałe: 7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)3 2,13 - - - Pozostałe: 7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC)3 2,13 - - - - Pozostałe: 7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC)3 2,13 7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC)3 2,13 7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane: - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7210 69- - Pozostałe: 7210 69 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC) ex 7210 69 10 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium3 2,13 ex 7210 69 10 0Blacha stalowa o grubości 0,6 do 1,2 mm pokryta obustronnie aluminium3 2,13 7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane: - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm: - - - Pokrywane lub powlekane aluminium: 7212 50 97 0- - - - Pozostałe ex 7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium31,21,201,83333 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej: - - - - - Nie przekraczającej 168,3 mm: 7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe ex 7306 30 78 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium31,21,201,83333 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie izolowane elektrycznie: 7312 90- Pozostałe: 7312 90 90 0- - Pozostałe ex 7312 90 90 0Taśma z drutu stalowego ocynkowanego, przeplatanego przędzą poliestrową31,21,2 1,8 33 7314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia, z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali: - Wyroby tkane: 7314 12 00 0- - Taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ze stali nierdzewnej ex 7314 12 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 1,8 33 7314 13 00 0- - Pozostałe taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ex 7314 13 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 1,8 33 - Inne kraty, siatki i ogrodzenia: 7314 49 00 0- - Pozostałe ex 7314 49 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 1,8 33 7404 00Odpady miedzi i złom: 7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej31,21,2 2,13 - Stopów miedzi: 7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)31,21,2 2,13 7404 00 99 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 7405 00 00 0Stopy przejściowe miedzi31,21,2 2,13 7408Drut miedziany: - Z miedzi rafinowanej: 7408 11 00 0- - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego przekracza 6 mm62,42,4 4,26 7414Tkanina (nawet taśma bez końca), kraty i siatka z drutu miedzianego; siatka metalowa rozciągana, z miedzi: 7414 20 00 0- Tkanina ex 7414 20 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 7414 90 00 0- Pozostałe ex 7414 90 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych31,21,2 2,13 7503 00Odpady niklu i złom: 7503 00 10 0- Niklu niestopowego31,21,2 2,13 7503 00 90 0- Stopów niklu31,21,2 2,13 7601Aluminium nie obrobione: 7601 10 00 0- Aluminium niestopowe000 00 7602 00Odpady aluminium i złom: - Odpady: 7602 00 11 0- - Wióry, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm31,21,2 2,13 7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)31,21,2 2,13 7602 00 90 0- Złom31,21,2 2,13 8101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom: - Pozostałe: 8101 91- - Wolfram nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez zwykłe spiekanie; odpady i złom: 8101 91 10 0- - - Wolfram nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez zwykłe spiekanie31,21,2 2,13 8101 91 90 0- - - Odpady i złom31,21,2 2,13 8101 92 00 0- - Sztaby i pręty inne niż otrzymane przez zwykłe spiekanie, kształtowniki, blachy grube, cienkie, taśma i folia31,21,2 2,13 8102Molibden i wyroby z molibdenu, nawet odpady i złom: - Pozostałe: 8102 92 00 0- - Sztaby i pręty inne niż otrzymane przez zwykłe spiekanie, kształtowniki, blachy grube, cienkie, taśma i folia31,21,2 2,13 8103Tantal i wyroby z tantalu, nawet odpady i złom: 8103 10- Tantal nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez zwykłe spiekanie; odpady i złom; proszki: 8103 10 90 0- - Odpady i złom3 3 8104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom: - Magnez nie obrobiony: 8104 11 00 0- - Zawierający w masie co najmniej 99,8% magnezu31,21,2 2,13 8104 19 00 0- - Pozostały31,21,2 2,13 8104 20 00 0- Odpady i złom3 3 8110 00Antymon i wyroby z antymonu, nawet odpady i złom: - Antymon nie obrobiony; odpady i złom; proszki: 8110 00 11 0- - Antymon nie obrobiony; proszki31,21,2 2,13 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy: 8407 90- Pozostałe silniki: 8407 90 10 0- - O pojemności cylindra nie przekraczającej 250 cm3 ex 8407 90 10 0Silniki do napędu kosiarek ręcznych o objętości skokowej od 130 do 250 cm331,21,2 3 8412Pozostałe silniki i siłowniki: 8412 10- Silniki odrzutowe inne niż turboodrzutowe: 8412 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych5 8412 10 90 0- - Pozostałe5 - Silniki i siłowniki hydrauliczne: 8412 21- - Liniowe (cylindry): 8412 21 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych5 - - - Pozostałe: 8412 21 99 0- - - - Pozostałe ex 8412 21 99 0Siłowniki liniowe TARAN 20', TARAN 30', TARAN 40', TARAN 60'3 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 20- Pompy ręczne, inne niż z podpozycji nr 8413 11 lub 8413 19: 8413 20 90 0- - Pozostałe ex 8413 20 90 0Pompy ręczne HP 101-STD31,21,2 2,1 8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pompy tłokowe: 8413 50 71 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i siłowych ex 8413 50 71 0Jednostki napędowe GB4S, GB2A-XL, GT2S-XL, GB2S-XL, GH2S-XL, GB2A-STD, GH2A, A101-STD31,21,2 2,1 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Suszarki: 8419 32 00 0- - Do drewna, masy papierniczej, papieru lub tektury3 3 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe): 8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe: - - Pozostałe: 8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym ex 8428 10 91 0Urządzenia (podesty) do przemieszczania osób niepełnosprawnych w wózkach31,21,2 2,1 8439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury: 8439 10 00 0- Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego3 8439 20 00 0- Urządzenia do wytwarzania papieru lub tektury3 8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury3 - Części: 8439 91- - Urządzeń do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego: 8439 91 10 0- - - Z żeliwa lub stali31,21,2 2,1 8439 91 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,1 8439 99- - Pozostałe: 8439 99 10 0- - - Z żeliwa lub stali31,21,2 2,1 8439 99 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,1 8440Maszyny introligatorskie, także maszyny do zszywania książek: 8440 10- Maszyny 8440 10 10 0- - Złamywarki3 8440 10 20 0- - Maszyny zbierające3 8440 10 30 0- - Maszyny do zszywania nićmi, drutem lub klamrami3 8440 10 40 0- - Maszyny do oprawiania książek metodą bezszwową3 8440 10 90 0- - Pozostałe3 8440 90 00 0- Części31,21,2 2,1 8441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów: 8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej, papieru lub tektury3 8442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki z pozycji nr 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do przygotowywania lub wykonywania klisz, płyt, cylindrów drukowych lub innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): 8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu3 8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania: 8442 20 90 0- - Pozostałe3 8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie3 8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia3 8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane): - - Z obrazem druku (gotowe do drukowania): 8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego3 8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego3 8442 50 29 0- - - Pozostałe3 8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: - Maszyny drukarskie offsetowe: 8443 11 00 0- - Z podawaniem papieru z roli3 8443 19- - Pozostałe: - - - Z podawaniem papieru w arkuszach: 8443 19 10 0- - - - Używane3 - - - - Nowe, do arkuszy o formacie: 8443 19 31 0- - - - - Nie przekraczającym 52 x 74 cm3 8443 19 35 0- - - - - Powyżej 52 x 74 cm, lecz nie przekraczającym 74 x 107 cm3 8443 19 39 0- - - - - Powyżej 74 x 107 cm3 8443 19 90 0- - - Pozostałe3 8443 30 00 0- Maszyny do druku fleksograficznego3 8443 40 00 0- Maszyny do druku wklęsłego3 - Pozostałe maszyny drukarskie: 8443 59- - Pozostałe: 8443 59 80 0- - - Pozostałe3 8443 60 00 0- Maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu3 8444 00Maszyny do wytłaczania, rozciągania, teksturowania lub cięcia materiałów włókienniczych z włókna chemicznego: 8444 00 10 0- Urządzenia do wytłaczania3 8444 00 90 0- Pozostałe3 8445Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych; przędzarki, łączniarki lub skręcarki oraz pozostałe maszyny do wytwarzania przędzy włókienniczej; motarki lub przewijarki (także przewijarki wątkowe) włókiennicze oraz maszyny do przygotowania przędzy włókienniczej do użycia na maszynach z pozycji nr 8446 lub 8447: - Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych: 8445 11 00 0- - Gręplarki3 8445 12 00 0- - Czesarki3 8445 13 00 0- - Rozciągarki lub niedoprzędzarki3 8445 19 00 0- - Pozostałe3 8445 20 00 0- Przędzarki włókiennicze3 8445 30- Łączniarki lub skręcarki włókiennicze: 8445 30 10 0- - Łączniarki włókiennicze3 8445 30 90 0- - Skręcarki włókiennicze3 8445 40 00 0- Przewijarki (także przewijarki wątkowe) lub motarki3 8445 90 00 0- Pozostałe3 8446Maszyny tkackie (krosna): 8446 10 00 0- Do tkania materiałów o szerokości nie przekraczającej 30 cm3 - Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, czółenkowe: 8446 21 00 0- - Krosna mechaniczne3 8446 29 00 0- - Pozostałe3 8446 30 00 0- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, bezczółenkowe3 8447Dziewiarki, zszywarki-trykotarki i maszyny do wyrobu kordonka, tiulu, koronek, haftów, aplikacji, plecionek lub siatek oraz maszyny do wyrobu przędzin techniką tufting: - Dziewiarki okrągłe: 8447 11- - O średnicy cylindra nie przekraczającej 165 mm: 8447 11 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3 8447 11 90 0- - - Pozostałe3 8447 12- - O średnicy cylindra powyżej 165 mm: 8447 12 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3 8447 12 90 0- - - Pozostałe3 8447 20- Dziewiarki płaskie; zszywarki-trykotarki: 8447 20 10 0- - Ręczne3 - - Pozostałe: 8447 20 92 0- - - Dziewiarki do dzianin kolumienkowych (także typu Raschel); łączarki3 8447 20 98 0- - - Pozostałe3 8447 90 00 0- Pozostałe3 8448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. nicielnice, żakardy, automatyczne mechanizmy zatrzymujące, mechanizmy do zmiany czółenek); części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z niniejszej pozycji lub z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. wrzeciona i skrzydełka wrzecion, obicia zgrzeblarskie, grzebienie, filiery, czółenka, struny nicielnicowe i ramki nicielnic, igły do wyrobów pończoszniczych): - Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447: 8448 11 00 0- - Urządzenia nicielnicowe i żakardowe; przeznaczone do nich reduktory, kopiarki, perforatory lub łączarki wzornic3 8448 19 00 0- - Pozostałe3 8448 20- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8444 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 20 10 0- - Z żeliwa lub stali31,21,2 2,13 8448 20 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 - Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8445 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 31 00 0- - Obicia zgrzeblarskie31,21,2 2,13 8448 32 00 0- - Do maszyn do wyrobu włókien tekstylnych, inne niż obicia zgrzeblarskie31,21,2 2,13 8448 33- - Wrzeciona, skrzydełka wrzecion, obrączki i biegacze: 8448 33 10 0- - - Wrzeciona i skrzydełka wrzecion31,21,2 2,13 8448 33 90 0- - - Obrączki i biegacze31,21,2 2,13 8448 39 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 - Części i akcesoria do maszyn tkackich (krosien) lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 41 00 0- - Czółenka31,21,2 2,13 8448 42 00 0- - Płochy krosien, struny nicielnicowe i ramki nicielnic31,21,2 2,13 8448 49 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 - Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją nr 8447 lub do ich urządzeń pomocniczych: 8448 51- - Płaszczki, igły i inne artykuły używane przy wykonywaniu oczek: 8448 51 10 0- - - Płaszczki31,21,2 2,13 8448 51 90 0- - - Pozostałe31,21,2 2,13 8448 59 00 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 8449 00 00 0Urządzenia do wytwarzania lub wykańczania filcu lub materiałów nietkanych w kawałkach lub w postaci kształtowej, także urządzenia do wyrobu kapeluszy filcowych; formy na kapelusze3 8450Maszyny pralnicze typu domowego lub profesjonalnego, także maszyny piorąco-suszące: 8450 20 00 0- Maszyny o pojemności jednorazowej powyżej 10 kg suchej bielizny3 8450 90 00 0- Części3 8451Maszyny i urządzenia (inne niż maszyny z pozycji nr 8450) do prania, czyszczenia, wyżymania, suszenia, prasowania (także prasy do zgrzewania), wybielania, farbowania, klejenia, apreturowania, wykańczania, powlekania lub impregnowania przędzy, materiałów lub gotowych wyrobów włókienniczych oraz urządzenia do nakładania tworzywa sztucznego na podłoże włókiennicze lub na inne podłoże, stosowane przy produkcji pokryć podłogowych, takich jak linoleum; maszyny do zwijania, rozwijania, składania, cięcia lub wycinania materiałów włókienniczych: 8451 10 00 0- Maszyny do prania na sucho3 - Suszarki: 8451 29 00 0- - Pozostałe3 8451 30- Prasowalnice i prasy (także prasy do zgrzewania): - - Z nagrzewaniem elektrycznym, o mocy: 8451 30 10 0- - - Nie przekraczającej 2500 W3 8451 30 30 0- - - Powyżej 2500 W3 8451 30 80 0- - Pozostałe3 8451 40 00 0- Maszyny do prania, wybielania lub farbowania3 8451 50 00 0- Maszyny do zwijania, rozwijania, składania, cięcia lub wycinania materiałów włókienniczych3 8451 80- Pozostałe maszyny i urządzenia: 8451 80 10 0- - Urządzenia stosowane przy produkcji linoleum lub innych pokryć podłogowych do nakładania tworzywa sztucznego na podłoże włókiennicze lub na inne podłoże3 8451 80 30 0- - Maszyny do apreturowania lub wykańczania3 8451 80 80 0- - Pozostałe3 8451 90 00 0- Części31,21,2 2,13 8453Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych, lub wyprawionych, lub do wyrobu albo naprawy obuwia, lub innych artykułów ze skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych, z wyłączeniem maszyn do szycia: 8453 10 00 0- Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych3 8453 20 00 0- Maszyny i urządzenia do wyrobu lub naprawy obuwia3 8453 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia3 8453 90 00- Części: 8453 90 00 9- - Pozostałe31,21,2 2,1 8454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali: 8454 10 00 0- Konwertory3 8454 20 00 0- Wlewnice i kadzie odlewnicze3 8454 30- Maszyny odlewnicze: 8454 30 10 0- - Do odlewania pod ciśnieniem3 8454 30 90 0- - Pozostałe3 8454 90 00 0- Części31,21,2 2,1 8455Walcarki do metali oraz ich walce: 8455 10 00 0- Walcarki do rur3 - Pozostałe walcarki: 8455 21 00 0- - Do walcowania na gorąco lub kombinowane do walcowania na gorąco i na zimno3 8455 22 00 0- - Do walcowania na zimno3 8455 30- Walce do walcarek: 8455 30 10 0- - Z żeliwa3 - - Ze stali kutej swobodnie: 8455 30 31 0- - - Walce robocze do walcowania na gorąco; walce oporowe do walcowania na gorąco i na zimno3 8455 30 39 0- - - Walce robocze do walcowania na zimno3 8455 30 90 0- - Ze staliwa lub pozostałych rodzajów stali3 8455 90 00 0- Pozostałe części31,21,2 2,1 8470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania, frankowania, maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia liczące; kasy rejestrujące: 8470 90 00- Pozostałe: 8470 90 00 1- - Maszyny do frankowania522 3,54 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 8471 10- Maszyny analogowe lub hybrydowe do automatycznego przetwarzania danych: 8471 10 90 0- - Pozostałe5 3,54 8471 30 00 0- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z jednostki centralnej, klawiatury i monitora5 3,54 - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie: 8471 41 90 0- - - Pozostałe5 3,54 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: 8471 49 90 0- - - Pozostałe5 3,54 8471 50- Procesory cyfrowe inne niż te z pozycji 8471 41 i 8471 49 zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia wyjściowe: 8471 50 90 0- - Pozostałe5 3,54 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarki5 3,54 8471 60 50 0- - - Klawiatury5 3,54 8471 60 90 0- - - Pozostałe5 3,54 ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia - wyjścia komputerów0 00 8471 70- Urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnej5 3,54 - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: 8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne5 3,54 - - - - - Pozostałe: 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych5 3,54 8471 70 59 0- - - - - - Pozostałe5 3,54 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej5 3,54 8471 70 90 0- - - - Pozostałe5 3,54 8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania danych: 8471 80 10 0- - Urządzenia peryferyjne5 3,54 8471 80 90 0- - Pozostałe5 3,54 8471 90 00 0- Pozostałe5 3,54 8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do 8472: 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne4 2,83,2 8473 30 90 0- - Pozostałe4 2,83,2 8475Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych; maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych: 8475 10 00 0- Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych3 - Maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych: 8475 21 00 0- - Maszyny do wytwarzania włókien optycznych i półwyrobów do ich produkcji3 8475 29 00 0- - Pozostałe3 3 8475 90 00 0- Części31,21,2 2,1 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 10 00 0- Skrzynki formierskie dla odlewni metali3 8480 20 00 0- Płyty podmodelowe3 8480 30- Modele odlewnicze: 8480 30 10 0- - Z drewna3 8480 30 90 0- - Pozostałe3 - Formy do metali lub do węglików metali: 8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3 8480 49 00 0- - Pozostałe3 8480 50 00 0- Formy do szkła3 8480 60 00 0- Formy do materiałów mineralnych3 - Formy do gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 71 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3 8480 79 00 0- - Pozostałe3 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz wzbudniki: - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA: - - - Pozostałe: - - - - Transformatory pomiarowe: 8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia62,42,4 4,26 8504 31 39 0- - - - - Pozostałe62,42,4 4,26 8504 31 90 0- - - - Pozostałe62,42,4 4,26 8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych; videofony: 8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów przewodowych cyfrowych: 8517 50 10 0- - Dla systemów przewodowych na prąd nośny ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe do transmisji komputerowych0 00 8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521: 8522 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8522 90 91- - - - Podzespoły elektroniczne: 8522 90 91 1- - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne magnetowidów, odtwarzaczy wideo, magnetofonów, odtwarzaczy CD, gramofonów nawet montowane w korpusie wyrobu obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD) ex 8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów, magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych układów elektronicznych000 00 8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o całkowitej grubości nie przekraczającej 53 mm, w rodzaju używanych w produkcji urządzeń do zapisu i odtwarzania dźwięku000 00 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk: kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop-klatką i inne rejestrujące kamery wideo: 8525 40- Kamery wideo ze stop-klatką oraz pozostałe kamery wideo rejestrujące: 8525 40 10 0- - Kamery wideo ze stop-klatką145,65,6 9,811,2 8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu; monitory i projektory wideo: - Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku i obrazu: 8528 12- - Kolorowe: - - - Aparatura do projekcji telewizyjnej: 8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625 linii145,65,6 9,811,2 - - - - Z rozdzielczością poziomą powyżej 625 linii: 8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii145,65,6 9,811,2 8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej linii145,65,6 9,811,2 8528 30- Projektory wideo: 8528 30 10 0- - Kolorowe114,44,4 7,78,8 8528 30 90 0- - - Czarno-białe lub inne monochromatyczne114,44,4 7,78,8 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8529 90 89- - - - Pozostałe: 8529 90 89 9- - - - - Pozostałe ex 8529 90 89 9Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowanych układów elektronicznych000 00 8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe: 8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory mocy)5 3,54 - Pozostałe kondensatory stałe: 8532 21 00 0- - Tantalowe7 4,95,6 8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe7 4,95,6 8532 23 00 0- - Ceramiczne, jednowarstwowe5 3,54 ex 8532 23 00 0Kondensatory ceramiczne, jednowarstwowe do montażu powierzchniowego0 00 8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne): 8532 24 10 0- - - Z wyprowadzeniami5 3,54 8532 24 90 0- - - Pozostałe5 3,54 ex 8532 24 90 0Kondensatory ceramiczne, wielowarstwowe do montażu powierzchniowego0 00 8532 25 00 0- - Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa sztucznego5 3,54 8532 29 00 0- - Pozostałe5 3,54 8532 30 00 0- Kondensatory nastawne lub strojeniowe8 5,66,4 8532 90 00 0- Części0 00 8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami grzejnymi: 8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe6 4,2 - Pozostałe rezystory stałe: 8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 4,2 8533 29 00 0- - Pozostałe6 4,2 ex 8533 29 00 0Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe do montażu powierzchniowego0 0 - Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry: 8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 4,2 8533 39 00 0- - Pozostałe6 4,2 8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane (reostaty i potencjometry): 8533 40 10 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6 4,2 8533 40 90 0- - Pozostałe6 4,2 8533 90 00 0- Części0 0 8534 00Obwody drukowane: - W postaci jedynie elementów przewodzących i styków: 8534 00 11 0- - Obwody drukowane wielowarstwowe7 4,95,6 8534 00 19 0- - Pozostałe7 4,95,6 8534 00 90 0- Zawierające inne elementy bierne7 4,95,6 8535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V: 8535 10 00 0- Bezpieczniki5 3,55 - Wyłączniki automatyczne: 8535 21 00 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 3,5 8535 29 00 0- - Pozostałe5 3,5 8535 30- Odłączniki i przełączniki: 8535 30 10 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 3,5 8535 30 90 0- - Pozostałe5 3,5 8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5 3,5 8535 90 00 0- Pozostałe5 3,5 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć nie przekraczających 1000 V: 8536 10- Bezpieczniki: 8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A5 3,5 8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5 3,5 8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 3,5 8536 20- Wyłączniki automatyczne: 8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A5 3,5 8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 3,5 8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne: 8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A5 3,5 8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A52,02,0 3,5 8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A5 3,5 - Przekaźniki: 8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A5 3,5 8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A5 3,5 8536 49 00 0- - Pozostałe5 3,5 8536 50- Pozostałe przełączniki: - - Do napięć nie przekraczających 60 V: 8536 50 11 0- - - Przyciskowe5 3,5 8536 50 15 0- - - Z pokrętłem5 3,5 8536 50 19 0- - - Pozostałe5 3,5 8536 50 90 0- - Pozostałe5 3,5 - Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe: 8536 61- - Oprawy lamp: 8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona5 3,5 8536 61 90 0- - - Pozostałe5 3,5 8536 69- - Pozostałe: 8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych) 5 3,5 8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych5 3,5 8536 69 90 0- - - Pozostałe5 3,5 8536 90- Pozostałe urządzenia: 8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5 3,5 8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5 3,5 8536 90 20 0- - Wafer probery5 3,5 8536 90 85 0- - Pozostałe5 3,5 8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe, wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura połączeniowa objęta pozycją nr 8517: 8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V: - - Pozostałe: 8537 10 91 0- - - Urządzenia sterujące z programowalną pamięcią ex 8537 10 91 0Moduły regulatora - wzmacniacze sygnału skanerów podczerwiennych i nadfioletu standardowe, wysokiej częstotliwości, wysokiej czułości3 2,1 8537 20- Na napięcia przekraczające 1000 V: 8537 20 91 0- - Na napięcia powyżej 1000 V, ale nie przekraczające 72,5 kV ex 8537 20 91 0Sterownik lancy zapalarki wysokoenergetycznej3 2,1 8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy, lampy analizujące do kamer telewizyjnych): - Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do monitorów: 8540 11- - Barwne: - - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o przekątnej ekranu: 8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm0 0 - - - Pozostałe, o przekątnej ekranu: 8540 11 91 0- - - - Nie przekraczającej 75 cm0 0 8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm0 0 - Części: 8540 91 00 0- - Lamp elektronopromieniowych3 2,1 8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe; światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach: 8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych: 8541 10 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 - - Pozostałe: 8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy6 4,2 8541 10 99 0- - - Pozostałe6 4,2 ex 8541 10 99 0Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych do montażu powierzchniowego0 0 - Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów: 8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W 8541 21 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8541 21 90 0- - - Pozostałe6 4,2 ex 8541 21 90 0Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów, do montażu powierzchniowego0 0 8541 29- - Pozostałe: 8541 29 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS6 4,2 8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)6 4,2 8541 29 80 0- - - Pozostałe6 4,2 8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych: 8541 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8541 30 90 0- - Pozostałe6 4,2 8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące (elektroluminescencyjne): - - Diody świecące: 8541 40 11 0- - - Diody laserowe6 4,2 8541 40 19 0- - - Pozostałe6 4,2 - - Pozostałe: 8541 40 91 0- - - Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele6 4,2 8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne6 4,2 8541 40 99 0- - - Pozostałe6 4,2 8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe: 8541 50 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8541 50 90 0- - Pozostałe6 4,2 8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne6 4,2 8541 90 00 0- Części0 0 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: - Układy scalone cyfrowe monolityczne: 8542 12 00 0- - Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty "inteligentne")0 0 8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS): 8542 13 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8542 13 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: - - - - - Pamięci dynamiczne (D-RAMs): 8542 13 11 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 4 MB0 0 8542 13 13 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16 MB0 0 8542 13 15 0- - - - - - O pojemności powyżej 16 MB, ale nie przekraczającej 64 MB0 0 8542 13 17 0- - - - - - O pojemności powyżej 64 MB0 0 - - - - - Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne (cache-RAMs): 8542 13 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0 8542 13 25 0- - - - - - O pojemności powyżej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi, programowalne (EPROM): 8542 13 32 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 35 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4 MB0 0 8542 13 37 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB0 0 - - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs: - - - - - - FLASH E2PROMs: 8542 13 41 0- - - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 13 43 0- - - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4 M0 0 8542 13 45 0- - - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16 MB0 0 8542 13 47 0- - - - - - - O pojemności powyżej 16 MB0 0 8542 13 49 0- - - - - - Pozostałe0 0 8542 13 51 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 13 53 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0 8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 13 61 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 13 63 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie przekraczającej 8 bitów0 0 8542 13 65 0- - - - - O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie przekraczającej 16 bitów0 0 8542 13 67 0- - - - - O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie przekraczającej 32 bitów0 0 8542 13 69 0- - - - - O długości słowa powyżej 32 bitów0 0 - - - - Pozostałe: 8542 13 70 0- - - - - Mikroperyferały0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 13 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 13 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 13 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 13 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 13 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 13 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 14- - Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej: 8542 14 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na chipy0 0 8542 14 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 14 10 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 0 8542 14 15 0- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs); pamięci stałe nieprogramowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 14 20 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0 8542 14 22 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami UV, programowalne (EPROMS)0 0 8542 14 29 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0 8542 14 30 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 14 42 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 14 44 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0 - - - - Pozostałe: 8542 14 50 0- - - - - Mikroperyferały0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 14 60 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 14 65 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 14 70 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 14 75 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 14 80 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 14 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 14 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 19- - Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS): 8542 19 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 0 8542 19 05 0- - - Chipy0 0 - - - Pozostałe: - - - - Pamięci: 8542 19 15 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0 0 - - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs): 8542 19 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0 8542 19 25 0- - - - - - O pojemności przekraczającej 256 kB, ale nie przekraczającej 1 MB0 0 8542 19 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0 8542 19 31 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi, programowalne (EPROMs)0 0 8542 19 35 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0 8542 19 41 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0 8542 19 49 0- - - - - Pamięci pozostałe0 0 8542 19 55 0- - - - Mikroprocesory0 0 - - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery: 8542 19 62 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0 8542 19 68 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0 - - - - Pozostałe: 8542 19 71 0- - - - - Mikroperyferały0 0 - - - - - Pozostałe: 8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne zamówienie0 0 8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0 8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0 8542 19 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0 8542 19 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0 - - - - - - Pozostałe: 8542 19 92 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 8542 19 98 0- - - - - - - Pozostałe0 0 8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne: 8542 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0 0 8542 30 20 0- - Chipy6 4,2 - - Pozostałe: 8542 30 30 0- - - Wzmacniacze6 4,2 8542 30 50 0- - - Stabilizatory napięcia i prądu6 4,2 - - - Układy sterujące: 8542 30 61 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6 4,2 - - - - Pozostałe: 8542 30 65 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6 4,2 8542 30 69 0- - - - - Pozostałe6 4,2 8542 30 70 0- - - Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami sterującymi0 0 - - - Pozostałe: 8542 30 91 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6 4,2 - - - - Pozostałe: 8542 30 95 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6 4,2 8542 30 99 0- - - - - Pozostałe0 0 8542 40- Układy scalone hybrydowe: 8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)6 4,2 8542 40 30 0- - Konwertery (przetworniki)6 4,2 8542 40 50 0- - Wzmacniacze6 4,2 8542 40 90 0- - Pozostałe6 4,2 8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne6 4,2 8542 90 00 0- Części0 0 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne} oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki): 8544 60- Pozostałe przewody elektryczne dla napięć powyżej 1000 V: 8544 60 90 0- - Z przewodami innymi niż miedziane ex 8544 60 90 0Lanca zapalarki przemysłowej wysokoenergetycznej do olejów i gazów rozpałowych o mocy iskry 16 J3 8701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709): 8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego: 8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW522 3,5 8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW522 3,55 8701 90- Pozostałe: - - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i używane w leśnictwie, kołowe: - - - Nowe, o mocy silnika: 8701 90 11 0- - - - Nie przekraczającej 18 kW31,21,2 2,13 8701 90 15 0- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 25 kW31,21,2 2,13 8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW ex 8701 90 31 0Ciągniki skider o mocy 60-75 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)31,21,2 2,13 ex 8701 90 31 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna31,21,2 2,13 8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW ex 8701 90 35 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna31,21,2 2,13 ex 8701 90 35 0Ciągniki skider o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)31,21,2 2,13 ex 8701 90 35 0Ciągniki forwarder o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne, kołowe, przegubowe z żurawiem hydraulicznym)31,21,2 2,13 8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW: 8701 90 39 9- - - - - Powyżej 120 kW31,21,2 2,13 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe): 8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton, ale nie przekraczającym 100 ton3 2,62,62,62,62,12,62,6 8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 ton3 2,62,62,62,62,12,62,6 8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze3 2,62,62,62,62,12,62,6 8705 90- Pozostałe: 8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton3 2,62,62,62,62,12,62,6 8705 90 90 0- - Pozostałe ex 8705 90 90 0Kompletny samochód o podwoziu krajowej produkcji z zainstalowanym za granicą specjalnym wyposażeniem do odbioru mleka tj. ze zbiornikiem wyposażonym w aparaturę do pomiaru ilości i jakości mleka, w automatyczny system mycia itp.32,62,62,62,62,62,12,62,6 8707Nadwozia (także kabiny} pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 90- Pozostałe: 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 9- - - Pozostałe ex 8707 90 90 9Nadwozia do pojazdów do odbioru mleka tj. zbiornik wyposażony m.in. w automatyczną aparaturę do oceny jakości mleka, pomiaru ilości, w automatyczny system mycia oraz automatyczny system rejestracji danych31,21,22,62,62,62,12,6 9001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznie: 9001 10- Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, kable światłowodowe: 9001 10 90- - Pozostałe: 9001 10 90 1- - - Włókna optyczne do produkcji kabli światłowodowych31,21,2 2,13 9006Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze) oraz żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych według pozycji nr 8539: 9006 10- Aparaty fotograficzne stosowane do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich: 9006 10 10 0- - Aparaty wytwarzające wzór, w rodzaju używanych do wyrobu masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją fotolitograficzną31,21,2 2,13 9009Fotokopiarki optyczne, kopiarki stykowe lub termokopiarki: - Pozostałe fotokopiarki: 9009 22- - Stykowe: 9009 22 90 0- - - Pozostałe ex 9009 22 90 0Kopioramy do celów drukarskich - urządzenia do kopiowania stykowego filmów i płyt offsetowych31,21,2 2,13 9018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne oraz przyrządy do badania wzroku: - Aparatura elektrodiagnostyczna (w tym także aparaty do badań funkcjonalnych lub do kontroli parametrów fizjologicznych): 9018 11 00 0- - Elektrokardiografy6 4,2 9018 12 00 0- - Urządzenia do ultrasonografii6 4,26 9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu magnetycznego6 4,26 9018 14 00 0- - Urządzenia do scyntygrafii6 4,26 9018 19- - Pozostałe: 9018 19 10 0- - - Urządzenia monitorujące do jednoczesnego monitorowania dwóch lub więcej parametrów6 9018 19 90 0- - - Pozostałe6 9018 20 00 0- Aparaty wytwarzające promieniowanie ultrafioletowe i podczerwone6 - Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.: 9018 31- - Strzykawki nawet z igłami: 9018 31 10 0- - - Z tworzyw sztucznych6 9018 31 90 0- - - Pozostałe6 9018 32- - Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne: 9018 32 10 0- - - Metalowe igły do zastrzyków6 9018 32 90 0- - - Igły chirurgiczne6 9018 39 00 0- - Pozostałe6 - Pozostałe narzędzia i sprzęt dla stomatologii: 9018 41 00 0- - Wiertarki dentystyczne, również mające wspólną podstawę z innym sprzętem stomatologicznym6 9018 49- - Pozostałe: 9018 49 10 0- - - Świdry, wiertła, tarczki i szczoteczki do użytku w wiertarkach dentystycznych6 9018 49 90 0- - - Pozostałe6 9018 50- Przyrządy i narzędzia okulistyczne: 9018 50 10 0- - Nieoptyczne6 9018 50 90 0- - Optyczne6 9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy: 9018 90 10 0- - Przyrządy do pomiaru ciśnienia krwi6 9018 90 20 0- - Endoskopy6 9018 90 30 0- - Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory)6 - - Aparatura do diatermii: 9018 90 41 0- - - Ultradźwiękowej6 9018 90 49 0- - - Pozostałej6 9018 90 50 0- - Aparatura do transfuzji6 9018 90 60 0- - Aparatura i przyrządy do anestezji6 9018 90 70 0- - Urządzenia do litotrocji (ultradźwiękowe)6 9018 90 75 0- - Urządzenia do stymulacji nerwów6 9018 90 85 0- - Pozostałe6 9019Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne respiratory lecznicze: 9019 10- Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych: 9019 10 10 0- - Aparaty do masażu elektrycznego typu wibracyjnego5 9019 20 00 0- Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne lecznicze respiratory5 9021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania złamanych kości; protezy; aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa: - Sztuczne stawy, aparaty ortopedyczne i inny sprzęt do składania złamanych kości: 9021 11 00 0- - Sztuczne stawy7 9021 19- - Pozostałe: 9021 19 10 0- - - Aparaty ortopedyczne6 9021 19 90 0- - - Szyny (łubki) i inny sprzęt stosowany przy złamaniach6 - Sztuczne zęby i protezy dentystyczne: 9021 21- - Sztuczne zęby: 9021 21 10 0- - - Z tworzyw sztucznych5 9021 21 90 0- - - Z innych materiałów5 9021 29 00 0- - Pozostałe5 9021 30- Protezy innych części ciała: 9021 30 10 0- - Protezy oczne5 9021 30 90 0- - Pozostałe7 9021 40 00 0- Aparaty słuchowe, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów4 9021 50 00 0- Stymulatory serca, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów6 9021 90- Pozostałe: 9021 90 10 0- - Części i akcesoria do aparatów słuchowych4 9021 90 90 0- - Pozostałe6 9022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet dla zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz innymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do prowadzenia badań lub leczenia: - Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparatami do radiografii i radioterapii: 9022 12 00 0- - Urządzenia do tomografii komputerowej5 9022 13 00 0- - Pozostałe, do zastosowania w stomatologii5 9022 14 00 0- - Pozostałe, do zastosowań medycznych, chirurgicznych lub weterynaryjnych5 9022 19 00 0- - Do innych zastosowań5 - Aparaty wykorzystujące promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych i weterynaryjnych, łącznie z aparaturą do radiografii i radioterapii: 9022 21 00 0- - Do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych5 9022 29 00 0- - Do innych zastosowań5 9022 30 00 0- Lampy rentgenowskie3 9022 90- Inne, włącznie z częściami i akcesoriami: 9022 90 10 0- - Ekrany rentgenowskie fluorescencyjne i ekrany rentgenowskie wzmacniające; kratki i osłony przeciwrozproszeniowe3 9022 90 90 0- - Pozostałe5 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej), z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9026 90- Części i akcesoria: 9026 90 90 0- - Pozostałe31,21,2 2,13 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 20- Chromatografy i aparaty do elektroforezy: 9027 20 10 0- - Chromatografy8 9027 20 90 0- - Aparaty do elektroforezy83,23,2 9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane w zakresie optycznym (promienie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)83,2 5,68 9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Elektroniczne: 9027 80 11 0- - - Pehametry, rH-metry i inne przyrządy do pomiaru przewodnictwa83,23,2 5,68 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej. (Dz. U. Nr 66, poz. 420) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe w wysokości 6 mln 950 tys. ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 420) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 5209Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o masie jednostkowej powyżej 200 g/m2: - Barwione: 5209 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym ex 5209 32 00 0O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym, niepalne (Pyrovatex i Proban)950 000 5210Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami chemicznymi, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2: - Barwione: 5210 31- - O splocie płóciennym: 5210 31 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cm240 000 6306Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne; namioty; żagle do łodzi, desek windsurfingowych i pojazdów lądowych; wyposażenie kempingowe: - Pozostałe 6306 99 00 0- - Z pozostałych materiałów włókienniczych ex 6306 99 00 0Poduszki pneumatyczne służące do wykonywania zeskoków z wysokości podczas akcji ratowniczych - skokochrony60 000 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 19 0- - - - Pozostałe ex 8703 23 19 0Pojazdy do przewozu osób wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym lub iskrowym o pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3, samochody terenowe dowódczo-rozpoznawcze400 000 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 32 19 0- - - - Pozostałe ex 8703 32 19 0Pojazdy do przewozu osób wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym lub iskrowym o pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 2500 cm3, samochody terenowe dowódczo-rozpoznawcze400 000 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 33 19 0- - - - Pozostałe ex 8703 33 19 0Pojazdy do przewozu osób wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym lub iskrowym o pojemności skokowej powyżej 2500 cm3, samochody terenowe dowódczo-rozpoznawcze400 000 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 30 00 0- Pojazdy strażackie ex 8705 30 00 0Pojazd strażacki - samochód ratowniczo-gaśniczy miejski do szybkiej interwencji1 600 000 8705 90- Pozostałe: 8705 90 90 0- - Pozostałe ex 8705 90 90 0Samochody wyposażone w sprzęt do ratownictwa technicznego2 000 000 ex 8705 90 90 0Samochody wyposażone w sprzęt ratownictwa chemicznego500 000 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy: 9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone) ex 9027 50 00 0Kamery termowizyjne300 000 9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty: - - Elektroniczne: 9027 80 18 0- - - Pozostałe ex 9027 80 18 0Urządzenia do mierzenia i kontroli dźwięków przeznaczone do wykrywania zasypanych ludzi - geofony100 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Rumunii. (Dz. U. Nr 66, poz. 421) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Rumunii, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. (poz. 421) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z RUMUNII Kod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent 0409 00 00 0Miód naturalny:4050 ton 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji:155 000 ton 1701 12 90 0- - - Pozostały15 - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 2 500 ton 1701 99 10 0- - - Cukier biały15 1701 99 90 0- - - Pozostały15 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 30 000 hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muskat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przekraczającej 22 % obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale nie przewyższającej 15 % obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale nie przewyższającej 18 % obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale nie przewyższającej 22 % obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.30,7 + maksimum 61,7 ECU/hl + 0,1 ECU/kg Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 25 czerwca 1997 r. w sprawie zarządzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 67, poz. 422) Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488) i art. 10 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 i z 1997 r. Nr 47, poz. 297) oraz art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224) stanowi się, co następuje: § 1. Zarządzam wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Dzień wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 21 września 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik do zarządzenia. § 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 1997 r. (poz. 422) KALENDARZ WYBORCZY DLA WYBORÓW DO SEJMU I SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W DNIU 21 WRZEŚNIA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 31 lipca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o okręgach wyborczych do 4 sierpnia 1997 r.- powołanie okręgowych komisji wyborczych do 12 sierpnia 1997 r.- zgłaszanie okręgowych list kandydatów na posłów do okręgowych komisji wyborczych w celu zarejestrowania - zgłaszanie kandydatów na senatorów do okręgowych komisji wyborczych w celu zarejestrowania - składanie do Państwowej Komisji Wyborczej przez komitety wyborcze wniosków o wydanie zaświadczeń uprawniających do zgłaszania list okręgowych bez poparcia podpisami wyborców do 17 sierpnia 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji wyborczych - przyznanie przez Państwową Komisję Wyborczą w drodze losowania jednolitego numeru dla list kandydatów na posłów komitetu wyborczego, który zarejestrował listy kandydatów w więcej niż jednym okręgu wyborczym do 22 sierpnia 1997 r.- składanie przez armatorów wniosków w sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich statkach morskich do 31 sierpnia 1997 r.- powołanie przez zarządy gmin obwodowych komisji wyborczych - podanie informacji o obwodach głosowania utworzonych przez Ministra Spraw Zagranicznych za granicą od 31 sierpnia 1997 r. do 7 września 1997 r.- składanie przez żołnierzy i policjantów odbywających służbę poza miejscem stałego zamieszkania wniosków o wpisanie do spisu wyborców w miejscowości, w której odbywają służbę do 1 września 1997 r.- zgłaszanie do Państwowej Komisji Wyborczej ogólnopolskich list kandydatów na posłów w celu zarejestrowania do 4 września 1997 r.- przyznanie przez okręgowe komisje wyborcze, w drodze losowania, numerów dla list komitetów wyborczych, które zarejestrowały listę wyłącznie w jednym okręgu wyborczym od 6 września 1997 r.- rozpoczęcie emisji audycji wyborczych w programach publicznych i niepublicznych nadawców radiowych i telewizyjnych, przygotowanych przez komitety wyborcze do 7 września 1997 r.- sporządzenie spisów wyborców w urzędach gmin do 11 września 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy lub nigdzie nie zamieszkujących o dopisanie do spisu wyborców do 13 września 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez Państwową Komisję Wyborczą informacji o zarejestrowanych listach ogólnopolskich - podanie do publicznej wiadomości przez okręgowe komisje wyborcze danych o zarejestrowanych listach okręgowych oraz danych o zarejestrowanych kandydatach na senatorów do 16 września 1997 r.- składanie przez komitety wyborcze mniejszości narodowych oświadczeń do Państwowej Komisji Wyborczej o korzystaniu ze zwolnienia list kandydatów na posłów tych komitetów z jednego z warunków, o jakich mowa w art. 3 ust. 1 albo w art. 4 Ordynacji wyborczej do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej do 18 września 1997 r.- zgłaszanie przez wyborców przebywających za granicą wniosków o wpisanie do spisu wyborców w obwodach utworzonych za granicą 19 września 1997 r. godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 21 września 1997 r. godz. 600-2200- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych. (Dz. U. Nr 67, poz. 423) Na podstawie art. 56 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) zarządza się, co następuje: § 1. W § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 174) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy ust. 2 i 3 nie dotyczą: 1) żołnierzy zawodowych pełniących funkcje głównych księgowych w jednostkach wojskowych, 2) funkcjonariuszy pełniących funkcje głównych księgowych w jednostkach organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa, 3) funkcjonariuszy pełniących funkcje głównych księgowych w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki. (Dz. U. Nr 67, poz. 424) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Kultury i Sztuki nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zarządzenia i decyzje, powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Ministra Kultury i Sztuki, oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania nowych na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 czerwca 1997 r. (poz. 424) STATUT MINISTERSTWA KULTURY I SZTUKI § 1. Ministerstwo Kultury i Sztuki, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Kultury i Sztuki, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 6 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa, do podejmowania decyzji w określonych sprawach, w jego imieniu. § 3. 1. Przy Ministrze działa Państwowa Służba Ochrony Zabytków. 2. Ministrowi podlega Komitet Kinematografii. § 4. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych w zakresie jego właściwości. § 5. Minister może powoływać rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, skład osobowy, organizację, zakres i tryb działania oraz cel powołania, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt. 5 ustawy. § 6. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Książki i Czytelnictwa, 4) Departament Muzeów, 5) Departament Prawa Autorskiego i Praw Pokrewnych, 6) Departament Szkolnictwa Artystycznego, 7) Departament Sztuki, 8) Departament Upowszechniania Kultury, 9) Departament Współpracy z Zagranicą i Polonią, 10) Biuro do Spraw Kultury Mniejszości Narodowych, 11) Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Polskiego Dziedzictwa Kulturalnego za Granicą, 12) Biuro Prawne, 13) Biuro Budżetu i Finansów, 14) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 15) Biuro Kontroli, 16) Biuro Spraw Obronnych, 17) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Departamencie Współpracy z Zagranicą i Polonią tworzy się Stanowisko do Spraw Integracji Europejskiej, w Departamencie Upowszechniania Kultury - Wydział do Spraw Informacji, a w Biurze Administracyjno-Gospodarczym - Wydział do Spraw Informatycznych i Stanowisko do Spraw Zamówień Publicznych. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 7. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze - "Zakład Gospodarczy". 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 8. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne oraz pełni funkcję organu założycielskiego wobec przedsiębiorstw państwowych; wykaz tych jednostek i przedsiębiorstw stanowi załącznik do statutu. 2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Kultury i Sztuki WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI KULTURY I SZTUKI ORAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, WOBEC KTÓRYCH MINISTER PEŁNI FUNKCJĘ ORGANU ZAŁOŻYCIELSKIEGO A. Jednostki organizacyjne podporządkowane I. Szkoły, zespoły, ogniska artystyczne i bursy 1. Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy 2. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku 3. Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach 4. Akademia Muzyczna w Krakowie 5. Akademia Muzyczna w Łodzi 6. Akademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu 7. Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie 8. Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu 9. Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie 10. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 11. Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku 12. Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi 13. Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu 14. Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu 15. Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 16. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi 17. Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie 18. Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie 19. Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy w Warszawie 20. Państwowy Ośrodek Kształcenia Bibliotekarzy w Jarocinie 21. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Ciechanowie 22. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Krośnie 23. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Opolu 24. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy we Wrocławiu 25. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Kaliszu 26. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Augustowie 27. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bełchatowie 28. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Będzinie 29. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Białej Podlaskiej 30. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Białogardzie 31. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bielsku Podlaskim 32. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Biłgoraju 33. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. prof. Jerzego Żurawlewa w Bochni 34. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bolesławcu Śląskim 35. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Brodnicy 36. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Józefa Elsnera w Brzegu n. Odrą 37. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Brzezinach 38. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bystrzycy Kłodzkiej 39. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego w Chełmnie 40. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Moniuszki w Ciechanowie 41. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Chojnicach 42. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Choszcznie 43. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Chrzanowie 44. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Dębicy 45. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Arno Kanta w Działdowie 46. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Dzierżoniowie 47. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ełku 48. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Giżycku 49. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Głubczycach 50. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. prof. Jerzego Hellera w Głuchołazach 51. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Goleniowie 52. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Gorlicach 53. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Gostyniu 54. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Grajewie 55. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Tadeusza Bairda w Grodzisku Mazowieckim 56. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Gryficach 57. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Kazimierza Serockiego w Gubinie 58. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Tadeusza Bairda w Iławie 59. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jarocinie 60. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Jarosławiu 61. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jaśle 62. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jeleniej Górze 63. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Kartuzach 64. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 1 w Kędzierzynie-Koźlu 65. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 2 w Kędzierzynie-Koźlu 66. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kętrzynie 67. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kępnie 68. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kluczborku 69. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Kłodzku 70. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Kole 71. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kołobrzegu 72. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Końskich 73. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ks. dr. Józefa Surzyńskiego w Kościanie 74. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kościerzynie 75. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Piotra Świerca w Krapkowicach 76. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Krasnymstawie 77. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Krośnie Odrzańskim 78. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Krotoszynie 79. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w Krzeszowicach 80. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Kwidzynie 81. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Leżajsku 82. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lęborku 83. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lidzbarku Warmińskim 84. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Limanowej 85. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubaczowie 86. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubaniu 87. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubiniu 88. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lublińcu 89. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Teodora Leszetyckiego w Łańcucie 90. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Łosicach 91. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Łukowie 92. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Malborku 93. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Miastku 94. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Miechowie 95. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Międzyrzecu Podlaskim 96. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Międzyrzeczu 97. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Mińsku Mazowieckim 98. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Mrągowie 99. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Myślenicach 100. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Myśliborzu 101. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Namysłowie 102. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Nowej Soli 103. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Nowym Tomyślu 104. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Paderewskiego w Olecku 105. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Oleśnie 106. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Oleśnicy 107. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Olkuszu 108. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Jadwigi Szajny-Lewandowskiej w Oławie 109. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Opocznie 110. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ostrowcu Świętokrzyskim 111. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ostrzeszowie 112. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Oświęcimiu 113. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pleszewie 114. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Płońsku 115. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Prudniku 116. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pruszkowie 117. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Przeworsku 118. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Moniuszki w Pucku 119. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Puławach 120. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pułtusku 121. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Raciborzu 122. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Radomsku 123. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Lipińskiego w Radzyniu Podlaskim 124. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sieradzu 125. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Marcina Kamińskiego w Sierpcu 126. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w Skarżysku-Kamiennej 127. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Skierniewicach 128. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Słubicach 129. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Słupcy 130. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Feliksa Rybickiego w Starachowicach 131. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Starogardzie Gdańskim 132. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Stargardzie Szczecińskim 133. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzelcach Krajeńskich 134. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzelcach Opolskich 135. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzyżowie 136. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sycowie 137. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szczebrzeszynie 138. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szczytnie 139. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szprotawie 140. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ludomira Różyckiego w Świdnicy 141. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Świdniku k. Lublina 142. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w Świebodzinie 143. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Świnoujściu 144. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tarnobrzegu 145. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Tarnowskich Górach 146. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tczewie 147. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tomaszowie Lubelskim 148. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Turku 149. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wadowicach 150. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 1 im. Oskara Kolberga w Warszawie 151. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 2 im. Fryderyka Chopina w Warszawie 152. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 3 im. Juliusza Zarębskiego w Warszawie 153. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 4 im. Karola Kurpińskiego w Warszawie 154. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 5 im. Henryka Wieniawskiego w Warszawie 155. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wągrowcu 156. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Wejherowie 157. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wieluniu 158. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wodzisławiu Śląskim 159. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz we Wrocławiu 160. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Kurpińskiego we Wschowie 161. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Zambrowie 162. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Moniuszki w Zbąszyniu 163. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Zgierzu 164. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Złotowie 165. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Henryka Wieniawskiego w Żaganiu 166. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żarach 167. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żorach 168. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żywcu 169. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie 170. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia nr 2 im. Fryderyka Chopina w Warszawie 171. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu 172. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Gnieźnie 173. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna w Łodzi 174. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna w Piszu 175. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 1 im. Emila Młynarskiego w Warszawie 176. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 2 im. Stanisława Moniuszki w Warszawie 177. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 3 im. Grażyny Bacewicz w Warszawie 178. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu 179. Państwowe Liceum Muzyczne im. Fryderyka Chopina w Krakowie 180. Państwowe Liceum Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi 181. Państwowe Liceum Muzyczne im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu 182. Państwowe Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu 183. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Chełmie 184. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Grzegorza Fitelberga w Chorzowie 185. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Cieszynie 186. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Franciszka Liszta w Głogowie 187. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Grudziądzu 188. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia Juliusza Zarębskiego w Inowrocławiu 189. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Jastrzębiu-Zdroju 190. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Jeleniej Górze 191. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach 192. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ludomira Różyckiego w Kielcach 193. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Koninie 194. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Kurpińskiego w Kutnie 195. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Lesznie 196. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Łomży 197. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Mielcu 198. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Mławie 199. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Nowym Sączu 200. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Nowym Targu 201. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Nysie 202. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Olsztynie 203. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Opolu 204. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w Ostrołęce 205. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Ostrowie Wielkopolskim 206. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Pabianicach 207. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Piotrkowie Trybunalskim 208. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w Płocku 209. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Rybniku 210. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Wandy Kossakowskiej w Sanoku 211. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Słupsku 212. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie 213. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Stalowej Woli 214. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Suwałkach 215. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Szamotułach 216. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Oskara Kolberga w Szczecinku 217. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Tomaszowie Mazowieckim 218. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w Zamościu 219. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Zduńskiej Woli 220. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Zgorzelcu 221. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Zielonej Górze 222. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Żyrardowie 223. Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Stanisława Moniuszki w Bielsku-Białej 224. Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku 225. Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Karola Lipińskiego w Lublinie 226. Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Karola Szymanowskiego w Warszawie 227. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej 228. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy 229. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie 230. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie 231. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Wyspiańskiego w Jarosławiu 232. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Jeleniej Górze 233. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach 234. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole 235. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Koszalinie 236. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie 237. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Brzozowskiego w Krośnie 238. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Cypriana Kamila Norwida w Lublinie 239. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Makowskiego w Łodzi 240. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łomży 241. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Chełmońskiego w Nałęczowie 242. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu 243. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Olsztynie 244. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu 245. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera w Supraślu 246. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Constantina Brancusi w Szczecinie 247. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie 248. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Kopystyńskiego we Wrocławiu 249. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem 250. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Bernarda Morando w Zamościu 251. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zduńskiej Woli 252. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zielonej Górze 253. Państwowa Szkoła Baletowa w Gdańsku-Wrzeszczu 254. Państwowa Szkoła Baletowa im. Feliksa Parnella w Łodzi 255. Państwowa Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu 256. Państwowa Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza w Warszawie 257. Zespół Placówek Kształcenia Artystycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Białymstoku 258. Zespół Państwowych Szkół Artystycznych w Zakopanem 259. Państwowy Zespół Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy 260. Zespół Szkół Muzycznych w Częstochowie 261. Zespół Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu 262. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Elblągu 263. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Katowicach 264. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz w Koszalinie 265. Zespół Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie 266. Zespół Szkół Muzycznych im. Ignacego Jana Paderewskiego w Krośnie 267. Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi 268. Zespół Szkół Muzycznych w Pile 269. Zespół Szkół Muzycznych w Poznaniu 270. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu 271. Zespół Szkół Muzycznych w Siedlcach 272. Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie 273. Zespół Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego w Toruniu 274. Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Wałbrzychu 275. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Warszawie 276. Zespół Państwowych Szkół Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach 277. Zespół Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego im. Jana Cybisa w Opolu 278. Państwowe Policealne Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej w Gdyni 279. Państwowe Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Baletowe w Gliwicach 280. Państwowe Policealne Studium Cyrkowe w Julinku k. Leszna 281. Państwowe Policealne Studium Zawodowe Techniki Teatralno-Filmowej w Łodzi 282. Państwowe Ognisko Plastyczne w Grodzisku Mazowieckim 283. Państwowe Ognisko Baletowe im. Lidii Nartowskiej w Jarosławiu 284. Państwowe Ognisko Artystyczne w Kędzierzynie-Koźlu 285. Państwowe Ognisko Artystyczne w Lęborku 286. Państwowe Ognisko Plastyczne w Malborku 287. Państwowe Ognisko Plastyczne w Nysie 288. Państwowe Ognisko Plastyczne w Ostrowcu Świętokrzyskim 289. Państwowe Ognisko Baletowe w Pucku 290. Państwowe Ognisko Muzyczne w Siennie k. Radomia 291. Państwowe Ognisko Plastyczne w Starachowicach 292. Państwowe Ognisko Artystyczne w Warszawie 293. Państwowe Ognisko Plastyczne w Rydułtowach 294. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Krakowie 295. Państwowa Bursa dla Młodzieży Szkół Artystycznych w Lublinie 296. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Łodzi 297. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Opolu 298. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Poznaniu 299. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Szczecinie 300. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Warszawie 301. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych we Wrocławiu II. Instytucje kultury 1. Biblioteka Narodowa w Warszawie 2. "Zachęta" Państwowa Galeria Sztuki w Warszawie 3. Centrum Animacji Kultury w Warszawie 4. Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku 5. Centrum Sztuki Współczesnej "Zamek Ujazdowski" w Warszawie 6. Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie 7. Krajowe Biuro Koncertowe w Warszawie 8. Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu 9. Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku 10. Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie 11. Muzeum Niepodległości w Warszawie 12. Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie 13. Muzeum Narodowe w Krakowie 14. Muzeum Narodowe w Poznaniu 15. Muzeum Narodowe w Warszawie 16. Muzeum Zamoyskich w Kozłówce 17. Muzeum Stutthof w Sztutowie 18. Muzeum Zamkowe w Malborku 19. Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce 20. Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie 21. Ośrodek Ochrony i Konserwacji Zabytków 22. Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie 23. Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie 24. Państwowe Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy 25. Państwowe Muzeum na Majdanku 26. Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka 27. Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki w Krakowie 28. Zamek Królewski w Warszawie - Pomnik Historii i Kultury Narodowej 29. Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie 30. Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie 31. Filharmonia Narodowa w Warszawie 32. Teatr Narodowy w Warszawie 33. Państwowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie 34. Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach 35. Dom Pracy Twórczej w Wigrach 36. Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca "Mazowsze" im. Tadeusza Sygietyńskiego w Karolinie 37. Muzeum Pałac w Wilanowie 38. Ośrodek Ratowniczych Badań Archeologicznych w Warszawie III. Jednostki badawczo-rozwojowe 1. Instytut Kultury w Warszawie 2. Żydowski Instytut Historyczny - Instytut Naukowo-Badawczy w Warszawie 3. Centralny ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego w Warszawie IV. Inne jednostki organizacyjne 1. Zakład Gospodarczy w Warszawie 2. Dyrekcja Odbudowy Teatru Narodowego w likwidacji 3. Dyrekcja Odbudowy Zamku w Wiśniczu B. Przedsiębiorstwa państwowe 1. PP "Składnica Księgarska" w Warszawie 2. PP "Polskie Nagrania" w Warszawie 3. PP Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie C. Jednostki organizacyjne Państwowej Służby Ochrony Zabytków (Generalnego Konserwatora Zabytków) Biuro Ochrony Zabytków D. Jednostki organizacyjne Komitetu Kinematografii I. Jednostki podległe: 1. Filmoteka Narodowa w Warszawie 2. Filmowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Techfilm" w Warszawie II. Jednostki nadzorowane: 1. Wytwórnia Filmów Fabularnych we Wrocławiu 2. Wytwórnia Filmowa "Czołówka" w Warszawie 3. Studio Opracowań Filmów w Warszawie 4. Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych 5. Studio Filmowe "Semafor" w Łodzi 6. Studio Miniatur Filmowych w Warszawie 7. Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej 8. Studio Filmów Animowanych w Krakowie 9. Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego w Warszawie 10. Państwowa Instytucja Filmowa "Neptun-Film" w Gdańsku 11. Państwowa Instytucja Filmowa "Silesia-Film" w Katowicach 12. Państwowa Instytucja Filmowa "Apollo-Film" w Krakowie 13. Państwowa Instytucja Filmowa "Helios-Film" w Łodzi 14. Państwowa Instytucja Filmowa "Film-Art" w Poznaniu 15. Państwowa Instytucja Filmowa "Max-Film" w Warszawie 16. Państwowa Instytucja Filmowa "Odra-Film" we Wrocławiu 17. Studio Filmowe "Dom" w Warszawie 18. Studio Filmowe "Kadr" w Warszawie 19. Studio Filmowe "Oko" w Warszawie 20. Studio Filmowe "Perspektywa" w Warszawie 21. Studio Filmowe "Profil" w Warszawie 22. Studio Filmowe "Tor" w Warszawie 23. Studio Filmowe "Zebra" w Warszawie 24. Studio Filmowe "Zodiak" w Warszawie 25. Studio Filmowe "Kronika" w Warszawie 26. Studio Filmowe "Wir" w Warszawie 27. Agencja Produkcji Filmowej w Warszawie 28. Agencja Dystrybucji Filmowej w Warszawie 29. Agencja Scenariuszowa w Warszawie 30. Film Polski - Instytucja Filmowa w Warszawie 31. Łódzkie Centrum Filmowe 32. Wytwórnia Filmów Oświatowych i Programów Edukacyjnych w Łodzi. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość. (Dz. U. Nr 67, poz. 425) Na podstawie art. 42 ust. 9 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych, prowadzonych bezpośrednio z dziećmi, młodzieżą i słuchaczami placówek kształcenia ustawicznego oraz na rzecz dzieci i ich rodzin przez nauczycieli nie wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357), zwanej dalej "Kartą Nauczyciela", zatrudnionych w pełnym wymiarze zajęć, ustala się według następujących norm: Lp.StanowiskoObowiązkowy tygodniowy wymiar godzin 123 1Nauczyciele zatrudnieni w nauczycielskich kolegiach języków obcych12 2Nauczyciele zatrudnieni w szkołach i placówkach prowadzący gimnastykę korekcyjną18 3Nauczyciele przedszkoli, szkół i placówek prowadzący zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze z dziećmi i młodzieżą upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim18 4Pedagodzy, psycholodzy, logopedzi, doradcy zawodowi, nauczyciele orientacji przestrzennej i nauczyciele usprawniania widzenia, a także inni specjaliści prowadzący zajęcia specjalistyczne zatrudnieni w szkołach i placówkach20 5Pedagodzy i psycholodzy zatrudnieni w ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych26 6Nauczyciele instruktorzy prowadzący zajęcia dydaktyczne w świetlicach szkolnych, wojewódzkich ośrodkach politechnicznych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych18 7Nauczyciele przedszkoli prowadzący zajęcia w grupach mieszanych, obejmujących zarówno dzieci sześcioletnie, jak i dzieci innych grup wiekowych22 8Nauczyciele zatrudnieni w szkołach przy przedstawicielstwach Rzeczypospolitej Polskiej za granicą26 9Nauczyciele placówek wychowania pozaszkolnego, z wyjątkiem ogrodów jordanowskich, prowadzący zajęcia systemem innym niż pracownianym, oraz nauczyciele instruktorzy wojewódzkich ośrodków politechnicznych nie prowadzący zajęć wyłącznie z uczniami25 10Wychowawcy ognisk wychowawczych24 11Wychowawcy - opiekunowie (opiekunki) dzieci do lat trzech zatrudnieni w domach dziecka33 12Nauczyciele centrów kształcenia praktycznego prowadzący zajęcia w systemie pracowniano-laboratoryjnym18 2. Przez zajęcia dydaktyczne, wychowawcze lub opiekuńcze, prowadzone bezpośrednio z dziećmi, młodzieżą i słuchaczami placówek kształcenia ustawicznego oraz na rzecz dzieci i ich rodzin przez nauczycieli wymienionych w ust. 1 pod lp. 3-5, należy rozumieć zajęcia grupowe i indywidualne, wynikające z realizacji zadań diagnostycznych, terapeutycznych, doradczych, profilaktycznych i korekcyjnych. 3. Tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli zatrudnionych w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli, Centrum Metodycznym Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Polonijnym Centrum Nauczycielskim, Ogólnopolskim Centrum Edukacji Niestacjonarnej, placówkach doskonalenia nauczycieli oraz nauczycieli-bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych wynosi 35 godzin tygodniowo. § 2. Obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin w kształceniu zaocznym i systemie kształcenia na odległość wynosi rocznie: 1) w zaocznych kolegiach nauczycielskich - 450 godzin, 2) w zaocznych nauczycielskich kolegiach języków obcych - 360 godzin, 3) w pozostałych szkołach zaocznych i placówkach kształcenia na odległość, zwanych dalej "placówkami edukacji niestacjonarnej" - 648 godzin. § 3. 1. Do obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli zatrudnionych w kształceniu zaocznym i placówkach edukacji niestacjonarnej zalicza się: 1) godziny wykładów, konsultacji, ćwiczeń, zajęć praktycznych i konwersatoriów, 2) faktycznie zrealizowane godziny: a) poprawiania i oceniania pisemnych prac kontrolnych i egzaminacyjnych (z wyjątkiem egzaminów wstępnych, z nauki zawodu, z przygotowania zawodowego, dyplomowych i dojrzałości), licząc poprawienie 3 prac za 1 godzinę zajęć, b) innych zajęć pedagogicznych realizowanych z uczniami przez pełnozatrudnionego nauczyciela w formach przez niego obranych i udokumentowanych w wymiarze nie przekraczającym 50 godzin rocznie; dla nauczycieli niepełnozatrudnionych wymiar tych zajęć ulega stosownemu zmniejszeniu, 3) godziny nadzorowania i przeprowadzania egzaminów dojrzałości, 4) godziny przeprowadzania egzaminów ustnych (z wyjątkiem wstępnych, z nauki zawodu, z przygotowania zawodowego i dyplomowych) w wymiarze ustalonym przez dyrektora szkoły. 2. Każdą godzinę zajęć wymienionych w ust. 1 pkt. 1 i pkt. 3, faktycznie realizowanych w niedziele i święta - liczy się za 2 godziny zajęć. 3. Dla celów obliczania obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych przez godzinę ćwiczeń i konsultacji należy rozumieć jednostkę 45 minut, przez godzinę zajęć praktycznych - jednostkę 55 minut, a przez godzinę pozostałych zajęć - 60 minut. 4. Rozliczenie godzin zajęć dydaktycznych nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze godzin zajęć dydaktycznych w kształceniu zaocznym i placówce edukacji niestacjonarnej następuje w każdym semestrze. W okresie semestru nauczyciel obowiązany jest zrealizować połowę rocznego wymiaru godzin zajęć; za podstawę rozliczenia przyjmuje się, według zapisów w dzienniku lekcyjnym, odbyte godziny zajęć, godziny usprawiedliwionej nieobecności w pracy i godziny nie zrealizowane z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. 5. Odbyte godziny zajęć wymienionych w ust. 1 oraz godziny zajęć wynikające z planu nauczania, lecz nie zrealizowane z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, przekraczające połowę rocznego wymiaru, są godzinami ponadwymiarowymi. § 4. 1. Obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze, prowadzącego zajęcia z przedmiotów o różnym wymiarze godzin, ustala się według przedmiotu, dla którego wymiar jest korzystniejszy, jeżeli nauczyciel naucza tego przedmiotu co najmniej w połowie obowiązkowego wymiaru. 2. Obowiązkowy pełny wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych nauczycieli zobowiązanych do pracy w innej szkole lub placówce edukacji niestacjonarnej w celu uzupełnienia obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych ustala się według zasad określonych w ust. 1. 3. Do obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczyciela wlicza się również godziny nadzorowania i przeprowadzania egzaminów dojrzałości. 4. Zasady określone w ust. 3 stosuje się odpowiednio do dyrektorów szkół i placówek edukacji niestacjonarnej oraz innych nauczycieli, którym powierzono stanowiska kierownicze, jeżeli czynności związane z nadzorowaniem pisemnych egzaminów dojrzałości i przeprowadzaniem egzaminów ustnych przekraczają obowiązujący ich wymiar zajęć. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 15 września 1982 r. w sprawie obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym (Dz. U. Nr 29, poz. 207, z 1990 r. Nr 72, poz. 427 i z 1995 r. Nr 21, poz. 115). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 ust. 1 lp. 12, który wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli szkół artystycznych, trybu postępowania odwoławczego oraz szczegółowych zasad powoływania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego. (Dz. U. Nr 67, poz. 426) Na podstawie art. 6a ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) Karcie Nauczyciela - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357), 2) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153). § 2. Rozporządzenie dotyczy nauczycieli i dyrektorów szkół i placówek artystycznych, o których mowa w art. 2 pkt. 2 i 3 oraz w art. 3 ust. 1 pkt. 2 ustawy, zwanych dalej "szkołami". § 3. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań określonych w art. 6 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy, zadań statutowych szkoły oraz obowiązków określonych w art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela, a w stosunku do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - także zadań określonych w art. 7 Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy, ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 2. Przy ustalaniu oceny pracy nauczyciela uwzględnia się w szczególności: 1) umiejętność planowania oraz organizowania procesu dydaktyczno-wychowawczego i opiekuńczego, 2) uzyskiwane wyniki w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej, 3) aktywność w doskonaleniu zawodowym, artystycznym, 4) zaangażowanie zawodowe, 5) przestrzeganie porządku pracy, 6) kulturę pedagogiczną. 3. Przy ustalaniu oceny pracy dyrektora uwzględnia się ponadto: 1) umiejętność kierowania bieżącą działalnością dydaktyczno-wychowawczą i opiekuńczą szkoły, 2) skuteczność działań organizacyjnych, programowych i artystycznych w realizacji podstawowych funkcji szkoły, 3) realizację zadań związanych z nadzorem pedagogicznym w stosunku do nauczycieli zatrudnionych w szkole oraz z pomocą nauczycielom rozpoczynającym pracę w zawodzie, 4) realizację planu finansowego szkoły. § 4. 1. Na wniosek ocenianego nauczyciela, złożony przed ustaleniem oceny pracy, dyrektor obowiązany jest zwrócić się o opinię o jego pracy do eksperta powołanego przez Centrum Edukacji Artystycznej, a w przypadku nauczyciela przedmiotu ogólnokształcącego - do doradcy metodycznego kuratorium oświaty właściwego dla siedziby szkoły. 2. Zasięgnięcie opinii, o których mowa w ust. 1, może nastąpić również z inicjatywy dyrektora oceniającego nauczyciela. 3. Przy dokonywaniu oceny pracy nauczyciela dyrektor zasięga opinii samorządu uczniowskiego. § 5. 1. Na wniosek ocenianego dyrektora, złożony przed ustaleniem oceny, organ sprawujący nadzór pedagogiczny obowiązany jest zwrócić się o opinię o jego pracy do: 1) eksperta powołanego przez Centrum Edukacji Artystycznej, 2) kuratora oświaty - w przypadku dyrektora szkoły realizującej program kształcenia ogólnego. 2. Zasięgnięcie opinii, o których mowa w ust. 1, może nastąpić również z inicjatywy organu sprawującego nadzór pedagogiczny. 3. Przy dokonywaniu oceny pracy dyrektora szkoły zasięga się opinii: 1) rady szkoły, 2) zakładowych organizacji związkowych działających w szkole. § 6. 1. Oceny pracy dyrektora szkoły prowadzonej przez gminę dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, przy czym ocenę realizacji: 1) zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt. 5 i ust. 3 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt. 5 Karty Nauczyciela ustala organ prowadzący szkołę, 2) zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt. 2 i 7 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt. 1 i 4 Karty Nauczyciela ustala organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą, 3) zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt.1, 3, 4 i 6 ustawy i art. 7 ust. 2 pkt 2 i 3 Karty Nauczyciela ustalają wspólnie - organ sprawujący nadzór pedagogiczny oraz organ prowadzący szkołę. 2. Podstawą dokonania oceny pracy dyrektora powinny być spostrzeżenia poczynione przez wizytatora nadzorującego szkołę, w okresie od poprzedniej oceny pracy dyrektora, oraz uwagi organu prowadzącego szkołę, wynikające z kontroli - w zakresie spraw należących do kompetencji tego organu, określonych w ustawie. 3. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, ostateczną ocenę pracy dyrektora ustala organ sprawujący nadzór pedagogiczny w terminie 14 dni od dokonania cząstkowych ocen pracy. § 7. 1. Dyrektor szkoły jest odpowiedzialny za przestrzeganie terminów dokonywania oceny pracy nauczycieli, określonych w art. 6a ust. 1 Karty Nauczyciela. 2. Dokonanie oceny na wniosek nauczyciela, dyrektora, organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę lub rady szkoły może mieć miejsce nie częściej niż jeden raz w roku. 3. W przypadku dokonywania oceny z inicjatywy dyrektora szkoły, organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę lub rady szkoły, organ upoważniony do dokonania oceny powiadamia o tym na piśmie ocenianego nauczyciela (dyrektora szkoły) co najmniej na 1 miesiąc przed przeprowadzeniem oceny. 4. Ocenę pracy w przypadkach określonych w art. 6a ust. 3 Karty Nauczyciela ustala się w terminie nie krótszym niż 1 miesiąc i nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku. 5. Do okresu, o którym mowa w ust. 4, nie wlicza się okresów ferii wynikających z przepisów o organizacji roku szkolnego lub usprawiedliwionej nieobecności nauczyciela (dyrektora) trwającej dłużej niż miesiąc. § 8. 1. Organ upoważniony do dokonania oceny obowiązany jest zapoznać nauczyciela (dyrektora) z projektem oceny i wysłuchać jego uwag i zastrzeżeń. 2. Oryginał Karty oceny pracy, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia, wręcza się ocenionemu nauczycielowi (dyrektorowi); odpis karty włącza się do akt osobowych nauczyciela (dyrektora). 3. Kartę oceny pracy udostępnia się do wglądu pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w organach sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołą, w której zatrudniony jest nauczyciel (dyrektor). 4. W przypadku oceny, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, odpis Karty oceny pracy przekazuje się organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny nad szkołą i organowi prowadzącemu szkołę. § 9. 1. Odwołanie od oceny nauczyciela, dokonanej przez dyrektora, rozpatruje w terminie 30 dni od dnia wniesienia odwołania powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół oceniający w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą jako przewodniczący zespołu, 2) przedstawiciel organu prowadzącego szkołę, jeżeli nie jest równocześnie organem sprawującym nadzór pedagogiczny, 3) przedstawiciel rady pedagogicznej, wytypowany przez tę radę, 4) przedstawiciel rodziców wchodzący w skład rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców, wytypowany przez tę radę, 5) przedstawiciel związku zawodowego, z którego ochrony nauczyciel korzysta. 2. Zespół, o którym mowa w ust. 1, może ustalić nową ocenę pracy lub podtrzymać ocenę kwestionowaną przez nauczyciela. Od tego rozstrzygnięcia odwołanie nie przysługuje. § 10. 1. Wniosek o ponowne ustalenie oceny pracy dyrektora rozpatruje w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą zespół oceniający w składzie: 1) dwaj przedstawiciele organu sprawującego nadzór pedagogiczny na szkołą, z których jeden pełni funkcję przewodniczącego zespołu, 2) przedstawiciel organu prowadzącego szkołę, jeżeli nie jest nim organ sprawujący nadzór, 3) przedstawiciel rodziców wchodzący w skład rady szkoły, wytypowany przez tę radę, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców, wytypowany przez tę radę, 4) przedstawiciel związku zawodowego, z którego ochrony dyrektor korzysta. 2. Od ponownie ustalonej oceny odwołanie nie przysługuje. § 11. 1. Jeżeli przy ustaleniu kwestionowanej oceny nauczyciel nie skorzystał z uprawnień wymienionych w § 3 ust. 1, ma prawo z nich skorzystać przy wniesieniu odwołania, o którym mowa w § 9. 2. Jeżeli przy ustaleniu kwestionowanej oceny dyrektor nie skorzystał z uprawnień wymienionych w § 4 ust. 1, ma prawo z nich skorzystać przy wniosku o ponowne ustalenie oceny, o którym mowa w § 10. § 12. Przepisy dotyczące oceny pracy nauczyciela stosuje się odpowiednio do nauczycieli religii, z tym że organ upoważniony do dokonania oceny ma obowiązek uwzględnić ocenę merytoryczną nauczyciela religii dokonaną przez właściwą władzę kościelną. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 7 września 1995 r. w sprawie zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli przedmiotów artystycznych w szkołach i placówkach artystycznych (Dz. U. Nr 131, poz. 637). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 czerwca 1997 r. (poz. 426) KARTA OCENY PRACY I. Dane dotyczące ocenianego nauczyciela (dyrektora) szkoły: 1. Imiona i nazwisko 2. Data urodzenia 3. Nazwa szkoły 4. Zajmowane stanowisko, nauczany(e) przedmiot(y) 5. Wykształcenie 6. Staż pracy pedagogicznej 7. Osiągnięcia twórcze, pedagogiczne 8. Data rozpoczęcia pracy w danej szkole (placówce) 9. Data dokonania poprzedniej oceny II. Ocena pracy 1. Opis stopnia realizacji zadań wchodzących w zakres oceny pracy 2. Stwierdzenie uogólniające 3. Data ustalenia oceny i podpis oceniającego III. Potwierdzenie (data i podpis) ocenianego o zapoznaniu się z treścią ustalonej oceny oraz prawie do wniesienia odwołania w ciągu 14 dni. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zadań i obowiązków dyrektora szkoły i placówki artystycznej w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. (Dz. U. Nr 67, poz. 427) Na podstawie art. 6a ust. 12 pkt. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Dyrektor szkoły i placówki artystycznej obowiązany jest zapewnić opiekę nauczycielowi rozpoczynającemu pracę w zawodzie, zwanemu dalej "nauczycielem". § 2. Zadania i obowiązki w zakresie opieki nad nauczycielem dyrektor realizuje w szczególności poprzez: 1) zapoznanie nauczyciela z przepisami prawa określającymi jego prawa i obowiązki, 2) umożliwienie korzystania z materiałów niezbędnych do realizacji podstaw programowych i ramowych planów nauczania, 3) przeprowadzanie w ramach nadzoru pedagogicznego hospitacji lekcji, udzielanie nauczycielowi fachowego instruktażu pohospitacyjnego, 4) umożliwienie nauczycielowi korzystania z: a) pomocy metodycznej, b) pomocy przydzielonego nauczyciela - opiekuna, c) różnych form doskonalenia zawodowego, 5) zapoznanie nauczyciela z problematyką przeprowadzania oceny pracy nauczyciela w pierwszych trzech - czterech latach pracy w szkole, 6) inspirowanie nauczyciela do twórczych i nowatorskich poszukiwań pedagogicznych oraz działalności artystycznej i naukowej, 7) zwalnianie nauczyciela w pierwszym roku pracy na jego prośbę od innych obowiązków poza realizacją obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych i wychowawczych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli szkół artystycznych. (Dz. U. Nr 67, poz. 428) Na podstawie art. 42a ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach artystycznych, o których mowa w art. 2 pkt. 2 i 3 oraz w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanych dalej "szkołami". § 2. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych z tytułu: 1) doskonalenia zawodowego, 2) wykonywania pracy naukowej, 3) wykonywania prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny, 4) szczególnych warunków pracy w szkole. § 3. Obniżenia obowiązkowego wymiaru zajęć, zwanego dalej "zniżką godzin zajęć", nauczycielowi - w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1, 3 i 4 - udziela dyrektor szkoły po porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, określając jednocześnie wysokość zniżki i czas, na który jej udzielono. § 4. Zniżki godzin zajęć z tytułu wykonywania pracy naukowej udziela dyrektor szkoły na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny za zgodą organu prowadzącego szkołę lub na wniosek organu prowadzącego szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny, określając jednocześnie wysokość i czas, na który jej udzielono. § 5. 1. Zniżka godzin zajęć nie może przekraczać: 1) 1/4 obowiązkowego wymiaru godzin zajęć - z przyczyn, o których mowa w § 2 pkt 1, 3 i 4, 2) 1/2 obowiązkowego wymiaru godzin zajęć - w przypadku zniżki z tytułu wykonywania pracy naukowej. 2. Zniżka nie może być udzielona na okres dłuższy niż jeden rok szkolny, z wyjątkiem prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny, jeśli prace te zostały zlecone na okres dłuższy niż jeden rok szkolny. § 6. 1. Przepisy § 2-5 stosuje się również do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zniżka godzin zajęć udzielona nauczycielowi zajmującemu stanowisko kierownicze nie może przekraczać 3 godzin. § 7. Zniżki godzin zajęć dyrektorowi szkoły udziela organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny. § 8. Nauczycielowi można obniżyć wymiar godzin zajęć tylko z jednego tytułu. W przypadku gdy nauczyciel jest uprawniony do korzystania z obniżonego wymiaru zajęć z dwóch lub więcej tytułów, przysługuje mu zniżka godzin z korzystniejszego dla niego tytułu. § 9. Zniżka godzin zajęć może być cofnięta w każdym czasie, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające udzielenie zniżki - bez potrzeby wcześniejszego wypowiedzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia w Rybniku Ośrodka Zamiejscowego Sądu Wojewódzkiego w Katowicach. (Dz. U. Nr 67, poz. 429) Na podstawie art. 16 § 2 pkt. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie utworzenia w Rybniku Ośrodka Zamiejscowego Sądu Wojewódzkiego w Katowicach (Dz. U. Nr 65, poz. 282) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Tworzy się w Rybniku (woj. katowickie) Ośrodek Zamiejscowy Sądu Wojewódzkiego w Katowicach dla rozpoznawania spraw: 1) z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Jastrzębiu-Zdroju, Mikołowie, Pszczynie, Raciborzu, Rybniku, Tychach i Wodzisławiu Śląskim oraz dla gmin: Gierałtowice i Ornontowice z obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Gliwicach, 2) cywilnych oraz spraw z zakresu prawa rodzinnego z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Jastrzębiu-Zdroju, Raciborzu, Rybniku i Wodzisławiu Śląskim." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 67, poz. 430) Na podstawie art. 17 § 1 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 342 i Nr 119, poz. 523, z 1992 r. Nr 58, poz. 291 i Nr 73, poz. 365, z 1993 r. Nr 129, poz. 606, z 1995 r. Nr 4, poz. 20 i Nr 74, poz. 373 oraz z 1996 r. Nr 63, poz. 301 i Nr 149, poz. 708) w § 2 w ust. 3 pkt. 19 otrzymuje brzmienie: "19) w województwie siedleckim - w Sądzie Rejonowym w Siedlcach, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Garwolinie, Łukowie, Mińsku Mazowieckim, Siedlcach, Sokołowie Podlaskim i Węgrowie". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 67, poz. 431) Na podstawie art. 19 § 1 i 2 oraz art. 271 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 343, z 1992 r. Nr 64, poz. 328, z 1993 r. Nr 16, poz. 74 i Nr 129, poz. 607, z 1994 r. Nr 65, poz. 283, z 1995 r. Nr 4, poz. 21 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 25) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) w Sądzie Wojewódzkim w Łodzi - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Kaliszu, Łodzi, Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu i Skierniewicach"; 2) w § 2 dodaje się nowy ust. 8 w brzmieniu: "8. Dla obszaru województwa lubelskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Lublinie sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa lubelskiego, b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa lubelskiego."; 3) dotychczasowe ust. 8-13 oznacza się odpowiednio jako ust. 9-14. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. (Dz. U. Nr 67, poz. 432) Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 449) oraz w związku z art. 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U. Nr 22, poz. 92), a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 53, poz. 230, z 1992 r. Nr 75, poz. 374, z 1993 r. Nr 16, poz. 73, z 1994 r. Nr 65, poz. 281 i Nr 136, poz. 709, z 1995 r. Nr 37, poz. 183 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 22 i Nr 149, poz. 707) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w województwie warszawskim: a) dodaje się nowy pkt 2 w brzmieniu: "2) Sąd Rejonowy w Legionowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu", b) dotychczasowe pkt 2-5 oznacza się jako pkt 3-6, c) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi oraz Sądu Rejonowego w Wołominie: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla obszaru miasta stołecznego Warszawy, b) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Kobyłka, Marki, Sulejówek, Wesoła, Ząbki i Zielonka oraz gmin: Góra Kalwaria, Halinów, Izabelin, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Łomianki, Piaseczno, Prażmów, Radzymin, Raszyn, Stare Babice, Tarczyn i Wołomin"; 2) w ust. 11 w województwie gorzowskim dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) Sąd Rejonowy w Sulęcinie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu"; 3) w ust. 13 w województwie kaliskim pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Jarocinie - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla gmin: Jaraczewo, Jarocin, Kotlin i Żerków, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Pleszewie dla gmin: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów i Pleszew"; 4) w ust. 39 w województwie słupskim: a) dodaje się nowy pkt 4 w brzmieniu: "4) Sąd Rejonowy w Sławnie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," b) dotychczasowy pkt 4 otrzymuje oznaczenie pkt 5 i brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Słupsku - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 67, poz. 433) Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75, z 1994 r. Nr 65, poz. 280 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 154, poz. 750) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w województwie warszawskim: a) dodaje się nowy pkt 2 w brzmieniu: "2) Sąd Rejonowy w Legionowie - dla miasta Legionowo oraz gmin: Jabłonna, Nieporęt, Serock i Skrzeszew," b) dotychczasowe pkt 2-8 oznacza się jako pkt 3-9, c) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim - dla miasta Nowy Dwór Mazowiecki oraz gmin: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Tułowice i Zakroczym," d) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi w Warszawie dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Praga-Północ i Praga-Południe, miast: Sulejówek, Wesoła i Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek, Warszawa-Wawer i Halinów,"; 2) w ust. 11 w województwie gorzowskim: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim - dla miasta Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Bogdaniec, Deszczno, Drezdenko, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Witnica i Zwierzyn, 3) Sąd Rejonowy w Międzyrzeczu - dla gmin: Bledzew, Miedzichowo, Międzychód, Międzyrzecz, Przytoczna, Pszczew, Skwierzyna i Trzciel," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Słubicach - dla miasta Kostrzyn oraz gmin: Górzyca, Rzepin i Słubice," c) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) Sąd Rejonowy w Sulęcinie - dla gmin: Krzeszyce, Lubniewice, Ośno Lubuskie, Słońsk i Sulęcin,"; 3) w ust. 13 w województwie kaliskim: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Jarocinie - dla gmin: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów, Jaraczewo, Jarocin, Kotlin, Pleszew i Żerków, 2) Sąd Rejonowy w Kaliszu - dla miasta Kalisz oraz gmin: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków," b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Sąd Rejonowy w Krotoszynie - dla miasta Sulmierzyce oraz gmin: Koźmin, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych. (Dz. U. Nr 67, poz. 434) Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z 1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76, z 1994 r. Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796, z 1995 r. Nr 92, poz. 462, Nr 102, poz. 505 i Nr 147, poz. 717 oraz z 1996 r. Nr 154, poz. 751) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 11 w województwie gorzowskim: a) pkt. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) Prokuraturę Rejonową w Gorzowie Wielkopolskim dla miasta Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Bogdaniec, Deszczno, Drezdenko, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Witnica i Zwierzyn, 3) Prokuraturę Rejonową w Międzyrzeczu dla gmin: Bledzew, Miedzichowo, Międzychód, Międzyrzecz, Przytoczna, Pszczew, Skwierzyna i Trzciel," b) pkt. 5 otrzymuje brzmienie: "5) Prokuraturę Rejonową w Słubicach dla miasta Kostrzyn oraz gmin: Górzyca, Rzepin i Słubice," c) dodaje się pkt. 6 w brzmieniu: "6) Prokuraturę Rejonową w Sulęcinie dla gmin: Krzeszyce, Lubniewice, Ośno Lubuskie, Słońsk i Sulęcin,"; 2) w ust. 35 w województwie rzeszowskim: a) pkt. 6 otrzymuje brzmienie: "6) Prokuraturę Rejonową dla miasta Rzeszów, z wyłączeniem osiedli Baranówka i Nowe Miasto," b) dodaje się nowy pkt. 7 w brzmieniu: "7) Prokuraturę Rejonową w Rzeszowie dla gmin: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Lubenia, Świlcza, Trzebownisko i Tyczyn oraz osiedli Baranówka i Nowe Miasto z terenu miasta Rzeszów," c) dotychczasowy pkt. 7 oznacza się jako pkt. 8. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. (Dz. U. Nr 68, poz. 435) Art. 1. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44 i Nr 54, poz. 348) w art. 81 w ust. 5 skreśla się wyrazy "złożony nie później niż do dnia 31 grudnia 1992 r. W razie niezgłoszenia wniosku w tym terminie, uprawnienia wynikające z ust. 1 wygasają." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. (Dz. U. Nr 68, poz. 436) Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153 i Nr 64, poz. 405) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Werwolfu", b) po pkt 6 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) uczestniczenie w tzw. Niszczycielskich Batalionach ("Istriebitielnych Batalionach") na dawnych ziemiach polskich w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami, w latach 1944-1945."; 2) w art. 2 w pkt 3 po wyrazach "prowadzenie w okresie wojny 1939-1945" dodaje się wyrazy "zorganizowanego i profesjonalnego"; 3) w art. 3: a) w pkt 1 po wyrazach "lub w obozach internowanych" dodaje się wyrazy "oraz w obozach podległych Głównemu Zarządowi do Spraw Jeńców Wojennych i Internowanych (GUPWI) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, i obozach podległych Wydziałowi Obozów Kontrolno-Filtracyjnych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR", b) w pkt 2 wyrazy "a także w więzieniach i obozach karnego zesłania (łagrach) w ZSRR, w więzieniach i obozach będących pod nadzorem NKWD na terenie Polski" zastępuje się wyrazami "a także w więzieniach i poprawczych obozach pracy oraz poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych (GUŁag) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR"; 4) w art. 4 w ust. 1: a) w pkt 1 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu: "c) w innych miejscach odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa," b) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) w więzieniach oraz poprawczych obozach pracy i poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR,"; 5) po art. 6 dodaje się art. 61 w brzmieniu: "Art. 61. Dzień 1 września ustanawia się Dniem Weterana."; 6) po art. 7 dodaje się art. 71, 72 i 73 w brzmieniu: "Art. 71. Przy Kierowniku Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działa Rada do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwana dalej "Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach objętych działaniem Urzędu. Art. 72. 1. W skład Rady wchodzi od 12 do 15 członków. 2. Członkowie Rady są powoływani spośród kombatantów i osób represjonowanych i odwoływani przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Członkowie Rady pełnią swoją funkcję społecznie. 4. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy Rady. Art. 73. 1. Realizację zadań w zakresie: 1) opieki zdrowotnej i usług opiekuńczych, 2) działań związanych z organizacją na terenie województwa obchodów rocznic w celu upamiętnienia walki o niepodległość Polski oraz uczczenia pamięci ofiar wojny i okresu powojennego, a także z opieką nad cmentarzami wojennymi i miejscami spoczynku kombatantów, 3) świadczenia pomocy w przygotowywaniu udokumentowanych wniosków o przyznanie, w drodze wyjątku, emerytur i rent, 4) analizy sytuacji życiowej kombatantów i osób represjonowanych oraz podejmowania w tym zakresie stosownych inicjatyw, 5) działań zmierzających do integracji środowisk kombatanckich i koordynacji ich działalności - powierza się wojewodzie, który współdziała z właściwymi organami administracji rządowej, organami samorządu terytorialnego, organizacjami społecznymi oraz stowarzyszeniami kombatantów i osób represjonowanych. 2. Do wypełnienia zadań określonych w ust. 1 wojewoda może powołać pełnomocnika w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić w terminie określonym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych."; 7) w art. 8: a) użyte w ust. 1 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 w pkt 3 w różnych przypadkach wyrazy "Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce - Instytut Pamięci Narodowej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Główna Komisja Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytut Pamięci Narodowej", b) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "lit. b)" dodaje się wyrazy ", lit. c)", c) w ust. 2: - skreśla się pkt 1, - w pkt 2 wyrazy "Minister Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "Prezes sądu wojewódzkiego lub, w przypadku przebywania w więzieniu bez wyroku, Szef Urzędu Ochrony Państwa"; 8) w art. 12 w ust. 2 w pkt 1 oraz w ust. 3 i 4 wyrazy "art. 3 pkt 2 i art. 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a) oraz pkt 4" zastępuje się wyrazami "art. 3 i art. 4 ust. 1"; 9) w art. 18: a) w ust. 1 po wyrazie "szczególnej" dodaje się wyrazy "i nieodpłatnej", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Kombatanci, o których mowa w art. 1, mają także prawo do nieodpłatnych świadczeń zdrowotnych w zakładach opieki zdrowotnej podległych Ministrowi Obrony Narodowej.", c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 1a i 2"; 10) w art. 19: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy "i nie pobierają dodatku pielęgnacyjnego, przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również wdowom lub wdowcom - emerytom, rencistom lub inwalidom, pozostałym po kombatantach i innych osobach uprawnionych.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dokonuje podziału środków na pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1, 2 i 2a.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 4, 5 i 6 w brzmieniu: "4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznają i udzielają wojewódzkie zespoły pomocy społecznej, a w przypadkach osób pobierających renty inwalidy wojennego - Związek Inwalidów Wojennych RP i Związek Ociemniałych Żołnierzy RP. 5. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, zasady, tryb przyznawania i udzielania pomocy przez jednostki i organizacje, o których mowa w ust. 4. 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych może udzielić pomocy, o której mowa w ust. 1, 2 i 2a."; 11) w art. 20 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zniżka w wysokości 10% ceny zakupu od Skarbu Państwa lub gminy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego na własność, jeżeli w dniu zakupu są ich najemcami lub dzierżawcami."; 12) po art. 201 dodaje się art. 202 w brzmieniu: "Art. 202. 1. Uznaje się zasługi osób, które z narażeniem życia, zdrowia lub wolności ukrywały i ratowały osoby ścigane przez okupacyjne władze niemieckie lub sowieckie, a także przez polskie władze okresu powojennego do 1956 r. z powodu ich działalności na rzecz suwerenności i niepodległości Polski oraz z przyczyn narodowościowych, religijnych i rasowych. W dowód uznania tych zasług Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych występuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, z wnioskiem do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie odznaczeń przewidzianych w ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450). 2. Za osoby spełniające warunki, o których mowa w ust. 1, uznaje się zwłaszcza obywateli polskich odznaczonych medalem "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata" przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. 3. Do osób, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się przepisów o świadczeniach przewidzianych w rozdziałach 2, 3 i 4."; 13) w art. 21: a) w ust. 2: - w pkt 1 skreśla się wyrazy "lub dobrowolnie zadeklarowała odstępstwo od narodowości polskiej", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przymusowo pełniła służbę w armii niemieckiej lub dobrowolnie zadeklarowała odstępstwo od narodowości polskiej, jeżeli potem do końca wojny nie brała udziału w walce o niepodległość Polski," - po pkt 2 dodaje się pkt 21 w brzmieniu: "21) kolaborowała z radzieckimi władzami okupacyjnymi w latach 1939-1941," - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) w latach 1944-1956: a) pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, b) była zatrudniona, pełniła służbę lub funkcję w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej: - w organach prokuratury i prokuraturze wojskowej, - w sądownictwie powszechnym lub wojskowym, - w służbie więziennej, c) była zatrudniona, pełniła służbę lub funkcję w aparacie bezpieczeństwa publicznego poza strukturami Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa lub Informacji Wojskowej, jeżeli podczas i w związku z tą działalnością wykonywała zadania śledcze i operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej," - w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) dopuściła się zabójstwa lub innej zbrodni wobec osób cywilnych w okresie do 31 grudnia 1956 r. w związku z działalnością uznaną za działalność kombatancką lub równorzędną w rozumieniu ustawy, za co została skazana prawomocnym wyrokiem sądu.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Nie stosuje się przepisu ust. 2 pkt 4 lit. a) i b) wobec osób: 1) które przedłożą dowody, że do wymienionych służb i organów zostały skierowane przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje były zwerbowane w celu udzielenia im pomocy, 2) które przedłożą dowody, że podczas zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji w strukturach, jednostkach i na stanowiskach, o których mowa w ust. 2 w pkt 4 lit. a) i b), wykonywały wyłącznie zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Przy orzekaniu w sprawach osób, o których mowa w ust. 3, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zasięga opinii powołanej przez niego komisji, składającej się z przedstawicieli stowarzyszeń (związków) kombatanckich i osób represjonowanych, zgłoszonych przez Radę."; 14) w art. 22: a) w ust. 1 wyrazy "powołani przez niego pełnomocnicy" zastępuje się wyrazami "osoby przez niego upoważnione", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wnioski o przyznanie uprawnień z tytułów określonych w art. 1-4 mogą być kierowane, w trybie, o którym mowa w ust. 1, do dnia 31 grudnia 1997 r. przez osoby zamieszkałe na stałe w Polsce, a do dnia 31 grudnia 1998 r. przez osoby zamieszkałe poza granicami Polski."; 15) w art. 23: a) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) doraźną pomoc, o której mowa w art. 19, oraz na finansowanie kosztów administracyjnych związanych z przyznawaniem i udzielaniem tej pomocy," - w pkt 2 po wyrazach "z wyjątkiem" dodaje się wyrazy "ust. 1 pkt 2 oraz", - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) finansowanie kosztów rozszerzenia bazy domów pomocy społecznej, zakładów leczniczych, a także kosztów utrzymania ośrodków wczasowo-rehabilitacyjnych przeznaczonych dla kombatantów i innych osób uprawnionych, 4) upamiętnianie i popularyzowanie historii dotyczącej walk o Odrodzenie Polski i represji wojennych oraz okresu powojennego, w tym na działalność dokumentacyjną i wydawniczą.", b) w ust. 4 w pkt 1 wyrazy "art. 20 ust. 2 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 20 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1"; 16) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Świadczenia pieniężne przewidziane dla kombatantów i innych osób uprawnionych oraz pozostałych po nich członków rodzin, a także ryczałt energetyczny określony w art. 20 ust. 2 pkt 3 i ust. 3, są wypłacane przez właściwe organy rentowe ze środków będących w dyspozycji tych organów i finansowane z budżetu państwa. Świadczenia te oraz ryczałt wraz z odsetkami za opóźnienie w ustaleniu do nich prawa lub ich wypłaty oraz koszty obsługi podlegają refundacji na rzecz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz Funduszu Emerytalno-Rentowego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dotacji budżetu państwa."; 17) w art. 25: a) w ust. 2: - w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) w pkt 1, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 3," - w pkt 1 lit. b) po wyrazach "w pkt 2," dodaje się wyraz "21,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze "uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej" lub innych tytułów niż wymienione w art. 1 ust. 2, w art. 2 oraz w art. 4. Uprawnienia te zachowują jednak osoby, które uczestniczyły w Wojnie Domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 lub które uprawnienia te uzyskały z tytułów określonych w ustawie, oraz żołnierze z poboru, którzy pełnili służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie od 10 maja 1945 r. do 30 czerwca 1947 r.", b) w ust. 4 skreśla się ostatnie zdanie, c) w ust. 6 po wyrazie "pozbawienia" dodaje się wyrazy "i przywrócenia"; 18) w art. 26: a) w zdaniu wstępnym po wyrazach "z ustawy" dodaje się wyrazy "z wyjątkiem uprawnień, o których mowa w art. 12," oraz po wyrazach "przyznaje się" skreśla się wyrazy "od dnia wejścia w życie ustawy", b) w pkt 2 na końcu kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin stosuje się odpowiednio."; 19) w art. 30: a) w ust. 1: - w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "orderów i odznaczeń wojennych oraz innych", - w pkt 1 wyrazy "art. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "art. 1", - w pkt 2 wyrazy "o których mowa w art. 4" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 2 i 4", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "orderów i". Art. 2. 1. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przywraca uprawnienia kombatanckie z urzędu w przypadkach, w których decyzja pozbawiająca uprawnień kombatanckich była w momencie jej wydania nieważna z mocy prawa. 2. Przywrócenie uprawnień kombatanckich z innych przyczyn niż określone w ust. 1 następuje na wniosek osoby uprawnionej złożony w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Do spraw związanych z przywróceniem uprawnień kombatanckich stosuje się odpowiednio art. 22 i 25 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że rekomendacja stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności kombatanckiej lub represji nie jest wymagana. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, wznowienie wypłaty świadczeń pieniężnych wynikających z przywrócenia uprawnień kombatanckich, wraz z należytymi odsetkami, następuje z urzędu od miesiąca, w którym wstrzymano wypłatę świadczeń lub obniżono ich wysokość. 5. Wypłata świadczeń pieniężnych dla osób, o których mowa w ust. 2, następuje od dnia wejścia w życie ustawy, jeżeli wniosek o przywrócenie uprawnień kombatanckich zostanie zgłoszony do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 6. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych powiadamia organ rentowy z urzędu o przywróceniu uprawnień kombatanckich w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 3. 1. Wznowienie wypłaty renty inwalidy wojennego, przewidzianej w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, osobom, którym wstrzymano wypłatę tej renty na podstawie decyzji pozbawiającej uprawnień kombatanckich i którym nie przywrócono tych uprawnień, następuje na wniosek osoby uprawnionej zgłoszony w organie rentowym, z tym że wypłaty renty dokonuje się na zasadach ogólnych, nie wcześniej jednak niż od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Postanowienia ust. 1 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej przewidzianej w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 4. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie wykazu nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które stanowią własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, a także szczegółowych zasad i trybu przeniesienia praw do tych nieruchomości i rozliczeń związanych z podziałem. (Dz. U. Nr 68, poz. 437) Na podstawie art. 45 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723). § 2. Ustala się wykaz nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które z dniem wejścia w życie rozporządzenia stanowią wyłączną własność: 1) Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", 2) Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych - stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia Niezależnemu Samorządnemu Związkowi Zawodowemu "Solidarność" przysługuje roszczenie wynikające z przepisu art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) o oddanie w użytkowanie wieczyste działki gruntu o powierzchni 3402 m2, położonej w Warszawie przy ul. Oboźnej 7, oznaczonej numerem ewidencyjnym 14, obręb geodezyjny 5-04-05, ujawnionej w księdze wieczystej nr 2779 E, stosownie do wniosku złożonego przez Komisję Centralną Związków Zawodowych. § 4. Zobowiązania Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych wobec osób trzecich, w tym Skarbu Państwa i gminy, powstałe przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i związane z nieruchomością wymienioną w załączniku do rozporządzenia pod poz. 1, pozostają zobowiązaniami Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. § 5. 1. Podstawą rozliczeń, o których mowa w art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy, jest wartość nieruchomości ustalona w załączniku do rozporządzenia. 2. Strona zobowiązana na podstawie decyzji, o której mowa w art. 45 ust. 6 ustawy, do wyrównania różnicy wartości otrzymanych nieruchomości przekaże drugiej stronie kwotę ustaloną w decyzji niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie trzech miesięcy od dnia doręczenia decyzji. 3. W razie uchybienia terminu określonego w ust. 2, strona uprawniona może żądać odsetek ustawowych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 czerwca 1997 r. (poz. 437) WYKAZ NIERUCHOMOŚCI NIEZALEŻNEGO SAMORZĄDNEGO ZWIĄZKU ZAWODOWEGO "SOLIDARNOŚĆ" ORAZ OGÓLNOPOLSKIEGO POROZUMIENIA ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH 1. Nieruchomość stanowiąca własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność": Budynek mieszkalny z lokalami użytkowymi przy ul. Oboźnej 7 w Warszawie, powierzchnia zabudowy 1217 m2, powierzchnia użytkowa 3882 m2, kubatura 27.044 m3, księga wieczysta nr 2779 E, wartość - 4.995.273 zł. 2. Nieruchomości stanowiące własność Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych: Lp.WojewództwoGminaMiejscowośćUlica, nr porządkowyOznaczeniePowierzchnia w m2Wartość w zł księgi wieczystejw ewidencji gruntów 1warszawskieŁomiankiDziekanów NowyZakroczymska 37700071983236/12 200700 800 2warszawskieSerockJadwisin-288258/140 00022 400 3olsztyńskieGrunwaldMielno-282281/1, 81/238 0011 761 864 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. (Dz. U. Nr 68, poz. 438) Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i Nr 90, poz. 533, z 1993 r. Nr 25, poz. 114, z 1995 r. Nr 2, poz. 10 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 23 i Nr 154, poz. 752) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w województwie warszawskim: a) skreśla się pkt 1, b) dotychczasowe pkt 2-4 oznacza się jako pkt 1-3, c) w pkt 3 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) Kolegium Warszawa-Praga Północ - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga-Północ, miasta Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka i Warszawa-Targówek"; 2) w ust. 10 w województwie gorzowskim: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) przy Sądzie Rejonowym w Gorzowie Wielkopolskim: a) Kolegium w Gorzowie Wielkopolskim - dla miasta Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Deszczno, Kłodawa i Santok, b) Kolegium w Strzelcach Krajeńskich - dla gmin: Drezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie i Zwierzyn, c) Kolegium w Witnicy - dla gmin: Bogdaniec, Lubiszyn i Witnica, 2) przy Sądzie Rejonowym w Międzyrzeczu: a) Kolegium w Międzychodzie - dla gmin: Międzychód i Przytoczna, b) Kolegium w Międzyrzeczu - dla gmin: Bledzew, Miedzichowo, Międzyrzecz, Pszczew, Skwierzyna i Trzciel," b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przy Sądzie Rejonowym w Słubicach: a) Kolegium w Kostrzynie - dla miasta Kostrzyn oraz gminy Górzyca, b) Kolegium w Słubicach - dla gmin: Rzepin i Słubice". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 23 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych w zakresie, w jakim w art. 47 pkt 3 i art. 67 pkt 2 uchyla art. 691 Kodeksu cywilnego oraz art. 9 ust. 2 i 3 Prawa lokalowego. (Dz. U. Nr 68, poz. 439) W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 1996 r. sygn. K25/95 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 86, poz. 433) w zakresie, w jakim w art. 47 pkt 3 i art. 67 pkt 2 uchyla art. 691 Kodeksu cywilnego oraz art. 9 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 20, poz. 108, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 32, poz. 190 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 115, poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 85, poz. 388) w stosunku do osób, które zawarły z najemcą lokalu mieszkalnego umowę o sprawowanie nad nim opieki według tegoż art. 9 ust. 2 ustawy. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania i organizacji Komitetu Polityki Ubezpieczeń Kredytów i Gwarancji Ubezpieczeniowych. (Dz. U. Nr 69, poz. 440) Na podstawie art. 7b ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 28, poz. 154) zarządza się, co następuje: § 1. Komitet Polityki Ubezpieczeń Kredytów i Gwarancji Ubezpieczeniowych, zwany dalej "Komitetem", wykonuje zadania w sprawach określonych w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 28, poz. 154), zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. W skład Komitetu wchodzą przedstawiciele ministrów wymienionych w art. 7a ustawy oraz przedstawiciel Prezesa Narodowego Banku Polskiego. 2. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel Ministra Finansów. 3. Komitet wybiera ze swego grona wiceprzewodniczącego. 4. Komitet działa na posiedzeniach. 5. Posiedzenia Komitetu zwołuje i prowadzi Przewodniczący lub wiceprzewodniczący Komitetu. 6. Zawiadomienia o terminie, miejscu i porządku obrad Komitetu powinny być przekazane członkom Komitetu nie później niż na 7 dni roboczych przed wyznaczonym terminem posiedzenia. § 3. 1. Komitet podejmuje decyzje, w formie uchwał, większością głosów obecnych na posiedzeniu członków Komitetu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz § 11 ust. 2. 2. Do ważności uchwał Komitetu jest wymagane zawiadomienie o posiedzeniu wszystkich członków Komitetu oraz obecność na posiedzeniu co najmniej 4 członków Komitetu, w tym Przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego. 3. Członkowie Komitetu podejmują uchwały jednogłośnie w wypadkach opiniowania wniosków o ubezpieczenie kontraktów eksportowych w ramach limitu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy, oraz w wypadkach opiniowania wniosków dotyczących udzielenia gwarancji ubezpieczeniowych. 4. Jeżeli Komitet nie osiągnie jednomyślności w wypadku, o którym mowa w ust. 3, rozpatrzenie danego wniosku zostaje przesunięte na kolejne posiedzenie Komitetu, które powinno zostać zwołane w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty ostatniego posiedzenia. W wypadku ponownego braku jednomyślności uchwała może zostać podjęta większością 3/4 głosów obecnych na posiedzeniu członków Komitetu. § 4. 1. Komitet uchwala szczegółowe zasady: 1) działalności Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna, zwanej dalej "Korporacją", w zakresie gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych, obejmujące w szczególności: a) rodzaje kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem od ryzyka niehandlowego, b) rodzaje kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem od ryzyka handlowego, c) wytyczne w zakresie ustalania wysokości stawek ubezpieczeniowych, 2) udzielania gwarancji ubezpieczeniowych. 2. Projekty uchwał w sprawach, o których mowa w ust. 1, wnosi Przewodniczący Komitetu z własnej inicjatywy lub na wniosek Korporacji. § 5. 1. Komitet rozpatruje przedstawione przez zarząd Korporacji, wnioski o ubezpieczenie i wnioski o udzielanie gwarancji ubezpieczeniowych. 2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, wraz ze stanowiskiem Zarządu, są przekazywane przez Korporację do Sekretariatu Komitetu nie później niż na 7 dni roboczych przed posiedzeniem Komitetu. 3. Materiały, o których mowa w ust. 2, Sekretariat niezwłocznie przesyła członkom Komitetu. § 6. 1. Komitet podejmuje uchwałę w sprawie określenia uprawnień Korporacji w zakresie samodzielnego podejmowania decyzji dotyczących zawierania umów ubezpieczenia kontraktów eksportowych. 2. Komitet podejmuje uchwałę w sprawie klasyfikacji krajów w zależności od stopnia ryzyka. § 7. 1. Z posiedzeń Komitetu są sporządzane protokoły, które, po uzgodnieniu, są podpisywane przez członków Komitetu. 2. Podjęte przez Komitet uchwały w sprawach, o których mowa w § 1, po podpisaniu przez członków Komitetu, są przekazywane przez Sekretariat Komitetu Zarządowi Korporacji. § 8. Komitet jest obowiązany do niezwłocznego rozpatrywania pisemnych informacji Zarządu o możliwych zagrożeniach stratą, wynikających z gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych i udzielonych gwarancji ubezpieczeniowych. § 9. 1. Komitet może zlecać ekspertom lub zespołom roboczym przygotowanie opracowań dla Komitetu. 2. Komitet może zapraszać na swoje posiedzenia inne osoby nie wchodzące w skład Komitetu, w tym członków Zarządu Korporacji. § 10. Komitet zatwierdza roczne sprawozdanie z działalności Korporacji, obejmujące informacje zawarte w art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy, które Zarząd Korporacji przedstawia Komitetowi w terminie do dnia 20 kwietnia każdego roku. § 11. 1. Komitet rozpatruje, do dnia 30 kwietnia każdego roku, roczne sprawozdanie ze swojej działalności. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, jest przyjmowane większością 3/4 głosów wszystkich członków Komitetu. § 12. Czynności określone w § 2 ust. 6 oraz obsługę organizacyjno-techniczną wykonuje Sekretariat Komitetu. § 13. Koszty działalności Komitetu ponosi Ministerstwo Finansów. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. (Dz. U. Nr 69, poz. 441) Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1-3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego (Dz. U. Nr 115, poz. 548 i Nr 154, poz. 748) w załączniku nr 2 w częściach VI-VIII wyrazy "do dnia 30 czerwca 1997 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia 1997 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Zagranicznych. (Dz. U. Nr 69, poz. 442) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Spraw Zagranicznych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1997 r. (poz. 442) STATUT MINISTERSTWA SPRAW ZAGRANICZNYCH § 1. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Spraw Zagranicznych, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa, do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister może tworzyć rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Sekretariat Ministra, 3) Biuro Dyrektora Generalnego, 4) Departament Prawno-Traktatowy, 5) Departament Europa - Zachód, 6) Departament Europa - Wschód, 7) Departament Ameryki Północnej i Południowej, 8) Departament Afryki, Azji, Australii i Oceanii, 9) Departament Polityki Bezpieczeństwa, 10) Departament Integracji Europejskiej, 11) Departament Stosunków Ekonomicznych, 12) Departament Systemu Narodów Zjednoczonych, 13) Departament Studiów i Planowania, 14) Departament Konsularny i Wychodźstwa, 15) Departament Promocji i Informacji, 16) Departament Personalny, 17) Protokół Dyplomatyczny, 18) Biuro Informatyki i Łączności, 19) Biuro Budżetu i Finansów, 20) Biuro Spraw Obronnych, 21) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków, 22) Archiwum. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek dyrektora generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. 1. Ministrowi podlegają przedstawicielstwa dyplomatyczne, misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i instytuty polskie. 2. Minister sprawuje nadzór i koordynuje, za pośrednictwem kierowników przedstawicielstw dyplomatycznych, działalność innych niż wymienione w ust. 1 polskich placówek za granicą oraz przedstawicieli urzędów i instytucji delegowanych z kraju, z poszanowaniem konstytucyjnych i ustawowych kompetencji tych urzędów i instytucji. § 6. Minister nadzoruje, w zakresie określonym w odrębnych przepisach: 1) Polski Instytut Spraw Międzynarodowych w Warszawie, 2) Instytut Zachodni - Instytut Naukowo-Badawczy im. Zygmunta Wojciechowskiego w Poznaniu. § 7. 1. Przy Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze "Zarząd Obsługi". 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje dyrektor generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez dyrektora generalnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne. (Dz. U. Nr 70, poz. 443) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. W Sądzie Apelacyjnym w Warszawie tworzy się Wydział do Spraw Lustracji - Sąd Lustracyjny, zwany dalej "Sądem Lustracyjnym". 2. Do właściwości Sądu Lustracyjnego należy orzekanie o zgodności z prawdą oświadczeń dotyczących pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa wymienionych w ustawie lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 10 maja 1990 r. Art. 2. 1. Organami bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy są: 1) Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, 2) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, 3) Komitet do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego, 4) jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1-3, 5) instytucje centralne Służby Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz podległe im jednostki terenowe w wojewódzkich, powiatowych i równorzędnych komendach Milicji Obywatelskiej oraz w wojewódzkich, rejonowych i równorzędnych urzędach spraw wewnętrznych, 6) Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza, 7) Zarząd Główny Służby Wewnętrznej jednostek wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz podległe mu komórki, 8) Informacja Wojskowa, 9) Wojskowa Służba Wewnętrzna, 10) Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, 11) inne służby Sił Zbrojnych prowadzące działania operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze, w tym w rodzajach broni oraz w okręgach wojskowych. 2. Do organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy należą także organy i instytucje cywilne i wojskowe państw obcych o zadaniach podobnych do zadań organów, o których mowa w ust. 1. 3. Jednostkami Służby Bezpieczeństwa w rozumieniu ustawy, są te jednostki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które z mocy prawa podlegały rozwiązaniu w chwili zorganizowania Urzędu Ochrony Państwa, oraz te jednostki, które były ich poprzedniczkami. Art. 3. 1. Osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu ustawy są: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, poseł, senator oraz osoba powołana, wybrana lub mianowana na określone w innych ustawach kierownicze stanowisko państwowe, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm, Prezydium Sejmu, Senat, Sejm i Senat lub Prezesa Rady Ministrów, a także Szef Służby Cywilnej, dyrektor generalny w ministerstwie, urzędzie centralnym lub urzędzie wojewódzkim oraz sędzia i prokurator. 2. Osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu ustawy są również: członkowie rad nadzorczych, członkowie zarządów, dyrektorzy programów oraz dyrektorzy ośrodków regionalnych i agencji "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" i "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", dyrektor generalny Polskiej Agencji Prasowej, dyrektorzy biur, redaktorzy naczelni oraz kierownicy oddziałów regionalnych Polskiej Agencji Prasowej, prezes Polskiej Agencji Informacyjnej, wiceprezesi, członkowie zarządu oraz dyrektorzy - redaktorzy naczelni Polskiej Agencji Informacyjnej. Art. 4. 1. Współpracą w rozumieniu ustawy jest świadoma i tajna współpraca z ogniwami operacyjnymi lub śledczymi organów bezpieczeństwa państwa w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji. 2. Współpracą w rozumieniu niniejszej ustawy nie jest działanie, którego obowiązek wynikał z ustawy obowiązującej w czasie tego działania. Art. 5. Za dowód pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa może być uznany akt nominacji, umowa o pracę lub inny wiarygodny dokument, także stwierdzający pobieranie emerytury lub renty z tytułu takiego zatrudnienia. Rozdział 2 Oświadczenia Art. 6. 1. Obowiązek złożenia oświadczenia, dotyczącego pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 10 maja 1990 r., zwanego dalej "oświadczeniem", mają osoby, o których mowa w art. 7. 2. Oświadczenia osób, o których mowa w art. 7, składane są w chwili wyrażenia zgody na kandydowanie lub zgody na objęcie funkcji. Art. 7. 1. Oświadczenia składają: 1) kandydat na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - Państwowej Komisji Wyborczej, 2) kandydat na posła lub senatora - Państwowej Komisji Wyborczej za pośrednictwem okręgowej komisji wyborczej, 3) osoba desygnowana na stanowisko Prezesa Rady Ministrów - Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, 4) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje lub mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Rady Ministrów - powołującemu lub mianującemu, 5) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje, wybiera lub mianuje Sejm, Prezydium Sejmu lub Sejm i Senat - Marszałkowi Sejmu, 6) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje lub mianuje Senat - Marszałkowi Senatu, 7) kandydat na stanowisko Szefa Służby Cywilnej lub dyrektora generalnego w ministerstwie, urzędzie centralnym lub urzędzie wojewódzkim - Prezesowi Rady Ministrów, 8) członek Trybunału Konstytucyjnego lub sędzia Trybunału Stanu - Marszałkowi Sejmu, 9) osoba ubiegająca się o nominację sędziowską - Ministrowi Sprawiedliwości, 10) osoba obiegająca się o nominację prokuratorską - Prokuratorowi Generalnemu, 11) kandydaci na stanowiska w "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" oraz w "Polskim Radiu - Spółka Akcyjna" - Przewodniczącemu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, 12) kandydaci na stanowiska w Polskiej Agencji Prasowej i Polskiej Agencji Informacyjnej - Prezesowi Rady Ministrów. 2. Oświadczeń nie składają osoby, które urodziły się po dniu 10 maja 1972 r. 3. Tryb składania oświadczeń przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, określają przepisy odpowiednich ordynacji wyborczych. 4. Organy, którym składane są oświadczenia, zwracają się niezwłocznie, z zastrzeżeniem ust. 5, do Sądu Lustracyjnego o stwierdzenie zgodności oświadczeń z prawdą. 5. O stwierdzenie zgodności z prawdą oświadczenia kandydata na posła lub senatora występuje się jedynie w przypadku, gdy zostanie on wybrany. Art. 8. Oświadczenie, o którym mowa w art. 6, może złożyć do Sądu Lustracyjnego również osoba, która przed dniem wejścia w życie ustawy pełniła funkcję publiczną, a która została publicznie pomówiona o fakt pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy a nimi w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 10 maja 1990 r. Art. 9. Osoby składające oświadczenie, w zakresie jego treści, są zwolnione z mocy prawa z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej i służbowej. Art. 10. Wzór oświadczenia stanowi załącznik do ustawy. Art. 11. 1. Treść oświadczenia osoby, o której mowa w art. 7 lub art. 8, o fakcie jej pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy a nimi, w części A określonej wzorem stanowiącym załącznik do ustawy, podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" organ, któremu oświadczenie zostało złożone, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Treść oświadczenia kandydata ma Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, posła lub senatora o fakcie ich pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, w części A określonej wzorem stanowiącym załącznik do ustawy, podaje się do publicznej wiadomości w obwieszczeniu wyborczym. Rozdział 3 Organizacja Sądu Lustracyjnego Art. 12. 1. Sąd Lustracyjny składa się z 21 sędziów sądów apelacyjnych i wojewódzkich oddelegowanych na okres 4 lat przez Ministra Sprawiedliwości. 2. Delegowanym, o którym mowa w ust. 1, może być sędzia wskazany przez Krajową Radę Sądownictwa spośród sędziów wybranych przez zgromadzenia ogólne sądów apelacyjnych i wojewódzkich. Art. 13. 1. Przewodniczącym Sądu Lustracyjnego jest sędzia wchodzący w jego skład, będący sędzią sądu apelacyjnego. 2. Kandydata na przewodniczącego Sądu Lustracyjnego przedstawia prezesowi Sądu Apelacyjnego w Warszawie Sąd Lustracyjny. Kandydat wybierany jest większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby sędziów Sądu Lustracyjnego. Przedstawionego kandydata powołuje na stanowisko prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie. 3. Jeżeli kandydat, o którym mowa w ust. 2, nie został powołany przez prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, przedstawia on Sądowi Lustracyjnemu swojego kandydata. 4. Kandydat przedstawiony przez prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie zostaje wybrany na przewodniczącego Sądu Lustracyjnego w głosowaniu, większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby sędziów Sądu Lustracyjnego. 5. Jeżeli kandydat, o którym mowa w ust. 4, nie zostanie wybrany w trybie przewidzianym w tym przepisie, Sąd Lustracyjny wybiera przewodniczącego większością głosów ustawowej liczby sędziów. 6. W razie niewybrania przewodniczącego Sądu Lustracyjnego w trybie ust. 5, przewodniczącego powołuje prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Art. 14. 1. Odwołanie przewodniczącego Sądu Lustracyjnego może nastąpić bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej 2/3 ustawowego składu Sądu Lustracyjnego, na wniosek co najmniej 1/3 takiego składu albo na wniosek prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie. 2. Delegowanie do Sądu Lustracyjnego wygasa wskutek: 1) odwołania sędziego w trybie przewidzianym w innych ustawach, 2) długotrwałej choroby uniemożliwiającej orzekanie, 3) prośby sędziego popartej przez prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, a uwzględnionej przez Ministra Sprawiedliwości, 4) śmierci sędziego. Art. 15. W sekretariacie Sądu Lustracyjnego są zatrudnione wyłącznie osoby, które zostały dopuszczone do tajemnicy państwowej, w rozumieniu przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Art. 16. W zakresie nie uregulowanym ustawą do organizacji Sądu Lustracyjnego stosuje się odpowiednio przepisy o ustroju sądów powszechnych. Art. 17. 1. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego powołuje Rzecznika Interesu Publicznego oraz jego dwóch zastępców, którym w postępowaniu przed Sądem Lustracyjnym przysługują prawa strony. Są oni powoływani, na okres 4 lat, spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą, posiadających kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego i nie zatrudnionych w organach administracji państwowej. 2. Do Rzecznika Interesu Publicznego oraz jego zastępców stosuje się przepisy art. 42 ust. 2 i 3. 3. Dla obsługi administracyjno-biurowej tworzy się Biuro Rzecznika Interesu Publicznego. 4. Rzecznik Interesu Publicznego, jego zastępcy i upoważnieni pracownicy jego Biura mają pełny i swobodny dostęp do materiałów archiwalnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministerstwa Obrony Narodowej wytworzonych do dnia 10 maja 1990 r. Rozdział 4 Postępowanie przed Sądem Lustracyjnym Art. 18. 1. Postępowanie przed Sądem Lustracyjnym, zwane dalej "postępowaniem lustracyjnym", toczy się z zachowaniem zasad tajności i ochrony danych osobowych. 2. Akta postępowania lustracyjnego mają klauzulę "Tajne specjalnego znaczenia". Art. 19. W postępowaniu lustracyjnym w zakresie nie uregulowanym przepisami niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 20. Do osoby poddanej postępowaniu lustracyjnemu, zwanej dalej "osobą lustrowaną", mają zastosowanie przepisy dotyczące oskarżonego w postępowaniu karnym. Osoba lustrowana może korzystać z pomocy jednego obrońcy będącego adwokatem. Art. 21. 1. Sąd Lustracyjny rozpoznaje sprawę w pierwszej instancji w składzie 3 sędziów z udziałem protokolanta. 2. Jeżeli zachodzi konieczność przesłuchania osoby lustrowanej, świadków albo biegłych, Sąd Lustracyjny wyznacza rozprawę. Rozprawa odbywa się z wyłączeniem jawności. 3. Postępowanie kończy się wydaniem orzeczenia na piśmie. Orzeczenie zawiera oznaczenie sądu, jego skład, datę wydania orzeczenia, miejsce rozpoznania sprawy, dane określające tożsamość osoby lustrowanej oraz treść rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem. Art. 22. W przypadku gdy w trakcie postępowania lustracyjnego zostanie stwierdzone, iż osoba lustrowana, podejmując współpracę z organami bezpieczeństwa państwa, działała pod przymusem w obawie utraty życia lub zdrowia przez nią lub osoby dla niej najbliższe w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, fakt ten podawany jest w orzeczeniu Sądu Lustracyjnego. Art. 23. 1. Orzeczenie Sądu Lustracyjnego wraz w uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie lustrowanej. 2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania orzeczenia osobie lustrowanej przysługuje prawo złożenia odwołania, w którym może ona również złożyć wnioski dowodowe. Art. 24. 1. Sąd Lustracyjny rozpoznaje odwołanie w składzie 5 sędziów, z wyłączeniem tych sędziów, którzy uczestniczyli w postępowaniu w pierwszej instancji. Przewodniczącym składu jest sędzia sądu apelacyjnego. 2. Odwołanie rozpoznaje się na rozprawie. 3. Rozprawę wyznacza się na dzień przypadający w ciągu 7 dni od dnia otrzymania odwołania. 4. Orzeczenie Sądu Lustracyjnego wydane w drugiej instancji jest prawomocne. 5. Od orzeczenia Sądu Lustracyjnego wydanego w drugiej instancji przysługuje kasacja. Art. 25. Sąd Lustracyjny umarza postępowanie, gdy brak jest dokumentów dotyczących osoby lustrowanej. Art. 26. W stosunku do osoby kandydującej na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Sąd Lustracyjny wydaje orzeczenie w pierwszej instancji najpóźniej w terminie do 21 dnia przed dniem wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a w drugiej instancji najpóźniej w terminie do 3 dnia przed dniem tych wyborów. Art. 27. 1. Do wznowienia postępowania lustracyjnego, w zakresie nie uregulowanym przepisami niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 2. Postępowanie lustracyjne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: 1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, które zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że przestępstwo to mogło mieć wpływ na treść orzeczenia, 2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, że: a) osoba lustrowana w oświadczeniu podała prawdę, a została błędnie uznana za oświadczającą nieprawdę, b) osoba lustrowana w oświadczeniu podała nieprawdę, a została błędnie uznana za oświadczającą prawdę. 3. Postępowanie lustracyjne może być wznowione z urzędu lub na wniosek osoby, w sprawie której wydano prawomocne orzeczenie, albo na wniosek prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie. 4. W razie śmierci osoby, w sprawie której wydano prawomocne orzeczenie, wniosek o wznowienie postępowania lustracyjnego na jej korzyść może także złożyć jej krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek. Art. 28. Prawomocne orzeczenie Sądu Lustracyjnego, stwierdzające niezgodność z prawdą oświadczenia osoby lustrowanej, podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 29. Rezygnacja osoby lustrowanej z pełnienia funkcji publicznej lub kandydowania na taką funkcję albo odwołanie jej z takiej funkcji powoduje umorzenie postępowania lustracyjnego. Art. 30. Prawomocne orzeczenie Sądu Lustracyjnego, stwierdzające fakt złożenia przez osobę lustrowaną fałszywego oświadczenia, jest równoznaczne z utratą kwalifikacji moralnych niezbędnych do zajmowania funkcji publicznych określanych w odpowiednich ustawach jako: nieskazitelność charakteru, nieposzlakowana opinia, nienaganna opinia, dobra opinia obywatelska bądź przestrzeganie podstawowych zasad moralnych. Po upływie 10 lat od dnia uprawomocnienia, orzeczenie Sądu Lustracyjnego uznaje się za niebyłe. Art. 31. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Minister Obrony Narodowej i Szef Urzędu Ochrony Państwa udzielą Sądowi Lustracyjnemu pomocy niezbędnej dla realizacji jego zadań. W szczególności obowiązani są na żądanie tego sądu udostępnić mu wszelkie, łącznie z zawierającymi tajemnicę państwową, materiały operacyjne i archiwalne, a także inne dokumenty niezbędne do przeprowadzenia dowodów w postępowaniu lustracyjnym. 2. Na żądanie Sądu Lustracyjnego organy wymienione w ust. 1 zwolnią z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej podległych im funkcjonariuszy, żołnierzy, pracowników oraz inne osoby obowiązane do jej zachowania, umożliwiając przesłuchanie ich w charakterze świadków lub biegłych. 3. Instytucje i organy państwowe obowiązane są na żądanie Sądu Lustracyjnego udzielić mu niezbędnej pomocy w postępowaniu lustracyjnym. Jeżeli instytucje i organy państwowe dysponują materiałami, które według ich oceny mogą mieć istotne znaczenie dowodowe w postępowaniu lustracyjnym, mają obowiązek materiały te niezwłocznie dostarczyć Sądowi Lustracyjnemu. 4. Inni niż wymienieni w ust. 1 i 3 dysponenci dokumentów bądź informacji przydatnych w ustalaniu prawdy w postępowaniu lustracyjnym obowiązani są do powiadomienia Sądu Lustracyjnego o fakcie ich posiadania. Art. 32. Przewodniczący Sądu Lustracyjnego uzgadnia z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministrem Obrony Narodowej oraz z Szefem Urzędu Ochrony Państwa szczegółowy tryb udostępniania dokumentów, o których mowa w art. 31 ust. 1. Art. 33. 1. W razie potrzeby Sąd Lustracyjny ma prawo, także z udziałem biegłych, wstępu do tych pomieszczeń organów wymienionych w art. 31, w których dokumenty niezbędne do przeprowadzenia postępowania lustracyjnego są przechowywane bądź archiwizowane. 2. Biegłych powołanych przez Sąd Lustracyjny dopuszcza się do tajemnicy państwowej, w rozumieniu przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Art. 34. 1. Nie ponosi odpowiedzialności karnej, kto posiadając bezprawnie stanowiący tajemnicę państwową dokument lub jakikolwiek inny materiał zawierający informację o czyjejkolwiek pracy lub służbie w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, przekaże je Sądowi Lustracyjnemu w terminie do 90 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Kto po terminie określonym w ust. 1 posiada lub rozpowszechnia dokumenty lub materiały, o których mowa w tym przepisie, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. Kto, powołując się na posiadanie dokumentów lub materiałów, o których mowa w ust. 1, albo na znajomość ich treści, w publikacji lub w inny sposób publicznie pomawia inną osobę o fakt pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 oraz karze grzywny od 50.000 złotych do 250.000 złotych. 4. Kto powołuje się na swoją wiedzę co do innej osoby pełniącej funkcję publiczną o jej pracy lub służbie w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, w celu zmuszenia tej osoby do określonego zachowania się, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 oraz karze grzywny od 10.000 złotych do 250.000 złotych. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 35. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11b: a) w ust. 2 w zdaniu drugim kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem dokumentów i materiałów niezbędnych Sądowi Lustracyjnemu w postępowaniu lustracyjnym.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Szef Urzędu Ochrony Państwa na żądanie Sądu Lustracyjnego przekazuje wszelkie posiadane dokumenty i materiały niezbędne w postępowaniu lustracyjnym, dotyczące osób objętych tym postępowaniem,"; 2) w art. 12 w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "lub przeprowadzenia postępowania lustracyjnego."; 3) w art. 13 w ust. 1 w zdaniu pierwszym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 13a."; 4) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Urząd Ochrony Państwa nie może przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy osób, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443)." Art. 36. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r. Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 41 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do zgłoszenia należy również dołączyć oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443)."; 2) w art. 43 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Na liście zamieszcza się również treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443), w części określonej w art. 11 ust. 2 tejże ustawy."; 3) w art. 44 wyrazy "lub utracili prawo wybieralności" zastępuje się wyrazami "utracili prawo wybieralności lub złożyli niezgodne z prawdą oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 4". Art. 37. W ustawie z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224) w art. 19 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem, a po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443)." Art. 38. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 i z 1997 r. Nr 47, poz. 297) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 81 w ust. 5 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443)."; 2) w art. 86 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy "w tym treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443), w części określonej w art. 11 ust. 2 tajże ustawy."; 3) w art. 93 w ust. 1 po wyrazach "z każdej listy" dodaje się wyrazy "w szczególności treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443), w części określonej w art. 11 ust. 2 tajże ustawy"; 4) w art. 131 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem, a po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 81 ust. 5 pkt 4." Art. 39. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) w art. 9 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem dokumentów i materiałów niezbędnych Sądowi Lustracyjnemu w postępowaniu lustracyjnym." Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 40. 1. Obowiązek złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 6, mają również osoby pełniące w dniu wejścia w życie ustawy funkcje publiczne; przepis art. 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, składa oświadczenie do Sądu Lustracyjnego w terminie 7 dni od dnia jego pierwszego posiedzenia, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 2. 3. Treść oświadczenia osoby, o której mowa w ust. 1, o fakcie jej pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, w części A określonej wzorem stanowiącym załącznik do ustawy, podaje do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" Sąd Lustracyjny. 4. Postępowanie lustracyjne w stosunku do osoby, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się na zasadach i w trybie przewidzianym w niniejszej ustawie, z zastrzeżeniem art. 42. Art. 41. Zgromadzenia ogólne sędziów sądów, o których mowa w art. 12 ust. 2, odbywają się najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 42. 1. Pierwsze posiedzenie Sądu Lustracyjnego odbywa się najpóźniej w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Sędzia Sądu Lustracyjnego składa oświadczenie, o którym mowa w art. 6, na pierwszym posiedzeniu Sądu Lustracyjnego. 3. Na pierwszym posiedzeniu Sąd Lustracyjny w pełnym składzie 21 sędziów przeprowadza, w trybie przewidzianym niniejszą ustawą, postępowanie lustracyjne dotyczące swoich sędziów. Sędzia, którego postępowanie dotyczy, nie bierze udziału w tym postępowaniu. Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. (poz. 443) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przywozu z zagranicy paliw mineralnych, olejów mineralnych i produktów ich destylacji, napojów alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych. (Dz. U. Nr 70, poz. 445) Na podstawie art. 20 ust. 3a ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348 i Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Podmioty składające wniosek o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przywozu z zagranicy paliw mineralnych, olejów mineralnych i produktów ich destylacji, napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 155, poz. 769), obowiązane są dołączyć do wniosku następujące dokumenty i informacje: 1) dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej, wraz z jej zakresem przedmiotowym, odpis z właściwego rejestru - od osób prawnych, zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej - od osób nie będących osobami prawnymi, wraz z zaznaczeniem osób upoważnionych do reprezentowania podmiotu, 2) udokumentowane informacje o wielkości posiadanego kapitału (zakładowego, akcyjnego, udziałowego), a w przypadku osób fizycznych - o posiadanych nieruchomościach i środkach finansowych (w tym udziały w spółkach), 3) w przypadku spółek prawa handlowego: a) kopię umowy (statutu) spółki, b) listę wspólników posiadających co najmniej 10% udziałów (akcji), c) wykaz członków zarządu i rady nadzorczej z podaniem ich adresów zamieszkania, d) oświadczenia osób wymienionych w lit. b) i c) o członkostwie w organach innych spółek oraz o posiadanych udziałach (akcjach) w tych spółkach, 4) zaświadczenie o nadaniu przez urząd skarbowy numeru identyfikacji podatkowej NIP, 5) kopię zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym (REGON), wydanego przez właściwy urząd statystyczny, 6) kopię bilansu z ostatnich dwóch lat kalendarzowych, w przypadku podmiotów nie zobowiązanych do sporządzania bilansu - rachunek wyników działalności gospodarczej za ostatnie dwa lata kalendarzowe, a jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą przez okres krótszy niż dwa lata - za cały okres działalności, 7) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest rachunek bieżący wnioskodawcy, określające wielkość posiadanych środków finansowych oraz zdolność płatniczą i kredytową podmiotu, 8) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, stwierdzające, iż podmiot nie zalega z wpłatami należności budżetowych, 9) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych potwierdzające, iż podmiot nie zalega z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne, 10) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami należności celnych i podatków pobieranych przez urzędy celne, 11) w przypadku ubiegania się o koncesję na przywóz paliw płynnych - oświadczenie podmiotu o posiadanych warunkach magazynowania paliw o pojemności co najmniej 1000 m3 (z określeniem rodzaju i wielkości zbiorników), wraz z dokumentem stwierdzającym tytuł prawny do nieruchomości przeznaczonej na cele ich magazynowania (prawo własności, najmu, dzierżawy, użytkowania), 12) w przypadku ubiegania się o koncesję na przywóz olejów ropy naftowej surowej - oświadczenie o zdolnościach przerobu ropy naftowej wraz z dokumentem stwierdzającym posiadanie własnych instalacji rafineryjnych; w przypadku nieposiadania takich instalacji, wnioskodawca przedkłada umowę z polską rafinerią, potwierdzającą, że rafineria upoważnia podmiot do zakupu na potrzeby rafinerii wskazanych ilości i gatunków ropy naftowej, wraz z określeniem warunków dostaw, 13) w przypadku ubiegania się o koncesję na przywóz napojów alkoholowych - kopię zezwolenia wydanego przez Ministra Gospodarki na obrót hurtowy wyrobami spirytusowymi w kraju, wraz z decyzją określającą dopuszczalną w danym roku wielkość sprzedaży hurtowej tych wyrobów, a w przypadku ubiegania się o koncesję na przywóz preparatów alkoholowych lub alkoholi do rozlewu - dodatkowo kopię koncesji wydanej przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wyrób i rozlew wódek, 14) w przypadku ubiegania się o koncesję na przywóz gazu ziemnego, podmiot obowiązany jest przedłożyć dokument potwierdzający tytuł własności sieci przesyłowej i dystrybucyjnej gazu lub odpowiednią umowę o przesył i dystrybucję gazu z dysponentem takiej sieci. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 31 grudnia 1992 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przywozu z zagranicy paliw płynnych, alkoholu skażonego, niektórych napojów alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 2, poz. 7). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk. (Dz. U. Nr 70, poz. 446) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wymagania w zakresie wykształcenia ogólnego, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etaty stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk w Państwowej Straży Pożarnej określa taryfikator kwalifikacyjny, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. 2. Do wymaganego stażu służby dla określonego stanowiska nie wlicza się służby kandydackiej. § 2. 1. Warunkiem uzyskania kwalifikacji zawodowych oficera, aspiranta i podoficera jest ukończenie odpowiedniej szkoły Państwowej Straży Pożarnej. 2. Przeszkolenie zawodowe, o którym mowa w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), uzyskuje osoba posiadająca wyższe wykształcenie i ukończony kurs oficerski. 3. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej uzyskują kwalifikacje specjalistyczne po ukończeniu szkolenia specjalistycznego. § 3. 1. Warunek, o którym mowa w § 2 ust. 1, uważa się za spełniony przez: 1) oficera, jeżeli: a) ukończył Szkołę Główną Służby Pożarniczej lub Wyższą Oficerską Szkołę Pożarniczą albo b) ma wyższe wykształcenie i ukończył Szkołę Oficerów Pożarnictwa, albo c) ma wyższe wykształcenie i ukończył Szkołę Chorążych Pożarnictwa lub Szkołę Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej, albo d) ma wyższe wykształcenie i ukończył Centralną Szkołę Państwowej Straży Pożarnej na poziomie aspiranckim, albo e) ma średnie wykształcenie i ukończył Szkołę Oficerów Pożarnictwa. 2) aspiranta, jeżeli: a) ukończył Szkołę Chorążych Pożarnictwa lub Szkołę Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej albo b) ukończył Centralną Szkołę Państwowej Straży Pożarnej na poziomie aspiranckim, albo c) ma wyższe wykształcenie i ukończył kurs podoficerski, 3) podoficera, jeżeli ma wykształcenie średnie lub zasadnicze zawodowe i ukończył: a) szkołę podoficerską Państwowej Straży Pożarnej, albo b) kwalifikacyjny lub uzupełniający kurs podoficerski Państwowej Straży Pożarnej. § 4. 1. Mianowanie (powołanie) strażaka na stanowisko, dla którego przewidziana jest grupa uposażenia "01" do "07", wymaga posiadania tytułu zawodowego magistra lub równorzędnego. Nie dotyczy to stanowisk, dla których dopuszcza się wykształcenie ogólne średnie i zawodowe aspiranckie. 2. Awansowanie strażaka na stopień służbowy następuje po spełnienie wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu. § 5. Zgodę na odstępstwo od wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu wyraża Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 6. Strażacy mianowani lub powołani na stanowiska służbowe przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zachowują te stanowiska nawet jeśli nie spełniają wymagań kwalifikacyjnych określonych w rozporządzeniu. § 7. Traci moc zarządzenie nr 3 Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakim powinien odpowiadać strażak na określonym stanowisku służbowym (Dz. Urz. KG PSP Nr 1-2, poz. 3, z 1994 r. Nr 1-2, poz. 4 oraz z 1996 r. Nr 1-2, poz. 2). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 1997 r. (poz. 446) TABELE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH NA OKREŚLONYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH ORAZ ETATY STOPNI SŁUŻBOWYCH STRAŻAKÓW DLA POSZCZEGÓLNYCH STANOWISK W PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ Tabela 1 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP) LpStanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant Główny PSP 9generał brygadier 2Zastępca Komendanta Głównego PSPwyższeoficerskie9nadbrygadier 3Dyrektor biurawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Dowódca centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 7Doradca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 8Zastępca dyrektora biurawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 9Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8*starszy brygadier 10Główny specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 11Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy brygadier 12Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie6brygadier 13Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 14Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 15Kierownik samodzielnej sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 16Dyżurny operacyjny krajuwyższeoficerskie6brygadier 17Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 18Zastępca dyżurnego operacyjnego krajuwyższeoficerskie6młodszy brygadier 19Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 20Pomocnik dyżurnego operacyjnego krajuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 21Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 22Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 23Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 24Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 25Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 26Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 27Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 28Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 29Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 30Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 31Stażystaśrednie--strażak Uwaga: * w tym 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości. Tabela 2 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 1Komendant wojewódzki kategorii Iwyższeoficerskie9nadbrygadier 2Komendant wojewódzki kategorii II i IIIwyższeoficerskie8starszy brygadier 3Zastępca komendanta wojewódzkiego kategorii Iwyższeoficerskie6starszy brygadier 4Zastępca komendanta wojewódzkiego kategorii II i IIIwyższeoficerskie6brygadier 5Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 6Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 7Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 8Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 9Kierownik samodzielnej sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 10Kierownik samodzielnej sekcjiśrednieaspiranckie8aspirant sztabowy 11Dyżurny operacyjnywyższeoficerskie4młodszy brygadier 12Dyżurny operacyjnyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 13Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 14Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 15Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 16Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 17Pomocnik dyżurnego operacyjnegośrednieaspiranckie3starszy aspirant 18Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 19Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 20Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 21Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 22Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 23Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 24Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 25Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 26Stażystaśrednie--strażak Tabela 3 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 1Komendant rejonowy kategorii Iwyższeoficerskie6starszy brygadier 2Komendant rejonowy kategorii II i IIIwyższeoficerskie6brygadier 3Zastępca komendanta rejonowego kategorii Iwyższeoficerskie4brygadier 4Zastępca komendanta rejonowego kategorii II i IIIwyższeoficerskie4młodszy brygadier 5Zastępca komendanta rejonowego kategorii II i IIIśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 6Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 7Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy kapitan 8Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 9Kierownik samodzielnej sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 10Dyżurny operacyjnywyższeoficerskie4starszy kapitan 11Dyżurny operacyjnyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 12Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2kapitan 13Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1młodszy kapitan 14Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 15Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 16Pomocnik dyżurnego operacyjnegośrednieaspiranckie3starszy aspirant 17Pomocnik dyżurnego operacyjnegośredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 18Młodszy inspektorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 19Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 20Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 21Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 22Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 23Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 24Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 25Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 26Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 27Stażystaśrednie--strażak Tabela 4 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (JR-G) kategorii A i Bwyższeoficerskie4brygadier 2Dowódca JR-G kategorii C-Ewyższeoficerskie4młodszy brygadier 3Dowódca JR-G kategorii A-Eśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 4Zastępca dowódcy JR-G kategorii A i Bwyższeoficerskie3młodszy brygadier 5Zastępca dowódcy JR-G kategorii C-Ewyższeoficerskie3starszy kapitan 6Zastępca dowódcy JR-G kategorii A-Eśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 7Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 8Dowódca zmianywyższeoficerskie3starszy kapitan 9Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 10Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy kapitan 11Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan 12Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan 13Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant 14Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 15Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 16Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-starszy aspirant 17Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-starszy aspirant 18Specjalista ratownikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 19Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 20Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 21Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 22Starszy ratownik, Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 23Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 24Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 25Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 26Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 27Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 28Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 29Stażystazasadnicze--strażak Tabela 5 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 1Dyrektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 2Zastępca dyrektora ds. naukowo-badawczychwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca dyrektorawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier 5Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 6Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 7Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 8Kierownik pracowniwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 9Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 10Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 11Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 12Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 13Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan 14Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan 15Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 16Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 17Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie6starszy ogniomistrz 18Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 19Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 20Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 21Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 22Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 23Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 24Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 25Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 26Stażystaśrednie--strażak Tabela 6 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w w Szkole Głównej Służby Pożarniczej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendantwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe9nadbrygadier 2Zastępca komendanta ds. naukowo-dydaktycznychwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Szef katedrywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7brygadier 5Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier 6Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 7Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 8Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 9Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier 10Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6brygadier 11Kierownik studiumwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 12Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 13Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier 14Kierownik pracowniwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4brygadier 15Starszy wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe4brygadier 16Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 17Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 18Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 19Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 20Wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe2starszy kapitan 21Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan 22Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 23Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-kapitan 24Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6kapitan 25Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan 26Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 27Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan 28Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 29Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6kapitan 30Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan 31Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy 32Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 33Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 34Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 35Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 36Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 37Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 38Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-starszy aspirant 39Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 40Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 41Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 42Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 43Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 44Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 45Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 46Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 47Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 48Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 49Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 50Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 51Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 52Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 53Stażystaśrednie--strażak Tabela 7 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant Centralnej Szkoływyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe9nadbrygadier 2Komendant szkoły aspirantówwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7starszy brygadier 4Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 5Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 6Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 7Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6brygadier 8Starszy wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*4młodszy brygadier 9Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie4młodszy brygadier 10Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 11Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 12Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 13Wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2starszy kapitan 14Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 15Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy kapitan 16Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan 17Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 18Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan 19Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-kapitan 20Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 21Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 22Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan 23Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan 24Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy 25Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 26Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 27Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 28Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 29Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 30Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-starszy aspirant 31Specjalista ratownikśredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 32Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 33Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 34Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 35Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 36Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 37Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 38Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 39Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2starszy ogniomistrz 40Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 41Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 42Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 43Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 44Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 45Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 46Stażystaśrednie--strażak Uwaga: * wymagane przeszkolenie pedagogiczne. Tabela 8 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 3Komendant ośrodka szkoleniawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 4Zastępca komendanta ośrodka szkoleniawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*6brygadier 5Główny księgowy szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 6Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 7Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 8Starszy wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*5młodszy brygadier 9Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie5starszy kapitan 10Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier 11Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 12Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier 13Wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2starszy kapitan 14Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4starszy kapitan 15Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2kapitan 16Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan 17Dowódca zmianyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 18Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1młodszy kapitan 19Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 20Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 21Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan 22Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan 23Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant 24Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 25Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 26Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 27Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 28Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 29Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 30Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-aspirant 31Specjalista ratownikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 32Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 33Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 34Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie4starszy ogniomistrz 35Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 36Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 37Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 38Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 39Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 40Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 41Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 42Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 43Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 44Stażystaśrednie--strażak Uwaga: * wymagane przeszkolenie pedagogiczne. Tabela 9 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Wojskowej Ochronie Przeciwpożarowej Lp.Szczebel organizacyjny i stanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 1Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 2Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3brygadier II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 3Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 4Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 5Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 6Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier IV. Jednostki wojskowe 7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (inne niż A-E)wyższeoficerskie3młodszy brygadier 8Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (inne niż A-E)średnieaspiranckie6aspirant sztabowy 9Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej oraz Akcjom Katolickim Diecezji Kieleckiej i Toruńskiej. (Dz. U. Nr 70, poz. 447) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Archidiecezji Białostockiej" z siedzibą w Białymstoku, erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Białostockiego, 2) "Akcja Katolicka Diecezji Kieleckiej" z siedzibą w Kielcach, erygowana przez Biskupa Kieleckiego, 3) "Akcja Katolicka Diecezji Toruńskiej" z siedzibą w Toruniu, erygowana przez Biskupa Toruńskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Archidiecezji Poznańskiej. (Dz. U. Nr 70, poz. 448) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Archidiecezji Poznańskiej" z siedzibą w Poznaniu, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej. (Dz. U. Nr 71, poz. 449) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Tworzy się służbę administracji rządowej o nazwie Inspekcja Celna, powołaną do przeciwdziałania i zwalczania naruszeń prawa obowiązującego w dziedzinie obrotu towarowego z zagranicą i obrotu towarami pochodzącymi z zagranicy. 2. Do zadań Inspekcji Celnej należy: 1) rozpoznawanie, zapobieganie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń w zakresie obrotu towarowego z zagranicą, a w szczególności: a) nielegalnego obrotu z zagranicą środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, bronią i materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi oraz wprowadzania na polski obszar celny odpadów i szkodliwych substancji chemicznych, b) przestępstw związanych z obrotem z zagranicą towarami i technologiami objętymi kontrolą międzynarodową, naruszających prawa ochrony dóbr kultury narodowej i ochrony własności intelektualnej, c) wprowadzania na polski obszar celny i wyprowadzania z tego obszaru środków płatniczych pochodzących z przestępstw, 2) kontrola legalności pochodzenia towarów dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę albo mających inne przeznaczenie celne, w wypadkach gdy zostały zakończone procedury celne, 3) ujawnianie składników majątkowych podmiotów zobowiązanych do uiszczenia należności celnych lub podejrzanych o czyny zagrożone grzywnami i karami pieniężnymi, w celu zapewnienia skuteczności poboru tych należności oraz wykonania orzeczeń karnych, 4) w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek organu celnego, ochrona funkcjonariuszy celnych, miejsc odpraw celnych i obiektów administracji celnej, 5) organizowanie i realizowanie czynności operacyjno-rozpoznawczych w zakresie zadań określonych niniejszymi przepisami, 6) prowadzenie działalności analitycznej i prognostycznej w odniesieniu do negatywnych zjawisk związanych z obrotem towarowym z zagranicą oraz przedstawianie w tym zakresie informacji i analiz organom administracji rządowej, 7) współpraca i współdziałanie z innymi organami i instytucjami państwowymi oraz zagranicznymi, a także organizacjami międzynarodowymi w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań określonych niniejszą ustawą. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przewidzianych w odrębnych ustawach obowiązków i uprawnień innych organów państwowych w zakresie ochrony interesów i praw majątkowych Skarbu Państwa związanych z obrotem towarowym z zagranicą lub obrotem towarami pochodzącymi z zagranicy. Art. 2. 1. Zadania określone w art. 1 ust. 2 wykonują organy Inspekcji Celnej. 2. Czynności związane z realizacją zadań określonych w art. 1 ust. 2 wykonują funkcjonariusze Inspekcji Celnej, podejmując czynności operacyjno-rozpoznawcze i kontrolne oraz prowadząc postępowania przygotowawcze zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania karnego i ustawy karnej skarbowej. 3. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej, wykonując czynności, o których mowa w ust. 2, posługują się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi, a w przypadkach określonych odrębnymi przepisami wykonują te czynności w umundurowaniu i używają oznakowanych pojazdów służbowych. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory i zasady posługiwania się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi oraz wzory umundurowania i sposób oznakowania pojazdów służbowych, a także przypadki wykonywania przez funkcjonariuszy Inspekcji Celnej czynności służbowych w umundurowaniu i z użyciem oznakowanych pojazdów służbowych. Rozdział 2 Organizacja Inspekcji Celnej Art. 3. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach określonych w art. 1 ust. 1 jest Generalny Inspektor Celny podlegający Ministrowi Finansów. 2. Terenowymi organami Inspekcji Celnej są regionalni inspektorzy celni podlegający Generalnemu Inspektorowi Celnemu. Art. 4. 1. Generalnego Inspektora Celnego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Finansów, a zastępców Generalnego Inspektora Celnego - Minister Finansów na wniosek Generalnego Inspektora Celnego. 2. Regionalnych inspektorów celnych powołuje i odwołuje Minister Finansów na wniosek Generalnego Inspektora Celnego, a zastępców regionalnych inspektorów celnych - Generalny Inspektor Celny na wniosek regionalnego inspektora celnego. Art. 5. 1. Generalny Inspektor Celny realizuje zadania określone w ustawie przy pomocy podległego mu urzędu o nazwie Generalny Inspektorat Celny. 2. Regionalni inspektorzy celni realizują zadania przy pomocy podległych im urzędów, zwanych regionalnymi inspektoratami celnymi. Art. 6. 1. Organizację Generalnego Inspektoratu Celnego określa statut nadawany przez Ministra Finansów. 2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa siedziby i terytorialny zasięg działania regionalnych inspektoratów celnych. 3. Generalny Inspektor Celny ustala regulaminy organizacyjne Generalnego Inspektoratu Celnego oraz regionalnych inspektoratów celnych. 4. Do Inspekcji Celnej nie stosuje się przepisów o służbie cywilnej. Rozdział 3 Uprawnienia Inspekcji Celnej Art. 7. 1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej wykonujący czynności, o których mowa w art. 2 ust. 2, mają prawo do: 1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości, 2) zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń oraz bagażu i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i ustawy karnej skarbowej, 3) przeprowadzania kontroli w trybie i zakresie określonym w rozdziale 5 niniejszej ustawy, 4) zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia rewizji przewożonych towarów lub kontroli dokumentów przewozowych dotyczących tych towarów, w razie uzyskania informacji wskazujących na możliwość wprowadzenia tych towarów na polski obszar celny z naruszeniem przepisów prawa, 5) wchodzenia, na podstawie legitymacji służbowej i upoważnienia do przeprowadzenia kontroli określonego w art. 16, do lokali mieszkalnych, które zostały zgłoszone właściwym organom jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, 6) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w dziedzinie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa, 7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. 2. Jeżeli przy dokonywaniu czynności służbowych zaistniała konieczność zdjęcia nałożonych uprzednio zamknięć celnych, funkcjonariusze Inspekcji Celnej mają obowiązek ponownego umieszczenia zamknięć celnych i odnotowania tego faktu w treści odpowiedniego dokumentu. Art. 8. 1. W toku wykonywania czynności służbowych funkcjonariusze Inspekcji Celnej są obowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich. 2. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej są obowiązani do wykonywania czynności służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i podmiotów gospodarczych, których te czynności dotyczą. 3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki pozostające w dyspozycji organów i funkcjonariuszy Inspekcji Celnej okazały się bezcelowe lub nieskuteczne. 4. W razie uzasadnionej potrzeby należy zatrzymaną osobę niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. 5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być dokonywane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego. Art. 9. 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego. 2. Z czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 sporządza się protokół, a czynności wymienionej w art. 7 ust. 1 pkt 1 - notatkę służbową. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 4 i 5 oraz ust. 2. Art. 10. 1. Generalny Inspektor Celny ma prawo żądać od banków informacji o obrotach i stanach rachunków bankowych w związku z toczącą się sprawą karną lub karną skarbową: 1) przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną, 2) o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, która jest posiadaczem rachunku. 2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać oznaczenie posiadacza rachunku i okresu objętego informacją, a także imię i nazwisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej upoważnionego do odbioru informacji. Rozdział 4 Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej Art. 11. 1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej mogą stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób nie podporządkowujących się poleceniom wydanym na podstawie prawa. 2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte jedynie w zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na funkcjonariusza Inspekcji Celnej. 3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu bezpośredniego, jakie odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, i pod warunkiem, że w inny dostępny w tej sytuacji sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie wykonać czynności służbowych. Art. 12. 1. Uprawnia się funkcjonariuszy Inspekcji Celnej do stosowania następujących środków przymusu bezpośredniego: 1) siły fizycznej, 2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo rodzaje oraz warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, a także tryb wyposażania funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w te środki. Art. 13. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 12 ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz Inspekcji Celnej ma prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza Inspekcji Celnej lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu, 2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza Inspekcji Celnej albo innej osoby, 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej, 4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu w obiektach administracji celnej lub Inspekcji Celnej, 5) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-3. 2. Użycie broni palnej powinno nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia tej osoby życia ani narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej oraz tryb wyposażenia funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w broń palną. Rozdział 5 Czynności kontrolne Art. 14. Kontroli, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, podlegają: 1) osoby prawne, 2) jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, 3) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Art. 15. Kontrolę w zakresie i trybie określonym w niniejszej ustawie sprawują Generalny Inspektor Celny a także regionalni inspektorzy celni. Art. 16. 1. Rozpoczęcie kontroli przez funkcjonariusza Inspekcji Celnej następuje, z zastrzeżeniem art. 17, po okazaniu kontrolowanemu legitymacji służbowej i upoważnienia do kontroli. 2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wydawane jest przez Generalnego Inspektora Celnego lub regionalnych inspektorów celnych i określa: 1) imię i nazwisko funkcjonariusza prowadzącego kontrolę oraz imiona i nazwiska funkcjonariuszy wykonujących czynności kontrolne, a także numery ich legitymacji służbowych, 2) dane identyfikujące kontrolowanego, 3) termin ważności upoważnienia, 4) zakres kontroli. 3. W treści upoważnienia zawarta jest również informacja o prawach i obowiązkach kontrolowanego wynikających z tej ustawy. Art. 17. 1. Kontrola może być również wszczęta, po okazaniu legitymacji służbowej przez kontrolującego, jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne jej podjęcie. 2. Funkcjonariusz Inspekcji Celnej przed podjęciem czynności kontrolnych zobowiązany jest pouczyć kontrolowanego o prawach i obowiązkach wynikających z niniejszej ustawy. Pouczenie ma formę pisemną. 3. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest ważna, a podjęte czynności skuteczne pod warunkiem przedłożenia kontrolowanemu niezwłocznie, a najpóźniej następnego dnia po dniu jej rozpoczęcia, upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Art. 18. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego, osoby go zastępującej lub przez niego zatrudnionej, a w razie nieobecności tych osób - w obecności przywołanego świadka. Art. 19. 1. Funkcjonariusz Inspekcji Celnej ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami wynikającymi z ustawy oraz okazać upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, co kontrolowany potwierdza podpisem na upoważnieniu. 2. Kontrolowany ma prawo uczestniczyć w czynnościach kontrolnych. 3. Kontrolowany powinien być uprzedzony o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodów ze świadków, biegłych lub oględzin przed podjęciem tych czynności. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają natychmiastowe podjęcie czynności kontrolnych, a kontrolowany jest nieobecny. Art. 20. 1. Kontrolowany jest obowiązany umożliwić funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej dokonanie czynności kontrolnych, a w szczególności: 1) udostępnić obiekty, urządzenia i składniki majątkowe, których badanie wchodzi w zakres kontroli, 2) zapewnić wgląd w dokumentację i prowadzone ewidencje objęte zakresem kontroli, 3) sporządzić kopie dokumentów określonych przez kontrolującego, 4) zapewnić warunki do pracy, w tym, w miarę możliwości, samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów, 5) umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, jeżeli film, fotografia lub nagranie może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli, 6) udostępnić środki łączności, a w przypadku gdy kontrolowany jest podmiot gospodarczy - także inne konieczne środki techniczne, jakimi dysponuje, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych, 7) przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski dokumentacji finansowo-księgowej, sporządzonej w języku obcym, 8) przeprowadzić na żądanie i w niezbędnym zakresie, określonym przez kontrolującego, inwentaryzację towarów będących przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą i towarów pochodzących z zagranicy. 2. Czynności określone w ust. 1 kontrolowany jest obowiązany wykonać nieodpłatnie. 3. W sprawach objętych zakresem kontroli kontrolowany ma obowiązek udzielania wyjaśnień kontrolującym oraz bezzwłocznie dostarczać żądane przez kontrolujących dokumenty. 4. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej upoważnieni do kontroli są uprawnieni do wstępu oraz poruszania się po terenie jednostki kontrolowanej na podstawie legitymacji służbowej bez potrzeby uzyskiwania przepustki oraz nie podlegają rewizji osobistej, przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tej jednostki, podlegają natomiast przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym w kontrolowanej jednostce. Art. 21. 1. W toku kontroli kontrolujący mogą: 1) badać dokumenty, księgi i ewidencje objęte zakresem kontroli, 2) zabezpieczać zebrane dowody, 3) zarządzać inwentaryzację towarów będących przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą wraz z rozliczeniem jej wyników, 4) dokonywać oględzin, 5) legitymować osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli, 6) przesłuchiwać świadków, 7) zasięgać opinii biegłych, 8) przesłuchiwać kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione fakty istotne dla ustaleń kontroli. 2. W przypadku nie usprawiedliwionego niestawiennictwa kontrolowanego, świadka lub biegłego na wezwanie funkcjonariusza Inspekcji Celnej prowadzącego kontrolę, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 22. Kontrolujący w związku z prowadzoną kontrolą mają prawo, po okazaniu legitymacji służbowej, sprawdzenia prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahentów kontrolowanego. Sporządzony protokół tych czynności podpisują osoby w nich uczestniczące. Art. 23. 1. Czynności kontrolne mające znaczenie dla ustaleń kontroli dokumentowane są protokołami. 2. Protokoły sporządza się w szczególności z: 1) badania dokumentów, ksiąg i ewidencji, 2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych, 3) inwentaryzacji, 4) oględzin, 5) przesłuchania świadków. 3. Stan faktyczny może być utrwalony za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji. Z czynności tych sporządza się protokół. 4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa sposób zabezpieczenia, odtwarzania i wykorzystania dowodów utrwalonych za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji. Art. 24. 1. Po zakończeniu czynności kontrolnych funkcjonariusz Inspekcji Celnej prowadzący kontrolę sporządza protokół końcowy zawierający ustalenia, którego jeden egzemplarz, po podpisaniu przez osoby biorące udział w kontroli, otrzymuje kontrolowany. 2. Kontrolowany ma prawo w terminie 7 dni od dnia podpisania albo odmowy podpisania protokołu wnieść wyjaśnienie do treści zawartych w protokole ustaleń. Art. 25. 1. Wyniki kontroli w zależności od ustaleń wykorzystywane są do formułowania wniosków w zakresie: 1) wymiaru należności celnych, 2) wymiaru podatku. 2. Wnioski w zakresie należności celnych organy Inspekcji Celnej kierują do dyrektora urzędu celnego, a w zakresie należności podatkowych - do właściwego urzędu skarbowego. Art. 26. W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozdziale do kontroli stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Rozdział 6 Czynności operacyjno-rozpoznawcze Inspekcji Celnej Art. 27. 1. Czynności operacyjno-rozpoznawcze Inspekcji Celnej polegają na uzyskiwaniu, gromadzeniu, przetwarzaniu i sprawdzaniu w sposób jawny, poufny lub tajny informacji dotyczących działalności podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą albo obrotu krajowego towarami pochodzącymi z zagranicy, jeżeli zachodzi przypuszczenie naruszenia prawa lub innego rodzaju narażenia interesów i praw majątkowych Skarbu Państwa albo konieczność uzyskania rozpoznania w tym zakresie. 2. Generalny Inspektor Celny oraz regionalni inspektorzy celni są uprawnieni do korzystania z informacji gromadzonych przez organy celne i skarbowe, w tym również z danych w formie zapisu informatycznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, służbową lub skarbową. 3. Na żądanie Generalnego Inspektora Celnego lub regionalnego inspektora celnego wydawca i redaktor dziennika lub czasopisma są obowiązani do udzielania posiadanych informacji o nazwach i adresach podmiotów gospodarczych lub nazwiskach i adresach osób fizycznych zamieszczających płatne ogłoszenia i reklamy dotyczące obrotu towarowego z zagranicą lub obrotu krajowego towarami pochodzącymi z zagranicy. 4. Zabronione jest udzielanie informacji uzyskanych w wyniku czynności operacyjno-rozpoznawczych osobom i instytucjom innym niż sąd i prokurator lub organy uprawnione na mocy ustawy do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych albo wykorzystywanie tych informacji w celu innym niż ściganie przestępstw i wykroczeń lub przeprowadzenie kontroli w rozumieniu niniejszej ustawy. 5. Ograniczenia przewidziane w ust. 4 nie mają zastosowania w przypadku, gdy zatajenie informacji prowadziłoby do zagrożenia życia, zdrowia lub wolności człowieka albo gdy ustawa lub zawarta przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa nakłada obowiązek udzielenia takich informacji określonemu organowi. 6. Generalny Inspektor Celny ustala zasady ochrony form i metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. Udzielenie informacji dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych może nastąpić wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, skierowane z powodu uzasadnionego podejrzenia popełnienia w związku z prowadzonymi czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, służbową lub skarbową. Art. 28. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych w celu udokumentowania przestępstw: 1) nielegalnego obrotu z zagranicą bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi lub psychotropowymi oraz materiałami jądrowymi lub źródłami i odpadami promieniotwórczymi, 2) skarbowych polegających na uszczupleniu należności Skarbu Państwa w znacznej wartości, 3) określonych w ustawie z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz. U. Nr 126, poz. 615), jeżeli mogą spowodować znaczną szkodę majątkową, 4) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych albo w celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, Minister Finansów może przed wszczęciem postępowania karnego bądź karnego skarbowego zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego. 2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować Prokuratora Generalnego, którego informuje się także o przebiegu i wynikach podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych czynności. 3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nie naruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części. 4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1. Art. 29. 1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych mogą korzystać z pomocy osób nie zatrudnionych w Inspekcji Celnej. 2. Dane o osobach wymienionych w ust. 1 mogą być ujawnione wyłącznie na żądanie sądu w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez te osoby przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, w związku z udzielaniem pomocy funkcjonariuszom Inspekcji Celnej. 3. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, może być przyznane wynagrodzenie. 4. Tworzy się fundusz operacyjny, którym dysponuje Generalny Inspektor Celny. Środki na ten fundusz są corocznie zapewniane w budżecie Generalnego Inspektora Celnego. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, jest wypłacane z tego funduszu. 5. Minister Finansów, uwzględniając przepisy o ochronie tajemnicy państwowej, określi w drodze zarządzenia szczegółowe zasady pokrywania z funduszu operacyjnego kosztów wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych z uwzględnieniem wynagrodzeń przewidzianych w ust. 3. 6. Jeżeli w czasie udzielania pomocy lub w związku z pomocą, o której mowa w ust. 1 oraz w art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7, osoby udzielające pomocy utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu lub mieniu, osobom tym lub członkom ich rodzin wypłaca się z funduszu operacyjnego odszkodowanie na zasadach i w trybie określonych przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia. 7. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi tryb i szczegółowe zasady współpracy Inspekcji Celnej z Urzędem Ochrony Państwa, Policją i Strażą Graniczną w zakresie korzystania z pomocy osób wymienionych w ust. 1. Rozdział 7 Prawa i obowiązki funkcjonariuszy i pracowników Inspekcji Celnej Art. 30. 1. W sprawach ze stosunku pracy, nie uregulowanych w niniejszej ustawie, do funkcjonariuszy Inspekcji Celnej stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych. 2. Funkcjonariuszy Inspekcji Celnej powołuje na stanowiska służbowe i odwołuje z tych stanowisk Generalny Inspektor Celny. 3. Funkcjonariuszom Inspekcji Celnej przysługuje miesięczny dodatek inspekcyjny do wynagrodzenia, nie niższy niż 50% wynagrodzenia. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje stanowisk, na których zatrudnia się funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, oraz wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 3. Art. 31. 1. Funkcjonariuszem Inspekcji Celnej może być osoba, która: 1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, 2) ma nienaganną opinię i nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej, 3) posiada wyższe wykształcenie, 4) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin kwalifikacyjny. 2. Generalny Inspektor Celny może powołać na stanowisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej osobę nie spełniającą warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, w przypadku posiadania przez nią szczególnie przydatnych umiejętności. 3. Pracownik zatrudniony po raz pierwszy w Inspekcji Celnej odbywa dwunastomiesięczną praktykę zakończoną kursem specjalistycznym oraz egzaminem kwalifikacyjnym. 4. Generalny Inspektor Celny może zaliczyć na poczet praktyki poprzednie zatrudnienie umożliwiające nabycie umiejętności przydatnych do wykonywania zadań i czynności przewidzianych w niniejszej ustawie i skrócić okres praktyki do sześciu miesięcy. 5. Pracownik, który spełnia warunki określone w ust. 1 i 3, może być powołany przez Generalnego Inspektora Celnego na stanowisko funkcjonariusza Inspekcji Celnej. 6. Pracownik, który otrzymał negatywną ocenę z egzaminu kwalifikacyjnego, może ponownie składać taki egzamin - nie wcześniej jednak niż po upływie sześciu miesięcy. 7. Generalny Inspektor Celny określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz zasady organizacji kursów specjalistycznych i przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych, a także obowiązujące kryteria kwalifikacji. Art. 32. Generalny Inspektor Celny odwołuje funkcjonariusza Inspekcji Celnej z zajmowanego stanowiska, jeżeli funkcjonariusz: 1) złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska, 2) nie spełnia warunków określonych w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 2, 3) nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów, 4) otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną, otrzymaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny. Art. 33. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej w związku z wykonywaniem czynności służbowych korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 34. 1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej nie mogą: 1) należeć do partii politycznych, 2) prowadzić działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, 3) posiadać udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, 4) posiadać akcji w ilości zapewniającej 2% głosów na walnym zgromadzeniu spółki akcyjnej, 5) być wspólnikami w spółkach cywilnych, jawnych lub komandytowych, 6) sprawować funkcji w podmiotach, których działalność jest związana z obrotem towarów z zagranicą lub obrotem krajowym towarów pochodzących z zagranicy, lub świadczyć pracy na rzecz tych podmiotów albo na rzecz przedstawicielstw firm zagranicznych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej mogą wykonywać dodatkowe zajęcia zarobkowe jedynie na zlecenie organów administracji państwowej za zgodą Generalnego Inspektora Celnego lub w zakresie działalności publicystycznej i dydaktycznej. Art. 35. 1. W Inspekcji Celnej mogą być zatrudniani pracownicy na stanowiskach nie wymagających wykonywania uprawnień przewidzianych w niniejszej ustawie dla funkcjonariuszy Inspekcji Celnej. 2. Do pracowników nie będących funkcjonariuszami Inspekcji Celnej oraz odbywających praktykę mają zastosowanie przepisy o pracownikach urzędów państwowych. Art. 36. 1. Środki finansowe w wysokości 20% dodatkowych wpływów należności budżetowych uzyskanych w wyniku przeprowadzonych kontroli oraz 20% wpływów uzyskanych przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Inspekcję Celną przestępstw przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania Inspekcji Celnej i nagrody dla funkcjonariuszy, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów budżetowych lub ujawnienia przestępstw. 2. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, określa sposób rozdysponowania środków finansowych oraz zasady przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1, a także rodzaje wpływów należności budżetowych uznawane za dodatkowe w rozumieniu ust. 1. Art. 37. 1. Funkcjonariusze i pracownicy zatrudnieni w Inspekcji Celnej składają co rok oświadczenia o stanie majątkowym swoim i małżonków oraz osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. 2. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, wzór oraz tryb składania oświadczenia, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 38. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz.135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444, Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 756 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) w art. 265 wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 po wyrazach "organy kontroli skarbowej" dodaje się wyrazy "lub Inspekcji Celnej"; 2) w § 3 po wyrazach "Organy kontroli skarbowej" dodaje się wyrazy "oraz Inspekcja Celna". Art. 39. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 oraz z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 86 wyrazy "karze pieniężnej" zastępuje się wyrazami "karze grzywny do 25 000 zł."; 2) po art. 86 dodaje się art. 861 w brzmieniu: "Art. 861. Kto utrudnia funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej wszczęcie postępowania kontrolnego albo przeprowadzenie czynności kontrolnych, podlega karze grzywny do 25 000 zł."; 3) w art. 128: a) w § 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także Generalny Inspektor Celny lub regionalny inspektor celny.", b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W zakresie dochodzenia prowadzonego przez Inspekcję Celną finansowym organem orzekającym jest właściwy miejscowo i rzeczowo urząd celny lub urząd skarbowy."; 4) w art. 157 w § 1 po wyrazach "Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej" dodaje się wyrazy "oraz Generalny Inspektor Celny"; 5) w art. 174 w § 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z obrotem z zagranicą lub obrotem towarami pochodzącymi z zagranicy - Inspekcja Celna,"; 6) w art. 178 w § 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) Minister Finansów, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał Generalny Inspektor Celny, albo Generalny Inspektor Celny, jeśli postanowienie lub zarządzenie zostało wydane przez regionalnego inspektora celnego."; 7) w art. 186 po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu: "§ 21. Jeżeli dochodzenie prowadzi Inspekcja Celna, okres dochodzenia w uzasadnionych wypadkach może być przedłużony na czas oznaczony przez Generalnego Inspektora Celnego." Art. 40. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117 i Nr 24, poz. 119) w art. 481 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organów Inspekcji Celnej.". Art. 41. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) w art. 30 w ust. 1 w pkt 5 po wyrazach "organom kontroli skarbowej," dodaje się wyrazy "organom Inspekcji Celnej,". Art. 42. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105) w art. 34b w ust. 3 w pkt 1 po wyrazach "organom celnym" dodaje się wyrazy "oraz organom Inspekcji Celnej". Art. 43. W ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 w ust. 3 po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) funkcjonariusze Inspekcji Celnej w zakresie kontroli dewizowej oraz kontroli dewizowej przesyłek pocztowych."; 2) w art. 23 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Uprawnienia kontrolne, o których mowa w ust. 1, przysługują także funkcjonariuszom Inspekcji Celnej." Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 44. 1. Z chwilą utworzenia Generalnego Inspektoratu Celnego pracownicy i funkcjonariusze zatrudnieni w Głównym Urzędzie Ceł w Departamencie Generalnego Inspektoratu Celnego stają się z mocy niniejszej ustawy pracownikami Generalnego Inspektoratu Celnego. 2. Upoważnia się Generalnego Inspektora Celnego do jednorazowego powołania spośród pracowników i funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, na stanowiska funkcjonariuszy Inspekcji Celnej bez zachowania wymogów określonych w art. 31 ust. 3. Art. 45. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób wyodrębnienia dla Inspekcji Celnej składników majątku oraz etatów pozostających dotychczas w dyspozycji Departamentu Generalnego Inspektoratu Celnego Głównego Urzędu Ceł. Art. 46. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 73, poz. 456) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 157, poz. 799), zwanego dalej "rozporządzeniem", wprowadza się następujące zmiany: 1) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę, zakres zadań, skład osobowy i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy."; 2) w § 5: a) w ust. 1: - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) Departament Prawny," - pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej," - pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) Departament Kadr i Szkolenia," - w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem, - dodaje się pkt 20 w brzmieniu: "20) Biuro Prasowe.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Szczegółowy zakres zadań, tryb pracy i organizację wewnętrzną komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, określają regulaminy organizacyjne nadane przez Ministra, na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Dyrektora Generalnego tworzy się Wydział Organizacyjny, a w Departamencie Budownictwa, Architektury, Geodezji i Kartografii - Wydział Zamówień Publicznych i Procesu Inwestycyjnego."; 3) w § 7: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister może określać szczegółowe zakresy i formy działania nadzorowanych, podległych i podporządkowanych jednostek organizacyjnych, jeżeli nie zostały one określone w odrębnych przepisach.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów." § 2. Załącznik do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, stanowiącego załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie: "WYKAZ CENTRALNYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ ORAZ INNYCH ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH, PODLEGŁYCH LUB PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1. Centralne organy administracji rządowej nadzorowane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 2) Główny Geodeta Kraju. 2. Centralne organy administracji rządowej podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Komendant Główny Policji, 2) Komendant Główny Straży Granicznej, 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, 4) Szef Obrony Cywilnej Kraju. 3. Organy nadzorowane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. 4. Organy podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji 2) Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 3) Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. 5. Jednostki organizacyjne nadzorowane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego "Hydrobudowa", 2) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie "Elektromontaż", 3) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet", 4) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast", 5) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud", 6) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal", 7) Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego, 8) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie, 9) Wyższa Szkoła Policji, 10) Szkoła Główna Służby Pożarniczej. 6. Jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Centralny Zarząd Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Ośrodek dla Uchodźców w Nadarzynie. 7. Jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Jednostka Wojskowa Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu, 3) Jednostka Wojskowa Nr 2305." § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej. (Dz. U. Nr 73, poz. 457) Na podstawie art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące okręgowe urzędy górnicze oraz ustala ich siedziby i właściwość miejscową: 1) Okręgowy Urząd Górniczy w Bytomiu dla obszaru miast: Bytom, Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice w województwie katowickim, 2) Okręgowy Urząd Górniczy w Częstochowie dla obszaru województw: częstochowskiego, łódzkiego, piotrkowskiego i sieradzkiego oraz miasta Łęczyca i gminy Łęczyca w województwie płockim, 3) Okręgowy Urząd Górniczy w Gliwicach dla obszaru województwa opolskiego, miast: Gliwice, Knurów, Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze, Pyskowice, Zabrze oraz gmin: Czerwionka-Leszczyny, Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek i Wielowieś w województwie katowickim, 4) Okręgowy Urząd Górniczy w Katowicach dla obszaru miast: Chorzów, Katowice, Mysłowice i Świętochłowice w województwie katowickim, 5) Okręgowy Urząd Górniczy w Kielcach dla obszaru województw: kieleckiego, radomskiego i tarnobrzeskiego, 6) Okręgowy Urząd Górniczy w Krakowie dla obszaru województw: bielskiego, z wyjątkiem miasta Oświęcim oraz gmin: Chełmek, Osiek i Oświęcim, krakowskiego, nowosądeckiego i tarnowskiego, 7) Okręgowy Urząd Górniczy w Krośnie dla obszaru województw: krośnieńskiego, przemyskiego i rzeszowskiego, 8) Okręgowy Urząd Górniczy w Lublinie dla obszaru województw: bialskopodlaskiego, białostockiego, chełmskiego, ciechanowskiego, lubelskiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego, płockiego, z wyjątkiem miasta Łęczyca oraz gmin Łanięta i Łęczyca, siedleckiego, skierniewickiego, suwalskiego, warszawskiego i zamojskiego, 9) Okręgowy Urząd Górniczy w Poznaniu dla obszaru województw: bydgoskiego, elbląskiego, gdańskiego, gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, koszalińskiego, pilskiego, poznańskiego, słupskiego, szczecińskiego, toruńskiego i włocławskiego oraz gminy Łanięta w województwie płockim, a także dla obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, 10) Okręgowy Urząd Górniczy w Rybniku dla obszaru miast: Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Racibórz, Rybnik, Rydułtowy, Wodzisław Śląski, Żory oraz gmin: Gaszowice, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski, Marklowice, Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Rudnik, Suszec, Świerklany i Zebrzydowice w województwie katowickim, 11) Okręgowy Urząd Górniczy w Sosnowcu dla obszaru miast: Będzin, Bukowno, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Poręba, Siemianowice Śląskie, Sławków, Sosnowiec, Wojkowice, Zawiercie oraz gmin: Bobrowniki, Bolesław, Klucze, Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Olkusz, Pilica, Psary, Siewierz, Wolbrom i Żarnowiec w województwie katowickim, 12) Okręgowy Urząd Górniczy w Tychach dla obszaru miasta Oświęcim oraz gmin: Chełmek, Osiek i Oświęcim w województwie bielskim, miast: Bieruń, Imielin, Jaworzno, Lędziny, Tychy oraz gmin: Babice, Bestwina, Bojszowy, Brzeszcze, Chełm Śląski, Chrzanów, Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Libiąż, Miedźna, Pszczyna, Trzebinia i Wyry w województwie katowickim, 13) Okręgowy Urząd Górniczy w Wałbrzychu dla obszaru województw jeleniogórskiego i wałbrzyskiego, 14) Okręgowy Urząd Górniczy we Wrocławiu dla obszaru województw: legnickiego, leszczyńskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego. § 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1994 r. w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 92, poz. 435, z 1995 r. Nr 114, poz. 551 i z 1996 r. Nr 97, poz. 452). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne. (Dz. U. Nr 73, poz. 458) Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne (Dz. U. Nr 41, poz. 213 i Nr 149, poz. 728) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środkami budżetowymi na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne dysponują: 1) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - w zakresie dotyczącym osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników oraz osób pobierających emerytury lub renty wypłacane przez Kasę, 2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie dotyczącym zarejestrowanych bezrobotnych, osób pobierających zasiłki przedemerytalne lub świadczenia przedemerytalne, osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu pracowników, ubezpieczonych innych niż rolnicy, osób pobierających emerytury i renty wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i kolejowe organy rentowe oraz żołnierzy i funkcjonariuszy nie wymienionych w pkt 3-7, 3) Ministerstwo Obrony Narodowej - w zakresie dotyczącym żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową i osób odbywających służbę zastępczą w jednostkach budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz osób pobierających emerytury i renty wypłacane przez wojskowe organy emerytalne, 4) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową i osób odbywających służbę zastępczą w jednostkach budżetowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz osób pobierających emerytury i renty wypłacane przez właściwy organ emerytalny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 5) Urząd Ochrony Państwa - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy tego Urzędu, 6) Komenda Główna Policji - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy Policji, 7) Ministerstwo Sprawiedliwości - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz osób pobierających emerytury i renty wypłacane przez właściwy dla tych funkcjonariuszy organ emerytalny, 8) wojewodowie - w zakresie dotyczącym pozostałych osób uprawnionych do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, nie wymienionych w pkt 1-7.", b) w ust. 2 wyrazy "pkt 1-5" zastępuje się wyrazami "pkt 1-7", 2) w § 3 w ust. 2 skreśla się wyrazy "i 2". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli szkół artystycznych oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym. (Dz. U. Nr 73, poz. 459) Na podstawie art. 42 ust. 9 ustawy z dnia 29 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pedagogów szkolnych i psychologów zatrudnionych w szkołach artystycznych na stanowiskach pedagogicznych obowiązuje wymiar 20 godzin tygodniowo zajęć prowadzonych bezpośrednio z dziećmi i młodzieżą. 2. Przez zajęcia, o których mowa w ust. 1, należy rozumieć zajęcia grupowe i indywidualne wynikające z realizacji zadań diagnostycznych, doradczych, terapeutycznych i korekcyjnych. Osoby te zobowiązane są ponadto do realizacji zadań określonych dla nich w odrębnych przepisach. § 2. Nauczycieli pomaturalnych szkół kształcenia animatorów kultury i bibliotekarzy obowiązuje wymiar 15 godzin tygodniowo zajęć prowadzonych bezpośrednio z uczniami. § 3. 1. Nauczycieli pomaturalnych szkół artystycznych kształcących w systemie zaocznym obowiązuje wymiar 540 godzin zajęć rocznie. 2. Nauczycieli policealnych szkół artystycznych kształcących w systemie zaocznym obowiązuje wymiar 648 godzin rocznie. § 4. 1. Do obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli zatrudnionych w zaocznym systemie kształcenia zalicza się: 1) godziny lekcji, ćwiczeń i zajęć praktycznych, 2) godziny poprawiania i oceniania pisemnych prac kontrolnych i egzaminacyjnych ( z wyjątkiem egzaminów wstępnych i dyplomowych), licząc poprawianie 3 prac za 1 godzinę zajęć, 3) godziny nadzorowania egzaminów pisemnych (z wyjątkiem egzaminów wstępnych i dyplomowych), 4) godziny przeprowadzania egzaminów ustnych (z wyjątkiem egzaminów wstępnych i dyplomowych). 2. Każdą godzinę lekcji, ćwiczeń, zajęć praktycznych, przeprowadzania egzaminów ustnych i nadzorowania egzaminów pisemnych w dni świąteczne liczy się za 2 godziny zajęć. 3. Do celów obliczania obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych przez godzinę zajęć lekcyjnych, ćwiczeń i konsultacji należy rozumieć jednostkę 45 minut, przez godzinę zajęć praktycznych - jednostkę 55 minut, przez godzinę pozostałych zajęć - 60 minut. 4. Rozliczanie nauczyciela szkoły kształcącej w systemie zaocznym, zatrudnionego w pełnym wymiarze, z realizacji obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych następuje w każdym semestrze. W okresie semestru nauczyciel obowiązany jest zrealizować połowę obowiązkowego rocznego wymiaru zajęć. 5. Za podstawę rozliczenia przyjmuje się - według zapisów w dzienniku lekcyjnym - odbyte godziny zajęć wymienionych w ust. 1 i godziny usprawiedliwionej nieobecności w pracy liczone narastająco aż do uzyskania połowy rocznego wymiaru godzin zajęć nauczyciela. Odbyte godziny zajęć wymienionych w ust. 1, godziny usprawiedliwionej nieobecności w pracy oraz godziny zajęć wynikające z ustalonego planu zajęć, a nie zrealizowane przez nauczyciela z przyczyn leżących po stronie pracodawcy - przekraczające połowę rocznego wymiaru zajęć, są godzinami ponadwymiarowymi. § 5. Obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze, prowadzącego zajęcia z przedmiotów o różnym wymiarze godzin, ustala się według przedmiotu, dla którego wymiar jest korzystniejszy - jeżeli nauczyciel naucza przedmiotu co najmniej w połowie obowiązującego wymiaru. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 stycznia 1983 r. w sprawie obowiązkowego tygodniowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli szkolnictwa artystycznego (Dz. U. Nr 2, poz. 18). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją i Polskim Związkiem Łowieckim. (Dz. U. Nr 73, poz. 460) Na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Państwowa Straż Łowiecka współdziała z Policją i Polskim Związkiem Łowieckim w zakresie zapobiegania i zwalczania kłusownictwa oraz przestępstw i wykroczeń przeciwko łowiectwu, zwalczania obrotu zwierzyną nielegalnie pozyskaną, ochrony mienia dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich. § 2. Współdziałanie, o którym mowa w § 1, polega na: 1) organizowaniu wspólnych akcji i patroli na obszarach obwodów łowieckich, 2) udzielaniu pomocy Policji w akcjach przez nią prowadzonych na obszarach obwodów łowieckich, 3) podejmowaniu wspólnych działań mających na celu zwalczanie kłusownictwa, 4) wymianie informacji, zwłaszcza o środowiskach, z których wywodzą się kłusownicy, oraz obwodach łowieckich szczególnie zagrożonych kłusownictwem, 5) prowadzeniu wspólnych szkoleń strażników Państwowej Straży Łowieckiej, strażników łowieckich, policjantów i członków Polskiego Związku Łowieckiego, 6) wspólnym ustalaniu kierunków i priorytetów współdziałania w realizacji zadań określonych w § 1. § 3. Państwowa Straż Łowiecka, komendant wojewódzki (stołeczny) Policji oraz Polski Związek Łowiecki: 1) uzgadniają ramowe plany współdziałania w zakresie realizacji zadań określonych w § 1 i 2, ustalając szczegółowo sposoby ich wykonania, 2) dokonują, co najmniej raz w roku, analizy i oceny stanu współdziałania w zakresie realizacji zadań określonych w § 1 i 2. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej, amunicji oraz ręcznych miotaczy gazu w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej. (Dz. U. Nr 73, poz. 461) Na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Broń palną i amunicję do tej broni oraz ręczne miotacze gazu posiada Państwowa Straż Łowiecka na podstawie świadectwa broni wydanego przez wojewódzkiego (stołecznego) komendanta Policji na zasadach określonych w przepisach o broni, amunicji i materiałach wybuchowych. § 2. 1. Broń palna i amunicja do tej broni oraz ręczne miotacze gazu, o których mowa w § 1, podlegają rejestracji w książce stanu sprzętu uzbrojenia, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Broń palną i amunicję do tej broni oraz ręczne miotacze gazu należy przechowywać w magazynie spełniającym warunki określone w przepisach o broni, amunicji i materiałach wybuchowych. § 3. Wydawanie broni palnej, amunicji do tej broni, ręcznych miotaczy gazu oraz ich zdanie rejestruje się w książce wydania i przyjęcia broni, amunicji oraz ręcznych miotaczy gazu, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Książki, o których mowa w § 2 ust. 1 i w § 3, prowadzi i przechowuje w magazynie osoba upoważniona do jego prowadzenia. § 5. Zdanie do magazynu broni palnej, amunicji do tej broni oraz ręcznych miotaczy gazu następuje w przypadku: 1) przerwy w wykonywaniu obowiązków służbowych trwającej dłużej niż 48 godzin, 2) polecenia wojewody lub osoby przez niego upoważnionej. § 6. Strażnik jest obowiązany przechowywać broń w sposób uniemożliwiający dostęp do niej osobom trzecim. § 7. Strażnik, któremu wydano broń, jest obowiązany posiadać świadectwo broni. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 23 czerwca 1997 r. (poz. 461) Załącznik nr 1 KSIĄŻKA STANU SPRZĘTU UZBROJENIA Lp.Nazwa broniKaliberSeria i numerRok produkcjiLiczba magazynkówLiczba amunicjiWyposażenie dodatkowe (wymienić jakie i ile)Uwagi 123456789 Załącznik nr 2 KSIĄŻKA WYDANIA I PRZYJĘCIA BRONI, AMUNICJI ORAZ RĘCZNYCH MIOTACZY GAZU Lp.DataGodzinaNazwisko i imię strażnikaAdresPotwierdzenie wydaniaPotwierdzenie przyjęciaUwagi nazwakaliberseria i numerrok produkcjiliczba magazynkówliczba amunicjipodpisydatagodzinapodpisy wydającegoprzyjmującegozdającegoprzyjmującego 123456789101112131415161718 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie wykonywania zadań poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu. (Dz. U. Nr 73, poz. 462) Na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 i z 1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wykonywanie zadań poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu obejmuje polskie obszary morskie lub polski rejon poszukiwania i ratownictwa. 2. Polski rejon poszukiwania i ratownictwa określają umowy i porozumienia międzynarodowe. § 2. 1. Zadania w zakresie poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu wykonuje przedsiębiorstwo państwowe Polskie Ratownictwo Okrętowe w Gdyni, zwane dalej "PRO", z zastrzeżeniem § 9. 2. W celu wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1, PRO utrzymuje: 1) Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne w Gdyni, 2) morskie statki ratownicze, 3) brzegowe stacje ratownicze, zwane dalej "morską służbą ratowniczą". 3. Wykonywanie zadań, o których mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie opracowanego, zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, sporządzonej w Hamburgu dnia 27 kwietnia 1979 r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 184), "Planu akcji poszukiwawczych i ratowniczych na morzu", zwanego dalej "Planem-SAR". § 3. Koszty utrzymania i rozwoju morskiej służby ratowniczej pokrywane są z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie umowy zawieranej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z PRO. § 4. Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne w Gdyni organizuje i koordynuje akcje poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu w polskich obszarach morskich lub polskim rejonie poszukiwania i ratownictwa, zgodnie z porozumieniami, o których mowa w § 8 ust. 2. § 5. 1. Morska służba ratownicza pełni całodobowe pogotowie ratownicze. 2. Zasady pełnienia pogotowia ratowniczego określa regulamin morskiej służby ratowniczej. 3. Morskie i powietrzne statki ratownicze oraz pojazdy samochodowe wykonujące zadania poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu są oznakowane czerwonymi literami "SAR" i znakiem czerwonego krzyża maltańskiego na białym polu otoczonym czerwoną obwódką. 4. W czasie prowadzenia akcji poszukiwania i ratowania statki, o których mowa w ust. 3, mogą używać niebieskich świateł. § 6. 1. Osobom biorącym udział ochotniczo w akcji poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu przysługuje prawo do: 1) noszenia oznak morskiej służby ratowniczej, 2) służbowej odzieży ochronnej, 3) wyżywienia, zwrotu kosztów dojazdu oraz ryczałtu za udział w akcji, 4) ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. 2. Koszty uczestnictwa osób biorących udział ochotniczo w akcjach poszukiwania i ratowania życia na morzu pokrywa PRO ze środków, o których mowa w § 3. § 7. 1. PRO jest zobowiązane do: 1) opracowania Planu-SAR, 2) opracowania regulaminu morskiej służby ratowniczej, 3) wyposażenia Morskiego Ratowniczego Centrum Koordynacyjnego, 4) wydania instrukcji inspektora Morskiego Ratowniczego Centrum Koordynacyjnego, 5) opracowania planów rozwoju morskiej służby ratowniczej. 2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1, 2 i 5 wymagają uzgodnienia z dyrektorami urzędów morskich i zatwierdzenia przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, a dokument wymieniony w pkt 1 wymaga dodatkowo uzgodnienia z Dowódcą Marynarki Wojennej w zakresie udziału jednostek Marynarki Wojennej w Planie-SAR i jest zatwierdzany w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 8. 1. Wykonując zadania w zakresie poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu, morska służba ratownicza współdziała z jednostkami organizacyjnymi: Marynarki Wojennej, Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego, Straży Granicznej, Policji, służby zdrowia, a także z brzegowymi stacjami radiowymi i innymi jednostkami, które są w stanie udzielić pomocy. 2. Zasady współdziałania, o którym mowa w ust. 1, określają porozumienia zawarte przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z właściwymi ministrami. Porozumienia te regulują także sprawy refundacji kosztów udziału tych jednostek w wykonywaniu zadań poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu. § 9. W przypadku prowadzenia akcji ratowniczej na akwenie portu i redy kapitan portu może powierzyć organizowanie i koordynowanie akcji ratowniczej Morskiemu Ratowniczemu Centrum Koordynacyjnemu. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Żeglugi z dnia 12 marca 1970 r w sprawie zadań i organizacji służby ratownictwa morskiego i brzegowego (Dz. U. Nr 6, poz. 53). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie zasad ustalania opłat za udostępnianie linii kolejowych. (Dz. U. Nr 73, poz. 463) Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474 i z 1996 r. Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady ustalania opłat za udostępnianie w drodze umowy przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", zwane dalej "PKP", linii kolejowych innym podmiotom gospodarczym w celu prowadzenia przez nie przewozów kolejowych. § 2. 1. Przy ustalaniu opłat za udostępnianie linii kolejowych uwzględnia się koszty utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania tymi liniami, a w odniesieniu do linii wybudowanych ze środków własnych PKP - również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne), według zasad określonych w odrębnych przepisach, jeżeli poniesione wydatki na ich wytworzenie nie były odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. 2. Koszty utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania liniami kolejowymi ustala się na podstawie średnich wartości z roku poprzedzającego rok zawarcia umowy, dotyczących linii kolejowych o takim samym standardzie technicznym jak udostępnione linie, z uwzględnieniem wzrostu cen materiałów, energii elektrycznej i wynagrodzeń, jaki nastąpił w roku zawarcia umowy. § 3. 1. Stawkę jednostkową opłaty za udostępnianie linii kolejowej ustala się za jeden pociągokilometr pracy eksploatacyjnej wykonanej przez podmiot gospodarczy, o którym mowa w § 1. 2. Stawka, o której mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) standard techniczny udostępnianej linii, 2) stopień wykorzystania przepustowości linii, 3) rodzaj pociągu i jego parametry techniczno-eksploatacyjne. 3. Stawka jednostkowa opłaty może być ustalona dla każdego odcinka linii kolejowej i pociągu. § 4. 1. Opłata za udostępnianie jednej linii kolejowej stanowi sumę iloczynów stawek jednostkowych dla poszczególnych odcinków tej linii i długości tych odcinków lub ich części wyrażonej w kilometrach. 2. Opłata za udostępnianie kilku linii kolejowych jest sumą opłat za udostępnianie poszczególnych linii kolejowych. § 5. 1. Opłata za udostępnianie linii kolejowej może być obniżona w zależności od: 1) wielkości przewozów i czasu trwania umowy, 2) czasu kursowania pociągów w ciągu doby, 3) sytuacji na rynku transportowym. 2. Obniżenie opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może, z zastrzeżeniem ust. 3, przekraczać 20% jej wysokości. 3. Obniżenie opłaty przekraczające 20% jej wysokości, lecz mieszczące się w granicach wartości ustalonej na podstawie kosztów stałych, o których mowa w ust. 4, wymaga uchwały Zarządu PKP. 4. Koszty stałe stanowią tę część kosztów, o których mowa w § 2, które ponoszone są przez PKP niezależnie od pracy eksploatacyjnej wykonywanej na udostępnianej linii kolejowej. § 6. Opłatę za energię elektryczną na cele trakcyjne ustala się na podstawie wskazań licznika energii zamontowanego na pojeździe szynowym z napędem elektrycznym. W razie braku licznika w pojeździe, odpłatność za energię elektryczną określa się w drodze umowy. § 7. Wysokość stawek jednostkowych opłaty za udostępnianie linii kolejowych określanych stosownie do rozporządzenia i ich zmiany ogłasza się w Biuletynie PKP w drodze obwieszczenia, nie później niż na 30 dni przed ich wprowadzeniem. § 8. Opłaty za udostępnianie linii kolejowych podmiotom gospodarczym dla innych celów niż przewozy kolejowe określają umowy zawierane przez PKP z zainteresowanymi podmiotami. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 26 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania dotyczącego stwierdzania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki i zawodu położnej oraz sposobu prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych. (Dz. U. Nr 73, poz. 464) Na podstawie art. 24 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie trybu postępowania dotyczącego stwierdzania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki i zawodu położnej oraz sposobu prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych (Dz. U. Nr 52, poz. 248) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) «położna» bez bliższego oznaczenia - również położnego," b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) «zaświadczenie» bez bliższego oznaczenia - zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej i zaświadczenie o ograniczonym prawie wykonywania zawodu," 2) dotychczasową treść § 2 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Postępowanie w sprawie stwierdzenia ograniczonego prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej prowadzi okręgowa rada, na której obszarze działania osoba zainteresowana zamierza odbyć wymagany staż podyplomowy.", 3) w § 3: a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) zaświadczenie o stanie zdrowia pozwalającym na wykonywanie zawodu.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do postępowania w sprawie stwierdzenia ograniczonego prawa wykonywania zawodu stosuje się ust. 1 pkt 1-5, z tym że do wniosku należy załączyć ponadto oświadczenie o zamierzanym miejscu odbycia stażu podyplomowego, z podaniem nazwy zakładu opieki zdrowotnej, jego siedziby oraz okresu odbywania stażu podyplomowego," 4) w § 5 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) numer rejestru pielęgniarek lub położnych," 5) w § 6 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Adnotacje urzędowe w zaświadczeniu o ograniczonym prawie wykonywania zawodu dotyczą oprócz adnotacji urzędowych wymienionych w ust. 3: 1) okresu odbywania wymaganego stażu podyplomowego i miejsca jego odbywania, 2) zakresu uprawnień zawodowych pielęgniarki i położnej w okresie odbywania wymaganego stażu podyplomowego.", 6) w § 7 w ust. 2 w pkt 1 skreśla się wyrazy "o prawie wykonywania zawodu". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy § 1 pkt 1 lit. b), pkt 2, pkt 3 lit. b) i pkt 5 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 11 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej oraz szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach zawieszania prawa wykonywania zawodu albo ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych. (Dz. U. Nr 73, poz. 465) Na podstawie art. 16 ust. 10 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Postępowanie w przedmiocie niezdolności pielęgniarki, położnej do wykonywania zawodu, spowodowanej jej stanem zdrowia, wszczyna okręgowa rada pielęgniarek i położnych, zwana dalej "okręgową radą", na której obszarze działania pielęgniarka, położna jest wpisana na listę okręgowej izby pielęgniarek i położnych. 2. O wszczęciu postępowania okręgowa rada zawiadamia pielęgniarkę, położną, której postępowanie dotyczy. § 2. 1. Okręgowa rada powołuje komisję do oceny niezdolności pielęgniarki, położnej do wykonywania zawodu, zwaną dalej "komisją", w składzie trzech lekarzy specjalistów. 2. Jeżeli podstawą wszczęcia postępowania jest uzasadnione podejrzenie niezdolności pielęgniarki, położnej do wykonywania zawodu, spowodowane zaburzeniami psychicznymi, chorobą psychiczną, narkomanią lub alkoholizmem, w skład komisji wchodzi co najmniej dwóch lekarzy specjalistów z dziedziny psychiatrii. 3. Komisja wybiera spośród siebie przewodniczącego komisji. 4. Okręgowa rada zawiadamia niezwłocznie o powołaniu komisji pielęgniarkę, położną, której dotyczy postępowanie. § 3. 1. Pielęgniarka, położna, której dotyczy postępowanie, może wskazać pielęgniarkę, położną bądź lekarza jako swojego męża zaufania. 2. Mąż zaufania, nie będąc członkiem komisji, ma prawo uczestniczyć we wszystkich jej czynnościach, z wyjątkiem głosowania. § 4. 1. Komisja wydaje orzeczenie o zdolności lub niezdolności do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej na podstawie przeprowadzonego badania lekarskiego i zgromadzonej dokumentacji medycznej. 2. Komisja może skierować pielęgniarkę, położną na określone badania lub na obserwację w szpitalu będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, z wyłączeniem szpitala zatrudniającego pielęgniarkę, położną, której dotyczy postępowanie. 3. Termin badań lub obserwacji wyznacza przewodniczący komisji. 4. W razie usprawiedliwionego niestawiennictwa pielęgniarki lub położnej, przewodniczący komisji wyznacza ponowny termin badania lub obserwacji. 5. Jeżeli pielęgniarka, położna odmawia bez usprawiedliwionych przyczyn poddania się wyznaczonym badaniom lub obserwacji, przewodniczący komisji powiadamia o tym niezwłocznie okręgową radę. 6. Komisja powinna wydać orzeczenie nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia jej powołania. 7. W uzasadnionych przypadkach okręgowa rada może przedłużyć termin wydania orzeczenia. § 5. 1. Jeżeli czynności prowadzone przez komisję wskazują, że dalsze wykonywanie zawodu przez pielęgniarkę, położną grozi niebezpieczeństwem dla zdrowia lub życia osób, którym udziela świadczeń zdrowotnych, komisja powiadamia o tym niezwłocznie okręgową radę. 2. Okręgowa rada powinna zająć stanowisko nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1. § 6. 1. Komisja z dokonanych czynności sporządza protokół, który zawiera: 1) oznaczenie daty i miejsca posiedzenia komisji, 2) imiona, nazwiska i tytuły zawodowe członków komisji, 3) imię i nazwisko badanej pielęgniarki, położnej oraz sposób stwierdzenia jej tożsamości, 4) okoliczności, które spowodowały przeprowadzenie badania, oraz okoliczności, które spowodowały skierowanie na badanie lub na obserwację w szpitalu, 5) orzeczenie komisji wraz z uzasadnieniem, 6) podpisy członków komisji. 2. Po wydaniu orzeczenia dokumentację medyczną uzyskaną w związku z badaniem lub obserwacją pielęgniarki, położnej w przypadku, o którym mowa w § 4 ust. 2, komisja zwraca do szpitala, w którym została sporządzona. 3. Orzeczenia komisji zapadają większością głosów. Członek komisji, który ma odrębne zdanie, może je złożyć na piśmie wraz z uzasadnieniem, które dołącza się do protokołu. 4. Komisja przedstawia niezwłocznie protokół okręgowej radzie. 5. Okręgowa rada doręcza odpis orzeczenia komisji niezwłocznie pielęgniarce, położnej, której dotyczy postępowanie, i jej mężowi zaufania. § 7. Okręgowa rada może z urzędu lub na wniosek pielęgniarki, położnej, której dotyczy postępowanie, zwrócić się do komisji o uzupełnienie orzeczenia lub powołać komisję w innym składzie dla ponownej oceny niezdolności pielęgniarki, położnej do wykonywania zawodu. § 8. Jeżeli orzeczenie komisji nie daje podstaw do zawieszenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej albo ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych, okręgowa rada podejmuje uchwałę o umorzeniu postępowania. § 9. Uchwałę o umorzeniu postępowania oraz uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu na okres trwania niezdolności, albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych, na okres trwania niezdolności, podejmuje się w trybie przewidzianym dla podejmowania uchwał. § 10. Uchwała okręgowej rady o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej, na okres trwania niezdolności do wykonywania zawodu, albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych, na okres trwania niezdolności, powinna zawierać: 1) oznaczenie okręgowej rady, 2) datę podjęcia, 3) dane osobowe pielęgniarki lub położnej, 4) podstawę prawną, 5) rozstrzygnięcie z określeniem okresu zawieszenia lub ograniczenia prawa wykonywania zawodu, 6) uzasadnienie faktyczne i prawne, 7) termin ponownego badania przez komisję, 8) pouczenie o trybie i terminie odwołania, 9) podpisy osób upoważnionych w imieniu okręgowej rady. § 11. Przepisy § 10 stosuje się odpowiednio do uchwały okręgowej rady o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej lub do uchwały o ograniczeniu wykonywania określonych czynności zawodowych, jeżeli uchwała dotyczy pielęgniarki, położnej, która odmówiła poddania się badaniom przez komisję, z tym że zawieszenie prawa wykonywania zawodu lub ograniczenie wykonywania określonych czynności zawodowych następuje na czas do stawienia się na badanie. § 12. 1. Od uchwały okręgowej rady, o której mowa w § 10 i 11, pielęgniarce lub położnej przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. 2. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania uchwały, chyba że uchwała stanowi inaczej. 3. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem okręgowej rady, która podjęła uchwałę, w ciągu 14 dni od dnia jej doręczenia. 4. Okręgowa rada przesyła niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. 5. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych może powołać komisję dla dokonania oceny niezdolności pielęgniarki lub położnej do wykonywania zawodu albo w sprawie niezdolności do wykonywania określonych czynności zawodowych. Przepisy § 2-6 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. Okręgowa rada o podjętej uchwale w sprawie zawieszenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej albo w sprawie niezdolności do wykonywania określonych czynności zawodowych powiadamia pracodawcę, u którego pielęgniarka, położna wykonuje zawód, wojewodę, Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej i okręgową radę, która wydała pielęgniarce, położnej zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu. 2. Jeżeli pielęgniarka lub położna wykonuje zawód w jednostce organizacyjnej podległej, podporządkowanej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji lub Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, o uchwale określonej w ust. 1 należy ponadto powiadomić właściwego ministra. 3. Jeżeli pielęgniarka, położna wykonuje indywidualną praktykę lub indywidualną specjalistyczną praktykę na podstawie zezwolenia okręgowej rady pielęgniarek i położnych, innej niż okręgowa rada, która podjęła uchwałę określoną w ust. 1, o podjętej uchwale należy powiadomić właściwą okręgową radę, a w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) - podmiot, z którym pielęgniarka, położna wykonująca indywidualną praktykę lub indywidualną specjalistyczną praktykę zawarła umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną. 4. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych o zmianie, uchyleniu lub utrzymywaniu w mocy uchwały okręgowej rady niezwłocznie powiadamia podmioty określone w ust. 1-3. § 14. 1. Koszty postępowania określonego w zarządzeniu ponosi właściwa okręgowa rada. 2. Do kosztów postępowania należą: 1) koszty doręczenia wezwań i innych pism, 2) należności członków komisji oraz pielęgniarki lub położnej, której dotyczy postępowanie, a w szczególności zwrot utraconych zarobków i koszty przejazdów. § 15. Traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lutego 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach dotyczących pozbawiania i zawieszania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej z powodu niezdolności do wykonywania zawodu (Monitor Polski Nr 8, poz. 60). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 13 czerwca 1997 r. w sprawie umundurowania policjantów. (Dz. U. Nr 74, poz. 466) Na podstawie art. 12 pkt 3-5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia regulują sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak, a także normy umundurowania policjantów. § 2. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone niniejszym rozporządzeniem są prawnie zastrzeżone i mogą być noszone wyłącznie przez policjantów. § 3. 1. Policjanci noszą umundurowanie policyjne podczas wykonywania obowiązków służbowych, jak również w szkołach i ośrodkach szkolenia Policji oraz w czasie odbywania ćwiczeń (przeszkolenia), według zasad określonych w rozporządzeniu. 2. Umundurowanie policjantów składa się z ubioru galowego, wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego, których wzory i charakterystykę określa załącznik nr 1. 3. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania wchodzącymi w skład ubioru galowego, wyjściowego i służbowego są: 1) czapki, kurtki, bluza i płaszcz w kolorze błękitnoszarym, 2) spodnie i sweter w kolorze granatowym, 3) koszule: służbowe w kolorze błękitnym, wyjściowe w kolorze białym, 4) obuwie, pas i teczka w kolorze czarnym. 4. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania składającymi się na ubiór ćwiczebny są: 1) czapka, kurtki i spodnie w kolorze czarnym, 2) kombinezon antyterrorysty w kolorze szaro-czarnym (plamiak). § 4. 1. Na umundurowanie policjanta składają się również: 1) dystynkcje policyjne (oznaczenie stopni policyjnych), których wzory określa załącznik nr 2, 2) znaki identyfikacyjne, których wzory określa załącznik nr 3, obejmujące: a) oznaczenie identyfikacji indywidualnej, b) oznaczenie rodzajów służb Policji, c) emblematy do umundurowania ubioru wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego, d) oznaczenie generalnego inspektora i nadinspektora Policji. 2. Na nakryciach głowy wchodzących w skład umundurowania policjanta umieszcza się wizerunek orła policyjnego haftowany metodą mechaniczną. Wzór wizerunku orła określa załącznik nr 4. 3. Do przedmiotów umundurowania guziki zewnętrzne z wizerunkiem godła wykonane są z tworzywa sztucznego. § 5. 1. Oznaczenia stopni policyjnych (dystynkcji) wykonane są: 1) do ubioru galowego - haftowane ręcznie bajorkiem w kolorze matowosrebrnym bezpośrednio na naramiennikach lub haftem mechanicznym w kolorze srebrnym na pochewkach w kolorze granatowym, 2) do ubioru wyjściowego i służbowego - haftem mechanicznym w kolorze srebrnym na pochewkach w kolorze granatowym, 3) do ubioru ćwiczebnego - z tworzywa sztucznego lub haftem mechanicznym w kolorze srebrnym na pochewkach w kolorze granatowym. 2. Dystynkcje umieszcza się na naramiennikach kurtek, bluz, płaszczy, swetrów i koszul letnich oraz taśmach otokowych czapek gabardynowych. § 6. 1. Oznaczenie identyfikacji indywidualnej obejmuje napis "POLICJA" i numer identyfikacyjny policjanta wyrażony cyframi arabskimi. 2. Oznaczenie identyfikacji indywidualnej nosi się na ubiorze służbowym i ćwiczebnym, z wyjątkiem okoliczności występowania w szyku zwartym. § 7. Sposób umieszczenia na ubiorze policjanta oznaczeń identyfikacji indywidualnej, emblematu i rodzajów służb Policji określa załącznik nr 5. § 8. 1. Policjant może użytkować tylko te przedmioty umundurowania, które zostały wykonane zgodnie z ustalonym wzorem i zatwierdzonymi warunkami technicznymi. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może zezwolić na noszenie przez policjantów, w ramach testowania, sondażu i innych badań, ubiorów i znaków identyfikacyjnych według innych wzorów niż określone w rozporządzeniu, informując o tym społeczeństwo za pomocą środków masowego przekazu. 3. Zabrania się samowolnego dokonywania przeróbek, poprawek i zniekształcania przedmiotów umundurowania. 4. Użytkowane przedmioty umundurowania powinny być należycie dopasowane, czyste i wyprasowane. § 9. 1. Policjanci są zobowiązani do posiadania kompletu umundurowania zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdej porze roku. 2. Poszczególne ubiory policjanci noszą według zestawów ubiorczych, ustalanych z uwzględnieniem pory roku. Rozróżnia się okres letni od 1 maja do 30 września i okres zimowy od 1 listopada do 31 marca. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy. 3. Komendant Główny Policji dokonuje tabelarycznych zestawień przedmiotów umundurowania wchodzących w skład poszczególnych ubiorów policjantów, z uwzględnieniem norm umundurowania określonych w rozporządzeniu. § 10. 1. Dopuszcza się noszenie przez policjantów umundurowanych: 1) okularów przeciwsłonecznych i zdrowotnych z przyciemnionymi szkłami, 2) symbolu żałoby według zasad określonych w praktykowanym przez policjanta obrządku religijnym, 3) oznaczeń specjalistycznych (specjalności zawodowych). 2. Komendant Główny Policji określa wzory oznaczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 3. § 11. 1. Zabrania się policjantom: 1) użytkowania przedmiotów umundurowania niezgodnie z obowiązującym ich zestawem umundurowania albo niezgodnie z ich przeznaczeniem, 2) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność munduru, 3) noszenia przedmiotów umundurowania w połączeniu z przedmiotami ubioru cywilnego. 2. Komendant Główny Policji określi w regulaminie szczegółowy sposób użytkowania przedmiotów umundurowania, uwzględniający ich charakter i warunki służby, oraz oznaczeń specjalistycznych. § 12. Kierownicy jednostek organizacyjnych Policji: 1) kontrolują przestrzeganie przez podległych policjantów przepisów o umundurowaniu, 2) przeprowadzają co najmniej raz w roku przeglądy umundurowania polegające na bezpośrednim sprawdzeniu stanu jakościowego i ilościowego przedmiotów umundurowania użytkowanych przez podległych policjantów. § 13. 1. Ubiór galowy lub wyjściowy ze sznurem galowym, odznaczeniami, medalami i odznakami nosi się: 1) w dniach świąt państwowych, 2) w czasie uroczystości wręczania sztandarów, orderów i odznaczeń, zaprzysiężenia, mianowania na stopień i ślubowania policjantów, 3) podczas innych ważnych uroczystości - na polecenie Komendanta Głównego Policji, komendantów wojewódzkich (Stołecznego) Policji oraz komendantów szkół Policji. 2. Ordery i odznaczenia nosi się na wstążkach na lewej stronie piersi z prawa na lewo, w kolejności określonej przez akt prawny ustanawiający order lub odznaczenie. Ordery i odznaczenia państw obcych nosi się w sposób określony przez te państwa, odpowiednio po orderach i odznaczeniach polskich. 3. Ubiór wyjściowy ze sznurem galowym, z baretkami orderów, odznaczeń i medali, gdy nie ma obowiązku noszenia pełnych odznak, oraz z innymi odznakami policjanci mogą nosić: 1) podczas uroczystych przedstawień w teatrach, salach koncertowych i oficjalnych spotkań - jeżeli w tym zakresie nie zostały wydane inne decyzje, 2) podczas uroczystości rodzinnych oraz w innych okolicznościach, w których w środowisku cywilnym przyjęty jest zwyczajowo strój wieczorowy - jeżeli policjant występuje w umundurowaniu. 4. Policjanci noszą baretki wszystkich orderów i odznaczeń nadanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Spośród pozostałych nosi się baretkę każdego odznaczenia najwyższego stopnia. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 5. Komendant Główny Policji, komendanci wojewódzcy (Stołeczny) Policji oraz komendanci szkół Policji mogą zarządzić noszenie ubioru galowego i wyjściowego ze sznurem galowym również w innych okolicznościach niż określone w ust. 1, ustalając jednocześnie obowiązek występowania z orderami, odznaczeniami, medalami i odznakami. § 14. 1. Ubiór wyjściowy bez sznura galowego nosi się: 1) podczas wystąpień w charakterze przedstawiciela Policji na oficjalnych spotkaniach lub uroczystościach, jeżeli nie zachodzi konieczność występowania w ubiorze wyjściowym ze sznurem galowym, 2) przy meldowaniu się przełożonym po przybyciu do nowej jednostki lub przed odejściem na inne stanowisko służbowe, 3) w czasie uczestniczenia w pogrzebach policjantów lub pracowników z udziałem policyjnych asyst honorowych. 2. Policjanci mogą nosić ubiór wyjściowy bez sznura galowego w czasie pełnienia służby w: 1) Komendzie Głównej Policji, 2) szkołach i ośrodkach szkolenia Policji, jeżeli nie występują w szykach zwartych, i na placach ćwiczeń, 3) jednostkach Policji, jeżeli służbę pełnią w pomieszczeniach biurowych, 4) jednostkach policji sądowej. § 15. Ubiór służbowy nosi się w czasie wykonywania obowiązków służbowych w innych okolicznościach niż zezwalające na noszenie ubioru wyjściowego. § 16. 1. Ubiór ćwiczebny nosi się: 1) w szkołach i ośrodkach szkolenia Policji, w oddziałach prewencji Policji, pododdziałach antyterrorystycznych Policji, na zajęciach szkoleniowych i ćwiczebnych, 2) w czasie wykonywania zadań o charakterze specjalnym na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Policji, 3) w czasie szkolenia osób powołanych na ćwiczenia do jednostek Policji. 2. Komendant Główny Policji, w przypadkach szczególnie uzasadnionych, może zezwolić na noszenie przez policjantów ubioru ćwiczebnego w czasie wykonywania obowiązków służbowych innych niż wymienione w ust. 1. § 17. 1. Policjanci zaopatrywani są w umundurowanie zgodnie z normami określonymi w załączniku nr 6. 2. Normy umundurowania stanowią podstawę do: 1) planowania materiałowo-finansowego przedmiotów umundurowania, 2) zaopatrywania i rozliczania policjantów z przedmiotów umundurowania. § 18. Uprawnienie do zaopatrzenia w przedmioty umundurowania powstaje z dniem mianowania i wygasa z dniem zwolnienia ze służby w Policji. § 19. Policjanci mianowani na stałe otrzymują przedmioty umundurowania ubioru galowego, wyjściowego i służbowego na własność, z wyjątkiem wydawanych wyłącznie w naturze. § 20. Przedmioty umundurowania wydane policjantom mianowanym w służbie przygotowawczej i kandydackiej stanowią własność Policji, z wyjątkiem przedmiotów, które na podstawie dalszych przepisów przechodzą na własność użytkownika. § 21. 1. Przedmioty umundurowania wydaje się stosownie do okresów używalności. 2. Policjantom można wydać na połowę okresu używalności używane przedmioty umundurowania, o ile posiadają wartość użytkową. 3. Komórki organizacyjne jednostek Policji właściwe w sprawach zaopatrzenia mundurowego mogą wydać przedmiot umundurowania przed upływem okresu jego używalności w przypadkach: 1) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub jego utraty powstałej z przyczyn niezależnych od użytkownika w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub wypadków losowych (pożar, powódź itp.), 2) utraty wartości użytkowej przedmiotu lub jego utraty powstałej z winy użytkownika, 3) w innych uzasadnionych przypadkach - po uiszczeniu jego wartości według cen detalicznych obowiązujących w dniu wydania nowego przedmiotu. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1: 1) wydaje się bezpłatnie nowy przedmiot umundurowania z przyjęciem okresu używalności od daty jego wydania, 2) za przedmiot umundurowania, za który wypłacono równoważnik pieniężny, można wypłacić równowartość według ceny detalicznej obowiązującej w dniu utraty przedmiotu lub jego wartości użytkowej, 3) policjantom, którzy na podstawie odrębnych przepisów mogą w czasie służby nosić ubranie cywilne, w przypadku utraty przedmiotu lub jego wartości użytkowej, można wypłacić równowartość pieniężną odpowiadającego mu przedmiotu umundurowania, obliczoną według aktualnej ceny detalicznej. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2, nowy przedmiot umundurowania wydaje się po uiszczeniu jego wartości według ceny detalicznej obowiązującej w dniu wydania, pomniejszonej o stopień amortyzacji wydanego uprzednio przedmiotu. Okres używalności wydanego przedmiotu przyjmuje się od dnia jego wydania. 6. W razie utraty wartości użytkowej przedmiotu umundurowania wskutek stwierdzonych wad produkcyjnych, należy wydać nowy przedmiot z przyjęciem okresu używalności od daty jego wydania. Decyzje w tej sprawie podejmują kierownicy komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3. § 22. 1. Okres używalności przedmiotów umundurowania wydawanych w naturze przyjmuje się od dnia ich wydania użytkownikowi. 2. Okres używalności dystynkcji, znaków identyfikacyjnych, wizerunków orła oraz oznaczeń rodzajów służb Policji równy jest okresowi używalności przedmiotów umundurowania, do których zostały one wydane. § 23. 1. Policjanci mianowani na stałe w przypadku zwolnienia ze służby nie zwracają przedmiotów umundurowania, z wyjątkiem przedmiotów wydawanych w naturze. Za przedmioty nie zwrócone zobowiązani są uiścić ich równowartość według cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia (za okres nie zamortyzowany). 2. Policjanci mianowani na okres służby przygotowawczej w przypadku zwolnienia ze służby obowiązani są zwrócić przedmioty umundurowania (z wyjątkiem przedmiotów wydawanych jednorazowo) lub uiścić ich równowartość według cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia (za okres nie zamortyzowany). 3. Policjanci w służbie kandydackiej są obowiązani zwrócić przedmioty umundurowania po zwolnieniu z tej służby, z wyjątkiem przedmiotów wydawanych jednorazowo. 4. Obowiązek określony w ust. 1-3 nie dotyczy rodzin zmarłych policjantów. § 24. Policjanci zwolnieni ze służby obowiązani są zwrócić wszystkie przedmioty ubioru ćwiczebnego lub uiścić ich równowartość według cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia (za okres nie zamortyzowany). § 25. Policjanci przenoszeni do innych jednostek Policji zabierają ze sobą przedmioty umundurowania ubioru galowego, wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego. § 26. Policjanci, którzy ze względu na budowę ciała nie mogą dopasować gotowych przedmiotów umundurowania, otrzymują na odpowiedni przedmiot tkaninę w metrażu oraz zwrot poniesionych kosztów za szycie i dodatki krawieckie. § 27. 1. Policjantom zawieszonym w czynnościach służbowych wstrzymuje się na okres tego zawieszenia wydawanie nowych przedmiotów umundurowania ubioru galowego, wyjściowego i służbowego, które należałyby się im w związku z upływem okresu używalności przedmiotów dotychczas użytkowanych. 2. Policjantów zwolnionych ze służby po okresie zawieszenia w czynnościach służbowych należy rozliczyć z przedmiotów umundurowania stosownie do przepisów § 23 i 24. § 28. 1. Policjantom w okresie urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego powyżej 6 miesięcy nie przysługuje zaopatrzenie mundurowe. 2. Policjantom po zakończeniu urlopu bezpłatnego lub wychowawczego zalicza się na poczet należności przedmioty umundurowania, których okres używalności nie upłynął do miesiąca rozpoczęcia tego urlopu. § 29. Komendant Główny Policji określa szczegółowe zasady gospodarowania umundurowaniem. § 30. 1. W okresie wdrażania na zaopatrzenie policjantów umundurowania określonego w rozporządzeniu zezwala się na noszenie przez policjantów: 1) do 31 marca 2000 r. umundurowania i wizerunku orła dotychczasowego wzoru, znajdujących się na wyposażeniu Policji, 2) do 31 grudnia 1998 r. oznaczeń identyfikacji indywidualnej dotychczasowego wzoru. 2. Wzory umundurowania, wizerunku orła i oznaczeń identyfikacji indywidualnej policjantów, obowiązujące w okresie przejściowym, określa załącznik nr 7. § 31. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 października 1991 r. w sprawie umundurowania policjantów (Dz. U. Nr 102, poz. 445, z 1992 r. Nr 46, poz. 208 i z 1996 r. Nr 9, poz. 53). § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 czerwca 1997 r. (poz. 466) Załącznik nr 1 WZORY UBIORÓW POLICJANTÓW Ilustracja Ubiór służbowy policjanta w swetrze Ilustracja Ubiór służbowy policjanta w kurtce 3/4 z podpinką Ilustracja Ubiór służbowy policjanta w bluzie gabardynowej Ilustracja Ubiór służbowy policjanta kobiety w bluzie gabardynowej Ilustracja Ubiór galowy policjanta mężczyzny Ilustracja Ubiór galowy policjanta kobiety IlustracjaIlustracja Ubiór wyjściowy policjanta kobiety IlustracjaIlustracja Ubiór wyjściowy policjanta Ilustracja Ubiór policjanta w koszuli wyjściowej letniej Ilustracja Ubiór służbowy policjanta w koszuli służbowej letniej IlustracjaIlustracja Ubiór ćwiczebny policjanta Charakterystyka przedmiotów umundurowania policjantów 1. Bluza służbowa w kolorze błękitnoszarym, z wykładanym kołnierzem, z krytym zapięciem z przodu, na guziki. Na ramionach umieszczone naramienniki, na piersiach naszyte dwie nakładane kieszenie z fałdkami i klapkami. Dół bluzy wykończony paskiem, po bokach ściągnięty gumą. Na pasku umieszczone podtrzymywacze do pasa głównego. Rękawy wykończone mankietami zapinanymi na guziki. 2. Czapka gabardynowa garnizonowa w kolorze błękitnoszarym z otokiem ciemnoniebieskim. Na czapce orzełek w kolorze srebrnym z napisem "POLICJA", haftowany mechanicznie na szarobłękitnym tle. 3. Czapka letnia z daszkiem (typu sportowego) w kolorze błękitnoszarym z orzełkiem w kolorze srebrnym z napisem "POLICJA", haftowanym mechanicznie. 4. Czapka zimowa z daszkiem w kolorze błękitnoszarym z klapami z tkaniny futerkowej w kolorze szarym. Na czapce orzełek w kolorze srebrnym z napisem "POLICJA", haftowany mechanicznie. 5. Czapka z daszkiem typu sportowego w kolorze czarnym z orzełkiem w kolorze srebrnym z napisem "POLICJA", haftowanym mechanicznie. 6. Kombinezon ochronny dwuczęściowy letni w kolorze czarnym wykonany z tkaniny nieprzemakalnej. Bluza z krytym zapięciem przodu, na zamek błyskawiczny. W przodach cztery kieszenie nakładane z patkami. Na patce lewej górnej kieszeni naszyta żółta taśma odblaskowa z napisem "POLICJA". Na ramionach naszyte naramienniki. Dół bluzy i rękawów wykończony mankietem ściąganym gumą. W bokach bluzy zamki błyskawiczne. Kaptur dopinany na guziki. Na plecach duży napis "POLICJA" na żółtym odblaskowym tle. Spodnie typu ogrodniczki z szelkami, w przodzie zamek błyskawiczny, w szwach bocznych dwie kieszenie. Na prawym boku na wysokości uda naszyta kieszeń z patką. Na wysokości kolan dokoła nogawek naszyta taśma odblaskowa w kolorze żółtym. Dół nogawek prosty. 7. Kurtka gabardynowa galowa w kolorze błękitnoszarym dwurzędowa z wykładanym kołnierzem. Na ramionach kurtki umieszczone naramienniki. Po bokach poniżej linii pasa kieszenie cięte wykończone patkami. Rękawy gładkie bez mankietów. 8. Kurtka gabardynowa wyjściowa w kolorze błękitnoszarym jednorzędowa z wykładanym kołnierzem, zapinana z przodu na cztery guziki z godłem. Na ramionach kurtki umieszczone naramienniki. Na piersiach i po bokach kurtki poniżej linii pasa naszyte kieszenie nakładane z fałdkami i klapkami. Rękawy gładkie bez mankietów. 9. Kurtka 3/4 w kolorze czarnym z tkaniny nieprzemakalnej z podpinką i kamizelką. Kurtka zapinana z przodu na zamek błyskawiczny przykryty listwą, z dwiema bocznymi kieszeniami. Na ramionach kurtki umieszczone naramienniki. Kołnierz z tkaniny zasadniczej, podkołnierzyk z dzianiny, dopinany kaptur. Kamizelka wykonana z pikowanej włókniny z nakładanymi z przodu kieszeniami, zapinana na zamek błyskawiczny, kołnierz wykonany z dzianiny, na plecach foliowany napis "POLICJA" na żółtym odblaskowym tle. 10. Kurtka 3/4 w kolorze błękitnoszarym z tkaniny nieprzemakalnej z dwiema bocznymi kieszeniami i dopinaną podpinką. Zapięcie z przodu kryte. Wykrój szyi wykończony kołnierzem z tkaniny zasadniczej, dopinanym kołnierzem z tkaniny futerkowej w kolorze szarym oraz dopinanym kapturem. 11. Mundur ćwiczebny w kolorze czarnym wykonany z tkaniny drelichowej. Bluza z naramiennikami o zapięciu jednorzędowym krytym, w pasie zmarszczona gumą, na przodach naszyte cztery kieszenie. W bokach poniżej pasa dwie kieszenie zapinane na zamek błyskawiczny. Rękawy zakończone mankietami. Na lewym rękawie dwie małe kieszenie z patkami. Spodnie na szelki z czterema nakładanymi kieszeniami. Dół nogawek spodni zakończony gumą. 12. Płaszcz całoroczny w kolorze błękitnoszarym dwurzędowy z wykładanym kołnierzem i wyłogami. Wydłużony karczek z przodu i z tyłu. Płaszcz zapinany na trzy guziki. Na ramionach umieszczone naramienniki. Rękawy gładkie zakończone patką. Pasek w płaszczu zapinany z przodu na klamerkę. 13. Spodnie gabardynowe wyjściowe i letnie w kolorze granatowym bez mankietów. Szerokość nogawek u dołu uzależniona jest od rozmiaru i wzrostu. W przednich częściach nogawek kieszenie boczne z wypustką. W prawej tylnej nogawce cięta kieszeń z klapką zapinaną na guzik. W pasek spodni wszyte podtrzymywacze. Po bokach paska naszyte ściągacze zapinane na guzik. 14. Spodnie gabardynowe służbowe typu narciarskiego w kolorze granatowym zwężane ku dołowi. W dolnych odcinkach szwów bocznych nogawek wykonane rozporki. Do dolnych krawędzi nogawek wpuszczone szerokie gumy pod stopy. Sposób wykonania kieszeni i podtrzymywaczy jak w pkt 13. 15. Sweter służbowy w kolorze granatowym wykonany z dzianiny, wzmocniony tkaniną w przedniej i tylnej części barków oraz na łokciach rękawów. Z tej samej tkaniny naszyte naramienniki oraz nakładane kieszenie z patkami na lewej piersi i lewym rękawie. Załącznik nr 2 OZNACZENIE STOPNI NA NARAMIENNIKACH Korpus oficerów Ilustracjageneralny inspektor Ilustracjanadinspektor Ilustracjainspektor Ilustracjamłodszy inspektor Ilustracjapodinspektor Ilustracjanadkomisarz komisarz Ilustracjapodkomisarz Korpus aspirantów Ilustracjaaspirant sztabowy Ilustracjastarszy aspirant Ilustracjaaspirant Ilustracjamłodszy aspirant Korpus podoficerów Ilustracjasierżant sztabowy Ilustracjastarszy sierżant Ilustracjasierżant Korpus szeregowych Ilustracjastarszy posterunkowy Ilustracjaposterunkowy OZNACZENIE STOPNI NA CZAPKACH Korpus oficerów Ilustracjageneralny inspektor Ilustracjanadinspektor Ilustracja Ilustracjainspektor Ilustracjamłodszy inspektor Ilustracjapodinspektor Ilustracja Ilustracjanadkomisarz Ilustracjakomisarz Ilustracjapodkomisarz Korpus aspirantów Ilustracja Ilustracjaaspirant sztabowy Ilustracjastarszy aspirant Ilustracjaaspirant Ilustracjamłodszy aspirant Korpus podoficerów Ilustracja Ilustracjasierżant sztabowy Ilustracjastarszy sierżant Ilustracjasierżant Korpus szeregowych Ilustracja Ilustracjastarszy posterunkowy Ilustracjaposterunkowy Załącznik nr 3 WZORY ZNAKÓW IDENTYFIKACYJNYCH POLICJANTÓW Ilustracja Wzór oznaczenia identyfikacji indywidualnej policjanta WZORY OZNACZEŃ RODZAJÓW SŁUŻB POLICJI ORAZ OZNACZENIA GENERALNEGO INSPEKTORA I NADINSPEKTORA POLICJI Do kurtki wyjściowej IlustracjaSłużba kryminalna IlustracjaSłużba prewencyjna Ilustracja Służba wspomagająca, Wyższa Szkoła Policji, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne Ilustracja Oddziały prewencyjne i pododdziały antyterrorystyczne IlustracjaPolicja sądowa Do kurtki galowej i bluzy służbowej IlustracjaSłużba kryminalna Ilustracja Służba wspomagająca, Wyższa Szkoła Policji, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne IlustracjaSłużba prewencyjna Ilustracja Oddziały prewencji i pododdziały antyterrorystyczne IlustracjaPolicja sądowa Oznaczenie generalnego inspektora i nadinspektora Policji Ilustracja Ilustracja Wzór emblematu do umundurowania ćwiczebnego Załącznik nr 4 WZÓR WIZERUNKU ORŁA Ilustracja Załącznik nr 5 SPOSÓB UMIESZCZANIA NA UBIORZE POLICJANTA OZNACZEŃ IDENTYFIKACJI INDYWIDUALNEJ I RODZAJÓW SŁUŻB POLICJI Ilustracja Sposób umieszczenia oznaczenia identyfikacji indywidualnej policjanta Ilustracja Sposób umieszczenia na rękawie kurtki galowej i bluzy służbowej oznaki rodzaju służby Ilustracja Fragment klapy kurtki wyjściowej z umieszczeniem oznaki rodzaju służby Załącznik nr 6 NORMY UMUNDUROWANIA POLICJANTÓW Norma umundurowania nr 1 dotycząca ubioru służbowego, wyjściowego i galowego dla policjantów mężczyzn mianowanych na stałe Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.231 szt. w naturze 4Płaszcz wyjściowy całorocznyszt.14 5Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 6Kombinezon ochronny letni lub płaszcz nieprzemakalnykpl.14 7Kurtka gabardynowa galowaszt.15 8Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.14 9Bluza służbowaszt.231 szt. w naturze 10Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.24 11Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.231 szt. w naturze 12Spodnie letnieszt.24 13Sweter służbowyszt.12 14Krawatszt.22 15Szalik letniszt.12 16Szalik zimowyszt.13 17Rękawiczki zimowe skórzanepara12 18Rękawiczki letnie skórzanepara13 19Ubranie treningowe (dres)kpl.13 20Oznaki stopnia i służbykpl.1do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 21Baretkikpl.1 22Koszula służbowaszt.22 23Koszula służbowa letniaszt.22 24Koszula wyjściowaszt.12 25Koszula wyjściowa letniaszt.12 26Podkoszulka z długim rękawemszt.22 27Kalesonyszt.22 28Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.12 29Spodenki gimnastyczneszt.12 30Skarpetki letniepara21 31Skarpetki zimowepara21 32Ręcznik frottészt.22 33Trzewiki służbowe nieocieplanepara12 34Trzewiki-botki ocieplanepara13 35Półbuty służbowepara22 36Półbuty wyjściowepara12 37Pantofle gimnastycznepara12 38Sznur galowyszt.16 39Pas głównyszt.14 40Pasek do spodniszt.14 41Teczka skórzanaszt.16 42Gwizdekszt.12 43Raportówkaszt.16 Uwagi: 1. Policjantom wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu 1 roku. 2. Podoficer Policji i aspirant Policji mianowany na stopień oficerski Policji otrzymuje z dniem mianowania: - sznur galowy oficera, - daszek do czapki gabardynowej wyjściowej. 3. Szeregowy Policji i podoficer Policji mianowany na stopień aspiranta Policji otrzymuje z dniem mianowania sznur galowy aspiranta. 4. Nadkomisarz Policji mianowany na stopień podinspektora Policji otrzymuje z dniem mianowania daszek do czapki gabardynowej wyjściowej. 5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru galowego, wyjściowego i służbowego. 6. Okres używalności przedmiotów określonych pod lp. 3, 9 i 11 wydawanych w naturze policjantom służby prewencyjnej, sądowej, oddziałów prewencji i pododdziałów antyterrorystycznych wynosi 3 lata, policjantom służby kryminalnej oraz wspomagającej działalność Policji w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym - 5 lat. 7. Przedmioty wydawane w naturze po upływie okresu używalności podlegają zwrotowi. 8. Raportówkę należy wydawać wyłącznie w naturze według potrzeb. Norma umundurowania nr 2 dotycząca ubioru służbowego, wyjściowego i galowego dla policjantów kobiet mianowanych na stałe Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.231 szt. w naturze 4Płaszcz wyjściowy całorocznyszt.14 5Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 6Kombinezon ochronny letni lub płaszcz nieprzemakalnykpl.14 7Kurtka gabardynowa galowaszt.15 8Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.14 9Bluza służbowaszt.231 szt. w naturze 10Spodnie gabardynowe lub spódnicaszt.24 11Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.231 szt. w naturze 12Spodnie letnie lub spódnicaszt.24 13Sweter służbowyszt.12 14Krawatszt.22 15Szalik letniszt.13 16Szalik zimowyszt.13 17Rękawiczki zimowe skórzanepara12 18Rękawiczki letnie skórzanepara13 19Ubranie treningowe (dres)kpl.13 20Oznaki stopnia i służbykpl.1do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 21Baretkikpl.1 22Koszula służbowaszt.22 23Koszula służbowa letniaszt.22 24Koszula wyjściowaszt.12 25Koszula wyjściowa letniaszt.12 26Podkoszulka z długim rękawemszt.22 27Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.12 28Spodenki gimnastyczneszt.12 29Reformy letnieszt.22 30Reformy zimoweszt.22 31Rajstopy letnieszt.31 32Rajstopy zimoweszt.21 33Ręcznik frottészt.22 34Buty służbowe damskiepara12 35Buty kozaczki damskiepara13 36Półbuty służbowe damskiepara22 37Półbuty wyjściowe damskiepara12 38Pantofle gimnastycznepara12 39Sznur galowyszt.16 40Pas głównyszt.14 41Pasek do spodniszt.14 42Teczka skórzanaszt.16 43Gwizdekszt.12 44Raportówkaszt.16 Uwagi: 1. Policjantom wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu 1 roku. 2. Podoficer Policji i aspirant Policji mianowany na stopień oficerski Policji otrzymuje z dniem mianowania: - sznur galowy oficera, - daszek do czapki gabardynowej wyjściowej. 3. Nadkomisarz Policji mianowany na stopień podinspektora Policji otrzymuje z dniem mianowania daszek do czapki gabardynowej wyjściowej. 4. Szeregowy Policji i podoficer Policji mianowany na stopień aspiranta Policji otrzymuje z dniem mianowania sznur galowy aspiranta. 5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru galowego, wyjściowego i służbowego. 6. Okres używalności przedmiotów określonych pod lp. 3, 9 i 11 wydawanych w naturze policjantom służby prewencyjnej, sądowej, oddziałów prewencji i pododdziałów antyterrorystycznych wynosi 3 lata, policjantom służby kryminalnej oraz wspomagającej działalność Policji w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym - 5 lat. 7. Przedmioty wydawane w naturze po upływie okresu używalności podlegają zwrotowi. 8. Raportówkę należy wydawać wyłącznie w naturze według potrzeb. Norma umundurowania nr 3 dotycząca ubioru służbowego, wyjściowego i galowego dla nadinspektora Policji i generalnego inspektora Policji Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.231 szt. w naturze 4Płaszcz wyjściowy całorocznyszt.14 5Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 6Kombinezon ochronny letni lub płaszcz nieprzemakalnykpl.14 7Kurtka gabardynowa galowaszt.13 8Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.12 9Bluza służbowaszt.231 szt. w naturze 10Spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasamiszt.24 11Spodnie letnie z lampasamiszt.13 12Spodnie gabardynowe do butów z lampasamiszt.231 szt. w naturze 13Krawatszt.22 14Szalik zimowyszt.13 15Szalik letniszt.12 16Sweterszt.12 17Rękawiczki skórzane letniepara12 18Rękawiczki skórzane zimowepara13 19Ubranie treningowe (dres)kpl.13 20Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 21Koszula służbowaszt.22 22Koszula służbowa letniaszt.22 23Koszula wyjściowaszt.22 24Koszula wyjściowa letniaszt.22 25Podkoszulka z długim rękawemszt.22 26Kalesonyszt.22 27Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.12 28Spodenki gimnastyczneszt.12 29Skarpetki letniepara21 30Skarpetki zimowepara21 31Ręcznik frottészt.22 32Buty z cholewamipara12 33Trzewiki-botki ocieplanepara12 34Półbuty służbowepara22 35Półbuty wyjściowepara12 36Pantofle gimnastycznepara12 37Sznur galowy nadinspektoraszt.16 38Pas głównyszt.14 39Pasek do spodniszt.14 40Teczka skórzanaszt.16 Uwaga: 1. Oficer Policji mianowany na stopień nadinspektora Policji otrzymuje jednorazowo: - czapkę gabardynową, - bluzę służbową, - płaszcz całoroczny, - kurtkę gabardynową galową, - kurtkę gabardynową wyjściową, - spodnie gabardynowe do butów z lampasami, - spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasami, - sznur galowy nadinspektora. 2. Nadinspektorowi Policji i generalnemu inspektorowi Policji przysługują oznaki stopnia i służby haftowane bajorkiem. Zwrot kosztów za wykonanie usługi następuje po przedłożeniu rachunku. 3. Nadinspektorowi Policji i generalnemu inspektorowi Policji wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu roku. 4. Przedmioty wydawane w naturze po okresie używalności podlegają zwrotowi. Norma umundurowania nr 4 dotycząca ubioru służbowego dla policjantów mężczyzn mianowanych na okres służby przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.13 4Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 5Kombinezon ochronny letni lub płaszcz nieprzemakalnykpl.13 6Bluza służbowaszt.23 7Spodnie gabardynoweszt.13 8Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.13 9Spodnie letnieszt.13 10Sweter służbowyszt.13 11Krawatszt.2jednorazowo 12Szalik zimowyszt.1jednorazowo 13Rękawiczki zimowe skórzanepara1jednorazowo 14Ubranie treningowe (dres)kpl.13 15Oznaki stopnia i służbykpl.1do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 16Koszula służbowaszt.2jednorazowo 17Koszula służbowa letniaszt.2jednorazowo 18Podkoszulka z długim rękawemszt.33 19Kalesonyszt.33 20Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.23 21Spodenki gimnastyczneszt.23 22Skarpetki zimowepara4jednorazowo 23Skarpetki letniepara4jednorazowo 24Ręcznik frottészt.33 25Trzewiki służbowe nieocieplanepara13 26Trzewiki-botki ocieplanepara13 27Półbutypara23 28Pantofle gimnastycznepara1jednorazowo 29Pas głównyszt.16 30Pasek do spodniszt.16 31Raportówkaszt.16 32Gwizdekszt.1jednorazowo Uwagi: 1. Policjantom wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku. 2. Policjanci przeniesieni na stałe do innej jednostki zabierają ze sobą przedmioty umundurowania określone w normie. 3. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru służbowego. 4. W przypadku mianowania na stałe policjanci nie zwracają przedmiotów wymienionych w normie oraz otrzymują: - wyłącznie w naturze przedmioty ubioru wyjściowego określone w normie nr 1 lp. 4, 7, 8, 15, 18, 24, 25, 36, 38 i 41, - przedmioty ubioru służbowego określone w normie nr 1 wydawane w naturze. 5. Raportówkę należy wydawać wyłącznie w naturze według potrzeb. Norma umundurowania nr 5 dotycząca ubioru służbowego dla policjantów kobiet mianowanych na okres służby przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.13 4Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 5Peleryna nieprzemakalna lub płaszcz nieprzemakalnyszt.13 6Bluza służbowaszt.23 7Spodnie gabardynowe wyjściowe lub spódnicaszt.13 8Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.13 9Spodnie letnie lub spódnicaszt.13 10Sweter służbowyszt.13 11Krawatszt.2jednorazowo 12Szalik zimowyszt.1jednorazowo 13Rękawiczki zimowe skórzanepara1jednorazowo 14Ubranie treningowe (dres)kpl.13 15Oznaki stopnia i służbykpl.1do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 16Koszula służbowaszt.2jednorazowo 17Koszula służbowa letniaszt.2jednorazowo 18Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.23 19Spodenki gimnastyczneszt.23 20Reformy zimoweszt.2jednorazowo 21Reformy letnieszt.2jednorazowo 22Rajstopy zimoweszt.2jednorazowo 23Rajstopy letnieszt.3jednorazowo 24Ręcznik frottészt.33 25Buty służbowe damskiepara13 26Buty kozaczki damskiepara13 27Półbutypara23 28Pantofle gimnastycznepara1jednorazowo 29Pas głównyszt.16 30Pasek do spodniszt.16 31Raportówkaszt.16 32Gwizdekszt.1jednorazowo Uwagi: 1. Policjantom wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu 1 roku. 2. Policjanci przeniesieni na stałe do innej jednostki zabierają ze sobą przedmioty umundurowania określone w normie. 3. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru służbowego. 4. W przypadku mianowania na stałe policjanci nie zwracają przedmiotów wymienionych w normie oraz otrzymują: - wyłącznie w naturze przedmioty ubioru wyjściowego określone w normie nr 2 lp. 4, 6, 7, 8, 15, 18, 24, 25, 37 i 39, - przedmioty umundurowania służbowego określone w normie nr 2 wydawane w naturze. 5. Raportówkę należy wydawać wyłącznie w naturze według potrzeb. Norma umundurowania nr 6 dotycząca ubioru służbowego dla policjantów mężczyzn mianowanych na okres służby kandydackiej Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka gabardynowaszt.13 2Czapka zimowa służbowaszt.13 3Czapka letnia służbowa (sportowa)szt.13 4Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13 5Peleryna nieprzemakalna lub płaszcz nieprzemakalnyszt.13 6Bluza służbowaszt.13 7Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.13 8Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.13 9Sweter służbowyszt.13 10Krawatszt.2jednorazowo 11Szalik zimowyszt.1jednorazowo 12Rękawiczki zimowe skórzanepara1jednorazowo 13Ubranie treningowe (dres)kpl.13 14Oznaki stopnia i służbykpl.1do każdego przedmiotu według zasad określonych w rozporządzeniu 15Koszula służbowaszt.2jednorazowo 16Koszula służbowa letniaszt.2jednorazowo 17Podkoszulka z długim rękawemszt.33 18Kalesonyszt.33 19Podkoszulka (koszulka) gimnastycznaszt.23 20Spodenki gimnastyczneszt.23 21Skarpetki zimowepara4jednorazowo 22Skarpetki letniepara4jednorazowo 23Ręcznik frottészt.33 24Trzewiki służbowe nieocieplanepara1na okres służby 25Półbutypara1na okres służby 26Pantofle gimnastycznepara1jednorazowo 27Pas głównyszt.16 28Pasek do spodniszt.16 29Raportówkaszt.16 30Gwizdekszt.1jednorazowo Uwagi: 1. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie komplet dystynkcji do ubioru służbowego. 2. Policjanci mianowani na okres służby przygotowawczej użytkują (nie zwracają) przedmioty wymienione w normie oraz otrzymują wyłącznie w naturze: - spodnie letnie - 1 sztukę na 3 lata, - trzewiki-botki ocieplane - 1 parę na 3 lata, - półbuty - 1 parę na 3 lata, - bluzę służbową - 1 sztukę na 3 lata. 3. Policjanci przeniesieni na stałe do innej jednostki zabierają ze sobą przedmioty umundurowania określone w normie. 4. Raportówkę należy wydawać wyłącznie w naturze według potrzeb. Norma umundurowania nr 7 dla policjantów etatowych (nieetatowych) orkiestr, pododdziałów honorowych, motocyklowej eskorty honorowej oraz pocztów sztandarowych Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 A. Dla policjantów członków orkiestr 1Czapka gabardynowaszt.13 2Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.14 3Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.14 4Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.14 5Płaszcz wyjściowy całorocznyszt.14 6Krawatszt.12 7Koszula wyjściowaszt.11 8Szalik zimowyszt.14 9Trzewiki służbowe nieocieplanepara13 10Półbutypara13 11Pas głównyszt.15 12Sznur galowy oficeraszt.14 13Szelki do spodniszt.14 14Rękawiczki letnie białepara22 15Łapki na kule rękawówpara22 B. Dla policjantów motocyklowej eskorty honorowej 1Czapka gabardynowaszt.13 2Kask biały z osłoną twarzyszt.13 3Kombinezon skórzanykpl.13 4Buty motocyklistypara13 5Kurtka gabardynowa galowaszt.13 6Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.13 7Spodnie bryczesyszt.13 8Koszula wyjściowaszt.22 9Pas biały z poprzeczkąszt.13 10Rękawice motocyklistypara13 C. Dla policjantów pododdziałów honorowych oraz pocztów sztandarowych 1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.15 2Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.15 3Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.15 4Spodnie gabardynowe typu narciarskiegoszt.15 5Płaszcz wyjściowy całorocznyszt.15 6Krawatszt.12 7Koszula wyjściowaszt.22 8Pas głównyszt.15 9Sznur galowy oficeraszt.15 10Szelki do spodniszt.12 11Rękawiczki skórzanepara12 Uwagi: 1. Przedmioty określone w podzestawie A wydane etatowym członkom orkiestry po upływie okresu używalności przechodzą na ich własność. 2. Przedmioty określone w normie wydane policjantom motocyklowej eskorty honorowej oraz policjantom nieetatowych orkiestr, pododdziałów honorowych i pocztów sztandarowych stanowią własność jednostki. Wydaje się je na czas trwania uroczystości; po jej zakończeniu powinny być zwrócone do magazynu (szatni) jednostki. 3. Policjantom pododdziałów honorowych, orkiestr i pocztów sztandarowych można wydać spodnie bryczesy, buty bukatowe i pas główny z poprzeczką. Norma umundurowania nr 8 dotycząca ubioru ćwiczebnego dla policjantów Lp.PrzedmiotJednostka miaryPododdziały patrolowe, patrolowo-interwencyjne, przewodników psów służbowychPododdziały antyterrorystyczne oraz Biura do Walki z Przestępczością ZorganizowanąOddziały prewencji oraz szkoły i ośrodki szkolenia PolicjiPozostałe jednostki organizacyjne Policji ilośćokres używalności w latachilośćokres używalności w latachilośćokres używalności w latachilośćokres używalności w latach 1Beret w kolorze czarnymszt.--13---- 2Czapka zimowa antyterrorystyszt.--12---- 3Czapka typu sportowego (czarna)szt.12121do zużycia (3)1do zużycia (3) 4Kurtka 3/4 z podpinką i kamizelką (czarna)kpl.1do zużycia (3)1do zużycia (3)1do zużycia (3)1do zużycia (4) 5Mundur ćwiczebny (czarny)kpl.1do zużycia (1)1do zużycia (1)1do zużycia (1)1do zużycia (4) 6Kombinezon antyterrorysty (plamiak)szt.--22---- 7Rękawice ćwiczebnepara----111do zużycia (3) 8Koszulka z krótkimi rękawami i napisem "POLICJA"szt.122212-- 9Pas brezentowyszt.13131do zużycia (4)-- 10Zasobnik osobistyszt.1do zużycia (6)1do zużycia (6)1do zużycia (6)1do zużycia (6) 11Trzewiki specjalnepara--12---- 12Oznaki stopnia i emblematykpl.wg przepisów rozporządzeniawg przepisów rozporządzeniawg przepisów rozporządzeniawg przepisów rozporządzenia Uwagi: 1. Policjantom w służbie kandydackiej, słuchaczom szkół oraz policjantom pododdziałów antyterrorystycznych nie przysługuje zasobnik osobisty. 2. Przedmioty wymienione pod lp. 1 nie przysługują policjantom Biura do Walki z Przestępczością Zorganizowaną. 3. Policjanci przeniesieni na stałe do innej jednostki zabierają ze sobą posiadane przedmioty ubioru ćwiczebnego w przypadku wykonywania zadań o podobnym charakterze. 4. Policjanci kierowani na przeszkolenie do szkół Policji zabierają ze sobą otrzymane w jednostce przedmioty ubioru ćwiczebnego. 5. Policjanci wymienieni w podzestawach użytkują w zamian przedmiotów określonych pod lp. 3-5 i 7 umundurowanie "moro" (czapka ćwiczebna, mundur drelichowy, kurtka ćwiczebna z podpinką oraz rękawice ćwiczebne) do czasu wyczerpania zapasów. 6. Policjantom Zespołu Lotnictwa Policyjnego przysługuje dodatkowo kombinezon antyterrorysty (plamiak) - 1 kpl. na 2 lata. Załącznik nr 7 WZORY UMUNDUROWANIA, WIZERUNKU ORŁA I OZNACZEŃ IDENTYFIKACJI INDYWIDUALNEJ POLICJANTÓW OBOWIĄZUJĄCE W OKRESIE PRZEJŚCIOWYM IlustracjaIlustracja Ubiór ćwiczebny policjanta w okresie przejściowym Ilustracja Wzór wizerunku orła Ilustracja Wzór oznaczenia identyfikacji indywidualnej policjanta Uwagi: 1. Liczby wyrażone cyframi arabskimi zaczynają się dla każdej jednostki od 101 wzwyż. 2. Ustala się w miejsce liczby wyrażonej cyframi rzymskimi dla Komendy Głównej Policji symbol KG, dla Stołecznej Komendy Policji liczbę wyrażoną cyfrą rzymską I, a dla pozostałych komend - liczby wyrażone cyframi rzymskimi w kolejności alfabetycznej jednostki. Oznaczenia Komendy Głównej i komend wojewódzkich Policji - Stołeczna Komenda PolicjiI - Komenda Wojewódzka Policji w Białej PodlaskiejII - Komenda Wojewódzka Policji w BiałymstokuIII - Komenda Wojewódzka Policji w Bielsku-BiałejIV - Komenda Wojewódzka Policji w BydgoszczyV - Komenda Wojewódzka Policji w ChełmieVI - Komenda Wojewódzka Policji w CiechanowieVII - Komenda Wojewódzka Policji w CzęstochowieVIII - Komenda Wojewódzka Policji w ElbląguIX - Komenda Wojewódzka Policji w GdańskuX - Komenda Wojewódzka Policji w Gorzowie WielkopolskimXI - Komenda Wojewódzka Policji w Jeleniej GórzeXII - Komenda Wojewódzka Policji w KaliszuXIII - Komenda Wojewódzka Policji w KatowicachXIV - Komenda Wojewódzka Policji w KielcachXV - Komenda Wojewódzka Policji w KoninieXVI - Komenda Wojewódzka Policji w KoszalinieXVII - Komenda Wojewódzka Policji w KrakowieXVIII - Komenda Wojewódzka Policji w KrośnieXIX - Komenda Wojewódzka Policji w LegnicyXX - Komenda Wojewódzka Policji w LesznieXXI - Komenda Wojewódzka Policji w LublinieXXII - Komenda Wojewódzka Policji w ŁomżyXXIII - Komenda Wojewódzka Policji w ŁodziXXIV - Komenda Wojewódzka Policji w Nowym SączuXXV - Komenda Wojewódzka Policji w Olsztynie XXVI - Komenda Wojewódzka Policji w OpoluXXVII - Komenda Wojewódzka Policji w OstrołęceXXVIII - Komenda Wojewódzka Policji w PileXXIX - Komenda Wojewódzka Policji w Piotrkowie TrybunalskimXXX - Komenda Wojewódzka Policji w PłockuXXXI - Komenda Wojewódzka Policji w PoznaniuXXXII - Komenda Wojewódzka Policji w PrzemyśluXXXIII - Komenda Wojewódzka Policji w RadomiuXXXIV - Komenda Wojewódzka Policji w RzeszowieXXXV - Komenda Wojewódzka Policji w SiedlcachXXXVI - Komenda Wojewódzka Policji w SieradzuXXXVII - Komenda Wojewódzka Policji w SkierniewicachXXXVIII - Komenda Wojewódzka Policji w SłupskuXXXIX - Komenda Wojewódzka Policji w SuwałkachXL - Komenda Wojewódzka Policji w SzczecinieXLI - Komenda Wojewódzka Policji w Tarnobrzegu XLII - Komenda Wojewódzka Policji w TarnowieXLIII - Komenda Wojewódzka Policji w ToruniuXLIV - Komenda Wojewódzka Policji w WałbrzychuXLV - Komenda Wojewódzka Policji w WłocławkuXLVI - Komenda Wojewódzka Policji we WrocławiuXLVII - Komenda Wojewódzka Policji w ZamościuXLVIII - Komenda Wojewódzka Policji w Zielonej GórzeXLIX - Komenda Główna PolicjiKG Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych. (Dz. U. Nr 75, poz. 467) Art. 1. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. Jednostki badawczo-rozwojowe są zwolnione z opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy, z wyjątkiem części tych gruntów wykorzystywanej wyłącznie do działalności gospodarczej." Art. 2. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy: 1) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, znajdujące się w posiadaniu jednostki badawczo-rozwojowej, która w dniu 5 grudnia 1990 r. nie legitymowała się dokumentami o ich przekazaniu wydanymi w formie przewidzianej prawem, i wykorzystywane przez tę jednostkę do celów statutowych, stają się przedmiotem użytkowania wieczystego tej jednostki, 2) budynki i urządzenia trwale związane z gruntami, o których mowa w pkt 1, stają się własnością jednostki badawczo-rozwojowej. 2. Przepisy ust. 1 nie naruszają praw osób trzecich. 3. Nabycie praw, o których mowa w ust. 1, stwierdza się decyzją wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo decyzją zarządu gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy. 4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. (Dz. U. Nr 75, poz. 468) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przeciwdziałania narkomanii. 2. Przeciwdziałanie narkomanii obejmuje: 1) działalność wychowawczą i zapobiegawczą, 2) leczenie, rehabilitację i readaptację osób uzależnionych, 3) nadzór nad substancjami, których używanie może prowadzić do narkomanii, 4) zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzania, przetwarzania, przerobu i posiadania substancji, których używanie może prowadzić do narkomanii, 5) nadzór nad uprawami roślin zawierających substancje, których używanie może prowadzić do narkomanii. Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do: 1) środków farmaceutycznych, które są środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, w zakresie nie uregulowanym w przepisach o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym, 2) trucizn i środków szkodliwych, które są prekursorami, w zakresie nie uregulowanym w przepisach o substancjach trujących. Art. 3. 1. Zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii są realizowane przez organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego. 2. Zadania dotyczące przeciwdziałania narkomanii są realizowane, w zakresie określonym w ustawie, również przez: 1) szkoły i placówki objęte systemem oświaty oraz szkoły wyższe, 2) zakłady opieki zdrowotnej i inne jednostki organizacyjne działające w dziedzinie ochrony zdrowia, 3) jednostki wojskowe i Policji, 4) kluby sportowe, 5) zakłady poprawcze, areszty śledcze i zakłady karne. 3. W realizacji zadań z zakresu przeciwdziałania narkomanii mogą uczestniczyć w szczególności stowarzyszenia, organizacje społeczne, fundacje, kościoły i inne związki wyznaniowe, medyczne samorządy zawodowe, rodziny osób uzależnionych oraz grupy samopomocy osób uzależnionych i ich rodzin. Art. 4. 1. Podstawę do działań w zakresie przeciwdziałania narkomanii stanowi Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii. 2. Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii uchwala Rada Ministrów na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Rada Ministrów składa corocznie Sejmowi, w terminie do dnia 30 czerwca, sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii. Art. 5. 1. Tworzy się Radę do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, zwaną dalej "Radą". 2. Rada działa przy Prezesie Rady Ministrów. 3. Rada jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach z zakresu przeciwdziałania narkomanii. 4. W skład Rady wchodzą przedstawiciele naczelnych i centralnych organów administracji rządowej zajmujących się problematyką przeciwdziałania narkomanii. 5. W skład Rady mogą wchodzić również przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji, kościołów i innych związków wyznaniowych, samorządów zawodowych i innych jednostek działających w zakresie przeciwdziałania narkomanii, skierowani przez te podmioty. 6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, skład i zadania Rady oraz szczegółowe warunki i tryb jej działania. Art. 6. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) prekursor - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która może być przetworzona na środek odurzający lub substancję psychotropową albo może służyć do ich wytworzenia, określoną w wykazie prekursorów stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, 2) środek odurzający - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy, 3) substancja psychotropowa - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 3 do ustawy, 4) środek zastępczy - substancję w każdym stanie fizycznym, która jest trucizną lub środkiem szkodliwym, używaną zamiast lub w takich samych celach niemedycznych jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, 5) narkomania - stałe lub okresowe używanie w celach niemedycznych środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od nich, 6) uzależnienie od środków odurzających lub substancji psychotropowych - zespół zjawisk psychicznych lub fizycznych wynikających z działania tych środków lub substancji na organizm ludzki, charakteryzujący się zmianą zachowania lub innymi reakcjami psychofizycznymi i koniecznością używania stale lub okresowo tych środków lub substancji w celu doznania ich wpływu na psychikę lub dla uniknięcia następstw wywołanych ich brakiem, 7) osoba zagrożona uzależnieniem - osobę, u której zespół zjawisk psychicznych i oddziaływań środowiskowych stwarza wysokie prawdopodobieństwo powstania zależności od środków odurzających lub substancji psychotropowych, albo osobę sporadycznie używającą środki odurzające lub substancje psychotropowe albo środki zastępcze, 8) osoba uzależniona - osobę, która, w wyniku nadużywania środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych albo używania ich w celach medycznych, znajduje się w stanie uzależnienia od tych środków lub substancji, 9) używanie - wprowadzanie do organizmu człowieka środka odurzającego, substancji psychotropowej lub środka zastępczego, niezależnie od drogi podania, 10) leczenie substytucyjne - stosowanie, w ramach programu leczenia uzależnienia, środka odurzającego lub substancji psychotropowej, 11) rehabilitacja - działania w celu przywrócenia sprawności fizycznej lub psychicznej, obniżonej lub utraconej z powodu narkomanii, 12) readaptacja - działania w celu przystosowania do warunków zewnętrznego środowiska społecznego lub zawodowego osoby, która w wyniku narkomanii wykazuje zaburzenia adaptacji do środowiska, 13) mak - roślinę z gatunku mak lekarski (Papaver somniferum L.), zwaną również makiem ogrodowym albo uprawnym, 14) mak niskomorfinowy - roślinę z gatunku mak lekarski należącą do odmiany, w której zawartość morfiny w torebce (makówce) bez nasion, wraz z przylegającą do niej łodygą o długości do 7 cm, wynosi poniżej 0,06% w przeliczeniu na zasadę morfiny i na suchą masę wymienionych części rośliny, 15) mleczko makowe - sok mleczny torebki (makówki) maku, 16) opium - stężały sok mleczny torebki (makówki) maku, 17) słoma makowa - torebkę (makówkę) maku bez nasion, wraz z łodygą, lub poszczególne ich części, 18) konopie - rośliny z rodzaju konopi (Cannabis L.), 19) konopie włókniste - rośliny z gatunku konopie siewne (Cannabis sativa L.) o zawartości delta-9-tetrahydrokannabinolu poniżej 0,30% w suchej masie ziela, 20) ziele konopi - kwiatowe lub owocujące wierzchołki konopi, z których nie usunięto żywicy, 21) żywica konopi - żywicę i inne produkty konopi zawierające delta-9-tetrahydrokannabinol lub inne aktywne biologicznie kannabinole, 22) uprawa maku lub konopi - plantację tych roślin bez względu na powierzchnię uprawy, 23) wytwarzanie - czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające lub substancje psychotropowe albo ich prekursory, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji, 24) przetwarzanie - czynności prowadzące do przemiany środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów na inne środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory albo na substancje nie będące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub prekursorami, 25) przerób - otrzymywanie stałych lub ciekłych mieszanin środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów oraz nadawanie tym środkom lub substancjom postaci stosowanej w lecznictwie, 26) preparat - roztwór lub mieszaninę w każdym stanie fizycznym, zawierające jeden lub więcej środków odurzających lub substancji psychotropowych albo ich prekursorów, stosowane w lecznictwie jako leki w postaci dawkowanej albo nie podzielonej. Rozdział 2 Działalność wychowawcza i zapobiegawcza Art. 7. 1. Działalność wychowawcza i zapobiegawcza obejmuje: 1) promocję zdrowia psychicznego, 2) promocję zdrowego stylu życia, 3) informowanie o szkodliwości środków i substancji, których używanie może prowadzić do narkomanii, oraz o narkomanii i jej skutkach. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane w szczególności przez: 1) wprowadzenie problematyki zapobiegania narkomanii do programów szkół i innych placówek systemu oświaty, 2) wprowadzenie problematyki zapobiegania narkomanii do programów przygotowania zawodowego osób zajmujących się wychowaniem w szkołach i innych placówkach systemu oświaty, 3) tworzenie placówek prowadzących działalność zapobiegawczą, zwłaszcza w środowiskach zagrożonych uzależnieniem, 4) wspieranie działań ogólnokrajowych i lokalnych organizacji, o których mowa w art. 3 ust. 3, oraz innych inicjatyw społecznych, 5) uwzględnienie problematyki zapobiegania narkomanii w działalności telewizji publicznej oraz innych środków masowego przekazu, 6) prowadzenie badań naukowych nad problematyką narkomanii. 3. Szczegółowe zadania z zakresu działalności wychowawczej i zapobiegawczej określi Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii. Art. 8. 1. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres problematyki promocji zdrowia psychicznego i zdrowego stylu życia, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień dotyczących zapobiegania narkomanii, w podstawach programowych i programach wychowania realizowanych w szkołach i innych placówkach systemu oświaty. 2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej podejmie działania na rzecz uwzględnienia problematyki promocji zdrowia psychicznego i zdrowego stylu życia, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień dotyczących zapobiegania narkomanii, w programach przygotowania zawodowego nauczycieli i osób zajmujących się wychowaniem i nauczaniem dzieci i młodzieży w szkołach i innych placówkach systemu oświaty. Art. 9. 1. Ministrowie Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Kultury i Sztuki, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, każdy w zakresie swojego działania, są obowiązani rozwijać i popierać działalność informacyjną i kulturalną podejmowaną w celu informowania społeczeństwa o szkodliwości narkomanii. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane przez gminę jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Art. 10. 1. Ministrowie Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Kultury i Sztuki, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki Morskiej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, każdy w zakresie swojego działania, są obowiązani prowadzić działalność wychowawczą i zapobiegawczą polegającą na: 1) promocji zdrowego stylu życia, 2) tworzeniu placówek prowadzących działalność zapobiegawczą w środowiskach zagrożonych uzależnieniem, 3) wspieraniu działań ogólnokrajowych i lokalnych jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 3, oraz innych inicjatyw społecznych. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane przez gminę jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe formy działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem. Art. 11. Ministrowie Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki Morskiej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych, każdy w zakresie swojego działania, zapewnią prowadzenie badań naukowych nad problematyką narkomanii, w tym badań statystycznych i epidemiologicznych. Art. 12. Ministrowie Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Pracy i Polityki Socjalnej, każdy w zakresie swojego działania, zapewnią niezbędną liczbę osób przygotowanych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1, oraz ich szkolenie i doskonalenie. Rozdział 3 Postępowanie z osobami uzależnionymi Art. 13. Poddanie się leczeniu, rehabilitacji lub readaptacji jest dobrowolne, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Art. 14. 1. Leczenie i rehabilitację osoby uzależnionej prowadzi zakład opieki zdrowotnej lub lekarz wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską. 2. Rehabilitację osoby uzależnionej może prowadzić również podmiot nie wymieniony w ust. 1, po uzyskaniu zezwolenia wojewody. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2: 1) może otrzymać podmiot, który spełnia warunki zapewniające realizację programu rehabilitacji osób uzależnionych, 2) cofa się w wypadku, gdy podmiot przestał spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia. 4. Nadzór nad działalnością podmiotu, o którym mowa w ust. 2, sprawuje wojewoda. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki, które powinien spełniać podmiot ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie rehabilitacji osób uzależnionych, oraz sposób sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 4. 6. Readaptację osób uzależnionych mogą prowadzić zakłady opieki zdrowotnej oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3. 7. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 6, są udzielane bezpłatnie przez publiczny zakład opieki zdrowotnej osobie uzależnionej, niezależnie od jej stałego miejsca zamieszkania w kraju. Art. 15. 1. Osoba uzależniona może być leczona zgodnie z programem przewidującym stosowanie leczenia substytucyjnego. 2. Leczenie substytucyjne może prowadzić wyłącznie publiczny zakład opieki zdrowotnej po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Zezwolenie na leczenie substytucyjne może otrzymać publiczny zakład opieki zdrowotnej, który posiada odpowiednie warunki lokalowe i kadrowe zapewniające realizację programu leczenia stacjonarnego albo prowadzenia leczenia systemem ambulatoryjnym. 4. Zezwolenie na leczenie substytucyjne ulega cofnięciu, gdy zakład przestał spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania przy leczeniu substytucyjnym oraz warunki, które powinien spełniać zakład prowadzący leczenie substytucyjne. Art. 16. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i readaptacyjnego w stosunku do osób uzależnionych, umieszczonych w: 1) zakładach poprawczych, 2) zakładach karnych i aresztach śledczych. Art. 17. 1. Na wniosek przedstawiciela ustawowego, krewnych w linii prostej, rodzeństwa lub faktycznego opiekuna albo z urzędu, sąd rodzinny może skierować osobę uzależnioną, która nie ukończyła 18 lat, na przymusowe leczenie i rehabilitację. 2. Czasu przymusowego leczenia i rehabilitacji nie określa się z góry, nie może on być jednak dłuższy niż 2 lata. 3. Jeżeli osoba uzależniona ukończy 18 lat przed zakończeniem leczenia lub rehabilitacji, sąd rodzinny może je przedłużyć na czas niezbędny do osiągnięcia celu leczenia i rehabilitacji, łącznie nie dłuższy jednak niż określony w ust. 2. 4. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich. Rozdział 4 Prekursory, środki odurzające i substancje psychotropowe Art. 18. 1. Prekursory dzieli się na grupy w zależności od możliwości ich zastosowania do wytwarzania środków odurzających, substancji psychotropowych lub innych prekursorów. 2. Podział prekursorów na grupy I-R, IIA-R i IIB-R określa załącznik nr 1 do ustawy. Art. 19. 1. Środki odurzające dzieli się na grupy w zależności od stopnia ryzyka powstania uzależnienia w wypadku używania ich w celach niemedycznych oraz zakresu ich stosowania w celach medycznych. 2. Podział środków odurzających na grupy I-N, II-N, III-N i IV-N określa załącznik nr 2 do ustawy. Art. 20. 1. Substancje psychotropowe dzieli się na grupy w zależności od stopnia ryzyka powstania uzależnienia w wypadku używania ich w celach niemedycznych oraz zakresu ich stosowania w celach medycznych. 2. Podział substancji psychotropowych na grupy I-P, II-P, III-P i IV-P określa załącznik nr 3 do ustawy. Art. 21. 1. Środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań naukowych. 2. Substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu prowadzenia badań naukowych, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu prowadzenia badań naukowych oraz w lecznictwie zwierząt - w zakresie wskazanym w załączniku nr 2 do ustawy. Art. 22. 1. Środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz prekursory grupy I-R może posiadać wyłącznie podmiot gospodarczy, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona na podstawie przepisów ustawy. 2. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz prekursory grupy I-R podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 3. O przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków, substancji, preparatów lub prekursorów, o których mowa w ust. 2, orzeka sąd w postępowaniu karnym. 4. W wypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie karne, o przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków, substancji, preparatów lub prekursorów, o których mowa w ust. 2, orzeka wojewódzki inspektor farmaceutyczny w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 23. 1. Środki odurzające lub substancje psychotropowe może wytwarzać, przetwarzać lub przerabiać, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie podmiot gospodarczy posiadający wydaną na podstawie odrębnych przepisów koncesję na wytwarzanie środków farmaceutycznych, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej określającego środki lub substancje, które mogą być przedmiotem wytwarzania, przetwarzania lub przerobu. 2. Prekursory grupy I-R może wytwarzać, przetwarzać lub przerabiać, z zastrzeżeniem ust. 3 i 13, wyłącznie podmiot gospodarczy, który uzyskał zezwolenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Środki odurzające grup I-N, II-N i IV-N, substancje psychotropowe grup I-P, II-P i III-P lub, z zastrzeżeniem ust. 13, prekursory grup I-R może wytwarzać, przetwarzać lub przerabiać, w celu prowadzenia badań naukowych, wyłącznie szkoła wyższa, jednostka badawczo-rozwojowa lub inna placówka naukowa - w zakresie swojej działalności statutowej - po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej określającego środki lub substancje, które mogą być przedmiotem wytwarzania, przetwarzania lub przerobu. 4. Nie wymaga zezwolenia przerób środków odurzających lub substancji psychotropowych, jeżeli jest dokonywany w aptece. 5. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być wydane po stwierdzeniu przez wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, że podmiot gospodarczy występujący o wydanie zezwolenia zapewnia warunki produkcji i obrotu zabezpieczające przed użyciem środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów objętych zezwoleniem przez osoby nie upoważnione lub w celach innych niż określone w wydanym zezwoleniu. 6. Środki odurzające grupy II-N, substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P lub, z zastrzeżeniem ust. 13, prekursory grupy I-R może stosować, w celach przemysłowych, wyłącznie podmiot gospodarczy lub inna jednostka organizacyjna po uzyskaniu zezwolenia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, określającego środki lub substancje będące przedmiotem zezwolenia. 7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do podmiotu gospodarczego, który uzyskał zezwolenie na podstawie ust. 1. 8. Środki odurzające grupy IV-N lub substancje psychotropowe grupy I-P może stosować w celu prowadzenia badań naukowych, wyłącznie szkoła wyższa, jednostka badawczo-rozwojowa lub inna placówka naukowa - w zakresie swojej działalności statutowej - po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, określającego środki lub substancje będące przedmiotem zezwolenia. 9. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 8, mogą określać dozwoloną wielkość i cel wytwarzania, przetwarzania, przerobu lub stosowania każdego środka odurzającego, substancji psychotropowej lub prekursora oraz termin ważności zezwolenia. 10. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 8, mogą być cofnięte w razie nieprzestrzegania przepisów ustawy oraz niedotrzymania warunków określonych w zezwoleniu. 11. Środki odurzające grup I-N i II-N, substancje psychotropowe grupy II-P lub prekursory grupy I-R, z zastrzeżeniem ust. 12, może stosować, w celu prowadzenia badań naukowych, wyłącznie szkoła wyższa, jednostka badawczo-rozwojowa lub inna placówka naukowa - w zakresie swojej działalności statutowej - po zgłoszeniu tego faktu wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu. 12. Nie wymaga zgłoszenia stosowanie, w celu prowadzenia badań naukowych, substancji psychotropowych grup III-P i IV-P lub prekursorów grupy I-R, określonych w wykazie, o którym mowa w ust. 13, przez szkołę wyższą, jednostkę badawczo-rozwojową lub inną placówkę naukową - w zakresie ich działalności statutowej. 13. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz prekursorów z grupy I-R, których wytwarzanie, przetwarzanie, przerób lub stosowanie nie wymagają zezwolenia, lecz zgłoszenia wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu. 14. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb wydawania oraz cofania zezwoleń, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 8, a także obowiązki podmiotów posiadających te zezwolenia, w szczególności w zakresie przechowywania środków objętych zezwoleniem oraz prowadzenia dokumentacji dotyczącej ich posiadania i obrotu nimi, 2) szczegółowe warunki zgłaszania działalności, o której mowa w ust. 11 i 13, oraz obowiązki podmiotów zobowiązanych do zgłoszenia takiej działalności. Art. 24. 1. Zbiór mleczka makowego i opium z maku oraz ziela konopi i żywicy konopi jest dozwolony wyłącznie w celu prowadzenia badań naukowych, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania i cofania zezwoleń, o których mowa w ust. 1. 3. Sporządzanie wyciągów ze słomy makowej może odbywać się wyłącznie w zakładzie przemysłu farmaceutycznego posiadającym zezwolenie na wytwarzanie środków odurzających, uzyskane zgodnie z art. 23 ust. 1, oraz w szkole wyższej, jednostce badawczo-rozwojowej i Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych - w zakresie ich działalności statutowej. Art. 25. 1. Przywóz z zagranicy lub wywóz za granicę środków odurzających lub substancji psychotropowych może być dokonywany wyłącznie przez podmioty gospodarcze, o których mowa w art. 23 ust. 1 lub art. 27 ust. 1, lub na ich rzecz. 2. Przywóz z zagranicy środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz prekursorów grupy I-R może nastąpić po uzyskaniu, dla każdej przesyłki przywożonej do kraju, zezwolenia na przywóz, wydanego przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, oraz zezwolenia na wywóz, wydanego przez właściwe władze kraju wywozu. 3. Wywóz za granicę środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz prekursorów grupy I-R może nastąpić po uzyskaniu, dla każdej przesyłki wywożonej z kraju, zezwolenia na wywóz, wydanego przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, oraz zezwolenia na przywóz, wydanego przez właściwe władze kraju przywozu. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 2 i 3, wzory tych zezwoleń, obowiązki podmiotów posiadających te zezwolenia w zakresie przechowywania środków objętych zezwoleniem, wydawania tych środków jednostkom uprawnionym oraz prowadzenia dokumentacji w zakresie ich posiadania i obrotu nimi. 5. Przywóz z zagranicy lub wywóz za granicę słomy makowej może być dokonany wyłącznie przez podmioty gospodarcze, o których mowa w art. 23 ust. 1 lub art. 27 ust. 1, lub na ich rzecz, po uzyskaniu zezwoleń przewidzianych w ust. 2 i 3. 6. Tranzyt środków odurzających grup I-N, II-N i IV-N oraz substancji psychotropowych grup I-P i II-P jest dozwolony na podstawie zezwolenia na wywóz, wydanego przez właściwe władze kraju wywozu, lub zezwolenia na przywóz, wydanego przez właściwe władze kraju przywozu. 7. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przywozu z zagranicy substancji psychotropowych lub prekursorów do składu celnego i wywozu ich za granicę ze składu celnego. Przywóz z zagranicy środków odurzających do składów celnych jest zabroniony. 8. Przywóz z zagranicy lub tranzyt środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów grupy I-R przez wolne obszary celne jest zabroniony. Art. 26. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz środków odurzających grup II-N i III-N, substancji psychotropowych grup III-P i IV-P lub niektórych ich preparatów, których przywóz z zagranicy, wywóz za granicę lub tranzyt może odbywać się bez zachowania warunków, o których mowa w art. 25 ust. 1-3 i 5. Przepis ten stosuje się odpowiednio do słomy makowej. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz prekursorów grupy I-R, których przywóz z zagranicy, wywóz za granicę lub tranzyt może odbywać się bez zachowania poszczególnych warunków, o których mowa w art. 25 ust. 2 i 3. Art. 27. 1. Obrót hurtowy środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi może być prowadzony wyłącznie przez podmiot gospodarczy posiadający koncesję na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, wydaną na podstawie odrębnych przepisów, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Obrót hurtowy prekursorami grupy I-R może być prowadzony, z zastrzeżeniem ust. 3, przez podmiot gospodarczy posiadający koncesję na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, wydaną na podstawie odrębnych przepisów, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Obrót hurtowy prekursorami grupy I-R, o których mowa w art. 23 ust. 13, może być prowadzony przez inny podmiot gospodarczy w trybie określonym w przepisach niniejszego artykułu. 4. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być wydane po stwierdzeniu przez wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, że podmiot gospodarczy występujący o wydanie zezwolenia zapewnia warunki obrotu uniemożliwiające użycie środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów objętych zezwoleniem przez osoby nie upoważnione lub do celów innych niż określone w wydanym zezwoleniu. 5. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być cofnięte w razie nieprzestrzegania przepisów ustawy oraz niedotrzymania warunków określonych w zezwoleniu. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb wydawania oraz cofania zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, a także obowiązki podmiotów posiadających te zezwolenia, w szczególności w zakresie przechowywania środków objętych zezwoleniem, wydawania tych środków jednostkom uprawnionym oraz prowadzenia dokumentacji dotyczącej ich posiadania i obrotu nimi, 2) szczegółowe warunki zgłaszania działalności, o której mowa w ust. 3, oraz obowiązki podmiotów gospodarczych zobowiązanych do zgłoszenia tej działalności. Art. 28. 1. Obrót detaliczny środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi prowadzą apteki. 2. Preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe są wydawane z apteki, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie na podstawie specjalnie oznakowanej recepty albo zapotrzebowania. 3. Preparaty zawierające środki odurzające grupy II-N oraz substancje psychotropowe grup III-P i IV-P mogą być wydawane z apteki na podstawie recept innych niż określone w ust. 2, a preparaty zawierające środki odurzające grupy III-N mogą być wydawane z apteki bez recepty. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki przechowywania przez apteki środków odurzających, substancji psychotropowych i preparatów zawierających te środki lub substancje oraz sposób prowadzenia dokumentacji w zakresie ich posiadania i obrotu, 2) preparaty, o których mowa w ust. 3, 3) szczegółowe warunki wystawiania recept i zapotrzebowań na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe oraz wydawania tych preparatów z aptek. Art. 29. 1. Preparaty zawierające środki odurzające grup I-N, II-N i III-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P, które zostały dopuszczone do obrotu jako środki farmaceutyczne na podstawie przepisów, o których mowa w art. 2 pkt 1, może posiadać, w celach medycznych, zakład opieki zdrowotnej nie mający apteki zakładowej, zakład leczniczy dla zwierząt oraz lekarz, lekarz stomatolog lub lekarz weterynarii, prowadzący indywidualną praktykę lekarską, oraz inne podmioty. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje preparatów i ich ilości, jakie mogą posiadać podmioty, o których mowa w ust. 1, oraz inne podmioty, szczegółowe warunki przechowywania tych preparatów oraz prowadzenia dokumentacji w zakresie ich posiadania i stosowania. Art. 30. 1. Podmiot gospodarczy i inna jednostka organizacyjna, które uzyskały zezwolenia, o których mowa w art. 23 ust. 1, art. 25 ust. 2, 3 i 5 lub art. 27 ust. 1, są obowiązane do składania sprawozdań z działalności określonej w zezwoleniu. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki i tryb składania sprawozdań, o których mowa w ust. 1. Art. 31. 1. Nadzór nad wytwarzaniem, przetwarzaniem, przerobem, przechowywaniem i obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz prekursorami z grupy I-R, z zastrzeżeniem ust. 2, sprawuje wojewódzki inspektor farmaceutyczny - na zasadach i w trybie określonych w przepisach o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym. 2. Nadzór na prekursorami grup IIA-R i IIB-R oraz prekursorami wymienionymi w wykazie określonym na podstawie art. 23 ust. 13 sprawuje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny - na zasadach i w trybie określonych w przepisach o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz o substancjach trujących. 3. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji sprawują nadzór nad przerobem, przechowywaniem, obrotem oraz zapasami środków odurzających i substancji psychotropowych w podległych im jednostkach organizacyjnych - na zasadach i w trybie określonych w przepisach powołanych w ust. 1 i 2. Rozdział 5 Uprawa maku i konopi Art. 32. 1. Uprawa maku, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, może być prowadzona wyłącznie na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i nasiennictwa. 2. Uprawa maku niskomorfinowego może być prowadzona wyłącznie na cele spożywcze i nasiennictwa. 3. Uprawa konopi włóknistych może być prowadzona wyłącznie na potrzeby przemysłu włókienniczego i celulozowo-papierniczego oraz nasiennictwa. 4. Uprawa konopi innych niż wymienione w ust. 3 jest zabroniona. Art. 33. 1. Uprawy maku i konopi włóknistych mogą być prowadzone na określonej powierzchni, w wyznaczonych rejonach, w drodze kontraktacji i na podstawie zezwolenia. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, ogólną powierzchnię przeznaczoną corocznie pod uprawy maku lub konopi włóknistych oraz rejonizację tych upraw, z podziałem na poszczególne województwa. 3. Wojewoda określa, w drodze rozporządzenia, powierzchnię upraw maku lub konopi włóknistych w poszczególnych gminach, w ramach powierzchni określonej dla województwa przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej . 4. Kontraktację upraw maku lub konopi włóknistych może prowadzić podmiot gospodarczy posiadający zezwolenie wojewody właściwego dla miejsca położenia uprawy. 5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, powinno określać zakres i cel kontraktacji. Zezwolenie może być cofnięte w razie naruszenia warunków w nim określonych. Art. 34. 1. Uprawy maku lub konopi włóknistych mogą być prowadzone, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 1, na podstawie: 1) zezwolenia wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce położenia uprawy oraz 2) umowy kontraktacji, zawartej przez prowadzącego uprawę z podmiotem gospodarczym prowadzącym kontraktację na podstawie zezwolenia wojewody właściwego dla miejsca położenia uprawy. 2. Zezwolenie powinno określać odmianę maku lub konopi włóknistych, powierzchnię ich uprawy oraz termin jego ważności. 3. Organ odmówi wydania zezwolenia na prowadzenie uprawy maku lub konopi włóknistych, jeżeli ubiegający się o jego wydanie nie daje gwarancji należytego zabezpieczenia zbioru z tych upraw przed wykorzystaniem do celów innych niż określone w ustawie. 4. Zezwolenie może być cofnięte w razie naruszenia warunków w nim określonych. 5. Gmina prowadzi rejestr wydanych zezwoleń na uprawę maku lub konopi włóknistych. Art. 35. 1. Torebka (makówka) z nasionami, uzyskana z uprawy maku prowadzonej na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, wraz z przylegającą do niej łodygą o długości do 7 cm, powinny być w całości przekazane podmiotowi gospodarczemu prowadzącemu kontraktację upraw maku, na warunkach określonych w umowie kontraktacji. Słoma makowa, pozostała po oddzieleniu torebki (makówki) i przylegającej do niej łodygi o długości do 7 cm, powinna być zniszczona przez prowadzącego uprawę w sposób określony w umowie kontraktacji. 2. Słoma makowa z uprawy maku niskomorfinowego powinna być zniszczona przez prowadzącego uprawę na jego koszt, w sposób określony w umowie kontraktacji. 3. Pozostałe na polu resztki pożniwne maku powinny być zniszczone w miejscu prowadzenia uprawy, w wyniku wykonania odpowiedniego zabiegu agrotechnicznego, na warunkach określonych w umowie kontraktacji. Art. 36. Przepisów art. 32-35, z wyjątkiem przepisów dotyczących obowiązku niszczenia słomy makowej i resztek pożniwnych roślin maku, nie stosuje się do upraw maku i konopi prowadzonych przez szkołę wyższą, jednostkę badawczo-rozwojową lub inną placówkę naukową oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych - jeżeli odbywa się to w ramach działalności statutowej, a także przez podmiot gospodarczy zajmujący się hodowlą roślin lub stosujący konopie włókniste w celach izolacyjnych. Art. 37. 1. Nadzór nad uprawami maku lub konopi włóknistych sprawuje zarząd gminy właściwej ze względu na miejsce położenia tych upraw. 2. W ramach wykonywania nadzoru osoby upoważnione przez organ, o którym mowa w ust. 1, są uprawnione do: 1) wejścia na grunty, na których są prowadzone uprawy maku lub konopi włóknistych, w tym dojścia do tych gruntów przez inne nieruchomości, 2) kontroli dokumentów uprawniających do prowadzenia upraw maku lub konopi włóknistych, 3) żądania wyjaśnień i oświadczeń od prowadzącego uprawy maku lub konopi włóknistych. 3. Osoby upoważnione do wykonywania czynności określonych w ust. 2 mają obowiązek okazania upoważnienia wydanego przez organ sprawujący nadzór. 4. W razie stwierdzenia prowadzenia upraw maku lub konopi włóknistych wbrew warunkom określonym w art. 34, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) wydaje nakaz zniszczenia tych upraw przez zaoranie lub przekopanie gruntu, na koszt prowadzącego uprawę; decyzja ta podlega natychmiastowemu wykonaniu. Art. 38. Zadania, o których mowa w art. 34 i 37, są wykonywane przez gminę jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Art. 39. Rada Ministrów może rozszerzyć, w drodze rozporządzenia, przepisy dotyczące upraw maku i konopi na inne rośliny, które zawierają substancje odurzające lub psychotropowe. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 40. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia środki odurzające lub substancje psychotropowe albo przetwarza mleczko makowe lub słomę makową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego albo słomy makowej lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywny. Art. 41. 1. Kto wyrabia, posiada, przechowuje, zbywa lub nabywa przyrządy, jeżeli z okoliczności wynika, że służą one lub są przeznaczone do niedozwolonego wytwarzania, przetwarzania lub przerobu środków odurzających lub substancji psychotropowych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto: 1) przystosowuje do niedozwolonego wytwarzania, przetwarzania lub przerobu środków odurzających lub substancji psychotropowych naczynia i przyrządy, choćby były wytworzone w innym celu, albo 2) wchodzi w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 40 ust. 2. Art. 42. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, przywozi z zagranicy, wywozi za granicę lub przewozi w tranzycie środki odurzające, substancje psychotropowe, mleczko makowe lub słomę makową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywny. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej albo czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 i grzywny. Art. 43. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe, mleczko makowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 i grzywny. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 i grzywny. Art. 44. 1. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 42 ust. 1 lub art. 43 ust. 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 42 ust. 3 lub art. 43 ust. 3, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 45. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu lub nakłania go do użycia takiego środka lub substancji albo udziela ich w znacznych ilościach innej osobie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 46. 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu, ułatwia użycie albo nakłania go do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 47. Kto, wbrew przepisom ustawy, w celu niedozwolonego wytworzenia środka odurzającego lub substancji psychotropowej, wytwarza, przetwarza, przerabia, przywozi z zagranicy, wywozi za granicę, przewozi w tranzycie, nabywa, posiada lub przechowuje prekursory, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 48. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywny. 4. Nie podlega karze sprawca występku określonego w ust. 1, który posiada na własny użytek środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej. Art. 49. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, lub konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową, żywicę lub ziele konopi. Art. 50. Kto zabiera, w celu przywłaszczenia, środki odurzające, substancje psychotropowe, mleczko makowe lub słomę makową, podlega odpowiedzialności karnej jak za przestępstwo kradzieży mienia, niezależnie od wartości przedmiotu zaboru. Art. 51. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak niskomorfinowy lub konopie włókniste, podlega karze grzywny. Art. 52. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza, przerabia, stosuje, przywozi z zagranicy, wywozi za granicę, przewozi w tranzycie, nabywa, posiada lub przechowuje prekursory, podlega karze grzywny. Art. 53. Kto, wbrew przepisom wydanym na podstawie art. 23 lub 27, nie dopełnia obowiązku prowadzenia ewidencji wytwarzania, przetwarzania, przerobu środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów i obrotu nimi albo w inny sposób narusza przepisy określające zasady stosowania środków, substancji lub prekursorów i obrotu nimi, podlega karze grzywny. Art. 54. Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 51-53 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 55. 1. W razie skazania za przestępstwa określone w art. 40-47, 49 i 50, orzeka się przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. 2. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 48 oraz w razie umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego, orzeka się przepadek środka odurzającego lub substancji psychotropowej, nawet jeżeli nie był własnością sprawcy. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 40-49, sąd może orzec na cele zapobiegania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50.000 zł. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego w art. 48 ust. 1 lub 2, jeżeli jest on osobą uzależnioną. Art. 56. 1. W razie skazania osoby uzależnionej za przestępstwo pozostające w związku z używaniem środków odurzających lub psychotropowych na karę pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono, sąd zobowiązuje skazanego do poddania się leczeniu, rehabilitacji lub readaptacji w odpowiednim zakładzie opieki zdrowotnej lub zakładzie prowadzonym przez podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, i oddaje go pod dozór wyznaczonej osoby, instytucji lub stowarzyszenia. 2. Sąd może, na wniosek osoby, instytucji lub stowarzyszenia sprawującego nadzór nad skazanym, o którym mowa w ust. 1, a także na wniosek zakładu prowadzącego leczenie, rehabilitację lub readaptację, zarządzić wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności, jeżeli skazany w okresie próby uchyla się od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, albo dopuszcza się rażącego naruszenia regulaminu zakładu, do którego został skierowany. 3. W razie skazania osoby uzależnionej, z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 1, na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, sąd może orzec umieszczenie sprawcy przed wykonaniem kary w odpowiednim zakładzie opieki zdrowotnej. 4. Czasu pobytu w zakładzie leczniczym nie określa się z góry, nie może on jednak być dłuższy niż 2 lata; o zwolnieniu z zakładu rozstrzyga sąd na podstawie wyników leczenia i rehabilitacji. Jeżeli skazany nie poddaje się leczeniu i rehabilitacji albo dopuszcza się rażącego naruszenia regulaminu zakładu opieki zdrowotnej, zwolnienie może nastąpić także na wniosek zakładu prowadzącego leczenie. 5. Sąd rozstrzyga po zakończeniu leczenia i rehabilitacji, czy orzeczoną karę pozbawienia wolności należy wykonać. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb postępowania w przedmiocie leczenia, rehabilitacji i readaptacji osób uzależnionych, o których mowa w ust. 1-3. Art. 57. 1. Jeżeli osoba uzależniona, której zarzucono popełnienie przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, podda się leczeniu odwykowemu w odpowiednim zakładzie opieki zdrowotnej, prokurator może zawiesić postępowanie do czasu zakończenia leczenia. 2. Po podjęciu postępowania prokurator, uwzględniając wyniki leczenia, postanawia o dalszym prowadzeniu postępowania albo występuje do sądu z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania. 3. Na postanowienie o dalszym prowadzeniu postępowania podejrzanemu przysługuje zażalenie. 4. W wypadku wskazanym w ust. 2 warunkowe umorzenie można zastosować do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Art. 58. W zakresie uregulowanym w niniejszym rozdziale nie stosuje się art. 102 Kodeksu karnego. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 59. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153) w art. 165 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468)", Art. 60. Zezwolenia wydane przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie dotychczasowych przepisów o zapobieganiu narkomanii zachowują moc po wejściu ustawy w życie. Art. 61. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres roku od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc obowiązującą dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą. Art. 62. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452). Art. 63. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału 5, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. (poz. 468) Załącznik nr 1 WYKAZ PREKURSORÓW 1. PREKURSORY GRUPY I-R Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. Efedryna[R-(R*,S*)]- # -[1-(metyloamino)-etylo] benzenometanol czyli (1R,2S)-2-metyloamino-1-fenylopropan-1-ol EROGOMETRYNA [8ß(S)]-9,10-Didehydro-N-(2-hydroksy-1-metylo)-6-metyloergolino-8-karboksamid ERGOTAMINA (5'#)-12'-hydroksy-2'-metylo-5'-(fenylometylo)-ergotamino-3',6'18-trion Fenyloaceton, BMK, P-2-P1-fenylo-2-propanon Izosafrol1,2-metylenodioksy-4-propenylobenzen czyli 5-(1-propenylo)-1,3-benzodioksol Kwas lizergowykwas 9,10-dihydroksy-6-metyloergolino-8ß-karboksylowy Kwas acetyloantranilowykwas 2-acetamidobenzoesowy 3,4-Metylenodioksy-fenylopropan-2-on, PMK(3,4-metylenodioksybenzylo)metyloketon Piperonal, Heliotropina(3,4-metylenodioksy)benzaldehyd PSEUDOEFEDRYNAd-Pseudoefedryna[S-(R*,S*)]-#-[1-(metyloamino)-etylo] benzenometanol czyli [1S,2S]-(+)-2-(metyloamino)-1-fenylopropan-1-ol Safrol4-allilo-1,2-metylenodioksybenzen czyli 5-(2-propyleno)-1,3-benzodioksol oraz sole substancji należących do tej grupy, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe 2. PREKURSORY GRUPY IIA-R Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. Bezwodnik kwasu octowegobezwodnik octowy Eter etylowyeter dietylowy Kwas antranilowykwas 2-aminobenzoesowy Kwas fenylooctowykwas benzenooctowy Nitroetannitroetan Piperydynaheksahydropirydyna oraz sole substancji należących do tej grupy, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe 3. PREKURSORY GRUPY IIB-R Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. Aceton2-propanon Aldehyd benzoesowyaldehyd benzoesowy Butanon, Metyloetyloketon MEK2-butanon Kwas siarkowyH2SO4 Kwas solnyHCL Nadmanganian potasuKMnO4 Toluenmetylobenzen oraz sole substancji należących do tej grupy, z wyjątkiem soli kwasu siarkowego i kwasu solnego, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe Załącznik nr 2 WYKAZ ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH 1. ŚRODKI ODURZAJĄCE GRUPY I-N Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. ACETORFINA 3-o-acetylo-6,7,8,14-tetrahydro-7#-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6,14-endo-etenooripawina Acetylo-#-metylofentanylN-(1-(#-metylofenetylo)-4-(piperydylo) acetanilid ACETYLOMETADOL 3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan ALLILOPRODYNA 3-allilo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna ALFAACETYLOMETADOL#-3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan czyli (3R,6R)-3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan ALFAMEPRODYNA#-3-etylo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna czyli cis-3-etylo-4-fenylo-1-metylo-4-propionyloksypiperydyna ALFAMETADOL #-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol #-Metylofentanyl(3R,6R)-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol czyli N-(1-(#-metylofenetylo)-4-piperydylo) propionanilid #-MetylotiofentanylN-[1-[1-metylo-2-(2-tienylo)etylo]-4-piperydylo] propionanilid ALFAPRODYNA#-4-fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksypiperydyna czyli cis-(±)-4-fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksypiperydyna ALFENTANYL N-(1-(2-(4-etylo-4,5-dihydro-5-okso-1H-tetrazol-1-ilo)etylo)-4-(metoksymetylo)-4-piperydynylo)-N-fenylo propanamid ANILERYDYNA ester etylowy kwasu 1-p-aminofenetylo-4-fenylo-4-piperydynokarboksylowego BENZETYDYNA ester etylowy kwasu 1-(2-benzyloksyetylo)-4-fenylo-4- piperydynokarboksylowego BENZYLOMORFINA 3-benzylomorfina, czyli 3-benzyloksy-7,8-didehydro-4,5-#-epoksy-17-metylomorfinan-6#-ol BETACETYLOMETADOL ß-3-acetoksy-6-dimetyloamino-4,4-difenyloheptan ß-HydroksyfentanylN-[1-(ß-hydroksyfenetylo)-4-piperydylo]-propionanilid ß-Hydroksy-3-metylofentanylN-[1-(ß-hydroksyfenetylo)-3-metylo-4-piperydylo]- propionanilid BETAMEPRODYNA ß-3-etylo-4-fenylo-1-metylo-propionyloksypiperydyna BETAMETADOLß-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol, czyli (3S,6R)-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol BETAPRODYNA ß-4-fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksypiperydyna BEZYTRAMID 1-(3-cyjano-3,3-difenylopropylo)-4-(2-okso-3-propionylo-1-benzimidazolinylo) piperydyna DEZOMORFINAdihydrodeoksymorfina, czyli 4,5-epoksy-3-hydroksy-17-metylomorfinan DEKSTROMORAMIDPalfium(+)-4-(-3,3-difenylo-2-metylo-4-okso-4-(1-pirolidynylo)-butylo)-morfolina, czyli (+)-1-(2,2-difenylo-3-metylo-4-morfolinobutyrylo)-pirolidyna DIAMPROMID N-(2-(N-metylo-N-fenyloamino)-propylo) propionanilid DIETYLOTIAMBUTEN 3-dietyloamino-1,1,di-(2'-tienylo)-1-buten DIFENOKSYNA kwas 1-(3-cyjano-3,3-difenylopropylo)-4-fenylo-4-piperydynokarboksylowy DIHYDROMORFINA 4,5 #-epoksy-17-metylomorfinan-3,6 #-diol DIMENOKSADOL ester 2-dimetyloaminoetylowy kwasu 1-etoksy-1,1-difenylooctowego DIMEFEPTANOL 6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol DIMETYLOTIAMBUTEN 3-dimetyloamino-1,1-di(2'-tienylo)-1-buten DIFENOKSYLAT ester etylowy kwasu 1-(3-cyjano-3,3-difenylopropylo)-4-fenylo-4-piperydynokarboksylowego DIPIPANON 4,4-difenylo-6-piperydyno-3-heptanon DROTEBANOL 3,4-dimetoksy-17-metylomorfinan-6#, 14-diol EKGONINA kwas (1R-(egzo)-3-hydroksy-8-metylo-8-azabicyklo(3.2.1) oktano-2-karboksylowy ETYLOMETYLOTIAMBUTEN 3-etylometyloamino-1,1-di-(2'-tienylo)-1-buten ETONITAZEN 1-(2-dietyloaminoetylo)-2-(p-etoksybenzylo)-5-nitro benzimidazol ETORFINA 6,7,8,14-tetrahydro-7#-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6,14-endo-etenooripawina ETOKSERYDYNA ester stylowy kwasu 1-(2-(2-hydroksyetoksy) etylo)-4-fenylo-4-piperydynokarboksylowego FENADOKSON 4,4-difenylo-6-morfolino-3-heptanon FENAMPROMID N-(1-metylo-2-piperydynoetylo) propionanilid FENAZOCYNA2'-hydroksy-5,9-dimetylo-2-fenetylo-6,7-benzomorfan, czyli 3-fenetylo-1,2,3,4,5,6-heksahydro-6,11-dimetylo-2,6-metano-3-benzazocyn-8-ol FENOMORFAN 3-hydroksy-17-fenetylomorfinan FENOPERYDYNA ester etylowy kwasu 1-(3-fenylo-3-hydroksypropylo)-4-fenylo-4-piperydynokarboksylowego FENTANYL1-fenylo-4-(N-propionyloanilino) piperydyna, czyli N-(1-fenetylo-4-piperydylo) propionanilid FURETYDYNA ester etylowy kwasu 4-fenylo-1-(2-tetrahydro-furfuryloksyetylo)-4-piperydynokarboksylowego HEROINA diacetylomorfina, czyli 3,6 #-diacetoksy-7,8-didehydro-4,5 #-epoksy-17-metylomorfinan HYDROKODON dihydrokodeinon, czyli 4,5 #-epoksy-3-metoksy-17-metylomorfinan-6-on HYDROMORFINOL 14-hydroksy-7,8-dihydromorfina HYDROMORFONdihydromorfinon, czyli 4,5#-epoksy-3-hydroksy-17-metylomorfinan-6-on HYDROKSYPETYDYNA ester etylowy kwasu 4-m-hydroksyfenylo-1-metylo-4-piperydynokarboksylowego IZOMETADON 6-dimetyloamino-4,4-difenylo-5-metylo-3-heksanon KETOBEMIDONCliradon4-m-hydroksyfenylo-1-metylo-4-propionylopiperydyna KONOPI ZIELE I ŻYWICA oraz wyciągi, nalewki farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi. KOKAINAester metylowy benzoiloekgoniny, czyli ester metylowy kwasu [1R-(egzo, egzo)]-3-benzoiloksy-8-metylo-8-azabicyklo[3.2.1]oktano-2-karboksylowy KOKA LIŚCIE KODOKSYM o-(karboksymetylo)oksym dihydrokodeinonu KLONITAZEN 2-(p-chlorobenzylo)-1-(2-dietyloaminoetylo)-5-nitro benzimidazol LEWOMETORFAN (-)-3-metoksy-17-metylomorfinan LEWOMORAMID(-)-4-[2-metylo-4-okso-3,3-difenylo-4-(1-pirolidynylo)butylo]-morfolina, czyli (-)-1-(2,2-difenylo-3-metylo-4-morfolinobutyrylo) pirolidyna LEWOTENACYLOMORFAN (-)-3-hydroksy-17-fenacylomorfinan LEWORFANOL (-)-3-hydroksy-17-metylomorfinan MAKOWEJ SŁOMY KONCENTRATY - produkty powstające w procesie otrzymywania alkaloidów ze słomy makowej, jeżeli produkty te są wprowadzone do obrotu. MAKOWEJ SŁOMY WYCIĄGI - inne niż koncentraty produkty otrzymywane ze słomy makowej przy jej ekstrakcji wodą lub jakimkolwiek innym rozpuszczalnikiem, a także inne produkty otrzymywane przez przerób mleczka makowego. METAZOCYNA 2'-hydroksy-2,5,9-trimetylo-6,7-benzomorfan METADON 6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanon METADONU PÓŁPRODUKT 4-cyjano-2-dimetyloamino-4,4-difenylobutan METYLODEZORFINA 6-metylo-delta6-deoksymorfina METYLODIHYDROMORFINA 6-metylodihydromorfina, 3-MetylofentanylN-1-fenetylo-3-metylo-4-piperydylopropionanilid (forma cis- i forma trans-) 3-MetylotiofentanylN-3-metylo-1-[2-(2-tienylo)-4-piperydylo]propionanilid METOPON 5-metylodihydromorfinon, czyli 4,5-epoksy-3-hydroksy-5,17-dimetylomorfinan-6-on MIROFINAmirystylobenzylomorfina, czyli 3-benzyloksy-7,8-didehydro-4,5 #-epoksy-6-#-mirystoiloksy-17-metylomorfinan MORAMIDU PÓŁPRODUKT kwas 1,1-difenylo-2-metylo-3-morfolinomasłowy MORFERYDYNA ester etylowy kwasu 4-fenylo-1-(2-morfolinoetylo)-4-piperydynokarboksylowego MORFINA 7,8-didehydro-4,5 #-epoksy-17-metylomorfinan-3,6 #-diol MORFINY METYLOBROMEK oraz inne pochodne morfiny zawierające azot czwartorzędowy MORFINY N-TLENEK N-tlenek 7,8-didehydro-4,5 #-epoksy-17-metylomorfinan-3,6 alfadiolu MPPPpropionian 4-fenylo-1-metylo-4-piperydynolu NIKOMORFINA 3,6-dinikotynoilomorfina NORACYMETADOL #-(+)-3-acetoksy-4,4-difenylo-6-metyloaminoheptan NORLEWORFANOL (-)-3-hydroksymorfinan NORMETADON 6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heksanon NORMORFINA dematylomorfina, czyli 7,8-didehydro-4,5 #-epoksymorfinan-3,6 #-diol NORPIPANON 4,4-difenylo-6-piperydyno-3-heksanon OPIUM I NALEWKA Z OPIUM OKSYKODONEukodal14-hydroksydihydrokodeinon, czyli 4,5 #-epoksy-14-hydroksy-3-metoksy-17-metylomorfinan-6-on OKSYMORFON 14-hydroksydihydomorfinon, czyli 4,5#-epoksy-3,14-dihydroksy-17-metylomorfinan-6-on Para-fluorofentanyl4'-fluoro-N-(1-fenetylo-4-piperydylo)-propionanilid PEPAPoctan 1-fenetylo-4-fenylo-4-piperydynolu PETYDYNADolarganester etylowy kwasu 4-fenylo-1-metylo-4-piperydynokarboksylowego PETYDYNY PÓŁPRODUKT A 4-cyjano-4-fenylo-1-metylopiperydyna PETYDYNY PÓŁPRODUKT B ester etylowy kwasu 4-fenylo-4-piperydyno-karboksylowego PETYDYNY PÓŁPRODUKT C kwas 4-fenylo-1-metylo-4-piperydynokarboksylowy PIMINODYNA ester etylowy kwasu 4-fenylo-1(3-fenyloaminopropylo)-4-piperydynokarboksylowego PIRYTRAMID amid kwasu 1-(3-cyjano-3,3-difenylopropylo)-4-(1-piperydyno)-4-piperydynokarboksylowego, czyli amid kwasu 1'-(3-cyjano-3,3-difenylopropylo)-(1,4'-bipiperydyno)-4'-karboksylowego PROHEPTAZYNA 4-fenylo-1,3-dimetylo-4-propionyloksyazacykloheptan PROPERYDYNA ester izopropylowy kwasu 4-fenylo-1-metylo-4-piperydynokarboksylowego RACEMETORFAN (±)-3-metoksy-17-metylomorfinan RACEMORAMID (±)-4-(3,3-difenylo-2-metylo-4-okso-4-(1-pirolidynylo)butylo) morfolina RACEMORFAN (±)-3-hydroksy-17-metylomorfinan SUFENTANIL N-(4-metoksymetylo)-1-(2-(2-tienylo)etylo)-4-piperydylo) propionanilid TEBAKON acetylodihydrokodeinon, czyli 6-acetoksy-6,7,didehydro-4,5#-epoksy-3-metoksy-17-metylomorfinan TEBAINA 6,7,8,14-tetradehydro-4,5#-epoksy-3,6-dimetoksy-17-metylomorfinan TiofentanylN-[1-[2-(2-tienylo)etylo]-4-piperydylo)-propionanilid TRIMEPERYDYNA 4-fenylo-1,2,5-trimetylo-4-propionyloksypiperydyna TYLIDYNA ester etylowy kwasu (+)-trans-2-(dimetyloamino)-1-fenylo-3-cyklohekseno-1-karboksylowego oraz: - izomery środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, jeżeli istnienie takich izomerów jest możliwe w ramach użytego oznaczenia chemicznego, chyba że izomery takie są wyraźnie wyłączone - estry i etery środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, jeżeli istnienie takich estrów i eterów jest możliwe, chyba że są one wymienione w innej grupie - sole środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, włączając w to sole estrów, eterów i izomerów, o których mowa wyżej, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe 2. ŚRODKI ODURZAJĄCE GRUPY II-N Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwy Oznaczenia chemiczne 1.2.3. ACETYLODIHYDROKODEINA 6-acetylo-7,8-dihydrokodeina KODEINA 3-0-metylomorfina, czyli 7,8-didehydro-4,5#-epoksy-3-metoksy-17-metylomorfinan-6#-ol DEKSTROPROPOKSYFEN(+)-1,2-difenylo-4-dimetyloamino-3-metylo-2-propionyloksybutan, czyli propionian (2S, 3R)-(+)-1,2-difenylo-4-dimetyloamino-3-metylo-2-butanolu DIHYDROKODEINA 7,8-dihydrokodeina ETYLOMORFINADionina3-O-etylomorfina FOLKODYNA morfolinyloetylomorfina, czyli 7,8-didehydro-4,5#-epoksy-17-metylo-3-(2-morfolinoetoksy) morfinan-6#-ol NIKODYKODYNA 6-nikotynoilo-7,8-dihydrokodeina NIKOKODYNA 6- nikotynoilokodeina NORKODEINA N-demetylokodeina PROPIRAM N-(1-metylo-2-piperydynoetylo)-N-(2-pirydylo) propionamid oraz: - izomery środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, jeżeli istnienie takich izomerów jest możliwe w ramach użytego oznaczenia chemicznego, chyba że istnienie takich izomerów jest wyraźnie wyłączone - sole środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, włączając w to sole estrów, eterów i izomerów, o których mowa wyżej, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe. 3. ŚRODKI ODURZAJĄCE GRUPY III-N 1. Preparaty zawierające oprócz innych składników kodeinę, której ilość nie przekracza 50 mg w jednej dawce lub stężenie nie przekracza 1,5% w preparatach w formie nie podzielonej. 2. Preparaty zawierające oprócz innych składników: - ACETYLODIHYDROKODEINĘ - DIHYDROKODEINĘ - ETYLOMORFINĘ - NORKODEINĘ - NIKODYKODYNĘ - NIKOKODYNĘ w których ilość środka odurzającego nie przekracza 100 mg w jednej dawce lub stężenie nie przekracza 2,5% w preparatach w formie nie podzielonej. 3. Preparaty zawierające w jednej dawce najwyżej 2,5 mg difenoksylatu obliczonego w postaci zasady i nie mniej niż 0,025 mg siarczanu atropiny w jednej dawce. 4. Preparaty zawierające w jednej dawce nie więcej niż 0,5 mg difenoksyny oraz takie ilości winianu atropiny, które odpowiadają co najmniej 5% dawki difenoksyny. 4. ŚRODKI ODURZAJĄCE GRUPY IV-N Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. ACETORFINA* 3-o-acetylo-6,7,8,14-tetrahydro-7#-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6,14-endo-etenooripawina Acetylo-#-metylofentanylN-(1-(#-metylofenetylo)-4-piperydylo) acetanilid #-Metylofentanyl(3R, 6R)-6-dimetyloamino-4,4-difenylo-3-heptanol N-(1-(#-metylofenetylo)-4-piperydylo) propionanilid 3-MetylotiofentanylN-3-metylo-1-[2-(2-tienylo)-4-piperydylo]propionanilid ß-HydroksyfentanylN-[1-(ß-hydroksyfenetylo)-4-piperydylo]-propionanilid ß-Hydroksy-3-metylofentanylN-[1-(ß-hydroksyfenetylo)-3-metylo-4-piperydylo]-propionanilid DEZOMORFINA dihydrodeoksymorfina, czyli 4,5-epoksy-3-hydroksy-17-metylomorfinan ETORFINA* 6,7,8,14-tetrahydro-7#-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6,14-endo-etenooripawina HEROINA diacetylomorfina, czyli 3,6#-diacetoksy-7,8-didehydro-4,5#-epoksy-17-metylomorfinan KETOBEMIDONCliradon4-m-hydroksyfenylo-1-metylo-4-propionylopiperydyna KONOPI ZIELE I ŻYWICA oraz wyciągi, nalewki farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi. 3-Metylofentanyl4,5-epoksy-3,6-dihydroksy-6,17-dimetylomorfinan N-(1-fenetylo-3-metylo-4-piperydylo)propionanilid (forma cis- i forma trans-) 3-MetylotiofentanylN-3-metylo-1-[2-(2-tienylo)-4-piperydylo]propionanilid MPPPpropionian 4-fenylo-1-metylo-4-piperydynolu Para-fluorofentanyl4'-fluoro-N-(1-fenetylo-4-piperydylo)-propionanilid PEPAPoctan 1-fenetylo-4-fenylo-4-piperydynolu TiofentanylN-[1-[2-(2-tienylo)etylo]-4-piperydylo)-propionanilid oraz: - izomery środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, jeżeli istnienie takich izomerów jest możliwe w ramach użytego oznaczenia chemicznego, chyba że izomery takie są wyraźnie wyłączone - estry i etery środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, jeżeli istnienie takich estrów i eterów jest możliwe, chyba że są one wymienione w innej grupie - sole środków odurzających wymienionych w niniejszej grupie, włączając w to sole estrów, eterów i izomerów, o których mowa wyżej, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe. *) może być stosowana w lecznictwie zwierząt Załącznik nr 3 WYKAZ SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH 1. SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE GRUPY I-P Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. BROLAMFETAMINADOB2,5-dimetoksy-4-bromoamfetamina DETN,N-dietylotryptamina DMAdl-2,5-dimetoksy-#-metylofenetyloamina, czyli 2,5-dimetoksy-amfetamina DOETdl-2,5-dimetoksy-4-etylo-#- metylofenetyloamina, czyli 2,5-dimetoksy-4-etyloamfetamina DMHP3-(1,2-dimetyloheptylo)-1-hydroksy-7,8,9,10-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-6H-dibenzo(b,d)piran DMTN,N-dimetylotryptamina ETRYPTAMINA 3-(2-aminobutylo)indol N-Etylo-MDA, MDEA(±)-N-etylo-#-metylo-3,4-(metylenodioksy)-fenetyloamina N-Hydroksy-MDA(±)-N-[#-metylo-3,4-(metylenodioksy) fenetylo] hydroksylamina Metkatynon2-(metyloamino)-1-fenylopropan-1-on 4-Metyloaminoreks(±)-cis-2-amino-4-metylo-5-fenylo-2-oksazolina ETYCYKLIDYNAPCEN-etylo-1-fenylocykloheksyloamina KATYNON (-)-#-aminopropiofenon (+)-LIZERGIDLSD, LSD-25dietyloamid kwasu (+)-lizergowego MDMAdl-3,4-metylenodioksy-N-#-dimetylofenetyloamina, czyli 3,4-metylenodioksymetamfetamina MMDAdl-5-metoksy-3,4-metylenodioksy-#-metylofenetyloamina, czyli 5-metoksy-3,4-metylenodioksyamfetamina Meskalina3,4,5-trimetoksyfenetyloamina Paraheksyl3-heksylo-1-hydroksy-7,8,9,10-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-6H-dibenzo(b,d) piran PMA4-metoksy-#-metylofenetyloamina, czyli para-metoksyamfetamina Psylocyna3-(2-dimetyloaminoetylo)-4-hydroksyindol PSYLOCYBINA diwodorofosforan 3-(2-dimetyloaminoetylo)-4-indolilu ROLICYKLIDYNAPHP, PCPY1-(1-fenylocykloheksylo)pirolidyna STP, DOM2-amino-1-(2,5-dimetoksy-4-metylofenylo)propan TENAMFETAMINAMDA3,4-metylenodioksyamfetamina TENOCYKLIDYNATCP1-[1-(2-tienylo)cykloheksylo]piperydyna TMAdl-3,4,5-trimetoksy-#-metylofenetyloamina, czyli 3,4,5-trimetoksyamfetamina Tetrahydrokannabinolenastępujące izomery i ich warianty stereochemiczne: => 7,8,9,10-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol => (9R, 10aR)-8,9,10,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H- dibenzo[b,d]pyran-1-ol =>(6aR, 9R, 10aR)-6a,9,10,10a-tetrahydro-6,6,9- trimetylo-3-pentylo-6H- dibenzo[b,d]pyran-1-ol => (6aR, 10aR)-6a,7,10,10a-tetrahydro-6,6,9- trimetylo-3-pentylo-6H- dibenzo[b,d]pyran-1-ol => 6a,7,8,9-tetrahydro-6,6,9- trimetylo-3-pentylo-6H- dibenzo[b,d]pyran-1-ol => (6aR, 10aR)-6a,7,8,9,10,10a-heksahydro-6,6,9- trimetylo-3-pentylo-6H- dibenzo[b,d]pyran-1-ol oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe 2. SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE GRUPY II-P Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. AMFETAMINAPsychedryna(±)-2-amino-1-fenylopropan DEKSAMFETAMINA (+)-2-amino-1-fenylopropan FENCYKLIDYNAPCP1-(1-fenylocykloheksylo)piperydyna FENETYLINA dl-3,7-dihydro-1,3-dimetylo-7-{2-[(1-metylo-2-fenetylo)-amino]-etylo}1H-puryno-2,6-dion FENMETRAZYNA 2-fenylo-3-metylomorfolina LEWAMFETAMINA (-)-1-#-metylofenetyloamina LEWOMETAMFETAMINA (-)-1-N-#-dimetylofenetyloamina MEKLOKWALON 3-(o-chlorofenylo)-2-metylo-4(3H)-chinazolinon METAKWALON 2-metylo-3-o-tolylo-4(3H)-chinazolinon METAMFETAMINAMetamfetamina racemiczna(+)-2-metyloamino-1-fenylopropan (±)-2-metyloamino-1-fenylopropan METYLOFENIDATRytalinaester metylowy kwasu #-fenylo-(2-piperydyno)-octowego PENTAZOCYNAFortral(2R*, 6R*, 11R*)-1,2,3,4,5,6-heksahydro-8-hydroksy-6,11-dimetylo-3-(3-metylo-2-butyleno)-2,6-metano-3-benzazocyna SEKOBARBITAL kwas 5-allilo-5-(1-metylobutylo)barbiturowy &-9-Tetrahydrokannabinol i jego warianty stereochemiczne(6aR, 10aR)-6a,7,8,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol, ZIPEPROL #-(#-metoksybenzylo-4-ß-metoksyfenylo)-1-piperazynoetanol oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe 3. SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE GRUPY III-P Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. AMOBARBITALAmytalkwas 5-etylo-5-izopentylobarbiturowy BUPRENORFINA 21-cyklopropylo-7-#-[(S)-1-hydroksy-1,2,2-trimetylopropylo]-6,14-endo-etano-6,7,8,14-tetrahydroorypawina BUTALBITAL kwas 5-allilo-5-izobutylobarbiturowy CYKLOBARBITAL kwas 5-(1-cykloheksen-1-ylo)-5-etylobarbiturowy FLUNITRAZEPAM 5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-1-metylo-7-nitro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on GLUTETIMIDGlimid3-etylo-3-fenylo-2,6-dioksopiperydyna KATYNA d-treo-2-amino-1-hydroksy-1-fenylopropan PENTOBARBITALNembutalkwas 5-etylo-5-(1-metylobutylo)-barbiturowy oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE GRUPY IV-P Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne 1.2.3. ALLOBARBITAL kwas 5,5-diallilobarbiturowy ALPRAZOLAM 8-chloro-6-fenylo-1-metylo-4H-s-triazolo[4,3-a][1,4] benzodiazepina AMFEPRAMONDietylopropion2-dietyloamino-1-fenylo-1-propanon AMINOREKS 2-amino-5-fenylo-2-oksazolina BROMAZEPAM 7-bromo-1,3-dihydro-5-(2-pirydylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on BROTIZOLAM 2-bromo-4-(o-chlorofenylo)9-metylo-6H-tieno[3,2-f]-s-triazolo[4,3-a][1,4] diazepina BARBITALVeronalumkwas 5,5-dietylobarbiturowy BENZFETAMINA N-benzylo-N-#-dimetylofenetyloamina BUTOBARBITAL kwas 5-butylo-5-etylobarbiturowy CHLORDIAZEPOKSYDElenium4-tlenek-7-chloro-5-fenylo-2-(metyloamino)-3H-1,4-benzodiazepiny DELORAZEPAM 7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on DIAZEPAMRelanium7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4- benzodiazepin-2-on ESTAZOLAM 8-chloro-6-fenylo-4H-s-triazolo[4,3-a][1,4] benzodiazepina ETCHLORWYNOL 1-chloro-3-etylo-1-penten-4-in-3-ol ETYLAMFETAMINAdl-N-etylo-#-metylofenetyloamina, czyli N-etyloamfetamina ETYNAMAT ester 1-etynylocykloheksylowy kwasu karbaminowego FENDIMETRAZYNA (+)-3,4-dimetylo-2-fenylomorfolina FENKAMFAMINA dl-N-etylo-3-fenylobicyklo[2,2,1]-heptano-2-amina FENOBARBITALLuminalumkwas 5-etylo-5-fenylobarbiturowy FENPROPOREKS dl-3-[(#-metylofenetylo)amino]-propionitryl FENTERMINA #, #-dimetylofenetyloamina FLUDIAZEPAM 7-chloro-5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on FLURAZEPAM 7-chloro-1-[2-(dietyloamino)etylo]-5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on HALAZEPAM 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-(2,2,2-trifluoroetylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on HALOKSAZOLAM 10-bromo-11b-(o-fluorofenylo)-2,3,7,11b-tetrahydrooksazolo[3,2-d][1,4]-benzodiazepin-6(5H)-on KAMAZEPAM dimetylokarbaminian 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-onu KETAZOLAM 11-chloro-12b-fenylo-8,12b-dihydro-2,8-dimetylo-4H-[1,3]-oksazyno-[3,2-d] [1,4]benzodiazepino-4,7(6H)-dion KLOBAZAM 7-chloro-5-fenylo-1-metylo-1H-1,5-benzodiazepino-2,4(3H,5H)-dion KLONAZEPAMRivotril5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-7-nitro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on KLORAZEPAT kwas 7-chloro-5-fenylo-2,3-dihydro-2-okso-1H-1,4-benzodiazepino-3-karboksylowy KLOKSAZOLAM 10-chloro-11b-(o-chlorofenylo)-2,3,7,11b-tetrahydro-oksazolo-[3,2-d][1,4]benzodiazepin-6(5H)-on KLOTIAZEPAM 5-(o-chlorofenylo)-7-etylo-1,3-dihydro-1-metylo-2H-tieno[2,3-e]-1,4-diazepin-2-on LEFETAMINASPA(-)-1-dimetyloamino-1,2-difenyloetan, czyli (-)-N,N-dimetylo-1,2-difenyloetyloamina LOFLAZEPINIAN ETYLOWY ester etylowy kwasu 7-chloro-5-(o-fluorofenylo)-2,3-dihydro-2-okso-1H-1,4-benzodiazepino-3-karboksylowego LOPRAZOLAM 6-(o-chlorofenylo)-2,4-dihydro-2-[(4-metylo-1-piperazynylo)metyleno]-8-nitro-1H-imidazo[1,2-a][1,4] benzodiazepin-1-on LORAZEPAM 7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-3-hydroksy-2H-1,4-benzodiazepin-2-on LORMETAZEPAM 7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on MAZINDOL 5-(p-chlorofenylo)-2,5-dihydro-3R-imidazo[2,1-a]-izoindol-5-ol MADAZEPAMRudotel7-chloro-5-fenylo-2,3-dihydro-1-metylo-1H-1,4-benzodiazepina MEFENOREKS dl-N-(3-chloropropylo)-#-metylofenetyloamina MEPROBAMAT2,2-dl(karbamoiloksymetylo)pentan, czyli dikarbaminian 2-metylo-2-propylo-1,3-propanodiolu METYLOFENOBARBITALProminalumkwas 5-etylo-5-fenylo-N-metylobarbiturowy METYPRYLON 3,3-dietylo-5-metylo-2,4-piperydynodion MEZOKARB 3-(#-metylofenylo)-N-(fenylokarbamoilo)-sydnonimina MIDAZOLAM 8-chloro-6-(o-fluorofenylo)-1-metylo-4H-imidazo[1,5-a][1,4]benzodiazepina NIMETAZEPAM 5-fenylo-1,3-dihydro-1-metylo-7-nitro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on NITRAZEPAM 5-fenylo-1,3-dihydro-7-nitrro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on NORDAZEPAM 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on OKSAZEPAM 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-2H-1,4-benzodiazepin-2-on OKSAZOLAM 10-chloro-11b-fenylo-2,3,7,11b-tetrahydro-2-metylooksazolo[3,2-d][1,4]benzodiazepin-6(5H)-on PEMOLINA2-amino-5-fenylo-2-oksazolin-4-on, czyli 5-fenylo-2-imino-4-oksazolidynon PINAZEPAM 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-(2-propionylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on PIPRADROL 1,1-difenylo-1-(2-piperydylo)metanol PIROWALERON dl-1-(4-metylofenylo)-2-(1-pirolidynylo)-1-pentanon PRAZEPAM 7-chloro-1-(cyklopropylometylo)-5-fenylo-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on SEKBUTABARBITAL kwas 5-sec-butylo-5-etylobarbiturowy TEMAZEPAMSignopam7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on TERTAZEPAM 7-chloro-5-(cykloheksen-1-ylo)-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on TRIAZOLAM 8-chloro-6-(o-chlorofenylo)-1-metylo-4H-s-triazolo[4,3-a][1,4]benzodiazepina WINYLBITAL kwas 5-(1-metylobutylo)-5-winylobarbiturowy oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 75, poz. 469) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Polska Akademia Nauk, zwana dalej "Akademią", jest państwową instytucją naukową. Działa ona poprzez wyłonioną w drodze wyborów korporację uczonych oraz placówki naukowe. Art. 2. 1. Akademia służy rozwojowi nauki, jej promocji, integracji i upowszechnianiu oraz przyczynia się do rozwoju edukacji i wzbogacania kultury narodowej. Do zadań Akademii należy w szczególności: 1) prowadzenie badań naukowych, 2) przedstawianie opinii i programów dotyczących spraw nauki oraz wykorzystywania wyników badań w praktyce, 3) rozwijanie międzynarodowej współpracy naukowej przez uczestnictwo w międzynarodowych organizacjach naukowych i współdziałanie z zagranicznymi instytucjami naukowymi, 4) zawieranie z organizacjami i instytucjami naukowymi, o których mowa w pkt 3, umów o współpracy naukowej, 5) kształcenie na różnych poziomach nauczania, 6) współdziałanie ze szkołami wyższymi i innymi instytucjami naukowymi oraz z towarzystwami naukowymi, 7) opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących nauki, jej zastosowań oraz kształcenia. 2. Zadania Akademii wykonują organy i struktury korporacyjne Akademii oraz tworzone przez Akademię placówki naukowe i inne jednostki organizacyjne. Art. 3. 1. Akademia ma osobowość prawną. 2. Siedzibą Akademii jest Warszawa. 3. Akademia używa pieczęci okrągłej z wizerunkiem godła Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą "Polska Akademia Nauk" w otoku. Art. 4. 1. Zakres i tryb działania organów Akademii i jej jednostek organizacyjnych ustala statut Akademii w ramach określonych ustawą. 2. Statut i jego zmiany uchwala Zgromadzenie Ogólne Akademii. Uchwały te podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 5. 1. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad Akademią w zakresie zgodności działania jej organów z przepisami ustawowymi i statutem Akademii. Prezes Akademii przedstawia Prezesowi Rady Ministrów roczne sprawozdanie z działalności Akademii. 2. Prezes Rady Ministrów może uchylić uchwałę organów Akademii w przypadku stwierdzenia jej niezgodności z przepisami ustawowymi lub statutem Akademii. Uchylenie uchwały może nastąpić w ciągu 6 miesięcy od dnia powzięcia wiadomości o jej podjęciu. Art. 6. 1. Mienie Akademii obejmuje prawa majątkowe, a w szczególności użytkowanie wieczyste gruntów oraz własność budynków i urządzeń trwale związanych z tymi gruntami. 2. Akademia jest zwolniona z opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, jeżeli grunty te są wykorzystywane na realizację zadań określonych w art. 2. Rozdział 2 Członkowie Akademii Art. 7. 1. Członkowie Akademii są wybierani przez Zgromadzenie Ogólne Akademii spośród uczonych, którzy wyróżniają się dorobkiem naukowym oraz uznanym autorytetem. 2. Tryb zgłaszania kandydatów oraz wyboru członków Akademii określa regulamin uchwalony przez Zgromadzenie Ogólne Akademii. Art. 8. 1. W skład Akademii wchodzą członkowie krajowi: rzeczywiści i korespondenci oraz członkowie zagraniczni. 2. Członkiem krajowym może być tylko obywatel polski. 3. Członek krajowy, który zrzekł się obywatelstwa polskiego, może zostać członkiem zagranicznym. 4. Członkiem zagranicznym może być osoba nie mająca obywatelstwa polskiego oraz obywatel polski stale zamieszkały za granicą. 5. Członkowie zagraniczni nie mogą pełnić w Akademii funkcji z wyboru. Art. 9. 1. Członkostwo Akademii jest dożywotne. 2. Członek Akademii może być pozbawiony członkostwa w razie naruszenia zasad moralnych lub dobrych obyczajów w nauce albo w razie skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej. Uchwałę w tej sprawie podejmuje Zgromadzenie Ogólne Akademii większością dwóch trzecich głosów. Tryb pozbawiania członkostwa określa regulamin uchwalony przez Zgromadzenie Ogólne Akademii. Art. 10. 1. Liczbę członków krajowych Akademii ustala się na 350. Liczba członków może ulec zwiększeniu na mocy uchwały Zgromadzenia Ogólnego Akademii zatwierdzonej przez Prezesa Rady Ministrów. 2. W celu uzupełnienia liczby członków do liczby określonej w ust. 1 przeprowadzane są wybory członków w terminie ustalonym przez Prezydium Akademii. Art. 11. 1. Członek krajowy Akademii, poza prowadzeniem działalności naukowej, uczestniczy w realizacji ustawowych zadań Akademii, a w szczególności: 1) bierze udział w pracach Zgromadzenia Ogólnego Akademii, właściwego wydziału, oddziału, komitetu naukowego i problemowego oraz rady naukowej placówki naukowej Akademii, 2) kształci młodych pracowników naukowych, 3) przyczynia się do upowszechniania wyników nauki. 2. Członek krajowy Akademii składa corocznie sprawozdanie ze swojej działalności przewodniczącemu właściwego wydziału. Art. 12. 1. Członek krajowy Akademii otrzymuje miesięczne uposażenie, które jest świadczeniem niezależnym od dochodów pobieranych z innych źródeł. Uposażenie to nie jest uwzględniane przy ustalaniu, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wysokości emerytury lub renty oraz nie ma wpływu na zawieszenie albo zmniejszenie emerytury lub renty. 2. Jeżeli członek krajowy Akademii nie wykonuje bez usprawiedliwionej przyczyny obowiązków określonych w art. 11, Prezes Akademii, na wniosek przewodniczącego wydziału, może zawiesić wypłatę uposażenia. Od decyzji o zawieszeniu wypłaty przysługuje odwołanie do Prezydium Akademii. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość uposażenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 13. 1. Członkowie krajowi Akademii, którzy ukończyli 75 lat, są zwolnieni od obowiązków określonych w art. 11, z wyjątkiem prowadzenia działalności naukowej. 2. Przepis ust. 1 nie ogranicza uprawnień przysługujących członkom krajowym Akademii. W szczególności mogą oni uczestniczyć w zebraniach z głosem stanowiącym, wybierać i być wybierani na wszystkie stanowiska w Akademii oraz otrzymują uposażenie określone w art. 12. Rozdział 3 Organy Akademii Art. 14. Organami Akademii są: 1) Zgromadzenie Ogólne Akademii, 2) Prezydium Akademii, 3) Prezes Akademii. Art. 15. 1. Najwyższym organem Akademii jest Zgromadzenie Ogólne. 2. W Zgromadzeniu Ogólnym Akademii biorą udział, z głosem stanowiącym, członkowie krajowi Akademii. 3. Jeżeli ustawa albo statut nie stanowi inaczej, uchwały podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy członków krajowych. Przy obliczaniu wymaganego kworum nie uwzględnia się nieobecności członków, którzy ukończyli 75 lat. Art. 16. 1. Zgromadzenie Ogólne Akademii określa kierunki działania Akademii i sprawuje nadzór nad całokształtem jej działalności, podejmując w tym zakresie uchwały wiążące inne organy Akademii. 2. Zgromadzenie Ogólne Akademii może wypowiadać się w sprawach istotnych dla Narodu i Państwa. 3. Zgromadzenie Ogólne Akademii w szczególności: 1) wybiera członków Akademii, 2) wybiera Prezesa Akademii spośród członków rzeczywistych, 3) wybiera trzech wiceprezesów Akademii spośród członków krajowych; kandydatów na te stanowiska zgłasza Prezes-elekt, 4) wybiera członków Prezydium Akademii spośród członków krajowych Akademii, 5) przyjmuje roczne sprawozdania z działalności Akademii, 6) może powoływać doraźne lub stałe komisje do przygotowania projektów uchwał Zgromadzenia Ogólnego Akademii w sprawach określonych w uchwale o powołaniu komisji. Art. 17. 1. Zgromadzeniu Ogólnemu Akademii przewodniczy Prezes Akademii. 2. Prezes Akademii zwołuje sesje Zgromadzenia Ogólnego co najmniej dwa razy w roku. 3. Na wniosek jednej piątej członków krajowych Prezes Akademii zwołuje sesję Zgromadzenia Ogólnego, nie później jednak niż 30 dnia od otrzymania wniosku. Art. 18. 1. W skład Prezydium Akademii wchodzą: 1) Prezes Akademii, 2) wiceprezesi Akademii, 3) przewodniczący wydziałów, 4) prezesi oddziałów, 5) członkowie wybrani przez Zgromadzenie Ogólne Akademii, których liczbę określa statut Akademii. 2. Prezes Akademii jest przewodniczącym jej Prezydium. Art. 19. 1. Kadencja Prezydium Akademii trwa 4 lata i rozpoczyna się z początkiem roku kalendarzowego. 2. W razie zmian w składzie osobowym Prezydium w ciągu kadencji, okres pełnienia funkcji przez nowo wybrane osoby kończy się z upływem kadencji Prezydium. Art. 20. 1. Prezydium Akademii w okresie między sesjami Zgromadzenia Ogólnego Akademii realizuje funkcje określone w art. 16 ust. 1 i 2 oraz czuwa nad wykonywaniem zadań przez jednostki organizacyjne Akademii zgodnie z przepisami ustawy, statutem Akademii i uchwałami Zgromadzenia Ogólnego. Wykonując te funkcje wydaje odpowiednie zalecenia. 2. Prezydium Akademii: 1) uchwala propozycje dotyczące projektu budżetu państwa w części przewidzianej dla Akademii, 2) uchwala plany finansowe Akademii i rozpatruje sprawozdania z ich wykonania, 3) rozpatruje ekspertyzy przedstawiane w imieniu Akademii, 4) uchwala program sesji Zgromadzenia Ogólnego Akademii, 5) opiniuje projekty ustaw dotyczących nauki i kształcenia, 6) podejmuje uchwały w sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie Akademii do właściwości Prezydium. Art. 21. 1. Prezes i wiceprezesi Akademii wybierani są na 4 lata i mogą pełnić swoje funkcje kolejno tylko przez dwie kadencje. Na podstawie dokonanego wyboru Prezes Rady Ministrów dokonuje aktu powołania Prezesa i wiceprezesów Akademii. 2. Jeżeli z upływem kadencji Prezes Akademii nie zostanie wybrany, dotychczasowy Prezes oraz wiceprezesi pełnią nadal swoje funkcje do czasu nowych wyborów, jednak nie dłużej niż 6 miesięcy. Art. 22. 1. Prezes Akademii kieruje bieżącą działalnością Akademii i składa w jej imieniu oświadczenia woli. Zbycie lub obciążenie nieruchomości Akademii wymaga zgody Prezydium Akademii. Prezes Akademii sprawuje nadzór nad placówkami naukowymi Akademii. 2. Prezes Akademii ustala zakres zadań wiceprezesów. W tym zakresie zastępują oni Prezesa. 3. Prezes Akademii, w zakresie określonym w ustawie, ma prawo wydawania decyzji administracyjnych. Decyzje te są decyzjami organu drugiej instancji w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 23. 1. Obsługę administracyjną Akademii sprawuje Kancelaria Akademii podporządkowana i kierowana przez Prezesa Akademii. 2. Szczegółowe zadania Kancelarii Akademii określa regulamin uchwalony przez Prezydium Akademii na wniosek Prezesa Akademii. 3. Do pracowników Kancelarii Akademii stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych. Art. 24. Do wszystkich organów Akademii pochodzących z wyboru stosuje się odpowiednio art. 19. Rozdział 4 Struktura korporacyjna Akademii Art. 25. Struktura korporacyjna Akademii obejmuje: 1) wydziały, 2) oddziały, 3) komitety naukowe, 4) komitety problemowe. Art. 26. 1. Wydziały Akademii określa jej statut. W skład wydziału wchodzą członkowie krajowi i zagraniczni reprezentujący pokrewne dyscypliny naukowe. 2. Każdy członek Akademii wchodzi w skład jednego wydziału stosownie do swojej specjalności naukowej. Art. 27. 1. Pracami wydziału kieruje jego przewodniczący, wybrany na czteroletnią kadencję przez członków krajowych wchodzących w skład wydziału. Tryb wyboru przewodniczącego określa regulamin uchwalony przez zgromadzenie członków wydziału. Przewodniczący może pełnić swoją funkcję kolejno tylko przez dwie kadencje. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania przewodniczących wydziałów. Art. 28. 1. Wydział uczestniczy w wykonywaniu zadań Akademii w dziedzinach nauki objętych zakresem jego działania. 2. Wydział koordynuje działalność placówek naukowych objętych zakresem jego działania i dokonuje ich oceny. W szczególności wydział może uchwalać odpowiednie zalecenia dotyczące zmiany formy prawnej, struktury organizacyjnej, kierunków działania lub likwidacji placówki naukowej, które przedstawia Prezesowi Akademii. Wydział dokonuje oceny placówek naukowych w okresach wskazanych w statucie Akademii oraz w każdym czasie na wniosek Prezesa Akademii lub przewodniczącego wydziału. 3. Do podejmowania uchwał wydziału stosuje się art. 15 ust. 3. Art. 29. 1. Oddział Akademii może być utworzony w celu wykonywania zadań Akademii w określonym regionie kraju. W skład oddziału wchodzą członkowie krajowi mający miejsce zamieszkania na tym terenie. 2. Utworzenie i likwidacja oddziału wymaga uchwały Zgromadzenia Ogólnego Akademii, zatwierdzonej przez Prezesa Rady Ministrów. 3. Zgromadzenie członków oddziału wybiera na czteroletnią kadencję prezydium i prezesa oddziału. Tryb wyboru prezydium i prezesa określa regulamin uchwalony przez zgromadzenie członków oddziału. Prezes może pełnić swoją funkcję kolejno tylko przez dwie kadencje. 4. Obsługę administracyjną oddziału sprawuje Kancelaria Akademii. 5. Organizację i zakres działania oddziału oraz zadania jego organów, o których mowa w ust. 3, określa statut oddziału uchwalony przez Prezydium Akademii. Art. 30. Komitet naukowy jest samorządną reprezentacją dyscypliny lub pokrewnych dyscyplin naukowych służącą integrowaniu uczonych całego kraju. Art. 31. 1. Zgromadzenie Ogólne Akademii uchwala listę stałych komitetów naukowych dla podstawowych dyscyplin naukowych, wskazując wydziały, z którymi one współpracują. 2. Prezydium Akademii może utworzyć na okres swojej kadencji inne niż wymienione w ust. 1 komitety naukowe, wskazując wydziały, z którymi one współpracują. Art. 32. 1. W skład komitetu naukowego wchodzą osoby wybierane przez właściwe środowisko naukowe oraz członkowie krajowi Akademii odpowiednich specjalności. 2. Komitet naukowy wybiera ze swojego grona przewodniczącego, jego zastępców oraz pozostałych członków prezydium. 3. Przewodniczący komitetu naukowego, który nie jest członkiem Akademii, uczestniczy w zebraniach właściwego wydziału, z głosem stanowiącym, z wyjątkiem spraw dotyczących wysuwania lub popierania kandydatów na członków Akademii oraz wyboru przewodniczącego wydziału. 4. Komitet naukowy może powołać do swojego składu specjalistów z zakresu życia gospodarczego i społecznego. 5. Kadencja członków komitetu naukowego i jego organów trwa 4 lata i rozpoczyna się od dnia pierwszego zebrania w nowo wybranym składzie. Art. 33. 1. Do zadań komitetu naukowego należy w szczególności: 1) rozważanie istotnych problemów danej dyscypliny naukowej oraz organizowanie w tym celu dyskusji i konferencji naukowych, 2) współdziałanie przy wprowadzaniu w życie i upowszechnianiu wyników badań naukowych, 3) inicjowanie i rozwijanie współpracy z zagranicznymi organizacjami i ośrodkami naukowymi, 4) przeprowadzanie ocen stanu i potrzeb reprezentowanej dyscypliny naukowej oraz instytucji naukowych, z ich własnej inicjatywy lub na wniosek nadzorujących te instytucje organów, 5) przygotowywanie ekspertyz naukowych. 2. Tryb wyboru członków komitetu naukowego i jego organów określa regulamin uchwalony przez Prezydium Akademii. Art. 34. Komitet problemowy może być utworzony w celu wykonania określonych zadań naukowych. Komitet problemowy tworzy, określa jego zadania i strukturę w drodze regulaminu oraz powołuje jego członków Prezydium Akademii na wniosek Prezesa Akademii. Komitet problemowy może działać przy Prezydium albo przy wydziale Akademii. Rozdział 5 Placówki naukowe, pomocnicze placówki naukowe i inne jednostki organizacyjne Akademii Art. 35. Placówkami naukowymi Akademii są instytuty, zakłady, centra, stacje badawcze, ogrody botaniczne oraz inne jednostki naukowe prowadzące badania naukowe lub prace badawczo-rozwojowe, zwane dalej "badaniami". Art. 36. 1. Podstawową placówką naukową Akademii jest instytut. 2. Instytut posiada osobowość prawną. 3. Do zadań instytutu należy w szczególności prowadzenie badań, kształcenie pracowników naukowych oraz specjalistów o szczególnych kwalifikacjach w określonych dyscyplinach. 4. Instytut może prowadzić studia doktoranckie i podyplomowe oraz inną działalność z zakresu kształcenia określoną w odrębnych przepisach. Art. 37. Instytut tworzy się, jeżeli: 1) do prowadzenia określonych badań potrzebna jest znaczna koncentracja pracowników naukowych oraz środków badawczych, 2) spełnione są warunki wymagane do uzyskania uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora, 3) zapewniono odpowiednie lokale, wyposażenie i środki finansowe. Art. 38. Uchwałę o utworzeniu instytutu podejmuje Prezydium Akademii, na wniosek Prezesa Akademii, po zasięgnięciu opinii właściwego wydziału. Utworzenie instytutu wymaga zgody Prezesa Rady Ministrów, o którą występuje Prezes Akademii po porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych. Art. 39. Akademia wyposaża instytut ze swojego mienia w środki niezbędne do prowadzenia działalności określonej w statucie instytutu. Art. 40. Uchwałę o likwidacji instytutu podejmuje Prezydium Akademii, na wniosek Prezesa Akademii, po zasięgnięciu opinii właściwego wydziału. Art. 41. Likwidacja instytutu może polegać na: 1) przekształceniu instytutu w placówkę naukową Akademii nie mającą osobowości prawnej, 2) przejęciu przez inny instytut lub instytuty Akademii, za zgodą dyrektora instytutu przejmującego, 3) całkowitym zakończeniu działalności instytutu. Art. 42. 1. W przypadkach określonych w art. 41 pkt 1 i 3 na Akademię przechodzą wszystkie prawa i zobowiązania likwidowanego instytutu. 2. W przypadku określonym w art. 41 pkt 2 prawa i zobowiązania likwidowanego instytutu przejmuje instytut lub instytuty przejmujące, w zakresie określonym w uchwale o jego likwidacji. Art. 43. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, tryb tworzenia i likwidacji instytutów. Art. 44. 1. Instytut może być postawiony w stan upadłości, na wniosek Prezesa Akademii, jeżeli zaprzestał płacenia długów i wartość jego aktywów nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zobowiązań, a jego likwidacja w sposób określony w art. 41 i 42 jest nieuzasadniona ze względów naukowych lub ekonomicznych. 2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy prawa upadłościowego. Art. 45. 1. Statut instytutu uchwala rada naukowa instytutu. Statut zatwierdza Prezes Akademii po zaopiniowaniu przez właściwy wydział. W tym samym trybie dokonuje się zmiany statutu. Nowo utworzonemu instytutowi nadaje statut Prezes Akademii na wniosek właściwego wydziału. 2. Statut instytutu określa w szczególności jego zadania i strukturę organizacyjną. Nazwa instytutu powinna zawierać zwrot "Polskiej Akademii Nauk". Art. 46. 1. Instytut nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru instytutów Polskiej Akademii Nauk, zwanego dalej "rejestrem". 2. Instytut używa pieczęci okrągłej z wizerunkiem godła Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą instytutu w otoku. Art. 47. 1. Rejestr prowadzi Akademia. 2. Wnioski o wpis do rejestru składają: 1) przewodniczący właściwego wydziału - o wpis instytutu, 2) dyrektor instytutu - o dokonanie zmiany wpisu, 3) likwidator instytutu - o wykreślenie instytutu. 3. Wpis do rejestru lub odmowa wpisu następują w formie decyzji administracyjnej Prezesa Akademii. Decyzja Prezesa Akademii jest ostateczna. 4. Rejestr jest jawny i dostępny dla osób trzecich. Nie mogą one tłumaczyć się nieznajomością danych uwidocznionych w rejestrze, chyba że dowiodą, iż nie mogły o nich wiedzieć. 5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru, dane podlegające wpisowi, wymagania dotyczące wniosku o wpis do rejestru oraz tryb dokonywania wpisu, wydawania odpisów i wyciągów. Art. 48. Organami instytutu są rada naukowa i dyrektor. Art. 49. 1. Rada Naukowa instytutu sprawuje bieżący nadzór nad działalnością instytutu, dbając zwłaszcza o wysoki poziom jego działalności naukowej i rozwój młodych pracowników naukowych. 2. Rada naukowa w szczególności: 1) przyjmuje programy badań, współpracy z zagranicznymi instytucjami naukowymi oraz działalności wydawniczej, 2) zatwierdza sprawozdania z działalności instytutu, 3) ocenia aktywność naukową pracowników naukowych instytutu, 4) przeprowadza przewody doktorskie, habilitacyjne oraz przedstawia wnioski o nadanie tytułu naukowego, w ramach posiadanych uprawnień, 5) podejmuje uchwały w innych sprawach zastrzeżonych do kompetencji rady w ustawie, statucie Akademii lub w statucie instytutu. Art. 50. 1. W skład rady naukowej wchodzą, z głosem stanowiącym: 1) osoby z tytułem naukowym lub stopniem naukowym doktora habilitowanego zatrudnione w instytucie w pełnym wymiarze czasu pracy lub wybierani przez nie przedstawiciele, 2) członkowie Akademii powołani do udziału w pracach rady przez właściwy wydział Akademii, 3) osoby z tytułem naukowym lub stopniem naukowym doktora habilitowanego i wybitni specjaliści nie zatrudnieni w instytucie albo zatrudnieni w nim w niepełnym wymiarze czasu pracy, wybrane przez osoby wymienione w pkt 1 i 2, 4) wybrani przedstawiciele innych pracowników naukowych zatrudnionych w instytucie w pełnym wymiarze czasu pracy, 5) dyrektor instytutu i jego zastępca do spraw naukowych. 2. Statut instytutu określa maksymalną liczbę członków rady naukowej, udział w niej osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4, oraz tryb ich wyboru. 3. Rada naukowa wybiera przewodniczącego i jego zastępców oraz sekretarza. Funkcji tych nie może pełnić dyrektor instytutu ani jego zastępcy. 4. Kadencja rady naukowej trwa 4 lata i rozpoczyna się z początkiem roku kalendarzowego. Art. 51. 1. Instytutem kieruje jego dyrektor przy pomocy zastępców. 2. Dyrektor uczestniczy w zebraniach właściwego wydziału, z głosem stanowiącym, z wyjątkiem spraw dotyczących wysuwania lub popierania kandydatów na członków Akademii oraz wyboru przewodniczącego wydziału. 3. Prezes Akademii powierza funkcje dyrektora instytutu kandydatowi wybranemu w drodze konkursu. Kandydat lub kandydaci na dyrektora wyłaniani są, w drodze konkursu, spośród osób posiadających tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora habilitowanego. Kandydatów na dyrektora wyłania komisja konkursowa, w skład której wchodzi 4 przedstawicieli pracowników instytutu wybranych przez radę naukową oraz 4 przedstawicieli odpowiedniego wydziału wybranych przez ten wydział. Przewodniczący wydziału przedstawia Prezesowi Akademii propozycje komisji konkursowej wraz ze swoją opinią oraz opinią rady naukowej instytutu. Tryb postępowania konkursowego określa regulamin uchwalony przez Prezydium Akademii. 4. Jeżeli osoba, której powierzona została funkcja dyrektora, nie jest pracownikiem instytutu, Prezes Akademii nawiązuje z nią stosunek pracy na stanowisku pracownika naukowego zgodnie z art. 70. 5. Dyrektor instytutu pełni funkcję przez 4 lata w pełnym wymiarze czasu pracy. 6. Prezes Akademii może, na wniosek przewodniczącego wydziału, odwołać dyrektora instytutu przed upływem kadencji, jeżeli narusza on prawo lub nie wykonuje należycie swoich obowiązków, co stwierdza rada naukowa lub wydział w toku dokonywanej oceny działalności instytutu. Odwołanie z funkcji dyrektora instytutu nie narusza trwającego stosunku pracy. 7. Liczbę, sposób powoływania i odwoływania zastępców dyrektora oraz zakres ich zadań określa statut instytutu. Art. 52. 1. Instytut ma własne mienie i nie odpowiada za zobowiązania Akademii, a Akademia nie odpowiada za zobowiązania instytutu, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 1. 2. Do przysługującego instytutowi prawa użytkowania wieczystego gruntów Skarbu Państwa stosuje się art. 6 ust. 2. 3. Zbycie albo obciążenie nieruchomości instytutu wymaga zgody Prezesa Akademii. Od decyzji Prezesa w tej sprawie przysługuje odwołanie do Prezydium Akademii w terminie jednego miesiąca od dnia jej doręczenia. Art. 53. Prezes Akademii po zasięgnięciu opinii przewodniczącego właściwego wydziału przekazuje instytutowi mienie. Przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego gruntu następuje w formie decyzji administracyjnej. Decyzja Prezesa Akademii stanowi podstawę do dokonania odpowiednich wpisów w księdze wieczystej. Art. 54. 1. Instytut występuje w stosunkach prawnych we własnym imieniu i działa na własny rachunek. 2. W imieniu instytutu oświadczenia woli składa dyrektor lub upoważniona przez niego osoba. Art. 55. 1. Akademia może utworzyć międzynarodowy instytut, na podstawie porozumienia z zagranicznymi instytucjami lub organizacjami naukowymi. Utworzenie międzynarodowego instytutu wymaga zgody Ministra Spraw Zagranicznych. 2. Statut instytutu międzynarodowego stanowi integralną część porozumienia, o którym mowa w ust. 1. 3. Statut określa zasady finansowania i wyposażania w mienie instytutu międzynarodowego oraz może określać organizację i zasady funkcjonowania instytutu, a także tryb jego likwidacji w sposób odbiegający od zasad ustalonych w ustawie dla placówek naukowych Akademii. 4. Instytut międzynarodowy utworzony w trybie określonym w ust. 1 jest instytutem Akademii. Przepisy art. 36, 38, 46, 47, 52, 53, art. 54 ust. 1, art. 60 ust. 2 i art. 63 stosuje się odpowiednio. Art. 56. 1. Akademia może utworzyć, na podstawie porozumienia z organami administracji rządowej lub samorządowej, wspólny instytut ze szkołami wyższymi lub z innymi instytucjami naukowymi. Przepis art. 38 stosuje się odpowiednio. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, określa formę prawną wspólnego instytutu. Art. 57. 1. Inne niż instytuty placówki naukowe Akademii wymienione w art. 35 tworzy i likwiduje Prezydium Akademii, na wniosek Prezesa Akademii, po zasięgnięciu opinii właściwego wydziału oraz po porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych. 2. Placówki, o których mowa w ust. 1, korzystają z mienia Akademii, a organy tych placówek dokonują czynności prawnych w imieniu Akademii i w granicach udzielonych im umocowań. Do placówek tych stosuje się odpowiednio art. 37 pkt 3, art. 45 i 48-51. Art. 58. 1. Pomocnicze placówki naukowe, a w szczególności archiwa, biblioteki, muzea, stacje naukowe za granicą, wchodzące w skład struktury organizacyjnej Akademii, tworzy i likwiduje Prezydium Akademii na wniosek Prezesa Akademii. Utworzenie i likwidacja stacji naukowej za granicą wymaga zgody Ministra Spraw Zagranicznych. 2. Prezes Akademii nadaje pomocniczej placówce naukowej statut, który określa jej zadania i organizację oraz może wskazać wydział Akademii sprawujący nadzór nad jej działalnością. Do placówki tej stosuje się odpowiednio art. 37 pkt 3. Art. 59. 1. Prezes Akademii może tworzyć i likwidować inne jednostki organizacyjne Akademii, w szczególności domy pracy twórczej, domy zjazdów i konferencji, domy rencistów. 2. Prezes Akademii nadaje jednostkom wymienionym w ust. 1 statut określający zasady ich działania i strukturę organizacyjną, a także nadzoruje ich działalność. Do jednostek tych stosuje się odpowiednio art. 37 pkt 3. Rozdział 6 Finanse Akademii Art. 60. 1. Działalność Akademii jest finansowana ze środków budżetowych i pozabudżetowych. 2. Zasady i tryb finansowania działalności Akademii i jej placówek naukowych, zakwalifikowanej do finansowania ze środków przewidzianych w budżecie państwa na naukę, regulują odrębne przepisy. 3. Środki budżetowe przewidziane na działalność Akademii nie zakwalifikowaną do finansowania ze środków przewidzianych na naukę są przeznaczone w szczególności na finansowanie: 1) działalności organów i struktur korporacyjnych Akademii, 2) zadań w zakresie kształcenia określonych w odrębnych przepisach, 3) Kancelarii Akademii, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych działających w strukturze Akademii, 4) restrukturyzacji placówek naukowych. 4. Środki budżetowe, o których mowa w ust. 3, są ujmowane w części budżetu państwa - "Polska Akademia Nauk". Zasady gospodarowania tymi środkami regulują przepisy prawa budżetowego. Art. 61. 1. Akademia może uzyskiwać na swoją działalność i gromadzić na odrębnym rachunku bankowym środki spoza budżetu państwa, pochodzące w szczególności z działalności gospodarczej, darowizn, zapisów oraz ze sprzedaży, użytkowania rzeczy i praw majątkowych. 2. Środki, o których mowa w ust. 1, Akademia przeznacza na rozwój nauki, w tym na promowanie nowatorskich badań i inwestycje wspomagające działalność naukową. Środki te, nie wydatkowane w danym roku, przechodzą na rok następny. 3. Podstawą gospodarowania środkami, o których mowa w ust. 1, jest plan finansowy uchwalony przez Prezydium Akademii na wniosek Prezesa Akademii. Art. 62. Placówki naukowe, pomocnicze placówki naukowe i inne jednostki organizacyjne Akademii są państwowymi jednostkami organizacyjnymi. Art. 63. 1. Placówki naukowe Akademii prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając koszty działalności z przydzielanych im środków budżetowych na zasadach określonych w odrębnych przepisach oraz ze środków pozabudżetowych pozyskiwanych przez placówki. 2. Placówka naukowa Akademii może uczestniczyć w wynikach ekonomicznych osiąganych z tytułu stosowania i upowszechniania efektów jej działalności. 3. Podstawą gospodarki finansowej placówki naukowej Akademii jest plan finansowy, który ustala dyrektor po zasięgnięciu opinii rady naukowej. Bilans placówki naukowej oraz wykazany w nim wynik finansowy podlegają weryfikacji na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Art. 64. 1. Placówki naukowe Akademii tworzą zakładowy fundusz nagród oraz fundusz świadczeń socjalnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Placówki naukowe Akademii mogą tworzyć fundusz wdrożeniowy ze środków przekazanych przez podmioty gospodarcze wdrażające wyniki prac naukowych lub prac badawczo-rozwojowych tej placówki. 3. Nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym środki funduszów placówek naukowych Akademii przechodzą na rok następny. Art. 65. Placówki naukowe Akademii są zwolnione od podatków na zasadach określonych w odrębnych ustawach. Art. 66. Kancelaria Akademii i pomocnicze placówki naukowe oraz inne jednostki organizacyjne Akademii prowadzą gospodarkę finansową na zasadach ustalonych w przepisach prawa budżetowego, w formach określonych w statucie. Art. 67. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady finansowania Akademii oraz gospodarki finansowej jej placówek naukowych. Rozdział 7 Pracownicy placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Akademii Art. 68. 1. Placówki naukowe oraz pomocnicze placówki naukowe Akademii, zwane dalej "placówkami", mogą zatrudniać: 1) pracowników naukowych, 2) pracowników bibliotecznych, dokumentacji i informacji naukowej, 3) nauczycieli języków obcych, 4) pracowników inżynieryjnych i technicznych, 5) pracowników organizacyjno-ekonomicznych i administracyjnych, 6) pracowników na stanowiskach robotniczych i obsługi. Art. 69. Pracownicy naukowi mogą być zatrudniani na stanowiskach: 1) profesora, 2) docenta, 3) adiunkta, 4) asystenta. Art. 70. 1. Na stanowisku profesora można zatrudnić osobę, która posiada tytuł naukowy. 2. Na stanowisku docenta można zatrudnić osobę, która posiada stopień naukowy doktora habilitowanego. 3. Na stanowisku adiunkta można zatrudnić osobę, która posiada co najmniej stopień naukowy doktora. 4. Na stanowisku asystenta można zatrudnić osobę, która posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny. Art. 71. 1. Dyplomowani bibliotekarze oraz dyplomowani pracownicy dokumentacji i informacji naukowej mogą być zatrudnieni na stanowiskach: 1) kustosza dyplomowanego, 2) starszego kustosza dyplomowanego, 3) asystenta bibliotecznego, 4) adiunkta bibliotecznego, 5) asystenta dokumentacji i informacji naukowej, 6) adiunkta dokumentacji i informacji naukowej, 7) dokumentalisty dyplomowanego, 8) starszego dokumentalisty dyplomowanego. 2. Do pracowników określonych w ust. 1 stosuje się art. 77-80 i 82. Art. 72. 1. Stosunek pracy z profesorem nawiązuje się na podstawie mianowania albo przez zawarcie umowy o pracę. Wyłącznie na podstawie umowy o pracę można zatrudnić na stanowisku profesora osobę, która: 1) nabyła uprawnienia emerytalne lub rentowe, 2) jest zatrudniona w placówce Akademii w niepełnym wymiarze czasu pracy, 3) jest zatrudniona w innej instytucji na podstawie mianowania. 2. Stosunek pracy z innymi pracownikami naukowymi niż określeni w ust. 1 nawiązuje się przez zawarcie umowy o pracę. 3. Mianowania na stanowisko profesora dokonuje Prezes Akademii na wniosek dyrektora właściwej placówki po uzyskaniu opinii rady naukowej. 4. Umowę o pracę zawiera dyrektor placówki po zasięgnięciu opinii rady naukowej. 5. Zatrudnienie pracownika naukowego może być poprzedzone konkursem. Art. 73. 1. Okres zatrudnienia ma stanowisku adiunkta nie mającego stopnia naukowego doktora habilitowanego nie może przekroczyć 9 lat, a asystenta nie mającego stopnia naukowego doktora - 8 lat. 2. Bieg terminów, o których mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu na czas trwania urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, urlopu dla poratowania zdrowia oraz na czas trwania służby wojskowej. Art. 74. W placówkach na stanowiskach, o których mowa w art. 68 pkt 3 i art. 69, może być zatrudniona osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. Art. 75. 1. Do podstawowych obowiązków pracowników naukowych należy wykonywanie zadań statutowych placówki, w szczególności praca badawcza, ogłaszanie i upowszechnianie jej wyników oraz udział w realizacji podjętych przez placówkę zadań w zakresie kształcenia. 2. Pracownicy naukowi mogą prowadzić w zatrudniającej ich placówce badania podjęte z własnej inicjatywy za zgodą dyrektora placówki. W tym przypadku korzystanie przez pracownika z warsztatu badawczego placówki nie powinno kolidować z programem badań, porządkiem wewnętrznym i możliwościami materialnymi placówki. 3. O podjęciu dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy pracownicy naukowi obowiązani są powiadomić dyrektora placówki. Art. 76. Pracownicy naukowi podlegają ocenom okresowym obejmującym wyniki ich pracy. Tryb i częstotliwość dokonywania ocen określa rada naukowa placówki w regulaminie zatwierdzonym przez przewodniczącego wydziału. Art. 77. 1. Czas pracy pracowników placówek, z wyjątkiem pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych i obsługi, wynosi 40 godzin tygodniowo. 2. Organizację pracy w placówce ustala jej dyrektor. 3. Dni wolnych od pracy wynikających z przyjętego w placówce rozkładu czasu pracy nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego. Art. 78. Pracownicy naukowi mają prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 36 dni roboczych w roku. Art. 79. 1. Pracownikom placówek Akademii przysługuje dodatek za wysługę lat: 1) pracownikom naukowym - w wysokości 3% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 3 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku, do 20% po 20 latach pracy, 2) pozostałym pracownikom - w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku, do 20% po 20 latach pracy. 2. Zasady zaliczania okresów uprawniających do dodatków wskazanych w ust. 1 określa przepis art. 86 ust. 1. 3. Za wieloletnią pracę pracownikom placówek przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości: 1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego, 2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego, 3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego, 4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego, 5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego, 6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego. Art. 80. Pracownicy placówek i innych jednostek organizacyjnych Akademii oraz członkowie ich rodzin mają prawo do zaopatrzenia emerytalnego na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Art. 81. 1. Pracownikowi placówki, przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia obliczonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 2. Okres uprawniający do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów zatrudnienia uprawniających do dodatków za wysługę lat. Art. 82. 1. Pracownik naukowy zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy. 2. Pracownik naukowy zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy po przepracowaniu co najmniej 3 lat w placówce naukowej ma prawo do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w wymiarze nie przekraczającym jednego roku według zasad i trybu określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym. Art. 83. Stosunek pracy z pracownikiem naukowym mianowanym może być rozwiązany: 1) na mocy porozumienia stron, 2) przez oświadczenie pracownika o wypowiedzeniu z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, 3) w razie orzeczenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia trwałej niezdolności pracownika do pracy na zajmowanym stanowisku, 4) w razie czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres nieobecności w pracy z tego powodu przekracza rok, a w razie stwierdzenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeżeli okres ten przekracza 2 lata; z upływem tych okresów rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić bez wypowiedzenia, 5) w razie likwidacji placówki lub jej reorganizacji, uniemożliwiające dalsze zatrudnienie pracownika naukowego, stosunek pracy rozwiązuje się za sześciomiesięcznym wypowiedzeniem, 6) w razie otrzymania dwóch negatywnych ocen rady naukowej wydanych w odstępie nie krótszym niż rok, rozwiązanie stosunku pracy następuje za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. Art. 84. Stosunek pracy mianowanego pracownika naukowego wygasa z mocy prawa: 1) z końcem roku kalendarzowego, w którym ukończył 70 lat, 2) w razie stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów, 3) w razie prawomocnego ukarania w trybie dyscyplinarnym karą wydalenia z pracy, 4) w razie prawomocnego skazania na utratę praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu, 5) po upływie 3 miesięcy nieobecności w pracy z powodu odbywania kary pozbawienia wolności. Art. 85. Organem właściwym do rozwiązania stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym jest Prezes Akademii. Art. 86. 1. W zakresie nie uregulowanym szczególnymi przepisami zasady wynagradzania pracowników placówek i innych jednostek organizacyjnych Akademii oraz zasady nabywania prawa do nagród jubileuszowych, ich obliczania i wypłacania określa, w drodze rozporządzenia, Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek Prezesa Akademii. 2. Do nauczycieli języków obcych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym dotyczące stanowiska wykładowcy, starszego wykładowcy i lektora. Art. 87. W sprawach nie uregulowanych przepisami ustawy lub przepisami szczególnymi do pracowników placówek i innych jednostek organizacyjnych Akademii stosuje się Kodeks pracy. Art. 88. Mianowany pracownik naukowy podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie uchybiające obowiązkom pracownika placówki Akademii lub godności pracownika nauki. Art. 89. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) nagana z pozbawieniem na okres od roku do trzech lat prawa pełnienia funkcji kierowniczych w Akademii lub jej placówkach, 4) wydalenie z pracy. Art. 90. 1. Za przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi Prezes Akademii może ukarać pracownika naukowego upomnieniem. 2. Na wniosek ukaranego pracownika sprawę rozpoznaje komisja dyscyplinarna. W tym trybie wnioskodawca nie może być ukarany surowszą karą. Art. 91. 1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają działające w Akademii: 1) komisja dyscyplinarna I instancji, 2) komisja dyscyplinarna II instancji. 2. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego. Komisje dyscyplinarne samodzielnie rozstrzygają wszelkie zagadnienia dotyczące stanów faktycznych i prawnych oraz nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego wyroku skazującego sądu. Art. 92. Komisje orzekają: 1) w pierwszej instancji - w składzie: a) trzech członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 89 pkt 1-3, b) pięciu członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 89 pkt 4, 2) w drugiej instancji - w składzie: a) trzech członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 89 pkt 1-3, b) pięciu członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 89 pkt 4, przy czym co najmniej jeden z tych członków powinien posiadać wykształcenie prawnicze. Art. 93. 1. Członkowie komisji dyscyplinarnych są wybierani spośród członków Akademii i pracowników mianowanych w trybie określonym w statucie Akademii. 2. Kadencja komisji dyscyplinarnych odpowiada kadencji Prezydium Akademii. Art. 94. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji każda ze stron może odwołać się do komisji dyscyplinarnej II instancji w terminie czternastu dni od daty doręczenia orzeczenia. Art. 95. 1. Rzeczników dyscyplinarnych na okres kadencji komisji powołuje Prezes Akademii spośród mianowanych pracowników naukowych placówek Akademii. Rzecznik dyscyplinarny jest obowiązany do wypełniania zaleceń organu, który go powołał. 2. Prezes Akademii może odwołać rzecznika dyscyplinarnego przed upływem kadencji na jego własną prośbę lub z innego uzasadnionego powodu. Art. 96. 1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie Prezesa Akademii. Rzecznik dyscyplinarny informuje Prezesa Akademii o dokonanych ustaleniach. 2. W razie stwierdzenia braku podstaw do skierowania sprawy do komisji dyscyplinarnej, rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, które podlega zatwierdzeniu przez Prezesa Akademii. Art. 97. 1. Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie na wniosek rzecznika dyscyplinarnego. 2. Wymierzenie za ten sam czyn kary w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania przed komisją dyscyplinarną. 3. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie czterech miesięcy od dnia powzięcia przez właściwy organ Akademii wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego ukaranie dyscyplinarne i po upływie trzech lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo - okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia tego przestępstwa. Art. 98. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia z pracy, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród pracowników naukowych placówek Akademii. Art. 99. Do zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego, wykonywania kar dyscyplinarnych oraz ich zacierania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w państwowych szkołach wyższych. Art. 100. Mianowani pracownicy naukowi placówek Akademii mogą być zawieszeni w pełnieniu obowiązków - na zasadzie i w trybie określonych w przepisach obowiązujących w państwowych szkołach wyższych. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących. Przepisy przejściowe i końcowe Art. 101. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz.1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 83, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) w art. 2 w pkt 4 skreśla się wyrazy "Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk, zastępcy Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk, sekretarzy wydziałów Polskiej Akademii Nauk". Art. 102. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 75, poz. 467) w art. 74 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk", a po wyrazach "szkół wyższych" stawia się kropkę i skreśla się wyrazy "oraz placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk". Art. 103. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 118) w art. 15 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Środki finansowe, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6, są przyznawane: 1) przez Komitet - naczelnym i centralnym organom administracji rządowej na ich potrzeby własne, na działalność podległych im jednostek badawczo-rozwojowych i jednostek wymienionych w art. 3 pkt 2 lit. b) i c), Polskiej Akademii Nauk na jej potrzeby własne i działalność jej placówek naukowych oraz Polskiej Akademii Umiejętności na jej potrzeby własne, 2) przez Komisje Komitetu - podmiotom działającym na rzecz nauki, posiadającym siedzibę w Polsce, które nie są jednostkami naukowymi lub badawczo-rozwojowymi.". Art. 104. Polska Akademia Nauk działająca na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50, poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) staje się Polską Akademią Nauk w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 105. 1. Kadencja organów Akademii i jej placówek naukowych oraz innych jednostek organizacyjnych wygasa z upływem terminów określonych w dotychczasowych przepisach. 2. Stanowisko Sekretarza Naukowego Akademii ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy, a jego zadania przejmuje Prezes Akademii. 3. Stanowiska sekretarzy wydziałów ulegają likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy, a ich funkcje przejmują przewodniczący wydziałów. Art. 106. Dotychczasowi członkowie rzeczywiści, korespondenci i zagraniczni pozostają członkami Akademii w rozumieniu ustawy. Art. 107. 1. Do istniejących stosunków pracy stosuje się przepisy ustawy. 2. Dotychczasowi profesorowie nadzwyczajni i zwyczajni uzyskują stanowisko profesora. 3. Mianowani adiunkci i docenci oraz dyplomowani bibliotekarze i dyplomowani pracownicy dokumentacji naukowej zachowują swoje uprawnienia do czasu przejścia na emeryturę. 4. Bieg terminów określonych w art. 73 ust. 1 w odniesieniu do adiunktów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę rozpoczyna się z dniem wejścia w życie ustawy. 5. Dotychczasowi asystenci i starsi asystenci uzyskują stanowisko asystenta. Bieg terminów ich zatrudnienia określonych w art. 73 ust. 1 w odniesieniu do asystentów liczy się od dnia nawiązania stosunku pracy w placówkach Akademii na stanowisku pracownika naukowego. 6. Dotychczasowi pracownicy Sekretariatu Administracyjnego Akademii stają się pracownikami Kancelarii Akademii w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 108. Do spraw dyscyplinarnych wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 109. 1. Instytut Akademii istniejący w dniu wejścia w życie ustawy uzyska osobowość prawną, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w art. 37. Orzeka o tym właściwy wydział Akademii w formie uchwały podjętej po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego. 2. Na wniosek przewodniczącego wydziału Prezes Akademii wydaje decyzję o wpisaniu instytutu do rejestru. 3. Instytut uzyskuje osobowość prawną po dokonaniu wpisu do rejestru. 4. Jeżeli w ciągu dwóch lat od wejścia w życie ustawy instytut nie uzyska osobowości prawnej, uzyskuje status innej placówki naukowej Akademii określony przez Prezesa Akademii po zasięgnięciu opinii przewodniczącego właściwego wydziału. Art. 110. 1. Grunty będące własnością Skarbu Państwa lub gminy, wykorzystywane do celów statutowych, które znajdują się w posiadaniu Akademii, na zasadach określonych w art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44 i Nr 54, poz. 348) stają się przedmiotem użytkowania wieczystego Akademii. 2. Budynki i urządzenia związane trwale z gruntami, o których mowa w ust. 1, stają się własnością Akademii. 3. Nabycie praw, o których mowa w ust. 2, następuje nieodpłatnie bez względu na pochodzenie środków, za które zostały one wybudowane lub nabyte. 4. Polska Akademia Nauk lub jej instytut są zwolnione z opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, nabytych w trybie art. 80 ust. 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, jeżeli grunty te nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Art. 111. W odniesieniu do Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Prezes Akademii pełni funkcję organu założycielskiego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272). Art. 112. Funkcje organu nadzorującego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203) przechodzą na Prezesa Akademii. Art. 113. Przepis art. 6 ust. 2 nie ma zastosowania do nieruchomości uzyskanych przed dniem wejścia w życie ustawy, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o uregulowaniu niektórych praw majątkowych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 86, poz. 395). Art. 114. Do czasu uregulowania w ustawach, o których mowa w art. 65, zasad zwalniania placówek naukowych Akademii od zobowiązań podatkowych, stosuje się przepisy obowiązujące jednostki naukowe działające na podstawie odrębnych ustaw. Art. 115. Ustawa nie narusza przepisów o zasobie archiwalnym i archiwach. Art. 116. 1. Zgromadzenie Ogólne Akademii w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy uchwali statut Akademii. 2. Do czasu ustanowienia nowego statutu lub innych wewnętrznych przepisów Akademii obowiązują dotychczasowe postanowienia ze zmianami wynikającymi z ustawy. Art. 117. Do czasu wydania przepisów wykonawczych obowiązują przepisy dotychczasowe ze zmianami wynikającymi z ustawy, nie dłużej jednak niż przez rok. Art. 118. Traci moc ustawa z dnia 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50, poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). Art. 119. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe. (Dz. U. Nr 75, poz. 470) Art. 1. W ustawie z dnia 1 marca 1996 r. o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 44, poz. 190 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 skreśla się wyrazy "do dnia 31 grudnia 1995 r."; 2) w art. 2 w ust. 1 wyrazy "31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "31 sierpnia 1997 r."; 3) w art. 3 w ust. 2 wyrazy "30 września 1996 r." zastępuje się wyrazami "30 września 1997 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich z siedzibą w Konstancinie-Jeziornie. (Dz. U. Nr 87, poz. 551) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Krajowa Konferencja Instytutów Świeckich" z siedzibą w Konstancinie-Jeziornie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które pracownicy organów państwowego nadzoru budowlanego upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. (Dz. U. Nr 87, poz. 552) Na podstawie art. 67 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz w związku z § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Pracownicy: Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego i wchodzących w jego skład terenowych biur inspekcyjno-kontrolnych wykonujący czynności inspekcyjno-kontrolne, terenowych organów rządowej administracji ogólnej wykonujący zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego, a także okręgowych inspektorów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego wykonujący zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w: 1) art. 92 i art. 93 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1995 r. Nr 141, poz. 692 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680), 2) art. 59, art. 70 § 1, art. 71, art. 72, art. 74 § 1 i art. 79 § 1 Kodeksu wykroczeń. § 2. Upoważnienia do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje: 1) pracownikom Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego i wchodzących w jego skład terenowych biur inspekcyjno-kontrolnych, wykonującym czynności inspekcyjno-kontrolne - Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 2) pracownikom terenowych organów rządowej administracji ogólnej, wykonującym zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego - właściwy wojewoda, 3) pracownikom okręgowych inspektorów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego, wykonującym zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego - właściwy okręgowy inspektor kolejowego nadzoru budowlanego. § 3. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego powinno zawierać: datę wydania i termin ważności, oznaczenie organu wydającego upoważnienie, powołanie podstawy prawnej, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego pracownika, numer legitymacji służbowej, określenie wykroczeń, za które pracownik upoważniony jest do nakładania grzywien, oraz terenu, na którym upoważnienie jest ważne. Upoważnienie powinno być podpisane przez organ, który je wydał, lub upoważnionego przez niego zastępcę oraz opatrzone pieczęcią. § 4. Tracą moc § 1 i § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które pracownicy terenowych organów rządowej administracji ogólnej wykonujący zadania w zakresie państwowego nadzoru budowlanego oraz funkcjonariusze straży miejskich są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 43, poz. 193 i z 1994 r. Nr 140, poz. 802). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. J. Szymański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks karny. (Dz. U. Nr 88, poz. 554) Rozdział I Przepisy ogólne Art. 1. Kodeks karny w chodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Art. 2. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz. 94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 152), 2) ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1982 r. Nr 40, poz. 271, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 72, poz. 422 i z 1992 r. Nr 24, poz. 101). Art. 3. Z dniem wejścia w życie Kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej. Art. 4. Pozostawia się w mocy: 1) ustawę karną skarbową z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449 i Nr 79, poz. 485), 2) ustawę z dnia 22 kwietnia 1964 r. w sprawie wstrzymania biegu przedawnienia w stosunku do sprawców najcięższych zbrodni hitlerowskich, popełnionych w okresie drugiej wojny światowej (Dz. U. Nr 15, poz. 86), 3) ustawę z dnia 6 kwietnia 1984 r. o Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej (Dz. U. Nr 21, poz. 98 i z 1991 r. Nr 45, poz. 195). Art. 5. § 1. Pozostawia się w mocy następujące przepisy: 1) art. 33, 35 i 36 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 2) art. 300 § 2 i art. 482 § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43), 3) art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dz. U. z 1946 r. Nr 69, poz. 377, z 1947 r. Nr 65, poz. 390, z 1948 r. Nr 18, poz. 124 i z 1949 r. Nr 32, poz. 238), 4) art. 4 ust. 2, art. 6 ust. 2 i art. 8 dekretu z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 47, poz. 211 i z 1996 r. Nr 10, poz. 55), 5) art. 8 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1991 r. Nr 107, poz. 460 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272), 6) art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 54, poz. 310 i z 1963 r. Nr 22, poz. 113), 7) art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1974 r. Nr 22, poz. 131, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 76, poz. 451 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31), 8) art. 74 ust. 3 i art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24), 9) art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1996 r. Nr 45, poz. 199), 10) art. 239, 240, 241 ust. 2, art. 243 oraz art. 244 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 495), 11) art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369), 12) art. 121 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117), 13) art. 49i ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357), 14) art. 452 ust. 2 i 3 oraz art. 453 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184 oraz z 1996 r. Nr 127, poz. 593), 15) art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 1 i 3 oraz art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 oraz 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), 16) art. 37a, 37b, 43, 44 ust. 2 oraz art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i z 1996 r. Nr 114, poz. 542), 17) art. 26 ust. 2 i 3, art. 27 ust. 1, art. 31, 32, 33 ust. 1 oraz art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452), 18) art. 57 ust. 1a, 2 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10, poz. 46 i z 1994 r. Nr 74, poz. 331), 19) art. 27a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602), 20) art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 64, poz. 406), 21) art. 25h ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369 i Nr 75, poz. 471), 22) art. 1151 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119 i Nr 71, poz. 449), 23) art. 90f ust. 2, art. 90g, art. 90h ust. 2, art. 90i ust. 2 oraz art. 90j ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272), 24) art. 75a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272), 25) art. 117 § 2, art. 118 § 2, art. 119 § 2, art. 119a § 3 oraz art. 122 § 2 i 3 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164), 26) art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236 i z 1997 r. Nr 82, poz. 518), 27) art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518), 28) art. 66 i 67 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369), 29) art. 42 ust. 2 i art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 100, poz. 498), 30) art. 23 ust. 2 i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 31) art. 18 ust. 1-3 i art. 19 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 32) art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz art. 25 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584), 33) art. 115 ust. 2, art. 116 ust. 2 i 3, art. 117 ust. 2, art. 118 ust. 2 i art. 120-122 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272), 34) art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 35) art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119 i Nr 79, poz. 484), 36) art. 54 i 55 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775), 37) art. 38 ust. 2, art. 39 ust. 2, art. 40 ust. 2 oraz art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 i Nr 118, poz. 574), 38) art. 53 i 54 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369), 39) art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702), 40) art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682), 41) art. 14 i 15 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55), 42) art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475). § 2. Pozostawia się w mocy niżej wymienione przepisy z następującymi zmianami: 1) art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 1932 r. Nr 42, poz. 417, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1971 r. Nr 12, poz. 115) otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Jeżeli czynu przewidzianego w art. 2 dopuszczono się w sposób wskazujący na wyjątkowe okrucieństwo, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku."; 2) w art. 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) sankcję - "Karze pozbawienia wolności do sześciu miesięcy oraz grzywny do pięciu tysięcy złotych lub jednej z tych kar ulega:" zastępuje się sankcją - "Grzywnie albo karze ograniczenia wolności podlega:"; 3) art. 300 § 1, art. 301, 302 § 1 i 2, art. 303, 304, art. 482 § 1, art. 483, 484 § 1 i 2 oraz art. 485-488 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43) otrzymują sankcje: art. 300 § 1 i art. 482 § 1 - "podlega karze pozbawienia wolności do lat 3", art. 301 - "podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do roku", art. 302 § 1 i art. 484 § 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 302 § 2, art. 303, art. 484 § 2 i art. 485 - "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności", art. 304, 483, 486, 487 i 488 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 4) art. 61 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo czekowe (Dz. U. Nr 37, poz. 283) otrzymuje brzmienie: "Art. 61. Kto wystawia czek, nie mając u trasata potrzebnego funduszu do rozporządzenia, lub po wystawieniu czeku rozporządza pokryciem, jeżeli skutkiem tego zapłata czeku nie nastąpiła, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności."; 5) art. 4 ust. 1, art. 5 i art. 6 ust. 1 dekretu z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 47, poz. 211 i z 1996 r. Nr 10, poz. 55) otrzymują sankcje: art. 4 ust. 1 i art. 5 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do roku", art. 6 ust. 1 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od roku do lat 5"; 6) w ustawie z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1991 r. Nr 107, poz. 460 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272): a) art. 3, 4 i 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 otrzymują sankcje: art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 7 - "podlega karze pozbawienia wolności do lat 3", b) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie podlega karze, kto przechowuje pochodzący z niedozwolonego wyrobu spirytus albo wyrób spirytusowy w nieznacznej ilości."; 7) art. 20 ust.1 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 53, poz. 310 i z 1963 r. Nr 22, poz. 113) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do roku"; 8) art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 74 Nr 22, poz. 131, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 76, poz. 451 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) otrzymuje sankcję: "podlega karze pozbawienia wolności do lat 3"; 9) art. 74 ust. 1 i 2, art. 75 i art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24) otrzymują sankcje: art. 74 ust. 1 - "podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5", art. 74 ust. 2 i art. 75 - "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności", art. 76 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 10) art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1996 r. Nr 45, poz. 199) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 11) w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 495): a) art. 224, 228 i 236 otrzymują sankcje: art. 224 - "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności", art. 228 - "podlega karze pozbawienia wolności do lat 2", art. 236 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", b) art. 241 ust. 1 i art. 242 otrzymują brzmienie: "Art. 241. 1. Kto w czasie mobilizacji lub wojny w celu trwałego uchylenia się od obowiązku służby wojskowej: 1) nie zgłasza się do rejestracji albo nie stawia się przed komisją lekarską lub komisją poborową w określonym terminie i miejscu albo nie przedstawia dokumentów, których przedstawienie zostało nakazane, 2) nie zgłasza się w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony, 3) nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony, 4) nie dopełnia w określonym terminie wojskowego obowiązku meldunkowego, 5) zmienia miejsce pobytu bez uzyskania zezwolenia dowódcy jednostki wojskowej, 6) opuszcza terytorium Państwa lub przebywa za granicą bez zezwolenia organów wojskowych, 7) powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, 8) wprowadza w błąd właściwy organ, 9) będąc powołany do czynnej służby wojskowej nie zgłasza się do odbywania tej służby w określonym terminie i miejscu, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.", "Art. 242. 1. Kto, w czasie mobilizacji lub wojny, wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie: 1) uchyla się od wykonania obowiązku świadczenia osobistego lub rzeczowego, 2) nie zawiadamia właściwego organu o rozporządzeniu nieruchomością lub rzeczą ruchomą przeznaczoną na cele świadczeń rzeczowych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega, kto w czasie mobilizacji lub wojny utrudnia lub uniemożliwia wykonanie świadczenia osobistego lub rzeczowego."; 12) art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 13) art. 121 ust. 1 i art. 123 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117) otrzymują sankcje: art. 121 ust. 1 i art. 123 ust. 2 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", art. 123 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 14) art. 123-125 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299) otrzymują sankcje: art. 123 ust. 1, art. 124 ust. 1 i art. 125 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", art. 123 ust. 2 i art. 124 ust. 2 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 2"; 15) art. 452 ust. 1 i art. 453 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184 oraz z 1996 r. Nr 127, poz. 593) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie od 10 000 do 500 000 złotych"; 16) art. 52 ust. 2, art. 53 ust. 2, art. 54 ust. 2 i art. 55 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 oraz 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 17) art. 44 ust. 1, art. 45, art. 46 ust. 1 i art. 47-49a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i z 1996 r. Nr 114, poz. 542) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 18) w ustawie z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452): a) art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 2 i art. 28-30 otrzymują sankcje: art. 29 ust. 2 i art. 30 ust. 2 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", art. 26 ust. 1 i art. 28 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 27 ust. 2 i art. 29 ust. 1 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5", art. 30 ust. 1 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 8", art. 30 ust. 3 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od roku do lat 10", art. 29 ust. 3 - "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3", b) w art. 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 26-32 sąd może orzec nawiązkę na cele zapobiegania narkomanii."; 19) art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10, poz. 46 i z 1994 r. Nr 74, poz. 331) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 20) art. 27a ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 21) art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 64, poz. 406) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 22) art. 25e-25g ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369 i Nr 75, poz. 471) otrzymują sankcje: art. 25e i art. 25f - "podlega grzywnie od 10 000 zł do 100 000 zł", art. 25g - "podlega grzywnie od 2 500 zł do 25 000 zł"; 23) art. 1151 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119 i Nr 71, poz. 441) otrzymuje sankcję: "podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3"; 24) art. 90f ust. 1, art. 90h ust. 1, art. 90i ust. 1 oraz art. 90j ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) otrzymują sankcje: art. 90f ust. 1, art. 90h ust. 1 i art. 90i ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 90j ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 25) art. 75a ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 26) art. 117 § 1, art. 118 § 1, art. 119 § 1, art. 119a § 1 i 2 oraz art. 119b, 120 i 122 § 1 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164) otrzymują sankcje: art. 117 § 1 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie", art. 118 § 1 i art. 119a § 2 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5", art. 119 § 1 i art. 119a § 1 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 1 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3", art. 119b § 1 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3", art. 119b § 2 i art. 120 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 5 000 000 zł", art. 122 § 1 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 1 000 000 zł"; 27) art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236 i z 1997 r. Nr 82, poz. 518) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 28) art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 29) art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 30) art. 42 ust. 1 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 100, poz. 498) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 31) art. 52 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) otrzymuje sankcje: ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", ust. 2 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 32) art. 23 ust. 1 i art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 33) art. 158 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297 i Nr 70, poz. 443) otrzymują sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 34) art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie do 10 000 złotych albo karze ograniczenia wolności"; 35) art. 20, 21, 22 ust. 1 i 3, art. 23 ust. 1 i art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584) otrzymują sankcje: art. 20 ust. 1 i art. 22 ust. 1 - "podlega grzywnie od 10 000 zł do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3", art. 20 ust. 2 i art. 22 ust. 3 - "podlega grzywnie od 2 000 zł do 20 000 zł albo karze pozbawienia wolności do roku albo obu tym karom łącznie", art. 21 i 23 ust. 1 - "podlega grzywnie od 2 000 zł do 20 000 zł albo karze pozbawienia wolności do roku albo obu tym karom łącznie", art. 24 ust. 1 - "podlega grzywnie od 1 000 zł do 100 000 zł"; 36) art. 115 ust. 1 i 3, art. 116 ust. 1 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1 i art. 119 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) otrzymują sankcje: art. 115 ust. 1, art. 116 ust. 1, art. 117 ust. 1 i art. 118 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 115 ust. 3, art. 116 ust. 4 i art. 119 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 37) art. 118 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) otrzymują sankcje: ust. 2 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", ust. 3 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 38) art. 90 i 91 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680) otrzymują sankcje: art. 90 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 91 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 39) art. 53 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 40) art. 77-79 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183 i Nr 43, poz. 272) otrzymują sankcje: art. 77 ust. 1 i 2 oraz art. 78 ust. 1 - "podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie", art. 78 ust. 2 i art. 79 - "podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności"; 41) art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119 i Nr 79, poz. 484) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"; 42) art. 56 i 57 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) otrzymują sankcje: art. 56 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2", art. 56 ust. 2 i art. 57 - "podlega grzywnie"; 43) art. 38 ust. 1, art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 1, art. 41, art. 42 ust. 1 oraz art. 43 ustawy z dnia 29 grudnia 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 i Nr 118, poz. 574) otrzymują sankcje: art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 - "podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5", art. 41 i art. 42 ust. 1 - "podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie", art. 40 ust. 1 - "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku", art. 43 - "podlega grzywnie do 5 000 000 zł"; 44) art. 52 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku"; 45) art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie"; 46) art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682) otrzymuje sankcję: "podlega karze pozbawienia wolności do lat 3"; 47) art. 12 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie do 25 000 zł lub karze ograniczenia wolności"; 48) art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie do 50 000 zł"; 49) art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152) otrzymuje sankcję: "podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku". Art. 6. § 1. Uchyla się art. 142-144 oraz art. 145 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499), a w ich miejsce wprowadza się przepis oznaczony jako art. 141a w brzmieniu: "Art. 141a. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do funkcjonariuszy Policji." § 2. Uchyla się art. 125-127 oraz art. 128 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 70, poz. 443), a w ich miejsce wprowadza się przepis oznaczony jako art. 124a w brzmieniu: "Art. 124a. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa." § 3. Uchyla się art. 144-146 oraz art. 147 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), a w ich miejsce wprowadza się przepis oznaczony jako art. 143a w brzmieniu: "Art. 143a. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do funkcjonariuszy Straży Granicznej." § 4. Art. 116 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) otrzymuje brzmienie: "Art. 116. 1. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do strażaków. 2. Za czyn stanowiący wykroczenie, popełniony w wyniku wykonania polecenia służbowego, strażak ponosi odpowiedzialność tylko dyscyplinarną, chyba że wykonując polecenie służbowe umyślnie popełnia wykroczenie." § 5. Uchyla się art. 59 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), a w jego miejsce wprowadza się przepis oznaczony jako art. 58a w brzmieniu: "Art. 58a. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do funkcjonariuszy Służby Więziennej." Art. 7. Traci moc obowiązującą art. 36 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o szczególnej odpowiedzialności karnej (Dz. U. Nr 23, poz. 101). Rozdział II Przepisy karne Art. 8. Kto powoduje oddanie innej osoby w stan niewolnictwa albo uprawia handel niewolnikami, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Art. 9. § 1. Bieg terminu przedawnienia umyślnych przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu, wolności lub wymiarowi sprawiedliwości, zagrożonych karą pozbawienia wolności powyżej 3 lat, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych - w okresie od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r. - w czasie lub w związku z pełnieniem ich funkcji, rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 1990 r. Przepis art. 4 § 1 Kodeksu karnego nie ma w takich wypadkach zastosowania. § 2. W stosunku do sprawców czynów określonych w § 1 nie stosuje się wydanych przed dniem 7 grudnia 1989 r. przepisów ustaw i dekretów, które przewidują amnestię lub abolicję. Rozdział III Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 10. Traci moc ustawa z dnia 31 maja 1996 r. o wyłączeniu niektórych ustaw o amnestii i abolicji wobec sprawców niektórych przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych w latach 1944-1989 (Dz. U. Nr 89, poz. 400). Rozdział IV Przepisy przejściowe i końcowe Art. 11. § 1. Grzywny przewidziane w ustawach szczególnych wymierza się według zasad przewidzianych w Kodeksie karnym. § 2. Przepis § 1 nie dotyczy ustawy karnej skarbowej, a także wypadków, w których ustawa szczególna określa grzywnę kwotowo. Art. 12. § 1. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na uchylone przepisy Kodeksu karnego, o którym mowa w art. 2 pkt 1, lub na uchylone przepisy ustawy szczególnej, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego. § 2. W razie wątpliwości, czy ma być stosowane prawo dotychczasowe, czy Kodeks karny, stosuje się Kodeks karny. Art. 13. Przy stosowaniu utrzymanych w mocy przepisów karnych: 1) zamiast przewidzianej kary śmierci orzeka się karę dożywotniego pozbawienia wolności, 2) wszystkie kary orzeka się w granicach i na zasadach przewidzianych w Kodeksie karnym, z uwzględnieniem zasady, o której mowa w art. 11 § 1, 3) zamiast kar dodatkowych stosuje się odpowiednie środki karne. Art. 14. W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem, w których kara nie została wykonana: 1) orzeczoną karę śmierci zamienia się na karę dożywotniego pozbawienia wolności, 2) grzywnę i karę ograniczenia wolności wykonuje się według zasad dotychczasowych, 3) do osób, którym wykonanie kary warunkowo zawieszono, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego o warunkowym zawieszeniu wykonania kary, 4) do osób warunkowo zwolnionych, jak również do osób odbywających kary pozbawienia wolności stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego o warunkowym zwolnieniu. Art. 15. Do czynów popełnionych przed wejściem w życie Kodeksu karnego stosuje się przepisy tego kodeksu o przedawnieniu i zatarciu skazania, chyba że termin przedawnienia już upłynął. Art. 16. W sprawach określonych w art. 14, jeżeli postępowanie nie jest uregulowane innymi przepisami, orzeka na posiedzeniu sąd właściwy do wykonania kary; na postanowienie przysługuje zażalenie. Art. 17. § 1. W sprawach o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego albo na wniosek, popełnione przed dniem wejścia w życie Kodeksu karnego, co do których takiego oskarżenia lub wniosku wymaga Kodeks karny albo ustawy szczególne zawierają lub zawierały przepisy o takim trybie ścigania, postępowanie toczy się na zasadach określonych w Kodeksie karnym. § 2. Sprawa wszczęta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przez właściwego według dotychczasowych przepisów oskarżyciela toczy się dalej w tym samym trybie. Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego. (Dz. U. Nr 89, poz. 556) Art. 1. Kodeks postępowania karnego wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 647, 650 § 3 i art. 674 § 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. Art. 2. Z dniem wejścia w życie Kodeksu postępowania karnego tracą moc dotychczasowe przepisy w kwestiach unormowanych w tym kodeksie, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Art. 3. Uchyla się w szczególności ustawę z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444 i Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 757 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 71, poz. 449, Nr 75, poz. 441 i Nr 79, poz. 485) oraz ustawę z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 97 i z 1982 r. Nr 35, poz. 228). § 2. Pozostają w mocy przepisy dotyczące przedmiotów unormowanych w Kodeksie postępowania karnego, jeżeli przepisy te mają charakter przepisów szczególnych. Art. 4. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na uchylone przepisy dotyczące przedmiotów unormowanych w Kodeksie postępowania karnego albo odsyłają ogólnie do przepisów o postępowaniu karnym, stosuje się w tym zakresie odpowiednie przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 5. § 1. Jeżeli do któregokolwiek z przedmiotów objętych Kodeksem postępowania karnego przewidziane jest wydanie przepisów wykonawczych, aż do chwili ich wydania pozostają w mocy przepisy dotychczasowe dotyczące tychże przedmiotów, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami tego kodeksu. § 2. Jeżeli Kodeks postępowania karnego przewiduje przepisy wykonawcze, to w zakresie postępowania przed sądami wojskowymi do ich wydania właściwy jest Minister Obrony Narodowej zamiast Ministra Sprawiedliwości lub wspólnie z nim. Art. 6. Przepisy Kodeksu postępowania karnego stosuje się również do spraw wszczętych przed dniem jego wejścia w życie, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Art. 7. Jeżeli na podstawie Kodeksu postępowania karnego nastąpiła zmiana właściwości sądu, orzeka sąd dotychczas właściwy, gdy akt oskarżenia wniesiono przed dniem wejścia w życie niniejszego . Art. 8. Sprawy, w których przed dniem wejścia w życie Kodeksu postępowania karnego rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania w danej instancji według przepisów dotychczasowych; w razie jednak zawieszenia postępowania, konieczności odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia, postępowanie toczy się według przepisów Kodeksu postępowania karnego. Art. 9. Czynności procesowe dokonane przed wejściem w życie Kodeksu postępowania karnego są skuteczne, jeżeli ich dokonano z zachowaniem przepisów dotychczasowych. Art. 10. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy Kodeks postępowania karnego, stosuje się przepisy niniejszego kodeksu. Art. 11. Minister Sprawiedliwości na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, jeżeli uzasadnia to dobro wymiaru sprawiedliwości, może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje spraw należących do właściwości rzeczowej sądów rejonowych, które w oznaczonym czasie będą rozpoznawane w trybie kasacji przez sądy apelacyjne. Do rozpoznawania kasacji w tych sprawach mają odpowiednie zastosowanie przepisy o postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Art. 12. Do dnia wejścia w życie art. 647 i art. 650 § 3 Kodeksu postępowania karnego: 1) orzecznictwu sądów wojskowych podlegają sprawy: a) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o przestępstwa popełnione w czasie pełnienia tej służby, b) pracowników wojska o przestępstwa określone w art. 356-363 Kodeksu karnego w związku z art. 317 § 2 tego kodeksu, c) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, o przestępstwa popełnione w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej, 2) sprawy o przestępstwa wymienione w pkt 1 nie przestają podlegać właściwości sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub ustania zatrudnienia pracownika w wojsku, 3) w razie zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej sąd wojskowy, najpóźniej do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, może jednak przekazać sprawę do rozpoznania sądowi powszechnemu, jeżeli nie dotyczy ona przestępstwa określonego w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego albo innego przestępstwa, którym naruszono obowiązek wynikający ze służby wojskowej, 4) w toku postępowania przygotowawczego uprawnienie określone w pkt 3 przysługuje odpowiednio prokuratorowi wojskowemu, 5) na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy w myśl pkt 3 i 4 przysługuje zażalenie; zażalenie na postanowienie prokuratora wojskowego rozpoznaje sąd wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy, 6) przekazanie sprawy, o którym mowa w art. 650 § 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego, nie może nastąpić, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa określonego w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego, a gdy chodzi o sprawę żołnierza - również innego przestępstwa, którym naruszono obowiązek wynikający ze służby wojskowej, 7) postępując w myśl art. 334 § 2 Kodeksu postępowania karnego prokurator wojskowy poucza pokrzywdzonego nie będącego żołnierzem także o prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w pkt 8, 8) w sprawie o przestępstwo popełnione na szkodę osoby nie będącej żołnierzem, na wniosek pokrzywdzonego złoży w terminie 7 dni od doręczenia mu zawiadomienia prokuratora wojskowego o przesłaniu aktu oskarżenia do sądu wojskowego z pouczeniem, o którym mowa w pkt 7, prezes tego sądu, jeżeli nie zachodzi wypadek przewidziany w art. 28 § 2 Kodeksu postępowania karnego, wyznacza do składu orzekającego zamiast ławników żołnierzy - ławników odpowiedniego rzędu sądu powszechnego; w wypadku określonym w art. 55 § 1 Kodeksu postępowania karnego wniosek dołącza się do aktu oskarżenia, 9) Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania w sprawach związanych z uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów wojskowych, o którym mowa w pkt 8. Art. 13. Do dnia wejścia w życie art. 674 § 3 Kodeksu postępowania karnego, w razie zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej sąd wojskowy, najpóźniej do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, może przekazać sprawę o wykroczenie do rozpoznania kolegium do spraw wykroczeń, jeżeli wykroczeniem nie naruszono obowiązku wynikającego ze służby wojskowej. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepis art. 11 obowiązuje nie dłużej niż przez 5 lat od dnia jej wejścia w życie. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy. (Dz. U. Nr 90, poz. 557) CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I Zakres obowiązywania Art. 1. § 1. Wykonywanie orzeczeń w postępowaniu karnym, karnym skarbowym i w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. W postępowaniu wykonawczym w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Rozdział II Organy postępowania wykonawczego Art. 2. Organami wykonującymi orzeczenia są: 1) sąd pierwszej instancji, 2) sąd penitencjarny, 3) prezes sądu lub upoważniony sędzia, 4) sędzia penitencjarny, 5) dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i Dyrektor Generalny Służby Więziennej albo osoba kierująca innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego oraz komisja penitencjarna, 6) sądowy kurator zawodowy, 7) sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny, 8) urząd skarbowy, 9) odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, 10) inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń. Art. 3. § 1. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy również w postępowaniu dotyczącym wykonania tego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. W sprawach zastrzeżonych w niniejszym kodeksie dla sądu penitencjarnego właściwy jest ten sąd penitencjarny, w którego okręgu przebywa skazany, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Sądem penitencjarnym jest sąd wojewódzki. § 3. W stosunku do osób skazanych przez sąd wojskowy, w sprawach określonych w § 2, orzeka wojskowy sąd garnizonowy. § 4. W sprawach o wykroczenia sąd rejonowy jest właściwy do wykonywania orzeczeń wydanych przez sąd oraz rozstrzygnięć wydanych przez kolegium do spraw wykroczeń. § 5. W sprawach o wykroczenia orzekanie dotyczące wykonania rozstrzygnięć kolegiów do spraw wykroczeń należy do sądu rejonowego, w którego okręgu rozstrzygnięcie jest albo ma być wykonywane, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla sądu penitencjarnego. Rozdział III Skazany Art. 4. § 1. Kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze wykonuje się w sposób humanitarny, z poszanowaniem godności ludzkiej skazanego. Zakazuje się stosowania tortur lub nieludzkiego albo poniżającego traktowania i karania skazanego. § 2. Skazany zachowuje prawa i wolności obywatelskie. Ich ograniczenie może wynikać jedynie z ustawy i przepisów wydanych na jej podstawie oraz z prawomocnego orzeczenia. Art. 5. § 1. Skazany jest podmiotem określonych w niniejszym kodeksie praw i obowiązków. § 2. Skazany ma obowiązek stosować się do wydanych przez właściwe organy poleceń zmierzających do wykonania orzeczenia. Art. 6. § 1. Skazany może składać wnioski o wszczęcie postępowania przed sądem i brać w nim udział w charakterze strony oraz wnosić zażalenia na postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Skazany może składać wnioski, skargi i prośby do organów wykonujących orzeczenie. Art. 7. § 1. Skazany może zaskarżyć do sądu decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 3-6 i 10 z powodu jej niezgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Skargi rozpoznaje sąd właściwy zgodnie z art. 3. W wypadku skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności sądem właściwym jest sąd penitencjarny. § 3. Skarga na decyzję, o której mowa w § 1, przysługuje skazanemu w terminie 7 dni od dnia zawiadomienia go o decyzji. Skargę wnosi się do organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Jeżeli organ, który wydał zaskarżoną decyzję, nie przychylił się do skargi, przekazuje ją wraz z aktami sprawy bezzwłocznie do właściwego sądu. § 4. Sąd powołany do rozpoznania skargi może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia. § 5. Po rozpoznaniu skargi sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, uchyleniu albo zmianie zaskarżonej decyzji; na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje. Art. 8. § 1. W postępowaniu wykonawczym skazany może korzystać z pomocy obrońcy ustanowionego w tym postępowaniu lub pełnomocnika. § 2. W postępowaniu przed sądem skazany musi mieć obrońcę, jeżeli: 1) jest głuchy, niemy lub niewidomy, 2) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności, 3) nie ukończył 18 lat, 4) nie włada językiem polskim. § 3. Skazany pozbawiony wolności może porozumiewać się ze swoim obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie lub telefonicznie. Rozdział IV Postępowanie wykonawcze Oddział 1 Wykonywanie orzeczeń Art. 9. § 1. Postępowanie wykonawcze wszczyna się bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się wykonalne. § 2. Orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 10. § 1. Policja w zakresie postępowania wykonawczego wykonuje polecenia sądu. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Żandarmerii Wojskowej oraz dowódcy wojskowego, jeżeli skazany jest żołnierzem. § 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej oraz innych organów, jeżeli postępowanie wykonawcze dotyczy spraw, które zgodnie z przepisami prawa należą do ich właściwości. § 4. Organy i instytucje państwowe, organy samorządu terytorialnego oraz stowarzyszenia i organizacje społeczne w zakresie swojego działania udzielają pomocy organom wykonującym orzeczenia. Art. 11. § 1. Sąd kierując orzeczenie do wykonania przesyła jego odpis lub wyciąg ze wzmianką o wykonalności odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia. § 2. Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera wiadomości stanowiących tajemnicę państwową. Sąd przesyła również posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego, odpisy orzeczeń i opinii lekarskich oraz psychologicznych, a na wniosek dyrektora zakładu lub aresztu - również akta sądowe. § 3. Minister Sprawiedliwości, a w razie skazania żołnierza - Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określa, w drodze zarządzenia, zakres informacji przesyłanych dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego, o których mowa w § 2. §. 4. W razie skazania tymczasowo aresztowanego lub osoby odbywającej karę pozbawienia wolności, sąd zawiadamia o tym odpowiednio dyrektora aresztu śledczego lub zakładu karnego. § 5. Organ, o którym mowa w § 1, zawiadamia sąd o przystąpieniu do wykonania orzeczenia oraz o zakończeniu jego wykonywania. Art. 12. O prawomocnych skazaniach osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej lub służby w formacjach obrony cywilnej na karę pozbawienia wolności bez zawieszenia jej wykonania, jak również o zmianach dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności, sąd zawiadamia również organy właściwe w sprawach powszechnego obowiązku obrony, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. Art. 13. § 1. Organ wykonujący orzeczenie oraz każdy, kogo orzeczenie bezpośrednio dotyczy, może zwrócić się do sądu, który je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co do wykonania orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary. § 2. W sprawach o wykroczenia rozstrzygnięcie wątpliwości należy do sądu określonego w art. 3 § 5. § 3. Na postanowienie w przedmiocie określonym w § 1 lub 2 przysługuje zażalenie organowi wykonującemu orzeczenie oraz każdemu, kogo orzeczenie bezpośrednio dotyczy. Art. 14. § 1. W postępowaniu wykonawczym organ wykonujący orzeczenie może zarządzić zebranie informacji dotyczących skazanego, w szczególności w drodze wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez kuratora sądowego. § 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami określa, w drodze rozporządzenia, inne organy powołane do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, jego zakres oraz tryb przeprowadzania. Art. 15. § 1. Sąd umarza postępowanie wykonawcze w razie przedawnienia wykonania kary, śmierci skazanego lub innej przyczyny wyłączającej to postępowanie. § 2. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca postępowanie wykonawcze, a w szczególności jeżeli nie można ująć skazanego albo nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się w całości lub w części na czas trwania przeszkody. § 3. Zawieszenie postępowania wykonawczego nie wstrzymuje biegu przedawnienia, chyba że skazany uchyla się od wykonania kary. Okres wstrzymania biegu przedawnienia nie może przekroczyć 10 lat. Art. 16. Wydane w postępowaniu wykonawczym postanowienia i zarządzenia doręcza się skazanemu i prokuratorowi, jeżeli przysługuje im środek zaskarżenia, a nie byli obecni przy ich ogłoszeniu. Art. 17. § 1. Sąd, kierując do wykonania orzeczenie o pozbawieniu wolności, zawiadamia: 1) sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba opieki nad dziećmi skazanego, 2) właściwy organ, jeżeli zachodzi potrzeba opieki nad osoba niedołężną lub chorą, którą opiekował się skazany, albo potrzeba przedsięwzięcia niezbędnych czynności do ochrony mienia lub mieszkania skazanego. § 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach zawiadamia się skazanego. Oddział 2 Postępowanie przed sądem Art. 18. § 1. W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka postanowieniem. § 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu lub upoważniony sędzia wydaje zarządzenia. § 3. W kwestiach nie wymagających postanowienia sądu penitencjarnego zarządzenia wydaje sędzia penitencjarny. Art. 19. § 1. Sąd orzeka na wniosek prokuratora, skazanego albo jego obrońcy lub pełnomocnika oraz z urzędu, a jeżeli ustawa tak stanowi - na wniosek innych osób. § 2. Wniosek lub skargę można zgłosić na piśmie lub ustnie. W wypadku ustnego zgłoszenia spisuje się protokół. Art. 20. § 1. W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka jednoosobowo. § 2. Zażalenie wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie. Jeżeli sąd nie przychyli się do zażalenia, przekazuje je bezzwłocznie wraz z aktami sprawy do sądu wyższej instancji. § 3. Sąd wyższej instancji rozpoznaje zażalenie jednoosobowo. Art. 21. W postępowaniu przed sądem prokurator jest stroną; w szczególności może składać wnioski i wnosić zażalenia na postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym. Art. 22. § 1. O terminie i celu posiedzenia sądu zawiadamia się prokuratora, skazanego oraz jego obrońcę lub pełnomocnika, a w razie potrzeby także inne osoby, o których mowa w art. 19 § 1. Biorą oni udział w posiedzeniu, jednakże ich niestawiennictwo nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, z wyjątkiem obrońcy w wypadkach określonych w art. 8 § 2, chyba że sąd orzeka na korzyść lub zgodnie z wnioskiem skazanego. § 2. Sąd może dopuścić do udziału w posiedzeniu również inne osoby niż wymienione w § 1, jeżeli ich udział może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia. Art. 23. § 1. Sąd może zarządzić sprowadzenie skazanego na posiedzenie sądu. § 2. Sąd może zlecić przesłuchanie skazanego sądowi wezwanemu, w którego okręgu skazany przebywa. § 3. Jeżeli postępowanie przed sądem penitencjarnym dotyczy skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności, posiedzenie może odbyć się w zakładzie karnym. Art. 24. § 1. Jeżeli ujawnią się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, sąd może w każdym czasie zmienić lub uchylić poprzednie postanowienie. § 2. Niedopuszczalna jest zmiana lub uchylenie postanowienia, przewidzianego w § 1, na niekorzyść skazanego po upływie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia. Oddział 3 Postępowanie egzekucyjne Art. 25. § 1. Egzekucję orzeczonej grzywny, obowiązku uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość przedmiotów, które powinny ulec przepadkowi, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, należności sądowych oraz zasądzonych roszczeń cywilnych i zobowiązań określonych w art. 45 i art. 52 Kodeksu karnego prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do wykonania postanowień o zabezpieczeniu kar majątkowych oraz roszczeń cywilnych będących przedmiotem postępowania karnego. Art. 26. Do tytułów egzekucyjnych mają zastosowanie przepisy art. 776-795 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 27. Egzekucję środka karnego przepadku przedmiotów prowadzi urząd skarbowy według przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. Art. 28. § 1. Orzeczone w stosunku do jednego z małżonków, pozostających we wspólności majątkowej, kary grzywny, nawiązki i należności sądowe podlegają zaspokojeniu z odrębnego majątku skazanego oraz z wynagrodzenia za pracę lub za inne usługi świadczone przez niego osobiście, jak również z praw twórcy wynalazku, wzoru użytkowego oraz projektu racjonalizatorskiego. Jeżeli zaspokojenie z tych źródeł okaże się niemożliwe, egzekucja może być prowadzona z majątku wspólnego. Niemożność zaspokojenia z majątku odrębnego skazanego stwierdza się w protokole. § 2. Egzekucja z majątku wspólnego jest niedopuszczalna w razie skazania za przestępstwo, którym pokrzywdzony jest małżonek skazanego albo osoby, w stosunku do których małżonek ten obciążony jest obowiązkiem alimentacyjnym. § 3. W razie skierowania egzekucji do majątku wspólnego, małżonek skazanego może żądać ograniczenia lub wyłączenia w całości zaspokojenia należności, wymienionych w § 1, z majątku wspólnego lub niektórych jego składników, jeżeli skazany nie przyczynił się lub przyczynił się w stopniu nieznacznym do powstania tego majątku albo do nabycia określonych jego składników lub jeżeli zaspokojenie z majątku wspólnego tych należności jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Art. 29. Z chwilą prawomocnego orzeczenia środka karnego przepadku przedmiotów wobec jednego z małżonków pozostających we wspólności majątkowej, przedmioty majątkowe, których przepadek dotyczy, tracą z mocy prawa charakter składników majątku wspólnego. Od tej chwili stosuje się do nich odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych, przy czym udział Skarbu Państwa stanowi część orzeczona przepadkiem przedmiotów. Małżonek skazanego może wystąpić odpowiednio z żądaniem określonym w art. 28 § 3. Art. 30. W sprawach wytyczonych przeciwko Skarbowi Państwa reprezentuje go prezes sądu wojewódzkiego lub urząd skarbowy w sprawach, w których wykonał wyrok w zakresie orzeczonego nim przepadku przedmiotowego. Art. 31. W razie dokonania przez dłużnika Skarbu Państwa czynności prawnej z pokrzywdzeniem wierzyciela, z powództwem występuje prezes sądu wojewódzkiego lub urząd skarbowy w sprawach, w których wykonuje orzeczenie. Rozdział V Nadzór penitencjarny Art. 32. Nadzór nad legalnością i prawidłowością przebiegu wykonywania kary pozbawienia wolności, kary aresztu, tymczasowego aresztowania, zatrzymania oraz środka zabezpieczającego związanego z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym, a także kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności sprawuje sędzia penitencjarny. Art. 33. § 1. Sędzia penitencjarny wizytuje zakłady karne, areszty śledcze oraz inne miejsca, w których przebywają osoby pozbawione wolności. Ma on prawo wstępu w każdym czasie, bez ograniczeń, do tych zakładów, aresztów i miejsc oraz poruszania się po ich terenie, przeglądania dokumentów i żądania wyjaśnień od administracji tych jednostek. § 2. Sędzia penitencjarny ma prawo przeprowadzania podczas nieobecności innych osób rozmów z osobami pozbawionymi wolności oraz badania ich wniosków, skarg i próśb. Art. 34. § 1. Sędzia penitencjarny uchyla sprzeczną z prawem decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 5 i 6. Na decyzję sędziego przysługuje skarga do sądu penitencjarnego. § 2. Sędzia penitencjarny zawiesza sprzeczną z prawem decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 7-10 i przekazuje sprawę właściwemu sądowi penitencjarnemu do rozpoznania. § 3. W wypadkach określonych w § 1 i 2 przepis art. 7 § 5 stosuje się odpowiednio. Art. 35. § 1. Jeżeli zdaniem sędziego penitencjarnego zachodzi potrzeba wydania decyzji nie należącej do jego właściwości, a w szczególności decyzji o charakterze administracyjnym, przekazuje on swoje spostrzeżenia wraz z odpowiednimi wnioskami właściwemu organowi. § 2. Organ wymieniony w § 1 zawiadamia sędziego penitencjarnego, w terminie 14 dni albo w innym wyznaczonym przez sędziego terminie, o zajętym stanowisku. Jeżeli sędzia penitencjarny uzna to stanowisko za niezadowalające, przedstawia sprawę organowi nadrzędnemu nad organem wymienionym w § 1; organ nadrzędny zawiadamia sędziego o sposobie załatwienia sprawy. § 3. W wypadku powtarzania się rażących uchybień w funkcjonowaniu zakładu karnego, aresztu śledczego lub innego miejsca, w którym przebywają osoby pozbawione wolności albo gdy istniejące w nim warunki nie zapewniają poszanowania praw osób tam przebywających, sędzia penitencjarny występuje do właściwego organu nadrzędnego z wnioskiem o usuniecie w określonym terminie istniejących uchybień. Jeżeli w wymienionym terminie uchybienia te nie zostały usunięte, sędzia penitencjarny występuje z wnioskiem do właściwego ministra o zawieszenie działalności bądź likwidacje w całości lub w części określonego zakładu, aresztu lub miejsca. Art. 36. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb sprawowania nadzoru penitencjarnego. Rozdział VI Zatarcie skazania Art. 37. § 1. W przedmiocie zatarcia skazania orzeka sąd, chyba że zatarcie nastąpiło z mocy prawa. § 2. Jeżeli w pierwszej instancji wyroki wydało kilka sądów, właściwy jest sąd, który jako ostatni wydał wyrok skazujący. Jeżeli orzekały sądy różnego rzędu, właściwy jest sąd wyższego rzędu. § 3. Wniosek skazanego o zatarcie skazania, złożony przed upływem roku od wydania postanowienia odmawiającego zatarcia, można pozostawić bez rozpoznania. Rozdział VII Uczestnictwo społeczeństwa w wykonywaniu orzeczeń oraz pomoc w społecznej readaptacji skazanych Art. 38. § 1. W wykonywaniu kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych, w szczególności związanych z pozbawieniem wolności, mogą współdziałać stowarzyszenia, fundacje, organizacje oraz instytucje, których celem działania jest realizacja zadań określonych w niniejszym rozdziale, jak również kościoły i inne związki wyznaniowe oraz osoby godne zaufania. § 2. Podmioty, o których mowa w § 1, mogą w porozumieniu z dyrektorem zakładu karnego lub aresztu śledczego uczestniczyć w prowadzeniu działalności resocjalizacyjnej, społecznej, kulturalnej, oświatowej, sportowej i religijnej w tych zakładach lub aresztach. Art. 39. § 1. Przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji, o których mowa w art. 38 § 1, kościołów i innych związków wyznaniowych oraz osoby godne zaufania mogą uczestniczyć w radach oraz innych organach kolegialnych - powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów, Ministra Sprawiedliwości lub podległe mu organy albo wojewodów - których zadaniem jest świadczenie pomocy skazanym i ich rodzinom albo koordynowanie współdziałania społeczeństwa z zakładami karnymi i aresztami śledczymi. Przedstawiciele ci oraz osoby godne zaufania mogą też uczestniczyć w społecznej kontroli nad wykonywaniem kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych. § 2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb uczestnictwa podmiotów, wymienionych w art. 38 § 1, w wykonywaniu kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych, a także społecznej kontroli, o której mowa w § 1. Art. 40. § 1. W celu koordynowania współdziałania organów państwowych i przedstawicieli społeczeństwa w zapobieganiu przestępczości i wykonywaniu orzeczeń oraz w celu świadczenia pomocy w readaptacji społecznej, a także wykonywania kontroli społecznej i dokonywania oceny polityki penitencjarnej, Prezes Rady Ministrów powołuje Radę Główną do Spraw Społecznej Readaptacji i Pomocy Skazanym, zwaną dalej "Radą Główną". § 2. W skład Rady Głównej wchodzą przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, Ministrów: Sprawiedliwości, Pracy i Polityki Socjalnej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, a także Policji i Służby Więziennej. W skład Rady Głównej mogą też wchodzić przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji, o których mowa w art. 38 § 1, kościołów i innych związków wyznaniowych, a także związków zawodowych, i samorządu zawodowego, przedstawiciele nauki oraz osoby godne zaufania, mogące przyczynić się do realizacji celów wymienionych w § 1. § 3. Stosownie do potrzeb, wojewoda może powołać terenowe rady do spraw społecznej readaptacji i pomocy skazanym, zwane dalej "radami terenowymi". Do składu rady terenowej zaprasza się również przedstawicieli organów odpowiedniego szczebla, o których mowa w § 2, a także organów samorządu terytorialnego. Do uczestniczenia w pracach rady terenowej można zaprosić również przedstawicieli innych podmiotów, o których mowa w § 2. Rady terenowe wykonują zadania określone w § 1. § 4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb powoływania oraz działania Rady głównej i rad terenowych. Art. 41. § 1. W celu ułatwienia społecznej readaptacji, a w szczególności przeciwdziałania powrotowi do przestępstwa, powinno udzielać się skazanym oraz ich rodzinom niezbędnej pomocy, zwłaszcza materialnej, medycznej, w znalezieniu pracy i zakwaterowaniu, a także porad prawnych. § 2. Pomocy, o której mowa w § 1, udzielają właściwe organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz kuratorzy sądowi; pomocy tej mogą również udzielać podmioty, o których mowa w art. 38 § 1. Art. 42. § 1. Skazany może ustanowić, na piśmie, jako swojego przedstawiciela osobę godną zaufania, za jej zgodą, zwłaszcza spośród przedstawicieli stowarzyszeń , fundacji oraz instytucji, o których mowa w art. 38 § 1. § 2. Przedstawiciel skazanego, o którym mowa w § 1, może działać wyłącznie w interesie skazanego i w tym celu składać w jego imieniu wnioski, skargi i prośby do właściwych organów oraz instytucji, stowarzyszeń, fundacji, organizacji, kościołów i innych związków wyznaniowych. § 3. Prezes sądu, upoważniony sędzia, a w toku posiedzenie sąd, może na wniosek skazanego dopuść do udziału w posterowaniu przed sądem przedstawiciela skazanego, o którym mowa w § 1. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje. Art. 43. § 1. Tworzy się fundusz pomocy postpenitencjarnej, którego przychodami są środki pochodzące z potrąceń w wysokości 10% wynagrodzenia za pracę lub dochodu, o którym mowa w art. 125 § 4, osób skazanych na karę pozbawienie wolności oraz środki pochodzące z dotacji, darowizn, zapisów, zbiórek i innych źródeł. Z funduszu tego udziela się pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz ich rodzinom. W wyjątkowych wypadkach z funduszu można udzielić pomocy również osobom pokrzywdzonym przestępstwem i ich rodzinom. § 2. Stowarzyszenia, fundacje ,organizacje i instytucje, o których mowa w art. 38 § 1, jak również kościoły inne związki wyznaniowe mogą otrzymywać z funduszu pomocy postpenitencjarne środki na udzielanie pomocy, w tym na zapewnienie czasowego zakwaterowania osobom zwolnionych z zakładu karnego lub aresztu śledczego. § 3. Minister Sprawiedliwości określa , w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania pomocy osobom pozbawionym wolności oraz zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz ich rodzinom, a także pokrzywdzonym przestępstwem i ich rodzinom, jak również szczegółowe zasady i tryb tworzenia funduszu pomocy postpenitencjarnej oraz przeznaczania środków z tego funduszu na taką pomoc. CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA Rozdział VIII Grzywna Art. 44. § 1. Skazanego na grzywnę sąd wzywa do jej uiszczenia w terminie 30 dni. § 2. W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu grzywnę ściąga się w drodze egzekucji. Art. 45. § 1. Jeżeli egzekucja grzywny okaże się bezskuteczna, sąd może zamienić grzywnę nie przekraczającą stu dziennych stawek, po uprzednim wyrażeniu zgody przez skazanego, na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania i rodzaj. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy. Określa się ją w miesiącach. § 2. Do wykonywania pracy, o której mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 35 § 1 Kodeksu karnego oraz art. 53 § 2 i 3, art. 54-58 oraz art. 60, 62 i 63. Art. 46. § 1. Jeżeli skazany, mimo możliwości, nie uiści grzywny w terminie ani tez nie podejmie zastępczej formy jej wykonania określonej w art. 45 i zostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, sąd orzeka wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm stawkom dziennym; kara zastępcza nie może przekraczać 12 miesięcy pozbawienia wolności, jak również górnej granicy kary pozbawienia wolności za dane przestępstwo, a jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy. § 2. W razie gdy grzywna została uiszczona lub ściągnięta w drodze egzekucji tylko w części albo tylko w części wykonana w formie pracy społecznie użytecznej, sąd określa wymiar zastępczej kary pozbawienia wolności według zasad przewidzianych w § 1. § 3. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności na okres próby, który wynosi od roku do 2 lat. Art. 47. § 1. Jeżeli grzywna została uiszczona w części, karę zastępczą zmniejsza się w sposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości grzywny. § 2. Od zastępczej kary pozbawienia wolności lub wykonywania pracy, o której mowa w art. 45 § 1, skazany może się w każdym czasie zwolnić przez złożenie kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny. § 3. W uzasadnionych wypadkach sąd może na wniosek skazanego, wobec którego orzeczono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, zamienić tę karę na wykonywanie pracy, o której mowa w art. 45 § 1. W takim wypadku przepisy art. 45 i 46 stosuje się odpowiednio. Ponowna zamiana zastępczej kary pozbawienia wolności na wykonywanie pracy, o której mowa w art. 45 § 1, jest niedopuszczalna. § 4. Jeżeli skazany uiścił w wymaganym terminie co najmniej połowę grzywny, a egzekucja pozostałej części okazała się bezskuteczna, sąd zarządzając wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności może określić jej wymiar, stosując, zgodnie z art. 46, przeliczenie korzystniejsze dla skazanego od przeliczenia przyjętego w wyroku. Przepis stosuje się odpowiednio do wykonywania pracy, o której mowa w art. 45 § 1. Art. 48. Przed wydaniem postanowienia określającego wymiar kary zastępczej sąd w razie potrzeby wysłuchuje skazanego lub jego obrońcę. Art. 49. § 1. Sąd może odroczyć ściągnięcie grzywny albo rozłożyć ją na raty na czas nie przekraczający 1 roku, licząc od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym zakresie, jeżeli natychmiastowe jej ściągnięcie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. § 2. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, a zwłaszcza wówczas, gdy wysokość grzywny jest znaczna, można rozłożyć grzywnę na raty na okres do 3 lat. § 3. Sąd może w każdym czasie postanowić w myśl § 1 lub 2, aż do całkowitego ściągnięcia grzywny albo odbycia przez skazanego w całości zastępczej kary pozbawienia wolności. Art. 50. § 1. Sąd odwołuje odroczenie uiszczenia grzywny lub rozłożenia jej na raty, jeżeli ujawniły się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności, istotne dla rozstrzygnięcia; art. 24 § 2 niema zastosowania. § 2. Rozłożenie grzywny na raty można odwołać również wówczas, gdy skazany uchybił terminowi płatności choćby jednej raty, chyba że wykaże, iż nastąpiło to z przyczyn od niego niezależnych. Art. 51. Jeżeli skazany, z przyczyn od niego niezależnych, nie może uiścić grzywny, a wykonanie tej kary w innej drodze okazało się niemożliwe lub niecelowe, sąd może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, grzywnę w całości lub części umorzyć. Art. 52. Udzielając skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, sąd penitencjarny może, jeżeli istnieją podstawy do przyjęcia, że skazany uiści grzywnę dobrowolnie, wstrzymać uprzednio zarządzone wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, stosując jednocześnie art. 49; wówczas okres odroczenia ściągnięcia grzywny lub rozłożenia na raty biegnie od dnia wydania postanowienia o warunkowym przedterminowym zwolnieniu. Rozdział IX Kara ograniczenia wolności Art. 53. § 1. Wykonywanie kary ograniczenia wolności polega na wykonywaniu przez skazanego wyznaczonej mu pracy oraz innych nałożonych obowiązków w warunkach ograniczonej wolności. Ma ono na celu wzbudzanie w skazanym woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego. § 2. Skazany ma obowiązek pracować sumiennie oraz przestrzegać ustalonych w miejscu pracy porządku i dyscypliny. § 3. Sąd poucza skazanego o jego prawach i obowiązkach oraz o konsekwencjach wynikających z uchylania się od odbywania kary. Art. 54. Karę ograniczenia wolności wykonuje się w miejscu zamieszkania lub zatrudnienia skazanego albo w niewielkiej odległości od tego miejsca, chyba że ważne względy przemawiają za wykonaniem kary w innym miejscu. Art. 55. § 1. Nadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz orzekanie w sprawach dotyczących wykonania tej kary należą do sądu rejonowego, w którego okręgu kara jest lub ma być wykonywana. § 2. Czynności związane z organizowaniem i kontrolowaniem wykonywania kary ograniczenia wolności wykonuje sądowy kurator zawodowy. Przepisy o dozorze i kuratorze sądowy stosuje się odpowiednio. Art. 56. § 1. W razie orzeczenia kary ograniczenia wolności sąd przesyła odpis orzeczenia komunalnemu zakładowi pracy wskazanemu przez właściwy organ samorządu terytorialnego bądź wskazanemu przez sąd innemu zakładowi pracy, placówce służby zdrowia lub opieki społecznej, instytucji albo organizacji niosącej pomoc charytatywną, względnie reprezentującej społeczność lokalną. § 2. Jeżeli w wyroku nie wskazano rodzaju lub miejsca pracy, sąd wykonujący orzeczenie określa je przy kierowaniu do wykonania orzeczenia, uwzględniając w miarę możliwości prośbę skazanego lub wniosek kuratora sądowego. Zmiana określonego przez ten sąd rodzaju pracy lub miejsca jej wykonywania może nastąpić również zarządzeniem sędziego. § 3. Komunalne zakłady pracy, obowiązane do przyjęcia skazanych w celu wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, wyznacza właściwy organ samorządu terytorialnego, zaś inne zakłady pracy, placówki służby zdrowia lub opieki społecznej oraz inne instytucje lub organizacje niosące pomoc charytatywną, względnie reprezentujące społeczność lokalną - wyznacza sąd za ich zgodą. Art. 57. § 1. Sąd wzywa skazanego do stawienia się w wyznaczonym terminie do wskazanego zakładu, placówki, instytucji lub organizacji. Skierowania do zakładu, placówki, instytucji lub organizacji sąd może dokonać na posiedzeniu z udziałem ich przedstawicieli. § 2. Rozpoczęcie odbywania kary następuje w dniu, w którym skazany przystąpił do wykonywania nakazanej pracy. Art. 58. § 1. Zakłady pracy, placówki, instytucje lub organizacje, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności, maja obowiązek zawiadamiać sądowego kuratora zawodowego w terminach przez kuratora określonych o rodzaju przydzielonej skazanemu pracy, jego stosunku do pracy oraz o tym, czy skazy przestrzegał porządku prawnego, jak również o zakończeniu wykonywania pracy. Zakłady pracy, placówki, instytucje lub organizacje mają obowiązek wyznaczenia pracowników odpowiedzialnych za organizowanie pracy skazanych i jej przebieg. § 2. Jeżeli skazany nie stawił się w terminie do pracy lub ja porzucił albo nie przestrzega ustalonego porządku i dyscypliny, zakład pracy, placówka, instytucja lub organizacja bezzwłocznie zawiadamia o tym sądowego kuratora zawodowego. § 3. Kwoty odpowiadające wynagrodzeniu, jakie za wykonaną nieodpłatną kontrolowaną pracę na cele społeczne należałoby zapłacić, gdyby została wykonana na podstawie umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług, przeznacza się w szczególności na cele związane z organizowaniem i kontrolowaniem pracy skazanych. § 4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, tryb wyznaczania przez właściwy organ samorządu terytorialnego zakładów pracy, w których wykonywana jest kara ograniczenia wolności oraz praca, o której mowa w art. 45 § 1, szczegółowe obowiązki zakładów, placówek, instytucji i organizacji, o których mowa w art. 56 § 1, w zakresie wykonywania tej kary i pracy, ubezpieczenia skazanych oraz szczegółowe zasady gospodarowania środkami uzyskanymi z wykonywania tej kary i pracy, jak również szczegółowe zasady wynagradzania wyznaczonych pracowników, o których mowa w § 1, a także ulgi, w tym ulgi podatkowe, dla tych zakładów, palcówek, instytucji i organizacji. Art. 59. § 1. Jeżeli w stosunku do skazanego zatrudnionego, zamiast obowiązku wykonywania wskazanej pracy, orzeczono potrącanie określonej części wynagrodzenia za pracę, sąd przesyła odpis orzeczenia zakładowi pracy zatrudniającemu skazanego, podając jednocześnie, na czyją rzecz mają być dokonywane potrącenia i dokąd powinny być wpłacane. § 2. Wpłacając wynagrodzenie skazanemu, potrąca się określoną w orzeczeniu część wynagrodzenia i bezzwłocznie przekazuje potrącona kwotę stosownie do otrzymanych wskazań, zawiadamiając o tym sąd. Koszty związane z przekazywaniem tych kwot odlicza się od dokonywanych potrąceń. Art. 60. Sąd, a także sądowy kurator zawodowy mogą w każdym czasie żądać od skazanego wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary ograniczenia wolności i w tym celu wzywać skazanego do osobistego stawiennictwa. Art. 61. § 1. Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd może w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki, o których mowa w art. 72. § 1 pkt 3-8 Kodeksu karnego, albo od wykonywania tych obowiązków zwolnić, jak również oddać skazanego pod dozór lub od dozoru zwolnić. § 2. Z tych samych względów sąd może zmniejszyć liczbę godzin wykonywanej pracy w stosunku miesięcznym, jednak nie więcej niż do połowy wyznaczonego czasu pracy. Art. 62. § 1. Sąd może odroczyć wykonanie kary ograniczenia wolności na czas do 6 miesięcy, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. § 2. Sąd odracza wykonanie kary ograniczenia wolności w razie powołania skazanego do czynnej służby wojskowej, do czasu ukończenia tej służby. Wobec takiego skazanego sąd może zastosować odpowiednio przepisy art. 336 § 3 i 4 Kodeksu karnego. § 3. Sąd może odwołać odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności w razie ustania przyczyny, dla której zostało udzielone, lub w wypadku, gdy skazany nie korzysta z odroczenia kary zgodnie z celem, w jakim zostało udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny. Art. 63. § 1. Jeżeli stan zdrowia skazanego uniemożliwia wykonanie kary ograniczenia wolności, sąd udziela przerwy w odbywaniu kary do czasu ustania przeszkody. § 2. Sąd może udzielić przerwy w odbywaniu kary ograniczenia wolności do roku ze względów, o których mowa w art. 62 § 1. Przepisy art. 62 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 3. Przerwa w wykonywaniu kary ograniczenia wolności może być orzeczona również na wniosek sądowego kuratora zawodowego. Art. 64. W razie niewykonania pełnego wymiaru pracy lub innych obowiązków związanych z karą ograniczenia wolności w okresie, na jaki karę tę orzeczono - sąd orzeka o tym, czy i w jakim zakresie karę tę uznać za wykonaną ze względu na osiągnięte cele tej kary, chyba że chodzi o obowiązek naprawienia szkody. Art. 65. § 1. Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zamienia ją na zastępczą karę grzywny, przyjmując jeden dzień kary ograniczenia wolności za równoważny jednej stawce dziennej; sąd określa w takim wypadku wysokość jednej stawki dziennej - kierując się wskazaniami zawartymi w art. 33 § 3 Kodeksu karnego. Uchylaniem się może być również uporczywe naruszanie obowiązków, o których mowa w art. 53 § 1 i 2 niniejszego kodeksu, a także obowiązków, o których mowa w art. 34 § 2 i art. 36 § 2 Kodeksu karnego, jak również uchylanie się od dozoru. § 2. Jeżeli orzeczenie zastępczej kary grzywny byłoby niecelowe z uwagi na brak możliwości jej uiszczenia lub ściągnięcia w drodze egzekucji, sąd określa zastępczą karę pozbawienia wolności przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom ograniczenia wolności. § 3. Jeżeli skazany, mimo możliwości uiszczenia zastępczej kary grzywny, nie uiści jej w terminie, a zostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, są zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, kierując się odpowiednio zasadami określonymi w § 2. § 4. Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy. § 5. Sąd może wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wypadku, gdy skazany podejmie nakazaną pracę i podda się rygorom z nią związanym; wstrzymanie następuje do czasu wykonania orzeczonej kary ograniczenia wolności. § 6. Udział sądowego kuratora zawodowego w posiedzeniu sądu jest obowiązkowy. Art. 66. § 1. Orzekanie w przedmiocie zmian w sposobie wykonywania kary ograniczenia wolności oraz w przedmiocie wykonania kary zastępczej, a także zwolnienia od reszty kary może nastąpić również na wniosek sądowego kuratora zawodowego. § 2. Wniosku skazanego lub jego obrońcy złożonego przed upływem 3 miesięcy od wydania postanowienia o odmowie zwolnienia od odbywania reszty kary nie rozpoznaje się aż do upływu tego okresu. § 3. Zwalniając skazanego od odbywania reszty kary, sąd zawiadamia o tym zakład pracy, placówkę, instytucję lub organizację, w której skazany odbywał karę. Rozdział X Kara pozbawienia wolności Oddział 1 Cele wykonywania kary Art. 67. § 1. Wykonywanie kary pozbawienia wolności ma na celu wzbudzanie w skazanym woli współdziałania w kształtowaniu jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego i tym samym powstrzymania się od powrotu do przestępstwa. § 2. Dla osiągnięcia celu określonego w § 1 prowadzi się zindywidualizowane oddziaływanie na skazanych w ramach określonych w ustawie systemów wykonywania kary, w różnych rodzajach i typach zakładów karnych. § 3. W oddziaływaniu na skazanych, przy poszanowaniu ich praw i wymaganiu wypełniania przez nich obowiązków, uwzględnia się przede wszystkim pracę, zwłaszcza sprzyjającą zdobywaniu odpowiednich kwalifikacji zawodowych, nauczanie, zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe, podtrzymywanie kontaktów z rodziną i światem zewnętrznym oraz środki terapeutyczne. Oddział 2 Zakłady karne Art. 68. Zakłady karne podlegają Ministrowi Sprawiedliwości. Art. 69. Karę pozbawienia wolności wykonuje się w następujących rodzajach zakładów karnych: 1) zakładach karnych dla młodocianych, 2) zakładach karnych dla odbywających karę po raz pierwszy, 3) zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych, 4) zakładach karnych dla odbywających karę aresztu wojskowego. Art. 70. § 1. Zakłady karne wymienione w art. 69 mogą być organizowane jako: 1) zakłady karne typu zamkniętego, 2) zakłady karne typu półotwartego, 3) zakłady karne typu otwartego. § 2. Zakłady karne, o których mowa w § 1, różnią się w szczególności stopniem zabezpieczenia, izolacji skazanych oraz wynikającymi z tego ich obowiązkami i uprawnieniami w zakresie poruszania się w zakładzie i poza jego obrębem. Art. 71. Minister Sprawiedliwości może, w drodze rozporządzenia, tworzyć, zgodnie z ustalonymi w niniejszym kodeksie celami wykonywania kary pozbawienia wolności i z ustalonymi zasadami klasyfikacji skazanych, zakłady karne inne niż wymienione w art. 69 i art. 70 § 1 lub ustalić inny niż określony w art. 81 system wykonywania kary, w szczególności dla sprawdzenia nowych środków i metod oddziaływania na skazanych. Art. 72. § 1. Zakładem karnym kieruje dyrektor, a wyodrębnionym oddziałem może kierować podlegający dyrektorowi kierownik. § 2. Funkcjonariusze i pracownicy zakładu karnego, w którym skazany przebywa, a także osoby kierujące jego pracą lub innymi zajęciami są, w zakresie wykonywanych przez nich czynności służbowych, przełożonymi skazanego. § 3. Zakłady karne mogą być tworzone jako samodzielne zakłady lub jako wyodrębnione oddziały zakładów karnych i aresztów śledczych. Kilka zakładów może posiadać wspólną administrację bądź wydzielone służby. § 4. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, tworzy, znosi oraz określa przeznaczenie zakładów karnych. § 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego. Art. 73. § 1. W zakładzie karnym utrzymuje się dyscyplinę i porządek w celu zapewnienia bezpieczeństwa i realizacji zadań kary pozbawienia wolności, w tym ochrony społeczeństwa przed przestępczością. § 2. Dyrektor ustala porządek wewnętrzny zakładu karnego. Art. 74. § 1. Zmianę określonego w wyroku rodzaju i typu zakładu karnego, a także orzeczonego systemu terapeutycznego wykonywania kary może orzec tylko sąd penitencjarny. § 2. Jeżeli po wydaniu postanowienia przez sąd penitencjarny zajdą nowe okoliczności uzasadniające zmianę typu zakładu karnego i systemu terapeutycznego, decyzję w tym przedmiocie może podjąć komisja penitencjarna. Art. 75. § 1. W zakładach karnych działają komisje penitencjarne. § 2. W skład komisji penitencjarnej dyrektor zakładu karnego powołuje funkcjonariuszy i pracowników tego zakładu. Do udziału w pracach komisji, z głosem doradczym, dyrektor może zapraszać także inne osoby godne zaufania, zwłaszcza przedstawicieli stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji, o których mowa w art. 38 § 1, oraz kościołów i innych związków wyznaniowych. Art. 76. § 1. Do zakresu działania komisji penitencjarnej należy: 1) podejmowanie decyzji o skierowaniu skazanego do właściwego zakładu karnego, 2) kierowanie skazanego do określonego systemu odbywania kary, - jeżeli nie określił tego sąd w wyroku, 3) ustalanie indywidualnych programów oddziaływań na skazanego i dokonywanie ocen ich wykonywania, 4) dokonywanie ocen okresowych postępów skazanego w resocjalizacji, 5) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie i w przepisach wydanych na jej podstawie. § 2. Jeżeli decyzja komisji penitencjarnej w przedmiocie klasyfikacji jest sprzeczna z prawem, o jej zmianie lub uchyleniu orzeka sąd penitencjarny; art. 7 § 5 stosuje się odpowiednio. Art. 77. § 1. W zakładzie karnym dyrektor może powoływać także inne organy kolegialne, w skład których mogą wchodzić również osoby spoza zakładu. § 2. Organy kolegialne mogą podejmować zadania związane z oddziaływaniem na skazanych, zwłaszcza z organizacją ich zatrudnienia i przygotowywaniem do zwolnienia oraz ze współpracą z instytucjami, organizacjami, stowarzyszeniami i fundacjami świadczącymi pomoc skazanym i ich rodzinom. Art. 78. § 1. Karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym wykonują funkcjonariusze Służby Więziennej oraz pracownicy tego zakładu. § 2. Dyrektor Generalny lub dyrektor okręgowy Służby Więziennej mogą wydawać dyrektorom zakładów karnych polecenia niezbędne dla prawidłowego i praworządnego wykonywania kary pozbawienia wolności oraz realizowania kierunków pracy resocjalizacyjnej, a także uchylać wydane przez nich decyzje sprzeczne z prawem. Oddział 3 Wykonywanie kary i jej indywidualizacja Art. 79. § 1. Skazanego na karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę pozbawienia wolności sąd wzywa do stawienia się w zakładzie karnym w wyznaczonym terminie. § 2. Jeżeli skazany, mimo wezwania, nie stawił się w zakładzie karnym, sąd poleca go doprowadzić. Kosztami doprowadzenia sąd obciąża skazanego. § 3. Jeżeli skazanym jest żołnierz, a sąd zarządza doprowadzenie go do zakładu karnego, obowiązek doprowadzenia spoczywa na właściwych organach wojskowych. Art. 80. § 1. Jeżeli tę samą osobę skazano na kilka nie podlegających łączeniu kar skutkujących pozbawienia wolności, wykonuje się je w takiej kolejności, w jakiej uprawomocniły się orzeczenia, którymi wymierzono te kary. Kary porządkowe i środki przymusu wykonuje się w pierwszej kolejności. § 2. Sędzia penitencjarny może zarządzić wykonanie kar i środków w innej kolejności niż określona w § 1, jeżeli względy penitencjarne za tym przemawiają. § 3. W wypadku skierowania do wykonania orzeczenia o zastosowaniu środka zabezpieczającego wobec skazanego, który odbywa karę wymierzoną innym orzeczeniem, o kolejności wykonania kary i środka zabezpieczającego rozstrzyga sędzia penitencjarny. Art. 81. Karę pozbawienia wolności wykonuje się w systemie: 1) programowanego oddziaływania, 2) terapeutycznym, 3) zwykłym. Art. 82. § 1. W celu stwarzania warunków sprzyjających indywidualnemu postępowaniu ze skazanymi, zapobieganiu szkodliwym wpływom skazanych zdemoralizowanych oraz zapewnieniu skazanym bezpieczeństwa osobistego, wyboru właściwego systemu wykonywania kary, rodzaju i typu zakładu karnego oraz rozmieszczenia skazanych wewnątrz zakładu karnego - dokonuje się ich klasyfikacji. § 2. Klasyfikacji skazanych dokonuje się mając na względzie w szczególności: 1) płeć, 2) wiek, 3) uprzednie odbywanie kary pozbawienia wolności, 4) umyślność lub nieumyślność czynu, 5) wysokość pozostałej do odbycia kary pozbawienia wolności, 6) stan zdrowia fizycznego i psychicznego, 7) stopień demoralizacji i zagrożenia społecznego. § 3. Podstawą klasyfikacji są w szczególności badania osobopoznawcze. Art. 83. § 1. Skazanego poddaje się w miarę potrzeby, za jego zgodą, badaniom psychologicznym, a także psychiatrycznym. Sędzia penitencjarny może zarządzić przeprowadzenie badań bez zgody skazanego. § 2. Badania, o których mowa w § 1, przeprowadza się przede wszystkim w odpowiednich ośrodkach diagnostycznych. § 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze zarządzenia, powołuje ośrodki diagnostyczne, o których mowa w § 2, oraz określa zasady organizacji i warunki przeprowadzania badań w tych ośrodkach. Art. 84. § 1. W zakładzie karnym dla młodocianych odbywają karę skazani, którzy nie ukończyli 24 roku życia; w uzasadnionych wypadkach skazany może dalej odbywać karę w tym zakładzie po ukończeniu 24 roku życia. § 2. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami oddziaływania, dorosły skazany po raz pierwszy, wyróżniający się dobrą postawą, może, za swoją zgodą, odbywać karę w zakładzie karnym dla młodocianych; korzysta on wtedy z takich uprawnień jak młodociany. § 3. Młodocianych, którym do odbycia kary pozostał co najmniej rok lub sprawiających trudności wychowawcze, poddaje się badaniom psychologicznym; przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio. Art. 85. W zakładzie karnym dla odbywających karę po raz pierwszy osadza się również skazanych odbywających zastępczą karę pozbawienia wolności orzeczoną w tej samej sprawie oraz skazanych na karę pozbawienia wolności nie wymienionych w art. 86. Art. 86. W zakładzie karnym dla recydywistów penitencjarnych odbywają karę dorośli skazani za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę pozbawienia wolności oraz ukarani za wykroczenia umyślne zasadniczą lub zastępczą karą aresztu, którzy uprzednio już odbywali takie kary lub karę aresztu wojskowego za umyślne przestępstwa lub wykroczenia, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne przemawiają za skierowaniem ich do zakładu karnego dla odbywających karę po raz pierwszy. Art. 87. § 1. Kobiety odbywają karę pozbawienia wolności odrębnie od mężczyzn. § 2. Skazana kobieta odbywa karę w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że stopień demoralizacji lub względy bezpieczeństwa przemawiają za odbywaniem kary w zakładzie karnym innego typu. § 3. Kobiecie ciężarnej lub karmiącej zapewnia się opiekę specjalistyczną. § 4. W celu umożliwienia matce pozbawionej wolności sprawowania stałej i bezpośredniej opieki nad dzieckiem organizuje się przy zakładach karnych domy dla matki i dziecka, w których dziecko może przebywać na życzenie matki do ukończenia trzeciego roku życia, chyba że względy wychowawcze lub zdrowotne, potwierdzone opinią lekarza albo psychologa, przemawiają za oddzieleniem dziecka od matki albo za przedłużeniem lub skróceniem tego okresu. Decyzje w tym zakresie wymagają zgody sądu opiekuńczego. § 5. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, tryb przyjmowania, w sytuacji, o której mowa w § 4, dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy zakładach karnych oraz zasady organizowania i działania tych placówek. Art. 88. § 1. Skazanego odbywającego karę w systemie programowanego oddziaływania osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności uzasadniają osadzenie go w zakładzie karnym typu zamkniętego. § 2. Skazanego za przestępstwo nieumyślne lub odbywającego zastępczą karę pozbawienia wolności albo karę aresztu osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem go w zakładzie karnym innego typu. § 3. Skazanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego osadza się w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo zakładu. W zakładzie tym osadza się również skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu. § 4. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności osadza się w zakładzie karnym typu zamkniętego. Art. 89. § 1. Jeżeli postawa i zachowanie skazanego za tym przemawiają, przenosi się go z zakładu karnego typu zamkniętego do zakładu typu półotwartego lub otwartego. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio przy przenoszeniu skazanego z zakładu typu półotwartego. § 3. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności można przenieść do zakładu karnego typu półotwartego po odbyciu przez niego co najmniej 15 lat, a do zakładu typu otwartego - po odbyciu przez niego co najmniej 20 lat kary. § 4. Ujemna ocena postawy i zachowania skazanego, a także względy bezpieczeństwa mogą powodować przeniesienie go do zakładu karnego typu półotwartego lub zamkniętego. Art. 90. W zakładzie karnym typu zamkniętego: 1) cele mieszkalne skazanych mogą być otwarte w porze dziennej przez określony czas, jeżeli względy bezpieczeństwa nie stoją temu na przeszkodzie, 2) skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w pełnym systemie konwojowania, 3) zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe oraz nauczanie organizuje się w obrębie zakładu karnego, 4) ruch skazanych po terenie zakładu karnego odbywa się w sposób zorganizowany i pod dozorem, 5) skazani mogą korzystać z własnej bielizny i obuwia, a za zezwoleniem dyrektora zakładu karnego - także z odzieży. Art. 91. W zakładzie karnym typu półotwartego 1) cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte w porze dziennej, natomiast w porze nocnej mogą być zamknięte, 2) skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w systemie zmniejszonego konwojowania lub bez konwojenta, w tym również na pojedynczych stanowiskach pracy, 3) skazanym można zezwalać na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz w zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 4) skazani mogą brać udział w organizowanych przez administrację poza terenem zakładu karnego grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, 5) skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach ustalonych w porządku wewnętrznym, 6) skazani mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia, 7) skazanym można udzielać przepustek z zakładu karnego, nie częściej niż raz na dwa miesiące, łącznie na okres nie przekraczający 14 dni w roku. Art. 92. W zakładzie karnym typu otwartego: 1) cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte przez całą dobę, 2) skazanych zatrudnia się przede wszystkim poza terenem zakładu karnego, bez konwojenta, na pojedynczych stanowiskach pracy, 3) skazanym można zezwalać na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 4) skazani mogą brać udział w organizowanych przez administrację, poza terenem zakładu karnego, grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, 5) skazanym można zezwalać na udział w zajęciach i imprezach kulturalno-oświatowych lub sportowych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 6) skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach ustalonych w porządku wewnętrznym, 7) skazani mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia, 8) skazani mogą otrzymywać z depozytu zakładu karnego pieniądze pozostające do ich dyspozycji, 9) skazanym można udzielać przepustek z zakładu karnego, nie częściej niż raz w miesiącu, łącznie na okres nie przekraczający 28 dni w roku. Art. 93. Do przepustek określonych w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 stosuje się odpowiednio przepisy art. 139 § 1, 2, 5 i 7 oraz art. 140. Art. 94. Skazany na karę aresztu wojskowego odbywa karę w zakładzie karnym typu otwartego, o ile nie zachodzą warunki określone w art. 88 § 3. Art. 95. § 1. W systemie programowanego oddziaływania odbywają karę skazani młodociani, a także skazani dorośli, którzy po przedstawieniu im projektu programu oddziaływania wyrażają zgodę na współudział w jego opracowaniu i wykonaniu. § 2. W programach oddziaływania ustala się zwłaszcza: rodzaje zatrudnienia i nauczania skazanych, ich kontakty przede wszystkim z rodziną i innymi osobami bliskimi, wykorzystywanie czasu wolnego, możliwości wywiązywania się z ciążących na nich obowiązków oraz inne przedsięwzięcia niezbędne dla przygotowania skazanych do powrotu do społeczeństwa. § 3. Wykonywanie programów oddziaływania podlega okresowym ocenom; programy te mogą ulegać zmianom. § 4. Skazanego dorosłego przenosi się do odbywania kary w systemie zwykłym - jeżeli nie przestrzega on wymagań ustalonych w programie oddziaływania, albo do systemu terapeutycznego - jeżeli zachodzą warunki określone w art. 96. Art. 96. W systemie terapeutycznym odbywają karę skazani z zaburzeniami psychicznymi, upośledzeni umysłowo, uzależnieni od alkoholu albo innych środków odurzających lub psychotropowych oraz skazani niepełnosprawni fizycznie - wymagający oddziaływania specjalistycznego, zwłaszcza opieki psychologicznej, lekarskiej lub rehabilitacyjnej. Art. 97. § 1. Wykonując karę w systemie terapeutycznym, uwzględnia się w postępowaniu ze skazanymi w szczególności potrzebę zapobiegania pogłębianiu się patologicznych cech osobowości, przywracania równowagi psychicznej oraz kształtowania zdolności współżycia społecznego i przygotowania do samodzielnego życia. § 2. Wykonywanie kary dostosowuje się do potrzeb w zakresie leczenia, zatrudnienia, nauczania i wymagań higienicznosanitarnych. Jeżeli względy zdrowotne tego wymagają, organizuje się zatrudnienie w warunkach pracy chronionej. § 3. Skazanych, którzy nie wymagają już oddziaływania specjalistycznego, o którym mowa w art. 96, przenosi się do odpowiedniego systemu wykonywania kary. Art. 98. W systemie zwykłym skazany może korzystać z dostępnego w zakładzie karnym zatrudnienia, nauczania oraz zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych. Art. 99. Ukarani karami porządkowymi oraz osoby, wobec których zastosowano środki przymusu skutkujące pozbawienie wolności, odbywają je według zasad przewidzianych dla osób ukaranych karą aresztu, w pomieszczeniach do tego przeznaczonych, oddzielnie od skazanych. Art. 100. Skazany odbywa karę we właściwym zakładzie karnym, położonym, w miarę możliwości, najbliżej jego miejsca zamieszkania. Przeniesienie skazanego do innego zakładu może nastąpić tylko z uzasadnionych powodów. Oddział 4 Prawa i obowiązki skazanego Art. 101. Skazanego po osadzeniu w zakładzie karnym należy bezzwłocznie poinformować o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach, a zwłaszcza umożliwić mu zapoznanie się z przepisami niniejszego kodeksu i regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, oraz poddać odpowiednim badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym. Art. 102. Skazany ma prawo w szczególności do: 1) odpowiedniego ze względu na zachowanie zdrowia wyżywienia, odzieży, warunków bytowych, pomieszczeń oraz opieki lekarskiej i sanitarnej, 2) utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi, 3) korzystania z wolności religijnej, 4) otrzymywania związanego z zatrudnieniem wynagrodzenia oraz do ubezpieczenia społecznego w zakresie przewidzianym w odrębnych przepisach, a także pomocy w uzyskiwaniu świadczeń inwalidzkich, 5) kształcenia i samokształcenia oraz wykonywania twórczości własnej, 6) korzystania z urządzeń i zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych, radia, telewizji, książek i prasy, 7) komunikowania się z obrońcą, pełnomocnikiem, właściwym kuratorem sądowym oraz wybranym przez siebie przedstawicielem, o którym mowa w art. 42 8) komunikowania się z podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1, 9) zapoznawania się z opiniami, sporządzonymi przez administrację zakładu karnego, stanowiącymi podstawę podejmowanych wobec niego decyzji, 10) składania wniosków, skarg i próśb organowi właściwemu do ich rozpatrzenia oraz przedstawiania ich, w nieobecności innych osób, administracji zakładu karnego, kierownikom jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, sędziemu penitencjarnemu, prokuratorowi i Rzecznikowi Praw Obywatelskich, 11) prowadzenia korespondencji, bez jej cenzurowania, z organami państwowymi i samorządowymi oraz Rzecznikiem Praw Obywatelskich. Art. 103. § 1. Skazani, ich obrońcy i pełnomocnicy oraz właściwe organizacje pozarządowe mają prawo kierować skargi do organów powołanych na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka. Korespondencja, w tych sprawach, osób pozbawionych wolności powinna być bezzwłocznie przekazywana do adresata i nie podlega cenzurze. § 2. Przepis art. 8 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 104. Korzystanie przez skazanego z przysługujących mu praw powinno następować w sposób nie naruszający praw innych osób oraz nie zakłócający ustalonego w zakładzie karnym porządku. Art. 105. § 1. Skazanemu należy umożliwiać utrzymywanie więzi przede wszystkim z rodziną i innymi osobami bliskimi przez widzenia, korespondencję, rozmowy telefoniczne, paczki i przekazy pieniężne, a w uzasadnionych wypadkach, za zgodą dyrektora zakładu karnego, również przez inne środki łączności, oraz ułatwiać utrzymywanie kontaktów z podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1. § 2. Skazany cudzoziemiec może prowadzić korespondencję z właściwym urzędem konsularnym, a w razie braku takiego urzędu - z właściwym przedstawicielstwem dyplomatycznym oraz korzystać z widzeń z urzędnikiem konsularnym lub wykonującym funkcje konsularne pracownikiem przedstawicielstwa dyplomatycznego. § 3. Zakres i sposób kontaktów, o których mowa w § 1 i 2, w szczególności nadzór nad widzeniami i korespondencją, są uzależnione od rodzaju i typu zakładu karnego, w którym skazany odbywa karę, a także od wymogów indywidualnego oddziaływania. § 4. Dyrektor zakładu karnego podejmuje decyzje dotyczące zatrzymania lub cenzurowania korespondencji, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa zakładu, informując o tym sędziego penitencjarnego oraz skazanego. Art. 106. § 1. Skazany ma prawo do wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych oraz bezpośredniego uczestniczenia w nabożeństwach odprawianych w zakładzie karnym w dni świąteczne i słuchania nabożeństw transmitowanych przez środki masowego przekazu, a także do posiadania niezbędnych w tym celu książek, pism i przedmiotów. § 2. Skazany ma prawo do uczestniczenia w prowadzonym w zakładzie karnym nauczaniu religii, brania udziału w działalności charytatywnej i społecznej kościoła lub innego związku wyznaniowego, a także do spotkań indywidualnych z duchownym kościoła lub innego związku wyznaniowego, do którego należy; duchowni ci mogą odwiedzać skazanych w pomieszczeniach, w których przebywają. § 3. Korzystanie z wolności religijnej nie może naruszać zasad tolerancji ani zakłócać ustalonego porządku w zakładzie karnym. § 4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii odpowiednich władz duchownych kościołów i innych związków wyznaniowych, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych. Art. 107. § 1. Skazani za przestępstwo popełnione z motywacji politycznej, religijnej lub przekonań ideowych odbywają karę w oddzieleniu od skazanych za inne przestępstwa; mają prawo do korzystania z własnej odzieży, bielizny i obuwia oraz nie podlegają obowiązkowi pracy. § 2. Z uprawnień, o których mowa w § 1, nie korzystają skazani za przestępstwa popełnione z użyciem przemocy. Art. 108. Administracja zakładu karnego ma obowiązek podejmowania odpowiednich działań celem zapewnienia skazanym bezpieczeństwa osobistego w czasie odbywania kary. Art. 109. Skazany otrzymuje trzy razy dziennie posiłki, w tym co najmniej jeden posiłek gorący, o odpowiedniej wartości odżywczej, z uwzględnieniem zatrudnienia, wieku i stanu zdrowia, a w miarę możliwości także wymogów religijnych i kulturowych, oraz napój do zaspokajania pragnienia. Dzienna norma żywieniowa dla skazanego powinna zawierać nie mniej niż 2 600 kcal, a dla młodocianego nie mniej niż 3 200 kcal. Skazany, którego stan zdrowia tego wymaga, otrzymuje wyżywienie według wskazań lekarza. Art. 110. Powierzchnia celi mieszkalnej przypadająca na skazanego wynosi nie mniej niż 3 m2. Cele wyposaża się w odpowiedni sprzęt zapewniający skazanemu osobne miejsce do spania, odpowiednie warunki higieny, dostateczny dopływ powietrza i odpowiednią do pory roku temperaturę, według norm określonych dla pomieszczeń mieszkalnych, a także oświetlenie odpowiednie do czytania i wykonywania pracy. Art. 111. Skazany otrzymuje do użytku, z zakładu karnego, odpowiednią do pory roku odzież, bieliznę oraz obuwie, o ile nie korzysta z własnych. Skazanemu zapewnia się warunki niezbędne do utrzymania higieny osobistej, w szczególności otrzymuje on z zakładu karnego pościel oraz inne środki do utrzymania higieny i czystości w celi. Art. 112. Skazany korzysta z niezbędnego dla zdrowia wypoczynku, w szczególności z prawa do co najmniej godzinnego spaceru i 8-godzinnego czasu przeznaczonego na sen w ciągu doby. Art. 113. § 1. Skazany może dysponować posiadanymi w zakładzie karnym przedmiotami wartościowymi i środkami pieniężnymi pozostałymi po wywiązaniu się z ciążących na nim zobowiązań objętych egzekucją. § 2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dysponowania przez skazanych posiadanymi przedmiotami wartościowymi i środkami pieniężnymi oraz wysokość otrzymywanych kwot pieniężnych wolnych od egzekucji. Art. 114. Skazanemu, który nie ma możliwości zarobkowania oraz nie posiada niezbędnych środków materialnych, dyrektor zakładu karnego może przyznać miesięczną zapomogę w wysokości do 1/10 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników. Art. 115. § 1. Skazanym zapewnia się bezpłatną opiekę lekarską oraz bezpłatne zaopatrzenie w leki, środki opatrunkowe, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach - w niezbędne protezy. § 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach można zezwolić na leczenie skazanego, na jego koszt, przez wybranego przez niego lekarza, jak również na korzystanie z dodatkowych leków i innych środków medycznych. Art. 116. Skazany ma obowiązek przestrzegania przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych i innych osób uprawnionych, a w szczególności: 1) poprawnego zachowania się, 2) przestrzegania higieny osobistej i czystości pomieszczeń, w których przebywa, 3) poddania się - niezależnie od obowiązków określonych w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych wenerycznych i gruźlicy, alkoholizmu i narkomanii - przewidzianym przepisami badaniom, leczeniu, zabiegom lekarskim, sanitarnym oraz rehabilitacji, 4) wykonywania pracy, jeżeli przepisy szczególne, także wynikające z prawa międzynarodowego, nie przewidują zwolnienia od tego obowiązku, oraz wykonywania prac porządkowych w obrębie zakładu karnego, 5) dbałości o mienie zakładu karnego oraz instytucji lub podmiotu gospodarczego, w którym jest zatrudniony, 6) poddania się, w wypadkach i na zasadach określonych przepisami, kontroli osobistej dokonywanej za pośrednictwem osoby tej samej płci i podczas nieobecności osób płci odmiennej oraz sfotografowaniu dla celów identyfikacyjnych. Art. 117. Skazanego, u którego stwierdzono uzależnienie od alkoholu albo środków odurzających lub psychotropowych, obejmuje się za jego zgodą odpowiednim leczeniem i rehabilitacją; w razie jej braku - o stosowaniu leczenia lub rehabilitacji orzeka sąd penitencjarny. Art. 118. § 1. W wypadku gdy życiu skazanego grozi poważne niebezpieczeństwo, stwierdzone orzeczeniem komisji lekarskiej, można dokonać koniecznego zabiegu lekarskiego, nie wyłączając chirurgicznego, nawet mimo sprzeciwu skazanego. § 2. W wypadku sprzeciwu skazanego o dokonaniu zabiegu orzeka sąd penitencjarny. § 3. W nagłym wypadku, jeżeli zachodzi bezpośrednie niebezpieczeństwo śmierci skazanego, o konieczności zabiegu decyduje lekarz. Art. 119. § 1. Skazany, który w celu wymuszenia określonej decyzji lub postępowania organu wykonawczego lub uchylenie się od ciążącego na nim obowiązku powoduje u siebie uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, niezależnie od odpowiedzialności dyscyplinarnej, może być obciążony w całości lub w części kosztami związanymi z leczeniem. § 2. O obciążeniu kosztami, o których mowa w § 1, orzeka sąd penitencjarny. Art. 120. § 1. W razie wyrządzenia przez skazanego z jego winy szkody w mieniu zakładu karnego, nie przekraczającej dwukrotnej wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników, dyrektor tego zakładu może wydać orzeczenie o obowiązku skazanego naprawienia tej szkody przez zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej; orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się zainteresowanemu. § 2. Skazanemu przysługuje, w terminie 30 dni od otrzymania orzeczenia dyrektora, powództwo o ustalenie, że należność nie istnieje w całości lub w części. § 3. Ściągnięcie należności następuje w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Oddział 5 Zatrudnienie Art. 121. § 1. Skazanemu zapewnia się w miarę możliwości świadczenie pracy. Skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy, umowy o pracę lub na innej podstawie prawnej albo umożliwia się skazanemu wykonywanie pracy zarobkowej na własny rachunek. § 2. Skazany może podjąć zatrudnienie na podstawie umowy o pracę lub wykonywać pracę zarobkową na własny rachunek, za zgodą i na warunkach określonych przez dyrektora zakładu karnego. § 3. Zdolność skazanego do pracy oraz w miarę potrzeby rodzaj, warunki i czas pracy określa lekarz. § 4. Z obowiązku pracy można zwolnić skazanego kształcącego się lub z innych ważnych przyczyn. § 5. W stosunku do skazanych pracujących stosuje się przepisy prawa pracy w zakresie czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. § 6. Skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności może wykonywać pracę wyłącznie na terenie zakładu karnego. Art. 122. § 1. Przy kierowaniu do pracy uwzględnia się w miarę możliwości zawód, wykształcenie, zainteresowania i potrzeby osobiste skazanego. § 2. Pracę zapewnia się przede wszystkim skazanym zobowiązanym do świadczeń alimentacyjnych, a także mającym szczególnie trudną sytuację materialną, osobistą lub rodzinną. Art. 123. § 1. Praca skazanego jest odpłatna, z zastrzeżeniem § 3 i 4. Wynagrodzenie za pracę ustala się w umowie zawieranej przez dyrektora zakładu karnego lub przez skazanego. Wynagrodzenie przysługujące skazanemu nie może być niższe od najniższego wynagrodzenia pracowników określonego na podstawie Kodeksu pracy. § 2. Za prace porządkowe oraz pomocnicze wykonywane na rzecz zakładu karnego lub za prace porządkowe na rzecz samorządu terytorialnego, w wymiarze nie przekraczającym 60 godzin miesięcznie, wynagrodzenie skazanemu nie przysługuje. § 3. Skazanemu, za jego pisemną zgodą, można zezwolić na nieodpłatne zatrudnienie przy pracach publicznych na rzecz organów samorządu terytorialnego oraz przy pracach wykonywanych na cele charytatywne, a także przy pracach porządkowych i pomocniczych wykonywanych na rzecz zakładu karnego; nie dotyczy to pracy wykonywanej przez skazanego na podstawie przepisów prawa pracy. § 4. Za wykonywane prace nieodpłatne mogą być skazanemu przyznawane nagrody. Art. 124. § 1. Skazanemu zatrudnionemu odpłatnie na innej podstawie niż stosunek pracy, z wyjątkiem umów cywilnoprawnych, przysługuje po roku nieprzerwanej pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, zwolnienie od pracy przez okres 14 dni roboczych, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, a skazanemu pracującemu na tej podstawie nieodpłatnie - 14 dni zwolnienia od pracy, bez prawa do wynagrodzenia. § 2. Wymiar urlopu wypoczynkowego przysługującego skazanemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę wynosi 18 dni roboczych. Art. 125. § 1. Z wynagrodzenia za pracę lub dochodu, o którym mowa w § 4, potrąca się 10% na cele pomocy określonej w art. 43; z pozostałej części wynagrodzenia za pracę przypada skazanemu 50%, a resztę przekazuje się do budżetu państwa. § 2. Skazanemu, na którym ciąży obowiązek alimentacyjny, można podwyższyć przypadającą mu część wynagrodzenia za pracę do 75%, jeżeli osoba uprawniona znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Podwyższoną część wynagrodzenia przekazuje się osobom uprawnionym do alimentacji. § 3. Skazany otrzymuje w całości, bez potrąceń, o których mowa w § 1, dodatki za pracę uciążliwą, niebezpieczną lub szkodliwą dla zdrowia, nagrody regulaminowe i przysługujące mu z tytułu zatrudnienia, premie za oszczędność surowca, wynagrodzenie za racjonalizatorstwo i wynalazczość oraz wynagrodzenie za pracę wykonywaną ponad określoną normę pracy lub normę czasu pracy. § 4. Skazanemu wykonującemu pracę zarobkową na rachunek własny przypada 75% dochodu pozostałego po potrąceniu, o którym mowa w § 1, a resztę przekazuje się do budżetu państwa. § 5. Z części wynagrodzenia za pracę lub dochodu, o którym mowa w § 4, przysługującej skazanemu wolne jest w każdym czasie od egzekucji i potrąceń 60%. Art. 126. § 1. Z wynagrodzenia za pracę, wpłat na rzecz skazanego lub z innych źródeł gromadzi się fundusz, przekazywany skazanemu w chwili zwolnienia z zakładu karnego, przeznaczony na przejazd do miejsca zamieszkania i na utrzymanie, do wysokości jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników; z funduszu tego nie prowadzi się egzekucji. § 2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i sposób gromadzenia funduszu, o którym mowa w § 1. Art. 127. Okresy pracy, za którą przysługuje wynagrodzenie, wykonywanej przez skazanego w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem prac, o których mowa w art. 123 § 2 i 3, są okresami składkowymi na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Art. 128. § 1. Okresy wykonywania przez skazanego odpłatnego zatrudnienia, z wyłączeniem pracy wykonywanej na podstawie umów cywilnoprawnych, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, z zastrzeżeniem § 2 i 3. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli w myśl przepisu prawa lub postanowienia układu zbiorowego pracy do stażu pracy wlicza się tylko okresy zatrudnienia w danym zakładzie pracy, w określonej branży albo określonych stanowiskach lub pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. § 3. Okresu pracy, o którym mowa w § 1, nie wlicza się do okresu pracy: 1) od którego zależy nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego lub innego świadczenia przysługującego z upływem roku pracy lub okresu krótszego niż rok, 2) wymaganego do zajmowania określonego stanowiska pracy. Art. 129. § 1. Rada Ministrów może określać, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb powierzania podmiotom gospodarczym, instytucjom lub organizacjom wykonywania określonych zadań w zakresie zatrudnienia i nauczania skazanych oraz opieki postpenitencjarnej. § 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady i zakres udzielania jednostkom, o których mowa w § 1, zwolnień od podatków, a także otrzymywania przez te jednostki zamówień na towary i usługi. § 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej może określać, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady zatrudniania skazanych. Oddział 6 Nauczanie Art. 130. § 1. W zakładach karnych prowadzi się nauczanie obowiązkowe w zakresie szkoły podstawowej, a także nauczanie w zakresie ponadpodstawowym i na kursach zawodowych. § 2. Zakład karny ma obowiązek prowadzenia nauczania, stosownie do możliwości i uzdolnień młodocianych skazanych, o których mowa w § 3. § 3. Pierwszeństwo w uzyskaniu możliwości objęcia nauczaniem w zakładzie karnym mają skazani , którzy nie ukończyli szkoły podstawowej lub nie mają wyuczonego zawodu albo po odbyciu kary nie będą mogli go wykonywać. § 4. Skazanym nie posiadającym wystarczających środków pieniężnych udostępnia się nieodpłatnie niezbędne podręczniki i pomoce naukowe. Art. 131. § 1. Skazani mogą za zgodą dyrektora zakładu karnego uczyć się w szkołach poza obrębem zakładu karnego, jeżeli spełniają ogólnie obowiązujące wymagania w oświacie publicznej, zachowują się poprawnie oraz nie zagrażają porządkowi prawnemu. § 2. Dyrektor może zezwolić skazanemu na udział w konsultacjach i zdawanie egzaminów poza zakładem karnym, jeżeli spełnia on warunki wymienione w § 1. § 3. Przepisu § 2 nie stosuje się do skazanych na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 132. Praca w warsztatach szkolnych i praktyczna nauka zawodu jest obowiązkowa, jeżeli wynika z programu nauczania. Praktyczna nauka zawodu może być połączona z pracą produkcyjną, jeżeli jest to zgodne z tym programem. Art. 133. Skazanemu wywiązującemu się z obowiązków ucznia po roku nauki można udzielić 14-dniowego urlopu, jeżeli nie ma on prawa do takiego urlopu z tytułu wykonywanej pracy, w ramach którego korzysta on z takich uprawnień i ulg, jakie w okresie urlopu przysługują skazanemu pracującemu. Art. 134. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb prowadzenia nauczania w zakładach karnych oraz zasady odpłatności za pracę skazanych w warsztatach szkolnych i pracę wykonywaną przez skazanych odbywających praktyczną naukę zawodu. Oddział 7 Działalność kulturalno-oświatowa, społeczna oraz wychowanie fizyczne i zajęcia sportowe Art. 135. § 1. W zakładach karnych stwarza się skazanym warunki odpowiedniego spędzania czasu wolnego. W tym celu organizuje się zajęcia kulturalno-oświatowe, wychowania fizycznego i sportowe oraz pobudza aktywność społeczną skazanych. § 2. W każdym zakładzie karnym prowadzi się zwłaszcza wypożyczalnie książek i prasy dla skazanych oraz stwarza możliwość korzystania z urządzeń audiowizualnych w świetlicach i w celach mieszkalnych. Korzystając z tych urządzeń skazany nie może zakłócać ustalonego porządku w zakładzie. Art. 136. § 1. Skazanym można zezwolić na tworzenie zespołów w celu prowadzenia działalności kulturalnej, oświatowej, społecznej i sportowej. Z tych względów można również zezwolić na nawiązywanie kontaktów oraz na współdziałanie z odpowiednimi stowarzyszeniami, organizacjami i instytucjami. W szczególności można zezwolić na podejmowanie prac na cele publiczne, jak również na realizację innych społecznie uznanych celów. § 2. Dyrektor zakładu karnego może powołać rzeczników skazanych w celu powierzania im zadań opiniotwórczych i konsultacyjnych. Oddział 8 Nagrody i ulgi Art. 137. Skazanemu wyróżniającemu się dobrym zachowaniem w czasie odbywania kary mogą być przyznawane nagrody. Nagroda może być również przyznana skazanemu w celu zachęcenia go do poprawy zachowania. Art. 138. § 1. Nagrodami są w szczególności: 1) zezwolenie na dodatkowe lub dłuższe widzenie, 2) zezwolenie na widzenie bez osoby dozorującej, 3) zezwolenie na widzenie w oddzielnym pomieszczeniu, bez osoby dozorującej, 4) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych, 5) nagroda rzeczowa lub pieniężna, 6) podwyższenie części wynagrodzenia za pracę przypadającej skazanemu nie więcej niż o 50%, na okres do 3 miesięcy, 7) zezwolenie na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, z osobą najbliższą lub osobą godną zaufania, na okres nie przekraczający jednorazowo 30 godzin, 8) zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru, na okres nie przekraczający jednorazowo 14 dni. § 2. Inne nagrody określi regulamin. Art. 139. § 1. Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 można przyznać skazanemu, którego postawa w czasie odbywania kary uzasadnia przypuszczenie, że w czasie pobytu poza zakładem karnym będzie przestrzegał porządku prawnego, po odbyciu przez niego co najmniej połowy, tej części kary po której mógłby być warunkowo przedterminowo zwolniony. § 2. Przyznanie nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 tymczasowo aresztowanemu, mającemu prawa i obowiązki skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności, wymaga zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje. § 3. Łączna liczba nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 nie może przekroczyć 28 w roku. § 4. Łączny czas trwania nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 8 nie może przekroczyć 28 dni w roku. § 5. Skazanemu odbywającemu karę 25 lat pozbawienia wolności nagroda wymieniona w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 może być przyznana po odbyciu co najmniej 5 lat, a skazanemu odbywającemu karę dożywotniego pozbawienia wolności - po odbyciu co najmniej 15 lat kary. § 6. Przyznanie nagrody wymienionej w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 skazanemu odbywającemu karę 25 lat pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności, w zakładzie karnym typu zamkniętego, wymaga zgody sędziego penitencjarnego. § 7. Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 dyrektor zakładu karnego przyznaje z urzędu lub na pisemny wniosek przełożonego skazanego. Inne nagrody może przyznawać również osoba upoważniona przez dyrektora zakładu karnego. Art. 140. § 1. W razie korzystania przez skazanego z nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 albo z zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4, ma on obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji, właściwej terytorialnie dla miejsca jego przebywania w okresie korzystania z zezwolenia, w celu potwierdzenia miejsca pobytu. § 2. Skazany korzystający z zezwoleń, o których mowa w § 1, w każdym przypadku zmiany miejsca pobytu ma obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji właściwej terytorialnie dla nowego miejsca jego przebywania. § 3. Dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego, korzystającego z zezwoleń, o których mowa w § 1, do określonego zachowania się, a zwłaszcza do przebywania w określonych w zezwoleniu miejscach pobytu lub częstszego zgłaszania się do jednostki Policji. § 4. Czasu przebywania skazanego poza zakładem karnym, na podstawie zezwoleń, o których mowa w § 1, nie odlicza się od okresu odbywania kary, chyba że sędzia penitencjarny zarządzi inaczej w wypadku, gdy skazany w tym czasie nadużył zaufania. Art. 141. § 1. W wypadkach szczególnie uzasadnionych warunkami rodzinnymi lub osobistymi skazanego nagrody mogą być stosowane jako ulgi. § 2. Nie przyznaje się jako ulg nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8. § 3. Ulgi przyznaje dyrektor zakładu karnego na prośbę skazanego lub osoby najbliższej albo na wniosek przełożonego skazanego. § 4. W wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego można mu zezwolić na opuszczenie zakładu karnego, na czas nie przekraczający 5 dni, w miarę potrzeby w asyście funkcjonariusza Służby Więziennej lub innej osoby godnej zaufania. W stosunku do osadzonych w zakładzie karnym typu zamkniętego zezwolenia tego udziela sędzia penitencjarny, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - dyrektor zakładu karnego. Oddział 9 Kary dyscyplinarne Art. 142. § 1. Skazany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za zawinione naruszenie nakazów lub zakazów wynikających z ustawy, regulaminu lub innych przepisów wydanych na jej podstawie albo ustalonego w zakładzie karnym lub miejscu pracy porządku, zwane dalej "przekroczeniem". § 2. Jeżeli przekroczenie zawiera znamiona wykroczenia, skazany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, chyba że wykroczenie popełnione zostało w czasie pobytu poza obrębem zakładu karnego. Art. 143. § 1. Karami dyscyplinarnymi są: 1) nagana, 2) pozbawienie wszystkich lub niektórych nie wykorzystanych przez skazanego nagród lub ulg albo zawieszenie ich wykonania, na okres do 3 miesięcy, 3) pozbawienie korzystania z udziału w niektórych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy, na okres do 3 miesięcy, 4) pozbawienie możliwości otrzymania paczek żywnościowych, na okres do 3 miesięcy, 5) pozbawienie lub ograniczenie możliwości dokonywania zakupów artykułów żywnościowych lub wyrobów tytoniowych, na okres do 3 miesięcy, 6) udzielanie widzeń w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą, na okres do 3 miesięcy, 7) obniżenie przypadającej skazanemu części wynagrodzenia za pracę, nie więcej niż o 25%, na okres do 3 miesięcy, 8) umieszczenie w celi izolacyjnej na okres do 28 dni. § 2. Kar dyscyplinarnych wymienionych w § 1 pkt 4, 5 lub 8 nie stosuje się wobec kobiet ciężarnych, karmiących lub sprawujących opiekę nad własnymi dziećmi w domach matki i dziecka. § 3. Kara dyscyplinarna określona w § 1 pkt 8 polega na osadzeniu skazanego pojedynczo w celi, w warunkach uniemożliwiających mu kontakt z innymi skazanymi; szczegółowe warunki osadzenia określi regulamin. Art. 144. § 1. Kary dyscyplinarne określone w art. 143 § 1 pkt 4-8 wymierza dyrektor zakładu karnego, a inne kary - również osoba przez niego upoważniona. § 2. Kary dyscyplinarne wymierza się z urzędu lub na pisemny wniosek przełożonego skazanego. Art. 145. § 1. Wymierzając karę dyscyplinarną uwzględnia się stopień zawinienia i zasady indywidualizacji, mając w szczególności na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek do popełnionego przekroczenia, dotychczasową postawę, cechy osobowości i stan zdrowia skazanego oraz cele wychowawcze. § 2. Przed wymierzeniem kary dyscyplinarnej wysłuchuje się obwinionego, zapoznaje się z opinią wychowawcy, a jeżeli zachodzi potrzeba - również składającego wniosek o ukaranie oraz z opiniami innych osób, a także z zeznaniami świadków. Postępowanie może odbywać się w obecności innych skazanych, jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze. § 3. Przed wymierzeniem kary dyscyplinarnej określonej w art. 143 § 1 pkt 8 zasięga się opinii lekarza lub psychologa. Wymierzenie tej kary w wymiarze powyżej 14 dni wymaga zgody sędziego penitencjarnego. Art. 146. § 1. Za jedno przekroczenie wymierza się tylko jedną karę dyscyplinarną. W wypadku gdy skazany popełnił więcej przekroczeń, zanim został ukarany za którekolwiek z nich, wymierza się jedną karę, odpowiednio surowszą. § 2. Ponowne wymierzenie kary dyscyplinarnej nie może nastąpić w taki sposób, aby była ona bezpośrednio przedłużeniem odbywania takiej samej kary, chyba że łączny okres trwania wymierzonych kar nie przekracza przewidzianej granicy czasu trwania tej kary. § 3. W wypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można odstąpić od ukarania dyscyplinarnego, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 3 miesięcy, zmienić ją na inną mniej dolegliwą lub karę darować. Po upływie okresu zawieszenia wymierzoną karę uważa się za wykonaną. Art. 147. § 1. Nie można wymierzyć kary dyscyplinarnej, jeżeli od dnia powzięcia przez przełożonego wiadomości o popełnieniu przekroczenia upłynęło 14 dni lub od dnia popełnienia przekroczenia - 30 dni. Nie można rozpocząć wykonywania kary dyscyplinarnej po upływie 14 dni od jej wymierzenia. § 2. Terminy określone w § 1 nie biegną, jeżeli skazany przebywa poza obrębem zakładu karnego bez zezwolenia lub w związku z leczeniem wynikłym z samouszkodzenia, a także w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej. Art. 148. § 1. Wymierzoną karę dyscyplinarną wykonuje się bezzwłocznie. Sędzia penitencjarny może wstrzymać wykonanie kary dyscyplinarnej na czas potrzebny do wyjaśnienia okoliczności uzasadniających jej wymierzenie, a także uchylić karę dyscyplinarną z powodu jej niezasadności lub przekazywać sprawę dyrektorowi zakładu karnego do ponownego rozpoznania. § 2. Jeżeli stan zdrowia skazanego uniemożliwia odbycie wymierzonej kary dyscyplinarnej w całości lub w części, wykonywanie jej należy odroczyć lub przerwać albo zamienić na taką karę dyscyplinarną, którą skazany może odbyć. Decyzję w tym względzie podejmuje dyrektor zakładu karnego, po zasięgnięciu opinii lekarza. § 3. W czasie wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi izolacyjnej lekarz lub psycholog kontroluje zdolność skazanego do odbywania tej kary. § 4. W czasie wykonywania kary dyscyplinarnej, o której mowa w § 3, dyrektor zakładu karnego może, w wypadkach uzasadnionych względami rodzinnymi, osobistymi lub wychowawczyni, zezwolić skazanemu na widzenie lub rozmowę telefoniczną. Art. 149. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody nie znane przedtem, wskazujące na to, iż ukarany jest niewinny, dyrektor zakładu karnego uchyla karę dyscyplinarną i uznaje ją za niebyłą oraz podejmuje stosowną decyzję mającą na celu uchylenie skutków ukarania. Oddział 10 Odroczenie i przerwa wykonania kary pozbawienia wolności Art. 150. § 1. Wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary sąd odracza do czasu ustania przeszkody. § 2. Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo. Art. 151. § 1. Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do 6 miesięcy, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki, a także w razie wystąpienia okoliczności, o której mowa w art. 248. § 2. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania postanowienia w tym przedmiocie. § 3. Odroczenie może być udzielone kilkakrotnie, jednakże łączny okres odroczenia nie może przekroczyć roku, chyba że chodzi o kobietę ciężarną lub w okresie 3 lat po urodzeniu dziecka i sprawowania nad nim opieki. Art. 152. Jeżeli odroczenie wykonania kary nie przekraczającej 2 lat pozbawienia wolności trwało przez okres co najmniej jednego roku - sąd może warunkowo zawiesić wykonanie tej kary na zasadach określonych w art. 69-75 Kodeksu karnego. Art. 153. § 1. Sąd penitencjarny udziela przerwy w wykonaniu kary w wypadku określonym w art. 150 § 1 do czasu ustania przeszkody. § 2. Sąd penitencjarny może udzielić przerwy w wykonaniu kary, jeżeli przemawiają za tym ważne względy zdrowotne, rodzinne lub osobiste. Sądem penitencjarnym właściwym miejscowo do udzielania dalszych przerw jest sąd, który udzielił pierwszej przerwy. Przepis art. 151 § 3 stosuje się odpowiednio. § 3. Nie można udzielić przerwy przed upływem roku od dnia ukończenia poprzedniej przerwy i powrotu po niej do zakładu karnego, chyba że zachodzi wypadek choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby skazanego albo inny wypadek losowy. § 4. Udzielając przerwy w wykonaniu kary, sąd może zobowiązać skazanego do utrzymania w okresie tej przerwy kontaktu z sądowym kuratorem zawodowym w miejscu pobytu, niezmieniania bez jego zgody miejsca pobytu, podjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej lub meldowania się we wskazanej jednostce Policji. Art. 154. § 1. Złożenie zażalenia na postanowienie o udzieleniu przerwy powoduje wstrzymanie wykonania postanowienia do czasu jego uprawomocnienia się. Postanowienie podlega jednak wykonaniu bezzwłocznie, jeżeli zostało wydane na wniosek prokuratora albo jeżeli prokurator oświadczył, że nie sprzeciwia się udzieleniu przerwy. § 2. Zażalenie wniesione przez prokuratora podlega rozpoznaniu w terminie 14 dni. Art. 155. § 1. Jeżeli przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności trwała co najmniej jeden rok, a skazany odbył co najmniej 6 miesięcy kary - sąd penitencjarny może warunkowo zwolnić skazanego z odbycia reszty kary na zasadach określonych w art. 77 i art. 78 § 1 i 2 Kodeksu karnego, przy czym zwolnienie może nastąpić w każdym czasie, bez ograniczeń wynikających z art. 78 i 79 Kodeksu karnego. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli kara pozbawienia wolności została orzeczona na okres powyżej 3 lat. Art. 156. § 1. Odroczenie wykonania kary sąd może odwołać w razie ustania przyczyny, dla której zostało udzielone, lub w wypadku, gdy skazany nie korzysta z odroczenia w celu, w jakim zostało udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do przerwy w wykonaniu kary, z tym że odwołanie przerwy może nastąpić również z powodu niewykonywania obowiązków określonych w art. 153 § 4; postanowienie o odwołaniu przerwy wydaje sąd penitencjarny, który jej udzielił. § 3. Jeżeli w czasie przerwy w odbywaniu kary skazany popełnił przestępstwo, w związku z którym zostało zastosowane tymczasowe aresztowanie, kara pozbawienia wolności, której odbywanie zostało przerwane, podlega wykonaniu z mocy prawa. Art. 157. Odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec żołnierza sąd odwołać również na wniosek właściwego dowódcy. Art. 158. Wniosek o zwolnienie od wykonania kary pozbawienia wolności, o której mowa w art. 336 § 3 i 4 Kodeksu karnego, powinien być złożony nie później niż w dniu ukończenia służby przez żołnierza. Oddział 11 Warunkowe przedterminowe zwolnienie Art. 159. Warunkowo zwolnionego sąd penitencjarny może w okresie próby oddać pod dozór kuratora sądowego, osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, organizacji lub instytucji, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym, oraz nałożyć na niego obowiązki określone w art. 72 § 1 Kodeksu karnego. Wobec skazanego, o którym mowa w art. 64 Kodeksu karnego, oraz młodocianego, który popełnił przestępstwo umyślne, a także wobec skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności, oddanie pod dozór kuratora sądowego jest obowiązkowe. Art. 160. § 1. Sąd penitencjarny odwołuje warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby popełnił przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. § 2. Sąd penitencjarny może odwołać warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności popełnił inne przestępstwo lub została orzeczona kara inna niż określona w § 1 albo gdy uchyla się od dozoru, wykonywania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych. Przed odwołaniem warunkowego zwolnienia sąd penitencjarny, o ile jest to możliwe, wysłuchuje skazanego lub jego obrońcę. § 3. W razie odwołania warunkowego zwolnienia nie zalicza się na poczet kary okresu spędzonego na wolności. Art. 161. § 1. O warunkowym zwolnieniu orzeka sąd penitencjarny; posiedzenie powinno odbyć się w zakładzie karnym. § 2. Wniosek o warunkowe zwolnienie może złożyć również dyrektor zakładu karnego lub sądowy kurator zawodowy. § 3. Wniosku skazanego lub jego obrońcy, złożonego przed upływem terminów określonych w art. 77 § 2 lub art. 78 Kodeksu karnego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia o odmowie warunkowego zwolnienia, nie rozpoznaje się aż do upływu tego terminu lub tego okresu. Art. 162. § 1. Sąd penitencjarny powinien wysłuchać przedstawiciela administracji zakładu karnego, a także wysłuchać sądowego kuratora zawodowego, jeżeli składał wniosek o warunkowe zwolnienie. § 2. Zażalenie wniesione przez prokuratora podlega rozpoznaniu w terminie 14 dni. Przepis art. 154 § 1 stosuje się odpowiednio. § 3. Na postanowienie odmawiające udzielenia warunkowego zwolnienia przysługuje zażalenie dyrektorowi zakładu karnego lub sądowemu kuratorowi zawodowemu, jeżeli składali wniosek o warunkowe zwolnienie. Art. 163. § 1. W sprawach związanych z wykonaniem orzeczenia o warunkowym zwolnieniu oraz w sprawie odwołania warunkowego zwolnienia właściwy jest sąd penitencjarny, który udzielił zwolnienia, a jeżeli zwolniony pozostaje pod dozorem - sąd penitencjarny, w którego okręgu dozór jest wykonywany. § 2. Sąd penitencjarny może, w granicach przewidzianych w art. 80 § 1 i 2 Kodeksu karnego, zmienić okres próby. Sąd może również w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 Kodeksu karnego albo od wykonania nałożonych obowiązków zwolnić, jak również oddać skazanego pod dozór lub od dozoru zwolnić. § 3. Sądowy kurator zawodowy może złożyć wniosek o oddanie pod dozór, jak również wniosek o zmianę okresu próby, ustanowienie, rozszerzenie lub zmianę obowiązków, o których mowa w art. 72 § 1 Kodeksu karnego. Sądowy kurator zawodowy może też złożyć wniosek o zwolnienie od wykonywania tych obowiązków albo o zwolnienie od dozoru, a także o odwołanie warunkowego zwolnienia. § 4. W okresie próby kurator sądowy, osoba, stowarzyszenie, organizacja lub instytucja, pod której dozór oddano zwolnionego, informuje sąd o jego zachowaniu, w szczególności o tym, czy wykonuje on nałożone obowiązki i przestrzega porządku prawnego. Oddział 12 Zwalnianie skazanych z zakładów karnych i warunki udzielania im pomocy Art. 164. § 1. Okres do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary stanowi, w miarę potrzeby, czas niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu, zwłaszcza dla nawiązania kontaktu z kuratorem sądowym lub podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1. Okres ten ustala, za zgodą skazanego, komisja penitencjarna. § 2. Okres, o którym mowa w § 1, może również wyznaczyć sąd penitencjarny w postanowieniu o udzieleniu lub odmowie warunkowego zwolnienia, jeżeli uzna to za niezbędne. Art. 165. § 1. W okresie, o którym mowa w art. 164, skazany powinien w miarę możliwości odbywać karę w zakładzie karnym położonym najbliżej przyszłego miejsca zamieszkania. § 2. Skazanemu można zezwolić na dysponowanie pieniędzmi poza obrębem zakładu karnego oraz na opuszczanie tego zakładu, łącznie na czas do 14 dni, zwłaszcza w celu podejmowania starań o uzyskanie po zwolnieniu odpowiednich możliwości zamieszkania i pracy. § 3. Kurator sądowy lub podmioty, o których mowa w art. 38 § 1, ustalają ze skazanym zakres niezbędnej pomocy w społecznej readaptacji i sposób jej udzielenia. § 4. Jeżeli skazany nie posiada dokumentu tożsamości, administracja zakładu karnego podejmuje czynności niezbędne do otrzymania przez niego takiego dokumentu. Skazany ma obowiązek współdziałania w tym zakresie. Art. 166. § 1. Zwalnianym skazanym, mającym trudności w znalezieniu zatrudnienia, zakwaterowania oraz otrzymania niezbędnej pomocy lekarskiej, właściwe organy lub instytucje udzielają niezbędnej doraźnej pomocy. § 2. Administracja zakładu karnego zwalniając skazanego udziela mu stosownych informacji o możliwościach uzyskania niezbędnej pomocy. § 3. Skazani zwalniani z zakładów karnych, którzy nie dysponują wystarczającymi środkami własnymi, otrzymują w chwili zwolnienia kwotę w wysokości do 1/3 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników lub jej odpowiedni ekwiwalent. Art. 167. § 1. Skazany, przed zwolnieniem z zakładu karnego, ma prawo zwrócić się do sądu penitencjarnego z wnioskiem o zastosowanie względem niego dozoru sądowego kuratora zawodowego, zwłaszcza jeśli oczekujące go warunki życia po zwolnieniu z zakładu karnego mogą mu utrudniać społeczną readaptację. § 2. Oddając skazanego pod dozór sądowego kuratora zawodowego sąd penitencjarny może za zgodą skazanego nałożyć na niego obowiązki, o których mowa w art. 72 § 1 Kodeksu karnego. § 3. Skazanemu oddanemu pod dozór i wypełniającemu nałożone na niego obowiązki zapewnia się w miarę możliwości tymczasowe zakwaterowanie i udziela pomocy w otrzymaniu zatrudnienia w miejscach oraz instytucjach wskazanych przez sądowego kuratora zawodowego. § 4. Czas trwania dozoru, o którym mowa w § 1, nie może przekraczać 2 lat. Art. 168. Jeżeli termin zwolnienia skazanego odbywającego karę przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, zwolnienie to następuje w dniu poprzedzającym ten termin. Rozdział XI Wykonywanie dozoru, warunkowego umorzenia postępowania i warunkowego zawieszenia wykonania kary Oddział 1 Dozór Art. 169. § 1. Skazany, na którego nałożono obowiązki, a także oddany pod dozór, obowiązany jest przestrzegać obowiązków ustanowionych przez sąd na okres próby lub związanych z dozorem. § 2. Skazany oddany pod dozór obowiązany jest bezzwłocznie, a najpóźniej w ciągu 7 dni od powzięcia wiadomości o oddaniu go pod dozór, zgłosić się do kuratora sądowego tego sądu rejonowego, w okręgu którego dozór ma być wykonywany. § 3. Skazany obowiązany jest stawić się na wezwanie sądu lub kuratora sądowego i udzielać wyjaśnień co do przebiegu dozoru i wykonywania nałożonych na niego obowiązków, umożliwić kuratorowi wejście do mieszkania oraz informować go o zmianie miejsca zatrudnienia, zamieszkania lub pobytu. § 4. Dozór wykonuje się w miejscu zamieszkania lub pobytu skazanego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 170. § 1. Sprawowanie dozoru powierza się kuratorowi sądowemu tego sądu rejonowego, w okręgu którego środek ten jest lub ma być wykonywany. § 2. Sprawowanie dozoru może być powierzone także stowarzyszeniu, organizacji lub instytucji, do których działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym, albo osobie godnej zaufania; powierzenie dozoru następuje na ich wniosek lub za ich zgodą. Art. 171. § 1. Kuratorami sądowymi są kuratorzy zawodowi i społeczni. § 2. Zadaniem kuratora sądowego, a także innych osób, stowarzyszeń, organizacji i instytucji wykonujących dozór jest pomoc w readaptacji społecznej skazanego. Kontrola ścisłego wykonywania przez skazanego nałożonych na niego obowiązków i poleceń ma na celu wychowawcze oddziaływanie i zapobieganie powrotowi do przestępstwa. Art. 172. § 1. Kurator sądowy, któremu powierzono dozór nad skazanym, powinien nawiązać z nim bezzwłocznie kontakt i poinformować go o jego obowiązkach i uprawnieniach. § 2. Kurator sądowy obowiązany jest do składania sądowi okresowych sprawozdań z przebiegu dozoru w szczególności ma obowiązek bezzwłocznego powiadomienia sądu o popełnieniu przez skazanego przestępstwa lub o innym rażącym naruszeniu przez niego porządku prawnego. Art. 173. § 1. Sądowy kurator zawodowy organizuje i prowadzi działania mające na celu pomoc skazanemu w społecznej readaptacji oraz kieruje pracą sądowych kuratorów społecznych i innych osób wykonujących dozór samodzielnie lub z upoważnienia stowarzyszeń, organizacji i instytucji. § 2. Do zakresu działania sądowego kuratora zawodowego należy w szczególności: 1) kontrolowanie zachowania skazanego w okresie próby, 2) składanie wniosków o zmianę okresu próby, o ustanowienie, rozszerzenie lub zmianę obowiązków w okresie próby, o zwolnienie od wykonywania tych obowiązków albo o oddanie pod dozór lub zwolnienie od dozoru, 3) składanie wniosków o odroczenie lub o przerwę wykonania kary, o warunkowe zwolnienie lub o zwolnienie od reszty kary ograniczenia wolności, 4) składanie wniosków o podjęcie postępowania warunkowo umorzonego, o zarządzenie wykonania zwieszonej kary, o odwołanie warunkowego zwolnienia, o odwołanie odroczenia lub przerwy wykonania kary albo o wykonanie kary zastępczej, 5) wykonywanie czynności związanych z organizowaniem i kontrolowaniem wykonania kary ograniczenia wolności, 6) udzielanie pomocy z funduszu pomocy postpenitencjarnej, 7) branie udziału w posiedzeniach sądu w przedmiocie wykonywania środków karnych związanych z poddaniem sprawcy próbie. Art. 174. Do zakresu działania sądowego kuratora społecznego należy w szczególności: 1) odwiedzanie osób, których dotyczy postępowanie, w miejscu ich zamieszkania lub pobytu, w tym również w zakładach karnych, oraz kontaktowanie się z ich rodziną, 2) żądanie niezbędnych informacji i wyjaśnień od osób znajdujących się w okresie próby, objętych dozorem lub tych, na które nałożono obowiązki, 3) współdziałanie z właściwymi stowarzyszeniami, organizacjami i instytucjami w zakresie poprawy warunków bytowych i zdrowotnych, zatrudnienia i szkolenia osób, których dotyczy postępowanie wykonawcze, 4) współdziałanie z administracją zakładów karnych w zakresie odpowiedniego przygotowania skazanych do zwolnienia, 5) przeglądanie akt sądowych i sporządzanie z nich odpisów w związku z wykonywaniem czynności zleconych przez sąd, 6) przeprowadzanie wywiadów środowiskowych i zbieranie niezbędnych informacji od organów administracji rządowej, samorządu terytorialnego, zakładów pracy, stowarzyszeń, organizacji i instytucji, 7) podejmowanie innych czynności niezbędnych dla prawidłowego wykonywania kar, środków karnych i środków zabezpieczających, 8) udzielanie skazanym innej stosownej pomocy. Art. 175. § 1. Stowarzyszenia, organizacje i instytucje, którym powierzono sprawowanie dozoru, obowiązane są w szczególności do: 1) bezzwłocznego wyznaczenia przedstawiciela do wykonywania czynności związanych z dozorem oraz udzielania mu pomocy w prawidłowym ich wykonywaniu, 2) utrzymywania, przez wyznaczonego przedstawiciela, niezbędnych kontaktów z sądem i sądowym kuratorem zawodowym, 3) zapewnienia, aby wyznaczony przedstawiciel wykonywał prawidłowo powierzone mu czynności związane z dozorem oraz przedstawiał sądowi okresowe sprawozdania o zachowaniu się skazanego w okresie próby. § 2. Do osoby godnej zaufania oraz przedstawiciela stowarzyszenia, organizacji i instytucji stosuje się odpowiednio art. 174, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 176. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację kuratorskiej służby sądowej, szczegółowy zakres praw i obowiązków kuratorów sądowych, stowarzyszeń, organizacji , instytucji oraz osób, którym powierzono sprawowanie dozoru, a także zasady i tryb wykonywania dozoru stosowanego w związku z orzeczonymi karami, środkami karnymi, zabezpieczającymi i profilaktycznymi oraz tryb wyznaczania przedstawicieli przez stowarzyszenia, organizacje i instytucje. Oddział 2 Warunkowe umorzenie postępowania karnego Art. 177. W sprawach związanych z wykonywaniem orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego właściwy jest sąd, który w danej sprawie orzekał w pierwszej instancji, jednakże w stosunku do osoby oddanej pod dozór, w kwestiach dotyczących wykonania tego środka oraz obowiązków związanych z okresem próby, właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu dozór jest lub ma być wykonywany. Oddział 3 Warunkowe zawieszenie wykonania kary Art. 178. § 1. W sprawach związanych z wykonaniem orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary oraz w sprawie zarządzenia wykonania zawieszonej kary właściwy jest sąd, który w danej sprawie orzekał w pierwszej instancji, jednakże w stosunku do osoby skazanej przez sąd powszechny pozostającej pod dozorem właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu dozór jest lub ma być wykonywany. § 2. Przed wydaniem postanowienia w przedmiocie zarządzenia wykonania zawieszonej kary sąd powinien wysłuchać skazanego lub jego obrońcę. Rozdział XII Środki karne Oddział 1 Pozbawienie praw publicznych Art. 179. W razie orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia: 1) właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego odpowiedni organ administracji publicznej, 2) Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli skazany ma order, odznaczenie lub tytuł honorowy, 3) organy i instytucje, w których skazany pełnił ostatnio funkcje objęte utratą, 4) organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, w którego ewidencji skazany figuruje. Oddział 2 Zakazy Art. 180. W razie orzeczenia zakazu zajmowania określonego stanowiska lub wykonywania określonego zawodu, sąd przesyła odpis wyroku właściwemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego oraz pracodawcy albo instytucji, w której skazany zajmuje objęte zakazem stanowisko lub wykonuje objęty zakazem zawód. Jeżeli skazany zajmuje stanowisko kierownicze lub inne odpowiedzialne stanowisko, sąd przesyła odpis wyroku również właściwej jednostce nadrzędnej. Art. 181. W razie orzeczenia zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej, sąd przesyła odpis wyroku odpowiedniemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwemu dla miejsca zamieszkania skazanego lub dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej objętej zakazem. Art. 182. W razie orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, sąd przesyła odpis wyroku odpowiedniemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego właściwemu dla miejsca zamieszkania skazanego. Jeżeli skazany prowadził pojazd wykonując pracę zarobkową, o orzeczeniu sąd zawiadamia ponadto pracodawcę, u którego skazany jest zatrudniony. Art. 183. Jeżeli skazany, w związku z wykonywanym przez siebie zawodem lub prowadzeniem określonej działalności gospodarczej, należy do zrzeszenia zawodowego, stowarzyszenia, związku lub cechu albo innej organizacji gospodarczej, sąd zawiadamia je o orzeczeniu zakazu wykonywania zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Art. 184. Przesyłając odpis wyroku, w którym orzeczono środek karny wymieniony w niniejszym oddziale lub oddziale 1, albo zawiadomienie o wymierzeniu takiego środka, sąd podaje na podstawie treści wyroku datę początkową, od której należy liczyć okres wykonywania tego środka. Art. 185. Pracodawcy lub instytucje wymienione w art. 180 i 181 podejmują stosowne decyzje i bezzwłocznie zawiadamiają o tym sąd, który w razie stwierdzenia nieprawidłowości nakazuje je usunąć. Art. 186. Jeżeli wobec skazanego zastosowano art. 72 § 1 Kodeksu karnego, przepisy art. 180 i 181 stosuje się odpowiednio. Oddział 3 Przepadek przedmiotów Art. 187. Sąd bezzwłocznie po uprawomocnieniu się wyroku przesyła jego odpis lub wyciąg urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na siedzibę sądu pierwszej instancji, w celu wykonania środka karnego przepadku przedmiotów lub ściągnięcia kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość przedmiotów, których przepadku orzec nie było można. Art. 188. § 1. Wykonując środek karny przepadku przedmiotów, urząd skarbowy przejmuje w posiadanie składniki mienia wymienione w wyroku. Przed przystąpieniem do przejęcia składników mienia urząd ten nie ma obowiązku wcześniejszego wzywania osoby, u której się znajdują, do ich wydania. § 2. Przejęte nieruchomości urząd skarbowy przekazuje w zarząd właściwym organom administracji rządowej. § 3. Przejęte rzeczy ruchome, wierzytelności i inne prawa majątkowe urząd skarbowy spienięża według przepisów o egzekucji świadczeń pieniężnych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. § 4. Przejęte przedmioty o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej spienięża się, gdy wskazane przez wojewódzkiego konserwatora zabytków państwowe muzeum, biblioteka lub archiwum nie wyrażą zgody na ich nieodpłatne nabycie. Art. 189. Przepadek rzeczy głównej obejmuje również przynależności tej rzeczy, chyba że co innego wynika z orzeczenia. Art. 190. § 1. Orzeczony środek karny przepadku przedmiotów nie narusza praw rzeczowych ograniczonych obciążających objęte przepadkiem składniki mienia, z wyjątkiem hipoteki i prawa zastawu, które wygasają, a wierzytelności zabezpieczone tymi prawami podlegają zaspokojeniu do wysokości sumy uzyskanej ze spieniężenia składników mienia lub ich wartości, gdy nie zostaną spieniężone i nie podlegają zniszczeniu. § 2. Zaspokojenie wierzyciela, którego wierzytelność jest zabezpieczona hipoteką lub zastawem, jeżeli przedmiot zastawu nie podlega spieniężeniu, następuje po oszacowaniu nieruchomości lub przedmiotu zastawu. Oszacowanie nieruchomości, według przepisów o egzekucji z nieruchomości, urząd skarbowy zleca komornikowi sądowemu. Art. 191. § 1. Podstawę ujawnienia Skarbu Państwa jako właściciela nieruchomości w księdze wieczystej oraz podstawę wykreślenia obciążających ją hipotek stanowi orzeczenie o zastosowaniu środka karnego przepadku przedmiotów, które nieruchomości tej dotyczy. § 2. W razie wytoczenia przez osobę trzecią powództwa o zwolnienie nieruchomości od wykonania środka karnego przepadku przedmiotów, wpis własności Skarbu Państwa do księgi wieczystej może nastąpić po prawomocnym oddaleniu powództwa. Art. 192. § 1. W razie uchylenia orzeczenia o przepadku przedmiotów, darowania tego środka lub zwolnienia rzeczy, w wyniku wniesionego powództwa, składniki mienia przejęte w trakcie wykonania środka karnego zwraca się uprawnionemu. W razie niemożności zwrotu, Skarb Państwa odpowiada za stratę, którą poniósł uprawniony. § 2. Osoba, której zwraca się przedmioty objęte przepadkiem lub wypłaca odszkodowanie w ramach odpowiedzialności, o której mowa w § 1, obowiązana jest do zwrotu Skarbowi Państwa sum zapłaconych wierzycielom na podstawie art. 190 do wysokości wartości zwróconych składników mienia lub wypłaconego odszkodowania. Jeżeli zwrotowi podlega nieruchomość, wierzytelność Skarbu Państwa zabezpiecza się przez wpis hipoteki przymusowej w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. Podstawę wpisu stanowi postanowienie o zabezpieczeniu, wydane przez urząd skarbowy. § 3. W zakresie nie uregulowanym w niniejszej ustawie do odpowiedzialności, o której mowa w § 1, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Art. 193. § 1. Jeżeli orzeczono przepadek przedmiotów dołączonych do akt sprawy lub przechowywanych w sądowej składnicy dowodów, sąd wydaje te przedmioty właściwemu organowi skarbowemu. § 2. Jeżeli orzeczono przepadek przedmiotów zabezpieczonych i oddanych na przechowanie, sąd nakaże instytucji lub osobie, której przedmioty te oddano na przechowanie, aby wydała je właściwemu urzędowi skarbowemu. Art. 194. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami może ustalać, w drodze rozporządzenia, wykaz przedmiotów, które, w razie orzeczenia ich przepadku, przekazuje się bezpośrednio innym organom niż organ egzekucyjny wymieniony w art. 187. Art. 195. Jeżeli wartość przedmiotów, których przepadek orzeczono, jest nieznaczna, sąd pozostawia je w aktach sprawy albo zarządza ich zniszczenie. Z czynności zniszczenia sporządza się protokół. Oddział 4 Naprawienie szkody, nawiązka i świadczenia pieniężne Art. 196. § 1. W razie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na rzecz osoby, która nie brała udziału w sprawie, nawiązki lub świadczenia pieniężnego, sąd, z urzędu i bez pobierania jakichkolwiek opłat, przesyła tytuł egzekucyjny pokrzywdzonemu lub innej osobie uprawnionej. § 2. Przy podziale sumy uzyskanej z egzekucji - należności z tytułu obowiązku naprawienia szkody, nawiązki lub świadczenia pieniężnego podlegają zaspokojeniu w kolejności przewidzianej dla należności wierzycieli, którzy prowadzili egzekucję, według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, chyba że ze względu na rodzaj należności podlegają zaspokojeniu w kolejności wyższej. Oddział 5 Podanie wyroku do publicznej wiadomości Art. 197. § 1. Sąd określa sposób podania wyroku do publicznej wiadomości, jeżeli nie określono tego w wyroku. § 2. Na postanowienie w tym przedmiocie zażalenie przysługuje także pokrzywdzonemu, choćby nie był stroną w procesie. Art. 198. § 1. W razie orzeczenia podania wyroku do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w czasopiśmie, sąd przesyła odpis wyroku lub wyciąg z wyroku, ze wzmianką dotyczącą prawomocności, redakcji określonego w wyroku czasopisma, z poleceniem wydrukowania w jednym z najbliższych jego numerów. § 2. Redakcja czasopisma ma obowiązek zawiadomić sąd o wykonaniu polecenia, przesyłając jednocześnie egzemplarz, w którym zamieszczono ogłoszenie; w razie nieprawidłowości sąd nakazuje je usunąć. Art. 199. § 1. W razie orzeczenia podania wyroku do publicznej wiadomości w inny sposób, sąd - zgodnie z treścią wyroku - wydaje komu należy odpowiednie polecenie, przesyłając jednocześnie odpis wyroku lub wyciąg z wyroku ze wzmianką o prawomocności. § 2. Ten, kto otrzymał polecenie, ma obowiązek je wykonać w czasie, miejscu i w sposób określony przez sąd oraz bezzwłocznie zawiadomić o tym sąd, który w razie zauważenia nieprawidłowości nakazuje je usunąć. Rozdział XIII Środki zabezpieczające Art. 200. Środki zabezpieczające przewidziane w przepisach Kodeksu karnego wykonuje się w zakładach psychiatrycznych i zakładach leczenia odwykowego podległych Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej. Art. 201. § 1. Wykonując orzeczenie o zastosowaniu środka zabezpieczającego związanego z umieszczeniem w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym lub leczenia odwykowego, sąd przesyła odpis orzeczenia, wraz z poleceniem doprowadzenia sprawcy, właściwemu organowi służby zdrowia, właściwej jednostce Policji lub właściwemu organowi wojskowemu, a odpis orzeczenia i polecenie przyjęcia - kierownikowi właściwego zakładu. § 2. Jeżeli sprawca przebywa w zakładzie karnym albo w areszcie śledczym, polecenie doprowadzenia sąd przesyła dyrektorowi tego zakładu lub aresztu, załączając odpis orzeczenia. § 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających, określa ich pojemność, zasady kierowania do nich oraz postępowania ze sprawcami w nich umieszczonymi, a także warunki zabezpieczenia tych zakładów. Art. 202. Sprawcę, wobec którego zastosowano środek zabezpieczający, o którym mowa w art. 201 § 1, poddaje się właściwemu leczeniu lub terapii. Art. 203. § 1. Kierownik zakładu zamkniętego, w którym wykonuje się środek zabezpieczający, nie rzadziej niż co 6 miesięcy zawiadamia sąd o stanie zdrowia sprawcy umieszczonego w tym zakładzie i o postępach w leczeniu lub terapii albo zawiadamia sąd bezzwłocznie, jeżeli uzna, że w związku ze zmianą stanu zdrowia sprawcy jego dalsze pozostawanie w zakładzie nie jest konieczne. § 2. Sąd może w każdym czasie żądać opinii o stanie zdrowia i stosowanym leczeniu lub terapii oraz ich wyników wobec sprawcy umieszczonego w zakładzie, o którym mowa w § 1. Art. 204. Sąd, nie rzadziej niż co 6 miesięcy, a w wypadku uzyskania opinii, że dalsze pozostawanie sprawcy w zamkniętym zakładzie, w którym wykonuje się środek zabezpieczający, nie jest konieczne, bezzwłocznie orzeka w przedmiocie dalszego stosowania tego środka. W razie potrzeby sąd zasięga opinii biegłych, powiadamiając o tym kierownika tego zakładu. Art. 205. Do wykonywania środków zabezpieczających, które polegają na zakazie zajmowania określonych stanowisk, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej, przepadku przedmiotów albo zakazie prowadzenia pojazdów, stosuje się art. 180-195. Rozdział XIV Należności sądowe Art. 206. § 1. Sąd wzywa osobę zobowiązaną do uiszczenia kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej do ich zapłacenia w terminie 30 dni, a w razie bezskutecznego upływu tego terminu należności te ściąga się w drodze egzekucji. § 2. W zakresie odraczania, rozkładania na raty i umarzania należności sądowych stosuje się odpowiednio art. 49-51, przy czym okres odroczenia pieniężnej kary porządkowej nie może przekraczać 6 miesięcy. Rozdział XV Tymczasowe aresztowanie Art. 207. Wykonanie tymczasowego aresztowania służy realizacji celów, dla których ten środek zastosowano, a w szczególności zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego. Art. 208. § 1. Areszty śledcze podlegają Ministrowi Sprawiedliwości. § 2. Tymczasowe aresztowanie wykonuje się w aresztach śledczych. § 3. Areszty śledcze mogą być tworzone jako samodzielne areszty lub jako wyodrębnione oddziały w zakładach karnych. § 4. Aresztem śledczym kieruje dyrektor. § 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi areszty śledcze. Art. 209. Do wykonywania tymczasowego aresztowania stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do wykonywania kary pozbawienia wolności, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego rozdziału. Art. 210. Przyjmując tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego należy go bezzwłocznie poinformować o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach, a zwłaszcza umożliwić mu zapoznanie się z przepisami niniejszego kodeksu i regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania, oraz poddać odpowiednim badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym. Art. 211. § 1. Po przyjęciu tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego bezzwłocznie zawiadamia się o tym organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. § 2. Tymczasowo aresztowany ma prawo, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, zawiadomić o miejscu swojego pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także obrońcę. Tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma ponadto prawo powiadomić właściwy urząd konsularny, a w razie braku takiego urzędu - właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne. § 3. Tymczasowo aresztowanego zwalnia się w dniu, w którym upływa termin zastosowania tymczasowego aresztowania. § 4. Wykonanie środka zabezpieczającego wobec tymczasowo aresztowanego następuje po uchyleniu tymczasowego aresztowania. Art. 212. § 1. Tymczasowo aresztowani powinni być rozmieszczani w areszcie śledczym w sposób zapobiegający ich wzajemnej demoralizacji. W szczególności należy oddzielać nie karanych od uprzednio odbywających karę pozbawienia wolności oraz młodocianych od dorosłych, chyba że względy wychowawcze przemawiają za umieszczeniem dorosłego z młodocianym. § 2. Przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych administracja aresztu śledczego uwzględnia wskazania organu, do którego dyspozycji pozostają, mające na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego i zapewnienia bezpieczeństwa w areszcie. § 3. Jeżeli zachodzi konieczność izolowania tymczasowo aresztowanych od siebie, organ, do którego dyspozycji pozostają, informuje o tym dyrektora aresztu śledczego. Art. 213. W wypadkach określonych w Kodeksie postępowania karnego tymczasowe aresztowanie wykonuje się poza aresztem śledczym w zakładzie leczniczym wskazanym przez organ stosujący tymczasowe aresztowanie lub organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Organ ten określa również warunki umieszczenia tymczasowo aresztowanego we wskazanym zakładzie leczniczym. Art. 214. § 1. Poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach niniejszego rozdziału, tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej z takich uprawnień, jakie przysługują skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym w zakładzie karnym typu zamkniętego i nie stosuje się do niego ograniczeń innych niż te, które są konieczne do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, utrzymania porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym oraz zapobieżenia wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych. § 2. O użyciu środka przymusu bezpośredniego, broni lub psa służbowego względem tymczasowo aresztowanego zawiadamia się bezzwłocznie organ, do którego dyspozycji pozostaje. Art. 215. § 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo do porozumiewania się z obrońca lub pełnomocnikiem będącym adwokatem podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. Jeżeli organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, zastrzeże przy widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej - widzenie odbywa się w sposób wskazany przez ten organ. § 2. Tymczasowo aresztowanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony. Art. 216. § 1. Tymczasowo aresztowany może korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia, chyba że zakłóca to porządek ustalony w areszcie śledczym lub sprzeciwiają się temu względy bezpieczeństwa lub względy sanitarne. § 2. Tymczasowo aresztowany może za zgodą organu, do którego dyspozycji pozostaje, oraz dyrektora aresztu korzystać z wyżywienia, środków leczniczych i higieny otrzymywanych spoza aresztu śledczego. § 3. Organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może ograniczyć lub określić sposób korzystania przez tymczasowo aresztowanego z uprawnień, o których mowa w § 1 i 2. Art. 217. § 1. Tymczasowo aresztowany może uzyskać widzenie po wyrażeniu zgody przez organ, do którego dyspozycji pozostaje; korespondencja tymczasowo aresztowanego podlega cenzurze tego organu, chyba że organ ten zarządzi inaczej. § 2. Organ, o którym mowa w § 1, może ograniczyć lub określić sposób korzystania przez tymczasowo aresztowanego z prawa do kontaktowania się z duchownymi świadczącymi posługi religijne lub innymi osobami, jeżeli wymaga tego konieczność zapewnienia prawidłowego toku postępowania karnego. Art. 218. § 1. Tymczasowo aresztowany ma obowiązek wykonywania prac porządkowych w obrębie aresztu śledczego; przy innych pracach może zostać zatrudniony tylko za jego zgodą. Zatrudnienie poza obrębem aresztu śledczego wymaga ponadto zezwolenia organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. § 2. Tymczasowo aresztowany zatrudniony odpłatnie otrzymuje 100% wynagrodzenia; jeżeli wykonuje pracę zarobkową na własny rachunek, otrzymuje 100% dochodu. § 3. Tymczasowo aresztowany może być za jego zgodą zatrudniony nieodpłatnie w obrębie aresztu śledczego. Art. 219. Tymczasowo aresztowany może rozporządzać posiadanymi w areszcie śledczym pieniędzmi, przedmiotami wartościowymi i innymi przedmiotami, w tym wpłacać pieniądze na rachunek bankowy, chyba że organ, do którego dyspozycji pozostaje, zarządzi inaczej. Art. 220. Z pieniędzy tymczasowo aresztowanego nie podlega egzekucji kwota do wysokości 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników, niezbędna na pokrycie kosztów przejazdu z aresztu śledczego do miejsca zamieszkania i na utrzymanie w ciągu najbliższych dni po zwolnieniu. Przepis art. 126 stosuje się odpowiednio. Art. 221. Tymczasowo aresztowanemu nie przyznaje się nagród; ulgi przyznaje się na zasadach określonych w regulaminie. Art. 222. § 1. Tymczasowo aresztowany podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za umyślne naruszenie nakazów lub zakazów wynikających z ustawy, regulaminu lub innych przepisów wydanych na jej podstawie albo ustalonego w areszcie śledczym porządku. § 2. Kary dyscyplinarne są następujące: 1) nagana, 2) pozbawienie korzystania z własnego wyżywienia na okres do 14 dni, 3) pozbawienie możliwości otrzymania paczek żywnościowych na okres do miesiąca, 4) pozbawienie przyznanej ulgi, 5) umieszczenie w celi izolacyjnej na okres do 14 dni. Art. 223. § 1. Tymczasowo aresztowany może być, nie wcześniej niż po upływie 14 dni od wydania wyroku skazującego sądu pierwszej instancji, przeniesiony do zakładu karnego; sąd, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, może postanowić inaczej. § 2. W stosunku do tymczasowo aresztowanego przeniesionego na podstawie § 1 do zakładu karnego stosuje się regulamin wykonywania tymczasowego aresztowania, chyba że wyraził on zgodę na stosowanie względem niego regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności. CZĘŚĆ WOJSKOWA Rozdział XVI Przepisy ogólne Art. 224. Przepisy części ogólnej, szczególnej i końcowej stosuje się odpowiednio do żołnierzy, a w wypadkach wskazanych w ustawie - także do osób powołanych do pełnienia służby wojskowej, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszej części. Art. 225. § 1. W odniesieniu do orzeczeń sądów wojskowych prawa i obowiązki organów postępowania wykonawczego wymienionych w art. 2 pkt 1-4 i 6 odpowiednio mają: 1) sąd wojskowy pierwszej instancji, 2) sąd wojskowy, o którym mowa w art. 3 § 3, 3) prezes sądu wojskowego lub upoważniony sędzia wojskowy, 4) wojskowy sędzia penitencjarny, 5) wojskowy kurator społeczny. § 2. Organami postępowania wykonawczego są także: 1) dowódca jednostki wojskowej, 2) organ administracji wojskowej właściwy ze względu na kompetencje służbowe. § 3. Do decyzji organów wymienionych w § 1 pkt 3-5 oraz § 2 stosuje się odpowiednio art. 7. Art. 226. § 1. Nadzór penitencjarny nad wykonywaniem kary aresztu wojskowego, tymczasowego aresztowania zastosowanego przez sąd wojskowy oraz zatrzymaniem sprawuje wojskowy sędzia penitencjarny. § 2. Nadzór określony w § 1 dotyczy również kary ograniczenia wolności wykonywanej w wydzielonej jednostce wojskowej. Rozdział XVII Kara ograniczenia wolności Art. 227. § 1. Karę ograniczenia wolności wobec osób wymienionych w art. 323 § 3 Kodeksu karnego wykonuje dowódca jednostki wojskowej, w której skazany pełni służbę, lub inny właściwy dowódca. § 2. Karę ograniczenia wolności wobec osób wymienionych w art. 323 § 4 Kodeksu karnego wykonuje dowódca wydzielonej jednostki wojskowej. Art. 228. § 1. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi jednostki wojskowe wydzielone do wykonywania kary określonej w art. 323 § 4 Kodeksu karnego. § 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, regulamin wykonywania kary określonej w art. 323 § 4 Kodeksu karnego. § 3. Zawarte w regulaminie odstępstwa od ogólnie obowiązującego porządku wojskowego mają służyć wzmożeniu dyscypliny społecznej i wojskowej oraz utrwaleniu wiedzy wojskowej. Art. 229. § 1. Jeżeli w wyroku orzeczono obowiązek określony w art. 323 § 3 Kodeksu karnego, dokonywanie potrąceń następuje stosownie do wskazań sądu. § 2. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia sąd o potrąceniach dokonywanych z wynagrodzenia skazanego. Art. 230. § 1. Zwolnienie od reszty kary przewidziane w art. 83 Kodeksu karnego może nastąpić również na wniosek dowódcy jednostki wojskowej. § 2. Do orzekania w przedmiocie określonym w art. 323 § 5 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio art. 13. Rozdział XVIII Kara pozbawienia wolności i kara aresztu wojskowego Art. 231. Szkolenie wojskowe skazanych na karę aresztu wojskowego ma na celu utrwalenie nabytej wiedzy wojskowej, utrzymanie sprawności fizycznej i psychicznej, a także wzmożenie dyscypliny. Art. 232. § 1. Szkoleniem wojskowym w zakładzie karnym dla odbywających karę aresztu wojskowego kieruje oficer wyznaczony, na podstawie odrębnych przepisów, do wykonywania zadań poza wojskiem. § 2. Oficer kierujący szkoleniem wojskowym jest zastępcą dyrektora zakładu karnego, a także przełożonym żołnierzy zawodowych wyznaczonych do wykonywania zadań w tym zakresie. § 3. Dyrektor zakładu karnego, przed podjęciem decyzji związanych z wykonywaniem kary, zapoznaje się z opinią oficera kierującego szkoleniem wojskowym; oficer ten wchodzi w skład komisji penitencjarnej. Art. 233. Oddzielnie rozmieszcza się następujących skazanych: 1) oficerów i chorążych, 2) podoficerów zawodowych, służby nadterminowej i okresowej, 3) pozostałych. Art. 234. § 1. Skazany odbywający karę aresztu wojskowego może otrzymywać nagrody przewidziane w art. 138 § 1 i 2, z tym że czas widzenia określonego w art. 138 § 1 pkt 7 nie może przekroczyć 60 godzin. § 2. Skazany odbywający karę aresztu wojskowego otrzymuje na Dzień Wojska Polskiego od dyrektora zakładu karnego zezwolenie na widzenie poza obrębem zakładu, chyba że przemawia przeciwko temu brak postępów w szkoleniu wojskowym. Art. 235. § 1. W stosunku do żołnierza sąd może zastosować odpowiednio art. 330 Kodeksu karnego, jeżeli wniosek złoży dowódca jednostki wojskowej. § 2. Na żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskowa, w stosunku do którego zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, bez względu na jej wymiar, sąd może nałożyć odpowiednie obowiązki lub środki, określone w art. 67 lub 72 Kodeksu karnego. Art. 236. Dla realizacji celów kary dyrektor zakładu karnego współdziała z odpowiednimi instytucjami wojskowymi oraz podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1. Rozdział XIX Środki karne Art. 237. W razie orzeczenia wobec żołnierza wydalenia z zawodowej służby wojskowej, degradacji lub obniżenia stopnia wojskowego sąd zarządza wykonanie orzeczonego środka przez właściwego dowódcę oraz zawiadamia o treści orzeczenia odpowiedni w sprawach kadrowych organ wojskowy. Art. 238. Jeżeli wobec żołnierza orzeczono środek karny inny niż przewidziany w art. 237, sąd zawiadamia o orzeczeniu również dowódcę jednostki wojskowej, w której skazany pełnił ostatnio służbę, oraz właściwe w sprawach kadrowych organy wojskowe. Art. 239. § 1. W razie oddania pod dozór przez sąd wojskowy skazanej osoby cywilnej, sąd ten zwraca się do właściwego sądu powszechnego o wyznaczenie kuratora sądowego. § 2. W razie zwolnienia z czynnej służby wojskowej żołnierza, którego sąd wojskowy oddał pod dozór po skazaniu, sąd ten zwraca się do właściwego sądu powszechnego o wyznaczenie kuratora sądowego. § 3. W razie oddania pod dozór przez sąd powszechny skazanego żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową, przepis art. 334 § 2 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio. § 4. Dozór wobec żołnierza czynnej służby wojskowej wykonuje się w miejscu pełnienia służby. Rozdział XX Tymczasowe aresztowanie Art. 240. Tymczasowo aresztowanych żołnierzy służby czynnej osadza się w areszcie śledczym w wydzielonych celach. Art. 241. Osadzonych w areszcie śledczym żołnierzy służby czynnej umieszcza się oddzielnie od innych tymczasowo aresztowanych. CZĘŚĆ KOŃCOWA Rozdział XXI Objaśnienie wyrażeń ustawowych Art. 242. § 1. Jeżeli w części ogólnej niniejszego kodeksu używa się określenia "skazany", odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do tymczasowo aresztowanego. § 2. Jeżeli niniejszy kodeks używa w znaczeniu ogólnym określenia "oskarżony", należy przez to rozumieć również podejrzanego. § 3. Określenie "sąd" bez bliższego sprecyzowania oznacza sąd powszechny lub wojskowy, który wydał wyrok w pierwszej instancji, z tym zastrzeżeniem, że art. 6 § 1, art. 7, art. 8 § 2, art. 10, 13 i 15 oraz art. 18-24 stosuje się odpowiednio do sądu penitencjarnego. § 4. Użyte w niniejszym kodeksie określenie "przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracowników" oznacza przeciętne wynagrodzenie miesięczne ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej polskiej "Monitor Polski" do celów emerytalno-rentowych. § 5. Pod pojęciem zakazu cenzury rozumie się również zakaz zapoznawania się z treścią pisma. § 6. Użyte w niniejszym kodeksie określenia "kościół", "inny związek wyznaniowy" należy rozumieć jako kościół, inny związek wyznaniowy o uregulowanej sytuacji prawnej. Rozdział XXII Przepisy przejściowe i końcowe Art. 243. § 1. Przepisy niniejszego kodeksu stosuje się również przy wykonywaniu orzeczeń, które stały się wykonalne przed dniem jego wejścia w życie. § 2. Czynności procesowe w zakresie postępowania wykonawczego i inne czynności wykonawcze, dokonane przed wejściem w życie niniejszego kodeksu z zachowaniem przepisów dotychczasowych, są skuteczne. § 3. W razie wątpliwości, czy ma być stosowane prawo dotychczasowe czy Kodeks karny wykonawczy, stosuje się niniejszy kodeks. Art. 244. Przepisy niniejszego kodeksu stosuje się odpowiednio przy wykonywaniu wyroków po przejęciu obywatela polskiego skazanego za granicą; określenie kwalifikacji prawnej czynu według prawa polskiego oraz kary albo środka karnego lub zabezpieczającego podlegających wykonaniu następuje według przepisów Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego. Art. 245. Do czasu przekazania obcemu państwu cudzoziemca, wobec którego zapadło orzeczenie, wykonywane jest ono w trybie niniejszego kodeksu. Wykonanie tego orzeczenia w tym trybie ustaje w dniu przekazania. Art. 246. Jeżeli umowa międzynarodowa tak stanowi, osoby pozbawione wolności na terytorium innego państwa, sprowadzone na terytorium Rzeczypospolitej polskiej w charakterze świadków w toczącym się postępowaniu karnym, umieszczane są areszcie śledczym. Do osób tych stosuje się przepisy regulujące wykonywanie tymczasowego aresztowania. Art. 247. § 1. W wypadkach uzasadnionych szczególnymi względami sanitarnymi lub zdrowotnymi albo poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego może na czas określony wstrzymać lub ograniczyć zatrudnienie osadzonych, kontakty między nimi, udzielanie widzeń i spacerów, przeprowadzanie zajęć o charakterze zbiorowym, odprawianie nabożeństw i udzielanie posług religijnych, dokonywanie zakupów, otrzymywanie paczek, a także korzystanie z samoinkasujących aparatów telefonicznych, nakazać zamknięcie cel lub innych pomieszczeń, w których przebywają lub pracują osadzeni, zabronić posiadania w celi niektórych przedmiotów oraz zawiesić funkcję rzecznika skazanych. § 2. W wypadku wprowadzenia ograniczeń lub zakazów, o których mowa w § 1, na okres do 7 dni, dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego bezzwłocznie powiadamia o swojej decyzji sędziego penitencjarnego. Przedłużenie okresu trwania ograniczeń lub zakazów wymaga zgody tego sędziego. Brak zgody sędziego nie wstrzymuje wykonania decyzji dyrektora zakładu karnego lub aresztu śledczego. Na decyzję sędziego dyrektorowi zakładu lub aresztu przysługuje skarga do sądu penitencjarnego. Przepis art. 7 § 5 stosuje się odpowiednio. § 3. Jeżeli widzenie, ze względu na osobę odwiedzanego lub odwiedzającego, stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego albo dla porządku prawnego, dyrektor zakładu lub aresztu może uzależnić jego odbycie od spełnienia warunków zapewniających bezpieczeństwo. Art. 248. § 1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego może umieścić osadzonych, na czas określony, w warunkach, w który powierzchnia w celi na jedna osobę wynosi mniej niż 3 m2. O takim umieszczeniu należy bezzwłocznie powiadomić sędziego penitencjarnego. § 2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów, Art. 249. § 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, regulamin wykonywania kary pozbawienia wolności i regulamin wykonywania tymczasowego aresztowania. § 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzania, regulamin wykonywania kary aresztu wojskowego. § 3. Minister Sprawiedliwości może wydać , w drodze zarządzenia, niezbędne do wykonania niniejszej ustawy przepisy w sprawie dysponowania środkami finansowymi, w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania i kary pozbawienia wolności, w sprawie prowadzenia oddziaływań penitencjarnych, klasyfikacji, ewidencji, zatrudniania, bezpieczeństwa i higieny pracy, rozliczeń finansowych, opieki zdrowotnej, wyżywienia, warunków bytowych oraz załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych , a także ochrony, obrony i bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych oraz przeprowadzania w nich kontroli. Art. 250. § 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, zasady, zakres i tryb udzielania świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności. § 2. Minister Sprawiedliwości oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określają, w drodze rozporządzenia, zasady, zakres i tryb współdziałania zakładów opieki zdrowotnej ze służbą zdrowia w zakładach karnych i aresztach śledczych w zapewnieniu opieki zdrowotnej osobom pozbawionym wolności, a zwłaszcza świadczeń zdrowotnych oraz zaopatrzenia w leki, środki farmaceutyczne i materiały medyczne. Art. 251. § 1. Tymczasowo aresztowany po wniesieniu aktu oskarżenia lub skazany może być umieszczony w wydzielonym pomieszczeniu Policji, Straży Granicznej przeznaczonym dla osób zatrzymanych lub w wydzielonym pomieszczeniu aresztu garnizonowego, jeżeli jego udział w czynności sądowej łączyłby się z nadmiernymi trudnościami lub kosztami konwojowania z innej miejscowości. § 2. Umieszczenie tymczasowo aresztowanego lub skazanego w pomieszczeniu, o którym mowa w § 1, z powodu jego udziału w czynności sądowej może nastąpić tylko na czas trwania tej czynności. W razie odroczenia lub przerwy w jej wykonaniu na czas powyżej 3 dni, tymczasowo aresztowanego lub skazanego przenosi się do właściwego aresztu śledczego lub zakładu karnego. § 3. Zarządzenia w tym przedmiocie wydaje prezes sądu rozpoznającego sprawę - w odniesieniu do tymczasowo aresztowanego pozostającego do dyspozycji innego sądu - za zgodą tego sądu, a w odniesieniu do skazanego - za zgodą właściwego sędziego penitencjarnego. Art. 252. § 1. Na zarządzenia, o których mowa w art. 251 § 3, tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu przysługuje zażalenie do sądu odwoławczego. § 2. Sąd rozpoznaje zażalenie bezzwłocznie. W razie uznania bezpodstawności umieszczenia w pomieszczeniu, o którym mowa w art. 251 § 1, sąd poleca bezzwłoczne przeniesienie tymczasowo aresztowanego lub skazanego do właściwego aresztu śledczego lub zakładu karnego. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje. Art. 253. § 1. Tymczasowo aresztowany lub skazany, konwojowany przez funkcjonariuszy Policji, Służby Więziennej, Straży Granicznej lub Urzędu Ochrony Państwa albo żołnierzy Żandarmerii Wojskowej, może być umieszczony w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych, na czas trwania przeszkody uniemożliwiającej konwojowanie. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje dowódca konwoju. w czasie tym nie mogą być dokonywane czynności procesowe z udziałem konwojowanego w sprawie, w związku z którą jest on konwojowany. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie przeszkody uniemożliwiającej doprowadzenie lub przyjęcie tymczasowo aresztowanego albo skazanego do aresztu śledczego lub zakładu karnego. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje komendant jednostki Policji, Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa lub Żandarmerii Wojskowej. § 3. Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych i skazanych do aresztów śledczych lub zakładów karnych odbywa się w godzinach ustalonych przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 254. § 1. Wobec tymczasowo aresztowanych i skazanych umieszczonych w pomieszczeniach, o których mowa w art. 251 § 1, stosuje się odpowiednio przepisy regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania, regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, przepisy o nadzorze penitencjarnym, a także inne przepisy regulujące wykonywanie tymczasowego aresztowania i kary pozbawienia wolności. § 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Minister Obrony Narodowej i Minister Sprawiedliwości określają, w drodze zarządzenia, wykaz pomieszczeń, o których mowa w art. 251 § 1, w których mogą być odrębnie umieszczeni tymczasowo aresztowani i skazani, oraz warunki, którym muszą one odpowiadać. Art. 255. Okresy pracy skazanego, wykonywanej przed dniem wejścia w życie niniejszego kodeksu, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, na zasadach obowiązujących przed tym dniem. Art. 256. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, użycie broni lub psa służbowego względem osób pozbawionych wolności reguluje odrębna ustawa. Art. 257. § 1. Z dniem wejścia w życie niniejszego kodeksu tracą moc dotychczasowe przepisy dotyczące spraw w nim unormowanych. § 2. W szczególności tracą moc: 1) ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 13, poz. 98, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1990 r. Nr 14, poz. 85, Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 61, poz. 283), 2) przepisy: a) art. 36 i 37 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367), b) o stosunku Państwa do Kościołów, dotyczące wykonywania praktyk religijnych osób skazanych i tymczasowo aresztowanych. Art. 258. Jeżeli do któregokolwiek z przedmiotów unormowanych w niniejszym kodeksie przewidziane jest wydanie przepisów wykonawczych, do czasu ich wydania zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami niniejszego kodeksu. Art. 259. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy art. 251-254 obowiązują nie dłużej niż przez 10 lat od dnia jej wejścia w życie. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. (Dz. U. Nr 91, poz. 558) Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Powołuje się Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego zwaną dalej "Komisją". 2. Komisja działa przy Radzie Ministrów. § 2. Do zadań Komisji należy wypracowywanie wspólnego stanowiska w sprawach ważnych dla polityki Rządu oraz interesów samorządu terytorialnego, w szczególności przez: 1) określanie priorytetów gospodarczych i społecznych w sprawach dotyczących funkcjonowania samorządu terytorialnego, 2) inicjowanie prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych istotnych dla samorządu terytorialnego, 3) analizowanie otrzymywanych informacji o przygotowywanych aktach prawnych, programach rządowych i innych dokumentach dotyczących problematyki samorządu terytorialnego i prognozach ich skutków finansowych, 4) opiniowanie projektów aktów prawnych, programów rządowych i innych dokumentów dotyczących problematyki samorządu terytorialnego oraz stanowisk Rządu, 5) określenie działań związanych z przygotowaniem struktur samorządu terytorialnego do zadań wynikających z procesu integracji z Unią Europejską. § 3. 1. Komisja obraduje na posiedzeniach i w zespołach problemowych. 2. W ramach Komisji działają stałe zespoły problemowe: 1) Zespół do Spraw Nowelizacji Prawa Samorządowego, 2) Zespół do Spraw Reformy Miejskiej, 3) Zespół do Spraw Reformy Systemu Oświaty, 4) Zespół do Spraw Reformy Systemu Ochrony Zdrowia, 5) Zespół do Spraw Reformy Systemu Pomocy Społecznej, 6) Zespół do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego, 7) Zespół do Spraw Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska, 8) Zespół do Spraw Przekształceń Własnościowych Sektora Komunalnego, 9) Zespół do Spraw Programu Kredytów i Rozwoju Komunalnego, 10) Zespół do Spraw Transportu i Infrastruktury Technicznej, 11) Zespół do Spraw Reformy Systemu Finansów Komunalnych, 12) Zespół do Spraw Rozwoju Regionalnego, 13) Zespół do Spraw Samorządu Ziemskiego, 14) Zespół do Spraw Przygotowań do Integracji z Unią Europejską. 2. W razie potrzeby mogą być powoływane doraźne zespoły problemowe. 3. Komisja może korzystać z pomocy doradców. § 4. Do zadań stałych i doraźnych zespołów problemowych Komisji należy wykonywanie zadań określonych w § 2 w zakresie właściwości zespołów i przedstawianie Komisji wyników prac. § 5. 1. W skład komisji wchodzą przedstawiciele Rządu i samorządu terytorialnego. 2. Rząd w Komisji reprezentują: 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Minister Finansów, 3) Minister Edukacji Narodowej, 4) Minister Kultury i Sztuki, 5) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, 6) Minister Skarbu Państwa, 7) Minister Gospodarki, 8) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, 9) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 10) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, 11) Minister Pracy i Polityki Socjalnej, 12) Minister Spraw Zagranicznych, 13) Minister Łączności, 14) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, 15) Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, 16) Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej. 3. Samorząd terytorialny w Komisji reprezentują osoby wyznaczone przez statutowe organy uchwałodawcze: 1) Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego - 6 osób, 2) Unii Metropolii Polskich - 2 osoby, 3) Unii Miasteczek Polskich - 2 osoby, 4) Związku Miast Polskich - 4 osoby, 5) Związku Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej - 2 osoby. 4. W pracach Komisji i jej zespołów problemowych mogą uczestniczyć inne osoby zaproszone przez współprzewodniczących Komisji, w szczególności osoby reprezentujące wnioskodawców spraw rozpatrywanych przez Komisję. § 6. 1. Pracami Komisji kierują współprzewodniczący: 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) członek Komisji wybrany przez reprezentantów samorządu terytorialnego spośród siebie. 2. Do zadań współprzewodniczących należy: 1) przewodniczenie posiedzeniom Komisji, 2) ustalanie harmonogramu prac Komisji, w szczególności przez ustalanie terminów i programów kolejnych posiedzeń Komisji przy uwzględnieniu wniosków zgłaszanych przez członków Komisji, 3) powoływanie doraźnych zespołów problemowych oraz ustalanie przedmiotu ich działania, 4) ustalanie składów osobowych stałych i doraźnych zespołów problemowych, 5) powoływanie współprzewodniczących zespołów problemowych, 6) powoływanie doradców Komisji. § 7. 1. Pracami stałych zespołów problemowych kierują ich współprzewodniczący, reprezentujący Rząd i samorząd terytorialny. 2. Do zadań współprzewodniczących zespołów należy: 1) przewodniczenie posiedzeniom zespołów, 2) ustalanie harmonogramu prac zespołów, w szczególności przez sporządzanie okresowych informacji dla Komisji o pracach zespołów, 3) ustalanie terminów i zakresu tematycznego kolejnych posiedzeń zespołów. § 8. 1. Posiedzenia Komisji odbywają się w zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące. 2. Posiedzenia stałych i doraźnych zespołów problemowych odbywają się w zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz między posiedzeniami Komisji. § 9. Posiedzenia Komisji i zespołów zwołuje odpowiednio współprzewodniczący Komisji lub zespołu reprezentujący Rząd, działając w uzgodnieniu ze współprzewodniczącym reprezentującym samorząd terytorialny, z własnej inicjatywy lub na wniosek współprzewodniczącego reprezentującego samorząd terytorialny. § 10. 1. Obsługę organizacyjną prac Komisji i jej zespołów zapewnia sekretarz Komisji wyznaczony przez współprzewodniczącego Komisji reprezentującego Rząd, działając w porozumieniu z sekretarzem wskazanym przez współprzewodniczącego reprezentującego samorząd terytorialny. 2. Sekretarze Komisji wykonują zadania przy pomocy sekretariatu Komisji. § 11. Obsługę organizacyjną, techniczną i kancelaryjno-biurową Komisji zapewnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 12. Traci moc zarządzenie nr 20 Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1993 r. w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, zmienione zarządzeniem nr 42 z dnia 25 października 1993 r. i zarządzeniem nr 43 z dnia 14 grudnia 1994 r. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. (Dz. U. Nr 91, poz. 559) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii cukrowniczej 1998 r. i przeznaczona na zaopatrzenie rynku krajowego w okresie od dnia 1 października 1998 r. do dnia 30 września 1999 r., wynosi 1.650 tys. ton (kwota A). § 2. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii cukrowniczej 1998 r. i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r., wynosi 109,1 tys. ton (kwota B). § 3. Maksymalna ilość cukru, o której mowa w § 2, ulega zwiększeniu o nie wykorzystaną kwotę B obowiązującą w latach 1997 i 1998. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym. (Dz. U. Nr 91, poz. 560) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. Dla producentów cukru cena minimalna zbytu cukru na rynku krajowym, obowiązująca od dnia 1 października 1997 r. do dnia 30 września 1998 r., wynosi 1,50 zł za kg. § 2. Przez cenę minimalną, o której mowa w § 1, rozumie się cenę loco magazyn cukrowni, bez podatku od towarów i usług. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Jezioranach. (Dz. U. Nr 91, poz. 561) Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Jezioranach. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 28 września 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1997 r. (poz. 561) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności do 9 sierpnia 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na wniosek wojewody, liczby wybieranych radnych do 14 sierpnia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej do 14 sierpnia 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych, b) siedzibę Miejskiej Komisji Wyborczej, - powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Miejskiej Komisji Wyborczej do 24 sierpnia 1997 r.- powołanie przez Miejską Komisję Wyborczą obwodowych komisji wyborczych do 29 sierpnia 1997 r.- zgłaszanie Miejskiej Komisji Wyborczej do zarejestrowania kandydatów na radnych do 3 września 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń uchwał Miejskiej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 8 września 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 13 września 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Miejskiej Komisji Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych do 21 września 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca aktualnego pobytu do 25 września 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 28 września 1997 r.- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Agencji Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 91, poz. 562) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) zarządza się, co następuje: § 1. Agencji Mienia Wojskowego nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1997 r. (poz. 562) STATUT AGENCJI MIENIA WOJSKOWEGO Rozdział 1 Postanowienia ogólne § 1. Agencja Mienia Wojskowego, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu. § 2. 1. Agencja jest państwową osobą prawną, wykonującą prawa własności i inne prawa majątkowe na rzecz Skarbu Państwa w stosunku do mienia określonego w art. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 2 ustawy. 2. Siedzibą Agencji jest Warszawa. § 3. Agencja realizuje zadania określone w ustawie w stosunku do mienia: 1) Skarbu Państwa będącego w zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, nie wykorzystywanego przez te jednostki do realizacji ich zadań i przekazanego Agencji, 2) pozostałego po likwidacji lub przekształceniu państwowych osób prawnych, dla których organem założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej, 3) Skarbu Państwa będącego w zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, przekazanego Agencji na przechowanie lub jej użyczonego, 4) stanowiącego własność Agencji. § 4. 1. Zadania określone w ustawie Agencja realizuje w ramach samodzielnej gospodarki finansowej, kierując się zasadą racjonalnego gospodarowania. Odpowiedzialność za gospodarkę finansową Agencji ponosi Prezes Agencji. 2. Agencja w ramach środków, o których mowa w art. 29 ust. 3 ustawy, może pełnić rolę inwestora w stosunku do inwestycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie upoważnienia Ministra Skarbu Państwa udzielonego w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 5. Agencja tworzy fundusze: statutowy, zasobu, rezerwowy oraz inne fundusze na podstawie przepisów ogólnych. Rozdział 2 Prezes Agencji § 6. 1. Prezes Agencji jest organem Agencji, powoływanym i odwoływanym stosownie do art. 11 ustawy, który kieruje jej działalnością, reprezentuje ją na zewnątrz i ponosi odpowiedzialność za realizację zadań Agencji. 2. Prezes Agencji realizuje w szczególności zadania określone w art. 14 ust. 1-3 ustawy. 3. Prezes Agencji jest uprawniony do samodzielnego dokonywania czynności prawnych w imieniu Agencji albo może udzielać innym osobom pełnomocnictw do dokonywania określonych czynności. § 7. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy trzech zastępców, głównego księgowego Agencji, dyrektorów zespołów i innych komórek organizacyjnych oraz samodzielnych stanowisk pracy w Biurze Agencji, a także dyrektorów oddziałów terenowych Biura Agencji, którzy są przed nim odpowiedzialni za całość spraw objętych ich zakresem działania. 2. W razie nieobecności Prezesa Agencji lub czasowej niemożności wykonywania przez niego czynności służbowych, działalnością Agencji kieruje i reprezentuje ją na zewnątrz, wyznaczony przez Prezesa Agencji, jeden z jego zastępców, w zakresie powierzonych mu kompetencji. § 8. 1. Zastępcy Prezesa Agencji są powoływani i odwoływani przez Ministra Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, na wniosek Prezesa Agencji. 2. Głównego księgowego Agencji, dyrektorów zespołów i innych komórek organizacyjnych w Biurze Agencji oraz dyrektorów oddziałów terenowych Biura Agencji zatrudnia Prezes Agencji. 3. Na stanowiska służbowe w Agencji mogą być wyznaczani żołnierze zawodowi, o których mowa w art. 17 ust. 4 ustawy, na zasadach określonych w przepisach o służbie wojskowej oraz uposażeniu żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej. 4. Prezes Agencji jest przełożonym wszystkich pracowników Agencji. § 9. Prezes Agencji może powoływać stałe i doraźne zespoły problemowe, składające się z pracowników Agencji, jak również zatrudniać inne osoby w charakterze doradców i ekspertów. Rozdział 3 Rada Nadzorcza Agencji § 10. 1. Rada Nadzorcza Agencji, zwana dalej "Radą", jest organem Agencji. 2. Skład Rady, tryb powoływania i odwoływania Przewodniczącego i członków Rady oraz okres kadencji określa art. 15 ustawy. 3. Rada sprawuje nadzór nad działalnością Agencji. W szczególności do obowiązków Rady w tym zakresie należy: 1) opiniowanie rocznego planu finansowego i rocznego sprawozdania finansowego Agencji, 2) nadzorowanie gospodarki finansowej Agencji. 4. Rada wykonuje obowiązki określone w art. 16 ust. 2 pkt 2 i w ust. 3, 4 i 6 ustawy. 5. Radą kieruje Przewodniczący Rady i reprezentuje ją na zewnątrz. § 11. 1. Rada wybiera ze swojego składu i odwołuje zastępcę Przewodniczącego Rady oraz sekretarza Rady. 2. Tryb wyboru i odwołania osób, o których mowa w ust. 1, określa regulamin Rady. § 12. Mandaty członków Rady wygasają: 1) z dniem przyjęcia rocznego sprawozdania finansowego Agencji za ostatni rok ich działania, 2) w razie śmierci, 3) w razie odwołania. § 13. 1. Rada obraduje na posiedzeniach zwoływanych nie rzadziej niż raz w miesiącu. 2. Posiedzenia Rady zwołuje Przewodniczący Rady z własnej inicjatywy lub na wniosek Prezesa Agencji albo co najmniej dwóch członków Rady. 3. W razie nieobecności Przewodniczącego Rady, posiedzenia Rady zwołuje zastępca Przewodniczącego Rady. 4. Dla ważności uchwał Rady jest wymagane zaproszenie wszystkich członków Rady. 5. Obradom przewodniczy Przewodniczący Rady lub jego zastępca, a w wypadku ich nieobecności, wyznaczony przez Przewodniczącego członek Rady. 6. Rada podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków Rady. W razie równego podziału głosów, decyduje głos osoby przewodniczącej posiedzeniu Rady. 7. W posiedzeniach Rady, oprócz jej członków, mogą uczestniczyć inne osoby zaproszone przez Przewodniczącego Rady, w tym także Prezes Agencji. 8. Członkowie Rady uczestniczą osobiście w posiedzeniach Rady. § 14. Szczegółowy tryb pracy Rady określa regulamin Rady uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez Ministra Skarbu Państwa w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 15. Obsługę prac Rady zapewnia Biuro Agencji. Rozdział 4 Biuro Agencji § 16. 1. Biuro Agencji, zwane dalej "Biurem", jest aparatem wykonawczym Prezesa Agencji. 2. Zadaniem Biura jest w szczególności: 1) koordynowanie działalności jednostek organizacyjnych Agencji, 2) sprawowanie nadzoru, przez swoich przedstawicieli w zarządach i radach nadzorczych, nad działalnością spółek, w których Agencja posiada udziały, 3) prowadzenie zbiorczej ewidencji mienia Agencji, 4) prowadzenie rozliczeń finansowych oddziałów terenowych Biura, 5) przygotowywanie projektów rocznych planów finansowych oraz sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności Agencji. § 17. 1. W skład Biura wchodzą, w szczególności, trzy piony: ekonomiczno-finansowy, zagospodarowania mienia oraz organizacyjno-administracyjny, którymi kierują zastępcy Prezesa Agencji, a także oddziały terenowe Biura, o których mowa w rozdziale 5. 2. W skład pionów wyszczególnionych w ust. 1 wchodzą zespoły i inne komórki organizacyjne, którymi kierują odpowiednio dyrektorzy i kierownicy, oraz samodzielne stanowiska pracy. § 18. 1. Regulamin organizacyjny Biura wprowadza Prezes Agencji, w formie zarządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady. 2. Regulamin określa w szczególności: 1) organizację wewnętrzną Biura, 2) oddziały terenowe Biura i ich terytorialny zasięg, 3) zakres zadań pionów, zespołów i innych komórek organizacyjnych, a także samodzielnych stanowisk pracy. Rozdział 5 Oddział terenowy Biura Agencji § 19. 1. Prezes Agencji tworzy i likwiduje oddział terenowy Biura Agencji, zwany dalej "oddziałem". 2. Organizację wewnętrzną oddziału oraz zakres jego działania, z uwzględnieniem komórek organizacyjnych oraz samodzielnych stanowisk pracy, określa regulamin organizacyjny oddziału, ustalany przez dyrektora oddziału i zatwierdzany przez Prezesa Agencji. § 20. Do zadań oddziału należy w szczególności: 1) przejmowanie mienia według harmonogramu ustalanego przez Prezesa Agencji, zgodnie z planem przekazywania tego mienia na dany rok kalendarzowy, o którym mowa w art. 18 ust. 3 ustawy, 2) uporządkowanie stanu prawnego przejętego mienia, 3) prowadzenie ewidencji mienia, 4) utrzymywanie i ochrona mienia do czasu jego zagospodarowania, 5) gospodarowanie mieniem, 6) prowadzenie gospodarki finansowej, 7) przygotowywanie danych do rocznego planu finansowego oraz rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności Agencji. § 21. Oddziałem kieruje dyrektor, stosownie do zakresu działania określonego w regulaminach, o których mowa w § 18 i § 19 ust. 2, oraz w zakresie pełnomocnictw udzielonych mu przez Prezesa Agencji. § 22. 1. Dyrektor oddziału podlega Prezesowi Agencji. 2. Dyrektor oddziału może tworzyć i likwidować filie oddziału lub samodzielne stanowiska pracy, po uzyskaniu zgody Prezesa Agencji. 3. Dyrektor oddziału jest przełożonym pracowników zatrudnionych w oddziale. § 23. Działalność oddziału nadzoruje Prezes Agencji przy pomocy swoich zastępców oraz dyrektorów zespołów Biura w zakresie określonym przez Prezesa Agencji. Rozdział 6 Udzielanie pełnomocnictw § 24. Prezes Agencji może udzielać swoim zastępcom, głównemu księgowemu Agencji, dyrektorom zespołów, a także dyrektorom oddziałów, z zastrzeżeniem § 25, pełnomocnictw ogólnych i szczególnych do dokonywania czynności prawnych w imieniu Agencji. § 25. Szczególne pełnomocnictwo jest wymagane do dokonywania następujących czynności prawnych: 1) zagospodarowania uzbrojenia, materiałów wybuchowych i amunicji, 2) zbycia mienia oraz przekazania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o wartości stanowiącej równowartość 20 000 ECU lub więcej w złotych polskich, 3) dokonania czynności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, na okres dłuższy niż 3 lata, 4) wniesienia mienia do spółki, 5) nieodpłatnego przekazania mienia, 6) zaciągania kredytów. § 26. W sprawach nie uregulowanych w statucie do udzielenia pełnomocnictw stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Rozdział 7 System kontroli wewnętrznej § 27. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie wyników kontroli jest odpowiedzialny Prezes Agencji. 2. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy Prezesa, główny księgowy Agencji, dyrektorzy zespołów Biura oraz dyrektorzy oddziałów. 3. W Biurze tworzy się zespół kontroli wewnętrznej. 4. W zależności od potrzeb Prezes Agencji oraz dyrektorzy oddziałów mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników odpowiednio Biura lub oddziału. § 28. Kontroli wewnętrznej podlegają zespoły i inne komórki organizacyjne Agencji. § 29. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności; kontrola obejmuje również badanie rzeczywistego stanu rzeczowych i pieniężnych składników majątkowych oraz prawidłowości ich zabezpieczenia przed kradzieżą, zniszczeniem, uszkodzeniem i innymi szkodami, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 30. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych, o których mowa w § 27 ust. 4, przez pracowników Agencji jest imienne upoważnienie udzielone na piśmie odpowiednio przez Prezesa Agencji lub dyrektora oddziału. § 31. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków albo praw i obowiązków jego małżonka, krewnych i powinowatych bądź osób związanych z nimi z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, a także innych osób bliskich. 2. Czynności kontrolne nie mogą być podjęte przed rozstrzygnięciem przez Prezesa Agencji sprawy wyłączenia od udziału w kontroli osób, o których mowa w ust. 1. § 32. Pracownicy Agencji są obowiązani do udzielania kontrolującemu niezbędnych wyjaśnień i pomocy oraz udostępniania dokumentów dotyczących przedmiotu kontroli. § 33. Wyniki kontroli stanowią podstawę podjęcia przez Prezesa Agencji czynności w celu zapobieżenia powstawaniu nieprawidłowości oraz usunięcia uchybień stwierdzonych w toku kontroli. § 34. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego znamiona przestępstwa, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia o tym Prezesa Agencji lub dyrektora oddziału, jak również zabezpiecza dokumenty i przedmioty mogące stanowić dowód przestępstwa. § 35. Kontrola mienia, o którym mowa w § 3, znajdującego się w posiadaniu osób trzecich odbywa się zgodnie z odrębnymi przepisami oraz postanowieniami umów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania Prezesa Agencji Mienia Wojskowego i członków Rady Nadzorczej Agencji Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 91, poz. 563) Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość miesięcznego wynagrodzenia Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją" jest obliczana przy zastosowaniu mnożnika przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale poprzedniego roku kalendarzowego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 2. 1. Prezesowi Agencji ustala się miesięczne wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny przy zastosowaniu następujących mnożników przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w § 1: 1) wynagrodzenie zasadnicze - 7,0, 2) dodatek funkcyjny - 1,4. 2. Prezesowi Agencji przysługują: 1) dodatek za wysługę lat, 2) nagrody jubileuszowe, 3) jednorazowa odprawa pieniężna w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką - według zasad dotyczących pracowników Agencji. 3. Osobie, która zaprzestała wykonywania obowiązków Prezesa Agencji wskutek upływu kadencji, przysługuje trzymiesięczna odprawa pieniężna w wysokości obliczonej według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. § 3. 1. Miesięczne wynagrodzenie członków Rady Nadzorczej Agencji, z wyjątkiem wynagrodzenia Przewodniczącego tej Rady, jest równe przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu w sektorze przedsiębiorstw w ostatnim miesiącu minionego kwartału, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", pomnożonemu przez mnożnik 1,5. 2. Miesięczne wynagrodzenie Przewodniczącego Rady Nadzorczej Agencji jest równe przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu, o którym mowa w ust. 1, pomnożonemu przez mnożnik 2,0. 3. Członkom Rady Nadzorczej Agencji przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, bez względu na częstotliwość zwoływanych posiedzeń, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Wynagrodzenie nie przysługuje za miesiąc, w którym nie zwołano posiedzenia Rady Nadzorczej Agencji lub w którym członek Rady Nadzorczej Agencji nie uczestniczył bez usprawiedliwienia w żadnym ze zwołanych posiedzeń. 5. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wypłacane z dołu, nie później niż do 10 dnia następnego miesiąca. § 4. Osobom, o których mowa w § 1 i 3, powołanym - odpowiednio - na stanowisko Prezesa Agencji lub w skład Rady Nadzorczej Agencji przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przysługuje wynagrodzenie na zasadach określonych w rozporządzeniu, od dnia ich powołania. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu nadawania stopni strażakom w służbie kandydackiej. (Dz. U. Nr 91, poz. 564) Na podstawie art. 112 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady i tryb nadawania stopni strażakom Państwowej Straży Pożarnej pełniącym służbę kandydacką w szkołach Państwowej Straży Pożarnej. § 2. Osobom podejmującym naukę w szkołach Państwowej Straży Pożarnej stopień strażaka nadaje komendant szkoły. § 3. 1. Komendant szkoły może nadać strażakowi w służbie kandydackiej, na wniosek jego bezpośredniego przełożonego, kolejny wyższy stopień. 2. Warunkiem nadania kolejnego stopnia jest osiąganie pozytywnych wyników w nauce i służbie, potwierdzonych w opinii służbowej strażaka, sporządzonej na zasadach i w trybie określonych odrębnymi przepisami. § 4. 1. Strażak w służbie kandydackiej może być awansowany: 1) w szkole aspirantów Państwowej Straży Pożarnej: a) do stopnia sekcyjnego - na pierwszym roku, b) do stopnia starszego sekcyjnego - nie wcześniej niż na drugim roku, 2) w Szkole Głównej Służby Pożarniczej: a) do stopnia starszego strażaka - na pierwszym roku studiów, b) do stopnia starszego sekcyjnego - nie wcześniej niż na drugim roku studiów, c) do stopnia ogniomistrza - nie wcześniej niż na trzecim roku studiów, d) do stopnia starszego ogniomistrza - nie wcześniej niż na czwartym roku studiów. 2. Komendant szkoły Państwowej Straży Pożarnej może w drodze wyróżnienia przedterminowo nadać kolejny wyższy stopień strażakowi w służbie kandydackiej, jeżeli osiąga on bardzo dobre wyniki w nauce lub służbie, z tym że w szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej komendant szkoły może nadać stopień do ogniomistrza. § 5. Traci moc zarządzenie nr 33 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 19 marca 1992 r. w sprawie określenia zasad i trybu nadawania stopni strażakom w służbie kandydackiej (Dz. Urz. MSW Nr 1, poz. 28). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz. (Dz. U. Nr 91, poz. 565) Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518) oraz w związku z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz (Dz. U. Nr 43, poz. 225) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Fundusz tworzy się na zasadach określonych w art. 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518)."; 2) w § 4 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w jednostkach budżetowych - w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja tego roku przekazuje się kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości kwoty przeznaczonej na Fundusz,"; 3) użyte w tytule oraz w § 1 i § 2 ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 25 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. (Dz. U. Nr 91, poz. 566) Na podstawie art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) w związku z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) oraz w związku z art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy rozporządzenia regulują szczegółowe zasady gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego pod nazwą Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym, utworzonego na podstawie art. 41 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349), zwanej dalej "ustawą". 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) Fundusz - Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym, 2) fundusz centralny - centralny fundusz gospodarki zasobem geodezyjnym i kartograficznym, 3) fundusze wojewódzkie - wojewódzkie fundusze gospodarki zasobem geodezyjnym i kartograficznym. § 2. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy, opracowany w trybie przewidzianym dla ustawy budżetowej. § 3. 1. Przychodami Funduszu są wpływy określone w art. 41 ust. 2 i 3 ustawy. 2. Rozchodami Funduszu są wydatki związane z aktualizacją i utrzymywaniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stanowiące uzupełnienie środków budżetowych na ten cel, w tym związane z: 1) usługami w zakresie prowadzenia, utrzymania, uzupełniania i udostępniania państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, świadczonymi przez ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, 2) wyposażeniem ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, 3) utrzymywaniem w należytym stanie technicznym, modernizacją i adaptacją obiektów przeznaczonych do przechowywania państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, 4) informatyzacją prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, 5) wydawaniem i aktualizacją map topograficznych i tematycznych, 6) wykonywaniem ekspertyz i opracowań dotyczących oceny stanu państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz jego potrzeb rozwojowych, 7) przeprowadzaniem specjalistycznych szkoleń pracowników ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. 3. Ze środków Funduszu pokrywane są koszty zakupu urządzeń i oprzyrządowania, niezbędnych do prowadzenia zasobu. § 4. Wpłaty z funduszy wojewódzkich na fundusz centralny, o którym mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, za dany rok są dokonywane w terminie do dnia 31 marca roku następnego. § 5. 1. Rachunkowość Funduszu prowadzona jest na podstawie przepisów o rachunkowości. 2. Zasady sporządzania sprawozdań finansowych Funduszu regulują przepisy w sprawie zasad i terminów sporządzania sprawozdawczości budżetowej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencji gruntów. (Dz. U. Nr 91, poz. 567) Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 maja 1990 r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencji gruntów (Dz. U. Nr 33, poz. 196 i z 1992 r. Nr 94, poz. 468) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. 1. W razie zagrożenia klęską żywiołową kopie zdjęć lotniczych i satelitarnych zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym są udostępniane nieodpłatnie wojewodom po zgłoszeniu zapotrzebowania do Głównego Geodety Kraju. 2. Niezależnie od sytuacji, o której mowa w ust. 1, w szczególnie uzasadnionych wypadkach Główny Geodeta Kraju może udostępnić nieodpłatnie kopie zdjęć lotniczych i satelitarnych oraz inne materiały zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 568) Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji dla rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania. § 2. Dotacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są wypłacane na zadania i w ramach środków budżetowych określonych w art. 21 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510). Rozdział 2 Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji roślinnej oraz zasady i tryb ich udzielania § 3. 1. Podmiotowi, który realizuje zadania w zakresie: 1) hodowli roślin rolniczych i ogrodniczych, 2) prowadzenia sadów zraźnikowych i nasiennych oraz sadów i plantacji elitarnych, 3) zakupu z importu materiału siewnego do dalszej reprodukcji - przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań. 2. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1: 1) w hodowli roślin rolniczych dla poszczególnych gatunków wynosi: a) 50% kwoty określonej przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku, określonych w ust. 1-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, oraz b) sumę kwot określonych przez iloczyn stawki dotacji w wysokości 37 305 zł i końcowej wartości odmiany, 2) w hodowli roślin ogrodniczych jest określona przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli określonych w ust. 1-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 3. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, objęte Programem Hodowli Roślin do 2000 r., zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, wynosi: 1) 100% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i podmiotów wymienionych w ust. 5 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 2) 80% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i podmiotów wymienionych w ust. 5 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 3) 60% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin nie wymienionych w ust. 5 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 4) 60% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla podmiotów nie wymienionych w ust. 5 pkt 1 i 2 załącznika nr 1, realizujących programy dla gatunków roślin, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 4. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się jako iloczyn liczby hektarów sadu lub plantacji elitarnych i stawki dotacji na 1 hektar, określonej w ust. 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 5. Dotacja na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przysługuje na zaakceptowany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zakup z importu materiału siewnego składników mieszańców, którego odpowiedniki nie są produkowane w kraju w ilościach przeznaczonych do dalszej reprodukcji w kraju; wysokość dotacji nie może przekroczyć różnicy między jego ceną importu ustaloną w złotówkach z dnia zakupu a ceną sprzedaży do produkcji rolniczej. § 4. 1. Podmiotom uprawnionym do prowadzenia obrotu materiałem siewnym, o których mowa w art. 63 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724), zwanej dalej "ustawą o nasiennictwie", przysługuje dotacja na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu lub sadzenia w posiadanym gospodarstwie nabywcy, w wysokości bonifikaty, nie wyższa niż: 1) 18 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin, nasion zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1997 r. i zbóż ozimych nabytych od dnia 15 sierpnia 1997 r. do dnia 31 października 1997 r., 2) 8 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1997 r. do dnia 31 maja 1997 r. 2. Dotację, o której mowa w ust. 1, na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego, zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1997 r. oraz sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 15 lutego 1997 r. do dnia 31 maja 1997 r., wykorzystywanego do siewu lub sadzenia w posiadanym gospodarstwie nabywcy na gruntach ornych położonych w województwach jeleniogórskim i wałbrzyskim, stosuje się ze współczynnikiem 2. Dotacja przysługuje, gdy sprzedaż została udokumentowana: 1) zaświadczeniem wydanym przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zawierającym informację - z ewidencji gruntów dla celów podatku rolnego - o powierzchni gruntów ornych posiadanych przez nabywcę materiału siewnego w województwach: jeleniogórskim i wałbrzyskim. Zaświadczenie o posiadanej powierzchni gruntów ornych jest podstawą dla nabywcy do jednorazowego zakupu kwalifikowanego materiału siewnego, 2) oświadczeniem nabywcy o wielkości zakupionego po 1 stycznia 1997 r. materiału do siewu lub sadzenia, z dotacją o współczynniku 2 na gruntach wykazanych w zaświadczeniu, o którym mowa w pkt 1. 3. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny: 1) sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego do dalszego rozmnażania, 2) kwalifikowanego materiału siewnego przeznaczonego do dalszego rozmnażania w posiadanym gospodarstwie, jeżeli cena zakupu nie została pomniejszona o dotację, o której mowa w ust. 1. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 3, przysługuje w wysokości faktycznie udzielonej bonifikaty, potwierdzonej na fakturze lub na rachunku uproszczonym, nie wyższa niż: 1) 20 zł - za 100 kg zaprawionych, odpowiednimi środkami ochrony roślin, nasion zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1997 r. i zbóż ozimych nabytych od dnia 15 sierpnia 1997 r. do dnia 31 października 1997 r., 2) 13 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1997 r. do dnia 31 maja 1997 r. oraz nabytych od dnia 1 września 1997 r. do dnia 20 listopada 1997 r., 3) za 100 kg nasion traw: a) 70 zł - rajgrasu, b) 90 zł - kostrzewy i kupkówki, c) 110 zł - pozostałych gatunków - nabytych do dnia 30 września 1997 r., 4) 200 zł - za 100 kg nasion koniczyny białej nabytych do dnia 30 czerwca 1997 r., 5) 40 zł - za 100 kg nasion łubinu nabytych do dnia 31 maja 1997 r. 5. Dotacje do materiału siewnego, o których mowa w ust. 4, przysługują do odmian krajowych i zagranicznych wpisanych do rejestru odmian roślin uprawnych, z wyłączeniem odmian krajowych przeznaczonych do uprawy wyłącznie za granicą. 6. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, do zakupionego bez dotacji i nie zaprawionego materiału siewnego przeznaczonego do dalszego rozmnażania w posiadanym gospodarstwie przysługuje dotacja w wysokości określonej w ust. 4 pkt 1, jeżeli ten materiał został zaprawiony przez te podmioty i zużyty do dalszego rozmnażania. 7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego, dokonywanej pomiędzy podmiotami należącymi do tych samych osób fizycznych lub w których te same osoby fizyczne posiadają swoje udziały. § 5. Dotacje na badania związane z kosztami wynikającymi z: 1) rejestracji odmian roślin uprawnych i grzybów jadalnych, 2) wpisania odmian do księgi ochrony wyłącznego prawa - ustala się jako iloczyn punktów wynikających z pracochłonności i materiałochłonności prowadzonych prac badawczo-doświadczalnych i stawki dotacji za 1 punkt w wysokości 90 zł. § 6. Dotacje, o których mowa w § 5, przysługują podmiotom prowadzącym badania z upoważnienia Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych, wydanego na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy o nasiennictwie. § 7. Dotacja przysługuje na wypłatę premii autorskich i pomocniczych premii autorskich, o których mowa w art. 76 ust. 1 i art. 80 ustawy o nasiennictwie. § 8. Podmiotom realizującym zadania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, może być przyznana dotacja w wysokości do 70% ceny zakupu specjalistycznego sprzętu do realizacji tych zadań. § 9. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w ramach posiadanych środków, może zlecić wykonanie zadań z zakresu postępu biologicznego w produkcji roślinnej; środki na ich realizację nie mogą przekroczyć 5% kwoty przeznaczonej na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji roślinnej. § 10. 1. Dotacje są wypłacane przez: 1) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w odniesieniu do dotacji, o których mowa: a) w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 - w okresach kwartalnych, b) w § 3 ust. 1 pkt 3 i w § 8 i 9 - na pisemny wniosek podmiotu, 2) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej za pośrednictwem okręgowych inspektoratów Inspekcji Nasiennej w odniesieniu do dotacji, o których mowa w § 4 - w okresach miesięcznych, 3) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w odniesieniu do dotacji, o których mowa w § 5 i 7 - w okresach miesięcznych. 2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, w okresach miesięcznych w wysokości 1/12 kwoty dotacji. 3. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w ust. 2, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1998 r. 4. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez: 1) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej, 2) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, 3) podmioty prowadzące hodowlę roślin - w okresach półrocznych. Rozdział 3 Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej oraz zasady i tryb ich udzielania § 11. 1. Dotacje ustalone według stawek określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia przysługują: 1) właścicielowi - za rozpłodnika zalicencjonowanego lub zakwalifikowanego i sprzedanego do rozrodu, 2) podmiotowi, który jest hodowcą: a) buhajka zakwalifikowanego do hodowli, b) buhajka w wieku 5-8 miesięcy, sprzedanego do stacji hodowli i unasienniania zwierząt, c) buhajka pochodzącego po krowie matce buhajów z kojarzenia zakontraktowanego przez stację hodowli i unasienniania zwierząt w ramach programu hodowlanego, sprzedanego do stacji hodowli i unasienniania zwierząt w wieku 5-8 miesięcy. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3, wówczas, gdy sprzedaż została udokumentowana zaświadczeniem o celowości zakupu rozpłodnika, wydanym w odniesieniu do: 1) buhaja, knura i kozła - przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), 2) buhaja i knura do krycia naturalnego w stadach hodowlanych - przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, 3) kozła do krycia naturalnego w stadach hodowlanych - przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz, 4) ogiera do krycia w hodowli terenowej - przez właściwy związek hodowców koni. 3. Wymóg uzyskania zaświadczenia nie dotyczy sprzedaży rozpłodników na potrzeby inseminacji podmiotom, o których mowa w § 22 ust. 1 i 2; zakup rozpłodnika potwierdzany jest kopią dokumentu zakupu. 4. Dotacja do knura urodzonego po dniu 30 czerwca 1996 r. przysługuje, jeżeli knur pochodzi od lochy pierwiastki posiadającej indeks oceny przyżyciowej na poziomie I klasy. § 12. 1. Dla hodowcy bydła, świń, koni i kóz ustala się stawkę dotacji w wysokości: 1) 480 zł - za krowę pierwiastkę, pochodzącą po buhaju testowanym ras mlecznych: czarno-białej, czerwono-białej, polskiej czerwonej i simentalskiej, wykorzystywaną do oceny tego buhaja metodą Best Linear Unbiased Prediction (BLUP) - Model Zwierzęcia; dotacja przysługuje po ukończeniu przez krowę pierwszej laktacji oraz pod warunkiem zainseminowania jej po raz pierwszy, po pierwszym ocieleniu, nasieniem buhaja testowanego, 2) 150 zł - za buhajka rzeźnego, pochodzącego po buhaju testowanym rasy mięsnej i simentalskiej, wykorzystywanego do oceny wartości hodowlanej w zakresie cech mięsnych buhaja stacjonującego w stacji hodowli i unasienniania zwierząt, 3) 185 zł - za krowę pierwiastkę ras mlecznych: czarno-białej, czerwono-białej, simentalskiej, polskiej czerwonej i jersey, o udokumentowanym pochodzeniu, w stadach objętych oceną użytkowości, która ocieliła się w wieku 660-960 dni w odniesieniu do krów wycielonych w 1997 r. lub w wieku 660-1020 dni w odniesieniu do krów wycielonych w 1996 r. w gospodarstwie hodowcy, lub została zakupiona z innego stada ocenianego w kraju i uzyskała wydajność za 200 dni laktacji, oraz na którą nie była wypłacona dotacja z innego tytułu; w odniesieniu do krów pierwiastek ras: czarno-białej i czerwono-białej dotacja przysługuje pod warunkiem zainseminowania po raz pierwszy, po pierwszym ocieleniu, nasieniem buhaja testowanego, 4) 330 zł - za krowę pierwiastkę rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości lub 160 zł - za krowę pierwiastkę posiadającą co najmniej 50% udziału krwi bydła ras mięsnych, która: a) ocieliła się w 1997 r. w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada ocenianego i urodziła żywe cielę pochodzące po buhaju rasy mięsnej, b) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną użytkowości, 5) 700 zł - za krowę rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości lub 360 zł - za krowę posiadającą co najmniej 50% udziału krwi bydła ras mięsnych: a) wpisaną do ksiąg hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras mięsnych, b) utrzymywaną w stadzie objętym oceną użytkowości, c) na którą nie była wypłacona w danym roku dotacja, o której mowa w pkt 4, 6) 1 500 zł - za buhaja stacjonującego w stacji hodowli i unasienniania zwierząt, który, po uzyskaniu w 1997 r. po raz pierwszy pozytywnej oceny na potomstwie metodą Best Linear Unbiased Prediction (BLUP) - Model Zwierzęcia lub stacjonarną, został dopuszczony do rozrodu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt, 7) 2 000 zł - za buhaja wybranego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt w 1997 r. na ojca buhajów; dotacja nie przysługuje za buhaja pochodzącego z importu lub importowanego w łonie matki, 8) 400 zł - za jałówkę rasy polskiej czerwonej w wieku 6 do 18 miesięcy pochodzącą po buhaju testowanym, urodzoną i odchowaną w stadzie objętym oceną użytkowości lub sprzedaną do innego stada objętego oceną użytkowości, 9) 170 zł - za lochę rasy puławskiej, objętą oceną użytkowości rozpłodowej; przy naliczaniu dotacji przyjmuje się średni stan loch obliczony na podstawie liczby loch w stadzie w dniach 1 stycznia, 30 czerwca i 31 grudnia 1997 r., 10) 80 gr - za 1 punkt wartości hodowlanej loszki krzyżówkowej sprzedanej ze stada będącego pod oceną, posiadającego numer ewidencyjny nadany przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, produkującego wyłącznie loszki; minimalna liczba punktów wynosi 29, a maksymalna 63, 11) 420 zł - za lochę rasy złotnickiej pstrej, złotnickiej białej lub puławskiej, utrzymywaną w stadzie zachowawczym; przy naliczaniu dotacji przyjmuje się sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy, podzieloną przez 13, 12) 60 zł - za źrebię spełniające warunki do wpisu do ksiąg głównych koni zarodowych, z wyjątkiem źrebiąt pochodzących od klaczy wpisanych do rejestru klaczy elitarnych, 13) 90 zł - za kozę pierwiastkę rasy białej uszlachetnionej, barwnej uszlachetnionej oraz ras importowanych, dla których prowadzone są w kraju księgi zwierząt zarodowych, która: a) pochodzi po matce i ojcu tej samej rasy lub odmiany, wpisanych do ksiąg zwierząt zarodowych, b) wykociła się w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada ocenianego i uzyskała wydajność za 150 dni laktacji, c) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną wartości użytkowej. 2. Hodowcy (posiadaczowi) biorczyni zarodków bydlęcych przysługuje dotacja w wysokości 500 zł za każdy zarodek pozyskany w kraju, a w odniesieniu do bydła ras mlecznych również pochodzący z importu i odpowiadający wymaganiom hodowlanym określonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt oraz skutecznie przeniesiony do dróg rodnych biorczyni. 3. Dotacja przysługuje za wykonanie oznaczenia: 1) na nosicielstwo genu BLAD (BOVINE LEUKOCYTE ADHESION DEFICENCY) przez buhaja rasy czarno-białej i czerwono-białej odchowywanego z przeznaczeniem do rozrodu lub wykorzystywanego w unasiennianiu oraz przez krowę kandydatkę na matkę buhajów rasy czarno-białej i czerwono-białej wytypowaną przez okręgową stację hodowli zwierząt - w wysokości 40 zł, 2) grupy krwi i polimorfizmu białek u konia pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, wpisanego do Polskiej Księgi Stadnej koni pełnej krwi angielskiej i Polskiej Księgi Stadnej koni arabskich czystej krwi w wysokości 60 zł, 3) liczby komórek somatycznych w mleku, przez laboratorium oceny mleka nadzorowane przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt w wysokości 1 zł. 4. Dotacja w wysokości 46 zł przysługuje za pobranie krwi i wykonanie testu celem sprawdzenia pochodzenia: 1) buhajka kwalifikowanego do hodowli, 2) krowy matki buhajów i jałowicy typowanej na dawczynię zarodków, 3) krowy pierwiastki, cieliczki i buhajka, wykorzystywanych do oceny buhajów na podstawie ich potomstwa. 5. Hodowcy przysługuje dotacja za loszkę remontową w stadzie objętym oceną użytkowości, pochodzącą z zakupu lub odchowu własnego, w wysokości: 1) 190 zł - w stadach produkujących knury i loszki, 2) 130 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki. 6. Dotacja, o której mowa w ust. 5, przysługuje za lochy pierwiastki: 1) których pierwsze mioty zostały ocenione w danym roku na liczbę całkowitą nie większą niż 40% stanu loch w stadzie na dzień 1 stycznia, 2) które uzyskały indeks oceny przyżyciowej na poziomie 1 klasy w stadach produkujących knury i loszki lub co najmniej 2 klasy w stadach produkujących wyłącznie loszki, 3) po odchowaniu do 21 dnia życia co najmniej: a) 7 prosiąt przez lochę wielkiej rasy polskiej, polskiej białej zwisłouchej, złotnickiej pstrej, złotnickiej białej, puławskiej, b) 5 prosiąt przez lochę rasy duroc, hampshire, pietrain, belgijskiej zwisłouchej, linii syntetycznej 990. 7. Hodowcy trzody chlewnej za uzyskane wyniki hodowlane przysługuje dotacja do lochy stada podstawowego - w wysokości: 1) 370 zł - w stadach produkujących knury i loszki, 2) 250 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki. 8. Dotacja, o której mowa w ust. 7, przysługuje za lochę utrzymywaną w stadzie: 1) produkującym knury i loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny rozpłodowej loch i oceny przyżyciowej knurków i loszek, o średnim stanie co najmniej 10 ocenianych loch, wyrażonym liczbą całkowitą, z uwzględnieniem liczby ocenianych zwierząt, 2) produkującym wyłącznie loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny rozpłodowej, o średnim stanie co najmniej 15 ocenianych loch, wyrażonym liczbą całkowitą, z uwzględnieniem liczby zakwalifikowanych loszek. Dotacja może być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 50% stawki rocznej, jeżeli stado było objęte oceną w dniu 31 marca i 30 września 1997 r. 9. Dotacja na częściowe pokrycie kosztów zakupu czystorasowego materiału hodowlanego na utworzenie stada zachowawczego świń rasy złotnickiej pstrej, złotnickiej białej lub puławskiej przysługuje podmiotowi w wysokości: 1) 700 zł - za knura stadnego, 2) 700 zł - za lochę objętą oceną użytkowości, 3) 500 zł - za loszkę zakwalifikowaną do dalszej hodowli. 10. Hodowcy owcy matki przysługuje dotacja, na wniosek potwierdzony przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz, prowadzący prace hodowlane w stadzie, w wysokości: 1) 165 zł - za owcę matkę ras mięsnych i plennych lub mięsnych i plennych linii syntetycznych, utrzymywaną w stadzie zarodowym, oraz za owcę matkę utrzymywaną w stadzie uczestniczącym w I poziomie programu doskonalenia plenności, 2) 120 zł - za owcę matkę ras i typów: merynos, owca nizinna, owca długowełnista i polska owca górska, utrzymywaną w stadzie: a) zarodowym, b) uczestniczącym w II poziomie programu doskonalenia plenności, produkującym tryki, c) uczestniczącym w II poziomie programu doskonalenia plenności, nie produkującym tryków, przeznaczaną do krycia trykiem o udziale 50% krwi rasy plennej, 3) 75 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie reprodukcyjnym lub w stadzie uczestniczącym w III poziomie programu doskonalenia plenności, przeznaczoną do krycia trykiem o udziale co najmniej 37,5% krwi rasy plennej, 4) 50 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie towarowym o liczebności minimum 10 owiec matek, nie uczestniczącym w programie doskonalenia plenności; warunkiem udzielenia dotacji jest: a) zarejestrowanie stada we właściwym regionalnym związku hodowców owiec i kóz, b) poddanie utrzymywanych owiec matek trwałemu oznakowaniu niepowtarzalnymi w kraju numerami, c) krycie owiec maciorek trykiem hodowlanym utrzymywanym w stadzie, d) pozostawienie na remont stada z odchowu własnego lub zakupu ze stad hodowlanych owiec maciorek w liczbie co najmniej 15% stanu owiec matek na dzień 1 stycznia 1997 r.; wymóg ten nie dotyczy stad, które, zgodnie z przyjętymi zasadami w 1996 r., zakończyły udział w III poziomie programu doskonalenia plenności, 5) 75 zł - za owcę matkę, na którą nie wypłacono dotacji, o których mowa w pkt 1 i 2. 11. Dotacje, o których mowa w ust. 10 pkt 1 i 2, naliczane są według zasad: 1) w stadzie owiec ras plennych, plennych linii syntetycznych i stadzie uczestniczącym w I poziomie programu doskonalenia plenności dotacja przysługuje na cztery owce matki za jednego tryka zalicencjonowanego w 1997 r., 2) w stadzie owiec ras mięsnych i mięsnych linii syntetycznych dotacja przysługuje na siedem owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego w 1997 r., 3) w stadzie owiec ras i typów: merynos, owiec nizinnych, owiec długowełnistych i polskiej owcy górskiej oraz uczestniczącym w II poziomie programu doskonalenia plenności produkującym tryki dotacja przysługuje na dziesięć owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego w 1997 r. Do naliczenia dotacji przyjmuje się stan owiec matek w dniu licencjonowania tryka. 12. Dotacje, o których mowa w ust. 10, mogą być wypłacane dwukrotnie w ciągu roku: 1) pkt 1 i 2 lit. a) i b) w wysokości 37 zł według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia 1997 r. - wyrównanie do stawki rocznej następuje za zalicencjonowaniu tryka, 2) pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 i 4 - w wysokości 50% stawki rocznej, według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1997 r., a w odniesieniu do owiec matek rasy polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia 1997 r. i na dzień jesiennego przeglądu stada, 3) pkt 5 - w wysokości 50% stawki rocznej według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia 1997 r.; wyrównanie do stawki rocznej następuje po zakończeniu licencji tryków w stadzie. 13. Regionalnym związkom hodowców owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości 3 zł - za oznakowanie i zewidencjonowanie jednej owcy matki w stadzie towarowym oraz za nadzór zootechniczny nad prawidłowym prowadzeniem stada. Dotacja może być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 1,50 zł według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1997 r. 14. Dotacja przysługuje w wysokości nie wyższej niż: 1) 5 000 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur nieśnych, 2) 9 250 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur mięsnych, łącznie z trzykrotnym przeprowadzeniem testu brojlerów, 3) 1 750 zł - za przeprowadzenie testu towarowego kur brojlerów. 15. Hodowcy utrzymującemu zwierzęta futerkowe w fermie zarodowej lub reprodukcyjnej przysługuje dotacja, według stanu zwierząt na dzień 31 marca 1997 r., w wysokości: 1) 20 zł - za samicę stada podstawowego nutrii, takich odmian jak standardowa, stalowosrebrzysta, grenlandzka, biała niealbinotyczna, szafirowa, bursztynowozłocista, pastelowa, czarna dominująca, sobolowa i perłowa, która uzyskała nie mniej niż 27 punktów, 2) 14 zł - za samicę stada podstawowego królików ras: belgijski olbrzym biały i szary, olbrzym srokacz, angora biała, termondzki biały, nowozelandzki biały i czerwony, duński biały, kalifornijski, francuski srebrzysty, wiedeński niebieski i biały, szynszyl wielki, francuski baran biały i szary, popielniański, która uzyskała nie mniej niż 93 punkty, 3) 40 zł - za samca norek, takich odmian jak standard, pastel, platyn, biała Hedlunda, który uzyskał nie mniej niż 20 punktów; dotacja przysługuje w proporcji jeden samiec na cztery samice. 16. Podmiotom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zleci prowadzenie opieki zootechnicznej nad punktami kopulacyjnymi buhajów, knurów, tryków i ogierów, przysługuje dotacja za opiekę nad jednym punktem kopulacyjnym w wysokości 46 zł. § 13. 1. Posiadaczowi pasieki zarodowej lub reprodukcyjnej, nadzorowanej przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt, przysługuje dotacja: 1) za matkę pszczelą użytkową odmiany kampinoskiej lub augustowskiej, sprzedaną nabywcy z rejonu zachowawczego pszczół miejscowych, w wysokości: a) 9 zł - unasiennioną sztucznie lub naturalnie w centrum rejonu, b) 6 zł - nie unasiennioną, 2) za matkę pszczelą unasiennioną, o znanym pochodzeniu co najmniej po matce, w wysokości: a) 6 zł - sprzedaną w grupie liczącej 8 do 12 sztuk, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej, b) 7 zł - sprzedaną nabywcy z terenu pasa izolacyjnego trutowiska, 3) 11,50 zł - za wykorzystanie rodziny pszczelej ojcowskiej do sztucznego unasienniania matek pszczelich, przyjmując jedną rodzinę ojcowską na każde 50 matek oraz na rozpoczęte 50 matek pszczelich unasiennianych jedną linią trutni lub za wykorzystanie rodziny pszczelej ojcowskiej na trutowisku, 4) za utrzymywanie każdej matki w rodzinie pszczelej na realizację programu hodowlanego zatwierdzonego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt w pasiekach zarodowych i reprodukcyjnych kandydujących na zarodowe w wysokości: a) 57,50 zł - zakwalifikowanej do rezerwy genetycznej, b) 149,50 zł - zakwalifikowanej do stada zachowawczego, c) 149,50 - zakwalifikowanej jako zarodowa. 2. Podmiotowi realizującemu programy organizacyjno-hodowlane zatwierdzone przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt, w zamkniętych rejonach hodowli zachowawczej pszczół miejscowych kampinoskich lub augustowskich, przysługuje dotacja w wysokości 28,50 zł - za każdą rodzinę pszczelą utrzymywaną w rejonie zachowawczym hodowli pszczół kampinoskich lub augustowskich i nie należącą do własnej pasieki. 3. Posiadaczowi pasieki przysługuje dotacja za: 1) utrzymywanie każdej rodziny pszczelej spełniającej warunki określone w programie hodowlano-organizacyjnym, zatwierdzonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt; dotacja przyznawana jest na podstawie oświadczenia pszczelarza o stanie zazimowania pasieki na dzień 1 września 1997 r., potwierdzonego przez Zespół Laboratoriów Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt z siedzibą w Parzniewie lub Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Olecku, w wysokości: a) 23 zł - na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół odmiany kampinoskiej oraz w strefie centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół odmiany augustowskiej, b) 11,50 zł - na terenie stref ochronnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół odmiany augustowskiej, 2) terenową ocenę wartości użytkowej każdej matki pszczelej z grupy testowej, a także matki pszczelej z identycznie ocenionej grupy kontrolnej, liczącej nie więcej niż 12 sztuk, prowadzoną pod nadzorem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub właściwej okręgowej stacji hodowli zwierząt - w wysokości 8 zł. § 14. 1. Nabywcy uprawnionemu do rybactwa przysługuje dotacja w wysokości: 1) 5 zł - za 100 sztuk narybku lina, szczupaka, suma, siei, sandacza, jazia, bolenia, brzany i klenia, którymi dokonano zarybienia rzek, jezior lub zbiorników zaporowych, 2) 1 zł - za 1000 sztuk wylęgu siei i sielawy, którym dokonano zarybienia jezior lub zbiorników zaporowych, 3) 5 zł - za 1000 sztuk wylęgu ryb roślinożernych, 4) 80 zł - za zarybienie jeziora lub zbiornika zaporowego 1 kg zakupionego z importu materiału zarybieniowego węgorza, 5) 15 zł - za 1 sztukę tarlaka karpia nowej linii lub rasy, zakupionego w Zakładzie Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w Gołyszu lub Rybackim Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 6) 3 zł - za 1 sztukę wyselekcjonowanego rodzajowo tarlaka pstrąga, zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 7) 8 zł - za 10 sztuk selekta pstrąga zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego. 2. Podmiotowi prowadzącemu zarybianie jezior i zbiorników zaporowych przysługuje dotacja w wysokości 8 zł za każde 10 sztuk narybku troci jeziorowej; dotacja nie dotyczy narybku troci o średniej długości całkowitej mniejszej niż 15 cm. 3. Podmiotowi utrzymującemu tarlaki i selekty karpia czystych linii: zatorskiej, węgierskiej, jugosłowiańskiej, starzawskiej, gołyskiej i izraelskiej DOR-70, stanowiących rezerwę genetyczną, przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów ich utrzymania w wysokości 20 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta, w liczbie nie przekraczającej 600 sztuk rocznie dla każdej linii. 4. Podmiotowi utrzymującemu poznakowane tarlaki i selekty pstrąga tęczowego szczepu wiosennego i jesiennego tarła, prowadzącemu selekcję rodzinową w celu poprawy wartości użytkowej, przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów utrzymania, w wysokości 5 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta, w liczbie nie przekraczającej 4 000 sztuk rocznie. § 15. 1. Podmiotowi utrzymującemu stado ogierów lub prowadzącemu zakład treningowy przysługuje dotacja w wysokości: 1) 3 360 zł - za ogiera używanego do rozrodu, 2) 60 zł - za pokrycie, udokumentowane świadectwem pokrycia, klaczy ogierem ras: pełna krew angielska, czysta krew arabska, małopolska, wielkopolska, szlachetna półkrew i śląska, 3) 30 zł za pokrycie, udokumentowane świadectwem pokrycia, klaczy ogierem ras: zimnokrwista, huculska i konik polski, 4) 6 000 zł - za ogiera przygotowywanego do próby dzielności, w cyklu 8 miesięcznym, w zakładzie treningowym. 2. Do naliczenia dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średni stan ogierów, ustalony w wyniku podzielenia sumy stanów ogierów na pierwszy dzień każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy przez 13 w odniesieniu do pkt 1 i przez 9 w odniesieniu do pkt 4. 3. Maksymalna liczba ogierów, na których utrzymanie przysługuje dotacja, wynosi 1 515 sztuk; wykaz podmiotów, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 16. 1. Podmiotowi prowadzącemu hodowlę koni zarodowych przysługuje dotacja w wysokości: 1) za ogiera sprzedanego do stada ogierów lub zakładu treningowego: a) pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, przeznaczonego do rozrodu w hodowli: - koni pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej - 18 000 zł, - koni półkrwi - 12 000 zł, b) zimnokrwistego, hucuła i konika polskiego, który otrzymał za ocenę pokroju, według skali 100-punktowej: - 80 punktów i więcej - 5 300 zł, - do 79 punktów - 4 600 zł, c) rasy śląskiej, który otrzymał za ocenę pokroju, według skali 100-punktowej: - 80 punktów i więcej - 6 200 zł, - do 79 punktów - 5 500 zł, 2) za klacz stadną wyźrebioną: a) rasy wielkopolskiej, małopolskiej, szlachetnej półkrwi i śląskiej - 600 zł, b) rasy zimnokrwistej - 360 zł, 3) za trzylatka czystej krwi arabskiej, który ukończył próbę dzielności w czterech gonitwach na krajowym torze wyścigowym - 1 000 zł; dotacja przysługuje podmiotowi będącemu właścicielem konia, 4) za ogiera przygotowywanego do próby dzielności, w cyklu 100-dniowym, w zakładzie treningowym lub w stadzie ogierów - 800 zł; dotacja wypłacana jest po ukończeniu próby dzielności, 5) za ogiera, który po ukończeniu próby dzielności w cyklu 100-dniowym, został zakwalifikowany do dalszego treningu w cyklu 8-miesięcznym - 12 000 zł. 2. Warunkiem udzielenia dotacji, o których mowa w ust. 1, jest: 1) dokument sprzedaży ogiera do zakładu treningowego lub stada ogierów (pkt 1), 2) wpis do rejestru klaczy elitarnych koni półkrwi i zimnokrwistych, sporządzony przez prowadzącego Księgi Stadne właściwe dla danych ras. Wnioski o wypłatę dotacji powinny zawierać potwierdzenie zgodności z wpisem w Księdze Stadnej; dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego kwartału (pkt 2), 3) potwierdzenie wniosku o dotacje przez Służewiec-Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółka z o.o. o ukończeniu przez konia próby dzielności (pkt 3), 4) protokół kwalifikacji ogiera do treningu w cyklu 100-dniowym (pkt 4), 5) protokół kwalifikacji ogiera do treningu w cyklu 8-miesięcznym (pkt 5). § 17. 1. Hodowcy będącemu właścicielem matki w chwili urodzenia konia pełnej krwi angielskiej hodowli krajowej, który zajął premiowane miejsce w próbach dzielności na krajowych torach wyścigowych w 1997 r., przysługuje dotacja w wysokości 15% nagrody pieniężnej przysługującej właścicielowi konia w wyniku wygranej na torze wyścigowym i otrzymanej przez właściciela konia. 2. Za konia hodowli krajowej, który w 1997 r. uzyskał wyniki w: 1) próbach dzielności koni ras: pełnej krwi angielskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, szlachetnej półkrwi i śląskiej: a) za konia 4-6 letniego, b) za ogiera 7-letniego i starszego, uznanego do rozrodu, określone w dziale I załącznika nr 7 do rozporządzenia, 2) krajowym pokazie hodowlanym - Champion Polski, afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego (ECAHO) - za ogiera lub klacz czystej krwi arabskiej, określone w dziale II załącznika nr 7 do rozporządzenia - przysługuje dotacja podmiotowi będącemu hodowcą lub właścicielem konia w wysokości po 50% stawki dotacji określonej odpowiednio w dziale I lub II załącznika nr 7 do rozporządzenia. 3. Podmiotowi prowadzącemu Księgi Stadne koni pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej przysługuje dotacja w wysokości 100 100 zł na dofinansowanie kosztów związanych z opracowaniem i wydaniem drukiem Ksiąg Stadnych, dodatków i rejestrów hodowlanych koni tych ras. § 18. 1. Podmiotom utrzymującym stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stada zarodowe drobiu przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów utrzymania tych zwierząt. 2. Wysokość stawek dotacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Podmioty i maksymalne liczby zwierząt gospodarskich w stadach zachowawczych, stadach stanowiących rezerwę genetyczną oraz w stadach zarodowych drobiu, na których utrzymanie przysługuje dotacja, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Przy naliczaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średnioroczny stan ewidencyjny tych zwierząt. Średnioroczny stan ewidencyjny zwierząt ustala się jako: 1) sumę stanów dziennych sztuk dorosłych (samców i samic), utrzymywanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r., podzieloną przez 365 - w odniesieniu do drobiu, 2) sumę stanów owiec matek na ostatni dzień każdego kwartału podzieloną przez 4 - w odniesieniu do owiec, 3) stan samic na dzień 31 marca 1997 r. - w odniesieniu do lisów pospolitych pastelowych i tchórzy, 4) sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy podzieloną przez 13 - w odniesieniu do pozostałych zwierząt. 5. Warunkiem udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 1, jest potwierdzenie przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt utrzymywania stad zachowawczych i stanowiących rezerwę genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stad zarodowych drobiu, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Utrzymywanie stad koników polskich i hucułów potwierdza Polski Związek Hodowców Koni, a utrzymywanie stad owiec - właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz. 7. W razie zmiany podmiotu, o którym mowa w ust. 1, dotacje, o których mowa w ust. 2, przysługują pierwszemu i drugiemu właścicielowi w wysokości proporcjonalnej do okresu utrzymywania stad, potwierdzonego dokumentem kupna sprzedaży; dotacje rozliczane są do średniego stanu zwierząt ustalanego jako suma stanów dziennych podzielona przez liczbę dni okresu utrzymywania zwierząt. § 19. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej koni w hodowli terenowej przysługuje dotacja w wysokości: 1) 44 zł - za klacz starszą wpisaną do księgi, podlegającą ocenie wartości hodowlanej, 2) 87 zł - za klacz młodą podlegającą kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni zarodowych, 3) 36 zł - za źrebię podlegające wpisowi w celu wystawienia dokumentu hodowlanego, 4) 19 zł - za źrebię roczne i dwuletnie, podlegające selekcji hodowlanej, 5) 56 zł - za ogiera uznanego podlegającego przeglądowi i selekcji hodowlanej, 6) 116 zł - za ogiera młodego podlegającego kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni zarodowych, 7) 112 zł - za ogiera poddanego próbie dzielności, 8) 170 000 zł - za koszty związane z opracowaniem i wydaniem drukiem ksiąg koni zarodowych i rejestrów ogierów uznanych i państwowych. § 20. Podmiotom może być przyznana dotacja na dofinansowanie: 1) organizowania Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, w tym nagród za osiągnięcia w hodowli przyznawanych na tej wystawie - w ramach kwoty 2 000 000 zł, 2) upowszechniania postępu biologicznego oraz innych zadań z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej - w ramach kwoty 2 400 000 zł, 3) nabycia z importu niezbędnych do realizacji programów hodowlanych rozpłodników, zarodków, nasienia: buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów oraz żeńskiego materiału hodowlanego i matek pszczelich - w ramach kwoty 4 700 000 zł, 4) organizacji i akredytacji pilotażowych laboratoriów oceny mleka surowego, w celu rozszerzenia zakresu badanych parametrów mleka, wykorzystywanych w ocenie i selekcji hodowlanej bydła mlecznego - w ramach kwoty 60 000 zł. § 21. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w ramach posiadanych środków, może zlecić wykonanie zadań z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej; środki na ich realizację nie mogą przekroczyć 5% kwoty przeznaczonej na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej. § 22. 1. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja na prowadzenie: 1) oceny wartości użytkowej, hodowlanej, wpisu i prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych: świń, drobiu, zwierząt futerkowych i pszczół oraz bydła w stadach stosujących unasiennianie krów; wymóg unasienniania nie dotyczy stad bydła rasy polskiej czerwonej i simentalskiej oraz bydła ras mięsnych, 2) unasienniania zwierząt gospodarskich na: a) obniżenie oceny świadczonych usług unasienniania krów i loch, b) częściowe pokrycie kosztów: - realizacji przez poszczególne stacje hodowli i unasienniania zwierząt programów oceny i selekcji buhajów do hodowli oraz produkcji lub zakupu nasienia buhajów, - nabycia rozpłodników oraz produkcji lub nabycia ich nasienia, 3) produkcji i unasienniania matek pszczelich, 4) unasienniania owiec, klaczy i kóz. 2. Podmiotom prowadzącym unasiennianie zwierząt gospodarskich, działającym poza organizacją Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, ale pod jej merytorycznym nadzorem i na podstawie zawartego z nią porozumienia, przysługuje dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 4; dotacje są przekazywane podmiotom za pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczeń potwierdzonych przez odpowiednie terenowe stacje hodowli i unasienniania zwierząt. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, są udzielane za pierwszy zabieg inseminacyjny udokumentowany wystawionym zaświadczeniem o unasiennianiu. 4. Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 5. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C I załącznika nr 6 do rozporządzenia. 6. Podmiotom, o których mowa w ust. 1 i 2, dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych - po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia z wykonanych zadań; w wypadku unasienniania i produkcji matek pszczelich dotacja może być przekazywana miesięcznie w wysokości 1/12 kwoty dotacji planowanej na te zadania, a jej rozliczenie roczne następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia wykonania zadań. 7. Podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 planowanej kwoty dotacji rocznej na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i w wysokości 1/6 planowanej kwoty dotacji rocznej na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4; kwoty te powinny być rozliczone we wnioskach o wypłatę należnych dotacji za listopad i grudzień 1997 r. 8. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1998 r. 9. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 23. 1. Podmiotom upoważnionym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za prowadzenie oceny wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości stawek określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 2. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych, po przedstawieniu, w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca, rozliczenia wykonanych zadań. 3. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C II załącznika nr 6 do rozporządzenia. 4. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 planowanej kwoty dotacji rocznej; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1997 r. 5. Środki otrzymane przez Polski Związek Owczarski z rachunku Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej powinny być przekazane do regionalnych związków hodowców owiec i kóz w terminie 7 dni roboczych od daty ich otrzymania. 6. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1998 r. 7. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 24. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i okręgowych stacji hodowli zwierząt dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 11 ust. 1: a) pkt 1 - na wniosek właściciela sprzedającego rozpłodnika, zawierający numer identyfikacyjny i informację dotyczącą oceny rozpłodnika, wraz z załączonym zaświadczeniem o celowości jego nabycia lub dokumentem zakupu, o których mowa w § 11 ust. 2 i 3, b) pkt 2: - lit. a) - na wniosek hodowcy, potwierdzony przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt o zakwalifikowaniu buhajka do hodowli, - lit. b) - na wniosek hodowcy z potwierdzeniem zakupu przez stację hodowli i unasienniania zwierząt, - lit. c) - na wniosek hodowcy potwierdzony przez stację hodowli i unasienniania zwierząt, 2) § 12: a) ust. 1: - pkt 1 - na wniosek hodowcy, w którym wyniki oceny użytkowości mlecznej są zgodne z danymi okręgowej stacji hodowli zwierząt, potwierdzony pod względem merytorycznym przez okręgową stację hodowli zwierząt z podaniem numeru zaświadczenia unasienniania, daty unasienniania, nazwy i numeru rejestracyjnego buhaja, numeru kartoteki, - pkt 2-4, 6, 7 i 9 - na wniosek hodowcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez okręgową stację hodowli zwierząt, - pkt 5 - na wniosek hodowcy - dotacja jest wypłacana w dwóch ratach w wysokości 1/2 stawki rocznej, według stanu krów licencjonowanych na dzień 31 maja i 30 listopada 1997 r., - pkt 8 - na wniosek hodowcy potwierdzony przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt i Małopolskie Towarzystwo Hodowców Bydła w Krakowie, - pkt 10 - na wniosek hodowcy sprzedającego loszkę, zawierający liczbę punktów za wartość hodowlaną, określoną przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt w świadectwie zakwalifikowania loszki, - pkt 11 - na wniosek podmiotu potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt; dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po zakończeniu roku kalendarzowego, b) ust. 2 - na wniosek hodowcy udokumentowany zaświadczeniem wydanym przez wykonującego czynności związane z przeniesieniem zarodków do dróg rodnych biorczyni, potwierdzonym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, c) ust. 3: - pkt 1 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu, - pkt 3 - na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, udokumentowany zestawieniem wykonanych oznaczeń liczby komórek somatycznych, d) ust. 4 - na wniosek udokumentowany zestawieniem sporządzonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie protokołów pobrań prób krwi oraz wyników testów krwi wykonanych przez uprawnione laboratoria, e) ust. 5 - na wniosek hodowcy, po złożeniu do okręgowej stacji hodowli zwierząt metryczki świadczącej o odchowaniu pierwszego miotu lochy, f) ust. 7 - na wniosek hodowcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, g) ust. 9 - na wniosek podmiotu z załączonym dokumentem zakupu, h) ust. 14: - pkt 1 i 2 - na wniosek Oddziału Badawczo-Rozwojowego Drobiarstwa Stacja Testowa we Wroniawach Instytutu Zootechniki oraz Zakładu Doświadczalnego Instytutu Zootechniki Rossocha Spółka z o.o., przy czym dotacja może być wypłacana w czterech ratach: po zakończeniu 8 tygodni odchowu, po zakończeniu całego odchowu, w połowie cyklu hodowlanego, po zakończeniu cyklu hodowlanego i po opracowaniu wyników końcowych testów; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi; końcowe rozliczenie kwoty należnej dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania, - pkt 3 - na wniosek Oddziału Badawczo-Rozwojowego Drobiarstwa Stacja Testowa we Wroniawach Instytutu Zootechniki; wypłata dotacji następuje po zakończeniu testu i opracowaniu wyników; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi; rozliczenie dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania, i) ust. 15 - na wniosek hodowcy, po potwierdzeniu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, że oceny pokroju dokonała powołana w tym celu komisja oceny pokroju, 3) § 13 - na wniosek podmiotu, 4) § 18 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 4 do rozporządzenia, przy czym w odniesieniu do stad trzody chlewnej i drobiu dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po zakończeniu roku kalendarzowego; w odniesieniu do stad lisów pospolitych pastelowych i tchórzy dotacja wypłacana jest jednorazowo, począwszy od II kwartału, przy czym wniosek powinien być potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt. 2. Przed dokonaniem wypłat dotacji, o których mowa w ust. 1, wnioski podmiotów pod względem merytorycznym i rachunkowym sprawdzają i potwierdzają: Centralna Stacji Hodowli Zwierząt i okręgowe stacje hodowli zwierząt, a w wypadku dotacji do ogierów rozpłodników - okręgowe związki hodowców koni. 3. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na finansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może przekazać Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt zaliczkę do wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji wypłacanej za jej pośrednictwem; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1997 r. 4. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu, w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca, rozliczenia wykonanych zadań. 5. Roczne rozliczenie dotacji, o których mowa w ust. 1, jest składane do dnia 20 stycznia 1998 r. 6. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 25. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 12: a) ust. 1 pkt 12 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, sporządzony na podstawie wniosków okręgowych związków hodowców koni, b) ust. 3 pkt 2 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu, zawierający imienny wykaz przetestowanych koni oraz potwierdzenie zgodności z wpisem w Księdze Stadnej dla ras: pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, c) ust. 16 - na wniosek podmiotu zgodny z warunkami określonymi w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej a tym podmiotem, 2) § 14: a) ust. 1 pkt 3 i 5-7 - na udokumentowany wniosek nabywcy, na wskazane przez niego konto bankowe, b) ust. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 2 - na wniosek nabywcy lub podmiotu, wraz z załączonym protokołem zarybień, na wskazane przez wnioskodawcę konto bankowe, c) ust. 3 - na wniosek Rybackiego Zakładu Doświadczalnego w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego lub Zakładu Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w Gołyszu, wraz z załączonym protokołem odłowu tarlaków i selektów, dokonanego w celu przeprowadzenia selekcji i wyboru sztuk do stada podstawowego danej linii, d) ust. 4 - na wniosek Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 3) § 15 ust. 1: a) pkt 1 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 5 do rozporządzenia; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie rocznej dotacji następuje we wniosku za IV kwartał, b) pkt 2 i 3 - na wniosek podmiotu potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni, c) pkt 4 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 5 do rozporządzenia; w pierwszym miesiącu I i II kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/3 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie roczne dotacji następuje we wniosku za III kwartał, 4) § 16 ust. 1: a) pkt 1 i 5 - na wniosek: - podmiotu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, potwierdzony przez jej Oddział Terenowy w Warszawie; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty dotacji rocznej, a rozliczenie dotacji rocznej następuje we wniosku za IV kwartał, - innego podmiotu, potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni, b) pkt 2: - na wniosek podmiotu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, - na zbiorczy wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, sporządzony na podstawie wniosków innych podmiotów prowadzących hodowlę koni ras półkrwi i zimnokrwistych, c) pkt 3 - na wniosek podmiotu potwierdzony przez Służewiec-Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółka z o.o., d) pkt 4 - na wniosek podmiotu potwierdzony przez właściwy zakład treningowy, 5) § 17 - na wniosek: a) ust. 1 - hodowcy, potwierdzony przez Służewiec-Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółka z o.o., b) ust. 2 - podmiotu: - pkt 1 lit. a) i b) - potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni oraz Polski Związek Jeździecki, - pkt 2 - zawierający potwierdzenie wpisu o uzyskanych wynikach w Księdze Stadnej koni arabskich czystej krwi, c) ust. 3 - Służewiec-Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółka z o.o., potwierdzony przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa - Oddział Terenowy w Warszawie; dotacja może być wypłacana za wykonane prace, a rozliczenie dotacji rocznej następuje w IV kwartale, 6) § 18 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 4 do rozporządzenia, w odniesieniu do koników polskich i hucułów; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie dotacji rocznej następuje we wniosku za IV kwartał, 7) § 19 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, 8) § 20 i 21 - na wniosek podmiotu, 9) § 22 - na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, 10) § 23 - na wniosek Polskiego Związku Owczarskiego. § 26. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za pośrednictwem Polskiego Związku Owczarskiego i regionalnych związków hodowców owiec i kóz dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 11 ust. 1 pkt 1 - na wniosek właściciela sprzedającego kozła, zawierający numer identyfikacyjny rozpłodnika i informację dotyczącą ceny rozpłodnika, wraz z załączonym zaświadczeniem, o którym mowa w § 11 ust. 2, 2) § 12: a) ust. 1 pkt 13 - na wniosek hodowcy, b) ust. 10 - na wniosek hodowcy, c) ust. 13 - na wniosek regionalnego związku hodowców owiec i kóz, 3) § 18 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 4 do rozporządzenia, w odniesieniu do stad owiec, przy czym dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej dotacji, a rozliczenie z tytułu dotacji rocznej następuje po zakończeniu roku kalendarzowego. 2. Polski Związek Owczarski i regionalne związki hodowców owiec i kóz potwierdzają i sprawdzają wnioski, o których mowa w ust. 1, pod względem merytorycznym i rachunkowym. 3. Podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji wypłacanej za jego pośrednictwem; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1997 r. 4. Dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu, w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca, rozliczenia wykonanych zadań. 5. Środki na wypłaty dotacji powinny być przekazywane przez: 1) Polski Związek Owczarski do regionalnych związków hodowców owiec i kóz w terminie 7 dni roboczych od daty otrzymania ich z rachunku Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 2) regionalne związki hodowców owiec i kóz - hodowcom w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania ich z Polskiego Związku Owczarskiego. 6. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1998 r. 7. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 4 Dotacje na dofinansowanie upowszechniania doradztwa rolniczego oraz zasady i tryb ich udzielania § 27. 1. Dotacje, w wysokości określonej w załączniku nr 8 do rozporządzenia, przysługują podmiotom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub wojewoda zleci na podstawie umowy wykonanie zadań dotyczących doradztwa rolniczego w zakresie: 1) zarządzania gospodarstwem towarowym, 2) ekonomiczno-organizacyjnym i marketingu, w szczególności w: a) standaryzacji i jakości produktów rolniczych, b) prowadzenia wiejskiego gospodarstwa domowego, 3) restrukturyzacji rolnictwa i jego otoczenia, w szczególności w: a) integracji rolnictwa i przetwórstwa rolno-spożywczego, b) funkcjonowania giełd i rynków hurtowych, 4) technologii prowadzonej w oparciu o najnowsze wyniki badań nauk rolniczych, dotyczącej: a) produkcji roślinnej i zwierzęcej, b) proekologicznej technologii produkcji, 5) wielofunkcyjnego rozwoju wsi, szczególnie w sferze: a) promowania przedsiębiorczości - wskazania dodatkowych źródeł dochodu, b) aktywizacji społeczności wiejskiej w działalności społecznej i gospodarczej, 6) ochrony środowiska wiejskiego, 7) bezpieczeństwa i higieny pracy w rolnictwie, 8) problemów integracji rolnictwa polskiego z Unią Europejską, 9) doskonalenia zawodowego kadry doradczej. 2. W ramach stawek dotacji określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1, mogą być dofinansowane zakupy środków produkcji, niezbędnych do realizacji tych zadań, z wyłączeniem zakupów inwestycyjnych, w wysokości nie wyższej jednak niż 50% wartości tych zakupów. § 28. Z dotacji na zadania określone w § 27 mogą być pokrywane wydatki na nabycie pomocy dydaktycznych, nie wyższe jednak niż 50% dotacji udzielonej na zadanie. § 29. Dotacje za 1997 r. są rozliczane do dnia 31 stycznia 1998 r., przy czym nie wykorzystane środki budżetowe, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. odpowiednio na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub na rachunek właściwego urzędu wojewódzkiego. Rozdział 5 Dotacje na dofinansowanie kosztów zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego oraz zasady i tryb ich udzielania § 30. Dotacje przysługują za wykonane zadania zlecone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub właściwego państwowego lekarza weterynarii na: 1) usługi weterynaryjne - według stawek wynikających z iloczynu liczby punktów określonych w załączniku nr 9 do rozporządzenia i wartości jednego punktu, o której mowa w § 32 ust. 2, 2) zużyte środki farmaceutyczne, dezynfekcyjne i inne materiały, jeżeli nie zostały dostarczone przez wojewódzki zakład weterynarii, 3) dojazd do miejsca wykonania zadania - według stawek określonych w przepisach w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych, 4) badania laboratoryjno-diagnostyczne z terenu innych województw, zlecone zakładom higieny weterynaryjnej lub Państwowemu Instytutowi Weterynaryjnemu w Puławach, z zastrzeżeniem § 32 ust. 1, 5) utrzymanie stałej rezerwy przeciwepizootycznej biopreparatów do diagnozowania i zwalczania zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierząt, zlecone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w tym na zakupy tych biopreparatów i gospodarkę ich zasobami, 6) przewóz i zabijanie zwierząt, utylizację zwłok zwierzęcych i odpadów poubojowych, zastosowanie określonych procesów technologicznych przerobu mięsa - z nakazu wojewódzkiego lekarza weterynarii - w wysokości kwot określonych w fakturach, 7) wynagrodzenia rzeczoznawców ustalających wartość szacunkową zabijanych zwierząt z nakazu państwowego lekarza weterynarii i dokonujących przeglądu pasiek podejrzanych o choroby zakaźne - według stawki wynikającej z iloczynu liczby punktów określonych w załączniku nr 9 do rozporządzenia i wartości jednego punktu, o której mowa w § 32 ust. 2, 8) wynagrodzenia osób wynajętych do przytrzymywania zwierząt podczas wykonywania przez lekarzy weterynarii czynności związanych z badaniem zwierząt oraz zabiegami profilaktycznymi - według zwyczajowo przyjętej na danym terenie dniówki, nie więcej jednak niż wynikałoby to z wynagrodzenia rzeczoznawcy do oszacowania wartości zwierząt, 9) odszkodowania wypłacane posiadaczom zwierząt za zwierzęta zabite z nakazu państwowego lekarza weterynarii lub padłe, a także na zapomogi i nagrody przyznawane na podstawie przepisów o zwalczaniu zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierząt oraz związane z tym opłaty pocztowe, 10) wydatki poniesione przez gminę przy wykonywaniu czynności zarządzonych przez wojewódzkiego lekarza weterynarii, 11) prowadzenie na zlecenie właściwego państwowego lekarza weterynarii obserwacji i szczepień zwierząt podejrzanych o zarażenie się wścieklizną, w tym również obserwacji zwierząt, które pokąsały człowieka, oraz koszty utrzymania zwierzęcia w czasie trwania obserwacji, 12) usypianie psów i kotów nieuleczalnie chorych, psów i kotów nie zaszczepionych przeciw wściekliźnie, psów pozostających bez opieki (bezpańskich) oraz ślepych miotów psów i kotów, 13) szczepienia profilaktyczne przeciwko wściekliźnie lisów dziko żyjących, wykonywane zgodnie z programem ustalonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w wysokości kwot wynikających z zawartych umów, 14) badania laboratoryjne wykonywane zgodnie z programem ustalonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, z zastrzeżeniem § 32 ust. 1, w zakresie: a) wykrywania pozostałości chemicznych, biologicznych i leków weterynaryjnych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych, b) oceny efektywności szczepień profilaktycznych przeciwko wściekliźnie lisów dziko żyjących, 15) badania diagnostyczne, szczepienia oraz leczenie zwierząt, na podstawie decyzji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w wypadkach gdy zarządzenie tych czynności będzie mieć na celu ograniczenie zasięgu lub skutków zaraźliwych lub zakaźnych chorób zwierząt albo zdobycie odpowiednich doświadczeń praktycznych w zwalczaniu tych chorób. § 31. 1. Dotacjami, o których mowa w § 30, dysponują Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i wojewodowie. 2. Wojewodowie przekazują dotacje wojewódzkim lekarzom weterynarii na realizację zadań, o których mowa w § 30 pkt 1-4 i 6-15. § 32. 1. Dotacje na zadania, o których mowa w § 30 pkt 4 i 14, zlecone z terenu innych województw - ustala się w wysokości równowartości zużytych materiałów do wykonania tych zadań. 2. Wartość jednego punktu za czynności weterynaryjne wymienione w załącznikach nr 9 i 10 do rozporządzenia wynosi 15 groszy. Za inne czynności i badania, nie wymienione w tych załącznikach, stosuje się stawkę jak za czynności podobne pod względem czasochłonności i stopnia trudności ich wykonania. § 33. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje dotacje Państwowemu Instytutowi Weterynaryjnemu w Puławach na podstawie: 1) zestawień wykonanych zadań, o których mowa w § 30 pkt 14, według stawek wynikających z iloczynu liczby punktów określonych w załączniku nr 10 do rozporządzenia i wartości jednego punktu, określonej w § 32 ust. 2, 2) poniesionych kosztów zakupu i utrzymania stałej rezerwy biopreparatów, o których mowa w § 30 pkt 5. § 34. 1. Wojewódzcy lekarze weterynarii dokonują rozliczeń otrzymanych dotacji i przedkładają wojewodom sprawozdania z ich wykorzystania w okresach: 1) za I półrocze - do dnia 31 lipca 1997 r., 2) za 1997 r. - do dnia 20 stycznia 1998 r., a kopie sprawozdań przekazują Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 2. Nie wykorzystane dotacje według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r. są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek budżetu wojewodów. Rozdział 6 Dotacje na dofinansowanie kosztów monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych oraz zasady i tryb ich udzielania § 35. Dotacja na dofinansowanie kosztów oznaczania parametrów: gleby, jakości żywności, produktów rolniczych oraz środowiska ich produkcji i przetwarzania przysługuje podmiotom za wykonane zadania zlecone przez Główny Inspektorat Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwany dalej "Głównym Inspektoratem", według stawek określonych w załączniku nr 11 do rozporządzenia. § 36. 1. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na wykonanie zadań, o których mowa w § 35, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje Głównemu Inspektoratowi zaliczkę w wysokości 1/12 planowanej rocznej dotacji na te zadania. Dotacja ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji w grudniu 1997 r. 2. Głównemu Inspektoratowi dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia w ciągu 20 dni po upływie każdego miesiąca. 3. Roczne rozliczenie dotacji jest składane przez Główny Inspektorat Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1998 r. 4. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r. są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 7 Dotacje na dofinansowanie prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania § 37. 1. Wojewódzkim biurom geodezji i terenów rolnych przysługuje dotacja, w wysokości wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji określonych w załączniku nr 12 do rozporządzenia, za wykonanie zadań statutowych w zakresie: 1) scalania i wymiany gruntów, opracowania dokumentacji geodezyjnej do założenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntów na podstawie ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627), 2) kontroli terenowej ewidencji gruntów, aktualizacji operatów ewidencji gruntów na podstawie kontroli terenowej, odnowienia operatów ewidencji gruntów na podstawie aktualnej mapy zasadniczej, opracowania map ewidencyjnych na podstawie nowego pomiaru, odnowienia części kartograficznej operatów ewidencji gruntów, odnowienia części opisowej operatów ewidencji gruntów, modernizacji części opisowej operatów ewidencji gruntów w systemie informatycznym, modernizacji map ewidencyjnych w systemie informatycznym na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349), 3) ponownej gleboznawczej klasyfikacji: gruntów zmeliorowanych, gruntów zrekultywowanych i ulepszonych, zmienionych klas gruntów i użytków rolnych oraz kontroli gleboznawczej klasyfikacji gruntów na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1956 r. w sprawie klasyfikacji gruntów (Dz. U. Nr 19, poz. 97, z 1957 r. Nr 5, poz. 21 i z 1972 r. Nr 49, poz. 317), 4) opracowania map gleboworolniczych, aktualizacji lub odnowienia map gleboworolniczych, 5) opracowania dokumentacji geodezyjnej na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299), zwanej dalej "Prawem wodnym", do naliczenia opłat melioracyjnych oraz ustalenia podstawy do wymiaru podatku rolnego na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272), 6) opracowania dokumentacji geodezyjnej do sporządzenia projektu rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców, w tym dokumentacji projektowej, rekultywacji na cele rolne lub leśne oraz dokumentacji technicznej dróg transportu rolnego na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 370 i Nr 80, poz. 505), 7) opracowania dokumentacji geodezyjnej działek gruntów pod budynkami i działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowania na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 124, poz. 585 i Nr 155, poz. 771 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 8) opracowania dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej dotyczącej granicy polno-leśnej na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349), 9) opracowania materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej, opracowania planów urządzeniowo-rolnych gminy, wsi i gospodarstw rolnych, z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 10) opracowania dokumentacji geodezyjnej nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484). 2. Stawki dotacji za wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 5, 7 i 10, ustalone w wyniku przetargu ogłoszonego przez wojewodę, nie mogą być wyższe niż określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia. 3. Do prac związanych ze scaleniem i wymianą gruntów, kontrolą terenową ewidencji gruntów oraz opracowaniem map ewidencyjnych na podstawie nowego pomiaru stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia w województwach: 1) bielskim, krośnieńskim i nowosądeckim, z uwagi na dużą szachownicę gruntów i warunki terenowe, stosuje się ze współczynnikiem 2,2, 2) krakowskim, przemyskim, rzeszowskim i tarnowskim stosuje się ze współczynnikiem 1,9, 3) częstochowskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, lubelskim, piotrkowskim, tarnobrzeskim, wałbrzyskim i zamojskim stosuje się ze współczynnikiem 1,5. 4. Do prac związanych z wymianą gruntów, z zastrzeżeniem ust. 5, stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 1 załącznika nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem: 1) 3,0 dla obszaru do 1 ha objętego postępowaniem, 2) 2,0 dla obszaru do 2 ha objętego postępowaniem, 3) 1,5 dla obszaru do 3 ha objętego postępowaniem. 5. Do prac wymienionych w ust. 4 nie mają zastosowania współczynniki określone w ust. 3. 6. Do prac związanych z opracowaniem części kartograficznej operatu ewidencji gruntów stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem 2,2 dla skali 1:1 000 i ze współczynnikiem 1,6 dla skali 1:2 000. 7. Do prac związanych z odnowieniem lub modernizacją operatów ewidencji gruntów w województwach, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5 ha, stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem 1,5. 8. Do prac związanych z klasyfikacją gruntów wykonywanych na mapach wielkoskalowych stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,4 dla skali 1:500 i ze współczynnikiem 1,2 dla skali 1:1 000. 9. Dla obszarów leśnych objętych scaleniem i wymianą gruntów, na których szacuje się drzewostan, stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem 1,25. 10. Do prac związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego województwa w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 2 załącznika nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem 0,15. § 38. 1. Dotacje, o których mowa w § 37, są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca. 2. Na realizację zadań, o których mowa w § 37, zostanie przekazana zaliczka w wysokości 1/12 planowanej rocznej dotacji na zadania; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1997 r. 3. Rozliczenia dotacji są sprawdzane i zatwierdzane pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez wojewodę. Rozliczenie jest przesyłane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za I półrocze 1997 r. - do dnia 31 lipca 1997 r., za rok 1997 r. - do dnia 20 stycznia 1998 r. 4. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek wojewody. Rozdział 8 Dotacje na dofinansowanie nawozów wapniowych oraz zasady i tryb ich udzielania § 39. Dotacje mogą być udzielane podmiotom produkującym lub pozyskującym na terenie kraju ze źródeł krajowych nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe o wymaganiach określonych w Polskich Normach: 1) PN-93/C-87007/02 "Nawozy sztuczne wapniowe", odmian (symboli) od 01 do 09, 2) PN-C-87006-2 "Nawozy sztuczne wapniowo-magnezowe", odmian (symboli) od 01 do 07, dla których uzyskano pozytywną ocenę Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach oraz ważny dla danej partii nawozów, nie większej niż 2 000 ton, atest (zaświadczenie) wystawiony przez właściwą okręgową stację chemiczno-rolniczą. § 40. 1. Dotacja do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, spełniających wymagania określone w § 39, może być udzielona po ich sprzedaży producenton rolnym do wysiewu na użytkach rolnych i gruntach pod stawami - bezpośrednio lub za pośrednictwem jednostki handlowej - w wysokości: 1) 45 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość do 100 km, 2) 63 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 100 km do 200 km, 3) 104 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 200 km do 300 km, 4) 135 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 300 km, 5) 45 zł za tonę czystego składnika CaO - bez względu na odległość. 2. Odległość, o której mowa w ust. 1, liczona jest od miejsca produkcji lub pozysku nawozów do miejscowości będącej siedzibą gospodarstwa rolnego. 3. Ilość czystego składnika CaO i MgO oblicza się według minimalnych zawartości tych składników, określonych w nornie dla danej odmiany (symbolu) nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych sprzedanych producentom rolnym, w ilościach nie przekraczających dawki 5 ton czystego składnika CaO w przeliczeniu na 1 ha w ciągu roku, z wyjątkiem województw i miejscowości, o których mowa w § 42. § 41. Sprzedaż nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 39, powinna być potwierdzona dokumentem (fakturą lub rachunkiem uproszczonym) zawierającym informację o ilości i cenie sprzedanych nawozów. § 42. 1. Na terenie województw: bielskiego, częstochwskiego, jeleniogórskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, krośnieńskiego, legnickiego, łódzkiego, nowosądeckiego i wałbrzyskiego, w których stopień zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi jest powyżej średniej krajowej - stawki dotacji, o których mowa w § 40 ust. 1, podwyższa się o 10%. 2. W miejscowościach objętych wapnowaniem regeneracyjnym, z wyłączeniem województw wymienionych w ust. 1, w których ponad 50% powierzchni gleb zostało uznanych za bardzo kwaśne przez właściwą okręgową stację chemiczno-rolniczą - stawki dotacji, o których mowa w § 40 ust. 1, podwyższa się o 10%. Wykazy tych miejscowości właściwe okręgowe stacje chemiczno-rolnicze przekazują do ośrodków doradztwa rolniczego, izb skarbowych i wójtów (burmistrzów, prezydentów miast). 3. Podwyższone stawki dotacji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują podmiotom wówczas, gdy dany nawóz wapniowy został sprzedany do gospodarstw rolnych w ilościach nie przekraczających 6 ton czystego składnika w przeliczeniu na 1 ha w ciągu roku. § 43. 1. Podmioty zainteresowane korzystaniem z dotacji, o której mowa w § 40 i 42, przed rozpoczęciem działalności objętej dotowaniem w 1997 r. składają wniosek do właściwej terytorialnie izby skarbowej, z którą uzgadniają sposób udokumentowania oraz ewidencjonowania tej działalności. 2. Właściwą terytorialnie izbą skarbową do wypłacania dotacji jest izba skarbowa, na której terenie znajduje się siedziba podmiotu produkującego lub pozyskującego nawozy, o których mowa w § 39. 3. Izba Skarbowa ustala dla podmiotu ubiegającego się o dotację limit dotacji na 1997 r., w ramach środków budżetowych przyznanych na ten cel izbie skarbowej. 4. Dotacje są wypłacane podmiotom przez izby skarbowe w okresach miesięcznych, po przedstawieniu odpowiednich zestawień należnych dotacji i niezbędnej dokumentacji, do wysokości określonego przez izbę skarbową limitu dotacji, o którym mowa w ust. 3. 5. Podmioty otrzymujące dotacje do nawozów, o których mowa w § 39, mogą we właściwej izbie skarbowej uzyskać zaliczkę w wysokości do 1/12 limitu dotacji na 1997 r.; zaliczkę rozlicza się, a nie wykorzystaną zwraca najpóźniej do dnia 31 grudnia 1997 r. W wypadku zaprzestania w ciągu roku prowadzenia działalności dotowanej, zaliczkę zwraca się przy rozliczaniu dotacji za ostatni miesiąc, w którym dotacja przysługiwała. Rozdział 9 Dotacje na dofinansowanie oraz w zakresie chemizacji rolnictwa, ochrony roślin uprawnych i produkcji rolnej metodami ekologicznymi oraz zasady i tryb ich udzielania § 44. 1. Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Wesołej k. Warszawy, zwanej dalej "Okręgową Stacją", oraz jej oddziałom przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji zadań określonych w załączniku nr 13 do rozporządzenia, a także zadań kontrolnych zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane Okręgowej Stacji miesięcznie, po przedstawieniu rozliczenia za miesiąc poprzedni. 3. Okręgowej Stacji może być przekazana zaliczka w wysokości 1/3 planowanej dotacji rocznej, która jest rozliczana w okresie od września do grudnia 1997 r. § 45. Okręgowej Stacji, z tytułu nadzoru nad działalnością okręgowych stacji chemiczno-rolniczych w zakresie agrochemicznej obsługi rolnictwa, ochrony środowiska oraz badań jakości płodów rolnych, przysługuje dotacja roczna w wysokości 121 300 zł; dotacja przekazywana jest miesięcznie w wysokości 1/12 dotacji rocznej. § 46. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może udzielić dotacji na realizację zadań w zakresie: 1) ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi, 2) prognozowania i sygnalizacji terminów zwalczania chorób i szkodników roślin uprawnych, 3) kontroli jakości środków ochrony roślin, 4) analizy pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych, 5) zleconych badań środków ochrony roślin w celu dopuszczenia ich do obrotu i stosowania. § 47. 1. Dotacja na zadania, o których mowa w § 46 pkt 1, przysługuje: 1) podmiotom, którym Wojewódzki Inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin nakazał decyzją wykonanie na koszt Skarbu Państwa określonych czynności, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446), 2) w wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przy wykonywaniu decyzji Wojewódzkiego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych, 3) na finansowanie zwalczania organizmów szkodliwych na podstawie decyzji administracyjnych wojewódzkich inspektorów Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin, na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych, w trybie postępowania egzekucyjnego. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może zlecić przeprowadzenie badań organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych, udzielając dotacji na te zadania w wysokości rzeczywistych kosztów ich realizacji. § 48. Dotacja, o której mowa w § 46 pkt 2, przysługuje podmiotom wykonującym zlecone przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin zadania w zakresie zorganizowania i opracowania systemu sygnalizacji terminów zwalczania chorób i szkodników roślin uprawnych w wysokości rzeczywistych kosztów realizacji i na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 49. Dotacje na zadania, o których mowa w § 46 pkt 3 i 4, przysługują podmiotom, którym Główny Inspektor Państwowej Inspekcji zleci wykonanie badań, w wysokości określonej w załączniku nr 14 do rozporządzenia. § 50. Dotacje na zadania, o których mowa w § 46 pkt 5, przysługują podmiotom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych, zleci realizację i wykonanie tych zadań, w wysokości rzeczywistych kosztów realizacji i na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 51. 1. Dotacje są wypłacane przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin, w odniesieniu do dotacji, o których mowa w: 1) § 47 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 - za pośrednictwem wojewódzkich inspektorów, 2) § 48 - po wykonaniu zadania, 3) § 49 - w okresach miesięcznych. 2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane Głównemu Inspektorowi Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin po wykonaniu zadań. 3. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin w okresach półrocznych. § 52. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w § 44 i 46, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., są zwracane na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1998 r. Rozdział 10 Dotacje na dofinansowanie utrzymania urządzeń melioracji wodnych na koszt państwa oraz zasady i tryb ich udzielania § 53. 1. Podmiotom realizującym zadania utrzymania i eksploatacji urządzeń melioracji wodnych podstawowych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, zlecane przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych, przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów wykonania tych zadań. 2. Zlecanie zadań, o których mowa w ust. 1, może być dokonywane wyłącznie według zasady wyboru najkorzystniejszej oferty. § 54. Dotacja, o której mowa w § 53, jest wypłacana przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych. § 55. 1. Przepisy § 53 i 54 stosuje się odpowiednio do urządzeń melioracji wodnych, o których mowa w § 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. w sprawie melioracji wodnych (Dz. U. Nr 40, poz. 173). 2. Wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych przekazują wojewodom roczne sprawozdania z wypłaconych dotacji do dnia 20 stycznia 1998 r., a do dnia 31 stycznia 1998 r. - kopie tych sprawozdań Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 11 Dotacje na dofinansowanie kosztów realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne oraz zasady i tryb ich udzielania § 56. 1. Spółka wodna, wykonująca konserwacje urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, może otrzymać od wojewody dotacje, o których mowa w § 24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r. w sprawie spółek wodnych i ich związków (Dz. U. Nr 17, poz. 109 i z 1984 r. Nr 19, poz. 87), z zastrzeżeniem § 57. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są ustalane i wypłacane przez wojewodę na podstawie wniosków spółek wodnych, pozytywnie zaopiniowanych przez organy sprawujące nadzór nad ich działalnością, a w odniesieniu do spółek wodnych konserwujących urządzenia melioracji nawadniających - na podstawie wniosku z opinią w sprawie nawodnień przeprowadzonych w roku poprzednim. § 57. Z dotacji mogą być finansowane koszty opracowania projektów oraz dokumentacji obiektów budowlanych i urządzeń wodnych, o których mowa w § 23 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w § 56 ust. 1, opracowywanych na zlecenie wojewódzkich zarządów melioracji i urządzeń wodnych i nieodpłatnie przekazywanych spółkom wodnym. Rozdział 12 Dotacje na dofinansowanie kosztów monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych oraz zasady i tryb ich udzielania § 58. 1. Podmiotom realizującym zadania na zlecenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w zakresie monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje za wykonanie zadania w wysokości wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji określonych w załączniku nr 15 do rozporządzenia. § 59. Dotacja, o której mowa w § 58 ust. 1, jest wypłacana miesięcznie, po przedstawieniu rozliczenia wykonanych zadań za miesiąc poprzedni. Roczne rozliczenie wykonanych zadań jest składane do dnia 20 stycznia 1998 r. Rozdział 13 Dotacje na dofinansowanie kosztów ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne oraz zasady i tryb ich udzielania § 60. 1. Gospodarstwom pomocniczym szkół rolniczych może być przyznana dotacja na dofinansowanie kosztów ogrzewania 1 m2 powierzchni wykorzystywanej do celów dydaktycznych w wysokości: 1) 8,50 zł - w I półroczu 1997 r., 2) 8,97 zł - w II półroczu 1997 r. 2. Za podstawę do naliczenia dotacji w I półroczu przyjmuje się powierzchnię według stanu na dzień1 stycznia 1997 r., a w II półroczu - według stanu na dzień 1 lipca 1997 r., z tym że powierzchnia ta, liczona na jednego ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu, według stanu na dzień 1 stycznia 1997 r., nie może przekroczyć: 1) w obiektach szklarniowych i inwentarskich - 4 m2, 2) w warsztatach mechanicznych - 8 m2. 3. Dotacja w 1997 r. nie może być wyższa niż poniesione koszty ogrzewania powierzchni, o których mowa w ust. 2. § 61. 1. Szkoły rolnicze przesyłają do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zbiorcze wyliczenie dotacji, o których mowa w § 60, w terminie: 1) na I półrocze - do dnia 31 marca 1997 r., 2) na II półrocze - do dnia 31 lipca 1997 r. 2. Szkoły rolnicze przesyłają do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zbiorcze roczne rozliczenie dotacji w terminie do dnia 20 stycznia 1998 r. Rozdział 14 Dotacje na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych w zakresie zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi oraz zasady i tryb ich udzielania § 62. 1. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych poniesionych w 1997 r. na zaopatrzenie w wodę i sanitację wsi. 2. Gminie mogą być udzielane dotacje na inwestycje w zakresie: 1) zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę, 2) kanalizacji wsi, 3) oczyszczalni ścieków na wsi, 4) gminnych wysypisk śmieci. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 2, mogą być udzielane na inwestycje kontynuowane w 1997 r. w wysokości nie przekraczającej wielkości wydatkowanych na te inwestycje środków finansowych gminy, w tym środków finansowych wpłacanych gminie przez komitety społeczne i rolników w 1997 r.. Udział pracy fizycznej i sprzętu rolników lub komitetów społecznych w inwestycji zalicza się do środków finansowych gminy po uprzednim dokonaniu przedmiaru robót, wycenie ich według kosztorysu inwestorskiego i zatwierdzeniu kalkulacji przez inspektora nadzoru wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych, z zastrzeżeniem ust. 4-7. 4. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie do 50% kosztów budowy jednego punktu czerpalnego wody we wsiach, w których występuje stały lub okresowy co najmniej 3-miesięczny brak wody. 5. Dotacja może być udzielana w wysokości do 50% środków wydatkowanych na modernizację stacji uzdatniania wody, wybudowanych przed 1977 r., w tym również stacji uzdatniania wody Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. 6. Dotacja na wybudowaną oczyszczalnię ścieków, służącą jednemu lub grupie gospodarstw rolnych, może być przyznana przez wojewodę po uzyskaniu pozytywnej opinii gminy i przedstawieniu rachunków; wysokość dotacji nie może przekraczać 50% wartości zakupionych urządzeń i materiałów wbudowanych. 7. Dotacja na realizację wspólnej inwestycji w zakresie ujęcia wody, stacji uzdatniania lub rurociągu tranzytowego może być udzielona związkowi międzygminnemu, na jego wniosek, w wysokości nie przekraczającej 20% środków budżetowych przeznaczonych w budżecie wojewody na zaopatrzenie w wodę i sanitację wsi. 8. Dotacje na inwestycje, o których mowa w ust. 2 i 4-7, nie mogą być wykorzystane na inwestycje wynikające ze szkód górniczych oraz na inwestycje realizowane przez Skarb Państwa. 9. Dotacje na inwestycje, o których mowa w ust. 2 i 4-7, mogą być udzielane, jeżeli projekt uzyskał pozytywną opinię wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych. 10. Dotacje są przekazywane przez wojewodę na wniosek wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych, sporządzony na podstawie sprawdzonych rachunków (faktur) dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne. 11. Dotacje, o których mowa w ust. 4-7, podlegają rozliczeniu do dnia 20 stycznia 1998 r. według stanu realizacji na dzień 31 grudnia 1997 r., a w odniesieniu do gmin i związków międzygminnych - na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484). 12. Dotacje na inwestycje wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem lub nie wykorzystane oraz nie spełniające warunków, o których mowa w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 6 i 11, są zwracane do dnia 20 stycznia 1998 r. na rachunek budżetu wojewody. 13. Wojewoda składa Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej sprawozdanie z wykorzystania dotacji w terminie do dnia 15 lutego 1998 r. Rozdział 15 Dotacje na nakłady inwestycyjne w zakresie melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa § 63. Dotacje na nakłady inwestycyjne w zakresie budowy i modernizacji urządzeń melioracji wodnych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, oraz wykonywanych na podstawie decyzji wynikających z art. 85 Prawa wodnego, są przeznaczone w szczególności na następujące zadania: 1) w zakresie melioracji podstawowych: a) poprawę ochrony terenów rolnych przed powodziami, b) dostosowanie urządzeń dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń szczegółowych, zwłaszcza w zakresie nawodnień, c) zwiększenie retencji wodnej na potrzeby rolnictwa przez budowę urządzeń do piętrzenia i magazynowania wody, d) uzupełnienie systemów melioracyjnych urządzeniami określonymi w toku przeprowadzonych w latach 1990-1993 przeglądów pod kątem tworzenia warunków dla zachowania równowagi przyrodniczej, 2) w zakresie melioracji szczegółowych: a) odbudowę i modernizację urządzeń, b) budowę urządzeń w dolinach, pod warunkiem zapewnienia nawodnień, c) wykonywanie drenowań w wypadkach uzasadnionych rolniczym użytkowaniem gleb o dużych potencjalnych zdolnościach produkcyjnych; projekty odwodnień w szczególności powinny być wnikliwie badane pod kątem wpływu na przyrodę i środowisko, a także uzgodnione z właściwymi służbami wojewody, d) poprawę warunków ekologicznych na obiektach melioracyjnych. § 64. Dotacje na zadania, o których mowa w § 63, są wypłacane przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych zgodnie z zawartymi umowami o wykonanie robót. Rozdział 16 Przepisy przejściowe i końcowe § 65. Ze środków przeznaczonych na dotacje dla rolnictwa w ustawie budżetowej na rok 1997 wypłaca się dotacje za zadania wykonane w 1996 r., należne według zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 czerwca 1996 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1996 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 378), jeżeli wnioski o dotacje zostały złożone do dnia 28 lutego 1997 r. § 66. 1. Dotacje mogą być udzielone za zadania wykonane w 1997 r. wyłącznie do wysokości kwot ustalonych dla danego rodzaju zadań na 1997 r., z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepis, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do wypłat dotacji na dofinansowanie wykonanych w 1997 r. zadań z postępu biologicznego w produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, dokonywanych do wysokości stawek i kwot dotacji określonych w niniejszym rozporządzeniu. 3. Rozliczenia dotacji za 1997 r. podmioty są obowiązane przedłożyć w terminie do dnia 28 lutego 1998 r., chyba że przepisy rozporządzenia określają inne terminy rozliczenia. 4. Kwoty dotacji nienależnie pobranych podlegają zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi, od dnia ich otrzymania, na rachunek bieżący: 1) wydatków - odpowiednio, właściwej części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli zwrot nastąpił w roku, w którym dotacja została udzielona, 2) dochodów - odpowiednio, części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli zwrot nastąpił po roku, w którym dotacja została udzielona, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) dochodów budżetu państwa - odpowiednio we właściwym urzędzie skarbowym, jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej. 5. Zwrot dotacji nienależnie pobranych regulują odrębne przepisy. § 67. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 lipca 1997 r. (poz. 568) Załącznik nr 1 Punkty i stawki dotacji na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji roślinnej 1. Liczba punktów w hodowli twórczej roślin wynosi: 1) roślin rolniczych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 6 punktów, 2) roślin rolniczych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 10 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 6 punktów, 3) roślin ogrodniczych: a) warzywnych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 6 punktów, b) warzywnych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 7 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 6 punktów, c) ozdobnych z wyjątkiem gatunku: aster chiński - za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 3 punkty, d) ozdobnych dla gatunku: aster chiński - za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 1 punkt, e) sadowniczych drzewiastych - za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 8 punktów, f) sadowniczych krzewiastych i bylin - za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1996 r. - 6 punktów, 4) za każdy ród będący w badaniach rejestrowych Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w dniu 31 grudnia 1996 r.: a) roślin rolniczych - 3 punkty, b) roślin ogrodniczych: - warzywnych - 3 punkty, - ozdobnych - 1 punkt, - sadowniczych drzewiastych - 4 punkty, - sadowniczych krzewiastych i bylin - 3 punkty, 5) za hodowlę odpornościową - od 0 do 5 punktów, 6) za wykonanie specjalistycznych analiz jakościowych - od 0 do 5 punktów, 7) za stosowanie specjalistycznych technik hodowlanych - od 0 do 5 punktów. 2. Liczba punktów za prowadzenie odmiany hodowli zachowawczej roślin ogrodniczych wynosi: - 1 punkt. 3. Wartość jednego punktu stawki dotacji wynosi: 1) dla roślin rolniczych - 11.500 zł, 2) dla roślin ogrodniczych: a) warzywnych - 5.800 zł, b) sadowniczych - 5.800 zł, c) ozdobnych - 4.600 zł. 4. Współczynniki trudności hodowli i znaczenia gospodarczego 1) żyto - 1,5 2) pszenżyto - 1,3 3) pozostałe zboża - 1,0 4) kukurydza - 1,0 5) ziemniak - 1,8 6) burak cukrowy - 1,8 7) burak pastewny - 1,5 8) pozostałe korzeniowe - 0,5 9) strączkowe - 0,7 10) trawy - 0,5 11) motylkowe drobnonasienne - 0,5 12) oleiste (rzepak, mak) - 1,8 13) inne oleiste - 0,5 14) warzywa - 1,0 15) rośliny ozdobne - 0,4 16) rośliny sadownicze drzewiaste bez podkładek - 1,5 17) rośliny sadownicze krzewiaste i byliny - 1,0 5. 1) Programy hodowlane dla poszczególnych gatunków roślin i podmiotów*): c*) Gatunki o mniejszym znaczeniu gospodarczym. 3) Gatunki roślin rolniczych i ogrodniczych o małym znaczeniu gospodarczym, nie wymienione w ust. 5 pkt 1 i 2 niniejszego załącznika. 6. Stawka dotacji na prowadzenie: 1) sadów zraźnikowych i nasiennych wynosi: a) dla sadów w wieku do dwóch lat - 7.500 zł/ha, b) dla sadów w wieku powyżej dwóch lat - 2.800 zł/ha, 2) sadów i plantacji elitarnych - 14.900 zł/ha Załącznik nr 2 STAWKI DOTACJI DO ROZPŁODNIKÓW Lp.RozpłodnikRasaKlasaStawka dotacji w zł 12345 1OGIER-I4.100 II3.300 - sprzedany z hodowli terenowej do punktu kopulacyjnego lub do stada ogierów - sprzedany ze stadniny koni do punktu kopulacyjnego - sprzedany z punktu kopulacyjnego w wieku powyżej 6 lat do punktu kopulacyjnego działającego na innym rejonie hodowlanym 2BUHAJ - buhajek zakwalifikowany do hodowliMleczna 600 Mięsna-800 - buhajek w wieku 5-8 miesięcy sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierzątMleczna-800 - buhajek pochodzący po krowie matce buhajów z kojarzenia zakontraktowanego przez stację hodowli i unasienniania zwierząt w ramach realizacji programu hodowlanego, sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt w wieku 5-8 miesięcyMleczna-1.000 - buhaj sprzedany do rozrodumleczna i mięsna-1.400 3KNUR - sprzedany do krycia naturalnego lub do wykorzystania w inseminacji-I360 II300 - sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt lub podmiotowi gospodarczemu, o którym mowa w § 22 ust. 2czysta i linia 990S700 S1500 dotacja za klasę indeksu kojarzenia i oceny ojca na potomstwie*)-1150 2150 4KOZIOŁ wpisany do: - księgi głównej--340 - księgi wstępnej--210 *) Knur może uzyskać dotacje za klasę indeksu kojarzenia lub oceny ojca na potomstwie albo jednocześnie za oba indeksy. Załącznik nr 3 STAWKI DOTACJI DO STAD ZACHOWAWCZYCH, STAD STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ ORAZ STAD ZARODOWYCH Lp.StadaStawka dotacji w złotych za 1 sztukę 123 I. Stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę genetyczną 1Trzoda chlewna420,00 2Kury21,00 3Gęsi48,00 4Kaczki48,00 5Owce matki rasy: wrzosówka, świniarka, fińska, olkuska leine, texel, pomorska, booroola, romanowska, kamieniecka, żelaźnieńska i merynos barwny111,00 6Koniki polskie i hucuły396,00 7Lisy pospolite pastelowe115,00 8Tchórze46,00 II. Stada zarodowe drobiu 9Kury mięsne i nieśne13,80 10Kaczki34,44 11Gęsi34,44 Załącznik nr 4 PODMIOTY I MAKSYMALNE LICZBY ZWIERZĄT GOSPODARSKICH W STADACH ZACHOWAWCZYCH, W STADACH STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ ORAZ W STADACH ZARODOWYCH Lp.Tytuł (podmiot)Liczba zwierząt w sztukach 123 STADA ZACHOWAWCZE 1Trzody chlewnej rasy złotnickiej pstrej: 1) Ekologiczne Agrohodowlane Przedsiębiorstwo Handlowe EKOTYP Spółka z o.o., Zdbowo, woj. pilskie50 loch 2) Bieganowo Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe BIEGROL Spółka z o.o. Gospodarstwo Rolne, Mystki, woj. poznańskie30 loch 3) Technikum Rolnicze we Wrześni Gospodarstwo Pomocnicze Bierzglinek, woj. poznańskie20 loch 2Drobiu: 1) Akademia Rolnicza w Lublinie Katedra Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej Stacja Doświadczalna w Felinie - kur polbar550 kur - kur zielononóżka550 kur 2) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny Chorzelów, woj. rzeszowskie - kur leghorn (G-99)550 kur - kur rhode island red (R-11)550 kur - kur sussex (S-66)550 kur - kur leghorn (H-22)550 kur - kur żółtonóżka (Ż-33)550 kur - kur zielononóżka (Z-11)550 kur 3) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Brwinowie, woj. warszawskie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie - kur rhode island red550 kur 4) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie Wydział Zootechniczny Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej Katedra Drobiarstwa, Laboratorium Dydaktyczno-Badawcze Drobiu - gęsi biłgorajskiej200 gęsi 5) Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Zespół Hodowli Drobiu Stacja Doświadczalna, Ostrów Szlachecki woj.. tarnowskie - gęsi zatorskiej (ZD-1)200 gęsi 6) Instytut Zootechniki Oddział Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - kaczek (A, A-1, A-2, A-3, P-8, P-9, P-33, K-2, Kh-1, 0-1, Kho-1)1.980 kaczek - gęsi (Lu, Ki, Pd, Ka, Ry, Su, Ga, Ro, Go, Po, SD-01, WD-02, ND-12, SŁ)2.800 gęsi - kur (K-22, A-33)1.100 kur 7) Ośrodek Hodowli Kaczek Urszula i Franciszek Sroka Nieciszów, woj. wrocławskie - kaczek (P-11, P-22)360 kaczek 3Owiec rasy wrzosówka: 1) Zakłady Produkcyjno-Doświadczalne "Inwestrol IZ" Spółka z o.o., Czechnica, woj. wrocławskie100 matek 2) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej woj. skierniewickie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie200 matek 3) Irena i Ryszard Surwiłło Ferma Owiec, Kowalki, woj. suwalskie500 matek 4) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Siejniku, woj. suwalskie180 matek 5) Bogusław Bilmin, Bilminy, woj. białostockie130 matek 6) Krzysztof Żyliński, Kowale-Kolonia, woj. białostockie110 matek 7) Antoni Puza, Aulakowszczyzna, woj. białostockie80 matek 4Owiec rasy świniarka: - Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, Lasocin, woj. kieleckie160 matek 5Owiec rasy leine: - Ośrodek Hodowli Zarodowej w Cerkwicy Spółka z o.o., Cerkwica, woj. szczecińskie250 matek 6Owiec odmiany pomorskiej: 1) Ośrodek Hodowli Zarodowej w Bobrownikach Spółka z o.o., Bobrowniki, woj. słupskie200 matek 2) Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Przyszłość" w Kulicach, woj. gdańskie300 matek 7Owiec rasy texel: - Ośrodek Hodowli Zarodowej Waplewo Spółka z o.o., woj. elbląskie100 matek 8Owiec odmiany kamienieckiej: - Ośrodek Hodowli Zarodowej "Susz" Spółka z o.o., Gospodarstwo Hodowlane Lipowo Duże, woj. elbląskie300 matek 9Owiec odmiany żelaźnieńskiej: - Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie woj. skierniewickie300 matek 10Koników polskich:*) 1) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. suwalskie60 2) Stado Ogierów w Sierakowie Wielkopolskim Spółka z o.o., woj. poznańskie35 3) Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. z siedzibą w Tulcach, woj. poznańskie60 4) Kombinat Rolniczo-Przemysłowy "Manieczki" Spółka z o.o., woj. poznańskie30 5) Stadnina Koni Dobrzyniewo Spółka z o.o., woj. pilskie45 11Hucułów:*) 1) Stadnina Koni Huculskich Gładyszów Spółka z o.o., woj. nowosądeckie100 2) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny, Rymanów z siedzibą w Odrzechowej, woj. krośnieńskie45 3) Bieszczadzki Park Narodowy w Ustrzykach Górnych, woj. krośnieńskie25 12Zwierząt futerkowych: 1) "VERA-ROL" Przedsiębiorstwo Rolne w Łęknie Ferma Jeziory Wielkie, woj. poznańskie - lisów pospolitych pastelowych100 samic 2) Józef Czarczyk, Olsztyn, woj. częstochowskie - tchórzy30 samic 3) Ferma Hodowli Zwierząt Futerkowych "Wiartel" Spółka z o.o., Zakład Wiartel, woj. suwalskie - tchórzy 30 samic STADA STANOWIĄCE REZERWĘ GENETYCZNĄ 13Owiec ras plennych: 1) booroola: - Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj. warszawskie40 matek 2) olkuskiej: - Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj. warszawskie10 matek - Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie woj. skierniewickie40 matek - Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Stacja Doświadczalna Katedry Hodowli Owiec i Kóz40 matek 14Owiec rasy merynos barwny: - Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. bydgoskie150 matek 15Drobiu: - 1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - gęsi (Re, Ku)1.300 gęsi 2) Eugeniusz Warszawski, Lubiewo, woj. bydgoskie - kaczek (P-55)650 kaczek 3) Adam Belt Lińsk, woj. bydgoskie - kaczek (P-44)650 kaczek STADA ZARODOWE 16Drobiu: - 1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - kur nieśnych (K-66, K-44, A-22, A-88, WJ-44, N-11, P-11)11.550 kur - kaczek (A-44, A-55, P-77, P66)2.600 kaczek 2) Stadnina Koni "Iwno" Spółka z o.o., woj. poznańskie - kur nieśnych (H-77, L-99, N-88, S-22, R-33)8.250 kur 3) Zarodowa Ferma Kur w Mieni Spółka z o.o., woj. siedleckie - kur nieśnych (N-22, H-33, V-44, M-55)6.600 kur 4) Zarodowa Ferma Kur Rszew Spółka z o.o., woj. łódzkie - kur nieśnych (R-55, S-11, S-55)4.950 kur 5) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. bydgoskie - gęsi (WD-1, WD-3)4.000 gęsi *) Liczba koników polskich i hucułów dotyczy łącznie: klaczy jednorocznych, dwuletnich, trzyletnich i klaczy matek, a w Stacji Badawczej Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt PAN w Popielnie - również ogierów używanych do rozpłodu w stadzie stajennym. Załącznik nr 5 PODMIOTY UTRZYMUJĄCE STADA OGIERÓW LUB PROWADZĄCE ZAKŁAD TRENINGOWY Lp.Podmioty 12 1Stada Ogierów Skarbu Państwa w: 1) Gnieźnie 2) Kętrzynie 3) Klikowej 4) Książu 5) Łobezie 6) Starogardzie Gdańskim 2Stada Ogierów - Spółka z o.o. w: 1) Białce 2) Bogusławicach 3) Łącku 4) Sierakowie 3Zakłady treningowe Skarbu Państwa w: 1) Białym Borze 2) Kwidzynie 4HIPODROM Sopot Spółka z o.o. Załącznik nr 6 WYKAZ ZADAŃ I WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE OCENY WARTOŚCI UŻYTKOWEJ I HODOWLANEJ, WPISU I PROWADZENIA KSIĄG ZWIERZĄT ZARODOWYCH ORAZ USŁUG UNASIENNIANIA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH Lp.ZadanieStawka w zł za 1 sztukę 1234 miesięcznaroczna AOCENA I HODOWLA ZWIERZĄT IOcena krowy: 1. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A4: 1) w gospodarstwie: a) do 20 sztuk krów9.50114.00 b) od 21 do 50 sztuk krów4.2050.40 c) powyżej 50 sztuk krów2,0024.00 2) w gospodarstwie do 5 sztuk krów rasy polskiej czerwonej i simentalskiej11,50138,00 2. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A8 i AT:5,2062,40 3. Ocena krów w stadach bydła mięsnego2,9034,80 4. Ocena typu i budowy krów pierwiastek ras mlecznych, testowych i kandydujących na matki buhajów oraz z udokumentowanym pochodzeniem pozostawionych na remont stada-25,30 IIHodowla bydła zarodowego ras mlecznych i mięsnych 1. Wpis do ksiąg-14,00 2. Prowadzenie ksiąg-2,50 3. Parametryzacja stad krów ras mięsnych-2,50 IIIOcena lochy: 1. W gospodarstwie do 40 sztuk loch: 1) produkującym knury i loszki4,9559,40 2) produkującym wyłącznie loszki1,9523,40 2. W gospodarstwie powyżej 40 sztuk loch: 1) produkującym knury i loszki2,4028,80 2) produkującym wyłącznie loszki1,3816,56 IVProwadzenie ksiąg: licencji loch i knurów, kwalifikacji loszek i knurów-4,60 VOcena owcy-maciorki stada podstawowego: 1. W gospodarstwie do 100 sztuk1,4016,80 2. W gospodarstwie powyżej 100 sztuk0,445,28 VIOcena kozy: 1. Metodą A4: 1) W gospodarstwie do 15 sztuk kóz8,64103,68 2) W gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz4,3251,84 2. Metodą AT: 1) W gospodarstwie do 15 sztuk kóz6,5078,0 2) W gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz3,2438,88 VIIOcena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych: 1. W fermie o stadzie do 100 sztuk samic0,667,92 2. W fermie o stadzie powyżej 100 sztuk samic0,556,60 VIIIOcena pszczół: 1. Pasieka w ocenie terenowej: 1) z jedną grupą testową103,801245,60 2) z więcej niż jedną grupą testową110,401324,80 3) na terenie rejonów zachowawczych184,002208,00 2. Pasieka w ocenie testowej, zarodowa lub reprodukcyjna kandydująca na zarodową276,003312,00 IXOcena drobiu: 1. Stado zarodowe55,00660,00 w tym: ocena wstępna22,00264,00 ocena właściwa33,00396,00 2. Stado reprodukcyjne:11,80141,60 w tym: ocena wstępna8,70104,40 ocena właściwa3,1037,20 3. Ocena terenowa:*)-282,60 w tym: ocena wstępna-197,00 ocena właściwa-85,60 BUNASIENNIANIE ZWIERZĄT IKrowy i jałowicy nasieniem buhajów:Do usługina realizac-ję progra-mu oceny i selekcji buhajów 1. Preferowanych do użycia w inseminacji oraz testowanych3,0013,60 2. Krajowych i nasieniem importowanym dopuszczonym do rozrodu dla potrzeb realizacji programu hodowlanego3,008,00 IILochy:do usługido nasienia nasieniem knurów dopuszczonych do rozrodu według wymagań Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt: 1) w stadach objętych oceną użytkowości3,0024,00 2) w stadach pozostałych3,0015,00 IIIKlaczydo usługi i nasienia 46,00 IVOwcy maciorki: 1) z synchronizacją rui8,10 2) bez synchronizacji rui3,45 VKozy23,00 VIMatki pszczelej: sztuczne i naturalne w pasiekach stacji hodowli i unasienniania zwierząt, Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt w Szczecinie i Zespole Laboratoriów Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt z siedzibą w Parzniewie oraz wyprodukowanie każdej matki przeznaczonej do rejonu zachowawczego przez Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Olecku i Zespół Laboratoriów Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt z siedzibą w Parzniewie31,40 CREALIZACJA ZADAŃ PRZEZ:Stawka miesięczna w zł ICentralną Stację Hodowli Zwierząt z zakresu 1) hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich210.970,00 2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości oraz rozwoju systemów informatycznych z kontroli użytkowości zwierząt105.000,00 3) doskonalenia systemu dokumentowania stad i prowadzenia ksiąg bydła zarodowego ras mięsnych15.625,00 4) programów zachowania różnorodności biologicznej zwierząt gospodarskich7.000,00 5) prowadzenia prac związanych z organizacją Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych11.250,00 IIPolski Związek Owczarski z zakresu: 1) koordynowania i nadzorowania prac związanych z prowadzeniem ksiąg oraz oceną wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz7.500,00 2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości owiec i kóz3.125,00 *) Dotacja za ocenę terenową drobiu wypłacana jest w pełnej wysokości stawki rocznej za wykonane, w ramach oceny, zadanie, tj. lustrację stada. Załącznik nr 7 Dział I Stawki dotacji za zajęcie miejsca w finałach prób dzielności przez konie 4-6 letnie oraz za wyniki w próbach dzielności uzyskane przez ogiery 7-letnie i starsze KonieKonkurencjaLokata / w złotych IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII 4-letnie ujeżdżenie3 5003 0002 5002 0001 700Xxxxxxx skoki3 5003 002 5002 0001 7001 5001 3001 2001 000900800x wkkw*)3 5003 0002 5002 0001 7001 5001 3001 2001 000900800x 5-letnie ujeżdżenie5 0004 3003 7003 5003 2002 7002 2001 7001 500xxx skoki5 0004 3003 7003 5003 2002 7002 2001 7001 5001 2001 000800 wkkw*)5 0004 3003 7003 5003 2002 7002 2001 7001 5001 2001 000800 6-letnie ujeżdżenie6 0005 0004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 7001 500xx skoki6 0005 0004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 7001 5001 2001 000 wkkw*)6 0005 0004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 7001 5001 2001 000 7-letnie i starsze ogiery ujeżdżenie7 0006 5005 5004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 700xx skoki7 0006 5005 5004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 7001 5001 200 wkkw*)7 0006 5005 5004 5004 0003 5003 0002 5002 0001 7001 5001 200 zaprzęgi parami7 0006 0005 0004 0003 0002 0001 5001 000500xxx *) Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego Dział II Stawki dotacji za zajęcie miejsca przez konie czystej krwi arabskiej na krajowym pokazie hodowlanym - Championacie Polski afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego Klasalokata / w złotych IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXchampionvicechampion Klacze roczne3 5003 0002 5002 0001 5001 0007004002001002 0001 500 Klacze dwuletnie3 7003 2002 7002 2001 7001 200900600400400 Ogiery roczne3 5003 0002 5002 0001 5001 0007004002001002 0001 500 Ogiery dwuletnie3 7003 2002 7002 2001 7001 200900600400300 Klacze 4-6 letnie4 0003 5003 0002 5002 0001 5001 0006004002003 0002 000 Klacze 7-letnie i starsze4 0003 5003 0002 5002 0001 5001 000600400300 Ogiery 5-letnie i starsze4 0003 5003 0002 5002 0001 5001 0006004003003 5002 500 Załącznik nr 8 WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW UPOWSZECHNIANIA DORADZTWA ROLNICZEGO Lp.ZadanieStawka w zł 123 1Szkolenie180 na jeden osobodzień 2Pokazy i demonstracje600 na jedną demonstrację lub pokaz 3Olimpiady i konkursy o zasięgu: - regionalnym12.000 na jedną olimpiadę lub konkurs - wojewódzkim8.000 na jedną olimpiadę lub konkurs - gminnym lub rejonowym5.000 na jedną olimpiadę lub konkurs 4Opracowanie i druk materiałów szkoleniowych0,60 za jeden arkusz drukarski 5Opracowanie i realizacja filmów dydaktycznych10.000 za jeden akt Załącznik nr 9 LICZBA PUNKTÓW ZA CZYNNOŚCI WETERYNARYJNE Lp.Rodzaj czynnościLiczba punktów obniżona*)normalna 1234 1Perlustracja, przegląd zwierząt, nadzór epizootyczny w ognisku choroby lub nad kwarantanną zwierząt - za godzinę pracy100 21 godzina pracy: 1) rzeczoznawcy pszczelarskiego70 2) rzeczoznawcy do oszacowania wartości zwierząt40 3Badania alergiczne ssaka (tuberkulinizacja, maleinizacja) od sztuki1520 4Badanie testem terenowym, metodą płytową - od 1 sztuki34 5Pobieranie krwi lub mleka do badań laboratoryjnych, bez względu na ilość kierunków badań - od 1 sztuki: 1) bydła, koni, psów i kotów710 2) świń i zwierząt futerkowych1012 3) owiec56 4) drobiu34 6Pobieranie prób do badań parazytologicznych niezależnie od gatunku zwierząt - od 1 sztuki46 7Pobranie wymazów od 1 zwierzęcia35 8Szczepienie w formie iniekcji - od 1 sztuki: 1) bydła, koni, psów i kotów711 2) świń46 3) ptaków i ryb23 Przy równoczesnym szczepieniu więcej niż jedną szczepionką, stawkę powiększa się o 50% 9Doustne podanie szczepionki lub leku dla: 1) ssaka - od 1 sztuki23 2) ptaków (za każde 50 sztuk)55 10Zabieg zwalczania gzawicy u bydła - od 1 sztuki1520 11Odkażenia 1 m2 powierzchni: 1) do 1000 m20,5 2) powyżej 1000 m20,3 12Odkażanie środka transportu: 1) samochodu bez przyczepy40 2) samochodu z przyczepą lub wagonu60 13Sekcja zwierzęcia: 1) bydła, konia i knura - powyżej 6 miesięcy350 2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia, psa i kota200 3) prosięcia i jagnięcia100 4) ptaka i ryby50 14Obserwacja zwierzęcia podejrzanego o wściekliznę (trzykrotne badanie, wraz z wydaniem zaświadczeń): 1) w zakładzie (lecznicy)150 2) poza zakładem300 15Eutanazja psa lub kota100 16Eutanazja całego miotu (psa lub kota)50 *) Stawkę obniżoną stosuje się przy wykonywaniu czynności w ramach zorganizowanych w tym celu spędów zwierząt oraz w przypadkach indywidualnych, gdy podczas jednej wizyty lekarskiej wykonuje się czynności u więcej niż: 1) 50 sztuk koni i bydła, 2) 200 sztuk świń i owiec, 3) 1000 sztuk ptaków, piskląt lub ryb. Załącznik nr 10 STAWKI PUNKTOWE ZA BADANIA WYKONYWANE W ZAKRESIE WYKRYWANIA POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH, BIOLOGICZNYCH I LEKÓW WETERYNARYJNYCH W PRODUKTACH SPOŻYWCZYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ W TKANKACH I PŁYNACH USTROJOWYCH ZWIERZĄT RZEŹNYCH Lp.Rodzaj badaniaLiczba punktów 123 1Oznaczenie arsenu410 2Oznaczenie kadmu i ołowiu475 3Oznaczenie rtęci400 4Oznaczenie pozostałości insekcytydów fosforoorganicznych625 5Oznaczenie pozostałości sulfonamidów625 6Oznaczenie pozostałości chloroamfenikolu500 7Oznaczenie pozostałości insektycydów polichlorowych800 8Oznaczenie pozostałości leków (jedna grupa związków)825 9Oznaczenie pozostałości hormonów w moczu1.375 10Oznaczenie pozostałości hormonów w tkankach zwierząt1.375 11Oznaczenie tapazolu w tkankach850 12Oznaczenie pozostałości jednego antybiotyku w mięsie mikrobiologiczną metodą ilościową350 13Wykrywanie antybiotyków w tkankach zwierzęcych i jajach konsumpcyjnych mikrobiologiczną metodą ilościową250 14Wykrywanie pozostałości substancji hamujących w mleku125 15Określenie poziomu przeciwciał wirusa wścieklizny - za 1 próbę600 16Określenie pozostałości tetracyklin - za 1 próbę500 17Różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny - za 1 próbę1.300 18Oznaczenie poziomu hormonów naturalnych w surowicy krwi metodą "ELISA"1.300 Załącznik nr 11 STAWKI DOTACJI ZA BADANIA MONITOROWE WYKONYWANE W ZAKRESIE JAKOŚCI GLEB, ROŚLIN, PRODUKTÓW ROLNICZYCH I SPOŻYWCZYCH Lp.Rodzaj badaniaStawka dotacji za jedno badanie w zł 123 1Oznaczenie parametrów fizykochemicznych gleby, w tym metali ciężkich680 2Oznaczenie zawartości metali ciężkich w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych200 3Oznaczenie azotanów i azotynów w produktach roślinnych i przetworach mięsnych65 4Oznaczenie pozostałości pestycydów w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych205 5Oznaczenie pozostałości polichlorowanych bifenyli (PCB) w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych205 6Oznaczanie mikotoksyn w ziarnie zbóż230 7Oznaczanie kwasów tłuszczowych w przetworach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i produktach olejarskich60 8Oznaczanie zawartości WWA w tkankach zwierząt, produktach roślinnych i przetworach mięsnych140 9Oznaczanie amin biogennych w tkankach zwierząt i przetworach mięsnych160 10Oznaczanie zawartości środków hamujących w mleku40 11Badanie międzylaboratoryjne prób roślin, tkanek zwierząt, mleka, produktów roślinnych i przetworów mięsnych565 Załącznik nr 12 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC GEODEZYJNO-URZĄDZENIOWYCH Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Scalenie i wymiana gruntówha410,00 2Opracowanie materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnejha*)6,40 3Opracowanie planu urządzeniowo-rolnego gminy, wsi i gospodarstw rolnych, z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnychha202,00 4Opracowanie dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej granicy polno-leśnejha45,50 5Kontrola terenowa ewidencji gruntówha32,00 6Aktualizacja operatu ewidencji gruntów na podstawie kontroli terenowejdziałka11,50 7Odnowienie operatu ewidencji gruntów na podstawie aktualnej mapy zasadniczejdziałka57,00 8Opracowanie mapy ewidencyjnej na podstawie nowego pomiaruha281,00 9Odnowienie części kartograficznej operatu ewidencji gruntów (skala 1:5000)ha4,00 10Odnowienie części opisowej operatu ewidencji gruntówdziałka2,90 11Modernizacja części opisowej operatu ewidencji gruntów w systemie informatycznymdziałka2,30 12Modernizacja map ewidencyjnych w systemie informatycznympkt5,50 13Ponowna gleboznawcza klasyfikacjagruntów zmeliorowanychha35,00 gruntów zrekultywowanych i ulepszonychha82,00 zmienionych klas gruntów i użytków rolnychha82,00 14Kontrola gleboznawczej klasyfikacji gruntów (np. scalenia i wymiana gruntów)ha28,00 15Opracowanie map gleboworolniczych (1:5000)ha2,60 16Aktualizacja lub odnowienie map gleboworolniczych (1:5000)ha0,60 17Opracowanie dokumentacji geodezyjnejdziałek gruntów pod budynkami i działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowaniadziałka491,00 na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na potrzeby naliczania opłat melioracyjnychha12,80 do sporządzenia projektu rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców, w tym dokumentacji projektowej, rekultywacji na cele rolne lub leśne oraz dokumentacji technicznej dróg transportu rolnegoha1.076,00 km drogi2.268,00 dla nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwadziałka491,00 do założenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntówdziałka67,00 *) Do rozliczenia prac związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego województwa, w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej należy brać tylko ilość ha użytków rolnych. Załącznik nr 13 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC W ZAKRESIE CHEMIZACJI ROLNICTWA Lp.Zadania dotowaneJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Badanie gleb dla potrzeb doradztwa rolniczegopróbka8 2Badanie ziem i gleb ogrodniczychpróbka7 3Badanie części wskaźnikowych roślin dla potrzeb nawożenia dolistnegopróbka9 4Badanie zawartości azotanów w płodach rolnychpróbka14 5Analiza pasz gospodarskichpróbka22 6Kontrola jakości nawozówpróbka45 7Badanie gleb na zawartość mikroelementówpróbka36 8Badania dla potrzeb rolnictwa ekologicznego: a) analiza gleby na zawartość pierwiastków śladowychPróbka130 b) analiza wody na zawartość azotanówpróbka14 9Badania na rzecz ochrony środowiska i produkcji nieskażonej żywności: a) określenie stopnia zanieczyszczenia środowiska rolniczego skażeniami chemicznymi i radiologicznymipunkt410 b) badanie jakości płodów rolnych na zawartość metali ciężkichpróbka115 10Badanie zawartości azotu mineralnego w glebie dla potrzeb nawożenia i oceny zanieczyszczenia środowiskapróbka80 Załącznik nr 14 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ W ZAKRESIE OCHRONY ROŚLIN Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Urzędowe badanie kontrolne środków ochrony roślin znajdujących się w obrocie i stosowaniu w rolnictwie: - analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowych środków ochrony roślinpróbka110 - analiza zawartości substancji biologicznie czynnejpróbka215 - ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą laboratoryjnąpróbka145 ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka180 2Analiza pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych: - badanie pozostałości insektycydów chloroorganicznychpróbka91 - badanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznychpróbka64 - badanie pozostałości insektycydów pyretroidowychpróbka101 - badanie pozostałości insektycydów karbaminianowychpróbka92 - badanie pozostałości innych insektycydówpróbka91 - badanie pozostałości fungicydów karbaminianowychpróbka91 - badanie pozostałości fungicydów dwutiokarbaminianowychpróbka31 - badanie pozostałości innych fungicydówpróbka112 - badanie pozostałości herbicydów grupy arylofenoksykwasówpróbka130 - badanie pozostałości herbicydów fenylomocznikowychpróbka140 - badanie pozostałości innych herbicydówpróbka91 Załącznik nr 15 STAWKI DOTACJI NA MONITOROWANIE DOSTĘPU POLSKICH ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH DO RYNKÓW ZAGRANICZNYCH DZIAŁ I - Analizy ekonomiczne polityki rolnej Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Analizy zmian parametrów wpływających na sytuację ekonomiczno-finansową sektora gospodarki żywnościowej (ceny skupu płodów rolnych, ceny środków produkcji, ceny urzędowe, koszty utrzymania)Opracowanie30.000 - oceny kwartalne 2Ocena skutków liberalizacji handlu rolno-spożywczego w ramach CEFTAOpracowanie40.000 3Analiza porównawcza warunków produkcji rolniczej w gospodarstwach rolnych w Polsce i wybranych państwach Unii Europejskiej (ceny czynników produkcji, ceny produktów rolnych, koszty produkcji)Opracowanie40.000 DZIAŁ II - Monitorowanie zagranicznych rynków rolnych 1234 4Sygnalne raporty monitorujące sytuację podażowo-popytową i cenową na światowych rynkach podstawowych produktów rolnych: 1) zboża i nasiona oleistychopracowanie7.200 2) mięso wołowe, wieprzowe, drób i jajaOpracowanie7.200 3) owoce i warzywaOpracowanie7.200 4) cukierOpracowanie7.200 5) mlekoOpracowanie7.200 5Roczny raport podsumowujący polski handel zagraniczny artykułami rolno-spożywczymi w roku 1996Opracowanie40.000 6Przygotowanie kwartalnych analiz obrotów w handlu zagranicznym towarami rolno-spożywczymiOpracowanie15.000 DZIAŁ III - Monitorowanie rozmiarów importu i cen importowych Lp.ZadaniaJednostkaStawka/1 osobodzień w zł 1234 7Pozyskanie danych liczbowych i wstępne przetworzenie danych niezbędnych do monitorowania rozmiarów importu i cen importowych (za okres od 1.I.1997 r. do 30.IX.1997 r.)osobodzień180 8Formalna weryfikacja danych liczbowych i doprowadzenie ich do porównywalności (za okres od 1.VII.1996 r. do 30.IX.1997 r.)osobodzień180 9Wykonywanie prac obliczeniowych i przygotowywanie kwartalnych raportów o wielkości importu towarów listy podstawowej i dodatkowej (za okres od 1.I.1997 r. do 30.IX.1997 r.) według narastających danych miesięcznychosobodzień180 10Wykonywanie prac obliczeniowych i przygotowywanie kwartalnych raportów o cenach importowych towarów listy podstawowej i dodatkowej (za okres od 1.VII.1996 r. do 30.IX.1997 r.) według danych miesięcznychosobodzień180 11Sporządzanie uzupełniającej analizy tendencji zmian wielkości importu i cen importowych towarów listy podstawowej i dodatkowej w roku 1996 oraz syntezy (za okres od 1.I.1997 r. do 30.IX.1997 r.)osobodzień180 12Ustalanie wielkości progowych importu i ceny progu dla towarów wymagających głębszej ochrony - w zależności od potrzeb - na rok 1998osobodzień180 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw. (Dz. U. Nr 93, poz. 569) Art. 1. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 po wyrazach "stałego pobytu" dodaje się wyrazy "lub status uchodźcy, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej"; 2) w art. 2: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie uprawnionego, uzyskany w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych za ten sam rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Prawo do zasiłku rodzinnego ustala się na okres dwunastomiesięczny - od dnia 1 czerwca do dnia 31 maja następnego roku kalendarzowego - zwany dalej okresem zasiłkowym. W razie zgłoszenia wniosku w trakcie okresu zasiłkowego, prawo do zasiłku rodzinnego ustala się od miesiąca, w którym powstało prawo, do końca okresu zasiłkowego, z zastrzeżeniem art. 28. 3. W przypadku utraty stałego źródła dochodu przed terminem ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego, przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie oblicza się z wyłączeniem utraconego źródła dochodu.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Na użytek ustawy przyjmuje się, że miesięczny dochód z 2 ha przeliczeniowych jest równy kwocie odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1. 7. Dochody rodzin utrzymujących się z gospodarstwa rolnego oraz innych pozarolniczych źródeł sumuje się."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego uwzględnia się dochody członków rodziny: uprawnionego, jego małżonka i dzieci, pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. 2. Za dochody, o których mowa w ust. 1, uważa się: 1) dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z wyłączeniem kwot świadczonych alimentów ustalonych wyrokiem lub ugodą sądową, 2) renty inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, renty kombatanckie i renty osób represjonowanych oraz członków ich rodzin - przyznane na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, 3) dodatki kombatanckie, świadczenia pieniężne przysługujące osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę Niemiecką lub ZSRR, dodatek do emerytur i rent przyznany żołnierzom-górnikom na podstawie przepisów o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu, dochody z tytułu emerytur i rent otrzymywanych przez osoby, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów i niewybuchów, 4) ryczałt energetyczny przysługujący kombatantom i innym osobom uprawnionym, 5) otrzymywane z zagranicy: renty z tytułu inwalidztwa wojennego, kwoty zaopatrzenia przyznane ofiarom wojny oraz członkom ich rodzin, renty wypadkowe osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym pobytem na robotach w III Rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945, 6) zasiłki wychowawcze, 7) rentę socjalną, stały zasiłek, stały zasiłek wyrównawczy i gwarantowany zasiłek okresowy, 8) zasiłki chorobowe wypłacane na podstawie odrębnych przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz ubezpieczeniu członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin, 9) dochody pochodzące z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze środków przyznanych przez rządy obcych państw na podstawie umów zawartych z tymi instytucjami lub państwami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje rządowe oraz odsetki od tych dochodów lub środków lokowanych na bankowych rachunkach terminowych, 10) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów - w wysokości odpowiadającej równowartości diet określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych w sprawie pokrywania kosztów podróży służbowych poza granicami kraju - obliczonych za okres, w którym była wykonywana praca lub było otrzymywane stypendium, 11) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących tam dochody z innych tytułów niż stosunek pracy lub stypendium - w wysokości odpowiadającej równowartości diet, określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, obliczonych za okres, w którym osoby te uzyskiwały dochód, 12) należności pieniężne wypłacane żołnierzom i pracownikom skierowanym do polskich kontyngentów w misjach międzynarodowych, 13) przychody ze stosunku służbowego otrzymywane w czasie służby kandydackiej przez funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej i Straży Granicznej, 14) wynagrodzenie otrzymywane przez członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych z tytułu użytkowania przez spółdzielnię wniesionych wkładów gruntowych, 15) alimenty otrzymywane na rzecz dzieci na podstawie wyroku lub ugody sądowej, 16) stypendia. 3. Dochody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i współpracy przy prowadzeniu tej działalności przyjmuje się w wysokości nie niższej, niż zadeklarowane przez osoby osiągające te dochody kwoty stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli z tytułu tej działalności lub współpracy nie istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego - kwoty nie niższe od najniższej podstawy wymiaru składek obowiązujących osoby ubezpieczone. 4. Przeciętny miesięczny dochód rodziny ustala się dzieląc łączną kwotę dochodów uzyskanych przez członków rodziny, o których mowa w ust. 1, w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy przez liczbę dwanaście."; 4) w art. 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przez osobę samotnie wychowującą dziecko rozumie się osobę stanu wolnego: pannę, kawalera, rozwiedzioną, rozwiedzionego, wdowę lub wdowca.", b) w ust. 4 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) małżonka oraz dzieci, o których mowa w ust. 3, nie zamieszkujących wspólnie z uprawnionym, na których ustala się prawo do zasiłku rodzinnego."; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. W przypadku zwiększenia się liczby członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, na wniosek uprawnionego, przeciętny miesięczny dochód przypadający na jedną osobę w rodzinie ustala się ponownie. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca, w którym powstało prawo, do końca okresu zasiłkowego, z zastrzeżeniem art. 28. 2. W przypadku zmniejszenia się liczby członków rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym, przeciętny miesięczny dochód przypadający na jedną osobę w rodzinie ustala się ponownie. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła ta okoliczność. 3. O zmniejszeniu się liczby członków rodziny uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający zasiłek."; 6) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. W razie utraty źródła dochodu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przez uprawnionego lub członka jego rodziny, pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym, prawo do zasiłku, na wniosek uprawnionego, ustala się ponownie na podstawie przeciętnego miesięcznego dochodu przypadającego na osobę w rodzinie, z wyłączeniem utraconego źródła dochodu. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata źródła dochodu, z zastrzeżeniem art. 28. Przepisy art. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 2. W razie uzyskania nowego źródła dochodu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przez uprawnionego lub członka jego rodziny, pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym, prawo do zasiłku rodzinnego ustala się ponownie od miesiąca następującego po upływie pełnego miesiąca kalendarzowego od uzyskania dochodu z tego źródła. Prawo to ustala się na podstawie przeciętnego miesięcznego dochodu przypadającego na osobę w rodzinie, z okresu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, z doliczeniem dochodu na osobę w rodzinie z nowego źródła z miesiąca kalendarzowego, w którym został uzyskany. 3. O uzyskaniu nowego źródła dochodu, o którym mowa w art. 3 ust. 2, uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający zasiłek."; 7) w art. 9: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) jest niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zasiłek rodzinny przysługuje na osobę wymienioną w art. 4 ust. 3 bez względu na wiek, gdy jest ona niepełnosprawna w stopniu znacznym lub umiarkowanym, jeżeli niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym powstała w wieku uprawniającym do zasiłku."; 8) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zasiłek rodzinny przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w wysokości: 1) 29,10 złotych miesięcznie na małżonka oraz na pierwsze i drugie dziecko, 2) 36 złotych miesięcznie na trzecie dziecko, 3) 45 złotych na każde kolejne dziecko.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Osobie samotnie wychowującej dziecko zasiłek rodzinny na to dziecko przysługuje w podwójnej wysokości, o ile dziecku przysługuje zasiłek pielęgnacyjny.", c) w ust. 2 i 4 wyrazy "1000 złotych" zastępuje się wyrazami "10 groszy", d) w ust. 3 wyrazy "od dnia 1 marca" zastępuje się wyrazami "od dnia 1 czerwca"; 9) w art. 14: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje: 1) dziecku w wieku do lat 16 w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym współdziałaniu w postępowaniu leczniczym lub rehabilitacyjnym; stwierdzenie to jest równoznaczne z uznaniem dziecka za niepełnosprawne, 2) osobie w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym, a niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego, 3) osobie, która ukończyła 75 lat, 4) osobie, która jest niepełnosprawna w stopniu znacznym.", b) w ust. 4: - skreśla się wyrazy "przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia", - wyrazy "20 lat" zastępuje się wyrazami "24 lat", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi w drodze rozporządzenia: 1) stany zdrowia, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 2) szczegółowe zasady, warunki oraz tryb wydawania zaświadczeń będących podstawą uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego."; 10) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, z wyjątkiem osób, za których pobyt rodzina ponosi odpłatność. 2. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje za miesiące, w których osoba uprawniona do zasiłku nie przebywała w placówce, o której mowa w ust. 1, co najmniej przez dwa tygodnie."; 11) w art. 17 skreśla się ust. 3; 12) w art. 18: a) w pkt 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy "o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 1," b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) orzeczenie o niepełnosprawności wydane na podstawie odrębnych przepisów,"; 13) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Niepełnosprawność, o której mowa w ustawie, ustala się na zasadach i w trybie określonych w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) niepełnosprawności w stopniu znacznym - należy przez to rozumieć również całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, orzeczoną na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, lub stałą albo długotrwałą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym i do samodzielnej egzystencji, orzeczoną na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, w celu uzyskania świadczeń określonych w tych przepisach, 2) niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym - należy przez to rozumieć również całkowitą niezdolność do pracy, orzeczoną na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, lub stałą albo długotrwałą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, orzeczoną na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników w celu uzyskania świadczeń określonych w tych przepisach."; 14) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uprawnienia do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych ustalają oraz zasiłki te wypłacają: 1) pracodawcy zatrudniający co najmniej 5 pracowników - swoim pracownikom w czasie trwania ich zatrudnienia, a po rozwiązaniu stosunku pracy - za miesiące kalendarzowe, w których pracodawca wypłacił zasiłek z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 2) właściwe jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa oraz Ministrowi Sprawiedliwości - żołnierzom lub funkcjonariuszom tych służb, 3) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, 4) jednostki, które zawarły umowę agencyjną lub umowę zlecenia - osobom ubezpieczonym z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 5) rolnicze spółdzielnie produkcyjne - swoim członkom, 6) zespoły adwokackie - adwokatom, członkom zespołów adwokackich, 7) rejonowe urzędy pracy - bezrobotnym oraz osobom pobierającym zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne, 8) oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - ubezpieczonym innym niż wymienieni w pkt 1 i 3-7, 9) właściwe organy rentowe - osobom, którym wypłacają świadczenia emerytalno-rentowe, 10) właściwe jednostki organizacyjne gminy - ośrodki pomocy społecznej - w pozostałych przypadkach," b) w ust. 2 wyraz "wypłacają" zastępuje się wyrazem "realizują" oraz wyrazy "pkt 6" zastępuje się wyrazami "pkt 10", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustalenie uprawnień do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 8, 9 i 10, następuje w formie decyzji."; 15) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. Pracodawcy, właściwe jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa, Ministrowi Sprawiedliwości, jednostki, które zawarły umowę agencyjną lub umowę zlecenia, rolnicze spółdzielnie produkcyjne, zespoły adwokackie, właściwe organy finansowe oraz urzędy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane wydawać zaświadczenia potrzebne do ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego. Zaświadczenia takie są wolne od opłat."; 16) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. Wypłacone przez pracodawców, jednostki, które zawarły umowę agencyjną lub umowę zlecenia, rolnicze spółdzielnie produkcyjne, zespoły adwokackie i rejonowe urzędy pracy zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne zalicza się na poczet należnych składek na ubezpieczenie społeczne, z wyjątkiem zasiłków, których wypłata uznana została za bezpodstawną na podstawie decyzji oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych."; 17) w art. 24 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Uprawniony, któremu zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny wypłaca pracodawca, jednostka, która zawarła umowę agencyjną lub umowę zlecenia, rolnicza spółdzielnia produkcyjna, zespół adwokacki lub rejonowy urząd pracy, może wystąpić z wnioskiem do oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustalenie uprawnień do tych zasiłków i o wydanie decyzji. 2. Z wnioskiem o ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego oraz pielęgnacyjnego przysługującego uprawnionemu i o wydanie decyzji może wystąpić do oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych także pracodawca, jednostka, która zawarła umowę agencyjną lub umowę zlecenia, rolnicza spółdzielnia produkcyjna, zespół adwokacki lub rejonowy urząd pracy."; 18) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Kontrola prawidłowości wypłacania zasiłków rodzinnych należy do organu uprawnionego do wydania decyzji w sprawach zasiłków. 2. W razie powzięcia wątpliwości przez organ uprawniony do wydania decyzji może on poddać weryfikacji oświadczenia, o których mowa w art. 17 ust. 1. W tym celu organ ten może w szczególności wezwać osobę, której przyznano zasiłek, do złożenia dodatkowych wyjaśnień lub do udokumentowania dochodów."; 19) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Odwołanie od decyzji jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa, Ministrowi Sprawiedliwości oraz od decyzji ośrodków pomocy społecznej następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego."; 20) w art. 26 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Kwoty nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych, ustalone prawomocną decyzją wydaną zgodnie z przepisami art. 20 ust. 3 i art. 24, podlegają potrąceniu z wypłacanych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych, a jeżeli prawo do pobierania zasiłków nie istnieje, podlegają: 1) potrąceniu przez organ rentowy z wypłacanych emerytur i rent, jeżeli organ ten wypłacał je wraz z emeryturą lub rentą, 2) ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - w pozostałych przypadkach."; 21) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku nabycia prawa do zasiłków po raz pierwszy lub ponownego ustalenia uprawnień zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne wypłaca się nie później niż do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedstawione zostały dowody niezbędne do wypłaty zasiłków."; 22) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zasiłek rodzinny i pielęgnacyjny wypłaca się, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek."; 23) w art. 29 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W razie zbiegu prawa do zasiłku rodzinnego z prawem do walutowego dodatku rodzinnego, przysługującego pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych, wypłaca się świadczenie wybrane przez zainteresowanego."; 24) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Uprawnionemu wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny. 2. W przypadku zbiegu prawa do zasiłku pielęgnacyjnego z prawem do dodatku pielęgnacyjnego do emerytury lub renty wypłaca się dodatek pielęgnacyjny, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dodatek pielęgnacyjny wypłaca się od miesiąca, od którego przyznano emeryturę lub rentę, bądź od miesiąca następnego po zaprzestaniu wypłaty zasiłku pielęgnacyjnego."; 25) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu: "Art. 33a. Osobom indywidualnie opłacającym składki na ubezpieczenie społeczne zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne mogą być, na ich wniosek, wypłacane przez pomniejszenie należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne o kwoty przysługujących zasiłków.". Art. 2. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 107 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazach "funduszu alimentacyjnego," dodaje się wyrazy "a także nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych w razie braku możliwości potrącenia z wypłaconych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych,". Art. 3. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a w ust. 1: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) osobie samotnie wychowującej dziecko - oznacza to osobę gospodarującą z dzieckiem pozostającym pod jej opieką i na jej wyłącznym utrzymaniu, nawet jeśli otrzymuje alimenty," b) w pkt 2 po wyrazach "świadczeń w naturze" dodaje się wyrazy "a także różnice między kwotą zasiłku rodzinnego przyznaną na trzecie i dalsze dzieci a kwotą tego zasiłku przyznaną na pierwsze i drugie dziecko", c) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) całkowitej niezdolności do pracy - oznacza to całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz stopień znaczny lub umiarkowany niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych," d) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) niezdolność do pracy z tytułu wieku - oznacza to ukończone 60 lat przez kobietę i 65 lat przez mężczyznę," e) w pkt 7 po wyrazach "domy pomocy społecznej" dodaje się wyrazy "w tym specjalistyczne", f) w pkt 9 po wyrazach "dom pomocy społecznej" dodaje się wyrazy "w tym specjalistyczny", g) w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) specjalistycznym domu pomocy społecznej - oznacza to ośrodek o zasięgu krajowym dla osób wymagających rehabilitacji zdrowotnej lub społecznej, świadczący usługi okresowo."; 2) w art. 12: a) w pkt 5 po wyrazach "wymagających opieki" przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "wojewoda może prowadzić specjalistyczne domy pomocy społecznej," b) w pkt 6 po wyrazie "społecznej" dodaje się wyrazy " ,w tym specjalistycznych," c) w pkt 7 wyrazy "stacjonarnych placówkach pomocy społecznej" zastępuje się wyrazami "jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej", d) w pkt 9: - po wyrazach "na prowadzenie domów pomocy społecznej" dodaje się wyrazy " ,w tym specjalistycznych", - po wyrazach "prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej" dodaje się wyrazy "w tym specjalistycznych,"; 3) w art. 19: a) w ust. 2 po dwukrotnie użytym wyrazie "społecznej" dodaje się dwukrotnie wyrazy " ,w tym specjalistycznych,", b) w ust. 3 po trzykrotnie użytym wyrazie "społecznej" dodaje się trzykrotnie w odpowiednim przypadku wyrazy " ,w tym specjalistyczny,"; 4) w art. 20: a) w ust. 1, 4, 5, 6 i 7 w pkt 1, 2 i 3 po wyrazie "społecznej" dodaje się w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy " ,w tym specjalistyczne,", b) w ust. 2, 3 i 7 w pkt 4 oraz w ust. 8 po wyrazie "społecznej" dodaje się w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy " ,w tym specjalistyczne"; 5) w art. 27 w ust. 1 wyrazy "dochodu określonego w" zastępuje się wyrazami "kryterium dochodowego na osobę określonego zgodnie z"; 6) w art. 27a w ust. 1 po wyrazie "osobie" dodaje się wyraz "pełnoletniej"; 7) w art. 29: a) w ust. 1 po wyrazie "stały" dodaje się wyrazy " ,stały wyrównawczy", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osobie uprawnionej do zasiłku stałego, stałego wyrównawczego lub renty socjalnej może zostać przyznany dodatek, o którym mowa w ust. 1, z powodu długotrwałej choroby na okres tej choroby.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje, jeżeli osoba jest uprawniona do zasiłku pielęgnacyjnego lub dodatku pielęgnacyjnego,"; 8) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Osobie uprawnionej do zasiłku stałego i stałego wyrównawczego, a także gwarantowanego zasiłku okresowego lub renty socjalnej przysługują świadczenia zdrowotne na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin; przysługują one również osobom pozostającym na ich wyłącznym utrzymaniu. 2. Świadczeń zdrowotnych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej udziela się na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej lub na podstawie decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie."; 9) w art. 31 w ust. 4a dodaje się na końcu wyrazy: "Zasiłek przysługuje, jeżeli osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem o jego wypłatę nie później niż w terminie 30 dni od dnia ustania prawa do zasiłku dla bezrobotnych."; 10) w art. 31a po wyrazie "przyznany" dodaje się wyraz "bezzwrotny"; 11) w art. 31b: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za osobę, o której mowa w art. 27 ust. 1 oraz w art. 31 ust. 4a, legitymującą się co najmniej pięcioletnim okresem składkowym lub nieskładkowym w rozumieniu przepisów o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent, opłaca się składkę na ubezpieczenie społeczne od kwoty najniższego wynagrodzenia, chyba że osoba podlega ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu na podstawie odrębnych przepisów.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Zakład Ubezpieczeń Społecznych obejmuje ubezpieczeniem osobę, za którą ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenie społeczne. 2b. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, tryb obejmowania ubezpieczeniem, opłacania i rozliczania składek oraz tryb wydawania legitymacji ubezpieczeniowej."; 12) w art. 35: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Pobyt w specjalistycznym domu pomocy społecznej jest odpłatny. Wysokość opłaty ustala organ kierujący w porozumieniu z osobą ubiegającą się o przyjęcie do tego domu, uwzględniając jej sytuację materialną i zakres usług świadczonych przez dom.", b) w ust. 5 po dwukrotnie użytym wyrazie "społecznej," dodaje się dwukrotnie w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy "w tym specjalistyczne"; 13) w art. 43: a) ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Właściwy organ może zmienić lub uchylić decyzję administracyjną na niekorzyść strony bez jej zgody w przypadku zmiany przepisów prawa lub jeżeli nastąpiły zmiany z sytuacji dochodowej lub osobistej osób otrzymujących świadczenie, a także, jeżeli wystąpiły przesłanki, o których mowa w ust. 4 i 5 oraz w art. 6 i art. 34 ust. 4a. Zmiana decyzji na korzyść strony nie wymaga jej zgody.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Świadczenia pieniężne pomocy społecznej wypłaca się w okresach miesięcznych, od miesiąca kalendarzowego, w którym został złożony wniosek wraz z wymaganą dokumentacją. Wysokość gwarantowanego zasiłku okresowego oraz składki na ubezpieczenie społeczne w miesiącu złożenia wniosku ustala się dzieląc kwotę przysługującego zasiłku i wysokość składki przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych następujących od dnia złożenia wniosku.". Art. 4. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255 i Nr 63, poz. 403) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2: a) lit. d) i e) otrzymują brzmienie: "d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe, lub nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe, e) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) gospodarstwa stanowiącego dział specjalny produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, obliczony dla ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych, nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnych gospodarstwach rolnych z 2,6 ha, ustalonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie przepisów o podatku rolnym, lub nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako domownik w takim gospodarstwie," b) po lit. i) dodaje się lit. j) w brzmieniu: "j) nie pobiera, na podstawie przepisów o pomocy społecznej, zasiłku stałego, stałego wyrównawczego, gwarantowanego zasiłku okresowego lub renty socjalnej."; 2) w art. 24 w ust. 4 po wyrazach "zalicza się również" dodaje się wyrazy "okresy pobierania, na podstawie przepisów o pomocy społecznej, gwarantowanego zasiłku okresowego oraz"; 3) w art. 37m dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Okresy pobierania zasiłku przedemerytalnego oraz świadczenia przedemerytalnego są okresami nieskładkowymi w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin."; 4) w art. 53 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazach "osób duchownych" dodaje się wyrazy " , osób pobierających, na podstawie przepisów o pomocy społecznej, zasiłek stały lub gwarantowany zasiłek okresowy". Art. 5. 1. Przepisy ustawy, o której mowa w art. 3, mają zastosowanie do osób, które przed jej wejściem w życie spełniały warunki określone w niniejszej ustawie, chociażby uzyskały w tej sprawie decyzję odmowną, jeżeli wystąpiły z wnioskiem o przyznanie świadczenia lub o opłacenie składki na ubezpieczenie społeczne w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Termin 30 dni, o którym mowa w art. 31 ust. 4a ustawy, o której mowa w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dotyczy osób, o których mowa w ust. 1. 3. W przypadku gdy w okresie od 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy osobom, o których mowa w ust. 1, przyznany został zasiłek okresowy na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3, kwoty przyznanego zasiłku zalicza się na poczet gwarantowanego zasiłku okresowego i nie dokonuje wyrównania. Art. 6. 1. Prawo do zasiłku rodzinnego ustala się po raz pierwszy na okres od dnia 1 września 1997 r. do dnia 31 maja 1998 r. 2. Urzędy pracy wypłacają do 31 grudnia 1997 r. zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne osobom pobierającym gwarantowany zasiłek okresowy, jeżeli osobom tym w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy urząd pracy wypłacał zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny albo nabędą prawo do gwarantowanego zasiłku okresowego od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 7. Zasiłki pielęgnacyjne wypłacane emerytom i rencistom z tytułu ukończenia wieku 75 lat życia lub zaliczenia do I grupy inwalidów stają się z mocy prawa od dnia wejścia w życie ustawy dodatkami pielęgnacyjnymi w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin lub o ubezpieczeniu społecznym bez konieczności wydawania decyzji. Art. 8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r., z wyjątkiem art. 13 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 oraz ust. 1a ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., oraz z wyjątkiem art. 3, art. 4, art. 5 i art. 6 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia ustawy. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzania wywiadu środowiskowego (rodzinnego), wzoru kwestionariusza wywiadu oraz oświadczenia o stanie majątkowym, rodzaju dokumentów wymaganych do przyznania renty socjalnej, a także wzoru legitymacji pracownika socjalnego. (Dz. U. Nr 93, poz. 570) Na podstawie art. 43 ust. 6a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje: § 1. Wydanie decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń z pomocy społecznej, z wyjątkiem przyznania renty socjalnej, wymaga przeprowadzenia wywiadu środowiskowego (rodzinnego), zwanego dalej "wywiadem". Wzór kwestionariusza wywiadu stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. W toku wywiadu ustala się sytuację osobistą i majątkową osoby lub rodziny ubiegającej się o przyznanie świadczeń pomocy społecznej, zwanych dalej "świadczeniami", oraz powody ubiegania się o te świadczenia. 2. Sposób przeprowadzania wywiadu powinien uwzględniać sytuację życiową oraz indywidualne cechy osoby ubiegającej się o świadczenia. § 3. Wywiad przeprowadza pracownik socjalny legitymujący się legitymacją pracownika socjalnego, wydaną przez pracodawcę. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wywiad powinien być przeprowadzony w ciągu 14 dni od daty otrzymania informacji o potrzebie przyznania świadczeń lub o zmianie sytuacji osobistej i majątkowej osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń. 2. W sytuacjach wymagających bezzwłocznego przyznania świadczeń wywiad przeprowadza się nie później niż w ciągu 2 dni od daty powzięcia informacji, o której mowa w ust. 1. § 5. 1. Wywiad przeprowadza się w miejscu zamieszkania osoby zainteresowanej lub rodziny albo w miejscu jej pobytu. 2. Informacje uzyskane podczas przeprowadzanego wywiadu stanowią tajemnicę służbową i mogą być wykorzystane wyłącznie dla celów prowadzonego postępowania administracyjnego, przez osoby w nim uczestniczące. § 6. Podstawę ustalenia danych osoby ubiegającej się o świadczenia, stanu jej zdrowia oraz sytuacji osobistej, rodzinnej i materialnej stanowią odpowiednio aktualne dokumenty, a w szczególności: 1) dowód osobisty, 2) orzeczenie komisji ds. inwalidztwa i zatrudnienia w przypadku osób, które uzyskały takie orzeczenie przed 31 sierpnia 1997 r., lub - po tej dacie - decyzja organu rentowego przyznająca świadczenie z ubezpieczenia społecznego albo zaświadczenie o stopniu niepełnosprawności, wydane na podstawie odrębnych przepisów, 3) zaświadczenie pracodawcy o wysokości wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, 4) zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu pracy zarobkowej na podstawie umowy ajencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), 5) dowód otrzymania renty lub emerytury, 6) zaświadczenie z urzędu gminy o wielkości gospodarstwa rolnego w hektarach przeliczeniowych, 7) zaświadczenie ze szkoły o kontynuowaniu przez dziecko nauki oraz oświadczenie, że dziecko nie otrzymuje pomocy materialnej ze szkoły, 8) decyzja urzędu pracy o uznaniu lub odmowie uznania za osobę bezrobotną, o utracie statusu osoby bezrobotnej, o przyznaniu, o odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego albo potwierdzenia z urzędu pracy, że osoba ta znajduje się w rejestrze urzędu jako osoba poszukująca pracy, 9) oświadczenie o wysokości dochodu lub - na wniosek pracownika socjalnego - do wglądu - legitymacja ubezpieczeniowa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych osoby prowadzącej działalność gospodarczą z podaną kwotą, od której uiszczana jest składka na ubezpieczenie społeczne, 10) oświadczenie o stanie majątkowym według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, 11) zaświadczenie pracodawców o okresach zatrudnienia, w tym o okresach, za które były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne, oraz o okresach nieskładkowych, jeżeli dotyczy to osoby ubiegającej się o opłacanie składki na ubezpieczenie społeczne. § 7. 1. Rentę socjalną, o której mowa w art. 27a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569), zwanej dalej "ustawą", przyznaje się na podstawie następujących dokumentów: 1) dowodu osobistego, 2) orzeczenia komisji ds. inwalidztwa i zatrudnienia w przypadku osób, które uzyskały takie orzeczenie przed 31 sierpnia 1997 r., lub - po tej dacie - decyzji organu rentowego przyznającego świadczenie z ubezpieczenia społecznego albo zaświadczenia o stopniu niepełnosprawności, wydanego na podstawie odrębnych przepisów, 3) oświadczenia osoby ubiegającej się o rentę socjalną lub jej przedstawiciela ustawowego, że nie pobiera ona świadczenia emerytalno-rentowego z tytułu ubezpieczenia społecznego, z wyjątkiem renty rodzinnej, 4) zaświadczenia ze szkoły ponadpodstawowej, wyższej uczelni lub upoważnionej instytucji, stwierdzającego, że osoba całkowicie niezdolna do pracy w terminie zaistnienia inwalidztwa uczęszczała do szkoły ponadpodstawowej, szkoły wyższej albo była w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej, 5) oświadczenia osoby ubiegającej się o rentę socjalną lub jej przedstawiciela ustawowego, iż nie pobiera wynagrodzenia z tytułu pracy, lub zaświadczenia, o którym mowa w § 6 pkt 3 i 4. 2. W szczególnie uzasadnionych sytuacjach, w wypadku braku dokumentów wymienionych w ust. 1, pracownik socjalny może, za zgodą osoby zainteresowanej, podjąć działania w celu ich uzyskania. § 8. 1. W wypadku gdy z wnioskiem o przyznanie świadczenia występuje osoba, do której mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) i nie można - ze względu na stan jej zdrowia - przeprowadzić wywiadu lub uzyskać dokumentów, o których mowa w § 6 lub § 7, pracownik socjalny sporządza protokół, który akceptuje dyrektor (kierownik) ośrodka pomocy społecznej. Protokół ten może stanowić podstawę wydania decyzji przyznającej świadczenie do czasu uzyskania wymaganych dokumentów. W tym wypadku pracownik socjalny podejmuje działania w celu skompletowania potrzebnych dokumentów. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli uzyskanie odpowiednich dokumentów nie jest możliwe, pracownik socjalny odnotowuje powyższy fakt w wywiadzie wraz z podaniem przyczyn. § 9. Pracownik socjalny jest obowiązany poinformować osobę zainteresowaną lub rodzinę ubiegającą się o świadczenia, że udzielenie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym lub niepoinformowanie o zmianie sytuacji osobistej lub majątkowej stanowi przesłankę do dochodzenia przez ośrodek pomocy społecznej zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. § 10. 1. W wyniku przeprowadzanego wywiadu pracownik socjalny wspólnie z osobą zainteresowaną ustala wstępny plan działań i pomocy w zakresie: 1) niezbędnych działań, do których zobowiązuje się osoba lub rodzina, mających na celu przezwyciężenie trudnej sytuacji, w której się znalazły, 2) proponowanych przez pracownika socjalnego świadczeń na rzecz osoby zainteresowanej lub rodziny. 2. Plan działań i pomocy odnotowuje się w wywiadzie. § 11. 1. U osób, o których mowa w art. 39 ustawy, pracownik socjalny przeprowadza wywiad w celu ustalenia, czy osoby te udzielą pomocy osobie ubiegającej się o nią w sposób określony w tym przepisie. 2. Wywiad, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się nie częściej niż co dwa lata, chyba że wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 45 ustawy, uzasadniające wcześniejsze przeprowadzenie wywiadu. § 12. W odniesieniu do osób, którym przyznano świadczenia pomocy społecznej, wywiad powinien być aktualizowany nie rzadziej niż co 6 miesięcy. W celu aktualizacji danych wypełnia się część IV kwestionariusza stanowiącego załącznik, o którym mowa w § 1. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 kwietnia 1991 r. w sprawie zasad przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru kwestionariusza (Dz. U. Nr 33, poz. 143). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 24 lipca 1997 r. (poz. 570) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 LEGITYMACJA PRACOWNIKA SOCJALNEGO Ilustracja Art. 42. "Sądy, organy państwowe i inne jednostki organizacyjne są obowiązane niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni, udostępnić lub udzielić pracownikowi socjalnemu odpowiednich informacji, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń oraz ich rozmiarów." Art. 51. "1. Pracownik socjalny korzysta z prawa pierwszeństwa przy wykonywaniu swoich zadań w urzędach, instytucjach i innych placówkach. Organy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane do udzielania pracownikowi socjalnemu pomocy w zakresie wykonywania tych czynności. 2. Pracownikowi socjalnemu przysługuje ochrona prawna przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych." (art. 42 i art. 51 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569). Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 25 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru kwestionariusza. (Dz. U. Nr 93, poz. 571) Na podstawie art. 43 ust. 6a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 kwietnia 1991 r. w sprawie zasad przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru kwestionariusza (Dz. U. Nr 33, poz. 143) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 po wyrazie "załącznik" dodaje się wyrazy "nr 1"; 2) w § 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu: "2. W toku przeprowadzania wywiadu u osób i rodzin poszkodowanych wskutek powodzi, która nastąpiła w lipcu 1997 r., ustala się sytuację życiową osoby lub rodziny zaistniałą w wyniku powodzi oraz wielkość szacunkową poniesionych strat. Wzór kwestionariusza wywiadu rodzinnego (środowiskowego) stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia."; 3) w § 3 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy: "a w stosunku do osób i rodzin, o których mowa w § 2 ust. 2, także pracownik ośrodka pomocy społecznej albo gminy, pisemnie upoważniony przez kierownika ośrodka pomocy społecznej."; 4) w § 6: a) w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) oświadczenie o stanie majątkowym; wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W wypadku braku możliwości, w związku z powodzią, udokumentowania tożsamości i innych danych, o których mowa w ust. 1, osoba ubiegająca się o świadczenie, jej przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny składa oświadczenie uwiarygodnione jakimkolwiek dokumentem ze zdjęciem lub zeznaniami dwóch świadków, mieszkańców gminy, posiadających dowody osobiste lub inne dokumenty stwierdzające tożsamość."; c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Podstawą wydania decyzji o przyznaniu świadczenia osobom, o których mowa w ust. 2a, są wywiad i oświadczenie, których wzory stanowią załączniki nr 2 i nr 3 do rozporządzenia."; 5) w § 7 i w § 8 po wyrazach "pracownik socjalny" dodaje się wyrazy "lub osoba, o której mowa w § 3,"; 6) załącznik do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 1; 7) dodaje się załącznik nr 2 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 8) dodaje się załącznik nr 3 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy § 1 nie mają zastosowania w przypadkach ubiegania się o rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy oraz o gwarantowany zasiłek okresowy. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 lipca 1997 r. (poz. 571) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych. (Dz. U. Nr 93, poz. 572) Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 marca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych (Dz. U. Nr 44, poz. 174 i z 1995 r. Nr 76, poz. 385) wprowadza się następujące zmiany w wykazie Polskich Norm i norm branżowych do obowiązkowego stosowania, stanowiącym załącznik do rozporządzenia: 1) skreśla się poz. 3, 5, 10, 15, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27 i 28, 2) poz. 46 otrzymuje brzmienie: "46PN-75/M-44090Pompy pożarnicze. Ogólne wymagania i badania. Uwaga - z wyłączeniem pkt 3.12, 3.13, 3.14, 3.15, 3.23" 3) skreśla się poz. 57, 4) poz. 62 otrzymuje brzmienie: "62PN-91/M-51042Sprzęt pożarniczy. Przełączniki. Uwaga - z wyłączeniem pkt 3.3" 5) poz. 66 otrzymuje brzmienie: "66PN-M-51069Sprzęt pożarniczy. Zasysacze liniowe" 6) skreśla się poz. 68, 7) dodaje się poz. 94, 94a, 94b, 94c, 94d i 94e w brzmieniu: "94PN-ISO 6182-1Ochrona przeciwpożarowa. Urządzenia tryskaczowe. Wymagania i metody badań dla tryskaczy 94aPN-ISO 6182-2Ochrona przeciwpożarowa. Urządzenia tryskaczowe. Wymagania i metody badań dla zaworów kontrolno-alarmowych wodnych, komór opóźniających i turbinowych urządzeń alarmowych 94bPN-ISO 6182-3Ochrona przeciwpożarowa. Urządzenia tryskaczowe. Wymagania i metody badań dla zaworów kontrolno-alarmowych powietrznych 94cPN-86/E-06600Automatyka i pomiary przemysłowe. Kompatybilność elektromagnetyczna urządzeń. Ogólne wymagania i badania. Uwaga - z wyłączeniem załączników 1 i 8 94dPN-IEC 801-4Kompatybilność elektromagnetyczna urządzeń do pomiaru i sterowania procesami przemysłowymi. Wymagania dotyczące serii szybkich elektrycznych zakłóceń impulsowych 94ePN-IEC 801-2Kompatybilność elektromagnetyczna urządzeń do pomiaru i sterowania procesami przemysłowymi. Wymagania dotyczące wyładowań elektrostatycznych" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. J. Szymański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zlecania zadań państwowych jednostkom niepaństwowym oraz wykazu tych zadań. (Dz. U. Nr 94, poz. 573) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają wykaz zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom niepaństwowym, ogólne warunki i tryb zlecania tych zadań, zasady ustalania i rozliczania dotacji z budżetu państwa, zwanych dalej "dotacjami", przekazanych na realizowane przez jednostki niepaństwowe zadania państwowe, tryb dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i kontroli realizacji zadań zleconych. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zadań państwowych wymienionych w załączniku, o którym mowa w § 2, zlecanych jednostkom niepaństwowym przez dysponentów części budżetowych w rozumieniu przepisów prawa budżetowego, zwanych dalej "dysponentami". 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do zadań państwowych zleconych jednostkom niepaństwowym, których finansowanie wynika z przepisów ustawowych. § 2. Ustala się wykaz zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom niepaństwowym, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Ofertę realizacji zadania państwowego może złożyć zarówno dysponent, jak i jednostka niepaństwowa. § 4. 1. Jednostka niepaństwowa, przyjmując ofertę dysponenta lub występując z własną ofertą realizacji zadania państwowego, składa wniosek o realizację zadania państwowego. 2. Wniosek powinien być podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń woli w imieniu jednostki niepaństwowej. § 5. 1. Wniosek, o którym mowa w § 4, powinien zawierać w szczególności: 1) szczegółowy zakres rzeczowy proponowanego do realizacji zadania, 2) termin i miejsce realizacji zadania, 3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania, 4) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych, wskazujących na możliwość wykonania zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych na realizację danego zadania od innych dysponentów lub z państwowych funduszy celowych. 2. Dysponent może uzależnić rozpatrzenie wniosku od złożenia w określonym termin dodatkowych informacji lub dokumentów. § 6. 1. Złożony przez jednostkę niepaństwową wniosek o realizację zadania państwowego powinien być rozpatrzony przez dysponenta w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, z tym, że dopuszcza się możliwość przedstawienia wnioskodawcy innych propozycji, w tym w szczególności zmiany zakresu rzeczowego zadania lub terminu jego realizacji. 2. W wypadku stwierdzenia uchybień formalno-prawnych lub innych wad wniosku, dysponent wzywa jednostkę niepaństwową do ich usunięcia w terminie 21 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek nie poprawiony pozostawia się bez rozpatrzenia. § 7. 1. Przy rozpatrywaniu wniosku o realizację zadania państwowego uwzględnia się w szczególności: 1) znaczenie zadania dla realizowanych przez dysponenta celów i zadań, 2) wysokość środków budżetowych, które są przeznaczone na dotacje dla jednostek niepaństwowych na realizowane przez te jednostki zadania państwowe, 3) ocenę przedstawionej we wniosku kalkulacji kosztów realizacji zadania, w tym w relacji do zakresu rzeczowego zadania, 4) ocenę możliwości realizacji zadania przez jednostkę niepaństwową przy uwzględnieniu informacji podanych przez tę jednostkę, 5) analizę i ocenę wykonania zadań zleconych jednostce niepaństwowej w okresie poprzednim, z uwzględnieniem, w szczególności, rzetelności i terminowości ich realizacji oraz rozliczenia otrzymanych na ten cel środków. 2. Dysponent dokonuje wyboru najbardziej korzystnej oferty realizacji zadania państwowego. § 8. Dysponent może wyznaczyć, działające w jego imieniu, osoby upoważnione do przyjmowania i rozpatrywania składanych wniosków oraz dokonania wyboru oferty realizacji zadania państwowego. § 9. Warunkiem zlecenia przez dysponenta, zwanego dalej "zleceniodawcą", zadania państwowego oraz przekazania dotacji na jego realizację jest zawarcie pisemnej umowy z jednostką niepaństwową, reprezentowaną przez osobę, o której mowa w § 4 ust. 2, zwaną dalej "zleceniobiorcą". § 10. Dysponent może wyznaczyć działające w jego imieniu osoby upoważnione do zawarcia umowy z jednostkami niepaństwowymi oraz prowadzenia nadzoru i kontroli wykonania umowy. § 11. Umowa, o której mowa w § 9, powinna w szczególności zawierać: 1) oznaczenie stron umowy, 2) szczegółowy zakres rzeczowy realizowanego zadania, termin i miejsce jego realizacji, 3) określenie czasu, na jaki umowa została zawarta, 4) wzory dokumentacji umożliwiającej okresową ocenę realizacji zadania, terminy oraz sposób jej przekazywania, 5) zobowiązanie zleceniobiorcy do prowadzenia dokumentacji według wymagań określonych przez zleceniodawcę, w sposób umożliwiający ocenę wykonania zadania pod względem rzeczowym i finansowym, 6) zobowiązanie zleceniobiorcy do poddania się kontroli przeprowadzanej przez zleceniodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, w zakresie objętym umową, 7) określenie wysokości dotacji, jaką zleceniodawca przekaże zleceniobiorcy z tytułu realizacji umowy, oraz warunki i terminy jej przekazywania, 8) określenie przeznaczenia przychodów uzyskanych przy realizacji zadania, których nie można było przewidzieć przy kalkulowaniu wysokości dotacji, 9) ustalenie zasad i terminów rozliczeń, 10) ustalenie trybu i terminów przekazywania zleceniodawcy informacji o zakresie i sposobie realizacji umowy oraz ustalenie zakresu objętego stałym nadzorem zleceniodawcy, 11) warunki wypowiedzenia umowy, 12) określenie sankcji z tytułu nienależytego wykonania zleconego zadania lub wykorzystania dotacji na inne cele niż określone w umowie, 13) termin zwrotu kwoty dotacji w wypadku przeznaczenia jej na inne cele niż określone w umowie, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 30 dni od dnia ustalenia, że dotacja została przeznaczona na inne cele niż określone w umowie, 14) termin zwrotu kwoty dotacji w wypadku niewykonania lub częściowego niewykonania zleconego zadania. § 12. 1. Umowę zawiera się na czas oznaczony, nie dłuższy niż okres jednego roku budżetowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Umowa na realizację zadania inwestycyjnego, którego zakres został określony w wykazie, o którym mowa w § 2, może być zawarta na okres dłuższy niż rok, z tym że wyodrębnienia wymaga ta część zadania inwestycyjnego, której realizacja przypada na dany rok budżetowy. 3. Umowa na realizację zadania państwowego w zakresie prowadzenia domu pomocy społecznej, ośrodka wsparcia oraz organizowania i prowadzenia zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo, nauki dzieci upośledzonych ze sprzężonym kalectwem, jako formy realizacji obowiązku szkolnego, a także kształcenia za granicą w zakresie historii, kultury i języka polskiego może być zawarta na czas nie oznaczony z możliwością jej wypowiedzenia w okresie 6 miesięcy, z tym że określenie wysokości dotacji. przekazanej na realizację umowy, dokonywane jest corocznie w aneksie do umowy sporządzonym w formie pisemnej. § 13. Zleceniobiorca jest obowiązany do poinformowania zleceniodawcy, przed zawarciem umowy, o zamiarze zawarcia innych umów lub o innych umowach zawartych w trybie określonym w rozporządzeniu. § 14. Prawa i obowiązki stron umowy nie mogą być przenoszone na osoby trzecie. § 15. Zleceniobiorca nie może wykorzystywać środków uzyskanych na podstawie umowy na inne cele niż określone w umowie. § 16. 1. W uzasadnionych wypadkach dopuszcza się, za zgodą stron, możliwość zmiany w ciągu roku zakresu rzeczowego oraz warunków realizacji zadania, w tym w szczególności zakresu finansowego. 2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, wymagają sporządzenia aneksu do umowy. § 17. 1. Wysokość dotacji z tytułu realizacji umowy, przekazywana jednostce niepaństwowej, jest ustalana w wyniku porozumienia między stronami. 2. Przy ustalaniu wysokości dotacji, o której mowa w ust. 1, należy uwzględnić w szczególności planowane koszty bezpośrednie realizowanego zadania, powiększone o te rodzaje kosztów, których poniesienie jest niezbędne do prawidłowej realizacji zadania, oraz środki własne zleceniobiorcy i przychody uzyskane przy realizacji zadania. § 18. 1. Zleceniodawca może uwzględnić w dotacji, o której mowa w § 17 ust. 1, kwotę środków na zakup sprzętu tylko w wypadku, gdy sprzęt ten jest niezbędny do prawidłowej realizacji zleconego zadania wymienionego w wykazie, o którym mowa w § 2. 2. W wypadku gdy kwota, o której mowa w ust. 1, przekracza sumę 15 przeciętnych wynagrodzeń miesięcznych w trzecim kwartale roku poprzedzającego zlecenie, umowa, o której mowa w § 11, powinna zawierać także: 1) uzasadnienie, że zakup sprzętu jest niezbędny do prawidłowej realizacji zadania, 2) ustalenie sposobu ewidencjonowania i użytkowania zakupionego sprzętu. 3. W wypadku gdy przewidywany okres użytkowania zakupionego sprzętu przekracza termin realizacji zadania, strony ustalą zasady wzajemnych rozliczeń w okresie, gdy jednostka niepaństwowa nie będzie realizować zadania państwowego. 4. W zasadach rozliczeń, o których mowa w ust. 3, należy uwzględnić w szczególności: 1) wartość jednostkową sprzętu, 2) przewidywany przez strony okres użytkowania sprzętu, 3) skutki zniszczenia lub utraty sprzętu, za które zleceniobiorca nie ponosi odpowiedzialności. § 19. 1. Dotacja na realizację zadania państwowego może być udzielona na wybudowanie lub rozbudowę obiektu lub urządzenia, w zakresie określonym w wykazie, o którym mowa w § 2; obiekty te i urządzenia, na czas realizacji zadania państwowego, są przekazywane jednostce niepaństwowej w bezpłatne używanie. 2. Jeżeli budowa lub rozbudowa obiektu lub urządzenia trwale związanego z gruntem jest finansowana tylko częściowo w formie dotacji na realizację zadania państwowego albo jeżeli jest wznoszona na gruncie stanowiącym własność jednostki niepaństwowej, w rozliczeniu dotacji ustala się, proporcjonalnie do poniesionych nakładów i wartości gruntu, stosunek współwłasności obiektu lub urządzenia służącego wykonaniu zadania państwowego. § 20. Zleceniobiorca jest obowiązany do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej środków otrzymanych na realizację umowy oraz wydatków związanych z jej realizacją. § 21. 1. W wypadku niewykonania lub częściowego niewykonania umowy przekazane kwoty dotacji podlegają zwrotowi w części proporcjonalnej do stopnia niewykonania umowy. 2. W wypadku wykorzystania na realizację umowy tylko części przekazanej kwoty dotacji, część nie wykorzystana dotacji podlega zwrotowi. 3. Zwrot dotacji, o którym mowa w ust. 1 i 2, następuje nie później niż do końca lutego następnego roku budżetowego na rachunek bieżący zleceniodawcy, subkonto dochody. § 22. Rokiem obrachunkowym jest rok budżetowy, chyba że umowa zostanie zawarta na okres krótszy. § 23. 1. Zleceniobiorca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia realizacji zadania pod względem rzeczowym i finansowym, zgodnie z treścią umowy. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie do 30 dni po zakończeniu realizacji zadania. 3. W wypadku realizacji zadania, o którym mowa w § 12 ust. 2 i 3, którego okres realizacji jest dłuższy niż rok, zleceniobiorca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia tej części zadania, której realizacja przypada na dany rok budżetowy. 4. Zatwierdzenie rozliczenia przez zleceniodawcę powinno nastąpić nie później niż do końca lutego następnego roku budżetowego. § 24. Zleceniodawca jest obowiązany do prowadzenia nadzoru w zakresie wykonywania umowy na zasadach w niej określonych, a w szczególności w zakresie: 1) sposobu realizacji zadania zleconego, 2) gospodarowania przekazaną dotacją, 3) prowadzenia dokumentacji umożliwiającej ustalenie kosztów realizowanego zadania. § 25. Zleceniodawca jest obowiązany, w terminach określonych w umowie, do dokonywania okresowej oceny realizacji zadania zleconego. § 26. Na podstawie przekazanej dokumentacji, o której mowa w § 11 pkt 4, oraz prowadzonego nadzoru, o którym mowa w § 24, zleceniodawca dokonuje oceny: 1) stanu realizacji zleconego zadania, 2) prawidłowości wykorzystania przekazanej zleceniobiorcy dotacji na realizację zleconego zadania. § 27. 1. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji zleconego zadania, w tym, w szczególności, zmniejszenia zakresu rzeczowego, nieterminowości lub wykorzystania dotacji na inne cele niż określone w umowie, zleceniodawca przeprowadza kontrolę w zakresie objętym umową. 2. Kontrola może być przeprowadzona przez osobę upoważnioną przez zleceniodawcę. 3. Celem przeprowadzenia kontroli jest sporządzenie dla zleceniodawcy odpowiednich informacji wskazujących na konkretne nieprawidłowości i uchybienia oraz określających ich przyczyny i skutki. § 28. 1. Na podstawie informacji, o których mowa w § 27 ust. 3, w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania zleceniodawca przekazuje zleceniobiorcy wnioski i zalecenia zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. 2. Zleceniobiorca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosków i zaleceń, o których mowa w ust. 1, zawiadamia zleceniodawcę o ich wykonaniu lub przyczynach ich niewykonania. 3. W wypadku stwierdzenia, że dotacja budżetowa przekazana na realizację zleconego zadania została wykorzystana w części lub całości przez zleceniobiorcę na inne cele niż określone w umowie, podlega w tej części lub całości zwrotowi na rachunek bieżący zleceniodawcy, subkonto dochody. § 29. Umowa wygasa: 1) z upływem terminu określonego w umowie, 2) w wypadku wystąpienia okoliczności, za które strony nie ponoszą odpowiedzialności, a które uniemożliwiają dalsze wykonanie umowy. § 30. Umowa nie może być rozwiązana przed upływem określonego terminu, chyba że zachodzą przyczyny określone w § 31 lub przyczyny określone w umowie. § 31. 1. Umowa może być rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym w wypadku nieterminowego wykonywania umowy lub nienależytego jej wykonania, a w szczególności zmniejszenia zakresu rzeczowego realizowanego zadania, wykorzystania uzyskanej dotacji na inne cele niż określone w umowie, gdy strona winna uchybień nie doprowadzi do ich usunięcia w określonym terminie. 2. Podstawę do rozwiązania umowy, z przyczyn określonych w ust. 1, stanowią wyniki kontroli wykonywania umowy, przeprowadzonej przez zleceniodawcę, oraz ocena realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych, o których mowa w § 28 ust. 1. 3. Umowa może być rozwiązana w wypadku nieprzekazania dotacji z tytułu realizacji zleconego zadania. § 32. Zleceniodawca może nie stosować przepisów § 11 pkt 5, 8 i 10 oraz § 20 i 24-26 w wypadku zlecenia zadania, na którego realizację przekazuje zleceniobiorcy kwotę dotacji w wysokości nie przekraczającej sumy 15 przeciętnych wynagrodzeń miesięcznych w trzecim kwartale roku poprzedzającego zlecenie. § 33. Wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w § 18 ust. 2 oraz w § 32, ustala się na podstawie obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w trzecim kwartale roku poprzedzającego zlecenie, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 34. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zadań zlecanych jednostkom niepaństwowym po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 35. Tracą moc: 1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 listopada 1994 r. w sprawie wykazu zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom niepaństwowym (Dz. U. Nr 131, poz. 657 i z 1995 r. Nr 120, poz. 579), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie zlecania zadań państwowych jednostkom niepaństwowym (Dz. U. Nr 87, poz. 437). § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 lipca 1997 r. (poz. 573) WYKAZ ZADAŃ PAŃSTWOWYCH, KTÓRE MOGĄ BYĆ ZLECONE JEDNOSTKOM NIEPAŃSTWOWYM Lp.Zadanie 12 W dziedzinie oświaty, wychowania oraz szkolnictwa wyższego 1Organizacja konkursów, turniejów, przeglądów i olimpiad przedmiotowych 2Organizowanie wypoczynku wakacyjnego dla uczniów i studentów w formie obozów leczniczo-profilaktycznych, rehabilitacyjnych, szkoleniowych, adaptacyjnych, naukowych i artystycznych, a także śródrocznych obozów, warsztatów naukowych, artystycznych i seminariów oraz wypoczynku wakacyjnego dla wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, rodzin zastępczych i dla dzieci Polonii Zagranicznej 3Organizowanie i prowadzenie ruchu artystycznego dzieci i młodzieży, imprez promujących dorobek artystyczny szkół i placówek oświatowych 4Realizowanie środowiskowych programów profilaktyczno-wychowawczych dla młodzieży zagrożonej uzależnieniem, niedostosowanej społecznie, z rodzin patologicznych 5Organizowanie i prowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo oraz nauki dzieci upośledzonych umysłowo ze sprzężonym kalectwem jako form realizacji przez te dzieci obowiązku szkolnego 6Inwestycje w zakresie budowy lub rozbudowy obiektów i wyposażenia placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych 7Dystrybucja zagranicznych książek oraz publikacji oświatowych i naukowych, przekazywanych nieodpłatnie jednostkom finansowanym w całości lub częściowo z budżetu państwa 8Wydawanie publikacji naukowych studentów 9Opracowywanie i wydawanie publikacji wykorzystywanych do realizacji celów dydaktyczno-wychowawczych przez nauczycieli i wychowawców 10Szkolenie nieetatowej kadry stowarzyszeń, pełniącej funkcje wychowawcze 11Opracowywanie środków dydaktycznych, przydatnych w działalności dydaktyczno-wychowawczej szkół i placówek oświatowo-wychowawczych oraz uczelni 12Organizacja i prowadzenie doskonalenia zawodowego nauczycieli 13Opracowywanie programów edukacji ustawicznej dla różnych środowisk społecznych i zawodowych 14Organizowanie szkoleń, seminariów i konferencji związanych z różnymi formami edukacji ustawicznej 15Kształcenie za granicą w zakresie historii, kultury i języka polskiego W dziedzinie kultury i sztuki 16Organizacja festiwali, konkursów, przeglądów, spotkań, plenerów, warsztatów, konferencji, kursów, seminariów, wystaw artystycznych, historycznych, muzealnych i innych imprez, mających istotne znaczenie dla polskiej kultury i sztuki oraz ich zagranicznej promocji, w tym fundowanie nagród 17Wydawanie niekomercyjnych, niskonakładowych książek, czasopism, periodyków i druków ulotnych, opracowań dydaktycznych, informacyjnych, badawczych, krytycznych i przekładów literatury polskiej za granicą - w postaci drukowanej oraz innych technik zapisu obrazu i dźwięku 18Zakup dóbr kultury, przedmiotów służących kultywowaniu lokalnych i regionalnych tradycji kulturalnych, tłumaczeń, partytur i praw autorskich, ekspertyz, recenzji, prac krytycznych, a także książek i czasopism dla bibliotek oraz innych dóbr niezbędnych do utrzymania polskości wśród Polonii, emigracji i Polaków za granicą 19Renowacja, konserwacja, inwentaryzacja i ochrona zabytków i innych obiektów kultury materialnej 20Prowadzenie kolekcji dzieł sztuki, muzealiów i instrumentów oraz zbiorów bibliotecznych, fonograficznych, fotograficznych i filmowych 21Konserwacja, inwentaryzacja i ochrona kolekcji dzieł sztuki, muzealiów i instrumentów oraz zbiorów bibliotecznych, fonograficznych, fotograficznych i filmowych 22Prowadzenie bibliotek oraz dokumentacji zjawisk życia kulturalnego i artystycznego, a także tworzenie systemów informacyjnych w tych zakresach 23Produkcja i opracowywanie filmów dokumentalnych, oświatowych i pomocy dydaktycznych 24Organizacja i prowadzenie amatorskiego ruchu artystycznego, twórczości ludowej oraz ochrona unikalnych i zanikających zawodów i umiejętności artystycznych i ich warsztatów 25Organizowanie - w kraju i za granicą - imprez przeznaczonych dla Polonii, emigracji i Polaków za granicą, kultywowanie i propagowanie polskości 26Działania na rzecz ochrony i propagowanie kultur mniejszości narodowych 27Zapewnienie dostępu do dóbr kultury osobom niepełnosprawnym, w tym opracowywanie "druków" mówionych i brajlowskich, filmowych napisów dialogowych i tłumaczeń na język migowy 28Organizacja i prowadzenie bibliotek książki mówionej i brajlowskiej dla niewidomych i słabowidzących, w tym w szczególności Centralnej Biblioteki Niewidomych Zarządu Głównego Związku Niewidomych 29Bieżąca eksploatacja "Domu Literatury" w Warszawie, Domu Artystów Weteranów im. Wojciecha Bogusławskiego w Skolimowie, Krajowego Domu Twórczości Ludowej w Lublinie, Domu Pracy Twórczej w Niedzicy 30Upowszechnianie, promocja i popularyzacja z zakresu kultury i sztuki oraz twórczości i wykonawstwa artystycznego w kraju i za granicą, w tym dla Polonii, emigracji i Polaków za granicą 31Edukacja kulturalna dzieci i młodzieży realizowana w różnych formach W dziedzinie ochrony zdrowia 32Inwestycje w zakresie budowy lub rozbudowy obiektów i wyposażenia placówek opiekuńczo-leczniczych, leczniczo- i terapeutyczno-wychowawczych, pielęgnacyjno-opiekuńczych, pielęgnacyjno-wychowawczych, rehabilitacyjno-leczniczych, rehabilitacyjno-wychowawczych, wczesnej interwencji oraz hospicjów 33Organizowanie turnusów rehabilitacyjnych, obozów terapeutyczno-szkoleniowych i świadczenie w tym zakresie poradnictwa, a także prowadzenie szkolenia w zakresie postępowania z osobami niepełnosprawnymi 34Propagowanie honorowego krwiodawstwa 35Realizowanie programów profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, resortowych programów w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki oświatowo-zdrowotnej i środowiskowej oraz realizowanie działań opiekuńczo-wspierających w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom 36Organizacja szkolenia specjalistów medycznych, szkolenia z zakresu profilaktyki oświatowo-zdrowotnej i środowiskowej oraz rozwiązywania problemów patologii społecznej spowodowanej uzależnieniem oraz realizowanie szkolenia w zakresie ratownictwa przedmedycznego W dziedzinie opieki społecznej 37Prowadzenie domów pomocy społecznej 38Organizacja i prowadzenie ośrodków wsparcia, w tym w szczególności schronisk, noclegowni, ośrodków opiekuńczych i ośrodków interwencji kryzysowej 39Prowadzenie punktów doraźnej pomocy, punktów informacyjno-interwencyjnych dla ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy w rodzinie oraz dla uchodźców i cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy 40Inwestycje w zakresie budowy lub rozbudowy obiektów i wyposażenia domów pomocy społecznej oraz ośrodków wsparcia 41Realizowanie programów osłonowych i aktywizujących, w tym w szczególności w zakresie przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i przemocy w rodzinie, bezdomności, bezrobocia, niepełnosprawności, readaptacji do warunków wolnościowych osób opuszczających jednostki penitencjarne oraz niematerialnych form pomocy w postaci poradnictwa specjalistycznego 42Realizowanie programów resocjalizacyjno-terapeutycznych dla sprawców przemocy wobec kobiet i przemocy w rodzinie 43Organizowanie i prowadzenie działań mających na celu opiekę nad repatriantami 44Realizacja programów mających na celu adaptację, integrację i asymilację repatriantów i uchodźców ze społeczeństwem polskim 45Realizacja zadań pomocy społecznej wynikających z programów mających na celu ochronę poziomu życia osób i rodzin W dziedzinie kultury fizycznej i sportu 46Organizacja przygotowań i uczestnictwo w regionalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych imprezach sportowych 47Organizacja przygotowań zawodników i uczestnictwa reprezentantów Polski w olimpiadach, mistrzostwach świata, Europy i imprezach równorzędnych 48Organizacja szkolenia dzieci i młodzieży uzdolnionej sportowo oraz sportowców niepełnosprawnych 49Promocja sportu dzieci i młodzieży 50Organizacja i realizacja badań diagnostycznych i selekcyjnych zawodników 51Szkolenie i doskonalenie instruktorów, trenerów, sędziów sportowych oraz organizatorów kultury fizycznej 52Szkolenie w zakresie sportów lotniczych 53Wydawanie niekomercyjnych opracowań promujących kulturę fizyczną 54Utrzymanie i wyposażenie obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz ich przystosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych 55Organizacja przedsięwzięć dotyczących sportu dla wszystkich, ze szczególnym uwzględnieniem bezrobotnych, młodzieży nieprzystosowanej, osób w starszym wieku, niepełnosprawnych oraz środowisk o niskim statusie materialnym W dziedzinie turystyki i wypoczynku 56Promocja Polski jako kraju recepcji turystycznej oraz wydawanie niekomercyjnych opracowań promujących turystykę w Polsce 57Szkolenie i doskonalenie kadr dla turystyki, w tym w szczególności organizatorów, przewodników i instruktorów turystyki, a także utrzymywanie służących temu celowi zbiorów specjalistycznych 58Utrzymanie szlaków turystycznych wraz z inwestycjami sanitarnymi oraz przystosowaniem obiektów turystyki kwalifikowanej do potrzeb osób niepełnosprawnych 59Ocena standardu obiektów turystycznych i poziomu świadczonych w nich usług 60Ratownictwo wodne i górskie 61Inwestycje w zakresie budowy lub rozbudowy obiektów i wyposażenia służącego ratowaniu życia ludzkiego w górach i na wodzie 62Promocja turystyki kwalifikowanej 63Opracowywanie ekspertyz dotyczących rozwoju turystyki w Polsce 64Opracowywanie programów edukacyjnych związanych z rozwojem turystyki dla różnych środowisk W dziedzinie ochrony konsumentów 65Organizacja kursów, konferencji, seminariów i konkursów 66Prowadzenie otwartego poradnictwa konsumenckiego oraz nieodpłatnej pomocy prawnej w dochodzeniu roszczeń konsumentów 67Wydawanie niekomercyjnej literatury, czasopism, opracowań edukacyjnych i badawczych, broszur i ulotek 68Realizacja rządowych programów w zakresie ochrony konsumentów oraz opracowywanie programów edukacji konsumenckiej dla dzieci i młodzieży 69Prowadzenie badań konsumenckich towarów i usług oraz udział w pracach normalizacyjnych W dziedzinie ochrony przyrody i ochrony środowiska 70Konserwacja pomników przyrody 71Prowadzenie inwentaryzacji przyrodniczej 72Opracowywanie planów ochrony, opinii i ekspertyz 73Wykonywanie zabiegów i prac ochronnych na obszarach i obiektach chronionych 74Obsługa zagranicznych środków finansowych przeznaczonych na realizację zadań państwowych z zakresu ochrony środowiska W zakresie bezpieczeństwa publicznego 75Ochrona przeciwpożarowa W dziedzinie obrony narodowej 76Utrzymanie lotnisk i szkolenie lotnicze oraz spadochronowe w zakresie obronności 77Popularyzacja i propagowanie spraw obronności 78Szkolenie paramilitarne 79Szkolenie w zakresie sportów obronnych W pozostałych dziedzinach 80Realizacja rządowych programów restrukturyzacyjnych 81Ochrona praw dziecka, upowszechnianie Konwencji o prawach dziecka, prowadzenie punktów interwencyjnych "SOS dziecko" 82Zbieranie dokumentacji czynów zbrojnych i innych form działalności niepodległościowej i upamiętnianie miejsc walk i represji 83Rozpatrywanie i wstępna weryfikacja oraz opiniowanie i rekomendacja wniosków o przyznanie lub pozbawienie uprawnień kombatanckich i osób represjonowanych 84Opiniowanie wniosków o przyznanie świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej lub osadzonym w obozach pracy 85Prowadzenie wywiadów środowiskowych związanych z załatwianiem wniosków kombatanckich o przyznanie rent wyjątkowych i wniosków o skierowanie do sanatoriów oraz innych form pomocy 86Prowadzenie badań demograficzno-socjologicznych w środowiskach kombatanckich i osób represjonowanych 87Organizacja i udział w krajowych i międzynarodowych zjazdach i uroczystościach środowisk kombatanckich i ofiar wojny 88Organizacja spotkań środowiskowych stowarzyszeń kombatanckich i osób represjonowanych 89Organizowanie działalności informacyjnej, dokumentacyjnej i wydawniczej na potrzeby środowisk kombatanckich i osób represjonowanych 90Wydawanie publikacji dla samorządów gminnych w zakresie gospodarki i finansów gmin 91Organizowanie i prowadzenie szkoleń dla samorządu terytorialnego, związanych z przejmowaniem przez gminy nowych zadań od administracji rządowej 92Prowadzenie szkoleń dla związków zawodowych, organizacji pracodawców i administracji państwowej w zakresie zbiorowych stosunków pracy i przekształceń własnościowych oraz szkoleń dla sektora małych i średnich przedsiębiorstw 93Zarządzanie programami zagranicznej pomocy bezzwrotnej, w stosunku do których strona polska zobowiązała się do finansowania ze środków budżetowych kosztów administrowania tymi programami 94Promocja polskich rozwiązań w polityce gospodarczej w zakresie transformacji systemowej oraz wdrażania rozwiązań mających na celu rozwój małych i średnich przedsiębiorstw W zakresie usuwania skutków powodzi 95Usuwanie skutków powodzi Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych. (Dz. U. Nr 94, poz. 574) Na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) oraz w związku z art. 20 pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) jednostce przewozu - rozumie się przez to: a) przy przewozach autobusowych - przebieg autobusu na trasie o długości jednego kilometra, a dla autobusów o zwiększonej pojemności - z zastosowaniem współczynnika korygującego, b) przewozach kolejowych - przebieg pociągu pasażerskiego na trasie o długości jednego kilometra, 2) właściwym urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce wykonywania przewozów, które są podstawą rozliczeń z tytułu dotacji przedmiotowych, a jeżeli przewozy te wykonywane są na terenie właściwości dwóch lub więcej urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę przewoźnika, a gdy przewoźnik nie ma siedziby - urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania przewoźnika. § 3. Dotacji przedmiotowych udziela się do: 1) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej zwykłej, 2) kolejowych przewozów pasażerskich: aglomeracyjnych, regionalnych (lokalnych), międzyregionalnych (dalekobieżnych) wykonywanych pociągami osobowymi i pospiesznymi. § 4. 1. Dotację przedmiotową mogą otrzymać, z zastrzeżeniem ust. 2, przewoźnicy świadczący usługi przewozu osób w krajowej komunikacji międzymiastowej autobusowej zwykłej, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) realizują usługi przewozowe zgodnie z rozkładem jazdy autobusów uzgodnionym przez wszystkich przewoźników, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 1996 r. w sprawie przewozu osób i bagażu (Dz. U. Nr 64, poz. 312), 2) stosują ceny za przewozy osób nie wyższe niż ceny urzędowe ustalone w zarządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, wydanym w porozumieniu z Ministrem Finansów, na podstawie art. 18 ust. 2a ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), 3) honorują uprawnienia osób do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów, określone w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 40, poz. 150, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 50, poz. 261 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 460), 4) liczba jednostek przewozu zgłoszona przez przewoźników zostanie uwzględniona przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w zbiorczej kwocie dotacji, ustalonej na dany rok budżetowy do wyliczenia stawki dotacji. 2. Nie udziela się dotacji do autobusowych przewozów pasażerskich na liniach przyspieszonych, pospiesznych i ekspresowych. 3. Stawka dotacji przedmiotowej dla przewoźników, o których mowa w ust. 1, wynosi 181,69 zł na 1000 jednostek przewozu. § 5. Wniosek o udzielenie dotacji przedmiotowych do przewozów, o których mowa w § 3 pkt 1, przewoźnik zgłasza Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej do dnia 15 września roku poprzedzającego rok, w którym dotacja ma być udzielona. § 6. 1. Dotację przedmiotową mogą otrzymać, z zastrzeżeniem ust. 2, przewoźnicy wykonujący wymienione w § 3 pkt 2 rodzaje kolejowych przewozów pasażerskich, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) realizują usługi przewozowe zgodnie z sieciowym rozkładem jazdy pociągów, 2) stosują opłaty za przewóz osób nie wyższe niż ceny urzędowe ustalone w zarządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów na podstawie art. 18 ust. 2a ustawy, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, oraz ustalone przez przewoźników taryfy lub cenniki, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 i z 1997 r. Nr 23, poz. 117), 3) honorują uprawnienia osób do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów, określone w przepisach ustawy, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, 4) liczba jednostek przewozu zgłoszona przez przewoźnika zostanie uwzględniona przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w zbiorczej kwocie dotacji, ustalonej na dany rok budżetowy do wyliczenia stawki dotacji. 2. Nie udziela się dotacji do kolejowych przewozów pasażerskich wykonywanych pociągami kwalifikowanymi: ekspresowymi, InterCity, EuroCity i EuroNight (hotelowe) w komunikacji krajowej i międzynarodowej. 3. Stawka dotacji przedmiotowej dla przewoźników, o których mowa w ust. 1, wynosi 4 736,10 zł na 1000 jednostek przewozu. § 7. 1. Przewoźnicy są zobowiązani do powiadomienia właściwego urzędu skarbowego oraz dysponenta środków dotacji przedmiotowej o zaprzestaniu prowadzenia działalności przewozowej dotowanej. 2. Nieprzestrzeganie przez przewoźników któregokolwiek z warunków określonych odpowiednio w § 4 ust. 1 i § 6 ust. 1 stanowi podstawę do zawieszenia wypłat dotacji bądź cofnięcia dotowania. § 8. Ogólna kwota dotacji nie może przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia stawek dotacji przedmiotowych, o których mowa w § 4 ust. 3 i § 6 ust. 3, przez liczbę wykonanych jednostek przewozu, nie większą jednak od liczby tych jednostek przyznanej przewoźnikowi. § 9. Zasady i tryb udzielania dotacji przedmiotowych określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 maja 1991 r. w sprawie zasad i trybu udzielania dotacji przedmiotowych (Dz. U. Nr 43, poz. 191 i z 1994 r. Nr 140, poz. 792). § 10. 1. Stawki dotacji przedmiotowych określone w § 4 ust. 3 oraz w § 6 ust. 3 stosuje się do przewozów realizowanych od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. 2. Uzupełniające rozliczenie z budżetem należnych dotacji przedmiotowych, o których mowa w § 4 ust. 3 i w § 6 ust. 3, za okres od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia, powinno być dokonane przy rozliczeniu dotacji przedmiotowych za pierwszy okres rozliczeniowy, przypadający po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych (Dz. U. Nr 108, poz. 518). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 94, poz. 575) Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) stawki miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "strażakami", według grup uposażenia zasadniczego, określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) zaszeregowanie stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków, określone w tabelach zawartych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, 3) zasady wzrostu uposażenia z tytułu wysługi lat oraz warunki i tryb zaliczania okresów służby lub pracy do wysługi lat, 4) dodatki za stopnie strażaków, określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do rozporządzenia, 5) szczegółowe zasady przyznawania strażakom dodatków do uposażenia: a) dodatku za stopień, b) dodatku służbowego, c) dodatku specjalnego, d) dodatku za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, e) dodatku kontrolerskiego. 2. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do strażaków w służbie kandydackiej, których świadczenia pieniężne określają odrębne przepisy. § 2. 1. Najniższym uposażeniem w rozumieniu rozporządzenia jest uposażenie przewidziane dla najniższego stanowiska służbowego strażaka, obejmujące stawkę przewidzianą dla najniższej grupy uposażenia zasadniczego i dodatek za stopień strażaka. 2. Dodatki do uposażenia, z wyjątkiem dodatku, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 5 lit. c) i d), są ustalane w stawkach miesięcznych. § 3. 1. Uposażenie zasadnicze strażaka wzrasta z tytułu wysługi lat o 2% po 2 latach służby i o dalszy 1% za każdy następny rok służby, aż do wysokości 20% po 20 latach służby oraz o 0,5% za każdy rok służby powyżej 20 lat, łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby. 2. Podstawę wzrostu uposażenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi przyznane strażakowi uposażenie zasadnicze, nie uwzględniające wzrostu z tytułu wysługi lat. 3. Do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego strażaków Państwowej Straży Pożarnej zalicza się okresy służby w Państwowej Straży Pożarnej. 4. Do wysługi lat, o której mowa w ust. 3, zalicza się również: 1) służbę w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej i w Służbie Więziennej, 2) okresy traktowane jako równorzędne ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i w Służbie Więziennej, wymienione w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 3) okresy pracy wykonywanej w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub na danym stanowisku, 4) inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. § 4. 1. Strażak zobowiązany jest przedłożyć do akt dokumenty potwierdzające okresy zaliczane do wysługi lat. 2. Jeżeli strażak przedstawi w okresie późniejszym dokument, od którego uzależnione jest ustalenie wysługi lat, zwiększone uposażenie wypłaca się za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające miesiąc, w którym złożono dokument. 3. Aktualizacja wysługi lat, wynikająca z przebiegu służby, następuje z urzędu i nie wymaga wydawania odrębnych decyzji. § 5. 1. Strażakowi przyznaje się, ustalany kwotowo, dodatek służbowy w wysokości do 50% otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień. 2. Wysokość dodatku służbowego jest uzależniona w szczególności od: 1) dyspozycyjności związanej z zajmowanym stanowiskiem i stopnia odpowiedzialności za podejmowane decyzje służbowe, 2) stopnia zdyscyplinowania przy realizacji zadań służbowych, gospodarności oraz dbałości o powierzony sprzęt i urządzenia, 3) posiadanego wykształcenia ogólnego i kwalifikacji zawodowych, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji specjalistycznych (uprawnień, znajomości języków obcych), przydatnych na zajmowanym stanowisku, 4) stopnia sprawności fizycznej, potwierdzonej wynikami sprawdzianów. 3. W przypadku niespełniania przez strażaka wymogów, o których mowa w ust. 2, prawo do dodatku wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustały warunki uzasadniające jego przyznanie. 4. O wysokości dodatku służbowego przyznawanego strażakowi decyduje przełożony uprawniony do mianowania lub powołania. § 6. 1. Strażak nabywa prawo do dodatku za stopień z dniem nadania albo przywrócenia stopnia. 2. W razie wymierzenia strażakowi kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia, dodatek za stopień zostaje stosownie obniżony z dniem uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu. § 7. 1. Strażakowi przyznaje się dodatek specjalny za: 1) wykonywanie obowiązków służbowych poza obszarem działania macierzystej jednostki co najmniej przez jedną dobę, polegających na organizowaniu i prowadzeniu akcji ratowniczych lub wykonywaniu czynności ratowniczych, 2) prowadzenie i organizowanie długotrwałych akcji ratowniczych lub wykonywanie czynności ratowniczych trwających ponad jedną dobę na terenie działania macierzystej jednostki w okresie podwyższonej gotowości operacyjnej, 3) czas skoszarowania w okresie podwyższonej gotowości operacyjnej jednostki Państwowej Straży Pożarnej. 2. Dodatek specjalny ustala się w wysokości 1/30 miesięcznego uposażenia strażaka za każdą dobę wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1. 3. Od czasu skoszarowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odejmuje się doby, w których strażak pełniący służbę w systemie zmianowym pełni służbę zgodnie z rozkładem czasu służby. Strażakowi pełniącemu służbę w systemie codziennym za doby, w których zgodnie z rozkładem czasu służby strażak pełni służbę, dodatek specjalny pomniejsza się o jedną trzecią. 4. Strażakowi wykonującemu zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, otrzymującemu dodatek specjalny, nie przysługują za ten czas diety na zasadach obowiązujących pracowników będących w podróży służbowej. 5. Dodatek specjalny wypłaca się do dnia 10 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na podstawie wykazu dodatkowych należności, określającego liczbę dób, w których strażak znajdował się w sytuacjach uprawniających do dodatku, zatwierdzonego przez przełożonego, o którym mowa w § 5 ust. 4. § 8. 1. Strażakowi przysługuje dodatek za każdą godzinę służby wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych w wysokości: 1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 5%, 2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 10%, 3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 15%, 4) przy czwartym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 20% godzinowej stawki najniższego uposażenia strażaka. 2. Godzinową stawkę najniższego uposażenia strażaka ustala się w wysokości 1/170 najniższego uposażenia. 3. Stanowiska służbowe, na których może być przyznany dodatek za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, biorąc pod uwagę wyniki dokonywanych pomiarów oraz opinię powołanej w tym celu komisji, z podaniem stopnia szkodliwości, ustala: 1) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej - w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej, 2) komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej - w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej na obszarze województwa, z wyjątkiem jednostek, o których mowa w pkt 3, 4 i 5, 3) komendant szkoły Państwowej Straży Pożarnej - w szkole Państwowej Straży Pożarnej, 4) dyrektor jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej - w jednostce badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej, 5) komendant ośrodka szkolenia Państwowej Straży Pożarnej - w ośrodku szkolenia Państwowej Straży Pożarnej. 4. W skład komisji, o której mowa w ust. 3, powinien wchodzić zastępca komendanta (dyrektora), lekarz, osoba zajmująca się sprawami bezpieczeństwa i higieny służby oraz przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej. 5. Wykaz czynności i prac oraz stopnie ich szkodliwości, uzasadniające przyznanie dodatku za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Strażakom pełniącym służbę w etatowych jednostkach (komórkach, na stanowiskach) kontroli może być przyznany dodatek kontrolerski w wysokości do 300 zł. 2. Wysokość przyznanego dodatku kontrolerskiego powinna być uzależniona od wyników i stażu służby na stanowisku uprawniającym do tego dodatku, posiadanych kwalifikacji zawodowych, zakresu obowiązków służbowych oraz liczby dni wykonywania czynności kontrolnych poza macierzystą jednostką. § 10. Strażak przeniesiony na stanowisko, na którym pobierane dotychczas dodatki do uposażenia nie przysługują lub przysługują w niższej stawce, zachowuje przez okres 12 miesięcy prawo do tych dodatków według stawek obowiązujących przed przeniesieniem w pełnej wysokości, jeżeli przeniesienie nastąpiło wskutek: 1) utraty zdolności do służby na danym stanowisku, spowodowanej wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami tej służby, 2) orzeczenia całkowitej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku przez komisję lekarską, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na stanowisko równorzędne, 3) likwidacji zajmowanego stanowiska, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na stanowisko równorzędne. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236, z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62, poz. 262 i Nr 119, poz. 583, z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348, Nr 81, poz. 414 i Nr 131, poz. 638, z 1996 r. Nr 25, poz. 114 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 295). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. (poz. 575) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW WEDŁUG GRUP UPOSAŻENIA Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych 03 200 002 900 011 840 021 680 031 530 041 390 051 270 061 050 071 000 08940 09890 10830 11790 12740 13700 14670 15640 16610 17580 18540 19510 20480 21460 22400 23370 Załącznik nr 2 TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW Tabela 1 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP) Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant Główny PSP0 2Zastępca Komendanta Głównego PSP00 3Dyrektor biura02 4Dowódca centralnego odwodu operacyjnego02 5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnego04 6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnego04 7Doradca komendanta04 8Zastępca dyrektora biura04 9Główny księgowy04 10Główny specjalista05 11Radca prawny05 12Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnego06 13Naczelnik wydziału06 14Zastępca naczelnika wydziału07 15Kierownik samodzielnej sekcji07 16Dyżurny operacyjny kraju07 17Starszy oficer08 18Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08 19Oficer10 20Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13 21Starszy inspektor14 22Inspektor15 23Starszy technik17 24Starszy ratownik-kierowca17 25Technik18 26Ratownik-kierowca18 27Młodszy technik19 28Starszy referent20 29Referent21 30Młodszy referent22 31Stażysta23 Tabela 2 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. I*kat. II*kat. III* 1Komendant wojewódzki010203 2Zastępca komendanta wojewódzkiego030405 3Główny księgowy070808 4Radca prawny070808 5Naczelnik wydziału070808 6Zastępca naczelnika wydziału080909 7Kierownik samodzielnej sekcji080909 8Dyżurny operacyjny101112 9Starszy oficer101010 10Oficer121212 11Starszy inspektor141414 12Inspektor151515 13Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 14Starszy technik171717 15Starszy ratownik-kierowca171717 16Technik181818 17Ratownik-kierowca181818 18Młodszy technik191919 19Starszy referent202020 20Referent212121 21Młodszy referent222222 22Stażysta232323 * Kategorie komend wojewódzkich określają odrębne przepisy Tabela 3 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia kat. I*kat. II*kat. III* 1Komendant rejonowy050607 2Zastępca komendanta rejonowego070809 3Naczelnik wydziału09-- 4Starszy oficer10-- 5Zastępca naczelnika wydziału10-- 6Kierownik samodzielnej sekcji101010 7Dyżurny operacyjny121314 8Oficer121212 9Młodszy oficer131313 10Starszy inspektor141414 11Inspektor151515 12Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616 13Młodszy inspektor161616 14Starszy ratownik-kierowca171717 15Starszy technik171717 16Ratownik-kierowca181818 17Technik181818 18Młodszy technik191919 19Starszy referent202020 20Referent212121 21Młodszy referent222222 22Stażysta232323 * Kategorie komend rejonowych określają odrębne przepisy. Tabela 4 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia A*B*C*D*E* 1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej0707080808 2Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej0808090909 3Lekarz0808090909 4Dowódca zmiany1212121313 5Starszy specjalista1313141414 6Specjalista1414141414 7Dowódca sekcji141414-- 8Dowódca zastępu1515151515 9Starszy operator sprzętu specjalnego1515151515 10Specjalista ratownik1616161616 11Operator sprzętu specjalnego1616161616 12Starszy dyspozytor1616161616 13Dyspozytor1717171717 14Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca1717171717 15Starszy technik1717171717 16Technik1818181818 17Ratownik-kierowca1818181818 18Ratownik1919191919 19Szef sprzętowni1919191919 20Młodszy ratownik2121212121 21Stażysta2323232323 * Użyte w tabeli oznaczenia A, B, C, D i E oznaczają kategorie jednostek ratowniczo-gaśniczych, określone odrębnymi przepisami. Tabela 5 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Dyrektor02 2Zastępca dyrektora04 3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 4Kierownik zakładu06 5Główny księgowy07 6Adiunkt08 7Kierownik pracowni09 8Starszy oficer10 9Kierownik działu10 10Oficer12 11Asystent12 12Młodszy oficer13 13Starszy inspektor14 14Inspektor15 15Operator sprzętu specjalnego16 16Starszy technik17 17Starszy ratownik-kierowca17 18Technik18 19Ratownik-kierowca18 20Młodszy technik19 21Starszy referent20 22Referent21 23Młodszy referent22 24Stażysta23 Tabela 6 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole Głównej Służby Pożarniczej (SGSP) Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant SGSP01 2Zastępca komendanta SGSP03 3Szef katedry04 4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05 5Kierownik zakładu06 6Główny księgowy07 7Naczelnik wydziału07 8Radca prawny07 9Dowódca pododdziałów szkolnych07 10Kierownik studium07 11Zastępca naczelnika wydziału08 12Adiunkt08 13Lekarz08 14Kierownik pracowni09 15Starszy wykładowca09 16Kierownik działu10 17Starszy oficer10 18Dowódca kompanii szkolnej10 19Wykładowca11 20Lektor12 21Oficer12 22Asystent12 23Starszy specjalista12 24Dowódca zmiany12 25Młodszy oficer13 26Starszy instruktor13 27Specjalista14 28Dowódca sekcji14 29Instruktor14 30Starszy inspektor14 31Inspektor15 32Dowódca zastępu15 33Starszy operator sprzętu specjalnego15 34Specjalista ratownik16 35Operator sprzętu specjalnego16 36Starszy dyspozytor16 37Dyspozytor17 38Starszy technik17 39Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 40Technik18 41Ratownik-kierowca18 42Młodszy technik19 43Ratownik19 44Szef sprzętowni19 45Młodszy ratownik20 46Starszy referent20 47Referent21 48Młodszy referent22 49Stażysta23 Tabela 7 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant02 2Zastępca komendanta04 3Główny księgowy07 4Naczelnik wydziału07 5Zastępca naczelnika wydziału08 6Dowódca pododdziałów szkolnych08 7Lekarz08 8Starszy wykładowca09 9Dowódca kompanii szkolnej10 10Starszy oficer10 11Kierownik działu10 12Wykładowca11 13Oficer12 14Starszy specjalista12 15Dowódca zmiany12 16Młodszy oficer13 17Lektor13 18Starszy instruktor13 19Instruktor14 20Specjalista14 21Dowódca sekcji14 22Starszy inspektor14 23Inspektor15 24Dowódca zastępu15 25Starszy operator sprzętu specjalnego15 26Specjalista ratownik16 27Operator sprzętu specjalnego16 28Starszy dyspozytor16 29Dyspozytor17 30Starszy technik17 31Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 32Technik18 33Ratownik-kierowca18 34Szef sprzętowni19 35Młodszy technik19 36Ratownik19 37Starszy referent20 38Młodszy ratownik21 39Referent21 40Młodszy referent22 41Stażysta23 Tabela 8 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoGrupa uposażenia 123 1Komendant szkoły podoficerskiej04 2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06 3Komendant ośrodka szkolenia06 4Zastępca komendanta ośrodka szkolenia08 5Główny księgowy szkoły podoficerskiej08 6Naczelnik wydziału08 7Zastępca naczelnika wydziału09 8Starszy wykładowca09 9Lekarz09 10. Dowódca kompanii szkolnej10 11Kierownik działu10 12Starszy oficer10 13Wykładowca11 14Starszy specjalista12 15Oficer12 16Dowódca zmiany12 17Młodszy oficer13 18Starszy instruktor13 19Instruktor14 20Specjalista14 21Dowódca sekcji14 22Starszy inspektor14 23Inspektor15 24Dowódca zastępu15 25Starszy operator sprzętu specjalnego15 26Operator sprzętu specjalnego16 27Specjalista ratownik16 28Starszy dyspozytor16 29Starszy technik17 30Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17 31Dyspozytor17 32Ratownik-kierowca18 33Technik18 34Młodszy technik19 35Ratownik19 36Starszy referent20 37Młodszy ratownik21 38Referent21 39Młodszy referent22 40Stażysta23 Tabela 9 zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia 123 I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 1Starszy oficer07 2Oficer09 II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 3Starszy oficer09 4Oficer11 III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 5Starszy oficer09 6Oficer11 IV. Jednostki wojskowe 7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż A-E)12 8Inspektor15 Załącznik nr 3 TABELA STAWEK DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUŻBOWY Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych 1Generał brygadier650 2Nadbrygadier620 3Starszy brygadier570 4Brygadier550 5Młodszy brygadier530 6Starszy kapitan510 7Kapitan490 8Młodszy kapitan470 9Aspirant sztabowy440 10Starszy aspirant420 11Aspirant400 12Młodszy aspirant380 13Starszy ogniomistrz350 14Ogniomistrz330 15Młodszy ogniomistrz310 16Starszy sekcyjny290 17Sekcyjny270 18Starszy strażak250 19Strażak240 Załącznik nr 4 WYKAZ CZYNNOŚCI I PRAC ORAZ STOPNIE ICH SZKODLIWOŚCI, UZASADNIAJĄCE PRZYZNANIE DODATKU ZA SŁUŻBĘ W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH 1. Do pierwszego stopnia szkodliwości zalicza się czynności i prace wykonywane: 1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, 2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, 3) na przestrzeniach otwartych lub w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25 stopni Celsjusza lub poniżej 10 stopni Celsjusza, 4) w warunkach narażenia na działanie dymów pożarowych lub substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie, 5) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, 6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną, 7) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą. 2. Do drugiego stopnia szkodliwości zalicza się czynności i prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na hałas, 2) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal dla mężczyzn i 1 200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała, 3) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, 4) w warunkach narażenia na działanie dymów pożarowych lub substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, 5) przy usuwaniu i wywozie nieczystości, 6) w warunkach narażenia na wibrację miejscową, 7) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia. 3. Do trzeciego stopnia szkodliwości zalicza się czynności i prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, 2) przy zabezpieczaniu, w związku z działaniem ratowniczym, gazów, paliw i materiałów wybuchowych, 3) przy urządzeniach elektroenergetycznych, znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, 4) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia. 4. Do czwartego stopnia szkodliwości zalicza się czynności i prace wykonywane: 1) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia i zabezpieczenia, 2) pod ziemią i wodą, 3) w kontakcie z materiałami zakaźnymi, chorymi zakaźnie ludźmi lub zwierzętami oraz zwłokami, 4) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m, uznane za niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higieny pracy, 5) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, jeśli zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy, 6) bezpośrednio przy usuwaniu awarii radiacyjnych i ich skutków. 5. Prace określone w ust.1 pkt 4 i 5 oraz w ust. 2 pkt 1, 3 i 4 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach lub inne obowiązujące normy higienicznosanitarne. 6. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 5, dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych. 7. Obowiązek dokonywania pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 5, nie dotyczy środowiska działań ratowniczo-gaśniczych. 8. Strażakowi pełniącemu w danym miesiącu służbę w warunkach o różnym stopniu szkodliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopów strażakom Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 94, poz. 576) Na podstawie art. 71 ust. 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Strażak Państwowej Straży Pożarnej, zwany dalej "strażakiem", mianowany na stałe oraz w służbie przygotowawczej nabywa prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego z upływem roku służby. 2. Prawo do kolejnego urlopu wypoczynkowego strażak nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym. § 2. 1. Do okresu służby, od którego zależy prawo do pierwszego urlopu, wlicza się okresy: 1) służby kandydackiej, 2) zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób rozwiązania stosunku pracy, 3) służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służbie Więziennej i zawodowej służby w Wojsku Polskim, 4) zasadniczej służby wojskowej, jeżeli przyjęcie do Państwowej Straży Pożarnej nastąpiło w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli przyjęcie do służby w Państwowej Straży Pożarnej po odbyciu zasadniczej służby wojskowej nastąpiło z przyczyn od strażaka niezależnych w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 4, pod warunkiem że w terminie tym miało miejsce jego zgłoszenie się do podjęcia służby w Państwowej Straży Pożarnej. 3. Urlop wypoczynkowy może być udzielony strażakowi nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy służby w Państwowej Straży Pożarnej. § 3. 1. Strażakowi, który przed przyjęciem do służby wykorzystał urlop wypoczynkowy za dany rok kalendarzowy albo otrzymał ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop, nie przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w roku przyjęcia do służby. Prawo do urlopu nabywa z dniem 1 stycznia następnego roku. 2. W razie niewykorzystania przed przyjęciem do służby urlopu wypoczynkowego w całości, strażak uzyskuje w roku kalendarzowym, w którym podejmuje służbę, prawo do dalszej części urlopu wypoczynkowego proporcjonalnie do okresu służby w danym roku kalendarzowym. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do strażaków, którzy bezpośrednio przed podjęciem służby stałej pełnili służbę kandydacką. § 4. 1. Za dni ustawowo wolne od pracy, o których mowa w art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, należy rozumieć niedziele i święta określone w odrębnych przepisach. 2. Urlop wypoczynkowy strażaka pełniącego służbę w systemie codziennym nie może rozpoczynać się ani kończyć w niedzielę oraz w dniu określonym w odrębnych przepisach jako dniu świątecznym. 3. Urlop wypoczynkowy strażaka pełniącego służbę w systemie zmianowym zaczyna się w dniu planowanej służby oraz kończy w dniu poprzedzającym kolejną służbę. § 5. 1. Urlop wypoczynkowy powinien być udzielany zgodnie z planem urlopów, który ustala przełożony uprawniony do mianowania (powołania) w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową, biorąc pod uwagę wnioski strażaków oraz konieczność zapewnienia prawidłowego toku służby. 2. Plan urlopów podaje się do wiadomości strażaków w sposób przyjęty w danej jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej. § 6. Na wniosek kobiety strażaka urlopu wypoczynkowego udziela się bezpośrednio po urlopie macierzyńskim lub urlopie udzielonym na warunkach urlopu macierzyńskiego. § 7. 1. Przesunięcie terminu urlopu może nastąpić na wniosek strażaka umotywowany ważnymi przyczynami. 2. Przesunięcie terminu urlopu jest dopuszczalne także z powodu szczególnych potrzeb służby, jeżeli nieobecność strażaka spowodowałaby poważne zakłócenie toku służby. § 8. 1. Jeżeli strażak nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w służbie, a w szczególności z powodu: 1) czasowej niezdolności do służby wskutek choroby, 2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, 3) urlopu macierzyńskiego - urlop należy przesunąć na termin późniejszy wybrany przez strażaka, lecz nie kolidujący z prawidłowym tokiem służby. 2. Część urlopu nie wykorzystanego z powodu: 1) czasowej niezdolności do służby wskutek choroby, 2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, 3) urlopu macierzyńskiego - należy udzielić w terminie późniejszym wybranym przez strażaka, lecz nie kolidującym z prawidłowym tokiem służby. 3. Za zaległy urlop wypoczynkowy nie wykorzystany z powodu wyznaczenia do pełnienia służby poza jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej strażak otrzymuje ekwiwalent pieniężny. § 9. 1. Przełożony uprawniony do mianowania (powołania) może odwołać strażaka z urlopu wypoczynkowego tylko wówczas, gdy jego obecności w służbie wymagają okoliczności nie przewidziane w chwili rozpoczęcia urlopu. 2. Przełożony wymieniony w ust. 1 jest obowiązany pokryć koszty poniesione przez strażaka, pozostające w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu. § 10. Urlopu nie wykorzystanego zgodnie z planem urlopów należy strażakowi udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, biorąc pod uwagę wniosek strażaka oraz konieczność prawidłowego toku służby. § 11. 1. W razie zgłoszenia przez strażaka pisemnego żądania zwolnienia ze służby, urlop wypoczynkowy przysługujący w roku, w którym następuje zwolnienie, powinien być wykorzystany w okresie 3 miesięcy od dnia złożenia tego żądania. 2. Prawo do ekwiwalentu za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy strażak nabywa z dniem zwolnienia ze służby. § 12. Na wniosek strażaka urlop wypoczynkowy może być podzielony na części, z tym że co najmniej jedna część urlopu powinna obejmować nie mniej niż 15 kolejnych dni. § 13. 1. Strażakowi, który osiągnął określony staż służby, przysługuje corocznie płatny dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) 5 dni kalendarzowych - dla mającego 15-letni okres służby, 2) 10 dni kalendarzowych - dla mającego 20-letni okres służby, 3) 15 dni kalendarzowych - dla mającego 25-letni okres służby. 2. Strażak nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, z dniem osiągnięcia określonego stażu służby. § 14. 1. Strażakowi, który osiągnął określony wiek, przysługuje corocznie płatny dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) 5 dni kalendarzowych - po ukończeniu 40 lat życia, 2) 7 dni kalendarzowych - po ukończeniu 45 lat życia, 3) 15 dni kalendarzowych - po ukończeniu 55 lat życia. 2. Strażak nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, z dniem osiągnięcia określonego wieku. § 15. 1. Strażakowi pełniącemu służbę w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia przysługuje corocznie płatny dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) 5 dni kalendarzowych - przy czwartym stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, 2) 7 dni kalendarzowych - przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, 3) 10 dni kalendarzowych - przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, 4) 15 dni kalendarzowych - przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia. 2. Wykaz stanowisk, z których zajmowaniem wiążą się określone stopnie uciążliwości lub szkodliwości wykonywania służby, określa załącznik do rozporządzenia. 3. Zaliczenia służby strażaka do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia dokonuje, z uwzględnieniem postanowień załącznika do rozporządzenia, przełożony uprawniony do mianowania (powołania). § 16. 1. Strażak nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa § 15 ust. 1, z upływem roku pełnienia służby na stanowiskach określonych w wykazie wymienionym w § 15 ust. 2. 2. Okres pełnienia służby, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia mianowania w służbie przygotowawczej lub na stałe. 3. Strażakowi, który w ciągu roku pełnił służbę na stanowiskach zaliczanych do różnych stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, przysługuje urlop, o którym mowa w § 15 ust. 1, w wymiarze proporcjonalnym do okresu pełnienia służby na danym stanowisku. § 17. 1. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z różnych tytułów, strażak ma prawo do jednego urlopu dodatkowego w wymiarze najkorzystniejszym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowego urlopu wypoczynkowego określonego w § 15 ust. 1 z uprawnieniami do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z innego tytułu, uprawnienia sumuje się, jednak łączny wymiar urlopu nie może przekroczyć 15 dni kalendarzowych. § 18. Strażakowi, który wykorzystał dodatkowy urlop wypoczynkowy, przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w ciągu tego roku nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający. § 19. Do dodatkowego urlopu wypoczynkowego stosuje się odpowiednio przepisy § 5-11. § 20. 1. Płatny urlop okolicznościowy przysługuje strażakowi przenoszonemu służbowo, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana miejsca zamieszkania. 2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, udziela przejmujący przełożony uprawniony do mianowania (powołania). 3. Wymiar urlopu okolicznościowego wynosi od 3 do 7 dni kalendarzowych, w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na warunki przeniesienia. 4. Urlop okolicznościowy może być dzielony na części. § 21. 1. W celu przeprowadzenia zaleconego strażakowi leczenia przełożony uprawniony do mianowania (powołania), na wniosek właściwej miejscowo komisji lekarskiej podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, udziela płatnego urlopu zdrowotnego. 2. Komisja lekarska określa wymiar urlopu zdrowotnego oraz uzasadnia wniosek w tej sprawie. § 22. 1. Strażakowi, na jego pisemny wniosek, przełożony może udzielić urlopu bezpłatnego na wykonanie pracy w dziedzinie naukowej, dla odbycia praktyki poza służbą albo z innych ważnych przyczyn, z zastrzeżeniem wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 2. 2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, udziela: 1) komendant rejonowy Państwowej Straży Pożarnej - wymiarze do 6 miesięcy, 2) komendant szkoły Państwowej Straży Pożarnej, dyrektor jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, komendant ośrodka szkoleniowego Państwowej Straży Pożarnej - w wymiarze do 1 roku, 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej - w wymiarze powyżej 1 roku. 3. Udzielający urlopu może odwołać strażaka w każdym czasie z ważnych przyczyn służbowych. 4. Okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu służby, od którego zależą uprawnienia wynikające ze stosunku służbowego. § 23. 1. Strażakowi, który wyjeżdża za granicę wspólnie z małżonkiem przeniesionym do pełnienia służby w przedstawicielstwie dyplomatycznym lub urzędzie konsularnym, stałym przedstawicielstwie przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i innej misji za granicą oraz w instytucie lub ośrodku informacji i kultury - przysługuje urlop bezpłatny na czas trwania tej służby. 2. Po odwołaniu małżonka do kraju strażak, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zgłosić się do służby w terminie 1 miesiąca od dnia powrotu z zagranicy; strażak ten obejmuje stanowisko zajmowane przed urlopem lub inne co najmniej równorzędne. Nie usprawiedliwione niezgłoszenie się do służby w określonym terminie jest równoznaczne ze złożeniem żądania zwolnienia ze służby. § 24. 1. Urlop bezpłatny trwający nie dłużej niż jeden miesiąc nie ogranicza uprawnień strażaka do urlopu wypoczynkowego i dodatkowego. 2. W razie korzystania przez strażaka z urlopu bezpłatnego, urlop wypoczynkowy i dodatkowy ulegają skróceniu o 1/12 za każdy miesiąc trwania urlopu bezpłatnego, nie więcej jednak niż za 12 miesięcy. Za rok kalendarzowy objęty w całości urlopem bezpłatnym urlopy wypoczynkowy i dodatkowy nie przysługują. 3. Jeżeli urlopy za dany rok strażak już wykorzystał i następnie udzielono mu urlopu bezpłatnego, odpowiedniemu skróceniu ulegają urlopy wypoczynkowy i dodatkowy należne za następny rok kalendarzowy. § 25. Strażakowi pełniącemu z wyboru funkcje w związkach zawodowych przysługują urlopy bezpłatne i zwolnienia od służby na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 26. 1. Strażakowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne można udzielić urlopu okolicznościowego na szkolenie, stosując odpowiednio przepisy powszechnie obowiązujące dotyczące urlopów szkoleniowych. 2. Strażakom skierowanym na studia zaoczne, wieczorowe lub eksternistyczne w szkołach wyższych Ministerstwa Obrony Narodowej udziela się urlopu, stosując odpowiednio przepisy resortu obrony narodowej dotyczące urlopów szkoleniowych. 3. Strażakowi odbywającemu pozaetatową aplikację w zawodzie prawniczym albo przygotowującemu się do egzaminu końcowego w tym zawodzie udziela się płatnego urlopu okolicznościowego w celu uczestniczenia w obowiązujących zajęciach szkoleniowych odbywających się poza siedzibą jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, stosując odpowiednio przepisy dotyczące tych aplikacji. § 27. 1. Strażakowi przysługuje płatny urlop okolicznościowy w wymiarze: 1) 2 dni - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez strażaka, urodzenia się dziecka strażakowi, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy strażaka, 2) 1 dnia - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez dziecko strażaka, zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu strażaka lub pod jego bezpośrednią opieką. 2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli wskazany przez strażaka termin udzielenia tego urlopu nie pozostaje w bezpośrednim związku ze zdarzeniem uzasadniającym udzielenie urlopu przewidzianego w tym przepisie. § 28. 1. Strażakowi oddającemu honorowo krew udziela się w tym dniu płatnego urlopu okolicznościowego. 2. Strażakowi oddającemu honorowo krew po raz drugi i kolejny udziela się dodatkowo w uzgodnionym terminie jednego dnia płatnego urlopu okolicznościowego, nie więcej jednak niż 6 dni w roku kalendarzowym. § 29. 1. Kobiecie strażakowi pełniącej służbę w Państwowej Straży Pożarnej, wychowującej dziecko w wieku do lat 14, przysługuje w ciągu roku kalendarzowego płatny urlop okolicznościowy w wymiarze 2 dni. 2. Urlop, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również mężczyźnie strażakowi będącemu jedynym opiekunem dziecka w wieku do 14 lat. § 30. Niezależnie od urlopów, o których mowa w § 28 i 29, strażakowi można udzielić płatnego urlopu okolicznościowego dla załatwienia ważnych spraw osobistych lub rodzinnych, w wymiarze nie przekraczającym 5 dni w ciągu roku kalendarzowego. § 31. 1. Do wymiaru urlopu okolicznościowego wlicza się dni pełnienia służby. 2. Za dzień urlopu okolicznościowego uważa się jeden dzień kalendarzowy. § 32. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 czerwca 1992 r. w sprawie urlopów strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 52, poz. 245 i z 1993 r. Nr 4, poz. 19). § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 576) WYKAZ STANOWISK, Z KTÓRYCH ZAJMOWANIEM WIĄŻĄ SIĘ OKREŚLONE STOPNIE UCIĄŻLIWOŚCI WYKONYWANIA SŁUŻBY Lp.StanowiskoStopień uciążliwości lub szkodliwości IIIIIIIV 1Strażacy pełniący służbę w systemie zmianowymx 2Dowódcy i zastępcy dowódców jednostek ratowniczo-gaśniczychx 3Strażacy pełniący służbę w systemie 8-godzinnym, będący w dyspozycji operacyjnej i pełniący funkcje dowódcze x 4Strażacy pełniący służbę w systemie 8-godzinnym, będący w dyspozycji operacyjnej i pełniący funkcje wykonawcze x 5Pozostali strażacy x Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie określenia wzoru powszechnego świadectwa udziałowego, sposobu sporządzania spisów osób uprawnionych do odbioru powszechnych świadectw udziałowych, trybu i terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania oraz sposobu wnoszenia i rozpatrywania reklamacji. (Dz. U. Nr 95, poz. 577) Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 47, poz. 298) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa sposób sporządzania spisów osób uprawnionych do odbioru powszechnych świadectw udziałowych, tryb i termin rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania oraz sposób wnoszenia i rozpatrywania reklamacji przez osoby, które do dnia 31 grudnia 1994 r. ukończyły 18 lat oraz mają obywatelstwo polskie i stale przebywają na terytorium kraju. 2. Wzór powszechnego świadectwa udziałowego określają odrębne przepisy. § 2. 1. Minister Skarbu Państwa, najpóźniej na miesiąc przed terminem rozpoczęcia wydawania świadectw osobom uprawnionym, poda do publicznej wiadomości, przez obwieszczenie, co najmniej w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim, listę adresową punktów wydawania świadectw. 2. Odbioru świadectwa osoba uprawniona może dokonać w dowolnym punkcie wydawania świadectw znajdującym się na terenie kraju. § 3. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, co najmniej na dwa tygodnie przed terminem rozpoczęcia wydawania świadectw, przygotowuje i dostarczy wydającemu świadectwa spisy osób uprawnionych. 2. Spisy, o których mowa w ust. 1, są sporządzane w formie elektronicznej i zawierają następujące dane dotyczące osoby uprawnionej: 1) nazwisko i pierwsze imię osoby uprawnionej, 2) imię ojca, 3) serię i numer dowodu osobistego, 4) numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL. § 4. 1. Dane, o których mowa w § 3 ust. 2, można wykorzystać wyłącznie w celu wydawania świadectw. 2. W terminie 2 miesięcy od zakończenia wydawania świadectw spisy osób uprawnionych są kasowane komisyjnie przez wydającego świadectwa, z udziałem przedstawicieli Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 5. 1. Każdej osobie uprawnionej wydaje się jedno świadectwo. 2. Odbioru świadectwa, z zastrzeżeniem ust. 3, osoba uprawniona dokonuje osobiście. 3. Do odbioru świadectwa osoba uprawniona może upoważnić, w formie pisemnej, osobę pełnoletnią, zwaną dalej "upoważnionym". W upoważnieniu należy umieścić następujące dane upoważnionego: imię i nazwisko, serię i numer dowodu osobistego oraz adres zameldowania na pobyt stały. § 6. 1. Wydanie świadectwa obejmuje dokonanie następujących czynności: 1) sprawdzenie przez wydającego świadectwo zgodności danych z dowodu osobistego osoby uprawnionej z danymi zawartymi w spisie osób uprawnionych, 2) pobranie opłaty za świadectwo, 3) oznaczenie dowodu osobistego osoby uprawnionej w sposób określony w odrębnych przepisach, 4) potwierdzenie przez osobę uprawnioną otrzymania świadectwa przez złożenie czytelnego podpisu na pokwitowaniu odbioru świadectwa, 5) wręczenie świadectwa osobie uprawnionej, 6) zarejestrowanie informacji o wydaniu świadectwa osobie uprawnionej. 2. W wypadku odbioru świadectwa przez upoważnionego wydanie świadectwa obejmuje ponadto dokonanie następujących czynności: 1) przedstawienie upoważnienia przez upoważnionego, 2) sprawdzenie przez wydającego świadectwa danych zawartych w upoważnieniu z danymi z dowodu osobistego upoważnionego, 3) odnotowanie przez wydającego świadectwo na pokwitowaniu odbioru świadectwa danych z dowodu osobistego upoważnionego, o których mowa w § 5 ust. 3. § 7. 1. Reklamacje składa się, za pośrednictwem wydającego świadectwa, do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej, a w wypadku jego braku - do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego. 2. Wzór reklamacji stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Wydający świadectwa niezwłocznie przekazuje właściwym wojewodom reklamacje po stwierdzeniu zgodności danych zawartych w reklamacji z danymi zawartymi w dowodzie osobistym osoby składającej reklamację. 4. Osoby zainteresowane mogą wnosić reklamacje w okresie trzech miesięcy od dnia rozpoczęcia wydawania świadectw. § 8. 1. Wojewoda, w szczególności na podstawie danych ewidencyjnych własnych oraz gmin wskazanych w reklamacji, w ciągu 30 dni od daty otrzymania reklamacji weryfikuje dane osoby wnoszącej reklamację i wydaje decyzję odnośnie do umieszczenia danych tej osoby w spisie osób uprawnionych. 2. O uwzględnieniu reklamacji wojewoda niezwłocznie zawiadamia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który dokonuje zmiany w spisie osób uprawnionych. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji co 7 dni dokonuje aktualizacji spisów osób uprawnionych, wynikającej ze zmian w ewidencji ludności oraz z rozpatrywania reklamacji. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji umieści w spisie osób uprawnionych dane osób, które nie zostały umieszczone w tych spisach do dnia 31 stycznia 1997 r. pomimo: 1) wydania pozytywnej decyzji wójta (burmistrza, prezydenta) w sprawie umieszczenia ich danych w spisach osób uprawnionych lub 2) prawomocnego orzeczenia sądu wydanego w związku ze skargą, o której mowa w art. 31 ust. 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 47, poz. 298). § 9. 1. Wydawanie świadectw osobom uprawnionym rozpoczyna się w dniu 15 września 1997 r. 2. Zakończenie wydawania świadectw, z zastrzeżeniem ust. 3, następuje z upływem trzech miesięcy od terminu rozpoczęcia wydawania świadectw określonego w ust. 1. 3. Termin zakończenia wydawania świadectw osobom, które złożyły reklamację, przedłuża się o 12 tygodni. § 10. Osobie uprawnionej, która została umieszczona w spisie osób uprawnionych w wyniku wniesionej reklamacji, świadectwo wydaje się po upływie 21 dni od dnia wydania decyzji w sprawie zmian w spisie osób uprawnionych. § 11. Upoważnia się wójtów (burmistrzów, prezydentów) do zniszczenia sporządzonych w formie pisemnej spisów osób uprawnionych do odbioru powszechnych świadectw udziałowych. § 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia trybu wydawania powszechnych świadectw udziałowych oraz terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania (Dz. U. Nr 92, poz. 455 i Nr 123, poz. 597). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 lipca 1997 r. (poz. 577) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu zbywania akcji Skarbu Państwa, zasad finansowania zbycia akcji oraz formy zapłaty za te akcje. (Dz. U. Nr 95, poz. 578) Na podstawie art. 33 ust. 2 oraz art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb zbywania akcji Skarbu Państwa, 2) warunki, jakie powinna spełniać oferta zbycia akcji, 3) warunki, jakie powinny spełniać zaproszenie do składania ofert nabycia akcji w przetargu oraz zaproszenie do rokowań, w tym w zakresie zobowiązań inwestycyjnych, zobowiązań związanych z ochroną środowiska, a także zobowiązań związanych z ochroną interesów pracowników i innych osób związanych ze spółką, 4) zasady finansowania zbywania akcji, 5) wymaganą formę zapłaty za akcje nabywane od Skarbu Państwa. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184), 2) spółce - rozumie się przez to spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 3) akcjach - rozumie się przez to również udziały. § 2. 1. Zbywanie akcji Skarbu Państwa następuje w trybie publicznym. 2. Tryb publiczny wymaga ogłoszenia oferty lub zaproszenia do przetargu lub rokowań co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. § 3. 1. Proponowanie nabycia akcji w procesie prywatyzacji w ilości nie mniejszej niż 10% kapitału akcyjnego dla jednego nabywcy w trybie oferty ogłoszonej publicznie, o której mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy, nie stanowi publicznego obrotu papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz. 554). 2. Oferta zbycia akcji Skarbu Państwa powinna określać w szczególności: 1) nazwę, siedzibę i adres składającego ofertę, 2) podstawę prawną zbycia akcji, 3) firmę, siedzibę i adres spółki, 4) przedmiot przedsiębiorstwa spółki, 5) podstawowe dane z bilansu i rachunku zysków i strat za ostatni rok przed ogłoszeniem oferty, 6) liczbę pracowników zatrudnionych w spółce, 7) liczbę i rodzaj oferowanych akcji, 8) wartość nominalną jednej akcji, 9) cenę sprzedaży jednej akcji lub pakietu akcji, 10) początek i koniec terminu, z podaniem godziny, w ciągu którego składający ofertę będzie oczekiwać odpowiedzi, 11) wysokość wadium oraz rodzaj dowodu wpłaty, który powinien być dołączony do oświadczenia o przyjęciu oferty pod rygorem bezskuteczności, 12) miejsce, w którym należy składać pisemne oświadczenia o przyjęciu oferty wraz z dowodem wpłaty wadium, 13) miejsce i termin zawarcia umowy zbycia udziałów albo przeniesienia praw z akcji na nabywcę i wręczenia akcji lub odcinków zbiorowych oraz zapłaty ceny. 3. Oferta zbycia akcji powinna także zawierać: 1) informację, że zgłaszający ofertę działa na podstawie upoważnienia, jeżeli składającym ofertę jest Agencja Prywatyzacji działająca z upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, albo wskazanie pełnomocnictwa i zgody Rady Ministrów, jeżeli składającym ofertę jest inna państwowa osoba prawna działająca na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Ministra Skarbu Państwa, albo zgody Rady Ministrów, w wypadku prywatyzacji, o której mowa w art. 1a ust. 2 ustawy, 2) informację, że z chwilą dojścia do składającego ofertę pierwszego oświadczenia o jej przyjęciu dochodzi do zawarcia umowy zobowiązującej do przeniesienia praw z akcji na nabywcę i wręczenia akcji lub odcinków zbiorowych albo zobowiązującej do zawarcia umowy zbycia udziałów, 3) zastrzeżenia, że: a) za chwilę złożenia oświadczenia o przyjęciu oferty przyjmuje się datę i godzinę potwierdzenia przez składającego ofertę wpływu tego oświadczenia, b) w stosunku do pozostałych adresatów oferta przestaje wiązać z chwilą wpływu do składającego ofertę pierwszego oświadczenia o jej przyjęciu, c) w wypadku niewpłacenia w terminie ceny za akcje, umowa zobowiązująca przestaje wiązać, a wpłacone wadium przepada, 4) zobowiązanie składającego ofertę do niezwłocznego powiadomienia: a) osób, które złożyły oświadczenia o przyjęciu oferty, o dacie i godzinie wpływu pierwszego oświadczenia o przyjęciu oferty, wskutek którego doszło do zawarcia umowy zobowiązującej, b) zarządu spółki o zbyciu akcji imiennych lub udziałów. § 4. 1. Zaproszenie do przetargu powinno określać w szczególności: 1) nazwę, siedzibę i adres organizatora przetargu, 2) podstawę prawną zbycia akcji, 3) firmę, siedzibę i adres spółki, 4) liczbę i rodzaj akcji będących przedmiotem przetargu, 5) wartość nominalną akcji, 6) minimalną cenę sprzedaży jednej akcji lub pakietu akcji, 7) miejsce, termin oraz warunki, po których spełnieniu można zapoznać się z dokumentacją dotyczącą sytuacji prawnej i ekonomiczno-finansowej spółki oraz minimalnymi wymaganiami dotyczącymi: a) zobowiązań inwestycyjnych, zobowiązań związanych z ochroną środowiska, a także zobowiązań związanych z ochroną interesów pracowników i innych osób związanych ze spółką, b) sposobu zabezpieczenia wykonania zobowiązań, 8) miejsce i termin udostępniania szczegółowych informacji o wymaganiach stawianych uczestnikom przetargu oraz o szczegółowych warunkach, jakie powinna spełniać składana oferta, 9) miejsce, tryb i formę oraz termin złożenia oferty, 10) okres związania ofertą, 11) wysokość wadium i sposób jego wniesienia, 12) termin, w którym nastąpi zawarcie umowy zbycia udziałów albo przeniesienia praw z akcji i wręczenia akcji lub odcinków zbiorowych, 13) termin powiadomienia uczestników przetargu o jego wynikach. 2. Zaproszenie do przetargu powinno zawierać zastrzeżenie, że: 1) zapraszający ma prawo swobodnego wyboru oferty, odstąpienia od przetargu bez podania przyczyny oraz przedłużenia terminu do składania ofert, 2) w wypadku uchylenia się od zawarcia umowy wadium przepada. 3. Zaproszenie do przetargu powinno także zawierać informację, że zapraszający do przetargu działa na podstawie upoważnienia, jeżeli zapraszającym jest Agencja Prywatyzacji działająca z upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, albo wskazanie pełnomocnictwa i zgody Rady Ministrów, jeżeli zapraszającym jest inna państwowa osoba prawna działająca na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Ministra Skarbu Państwa, albo zgody Rady Ministrów, w wypadku prywatyzacji, o której mowa w art. 1a ust. 2 ustawy. § 5. 1. Zaproszenie do rokowań powinno określać w szczególności: 1) nazwę, siedzibę i adres zapraszającego do rokowań, 2) podstawę prawną zbycia akcji, 3) firmę, siedzibę i adres spółki, 4) liczbę i rodzaj akcji, których nabycie jest przedmiotem zaproszenia do rokowań, 5) wartość nominalną jednej akcji, 6) miejsce, termin oraz warunki, po których spełnieniu można zapoznać się z dokumentacją dotyczącą sytuacji prawnej oraz ekonomiczno-finansowej spółki, 7) wskazanie przedmiotu rokowań, a w szczególności ceny za akcje, zobowiązań inwestycyjnych, zobowiązań w zakresie ochrony środowiska, ochrony interesów pracowników i innych osób związanych ze spółką, sposobu zabezpieczenia wykonania tych zobowiązań, 8) miejsce, tryb, formę oraz termin do złożenia odpowiedzi na zaproszenie, 9) formę i termin, w ciągu którego zapraszający poinformuje o rozpatrzeniu odpowiedzi na zaproszenie, 10) formę zapłaty za akcje, jeżeli zapraszający preferuje określoną formę. 2. Zaproszenie do rokowań powinno zawierać zastrzeżenie, że zapraszający ma prawo swobodnego wyboru podmiotów, z którymi podejmuje rokowania, odstąpienia od rokowań bez podania przyczyny oraz przedłużenia terminu do składania odpowiedzi na zaproszenie przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9. 3. Zaproszenie do rokowań powinno również zawierać informację, że zapraszający do rokowań działa na podstawie upoważnienia, jeżeli zapraszającym jest Agencja Prywatyzacji działająca z upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, albo wskazanie pełnomocnictwa i zgody Rady Ministrów, jeżeli zapraszającym jest inna państwowa osoba prawna działająca na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Ministra Skarbu Państwa, albo zgody Rady Ministrów, w wypadku prywatyzacji, o której mowa w art. 1a ust. 2 ustawy. 4. Podmioty dopuszczone przez zapraszającego do rokowań uzyskują prawo zbadania dokumentów spółki i jej przedsiębiorstwa. Warunki dopuszczenia do badania i termin jego wykonania określa zapraszający. 5. Podmioty dopuszczone do rokowań, po dokonaniu badania spółki w terminie wyznaczonym przez zapraszającego, przedstawiają wiążące ich propozycje warunków umowy. Przedstawione propozycje warunków umowy stanowią podstawę rokowań. 6. Jeżeli w rokowaniach uczestniczy więcej niż jeden podmiot, zapraszający może wyznaczyć dla jednego z nich termin do wyłącznych negocjacji. Bezskuteczny upływ terminu skutkuje podjęciem rokowań z innymi dopuszczonymi do rokowań podmiotami. § 6. 1. Finansowanie zbycia akcji Skarbu Państwa przez Ministra Skarbu Państwa lub upoważnioną przez niego osobę następuje ze środków budżetu państwa przeznaczonych na prywatyzację, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Agencja Prywatyzacji finansuje zbycie akcji Skarbu Państwa z przychodów pochodzących z prowizji, o której mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775). § 7. Zapłata za nabywane od Skarbu Państwa akcje może być dokonana: 1) gotówką, 2) poleceniem przelewu, 3) czekiem gotówkowym, 4) czekiem rozrachunkowym, 5) bonami prywatyzacyjnymi, 6) akcjami, 7) obligacjami lub innymi papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa, o ile warunki emisji tych obligacji lub papierów wartościowych przewidują ich wykorzystanie do zapłaty za akcje zbywane przez Skarb Państwa. § 8. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Przekształceń Własnościowych z dnia 29 listopada 1990 r. w sprawie zasad finansowania udostępniania akcji Skarbu Państwa w spółkach powstałych w wyniku przekształceń przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 11), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 1990 r. w sprawie form zapłaty za akcje nabywane od Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 84, poz. 493). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. (Dz. U. Nr 95, poz. 579) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 82, poz. 520) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów przywożonych w związku z realizacją programu zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej, po uprzednim potwierdzeniu przez Ministra - członka Rady Ministrów, właściwego w sprawie usuwania skutków powodzi." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 95, poz. 581) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Do zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji należy: 1) w dziedzinie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego: a) ustalanie kierunków działań i koordynowanie przedsięwzięć mających na celu zapewnienie ochrony przed bezprawnymi zamachami na życie i zdrowie ludzkie, dorobek materialny i kulturalny społeczeństwa, a także zachowanie porządku publicznego, b) stwarzanie warunków sprzyjających zapobieganiu przestępczości oraz zjawiskom kryminogennym, a także określanie zasad współdziałania w tym zakresie z terenowymi organami administracji rządowej, samorządem terytorialnym i organizacjami społecznymi, c) sprawowanie nadzoru nad działalnością Policji, w szczególności: - kontrolowanie działań zmierzających do ochrony życia, zdrowia ludzkiego oraz mienia, a także działań mających na celu zapewnienie spokoju w miejscach publicznych, środkach komunikacji, w ruchu drogowym oraz na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania, - w zakresie wydawania pozwoleń na posiadanie broni, - ocena stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz zwalczania przestępczości, a także wytyczanie kierunków działań w tym zakresie, - współdziałanie z policjami i organami nadzorującymi działalność policji innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi w zakresie zawartych umów międzynarodowych, d) informowanie Prezesa Rady Ministrów o zagrożeniu bezpieczeństwa obywateli lub niebezpiecznym zakłóceniu porządku publicznego oraz przedstawianie stosownych wniosków, zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach, e) przedstawianie informacji Prezesowi Rady Ministrów o stanie porządku publicznego oraz działalności Policji, 2) w dziedzinie ochrony granicy państwowej: a) stwarzanie warunków sprzyjających skutecznej ochronie granicy państwowej, b) ustalanie kierunkowych przedsięwzięć zapewniających sprawną i skuteczną kontrolę graniczną, a także zapobiegających aktom terroryzmu na przejściach granicznych, c) sprawowanie nadzoru nad działalnością Straży Granicznej, a w szczególności: - kontrolowanie realizacji zadań wynikających z umów międzynarodowych dotyczących granicy państwowej oraz działalności pełnomocników granicznych, - ocena stanu ochrony granicy państwowej oraz wytyczanie kierunków działań w tym zakresie, - kontrolowanie realizacji zadań wynikających z umów międzynarodowych w zakresie dotyczącym cudzoziemców, - ocena realizacji zadań zapobiegających nielegalnemu transportowaniu przez granicę państwową odpadów, szkodliwych substancji chemicznych, materiałów jądrowych i promieniotwórczych, środków odurzających i substancji psychotropowych oraz broni, amunicji i materiałów wybuchowych, d) współdziałanie z: - właściwymi organami administracji rządowej w ochronie interesów państwa na polskich obszarach morskich, - Ministrem Obrony Narodowej jako organem odpowiedzialnym za ochronę granicy państwowej w przestrzeni powietrznej, e) przedstawianie informacji Prezesowi Rady Ministrów o stanie ochrony granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego oraz działalności Straży Granicznej, 3) w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej: a) stwarzanie warunków organizacyjno-prawnych funkcjonowania ochrony przeciwpożarowej, b) zapewnienie współpracy organów administracji rządowej ze stowarzyszeniami, których celem jest ochrona przeciwpożarowa lub ratownictwo oraz wspieranie ich działalności statutowej, c) inicjowanie i koordynowanie przedsięwzięć mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa pożarowego, d) inspirowanie badań i studiów zmierzających do systematycznego eliminowania zagrożeń pożarowych oraz innych miejscowych zagrożeń, e) inicjowanie polityki państwa i realizowanie zadań w zakresie ochrony przeciwpożarowej w szczególności: - doskonalenie systemu ochrony przeciwpożarowej, - ocena stanu ochrony przeciwpożarowej oraz wytyczanie kierunków działań w tym zakresie, - wykonywanie innych zadań ustawowych w tej dziedzinie, w tym związanych z nadzorem nad ochroną przeciwpożarową i krajowym systemem ratowniczo-gaśniczym, f) przedstawianie informacji Prezesowi Rady Ministrów w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej, 4) w zakresie koordynacji działań porządkowo-ochronnych oraz czynności ratowniczych w razie klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu: a) stwarzanie warunków organizacyjno-prawnych działań porządkowo-ochronnych na terenie kraju lub województwa, b) zapewnienie i organizowanie współpracy wszystkich podległych organów i jednostek organizacyjnych na wypadek klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu, c) organizowanie współpracy organów administracji rządowej i samorządowej oraz innych przedmiotów w dziedzinie opisanej pod lit. b), d) sprawowanie nadzoru nad działalnością podległych organów bezpośrednio odpowiedzialnych za realizację zadań w dziedzinie opisanej pod lit. b), 5) w zakresie organizacji i planowania cywilnej ochrony ludności, mienia i środowiska w okresie pokoju i wojny: a) stwarzanie organizacyjno-prawnych warunków funkcjonowania ochrony cywilnej, b) wyznaczanie celów ochrony cywilnej oraz nadzór nad prognozowaniem potrzeb i projektowaniem programów w tej dziedzinie, c) nadzorowanie współdziałania podległych organów i jednostek organizacyjnych w dziedzinie cywilnej ochrony ludności, d) rozstrzyganie wątpliwości co do podziału kompetencji między organami i jednostkami, o których mowa pod lit. c), e) organizowanie zaplecza naukowego, szkoleniowego i badawczego na potrzeby cywilnej ochrony ludności, 6) w dziedzinie administracji publicznej: a) przygotowywanie i przedstawianie projektów rozstrzygnięć w dziedzinie kierownictwa i nadzoru, należących do kompetencji Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, określonych w odrębnych przepisach, b) przygotowywanie i przedstawianie projektów rozstrzygnięć spraw spornych między wojewodą a organami rządowej administracji specjalnej, c) rozstrzyganie spraw spornych między wojewodami, d) przygotowywanie i przedstawianie projektów rozstrzygnięć spraw spornych między wojewodą a naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej, e) prowadzenie spraw związanych z kontrolą aktów prawnych wydawanych przez wojewodów, w tym przygotowywanie projektów rozstrzygnięć w sprawie uchylenia rozporządzenia lub zarządzenia wojewody, f) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów propozycji ocen działalności wojewodów, g) nadzorowanie Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, h) kontrolowanie aktów prawa miejscowego, nadzorowanie działalności komunalnej oraz przygotowywanie projektów rozstrzygnięć nadzorczych Prezesa Rady Ministrów w tym zakresie, i) przygotowywanie projektów decyzji w sprawie podziału mienia komunalnego po podziale lub zmianie granic gmin, j) przygotowywanie projektów zarządzeń w sprawach wyborów przedterminowych do rad gmin oraz wyborów do nowych rad gmin powstałych w wyniku zmian w podziale terytorialnym, k) przygotowywanie i przedstawianie projektów aktów prawnych Prezesa Rady Ministrów o wyznaczeniu osoby pełniącej funkcje organów gminy oraz ustanowieniu zarządu komisarycznego przejmującego zadania i kompetencje organów gminy, l) prowadzenie rejestru związków komunalnych, ł) przygotowywanie projektów rozstrzygnięć w zakresie nadzoru nad sejmikami samorządowymi, m) prowadzenie spraw związanych z wykonywaniem uprawnień Prezesa Rady Ministrów wynikających z ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 41, poz. 255), n) wykonywanie nadzoru nad działalnością wojewody, a w szczególności uchylanie, zmienianie lub stwierdzanie nieważności decyzji wydanych przez wojewodę stosownie do przepisów o postępowaniu administracyjnym, o) podejmowanie decyzji w sprawie orzekania nieważności decyzji Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w wypadku stwierdzenia ich niezgodności z prawem, p) przygotowywanie informacji o działalności samorządowych kolegiów odwoławczych na podstawie materiałów przedstawianych przez przewodniczących kolegiów, r) dokonywanie kompleksowych analiz i ocen działalności terenowych organów administracji rządowej oraz uzyskiwanych przez te organy wyników, s) koordynowanie działalności i funkcjonowania terenowych organów administracji rządowej, t) przygotowywanie projektów aktów prawnych dotyczących spraw z zakresu podziału terytorialnego kraju, u) przygotowywanie projektów aktów prawnych dotyczących tworzenia i ustalania zasięgów terytorialnych rejonów rządowej administracji ogólnej, w) uzgadnianie propozycji zmian w zakresie podziałów specjalnych, x) ustalanie i zmiana urzędowych nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych, y) określanie standardów technicznych oraz zasad organizacji i utrzymania systemów łączności i informatyki na potrzeby administracji rządowej oraz uzgadnianie form i metod współdziałania tych systemów, z) określanie zasad bezpieczeństwa systemów łączności i informatyki oraz współdziałanie z Urzędem Ochrony Państwa w zakresie określania zasad stosowania kryptograficznej ochrony wiadomości stanowiących tajemnicę państwową i służbową, przekazywanych przez techniczne środki łączności na potrzeby administracji rządowej, ź) organizowanie współdziałania urzędów administracji rządowej przy planowaniu i wdrażaniu systemów łączności i informatyki, 7) w dziedzinie stosunków państwa z Kościołem Katolickim oraz innymi kościołami i związkami wyznaniowymi: a) inicjowanie kierunków działań w tej dziedzinie, b) wykonywanie zadań wynikających z przepisów prawa dotyczących dziedziny stosunków państwa z Kościołem Katolickim oraz innymi kościołami i związkami wyznaniowymi, 8) w zakresie gospodarki gruntami - prowadzenie gospodarki gruntami stanowiącymi własność Skarbu Państwa na potrzeby: Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Trybunału Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Najwyższej Izby Kontroli, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Krajowego Biura Wyborczego oraz Państwowej Inspekcji Pracy, a także ministerstw, urzędów centralnych i urzędów wojewódzkich w zakresie wydawania decyzji o ustanowieniu lub wygaśnięciu zarządu nieruchomości, 9) w zakresie geodezji i kartografii: a) sprawowanie nadzoru nad Głównym Geodetą Kraju, b) wydawanie przepisów dotyczących geodezji i kartografii zastrzeżonych do kompetencji organu naczelnego, c) ustalanie, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, przedstawiania na mapach przedmiotów sporu międzynarodowego, 10) w zakresie budownictwa: a) sprawowanie, określonych w ustawach, zadań w zakresie nadzoru architektoniczno-budowlanego oraz specjalistycznego nadzoru budowlanego, z zastrzeżeniem dziedzin obronności państwa, transportu, budowy i eksploatacji dróg szynowych wraz z urządzeniami zabezpieczenia ruchu oraz urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych, służących do publicznego przewozu osób w celach turystyczno-sportowych i górnictwa, b) sprawowanie nadzoru nad działalnością Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, c) wydawanie, w zakresie swojej właściwości, przepisów wykonawczych do ustawy - Prawo budowlane, w tym przepisów techniczno-budowlanych, oraz stały monitoring i analizowanie ich stosowania i przestrzegania, a także udzielanie upoważnienia organom nadzoru budowlanego do wydawania zgody na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych, d) współdziałanie z Polskim Komitetem Normalizacyjnym w sprawach normalizacji w dziedzinie budownictwa, a w szczególności w zakresie aktualizacji Polskich Norm, opracowywania komentarzy, zaleceń i wytycznych dotyczących ich stosowania, uczestnictwa w Normalizacyjnych Komisjach Problemowych oraz koordynacji i programowania prac normalizacyjnych, e) kształtowanie regulacji systemowych dopuszczania wyrobów do obrotu i stosowania w budownictwie, przy uwzględnieniu rozwiązań wynikających z dyrektyw Unii Europejskiej. § 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji realizuje zadania oraz uprawnienia, powierzone w odrębnych ustawach i przepisach wydanych na ich podstawie, w zakresie: 1) administracji spraw wewnętrznych, dotyczące: a) rejestracji stanu cywilnego, ewidencji ludności i dokumentów stwierdzających tożsamość oraz zmiany imion i nazwisk, b) eksploatacji i rozwoju Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności oraz jego podsystemów tematycznych na potrzeby organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego, c) spraw paszportowych - w zakresie sprawowania zwierzchniego nadzoru nad właściwymi organami, d) spraw związanych z nadawaniem i utratą obywatelstwa polskiego, e) uprawnień i obowiązków obywateli związanych z powszechnym obowiązkiem obrony, f) mniejszości narodowych, g) stowarzyszeń, zgromadzeń i zbiórek publicznych, h) odznak i mundurów, i) wydawania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia, usług detektywistycznych i paszportowych oraz wytwarzania i obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, a także kontroli działalności gospodarczej w tym zakresie, j) realizacji polityki państwa w zakresie pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, k) udzielania zezwoleń na nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców, 2) wykroczeń - dotyczące sprawowania zwierzchniego nadzoru nad postępowaniem mandatowym w sprawach o wykroczenia poddane orzecznictwu kolegiów do spraw wykroczeń przy sądach rejonowych, 3) ochrony tajemnicy państwowej i służbowej - dotyczące koordynowania organizacji ochrony tajemnicy państwowej i służbowej oraz działań mających na celu jej zachowywanie, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 4) tworzenia, utrzymywania i znoszenia zakładów opieki zdrowotnej, 5) udzielania wskazań lokalizacyjnych autostrady lub jej odcinków, po zaopiniowaniu przez Prezesa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych i po uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, Ministrem Gospodarki oraz z Ministrami: Kultury i Sztuki, Obrony Narodowej, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz z Głównym Inspektorem Sanitarnym, 6) sprawowania kontroli działalności dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 7) wykonywania zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostkach wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, 8) nadzorowania państwowych archiwów wyodrębnionych z resortu spraw wewnętrznych i administracji, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 3. Do zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji należy również: 1) informowanie społeczeństwa o działalności resortu spraw wewnętrznych i administracji oraz współdziałanie w tym celu ze środkami masowego przekazu, 2) współdziałanie, w granicach posiadanych kompetencji, z innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego. § 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji realizuje także zadania w zakresie: 1) kształtowania struktur organizacyjnych w resorcie spraw wewnętrznych i administracji, 2) kształtowania polityki kadrowej oraz troski o właściwy nabór kadr do resortu spraw wewnętrznych i administracji, 3) organizowania i nadzorowania szkolnictwa resortu spraw wewnętrznych i administracji oraz doskonalenia zawodowego, 4) wspierania działalności naukowej i społecznej, podejmowanej na rzecz przeciwdziałania przestępczości, oraz koordynowania działalności związanej z rozwojem technicznym w resorcie spraw wewnętrznych i administracji, 5) realizowania przedsięwzięć mobilizacyjno-organizacyjnych i obronnych resortu spraw wewnętrznych i administracji oraz innych zadań dotyczących obronności, wynikających z przepisów ustaw, 6) sprawowania nadzoru nad ochroną przeciwpożarową w resorcie spraw wewnętrznych i administracji. § 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) wydaje akty prawne w zakresie posiadanych kompetencji, 2) wykonuje inne zadania określone w odrębnych przepisach. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych. (Dz. U. Nr 95, poz. 582) Na podstawie art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych (Dz. U. Nr 50, poz. 219) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. Osoba, której przyznano kwalifikacje I stopnia, otrzymuje dyplom i zaświadczenie. Wzór dyplomu i zaświadczenia określają odpowiednio załączniki nr 1 i nr 2 do rozporządzenia.", 2) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. Osoba, której przyznano kwalifikacje II stopnia, otrzymuje po uprawomocnieniu się uchwały o przyznaniu kwalifikacji II stopnia dyplom i zaświadczenie. Wzór dyplomu i zaświadczenia określają odpowiednio załączniki nr 3 i nr 4 do rozporządzenia.", 3) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia, 4) dodaje się załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załącznikach nr 3 i 4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 lipca 1997 r. (poz. 582) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania. (Dz. U. Nr 95, poz. 583) Na podstawie art. 47b ust. 2b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania (Dz. U. Nr 46, poz. 293) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. 1. Kwota środków z dopłat na dofinansowanie inwestycji odtworzeniowych, podejmowanych po zniszczeniach obiektów sportowych na obszarach gmin objętych powodzią, nie może przekroczyć 99% wartości kosztorysowej inwestycji. 2. Wnioski o dofinansowanie inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być składane do dnia 30 listopada 1997 r. 3. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów § 3 ust. 5 pkt 6, ust. 6 pkt 1, 3 i 4 oraz ust. 7 pkt 4." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby realizacji programu zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. (Dz. U. Nr 95, poz. 584) Na podstawie art. 45 ust. 2 oraz art. 58 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozdysponowanie kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby realizacji programu zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej, określone w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 82, poz. 520 i Nr 95, poz. 579), następuje w drodze potwierdzenia przez Ministra-członka Rady Ministrów, właściwego w sprawie usuwania skutków powodzi, wniosku złożonego przez podmioty dokonujące importu tych towarów. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Pozwolenia na przywóz towarów wydają dyrektorzy urzędów celnych na podstawie wniosków potwierdzonych przez Ministra-członka Rady Ministrów właściwego w sprawie usuwania skutków powodzi. § 3. Po wykorzystaniu pozwolenia, o którym mowa w § 2, podmioty dokonujące obrotu obowiązane są przesłać do Ministra-członka Rady Ministrów, właściwego w sprawie usuwania skutków powodzi, kserokopię pozwolenia potwierdzonego przez urząd celny. § 4. Minister-członek Rady Ministrów właściwy w sprawie usuwania skutków powodzi przedstawia Ministrowi Gospodarki cotygodniową informację dotyczącą stopnia rozdysponowania i wykorzystania kontyngentu, o którym mowa w § 1 ust. 1. § 5. W zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem nie stosuje się przepisów rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentów oraz postępowania w sprawach wydawania pozwoleń na wywóz i przywóz w obrocie towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 131, poz. 626, z 1994 r. Nr 132, poz. 681 i z 1996 r. Nr 82, poz. 382). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 5 sierpnia 1997 r. (poz. 584) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie wykazu gruntów, które stały się przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, oraz budynków i innych urządzeń znajdujących się na tych gruntach, które stały się własnością Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, będących następnie przedmiotem podziału na podstawie art. 45 ustawy o związkach zawodowych. (Dz. U. Nr 95, poz. 585) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 82, poz. 518) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz gruntów pozostających w użytkowaniu Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, które w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 82, poz. 518) stały się przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, oraz budynków i innych urządzeń znajdujących się na tych gruntach, które stały się w tym dniu własnością Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, będących następnie przedmiotem podziału na podstawie art. 45 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518), zwany dalej "wykazem nieruchomości". 2. Wykaz nieruchomości stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 sierpnia 1997 r. (poz. 585) WYKAZ NIERUCHOMOŚCI Lp.WojewództwoGminaMiejscowośćUlica, nr porządkowyOznaczeniePowierzchnia w m2Rodzaj zabudowy księgi wieczystejw ewidencji gruntów 1białostockieBiałystokBiałystokMarii Curie-Skłodowskiej 332761811/23007budynek administracyjny związków zawodowych 2kieleckieKielceKielcePiotrkowska 121093, 10639796422budynek administracyjny związków zawodowych 3koszalińskieKołobrzegKołobrzegRodziewiczówny 16688 (8293), 1221243/3, 4431220sanatorium uzdrowiskowe "Bałtyk" 4koszalińskieKoszalinKoszalinZwycięstwa 137/13928249301/13902budynek administracyjny związków zawodowych 5warszawskieWarszawa-CentrumWarszawaKopernika 36/40 i Sewerynów 1/3/5152153113485budynek administracyjny związków zawodowych 6zielonogórskieZielona GóraZielona GóraWyspiańskiego 13373132961305budynek administracyjny związków zawodowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu prowadzenia ewidencji mienia, jej udostępniania i wydawania z niej wyciągów przez Agencję Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 95, poz. 586) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie reguluje sposób oraz warunki i tryb prowadzenia ewidencji mienia Skarbu Państwa przekazanego Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją", a także udostępniania ewidencji i wydawania z niej wyciągów. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509), zwaną dalej "ustawą". § 3. 1. Za prowadzenie ewidencji, dokonywanie w niej zmian oraz udostępnianie informacji z ewidencji odpowiadają dyrektorzy jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 5 ust. 1. 2. Nadzór nad prowadzeniem ewidencji w Agencji sprawuje Prezes Agencji. § 4. 1. W ewidencji mienia ujmuje się stan przekazanego Agencji mienia, w szczególności pod względem ilościowym, wartościowym, lokalizacyjnym i prawnym. 2. Ewidencja jest prowadzona w podziale na: 1) dział - "Nieruchomości", 2) dział II - "Rzeczy ruchome", 3) dział III - "Inne mienie". 3. Ewidencja mienia, o której mowa w ust. 2 pkt 3, obejmuje w szczególności: 1) prawa majątkowe na dobrach niematerialnych, 2) papiery wartościowe. § 5. 1. Ewidencję mienia zakłada się i prowadzi w biurze Agencji, zwanym dalej "Biurem", oraz w oddziałach terenowych Biura Agencji, zwanych dalej "oddziałami". 2. Biuro prowadzi zbiorczą ewidencję mienia Agencji. 3. Oddziały prowadzą ewidencję mienia pozostającego w obszarze ich działania. § 6. 1. Podstawą ujęcia mienia w ewidencji jest protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, zwany dalej "protokołem". 2. Podstawą wyłączenia mienia z ewidencji jest protokół sporządzony na podstawie właściwego tytułu prawnego. Rozdział 2 Ewidencja nieruchomości § 7. W dziale I - "Nieruchomości" wyodrębnia się nieruchomości: 1) powierzone Agencji na podstawie art. 6 ustawy, 2) użyczone Agencji na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy. § 8. 1. W ewidencji nieruchomości ujmuje się w szczególności: 1) oznaczenie przedmiotu, z podaniem oznaczeń z księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz z ewidencji gruntów i budynków, 2) lokalizację, 3) charakterystykę techniczno-użytkową i aktualny stan zagospodarowania, 4) stan prawny, 5) wartość, 6) konieczność przeprowadzenia prac rekultywacyjnych. 2. Jako wartość nieruchomości przyjmuje się wartość wskazaną w protokole, o którym mowa w § 6 ust. 1. 3. Integralną częścią ewidencji nieruchomości są dokumenty: 1) geodezyjne i kartograficzne, 2) określające stan prawny, 3) opisowe. Rozdział 3 Ewidencja rzeczy ruchomych § 9. 1. W dziale II - "Rzeczy ruchome" wyodrębnia się ruchomości: 1) powierzone Agencji na podstawie art. 6 ustawy, 2) przekazane Agencji na przechowanie na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy. 2. Ewidencję rzeczy ruchomych zakłada się i prowadzi w układzie asortymentowym i w ujęciu ilościowo-wartościowym. 3. W ewidencji uzbrojenia i sprzętu wojskowego wpisuje się dodatkowo numer fabryczny pojedynczego egzemplarza lub zestawu. 4. W ewidencji technicznych środków bojowych wpisuje się dodatkowo numer partii produkcyjnej. § 10. Jako wartość rzeczy ruchomej przyjmuje się wartość wskazaną w protokole, o którym mowa w § 6 ust. 1. Rozdział 4 Ewidencja innego mienia § 11. W dziale III - "Inne mienie" prowadzi się ewidencję praw majątkowych na dobrach niematerialnych i ewidencję papierów wartościowych, z uwzględnieniem charakteru tych praw. Rozdział 5 Udostępnianie ewidencji i wydawanie z niej wyciągów § 12. 1. Wyciągi z ewidencji, w tym wyrysy, wypisy i inne dokumenty o charakterze ewidencyjnym, wydawane są osobom zainteresowanym odpłatnie, według stawek określonych przez Prezesa Agencji. 2. Wyciągi i inne dokumenty, o których mowa w ust. 1, wydawane są nieodpłatnie organom administracji rządowej prowadzącym ewidencję majątku Skarbu Państwa. § 13. Informacje ujęte w ewidencji, dotyczące charakterystyki techniczno-użytkowej i lokalizacji mienia, udostępniane są do wglądu zainteresowanym osobom nieodpłatnie. § 14. Zgodę na wydanie dokumentów, o których mowa w § 12 ust. 1, oraz udostępnienie informacji, o których mowa w § 13, wydają dyrektorzy jednostek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Rozdział 6 Przepis końcowy § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: M. Pietrewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania przez uprawnionych pracowników akcji Skarbu Państwa w spółkach, których akcje wniesione zostały do Spółek Cukrowych. (Dz. U. Nr 95, poz. 587) Na podstawie art. 8 ust. 8 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Uprawnieni pracownicy, o których mowa w art. 1a pkt 3 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724), zwanej dalej "ustawą", nabywają nieodpłatnie akcje Skarbu Państwa proporcjonalnie do liczby lat przepracowanych w przedsiębiorstwie państwowym i spółce powstałej w wyniku przekształcenia tego przedsiębiorstwa państwowego. 2. Określenia liczby przepracowanych lat dokonuje się na podstawie udokumentowanego okresu zatrudnienia, potwierdzonego zaświadczeniami wydanymi przez przedsiębiorstwo państwowe lub spółkę. § 2. 1. Zarząd spółki, po uzyskaniu opinii związków zawodowych działających w spółce, uchwali regulamin szczegółowo określający zasady obliczania liczby akcji przysługujących uprawnionemu pracownikowi. 2. Obliczenia liczby akcji przysługujących uprawnionemu pracownikowi dokonuje spółka na podstawie regulaminu, o którym mowa w ust. 1. § 3. 1. Spółka, w terminie 30 dni od dnia zakończenia wnoszenia do Spółek Cukrowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy, akcji spółek Skarbu Państwa, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych podlegających przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, których akcje zostały wniesione do Spółek Cukrowych (Dz. U. Nr 34, poz. 165 i Nr 136, poz. 668), sporządzi listę uprawnionych pracowników oraz poda ją do wiadomości przez wywieszenie jej w siedzibie i oddziałach spółki na okres 30 dni. 2. Lista, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać nazwiska i imiona uprawnionych pracowników, ze wskazaniem okresu zatrudnienia każdego uprawnionego i liczby akcji przypadających uprawnionemu pracownikowi. 3. Spółka, w terminie określonym w ust. 1, ogłosi w dzienniku o zasięgu krajowym oraz lokalnym o sporządzeniu listy uprawnionych pracowników. Ogłoszenie powinno zawierać: 1) oznaczenie firmy i siedziby spółki, 2) oznaczenie miejsca i terminu wywieszenia listy, 3) pouczenie o sposobach i terminach wnoszenia oraz rozpatrzenia reklamacji. § 4. 1. Reklamację składa się do spółki w terminie 21 dni od daty ukazania się ogłoszenia, o którym mowa w § 3 ust. 3. 2. Reklamację, w terminie 21 dni od daty jej złożenia, rozpatrzy komisja powołana przez radę nadzorczą spółki, w skład której wchodzi członek zarządu spółki oraz dwóch członków rady nadzorczej, w tym jeden członek rady nadzorczej wybrany przez pracowników. 3. W przypadku uwzględnienia reklamacji zarząd spółki dokonuje odpowiednich zmian na liście oraz sporządza ostateczną listę uprawnionych pracowników. Zarząd spółki niezwłocznie powiadomi składającego reklamację o sposobie jej rozpatrzenia. 4. Ostateczna lista uprawnionych pracowników powinna zawierać, oprócz danych określonych w § 3 ust. 2, informację o łącznej liczbie uprawnionych pracowników oraz o łącznej liczbie udostępnianych akcji. § 5. Minister Skarbu Państwa, po upływie terminu do rozpatrzenia reklamacji, ogłasza w dzienniku o zasięgu krajowym oraz lokalnym o przystąpieniu do udostępniania akcji, a także wywiesza ogłoszenie w siedzibie i oddziałach spółki. Ogłoszenie powinno zawierać: 1) oznaczenie firmy i siedziby spółki, 2) oznaczenie miejsca i terminu wywieszenia ostatecznej listy uprawnionych pracowników, 3) oznaczenie miejsca i terminu, w którym uprawnieni pracownicy mogą nabywać akcje, 4) informacje o łącznej liczbie uprawnionych pracowników oraz o łącznej liczbie udostępnianych akcji. § 6. Minister Skarbu Państwa zawiera w imieniu Skarbu Państwa umowy nieodpłatnego zbycia akcji z uprawnionym pracownikiem. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: wz. A. Pęczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 maja 1997 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli oraz ustawy o związkach zawodowych. (Dz. U. Nr 96. poz. 589) Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 79, poz. 484) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. 1. Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, z wyjątkiem Prezesa, wiceprezesów, dyrektora generalnego, dyrektorów i wicedyrektorów jednostek organizacyjnych oraz doradców Prezesa, mają prawo zrzeszania się w związkach zawodowych. 2. Pracownicy nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne mogą należeć do związku zawodowego zrzeszającego wyłącznie pracowników Najwyższej Izby Kontroli. W Najwyższej Izbie Kontroli może działać tylko jeden związek zawodowy zrzeszający pracowników, o których mowa w zdaniu pierwszym." Art. 2. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 88, poz. 554) w art. 2 w ust. 6 po wyrazach "oraz strażaków Państwowej Straży Pożarnej" dodaje się wyrazy " , a także pracowników Najwyższej Izby Kontroli". Art. 3. Przynależność pracowników nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne do związku zawodowego innego niż określony w art. 86 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, ustaje z mocy prawa. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych. (Dz. U. Nr 96. poz. 590) DZIAŁ I Podstawy funkcjonowania wyższych szkół zawodowych Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawę stosuje się do państwowych wyższych szkół zawodowych. 2. Ustawę stosuje się do niepaństwowych wyższych szkół zawodowych, jeżeli jej przepisy lub przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej. 3. Ustawy nie stosuje się do wyższych szkół oficerskich, chyba że przepisy o wyższych szkołach oficerskich stanowią inaczej. 4. Ustawy nie stosuje się do wyższych seminariów teologicznych lub duchownych działających na podstawie przepisów innych ustaw. Art. 2. 1. Państwowe i niepaństwowe wyższe szkoły zawodowe, zwane dalej "uczelniami zawodowymi", stanowią część systemu szkolnictwa wyższego. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o uczelni zawodowej bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć państwową i niepaństwową uczelnię zawodową. Art. 3. 1. Do podstawowych zadań uczelni zawodowej należy: 1) kształcenie studentów w zakresie kierunków i (lub) specjalności zawodowych oraz przygotowanie ich do wykonywania zawodu, 2) kształcenie w celu uzupełnienia specjalistycznej wiedzy i umiejętności zawodowych, 3) kształcenie w celu przekwalifikowania w zakresie danej specjalności zawodowej, 4) wychowywanie studentów w duchu poszanowania praw człowieka, patriotyzmu, demokracji i odpowiedzialności za dobro społeczeństwa, państwa i własnego warsztatu pracy. 2. Zadaniem uczelni zawodowej jest również: 1) upowszechnianie postępu technicznego, technologicznego i ekonomicznego oraz współdziałanie z innymi podmiotami w szerzeniu wiedzy, rozwoju kulturalnego, społecznego i gospodarczego macierzystego regionu, 2) dbanie o wszechstronny rozwój i zdrowie studentów. 3. Uczelnia zawodowa może prowadzić badania oraz wdrażać nowe rozwiązania i innowacje. Art. 4. 1. Wykłady w uczelni zawodowej są otwarte, jeżeli statut uczelni nie stanowi inaczej. 2. Podstawowym systemem wyższych studiów zawodowych w uczelni zawodowej są studia dzienne. Statut uczelni zawodowej może przewidywać prowadzenie wyższych studiów zawodowych w systemie studiów wieczorowych i zaocznych. Uczelnia zawodowa może również prowadzić studia podyplomowe oraz kursy specjalne. 3. Studia prowadzone w systemie dziennym w państwowej uczelni zawodowej są bezpłatne, z wyjątkiem zajęć dydaktycznych powtarzanych z powodu niezadowalających wyników w nauce. Art. 5. 1. Studia zawodowe obejmują okres co najmniej 6 semestrów zajęć dydaktycznych i co najmniej 15 tygodni praktyki. 2. Senat uczelni może określić warunki zwalniania studenta studiów zaocznych z obowiązku odbycia praktyki, jeżeli student pracuje zawodowo zgodnie z kierunkiem i (lub) specjalnością zawodowego kształcenia. 3. Plan studiów dziennych w uczelni zawodowej przewiduje co najmniej 2200 godzin zajęć dydaktycznych. Plan studiów wieczorowych i zaocznych przewiduje nie mniej niż 80% godzin zajęć dydaktycznych planowanych dla studiów dziennych. Plan dla studiów wieczorowych i zaocznych obejmuje ten sam zakres treści programowych jak plan studiów dziennych. 4. Uczelnia zawodowa prowadzi dokumentację przebiegu studiów, zgodnie z zasadami obowiązującymi w uczelniach działających na podstawie ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą o szkolnictwie wyższym". Art. 6. 1. Uczelnia zawodowa ma prawo nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata lub inżyniera. 2. Minister Edukacji Narodowej może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 rodzaje tytułów zawodowych. Art. 7. 1. Nauczyciele akademiccy uczelni zawodowej, studenci i pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi tworzą samorządną społeczność uczelni zawodowej. 2. Społeczność uczelni zawodowej uczestniczy w zarządzaniu uczelnią poprzez wybieralne organy kolegialne i jednoosobowe. W organach kolegialnych reprezentowane są grupy społeczności uczelni zawodowej, o których mowa w ust. 1. 3. Przepis ust. 2 nie narusza uprawnień związków zawodowych wynikających z innych ustaw. 4. Organy państwowe lub organy samorządu terytorialnego mogą podejmować decyzje dotyczące uczelni zawodowej tylko w przypadkach przewidzianych w ustawach. Art. 8. Uczelnie zawodowe współdziałają z uczelniami funkcjonującymi na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym, w szczególności poprzez zawieranie umów dotyczących zapewnienia wysokiego poziomu kształcenia w zakresie przedmiotów podstawowych oraz rozwoju naukowego pracowników. Art. 9. Uczelnia zawodowa ma osobowość prawną. Art. 10. 1. Państwową uczelnię zawodową tworzy, znosi i łączy oraz określa jej nazwę, siedzibę, kierunki i (lub) specjalności zawodowe Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. 2. Utworzenie, zniesienie i łączenie państwowej uczelni zawodowej następuje na wniosek Ministra Edukacji Narodowej zaopiniowany przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego i Komisję Akredytacyjną Wyższego Szkolnictwa Zawodowego. 3. We wniosku, o którym mowa w ust. 2, wskazuje się środki majątkowe niezbędne do wykonywania przez uczelnię jej zadań. 4. Przekształcenia państwowej uczelni zawodowej dokonuje Minister Edukacji Narodowej w drodze rozporządzenia. 5. Przez łączenie państwowych uczelni zawodowych rozumie się również włączenie uczelni zawodowej do innej państwowej uczelni zawodowej, natomiast przez przekształcenie rozumie się zmianę kierunku i (lub) specjalności kształcenia oraz zmianę nazwy uczelni. Art. 11. 1. Niepaństwową uczelnię zawodową może założyć osoba fizyczna lub osoba prawna, zwana dalej "założycielem", na podstawie zezwolenia udzielonego przez Ministra Edukacji Narodowej, po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego. 2. Zasięgnięcia opinii, o której mowa w ust. 1, wymaga również odmowa udzielenia zezwolenia, zawieszenie działalności uczelni oraz cofnięcie zezwolenia na założenie niepaństwowej uczelni zawodowej. 3. W zezwoleniu na założenie niepaństwowej uczelni zawodowej określa się w szczególności: założyciela, wielkość środków finansowych i majątkowych, które zostaną przekazane na własność uczelni zawodowej, jej nazwę, siedzibę, kierunki i (lub) specjalności zawodowe oraz termin ważności zezwolenia. 4. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, zakres danych i informacji objętych wnioskiem o wydanie zezwolenia na utworzenie niepaństwowej uczelni zawodowej. Art. 12. 1. Oświadczenie woli o założeniu niepaństwowej uczelni zawodowej, zwane dalej "aktem założycielskim", składa się w formie aktu notarialnego. W akcie założycielskim określa się założyciela uczelni zawodowej, jej nazwę, siedzibę, kierunki i (lub) specjalności zawodowe, środki majątkowe, zgodnie z zezwoleniem określonym w art. 11, oraz źródła i sposób finansowania uczelni. 2. Niepaństwowa uczelnia zawodowa uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru uczelni, prowadzonego przez Ministra Edukacji Narodowej, na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym. 3. Środki finansowe i majątkowe, o których mowa w art. 11 ust. 3, założyciel przekazuje na własność tworzonej uczelni w terminie nie dłuższym niż jeden miesiąc od dnia wpisania do rejestru. W przypadku niedotrzymania tego terminu Minister Edukacji Narodowej cofa zezwolenie i wykreśla uczelnię z rejestru. 4. Minister Edukacji Narodowej odmawia wpisu do rejestru niepaństwowej uczelni zawodowej, jeżeli akt założycielski lub statut nadany przez założyciela jest niezgodny z przepisami ustawowymi lub z zezwoleniem, o którym mowa w art. 11. Art. 13. Przepisy art. 11 i 12 stosuje się odpowiednio przy przekształcaniu, dzieleniu lub łączeniu niepaństwowej uczelni zawodowej z inną uczelnią niepaństwową. Art. 14. Udzielenie, odmowa udzielenia zezwolenia na utworzenie, połączenie lub przekształcenie niepaństwowej uczelni zawodowej, cofnięcie zezwolenia, zatwierdzenie i odmowa zatwierdzenia jej statutu, wpis, odmowa wpisu do rejestru, wykreślenie z rejestru oraz zawieszenie działalności niepaństwowej uczelni zawodowej następują w drodze decyzji administracyjnej. Art. 15. 1. Szczegółowy ustrój uczelni zawodowej oraz inne sprawy dotyczące jej funkcjonowania, nie uregulowane w ustawie, określa statut uczelni. 2. Statut uczelni zawodowej oraz zmiany w statucie zatwierdza Minister Edukacji Narodowej. Art. 16. 1. Statut państwowej uczelni zawodowej uchwalają na wspólnym posiedzeniu senat i konwent większością co najmniej 2/3 ważnie oddanych głosów ich statutowych składów. 2. Statut nowo utworzonej państwowej uczelni zawodowej nadaje, na okres jednego roku, Minister Edukacji Narodowej po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego. Art. 17. 1. Statut niepaństwowej uczelni zawodowej nadaje założyciel lub jej kolegialny organ wskazany w statucie. 2. Statut niepaństwowej uczelni zawodowej określa zakres uprawnień założyciela, sposób likwidacji uczelni oraz sposób wykonywania funkcji założyciela w przypadku jego śmierci, a jeżeli założycielem jest osoba prawna - jej likwidacji. 3. Pierwszy statut niepaństwowej uczelni zawodowej, na okres jednego roku, nadaje jej założyciel. Art. 18. Założyciel niepaństwowej uczelni zawodowej może podejmować decyzje dotyczące uczelni tylko w przypadkach przewidzianych w jej statucie. Art. 19. 1. Pierwszego rektora nowo utworzonej państwowej uczelni zawodowej powołuje, na okres jednego roku, Minister Edukacji Narodowej. 2. Pierwszego rektora niepaństwowej uczelni zawodowej powołuje, na okres jednego roku, jej założyciel. Rozdział 2 Mienie i finanse uczelni zawodowej Art. 20. Mienie uczelni zawodowej obejmuje własność i inne prawa majątkowe. Art. 21. 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa oddaje się państwowej uczelni zawodowej w użytkowanie wieczyste. 2. Państwowa uczelnia zawodowa jest zwolniona z opłat z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłat określonych w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. 3. W przypadku zniesienia państwowej uczelni zawodowej jej majątek, po zaspokojeniu wierzytelności, staje się własnością Skarbu Państwa. Przeznaczenie tego majątku określa akt o zniesieniu uczelni. Art. 22. 1. Uczelnia zawodowa może uzyskiwać środki finansowe z: 1) budżetu państwa, 2) budżetu gminy lub związków gmin, 3) czesnego, 4) darowizn, zapisów, spadków oraz ofiarności publicznej, także pochodzenia zagranicznego. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie dotyczy państwowej uczelni zawodowej . 3. Uczelnia zawodowa może uzyskiwać środki finansowe także z innych tytułów, w tym w szczególności z: 1) opłat za zajęcia dydaktyczne, 2) wydzielonej działalności gospodarczej, jeżeli jej statut przewiduje prowadzenie takiej działalności, 3) udziałów w działalności podmiotów gospodarczych, 4) odpłatnej działalności badawczej i doradczej. 4. Nie wykorzystane w danym roku środki finansowe pozostają w dyspozycji uczelni zawodowej. Art. 23. 1. Państwowa uczelnia zawodowa otrzymuje z budżetu państwa dotacje na: 1) finansowanie lub dofinansowanie działalności dydaktycznej, 2) pomoc materialną dla studentów, 3) finansowanie lub dofinansowanie inwestycji. 2. Uczelnia zawodowa może otrzymać środki na prowadzenie prac badawczych na podstawie odrębnych przepisów. Art. 24. 1. Przepis art. 23 ust. 1 może być stosowany odpowiednio do niepaństwowej uczelni zawodowej. Wielkość i przeznaczenie dotacji określa Minister Edukacji Narodowej po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. 2. Decyzje o przyznaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, publikowane są w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Edukacji Narodowej. Art. 25. Uczelnia zawodowa może utworzyć, ze środków pochodzących z innych źródeł niż określone w art. 23 i 24, własny fundusz stypendialny dla pracowników i studentów. Stypendia z tego funduszu są przyznawane na zasadach określonych w statucie. Art. 26. 1. Państwowa uczelnia zawodowa prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych dla uczelni funkcjonujących na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczególne zasady gospodarki finansowej państwowych uczelni zawodowych. DZIAŁ II Nadzór nad uczelniami zawodowymi Art. 27. 1. Minister Edukacji Narodowej sprawuje nadzór nad państwową uczelnią zawodową w zakresie zgodności działania jej organów z przepisami ustawowymi i statutem oraz może żądać od tych organów informacji i wyjaśnień. 2. Minister Edukacji Narodowej w ciągu miesiąca od dnia powzięcia wiadomości o podjęciu przez organ kolegialny lub rektora odpowiednio uchwały lub decyzji niezgodnej z przepisami ustawowymi lub statutem państwowej uczelni zawodowej podejmuje decyzję o ich uchyleniu. 3. Minister Edukacji Narodowej, po zasięgnięciu opinii Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego, senatu lub innego organu kolegialnego wskazanego w statucie państwowej uczelni zawodowej oraz rektora, może nałożyć na nią, w drodze decyzji administracyjnej, obowiązek realizacji określonego zadania w dziedzinie kształcenia, zapewniając odpowiednie środki na jego realizację. 4. Jeżeli niepaństwowa uczelnia zawodowa prowadzi działalność niezgodną z przepisami ustawowymi, statutem lub zezwoleniem, Minister Edukacji Narodowej wzywa uczelnię do usunięcia tych niezgodności w oznaczonym terminie, a w razie ich nieusunięcia może zawiesić jej działalność lub cofnąć zezwolenie na jej prowadzenie. 5. Prezes Rady Ministrów może przekazać, w drodze rozporządzenia, uprawnienia Ministra Edukacji Narodowej, o których mowa w ust. 1-3, odnoszące się do określonej państwowej uczelni zawodowej, innemu ministrowi, na wspólny wniosek tych ministrów. 6. Wniosek o przekazanie i cofnięcie uprawnień, o których mowa w ust. 5, wymaga opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i Komisji Akredytacyjnej Wyższego Szkolnictwa Zawodowego. Art. 28. Państwowa uczelnia zawodowa, w terminie jednego miesiąca po zakończeniu roku akademickiego, przedstawia Ministrowi Edukacji Narodowej oraz ministrowi, któremu przekazano uprawnienia na podstawie art. 27 ust. 5, roczne sprawozdanie ze swojej działalności wraz z informacją o stanie i strukturze zatrudnienia oraz o: 1) uchwaleniu lub zmianie regulaminu studiów, 2) zmianach w obowiązujących planach studiów na prowadzonych przez uczelnię kierunkach i (lub) specjalnościach zawodowych, 3) zasadach i trybie przyjmowania kandydatów na studia. DZIAŁ III Komisja Akredytacyjna Wyższego Szkolnictwa Zawodowego Art. 29. 1. Tworzy się Komisję Akredytacyjną Wyższego Szkolnictwa Zawodowego, zwaną dalej "Komisją". 2. Komisja na wniosek Ministra Edukacji Narodowej lub z własnej inicjatywy: 1) określa warunki, jakim powinna odpowiadać uczelnia zawodowa, aby utworzyć i prowadzić kierunek i (lub) specjalność zawodową, 2) określa wymagania kadrowe niezbędne do prowadzenia kierunku i (lub) specjalności zawodowej, 3) ocenia programy nauczania oraz spełnianie przez uczelnię zawodową warunków określonych w pkt 1 i 2 oraz przedstawia Ministrowi Edukacji Narodowej opinie w sprawie prowadzenia przez uczelnię zawodową danego kierunku i (lub) specjalności zawodowej, 4) ocenia jakość kształcenia, 5) określa, w porozumieniu z Radą Główną Szkolnictwa Wyższego, zakres umów i innych form współdziałania uczelni zawodowych z uczelniami funkcjonującymi na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym, 6) opiniuje, w porozumieniu z Radą Główną Szkolnictwa Wyższego, kryteria przyznawania uczelniom zawodowym dotacji i innych środków z budżetu państwa, 7) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących uczelni zawodowych. 3. Minister Edukacji Narodowej zapewnia obsługę administracyjną oraz środki finansowe niezbędne do realizacji zadań Komisji. Art. 30. 1. Kadencja Komisji trwa cztery lata. 2. Członkowie Komisji są powoływani w 2/3 spośród osób zatrudnionych na stanowiskach profesorów w uczelniach funkcjonujących na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym, profesorów państwowych i niepaństwowych uczelni zawodowych oraz w 1/3 spośród przedstawicieli stowarzyszeń naukowych, zawodowych, twórczych i organizacji pracodawców. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Radą Główną Szkolnictwa Wyższego określa, w drodze zarządzenia, skład Komisji, liczbę jej członków oraz tryb ich powoływania i odwoływania. DZIAŁ IV Ustrój i organizacja uczelni zawodowej Rozdział 1 Ustrój uczelni zawodowej Art. 31. 1. Organami kolegialnymi państwowej uczelni zawodowej są konwent i senat. 2. Organem jednoosobowym państwowej uczelni zawodowej jest rektor. Art. 32. 1. W skład konwentu wchodzą: 1) przedstawiciele organów państwowych, 2) przedstawiciele organów samorządu terytorialnego i zawodowego, 3) przedstawiciele instytucji i stowarzyszeń naukowych, zawodowych oraz twórczych, 4) przedstawiciele organizacji pracodawców, 5) przedstawiciele uczelni, z którymi uczelnia zawodowa współdziała, 6) rektor. 7) kanclerz, 8) prorektor lub prorektorzy. 2. W posiedzeniach konwentu biorą udział z głosem doradczym przedstawiciele nauczycieli akademickich, samorządu studenckiego i związków zawodowych, działających w uczelni, po jednym z każdego związku. 3. Pracami konwentu kieruje przewodniczący. Przewodniczącego wybiera konwent na swoim posiedzeniu, w obecności co najmniej 2/3 statutowego składu. Przewodniczącym konwentu nie może być pracownik danej państwowej uczelni zawodowej . 4. Szczegółowy skład konwentu oraz sposób powoływania przedstawicieli wymienionych w ust. 1 pkt 1-5 określa statut. Art. 33. Do kompetencji konwentu państwowej uczelni zawodowej należy: 1) opiniowanie przedstawionych przez Senat planów działalności finansowej uczelni, 2) zatwierdzanie, na wniosek senatu, rozmiarów kształcenia oraz kierunków i (lub) specjalności zawodowych, 3) opiniowanie przedstawionych przez senat kandydatów na rektora i kanclerza, 4) wyrażanie opinii w sprawie odwołania rektora, prorektora i kanclerza, 5) wyrażanie zgody na zawieranie umów o współpracy z przedsiębiorstwami krajowymi i zagranicznymi oraz innymi podmiotami gospodarczymi, 6) wyrażanie zgody w sprawach dotyczących mienia i gospodarki państwowej uczelni zawodowej, przekraczających zakres zwykłego zarządu, 7) opiniowanie spraw dotyczących: a) nabycia lub zbycia przez państwową uczelnią zawodową mienia o wartości określonej w statucie, b) przyjęcia darowizny, spadku lub zapisu o wartości określonej w statucie, c) przystąpienia do spółki lub innej organizacji gospodarczej oraz utworzenia fundacji. Art. 34. 1. W skład senatu wchodzą: 1) rektor jako przewodniczący, 2) przedstawiciele rektora uczelni, z którą państwowa uczelnia zawodowa współdziała, 3) prorektor lub prorektorzy, 4) kanclerz, 5) kierownicy jednostek organizacyjnych, 6) przedstawiciele nauczycieli akademickich, 7) przedstawiciele pozostałych pracowników, 8) przedstawiciele samorządu studenckiego. 2. W posiedzeniach senatu uczestniczą, z głosem doradczym, przedstawiciele związków zawodowych działających w państwowej uczelni zawodowej, po jednym z każdego związku. 3. Rektor może zapraszać do udziału w posiedzeniach, z głosem doradczym, przedstawicieli konwentu, kwestora, dyrektora biblioteki i inne osoby. 4. Szczegółowy tryb powoływania przedstawicieli, o których mowa w ust. 1 pkt 6-8, oraz ich liczbę określa statut państwowej uczelni zawodowej . Art. 35. Do kompetencji senatu należy: 1) uchwalanie, po zasięgnięciu opinii konwentu, planów działalności finansowej państwowej uczelni zawodowej, 2) wybór i odwołanie rektora i prorektorów, 3) powoływanie i odwoływanie kanclerza, 4) ustalanie zasad opracowywania planów studiów i zatwierdzanie ramowych programów nauczania, 5) opiniowanie wniosków o zatrudnianie nauczycieli akademickich, 6) ustalanie zasad i trybu przyjmowania na studia, 7) przedstawianie wniosków dotyczących rozmiarów kształcenia oraz kierunków i (lub) specjalności zawodowych, 8) ocena działalności dydaktycznej i badawczej jednostek organizacyjnych, 9) ocena działalności rektora, 10) podejmowanie uchwał w innych sprawach określonych w statucie lub wymagających opinii społeczności państwowej uczelni zawodowej. Art. 36. 1. Do wspólnych kompetencji konwentu i senatu należy: 1) uchwalanie statutu państwowej uczelni zawodowej, 2) ustalanie ogólnych kierunków rozwoju i działalności państwowej uczelni zawodowej, 3) ocenianie działalności kanclerza, z własnej inicjatywy lub na wniosek rektora albo Ministra Edukacji Narodowej, 4) zatwierdzanie rocznych sprawozdań rektora z działalności państwowej uczelni zawodowej. 2. Wspólnym posiedzeniem konwentu i senatu kieruje przewodniczący konwentu. Art. 37. 1. Tryb zwoływania posiedzeń i pracy organów kolegialnych państwowej uczelni zawodowej określa jej statut. 2. Uchwały organów kolegialnych państwowej uczelni zawodowej zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby ich członków, chyba że ustawa lub statut określą wyższe wymagania. Art. 38. 1. Rektor kieruje działalnością państwowej uczelni zawodowej i reprezentuje ją na zewnątrz. 2. Rektor jest przełożonym wszystkich pracowników i studentów uczelni. 3. Rektor podejmuje decyzje odnośnie funkcjonowania państwowej uczelni zawodowej nie zastrzeżone dla innych jej organów. 4. Rektora wybiera senat spośród osób posiadających tytuł naukowy lub stopień naukowy i stanowisko profesora. 5. Prorektora lub prorektorów, w liczbie określonej przez statut państwowej uczelni zawodowej, wybiera senat spośród kandydatów przedstawionych przez rektora-elekta, posiadających co najmniej stopień naukowy. Art. 39. 1. W razie podjęcia przez senat uchwały niezgodnej z przepisami ustawowymi lub statutem państwowej uczelni zawodowej, rektor zawiesza jej wykonanie i w terminie 14 dni zwołuje posiedzenie senatu celem ponownego rozpatrzenia uchwały. Jeżeli senat nie zmieni albo nie uchyli uchwały, rektor przekazuje ją Ministrowi Edukacji Narodowej albo ministrowi, któremu przekazano uprawnienia do nadzoru w trybie art. 27 ust. 5. 2. W razie podjęcia przez senat uchwały naruszającej w ocenie rektora ważny interes państwowej uczelni zawodowej, rektor zawiesza jej wykonanie i w terminie 14 dni zwołuje posiedzenie senatu w celu ponownego rozpatrzenia uchwały. Uchwała wchodzi w życie, jeżeli senat większością co najmniej 3/4 głosów, w obecności co najmniej 2/3 swojego statutowego składu, wypowie się za jej utrzymaniem. Art. 40. Rektora i prorektora może odwołać senat po zasięgnięciu opinii konwentu. Uchwała o odwołaniu jest podejmowana większością co najmniej 3/4 głosów, w obecności co najmniej 2/3 statutowego składu senatu. Art. 41. 1. Rektor może przekazać kanclerzowi bezpośrednie zwierzchnictwo nad pracownikami nie będącymi nauczycielami akademickimi państwowej uczelni zawodowej. 2. Kanclerz kieruje administracją i gospodarką państwowej uczelni zawodowej, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla innych jej organów. 3. Kanclerz w szczególności: 1) podejmuje decyzje dotyczące mienia i gospodarki państwowej uczelni zawodowej w zakresie zwykłego zarządu, 2) wydaje, po zaopiniowaniu przez senat, regulamin organizacyjny oraz szczegółowy wykaz stanowisk pracowników nie będących nauczycielami akademickimi, 3) podejmuje decyzje finansowe, za które odpowiada przed rektorem i senatem, 4) dba o przestrzeganie prawa oraz o bezpieczeństwo i porządek na terenie państwowej uczelni zawodowej. 4. Kanclerz w sprawach, o których mowa w ust. 2, na podstawie upoważnienia rektora reprezentuje państwową uczelnią zawodową na zewnątrz. Art. 42. Kanclerza powołuje i odwołuje senat po zaopiniowaniu przez konwent. Art. 43. 1. Kadencja organów kolegialnych i rektora państwowej uczelni zawodowej trwa cztery lata. Kadencja rozpoczyna się 1 września w roku wyborów i kończy 31 sierpnia. 2. Czas trwania mandatu studentów w organach kolegialnych państwowej uczelni zawodowej określa jej statut. 3. Statut państwowej uczelni zawodowej określa przypadki wygaśnięcia mandatu pochodzącego w wyboru członka organów kolegialnych przed upływem kadencji oraz tryb wyborów uzupełniających. 4. Tryb wyboru rektora państwowej uczelni zawodowej, przedstawicieli do organów kolegialnych oraz na inne wybieralne stanowiska określa statut. Rozdział 2 Organizacja uczelni zawodowej Art. 44. 1. Organizację uczelni zawodowej, rodzaje, warunki i tryb tworzenia, znoszenia i przekształcania jednostek organizacyjnych uczelni określa jej statut. 2. Państwowa uczelnia zawodowa może tworzyć jednostki międzyuczelniane i jednostki wspólne z innymi podmiotami, w szczególności w instytucjami naukowymi, w tym również zagranicznymi. Art. 45. 1. W skład państwowej uczelni zawodowej wchodzi biblioteka, która jest ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną o zadaniach dydaktycznych, naukowo-technicznych i usługowych. 2. Biblioteka państwowej uczelni zawodowej działa na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym. 3. Państwowa uczelnia zawodowa posiada archiwum, które stanowi ogniwo państwowej sieci archiwalnej. Art. 46. Kwestor pełni funkcję głównego księgowego. Do obowiązków i uprawnień kwestora, jako głównego księgowego, stosuje się odpowiednio przepisy o głównych księgowych w państwowych jednostkach budżetowych. Art. 47. Strukturę oraz zakres działania jednostek administracyjnych państwowej uczelni zawodowej określa regulamin organizacyjny. Art. 48. Przepisy art. 31-47 stosuje się odpowiednio do niepaństwowych uczelni zawodowych w zakresie nie uregulowanym przez ich statuty. DZIAŁ V Pracownicy uczelni zawodowej Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 49. Pracownikami państwowej uczelni zawodowej są: 1) pracownicy dydaktyczni, 2) pracownicy inżynieryjno-techniczni, 3) pracownicy biblioteczni oraz dokumentacji i informacji naukowo-technicznej, 4) pozostali pracownicy. Art. 50. 1. Pracownicy dydaktyczni są nauczycielami akademickimi zatrudnianymi na stanowiskach: 1) profesora, 2) wykładowcy, 3) asystenta. 2. Nauczycielem akademickim może zostać osoba, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) nie została ukarana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z niskich pobudek, 3) nie została ukarana karą dyscyplinarną wymienioną w art. 127 ust. 1 pkt 5 lub 6 ustawy o szkolnictwie wyższym, 4) korzysta z pełni praw publicznych, 5) posiada kwalifikacje określone w ustawie. 3. Przepisy dotyczące nauczycieli akademickich stosuje się odpowiednio do pracowników, o których mowa w art. 49 pkt 3, posiadających uprawnienia bibliotekarzy dyplomowanych oraz dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej, zatrudnionych na stanowiskach: starszego kustosza, starszego dokumentalisty dyplomowanego, adiunkta bibliotecznego, adiunkta dokumentacji i informacji naukowej, asystenta bibliotecznego oraz asystenta dokumentacji i informacji naukowej, jeżeli ustawa lub przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Art. 51. 1. Na stanowisku profesora może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora habilitowanego albo stopień naukowy doktora oraz doświadczenia zawodowe zdobyte poza szkolnictwem wyższym. 2. Na stanowisku wykładowcy można zatrudnić osobę posiadającą stopień naukowy doktora albo tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera lub równorzędny oraz doświadczenie zawodowe zdobyte poza szkolnictwem wyższym. 3. Na stanowisku asystenta można zatrudnić osobę posiadającą tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera lub równorzędny. 4. Doświadczenie zawodowe, jakie powinna posiadać osoba zatrudniana na stanowiskach określonych w art. 50 ust. 1, oraz tryb postępowania kwalifikacyjnego potwierdzającego to doświadczenie określa statut uczelni zawodowej. Art. 52. 1. Nauczycielem akademickim uczelni zawodowej może być także osoba nie będąca obywatelem polskim. Zatrudnienie tej osoby w uczelni zawodowej następuje bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody organu zatrudnienia. 2. Osobie, o której mowa w ust. 1, zatrudnionej w państwowej uczelni zawodowej, przysługują uprawnienia przewidziane dla nauczycieli akademickich oraz prawo do świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i inne uprawnienia przysługujące obywatelom polskim pozostającym w stosunku pracy. 3. Przy zatrudnianiu osoby, o której mowa w ust. 1, można odstąpić od warunków określonych w art. 51. Art. 53. Statut państwowej uczelni zawodowej może określić inne dodatkowe wymagania odnośnie do kwalifikacji zawodowych nauczycieli akademickich. Art. 54. 1. Nauczyciele akademiccy państwowej uczelni zawodowej zatrudniani są na podstawie umowy o pracę. 2. Stosunek pracy z nauczycielami akademickimi nawiązuje i rozwiązuje rektor na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej zaopiniowany przez senat państwowej uczelni zawodowej. Art. 55. Rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę z nauczycielami akademickimi następuje na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z tym że rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem następuje z końcem roku akademickiego. Rozdział 2 Nauczyciele akademiccy Art. 56. 1. Nauczyciele akademiccy uczelni zawodowej są obowiązani: 1) kształcić studentów oraz uczestników innych form kształcenia, 2) uczestniczyć w pracach organizacyjnych. 2. Nauczyciele akademiccy mogą uczestniczyć w pracach badawczych uczelni zawodowej. Tryb podejmowania tych prac określa senat. Art. 57. 1. Czas pracy nauczyciela akademickiego uczelni zawodowej jest określony odpowiednio do zakresu obowiązków, o których mowa w art. 56. 2. Minimalny wymiar pensum dydaktycznego wynosi 240 godzin obliczeniowych rocznie, a maksymalny 540 godzin obliczeniowych rocznie. 3. Rodzaje zajęć dydaktycznych rozliczanych w ramach pensum i wymiar pensum dla poszczególnych stanowisk w granicach określonych w ust. 2 ustala senat uczelni zawodowej. Art. 58. 1. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych koniecznością realizacji programu kształcenia, nauczyciel akademicki może być obowiązany do prowadzenia zajęć dydaktycznych w godzinach ponadwymiarowych. Liczba tych godzin nie może przekraczać 1/2 pensum. 2. Nauczyciela akademickiego w ciąży lub wychowującego dziecko do jednego roku nie można zatrudniać w godzinach ponadwymiarowych bez jego zgody. Art. 59. 1. Wynagrodzenie nauczyciela akademickiego państwowej uczelni zawodowej składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz innych składników, w tym wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe. 2. Nauczycielowi akademickiemu państwowej uczelni zawodowej przysługuje dodatek za staż pracy w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych, poczynając od czwartego roku pracy, z tym, że dodatek ten nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia zasadniczego oraz wysokość i zasady przyznawania nauczycielom akademickim państwowej uczelni zawodowej składników wynagrodzenia, w tym wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe. 4. Senat państwowej uczelni zawodowej może zwiększyć wysokość wynagrodzeń ponad wysokość ustaloną na podstawie przepisu określonego w ust. 3, jeżeli uczelnia zawodowa uzyska na ten cel ponadplanowe środki pochodzące z innych źródeł niż wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 1 i 2. 5. Nauczycielowi akademickiemu państwowej uczelni zawodowej przysługuje prawo do wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Art. 60. 1. Nauczyciele akademiccy państwowej uczelni zawodowej podlegają okresowej ocenie, stosownie do zakresu ich obowiązków. 2. Ocena nauczyciela akademickiego dokonywana jest co najmniej raz na cztery lata albo w każdym czasie, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej państwowej uczelni zawodowej lub zainteresowanego swoją oceną pracownika. 3. Kryteria oceny, o której mowa w ust. 2, oraz tryb jej przeprowadzania określa statut państwowej uczelni zawodowej. Art. 61. Nauczyciel akademicki państwowej uczelni zawodowej ma prawo do urlopu wypoczynkowego, płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, urlopu z tytułu przygotowywania rozprawy doktorskiej lub habilitacyjnej, prawo do podyplomowego doskonalenia się oraz innych form kształcenia zawodowego i praktycznego na koszt uczelni, na zasadach określonych dla nauczycieli akademickich w ustawie o szkolnictwie wyższym. Art. 62. Nauczyciele akademiccy uczelni zawodowej mają prawo do zaopatrzenia emerytalnego na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy przysługują uprawnienia wynikające z art. 112 ust. 2 i art. 113 ustawy o szkolnictwie wyższym. Rozdział 3 Pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi Art. 63. Pracownicy państwowej uczelni zawodowej, nie będący nauczycielami akademickimi, zatrudniani są na podstawie umowy o pracę przez rektora lub kanclerza stosownie do postanowień statutu. Art. 64. 1. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz podstawowych stanowisk, wymagania kwalifikacyjne oraz zasady wynagradzania pracowników nie będących nauczycielami akademickimi. 2. Przepis art. 59 ust. 4 stosuje się odpowiednio do wynagrodzeń pracowników państwowej uczelni zawodowej nie będących nauczycielami akademickimi. Art. 65. Czas pracy pracowników nie będących nauczycielami akademickimi wynosi 40 godzin tygodniowo, z wyjątkiem pracowników, o których mowa w art. 50 ust. 3, których czas pracy wynosi 36 godzin tygodniowo. Art. 66. Do wymagań kwalifikacyjnych, zasad awansowania dyplomowanych bibliotekarzy oraz dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tych pracowników zatrudnionych w uczelniach funkcjonujących na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym. Rozdział 4 Przepisy wspólne dla pracowników uczelni zawodowej Art. 67. Pracownicy państwowej uczelni zawodowej, na zasadach określonych dla pracowników uczelni funkcjonujących na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym, mają prawo do: 1) jednorazowej odprawy z powodu przejścia na emeryturę lub rentę, 2) nagród jubileuszowych, 3) rocznych nagród z zakładowego funduszu nagród, 4) nagród specjalnych, 5) korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Art. 68. 1. W sprawach wynikających ze stosunku pracy pracownika państwowej uczelni zawodowej, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się Kodeks pracy. 2. Spory o roszczenia wynikające ze stosunku pracy pracownika uczelni zawodowej rozpatrują sądy pracy. Art. 69. Statut niepaństwowej uczelni zawodowej może ustanowić inne niż określone w art. 49 i 50 ust. 1 stanowiska pracownicze oraz odmiennie uregulować prawa i obowiązki pracowników, jednak w sposób nie naruszający przepisów prawa pracy. Art. 70. Stosunek pracy z nauczycielem akademickim w niepaństwowej uczelni zawodowej nawiązuje się w drodze umowy o pracę. Umowę o pracę zawiera i rozwiązuje, w imieniu uczelni, organ wskazany w jej statucie. DZIAŁ VI Studia i studenci Rozdział 1 Przyjęcie na studia. Prawa, obowiązki i odpowiedzialność dyscyplinarna studentów Art. 71. 1. Do studiowania w uczelni zawodowej może być dopuszczona wyłącznie osoba posiadająca świadectwo dojrzałości. Warunek ten dotyczy również osoby studiującej w charakterze wolnego słuchacza. 2. Zasady i tryb przyjmowania na studia określa senat i podaje do publicznej wiadomości w sposób określony w statucie, co najmniej na dziewięć miesięcy przed rozpoczęciem roku akademickiego. W uczelni nowo utworzonej termin ten wynosi 2 miesiące. 3. W przypadku gdy wstęp na studia nie jest wolny, rekrutację przeprowadzają komisje rekrutacyjne powołane przez rektora w trybie określonym przez senat. 4. Wyniki postępowania rekrutacyjnego są jawne. 5. Od decyzji komisji rekrutacyjnej służy odwołanie do rektora w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji o nieprzyjęciu na studia. Decyzja rektora jest ostateczna. 6. Osoby ubiegające się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej wnoszą opłatę ustaloną przez rektora. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z przeprowadzeniem postępowania rekrutacyjnego. 7. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość opłaty, o której mowa w ust. 6. 8. Przepisy ust. 2-5 stosuje się do niepaństwowej uczelni zawodowej w zakresie nie uregulowanym inaczej w jej statucie. Art. 72. Przyjęcie w poczet studentów uczelni zawodowej następuje w chwilą immatrykulacji i złożenia ślubowania, którego treść określa statut. Art. 73. 1. Prawa i obowiązki studenta związane z tokiem studiów określa regulamin studiów. 2. Student obowiązany jest postępować zgodnie z treścią ślubowania i regulaminem studiów. Art. 74. 1. Regulamin studiów uchwala senat uczelni zawodowej co najmniej na pięć miesięcy przed rozpoczęciem roku akademickiego. W uczelni nowo utworzonej termin ten wynosi 2 miesiące. 2. Regulamin studiów państwowej uczelni zawodowej wchodzi w życie, po zatwierdzeniu przez Ministra Edukacji Narodowej, z początkiem roku akademickiego. 3. Statut niepaństwowej uczelni zawodowej może ustanowić inny niż określony w ust. 1 termin uchwalenia regulaminu studiów. Art. 75. 1. Studentowi studiów dziennych państwowej uczelni zawodowej przysługuje prawo do pomocy materialnej ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa. 2. Studentowi studiów dziennych niepaństwowej uczelni zawodowej może być przyznane prawo do pomocy materialnej ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa. 3. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1 i 2, oraz warunki, formy, tryb jej przyznawania i wypłacania. Art. 76. 1. Student uczelni zawodowej uprawniony jest do korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach ustalonych dla pracowników. 2. Niepracujący małżonek i dzieci studenta korzystają ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach ustalonych dla członków rodzin pracowników. Art. 77. Studentom uczelni zawodowej przysługuje prawo do korzystania z 50% ulgi w opłatach za przejazdy środkami komunikacji miejskiej. Art. 78. 1. Absolwent uczelni zawodowej otrzymuje dyplom ukończenia studiów określonego kierunku i (lub) specjalności zawodowej oraz tytuł zawodowy, o którym mowa w art. 6. 2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, rodzaje dyplomów oraz wzory dyplomów wydawanych przez uczelnie zawodowe. Art. 79. Absolwent uczelni zawodowej może ubiegać się o przyjęcie na uzupełniające studia magisterskie. Warunki przyjęcia na uzupełniające studia magisterskie określa senat danej uczelni funkcjonującej na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym. Art. 80. Decyzję o skreśleniu studenta z listy studentów, w przypadkach określonych w regulaminie studiów, podejmuje rektor uczelni zawodowej. Art. 81. Za postępowanie uchybiające godności studenta oraz za naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni zawodowej student ponosi odpowiedzialność przed komisjami dyscyplinarnymi lub przed sądem koleżeńskim samorządu studenckiego. Art. 82. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy działu V ustawy o szkolnictwie wyższym. Rozdział 2 Samorząd i organizacje studenckie Art. 83. Studenci uczelni zawodowej tworzą samorząd studencki. Samorząd studencki działa na podstawie regulaminu uchwalonego przez uczelniany organ samorządu studenckiego. Regulamin wchodzi w życie po stwierdzeniu przez senat jego zgodności ze statutem uczelni zawodowej. Art. 84. Samorząd studencki i organizacje studenckie działają na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym. Art. 85. Do decyzji podjętych przez organy uczelni zawodowej w indywidualnych sprawach studenckich, w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Organem wyższego stopnia w sprawach, w których decyzje wydaje rektor jako organ pierwszej instancji, jest Minister Edukacji Narodowej lub minister, któremu przekazano uprawnienia w trybie art. 27 ust. 5. DZIAŁ VII Utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni zawodowej Art. 86. 1. Kanclerz jest odpowiedzialny za utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie państwowej uczelni zawodowej. 2. Do zasad utrzymania porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy działu VI ustawy o szkolnictwie wyższym. DZIAŁ VIII Zmiany w obowiązujących przepisach, przepisy przejściowe i końcowe Art. 87. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44) w art. 27 w ust. 1 po wyrazach "inżyniera-dowódcy" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "licencjata, inżyniera". Art. 88. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3a.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić wyższe szkoły zawodowe na zasadach określonych w ustawie o wyższych szkołach zawodowych.", c) w ust. 4 wyrazy "w ust. 1 i 3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1, 3 i 3a". Art. 89. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustawę stosuje się do państwowych szkół wyższych, z wyjątkiem szkół wyższych, których status określa ustawa o wyższym szkolnictwie wojskowym oraz ustawa o wyższych szkołach zawodowych.", 2) w art. 37 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Każda z następujących grup uczelni: uniwersytety, uczelnie techniczne, uczelnie medyczne, uczelnie rolnicze, uczelnie ekonomiczne, uczelnie pedagogiczne, uczelnie artystyczne, uczelnie wychowania fizycznego i uczelnie zawodowe jest reprezentowana w Radzie Głównej co najmniej przez dwóch nauczycieli akademickich, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 1." Art. 90. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 118, Nr 75, poz. 469 i Nr 80, poz. 500) w art. 3 w pkt 2 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) podstawowe, w rozumieniu statutów szkół wyższych, jednostki organizacyjne tych szkół prowadzące badania naukowe lub prace badawczo-rozwojowe w jednej dyscyplinie nauki oraz jednostki organizacyjne określone w statutach wyższych szkół zawodowych,". Art. 91. 1. Niepaństwowe uczelnie zawodowe, które po dniu wejścia w życie ustawy mają kształcić wyłącznie na poziomie studiów zawodowych, są tworzone na podstawie niniejszej ustawy. 2. Do wniosków o utworzenie niepaństwowej uczelni, o której mowa w ust. 1, złożonych na zasadach i w trybie ustawy o szkolnictwie wyższym i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy tej ustawy. 3. Do rozpatrzenia wniosków o przedłużenie zezwolenia na prowadzenie niepaństwowej uczelni kształcącej wyłącznie na poziomie studiów zawodowych stosuje się przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym, jednak nie dłużej niż przez okres 36 miesięcy, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 92. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym. (Dz. U. Nr 96. poz. 591) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje zasady i warunki eksploatacji linii kolejowych, zarządzania nimi oraz wykonywania na nich przewozów, a także eksploatacji pojazdów szynowych. Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) linii tramwajowych, 2) dróg szynowych służących do transportu wewnątrzzakładowego w obszarze zamkniętym i nie mających połączenia z liniami i bocznicami kolejowymi, 3) dróg szynowych na obszarze górniczym - kopalń odkrywkowych oraz zwałowisk odpadów, 4) transportowych urządzeń linowych i linowo-terenowych, 5) wyciągów narciarskich. Art. 3. Przepisy dotyczące eksploatacji linii kolejowych, nadzoru technicznego nad eksploatacją linii kolejowych oraz nad bezpieczeństwem ruchu kolejowego stosuje się do metra oraz bocznic kolejowych, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) zarządzie kolei - należy przez to rozumieć koncesjonowany podmiot gospodarczy uprawniony do zarządzania liniami kolejowymi, 2) linii kolejowej - należy przez to rozumieć drogę szynową wraz z przyległym pasem gruntu, a także budynki, budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu kolejowego oraz zajęte pod nie grunty, 3) bocznicy kolejowej - należy przez to rozumieć boczną drogę szynową wraz z przyległym pasem gruntu, a także budynki, budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu wraz z zajętymi pod nie gruntami, która ma połączenie z linią kolejową i służy celom władającego nią podmiotu, w szczególności do czynności załadunkowych i wyładunkowych, 4) przyległym pasie gruntu - należy przez to rozumieć pasy gruntu wzdłuż drogi szynowej usytuowane po obu jej stronach oraz przestrzeń nad i pod powierzchnią gruntu, niezbędne do bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego, 5) przewoźniku kolejowym - należy przez to rozumieć koncesjonowany podmiot gospodarczy uprawniony do wykonywania przewozów kolejowych, 6) udostępnianiu linii kolejowych - należy przez to rozumieć umożliwienie przejazdu po liniach kolejowych pojazdów szynowych przewoźnika kolejowego, 7) obszarze kolejowym - należy przez to rozumieć wydzieloną powierzchnię gruntu przeznaczoną do eksploatacji linii kolejowej wraz ze znajdującymi się na tym gruncie budynkami, budowlami i urządzeniami służącymi temu celowi, a w szczególności linie kolejowe, bocznice, place i rampy ładunkowe oraz budowle i budynki przeznaczone do stacjonowania pojazdów szynowych, pociągów technicznych i ratunkowych oraz obiekty służące ich utrzymaniu, 8) inwestycjach - należy przez to rozumieć przedsięwzięcia polegające na budowie, odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz modernizacji, 9) pasie przeciwpożarowym - należy przez to rozumieć system drzewostanu różnej szerokości poddany specjalnym zabiegom gospodarczym i porządkowym lub powierzchni wylesionych i oczyszczonych do warstwy mineralnej, 10) kolejach - należy przez to rozumieć drogi szynowe wraz z przeznaczonymi do ich eksploatacji budowlami, urządzeniami oraz poruszającym się po tych drogach taborem, służące do przewozu osób i rzeczy. Art. 5. 1. Linie kolejowe dzielą się na: 1) linie o państwowym znaczeniu, 2) linie o lokalnym znaczeniu. 2. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii zarządu kolei, wykaz linii kolejowych, które ze względów gospodarczych, społecznych, obronnych lub ekologicznych mają znaczenie państwowe. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, wykaz linii kolejowych o znaczeniu wyłącznie obronnym. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, rodzaje budynków, budowli i urządzeń przeznaczonych do: 1) prowadzenia ruchu kolejowego, 2) utrzymania linii kolejowej. Art. 6. 1. Likwidacji linii kolejowej o lokalnym znaczeniu lub jej części dokonuje zarząd kolei, po uprzednim zawieszeniu przewozów co najmniej przez sześć miesięcy i po uzyskaniu opinii wojewody, na zasadach określonych w przepisach Prawa przewozowego. 2. Wojewoda wydaje opinię, o której mowa w ust. 1, w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wyrażenie. Rozdział 2 Eksploatacja linii kolejowych i pojazdów szynowych Art. 7. 1. Linie kolejowe powinny spełniać warunki techniczne i wymagania zapewniające bezpieczeństwo ruchu oraz ochronę środowiska, określone w odrębnych przepisach. 2. Pojazdy szynowe powinny spełniać warunki techniczne i wymagania zapewniające bezpieczeństwo ruchu, bezpieczny przewóz osób i rzeczy oraz ochronę środowiska. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki prowadzenia ruchu na liniach kolejowych. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne eksploatacji pojazdów szynowych. Art. 8. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w drodze decyzji, na wniosek określonego zarządu kolei lub przewoźnika kolejowego, w uzasadnionych przypadkach, udzielić zezwolenia na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać linie kolejowe lub pojazdy szynowe, po uzyskaniu opinii Głównego Inspektora Kolejnictwa. Art. 9. 1. Połączenie linii kolejowych następuje na podstawie umowy zarządów kolei. 2. Połączenie linii kolejowych nie może naruszać zasad bezpieczeństwa ruchu oraz bezpiecznego przewozu osób i rzeczy. Art. 10. 1. Zarząd kolei jest zobowiązany do udostępniania linii kolejowych przewoźnikom kolejowym, w drodze umowy, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Zarząd kolei jest zobowiązany w szczególności udostępnić linie kolejowe przewoźnikowi kolejowemu, na którego, zgodnie z przepisami Prawa przewozowego, nałożony został obowiązek wykonania zadania dotyczącego przewozu. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do bocznic kolejowych i metra. 4. Udostępnienie linii kolejowej nie może naruszać zasad bezpieczeństwa ruchu, bezpiecznego przewozu osób i rzeczy oraz ochrony środowiska. 5. Udostępnienie linii kolejowych zagranicznemu przewoźnikowi kolejowemu następuje, jeżeli tak stanowi umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną. 6. Zarządzanie liniami kolejowymi powinno być, z zastrzeżeniem ust. 7, rozdzielone od wykonywania przewozów kolejowych przez utworzenie odrębnych jednostek organizacyjnych bądź podmiotów gospodarczych prowadzących jeden z tych rodzajów działalności. 7. Jeżeli podmiot gospodarczy zarządza wyłącznie linią lub liniami kolejowymi o lokalnym znaczeniu albo wydzieloną linią kolejową o państwowym znaczeniu, Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może zezwolić na wykonywanie przewozów kolejowych na tych liniach bez organizacyjnego wyodrębnienia tej działalności. Art. 11. 1. Spory dotyczące zawarcia i wykonywania umów, o których mowa w art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 i 2, rozstrzyga sąd gospodarczy. 2. Przewoźnikom, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy o udostępnienie linii kolejowych, jeżeli zarząd kolei odmówił jej zawarcia. Art. 12. 1. Zarząd kolei jest zobowiązany do utrzymywania eksploatowanych linii kolejowych w stanie zapewniającym sprawny i bezpieczny przewóz osób i rzeczy, regularność i bezpieczeństwo ruchu kolejowego, ochronę środowiska, ochronę przeciwpożarową, ochronę mienia na obszarze kolejowym oraz zachowanie wymagań sanitarnych i weterynaryjnych. 2. W razie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub bezpieczeństwa przewozu osób i rzeczy, zarząd kolei jest zobowiązany do wstrzymania lub ograniczenia ruchu na całości lub części linii kolejowej. Art. 13. 1. Zarząd kolei jest zobowiązany uzyskać, na budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu kolejowego, świadectwo dopuszczenia do eksploatacji, wydane przez Głównego Inspektora Kolejnictwa. 2. Przewoźnik kolejowy lub zarząd kolei są obowiązani uzyskać, na każdy typ eksploatowanego pojazdu szynowego, świadectwo dopuszczenia do eksploatacji, wydane przez Głównego Inspektora Kolejnictwa. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczy urządzeń technicznych podlegających przepisom o dozorze technicznym. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb wydawania i cofania świadectw, o których mowa w ust. 1 i 2, 2) jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia badań koniecznych do uzyskania świadectwa dopuszczenia do eksploatacji, 3) wzory dokumentów związanych z dopuszczeniem do eksploatacji. Art. 14. 1. Dopuszczenie pojazdu szynowego do ruchu stwierdza się wydaniem świadectwa sprawności technicznej. 2. Ważność świadectwa sprawności technicznej pojazdu szynowego ustala się na czas określony. 3. Świadectwo sprawności technicznej wydaje przewoźnik kolejowy lub osoba upoważniona przez niego do badania sprawności technicznej pojazdów szynowych. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, tryb wydawania świadectw sprawności technicznej pojazdów szynowych oraz wzór tych świadectw. Art. 15. Zabrania się eksploatacji pojazdu szynowego bez ważnego świadectwa sprawności technicznej. Art. 16. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, dokumenty, które powinny znajdować się w pojeździe szynowym z napędem oraz wzory tych dokumentów. Art. 17. 1. Przewoźnik kolejowy obowiązany jest do prowadzenia rejestru pojazdów szynowych. 2. Wpis pojazdu szynowego do rejestru dokonywany jest na podstawie świadectwa, o którym mowa w art. 13 ust. 2. 3. Wykreślenie pojazdu szynowego z rejestru następuje, gdy: 1) przewoźnik utracił tytuł prawny do dysponowania pojazdem, 2) zostało cofnięte świadectwo, o którym mowa w art. 13 ust. 2, 3) pojazd został wycofany z eksploatacji przez przewoźnika. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia rejestru oraz sposób oznakowania pojazdów szynowych. Art. 18. Pracownicy prowadzący pojazdy szynowe oraz pracownicy zatrudnieni na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych obowiązani są do posiadania i okazywania uprawnionemu organowi dokumentu uprawniającego do wykonywania tych czynności. Art. 19. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w drodze rozporządzenia, określi: 1) wykaz stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych, warunki jakie powinni spełniać zatrudnieni na tych stanowiskach oraz prowadzący pojazdy szynowe, a także zasady oceny ich zdolności fizycznych i psychicznych oraz tryb orzekania o tej zdolności, 2) sposób powoływania i tryb pracy komisji egzaminacyjnych stwierdzających kwalifikacje pracowników, o których mowa w pkt 1, wysokość opłat związanych ze stwierdzeniem tych kwalifikacji oraz sposób uiszczania tych opłat, a także wzory dokumentów stwierdzających te kwalifikacje oraz zasady wynagradzania osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych. Rozdział 3 Finansowanie transportu kolejowego Art. 20. Zarządy kolei i przewoźnicy kolejowi prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w odrębnych przepisach, z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 21. 1. Inwestycje dotyczące linii kolejowych o państwowym znaczeniu są finansowane z budżetu państwa. 2. Koszty utrzymania linii kolejowych o państwowym znaczeniu są finansowane ze środków zarządu kolei, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Koszty utrzymania linii kolejowych zaliczonych do linii o państwowym znaczeniu wyłącznie ze względów obronnych są finansowane z budżetu państwa. 4. Inwestycje, o których mowa w ust. 1, wysokość dotacji na ich finansowanie oraz na finansowanie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 3, w danym roku określa ustawa budżetowa. 5. Inwestycje oraz koszty utrzymania linii kolejowych o lokalnym znaczeniu są finansowane ze środków zarządu kolei. 6. Inwestycje, o których mowa w ust. 1 i 5, mogą być dofinansowane z innych źródeł. 7. Zarząd kolei pobiera opłaty za udostępnienie linii kolejowych przewoźnikom kolejowym, z uwzględnieniem: 1) kosztów utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania, ponoszonych przez zarząd kolei, na udostępnianej linii kolejowej, 2) nakładów ponoszonych przez zarząd kolei na inwestycje udostępnianej linii kolejowej, 3) dodatkowych kosztów ponoszonych przez zarząd kolei, związanych ze specyfiką przewozów wykonywanych przez przewoźnika oraz z ochroną życia i mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach szynowych, 4) wymaganych przez przewoźnika parametrów jakościowych, w tym w szczególności: a) nacisku na oś, b) prędkości, c) punktualności, d) pory dnia. 8. Wysokości stawki jednostkowej opłaty za udostępnianie linii kolejowej ustalana jest przez zarząd kolei. 9. Wykaz stawek jednostkowych opłaty podaje się do publicznej wiadomości co najmniej na sześć miesięcy przed dniem ich wprowadzenia. 10. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania opłat, o których mowa w ust. 7. Art. 22. 1. Przewoźnicy kolejowi wykonujący krajowe przewozy pasażerskie otrzymują z budżetu państwa dotację przedmiotową z tytułu stosowania cen urzędowych oraz na wyrównanie utraconych przychodów z tytułu obowiązujących ustawowych ulg w krajowych przewozach pasażerskich, na zasadach określonych w przepisach Prawa budżetowego. 2. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa. Art. 23. 1. Zarządy kolei i przewoźnicy kolejowi prowadzą rachunkowość na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Do sporządzania, badania i ogłaszania sprawozdań finansowych w zarządach kolei stosuje się przepisy powszechnie obowiązujące. 3. Zarząd kolei wyodrębni, w ramach prowadzonej rachunkowości: 1) ewidencję kosztów ponoszonych na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 5, oraz ewidencję przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 6 i 7, 2) ewidencję kosztów kolejowych, z podziałem na koszty budowy, utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania tymi liniami. 4. Przewoźnicy kolejowi wyodrębnią, w ramach prowadzonej rachunkowości, ewidencję przychodów i kosztów wykonywania przewozów pasażerskich, w tym ewidencję ilości i wartości przewozów realizowanych na podstawie uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów, wynikających z odrębnych przepisów. Rozdział 4 Koncesjonowanie transportu kolejowego Art. 24. Działalność gospodarcza polegająca na: 1) zarządzaniu liniami kolejowymi, 2) wykonywaniu przewozów kolejowych podlega koncesjonowaniu. Art. 25. Koncesjonowaniu nie podlegają przewozy kolejowe w obrębie bocznicy kolejowej. Art. 26. W sprawach koncesjonowania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 24, stosuje się odpowiednio przepisy o działalności gospodarczej z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 27. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany i cofnięcia koncesji jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. Art. 28. 1. Za udzielenie koncesji pobiera się opłatę. 2. Opłatę uiszcza się jednorazowo lub ratalnie. 3. Opłata, o której mowa w ust. 1, jest pobierana przez organ wydający koncesję. Opłata ta stanowi dochód budżetu państwa. 4. Do opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem zakresu działalności objętej koncesją. Art. 29. Koncesji na działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu liniami kolejowymi udziela się, jeżeli podmiot gospodarczy ubiegający się o przyznanie koncesji: 1) zobowiąże się do uzyskania tytułu prawnego, wynikającego z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, do używania linii kolejowej spełniającej warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1, określone w odrębnych przepisach, 2) zobowiąże się do zatrudniania pracowników spełniających warunki określone przepisami wydanymi na podstawie art. 19 pkt 1, 3) daje rękojmię należytego wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem. Art. 30. 1. Koncesji na działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu przewozów kolejowych udziela się, jeżeli podmiot gospodarczy ubiegający się o przyznanie koncesji: 1) zobowiąże się do uzyskania prawa do dysponowania pojazdami szynowymi, w tym pojazdami z napędem, spełniającymi warunki określone przepisami wydanymi na podstawie art. 7 ust. 4, 2) zobowiąże się do zatrudniania pracowników spełniających warunki określone przepisami wydanymi na podstawie art. 19 pkt 1, 3) zobowiąże się do przestrzegania postanowień odpowiednich umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w przypadku wykonywania międzynarodowych przewozów kolejowych, 4) daje rękojmię należytego wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem. 2. Odmowa udzielenia koncesji na działalność, o której mowa w ust. 1, wymaga uprzedniego zasięgnięcia opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Art. 31. Podmiot gospodarczy daje rękojmię należytego wykonywania działalności objętej wnioskiem o udzielenie koncesji, jeżeli: 1) osoby kierujące działalnością podmiotu ubiegającego się o koncesję nie były karane za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przestępstwa karno-skarbowe i przestępstwa przeciwko mieniu, 2) posiada odpowiednie zabezpieczenie roszczeń majątkowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej objętej wnioskiem bądź zobowiąże się do dokonania ubezpieczenia tej działalności, 3) zapewnia organizację zarządzania umożliwiającą sprawowanie właściwego nadzoru nad koncesjonowaną działalnością, 4) nie zalega z zobowiązaniami wobec budżetu państwa. Art. 32. 1. Koncesję cofa się, jeżeli podmiot gospodarczy: 1) nie wykona zobowiązań, o których mowa w art. 29 pkt 1 i 2 lub w art. 30 ust. 1 pkt 1 i 2, w terminie ustalonym w koncesji, 2) przestał spełniać warunki wymagane do jej uzyskania, 3) w przypadku wykonywania międzynarodowych przewozów kolejowych, nie przestrzega postanowień odpowiednich umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. 2. Koncesja może być cofnięta lub jej zakres albo przedmiot działalności ograniczony, jeżeli podmiot gospodarczy: 1) w prowadzonej działalności nie spełnia wymagań w zakresie bezpieczeństwa ruchu i bezpiecznego przewozu osób i rzeczy, określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 7 ust. 3 i 4 oraz art. 19 pkt 1, 2) nie wykonuje obowiązków określonych w art. 17 ust. 1. Rozdział 5 Nadzór techniczny nad eksploatacją linii kolejowych oraz bezpieczeństwem ruchu kolejowego Art. 33. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach nadzoru technicznego nad eksploatacją linii kolejowych, pojazdów szynowych i bezpieczeństwem ruchu kolejowego jest Główny Inspektor Kolejnictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem". 2. Główny Inspektor wykonuje również zadania specjalistycznego nadzoru budowlanego obejmującego obiekty i roboty budowlane na obszarach kolejowych, określone w odrębnych przepisach. Art. 34. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. Art. 35. 1. Główny Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Kolejnictwa, zwanego dalej "Inspektoratem". 2. W skład Inspektoratu wchodzą oddziały terenowe. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w drodze rozporządzenia, nadaje Inspektoratowi statut określający jego organizację, w tym siedziby oddziałów terenowych. 4. Szczegółową organizację oraz podział zadań w Inspektoracie określa Główny Inspektor w regulaminie organizacyjnym. Art. 36. 1. Do zadań Głównego Inspektora należy w szczególności: 1) wydawanie świadectw, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2, 2) prowadzenie rejestru świadectw, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2, 3) kontrola spełniania warunków określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 7 ust. 3 i 4 oraz art. 19 pkt 1, 4) kontrola pojazdów szynowych, 5) udział w badaniach wypadków kolejowych w celu wyjaśnienia ich przyczyn, 6) podejmowanie działań na rzecz zwiększania bezpieczeństwa w transporcie kolejowym, 7) przedstawianie Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej okresowych ocen stanu bezpieczeństwa w transporcie kolejowym. 2. Główny Inspektor określi, w drodze zarządzenia, zakres badań koniecznych do uzyskania świadectwa, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb wykonywania kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Art. 37. 1. Zarząd kolei niezwłocznie zawiadamia Głównego Inspektora o zaistniałym wypadku kolejowym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wypadki kolejowe: 1) w których nie ma ofiar w ludziach, 2) których następstwem są znikome straty materialne. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, również inne rodzaje wypadków niż określone w ust. 2. Art. 38. 1. Główny Inspektor, w razie stwierdzenia, że warunki określone przepisami wydanymi na podstawie art. 7 ust. 3 i art. 19 pkt 1 nie są spełnione, nakazuje, w drodze postanowienia, usunąć, w określonym terminie, niezgodności powstałe wskutek naruszenia tych przepisów. 2. Główny Inspektor, w drodze decyzji administracyjnej: 1) wstrzymuje ruch lub wprowadza ograniczenia na części linii kolejowej w razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego lub bezpiecznego przewozu osób i rzeczy, 2) wyłącza z eksploatacji pojazd szynowy lub ogranicza eksploatację pojazdu, który nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 4. 3. Decyzje Głównego Inspektora, o których mowa w ust. 2, są ostateczne i podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Art. 39. W razie stwierdzenia naruszenia warunków koncesji, o których mowa w art. 29 oraz art. 30 ust. 1, Główny Inspektor powiadamia o tym Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. Art. 40. Główny Inspektor i osoby przez niego upoważnione: 1) mają prawo wstępu na obszar kolejowy i do pomieszczeń służbowych oraz do pojazdów szynowych zarządu kolei lub przewoźnika kolejowego, 2) mogą żądać pisemnych i ustnych wyjaśnień, okazywania dokumentów i innych nośników informacji oraz udostępnienia wszelkich danych związanych z przedmiotem kontroli. Art. 41. 1. Czynności związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1, są odpłatne. Odpłatne są również czynności związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3 i 4, o ile polegają one na wykonywaniu specjalistycznych badań i pomiarów. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, czynności, o których mowa w ust. 1, za które pobierane są opłaty, a także wysokość tych opłat i tryb ich pobierania. Rozdział 6 Usytuowanie drzew i krzewów, wykonywanie robót ziemnych oraz stawianie budynków i budowli w sąsiedztwie linii kolejowych Art. 42. Usytuowanie drzew i krzewów, wykonywanie robót ziemnych oraz stawianie budynków i budowli w sąsiedztwie linii kolejowych może mieć miejsce w odległości nie zakłócającej działania urządzeń do eksploatacji linii kolejowych, a także nie powodującej zagrożenia bezpieczeństwa i prawidłowego ruchu kolejowego. Art. 43. 1. W razie potrzeby usunięcia drzew lub krzewów utrudniających widoczność sygnałów i pociągów lub eksploatację urządzeń kolejowych albo powodujących zaspy śnieżne, rejonowy organ rządowej administracji ogólnej, na wniosek zarządu kolei, wydaje decyzję o usunięciu drzew lub krzewów. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wykonuje zarząd kolei. 3. Ustalenie odszkodowania za drzewa i krzewy oraz za ich usunięcie następuje w drodze umowy stron. 4. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli posadzenie drzew lub krzewów nastąpiło po wybudowaniu linii kolejowej z naruszeniem przepisów, o których mowa w art. 46. Art. 44. 1. Zarząd kolei ma prawo na sąsiadujących z linią kolejową gruntach, za odszkodowaniem: 1) ustawiać zasłony odśnieżne, 2) zakładać żywopłoty, 3) urządzać i utrzymywać pasy przeciwpożarowe. 2. Ustalenie odszkodowania za ustawianie zasłon odśnieżnych, zakładanie żywopłotów oraz urządzanie i utrzymywanie pasów przeciwpożarowych następuje w drodze umowy stron. 3. Jeżeli posadzenie drzew lub krzewów, powodujące potrzebę urządzenia pasów przeciwpożarowych, nastąpiło po wybudowaniu linii kolejowej, urządzenie i utrzymanie tych pasów oraz związane z tym koszty obciążają właścicieli gruntów. Art. 45. Odszkodowania, o których mowa w art. 43 ust. 3 i art. 44 ust. 1, ustala, w przypadku braku umowy stron, rejonowy organ rządowej administracji ogólnej, z zastosowaniem zasad przewidzianych przy wywłaszczaniu nieruchomości. Art. 46. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, odległości i warunki dopuszczające usytuowanie drzew lub krzewów, elementów ochrony akustycznej, wykonywanie robót ziemnych, budynków lub budowli w sąsiedztwie linii kolejowych, a także sposób urządzania i utrzymywania zasłon odśnieżnych oraz pasów przeciwpożarowych. Rozdział 7 Ochrona mienia i porządku na obszarze kolejowym Art. 47. Wstęp na obszar kolejowy jest dozwolony tylko w miejscach wyznaczonych przez zarząd kolei lub przewoźnika kolejowego. Poza tymi miejscami wstęp na obszar kolejowy mają osoby posiadające upoważnienie zarządu kolei lub przewoźnika kolejowego oraz osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. Art. 48. 1. Zarząd kolei, za zgodą Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, wydaną w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, może utworzyć straż ochrony kolei, działającą na zasadach określonych w niniejszym rozdziale. 2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się w drodze decyzji administracyjnej. 3. Funkcjonariuszem straży ochrony kolei może być osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie, 2) ma pełnię praw cywilnych i obywatelskich, 3) posiada co najmniej wykształcenie średnie, 4) odbyła zasadniczą służbę wojskową, 5) jest nie karana sądownie, 6) posiada nienaganną opinię, 7) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania oraz sposób organizacji straży ochrony kolei. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinni odpowiadać funkcjonariusze straży ochrony kolei, oraz zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby oraz tryb orzekania o tej zdolności. Art. 49. 1. Do podstawowych zadań straży ochrony kolei należy: 1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach szynowych, 2) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach szynowych. 2. Wykonując swoje zadania, funkcjonariusz straży ochrony kolei ma prawo do: 1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia w celu ustalenia ich tożsamości, 2) zatrzymywania w celu niezwłocznego doprowadzania do najbliższej jednostki Policji osób, w stosunku do których zachodzi uzasadniona potrzeba podjęcia dalszych czynności wyjaśniających, wykraczających poza uprawnienia straży ochrony kolei, 3) nakładania grzywien, w formie mandatu karnego, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 4) stosowania środków przymusu bezpośredniego: siły fizycznej, miotacza gazowego, pałki służbowej, kajdanek i psa służbowego. 3. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego prokuratora w trybie przepisów Kodeksu postępowania karnego. 4. Funkcjonariusz straży ochrony kolei może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ust. 1. 5. Zastosowanie przez funkcjonariusza straży ochrony kolei środków przymusu bezpośredniego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby wydanym poleceniom. 6. Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego, określonych w ust. 2 pkt 4, jest niewystarczające, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej: 1) w celu odparcia bezpośredniego bezprawnego zamachu na życie własne lub innej osoby, 2) przeciwko osobie, która, wezwana do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, nie zastosuje się do tego wezwania, a jej zachowanie wskazuje na bezpośredni zamiar ich użycia przeciwko funkcjonariuszowi lub innej osobie, 3) przeciwko osobie, która usiłuje przemocą odebrać broń funkcjonariuszowi, 4) w celu odparcia zamachu na mienie, znajdujące się na obszarze kolejowym, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, 5) w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na obiekty i urządzenia znajdujące się na obszarze kolejowym, których uszkodzenie lub unieruchomienie mogłoby spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia podróżnych lub katastrofę kolejową, 6) w celu udaremnienia ucieczki sprawcy zamachu określonego w pkt 1-5. 7. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać innych osób na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. 8. Do wykonywania przez funkcjonariusza straży ochrony kolei czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz w ust. 4-7, stosuje się odpowiednio przepisy o Policji. Art. 50. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, może cofnąć decyzję, o której mowa w art. 48 ust. 2, w przypadku naruszenia przepisów art. 49. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, może decyzji, o której mowa w art. 48 ust. 2, ograniczyć zakres działania i uprawnień straży ochrony kolei. 3. W razie wygaśnięcia lub cofnięcia koncesji na zarządzanie liniami kolejowymi, decyzja, o której mowa w art. 48 ust. 2, traci moc z dniem upływu ważności koncesji. Art. 51. 1. Straż ochrony kolei zobowiązana jest do współdziałania z Policją, Żandarmerią Wojskową i Strażą Graniczną. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, w drodze rozporządzenia, określi: 1) rodzaj i wielkość przydziału oraz sposób i tryb przydziału, ewidencjonowania i przechowywania w zarządzie kolei broni, amunicji, kajdanek, pałek i ręcznych miotaczy gazowych, 2) szczegółowe zasady współdziałania straży ochrony kolei z Policją i Strażą Graniczną. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania straży ochrony kolei z Żandarmerią Wojskową. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariusze straży ochrony kolei mogą wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 52. Kto wykracza przeciwko nakazom lub zakazom zawartym w przepisach, wydanych na podstawie art. 7 ust. 3, dotyczących zasad i warunków prowadzenia ruchu na liniach kolejowych - podlega karze grzywny. Art. 53. Kto prowadzi pojazd szynowy lub wykonuje pracę na stanowisku bezpośrednio związanym z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych nie posiadając wymaganych do tego kwalifikacji lub dopuszcza do wykonywania czynności związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych osobę, która takich kwalifikacji nie posiada - podlega karze grzywny. Art. 54. Orzekanie w sprawach określonych w art. 52 i 53 następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 55. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 i z 1997 r. Nr 23, poz. 117) w art. 12 w ust. 2: a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz na liniach pozostających w budowie", b) skreśla się pkt 3. Art. 56. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471 i Nr 88, poz. 554) w art. 11: a) w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) zarządzania liniami kolejowymi i wykonywania przewozów kolejowych,"; b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Zasady udzielania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 7a, określają przepisy o transporcie kolejowym." Art. 57. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. W zakresie nie uregulowanym w ustawie do PKP stosuje się odpowiednio przepisy o transporcie kolejowym."; 2) w art. 13 skreśla się ust. 7; 3) w art. 15 skreśla się ust. 8. Art. 58. Podmioty gospodarcze prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność w zakresie zarządzania liniami kolejowymi oraz wykonywania przewozów kolejowych dokonają rozdzielenia, o którym mowa w art. 10 ust. 6, do dnia 31 grudnia 1998 r. Art. 59. 1. Podmioty gospodarcze prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie zarządzania liniami kolejowymi oraz wykonywania przewozów kolejowych zachowują uprawnienia do dotychczasowej działalności przez okres jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są złożyć wnioski o udzielenie koncesji w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, zwolnione są z opłaty, o której mowa w art. 28 ust. 1. 4. Podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, obowiązane są uzyskać świadectwa, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2, w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 60. 1. Służba Ochrony Kolei działająca w przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" na podstawie ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zachowuje uprawnienia do prowadzenia zadań w zakresie ochrony mienia i porządku na obszarze kolejowym na dotychczasowych zasadach przez okres nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. W okresie do dnia 31 grudnia 2002 r. w straży ochrony kolei można zatrudniać osoby mające co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Służbie Ochrony Kolei bez zachowania wymogów, o których mowa w art. 48 ust. 3 pkt 3 i 4. Art. 61. 1. Traci moc ustawa z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 9 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy wydane na podstawie: 1) ustawy, o której mowa w ust. 1, 2) art. 13 ust. 7 i art. 15 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 57, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 62. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału 3, które wchodzą z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach. (Dz. U. Nr 96. poz. 592) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady postępowania z odpadami, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub minimalizacji ich ilości, usuwania odpadów z miejsc powstawania, a także wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska. Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się także do postępowania: 1) ze zużytymi opakowaniami, 2) z substancjami przeterminowanymi lub w uszkodzonych opakowaniach, nie nadającymi się do dalszego użytku, 3) z masami ziemnymi lub skalnymi, jeżeli są usuwane albo przemieszczane w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) mas ziemnych lub skalnych usuwanych albo przemieszczanych w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin, jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu określą warunki i sposób ich zagospodarowania, 2) odpadów promieniotwórczych w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418, z 1995 r. Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 106, poz. 496). 3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) odpadach - rozumie się przez to wszystkie przedmioty oraz substancje stałe, a także nie będące ściekami substancje ciekłe powstałe w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej lub bytowania człowieka i nieprzydatne w miejscu lub czasie, w którym powstały; za odpady uważa się również osady ściekowe, 2) odpadach niebezpiecznych - rozumie się przez to te odpady, które ze względu na swoje pochodzenie, skład chemiczny, biologiczny, inne właściwości i okoliczności stanowią zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi albo dla środowiska, 3) odpadach komunalnych - rozumie się przez to stałe i ciekłe odpady powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności, w tym nieczystości gromadzone w zbiornikach bezodpływowych, porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych z zakładów opieki zdrowotnej i weterynaryjnych, 4) obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności - rozumie się przez to w szczególności urzędy organów administracji publicznej, zakłady opieki zdrowotnej i opieki społecznej, szkoły i placówki w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, placówki kulturalno-oświatowe oraz jednostki więziennictwa, zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich, 5) ściekach - rozumie się przez to wprowadzane do wód, do ziemi albo do urządzeń kanalizacyjnych: a) wody zużyte do celów bytowych i gospodarczych, b) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyłączeniem wód pierwszej i drugiej klasy czystości, c) wody skażone promieniotwórczo, d) ciekłe odchody zwierzęce, e) wody opadowe pochodzące z terenów zanieczyszczonych, w tym z centrów miast, terenów przemysłowych, składowych, baz transportowych i dróg o dużym natężeniu ruchu wraz z parkingami, 6) wytwarzających odpady - rozumie się przez to podmioty gospodarcze w rozumieniu ustawy o działalności gospodarczej oraz jednostki organizacyjne nie prowadzące działalności gospodarczej, powodujące powstawanie odpadów, 7) odbiorcach odpadów - rozumie się przez to podmioty gospodarcze w rozumieniu ustawy o działalności gospodarczej, którym wytwarzający odpady zlecili wykonywanie obowiązku usuwania odpadów z miejsc ich powstawania, wykorzystywania lub ich unieszkodliwiania, 8) składowisku odpadów - rozumie się przez to także wysypisko odpadów komunalnych, wylewisko odpadów ciekłych, a także zwałowiska mas ziemnych i skalnych powstające w wyniku realizacji inwestycji albo prowadzenia eksploatacji kopalin, z zastrzeżeniem przypadków, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1, 9) termicznym przekształcaniu odpadów - rozumie się przez to proces rozkładu organicznych składników odpadów przebiegający w temperaturze powyżej 600° Celsjusza. Art. 4. 1. Powstawanie odpadów powinno być eliminowane lub ograniczane przez wytwarzających odpady i odbiorców odpadów niezależnie od stopnia uciążliwości bądź zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także niezależnie od ich ilości lub miejsca powstania. 2. Działania powodujące lub mogące powodować powstawanie odpadów powinny być planowane, projektowane i prowadzone tak, aby: 1) zapobiegały powstawaniu odpadów, 2) zapewniały bezpieczne dla środowiska wykorzystywanie odpadów, jeżeli nie udało się zapobiec ich powstaniu, 3) zapewniały zgodny z zasadami ochrony środowiska sposób postępowania z odpadami, których powstaniu nie udało się zapobiec lub których nie udało się wykorzystać. Art. 5. 1. Wykorzystywanie odpadów polega na ich użyciu w celach: 1) przemysłowych, w tym energetycznych, a także budowlanych, jako surowców wtórnych w całości lub w części, bezpośrednio lub przez przetwarzanie, 2) nieprzemysłowych, a w szczególności do kształtowania powierzchni gruntów lub ich dostosowywania do określonych potrzeb, a także do nawożenia lub ulepszania gleby. 2. Unieszkodliwianie odpadów polega na poddaniu ich procesom przekształcenia biologicznego, fizycznego lub chemicznego w celu doprowadzenia ich do stanu, który nie stwarza zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. 3. Unieszkodliwiania odpadów w rozumieniu niniejszej ustawy jest także składowanie odpadów. Art. 6. 1. Odpady klasyfikuje się w zależności od źródeł powstawania, stopnia uciążliwości bądź stwarzania zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, określi, w drodze rozporządzenia, klasyfikację odpadów, w ramach której wyodrębni listę odpadów niebezpiecznych. Rozdział 2 Zasady postępowania z odpadami Art. 7. Wytwarzający odpady jest zobowiązany do stosowania takich sposobów produkcji i form usług lub wykorzystywania surowców i materiałów, które zapobiegają powstawaniu odpadów albo pozwalają utrzymać na możliwie najniższym poziomie ich ilość, a także zmniejszają uciążliwość bądź zagrożenie ze strony odpadów dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. Art. 8. 1. Zezwolenie na prowadzenie działalności, w wyniku której powstają odpady niebezpieczne lub odpady inne niż niebezpieczne w ilości powyżej jednego tysiąca ton rocznie, z wyłączeniem odpadów komunalnych, wydaje wojewoda po zasięgnięciu opinii wójta, burmistrza lub prezydenta miasta oraz państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 2. Kopię wydanego zezwolenia wojewoda przekazuje do wiadomości właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. 3. Sposób postępowania z odpadami innymi niż niebezpieczne, wytworzonymi w ilości od jednej tony do jednego tysiąca ton rocznie, z wyłączeniem odpadów komunalnych, wymaga uzgodnienia wytwarzającego odpady z wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta, który zasięga w tej sprawie opinii terenowego inspektora sanitarnego. 4. Rada gminy może podjąć uchwałę o obowiązku dokonania uzgodnienia, o którym mowa w ust. 3, przez wytwarzających określone rodzaje odpadów w ilości do jednej tony rocznie. 5. Kopie uzgodnienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje do wiadomości wojewodzie i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu. Art. 9. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, wydaje się w drodze decyzji na wniosek zainteresowanego, zawierający: 1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i innych właściwości, 2) określenie ilości wytwarzanych rocznie odpadów poszczególnych rodzajów, 3) program obejmujący sposoby zapobiegania powstawaniu odpadów lub minimalizacji ich ilości oraz ich usuwanie, wykorzystywanie lub unieszkodliwianie z wyodrębnieniem przewidywanego postępowania z odpadami niebezpiecznymi, 4) oznaczenie miejsca oraz sposób składowania i transportu odpadów uwzględniający postępowanie z odpadami nadającymi się do wykorzystywania. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 1) rodzaj oraz ilość odpadów dopuszczonych do wytworzenia w okresie roku, 2) warunki realizacji programu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także miejsce i warunki składowania oraz transportu odpadów, z uwzględnieniem selektywnego postępowania z odpadami nadającymi się do wykorzystywania. 3. W razie gdy wytwarzający odpady narusza przepisy ustawy lub nie przestrzega warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, organ wydający zezwolenie wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń. 4. Jeżeli wytwarzający odpady mimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nadal narusza przepisy ustawy lub nie przestrzega warunków określonych w zezwoleniu, organ wydający zezwolenie może je cofnąć, w drodze decyzji, bez odszkodowania. 5. Cofnięcie zezwolenia powoduje wstrzymanie działalności objętej cofniętym zezwoleniem. 6. Wygaśnięcie lub cofnięcie zezwolenia nie powoduje wygaśnięcia obowiązku usunięcia skutków prowadzonej działalności na koszt wytwarzającego odpady. Art. 10. 1. Uzgodnienie, o którym mowa w art. 8 ust. 3 i 4, następuje w drodze decyzji na czas oznaczony, na wniosek zainteresowanego, zawierający: 1) opis sposobu usuwania, wykorzystywania lub unieszkodliwiania wytworzonych odpadów wraz z określeniem ich ilości, rodzaju i składu chemicznego, 2) oznaczenie miejsca oraz opis sposobu składowania i transportu odpadów uwzględniający postępowanie z odpadami nadającymi się do wykorzystania, 3) przewidywany okres działalności, w wyniku której powstają odpady. 2. W uzgodnieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 1) miejsce i warunki składowania oraz transportu odpadów, z uwzględnieniem selektywnego postępowania z odpadami nadającymi się do wykorzystania, 2) okres obowiązywania uzgodnienia. 3. W razie gdy wytwarzający odpady narusza przepisy ustawy lub nie przestrzega warunków określonych w uzgodnieniu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 9 ust. 3-6. Art. 11. 1. Obowiązek zapobiegania powstawaniu lub minimalizacji ilości odpadów, ich wykorzystywania, usuwania lub unieszkodliwiania spoczywa na wytwarzającym odpady. 2. Wytwarzający odpady może zlecić wykonanie obowiązku usuwania, wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów odbiorcy odpadów. 3. Odbiorca odpadów niebezpiecznych jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na usuwanie tych odpadów, w tym na transport, na ich wykorzystywanie lub unieszkodliwianie. Zezwolenie wydaje, w drodze decyzji, wojewoda właściwy ze względu na miejsce wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, po zasięgnięciu opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego oraz właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. 4. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 3, powinien zawierać: wyszczególnienie rodzajów odpadów niebezpiecznych przewidzianych do usuwania, wykorzystywania lub unieszkodliwiania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i innych właściwości, 2) określenie ilości odpadów niebezpiecznych poszczególnych rodzajów, poddawanych usuwaniu, wykorzystywaniu lub unieszkodliwianiu, 3) oznaczenie miejsca oraz przedstawienie sposobu składowania i transportu odpadów niebezpiecznych, z uwzględnieniem selektywnego postępowania z odpadami nadającymi się do wykorzystywania, 4) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać zlecane przez wytwórców odpadów niebezpiecznych obowiązki, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji fachowych pracowników oraz liczby i jakości posiadanych maszyn i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska, 5) przewidywany okres wykonywania działalności związanej z usuwaniem odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstawania, wykorzystywaniem odpadów lub ich unieszkodliwianiem. 5. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 3, określa się: 1) rodzaj i ilość odpadów niebezpiecznych usuwanych w okresie roku, odpowiednie sposoby ich usuwania, wykorzystywania lub unieszkodliwiania przez odbiorcę odpadów, 2) miejsce oraz warunki składowania i transportu odpadów niebezpiecznych, z uwzględnieniem postępowania z odpadami nadającymi się do wykorzystywania, 3) czas obowiązywania zezwolenia, 4) inne warunki związane ze specyfiką odpadów niebezpiecznych, a także potrzebą zachowania wymagań ochrony życia lub zdrowia ludzi oraz środowiska. 6. W razie gdy odbiorca odpadów niebezpiecznych narusza przepisy ustawy lub nie przestrzega warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 3, wojewoda wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń. 7. Jeżeli odbiorca odpadów niebezpiecznych mimo wezwania, o którym mowa w ust. 6, nadal narusza przepisy ustawy lub nie przestrzega warunków określonych w zezwoleniu, wojewoda może cofnąć to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania. 8. Cofnięcie zezwolenia powoduje wstrzymanie działalności objętej cofniętym zezwoleniem. 9. Wygaśnięcie lub cofnięcie zezwolenia nie powoduje wygaśnięcia obowiązku usunięcia skutków prowadzonej działalności na koszt odbiorcy odpadów. 10. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek, o którym mowa w ust. 3, w stosunku do innych odpadów niż niebezpieczne. Art. 12. 1. Jeżeli przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny, związany z ochroną środowiska, a w szczególności z zagrożeniem jego zniszczenia w znacznych rozmiarach, udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 oraz w art. 11 ust. 3, może być uzależnione od ustanowienia zabezpieczenia roszczeń mogących powstać wskutek wykonywania działalności objętej zezwoleniem lub zaniechania wykonywania obowiązków objętych tym zezwoleniem. 2. Formę i wielkość zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w zezwoleniu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 oraz w art. 11 ust. 3. 3. Wojewoda uchyla obowiązek zabezpieczenia, na wniosek wytwarzającego odpady lub odbiorcy odpadów, po stwierdzeniu zaprzestania prowadzenia działalności będącej przyczyną jego ustanowienia, jeżeli nie występują szkody spowodowane działalnością wytwarzającego odpady lub odbiorcy odpadów. Art. 13. 1. Wytwarzający odpady i odbiorca odpadów są obowiązani do prowadzenia ich ilościowej i jakościowej ewidencji, zgodnie z przyjętą klasyfikacją odpadów oraz listą odpadów niebezpiecznych. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zapewnić ilościową i jakościową kontrolę: 1) wytwarzanych odpadów, 2) obrotu i przekształcania odpadów w trakcie ich usuwania do miejsc wykorzystywania lub unieszkodliwiania, 3) prawidłowości naliczania opłat za składowanie odpadów, a także wymierzania kar za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nie przeznaczonym lub niezgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 22. 3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów oraz służących do przekazywania informacji, o których mowa w art. 29. Art. 14. 1. Zasady zapobiegania powstawaniu odpadów niebezpiecznych lub minimalizacji ich ilości powinny być ustalane w pierwszej kolejności w procesach planowania i projektowania. 2. Odpady niebezpieczne powinny być w pierwszej kolejności wykorzystywane lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania. 3. Usuwanie odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstawania jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy ich wykorzystywanie lub unieszkodliwianie w tych miejscach jest niewykonalne bądź też nieracjonalne ze względów ekologicznych lub ekonomicznych. 4. Usuwanie odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstawania do miejsc ich wykorzystywania lub unieszkodliwiania odbywa się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy transporcie materiałów niebezpiecznych. 5. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych. Art. 15. Wojewoda, po zasięgnięciu opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, może, w drodze decyzji, określić dodatkowe obowiązki związane z postępowaniem z odpadami niebezpiecznymi, niezależnie od ustaleń zawartych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jeżeli wymagają tego względy ochrony życia lub zdrowia ludzi oraz ochrony środowiska. Art. 16. 1. Podmioty gospodarcze mają obowiązek wykorzystywania jako surowców wtórnych odpadów, jeżeli jest to technologicznie i ekonomicznie uzasadnione. 2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, odpady, które powinny być wykorzystywane w celach przemysłowych, oraz warunki, jakie muszą być spełnione przy ich wykorzystywaniu. 3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą być spełnione przy wykorzystywaniu osadów ściekowych na cele nieprzemysłowe. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą być spełnione przy wykorzystywaniu na cele nieprzemysłowe innych odpadów niż osady ściekowe. Art. 17. 1. Producenci i importerzy opakowań lub importerzy produktów opakowanych za granicą są zobowiązani do umieszczania na opakowaniach informacji i oznaczeń ułatwiających ich dalsze wykorzystywanie zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady oznaczania opakowań, o których mowa w ust. 1. 3. W razie niedopełnienia przez podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wydać decyzję o wstrzymaniu działalności powodującej naruszenie tego obowiązku. 4. W przypadku określonym w ust. 3, na wniosek podmiotu gospodarczego, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może ustalić termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, a w razie nieusunięcia ich w tym terminie - wstrzyma działalność powodującą naruszenie obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Art. 18. 1. Użytkownik substancji trujących określonych w odrębnych przepisach jest obowiązany zwrócić opakowanie po tych substancjach producentowi, sprzedawcy lub importerowi. 2. Producent substancji trujących, a gdy substancje pochodzą z zagranicy - importer, jest obowiązany odebrać opakowania po tych substancjach. 3. Sprzedawca substancji trujących jest obowiązany przyjmować od użytkowników opakowania po tych substancjach w celu ich przekazania producentowi lub importerowi. 4. Obowiązki, o których mowa w ust. 1-3, obejmują także substancje trujące przeterminowane, w uszkodzonych opakowaniach oraz nie nadające się do dalszego użytku. 5. Producent, importer lub sprzedawca substancji trujących mogą zlecić wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 2-4, odbiorcy odpadów niebezpiecznych, na warunkach nie pogarszających uprawnień użytkownika, o którym mowa w ust. 1. 6. Jeżeli producent substancji trujących, ich importer lub sprzedawca nie zlecą obowiązków, o których mowa w ust. 2-4, odbiorcy odpadów niebezpiecznych, mają wówczas wobec nich odpowiednie zastosowanie przepisy art. 11 ust. 3-9, art. 12 i 13. 7. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, może rozszerzyć obowiązki, o których mowa w ust. 1-4, na inne opakowania i wyroby. Art. 19. 1. Gmina realizuje zadania związane z racjonalnym gospodarowaniem odpadami komunalnymi według zasad określonych w przepisach o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. 2. Zadania gmin związane z ochroną środowiska przed odpadami innymi niż komunalne określają przepisy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisy niniejszej ustawy. 3. Gmina realizuje zadania związane z racjonalnym gospodarowaniem odpadami komunalnymi według przyjętego przez radę gminy programu ochrony środowiska w gminie. Art. 20. 1. Kompostowaniu bądź termicznemu przekształcaniu, w tym także na cele energetyczne, poddaje się te odpady, z których uprzednio wyselekcjonowano odpady nadające się do wykorzystania. 2. Zabrania się spalania odpadów na powierzchni ziemi poza obiektami i urządzeniami technicznymi, o których mowa w ust. 3. 3. Obiekty oraz urządzenia techniczne do kompostowania lub termicznego przekształcania odpadów mogą być eksploatowane tylko wówczas, gdy: 1) nie zostaną przekroczone dopuszczalne normy emisji substancji zanieczyszczających środowisko, określone na podstawie odrębnych przepisów, 2) powstające po zastosowaniu kompostowania bądź termicznego przekształcenia pozostałości będą wykorzystywane bądź unieszkodliwiane z zachowaniem wymagań określonych w ustawie. 4. Do budowy obiektów i urządzeń technicznych służących do kompostowania lub termicznego przekształcania odpadów stosuje się zasady określone w art. 21 ust. 2-4. 5. W razie niedopełnienia przez podmioty gospodarcze prowadzące kompostowanie bądź termiczne przekształcanie odpadów obowiązków, o których mowa w ust. 1-3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wydać decyzję o wstrzymaniu działalności związanej z kompostowaniem lub termicznym przekształcaniem odpadów. 6. W przypadkach określonych w ust. 5, na wniosek podmiotu gospodarczego, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może ustalić termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, a w razie nieusunięcia ich w tym terminie - wstrzyma działalność związaną z kompostowaniem lub termicznym przekształcaniem odpadów. Art. 21. 1. Składowanie lub wylewanie odpadów, zwane dalej "składowaniem odpadów", z zastrzeżeniem ust. 6, może się odbywać wyłącznie w miejscu do tego wyznaczonym. 2. Wyznaczenie składowiska odpadów dokonywane jest w trybie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym. 3. Wyznaczenie składowiska odpadów w pobliżu lotnisk wymaga zgody organu nadzoru lotniczego. 4. Wyznaczenie składowiska odpadów w pobliżu obiektów zabytkowych lub na terenie występowania stanowisk archeologicznych wymaga zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków. 5. Jeżeli istnieje możliwość wykorzystania lub unieszkodliwienia odpadów bez budowy składowiska odpadów, organ właściwy w sprawach nadzoru budowlanego może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę składowiska odpadów. Organ ten może uzależnić wydanie decyzji od przedstawienia przez inwestora ekspertyzy co do możliwości wykorzystywania odpadów lub innego niż składowanie ich unieszkodliwienia. 6. Nie uważa się za składowisko odpadów, wymagające wyznaczenia w trybie określonym ustawą, takiego miejsca gromadzenia odpadów, na którym umieszczanie ich przez wytwarzającego spełnia łącznie następujące warunki: 1) dotyczy odpadów przeznaczonych do wykorzystywania, 2) wynika z procesów technologicznych bądź organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych zastosowaniem tych procesów, 3) odbywa się na terenie, do którego wytwarzający posiada tytuł prawny. 7. Zgodę na miejsce oraz sposób gromadzenia odpadów w przypadku, o którym mowa w ust. 6, wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, uwzględniając odpowiednio wymagania ustalone w art. 22. Art. 22. 1. Organ właściwy w sprawach nadzoru budowlanego, po uzgodnieniu z wojewodą i państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym, w decyzji o pozwoleniu na budowę składowiska odpadów, określa wymagania zapewniające ochronę życia i zdrowia ludzi, ochronę środowiska, ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich oraz określa sposób i termin rekultywacji terenu składowiska odpadów. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności: 1) określenie warunków technicznych urządzenia składowiska, 2) ustalenie sposobu eksploatacji składowiska, w tym ograniczeń co do rodzaju składowanych odpadów, ich selekcji i sposobu izolowania oraz stopnia wykorzystania pojemności eksploatacyjnej składowiska, 3) obowiązek opracowania instrukcji eksploatacyjnej składowiska, 4) określenie sposobu odprowadzania, gromadzenia i oczyszczania wód odciekowych, 5) określenie sposobu i terminu docelowego zagospodarowania terenu składowania odpadów, 6) obowiązek prowadzenia stałych lub okresowych badań wpływu składowiska na stan ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska. Art. 23. 1. Odpady niebezpieczne umieszcza się na składowiskach odpadów niebezpiecznych. 2. Jeżeli umieszczenie odpadów niebezpiecznych na składowiskach odpadów niebezpiecznych jest niemożliwe, odpady niebezpieczne mogą być składowane na wydzielonych częściach innych składowisk, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 22. 3. Na składowanie odpadów niebezpiecznych na wydzielonych częściach innych składowisk jest wymagane zezwolenie wojewody wydane w drodze decyzji, po jej uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta. 4. Wytwarzający odpady niebezpieczne dołącza do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 3, zgodę zarządzającego składowiskiem odpadów potwierdzającą, że jest możliwe składowanie odpadów niebezpiecznych zgodnie z wymaganiami zawartymi w ust. 2. 5. Zarządzający składowiskiem odpadów obowiązany jest odmówić przyjęcia odpadów niebezpiecznych, jeśli ich cechy są niezgodne z wymienionymi w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 3. Art. 24. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany: 1) ewidencjonować ilość i rodzaj przyjmowanych na składowisko odpadów, zgodnie z przyjętą klasyfikacją odpadów oraz listą odpadów niebezpiecznych, 2) zapewnić selektywne składowanie odpadów, mając na uwadze uniknięcie szkodliwych dla środowiska reakcji pomiędzy składnikami tych odpadów, możliwość dalszego ich wykorzystania oraz rekultywację i ponowne zagospodarowanie terenu składowiska odpadów, 3) utrzymywać i eksploatować składowisko odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także zasad ochrony środowiska, 4) odmówić przyjęcia na składowisko odpadów o składzie niezgodnym z dokumentami wymaganymi przy obrocie odpadami i zawiadomić o tym niezwłocznie wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, 5) zawiadomić organ, który wyznaczył składowisko odpadów, oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zakończeniu eksploatacji i wykonaniu prac rekultywacyjnych. 2. W razie niedopełnienia przez zarządzającego składowiskiem odpadów obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wydać decyzję o wstrzymaniu korzystania ze składowiska odpadów. 3. Decyzję, o której mowa w ust. 2, może wydać również państwowy wojewódzki inspektor sanitarny w przypadku stwierdzenia zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi. 4. W przypadkach określonych w ust. 2 i 3, na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny może ustalić termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, a w razie nieusunięcia ich w tym terminie - wstrzyma korzystanie ze składowiska odpadów. Rozdział 3 Opłaty i kary pieniężne Art. 25. Przepisy niniejszego rozdziału nie dotyczą opłat za składowanie odpadów komunalnych. Art. 26. Wytwarzający odpady jest obowiązany do naliczania i wnoszenia opłat za umieszczanie odpadów na składowisku odpadów oraz za czas ich składowania, będących opłatami za gospodarcze korzystanie ze środowiska i za wprowadzenie w nim zmian. Art. 27. 1. Opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku odpadów oraz za czas ich składowania wytwarzający odpady wnosi do dnia 31 stycznia następnego roku po roku, w którym składowano odpady. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, wytwarzający odpady wnosi na rachunek redystrybucyjny urzędu wojewódzkiego właściwego ze względu na miejsce składowania odpadów. Art. 28. Obowiązek wnoszenia opłaty za składowanie na określonym składowisku odpadów wygasa z dniem zakończenia eksploatacji składowiska lub jego części wydzielonej i wykonania prac rekultywacyjnych. Art. 29. Wytwarzający odpady jest zobowiązany do składania wojewodzie oraz właściwemu ze względu na miejsce składowania wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji o rodzaju i ilości umieszczonych na składowisku odpadów oraz o czasie ich składowania, w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1. Art. 30. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zróżnicowane w zależności od rodzaju odpadów stawki opłat za: 1) umieszczenie odpadów na składowisku, 2) każdy rok składowania odpadów. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia odpady, za które wytwarzający odpady nie ponosi opłat za każdy rok ich składowania, gdy wykorzystanie tych odpadów jest technicznie lub technologicznie niemożliwe albo ekologicznie lub ekonomicznie nieracjonalne. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dla poszczególnych rodzajów odpadów czas, po upływie którego wytwarzający odpady nie ponosi opłat za czas ich składowania. Art. 31. W przypadku składowania odpadów przez niepełny rok kalendarzowy opłatę za czas składowania uiszcza się w wysokości 1/12 opłaty ustalonej przy zastosowaniu stawki rocznej określonej na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 za każdy pełny miesiąc kalendarzowy. Art. 32. Jeżeli odpady ulegają zmieszaniu w procesach technologicznych w miejscu ich powstania lub przy usuwaniu na składowisko, w czasie transportu lub w wyniku nieselektywnego gromadzenia, za podstawę obliczenia opłaty przyjmuje się stawkę opłaty za ten rodzaj odpadów, za który stawka opłat jest najwyższa. Art. 33. 1. W razie niedopełnienia przez wytwarzającego odpady obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 27, wojewoda wydaje decyzję, w której określa jej wysokość. 2. W razie niedopełnienia przez wytwarzającego odpady obowiązku złożenia informacji, o której mowa w art. 29, lub złożenia informacji nierzetelnej, wojewoda, w drodze decyzji, określa wysokość opłaty na podstawie ustaleń dokonanych we własnym zakresie, stosując stawki opłat powiększone o 100%. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, za termin płatności uważa się dzień, w którym zgodnie z art. 27 ust. 1 powinna nastąpić wpłata. Art. 34. 1. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty pobiera się odsetki za zwłokę w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych. 2. Opłaty nie uiszczone w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 3. Koszty postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 2, są egzekwowane w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 35. 1. Kwoty nadpłaconych i nienależnie uiszczonych opłat (nadpłaty) podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet bieżących i zaległych opłat, a w razie braku takich obowiązków - podlegają zaliczeniu na poczet przyszłych opłat, chyba że wytwarzający odpady zgłosi wniosek o ich zwrot. 2. Wymierzone, a nie pobrane opłaty nie są objęte postępowaniem układowym. Art. 36. Obowiązek uiszczenia opłaty ulega przedawnieniu z upływem 5 lat - licząc od końca roku, w którym upłynął termin uiszczenia opłaty. Art. 37. 1. Za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nie wyznaczonym lub niezgodnie z wymaganiami określonymi decyzją organu właściwego w sprawach nadzoru budowlanego o pozwoleniu na budowę składowiska odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza wytwarzającemu odpady karę pieniężną. 2. Kary pieniężne wytwarzający odpady wnosi na rachunek redystrybucyjny wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce składowania odpadów. 3. Karę pieniężną wymierza się w zależności od rodzaju i ilości odpadów. 4. Za każdą rozpoczętą tonę odpadów składowanych w miejscu lub w sposób określony w ust. 1 wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza karę pieniężną w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty jednorazowej za każdą dobę składowania. 5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska zwiększa o 100% w razie wyrzucenia bądź wylania odpadów: 1) do wód powierzchniowych, podziemnych morskich wód wewnętrznych lub morza terytorialnego, 2) nad brzegami zbiorników wodnych, a zwłaszcza w strefach ochronnych ujęć wód, na terenach wypływu wód z warstw wodonośnych, 3) na terenach parków narodowych i rezerwatów przyrody, 4) na terenach leśnych albo uzdrowiskowych lub na terenach przeznaczonych na cele turystyczno-wypoczynkowe. 6. Karę pieniężną wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza za każdą dobę od dnia stwierdzenia składowania odpadów w miejscu lub w sposób określony w ust. 1 do dnia zlikwidowania stwierdzonego naruszenia wymagań ochrony środowiska przez wytwarzającego odpady. 7. Łączną karę pieniężną za cały okres trwania stwierdzonego naruszenia wymagań ochrony środowiska wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza po zlikwidowaniu tego naruszenia oraz gdy decyzja określająca dobowy wymiar kary pieniężnej stanie się ostateczna. 8. Jeżeli do dnia 31 grudnia danego roku naruszenie wymagań ochrony środowiska nie zostało usunięte, łączną karę pieniężną wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza za okres do dnia 31 grudnia tego roku, natomiast od dnia 1 stycznia następnego roku dobowy wymiar kary pieniężnej stanowi podstawę do wymierzania następnej łącznej kary pieniężnej. 9. W razie kolejnego składowania odpadów przez tego samego wytwarzającego odpady w miejscu lub w sposób określony w ust. 1, wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor ochrony środowiska zwiększa o 100%. 10. Wymierzone łączne kary pieniężne, nie uiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 11. Koszty postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 10, są egzekwowane w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 12. Wymierzone, a nie pobrane łączne kary pieniężne nie są objęte postępowaniem układowym. 13. Kary pieniężne obciążają zysk lub powiększają stratę wytwarzającego odpady po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Art. 38. 1. Nie można wydać decyzji w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, jeżeli od dnia, w którym stwierdzono przyczynę jej wymierzenia, upłynęło 5 lat. 2. Wymierzonej łącznej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja ustalająca jej wysokość stała się ostateczna, lub w razie odroczenia terminu płatności tej kary - po upływie 5 lat od upływu okresu odroczenia. 3. W razie rozłożenia łącznej kary pieniężnej na raty, bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, rozpoczyna się od dnia płatności ostatniej raty. Art. 39. 1. Termin płatności łącznej kary pieniężnej wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja w sprawie jej wymierzenia stała się ostateczna. 2. W razie nieterminowego uiszczenia łącznej kary pieniężnej pobierane są odsetki za zwłokę, w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych. Art. 40. 1. Termin płatności wymierzonej łącznej kary pieniężnej, na wniosek ukaranego wytwarzającego odpady, może być odroczony lub łączna kara pieniężna może być rozłożona na raty, na okres nie dłuższy niż 5 lat. 2. Decyzja o odroczeniu terminu płatności łącznej kary pieniężnej może być podjęta w razie stwierdzenia, że ukarany wytwarzający odpady realizuje przedsięwzięcia, których wykonanie, w okresie nie dłuższym niż 5 lat, zapewni usunięcie przyczyn wymierzenia kary pieniężnej. 3. Decyzja o rozłożeniu łącznej kary pieniężnej na raty może być podjęta w razie stwierdzenia, że uiszczenie w całości wymierzonej łącznej kary pieniężnej w terminie określonym w art. 39 ust. 1 znacznie ograniczy lub uniemożliwi prowadzenie przedsięwzięć, których wykonanie ma zapewnić usunięcie przyczyny wymierzenia tej kary. 4. Decyzje w sprawach określonych w ust. 2 i 3 podejmuje wojewódzki inspektor ochrony środowiska. 5. Wniosek o odroczenie terminu płatności lub rozłożenie łącznej kary pieniężnej na raty może być zgłoszony w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu tej kary stała się ostateczna. 6. Łączną karę pieniężną, której termin płatności został odroczony, podwyższa się o 100% i o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług w okresie odroczenia, ogłaszany w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym "Monitor Polski", i pobiera się niezwłocznie po terminie odroczenia, jeżeli przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 2, nie zostały w tym terminie wykonane. 7. Kara, o której mowa w ust. 6, jest umarzana w całości, pod warunkiem że zostały terminowo wykonane przedsięwzięcia będące podstawą odroczenia płatności łącznej kary pieniężnej i zostały usunięte przyczyny wymierzenia tej kary. Art. 41. 1. Wpływy z tytułu opłat, o których mowa w art. 26, oraz z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w art. 37, stanowią dochody Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkich i gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 2. Zasady podziału wpływów między fundusze, o których mowa w ust. 1, oraz ich przeznaczenia na określone cele regulują przepisy o ochronie i kształtowaniu środowiska. Rozdział 4 Międzynarodowy obrót odpadami Art. 42. Międzynarodowy obrót odpadami polega na przywozie odpadów z zagranicy na terytorium państwa polskiego, przewozie odpadów pochodzących z zagranicy przez terytorium państwa polskiego oraz wywozie odpadów za granicę z terytorium państwa polskiego. Art. 43. 1. Zakazuje się przywozu z zagranicy odpadów niebezpiecznych. 2. Przywóz z zagranicy odpadów innych niż niebezpieczne jest dopuszczalny jedynie za zezwoleniem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, wydanym w drodze decyzji. O wydanym zezwoleniu Główny Inspektor Ochrony Środowiska zawiadamia niezwłocznie Prezesa Głównego Urzędu Ceł, Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz wojewodę i gminę właściwych ze względu na miejsce wykorzystania lub przeznaczenia odpadów. 3. Odbiór odpadów przekazywanych do urządzeń odbiorczych w portach morskich, rzecznych i lotniczych, powstałych w trakcie normalnej eksploatacji statków morskich i żeglugi śródlądowej oraz statków powietrznych, nie podlega ograniczeniom, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być wydane, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki: 1) odpady przeznaczone są do wtórnego wykorzystania jako surowce w kraju lub za granicą, 2) nie ma na terenie kraju możliwych do pozyskania odpadów nadających się do równorzędnego wykorzystania albo też występują one w niewystarczającej ilości, 3) odpady przywiezione z zagranicy lub sposób ich wykorzystania w kraju nie spowodują wzrostu zagrożenia dla środowiska i nie przyczynią się do zwiększenia masy składowanych odpadów. 5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska może uzależnić wydanie zezwolenia od przedstawienia przez przywożącego odpady z zagranicy ekspertyzy co do spełnienia warunków określonych w ust. 4. 6. Zezwolenie na przywóz odpadów z zagranicy wydaje się na czas oznaczony, na wniosek przywożącego odpady, zawierający: 1) opis przywożonych odpadów, w tym zwłaszcza ich fizycznych i chemicznych właściwości, 2) określenie ilości przywożonych odpadów, 3) wskazanie miejsca wykorzystywania odpadów, 4) opis sposobu postępowania z przywiezionymi odpadami, w tym zwłaszcza opis technologii ich wykorzystywania wraz z opisem oddziaływania na środowisko, 5) wskazanie nazwy i adresu wytwarzającego odpady oraz ich dostawcy, 6) uzasadnienie potrzeby przywiezienia odpadów z zagranicy. 7. Główny Inspektor Ochrony Środowiska może zażądać udokumentowania stwierdzeń zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 6. 8. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska cofnięte, w drodze decyzji, bez odszkodowania w razie stwierdzenia, że przywożący odpady nie przestrzega zawartych w zezwoleniu warunków. O cofnięciu zezwolenia Główny Inspektor Ochrony Środowiska zawiadamia niezwłocznie Prezesa Głównego Urzędu Ceł, Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz wojewodę i gminę właściwych ze względu na miejsce wykorzystania lub przeznaczenia odpadów. 9. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, może określić, w drodze rozporządzenia, listę odpadów, których przywożenie z zagranicy nie wymaga zezwolenia, o którym mowa w ust. 2. Art. 44. 1. Wywóz za granicę odpadów niebezpiecznych jest dopuszczalny wyłącznie za zezwoleniem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. O wydanym zezwoleniu Główny Inspektor Ochrony Środowiska zawiadamia niezwłocznie Prezesa Głównego Urzędu Ceł i Komendanta Głównego Straży Granicznej. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane, jeżeli: 1) sposób postępowania z odpadami za granicą będzie bezpieczny dla środowiska, 2) właściwe organy władz państwa przyjmującego odpady niebezpieczne oraz państw, przez których terytoria odpady te będą przewożone, wyrażą zgodę na ich przyjęcie oraz przewóz. 3. Przepisy ust. 1 i 2 mają odpowiednie zastosowanie w przypadku przewozu odpadów niebezpiecznych przez terytorium państwa polskiego. 4. Zezwolenie na wywóz odpadów za granicę wydaje się na czas oznaczony, na wniosek wywożącego odpady, zawierający: 1) opis wywożonych odpadów, w tym zwłaszcza ich fizycznych i chemicznych właściwości, wraz z opisem sposobu wytworzenia tych odpadów i informacją o wymaganiach dotyczących zasad ostrożnego obchodzenia się z odpadami, 2) określenie ilości wywożonych odpadów, 3) wskazanie trasy wywozu odpadów, rodzaju transportu i opakowania odpadów, 4) wskazanie nazwy i adresu podmiotu odbierającego odpady oraz miejsca ich wykorzystywania, 5) opis sposobu postępowania z odpadami za granicą, 6) uzasadnienie potrzeby wywozu odpadów. 5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska może zażądać udokumentowania danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 4. 6. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek uzyskania zezwoleń na wywóz do określonych państw odpadów innych niż niebezpieczne. 7. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek składania wniosku o wydanie zezwolenia na wywóz odpadów za granicę na formularzu, według wzoru określonego w rozporządzeniu. 8. Zezwolenie na przewóz odpadów niebezpiecznych przez terytorium państwa polskiego wydaje się na czas oznaczony, na wniosek zawierający: 1) opis przewożonych odpadów, w tym zwłaszcza ich fizycznych i chemicznych właściwości, wraz z opisem sposobu wytworzenia tych odpadów i informacją o wymaganiach dotyczących zasad ostrożnego obchodzenia się z odpadami, 2) określenie ilości przewożonych odpadów, 3) wskazanie trasy przewozu odpadów, rodzaju transportu i opakowania odpadów, 4) wskazanie nazwy i adresu podmiotu odbierającego odpady oraz miejsca ich wykorzystywania. 9. Główny Inspektor Ochrony Środowiska może zażądać udokumentowania danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 8. 10. Jeżeli zagospodarowanie wywiezionych z terytorium państwa polskiego odpadów nie może być dokonane zgodnie z warunkami kontraktu albo też wywóz nastąpił bez zezwolenia, eksporter obowiązany jest do odebrania tych odpadów. Art. 45. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Transportu i Gospodarki Morskiej, określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów stosowanych w międzynarodowym obrocie odpadami. Rozdział 5 Przepisy karne Art. 46. 1. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie usuwa odpadów z miejsc ich powstawania, nie unieszkodliwia tych odpadów, bądź też usuwa, wykorzystuje lub unieszkodliwia je, miesza lub transportuje, albo dopuszcza do usuwania, wykorzystywania bądź unieszkodliwiania, mieszania lub transportowania w warunkach narażenia na niebezpieczeństwo życia lub zdrowia ludzi albo zagrożenia zniszczeniem środowiska w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest zniszczenie środowiska w znacznych rozmiarach, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w ust. 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 47. Kto przywozi do kraju z zagranicy odpady niebezpieczne albo też wywozi je za granicę bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 48. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom przywozi do kraju albo wywozi za granicę odpady inne niż niebezpieczne, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. W przypadkach mniejszej wagi sprawca podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 49. Kto bez wymaganego zezwolenia lub uzgodnienia bądź z naruszeniem warunków w nich określonych wytwarza odpady usuwa z miejsc ich powstawania lub je wykorzystuje, unieszkodliwia lub przemieszcza, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 50. Kto składuje odpady w miejscu na ten cel nie wyznaczonym lub spala na powierzchni ziemi, poza obiektami i urządzeniami technicznymi, o których mowa w art. 20 ust. 3, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 51. 1. Kto jako użytkownik nie zwraca i kto jako producent, importer lub sprzedawca substancji trujących nie odbiera opakowań po tych substancjach lub też nie zwraca albo nie odbiera substancji trujących przeterminowanych, w uszkodzonych opakowaniach oraz nie nadających się do dalszego użytku, podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega ten, kto jako użytkownik nie zwraca, a jako producent, importer lub sprzedawca nie odbiera innych opakowań i wyrobów, na które obowiązek ten został rozszerzony. Art. 52. Kto, będąc obowiązany, nie umieszcza na opakowaniach informacji i oznaczeń ułatwiających ich dalsze wykorzystywanie zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, podlega karze grzywny. Art. 53. Kto, będąc obowiązany do prowadzenia ewidencji wytwarzanych odpadów lub przekazywania wymaganych informacji i zawiadomień, nie wykonuje tego obowiązku albo wykonuje go nierzetelnie, podlega karze grzywny. Art. 54. Kto zarządzając składowiskiem odpadów nie dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie ewidencji przyjmowanych do składowania odpadów, selektywnego ich składowania, zapewnienia właściwego funkcjonowania urządzeń stanowiących wyposażenie składowiska, przestrzegania wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, zasad ochrony środowiska oraz nieprzyjmowania na składowisko odpadów o składzie niezgodnym z dokumentami wymaganymi przy obrocie odpadami, podlega karze grzywny. Art. 55. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 49-54, następuje na zasadach i w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 56. Obowiązki, o których mowa w art. 18, dotyczą opakowań i substancji trujących wytworzonych w kraju lub sprowadzonych z zagranicy po wejściu w życie ustawy. Art. 57. 1. Zachowują moc decyzje o wyznaczeniu składowiska odpadów, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów. 2. Organy właściwe w sprawach nadzoru budowlanego, w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy, dostosują decyzje, o których mowa w ust. 1, do wymagań ustawy, a w szczególności uchylą lub zmienią decyzje o wyznaczeniu składowiska odpadów, w razie gdy są one niezgodne z przepisami ustawy. Art. 58. 1. Zarządzający składowiskami odpadów, istniejącymi w dniu wejścia w życie ustawy, dostosują funkcjonowanie tych składowisk do wymagań, określonych w art. 24 ust. 1 pkt 1-3, w ciągu roku od dnia, w którym decyzje wymienione w art. 57 ust. 2 stały się ostateczne. 2. Jeżeli po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, składowisko będzie eksploatowane niezgodnie z wymaganiami określonymi w decyzji wydanej na podstawie art. 57 ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wydać decyzję o wstrzymaniu korzystania ze składowiska. Art. 59. Wytwarzający odpady są obowiązani w okresie jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy przedstawić odpowiednio wojewodzie bądź wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta dokumenty określone w art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1, niezbędne do wydania zezwolenia lub uzgodnienia, o których mowa w art. 8. Art. 60. 1. W ramach programu, o których mowa w art. 19 ust. 3, wójt, burmistrz lub prezydent miasta w okresie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy sporządzi ewidencję: 1) składowisk odpadów, 2) nie eksploatowanych składowisk odpadów, na których nie przeprowadzono jeszcze rekultywacji i zagospodarowania ich terenu, 3) miejsc gromadzenia odpadów, które nie zostały wyznaczone decyzją właściwego organu. 2. Zarządzający składowiskiem lub właściciele nieruchomości, na których znajdują się składowiska i miejsca gromadzenia odpadów, o których mowa w ust. 1, są obowiązani do przekazania właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji niezbędnych do sporządzenia ewidencji. Art. 61. Do spraw wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy ustawy, z zastrzeżeniem art. 62. Art. 62. Do obliczania i pobierania opłat za składowanie odpadów przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 63. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189) w art. 4 w § 1 po pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) wymierzone na podstawie ustawy o odpadach, a nie pobrane opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku odpadów i za czas ich składowania oraz łączne kary pieniężne." Art. 64. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 skreśla się pkt 5 i 5a; 2) skreśla się art. 53, 53d, 53f ust. 1, art. 54, 54a, 55, 56 i 58 oraz oznaczenie i tytuł rozdziału 8 w dziale II; 3) skreśla się art. 53a-53c, 53e i 53f ust. 2; 4) w art. 86: a) w ust. 2 skreśla się pkt 2, b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "i 2"; 5) w art. 86a: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i składowanie odpadów", b) skreśla się ust. 2; 6) w art. 86b w ust. 1 po wyrazach "do powietrza" przecinek zastępuje się kropką, a pozostałe wyrazy skreśla się; 7) w art. 86e w ust. 1 skreśla się wyrazy "rodzaje składowanych odpadów"; 8) w art. 106 w ust. 1 skreśla się pkt 5; 9) w art. 108 w ust. 2 skreśla się wyrazy "albo służących do unieszkodliwiania odpadów"; 10) skreśla się art. 108a; 11) w art. 110 w ust. 1 skreśla się pkt 3. Art. 65. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449 i Nr 85, poz. 538) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21: a) w ust. 1 w pkt 54 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 55 w brzmieniu: "55) część dochodów uzyskanych w roku podatkowym z działalności określonej w art. 10 ust. 1 pkt 3, w której wykorzystuje się odpady wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalona w takim stosunku, w jakim za poprzedni rok podatkowy pozostaje wartość wykorzystanych odpadów w ogólnej wartości surowców i odpadów zużytych w procesie produkcji.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa , określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, których wykorzystanie uprawnia do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 55, oraz szczegółowe zasady ustalania wartości odpadów wykorzystywanych w procesie produkcji."; 2) w art. 26a: a) w ust. 9 w pkt 2: - dodaje się nową lit. a) w brzmieniu: "a) 2% w zakresie zbiórki, skupu i segregacji odpadów," - dotychczasowe lit. a) i b) otrzymują oznaczenie lit. b) i c), b) w ust. 9 w pkt 3 wyrazy "w pkt 2 lit. a)" zastępuje się wyrazami "w pkt 2 lit. a) lub b)", a wyrazy "niż 3%" zastępuje się wyrazami "niż odpowiednio 2% lub 3%", c) w ust. 11 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) którzy ponieśli wydatki, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3 oraz pkt 7 i 8, na cele związane z wykorzystywaniem odpadów określonych w ustawie o odpadach, jeżeli za poprzedni rok podatkowy udział wartości wykorzystanych odpadów w ogólnej wartości surowców i odpadów zużytych w procesie produkcji wyniósł co najmniej 10%; przepis art. 21 ust. 4 stosuje się odpowiednio.", d) w ust. 13 w pkt 1 i w ust. 14 w pkt 1 wyrazy "ust. 11 pkt 2-6" zastępuje się wyrazami "ust. 11 pkt 2-7", e) w ust. 18 wyrazy "1997 r." zastępuje się wyrazami "1998 r.", f) w ust. 19 wyrazy "1998 r." zastępuje się wyrazami "1999 r.", g) w ust. 25 wyrazy "we wstępnym rocznym" zastępuje się wyrazami "w rocznym", h) w ust. 28 w pkt 3 wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazie "wypoczynek" dodaje się wyrazy "oraz zbiórka, skup i segregacja odpadów". Art. 66. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153 i Nr 79, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17: a) w ust. 1 w pkt 27 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 28 w brzmieniu: "28) część dochodów uzyskanych w roku podatkowym z działalności gospodarczej, w której wykorzystuje się odpady wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalona w takim stosunku, w jakim za poprzedni rok podatkowy pozostaje wartość wykorzystanych odpadów w ogólnej wartości surowców i odpadów zużytych w procesie produkcji.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, których wykorzystanie uprawnia do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 28, oraz szczegółowe zasady ustalania wartości odpadów wykorzystywanych w procesie produkcji."; 2) w art. 18a: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "ust. 17 pkt 2" zastępuje się wyrazami "ust. 19 pkt 2", b) w ust. 8 w pkt 2: - dodaje się nową lit. a) w brzmieniu: "a) 2% z działalności w zakresie zbiórki, skupu i segregacji odpadów," - dotychczasowe lit. a) i b) otrzymują oznaczenie lit. b) i c), c) w ust. 8 w pkt 3 wyrazy "w pkt 2 lit. a)" zastępuje się wyrazami "w pkt 2 lit. a) lub b)", a wyrazy "niż 4%" zastępuje się wyrazami "niż odpowiednio 2% lub 4%", d) w ust. 10 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) którzy ponieśli wydatki, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3 oraz pkt 7 i 8, na cele związane z wykorzystywaniem odpadów określonych w ustawie o odpadach, jeżeli za poprzedni rok podatkowy udział wartości wykorzystanych odpadów w ogólnej wartości surowców i odpadów zużytych w procesie produkcji wyniósł co najmniej 10%; przepis art. 17 ust. 3 stosuje się odpowiednio.", e) w ust. 12 w pkt 1 wyrazy "ust. 10 pkt 2-6" zastępuje się wyrazami "ust. 10 pkt 2-7", f) w ust. 17: - w pkt 1 wyrazy "1997 r." zastępuje się wyrazami "1998 r.", - w pkt 2 wyrazy "1998 r." zastępuje się wyrazami "1999 r.", - w pkt 3 wyrazy "1999 r." zastępuje się wyrazami "2000 r.", g) w ust. 28 w pkt 3 wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazie "wypoczynek" dodaje się wyrazy "oraz zbiórka, skup i segregacja odpadów". Art. 67. Do czasu wydania przez Ministra Gospodarki rozporządzenia, o którym mowa w art. 45 ustawy, zachowują moc dotychczasowe przepisy w sprawie wzorów dokumentów stosowanych w międzynarodowym obrocie odpadami. Art. 68. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy rozdziału 4 oraz art. 47, 48 i art. 64 pkt 3 i 10 wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy. (Dz. U. Nr 96, poz. 593) Art. 1. W celu ochrony zdrowia pracujących przed wpływem niekorzystnych warunków związanych ze środowiskiem pracy i sposobem jej wykonywania, a także w celu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi tworzy się służbę medycyny pracy. Art. 2. 1. Służbę medycyny pracy stanowią: lekarze, pielęgniarki, psycholodzy i inne osoby o kwalifikacjach zawodowych przydatnych do wykonywania wielodyscyplinarnych zadań tej służby. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, realizują zadania służby medycyny pracy w ramach zatrudnienia w zakładach opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a) i b) oraz pkt 2, lub mogą je realizować poza tymi zakładami, w ramach praktyki indywidualnej. 3. Jednostkami organizacyjnymi służby medycyny pracy są: 1) jednostki podstawowe: a) publiczne zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane w celu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, b) zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez pracodawców i inne podmioty, jeżeli profilaktyczna opieka zdrowotna nad pracującymi jest ich zadaniem statutowym, c) lekarze praktykujący indywidualnie - zwane dalej "podstawowymi jednostkami służby medycyny pracy", 2) wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy. Art. 3. Osoby realizujące zadania służby medycyny pracy przy wykonywaniu czynności zawodowych są niezależne od pracodawców, pracowników i ich przedstawicieli oraz innych podmiotów, na których zlecenie realizują zadania tej służby. Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) profilaktycznej opiece zdrowotnej - należy przez to rozumieć ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy, 2) pracującym - należy przez to rozumieć osoby wymienione w art. 5 ust. 1 i 3, 3) pracodawcy - należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną - jeżeli podmioty te zatrudniają pracowników - lub będący odpowiednikiem pracodawcy podmiot stosunku służbowego, 4) ryzyku zawodowym - należy przez to rozumieć możliwość wystąpienia niepożądanych, związanych z wykonywaną pracą zdarzeń powodujących straty, w szczególności niekorzystnych skutków zdrowotnych będących wynikiem zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub związanych ze sposobem wykonywania pracy, 5) ustawie o zakładach opieki zdrowotnej - należy przez to rozumieć ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110). Art. 5. 1. Służba medycyny pracy realizuje zadania określone w ustawie w odniesieniu do: 1) pracowników, 2) osób pozostających w stosunku służbowym, 3) osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, 4) kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół oraz studentów, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, 5) uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie studiów są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, 6) osób świadczących pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w zakładach karnych, przebywania w aresztach śledczych lub wykonujących pracę w ramach kary ograniczenia wolności. 2. Obowiązek objęcia profilaktyczną opieką zdrowotną spoczywa na: 1) pracodawcach - w odniesieniu do osób wymienionych w ust. 1 pkt 1-3, 2) szkole lub szkole wyższej - w odniesieniu do osób wymienionych w ust. 1 pkt 4, 3) jednostce uprawnionej do prowadzenia studiów doktoranckich - w odniesieniu do osób wymienionych w ust. 1 pkt 5, 4) podmiocie zatrudniającym - w odniesieniu do osób wymienionych w ust. 1 pkt 6. 3. Profilaktyczną opieką zdrowotną służby medycyny pracy obejmuje się, na ich wniosek: 1) osoby prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek i osoby z nimi współpracujące, 2) osoby wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, z wyjątkiem osób wymienionych w ust. 1 pkt 3, 3) rolników indywidualnych i pracujących z nimi domowników oraz członków spółdzielni produkcji rolnej, 4) byłych pracowników oraz osoby, które wykonywały pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, a także osoby, które pozostawały w stosunku służbowym. Art. 6. 1. Służba medycyny pracy jest właściwa do realizowania zadań z zakresu: 1) ograniczania szkodliwego wpływu pracy na zdrowie, w szczególności przez: a) rozpoznawanie i ocenę czynników występujących w środowisku pracy oraz sposobów wykonywania pracy, mogących mieć ujemny wpływ na zdrowie, b) rozpoznawanie i ocenę ryzyka zawodowego w środowisku pracy oraz informowanie pracodawców i pracujących o możliwości wystąpienia niekorzystnych skutków zdrowotnych będących jego następstwem, c) udzielanie pracodawcom i pracującym porad w zakresie organizacji pracy, ergonomii, fizjologii i psychologii pracy, 2) sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, w szczególności przez: a) wykonywanie badań wstępnych, okresowych i kontrolnych przewidzianych w Kodeksie pracy, b) orzecznictwo lekarskie do celów przewidzianych w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie, c) ocenę możliwości wykonywania pracy lub pobierania nauki uwzględniającą stan zdrowia i zagrożenia występujące w miejscu pracy lub nauki, d) prowadzenie działalności konsultacyjnej, diagnostycznej i leczniczej w zakresie patologii zawodowej, e) prowadzenie czynnego poradnictwa w stosunku do chorych na choroby zawodowe lub inne choroby związane z wykonywaną pracą, f) wykonywanie szczepień ochronnych, niezbędnych w związku z wykonywaną pracą, g) monitorowanie stanu zdrowia osób pracujących zaliczanych do grup szczególnego ryzyka, a zwłaszcza osób wykonujących pracę w warunkach przekroczenia normatywów higienicznych, młodocianych, niepełnosprawnych oraz kobiet w wieku rozrodczym i ciężarnych, h) wykonywanie badań umożliwiających wczesną diagnostykę chorób zawodowych i innych chorób związanych z wykonywaną pracą, 3) prowadzenia ambulatoryjnej rehabilitacji leczniczej, uzasadnionej stwierdzoną patologią zawodową, 4) organizowania i udzielania pierwszej pomocy medycznej w nagłych zachorowaniach i wypadkach, które wystąpiły w miejscu pracy, służby lub pobierania nauki, 5) inicjowania i realizowania promocji zdrowia a zwłaszcza profilaktycznych programów prozdrowotnych, wynikających z oceny stanu zdrowia pracujących, 6) inicjowania działań pracodawców na rzecz ochrony zdrowia pracowników i udzielania pomocy w ich realizacji, a w szczególności w zakresie: a) informowania pracowników o zasadach zmniejszania ryzyka zawodowego, b) wdrażania zasad profilaktyki zdrowotnej u pracowników należących do grup szczególnego ryzyka, c) tworzenia warunków do prowadzenia rehabilitacji zawodowej, d) wdrażania programów promocji zdrowia, e) organizowania pierwszej pomocy przedmedycznej, 7) prowadzenia analiz stanu zdrowia pracowników, a zwłaszcza występowania chorób zawodowych i ich przyczyn oraz wypadków przy pracy, 8) gromadzenia, przechowywania i przetwarzania informacji o narażeniu zawodowym, ryzyku zawodowym i stanie zdrowia osób objętych profilaktyczną opieką zdrowotną. 2. W stosunku do osób wykonujących pracą na innej podstawie niż stosunek pracy służba medycyny pracy wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-4 i 6-8. 3. W stosunku do osób wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5 służba medycyny pracy wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz - odpowiednio - w pkt 3-8. 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres, w jakim służba medycyny pracy wykonuje zadania wobec osób wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 6. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb badań lekarskich osób wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz sposób dokumentowania tych badań. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb sprawowania przez służbę medycyny pracy profilaktycznej opieki zdrowotnej w stosunku do osób wymienionych w art. 5 ust. 3, objętych tą opieką na ich wniosek. Art. 7. 1. Służba medycyny pracy, wykonując swoje zadania, współdziała z: 1) pracodawcami i ich organizacjami, 2) pracownikami i ich przedstawicielami, a zwłaszcza ze związkami zawodowymi, 3) lekarzami udzielającymi pracującym świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, 4) Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i Pełnomocnikiem do Spraw Osób Niepełnosprawnych, 5) Państwową Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz innymi organami nadzoru i kontroli warunków pracy, 6) jednostkami badawczo-rozwojowymi, szkołami wyższymi oraz innymi organizacjami i instytucjami, których działalność służy ochronie zdrowia pracujących. 2. Współdziałanie z pracodawcami i ich organizacjami oraz z pracownikami i ich przedstawicielami polega w szczególności na: 1) bieżącej, wzajemnej wymianie informacji o zagrożeniach zdrowia występujących na stanowiskach pracy i przedstawianiu wniosków zmierzających do ich ograniczenia lub likwidacji, 2) uczestniczeniu w inicjatywach prozdrowotnych na rzecz pracujących zwłaszcza dotyczących realizacji programów promocji zdrowia, 3) dokonywaniu wyboru form opieki zdrowotnej i programów ich wdrażania, odpowiednich do rodzaju zakładu pracy i występujących w nim zagrożeń zawodowych. 3. Współdziałanie z lekarzami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, polega w szczególności na wymianie informacji o stanie zdrowia pracujących objętych ich opieką, zwłaszcza o stanach chorobowych mogących mieć związek z zagrożeniami zawodowymi lub sposobem wykonywania pracy. 4. Współdziałanie z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Pełnomocnikiem do Spraw Osób Niepełnosprawnych polega w szczególności na wykonywaniu przez służbę medycyny pracy, na ich zlecenie, specjalistycznych badań i konsultacji lekarskich dla organów orzecznictwa w sprawach niezdolności do pracy, warunkujących prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia społecznego rolników, oraz orzecznictwa, o którym mowa w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. 5. W ramach współdziałania z Państwową Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz innymi organami nadzoru i kontroli warunków pracy: 1) jednostki służby medycyny pracy informują właściwą inspekcję lub inny organ o zagrożeniach dla zdrowia stwierdzonych w miejscu wykonywania pracy i o przypadkach naruszania przez pracodawcę obowiązków w zakresie ochrony zdrowia pracowników, wynikających z Kodeksu pracy, niniejszej ustawy i przepisów wydanych na ich podstawie, 2) właściwe inspekcje i inne organy informują odpowiednie jednostki służby medycyny pracy o wynikach kontroli pracodawców w sprawach mających wpływ na ochronę zdrowia pracowników. 6. Współdziałanie z jednostkami badawczo-rozwojowymi, szkołami wyższymi oraz innymi organizacjami i instytucjami, których działalność służy ochronie zdrowia pracujących, obejmuje w szczególności, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, udział w pracach naukowo-badawczych, zjazdach i sympozjach naukowych, przekazywanie informacji naukowych, udział w szkoleniu podyplomowym, w konsultacjach przy formułowaniu programów nauczania i doskonalenia zawodowego. Art. 8. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości oraz Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, każdy w zakresie własnego działania, określą, w drodze rozporządzeń, zadania służby medycyny pracy nie wymienione w art. 6 ust. 1, a wynikające ze specyfiki ryzyka zawodowego osób zatrudnionych lub pozostających w stosunku służbowym w podległych lub nadzorowanych zakładach pracy i w innych jednostkach organizacyjnych. Art. 9. 1. Do wykonywania zadań służby medycyny pracy w zakresie przeprowadzania badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, uprawnieni są lekarze spełniający dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, określone w trybie art. 229 § 8 pkt 4 Kodeksu pracy. 2. Dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, o których mowa w ust. 1, obowiązują również lekarzy wykonujących zadania służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c). 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, ustali specjalizacje lekarskie niezbędne do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może określić, w drodze rozporządzenia, zadania służby medycyny pracy, których wykonywanie przez osoby nie będące lekarzami wymaga posiadania dodatkowych kwalifikacji, rodzaj i tryb uzyskiwania tych kwalifikacji oraz rodzaje dokumentów potwierdzających ich posiadanie. Art. 10. 1. Podjęcie oraz zakończenie działalności lekarza lub pielęgniarki w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi wymaga zgłoszenia we właściwym ze względu na miejsce jej wykonywania wojewódzkim lub międzywojewódzkim ośrodku medycyny pracy. 2. Zgłoszenia dokonuje podstawowa jednostka służby medycyny pracy lub pielęgniarka, w przypadku wykonywania zadań służby medycyny pracy w ramach praktyki indywidualnej. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia, informacje, które powinno zawierać zgłoszenie podjęcia lub zakończenia działalności lekarza lub pielęgniarki wykonujących zadania z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, i tryb przekazywania tych zgłoszeń. Art. 11. 1. Jednostka służby medycyny pracy prowadzi dokumentację medyczną osób objętych zakresem jej działania. 2. Obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej obejmuje również pielęgniarkę wykonującą zadania służby medycyny pracy w ramach praktyki indywidualnej. 3. Dane zawarte w dokumentacji medycznej są objęte tajemnicą zawodową i służbową. Dane te mogą być udostępniane wyłącznie podmiotom określonym w art. 19 oraz podmiotom określonym w odrębnych przepisach. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu - odpowiednio - opinii Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentacji medycznej, o której mowa w ust. 1 i 2, oraz sposób jej prowadzenia i przechowywania. Art. 12. 1. Badania wstępne, okresowe i kontrolne pracowników oraz inne świadczenia zdrowotne są wykonywane na podstawie umowy zawartej przez podmiot obowiązany do ich zapewnienia, w myśl art. 5 ust. 2, zwany dalej "zleceniodawcą", z podstawową jednostką służby medycyny pracy, zwaną dalej "zleceniobiorcą". 2. Umowa powinna określać w szczególności: 1) strony umowy oraz osoby objęte świadczeniami z tytułu umowy, 2) zakres opieki zdrowotnej, który w odniesieniu do pracowników powinien obejmować co najmniej te rodzaje świadczeń, do których zapewnienia zleceniodawca jest obowiązany na podstawie Kodeksu pracy, niniejszej ustawy i przepisów wydanych na ich podstawie, 3) warunki i sposób udzielania świadczeń zdrowotnych, a w szczególności: sposób rejestracji osób objętych umową, organizację udzielania świadczeń, tryb przekazywania zaświadczeń lekarskich o zdolności do pracy bądź nauki oraz sposób podania tych informacji do wiadomości zainteresowanych, 4) sposób kontrolowania przez zleceniodawcę wykonywania postanowień umowy, 5) obowiązki zleceniodawcy wobec zleceniobiorcy dotyczące: a) przekazywania informacji o występowaniu czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych wraz z aktualnymi wynikami badań i pomiarów tych czynników, b) zapewnienia udziału w komisji bezpieczeństwa i higieny pracy działającej na terenie zakładu pracy, c) zapewnienia możliwości przeglądu stanowisk pracy w celu dokonania oceny warunków pracy, d) udostępniania dokumentacji wyników kontroli warunków pracy, w części odnoszącej się do ochrony zdrowia, 6) wysokość należności, sposób jej ustalania, terminy płatności oraz tryb rozliczeń finansowych, 7) dopuszczalność zlecania osobom trzecim przez zleceniobiorcę niektórych obowiązków wynikających z umowy, zgodnie z art. 14, 8) okres, na który została zawarta umowa, z tym że okres ten nie może być krótszy niż rok, 9) sposób rozwiązywania umowy za wypowiedzeniem i przypadki stanowiące podstawę rozwiązywania umowy ze skutkiem natychmiastowym, 10) tryb rozstrzygania sporów związanych z realizacją i rozliczeniem finansowym umowy, zwłaszcza w przypadku uchybień stwierdzonych w trybie określonym w art. 18 ust. 2 pkt 2. 3. Realizacja zadań służby medycyny pracy, określonych w trybie art. 9 ust. 4, przez pielęgniarkę praktykującą indywidualnie następuje na podstawie umowy zawartej ze zleceniodawcą. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 13. Zleceniodawca, działając w porozumieniu z przedstawicielami pracowników, ma prawo wyboru podstawowej jednostki służby medycyny pracy. Art. 14. 1. Podstawowa jednostka służby medycyny pracy może zlecić, na podstawie umowy, wykonywanie niektórych świadczeń, w szczególności badań diagnostycznych i specjalistycznych konsultacji lekarskich, zakładom opieki zdrowotnej lub podmiotom wykonującym te świadczenia w ramach praktyki indywidualnej. 2. Koszty zleceń, o których mowa w ust. 1, obciążają podstawową jednostkę służby medycyny pracy. Art. 15. 1. Wojewoda, z zastrzeżeniem art. 16, tworzy i utrzymuje wojewódzki ośrodek medycyny pracy. 2. Kierownikiem wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy jest lekarz specjalista w dziedzinie medycyny pracy lub medycyny przemysłowej. Art. 16. 1. Wojewodowie mogą zawrzeć porozumienie w sprawie utworzenia międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, wykonującego zadania, o których mowa w art. 17, na obszarze województw objętych porozumieniem. 2. Porozumienie powinno w szczególności określać: 1) siedzibę międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, 2) wielkość środków wnoszonych przez każdą ze stron porozumienia, 3) zakres finansowania międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy i formę rozliczeń między stronami, 4) uprawnienia stron odnośnie do ustalania treści statutu, powoływania i odwoływania kierownika ośrodka i likwidacji ośrodka. 3. Utworzenie międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy następuje w drodze przekształcenia wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy przez wojewodę, na którego obszarze działania będzie miał siedzibę międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy. 4. Wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, przysługują uprawnienia organu, który utworzył i utrzymuje zakład opieki zdrowotnej, określone w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem postanowień porozumienia. 5. W skład rady nadzorczej międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy wchodzą: 1) jako przewodniczący - przedstawiciel wojewody, na którego obszarze działania międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy ma siedzibę, 2) jako członkowie: a) przedstawiciele wojewodów, którzy zawarli porozumienie, b) przedstawiciele wyłonieni przez sejmiki samorządowe województw objętych porozumieniem, po dwóch z każdego województwa. 6. Przepis art. 15 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 17. 1. Do zadań wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy należy w szczególności: 1) udzielanie konsultacji podstawowym jednostkom służby medycyny pracy, 2) wykonywanie kontroli podstawowych jednostek służby medycyny pracy i osób realizujących zadania tej służby poza zakładami opieki zdrowotnej, w zakresie i w sposób określony w ustawie, 3) prowadzenie podyplomowego kształcenia z zakresu medycyny pracy, z wyjątkiem tych form, które z mocy odrębnych przepisów są zastrzeżone do kompetencji innych jednostek, 4) prowadzenie działalności diagnostycznej i orzeczniczej w zakresie chorób zawodowych, 5) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy, 6) programowanie działań z zakresu promocji zdrowia i udzielanie pomocy w realizacji tych działań, 7) udzielanie wojewodom konsultacji i opiniowanie spraw dotyczących organizacji i funkcjonowania opieki zdrowotnej nad pracującymi oraz innych spraw związanych z ochroną zdrowia pracujących, 8) prowadzenie rejestrów zgłoszeń, o których mowa w art. 10, 9) udzielanie świadczeń zdrowotnych uzupełniających świadczenia związane z działalnością podstawowych jednostek służby medycyny pracy, w tym również na zasadach określonych w art. 12 i 14. 2. Wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy może, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwej jednostki badawczo-rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy, udzielać świadczeń zdrowotnych w zakresie chorób zawodowych w przypadkach wymagających obserwacji szpitalnej. Art. 18. 1. Kontrola, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, obejmuje tryb, zakres i jakość udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz sprawowania opieki zdrowotnej określonych w ustawie. 2. Na podstawie przeprowadzonej kontroli kierownik wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy: 1) kieruje do podstawowej jednostki służby medycyny pracy wystąpienie pokontrolne, w którym wskazuje źródła i przyczyny nieprawidłowości oraz przedstawia wnioski dotyczące usunięcia nieprawidłowości, a także określa termin powiadomienia o wykonaniu zaleceń zawartych we wnioskach lub o przyczynach ich niewypełnienia, 2) w razie stwierdzenia istotnych uchybień dotyczących trybu, zakresu i jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych kieruje do zleceniodawcy wniosek o zastosowanie wobec zleceniobiorcy rygorów przewidzianych w umowie, a do właściwego terytorialnie okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej okręgowej izby lekarskiej lub okręgowej izby pielęgniarek i położnych - wniosek o wszczęcie postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej. Art. 19. Pracownicy wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, uprawnieni do wykonywania kontroli, mają prawo żądać: 1) niezbędnych informacji i udostępnienia dokumentacji, z tym że dokumentacja medyczna może być udostępniona tylko osobom wykonującym odpowiedni zawód medyczny, 2) dostępu do stanowisk pracy w celu zweryfikowania ich oceny dokonanej przez jednostkę podstawową lub podmiot kontrolowany. Art. 20. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej zleca kontrolę jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych w wojewódzkich lub międzywojewódzkich ośrodkach medycyny pracy oraz kontrolę realizacji zadań, o których mowa w art. 17 ust. 1, jednostkom badawczo-rozwojowym w dziedzinie medycyny pracy. 2. Przepisy art. 18 i 19 nie naruszają przepisów o kontroli zakładów opieki zdrowotnej oraz przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza lub przepisów o wykonywaniu zawodu pielęgniarki i położnej. Art. 21. Ze środków budżetu państwa finansuje się: 1) zadania służby medycyny pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d)-f) oraz pkt 3 i 4, 2) zadania służby medycyny pracy wykonywane zgodnie z art. 6 ust. 3, 3) profilaktyczną opiekę zdrowotną sprawowaną w odniesieniu do osób świadczących pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w zakładach karnych, przebywania w aresztach śledczych lub wykonujących pracę w ramach kary ograniczenia wolności, jeżeli obowiązek objęcia opieką profilaktyczną nie spoczywa na pracodawcy, 4) działalność wojewódzkich lub międzywojewódzkich ośrodków medycyny pracy, 5) działalność profilaktyczną wynikającą z programów prozdrowotnych dotyczącą zapobiegania i zwalczania określonych chorób oraz programów promocji zdrowia ustalanych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej lub wojewodów, 6) okresowe badania lekarskie realizowane w trybie art. 229 § 5 Kodeksu pracy w przypadku, kiedy podmiot, który zatrudniał pracownika, uległ likwidacji. Art. 22. Pracodawcy: 1) ponoszą koszty przeprowadzanych badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej ze względu na warunki pracy, na zasadach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach wydanych na jego podstawie, 2) finansują wybrane przez siebie świadczenia zdrowotne z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, należące do zadań służby medycyny pracy określonych w art. 6 ust. 1. Art. 23. Ze środków własnych finansują profilaktyczną opiekę zdrowotną sprawowaną przez służbę medycyny pracy: 1) osoby prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek i osoby z nimi współpracujące, 2) rolnicy indywidualni i pracujący z nimi domownicy oraz członkowie spółdzielni produkcji rolnej, z wyjątkiem orzecznictwa dotyczącego rolniczych chorób zawodowych, którego finansowanie następuje na zasadach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, 3) byli pracownicy oraz osoby, które wykonywały pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, lub osoby, które pozostawały w stosunku służbowym, o ile w odrębnych przepisach nie wskazano innego sposobu finansowania. Art. 24. Do jednostek organizacyjnych służby medycyny pracy będących zakładami opieki zdrowotnej, w zakresie nie uregulowanym w ustawie, stosuje się przepisy ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Art. 25. 1. Rady nadzorcze wojewódzkich ośrodków medycyny pracy prowadzących działalność w dniu wejścia w życie ustawy, w terminie 3 miesięcy od tego dnia, dostosują statuty ośrodków do warunków ich funkcjonowania określonych w ustawie i przedstawią je do zatwierdzenia właściwym wojewodom. 2. Jeżeli na obszarze województwa nie utworzono wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, wojewoda utworzy taki ośrodek lub zawrze porozumienie w sprawie utworzenia międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, zgodnie z art. 16, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Kierownicy wojewódzkich ośrodków medycyny pracy prowadzących działalność w dniu wejścia w życie ustawy, nie spełniający warunku określonego w art. 15 ust. 2, mogą pełnić tę funkcję do zakończenia okresu, na jaki zostali powołani, nie dłużej jednak niż przez 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 26. 1. Podmioty, o których mowa w art. 10, prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, dokonają jej zgłoszenia w terminie 2 miesięcy od tego dnia w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy właściwym ze względu na miejsce wykonywania tej działalności. 2. W razie braku wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zostać dokonane w terminie 2 miesięcy od dnia utworzenia wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka. Art. 27. 1. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości oraz przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe" tworzą i utrzymują w jednostkach sobie podległych służby wykonujące zadania odpowiednie do zadań służby medycyny pracy. 2. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, a w stosunku do jednostek tworzonych i utrzymywanych przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe" Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady tworzenia i organizacji służb wykonujących zadania odpowiednie do zadań służby medycyny pracy, 2) kwalifikacje zawodowe pracowników realizujących te zadania, 3) szczegółowe zasady kontroli tych służb. Art. 28. Ustawa nie narusza przepisów o orzecznictwie lekarskim, a w szczególności przepisów o orzecznictwie w sprawie niezdolności do pracy, warunkującej prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego i z ubezpieczenia społecznego rolników, oraz o orzecznictwie, o których mowa w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Art. 29. Traci moc ustawa z dnia 15 grudnia 1951 r. o włączeniu organizacji lecznictwa pracowniczego do państwowej administracji służby zdrowia (Dz. U. Nr 67, poz. 466). Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 97. poz. 594) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528 i Nr 87, poz. 547) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1997 r. (poz. 594) WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH WYSTĄPIŁA POWÓDŹ Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Szczyrk 3. Ustroń 4. Żywiec II. gminy: 1. Andrychów 2. Brzeźnica 3. Buczkowice 4. Czernichów 5. Gilowice 6. Goleszów 7. Hażlach 8. Jasienica 9. Jeleśnia 10. Kęty 11. Koszarawa 12. Kozy 13. Lipowa 14. Łękawica 15. Łodygowice 16. Milówka 17. Mucharz 18. Oświęcim 19. Porąbka 20. Przeciszów 21. Radziechowy-Wieprz 22. Rajcza 23. Skoczów 24. Strumień 25. Stryszów 26. Ślemień 27. Świnna 28. Tomice 29. Ujsoły 30. Wadowice 31. Węgierska Górka 32. Wieprz 33. Wilamowice 34. Zator 35. Zembrzyce 2częstochowskieI. gminy miejskie: 1. Częstochowa 2. Kalety 3. Lubliniec II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Kochanowice 4. Koniecpol 5. Koziegłowy 6. Kruszyna 7. Krzepice 8. Lipie 9. Miedźno 10. Mstów 11. Mykanów 12. Nowa Brzeźnica 13. Olesno 14. Opatów 15. Panki 16. Pawonków 17. Poczesna 18. Popów 19. Przystajń 20. Radłów 21. Rudniki 22. Szczekociny 3gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 4jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Bolesławiec 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba 9. Świeradów-Zdrój 10. Wojcieszów II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Stara Kamienice 18. Świerzawa 19. Wleń 5kaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Blizanów 2. Bolesławiec 3. Brzeziny 4. Chocz 5. Czajków 6. Doruchów 7. Galewice 8. Gizałki 9. Godziesze Wielkie 10. Gołuchów 11. Grabów n. Prosną 12. Kraszewice 13. Łubnice 14. Odolanów 15. Przygodzice 16. Sieroszewice 17. Sośnie 18. Wieruszów 19. Żerków 6katowickieI. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Knurów 3. Mikołów 4. Poręba 5. Racibórz 6. Rydułtowy 7. Sławków 8. Sosnowiec 9. Wodzisław Śląski II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Chełm Śląski 6. Czerwionka-Leszczyny 7. Gierałtowice 8. Goczałkowice-Zdrój 9. Godów 10. Gorzyce 11. Jejkowice 12. Klucze 13. Kornowac 14. Krupski Młyn 15. Krzanowice 16. Krzyżanowice 17. Kuźnia Raciborska 18. Libiąż 19. Lubomia 20. Lyski 21. Łazy 22. Miedźna 23. Nędza 24. Pawłowice 25. Pietrowice Wielki 26. Pilchowice 27. Pilica 28. Pszczyna 29. Rudnik 30. Siewierz 31. Sośnicowice 32. Świerklany 33. Tworóg 34. Wolbrom 35. Zebrzydowice 36. Żarnowiec 7kieleckieI. gminy miejskie: 1. Kielce II. gminy: 1. Bejsce 2. Bodzechów 3. Brody 4. Charsznica 5. Chęciny 6. Daleszyce 7. Górno 8. Kije 9. Koszyce 10. Kunów 11. Miedziana Góra 12. Morawica 13. Nowy Korczyn 14. Opatowiec 15. Pacanów 16. Sędziszów 17. Słaboszów 18. Wiślica 8konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło 2. Konin II. gminy: 1. Dąbie 2. Golina 3. Kościelec 4. Pyzdry 5. Rzgów 6. Świnice Warckie 7. Zagórów 9krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Biskupice 3. Czernichów 4. Dobczyce 5. Drwina 6. Gdów 7. Igołomia-Wawrzeńczyce 8. Kłaj 9. Liszki 10. Myślenice 11. Niepołomice 12. Nowe Brzesko 13. Pcim 14. Raciechowice 15. Skawina 16. Sułoszowa 17. Tokarnia 18. Wieliczka 19. Wielka Wieś 10legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica 2. Chojnów 3. Głogów 4. Jawor 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 11leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 12lubelskieI. gminy miejskie: 1. Puławy II. gminy: 1. Janowiec 2. Kazimierz Dolny 3. Puławy 13nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Nowy Sącz 2. Grybów 3. Limanowa 4. Mszana Dolna 5. Nowy Targ 6. Szczawnica II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Czorsztyn 7. Dobra 8. Gorlice 9. Gródek n. Dunajcem 10. Grybów 11. Jodłownik 12. Kamienica 13. Kamionka Wielka 14. Korzenna 15. Krościenko n. Dunajcem 16. Laskowa 17. Limanowa 18. Lubień 19. Łabowa 20. Łącko 21. Łososina Dolna 22. Łukowica 23. Łużna 24. Moszczenica 25. Mszana Dolna 26. Muszyna 27. Nawojowa 28. Niedźwiedź 29. Nowy Targ 30. Ochotnica Dolna 31. Piwniczna 32. Podegrodzie 33. Poronin 34. Raba Wyżna 35. Rytro 36. Sękowa 37. Słopnice 38. Stary Sącz 39. Szaflary 40. Tymbark 41. Uście Gorlickie 14opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Brzeg 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Chrząstowice 6. Cisek 7. Dąbrowa 8. Dobrzeń Wielki 9. Głogówek 10. Głubczyce 11. Głuchołazy 12. Gogolin 13. Grodków 14. Kietrz 15. Kluczbork 16. Kolonowskie 17. Krapkowice 18. Leśnica 19. Lewin Brzeski 20. Lubrza 21. Lubsza 22. Łambinowice 23. Murów 24. Niemodlin 25. Nysa 26. Olszanka 27. Otmuchów 28. Ozimek 29. Paczków 30. Popielów 31. Prószków 32. Prudnik 33. Reńska Wieś 34. Skoroszyce 35. Strzelce Opolskie 36. Strzeleczki 37. Tarnów Opolski 38. Turawa 39. Ujazd 40. Walce 41. Wołczyn 42. Zdzieszowice 15radomskieII. gminy: 1. Białobrzegi 2. Chotcza 3. Drzewica 4. Gniewoszów 5. Jastrzębia 6. Jedlińsk 7. Kozienice 8. Magnuszew 9. Nowe Miasto n. Pilicą 10. Odrzywół 11. Promna 12. Przyłęk 13. Przytyk 14. Sieciechów 15. Solec n. Wisłą 16. Warka 17. Wyśmierzyce 18. Zakrzew 16 rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 3. Gawłuszowice 17sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy: 1. Biała 2. Brzeźno 3. Buczek 4. Burzenin 5. Działoszyn 6. Konopnica 7. Lutomiersk 8. Lututów 9. Łask 10. Mokrsko 11. Osjaków 12. Ostrówek 13. Pątnów 14. Pęczniew 15. Poddębice 16. Rusiec 17. Sędziejowice 18. Sieradz 19. Skomlin 20. Warta 21. Wartkowice 22. Widawa 23. Wieluń 24. Wierzchlas 25. Wróblew 26. Zadzim 27. Zapolice 28. Zduńska Wola 29. Złoczew 18skierniewickieII. gminy: 1. Domaniewice 2. Łyszkowice 3. Młodzieszyn 4. Nieborów 5. Wiskitki 19tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Tarnobrzeg 2. Sandomierz II. gminy: 1. Annopol 2. Baranów Sandomierski 3. Ćmielów 4. Dwikozy 5. Gorzyce 6. Koprzywnica 7. Łubnice 8. Osiek 9. Padew Narodowa 10. Połaniec 11. Radomyśl 12. Samborzec 13. Staszów 14. Tarłów 15. Zawichost 20 tarnowskieII. gminy: 1. Bochnia 2. Borzęcin 3. Brzesko 4. Ciężkowice 5. Czchów 6. Dębno 7. Gnojnik 8. Iwkowa 9. Lipnica Murowana 10. Łapanów 11. Pleśna 12. Rzepiennik Strzyżewski 13. Skrzyszów 14. Szczurowa 15. Trzciana 16. Wietrzychowice 17. Zakliczyn 18. Żegocina 21 toruńskieI. gminy miejskie: 1. Toruń 2. Grudziądz II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 22wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Wałbrzych 2. Bielawa 3. Boguszów-Gorce 4. Dzierżoniów 5. Jedlina-Zdrój 6. Kłodzko 7. Nowa Ruda 8. Pieszyce 9. Piława Górna 10. Szczawno-Zdrój 11. Świdnica 12. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Jaworzyna Śląska 8. Kamieniec Ząbkowicki 9. Kłodzko 10. Lądek-Zdrój 11. Marcinowice 12. Mieroszów 13. Międzylesie 14. Niemcza 15. Nowa Ruda 16. Przeworno 17. Radków 18. Stare Bogaczowice 19. Stoszowice 20. Stronie Śląskie 21. Strzegom 22. Szczytna 23. Świdnica 24. Walim 25. Ząbkowice Śląskie 26. Ziębice 27. Żarów 23wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Czernica 3. Długołęka 4. Jelcz-Laskowice 5. Jordanów Śląski 6. Kąty Wrocławskie 7. Kondratowice 8. Kostomłoty 9. Łagiewniki 10. Malczyce 11. Mietków 12. Miękinia 13. Oborniki Śląskie 14. Oława 15. Sobótka 16. Strzelin 17. Środa Śląska 18. Święta Katarzyna 19. Wiązów 20. Wińsko 21. Wisznia Mała 22. Wołów 23. Żmigród 24. Żurawina 24zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Zielona Góra 2. Gubin 3. Nowa Sól 4. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Krosno Odrzańskie 7. Maszewo 8. Nowa Sól 9. Nowogród Bobrzański 10. Otyń 11. Siedlisko 12. Sulechów 13. Szprotawa 14. Trzebiechów 15. Zabór 16. Żagań Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. (Dz. U. Nr 97. poz. 595) Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co następuje: § 1. Załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu (Dz. U. Nr 82, poz. 527 i Nr 87, poz. 548) otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. (poz. 595) WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY I REMONTU OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH WSKUTEK POWODZI Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Szczyrk 3. Ustroń 4. Żywiec II. gminy: 1. Brzeźnica 2. Czernichów 3. Gilowice 4. Goleszów 5. Hażlach 6. Jasienica 7. Jeleśnia 8. Kęty 9. Koszarawa 10. Łękawica 11. Łodygowice 12. Milówka 13. Mucharz 14. Oświęcim 15. Przeciszów 16. Radziechowy-Wieprz 17. Rajcza 18. Skoczów 19. Strumień 20. Stryszów 21. Ślemień 22. Świnna 23. Tomice 24. Ujsoły 25. Węgierska Górka 26. Wilamowice 27. Zator 2częstochowskieI. gminy miejskie: 1. Kalety II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Koniecpol 4. Kruszyna 5. Krzepice 6. Lipie 7. Miedźno 8. Mykanów 9. Opatów 10. Pawonków 11. Poczesna 12. Popów 13. Przystajń 14. Radłów 3 gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 4jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Bolesławiec 2. Jelenia Góra 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Świerzawa 18. Wleń 4kaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Brzeziny 3. Chocz 4. Czajków 5. Doruchów 6. Galewice 7. Gizałki 8. Godziesze Wielkie 9. Gołuchów 10. Grabów n. Prosną 11. Kraszewice 12. Łubnice 13. Odolanów 14. Przygodzice 15. Sieroszewice 16. Wieruszów 17. Żerków 6 katowickieI. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Knurów 3. Poręba 4. Racibórz 5. Rydułtowy 6. Sławków 7. Sosnowiec 8. Wodzisław Śląski II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Chełm Śląski 6. Czerwionka-Leszczyny 7. Gierałtowice 8. Goczałkowice-Zdrój 9. Godów 10. Gorzyce 11. Jejkowice 12. Klucze 13. Kornowac 14. Krupski Młyn 15. Krzanowice 16. Krzyżanowice 17. Kuźnia Raciborska 18. Libiąż 19. Lubomia 20. Lyski 21. Miedźna 22. Nędza 23. Pawłowice 24. Pietrowice Wielki 25. Pilchowice 26. Pilica 27. Pszczyna 28. Rudnik 29. Siewierz 30. Sośnicowice 31. Tworóg 32. Wolbrom 33. Zebrzydowice 34. Żarnowiec 7kieleckieI. gminy miejskie: 1. Kielce II. gminy: 1. Bejsce 2. Bodzechów 3. Brody 4. Charsznica 5. Chęciny 6. Daleszyce 7. Górno 8. Kije 9. Koszyce 10. Miedziana Góra 11. Morawica 12. Nowy Korczyn 13. Opatowiec 14. Pacanów 15. Sędziszów 16. Słaboszów 17. Wiślica 8 konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło 2. Konin II. gminy: 1. Dąbie 2. Golina 3. Kościelec 4. Pyzdry 5. Rzgów 6. Świnice Warckie 7. Zagórów 9krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Czernichów 3. Niepołomice 4. Skawina 5. Wieliczka 10legnickieI. gminy miejskie: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Jawor 4. Legnica 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 11leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 12nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Grybów 2. Limanowa 3. Mszana Dolna 4. Nowy Sącz 5. Nowy Targ 6. Szczawnica II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Czorsztyn 7. Dobra 8. Gorlice 9. Gródek n. Dunajcem 10. Grybów 11. Jodłownik 12. Kamienica 13. Kamionka Wielka 14. Korzenna 15. Krościenko n. Dunajcem 16. Laskowa 17. Limanowa 18. Lubień 19. Łabowa 20. Łącko 21. Łososina Dolna 22. Łukowica 23. Łużna 24. Moszczenica 25. Mszana Dolna 26. Muszyna 27. Nawojowa 28. Niedźwiedź 29. Nowy Targ 30. Ochotnica Dolna 31. Piwniczna 32. Podegrodzie 33. Poronin 34. Raba Wyżna 35. Rytro 36. Sękowa 37. Słopnice 38. Stary Sącz 39. Szaflary 40. Tymbark 41. Uście Gorlickie 13opolskieI. gminy miejskie: 1. Brzeg 2. Opole 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Chrząstowice 6. Cisek 7. Dąbrowa 8. Dobrzeń Wielki 9. Głubczyce 10. Głuchołazy 11. Gogolin 12. Grodków 13. Kietrz 14. Kluczbork 15. Krapkowice 16. Lewin Brzeski 17. Lubrza 18. Lubsza 19. Łambinowice 20. Murów 21. Niemodlin 22. Nysa 23. Olszanka 24. Otmuchów 25. Ozimek 26. Paczków 27. Popielów 28. Prószków 29. Prudnik 30. Reńska Wieś 31. Skoroszyce 32. Strzeleczki 33. Tarnów Opolski 34. Turawa 35. Walce 36. Zdzieszowice 14rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 15sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy: 1. Brzeźno 2. Burzenin 3. Działoszyn 4. Konopnica 5. Lutomiersk 6. Lututów 7. Łask 8. Mokrsko 9. Osjaków 10. Ostrówek 11. Pątnów 12. Pęczniew 13. Poddębice 14. Rusiec 15. Sędziejowice 16. Sieradz 17. Skomlin 18. Warta 19. Wartkowice 20. Widawa 21. Wieluń 22. Wierzchlas 23. Wróblew 24. Zadzim 25. Zapolice 26. Zduńska Wola 16tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Sandomierz 2. Tarnobrzeg II. gminy: 1. Annopol 2. Baranów Sandomierski 3. Ćmielów 4. Dwikozy 5. Gorzyce 6. Koprzywnica 7. Łubnice 8. Osiek 9. Padew Narodowa 10. Połaniec 11. Radomyśl 12. Samborzec 13. Staszów 14. Tarłów 15. Zawichost 17tarnowskieII. gminy: 1. Borzęcin 2. Brzesko 3. Czchów 4. Dębno 5. Gnojnik 6. Iwkowa 7. Lipnica Murowana 8. Łapanów 9. Pleśna 10. Szczurowa 11. Trzciana 12. Zakliczyn 13. Żegocina 18toruńskieI. gminy miejskie: 1. Grudziądz 2. Toruń II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 19wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Bielawa 2. Boguszów-Gorce 3. Dzierżoniów 4. Jedlina-Zdrój 5. Kłodzko 6. Nowa Ruda 7. Pieszyce 8. Piława Górna 9. Szczawno-Zdrój 10. Świdnica 11. Świebodzice 12. Wałbrzych II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Jaworzyna Śląska 8. Kamieniec Ząbkowicki 9. Kłodzko 10. Lądek-Zdrój 11. Marcinowice 12. Mieroszów 13. Międzylesie 14. Niemcza 15. Nowa Ruda 16. Przeworno 17. Radków 18. Stare Bogaczowice 19. Stronie Śląskie 20. Stoszowice 21. Strzegom 22. Szczytna 23. Świdnica 24. Walim 25. Ząbkowice Śląskie 26. Ziębice 27. Żarów 20wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Oława 2. Wrocław II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Czernica 3. Długołęka 4. Jelcz-Laskowice 5. Jordanów Śląski 6. Kąty Wrocławskie 7. Kondratowice 8. Kostomłoty 9. Łagiewniki 10. Malczyce 11. Mietków 12. Miękinia 13. Oborniki Śląskie 14. Oława 15. Sobótka 16. Strzelin 17. Środa Śląska 18. Święta Katarzyna 19. Wiązów 20. Wińsko 21. Wisznia Mała 22. Wołów 23. Żmigród 24. Żórawina 21zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Nowa Sól 2. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Krosno Odrzańskie 7. Maszewo 8. Nowa Sól 9. Nowogród Bobrzański 10. Otyń 11. Siedlisko 12. Sulechów 13. Szprotawa 14. Trzebiechów 15. Zabór 16. Żagań Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. (Dz. U. Nr 97. poz. 596) Na podstawie art. 53d pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa gminy szczególnie dotknięte powodzią. § 2. Wykaz gmin szczególnie dotkniętych powodzią określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. (poz. 596) WYKAZ GMIN SZCZEGÓLNIE DOTKNIĘTYCH POWODZIĄ Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Szczyrk II. gminy: 1. Gilowice 2. Koszarawa 3. Łękawica 4. Łodygowice 5. Milówka 6. Porąbka 7. Radziechowy-Wieprz 8. Rajcza 9. Stryszów 10. Ślemień 11. Świnna 12. Węgierska Górka 13. Zembrzyce 2częstochowskieII. gminy: 1. Popów 2. Rudniki 3jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Kamienna Góra 3. Karpacz 4. Kowary 5. Szklarska Poręba II. gminy: 1. Marciszów 2. Podgórzyn 3. Wleń 4katowickieI. gminy miejskie: 1. Racibórz II. gminy: 1. Gorzyce 2. Jejkowice 3. Krzanowice 4. Lubomia 5. Pietrowice Wielki 6. Pilica 7. Żarnowiec 5kieleckieII. gminy: 1. Pacanów 6legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica II. gminy: 1. Kotla 2. Paszowice 3. Pielgrzymka 4. Ścinawa 7leszczyńskieII. gminy: 1. Jemielno 8lubelskieII. gminy: 1. Janowiec 9nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Limanowa II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bukowina Tatrzańska 3. Jodłownik 4. Laskowa 5. Łącko 6. Łososina Dolna 7. Łukowica 8. Mszana Dolna 9. Nawojowa 10. Niedźwiedź 11. Nowy Targ 12. Ochotnica Dolna 13. Podegrodzie 14. Rytro 15. Słopnice 16. Tymbark 10opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Cisek 2. Dąbrowa 3. Dobrzeń Wielki 4. Głogówek 5. Głuchołazy 6. Krapkowice 7. Lewin Brzeski 8. Lubsza 9. Nysa 10. Paczków 11. Popielów 12. Reńska Wieś 13. Strzelce Opolskie 11rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 12sieradzkieII gminy 1. Buczek 2. Rusiec 3. Zapolice 13tarnobrzeskieII. gminy: 1. Łubnice 2. Połaniec 14tarnowskieII. gminy: 1. Borzęcin 2. Gnojnik 3. Iwkowa 4. Lipnica Murowana 5. Łapanów 6. Trzciana 7. Żegocina 15wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Jedlina-Zdrój 2. Kłodzko 3. Pieszyce II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Kamieniec Ząbkowicki 6. Kłodzko 7. Lądek-Zdrój 8. Międzylesie 9. Nowa Ruda 10. Stare Bogaczowice 11. Stoszowice 12. Stronie Śląskie 13. Walim 16wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Oborniki Śląskie 3. Oława 4. Środa Śląska 5. Święta Katarzyna 6. Wińsko 7. Wołów 17zielonogórskieII. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Czerwieńsk 4. Dąbie 5. Maszewo 6. Nowa Sól 7. Otyń 8. Siedlisko 9. Trzebiechów 10. Zabór Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 97. poz. 597) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92, z 1996 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 52, poz. 229 oraz z 1997 r. Nr 36, poz. 219 i Nr 82, poz. 519) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) prowadzące produkcję pasz przemysłowych ze skupowanych od producentów krajowych zbóż: żyta lub pszenicy o jakości niższej niż wymagana w skupie interwencyjnym Agencji Rynku Rolnego oraz posiadające magazyny surowców i wyrobów gotowych atestowane przez Państwową Inspekcję Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych i mające pozytywną opinię tej Inspekcji w zakresie warunków produkcji pasz przemysłowych.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 3 pkt 3, nie przysługują podmiotowi, który wyprodukował w okresie kredytowania pasze przemysłowe nie spełniające wymagań jakościowych.", c) w ust. 6 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) stosowania w skupie zbóż, o których mowa w ust. 3 pkt 3, cen nie niższych od określonych w załączniku do rozporządzenia," d) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, mogą korzystać z dopłat na cele, o których mowa w § 1 pkt 8, pod warunkiem dokonania skupu zbóż nie później niż do dnia 10 października roku, w którym przeprowadzono zbiór zbóż."; 2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dopłaty są udzielane na cele, o których mowa: 1) w § 1 pkt 1-6, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, 2) w § 1 pkt 8: a) dla podmiotów, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 1, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, b) dla podmiotów, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 2 i 3, za okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, 3) w § 1 pkt 7 i 9, za okres nie dłuższy niż 9 miesięcy - od dnia zawarcia umowy kredytowej."; 3) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 1 pkt 2, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów zawartych po dniu wejścia ich w życie. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 sierpnia 1997 r. (poz. 597) Cennik skupu zbóż na cele paszowe A. Pszenica WILGOTNOŚĆ %Zanieczyszczenia ogółem do 6,0%6,1% - 7,0%7,1% - 8,0%8,1% - 9,0%9,1% - 10,0%10,1% - 11,0%11,1% - 12,0% w tym: zanieczyszczenia nieużyteczne do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0% 14,5460,00453,10455,40448,50450,80443,90446,20439,30441,60434,70437,00430,10432,40425,50 14,6-15,5450,80443,90446,20439,30441,60434,70437,00430,10432,40425,50427,80420,90423,20416,30 15,6-16,5441,60434,70437,00430,10432,40425,50427,80420,90423,20416,30418,60411,70414,00407,10 16,6-17,5432,40425,50427,80420,90423,20416,30418,60411,70414,00407,10409,40402,50404,80397,90 17,6-19,5423,20416,30418,60411,70414,00407,10409,40402,50404,80397,90400,20393,30395,60388,70 18,6-19,5414,00407,10409,40402,50404,80397,90400,20393,30395,60388,70391,00384,10386,40379,50 19,6-20,5404,80397,90400,20393,30395,60388,70391,00384,10386,40379,50381,80374,90377,20370,30 20,6-21,5395,60388,70391,00384,10386,40379,50381,80374,90377,20370,30372,60365,70368,00361,10 21,6-22,5386,40379,50381,80374,90377,20370,30372,60365,70368,00361,10363,40356,50358,80351,90 22,6-23,5377,20370,30372,60365,70368,00361,10363,40356,50358,80351,90354,20347,30349,60342,70 23,6-24,5368,00361,10363,40356,50358,80351,90354,20347,30349,60342,70345,00338,10340,40333,50 24,6-25,5358,80351,90354,20347,30349,60342,70345,00338,10340,40333,50335,80328,90331,20324,30 B. Żyto WILGOTNOŚĆ %Zanieczyszczenia ogółem do 6,0%6,1% - 7,0%7,1% - 8,0%8,1% - 9,0%9,1% - 10,0%10,1% - 11,0%11,1% - 12,0% w tym: zanieczyszczenia nieużyteczne do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0%do 2,0%2,1-3,0% 14,5320,00315,20316,80312,00313,60308,80310,40305,60307,20302,40304,00299,20300,80296,00 14,6-15,5313,60308,80310,40305,60307,20302,40304,00299,20300,80296,00297,60292,80294,40289,60 15,6-16,5307,20302,40304,00299,20300,80296,00297,60292,80294,40289,60291,20286,40288,00283,20 16,6-17,5300,80296,00297,60292,80294,40289,60291,20286,40288,00283,20284,80280,00281,60276,80 17,6-19,5294,40289,60291,20286,40288,00283,20284,80280,00281,60276,80278,40273,60275,20270,40 18,6-19,5288,00283,20284,80280,00281,60276,80278,40273,60275,20270,40272,00267,20268,80264,00 19,6-20,5281,60276,80278,40273,60275,20270,40272,00267,20268,80264,00265,60260,80262,40257,60 20,6-21,5275,20270,40272,00267,20268,80264,00265,60260,80262,40257,60259,20254,40256,00251,20 21,6-22,5268,80264,00265,60260,80262,40257,60259,20254,40256,00251,20252,80248,00249,60244,80 22,6-23,5262,40257,60259,20254,40256,00251,20252,80248,00249,60244,80246,40241,60243,20238,40 23,6-24,5256,00251,20252,80248,00249,60244,80246,40241,60243,20238,40240,00235,20236,80232,00 24,6-25,5249,60244,80246,40241,60243,20238,40240,00235,20236,80232,00233,60228,80230,40225,60 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 21 września 1997 r. (Dz. U. Nr 97. poz. 598) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554), w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej oraz okręgowych i obwodowych komisji wyborczych przysługują w związku z udziałem w pracach tych komisji diety, zwrot kosztów podróży i inne należności na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 39, poz. 387 i z 1997 r. Nr 34, poz. 327), z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia. 2. Dieta dla osób wchodzących w skład komisji wynosi półtorej diety ustalonej na podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o którym mowa w ust. 1. 3. Dieta, o której mowa w ust. 2, nie przysługuje za czas związany z przeprowadzaniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania. 4. Osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji. 5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, związanych w szczególności z brakiem możliwości dojazdu publicznymi środkami komunikacji, osobom wchodzącym w skład komisji, zamieszkałym poza miejscowością stanowiącą siedzibę komisji, przysługuje, za zgodą przewodniczącego komisji, zwrot kosztów przejazdu własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w zarządzeniu Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych (Monitor Polski Nr 16, poz. 117 i Nr 35, poz. 279 oraz z 1997 r. Nr 37, poz. 365) lub zwrot kosztów za przejazd pojazdem przedsiębiorstwa usługowego. § 2. 1. Osobom wchodzącym w skład komisji w obwodach głosowania utworzonych za granicą przysługują diety i zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Monitor Polski Nr 34, poz. 346 i z 1997 r. Nr 34, poz. 328). Przepis § 1 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Przepisu § 15 ust. 1 zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się. § 3. 1. Należności, o których mowa w § 1 i 2, są wypłacane na podstawie rachunków akceptowanych przez przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji, w odniesieniu do osób wchodzących w skład: 1) Państwowej Komisji Wyborczej - przez Krajowe Biuro Wyborcze, 2) okręgowych komisji wyborczych - przez właściwą delegaturę wojewódzką Krajowego Biura Wyborczego, 3) obwodowych komisji wyborczych - przez właściwe zarządy gmin, a za granicą przez konsulów. 2. Należności wymienione w ust. 1 są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem wyborów. § 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do osób wykonujących czynności inspekcji na polecenie i z upoważnienia właściwych komisji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 21 września 1997 r. (Dz. U. Nr 97. poz. 599) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554), w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład okręgowych i obwodowych komisji wyborczych za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania i wyborów przysługuje zryczałtowana dieta w wysokości: 1) osobom wchodzącym w skład okręgowych komisji wyborczych - 20% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1997 r., 2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych - 10% wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1. 2. Dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji nie uczestniczyła w czynnościach, o których mowa w ust. 1. § 2. 1. Diety wymienione w § 1 są wypłacane na podstawie pisemnego potwierdzenia przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, zastępcy przewodniczącego właściwej komisji. 2. Diety, z zastrzeżeniem ust. 3, wypłacają: 1) osobom wchodzącym w skład okręgowych komisji wyborczych - właściwe delegatury wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego, 2) osobom wchodzących w skład obwodowych komisji wyborczych - właściwe zarządy gmin, a za granicą konsulowie. 3. Osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach morskich diety wypłacają delegatury wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego właściwe dla siedziby armatora. § 3. Diety są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem wyborów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe. (Dz. U. Nr 97. poz. 600) Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 51, poz. 220). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 sierpnia 1997 r. (poz. 600) WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY, KTÓRE MOGĄ BYĆ OBJĘTE OPŁATAMI CELNYMI DODATKOWYMI KOD PCNNazwa towaru 12 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtusze 0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane" 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone 0201 20 90 0- - Pozostałe 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso wołowe mrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtusze 0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane" 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone 0202 20 90 0- - Pozostałe 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez polędwicy 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone: - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70 %" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątroby 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątroby 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znana jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątroby 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątroby 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 32 90 0- - - Perliczki 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63 %" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 33 90 0- - - Perliczki 0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątroby: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej zawartości tłuszczu: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej 60% 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej 75% 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie 75% i więcej, ale nie przekraczającej 80% 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o zawartości wody w masie poniżej 0,5% 0405 90 90 0- - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: - Drobiu: 0407 00 30 0- - Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałe - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałe 0409 00 00 0Miód naturalny 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: - - Od 1 czerwca do 31 października: 0603 10 11 0- - - Róże 0603 10 25 0- - - Chryzantemy - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 51 0- - - Róże 0603 10 65 0- - - Chryzantemy 0702 00Pomidory świeże lub chłodzone: 0702 00 15 0- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 20 0- Od 1 do 30 kwietnia 0702 00 25 0- Od 1 do 14 maja 0702 00 30 0- Od 15 do 31 maja 0702 00 35 0- Od 1 czerwca do 30 września 0702 00 40 0- Od 1 do 31 października 0702 00 45 0- Od 1 listopada do 20 grudnia 0702 00 50 0- Od 21 do 31 grudnia 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: - Ogórki: 0707 00 10 0- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 15 0- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 20 0- - Od 1 do 15 maja 0707 00 25 0- - Od 16 maja do 30 września 0707 00 30 0- - Od 1 do 31 października 0707 00 35 0- - Od 1 do 10 listopada 0707 00 40 0- - Od 11 listopada do 31 grudnia 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: - - Pozostałe: - - - Od 1 stycznia do 31 marca: 0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious 0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith 0808 10 59 0- - - - Pozostałe - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca: 0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious 0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith 0808 10 69 0- - - - Pozostałe - - - Od 1 do 31 lipca: 0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious 0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith 0808 10 79 0- - - - Pozostałe - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia: 0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious 0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith 0808 10 98 0- - - - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, grysik i puder 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub nie 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub nie 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek 2002 10 90 0- - Pozostałe 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy poniżej 12%: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie przekraczającej 30%: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy powyżej 30%: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg 2002 90 91 9- - -- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wielkości progowych i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. (Dz. U. Nr 97. poz. 601) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się do dnia 31 grudnia 1997 r. wielkości progowe i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy, określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 sierpnia 1997 r. (poz. 601) WIELKOŚCI PROGOWE I CENY PROGU DLA TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY KOD PCNNazwa towaruJedn. miaryWielkość progowa w jedn. fizycznychCena progu w złotych na jedn. miary 12345 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtuszetnie obowiązuje7276,00 0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"tnie obowiązuje7276,00 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielonetnie obowiązuje6810,95 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielonetnie obowiązuje9502,37 0201 20 90 0- - Pozostałetnie obowiązuje15983,76 0201 30 00 0- Bez kościtnie obowiązuje204,76,79 0202Mięso wołowe mrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtuszetnie obowiązuje8458,76 0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"tnie obowiązuje8788,32 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielonetnie obowiązuje5613,54 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielonetnie obowiązuje6327,59 0202 20 90 0- - Pozostałetnie obowiązuje9993,05 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez polędwicytnie obowiązuje6290,97 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałkitnie obowiązuje9436,46 0202 30 90 0- - Pozostałetnie obowiązuje10904,84 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:t73427nie obowiązuje - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze Świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone:t57796nie obowiązuje - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70 %" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątroby 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątroby 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znana jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątroby 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątroby 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 32 90 0- - - Perliczki 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63 %" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 33 90 0- - - Perliczki 0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątroby: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej zawartości tłuszczu:t12820nie obowiązuje 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej 60% 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej 75% 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie 75% i więcej, ale nie przekraczającej 80% 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o zawartości wody w masie poniżej 0,5% 0405 90 90 0- - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: - Drobiu: 0407 00 30 0- - Pozostałetys. szt.22000099,94 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałet38212570,96 - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałet2439938,13 0409 00 00 0Miód naturalnyt6693237,03 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: - - Od 1 czerwca do 31 października: 0603 10 11 0- - - Różeszt.nie obowiązuje0,37 0603 10 25 0- - - Chryzantemyszt.nie obowiązuje0,62 - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 51 0- - - Różeszt.nie obowiązuje0,62 0603 10 65 0- - - Chryzantemyszt.nie obowiązuje0,92 0702 00Pomidory świeże lub chłodzone:t54399 0702 00 15 0- Od 1 stycznia do 31 marcat 2526,64 0702 00 20 0- Od 1 do 30 kwietniat 2526,64 0702 00 25 0- Od 1 do 14 majat 2526,64 0702 00 30 0- Od 15 do 31 majat 2211,73 0702 00 35 0- Od 1 czerwca do 30 wrześniat 2211,73 0702 00 40 0- Od 1 do 31 październikat 2211,73 0702 00 45 0- Od 1 listopada do 20 grudniat 2211,73 0702 00 50 0- Od 21 do 31 grudniat 2211,73 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: - Ogórki: 0707 00 10 0- - Od 1 stycznia do końca lutegotnie obowiązuje2497,35 0707 00 15 0- - Od 1 marca do 30 kwietniatnie obowiązuje2497,35 0707 00 20 0- - Od 1 do 15 majatnie obowiązuje2497,35 0707 00 25 0- - Od 16 maja do 30 wrześniatnie obowiązuje1061,92 0707 00 30 0- - Od 1 do 31 październikatnie obowiązuje1061,92 0707 00 35 0- - Od 1 do 10 listopadatnie obowiązuje2497,35 0707 00 40 0- - Od 11 listopada do 31 grudniatnie obowiązuje2497,35 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka:t28000 - - Pozostałe: - - - Od 1 stycznia do 31 marca: 0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicioust 1860,19 0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smitht 1860,19 0808 10 59 0- - - - Pozostałet 1860,19 - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca: 0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicioust 2171,45 0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smitht 2171,45 0808 10 69 0- - - - Pozostałet 2171,45 - - - Od 1 do 31 lipca: 0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicioust 2171,45 0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smitht 2171,45 0808 10 79 0- - - - Pozostałet 2171,45 - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia: 0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicioust 1830,90 0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smitht 1830,90 0808 10 98 0- - - - Pozostałet 1830,90 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:t15703 - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durumt 1424,44 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkiszat 1424,44 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszennat 1424,44 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytniat12904394,16 1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, grysik i pudert3342175,11 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczanat76231010,66 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej:t74875 (dotyczy wymienionych towarów z pozycji: 1701 oraz 1702) - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier białyt 1464,72 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie: 1702 30 10 0- - Izoglukozat 2035,96 - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub niet 2200,74 1702 30 59 0- - - - Pozostałet 2603,54 - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub niet 8217,08 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego:t18147 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek nie obowiązuje 2002 10 90 0- - Pozostałe nie obowiązuje 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy poniżej 12%: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg nie obowiązuje 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg nie obowiązuje 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg nie obowiązuje - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie przekraczającej 30%: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg nie obowiązuje 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg nie obowiązuje 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg nie obowiązuje - - O zawartości suchej masy powyżej 30%: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg:t8454 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg nie obowiązuje 2002 90 91 9- - -- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kgt 2911,13 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kgt 2911,13 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:t1260 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowet 10703,44 - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstrynyt 5353,55 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. (Dz. U. Nr 98, poz. 602) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. 2. Przepisy ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) droga - wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi (ścieżki) dla pieszych lub drogi (ścieżki) dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt, 2) droga twarda - drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kostkowej, klinkierowej, brukowcowej, tłuczniowej lub żwirowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne drogi są drogami gruntowymi, 3) autostrada - drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, które na równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40 km/h, w tym również w razie ciągnięcia przyczep, 4) droga ekspresowa - drogę dwu- lub jednojezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, 5) droga (ścieżka) dla rowerów - drogę przeznaczoną do ruchu rowerów, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, 6) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów, 7) pas ruchu - każdy z podłużnych pasów jezdni wystarczający do ruchu jednego rzędu pojazdów wielośladowych, oznaczony lub nie oznaczony znakami drogowymi, 8) pobocze - część drogi przyległą do jezdni, która może być przeznaczona do ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt, 9) chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych, 10) skrzyżowanie - przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich połączenie lub rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to nie dotyczy przecięcia, połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową lub stanowiącą dojazd do obiektu znajdującego się przy drodze, 11) przejście dla pieszych - powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczoną do przechodzenia przez pieszych, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, 12) przejazd dla rowerzystów - powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczoną do przejeżdżania przez rowerzystów, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, 13) przystanek - miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego, oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi, 14) tunel - budowlę na drodze, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, 15) obszar zabudowany - obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi, 16) strefa zamieszkania - obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi, 17) uczestnik ruchu - pieszego, kierującego, a także inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, 18) pieszy - osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i nie wykonującą na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej, 19) kolumna pieszych - zorganizowaną grupę pieszych prowadzoną przez kierownika lub dowódcę, 20) kierujący - osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także osobę, która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta pojedynczo lub w stadzie, 21) kierowca - osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym, 22) szczególna ostrożność - ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie, 23) ustąpienie pierwszeństwa przez kierującego pojazdem lub pieszego - powstrzymanie się od ruchu, jeżeli ruch mógłby zmusić kierującego innym pojazdem do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo istotnej zmiany prędkości jazdy, a pieszego - do zatrzymania się, zwolnienia lub przyspieszenia kroku, 24) ruch kierowany - ruch otwierany i zamykany za pomocą sygnalizacji świetlnej albo przez uprawnioną osobę, 25) niedostateczna widoczność - widoczność występującą od zmierzchu do świtu, a także w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza od świtu do zmierzchu, 26) wymijanie - przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w przeciwnym kierunku, 27) omijanie - przejeżdżanie (przechodzenie) obok nie poruszającego się pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, 28) wyprzedzanie - przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w tym samym kierunku, 29) zatrzymanie pojazdu - unieruchomienie pojazdu nie wynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę, oraz każde unieruchomienie pojazdu wynikające z tych warunków lub przepisów, 30) postój pojazdu - unieruchomienie pojazdu nie wynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę, 31) pojazd - środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, 32) pojazd silnikowy - pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego, 33) pojazd samochodowy - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego, 34) pojazd wolnobieżny - pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem ciągnika rolniczego, 35) pojazd członowy - zespół pojazdów składający się z pojazdu silnikowego złączonego z naczepą, 36) pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepę, konstrukcyjnie nie przeznaczone do przewozu osób lub ładunków, 37) pojazd używany do celów specjalnych - pojazd samochodowy przystosowany w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły Zbrojne, Policję, Urząd Ochrony Państwa, Straż Graniczną, straż pożarną i Służbę Więzienną, 38) pojazd uprzywilejowany - pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi; określenie to obejmuje również pojazdy jadące w kolumnie, na której początku i na końcu znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodatkowo sygnały świetlne w postaci czerwonego światła błyskowego, 39) pojazd zabytkowy - pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub ujęty w centralnej ewidencji dóbr kultury, 40) samochód osobowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu, 41) autobus - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, 42) samochód ciężarowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą, 43) taksówka - pojazd samochodowy odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu za ustaloną na podstawie taksometru opłatą: a) osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego (taksówka osobowa), b) ładunków o masie nie przekraczającej 2,5 t (taksówka bagażowa), 44) ciągnik rolniczy - pojazd silnikowy skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych, 45) motocykl - pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy, 46) motorower - pojazd jednośladowy lub dwuśladowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nie przekraczającej 50 cm3, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h, 47) rower - pojazd jednośladowy lub wielośladowy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem, 48) wózek inwalidzki - pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się osoby niepełnosprawnej, napędzany siłą mięśni lub za pomocą silnika, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do prędkości pieszego, 49) zespół pojazdów - pojazdy złączone ze sobą w celu poruszania się po drodze jako całość; nie dotyczy to pojazdów złączonych w celu holowania, 50) przyczepa - pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem, 51) przyczepa lekka - przyczepę, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 750 kg, 52) naczepa - przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd, 53) masa własna - masę pojazdu z jego normalnym wyposażeniem, paliwem, olejami, smarami i cieczami w ilościach nominalnych, bez kierującego, 54) dopuszczalna masa całkowita - sumę masy własnej i dopuszczalnej ładowności, 55) rzeczywista masa całkowita - masę pojazdu łącznie z masą znajdujących się na nim rzeczy i osób, 56) dopuszczalna ładowność - największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd po drodze, 57) nacisk osi - sumę nacisków, jaką na drogę wywierają koła znajdujące się na jednej osi. DZIAŁ II Ruch drogowy Rozdział 1 Zasady ogólne Art. 3. 1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby znajdującej się w pobliżu drogi, jeżeli jej zachowanie mogłoby pociągnąć za sobą skutki, o których mowa w tym przepisie. 3. Jeżeli uczestnik ruchu lub inna osoba spowodowała jednak zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, jest obowiązana przedsięwziąć niezbędne środki w celu niezwłocznego usunięcia zagrożenia, a gdyby nie mogła tego uczynić, powinna o zagrożeniu uprzedzić innych uczestników ruchu. Art. 4. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania. Art. 5. 1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani stosować się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, sygnałów świetlnych oraz znaków drogowych, nawet wówczas, gdy z przepisów ustawy wynika inny sposób zachowania niż nakazany przez te osoby, sygnały świetlne lub znaki drogowe. 2. Polecenia i sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli mają pierwszeństwo przed sygnałami świetlnymi i znakami drogowymi. 3. Sygnały świetlne mają pierwszeństwo przed znakami drogowymi regulującymi pierwszeństwo przejazdu. Art. 6. 1. Polecenia lub sygnały może dawać uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze: 1) policjant, 2) żołnierz wojskowego organu porządkowego, zabezpieczający przemarsz lub przejazd kolumny wojskowej albo w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia, 3) żołnierz Straży Granicznej w strefie nadgranicznej, 4) pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym, 5) pracownik zarządu drogi lub inna osoba wykonująca roboty na drodze na zlecenie lub za zgodą zarządu drogi, 6) osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, w wyznaczonym miejscu. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 4 pkt 2, powinny być łatwo rozpoznawalne i widoczne z dostatecznej odległości, zarówno w dzień, jak i w nocy. 3. Przepis ust. 2, w zakresie wymogu łatwej rozpoznawalności, dotyczy osoby wymienionej w ust. 1 pkt 1 tylko poza obszarem zabudowanym. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej: 1) określi, w drodze rozporządzenia, organizację i sposób kierowania ruchem drogowym, 2) może upoważnić, w drodze rozporządzenia, inne osoby do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, oraz określić okoliczności, szczegółowe warunki i sposób wykonywania tych czynności. Art. 7. 1. Znaki i sygnały drogowe wyrażają ostrzeżenia, zakazy, nakazy lub informacje. 2. Ministrowie Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określą, w drodze rozporządzenia, znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach. Art. 8. Osoba niepełnosprawna, posiadająca wymagane uprawnienie do kierowania pojazdem, może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami, o których mowa w art. 7 ust. 2. Przepis ten stosuje się również do kierowcy przewożącego osobę niepełnosprawną mającą trudności w poruszaniu się. Art. 9. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego, w szczególności przez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi, a w razie potrzeby zatrzymanie się. Art. 10. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej sprawuje nadzór nad zarządzaniem ruchem na drogach publicznych oraz zarządza ruchem na autostradach i drogach ekspresowych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji może przekazać, w drodze rozporządzenia, kompetencje w zakresie zarządzania ruchem na autostradach i drogach ekspresowych wojewodzie lub państwowej jednostce organizacyjnej. 3. Wojewoda zarządza ruchem na drogach publicznych innych niż określone w ust. 1. 4. Zarządzanie ruchem na drogach w strefie zamieszkania, z wyjątkiem dróg publicznych, należy do podmiotów zarządzających tymi drogami. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji może w uzasadnionych przypadkach wprowadzić, w drodze rozporządzenia, okresowe ograniczenia ruchu pojazdów na drogach lub zakazy ruchu niektórych ich rodzajów. 6. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zarządzania ruchem na drogach. Rozdział 2 Ruch pieszych Art. 11. 1. Pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi (ścieżki) dla pieszych, a w razie ich braku - z pobocza. Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi i ustępowania pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi. 2. Pieszy idący po poboczu lub jezdni jest obowiązany iść lewą stroną drogi. 3. Piesi idący jezdnią są obowiązani iść jeden za drugim. Na drodze o małym ruchu, w warunkach dobrej widoczności, dwóch pieszych może iść obok siebie. 4. Korzystanie przez pieszego z drogi (ścieżki) dla rowerów jest dozwolone tylko w razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich. Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się w strefie zamieszkania. W strefie tej pieszy korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem. Art. 12. 1. Kolumna pieszych, z wyjątkiem pieszych w wieku do 10 lat, może się poruszać tylko prawą stroną jezdni. 2. Do kolumny pieszych w wieku do 10 lat stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 1 i 2. 3. Liczba pieszych idących jezdnią w kolumnie obok siebie nie może przekraczać 4, a w kolumnie wojskowej - 6, pod warunkiem że kolumna nie zajmuje więcej niż połowy szerokości jezdni. 4. Piesi w wieku do lat 10 mogą iść w kolumnie tylko dwójkami pod nadzorem co najmniej jednej osoby pełnoletniej. 5. Długość kolumny pieszych nie może przekraczać 50 m. Odległość między kolumnami nie może być mniejsza niż 100 m. 6. Jeżeli przemarsz kolumny pieszych odbywa się w warunkach niedostatecznej widoczności: 1) pierwszy i ostatni z idących z lewej strony są obowiązani nieść latarki: a) pierwszy - ze światłem białym, skierowanym do przodu, b) ostatni - ze światłem czerwonym, skierowanym do tyłu, 2) w kolumnie o długości przekraczającej 20 m idący po lewej stronie z przodu i z tyłu są obowiązani używać elementów odblaskowych odpowiadających właściwym warunkom technicznym, a ponadto idący po lewej stronie są obowiązani nieść dodatkowe latarki ze światłem białym, rozmieszczone w taki sposób, aby odległość między nimi nie przekraczała 10 m, 3) światło latarek powinno być widoczne z odległości co najmniej 150 m. 7. Zabrania się: 1) ruchu po jezdni kolumny pieszych w czasie mgły; zakaz ten nie dotyczy kolumny wojskowej lub policyjnej, 2) ruchu po jezdni kolumny pieszych w wieku do 10 lat w warunkach niedostatecznej widoczności, 3) prowadzenia po jezdni kolumny pieszych przez osobę w wieku poniżej 18 lat. Art. 13. 1. Pieszy, przechodząc przez jezdnię lub torowisko, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, korzystać z przejścia dla pieszych. Pieszy znajdujący się na tym przejściu ma pierwszeństwo przed pojazdem. 2. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone, gdy odległość od przejścia przekracza 100 m. Jeżeli jednak skrzyżowanie znajduje się w odległości mniejszej niż 100 m od wyznaczonego przejścia, przechodzenie jest dozwolone również na tym skrzyżowaniu. 3. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych, o którym mowa w ust. 2, jest dozwolone tylko pod warunkiem, że nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów. Pieszy jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdom i do przeciwległej krawędzi jezdni iść drogą najkrótszą, prostopadle do osi jezdni. 4. Jeżeli na drodze znajduje się przejście nadziemne lub podziemne dla pieszych, pieszy jest obowiązany korzystać z niego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 5. Na obszarze zabudowanym, na drodze dwujezdniowej lub po której kursują tramwaje po torowisku wyodrębnionym z jezdni, pieszy przechodząc przez jezdnię lub torowisko jest obowiązany korzystać tylko z przejścia dla pieszych. 6. Przechodzenie przez torowisko wyodrębnione z jezdni jest dozwolone tylko w miejscu do tego przeznaczonym. 7. Jeżeli wysepka dla pasażerów na przystanku komunikacji publicznej łączy się z przejściem dla pieszych, przechodzenie do i z przystanku jest dozwolone tylko po tym przejściu. 8. Jeżeli przejście dla pieszych wyznaczone jest na drodze dwujezdniowej, przejście na każdej jezdni uważa się za przejście odrębne. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przejścia dla pieszych w miejscu, w którym ruch pojazdów jest rozdzielony wysepką lub za pomocą innych urządzeń na jezdni. Art. 14. Zabrania się: 1) wchodzenia na jezdnię: a) bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściu dla pieszych, b) spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi, 2) przechodzenia przez jezdnię w miejscu o ograniczonej widoczności drogi, 3) zwalniania kroku lub zatrzymywania się bez uzasadnionej potrzeby podczas przechodzenia przez jezdnię lub torowisko, 4) przebiegania przez jezdnię, 5) chodzenia po torowisku, 6) wchodzenia na torowisko, gdy zapory lub półzapory są opuszczone lub opuszczanie ich rozpoczęto, 7) przechodzenia przez jezdnię w miejscu, w którym urządzenie zabezpieczające lub przeszkoda oddzielają drogę (ścieżkę) dla pieszych albo chodnik od jezdni, bez względu na to, po której stronie jezdni one się znajdują. Art. 15. Przepisów art. 11-14 nie stosuje się w razie zamknięcia ruchu pojazdów na drodze. Rozdział 3 Ruch pojazdów Oddział 1 Zasady ogólne Art. 16. 1. Kierującego pojazdem obowiązuje ruch prawostronny. 2. Kierujący pojazdem, korzystając z drogi dwujezdniowej, jest obowiązany jechać po prawej jezdni; do jezdni tych nie wlicza się jezdni przeznaczonej do dojazdu do nieruchomości położonej przy drodze. 3. Kierujący pojazdem, korzystając z jezdni dwukierunkowej co najmniej o czterech pasach ruchu, jest obowiązany zajmować pas ruchu znajdujący się na prawej połowie jezdni. 4. Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni. Jeżeli pasy ruchu na jezdni są wyznaczone, nie może zajmować więcej niż jednego pasa. 5. Kierujący pojazdem zaprzęgowym, rowerem, wózkiem ręcznym oraz osoba prowadząca pojazd napędzany silnikiem, idąca obok takiego pojazdu, są obowiązani poruszać się po poboczu, chyba że nie nadaje się ono do jazdy lub ruch pojazdu utrudniałby ruch pieszych. 6. Jeżeli tory pojazdów szynowych znajdują się w jezdni, kierujący pojazdem znajdującym się na części jezdni, po której jeżdżą pojazdy szynowe, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa nadjeżdżającemu pojazdowi szynowemu. Oddział 2 Włączanie się do ruchu Art. 17. 1. Włączanie się do ruchu następuje przy rozpoczynaniu jazdy po postoju lub zatrzymaniu się nie wynikającym z warunków lub przepisów ruchu drogowego oraz przy wjeżdżaniu: 1) na drogę z nieruchomości, z obiektu przydrożnego lub dojazdu do takiego obiektu, z drogi nie będącej drogą publiczną oraz ze strefy zamieszkania, 2) na drogę z pola lub na drogę twardą z drogi gruntowej, 3) na jezdnię z pobocza lub innej części drogi, z pasa ruchu dla pojazdów powolnych lub z drogi (ścieżki) dla rowerów, 4) pojazdem szynowym - na drogę z zajezdni lub na jezdnię z pętli. 2. Kierujący pojazdem, włączając się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu. Art. 18. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do oznaczonego przystanku autobusowego (trolejbusowego) na obszarze zabudowanym, jest obowiązany zmniejszyć prędkość, a w razie potrzeby zatrzymać się, aby umożliwić kierującemu autobusem (trolejbusem) włączenie się do ruchu, jeżeli kierujący takim pojazdem sygnalizuje kierunkowskazem zamiar zmiany pasa ruchu lub wjechania z zatoki na jezdnię. 2. Kierujący autobusem (trolejbusem), o którym mowa w ust. 1, może wjechać na sąsiedni pas ruchu lub na jezdnię dopiero po upewnieniu się, że nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Oddział 3 Prędkość i hamowanie Art. 19. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu. 2. Kierujący pojazdem jest obowiązany: 1) jechać z prędkością nie utrudniającą jazdy innym kierującym, 2) hamować w sposób nie powodujący zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, 3) utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu. 3. Poza obszarem zabudowanym, na jezdniach dwukierunkowych o dwóch pasach ruchu, kierujący pojazdem objętym indywidualnym ograniczeniem prędkości albo pojazdem lub zespołem pojazdów o długości przekraczającej 7 m jest obowiązany utrzymywać taki odstęp od pojazdu silnikowego znajdującego się przed nim, aby inne wyprzedzające pojazdy mogły bezpiecznie wjechać w lukę utrzymywaną między tymi pojazdami. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli kierujący pojazdem przystępuje do wyprzedzania lub gdy wyprzedzanie jest zabronione. Art. 20. 1. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym wynosi 60 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów w strefie zamieszkania wynosi 20 km/h. 3. Prędkość dopuszczalna poza obszarem zabudowanym, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, wynosi w przypadku: 1) samochodu osobowego, motocykla lub samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t: a) na autostradzie - 130 km/h, b) na drodze ekspresowej dwujezdniowej - 110 km/h, c) na drodze ekspresowej jednojezdniowej oraz na drodze dwujezdniowej co najmniej o dwóch pasach przeznaczonych dla każdego kierunku ruchu - 100 km/h, d) na pozostałych drogach - 90 km/h, 2) zespołu pojazdów lub pojazdu nie wymienionego w pkt 1: a) na autostradzie, drodze ekspresowej lub drodze dwujezdniowej co najmniej o dwóch pasach przeznaczonych dla każdego kierunku ruchu - 80 km/h, b) na pozostałych drogach - 70 km/h. 4. Dopuszczalna prędkość autobusu spełniającego dodatkowe warunki techniczne określone w przepisach, o których mowa w art. 66 ust. 5, na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h. 5. Prędkość dopuszczalna pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne, oznakowanego odpowiednimi tablicami, poza obszarem zabudowanym wynosi: 1) na autostradzie, drodze ekspresowej lub drodze dwujezdniowej co najmniej o dwóch pasach przeznaczonych dla każdego kierunku ruchu - 80 km/h, 2) na pozostałych drogach - 70 km/h. 6. Prędkość dopuszczalna niektórych pojazdów, z zastrzeżeniem ust. 2, wynosi: 1) ciągnika rolniczego (również z przyczepą) - 30 km/h, 2) pojazdu z urządzeniem wystającym do przodu więcej niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego - 30 km/h na obszarze zabudowanym i 60 km/h poza obszarem zabudowanym, 3) motocykla (również z przyczepą) i motoroweru, którymi przewozi się dziecko w wieku do 7 lat - 40 km/h. Art. 21. 1. Organ zarządzający ruchem na drogach może zmniejszyć lub zwiększyć, za pomocą znaków drogowych, prędkość dopuszczalną pojazdów obowiązującą na obszarze zabudowanym. 2. Prędkość dopuszczalna, o której mowa w ust. 1, może być: 1) zmniejszona - jeżeli warunki bezpieczeństwa ruchu na drodze lub jej odcinku za tym przemawiają, 2) zwiększona - jeżeli warunki ruchu na drodze lub jej odcinku zapewniają zachowanie bezpieczeństwa ruchu. 3. Organ zarządzający ruchem na drogach może zmniejszyć, za pomocą znaków drogowych, prędkość dopuszczalną pojazdów obowiązującą poza obszarem zabudowanym, jeżeli warunki bezpieczeństwa ruchu na drodze lub jej odcinku za tym przemawiają. 4. Organ rejestrujący pojazd może ustalić dla indywidualnego pojazdu dopuszczalną prędkość niższą niż określona w art. 20, jeżeli jest to uzasadnione konstrukcją lub stanem technicznym pojazdu. Ograniczenie prędkości należy uwidocznić na znaku umieszczonym z tyłu pojazdu. Oddział 4 Zmiana kierunku jazdy lub pasa ruchu Art. 22. 1. Kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. 2. Kierujący pojazdem jest obowiązany zbliżyć się: 1) do prawej krawędzi jezdni - jeżeli zamierza skręcić w prawo, 2) do środka jezdni lub na jezdni o ruchu jednokierunkowym do lewej jej krawędzi - jeżeli zamierza skręcić w lewo. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli wymiary pojazdu uniemożliwiają skręcenie zgodnie z zasadą określoną w tym przepisie lub dopuszczalna jest jazda wyłącznie w jednym kierunku. 4. Kierujący pojazdem, zmieniając poza skrzyżowaniem zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony. 5. Kierujący pojazdem jest obowiązany zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu oraz zaprzestać sygnalizowania niezwłocznie po wykonaniu manewru. 6. Zabrania się zawracania: 1) w tunelu, na moście, wiadukcie lub drodze jednokierunkowej, 2) na autostradzie, 3) na drodze ekspresowej, z wyjątkiem skrzyżowania lub miejsca do tego przeznaczonego, 4) w warunkach, w których mogłoby to zagrozić bezpieczeństwu ruchu na drodze lub ruch ten utrudnić. Oddział 5 Wymijanie, omijanie i cofanie Art. 23. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany: 1) przy wymijaniu zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu lub uczestnika ruchu, a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się, 2) przy omijaniu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość; omijanie pojazdu sygnalizującego zamiar skręcenia w lewo może odbywać się tylko z jego prawej strony, 3) przy cofaniu ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności: a) sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, b) upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda; w razie trudności w osobistym upewnieniu się kierujący jest obowiązany zapewnić sobie pomoc innej osoby. 2. Zabrania się cofania pojazdem w tunelu, na moście, wiadukcie, autostradzie lub drodze ekspresowej. Oddział 6 Wyprzedzanie Art. 24. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy: 1) ma odpowiednią widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu, 2) kierujący, jadący za nim, nie rozpoczął wyprzedzania, 3) kierujący, jadący przed nim na tym samym pasie ruchu, nie zasygnalizował zamiaru wyprzedzania innego pojazdu, zmiany kierunku jazdy lub zmiany pasa ruchu. 2. Kierujący pojazdem jest obowiązany przy wyprzedzaniu zachować szczególną ostrożność, a zwłaszcza bezpieczny odstęp od wyprzedzanego pojazdu lub uczestnika ruchu. W razie wyprzedzania pojazdu jednośladowego lub kolumny pieszych odstęp ten nie może być mniejszy niż 1 m. 3. Kierujący pojazdem jest obowiązany przy wyprzedzaniu przejeżdżać z lewej strony wyprzedzanego pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 4, 5 i 10. 4. Pojazd szynowy może być wyprzedzany tylko z prawej strony, chyba że położenie torów uniemożliwia takie wyprzedzanie lub wyprzedzanie odbywa się na jezdni jednokierunkowej. 5. Wyprzedzanie pojazdu lub uczestnika ruchu, który sygnalizuje zamiar skręcenia w lewo, może odbywać się tylko z jego prawej strony. 6. Kierującemu pojazdem wyprzedzanym zabrania się w czasie wyprzedzania i bezpośrednio po nim zwiększania prędkości. Kierujący pojazdem wolnobieżnym, ciągnikiem rolniczym lub pojazdem bez silnika jest obowiązany zjechać jak najbardziej na prawo i - w razie potrzeby - zatrzymać się w celu ułatwienia wyprzedzania. 7. Zabrania się wyprzedzania pojazdu silnikowego jadącego po jezdni: 1) przy dojeżdżaniu do wierzchołka wzniesienia, 2) na zakręcie oznaczonym znakami ostrzegawczymi, 3) na skrzyżowaniu, z wyjątkiem skrzyżowania o ruchu okrężnym lub na którym ruch jest kierowany. 8. Dopuszcza się wyprzedzanie w miejscach, o których mowa w ust. 7 pkt 1 i 2, na jezdni: 1) jednokierunkowej, 2) dwukierunkowej na odcinku z wyznaczonymi pasami ruchu, pod warunkiem że kierujący nie wjeżdża na część jezdni przeznaczoną do ruchu w kierunku przeciwnym - w miejscu, gdzie jest to zabronione znakami na jezdni. 9. Dopuszcza się wyprzedzanie w miejscu, o którym mowa w ust. 7 pkt 3, pojazdu sygnalizującego zamiar skręcenia, pod warunkiem że kierujący nie wjeżdża na część jezdni przeznaczoną do ruchu w kierunku przeciwnym. 10. Dopuszcza się wyprzedzanie z prawej strony na odcinku drogi z wyznaczonymi pasami ruchu, przy zachowaniu warunków określonych w ust. 1 i 7: 1) na jezdni jednokierunkowej, 2) na jezdni dwukierunkowej, jeżeli co najmniej dwa pasy ruchu na obszarze zabudowanym lub trzy pasy ruchu poza obszarem zabudowanym przeznaczone są do jazdy w tym samym kierunku. 11. Zabrania się wyprzedzania pojazdu uprzywilejowanego na obszarze zabudowanym. Oddział 7 Przecinanie się kierunków ruchu Art. 25. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdu szynowego, który ma pierwszeństwo w stosunku do innych pojazdów, bez względu na to, z której strony nadjeżdża. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w razie przecinania się kierunków ruchu poza skrzyżowaniem. 4. Kierującemu pojazdem zabrania się: 1) wjeżdżania na skrzyżowanie, jeżeli na skrzyżowaniu lub za nim nie ma miejsca do kontynuowania jazdy, 2) rozdzielania kolumny pieszych. Art. 26. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu. 2. Kierujący pojazdem, który skręca w drogę poprzeczną, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pieszemu przechodzącemu na skrzyżowaniu przez jezdnię drogi, na którą wjeżdża. 3. Kierującemu pojazdem zabrania się: 1) wyprzedzania pojazdu na przejściu dla pieszych i bezpośrednio przed nim, z wyjątkiem przejścia, na którym ruch jest kierowany, 2) omijania pojazdu, który jechał w tym samym kierunku, lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu, 3) jazdy wzdłuż po chodniku lub przejściu dla pieszych. 4. Kierujący pojazdem, przejeżdżając przez chodnik lub drogę (ścieżkę) dla pieszych, jest obowiązany jechać powoli i ustąpić pierwszeństwa pieszemu. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio podczas jazdy po placu, na którym ze względu na brak wyodrębnienia jezdni i chodników ruch pieszych i pojazdów odbywa się po tej samej powierzchni. 6. Kierujący pojazdem jest obowiązany zachować szczególną ostrożność przy przejeżdżaniu obok oznaczonego przystanku tramwajowego nie znajdującego się przy chodniku. Jeżeli przystanek nie jest wyposażony w wysepkę dla pasażerów, a na przystanek wjeżdża tramwaj lub stoi na nim, kierujący jest obowiązany zatrzymać pojazd w takim miejscu i na taki czas, aby zapewnić pieszemu swobodne dojście do tramwaju lub na chodnik. Przepisy te stosuje się odpowiednio przy ruchu innych pojazdów komunikacji publicznej. 7. W razie przechodzenia przez jezdnię osoby niepełnosprawnej, używającej specjalnego znaku, lub osoby o widocznej ograniczonej sprawności ruchowej, kierujący jest obowiązany zatrzymać pojazd w celu umożliwienia jej przejścia. Art. 27. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu dla rowerzystów, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi znajdującemu się na przejeździe. 2. Kierujący pojazdem, który skręca w drogę poprzeczną, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi jadącemu po drodze (ścieżce) dla rowerów, przebiegającej przez jezdnię drogi, na którą wjeżdża. 3. Kierujący pojazdem, przejeżdżając przez drogę (ścieżkę) dla rowerów poza jezdnią, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa rowerowi. 4. Kierującemu pojazdem zabrania się wyprzedzania pojazdu na przejeździe dla rowerzystów i bezpośrednio przed nim, z wyjątkiem przejazdu, na którym ruch jest kierowany. Art. 28. 1. Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu kolejowego oraz przejeżdżając przez przejazd, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność. Przed wjechaniem na tory jest on obowiązany upewnić się, czy nie zbliża się pojazd szynowy, oraz przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności, zwłaszcza jeżeli wskutek mgły lub z innych powodów przejrzystość powietrza jest zmniejszona. 2. Kierujący jest obowiązany prowadzić pojazd z taką prędkością, aby mógł go zatrzymać w bezpiecznym miejscu, gdy nadjeżdża pojazd szynowy lub gdy urządzenie zabezpieczające albo dawany sygnał zabrania wjazdu na przejazd. 3. Kierującemu pojazdem zabrania się: 1) objeżdżania opuszczonych zapór lub półzapór oraz wjeżdżania na przejazd, jeżeli opuszczanie ich zostało rozpoczęte lub podnoszenie nie zostało zakończone, 2) wjeżdżania na przejazd, jeżeli po drugiej stronie przejazdu nie ma miejsca do kontynuowania jazdy, 3) wyprzedzania pojazdu na przejeździe kolejowym i bezpośrednio przed nim, 4) omijania pojazdu oczekującego na otwarcie ruchu przez przejazd, jeżeli wymagałoby to wjechania na część jezdni przeznaczoną dla przeciwnego kierunku ruchu. 4. W razie unieruchomienia pojazdu na przejeździe kolejowym, kierujący jest obowiązany niezwłocznie usunąć go z przejazdu, a jeżeli nie jest to możliwe, ostrzec kierującego pojazdem szynowym o niebezpieczeństwie. 5. Kierujący pojazdem lub zespołem pojazdów o długości przekraczającej 10 m, który nie może rozwinąć prędkości większej niż 6 km/h, przed wjazdem na przejazd kolejowy jest obowiązany upewnić się, czy w czasie potrzebnym na przejechanie przez ten przejazd nie nadjedzie pojazd szynowy, lub uzgodnić czas tego przejazdu z dróżnikiem kolejowym. 6. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy przejeżdżaniu przez tory tramwajowe; przepis ust. 3 pkt 3 nie dotyczy skrzyżowania lub przejazdu tramwajowego, na którym ruch jest kierowany. Oddział 8 Ostrzeganie oraz jazda w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza Art. 29. 1. Kierujący pojazdem może używać sygnału dźwiękowego lub świetlnego, w razie gdy zachodzi konieczność ostrzeżenia o niebezpieczeństwie. 2. Zabrania się: 1) nadużywania sygnału dźwiękowego lub świetlnego, 2) używania sygnału dźwiękowego na obszarze zabudowanym, chyba że jest to konieczne w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem, 3) ostrzegania światłami drogowymi w warunkach, w których może to spowodować oślepienie innych kierujących. Art. 30. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany zachować szczególną ostrożność w czasie jazdy w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza, spowodowanej mgłą, opadami atmosferycznymi lub innymi przyczynami, a ponadto: 1) kierujący pojazdem silnikowym jest obowiązany: a) włączyć światła mijania lub przeciwmgłowe przednie albo oba te światła jednocześnie, b) poza obszarem zabudowanym podczas mgły dawać krótkotrwałe sygnały dźwiękowe w czasie wyprzedzania lub omijania, 2) kierujący innym pojazdem niż pojazd, o którym mowa w pkt 1, jest obowiązany: a) włączyć światła, w które pojazd jest wyposażony, b) korzystać z pobocza drogi, a jeżeli nie jest to możliwe, jechać jak najbliżej krawędzi jezdni i nie wyprzedzać innego pojazdu. 2. Obowiązek używania świateł, o którym mowa w ust. 1, dotyczy kierującego pojazdem także podczas zatrzymania wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego. 3. Kierujący pojazdem może używać tylnych świateł przeciwmgłowych, jeżeli zmniejszona przejrzystość powietrza ogranicza widoczność na odległość mniejszą niż 50 m. W razie poprawy widoczności kierujący pojazdem jest obowiązany niezwłocznie wyłączyć te światła. Oddział 9 Holowanie Art. 31. 1. Kierujący może holować pojazd silnikowy tylko pod warunkiem, że: 1) prędkość pojazdu holującego nie przekracza 30 km/h na obszarze zabudowanym i 60 km/h poza tym obszarem, 2) pojazd holujący ma włączone światła mijania również w okresie dostatecznej widoczności, 3) w pojeździe holowanym znajduje się kierujący mający uprawnienie do kierowania tym pojazdem, chyba że pojazd jest holowany w sposób wykluczający potrzebę kierowania nim, 4) pojazd holowany jest połączony z pojazdem holującym w sposób wykluczający odczepienie się w czasie jazdy; nie dotyczy to holowania motocykla, który powinien być połączony z pojazdem holującym połączeniem giętkim w sposób umożliwiający łatwe odczepienie, 5) pojazd holowany, z wyjątkiem motocykla, jest oznaczony z tyłu po lewej stronie ostrzegawczym trójkątem odblaskowym, a w okresie niedostatecznej widoczności ma ponadto włączone światła pozycyjne; zamiast oznaczenia trójkątem odblaskowym pojazd holowany może wysyłać żółte sygnały błyskowe w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu, 6) w pojeździe holowanym na połączeniu sztywnym jest sprawny co najmniej jeden układ hamulców, a w pojeździe holowanym na połączeniu giętkim - dwa układy, 7) odległość między pojazdami wynosi nie więcej niż 3 m przy połączeniu sztywnym, a od 4 do 6 m przy połączeniu giętkim, przy czym połączenie jest oznakowane na przemian pasami białymi i czerwonymi albo zaopatrzone w chorągiewkę barwy żółtej lub czerwonej; przepisu tego nie stosuje się w razie holowania pojazdów jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrom Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Zabrania się holowania: 1) pojazdu o niesprawnym układzie kierowniczym lub o niesprawnych hamulcach, chyba że sposób holowania wyklucza potrzebę ich użycia, 2) pojazdu za pomocą połączenia giętkiego, jeżeli w pojeździe tym działanie układu hamulcowego uzależnione jest od pracy silnika, a silnik jest unieruchomiony, 3) więcej niż jednego pojazdu, z wyjątkiem pojazdu członowego, 4) pojazdem z przyczepą (naczepą), 5) na autostradzie, z wyjątkiem holowania przez pojazdy przeznaczone do holowania do najbliższego wyjazdu lub miejsca obsługi podróżnych. 3. W razie holowania pojazdu w sposób wykluczający potrzebę kierowania nim lub użycia hamulców, rzeczywista masa całkowita pojazdu holowanego nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu holującego. Oddział 10 Ruch pojazdów w kolumnie Art. 32. 1. Liczba pojazdów jadących w zorganizowanej kolumnie nie może przekraczać: 1) samochodów osobowych, motorowerów lub motocykli - 10, 2) rowerów jednośladowych - 15, 3) pozostałych pojazdów - 5. 2. Odległość między jadącymi kolumnami nie może być mniejsza niż 500 m dla kolumn pojazdów samochodowych oraz 200 m dla kolumn pozostałych pojazdów. 3. Odległość między rowerami poruszającymi się w kolumnie rowerów jednośladowych nie może przekroczyć 5 m. 4. Jazda w kolumnie nie zwalnia kierującego pojazdem od przestrzegania obowiązujących przepisów ruchu drogowego. 5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do pojazdów uprzywilejowanych oraz do pojazdów jednostek podporządkowanych Ministrom Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej. 6. Zabrania się wjeżdżania między jadące w kolumnie rowery jednośladowe oraz pojazdy, o których mowa w ust. 5. 7. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, określą, w drodze zarządzenia, sposób organizacji i oznakowania kolumn pojazdów jednostek podporządkowanych Ministrom Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej. Oddział 11 Przepisy dodatkowe o ruchu rowerów, motorowerów oraz pojazdów zaprzęgowych Art. 33. 1. Kierujący rowerem, korzystając z drogi (ścieżki) dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność wobec pieszego idącego taką drogą i ustępować mu pierwszeństwa. 2. Dziecko w wieku do lat 7 może być przewożone na rowerze, pod warunkiem że jest ono umieszczone na dodatkowym siodełku zapewniającym bezpieczną jazdę. 3. Kierującemu rowerem lub motorowerem zabrania się: 1) jazdy po jezdni obok innego uczestnika ruchu, 2) jazdy bez trzymania co najmniej jednej ręki na kierownicy oraz nóg na pedałach lub podnóżkach, 3) czepiania się pojazdów. 4. Na przejeździe dla rowerzystów, kierującemu rowerem zabrania się: 1) wjeżdżania bezpośrednio przed jadący pojazd, 2) zwalniania lub zatrzymywania się bez uzasadnionej przyczyny. 5. Korzystanie z chodnika przez kierującego rowerem jest dozwolone jedynie w razie braku drogi (ścieżki) dla rowerów i niemożności korzystania z jezdni, jeżeli dozwolony jest na niej ruch pojazdów samochodowych z prędkością większą niż określona w art. 20 ust. 1. Kierujący rowerem, korzystając z chodnika, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustępować pierwszeństwa pieszemu. Art. 34. 1. Do zaprzęgu może być używane tylko zwierzę niepłochliwe, odpowiednio sprawne fizycznie i dające sobą kierować. 2. Kierujący pojazdem zaprzęgowym jest obowiązany utrzymywać pojazd i zaprzęg w takim stanie, aby mógł nad nimi panować. 3. Bezpośrednio jeden za drugim może jechać nie więcej niż 5 pojazdów zaprzęgowych. Odległość między piątym pojazdem a następnym nie może być mniejsza niż 200 m. 4. Kierujący pojazdem zaprzęgowym przy wjeżdżaniu na drogę twardą w miejscu, gdzie nie ma dostatecznej widoczności drogi, jest obowiązany prowadzić zwierzę za uzdę. 5. Kierującemu pojazdem zaprzęgowym zabrania się: 1) przeciążania zwierzęcia, 2) jazdy obok innego uczestnika ruchu na jezdni, 3) pozostawiania pojazdu nie zabezpieczonego przed ruszeniem, 4) jazdy pojazdem na płozach bez dzwonków lub grzechotek. Rozdział 4 Ruch zwierząt Art. 35. 1. Jazda wierzchem i pędzenie zwierząt powinny się odbywać po drodze przeznaczonej do pędzenia zwierząt. W razie braku takiej drogi jazda wierzchem i pędzenie zwierząt mogą odbywać się po poboczu, a jeżeli brak jest pobocza - po jezdni. 2. Do jazdy wierzchem i pędzenia zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy art. 34 ust. 1 i 2 oraz przepisy o ruchu pojazdów. Art. 36. 1. Zabrania się jazdy wierzchem: 1) bez uzdy, 2) obok innego uczestnika ruchu na jezdni, 3) po drodze oznaczonej znakami z numerem drogi międzynarodowej oraz po drodze, na której obowiązuje zakaz ruchu pojazdów zaprzęgowych, 4) po drodze twardej w okresie niedostatecznej widoczności, 5) po drodze twardej osobie w wieku poniżej 17 lat. 2. Jeździec może prowadzić luzem tylko jedno zwierzę po swojej prawej stronie. Art. 37. 1. Zwierzęta w stadzie mogą być pędzone po drodze tylko pod odpowiednim nadzorem. Zwierzę pojedyncze może być prowadzone tylko na uwięzi. 2. Poganiacz zwierząt jest obowiązany: 1) iść po lewej stronie pędzonych zwierząt, 2) w okresie niedostatecznej widoczności nieść latarkę z widocznym z odległości co najmniej 150 m światłem białym. 3. Zwierzęta mogą być prowadzone luzem przy pojeździe zaprzęgowym z jego prawej strony, w liczbie nie większej niż 2 sztuki. 4. Zabrania się: 1) pędzenia zwierząt po drodze oznaczonej znakami z numerem drogi międzynarodowej, a po innej drodze twardej - w okresie od zmierzchu do świtu, 2) pędzenia zwierząt po drodze twardej osobie w wieku poniżej 13 lat, 3) pędzenia zwierząt w poprzek drogi w miejscu niewidocznym na dostateczną odległość, 4) zatrzymywania zwierząt na jezdni, 5) zajmowania przez zwierzęta więcej niż prawej połowy jezdni albo drogi (ścieżki) dla pieszych lub rowerów. 5. Wojewoda może wprowadzić zakaz pędzenia zwierząt na określonych drogach lub obszarach oraz w określonym czasie. Rozdział 5 Porządek i bezpieczeństwo ruchu na drogach Oddział 1 Przepisy porządkowe Art. 38. Kierujący pojazdem jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu wymagane dla danego rodzaju pojazdu lub kierującego: 1) dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2) dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3) dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opłacenie składki tego ubezpieczenia, 4) świadectwo kwalifikacji, 5) inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. Art. 39. 1. Kierujący pojazdem samochodowym oraz osoba przewożona takim pojazdem wyposażonym w pasy bezpieczeństwa są obowiązani korzystać z tych pasów podczas jazdy, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Obowiązek korzystania z pasów bezpieczeństwa nie dotyczy: 1) osoby mającej zaświadczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania pasów bezpieczeństwa, 2) kobiety o widocznej ciąży, 3) kierującego taksówką osobową podczas przewożenia pasażera, 4) instruktora lub egzaminatora podczas szkolenia lub egzaminowania, 5) policjanta, funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Służby Więziennej, żołnierza Sił Zbrojnych oraz żołnierza jednostki wojskowej podporządkowanej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji - podczas przewożenia osób zatrzymanych, 6) funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu podczas wykonywania czynności służbowych, 7) zespołu medycznego w czasie udzielania pomocy medycznej, 8) konwojenta podczas przewożenia wartości pieniężnych, 9) osoby chorej lub niepełnosprawnej przewożonej na noszach lub w wózku inwalidzkim. 3. Dziecko przewozi się w pojeździe samochodowym wyposażonym w pasy bezpieczeństwa w foteliku ochronnym lub innym urządzeniu do przewożenia dzieci odpowiadającym właściwym warunkom technicznym, jeżeli ze względu na wagę lub wzrost dziecka nie jest możliwe bezpośrednie wykorzystanie tych pasów. 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy przewozu dziecka taksówką osobową, pojazdem pogotowia ratunkowego lub Policji. Art. 40. Kierujący motocyklem lub motorowerem oraz osoba przewożona takimi pojazdami są obowiązani używać w czasie jazdy hełmów ochronnych odpowiadających właściwym warunkom technicznym. Art. 41. Osoba wykonująca roboty lub inne czynności na drodze jest obowiązana używać w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu elementów odblaskowych odpowiadających właściwym warunkom technicznym. Art. 42. Niewidomy podczas samodzielnego poruszania się po drodze jest obowiązany nieść białą laskę w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu. Art. 43. 1. Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat. Nie dotyczy to strefy zamieszkania. 2. Dziecko w wieku do 15 lat, poruszające się po drodze po zmierzchu poza obszarem zabudowanym, jest obowiązane używać elementów odblaskowych w sposób widoczny dla innych uczestników ruchu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą drogi przeznaczonej wyłącznie dla pieszych. Art. 44. 1. Kierujący pojazdem w razie uczestniczenia w wypadku drogowym jest obowiązany: 1) zatrzymać pojazd, nie powodując przy tym zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, 2) przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu w miejscu wypadku, 3) niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca wypadku, aby nie powodował zagrożenia lub tamowania ruchu, jeżeli nie ma zabitego lub rannego, 4) podać swoje dane personalne, dane personalne właściciela lub posiadacza pojazdu oraz dane dotyczące zakładu ubezpieczeń, z którym zawarta jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, na żądanie osoby uczestniczącej w wypadku. 2. Jeżeli w wypadku jest zabity lub ranny, kierujący pojazdem jest obowiązany ponadto: 1) udzielić niezbędnej pomocy ofiarom wypadku oraz wezwać pogotowie ratunkowe i Policję, 2) nie podejmować czynności, które mogłyby utrudnić ustalenie przebiegu wypadku, 3) pozostać na miejscu wypadku, a jeżeli wezwanie pogotowia lub Policji wymaga oddalenia się - niezwłocznie powrócić na to miejsce. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do innych osób uczestniczących w wypadku. Art. 45. 1. Zabrania się: 1) kierowania pojazdem, prowadzenia kolumny pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt osobie w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, 2) holowania pojazdu kierowanego przez osobę, o której mowa w pkt 1, 3) otwierania drzwi pojazdu, pozostawiania otwartych drzwi lub wysiadania bez upewnienia się, że nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, 4) wykorzystywania drogi lub poszczególnych jej części w sposób niezgodny z przeznaczeniem, chyba że przepisy szczegółowe stanowią inaczej, 5) wjeżdżania na pas między jezdniami, 6) pozostawiania na drodze przedmiotów, które mogłyby zagrozić bezpieczeństwu ruchu; jeżeli jednak usunięcie ich nie jest możliwe, należy je oznaczyć w sposób widoczny w dzień i w nocy, 7) umieszczania na drodze lub w jej pobliżu urządzeń wysyłających lub odbijających światło w sposób powodujący oślepienie albo wprowadzających w błąd uczestników ruchu, 8) samowolnego umieszczania lub włączania albo usuwania lub wyłączania znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń ostrzegawczo-zabezpieczających lub kontrolnych na drodze, jak również zmiany ich położenia lub ich zasłaniania, 9) zaśmiecania lub zanieczyszczania drogi, 10) samowolnego umieszczania na drodze jakichkolwiek znaków, napisów lub symboli. 2. Kierującemu pojazdem zabrania się: 1) korzystania podczas jazdy z telefonu komórkowego, chyba że korzysta z urządzenia głośno mówiącego, 2) przewożenia osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na rowerze lub motorowerze albo motocyklu, chyba że jest przewożona w bocznym wózku, 3) przewożenia pasażera w sposób niezgodny z art. 39, 40 lub 63 ust. 1, 4) przewożenia w foteliku ochronnym dziecka siedzącego tyłem do kierunku jazdy na przednim siedzeniu pojazdu samochodowego wyposażonego w poduszkę powietrzną dla pasażera, 5) przewożenia poza specjalnym fotelikiem ochronnym dziecka w wieku do 10 lat na przednim siedzeniu pojazdu samochodowego. Oddział 2 Zatrzymanie i postój Art. 46. 1. Zatrzymanie i postój pojazdu są dozwolone tylko w miejscu i w warunkach, w których jest on z dostatecznej odległości widoczny dla innych kierujących i nie powoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub jego utrudnienia. 2. Kierujący pojazdem, zatrzymując pojazd na jezdni, jest obowiązany ustawić go jak najbliżej jej krawędzi oraz równolegle do niej. 3. W czasie postoju na drodze poza obszarem zabudowanym pojazd powinien znajdować się, jeżeli to tylko możliwe, poza jezdnią. 4. Kierujący pojazdem jest obowiązany stosować sposób zatrzymania lub postoju wskazany znakami drogowymi. 5. Kierujący pojazdem jest obowiązany w czasie postoju zabezpieczyć pojazd przed możliwością jego uruchomienia przez osobę niepowołaną oraz zachować inne środki ostrożności niezbędne do uniknięcia wypadku. Art. 47. 1. Dopuszcza się zatrzymanie lub postój na chodniku kołami jednego boku lub przedniej osi pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 2,5 t, pod warunkiem, że: 1) na danym odcinku jezdni nie obowiązuje zakaz zatrzymania lub postoju, 2) szerokość chodnika pozostawionego dla pieszych jest taka, że nie utrudni im ruchu i jest nie mniejsza niż 1,5 m, 3) pojazd umieszczony przednią osią na chodniku nie tamuje ruchu pojazdów na jezdni. 2. Dopuszcza się, przy zachowaniu warunków określonych w ust. 1 pkt 2, zatrzymanie lub postój na chodniku przy krawędzi jezdni całego samochodu osobowego, motocykla, motoroweru lub roweru. Inny pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 2,5 t może być w całości umieszczony na chodniku tylko w miejscu wyznaczonym odpowiednimi znakami drogowymi. Art. 48. 1. Pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli pozostawiono go w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub zagraża jego bezpieczeństwu. 2. Pojazd może być unieruchomiony na koszt właściciela przez zastosowanie urządzenia technicznego do blokady kół, jeżeli pozostawiono go w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nie utrudnia ruchu lub nie zagraża jego bezpieczeństwu. Art. 49. 1. Zabrania się zatrzymania pojazdu: 1) na przejeździe kolejowym, na przejeździe tramwajowym, na skrzyżowaniu oraz w odległości mniejszej niż 10 m od przejazdu lub skrzyżowania, 2) na przejściu dla pieszych, na przejeździe dla rowerzystów oraz w odległości mniejszej niż 10 m przed tym przejściem lub przejazdem; na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach ruchu zakaz ten obowiązuje także za tym przejściem lub przejazdem, 3) w tunelu, na moście lub na wiadukcie, 4) na jezdni wzdłuż linii ciągłej oraz w pobliżu jej punktów krańcowych, jeżeli zmusiłoby to innych kierujących pojazdami wielośladowymi do najeżdżania na tę linię, 5) na jezdni obok linii przerywanej wyznaczającej krawędź jezdni oraz na jezdni i na poboczu obok linii ciągłej wyznaczającej krawędź jezdni, 6) w odległości mniejszej niż 10 m od przedniej strony znaku lub sygnału drogowego, jeżeli zostałyby one zasłonięte przez pojazd, 7) na jezdni przy jej lewej krawędzi, z wyjątkiem zatrzymania lub postoju pojazdu na obszarze zabudowanym na drodze jednokierunkowej lub na jezdni dwukierunkowej o małym ruchu, 8) na pasie między jezdniami, 9) w odległości mniejszej niż 15 m od słupka lub tablicy oznaczającej przystanek, a na przystanku z zatoką - na całej jej długości, 10) w odległości mniejszej niż 15 m od punktów krańcowych wysepki, jeżeli jezdnia z prawej jej strony ma tylko jeden pas ruchu, 11) na drodze (ścieżce) dla rowerów. 2. Zabrania się postoju: 1) w miejscu utrudniającym wjazd lub wyjazd, w szczególności do i z bramy, garażu, parkingu lub wnęki postojowej, 2) w miejscu utrudniającym dostęp do innego prawidłowo zaparkowanego pojazdu lub wyjazd tego pojazdu, 3) przed i za przejazdem kolejowym, po obu stronach drogi, na odcinku od przejazdu kolejowego do słupka wskaźnikowego z jedną kreską, 4) w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu, 5) na obszarze zabudowanym, pojazdu lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16 t lub o długości przekraczającej 12 m, poza wyznaczonymi w tym celu parkingami. 3. Zabrania się zatrzymania lub postoju pojazdu na autostradzie lub drodze ekspresowej w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu. Jeżeli unieruchomienie pojazdu nastąpiło z przyczyn technicznych, kierujący pojazdem jest obowiązany usunąć pojazd z jezdni oraz ostrzec innych uczestników ruchu. 4. Zakaz zatrzymania lub postoju pojazdu nie dotyczy unieruchomienia pojazdu wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego. Art. 50. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany sygnalizować postój pojazdu silnikowego lub przyczepy z powodu uszkodzenia lub wypadku: 1) na autostradzie lub drodze ekspresowej - w każdym przypadku, 2) na pozostałych drogach twardych: a) poza obszarem zabudowanym - w razie postoju na jezdni w miejscu, w którym jest to zabronione, a na poboczu, jeżeli pojazd nie jest widoczny z dostatecznej odległości, b) na obszarze zabudowanym - w razie postoju na jezdni w miejscu, w którym zatrzymanie jest zabronione. 2. Postój pojazdu, o którym mowa w ust. 1, należy sygnalizować w sposób następujący: 1) na autostradzie lub drodze ekspresowej - przez: a) włączenie świateł awaryjnych pojazdu, a jeżeli pojazd nie jest w nie wyposażony, należy włączyć światła pozycyjne, b) umieszczenie ostrzegawczego trójkąta odblaskowego w odległości 100 m za pojazdem; trójkąt ten umieszcza się na jezdni lub poboczu, odpowiednio do miejsca unieruchomienia pojazdu, 2) na pozostałych drogach: a) poza obszarem zabudowanym - przez umieszczenie w odległości 30-50 m za pojazdem ostrzegawczego trójkąta odblaskowego i włączenie świateł awaryjnych; w razie gdy pojazd nie jest wyposażony w światła awaryjne, należy włączyć światła pozycyjne, b) na obszarze zabudowanym - przez włączenie świateł awaryjnych, a jeżeli pojazd nie jest w nie wyposażony, należy włączyć światła pozycyjne i umieścić ostrzegawczy trójkąt odblaskowy za pojazdem lub na nim, na wysokości nie większej niż 1 metr. 3. Sygnalizowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, obowiązuje przez cały czas postoju pojazdu. Oddział 3 Używanie świateł zewnętrznych Art. 51. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany używać świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza: 1) w czasie od zmierzchu do świtu, 2) w okresie od 1 października do ostatniego dnia lutego - przez całą dobę, 3) w tunelu. 2. W czasie od świtu do zmierzchu w warunkach normalnej przejrzystości powietrza, zamiast świateł mijania, kierujący pojazdem może używać świateł do jazdy dziennej. 3. W czasie od zmierzchu do świtu, na nie oświetlonych drogach, zamiast świateł mijania lub łącznie z nimi, kierujący pojazdem może używać świateł drogowych, o ile nie oślepi innych kierujących albo pieszych poruszających się w kolumnie. Kierujący pojazdem, używając świateł drogowych, jest obowiązany przełączyć je na światła mijania w razie zbliżania się: 1) pojazdu nadjeżdżającego z przeciwka, przy czym jeżeli jeden z kierujących wyłączył światła drogowe - drugi jest obowiązany uczynić to samo, 2) do pojazdu poprzedzającego, jeżeli kierujący może być oślepiony, 3) pojazdu szynowego lub komunikacji wodnej, jeżeli poruszają się w takiej odległości, że istnieje możliwość oślepienia kierujących tymi pojazdami. 4. Kierujący motocyklem, motorowerem lub pojazdem szynowym jest obowiązany używać podczas jazdy świateł mijania, z zastrzeżeniem ust. 3. 5. Na drodze krętej, oznaczonej odpowiednimi znakami drogowymi, kierujący pojazdem może używać przednich świateł przeciwmgłowych od zmierzchu do świtu, również w warunkach normalnej przejrzystości powietrza. 6. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do kierujących pojazdami, które nie są wyposażone w światła mijania, drogowe lub światła do jazdy dziennej. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3 zamiast tych świateł należy używać świateł stanowiących obowiązkowe wyposażenie pojazdów. 7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio podczas zatrzymania pojazdu, wynikającego z warunków lub przepisów ruchu drogowego. Jeżeli zatrzymanie trwa ponad 1 minutę, dopuszcza się wyłączenie świateł zewnętrznych pojazdu, o ile na tym samym pasie ruchu, przed tym pojazdem i za nim, stoją inne pojazdy. Art. 52. 1. Kierujący pojazdem silnikowym lub szynowym jest obowiązany, podczas zatrzymania lub postoju w warunkach niedostatecznej widoczności, używać świateł pozycyjnych przednich i tylnych lub świateł postojowych. Dopuszcza się włączenie świateł postojowych jedynie od strony środka jezdni w pojeździe nie złączonym z przyczepą oraz w zespole pojazdów o długości nie przekraczającej 6 m. 2. Podczas zatrzymania lub postoju, w miejscu oświetlonym w stopniu zapewniającym widoczność pojazdu lub znajdującym się poza jezdnią i poboczem, wszystkie światła pojazdu mogą być wyłączone. Przepis ten nie dotyczy pojazdu szynowego oraz pojazdu, na którym znajduje się urządzenie lub ładunek, wystające poza pojazd i wymagające oznaczenia odrębnymi światłami. 3. Światło oświetlające przedmioty przydrożne (szperacz) może być włączone tylko podczas zatrzymania lub postoju, pod warunkiem że nie oślepi innych uczestników ruchu. Ograniczenie to nie dotyczy pojazdu uprzywilejowanego. Oddział 4 Warunki używania pojazdów w ruchu drogowym Art. 53. 1. Pojazdem uprzywilejowanym w ruchu drogowym może być pojazd samochodowy: 1) straży pożarnej, 2) pogotowia ratunkowego, 3) Policji, 4) jednostki ratownictwa chemicznego, 5) Straży Granicznej, 6) Urzędu Ochrony Państwa, 7) Żandarmerii Wojskowej i Wojskowych Służb Informacyjnych, 8) Służby Więziennej, 9) jednostki nie wymienionej w pkt 1-8, jeżeli jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego - na podstawie zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. Kierujący pojazdem uprzywilejowanym może, pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności, nie stosować się do przepisów o ruchu pojazdów, zatrzymaniu i postoju oraz do znaków i sygnałów drogowych tylko w razie, gdy: 1) uczestniczy: a) w akcji związanej z ratowaniem życia, zdrowia ludzkiego lub mienia albo koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa lub porządku publicznego albo b) w przejeździe kolumny pojazdów uprzywilejowanych, 2) pojazd wysyła jednocześnie sygnały świetlny i dźwiękowy; po zatrzymaniu pojazdu nie wymaga się używania sygnału dźwiękowego, 3) w pojeździe włączone są światła drogowe lub mijania. 3. Kierujący pojazdem uprzywilejowanym jest obowiązany stosować się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub upoważnione do jego kontroli. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, okoliczności, w jakich używane są pojazdy uprzywilejowane w kolumnach. Art. 54. 1. Pojazd wykonujący na drodze prace porządkowe, remontowe lub modernizacyjne powinien wysyłać żółte sygnały błyskowe. 2. Kierujący pojazdem, o którym mowa w ust. 1, może, pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności, nie stosować się do przepisów o obowiązku jazdy na jezdni lub przy jej prawej krawędzi oraz o zatrzymaniu i postoju, z tym że: 1) na jezdni jednokierunkowej oraz poza obszarem zabudowanym, podczas oczyszczania drogi ze śniegu, dopuszcza się również jazdę przy lewej krawędzi jezdni, 2) jazdę po chodniku dopuszcza się tylko przy zachowaniu bezpieczeństwa pieszych. 3. Pojazd, który ze względu na konstrukcję, ładunek lub nietypowe zachowanie na drodze może zagrażać bezpieczeństwu w ruchu drogowym, powinien wysyłać żółte sygnały błyskowe. 4. Zabrania się, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 1 pkt 5, używania żółtych sygnałów błyskowych do innych celów niż określone w ust. 1 i 3. Art. 55. 1. Pojazd do nauki jazdy lub przeprowadzania egzaminu państwowego oznacza się tablicą kwadratową barwy niebieskiej z białą literą "L", umieszczoną na pojeździe. W warunkach niedostatecznej widoczności tablica umieszczona na pojeździe, z wyłączeniem tablicy na motocyklu, powinna być oświetlona. Tablica, którą oznaczony jest motocykl, powinna być wykonana z materiału odblaskowego. 2. Podczas kierowania pojazdem do nauki jazdy przez osobę inną niż osoba ubiegająca się o uprawnienie do kierowania pojazdem tablica, o której mowa w ust. 1, powinna być zasłonięta lub złożona. 3. Kierujący pojazdem, przejeżdżając obok pojazdu, o którym mowa w ust. 1, lub jadąc za nim, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność. Art. 56. 1. Przewóz materiałów niebezpiecznych może odbywać się tylko pojazdem do tego przystosowanym i oznaczonym, stosownie do potrzeb wynikających z właściwości chemicznych, fizycznych lub biologicznych przewożonego materiału. 2. Pojazd przewożący materiały niebezpieczne określone w przepisach, o których mowa w ust. 4 pkt 1, oznacza się z przodu i z tyłu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej. Pojazd Sił Zbrojnych lub jednostki wojskowej podporządkowanej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji może być oznaczony tarczami okrągłymi barwy żółtej i czerwonej, umieszczonymi odpowiednio z przodu i z tyłu pojazdu. W tarczę powinien być wpisany trójkąt o barwie czarnej. 3. Kierujący pojazdem, przejeżdżając obok pojazdu, o którym mowa w ust. 2, lub jadąc za nim albo zatrzymując się w jego pobliżu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność w celu uniknięcia niebezpieczeństwa, a zwłaszcza pożaru, wybuchu lub skażenia środowiska. Obowiązek ten dotyczy również pieszego przechodzącego obok tego pojazdu. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) materiały niebezpieczne dopuszczone do przewozu drogowego oraz zasady ich klasyfikacji, 2) warunki i sposób przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych, 3) dodatkowe wymagania dotyczące pojazdu przewożącego określone materiały niebezpieczne, jego wyposażenia i ładunku, 4) wymagania odnoszące się do urządzeń technicznych służących do tego przewozu, 5) dokumenty wymagane przy przewozie materiałów niebezpiecznych, ich wzory oraz tryb ich wydawania, 6) szczegółowy sposób oznakowania pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne. 5. Materiały, o których mowa w ust. 4 pkt 1, uważa się za materiały niebezpieczne w rozumieniu ustawy. Art. 57. 1. Pojazd przewożący zorganizowaną grupę dzieci lub młodzieży w wieku do 18 lat oznacza się z przodu i z tyłu kwadratowymi tablicami barwy żółtej z symbolem dzieci barwy czarnej. W warunkach niedostatecznej widoczności tablice powinny być oświetlone, chyba że są wykonane z materiału odblaskowego. Kierujący tym pojazdem jest obowiązany włączyć światła awaryjne podczas wsiadania lub wysiadania dzieci lub młodzieży. 2. Kierujący pojazdem, omijając pojazd, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany w czasie wsiadania lub wysiadania dzieci lub młodzieży zachować szczególną ostrożność i w razie potrzeby zatrzymać się. 3. Zabrania się oznaczania pojazdu tablicami, o których mowa w ust. 1, w czasie, gdy dzieci lub młodzież nie są przewożone. Art. 58. 1. Pojazd przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu osób niepełnosprawnych oznacza się z przodu i z tyłu kwadratowymi tablicami barwy niebieskiej z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego barwy białej. Tablice te powinny być wykonane z materiału odblaskowego. Kierujący tym pojazdem jest obowiązany włączyć światła awaryjne podczas wsiadania lub wysiadania osoby niepełnosprawnej. 2. Kierujący pojazdem, omijając pojazd, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany w czasie wsiadania lub wysiadania osoby niepełnosprawnej zachować szczególną ostrożność i w razie potrzeby zatrzymać się. Art. 59. 1. Pojazd zarejestrowany w Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być używany w ruchu międzynarodowym, powinien być oznaczony znakiem z literami "PL". 2. Pojazd zarejestrowany za granicą uczestniczący w ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinien być oznaczony znakiem określającym państwo, w którym jest zarejestrowany. Art. 60. 1. Zabrania się: 1) używania pojazdu w sposób zagrażający bezpieczeństwu osoby znajdującej się w pojeździe lub poza nim, 2) zakrywania świateł oraz urządzeń sygnalizacyjnych, tablic rejestracyjnych lub innych wymaganych tablic albo znaków, które powinny być widoczne, 3) ozdabiania tablic rejestracyjnych oraz umieszczania z przodu lub z tyłu pojazdu znaków, napisów lub przedmiotów, które ograniczają czytelność tych tablic, 4) umieszczania na pojeździe znaku określającego inne państwo niż to, w którym pojazd został zarejestrowany. 2. Zabrania się kierującemu: 1) oddalania się od pojazdu, gdy silnik jest w ruchu, 2) używania pojazdu w sposób powodujący uciążliwości związane z nadmierną emisją spalin do środowiska lub nadmiernym hałasem, 3) pozostawiania pracującego silnika podczas postoju na obszarze zabudowanym; nie dotyczy to pojazdu wykonującego czynności na drodze, 4) ciągnięcia za pojazdem osoby na nartach, sankach, wrotkach lub innym podobnym urządzeniu, 5) używania opon z umieszczonymi w nich na trwałe elementami przeciwślizgowymi. 3. Używanie łańcuchów przeciwślizgowych na oponach jest dozwolone tylko na drodze pokrytej śniegiem. Art. 61. 1. Ładunek nie może powodować przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej lub dopuszczalnej ładowności pojazdu. 2. Ładunek na pojeździe umieszcza się w taki sposób, aby: 1) nie powodował przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi pojazdu na drogę, 2) nie naruszał stateczności pojazdu, 3) nie utrudniał kierowania pojazdem, 4) nie ograniczał widoczności drogi lub nie zasłaniał świateł, urządzeń sygnalizacyjnych, tablic rejestracyjnych lub innych tablic albo znaków, w które pojazd jest wyposażony. 3. Ładunek umieszczony na pojeździe powinien być zabezpieczony przed zmianą położenia lub wywoływaniem nadmiernego hałasu. Nie może on mieć odrażającego wyglądu lub wydzielać odrażającej woni. 4. Urządzenia służące do mocowania ładunku powinny być zabezpieczone przed rozluźnieniem się, swobodnym zwisaniem lub spadnięciem podczas jazdy. 5. Ładunek sypki może być umieszczony tylko w szczelnej skrzyni ładunkowej, zabezpieczonej dodatkowo odpowiednimi zasłonami uniemożliwiającymi wysypywanie się ładunku na drogę. 6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków: 1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm, 2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy, 3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego. 7. Przy przewozie drewna długiego dopuszcza się wystawanie ładunku z tyłu za przyczepę kłonicową na odległość nie większą niż 5 m. 8. Ładunek wystający poza przednią lub boczne płaszczyzny obrysu pojazdu powinien być oznaczony. Dotyczy to również ładunku wystającego poza tylną płaszczyznę obrysu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m. 9. Ustala się następujące oznakowanie ładunku: 1) ładunek wystający z przodu pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej lub dwoma białymi i dwoma czerwonymi pasami, tak aby były widoczne z boków i z przodu pojazdu, a w okresie niedostatecznej widoczności ponadto światłem białym umieszczonym na najbardziej wystającej do przodu części ładunku, 2) ładunek wystający z boku pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku, a ponadto w okresie niedostatecznej widoczności białym światłem odblaskowym skierowanym do przodu oraz czerwonym światłem i czerwonym światłem odblaskowym skierowanym do tyłu; światła te nie powinny znajdować się w odległości większej niż 40 cm od najbardziej wystającej krawędzi ładunku; jeżeli długość wystającego z boku ładunku, mierzona wzdłuż pojazdu, przekracza 3 m, to chorągiewkę i światła umieszcza się odpowiednio przy przedniej i tylnej części ładunku, 3) ładunek wystający z tyłu pojazdu oznacza się pasami białymi i czerwonymi umieszczonymi bezpośrednio na ładunku lub na tarczy na jego tylnej płaszczyźnie albo na zawieszonej na końcu ładunku bryle geometrycznej (np. stożku, ostrosłupie); widoczna od tyłu łączna powierzchnia pasów powinna wynosić co najmniej 1000 cm2, przy czym nie może być mniej niż po dwa pasy każdej barwy; ponadto w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu krawędzi ładunku umieszcza się czerwone światło i czerwone światło odblaskowe; przy przewozie drewna długiego zamiast oznakowania pasami białymi i czerwonymi dopuszcza się oznakowanie końca ładunku chorągiewką lub tarczą barwy pomarańczowej, 4) ładunek wystający z tyłu samochodu osobowego lub przyczepy ciągniętej przez samochód osobowy może być oznaczony chorągiewką barwy czerwonej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku. 10. Wysokość pojazdu z ładunkiem nie może przekraczać 4 m. 11. Jeżeli masa, naciski osi lub wymiary pojazdu wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w ust. 6, 8 i 10, przejazd pojazdu jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia. 12. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 11, wydaje na przejazd: 1) w granicach państwa - naczelny dyrektor okręgu dróg publicznych właściwy ze względu na miejsce rozpoczęcia przejazdu, 2) w granicach miasta lub sąsiadujących ze sobą miast - organ zarządzający drogą właściwy ze względu na miejsce rozpoczęcia przejazdu, 3) którego trasa przekracza granice państwa - Generalny Dyrektor Dróg Publicznych lub upoważniona przez niego państwowa jednostka organizacyjna. 13. Przepis ust. 11 nie dotyczy pojazdów specjalnych Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Straży Granicznej oraz straży pożarnej biorących udział w akcjach ratowniczych. 14. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 11. Art. 62. 1. Rzeczywista masa całkowita przyczepy ciągniętej przez: 1) samochód osobowy, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t lub autobus - nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu ciągnącego, 2) samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t - nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej tego samochodu powiększonej o 40%, 3) motocykl lub motorower - nie może przekraczać masy własnej motocykla lub motoroweru, jednak nie może przekraczać 100 kg. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy naczep. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą pojazdów Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Straży Granicznej oraz straży pożarnej. 4. Zespół pojazdów może składać się najwyżej z 3 pojazdów, a zespół ciągnięty przez pojazd silnikowy inny niż ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny - z 2 pojazdów. Długość zespołu 2 pojazdów nie może przekraczać 18,75 m, a 3 pojazdów - 22 m. Długość zespołu złożonego z motocykla, motoroweru lub roweru i przyczepy nie może przekraczać 4 m. Przejazd zespołu pojazdów o długości większej niż określona w tym przepisie wymaga zezwolenia, o którym mowa w art. 61 ust. 11. 5. Długości zespołów pojazdów określone w ust. 4 nie dotyczą tramwajów. Art. 63. 1. Przewóz osób może odbywać się tylko pojazdem do tego przeznaczonym lub przystosowanym. Liczba przewożonych osób nie może przekraczać liczby miejsc określonych w dowodzie rejestracyjnym, z zastrzeżeniem ust. 4. W pojeździe nie podlegającym rejestracji liczba przewożonych osób wynika z konstrukcyjnego przeznaczenia pojazdu. 2. Dopuszcza się przewóz osób samochodem ciężarowym poza kabiną kierowcy, pod warunkiem że: 1) pojazd odpowiada wymaganym warunkom technicznym do przewozu osób, 2) osoby nie znajdują się między ładunkiem a kabiną kierowcy, 3) osoby przewożone są na miejscach siedzących, 4) pojazd nie przekracza prędkości 50 km/h. 3. Zabrania się przewozu osób w przyczepie, z tym że dopuszcza się przewóz: 1) dzieci do szkół lub przedszkoli i z powrotem w przyczepie dostosowanej do przewozu osób, ciągniętej przez ciągnik rolniczy, 2) konwojentów, drużyn roboczych i osób wykonujących czynności ładunkowe w przyczepie ciągniętej przez ciągnik rolniczy pod warunkiem, że: a) liczba przewożonych osób nie przekracza 5, b) osoby stojące trzymają się uchwytów, c) osoby nie znajdują się pomiędzy ładunkiem a przednią ścianą przyczepy, d) prędkość zespołu pojazdów nie przekracza 20 km/h. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do przewozu pojazdami Sił Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz straży pożarnej. 5. Kierującemu pojazdem silnikowym, który przewozi osobę, zabrania się palenia tytoniu lub spożywania pokarmów w czasie jazdy. Nie dotyczy to kierującego samochodem ciężarowym, który przewozi osobę w kabinie kierowcy, i kierującego samochodem osobowym, z wyjątkiem taksówki. Art. 64. Ministrowie Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości określą, w drodze rozporządzenia: 1) warunki poruszania się po drogach pojazdów, o których mowa w art. 61 ust. 13, 2) warunki przewozu osób, o których mowa w art. 63 ust. 4. Oddział 5 Wykorzystanie dróg w sposób szczególny Art. 65. 1. Zawody sportowe, rajdy, wyścigi, zgromadzenia i inne imprezy, które powodują utrudnienie ruchu lub wymagają korzystania z drogi w sposób szczególny, mogą odbywać się pod warunkiem uzyskania zezwolenia. Zezwolenie wydaje: 1) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, jeżeli impreza ma odbyć się na autostradzie lub drodze ekspresowej, 2) wojewoda właściwy ze względu na miejsce, w którym rozpoczyna się impreza, jeżeli ma ona odbyć się na drodze innej niż określona w pkt 1. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wydaje się po zasięgnięciu opinii Komendanta Głównego Policji, a zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, po zasięgnięciu opinii wojewodów właściwych ze względu na miejsce odbywania się imprezy. 3. W zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 wojewoda działa po zasięgnięciu opinii komendanta wojewódzkiego Policji. 4. Organ wydający zezwolenie może: 1) odmówić wydania zezwolenia: a) w razie uzyskania negatywnej opinii organów, o których mowa w ust. 2 i 3, b) jeżeli impreza zagraża bezpieczeństwu ruchu, c) jeżeli impreza utrudni ruch drogowy na znacznym obszarze, 2) cofnąć wydane zezwolenie, jeżeli: a) impreza zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, b) warunki ruchu, przy uwzględnieniu których zezwolenie zostało wydane, uległy zmianie. 5. Organ kontroli ruchu drogowego może przerwać imprezę, jeżeli: 1) jest prowadzona bez zezwolenia, 2) miejsce, trasa lub czas jej trwania wykraczają poza warunki określone w zezwoleniu, 3) jej przebieg w bezpośredni sposób zagraża bezpieczeństwu. 6. Przepisy określone w ust. 1-5 nie dotyczą procesji, pielgrzymek i konduktów pogrzebowych, które poruszają się po drogach na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 7. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunki ich odbywania oraz tryb postępowania w tych sprawach. DZIAŁ III Pojazdy Rozdział 1 Warunki techniczne pojazdów Art. 66. 1. Pojazd uczestniczący w ruchu ma być tak zbudowany, wyposażony i utrzymany, aby korzystanie z niego: 1) nie zagrażało bezpieczeństwu osób nim jadących lub innych uczestników ruchu, nie naruszało porządku ruchu na drodze i nie narażało kogokolwiek na szkodę, 2) nie zakłócało spokoju publicznego przez powodowanie hałasu przekraczającego poziom określony w przepisach szczegółowych, 3) nie powodowało wydzielania szkodliwych substancji w stopniu przekraczającym wielkości określone w przepisach szczegółowych, 4) nie powodowało niszczenia drogi, 5) zapewniało dostateczne pole widzenia kierowcy oraz łatwe, wygodne i pewne posługiwanie się urządzeniami do kierowania, hamowania, sygnalizacji i oświetlenia drogi przy równoczesnym jej obserwowaniu, 6) nie powodowało zakłóceń radioelektrycznych w stopniu przekraczającym wielkości określone w przepisach szczegółowych. 2. Urządzenia i wyposażenie pojazdu, w szczególności zapewniające bezpieczeństwo ruchu i ochronę środowiska przed ujemnymi skutkami używania pojazdu, powinny być utrzymane w należytym stanie oraz działać sprawnie i skutecznie. 3. Urządzenia służące do łączenia pojazdu ciągnącego z przyczepą powinny zapewnić bezpieczne ciągnięcie przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej przewidzianej do ciągnięcia przez ten pojazd, uniemożliwić samoczynne odłączenie się przyczepy oraz zapewnić prawidłowe działanie świateł i hamulców, o ile przyczepa jest w nie wyposażona. 4. Zabrania się: 1) umieszczania wewnątrz i zewnątrz pojazdu wystających spiczastych albo ostrych części lub przedmiotów, które mogą spowodować uszkodzenie ciała osób jadących w pojeździe lub innych uczestników ruchu, 2) stosowania w pojeździe przedmiotów wyposażenia i części nie odpowiadających warunkom określonym w przepisach szczegółowych, 3) umieszczania w pojeździe lub na nim urządzeń stanowiących obowiązkowe wyposażenie pojazdu uprzywilejowanego, wysyłających sygnały świetlne w postaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnał dźwiękowy o zmiennym tonie, 4) wyposażania pojazdu w urządzenie informujące o działaniu sprzętu kontrolno-pomiarowego używanego przez organy kontroli ruchu drogowego lub działanie to zakłócające albo przewożenia w pojeździe takiego urządzenia w stanie wskazującym na gotowość jego użycia; nie dotyczy to pojazdów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów oraz zakres ich niezbędnego wyposażenia. 6. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określą, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych Sił Zbrojnych i jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 7. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej oraz Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określą, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służby Więziennej i straży pożarnej. Art. 67. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może w indywidualnych, uzasadnionych przypadkach zezwolić na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać pojazdy. 2. Wojewoda może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, obowiązek wyposażenia pojazdów zaprzęgowych w hamulec uruchamiany z miejsca zajmowanego przez kierującego. Art. 68. 1. Producent lub importer nowego typu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać na nie świadectwo homologacji typu, wydane przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Za producenta, o którym mowa w ust. 1, uważa się również podmiot dokonujący montażu lub zabudowy pojazdów. 3. Przepis ust. 1 dotyczy również instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem oraz sposobu jej montażu przez różne podmioty. 4. Świadectwo homologacji wydaje się na podstawie wyników badań homologacyjnych polegających na sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom określonym w: 1) przepisach art. 66, 2) regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 16, poz. 98), przyjętych do stosowania przez Rzeczpospolitą Polską wraz ze zmianami obowiązującymi od daty wejścia ich w życie, 3) polskich normach przyjętych do obowiązkowego stosowania. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub jednostka przez niego upoważniona może przeprowadzać kontrolę produkcji pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części objętych homologacją typu co do ich zgodności z warunkami określonymi w świadectwie homologacji. 6. Badania homologacyjne i kontrola zgodności produkcji są przeprowadzane na koszt producenta, importera lub podmiotu dokonującego montażu instalacji gazowej. 7. W przypadku produkcji danego typu pojazdu przez różne podmioty, badania homologacyjne przeprowadza się odrębnie dla każdej wersji typu pojazdu. 8. W razie zmiany warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać nowe świadectwo homologacji na dany typ pojazdu, przedmiot wyposażenia lub część. 9. W razie wprowadzenia zmian w typie pojazdu, przedmiocie wyposażenia lub części wpływających na zmianę warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać nowe świadectwo homologacji na dany typ pojazdu, przedmiot wyposażenia lub część. 10. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej cofa świadectwo homologacji w razie stwierdzenia, że pojazd, przedmiot wyposażenia lub część nie odpowiadają warunkom określonym w świadectwie homologacji. 11. Przepisy ust. 1-10 nie dotyczą pojazdu: 1) zabytkowego, 2) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji własnej, którego markę określa się jako "SAM", 3) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Sił Zbrojnych, jednostki wojskowej podporządkowanej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz straży pożarnej. 12. Pojazdy, o których mowa w ust. 11 pkt 1 i 2, podlegają badaniu co do zgodności z warunkami technicznymi, które przeprowadza się na koszt wnioskodawcy. 13. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji, wzory dokumentów związanych z homologacją oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji. 14. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzania badań co do zgodności pojazdów z warunkami technicznymi, o których mowa w ust. 12, wzory dokumentów związanych z tymi badaniami oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania tych badań. Art. 69. 1. Producent i importer nowych pojazdów są obowiązani wydać wyciąg ze świadectwa homologacji do każdego pojazdu, na którego typ wydano świadectwo homologacji lub odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji. 2. Wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji przekazuje się właścicielowi pojazdu. Art. 70. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może zwolnić producenta lub importera określonego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części z obowiązku, o którym mowa w art. 68 ust. 1. Rozdział 2 Warunki dopuszczenia pojazdów do ruchu Art. 71. 1. Dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3. 2. Pojazdy określone w ust. 1 są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 i są zarejestrowane. 3. Pojazd nie wymieniony w ust. 1, przyczepa motocyklowa oraz przyczepa specjalna przeznaczona do ciągnięcia przez ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny jest dopuszczony do ruchu, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 66. 4. Zespół pojazdów składający się z pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t i przyczepy albo autobusu i przyczepy może być dopuszczony do ruchu po uzyskaniu odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu silnikowego, dokonanej na podstawie przeprowadzonego badania technicznego. Przepis ten nie dotyczy motocykla. 5. Pojazd zarejestrowany za granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich oraz w znak wyróżniający państwo, w którym dokonano rejestracji, a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji. Pojazd taki, po dokonaniu ostatecznej odprawy celnej przywozowej, dopuszcza się do ruchu na okres nie przekraczający 30 dni. Art. 72. 1. Rejestracji dokonuje się na podstawie: 1) dowodu własności pojazdu, 2) karty pojazdu, jeżeli była wydana, 3) wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z homologacji lub zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli są wymagane, 4) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany, 5) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z zagranicy i jest rejestrowany po raz pierwszy. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie dotyczy pojazdu zabytkowego lub pojazdu marki "SAM". Rejestracja tych pojazdów dokonywana jest na podstawie zaświadczenia potwierdzającego pozytywny wynik badania, o którym mowa w art. 68 ust. 12. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe dokumenty, na podstawie których rejestruje się pojazd, lub może zwolnić z obowiązku przedstawienia niektórych dokumentów określonych w ust. 1. Art. 73. 1. Rejestracji pojazdu dokonuje na wniosek właściciela kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny oraz tablice (tablicę) rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Rejestracji pojazdu, którego właścicielem jest przedsiębiorstwo wielozakładowe lub inny podmiot, w skład którego wchodzą wydzielone jednostki organizacyjne, może dokonać kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwy ze względu na siedzibę zakładu lub jednostki, na wniosek kierownika zakładu lub wydzielonej jednostki organizacyjnej upoważnionego przez właściciela. 3. Rejestracji pojazdów Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej dokonują właściwe organy tych jednostek. Organy te wydają dowody rejestracyjne i tablice (tablicę) rejestracyjne, chyba że tablice takie nie są dla danego pojazdu wymagane, a numer rejestracyjny umieszcza się bezpośrednio na pojeździe. 4. Rejestracji pojazdu należącego do przedstawicielstwa dyplomatycznego, urzędu konsularnego i misji specjalnej państw obcych lub organizacji międzynarodowej, a także ich personelu korzystającego z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, dokonuje Wojewoda Warszawski na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych. 5. W razie powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną podmiotowi polskiemu, pojazd ten jest rejestrowany przez określony w ust. 1 organ właściwy ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) podmiotu polskiego. Art. 74. 1. Czasowej rejestracji pojazdu dokonuje, w przypadkach określonych w ust. 2, kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) właściciela pojazdu, wydając pozwolenie czasowe i tymczasowe tablice (tablicę) rejestracyjne. 2. Czasowej rejestracji dokonuje się: 1) z urzędu - w razie konieczności sprawdzenia lub uzupełnienia dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu, 2) na wniosek właściciela pojazdu - w celu umożliwienia: a) wywozu pojazdu za granicę, b) przejazdu z miejsca zakupu lub odbioru pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, c) przejazdu związanego z koniecznością dokonania badania homologacyjnego, badania technicznego lub naprawy. 3. Czasowej rejestracji dokonuje się na okres nie przekraczający 30 dni. Osoba ubiegająca się o rejestrację pojazdu może ubiegać się o jednorazowe przedłużenie terminu czasowej rejestracji pojazdu o 14 dni w celu wyjaśnienia spraw związanych z rejestracją pojazdu. 4. Po upływie terminu czasowej rejestracji pozwolenie czasowe i tymczasowe tablice rejestracyjne zwraca się do organu, który je wydał, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a). Art. 75. 1. Jeżeli używanie pojazdu uzależnione jest od szczególnych warunków określonych przepisami, kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej wpisuje w dowodzie rejestracyjnym lub pozwoleniu czasowym odpowiednie zastrzeżenie. 2. Dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe i tablice (tablica) rejestracyjne wydawane są za opłatą. Opłatę pobiera organ dokonujący rejestracji. 3. Zabrania się rejestracji pojazdu złożonego poza wytwórnią, z wyjątkiem pojazdu marki "SAM" oraz pojazdu zabytkowego. Art. 76. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: 1) w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji pojazdów oraz wzory dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego, tablic rejestracyjnych oraz innych tablic i oznaczeń, w które zaopatruje się pojazd, a także ich opis, 2) określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych, 3) określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzory dokumentów w tych sprawach. 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Sił Zbrojnych, a także jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej, Obrony Narodowej oraz Szefem Urzędu Ochrony Państwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej, a także jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach. 4. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Szefem Urzędu Ochrony Państwa mogą określić, w drodze zarządzenia, odrębny tryb rejestracji niektórych pojazdów resortu spraw wewnętrznych i administracji, obrony narodowej oraz Urzędu Ochrony Państwa. Art. 77. 1. Producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu. 3. Kartę pojazdu dla pojazdu sprowadzonego z zagranicy i tam zarejestrowanego wydaje właściwy w sprawach rejestracji kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: 1) w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania kart pojazdów oraz wzór karty pojazdu, a także jej opis, 2) określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za kartę pojazdu, 3) określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty stanowiące podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów. Art. 78. 1. W razie przeniesienia na inną osobę własności pojazdu zarejestrowanego, dotychczasowy właściciel przekazuje nowemu właścicielowi dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana. 2. Właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nie przekraczającym 30 dni kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej o: 1) nabyciu lub zbyciu pojazdu, 2) zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym. 3. Zdarzenia, o których mowa w ust. 2, są dokumentowane w karcie pojazdu; odpowiednich wpisów dokonuje kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 4. Właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Art. 79. 1. Pojazd podlega wyrejestrowaniu, na wniosek jego właściciela, w przypadku: 1) zniszczenia (kasacji) pojazdu, jeżeli jego właściciel przedstawił zaświadczenie o przekazaniu pojazdu do składnicy złomu wyznaczonej przez wojewodę, 2) kradzieży pojazdu, jeżeli jego właściciel złożył stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania, 3) wywozu pojazdu z kraju, jeżeli pojazd został zarejestrowany lub zbyty za granicą. 2. Pojazd wyrejestrowany z powodu zniszczenia (kasacji) nie podlega powtórnej rejestracji. Art. 80. 1. Tworzy się centralną ewidencję pojazdów oraz właścicieli i posiadaczy pojazdów. Ewidencję prowadzi jednostka podległa Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. W ewidencji, o której mowa w ust. 1: 1) wpisuje się dane o pojeździe podlegającym rejestracji, jego kolejnych właścicielach i posiadaczach, 2) mogą być wpisywane dane o zawartych przez te osoby umowach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres, warunki i sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz warunki współdziałania państwowych jednostek organizacyjnych w tym zakresie, 2) warunki i sposób korzystania z informacji zawartych w ewidencji, 3) warunki odpłatności za korzystanie z informacji zawartych w ewidencji oraz podmioty zwolnione od opłat. Rozdział 3 Badania techniczne pojazdów Art. 81. 1. Właściciel pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru lub przyczepy jest obowiązany przedstawiać go do badania technicznego. 2. Pierwsze badanie techniczne jest przeprowadzane przed pierwszą rejestracją. Badaniu temu nie podlega nowy pojazd, na którego typ zostało wydane świadectwo homologacji lub decyzja zwalniająca z obowiązku homologacji, z wyjątkiem pojazdu przeznaczonego do przewozu materiałów niebezpiecznych, taksówki osobowej lub pojazdu uprzywilejowanego. 3. Okresowe badanie techniczne pojazdu jest przeprowadzane corocznie, z zastrzeżeniem ust. 4-6. 4. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, ciągnika rolniczego, motocykla lub przyczepy przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, a następnie przed upływem 2 lat od dnia przeprowadzenia badania i następnie corocznie. Nie dotyczy to pojazdu używanego do przewozu materiałów niebezpiecznych, taksówki osobowej, pojazdu samochodowego marki "SAM", pojazdu zasilanego gazem lub pojazdu uprzywilejowanego, które podlegają corocznym badaniom technicznym. 5. Przepis ust. 4 dotyczy również samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, ciągnika rolniczego, motocykla lub przyczepy, zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą. W tym przypadku za dzień pierwszej rejestracji, o której mowa w ust. 4, przyjmuje się dzień pierwszej rejestracji za granicą. 6. Okresowe badanie techniczne autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 łącznie z miejscem kierowcy oraz pojazdu używanego do nauki jazdy lub egzaminu państwowego przeprowadza się przed upływem 1 roku od dnia pierwszej rejestracji i następnie co 6 miesięcy. 7. Motorower i przyczepa lekka nie podlegają okresowym badaniom technicznym. 8. Niezależnie od badań, o których mowa w ust. 2 i 3, dodatkowemu badaniu technicznemu podlega również pojazd: 1) skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego lub kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej w razie uzasadnionego przypuszczenia, że zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony środowiska, 2) w którym dokonano montażu instalacji do zasilania gazem, 3) który ma być używany jako taksówka osobowa lub bagażowa, pojazd uprzywilejowany lub pojazd przewożący materiały niebezpieczne. 9. Badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego. 10. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzania badań technicznych oraz wzory dokumentów przy tym stosowanych. Art. 82. 1. Organ dokonujący rejestracji pojazdu wpisuje do dowodu rejestracyjnego termin badania technicznego pojazdu. 2. Jeżeli pojazd jest zarejestrowany, kolejny termin badania technicznego wpisuje do dowodu rejestracyjnego uprawniony diagnosta po stwierdzeniu pozytywnego wyniku badania. Art. 83. 1. Badanie techniczne przeprowadza się na koszt właściciela pojazdu w upoważnionej przez wojewodę stacji kontroli pojazdów, położonej na terenie województwa, w którym pojazd jest zarejestrowany, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Badanie techniczne pojazdu może być przeprowadzone również w stacji kontroli pojazdów położonej na terenie województwa, w którym: 1) pojazd został skierowany na badania techniczne przez organ kontroli ruchu drogowego, 2) właściciel pojazdu mieszka czasowo przez okres co najmniej 1 roku, 3) podmiot używający pojazdu na podstawie umowy, zawartej na okres co najmniej 1 roku, ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Art. 84. 1. Nadzór nad stacjami kontroli pojazdów sprawuje wojewoda. 2. Wojewoda wydaje upoważnienie do przeprowadzania badań technicznych, jeżeli stacja kontroli pojazdów posiada wymagane warunki lokalowe, wyposażenie kontrolno-pomiarowe i techniczne oraz zatrudnia uprawnionego diagnostę. 3. Wojewoda przeprowadza, co najmniej raz w roku, kontrolę stacji kontroli pojazdów w zakresie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 2, oraz prawidłowości wykonywania badań technicznych pojazdów. 4. W razie stwierdzenia, że stacja kontroli pojazdów przestała spełniać wymagane warunki lub badania techniczne są przeprowadzane niezgodnie z przepisami, wojewoda może: 1) zażądać usunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, 2) ograniczyć zakres badań technicznych, 3) cofnąć wydane upoważnienie. 5. Badanie techniczne przeprowadza uprawniony diagnosta. 6. Wojewoda wydaje uprawnienie diagnosty do wykonywania badań technicznych, jeżeli osoba ubiegająca się o jego wydanie posiada wymagane wykształcenie techniczne i praktykę oraz odbyła szkolenie zakończone egzaminem z pozytywnym wynikiem, w jednostce wyznaczonej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 7. Wojewoda cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli stwierdzono: 1) przeprowadzenie przez niego badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania, 2) wydanie przez niego zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. 8. W przypadku cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych, ponowne uprawnienie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna. 9. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania w stosunku do stacji kontroli pojazdów przeprowadzających badania techniczne w określonym zakresie, wzory dokumentów związanych z uzyskaniem upoważnień do ich przeprowadzania oraz wzór upoważnienia, 2) szczegółowe wymagania w stosunku do diagnostów, program szkolenia i wzory dokumentów związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania badań technicznych, 3) wysokość opłat za przeprowadzenie badań technicznych. Art. 85. 1. Tramwaj i trolejbus podlegają odrębnym badaniom technicznym. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki, terminy i sposób przeprowadzania badań technicznych tramwajów i trolejbusów oraz jednostki wykonujące te badania. Art. 86. 1. Do pojazdów Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej, których dotyczą warunki i tryb rejestracji określone w art. 73 ust. 3, a także do pojazdów Państwowej Straży Pożarnej, mają zastosowanie przepisy art. 81 ust. 1-9 i art. 84 ust. 5-7 i 9 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Szefem Urzędu Ochrony Państwa określą, w drodze rozporządzenia: 1) jednostki organizacyjne sprawujące nadzór nad stacjami kontroli pojazdów oraz wydające upoważnienia do przeprowadzania badań technicznych, wzory dokumentów związanych z uzyskaniem upoważnień do wykonywania badań oraz wzór upoważnienia do ich przeprowadzania, 2) wymagania w stosunku do stacji kontroli pojazdów upoważnionych do przeprowadzania badań technicznych pojazdów, 3) wzory dokumentów stosowanych przy badaniach technicznych pojazdów, 4) warunki i terminy przeprowadzania badań technicznych pojazdów specjalnych Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji i innych pojazdów użytkowanych w sposób szczególny, 5) warunki przeprowadzania badań technicznych niektórych pojazdów w stacjach kontroli pojazdów wymienionych w art. 83, 6) jednostki organizacyjne prowadzące szkolenie diagnostów, 7) warunki współdziałania jednostek organizacyjnych sprawujących nadzór nad stacjami kontroli pojazdów z wojewodami. DZIAŁ IV Kierujący Rozdział 1 Uprawnienia do kierowania Art. 87. 1. Kierującym może być osoba, która osiągnęła wymagany wiek i jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym oraz spełnia jeden z warunków określonych w pkt 1-3: 1) posiada wymagane umiejętności do kierowania w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego i nie narażający kogokolwiek na szkodę oraz wymagany dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2) odbywa, w ramach szkolenia, naukę jazdy odpowiednio przystosowanym pojazdem pod nadzorem instruktora, 3) zdaje egzamin państwowy odpowiednio przystosowanym pojazdem pod nadzorem egzaminatora. 2. Osoba niepełnosprawna pod względem fizycznym może być kierującym, jeżeli w wyniku badania lekarskiego nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. 3. Nie wymaga się uprawnienia do: 1) kierowania rowerem, motorowerem lub pojazdem zaprzęgowym od osoby, która ukończyła 18 lat, 2) prowadzenia kolumny pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. Art. 88. 1. Dokumentem stwierdzającym uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym jest prawo jazdy określonej kategorii. 2. Prawo jazdy uprawnia do kierowania: 1) kategorii A - motocyklem, 2) kategorii A1 - motocyklem o pojemności skokowej silnika nie przekraczającej 125 cm3 i mocy nie przekraczającej 11 kW, 3) kategorii B: a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu lub motocykla, b) pojazdem, o którym mowa w lit. a), z przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego, o ile łączna dopuszczalna masa całkowita zespołu tych pojazdów nie przekracza 3,5 t, c) ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym, 4) kategorii B1 - trójkołowym lub czterokołowym pojazdem samochodowym o masie własnej nie przekraczającej 550 kg, z wyjątkiem motocykla, 5) kategorii C - pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym, 6) kategorii C1 - pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i nie przekraczającej 7,5 t, z wyjątkiem autobusu, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym, 7) kategorii D - autobusem, ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym, 8) kategorii D1 - autobusem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym, 9) kategorii T - ciągnikiem rolniczym z przyczepą (przyczepami) lub pojazdem wolnobieżnym, 10) kategorii B+E, C+E lub D+E - pojazdem określonym odpowiednio w kategorii B, C lub D, łącznie z przyczepą, 11) kategorii C1+E - zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego w kategorii C1 i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego, 12) kategorii D1+E - zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego w kategorii D1 i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego. 3. Prawo jazdy: 1) kategorii B i C+E lub B i D+E - uprawnia do kierowania zespołem pojazdów określonych w kategorii B+E, 2) kategorii C+E i D - uprawnia do kierowania zespołem pojazdów określonych w kategorii D+E, 3) kategorii A, B, B1, C, C1, D lub D1 - uprawnia do kierowania pojazdem w nich wymienionym z przyczepą lekką, 4) kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E - uprawnia do kierowania ciągnikiem rolniczym z przyczepą (przyczepami). 4. Warunkiem uzyskania prawa jazdy kategorii C, C1, D lub D1 jest posiadanie prawa jazdy kategorii B. 5. Warunkiem uzyskania prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E jest posiadanie odpowiednio prawa jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1. 6. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej mogą określić, w drodze rozporządzenia, w sposób odmienny od przepisów ust. 2 i 3, wymagane uprawnienia do kierowania przez żołnierzy zasadniczej służby wojskowej pojazdami specjalnymi Sił Zbrojnych lub jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 89. 1. Do kierowania: 1) samochodem ciężarowym lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 24 t, pojazdem uprzywilejowanym oraz taksówką osobową - jest uprawniona osoba posiadająca prawo jazdy odpowiedniej kategorii przez okres co najmniej 3 lat; kierujący taksówką osobową powinien również znać topografię miejscowości, w której prowadzi lub zamierza prowadzić działalność, 2) ciągnikiem rolniczym przewożącym dzieci w ciągniętej przyczepie - jest uprawniona osoba posiadająca prawo jazdy odpowiedniej kategorii przez okres co najmniej 2 lat, 3) pojazdem lub zespołem pojazdów przewożącym materiały niebezpieczne - jest uprawniona osoba posiadająca prawo jazdy odpowiedniej kategorii przez okres co najmniej 3 lat oraz ukończony kurs dokształcający kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne. 2. Znajomość topografii sprawdza komisja powołana przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 106 ust. 2, art. 111 ust. 2, art. 122 ust. 2 i art. 124 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązane uzyskać świadectwo kwalifikacji potwierdzające spełnienie dodatkowych wymagań określonych w tych przepisach. Świadectwo kwalifikacji wydaje za opłatą kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej na okres wynikający z art. 122 ust. 2. 4. W odniesieniu do kierujących pojazdami Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji i Straży Granicznej, wymagane jest posiadanie prawa jazdy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, przez okres co najmniej 1 roku. 5. Kurs dokształcający, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest prowadzony w jednostce upoważnionej przez wojewodę. 6. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki udzielania i cofania upoważnień do prowadzenia kursów dokształcających kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne, 2) zakres i warunki prowadzenia kursów dokształcających, 3) ramowy program kursu dokształcającego, 4) wzory dokumentów stosowanych w związku z dokształcaniem kierowców przewożących materiały niebezpieczne. Art. 90. 1. Prawo jazdy otrzymuje osoba, jeżeli: 1) osiągnęła wymagany dla danej kategorii wiek, 2) uzyskała orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, 3) odbyła wymagane szkolenie, 4) zdała z wynikiem pozytywnym egzamin państwowy. 2. Wymagany dla danej kategorii wiek wynosi: 1) 16 lat - dla kategorii A1, B1 lub T, 2) 17 lat - dla kategorii A lub B, 3) 18 lat - dla kategorii B+E, C, C+E, C1 lub C1+E, 4) 21 lat - dla kategorii D, D+E, D1 lub D1+E, z zastrzeżeniem ust. 4. 3. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może uzyskać prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1 lub T za zgodą rodziców lub opiekuna. 4. Wymagany wiek do uzyskania prawa jazdy kategorii D lub D1 przez żołnierza zasadniczej służby wojskowej posiadającego prawo jazdy kategorii B wynosi 19 lat. Art. 91. Prawo jazdy nie może być wydane osobie: 1) u której w wyniku badania lekarskiego stwierdzono aktywną formę uzależnienia od alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, 2) w stosunku do której orzeczony został - prawomocnym wyrokiem sądu, orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń lub orzeczeniem innego organu uprawnionego do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym - zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych - w okresie obowiązywania tego zakazu. Art. 92. Prawo jazdy może zawierać ograniczenie wynikające ze stanu zdrowia kierowcy lub możliwości prowadzenia określonego pojazdu. Art. 93. 1. Prawo jazdy, z wyjątkiem prawa jazdy kategorii T, uprawnia do kierowania określonym w nim pojazdem w ruchu międzynarodowym, chyba że władze danego państwa wymagają, aby kierowca posiadał międzynarodowe prawo jazdy. 2. Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane za opłatą przez każdego kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane na podstawie krajowego prawa jazdy na okres 3 lat. Okres jego ważności nie może jednak przekraczać terminu ważności krajowego prawa jazdy. Art. 94. 1. Osoba posiadająca krajowe prawo jazdy wydane za granicą, określone w konwencjach o ruchu drogowym, może kierować odpowiednim pojazdem silnikowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 6 miesięcy od daty rozpoczęcia stałego lub czasowego pobytu. 2. Osoba posiadająca krajowe prawo jazdy wydane za granicą może otrzymać prawo jazdy odpowiedniej kategorii po oddaniu zagranicznego dokumentu organowi wydającemu prawo jazdy, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli prawo jazdy wydane za granicą nie jest określone w konwencjach o ruchu drogowym, dodatkowym warunkiem otrzymania polskiego prawa jazdy jest zdanie części teoretycznej egzaminu państwowego i przedstawienie uwierzytelnionego tłumaczenia zagranicznego dokumentu. 3. Jeżeli prawo jazdy wydane za granicą zawiera ograniczenie terminu ważności, ograniczenie ze względu na stan zdrowia lub inne, należy to ograniczenie uwzględnić w wydanym prawie jazdy. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, w stosunku do obywateli niektórych państw, ze względu na zasadę wzajemności, warunki wydawania praw jazdy odmienne niż te, które przewiduje ust. 2. Art. 95. 1. Dokumentem stwierdzającym uprawnienie do kierowania tramwajem jest pozwolenie. 2. Pozwolenie może uzyskać osoba, która ukończyła 20 lat, u której w wyniku badania lekarskiego nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, odbyła wymagane szkolenie i zdała egzamin państwowy z wynikiem pozytywnym. 3. Przepis art. 91 stosuje się odpowiednio do osoby ubiegającej się o pozwolenie. Art. 96. 1. Dokumentem stwierdzającym uprawnienie do kierowania przez osobę, która nie ukończyła 18 lat: 1) rowerem - jest karta rowerowa, motorowerowa lub prawo jazdy, 2) motorowerem - jest karta motorowerowa lub prawo jazdy, 3) pojazdem zaprzęgowym - jest prawo jazdy, karta motorowerowa lub rowerowa, jeżeli osoba uprawniona ukończyła 15 lat. 2. Kartę rowerową lub motorowerową może uzyskać osoba, która wykazała się niezbędnymi kwalifikacjami i osiągnęła wymagany wiek: 10 lat w przypadku karty rowerowej i 13 lat w przypadku karty motorowerowej. 3. Kierować rowerem wieloosobowym oraz przewozić na rowerze inną osobę może osoba, która ukończyła 17 lat, a kierować po jezdni wózkiem inwalidzkim poruszanym siłą mięśni kierującego - osoba, która ukończyła 13 lat. Art. 97. 1. Dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje, za opłatą, kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się, a w uzasadnionych przypadkach - właściwy ze względu na miejsce czasowego pobytu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Kartę rowerową lub motorowerową wydaje nieodpłatnie dyrektor szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej. 3. Szefom i cudzoziemskiemu personelowi przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz organizacji międzynarodowych, korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, oraz innym osobom korzystającym z tych przywilejów i immunitetów uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje Wojewoda Warszawski na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych. 4. Kierujący może posiadać tylko jedno ważne krajowe prawo jazdy lub pozwolenie do kierowania tramwajem. Art. 98. 1. Kierujący pojazdem jest obowiązany zawiadomić kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej w terminie nie przekraczającym 30 dni o zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany danych zawartych w dokumencie uprawniającym do kierowania pojazdem lub o jego utracie. 2. W razie utraty dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem, jego wtórnik może być wydany, jeżeli posiadacz złoży oświadczenie o utracie tego dokumentu pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. 3. W razie odzyskania utraconego dokumentu, o którym mowa w ust. 2, wtórnik zwraca się do organu, który go wydał. Art. 99. 1. Tworzy się centralną ewidencję osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami. Ewidencję prowadzi jednostka podległa Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 2. W centralnej ewidencji osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami wpisuje się informację o uprawnieniu uzyskanym przez osobę. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i sposób prowadzenia centralnej ewidencji osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz warunki współdziałania państwowych jednostek organizacyjnych w tym zakresie, 2) warunki i sposób korzystania z informacji zawartych w centralnej ewidencji osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami, 3) warunki odpłatności za korzystanie z informacji zawartych w centralnej ewidencji osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz podmioty zwolnione od opłat. Art. 100. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi: 1) w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz ich opis, 2) w drodze zarządzenia, szczegółowe czynności organów w sprawach związanych z wydawaniem uprawnień do kierowania oraz wzory dokumentów w tych sprawach. Rozdział 2 Szkolenie i egzaminowanie Art. 101. Osoba ubiegająca się o uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem może rozpocząć szkolenie najwcześniej 3 miesiące przed osiągnięciem wieku wymaganego do uzyskania prawa jazdy albo pozwolenia, a jeżeli osobą tą jest uczeń szkoły, której program nauczania obejmuje szkolenie osób ubiegających się o prawo jazdy, okres ten wynosi 12 miesięcy. Art. 102. Szkolenie osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem jest prowadzone w jednostce albo szkole posiadającej zezwolenie wydane przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. Art. 103. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej wydaje zezwolenie na prowadzenie szkolenia, jeżeli jednostka lub szkoła: 1) posiada wymagane warunki lokalowe, wyposażenie dydaktyczne, plac do wykonywania manewrów oraz co najmniej jeden pojazd przystosowany do nauki jazdy, 2) zatrudnia co najmniej jednego instruktora, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli jednostką szkolącą jest osoba fizyczna, warunek określony w ust. 1 pkt 2 uważa się za spełniony, gdy osoba ta jest równocześnie instruktorem. Art. 104. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej cofa jednostce lub szkole zezwolenie na prowadzenie szkolenia, jeżeli: 1) nie spełnia wymaganych warunków, o których mowa w art. 103, 2) prowadzi szkolenie w sposób niezgodny z przepisami, 3) wydała niezgodnie ze stanem faktycznym zaświadczenie o ukończeniu szkolenia. 2. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie szkolenia z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2 i 3, ponowne zezwolenie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna. Art. 105. 1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem jest prowadzone przez instruktora, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Instruktorem jest osoba, która: 1) ma co najmniej wykształcenie średnie, 2) posiada, przez okres co najmniej 3 lat, uprawnienie do kierowania pojazdami rodzaju objętego szkoleniem, 3) potwierdziła wymagany stan zdrowia i predyspozycje psychiczne odpowiednim orzeczeniem, 4) ukończyła kurs kwalifikacyjny w jednostce upoważnionej przez wojewodę, 5) zdała egzamin przed komisją powołaną przez wojewodę, 6) nie była karana wyrokiem sądu lub orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń za przestępstwo lub wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, 7) została wpisana do ewidencji instruktorów. 3. Szkolenie w zakresie udzielania pomocy przedlekarskiej jest prowadzone przez osobę, która spełnia co najmniej jeden z warunków określonych w pkt 1-3: 1) wykonuje zawód lekarza lub pielęgniarki, 2) posiada kwalifikacje instruktora Polskiego Czerwonego Krzyża, 3) posiada kwalifikacje ratownika medycznego. Art. 106. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej dokonuje wpisu osoby do ewidencji instruktorów, jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 105 ust. 2 pkt 1-6 i wydaje jej legitymację instruktora. 2. Instruktor podlega kontrolnym badaniom lekarskim w terminach, o których mowa w art. 122 ust. 2, odpowiednio do rodzaju uprawnień do szkolenia. 3. Instruktor jest obowiązany posiadać w czasie szkolenia legitymację instruktora i świadectwo kwalifikacji, o którym mowa w art. 89 ust. 3, oraz okazywać je na żądanie uprawnionych organów. Art. 107. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej skreśla instruktora z ewidencji, jeżeli instruktor: 1) nie spełnia warunków określonych w art. 105 ust. 2 pkt 1-6, 2) nie przedstawił orzeczenia lekarskiego z badań kontrolnych o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania czynności instruktora, 3) nie zdał egzaminu, o którym mowa w art. 108 ust. 2 pkt 2, w wyznaczonym terminie, 4) dopuścił się rażącego naruszenia przepisów w zakresie szkolenia. 2. W przypadku skreślenia instruktora z ewidencji z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 4, ponowny wpis do ewidencji nie może być dokonany wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o skreśleniu stała się ostateczna. Art. 108. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej sprawuje nadzór nad szkoleniem. 2. Organ sprawujący nadzór może w szczególności: 1) kontrolować dokumentację i działalność związaną ze szkoleniem, 2) w uzasadnionych przypadkach skierować instruktora na egzamin, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5. Art. 109. 1. Egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem oraz osoby, o której mowa w art. 114, przeprowadza egzaminator zatrudniony przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego: 1) na podstawie umowy o pracę - w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy, z wyjątkiem kategorii T, 2) na podstawie umowy zlecenia - w zakresie pozwolenia do kierowania tramwajem oraz prawa jazdy kategorii T. 2. Egzamin państwowy jest organizowany w: 1) wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego - w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy, z wyjątkiem kategorii T, 2) przedsiębiorstwie komunikacji publicznej upoważnionym przez wojewodę - w zakresie pozwolenia do kierowania tramwajem, 3) miejscu określonym przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej - w zakresie prawa jazdy kategorii T. 3. Egzamin państwowy w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy, z wyjątkiem kategorii T, jest przeprowadzany w mieście wojewódzkim lub w zależności od potrzeb w mieście powyżej 100 tysięcy mieszkańców. 4. Sprawdzenia kwalifikacji osoby ubiegającej się o kartę rowerową lub motorowerową dokonują: 1) nauczyciel wychowania komunikacyjnego uprawniony przez dyrektora szkoły, 2) policjant posiadający specjalistyczne przeszkolenie z zakresu ruchu drogowego. Art. 110. 1. Egzaminatorem może być osoba, która: 1) jest obywatelem polskim, 2) posiada wykształcenie wyższe, 3) posiada prawo jazdy kategorii B przez okres co najmniej 6 lat oraz uprawnienie do kierowania pojazdami rodzaju objętego egzaminowaniem przez okres co najmniej 1 roku, 4) potwierdziła wymagany stan zdrowia i predyspozycje psychiczne odpowiednim orzeczeniem, 5) nie była karana wyrokiem sądu lub orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń za przestępstwo lub wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, 6) ukończyła kurs kwalifikacyjny w jednostce upoważnionej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 7) uczestniczyła w 7 egzaminach państwowych w charakterze obserwatora oraz przeprowadziła co najmniej 3 takie egzaminy pod kierunkiem egzaminatora wyznaczonego przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego i uzyskała pozytywną opinię, 8) zdała egzamin przed komisją weryfikacyjną powołaną przez: a) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - w zakresie sprawdzania kwalifikacji na wszystkie kategorie prawa jazdy, z wyjątkiem kategorii T, b) wojewodę - w zakresie sprawdzania kwalifikacji na prawo jazdy kategorii T lub pozwolenie do kierowania tramwajem, 9) daje rękojmię należytego wykonywania swoich obowiązków, 10) została wpisana do ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez wojewodę. 2. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 6 i 7, nie stosuje się do egzaminatora osoby ubiegającej się o prawo jazdy kategorii T lub o pozwolenie do kierowania tramwajem. Art. 111. 1. Wojewoda dokonuje wpisu osoby do ewidencji egzaminatorów, jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 110 ust. 1 pkt 1-9, i wydaje jej legitymację egzaminatora. 2. Egzaminator podlega kontrolnym badaniom lekarskim w terminach, o których mowa w art. 122 ust. 2, odpowiednio do rodzaju uprawnień do egzaminowania. 3. Egzaminator podlega corocznie szkoleniu organizowanemu przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. 4. Egzaminator jest obowiązany posiadać w czasie prowadzenia egzaminów legitymację egzaminatora i świadectwo kwalifikacji, o którym mowa w art. 89 ust. 3, oraz okazywać je na żądanie uprawnionych organów. Art. 112. 1. Nadzór nad przeprowadzaniem egzaminów państwowych sprawuje wojewoda. 2. Organ sprawujący nadzór może w szczególności: 1) kontrolować dokumentację i działalność związaną z egzaminowaniem, 2) przerwać lub unieważnić egzamin państwowy prowadzony niezgodnie z przepisami, 3) w razie stwierdzenia rażących uchybień zawiesić działalność odpowiedniej jednostki w zakresie prowadzenia egzaminów państwowych - do czasu usunięcia uchybień, 4) w uzasadnionych przypadkach skierować egzaminatora na egzamin, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8. Art. 113. 1. Wojewoda skreśla egzaminatora z ewidencji, jeżeli: 1) nie spełnia warunków określonych w art. 110 ust. 1 pkt 1-9, 2) nie odbył okresowego szkolenia, 3) nie przedstawił orzeczenia lekarskiego z badań kontrolnych o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania czynności egzaminatora, 4) nie zdał egzaminu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8, w wyznaczonym terminie, 5) naruszył zasady egzaminowania. 2. W przypadku skreślenia egzaminatora z ewidencji z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 5, ponowny wpis do ewidencji nie może być dokonany wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o skreśleniu stała się ostateczna. Art. 114. Kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega: 1) osoba posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem, skierowana decyzją kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej: a) w razie uzasadnionych zastrzeżeń co do jej kwalifikacji, b) na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, w razie przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1, 2) osoba ubiegająca się o: a) przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem cofniętego na okres przekraczający 1 rok lub w związku z utratą kwalifikacji, b) zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia do kierowania tramwajem, którego była pozbawiona na okres przekraczający 1 rok. Art. 115. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania w stosunku do jednostek lub szkół prowadzących szkolenie w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do szkolenia, 2) wymagania w stosunku do jednostek prowadzących egzaminy państwowe w zakresie wyposażenia, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do egzaminowania, 3) program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami oraz kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, 4) warunki i tryb: a) uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami, szkolenia i egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji oraz wzory dokumentów z tym związanych, b) szkolenia i egzaminowania kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, pracy komisji egzaminacyjnych oraz wzory dokumentów z tym związanych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na instruktorów i instruktorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje, 2) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje, 3) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji, 4) wysokość stawek wynagrodzenia dla egzaminatorów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, 5) wysokość opłat za wydanie prawa jazdy, pozwolenia do kierowania tramwajem, świadectwa kwalifikacji, legitymacji instruktora i egzaminatora. Rozdział 3 Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego Art. 116. 1. Wojewoda tworzy wojewódzki ośrodek ruchu drogowego działający na obszarze województwa. 2. Ośrodek jest państwową osobą prawną. 3. Wojewoda sprawuje nadzór nad ośrodkiem. Art. 117. 1. Do zadań ośrodka należy organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. 2. Ośrodek może wykonywać inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego. Art. 118. 1. Działalnością ośrodka kieruje dyrektor. 2. Dyrektor jest powoływany i odwoływany przez wojewodę. 3. Wojewoda ustala wynagrodzenie dyrektora. Art. 119. 1. Ośrodek prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Przychodami ośrodka są: 1) wpływy z opłat za przeprowadzanie egzaminów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, 2) wpływy za wykonanie innych zadań z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego. 3. Rozchodami ośrodka są wydatki na: 1) bieżące utrzymanie ośrodka, 2) prowadzenie egzaminów państwowych w zakresie prawa jazdy poszczególnych kategorii i pozwolenia do kierowania tramwajem. 4. Osiągnięty przez ośrodek zysk, po opłaceniu należnych podatków, jest przeznaczany na: 1) inwestycje związane z działalnością ośrodka, o której mowa w art. 117 ust. 1, 2) poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego w województwie. 5. Ośrodek może zaciągać kredyty, za zgodą wojewody, na zasadach ogólnych. 6. Składniki majątkowe nabyte na cele ośrodka tworzą jego fundusz statutowy. 7. Ośrodek prowadzi odrębnie ewidencję przychodów i kosztów związanych z egzaminowaniem i odrębnie dla każdej innej działalności. Art. 120. 1. Wojewoda nadaje ośrodkowi statut. 2. Statut ośrodka określa w szczególności jego organizację i warunki tworzenia oddziałów terenowych. Art. 121. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) w porozumieniu z Ministrem Finansów - szczegółowe warunki gospodarki finansowej ośrodka oraz szczegółowe warunki ewidencji przychodów i kosztów, o których mowa w art. 119 ust. 7, 2) w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej - warunki wynagradzania egzaminatorów. Rozdział 4 Sprawdzanie stanu zdrowia i predyspozycji psychicznych do kierowania pojazdami Art. 122. 1. Badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlegają: 1) osoba ubiegająca się o prawo jazdy, 2) osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym, cofniętego ze względu na stan zdrowia, 3) kierujący pojazdem skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego, jeżeli uczestniczy w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny, 4) kierujący pojazdem skierowany decyzją kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia, 5) kandydat na instruktora lub egzaminatora osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami. 2. Kierowca pojazdu silnikowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 7,5 t, pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne, pojazdu uprzywilejowanego, autobusu lub kierowca zarobkowo przewożący osoby na własny lub cudzy rachunek podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem w następujących okresach: 1) jeżeli kieruje pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii A, B, B+E, B1 lub T: a) w wieku do 55 lat - co 5 lat, b) w wieku od 56 do 65 lat - co 3 lata, c) w wieku powyżej 65 lat - corocznie, 2) jeżeli kieruje pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C, C+E, C1, C1+E, D, D+E, D1 lub D1+E: a) w wieku do 55 lat - co 3 lata, b) w wieku powyżej 55 lat - corocznie. 3. Badanie lekarskie przeprowadza uprawniony lekarz. 4. Przepisy ust. 1 pkt 1-4, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 stosuje się odpowiednio do kierującego tramwajem. 5. Badanie lekarskie wykonywane jest na koszt osoby badanej, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 6. Wojewoda kontroluje wykonywanie badań lekarskich i wydawanie orzeczeń. Art. 123. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb: a) przeprowadzania badań lekarskich w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami u osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajami oraz osób kierujących tymi pojazdami, b) wydawania orzeczeń lekarskich stwierdzających brak lub istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, c) odwoływania się od orzeczeń lekarskich, d) uzyskiwania uprawnień przez lekarzy przeprowadzających badania lekarskie, e) kontroli wykonywania i dokumentowania badań lekarskich oraz wydawanych orzeczeń lekarskich, 2) dodatkowe kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania lekarskie, 3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi oraz wzory stosowanych dokumentów, 4) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb kierowania na badania lekarskie. Art. 124. 1. Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu orzeczenia o predyspozycjach psychicznych do kierowania pojazdem podlega osoba: 1) o której mowa w art. 122 ust. 2, przy ubieganiu się po raz pierwszy o wydanie świadectwa kwalifikacji, 2) kandydat na instruktora lub egzaminatora osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, 3) inna, jeżeli lekarz w wyniku badania uzna za wskazane przeprowadzenie badania psychologicznego, 4) przewidziana do szkolenia na kierowcę na potrzeby wojska, 5) kierujący będący sprawcą wypadku drogowego, w którym jest zabity lub ranny. 2. Badanie psychologiczne wykonuje uprawniony psycholog w jednostce upoważnionej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 3. Badanie psychologiczne jest wykonywane na koszt osoby badanej, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do kierującego tramwajem. 5. Nadzór nad wykonywaniem badań psychologicznych sprawuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub jednostka przez niego upoważniona. Art. 125. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb: a) kierowania osób na badania psychologiczne, b) uzyskiwania i cofania uprawnień do przeprowadzania badań psychologicznych oraz uzyskiwania i cofania zezwoleń jednostkom przeprowadzającym te badania, c) odwoływania się od orzeczeń psychologicznych, d) kontroli przeprowadzania badań psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń psychologicznych, 2) warunki i sposób przeprowadzania badań psychologicznych, 3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z przeprowadzanymi badaniami psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów, 4) maksymalne stawki opłat za badania psychologiczne. Art. 126. 1. Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu przeprowadza się przy użyciu urządzeń elektronicznych dokonujących pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie urządzeniem elektronicznym. W takim przypadku ustalenie zawartości w organizmie alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu. 3. Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu może być przeprowadzone również w razie braku zgody kierującego, o czym należy go uprzedzić. 4. Warunki oraz sposób przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1 i 2, określają odrębne przepisy. Art. 127. 1. Badanie w celu ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu przeprowadza się przy użyciu metod nie wymagających badania laboratoryjnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie metodą nie wymagającą badania laboratoryjnego. W takim przypadku ustalenie w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu. 3. Badanie w celu ustalenia obecności w organizmie środka działającego podobnie do alkoholu może być przeprowadzone również w razie braku zgody kierującego, o czym należy go uprzedzić. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób przeprowadzania badań na obecność w organizmie środków działających podobnie do alkoholu. Art. 128. 1. W razie uczestniczenia w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny, kierujący pojazdem jest poddawany badaniu na zawartość w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. 2. Badaniu, o którym mowa w ust. 1, można poddać także inną osobę, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogła kierować pojazdem uczestniczącym w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mają prawo żądać od organu kontroli ruchu drogowego przeprowadzenia badania krwi lub moczu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. DZIAŁ V Kontrola ruchu drogowego Rozdział 1 Uprawnienia Policji Art. 129. 1. Czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem i jego kontrolowanie należą do zadań Policji. 2. Policjant, w związku z wykonywaniem czynności określonych w ust. 1, jest uprawniony do: 1) legitymowania uczestnika ruchu i wydawania mu wiążących poleceń co do sposobu korzystania z drogi lub używania pojazdu, 2) sprawdzania dokumentów wymaganych w związku z kierowaniem pojazdem i jego używaniem, świadectwa kwalifikacji, a także dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, 3) żądania poddania się przez kierującego pojazdem lub przez inną osobę, w stosunku do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogła kierować pojazdem, badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, 4) sprawdzania stanu technicznego, wyposażenia, ładunku, masy lub nacisku osi pojazdu znajdującego się na drodze, 5) sprawdzania zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy oraz postoju, 6) zatrzymania, w przypadkach przewidzianych w ustawie, dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdem lub jego używania, 7) wydawania poleceń: a) osobie, która spowodowała przeszkodę utrudniającą ruch drogowy lub zagrażającą jego bezpieczeństwu, albo osobie odpowiedzialnej za utrzymanie drogi, b) kontrolowanemu uczestnikowi ruchu - co do sposobu jego zachowania, 8) uniemożliwienia: a) kierowania pojazdem osobie znajdującej się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, b) korzystania z pojazdu, którego stan techniczny, ładunek, masa lub nacisk osi zagrażają bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu, powodują uszkodzenie drogi albo naruszają wymagania ochrony środowiska, c) korzystania z pojazdu, jeżeli kierujący nim nie okazał dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, d) kierowania pojazdem przez osobę nie posiadającą uprawnień, 9) używania przyrządów kontrolno-pomiarowych, a w szczególności do badania pojazdu, określania jego masy, nacisku osi lub prędkości, stwierdzania naruszenia wymagań ochrony środowiska oraz do stwierdzania stanu trzeźwości kierującego, 10) usuwania lub przemieszczania pojazdu: a) pozostawionego w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub zagraża jego bezpieczeństwu, b) kierowanego przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu w inny sposób, c) kierowanego przez osobę nie posiadającą przy sobie wymaganych dokumentów uprawniających do kierowania i używania pojazdu, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu w inny sposób, d) jeżeli kierujący nie okazał dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, e) którego stan techniczny zagraża bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu w inny sposób, f) przekraczającego dopuszczalną masę całkowitą lub nacisk osi, g) utrudniającego prowadzenie akcji ratowniczej, 11) kontroli warunków i sposobu przewozu materiałów niebezpiecznych oraz wymagań związanych z tym przewozem, 12) używania urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych, służących do wydawania wiążących poleceń uczestnikowi ruchu, 13) występowania w uzasadnionym przypadku z wnioskiem o ocenę stanu zdrowia kierującego pojazdem, 14) blokowania kół pojazdu pozostawionego w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nie utrudnia to ruchu lub nie zagraża bezpieczeństwu. 3. Przepisów ust. 2 pkt 3, 4 i 6 nie stosuje się do szefów i cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz organizacji międzynarodowych, korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, oraz do innych osób korzystających z tych przywilejów i immunitetów. 4. Kontrola ruchu drogowego w stosunku do kierujących pojazdami Sił Zbrojnych oraz w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową kierujących innymi pojazdami, a także kierowanie ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumn wojskowych należy również do wojskowych organów porządkowych. W tym zakresie wojskowym organom porządkowym przysługują uprawnienia policjantów określone w ust. 2. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb oraz jednostki i warunki ich współdziałania w zakresie: 1) zapewnienia sprawności ruchu, w szczególności przez nadzór nad parkowaniem pojazdów i usuwaniem na koszt właściciela pojazdów: a) pozostawionych w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub zagraża bezpieczeństwu, b) kierowanych przez osoby znajdujące się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdów w inny sposób, c) kierowanych przez osoby nie posiadające przy sobie wymaganych dokumentów uprawniających do kierowania i używania pojazdu, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdów w inny sposób, d) zarejestrowanych lub czasowo dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo zarejestrowanych za granicą, jeżeli kierujący nie okazał dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, e) których stan techniczny zagraża bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza wymagania ochrony środowiska, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdów w inny sposób, f) przekraczających dopuszczalną masę całkowitą lub nacisk osi określone w przepisach ruchu drogowego, g) których stan wskazuje na to, że nie są używane, h) bez tablic rejestracyjnych, 2) blokowania kół pojazdów w razie pozostawienia ich w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nie utrudnia to ruchu lub nie zagraża bezpieczeństwu, 3) pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości, 4) usuwania pojazdów utrudniających prowadzenie akcji ratowniczych. Art. 130. 1. Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 1 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji. 2. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie 1 roku od dnia naruszenia. 3. Kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób punktowania i liczbę punktów odpowiadających naruszeniu przepisów ruchu drogowego, 2) warunki i sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb występowania z wnioskami o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, 3) program szkolenia i jednostki upoważnione do prowadzenia szkolenia, o którym mowa w ust. 3, 4) liczbę punktów odejmowanych z tytułu odbytego szkolenia, 5) podmioty uprawnione do uzyskiwania informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 1. Art. 131. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) organizację, warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego, 2) warunki i tryb udzielania upoważnień do zatrzymywania pojazdów lub wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego przez funkcjonariuszy innych organów, 3) wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu. 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) organizację, warunki i sposób wykonywania czynności, o których mowa w art. 129 ust. 4, 2) warunki i tryb współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w sprawach, o których mowa w art. 130 ust. 1. Rozdział 2 Zatrzymywanie i zwracanie dowodów rejestracyjnych Art. 132. 1. Policjant zatrzyma dowód rejestracyjny (pozwolenie czasowe) w razie: 1) stwierdzenia lub uzasadnionego przypuszczenia, że pojazd: a) zagraża bezpieczeństwu, b) zagraża porządkowi ruchu, c) narusza wymagania ochrony środowiska, 2) stwierdzenia, że pojazd nie został poddany badaniu technicznemu w wyznaczonym terminie lub termin badania nie został wyznaczony prawidłowo, 3) stwierdzenia zniszczenia dowodu rejestracyjnego (pozwolenia czasowego) w stopniu powodującym jego nieczytelność, 4) uzasadnionego podejrzenia podrobienia lub przerobienia dowodu rejestracyjnego (pozwolenia czasowego), 5) stwierdzenia, że badanie techniczne zostało dokonane przez jednostkę do tego nie upoważnioną, 6) nieokazania przez kierującego dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub nieokazania dokumentu stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia, 7) uzasadnionego przypuszczenia, że dane w nim zawarte nie odpowiadają stanowi faktycznemu. 2. W razie zatrzymania dowodu rejestracyjnego (pozwolenia czasowego), policjant wydaje kierowcy pokwitowanie. Może on zezwolić na używanie pojazdu przez czas nie przekraczający 7 dni, określając warunki tego używania w pokwitowaniu. Zezwolenie nie może być wydane w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz w pkt 6. 3. Zatrzymany dokument, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 1 pkt 4, 6 i 7, odpowiedni organ Policji przesyła niezwłocznie organowi, który go wydał, z zastrzeżeniem ust. 5. 4. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 dowód rejestracyjny (pozwolenie czasowe) zatrzyma również jednostka upoważniona do przeprowadzania badań technicznych. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 5. Zatrzymany dokument pojazdu zarejestrowanego za granicą, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 1 pkt 4 i 6, pozostawia się w jednostce Policji przez okres 7 dni. Po upływie tego terminu dokument przekazywany jest przedstawicielstwu państwa, w którym pojazd jest zarejestrowany. 6. Zwrot zatrzymanego dokumentu następuje niezwłocznie po ustaniu przyczyny uzasadniającej jego zatrzymanie, z zastrzeżeniem art. 133. Art. 133. 1. W przypadku określonym w art. 132 ust. 1 pkt 6 odpowiedni organ Policji zwraca zatrzymany dokument po przedstawieniu dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia. 2. W przypadku pojazdu zarejestrowanego za granicą, jeżeli z przedstawionego dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu wynika, że przed zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego umowa ta nie była zawarta, warunkiem zwrotu zatrzymanego dokumentu jest dodatkowo wniesienie opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia określonej w odrębnych przepisach. Art. 134. W stosunku do pojazdów Sił Zbrojnych oraz innych pojazdów kierowanych przez żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową uprawnienia i obowiązki policjantów określone w art. 132 ust. 1-3 i art. 133 ust. 1 wykonują również żołnierze Żandarmerii Wojskowej. Rozdział 3 Zatrzymywanie praw jazdy i pozwoleń oraz cofanie i przywracanie uprawnień do kierowania pojazdami Art. 135. 1. Policjant: 1) zatrzyma prawo jazdy za pokwitowaniem w razie: a) stwierdzenia, że kierujący pojazdem znajduje się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu, b) stwierdzenia zniszczenia prawa jazdy w stopniu powodującym jego nieczytelność, c) podejrzenia podrobienia lub przerobienia prawa jazdy, d) gdy upłynął termin ważności prawa jazdy, e) gdy wobec kierującego pojazdem wydane zostało postanowienie lub decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy, f) gdy wobec kierującego pojazdem orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów lub wydano decyzję o cofnięciu prawa jazdy, g) przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, h) przekroczenia przez kierującego pojazdem, w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy, liczby 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, 2) może zatrzymać prawo jazdy za pokwitowaniem w razie uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów. 2. Pokwitowanie zatrzymania prawa jazdy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b)-d) oraz w pkt 2, uprawnia do kierowania pojazdem w ciągu 7 dni. Art. 136. 1. Zatrzymane prawo jazdy, z wyjątkiem przypadku określonego w art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. c), Policja przekazuje niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni, według właściwości, kolegium do spraw wykroczeń albo innemu organowi uprawnionemu do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym, prokuratorowi lub kierownikowi rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 2. W razie przeprowadzenia badania krwi lub moczu dla oceny trzeźwości lub zawartości środka działającego podobnie do alkoholu, prawo jazdy przekazuje się wraz z wynikiem tego badania. Jeżeli jednak wynik tego badania nie został uzyskany w ciągu 30 dni od dnia zatrzymania prawa jazdy, należy niezwłocznie zwrócić je właścicielowi. Art. 137. 1. Postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadkach określonych w art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2, wydaje w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawa jazdy: 1) prokurator - w toku postępowania przygotowawczego, a sąd - po przekazaniu sprawy do sądu, 2) przewodniczący kolegium do spraw wykroczeń, a wobec osoby nie podlegającej orzecznictwu kolegium do spraw wykroczeń - właściwy przełożony. 2. O wydaniu postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy zawiadamia się właściwego kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 3. Na postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy służy zażalenie. Art. 138. 1. Decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadkach określonych w art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. d) i g), wydaje kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 2. Zwrot zatrzymanego prawa jazdy następuje po ustaniu przyczyny zatrzymania. Art. 139. 1. Przepisy art. 135-138 stosuje się odpowiednio do pozwolenia do kierowania tramwajem. 2. Przepisu art. 135 nie stosuje się do szefów i cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych państw obcych oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, a także do innych osób korzystających z tych przywilejów i immunitetów. 3. W stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową oraz innych osób kierujących pojazdami Sił Zbrojnych uprawnienia i obowiązki policjantów określone w art. 135 ust. 1 i art. 136 ust. 1 wykonują również żołnierze Żandarmerii Wojskowej. Art. 140. 1. Decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym wydaje kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej w razie: 1) stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, 2) utraty przez kierowcę kwalifikacji, co stwierdza się na podstawie wyniku egzaminu państwowego, 3) przekroczenia, w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy, liczby 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego; decyzja o cofnięciu uprawnienia wydawana jest na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, 4) niepoddania się sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 pkt 1. 2. Decyzję o przywróceniu kierowcy uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym, z wyjątkiem przypadku określonego w ust. 1 pkt 3, wydaje kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej po ustaniu przyczyn, które spowodowały jego cofnięcie. 3. Przepisy ust. 1-2 stosuje się odpowiednio do pozwolenia do kierowania tramwajem. 4. Decyzję o cofnięciu lub przywróceniu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym szefom i cudzoziemskiemu personelowi przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz organizacji międzynarodowych korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności oraz innym osobom korzystającym z tych przywilejów i immunitetów wydaje Wojewoda Warszawski. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wnioskowania o cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi osobom, o których mowa w ust. 1 pkt 3. DZIAŁ VI Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 141. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 60, poz. 369 i Nr 85, poz. 539) dodaje się art. 96a w brzmieniu: "Art. 96a. § 1. Kto, nie będąc uprawnionym, posiada w pojeździe urządzenia stanowiące obowiązkowe wyposażenie pojazdu uprzywilejowanego w ruchu, wysyłające sygnały świetlne w postaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnał dźwiękowy o zmiennym tonie, a także elementy oznakowania w postaci napisów, podlega karze grzywny. § 2. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa w pojeździe sygnałów świetlnych w postaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnału dźwiękowego o zmiennym tonie, podlega karze aresztu do dwóch tygodni albo grzywny. § 3. Urządzenia lub elementy oznakowania, o których mowa w § 1 i 2, podlegają przepadkowi, choćby nie stanowiły własności sprawcy." Art. 142. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 117, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i z 1991 r. Nr 73, poz. 321) skreśla się art. XIV. Art. 143. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 79, poz. 471 i Nr 88, poz. 554) w art. 11: 1) w ust. 1 w pkt 17 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18) produkcji i dystrybucji tablic rejestracyjnych pojazdów.", 2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, liczbę koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 18, warunki wymagane do ich uzyskania, sposób wyboru koncesjonariuszy oraz obszary dystrybucji tablic rejestracyjnych." Art. 144. 1. Zadania własne kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, o których mowa w art. 73 ust. 1 i 2, art. 74 ust. 1, art. 75, art. 77 ust. 3, art. 78 ust. 3, art. 89 ust. 2 i 3, art. 93 ust. 2, art. 97 ust. 1, art. 103, art. 104, art. 106 ust. 1, art. 107, art. 108, art. 109 ust. 2 pkt 3, art. 114 pkt 1, art. 122 ust. 1 pkt 4, art. 138 ust. 1 i art. 140 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy, nie mogą być powierzone w drodze porozumienia organom samorządu terytorialnego. 2. Porozumienia zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie, o którym mowa w ust. 1, tracą moc z dniem 1 lipca 1998 r. 3. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224), przechodzą jako zlecone zadania, o których mowa w art. 73 ust. 1 i 2, art. 74 ust. 1, art. 75, art. 77 ust. 3, art. 78 ust. 3, art. 89 ust. 2 i 3, art. 93 ust. 2, art. 97 ust. 1, art. 114 pkt 1, art. 122 ust. 1 pkt 4, art. 138 ust. 1 i art. 140 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy. 4. Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 3, odbywa się w trybie określonym w art. 13 ustawy, o której mowa w ust. 3. Art. 145. 1. Ośrodki szkolenia lub szkoły prowadzące szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania określone w ustawie przez okres 1 roku od dnia wejścia jej w życie. 2. Osoby wykonujące czynności instruktora lub wykładowcy w ośrodkach szkolenia lub w szkołach w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów mogą prowadzić szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie dotychczas posiadanym, jeżeli spełniają wymagania, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1, 2, 6 i 7, oraz pod warunkiem zdania w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy egzaminu, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5. 3. Ośrodki egzaminowania, w których odbywa się sprawdzanie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierujących pojazdami w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów, uważa się za spełniające wymagania określone ustawą przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Osoby wykonujące czynności egzaminatora w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania określone ustawą. Osoby te mogą wykonywać swoje czynności przez okres 10 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy na podstawie umowy zlecenia. 5. Stacje kontroli pojazdów działające w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania określone ustawą w terminach określonych w wydanych im upoważnieniach. 6. Osoby wykonujące czynności diagnosty w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania określone ustawą. Art. 146. 1. Wojewoda utworzy wojewódzki ośrodek ruchu drogowego w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Z chwilą utworzenia ośrodka, o którym mowa w ust. 1, opłaty za egzaminy państwowe na prawo jazdy i pozwolenia do kierowania tramwajem wpływają na jego rachunek. 3. Do czasu rozpoczęcia przez ośrodek samodzielnego prowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, z wpływów z opłat, o których mowa w ust. 2, są finansowane koszty przeprowadzania egzaminów w ośrodkach, o których mowa w art. 145 ust. 3. 4. Upoważnia się wojewodę do udzielenia wojewódzkiemu ośrodkowi ruchu drogowego jednorazowej pożyczki na cele inwestycyjne na okres nie przekraczający 2 lat. Art. 147. 1. Osoby w wieku od 17 do 18 lat, ubiegające się o prawo jazdy kategorii B+E, które ukończyły wymagane szkolenie lub w nim uczestniczą w dniu 1 lipca 1998 r., uważa się za spełniające wymagania określone w art. 90 ust. 2 pkt 3. 2. Osoby ubiegające się o prawo jazdy kategorii C lub D, które ukończyły wymagane szkolenie lub uczestniczą w nim w dniu 1 lipca 1998 r., uważa się za spełniające wymagania, o których mowa w art. 88 ust. 4. Art. 148. 1. Zezwolenia na wykorzystanie pojazdów jako uprzywilejowanych, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują ważność do dnia 15 stycznia 1998 r. 2. Zezwolenia na wykonywanie badań instalacji przystosowującej pojazdy do zasilania gazem i sposób jej montażu, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują ważność do dnia 31 marca 1998 r. 3. Zezwolenia na odstępstwo od stosowania się do niektórych znaków drogowych, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują ważność do dnia 31 marca 1998 r. Art. 149. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości może określić, w drodze rozporządzenia: 1) obowiązek uzyskania karty pojazdu przez właścicieli pojazdów zarejestrowanych przed dniem, o którym mowa w art. 152 pkt 1, 2) warunki, terminy i tryb uzyskiwania karty pojazdu przez osoby, o których mowa w pkt 1, organy właściwe do ich wydania, wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach oraz wysokość opłaty za kartę pojazdu. Art. 150. 1. Prawa jazdy i inne dokumenty uprawniające do kierowania pojazdami lub potwierdzające dodatkowe kwalifikacje i wymagania w stosunku do kierujących pojazdami, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują ważność do czasu ich wymiany w zakresie na jaki zostały wydane. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i terminy wymiany praw jazdy i innych dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami lub potwierdzających dodatkowe kwalifikacje kierujących pojazdami. Art. 151. 1. Traci moc ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515), z wyjątkiem art. 69-81, które tracą moc z dniem 30 czerwca 1998 r. 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 1 roku od dnia wejścia jej w życie, zachowują moc przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą. Art. 152. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem: 1) art. 49 ust. 2 pkt 5, art. 77, 80, 87-100, 109 ust. 4 i art. 143, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1998 r., 2) art. 39 ust. 3 i art. 85, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. (Dz. U. Nr 98, poz. 603) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) w art. 38 w ust. 1 wyrazy "w ciągu trzech miesięcy" zastępuje się wyrazami "w ciągu sześciu miesięcy", a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister Skarbu Państwa, w drodze rozporządzenia, może skrócić termin, o którym mowa w ust. 1, jeżeli zaistnieją warunki umożliwiające wcześniejsze udostępnienie akcji uprawnionym pracownikom oraz rolnikom lub rybakom." Art. 2. W ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Przepis art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) stosuje się odpowiednio, z tym że uprawnionym pracownikom oraz rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji Skarbu Państwa według stanu z dnia objęcia przez Skarb Państwa, jeżeli do Skarbu Państwa należy jeszcze taka część akcji. Jeżeli do Skarbu Państwa należy mniejsza część akcji, prawo nieodpłatnego nabycia ogranicza się do tej części."; 2) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Warunkiem zamiany wierzytelności na akcje jest powstanie zobowiązania dłużnika przed dniem 31 grudnia 1996 r." Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 8 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych. (Dz. U. Nr 98, poz. 604) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Partia polityczna jest dobrowolną organizacją, występującą pod określoną nazwą, stawiającą sobie za cel udział w życiu publicznym poprzez wywieranie metodami demokratycznymi wpływu na kształtowanie polityki państwa lub sprawowanie władzy publicznej 2. Partia polityczna może korzystać z praw wynikających z ustaw po uzyskaniu wpisu do ewidencji partii politycznych. Art. 2. 1. Członkami partii politycznych mogą być obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, którzy ukończyli 18 lat. 2. Zakaz przynależności do partii politycznych określają odrębne przepisy. Art. 3. Partia polityczna opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników. Art. 4. Organy władzy publicznej są obowiązane do równego traktowania partii politycznych. Art. 5. Partiom politycznym zapewnia się dostęp do publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 6. Partie polityczne nie mogą wykonywać zadań zastrzeżonych w przepisach prawa dla organów władzy publicznej ani zastępować tych organów w wykonywaniu ich zadań. Art. 7. Partia polityczna nie może posiadać jednostek organizacyjnych w zakładach pracy. Rozdział 2 Struktura i zasady działania partii politycznych Art. 8. Partie polityczne kształtują swoje struktury oraz zasady działania zgodnie z zasadami demokracji, w szczególności przez zapewnienie jawności tych struktur, powoływania organów partii w drodze wyborów i podejmowania uchwał większością głosów. Art. 9. 1. Statut partii politycznej określa jej cele, strukturę i zasady działania, a w szczególności: 1) nazwę, skrót nazwy i siedzibę partii, 2) sposób nabywania i utraty członkostwa, 3) prawa i obowiązki członków, 4) organy partii, w tym organy reprezentujące partię na zewnątrz oraz uprawnione do zaciągania zobowiązań majątkowych, ich kompetencje oraz czas trwania ich kadencji, 5) tryb dokonywania wyboru organów partii i uzupełniania składów tych organów, 6) sposób zaciągania zobowiązań majątkowych, uzyskiwania środków finansowych oraz tryb sporządzania i zatwierdzania informacji o działalności finansowej partii, 7) zasady tworzenia i znoszenia terenowych jednostek organizacyjnych partii, 8) zasady dokonywania zmian statutu, 9) sposób rozwiązania się partii oraz tryb połączenia z inną partią lub innymi partiami. 2. Statut partii politycznej uchwala zgromadzenie ogólne członków partii lub zgromadzenie ich demokratycznie wybranych przedstawicieli. Art. 10. Członek partii politycznej ma prawo do wystąpienia z niej. Rozdział 3 Ewidencja partii politycznych Art. 11. 1. Partię polityczną zgłasza się do ewidencji partii politycznych, zwanej dalej "ewidencją", prowadzonej przez Sąd Wojewódzki w Warszawie, zwany dalej "Sądem". 2. Zgłoszenie powinno zawierać nazwę, skrót nazwy i określenie adresu siedziby partii politycznej oraz imiona, nazwiska i adresy osób wchodzących w skład organów uprawnionych w statucie do reprezentowania partii na zewnątrz oraz do zaciągania zobowiązań majątkowych. Do zgłoszenia można załączyć wzorzec symbolu graficznego partii politycznej. 3. Do zgłoszenia należy załączyć: 1) statut partii politycznej, 1) wykaz zawierający imiona, nazwiska, adresy zamieszkania, numery ewidencyjne PESEL i własnoręczne podpisy popierających zgłoszenie co najmniej 1000 obywateli polskich, którzy ukończyli 18 lat i mają pełną zdolność do czynności prawnych; każda strona wykazu powinna być opatrzona adnotacją zawierającą nazwę partii politycznej zgłaszanej do ewidencji. 4. Do zbierania podpisów osób popierających zgłoszenie, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297). 5. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny partii politycznej powinny odróżniać się wyraźnie od nazw, skrótów i symboli graficznych partii już istniejących. 6. Zgłoszenia dokonują 3 osoby spośród osób, o których mowa w ust. 2, przyjmując odpowiedzialność za prawdziwość danych zawartych w zgłoszeniu. Art. 12. 1. Sąd dokonuje wpisu partii politycznej do ewidencji niezwłocznie, jeżeli zgłoszenie jest zgodne z przepisami prawa. 2. Przez wpis rozumie się także zmianę oraz wykreślenie wpisu. 3. Sprawy o wpis do ewidencji rozpoznaje się na posiedzeniu niejawnym; Sąd może zarządzić wyznaczenie rozprawy. 4. Sąd wydaje orzeczenie w formie postanowienia. 5. Od postanowienia w przedmiocie wpisu przysługuje apelacja, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. Art. 13. 1. Jeżeli zgłoszenie partii politycznej do ewidencji zostało dokonane z naruszeniem przepisów art. 11 ust. 2-6, Sąd wzywa zgłaszających do usunięcia stwierdzonych wad w wyznaczonym przez siebie terminie, nie dłuższym niż 3 miesiące. 2. W przypadku nieusunięcia wad w terminie i w sposób wskazany przez Sąd, Sąd wydaje postanowienie o odmowie wpisu partii politycznej do ewidencji. 3. Postanowienie może być zaskarżone w terminie 14 dni od jego doręczenia lub ogłoszenia na posiedzeniu jawnym. Art. 14. 1. W razie powstania wątpliwości co do zgodności z Konstytucją celów lub zasad działania partii politycznej określonych w statucie, zgodnie z art. 9 ust. 1, lub w programie partii Sąd zawiesza postępowanie, o którym mowa w art. 12, i występuje do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności celów partii politycznej z Konstytucją. 2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, zażalenie nie przysługuje. 3. Jeżeli Trybunał Konstytucyjny wyda orzeczenie o sprzeczności celów partii politycznej z Konstytucją, Sąd odmawia wpisu partii do ewidencji. 4. Postanowienie Sądu, o którym mowa w ust. 3, nie podlega zaskarżeniu. Art. 15. Prawomocne postanowienia Sądu w sprawach o wpis do ewidencji ogłasza się nieodpłatnie w "Monitorze Sądowym i Gospodarczym" oraz przekazuje Państwowej Komisji Wyborczej. Art. 16. Partia polityczna nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do ewidencji. Art. 17. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny partii politycznej zgłoszonej do ewidencji w sposób określony w art. 11 korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych. Art. 18. 1. Ewidencja wraz z tekstami statutów partii politycznych jest jawna. 2. Każdemu przysługuje prawo otrzymywania od Sądu uwierzytelnionych odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów partii politycznych. 3. Odpisy i wyciągi podlegają opłacie. 4. Dochody uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 3, przeznaczane są na koszty działalności podstawowej Sądu oraz na zakupy inwestycyjne. Art. 19. 1. Partia polityczna jest obowiązana zawiadomić Sąd o: 1) zmianie statutu partii, 2) zmianie adresu siedziby partii, 3) zmianach w składzie organów uprawnionych do reprezentowania partii na zewnątrz oraz do zaciągania zobowiązań majątkowych. 2. Partia polityczna zawiadamia Sąd o zmianach określonych w ust. 1 niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia dokonania tych zmian. Art. 20. 1. W przypadku niespełnienia przez partię polityczną wymogów określonych w art. 19 Sąd wzywa właściwy organ partii politycznej do złożenia wyjaśnień lub uzupełnienia brakujących danych w wyznaczonym przez siebie terminie, nie krótszym niż 3 miesiące. W razie powstania wątpliwości Sąd bada, czy dochowany został tryb dokonywania wyboru organów partii oraz uzupełniania składów tych organów, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 5. 2. W razie bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, Sąd wydaje postanowienie o wykreśleniu wpisu partii politycznej z ewidencji. Art. 21. 1. Jeżeli partia polityczna wprowadzi do statutu zmiany niezgodne z postanowieniami art. 8, Sąd może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją celów lub zasad działania partii politycznej. 2. Przepisy art. 14 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. Art. 22. W sprawach o wpis partii politycznej do ewidencji stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy, z tym że kasacja przysługuje jedynie od postanowień sądu drugiej instancji w przedmiocie wpisu lub wykreślenia wpisu z ewidencji. Art. 23. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia: 1) wzór i sposób prowadzenia ewidencji partii politycznych oraz szczegółowe zasady wydawania odpisów i wyciągów, o których mowa w art. 18, 2) w porozumieniu z Ministrem Finansów, wysokość opłat oraz warunki zwolnienia z opłat za wykonanie odpisów i wyciągów przez Sąd prowadzący ewidencję. Rozdział 4 Finanse partii politycznych Art. 24. 1. Majątek partii politycznej powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z majątku, ze zbiórek publicznych, a także dochodów z działalności gospodarczej. 2. Partie polityczne mogą prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie w formie spółdzielni lub udziału w spółkach, z wyjątkiem spółek z udziałem Skarbu Państwa, innych państwowych lub komunalnych osób prawnych lub podmiotów zagranicznych. 3. Do spółdzielni założonych przez partie polityczne nie stosuje się przepisu art. 6 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189 oraz 1997 r. Nr 32, poz. 183). 4. Dochody partii politycznej z działalności, o której mowa w ust. 2, są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych w części, w jakiej zostały przeznaczone na cele statutowe partii. Art. 25. 1. Partiom politycznym nie mogą być przekazywane środki pieniężne, a także rzeczy ruchome i zbywalne prawa majątkowe, pochodzące: 1) z budżetu państwa, z wyjątkiem dotacji, o których mowa w art. 28, 2) od Skarbu Państwa i innych państwowych osób prawnych, 3) od jednostek samorządu terytorialnego, związków komunalnych i innych komunalnych osób prawnych oraz sejmików samorządowych, 4) od państwowych jednostek organizacyjnych, a także podmiotów gospodarczych z udziałem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, związków komunalnych i innych komunalnych osób prawnych, 5) od podmiotów korzystających z dotacji Skarbu Państwa w okresie ostatnich 2 lat licząc od początku roku kalendarzowego, w którym przekazanie miałoby nastąpić. 2. Partia polityczna nie może korzystać z jakiegokolwiek wsparcia rzeczowego i pomocy finansowej od osób zagranicznych w rozumieniu Prawa dewizowego i osób prawnych z udziałem podmiotów zagranicznych. Art. 26. Partia polityczna, która narusza zakazy określone w art. 25, traci prawo do otrzymania w następnym roku kalendarzowym dotacji, o której mowa w art. 28. Korzyści majątkowe uzyskane w wyniku naruszenia zakazu podlegają w całości przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. Art. 27. 1. Prowadzenie przez jednostki organizacyjne partii politycznej działalności polegającej na sprzedaży tekstu statutu lub programu partii, a także przedmiotów symbolizujących partię, oraz na wykonywaniu odpłatnie drobnych usług na rzecz osób trzecich z wykorzystaniem posiadanego sprzętu biurowego nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. 2. Działalność, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona przez partię polityczną jedynie pod warunkiem, że cały uzyskany w ten sposób dochód jest przeznaczony na realizację celów statutowych. Art. 28. 1. Partia polityczna, która uczestniczyła w ostatnio zarządzonych wyborach do Sejmu i Senatu, ma prawo do otrzymania dotacji z budżetu państwa w trybie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Partia polityczna, która w ostatnio zarządzonych wyborach do Sejmu i Senatu wchodziła w skład koalicji wyborczej utworzonej w celu zgłaszania wspólnych list kandydatów na posłów oraz wspólnych kandydatów na senatorów, ma prawo do dotacji z budżetu państwa w trybie i na zasadach określonych w ustawie - Ordynacja wyborcza do Sejmu. 3. Kwota dotacji, o której mowa w ust. 1, wynika z podziału ogólnej kwoty dotacji, przewidzianej zgodnie z przepisami ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu w budżecie państwa dla wszystkich podmiotów uczestniczących w wyborach na część przypadającą partiom politycznym oraz na część przypadającą innym podmiotom, dokonanego w ten sposób, że ogólną kwotę dotacji dzieli się przez 560 i mnoży przez liczbę mandatów posłów i senatorów uzyskanych przez wszystkie partie polityczne. 4. Dotacja udzielana jest w formie: 1) dotacji celowej na działalność statutową partii, 2) dotyczące podmiotowej - w związku z poniesionymi wydatkami na udział w wyborach do Sejmu i Senatu. 5. Z kwoty dotacji ustalonej w sposób, o jakim mowa w ust. 3, przeznacza się 60% na dotacje celowe i 40% na dotacje podmiotowe. Art. 29. 1. Dotacja celowa, o której mowa w art. 28 ust. 4 pkt 1, przysługuje partii politycznej, jeżeli jej okręgowe listy kandydatów na posłów otrzymały co najmniej 3% ważnie oddanych głosów na wszystkie listy kandydatów partii politycznych w skali kraju. 2. Wysokość dotacji dla danej partii jest ustalana proporcjonalnie do liczby ważnych głosów oddanych na okręgowe listy kandydatów na posłów tej partii według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Dc - wysokość dotacji celowej dla danej partii, D - wysokość dotacji celowej ogółem (art. 28 ust. 5), Wk - liczbę ważnych głosów oddanych w skali kraju na okręgowe listy kandydatów na posłów partii politycznych, które otrzymały co najmniej 3% ważnie oddanych głosów, Wp - liczbę ważnych głosów oddanych w skali kraju na okręgowe listy kandydatów na posłów danej partii. 3. Dotacja, w granicach kwoty ustalonej dla danej partii, jest wypłacana przez okres kadencji Sejmu w czterech ratach: 1) w pierwszym roku kalendarzowym następującym po wyborach w wysokości 40%, 2) w każdym pozostałym roku kalendarzowym w wysokości 20%, z tym że kwota dotacji jest co roku waloryzowana na podstawie prognozowanego, w projekcie ustawy budżetowej na dany rok, wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. 4. Podstawę wypłacenia dotacji stanowi złożenie przez organ partii politycznej statutowo uprawniony do jej reprezentowania na zewnątrz, w terminie do 31 marca każdego roku, wniosku o wypłacenie dotacji na dany rok, sporządzonego na urzędowym formularzu. Art. 30. 1. Dotacja podmiotowa, o której mowa w art. 28 ust. 4 pkt 2, przysługuje partii politycznej, jeżeli w wyborach uzyskała przynajmniej jeden mandat posła lub senatora. 2. Wysokość dotacji dla danej partii jest ustalana proporcjonalnie do liczby uzyskanych mandatów posłów i senatorów według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Dp - wysokość dotacji podmiotowej dla danej partii, D - wysokość dotacji podmiotowej ogółem (art. 28 ust. 5), Mo - liczbę mandatów posłów i senatorów uzyskanych przez wszystkie partie polityczne, Mp+s - liczbę mandatów posłów i senatorów uzyskanych przez daną partię. 3. Dotacja jest wypłacana w ciągu 3 miesięcy od dnia stwierdzenia przez właściwy organ ważności wyborów, nie później jednak niż do 31 marca następnego roku. 4. Podstawę wypłacenia dotacji stanowi złożenie przez organ partii politycznej statutowo uprawniony do jej reprezentowania na zewnątrz wniosku o wypłacenie dotacji, sporządzonego na urzędowym formularzu i potwierdzonego przez Państwową Komisję Wyborczą w przedmiocie uprawnienia do dotacji oraz liczby uzyskanych mandatów. Art. 31. 1. W razie połączenia się partii politycznej z inną partią lub partiami dotacja celowa, o której mowa w art. 28, przysługuje nowej partii w wysokości równej sumie dotacji celowych ustalonych dla łączących się partii. 2. Dotacja jest wypłacana na podstawie wniosku złożonego przez właściwy organ nowej partii politycznej, począwszy od miesiąca, w którym Sąd dokonał odpowiedniego wpisu w ewidencji. 3. W przypadkach, o których mowa w art. 45, dotacja celowa przysługująca partii politycznej nie jest wypłacana począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym partia polityczna rozwiązała się lub Sąd zarządził jej likwidację. Art. 32. W razie rozwiązania się Sejmu lub rozwiązania Sejmu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej prawo do dotacji celowych przysługujących partiom politycznym wygasa z końcem danego roku kalendarzowego. Art. 33. 1. Wydatki związane z dotacjami dla partii politycznych pokrywane są z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Finansów. 2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb składania wniosków oraz terminy i sposób wypłacania dotacji przysługujących partiom politycznym, 2) po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, wzory urzędowych formularzy wniosków w sprawie dotacji składanych przez partie polityczne. Art. 34. 1. Partie polityczne sporządzają coroczną informację finansową o otrzymanej z budżetu państwa dotacji na działalność statutową oraz o poniesionych wydatkach na cele statutowe. Wzór informacji i zakres zawartych w niej danych ustala, w drodze uchwały, Państwowa Komisja Wyborcza po porozumieniu z Ministrem Finansów. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, partie polityczne składają Państwowej Komisji Wyborczej za rok kalendarzowy w terminie do 31 marca następnego roku. W tym samym terminie partie polityczne podają informację do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym i przekazują ją do Sądu. 3. Jeżeli partia polityczna nie złoży informacji finansowej w terminie i w sposób określony w ust. 2, traci prawo do otrzymania w następnym roku kalendarzowym dotacji, o której mowa w art. 28 ust. 1. Art. 35. 1. Partia polityczna, jeżeli statut partii to przewiduje, może utworzyć Fundusz Wyborczy. 2. Środki finansowe zgromadzone w ramach Funduszu Wyborczego mogą być wykorzystane wyłącznie na finansowanie udziału partii politycznej w wyborach do Sejmu, Senatu, w wyborach na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w wyborach do samorządu terytorialnego, a także udziału w kampaniach referendalnych. 3. O utworzeniu Funduszu Wyborczego, a także o jego likwidacji partia polityczna zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą. 4. Nazwa funduszu brzmi: "Fundusz Wyborczy ... (nazwa partii)". Art. 36. 1. Środki finansowe gromadzone w ramach Funduszu Wyborczego mogą pochodzić z wpłat własnych partii politycznej oraz ze zbiórek publicznych, darowizn, spadków i zapisów. 2. Organizowanie zbiórki publicznej, o której mowa w ust. 1, nie wymaga pozwolenia określonego w przepisach o zbiórkach publicznych. 3. Środki finansowe Funduszu Wyborczego gromadzi się na oddzielnym koncie bankowym. Art. 37. Środki finansowe Funduszu Wyborczego partii politycznej: 1) w przypadku połączenia się z inną partią lub innymi partiami przekazywane są na rzecz Funduszu Wyborczego nowej partii, 2) w razie podziału partii przekazywane są na rzecz Funduszu Wyborczego nowo powstałych partii w częściach równych, chyba że partia rozwiązując się ustanowi inne proporcje podziału. Art. 38. 1. Partia polityczna składa Państwowej Komisji Wyborczej, nie później niż do 31 marca roku następnego, informację zbiorczą o źródłach pozyskania środków finansowych oraz o wydatkach poniesionych za środków Funduszu Wyborczego w roku poprzednim. W informacji ujawnia się podmioty, których darowizny na Fundusz Wyborczy przekraczają 10-krotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. 2. Państwowa Komisja Wyborcza po porozumieniu z Ministrem Finansów ustala, w drodze uchwały, wzór informacji, o której mowa w ust. 1. 3. W przypadku niezłożenia informacji w terminie i w sposób, o których mowa w ust. 1, lub złożenia jej z naruszeniem przepisów ust. 1 i 2 Minister Finansów, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, może zablokować konto Funduszu Wyborczego na okres do 3 lat. 4. Informacje są udostępniane do publicznego wglądu w trybie i w sposób określony, w drodze uchwały, przez Państwową Komisję Wyborczą. Art. 39. 1. Źródła finansowania partii politycznych są jawne. 2. Partia polityczna składa Sądowi, nie później niż do 31 marca następnego roku, informację o jej źródłach finansowania w roku poprzednim. Odpis informacji partia polityczna składa w tym samym terminie Państwowej Komisji Wyborczej. 3. Państwowa Komisja Wyborcza po porozumieniu z Ministrem Finansów ustala, w drodze uchwały, wzór informacji, o której mowa w ust. 2. 4. W przypadku niezłożenia przez partię polityczną informacji określonej w ust. 2 Sąd wzywa właściwy organ partii politycznej do jej złożenia w terminie 3 miesięcy. 5. W razie bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 4, Sąd po przeprowadzeniu rozprawy wydaje postanowienie o wykreśleniu wpisu partii politycznej z ewidencji. Art. 40. Do opodatkowania partii politycznych stosuje się, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 4, przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych. Art. 41. Partie polityczne prowadzą rachunkowość na zasadach określonych odrębnymi przepisami z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Rozdział 5 Postępowanie w sprawie stwierdzenia sprzeczności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych Art. 42. Rozpoznawanie spraw o stwierdzenie sprzeczności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych należy do właściwości Trybunału Konstytucyjnego. Art. 43. Tryb postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawach, o których mowa w art. 42, określa ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Art. 44. 1. Jeżeli Trybunał Konstytucyjny wyda orzeczenie o sprzeczności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznej, Sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o wykreśleniu wpisu partii z ewidencji. 2. Postanowienie Sądu, o którym mowa w ust. 1, nie podlega zaskarżeniu. Rozdział 6 Likwidacja partii politycznej Art. 45. Partia polityczna podlega likwidacji wskutek: 1) rozwiązania mocą uchwały uprawnionego statutowego organu partii, 2) postanowienia Sądu o wykreśleniu wpisu partii z ewidencji z przyczyn, o których mowa w art. 20, 21, 39 i 44. Art. 46. 1. W razie rozwiązania się partii politycznej na podstawie własnej uchwały właściwy organ partii niezwłocznie przesyła Sądowi uchwałę o samorozwiązaniu partii oraz o wyznaczeniu jej likwidatora. 2. Jeżeli partia polityczna nie ustanowi, zgodnie z ust. 1, likwidatora, Sąd wyznacza likwidatora tej partii. 3. Sąd, po zakończeniu likwidacji, wydaje postanowienie o wykreśleniu wpisu partii politycznej z ewidencji. Postanowienie Sądu nie podlega zaskarżeniu. Art. 47. Sąd po uprawomocnieniu się postanowienia, o którym mowa w art. 45 pkt 2, zarządza likwidację partii politycznej i wyznacza likwidatora tej partii. Art. 48. Koszt likwidacji pokrywa się z majątku likwidowanej partii politycznej. Jeżeli majątek partii wystarcza jedynie na pokrycie części kosztów jej likwidacji, pozostałą część tych kosztów pokrywa Skarb Państwa. Art. 49. W sprawach likwidacji partii politycznej, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 r. Nr 27, poz. 118). Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 50. W ustawie z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44) w art. 20: 1) w § 3 skreśla się zdanie drugie, 2) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Sędziemu ubiegającemu się o mandat posła lub senatora udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej, a w razie uzyskania mandatu - na czas jego wykonywania." Art. 51. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) po art. 45 dodaje się art. 451 w brzmieniu: "Art. 451. 1. Urzędnikom państwowym zatrudnionym w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie wolno publicznie manifestować swoich przekonań politycznych. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy pracowników zatrudnionych na podstawie art. 471 ust. 1, a także osób zajmujących kierownicze stanowiska w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wymienione w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 469)." Art. 52. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471) w art. 38 w ust. 3 skreśla się zdanie drugie. Art. 53. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471) w art. 64: 1) w § 3 skreśla się zdanie drugie, 2) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Sędziemu ubiegającemu się o mandat posła lub senatora udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej, a w razie uzyskania mandatu - na czas jego wykonywania." Art. 54. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 i z 1997 r. Nr 90, poz. 557) w art. 44: 1) w ust. 3 skreśla się zdanie drugie, 2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Prokuratorowi ubiegającemu się o mandat posła lub senatora udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej, a w razie uzyskania mandatu - na czas jego wykonywania." Art. 55. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i po pkt 2 dodaje pkt 3 w brzmieniu: "3) z Konstytucją - celów lub działalności partii politycznych."; 2) w art. 3 w zdaniu wstępnym wyrazy "w art. 1" zastępuje się wyrazami "w art. 1 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2"; 3) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu: "Rozdział 3a Badanie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych Art. 10a. Z wnioskiem o stwierdzenie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych do Trybunału Konstytucyjnego wystąpić mogą: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Prokurator Generalny oraz Sąd Wojewódzki w Warszawie, prowadzący ewidencję partii politycznych. Art. 10b. 1. Osoby powołane do reprezentowania partii politycznej ustala się na podstawie ustawy i statutu partii. 2. W wypadku gdy nie można ustalić osoby upoważnionej do reprezentowania partii lub gdy nie można z nią nawiązać kontaktu albo gdy nastąpiła zmiana osoby upoważnionej po wpłynięciu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, Trybunał uznaje za osobę upoważnioną osobę faktycznie kierującą partią w czasie podjęcia przez nią zakwestionowanej we wniosku działalności niezgodnej z Konstytucją. Art. 10c. Wnioski o stwierdzenie zgodności z Konstytucją celów partii politycznych, określonych w statucie lub w programie, Trybunał Konstytucyjny rozpoznaje na zasadach i w trybie przewidzianych dla rozpoznania wniosków o stwierdzenie zgodności aktów normatywnych z Konstytucją. Art. 10d. 1. Wnioski o stwierdzenie zgodności z Konstytucją działalności partii politycznych Trybunał Konstytucyjny rozpoznaje stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 2. Ciężar udowodnienia niezgodności z Konstytucją spoczywa na wnioskodawcy, który w tym celu powinien przedstawić lub zgłosić dowody wskazujące na tę niezgodność. Art. 10e. Trybunał Konstytucyjny może zlecić Prokuratorowi Generalnemu w celu zebrania i utrwalenia dowodów przeprowadzenie dochodzenia w określonym zakresie w sprawie zgodności działalności partii politycznej z Konstytucją. Do dochodzenia tego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Wskazany w postanowieniu Trybunału zakres postępowania jest wiążący. Art. 10f. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o sprzeczności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych są ogłaszane w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej." Art. 56. W ustawie z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) w art. 20 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W wyborach uzupełniających wysokość dotacji dla komitetu wyborczego zgłaszającego kandydata, który uzyskał mandat oblicza się w ten sposób, że ogólną kwotę dotacji przypadającą na wszystkie komitety wyborcze w ostatnio przeprowadzonych wyborach do Sejmu i Senatu dzieli się przez 560 i mnoży przez wskaźnik przeciętnego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. Wskaźnik ten oblicza Główny Urząd Statystyczny za okres od miesiąca, w którym przeprowadzono wybory do Sejmu i Senatu, do miesiąca, w którym odbyły się wybory uzupełniające." Art. 57. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 77 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do komitetów wyborczych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) - z wyjątkiem przepisów dotyczących ewidencji partii politycznych - oraz przepisy innych ustaw dotyczące działalności partii politycznych."; 2) w art. 81 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny komitetu wyborczego utworzonego przez wyborców lub koalicję wyborczą korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych."; 3) w art. 150 w ust. 2 w pkt 6 skreśla się wyrazy "podmiotowych, w związku z poniesionymi wydatkami na kampanię wyborczą"; 4) art. 155 otrzymuje brzmienie: "Art. 155. 1. Komitet wyborczy spełniający warunki, o których mowa w art. 154 ust. 2 i 4, ma prawo do dotacji z budżetu państwa. 2. Ogólna kwota dotacji, o której mowa w ust. 1, wynosi 20% sumy wydatków preliminowanych w budżecie państwa w związku z organizacją przygotowań do wyborów i ich przeprowadzeniem i jest przeznaczona dla: 1) komitetów wyborczych partii politycznych, 2) innych komitetów wyborczych, w częściach wynikających z podzielenia kwoty tej dotacji przez 560 i pomnożenia przez liczbę mandatów posłów i senatorów uzyskanych odpowiednio przez wszystkie komitety wyborcze partii politycznych i inne komitety wyborcze. 3. Dotację dla komitetu wyborczego, z zastrzeżeniem ust. 4, oblicza się w ten sposób, że kwotę dotacji przeznaczoną dla wszystkich komitetów wyborczych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dzieli się przez liczbę posłów i senatorów wybranych spośród kandydatów zgłoszonych przez te komitety i mnoży przez liczbę posłów wybranych z list kandydatów tego komitetu wyborczego. 4. Zasady i tryb obliczania dotacji dla komitetu wyborczego partii politycznej, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oraz jej przekazywania określają odrębne przepisy. 5. Przekazania dotacji, na wskazane przez komitet wyborczy konto bankowe, dokonuje Minister Finansów na podstawie preliminowanych wydatków, o których mowa w ust. 2, oraz informacji Państwowej Komisji Wyborczej o uprawnionych do otrzymania dotacji komitetach wyborczych i liczbie posłów wybranych z list kandydatów tych komitetów wyborczych." Art. 58. W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 74, poz. 368) w art. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Przewodniczący kolegium oraz etatowi członkowie kolegium nie mogą należeć do partii politycznej ani prowadzić działalności politycznej." Art. 59. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny klubu lub koła, o których mowa w ust. 1-3, korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych."; 2) w art. 18 w ust. 2 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Działalność biur może być wspierana przez społecznych współpracowników."; 3) w art. 23 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Działalność posła lub senatora może być wspierana przez społecznych asystentów." Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 60. 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. partie polityczne zgłoszone lub wpisane, w dniu wejścia w życie ustawy, do ewidencji prowadzonej przez Sąd Wojewódzki w Warszawie przedstawią Sądowi dane wymagane przy zgłoszeniu o wpis do ewidencji stosownie do wymogów określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Partie polityczne, o których mowa w ust. 1, przedstawią Sądowi do dnia 31 grudnia 1998 r. zmiany w statutach dostosowane do wymogów określonych w ustawie. 3. Niespełnienie przez partię polityczną obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowi podstawę wykreślenia wpisu partii politycznej z ewidencji i postawienia jej w stan likwidacji. Art. 61. 1. Pierwsze roczne dotacje celowe z budżetu państwa na działalność statutową partii politycznych zostaną uwzględnione w ustawie budżetowej na rok 1998. 2. Przepisy art. 28-34 stosuje się do partii politycznych uczestniczących w wyborach do Sejmu i Senatu kadencji następujących po kadencji Sejmu wybranego w dniu 19 września 1993 r. Art. 62. W sprawach o wpis do ewidencji partii politycznych rozpoczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 63. Traci moc ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 54, poz. 312). Art. 64. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 58, który wchodzi w życie po upływie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. (Dz. U. Nr 99, poz. 605) Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z rezerwy środków, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510), pomniejszonej o kwotę ujętą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 514), przeznacza się dla: 1) Ministerstwa Gospodarki - 47 478 zł na 1 etat od dnia 1 maja 1997 r., 2) Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast - 27 268 zł na 1 etat od dnia 1 sierpnia 1997 r., 3) Komitetu Integracji Europejskiej - 53 413 zł na 1 etat od dnia 1 kwietnia 1997 r., 4) Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej - 47 478 zł na 1 etat od dnia 1 maja 1997 r. 2. Środki i etaty, o których mowa w ust. 1, przeznacza się dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji. (Dz. U. Nr 99, poz. 606) Na podstawie art. 11, 18, 22 i 24 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje: 1) szczegółowe warunki i tryb udzielania przez Skarb Państwa: a) poręczeń i gwarancji spłaty kredytów, b) poręczeń wykonania zobowiązań wynikających z obligacji, c) gwarancji naprawienia szkód, d) poręczeń wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe, 2) wysokość, warunki i tryb pobierania opłat prowizyjnych od udzielonych poręczeń lub gwarancji. § 2. Warunkiem udzielenia poręczenia lub gwarancji jest złożenie wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji. § 3. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu powinien zawierać, z zastrzeżeniem ust. 2: 1) ogólne informacje o kredytobiorcy, 2) opis sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy za okres ostatnich trzech lat lub za cały okres jego działalności gospodarczej, jeżeli jest on krótszy od trzech lat, 3) analizę wykonalności przedsięwzięcia, z którym związane jest poręczenie lub gwarancja, wraz z prognozą sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy w okresie realizacji tego przedsięwzięcia oraz w okresie wykonywania zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją, 4) opinię organu założycielskiego lub organu uprawnionego do reprezentowania Skarbu Państwa, w wypadku gdy kredytobiorca jest państwową osobą prawną lub spółką, w której Skarb Państwa posiada większość udziałów lub akcji, 5) opinię urzędu skarbowego właściwego dla kredytobiorcy, 6) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy, 7) opinię banku prowadzącego rachunek bieżący kredytobiorcy, 8) opinię banku - kredytodawcy, 9) warunkową umowę kredytową lub, w wypadku kredytu zagranicznego, projekt umowy kredytowej wraz z określeniem wysokości oraz terminów spłaty poszczególnych rat kredytu i odsetek. 2. Wniosek gminy o udzielenie poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) ogólne informacje o gminie, 2) sprawozdanie z wykonania budżetu gminy za ubiegły rok, 3) sprawozdania kwartalne z wykonania budżetu gminy w bieżącym roku, 4) informację o aktualnych zobowiązaniach gminy, 5) opinię wojewody, 6) opinię regionalnej izby obrachunkowej, 7) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 6-9. § 4. Wniosek o udzielenie poręczenia wykonania zobowiązania wynikającego z obligacji powinien zawierać: 1) prospekt emisyjny, 2) opinię banku - reprezentanta, 3) informację emitenta obligacji o zaciągniętych i nie spłaconych przez niego kredytach oraz pożyczkach, a także wyemitowanych i nie spłaconych dłużnych papierach wartościowych, 4) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-7, a w wypadku wniosku gminy - dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, 6 i 7 oraz ust. 2 pkt 1-6. § 5. Wniosek o udzielenie gwarancji naprawienia szkód powinien zawierać: 1) projekt umowy lub umowę warunkową, z którą jest związana ewentualna gwarancja, 2) określenie wysokości gwarancji wraz z uzasadnieniem, 3) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-7, a w wypadku wniosku gminy - dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, 6 i 7 oraz ust. 2 pkt 1-6. § 6. Wniosek o udzielenie gwarancji bankowi zagranicznemu lub zagranicznej instytucji finansowej, które udzieliły gwarancji spłaty kredytu lub gwarancji naprawienia szkód, powinien zawierać umowę gwarancji udzielonej przez taki bank lub instytucję oraz odpowiednio dokumenty składające się na wniosek o udzielenie gwarancji spłaty kredytu lub gwarancji naprawienia szkód. § 7. Wniosek o udzielenie poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe powinien zawierać: 1) ogólne informacje o organizatorze wystawy, 2) określenie miejsca i terminu organizowania wystawy, 3) uzasadnienie celowości zorganizowania wystawy, 4) szczegółowy spis eksponatów podczas transportu oraz w miejscu wystawienia, 6) opinię Ośrodka Ochrony i Konserwacji Zabytków dotyczącą środków i warunków ochrony, o których mowa w pkt 5, 7) projekt umowy wypożyczenia eksponatów, 8) informację o przyczynach nieubezpieczenia eksponatów. § 8. 1. W wypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji, z wyjątkiem poręczenia, o którym mowa w § 7, powinien zawierać opinię Ministra Gospodarki. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności ocenę ekonomiczną przedsięwzięcia objętego wnioskiem co do zgodności z aktualną polityką gospodarczą. § 9. 1. Wnioski o udzielenie poręczenia lub gwarancji są opracowywane, z zastrzeżeniem ust. 2, w formie zgodnej z wzorem ustalonym przez Ministra Finansów. 2. Wzór wniosku o udzielenie poręczenia, o którym mowa w § 7, ustala Minister Kultury i Sztuki. § 10. Wnioskodawca występuje z wnioskiem o udzielenie poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 3-6, do Ministra Finansów, a z wnioskiem o udzielenie poręczenia, o którym mowa w § 7, do Ministra Kultury i Sztuki. § 11. Minister Finansów może: 1) uzależnić rozpatrzenie wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji od złożenia dodatkowych dokumentów, 2) w uzasadnionych wypadkach zwolnić wnioskodawcę od obowiązku składania niektórych dokumentów wymienionych w § 3-5. § 12. 1. W wypadku stwierdzenia uchybień formalnych lub innych wad wniosku - Minister Finansów, a w odniesieniu do poręczeń, o których mowa w § 7 - Minister Kultury i Sztuki, wzywa wnioskodawcę do ich usunięcia w terminie przez siebie określonym, nie krótszym jednak niż 30 dni. 2. Wniosek nie poprawiony pozostawia się bez rozpatrzenia. § 13. Minister Finansów lub, odpowiednio, Minister Kultury i Sztuki występuje do Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie poręczenia lub gwarancji, jeżeli wniosek strony uzyskał jego pozytywną opinię. § 14. 1. Warunkiem udzielenia poręczenia lub gwarancji, z wyjątkiem poręczenia, o którym mowa w § 7, jest wystawienie weksla lub sporządzenie aktu notarialnego, w którym dłużnik podda się egzekucji na rzecz Skarbu Państwa w zakresie wynikającym z poręczenia lub gwarancji, albo ustanowienie innego zabezpieczenia określonego przez poręczyciela (gwaranta), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Rada Ministrów na wniosek Ministra Finansów lub, odpowiednio, Minister Finansów może, w uzasadnionych wypadkach, w wypadku gwarancji określonej w § 5 i 6, odstąpić od warunku, o którym mowa w ust. 1. § 15. 1. W wypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, umowę o udzielenie poręczenia lub gwarancji oraz umowę poręczenia lub gwarancji podpisuje, w imieniu Skarbu Państwa, Minister Finansów z upoważnienia Rady Ministrów, a w pozostałych wypadkach - Minister Finansów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Umowę poręczenia, o którym mowa w § 7, podpisuje w imieniu Skarbu Państwa, z upoważnienia Rady Ministrów, Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Finansów. § 16. Z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji, z wyjątkiem poręczenia, o którym mowa w § 7, oraz z wyłączeniem wypadków, o których mowa w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), pobiera się opłatę prowizyjną. § 17. 1. Opłatę prowizyjną z tytułu poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 3, nalicza się od objętej poręczeniem lub gwarancją kwoty przyznanego kredytu, w wysokości: 1) 0,5%, jeżeli poręczenie (gwarancja) zostało udzielone na okres do roku, 2) 1%, jeżeli poręczenie (gwarancja) zostało udzielone na okres dłuższy niż rok, lecz nie dłuższy niż 3 lata, 3) 1,5%, jeżeli poręczenie (gwarancja) zostało udzielone na okres dłuższy niż 3 lata, lecz nie dłuższy niż 5 lat, 4) 2%, jeżeli poręczenie (gwarancja) zostało udzielone na okres dłuższy niż 5 lat. 2. Opłata prowizyjna związana z kredytem krajowym jest potrącana przez kredytodawcę z pierwszej transzy kredytu. Za zgodą Ministra Finansów opłata ta może być także wnoszona bezpośrednio przez kredytobiorcę. 3. Opłata prowizyjna związana z kredytem zagranicznym powinna być wniesiona przed podpisaniem umowy poręczenia lub gwarancji. § 18. Opłatę prowizyjną z tytułu poręczenia, o którym mowa w § 4, nalicza się od objętej poręczeniem kwoty świadczeń pieniężnych wynikających z wyemitowanych obligacji, w wysokości: 1) 0,4%, w wypadku emisji obligacji o terminie wykupu od roku do 2 lat, 2) 0,6%, w wypadku emisji obligacji o terminie wykupu dłuższym niż 2 lata, lecz nie dłuższym niż 3 lata, 3) 0,8%, w wypadku emisji obligacji o terminie wykupu dłuższym niż 3 lata, lecz nie dłuższym niż 4 lata, 4) 1%, w wypadku emisji obligacji o terminie wykupu dłuższym niż 4 lata. § 19. Opłata prowizyjna z tytułu gwarancji, o której mowa w § 5 i 6, wynosi 0,5% kwoty objętej gwarancją Skarbu Państwa. § 20. Opłata prowizyjna jest przekazywana na rachunek budżetu państwa. § 21. Sposób wniesienia opłat prowizyjnych, o których mowa w § 18 i 19, określa umowa o udzielenie poręczenia lub gwarancji. § 22. Do wniosków o udzielenie poręczenia lub gwarancji, złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 23. Tracą moc: 1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1993 r. w sprawie trybu udzielania poręczeń wypłaty odszkodowania ze środków budżetu państwa za zniszczony, uszkodzony lub skradziony eksponat składający się na zagraniczną wystawę artystyczną (Dz. U. Nr 64, poz. 306), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 września 1995 r. w sprawie warunków i trybu udzielenia poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania (Dz. U. Nr 114, poz. 549). § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Ojcowskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 99, poz. 607) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349) zarządza się, co następuje: § 1. Ojcowski Park Narodowy, położony w województwie krakowskim, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 2145,62 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od południowo-wschodniego narożnika działki nr 437 w kierunku północnym (wschodnią granicą obrębu Czajowice), północą granicą działek od nr 289 do nr 285, wschodnią granicą działek nr 637 i 636, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą obrębu Czajowice (gmina Wielka Wieś), wschodnią granicą drogi krajowej E-4, południową granicą obrębu Sąspów do południowo-zachodniego narożnika działek nr 1050/3, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 1050/3, 994, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 994, 979/2, 979/3, 882, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 882, 883/2, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 859, 857, załamuje się w kierunku północnym, następnie biegnie północno-zachodnią granicą działki nr 857, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 1100, przecina drogę gminną - działka nr 1092 i biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 1090, 618, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 618, południową granicą drogi gminnej - działka nr 1103, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-zachodnią granicą działki nr 903, przecina drogę gminną - działka nr 1097/1, załamuje się w kierunku południowym i biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 1097/1, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działek nr 922, 921, załamuje się w kierunku północno-zachodnim, następnie biegnie zachodnią granicą działek nr 924, 932/5, 932/9, 932/7, 828, 825/2, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 825/2, 828, 935, załamuje się w kierunku północnym, następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 937, załamuje się w kierunku wschodnim i południowo-wschodnim, następnie biegnie północną i północno-wschodnią granicą obrębu Sąspów (gmina Jerzmanowice), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą obrębu Ojców do południowo-zachodniego narożnika działki nr 722 (obręb Wola Kalinowska), załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 722, przecina drogę gminną - działka nr 758, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi gminnej - działka nr 758, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 548, 637, od nr 633 do nr 618, południowo-zachodnią granicą działek nr 695, od nr 457 do nr 454, od nr 445 do nr 433, przecina drogę gminną - działka nr 752 i biegnie północną granicą drogi gminnej - działka nr 737, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 107, 114, 115, 118, załamuje się w kierunku północnym i biegnie granicą lasu na działce nr 123, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 739, południowo-wschodnią granicą działki nr 110, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą dróg gminnych - działki nr 740, 741, 744, 743, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 200, przecina drogę gminną - działka nr 745 i biegnie południową granicą działki nr 211 (obręb Wola Kalinowska, gmina Sułoszowa), załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie od północnego narożnika działki nr 208 obrębu Wola Kalinowska do południowo-wschodniego narożnika działki nr 288 obrębu Sąspów, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1082, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 284, 285/1, 285/2, 286/1, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1081, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą działki nr 1983 (obręb Sułoszowa), południowo-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1944, przecina rzekę Prądnik oraz drogę krajową nr 773 i biegnie w kierunku północno-zachodnim północną granicą działek nr 1967, 1071, północną i wschodnią granicą działek nr 1071, 1073, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 1967, północną granicą działek 1968, 1969/1, 1969/2 (obręb Sułoszowa dział I, gmina Sułoszowa), północną granicą działek nr 112/2, 112/4, 241, 240 (obręb Wielmoża, gmina Sułoszowa), północną i wschodnią granicą działki nr 373, północną granicą działek nr 383, 385, 392, następnie w linii prostej przecina działki nr 396-410 i biegnie do południowo-zachodniego narożnika działki nr 461, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 2978, do północno-zachodniego narożnika działki nr 474/1, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 2985 do północno-wschodniego narożnika działki nr 475/5, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 2981 do północno-wschodniego narożnika działki nr 422/1, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 2983 do północno-wschodniego narożnika działki nr 621, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr 621, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działek nr 625, 633, 636, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie w linii prostej do północno-wschodniego narożnika działki nr 1492, następnie biegnie wschodnią granicą działek nr 1504, 1506, 1510, 1513, 1514, zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 3021 do północnej granicy działki nr 3079, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną i wschodnią granicą działki nr 3079, wschodnią granicą działek nr 2199, 2200, południową granicą działki nr 2200 (obręb Skała, gminna Skała) do północno-wschodniego narożnika działki nr 3/1, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 485 (obręb Cianowice, gmina Skała), załamuje się w kierunku wschodnim i południowym, następnie biegnie północną i wschodnią granicą działki nr 233/11 (obręb Ojców, gmina Skała), załamuje się w kierunku wschodnim i południowym, następnie biegnie północną granicą działek nr 29/5, 29/10, wschodnią granicą działek nr 29/10, 29/9, 29/8, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północno-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 389 (obręb Smardzowice, gmina Skała), załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr 238/17 (obręb Ojców, gmina Skała), wschodnią granicą działek nr 222/1 - 222/7, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 222/23, północną granicą działek nr 222/16 - 222/20, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działek nr 222/20, 222/22, 231 (obręb Smardzowice, gmina Skała), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 84 (obręb Ojców, gmina Skała) do północno-zachodniego narożnika działki nr 11, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą działki nr 11, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do południowo-wschodniego narożnika działki nr 179, następnie południową granicą działki nr 179, dalej granicą rolno-leśną działek nr 2/2, 2/1, 1/3, 1/2, 24/1, 25-36, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej - działka nr 181 do północnego narożnika działki nr 70, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wschodnią granicą działek nr 70, 47/3, następnie granicą lasu na działce nr 68/1, północno-wschodnią granicą działek nr 47/4, 63/4, 59/5, granicą rolno-leśną działek nr 48, 49 (obręb Maszyce, gmina Skała), wschodnią granicą działki nr 48, załamuje się w kierunku zachodnim, przecina rzekę Prądnik i biegnie południową granicą działek nr 51, 56, 62, 63 (obręb Prądnik Korzkiewski, gmina Zielonki), południową granicą działek nr 524, 525, 527, 528, 529 (obręb Biały Kościół, gmina Wielka Wieś), załamuje się w kierunku północnym i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 494, zachodnią granicą działki nr 504, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek od nr 505 do nr 503, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 503, 502, południowo-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 692, zachodnią granicą działek nr 473, 472, południową granicą drogi gminnej - działka nr 691, zachodnią granicą działki nr 461, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 449, 447, 446, 443, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 443, 444, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek od nr 441 do nr 438, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 438-441, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 413, 414, 412, 411, 410, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 409, 137, 136, 423/2, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 423/2, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 423/2 do północno-zachodniego narożnika działki nr 169, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 150-153 (obręb Biały Kościół, gmina Wielka Wieś), zachodnią granicą działki nr 1, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 1 (obręb Prądnik Korzkiewski, gmina Zielonki), załamuje się w kierunku północnym, a następnie zachodnim i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 240/20, południowo-zachodnią granicą działki nr 240/20 (obręb Ojców, gmina Skała) do południowo-wschodniego narożnika działki nr 437 (obręb Czajowice) - o powierzchni 2131,75 ha, 2) działka nr 1867/1 (obręb Sułoszowa I, gmina Sułoszowa) - o powierzchni 0,59 ha, 3) działki nr 377, 383, 491 (obręb Cianowice, gmina Skała - o powierzchni 10,12 ha, 4) działki nr 119/1, 163/1, 163/2, 146 (obręb Prądnik Korzkiewski, gmina Zielonki) - o powierzchni 3,08 ha, 5) działka nr 656 (obręb Sąspów, gmina Jerzmanowice) - o powierzchni 0,08 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Zamku Królewskiego na Wawelu - Państwowych Zbiorów Sztuki, działki nr 1971, 1974, 1976, 1977 (obręb Sułoszowa I, gmina Sułoszowa) - o powierzchni 8,60 ha, 2) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Krakowie (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 10,35 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich, wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów i innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, 5) wydobywania skał i minerałów, 6) niszczenia gleby, 7) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 9) prowadzenia działalności przemysłowej, 10) prowadzenia działalności handlowej bez zgody dyrektora Parku, 11) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi, 12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 13) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa, 14) zakłócania ciszy, 15) używania lotni i motolotni bez zgody dyrektora Parku, 16) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia akcji ratowniczej, 5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej, 6) prowadzenia istniejących młynów, 7) wykonywania zadań z zakresu bezpieczeństwa i obronności państwa oraz porządku publicznego. § 6. 1. Wokół parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 6777 ha, położoną w województwie krakowskim. 2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie od skrzyżowania drogi krajowej E-4 z drogą gminną - działka nr 669/6 w miejscowości Murownia w kierunku północno-zachodnim, północno-wschodnią granicą drogi krajowej E-4, południowo-zachodnią granicą obrębu Sąspów, południowo-zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1931 (obręb Sułoszowa dz. I, gmina Sułoszowa), południowo-zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1264 do punktu granicznego nr 3/CCLIV (obręb Sułoszowa dz. II gmina Sułoszowa), załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1264, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 1263, przecina drogę krajową nr 773 i biegnie do południowego narożnika działki nr 849, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 18118, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi wojewódzkiej nr 18118 (obręb Sułoszowa dz. II, obręb Sułoszowa dz. I, obręb Wielmoża, gmina Sułoszowa), załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 18117 (obręb Wielmoża, gmina Sułoszowa) do drogi krajowej nr 778, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą drogi krajowej nr 778 (obręb Wielmoża, gmina Sułoszowa, obręb Skała i obręb Cianowice, gmina Skała, obręb Brzozówka Korzkiewska i obręb Przybysławice, gmina Zielonki), zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 201, 381 (obręb Przybysławice, gmina Zielonki), zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 184 (obręb Garliczka, gmina Zielonki), zachodnią granicą drogi gminnej nr 371, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie drogą gminną - działka nr 194 do drogi krajowej nr 778, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie drogą krajową nr 778 (obręb Trojanowice, gmina Zielonki) do wschodniej granicy drogi gminnej - działka nr 119/5, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi gminnej - działki nr 119/5, 119/8, 541, 329 (obręb Giebułtów, gmina Zielonki) do wschodniej granicy drogi krajowej E-4, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą drogi krajowej E-4 do skrzyżowania z drogą gminną - działka nr 669/6 w miejscowości Murownia. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 stycznia 1956 r. w sprawie utworzenia Ojcowskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 4, poz. 22), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Ojcowskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Babiogórskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 99, poz. 608) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349) zarządza się, co następuje: § 1. Babiogórski Park Narodowy, położony w województwie bielskim (2551,64 ha) i nowosądeckim (839,91 ha), zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 3391,55 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od znaku granicznego nr III/88/2 na granicy państwa (według mapy Babiogórskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1986 r.) w kierunku północno-wschodnim północną granicą potoku do punktu granicznego nr 5011 (według mapy Nadleśnictwa Sucha Obręb Zawoja arkusz nr 12 z dnia 1 stycznia 1986 r.), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 5012-5033, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 5034-5046, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr 5047-5054, 4701-4725 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz 11 z dnia 1 stycznia 1986 r.), załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr 4726-4739, załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr 4740-4751, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach granicznych nr 4752-4761, 2402, 2697, 2395-2405, 2905, 4545, 2904, 4565-4596, wschodnią granicą drogi krajowej nr 957 Zawoja - Jabłonka (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusze nr 5 i 10 z dnia 1 stycznia 1986 r.), załamuje się na wschód i biegnie północną granicą oddziału nr 109 do punktu zetknięcia z granicą oddziału nr 106, załamuje się na północny wschód i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 106 i 95 do punktu granicznego nr 1697, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych od nr 1696 do nr 1687, 1549, załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych nr 2042, 4424-4438, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach granicznych nr 1-16 (według mapy Babiogórskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1986 r.), załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych nr 1-40 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ arkusz nr 15 z dnia 1 stycznia 1990 r.), załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 41-53, 80-113 do zetknięcia ze wschodnią granicą oddziału nr 232, załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 231, 230, załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 37-64 (według mapy Babiogórskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1986 r.), załamuje się na północ i biegnie granicą państwa do znaku granicznego nr III/88/2, z wyłączeniem gruntów prywatnych: a) określonych linią biegnącą od punktu granicznego nr 5001 w kierunku wschodnim po punktach granicznych nr 5002-5010 do punktu granicznego nr 5001 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz nr 12 z dnia 1 stycznia 1986 r.), b) określonych linią biegnącą od punktu granicznego nr 4795 w kierunku południowym po punktach granicznych nr 4796-4821 do punktu granicznego nr 4795 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz nr 11 z dnia 1 stycznia 1986 r.), c) działek nr 22551-22553, 22561, 22562/1, 22562/2, 22563/1, 22563/2, 22563/3, 22564-22573 wsi Zawoja (według mapy ewidencji gruntów wsi Zawoja gmina Zawoja arkusz nr 36 z dnia 30 grudnia 1987 r.), d) określonych linią biegnącą od punktu granicznego nr 4401 w kierunku południowo-zachodnim po punktach granicznych nr 4402-4421 do punktu granicznego nr 4401 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz nr 10 z dnia 1 stycznia 1986 r.) - o powierzchni 3357,21 ha, 2) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 700 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ arkusz nr 14 z dnia 1 stycznia 1990 r.) w kierunku północno-wschodnim po punktach granicznych nr 701-719, załamuje się na południowy wschód i biegnie środkiem potoku do punktu granicznego nr 700 - o powierzchni 12,90 ha, 3) oddział nr 1a, b, c, d, e, f, g, h, r, s, t, w (według mapy Babiogórskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1986 r) - o powierzchni 10,10 ha, 4) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 2531 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz nr 6 z dnia 1 stycznia 1986 r.) w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 2532, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 3-9, załamuje się na północny wschód i biegnie do punktu granicznego nr 2531 - o powierzchni 2,70 ha, 5) oddział nr 248f (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ arkusz nr 18 z dnia 1 stycznia 1990 r.) - o powierzchni 0,40 ha, 6) oddział nr 143y (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja arkusz nr 6 z dnia 1 stycznia 1986 r.) - o powierzchni 8,24 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzi nieruchomość Skarbu Państwa będąca w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Krakowie (zajęta pod drogę krajową nr 957) - o powierzchni 14,54 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich, wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin, 3) wysypywania, zakopywania i wylewania osadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza, 4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, 5) wydobywania skał, minerałów i torfu, 6) niszczenia gleby, 7) palenia ognisk oraz palenia tytoniu poza miejscami do tego wyznaczonymi, 8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i grzybów, 11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 12) umieszczania bez zgody dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz znaków i urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej, 13) sprzedaży i spożywania napojów alkoholowych i innych środków odurzających, 14) zakłócania ciszy, 15) używania lotni i motolotni oraz uprawiania sportów motorowych, 16) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na obszarach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) prowadzenia akcji ratowniczych, 5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku i gospodarki rolnej, 6) czynności związanych ze zbiorem nasion na potrzeby leśnictwa w drzwostanach nasiennych położonych w oddziałach nr 223b, d, 226c, d (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ arkusz nr 15 z dnia 1 stycznia 1990 r.) do czasu ich funkcjonowania, 7) korzystania z ujęć wody pitnej na potoku Jaworzyna w oddziale nr 116 i na potoku Markowym w oddziale nr 114 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja z dnia 1 stycznia 1986 r.), 8) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego i ochrony granicy państwowej. § 6. 1. Wokół parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 8437 ha, położoną w województwie bielskim (1154 ha) i nowosądeckim (7283 ha). 2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie od znaku granicznego nr III/88/2 granicą państwa w kierunku północnym, załamuje się na zachód i biegnie do zetknięcia z oddziałem nr 70 Nadleśnictwa Jeleśnia (według mapy Nadleśnictwa Jeleśnia z dnia 1 stycznia 1984 r.), załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 66, 67 do punktu granicznego nr 7347, załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr 7357, 7363, 7369, 7379, 7394, 7391, 7396, 7401-7437, 7448, 7457, 7458, 7463, 7443, 7488, 7490, 3772, załamuje się na południe i biegnie po punkcie granicznym nr 3772 wschodnią granicą oddziału nr 188 (według mapy Nadleśnictwa Sucha obręb Zawoja z dnia 1 stycznia 1986 r.), wschodnią granicą oddziałów nr 201, 202, 203, 205, załamuje się na wschód i biegnie północną granicą oddziałów nr 151c, 150, 149, 148, 144, 140, 137, 131, 130, 124, 120g, 120d, 116, 102, 87, 86, 85, 84, południową granicą oddziałów nr 73, 56, 55, 54, 53, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 52, 63, załamuje się na wschód i biegnie północną granicą oddziału nr 3 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ obręb Orawa z dnia 1 października 1976 r.), północną granicą oddziału nr 1 do punktu granicznego nr 1501, załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą oddziałów nr 1, 2, wschodnią granicą działki nr 10630/3 (według mapy ewidencji gruntów Gminy Jabłonka wieś Zubrzyca Górna arkusze nr 5, 8, 12, 13, 17) do zetknięcia z działką nr 8796/1, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu przecięcia drogi gminnej Skoczykówka-Kiczory z granicą gminy Lipnica Wielka (według mapy topograficzno-administracyjnej województwa nowosądeckiego), załamuje się na południowy wschód i biegnie granicą gminy Lipnica Wielka do punktu zetknięcia z drogą wojewódzką nr 25440, załamuje się na zachód i biegnie południową granicą drogi wojewódzkiej nr 25440 do granicy państwa, granicą państwa na zachód i północ do punktu początkowego nr III/88/2. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 r. w sprawie utworzenia Babiogórskiego Parku narodowego (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 25), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Parku. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie okresów wliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa. (Dz. U. Nr 99, poz. 609) Na podstawie art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Do okresów wliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, wlicza się: 1) okres służby i pracy oraz inne okresy uwzględniane funkcjonariuszom przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat, 2) okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów. § 2. 1. Podstawę obliczania nagrody jubileuszowej stanowi uposażenie przysługujące funkcjonariuszowi w dniu wypłaty nagrody, a jeżeli jest to dla niego korzystniejsze, uposażenie należne w dniu nabycia prawa do nagrody. 2. W razie wypłaty nagrody jubileuszowej po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego, podstawę jej obliczenia stanowi uposażenie należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, jeżeli jest korzystniejsze od uposażenia z dnia nabycia prawa do nagrody jubileuszowej. § 3. 1. Funkcjonariusz nabywa prawo do nagrody jubileuszowej danego stopnia, z zastrzeżeniem § 4 i 7, w dniu upływu wymaganego okresu służby. 2. Funkcjonariuszowi, który osiągnął staż służby uprawniający jednocześnie do kilku nagród jubileuszowych, wypłaca się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 3. W razie nabycia prawa do nagrody wyższego stopnia w ciągu 12 miesięcy od dnia nabycia prawa do nagrody niższego stopnia, funkcjonariuszowi przysługuje z tego tytułu tylko wyrównanie do nagrody wyższej. 4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który w związku z udokumentowaniem okresów zaliczanych do okresu służby nabył prawo do nagrody wyższego stopnia przed dniem nabycia prawa do nagrody niższego stopnia, ustalonego na podstawie dotychczas udokumentowanego okresu służby, albo nabędzie je nie później niż w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. § 4. Funkcjonariusz uprawniony do policyjnej emerytury lub renty nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu zwolnienia ze służby, jeżeli w tym dniu brakuje mu do wymaganego okresu służby nie więcej niż 12 miesięcy. § 5. 1. Nagrodę jubileuszową wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 2, niezwłocznie po nabyciu do niej prawa. Funkcjonariusz jest zobowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 2. Funkcjonariuszowi, który uzyskał wymagany okres służby w okresie podlegającym zaliczeniu do wysługi lat, lecz bez prawa do uposażenia, należną nagrodę jubileuszową wypłaca się bezpośrednio po upływie tego okresu. § 6. Funkcjonariuszowi, który przed wejściem w życie zarządzenia nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem do okresu służby okresów uwzględnianych przy ustalaniu prawa do nagrody na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących w stosunku do pracowników, prawo do kolejnych nagród ustala się z uwzględnieniem tych okresów. § 7. Funkcjonariusz, który w związku z wejściem w życie przepisów umożliwiających zaliczenie do okresu służby okresów dotychczas nie podlegających uwzględnieniu przy nabyciu prawa do nagrody jubileuszowej osiągnął staż dłuższy od wymaganego, prawo do nagrody jubileuszowej nabywa w dniu wejścia w życie tych przepisów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół i placówek artystycznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych. (Dz. U. Nr 99, poz. 610) Na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Warunkiem ubiegania się kandydata o przyjęcie do klasy pierwszej: 1) podstawowej szkoły muzycznej i podstawowej szkoły artystycznej jest ukończenie 7 lat lub w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) - 6 lat, 2) szkoły muzycznej I stopnia jest ukończenie 6 lat i nieprzekroczenie 14 roku życia, 3) szkoły baletowej jest ukończenie 9 lat i nieprzekroczenie 11 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia klasy trzeciej szkoły podstawowej, 4) liceum muzycznego jest nieprzekroczenie 16 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia szkoły podstawowej; 5) liceum sztuk plastycznych jest nieprzekroczenie 17 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, 6) szkoły muzycznej II stopnia jest ukończenie 12 lat i nieprzekroczenie 22 roku życia. 2. Warunkiem ubiegania się kandydata o przyjęcie na pierwszy rok nauki w artystycznej szkole policealnej, szkole bibliotekarskiej i animatorów kultury jest nieprzekroczenie 22 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia lub świadectwa dojrzałości liceum ogólnokształcącego lub szkoły równorzędnej. § 2. Szkoły artystyczne prowadzą dla kandydatów poradnictwo obejmujące w szczególności: 1) informację o zasadach przyjęć, warunkach nauki i programie kształcenia, 2) okresową działalność konsultacyjną, między innymi w formie zajęć praktycznych, akcji otwartej szkoły, 3) wstępne badania zainteresowań i uzdolnień kandydatów i na tej podstawie określanie możliwości i celowości wyboru przez kandydata danego kierunku kształcenia. § 3. 1. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do szkół artystycznych składają podanie wraz ze świadectwem zdrowia bezpośrednio w wybranych szkołach: 1) w podstawowych szkołach muzycznych i w podstawowych szkołach artystycznych - od dnia 15 stycznia do dnia 31 marca, 2) w szkołach muzycznych I stopnia, w szkołach muzycznych II stopnia, w szkołach baletowych, w liceach sztuk plastycznych i w liceach muzycznych - od dnia 1 marca do dnia 30 kwietnia, 3) w artystycznych szkołach policealnych, szkołach bibliotekarskich i animatorów kultury - od dnia 1 marca do dnia 31 maja. 2. Szkoła, w zależności od kierunku kształcenia, może żądać dodatkowo przedłożenia przez kandydata opinii lekarza specjalisty lub wyników badań specjalistycznych. § 4. 1. Kwalifikacja kandydatów do liceów sztuk plastycznych, liceów muzycznych, szkół muzycznych II stopnia, artystycznych szkół policealnych oraz szkół bibliotekarskich i animatorów kultury odbywa się na podstawie egzaminu wstępnego. 2. Kwalifikacja kandydatów do podstawowych szkół muzycznych, podstawowych szkół artystycznych, szkół muzycznych I stopnia, szkół baletowych odbywa się na podstawie badania przydatności. § 5. 1. Egzamin wstępny dla kandydatów przeprowadza się: 1) do liceów sztuk plastycznych, liceów muzycznych, szkół muzycznych II stopnia - w okresie od dnia 4 maja do dnia 10 czerwca, 2) do artystycznych szkół policealnych, szkół bibliotekarskich i animatorów kultury - w okresie od dnia 1 do dnia 30 czerwca. 2. Badania przydatności kandydatów przeprowadza się; 1) do podstawowych szkół muzycznych i podstawowych szkół artystycznych - w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 5 czerwca, 2) do szkół muzycznych I stopnia i szkół baletowych - w okresie od dnia 4 maja do dnia 5 czerwca. 3. Datę egzaminów wstępnych oraz badania przydatności ustala dyrektor szkoły. § 6. Kwalifikacja kandydatów do placówek artystycznych odbywa się na podstawie badania przydatności. Terminy składania podań o przyjęcie do placówki i datę badania przydatności ustala dyrektor placówki. § 7. 1. W celu przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub badania przydatności kandydatów dyrektor szkoły lub placówki artystycznej powołuje spośród nauczycieli tej szkoły lub placówki komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", i wyznacza jej przewodniczącego. 2. W przypadkach uzasadnionych liczbą kandydatów, a także liczbą specjalizacji kształcenia, do przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub badania przydatności kandydatów przewodniczący komisji może powołać spośród członków komisji, o której mowa w ust. 1, zespoły kwalifikacyjne liczące co najmniej 3 osoby. § 8. 1. Z przebiegu egzaminu wstępnego lub badania przydatności komisja sporządza protokół zawierający listę kandydatów zakwalifikowanych i listę kandydatów nie zakwalifikowanych oraz uzyskane przez nich oceny. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien być przechowywany w szkole przez okres pełnego cyklu kształcenia, obowiązującego dla danego typu szkoły. Prace egzaminacyjne z danego roku powinny być przechowywane w szkole do końca września tego roku. § 9. 1. Egzamin wstępny do liceów sztuk plastycznych, liceów muzycznych oraz do szkół bibliotekarskich i animatorów kultury jest dwuetapowy i składa się z: 1) egzaminu kierunkowego, 2) egzaminu z przedmiotów ogólnokształcących. 2. Egzamin wstępny do szkół muzycznych II stopnia oraz do artystycznych szkół policealnych obejmuje wyłącznie egzamin kierunkowy. § 10. 1. Egzamin kierunkowy obejmuje: 1) w liceach sztuk plastycznych: a) sprawdzian praktyczny z rysunku, malarstwa, kompozycji przestrzennej, b) sprawdzenie w formie pisemnej lub ustnej wiadomości z programu szkoły podstawowej "wiadomości o sztuce", 2) w liceach muzycznych: a) sprawdzian praktyczny z przygotowanych utworów muzycznych, b) sprawdzian w formie pisemnej lub ustnej z kształcenia słuchu, c) sprawdzenie w formie ustnej wiadomości o muzyce z programu szkoły muzycznej I stopnia lub podstawowej szkoły muzycznej, 3) w szkołach bibliotekarskich i animatorów kultury: a) sprawdzian praktyczny predyspozycji animacyjnych, b) sprawdzenie w formie ustnej zainteresowań wybraną dziedziną kultury, 4) w szkołach muzycznych II stopnia: a) sprawdzian praktyczny z przygotowanych utworów muzycznych, b) sprawdzian w formie pisemnej lub ustnej z kształcenia słuchu. c) sprawdzenie w formie ustnej wiadomości o muzyce z programu szkoły muzycznej I stopnia lub podstawowej szkoły muzycznej, 5) w policealnych studiach plastycznych i studium techniki teatralno-filmowej: a) sprawdzian praktyczny z rysunku, malarstwa, kompozycji przestrzennej, b) sprawdzenie w formie ustnej zainteresowań wybraną dziedziną sztuki i zjawiskami kulturalnymi, 6) w policealnym studium rytmiki: a) sprawdzian praktyczny z przygotowanych utworów muzycznych, b) sprawdzian dyspozycji ruchowych, c) sprawdzenie słuchu muzycznego, pamięci i wyobraźni muzycznej oraz poczucia rytmu, 7) w policealnym studium piosenkarskim: a) sprawdzian praktyczny co najmniej z dwóch przygotowanych piosenek o zróżnicowanym charakterze, b) sprawdzian dyspozycji aktorskich i ruchowych, c) sprawdzenie słuchu muzycznego, pamięci i wyobraźni muzycznej oraz poczucia rytmu, 8) w policealnym studium wokalno-aktorskim i studium wokalno-baletowym: a) sprawdzian praktyczny co najmniej z dwóch przygotowanych utworów wokalnych o zróżnicowanym charakterze, b) sprawdzian dyspozycji aktorskich i ruchowych, c) sprawdzenie w formie ustnej zainteresowań wybraną dziedziną sztuki, 9) w policealnym studium cyrkowym sprawdzian praktyczny z gimnastyki, akrobatyki, ekwilibrystyki i żonglerki. § 11. O dopuszczeniu do drugiego etapu egzaminu do szkół, o których mowa w § 9 ust. 1, decyduje komisja. § 12. Egzamin z przedmiotów ogólnokształcących: 1) w liceach sztuk plastycznych i liceach muzycznych przeprowadzany jest w formie pisemnej i obejmuje: a) język polski, b) jeden z następujących przedmiotów do wyboru: - matematyka, - historia, - język obcy nowożytny, 2) w szkołach bibliotekarskich i animatorów kultury obejmuje: a) język polski w formie pisemnej, b) historię Polski w formie ustnej. § 13. 1. Tematy egzaminów wstępnych ustala komisja. 2. Na egzamin pisemny przeznacza się nie więcej niż 120 minut na jeden przedmiot. 3. Czas trwania egzaminów kierunkowych ustala komisja. 4. Tematy egzaminów objęte są zasadą ochrony tajemnicy służbowej. § 14. 1. Badanie przydatności kandydatów: 1) w podstawowych szkołach muzycznych i szkołach muzycznych I stopnia - polega na sprawdzeniu uzdolnień muzycznych, warunków fizycznych, predyspozycji do nauki gry na określonym instrumencie, 2) w szkołach baletowych - polega na sprawdzeniu warunków fizycznych, dyspozycji ruchowych i poczucia rytmu, 3) w podstawowych szkołach artystycznych i placówkach artystycznych - polega na sprawdzeniu predyspozycji do kształcenia w określonej dziedzinie sztuki. 2. Sposób i zakres przeprowadzania badania przydatności kandydatów ustala komisja. § 15. 1. Oceny egzaminacyjne i oceny badania przydatności ustala komisja lub ustalają zespoły kwalifikacyjne, odrębnie dla każdego przedmiotu i każdej części egzaminu wstępnego lub badania przydatności, według obowiązującej skali ocen. 2. Po każdej części egzaminu wstępnego lub badania przydatności komisja wpisuje do protokołu uzyskaną przez kandydata ocenę. 3. Ostateczną ocenę egzaminu wstępnego lub badania przydatności ustala komisja z uwzględnieniem ocen z poszczególnych przedmiotów i części egzaminu lub badania przydatności. § 16. 1. Decyzję o przyjęciu do szkoły lub placówki artystycznej podejmuje dyrektor szkoły lub placówki na podstawie ostatecznej oceny z egzaminu wstępnego lub badania przydatności. 2. W liceach sztuk plastycznych, liceach muzycznych oraz szkołach bibliotekarskich i animatorów kultury pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły mają kandydaci, którzy uzyskali najwyższą ocenę z egzaminu kierunkowego i zdali egzamin z przedmiotów ogólnokształcących. 3. Dyrektor ogłasza listę kandydatów przyjętych do szkoły lub placówki artystycznej w ciągu trzech dni po zakończeniu egzaminów wstępnych lub badania przydatności. § 17. 1. W indywidualnych przypadkach kandydat do szkoły może ubiegać się o przyjęcie do klasy wyższej niż pierwsza. 2. Decyzję o przyjęciu kandydata do klasy wyższej niż pierwsza podejmuje dyrektor szkoły na podstawie ustalenia przez komisję predyspozycji i poziomu umiejętności odpowiadających programowi klasy, do której kandydat ma być przyjęty, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie ogólne - także na podstawie przedstawionego przez kandydata świadectwa szkolnego promocyjnego, potwierdzającego zrealizowanie programu obowiązującego dla danej klasy w zakresie przedmiotów ogólnokształcących. § 18. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość przechodzenia ucznia z jednej szkoły artystycznej do innej tego samego typu i kierunku kształcenia za zgodą dyrektora szkoły, do której uczeń przechodzi: 1) w ciągu roku szkolnego, 2) z końcem roku szkolnego. 2. Różnice programowe z przedmiotów objętych nauką w szkole, do której uczeń przechodzi, są uzupełniane w czasie i według zasad ustalonych przez nauczyciela. § 19. 1. Jeżeli w szkole, do której uczeń przechodzi, naucza się innego języka obcego niż ten, którego się uczył w poprzedniej szkole, a rozkład zajęć uniemożliwia uczęszczanie na zajęcia innej grupy w tej samej szkole, uczeń może: 1) uczyć się języka obowiązującego w danej klasie, wyrównując we własnym zakresie braki programowe do końca roku szkolnego albo 2) kontynuować we własnym zakresie naukę języka obcego, którego uczył się w poprzedniej szkole, albo 3) uczęszczać na zajęcia z języka obcego w innej szkole. 2. Ucznia, który kontynuuje we własnym zakresie naukę języka obcego jako przedmiotu obowiązkowego, egzaminuje i ocenia nauczyciel języka obcego z tej samej lub innej szkoły, upoważniony przez dyrektora danej szkoły. § 20. Przy przechodzeniu ucznia ze szkoły artystycznej do szkoły innego typu stosuje się odpowiednio przepisy wydane przez Ministra Edukacji Narodowej. § 21. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 16 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół i placówek artystycznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 81, poz. 382). § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania niektórych zawodów filmowych. (Dz. U. Nr 99, poz. 611) Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 22, poz. 127, z 1989 r. Nr 6, poz. 33 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 89, poz. 517) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie wykonywania niektórych zawodów filmowych (Dz. U. Nr 78, poz. 392) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w pkt 2 skreśla się wyrazy: "w ramach stowarzyszeń kultury fizycznej, w części dotyczącej osób uprawiających pięciobój nowoczesny"; 2) w § 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Stwierdzenie posiadania kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu kaskadera filmowego i kaskadera filmowego-koordynatora nie może nastąpić w stosunku do osoby, której przyznano rentę inwalidzką, a po dniu 31 sierpnia 1997 r. - również w stosunku do osoby, której przyznano rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, bez względu na to, czy renta została następnie zawieszona."; 3) w § 6: a) w ust. 1 w pkt 4 wyraz "dziesięciu" zastępuje się wyrazem "dwudziestu", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do odbycia praktyki zawodowej może być dopuszczona osoba, która nie ukończyła 45 lat, przedstawiła orzeczenie lekarskie oraz ważne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji filmowej, a także zdała przed komisją kwalifikacyjną wymienioną w § 9 egzamin praktyczny obejmujący następujące dziedziny: 1) walka na broń białą, 2) jazda konna, 3) skoki i upadki z wysokości, 4) pływanie, 5) sporty i sztuki walki."; 4) w § 8 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Osoba, która uzyskała decyzję stwierdzającą kwalifikacje do wykonywania zawodu filmowego, otrzymuje legitymację potwierdzającą jej uzyskanie."; 5) w § 9: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Komisja kwalifikacyjna składa się z dziewięciu członków, których powołuje i odwołuje właściwy organ, przy czym sześciu członków powoływanych jest spośród osób wskazanych przez właściwe stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców i producentów filmowych, a trzech członków - spośród osób wskazanych przez związek zawodowy reprezentatywny dla większości kaskaderów filmowych wykonujących ten zawód; przewodniczącego komisji powołuje i odwołuje właściwy organ spośród jej członków.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Komisja kwalifikacyjna rozpatruje wnioski o stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodów filmowych w składach pięcioosobowych, wyznaczanych przez przewodniczącego komisji."; 6) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Koszty postępowania kwalifikacyjnego, w tym koszty wynagrodzeń, o których mowa w § 12, ponosi wnioskodawca." § 2. 1. Osoby, które nie złożyły wniosku w terminie określonym w § 19 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, zwanego dalej "rozporządzeniem", a wykonywały zawodowo działalność artystyczną w dziedzinie produkcji filmowej w charakterze kaskadera w okresie: 1) po dniu 31 grudnia 1991 r. przez 2 lata - mogą przystąpić do egzaminu, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, bez odbywania praktyki zawodowej określonej w § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, 2) po dniu 31 grudnia 1986 r. przez 5 lat i brały udział w realizacji co najmniej 30 filmów - mogą uzyskać stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu kaskadera filmowego bez konieczności odbywania praktyki zawodowej określonej w § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia oraz zdawania egzaminu, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, 3) po dniu 31 grudnia 1975 r. przez 15 lat i brały udział w realizacji co najmniej 100 filmów - mogą uzyskać stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu kaskadera filmowego-koordynatora. 2. W uzasadnionych przypadkach osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą wystąpić do właściwego organu o zwolnienie od obowiązku posiadania średniego wykształcenia. 3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do osób, które przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nabyły prawo do świadczeń rentowych, jeśli z orzeczenia lekarskiego stanowiącego podstawę przyznania renty inwalidzkiej wynika brak zdolności do wykonywania zawodu kaskadera filmowego i kaskadera filmowego-koordynatora. § 3. Sprawy nie zakończone do dnia wejścia w życie rozporządzenia decyzją ostateczną podlegają rozpatrzeniu według dotychczasowych przepisów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych. (Dz. U. Nr 99, poz. 612) Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Orzekanie o niezdolności do pracy osób ubiegających się o świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i ubezpieczeniu społecznym oraz o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych należy do zadań lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "lekarzem orzecznikiem". 2. Lekarz orzecznik działa w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem". 3. Lekarzem orzecznikiem może być lekarz, który: 1) jest specjalistą w szczególności w zakresie następujących dziedzin medycyny: chorób wewnętrznych, chirurgii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy, medycyny społecznej, oraz 2) odbył przeszkolenie w zakresie ustalonym przez naczelnego lekarza Zakładu. § 2. 1. Lekarz orzecznik wydaje orzeczenie na wniosek: 1) właściwej komórki (jednostki) organizacyjnej oddziału Zakładu - w sprawach świadczeń przysługujących na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, o ubezpieczeniu społecznym lub o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych, 2) organów rentowych innych niż określone w pkt 1 - w sprawach rentowych należących do ich właściwości. 2. Wniosek o wydanie orzeczenia powinien zawierać: 1) imię i nazwisko, datę urodzenia oraz miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, 2) określenie celu wydania orzeczenia i wskazanie okoliczności, które lekarz orzecznik obowiązany jest ustalić. 3. Do wniosku powinna być dołączona dokumentacja obejmująca: 1) zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba ubiegająca się o świadczenie, 2) wywiad zawodowy zawierający charakterystykę rodzaju i miejsca pracy, 3) dokumentację medyczną i rentową oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia, a w szczególności dokumenty, o których mowa w § 8, kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej. § 3. 1. Lekarz orzecznik wydaje orzeczenie na podstawie bezpośredniego badania osoby ubiegającej się o świadczenie i posiadanej dokumentacji. 2. Lekarz orzecznik może wydać orzeczenie również bez badania osoby ubiegającej się o świadczenie, jeżeli posiadana dokumentacja jest wystarczająca do wydania orzeczenia. 3. Lekarz orzecznik może, przed wydaniem orzeczenia, zlecić uzupełnienie dokumentacji, w szczególności o opinie lekarza konsultanta lub psychologa albo o wyniki badań dodatkowych lub obserwacji szpitalnej. 4. Lekarz konsultant i psycholog wydają opinie na podstawie bezpośredniego badania osoby ubiegającej się o świadczenie oraz analizy dokumentacji medycznej i zawodowej. § 4. 1. Oddział Zakładu kieruje osobę ubiegającą się o świadczenie w wyznaczonym terminie na badanie przez lekarza orzecznika, lekarza konsultanta, psychologa lub na obserwację szpitalną. 2. W razie niestawienia się osoby wezwanej na badanie bez uzasadnionych przyczyn, wezwania na badanie w nowo wyznaczonym terminie dokonuje się za zwrotnym poświadczeniem odbioru, informując o skutkach niestawiennictwa. 3. Jeżeli stan zdrowia, stwierdzony w zaświadczeniu lekarskim, uniemożliwia osobie ubiegającej się o świadczenie osobiste zgłoszenie się na badanie, może ono być przeprowadzone w miejscu pobytu tej osoby za jej zgodą. 4. Niezgłoszenie się na badania lub obserwację bez uzasadnionej przyczyny lub niewyrażenie zgody, o której mowa w ust. 3, powoduje odstąpienie od dalszego postępowania w sprawie. § 5. Przy ocenie niezdolności do pracy zarobkowej bierze się pod uwagę łącznie: 1) charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu, 2) sprawność psychofizyczną organizmu oraz stopień przystosowania do ubytków anatomicznych, kalectwa, skutków choroby, 3) posiadane kwalifikacje, wiek, zawód, wykonywane czynności i warunki pracy oraz możliwości dalszego wykonywania pracy zarobkowej, 4) możliwość przywrócenia zdolności do pracy przez leczenie i rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe. § 6. 1. Celowość przekwalifikowania zawodowego orzeka się, jeżeli osoba ubiegająca się o świadczenie trwale utraciła zdolność do pracy zarobkowej w dotychczasowym zawodzie i może odzyskać zdolność do pracy po przekwalifikowaniu. 2. Przy ocenie celowości przekwalifikowania zawodowego przepisy § 5 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Lekarz orzecznik może orzec o okolicznościach uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli osoba ubiegająca się o rentę z tytułu niezdolności do pracy spełnia warunki wymagane do uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego, określone w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. 2. Jeżeli osoba ubiegająca się oświadczenie rehabilitacyjne nie spełnia warunków wymaganych do uzyskania tego świadczenia, określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1, lekarz orzecznik stwierdza, czy osoba ta jest niezdolna do pracy lub czy celowe jest poddanie jej przekwalifikowaniu zawodowemu. § 8. Lekarz orzecznik przy orzekaniu jest związany: 1) orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej w zakresie: a) związku zranień, kontuzji i innych obrażeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny ze służbą wojskową albo z przymusowym zatrudnieniem żołnierzy zastępczej służby wojskowej, b) związku śmierci żołnierza z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny albo ze służbą wojskową oraz związku śmierci ze służbą wojskową żołnierza zwolnionego ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła w wojskowym zakładzie leczniczym, 2) decyzją organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej, 3) ustaleniami dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy o braku możliwości przekwalifikowania zawodowego, 4) orzeczeniem lekarza uprawnionego do przeprowadzania badań w zakresie zdolności do pracy na stanowiskach związanych z bezpieczeństwem ruchu kolejowego. § 9. 1. Lekarz orzecznik ustala przewidywany okres niezdolności do pracy, biorąc pod uwagę charakter i stopień naruszenia sprawności organizmu oraz rokowania odzyskania zdolności do pracy. 2. Jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, lekarz orzecznik orzeka o trwałej niezdolności do pracy. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie ograniczają uprawnień osoby niezdolnej do pracy do zgłoszenia wniosku o przeprowadzenie badania w celu ustalenia wyższego lub niższego stopnia niezdolności do pracy. 4. W razie orzeczenia o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania. § 10. 1. Organ rentowy, nie później niż na trzy miesiące przed ustaniem prawa do renty z tytułu okresowej niezdolności do pracy, pisemnie zawiadamia osobę uprawnioną o terminie wstrzymania wypłaty oraz o warunkach przywrócenia prawa do tego świadczenia. 2. Do wniosku o przywrócenie prawa do renty, o której mowa w ust. 1, powinno być dołączone zaświadczenie o stanie zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się ta osoba. § 11. 1. Bezpośredni nadzór nad prawidłową, zgodną z przepisami prawa i zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy, działalnością lekarzy orzeczników sprawuje główny lekarz orzecznik oddziału Zakładu. 2. Główny lekarz orzecznik oddziału Zakładu poza kwalifikacjami, o których mowa w § 1 ust. 3, powinien posiadać co najmniej 5-letnią praktykę w zakresie orzecznictwa lekarskiego. 3. Bezpośredni nadzór polega w szczególności na: 1) kontroli orzeczeń pod względem merytorycznym i formalnym, 2) analizie odwołań wniesionych od decyzji organu rentowego w sprawach dotyczących orzecznictwa o niezdolności do pracy, 3) przedstawianiu naczelnemu lekarzowi Zakładu wniosków dotyczących orzeczeń wymagających rozpatrzenia w trybie zwierzchniego nadzoru, 4) przedstawianiu stanowiska z zakresu orzecznictwa o niezdolności do pracy w sprawach, w których toczy się sądowe postępowanie odwoławcze, 5) prowadzeniu szkoleń lekarzy orzeczników w zakresie orzecznictwa o niezdolności do pracy oraz sprawdzaniu i stwierdzaniu ich kwalifikacji w tym zakresie. § 12. Główny lekarz orzecznik oddziału Zakładu przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia lekarzowi orzecznikowi, jeżeli w odwołaniu, o którym mowa w § 11 ust. 3 pkt 2, wskazano na istotne nowe okoliczności faktyczne lub dołączono nowe dowody nie znane lekarzowi orzecznikowi w dniu wydania orzeczenia, a mogące mieć wpływ na wynik orzeczenia. § 13. 1. Zwierzchni nadzór nad wykonywaniem orzecznictwa o niezdolności do pracy sprawuje w imieniu Prezesa Zakładu naczelny lekarz Zakładu. 2. Zwierzchni nadzór polega w szczególności na: 1) analizie i kontroli prawidłowości i jednolitości stosowania zasad orzecznictwa o niezdolności do pracy przez lekarzy orzeczników, 2) udzielaniu wyjaśnień oraz prowadzeniu szkoleń w zakresie orzecznictwa o niezdolności do pracy, 3) zatwierdzaniu kandydatur na stanowisko głównego lekarza orzecznika oddziału zakładu. 3. Jeżeli w toku kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 1, lub przy rozpatrywaniu wniosków, o których mowa w § 11 ust. 2 pkt 3, naczelny lekarz Zakładu stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie co do zgodności orzeczenia ze stanem faktycznym lub zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy, może: 1) zlecić uzupełnienie dokumentacji lekarskiej lub zawodowej, w szczególności przez skierowanie osoby, której orzeczenie dotyczy, na badanie przez lekarzy konsultantów, psychologa, na badania dodatkowe lub na obserwację szpitalną, 2) przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez lekarza orzecznika. 4. Naczelny lekarz Zakładu może zlecić lekarzowi orzecznikowi rozpatrzenie sprawy niezależnie od jego właściwości miejscowej. § 14. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w sprawie składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na badanie przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa (Dz. U. Nr 47, poz. 214 i z 1990 r. Nr 37, poz. 210), 2) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 10 stycznia 1984 r. w sprawie sposobu powoływania i zasad wynagradzania członków komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia oraz lekarzy działających w zakresie orzecznictwa inwalidzkiego (Dz. U. Nr 3, poz. 18, z 1987 r. Nr 32, poz. 170 i z 1989 r. Nr 22, poz. 121). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 1 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie placówek doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej. (Dz. U. Nr 99, poz. 613) Na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 494 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 stycznia 1994 r. w sprawie placówek doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 33, poz. 125) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule po wyrazach "przedmiotów zawodowych" dodaje się wyrazy "oraz wychowawców internatów"; 2) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Doskonalenie zawodowe nauczycieli przedmiotów zawodowych i wychowawców internatów szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej, zwanych dalej odpowiednio «nauczycielami» i «szkołami», prowadzą publiczne placówki doskonalenia nauczycieli o ogólnopolskim zasięgu działania, zwane dalej «placówkami»."; 3) w § 2 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) organizowanie i prowadzenie doskonalenia i dokształcania nauczycieli, w tym nauczycieli na potrzeby kształcenia ustawicznego w zakresie pedagogiczno-metodycznym i specjalistycznym (kierunkowym), oraz doskonalenia kadry kierowniczej i pracowników sprawujących nadzór pedagogiczny," b) dodaje się pkt 10-16 w brzmieniu: "10) diagnozowanie stanu i prognozowanie rozwoju oświaty rolniczej, 11) opracowywanie podstaw programowych kształcenia w zawodach rolniczych i gospodarki żywnościowej oraz programów nauczania dla różnych form kształcenia ustawicznego, 12) tworzenie systemu informacji na potrzeby oświaty rolniczej, 13) diagnozowanie, analizowanie i ocenianie efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkół i placówek, 14) przygotowanie narzędzi badawczych, przeprowadzanie badań wyników nauczania z przedmiotów zawodowych oraz dokonywanie oceny realizacji podstaw programowych i ramowych planów nauczania, 15) gromadzenie informacji o stanie kształcenia, wychowania i opieki nad młodzieżą, 16) prowadzenie działalności wydawniczej w zakresie oświaty rolniczej."; 4) w § 5: a) w ust. 4 wyraz "Funkcję" zastępuje się wyrazem "Stanowisko", b) w ust. 6 użyty na początku zdania wyraz "Funkcje" oraz w dalszej jego części wyraz "z tej funkcji" zastępuje się wyrazami odpowiednio "Stanowisko" i "z tego stanowiska"; 5) w § 13 w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "pełniących funkcje kierownicze" zastępuje się wyrazami "którym powierzone zostały stanowiska kierownicze". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 24 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych oraz zasad przyznawania nagród z tych środków. (Dz. U. Nr 99, poz. 614) Na podstawie art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499) w związku z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych oraz zasad przyznawania nagród z tych środków (Dz. U. Nr 89, poz. 403) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki finansowe w wysokości 20% wpływów uzyskanych tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję w sposób udokumentowany w aktach procesowych przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych przekazywane są Policji przez urzędy skarbowe oraz przez inne podmioty wykonujące czynności likwidacyjne na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych oraz orzeczeń innych uprawnionych organów orzekających o przepadku rzeczy."; 2) w § 1 w ust. 4 skreśla się wyraz "sądowego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Oaza Matki Bożej Bolesnej. (Dz. U. Nr 99, poz. 615) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: "Stowarzyszenie Oaza Matki Bożej Bolesnej" z siedzibą w Szczecinie, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. M. Winiarczyk-Kossakowska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków przyznawania, obniżania i wypłaty nagród rocznych strażakom Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 99, poz. 616) Na podstawie art. 95 ust. 7 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Nagrody roczne, zwane dalej "nagrodami", strażakom Państwowej Straży Pożarnej, zwanym dalej "strażakami", przyznają: 1) Komendantowi Głównemu Straży Pożarnej - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) zastępcom Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, Komendantowi i zastępcom Komendanta Szkoły Głównej Służby Pożarniczej, dyrektorowi i zastępcom dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej oraz komendantom wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej - Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, 3) strażakom nie wymienionym w pkt 1 i 2 - przełożony uprawniony do mianowania (powołania) strażaka na stanowisko służbowe, zwany dalej "przełożonym". 2. Przełożeni mogą upoważnić kierowników podległych jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej do przyznawania nagrody. § 2. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 95 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) o wysokości nagrody decyduje organ określony w § 1 ust. 1 pkt 1-3 oraz ust. 2, uwzględniając charakter popełnionego przez strażaka przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki w służbie. 2. W jednostce organizacyjnej, w której działa związek zawodowy, strażakowi można obniżyć nagrodę po uprzednim zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji związkowej. § 3. Okres uprawniający do nagrody liczy się od dnia podjęcia służby stałej lub przygotowawczej. § 4. W przypadku pełnienia przez strażaka w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej nagrodę za cały okres służby w danym roku kalendarzowym wypłaca jednostka, w której strażak pełni służbę w dniu wypłaty nagrody. § 5. 1. Wypłatę nagrody zawiesza się strażakowi, przeciwko któremu toczy się postępowanie karne lub dyscyplinarne o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który nagroda jest wypłacana - do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania. 2. Zawieszoną nagrodę wypłaca się strażakowi w razie umorzenia prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego lub uniewinnienia strażaka prawomocnym wyrokiem sądu, lub też w przypadku umorzenia postępowania dyscyplinarnego lub uniewinnienia strażaka w takim postępowaniu. § 6. 1. Wypłata nagrody następuje nie później niż do końca pierwszego kwartału następującego po roku, za który przysługuje nagroda, z tym że strażakowi zwolnionemu ze służby wypłaca się nagrodę w ostatnim dniu służby. 2. Przysługującą strażakowi, a nie wypłaconą wskutek jego śmierci lub zaginięcia, nagrodę wypłaca się małżonkowi, a w dalszej kolejności innej osobie uprawnionej do renty rodzinnej po strażaku - w terminie wypłaty odprawy pośmiertnej. 3. Podstawę do wypłaty nagrody stanowi decyzja organu określonego w § 1 ust. 1 pkt 1-3 oraz ust. 2. § 7. Traci moc zarządzenie nr 51 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 maja 1992 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród i zapomóg strażakom Państwowej Straży Pożarnej (Dz. Urz. MSW Nr 2, poz. 43, z 1993 r. Nr 5, poz. 89 i z 1995 r. Nr 2, poz. 16) w części dotyczącej nagród rocznych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie przebiegu służby kandydackiej oraz szczegółowych zasad i trybu opiniowania strażaków w służbie kandydackiej. (Dz. U. Nr 99, poz. 617) Na podstawie art. 112 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoba przyjęta do szkoły Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej "szkołą", z dniem stawienia się w szkole pełni służbę kandydacką oraz z tym dniem zostaje zaliczona w poczet słuchaczy szkoły rozkazem jej komendanta. 2. Służbę kandydacką pełnią: 1) podchorążowie w Szkole Głównej Służby Pożarniczej, 2) kadeci w szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej. 3. Strażak w służbie kandydackiej przed rozpoczęciem studiów (nauki) odbywa przeszkolenie z zakresu ochrony przeciwpożarowej, zgodnie z programem studiów (nauczania). 4. Strażak w służbie kandydackiej składa ślubowanie w terminie ustalonym przez komendanta szkoły. § 2. 1. Służba kandydacka polega na: 1) odbywaniu studiów lub pobieraniu nauki w szkole, odbywaniu praktyk, zgodnie z planami studiów (nauczania), programami kształcenia (nauczania) oraz regulaminami studiów (nauki) i statutami szkół, 2) wykonywaniu zadań służbowych wynikających z charakteru szkoły jako jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej. 2. Komendant szkoły ustala szczegółowy harmonogram realizacji zadań, o których mowa w ust. 1. § 3. 1. Czas trwania służby kandydackiej określają plany i programy studiów (nauki). 2. Studia (nauka) w szkołach dzielą się na lata i semestry oraz obejmują: 1) zajęcia programowe, 2) praktyki organizowane w szkole lub innych jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, 3) przeszkolenia i ćwiczenia w warunkach polowych, 4) sesje egzaminacyjne, 5) wykonanie pracy dyplomowej (końcowej), 6) egzamin dyplomowy (końcowy), 7) czas wolny. 3. Szczegółowy przebieg studiów, praktyk oraz składania egzaminów określa regulamin studiów (nauki). § 4. Strażak w służbie kandydackiej pełni służbę w systemie skoszarowanym i otrzymuje zakwaterowanie. § 5. 1. Strażak w służbie kandydackiej podczas pełnienia służby nosi przepisowe umundurowanie lub odzież specjalną, a także dystynkcje, znaki identyfikacyjne strażaka i ekwipunek osobisty. 2. Wzory umundurowania, odzieży specjalnej, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażaków w służbie kandydackiej oraz sposób ich noszenia określają przepisy o umundurowaniu strażaków w służbie stałej. § 6. Strażak w służbie kandydackiej otrzymuje wyżywienie w naturze albo równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie. § 7. Zasady zakwaterowania, normy należności oraz okresy używalności umundurowania, odzieży specjalnej, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażaków w służbie kandydackiej oraz wysokość i zasady przyznawania świadczeń, o których mowa w § 6, określają odrębne przepisy. § 8. 1. Strażakowi w służbie kandydackiej mogą być nadawane kolejne stopnie. 2. Zasady i tryb nadawania stopni w służbie kandydackiej określają odrębne przepisy. § 9. 1. Strażakowi w służbie kandydackiej przysługuje czas wolny: 1) po zakończeniu każdego roku studiów (nauki), 2) w okresie zimowym, 3) w okresie wiosennym. 2. W celu zapewnienia wykonywania zadań służbowych, wynikających z charakteru szkoły jako jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, strażak w służbie kandydackiej korzystający z czasu wolnego może być z niego odwołany. W razie odwołania nie przysługuje w zamian czas wolny w innym terminie. § 10. Strażakowi w służbie kandydackiej mogą być udzielone następujące urlopy: 1) krótkoterminowy w drodze wyróżnienia - do 7 dni w roku akademickim (szkolnym), 2) okolicznościowy, 3) zdrowotny, 4) dodatkowy, § 11. 1. Urlopu okolicznościowego udziela się strażakowi w służbie kandydackiej, na jego wniosek, w razie: 1) zgonu i pogrzebu lub ciężkiej choroby małżonka, dziecka, matki, ojca, opiekuna ustawowego, macochy, ojczyma, siostry, brata, teściowej, teścia, babki lub dziadka, 2) zawarcia związku małżeńskiego przez strażaka w służbie kandydackiej, 3) urodzenia się dziecka strażaka w służbie kandydackiej. 2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, można udzielić strażakowi w służbie kandydackiej również w innych wypadkach, uzasadnionych szczególnie ważnymi względami osobistymi lub rodzinnymi. 3. Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze do 5 dni kalendarzowych w roku akademickim (szkolnym). § 12. Strażakowi w służbie kandydackiej urlopu zdrowotnego udziela się na zasadach i w trybie określonych w przepisach o komisjach lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 13. Strażakowi w służbie kandydackiej może być udzielony urlop dodatkowy, jeżeli zaliczył semestr: 1) przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej - na okres jej trwania, 2) w czasie trwania sesji egzaminacyjnej - na okres do końca trwania sesji. § 14. 1. Urlopów, o których mowa w § 10 pkt 2 i 3, udzielają komendanci szkół. 2. Urlopu krótkoterminowego w drodze wyróżnienia oraz dodatkowego udzielają komendanci szkół na wniosek dowódcy kompanii. § 15. Strażak w służbie kandydackiej podlega opiniowaniu służbowemu: 1) nie później niż w ciągu 7 dni po zakończeniu przeszkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej, 2) w terminie 30 dni po zakończeniu każdego roku studiów (nauki), z wyjątkiem ostatniego roku studiów (nauki), 3) w terminie 30 dni przed zakończeniem studiów (nauki). § 16. Opinia służbowa strażaka w służbie kandydackiej powinna zawierać ocenę dotyczącą w szczególności: 1) wywiązywania się z obowiązków w zakresie nauki i służby, 2) zdyscyplinowania, 3) postawy moralnej, 4) predyspozycji do służby w Państwowej Straży Pożarnej. § 17. Niezależnie od terminów opiniowania, o których mowa w § 15, strażakowi w służbie kandydackiej opinie wystawia się: 1) na polecenie komendanta szkoły, 2) na wniosek sądu, prokuratury, Policji lub organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia. § 18. 1. Opinie służbowe, o których mowa w § 15, sporządza dowódca kompanii, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Opinię służbową określoną w § 17 pkt 2 sporządza komendant szkoły na podstawie opinii dowódcy kompanii. § 19. 1. Sporządzający opinię zapoznaje strażaka w służbie kandydackiej z opinią służbową nie później niż w ciągu 7 dni od dnia jej sporządzenia. 2. Fakt zapoznania się z opinią strażak w służbie kandydackiej potwierdza własnoręcznym podpisem. § 20. 1. Strażak w służbie kandydackiej, który nie zgadza się z treścią opinii służbowej, może wnieść odwołanie do komendanta szkoły w terminie 7 dni od zapoznania się z opinią. 2. Od opinii służbowej sporządzonej przez komendanta szkoły nie służy odwołanie, jednakże strażak w służbie kandydackiej, który nie zgadza się z treścią opinii służbowej, może zwrócić się do komendanta szkoły o ponowne rozpatrzenie sprawy. 3. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy stosuje się odpowiednio postanowienia § 21 ust. 2 i 3. § 21. 1. Sporządzający opinię służbową przed przekazaniem odwołania może ją zmienić. Odwołanie, które uzna za nieuzasadnione, przesyła przełożonemu drogą służbową, wraz z tą opinią i własnym stanowiskiem w sprawie. 2. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania powołuje komisję. O powołaniu komisji zawiadamia się Samorząd Studencki (Uczniowski), którego przedstawiciel może brać udział w pracach komisji. W skład komisji nie może wchodzić przełożony, który wydał zaskarżoną opinię. 3. Komisja, o której mowa w ust. 2, sporządza protokół z rozpoznania odwołania, w którym przedstawia propozycje w sprawie uwzględnienia lub odrzucenia odwołania. § 22. 1. Akta i dokumenty z przebiegu służby kandydackiej przechowuje się w teczce osobowej u dowódcy kompanii. 2. Teczkę osobową komendant szkoły przekazuje do jednostki, w której strażak w służbie kandydackiej rozpoczyna służbę stałą. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycielom szkół medycznych. (Dz. U. Nr 99, poz. 618) Na podstawie art. 42a ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Nauczycielowi szkoły medycznej, zwanej dalej "szkołą", zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych z tytułu: 1) doskonalenia zawodowego, 2) wykonywania pracy naukowej, 3) wykonywania prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny, 4) szczególnych warunków pracy w szkole. § 2. 1. Obniżenia obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczyciela, zwanego dalej "zniżką godzin zajęć", dokonuje dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, określając jednocześnie wysokość zniżki i czas, na który jej udzielono, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zniżki godzin zajęć z tytułu wykonywania pracy naukowej udziela dyrektor szkoły na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny za zgodą organu prowadzącego szkołę lub na wniosek organu prowadzącego szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny. § 3. Zniżka godzin zajęć z przyczyn określonych w § 1 nie może przekraczać: 1) 2/3 wymiaru - z tytułu wykonywania prac, o których mowa w § 1 pkt 3, 2) 1/2 wymiaru - z tytułu wykonywania pracy naukowej, 3) 1/6 wymiaru - z tytułu doskonalenia zawodowego lub szczególnych warunków pracy w szkole. § 4. 1. Przepisy § 1 i 3 stosuje się również do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole, z tym że udzielona zniżka godzin zajęć nie może być wyższa niż minimalny wymiar godzin zajęć obowiązujący dyrektora szkoły. 2. Zniżki godzin zajęć dla dyrektora szkoły udziela organ prowadzący szkołę w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny, a w stosunku do nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze - dyrektor szkoły na wniosek jednego z tych organów. § 5. Nauczycielowi można obniżyć wymiar godzin zajęć tylko z jednego tytułu. W przypadku gdy nauczyciel jest uprawniony do korzystania z obniżonego wymiaru godzin zajęć z dwóch lub więcej tytułów, przysługuje mu zniżka godzin z korzystniejszego dla niego tytułu. § 6. Zniżka godzin zajęć może być cofnięta w każdym czasie, jeśli ustaną przyczyny uzasadniające udzielenie zniżki - bez potrzeby uprzedniego wypowiedzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia zakresu twórczych prac projektowych oraz trybu przeprowadzania konkursu na twórcze prace projektowe i prace z zakresu działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki. (Dz. U. Nr 100, poz. 619) Na podstawie art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Zamówienia publiczne udzielane w trybie zamówienia z wolnej ręki na podstawie art. 71 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488), zwanej dalej "ustawą", poprzedza się konkursem organizowanym na zasadach określonych w rozporządzeniu. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zamówień na: 1) twórcze prace projektowe, przez które rozumie się spełniające cechy utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554): a) architektoniczne prace projektowe, b) urbanistyczne prace projektowe, c) konstrukcyjno-budowlane prace projektowe, 2) prace z zakresu działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki. § 2. 1. Uczestnikami konkursu mogą być: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, a także zespoły autorskie tworzone przez te podmioty. 2. Jeżeli przepisy szczególne wymagają posiadania uprawnień do wykonywania prac będących przedmiotem konkursu, uczestnikami konkursu mogą być wyłącznie: 1) osoby fizyczne posiadające wymagane uprawnienia, 2) osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz zespoły autorskie, jeżeli prace przez nie złożone zostały wykonane przez osoby posiadające wymagane uprawnienia. § 3. Uczestnikami konkursu nie mogą być: 1) osoby biorące udział w opracowaniu warunków konkursu, 2) osoby biorące udział w organizowaniu konkursu, w tym sekretarz organizacyjny konkursu, 3) sędziowie konkursowi, 4) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej wykluczone z ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie ustawy oraz zespoły autorskie, których członkami są takie osoby lub jednostki organizacyjne, 5) osoby pozostające w związku małżeńskim albo stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia, albo związane z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z osobami wymienionymi w pkt 1-4, 6) osoby pozostające w takim stosunku prawnym lub faktycznym z sędziami konkursowymi, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziów. § 4. 1. Organizatorem konkursu może być zamawiający lub upoważniona przez niego osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej. 2. Do obowiązków organizatora konkursu należy w szczególności: 1) opracowanie warunków konkursu, 2) powołanie sekretarza organizacyjnego konkursu, 3) powołanie sądu konkursowego i sędziego-referenta, 4) zwołanie pierwszego posiedzenia sądu konkursowego, 5) ogłoszenie konkursu, 6) zapewnienie anonimowości prac konkursowych, ogłoszenie wyników konkursu. 3. Do obowiązków zamawiającego należy: 1) określenie przedmiotu zamówienia, 2) zatwierdzenie warunków konkursu, 3) opracowanie preliminarza kosztów konkursu, 4) stwierdzenie, w wypadkach wymienionych w § 28 ust. 1, że konkurs nie doszedł do skutku, 5) unieważnienie konkursu, jeżeli został on przeprowadzony niezgodnie z obowiązującymi przepisami, a miało to wpływ na jego rozstrzygnięcie, 6) wypłacenie nagród lub zwrotu kosztów na zasadach określonych w warunkach konkursu. § 5. Sposób przygotowania, przeprowadzenia i rozstrzygnięcia konkursu nie może naruszać praw autorskich. § 6. Organizator konkursu oraz osoby biorące udział w posiedzeniach sądu konkursowego są zobowiązane do nie ujawniania: 1) informacji, których ujawnienie naruszyłoby ważny interes państwa, ważny interes handlowy stron lub zasady uczciwej konkurencji, 2) informacji związanych z przebiegiem oceny prac konkursowych, 3) danych pozwalających zidentyfikować uczestników konkursu. Rozdział 2 Forma konkursu § 7. Konkursy organizuje się w formie: 1) konkursu otwartego, w którym mogą uczestniczyć wszystkie osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, a także zespoły autorskie, o których mowa w § 2, zainteresowane udziałem w konkursie, 2) konkursu zamkniętego, w którym mogą uczestniczyć wyłącznie zaproszone podmioty. § 8. 1. Konkurs jest organizowany w formie konkursu otwartego, jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość 100 000 ECU. 2. Konkurs otwarty może być zorganizowany jako jednoetapowy lub dwuetapowy. 3. W konkursie dwuetapowym, w pierwszym etapie, zostają wyłonione opracowania studialne odpowiadające wymaganiom określonym w warunkach konkursu. W drugim etapie ocenie podlegają uszczegółowienia prac wyłonionych w pierwszym etapie. § 9. 1. Jeżeli wartość zamówienia jest niższa niż określona w § 8 ust. 1, konkurs może być zorganizowany w formie konkursu zamkniętego. 2. Jeżeli wartość zamówienia jest niższa niż równowartość 20 000 ECU, konkurs może być zorganizowany w formie konkursu zamkniętego - uproszczonego. 3. W konkursie zamkniętym - uproszczonym: 1) nie stosuje się przepisów § 10 ust. 3 pkt 3, § 19, 21, 22 i § 32 ust. 1, 2) uczestnicy konkursu zamiast dokumentów, o których mowa w § 26 ust. 2 pkt 3, składają oświadczenie, że posiadają wymagane uprawnienia do wykonywania prac będących przedmiotem konkursu. Rozdział 3 Sąd konkursowy § 10. 1. Oceny prac konkursowych dokonuje sąd konkursowy. 2. W konkursie dwuetapowym ten sam sąd konkursowy dokonuje oceny prac konkursowych w obu etapach. 3. Do zadań sądu konkursowego należy w szczególności: 1) opiniowanie warunków konkursu, 2) ocena prac konkursowych, zgodnie z kryteriami określonymi w warunkach konkursu, 3) opracowanie opinii o pracach konkursowych, 4) przyznanie nagród, 5) przygotowanie uzasadnienia rozstrzygnięcia konkursu, 6) zatwierdzenie protokołów posiedzeń sądu konkursowego. § 11. 1. Sąd konkursowy składa się z osób posiadających kwalifikacje umożliwiające ocenę zgłoszonych prac. 2. Sąd konkursowy składa się z nieparzystej liczby osób. 3. Nie mniej niż połowa sędziów konkursowych powinna posiadać kwalifikacje wymagane od uczestników konkursu. § 12. 1. Na pierwszym posiedzeniu sąd konkursowy, w głosowaniu niejawnym, wybiera spośród swoich członków przewodniczącego. 2. Do obowiązków przewodniczącego sądu konkursowego należy: 1) zwoływanie posiedzeń sądu konkursowego, 2) przewodniczenie posiedzeniom sądu konkursowego, 3) nadzorowanie przestrzegania warunków konkursu, 4) przeprowadzanie głosowania mającego na celu wyłonienie pracy zwycięskiej oraz przyznanie nagród. § 13. 1. Sąd konkursowy podejmuje rozstrzygnięcia zwykłą większością głosów. 2. Przy równej liczbie głosów decyduje głos przewodniczącego. § 14. Do obowiązków sędziego-referenta należy w szczególności: 1) opracowanie odpowiedzi na pytania uczestników konkursu, 2) przedstawianie sądowi konkursowemu prac w celu ich oceny. § 15. 1. Sekretarz organizacyjny konkursu zapewnia obsługę sądu konkursowego. 2. Do obowiązków sekretarza organizacyjnego konkursu należy w szczególności: 1) przyjmowanie pytań od uczestników konkursu, 2) rozsyłanie odpowiedzi przygotowanych przez sędziego-referenta, 3) przyjmowanie i zwrot prac konkursowych, 4) prowadzenie dokumentacji dotyczącej konkursu, 5) informowanie zamawiającego o okolicznościach wymienionych w § 28 ust. 1, 6) powiadomienie uczestników konkursu o rozstrzygnięciu konkursu. 3. Sekretarz organizacyjny konkursu uczestniczy w posiedzeniach sądu konkursowego bez prawa głosu. § 16. Przebieg posiedzeń sądu konkursowego jest protokołowany. Rozdział 4 Przygotowanie konkursu § 17. Przed ogłoszeniem konkursu organizator konkursu jest zobowiązany: 1) opracować warunki konkursu, 2) powołać sekretarza organizacyjnego konkursu, 3) powołać sąd konkursowy i sędziego-referenta, 4) uzyskać pozytywną opinię sądu konkursowego o warunkach konkursu, 5) uzyskać zatwierdzenie przez zamawiającego warunków konkursu. § 18. 1. Warunki konkursu powinny określać w szczególności: 1) nazwę i adres zamawiającego, 2) nazwę i adres organizatora, 3) określenie formy konkursu, 4) szczegółowe określenie przedmiotu konkursu, 5) informację o kryteriach oceny prac, 6) zakres rzeczowy i formę opracowania oraz sposób prezentacji pracy, 7) określenie wymagań, jakie muszą spełniać uczestnicy konkursu, 8) skład sądu konkursowego oraz imię i nazwisko sekretarza organizacyjnego konkursu, 9) rodzaj i wysokość nagród, 10) wskazanie miejsca i terminu składania prac, 11) sposób podania do publicznej wiadomości rozstrzygnięcia konkursu, 12) istotne dla zamawiającego postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści umowy o zamówienie publiczne, w tym szczegółowe określenie pól eksploatacji przyszłego utworu oraz zasady wyceny prac będących przedmiotem zamówienia, 13) oświadczenie zamawiającego o związaniu warunkami konkursu, 14) informację, że konkurs odbywa się na zasadach określonych w rozporządzeniu. 2. Jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia konkurencji postępowania, zamawiający może przewidzieć zamiast nagród - zwrot kosztów przygotowania prac konkursowych dla uczestników, których prace odpowiadają warunkom konkursu. Wysokość zwrotu kosztów jest jednakowa dla wszystkich uprawnionych uczestników. Rozdział 5 Ogłoszenie konkursu § 19. 1. Konkurs otwarty ogłasza się, zamieszczając ogłoszenie w Biuletynie Zamówień Publicznych. 2. Ogłoszenia, o których mowa w ust. 1, są wywieszane w siedzibie zamawiającego, organizatora konkursu, oraz publikowane w środkach masowego przekazu. § 20. Konkurs zamknięty ogłasza się, przesyłając zaproszenie co najmniej do czterech podmiotów gwarantujących konkurencję oraz profesjonalne wykonanie zamówienia. § 21. 1. Ogłoszenie powinno zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres zamawiającego, 2) nazwę i adres organizatora konkursu, 3) określenie przedmiotu konkursu, 4) określenie formy konkursu, 5) termin składania prac, 6) miejsce i termin udostępnienia warunków konkursu, 7) określenie wysokości nagród, 8) określenie wymagań, jakie muszą spełniać uczestnicy konkursu. 2. Zaproszenie powinno zawierać informacje wymienione w ust. 1 pkt 1-5 oraz 7 i 8, a także warunki konkursu. § 22. Termin składania prac nie może być krótszy niż 6 tygodni od dnia udostępnienia warunków konkursu. § 23. 1. Przed upływem terminu do składania prac konkursowych uczestnicy konkursu mogą zwrócić się na piśmie do sekretarza konkursu o wyjaśnienie postanowień warunków konkursu. 2. Sekretarz konkursu przesyła niezwłocznie wszystkim uczestnikom konkursu wyjaśnienia opracowane przez sędziego-referenta. Rozdział 6 Rozstrzygnięcie konkursu § 24. 1. Prace konkursowe doręcza się, za potwierdzeniem odbioru, sekretarzowi organizacyjnemu konkursu. 2. Prace doręczone lub wysłane po terminie określonym w warunkach konkursu lub dostarczone przez pocztę później niż 14 dni po tym terminie nie uczestniczą w konkursie. § 25. 1. Prace konkursowe oraz dołączone do nich załączniki powinny być opakowane. 2. Praca konkursowa, wszystkie dołączone do niej załączniki oraz wszystkie opakowania musza być oznakowane, w sposób trwały, dowolną sześciocyfrową liczbą rozpoznawczą danej pracy. § 26. 1. Wraz z pracą konkursową uczestnik konkursu składa opakowaną i oznaczoną napisem "karta" kartę identyfikacyjną. 2. Karta identyfikacyjna zawiera: 1) nazwę i adres uczestnika konkursu, 2) liczbę rozpoznawczą danej pracy, 3) zaświadczenie lub poświadczoną notarialnie kopię zaświadczenia o posiadaniu uprawnień wymaganych od uczestnika konkursu, 4) oświadczenie uczestnika konkursu o związaniu warunkami konkursu, 5) oświadczenie uczestnika konkursu, że przysługują mu autorskie prawa majątkowe w zakresie określonym w regulaminie konkursu na podstawie § 18 ust. 1 pkt 12, 6) podpisy osób uprawnionych do składania oświadczeń w imieniu uczestnika konkursu. § 27. 1. Po upływie terminu określonego w § 24 ust. 2 sekretarz organizacyjny konkursu, w obecności sędziego-referenta i co najmniej jeszcze jednego sędziego konkursowego, otwiera przesyłki i sporządza protokół określający liczbę nadesłanych prac konkursowych, zawartość i stan opakowań oraz zgodność liczb rozpoznawczych. 2. Protokół z otwarcia prac konkursowych podpisują wszyscy obecni przy wykonywanych czynnościach wymienionych w ust. 1. § 28. 1. Konkurs nie dochodzi do skutku, jeżeli: 1) wpłyną mniej niż dwie prace konkursowe, 2) sąd konkursowy stwierdzi, że żadna z prac konkursowych nie spełnia wymagań określonych w warunkach konkursu. 2. Po unieważnieniu konkursu lub stwierdzeniu przez zamawiającego, że konkurs nie doszedł do skutku, sekretarz organizacyjny konkursu niezwłocznie zwraca uczestnikom konkursu ich prace. § 29. 1. Sąd konkursowy dokonuje oceny prac konkursowych na posiedzeniach zamkniętych. 2. Sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w warunkach konkursu. 3. Po opracowaniu opinii o każdej z prac konkursowych sąd konkursowy wybiera pracę zwycięską, a następnie przyznaje nagrody oraz przygotowuje uzasadnienie rozstrzygnięcia konkursu. § 30. Sąd konkursowy może, o ile jest to dopuszczone warunkami konkursu, w ramach ogólnej kwoty przeznaczonej na nagrody, dokonywać zmian co do ich liczby i wysokości. § 31. Po przyznaniu nagród lub wybraniu pracy zwycięskiej, jeżeli nagrody nie są przyznawane, sekretarz konkursu otwiera koperty zawierające karty identyfikacyjne. § 32. 1. Rozstrzygnięcie konkursu podaje się do publicznej wiadomości w sposób określony w warunkach konkursu. 2. Informację o rozstrzygnięciu konkursu otwartego publikuje się w Biuletynie Zamówień Publicznych. § 33. Sekretarz konkursu niezwłocznie po rozstrzygnięciu konkursu powiadamia o nim wszystkich uczestników konkursu. Rozdział 7 Przepisy końcowe § 34. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do konkursów ogłoszonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 100, poz. 620) Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb przekazywania mienia, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509), zwanej dalej "ustawą", Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją". § 2. 1. Upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej organ wojskowy opracowuje plan przekazywania mienia Agencji, zwany dalej "planem", w terminie do dnia 31 maja roku poprzedzającego przekazanie. 2. Plan powinien zawierać w szczególności: 1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej lub osoby prawnej przekazującej mienie, 2) rodzaj, nazwę, indeks materiałowy, numer katalogowy, kategorię, ilość i miejsce przechowywania rzeczy ruchomych, 3) określenie nieruchomości z podaniem oznaczeń z księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz ewidencji gruntów i budynków, 4) wartość mienia, 5) dotychczasowy sposób wykorzystania mienia, a w odniesieniu do nieruchomości ponadto stan jej zagospodarowania oraz określenie osób, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe, 6) okres, na który mogą być zawarte umowy określone w art. 21 i 22 ustawy, 7) termin przekazania mienia, 8) wysokość środków finansowych planowanych w roku zgłoszenia na utrzymanie mienia przewidywanego do przekazania w roku następnym, 9) identyfikację szkód ekologicznych, które wymagają przeprowadzenia prac rekultywacyjnych, 10) informacje o czynnościach określonych w art. 19 ust. 2 ustawy. § 3. 1. Organ wojskowy, o którym mowa w § 2 ust. 1, przedstawia Prezesowi Agencji plan w celu uzgodnienia zawartych w nim terminów przekazywania mienia oraz wysokości środków finansowych na utrzymanie mienia, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 8. 2. Prezes Agencji przedstawia swoje stanowisko odnośnie do planu, w zakresie określonym w ust. 1, organowi wojskowemu, o którym mowa w § 2 ust. 1, w terminie 15 dni od dnia jego otrzymania. § 4. 1. Organ wojskowy, o którym mowa w § 2 ust. 1, uwzględniając stanowisko Prezesa Agencji, przedstawia plan do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej lub upoważnionemu przez niego organowi wojskowemu w terminie do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego przekazanie. 2. Zatwierdzony plan stanowi podstawę do podjęcia prac zapewniających przygotowanie mienia do przekazania, zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy, oraz do opracowania rocznego planu finansowego Agencji. § 5. 1. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy może dokonać korekty planu, jeżeli przemawiają za tym interes państwowy związany z obronnością kraju lub inne ważne względy publiczne albo ekonomiczne. 2. Do korekty planu stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 2, § 3 i 4. § 6. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy, zarządzając, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, przekazanie Agencji składników mienia ujętych w planie, określa w szczególności terminy sporządzenia protokołów zdawczo-odbiorczych, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, oraz wysokość dotacji, o której mowa w art. 27 ust. 2 ustawy. § 7. Protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, powinien zawierać w szczególności spis z natury przejmowanego mienia, jego wartość oraz niezbędne informacje o jego stanie prawnym i techniczno-użytkowym, w tym informacje o rozmiarze szkód ekologicznych oraz szacunkowych kosztach rekultywacji środowiska. § 8. 1. Wartość mienia w protokole, o którym mowa w § 7, określają: 1) właściwe organy wojskowe odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki mieniem będącym w zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, 2) likwidator lub syndyk masy upadłościowej likwidowanej osoby prawnej, dla której organem założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej. 2. Określenie wartości przekazywanych rzeczy ruchomych odbywa się według wartości księgowej netto albo według ceny sprzedaży netto możliwej do uzyskania, zależnie od tego, która z nich jest niższa, z uwzględnieniem zużycia fizycznego lub ekonomicznego wynikającego z postępu techniczno-ekonomicznego. 3. Rzeczy ruchome po przekroczeniu obowiązujących norm eksploatacyjnych lub całkowicie zamortyzowane, przeznaczone do likwidacji lub wycofania z eksploatacji, wycenia się według szacunkowej wartości rynkowej netto. 4. Wartość przekazywanych nieruchomości przyjmuje się jako równą: 1) wartości ujętej w ewidencji rejonowego organu rządowej administracji ogólnej, 2) wartości ujętej w ewidencji państwowych osób prawnych, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli grunty te stanowiły ich własność. § 9. Po otrzymaniu decyzji właściwego rejonowego organu rządowej administracji ogólnej, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy, Prezes Agencji lub upoważniona przez niego osoba występuje z wnioskiem do właściwego sądu rejonowego o dokonanie wpisu w dziale drugim księgi wieczystej przez wykreślenie wpisanego uprzednio organu reprezentującego Skarb Państwa i wpisanie w to miejsce Agencji. § 10. 1. Do przekazania mienia na podstawie umów, o których mowa w art. 21 i 22 ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy § 2-5 oraz 7 i 8. 2. W umowach, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności: 1) okres, na jaki przekazuje się mienie na przechowanie lub użycza Agencji, 2) termin sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, 3) warunki finansowe związane z przechowaniem lub użyczeniem mienia, 4) wykaz załączników do umowy. 3. W wykazie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, umieszcza się protokół zdawczo-odbiorczy wymieniony w ust. 2 pkt 2 oraz, w miarę potrzeby, instrukcje dotyczące przechowywania mienia i zabiegów konserwacyjnych. § 11. Przekazanie Agencji akcji lub udziałów, o których mowa w art. 32 ustawy, oraz umów, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, odbywa się na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 12. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa, może zmienić w pierwszym roku obrotowym działalności Agencji terminy opracowania, uzgodnienia i zatwierdzenia planu, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1, § 3 ust. 2 i § 4 ust. 1. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad współdziałania ministrów w zakresie kształcenia zawodowego. (Dz. U. Nr 100, poz. 621) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ministrowie i kierownicy urzędów centralnych, zwani dalej "właściwymi ministrami", na których wniosek Minister Edukacji Narodowej wprowadził zawody do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 2, współdziałają w ustalaniu: 1) ramowych planów nauczania - w części dotyczącej kształcenia zawodowego, 2) podstaw programowych kształcenia w zawodzie lub profilu kształcenia zawodowego, 3) warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania i podręczników, zalecania środków dydaktycznych oraz wykazów tych programów, podręczników i środków. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ministrów, o których mowa w art. 26 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą", a także ministrów, o których mowa w art. 29 ustawy, w zakresie uregulowanym odrębnie przez tych ministrów. 3. Podstawę do realizacji zadań określonych, w ust. 1 pkt 2 i 3 stanowią ramowe plany nauczania, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 4. Umiejętności stanowiące kwalifikacje do zawodu lub profilu kształcenia zawodowego wyodrębnione na podstawie przedstawionych przez właściwych ministrów, zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 ustawy, opisów zawodów ze zbiorem umiejętności zawodowych - stanowią podstawę do realizacji zadania określonego w ust. 1 pkt 2. § 2. Właściwi ministrowie opiniują: 1) projekty ramowych planów nauczania - w części dotyczącej kształcenia zawodowego, 2) projekty podstaw programowych kształcenia w zawodzie lub profilu kształcenia zawodowego, zawierające: założenia programowo-organizacyjne kształcenia uwzględniające niezbędne warunki techniczne i kadrowe oraz zestawy umiejętności i treści nauczania ustalone dla zawodu lub profilu, wraz z określeniem dla nich koniecznego wymiaru godzin w cyklu nauczania, 3) projekty określające warunki i tryb dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania i podręczników, zalecania środków dydaktycznych oraz wykazy tych programów, podręczników i środków. § 3. 1. Minister Edukacji Narodowej może, po zasięgnięciu opinii właściwego ministra, wykonywać zadania w zakresie opracowywania projektów, o których mowa w § 2, przez zakup usług w jednostce badawczo-rozwojowej lub innej specjalistycznej jednostce organizacyjnej. 2. Warunkiem zakończenia prac nad projektami, o których mowa w § 2, jest uzyskanie pozytywnej opinii właściwych ministrów. § 4. 1. Opracowywanie projektów, o których mowa w § 2, jest finansowane ze środków budżetowych będących w dyspozycji Ministra Edukacji Narodowej. 2. Opiniowanie projektów, o których mowa w § 2, przez: 1) ministrów prowadzących szkoły jest finansowane ze środków planowanych w budżetach tych ministrów w dziale 79 "Oświata i wychowanie", 2) pozostałych ministrów jest finansowane ze środków budżetowych będących w dyspozycji Ministra Edukacji Narodowej - na wniosek właściwego ministra. 3. Wysokość wydatków na sfinansowanie zadania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, podlega uzgodnieniu właściwego ministra z Ministrem Edukacji Narodowej. § 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 października 1992 r. w sprawie zasad współdziałania ministrów w zakresie kształcenia zawodowego (Dz. U. Nr 77, poz. 387). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Agencji Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 100, poz. 622) Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady gospodarki finansowej w Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775). § 3. 1. Agencja gospodaruje przekazanym jej w trybie ustawy mieniem: 1) własnym, o którym mowa w art. 8 ustawy, 2) powierzonym, o którym mowa w art. 6 ustawy, 3) przyjętym na przechowanie lub użyczonym na podstawie umów, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy. 2. Majątek trwały Agencji, w tym przekazany nieodpłatnie, oraz mienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, podlega amortyzacji na zasadach ogólnych. Rozdział 2 Plan finansowy § 4. 1. Agencja prowadzi gospodarkę finansową na podstawie rocznego planu finansowego zatwierdzonego przez Radę Ministrów. 2. Roczny plan finansowy Agencji sporządza Prezes Agencji i przedstawia go do zaopiniowania Radzie Nadzorczej Agencji. 3. Prezes Agencji przedstawia Radzie Ministrów do zatwierdzenia roczny plan finansowy Agencji wraz z opinią Rady Nadzorczej Agencji - w terminie 30 dni przed rozpoczęciem roku obrotowego. § 5. Roczny plan finansowy Agencji obejmuje w szczególności: 1) przychody i koszty ich uzyskania, 2) dochód będący nadwyżką przychodów nad kosztami ich uzyskania, 3) część dochodu, o którym mowa w art. 29 ust. 3 ustawy, wydzieloną z dochodu określonego w pkt 2, 4) koszty nie będące kosztami uzyskania przychodów, 5) wynik finansowy brutto, 6) obowiązkowe obciążenia, w tym podatek dochodowy, 7) wynik finansowy netto, 8) podział zysku netto. § 6. 1. Dyrektorzy oddziałów terenowych Biura Agencji sporządzają projekty rocznych planów finansowych i przedstawiają je Prezesowi Agencji w terminie 60 dni poprzedzających rozpoczęcie roku obrotowego. 2. Projekty rocznych planów, o których mowa w ust. 1, sporządza się na zasadach określonych przez Prezesa Agencji. 3. Po zatwierdzeniu przez Radę Ministrów rocznego planu finansowego Agencji Prezes Agencji zatwierdza roczne plany finansowe oddziałów terenowych Biura Agencji. Rozdział 3 Fundusze Agencji § 7. Agencja tworzy następujące fundusze własne: 1) fundusz statutowy, o którym mowa w art. 30 ustawy, stanowiący wartość mienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, 2) fundusz zasobu stanowiący wartość mienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, 3) fundusz rezerwowy tworzony z zysku netto Agencji. § 8. Fundusz statutowy ulega: 1) zwiększeniu o: a) wartość mienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, przekazywanego Agencji, b) kwotę zwiększenia wartości majątku trwałego będącą skutkiem aktualizacji wyceny środków trwałych, przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, c) środki, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, d) odpis z zysku netto, 2) zmniejszeniu o: a) wartość mienia zużytego, zlikwidowanego bądź nieodpłatnie przekazanego przez Agencję, b) kwotę zmniejszenia wartości majątku trwałego będącą skutkiem aktualizacji wyceny środków trwałych, przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, c) stratę bilansową w części nie pokrytej ze środków funduszu rezerwowego, o którym mowa w § 7 pkt 3. § 9. Fundusz zasobu ulega: 1) zwiększeniu o: a) wartość mienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, przekazywanego Agencji, b) kwotę zwiększenia wartości majątku trwałego będącą skutkiem aktualizacji wyceny środków trwałych, przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, 2) zmniejszeniu o: a) wartość mienia zbytego odpłatnie, zlikwidowanego bądź przekazanego nieodpłatnie przez Agencję, b) kwotę zmniejszenia wartości majątku trwałego będącą skutkiem aktualizacji wyceny środków trwałych, przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów. § 10. Fundusz statutowy i fundusz zasobu są zdecentralizowane i funkcjonują w poszczególnych jednostkach organizacyjnych Agencji. § 11. Fundusz rezerwowy przeznacza się na: 1) pokrycie strat wynikających z prowadzonej działalności, 2) utrzymanie płynności finansowej Agencji, 3) pokrycie nie planowanych wydatków z tytułu realizacji zobowiązań ciążących na mieniu przejętym przez Agencję, 4) sfinansowanie dodatkowych zadań, o których mowa w art. 7 ustawy, realizowanych przez Agencję wskutek dokonanej korekty planu przekazania mienia. § 12. Agencja tworzy także: 1) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, 2) fundusz nagród z zysku netto, 3) inne fundusze specjalne. Rozdział 4 Dochody Agencji § 13. Dochodem Agencji jest nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. § 14. 1. Podstawę podziału dochodu Agencji w stosunku miesięcznym stanowi wskaźnik będący ilorazem części dochodu, o której mowa w § 5 pkt 3, do dochodu, o którym mowa w § 5 pkt 2. 2. Część dochodu wynikającą z podziału, o którym mowa w ust. 1, i przeznaczoną, zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy, na inwestycje Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej Agencja przekazuje zaliczkowo, w terminach płatności zaliczek na poczet podatku dochodowego, na rachunek bankowy Ministerstwa Obrony Narodowej. 3. Część dochodu, o której mowa w ust. 2, pomniejsza podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 37 ustawy. § 15. Ostateczne rozliczenie środków, o których mowa w § 14 ust. 2, jest dokonywane po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego Agencji. Do rozliczenia środków stosuje się odpowiednio przepisy podatkowe. § 16. Dotacja, o której mowa w art. 27 ust. 2 ustawy, jest przekazywana Agencji przez właściwego dysponenta środków budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej, w kwotach i terminach wynikających z planu przekazywania mienia, nie później jednak niż w ciągu 14 dni po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy. § 17. Zysk netto Agencji przeznacza się na: 1) zwiększenie funduszy, o których mowa w § 7 pkt 1 i 3 oraz w § 12, 2) nagrody dla członków Rady Nadzorczej Agencji oraz Prezesa Agencji i jego zastępców, 3) inne cele związane z obronnością kraju, w wysokości nie przekraczającej 5% tego zysku. Rozdział 5 Rachunkowość i sprawozdawczość § 18. Agencja prowadzi rachunkowość według zasad określonych w przepisach o rachunkowości. § 19. Składniki mienia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 ujmuje się w ewidencji Agencji na kontach pozabilansowych. § 20. Prezes Agencji przedstawia Radzie Ministrów roczne sprawozdanie finansowe Agencji wraz z opiniami biegłego rewidenta oraz Rady Nadzorczej Agencji. Rozdział 6 Gospodarowanie środkami finansowymi § 21. 1. Agencja posiada rachunek bankowy, którego dysponentem jest Prezes Agencji. 2. Oddział terenowy Biura Agencji zakłada pomocniczy rachunek w banku wskazanym przez Prezesa Agencji. Dysponentem rachunku jest dyrektor oddziału terenowego Biura Agencji. § 22. Przychodami oddziału terenowego Biura Agencji są: 1) wpływy z gospodarowania mieniem, 2) wpływy z działalności gospodarczej, 3) subwencje przydzielone przez Prezesa Agencji z funduszu rezerwowego, 4) część dotacji, o których mowa w art. 27 ust. 2 ustawy, 5) inne przychody. § 23. Z przychodów wymienionych w § 22 oddział terenowy Biura Agencji pokrywa koszty: 1) przejęcia i utrzymania mienia, 2) uporządkowania stanu prawnego mienia, 3) gospodarowania mieniem, 4) funkcjonowania oddziału, 5) innych przedsięwzięć. § 24. Oddział terenowy Biura Agencji przekazuje na rachunek, określony w § 21 ust. 1, nadwyżkę przychodów, o których mowa w § 22, nad kosztami wymienionymi w § 23. Nadwyżkę osiągniętą w danym miesiącu przekazuje się w terminie do dnia 15 następnego miesiąca. § 25. Oddział terenowy Biura Agencji może zaciągnąć, w imieniu Agencji, kredyty lub pożyczki do wysokości określonej w udzielonym przez Prezesa Agencji pełnomocnictwie szczególnym. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działań funkcjonariuszy Służby Więziennej podczas wykonywania czynności służbowych. (Dz. U. Nr 100, poz. 623) Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554), 2) funkcjonariusz - funkcjonariusza Służby Więziennej, 3) jednostka - jednostkę organizacyjną Służby Więziennej, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, 4) kierownik jednostki - funkcjonariusza kierującego jednostką, 5) przedmioty niebezpieczne - przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku w jednostce, w szczególności: broń palną i białą, amunicję, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki odurzające i psychotropowe oraz alkohol, 6) przedmioty niedozwolone - przedmioty, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego, w szczególności: sprzęt łączności, urządzenia techniczne służące do rejestrowania i odtwarzania informacji, dokumenty i listy. § 2. Funkcjonariusz w toku wykonywania czynności służbowych korzysta z uprawnień, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy, w sposób określony przepisami rozporządzenia. § 3. 1. W czasie wykonywania czynności służbowych na terenie jednostki funkcjonariusz posługuje się znakiem identyfikacyjnym, który określają odrębne przepisy. 2. W czasie wykonywania czynności służbowych poza terenem jednostki funkcjonariusz jest obowiązany okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający odczytanie jego nazwiska i nazwę organu, który wydał legitymację, oraz podać przyczynę podjęcia czynności służbowej. § 4. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę przy wejściu do jednostki ustala zasadność ubiegania się osoby o wstęp na jej teren lub jego opuszczenie i legitymuje tę osobę w celu ustalenia tożsamości oraz żąda przekazania do depozytu przedmiotów niebezpiecznych i przedmiotów niedozwolonych. 2. Funkcjonariusz może odstąpić od legitymowania znanej mu osoby uprawnionej do wejścia na teren jednostki. 3. Tożsamość osoby, o której mowa w ust. 1, ustala się na podstawie: 1) dowodu osobistego, 2) tymczasowego dowodu osobistego, 3) legitymacji służbowej, 4) tymczasowego zaświadczenia tożsamości, 5) dowodu tożsamości cudzoziemca, 6) paszportu, 7) innych, nie budzących wątpliwości, dokumentów wyposażonych w zdjęcia. § 5. 1. Kontrolę osobistą ubiegających się o wstęp na teren jednostki oraz opuszczających go osób można wykonywać przez: 1) sprawdzenie osoby przy użyciu urządzeń technicznych, 2) sprawdzenie ubrania i obuwia osoby, 3) oględziny ciała i bielizny osoby. 2. Funkcjonariusz pełniący służbę przy wejściu do jednostki poddaje kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1, każdą osobę. 3. W razie podejrzenia, że osoba nie ujawniła posiadanych przedmiotów niebezpiecznych i przedmiotów niedozwolonych, poddaje się ją kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dokonywanej co najmniej przez dwóch funkcjonariuszy. 4. W wyjątkowych, uzasadnionych wypadkach osobę można poddać kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3. Czynności tej dokonuje w odrębnym pomieszczeniu pracownik medyczny, w obecności funkcjonariusza tej samej płci, co osoba kontrolowana. 5. Decyzje o przeprowadzeniu kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, podejmuje kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. Funkcjonariusz pełniący służbę przy wejściu do jednostki jest obowiązany do przeglądania lub kontrolowania, przy użyciu urządzeń technicznych, zawartości wnoszonych, wynoszonych i deponowanych bagaży lub rzeczy oraz sprawdzania ładunków pojazdów wjeżdżających na teren jednostki i z niego wyjeżdżających - w obecności zainteresowanych osób. § 7. 1. Czynności kontrolne, o których mowa w § 5 i 6, wobec osoby ubiegającej się o wstęp na teren jednostki, mogą być dokonywane pod warunkiem wyrażenia na nie zgody przez tę osobę. 2. Osobie nie wyrażającej zgody na poddanie się czynnościom kontrolnym, o których mowa w § 5 i 6, a także osobie, co do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że jest pod wpływem alkoholu, środków odurzających lub psychotropowych - nie zezwala się na wstęp do jednostki. § 8. 1. Czynnościom kontrolnym, o których mowa w § 5 i 6, może być poddana także, bez jej zgody, osoba opuszczająca teren jednostki. 2. W razie odmowy poddania się czynnościom, o których mowa w § 5 i 6, osobę uprzedza się o możliwości zatrzymania jej na terenie jednostki oraz przekazania Policji, a w razie ponownej odmowy osobę tę umieszcza się w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych, o którym mowa w § 10 ust. 2, i powiadamia Policję. § 9. 1. W razie ujawnienia przez funkcjonariusza, w wyniku czynności kontrolnych, przenoszenia lub przewożenia przedmiotów niebezpiecznych i przedmiotów niedozwolonych, sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Ujawnione i zakwestionowane przedmioty niebezpieczne i przedmioty niedozwolone oraz przekazane do depozytu podlegają zatrzymaniu na czas pobytu osoby na terenie jednostki. 3. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że posiadanie zakwestionowanych przedmiotów niebezpiecznych stanowi czyn zabroniony pod groźbą kary, przekazuje się te przedmioty, wraz z protokołem, najbliższej jednostce Policji. Przepisy § 10 stosuje się odpowiednio. 4. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że zakwestionowane przedmioty niedozwolone mają związek z postępowaniem karnym prowadzonym wobec osoby pozbawionej wolności, przekazuje się te przedmioty, wraz z protokołem, właściwym organom ścigania lub organom procesowym. 5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do przedmiotów przekazanych w trybie, o którym mowa w § 4 ust. 1, z tym że protokół sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 10. 1. Decyzję o zatrzymaniu przebywającej na terenie jednostki osoby, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia na tym terenie czynu zabronionego pod groźbą kary, podejmuje kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje. 2. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się najbliższą jednostkę Policji. Do czasu przekazania Policji osoby zatrzymanej powinna się ona znajdować w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych pod dozorem funkcjonariusza. § 11. Pomieszczenie dla osób zatrzymanych powinno: 1) posiadać powierzchnię nie mniejszą niż 3 m2 na jednego zatrzymanego, 3) odpowiadać wymaganiom higieny i mieć dostateczny dopływ świeżego powietrza, 3) zapewniać oświetlenie naturalne i odpowiednią do pory roku temperaturę, 4) być wyposażone w sprzęt kwaterunkowy i niezbędne urządzenia sanitarne oraz instalację elektryczną i przyzywową. § 12. 1. Osoby zatrzymanej nie wolno umieszczać w celach przeznaczonych dla osób pozbawionych wolności. 2. Osób zatrzymanych różnej płci nie wolno umieszczać w tym samym pomieszczeniu, chyba że stanowią one rodzinę. § 13. W uzasadnionych wypadkach osobie zatrzymanej należy zapewnić bezpłatną opiekę lekarską świadczoną przez służbę zdrowia jednostki oraz bezpłatne zaopatrzenie w leki i środki opatrunkowe, a także zapewnić napoje i wyżywienie, jeśli jest to uzasadnione długością okresu zatrzymania. § 14. Osobę odmawiającą podporządkowania się poleceniom, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy, funkcjonariusze usuwają z terenu jednostki, jeżeli nie zachodzi konieczność zatrzymania tej osoby i przekazania jej Policji. § 15. 1. Funkcjonariusz, wykonując czynności służbowe poza terenem jednostki, może zatrzymać osobę, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy, jeżeli jej tożsamość nie budzi wątpliwości. 2. Przed zatrzymaniem osoby, o której mowa w ust. 1, funkcjonariusz jest obowiązany okazać legitymację służbową w sposób określony w § 3 ust. 2. 3. Po zatrzymaniu osoby, o której mowa w ust. 1, funkcjonariusz jest obowiązany potwierdzić jej tożsamość oraz sprawdzić, czy nie posiada ona broni lub innych zagrażających życiu przedmiotów, i odebrać je. 4. W wypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania funkcjonariusz nie jest obowiązany do okazania legitymacji służbowej i potwierdzenia tożsamości zatrzymywanej osoby. 5. Funkcjonariusz doprowadza osobę zatrzymaną do najbliższej jednostki Policji albo zakładu karnego lub aresztu śledczego, jeżeli znajduje się on w miejscowości, w której dokonano zatrzymania. 6. W razie zagrożenia życia lub zdrowia funkcjonariusz nie wykonuje czynności, o których mowa w ust. 2 i 3; w takim wypadku jest obowiązany powiadomić Policję i zażądać jej pomocy. § 16. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 10 ust. 1 i § 14, sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, natomiast z przebiegu czynności, o których mowa w § 15 ust. 1 - protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 17. 1. Kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje, może zażądać udzielenia niezbędnej pomocy od najbliższej jednostki Policji celem podjęcia interwencji wobec osoby innej niż pozbawiona wolności, w szczególności w razie gdy osoba ta: 1) zakłóca spokój i porządek w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu karnego lub aresztu śledczego, 2) została zatrzymana przez funkcjonariuszy na terenie zakładu karnego lub aresztu śledczego, 3) nawiązuje niedozwolone kontakty z osobami pozbawionymi wolności, 4) usiłuje dostarczyć, bez zezwolenia, jakikolwiek przedmiot na teren jednostki, 5) odmawia poddania się czynnościom kontrolnym, o których mowa w § 8. 2. Dowódca konwoju może zażądać udzielenia niezbędnej pomocy od najbliższej jednostki Policji celem podjęcia interwencji wobec osoby innej niż pozbawiona wolności, w szczególności w razie nawiązywania przez nią niedozwolonych kontaktów z osobami pozbawionymi wolności. § 18. 1. Zwracając się do obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 6 ustawy, funkcjonariusz określa podstawę prawną żądania oraz rodzaj i zakres oczekiwanej pomocy. 2. Warunkiem skorzystania przez funkcjonariusza z pomocy obywatela jest wyrażenie przez niego zgody na piśmie, w szczególności w sytuacjach określonych w art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy, z wyjątkiem wypadków uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania. 3. O skorzystaniu z pomocy obywatela, jej zakresie i rodzaju funkcjonariusz informuje raportem kierownika jednostki. § 19. 1. Przepisów § 5 ust. 1 pkt 2 i 3, § 6 i 10 nie stosuje się wobec: 1) członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi, 2) innych osób korzystających z immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań wynikających z obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności. 3. O podjęciu działań, o których mowa w ust. 2, kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje, niezwłocznie powiadamia Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, a ten - właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne albo urząd konsularny oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych. § 20. 1. Przepisów § 5 ust. 1 pkt 2 i 3 i § 10 nie stosuje się wobec osób korzystających z immunitetu parlamentarnego, sędziowskiego lub prokuratorskiego. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań wynikających z obrony koniecznej lub stanu wyższej konieczności. 3. podjęciu działań, o których mowa w ust. 2, kierownik jednostki lub osoba, która go zastępuje, niezwłocznie powiadamia Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, a ten odpowiednio Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej lub Senatu Rzeczypospolitej Polskiej albo właściwych przełożonych osób, o których mowa w ust. 1. § 21. W toku wykonywania czynności służbowych funkcjonariusz, w razie konieczności, stosuje środki przymusu bezpośredniego w sposób określony w art. 19 ustawy i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz. U. Nr 136, poz. 637). § 22. 1. Komendant ośrodka szkolenia Służby Więziennej i komendant ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej mogą odstąpić od stosowania zasad określonych w § 4, § 5 ust. 2 i § 6. 2. Stosowanie czynności kontrolnych i zasad postępowania, o których mowa w § 5-8 i § 10, 12 i 13, wobec funkcjonariuszy oraz pracowników Służby Więziennej określają odrębne przepisy. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. (poz. 623) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru nad zespołami orzekającymi o stopniu niepełnosprawności, zakresu ich działania, a także zakresu ich współdziałania z organami administracji rządowej i samorządowej. (Dz. U. Nr 100, poz. 624) Na podstawie art. 2a ust. 7 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W skład powoływanego i odwoływanego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, zwanego dalej "dyrektorem", wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej "zespołem", wchodzą przewodniczący i członkowie. 2. Przewodniczącego zespołu powołuje i odwołuje dyrektor. 3. Członków zespołu powołuje i odwołuje dyrektor na wniosek przewodniczącego. § 2. Przewodniczący i członkowie zespołu biorą udział w pracach zespołu na podstawie umowy o pracę lub umów prawa cywilnego zawartych z dyrektorem. § 3. Do zadań przewodniczącego zespołu należy: 1) wyznaczanie spośród członków zespołu składów orzekających i ustalanie ich przewodniczących, 2) organizowanie pracy zespołu i składów orzekających, 3) reprezentowanie zespołu na zewnątrz oraz współdziałanie z organami administracji rządowej i samorządowej w sprawach: a) pomocy społecznej i rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w myśl wskazań zawartych w orzeczeniu o niepełnosprawności, b) dotyczących posiedzeń wyjazdowych składów orzekających, odbywanych w celu ułatwienia osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w posiedzeniu, c) toczących się postępowań przed instytucjami realizującymi ubezpieczenia społeczne. § 4. Zespół orzeka o stopniu niepełnosprawności osoby oraz ustala wskazania dla tej osoby wynikające ze stopnia niepełnosprawności, w szczególności do: 1) rehabilitacji, 2) odpowiedniego zatrudnienia, 3) korzystania z pomocy społecznej. § 5. 1. Zespół obejmuje swym działaniem obszar województwa. 2. Właściwość miejscową ustala się według miejsca zamieszkania, a w przypadku jego braku - według miejsca pobytu osoby zainteresowanej. 3. Spory o właściwość miejscową rozstrzyga Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej "Pełnomocnikiem". 4. Na umotywowany wniosek dyrektora lub osoby zainteresowanej albo jej przedstawiciela ustawowego Pełnomocnik może wyrazić zgodę na rozpoznanie sprawy przez inny zespół. 5. Dyrektor, na wniosek przewodniczącego zespołu, może wyrazić zgodę na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu wyjazdowym w celu ułatwienia osobie zainteresowanej uczestnictwa w posiedzeniu. § 6. 1. W skład powoływanego i odwoływanego przez Pełnomocnika Krajowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, zwanego dalej "Krajowym Zespołem", wchodzą przewodniczący i członkowie. 2. Przewodniczącego Krajowego Zespołu powołuje i odwołuje Pełnomocnik. 3. Członków Krajowego Zespołu powołuje i odwołuje Pełnomocnik na wniosek przewodniczącego. § 7. 1. Krajowy Zespół rozpatruje odwołania od orzeczeń zespołów o stopniu niepełnosprawności. 2. Do Krajowego Zespołu przepisy § 2, 3, 4 oraz § 5 ust. 5 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Pełnomocnik sprawuje nadzór nad zespołami i Krajowym Zespołem w zakresie stosowania przepisów dotyczących orzekania o stopniu niepełnosprawności przez: 1) kontrolę prawidłowości postępowania, 2) wydawanie wytycznych oraz udzielanie wyjaśnień, 3) instruktaż dla zespołów i pracowników obsługi. 2. Zadania określone w ust. 1 Pełnomocnik wykonuje przy pomocy odpowiednich specjalistów. Kontrola prawidłowości postępowania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest dokonywana na podstawie imiennego upoważnienia wydanego przez Pełnomocnika. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Urzędu Górniczego do Badań Kontrolnych Urządzeń Energomechanicznych. (Dz. U. Nr 100, poz. 625) Na podstawie art. 108 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1994 r. w sprawie utworzenia Urzędu Górniczego do Badań Kontrolnych Urządzeń Energomechanicznych (Dz. U. Nr 92, poz. 436) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w odniesieniu do budynków maszyn wyciągowych i budynków stacji wentylatorów oraz szybowych wież wyciągowych w zakładach górniczych, organem specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie górnictwa pierwszej instancji.", 2) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor Urzędu sprawuje nadzór i kontrolę nad ruchem zakładów górniczych w zakresie zgodności z przepisami Prawa geologicznego i górniczego: 1) wykonania, utrzymywania i prowadzenia ruchu następujących urządzeń enegromechanicznych w podziemnych zakładach górniczych: a) górniczych wyciągów szybowych wraz z szybami i szybikami, w których te wyciągi są zainstalowane, b) stacji elektroenergetycznych wysokiego i średniego napięcia oraz głównych urządzeń i sieci rozdzielczych wysokiego i średniego napięcia, c) centrali telefonicznych i dyspozytorni (wraz z systemami łączności, bezpieczeństwa i alarmowania) oraz magistralnych sieci transmisyjnych, d) urządzeń i układów głównego odwadniania, e) stacji wentylatorów głównych, 2) poziomu zapylenia powietrza i natężenia hałasu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. (Dz. U. Nr 100, poz. 626) Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297 i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42, poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr 66, poz. 286, z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783, z 1996 r. Nr 37, poz. 162 i Nr 116, poz. 556 oraz z 1997 r. Nr 22, poz. 116) w załączniku nr 1 w rozdziale III. Klasyfikacja rozdziałów wprowadza się następujące zmiany: 1) pierwszy akapit oznacza się cyfrą 1, 2) po akapicie pierwszym dodaje się akapity oznaczone cyframi 2 i 3 w brzmieniu: "2. Dysponenci części budżetowych, dla których z budżetu państwa, z części 83 - Rezerwy celowe, uruchamiane będą środki na pomoc udzielaną na obszarach dotkniętych powodzią oraz na usuwanie skutków powodzi, powołują, w celu ich zewidencjonowania, w odpowiednich działach, rozdziały pod nazwą "Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej", oznaczając je następująco: dwie pierwsze cyfry numeru rozdziału stanowią symbol działu, kolejne zaś cyfry oznacza się symbolem "78"; rozdziały te stosowane są także przez gminy dla ewidencjonowania dotacji celowych otrzymanych z budżetu państwa oraz wydatków ponoszonych z tych dotacji. 3. Dysponenci części budżetowych dokonujący, na podstawie ustawowych upoważnień, przesunięć wydatków związanych z usuwanie skutków powodzi w ramach swoich budżetów powołują, w celu ich zewidencjonowania, we właściwych działach, rozdziały pod nazwą "Akcja przeciwpowodziowa i usuwanie skutków powodzi", oznaczając je następująco: dwie pierwsze cyfry numeru rozdziału stanowią symbol działu, kolejne zaś cyfry oznacza się symbolem "80"; rozdziały te stosowane są także przez gminy dla ewidencjonowania środków finansowych otrzymanych z innych źródeł niż budżet państwa na akcję przeciwpowodziową i usuwanie skutków powodzi oraz wydatków ponoszonych na te cele." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 18 lipca 1997 r. Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności, trybu postępowania przy orzekaniu oraz zakresu, składu i sposobu działania zespołów orzekających o stopniu niepełnosprawności. (Dz. U. Nr 100, poz. 627) Na podstawie art. 2a ust. 8 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności § 1. 1. Przy ocenie stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę: 1) orzeczenie lekarskie o stanie zdrowia osoby zainteresowanej uwzględniające stałe lub okresowe naruszenie sprawności organizmu, 2) wiek, płeć, wykształcenie, zawód, posiadane kwalifikacje, 3) wykonywane zatrudnienie, warunki pracy, 4) możliwość dalszego wykonywania pracy, 5) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowej lub innej pracy, w tym także w warunkach specjalnych poprzez leczenie, rehabilitację lub reorientację zawodową, 6) możliwość poprawy w zakresie funkcjonowania w życiu codziennym, pełnieniu ról społecznych i bezpośrednich kontaktów ze środowiskiem poprzez leczenie, rehabilitację, szkolenie, zaopatrzenie w sprzęt pomocniczy i rehabilitacyjny, usługi i inne działania dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej. 2. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za: 1) trwałe (stałe) - jeśli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy, 2) okresowe - jeśli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia. § 2. 1. Zaliczenie do odpowiedniego stopnia niepełnosprawności może być orzeczone na stałe lub okresowo. 2. W razie wydania orzeczenia stwierdzającego okresowe zaliczenie do odpowiedniego stopnia niepełnosprawności ustala się termin ponownego rozpatrzenia sprawy po upływie okresu, w którym według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa lub pogorszenie stanu zdrowia, stanowiące podstawę do zmiany orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. § 3. 1. Zachowanie zdolności do pracy w warunkach specjalnych oznacza możliwość zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na stanowisku pracy, które w szczególności: 1) spełnia warunki w zakresie dostępności, funkcjonalności i bezpieczeństwa pracy, 2) jest przystosowane i oprzyrządowane odpowiednio do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności, 3) umożliwia prowadzenie rehabilitacji. 2. Za niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się niezdolność do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia w warunkach innych niż warunki specjalne. 3. Za częściową niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się obniżenie zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia w porównaniu do zdolności, jakie wykazują pracownicy o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym mający pełną sprawność fizyczną i psychiczną. § 4. 1. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która nie była zatrudniona, bierze się pod uwagę, czy i jakie zatrudnienie mogłaby ona podjąć z uwzględnieniem posiadanego wykształcenia, zawodu i posiadanych kwalifikacji. 2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która podjęła lub podejmie zatrudnienie w warunkach specjalnych, bierze się pod uwagę, czy zdolność ta może być zachowana i realizowana wyłącznie w tych warunkach. 3. W stosunku do osoby, która nie pozostaje w zatrudnieniu, ocenia się, czy ta osoba - biorąc pod uwagę stopień sprawności organizmu - ma obniżoną zdolność do wykonywania zatrudnienia w porównaniu do zdolności pracowników o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym mających pełną sprawność fizyczną i psychiczną. Rozdział 2 Tryb postępowania przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności § 5. Wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zwany dalej "wnioskiem", składa się do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej "zespołem". § 6. 1. Wniosek powinien zawierać: 1) imię i nazwisko osoby zainteresowanej, datę jej urodzenia oraz adres zamieszkania, 2) dane dotyczące wykształcenia, zawodu, posiadanych kwalifikacji oraz zatrudnienia, 3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia, 4) podpis osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego. 2. Do wniosku załącza się posiadaną dokumentację medyczną oraz inne dokumenty umożliwiające ocenę stopnia niepełnosprawności. § 7. 1. Wniosek złożony do zespołu przewodniczący zespołu kieruje do rozpatrzenia na posiedzeniu składu orzekającego oraz ustala termin jego posiedzenia. 2. Z posiedzenia sporządza się protokół, który podpisuje przewodniczący i członkowie składu orzekającego. 3. W posiedzeniu składu orzekającego bierze udział osoba zainteresowana, którą wzywa się na termin posiedzenia za zwrotnym poświadczeniem odbioru, najpóźniej na 14 dni przed posiedzeniem. § 8. 1. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa wezwanej osoby na posiedzenie składu orzekającego, wzywa się ją w nowo wyznaczonym terminie z jednoczesnym powiadomieniem o skutkach niestawiennictwa. Niestawiennictwo na posiedzenie składu orzekającego w nowo wyznaczonym terminie skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpoznania. 2. Jeżeli przyczyną niestawienia się na posiedzenie składu orzekającego jest długotrwała lub nie rokująca poprawy choroba uniemożliwiająca osobie stawiennictwo, stwierdzona odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, ustaleń mogą dokonać w miejscu pobytu osoby zainteresowanej członkowie składu orzekającego wyznaczeni przez przewodniczącego zespołu. Jedną z osób wyznaczonych przez przewodniczącego zespołu jest lekarz. W tym przypadku skład orzekający orzeka na podstawie ustaleń dokonanych przez wyznaczonych członków składu orzekającego. § 9. 1. Na potrzeby składu orzekającego przewodniczący składu wydaje orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1. 2. Orzeczenie lekarskie wydawane jest na podstawie: 1) przeprowadzonego badania lekarskiego, 2) analizy dokumentacji medycznej, 3) wyników badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych lub obserwacji szpitalnej, na którą kieruje osobę zainteresowaną lekarz-przewodniczący składu orzekającego, uznając je za niezbędne do wydania orzeczenia. 3. Badania, konsultacje specjalistyczne i obserwacje szpitalne, o których mowa w ust. 2 pkt 3, wykonywane są w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. § 10. 1. Po rozpoznaniu sprawy skład orzekający wydaje orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. 2. Skład orzekający może rozpoznać sprawę i wydać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności bez wzywania osoby zainteresowanej na posiedzenie - jeśli posiada ona orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 9 ust. 1 - i jeżeli uzna pozostałą dokumentację za wystarczającą. O terminie posiedzenia należy zawiadomić osobę zainteresowaną, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, informując ją o nieobowiązkowym stawiennictwie. 3. Orzeczenie składu orzekającego zapada większością głosów. W razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego składu orzekającego. 4. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny w sprawie, zgłasza na piśmie swoje zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Fakt zgłoszenia zdania odrębnego odnotowuje się w protokole. 5. Orzeczenia składu orzekającego podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego ogłasza przewodniczący na posiedzeniu. § 11. 1. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności powinno zawierać: 1) oznaczenie zespołu i składu orzekającego, który je wydał, 2) datę wydania orzeczenia, 3) podstawę prawną, 4) nazwisko i imię osoby zainteresowanej, 5) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub pobytu, 6) określenie lub odmowę określenia stopnia niepełnosprawności, 7) datę lub okres zaistnienia niepełnosprawności, 8) okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności, 9) wskazania określone przez skład orzekający stosownie do art. 2a ust. 6 ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 10) uzasadnienie, 11) pouczenie o przysługującym odwołaniu, 12) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz podpisy członków składu orzekającego. 2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać wskazania faktów, które skład orzekający uznał za istotne w sprawie, dokumentów, na których się oparł, lub przyczyn, z powodu których odmówił zaliczenia do stopnia niepełnosprawności. W przypadkach gdy orzeczenie uwzględnia w całości żądanie osoby zainteresowanej, skład orzekający może odstąpić od uzasadnienia. 3. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności doręcza się na piśmie osobie zainteresowanej. § 12. 1. Rozpatrzenie sprawy o zaliczeniu do stopnia niepełnosprawności następuje niezwłocznie, nie później jednak niż w okresie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, a w przypadku spraw szczególnie skomplikowanych, wymagających badań specjalistycznych lub konsultacji - nie później niż w okresie 4 miesięcy od daty złożenia wniosku. 2. W przypadku orzeczenia o zaliczeniu do stopnia niepełnosprawności przewodniczący zespołu wydaje zainteresowanemu legitymację osoby niepełnosprawnej. Wzór legitymacji stanowi załącznik do rozporządzenia. § 13. 1. Osoba zainteresowana może wnieść w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia odwołanie do Krajowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, zwanego dalej "Krajowym Zespołem", za pośrednictwem zespołu, który wydał orzeczenie. 2. Tryb postępowania przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności określony w rozporządzeniu stosuje się do postępowania przed Krajowym Zespołem. § 14. Do postępowania przed zespołami i Krajowym Zespołem w zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Rozdział 3 Skład i sposób działania zespołów i Krajowego Zespołu § 15. 1. W skład zespołu i Krajowego Zespołu wchodzą w szczególności: 1) lekarze, 2) psycholodzy i pedagodzy, 3) doradcy zawodowi, 4) pracownicy socjalni, 5) inni specjaliści uznani za niezbędnych. 2. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz. 3. W posiedzeniu składu orzekającego musi brać udział przewodniczący i co najmniej 2 członków. § 16. 1. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych w odniesieniu do Krajowego Zespołu, a dyrektor wojewódzki urzędu pracy - w odniesieniu do zespołu, wyznaczają sekretarza oraz pracowników obsługi administracyjno-biurowej. 2. Sekretarz i pracownicy obsługi administracyjno-biurowej są zatrudniani na podstawie umowy o pracę. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe § 17. 1. Uznaje się orzeczenie wydane na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym: 1) o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji - za znaczny stopień niepełnosprawności, 2) o całkowitej niezdolności do pracy - za umiarkowany stopień niepełnosprawności, 3) o częściowej niezdolności do pracy oraz orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego - za lekki stopień niepełnosprawności. 2. Uznaje się zaliczenie na podstawie przepisów dotychczasowych do: 1) I grupy inwalidów - za znaczny stopień niepełnosprawności, 2) II grupy inwalidów - za umiarkowany stopień niepełnosprawności, 3) III grupy inwalidów - za lekki stopień niepełnosprawności. 3. Orzeczenia dotyczące stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a także stwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji, uznaje się za zaliczenie do: 1) I grupy inwalidów albo znacznego stopnia niepełnosprawności, jeśli przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, 2) III grupy inwalidów albo lekkiego stopnia niepełnosprawności - w pozostałych przypadkach. 4. Przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 18. Jeżeli ustalenie stopnia niepełnosprawności w sprawach z wniosków zgłoszonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia następuje po wejściu w życie rozporządzenia, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wydają zespoły i Krajowy Zespół, z zastosowaniem zasad orzekania wynikających z rozporządzenia. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 sierpnia 1997 r. (poz. 627) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. (Dz. U. Nr 101, poz. 628) Art. 1. 1. W celu wyeliminowania produkcji, stosowania oraz obrotu wyrobami zawierającymi azbest zakazuje się: 1) wprowadzania na polski obszar celny: a) wyrobów zawierających azbest, b) azbestu, 2) produkcji wyrobów zawierających azbest, 3) obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 3, do wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy. 3. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, określa corocznie, w drodze rozporządzenia, na wniosek producenta lub podmiotu wprowadzającego na polski obszar celny wyroby zawierające azbest, wykaz wyrobów dopuszczonych do produkcji lub do wprowadzania na polski obszar celny spośród wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy. Art. 2. 1. Zakłady wymienione w załączniku nr 1 do ustawy, które w dniu wejścia jej w życie produkowały płyty faliste azbestowo-cementowe dla budownictwa, mogą, nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nadal produkować te wyroby. 2. W zakresie dotyczącym produkcji i obrotu wyrobami, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się zakazów określonych w art. 1: 1) w ust. 1 pkt 1 lit. b) - przez okres 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, 2) w ust. 1 pkt 3 - przez okres 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 3. 1. Zakłady pracy wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, realizujące programy restrukturyzacyjne, przedkładają Ministrowi Gospodarki - w okresach kwartalnych - informacje o przebiegu procesu restrukturyzacyjnego. 2. Realizacja programów, o których mowa w ust. 1, może być wspierana środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wspierania programów, o których mowa w ust. 1. 4. W przypadku nierealizowania przez zakłady pracy wymienione w załączniku nr 2 do ustawy programu, o którym mowa w ust. 1, Minister Gospodarki może, w drodze rozporządzenia, skrócić dla tego zakładu określony okres, w ciągu którego dopuszczalna jest dalsza produkcja wyrobów zawierających azbest. Art. 4. 1. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, sposoby bezpiecznego użytkowania oraz warunki usuwania wyrobów zawierających azbest. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy: 1) zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy zabezpieczaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest, 2) program szkolenia w zakresie bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest. Art. 5. 1. Pracownikom zatrudnionym w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, z którymi rozwiązano stosunek pracy, po dniu wejścia w życie ustawy, z przyczyn dotyczących pracodawcy, w przypadku stwierdzenia po dniu rozwiązania stosunku pracy choroby zawodowej, jednorazowe odszkodowanie przysługujące od pracodawcy na podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, finansowane jest ze środków budżetu państwa. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do jednorazowych odszkodowań przysługujących członkom rodziny pracownika, o którym mowa w ust. 1, a który zmarł wskutek choroby zawodowej. Art. 6. Osobom spełniającym warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku dla bezrobotnych określone w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153 i Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403 i Nr 93, poz. 569) przysługuje zasiłek przedemerytalny, o którym mowa w art. 37j ust. 3 i 6 tej ustawy, jeżeli jednocześnie: 1) posiadają okres uprawniający do emerytury, w tym co najmniej przez okres 10 lat były zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do niniejszej ustawy, 2) ostatnim pracodawcą były zakłady wymienione w tych załącznikach i stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących pracodawcy po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia jej wejścia w życie. Art. 7. 1. Celem objęcia szczególną opieką zdrowotną pracowników i byłych pracowników zatrudnionych przy produkcji wyrobów zawierających azbest wprowadza się książeczkę dla osoby narażonej na działanie pyłów zawierających włókna azbestu, która była lub jest zatrudniona w warunkach narażenia zawodowego w zakładach stosujących azbest w procesach technologicznych. 2. Książeczkę wystawia i przekazuje osobom, o których mowa w ust. 1, pracodawca. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór książeczki, sposób jej wypełnienia i aktualizacji. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. (poz. 628) Załącznik nr 1 WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST NIE OBJĘTYCH ZAKAZEM PRODUKCJI, OBROTU I IMPORTU Lp.Kod PCNNazwa wyrobuSWW 16812 70 00 0Wyroby azbestowo-kauczukowe1338 - płyty uszczelniające azbestowo-kauczukowe1338-1 - uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych1338-2 - uszczelki azbestowo-kauczukowe formowane1338-4 26812 10 00 0Przędza specjalna2071 - przędza azbestowa wolna, pozostała2071-119 - przędza azbestowa zbrojona, inne2071-129 36812 90 90 0Szczeliwa azbestowe2079-51 42524 00 30 0Azbest włóknisty1418-61 Załącznik nr 2 WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE PRODUKUJĄ WYROBY ZAWIERAJĄCE AZBEST 1. "Eternit" Polsko-Austriacka Spółka z o.o. w Szczucinie 2. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "Izopol" Spółka Akcyjna w Trzemesznie 3. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy k. Radomia 4. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Ogrodzieńcu. Załącznik nr 3 WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE ZAPRZESTAŁY PRODUKCJI WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST 1. "Fabryka Okładzin Ciernych" Spółka Akcyjna w Markach k. Warszawy 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Gambit" w Lubawce 3. Wytwórnia Uszczelek "Morpak" Spółka z o.o. w Gdańsku 4. Fabryka Odzieży i Tkanin Żaroodpornych "Izo-term" w Gryfowie Śląskim 5. Zakłady Wyrobów Uszczelniających i Termoizolacyjnych "Polonit" Spółka z o.o. w Łodzi. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo przewozowe. (Dz. U. Nr 101, poz. 629) Art. 1. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117 i Nr 96, poz. 591) art. 33a otrzymuje brzmienie: "Art. 33a. 1. Przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu. 2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać co najmniej następujące informacje: 1) nazwę przewoźnika, 2) numer identyfikacyjny osoby dokonującej kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu, 3) zdjęcie kontrolującego, 4) zakres upoważnienia, 5) okres ważności, 6) pieczęć i podpis wystawcy (przewoźnika). 3. W razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu albo dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego, przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona powinni pobrać właściwą należność i opłatę dodatkową. 4. Przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona ma prawo: 1) w razie odmowy zapłacenia należności - żądać okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości podróżnego, 2) w razie odmowy zapłacenia należności i niemożności ustalenia tożsamości podróżnego - zwrócić się do funkcjonariusza Policji i innych organów porządkowych, które mają, zgodnie z przepisami prawa, uprawnienia do ustalania tożsamości osób, o podjęcie czynności zmierzających do ustalenia tożsamości podróżnego, 3) w razie uzasadnionego podejrzenia, że dokument przewozu albo dokument uprawniający do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego jest podrobiony lub przerobiony - zatrzymać dokument za pokwitowaniem i przesłać go do wystawcy." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych. (Dz. U. Nr 101, poz. 631) Na podstawie art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 3, art. 40 ust. 7 oraz art. 47 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 80, poz. 497) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 48, poz. 239 oraz z 1995 r. Nr 136, poz. 670) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Projekty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinny być zatwierdzone przez właściwy dla danej drogi organ zarządzający ruchem, po uzgodnieniu z właściwym zarządem drogi."; 2) w § 8: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Dla dróg krajowych ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,80 zł za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego. 3. Dla dróg wojewódzkich gminnych i lokalnych miejskich oraz zakładowych ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,40 zł za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Ustala się ryczałt za każdy dzień utrudnień w ruchu drogowym spowodowanych: 1) zajęciem powyżej 20% szerokości jezdni - w wysokości 100 zł, 2) całkowitym zajęciem jezdni - w wysokości 200 zł."; 3) skreśla się § 8a; 4) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. 1. Za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i obiektów (części obiektów lub urządzeń) nie związanych z funkcjonowaniem dróg, oprócz opłat za zajęcie pasa drogowego, o którym mowa w § 8, oraz opłat za umieszczenie w pasie drogowym reklam oraz obiektów handlowych i usługowych, o których mowa w § 10a, zarząd drogi pobiera jednorazową opłatę. 2. Opłata jednorazowa, o której mowa w ust. 1, za 1 m2 powierzchni pasa drogowego zajętego przez rzut poziomy urządzenia wynosi: 1) w pasie drogowym poza obszarem zabudowanym, z zastrzeżeniem pkt 3 - 8 zł, 2) w pasie drogowym w obszarze zabudowanym, z zastrzeżeniem pkt 3 - 16 zł, 3) na obiekcie mostowym - 160 zł. 3. Za umieszczenie w pasie drogowym urządzenia o powierzchni rzutu poziomego mniejszej niż 1 m2 pobiera się opłatę jednorazową jak w ust. 2. 4. Nie pobiera się opłat jednorazowych za urządzenia istniejące lub których budowę rozpoczęto przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz za urządzenia telekomunikacyjne."; 5) po § 10 dodaje się § 10a w brzmieniu: "§ 10a. 1. Za umieszczenie w pasie drogowym obiektów handlowych i usługowych oraz reklam zarząd drogi pobiera opłatę roczną. 2. Opłata roczna za umieszczenie w pasie drogowym reklam oraz obiektów handlowych i usługowych jest uzależniona od miejsca lokalizacji, powierzchni reklamy lub powierzchni pasa drogowego zajętego przez obiekt. 3. Opłata roczna za 1 m2 powierzchni pasa drogowego zajętego przez rzut poziomy obiektu handlowego lub usługowego oraz opłata za 1 m2 powierzchni reklamy wynoszą: Lp.Rodzaj drógObiekty handlowe i usługoweReklamy obszar nie zabudowanyobszar zabudowanyobszar nie zabudowanyobszar zabudowany 123456 1Autostrady i drogi ekspresowe2804008001000 2Drogi krajowe oznakowane numerami jedno- i dwucyfrowymi200320650800 3Pozostałe drogi krajowe100200400550 4Drogi wojewódzkie65120400550 5Drogi gminne i lokalne miejskie w miastach, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta4070400550 6Pozostałe drogi gminne i lokalne miejskie4070250400" 6) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. 1. Za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarząd drogi pobiera karę pieniężną w wysokości dziesięciokrotnej opłaty, naliczanej na podstawie § 8 ust. 1, 2 i 3, podwyższonej o ryczałt za utrudnienia w ruchu ustalony na podstawie § 8 ust. 6. 2. Za umieszczenie w pasie drogowym bez zezwolenia zarządu drogi urządzenia nie związanego z funkcjonowaniem drogi, z wyjątkiem reklam i obiektów handlowych lub usługowych, zarząd drogi pobiera karę pieniężną w wysokości dziesięciokrotnej opłaty naliczanej na podstawie § 10. 3. Za umieszczenie w pasie drogowym bez zezwolenia zarządu drogi reklamy i obiektu handlowego lub usługowego zarząd drogi pobiera karę pieniężną w wysokości dziesięciokrotnej opłaty naliczanej na podstawie § 10a. 4. Przez zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia rozumie się: samowolne zajęcie pasa, przekroczenie terminu zajęcia lub zajęcie większej powierzchni niż określona w zezwoleniu." § 2. W wydanych zezwoleniach stawki opłat za umieszczenie reklamy w pasie drogowym obowiązują w okresie ważności zezwolenia. § 3. Począwszy od dnia wejścia w życie rozporządzenia stawki opłat, o których mowa w § 8, 10 i 10a rozporządzenia, będą podlegały zmianom w stopniu odpowiadającym kwartalnemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w którym wskaźnik ten został ogłoszony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 4. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i nie zakończonych decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów naukowych. (Dz. U. Nr 101, poz. 632) Na podstawie art. 36 ust. 2 i art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów naukowych (Dz. U. Nr 58, poz. 249 i z 1993 r. Nr 5, poz. 26) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kierownik studiów doktoranckich dokonuje w każdym semestrze oceny postępów w pracy uczestników studiów doktoranckich, a po zakończeniu każdego roku akademickiego przedstawia ją właściwej radzie wydziału lub radzie naukowej oraz organowi tworzącemu studia doktoranckie."; 2) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Program studiów doktoranckich oraz regulamin studiów ustala rada wydziału (rada naukowa), określając liczbę godzin zajęć obowiązkowych, liczbę obowiązkowych egzaminów i zaliczeń, obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych, w których prowadzeniu powinien brać udział oraz które powinien prowadzić samodzielnie uczestnik studiów doktoranckich."; 3) w § 9: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku nieprzyznania uczestnikowi dziennych studiów doktoranckich stypendium, o którym mowa w § 10 ust. 2, może on za zgodą pracodawcy pozostawać w stosunku pracy.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku przyznania uczestnikowi dziennych studiów doktoranckich stypendium, o którym mowa w § 10 ust. 2, może on za zgodą pracodawcy oraz organu tworzącego studia doktoranckie pozostawać w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy. Wykonywanie pracy nie powinno kolidować z zajęciami wynikającymi z programów studiów."; 4) w § 10 dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Uczestnik studiów doktoranckich może otrzymać legitymację uczestnika studiów doktoranckich, według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia. Osoba, która utraciła prawo posiadania legitymacji, obowiązana jest ją zwrócić. 8. Wysokość opłaty za wydanie legitymacji uczestnika studiów doktoranckich określa organ tworzący studia."; 5) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba skreślona z listy uczestników dziennych studiów doktoranckich zobowiązana jest do zwrotu całej kwoty pobranego stypendium. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kwota ta może zostać obniżona. Obowiązek zwrotu stypendium nie dotyczy osób, które zrezygnowały na I roku z kontynuowania tych studiów."; 6) § 21 otrzymuje brzmienie: "§ 21. 1. Osoba, która pobierała stypendium naukowe i w ciągu dwóch lat od daty upływu okresu, na który stypendium zostało przyznane, nie przystąpiła do obrony pracy doktorskiej lub kolokwium habilitacyjnego, albo której stypendium naukowe zostało cofnięte ze względu na brak dostatecznych postępów w pracy naukowej, obowiązana jest do zwrotu całej kwoty pobranego stypendium. 2. Pracodawca przyznający stypendium naukowe, po rozpatrzeniu wyjaśnień osoby zobowiązanej do zwrotu całej kwoty stypendium naukowego, rozstrzyga o zwrocie całej kwoty stypendium lub jej obniżeniu."; 7) użyte w rozporządzeniu w różnych przypadkach wyrazy "zakład pracy" albo "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca" w odpowiednim przypadku. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 sierpnia 1997 r. (poz. 632) WZÓR LEGITYMACJI UCZESTNIKA STUDIÓW DOKTORANCKICH Ilustracja Format A-5 (105x148 mm). Wykonanie na białym papierze z siatką koloru jasnoróżowego. Oprawa twarda, imitacja skóry w kolorze czarnym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie karty podatkowej. (Dz. U. Nr 101, poz. 633) Na podstawie art. 9 pkt 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2-4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 151, poz. 717) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stawki karty podatkowej: 1) określone w części I tabeli obniża się o 20% dla podatników, którzy ukończyli do dnia 1 stycznia roku podatkowego 60 lat życia lub są osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono co najmniej częściową niezdolność do pracy, jeżeli przy prowadzeniu działalności określonej w § 4 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem prowadzenia parkingów, nie zatrudniają pracowników, w tym również osób określonych w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. a) i c), nie licząc małżonka, 2) określone w części V tabeli obniża się o 20% dla podatników, którzy ukończyli do dnia 1 stycznia roku podatkowego 60 lat życia lub są osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono całkowitą niezdolność do pracy lub częściową niezdolność do pracy, jeżeli przy prowadzeniu działalności w zakresie usług transportowych nie zatrudniają pracowników i członków rodziny, 3) określone w części I tabeli obniża się o 10% dla podatników, którzy zatrudniają pracowników będących osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono co najmniej częściową niezdolność do pracy, na każdą osobę; obniżka stawki nie dotyczy osób wymienionych w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. c) i d)." § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. r. zostali zaliczeni przez komisje do spraw inwalidztwa i zatrudnienia do I, II lub III grupy inwalidów. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 12 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko. (Dz. U. Nr 101, poz. 634) Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 lit b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz art. 70 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296 i Nr 96, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 52, poz. 284 i z 1996 r. Nr 96, poz. 446) po § 8 dodaje się § 8a w brzmieniu: "§ 8a. W okresie od dnia 28 sierpnia do dnia 31 lipca 1998 r. na terenach objętych powodzią w lipcu 1997 r. § 3 pkt 3 lit. f) i g), pkt 7 lit. b), pkt 8 lit. a), b), d), e), f), i), k), n) i o), pkt 9 lit. b), c) i d) oraz pkt 10 lit. g) - nie stosuje się." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które stanowią własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, a także szczegółowych zasad i trybu przeniesienia praw do tych nieruchomości i rozliczeń związanych z podziałem. (Dz. U. Nr 101, poz. 635) Na podstawie art. 45 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518, Nr 88, poz. 554 i Nr 96, poz. 589) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie wykazu nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które stanowią własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, a także szczegółowych zasad i trybu przeniesienia praw do tych nieruchomości i rozliczeń związanych z podziałem (Dz. U. Nr 68, poz. 437) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule rozporządzenia po wyrazie "własność" dodaje się wyrazy "albo przedmiot użytkowania wieczystego", 2) w § 1 wyrazy w nawiasie zastępuje się wyrazami "Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518, Nr 88, poz. 554 i Nr 96, poz. 589"; 3) w § 2 po wyrazie "załącznik" dodaje się wyrazy "nr 1"; 4) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Ustala się wykaz nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które z dniem 31 sierpnia 1997 r. stanowią przedmiot użytkowania wieczystego: 1) Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", 2) Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych - stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia."; 5) w § 4 po wyrazach "w załączniku" dodaje się wyrazy "nr 1"; 6) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu: "§ 4a. Budynki i inne urządzenia znajdujące się na gruntach będących częścią nieruchomości wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia pod poz. 1 stają się z dniem 31 sierpnia 1997 r. własnością Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". § 4b. 1. Przejęcie przez Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność" od Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych nieruchomości wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia pod poz. 1 nastąpi do dnia 31 października 1997 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego sporządzanego odrębnie dla każdej nieruchomości. 2. Z dniem przejęcia nieruchomości, o których mowa w ust. 1, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność" staje się, w miejsce Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, stroną umów związanych z tymi nieruchomościami. 3. Wierzytelności Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych wynikające z umów związanych z nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, które stają się wymagalne po dniu przejęcia nieruchomości przez Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność", pozostają wierzytelnościami Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych w części odpowiadającej okresowi władania tą nieruchomością przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. 4. Zobowiązania Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych wobec osób trzecich, związane z nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, powstałe przed dniem przejęcia nieruchomości przez Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność", pozostają zobowiązaniami Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio."; 7) w § 5 w ust. 1 wyrazy "w załączniku" zastępuje się wyrazami "w załącznikach"; 8) dotychczasowy załącznik do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 1 i dodaje się załącznik nr 2 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 sierpnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 sierpnia 1997 r. (poz. 635) WYKAZ NIERUCHOMOŚCI STANOWIĄCYCH PRZEDMIOT UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO NIEZALEŻNEGO SAMORZĄDNEGO ZWIĄZKU ZAWODOWEGO "SOLIDARNOŚĆ" ORAZ OGÓLNOPOLSKIEGO POROZUMIENIA ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH 1. Nieruchomości stanowiące przedmiot użytkowania wieczystego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność": Lp.WojewództwoGminaMiejscowośćUlica, nr porządkowyOznaczeniePowierzchnia w m2Wartość w zł księgi wieczystejw ewidencji gruntów 1białostockieBiałystokBiałystokMarii Curie-Skłodowskiej 332761811/230072.317.954 2kieleckieKielceKielcePiotrkowska 121093,106397964224.615.044 3koszalińskieKołobrzegKołobrzegRodziewiczówny 16688 (8293), 1221243/3, 3122017.699.763 44 2. Nieruchomości stanowiące przedmiot użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych: Lp.WojewództwoGminaMiejscowośćUlica, nr porządkowyOznaczeniePowierzchnia w m2Wartość w zł księgi wieczystejw ewidencji gruntów 1kieleckieBusko-ZdrójBusko-ZdrójTopolowa 22273112286093.324.375 2koszalińskieKoszalinKoszalinZwycięstwa 137/13928249301/139023.007.317 3olsztyńskieGrunwaldMielno-2584981/522135523.996 4opolskieOpoleOpoleReymonta 168634245/1, 45/26121.906.987 5warszawskieWarszawaWarszawaKopernika 36/40 i Sewerynów 1/3/515215311348517.146.204 6zielonogórskieZielona GóraZielona GóraWyspiańskiego 133731329613051.234.753 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 11 sierpnia 1997 r. w sprawie trybu przekazywania mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, w razie ustanowienia lub wygaśnięcia zarządu, oraz trybu ustalania i wnoszenia opłat. (Dz. U. Nr 101, poz. 636) Na podstawie art. 37 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przekazanie w zarząd mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa może nastąpić na wniosek państwowej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. We wniosku należy wskazać położenie i powierzchnię nieruchomości, cel, na jaki ma być wykorzystana, oraz czas trwania zarządu. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) opinię organu sprawującego zwierzchni nadzór nad jednostką składającą wniosek, 2) wyciąg z rejestru ewidencji gruntów i budynków, a także kopię lub wyrys z mapy ewidencyjnej nieruchomości z wykreślonym przebiegiem jej granic, 3) wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, 4) opinię wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli w skład nieruchomości wchodzi obiekt wpisany do rejestru zabytków lub objęty ochroną konserwatorską, albo wojewódzkiego konserwatora przyrody, jeżeli w skład nieruchomości wchodzi obiekt przyrody prawnie chroniony. § 2. 1. Decyzja o przekazaniu w zarząd powinna zawierać w szczególności: 1) nazwę i siedzibę jednostki przejmującej, 2) oznaczenie nieruchomości według ewidencji gruntów i budynków oraz księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, jeżeli są prowadzone, 3) określenie przeznaczenia nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz celu, na jaki nieruchomość zostaje przekazana w zarząd, 4) termin przejęcia w zarząd i czas trwania zarządu, 5) określenie wysokości opłaty rocznej i sposobu jej uiszczania albo wskazanie podstawy niepobierania opłaty. 2. Decyzję przekazuje się do wiadomości gminie i rejonowemu organowi rządowej administracji ogólnej. 3. Koszty związane z przekazaniem nieruchomości w zarząd ponosi jednostka przejmująca. § 3. 1. Jeżeli przekazanie w zarząd mienia ma nastąpić w drodze umowy, o której mowa w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484), jednostki przekazująca i przejmująca składają wspólny wniosek o zgodę do Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Do powyższego wniosku jednostki przekazująca i przejmująca dołączają dokumenty, o których mowa w § 1. 2. W umowie należy zamieścić w szczególności dane wymienione w § 2 ust. 1, a ponadto sposób zwrotu nakładów poniesionych na budynki i inne części składowe nieruchomości oraz termin przekazania mienia i sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego. 3. Odpis umowy oraz protokołu zdawczo-odbiorczego strony umowy niezwłocznie przekazują Agencji, gminie i rejonowemu organowi rządowej administracji ogólnej, a w przypadku wpisania obiektu do rejestru zabytków - także wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków. § 4. Decyzja o wygaśnięciu zarządu powinna zawierać w szczególności: 1) przesłanki wygaśnięcia zarządu, 2) nazwę i siedzibę jednostki sprawującej zarząd, 3) oznaczenie decyzji albo umowy o przekazaniu w zarząd, 4) oznaczenie nieruchomości według ewidencji gruntów i budynków oraz księgi wieczystej lub zbioru dokumentów, jeżeli są prowadzone, 5) termin zwrotu mienia. § 5. 1. Wydanie mienia przekazanego w zarząd lub zwrot mienia w razie wygaśnięcia zarządu stwierdza się protokołem zdawczo-odbiorczym, sporządzonym przez jednostkę przekazującą i przejmującą. 2. W razie likwidacji jednostki sprawującej zarząd, zwrotu mienia dokonuje osoba upoważniona do przeprowadzenia likwidacji tej jednostki. 3. Protokół zdawczo-odbiorczy powinien zawierać spis z natury przejmowanych nieruchomości wraz z częściami składowymi, w tym drzewostanów. 4. Spisu z natury dokonuje się według zasad prowadzenia rachunkowości. § 6. 1. Opłatę roczną z tytułu wykonywania zarządu uiszcza się, bez uprzedniego wezwania, na rachunek Agencji do dnia 15 lutego każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. 2. Obowiązek wnoszenia opłaty rocznej z tytułu wykonywania zarządu mieniem przekazanym w trybie określonym w § 2 i 3 powstaje z dniem protokolarnego wydania mienia. 3. W razie ustanowienia lub wygaśnięcia zarządu w ciągu roku kalendarzowego opłatę uiszcza się w wysokości proporcjonalnej do czasu trwania zarządu. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: M. Pietrewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie okresów zaliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie przez strażaka Państwowej Straży Pożarnej prawa do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowych zasad jej obliczania i wypłacania. (Dz. U. Nr 101, poz. 637) Na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej przez strażaka Państwowej Straży Pożarnej, zwanego dalej "strażakiem", zalicza się następujące okresy: 1) okres służby i pracy oraz inne okresy uwzględniane przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat, określone w przepisach o uposażeniu strażaków, 2) okres przewidziany programem nauczania w szkole wyższej w łącznym wymiarze nie większym niż 5 lat, pod warunkiem jej ukończenia. § 2. Podstawę obliczania nagrody jubileuszowej stanowi uposażenie przysługujące strażakowi w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej, a jeżeli dla strażaka jest to korzystniejsze - uposażenie przysługujące mu w dniu wypłaty. § 3. 1. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez strażaka prawa do niej, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz § 5. 2. Wypłata nagrody jubileuszowej strażakowi, który nabył do niej prawo w okresie pobytu na urlopie wychowawczym, następuje niezwłocznie po zakończeniu tego urlopu. § 4. Strażakowi zwalnianemu ze służby w związku z nabyciem uprawnień do emerytury lub renty inwalidzkiej, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje nie więcej niż 12 miesięcy, licząc od dnia zwolnienia, nagrodę wypłaca się w dniu zwolnienia ze służby. § 5. 1. Strażak jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych nie ma odpowiedniej dokumentacji. 2. Strażakowi, który w dniu udokumentowania prawa do nagrody jubileuszowej nabywa prawo do dwóch lub więcej takich nagród, wypłaca się tylko jedną nagrodę, najwyższą. 3. Strażakowi, który nabędzie prawo do nagrody jubileuszowej wyższego stopnia w ciągu 12 miesięcy, licząc od dnia, w którym udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej niższego stopnia, wypłaca się w terminie określonym w § 3 ust. 1 nagrodę niższą, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. § 6. Przepisy § 5 mają odpowiednie zastosowanie do strażaków, którzy z tytułu wejścia w życie rozporządzenia nabywają prawo do dwóch lub więcej nagród jubileuszowych oraz gdy prawo do nagrody jubileuszowej wyższego stopnia nabywają w ciągu 12 miesięcy, licząc od dnia nabycia prawa do nagrody niższego stopnia. § 7. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do strażaków, którzy prawo do nagrody jubileuszowej, na warunkach określonych w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, nabyli począwszy od dnia 23 stycznia 1997 r. § 8. Traci moc uchwała nr 41 Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie zasad przyznawania nagród jubileuszowych strażakom Państwowej Straży Pożarnej (Monitor Polski Nr 12, poz. 84). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 11 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad, warunków i trybu przyjmowania do służby kandydackiej w Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 101, poz. 638) Na podstawie art. 112 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Służba kandydacka w Państwowej Straży Pożarnej jest odbywana w Szkole Głównej Służby Pożarniczej i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "szkołami PSP". § 2. Do służby kandydackiej w Państwowej Straży Pożarnej, zwanej dalej "służbą kandydacką", może być przyjęta na podstawie dobrowolnego zgłoszenia osoba, która: 1) posiada: a) obywatelstwo polskie, b) zdolność psychiczną i fizyczną do służby w Państwowej Straży Pożarnej, 2) uzyskała: a) świadectwo dojrzałości i nie przekroczyła 25 roku życia - jeżeli ubiega się o przyjęcie do służby kandydackiej w Szkole Głównej Służby Pożarniczej, b) świadectwo dojrzałości lub świadectwo ukończenia szkoły średniej i nie przekroczyła 23 roku życia - jeżeli ubiega się o przyjęcie do służby kandydackiej w szkołach aspirantów PSP, 3) złoży zobowiązanie do pełnienia służby w Państwowej Straży Pożarnej po ukończeniu służby kandydackiej, 4) złoży z wynikiem pomyślnym egzamin wstępny. § 3. 1. Osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej składa podanie do komendanta szkoły: 1) do dnia 31 maja - w wypadku ubiegania się o przyjęcie do służby kandydackiej w Szkole Głównej Służby Pożarniczej, 2) do dnia 15 maja - w wypadku ubiegania się o przyjęcie do służby kandydackiej w szkołach aspirantów PSP. 2. Do podania osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej dołącza: 1) oryginał świadectwa dojrzałości lub świadectwa ukończenia szkoły średniej, 2) zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do przystąpienia do egzaminu sprawnościowego, 3) własnoręcznie napisany życiorys. 3. Wzory podań określają załącznik nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 4. Komendant szkoły PSP dokonuje wstępnej kwalifikacji podań i dołączonych do nich dokumentów, w wyniku której osobie nie spełniającej warunków określonych w § 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2 oraz w § 3 zwraca złożone dokumenty podając przyczyny niezakwalifikowania do dalszego postępowania rekrutacyjnego. § 5. Osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej jest obowiązana wnieść opłatę w wysokości ustalonej przez komendanta szkoły PSP. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z przeprowadzeniem postępowania rekrutacyjnego. § 6. Osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej, zakwalifikowana przez komendanta szkoły PSP do dalszego postępowania rekrutacyjnego, otrzymuje skierowanie do poradni psychologicznej w celu przeprowadzenia badania o zdolności do służby w Państwowej Straży Pożarnej. § 7. 1. Osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej składa egzamin wstępny (teoretyczny i sprawnościowy). 2. Komendant szkoły PSP określa: 1) zakres egzaminu wstępnego - po uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, 2) termin i sposób przeprowadzenia egzaminu wstępnego. § 8. 1. Do przeprowadzenia postępowania rekrutacyjnego i egzaminu wstępnego komendant szkoły PSP powołuje komisje: 1) rekrutacyjną, 2) egzaminacyjną. 2. Komisja rekrutacyjna, po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego oraz na podstawie protokołu komisji egzaminacyjnej, sporządza protokół zawierający listę osób wstępnie zakwalifikowanych do służby kandydackiej. 3. Komisja egzaminacyjna sporządza protokół, w którym zamieszcza wyniki egzaminu wstępnego uzyskane przez osobę ubiegającą się o przyjęcie do służby kandydackiej. § 9. 1. Na podstawie protokołu komisji rekrutacyjnej, o którym mowa w § 8 ust. 2, komendant szkoły PSP wydaje wstępną decyzję o przyjęciu do służby kandydackiej. 2. Osoba przyjęta do służby kandydackiej w trybie określonym w ust. 1 jest kierowana do właściwej komisji lekarskiej podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji w celu ustalenia jej zdolności psychicznej i fizycznej do służby w Państwowej Straży Pożarnej. § 10. 1. Osobę przyjętą do służby kandydackiej, posiadającą zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby w Państwowej Straży Pożarnej, stwierdzoną orzeczeniem komisji lekarskiej, o której mowa w § 9 ust. 2, komendant szkoły PSP kieruje na przeszkolenie z zakresu ochrony przeciwpożarowej. 2. Komendant szkoły PSP nadaje stopień strażaka w służbie kandydackiej osobie przyjętej do służby kandydackiej w pierwszym dniu stawienia się na przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1. § 11. Po zakończeniu przeszkolenia, o którym mowa w § 10 ust. 1, strażak w służbie kandydackiej podlega opiniowaniu na zasadach określonych w przepisach w sprawie przebiegu służby kandydackiej oraz szczegółowych zasad i trybu opiniowania strażaków w służbie kandydackiej. § 12. 1. Przyjęcie strażaka w służbie kandydackiej w poczet słuchaczy szkół PSP następuje po: 1) zaliczeniu przeszkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej, o którym mowa w § 10 ust. 1, 2) uzyskaniu pozytywnej opinii, o której mowa w § 11, 3) złożeniu zobowiązania, o którym mowa w § 2 pkt 3, 4) złożeniu ślubowania, 5) immatrykulacji - w wypadku słuchaczy Szkoły Głównej Służby Pożarniczej. 2. Decyzję o przyjęciu strażaka w służbie kandydackiej w poczet słuchaczy szkół PSP wydaje komendant szkoły PSP. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 sierpnia 1997 r. (poz. 638) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja A. Podanie oraz inne dokumenty przedstawione władzom szkolnym należy wypełnić czytelnie i dokładnie. Podstawowe dane personalne, jak: imię; imię ojca i matki; nazwisko i imię opiekuna; data urodzenia, adres zamieszkania należy wypełnić pismem drukowanym. Pisownia imion i nazwisk powinna być zgodna z brzmieniem w dowodzie osobistym (tymczasowym zaświadczeniu tożsamości) lub metryce urodzenia. B.Ad. 6. Wypełnić, jeśli kandydat/ka mieszka czasowo poza stałym miejscem zamieszkania. C. Uprzedza się o odpowiedzialności karnej z art. 247 k.k. za podanie nieprawdziwych danych. D.Ad. 20. W SGSP każdy podchorąży uczy się dwóch języków obcych. Są to języki, których kandydat/ka uczył/a się już w szkole średniej. Przewiduje się możliwość utworzenia grup rozpoczynających naukę języka obcego tylko dla tych podchorążych, którzy do tej pory uczyli się tylko jednego języka obcego. Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja A. Podanie oraz inne dokumenty przedstawione władzom szkolnym należy wypełnić czytelnie i dokładnie. Podstawowe dane personalne, jak: nazwisko, imię; imię ojca i matki albo nazwisko i imię opiekuna; data urodzenia, adres zamieszkania należy wypełnić pismem drukowanym. Pisownia imion i nazwisk powinna być zgodna z brzmieniem w dowodzie osobistym (tymczasowym zaświadczeniem tożsamości) lub metryce urodzenia. B. Ad. 6. Wypełnić, jeśli kandydat mieszka czasowo poza stałym miejscem zamieszkania. C. Uprzedza się o odpowiedzialności karnej z art. 247 k.k. za podanie nieprawdziwych danych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania i wypłaty zapomóg strażakom Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 101, poz. 639) Na podstawie art. 95a ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Strażakowi Państwowej Straży Pożarnej, zwanemu dalej "strażakiem", którego warunki bytowe uległy znacznemu pogorszeniu wskutek zdarzeń losowych, powodujących potrzebę poniesienia dodatkowych znacznych wydatków pieniężnych, można przyznać zapomogę. 2. Przy przyznaniu zapomogi należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną strażaka i jego rodziny. § 2. 1. Zapomogi przyznają: 1) Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej i jego zastępcom - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Komendantowi i zastępcom komendanta Szkoły Głównej Służby Pożarniczej, dyrektorowi i zastępcom dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej oraz komendantom wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej - Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, 3) strażakom - przełożony służbowy uprawniony do mianowania (powołania) strażaka na stanowisko służbowe, zwany dalej "przełożonym". 2. Przełożeni mogą upoważnić kierowników podległych jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej do przyznawania zapomóg w ich imieniu. § 3. 1. Przełożeni, o których mowa w § 2, przyznają zapomogi z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) strażaka, 2) bezpośredniego przełożonego strażaka, 3) związku zawodowego lub organizacji społecznej. 2. W jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, w których działa związek zawodowy, zapomogi są przyznawane w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową, a gdy w jednostce działa więcej niż jeden związek zawodowy, przyznanie zapomogi następuje w uzgodnieniu z każdą z zakładowych organizacji związkowych. § 4. 1. Zapomogi przyznawane są w granicach środków finansowych przeznaczonych na ten cel, w ramach tworzonego funduszu w wysokości 9,5% planowanego rocznego funduszu uposażeń z przeznaczeniem na nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi. 2. Podstawę do wypłaty zapomogi stanowi decyzja, od której nie przysługuje odwołanie. § 5. Wypłata zapomogi następuje w terminie do 7 dni od daty wydania decyzji, o której mowa w § 4 ust. 2. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 23 lipca 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia granic pomiędzy wodami morskimi a wodami śródlądowymi dla celów rybołówstwa morskiego. (Dz. U. Nr 101, poz. 640) Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje: § 1. Dla celów rybołówstwa morskiego określa się, że granicę pomiędzy wodami morskimi a śródlądowymi, zwaną dalej "granicą wód", z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3, stanowi linia łącząca oba brzegi rzeki lub kanału przy ujściu do: 1) morza - na rzekach i kanałach bezpośrednio połączonych z morzem, 2) Zalewów: Wiślanego, Szczecińskiego i Kamieńskiego, 3) Roztoki Odrzańskiej, 4) Jezior: Wicko Małe i Wicko Wielkie, Nowowarpieńskie i Dąbie, 5) rzek: Dziwny, Starej Świny oraz Odry Zachodniej (do 66,38 km licząc od morza) oraz Regalicy (na 737,63 km licząc od źródeł Odry), 6) kanałów: Jasienicki Nurt, Policki Nurt oraz kanałów łączących rzekę Odrę z rzeką Regalicą i jeziorem Dąbie. § 2. Jeżeli w ujściu rzeki lub kanału znajduje się port morski, granicę wód stanowi granica portu od strony rzeki lub kanału zaliczonych do wód śródlądowych. § 3. Na następujących rzekach granicę wód stanowią: 1) na terenie województwa gdańskiego: a) na rzece Wiśle w rejonie Świbna (Przekop Wisły) - linia prosta łącząca wejściowe światła nawigacyjne na falochronach przyujściowych, b) na rzece Wiśle w rejonie Górek - linia prosta łącząca oba brzegi rzeki przy ujściu do morza; 2) na terenie województwa elbląskiego: a) na rzece Szkarpawie - linia prostopadła przecinająca koryto rzeki na wysokości stacji pomp w Osłonce, b) na rzece Elbląg - linia prosta łącząca czerwone światło wejściowe z ujściem kanału od strony zachodniej; 3) na terenie województwa szczecińskiego: a) na rzece Płonia - północna krawędź mostu przy ul. Przestrzennej w Szczecinie-Dąbiu, b) na rzece Regalica - północna krawędź mostu Cłowego przy ul. Gdańskiej w Szczecinie, c) na rzece Parnica - wschodnia krawędź mostu Portowego przy ul. Gdańskiej w Szczecinie, d) na rzece Odrze Zachodniej - północna krawędź mostu nitki wjazdowej Trasy Zamkowej w Szczecinie. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 14 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. (Dz. U. Nr 101, poz. 641) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 40, poz. 150, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 50, poz. 261 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 460) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 grudnia 1992 r. w sprawie określenia rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 101, poz. 516 i z 1994 r. Nr 60, poz. 250) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. 1. Dokumentami poświadczającymi uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego są odpowiednio: 1) dla dzieci w wieku do lat 4 - oświadczenie o wieku dziecka osoby opiekującej się nim w czasie podróży, 2) dla inwalidów wojennych i wojskowych, zaliczonych do I grupy inwalidów - książka inwalidy wojennego (wojskowego) I grupy, 3) dla przewodnika towarzyszącego w podróży osobie niewidomej lub ociemniałej - dokument osoby niewidomej lub ociemniałej stwierdzający inwalidztwo, 4) dla opiekuna towarzyszącego inwalidzie I grupy, odpowiednio: a) książka inwalidy wojennego (wojskowego), stwierdzająca inwalidztwo I grupy, b) orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, stwierdzające zaliczenie do I grupy inwalidów, c) dowód osobisty z wpisem o zaliczeniu do I grupy inwalidów, d) legitymacja Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdzająca inwalidztwo I grupy. 2. Dokumentami poświadczającymi uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego dla dzieci i młodzieży dotkniętej inwalidztwem lub niepełnosprawnej, przy przejazdach z miejsca zamieszkania lub miejsca pobytu do przedszkola, szkoły, placówki opiekuńczo-wychowawczej, ośrodka rehabilitacji, ośrodka rehabilitacyjno-wychowawczego, domu pomocy społecznej, ośrodka wsparcia, zakładu opieki zdrowotnej, poradni psychologiczno-pedagogicznej i z powrotem są odpowiednio: 1) dla dzieci i młodzieży uczęszczających do szkoły - legitymacja szkolna dla uczniów dotkniętych inwalidztwem lub niepełnosprawnych (wzór MEN II/182), 2) dla dzieci i młodzieży nie uczęszczających do szkoły: a) legitymacja Polskiego Związku Niewidomych, b) legitymacja Polskiego Związku Głuchych, c) legitymacja Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, d) legitymacja Krajowego Komitetu Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym Ruchowo przy Zarządzie Głównym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, e) zaświadczenie lekarskie stwierdzające niepełnosprawność, wydane przez lekarza specjalistę publicznego zakładu opieki zdrowotnej z ważnością na okres co najmniej 1 roku (wzór Mz-L-1), 3) dla młodzieży zaliczonej do I, II lub III grupy inwalidów - orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, a dla młodzieży zaliczonej do stopnia niepełnosprawności znacznego, umiarkowanego lub lekkiego - orzeczenie zespołu orzekającego o stopniu niepełnosprawności. 3. Przy przejazdach do jednostek udzielających świadczeń zdrowotnych albo pomocy społecznej wraz z dokumentem, o którym mowa w ust. 2, wymagane jest zaświadczenie (zawiadomienie) określające termin i miejsce badania, leczenia, konsultacji, zajęć rehabilitacyjnych, zajęć terapeutycznych albo pobytu w ośrodku wsparcia lub domu pomocy społecznej. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, nie są wymagane w przypadku widocznego inwalidztwa lub niepełnosprawności dziecka. 5. Dokumentami poświadczającymi uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego rodziców lub opiekunów dzieci i młodzieży dotkniętej inwalidztwem lub niepełnosprawnej przy przejazdach, o których mowa w ust. 2, są odpowiednio: 1) dla rodziców lub opiekunów podróżujących wraz z dzieckiem - dokument dziecka określony w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 4, 2) dla rodziców lub opiekunów podróżujących po dziecko lub po odwiezieniu dziecka: a) zaświadczenie wydane przez szkołę specjalną, ogólnodostępną lub integracyjną (wzór MEN III/4), b) zaświadczenie lekarskie stwierdzające niepełnosprawność dziecka, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. e) wraz z zaświadczeniem (zawiadomieniem), o którym mowa w ust. 3."; 2) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dowód osobisty z wpisem o zaliczeniu do I grupy inwalidów,"; 3) w § 3: a) dodaje się pkt 12 i 13 w brzmieniu: "12) zarządy wojewódzkie Związku Emerytów i Rencistów Pożarnictwa Rzeczypospolitej Polskiej, 13) oddziały wojewódzkie Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego.", b) skreśla się wyrazy "z ważnością na okres 3 lat od daty wydania"; 4) w § 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dzieci w wieku powyżej 4 lat do rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej - oświadczenie o wieku dziecka osoby opiekującej się nim w czasie podróży,"; 5) w § 7: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dzieci i młodzieży w okresie od rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej do ukończenia szkoły ponadpodstawowej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej, nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia - legitymacja szkolna," c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Dokumentami poświadczającymi uprawnienia do ulgi 50% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w klasie 2 dla studentów - obywateli polskich studiujących za granicą, do ukończenia przez nich 26 roku życia, są odpowiednio: 1) legitymacja studencka wydana przez polską szkołę wyższą - jeżeli odbywają oni studia na podstawie skierowania Ministerstwa Edukacji Narodowej, 2) międzynarodowa legitymacja studencka International Student Identity Card (ISIC), wraz z dowodem osobistym lub innym dokumentem umożliwiającym stwierdzenie wieku studenta, jeżeli nie jest on określony w tych legitymacjach." § 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 31 grudnia 1997 r. jednolity tekst rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 grudnia 1992 r. w sprawie określenia rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 sierpnia 1997 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. (Dz. U. Nr 102, poz. 643) Rozdział 1 Właściwość i ustrój Trybunału Konstytucyjnego Art. 1. 1. Trybunał Konstytucyjny, zwany dalej "Trybunałem", jest organem władzy sądowniczej, powołanym do badania zgodności z Konstytucją aktów normatywnych i umów międzynarodowych oraz wykonywania innych zadań określonych w Konstytucji. 2. Siedzibą Trybunału jest Warszawa. Art. 2. 1. Trybunał orzeka w sprawach: 1) zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją, 2) zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, 3) zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, 4) skargi konstytucyjnej, 5) sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa, 6) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych. 2. Trybunał na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej stwierdza zgodność z Konstytucją ustawy przed jej podpisaniem oraz umowy międzynarodowej przed jej ratyfikacją. 3. Trybunał na wniosek Marszałka Sejmu rozstrzyga w sprawie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej, gdy Prezydent nie jest w stanie zawiadomić Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu. W razie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Trybunał powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej. Art. 3. Każdy sąd może przedstawić Trybunałowi pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem. Art. 4. 1. Trybunał informuje Sejm i Senat o istotnych problemach, wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału. Nad informacją tą nie przeprowadza się głosowania. 2. Trybunał przedstawia właściwym organom stanowiącym prawo uwagi o stwierdzonych uchybieniach i lukach w prawie, których usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia spójności systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 5. 1. W skład Trybunału wchodzi piętnastu sędziów Trybunału. 2. Sędziego Trybunału wybiera Sejm na 9 lat. 3. Sędzią Trybunału może być osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego. 4. Kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału przedstawia co najmniej 50 posłów lub Prezydium Sejmu. Uchwała Sejmu w sprawie wyboru sędziego Trybunału zapada bezwględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby posłów. 5. Osoba wybrana na stanowisko sędziego Trybunału składa wobec Prezydenta Rzeczypospolitej ślubowanie następującej treści: "Ślubuję uroczyście przy wykonywaniu powierzonych mi obowiązków sędziego Trybunału Konstytucyjnego służyć wiernie Narodowi, stać na straży Konstytucji, a powierzone mi obowiązki wypełniać bezstronnie i z najwyższą starannością." Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". 6. Odmowa złożenia ślubowania jest równoznaczna ze zrzeczeniem się stanowiska sędziego Trybunału. Art. 6. 1. Sędziowie Trybunału w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji. 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Trybunału jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu wicemarszałka Sejmu. 3. Sędzia Trybunału po zakończeniu kadencji ma prawo powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko lub otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu. 4. W zakresie nie uregulowanym w ustawie do praw i obowiązków oraz odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów Trybunału stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące praw i obowiązków oraz odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów Sądu Najwyższego. Art. 7. 1. Zgodę na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności sędziego wyraża Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału, zwane dalej "Zgromadzeniem Ogólnym", z wyłączeniem sędziego Trybunału, którego wniosek dotyczy. 2. Prezes Trybunału niezwłocznie informuje Zgromadzenie Ogólne o zatrzymaniu sędziego Trybunału i zajętym przez siebie w tej sprawie stanowisku. 3. Przed podjęciem uchwały w sprawie, o której mowa w ust. 1, Trybunał wysłuchuje wyjaśnień zainteresowanego sędziego, chyba że nie jest to możliwe. Uchwała zapada większością 2/3 głosów sędziów Trybunału uczestniczących w Zgromadzeniu Ogólnym. 4. Do czasu podjęcia przez Trybunał uchwały wyrażającej zgodę na pociągnięcie sędziego Trybunału do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności, wolno w stosunku do niego podejmować tylko czynności nie cierpiące zwłoki. Art. 8. Sędzia Trybunału odpowiada dyscyplinarnie za naruszenie przepisów prawa, uchybienie godności swego urzędu lub inne nieetyczne zachowanie, mogące podważyć zaufanie do jego osoby. Art. 9. 1. W postępowaniu dyscyplinarnym orzeka Trybunał: 1) w pierwszej instancji - w składzie pięciu sędziów Trybunału, 2) w drugiej instancji - w pełnym składzie sędziów Trybunału. 2. Sędziów do składów orzekających i rzecznika dyscyplinarnego ustala w drodze losowania Zgromadzenie Ogólne. 3. Od orzeczeń dyscyplinarnych nie przysługuje kasacja. Art. 10. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) usunięcie ze stanowiska sędziego Trybunału. Art. 11. 1. Wygaśnięcie mandatu sędziego Trybunału stwierdza Zgromadzenie Ogólne na skutek: 1) zrzeczenia się stanowiska sędziego Trybunału, 2) stwierdzenia orzeczeniem komisji lekarskiej trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków sędziego Trybunału z powodu choroby, ułomności lub upadku sił, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu, 4) prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o skazaniu na karę usunięcia ze stanowiska sędziego Trybunału. 2. Wygaśnięcie mandatu sędziego Trybunału na skutek śmierci stwierdza prezes Trybunału. 3. Zgromadzenie Ogólne podejmuje uchwałę po przeprowadzeniu stosownego postępowania wyjaśniającego, a w szczególności po zaznajomieniu się z aktami postępowania karnego lub dyscyplinarnego i wysłuchaniu zainteresowanego, chyba że nie jest to możliwe. W przypadku trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków ze względu na stan zdrowia, Trybunał może zwrócić się do odpowiedniego zakładu opieki zdrowotnej o wyrażenie opinii o stanie zdrowia sędziego Trybunału. 4. Akt stwierdzający wygaśnięcie mandatu prezes Trybunału przekazuje Marszałkowi Sejmu. Art. 12. 1. Organami Trybunału są: Zgromadzenie Ogólne oraz prezes Trybunału. 2. Zgromadzenie Ogólne tworzą sędziowie Trybunału. Art. 13. 1. Prezes Trybunału zwołuje co najmniej raz w roku Zgromadzenie Ogólne, na którym omawia się działalność Trybunału oraz problemy wynikające z jego orzecznictwa. 2. W Zgromadzeniu Ogólnym mają prawo wziąć udział przewodniczący zainteresowanych komisji sejmowych, komisji senackich, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka. 3. O zwołaniu Zgromadzenia Ogólnego prezes Trybunał zawiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu i Prezesa Rady Ministrów, którzy mogą wziąć udział w Zgromadzeniu Ogólnym bądź delegować swojego przedstawiciela. Art. 14. 1. Do kompetencji Zgromadzenia Ogólnego należy: 1) uchwalanie regulaminu Trybunału, 2) wybór kandydatów na prezesa i wiceprezesa Trybunału, 3) uchwalanie statutu Biura Trybunału, 4) uchwalenie projektu dochodów i wydatków Trybunału, 5) zatwierdzanie informacji, o której mowa w art. 4 ust. 1, 6) wykonywanie innych czynności, przewidzianych dla Zgromadzenia Ogólnego w ustawie lub w regulaminie. 2. Zgromadzenie Ogólne podejmuje uchwały, jeżeli bierze w nim udział co najmniej 2/3 ogólnej liczby sędziów Trybunału, w tym prezes lub wiceprezes Trybunału. 3. O porządku obrad Zgromadzenia Ogólnego i jego terminie prezes Trybunału powiadamia wszystkich sędziów Trybunału co najmniej siedem dni przed jego terminem. 4. W szczególnych przypadkach Zgromadzenie Ogólne może się uznać za zdolne do podejmowania uchwał, mimo niezachowania terminu określonego w ust. 3. 5. Zgromadzeniu Ogólnemu przewodniczy prezes lub wiceprezes Trybunału. 6. Uchwały Zgromadzenia Ogólnego zapadają zwykłą większością głosów, chyba że ustawa stanowi inaczej. Głosowanie jest jawne, o ile żaden z sędziów Trybunału nie zażąda głosowania tajnego. 7. Regulamin Trybunału podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 15. 1. Prezesa i wiceprezesa Trybunału powołuje Prezydent Rzeczypospolitej spośród dwóch kandydatów przedstawionych na każde stanowisko przez Zgromadzenie Ogólne. 2. Kandydatów na stanowisko prezesa lub wiceprezesa Trybunału wybiera Zgromadzenie Ogólne spośród sędziów Trybunału, którzy w głosowaniu tajnym uzyskali kolejno największą liczbę głosów. Wybór powinien być dokonany nie później niż trzy miesiące przed upływem kadencji urzędującego prezesa lub wiceprezesa. W przypadku opróżnienia stanowiska prezesa lub wiceprezesa Trybunału wyboru kandydatów dokonuje się w terminie jednego miesiąca. 3. Obradom Zgromadzenia Ogólnego w części dotyczącej wyboru kandydatów na stanowisko prezesa i wiceprezesa Trybunału przewodniczy najstarszy wiekiem sędzia Trybunału uczestniczący w Zgromadzeniu Ogólnym. Art. 16. 1. Prezes Trybunału reprezentuje Trybunał na zewnątrz oraz wykonuje czynności określone w ustawie i regulaminie. 2. Wiceprezes Trybunału zastępuje prezesa w czasie jego nieobecności oraz wykonuje inne obowiązki wynikające z ustalonego przez prezesa Trybunału podziału czynności. 3. W razie przeszkód w sprawowaniu obowiązków przez prezesa i wiceprezesa Trybunału, zastępuje ich sędzia Trybunału wyznaczony przez prezesa Trybunału; w przypadku niemożności wyznaczenia sędziego przez prezesa Trybunału zastępuje prezesa i wiceprezesa Trybunału najstarszy wiekiem sędzia Trybunału. Art. 17. 1. Organizacyjne i administracyjne warunki pracy Trybunału zapewnia prezes Trybunału oraz podległe mu Biuro Trybunału. 2. Szczegółowy zakres zadań i strukturę Biura określa statut. 3. Do pracowników Biura Trybunału stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych. Art. 18. 1. Projekt dochodów i wydatków Trybunału w brzmieniu uchwalonym przez Zgromadzenie Ogólne Minister Finansów włącza do projektu budżetu państwa. 2. Prezesowi Trybunału w zakresie wykonywania budżetu Trybunału przysługują uprawnienia Ministra Finansów. Rozdział 2 Postępowanie przed Trybunałem Przepisy ogólne Art. 19. 1. Trybunał w toku postępowania powinien zbadać wszystkie istotne okoliczności w celu wszechstronnego wyjaśnienia sprawy. 2. Trybunał nie jest związany wnioskami dowodowymi uczestników postępowania i może z urzędu dopuścić dowody, jakie uzna za celowe dla wyjaśnienia sprawy. Art. 20. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do postępowania przed Trybunałem stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 21. 1. Sądy i inne organy władzy publicznej są obowiązane udzielić Trybunałowi pomocy i na jego żądanie przedstawić akta postępowania, wiążące się z postępowaniem przed Trybunałem. 2. Trybunał powinien bez zbędnej zwłoki po dokonaniu użytku dowodowego z akt postępowania zwrócić je właściwemu organowi. Art. 22. Trybunał może zwracać się do Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego o informacje co do wykładni określonego przepisu prawa w orzecznictwie sądowym. Art. 23. 1. Rozprawy Trybunału są jawne, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej. Przewodniczący składu orzekającego może wyłączyć jawność ze względu na bezpieczeństwo państwa lub ochronę tajemnicy państwowej. 2. Sędziowie Trybunału są upoważnieni do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, związanych z rozpoznawaną przez Trybunał sprawą. 3. Świadek lub biegły może być przesłuchany co do okoliczności objętych tajemnicą państwową po zwolnieniu przez uprawniony organ od obowiązku zachowania tej tajemnicy. Odmowa zgody może być uzasadniona jedynie ważnym interesem państwa. 4. Świadek lub biegły nie korzysta z prawa odmowy złożenia zeznań, o którym mowa w ust. 3, jeżeli Trybunał uzna taką odmowę za nieuzasadnioną. Art. 24. 1. Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa. 2. Wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną, Trybunał orzeka w drodze postanowienia na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej. 3. Trybunał może określić wysokość kosztów reprezentowania wnoszącego skargę konstytucyjną przez adwokata lub radcę prawnego w zależności od charakteru sprawy i wkładu pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Art. 25. 1. Trybunał orzeka: 1) w pełnym składzie w sprawach: a) sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa, b) o stwierdzenie przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej oraz powierzeniu Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej, c) zgodności z Konstytucją celów i działalności partii politycznych, d) z wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej o stwierdzenie zgodności ustawy z Konstytucją przed jej podpisaniem lub umowy międzynarodowej z Konstytucją przed jej ratyfikacją, e) o szczególnej zawiłości, z inicjatywy prezesa Trybunału lub gdy z wnioskiem o rozpoznanie zwróci się skład orzekający wyznaczony do rozpoznania danej sprawy albo w sprawach, w których szczególna zawiłość wiąże się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, a w szczególności gdy skład orzekający zamierza odstąpić od poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu wydanym w pełnym składzie, 2) w składzie pięciu sędziów Trybunału w sprawach: a) zgodności ustaw albo ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją, b) zgodności ustaw z umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, 3) w składzie trzech sędziów Trybunału w sprawach: a) zgodności innych aktów normatywnych z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, b) zażaleń na odmowę nadania biegu wnioskom o stwierdzenie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawami oraz skargom konstytucyjnym, c) wyłączenia sędziego. 2. Rozpoznanie sprawy w pełnym składzie wymaga udziału co najmniej dziewięciu sędziów Trybunału. Rozprawie przewodniczy prezes lub wiceprezes Trybunału, a w razie przeszkód w przewodniczeniu przez te osoby - najstarszy wiekiem sędzia Trybunału. 3. Sędziów do składu orzekającego Trybunału, w tym przewodniczącego składu i sędziego sprawozdawcę z uwzględnieniem kolejności wpływu spraw, wyznacza prezes Trybunału. Art. 26. 1. Sędzia Trybunału podlega wyłączeniu od udziału w rozstrzyganiu w sprawach, w których: 1) wydał lub uczestniczył w wydaniu zakwestionowanego aktu normatywnego, wyroku, decyzji administracyjnej albo innego rozstrzygnięcia, 2) był przedstawicielem, pełnomocnikiem, radcą prawnym lub doradcą jednego z uczestników postępowania, 3) zachodzą inne przyczyny uzasadniające wyłączenie sędziego, określone w art. 48 Kodeksu postępowania cywilnego. 2. Sędziego Trybunału wyłącza się od udziału w postępowaniu na jego żądanie lub na żądanie uczestnika postępowania albo z urzędu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności, nie wymienionych w ust. 1, mogących wywołać wątpliwość co do jego bezstronności. 3. O wyłączeniu sędziego z przyczyn wymienionych w ust. 1 postanawia prezes Trybunału, a z przyczyn wymienionych w ust. 2 - Trybunał. 4. Do czasu rozstrzygnięcia sprawy o wyłączenie sędzia Trybunału może wykonywać tylko czynności nie cierpiące zwłoki. Art. 27. Uczestnikami postępowania przed Trybunałem są: 1) podmiot, który złożył wniosek, pytanie prawne lub skargę konstytucyjną, 2) organ, który wydał akt objęty wnioskiem, pytaniem prawnym lub skargą konstytucyjną, 3) organ statutowy partii - w sprawach o stwierdzenie zgodności celów lub działalności partii politycznych z Konstytucją, 4) centralny konstytucyjny organ państwa, którego dotyczy spór kompetencyjny, 5) Prokurator Generalny, 6) przedstawiciele Sejmu, Prezydenta Rzeczypospolitej i Ministra Spraw Zagranicznych - w sprawach o stwierdzenie zgodności z Konstytucją umów międzynarodowych ratyfikowanych w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji, 7) przedstawiciele Prezydenta Rzeczypospolitej i Ministra Spraw Zagranicznych - w sprawach o stwierdzenie zgodności z Konstytucją innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, 8) Rzecznik Praw Obywatelskich, jeżeli zgłosił udział w postępowaniu dotyczącym skargi konstytucyjnej. Art. 28. Na rozprawie w sprawie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej uczestniczą osobiście Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego oraz Prokurator Generalny. Art. 29. 1. Uczestnik postępowania działa przed Trybunałem osobiście lub przez umocowanego przedstawiciela. 2. W postępowaniu przed Trybunałem Marszałek Sejmu, Sejm lub grupa posłów, będąca wnioskodawcą, działają przez wyznaczonego przez siebie posła jako przedstawiciela. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do Senatu. 4. Wnioskodawcy, o których mowa w ust. 2 i 3, mogą, obok przedstawicieli, ustanowić także pełnomocników spośród osób nie będących posłami lub senatorami, w liczbie najwyżej trzech. 5. W sprawach rozpoznawanych przez Trybunał w pełnym składzie uczestniczy Prokurator Generalny lub jego zastępca. W sprawach rozpoznawanych w innych składach uczestniczy prokurator Prokuratury Krajowej. Art. 30. 1. Pismami procesowymi są wnioski i oświadczenia uczestników postępowania, wnoszone do Trybunału w toku postępowania poza rozprawą. 2. Pisma i załączniki wnoszone do Trybunału powinny być sporządzone w liczbie pozwalającej na doręczenie ich wszystkim uczestnikom postępowania oraz zachowanie dwóch egzemplarzy w aktach sprawy. Art. 31. 1. Wszczęcie postępowania przed Trybunałem następuje na podstawie wniosku, pytania prawnego albo skargi konstytucyjnej uprawnionego podmiotu. 2. Wnioskodawca może do rozpoczęcia rozprawy wycofać wniosek, pytanie prawne albo skargę. Art. 32. 1. Wniosek albo pytanie prawne powinny odpowiadać wymaganiom dotyczącym pism procesowych, a ponadto zawierać: 1) wskazanie organu, który wydał kwestionowany akt normatywny, 2) określenie kwestionowanego aktu normatywnego lub jego części, 3) sformułowanie zarzutu niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą kwestionowanego aktu normatywnego, 4) uzasadnienie postawionego zarzutu, z powołaniem dowodów na jego poparcie. 2. Wniosek pochodzący od organu lub organizacji, o których mowa w art. 191 ust. 1 pkt. 3-5 Konstytucji, powinien zawierać także powołanie przepisu prawa lub statutu, wskazującego, że kwestionowana ustawa lub inny akt normatywny dotyczy spraw objętych ich zakresem działania. 3. Pytanie prawne powinno także wskazywać, w jakim zakresie odpowiedź na pytanie może mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, w związku z którą pytanie zostało postawione, a ponadto wymienić organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie, oraz oznaczenie sprawy. Art. 33. O wpłynięciu wniosku albo pytania prawnego prezes Trybunału informuje pozostałych uczestników postępowania, przekazuje im odpisy wniosku albo pytania prawnego oraz poucza o prawie złożenia pisemnych wyjaśnień. Art. 34. 1. Uczestnicy postępowania są obowiązani do składania Trybunałowi wszelkich wyjaśnień dotyczących sprawy oraz do zgłaszania dowodów, potrzebnych do jej wyczerpującego wyjaśnienia. 2. Uczestnicy postępowania mają prawo przeglądać akta sprawy oraz sporządzać i otrzymywać odpisy lub wyciągi z tych akt. Art. 35. Prezes Trybunału albo przewodniczący składu orzekającego mogą zezwolić innym osobom na przeglądanie akt, jeżeli jest to uzasadnione ważnym interesem prawnym tej osoby lub interesem publicznym. Nie dotyczy to spraw rozpoznawanych z wyłączeniem jawności. Art. 36. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 32 ust. 2, prezes Trybunału kieruje do wyznaczonego przez siebie sędziego Trybunału w celu wstępnego rozpoznania na posiedzeniu niejawnym. 2. Jeżeli wniosek nie odpowiada warunkom formalnym, sędzia Trybunału wzywa do usunięcia braków w terminie 7 dni od daty zawiadomienia. 3. Gdy wniosek jest oczywiście bezzasadny lub braki nie zostały usunięte w określonym terminie, sędzia Trybunału wydaje postanowienie o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu. 4. Na postanowienie w sprawie nienadania wnioskowi dalszego biegu wnioskodawcy przysługuje zażalenie do Trybunału w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. 5. Trybunał, na posiedzeniu niejawnym, postanowieniem pozostawia bez rozpoznania zażalenie wniesione po upływie terminu określonego w ust. 4. 6. Po stwierdzeniu, że zażalenie zostało wniesione w terminie, prezes Trybunału kieruje je do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym przez Trybunał i wyznacza termin rozpoznania. 7. Trybunał, uwzględniając zażalenie, kieruję sprawę do rozpoznania na rozprawie. Na postanowienie o nieuwzględnieniu zażalenia nie przysługuje środek odwoławczy. Art. 37. Wnioski i pytania prawne, co do których nie zachodzą przeszkody formalne, prezes Trybunału kieruje do rozpoznania na rozprawie przez właściwy skład orzekający oraz wyznacza termin rozprawy. Art. 38. Przewodniczący składu orzekającego wydaje zarządzenia mające na celu właściwe przygotowanie rozprawy. Przewodniczący może w szczególności: 1) zarządzić doręczenie uczestnikom postępowania odpowiednich pism, wniesionych w toku postępowania, 2) wezwać uczestników postępowania do przedstawienia, w formie pisemnej, w ustalonym terminie, stanowiska w sprawie, 3) zarządzić przedstawienie przez uczestników postępowania dokumentów i innych materiałów, potrzebnych do wyjaśnienia sprawy, 4) wezwać do udziału w postępowaniu inne organy lub organizacje, których udział uzna za celowy dla należytego wyjaśnienia sprawy. Art. 39. 1. Trybunał umarza na posiedzeniu niejawnym postępowanie: 1) jeżeli wydanie orzeczenia jest zbędne lub niedopuszczalne, 2) na skutek cofnięcia wniosku, pytania prawnego albo skargi konstytucyjnej, 3) jeżeli akt normatywny w zakwalifikowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał. 2. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1, ujawnią się na rozprawie, Trybunał wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. Art. 40. Wewnętrzny tok postępowania z wnioskami, skargami konstytucyjnymi i pytaniami prawnymi określa regulamin Trybunału. Postępowanie o stwierdzenie zgodności ratyfikowanych umów międzynarodowych i aktów normatywnych z Konstytucją oraz w sprawie pytań prawnych Art. 41. 1. Udział w rozprawie organu, który wydał akt normatywny objęty wnioskiem, lub jego przedstawiciela jest obowiązkowy. 2. W rozprawie o stwierdzenie zgodności ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją obowiązkowy jest udział przedstawicieli Prezydenta Rzeczypospolitej, Ministra Spraw Zagranicznych i Prokuratora Generalnego, a w przypadku umów międzynarodowych ratyfikowanych w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji - również przedstawiciela Sejmu. Art. 42. Orzekając o zgodności aktu normatywnego lub ratyfikowanej umowy międzynarodowej z Konstytucją, Trybunał bada zarówno treść takiego aktu lub umowy, jak też kompetencję oraz dochowanie trybu wymaganego przepisami prawa do wydania aktu lub do zawarcia i ratyfikacji umowy. Art. 43. W przypadku zwrócenia się przez Prezydenta Rzeczypospolitej do Trybunału o stwierdzenie zgodności z Konstytucją ustawy budżetowej albo ustawy o prowizorium budżetowym przed jej podpisaniem - Trybunał orzeka w sprawie nie później niż w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku w Trybunale. Art. 44. 1. W sprawach o stwierdzenie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, w których orzeczenie Trybunału może wywołać skutki wiążące się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawach, o których mowa w art. 43, prezes Trybunału zwraca się do Rady Ministrów o wydanie opinii w terminie dwóch miesięcy. 2. Brak opinii Rady Ministrów po upływie terminu określonego w ust. 1 nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy. Art. 45. Art. 41-44 stosuje się odpowiednio do rozpoznawania pytania prawnego. Orzekanie w sprawach skarg konstytucyjnych Art. 46. 1. Skarga konstytucyjna, zwana dalej "skargą", może być wniesiona po wyczerpaniu toku instancyjnego, w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. 2. Skargę Trybunał rozpoznaje na zasadach i w trybie przewidzianym dla rozpoznawania wniosków o stwierdzenie zgodności ustaw z Konstytucją oraz innych aktów normatywnych z Konstytucją lub ustawami. 3. Od skargi pobiera się wpis. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz zasady pobierania wpisu. Art. 47. 1. Skarga poza wymaganiami dotyczącymi pisma procesowego powinna zawierać: 1) dokładne określenie ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie i wolnościach lub prawach albo obowiązkach określonych w Konstytucji i w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z Konstytucją, 2) wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa i w jaki sposób - zdaniem skarżącego - zostały naruszone, 3) uzasadnienie skargi, z podaniem dokładnego opisu stanu faktycznego. 2. Do skargi należy załączyć wyrok, decyzję lub inne rozstrzygnięcie, z podaniem daty jej doręczenia, wydane na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego. Art. 48. 1. Skarga powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych. 2. W razie niemożności poniesienia kosztów pomocy prawnej, skarżący może zwrócić się do sądu rejonowego jego miejsca zamieszkania o ustanowienie dla niego adwokata lub radcy prawnego z urzędu na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego. Do czasu rozstrzygnięcia przez sąd wniosku nie biegnie termin przewidziany w art. 46 ust. 1. Art. 49. Skarga podlega wstępnemu rozpoznaniu; art. 36 stosuje się odpowiednio. Art. 50. 1. Trybunał może wydać postanowienie tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie, której skarga dotyczy, jeżeli wykonanie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia mogłoby spowodować skutki nieodwracalne, wiążące się z dużym uszczerbkiem dla skarżącego lub gdy przemawia za tym ważny interes publiczny lub inny ważny interes skarżącego. 2. Postanowienie tymczasowe doręcza się bezzwłocznie skarżącemu oraz właściwemu organowi sądowemu lub organowi egzekucyjnemu. 3. Trybunał uchyla postanowienie tymczasowe, jeżeli ustaną przyczyny, dla których zostało ono wydane. Art. 51. 1. O wszczęciu postępowania Trybunał informuje Rzecznika Praw Obywatelskich; art. 33 stosuje się odpowiednio. 2. Rzecznik Praw Obywatelskich może, w terminie 14 dni od otrzymania informacji, zgłosić udział w postępowaniu. Art. 52. 1. Uczestnikami postępowania przed Trybunałem są: skarżący, organ, który wydał zakwestionowany akt normatywny, i Prokurator Generalny; uczestnikiem jest również Rzecznik Praw Obywatelskich, jeżeli zgłosił udział w postępowaniu. 2. Rozprawa odbywa się bez względu na stawiennictwo uczestników postępowania. Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych Art. 53. 1. Trybunał rozstrzyga spory kompetencyjne, gdy dwa lub więcej centralne konstytucyjne organy państwa uznały się za właściwe do rozstrzygnięcia tej samej sprawy lub wydały w niej rozstrzygnięcie (spór kompetencyjny pozytywny) albo gdy organy te uznały się za niewłaściwe do rozstrzygnięcia określonej sprawy (spór kompetencyjny negatywny). 2. Wniosek powinien wskazywać kwestionowane działanie lub zaniechanie oraz przepis Konstytucji lub przepis ustawy, który został naruszony. Art. 54. 1. Wszczęcie postępowania przed Trybunałem powoduje zawieszenie postępowania przed organami, które prowadzą spór kompetencyjny. 2. Trybunał, po zaznajomieniu się ze stanowiskiem uczestników postępowania, może podjąć postanowienie o tymczasowym uregulowaniu kwestii spornych, a w szczególności o zawieszeniu czynności egzekucyjnych, jeżeli jest to konieczne dla zapobieżenia poważnym szkodom lub podyktowane szczególnie ważnym interesem społecznym. Badanie zgodności celów lub działalności partii politycznych z Konstytucją Art. 55. 1. Osoby powołane do reprezentowania partii politycznej Trybunał stwierdza na podstawie ustawy i statutu partii. 2. W przypadku gdy nie można stwierdzić kto jest osobą upoważnioną do reprezentowania partii lub gdy nie można z nią nawiązać kontaktu albo gdy nastąpiła zmiana osoby upoważnionej po wpłynięciu wniosku do Trybunału, Trybunał uznaje za osobę upoważnioną osobę faktycznie kierującą partią w czasie podjęcia przez nią zakwestionowanej we wniosku działalności niezgodnej z Konstytucją. Art. 56. Wnioski w sprawie zgodności z Konstytucją celów partii politycznych, określonych w statucie lub programie, Trybunał rozpoznaje na zasadach i w trybie przewidzianym dla rozpoznania wniosków w sprawie zgodności aktów normatywnych z Konstytucją. Art. 57. 1. Wnioski w sprawie zgodności z Konstytucją działalności partii politycznych Trybunał rozpoznaje, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 2. Ciężar udowodnienia niezgodności z Konstytucją spoczywa na wnioskodawcy, który w tym celu powinien przedstawić lub zgłosić dowody wskazujące na tę niezgodność. Art. 58. Trybunał może zlecić Prokuratorowi Generalnemu, w celu zebrania i utrwalenia dowodów, przeprowadzenie dochodzenia w określonym zakresie w sprawie zgodności działalności partii politycznej z Konstytucją. Do dochodzenia tego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Wskazany w postanowieniu Trybunału zakres postępowania jest wiążący. Rozdział 3 Zasady i tryb orzekania oraz wykonywania orzeczeń Rozprawy i posiedzenia Art. 59. 1. Trybunał rozpoznaje na rozprawie wnioski w sprawach wymienionych w art. 2. 2. Trybunał może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym skargę Konstytucyjną, jeżeli z przedstawionych na piśmie stanowisk uczestników postępowania bezspornie wynika, że akt normatywny, na podstawie którego sąd lub inny organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o konstytucyjnych wolnościach lub prawach albo obowiązkach skarżącego, jest niezgodny z Konstytucją. Wydane w tym trybie orzeczenie podlega ogłoszeniu. Art. 60. 1. Rozprawa nie może odbyć się wcześniej niż po upływie 14 dni od doręczenia zawiadomienia o jej terminie, z zastrzeżeniem sprawy określonej w art. 2 ust. 3, do rozstrzygnięcia której Trybunał winien przystąpić niezwłocznie. 2. Obecność na rozprawie wnioskodawcy jest obowiązkowa. W razie niestawienia się wnioskodawcy lub jego przedstawiciela, Trybunał umarza postępowanie albo odracza rozprawę. 3. W razie niestawiennictwa uczestników postępowania, których obecność na rozprawie jest obowiązkowa, lub ich przedstawicieli, Trybunał może odroczyć rozprawę i wyznaczyć równocześnie nowy termin rozprawy. Warunek, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania. 4. Nieobecność prawidłowo zawiadomionego Prokuratora Generalnego lub jego przedstawiciela na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, chyba że z przepisów ustawy wynika obowiązek uczestnictwa w rozprawie. 5. Niestawiennictwo innych uczestników postępowania nie wstrzymuje rozpoznania sprawy; w takim przypadku sędzia sprawozdawca przedstawia na rozprawie stanowisko nieobecnego uczestnika postępowania. 6. Trybunał odracza rozprawę w przypadku braku dowodu doręczenia lub nieprawidłowości w doręczeniu zawiadomienia o rozprawie uczestnikom postępowania, może także odroczyć rozprawę z innych ważnych powodów. Art. 61. Rozprawa rozpoczyna się od wywołania sprawy, po czym wnioskodawca, a następnie pozostali uczestnicy postępowania przedstawiają swe stanowiska i dowody na ich poparcie. W tym celu przewodniczący składu orzekającego udziela głosu każdemu uczestnikowi postępowania. Art. 62. 1. Przewodniczący składu orzekającego kieruje rozprawą oraz wydaje zarządzenia niezbędne do utrzymania porządku na rozprawie, a w razie potrzeby stosuje środki przewidziane w prawie o ustroju sądów powszechnych dla utrzymania powagi sądu. 2. Od zarządzeń przewodniczącego wydanych w toku rozprawy uczestnikom postępowania przysługuje odwołanie do składu orzekającego. Art. 63. 1. Z przebiegu rozprawy protokolant pod kierunkiem przewodniczącego składu orzekającego sporządza protokół. 2. Protokół powinien zawierać: 1) datę i miejsce rozprawy, imiona i nazwiska członków składu orzekającego, protokolanta oraz uczestników postępowania, ich przedstawicieli i pełnomocników, a także oznaczenie sprawy ze wzmianką co do jej jawności, 2) przebieg rozprawy, w szczególności wnioski i oświadczenia uczestników postępowania, wyniki postępowania dowodowego, wymienienie zarządzeń i orzeczeń wydanych na rozprawie oraz stwierdzenie, czy zostały ogłoszone. 3. Uczestnicy postępowania mogą zgłaszać wnioski o sprostowanie oraz uzupełnienie protokołu - do czasu ogłoszenia orzeczenia, a protokołu z rozprawy, na której orzeczenie zostało ogłoszone - w ciągu 14 dni od dnia rozprawy. 4. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant. Wzmiankę o sprostowaniu protokołu podpisuje przewodniczący składu orzekającego. 5. Wnioski, o których mowa w ust. 3, rozstrzyga zarządzeniem przewodniczący składu orzekającego po wysłuchaniu protokolanta. Od zarządzenia nie przysługuje odwołanie. 6. Z przebiegu rozprawy może być sporządzony stenogram lub zapis za pomocą aparatury utrwalającej dźwięk, niezależnie od sporządzenia protokołu. Stenogram przełożony na pismo zwykłe lub zapis dołącza się do protokołu. Art. 64. Przewodniczący składu orzekającego zamyka rozprawę, gdy Trybunał uzna sprawę za dostatecznie wyjaśnioną. Art. 65. W sprawach, w których ustawa nie wymaga rozpoznania na rozprawie, Trybunał rozstrzyga na posiedzeniu. Orzeczenia Trybunału Art. 66. Trybunał orzekając jest związany granicami wniosku, pytania prawnego lub skargi. Art. 67. 1. Trybunał wydaje orzeczenie po niejawnej naradzie sędziów składu orzekającego. 2. Narada obejmuje dyskusję i głosowanie nad mającym zapaść orzeczeniem i zasadniczymi motywami rozstrzygnięcia oraz sporządzenie orzeczenia. 3. Naradą kieruje przewodniczący składu orzekającego. 4. W sprawie o szczególnej zawiłości albo z innych ważnych powodów można odroczyć wydanie orzeczenia na okres nie przekraczający 14 dni. Art. 68. 1. Orzeczenie zapada większością głosów. 2. Przewodniczący składu orzekającego zbiera głosy sędziów według ich wieku poczynając od najmłodszego, sam zaś głosuje ostatni. 3. Członek składu orzekającego, który nie zgadza się z większością głosujących, może przed ogłoszeniem orzeczenia zgłosić zdanie odrębne, uzasadniając je w formie pisemnej; zdanie odrębne zaznacza się w orzeczeniu. Zdanie odrębne może dotyczyć także samego uzasadnienia. 4. Orzeczenie podpisuje cały skład orzekający, nie wyłączając sędziego przegłosowanego. Art. 69. Orzeczenie Trybunału może odnosić się do całego aktu normatywnego albo do poszczególnych jego przepisów. Art. 70. 1. Trybunał wydaje wyroki w sprawach dotyczących: 1) zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją, 2) zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, 3) zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, 4) skarg konstytucyjnych, 5) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych. 2. Trybunał wydaje postanowienia w sprawach: 1) rozstrzygania sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa, 2) rozstrzygania o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej, 3) powierzenia Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej, 4) innych, nie wymagających wydania wyroku. Art. 71. 1. Orzeczenie Trybunału powinno zawierać: 1) wymienienie składu orzekającego i protokolanta, 2) datę i miejsce wydania, 3) wymienienie wnioskodawcy i innych uczestników postępowania, 4) dokładne określenie aktu normatywnego, którego dotyczy orzeczenie, 5) przedstawienie zarzutów wnioskodawcy lub składającego skargę konstytucyjną, 6) rozstrzygnięcie Trybunału. 2. Jeżeli Trybunał postanowi, że utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego nastąpić ma po dniu ogłoszenia orzeczenia stwierdzającego niezgodność z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą, w orzeczeniu określa się termin utraty mocy obowiązującej tego aktu. 3. Trybunał jest obowiązany, nie później niż w ciągu jednego miesiąca od ogłoszenia orzeczenia, sporządzić jego uzasadnienie w formie pisemnej; uzasadnienie podpisują sędziowie Trybunału, którzy głosowali nad orzeczeniem. 4. Jeżeli którykolwiek z sędziów, o których mowa w ust. 3, nie może podpisać uzasadnienia, przewodniczący składu orzekającego zaznacza na orzeczeniu przyczynę braku podpisu; jeżeli uzasadnienia nie może podpisać przewodniczący składu orzekającego, przyczynę braku podpisu zaznacza na orzeczeniu najstarszy wiekiem z głosujących sędziów Trybunału. Art. 72. Art. 71 ust. 1 oraz ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do orzeczeń o niezgodności ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją, ich uzasadnienia i zgłoszenia zdania odrębnego. Art. 73. 1. Skład orzekający Trybunału może w każdym czasie, na posiedzeniu niejawnym, wydać postanowienie o sprostowaniu w orzeczeniu lub w jego uzasadnieniu niedokładności, błędów pisarskich lub rachunkowych albo innych oczywistych omyłek. 2. O sprostowaniu umieszcza się wzmiankę na oryginale orzeczenia, podpisaną przez przewodniczącego składu orzekającego, a na żądanie uczestników postępowania - także na przesłanych im odpisach. Art. 74. 1. Na wniosek uczestnika postępowania skład orzekający Trybunału, który wydał orzeczenie, na posiedzeniu niejawnym rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. 2. Jeżeli wniosku o wyjaśnienie wątpliwości nie może rozpoznać skład orzekający wskazany w ust. 1, wniosek powinien być rozpoznany przez taki sam skład. Art. 75. 1. Postanowienia kończące postępowanie podejmowane są na posiedzeniu niejawnym. Wymagają one uzasadnienia. 2. Postanowienia nie kończące postępowania w sprawie mogą być uchylane lub zmieniane wskutek zmiany okoliczności. Art. 76. W sprawach związanych z przygotowaniem rozprawy lub posiedzenia oraz w sprawach porządkowych wydawane są zarządzenia. Art. 77. 1. Orzeczenie sporządzone w formie pisemnej ogłasza się uczestnikom postępowania. W czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni na sali rozpraw, z wyjątkiem składu orzekającego, stoją. 2. W ustnym uzasadnieniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego lub sędzia sprawozdawca podaje zasadnicze motywy orzeczenia oraz informuje o złożeniu zdań odrębnych. Sędzia, który zgłosił zdanie odrębne, przedstawia jego zasadnicze motywy. Art. 78. Orzeczenia Trybunału, ogłoszone w sposób określony w art. 77, doręcza się uczestnikom postępowania niezwłocznie po sporządzeniu uzasadnienia. Art. 79. 1. Wyroki Trybunału podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2, ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wyroki Trybunału orzekające niezgodność aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie publikacyjnym, w którym akt był ogłoszony, a gdy orzeczenie dotyczy aktu nie ogłoszonego w organie publikacyjnym - w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. Ogłoszenie wyroków w organie publikacyjnym zarządza prezes Trybunału. Art. 80. Postanowienia, o których mowa w art. 70 ust. 2 pkt 1-3, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 81. Trybunał wydaje zbiór swoich orzeczeń. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 82. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 145 dodaje się art. 145a w brzmieniu: "Art. 145a. § 1. Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. § 2. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego."; 2) w art. 146 w § 1 po wyrazach "w art. 145 § 1 pkt 3-8" dodaje się wyrazy "oraz w art. 145a"; 3) w art. 147 po wyrazach "w art. 145 § 1 pkt 4" dodaje się wyrazy "oraz w art. 145a"; 4) w art. 151 w § 1 w pkt 1 i 2 po wyrazach "na podstawie art. 145 § 1" dodaje się wyrazy "lub art. 145a". Art. 83. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348 i Nr 75, poz. 471) dodaje się art. 4011 w brzmieniu: "Art. 4011. § 1. Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego został wydany wyrok. § 2. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego." Art. 84. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444, Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 756 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 71, poz. 449, Nr 75, poz. 471 i Nr 79, poz. 485) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 474 w § 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) prawomocny wyrok skazujący został wydany na podstawie ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał na niezgodną z Konstytucją."; 2) w art. 476: a) w § 1 wyrazy "w art. 474 § 2" zastępuje się wyrazami "w art. 474 § 1 pkt 3 oraz § 2", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Wznowienie postępowania w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego może nastąpić tylko na korzyść skazanego; przepis § 2 stosuje się odpowiednio." Art. 85. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 112 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "albo zostały wydane na podstawie aktu normatywnego, który Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodny z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą." Art. 86. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449 i Nr 79, poz. 485) w art. 227 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) jeżeli prawomocne rozstrzygnięcie organu finansowego zostało wydane na podstawie aktu normatywnego, który Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodny z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą. Przepisu art. 228 § 1 nie stosuje się." Art. 87. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 54, poz. 312) w art. 5: 1) w ust. 1 wyrazy "na skutek przestawienia Sądu Wojewódzkiego w Warszawie lub na wniosek Ministra Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "na wniosek Prokuratora Generalnego"; 2) w ust. 2 wyrazy "Minister Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "Prokurator Generalny". Art. 88. 1. Członkowie Trybunału wchodzący w jego skład w dniu wejścia w życie ustawy stają się sędziami Trybunału w rozumieniu ustawy. 2. Kadencja sędziów Trybunału wybranych na podstawie art. 15 ust. 2 i 4 oraz art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym trwa osiem lat od chwili wyboru. 3. Sejm dokona wyboru sędziów Trybunału w liczbie niezbędnej do dostosowania Trybunału do wymogów określonych w art. 5. Art. 89. 1. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej dnia 2 kwietnia 1997 r. orzeczenia Trybunału o niezgodności z Konstytucją ustaw uchwalonych przed dniem jej wejścia w życie nie są ostateczne i podlegają rozpatrzeniu przez Sejm, który może odrzucić orzeczenie Trybunału większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Nie dotyczy to orzeczeń wydanych w następstwie pytań prawnych do Trybunału. 2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, Sejm rozpatruje nie później niż w okresie sześciu miesięcy od dnia przedłożenia orzeczenia przez prezesa Trybunału. 3. W przypadku uznania orzeczenia za zasadne Sejm dokonuje odpowiednich zmian w ustawie objętej orzeczeniem bądź uchyla ją w całości lub w części, w terminie określonym w ust. 2. 4. Orzeczenie Trybunału o niezgodności ustawy z Konstytucją, które nie zostało rozpatrzone przez Sejm w terminie sześciu miesięcy od dnia przedłożenia Sejmowi orzeczenia przez prezesa Trybunału lub rozpatrzone zostało, ale Sejm nie zmienił bądź nie uchylił przepisów z Konstytucją niezgodnych, jest ostateczne i powoduje uchylenie ustawy lub tych przepisów z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej obwieszczenia prezesa Trybunału o utracie mocy obowiązującej. Art. 90. Postępowanie przed Trybunałem w sprawach wszczętych przed wejściem w życie Konstytucji toczy się według przepisów obowiązujących w dniu ich wszczęcia. Art. 91. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o "ustawie", rozumie się przez to ustawy oraz inne akty ustawodawcze wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej dnia 2 kwietnia 1997 r. Art. 92. Traci moc ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604). Art. 93. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1997 r., z wyjątkiem przepisów art. 5 ust. 1 oraz art. 88 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 102, poz. 644) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 66, poz. 419) po pozycji oznaczonej kodem PCN 9027 80 11 0 dodaje się następujące pozycje: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwa 12345678888 9027 90- Mikrotomy; ich części i akcesoria: 9027 90 10 0- - Mikrotomy72,82,8 4,97 9027 90 90 0- - Części i akcesoria83,23,2 5,68 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych ex 9031 80 91 0Makiety-wzorce kontrolne służące do weryfikacji przyrządów montażowych w celu zapewnienia tolerancji wykonania części i zespołów drzwi pasażerskich do samolotu B-75731,21,2 2,13 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli: - Pozostałe przyrządy i aparaty: 9032 89- - Pozostałe: 9032 89 90 0- - - Pozostałe: ex 9032 89 90 0Skanery podczerwienne i nadfioletowe do "śledzenia" płomienia palników gazowych, olejowych i węglowych31,21,2 2,13 9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury z działu 9031,21,2 2,13 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 102, poz. 645) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547 i Nr 97, poz. 594) w § 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wojewodowie, przyznając dotacje, o których mowa w ust. 1, kierują się wielkością szkód poniesionych w gminnych obiektach użyteczności publicznej oraz w infrastrukturze komunalnej, z uwzględnieniem planowanych na 1997 r. dochodów własnych gmin." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku uzyskiwania zezwoleń Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na wywóz do określonych państw odpadów innych niż niebezpieczne. (Dz. U. Nr 102, poz. 646) Na podstawie art. 53b ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296 i Nr 96, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek uzyskiwania zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na wywóz do określonych państw odpadów innych niż niebezpieczne. § 2. Odpady inne niż niebezpieczne, których wywóz wymaga uzyskania zezwoleń Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, oraz państwa, do których odpady te są wywożone, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 sierpnia 1997 r. (poz. 646) LISTA ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE, KTÓRYCH WYWÓZ WYMAGA ZEZWOLENIA GŁÓWNEGO INSPEKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA, ORAZ PAŃSTWA, DO KTÓRYCH ODPADY TE SĄ WYWOŻONE Lp.Określenie odpaduPaństwa, do których odpady są wywożone 123 1Mieszaniny oleju i węglaCzechy Słowacja 2Zużyta ziemia bielącaAustria Czechy Słowacja 3Zużyte materiały, służące do filtrowania i oczyszczaniaAustria Czechy Liechtenstein Łotwa Słowacja Szwajcaria 4Odpady procesów mycia i oczyszczania, zawierające pozostałości środków powierzchniowo czynnychCzechy Łotwa Meksyk Słowacja 5Szlamy i inne odpady z produkcji sztucznego jedwabiu i wiskozyCzechy Słowacja 6Szlamy z przędzalni, farbiarni i wykańczalni tkaninCzechy Słowacja 7Zużyte roztwory zasadowe z procesów bielenia tkaninMalezja 8Szlamy z prania wełnyCzechy Słowacja 9Szlamy zawierające merkaptanyAustria Czechy Słowacja 10Odpady zawierające organiczne związki siarkiEstonia 11Odpady zawierające estryEstonia 12Odpady zawierające węglowodory i ich pochodne tlenowe, azotowe i siarkoweEstonia 13Odpadowe płynne nośniki ciepłaOECD(*) 14Zużyte płyny hamulcoweOECD(*) 15Zużyte płyny odmrażająceOECD(*) 16Odpadowy siarczan sodu (sól glauberska)Czechy Słowacja 17Odpadowe chlorki: sodu, wapnia i magnezuCzechy Słowacja 18Odpadowe chlorki żelazaCzechy Słowacja 19Odpadowy siarczan żelazawyCzechy Słowacja 20Odpady zawierające azotanyChile 21Odpady zawierające siarczki nieorganiczneEstonia 22Odpadowe siarczki potasowców i wapniowcówCzechy Słowacja 23Odpadowy siarczan glinuCzechy Słowacja 24Odpadowe wapno chlorowaneCzechy Słowacja 25Zużyte piaski formierskieOECD(*) Liechtenstein 26Odpady z energetyki konwencjonalnejCzechy Słowacja 27Odpady z energetyki konwencjonalnej, zawierające sole (z wyjątkiem CaSO4)Austria 28Żużel stalowniczy z pieców elektrycznychCzechy Słowacja 29Pyły z odpylania wielkich piecówCzechy Słowacja 30Żużle, zgary, popioły, pyły, szlamy i inne pozostałości z hutnictwa metali nieżelaznych, z wyłączeniem:OECD(*) - szumowin aluminium, - zneutralizowanego czerwonego mułu z produkcji aluminium, - szumowin cynku, - żużla cynowego zawierającego tantal i mniej niż 0,5% cyny 31Szlamy z hutnictwa metali nieżelaznychLiechtenstein Słowacja 32Żużle z hutnictwa metali nieżelaznychMalezja Słowacja 33Pyły zawierające metale nieżelazneMalezja Słowacja 34Zgary zawierające aluminiumMalezja Słowacja 35Zgary zawierające magnezMalezja Słowacja 36Popioły cynoweSłowacja 37Żużel z elektrolizy soli stopionychCzechy Słowacja 38Zgary cynkowe z odlewania ciśnieniowego, zawierające mniej niż 85% ZnOECD(*) 39Zgary cynkowe z cynkowania galwanicznego, zawierające mniej niż 90% ZnOECD(*) 40Zgary cynkowe z cynkowania ogniowego, zawierające mniej niż 92% ZnOECD(*) 41Odpady zawierające siarczan baruEstonia Finlandia Sri Lanka Szwecja 42Odpady zawierające związki cynyCzechy Estonia Finlandia Słowacja Szwecja 43Odpady zawierające tlenek cynkuChile Czechy Finlandia Estonia Słowacja Sri Lanka Szwecja 44Odpadowe: tlenek glinu oraz uwodniony tlenek glinuOECD(*) 45Odpady zawierające związki kobaltuEstonia Finlandia Szwecja 46Odpady zawierające mangan lub jego związkiFinlandia 47Odpady zawierające dwutlenek manganuCzechy Słowacja 48Odpady zawierające związki nikluEstonia Finlandia Indie Sri Lanka Szwecja 49Odpady zawierające związki srebraEstonia Finlandia Szwecja 50Wióry magnezuLiechtenstein Szwajcaria 51Złom kabliCzechy Słowacja 52Zużyte kasety do fotokopiarek i drukarek laserowychAustria 53Odpadowe szkło z lamp katodowych i inne szkło aktywowaneOECD(*) 54Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodówOECD(*) 55Odpady włókien ceramicznych o właściwościach podobnych do azbestuOECD(*) 56Odpady cementu asfaltowegoOECD(*) 57Szlamy z pogłębiania cieków i zbiorników wodnychCzechy Słowacja (*) oznacza wszystkie państwa należące do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), tj. Australia, Austria, Belgia, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Luksemburg, Meksyk, Norwegia, Nowa Zelandia, Portugalia, Republika Federalna Niemiec, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Węgry, Włochy, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty, stawki szacunkowej gruntów oraz trybu przeprowadzania przetargów na dzierżawę. (Dz. U. Nr 102, poz. 647) Na podstawie art. 32 i art. 39a ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. 1. O przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości i jej części składowych oraz cenie tej nieruchomości Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, zwana dalej "Agencją", zawiadamia osoby, którym przysługuje prawo pierwszeństwa lub prawo pierwokupu. 2. Osoba, której przysługuje prawo pierwszeństwa lub prawo pierwokupu, może w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia złożyć na piśmie oświadczenie o zamiarze nabycia nieruchomości na warunkach określonych w zawiadomieniu. 3. Agencja po otrzymaniu oświadczenia zawiadamia na piśmie kupującego o terminie i miejscu zawarcia umowy. 4. W wypadku niezłożenia oświadczenia w terminie albo gdy kupujący bez uzasadnionej przyczyny nie stawił się w wyznaczonym terminie i miejscu zawarcia umowy, Agencja przeznacza nieruchomość do sprzedaży w trybie publicznego przetargu ustnego lub przetargu pisemnego. § 2. 1. Przetarg na sprzedaż lub dzierżawę ogłasza Agencja lub upoważniony przez nią inny podmiot, zwany dalej "organizatorem przetargu", w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości, w której położona jest nieruchomość, co najmniej na dwa tygodnie przed dniem rozpoczęcia przetargu. 2. Do chwili rozpoczęcia przetargu organizator przetargu może odstąpić od jego przeprowadzenia bez podania przyczyn. § 3. W ogłoszeniu przetargu podaje się w szczególności: 1) oznaczenie i powierzchnię nieruchomości według danych z ewidencji gruntów, a jeżeli przedmiotem sprzedaży lub dzierżawy jest obiekt wpisany do rejestru zabytków - także datę i numer decyzji o wpisie do tego rejestru oraz informację o obowiązku przedstawienia przez uczestnika przetargu programu użytkowego tego obiektu, uzgodnionego z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków, 2) rodzaj użytków rolnych i ich klasy, 3) oznaczenie księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, 4) opis budynków i innych składników majątkowych oraz termin, w jakim można dokonać ich oględzin, 5) termin i miejsce przetargu, 6) w wypadku publicznego przetargu ustnego - cenę wywoławczą sprzedaży albo wywoławczą wysokość czynszu oraz minimalną wysokość postąpienia, 7) w wypadku przetargu pisemnego - wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, oraz termin i miejsce jej złożenia, 8) wysokość wadium, termin i miejsce jego wniesienia, 9) informację, że organizator przetargu może do chwili rozpoczęcia przetargu odstąpić od jego przeprowadzenia bez podania przyczyn, 10) pouczenie o skutkach uchylenia się od zawarcia umowy. § 4. 1. W ofercie pisemnej podaje się: 1) imię, nazwisko i adres oferenta, a jeżeli oferentem jest osoba prawna - nazwę (firmę) i siedzibę, 2) w wypadku sprzedaży - oferowaną cenę, a w wypadku dzierżawy - proponowany okres dzierżawy i wysokość czynszu, 3) inne dane wymagane przez organizatora przetargu, określone w ogłoszeniu przetargu. 2. Ofertę wraz z wymaganymi dokumentami składa się w zaklejonej kopercie w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu przetargu. § 5. 1. Wadium może być wniesione w gotówce, czekach potwierdzonych przez bank lub papierach wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3-6, wadium zwraca się niezwłocznie po zakończeniu przetargu. 3. Wadium wniesione w gotówce przez osobę, która wygrała przetarg, zalicza się na poczet należności. 4. Wadium wniesione w papierach wartościowych przez osobę, która wygrała przetarg, zwraca się w chwili zawarcia umowy. 5. Wadium wniesione przez osobę, która wygrała przetarg na dzierżawę, zwraca się po zawarciu umowy. 6. Jeżeli osoba, która wygrała przetarg, uchyliła się od zawarcia umowy, wadium ulega przepadkowi na rzecz Agencji. § 6. 1. Przetarg przeprowadza powołana przez organizatora przetargu komisja, składająca się co najmniej z trzech członków, w tym przewodniczącego. Skład komisji jest jawny. 2. Członkiem komisji nie może być osoba: 1) która uczestniczy w przetargu jako oferent, 2) której małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia włącznie uczestniczy w przetargu jako oferent, 3) która jest wspólnikiem lub przedstawicielem oferenta, 4) która jest pracownikiem oferenta albo uczestniczy we władzach osoby prawnej, będącej oferentem. 3. Jeżeli zachodzi jedna z okoliczności wymienionych w ust. 2, członek komisji jest obowiązany zrezygnować z udziału w komisji. 4. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do bezstronności członka komisji, w szczególności w związku ze stosunkiem osobistym, służbowym lub majątkowym łączącym go z uczestnikiem przetargu, organizator przetargu, na wniosek uczestnika przetargu, odwołuje tego członka ze składu komisji. W przetargu ustnym wniosek powyższy może być złożony do chwili wywołania licytacji. § 7. 1. W publicznym przetargu ustnym uczestniczą osoby, które we wskazanym terminie i w sposób określony w ogłoszeniu wniosły wadium. Przetarg przeprowadza się, jeżeli stawi się chociażby jeden uczestnik. 2. Przewodniczący komisji przetargowej: 1) informuje o przedmiocie przetargu, cenie wywoławczej i minimalnej wysokości postąpienia, 2) odczytuje listę uczestników przetargu, 3) informuje o skutkach uchylenia się od zawarcia umowy. 3. W razie złożenia wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 4, albo rezygnacji członka komisji, zawiesza ona przetarg i informuje o tym jego uczestników. Organizator przetargu zawiadamia na piśmie uczestników przetargu o terminie i miejscu podjęcia przetargu. 4. Przewodniczący komisji wywołuje licytację, ogłaszając cenę wywoławczą, i wzywa uczestników do zgłaszania postąpień. Jeżeli mimo trzykrotnego ogłoszenia ceny wywoławczej żaden z uczestników nie zgłosił postąpienia, przewodniczący zamyka przetarg. 5. Przewodniczący komisji ogłasza kolejne wyższe ceny, zgłaszane ustnie przez uczestników przetargu, dopóty, dopóki, mimo trzykrotnego ogłoszenia tej samej ceny, nie ma dalszego postąpienia. 6. Po ustaniu postąpień przewodniczący komisji informuje uczestników, że po trzecim ogłoszeniu ostatnio zgłoszonej ceny dalsze postąpienia nie zostaną przyjęte, po czym ogłasza tę cenę. Przetarg wygrywa uczestnik, który zgłosił najwyższą cenę, po której ogłoszeniu dalsze postąpienie nie może być przyjęte. Przewodniczący komisji ogłasza imię i nazwisko albo nazwę (firmę) osoby, która wygrała przetarg. 7. W publicznym przetargu ustnym na dzierżawę, zamiast ceny wywoławczej, ogłasza się wywoławczą wysokość czynszu. 8. Z przebiegu przetargu komisja sporządza protokół. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji. § 8. 1. Przetarg pisemny przeprowadza się, chociażby wpłynęła tylko jedna oferta. Komisja może dopuścić jawność wykonywania swych czynności, z wyjątkiem czynności, o których mowa w ust. 4. 2. Komisja przetargowa: 1) ustala liczbę złożonych ofert, 2) otwiera koperty z ofertami, złożone w terminie i miejscu wskazanym w ogłoszeniu przetargu, 3) sprawdza, czy wadia zostały wniesione we wskazanym terminie i miejscu. 3. Komisja odrzuca oferty złożone po terminie, w niewłaściwym miejscu lub przez osoby, które nie wniosły w należyty sposób wadium. O odrzuceniu oferty komisja zawiadamia oferenta. 4. Komisja dokonuje analizy ofert i wybiera ofertę najkorzystniejszą w świetle kryteriów jednakowych dla wszystkich oferentów albo odrzuca wszystkie oferty. 5. Jeżeli ze względu na równorzędność ofert wybór jest utrudniony, komisja przeprowadza dodatkowy przetarg ustny. Komisja zawiadamia równorzędnych oferentów o terminie i miejscu przetargu ustnego. W trakcie przetargu oferenci składają oferty do protokołu. Do dodatkowego przetargu ustnego stosuje się odpowiednio § 7 ust. 4-6. 6. Z przetargu pisemnego komisja sporządza protokół, który powinien zawierać uzasadnienie decyzji komisji. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji. § 9. O wyniku przetargu jego organizator niezwłocznie zawiadamia na piśmie oferentów. § 10. W wypadkach uzasadnionych względami społeczno-gospodarczymi, w szczególności w razie nabycia nieruchomości w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego, a także tworzenia miejsc pracy, należność z tytułu sprzedaży nieruchomości może być rozłożona na półroczne lub roczne raty, na okres nie dłuższy niż 15 lat. § 11. 1. Stawkę szacunkową gruntu, z zastrzeżeniem ust. 2-5, ustala się uwzględniając rodzaj i klasę gruntu, określone w ewidencji gruntów, oraz okręg podatkowy według przepisów o podatku rolnym w następujący sposób: 1) dla gruntu ornego: Okręg podatkowy według przepisów o podatku rolnymWyrażone w kwintalach żyta stawki szacunkowe dla 1 ha gruntu ornego klasy: IIIIIIaIIIbIVaIVbVVIViz I145132118100806035158 II12611510386705230125 III1101009075604525101 IV9485766450382061 2) dla użytku zielonego: Okręg podatkowy według przepisów o podatku rolnymWyrażone w kwintalach żyta stawki szacunkowe dla 1 ha użytku zielonego klasy: IIIIIIIVVVIViz I145118936735135 II126103805830103 III1109070502581 IV947660432051 2. Szacunkową stawkę gruntu określonego w ewidencji gruntów jako leśny, zadrzewiony lub zakrzewiony ustala się, przyjmując 50% stawki gruntu ornego w klasie przyjętej dla tych gruntów. W razie braku klasyfikacji, stawkę szacunkową ustala się w wysokości stawki gruntu ornego klasy VI. 3. Stawkę szacunkową gruntu pod jeziorami o wodach stojących, nadającymi się do chowu lub hodowli ryb, ustala się według stawki gruntu pod tymi wodami, powiększonej o wartość urządzeń. W razie braku klasyfikacji, stawkę szacunkową ustala się według stawki użytku zielonego klasy IV. 4. Stawkę szacunkową gruntu pod stawami rybnymi ustala się według stawki gruntu pod tymi wodami, powiększonej o wartość urządzeń. W razie braku klasyfikacji, stawkę szacunkową ustala się według stawki użytku zielonego klasy I. 5. Stawkę szacunkową gruntu pod ciekami wodnymi naturalnymi lub sztucznymi, zaliczonymi do urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, oraz gruntu pod wodami nie nadającymi się do chowu lub hodowli ryb, a także nieużytków, ustala się przyjmując 50% stawki użytku zielonego klasy VI. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: w z. A. Pęczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 102, poz. 648) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Do zakresu działania Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, zwanego dalej "Komendantem Głównym", należy w szczególności: 1) w ramach kierowania krajowym systemem ratowniczo-gaśniczym: a) zapewnienie warunków technicznych i organizacyjnych do prowadzenia działań ratowniczo-gaśniczych przez jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej oraz inne jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, b) dysponowanie siłami i środkami jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek ochrony przeciwpożarowej, c) określenie zakresu, metod i form prowadzenia przez jednostki Państwowej Straży Pożarnej działań ratowniczych w czasie pożarów i klęsk żywiołowych oraz współdziałania z innymi służbami ratowniczymi przy likwidacji miejscowych zagrożeń, d) podejmowanie inicjatyw organizacyjno-technicznych w zakresie systemów teleinformatycznych wspomagania dowodzenia, usprawniających alarmowanie i dysponowanie jednostkami ochrony przeciwpożarowej, e) ustalanie siedzib, norm liczebności i wyposażenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej, f) włączanie do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego jednostek ochrony przeciwpożarowej, g) organizowanie i ustalanie zasad funkcjonowania odwodów operacyjnych Państwowej Straży Pożarnej i jednostek ochrony przeciwpożarowej wchodzących w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, h) ustalanie zasad wprowadzania podwyższonej gotowości operacyjnej w jednostkach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, i) tworzenie i ustalanie zasad funkcjonowania krajowych baz sprzętu specjalistycznego i środków gaśniczych, j) przygotowanie organizacyjno-technicznych warunków realizacji umów międzynarodowych w zakresie walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami, 2) w ramach nadzorowania rozpoznawania zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń: a) określanie podstawowych kierunków i form czynności kontrolno-rozpoznawczych przez Państwową Straż Pożarną, b) dokonywanie analiz zagrożeń pożarowych i innych miejscowych, obiektów i terenów, c) sprawowanie nadzoru prewencyjnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej, d) określanie wymagań w zakresie przygotowania zawodowego osób wykonujących funkcję rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, ustalanie zasad i trybu stwierdzania posiadanego przygotowania zawodowego do sprawowania tej funkcji oraz powoływanie tych rzeczoznawców i sprawowanie nadzoru nad ich działalnością, 3) w ramach kierowania pracą Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej: a) ustalanie regulaminu organizacyjnego Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, b) podejmowanie działań wynikających ze stosunku służbowego strażaków i stosunku pracy pracowników cywilnych Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, 4) w ramach nadzorowania działalności komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej i funkcjonowania jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej: a) ustalanie celów i kierunków ich działania, b) kontrola działalności komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej zwłaszcza w zakresie jakości realizowanych zadań, c) ocena działalności kierowników jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, d) rozpatrywanie skarg i wniosków, e) określanie wzorów i sposobów prowadzenia dokumentacji w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, 5) w ramach określania struktury organizacyjnej komend wojewódzkich i rejonowych Państwowej Straży Pożarnej - nadawanie statutów tym jednostkom organizacyjnym, 6) w ramach inicjowania przedsięwzięć oraz prac naukowo-badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i działań ratowniczych oraz wspierania inicjatyw społecznych zmierzających do rozwoju ochrony przeciwpożarowej: a) ustalanie założeń programowych rozwoju i upowszechniania ochrony przeciwpożarowej, b) opracowywanie kompleksowych analiz i ocen stanu ochrony przeciwpożarowej i zabezpieczenia przeciwpożarowego w kraju, skuteczności podejmowanych działań oraz stosowanych instrumentów ekonomicznych, organizacyjnych i prawnych mających na celu zmniejszenie zagrożenia pożarowego, c) inicjowanie badań w zakresie skuteczności likwidowania zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń oraz efektywności działań ratowniczych, d) prowadzenie działalności informacyjnej, publikacyjnej i wydawniczej w zakresie ochrony przeciwpożarowej, e) inicjowanie i organizowanie jednolitych systemów informatycznych w Państwowej Straży Pożarnej, f) upowszechnianie postępu technicznego, ekonomicznego i organizacyjnego oraz prowadzenie współpracy naukowo-technicznej z zagranicą, g) inicjowanie i popieranie prac publicystycznych, konkursów, wystaw i innych form popularyzatorskich związanych z ochroną przeciwpożarową, h) prowadzenie doradztwa organizacyjno-technicznego z zakresu ochrony przeciwpożarowej, i) inicjowanie produkcji sprzętu i wyposażenia na potrzeby ochrony przeciwpożarowej i jednostek ratowniczo-gaśniczych oraz prac badawczo-rozwojowych w tym zakresie, 7) w ramach kształtowania polityki i realizowania zadań w zakresie gospodarki finansowej i materiałowo-technicznej: a) sprawowanie nadzoru na gospodarką finansową zgodnie z obowiązującymi przepisami dla dysponenta II stopnia środków budżetowych, b) ustalanie zasad gospodarki inwestycyjnej, remontowej i materiałowo-technicznej oraz realizowanie zadań w tym zakresie, c) określanie normatywów oraz wymagań jakościowych sprzętu i środków na potrzeby ochrony przeciwpożarowej, d) ustalanie zasad gospodarowania umundurowaniem, odzieżą specjalną i ekwipunkiem osobistym strażaka, e) ustalanie normatywów i wytycznych dla planowania finansowego w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, f) gospodarowanie środkami finansowymi uzyskanymi z instytucji ubezpieczeniowych, g) ustalanie zasad funkcjonowania gospodarki transportem i sprzętem pożarniczym w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, h) realizowanie zakupów w systemie zamówień publicznych, 8) w ramach organizowania kształcenia zawodowego: a) ustalanie zasad organizacji, kształcenia i doskonalenia zawodowego, b) ustalanie programów kształcenia i doskonalenia zawodowego, c) nadawanie statutów ośrodkom szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, d) sprawowanie nadzoru pedagogicznego, e) określanie zasad organizacji wychowania fizycznego i sportu w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej. § 2. Do zadań Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej należy także: 1) współdziałanie z organami administracji rządowej, samorządowej oraz organizacjami społecznymi i zawodowymi w szczególności w zakresie kształtowania systemu zapobiegania zagrożeniom pożarowym, 2) kształtowanie polityki kadrowej w Państwowej Straży Pożarnej w szczególności w zakresie pożądanego stanu i struktury zatrudnienia, polityki uposażeń (wynagrodzeń) i awansów, doboru kandydatów na stanowiska kierownicze oraz ustalania zasad polityki dyscyplinarnej, 3) ustalanie regulaminu służby wewnętrznej w Państwowej Straży Pożarnej, 4) ustalanie zasad i zakresu gromadzenia i przetwarzania informacji niezbędnych do podejmowania decyzji, 5) realizowanie współpracy z zagranicą w zakresie swoich kompetencji, 6) wykonywanie zadań wynikających z odrębnych przepisów. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 września 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 69, poz. 351). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych. (Dz. U. Nr 102, poz. 649) Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) w związku z art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1995 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych (Dz. U. Nr 66, poz. 341) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 13 w województwie kaliskim - w pkt 4 po wyrazach "dla gmin:" wyraz "Koźmin" zastępuje się wyrazami "Koźmin Wielkopolski"; 2) w ust. 14 w województwie katowickim: a) w pkt 9 po wyrazach "Krupski Młyn," dodaje się wyraz "Ożarowice", a po wyrazie "Świerklaniec" skreśla się wyraz "Tąpkowice," b) w pkt 11 po wyrazie "Pszów," dodaje się wyraz "Radlin"; 3) w ust. 24 w województwie łódzkim - w pkt 2 po wyrazach "dla gmin:" dodaje się wyraz "Ksawerów,"; 4) w ust. 25 w województwie nowosądeckim - w pkt 2 po wyrazie "Niedźwiedź" dodaje się wyraz ", Słopnice"; 5) w ust. 43 w województwie tarnowskim: a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa" oraz wyraz "Szczurowa," b) dodaje się nowy pkt 2 w brzmieniu: "2) Urząd Rejonowy w Brzesku dla gmin: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa i Szczurowa," c) dotychczasowe pkt 2-4 oznacza się jako pkt 3-5. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 103, poz. 651) Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 19: a) w ust. 1 wyrazy "nie więcej niż 50%" zastępuje się wyrazami "nie więcej niż 70%", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kredyt udzielony za środków Funduszu podlega umorzeniu w wysokości 10% kosztów przedsięwzięcia, po jego zakończeniu i rozliczeniu."; 2) w art. 30: a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "nie przekracza" dodaje się liczbę "1,3", b) w ust. 3 po wyrazach "składać towarzystwu" dodaje się wyrazy "raz na 2 lata" oraz wyrazy "każdego roku" zastępuje się wyrazami "danego roku"; 3) w art. 31 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Pierwszeństwo w zasiedlaniu mieszkań wybudowanych z udziałem kredytu z Funduszu przez spółdzielnie mieszkaniowe lub towarzystwa, w których większość udziałów (akcji) posiada spółdzielnia mieszkaniowa, mają członkowie przyjęci do spółdzielni mieszkaniowych nie później niż do dnia 29 listopada 1991 r. i oczekujący na przydział mieszkania oraz kandydaci na członków do spółdzielni mieszkaniowych, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 103, poz. 446 oraz z 1994 r. Nr 84, poz. 384 i Nr 89, poz. 415), którzy w terminie do 31 grudnia 1995 r. nie nabyli uprawnień do otrzymania rekompensaty pieniężnej i nie nabyli działki budowlanej, uzbrojonej przy pomocy dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, w trybie publicznego przetargu ustnego, ograniczonego do tych osób, a po tym terminie nie nabyli działki budowlanej, uzbrojonej przy pomocy dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, w trybie publicznego przetargu ustnego, ograniczonego do tych osób." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 103, poz. 652) Art. 1. W ustawie z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 508) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 skreśla się ust. 2-4; 2) w art. 4 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) wykupieniu ze środków budżetu państwa części zadłużenia kredytobiorców z tytułu skapitalizowanych odsetek."; 3) w art. 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki w wysokości oprocentowania obliczanego według stopy procentowej ustalonej przez Radę Ministrów, pod warunkiem dokonywania przez kredytobiorcę spłat w wysokości wynikającej z przepisów art. 7 i 8.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Nie odzyskana przez bank, w drodze windykacji należności, kwota zadłużenia, o którym mowa w ust. 2, podlega umorzeniu."; 4) w art. 7 w ust. 2 po wyrazach "oraz liczby" dodaje się wyrazy "nie mniejszej niż 400"; 5) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Jeżeli przeciętny dochód gospodarstwa domowego kredytobiorcy w przeliczeniu na członka gospodarstwa domowego w kwartale poprzednim obniży się poniżej 110% kwoty najniżej emerytury, na wniosek kredytobiorcy bank zawiesza spłatę kredytu na okres nie dłuższy niż 4 kwartały. 2. Na wniosek kredytobiorcy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużone, o nie więcej niż 4 kwartały, częściowe zawieszenie, pod warunkiem, że kredytobiorca wnosi na poczet spłaty kredytu środki w wysokości 50% należnej kwoty spłaty. 3. Zawieszenie spłaty na podstawie ust. 1 i 2 nie ogranicza możliwości skorzystania z uprawnień z art. 10a."; 6) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Środki przeznaczane przez kredytobiorcę na spłatę kredytów mieszkaniowych według zasad określonych w art. 7 i 8 zaliczane są w pierwszej kolejności na zmniejszenie zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych, w tym: wysokość oprocentowania kredytów objętych przejściowym wykupem odsetek oraz wysokość i sposób oprocentowania odsetek przejściowo wykupionych, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3."; 7) w art. 10: a) w ust. 1 w pkt 5 wyrazy "31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1999 r.", b) skreśla się ust. 4; 8) po art. 10 dodaje się art. 10a i 10b w brzmieniu: "Art. 10a. Na wniosek kredytobiorcy, który w ciągu 20 lat od dnia 1 stycznia 1998 r. dokonywał systematycznej i terminowej spłaty kredytu w wysokości wynikającej z art. 7 i 8, bank umarza w ciężar budżetu państwa pozostałe zadłużenie z tytułu skapitalizowanych odsetek oraz z tytułu przejściowego wykupu odsetek od kredytu. Art. 10b. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb stosowania oraz sposób rozliczeń umorzeń, o których mowa w art. 6 ust. 3, art. 10 ust. 1, art. 10a i art. 11 ust. 3 i 6."; 9) w art. 11: a) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W takim przypadku nadwyżka przypadającego na dany lokal zadłużenia z tytułu kredytu i skapitalizowanych odsetek oraz z tytułu przejściowego wykupu odsetek ponad wartość lokalu, ustaloną według zasad określonych w art. 10 ust. 2, podlega w pierwszej kolejności umorzeniu w odniesieniu do przejściowo wykupionych odsetek, a następnie wykupieniu ze środków budżetu państwa skapitalizowanych odsetek.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Kwota odsetek podlegająca umorzeniu lub wykupieniu oraz wartość lokalu ustalane są na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3. 5. Na wniosek kredytobiorcy bank może ustalić zasady stopniowego zwiększania obciążeń z tytułu spłaty kredytów, o których mowa w ust. 1, przy założeniu, że najpóźniej w ciągu 2 lat od złożenia wniosku zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ust. 1. 6. Na wniosek kredytobiorcy, który do dnia 31 grudnia 1999 r. dokona spłaty kredytu, o którym mowa w ust. 1, wraz z 30% odsetek przejściowo wykupionych przez budżet państwa, oraz 30% odsetek skapitalizowanych naliczonych po dniu 30 czerwca 1993 r., pozostałe 70% odsetek przejściowo wykupionych podlega umorzeniu, a 70% skapitalizowanych odsetek podlega wykupieniu przez budżet państwa." Art. 2. Osoby, które otrzymały premię gwarancyjną na zasadach określonych w art. 3 ust. 2-4 ustawy wymienionej w ust. 1, otrzymują nie dopłacone kwoty po złożeniu wniosku w banku, który wypłacał premię gwarancyjną. Dopłaty do wypłaconych premii gwarancyjnych nie są oprocentowane. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 1 pkt 1 z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r., a art. 1 pkt 2 oraz pkt 9 lit. a) i lit. b) w zakresie dotyczącym ust. 4 i 6 art. 11 ustawy wymienionej w art. 1 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zwiększenia wydatków oraz wysokości niedoboru budżetu państwa na rok 1997. (Dz. U. Nr 103, poz. 653) Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. Wydatki budżetu państwa ustalone w art. 1 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510), zwanej dalej "ustawą", w wysokości 127 553 656 tys. zł, zwiększa się o kwotę 366 135 tys. zł, tj. do wysokości 127 919 791 tys. zł. § 2. Niedobór budżetu państwa na koniec 1997 r., ustalony w art. 1 ust. 3 ustawy oraz w załączniku nr 3 do ustawy na kwotę 12 220 000 tys. zł, zwiększa się o kwotę 366 135 tys. zł, tj. do kwoty 12 586 135 tys. zł. § 3. Wydatki budżetu państwa w części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, ustalone w załączniku nr 2 do ustawy, zwiększa się o kwotę 366 135 tys. zł, odpowiednio: 1) wydatki ogółem z kwoty 3 510 426 tys. zł do kwoty 3 876 561 tys. zł, w tym wydatki majątkowe z kwoty 315 857 tys. zł do kwoty 681 992 tys. zł, 2) wydatki w dziale 85 - Ochrona zdrowia z kwoty 2 811 525 tys. zł do kwoty 3 177 660 tys. zł, w tym na wydatki majątkowe z kwoty 283 582 tys. zł do kwoty 649 717 tys. zł, 3) wydatki w rozdziale 8595 - Pozostała działalność z kwoty 590 216 tys. zł do kwoty 956 351 tys. zł, w tym wydatki majątkowe z kwoty 28 840 tys. zł do kwoty 394 975 tys. zł. § 4. Określone w załączniku nr 3 do ustawy przychody z tytułu kredytów zagranicznych otrzymanych w wysokości 326 883 tys. zł zwiększa się o kwotę 366 135 tys. zł, tj. do kwoty 693 018 tys. zł, a ujemne saldo przychodów i rozchodów z tytułu kredytów zagranicznych otrzymanych zmniejsza się o kwotę 366 135 tys. zł, tj. z kwoty 1 299 078 tys. zł do kwoty 932 943 tys. zł. § 5. Ujemne saldo finansowania ze źródeł zagranicznych, określone w załączniku nr 3 do ustawy w wysokości 541 985 tys. zł, zmniejsza się o kwotę 366 135 tys. zł, tj. do kwoty 175 850 tys. zł. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. (Dz. U. Nr 103, poz. 654) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby realizacji zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 82, poz. 520 i Nr 95, poz. 579) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8503 00 - Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z pozycji nr 8501 lub 8502 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 8705 w brzmieniu: "8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne)" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych. (Dz. U. Nr 103, poz. 655) Na podstawie art. 8 ust. 2, art. 9 pkt 5, art. 20 ust. 2, art. 22 ust. 2, art. 26 ust. 3, art. 31 ust. 3, art. 34 ust. 3 i art. 38 pkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 7, poz. 33) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. 1. Osoby prawne pozostające z innymi podmiotami gospodarczymi w związkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484 i Nr 96, poz. 592), są obowiązane sporządzać informacje o dokonanych z tymi podmiotami transakcjach wynikających w umów cywilno-prawnych: 1) za okresy miesięczne - w zakresie transakcji, z których należność lub zobowiązanie przekroczyło równowartość 10 000 ECU - według wzoru ustalonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 2) za rok podatkowy - w zakresie transakcji, z których należność lub zobowiązanie przekroczyło równowartość 3 000 ECU, jeżeli suma należności lub zobowiązań z takich transakcji, dokonanych z jednym podmiotem gospodarczym, przekroczyła w roku podatkowym równowartość 100 000 ECU - według wzoru ustalonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy spółek tworzących podatkową grypę kapitałową, w zakresie transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład takiej grupy. 3. Za transakcje dokonane uważa się te transakcje, w których chociażby jedna ze stron wykonała zobowiązanie wynikające z umowy. 4. Informacje, o których mowa w ust. 1, przesyła się urzędom skarbowym właściwym ze względu na siedzibę osoby sporządzającej informację, w terminie: 1) do złożenia deklaracji na zaliczkę na podatek dochodowy - w zakresie informacji miesięcznych, 2) do złożenia zeznania wstępnego - w zakresie informacji rocznych. 5. Osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, jeżeli prowadzą księgi rachunkowe lub podatkową księgę przychodów i rozchodów albo wystawiają rachunki stwierdzające wykonanie usługi lub dokonanie sprzedaży, są obowiązane sporządzać - na pisemne żądanie urzędu skarbowego - informacje o zawartych z innymi podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą transakcjach wynikających z umów cywilno-prawnych: 1) w zakresie transakcji, z których należność lub zobowiązanie przekroczyło równowartość 3 000 ECU - według wzoru ustalonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 2) w zakresie transakcji, z których należność lub zobowiązanie przekroczyło równowartość 1 000 ECU, jeżeli suma należności lub zobowiązań z takich transakcji, zawartych z tym samym podmiotem gospodarczym, przekroczyła w okresie, za który sporządzana jest informacja, równowartość 10 000 ECU - według wzoru ustalonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 6. Informacje, o których mowa w ust. 5, sporządza się za okresy kwartalne, począwszy od kwartału następującego po kwartale, w którym otrzymano wezwanie do sporządzania informacji, i przesyła się je w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po upływie kwartału, za który są sporządzane, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. 7. Urząd skarbowy może wycofać żądanie sporządzania informacji, o których mowa w ust. 5, i ponowić je w późniejszym czasie. 8. Jeżeli urząd skarbowy zażąda sporządzenia jednorazowej informacji o wskazanych w wezwaniu transakcjach bądź o transakcjach zawartych ze wskazanymi podmiotami gospodarczymi we wskazanym okresie, informację sporządza się według wzoru ustalonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia i nadsyła w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania, z tym że w wypadku, w którym informacja dotyczy okresu przyszłego - w terminie 30 dni od dnia kończącego okres wskazany w wezwaniu. 9. W informacjach, o których mowa w ust. 1 i 5, uwzględnia się transakcje, których zawarcie potwierdzone zostało umową sporządzoną pisemnie, wystawioną fakturą lub rachunkiem, i wykazuje się wartość należności lub zobowiązania określoną w tych dokumentach. 10. Wyrażone w ECU wartości przelicza się na walutę polską po średnim kursie, ustalonym przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującym: 1) na dzień rozpoczęcia roku podatkowego - w przypadku, o którym mowa w ust. 1, 2) na dzień rozpoczynający okres, za który sporządzana jest informacja - w przypadku, o którym mowa w ust. 5. 11. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy jednostek podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministrów Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji.", 2) po załączniku nr 2 dodaje się załączniki nr 3 i 4 w brzmieniu ustalonym odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r. Minister Finansów: M. Belka Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 1997 r. (poz. 655) Załącznik nr 1 Strona 1 INFORMACJA O ZDARZENIACH MAJĄCYCH WPŁYW NA USTALENIE ZOBOWIĄZAŃ PODATKOWYCH INNYCH OSÓB za okres ...................... Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 2 Strona 1 INFORMACJA O ZDARZENIACH MAJĄCYCH WPŁYW NA USTALENIE ZOBOWIĄZAŃ PODATKOWYCH INNYCH OSÓB za okres ................................. Ilustracja Strona 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad i sposobu ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach. (Dz. U. Nr 103, poz. 656) Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wszystkie dobra kultury przechowywane w muzeach są ewidencjonowane, a dokumentacja ewidencyjna powinna być zgodna ze stanem faktycznym. 2. Ewidencjonowanie polega na zapisie pozwalającym zidentyfikować każde ze znajdujących się w muzeum dóbr kultury, dokonanym odpowiednio w następującej dokumentacji ewidencyjnej: 1) karcie ewidencyjnej, 2) inwentarzu muzealiów, prowadzonym w formie księgi inwentarzowej, 3) księdze depozytów, 4) dokumentacji wykopalisk archeologicznych i innych badań terenowych. 3. Karta ewidencyjna jest drukiem ścisłego zarachowania. § 2. Przekazywanie dóbr kultury do zbiorów muzealnych dokumentuje się protokołem przyjęcia, potwierdzającym wolę przekazania-przejęcia przez przedstawicieli stron. § 3. 1. Zapis w księdze inwentarzowej i księdze depozytów zawiera możliwe do ustalenia, następujące dane identyfikacyjne: określenie autorstwa lub wytwórcy, pochodzenia, wartości w dniu nabycia, czasu i miejsca powstania, tworzywa, techniki wykonania, wymiarów, ewentualnie wagi oraz określenie cech charakterystycznych. W razie braku danych identyfikacyjnych wpisuje się w odpowiedniej rubryce księgi wyrazy "nie znane". 2. Księgi, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać ponumerowane i przesznurowane karty, a końce sznurów opieczętowane; liczbę kart stwierdza dyrektor muzeum, umieszczając na okładce stosowną klauzulę i podpis. 3. W przypadku likwidacji muzeum, karty ewidencyjne, księgę inwentarzową muzealiów i księgę depozytów wraz z dokumentami dotyczącymi nabycia muzealiów przekazuje się do właściwego archiwum państwowego. 4. Zapisy do dokumentacji ewidencyjnej wymienionej w § 1 ust. 2 dokonywane są w sposób trwały i czytelny. Niedopuszczalne jest jakiekolwiek zacieranie treści dokonywanych zapisów. Koniecznych poprawek dokonuje się czerwonym atramentem i potwierdza podpisem upoważnionej osoby. 5. Dopuszczalne jest utworzenie księgi inwentarzowej z wydruków komputerowych pod warunkiem umieszczenia w niej danych wymaganych w myśl ust. 1. 6. Komisyjna kontrola zgodności zapisów dokumentacji ewidencyjnej ze stanem faktycznym zbiorów powinna odbywać się co pięć lat. Podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o muzeach, może przedłużyć ten okres do 10 lat. § 4. 1. W zależności od wielkości i specyfiki zbiorów muzeum zakłada się oddzielne księgi inwentarzowe albo dla osobnych rodzajów muzealiów, albo według kryteriów tworzywa. Każdej księdze inwentarzowej nadaje się symbol literowy. 2. Współczesnych kopii zabytków rzemiosła artystycznego, rzeźby, malarstwa, grafiki, które wchodzą w skład wyposażenia wnętrz pałacowych lub służą celom wystawowym, nie wpisuje się do księgi inwentarzowej. Przedmioty te ewidencjonuje się na zasadach ogólnych; dotyczy to również obiektów nie zakwalifikowanych przez dyrektora muzeum - ze względu na specyfikę danej dyscypliny - do wpisu do inwentarza muzealiów. 3. Wpisu dobra kultury do księgi inwentarzowej należy dokonać w ciągu 30 dni od dnia objęcia w posiadanie. § 5. 1. Każde dobro kultury wpisuje się do księgi inwentarzowej pod odrębnym numerem. 2. Zapis powinien zawierać dane identyfikacyjne określone w § 3 ust. 1. 3. Zespół przedmiotów, który stanowi integralną całość, taki jak: teka, szkicownik, komplet mebli, sztućców, nagrań oraz dublety grafik i plakatów, oznacza się, podając numer księgi inwentarzowej łamany przez kolejną liczbę oznaczającą składnik tego zespołu. § 6. 1. Muzealium wpisane do księgi inwentarzowej otrzymuje zawsze, gdy to jest możliwe, nieusuwalne oznakowanie, składające się z oznaczenia właściciela i numeru z księgi inwentarzowej. Wcześniejszych oznakowań uwidocznionych na muzealium nie wolno usuwać, należy je przekreślać w sposób umożliwiający odczytanie. 2. Oznakowania dokonuje się techniką zapewniającą jego trwałość, bezpośrednio na przedmiocie, w miejscu najmniej widocznym, nie naruszającym wizualnego kształtu muzealium. W szczególnych przypadkach oznakowanie może być przymocowane w sposób możliwie trwały do muzealium. § 7. 1. Dla każdego dobra kultury pozyskiwanego przez muzeum zakłada się kartę ewidencyjną zawierającą dane identyfikacyjne określone w § 3 ust. 1, informację o miejscu przechowywania i dokumentację wizualną oraz informację o wartości obiektu w dniu sporządzenia karty. Kopię karty otrzymuje podmiot przekazujący dobro kultury do muzeum. 2. Rodzaje kart ewidencyjnych, sposób ich wypełniania, a także prowadzenia innych rejestrów pomocniczych określa dyrektor muzeum. 3. Dyrektor muzeum może wprowadzić inne rodzaje ewidencji i ustalić zasady ich prowadzenia. 4. W karcie ewidencyjnej dokumentuje się także sposób oznakowania muzealium zgodnie z § 6 oraz wszelkie przemieszczenia muzealium. § 8. 1. Muzealia udostępnione poza siedzibę muzeum muszą posiadać dokumentację wizualną, a ponadto pisemną zgodę dyrektora muzeum na udostępnienie. Dyrektor muzeum udziela zgody po wysłuchaniu opinii merytorycznego pracownika muzeum sprawującego pieczę nad obiektem oraz konserwatora zbiorów. 2. Wszelkie przeniesienia muzealiów poza siedzibę muzeum dokumentuje protokół. Protokół musi zawierać: 1) opis muzealium, 2) datę sporządzenia, 3) określenie przyczyny przeniesienia, 4) termin planowego zwrotu. § 9. 1. Skreślenie muzealium z księgi inwentarzowej muzeum państwowego lub komunalnego następuje na zasadach i w trybie określonych w art. 23 i 24 ustawy o muzeach. 2. Skreślenia z inwentarza muzealiów utraconych na skutek kradzieży lub zaginięcia nie dokonuje się wcześniej niż po upływie 3 lat od daty prawomocnego zakończenia postępowania karnego. § 10. Dotychczasowe księgi wpływów, kartoteki magazynowe, księgi inwentarzowe, katalogi naukowe, księgi depozytów oraz księgi ruchów zachowują ważność. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie uprawnień do wykonywania polowania. (Dz. U. Nr 103, poz. 657) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369 i Nr 80, poz. 491) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady uzyskiwania uprawnień do wykonywania polowania, 2) tryb zawieszania i cofania uprawnień do wykonywania polowania, 3) szczegółowe zasady powoływania komisji egzaminacyjnej, 4) zakres i tryb przeprowadzania egzaminu, 5) wzór dokumentu stwierdzającego posiadanie odpowiednich kwalifikacji i wynikających z nich uprawnień. § 2. 1. Uprawnienia do wykonywania polowania może uzyskać osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie, 2) odbyła roczny staż w kole łowieckim lub ośrodku hodowli zwierzyny oraz otrzymała opinię z odbytego stażu, 3) nie była skazana za przestępstwo określone w prawie łowieckim. 2. Uprawnienia do wykonywania polowania może także uzyskać osoba nie będąca obywatelem polskim, posiadająca prawo stałego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej i spełniająca wymagania określone w ust. 1 pkt 2 i 3. 3. Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zwolniona jest osoba posiadająca średnie lub wyższe wykształcenie z zakresu leśnictwa oraz średnie rolnicze ze specjalizacją w zakresie gospodarki łowieckiej. § 3. 1. Uprawnienia do wykonywania polowania podlegają zawieszeniu na okres jednego roku w przypadku ukarania na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369 i Nr 80, poz. 491), zwanej dalej "Prawem łowieckim". 2. Uprawnienia do wykonywania polowania podlegają cofnięciu w przypadku skazania na podstawie art. 52 lub art. 53 Prawa łowieckiego. § 4. 1. Komisję egzaminacyjną powołuje się w sześcioosobowym składzie spośród osób posiadających uprawnienia do wykonywania polowania. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) trzej przedstawiciele Polskiego Związku Łowieckiego, 2) przedstawiciel wojewody, 3) przedstawiciel Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, 4) przedstawiciel Policji. 3. Komisji egzaminacyjnej przewodniczy przedstawiciel Polskiego Związku Łowieckiego. § 5. Zakres egzaminu obejmuje: 1) przepisy prawa łowieckiego, 2) etykę, tradycje i język myśliwski, 3) biologię gatunków zwierząt łownych, 4) gatunki zwierząt prawnie chronionych, 5) zasady: ochrony przyrody, prowadzenia gospodarki łowieckiej, wykonywania polowania, prowadzenia selekcji w populacjach zwierząt łownych oraz wyceny medalowej trofeów łowieckich, 6) budowę broni i amunicji myśliwskiej oraz zasady praktycznego i bezpiecznego posługiwania się bronią myśliwską, 7) wyposażenie myśliwskie, 8) kynologię myśliwską, 9) sposób zagospodarowania pozyskanej zwierzyny i preparowania trofeów łowieckich, 10) biologię ptaków łowczych, zasad ich układania oraz łowienia zwierzyny za pomocą ptaków łowczych, 11) umiejętności strzeleckie. § 6. 1. Osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu składa w Polskim Związku Łowieckim pisemny wniosek zawierający dane personalne. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) fotokopię dowodu tożsamości lub innego dokumentu poświadczającego miejsce stałego zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) opinię z odbycia stażu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, albo 3) dokument potwierdzający posiadanie wykształcenia, o którym mowa w § 2 ust. 3. § 7. 1. Egzamin powinien odbyć się nie później niż w okresie sześciu miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 1. 2. Termin i miejsce przeprowadzenia egzaminu wyznacza przewodniczący komisji i wysyła wnioskodawcy zawiadomienie co najmniej na 30 dni przed tym terminem. 3. Egzamin składa się z trzech części: 1) pisemnej w postaci testu, 2) ustnej, 3) sprawdzianu strzeleckiego. § 8. 1. Osoby przystępujące do części pisemnej egzaminu zgłaszają się w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego komisji i wypełniają, w obecności komisji, arkusze testowe. Czas trwania testu nie może przekroczyć trzech godzin. Osoba, która prawidłowo wypełni test co najmniej w 75%, jest dopuszczona do części ustnej egzaminu. 2. Wyniki testu podaje się do wiadomości przez wywieszenie ogłoszenia w miejscu przeprowadzenia egzaminu, najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu egzaminu. W ogłoszeniu podaje się jednocześnie miejsce i termin części ustnej egzaminu, które należy wyznaczyć nie później niż w ciągu 14 dni od daty odbycia testu. 3. Część ustna egzaminu obejmuje odpowiedź na trzy pytania; członkowie komisji mogą zadawać pytania uzupełniające. Osoba, która pozytywnie zdała część ustną egzaminu, dopuszczona jest do sprawdzianu strzeleckiego. 4. Wyniki części ustnej egzaminu podaje się do wiadomości przez wywieszenie ogłoszenia w miejscu i dniu przeprowadzenia egzaminu. W ogłoszeniu podaje się jednocześnie miejsce i termin sprawdzianu strzeleckiego, które należy wyznaczyć nie później niż w ciągu 14 dni od daty odbycia części ustnej egzaminu. 5. Sprawdzian strzelecki obejmuje ocenę umiejętności strzeleckich oraz sposobu bezpiecznego posługiwania się bronią. 6. Do ustalenia wyniku egzaminu stosuje się dwie oceny: pozytywną i negatywną. Wynik egzaminu ustala się większością głosów komisji egzaminacyjnej; w razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji. 7. Z przeprowadzonego egzaminu komisja sporządza protokół, obejmujący: 1) imię i nazwisko przewodniczącego komisji oraz imiona i nazwiska członków komisji, 2) datę i numer dokumentu ustalającego skład osobowy komisji, 3) imiona i nazwiska osób, które przystąpiły do egzaminu, 4) stwierdzenie dopuszczenia do części ustnej egzaminu, 5) stwierdzenie dopuszczenia do sprawdzianu strzeleckiego, 6) datę i wynik egzaminu, 7) podpisy: przewodniczącego i członków komisji. § 9. Osobie, która zdała egzamin z wynikiem pozytywnym, Polski Związek Łowiecki wydaje dokument o zdaniu egzaminu, według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia. § 10. Uzyskanie, zawieszenie oraz cofnięcie uprawnień do wykonywania polowania podlega wpisowi do dowodu członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 26 sierpnia 1997 r. (poz. 657) ZAŚWIADCZENIE Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 25 sierpnia 1997 r. w sprawie zakresu, wysokości i warunków otrzymywania należności z tytułu przeniesienia służbowego strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 103, poz. 658) Na podstawie art. 97a ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa świadczenia przysługujące strażakowi Państwowej Straży Pożarnej, zwanemu dalej "strażakiem", przeniesionemu do pełnienia służby w jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej w innej miejscowości, w wypadkach, o których mowa w art. 37c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą". § 2. Strażakowi, o którym mowa w § 1, przysługują: 1) zwrot kosztów przeniesienia, w postaci kosztów przewozu urządzenia domowego, 2) zwrot kosztów podróży, do którego należą: a) koszty przejazdu strażaka, b) koszty przejazdu małżonka, dzieci oraz innych osób pozostających ze strażakiem we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli przeprowadzają się wraz ze strażakiem, 3) inne świadczenia, do których należą: a) należności za czas podróży strażaka i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby, w wysokości odpowiadającej diecie, o której mowa w art. 97a ust. 1 ustawy, b) należności za czas podróży osób, o których mowa w pkt 2 lit. b), i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby strażaka, w wysokości 75% należności określonej pod lit. a), na każdą z nich, c) ryczałt z tytułu przeniesienia. § 3. Wydatki z tytułu przeniesienia określone w § 2 pokrywa jednostka organizacyjna Państwowej Straży Pożarnej, do której strażak został przeniesiony. § 4. 1. Koszty przewozu urządzenia domowego obejmują koszty: opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu. 2. Koszty przewozu urządzenia domowego zwraca się na podstawie przedstawionych rachunków. § 5. 1. Ryczałt z tytułu przeniesienia przysługuje strażakowi samotnemu w wysokości 50%, a strażakowi przeprowadzającemu się wraz z osobami, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. b), w wysokości 100% jednomiesięcznego uposażenia przysługującego za miesiąc, w którym nastąpiła przeprowadzka, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. 2. W razie przeniesienia obojga małżonków będących strażakami, którzy w związku z przeniesieniem przeprowadzają się do tej samej miejscowości, przysługuje im wyłącznie ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 100% jednomiesięcznego uposażenia małżonka pobierającego uposażenie wyższe, po 1/2 dla każdego z nich. § 6. W razie przeniesienia do tej samej miejscowości obojga małżonków będących strażakami, należności wymienione w § 2 pkt 1, pkt 2 lit. b) i pkt 3 lit. b) wypłaca się po 1/2 dla każdego z nich. § 7. 1. Koszty określone w § 2 pkt 2 lit. a) i b) oblicza się według kosztów najtańszego dostępnego publicznego środka transportu. 2. Zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. a) i b), dokonuje się według zasad określonych w art. 97a ust. 1 ustawy. § 8. Rozporządzenia wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 23 lipca 1997 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 sierpnia 1997 r. w sprawie wynagrodzenia notariusza za czynności związane z przekazywaniem zakładowych budynków mieszkalnych oraz w sprawie wysokości niektórych opłat sądowych. (Dz. U. Nr 103, poz. 659) Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32) zarządza się, co następuje: § 1. Wynagrodzenie notariusza za sporządzenie aktu notarialnego, którego przedmiotem jest umowa przekazania nieruchomości w trybie ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32), zwanej dalej "ustawą", wynosi 400 zł. § 2. Wynagrodzenie notariusza za sporządzenie aktu notarialnego umowy o zmianie umowy, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, wynosi 400 zł. § 3. Wpis stały od wniosku o wpis w księdze wieczystej prawa własności budynków i gruntów oraz prawa użytkowania wieczystego, na podstawie umów, o których mowa w § 1 i § 2, wynosi łącznie 200 zł. § 4. Wpis stały od pozwu, którego przedmiotem jest roszczenie wymienione w art. 5 ustawy, wynosi 20 zł. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia notariusza oraz wysokości wpisów sądowych za czynności związane z przekazywaniem zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 17, poz. 82). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli przedmiotów zawodowych w średnich szkołach medycznych oraz zadań i obowiązków dyrektorów tych szkół w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. (Dz. U. Nr 103, poz. 660) Na podstawie art. 6a ust. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) Karcie Nauczyciela - rozumie się przez to ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357), 2) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 3) nauczycielu - rozumie się przez to nauczycieli przedmiotów zawodowych zatrudnionych w średnich szkołach medycznych, 4) szkole - rozumie się przez to średnie szkoły medyczne. § 2. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań określonych w art. 6 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy, zadań statutowych szkoły oraz obowiązków określonych w art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela, a w stosunku do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - także zadań określonych w art. 7 Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy - ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 2. Na ocenę pracy nauczyciela nie mogą mieć wpływu jego przekonania religijne i poglądy polityczne, a także fakt odmowy wykonania przez nauczyciela polecenia służbowego, gdy odmowa taka wynikała z uzasadnionego przekonania nauczyciela, iż wydane polecenie było sprzeczne z dobrem dziecka, dobrem służby albo dobrem publicznym. § 3. 1. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona stwierdzeniem uogólniającym według skali określonej w art. 6a ust. 4 Karty Nauczyciela. 2. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w której zatrudniony jest nauczyciel. Ocena pracy nauczyciela powinna w szczególności uwzględniać: 1) poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, prawidłowość realizacji innych zadań zawodowych zgodnych z profilem szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, kulturę i poprawność języka, pobudzanie inicjatywy uczniów, zachowanie odpowiedniej dyscypliny uczniów na zajęciach, 2) zaangażowanie zawodowe nauczyciela (uczestnictwo w pozalekcyjnej działalności szkoły, udział w pracach zespołów nauczycielskich, opracowywanie innowacyjnych [autorskich] treści programowych i dydaktycznych, zainteresowanie uczniem i jego środowiskiem, współpraca z rodzicami), 3) aktywność nauczyciela w doskonaleniu zawodowym, w tym medycznym, 4) działania nauczyciela w zakresie wszechstronnego rozwoju ucznia z uwzględnieniem jego możliwości i potrzeb, 5) przestrzeganie porządku pracy (punktualność, pełne wykorzystanie czasu lekcji, właściwe prowadzenie dokumentacji). 3. Przed dokonaniem oceny pracy nauczyciela dyrektor szkoły zasięga opinii samorządu uczniowskiego, wyrażonej na piśmie przez statutowy organ samorządu. 4. Ocenę pracy nauczyciela doradcy metodycznego ustala dyrektor szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, po zasięgnięciu opinii dyrektora Centrum Edukacji Medycznej. 5. W przypadku uzupełniania przez nauczyciela tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych na podstawie art. 22 ust. 1 Karty Nauczyciela - oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w której zatrudniony jest nauczyciel, z uwzględnieniem wyrażonej na piśmie opinii dyrektora szkoły, w której nauczyciel uzupełnia obowiązkowy wymiar godzin zajęć. § 4. 1. Dyrektor szkoły obowiązany jest przestrzegać okresów dokonywania oceny pracy nauczycieli, ustalonych w art. 6a ust. 1 Karty Nauczyciela. 2. Złożenie wniosku o dokonanie oceny pracy nauczyciela ma dla dyrektora szkoły charakter wiążący. Jeżeli wniosek został złożony przed upływem roku od poprzedniej oceny pracy, dyrektor szkoły przekazuje nauczycielowi (organowi) zgłaszającemu wniosek informację o ostatniej ocenie pracy, wraz ze stwierdzeniem, iż podtrzymuje tę ocenę, chyba że wystąpiły szczególne okoliczności uzasadniające dokonanie ponownej oceny pracy w tym okresie. 3. O ocenie pracy, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomić pisemnie organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą i organ prowadzący szkołę. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również do oceny pracy nauczycieli zajmujących inne niż dyrektor szkoły stanowiska kierownicze w szkołach. § 5. 1. Oceny pracy dyrektora szkoły prowadzonej przez gminę dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy, przy czym oceny cząstkowej w zakresie: 1) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 5 Karty Nauczyciela dokonuje zarząd gminy, 2) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 7 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 4 Karty Nauczyciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą, 3) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 6 ustawy oraz w art. 7 ust. 2 pkt 2 i 3 Karty Nauczyciela, zadań wymienionych w § 4 i 11 oraz sprawności w organizacji i zarządzaniu, wywiązywania się z obowiązków związanych ze sprawowaniem nadzoru pedagogicznego dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy. 2. Przy dokonywaniu oceny pracy dyrektora szkoły stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2 oraz § 4 ust. 2 i 3. 3. Podstawą dokonania oceny pracy dyrektora winny być spostrzeżenia poczynione przez pracownika nadzoru pedagogicznego nadzorującego szkołę w okresie od poprzedniej wizytacji zakończonej oceną pracy dyrektora oraz uwagi organu prowadzącego szkołę, wynikające z kontroli i nadzoru - w zakresie spraw należących do kompetencji tego organu określonych w ustawie. 4. Organy, o których mowa w ust. 1, dokonują oceny pracy po zasięgnięciu opinii rady szkoły i zakładowych organizacji związkowych działających w szkole. Opinie powinny być wyrażone na piśmie. 5. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dokonania cząstkowej oceny pracy, oceny pracy dyrektora szkoły dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny. 6. Oceny pracy dyrektora szkoły w zakresie nauczanych w szkole przedmiotów ogólnokształcących dokonuje się, zgodnie z odrębnymi przepisami, w porozumieniu z kuratorem oświaty. § 6. 1. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) lub z własnej inicjatywy organ upoważniony do dokonania oceny pracy może zwrócić się o opinię na temat pracy nauczyciela (dyrektora szkoły) do właściwego doradcy metodycznego. Opinia powinna być wyrażona na piśmie. 2. W przypadku gdy od oceny pracy jest uzależnione mianowanie nauczyciela (dyrektora szkoły), organ upoważniony do dokonania oceny pracy jest obowiązany zasięgnąć opinii, o której mowa w ust. 1. § 7. 1. W przypadku gdy oceny pracy dokonuje się na wniosek zainteresowanego nauczyciela (dyrektora szkoły) lub organu uprawnionego do wnioskowania o jej dokonanie, ocenę pracy ustala się w terminie nie krótszym niż 1 miesiąc i nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku. 2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów ferii, wynikających z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego, i usprawiedliwionej nieobecności w pracy nauczyciela (dyrektora szkoły) trwającej dłużej niż miesiąc. 3. W przypadku dokonywania oceny pracy z inicjatywy dyrektora szkoły, organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę lub rady szkoły, organ upoważniony do dokonania oceny pracy powiadamia o tym na piśmie nauczyciela (dyrektora szkoły) co najmniej na miesiąc przed przeprowadzeniem oceny. § 8. 1. Organ upoważniony do dokonania oceny pracy obowiązany jest zapoznać nauczyciela (dyrektora szkoły) z pisemnym projektem oceny pracy i wysłuchać jego uwag i zastrzeżeń. Nauczyciel (dyrektor szkoły) może zgłosić swoje uwagi na piśmie, jednak nie później niż w ciągu 3 dni od dnia zapoznania się z projektem. 2. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) przy zapoznawaniu go z projektem oceny pracy i wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń może być obecny przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel (dyrektor szkoły) korzysta. 3. Organ upoważniony do dokonania oceny pracy doręcza nauczycielowi (dyrektorowi szkoły) oryginał Karty oceny pracy, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. Odpis Karty oceny pracy włącza się do akt osobowych nauczyciela (dyrektora szkoły). W przypadku oceny pracy, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, odpis Karty oceny pracy przekazuje się organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny nad szkołą i organowi prowadzącemu szkołę. 4. Kartę oceny pracy udostępnia się do wglądu pracownikom nadzoru pedagogicznego zatrudnionym w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołą, w której zatrudniony jest nauczyciel (dyrektor szkoły). § 9. 1. Odwołanie od oceny pracy nauczyciela rozpatruje - w terminie 14 dni od dnia wniesienia odwołania - powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół oceniający w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą, jako przewodniczący zespołu, 2) przedstawiciel rady pedagogicznej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 2, 3) przedstawiciel rodziców wchodzących w skład rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców, 4) właściwy doradca metodyczny, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel korzysta. 2. W przypadku odwołania od oceny pracy nauczyciela doradcy metodycznego, w skład zespołu oceniającego powołuje się - poza osobami wymienionymi w ust. 1 pkt 1-3 i 5 - przedstawiciela rady programowej Centrum Edukacji Medycznej. 3. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz w ust. 2, określają tryb wyłaniania swoich przedstawicieli. 4. Zespół, o którym mowa w ust. 1, może ustalić nową ocenę pracy lub podtrzymać ocenę pracy kwestionowaną przez nauczyciela. 5. W przypadku braku jednomyślności, rozstrzygnięcia zespołu co do utrzymania lub zmiany oceny pracy zapadają zwykłą większością głosów, a w przypadku równej liczby oddanych głosów decyduje przewodniczący zespołu. § 10. 1. Wniosek o ponowne ustalenie oceny pracy dyrektora szkoły rozpatruje - w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku - powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą zespół oceniający w składzie: 1) pracownik nadzoru pedagogicznego wyznaczony przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący zespołu, z wyłączeniem pracownika, którego spostrzeżenia stanowiły podstawę do wystawienia oceny pracy, 2) przedstawiciel zarządu gminy, jeżeli szkoła jest prowadzona przez gminę, 3) przedstawiciel rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców, 4) nauczyciel doradca metodyczny, na wniosek ocenianego dyrektora, 5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor korzysta. 2. Przepisy § 9 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Dyrektor szkoły jest obowiązany zapewnić należytą opiekę nauczycielowi rozpoczynającemu pracę w zawodzie, w szczególności poprzez: 1) umożliwienie korzystania z niezbędnych materiałów pomocniczych do realizacji podstaw programowych i ramowych planów nauczania oraz zbioru przepisów prawnych, określających prawa i obowiązki nauczycieli, 2) tworzenie możliwości korzystania z różnych form doskonalenia zawodowego organizowanych przez placówki doskonalenia nauczycieli oraz pomocy właściwego doradcy metodycznego, 3) systematyczne hospitowanie zajęć prowadzonych przez nauczyciela rozpoczynającego pracę i udzielanie mu fachowego instruktażu pohospitacyjnego. 2. Dyrektor szkoły może zwolnić nauczyciela rozpoczynającego pracę w zawodzie od innych obowiązków, poza realizacją obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktyczych. 3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, dyrektor szkoły przydziela nauczycielowi rozpoczynającemu pracę - nauczyciela opiekuna spośród nauczycieli tej samej specjalności; w przypadku gdy w szkole nie ma takiego nauczyciela, opiekę nad nauczycielem rozpoczynającym pracę sprawuje dyrektor szkoły. § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie oceny pracy nauczycieli przedmiotów zawodowych w średnich szkołach medycznych (Dz. U. Nr 47, poz. 213). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 sierpnia 1997 r. (poz. 660) KARTA OCENY PRACY Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 104, poz. 661) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. 2. Zakład opieki zdrowotnej może być również utworzony i utrzymywany w celu: 1) prowadzenia badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, 2) realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia. 3. Zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 1, może uczestniczyć, a zakłady określone w ust. 2 uczestniczą w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu medycznego i kształcenia osób wykonujących zawód medyczny na zasadach określonych w odrębnych przepisach."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Zakładem opieki zdrowotnej jest: 1) szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, sanatorium, prewentorium, inny nie wymieniony z nazwy zakład przeznaczony dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, 2) przychodnia, ośrodek zdrowia, poradnia, 3) pogotowie ratunkowe, 4) pracownia diagnostyczna, 5) pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji, 6) zakład rehabilitacji leczniczej, 7) żłobek, 8) inny zakład, spełniający warunki określone w ustawie. 2. Zakład opieki zdrowotnej może być odrębną jednostką organizacyjną, częścią innej jednostki organizacyjnej lub jednostką organizacyjną podległą innej jednostce organizacyjnej. 3. Zakładem opieki zdrowotnej jest również zespół zakładów, o których mowa w ust. 1. Zakład opieki zdrowotnej wchodzący w skład zespołu zakładów staje się jednostką organizacyjną zespołu. 4. Nazwa zakładu opieki zdrowotnej powinna odpowiadać zakresowi świadczeń zdrowotnych udzielanych przez ten zakład."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z: 1) badaniem i poradą lekarską, 2) leczeniem, 3) badaniem i terapią psychologiczną, 4) rehabilitacją leczniczą, 5) opieką nad kobietą ciężarną i jej płodem, porodem, połogiem oraz nad noworodkiem, 6) opieką nad zdrowym dzieckiem, 7) badaniem diagnostycznym, w tym z analityką medyczną, 8) pielęgnacją chorych, 9) pielęgnacją niepełnosprawnych i opieką nad nimi, 10) opieką paliatywno-hospicyjną, 11) orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia, 12) zapobieganiem powstawaniu urazów i chorób poprzez działania profilaktyczne oraz szczepienia ochronne, 13) czynnościami technicznymi z zakresu protetyki i ortodoncji, 14) czynnościami z zakresu zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze."; 4) w art. 4 wyrazy "o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych" zastępuje się wyrazami "wykonujące zawód medyczny"; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Zakład opieki zdrowotnej udziela świadczeń zdrowotnych ogółowi ludności, ludności określonego obszaru lub określonej grupie."; 6) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Zakład opieki zdrowotnej udziela świadczeń zdrowotnych bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie na zasadach określonych w ustawie, w przepisach odrębnych lub umowie cywilnoprawnej."; 7) w art. 7 skreśla się wyrazy "i art. 6 ust. 4" oraz po wyrazach "udzielenia świadczenia" dodaje się wyraz "zdrowotnego"; 8) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Zakład opieki zdrowotnej może być utworzony przez: 1) naczelny lub centralny organ administracji rządowej, 2) wojewodę, 3) organ gminy lub związku międzygminnego (związku komunalnego), 4) kościół lub związek wyznaniowy, 5) pracodawcę, 6) zakład ubezpieczeń, fundację, związek zawodowy, samorząd zawodowy lub stowarzyszenie, 7) inną krajową albo zagraniczną osobę prawną lub osobę fizyczną, 8) spółkę nie mającą osobowości prawnej. 2. Publicznym zakładem opieki zdrowotnej jest zakład opieki zdrowotnej utworzony przez: 1) organ, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, 2) przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", 3) państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, w celu określonym w art. 1 ust. 2 pkt 2. 3. Niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej jest zakład opieki zdrowotnej utworzony przez instytucje i osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4-8, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2 i 3. 4. Organy i osoby prawne, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, tworzące zakład opieki zdrowotnej w celu udzielania świadczeń zdrowotnych swoim pracownikom, są pracodawcami w rozumieniu ust. 1 pkt 5."; 9) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Do zakładu opieki zdrowotnej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591 i Nr 98, poz. 602). 2. Do publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego w celu określonym w art. 1 ust. 2 pkt 1 stosuje się przepisy niniejszej ustawy z zachowaniem przepisów o jednostkach badawczo-rozwojowych. 3. Do publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego w celu określonym w art. 1 ust. 2 pkt 2, zwanego dalej «szpitalem klinicznym», stosuje się przepisy o szkolnictwie wyższym w zakresie spraw nie uregulowanych w niniejszej ustawie. 4. Do publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» stosuje się przepisy o przedsiębiorstwie państwowym «Polskie Koleje Państwowe» w zakresie spraw nie uregulowanych w niniejszej ustawie."; 10) w art. 9: a) w ust. 1 wyrazy "wymaganiom umożliwiającym udzielanie świadczeń zdrowotnych" zastępuje się wyrazami "określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia: 1) określa zasady atestowania aparatury i sprzętu medycznego nabywanych przez zakłady opieki zdrowotnej, 2) może określić standardy postępowania i procedury medyczne wykonywane w zakładach opieki zdrowotnej w celu zapewnienia właściwego poziomu i jakości świadczeń zdrowotnych."; 11) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. W zakładzie opieki zdrowotnej świadczenia zdrowotne udzielane są wyłącznie przez osoby wykonujące zawód medyczny oraz spełniające wymagania zdrowotne, określone w odrębnych przepisach. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać osoby na stanowiskach kierowniczych w zakładach opieki zdrowotnej określonego rodzaju. 3. Świadczenia zdrowotne, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1, mogą być udzielane przez wolontariuszy. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania minimalnych norm zatrudnienia pracowników działalności podstawowej w zakładach opieki zdrowotnej. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje zawodów, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, szczegółowe zasady, warunki i tryb uzyskiwania tego tytułu w danym zawodzie oraz podmioty uprawnione do prowadzenia szkoleń i nadawania tytułu specjalisty, 2) szczegółowe zasady udzielania świadczeń zdrowotnych przez wolontariuszy. 6. Przepis ust. 5 pkt 1 nie dotyczy zawodów, dla których zasady uzyskiwania tytułu specjalisty określają odrębne przepisy."; 12) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W statucie zakładu opieki zdrowotnej określa się w szczególności: 1) nazwę zakładu odpowiadającą zakresowi udzielanych świadczeń, 2) cele i zadania zakładu, 3) siedzibę i obszar działania, 4) rodzaje i zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych, 5) organy zakładu i strukturę organizacyjną, 6) formę gospodarki finansowej."; 13) w art. 12: a) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4.", b) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Rejestr zakładów opieki zdrowotnej, utworzonych przez organy i osoby prawne, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, prowadzi Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, z wyjątkiem zakładów utworzonych w celu określonym w art. 8 ust. 4, których rejestr prowadzi wojewoda. 5. Zakład opieki zdrowotnej, którego jednostki organizacyjne są zlokalizowane na obszarze więcej niż jednego województwa, podlega wpisowi do rejestru w województwie, w którym mieści się siedziba zakładu, z zastrzeżeniem ust. 4. 6. Organ prowadzący rejestr zawiadamia właściwego wojewodę o wpisie do rejestru zakładu opieki zdrowotnej dokonywanym w trybie określonym w ust. 5 oraz o wszystkich zmianach w rejestrze odnoszących się do jednostek organizacyjnych zakładu, które prowadzą działalność na obszarze tego województwa."; 14) w art. 13: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z tym że warunek określony w art. 11 ust. 2 pkt 1 nie dotyczy zakładu opieki zdrowotnej, którego nazwa wynika z ustawy lub z przepisów odrębnych.", b) dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. W przypadku zakładu opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 12 ust. 5, organ prowadzący rejestr stwierdza spełnienie wymagań określonych w art. 9 i 10 za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na lokalizację jednostki organizacyjnej zakładu. 4. Zgodnie z nazwą zakładu opieki zdrowotnej oraz zakresem udzielanych świadczeń zdrowotnych organ prowadzący rejestr nadaje zakładowi resortowy kod identyfikacyjny. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, system resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowe zasady ich nadawania."; 15) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Zakład opieki zdrowotnej obowiązany jest zgłosić organowi prowadzącemu rejestr zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do zakładu opieki zdrowotnej, powstałe po wpisie do rejestru i dotyczące danych zawartych w rejestrze, w terminie 14 dni od dokonania zmiany, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Zakład opieki zdrowotnej może zmienić zakres udzielanych świadczeń po uprzednim wpisie tej zmiany do rejestru. 3. Zakład opieki zdrowotnej obowiązany jest zgłosić organowi prowadzącemu rejestr zamiar zaprzestania działalności z jednoczesnym wskazaniem terminu wykreślenia zakładu z rejestru. 4. Przepisy art. 12 i 13 stosuje się odpowiednio."; 16) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Jeżeli zakład opieki zdrowotnej w całym zakresie lub w części swojej działalności przestał odpowiadać wymaganiom określonym w art. 9 i 10 albo narusza przepisy ustawy lub zostało stwierdzone naruszenie przepisów o wykonywaniu zawodów medycznych albo w sposób rażący narusza statut zakładu, organ prowadzący rejestr wyznacza termin usunięcia uchybień, a po jego bezskutecznym upływie może podjąć decyzję o wykreśleniu zakładu z rejestru w całości lub w części dotyczącej działalności nie odpowiadającej wymaganiom ustawy lub statutu, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Organ prowadzący rejestr wykreśla zakład opieki zdrowotnej z rejestru bez wyznaczenia terminu usunięcia uchybienia, jeżeli świadczenia zdrowotnego w tym zakładzie udzielają lekarz, pielęgniarka lub położna nie posiadający prawa wykonywania zawodu lub zgody na udział w udzielaniu świadczenia zdrowotnego, wymaganej na podstawie odrębnych przepisów. 3. Zakład opieki zdrowotnej podlega wykreśleniu z rejestru także wtedy, gdy organ prowadzący rejestr dokonał wpisu z naruszeniem prawa. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wznowienia postępowania administracyjnego lub stwierdzenia nieważności decyzji. 4. Jeżeli uchybienie, o którym mowa w ust. 1, zostało stwierdzone powtórnie, organ prowadzący rejestr wykreśla zakład opieki zdrowotnej z rejestru bez uprzedniego wyznaczania terminu usunięcia uchybienia. 5. Jeżeli zakład opieki zdrowotnej w terminie 3 miesięcy od dnia wpisu do rejestru nie podjął działalności w określonym zakresie, organ prowadzący rejestr wyznacza termin podjęcia tej działalności, a po jego bezskutecznym upływie wykreśla działalność w tym zakresie z rejestru. 6. W przypadku wykreślenia zakładu opieki zdrowotnej z rejestru, organ prowadzący rejestr podaje ten fakt do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty oraz zawiadamia właściwy ze względu na siedzibę zakładu - Zakład Ubezpieczeń Społecznych."; 17) skreśla się art. 16; 18) w art. 18: a) w ust. 1 po wyrazie "świadczeń" dodaje się wyraz "zdrowotnych", b) w ust. 2 wyrazy "dotyczących stanu zdrowia i sposobu leczenia pacjenta" zastępuje się wyrazami "zawartych w dokumentacji, o której mowa w ust. 1", c) w ust. 3: - w pkt 1 skreśla się wyrazy "za pośrednictwem lekarza prowadzącego,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zakładom opieki zdrowotnej, jednostkom organizacyjnym tych zakładów i osobom wykonującym zawód medyczny poza zakładami opieki zdrowotnej, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych," - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, sądom i prokuratorom oraz sądom i rzecznikom odpowiedzialności zawodowej, w związku z prowadzonym postępowaniem," - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) organom rentowym, zakładom ubezpieczeniowym oraz zespołom do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, w związku z prowadzonym przez nie postępowaniem," - dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) rejestrom usług medycznych, w zakresie niezbędnym do prowadzenia rejestrów.", d) skreśla się ust. 5, e) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentacji medycznej oraz sposób jej prowadzenia i udostępniania, z zastrzeżeniem ust. 7.", f) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister Obrony Narodowej, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Minister Sprawiedliwości, a w stosunku do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe" - Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentacji medycznej oraz sposób jej prowadzenia i udostępniania."; 19) po art. 18 dodaje się art. 18a-18d w brzmieniu: "Art. 18a. 1. Organizację i porządek procesu udzielania świadczeń zdrowotnych w zakładzie opieki zdrowotnej określa regulamin porządkowy zakładu opieki zdrowotnej. 2. Postanowienia regulaminu, o którym mowa w ust. 1, nie mogą naruszać praw pacjenta określonych i wynikających z przepisów ustawy oraz przepisów odrębnych. 3. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, ustala kierownik zakładu opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 46 pkt 4. Art. 18b. Zakład opieki zdrowotnej może podawać do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych. Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy. Art. 18c. 1. Zakład opieki zdrowotnej może wystąpić z wnioskiem o wydanie certyfikatu akredytacyjnego w celu stwierdzenia spełnienia określonych i podawanych do ogólnej wiadomości standardów jakości, poprzez dobrowolne poddanie się przeglądowi prowadzonemu przez wizytatorów ośrodka akredytacyjnego. 2. Zakład opieki zdrowotnej może otrzymać certyfikat akredytacyjny, jeżeli spełnia wymagania w zakresie określonych standardów udzielania świadczeń zdrowotnych i funkcjonowania zakładu. 3. Certyfikat akredytacyjny wydaje Rada Akredytacyjna na podstawie ustalonych przez siebie wymagań i po przeprowadzeniu przez ośrodek akredytacyjny procedury oceniającej zakład opieki zdrowotnej. Certyfikat akredytacyjny jest wydawany każdorazowo na okres nie dłuższy niż 3 lata. 4. Rada Akredytacyjna składa się z przedstawicieli samorządów i organizacji medycznych oraz przedstawicieli innych instytucji i organizacji wyłanianych na okres kadencji. Członków Rady Akredytacyjnej powołuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 5. Rada Akredytacyjna wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i zastępców przewodniczącego oraz ustala swój regulamin. Regulamin Rady Akredytacyjnej zatwierdza Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb wyłaniania i odwołania członków Rady Akredytacyjnej oraz czas trwania ich kadencji, 2) zakres i zasady działania Rady Akredytacyjnej i ośrodka akredytacyjnego oraz zasady ich finansowania. Art. 18d. 1. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o: 1) osobie wykonującej zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, 2) promocji zdrowia, należy przez to rozumieć działania umożliwiające poszczególnym osobom i społeczności zwiększenie kontroli nad czynnikami warunkującymi stan zdrowia i przez to jego poprawę, promowanie zdrowego stylu życia oraz środowiskowych i indywidualnych czynników sprzyjających zdrowiu, 3) publicznym zakładzie opieki zdrowotnej bez podania bliższego określenia, należy przez to rozumieć publiczny zakład opieki zdrowotnej określony w art. 8 ust. 2. 2. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o dyrektorze zakładu społecznej służby zdrowia, dyrektorze zakładu społecznego słóżby zdrowia, dyrektorze zakładu opieki zdrowotnej, należy przez to rozumieć kierownika publicznego zakładu opieki zdrowotnej."; 20) po art. 18d dodaje się wyrazy "Rozdział 1a Prawa pacjenta"; 21) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Pacjent ma prawo do: 1) świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń - do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń, 2) informacji o swoim stanie zdrowia, 3) wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub ich odmowy, po uzyskaniu odpowiedniej informacji, 4) intymności i poszanowania godności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych, 5) umierania w spokoju i godności. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie dotyczy świadczeń zdrowotnych, których udzielanie bez zgody pacjenta regulują odrębne przepisy. 3. W zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych pacjent ma również prawo do: 1) dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską lub inną osobę wskazaną przez siebie, 2) kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z osobami z zewnątrz, 3) opieki duszpasterskiej. 4. Koszty realizacji uprawnień wymienionych w ust. 3 pkt 1 i 2 nie mogą obciążać zakładu opieki zdrowotnej. 5. W przypadku zagrożenia epidemicznego lub ze względu na warunki przebywania innych osób chorych w szpitalu kierownik zakładu opieki zdrowotnej lub upoważniony lekarz może ograniczyć prawo pacjenta do kontaktu osobistego z osobami z zewnątrz, w tym do sprawowania opieki przez osoby określone w ust. 3 pkt 1. 6. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej zapewnia dostępność informacji o prawach pacjenta."; 22) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. 1. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta, o których mowa w art. 18 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 oraz w art. 19 ust. 1 pkt 1-4 i ust. 3, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego. 2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i godności, sąd może, na żądanie najbliższego członka rodziny, innego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego, zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez nich cel społeczny na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego."; 23) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 2 Szpitale"; 24) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Szpital zapewnia przyjętemu pacjentowi: 1) świadczenia zdrowotne, 2) środki farmaceutyczne i materiały medyczne, 3) pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia. 2. W razie pogorszenia się stanu zdrowia chorego powodującego zagrożenie życia lub w razie jego śmierci, szpital jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić wskazaną przez chorego osobę lub instytucję, przedstawiciela ustawowego albo opiekuna faktycznego."; 25) w art. 21 w ust. 2 wyraz "pierwszej" zastępuje się wyrazem "niezbędnej"; 26) w art. 22: a) w ust. 1 w zdaniu pierwszym wyraz "szczegółowe" zastępuje się wyrazem "szczególne" oraz w pkt 3 po wyrazie "regulamin" dodaje się wyraz "porządkowy", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania ze szpitala osoby, której stan zdrowia wymaga leczenia w szpitalu, kierownik zakładu opieki zdrowotnej lub lekarz przez niego upoważniony może odmówić wypisania do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu na siedzibę zakładu sąd opiekuńczy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Właściwy sąd opiekuńczy zawiadamiany jest niezwłocznie o odmowie wypisania ze szpitala i przyczynach odmowy.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoba występująca o wypisanie ze szpitala na własne żądanie jest informowana przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania leczenia w szpitalu. Osoba ta składa pisemne oświadczenie o wypisaniu ze szpitala na własne żądanie. W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz sporządza adnotację w dokumentacji medycznej."; 27) w art. 23: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny nie odbiera małoletniego lub osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji ze szpitala będącego publicznym zakładem opieki zdrowotnej w wyznaczonym terminie, szpital zawiadamia o tym niezwłocznie organ gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tej osoby oraz organizuje na koszt gminy przewiezienie do miejsca zamieszkania.", b) w ust. 2 wyrazy "kierownika szpitala" zastępuje się wyrazami "kierownika zakładu opieki zdrowotnej"; 28) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Zwłoki osoby, która zmarła w szpitalu, mogą być poddane sekcji, chyba że osoba ta za życia wyraziła sprzeciw lub uczynił to jej przedstawiciel ustawowy, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. O zaniechaniu sekcji zwłok z przyczyny określonej w ust. 1 sporządza się adnotację w dokumentacji medycznej i załącza oświadczenie woli osoby zmarłej w szpitalu lub jej przedstawiciela ustawowego. 3. Kierownik zakładu, a jeżeli kierownik nie jest lekarzem, to upoważniony przez niego lekarz, na wniosek właściwego ordynatora lub, w razie potrzeby, po zasięgnięciu jego opinii, zarządza dokonanie lub zaniechanie sekcji. W dokumentacji medycznej sporządza się adnotację o dokonaniu lub zaniechaniu sekcji zwłok, z odpowiednim uzasadnieniem. 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy dokonywania sekcji w sytuacjach: 1) określonych w Kodeksie postępowania karnego, 2) gdy przyczyny zgonu nie można ustalić w sposób jednoznaczny, 3) gdy zgon pacjenta nastąpił przed upływem 12 godzin od przyjęcia do szpitala."; 29) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Dokonanie sekcji zwłok nie może nastąpić wcześniej niż po upływie 12 godzin od stwierdzenia zgonu. 2. Jeżeli zachodzi potrzeba pobrania ze zwłok komórek, tkanek lub narządów, kierownik zakładu, a jeżeli kierownik nie jest lekarzem, to upoważniony przez niego lekarz, może zadecydować o dokonaniu sekcji zwłok przed upływem 12 godzin, przy zachowaniu zasad i trybu przewidzianych w przepisach o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów."; 30) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Przepisy o szpitalach stosuje się odpowiednio do innych zakładów opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, chyba że przepisy ustawy lub innych ustaw stanowią inaczej."; 31) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 3 Inne zakłady opieki zdrowotnej"; 32) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Przychodnia, ośrodek zdrowia i poradnia udzielają świadczeń zdrowotnych, które mogą obejmować swoim zakresem świadczenia podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej, w warunkach ambulatoryjnych lub domowych, w miejscu zamieszkania lub pobytu osoby potrzebującej tych świadczeń. 2. Świadczenia podstawowej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, obejmują swoim zakresem świadczenia profilaktyczne, diagnostyczne, lecznicze, rehabilitacyjne oraz pielęgnacyjne z zakresu medycyny ogólnej, rodzinnej i pediatrii."; 33) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Pogotowie ratunkowe udziela świadczeń zdrowotnych w razie wypadku, urazu, porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia powodujących zagrożenie życia."; 34) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Pracownia diagnostyczna udziela świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem badania diagnostyczne, w tym analizy wykonywane w celu rozpoznania stanu zdrowia i ustalenia dalszego postępowania leczniczego. Świadczenia te w publicznych zakładach opieki zdrowotnej udzielane są na podstawie skierowania lekarza lub lekarza dentysty albo osoby posiadającej wymagane kwalifikacje na podstawie odrębnych przepisów. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje badań, które mogą być udzielane w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej wyłącznie na podstawie skierowania lekarza lub lekarza dentysty."; 35) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji udziela świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem wykonywanie i naprawę protez i innych przedmiotów protetycznych oraz ortodontycznych. Świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania lekarza dentysty."; 36) skreśla się art. 31; 37) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. Zakład rehabilitacji leczniczej udziela świadczeń zdrowotnych, polegających na interdyscyplinarnych, kompleksowych działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania lekarza."; 38) skreśla się art. 32a; 39) po art. 32 dodaje się art. 32b-32d w brzmieniu: "Art. 32b. Żłobek udziela świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem działania profilaktyczne i opiekę nad dzieckiem w wieku do 3 lat. Art. 32c. 1. Zakład opiekuńczo-leczniczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno-rekreacyjnych. 2. Osobom ubezpieczonym i innym osobom uprawnionym do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych na podstawie odrębnych przepisów, przebywającym w zakładzie opiekuńczo-leczniczym będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, zakład ten zapewnia środki farmaceutyczne i materiały medyczne na zlecenie lekarza zakładu. Art. 32d. Zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im kontynuację leczenia farmakologicznego, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną tych osób i członków ich rodzin."; 40) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu: "Rozdział 3a Rejestr usług medycznych Art. 32e. 1. Świadczenia zdrowotne i związane z ich udzielaniem usługi, zwane dalej «usługami medycznymi», udzielane w publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych w art. 35 i 35a, podlegają rejestrowaniu i monitorowaniu w systemie ewidencyjno-informatycznym, zwanym dalej «rejestrem usług medycznych». 2. W celu, o którym mowa w ust. 1, tworzy się jednostki organizacyjne: 1) centralny rejestr usług medycznych - prowadzony przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, 2) wojewódzki rejestr usług medycznych - prowadzony przez wojewodę, 3) terenowe rejestry usług medycznych - prowadzone przez jednostki organizacyjne, które wskazuje i których obszar działania określa wojewoda. 3. Publiczny zakład opieki zdrowotnej oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są dokumentować udzielenie usługi medycznej w książeczce usług medycznych lub kuponie wolnym. 4. Książeczkę usług medycznych wydaje jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 2 pkt 3. 5. Publiczny zakład opieki zdrowotnej oraz podmioty, o których mowa w ust. 1, wydają kupon wolny, jeżeli usługa medyczna udzielana jest osobie nie mogącej okazać książeczki usług medycznych. 6. Książeczka usług medycznych zawiera numer identyfikacyjny pacjenta. 7. Książeczka usług medycznych nie zastępuje dokumentu uprawniającego do bezpłatnej opieki zdrowotnej przy korzystaniu z usług publicznych zakładów opieki zdrowotnej. 8. W rejestrach usług medycznych, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się wykaz osób objętych rejestrem, podmiotów udzielających usługi medyczne oraz wykaz osób zlecających te usługi. 9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w stosunku do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb rejestracji usług medycznych, sposób przekazywania danych do poszczególnych rejestrów oraz sposób wymiany informacji między podmiotami prowadzącymi rejestr, z uwzględnieniem spraw związanych z bezpieczeństwem państwa, 2) wzór książeczki usług medycznych i kuponu wolnego, sposób ich wydawania i posługiwania się nimi oraz wysokość opłaty za ponowne wydanie książeczki usług medycznych w przypadku jej utraty, 3) wykaz usług medycznych podlegających rejestrowaniu i ich kody rejestrowe, 4) wzór wykazów, o których mowa w ust. 8, oraz zakres danych objętych tymi wykazami, 5) sposób nadawania numeru identyfikacyjnego pacjenta. Art. 32f. 1. Dane i informacje gromadzone w rejestrach usług medycznych, przekazywane przez podmioty udzielające usług medycznych, są udostępniane naczelnym i centralnym organom administracji rządowej, wojewodom, organom samorządu terytorialnego, podmiotom, które utworzyły publiczne zakłady opieki zdrowotnej, podmiotom finansującym udzielanie tych usług oraz samorządom zawodów medycznych. Do przekazywania danych dotyczących dokumentacji medycznej stosuje się przepisy art. 18. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i szczegółowe zasady udostępniania danych i informacji, o których mowa w ust. 1."; 41) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej udziela świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych osobom ubezpieczonym oraz innym osobom, uprawnionym do tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów, nieodpłatnie, za częściową odpłatnością lub całkowitą odpłatnością. 2. Osobie uprawnionej z tytułu ubezpieczenia społecznego lub na podstawie innych przepisów o bezpłatnej pomocy leczniczej przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej równowartość kosztów przejazdu najtańszym środkiem komunikacji publicznej, jeżeli w wyniku zlecenia publicznego zakładu opieki zdrowotnej albo zakładu lub osoby określonych w art. 35 ust. 1 pkt 1-3 niezbędne było korzystanie ze świadczeń innego zakładu opieki zdrowotnej lub lekarza w miejscowości odległej ponad 60 km od miejsca zamieszkania lub pobytu tej osoby. 3. Bezpłatny transport specjalnym środkiem transportu sanitarnego przysługuje osobie uprawnionej, o której mowa w ust. 2, tylko wówczas, gdy uzasadnia to jej stan zdrowia. 4. Za świadczenia zdrowotne udzielone osobie znajdującej się w stanie nietrzeźwości publiczny zakład opieki zdrowotnej pobiera opłatę niezależnie od uprawnień do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, jeżeli jedyną i bezpośrednią przyczyną udzielonego świadczenia było zdarzenie spowodowane stanem nietrzeźwości tej osoby. 5. W celu stwierdzenia stanu nietrzeźwości lekarz kieruje osobę określoną w ust. 4 na badanie dla ustalenia zawartości alkoholu we krwi. Odmowa poddania się takiemu badaniu jest brana pod uwagę przy ustalaniu opłaty za udzielenie świadczenia zdrowotnego, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy."; 42) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Przy ustalaniu wysokości opłaty za świadczenia zdrowotne udzielane osobom określonym w art. 33 ust. 1 stosuje się ceny urzędowe, jeżeli przepisy odrębne przewidują odpłatność za ich udzielanie. 2. Wysokość opłat za świadczenia zdrowotne udzielane osobom nieuprawnionym w rozumieniu art. 33 ust. 1 ustala kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej, w którym świadczenie jest udzielane. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat, o których mowa w ust. 2."; 43) po art. 34 dodaje się art. 34a i 34b w brzmieniu: "Art. 34a. 1. Osoba przebywająca w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania. Miesięczną opłatę ustala się w wysokości odpowiadającej 250% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu, w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, osoby przebywającej w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym. 2. Miesięczną opłatę za wyżywienie i zakwaterowanie dziecka przebywającego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym ustala się w wysokości odpowiadającej 200% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowe zasady ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach. Art. 34b. 1. Opłaty za pobyt dziecka w żłobku są ustalane według cen umownych. Opłaty te nie obejmują świadczeń zdrowotnych. 2. Wysokość opłaty określonej w ust. 1 ustala podmiot, który utworzył żłobek."; 44) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Organy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, mogą udzielać zamówienia na świadczenia zdrowotne, zwanego dalej «zamówieniem»: 1) niepublicznemu zakładowi opieki zdrowotnej, w zakresie zadań określonych w statucie tego zakładu, 2) osobie wykonującej zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 3) osobie legitymującej się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, która dysponuje lokalem oraz aparaturą i sprzętem medycznym, odpowiadającymi wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki zdrowotnej, oraz spełnia warunki określone w przepisach o działalności gospodarczej. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, zwane dalej «przyjmującymi zamówienie», przyjmując zamówienie zobowiązują się do wykonania zadań publicznego zakładu opieki zdrowotnej w zakresie udzielonego zamówienia i na zasadach określonych w umowie, a udzielający zamówienie do zapłacenia ze środków publicznych za wykonanie zamówienia. Przyjmujący zamówienie nie może wykonywać udzielonego zamówienia przez osobę trzecią, chyba że umowa o udzielenie zamówienia stanowi inaczej. 3. Do zamówień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych. 4. Do przyjmującego zamówienie stosuje się przepisy art. 33 i 34. 5. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy udzielaniu świadczeń w zakresie udzielonego zamówienia ponoszą solidarnie udzielający zamówienie i przyjmujący zamówienie. 6. Przyjmujący zamówienie podlega obowiązkowi ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w zakresie, o którym mowa w ust. 5. 7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) dodatkowe warunki, jakie musi spełniać przyjmujący zamówienie w celu wykonywania zadań publicznego zakładu opieki zdrowotnej, oraz szczegółowe zasady wykonywania tych zadań, 2) szczegółowe zasady ustalania, przekazywania i rozliczania środków za udzielone zamówienie, 3) szczegółowe zasady sprawowania nadzoru i kontroli nad realizacją udzielonego zamówienia. 8. Minister Finansów po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń określi, w drodze rozporządzenia, ogólne warunki ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 6, w tym: 1) termin powstania obowiązku ubezpieczenia, 2) podstawowy zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, 3) minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, 4) zakres praw i obowiązków ubezpieczającego i zakładu ubezpieczeń, wynikających z umowy ubezpieczenia."; 45) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. 1. Umowę o udzielenie zamówienia zawiera się na czas udzielania określonych świadczeń zdrowotnych lub na czas określony, na podstawie wyników przeprowadzonego konkursu ofert na udzielenie zamówienia. W pracach komisji konkursowej ma prawo uczestniczyć z głosem doradczym przedstawiciel właściwego, ze względu na rodzaj świadczeń zdrowotnych objętych zamówieniem, samorządu zawodu medycznego, jeżeli do konkursu przystąpi osoba, o której mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2 i 3. 2. Umowa o udzielenie zamówienia zawarta zostaje z chwilą podpisania jej przez obie strony. Wymaga ona formy pisemnej pod rygorem nieważności. 3. Zakazuje się zmian postanowień zawartej umowy oraz wprowadzania nowych postanowień do umowy niekorzystnych dla udzielającego zamówienia, jeżeli przy ich uwzględnieniu zachodziłaby konieczność zmiany treści oferty, na podstawie której dokonano wyboru przyjmującego zamówienie, chyba że konieczność wprowadzenia takich zmian wynika z okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy. 4. Zmiana umowy, dokonana z naruszeniem przepisu ust. 3, jest nieważna. 5. Umowa, o której mowa w ust. 1, ulega rozwiązaniu: 1) z upływem czasu, na który była zawarta, 2) z dniem zakończenia udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, 3) wskutek oświadczenia jednej ze stron, z zachowaniem okresu wypowiedzenia, w przypadku gdy druga strona rażąco narusza istotne postanowienia umowy. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) konieczne elementy umowy o udzielenie zamówienia oraz minimalny czas, na który umowa może być zawarta, 2) tryb ogłaszania konkursu ofert, zakres ofert, tryb ich składania, sposób przeprowadzania konkursu oraz szczegółowe zasady i tryb zgłaszania i rozpatrywania skarg i protestów dotyczących tych czynności."; 46) po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu: "Rozdział 1a Formy prowadzenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej Art. 35b. 1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, utworzony przez organ określony w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, prowadzony jest w formie samodzielnego zakładu, pokrywającego z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty działalności i zobowiązań, z zastrzeżeniem art. 35c i 35d. 2. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej «samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej», prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie. 3. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej prowadzonego przez sąd rejestrowy. 4. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej może uzyskać wpis do rejestru, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu wpisu do rejestru określonego w art. 12. 5. Sądem rejestrowym jest sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Wpis uważa się za dokonany z chwilą uzyskania wpisu do rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej. 6. Do postępowania w sprawach rozpatrywanych przez sąd rejestrowy stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. 7. Rejestr jest jawny i dostępny do wglądu dla osób trzecich. 8. Organ prowadzący rejestr, o którym mowa w art. 12, obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie sąd rejestrowy o wykreśleniu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej z rejestru. 9. W przypadku wykreślenia z rejestru, o którym mowa w art. 12, sąd rejestrowy wykreśla samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej z rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej. 10. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wzór rejestru, o którym mowa w ust. 3, oraz sposób jego prowadzenia. Art. 35c. 1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, utworzony przez organ określony w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, może być prowadzony w formie jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego, jeżeli prowadzenie tego zakładu w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej byłoby niecelowe lub przedwczesne. Decyzję w tej sprawie podejmuje organ, który utworzył zakład, po dokonaniu analizy zakresu i charakteru działalności zakładu opieki zdrowotnej w odniesieniu do potrzeb zdrowotnych określonego obszaru lub określonej grupy ludności oraz oceny możliwości pozyskiwania przez zakład opieki zdrowotnej dodatkowych środków finansowych przy nieograniczeniu praw ludności do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych określonych w przepisach odrębnych, z zastrzeżeniem art. 35d. 2. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w ust. 1, prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w Prawie budżetowym, z zastrzeżeniem art. 50. Art. 35d. Publiczny zakład opieki zdrowotnej utworzony w celu określonym w art. 1 ust. 2 oraz publiczny zakład opieki zdrowotnej utworzony przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» prowadzone są w formie przewidzianej w przepisach wymienionych w art. 8a ust. 2-4."; 47) w art. 36 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej."; 48) w art. 37: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "jeżeli taki plan dla określonego rodzaju zakładu lub obszaru województwa został opracowany.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych ustala, w drodze rozporządzenia, plan rozmieszczania szpitali publicznych.", c) w ust. 3 wyraz "ustala" zastępuje się wyrazami "może ustalić"; 49) w art. 38: a) w ust. 1 po wyrazie "siedzibę," dodaje się wyrazy "formę gospodarki finansowej," b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepis ust. 2 nie może naruszać prawa osoby uprawnionej do świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej do wyboru lekarza lub zakładu opieki zdrowotnej.", c) w ust. 4 skreśla się drugie zdanie, d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Osoby uprawnione do świadczeń zdrowotnych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej nie mogą być obciążane opłatami za ich udzielanie, nawet gdy świadczeń zdrowotnych udziela publiczny zakład opieki zdrowotnej nie będący właściwym ze względu na obszar lub rejon swojego działania."; 50) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Statut publicznego zakładu opieki zdrowotnej, oprócz postanowień, o których mowa w art. 11, może określać sposób uczestniczenia zakładu w prowadzeniu badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych lub realizacji celów naukowych i dydaktycznych oraz w kształceniu osób przygotowujących się do wykonywania zawodu medycznego lub wykonujących zawód medyczny.", b) w ust. 2 wyrazy "rada nadzorcza" zastępuje się wyrazami "rada społeczna"; 51) w art. 40: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wymagane od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.", b) w ust. 2 wyrazy "w art. 49 pkt 1" zastępuje się wyrazami "w art. 35c" i dodaje wyrazy "oraz dla pracowników zakładu utworzonego na zasadzie określonej w art. 8 ust. 4", c) skreśla się ust. 3; 52) w art. 41 skreśla się ust. 1 i oznaczenie ust. 2; 53) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. Publiczny zakład opieki zdrowotnej może dokonać zakupu lub przyjąć darowiznę aparatury i sprzętu medycznego wyłącznie o przeznaczeniu i standardzie określonym przez podmiot, który zakład utworzył, oraz po wyrażeniu przez ten podmiot zgody."; 54) w art. 43 w ust. 2 wyrazy "a jeżeli organem zamierzającym zlikwidować zakład jest wojewoda" zastępuje się wyrazami "a jeżeli organem, który utworzył zakład, jest wojewoda"; 55) w art. 44: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej kieruje zakładem i reprezentuje go na zewnątrz. Kierownik zakładu jest przełożonym pracowników zakładu.", b) skreśla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Z kierownikiem publicznego zakładu opieki zdrowotnej nawiązuje się stosunek pracy na podstawie powołania, umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej."; 56) po art. 44 dodaje się art. 44a i 44b w brzmieniu: "Art. 44a. 1. W publicznych zakładach opieki zdrowotnej, z wyjątkiem publicznych zakładów opieki zdrowotnej utworzonych w celu określonym w art. 1 ust. 2 pkt 1 oraz żłobków, przeprowadza się konkurs na stanowisko: 1) kierownika zakładu, z wyjątkiem kierownika samodzielnego zakładu opieki zdrowotnej, 2) zastępcy kierownika zakładu w zakładzie, w którym kierownik nie jest lekarzem, 3) ordynatora, 4) naczelnej pielęgniarki, 5) przełożonej pielęgniarek zakładu, 6) pielęgniarki oddziałowej. 2. Konkurs na stanowisko kierownika zakładu opieki zdrowotnej oraz zastępcy kierownika w okoliczności określonej w ust. 1 pkt 2 ogłasza podmiot, który utworzył zakład, a na pozostałe stanowiska - kierownik zakładu. 3. Jeżeli do konkursu nie zgłosiło się co najmniej dwóch kandydatów lub w wyniku konkursu nie wybrano kandydata albo z kandydatem wybranym w postępowaniu konkursowym nie nawiązano stosunku pracy, odpowiednio podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, lub kierownik tego zakładu ogłasza nowy konkurs w ciągu dwóch miesięcy od daty zakończenia postępowania poprzedniego konkursu. 4. Jeżeli w wyniku postępowania dwóch kolejnych konkursów kandydat nie został wybrany z przyczyn określonych w ust. 3, odpowiednio podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, lub kierownik tego zakładu nawiązuje stosunek pracy z osobą przez siebie wskazaną po zasięgnięciu opinii komisji konkursowej. 5. Z kandydatem wybranym w drodze konkursu na stanowisko określone w ust. 1 pkt 2-6 kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej nawiązuje stosunek pracy na podstawie umowy o pracę. 6. Zasadę nawiązywania stosunku pracy, o której mowa w ust. 5, stosuje się również w okoliczności określonej w ust. 4. 7. Stosunek pracy z kandydatem wybranym na stanowisko określone w ust. 1 nawiązuje się na okres 6 lat. Okres ten może być przedłużony do 8 lat, jeżeli do osiągnięcia wieku emerytalnego pracownikowi brakuje nie więcej niż 2 lata. 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przeprowadzania konkursu, skład komisji konkursowej oraz ramowy regulamin przeprowadzania konkursu. Art. 44b. Przy publicznym zakładzie opieki zdrowotnej działa rada społeczna, która jest organem inicjującym i opiniodawczym podmiotu, który utworzył zakład, oraz organem doradczym kierownika publicznego zakładu opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 48a."; 57) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. 1. W skład rady społecznej działającej przy publicznych zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez organy, o których mowa w art. 8 ust. 1-3, wchodzą: 1) jako przewodniczący: a) przedstawiciel naczelnego lub centralnego organu administracji rządowej - w zakładach utworzonych przez te organy, b) przedstawiciel wojewody - w zakładzie utworzonym przez ten organ, c) wójt (burmistrz, prezydent miasta) lub osoba przez niego wyznaczona - w zakładzie utworzonym przez organ gminy, d) przedstawiciel zarządu związku gmin - w zakładzie utworzonym przez organ związku, 2) jako członkowie: a) przedstawiciel wojewody - w zakładzie utworzonym przez organ gminy lub związku gmin, b) przedstawiciele wyłonieni przez radę lub rady gmin, z zastrzeżeniem przepisu lit. c) - w liczbie określonej przez organ, który utworzył zakład, c) przedstawiciele wyłonieni przez sejmik samorządowy - w zakładzie o wojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób, d) osoby powołane przez organ, który utworzył zakład o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób, w tym po jednym przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, e) przedstawiciel rektora państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych - w zakładzie, w którym oddział szpitalny jest użytkowany na cele kliniki tej uczelni. 2. Skład rady społecznej w publicznych zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» ustala Dyrektor Generalny tego przedsiębiorstwa. 3. W posiedzeniach plenarnych rady społecznej uczestniczy kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej oraz przedstawiciel organizacji związkowej. 4. W posiedzeniach rady społecznej, w której skład nie wchodzi przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej lub Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, mają prawo uczestniczyć, z głosem doradczym, przedstawiciele samorządów zawodów medycznych. 5. Członkiem rady społecznej publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie może być pracownik danego zakładu. 6. Członkowi rady społecznej przysługuje zwolnienie z wykonywania obowiązków w ramach stosunku pracy na czas uczestniczenia w posiedzeniach rady społecznej. 7. Za udział w posiedzeniach rady społecznej jej członkowi przysługuje od podmiotu, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, rekompensata w wysokości utraconych zarobków, jeżeli z powodu uczestnictwa w posiedzeniu rady pracodawca nie udzielił członkowi na ten czas zwolnienia z wykonywania obowiązków pracowniczych z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. 8. Radę społeczną powołuje, odwołuje oraz zwołuje jej pierwsze posiedzenie podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej."; 58) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Do zadań rady społecznej należy: 1) przestawianie podmiotowi, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, wniosków i opinii w sprawach: a) zmiany lub rozwiązania umowy o udzielenie publicznego zamówienia na świadczenia zdrowotne, b) zbycia środka trwałego oraz zakupu lub przyjęcia darowizny nowej aparatury i sprzętu medycznego, c) związanych z przekształceniem lub likwidacją zakładu, jego przebudową, rozszerzeniem lub ograniczeniem działalności, d) przyznawania kierownikowi zakładu nagród, e) rozwiązania stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej o zarządzanie publicznym zakładem opieki zdrowotnej z kierownikiem zakładu, 2) przedstawianie kierownikowi publicznego zakładu opieki zdrowotnej wniosków i opinii w sprawach: a) planu finansowego i inwestycyjnego, b) rocznego sprawozdania z realizacji planu inwestycyjnego i finansowego, c) kredytów bankowych lub dotacji, d) podziału zysku, 3) uchwalanie regulaminu swojej działalności oraz przedkładanie regulaminu do zatwierdzenia podmiotowi, który utworzył zakład, 4) zatwierdzanie regulaminu porządkowego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, 5) dokonywanie okresowych analiz skarg i wniosków wnoszonych przez osoby korzystające ze świadczeń zakładu, z wyłączeniem spraw podlegających nadzorowi medycznemu, 6) przedstawianie wniosków organowi finansującemu określony zakres działalności, w którego imieniu rada społeczna wykonuje swoje zadania, 7) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie i statucie publicznego zakładu opieki zdrowotnej."; 59) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. 1. Skład rady społecznej i czas trwania jej kadencji określa statut publicznego zakładu opieki zdrowotnej. 2. Sposób zwoływania posiedzeń rady społecznej, tryb pracy i podejmowania uchwał określa regulamin rady społecznej. 3. Od uchwały rady społecznej kierownikowi publicznego zakładu opieki zdrowotnej przysługuje odwołanie do podmiotu, który utworzył zakład."; 60) w art. 48 użyte w różnych przypadkach wyrazy "rada nadzorcza" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "rada społeczna"; 61) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. 1. Rady społecznej nie powołuje się w: 1) wojewódzkich i terenowych stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz stacjach krwiodawstwa, 2) żłobkach, 3) szpitalach klinicznych. 2. Zadania określone w art. 46 w zakładach opieki zdrowotnej utworzonych w celu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, wykonuje rada naukowa działająca na podstawie przepisów wymienionych w art. 8a ust. 2."; 62) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 4 Zasady gospodarki publicznych zakładów opieki zdrowotnej"; 63) skreśla się art. 49; 64) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. 1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 35c, gospodaruje przekazaną w zarząd częścią mienia państwowego lub komunalnego oraz przydzielonymi środkami finansowymi, kierując się efektywnością ich wykorzystania, na zasadach określonych w prawie budżetowym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Publiczny zakład opieki zdrowotnej pozostawia w swojej dyspozycji: 1) 70% środków budżetowych nie wykorzystanych w danym roku, jeżeli jest prowadzony w formie jednostki budżetowej, 2) 70% wpłaty przeznaczonej dla budżetu, jeżeli jest prowadzony w formie zakładu budżetowego."; 65) skreśla się art. 51 i art. 52; 66) art. 53 otrzymuje brzmienie: "Art. 53. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej gospodaruje samodzielnie przekazanymi w nieodpłatne użytkowanie nieruchomościami i majątkiem Skarbu Państwa lub komunalnym oraz majątkiem własnym (otrzymanym i zakupionym). 2. Zbycie, wydzierżawienie lub wynajęcie majątku trwałego samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej albo wniesienie tego majątku do spółek lub fundacji jest nieważne bez zgody organu, który utworzył ten zakład. 3. Podstawą gospodarki samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej jest plan finansowy, ustalany przez kierownika zakładu."; 67) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu: "Art. 53a. 1. Podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, może pozbawić zakład składników przydzielonego lub nabytego mienia w przypadku połączenia lub podziału albo przekształcenia zakładu, przeprowadzanych na zasadach określonych w ustawie. 2. W przypadku likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jego majątek, po zaspokojeniu wierzytelności, staje się własnością Skarbu Państwa lub gminy, a o jego przeznaczeniu decyduje podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej."; 68) w art. 54: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "Publiczny zakład opieki zdrowotnej" zastępuje się wyrazami "Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze zarządzenia, warunki i tryb przekazywania samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej środków publicznych oraz sposób kontroli ich wykorzystania.", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do warunków i trybu przekazywania środków publicznych, o których mowa w ust. 2, nie mają zastosowania przepisy o zamówieniach publicznych."; 69) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej może otrzymywać dotacje budżetowe na: 1) realizację zadań w zakresie zapobiegania chorobom i urazom lub innych programów zdrowotnych oraz promocję zdrowia, 2) pokrycie kosztów kształcenia i podnoszenia kwalifikacji osób wykonujących zawody medyczne, 3) inwestycje, w tym zakup wysoko specjalistycznych aparatury i sprzętu medycznego, 4) cele określone w art. 67a, 5) cele szczególne, przyznawane na podstawie odrębnych przepisów. 2. Dotacje wymienione w ust. 1 przyznaje organ, który utworzył samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej."; 70) w art. 56 w ust. 1 po wyrazie "majątku" dodaje się wyraz "samodzielnego"; 71) w art. 57 po wyrazach "Fundusz założycielski" dodaje się wyrazy "samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej"; 72) art. 58 otrzymuje brzmienie: "Art. 58. 1. Fundusz zakładu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej zwiększa się o: 1) zyski bilansowe, 2) amortyzację majątku trwałego, 3) dotacje budżetowe, 4) kwoty zwiększenia wartości majątku trwałego, będącego skutkiem ustawowego przeszacowania tego majątku, 5) środki z innych źródeł. 2. Fundusz zakładu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej zmniejsza się o: 1) straty bilansowe, 2) umorzenie majątku trwałego, 3) kwoty zmniejszenia wartości majątku trwałego, będącego skutkiem ustawowego przeszacowania tego majątku. 3. Do amortyzacji majątku trwałego stosuje się ogólne zasady określone w odrębnych przepisach."; 73) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej decyduje sam o podziale zysku."; 74) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej pokrywa we własnym zakresie ujemny wynik finansowy. 2. Ujemny wynik finansowy samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie może być podstawą do zaprzestania działalności, jeżeli dalsze istnienie tego zakładu uzasadnione jest celami i zadaniami, do których realizacji został utworzony, a których nie może przejąć inny zakład w sposób zapewniający nieprzerwane sprawowanie opieki zdrowotnej nad ludnością. 3. Jeżeli ujemny wynik finansowy nie może być pokryty w sposób określony w ust. 1, organ, który utworzył samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, wydaje zarządzenie lub podejmuje uchwałę o zmianie formy gospodarki finansowej zakładu lub o jego likwidacji. 4. Organ, który utworzył samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem ust. 2, pokrywa ujemny wynik finansowy zakładu ze środków publicznych i może określić formę dalszego finansowania zakładu na zasadach określonych w art. 35c. 5. Zarządzenie lub uchwała o likwidacji samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, w rozumieniu ust. 3, stanowi podstawę do wykreślenia zakładu z rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej . 6. Zobowiązania i należności samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej po jego likwidacji stają się zobowiązaniami i należnościami Skarbu Państwa lub gminy."; 75) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, szczególne zasady rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej."; 76) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 5 Szpitale kliniczne"; 77) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. 1. Szpital kliniczny jest jednostką organizacyjną państwowej uczelni medycznej oraz państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych. 2. Uczelnie, o których mowa w ust. 1, uczestniczą w systemie ochrony zdrowia, realizując poprzez szpitale kliniczne cele określone w art. 1 ust. 2 pkt 2. 3. Szpitalem klinicznym jest również publiczny zakład opieki zdrowotnej uczestniczący w systemie ochrony zdrowia poprzez udzielanie świadczeń zdrowotnych w powiązaniu z realizacją celów naukowych i dydaktycznych, utworzony przez Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, z zastrzeżeniem art. 63d ust. 2."; 78) po art. 63 dodaje się art. 63a-63d w brzmieniu: "Art. 63a. 1. Szpital kliniczny, o którym mowa w art. 63 ust. 1, tworzy, znosi i przekształca senat odpowiednio państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych za zgodą Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, zadania oraz obszar działania państwowej uczelni medycznej oraz państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, zwany dalej «regionem», w zakresie uczestniczenia ich szpitali klinicznych w systemie ochrony zdrowia. 3. Środki finansowe na działalność określoną w ust. 2 przekazuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie umowy zawartej z rektorem odpowiednio państwowej uczelni medycznej i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych. 4. Statut szpitala klinicznego stanowi integralną część statutu państwowej uczelni medycznej oraz państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych. Art. 63b. 1. Kierownika szpitala klinicznego powołuje i odwołuje rektor za zgodą senatu uczelni, o której mowa w art. 63 ust. 1. 2. Kierownik szpitala klinicznego zarządza szpitalem, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych w statucie szpitala dla senatu i rektora uczelni. 3. Rektor uczelni może przekazać kierownikowi szpitala klinicznego bezpośrednie zwierzchnictwo nad pracownikami szpitala nie będącymi pracownikami naukowymi uczelni. Art. 63c. 1. Szpital kliniczny udziela świadczeń zdrowotnych w zakresie zadań określonych w art. 63a ust. 2. 2. Szpital kliniczny może udzielać świadczeń zdrowotnych w zakresie specjalistycznej opieki zdrowotnej: 1) w ramach pełnienia funkcji szpitala o wojewódzkim lub lokalnym obszarze działania, w zakresie i na zasadach określonych umową zawartą odpowiednio między wojewodą, wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a kierownikiem szpitala klinicznego; umowa ta wymaga zgody rektora uczelni, a w przypadku szpitala klinicznego, o którym mowa w art. 63 ust. 3, zgody Ministra Obrony Narodowej i Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, 2) na zamówienie osoby prawnej dysponującej środkami publicznymi, 3) na zamówienie innych osób prawnych lub fizycznych. 3. Udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 2, nie może ograniczać zakresu świadczeń zdrowotnych, do których udzielania szpital kliniczny jest obowiązany na podstawie statutu. 4. Środki finansowe uzyskane z tytułów określonych w ust. 2 przeznaczone są na działalność szpitala klinicznego. Art. 63d. 1. Do kontroli szpitali klinicznych, o których mowa w art. 63 ust. 1, stosuje się przepisy działu III. 2. Do tworzenia, organizacji i kontroli szpitali klinicznych, o których mowa w art. 63 ust. 3, stosuje się przepisy art. 69."; 79) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. 1. Szpitale będące publicznymi zakładami opieki zdrowotnej, utworzone przez podmioty, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2, mogą udostępniać państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych oddziały szpitalne, zwane dalej "oddziałami klinicznymi (nauczającymi)" na potrzeby dydaktyki. 2. Udostępnienie oddziału szpitalnego następuje na podstawie umowy zawartej przez podmiot, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, z rektorem odpowiednio państwowej uczelni medycznej i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych. 3. Udostępnianie oddziału szpitalnego na potrzeby dydaktyki nie może ograniczyć dostępności świadczeń zdrowotnych określonych w statucie szpitala. 4. Oddziały kliniczne (nauczające) mogą za zgodą podmiotu, który utworzył publiczny zakład opieki zdrowotnej, udzielać świadczeń zdrowotnych o regionalnym obszarze działania, w zakresie wynikającym z przepisów, o których mowa w art. 63a ust. 2. 5. Publiczny zakład opieki zdrowotnej, na bazie którego działa oddział kliniczny (nauczający), udziela świadczeń zdrowotnych, określonych w ust. 4, na zasadach przyjętych w umowie zawartej przez rektora uczelni z kierownikiem publicznego zakładu opieki zdrowotnej."; 80) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. 1. Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej w stosunku do zakładów opieki zdrowotnej i podmiotów, które utworzyły takie zakłady, oraz wojewodzie w stosunku do zakładów prowadzących działalność na obszarze województwa przysługuje prawo: 1) przeprowadzania czynności kontrolnych, a w szczególności: a) wizytacji pomieszczeń zakładu, b) obserwowania czynności związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1 pkt 4, c) sprawdzania przestrzegania spełniania wymagań dotyczących dopuszczenia do stosowania i sposobu użytkowania, przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, aparatury i sprzętu medycznego oraz ambulansów sanitarnych, d) żądania informacji i dokumentacji, w tym również dokumentacji medycznej, z zastrzeżeniem przepisu art. 18, 2) wydawania zaleceń pokontrolnych mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, 3) wydawania w miarę potrzeby decyzji administracyjnych nakazujących usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości. 2. Czynności wymienione w ust. 1 pkt 1 lit.b) mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę wykonującą zawód medyczny."; 81) w art. 66 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej lub wojewoda mogą zlecić przeprowadzenie jednorazowej kontroli zakładu opieki zdrowotnej pod względem medycznym lub kontrolowanie go w sposób ciągły: organom samorządów zawodów medycznych, medycznym towarzystwom naukowym, zakładom opieki zdrowotnej, państwowym uczelniom medycznym i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, medycznym jednostkom badawczo-rozwojowym, innym jednostkom organizacyjnym podległym lub nadzorowanym przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej oraz specjalistom z poszczególnych dziedzin medycyny - za ich zgodą."; 82) po art. 66 dodaje się art. 66a w brzmieniu: "Art. 66a. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może powołać zespoły konsultantów krajowych i regionalnych, złożone ze specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny i farmacji, jako medyczne organy doradcze i opiniodawcze dla podmiotów tworzących zakłady opieki zdrowotnej i zakładów opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dla zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji konsultantów, o których mowa w ust. 1, powołują ministrowie w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Wojewoda może powołać konsultantów wojewódzkich spośród specjalistów poszczególnych dziedzin medycyny i farmacji do dokonywania oceny zakładów opieki zdrowotnej prowadzących działalność na obszarze województwa, w zakresie określonym w ust. 1. 4. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być zlecane konsultantom jako jednorazowe lub wykonywane w sposób ciągły na zasadach i w trybie określonych w art. 66. 5. Zadania konsultantów wojewódzkich określa wojewoda. 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania konsultantów krajowych i regionalnych."; 83) art. 67 otrzymuje brzmienie: "Art. 67. 1. Nadzór na zakładami opieki zdrowotnej sprawuje podmiot, który utworzył zakład, zwany dalej «podmiotem sprawującym nadzór». 2. Podmiot sprawujący nadzór dokonuje kontroli i oceny działalności zakładu opieki zdrowotnej oraz pracy kierownika zakładu. 3. Kontrola i ocena, o których mowa w ust. 2, obejmują w szczególności: 1) realizację zadań statutowych, dostępność i poziom udzielanych świadczeń, 2) prawidłowość gospodarowania mieniem, 3) gospodarkę finansową. 4. Podmiot sprawujący nadzór w razie stwierdzenia, że decyzja kierownika zakładu opieki zdrowotnej jest sprzeczna z prawem, wstrzymuje jej wykonanie oraz zobowiązuje kierownika do jej zmiany lub cofnięcia. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady sprawowania nadzoru nad samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej."; 84) po art. 67 dodaje się art. 67a w brzmieniu: "Art. 67a. 1. Podmiot sprawujący nadzór może nałożyć na zakład opieki zdrowotnej obowiązek wykonania dodatkowego zadania, jeżeli jest to niezbędne ze względu na potrzeby systemu opieki zdrowotnej, w przypadku klęski żywiołowej lub w celu wykonania zobowiązań międzynarodowych. 2. Podmiot sprawujący nadzór zapewnia zakładowi opieki zdrowotnej środki do wykonania zadania, o którym mowa w ust. 1, chyba że wykonanie zadania następuje odpłatnie na podstawie umowy. 3. W razie poniesienia szkody przez zakład opieki zdrowotnej przy wykonywaniu zadania określonego w ust. 1 podmiot sprawujący nadzór jest obowiązany do jej naprawienia,"; 85) tytuł działu IV otrzymuje brzmienie: "Dział IV Zakłady opieki zdrowotnej podlegające szczelnej regulacji" 86) skreśla się art. 68; 87) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. Do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra Sprawiedliwości oraz przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe», nie stosuje się przepisów działu II rozdziału 2, z wyjątkiem art. 40, i rozdziału 3 oraz działu III, z wyjątkiem art. 66 i 66a. 2. Do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości dla osób pozbawionych wolności przepisy ustawy stosuje się odpowiednio przy uwzględnieniu Kodeksu karnego wykonawczego i wydanych na jego podstawie przepisów. 3. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, a w stosunku do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» - Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady tworzenia, przekształcania, likwidacji, organizacji, zarządzania i kontroli zakładów opieki zdrowotnej."; 88) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. 1. Zakłady opieki zdrowotnej utworzone przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» współdziałają z innymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej w udzielaniu świadczeń zdrowotnych osobom uprawnionym do świadczeń tych zakładów. 2. Minister Obrony Narodowej, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, a w stosunku do zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe «Polskie Koleje Państwowe» - Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb udzielania świadczeń zdrowotnych przez zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, osobom uprawnionym do świadczeń tych zakładów. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia: 1) określi szczegółowe zasady współdziałania zakładów opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, w celu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom nieuprawnionym, 2) może określić kategorie osób uprawnionych do korzystania z bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1."; 89) po art. 70 dodaje się wyrazy "Dział IVa Przepisy przejściowe i końcowe"; 90) skreśla się art. 77. Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539 i Nr 98, poz. 602) art. 147a otrzymuje brzmienie: "Art. 147a. 1. Kto prowadzi zakład opieki zdrowotnej bez wymaganego wpisu do rejestru, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega ten, kto podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych mające formę i treść reklamy." Art. 3. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 75, poz. 467 i 469) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Jednostki badawczo-rozwojowe prowadzące badania naukowe lub prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk medycznych uczestniczą w systemie ochrony zdrowia." Art. 4. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 47 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) a ponadto jeżeli statut uczelni tak stanowi: dyrektor administracyjny, kwestor, dyrektor biblioteki głównej, dyrektor ośrodka dokumentacji i informacji naukowej oraz kierownik szpitala klinicznego lub przedstawiciel kierowników szpitali klinicznych."; 2) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu: "Art. 65a. 1. W skład uczelni medycznej lub uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych wchodzi szpital kliniczny. 2. Zasady tworzenia, przekształcania i likwidacji szpitala klinicznego oraz inne sprawy związane z jego funkcjonowaniem określają przepisy o zakładach opieki zdrowotnej."; 3) w art. 100 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w uczelniach medycznych lub uczelni prowadzącej działalność w dziedzinie nauk medycznych uczestniczą w sprawowaniu opieki zdrowotnej w ramach społecznego systemu ochrony zdrowia poprzez wykonywanie zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w szpitalach klinicznych uczelni lub oddziałach innych szpitali udostępnianych uczelniom na zasadach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej."; 4) w art. 105 w ust. 7 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej"; 5) w art. 106 skreśla się ust. 2; 6) w art. 116 w ust. 1 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej". Art. 5. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569) skreśla się art. 56 ust. 2. Art. 6. W ustawie z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 i z 1997 r. Nr 80, poz. 502) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Leki, o których mowa w art. 4 ust. 1 i art. 8 ust. 1, oraz artykuły sanitarne wymienione w art. 9 ust. 2 podlegają rejestracji w rejestrze usług medycznych na zasadach określonych w odrębnych przepisach.", b) skreśla się ust. 6. Art. 7. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) w art. 13 w ust. 5 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) usług polegających na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, chyba że odrębne przepisy przewidują możliwość wydawania certyfikatu akredytacyjnego na zasadach dobrowolnego zgłoszenia." Art. 8. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 591) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu: "Art. 16a. Na zadania kolejowej służby zdrowia, o których mowa w art. 10, przekazywana jest dotacja z budżetu państwa." Art. 9. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Komórki, tkanki i narządy ze zwłok mogą być również pobierane w czasie sekcji zwłok przeprowadzanej na podstawie odrębnych przepisów."; 2) w art. 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się w przypadku pobierania komórek, tkanek i narządów w celu rozpoznania przyczyny zgonu i oceny w czasie sekcji zwłok postępowania leczniczego." Art. 10. W ustawie z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110) skreśla się art. 41. Art. 11. Naczelne i centralne organy administracji rządowej oraz przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", które na podstawie dotychczasowych przepisów utworzyły publiczne zakłady opieki zdrowotnej, dokonają, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wpisu tych zakładów do rejestru, w trybie i na zasadach określonych w art. 12 i 13 ustawy nowelizowanej w art. 1. Art. 12. Organy określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 ustawy nowelizowanej w art. 1 oraz przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", które na podstawie dotychczasowych przepisów utworzyły publiczne zakłady opieki zdrowotnej, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy dostosują: 1) statuty i regulaminy zakładów opieki zdrowotnej do wymagań określonych w ustawie nowelizowanej w art. 1, 2) skład rady społecznej do wymagań określonych w art. 45 ustawy nowelizowanej w art. 1. Art. 13. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy tworzy się Radę Akredytacyjną, o której mowa w art. 18c ustawy nowelizowanej w art. 1. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy powoła członków Rady Akredytacyjnej oraz zwoła jej pierwsze posiedzenie. Art. 14. Organy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 ustawy nowelizowanej w art. 1, najpóźniej do 31 grudnia 1998 r., dokonają analizy i oceny działalności utworzonych przez siebie publicznych zakładów opieki zdrowotnej w celu ustalenia możliwości prowadzenia tych zakładów w formie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Art. 15. 1. Do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468) świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 29, 30 i 32 ustawy nowelizowanej w art. 1, udzielane w publicznych zakładach opieki zdrowotnej lub przez podmioty określone w art. 35 ust. 1 pkt 1-3 ustawy nowelizowanej w art. 1, są płatne, jeżeli świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej lub lekarza wykonującego zawód medyczny poza zakładem opieki zdrowotnej, którzy nie są zobowiązani do wykonywania zadań publicznego zakładu opieki zdrowotnej w rozumieniu art. 35 ust. 2 ustawy nowelizowanej w art. 1. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy skierowań wystawianych przez lekarzy udzielających świadczeń zdrowotnych osobom przebywającym w domach pomocy społecznej. Art. 16. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz wojewodowie obowiązani są utworzyć rejestry usług medycznych, o których mowa w art. 32e ustawy nowelizowanej w art. 1, najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 r. 2. Z dniem 1 stycznia 1999 r. zadania związane z prowadzeniem rejestrów usług medycznych, o których mowa w art. 32e ustawy nowelizowanej w art. 1, stają się zadaniami kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy wymienionej w art. 15 ust. 1. Art. 17. 1. Umowy o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 35a ustawy nowelizowanej w art. 1, nie mogą być zawierane na okres dłuższy niż do dnia 31 grudnia 1998 r. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy umów zawieranych przez organy samorządu terytorialnego. Art. 18. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy: 1) grunty, stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, będące w posiadaniu szpitali klinicznych, stają się przedmiotem użytkowania wieczystego państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, 2) budynki, urządzenia oraz inne składniki mienia szpitala klinicznego stają się własnością uczelni. 2. Nabycie praw, o których mowa w ust. 1 pkt 2, następuje nieodpłatnie bez względu na pochodzenie środków, za które zostały wybudowane lub nabyte. 3. Przepis ust. 1 nie może naruszać praw osób trzecich. Art. 19. Zobowiązania szpitali klinicznych, które powstały przed dniem wejścia w życie ustawy, pozostają zobowiązaniami Skarbu Państwa. Art. 20. 1. Kierownik szpitala klinicznego pozostaje kierownikiem tego szpitala, chyba że z dniem wejścia w życie ustawy upływa okres, na który nawiązany został z nim stosunek pracy. 2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy pracownicy szpitala klinicznego, utworzonego na podstawie dotychczasowych przepisów, stają się pracownikami państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych. Art. 21. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy senat państwowej uczelni medycznej i senat państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych dostosuje statut uczelni do wymagań określonych w ustawie nowelizowanej w art. 1. 2. Do czasu, o którym mowa w ust. 1, do szpitali klinicznych uczelni mają zastosowanie przepisy dotychczasowe, z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszej ustawy. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z rektorem państwowej uczelni medycznej i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych określi, w drodze zarządzenia, sposób i tryb przejmowania szpitali klinicznych przez uczelnie. Art. 22. Niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, w terminie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosują posiadaną aparaturę i sprzęt do wymagań określonych w art. 9 ust. 3 ustawy nowelizowanej w art. 1. Art. 23. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy dotychczasowe z uwzględnieniem zmian wynikających z ustawy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 24. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ogłosi jednolity tekst ustawy o zakładach opieki zdrowotnej w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 25. Traci moc ustawa z dnia 7 kwietnia 1949 r. o pokrywaniu opłat w szpitalach, będących zakładami społecznymi służby zdrowia (Dz. U. Nr 25, poz. 174, z 1950 r. Nr 44, poz. 409, z 1956 r. Nr 17, poz. 92 i z 1962 r. Nr 32, poz. 151). Art. 26. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 63-63c ustawy nowelizowanej w art. 1 oraz art. 18-21 ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie zakładów kształcenia nauczycieli. (Dz. U. Nr 104, poz. 664) Na podstawie art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zakładami kształcenia nauczycieli są kolegia nauczycielskie i nauczycielskie kolegia języków obcych, zwane dalej "kolegiami". 2. Kolegia kształcą: 1) nauczycieli przedszkoli, szkół podstawowych, placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, 2) w przypadku nauczycieli języków obcych również nauczycieli szkół ponadpodstawowych. 3. Kolegia mogą prowadzić doskonalenie nauczycieli według zasad określonych w odrębnych przepisach. § 2. Kształcenie w kolegium odbywa się w ramach specjalności odpowiadających przedmiotom nauczania lub rodzajom zajęć prowadzonych w przedszkolach, szkołach i placówkach wymienionych w § 1 ust. 2. W przypadku gdy specjalnością kształcenia jest język obcy, jest on również językiem wykładowym. § 3. 1. Kolegia tworzą, prowadzą, przekształcają i likwidują kuratorzy oświaty, działający w imieniu wojewodów. 2. Kolegia mogą również tworzyć, prowadzić, przekształcać i likwidować osoby prawne i fizyczne. 3. Kuratorzy oświaty oraz osoby prawne i fizyczne, o których mowa w ust. 1 i 2, zwani są dalej "organami prowadzącymi". 4. Kolegia prowadzone przez kuratorów oświaty oraz przez gminy i związki komunalne są kolegiami publicznymi, a kolegia prowadzone przez inne osoby prawne lub przez osoby fizyczne są kolegiami niepublicznymi. 5. Kolegium niepublicznemu utworzonemu i prowadzącemu zgodnie z przepisami rozporządzenia przysługują uprawnienia kolegium publicznego z dniem rozpoczęcia działalności. § 4. 1. Kolegium tworzy się na podstawie aktu założycielskiego, który określa jego nazwę, siedzibę i organ prowadzący. 2. Utworzenie kolegium, a także wprowadzenie w kolegium nowej specjalności lub systemu kształcenia innego niż dzienny wymaga: 1) zgody Ministra Edukacji Narodowej - w przypadku kolegium prowadzonego przez kuratora oświaty, 2) zezwolenia Ministra Edukacji Narodowej - w przypadku kolegium prowadzonego przez osobę prawną lub fizyczną. § 5. 1. Warunkiem uzyskania zgody lub zezwolenia na utworzenie kolegium bądź wprowadzenie nowej specjalności lub systemu kształcenia innego niż dzienny jest zapewnienie opieki naukowo-dydaktycznej szkoły wyższej, zwanej dalej "uczelnią", która prowadzi studia magisterskie kształcące nauczycieli na kierunkach lub specjalnościach odpowiadających specjalnościom prowadzonym w kolegium. Zgodę lub zezwolenie na prowadzenie specjalności w systemie zaocznym lub wieczorowym można uzyskać pod warunkiem prowadzenia w kolegium tej specjalności w systemie dziennym. 2. Organ prowadzący kolegium zawiera pisemne porozumienie z uczelnią mającą sprawować opiekę naukowo-dydaktyczną. 3. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2, powinno wskazywać jednostkę organizacyjną uczelni odpowiedzialną za realizację porozumienia oraz określać zasady sprawowania opieki naukowo-dydaktycznej, a w szczególności: 1) współdziałania wskazanej jednostki organizacyjnej uczelni w ustalaniu zasad i trybu postępowania rekrutacyjnego i egzaminów dyplomowych oraz w ich przeprowadzaniu, 2) współpracy w doborze nauczycieli kolegium oraz prowadzenia niektórych zajęć dydaktycznych przez nauczycieli akademickich, 3) udziału uczelni w pracach rady programowej, 4) uzyskiwania przez słuchaczy kolegium tytułu zawodowego licencjata, 5) podejmowania przez absolwentów kolegium studiów w uczelni umożliwiających uzyskanie tytułu zawodowego magistra, 6) udziału uczelni w doskonaleniu nauczycieli kolegium, 7) finansowania opieki naukowo-dydaktycznej, 8) rozwiązania porozumienia. § 6. 1. Wniosek o udzielenie zgody lub zezwolenia, o których mowa w § 4 ust. 2, organ prowadzący składa do dnia 31 stycznia roku otwarcia kolegium lub wprowadzenia nowej specjalności albo nowego systemu kształcenia. 2. Do wniosku o udzielenie zgody lub zezwolenia na utworzenie kolegium załącza się: 1) projekt aktu założycielskiego, 2) porozumienie z uczelnią mającą sprawować opiekę naukowo-dydaktyczną, 3) projekt statutu, 4) szczegółowe informacje dotyczące warunków lokalowych oraz bazy dydaktycznej zapewniających właściwe funkcjonowanie kolegium, 5) informacje dotyczące kwalifikacji nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w kolegium, 6) informację o planach i programach przewidzianych do realizacji w kolegium. 3. Do wniosku o udzielenie zgody lub zezwolenia na wprowadzenie nowej specjalności lub nowego systemu kształcenia w kolegium załącza się dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 2, 4, 5, 6 w odniesieniu do specjalności lub systemu kształcenia. 4. Minister Edukacji Narodowej wydaje zgodę lub zezwolenie po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Kształcenia Nauczycieli, o której mowa w § 10. § 7. 1. Minister Edukacji Narodowej odmówi udzielenia zgody lub zezwolenia, o których mowa w § 4 ust. 2, jeżeli: 1) organ prowadzący nie spełnia warunków określonych w § 5, § 6 ust. 1, ust. 2 pkt 4-6, ust. 3, § 9 pkt 1, 2) projekty aktu założycielskiego lub statutu są sprzeczne z prawem. 2. Minister Edukacji Narodowej może również odmówić udzielenia zgody lub zezwolenia: 1) jeżeli wniosek został negatywnie zaopiniowany przez Radę do Spraw Kształcenia Nauczycieli, 2) w przypadku braku zapotrzebowania na nauczycieli specjalności, w której zamierza kształcić kolegium. § 8. Po udzieleniu zgody lub zezwolenia kolegium wpisuje się do wykazu zakładów kształcenia nauczycieli, który ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Edukacji Narodowej. Wykaz obejmuje dane zawarte w akcie założycielskim oraz informacje o prowadzonych specjalnościach, systemach kształcenia i uczelniach sprawujących opiekę naukowo-dydaktyczną. § 9. Organ prowadzący kolegium: 1) zapewnia jego utrzymanie oraz kadrowe, organizacyjne i finansowe warunki do pełnej realizacji planów i programów nauczania, w tym również odbywania praktyk pedagogicznych (zawodowych), oraz innych zadań statutowych, 2) sprawuje nadzór nad działalnością kolegium w zakresie spraw finansowych i administracyjnych. § 10. 1. Przy Ministrze Edukacji Narodowej działa Rada do Spraw Kształcenia Nauczycieli, która jest organem opiniodawczo-doradczym w zakresie kształcenia, dokształcania i doskonalenia nauczycieli. Skład, zakres i tryb pracy Rady określają odrębne przepisy. 2. Z upoważnienia i w zakresie określonym przez Ministra Edukacji Narodowej Rada do Spraw Kształcenia Nauczycieli bierze udział w ocenie poziomu kształcenia oraz przygotowania zawodowego absolwentów kolegiów. 3. Minister Edukacji Narodowej zapewnia obsługę administracyjną oraz środki finansowe niezbędne dla funkcjonowania Rady do Spraw Kształcenia Nauczycieli. § 11. 1. Nadzór pedagogiczny nad kolegiami ma na celu podnoszenie jakości kształcenia oraz zapewnienie porównywalności przygotowania zawodowego absolwentów. 2. Nadzór pedagogiczny jest procesem planowym, realizowanym poprzez działalność diagnostyczno-oceniającą i wspomagającą, w stałej współpracy z nadzorowanymi. § 12. Cele nadzoru pedagogicznego realizuje się w szczególności poprzez: 1) badania określonych problemów związanych z procesem kształcenia w kolegiach, w tym badanie poziomu kształcenia oraz kompetencji zawodowych absolwentów kolegiów, 2) wizytacje kolegiów, 3) hospitacje zajęć, 4) organizowanie i koordynowanie współpracy między kolegiami, kolegiami i szkołami wyższymi, placówkami doskonalenia nauczycieli oraz innymi instytucjami edukacyjnymi, 5) organizację konferencji, seminariów i szkoleń, 6) inne formy udzielania pomocy kolegiom i nauczycielom w wykonywaniu ich zadań, inspirowaniu do doskonalenia programów kształcenia oraz innowacyjnej działalności zawodowej nauczycieli. § 13. 1. Nadzór pedagogiczny nad kolegiami sprawuje Minister Edukacji Narodowej. 2. Nadzór pedagogiczny nad nauczycielami kolegium sprawuje dyrektor kolegium, a nad dyrektorem kolegium - Minister Edukacji Narodowej. § 14. 1. Wizytację kolegium, z zastrzeżeniem ust. 3, przeprowadza zespół wizytujący wyznaczony przez Ministra Edukacji Narodowej. 2. W skład zespołu wizytującego mogą wchodzić: 1) pracownicy właściwej komórki organizacyjnej Ministerstwa Edukacji Narodowej, 2) członkowie Rady do Spraw Kształcenia Nauczycieli, 3) nauczyciele akademiccy, 4) nauczyciele, którzy zajmują albo zajmowali stanowiska kierownicze w kolegium. 3. Minister Edukacji Narodowej może również upoważnić pracownika (pracowników) właściwej komórki organizacyjnej Ministerstwa Edukacji Narodowej do przeprowadzenia wizytacji kolegium, określając jej zakres. § 15. 1. Wizytację kolegium przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 5 lat. 2. Zespół wizytujący ocenia w szczególności: 1) realizację zadań statutowych dyrektora i rady programowej, 2) realizację planów i programów nauczania, 3) program i sposób realizacji praktyk pedagogicznych, 4) kwalifikacje, doskonalenie i rozwój zawodowy nauczycieli i nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia w kolegium, 5) sposób sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami kolegium, 6) zgodność działalności kolegium z przepisami prawa i statutem, 7) realizację porozumienia o opiece naukowo-dydaktycznej, 8) warunki działalności dydaktycznej kolegium, 9) realizację zadań organu prowadzącego wymienionych w § 9. § 16. Na wniosek Ministra Edukacji Narodowej Rada do Spraw Kształcenia Nauczycieli, w porozumieniu z właściwą komórką organizacyjną Ministerstwa Edukacji Narodowej, ustala szczegółowy zakres zadań zespołu wizytującego, z uwzględnieniem § 15 ust. 2, oraz kryteria oceny poziomu kształcenia. § 17. 1. O terminie i zakresie wizytacji przeprowadzanej przez zespół wizytujący zawiadamia się dyrektora i organ prowadzący kolegium oraz uczelnię sprawującą opiekę naukowo-dydaktyczną co najmniej na miesiąc przed terminem wizytacji. 2. Przed rozpoczęciem wizytacji dyrektor kolegium przekazuje przewodniczącemu zespołu wizytującego, opracowane w porozumieniu z radą programową, opisową ocenę działalności kolegium oraz plan rozwoju kolegium. 3. Na początku wizytacji przewodniczący zespołu wizytującego informuje dyrektora kolegium, radę programową i organ prowadzący o zakresie, programie i czasie trwania wizytacji. 4. Wstępne wnioski powizytacyjne są przedstawiane dyrektorowi kolegium, radzie programowej oraz organowi prowadzącemu na spotkaniu powizytacyjnym bezpośrednio po zakończeniu wizytacji lub najpóźniej w ciągu 3 dni od jej zakończenia. 5. W ciągu 30 dni od zakończenia wizytacji przewodniczący zespołu wizytacyjnego przekazuje: 1) opisową ocenę działalności kolegium oraz wnioski powizytacyjne uwzględniające plan rozwoju kolegium, o którym mowa w ust. 2, dyrektorowi kolegium oraz - do wiadomości - organowi prowadzącemu i uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną, 2) wnioski powizytacyjne, dotyczące realizacji porozumienia o opiece naukowo-dydaktycznej oraz zadań organu prowadzącego - odpowiednio: uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną, organowi prowadzącemu lub dyrektorowi kolegium. 6. W ciągu 14 dni od otrzymania wniosków powizytacyjnych dyrektor kolegium, organ prowadzący oraz uczelnia sprawująca opiekę naukowo-dydaktyczną mogą zgłosić do Ministra Edukacji Narodowej uzasadnione zastrzeżenia. 7. Dyrektor kolegium, organ prowadzący oraz uczelnia sprawująca opiekę naukowo-dydaktyczną, w ciągu 30 dni od otrzymania wniosków powizytacyjnych lub odpowiedzi na zgłoszone zastrzeżenia, zawiadamiają Ministra Edukacji Narodowej o sposobie i terminie ich realizacji. 8. Do wizytacji przeprowadzanej zgodnie z § 14 ust. 3 przepisy ust. 3-7 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. Dyrektor kolegium, sprawując nadzór pedagogiczny nad nauczycielami kolegium, może współdziałać z opiekunem naukowo-dydaktycznym lub z innym wyznaczonym przez rektora przedstawicielem uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną nad daną specjalnością. 2. Dyrektor może upoważnić nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze w kolegium do sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami kolegium oraz określa zakres tego nadzoru. 3. Szczegółowy sposób sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami kolegium oraz prowadzenia hospitacji stanowiącej bezpośrednią obserwację zajęć ze słuchaczami, standardy wymagań oraz narzędzia pomiaru ustala rada programowa kolegium. 4. Uchwałę rady programowej dotyczącą sposobu sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 3, dyrektor kolegium przekazuje do Ministerstwa Edukacji Narodowej. § 19. 1. Sposób dokumentowania nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami i nad dyrektorem kolegium oraz zadań, o których mowa w § 12 pkt 5, ustala odpowiednio dyrektor kolegium lub Minister Edukacji Narodowej. 2. Dokumentacja nadzoru pedagogicznego służy wyłącznie do celów służbowych. 3. Dokumentacja nadzoru pedagogicznego jest udostępniana nadzorowanemu lub osobom przeprowadzającym wizytację kolegium na ich wniosek. § 20. 1. W przypadku stwierdzenia nieodpowiedniego poziomu kształcenia w kolegium, nierealizowania zadań statutowych lub porozumienia o opiece naukowo-dydaktycznej, albo nieprzestrzegania przepisów prawa, Minister Edukacji Narodowej wydaje dyrektorowi kolegium lub organowi prowadzącemu polecenie usunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie. Polecenie wydane dyrektorowi kolegium jest przekazywane do wiadomości organowi prowadzącemu. 2. W razie nieusunięcia nieprawidłowości, Minister Edukacji Narodowej może cofnąć zgodę lub zezwolenie, o których mowa w § 4 ust. 2. 3. Zgoda lub zezwolenie na prowadzenie kolegium lub określonej specjalności może być cofnięta również w razie braku zapotrzebowania na nauczycieli specjalności, w której kształci kolegium. § 21. 1. Cofnięcie zgody na prowadzenie kolegium, specjalności lub systemu kształcenia powoduje: 1) likwidację odpowiednio: kolegium, specjalności lub systemu kształcenia, po zapewnieniu słuchaczom możliwości kontynuowania nauki, albo 2) zaprzestanie rekrutacji na pierwszy rok i likwidację odpowiednio: kolegium, specjalności lub systemu kształcenia, po zakończeniu przez słuchaczy cyklu kształcenia. 2. Cofnięcie zezwolenia powoduje odpowiednio: likwidację kolegium, specjalności lub systemu kształcenia, w terminie określonym w decyzji o cofnięciu zezwolenia. § 22. 1. Kurator oświaty może zlikwidować kolegium, specjalność lub system kształcenia za zgodą Ministra Edukacji Narodowej. Przepis § 21 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Gmina lub związek komunalny albo organ prowadzący kolegium niepubliczne może zlikwidować kolegium, specjalność lub system kształcenia z końcem roku szkolnego. Sposób likwidacji określa statut kolegium. Organ prowadzący jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić Ministra Edukacji Narodowej o zamiarze likwidacji. § 23. Po zlikwidowaniu kolegium, specjalności lub systemu kształcenia wykreśla się z wykazu, o którym mowa w § 8, odpowiednio: kolegium, specjalność lub system kształcenia. § 24. 1. Działalnością kolegium kieruje dyrektor. 2. Stanowisko dyrektora kolegium może zajmować nauczyciel lub nauczyciel akademicki, który posiada: 1) wykształcenie wyższe magisterskie oraz określone w odrębnych przepisach kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w tym kolegium, 2) co najmniej pięcioletni staż pracy pedagogicznej na stanowisku nauczyciela lub staż pracy dydaktycznej na stanowisku nauczyciela akademickiego, 3) stwierdzone aktualnym świadectwem lekarskim warunki zdrowotne niezbędne do zajmowania stanowiska nauczyciela w kolegium. § 25. 1. Stanowisko dyrektora kolegium publicznego, z zastrzeżeniem ust. 2, powierza organ prowadzący. 2. Powierzenie stanowiska dyrektora kolegium publicznego może nastąpić, jeżeli organ sprawujący nadzór pedagogiczny nie zgłosi, w terminie 30 dni od przedstawienia kandydata na to stanowisko, umotywowanego zastrzeżenia. 3. Kandydata na stanowisko dyrektora kolegium publicznego wyłania się w drodze konkursu. Kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora, chyba że organ sprawujący nadzór pedagogiczny zgłosił zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 2. 4. Organ prowadzący, w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny, może określić dodatkowe wymagania w stosunku do osób przystępujących do konkursu na stanowisko dyrektora kolegium. 5. W celu przeprowadzenia konkursu organ prowadzący określa regulamin konkursu oraz powołuje komisję konkursową w składzie: 1) dwaj przedstawiciele organu prowadzącego, 2) po jednym przedstawicielu: a) Ministra Edukacji Narodowej, b) uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną nad kolegium, c) rady programowej. 6. W kolegiach nowo tworzonych komisja konkursowa składa się z osób wymienionych w ust. 5 pkt 1 i 2 lit. a) i b). 7. Jeżeli do konkursu nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie wyłoniono kandydata, organ prowadzący, po zasięgnięciu opinii rady programowej, powierza to stanowisko ustalonemu przez siebie kandydatowi na okres jednego roku. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 8. Stanowisko dyrektora kolegium powierza się na 5 lat szkolnych. W uzasadnionych przypadkach można powierzyć to stanowisko na okres krótszy. 9. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, organ prowadzący, po zasięgnięciu opinii rady programowej, może przedłużyć powierzenie stanowiska dyrektora na kolejny okres, o którym mowa w ust. 8. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 26. Przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą", dotyczące zadań dyrektora szkoły stosuje się odpowiednio w stosunku do dyrektora kolegium. § 27. 1. W kolegium publicznym, liczącym co najmniej 12 grup, tworzy się stanowisko wicedyrektora. 2. W kolegium publicznym tworzy się stanowisko (lub stanowiska) kierownika praktyk pedagogicznych. 3. W kolegium publicznym mogą być tworzone stanowiska kierowników specjalności. 4. Decyzje w sprawie utworzenia stanowisk, o których mowa w ust. 2 i 3, podejmuje dyrektor kolegium w uzgodnieniu z organem prowadzącym. 5. Powierzenia stanowisk kierowniczych, o których mowa w ust. 1-3, dokonuje dyrektor kolegium. § 28. 1. Dyrektora kolegium publicznego odwołuje organ prowadzący w porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny w przypadkach określonych w ustawie. 2. Odwołania ze stanowisk kierowniczych, o których mowa w § 27, dokonuje dyrektor kolegium. § 29. Zasady powierzania stanowiska dyrektora kolegium niepublicznego oraz odwoływania z tego stanowiska, tworzenia innych stanowisk kierowniczych, ich powierzania oraz odwoływania z tych stanowisk określa statut kolegium. § 30. 1. Każda specjalność w kolegium ma opiekuna naukowo-dydaktycznego, będącego pracownikiem uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną nad daną specjalnością. 2. Opiekunem naukowo-dydaktycznym może być jedynie nauczyciel akademicki posiadający stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego, wskazany przez rektora uczelni w porozumieniu z kierownikiem podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną nad daną specjalnością. Do zadań opiekuna naukowo-dydaktycznego należy w szczególności koordynacja działań uczelni związanych z realizacją porozumienia o opiece naukowo-dydaktycznej. 3. Zasady wynagradzania opiekuna naukowo-dydaktycznego określają odrębne przepisy. § 31. 1. W kolegium działa rada programowa powoływana przez organ prowadzący. 2. W skład rady programowej wchodzą: 1) dyrektor kolegium jako jej przewodniczący, 2) wicedyrektor kolegium, 3) opiekunowie naukowo-dydaktyczni, 4) kierownicy specjalności, 5) kierownicy praktyk pedagogicznych, 6) przedstawiciele nauczycieli i nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia w kolegium, wybrani zgodnie z zasadami określonymi w statucie kolegium, 7) inni nauczyciele akademiccy z uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną, jeżeli zostaną wskazani przez rektora do udziału w pracach rady, 8) przedstawiciel samorządu słuchaczy, wybrany zgodnie z zasadami określonymi w statucie kolegium, 9) inne osoby powołane na wniosek dyrektora kolegium. 3. Do kompetencji rady programowej należy: 1) ustalanie ogólnych kierunków działania kolegium, 2) uchwalanie statutu, 3) uchwalanie zasad i trybu przeprowadzania postępowania rekrutacyjnego, w tym trybu odwoławczego oraz sposobu i terminu ogłaszania warunków rekrutacji, 4) uchwalanie regulaminu kształcenia, 5) ustalanie kryteriów oceniania, zaliczania zajęć i praktyk oraz zdawania egzaminów, 6) uchwalanie planów i programów nauczania, 7) określanie sposobu sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami, standardów wymagań i narzędzi pomiaru, 8) zatwierdzanie planów pracy kolegium, 9) opiniowanie planu rzeczowo-finansowego kolegium, 10) przyjmowanie rocznego sprawozdania dyrektora z działalności kolegium, 11) opiniowanie wniosków dyrektora o przyznanie nauczycielom odznaczeń, nagród i innych wyróżnień, 12) podejmowanie uchwał w innych sprawach określonych w rozporządzeniu lub statucie kolegium. 4. Przepisy ust. 3 pkt 2, 7, 9, 10 i 11 nie dotyczą kolegium niepublicznego. 5. Uchwały rady programowej są podejmowane zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy jej członków. 6. Rada programowa uchwala regulamin swojej działalności. Zebrania rady programowej są protokołowane. § 32. W kolegium nie tworzy się rady pedagogicznej, rady szkoły (kolegium) i rady rodziców. § 33. 1. W kolegium zatrudnia się nauczycieli oraz pracowników nie będących nauczycielami, w tym pracowników do obsługi pracowni i laboratoriów, o których mowa w § 34 ust. 2. 2. Kwalifikacje nauczycieli kolegium określają odrębne przepisy. 3. Prawa i obowiązki osób wymienionych w ust. 1 określają odrębne przepisy. § 34. 1. W kolegium działa biblioteka spełniająca zadania dydaktyczne i usługowe odpowiadające prowadzonym w kolegium specjalnościom. Organizację biblioteki i zadania nauczycieli bibliotekarzy określa statut kolegium. 2. W kolegium tworzy się pracownie i laboratoria potrzebne do realizacji programów nauczania poszczególnych specjalności. § 35. 1. Kolegium działa na podstawie statutu. 2. Statut określa w szczególności: 1) nazwę kolegium oraz jego cele, 2) organ prowadzący kolegium, 3) specjalności i systemy kształcenia, 4) organy kolegium i ich kompetencje, 5) zakres zadań dyrektora, innych osób zajmujących stanowiska kierownicze, opiekunów naukowo-dydaktycznych, nauczycieli oraz innych pracowników kolegium, 6) organizację kolegium, 7) prawa i obowiązki słuchaczy, 8) warunki i tryb skreślenia z listy słuchaczy, 9) tryb i termin ogłaszania regulaminu kształcenia, 10) tryb uchwalania statutu i wprowadzania w nim zmian, 11) sposób likwidacji kolegium w przypadku kolegium prowadzonego przez osobę prawną lub fizyczną. 3. Pierwszy statut nadaje kolegium publicznemu organ prowadzący. W ciągu 6 miesięcy od rozpoczęcia działalności przez kolegium rada programowa uchwala statut. 4. Statut kolegium niepublicznemu nadaje organ prowadzący. 5. W ciągu 2 tygodni od uchwalenia lub nadania statutu organ prowadzący kolegium przesyła go Ministrowi Edukacji Narodowej w celu sprawdzenia zgodności z prawem. Minister uchyla statut lub niektóre jego postanowienia, jeżeli są sprzeczne z prawem. 6. W przypadku wprowadzania zmian w statucie przepisy ust. 5 stosuje się odpowiednio. § 36. 1. Kolegium kształci na podstawie planów i programów nauczania, uwzględniających ramowe plany nauczania oraz podstawy programowe. 2. Minister Edukacji Narodowej, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Kształcenia Nauczycieli, określa ramowe plany nauczania i podstawy programowe poszczególnych specjalności w kolegiach oraz dopuszcza do użytku w kolegiach plany i programy nauczania, zgodnie z odrębnymi przepisami. 3. Organ prowadzący przedkłada Ministrowi Edukacji Narodowej plany i programy nauczania do dnia 31 stycznia roku, w którym mają być wprowadzone w kolegium. § 37. Nauka w kolegium trwa 3 lata i jest prowadzona w systemie dziennym, wieczorowym lub zaocznym. Podstawowym systemem kształcenia jest system dzienny. § 38. Słuchaczem kolegium może być osoba, która posiada świadectwo dojrzałości, przedstawiła zaświadczenie lekarskie o przydatności do zawodu nauczycielskiego oraz uzyskała pozytywny wynik w postępowaniu rekrutacyjnym. § 39. Rok szkolny w kolegium trwa od 1 października do 30 września następnego roku i obejmuje 2 semestry zajęć dydaktycznych, sesje egzaminacyjne zimową i letnią, przerwy świąteczne oraz ferie zimowe i letnie. § 40. 1. Nauka w kolegium odbywa się zgodnie z regulaminem kształcenia, uchwalonym przez radę programową. 2. Regulamin kształcenia w kolegium określa w szczególności: 1) organizację roku szkolnego, 2) tok nauki w kolegium, 3) zasady zdawania egzaminów, w tym egzaminu poprawkowego i komisyjnego (sprawdzającego), 4) zasady zaliczania semestru i roku, 5) zasady zaliczania praktyk, 6) warunki powtarzania roku, 7) warunki dopuszczenia do egzaminu dyplomowego oraz zasady składania tego egzaminu, 8) zasady indywidualnego toku nauki oraz odbywania nauki według indywidualnych planów i programów nauczania, 9) zasady uzyskiwania urlopu od zajęć w kolegium, 10) zasady wznawiania nauki w kolegium. 3. W ciągu 2 tygodni od uchwalenia regulaminu kształcenia dyrektor kolegium przesyła go do Ministerstwa Edukacji Narodowej. § 41. Zajęcia w kolegium odbywają się w formach stosowanych w uczelniach. Zajęcia, z wyjątkiem wykładów, powinny być prowadzone w grupach nie większych niż: 1) 20-osobowe w kolegium nauczycielskim, 2) 15-osobowe w nauczycielskim kolegium języków obcych. § 42. 1. Nauka każdego przedmiotu obowiązkowego kończy się egzaminem lub zaliczeniem. Okresem zaliczeniowym jest semestr lub rok. 2. Opanowanie przez słuchacza wiedzy i umiejętności określonych w programie nauczania ocenia się następująco: stopieńskrót literowywartość liczbowa celującycel.6 bardzo dobrybdb.5 dobrydb.4 dostatecznydst.3 niedostatecznyndst.2 Znak + przy ocenie zwiększa jej wartość liczbową o 0,5; nie stosuje się go przy ocenie celującej oraz przy egzaminie dyplomowym. 3. Słuchacz zaliczył dany przedmiot, praktykę lub zdał egzamin, jeśli otrzymał ocenę co najmniej dostateczną. 4. Nie ustala się oceny zachowania słuchacza. 5. Słuchacz ma prawo do zdawania egzaminu poprawkowego, w tym poprawkowego egzaminu dyplomowego, oraz komisyjnego (sprawdzającego). Zasady przeprowadzania tych egzaminów określa regulamin kształcenia. 6. Słuchacz ma prawo do powtarzania roku na warunkach określonych w regulaminie kształcenia. 7. Dyrektor kolegium, na wniosek rady programowej lub kierownika specjalności, może skreślić słuchacza z listy słuchaczy w przypadkach określonych w statucie kolegium. § 43. Słuchacz ma prawo, na zasadach określonych w regulaminie kształcenia, do: 1) indywidualnego toku nauki oraz odbywania nauki według indywidualnych planów i programów nauczania, 2) uzyskiwania urlopu od zajęć w kolegium. § 44. 1. Nauka w kolegium kończy się egzaminem dyplomowym składanym przed komisją powołaną przez dyrektora kolegium. 2. Egzamin dyplomowy może być połączony z egzaminem na tytuł zawodowy licencjata; w takim przypadku jest on składany przed komisją powołaną przez rektora uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną nad daną specjalnością. § 45. 1. Absolwent kolegium otrzymuje dyplom ukończenia kolegium odpowiednio według wzorów określonych w załącznikach nr 1-4 do rozporządzenia, z tym że dyplom ukończenia kolegium niepublicznego powinien zawierać klauzulę o treści "Kolegium działa na podstawie zezwolenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia ....... nr ..... i posiada uprawnienia kolegium publicznego." 2. Na dyplomie wpisuje się: 1) ocenę ogólną, wyrażoną liczbą całkowitą, stanowiącą średnią ocen z poszczególnych przedmiotów kończących się zaliczeniem lub egzaminem (poza egzaminem dyplomowym) oraz z praktyk, 2) ocenę z egzaminu dyplomowego, która może stanowić średnią ocen z egzaminu i pracy dyplomowej, jeśli słuchacz kolegium jest do niej zobowiązany. § 46. Słuchacz kolegium może uzyskiwać tytuł zawodowy licencjata oraz odbywać uzupełniające studia magisterskie na zasadach określonych w porozumieniu o opiece naukowo-dydaktycznej. § 47. 1. Kolegium organizuje praktyki pedagogiczne przewidziane w planach i programach nauczania. 2. Formę, miejsce i terminy praktyk pedagogicznych określa dyrektor kolegium w porozumieniu z organem prowadzącym po zasięgnięciu opinii rady programowej i samorządu słuchaczy. 3. Dyrektor kolegium zawiera porozumienie o prowadzeniu praktyk pedagogicznych w zależności od specjalności, w której kształci kolegium, odpowiednio z dyrektorami przedszkoli, szkół lub placówek. Dyrektor kolegium może również, za zgodą dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki, zawrzeć porozumienie z zatrudnionymi w nich nauczycielami. 4. Porozumienie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać: cele, program i czas trwania praktyki pedagogicznej, zadania i obowiązki nauczycieli kolegium, słuchaczy oraz nauczycieli przedszkoli, szkół lub placówek przyjmujących słuchaczy na praktyki, a także koszty związane z realizacją porozumienia. 5. Koszty związane z organizowaniem praktyk pedagogicznych, w tym również wynikające z dodatkowych wypłat wynagrodzeń dla nauczycieli przedszkoli, szkół lub placówek przyjmujących słuchaczy kolegiów na praktyki, pokrywane są z budżetu kolegium. § 48. 1. Kolegium prowadzi album słuchaczy, teczki akt osobowych słuchaczy oraz księgę dyplomów na zasadach określonych dla szkół wyższych. 2. Przebieg nauki w kolegium jest dokumentowany w protokołach egzaminacyjnych, indeksie, karcie egzaminacyjnej, dzienniku lub kartotece słuchaczy w sposób określony dla szkół wyższych. 3. Kolegium wydaje słuchaczom indeksy i legitymacje według wzorów określonych w załącznikach odpowiednio nr 5 i 6 do rozporządzenia oraz prowadzi ich rejestr. 4. Wydawanie duplikatów dyplomów, indeksów i legitymacji, dokonywanie w nich sprostowań oraz legalizacja przeznaczonych do obrotu z zagranicą dokumentów wydawanych przez kolegia odbywa się na zasadach określonych dla dokumentów i druków szkolnych. § 49. 1. Słuchacze kolegium tworzą samorząd słuchaczy, którego organy są reprezentantami ogółu słuchaczy. 2. Samorząd słuchaczy ma prawo do wyrażania opinii we wszystkich kwestiach związanych z funkcjonowaniem kolegium. 3. Zasady wybierania i działania organów samorządu słuchaczy określa regulamin samorządu, uchwalony przez ogół słuchaczy. 4. Dyrektor kolegium uchyla niezgodne z prawem uchwały samorządu słuchaczy. § 50. Kolegium publiczne jest jednostką budżetową. § 51. Kolegia niepubliczne nie otrzymują dotacji z budżetu państwa. § 52. 1. Dyrektor kolegium publicznego może wprowadzić odpłatność za egzaminy wstępne i zajęcia dydaktyczne, o których mowa w art. 77 ust. 5 ustawy. 2. Dyrektor kolegium ustala wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, w porozumieniu z organem prowadzącym, na podstawie planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu lub planowanych kosztów kształcenia. 3. W uzasadnionych przypadkach dyrektor kolegium publicznego może: 1) zwolnić kandydata do kolegium, na jego wniosek, z opłaty za egzamin wstępny, 2) zwolnić słuchacza, na jego wniosek zaopiniowany przez samorząd słuchaczy, w całości lub części, z opłaty za zajęcia dydaktyczne. 4. Zasady ustalania opłat, o których mowa w art. 77 ust. 5 ustawy, w kolegiach niepublicznych określa organ prowadzący. § 53. 1. Kolegium może być połączone organizacyjnie w zespół z innym kolegium, a także z przedszkolem, szkołą, placówką lub placówką doskonalenia nauczycieli. 2. Utworzenie zespołu wymaga zasięgnięcia opinii organów posiadających kompetencje stanowiące odpowiednio: kolegium, przedszkola, szkoły, placówki lub placówki doskonalenia nauczycieli mających wejść w skład zespołu. 3. Jeżeli w skład zespołu mają wejść kolegia, przedszkola, szkoły, placówki lub placówki doskonalenia nauczycieli prowadzone przez różne organy, organy te zawierają odpowiednie porozumienie, a także wspólnie podpisują akt założycielski i nadają zespołowi pierwszy statut. § 54. Opłaty za zajęcia dydaktyczne, o których mowa w § 52 ust. 2, nie mogą być pobierane od słuchaczy, którzy rozpoczęli naukę w kolegium przed wprowadzeniem odpłatności przez kolegium. § 55. Do czasu ustalenia nowych planów ramowych oraz podstaw programowych, o których mowa w § 36 ust. 2, kształcenie w kolegiach odbywa się według dotychczasowych planów i programów nauczania. § 56. Kolegia dostosują zasady działania do wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu w terminie do dnia 30 września 1998 r. § 57. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie zakładów kształcenia nauczycieli (Dz. U. Nr 26, poz. 115 i z 1993 r. Nr 35, poz. 157). § 58. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 sierpnia 1997 r. (poz. 664) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 105, poz. 665) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92, z 1996 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 52, poz. 229 oraz z 1997 r. Nr 36, poz. 219, Nr 82, poz. 519 i Nr 97, poz. 597) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dopłaty są udzielane na cele, o których mowa: 1) w § 1 w pkt 1-6, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) w § 1 w pkt 1-6, za okres nie dłuższy niż 24 miesiące, do kredytów zaciągniętych w okresie od dnia 1 lipca 1996 r. do dnia 30 czerwca 1998 r. dla osób posiadających gospodarstwa rolne lub prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, w których wystąpiły poważne szkody spowodowane przez powódź, która miała miejsce w lipcu 1997 r., 3) w § 1 w pkt 8: a) dla podmiotów, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 1, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, b) dla podmiotów, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 2 i 3, za okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, 4) w § 1 w pkt 7 i 9, za okres nie dłuższy niż 9 miesięcy - od dnia zawarcia umowy kredytowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 29 sierpnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zakresu działania Rady do Spraw Muzeów oraz składu, liczby i sposobu powoływania jej członków. (Dz. U. Nr 105, poz. 666) Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. Rada do Spraw Muzeów przy Ministrze Kultury i Sztuki, zwana dalej "Radą", wyraża opinie na temat: 1) zagadnień polskiego muzealnictwa o znaczeniu krajowym lub międzynarodowym, 2) składników projektu budżetu Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie polskiego muzealnictwa, 3) projektów aktów normatywnych dotyczących muzeów, 4) innych zagadnień, przedkładanych pod jej obrady przez Ministra Kultury i Sztuki, przewodniczącego Rady lub na wniosek 1/3 członków Rady, 5) wniosków o dotacje celowe na działalność muzeum. § 2. 1. Rada składa się z 21 muzealników, w tym 10 wskazanych przez Ministra Kultury i Sztuki oraz 11 wybranych na zjeździe muzeów rejestrowanych. 2. Kadencja Rady trwa trzy lata. 3. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu. § 3. 1. Wybory do Rady są dwustopniowe: każde muzeum rejestrowane deleguje jednego przedstawiciela na krajowy zjazd muzeów rejestrowanych, który odbywa się co trzy lata. Zjazd wybiera ze swego grona 11 kandydatów na członków Rady. 2. Minister Kultury i Sztuki zwołuje krajowy zjazd muzeów rejestrowanych nie później niż trzy miesiące przed upływem kadencji Rady. 3. Przewodniczącego Rady i jego zastępcę wybiera Rada spośród swoich członków na pierwszym posiedzeniu, zwołanym przez Ministra Kultury i Sztuki nie później niż dwa tygodnie po wyborze Rady. 4. Dla ważności uchwał Rady konieczny jest udział w głosowaniu co najmniej połowy jej członków. § 4. 1. Posiedzenia Rady odbywają się w zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz w roku. 2. Posiedzenie Rady może być zwołane w trybie nadzwyczajnym na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, przewodniczącego Rady lub na wniosek co najmniej 1/3 członków Rady. § 5. Obsługę kancelaryjno-biurową Rady zapewnia Ministerstwo Kultury i Sztuki. § 6. Pierwszy zjazd zwoła Minister Kultury i Sztuki po zarejestrowaniu 50 muzeów. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad naliczeń etatowych w Służbie Więziennej. (Dz. U. Nr 105, poz. 667) Na podstawie art. 17 pkt 1 lit. d) ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) funkcjonariusz - funkcjonariusza i pracownika Służby Więziennej, 2) jednostki organizacyjne - jednostki organizacyjne Służby Więziennej, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554), 3) osadzony - tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego, 4) pojemność jednostki - liczbę miejsc zakwaterowania dla osadzonych w zakładzie karnym i areszcie śledczym. § 2. 1. Liczbę etatów w jednostkach organizacyjnych nalicza się, w ramach liczby etatów kalkulacyjnych funkcjonariuszy, ustalonej w ustawie budżetowej na dany rok, w oparciu o następujące kryteria: 1) zapewnienie bezpieczeństwa, 2) ustawowy zakres zadań i stopień ich złożoności, 3) ilość, typ i rodzaj nadzorowanych jednostek organizacyjnych, 4) terytorialny zasięg działania, 5) typ, ilość i rodzaj posiadanych budowli i urządzeń. 2. Przy naliczaniu liczby etatów uwzględnia się ponadto: 1) w zakładach karnych: a) liczbę funkcjonariuszy niezbędnych dla zapewnienia realizacji zadań wynikających z celów wykonywania kary, b) realizowane systemy wykonywania kary i programy oddziaływań wobec osadzonych, c) typ, rodzaj oraz przeznaczenie zakładu karnego, d) strukturę organizacyjną, w tym ilość podległych oddziałów, e) pojemność jednostki, jej zaludnienie oraz ruch osadzonych, f) działające na terenie zakładu karnego: szkoły, szpitale, ambulatoria, apteki, gospodarstwa pomocnicze i przedsiębiorstwa przywięzienne, 2) w aresztach śledczych: a) pojemność jednostki, jej zaludnienie oraz ruch osadzonych, b) strukturę organizacyjną, w tym ilość podległych oddziałów, c) liczbę tymczasowo aresztowanych w stosunku do stanu osadzonych, 3) w ośrodkach szkolenia i doskonalenia kadr Służby Więziennej: a) ilość i częstotliwość przeprowadzanych szkoleń funkcjonariuszy, b) rodzaj organizowanych szkoleń specjalistycznych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 27 sierpnia 1997 r. w sprawie kryteriów, szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego, szczegółowych zasad powoływania składu zespołu oceniającego oraz zadań i obowiązków dyrektora w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych. (Dz. U. Nr 105, poz. 668) Na podstawie art. 6a ust. 12 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) nauczycielach - należy przez to rozumieć nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357), zwanej dalej "Kartą Nauczyciela", 2) zakładzie - należy przez to rozumieć zakład poprawczy, schronisko dla nieletnich i rodzinny ośrodek diagnostyczno-konsultacyjny, 3) dyrektorze zakładu - należy przez to rozumieć dyrektora zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich i kierownika rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego. § 2. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań określonych w art. 6 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą o systemie oświaty", oraz art. 3 i art. 65 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443), zwanej dalej "ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich", i zadań statutowych zakładu, obowiązków określonych w art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela, a w stosunku do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - także zadań określonych w art. 7 Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy o systemie oświaty - ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 2. Na ocenę pracy nauczyciela nie mogą mieć wpływu jego przekonania religijne i poglądy polityczne, a także fakt odmowy wykonania przez nauczyciela polecenia służbowego, nie związanego bezpośrednio z bezpieczeństwem zakładu, gdy odmowa taka wynikała z uzasadnionego przekonania nauczyciela, że wydane polecenie było sprzeczne z dobrem dziecka, dobrem służby albo dobrem publicznym. § 3. 1. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona stwierdzeniem uogólniającym według skali określonej w art. 6a ust. 4 Karty Nauczyciela. 2. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor zakładu, w którym zatrudniony jest nauczyciel. Ocena pracy nauczyciela powinna w szczególności uwzględniać: 1) poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć dydaktycznych, wychowawczo-resocjalizacyjnych i opiekuńczych, prawidłowość realizacji innych zadań zawodowych zgodnych z profilem zakładu, w którym nauczyciel jest zatrudniony, kulturę i poprawność języka, pobudzanie inicjatywy wychowanków, zachowanie odpowiedniej dyscypliny wychowanków, 2) zaangażowanie zawodowe nauczyciela w działalność zakładu, udział w pracach zespołów nauczycielskich, opracowywanie treści programowych, wychowawczych i dydaktycznych, zainteresowanie wychowankiem i jego środowiskiem, współpracę z rodzicami oraz innymi instytucjami wspomagającymi proces resocjalizacji wychowanków, 3) aktywność nauczyciela w doskonaleniu zawodowym, 4) skuteczność działania nauczyciela w zakresie wszechstronnego rozwoju wychowanka z uwzględnieniem jego możliwości i potrzeb, 5) przestrzeganie ustalonego porządku pracy i rzetelne wykonywanie swoich obowiązków, pełne wykorzystanie czasu lekcji i zajęć wychowawczo-opiekuńczych, właściwe prowadzenie dokumentacji, 6) przestrzeganie praw wychowanków, 7) umiejętność postępowania z wychowankami oraz współpracy w zespołach, 8) wykonywanie szczegółowych zadań związanych z bezpieczeństwem zakładu. 3. Przy ocenie pracy nauczyciela szkoły funkcjonującej w zakładzie dyrektor zakładu uwzględnia opinię dyrektora szkoły. 4. Przy ocenie pracy nauczyciela rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego należy ponadto uwzględniać: 1) poprawność, terminowość i rzetelność sporządzanych opinii, 2) trafność doboru technik diagnostycznych oraz umiejętność ich interpretowania i dokumentowania, 3) udział w pracy terapeutycznej i poradnianej. § 4. 1. Dyrektor zakładu obowiązany jest przestrzegać okresów dokonywania ocen pracy nauczycieli, ustalonych w art. 6a ust. 1 Karty Nauczyciela. 2. Złożenie wniosku o ocenę pracy nauczyciela ma dla dyrektora zakładu charakter wiążący. Jeżeli wniosek został złożony przed upływem roku od poprzedniej oceny, dyrektor zakładu przekazuje nauczycielowi (organowi) zgłaszającemu wniosek informację o ostatniej ocenie, wraz ze stwierdzeniem, iż podtrzymuje tę ocenę, chyba że wystąpiły szczególne okoliczności uzasadniające dokonanie ponownej oceny w tym okresie. 3. O ocenie, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, dyrektor zakładu ma obowiązek powiadomić pisemnie organ sprawujący nadzór pedagogiczny i organ prowadzący zakład. 4. Przepisy ust. 1-3 mają zastosowanie do oceny pracy nauczycieli zajmujących inne niż dyrektor zakładu stanowiska kierownicze w zakładach. § 5. 1. Oceny pracy dyrektora zakładu dokonuje organ prowadzący zakład, także w zakresie realizacji zadań wymienionych w § 4 ust. 1-3 i w § 11 ust. 1-3, sprawności w organizacji i zarządzaniu zakładem oraz wywiązywania się z obowiązków związanych ze sprawowaniem nadzoru pedagogicznego. 2. Przy dokonywaniu oceny pracy dyrektora zakładu stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2 oraz § 4 ust. 2 i 3. 3. Podstawą dokonania oceny pracy dyrektora zakładu są także spostrzeżenia poczynione przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny oraz sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad zakładem. 4. Organ, o którym mowa w ust. 1, dokonuje oceny po zasięgnięciu opinii zakładowych organizacji związkowych działających w zakładzie. § 6. 1. Na wniosek nauczyciela (dyrektora zakładu) lub z własnej inicjatywy organ uprawniony do dokonania oceny pracy może zwrócić się o opinię na temat pracy nauczyciela (dyrektora zakładu) do właściwego doradcy metodycznego. 2. W przypadku gdy od oceny jest uzależnione mianowanie nauczyciela (dyrektora zakładu), organ uprawniony do dokonywania oceny pracy jest obowiązany zasięgnąć opinii, o której mowa w ust. 1. § 7. 1. W przypadku gdy oceny dokonuje się na wniosek zainteresowanego nauczyciela (dyrektora zakładu) lub organu uprawnionego do wnioskowania o jej dokonanie, ocenę ustala się w terminie nie krótszym niż 1 miesiąc i nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku. 2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów usprawiedliwionej nieobecności w pracy nauczyciela (dyrektora zakładu) trwającej dłużej niż 1 miesiąc. 3. W przypadku dokonywania oceny z inicjatywy dyrektora zakładu, organu sprawującego nadzór pedagogiczny lub organu prowadzącego zakład, organ uprawniony do dokonania oceny pracy powiadamia ocenianego nauczyciela na piśmie co najmniej na 1 miesiąc przed dokonaniem oceny. § 8. 1. Organ uprawniony do dokonania oceny obowiązany jest zapoznać nauczyciela (dyrektora zakładu) z pisemnym projektem oceny i wysłuchać jego uwag i zastrzeżeń. Nauczyciel (dyrektor zakładu) może zgłosić swoje uwagi na piśmie, jednak nie później niż w ciągu 3 dni od daty zapoznania się z projektem oceny. 2. Na wniosek nauczyciela (dyrektora zakładu) przy zapoznawaniu go z projektem oceny i wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń może być obecny przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel (dyrektor zakładu) korzysta. 3. Organ uprawniony do dokonania oceny doręcza nauczycielowi (dyrektorowi zakładu) oryginał karty oceny pracy, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. Odpis karty oceny pracy włącza się do akt osobowych nauczyciela (dyrektora zakładu). W przypadku oceny, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, odpis karty oceny pracy przekazuje się organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny nad zakładem i organowi prowadzącemu zakład. 4. Kartę oceny pracy udostępnia się do wglądu pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny nad zakładem, w którym zatrudniony jest nauczyciel (dyrektor zakładu), i organowi prowadzącemu zakład. § 9. 1. Odwołanie od oceny pracy nauczyciela, dokonanej przez dyrektora zakładu, rozpatruje, w terminie 14 dni od dnia wniesienia odwołania, powołany przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny zespół oceniający w składzie: 1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad zakładem jako przewodniczący zespołu, 2) przedstawiciel rady pedagogicznej zakładu, 3) właściwy doradca metodyczny, 4) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel korzysta. 2. Rada pedagogiczna zakładu określa w regulaminie tryb wyłaniania swojego przedstawiciela. 3. Zespół, o którym mowa w ust. 1, może ustalić nową ocenę pracy lub podtrzymać ocenę kwestionowaną przez nauczyciela. 4. W przypadku braku jednomyślności decyzje zespołu zapadają większością głosów, a w razie równej liczby oddanych głosów decyduje przewodniczący zespołu. § 10. 1. Wniosek o ponowne ustalenie oceny pracy dyrektora zakładu rozpatruje w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku powołany przez organ prowadzący zakład zespół oceniający w składzie: 1) pracownik nadzoru pedagogicznego jako przewodniczący zespołu, z wyłączeniem wizytatora, którego spostrzeżenia stanowiły podstawę do wystawienia oceny, 2) przedstawiciel rady pedagogicznej zakładu, 3) nauczyciel doradca metodyczny, 4) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor zakładu korzysta. 2. Przepisy § 9 ust. 2-4 mają odpowiednio zastosowanie. § 11. 1. Dyrektor zakładu jest obowiązany zapewnić należytą opiekę nauczycielowi rozpoczynającemu pracę w zawodzie, w szczególności poprzez: 1) udostępnianie niezbędnych materiałów pomocniczych do realizacji procesu dydaktycznego i wychowawczo-opiekuńczego oraz przepisów prawnych określających prawa i obowiązki nauczycieli, 2) tworzenie możliwości dokształcania i doskonalenia zawodowego organizowanego przez placówki doskonalenia nauczycieli oraz pomocy właściwego doradcy metodycznego, 3) systematyczne hospitowanie zajęć i udzielanie merytorycznej pomocy. 2. Dyrektor zakładu może zwolnić na czas określony, nie dłuższy niż jeden rok, nauczyciela rozpoczynającego pracę w zawodzie od innych obowiązków poza realizacją tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych i wychowawczych. 3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, dyrektor zakładu przydziela nauczycielowi rozpoczynającemu pracę nauczyciela opiekuna spośród nauczycieli tej samej specjalności, a w przypadku gdy w zakładzie nie ma takiego nauczyciela - innego nauczyciela. 4. Zasady wymienione w ust. 1-3 mogą mieć zastosowanie odpowiednio w odniesieniu do nauczyciela podejmującego po raz pierwszy zatrudnienie w zakładzie poprawczym, schronisku dla nieletnich lub rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 1997 r. (poz. 668) KARTA OCENY PRACY Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 27 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych. (Dz. U. Nr 105, poz. 669) Na podstawie art. 42a ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) nauczycielach - należy przez to rozumieć nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, 2) zakładzie - należy przez to rozumieć zakład poprawczy, schronisko dla nieletnich i rodzinny ośrodek diagnostyczno-konsultacyjny, 3) dyrektorze zakładu - należy przez to rozumieć dyrektora zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich i kierownika rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego. § 2. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych i specjalistycznych, w tym diagnostyczno-konsultacyjnych, z tytułu: 1) doskonalenia zawodowego, 2) wykonywania pracy naukowej, 3) wykonywania prac zleconych, 4) szczególnych warunków pracy w zakładzie. § 3. Dyrektor zakładu może obniżyć obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli w uzgodnieniu z organem prowadzącym zakład, określając jednocześnie jego wysokość i czas, na który udzielono zniżki, po zasięgnięciu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny. § 4. Obniżenie obowiązkowego wymiaru zajęć określonych w § 2 nie może przekraczać: 1) 2/3 wymiaru - z tytułu wykonywania prac, o których mowa w § 2 pkt 3, 2) 1/6 wymiaru - z tytułu doskonalenia zawodowego lub szczególnych warunków pracy w zakładzie, 3) 1/2 wymiaru - z tytułu wykonywania pracy naukowej, o której mowa w § 2 pkt 2. § 5. 1. Przepisy § 1-4 stosuje się również do nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w zakładzie, z tym że obniżony tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nie może być mniejszy niż 3 godziny. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą dyrektora zakładu. 3. Organ prowadzący zakład może obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar zajęć dla dyrektora zakładu po zasięgnięciu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny, a w stosunku do innych stanowisk kierowniczych - dyrektor zakładu w uzgodnieniu z organem prowadzącym zakład. § 6. Nauczycielowi można obniżyć wymiar godzin zajęć tylko z jednego tytułu. W przypadku gdy nauczyciel jest uprawniony do korzystania z obniżonego wymiaru zajęć z dwóch lub więcej tytułów, przysługuje mu obniżony tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć z korzystniejszego tytułu. § 7. Obniżenie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć może być cofnięte w każdym czasie, z chwilą ustania przyczyn uzasadniających, o których mowa w § 2. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 14 sierpnia 1997 r. w sprawie kwalifikacji w zakresie podstawowych zagadnień higieny wymaganych od osób biorących udział w produkcji lub obrocie środkami spożywczymi, używkami lub substancjami dodatkowymi dozwolonymi oraz zasad uzyskiwania takich kwalifikacji. (Dz. U. Nr 105, poz. 670) Na podstawie art. 17 ust. 3b ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Osoby biorące udział w produkcji i obrocie środkami spożywczymi, używkami lub substancjami dodatkowymi dozwolonymi powinny posiadać kwalifikacje w zakresie podstawowych zagadnień higieny, zwanych dalej "podstawowymi zagadnieniami higieny", określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 2. Uznaje się, że osoby, które ukończyły szkołę średnią lub wyższą, przygotowującą do pracy w zawodach związanych z produkcją i obrotem żywnością albo posiadają dyplom mistrza w tych zawodach lub zdały egzamin z zakresu podstawowych zagadnień higieny, posiadają kwalifikacje, o których mowa w § 1. § 3. 1. Egzamin z zakresu znajomości podstawowych zagadnień higieny przeprowadza komisja egzaminacyjna, powołana przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, w terminie i miejscu wskazanym przez tego inspektora. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzi - jako jej przewodniczący - państwowy wojewódzki inspektor sanitarny lub upoważniony przez niego kierownik działu (oddziału) wojewódzkiej stacji sanitarno-epidemiologicznej oraz członkowie - 2 pracowników wojewódzkiej stacji sanitarno-epidemiologicznej lub terenowej stacji sanitarno-epidemiologicznej, posiadających wyższe wykształcenie. W skład komisji egzaminacyjnej dla osób biorących udział w produkcji i obrocie żywnością pochodzenia zwierzęcego wchodzi ponadto przedstawiciel Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. 3. Z postępowania egzaminacyjnego komisja egzaminacyjna sporządza protokół, który podpisują przewodniczący oraz członkowie komisji. Protokół podlega przechowaniu przez okres 5 lat. § 4. 1. Osoby biorące udział w produkcji i obrocie środkami spożywczymi zdają egzamin z zakresu znajomości podstawowych zagadnień higieny przed komisją egzaminacyjną powołaną przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na wykonywanie zatrudnienia lub miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu gospodarczego zatrudniającego te osoby. 2. Komisja egzaminacyjna nie może uzależnić dopuszczenia do egzaminu od uprzedniego ukończenia szkolenia. 3. Osoba, która zdała egzamin, otrzymuje zaświadczenie według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. Wysokość kosztów egzaminu, w tym egzaminu poprawkowego, z zakresu znajomości podstawowych zagadnień higieny określa umowa cywilnoprawna zawarta pomiędzy państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym a podmiotem gospodarczym zatrudniającym osoby, o których mowa w § 1. § 6. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli sanitarnej nieprzestrzegania podstawowych wymogów higieniczno-zdrowotnych przez osoby, o których mowa w § 1, państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać te osoby do zdania dodatkowego egzaminu z zakresu znajomości podstawowych zagadnień higieny. § 7. Zaświadczenia o zdaniu egzaminu lub o posiadaniu kwalifikacji z zakresu podstawowych zagadnień higieny, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia, zachowują ważność. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowych wymagań kwalifikacyjnych w zakresie podstawowych zagadnień higieny dla osób zatrudnionych przy produkcji, przechowywaniu i obrocie środkami spożywczymi (Dz. U. Nr 129, poz. 608). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 14 sierpnia 1997 r. (poz. 670) Załącznik nr 1 ZAKRES ZNAJOMOŚCI PODSTAWOWYCH ZAGADNIEŃ HIGIENY DLA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W PRODUKCJI I OBROCIE ŚRODKAMI SPOŻYWCZYMI, UŻYWKAMI LUB SUBSTANCJAMI DODATKOWYMI DOZWOLONYMI 1. Źródła zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych żywności, choroby przenoszone drogą pokarmową, zatrucia pokarmowe oraz czynniki, które je wywołują: 1) drobnoustroje - ich rodzaje i wpływ na jakość zdrowotną środków spożywczych, 2) drobnoustroje chorobotwórcze, zatrucia i zakażenia pokarmowe wywołane przez spożycie środków spożywczych zanieczyszczonych drobnoustrojami i pasożytami, 3) nosicielstwo bakterii i jego wpływ na występowanie zatruć pokarmowych, 4) zanieczyszczenia chemiczne żywności i ich skutki zdrowotne, 5) pozostałości środków ochrony roślin w żywności, 6) pozostałości antybiotyków i innych leków weterynaryjnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, 7) zatrucia grzybami, 8) substancje dodatkowe w żywności, ich funkcja technologiczna i wpływ na zdrowie człowieka. 2. Zagadnienie zapobiegania zatruciom i zakażeniom pokarmowym: 1) higiena osobista osób zatrudnionych w produkcji, obrocie, magazynowaniu i transporcie środków spożywczych, 2) znaczenie badań lekarskich osób zatrudnionych w produkcji, obrocie, magazynowaniu i transporcie żywności, 3) warunki sanitarne obowiązujące w produkcji, przechowywaniu i obrocie środków spożywczych, 4) zasady mycia i dezynfekcji urządzeń, naczyń, sprzętu i pomieszczeń, utrzymanie czystości i porządku, dezynfekcja pomieszczeń i magazynów, 5) zapobieganie obecności szkodników w żywności i walka z nimi, 6) stan techniczny zakładu z uwzględnieniem urządzeń sanitarnych, 7) wewnętrzna kontrola warunków sanitarnych w zakładzie produkującym i wprowadzającym do obrotu środki spożywcze, 8) wymagania w zakresie jakości zdrowotnej żywności i żywienia. 3. Zasady racjonalnego żywienia - wpływ żywienia na zdrowie. Załącznik nr 2 ZAŚWIADCZENIE Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 22 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych. (Dz. U. Nr 105, poz. 672) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych (Dz. U. Nr 40, poz. 250) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków podstawowych" lp. 130 otrzymuje brzmienie: 130 Sole rehydratacyjne Rp.Gastrolittabl.c30 tabl. Rp.Gastrolitsaszetki 4 gc15 saszetek Rp.Gastrolitsaszetki 4,15 gc15 saszetek Rp.Saltoralsaszetki 5,5 gc10 saszetek 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków uzupełniających wydawanych za odpłatnością 50% ceny leku" pod lp. 95 w rubryce "Nazwa": a) wyrazy "Solatex mite" zastępuje się wyrazami "Sotalex mite", b) wyraz "Solatex" zastępuje się "Sotalex". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych. (Dz. U. Nr 106, poz. 673) Rozdział 1 Przepis ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i sposób wykorzystania wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa wydzielonego na cele związane z finansowaniem reformy systemu ubezpieczeń społecznych. Art. 2. 1. Wpływy z prywatyzacji niektórych przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz zbycia akcji lub udziałów spółek należących do Skarbu Państwa przeznacza się na finansowanie reformy systemu ubezpieczeń społecznych. 2. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, których wpływy przeznacza się na cel określony w art. 1, z zastrzeżeniem art. 6-8. 3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, Rada Ministrów ustala również wykaz spółek z udziałem Skarbu Państwa, których akcje lub udziały należące do Skarbu Państwa będą zbyte w celu, o którym mowa w art. 1. Art. 3. 1. Z wykazu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 i 3, przedsiębiorstwo państwowe lub spółka podlega wyłączeniu, z mocy prawa, w przypadku postawienia w stan likwidacji lub upadłości. 2. Jeżeli przedsiębiorstwa państwowe lub spółki wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 2 ust. 2 i 3, ulegną zmianom organizacyjno-prawnym, polegającym w szczególności na ich połączeniu lub podziale, podmioty powstałe w wyniku wprowadzonych zmian podlegają przepisom ustawy. Art. 4. Ustawa budżetowa określa łączne wpływy, o których mowa w art. 2 ust. 1. Art. 5. Wpływy, o których mowa w art. 4, stanowią przychody budżetu państwa przeznaczone na finansowanie reformy systemu ubezpieczeń społecznych. Art. 6. Przepisy o zbywaniu akcji za obligacje prywatyzacyjne nie naruszają przepisów ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164). Art. 7. Ustawa nie narusza uprawnień do nieodpłatnego nabywania akcji, określonych w odrębnych przepisach. Art. 8. Ustawa nie narusza rezerw mienia Skarbu Państwa przeznaczonych na cele reprywatyzacji, określonych w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Obligacje prywatyzacyjne Art. 9. 1. Obligacje prywatyzacyjne, zwane dalej "obligacjami", są skarbowym papierem wartościowym na okaziciela, służącym do zapłaty za zbywane przez Skarb Państwa akcje na warunkach określonych w ustawie i rozporządzeniu o emisji obligacji. 2. Skarb Państwa nie może odmówić przyjęcia zapłaty obligacjami za akcje przeznaczone do zbywania za obligacje. 3. Zapłata obligacjami za akcje zbywane przez Skarb Państwa może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od daty emisji obligacji. Art. 10. 1. Emisja obligacji może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy w danym roku budżetowym przychody budżetu państwa z wpływów, o których mowa w art. 2 ust. 1, są niższe niż kwota wydatków budżetu państwa na cele związane z finansowaniem reformy systemu ubezpieczeń społecznych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Minister Finansów jest upoważniony do dokonania, w drodze rozporządzenia, określenia kwoty emisji obligacji prywatyzacyjnych lub zwiększenia kwoty emisji innych skarbowych papierów wartościowych. Art. 11. 1. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki emisji obligacji, o których mowa w art. 9, a w szczególności: wartość nominalną obligacji, łączną kwotę, na jaką są emitowane obligacje, wysokość i sposób ich oprocentowania, warunki i terminy wykupu, sposób ustalenia ceny emisyjnej oraz tryb sprzedaży obligacji. W rozporządzeniu emitent określa również spółki, których akcje będą zbywane za obligacje, sposób zapłaty obligacjami za akcje oraz termin, w którym Skarb Państwa udostępni akcje określone w rozporządzeniu. 2. Rozporządzenie o emisji obligacji może przewidywać, że zapłata za obligacje może być dokonana przez zaliczenie na poczet ceny wierzytelności posiadacza obligacji poprzednich emisji, na warunkach określonych w tym rozporządzeniu. Art. 12. Obligacje mogą być nabywane przez krajowe i zagraniczne osoby fizyczne i prawne oraz spółki nie posiadające osobowości prawnej. Art. 13. 1. Obligacje podlegają, z mocy prawa, umorzeniu z chwilą dokonania zapłaty za akcje zbywane przez Skarb Państwa lub z chwilą wykupu. 2. O umorzeniu obligacji, którymi dokonano zapłaty za akcje, zbywający akcje w imieniu Skarbu Państwa zawiadamia Ministra Finansów. Art. 14. Roszczenie o wykup obligacji ulega przedawnieniu po upływie 10 lat od dnia, w którym przypada termin ich wykupu. Rozdział 3 Komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych Art. 15. Do komercjalizacji i prywatyzacji podmiotów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 3-20 i 31a-38 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184 i Nr 98, poz. 603), zwanej dalej "ustawą o komercjalizacji", o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. Art. 16. Akcje spółek, o których mowa w art. 2, w tym akcje spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych znajdujących się w wykazie, nie mogą służyć celowi określonemu w art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy o komercjalizacji. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 17. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775) w art. 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wpływy z prywatyzacji, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 1, stanowią przychody budżetu państwa." Art. 18. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184 i Nr 98, poz. 603) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. W każdej ze spółek powstałych w wyniku komercjalizacji co najmniej 10% wszystkich akcji oferowanych do zbywania w trybie oferty ogłoszonej publicznie przeznacza się na cele związane z reformą ubezpieczeń społecznych." Art. 19. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 2 ust. 2 niniejszej ustawy, dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych wymienionych w tych przepisach są obowiązani przekazać Ministrowi Skarbu Państwa dokumenty niezbędne do dokonania komercjalizacji. Art. 20. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 17, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o Międzynarodowym Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie. (Dz. U. Nr 106, poz. 674) Art. 1. 1. Tworzy się Międzynarodowy Instytut Biologii Molekularnej i Komórkowej, zwany dalej "Instytutem". 2. Instytut jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną. 3. Instytut działa na podstawie ustawy, Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie, sporządzonego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 109, poz. 521), zwanego dalej "Porozumieniem", oraz na podstawie prawa polskiego. 4. Siedzibą Instytutu jest Warszawa. Art. 2. 1. Do zadań Instytutu należy w szczególności: 1) przyczynianie się, poprzez badania i szkolenie, do postępu wiedzy w biologii molekularnej i komórkowej, jak również w dziedzinach pokrewnych, ze szczególnym uwzględnieniem problemów medycznych, weterynaryjnych i środowiska naturalnego, 2) wspieranie i utrzymywanie międzynarodowej współpracy naukowej, wymiany i kontaktów, 3) stymulowanie wdrażania rezultatów badań do zastosowań praktycznych, 4) popularyzowanie osiągnięć naukowych. 2. Instytut realizuje zadania określone w ust. 1 przez: 1) prowadzenie badań eksperymentalnych i teoretycznych, 2) kształcenie kadry naukowej, 3) prowadzenie kursów specjalistycznych, 4) uczestniczenie w Światowej Sieci Biologii Molekularnej i Komórkowej UNESCO w charakterze ewentualnego koordynatora działań regionalnych, 5) tworzenie forum dla kontaktów i wymiany informacji między naukowcami różnych krajów, 6) współpracowanie z instytucjami medycznymi i przemysłowymi w celu wykorzystania w praktyce wyników badań naukowych, 7) rozpowszechnianie wiedzy biologicznej i medycznej, przede wszystkim poprzez publikacje i organizowanie spotkań naukowych. Art. 3. 1. Polska Akademia Nauk, stosownie do ustaleń zawartych w art. III Porozumienia, zapewni Instytutowi pomieszczenia oraz podstawowe wyposażenie niezbędne do rozpoczęcia jego działalności. 2. Udostępnienie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie umowy użyczenia. Art. 4. 1. Instytut uzyskuje przychody z: 1) dotacji ujmowanej w budżecie państwa w części Polska Akademia Nauk, 2) funduszy (wkładów) przekazanych przez UNESCO, 3) wpłat z tytułu udziału innych instytucji w pracach Instytutu na podstawie zawartych porozumień, 4) realizacji badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych finansowanych lub zlecanych przez instytucje oraz podmioty gospodarcze krajowe i zagraniczne, 5) prowadzonej przez Instytut działalności gospodarczej, 6) darowizn, zapisów i subsydiów. 2. Dotacja budżetowa, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest przeznaczana na dofinansowanie bieżącej eksploatacji budynku stanowiącego siedzibę Instytutu oraz kosztów utrzymania administracji i obsługi technicznej Instytutu. Art. 5. Organami Instytutu są: 1) Międzynarodowy Komitet Doradczy, 2) Dyrektor. Art. 6. 1. W skład Międzynarodowego Komitetu Doradczego wchodzi nie mniej niż 10 członków powoływanych na czteroletnią kadencję przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk, po konsultacji z Dyrektorem Generalnym UNESCO, spośród wybitnych specjalistów z zakresu działania Instytutu. 2. Do zadań Międzynarodowego Komitetu Doradczego należy: 1) formułowanie ogólnych wytycznych dotyczących działalności Instytutu, 2) rozpatrywanie projektów i wyrażanie opinii w sprawach: programu działalności, planu finansowego Instytutu oraz jego struktury i trybu działania, 3) rozpatrywanie raportów Dyrektora Instytutu na temat działalności Instytutu, 4) ustalanie regulaminu przeprowadzania konkursów na stanowiska wymienione w art. 13 pkt 1-3, 5) ustalanie zasad i trybu dokonywania oceny działalności naukowej pracowników wymienionych w art. 13 pkt 1-3, 6) realizowanie innych zadań przewidzianych w ustawie i w statucie Instytutu. 3. Organizację i sposób działania Międzynarodowego Komitetu Doradczego określa regulamin uchwalony przez Komitet. Art. 7. 1. Dyrektora Instytutu powołuje i odwołuje, spośród osób o uznanych kompetencjach, posiadających kwalifikacje wymagane przy obejmowaniu najwyższych stanowisk akademickich, Prezes Polskiej Akademii Nauk, po konsultacjach z Dyrektorem Generalnym UNESCO i Międzynarodowym Komitetem Doradczym. 2. Do zadań i obowiązków Dyrektora Instytutu należy w szczególności: 1) zarządzanie i reprezentowanie Instytutu oraz składanie w jego imieniu oświadczeń woli, 2) przygotowywanie projektu programu działalności i planu finansowego Instytutu, 3) ustalanie i realizowanie programu działalności i planu finansowego Instytutu w ramach ogólnych wytycznych formułowanych przez Międzynarodowy Komitet Doradczy, 4) prowadzenie polityki kadrowej, 5) informowanie Prezesa Polskiej Akademii Nauk i Dyrektora Generalnego UNESCO o zawieranych porozumieniach dotyczących współpracy z innymi jednostkami. 3. Dyrektor Instytutu może powoływać organy doradcze, ustalając tryb i zakres ich działania. Art. 8. Wewnętrzną organizację i tryb działania Instytutu określa jego statut, nadany przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk. Art. 9. 1. Nadzór nad działalnością Instytutu sprawuje Prezes Polskiej Akademii Nauk. 2. W ramach nadzoru Prezes Polskiej Akademii Nauk dokonuje kontroli i oceny działalności Instytutu oraz pracy Dyrektora Instytutu. 3. Prezes Polskiej Akademii Nauk, w razie stwierdzenia, że decyzja Dyrektora Instytutu jest sprzeczna z prawem, wstrzymuje jej wykonanie oraz zobowiązuje Dyrektora Instytutu do jej zmiany lub uchylenia. Art. 10. 1. Instytut gospodaruje przydzieloną lub nabyta częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków. 2. Podstawą gospodarki Instytutu jest plan finansowy, ustalany przez Dyrektora Instytutu, po zaopiniowaniu przez Międzynarodowy Komitet Doradczy. Art. 11. 1. Instytut odpowiada za swoje zobowiązania. 2. Instytut nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa ani innych osób prawnych. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania Instytutu. Art. 12. Instytut ustala samodzielnie wysokość środków na wynagrodzenia w ramach posiadanych środków finansowych. Art. 13. Instytut zatrudnia pracowników na stanowiskach: 1) profesora, 2) badacza, 3) asystenta, 4) pracownika administracyjnego, technicznego i obsługi. Art. 14. 1. Na stanowisku profesora można zatrudnić osobę mającą co najmniej stopień naukowy doktora. 2. Na stanowisku badacza można zatrudnić osobę, która posiada stopień naukowy doktora. 3. Na stanowisku asystenta można zatrudnić osobę, która posiada co najmniej tytuł zawodowy magistra lub równorzędny tytuł zawodowy. 4. Kandydatów na stanowiska, o których mowa w ust. 1-3, wyłania się w drodze konkursu. Art. 15. Na wniosek profesora Instytut zatrudnia jego współpracownika na stanowisku, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 3, bez konieczności wyłonienia kandydata w drodze konkursu. Art. 16. 1. Pracownicy, o których mowa w art. 13 pkt 1-3, są zatrudniani na podstawie umowy o pracę na czas określony. 2. Międzynarodowy Komitet Doradczy dokonuje oceny działalności naukowej profesorów co 2 lata, a badaczy i asystentów corocznie. Art. 17. Do cudzoziemców zatrudnionych w Instytucie na stanowiskach, o których mowa w art. 13 pkt 1-4, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące cudzoziemców zatrudnionych w szkołach wyższych. Art. 18. 1. Zasady wynagradzania pracowników Instytutu ustala jego Dyrektor, po zasięgnięciu opinii Międzynarodowego Komitetu Doradczego. 2. Wynagrodzenie Dyrektora Instytutu ustala Prezes Polskiej Akademii Nauk, po konsultacji z Dyrektorem Generalnym UNESCO. 3. Dyrektor Instytutu ustala wykaz stanowisk pracowników technicznych, administracyjnych i obsługi. Art. 19. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą do pracowników Instytutu stosuje się przepisy Kodeksu pracy. Art. 20. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą do Instytutu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk . Art. 21. W wypadku utraty mocy obowiązującej Porozumienia, Prezes Polskiej Akademii Nauk zarządzi likwidację Instytutu, określając jednocześnie warunki i tryb przeprowadzenia tej likwidacji. Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska". (Dz. U. Nr 106, poz. 675) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska", zwane dalej "Pocztą Polską", jest przedsiębiorstwem powołanym do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług pocztowych, w tym zapewniania ciągłości świadczenia usług pocztowych o charakterze powszechnym, w obrocie krajowym i zagranicznym, na obszarze całego kraju oraz do zapewnienia bezpieczeństwa obrotu pocztowego, w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb ludności, organów państwowych, samorządu terytorialnego oraz gospodarki narodowej. 2. Poczta Polska prowadzi działalność, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem wymagań dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa. 3. Minister Łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefem Urzędu Ochrony Państwa, określi zakres i tryb realizacji zadań przez Pocztę Polską na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. 4. Poczta Polska jest pocztowym operatorem publicznym w rozumieniu umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską. Art. 2. 1. Poczta Polska posiada osobowość prawną. 2. Poczta Polska podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorstw państwowych na zasadach określonych w przepisach o przedsiębiorstwach państwowych. 3. Siedzibą Poczty Polskiej jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 3. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo używania wyrazu "poczta" w nazwie podmiotu gospodarczego. Art. 4. Organy państwowe mogą podejmować decyzje w zakresie działalności Poczty Polskiej tylko w przypadkach przewidzianych ustawą. Art. 5. Jednostki organizacyjne Poczty Polskiej określone w statucie, o którym mowa w art. 19, mają prawo używania oznak z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz pieczęci urzędowych z wizerunkiem orła, ustalonym dla godła, i napisem w otoku. Art. 6. Pracownikom Poczty Polskiej przysługuje ochrona prawna przewidziana w przepisach prawa karnego dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 7. Poczta Polska zapewnia w obrocie pocztowym ochronę tajemnicy korespondencji oraz poufność informacji o świadczonej usłudze. Wyjątki od tej zasady dopuszcza się tylko w przypadkach przewidzianych ustawą. Art. 8. Powództwo przeciwko Poczcie Polskiej wytacza się przed sądem właściwym dla siedziby jednostki organizacyjnej podległej bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu, z której działalnością wiążą się dochodzone roszczenia. Rozdział 2 Działalność Poczty Polskiej Art. 9. 1. Przedmiotem działalności gospodarczej Poczty Polskiej jest: 1) prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług pocztowych o charakterze powszechnym, polegających na przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu zwykłych przesyłek listowych, listów poleconych, listów wartościowych i paczek pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych, 2) wykonywanie niektórych czynności bankowych, 3) emisja i wprowadzanie do obiegu znaczków pocztowych, 4) wykonywanie innych usług związanych z wykorzystaniem służby pocztowej, w szczególności w zakresie obsługi administracji państwowej i samorządu terytorialnego, kolportażu prasy i wydawnictw, filatelistyki. 2. Działalność wymieniona w ust. 1 pkt 1-3 jest wykonywana w zakresie i na warunkach określonych w ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) oraz w przepisach wydanych na jej podstawie. 3. Jeżeli wymagają tego względy ciągłości i dostępności do usług, Poczta Polska może świadczyć usługi pocztowe za pośrednictwem agencji działających zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. 4. Poczta Polska może prowadzić inną działalność gospodarczą, jeżeli nie ogranicza ona działalności określonej w ust. 1. Art. 10. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji i wprowadzania do obiegu znaczków pocztowych oraz wycofywania ich z obiegu, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 3 i 4 ustawy o łączności. Art. 11. Poczta Polska jest uprawniona do zawierania z operatorami pocztowymi innych krajów umów i porozumień, a także do współpracy z pocztowymi organizacjami międzynarodowymi, zgodnie ze statutami tych organizacji. Art. 12. Poczta Polska prowadzi działalność na podstawie własnych planów, zgodnie z zasadą racjonalizacji kosztów i efektywności ekonomicznej. Rozdział 3 Mienie Poczty Polskiej Art. 13. 1. Poczta Polska występuje w obrocie we własnym imieniu i na własny rachunek. 2. Poczta Polska gospodarując mieniem zapewnia jego ochronę. Art. 14. 1. Do sprzedaży i gospodarowania przez Pocztę Polską środkami trwałymi lub zorganizowanymi częściami mienia stosuje się przepisy obowiązujące przedsiębiorstwa państwowe. 2. Środki trwałe nie mogą służyć do zaspokajania zobowiązań pieniężnych Poczty Polskiej. Art. 15. Poczta Polska może tworzyć podmioty gospodarcze. Rozdział 4 Gospodarka finansowa Poczty Polskiej Art. 16. Poczta Polska prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach regulujących gospodarkę finansową przedsiębiorstw państwowych, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 17. 1. Poczta Polska otrzymuje z budżetu państwa: 1) dotację podmiotową, jeżeli działalność Poczty Polskiej jest nierentowna w wyniku ponoszenia strat związanych z prowadzeniem działalności określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1, 2) dotacje na finansowanie inwestycji. 2. Wysokość dotacji, o których mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa. Art. 18. 1. Dyrektor Generalny Poczty Polskiej przedstawia Ministrowi Łączności rozliczenie z otrzymanych dotacji dla Poczty Polskiej. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) informację o wykorzystaniu dotacji, o których mowa w art. 17 ust. 1, 2) stan realizacji inwestycji, w tym: a) wykaz inwestycji realizowanych z udziałem dotacji, b) wartości kosztorysowe tych inwestycji, c) terminy rozpoczęcia i planowanego zakończenia tych inwestycji, 3) zakresy usług świadczonych z udziałem dotacji. 3. Minister Łączności ustala termin przedstawienia rozliczenia, o którym mowa w ust. 1. 4. Minister Łączności może zobowiązać Dyrektora Generalnego do przedstawienia innych informacji związanych z wykorzystaniem dotacji budżetowych. Rozdział 5 Organizacja Poczty Polskiej Art. 19. 1. Organizację, szczegółowy zakres i sposób działania Poczty Polskiej określa statut, uchwalony przez Radę Poczty Polskiej i zatwierdzony przez Ministra Łączności. 2. Statut Poczty Polskiej określa w szczególności: 1) organizację wewnętrzną, 2) zakres praw i obowiązków jednostek organizacyjnych oraz tryb ich tworzenia i likwidowania, 3) sposób gospodarowania mieniem, 4) stosunki prawne między jednostkami organizacyjnymi, 5) system kontroli wewnętrznej, 6) jednostki organizacyjne, których kierowników powołuje się w drodze konkursów, 7) sposób powoływania komisji do spraw sporów majątkowych między jednostkami organizacyjnymi, jej skład osobowy i tryb postępowania. 3. Statut może przewidywać powołanie organów doradczych i opiniodawczych Dyrektora Generalnego. 4. Obwieszczenie Ministra Łączności o zatwierdzeniu statutu Poczty Polskiej, którego tekst stanowi załącznik do obwieszczenia, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 20. W sprawach nie uregulowanych statutem szczegółową organizację działalności Poczty Polskiej określają zarządzenia wewnętrzne, instrukcje oraz regulaminy wydawane przez Dyrektora Generalnego. Rozdział 6 Organy Poczty Polskiej Art. 21. Organami Poczty Polskiej są: 1) Dyrektor Generalny, 2) Rada Poczty Polskiej. Art. 22. 1. Minister Łączności powołuje i odwołuje Dyrektora Generalnego, po zasięgnięciu opinii Rady Poczty Polskiej. 2. Minister Łączności powołuje i odwołuje zastępców Dyrektora Generalnego na wniosek Dyrektora Generalnego, po zasięgnięciu opinii Rady Poczty Polskiej. 3. Minister Łączności ustala wynagrodzenie dla Dyrektora Generalnego na wniosek Rady Poczty Polskiej. Art. 23. 1. Dyrektor Generalny zarządza Pocztą Polską i reprezentuje ją na zewnątrz. 2. Dyrektor Generalny podejmuje, z zastrzeżeniem art. 27, decyzje samodzielnie i ponosi za nie odpowiedzialność. 3. Zadania nie zastrzeżone w ustawie do właściwości Rady Poczty Polskiej należą do Dyrektora Generalnego. 4. Dyrektor Generalny może wyrazić sprzeciw wobec uchwały Rady Poczty Polskiej, jeżeli jej wykonanie byłoby sprzeczne z prawem lub naraziłoby Pocztę Polską na poważne szkody. 5. Sprzeciw Dyrektora Generalnego w sprawach, o których mowa w ust. 4, rozpatruje Minister Łączności i zajmuje ostateczne stanowisko. Art. 24. 1. Rada Poczty Polskiej składa się z 9 członków. 2. Kadencja Rady Poczty Polskiej trwa trzy lata i upływa w dniu zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ostatni rok kadencji, z tym że kadencja pierwszej Rady Poczty Polskiej trwa dwa lata. 3. Rada Poczty Polskiej działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez Ministra Łączności. 4. Uchwały Rady Poczty Polskiej zapadają bezwzględną większością głosów, przy obecności co najmniej połowy jej członków. Art. 25. 1. Członków Rady Poczty Polskiej, w tym przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, powołuje i odwołuje Minister Łączności, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Trzech członków Rady Poczty Polskiej powoływanych jest spośród kandydatów zgłoszonych przez pracowników Poczty Polskiej. 3. Sposób zgłaszania kandydatów na członków Rady Poczty Polskiej, o których mowa w ust. 2, a także ich imienny wykaz, ustalają wspólnie ponadzakładowe organizacje związkowe działające w Poczcie Polskiej, posiadające reprezentatywność w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma Ministra Łączności w tej sprawie. 4. W przypadku gdy imienny wykaz, o którym mowa w ust. 3, nie zostanie zgłoszony Ministrowi Łączności w terminie określonym w tym przepisie lub zawiera liczbę kandydatów mniejszą od wskazanej w ust. 2, przedstawicieli pracowników Poczty Polskiej na przeznaczone dla nich miejsca w Radzie Poczty Polskiej wyznacza i powołuje Minister Łączności. 5. W przypadku ustąpienia, odwołania lub śmierci członka Rady Poczty Polskiej przed upływem kadencji, Minister Łączności powołuje nowego członka Rady Poczty Polskiej na okres do końca kadencji. 6. Członka Rady Poczty Polskiej może odwołać Minister Łączności w przypadku: 1) rezygnacji, złożonej na piśmie, 2) ciężkiej choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji, 3) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej, 4) działania na szkodę Poczty Polskiej. Art. 26. Pracodawca jest zobowiązany zwalniać pracownika od pracy do wykonywania zadań członka Rady Poczty Polskiej. Zwolnienie następuje bez zachowania prawa do wynagrodzenia. Art. 27. 1. Rada Poczty Polskiej: 1) uchwala: a) na wniosek Dyrektora Generalnego lub z własnej inicjatywy - statut Poczty Polskiej i jego zmiany, b) regulamin Rady Poczty Polskiej, 2) dokonuje okresowej i rocznej oceny działalności Poczty Polskiej, 3) opiniuje przedkładane przez Dyrektora Generalnego: a) roczne sprawozdanie finansowe Poczty Polskiej, b) roczne plany rzeczowo-finansowe Poczty Polskiej, c) długookresowe plany Poczty Polskiej, dotyczące w szczególności polityki zatrudnienia, płac oraz współpracy międzynarodowej, d) regulaminy świadczenia usług pocztowych, 4) wyraża opinię w sprawach: a) przystąpienia Poczty Polskiej do przedsięwzięcia wymagającego wniesienia przez Pocztę Polską wkładu przewyższającego granicę wartości określoną w statucie, b) zaciągania przez Pocztę Polską zobowiązań przekraczających granicę wartości określoną w statucie, c) zbywania udziałów (akcji) w przypadkach określonych w statucie, d) emisji obligacji oraz zaciągania kredytów długoterminowych, e) innych, dotyczących działalności Poczty Polskiej, 5) opiniuje inne sprawy wnoszone przez Ministra Łączności lub Dyrektora Generalnego. 2. Dokumenty i opinie, o których mowa w ust. 1, Rada Poczty Polskiej przedstawia Ministrowi Łączności, który zajmuje wobec nich ostateczne stanowisko. 3. Rada Poczty Polskiej może kontrolować działalność Poczty Polskiej, żądać od Dyrektora Generalnego i jej poszczególnych pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz sprawdzać księgi i dokumenty Poczty Polskiej. Art. 28. 1. Wynagrodzenie dla członków Rady Poczty Polskiej ustala Minister Łączności. 2. Koszty działalności Rady Poczty Polskiej, w tym wynagrodzenie jej członków, są finansowane przez Pocztę Polską. 3. Roczny plan wydatków Rady Poczty Polskiej podlega zatwierdzeniu przez Ministra Łączności. Art. 29. 1. Dyrektor Generalny, jego zastępcy, główny księgowy oraz członkowie Rady Poczty Polskiej nie mogą mieć udziałów, akcji lub być członkami władz w podmiotach, o których mowa w art. 15, oraz w podmiotach, do których Poczta Polska wniosła na czas oznaczony do odpłatnego korzystania części swego mienia, zaliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy członkostwa w radach nadzorczych. Art. 30. W Poczcie Polskiej nie funkcjonują organy samorządu załogi przedsiębiorstwa. Rozdział 7 Przedstawicielstwo Poczty Polskiej Art. 31. 1. Dyrektor Generalny jest uprawniony do dokonywania samodzielnie czynności prawnych w imieniu Poczty Polskiej. 2. Zastępcy Dyrektora Generalnego oraz inni pełnomocnicy Poczty Polskiej działają samodzielnie w granicach ich umocowania. 3. Jeżeli czynności prawne dokonywane przez osoby wymienione w ust. 1 i 2 obejmują rozporządzenia prawem o wartości wyższej od granicy określonej w statucie lub czynności te mogą spowodować powstanie zobowiązania Poczty Polskiej do świadczenia o wartości wyższej od granicy określonej w statucie - do skuteczności oświadczeń woli jest wymagane współdziałanie co najmniej dwóch tych osób. Art. 32. 1. Dyrektor Generalny może ustanawiać i odwoływać pełnomocników Poczty Polskiej. 2. Udzielenie pełnomocnictwa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. 3. Udzielenie i odwołanie pełnomocnictwa podlega ujawnieniu w rejestrze przedsiębiorstw państwowych. Nie dotyczy to pełnomocnictwa do dokonywania poszczególnych czynności oraz pełnomocnictw procesowych. Rozdział 8 Nadzór Art. 33. 1. Nadzór nad Pocztą Polską oraz funkcję organu założycielskiego wykonuje Minister Łączności. 2. Minister Łączności ma prawo władczego wkraczania w sprawy Poczty Polskiej tylko w przypadkach przewidzianych ustawą. Art. 34. Minister Łączności dokonuje kontroli i oceny działalności Poczty Polskiej oraz jej organów. Art. 35. 1. Minister Łączności może powołać komisję w celu zbadania gospodarki Poczty Polskiej, dokonania oceny jej stanu i przedstawienia wynikających z oceny wniosków. 2. Na podstawie wniosków komisji, po zasięgnięciu opinii Rady Poczty Polskiej, Minister Łączności może zobowiązać Dyrektora Generalnego do: 1) poprawy gospodarki Poczty Polskiej, 2) przedstawienia programu naprawczego i jego realizacji, po zatwierdzeniu przez Ministra Łączności. Art. 36. Minister Łączności w razie stwierdzenia, że decyzja Dyrektora Generalnego jest sprzeczna z prawem, wstrzymuje jej wykonanie i zobowiązuje Dyrektora Generalnego do jej zmiany lub uchylenia. Art. 37. Dyrektorowi Generalnemu przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu w stosunku do decyzji podjętych wobec Poczty Polskiej przez Ministra Łączności, na zasadach i w trybie określonych przepisami o przedsiębiorstwach państwowych. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 38. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 4 w ust. 1 po pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 4 w brzmieniu: "4) państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej «Poczta Polska»." Art. 39. W ustawie z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33) po art. 2f dodaje się art. 2g w brzmieniu: "Art. 2g. Państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej «Poczta Polska» utworzone z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie zarządzenia Ministra Łączności, które przejęło na tej podstawie mienie będące w zarządzie państwowej jednostki organizacyjnej Poczta Polska, Telegraf i Telefon - nabywa z dniem jego wpisu do rejestru przedsiębiorstw państwowych, z mocy prawa, użytkowanie wieczyste gruntów wchodzących w skład tego mienia oraz własność położonych na nich budynków i innych urządzeń oraz lokali. Nie narusza to praw osób trzecich." Art. 40. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pocztowych usługach o charakterze powszechnym - rozumie się przez to działalność gospodarczą polegającą na przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu zwykłych przesyłek listowych, listów poleconych, listów wartościowych i paczek pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych,"; 2) w art. 4 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "Ministrowi Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 3) w art. 42 skreśla się ust. 1 oraz oznaczenie ust. 2; 4) skreśla się art. 42a; 5) w art. 44 skreśla się ust. 2; 6) skreśla się art. 49-51; 7) w art. 60 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Podmiot świadczący usługi pocztowe o charakterze powszechnym może w regulaminie podanym do publicznej wiadomości określić szczegółowe warunki korzystania z tych usług. 3. Poczta Polska może w regulaminach podanych do publicznej wiadomości określić warunki korzystania z innych usług pocztowych nie mających charakteru powszechnego." Art. 41. Nabycie własności budynków i innych urządzeń oraz lokali stanowiących mienie państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska", utworzonego na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy o łączności, przejęte po państwowej jednostce organizacyjnej "Poczta Polska Telegraf i Telefon", następuje nieodpłatnie. Art. 42. 1. Do czasu powołania Dyrektora Generalnego i zastępców Dyrektora Generalnego jego zadania wykonują dotychczasowy dyrektor Poczty Polskiej i zastępcy dyrektora Poczty Polskiej. 2. Minister Łączności w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy powoła Radę Poczty Polskiej. Kadencja Rady biegnie od dnia powołania. Art. 43. 1. Mianowani pracownicy Poczty Polskiej oraz pracownicy, którzy na mocy art. 80 ust. 1 ustawy o łączności zachowali uprawnienia pracowników mianowanych, stają się z mocy prawa pracownikami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. 2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, mogą w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy złożyć kierownikowi zakładu pracy pisemne oświadczenie o odmowie dalszego zatrudnienia. W tym przypadku stosunek pracy rozwiązuje się po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia oświadczenia, w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego. Rozwiązanie stosunku pracy na zasadach przewidzianych w niniejszym ustępie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez zakład pracy za wypowiedzeniem z powodu likwidacji zakładu pracy. Art. 44. Mienie oraz prawa i zobowiązania przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Poczta Polska, utworzonego na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy o łączności, pozostają mieniem oraz prawami i zobowiązaniami Poczty Polskiej działającej na podstawie niniejszej ustawy. Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 106, poz. 676) Art. 1. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) okresy pełnienia służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie II wojny światowej,"; 2) w art. 4 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) okresy działalności kombatanckiej, działalności równorzędnej z tą działalnością, a także okresy zaliczane do okresów tej działalności oraz okresy podlegania represjom wojennym i okresu powojennego, określone w przepisach o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, z wyjątkiem okresów wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 3a,". Art. 2. 1. Ponowne ustalenie wysokości świadczenia, przy uwzględnieniu nowych okresów składkowych, następuje na wniosek uprawnionego. 2. Podwyższone świadczenia wypłaca się od dnia wejścia w życie ustawy, jednakże za okres nie dłuższy niż od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. (Dz. U. Nr 106, poz. 677) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa warunki wykonywania międzynarodowego zarobkowego transportu drogowego przez krajowych przedsiębiorców pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju oraz warunki wykonywania międzynarodowego transportu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznych przedsiębiorców pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi za granicą. Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się również do międzynarodowego transportu drogowego wykonywanego na potrzeby własne przedsiębiorcy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju - w zakresie i na zasadach określonych w ustawie. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do międzynarodowego transportu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi, których dopuszczalna ładowność wraz z ładownością przyczepy nie przekracza 1500 kg, a także samochodami osobowymi przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 5 osób łącznie z kierowcą. Art. 3. W rozumieniu ustawy: 1) międzynarodowym transportem drogowym jest przewóz osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi po drogach publicznych, w czasie którego następuje przekroczenie granicy państwowej, 2) międzynarodowym transportem drogowym na potrzeby własne jest niezarobkowy przewóz osób lub rzeczy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej pojazdami samochodowymi będącymi jego własnością; nie obejmuje to przewozu osób w ramach prowadzonej działalności turystycznej, 3) międzynarodowym transportem kombinowanym jest przewóz rzeczy w jednej i tej samej jednostce ładunkowej w wykorzystaniem kilku rodzajów środków transportu, w czasie którego następuje przekroczenie granicy państwowej, 4) zezwoleniem zagranicznym jest dokument otrzymany na podstawie umowy międzynarodowej od właściwego organu innego państwa lub organizacji międzynarodowej, upoważniający do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego, jednokrotnie lub wielokrotnie, na terytorium państwa określonego w zezwoleniu lub tranzytem przez jego terytorium, 5) regularną międzynarodową komunikacją autobusową jest przewóz osób i ich bagażu według rozkładu jazdy podanego do publicznej wiadomości, 6) przewozem wahadłowym jest wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z powrotem, między tym samym miejscem początkowym i tym samym miejscem docelowym, przy spełnieniu następujących dodatkowych warunków: a) każda grupa osób, przewieziona do miejsca docelowego, wraca w tym samym składzie do miejsca początkowego, b) oprócz usługi przewozowej należy zapewnić zakwaterowanie w miejscu docelowym lub podczas podróży, c) pierwsza jazda powrotna i ostatnia jazda docelowa są jazdami bez osób, 7) przewozem okazjonalnym jest przewóz osób, który nie stanowi regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej albo przewozu wahadłowego. Art. 4. 1. Krajowy przedsiębiorca jest obowiązany wyposażyć kierowcę pojazdu samochodowego zarejestrowanego w kraju w dokumenty związane z przewozem wykonywanym w ramach międzynarodowego transportu drogowego. 2. Kierowca pojazdu samochodowego zarejestrowanego w kraju jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli, stosownie do rodzaju przewozu, następujące dokumenty: 1) koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 2) zezwolenie zagraniczne na przewóz rzeczy, 3) zezwolenie na przewóz osób w ramach międzynarodowego transportu drogowego, 4) dokumenty wymagane zgodnie z umową europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), 5) świadectwo wymagane zgodnie z umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), 6) zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach, 7) formularz jazdy - przy wykonywaniu przewozu okazjonalnego, wahadłowego lub przewozu osób na potrzeby własne, 8) dowód uiszczenia opłaty obowiązującej w międzynarodowym transporcie drogowym, 9) zapisy zamontowanego w pojeździe urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy oraz czas jazdy i postoju kierującego lub kierujących pojazdem samochodowym. 3. Kierowca pojazdu samochodowego zarejestrowanego za granicą jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli, stosownie do rodzaju przewozu, następujące dokumenty: 1) zezwolenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na przewóz osób lub rzeczy w ramach międzynarodowego transportu drogowego, 2) dokumenty wymagane zgodnie z umową europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), 3) świadectwo wymagane zgodnie z umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), 4) zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach, 5) formularz jazdy - przy wykonywaniu przewozu okazjonalnego, wahadłowego lub przewozu osób na potrzeby własne, 6) dowód uiszczenia opłaty obowiązującej w międzynarodowym transporcie drogowym, 7) zapisy zamontowanego w pojeździe urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy oraz czas jazdy i postoju kierującego lub kierujących pojazdem samochodowym. 4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają obowiązków przedsiębiorców lub kierowców wykonujących międzynarodowy transport drogowy, wynikających z odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych. Art. 5. Do kontroli kierowców pojazdów samochodowych zarejestrowanych w kraju lub za granicą, w zakresie dokumentów związanych z wykonywaniem międzynarodowego transportu drogowego oraz przestrzegania warunków w nich określonych, są uprawnieni: 1) Policja - w odniesieniu do dokumentów wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 3-9 i ust. 3, 2) organ celny - przy przeprowadzaniu kontroli celnej, w odniesieniu do dokumentów wymienionych w art. 4 ust. 2 i 3, 3) Straż Graniczna - przy przeprowadzaniu kontroli granicznej, w odniesieniu do dokumentów wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 2-5, 7 i 9 oraz ust. 3 pkt 1-3, 5 i 7, 4) zarząd dróg - w odniesieniu do dokumentów wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 6 i ust. 3 pkt 4. Rozdział 2 Międzynarodowy transport drogowy wykonywany pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju Art. 6. 1. Wykonywanie międzynarodowego zarobkowego transportu drogowego pojazdem samochodowym zarejestrowanym w kraju podlega koncesjonowaniu. 2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany i cofnięcia koncesji jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy wykonywaniu międzynarodowego transportu kombinowanego. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub upoważniona przez niego jednostka organizacyjna prowadzi rejestr udzielonych koncesji. Art. 7. 1. Koncesji udziela się, z zastrzeżeniem art. 9, przedsiębiorcy, zwanemu dalej "posiadaczem koncesji", jeżeli: 1) co najmniej jeden z członków organu zarządzającego osoby prawnej, a w przypadku innego przedsiębiorcy - jedna z osób prowadzących działalność gospodarczą, ma udokumentowaną co najmniej trzyletnią praktykę w wykonywaniu krajowego transportu drogowego lub roczną praktykę w wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego, 2) członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, a w przypadku innego przedsiębiorcy - osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie byli karani za przestępstwa skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, mieniu lub dokumentom, 3) posiada zabezpieczenie w postaci środków pieniężnych lub rzeczowych w wysokości równej co najmniej 3000 ECU na pojazd albo 150 ECU na tonę dopuszczalnej ładowności pojazdu ciężarowego lub na jedno miejsce siedzące w autobusie albo inne odpowiednie zabezpieczenie majątkowe odpowiadające tej kwocie, 4) wykazał, że ma prawo do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi, które odpowiadają warunkom technicznym określonym przepisami Prawa o ruchu drogowym, 5) międzynarodowy przewóz drogowy wykonuje kierowca lub kierowcy spełniający warunki określone w pkt 1 i posiadający świadectwo kwalifikacji określone przepisami Prawa o ruchu drogowym oraz nie karani za przestępstwa skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, mieniu lub dokumentom. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty niezbędne do udzielenia koncesji oraz treść i wzór koncesji. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania kwalifikacyjne dotyczące osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 5, od których spełnienia uzależnione będzie udzielenie koncesji, programy szkolenia oraz jednostki uprawnione do szkolenia i egzaminowania, a także wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie. Art. 8. 1. Koncesji udziela się przedsiębiorcy na: 1) przewóz do jednego lub więcej krajów, 2) przewóz jednym lub większą liczbą określonych pojazdów samochodowych, 3) wszystkie lub niektóre rodzaje przewozów. 2. Posiadacz koncesji jest obowiązany do przestrzegania ustalonych w niej warunków. Art. 9. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej odmawia udzielenia koncesji w razie braku możliwości zapewnienia wystarczającej liczby zezwoleń zagranicznych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, może określić liczbę koncesji lub promes koncesji na dany rok kalendarzowy. Art. 10. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, na wniosek przedsiębiorcy, przenieść uprawnienia wynikające z koncesji w razie: 1) śmierci osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej posiadającej koncesję i wstąpienia na jej miejsce spadkobiercy, 2) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego pojazdy objęte koncesjami na międzynarodowy transport drogowy, 3) przejęcia w całości działalności w zakresie międzynarodowego transportu drogowego oraz pojazdów objętych koncesjami przez innego przedsiębiorcę. 2. Nie można przenosić uprawnień wynikających z koncesji, poza przypadkami wymienionymi w ust. 1. 3. Koncesji nie można odstępować osobom trzecim. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wyrazić zgodę na wykonywanie uprawnień wynikających z koncesji przez spółki akcyjne lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będące akcjonariuszami lub udziałowcami w spółce posiadającej koncesję, jeżeli zawarły one umowę leasingu lub dzierżawy na używanie pojazdu samochodowego objętego koncesją. 5. Przedsiębiorca przejmujący uprawnienia wynikające z koncesji w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 4, jest obowiązany spełnić warunki określone w art. 7 ust. 1 i 3. Art. 11. 1. Koncesja może być zmieniona, na wniosek przedsiębiorcy, w razie: 1) wymiany pojazdu samochodowego objętego koncesją, 2) wystąpienia o zmianę kraju, na który koncesja została udzielona. 2. Koncesję zmienia się, na wniosek przedsiębiorcy, w razie: 1) zmiany nazwy lub siedziby posiadacza koncesji, 2) zmiany numerów rejestracyjnych pojazdu samochodowego objętego koncesją, 3) przeniesienia uprawnień wynikających z koncesji na podstawie art. 10 ust. 1 i 4. Art. 12. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może zobowiązać posiadacza koncesji do przedstawienia, w wyznaczonym terminie, informacji i dokumentów potwierdzających, że spełnia on warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie międzynarodowego transportu drogowego określone w art. 7 ust. 1. Art. 13. 1. Koncesję cofa się, jeżeli jej posiadacz: 1) przestał spełniać warunki niezbędne do jej uzyskania, 2) nie dotrzymał warunków określonych w koncesji, 3) odstąpił koncesję osobie trzeciej, 4) nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, międzynarodowego transportu drogowego przez co najmniej 6 miesięcy, 5) nie przestrzega przepisów ustawy oraz warunków określonych w umowach międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską w zakresie międzynarodowego transportu drogowego. 2. Koncesję można cofnąć, jeżeli jej posiadacz: 1) zalega w regulowaniu, stwierdzonych decyzją ostateczną lub prawomocnym orzeczeniem, zobowiązań celnych, podatkowych lub innych zobowiązań na rzecz Skarbu Państwa z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie międzynarodowego transportu drogowego, 2) nie przedłożył, w wyznaczonym terminie, informacji i dokumentów, o których mowa w art. 12. 3. W przypadku cofnięcia koncesji na międzynarodowy transport drogowy, ponowna koncesja nie może być udzielona wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu koncesji stała się ostateczna. Art. 14. Koncesja wygasa w razie: 1) upływu okresu, na który została udzielona, 2) likwidacji przedsiębiorcy, któremu koncesja została udzielona, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 10 ust. 1, 3) zrzeczenia się jej. Art. 15. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej wydaje krajowemu przedsiębiorcy zezwolenie zagraniczne na przewóz rzeczy pod warunkiem posiadania przez niego koncesji, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 1. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku pojazdu samochodowego nie przewożącego rzeczy. 3. Zwalnia się z obowiązku posiadania zezwolenia zagranicznego na wykonywanie międzynarodowego transportu kombinowanego, jeżeli w umowach międzynarodowych przewidziano wzajemne zwolnienie w tym zakresie. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: 1) odmówi wydania zezwolenia zagranicznego w razie braku możliwości zapewnienia wystarczającej liczby tych zezwoleń, 2) może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe warunki i tryb wydawania zezwoleń zagranicznych w razie braku możliwości zapewnienia posiadaczom koncesji oraz wykonującym międzynarodowy transport drogowy na potrzeby własne wystarczającej liczby tych zezwoleń. Art. 16. 1. Wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych lub przewozów okazjonalnych wymaga dodatkowego zezwolenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku pojazdu samochodowego nie przewożącego osób. 3. Nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeżeli: 1) tym samym pojazdem na całej trasie przejazdu przewozi się tę samą grupę osób i dowozi ją do miejsca początkowego albo 2) polega on na przewozie osób w jedną stronę, tylko do miejsca docelowego. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może odmówić udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli przedsiębiorca: 1) nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu, 2) nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, przewozów w ramach regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej przez co najmniej 3 miesiące, 3) wykonuje przewozy bez wymaganego zezwolenia. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może cofnąć zezwolenie w przypadkach określonych w ust. 4 pkt 1 lub 2. 6. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, ponowne zezwolenie nie może być udzielone wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna. Art. 17. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej udziela zezwolenia, o którym mowa w art. 16, krajowemu przedsiębiorcy pod warunkiem posiadania przez niego koncesji. 2. Zezwolenie na prowadzenie regularnej komunikacji autobusowej może być udzielone na okres nie przekraczający 5 lat, a w odniesieniu do przewozów wahadłowych i okazjonalnych - na okres nie przekraczający jednego roku. 3. Zezwolenie może być wykorzystane tylko przez przedsiębiorcę, któremu zostało udzielone. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe warunki, jakie powinni spełnić krajowi przedsiębiorcy ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych i okazjonalnych. Art. 18. 1. Przedsiębiorcy, który wykonuje międzynarodowy transport drogowy na potrzeby własne, zezwolenie zagraniczne może być wydane, jeżeli wynika to z prowadzonej przez niego działalności i umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym oraz jeżeli pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym przepisami Prawa o ruchu drogowym. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku pojazdu samochodowego nie przewożącego osób lub rzeczy. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania międzynarodowego transportu drogowego na potrzeby własne. Art. 19. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może upoważnić na określonych warunkach: 1) kierownika jednostki organizacyjnej utworzonej w tym celu - do wydawania zezwoleń zagranicznych oraz wykonywania niektórych czynności związanych z udzielaniem koncesji, 2) polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych - do wydawania zezwoleń zagranicznych. Art. 20. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy o działalności gospodarczej. Rozdział 3 Międzynarodowy transport drogowy wykonywany pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi za granicą Art. 21. 1. Wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przedsiębiorcę pojazdem samochodowym zarejestrowanym za granicą wymaga zezwolenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Zezwolenie na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego w zakresie przewozu rzeczy może być udzielone na okres nie przekraczający jednego roku kalendarzowego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w przypadku pojazdu samochodowego nie przewożącego osób lub rzeczy. Art. 22. 1. Wykonywanie przez zagranicznego przedsiębiorcę przewozu, który zaczyna się i kończy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (kabotażu), wymaga odrębnego zezwolenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może udzielić zagranicznemu przedsiębiorcy na jego wniosek; do wniosku należy dołączyć opinię co najmniej dwóch polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych. Art. 23. Do zagranicznego przedsiębiorcy, który wykonuje międzynarodowy transport drogowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych lub okazjonalnych, stosuje się odpowiednio przepisy art. 16 i 17 ust. 2 i 3. Art. 24. Udzielenie zezwolenia następuje z zachowaniem zasady wzajemności stosowanej przez władze kraju zagranicznego przedsiębiorcy ubiegającego się o zezwolenie. Art. 25. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić niektórych przedsiębiorców lub niektóre rodzaje przewozów z obowiązku uzyskania zezwolenia, w szczególności przewozy wykonywane w ramach pomocy humanitarnej, medycznej, ratownictwa lub w przypadku klęsk żywiołowych. Rozdział 4 Opłaty Art. 26. 1. Za udzielenie koncesji, zmianę koncesji lub wydanie wtórnika koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego pobiera się opłatę. 2. Krajowy przedsiębiorca wykonujący międzynarodowy transport drogowy w zakresie przewozu rzeczy uiszcza opłatę za wydanie zezwolenia zagranicznego na jednorazowe lub wielokrotne przewozy. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz tryb ich wnoszenia. Art. 27. 1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 1 i art. 2 ust. 1, uiszczają opłaty za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszczają: 1) krajowi przedsiębiorcy - w jednostce wyznaczonej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) zagraniczni przedsiębiorcy - w granicznych urzędach celnych. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, w drodze rozporządzenia: 1) określi rodzaje opłat, o których mowa w ust. 1, ich wysokość, tryb wnoszenia, wzory dokumentów potwierdzających wniesienie opłat oraz sposób i tryb nabywania tych dokumentów, 2) może wyznaczyć inne niż określone w ust. 2 jednostki właściwe do pobierania tych opłat. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może na zasadzie wzajemności wprowadzić dla zagranicznych przedsiębiorców, w drodze rozporządzenia, inne opłaty niż wymienione w ust. 1, określić ich wysokość i tryb wnoszenia oraz jednostki właściwe do pobierania tych opłat. Art. 28. 1. Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych lub okazjonalnych pobiera się opłaty. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, oraz tryb ich wnoszenia. Art. 29. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić niektórych przedsiębiorców lub niektóre rodzaje przewozów z opłat, w szczególności przewozy wykonywane w ramach pomocy humanitarnej, medycznej, ratownictwa lub w przypadku klęsk żywiołowych, a także na zasadach wzajemności. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do opłaty za udzielenie lub zmianę koncesji. Art. 30. 1. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 26-28, przekazywane są na wyodrębniony rachunek Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg krajowych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może przeznaczyć część wpływów, o których mowa w ust. 1, na poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz na budowę autostrad. Art. 31. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może upoważnić, na określonych warunkach, do pobierania opłat, o których mowa w art. 26: 1) kierownika jednostki organizacyjnej utworzonej w tym celu, 2) polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych. 2. Jednostki, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 27 ust. 2-4, otrzymują prowizję od pobranych opłat. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów i Prezesem Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze rozporządzenia, wysokość prowizji oraz sposób jej pobierania i rozliczania z jednostkami, o których mowa w ust. 1. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 32. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602 i Nr 104, poz. 661) art. 103a otrzymuje brzmienie: "Art. 103a. § 1. Kto wykonuje międzynarodowy transport drogowy: 1) bez wymaganej koncesji, 2) bez wymaganego zezwolenia na przewóz osób lub rzeczy albo nie przestrzega warunków w nim określonych, 3) bez wymaganego zezwolenia na przewóz, który zaczyna się i kończy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pojazdem zarejestrowanym za granicą (kabotaż), 4) bez dokumentów wymaganych zgodnie z umową europejską, dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), 5) bez świadectwa wymaganego zgodnie z umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), 6) bez zezwolenia na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach, 7) bez formularza jazdy lub z nieprawidłowo wypełnionym formularzem, przy wykonywaniu przewozu okazjonalnego, wahadłowego lub przewozu osób na potrzeby własne, 8) bez uiszczenia opłat obowiązujących w międzynarodowym transporcie drogowym, 9) nie przestrzegając przepisów o czasie pracy i odpoczynku kierowców, podlega karze grzywny. § 2. Orzekanie w sprawach wymienionych w ust. 1 następuje na wniosek właściwego organu kontroli lub organu udzielającego koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego." Art. 33. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 80, poz. 497) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13: a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przejazdy po drogach publicznych pojazdów zarejestrowanych w kraju lub za granicą, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach," b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Za przejazd po drogach publicznych pojazdów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, bez zezwolenia określonego przepisami Prawa o ruchu drogowym pobiera się opłaty podwyższone.", c) w ust. 3 w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz kolumny pojazdów w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym", d) w ust. 4 po wyrazach "w ust. 2" dodaje się wyrazy "i 2a"; 2) art. 40a otrzymuje brzmienie: "Art. 40a. Opłaty pochodzące ze źródeł, o których mowa w art. 13 ust. 2 i 2a, oraz opłaty i kary określone w art. 40 ust. 4 stanowią dochody środków specjalnych zarządów dróg przeznaczonych na utrzymanie dróg, a opłaty ze zezwolenia na przejazd pojazdów wymienionych w art. 13 ust. 2 pkt 3 i ust. 2a, których trasa przekracza granicę państwa, stanowią dochody środka specjalnego Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych przeznaczonego na budowę i utrzymanie dróg krajowych."; 3) po art. 40a dodaje się art. 40b w brzmieniu: "Art. 40b. 1. Osoby upoważnione przez dyrektora urzędu celnego są uprawnione do kontroli pojazdów wykonujących międzynarodowy transport drogowy w zakresie masy, nacisków osi lub wymiarów określonych przepisami Prawa o ruchu drogowym. 2. W razie przekroczenia dopuszczalnej masy, nacisków osi lub wymiarów pojazdów, urzędy celne pobierają opłaty ustalone zgodnie z art. 13 ust. 4. 3. Urzędu celne otrzymują prowizję od pobranych opłat. 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów i Prezesem Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze rozporządzenia, wysokość prowizji, o której mowa w ust. 3, oraz sposób jej pobierania i rozliczania z Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych." Art. 34. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591 i Nr 98, poz. 602) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w pkt 18 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 19 w brzmieniu: "19) międzynarodowego transportu drogowego.", 2) dodaje się ust. 10 w brzmieniu: "10. Zasady udzielania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 19, określają przepisy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego." Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 35. 1. Koncesje i zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, udzielone podmiotom gospodarczym przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują moc. 2. Postępowanie w sprawie udzielenia koncesji lub zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i do tego dnia nie zakończone decyzją ostateczną, prowadzi się według przepisów niniejszej ustawy. Art. 36. 1. Traci moc ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332, z 1992 r. Nr 75, poz. 369 i z 1997 r. Nr 80, poz. 501). 2. Przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, o ile nie są z nią sprzeczne. 3. Tracą moc przepisy art. 12-17 ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej (Dz. U. Nr 53, poz. 297, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1991 r. Nr 75, poz. 332). Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 106, poz. 678) Art. 1. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 80, poz. 506) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przewodniczącego Rady oraz jej członków powołuje na okres trzech lat i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa działającego w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.", 2) w art. 12 w ust. 2: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w porozumieniu z Ministrami Skarbu Państwa oraz Obrony Narodowej ustalanie rocznego planu finansowego Agencji, kierunków rozdysponowania środków finansowych, a także występowanie z wnioskami do Ministra Obrony Narodowej w sprawie wysokości dotacji budżetowej na realizację zadań określonych w art. 19 ust. 2 pkt 4," b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przedstawianie Radzie Nadzorczej, Ministrowi Skarbu Państwa oraz Ministrowi Obrony Narodowej sprawozdania z rocznej działalności Agencji."; 3) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do gruntów, budynków i lokali mieszkalnych stanowiących własność Skarbu Państwa: 1) wykorzystywanych na zakwaterowanie stałe i tymczasowe żołnierzy zawodowych, 2) zajętych pod urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej i społecznej związane z nieruchomościami, o których mowa w pkt 1, 3) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są lub mogą być przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe."; 4) w art. 16: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dokonywanie remontów budynków mieszkalnych i internatowo-hotelowych oraz związanej z nimi infrastruktury technicznej i społecznej.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) planowania i realizowania inwestycji i modernizacji budynków mieszkalnych i internatowo-hotelowych oraz związanej z nimi infrastruktury technicznej,"; 5) w art. 17: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zawieranie umów sprzedaży, dzierżawy, najmu lub użyczenia lokali użytkowych, elementów infrastruktury technicznej i społecznej oraz innych nieruchomości," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) bezprzetargową sprzedaż gruntów spółdzielni lub spółce budownictwa mieszkaniowego, których wyłącznymi członkami lub udziałowcami są osoby uprawnione do przydziału kwatery lub pracownicy wojska spełniający warunki do zawarcia umowy najmu na czas nie oznaczony lokalu mieszkalnego przeznaczonego na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych."; 6) w art. 18: a) skreśla się ust. 1, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podstawą przekazywania nieruchomości oraz innych składników mienia są protokoły zdawczo-odbiorcze."; 7) w art. 19 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób prowadzenia gospodarki finansowej Agencji."; 8) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wynagrodzenie Prezesa i członków Rady Nadzorczej Agencji ustala Prezes Rady Ministrów."; 9) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zachowanie lub nabycie uprawnień do kwatery stwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor oddziału terenowego Agencji na podstawie zaświadczenia o posiadaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, wydanego przez wojskowy organ emerytalny."; 10) w art. 26 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia: 1) określi normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery i osobom uwzględnianym przy jej przydziale oraz wykaz chorób uprawniających do przyznania dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia, 2) może podwyższyć górną granicę normy, o której mowa w ust. 1."; 11) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby, które zajmują kwatery lub lokale mieszkalne na podstawie decyzji o przydziale lub umowy najmu w budynkach pozostających w zasobach Agencji, gmin lub Skarbu Państwa, uiszczają czynsz i opłaty za świadczenia uzyskiwane od wynajmującego w wysokościach, terminach i na zasadach obowiązujących dla lokali mieszkalnych stanowiących własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 1."; 12) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Czynsz i opłaty z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego, nie uiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 13) w art. 41: a) w ust. 1: - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) wypowiedział stosunek służbowy w okresie służby obowiązkowej, chyba że zachował prawo do kwatery na podstawie art. 23 ust. 1," - po pkt 10 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) nabył grunt w trybie określonym w art. 17 pkt 5.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) występują odpowiednio okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5-9 lub 11,"; 14) w art. 44: a) w ust. 1 po zdaniu pierwszym dodaje się zdanie w brzmieniu: "Osoby te wnoszą opłaty odpowiadające kosztom eksploatacji i remontów lokalu mieszkalnego w tym budynku.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Członkowie rodzin zmarłych żołnierzy zawodowych oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabyli prawa do kwatery, wnoszą opłaty, o których mowa w ust. 1, po upływie jednego roku od daty śmierci osoby uprawnionej."; 15) w art. 47: a) w ust. 2 zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie: "Wysokość ekwiwalentu pieniężnego nie może być niższa niż 65% i wyższa niż 80% wartości przysługującej kwatery.", b) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Ekwiwalent pieniężny nie przysługuje osobie uprawnionej, która: 1) zajmuje lokal mieszkalny w zasobach gminy lub zakładu pracy, jeżeli lokalu tego nie przekaże do dyspozycji gminy lub zakładu pracy, 2) zamieniła zajmowaną kwaterę z osobą nieuprawnioną, 3) skorzystała z uprawnień, o których mowa w art. 28 ust. 3 lub 4.", c) po ust. 9 dodaje się ust. 10 w brzmieniu: "10. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery."; 16) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakwaterowanie tymczasowe jest odpłatne. Z opłaty są zwolnieni żołnierze, którzy posiadają członków rodziny w rozumieniu art. 26 ust. 2 i pełnią obowiązki służbowe w miejscowości dalszej niż pobliska. Pozostali żołnierze wnoszą opłaty w wysokości 50% kosztów utrzymania powierzchni użytkowej zajmowanej w danym internacie."; 17) w art. 58: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Sprzedaż kwatery lub lokalu mieszkalnego następuje po cenie ustalonej na podstawie wartości rynkowej wyszacowanej przez biegłego rzeczoznawcę dla lokalu zajętego, z tym że przy ustalaniu wartości rynkowej nie uwzględnia się wartości ulepszeń dokonanych przez osobę zajmującą kwaterę (lokal mieszkalny). Cenę sprzedaży dla osoby uprawnionej pomniejsza się o 3% za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której uzależniona jest wysokość uposażenia według stopnia wojskowego, jednak nie więcej niż o 80% tej ceny.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli powierzchnia użytkowa zajmowanej kwatery jest większa od należnej maksymalnej powierzchni użytkowej, obliczonej w sposób określony w art. 47 ust. 2, do jednej normy przyjmuje się pomniejszenie w wysokości 65% ceny.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwota odpowiadająca wysokości pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może być niższa niż 65% ceny sprzedaży, z tym że do czasu spełnienia przez żołnierza warunków uzyskania świadczeń emerytalnych kwota ta podlega zabezpieczeniu.", d) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Jeżeli nabywca kwatery lub lokalu mieszkalnego dokona jednorazowej pełnej wpłaty należności z tytułu nabycia, uzyskuje bonifikatę w wysokości 5% ceny ustalonej na podstawie wartości rynkowej wyszacowanej przez biegłego rzeczoznawcę.", e) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. W miejscowościach lub miejscowościach pobliskich, w których na skutek restrukturyzacji Sił Zbrojnych zostały zlikwidowane jednostki wojskowe i potrzeby mieszkaniowe osób uprawnionych są zaspokojone, Prezes Agencji może wyrazić zgodę na sprzedaż kwater tym osobom po cenie pomniejszonej o 90% bez względu na posiadaną wysługę lat. W takim wypadku nie uwzględnia się innych ulg i obniżek."; 18) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. W wypadku nabycia lokalu mieszkalnego przez osoby, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 i 3, cenę ustaloną na podstawie wartości rynkowej wyszacowanej przez biegłego rzeczoznawcę pomniejsza się o ulgi lub obniżki, jakie stosowane są w zasobach mieszkaniowych właściwej ze względu na położenie lokalu mieszkalnego gminy, jednak nie więcej niż o 60% ceny. Przepis art. 58 ust. 2 i 7 stosuje się odpowiednio, przy czym za powierzchnię należną uznaje się powierzchnię określoną w przepisach o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych do celów ustalania uprawnień do dodatku mieszkaniowego."; 19) w art. 60 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W wypadku utworzenia przez nabywców spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej, dyrektor oddziału rejonowego Agencji może przekazać, w drodze umowy, nieodpłatnie na ich własność urządzenia wchodzące w skład infrastruktury technicznej związanej z budynkami."; 20) w art. 83 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) sposób i szczegółowe warunki: a) administrowania kwaterami (lokalami mieszkalnymi) przez Agencję, b) przydzielania, zwalniania i zamiany kwater (lokali mieszkalnych), c) wykonywania przeglądów, remontów i konserwacji kwater (lokali mieszkalnych), d) zakres napraw obciążających osobę zajmującą kwaterę (lokal mieszkalny),"; 21) art. 84 otrzymuje brzmienie: "Art. 84. 1. Uprawnienia przewidziane dla Ministra Obrony Narodowej w art. 1 ust. 2, art. 22 ust. 4, art. 26 ust. 7, art. 28 ust. 6, art. 35 ust. 3, art. 39 ust. 3, art. 48 ust. 2, art. 49 ust. 6, art. 53 ust. 2, art. 54 ust. 2, art. 58 ust. 8 oraz art. 83 ust. 1 i 3 przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w podporządkowanych mu jednostkach wojskowych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin. 2. Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji może, w odniesieniu do zasobów mieszkaniowych będących w zarządzie jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, powołać jednostkę organizacyjną działającą na zasadach określonych w rozdziale 3. W takim wypadku Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji przysługują uprawnienia Ministra Obrony Narodowej określone w art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 12, art. 16 ust. 2 oraz art. 19 ust. 2 pkt 4 i ust. 6."; 22) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. 1. Jeżeli gmina, zakład pracy lub inny właściciel nieruchomości dokonuje sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez osobę uprawnioną do kwatery i udzieli jej ulgi lub obniżki w cenie nabycia w wysokości niższej niż wynikająca z art. 58 ust. 1 i 2, na wniosek zainteresowanego Agencja przekazuje tę różnicę właściwej gminie, zakładowi pracy lub innemu właścicielowi nieruchomości. 2. W wypadku niezastosowania ulgi lub obniżki w cenie nabycia, Agencja przekazuje na rzecz sprzedającego kwotę określoną na podstawie art. 58 ust. 1 i 2. 3. Przy ustalaniu różnicy, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się cenę 1 m2 wskazaną przez sprzedającego, jednak nie wyższą niż określona na podstawie art. 47 ust. 4."; 23) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. 1. Pomoc finansowa przyznana w formie zaliczkowej i bezzwrotnej na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów oraz nabycie lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia na zasadach określonych w art. 58 i 86 jest ekwiwalentem pieniężnym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2. 2. Osobie, która otrzymała pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy i zajmuje lokal spółdzielczy o powierzchni mieszkalnej mniejszej od przysługującej minimalnej normy, wypłaca się ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej różnicy między zajmowaną powierzchnią użytkową a powierzchnią przysługującą według zasad określonych w art. 47 ust. 1-5. 3. Jeżeli pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego zostało wydane przed dniem 21 lutego 1994 r., zaliczkową pomoc finansową zamienia się na bezzwrotną według zasad i stawek, które obowiązywały w dotychczasowych przepisach na dzień upływu trzech lat od otrzymania tego pozwolenia. Do osób, którym trzyletni okres od otrzymania pozwolenia upływa po dniu 1 stycznia 1996 r., stosuje się stawkę, o której mowa w art. 47 ust. 4. 4. Organem właściwym do zakończenia spraw dotyczących przyznanej pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, jest dyrektor oddziału rejonowego Agencji. 5. Wydatki na cele określone w ust. 2 i 3 pokrywane są ze środków finansowych przeznaczonych na ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2." Art. 2. Rada nadzorcza Agencji, powołana przed dniem wejścia w życie ustawy, realizuje zadania do czasu upływu kadencji. Art. 3. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362, z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do Agencji Rynku Rolnego, Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz Wojskowej Agencji Mieszkaniowej." Art. 4. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 i Nr 28, poz. 153) w art. 79 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie pełnienia służby obowiązkowej wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego następuje po upływie dwunastomiesięcznego terminu wypowiedzenia i pod warunkiem: 1) przekazania do dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej zajmowanej osobnej kwatery stałej - jeżeli nie nabył uprawnienia do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową, 2) zwrócenia równowartości kosztów, o których mowa w art. 80 ust. 1." Art. 5. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496) w art. 44 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) należności z tytułu opłat za świadczenia w naturze." Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. (Dz. U. Nr 106, poz. 679) Art. 1. Ustawa określa ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, w rozumieniu przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, oraz przez sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Art. 2. Ustawa określa także ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez: 1) pracowników urzędów państwowych, w tym urzędników służby cywilnej, zajmujących stanowiska kierownicze: a) dyrektora generalnego, dyrektora departamentu (jednostki równorzędnej) i jego zastępcy oraz naczelnika wydziału (jednostki równorzędnej) - w urzędach naczelnych i centralnych organów państwowych, b) dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego, dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej) i jego zastępcy oraz głównego księgowego, kierownika urzędu rejonowego i jego zastępcy oraz głównego księgowego - w urzędach terenowych organów rządowej administracji ogólnej, c) kierownika urzędu i jego zastępcy - w urzędach terenowych organów rządowej administracji specjalnej, 2) pracowników urzędów państwowych, w tym urzędników służby cywilnej, zajmujących stanowiska równorzędne pod względem płacowym ze stanowiskami wymienionymi w pkt 1, 3) dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli oraz pracowników Najwyższej Izby Kontroli nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne, 4) pracowników regionalnych izb obrachunkowych zajmujących stanowiska: prezesa, członka kolegium, naczelnika wydziału oraz inspektora do spraw kontroli, 5) pracowników samorządowych kolegiów odwoławczych zajmujących stanowiska: przewodniczącego, jego zastępcy oraz etatowego członka kolegium, 6) członków zarządów gmin, skarbników (głównych księgowych budżetu) i sekretarzy gmin oraz inne osoby wydające decyzje administracyjne z upoważnienia wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), 7) pracowników banków państwowych zajmujących stanowiska: prezesa, wiceprezesa, członka zarządu oraz skarbnika, 8) pracowników przedsiębiorstw państwowych zajmujących stanowiska: dyrektora przedsiębiorstwa, jego zastępcy oraz głównego księgowego, 9) pracowników jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz spółek, w których udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego lub 50% liczby akcji, zajmujących stanowiska: prezesa, wiceprezesa i członka zarządu, 10) pracowników agencji państwowych zajmujących stanowiska: prezesa, wiceprezesa, dyrektora zespołu, dyrektora oddziału terenowego i jego zastępcy - lub stanowiska równorzędne, 11) inne osoby pełniące funkcje publiczne, jeżeli ustawa szczególna tak stanowi. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce prawa handlowego - rozumie się przez to spółkę handlową, a także inną spółkę, do której stosuje się przepisy prawa handlowego, w tym spółkę według prawa obcego. Art. 4. Osoby wymienione w art. 1 i 2, w okresie zajmowania stanowisk lub pełnienia funkcji, o których mowa w tych przepisach, nie mogą: 1) być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego, 2) być zatrudnione lub wykonywać innych zajęć w spółkach prawa handlowego, które mogłyby wywołać podejrzenie o ich stronniczość lub interesowność, 3) być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych, 4) być członkami zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą, 5) posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego - w każdej z tych spółek, 6) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności; nie dotyczy to działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, w formie i zakresie gospodarstwa rodzinnego. Art. 5. Naruszenie zakazów, o których mowa w art. 4, przez osoby: 1) wymienione w art. 2 pkt 1-4 stanowi przewinienie służbowe, które podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej lub stanowi podstawę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika, 2) wymienione w art. 2 pkt 5-10 stanowi podstawę do odwołania ze stanowiska. Art. 6. 1. Zakaz zajmowania stanowisk we władzach spółek, o którym mowa w art. 4 pkt 1, nie dotyczy osób wymienionych w art. 2 pkt 1, 2 i 6-10, o ile zostały wyznaczone do spółki prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa, innych państwowych osób prawnych, gminy, związków międzygminnych lub innych komunalnych osób prawnych jako reprezentanci tych podmiotów; osoby te nie mogą zostać wyznaczone do więcej niż dwóch spółek prawa handlowego. 2. Osoby, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 2, mogą otrzymywać odrębne wynagrodzenie z tytułu sprawowania funkcji w spółce prawa handlowego, do której zostały wyznaczone jako reprezentanci Skarbu Państwa. 3. Wysokość wynagrodzenia osób, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 2, z tytułu pełnienia funkcji w jednej spółce, łącznie z dietami, nie może przekraczać miesięcznie czterokrotności najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedzającego, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy; jeżeli wynagrodzenie przyznane przez spółkę jest wyższe, nadwyżka stanowi dochód budżetu państwa. 4. Spółka prawa handlowego przekazuje nadwyżkę, o której mowa w ust. 3, na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wyznaczonej jako reprezentant Skarbu Państwa, w terminie 14 dni od dnia wypłaty wynagrodzenia lub diety. Art. 7. 1. Osoby wymienione w art. 1 oraz w art. 2 pkt 1-3 i 6 nie mogą, przed upływem roku od zaprzestania zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji, być zatrudnione lub wykonywać innych zajęć u przedsiębiorcy, jeżeli brały udział w wydaniu rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczących tego przedsiębiorcy. 2. W uzasadnionych przypadkach zgodę na zatrudnienie przed upływem roku może wyrazić komisja powołana przez Prezesa Rady Ministrów, zwana dalej "komisją". 3. Komisja rozpatruje sprawy w składach trzyosobowych. 4. Do postępowania przed komisją stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 5. Decyzje komisji są podejmowane w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2, i są ostateczne. 6. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację pracy i skład komisji oraz zasady wynagradzania jej członków. 7. Do osób wymienionych w art. 8 ust. 3 i 4 przepisu ust. 2 nie stosuje się. Art. 8. 1. Osoby wymienione w art. 1 obowiązane są do złożenia przełożonemu oświadczenia o działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka - przed powołaniem na stanowisko, a także o zamiarze podjęcia takiej działalności lub zmianie jej charakteru - w trakcie pełnienia funkcji. 2. Komisja, na wniosek przełożonego lub osoby zainteresowanej, wydaje, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, opinię, czy działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 1, może wywołać podejrzenie o stronniczość lub interesowność osoby wymienionej w art. 1. Przepisy art. 7 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio, z tym że opinię doręcza się w każdym przypadku przełożonemu. 3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, Szef Kancelarii Prezydenta, Szef Kancelarii Sejmu, Szef Kancelarii Senatu, Prezes Trybunału Konstytucyjnego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Główny Inspektor Pracy, Prezes Polskiej Akademii Nauk, Kierownik Krajowego Biura Wyborczego oraz Rzecznik Ubezpieczonych składają oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego składa oświadczenie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Rady Ministrów, wicemarszałka Sejmu, wicemarszałka Senatu, wiceprezesa Rady Ministrów, Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, wiceprezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Narodowego Banku Polskiego, pierwszego zastępcy Prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz wiceprezesa Narodowego Banku Polskiego - przepisu ust. 2 nie stosuje się. 5. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią tajemnicę służbową. Art. 9. Wybór lub powołanie do władz spółki, spółdzielni lub fundacji z naruszeniem zakazów określonych w art. 4 i 7 są z mocy prawa nieważne i nie podlegają wpisaniu do właściwego rejestru. Art. 10. 1. Osoby określone w art. 1 i 2 są obowiązane do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach lub spółdzielniach, o których mowa w art. 4. 2. Urzędnicy służby cywilnej zajmujący inne stanowiska niż określone w art. 2 są obowiązani do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że osoba, która złożyła oświadczenie, wyraziła pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoba uprawniona, zgodnie z ust. 4, 5 lub 6, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się kierownikowi jednostki (dyrektorowi generalnemu urzędu), z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska. Kierownik jednostki (dyrektor generalny urzędu) dokonuje analizy zawartych w oświadczeniu danych. 5. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, Szef Kancelarii Prezydenta, Szef Kancelarii Sejmu, Szef Kancelarii Senatu, Prezes Trybunału Konstytucyjnego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Główny Inspektor Pracy, Prezes Polskiej Akademii Nauk, Kierownik Krajowego Biura Wyborczego oraz Rzecznik Ubezpieczonych składają oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego składa oświadczenie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. 6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składają: 1) przewodniczący samorządowego kolegium odwoławczego - przewodniczącemu wojewódzkiego sejmiku samorządowego, 2) wójt lub burmistrz (prezydent miasta) - wojewodzie, 3) prezes banku, o którym mowa w art. 2 pkt 7, z wyłączeniem Prezesa Narodowego Banku Polskiego - Ministrowi Finansów, 4) prezes spółki, o której mowa w art. 2 pkt 9 - Ministrowi Skarbu Państwa. 7. Osoby odbierające oświadczenie, o których mowa w ust. 6, dokonują analizy zawartych w nim danych. 8. Osoba dokonująca analizy jest uprawniona do porównania treści analizowanego oświadczenia z treścią uprzednio złożonych oświadczeń. Art. 11. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa, w drodze rozporządzenia, wzór formularza oświadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i art. 10 ust. 1. Art. 12. 1. Tworzy się Rejestr Korzyści, zwany dalej "Rejestrem". 2. W Rejestrze ujawniane są korzyści uzyskiwane przez osoby, o których mowa w ust. 7, lub ich małżonków. 3. Do Rejestru należy zgłaszać informacje o: 1) wszystkich stanowiskach i zajęciach wykonywanych zarówno w administracji publicznej, jak i w instytucjach prywatnych, z tytułu których pobiera się wynagrodzenie, oraz pracy zawodowej wykonywanej na własny rachunek, 2) faktach materialnego wspierania działalności publicznej prowadzonej przez zgłaszającego, 3) darowiźnie otrzymanej od podmiotów krajowych lub zagranicznych, jeżeli jej wartość przekracza 50% najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, o którym mowa w art. 6 ust. 3, 4) wyjazdach krajowych lub zagranicznych nie związanych z pełnioną funkcją publiczną, jeżeli ich koszt nie został pokryty przez zgłaszającego lub jego małżonka albo instytucje ich zatrudniające bądź partie polityczne, zrzeszenia lub fundacje, których są członkami, 5) innych uzyskanych korzyściach, o wartościach większych niż wskazane w pkt 3, nie związanych z zajmowaniem stanowisk lub wykonywaniem zajęć albo pracy zawodowej, o których mowa w pkt 1. 4. Do Rejestru należy także zgłaszać informacje o udziale w organach fundacji, spółek prawa handlowego lub spółdzielni, nawet wówczas, gdy z tego tytułu nie pobiera się żadnych świadczeń pieniężnych. 5. Przy podawaniu informacji zgłaszający jest obowiązany zachować największą staranność i kierować się swoją najlepszą wiedzą. 6. Wszystkie zmiany danych objętych Rejestrem należy zgłosić nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich zaistnienia. 7. Obowiązek zgłaszania informacji, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, do Rejestru obejmuje członków Rady Ministrów, sekretarzy i podsekretarzy stanu w ministerstwach i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz wojewodów i wicewojewodów. 8. Rejestr jest jawny. Rejestr prowadzi Państwowa Komisja Wyborcza. 9. Prowadzący Rejestr raz w roku, w odrębnej publikacji, podaje do publicznej wiadomości zawarte w nim dane. 10. Ujawnienie informacji w Rejestrze nie zwalnia od odpowiedzialności przewidzianej w ustawie za niedopełnienie określonych w niej obowiązków. Art. 13. Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lub w art. 10 ust. 1, albo podanie w nim nieprawdy powoduje odpowiedzialność służbową. Art. 14. 1. Kto będąc obowiązany do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lub w art. 10 ust. 1, podaje w nim nieprawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w ust. 1 podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 15. Kto zatrudnia osoby, o których mowa w art. 1 oraz w art. 2 pkt 1-3 i 6, wbrew warunkom określonym w art. 7, podlega karze aresztu albo karze grzywny. Art. 16. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471 i Nr 98, poz. 604) po art. 41 dodaje się art. 41a i 41b w brzmieniu: "Art. 41a. 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, sędziowie składają Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego. 4. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych wypadkach podmiot uprawniony, zgodnie z ust. 2, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. Art. 41b. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1, stosuje się odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy." Art. 17. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471 i Nr 98, poz. 604) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 68 dodaje się art. 681 i 682 w brzmieniu: "Art. 681. § 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. § 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, sędziowie składają właściwemu terytorialnie prezesowi sądu apelacyjnego. § 3. Analizy danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 1 i 2, dokonuje właściwe kolegium sądu apelacyjnego. § 4. Prezesi sądów apelacyjnych składają oświadczenie, o którym mowa w § 1, Krajowej Radzie Sądownictwa, która dokonuje analizy zawartych w nim danych. § 5. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego. § 6. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych wypadkach podmiot uprawniony, zgodnie z § 2 lub 4, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. Art. 682. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 681 § 1, stosuje się odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy."; 2) w art. 121 po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Komornicy sądowi są obowiązani złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 681 § 1, prezesowi sądu wojewódzkiego, który dokonuje analizy zawartych w nim danych; przepisy art. 681 § 5 i 6 mają zastosowanie."; 3) po art. 121 dodaje się art. 1211 w brzmieniu: "Art. 1211. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 681 § 1, przez komornika sądowego stosuje się odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy." Art. 18. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557 i Nr 98, poz. 604) po art. 49 dodaje się art. 49a i 49b w brzmieniu: "Art. 49a. 1. Prokuratorzy są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, prokuratorzy składają odpowiednio właściwemu prokuratorowi apelacyjnemu lub wojskowemu prokuratorowi okręgowemu, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. 3. Prokurator Krajowy, Naczelny Prokurator Wojskowy, prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratorzy Naczelnej Prokuratury Wojskowej, prokuratorzy apelacyjni oraz wojskowi prokuratorzy okręgowi składają oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, Prokuratorowi Generalnemu, który dokonuje analizy zawartych w nim danych. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska prokuratora. 5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że prokurator, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych wypadkach podmiot uprawniony, zgodnie z ust. 2 lub 3, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. Art. 49b. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 49a ust. 1, stosuje się odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy." Art. 19. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) po art. 24d dodaje się art. 24e-24h w brzmieniu: "Art. 24e. 1. Radni nie mogą podejmować dodatkowych zajęć ani otrzymywać darowizn mogących podważyć zaufanie wyborców do wykonywania mandatu zgodnie z art. 23a ust. 1. 2. Radni nie mogą powoływać się na swój mandat w związku z podjętymi dodatkowymi zajęciami bądź działalnością gospodarczą prowadzoną na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami. Art. 24f. 1. Radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności. 2. Radni nie mogą być członkami władz zarządzających lub kontrolnych i rewizyjnych ani pełnomocnikami handlowymi spółek prawa handlowego z udziałem komunalnych osób prawnych lub podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby. Wybór lub powołanie radnego do tych władz są z mocy prawa nieważne. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy radnych, o ile zostali oni wyznaczeni do spółek, określonych w tym przepisie, jako reprezentanci mienia komunalnego; radni nie mogą zostać wyznaczeni do więcej niż dwóch spółek. 4. Jeżeli wybór lub powołanie, o którym mowa w ust. 2, miało miejsce przed rozpoczęciem wykonywania mandatu, radny jest obowiązany zrzec się stanowiska lub funkcji w terminie do 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania, o którym mowa w art. 23a ust. 1. W razie niezrzeczenia się stanowiska lub funkcji, radny traci je z mocy prawa po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia ślubowania. 5. Radni nie mogą posiadać pakietu większego niż 10% udziałów lub akcji w spółkach prawa handlowego z udziałem komunalnych osób prawnych lub podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby. Udziały lub akcje przekraczające ten pakiet powinny być zbyte przez radnego przed pierwszą sesją rady gminy, a w razie niezbycia ich nie uczestniczą one przez okres sprawowania mandatu i dwóch lat po jego wygaśnięciu w wykonywaniu przysługujących im uprawnień (prawa głosu, prawa do dywidendy, prawa do podziału majątku, prawa poboru). Art. 24g. 1. Osoby, o których mowa w art. 24f ust. 3, mogą otrzymywać odrębne wynagrodzenie z tytułu sprawowania funkcji w spółce prawa handlowego, do której zostały wyznaczone jako reprezentanci mienia komunalnego. 2. Wysokość wynagrodzenia łącznie z dietami z tytułu pełnienia funkcji w jednej spółce nie może przekraczać miesięcznie czterokrotności najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedzającego, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy; jeżeli wynagrodzenie przyznane przez spółkę jest wyższe, nadwyżka stanowi dochód budżetu gminy, której organ delegował pobierającego wynagrodzenie. 3. Spółka prawa handlowego przekazuje nadwyżkę, o której mowa w ust. 2, na rachunek urzędu gminy określonej w tym przepisie, w terminie 14 dni od dnia wypłaty wynagrodzenia lub diety. Art. 24h. 1. Radni są obowiązani złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym, zawierające w szczególności informacje o zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego oraz o nabyciu od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mienia, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, a także dane o prowadzeniu działalności gospodarczej oraz dotyczące zajmowania stanowisk w spółkach prawa handlowego. Oświadczenie powinno zawierać informacje dotyczące majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. 2. Wiadomości zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że osoba, która je złożyła, wyraziła pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych wypadkach przewodniczący rady gminy może podjąć decyzję o ujawnieniu oświadczenia, pomimo braku zgody składającego oświadczenie, po zasięgnięciu opinii komisji rewizyjnej. 3. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzór formularza oświadczenia, o którym mowa w ust. 1. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się przewodniczącemu rady gminy w terminie trzydziestu dni od dnia objęcia mandatu. Kolejne oświadczenia radni składają co roku, do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, oraz na dwa miesiące przed datą wyborów do rad gmin. Analizy zawartych w oświadczeniu danych dokonuje przewodniczący rady gminy. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. 5. Przewodniczący rady gminy składa oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przewodniczącemu właściwego sejmiku samorządowego. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. W przypadku naruszenia terminów określonych w ust. 4, radnemu nie przysługuje dieta do czasu złożenia oświadczenia. 7. Podanie nieprawdy w oświadczeniu o stanie majątkowym powoduje odpowiedzialność na podstawie art. 247 § 1 Kodeksu karnego." Art. 20. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 41, poz. 255) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. Ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej przez pracowników regionalnych izb obrachunkowych zajmujących stanowiska prezesa, członka kolegium, naczelnika wydziału oraz inspektora do spraw kontroli określają przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne." Art. 21. W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1997 r. Nr 98, poz. 604) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. W postępowaniu przed kolegium nie może reprezentować strony: 1) adwokat wykonujący zawód w kancelarii adwokackiej, zespole adwokackim oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem adwokatów lub adwokatów i radców prawnych albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie adwokaci lub adwokaci i radcowie prawni, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej, 2) radca prawny wykonujący zawód w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej - w których członkiem, wspólnikiem, udziałowcem lub komplementariuszem jest etatowy członek kolegium." Art. 22. W ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471) po art. 12a dodaje się art. 12b i 12c w brzmieniu: "Art. 12b. 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, sędziowie składają Prezesowi Sądu. 3. Analizy danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 2, dokonuje Kolegium Sądu. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się przed objęciem stanowiska, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego. 5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmiot uprawniony, zgodnie z ust. 2, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat. Art. 12c. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 12b ust. 1, stosuje się odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy." Art. 23. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 98, poz. 604) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 35: a) w ust. 3 po wyrazach "do dnia 31 marca" dodaje się wyrazy " , według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez 6 lat. Podmiot dokonujący analizy oświadczenia jest uprawniony do porównania treści analizowanego oświadczenia z treścią uprzednio złożonych oświadczeń."; 2) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. 1. Tworzy się Rejestr Korzyści, zwany dalej "Rejestrem". 2. W Rejestrze ujawniane są korzyści uzyskiwane przez posłów, senatorów lub ich małżonków. 3. Do Rejestru należy zgłaszać informacje o: 1) wszystkich stanowiskach i zajęciach wykonywanych zarówno w administracji publicznej, jak i w instytucjach prywatnych, z tytułu których pobiera się wynagrodzenie, oraz pracy zawodowej wykonywanej na własny rachunek, 2) faktach materialnego wspierania działalności publicznej prowadzonej przez zgłaszającego, 3) darowiźnie otrzymanej od podmiotów krajowych lub zagranicznych, jeżeli jej wartość przekracza 50% najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedzającego, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy, 4) wyjazdach krajowych lub zagranicznych nie związanych z pełnioną funkcją publiczną, jeżeli ich koszt nie został pokryty przez zgłaszającego lub jego małżonka albo instytucje ich zatrudniające bądź partie polityczne, zrzeszenia lub fundacje, których są członkami, 5) innych uzyskanych korzyściach, o wartościach większych niż wskazane w pkt 3, nie związanych z zajmowaniem stanowisk lub wykonywaniem zajęć albo pracy zawodowej, o których mowa w pkt 1. 4. Do Rejestru należy także zgłaszać informacje o udziale w organach fundacji, spółek prawa handlowego lub spółdzielni, nawet wówczas, gdy z tego tytułu nie pobiera się żadnych świadczeń pieniężnych. 5. Przy podawaniu informacji poseł i senator są obowiązani zachować największą staranność i kierować się swoją najlepszą wiedzą. 6. Wszystkie zmiany danych objętych Rejestrem należy zgłosić nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich zaistnienia. 7. Rejestr jest jawny. Rejestr dla posłów prowadzi Marszałek Sejmu, a dla senatorów Marszałek Senatu. 8. Prowadzący Rejestr raz w roku, w odrębnej publikacji, podaje do publicznej wiadomości zawarte w nim dane. 9. Ujawnienie informacji w Rejestrze nie zwalnia od odpowiedzialności przewidzianej w ustawie za niedopełnienie określonych w niej obowiązków." Art. 24. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. Ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej przez urzędników służby cywilnej określają przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne." Art. 25. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43) skreśla się art. 11. Art. 26. 1. Osoby wymienione w art. 1 i 2, które w dniu wejścia w życie ustawy są członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1, lub spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych, albo członkami zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą, są obowiązane zrzec się tych stanowisk, w terminie do najbliższego walnego zgromadzenia lub zgromadzenia akcjonariuszy, nie później jednak niż w ciągu 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, chyba że w tym terminie złożyły oświadczenie o rezygnacji z funkcji publicznej. W razie niezłożenia oświadczenia w tym terminie osoby te tracą, z mocy prawa, stanowiska we władzach spółki, spółdzielni lub fundacji i zostają wykreślone z właściwego rejestru. 2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek właściwego ministra reprezentującego Skarb Państwa w spółce, może, w indywidualnych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, wyznaczać sekretarzowi stanu lub podsekretarzowi stanu dłuższy niż określony w ust. 1 termin zrzeczenia się stanowiska w spółce prawa handlowego, o której mowa w ust. 1. 3. Złożenie przez osobę wymienioną w ust. 1 oświadczenia o rezygnacji z funkcji publicznej powoduje rozwiązanie z nią stosunku pracy w drodze porozumienia stron lub wypowiedzenia przez pracodawcę albo odwołania ze stanowiska. Art. 27. Osoby wymienione w art. 1 i 2, które w dniu wejścia w życie ustawy posiadają w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały w rozmiarach przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego albo prowadzą działalność gospodarczą określoną w art. 4 pkt 6, są obowiązane do zbycia nadwyżki udziałów lub akcji oraz zaprzestania tej działalności gospodarczej, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 28. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy zajmują stanowiska określone w art. 1, są obowiązane, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1; przepisy art. 8 ust. 2-5 mają zastosowanie. Art. 29. 1. Traci moc ustawa z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 56, poz. 274, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i z 1996 r. Nr 73, poz. 350), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do radnych rad gmin kadencji, w czasie której niniejsza ustawa weszła w życie, stosuje się ustawę, o której mowa w ust. 1. Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że: 1) przepisy art. 24e ustawy, o której mowa w art. 19, wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, 2) przepisy art. 24f-24h ustawy, o której mowa w art. 19, mają zastosowanie do radnych gmin kadencji następujących po kadencji, w czasie której niniejsza ustawa weszła w życie, 3) przepisy art. 35a ustawy, o której mowa w art. 23, wchodzą w życie z pierwszym dniem kadencji Sejmu i Senatu następującej po kadencji rozpoczętej w dniu 19 września 1993 r., 4) przepisy art. 11 ustawy, o której mowa w art. 25, stosuje się nadal do radnych rad gmin kadencji, w czasie której niniejsza ustawa weszła w życie. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych. (Dz. U. Nr 106, poz. 680) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa warunki bezpieczeństwa imprez masowych, tryb wydawania zezwoleń na ich przeprowadzenie oraz zasady odpowiedzialności organizatorów tych imprez za szkody wyrządzone w miejscu i w czasie trwania imprezy masowej, a także zasady odpowiedzialności organizatorów imprez masowych i ich uczestników w przypadku naruszenia przez nich przepisów ustawy. 2. Bezpieczeństwo imprezy masowej polega na spełnieniu przez organizatora imprezy wymogów w zakresie bezpieczeństwa osób obecnych na imprezie w czasie jej trwania, ochrony porządku publicznego, zabezpieczenie pod względem medycznym, a także stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi. Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do imprez masowych nieodpłatnych organizowanych na terenach zamkniętych będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrom: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Edukacji Narodowej oraz Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, jeżeli jednostki te są organizatorami imprezy masowej w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) imprezie masowej - należy przez to rozumieć imprezę sportową, artystyczną lub rozrywkową, na której może być obecnych - w przypadku stadionu, innego obiektu nie będącego budynkiem lub terenu umożliwiającego przeprowadzenie imprezy masowej - nie mniej niż 1000 osób, a w przypadku hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy masowej - nie mniej niż 300 osób; nie są imprezami masowymi w rozumieniu niniejszej ustawy imprezy odbywające się w teatrach, operach, operetkach, filharmoniach, kinach, muzeach, bibliotekach, domach kultury i galeriach sztuki, a także imprezy organizowane w placówkach oświatowych, imprezy sportowe z udziałem sportowców niepełnosprawnych, imprezy organizowane w ramach współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży oraz imprezy rekreacyjne, 2) zabezpieczeniu imprezy masowej - należy przez to rozumieć ogół skoordynowanych przedsięwzięć podejmowanych przez organizatora imprezy, wójta, burmistrza, prezydenta miasta, wojewodę, Policję, Państwową Straż Pożarną i inne jednostki organizacyjne ochrony przeciwpożarowej, służbę zdrowia, a w razie potrzeby przez inne właściwe służby i organy, 3) organizatorze imprezy masowej - należy przez to rozumieć osobę prawną, osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, przeprowadzającą imprezę masową, 4) regulaminie obiektu lub imprezy masowej - należy przez to rozumieć przepisy wydane przez właściciela, posiadacza, użytkownika, zarządzającego obiektem lub organizatora imprezy masowej, zawierające zasady zachowania się osób obecnych na imprezie i korzystania przez nie z obiektu lub terenu a także znajdujących się tam urządzeń, 5) terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren zamknięty w rozumieniu przepisów prawa budowlanego oraz teren będący w zarządzie jednostek podległych Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. Art. 4. Postępowanie w sprawach określonych w ustawie prowadzi się według Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Rozdział 2 Warunki bezpieczeństwa imprezy masowej Art. 5. 1. Organizator imprezy masowej jest obowiązany do zapewnienia bezpieczeństwa osobom obecnym na imprezie oraz porządku podczas trwania imprezy. 2. Organizator imprezy masowej zapewnia: 1) spełnienie wymogów określonych w przepisach prawa, w szczególności w przepisach prawa budowlanego, w przepisach sanitarnych i przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej, 2) służbę porządkową i informacyjną, 3) pomoc medyczną oraz zaplecze higieniczno-sanitarne, 4) drogi ewakuacyjne oraz drogi umożliwiające dojazd pojazdom służb ratowniczych i Policji, 5) warunki zorganizowania łączności pomiędzy podmiotami biorącymi udział w zabezpieczeniu imprezy, 6) sprzęt ratowniczy i gaśniczy oraz środki gaśnicze niezbędne przy zabezpieczeniu działań ratowniczo-gaśniczych, 7) w razie potrzeby pomieszczenie dla służb kierujących zabezpieczeniem. 3. Organizator imprezy masowej udostępnia uczestnikom imprezy masowej regulamin obiektu lub regulamin imprezy masowej. 4. Organizator imprezy masowej, w uzgodnieniu z właściwym miejscowo komendantem rejonowym Państwowej Straży Pożarnej, określa szczegółowe zasady postępowania w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia w obiekcie, w którym planuje się przeprowadzenie imprezy. Art. 6. Organizator imprezy masowej, nie później niż na 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia imprezy, jest obowiązany wystąpić do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia imprezy, z wnioskiem o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej. Art. 7. 1. Do wniosku, o którym mowa w art. 6, należy dołączyć: 1) opinie właściwych miejscowo komendantów rejonowych Policji i Państwowej Straży Pożarnej i kierownika jednostki organizacyjnej pomocy doraźnej (pogotowia ratunkowego), które muszą zawierać informacje o niezbędnej wielkości ich sił i środków potrzebnych do zabezpieczenia imprezy, zastrzeżeniach do stanu technicznego obiektu oraz o przewidywanych przez Policję zagrożeniach, 2) opinię właściwego miejscowo państwowego inspektora sanitarnego, 3) graficzny plan obiektu lub terenu, na którym ma być przeprowadzona impreza masowa, zawierający: a) oznaczenie dróg dojścia i rozchodzenia się publiczności, dróg ewakuacyjnych i dróg dojazdowych dla pojazdów służb ratowniczych, b) oznaczenie punktów pomocy medycznej, punktów czerpalnych wody do picia i do celów przeciwpożarowych oraz punktów informacyjnych, c) oznaczenie lokalizacji hydrantów przeciwpożarowych, zaworów, przyłączy wody, gazu i energii elektrycznej oraz innych elementów mających wpływ na bezpieczeństwo użytkowników obiektu lub terenu, d) informacje o rozmieszczeniu służb porządkowych, rozmieszczeniu osób na imprezie masowej i ewentualnym rozdzieleniu ich według sektorów oraz o rozmieszczeniu punktów gastronomicznych i sanitariatów, 4) regulamin obiektu wraz z informacją o sposobie udostępnienia go uczestnikom imprezy masowej, 5) program i regulamin imprezy masowej, ewentualnie terminarz imprez masowych odbywających się według ustalonego terminarza lub według ustalonych zasad wraz z informacją o sposobie udostępnienia ich uczestnikom imprezy masowej, 6) informację o przewidywanej maksymalnej liczbie osób, które mogą być obecne na imprezie masowej, oraz informację określającą stan liczebny, organizację, oznakowanie, wyposażenie i sposób rozmieszczenia służb: porządkowej i informacyjnej; w odniesieniu do służby porządkowej przyjmuje się przelicznik co najmniej 10 porządkowych na 300 osób obecnych na imprezie i co najmniej 1 porządkowy na każde następne 100 osób, 7) wskazanie osoby reprezentującej organizatora w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa osób uczestniczących w imprezie masowej, 8) pisemną instrukcję określającą zadania służby porządkowej oraz warunki łączności pomiędzy podmiotami biorącymi udział w zabezpieczaniu imprezy, 9) szczegółowe zasady postępowania w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia, 10) polisę ubezpieczeniową, o której mowa w art. 20, 11) pisemną zgodę na przeprowadzenie imprezy masowej kierownika jednostki organizacyjnej lasów państwowych, parku narodowego lub krajobrazowego, w razie przeprowadzania imprezy na terenach będących w zarządzie tej jednostki. 2. Do wniosku należy ponadto dołączyć informację o powiadomieniu właściwych ze względu na miejsce, na którym ma się odbyć impreza masowa: 1) komendanta oddziału Straży Granicznej, w przypadku przeprowadzania imprez masowych w strefie nadgranicznej, 2) dowódcę Żandarmerii Wojskowej, w przypadku przeprowadzania imprez masowych na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej. 3. Organizator imprezy masowej załącza do wniosku informację o zainstalowanych urządzeniach, o których mowa w art. 15. Art. 8. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje zezwolenie na przeprowadzenie imprezy masowej albo odmawia jego wydania w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku przez organizatora imprezy. 2. Odmowa wydania zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej następuje wyłącznie w razie niespełnienia wymogów, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3 oraz w art. 7. 3. Wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej lub odmowa jego wydania następuje w formie decyzji administracyjnej. Art. 9. 1. Jeżeli imprezy masowe są przeprowadzane przez tego samego organizatora w tych samych obiektach i na terenach do tego przystosowanych częściej niż 2 razy w roku lub są to imprezy, dla których opracowano terminarz, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje zezwolenie na przeprowadzenie wskazanej liczby imprez masowych lub przeprowadzenie takich imprez w okresie jednego roku. 2. Organizator imprez, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany, na 14 dni przed planowanym terminem ich przeprowadzenia, przekazać - właściwym ze względu na miejsce przeprowadzenia imprezy masowej - komendantom rejonowym Policji i Państwowej Straży Pożarnej, państwowemu terenowemu inspektorowi sanitarnemu oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej pomocy doraźnej (pogotowia ratunkowego) informacje, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7. Art. 10. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje decyzję o zakazie przeprowadzenia imprezy masowej w przypadku zmiany warunków bezpieczeństwa decydujących o wydaniu zezwolenia na jej przeprowadzenie. Art. 11. 1. Od decyzji wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, o której mowa w art. 8 i w art. 10, służy odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego. 2. Samorządowe kolegium odwoławcze rozpatruje odwołanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia jego wniesienia. Art. 12. 1. Organizator imprezy masowej, nie później niż na 14 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia imprezy, jest obowiązany zwrócić się do komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia imprezy o udzielenie informacji o osobach objętych rejestrem, o którym mowa w art. 23. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organizatorów imprez masowych, o których mowa w art. 9, z tym że udzielona informacja zachowuje ważność przez 90 dni. Art. 13. Wojewoda może wprowadzić zakaz przeprowadzania imprez masowych na terenie województwa lub jego części albo w obiektach lub na terenach, o których mowa w art. 3 pkt 1, na czas określony lub do odwołania w przypadku negatywnej oceny stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego, w związku z przeprowadzoną imprezą masową. Art. 14. 1. Osoby obecne na imprezie masowej są obowiązane zachowywać się w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu innych osób obecnych na tej imprezie, a w szczególności przestrzegać postanowień regulaminów obiektu i imprezy. 2. Osobom obecnym na imprezie masowej zabrania się w szczególności wnoszenia na imprezę masową broni lub innych niebezpiecznych przedmiotów (narzędzi) oraz materiałów wybuchowych i wyrobów pirotechnicznych, napojów alkoholowych, środków odurzających lub substancji psychotropowych. Art. 15. Organizator imprezy masowej jest uprawniony do utrwalania przebiegu imprezy, a w szczególności zachowania się osób, przy pomocy urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. Art. 16. 1. Służby porządkowe organizatora imprezy masowej, w tym pracownicy agencji ochrony osób lub mienia, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, są uprawnione do: 1) sprawdzania uprawnień do przebywania na imprezie masowej, 2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości, 3) przeglądania zawartości bagaży, odzieży osób, w przypadku podejrzenia, że osoby te wnoszą przedmioty, o których mowa w art. 14 ust. 2, 4) w przypadku stwierdzenia braku uprawnień osób do przebywania na imprezie masowej albo zakłócania przez te osoby porządku, wezwania ich do opuszczenia imprezy masowej, 5) ujęcia, w celu niezwłocznego przekazania Policji, osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także chronionego mienia. 2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać co najmniej następujące informacje: 1) nazwę wystawcy, 2) numer identyfikacyjny i fotografię osoby dokonującej czynności, o których mowa w ust. 1, 3) okres ważności, 4) pieczęć i podpis wystawcy. 3. Czynności wymienione w ust. 1 powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający godność ludzką oraz inne dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte. Art. 17. 1. Służby porządkowe organizatora imprezy masowej są obowiązane: 1) nie wpuścić na imprezę masową: a) osób, wobec których zostało wydane orzeczenie: - zakazujące wstępu na imprezę masową, w razie ukarania za wykroczenia, o których mowa w art. 22, - zobowiązujące do powstrzymania się od przebywania w miejscach przeprowadzania imprez masowych, wydane przez sąd wobec skazanego w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności albo wobec nieletniego na podstawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443), b) osób odmawiających poddania się czynnościom, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-3, 2) usunąć z miejsca przeprowadzania imprezy masowej osoby, które swoim zachowaniem zakłócają tę imprezę. 2. W przypadku gdy działania podjęte w trybie określonym w ust. 1 przez służby porządkowe organizatora imprezy masowej są nieskuteczne, organizator imprezy występuje o pomoc do Policji. Art. 18. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby działania służb porządkowych w zakresie określonym w art. 16 i 17. Rozdział 3 Odpowiedzialność za szkodę i koszty zabezpieczenia imprezy masowej Art. 19. 1. Organizator imprezy masowej, w tym imprez odbywających się w trybie art. 9 ust. 1, odpowiada za rzeczywiste szkody, które poniosły Policja, Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz służba zdrowia, w związku z ich działaniami w miejscu i w czasie odbywania się imprezy. 2. Przepis ust. 1 dotyczy imprez masowych, na które wstęp jest odpłatny. 3. Szkody, o których mowa w ust. 1, obejmują równowartość zniszczonego lub uszkodzonego mienia użytego przez Policję, Państwową Straż Pożarną, inne jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz służbę zdrowia w związku z działaniami w miejscu i czasie przeprowadzania imprezy masowej. 4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przedkładają organizatorowi imprezy masowej zestawienie i wysokość poniesionych szkód. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrami: Finansów, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania szkód, o których mowa w ust. 3, oraz tryb wypłaty odszkodowań. Art. 20. 1. Organizator imprezy masowej ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone uczestnikom imprez masowych, na które wstęp jest odpłatny. 2. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz Prezesa Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 4 Przepisy karne Art. 21. 1. Kto organizuje imprezę masową bez wymaganego zezwolenia lub przeprowadza ją wbrew wydanemu zakazowi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Kto nie wykonuje polecenia porządkowego, wydanego na podstawie ustawy przez organizatora imprezy lub służby porządkowe, podlega karze grzywny do 5000 zł. Art. 22. W razie ukarania za wykroczenia z art. 50, 51, 52a, 124 i 143 Kodeksu wykroczeń oraz określone w art. 21 ust. 2 niniejszej ustawy, popełnione w związku z imprezami masowymi, można orzec karę dodatkową zakazu wstępu na imprezę masową, w rozumieniu niniejszej ustawy, na czas od 3 do 12 miesięcy. Art. 23. 1. Prawomocne orzeczenia o ukaraniu za wykroczenia, o których mowa w art. 22, wymierzające karę dodatkową zakazu wstępu na imprezę masową, oraz prawomocne orzeczenia sądu zobowiązujące do powstrzymania się od przebywania w miejscach przeprowadzania imprez masowych, wydawane wobec skazanych w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności albo wobec nieletnich na podstawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez Komendanta Głównego Policji. 2. Informacji z rejestru udziela się: 1) sądom, kolegiom do spraw wykroczeń oraz organom prokuratury i innym organom powoływanym do ścigania przestępstw i wykroczeń, 2) organizatorowi imprezy masowej za pośrednictwem komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia imprezy. 3. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb dokonywania wpisów do rejestru, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób jego prowadzenia. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 24. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499 i Nr 88, poz. 554) w art. 13 w ust. 1 w zdaniu drugim po wyrazie "terytorialnego" dodaje się przecinek oraz wyrazy "a także organizatorzy imprez masowych,". Art. 25. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) w art. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Organizatorzy imprez masowych mogą uczestniczyć w pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej." Art. 26. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24) w art. 34 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Obowiązki organizatora imprezy masowej w zakresie bezpieczeństwa tej imprezy reguluje ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680)." Art. 27. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i z 1996 r. Nr 137, poz. 639) w art. 50 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Obowiązki organizatora imprezy masowej w zakresie bezpieczeństwa tej imprezy reguluje ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680)."; Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 19, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi. (Dz. U. Nr 106, poz. 681) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady pobierania, przechowywania i przetwarzania krwi ludzkiej, obrotu krwią i preparatami krwiopochodnymi, warunki zapewniające dostępność preparatów przygotowywanych z krwi, a także zadania oraz organizację publicznej służby krwi. Art. 2. 1. Krew jest pobierana w celach leczniczych do przetoczenia jej biorcy bądź przetworzenia w preparaty krwiopochodne i leki. 2. Krew może być pobierana również w celach diagnostycznych i naukowo-badawczych. Art. 3. 1. Krwiodawstwo jest oparte na zasadzie dobrowolnego i bezpłatnego oddawania krwi. Wyjątki od tej zasady określa ustawa. 2. Organy państwowe i samorządowe, Polski Czerwony Krzyż, organizacje honorowych dawców krwi, zakłady opieki zdrowotnej, osoby wykonujące zawody medyczne oraz środki masowego przekazu powinny popierać działania publicznej służby krwi w zakresie propagowania, rozwijania dobrowolnego i bezpłatnego oddawania krwi i stwarzania sprzyjających temu warunków. Art. 4. 1. Zadania w zakresie pobierania krwi, jej przetwarzania w preparaty krwiopochodne oraz zaopatrzenia w krew i w te preparaty do celów określonych w ustawie realizuje publiczna służba krwi. 2. Publiczna służba krwi realizuje swoje zadania we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem i organizacjami honorowych dawców krwi, w zakresie określonym w niniejszej ustawie. 3. Publiczną służbę krwi stanowi Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, zwane dalej "Krajowym Centrum", i regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa, zwane dalej "regionalnymi centrami". Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) krwi bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć również osocze i inne składniki krwi, 2) preparacie krwiopochodnym bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć również preparaty osoczopochodne nie będące lekami w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554), 3) preparacie osoczopochodnym bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć preparaty będące lekami otrzymywanymi z osocza ludzkiego, 4) jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć jednostki wymienione w art. 4 ust. 3, 5) kandydacie na dawcę krwi - należy przez to rozumieć osobę, która zgłosiła się do jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi z zamiarem oddania krwi, 6) dawcy krwi - należy przez to rozumieć osobę, która oddała krew co najmniej raz w okresie trzech lat poprzedzających zgłoszenie się, o którym mowa w pkt 5. Rozdział 2 Dawcy krwi Art. 6. 1. Osobie, która oddała bezpłatnie krew i została zarejestrowana w jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi, przysługuje tytuł "Honorowy Dawca Krwi". 2. Honorowemu dawcy krwi: 1) kobiecie, która oddała co najmniej 5 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników, 2) mężczyźnie, który oddał co najmniej 6 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników, przysługuje tytuł "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" i odznaka honorowa "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi". 3. Zasłużonemu honorowemu dawcy krwi, który oddał co najmniej 20 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych składników, mogą być nadawane ordery i odznaczenia oraz odznaka "Honorowy Dawca Krwi - Zasłużony dla Zdrowia Narodu". 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, równoważne ilości innych składników krwi, o których mowa w ust. 2 i 3. Art. 7. 1. Honorowy dawca krwi otrzymuje legitymację "Honorowego Dawcy Krwi", wydaną przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi. 2. Tytuł "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" i odznakę honorową "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" nadaje Polski Czerwony Krzyż. 3. Wydatki związane z nadaniem tytułu i odznaki honorowej, o której mowa w art. 6 ust. 1 i 2, pokrywane są z budżetu państwa. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Zarządem Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża, określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz szczegółowe zasady i tryb nadawania odznaki honorowej "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi". Art. 8. 1. Odznakę "Honorowy Dawca Krwi - Zasłużony dla Zdrowia Narodu" nadaje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Wydatki związane z nadaniem odznaki, o której mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu państwa. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz szczegółowe zasady i tryb nadawania odznaki "Honorowy Dawca Krwi - Zasłużony dla Zdrowia Narodu". Art. 9. 1. Zasłużonemu honorowemu dawcy krwi i honorowemu dawcy krwi przysługuje: 1) zwolnienie od pracy w dniu, w którym oddaje krew, i na czas okresowego badania lekarskiego dawców krwi na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 2) zwrot utraconego zarobku na zasadach wynikających z przepisów prawa pracy, 3) zwrot kosztów przejazdu do jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju; koszt przejazdu ponosi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, 4) posiłek regeneracyjny. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia, wartość kaloryczną posiłku regeneracyjnego przysługującego dawcy krwi. Art. 10. Zasłużonemu honorowemu dawcy krwi przysługują uprawnienia do korzystania poza kolejnością z ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i świadczeń aptek. Art. 11. 1. Dawcom krwi rzadkich grup i dawcom, którzy przed pobraniem krwi zostali poddani zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom w celu uzyskania surowic diagnostycznych i leczniczych preparatów krwiopochodnych, przysługuje, oprócz uprawnień określonych w art. 6-10, ekwiwalent pieniężny za pobraną krew i związane z tym zabiegi. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek Krajowego Centrum określi, w drodze rozporządzenia, rzadkie grupy krwi, rodzaje surowic diagnostycznych i leczniczych preparatów krwiopochodnych wymagających przed pobraniem krwi zabiegu uodpornienia dawcy lub innych zabiegów oraz wysokość ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew i związane z tym zabiegi. Art. 12. Dawcy krwi, który w związku z zabiegiem pobrania krwi bądź w związku z zabiegiem uodpornienia doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, przysługuje odszkodowanie na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego. Art. 13. 1. Publiczna służba krwi zapewnia anonimowość dawcy krwi. 2. Oznakowanie opakowań krwi i preparatów krwiopochodnych nie może zawierać danych umożliwiających identyfikację dawcy krwi przez biorcę lub inną osobę bądź jednostkę organizacyjną inną niż jednostka organizacyjna publicznej służby krwi. Rozdział 3 Pobieranie krwi Art. 14. 1. Pobieranie krwi jest dopuszczalne wyłącznie przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi oraz w innych zakładach opieki zdrowotnej przez kwalifikowany personel za zgodą kierownika regionalnego centrum. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pobrania krwi w celach diagnostycznych. Art. 15. 1. Pobieranie krwi jest dopuszczalne przy zachowaniu następujących warunków: 1) kandydat na dawcę krwi został w sposób dla niego zrozumiały poinformowany przez lekarza o istocie zabiegu i o możliwych następstwach dla jego stanu zdrowia, 2) kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi, z zastrzeżeniem ust. 2, ma pełną zdolność do czynności prawnych i wyraził każdorazowo, w obecności lekarza, pisemną zgodę na pobranie krwi, 3) każdorazowe pobranie krwi zostało poprzedzone badaniami lekarskimi, a od kandydata na dawcę krwi lub od dawcy krwi została pobrana próbka krwi do badań laboratoryjnych w celu ustalenia, czy kandydat na dawcę lub dawca odpowiada wymaganiom zdrowotnym i czy pobranie krwi nie spowoduje ujemnych skutków dla jego stanu zdrowia lub stanu zdrowia przyszłego biorcy, 4) pobrania krwi dokonuje lekarz albo posiadający odpowiednie kwalifikacje zawodowe pracownik służby krwi w obecności lekarza lub w okolicznościach umożliwiających niezwłoczne wezwanie lekarza. 2. Jeżeli przemawiają za tym względy fizjologiczne lub lecznicze, kandydatem na dawcę krwi na rzecz wstępnych, zstępnych i rodzeństwa może zostać również osoba nie posiadająca pełnej zdolności do czynności prawnych, za pisemną zgodą jej przedstawiciela ustawowego i po wyrażeniu przez nią, wobec lekarza, zgody na pobranie. Uzyskanie zgody przedstawiciela ustawowego powinno być poprzedzone informacją, o której mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku gdy kandydatem na dawcę jest małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest tylko zgoda małoletniego wyrażona w obecności jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna. 3. Jeżeli pobranie krwi ma być poprzedzone zabiegiem uodpornienia w celu uzyskania surowic diagnostycznych lub leczniczych preparatów krwiopochodnych, powinny być zachowane ponadto następujące warunki: 1) kandydat na dawcę, posiadający pełną zdolność do czynności prawnych, został przez lekarza poinformowany w sposób dla niego zrozumiały o istocie zabiegu uodpornienia oraz możliwości związanych z tym zabiegiem powikłań i następstw dla jego stanu zdrowia i wyraził, wobec lekarza, pisemną zgodę na ten zabieg, 2) dopuszczalność zabiegu uodpornienia została stwierdzona odrębnym pisemnym orzeczeniem wydanym przez lekarza, 3) kandydat na dawcę złożył oświadczenie, w którym zobowiązał się do ścisłego przestrzegania wskazań i zaleceń lekarskich po zabiegu i po uodpornieniu. Art. 16. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania zdrowotne, jakim powinien odpowiadać kandydat na dawcę krwi i dawca krwi, 2) wykaz badań lekarskich i pomocniczych badań diagnostycznych, jakim powinni być poddani kandydaci na dawców krwi i dawcy krwi, 3) przeciwwskazania do pobrania krwi, dopuszczalną ilość oddawanej krwi i częstotliwość jej oddawania, 4) szczegółowe warunki dopuszczalności zabiegu uodpornienia w celu uzyskania surowic diagnostycznych lub leczniczych preparatów krwiopochodnych. Art. 17. 1. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi prowadzi rejestr dawców krwi. 2. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi prowadzi dokumentację medyczną dotyczącą kandydatów na dawców i dawców krwi na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, dane objęte wpisem do rejestru dawców krwi i wzór rejestru. Rozdział 4 Wytwarzanie i obrót preparatami krwiopochodnymi Art. 18. 1. Wytwarzanie preparatów krwiopochodnych jest dopuszczalne wyłącznie w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi, spełniających warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe zapewniające wytwarzanie preparatów o ustalonym składzie i jakości oraz odpowiadających wymogom bezpiecznego ich stosowania. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wytwarzania preparatów osoczopochodnych. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie muszą spełniać jednostki organizacyjne publicznej służby krwi wytwarzające preparaty krwiopochodne, 2) obowiązujące sposoby wytwarzania i skład preparatów krwiopochodnych, wymagania jakościowe i wymagania bezpiecznego ich stosowania. Art. 19. 1. Krew i preparaty krwiopochodne są wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi za opłatą. 2. Opłatę za wydawaną krew i preparaty krwiopochodne ustala jednostka organizacyjna publicznej służby krwi w wysokości nie przekraczającej rzeczywistych kosztów pobrania krwi, jej przetwarzania na preparaty krwiopochodne oraz kosztów przechowywania, opakowania, oznakowania i transportu krwi, a także preparatów krwiopochodnych. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za krew i preparaty krwiopochodne wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi. Rozdział 5 Krwiolecznictwo Art. 20. Zakład opieki zdrowotnej nie może uzależnić zastosowania w leczeniu krwi albo preparatu krwiopochodnego od oddania krwi przez inną osobę. Art. 21. 1. Przetoczenia krwi mogą dokonywać wyłącznie: 1) lekarz zakładu opieki zdrowotnej, 2) na zlecenie lekarza pielęgniarka lub położna zakładu opieki zdrowotnej, pod warunkiem, że przeszła organizowane przez regionalne centrum odpowiednie przeszkolenie praktyczne i teoretyczne potwierdzone zaświadczeniem, chyba że uzyskała dodatkowe kwalifikacje w tej dziedzinie, określone w przepisach o specjalizacji pielęgniarek i położnych. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia pielęgniarek i położnych dokonujących przetaczania krwi, zakres tego szkolenia oraz wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, a także sposób dokumentowania szkolenia. Art. 22. 1. Zakład opieki zdrowotnej jest obowiązany natychmiast powiadomić regionalne centrum, właściwe ze względu na siedzibę zakładu, o każdym przypadku wystąpienia zagrażającego życiu bądź zdrowiu odczynu lub wstrząsu w trakcie przetaczania krwi lub po jej przetoczeniu oraz o każdym przypadku podejrzenia lub stwierdzenia choroby, która może być spowodowana przetoczeniem. 2. Regionalne centrum, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane przeprowadzić, we współdziałaniu z zakładem opieki zdrowotnej, odpowiednie postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyny wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1, i podjąć stosowne działania zapobiegawcze. Rozdział 6 Organizacja publicznej służby krwi Art. 23. 1. Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi: 1) Krajowe Centrum, 2) regionalne centra są publicznymi zakładami opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661), tworzonymi przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Siedzibą Krajowego Centrum jest Warszawa. 3. Kierownikiem Krajowego Centrum musi być osoba, która jest lekarzem. Art. 24. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej koordynuje działalność w zakresie organizacji pobierania krwi, przetwarzania krwi oraz zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne, a także zatwierdza plany działania w dziedzinie krwiodawstwa i krwiolecznictwa przygotowywane przez Krajowe Centrum. 2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze zarządzenia, zasady w zakresie organizacji pobierania krwi w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz zaopatrzenia tych zakładów w krew i w preparaty krwiopochodne. Art. 25. Do zadań Krajowego Centrum należy w szczególności: 1) propagowanie, we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem, honorowego krwiodawstwa, 2) ocenianie, we współpracy z Zarządem Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża, potrzeb w zakresie zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne oraz programowanie związanych z tym zadań i sposobów ich realizacji, 3) przekazywanie Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej danych i informacji niezbędnych do dokonywania ogólnokrajowych ocen zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne oraz opracowywania bieżących i perspektywicznych programów w tym zakresie, 4) opracowywanie i przedstawianie Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej propozycji w sprawach wymienionych w art. 16 i art. 18 ust. 3, 5) organizowanie pomocy w sytuacjach wymagających dodatkowego zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne, 6) wykonywanie czynności dotyczących rejestracji preparatów osoczopochodnych i prowadzenie rejestru tych preparatów, 7) prowadzenie krajowego rejestru dawców krwi rzadkich grup oraz rejestru dawców oddających krew w Krajowym Centrum, 8) wykonywanie czynności kontrolnych w regionalnych centrach krwiodawstwa pod względem zgodności z prawem oraz statutem, a także wydawanie zaleceń pokontrolnych, 9) sprawowanie specjalistycznego nadzoru w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa oraz wytwarzania preparatów krwiopochodnych, a także podejmowanie działań dotyczących organizacji tego nadzoru w regionalnych centrach, 10) współdziałanie z jednostkami organizacyjnymi w zakresie rejestracji leków wytwarzanych z osocza krwi i nadzoru nad hurtowniami farmaceutycznymi prowadzącymi obrót preparatami osoczopochodnymi, 11) opracowywanie programów szkolenia w dziedzinach krwiodawstwa, krwiolecznictwa i wytwarzania preparatów krwiopochodnych, 12) kwalifikowanie kandydatów na dawców i dawców do oddania krwi, 13) pobieranie krwi oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych, 14) gromadzenie, konserwacja, przechowywanie i przekazywanie krwi, 15) zaopatrywanie zakładów opieki zdrowotnej w krew i w preparaty krwiopochodne, 16) zaopatrywanie wytwórni farmaceutycznych w osocze krwi, 17) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią i preparatami krwiopochodnymi, 18) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych. Art. 26. 1. Tworzy się Krajową Radę do Spraw Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa jako organ doradczy i opiniodawczy Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, zwaną dalej "Radą". 2. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) ocena działalności publicznej służby krwi oraz opiniowanie zamierzeń i programów rozwoju w zakresie organizacji pobierania krwi, przetwarzania krwi oraz zaopatrzenia w krew i w preparaty krwiopochodne, 2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej powołuje i odwołuje członków Rady spośród specjalistów z różnych dziedzin medycyny i innych dziedzin nauki, przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. 4. Przewodniczącego Rady powołuje i odwołuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje Radzie statut określający czas trwania kadencji, szczegółowy zakres, organizację i tryb działania oraz ustala zasady finansowania prac Rady. Art. 27. Do zadań regionalnego centrum należy w szczególności: 1) kwalifikowanie kandydatów na dawców i dawców do oddania krwi, 2) prowadzenie regionalnego rejestru dawców krwi, 3) prowadzenie regionalnego rejestru dawców krwi rzadkich grup, 4) pobieranie krwi oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych, 5) gromadzenie, konserwacja, przechowywanie i przekazywanie krwi, 6) propagowanie honorowego krwiodawstwa i pozyskiwanie dawców krwi we współdziałaniu z terenowymi jednostkami organizacyjnymi Polskiego Czerwonego Krzyża, 7) wytwarzanie preparatów krwiopochodnych, 8) zaopatrywanie zakładów opieki zdrowotnej w krew i preparaty krwiopochodne, 9) zaopatrywanie wytwórni farmaceutycznych w osocze krwi, 10) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią i preparatami krwiopochodnymi, 11) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych, 12) sprawowanie specjalistycznego nadzoru w dziedzinach krwiodawstwa i krwiolecznictwa, 13) organizowanie szkolenia w dziedzinach krwiodawstwa, krwiolecznictwa i wytwarzania preparatów krwiopochodnych. Art. 28. Przepisy art. 25 pkt 8 i 9 oraz art. 27 pkt 12 nie naruszają przepisów o nadzorze nad zakładami opieki zdrowotnej i kontroli tych zakładów oraz przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza lub przepisów o wykonywaniu zawodów pielęgniarki i położnej. Art. 29. 1. Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, w celu wykonywania nadzoru specjalistycznego, dokonują kontroli i oceny działalności zakładu opieki zdrowotnej oraz innego podmiotu prowadzącego działalność w dziedzinie krwiolecznictwa na zasadach określonych w art. 65 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, w szczególności w zakresie: 1) czynności i badań związanych z przetaczaniem krwi, 2) badań immunohematologicznych na potrzeby krwiolecznictwa. 2. Jednostkom organizacyjnym publicznej służby krwi, o których mowa w ust. 1, udostępnia się dokumentację medyczną na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w zakresie niezbędnym do wykonywania kontroli i nadzoru. Rozdział 7 Przepisy karne Art. 30. 1. Kto nie mając do tego wymaganych, na podstawie niniejszej ustawy, uprawnień pobiera krew z organizmu innej osoby w celu jej przetoczenia lub przetworzenia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5. Art. 31. 1. Kto pobiera krew z organizmu innej osoby z naruszeniem warunków określonych w art. 15, podlega karze grzywny. 2. Orzekanie następuje w trybie postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 32. 1. Jeżeli naruszenie warunków określonych w art. 15 spowodowało zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli naruszenie warunków określonych w art. 15 spowodowało śmierć, ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Art. 33. 1. Kto fałszuje preparaty krwiopochodne, w tym także osoczopochodne, albo wprowadza do obrotu preparaty sfałszowane, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto wprowadza do obrotu preparaty krwiopochodne, w tym także osoczopochodne, po upływie terminu ich ważności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. Art. 34. 1. Kto przywozi z zagranicy i wprowadza do obrotu preparaty krwiopochodne, w tym także osoczopochodne, bez świadectwa rejestracji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli wprowadzenie do obrotu preparatu krwiopochodnego, w tym także osoczopochodnego, spowodowało zagrożenie dla życia lub zdrowia, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 3. Jeżeli wprowadzenie do obrotu preparatu krwiopochodnego, w tym także osoczopochodnego, spowodowało śmierć, ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 35. Do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468) zasłużonemu honorowemu dawcy krwi przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz zaopatrzenie w leki i artykuły medyczne na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 36. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o wojewódzkiej stacji krwiodawstwa, rejonowej stacji krwiodawstwa lub punkcie krwiodawstwa, rozumie się przez to zgodnie z ustawą regionalne centrum. Art. 37. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej przejmuje prawo do posiadania majątku Skarbu Państwa oraz posiadania innych praw do majątku będącego własnością innych osób, wykorzystywanego dla celów statutowych wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa. 2. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, będące w posiadaniu wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa oraz punktów krwiodawstwa, przechodzą w zarząd lub w użytkowanie regionalnych centrów. 3. Urządzenia oraz inne składniki mienia wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa przechodzą w użytkowanie lub na własność regionalnych centrów. 4. Nabycie praw, o których mowa w ust. 2 i 3, następuje nieodpłatnie, bez względu na pochodzenie środków, za które nieruchomości lub urządzenia i inne składniki mienia zostały wybudowane lub nabyte. 5. Przepis ust. 4 nie może naruszać praw osób trzecich. 6. Zobowiązania wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa stają się zobowiązaniami Skarbu Państwa. 7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przekształcania wojewódzkich stacji krwiodawstwa, rejonowych stacji krwiodawstwa i punktów krwiodawstwa w regionalne centra. Art. 38. Pracownicy wojewódzkich i rejonowych stacji krwiodawstwa oraz punktów krwiodawstwa stają się na zasadach, o których mowa w art. 231 Kodeksu pracy, pracownikami regionalnych centrów. Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 6-13, art. 23 ust. 1 pkt 1, art. 35 oraz art. 37 ust. 7, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części. (Dz. U. Nr 106, poz. 683) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje warunki i tryb sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamianę tych wierzytelności na akcje lub udziały, rozłożenie ich spłaty na raty oraz umorzenie wierzytelności w całości lub w części. § 2. Minister Finansów podejmuje działania, zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji, po dokonaniu analizy sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu będącego dłużnikiem Skarbu Państwa z tytułu wykonania przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub gwarancji, zwanego dalej "dłużnikiem", z zastrzeżeniem § 22. § 3. 1. Minister Finansów może sprzedać wierzytelności, jeżeli świadczenie nie zostało spełnione w ciągu trzech miesięcy od upływu terminu wymagalności. 2. Minister Finansów może sprzedać wierzytelności w trybie: 1) przetargu, 2) rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. 3. O dokonanej sprzedaży wierzytelności Minister Finansów zawiadamia dłużnika. 4. Minister Finansów może, za zgodą Rady Ministrów, ze względu na szczególny interes Skarbu Państwa, dokonać sprzedaży wierzytelności z pominięciem trybów, o których mowa w ust. 2. § 4. Sprzedaż wierzytelności nie może być dokonana na rzecz dłużnika lub podmiotu związanego z dłużnikiem stosunkiem zależności albo dominacji w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. § 5. Przetarg może być przeprowadzony w formie pisemnego przetargu nieograniczonego lub ograniczonego albo w formie licytacji publicznej. § 6. Ogłoszenie o przetargu powinno zawierać: 1) oznaczenie dłużnika, 2) kwotę wierzytelności (kapitał i odsetki), 3) informację o istniejących zabezpieczeniach wierzytelności, 4) określenie terminu, sposobu, miejsca składania oraz terminu i miejsca otwarcia ofert, 5) wymaganą zawartość oferty, 6) kwotę wadium i numer rachunku bankowego, na który kwota ta ma być wpłacona, 7) zastrzeżenie, że Minister Finansów może odstąpić od sprzedaży w drodze przetargu wszystkich lub niektórych wierzytelności wystawionych na sprzedaż, 8) pouczenie, w jakich wypadkach wpłacone wadium ulega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, 9) informację o rodzaju przetargu, 10) wskazanie kręgu podmiotów zaproszonych do udziału w przetargu, w wypadku przetargu ograniczonego, 11) informację o terminach związania oferentów złożonymi przez nich ofertami. § 7. Zainteresowani nabyciem wierzytelności mogą zapoznać się w Ministerstwie Finansów, do dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia przetargu, z informacjami dotyczącymi tychże wierzytelności, a w szczególności z umowami kredytowymi, umowami poręczeń oraz innymi umowami ściśle z nimi związanymi. § 8. Oferta powinna zawierać: 1) nazwę i adres oferenta, 2) wskazanie wierzytelności, o której nabycie ubiega się oferent, 3) określenie ceny nabycia wierzytelności, sposobu i terminu zapłaty, 4) informację, czy łącznie z nabywaną wierzytelnością oferent jest zainteresowany przejęciem zabezpieczeń oraz których zabezpieczeń miałoby to dotyczyć, 5) informację o numerze rachunku bankowego, na który następuje zwrot wadium, w wypadku nierozpatrzenia oferty, jej odrzucenia lub nieprzyjęcia w rozumieniu przepisów o zamówieniach publicznych, 6) oświadczenie o związaniu ofertą w terminach podanych w ogłoszeniu. § 9. 1. Do przedstawionej oferty załącza się dowód wpłaty wadium oraz: 1) w wypadku osób prawnych - poświadczone kopie dokumentów statutowych firmy oraz aktualny wypis z właściwego rejestru sądowego, 2) w wypadku osób fizycznych - poświadczoną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość, wraz z wpisem o zameldowaniu na pobyt stały, oraz zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jeżeli osoba ta prowadzi taką działalność, 3) oświadczenie oferenta, że nie jest on związany z dłużnikiem stosunkiem zależności lub dominacji w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 4. 2. Oferta, która nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz § 8, nie podlega rozpatrzeniu. § 10. 1. Wadium dla każdej z ofert wynosi 5% kwoty wierzytelności, o których nabycie ubiega się oferent. 2. Wadium wpłacone przez oferenta, którego oferta została przyjęta, jest zaliczane na poczet ceny nabywanej wierzytelności. 3. Wadium oferenta, którego oferta nie została rozpatrzona lub nie została przyjęta, zostaje zwrócone na rachunek bankowy wskazany przez oferenta, w terminie siedmiu dni od dnia wyboru oferty. § 11. 1. Minister Finansów, w terminie dwudziestu dni od dnia otwarcia ofert, wybiera ofertę, która zawiera najbardziej korzystne dla Skarbu Państwa warunki nabycia wierzytelności, ze szczególnym uwzględnieniem oferowanej ceny oraz terminu płatności. 2. Minister Finansów informuje pisemnie każdego z oferentów o przyjęciu lub odrzuceniu jego oferty, w terminie siedmiu dni od daty wyboru oferty. 3. Oferent jest związany złożoną ofertą do dnia, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem § 12 ust. 1. § 12. 1. Oferta wybrana przez Ministra Finansów wiąże oferenta, który ją złożył, do dnia podpisania umowy, o której mowa w ust. 2. 2. Umowa sprzedaży wierzytelności powinna być podpisana przez kupującego w terminie czternastu dni od dnia doręczenia mu pisemnej informacji o przyjęciu oferty, pod rygorem przepadku wadium na rzecz Skarbu Państwa. § 13. Ogłoszenie o sprzedaży wierzytelności w drodze licytacji publicznej powinno zawierać: 1) oznaczenie dłużnika, 2) kwotę wierzytelności (kapitał i odsetki), 3) informację o rodzaju istniejących zabezpieczeń, 4) sposób, miejsce i termin zapoznania się z informacjami dotyczącymi wierzytelności i zabezpieczeń wierzytelności, 5) określenie miejsca i terminu licytacji, 6) cenę wywoławczą sprzedawanej wierzytelności, 7) kwotę i sposób złożenia wadium przez przystępujących do licytacji oraz zasady jego zwrotu, 8) określenie terminu, w którym należy wpłacić na rachunek bankowy Ministerstwa Finansów wylicytowaną kwotę, z zastrzeżeniem przepadku wadium na rzecz Skarbu Państwa w wypadku, gdy osoba wygrywająca licytację odstąpi od nabycia wierzytelności lub nie dokona wpłaty całej kwoty w ustalonym terminie, 9) informację o terminie podpisania umowy sprzedaży wierzytelności, 10) zastrzeżenie, że Minister Finansów może odstąpić od sprzedaży co do wszystkich lub niektórych wierzytelności wystawionych na sprzedaż. § 14. W wypadku gdy wierzytelność nie została sprzedana w drodze licytacji publicznej, jest możliwe obniżenie ceny wywoławczej na następnej licytacji, nie więcej jednak niż 25% w stosunku do ceny wywoławczej ustalonej poprzednio. § 15. 1. Warunkiem przystąpienia do licytacji jest złożenie dokumentów, o których mowa w § 9 ust. 1. 2. Nabywcą wierzytelności, w wyniku przeprowadzonej licytacji, zostaje oferent proponujący najwyższą kwotę za wystawioną na sprzedaż wierzytelność. § 16. Sprzedaż wierzytelności w trybie rokowań, podjętych na podstawie publicznego zaproszenia, następuje zgodnie z przepisami § 17-19; do treści ogłoszenia stosuje się odpowiednio przepisy § 6 pkt 1-5. § 17. 1. W wypadku, o którym mowa w § 16, oferta powinna zawierać informacje określone w § 8 pkt 1-4. 2. Do oferty powinny być załączone dokumenty określone w § 9 ust. 1. § 18. Minister Finansów wybiera oferty, które są najkorzystniejsze, i zaprasza oferentów do dalszych rokowań, a pozostałych oferentów zawiadamia pisemnie, w terminie czternastu dni od dnia otwarcia ofert, o odrzuceniu ich ofert. § 19. W trakcie rokowań są ustalane warunki zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności, a w szczególności cena, forma płatności oraz zasady przejęcia zabezpieczeń wierzytelności, jeżeli ewentualny nabywca wierzytelności jest zainteresowany ich przejęciem. § 20. 1. Minister Finansów może, z zastrzeżeniem ust. 2, dokonać zamiany wierzytelności, w całości lub w części, na akcje (udziały) w spółce dłużnika, jeżeli czynności podjęte przez Ministra Finansów w trybie § 3 nie doprowadziły do sprzedaży wierzytelności lub jeżeli spłata wierzytelności nie została rozłożona na raty. 2. Zamiana, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w wypadku, gdy: 1) dłużnik dokonał spłaty na rzecz Skarbu Państwa co najmniej 20% wierzytelności, 2) zamiana zostanie dokonana w ramach restrukturyzacji finansowej dłużnika, 3) dłużnik prowadzi rachunkowość według zasad określonych odrębnymi przepisami, 4) od zatwierdzenia układu lub zawarcia ugody upłynęły trzy lata, w wypadku gdy dłużnik zawarł układ w postępowaniu układowym lub ugodę w bankowym postępowaniu ugodowym, 5) dłużnik wykonał układ zawarty w postępowaniu układowym lub ugodę zawartą w bankowym postępowaniu ugodowym, 6) dłużnik nie dopuścił do umorzenia postępowania układowego lub nie doprowadził do rozwiązania ugody bankowej, 7) dłużnik: a) nie zalega z podatkami i opłatami stanowiącymi dochód budżetu państwa, b) nie zalega z płatnościami z tytułu składek na Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy, c) wykonał zobowiązania wynikające z wcześniej zawartych umów o spłatę wierzytelności Skarbu Państwa. 3. Oświadczenie woli o objęciu akcji składa Minister Finansów na podstawie upoważnienia wydanego przez Ministra Skarbu Państwa. 4. Wartość zamienianej wierzytelności nie może być niższa od wartości nominalnej akcji (udziałów), o których mowa w ust. 1. § 21. 1. Minister Finansów może, w drodze umowy z dłużnikiem, rozłożyć spłatę wierzytelności, w całości lub w części, na raty. 2. Czynność, o której mowa w ust. 1, może być dokonana, jeżeli: 1) dłużnik spłacił kredytującemu bankowi lub na rzecz Skarbu Państwa co najmniej 20% wierzytelności głównej, 2) przyczyny powodujące niewykonywanie zobowiązania wobec Skarbu Państwa mają charakter tymczasowy, a sytuacja finansowa dłużnika uniemożliwia mu dokonanie jednorazowej spłaty całej wierzytelności, 3) dłużnik przedstawi plan działań restrukturyzacyjnych zmierzających do wywiązania się z ciążącego na nim zobowiązania, 4) dłużnik spełnia wymagania określone w § 20 ust. 2 pkt 3-7. 3. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty może nastąpić na okres do pięciu lat. § 22. W wypadkach gdy czynności podjęte w trybie § 3 nie przyniosły zamierzonego skutku, a z analizy ekonomiczno-finansowej dłużnika wynika, że podjęcie czynności, o których mowa w § 20 i 21, nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego, Minister Finansów może za zgodą Rady Ministrów, umorzyć wierzytelności w całości lub w części. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. (Dz. U. Nr 107, poz. 684) Art. 1. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. - o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 33, poz. 144, z 1995 r. Nr 130, poz. 629, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w ust. 1 w pkt 3 na końcu dodaje się wyrazy "albo uzyskała specjalizację I lub II stopnia z dziedziny medycyny lub ukończyła studium podyplomowe o kierunku zdrowie publiczne lub zarządzanie w służbie zdrowia,"; 2) w art. 20: a) w ust. 2 po wyrazie "określają" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia", b) w ust. 3 po wyrazie "określa" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia"; 3) w art. 21 po wyrazie "określa" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia"; 4) po art. 38 w rozdziale 5 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. Przepis art. 13 ust. 1 pkt 3 ma zastosowanie do państwowych inspektorów sanitarnych powoływanych po dniu 1 września 1997 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej. (Dz. U. Nr 107, poz. 685) Art. 1. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 52 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Fundusz ma prawo wystawiania tytułu wykonawczego w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji opłaty, o której mowa w art. 90e ust. 1. 3. W zakresie określonym w ust. 2 Fundusz ma prawo używania pieczęci urzędowej zawierającej pośrodku wizerunek orła, a w otoku napis odpowiadający nazwie jednostki organizacyjnej uprawnionej do używania tej pieczęci."; 2) w art. 66: a) w ust. 7 wyrazy "z przekazaniem portfela" zastępuje się wyrazami "z przeniesieniem portfela", b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Organ nadzoru może w uzasadnionych przypadkach określić wartość środków finansowych, o których mowa w ust. 7, lub wyrazić zgodę na przeniesienie portfela ubezpieczeń bez przekazania środków finansowych."; 3) w art. 84 w ust. 2 wyrazy "nie mogą przekroczyć 2%" zastępuje się wyrazami "stanowią 3%". Art. 2. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484 i Nr 96, poz. 592) w art. 17 w ust. 1 pkt 22 otrzymuje brzmienie: "22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Rzecznika Ubezpieczonych oraz Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych,". Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym. (Dz. U. Nr 107, poz. 686) Art. 1. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 596 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 28a dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Organy gminy ulegają rozwiązaniu z mocy prawa również w przypadkach określonych w art. 114 ust. 1 pkt 1 i 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387). 8. Do okoliczności określonej w ust. 7 stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2-6, z uwzględnieniem zasady, że osobę, która w tym okresie pełni funkcję organów gminy wyznacza się dla każdej z gmin powstałych w wyniku zmian w podziale terytorialnym państwa."; 2) w art. 37b dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Rada gminy może ustanowić zasady, na jakich członkom organu wykonawczego jednostki pomocniczej oraz członkom rady dzielnicy (osiedla), rady sołeckiej, będzie przysługiwała dieta lub zwrot kosztów podróży służbowej." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o Polskiej Agencji Prasowej. (Dz. U. Nr 107, poz. 687) Art. 1. 1. Polska Agencja Prasowa, mająca charakter publicznej agencji prasowej, uzyskuje i przekazuje odbiorcom rzetelne, obiektywne i wszechstronne informacje z kraju i z zagranicy. 2. Polska Agencja Prasowa ma obowiązek upowszechniać stanowiska Sejmu, Senatu, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Rady Ministrów. 3. Polska Agencja Prasowa umożliwia innym naczelnym organom państwa prezentowanie stanowisk w ważnych sprawach państwowych. Art. 2. Polska Agencja Prasowa nie może znaleźć się pod prawną, ekonomiczną lub inną kontrolą jakiegokolwiek ugrupowania ideologicznego, politycznego lub gospodarczego. Art. 3. 1. Minister Skarbu Państwa w imieniu Skarbu Państwa przekształci Polską Agencję Prasową w spółkę akcyjną Skarbu Państwa - "Polska Agencja Prasowa Spółka Akcyjna", zwaną dalej "Spółką". 2. Siedzibą Spółki jest miasto Warszawa. Art. 4. 1. Przychodami Spółki są wpływy z opłat za serwisy informacyjne przekazywane odbiorcom oraz wpływy pochodzące z innych źródeł. 2. Spółka może prowadzić inną działalność gospodarczą, jeżeli nie pozostaje ona w sprzeczności z zadaniami określonymi w ustawie. 3. Do dnia udostępnienia akcji osobom trzecim przychodami Spółki są także dotacje z budżetu państwa. Art. 5. Do Spółki stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 6. 1. Minister Skarbu Państwa ustala, w imieniu Skarbu Państwa, treść statutu Spółki. 2. Statut Spółki określa część kapitału własnego tworzącego kapitał akcyjny oraz część kapitału własnego tworzącego kapitał zapasowy. 3. Do Spółki nie stosuje się art. 312 i 313 Kodeksu handlowego. 4. Czynności podejmowane w związku z utworzeniem Spółki są wolne od opłat sądowych i skarbowych. Do opłat za czynności notarialne związane z utworzeniem Spółki stosuje się odpowiednio przepisy o przekształcaniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę. Art. 7. 1. Do czasu udostępnienia akcji osobom trzecim Spółka pozostaje jednoosobową spółką Skarbu Państwa. Udostępnienie akcji Skarbu Państwa nie może nastąpić przed upływem 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Przed udostępnieniem akcji Minister Skarbu Państwa zarządzi przeprowadzenie analizy ekonomiczno-finansowej i prawnej Spółki, stosując odpowiednio przepis art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673). 3. Akcje Spółki są imienne. 4. W Walnym Zgromadzeniu Minister Skarbu Państwa reprezentuje Skarb Państwa i wykonuje wszelkie prawa z akcji Spółki w taki sposób, aby nie zagrażało to zdolności Spółki do wykonywania zadań określonych w art. 1. 5. Osobom trzecim nie można udostępnić więcej niż 49% akcji, które nie mogą dawać więcej niż 49% głosów na Walnym Zgromadzeniu. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, termin przeprowadzenia prywatyzacji i szczegółowe zasady udostępnienia akcji osobom trzecim. Art. 8. 1. Zarząd Spółki liczy od 1 do 3 członków. 2. Członków Zarządu, w tym Prezesa Zarządu, powołuje i odwołuje Rada Nadzorcza większością głosów oddanych w obecności co najmniej 2/3 jej członków. 3. W przypadku udostępnienia akcji Spółki osobom trzecim, Rada Nadzorcza może dokonać zmian w składzie Zarządu przed upływem jego kadencji. Art. 9. 1. Rada Nadzorcza, powoływana przez Walne Zgromadzenie, liczy od 5 do 7 członków. 2. Rada Nadzorcza wybiera ze swojego grona Przewodniczącego Rady. 3. W przypadku udostępnienia akcji Spółki osobom trzecim, Walne Zgromadzenie może dokonać zmian w składzie Rady Nadzorczej przed upływem jej kadencji. Art. 10. 1. W Spółce działa Rada Programowa Polskiej Agencji Prasowej S.A. jako jej organ opiniodawczo-doradczy. 2. Rada Programowa Polskiej Agencji Prasowej S.A., na wniosek władz Spółki lub z własnej inicjatywy, zajmuje stanowiska oraz wyraża opinie w sprawach realizacji zadań przez Spółkę i jej władze. 3. Stanowiska i opinie, o których mowa w ust. 2, są przedmiotem obrad Zarządu Spółki. 4. Szczegółowe zasady powoływania i odwoływania członków Rady Programowej Polskiej Agencji Prasowej S.A., liczbę jej członków oraz sposób i tryb realizacji zadań, o których mowa w ust. 2, określa statut Spółki. Art. 11. Spółka wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki Polskiej Agencji Prasowej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 12. 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa i będące w dniu wejścia w życie ustawy w zarządzie Polskiej Agencji Prasowej stają się, z mocy prawa, przedmiotem użytkowania wieczystego Spółki z chwilą jej zarejestrowania. 2. Budynki i inne urządzenia oraz lokale znajdujące się na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa i będących w dniu wejścia w życie ustawy w zarządzie Polskiej Agencji Prasowej stają się, z chwilą zarejestrowania Spółki, z mocy prawa, własnością Spółki. Nabycie własności następuje nieodpłatnie. 3. Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów, o których mowa w ust. 1, oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 2, stwierdza się decyzją wojewody. Art. 13. 1. Minister Skarbu Państwa wniesie do Spółki wszelkie składniki majątkowe będące w zarządzie Polskiej Agencji Prasowej, utworzonej ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o Polskiej Agencji Prasowej (Dz. U. Nr 44, poz. 202), po zakończeniu jej działalności na podstawie bilansu zamknięcia. 2. Minister Skarbu Państwa przekształci Polską Agencję Prasową w Spółkę w terminie 4 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 14. 1. Pracownicy Polskiej Agencji Prasowej stają się, z mocy prawa, pracownikami Spółki, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Stosunek pracy pracowników pełniących funkcje prezesa, wiceprezesa i dyrektora generalnego Polskiej Agencji Prasowej ustaje, z mocy prawa, z dniem wpisania Spółki do rejestru handlowego. 3. Do pracowników mianowanych Polskiej Agencji Prasowej stosuje się przepis art. 231 § 5 Kodeksu pracy. 4. Za zobowiązania Polskiej Agencji Prasowej wynikające ze stosunków pracy, powstałe przed dniem zarejestrowania Spółki, odpowiada Spółka. Art. 15. 1. Członków pierwszej Rady Nadzorczej powołuje na rok Minister Skarbu Państwa w uzgodnieniu z Prezesem Rady Ministrów. 2. Członków pierwszego Zarządu powołuje na 2 lata Minister Skarbu Państwa w uzgodnieniu z Prezesem Rady Ministrów. Art. 16. Traci moc ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o Polskiej Agencji Prasowej (Dz. U. Nr 44, poz. 202). Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz ustawy o wyższym szkolnictwie wojskowym. (Dz. U. Nr 107, poz. 688) Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153 i Nr 106, poz. 678) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 w ust. 1: a) w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem, b) po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) «modelu przebiegu służby oficera zawodowego», należy przez to rozumieć wykaz typowych, dla oficerów zawodowych, stanowisk służbowych o stopniach etatowych do stopnia pułkownika (komandora) włącznie, powiązany z podaniem wymaganych predyspozycji i wieku żołnierza, a także okresu zajmowania tych stanowisk wynoszącego od 2 do 5 lat."; 2) w art. 35: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe: 1) o stopniu etatowym do stopnia pułkownika (komandora) włącznie - na okres wynikający z modelu przebiegu służby oficera zawodowego, 2) o stopniu etatowym generała (admirała) - na 3 lata.", b) po ust. 7 dodaje się ust. 7a i 7b w brzmieniu: "7a. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do oficerów zawodowych zajmujących stanowiska sędziów w sądach wojskowych i prokuratorów w wojskowych jednostkach prokuratury. 7b. Oficera zawodowego po upływie okresu, o którym mowa w ust. 7, wyznacza się na to samo lub na inne stanowisko służbowe."; 3) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. 1. Żołnierza zawodowego w służbie stałej zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego: 1) jeżeli otrzymał niedostateczną ogólną oceną w opinii służbowej, 2) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, 3) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe, 4) gdy upłynął termin określony w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe, 5) gdy uprawomocniło się orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. 2. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego: 1) jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska służbowego, 2) jeżeli otrzymał mierną ogólną ocenę w opinii służbowej, 3) w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, 4) jeżeli nie spełnia wymagań co do kwalifikacji niezbędnych na zajmowanym stanowisku służbowym. 3. Niezależnie od przyczyn wymienionych w ust. 1 i 2 żołnierza zawodowego zajmującego stanowisko służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego, gdy otrzymał dostateczną ogólną ocenę w opinii służbowej. 4. Żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska służbowego na podstawie przepisów: 1) ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1, 2 i 4 albo ust. 3 - można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe, 2) ust. 1 pkt 2-4 - można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe za jego pisemną zgodą, 3) ust. 1 pkt 5 - wyznacza się na niższe stanowisko służbowe. 5. W odniesieniu do oficerów zawodowych wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy jest to stanowisko służbowe o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego. W przypadku gdy oficer nie ma kwalifikacji do zajmowania stanowiska służbowego o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego, można go wyznaczyć na stanowisko w korpusie oficerów odpowiadającym jego kwalifikacjom. 6. Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe, w przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 2, można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej. 7. Przez niższe stanowisko służbowe rozumie się: 1) w stosunku do oficerów zawodowych - stanowisko, którego stopień etatowy jest niższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego, 2) w stosunku do chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych - stanowisko, które jest zaszeregowane do niższej grupy uposażenia niż poprzednio zajmowane stanowisko służbowe, z wyjątkiem przypadków, gdy żołnierzowi zachowano dotychczasową grupę uposażenia."; 4) w art. 37: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego: 1) jeżeli otrzymał niedostateczną ogólną ocenę w opinii służbowej, 2) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, 3) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe, 4) gdy uprawomocniło się orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. 1b. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego: 1) jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska służbowego, 2) w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.", b) w ust. 2: - w pkt 1 wyrazy "art. 36 ust. 1" zastępuje się wyrazami "ust. 1a pkt 1 i 4", - w pkt 2 wyrazy "art. 36 ust. 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1a pkt 2 i 3 oraz ust. 1b"; 5) w art. 39 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) model przebiegu służby oficera zawodowego, z uwzględnieniem stanowisk służbowych dla oficerów zawodowych w poszczególnych korpusach osobowych (rodzajach służb),"; 6) w art. 75 w ust. 1 po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) braku kwalifikacji niezbędnych do wyznaczenia go na stanowisko służbowe w korpusie kadry, do którego żołnierz ten jest zaliczany,"; 7) w art. 78 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "art. 36 ust. 4" zastępuje się wyrazami "art. 36 ust. 6"; 8) w art. 80 w ust. 1 wyrazy "art. 76 ust. 1 pkt 4" zastępuje się wyrazami "art. 76 ust. 1 pkt 3 i 4"; 9) w art. 95 w ust. 1: a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o przyjęcie do tych szkół", b) w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem, c) po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych i sprawdzianów dla ubiegających się o przyjęcie do szkół wojskowych oraz szczegółowe zasady ich pobierania."; 10) w art. 106a wyrazy "art. 36 ust. 2 i 4" zastępuje się wyrazami "art. 36 ust. 4 pkt 2 i ust. 6". Art. 2. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i z 1997 r. Nr 96, poz. 590) w art. 10 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W wyjątkowych przypadkach Minister Obrony Narodowej może wyznaczyć na stanowisko komendanta akademii wojskowej oficera o wysokich kwalifikacjach zawodowych i odpowiednim doświadczeniu praktycznym, posiadającego stopień wojskowy generała (równorzędny), który nie ma tytułu naukowego lub stopnia naukowego doktora habilitowanego." Art. 3. 1. Uprawniony organ w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wyznaczy żołnierza zawodowego zajmującego w dniu wejścia w życie ustawy stanowisko służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) na to samo stanowisko służbowe lub na inne stanowisko nie niższe niż poprzednio zajmowane. 2. Do czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 39 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1, wyznaczenie oficerów zawodowych na stanowiska służbowe do stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie i zwalnianie z nich odbywa się na dotychczasowych zasadach. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. (Dz. U. Nr 107, poz. 689) Art. 1. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. Zwalnia się od opłaty targowej osoby i jednostki wymienione w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi nie złączonymi trwale z gruntem, położonymi na terenie targowiska." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. (Dz. U. Nr 107, poz. 690) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504) w art. 4 w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) dla Agencji Rynku Rolnego na skup zbóż, powierzony tej Agencji przez Radę Ministrów na podstawie odrębnych przepisów." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. (Dz. U. Nr 107, poz. 691) Art. 1. W ustawie z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) pracownicy oświaty, upowszechniania kultury oraz ochrony zdrowia zatrudnieni w samorządowych jednostkach sfery budżetowej od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., przejętych przez gminy przed 28 czerwca 1992 r. jako zadanie własne lub zlecone zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 106, poz. 679)"; 2) w art. 5 w ust. 1 wyrazy "art. 3 pkt 1 lit. a) i c)" zastępuje się wyrazami "art. 3 pkt 1 lit. a), c) i pkt 1a"; 3) w art. 5 w ust. 3 wyrazy "31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "31 marca 1998 r."; 4) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Cena akcji spółek należących do Skarbu Państwa przeznaczonych do zbywania za świadectwa, cena przedsiębiorstw zbywanych przez Skarb Państwa w zamian za świadectwa oraz wartość zobowiązań wobec Skarbu Państwa, o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy, regulowanych za pomocą świadectw może być pomniejszona o dyskonto. 2. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki wymiany świadectw na akcje przeznaczone do zbywania w zamian za świadectwa rekompensacyjne oraz określi tryb wyznaczania wysokości dyskonta obowiązującego przy zakupie akcji, przedsiębiorstw Skarbu Państwa oraz regulowania zobowiązań za świadectwa rekompensacyjne."; 5) w art. 17 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) kierowników samorządowych jednostek sfery budżetowej, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. oraz w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. były państwowymi jednostkami budżetowymi lub jednostkami, które przed dniem 28 czerwca 1992 r. zostały przejęte przez gminy do prowadzenia jako zadanie własne lub zlecone zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym."; 6) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) właściwych wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast - w odniesieniu do pracowników zlikwidowanych jednostek, o których mowa w art. 3 pkt 1a"; 7) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organy sporządzające spisy sporządzają je w terminie do dnia 30 września 1997 r."; 8) w art. 18 w ust. 4 wyrazy "5 miesięcy" zastępuje się wyrazami "8 miesięcy"; 9) w art. 20: a) w ust. 1 wyrazy "6 miesięcy" zastępuje się wyrazami "9 miesięcy", b) w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta - w przypadku samorządowych jednostek budżetowych przejętych do prowadzenia przez gminy przed 28 czerwca 1992 r. jako zadanie własne lub zlecone", c) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Organy wymienione w ust. 1 pkt 3 po dokonaniu wstępnej kontroli prawidłowości sporządzenia otrzymanych spisów niezwłocznie przekazują je właściwemu terytorialnie wojewodzie.", d) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Właściwi ministrowie i wojewodowie: 1) sprawują nadzór nad terminowością sporządzania spisów, a po otrzymaniu spisów dokonują ich przeglądu oraz wyrywkowej kontroli prawidłowości ich sporządzenia, 2) dokonują sprostowania błędów pisarskich i oczywistych omyłek.", e) w ust. 3 wyrazy "6 miesięcy" zastępuje się wyrazami "9 miesięcy"; 10) w art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych wykonuje określone w ustawie zadania na podstawie umowy zawartej z emitentem świadectw."; 11) w art. 22 wyrazy "spółkom prowadzącym działalność maklerską" zastępuje się wyrazami "podmiotom prowadzącym działalność maklerską"; 12) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu: "Art. 22a. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, termin rozpoczęcia i zakończenia udostępniania świadectw rekompensacyjnych osobom uprawnionym."; 13) w art. 29 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) w art. 39 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy «oraz na pokrycie kosztów realizacji ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. Na cele realizacji tej ustawy przeznacza się z funduszu prywatyzacji kwotę w wysokości 50 mln złotych.»"; 14) w załączniku do ustawy: a) w pkt 1 wyrazy "o których mowa w art. 3 pkt 1" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 3 pkt 1 i pkt 1a", b) w pkt 1 pod tabelą, w odnośniku 1) zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Wysokość należności naliczona w każdym z dwóch okresów, o których mowa w powyższej tabeli, podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 107, poz. 692) Art. 1. W ustawie z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491), wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Jednorazowa zapomoga finansowa lub pomoc przekazana w postaci rzeczowej przysługuje także uczniom wszystkich szkół podstawowych i ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży, z gospodarstw domowych, o których mowa w ust. 1, i przeznaczana jest na zaspokajanie niezbędnych potrzeb związanych z pobieraniem nauki. Decyzje o wartości i formie pomocy rzeczowej oraz kwocie zapomogi podejmuje miejski (gminny) ośrodek pomocy społecznej w porozumieniu z dyrekcją właściwej szkoły. 2b. Kwota przyznana gminie (miastu) na realizację zadania określonego w ust. 2a stanowi iloczyn liczby uczniów, o których mowa w tym przepisie, i kwoty 500 zł."; 2) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przewidziane w bieżącym planie finansowym mogą być przeznaczone na: 1) utrzymanie zagrożonych likwidacją, z powodu powodzi, miejsc pracy osób niepełnosprawnych, 2) pożyczki zakładom pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi, 3) utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej z powodu powodzi, 4) zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb realizacji przepisów ust. 1."; 3) po art. 11 dodaje się art. 11a-11e w brzmieniu: "Art. 11a. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403 i Nr 93, poz. 569), zwanej dalej "ustawą o zatrudnieniu", zwrotu przez okres 12 miesięcy poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych zamieszkałych w gminach, o których mowa w ust. 7, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak iloczynu 2-krotnego najniższego wynagrodzenia i liczby zatrudnionych bezrobotnych - pod warunkiem że pracodawca nie zmniejszy w tym okresie liczby zatrudnionych pracowników. 2. W wypadku gdy pracodawca nie dotrzyma warunku określonego w ust. 1, kierownik rejonowego urzędu pracy może zmniejszyć kwotę refundacji proporcjonalnie do zmniejszenia liczby zatrudnionych pracowników. 3. Zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio do pracodawcy, którego zakład pracy jest zlokalizowany w gminie wymienionej w wykazie, o którym mowa w ust. 7, na obszarze której wystąpiła powódź, z tym że do pracodawcy tego nie stosuje się warunku zatrudnienia bezrobotnych, o których mowa w ust. 1. 4. Na wniosek organizatora robót publicznych wykonywanych w gminie wymienionej w wykazie, o którym mowa w ust. 7, kierownik rejonowego urzędu pracy może wyrazić zgodę na refundowanie z Funduszu Pracy rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 35% kwoty wynagrodzeń, nagród i składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych z Funduszu Pracy. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej może, w drodze rozporządzenia, wydłużyć okresy, o których mowa w ust. 1, a także w art. 2 ust. 1 pkt 18 i 21 oraz w art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o zatrudnieniu, w odniesieniu do wszystkich lub niektórych gmin wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 7. 6. Kierownik rejonowego urzędu pracy może udzielić z Funduszu Pracy nie oprocentowanej pożyczki w wysokości, na zasadach i w trybie określonych w ustawie o zatrudnieniu podmiotowi gospodarczemu zatrudniającemu do 20 pracowników na terenie gmin wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 7, na sfinansowanie kosztów wznowienia tej działalności, jeżeli jej prowadzenie wskutek powodzi było niemożliwe. 7. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, określa, w drodze rozporządzenia, wykaz gmin, w których stosowane są szczególne rozwiązania dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, mające na celu likwidację skutków powodzi. Art. 11b. 1. Pożyczka, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o zatrudnieniu, może zostać umorzona w kwocie pozostałej do spłaty wraz z odsetkami, jeżeli zorganizowane miejsce pracy uległo zniszczeniu wskutek powodzi; w wypadku gdy pożyczka została udzielona na zorganizowanie więcej niż jednego dodatkowego miejsca pracy i nie wszystkie zorganizowane miejsca pracy uległy zniszczeniu, kwota pozostała do spłaty pożyczki wraz z odsetkami może być umorzona w części lub w całości. 2. Pożyczka, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu, może zostać umorzona w kwocie pozostałej do spłaty wraz z odsetkami, jeżeli dalsze prowadzenie działalności, na którą udzielono pożyczki, jest niemożliwe wskutek powodzi. 3. Umorzenia pożyczki wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje kierownik rejonowego urzędu pracy, w drodze decyzji, na wniosek pożyczkobiorcy lub z urzędu w wypadku śmierci pożyczkobiorcy. Art. 11c. 1. Kierownik rejonowego urzędu pracy może, na wniosek osoby uprawnionej, przyznać jej prawo do zasiłku dla bezrobotnego lub zasiłku przedemerytalnego albo świadczenia przedemerytalnego - za okres poprzedzający dzień zarejestrowania się tej osoby w rejonowym urzędzie pracy, jeżeli opóźnienie w rejestracji było spowodowane powodzią. 2. Bezrobotnym zamieszkałym w gminach wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 11a ust. 7, którzy w okresie od dnia 7 lipca 1997 r. do dnia 31 lipca 1997 r. utracili prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu upływu okresu jego pobierania, przysługuje od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prawo do zasiłku dla bezrobotnych przez okres 30 dni. Art. 11d. 1. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na bezzwrotną pomoc osobom, o których mowa w art. 12 ust. 1, w okresie odbudowy jego gospodarstwa rolnego, które uległo zniszczeniu lub poniosło znaczne straty wskutek powodzi. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb ubiegania się o pomoc, o której mowa w ust. 1, oraz szczegółowe warunki uprawniające do ubiegania się o tę pomoc. 3. Pomoc, o której mowa w ust. 1, w formie specjalnego świadczenia pieniężnego, przyznaje, w drodze decyzji, kierownik rejonowego urzędu pracy na wniosek osoby zainteresowanej po zaopiniowaniu przez zarząd gminy właściwy ze względu na położenie gospodarstwa rolnego. 4. Specjalne świadczenie, o którym mowa w ust. 3, może być przyznane w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o zatrudnieniu, na okres do 12 miesięcy, z tym że wypłata tego świadczenia następuje w okresach miesięcznych z dołu. 5. Specjalne świadczenie, o którym mowa w ust. 3 i 4, nie podlega składce na ubezpieczenie społeczne. 6. Kierownik rejonowego urzędu pracy może, na wniosek zainteresowanego, skierować osobę, o której mowa w art. 12 ust. 1, oraz jego domowników podlegających ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy w gospodarstwie do wykonywania pracy w ramach robót publicznych lub prac interwencyjnych. 7. Specjalne świadczenie, o którym mowa w ust. 3 i 4, nie przysługuje osobie, która ma prawo do zasiłku dla bezrobotnego lub utraciła prawo do tego zasiłku z innego powodu niż wyczerpanie okresu jego pobierania albo podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową w rozumieniu ustawy o zatrudnieniu. Art. 11e. Rada Ministrów, określając, na podstawie art. 37i ust. 1 ustawy o zatrudnieniu, województwa lub rejony administracyjne (gminy), w których regionalne programy mające na celu restrukturyzację gospodarki mogą być wspierane środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej, może uwzględnić również te województwa lub rejony, na obszarze których wystąpiła powódź."; 4) w art. 16: a) w ust. 1 po pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu: "5) kwoty umorzonych na podstawie art. 11b pożyczek przyznanych ze środków Funduszu Pracy, 6) specjalne świadczenie, o którym mowa w art. 11d.", b) w ust. 4 w pkt 2 wyraz "zwolnienia" zastępuje się wyrazem "zezwolenia"; 5) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu: "Art. 16a. 1. Minister Skarbu Państwa, na wniosek dotkniętej skutkami powodzi spółki, będącej stroną umowy o oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania, złożony w terminie do dnia 31 grudnia 1997 r., może dokonać zmiany dotychczasowych warunków spłaty należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa; do wniosku spółka dołącza oszacowanie strat poniesionych wskutek powodzi. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nie spłaconej części należności z tytułu umów sprzedaży przedsiębiorstw oraz akcji spółek należących do Skarbu Państwa, dotkniętych skutkami powodzi."; 6) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. Upoważnia się Ministra Skarbu Państwa do przeznaczania, do dnia 31 grudnia 1997 r., środków finansowych, o których mowa w art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444, Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 106, poz. 675), na cele związane z usuwaniem skutków powodzi." Art. 2. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 225, Nr 63, poz. 403 i Nr 93, poz. 569) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych"; 2) w art. 57: a) w ust. 1 w pkt 22 po wyrazie "wnoszonych" dodaje się wyrazy "za zgodą lub z inicjatywy Ministra Pracy i Polityki Socjalnej", b) w ust. 4 po wyrazie "dokonywać" dodaje się wyrazy "lub z inicjatywy Ministra Pracy i Polityki Socjalnej dokonuje". Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. (Dz. U. Nr 107, poz. 693) Na podstawie art. 2 § 2 oraz art. 11 i 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) z tytułu świadczeń lub usług w zakresie pomocy społecznej," b) w pkt 2 skreśla się lit. a), c) i e); 2) w § 4: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jednostki świadczące usługi wymienione w § 1 ust. 1 pkt 1 - w zakresie należności za wykonane usługi i świadczenia objęte ich działalnością.", b) skreśla się pkt 3-5; 3) skreśla się § 6. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie utworzenia Instytutu "Centrum Zdrowia Matki Polki" w Łodzi. (Dz. U. Nr 107, poz. 694) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z dniem 16 września 1997 r. tworzy się jednostkę badawczo-rozwojową pod nazwą Instytut "Centrum Zdrowia Matki Polki", zwaną dalej "Instytutem". 2. Siedzibą Instytutu jest miasto Łódź. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zaspokojeniu wierzytelności, wyposaży Instytut w środki niezbędne do jego działalności, stanowiące majątek zlikwidowanego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi według bilansu na dzień 15 września 1997 r. § 2. Instytut posiada osobowość prawną i podlega wpisowi do rejestru jednostek badawczo-rozwojowych. § 3. Nadzór nad Instytutem sprawuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. § 4. 1. Do zadań Instytutu należy w szczególności: 1) prowadzenie badań naukowych oraz prac badawczo-rozwojowych w zakresie położnictwa, ginekologii i pediatrii, ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki prenatalnej i neonatologii, a także wdrażanie wyników tych badań w praktyce, 2) upowszechnianie wyników prac, o których mowa w pkt 1, 3) udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie położnictwa, ginekologii i pediatrii, ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki prenatalnej i neonatologii, 4) działalność w zakresie doskonalenia metod prowadzenia badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych, 5) prowadzenie działalności w zakresie szkolenia i kształcenia przeddyplomowego i podyplomowego, 6) opracowywanie analiz, ocen i ekspertyz w zakresie ustalonym w pkt 1. 2. Szczegółowy zakres działania Instytutu określi statut uchwalony przez radę naukową Instytutu, po zaopiniowaniu przez zakładowe organizacje związkowe, i zatwierdzony przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. § 5. Uprawnienia pracowników zlikwidowanego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi reguluje art. 231 Kodeksu pracy. § 6. Strukturę organizacyjną Instytutu określi regulamin ustalony przez dyrektora Instytutu. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 107, poz. 695) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415), w kolumnie 8 (UE), dla pozycji towarowych określonych kodami PCN 1212 20 00 0, 1515 60 10 0, 1518 00 10 0, 1518 00 91 0, 1518 00 95 0, 1518 00 99 0, 1702 50 00 0, 1702 90 10 0, 1704 90 71 0, 1704 90 75 0, 1704 90 99 0, 1806 10 15 0, 1806 10 20 0, 1806 20 10 0, 1806 20 30 0, 1806 20 50 0, 1806 20 70 0, 1806 20 80 0, 1806 20 95 0, 1806 31 00 0, 1806 32 10 0, 1806 32 90 0, 1806 90 11 0, 1806 90 19 0, 1806 90 31 0, 1806 90 39 0, 1806 90 50 0, 1806 90 60 0, 1806 90 70 0, 1806 90 90 0, 1905 10 00 0, 1905 20 10 0, 1905 20 30 0, 1905 20 90 0, 1905 30 11 0, 1905 30 19 0, 1905 30 30 0, 1905 30 51 0, 1905 30 59 0, 1905 30 91 0, 1905 30 99 0, 1905 40 10 0, 1905 40 90 0, 1905 90 10 0, 1905 90 20 0, 1905 90 30 0, 1905 90 40 0, 1905 90 45 0, 1905 90 55 0, 1905 90 60 0, 1905 90 90 0, 2001 90 60 0, 2005 80 00 0, 2103 90 10 0, 2203 00 01 0, 2203 00 09 0, 2203 00 10 0 i 2205 10 10 0 ustanawia się stawki celne określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. (poz. 695) STAWKI CELNE DLA NIEKTÓRYCH TOWARÓW ROLNYCH POCHODZĄCYCH Z UNII EUROPEJSKIEJ Kod PCNWyszczególnienieUE 128 1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i inne algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, mielone lub nie; pestki i jądra owoców oraz inne produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum) używane głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i inne algi3,8 1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 1515 60- Olej jojoba i jego frakcje: 1515 60 10 0- - Olej surowy5 1518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 1518 00 10 0- Linoksyn3,8 - Pozostałe: 1518 00 91 0- - Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 15163,8 - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych i ich frakcje3,8 1518 00 99 0- - - Pozostałe3,8 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta10 min. 0,04 ECU/kg 1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta10 min. 0,04 ECU/kg 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao: 1704 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem25* 1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne25* - - - - Pozostałe: 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe ex 1704 90 99 0Zawierające w masie mniej niż 70% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)25* 1806Czekolada i inne przetwory zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Nie zawierający sacharozy lub zawierający w masie mniej niż 5% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 1806 10 20 0- - Zawierający w masie 5% lub więcej, ale mniej niż 65% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach o masie powyżej 2 kg lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego albo zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka włącznie20 1806 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 31% masła kakaowego i tłuszczu z mleka włącznie20 - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające w masie 18% lub więcej masła kakaowego20 1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe20 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa20 1806 20 95 0- - - Pozostałe22* - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane37* 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów37* 1806 32 90 0- - - Pozostałe37* 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i produkty czekoladowe: - - - Czekolady, z nadzieniem lub bez: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol37* 1806 90 19 0- - - - Pozostałe37* - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem37* 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia37* 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao37* 1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao37* 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do produkcji napojów37* 1806 90 90 0- - Pozostałe37* 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki (biskwity) i inne wyroby piekarskie, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 1905 10 00 0- Chleb chrupki28 1905 20- Piernik z dodatkiem imbiru i podobne: 1905 20 10 0- - Zawierający w masie poniżej 30% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)28* 1905 20 30 0- - Zawierający w masie 30% lub więcej, ale nie przekraczający 50% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)28* 1905 20 90 0- - Zawierający w masie 50% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)28* 1905 30- Słodkie herbatniki (biskwity); wafle i opłatki: - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 85 g33* 1905 30 19 0- - - Pozostałe33* - - Pozostałe: - - - Słodkie herbatniki (biskwity): 1905 30 30 0- - - - Zawierające w masie 8% lub więcej tłuszczu z mleka33* - - - - Pozostałe: 1905 30 51 0- - - - - Herbatniki kanapkowe (biskwity)33* 1905 30 59 0- - - - - Pozostałe33* - - - Wafle i opłatki: 1905 30 91 0- - - - Solone, z nadzieniem lub bez28* 1905 30 99 0- - - - Pozostałe33* 1905 40- Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty: 1905 40 10 0- - Sucharki28* 1905 40 90 0- - Pozostałe28* 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace20 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty20 - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki, nie zawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej niż 5% tłuszczu20* 1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej 10%28* 1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)20* 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone20 - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego33* 1905 90 90 0- - - - Pozostałe28 2001Warzywa, owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego: 2001 90- - Pozostałe: 2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe7,5 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte pozycją nr 2006: 2005 80 00 0- Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata)6,3 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie7,5 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: - W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów: 2203 00 01 0- - W butelkach23 min. 0,19 ECU/l 2203 00 09 0- - Pozostałe23 min. 0,19 ECU/l 2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów23 min. 0,19 ECU/l 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej23 min. 12 ECU/hl * Cło specyficzne będzie stosowane w wysokości 0,0017 ECU na 1 dag lub 1% cukru w 1 kg produktu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu organizowania przetargu publicznego na sprzedaż majątku trwałego lub oddania mienia do odpłatnego korzystania innym podmiotom przez spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji oraz warunków, w których dopuszcza się odstąpienie od przetargu. (Dz. U. Nr 108, poz. 696) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Spółka powstała w wyniku komercjalizacji, w której ponad połowa ogólnej liczby akcji należy do Skarbu Państwa, zwana dalej "spółką", sprzedaje majątek trwały lub oddaje mienie do odpłatnego korzystania innym podmiotom w drodze publicznego przetargu prowadzonego według szczegółowych zasad i trybu określonego w rozporządzeniu. 2. Rozporządzenie określa również warunki, w których dopuszcza się odstąpienie od przetargu. § 2. Przetarg prowadzi spółka albo, na jej zlecenie, podmiot gospodarczy, zwany dalej "prowadzącym przetarg". § 3. W przetargu jako oferenci nie mogą uczestniczyć: 1) członkowie zarządu spółki, 2) podmiot gospodarczy wymieniony w § 2 oraz członkowie jego władz, 3) osoby, którym powierzono wykonanie czynności związanych z przeprowadzeniem przetargu, 4) małżonek, dzieci, rodzice i rodzeństwo osób, o których mowa w pkt 1-3, 5) osoby, które pozostają z prowadzącym przetarg w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności prowadzącego przetarg. § 4. Przetarg przeprowadza się w formie: 1) przetargu ustnego, 2) przetargu pisemnego. § 5. Przed przystąpieniem do przetargu spółka ustala cenę wywoławczą składników majątku trwałego. Cena wywoławcza nie może być niższa niż aktualna wartość rynkowa ustalona przez rzeczoznawców, a jeżeli wartości tej nie można ustalić, cena ta nie może być niższa od wartości księgowej netto. § 6. Sprzedaż nie może nastąpić za cenę niższą od ceny wywoławczej, chyba że zachodzi przypadek przewidziany w § 26. § 7. Obwieszczenie o przetargu określa: 1) firmę, siedzibę i adres spółki oraz prowadzącego przetarg, 2) termin i miejsce przeprowadzenia przetargu, 3) termin i miejsce, w którym można obejrzeć sprzedawane składniki majątku trwałego, 4) rodzaj i liczbę sprzedawanych składników majątku trwałego, 5) wysokość ceny wywoławczej, wadium oraz postąpienia, 6) termin i sposób wnoszenia wadium, 7) miejsce, termin i tryb składania ofert oraz okres, w którym oferta jest wiążąca, 8) pouczenie o treści § 9 ust. 1 oraz § 10 i 19, 9) w wypadku przetargu pisemnego - pouczenie o treści § 22 ust. 2. § 8. 1. Obwieszczenie o przetargu zamieszcza się w dzienniku o zasięgu lokalnym, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2, oraz na widocznym miejscu w lokalu spółki, a także w innych miejscach przyjętych zwyczajowo do umieszczania ogłoszeń; jeżeli zaś przeprowadzenie przetargu zlecono podmiotowi gospodarczemu - również w lokalu tego podmiotu. 2. Jeżeli cena wywoławcza przedmiotu przetargu przewyższa równowartość w złotych kwoty: 1) 10 000 ECU - w odniesieniu do rzeczy ruchomych, 2) 20 000 ECU - w odniesieniu do nieruchomości - to obwieszczenie zamieszcza się w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. § 9. 1. Warunkiem przystąpienia do przetargu jest wniesienie wadium w wysokości 10% ceny wywoławczej sprzedawanego składnika majątku trwałego. 2. Wadium wnosi się w gotówce lub w papierach wartościowych. Spółka może określić kategorie papierów wartościowych, które mogą być wnoszone na pokrycie wadium. 3. Prowadzący przetarg, niezwłocznie przed wywołaniem licytacji albo niezwłocznie po otwarciu ofert, sprawdza, czy oferenci wnieśli wadium w należytej wysokości. § 10. 1. Wadium przepada na rzecz spółki, jeżeli żaden z uczestników przetargu nie zaoferuje ceny wywoławczej. 2. Wadium złożone przez oferentów, których oferty nie zostaną przyjęte, zostanie zwrócone bezpośrednio po dokonaniu wyboru oferty. 3. Wadium złożone przez nabywcę zostanie zarachowane na poczet ceny. Jeżeli wadium było złożone przez nabywcę w innej formie niż w gotówce, ulega ono zwrotowi po zapłaceniu ceny nabycia. 4. Wadium przepada na rzecz spółki, jeżeli oferent, którego oferta zostanie przyjęta, uchyli się od zawarcia umowy. Jeżeli wadium wniesione było w papierach wartościowych wprowadzonych do publicznego obrotu, spółce przysługuje jedynie roszczenie o przeniesienie własności tych papierów. § 11. Złożenie jednej ważnej oferty wystarcza do odbycia przetargu. § 12. 1. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość, spółka, po zakończeniu przetargu, ustala termin zawarcia umowy w formie aktu notarialnego i wzywa osobę, która wygrała przetarg, do stawienia się celem zawarcia umowy. 2. Nabywca jest obowiązany do zapłaty ceny najpóźniej w chwili zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Rozdział 2 Przetarg ustny § 13. 1. Przetarg ustny odbywa się w drodze publicznej licytacji. 2. Licytację prowadzi osoba fizyczna wyznaczona przez prowadzącego przetarg, zwana dalej "licytatorem". § 14. Wywołując licytację podaje się do wiadomości przedmiot przetargu oraz jego cenę wywoławczą. § 15. Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywoławczej. Zaoferowana cena przestaje wiązać oferenta, gdy inny oferent zaoferował cenę wyższą. § 16. Po ustaniu postąpień licytator, uprzedzając obecnych, po trzecim ogłoszeniu, zamyka przetarg i udziela przybicia oferentowi, który zaoferował najwyższą cenę. § 17. Z chwilą przybicia dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, z zastrzeżeniem przepisu § 12 ust. 1. § 18. Nabywca jest obowiązany zapłacić cenę nabycia niezwłocznie po zawarciu umowy bądź w terminie wyznaczonym przez prowadzącego przetarg, nie dłuższym niż 14 dni, z zastrzeżeniem § 12 ust. 2. § 19. Nabywca, który w terminach określonych w § 12 ust. 2 i § 18 nie uiści ceny nabycia, traci prawa wynikające z przybicia oraz, na zasadach określonych w § 10 ust. 4, złożone wadium. § 20. Wydanie przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje niezwłocznie po zapłaceniu ceny nabycia. § 21. 1. Licytator, niezwłocznie po zakończeniu licytacji, sporządza protokół jej przebiegu, który powinien zawierać: 1) oznaczenie czasu i miejsca licytacji, 2) imię i nazwisko licytatora, 3) przedmiot przetargu i wysokość ceny wywoławczej, 4) listę uczestników licytacji, z wyszczególnieniem wysokości i rodzaju wniesionego wadium, 5) imię, nazwisko i miejsce zamieszkania albo firmę i siedzibę nabywcy, 6) cenę zaoferowaną przez nabywcę za składnik majątku trwałego, 7) oznaczenie sumy, jaką nabywca uiścił na poczet ceny, 8) wnioski i oświadczenia osób uczestniczących w licytacji, 9) wzmiankę o odczytaniu protokołu w obecności uczestników licytacji, 10) podpis osoby prowadzącej licytację oraz podpis nabywcy albo wzmiankę o przyczynie braku jego podpisu. 2. Jeżeli nabywca nie uiści ceny nabycia w terminie wskazanym, należy niezwłocznie uczynić o tym wzmiankę na protokole licytacji. Taką samą wzmiankę należy uczynić o wpłaceniu w przepisanym terminie ceny nabycia. Rozdział 3 Przetarg pisemny § 22. 1. Prowadzący przetarg dokonuje otwarcia ofert oraz ustala, które z nich są ważne, a następnie wybiera oferenta, który zaoferował cenę najwyższą. 2. W razie ustalenia, że kilku oferentów zaoferowało tę samą cenę, prowadzący przetarg kontynuuje przetarg w formie licytacji, z zachowaniem przepisów rozdziału 2. § 23. Nabywca jest obowiązany zapłacić cenę nabycia niezwłocznie po zawarciu umowy bądź w terminie wyznaczonym przez prowadzącego przetarg, nie dłuższym niż 14 dni, z zastrzeżeniem przepisu § 12 ust. 2. § 24. 1. Do przetargu pisemnego stosuje się przepisy § 19 i 20. 2. Z przebiegu przetargu sporządza się protokół. Przepis § 21 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Warunki odstąpienia od przetargu § 25. Spółka może sprzedać składniki majątku trwałego bez przeprowadzenia przetargu w następujących wypadkach: 1) gdy przedmiotem sprzedaży są składniki majątku trwałego, których wartość rynkowa nie przekracza równowartości w złotych kwoty: a) 5 000 ECU - w wypadku rzeczy ruchomych, b) 15 000 ECU - w wypadku nieruchomości, 2) gdy przedmiotem sprzedaży są mieszkania zakładowe, a sprzedaż następuje według ich wartości rynkowej na rzecz najemcy lub osoby bliskiej, stale z nim zamieszkującej; wartość rynkową określa się z uwzględnieniem, że przedmiotem sprzedaży jest mieszkanie zajęte, oraz pomniejsza o wartość ulepszeń dokonanych przez najemcę. § 26. Jeżeli składniki majątku trwałego nie zostały sprzedane w drodze przetargu po cenie wywoławczej, spółka może je sprzedać bez przeprowadzenia powtórnego przetargu po cenie nie niższej niż 1/2 ceny wywoławczej - w wypadku ruchomości i nie niższej niż 2/3 ceny wywoławczej - w wypadku nieruchomości. § 27. 1. Do oddania mienia do odpłatnego korzystania stosuje się odpowiednio przepisy § 2-26, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Prowadzący przetarg dokonuje wyboru oferty proponującej najdogodniejsze dla spółki warunki korzystania z mienia przez oferenta i najwyższą opłatę z powyższego tytułu. § 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. (Dz. U. Nr 108, poz. 697) Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rezerwę, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510), rozdysponowuje się następująco: 1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, pomniejszonej o kwoty ujęte w rozporządzeniach Rady Ministrów z dnia 15 lipca 1997 r. i z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 514 i Nr 99, poz. 605), przeznacza się a) na zwiększenie wynagrodzeń w państwowych jednostkach budżetowych realizujących Strategiczny Program Rządowy "Narodowy Program Odbudowy i Modernizacji" - 326 936 zł na 68 etatów; środkami tymi dysponuje, od dnia 1 września 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r., Minister - członek Rady Ministrów Andrzej Piłat, b) na zwiększenie wynagrodzeń w państwowych jednostkach budżetowych - 1 742 427 zł, 2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej przeznacza się 50 057 zł, 3) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej przeznacza się 343 393 zł. 2. Środki i limity, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 2 i 3, według poszczególnych części budżetu i działów klasyfikacji budżetowej, z uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów i terminu ich uruchomienia, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 1997 r. (poz. 697) ROZDYSPONOWANIE REZERWY PRZEZNACZONEJ DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW NA ZMIANY ORGANIZACYJNE WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń w złKalkulacyjna liczba etatówTermin uruchomienia 1234 1. Państwowe jednostki budżetowe Część 06 - Rządowe Centrum Studiów Strategicznych dział 91 - Administracja państwowa1187921 września Część 08 - Ministerstwo Finansów dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa327326521 września Część 09 - Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej dział 91 - Administracja państwowa5056681 września Część 13 - Ministerstwo Gospodarki dział 91 - Administracja państwowa3662261 września Część 17 - Ministerstwo Skarbu Państwa dział 91 - Administracja państwowa62193101 września Część 19 - Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej dział 91 - Administracja państwowa5483491 września Część 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa1832831 września Część 22 - Ministerstwo Łączności dział 91 - Administracja państwowa1833031 września Część 23 - Urząd Zamówień Publicznych dział 91 - Administracja państwowa2388351 września Część 27 - Komitet Integracji Europejskiej dział 91 - Administracja państwowa70099101 września Część 28 - Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa dział 91 - Administracja państwowa3067851 września Część 31 - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji dział 86 - Opieka społeczna2409371 września dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa3544571 września dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne128181401 września Część 32 - Ministerstwo Spraw Zagranicznych dział 91 - Administracja państwowa3172351 września Część 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej dział 89 - Różna działalność50967151 września dział 91 - Administracja państwowa1218021 września Część 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa243760401 września Część 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości dział 91 - Administracja państwowa978621 września 134551551 listopada Część 37 - Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów dział 91 - Administracja państwowa1703831 września Część 42 - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dział 91 - Administracja państwowa1653731 września Część 46 - Krajowy Urząd Pracy dział 91 - Administracja państwowa - urzędy podległe127418361 września Część 48 - Komitetu Badań Naukowych dział 91 - Administracja państwowa67205111 września Część 50 - Główny Urząd Statystyczny dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu555711 września Część 51 - Głównego Urzędu Ceł dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu528611 września Część 53 - Wyższy Urząd Górniczy dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu1683131 września Część 59 - Główny Urząd Miar dział 91 - Administracja państwowa995221 września Część 85/13 - Województwo ciechanowskie dział 88 - Turystyka i wypoczynek288711 września Część 85/21 - Województwo gorzowskie dział 45 - Leśnictwo599521 września Część 85/29 - Województwo kieleckie dział 45 - Leśnictwo310911 września Część 85/31 - Województwo konińskie dział 45 - Leśnictwo1800061 września Część 85/41 - Województwo leszczyńskie dział 45 - Leśnictwo310411 września Część 85/47 - Województwo łódzkie dział 45 - Leśnictwo2100071 września Część 85/71 - Województwo siedleckie dział 45 - Leśnictwo1800061 września Część 85/87 - Województwo toruńskie dział 45 - Leśnictwo1544951 września Część 85/93 - Województwo wrocławskie dział 45 - Leśnictwo913531 września 2. Jednostki gospodarki pozabudżetowej dotowanej Część 85/15 - Województwo częstochowskie dział 83 - Kultura i sztuka2689781 września Część 85/79 - Województwo suwalskie dział 83 - Kultura i sztuka2316071 września 3. Jednostki gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej Część 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura69880201 września Część 40 - Polskie Centrum Badań i Certyfikacji dział 66 - Różne usługi materialne46052101 września Część 85/01 - Województwo warszawskie dział 79 - Oświata i wychowanie47786101 września Część 85/09 - Województwo bydgoskie dział 89 - Różna działalność1488251 września Część 85/37 - Województwo krośnieńskie dział 89 - Różna działalność1488751 września Część 85/71 - Województwo siedleckie dział 79 - Oświata i wychowanie2186261 września dział 89 - Różna działalność45731151 września Część 85/83 - Województwo tarnobrzeskie dział 31 - Budownictwo41708151 września Część 85/85 - Województwo tarnowskie dział 66 - Różne usługi materialne31847101 września Część 85/97 - Województwo zielonogórskie dział 89 - Różna działalność875831 września Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. (Dz. U. Nr 108, poz. 698) Na podstawie art. 53d pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią (Dz. U. Nr 97, poz. 596) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 698) WYKAZ GMIN SZCZEGÓLNIE DOTKNIĘTYCH POWODZIĄ Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Szczyrk II. gminy: 1. Gilowice 2. Koszarawa 3. Łękawica 4. Łodygowice 5. Milówka 6. Porąbka 7. Radziechowy-Wieprz 8. Rajcza 9. Stryszów 10. Ślemień 11. Świnna 12. Węgierska Górka 13. Zembrzyce 2częstochowskieII. gminy: 1. Popów 2. Rudniki 3jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Kamienna Góra 3. Karpacz 4. Kowary 5. Piechowice 6. Szklarska Poręba II. gminy: 1. Marciszów 2. Mysłakowice 3. Podgórzyn 4. Wleń 4gorzowskieII. gminy: 1. Witnica 5katowickieI. gminy miejskie: 1. Racibórz II. gminy: 1. Gorzyce 2. Jejkowice 3. Krzanowice 4. Kuźnia Raciborska 5. Lubomia 6. Pietrowice Wielki 7. Pilica 8. Żarnowiec 6kieleckieII. gminy: 1. Pacanów 7legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica II. gminy: 1. Kotla 2. Paszowice 3. Pielgrzymka 4. Ścinawa 8leszczyńskieII. gminy: 1. Jemielno 9lubelskieII. gminy: 1. Janowiec 10nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Limanowa II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bukowina Tatrzańska 3. Jodłownik 4. Laskowa 5. Limanowa 6. Łącko 7. Łososina Dolna 8. Łukowica 9. Mszana Dolna 10. Nawojowa 11. Niedźwiedź 12. Nowy Targ 13. Ochotnica Dolna 14. Piwniczna 15. Podegrodzie 16. Rytro 17. Słopnice 18. Tymbark 11opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Bierawa 2. Cisek 3. Dąbrowa 4. Dobrzeń Wielki 5. Głogówek 6. Głuchołazy 7. Krapkowice 8. Lewin Brzeski 9. Lubsza 10. Nysa 11. Otmuchów 12. Paczków 13. Popielów 14. Prudnik 15. Reńska Wieś 16. Strzelce Opolskie 12rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 13sieradzkieII. gminy: 1. Buczek 2. Rusiec 3. Zapolice 14tarnobrzeskieII. gminy: 1. Łubnice 2. Połaniec 15tarnowskieII. gminy: 1. Borzęcin 2. Brzesko 3. Gnojnik 4. Iwkowa 5. Lipnica Murowana 6. Łapanów 7. Trzciana 8. Żegocina 16wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Jedlina-Zdrój 2. Kłodzko 3. Pieszyce II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Kamieniec Ząbkowicki 6. Kłodzko 7. Lądek-Zdrój 8. Międzylesie 9. Nowa Ruda 10. Radków 11. Stare Bogaczowice 12. Stoszowice 13. Stronie Śląskie 14. Walim 17wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Brzeg Dolny 2. Malczyce 3. Oborniki Śląskie 4. Oława 5. Środa Śląska 6. Święta Katarzyna 7. Wińsko 8. Wołów 18zielonogórskieII. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Czerwieńsk 4. Dąbie 5. Maszewo 6. Nowa Sól 7. Otyń 8. Siedlisko 9. Trzebiechów 10. Zabór Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 108, poz. 699) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547 i Nr 97, poz. 594) wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 3 otrzymuje brzmienie: "3gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 5. Witnica" 2) lp. 6 otrzymuje brzmienie: "6katowickie .I. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Gliwice 3. Knurów 4. Mikołów 5. Poręba 6. Racibórz 7. Ruda Śląska 8. Rybnik 9. Rydułtowy 10. Sławków 11. Sosnowiec 12. Wodzisław Śląski 13. Zabrze II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Chełm Śląski 6. Czerwionka-Leszczyny 7. Gierałtowice 8. Goczałkowice-Zdrój 9. Godów 10. Gorzyce 11. Jejkowice 12. Klucze 13. Kornowac 14. Krupski Młyn 15. Krzanowice 16. Krzyżanowice 17. Kuźnia Raciborska 18. Libiąż 19. Lubomia 20. Lyski 21. Łazy 22. Miedźna 23. Nędza 24. Pawłowice 25. Pietrowice Wielki 26. Pilchowice 27. Pilica 28. Pszczyna 29. Rudnik 30. Siewierz 31. Sośnicowice 32. Świerklany 33. Tworóg 34. Wolbrom 35. Zebrzydowice 36. Żarnowiec" 3) lp. 14 otrzymuje brzmienie: "14opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Brzeg 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Byczyna 6. Chrząstowice 7. Cisek 8. Dąbrowa 9. Dobrzeń Wielki 10. Głogówek 11. Głubczyce 12. Głuchołazy 13. Gogolin 14. Grodków 15. Kietrz 16. Kluczbork 17. Kolonowskie 18. Korfantów 19. Krapkowice 20. Leśnica 21. Lewin Brzeski 22. Lubrza 23. Lubsza 24. Łambinowice 25. Łubniany 26. Murów 27. Niemodlin 28. Nysa 29. Olszanka 30. Otmuchów 31. Ozimek 32. Paczków 33. Pokój 34. Popielów 35. Prószków 36. Prudnik 37. Reńska Wieś 38. Skoroszyce 39. Strzelce Opolskie 40. Strzeleczki 41. Tarnów Opolski 42. Turawa 43. Ujazd 44. Walce 45. Wołczyn 46. Zdzieszowice" 4) lp. 19-24 otrzymują brzmienie: "19tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Tarnobrzeg 2. Sandomierz II. gminy: 1. Annopol 2. Baranów Sandomierski 3. Ćmielów 4. Dwikozy 5. Gorzyce 6. Koprzywnica 7. Łoniów 8. Łubnice 9. Osiek 10. Padew Narodowa 11. Połaniec 12. Radomyśl 13. Rytwiany 14. Samborzec 15. Staszów 16. Tarłów 17. Zawichost 20tarnowskieII. gminy: 1. Bochnia 2. Borzęcin 3. Brzesko 4. Ciężkowice 5. Czchów 6. Dębno 7. Gnojnik 8. Iwkowa 9. Lipnica Murowana 10. Łapanów 11. Pleśna 12. Rzepiennik Strzyżewski 13. Skrzyszów 14. Szerzyny 15. Szczurowa 16. Trzciana 17. Wietrzychowice 18. Zakliczyn 19. Żegocina 21toruńskieI. gminy miejskie: 1. Toruń 2. Grudziądz II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 6. Wielka Nieszawka 22wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Wałbrzych 2. Bielawa 3. Boguszów-Gorce 4. Dzierżoniów 5. Jedlina-Zdrój 6. Kłodzko 7. Nowa Ruda 8. Pieszyce 9. Piława Górna 10. Szczawno-Zdrój 11. Świdnica 12. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Ciepłowody 4. Czarny Bór 5. Dobromierz 6. Dzierżoniów 7. Głuszyca 8. Jaworzyna Śląska 9. Kamieniec Ząbkowicki 10. Kłodzko 11. Lądek-Zdrój 12. Marcinowice 13. Mieroszów 14. Międzylesie 15. Niemcza 16. Nowa Ruda 17. Przeworno 18. Radków 19. Stare Bogaczowice 20. Stoszowice 21. Stronie Śląskie 22. Strzegom 23. Szczytna 24. Świdnica 25. Walim 26. Ząbkowice Śląskie 27. Ziębice 28. Złoty Stok 29. Żarów 23wrocławskie I. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Bierutów 2. Brzeg Dolny 3. Czernica 4. Długołęka 5. Jelcz-Laskowice 6. Jordanów Śląski 7. Kąty Wrocławskie 8. Kobierzyce 9. Kondratowice 10. Kostomłoty 11. Krośnice 12. Łagiewniki 13. Malczyce 14. Mietków 15. Miękinia 16. Oborniki Śląskie 17. Oława 18. Sobótka 19. Strzelin 20. Środa Śląska 21. Święta Katarzyna 22. Wiązów 23. Wińsko 24. Wisznia Mała 25. Wołów 26. Żmigród 27. Żurawina 24zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Zielona Góra 2. Gubin 3. Nowa Sól 4. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Gubin 7. Krosno Odrzańskie 8. Maszewo 9. Nowa Sól 10. Nowogród Bobrzański 11. Otyń 12. Siedlisko 13. Sulechów 14. Szprotawa 15. Trzebiechów 16. Zabór 17. Zielona Góra 18. Żagań" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 11 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze w Republice Federalnej Niemiec. (Dz. U. Nr 108, poz. 700) Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403 i Nr 107, poz. 692) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Limit zatrudnienia pracowników polskich w Republice Federalnej Niemiec w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, zwany dalej "limitem", określany jest według postanowień Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło, sporządzonej w Bonn w dniu 31 stycznia 1990 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474, 475 i 476). 2. Limit, o którym mowa w ust. 1, dotyczy następujących kategorii prac: budowlanych - "B", konserwacji zabytków - "R", izolacyjnych - "I" oraz pozostałych - "S". 3. Limit obejmuje okres obliczeniowy liczony od dnia 1 października do dnia 30 września roku następnego i określany jest w osobomiesiącach. Osobomiesiąc oznacza zatrudnienie jednej osoby w ciągu miesiąca. § 2. 1. Rozdziału limitu dokonuje Ministerstwo Gospodarki. 2. Warunkiem uczestnictwa w rozdziale limitu jest złożenie przez zainteresowany polski podmiot gospodarczy, zwany dalej "podmiotem", wniosku o wydanie zezwolenia na realizację umów o dzieło w kategoriach prac wymienionych w § 1 ust. 2. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wnioski o wydanie zezwolenia na realizację umów o dzieło, rozpoczynany po dniu 1 października, rozpatrywane będą po uzyskaniu limitu od strony niemieckiej na dany rok obliczeniowy do chwili jego rozdysponowania. 4. Termin właściwy dla składania wniosków o wydanie zezwoleń zostanie podany do publicznej wiadomości w prasie ogólnopolskiej. 5. Limit na okres obliczeniowy inny aniżeli bieżący może zostać przyznany na podstawie wniosku, składanego w roku obliczeniowym, w którym następuje rozdział limitu, i wyłącznie na kontynuację umów o dzieło rozpoczynających się w bieżącym okresie obliczeniowym. § 3. Limit zatrudnienia na realizację umów o dzieło wykonywanych na terenie Republiki Federalnej Niemiec przyznaje Minister Gospodarki zezwoleniem, w którym określa liczbę przyznanych osobomiesięcy, okresy realizacji oraz kategorię prac. § 4. Zezwolenie może być udzielone, jeżeli podmiot występujący z wnioskiem spełnia łącznie następujące warunki: 1) prowadził na terenie kraju przez okres ostatnich dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku działalność w zakresie wnioskowanej kategorii prac określonej w § 1 ust. 2, 2) posiada zasoby finansowe umożliwiające ponoszenie kosztów związanych z realizacją umów o dzieło, tj. kosztów rejestracji kontraktu i uzyskiwania pozwoleń na pracę oraz innych kosztów wyznaczonych przez prawo miejscowe, 3) dotychczasową opinią zawodową daje rękojmię należytego wykonania zobowiązań wynikających z umów o dzieło i ich realizacji. § 5. 1. W celu uzyskania kolejnego zezwolenia podmiot, niezależnie od warunków określonych w § 4, powinien dodatkowo przedłożyć: 1) oryginał poprzedniego zezwolenia z potwierdzeniem przez właściwy niemiecki urząd pracy stopnia wykorzystania limitu oraz 2) informację o sposobie wykorzystania otrzymanego w tym zezwoleniu limitu, w szczególności: nazwy kontrahenta, przedmiotu umowy, jej wartości, terminu i miejsca realizacji. 2. Wykorzystanie limitu przyznanego poprzednim zezwoleniem poniżej 30% lub niezgodny z wnioskiem sposób jego wykorzystania może być podstawą do odmowy udzielenia kolejnego zezwolenia, chociażby kryteria określone w § 4 zostały spełnione. 3. Jeżeli niespełnienie warunków, o których mowa w § 4 pkt 1, jest następstwem zmiany nazwy, przekształcenia formy prawnej, połączenia lub podziału podmiotu, to warunki te mogą być uznane za spełnione, gdy podmiot podjął działalność określoną w § 1 ust. 2 i prowadzi ją do dnia złożenia wniosku. § 6. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w § 3 i w § 5, załącza się następujące dokumenty: 1) arkusz informacyjny, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia, 2) odpis z rejestru handlowego lub innego rejestru (dokumentu) stwierdzającego status oraz przedmiot przedsiębiorstwa, osoby prawnej lub spółki prawa handlowego nie mającej osobowości prawnej, lecz podlegającej wpisowi do rejestru handlowego, albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej - w przypadku podmiotu nie będącego osobą prawną, 3) kserokopię zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, wydawanego przez właściwy urząd statystyczny, 4) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, stwierdzające aktualny stan zatrudnienia i średnią liczbę osób zgłoszonych do ubezpieczenia społecznego w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, oraz o niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne, 5) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, że podmiot nie zalega z realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych, 6) oświadczenie o sposobie rozliczania się z urzędem skarbowym z tytułu osiąganego dochodu (karta podatkowa, księga przychodów i rozchodów, zryczałtowany podatek dochodowy, księgi handlowe), 7) kserokopię bilansu za ostatni rok obrachunkowy, a w przypadku podmiotów nie zobowiązanych do sporządzania bilansu - rachunek wyników działalności za ostatni rok obrachunkowy; jeżeli podmiot sporządza oddzielnie bilanse (lub rachunki wyników) z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w kraju i za granicą - kserokopie obu dokumentów, 8) pisemną informację o zamiarze wykorzystania wnioskowanego limitu, 9) pisemne zobowiązanie do przestrzegania przepisów związanych z realizacją umów o dzieło, 10) oświadczenie wnioskodawcy o niestosowaniu wobec podmiotu, w ostatnim roku kalendarzowym, przez organy kontroli skarbowej ani Państwowej Inspekcji Pracy sankcji, 11) opinię polskiej zawodowej organizacji samorządowej, do której należy podmiot (fakultatywnie). 2. Załączone do wniosku dokumenty (oryginały oraz kopie) powinny zawierać klauzulę "Przedkładam jako załącznik do wniosku z dnia ... 199... r. o wydanie zezwolenia w sprawie przydziału limitu zatrudnienia", opatrzone pieczęcią i podpisem osoby uprawnionej do podpisywania wniosku. 3. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 2, 4 i 5 zachowują ważność przez okres trzech miesięcy od daty wydania, jeśli nie posiadają określonej daty ważności (w przypadku dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5). 4. Jeżeli podmiot występuje z wnioskiem po raz pierwszy, dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 7 przedkłada się za dwa ostatnie lata obrachunkowe. 5. Oryginał dokumentu wymienionego w ust. 1 pkt 2 wnioskodawca przedkłada tylko wówczas, gdy występuje z wnioskiem po raz pierwszy. Do kolejnego wniosku podmiot może załączyć kserokopię dokumentu z oryginalnym potwierdzeniem przez organ rejestrowy aktualności wpisu do rejestru handlowego lub wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. 6. Wnioski rozpatrywane są według kolejności zgłoszeń. § 7. 1. Limit roczny, który może być przyznany podmiotowi, uzależniony jest od wielkości średniego zatrudnienia przez ten podmiot w ostatnich 12 miesiącach przed złożeniem wniosku. Wielkość zatrudnienia, przyjmowana do określenia wysokości limitu, nie może przekraczać 50% liczby pracowników wykazanych w zaświadczeniu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 4. 2. Jednorazowo w zezwoleniu na dany okres obliczeniowy można przyznać 500 osobomiesięcy lub, jeżeli jest to korzystniejsze dla wnioskodawcy, wielkość wykorzystaną w poprzednim okresie obliczeniowym, z zastrzeżeniem warunku wymienionego w ust. 1. 3. Zezwolenia dotyczące kolejnego okresu obliczeniowego, wydawane do dnia 30 września, ważne są do dnia 15 marca następnego roku. Kolejne zezwolenia, wydawane na ten sam okres obliczeniowy, ważne są przez dwa miesiące od daty ich wydania. § 8. Podmioty gospodarcze, posiadające niemieckie zezwolenia na pracę, wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, na okres dłuższy niż dwa lata, będą mogły uzyskać zezwolenie z limitem przekraczającym, o liczbę pracowników posiadających zezwolenia na pracę, wielkość określoną w § 7 ust. 1. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 24 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze w Republice Federalnej Niemiec (Dz. U. Nr 54, poz. 244). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 11 września 1997 r. (poz. 700) Załącznik nr 1 WNIOSEKo udzielenie zezwolenia w sprawie przydziału limitu zatrudnienia w celu realizacji umowy o dzieło w Republice Federalnej Niemiec. Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 25 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. (Dz. U. Nr 108, poz. 701) Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 82, poz. 383 i z 1997 r. Nr 17, poz. 95) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Ustala się następującą wysokość opłat za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych: 1) za używanie odbiorników radiofonicznych w wysokości: a) 3,20 zł miesięcznie, b) 9,50 zł kwartalnie lub za kolejne 3 miesiące w roku kalendarzowym, c) 18,70 zł półrocznie lub za kolejne 6 miesięcy w roku kalendarzowym, d) 36,50 zł rocznie - w roku kalendarzowym, 2) za używanie odbiorników telewizyjnych lub telewizyjnych i radiofonicznych w wysokości: a) 9,60 zł miesięcznie, b) 28,50 zł kwartalnie lub za kolejne 3 miesiące w roku kalendarzowym, c) 56,20 zł półrocznie lub za kolejne 6 miesięcy w roku kalendarzowym, d) 109,40 zł rocznie - w roku kalendarzowym.", 2) w § 2 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Użytkownik odbiornika może jednorazowo uiścić opłatę kwartalną lub za kolejne 3 miesiące oraz opłatę półroczną lub za kolejne 6 miesięcy do 20 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego. 3. Użytkownik odbiornika może jednorazowo uiścić opłatę roczną za okres danego roku kalendarzowego do 20 dnia pierwszego miesiąca okresu rozliczeniowego.", 3) w § 4: a) w ust. 1 w pkt 3 po wyrazach "stały zasiłek" dodaje się wyrazy "lub rentę socjalną", b) w ust. 3 w pkt 2 skreśla się wyrazy "emerytom, rencistom i inwalidom" oraz na końcu zdania w nawiasie dodaje się wyrazy "i z 1997 r. Nr 15, poz. 83", 4) w § 5: a) w pkt 3 po wyrazach "stały zasiłek z pomocy społecznej" dodaje się wyrazy "lub rentę socjalną", b) w pkt 7 po lit. a) dodaje się lit. a1) w następującym brzmieniu: "a1) uprawnionych na podstawie art. 201 ust. 3 ustawy, o której mowa w § 4 ust. 3 pkt 2: zaświadczenia lub legitymacji o przyznaniu uprawnień oraz dowodu uzyskania świadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych", 5) w § 6 skreśla się ust. 3 i 4, 6) w § 8: a) w ust. 1 po wyrazach "gospodarcze lub społeczne" dodaje się wyrazy "oraz udokumentowane przypadki losowe", b) w ust. 2 po wyrazach "dłużnik (abonent)"dodaje się wyrazy "lub właściwa jednostka Poczty Polskiej", 7) skreśla się § 9. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 1 i 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i finansowania inwestycji dotowanych z budżetu państwa. (Dz. U. Nr 109, poz. 702) Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 491) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady planowania środków budżetowych na finansowanie inwestycji, przekazywania i wykorzystywania środków budżetowych na ten cel oraz rozliczania inwestycji finansowanych ze środków budżetowych. 2. Inwestycje realizowane z udziałem środków budżetowych, otrzymanych z rezerw celowych budżetu państwa, są finansowane i rozliczane z uwzględnieniem odrębnych przepisów określających warunki i tryb dotowania takich inwestycji. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ministrach - rozumie się przez to również kierowników naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, wojewodów oraz innych dysponentów wyodrębnionych części budżetu państwa, 2) inwestycjach centralnych - rozumie się przez to inwestycje wymienione w wykazie inwestycji centralnych, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej na dany rok, 3) środkach budżetowych - rozumie się przez to środki z budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji, 4) dokumentacji inwestycji - rozumie się przez to projekt budowlany, zbiorcze zestawienie kosztów inwestycji oraz dokumenty, które zawierają w szczególności: a) uzasadnienie celowości inwestycji oraz jej lokalizacji, b) dane o zakresie rzeczowym i efektach inwestycji oraz ocenę jej ekonomicznej efektywności, c) dane o planowanym okresie jej realizacji, z uwzględnieniem harmonogramu realizacji, d) dane o planowanych źródłach jej finansowania, w tym o środkach budżetowych i innych, z określeniem źródeł ich pochodzenia, przewidzianych do wykorzystania w poszczególnych latach realizacji inwestycji, oraz kwoty planowanych środków na finansowanie inwestycji w poszczególnych latach jej realizacji i uzasadnienie tych kwot, 5) kosztach przygotowania inwestycji - rozumie się przez to wszystkie koszty inwestycji budowlanej, ponoszone przez inwestora do momentu rozpoczęcia jej realizacji, w tym w szczególności koszty opracowania dokumentacji inwestycji, zakupu i przygotowania terenu pod budowę oraz ekspertyz i studiów, pomiarów geodezyjnych i prac geologicznych, dotyczących danej inwestycji. Rozdział 2 Planowanie środków budżetowych na finansowanie inwestycji § 3. Środki budżetowe na finansowanie inwestycji są planowane przez ministrów w ramach prac określonych w odrębnych przepisach, które ustalają szczegółowe zasady, tryb i terminy opracowywania materiałów do projektu budżetu państwa. § 4. 1. Zapotrzebowanie na środki budżetowe niezbędne na finansowanie inwestycji w roku budżetowym, na który jest opracowywany projekt budżetu państwa, oraz w następnych latach jej realizacji minister określa w zestawieniu inwestycji planowanych do finansowania ze środków budżetowych, zwanym dalej "zestawieniem". 2. Środki budżetowe na finansowanie kosztów inwestycji budowlanej, innych niż koszty przygotowania jej do realizacji, mogą być ujęte w zestawieniu, jeżeli inwestor posiada dokumentację inwestycji, wartość kosztorysowa inwestycji jest zaktualizowana, z uwzględnieniem przepisów, o których mowa w § 3, a określone przez inwestora środki ze wszystkich źródeł na finansowanie inwestycji, w tym środki budżetowe, są zaplanowane w kwotach umożliwiających inwestorowi terminowe regulowanie zobowiązań finansowych związanych z realizacją inwestycji oraz terminowe jej zakończenie. 3. Wzór zestawienia określają przepisy, o których mowa w § 3. § 5. Minister może planować środki budżetowe na finansowanie inwestycji podmiotu gospodarczego w zakresie niezbędnej infrastruktury gospodarczej, jeżeli podmiot ten uzasadni potrzebę jej realizacji oraz udokumentuje, że nie posiada wystarczających środków własnych i nie może otrzymać na ten cel kredytu bankowego lub środków z innych źródeł, w wysokości umożliwiającej wykonanie inwestycji w planowanym okresie, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. § 6. 1. Minister, który planuje środki budżetowe na finansowanie inwestycji, może zlecić, w celu stwierdzenia, w szczególności, prawidłowego przygotowania inwestycji do realizacji, dokonanie ekspertyzy tej inwestycji, w tym zwłaszcza zasadności planowanego zakresu rzeczowego, prawidłowości obliczenia wartości kosztorysowej, oceny efektywności inwestycji oraz realności planowanych kwot środków własnych na finansowanie inwestycji. 2. Dokonanie ekspertyzy może zlecić również Minister Finansów w porozumieniu z inwestorem i ministrem, o którym mowa w ust. 1. 3. Minister ocenia ustalenia zawarte w ekspertyzie i podejmuje, na ich podstawie, decyzję w sprawie finansowania inwestycji ze środków budżetowych. 4. Koszty ekspertyzy są finansowane, z zastrzeżeniem ust. 5, ze środków inwestora. 5. Koszty ekspertyzy inwestycji państwowej jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego są finansowane ze środków określonych w części budżetu, której dysponentem jest minister. Rozdział 3 Przekazywanie i wykorzystywanie środków budżetowych na finansowanie inwestycji § 7. 1. Rachunek bankowy finansowania inwestycji zwany dalej "rachunkiem bankowym", jest otwierany na wniosek inwestora. 2. Jeżeli inwestor realizuje więcej niż jedną inwestycję centralną, rachunek bankowy jest otwierany dla każdej inwestycji. 3. Środki budżetowe są przekazywane, z zastrzeżeniem ust. 4, przez dysponenta tych środków, na rachunek bankowy, z którego jest finansowana inwestycja. 4. Środki budżetowe przeznaczone na finansowanie zadania inwestycyjnego zleconego gminie lub własnego zadania inwestycyjnego gminy są przekazywane na rachunek bieżący budżetu gminy, z którego środki są przelewane na rachunek bankowy, o którym mowa w ust. 3. 5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się również do środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie kosztów przygotowania inwestycji. 6. Przy określaniu kwoty środków budżetowych, które mają być przekazane na rachunek bankowy, uwzględnia się: 1) przewidywaną kwotę zobowiązań wymagających uregulowania w danym okresie, 2) kwotę środków na rachunku bankowym, przechodzących z poprzedniego okresu, 3) kwotę innych środków, które będą przeznaczone na finansowanie inwestycji w danym okresie. 7. Odsetki naliczane przez bank od środków budżetowych, które zostały przekazane na rachunek bankowy, są przeznaczane na inwestycje finansowane z tych środków. § 8. 1. Zmiana wartości kosztorysowej realizowanej inwestycji budowlanej, która powoduje zwiększenie zapotrzebowania na środki budżetowe niezbędne do sfinansowania tej inwestycji, może być dokonana wyłącznie po uzyskaniu akceptacji ministra. 2. Minister może zwolnić inwestora z obowiązku przedstawienia do akceptacji projektu zmiany wartości kosztorysowej inwestycji budowlanej, która nie jest inwestycją centralną, jeżeli planowana zmiana ma być dokonana wyłącznie z powodu zmian cen mających wpływ na kształtowanie się tej wartości. 3. Minister, do dnia 28 lutego każdego roku, sporządza i przekazuje Ministrowi Gospodarki oraz Ministrowi Finansów informację o dokonanych w roku poprzednim zmianach wartości kosztorysowej inwestycji budowlanych, finansowanych, w całości lub w części, ze środków budżetowych, oraz o spowodowanym tymi zmianami wzroście zapotrzebowania na środki budżetowe, zawierającą w szczególności: 1) dane dotyczące wysokości zmian wartości kosztorysowej poszczególnych inwestycji centralnych oraz dane łączne o takich zmianach dotyczące pozostałych inwestycji, 2) analizę przyczyn i skutków dokonanych zmian wartości kosztorysowej inwestycji, w tym wzrostu zapotrzebowania na środki budżetowe niezbędne na dokończenie inwestycji centralnych i inwestycji pozostałych, 3) informację o działaniach ministra podjętych w celu zwiększenia realności zatwierdzanych wartości kosztorysowych inwestycji. § 9. 1. Prowadzona przez ministrów ewidencja stanu zaangażowania budżetu państwa w finansowanie inwestycji rozpoczętych, zwana dalej "ewidencją": 1) obejmuje wszystkie inwestycje budowlane finansowane, w całości lub w części, ze środków budżetowych, 2) wyodrębnia dane dotyczące inwestycji centralnych oraz inwestycji pozostałych, w tym w szczególności inwestycji państwowych jednostek i zakładów budżetowych, inwestycji innych państwowych jednostek organizacyjnych i inwestycji podmiotów gospodarczych. 2. Ewidencja w zakresie dotyczącym poszczególnych inwestycji powinna zawierać co najmniej następujące dane: 1) wartość kosztorysową inwestycji i datę jej zatwierdzenia, a jeżeli ta wartość została zmieniona - również datę akceptacji zmiany, 2) planowaną łączną kwotę środków budżetowych na finansowanie inwestycji, 3) kwoty środków budżetowych przekazane na finansowanie inwestycji, 4) kwoty środków budżetowych potrzebne w poszczególnych następnych latach realizacji inwestycji. 3. W ewidencji należy niezwłocznie wykazywać zmiany danych, o których mowa w ust. 2. § 10. Jeżeli podmiot gospodarczy w danym roku nie przeznaczy na finansowanie inwestycji centralnej środków własnych, co najmniej w kwocie określonej dla tej inwestycji w wykazie, o którym mowa w § 2 pkt 2, środki budżetowe otrzymane w danym roku na finansowanie takiej inwestycji zwraca do budżetu państwa, nie później niż do końca drugiego roku budżetowego następującego po roku, w którym inwestycja została zakończona. § 11. Minister: 1) kontroluje prawidłowość i terminowość realizacji inwestycji, prawidłowość aktualizowania wartości kosztorysowej inwestycji budowlanych oraz przekazywania i wykorzystywania środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie inwestycji, 2) podejmuje działania mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i zapobieżenie powstawaniu ich w przyszłości, w tym zwłaszcza nieprawidłowości polegających na naruszeniu dyscypliny budżetowej w zakresie określonym w odrębnych przepisach, 3) informuje na bieżąco Ministra Finansów o wynikach kontroli i podjętych działaniach, o których mowa w pkt 1 i 2. § 12. 1. Minister, który jest dysponentem części budżetu państwa obejmującej środki budżetowe na finansowanie inwestycji centralnych, w terminie 10 dni po upływie I kwartału i każdego następnego miesiąca w każdym roku, sporządza i przekazuje Ministrowi Finansów informację o przebiegu finansowania tych inwestycji. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia. Rozdział 4 Rozliczanie inwestycji finansowanych ze środków budżetowych § 13. Środki budżetowe i odsetki, o których mowa w § 7 ust. 7, pozostałe na rachunku bankowym po zakończeniu inwestycji, są przekazywane przez inwestora na rachunek dochodów budżetu państwa w terminie 14 dni od dnia uregulowania zobowiązań finansowych, związanych z realizacją tej inwestycji, nie później jednak niż w terminie 60 dni od daty odbioru końcowego zakończonej inwestycji. § 14. 1. Inwestor, po zakończeniu i przekazaniu do użytku inwestycji centralnej, jest obowiązany do sporządzenia, w terminie 60 dni od daty odbioru końcowego inwestycji, rozliczenia zawierającego: 1) porównanie rzeczywistych kosztów, efektów rzeczowych i okresu realizacji inwestycji z odpowiednimi wielkościami planowanymi przy jej rozpoczynaniu, 2) analizę i uzasadnienie różnic między planowanymi a rzeczywistymi wielkościami, o których mowa w pkt 1, 3) zestawienie środków, z których inwestycja była sfinansowana, w podziale na źródła pochodzenia tych środków. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, jest podpisywane przez kierownika i głównego księgowego inwestora oraz przekazywane Głównemu Urzędowi Statystycznemu, właściwemu ministrowi i urzędowi skarbowemu, a także bankowi, jeżeli inwestycja była finansowana z udziałem kredytu udzielonego przez ten bank. 3. Minister weryfikuje rozliczenia otrzymane od inwestorów i opracowuje informację o wszystkich inwestycjach centralnych zakończonych w roku poprzednim, zawierającą w szczególności dane i wyjaśnienia określone w ust. 1, oraz przekazuje tę informację, do dnia 31 marca roku następnego, Ministrowi Gospodarki i Ministrowi Finansów. 4. Minister Gospodarki, do dnia 30 kwietnia roku następnego, przedstawia Radzie Ministrów zbiorczą informację zawierającą w szczególności dane o planowanych i rzeczywistych kosztach, efektach rzeczowych i okresach realizacji inwestycji centralnych zakończonych w roku poprzednim. § 15. 1. Przepis § 14 ust. 1 stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, odpowiednio również do innych inwestycji budowlanych, które są finansowane, w całości lub w części, ze środków budżetowych. 2. Rozliczenia dotyczące inwestycji, o których mowa w ust. 1, inwestor przekazuje właściwemu ministrowi i urzędowi skarbowemu oraz bankowi, jeżeli inwestycja była finansowana z udziałem kredytu udzielonego przez ten bank. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 16. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i finansowania inwestycji dotowanych z budżetu państwa (Dz. U. Nr 117, poz. 508). § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. (poz. 702) Informacja O PRZEBIEGU FINANSOWANIA INWESTYCJI CENTRALNYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie przekazania wojewodom realizacji niektórych zadań związanych z prowadzeniem publicznych szkół medycznych oraz sprawowaniem nad nimi nadzoru pedagogicznego. (Dz. U. Nr 109, poz. 703) Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przekazuje się wojewodom realizację następujących zadań związanych z prowadzeniem przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej publicznych szkół medycznych, zwanych dalej "szkołami", oraz sprawowaniem nad nimi nadzoru pedagogicznego: 1) projektowanie rozmiarów kształcenia w poszczególnych zawodach, 2) dokonywanie analizy potrzeb zgłoszonych przez dyrektorów szkół w wyniku dokonywanych przez nich przeglądów obiektów szkolnych w zakresie remontów i inwestycji, 3) zatwierdzania arkusza organizacyjnego szkoły, 4) prowadzenie spraw związanych z przyjmowaniem uczniów do szkół i organizacją roku szkolnego, 5) rozpatrywanie odwołań od decyzji dyrektorów szkół w sprawach skreśleń uczniów z listy uczniów, 6) powierzanie stanowiska dyrektora szkoły i odwoływanie z tego stanowiska, udzielanie opinii związanych z powierzaniem i odwoływaniem ze stanowiska wicedyrektora oraz z innych stanowisk kierowniczych, w trybie określonym w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, 7) wnioskowanie w sprawie zebrania plenarnego rady pedagogicznej, 8) uchylanie uchwał rad pedagogicznych niezgodnych z przepisami prawa, 9) badanie zgodności z prawem statutów szkół, 10) diagnozowanie i ocena efektów pracy szkół, w szczególności w zakresie określonym w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, 11) analizowanie przestrzegania przez dyrektorów szkół przepisów prawa pracy, w szczególności dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, 12) przeprowadzanie wizytacji szkół, wydawanie zaleceń powizytacyjnych oraz rozpatrywanie zastrzeżeń dyrektorów szkół wobec tych zaleceń, 13) prowadzenie hospitacji dyrektorów szkół, analizowanie i ocenianie nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez dyrektorów, gromadzenie informacji o pracy dyrektorów i dokonywanie oceny ich pracy, rozpatrywanie odwołań nauczycieli od oceny ich pracy oraz wniosków dyrektorów o ponowne ustalenie oceny ich pracy, według zasad określonych w odrębnych przepisach, 14) prowadzenie bieżących badań wybranych obszarów działalności szkół, 15) rozpatrywanie zastrzeżeń dyrektorów szkół wobec doraźnych zaleceń, uwag i wniosków, wydawanych w wyniku czynności nadzoru pedagogicznego, 16) współudział w organizowaniu doradztwa i szkoleń dla dyrektorów w zakresie kierowania szkołą oraz nadzoru pedagogicznego, 17) udzielanie szkołom pomocy w rozwiązywaniu bieżących problemów wynikających z ich statutowej działalności, 18) inspirowanie i wspomaganie współpracy szkół ze szkołami wyższymi oraz stowarzyszeniami i organizacjami, których celem jest rozszerzanie oraz wzbogacanie działalności dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej, 19) przekazywanie dyrektorom szkół informacji o wynikach sprawowanego nadzoru pedagogicznego. 2. Wojewoda, realizując zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, występuje do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawach zakładania, przekształcania i likwidacji szkół, wprowadzania nowych kierunków kształcenia oraz opiniuje zgłoszone przez dyrektorów szkół wnioski w zakresie potrzeb związanych z remontami i inwestycjami. § 2. Wykaz publicznych szkół medycznych, w odniesieniu do których wojewoda realizuje niektóre zadania związane z ich prowadzeniem oraz sprawowaniem nad nimi nadzoru pedagogicznego, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie przekazania wojewodom realizacji niektórych zadań związanych z prowadzeniem publicznych szkół medycznych (Dz. U. Nr 61, poz. 315). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. (poz. 703) WYKAZ PUBLICZNYCH SZKÓŁ MEDYCZNYCH, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH WOJEWODA REALIZUJE NIEKTÓRE ZADANIA ZWIĄZANE Z ICH PROWADZENIEM ORAZ SPRAWOWANIEM NAD NIMI NADZORU PEDAGOGICZNEGO Lp.WojewództwoNazwa i adres szkoły 123 IwarszawskieWarszawa 1 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy 00-759 Warszawa, ul. Parkowa 23 2 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. prof. I. Roszkowskiego 00-424 Warszawa, ul. Solec 57 3 Medyczne Studium Zawodowe nr 3 - 00-682 Warszawa, ul. Hoża 88 4 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. prof. E. Biernackiego 04-062 Warszawa, ul. Grenadierów 30a 5 Medyczne Studium Zawodowe nr 6 - 00-424 Warszawa, ul. Solec 57 6 Policealne Medyczne Studium Zawodowe nr 11- 03-301 Warszawa, ul. Nowy Zjazd 1 7 Medyczne Studium Zawodowe nr 12 im. prof. M. Michałowicza 01-445 Warszawa, ul. E. Ciołka 27 8 Medyczne Studium Zawodowe nr 14 - 00-236 Warszawa, ul. Świętojerska 9 9 Medyczne Studium Zawodowe nr 15 w Zespole Szkół Średnich 00-517 Warszawa, ul. Rakowiecka 23 10 Liceum Medyczne nr 5 - 02-018 Warszawa, ul. Nowogrodzka 75 Otwock 11 Medyczne Studium Zawodowe nr 16 - 05-400 Otwock, ul. Andriollego 90 Pruszków 12 Medyczne Studium Zawodowe nr 8 - 05-800 Pruszków, ul. Partyzantów 2/4 IIbialskopodlaskieBiała Podlaska 13 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej - 21-500 Biała Podlaska, ul. Okopowa 3 Parczew 14 Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Bagińskiej - 21-200 Parczew, ul. Szpitalna 1c Radzyń Podlaski 15 Medyczne Studium Zawodowe - 21-300 Radzyń Podlaski, ul. Sitkowskiego 1 IIIbiałostockieBiałystok 16 Medyczne Studium Zawodowe - 15-027 Białystok, ul. Ogrodowa 23 17 Medyczne Studium Zawodowe - 15-268 Białystok, ul. Czackiego 8 Bielsk Podlaski 18 Medyczne Studium Zawodowe - 17-100 Bielsk Podlaski, ul. Kleszczelowska 5 IVbielskieOświęcim 19 Medyczne Studium Zawodowe - 32-600 Zaborze k. Oświęcimia, ul. Jezioro 21 Wadowice 20 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych 34-100 Wadowice, ul. Wojska Polskiego 13 Żywiec 21 Zespół Szkół Medycznych i Ogólnokształcących 34-300 Żywiec, ul. Grunwaldzka 9 VbydgoskieChojnice 22 Medyczne Studium Zawodowe - 89-600 Chojnice, ul. Świętopełka 3 Inowrocław 23 Zespół Szkół Medycznych - 88-100 Inowrocław, ul. Narutowicza 53 Świecie n. Wisłą 24 Medyczne Studium Zawodowe - 86-100 Świecie n. Wisłą, ul. Wojska Polskiego 85 VIchełmskieChełm 25 Zespół Szkół Medycznych im. Władysławy Szoc 22-100 Chełm, ul. Szpitalna 50 Krasnystaw 26 Medyczne Studium Zawodowe im. Aureliusza Marchwica 22-300 Krasnystaw, ul. Sobieskiego 4 b VIIciechanowskieCiechanów 27 Medyczne Studium Zawodowe - 06-400 Ciechanów, ul. Sienkiewicza 33 Działdowo 28 Medyczne Studium Zawodowe - 13-200 Działdowo, ul. Wolności 64 VIIIczęstochowskieCzęstochowa 29 Medyczne Studium Zawodowe im. dr Wł. Biegańskiego 42-200 Częstochowa, ul. Dąbrowskiego 75 Lubliniec 30 Zespół Szkół Medycznych - 42-700 Lubliniec, ul. Grunwaldzka 48 IXelbląskieElbląg 31 Medyczne Studium Zawodowe - 82-300 Elbląg, ul. Saperów 14E Sztum 32 Medyczne Studium Zawodowe - 82-400 Sztum, ul. Reja 12 XgdańskieGdańsk 33 Zespół Szkół Medycznych nr 1 im. M. Słabego - 80-416 Gdańsk, ul. Gen. J. Hallera 122 34 Zespół Szkół Medycznych nr 3 im. M. Skłodowskiej-Curie - 80-210 Gdańsk, ul. Tuwima 15 35 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 - 80-401 Gdańsk, ul. Gen. J. Hallera 17 36 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. PCK - 80-741 Gdańsk, ul. Reduta Miś 5/7 Gdynia 37 Zespół Szkół Medycznych - 81-346 Gdynia, ul. Żeromskiego 31 Wejherowo 38 Medyczne Studium Zawodowe im. prof. Z. Kieturakisa - 84-200 Wejherowo, ul. 3 Maja 4 Tczew 39 Liceum Medyczne im. Hanny Hass - 83-100 Tczew, ul. Wodna 8 Starogard Gdański 40 Medyczne Studium Zawodowe im. Matki Teresy z Kalkuty - 83-200 Starogard Gdański, ul. Skarszewska 7 Kościerzyna 41 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych - 83-400 Kościerzyna, ul. Sikorskiego 1 XIgorzowskieGorzów Wielkopolski 42 Medyczne Studium Zawodowe - 66-400 Gorzów Wielkopolski, ul. Dowgielewiczowej 5 Drezdenko 43 Medyczne Studium Zawodowe - 66-530 Drezdenko, ul. Kościuszki 31 Międzyrzecz 44 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. H. Święcickiego 66-300 Międzyrzecz, ul. Staszica 22 B XIIjeleniogórskieJelenia Góra 45 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych - 58-500 Jelenia Góra, ul. Wynalazców 9 46 Zespół Szkół Medycznych im. A. Rydlówny - 58-560 Jelenia Góra, ul. Leśna 5 Bolesławiec 47 Medyczne Studium Zawodowe im. L. Hirszfelda - 59-700 Bolesławiec, ul. Tyrankiewiczów 11 Zgorzelec 48 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Licealnych 59-900 Zgorzelec, ul. Partyzantów 4 XIIIkaliskieKępno 49 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych 63-600 Kępno, ul. Sienkiewicza 25 Ostrów Wielkopolski 50 Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej 63-400 Ostrów Wielkopolski, ul. Limanowskiego 17 XIVkatowickieKatowice 51 I Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny - 40-304 Katowice, ul. Wiertnicza 3 52 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 - 40-862 Katowice, ul. Gliwicka 276 Czeladź 53 Medyczne Studium Zawodowe - 41-250 Czeladź, ul. Tuwima 14A Gliwice 54 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. J. Koraszewskiego - 44-100 Gliwice, ul. Chudoby 10 55 Medyczne Studium Zawodowe - 44-100 Gliwice, ul. Hutnicza 9 Mikołów 56 Medyczne Studium Zawodowe im. A. Fiderkiewicza - 43-190 Mikołów, ul. Pokoju 4 Racibórz 57 Medyczne Studium Zawodowe - 47-400 Racibórz, ul. Warszawska 7 Ruda Śląska 58 Zespół Szkół Medycznych - 41-709 Ruda Śląska, ul. Hallera 61 Rybnik 59 Zespół Szkół Medycznych - 44-200 Rybnik, ul. Borki 37 D Sosnowiec 60 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe - 41-200 Sosnowiec, ul. Franciszkańska 5 A Tarnowskie Góry 61 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Chemiczno-Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie - 42-600 Tarnowskie Góry, ul. Opolska 26 Wodzisław Śląski 62 Medyczne Studium Zawodowe - 44-300 Wodzisław Śląski, ul. Wałowa 5 Zabrze 63 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. prof. A. Cieszyńskiego 41-800 Zabrze, ul. 3 Maja 63 Zawiercie 64 Medyczne Studium Zawodowe - 42-400 Zawiercie, ul. Żabia 19 A XVkieleckieKielce 65 Medyczne Studium Zawodowe im. J. Iżyckiej - 25-317 Kielce, ul. IX Wieków Kielc 19 Busko-Zdrój 66 Medyczne Studium Zawodowe - 28-100 Busko-Zdrój al. Mickiewicza 13 Miechów 67 Medyczne Studium Zawodowe - 32-200 Miechów, ul. Sobieskiego 8 Morawica 68 Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej - 26-026 Morawica, ul. XXX-lecia 4 B Ostrowiec Świętokrzyski 69 Medyczne Studium Zawodowe - 27-400 Ostrowiec Świętokrzyski, ul. Iłżecka 45 Skarżysko-Kamienna 70 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Michałowicza 26-111 Skarżysko-Kamienna, ul. Legionów 124 Starachowice 71 Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka - 27-200 Starachowice, ul. Radomska 72 XVIkonińskieKonin 72 Zespół Szkół Medycznych - 62-510 Konin, ul. Przemysłowa 4 XVIIkoszalińskieKoszalin 73 Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego - 57-582 Koszalin, ul. Leśna 2 Kołobrzeg 74 Zespół Szkół Medycznych - 78-100 Kołobrzeg, ul. A. Grottgera 12 Szczecinek 75 Zespół Szkół Medycznych - 78-400 Szczecinek, ul. Kościuszki 47 XVIIIkrakowskieKraków 76 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 - 31-126 Kraków, ul. Michałowskiego 12 77 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 - 30-523 Kraków, ul. Zamojskiego 58 78 Medyczne Studium Zawodowe nr 3 im. St. Leszczyńskiej - 31-008 Kraków, ul. św. Anny 5 79 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 - 31-069 Kraków, ul. Koletek 12 80 Medyczne Studium Zawodowe nr 5 - 31-052 Kraków, ul. Miodowa 36 81 Medyczne Studium Zawodowe nr 6 - 31-863 Kraków Osiedle Teatralne 4a 82 Medyczne Studium Masażu Leczniczego - 30-079 Kraków, ul. Królewska 86 Myślenice 83 Zespół Szkół Medycznych im. T. Chałubińskiego - 32-400 Myślenice, ul. Zdrojowa 18 XIXkrośnieńskieJasło 84 Zespół Szkół Medycznych im. prof. R. Weigla - 38-200 Jasło, ul. Lwowska 24 A Sanok 85 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół 38-500 Sanok, ul. Zagrody 1 Korczyna 86 Medyczne Studium Zawodowe - 38-420 Korczyna, ul. A. Fredry 2 XXlegnickieJawor 87 Zespół Szkół Medycznych - 59-400 Jawor, ul. Rapackiego 1 Lubin 88 Zespół Szkół Medycznych - 59-300 Lubin, ul. M. Skłodowskiej-Curie 72 XXIleszczyńskieKościan 89 Medyczne Studium Zawodowe - 64-000 Kościan pl. Paderewskiego 1 Rawicz 90 Medyczne Studium Zawodowe - 63-900 Rawicz, ul. Gen. Grota-Roweckiego 6 XXIIlubelskieLublin 91 Medyczne Studium Zawodowe im. St. Liebharta - 20-090 Lublin, ul. Jaczewskiego 5 92 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych - 20-090 Lublin, Al. Racławickie 7 93 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 3 - 20-336 Lublin, ul. Słowicza 5 94 Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Zespole Szkół Gastronomicznych 20-090 Lublin, ul. Spokojna 10 Kraśnik 95 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 - 23-200 Kraśnik, ul. Armii Krajowej 25 Lubartów 96 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 - 21-100 Lubartów, ul. Chopina 6a Puławy 97 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 - 24-100 Puławy, ul. Piłsudskiego 74 XXIIIłomżyńskieŁomża 98 Medyczne Studium Zawodowe - 18-400 Łomża, ul. Wiejska 16 Kolno 99 Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny - 18-500 Kolno, ul. Wojska Polskiego 3 Wysokie Mazowieckie 100 Medyczne Studium Zawodowe im. St. Leszczyńskiej 18-200 Wysokie Mazowieckie, ul. Jagiellońska 2 XXIVłódzkieŁódź 101 Zespół Szkół Medycznych nr 1 - 90-145 Łódź, ul. Narutowicza 122 102 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 - 92-930 Łódź, al. Piłsudskiego 159 103 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. M. Skłodowskiej-Curie 91-029 Łódź, ul. Wielkopolska 72/74 104 Medyczne Studium Zawodowe nr 3 - 90-136 Łódź, ul. Narutowicza 58 Zgierz 105 Zespół Szkół Medycznych - 95-100 Zgierz, ul. Sokołowska 2 XXVnowosądeckieNowy Sącz 106 Zespół Szkół Medycznych im. J. Wolskiej - 33-300 Nowy Sącz, ul. Jagiellońska 61 Gorlice 107 Medyczne Studium Zawodowe - 38-300 Gorlice, ul. Jagiełły 2 Limanowa 108 Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej - 34-600 Limanowa, ul. W. Witosa 5 Nowy Targ 109 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Rolniczych 34-700 Nowy Targ, ul. Kokoszków 71 Rabka 110 Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Materowej - 34-410 Rabka, ul. Podhalańska 42 b XXVIolsztyńskieOlsztyn 111 Medyczne Studium Zawodowe - 10-052 Olsztyn, ul. Mariańska 1 Iława 112 Medyczne Studium Zawodowe - 14-202 Iława, ul. Chełmińska 1 XXVIIopolskieOpole 113 Medyczne Studium Zawodowe im. dr M. Kujawskiej - 45-060 Opole, ul. Katowicka 68 Branice 114 Medyczne Studium Zawodowe - 48-140 Branice, ul. Szpitalna 18 Brzeg 115 Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej - 49-300 Brzeg, ul. Ofiar Katynia 25 Kędzierzyn-Koźle 116 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej 47-200 Kędzierzyn-Koźle, ul. Piastowska 12 Nysa 117 Medyczne Studium Zawodowe - 48-300 Nysa, ul. Ujejskiego 12 Prudnik 118 Zespół Szkół Medycznych im. J. Korczaka - 48-200 Prudnik, ul. Piastowska 26 XXVIIIostrołęckieOstrołęka 119 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 - 07-400 Ostrołęka, ul. R. Traugutta 2 Maków Mazowiecki 120 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych 06-200 Maków Mazowiecki Mickiewicza 39 Wyszków 121 Medyczne Studium Zawodowe - 07-200 Wyszków, ul. Komisji Edukacji Narodowej 2 XXIXpilskiePiła 122 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. gen. Z. Berlinga - 64-920 Piła, ul. Teatralna 1 Trzcianka 123 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących 64-980 Trzcianka, ul. Sikorskiego 36 Wągrowiec 124 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 - 62-100 Wągrowiec, ul. Kościuszki 49 Złotów 125 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 - 77-400 Złotów, pl. Wolności 1/2 XXXpiotrkowskiePiotrków Trybunalski 126 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika 97-300 Piotrków Trybunalski, ul. Ks. Piotra Skargi 3 Bełchatów 127 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ponadpodstawowych im. J. Kochanowskiego - 97-400 Bełchatów, ul. Czapliniecka 72/74 Tomaszów Mazowiecki 128 Medyczne Studium Zawodowe - 97-200 Tomaszów Mazowiecki, ul. św. Antoniego 47 XXXIpłockiePłock 129 Medyczne Studium Zawodowe - 09-402 Płock, ul. 3 Maja 4 Gostynin 130 Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym 09-500 Gostynin, ul. 3 Maja 15 Kutno 131 Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym 99-300 Kutno, ul. Dąbrowskiego 1 XXXIIpoznańskiePoznań 132 Medyczne Studium Zawodowe - 60-568 Poznań, ul. Szamarzewskiego 99 133 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 - 60-501 Poznań, ul. Bukowska 29 134 Medyczne Studium Zawodowe im. PCK - 61-855 Poznań, ul. Mostowa 6 Gniezno 135 Medyczne Studium Zawodowe im. dr K. Marcinkowskiego - 62-200 Gniezno, ul. Mieszka I 27 XXXIIIprzemyskiePrzemyśl 136 Zespół Szkół Medycznych im. J. Iżyckiej - 37-700 Przemyśl, ul. Słowackiego 85 137 Medyczne Studium Zawodowe - 37-700 Przemyśl, ul. Poniatowskiego 33 Jarosław 138 Medyczne Studium Zawodowe - 37-500 Jarosław, ul. Grunwaldzka 24 XXXIVradomskieRadom 139 Zespół Szkół Medycznych - 26-600 Radom, ul. Kelles-Krauza 3 Grójec 140 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących 05-600 Grójec, ul. Poświętne 17 Kozienice 141 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych - 26-900 Kozienice, ul. Warszawska 72 XXXVrzeszowskieRzeszów 142 Medyczne Studium Zawodowe - 35-310 Rzeszów, ul. Wawrzyna 1 Łańcut 143 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. J. Korczaka - 37-100 Łańcut, ul. Grunwaldzka 11 Mielec 144 Zespół Szkół Medycznych - 39-300 Mielec, ul. Kościuszki 7 XXXVIsiedleckieSiedlce 145 Zespół Szkół Medycznych - 08-110 Siedlce, ul. Młynarska 17 Garwolin 146 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 - 08-400 Garwolin, ul. Kościuszki 53 Łuków 147 Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka - 21-400 Łuków, ul. Kryńskiego 10 Mińsk Mazowiecki 148 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Średnich 05-300 Mińsk Mazowiecki, ul. I PLM W-wa 1 Sokołów Podlaski 149 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych 08-300 Sokołów Podlaski, ul. M. Skłodowskiej-Curie 24 XXXVIIsieradzkieSieradz 150 Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe - 98-200 Sieradz, ul. 3 Maja 7 XXXVIIIskierniewickieŁowicz 151 Zespół Szkół Medycznych - 99-400 Łowicz, ul. Ułańska 2 Żyrardów 152 Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie - 96-300 Żyrardów, ul. Waryńskiego 1 XXXIXsłupskieSłupsk 153 Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie - 76-200 Słupsk, ul. Bałtycka 29 XLsuwalskieSuwałki 154 Medyczne Studium Zawodowe - 16-400 Suwałki, ul. Sejneńska 30 Ełk 155 Medyczne Studium Zawodowe - 19-300 Ełk, ul. Bahrkego 2 b Giżycko 156 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 - 11-500 Giżycko, ul. Sikorskiego 3 Pisz 157 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 - 12-200 Pisz, ul. Młodzieżowa 26 XLIszczecińskieSzczecin 158 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego 70-562 Szczecin, pl. Orła Białego 2 159 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 - 71-460 Szczecin, ul. Broniewskiego 9 Stargard Szczeciński 160 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 im. Mieszka I - 73-110 Stargard Szczeciński, ul. Park 3 Maja 2 Świnoujście 161 Zespół Szkół Medycznych - 72-600 Świnoujście, ul. Grodzka 3 XLIItarnobrzeskieJanów Lubelski 162 Zespół Szkół Medycznych im. St. Wołynki 23-300 Janów Lubelski, ul. Zamoyskiego 57 Stalowa Wola 163 Zespół Szkół Medycznych im. H. Chrzanowskiej - 37-450 Stalowa Wola, ul. Staszica 5 XLIIItarnowskieBochnia 164 Medyczne Studium Zawodowe - 32-700 Bochnia, ul. Planty 2 XLIVtoruńskieToruń 165 Zespół Szkół Medycznych im. Z. Szlenkier w Liceum Ogólnokształcącym 87-100 Toruń, ul. Batorego 39 b 166 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika - 87-100 Toruń, ul. św. Jana 1/3 Brodnica 167 Medyczne Studium Zawodowe - 87-300 Brodnica, ul. Kamionka 18 Grudziądz 168 Zespół Szkół Medycznych - 86-300 Grudziądz, ul. Sienkiewicza 22 XLVwałbrzyskieWałbrzych 169 Medyczne Studium Zawodowe - 58-302 Wałbrzych, ul. Armii Krajowej 35 b Kłodzko 170 Medyczne Studium Zawodowe - 57-300 Kłodzko, ul. Lukasińskiego 43 Świdnica 171 Medyczne Studium Zawodowe 58-100 Świdnica, ul. Traugutta 5 XLVIwłocławskieWłocławek 172 Medyczne Studium Zawodowe - 87-800 Włocławek, ul. Obrońców Wisły 1920 Nr 21/25 Ciechocinek 173 Medyczne Studium Zawodowe - 87-720 Ciechocinek, ul. Staszica 7 Lipno 174 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących 87-600 Lipno, ul. Traugutta 1 XLVIIwrocławskieWrocław 175 Zespół Szkół Medycznych im. H. Hirszfeldowej 51-618 Wrocław, ul. Bartla 5 176 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. L. Hirszfelda - 50-355 Wrocław, ul. Grunwaldzka 2 177 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. H. Jordana - 50-448 Wrocław, ul. Worcella 25/27 178 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. M. Skłodowskiej-Curie 50-018 Wrocław, ul. Stawowa 24 179 Medyczne Studium Zawodowe nr 5 - 50-126 Wrocław, ul. św. Mikołaja 78/79 Oleśnica 180 Medyczne Studium Zawodowe -56-400 Oleśnica, ul. Wojska Polskiego 56 Strzelin 181 Liceum Medyczne im. E. Plater Medyczne Studium Zawodowe - 57-100 Strzelin, ul. Wrocławska 25 XLVIIIzamojskieZamość 182 Medyczne Studium Zawodowe - 22-400 Zamość, ul. Partyzantów 20 Biłgoraj 183 Medyczne Studium Zawodowe - 23-400 Biłgoraj, ul. T. Kościuszki 127 Tomaszów Lubelski 184 Medyczne Studium Zawodowe - 22-600 Tomaszów Lubelski, ul. Łaszczowiecka 9 XLIXzielonogórskieZielona Góra 185 Medyczne Studium Zawodowe im. M. Skłodowskiej-Curie 65-044 Zielona Góra, ul. Wazów 44 Wolsztyn 186 Medyczne Studium Zawodowe - 64-200 Wolsztyn, ul. Poznańska 32 Żary 187 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych - 68-200 Żary, ul. Zielonogórska 23 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie utworzenia gmin, przejęcia zadań i kompetencji oraz nadania statusu miasta w województwach katowickim i siedleckim. (Dz. U. Nr 109, poz. 705) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679 i Nr 107, poz. 686) oraz art. 31a ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W województwie katowickim tworzy się gminę Radzionków z siedzibą władz w Radzionkowie; w skład gminy Radzionków wchodzi miejscowość Radzionków o powierzchni 1325,65 ha, stanowiąca część obszaru gminy o statusie miasta Bytom. 2. Gminie Radzionków nadaje się status miasta. 3. Zadania i kompetencje, wynikające z ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224), przejmuje gmina o statusie miasta Bytom. § 2. W województwie siedleckim z dotychczasowej gminy Stoczek Łukowski tworzy się dwie odrębne gminy: 1) gminę o statusie miasta Stoczek Łukowski w granicach miasta Stoczek Łukowski z siedzibą władz w Stoczku Łukowskim, 2) gminę Stoczek Łukowski z siedzibą władz w mieście Stoczek Łukowski; w skład gminy Stoczek Łukowski wchodzą obszary wsi: Aleksandrówka, Błażejki, Borki, Guzówka, Jagodne, Jamielne, Jamielnik-Kolonia, Januszówka, Jedlanka, Kamionka, Kapice, Kienkówka, Kisielsk, Łosiniec, Mizary, Nowa Prawda, Nowe Kobiałki, Nowy Jamielnik, Rosy, Róża Podgórna, Ruda, Stara Prawda, Stara Róża, Stare Kobiałki, Stary Jamielnik, Szyszki, Toczyska, Turzec, Wiśniówka, Wola Kisielska, Wólka Poznańska, Wólka Różańska, Zabiele i Zgórznica. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 września 1997 r. w sprawie gatunków zwierząt chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada Skarb Państwa. (Dz. U. Nr 109, poz. 706) Na podstawie art. 52 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349) zarządza się, co następuje: § 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzane przez wilka (Canis lupus) na obszarach, na których gatunek ten jest objęty ochroną gatunkową na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 17 września 1997 r. w sprawie określenia wykazu stanowisk w służbie cywilnej i stanowisk w służbie cywilnej, które mogą być wyznaczane wyłącznie urzędnikom służby cywilnej, oraz wyjątków od tej zasady. (Dz. U. Nr 109, poz. 707) Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz stanowisk w służbie cywilnej w brzmieniu określonym w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia. § 2. Stanowiska przeznaczone do wyznaczenia urzędnikom służby cywilnej, zwanym dalej "urzędnikami", ustala dyrektor generalny urzędu na podstawie przyznanych na dany rok limitów zatrudnienia. § 3. 1. Urzędnikowi zaliczonemu do danej kategorii urzędniczej można, za jego zgodą, wyznaczyć stanowisko należące do kategorii bezpośrednio niższej, jeżeli urzędnik ten posiada kwalifikacje do zajmowania tego stanowiska. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyznaczenia urzędnikowi zaliczonemu do kategorii urzędniczej A lub B stanowiska należącego do kategorii urzędniczej S. § 4. 1. Stanowiska w służbie cywilnej mogą być wyznaczane wyłącznie urzędnikom służby cywilnej, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2. 2. Na stanowiskach w służbie cywilnej należących do kategorii urzędniczych B, S i C, jeżeli został już wyczerpany limit etatów służby cywilnej dla urzędu na dany rok i przemawiają za tym szczególne potrzeby urzędu, mogą być na czas określony zatrudniani urzędnicy państwowi mianowani tego urzędu i posiadający kwalifikacje do zajmowania takich stanowisk. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r. (poz. 707) Załącznik nr 1 WYKAZ STANOWISK W SŁUŻBIE CYWILNEJ W KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW ORAZ W URZĘDACH NACZELNYCH I CENTRALNYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ Stanowisko w służbie cywilnejWymagana kategoria urzędnicza 12 Szef Służby CywilnejA Sekretarz Rady Ministrów1 Zastępca Szefa Służby Cywilnej Dyrektor generalny urzędu Dyrektor Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów1 Sekretarz Rady Legislacyjnej1 Dyrektor departamentu (komórki równorzędnej) Dyrektor biura, sekretariatu (komórki równorzędnej) Główny księgowy budżetu państwa Główny księgowy obsługi długu krajowego Radca generalny w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Radca generalny ministerstwa (urzędu centralnego) Wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej)B Wicedyrektor biura, sekretariatu (komórki równorzędnej) Główny księgowy resortu Kierownik redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"1 Naczelnik wydziału Radca w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Radca ministerstwa (urzędu centralnego) Kierownik zespołu, pracowni (laboratorium), archiwum Zastępca kierownika redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"1 Zastępca naczelnika wydziału Główny legislator, starszy legislator, legislatorS Radca prawny Aktuariusz Główny specjalista Główny księgowy Zastępca głównego księgowego Główny wizytator, starszy wizytator, wizytator Główny metrolog, starszy metrolog, metrolog Inspektor kontroli skarbowej Starszy komisarz skarbowy, komisarz skarbowy Starszy konstruktor, konstruktor Starszy projektant, projektant Starszy programista, programista Starszy statystyk, statystyk Starszy specjalista, specjalistaC Starszy ekspert2, ekspert2 Starszy inspektor, inspektor Referent prawny Referendarz, podreferendarz 1 Stanowisko występujące w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2 Stanowisko występujące w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Załącznik nr 2 WYKAZ STANOWISK W SŁUŻBIE CYWILNEJ W URZĘDACH TERENOWYCH ORGANÓW RZĄDOWEJ ADMINISTRACJI OGÓLNEJ Stanowisko w służbie cywilnejWymagana kategoria urzędnicza 12 Dyrektor generalny urzędu wojewódzkiegoA Radca generalny urzędu wojewódzkiego Dyrektor wydziału (komórki równorzędnej), geodeta wojewódzkiB Zastępca dyrektora wydziału (komórki równorzędnej) Dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, zastępca dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej Kierownik działu w wojewódzkim zespole pomocy społecznej Dyrektor wydziału w kuratorium oświaty Zastępca dyrektora wydziału w kuratorium oświaty3 Kierownik oddziału (komórki równorzędnej) Zastępca kierownika oddziału (komórki równorzędnej) Naczelnik wydziału, zastępca naczelnika wydziału Kierownik archiwum Radca urzędu wojewódzkiego Radca urzędu rejonowego Starszy inspektor wojewódzki Główny księgowy budżetu wojewody Architekt wojewódzkiS Radca prawny Główny księgowy, zastępca głównego księgowego Starszy wizytator, wizytator Starszy specjalista pracy socjalnej, specjalista pracy socjalnej Starszy pracownik socjalny, pracownik socjalny Konsultant Informatyk Inspektor wojewódzkiC Starszy inspektor rejonowy, inspektor rejonowy Starszy specjalista, specjalista Starszy inspektor, inspektor 3 Dla stanowisk występujących w kuratoriach oświaty, na których wykonywane są zadania związane z nadzorem pedagogicznym - dodatkowe wymagania kwalifikacyjne określone są w przepisach odrębnych. Załącznik nr 3 WYKAZ STANOWISK W SŁUŻBIE CYWILNEJ W URZĘDACH ORGANÓW ADMINISTRACJI SPECJALNEJ Stanowisko w służbie cywilnejWymagana kategoria urzędnicza 12 Zastępca dyrektora urzęduB Kierownik wydziału, oddziału, inspektoratu, działu, referatu, zarządu, obwodu, zespołu, sekcji, rejonu, punktu granicznego Zastępca kierownika wydziału, oddziału, inspektoratu, działu, referatu, zarządu, obwodu, zespołu, sekcji, rejonu, punktu granicznego Kapitan portu, zastępca kapitana portu Główny inspektor Naczelnik wydziału, oddziału Zastępca naczelnika wydziału, oddziału Kierownik laboratorium, pracowni, stacji Starszy inspektor wojewódzki Główny specjalista Główny księgowy, zastępca głównego księgowegoS Radca prawny Oficer portu Inspektor realizujący funkcje publicznoprawne Lekarz regionalny - inspektor Główny lekarz - orzecznik Komornik skarbowy Komisarz skarbowy Inspektor kontroli skarbowej Inspektor nadzoru Inspektor kontroli Rzeczoznawca Informatyk Ekspert celny Starszy specjalista Starszy statystyk, statystyk Starszy kustosz, kustosz Starszy archiwista, archiwista Doradca zawodowyC Specjalista Inspektor wojewódzki Inspektor okręgowy Inspektor rejonowy Starszy inspektor, inspektor Referent prawny Starszy referendarz, referendarz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 5 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz odpłatności za wykonywanie tych czynności. (Dz. U. Nr 109, poz. 708) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lipca 1993 r. w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz. U. Nr 102, poz. 467) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153).", 2) w § 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Na świadectwie niepublicznej szkoły podstawowej, z zastrzeżeniem ust. 2a, umieszcza się informację o treści: "Szkoła jest wpisana do ewidencji szkół niepublicznych, prowadzonej przez Kuratora Oświaty w ... pod nr ... Szkoła posiada uprawnienia szkoły publicznej."", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Na świadectwie niepublicznej podstawowej szkoły muzycznej umieszcza się informację o treści: «Szkoła jest wpisana do ewidencji szkół niepublicznych prowadzonej przez Ministra Kultury i Sztuki pod nr ... Szkoła posiada uprawnienia szkoły publicznej.»", 3) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. 1. Absolwenci szkół średnich, którzy złożyli egzamin dojrzałości, otrzymują oryginał świadectwa dojrzałości i dwa odpisy. Odpis ma moc oryginału. 2. Odpisy wystawia się na drukach świadectwa dojrzałości, zamieszczając na pierwszej stronie u góry wyraz «ODPIS». Na odpisach umieszcza się fotografię.", 4) w § 8 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Świadectwa szkolne promocyjne, odpisy świadectw dojrzałości, o których mowa w § 7a ust. 1 i 2, oraz duplikaty mogą być wypełniane pismem maszynowym lub komputerowym.", 5) w § 10 w ust. 7 oraz w § 13 w ust. 1 powołanie "art. 59 ust. 2" zastępuje się powołaniem "art. 59 ust. 3 i 4", 6) w § 13 w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Nie dokonuje się sprostowań w treści świadectw dojrzałości i odpisów, o których mowa w § 7a ust. 1 i 2.", 7) po § 19 dodaje się § 19a w brzmieniu: "§ 19a. 1. W wypadku zniszczenia wskutek powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., dokumentacji przebiegu nauczania, duplikaty świadectw, dyplomów i innych dokumentów dotyczących nauki mogą być wydawane na podstawie odtworzonej przez szkołę dokumentacji i wszelkich dokumentów. Przepisu § 10 ust. 9 nie stosuje się. 2. Listę szkół uprawnionych do wydawania dokumentów w trybie, o którym mowa w ust. 1, sporządza właściwy kurator oświaty. 3. W przypadkach szczególnych szkoła może wystawić, przed wydaniem duplikatu, zaświadczenie stwierdzające, że uczeń uzyskał promocję do następnej klasy. 4. Za wydanie duplikatu świadectwa lub dyplomu utraconego w związku z powodzią, która miała miejsce w lipcu 1997 r., nie pobiera się opłaty, o której mowa w § 17 ust. 3." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 4 września 1997 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 109, poz. 709) Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 675) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do stosowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych wymagania techniczne i eksploatacyjne w brzmieniu określonym w załącznikach nr 2-50 do rozporządzenia*). § 2. Szczegółowy wykaz załączników, o których mowa w § 1, zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 16 lipca 1993 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych oraz warunków wzajemnej współpracy urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 70, poz. 340). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński *) Załączniki nr 2-50 do rozporządzenia stanowią odrębne wydawnictwa i są do nabycia w Instytucie Łączności: 04-894 Warszawa, ul. Szachowa 1, tel. 128470, teleks 813630, telefaks 129007. Załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 4 września 1997 r. (poz. 709) WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW NR 2-50 DO ROZPORZĄDZENIA MINISTRA ŁĄCZNOŚCI Załącznik nr 2*) Ogólne wymagania techniczne dla systemów radiowego dostępu abonenckiego dla polskiej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. Załącznik nr 3 Wymagania techniczne dotyczące krajowego planu transmisji dla sieci telefonicznej (KPT-92). Załącznik nr 4 Wymagania dla numeracji punktów sygnalizacyjnych w sieci PSTN/ISDN (PNK-92-S7). Załącznik nr 5**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla cyfrowych systemów komutacyjnych dla polskiej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. Załącznik nr 6**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń i sieci pakietowych oraz zasady ich współpracy między sobą i współpracy z innymi sieciami telekomunikacyjnymi. Część 1 - zasady tworzenia sieci danych z komutacją pakietów i współpracy operatorów tych sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Część 2 - Metody dostępu do sieci pakietowej użytku publicznego - WTE na interfejsy między DTE i DCE. Załącznik nr 6a**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń i sieci pakietowych oraz zasady ich współpracy między sobą i współpracy z innymi sieciami telekomunikacyjnymi. Część 3 - WTE na współpracę sieci danych z komutacją pakietów. Część 4 - Metodyka badań homologacyjnych urządzeń dla sieci danych z komutacją pakietów. Załącznik nr 7 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla synchronizacji central cyfrowych w polskiej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. Załącznik nr 8 Wymagania techniczne dotyczące zasad współpracy w krajowej sieci telegraficznej. Załącznik nr 9**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla telefonicznych central abonenckich i zasady współpracy z centralami sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. Załącznik nr 10*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla cyfrowych przełącznic automatycznych z komutacją kanałów 64 kbit/s i portami 2 Mbit/s (DXC-1/0). Załącznik nr 11**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla kabli optotelekomunikacyjnych liniowych. Załącznik nr 12 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla kabli światłowodowych w przewodzie odgromowym linii wysokiego napięcia. Załącznik nr 13 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla światłowodowej przełącznicy kabli jednomodowych. Załącznik nr 14**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla rodziny teletransmisyjnych plezjochronicznych systemów cyfrowych. Załącznik nr 15**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o strukturze komórkowej, zakładanej i eksploatowanej w paśmie częstotliwości 450 MHz, oraz warunki jej współpracy z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego. Część 1 - Wymagania podstawowe. Część 2 - System NMT-450i. Załącznik nr 15a**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o strukturze komórkowej, zakładanej i eksploatowanej w paśmie częstotliwości 450 MHz, oraz warunki jej współpracy z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego. Część 3 - Stacja ruchoma. Część 4 - Stacja bazowa. Załącznik nr 16 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla aparatów telekopiowych przeznaczonych do pracy w komutowanej sieci telefonicznej użytku publicznego. Załącznik nr 17**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla transmisyjnych systemów abonenckich do realizacji kanałów telefonicznych (typ A). Załącznik nr 18**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla aparatów telefonicznych CB ogólnego przeznaczenia, pracujących z analogowym łączem telefonicznym. Załącznik nr 19**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla zespołu telefonu bezsznurowego systemu CT1. Załącznik nr 20 Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla ogólnodostępnych aparatów telefonicznych wykorzystujących kartę abonamentową. Załącznik nr 21*) Wymagania techniczne dotyczące elementów składowych telewizji kablowej. Załącznik nr 22*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne na osłony złączy dla kabli miedzianych i światłowodowych. Załącznik nr 23*) Wymagania techniczne na okablowanie strukturalne. Załącznik nr 24**) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemu SDH. Załącznik nr 25*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla linii i urządzeń ISDN do realizacji kanałów 2B+D. Załącznik nr 26*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radiokomunikacji ruchomej o modulacji kąta przeznaczonych do transmisji sygnałów mowy. Załącznik nr 27*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla nadajników telewizyjnych oraz metodyka badań. Załącznik nr 28*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla przemienników telewizyjnych oraz metodyka badań. Załącznik nr 29*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla naziemnych stacji satelitarnych służby stałej. Załącznik nr 30*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci przywoławczych. Część 1 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla ogólnopolskiej sieci przywoławczej użytku publicznego z wykorzystaniem nadajników radiofonicznych UKF pracujących w paśmie częstotliwości 66-74 MHz. Część 2 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla wewnętrznych systemów przywoławczych o małym zasięgu działania. Część 3 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla lokalnych sieci przywoławczych. Załącznik nr 31*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla optotelekomunikacyjnych kabli stacyjnych. Załącznik nr 32*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla zabezpieczenia linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed przepięciami i przetężeniami powstającymi w torach telekomunikacyjnych przewodowych. Załącznik nr 33*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne oraz zalecane metody pomiarów urządzeń do transmisji danych w sieciach radiokomunikacyjnych. Załącznik nr 34*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla radiowych urządzeń do zdalnego sterowania. Załącznik nr 35*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla nadajników radiofonicznych. Część 1 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla nadajników radiofonicznych z modulacją częstotliwościową. Część 2 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla nadajników radiofonicznych z modulacją amplitudową. Załącznik nr 36*) Wymagania techniczne dla urządzeń cyfrowych linii radiowych. Załącznik nr 37*) Podstawowe wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci telefonii ruchomej GSM 900 o strukturze komórkowej oraz warunki ich współpracy z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego. Załącznik nr 38*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla terminali ISDN. Załącznik nr 39*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla bezprzewodowego systemu łączności ruchomej opartego na standardzie CT2. Załącznik nr 40*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla telekomunikacyjnych kabli miejscowych. Załącznik nr 41*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemu bilingowego analogowych central miejscowych. Załącznik nr 42*) Wymagania dotyczące systemów obsługi wiadomości (MHS). Część 1 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne na system obsługi wiadomości MHS. Część 2 - Wymagania na procedury obsługi wiadomości międzyosobowych w systemach MHS. Część 3 - Wymagania na procedury obsługi wiadomości elektronicznej wymiany danych (EDI) w systemach MHS. Załącznik nr 43*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń zgłoszeniowo-rejestrujących. Załącznik nr 44*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne na krajowy system łączności alarmowej i bezpieczeństwa GMDSS w zakresie obszarów morza A1 i A2. Załącznik nr 45*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne na urządzenia cyfrowego selektywnego wywołania w radiokomunikacji ruchomej morskiej. Załącznik nr 46*) Wymagania dotyczące automatycznego systemu łączności radiotelefonicznej ze statkami w paśmie VHF w ruchomej służbie morskiej. Część 1 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla zautomatyzowanego systemu łączności radiotelefonicznej ze statkami w paśmie VHF w ruchomej służbie morskiej. Część 2 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń wchodzących w skład wyposażenia automatycznego systemu łączności komercyjnej ze statkami morskimi w paśmie VHF dla kierunku statek-ląd. Załącznik nr 47*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemu radiowej transmisji danych RDS. Załącznik nr 48*) Podstawowe wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń systemu DCS 1800. Załącznik nr 49*) Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń systemu DECT. Załącznik nr 50*) Wymagania techniczne dla cyfrowych kodeków telewizyjnych. ___________ *) Nowy załącznik. **) Załącznik zmieniony w stosunku do załącznika o takim samym tytule, umieszczonego w rozporządzeniu, o którym mowa w § 3. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 9 września 1997 r. w sprawie zatrudnienia lub powierzenia innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. (Dz. U. Nr 109, poz. 710) Na podstawie art. 50 ust. 14 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692) zarządza się, co następuje: § 1. Zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy jest dopuszczalne: 1) jeżeli potrzeba zatrudnienia lub powierzenia innej pracy zarobkowej wynika z umów i porozumień międzynarodowych i dotyczy: a) młodzieży szkolnej i studentów podejmujących zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej - w okresie do 3 miesięcy w roku kalendarzowym, b) nauczycieli języków obcych oraz nauczycieli prowadzących zajęcia w językach obcych, c) członków rodzin pracowników przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i organizacji międzynarodowych, 2) w przypadku: a) lekarzy i lekarzy stomatologów, którzy są absolwentami polskich uczelni medycznych, odbywających w publicznych zakładach opieki zdrowotnej wymagane staże zawodowe trwające co najmniej 12 miesięcy, b) osób wykonujących, indywidualnie lub w zespołach, usługi artystyczne trwające do 30 dni w roku kalendarzowym, c) studentów studiów dziennych odbywanych w Polsce - przez okres nie przekraczający 3 miesięcy w czasie wakacji. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 29 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania wyróżnień strażakom Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 109, poz. 711) Na podstawie art. 73 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej następujących wyróżnień: 1) pochwały, 2) nagrody pieniężnej lub rzeczowej, 3) krótkoterminowego urlopu, 4) przedterminowego nadania wyższego stopnia pożarniczego. § 2. 1. Wyróżnienia, o których mowa w § 1, mogą być przyznane strażakom spełniającym warunki określone odpowiednio w § 5-8. 2. Wyróżnienia, o których mowa w § 1 pkt 1-3, przyznają przełożeni uprawnieni do mianowania (powołania) strażaków na stanowiska służbowe, zwani dalej "przełożonymi", z zastrzeżeniem ust. 3-5. Wyróżnienie, o którym mowa w § 1 pkt 4, jest przyznawane przez przełożonego uprawnionego do nadania danego stopnia. 3. Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej wyróżnienie przyznaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 4. Komendantowi i zastępcom komendanta Szkoły Głównej Służby Pożarniczej, dyrektorowi i zastępcom dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej oraz komendantom wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej wyróżnienia przyznaje Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej. 5. Przełożeni mogą upoważnić kierowników podległych jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej do przyznawania wyróżnień w swoim imieniu strażakom tych jednostek. § 3. 1. Wyróżnień udziela się strażakom w sposób uroczysty. 2. Udzielenie wyróżnienia ogłasza się w decyzji personalnej. 3. Decyzja personalna powinna zawierać rodzaj wyróżnienia oraz uzasadnienie jego przyznania. 4. Kopia decyzji personalnej powinna być umieszczona w aktach osobowych wyróżnionego. § 4. Strażakowi nie przyznaje się wyróżnienia: 1) w czasie prowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, 2) przed zatarciem nałożonej kary dyscyplinarnej, 3) w okresie próby, przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego lub warunkowym zawieszeniu wykonania kary. § 5. Pochwałę przyznaje się w formie pisemnej strażakowi, który wyróżnił się w wykonywaniu zadań służbowych. § 6. 1. Nagrodę pieniężną lub rzeczową przyznaje się strażakowi, który wykazał się szczególnymi osiągnięciami w służbie albo wykonał zadania w szczególnie trudnych warunkach lub wymagające znacznego nakładu pracy, albo dokonał czynu świadczącego o wyjątkowej odwadze. 2. Nagrody, o których mowa w ust. 1, są przyznawane przez przełożonych z własnej inicjatywy lub na wniosek bezpośredniego przełożonego strażaka po uprzednim zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji związkowej działającej w danej jednostce organizacyjnej. 3. Nagrody, o których mowa w ust. 1, są przyznawane w granicach środków finansowych przeznaczonych na ten cel. 4. Wykaz nagród pieniężnych i rzeczowych przyznanych strażakom pełniącym służbę w danej jednostce organizacyjnej podaje się do wiadomości działającej w tej jednostce zakładowej organizacji związkowej. § 7. Krótkoterminowy urlop jest przyznawany w wymiarze do 7 dni w ciągu roku kalendarzowego w wypadkach, o których mowa w § 6 ust. 1, z własnej inicjatywy przełożonego lub na wniosek bezpośredniego przełożonego strażaka. § 8. Przedterminowe nadanie wyższego stopnia pożarniczego jest przyznawane przez przełożonego uprawnionego do nadania tego stopnia z własnej inicjatywy lub na wniosek bezpośredniego przełożonego, skierowany drogą służbową, strażakowi, który wykazał się wybitnymi osiągnięciami w służbie lub dokonał czynu świadczącego o wyjątkowej odwadze. § 9. Wnioski o przyznanie wyróżnień określonych w § 6 ust. 2, § 7 i 8 powinny zawierać uzasadnienie wskazujące na wzorowe wykonywanie obowiązków przez strażaków, dzięki któremu zasługują na otrzymanie wyróżnienia. § 10. Przepisy rozporządzenia nie naruszają uprawnień do przyznawania strażakom nagród w trybie i na zasadach wynikających z przepisów szczególnych. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 kwietnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania wyróżnień strażakom Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 41, poz. 183). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 1 września 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze administracji miar i administracji probierczej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. (Dz. U. Nr 109, poz. 712) Na podstawie art. 67 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 102, poz. 643) oraz w związku z § 1 pkt 19 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 i z 1997 r. Nr 6, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. Funkcjonariusze Głównego Urzędu Miar, okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone: 1) w art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55, poz. 248 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) - funkcjonariusze okręgowych i obwodowych urzędów miar, 2) w art. 17 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249) - funkcjonariusze okręgowych i obwodowych urzędów probierczych. § 2. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydają: 1) Prezes Głównego Urzędu Miar - funkcjonariuszom tego urzędu, w zakresie wykroczeń, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, 2) dyrektorzy okręgowych urzędów miar - funkcjonariuszom właściwych okręgowych i obwodowych urzędów miar, w zakresie wykroczeń, o których mowa w § 1 pkt 1, 3) dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych - funkcjonariuszom właściwych okręgowych i obwodowych urzędów probierczych, w zakresie wykroczeń, o których mowa w § 1 pkt 2. § 3. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego powinno zawierać: datę wydania upoważnienia i okres jego ważności, oznaczenie organu wydającego upoważnienie, podstawę prawną wydania upoważnienia, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego funkcjonariusza, numer legitymacji służbowej, określenie wykroczeń, za które funkcjonariusz upoważniony jest do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz obszaru, na którym upoważnienie jest ważne. Upoważnienie powinno być podpisane przez organ, który je wydał, oraz opatrzone odciskiem pieczęci urzędowej. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 czerwca 1982 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów administracji w sprawach normalizacji, miar, probiernictwa i jakości upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. Nr 18, poz. 140). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 1 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie treści, wzorów i sposobu umieszczania napisów ostrzegających przed szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny, a także w sprawie dopuszczalnej zawartości substancji szkodliwych w wyrobach tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości. (Dz. U. Nr 109, poz. 713) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W § 6 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 grudnia 1996 r. w sprawie treści, wzorów i sposobu umieszczania napisów ostrzegających przed szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny, a także w sprawie dopuszczalnej zawartości substancji szkodliwych w wyrobach tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości (Dz. U. Nr 146, poz. 685) wyrazy "po upływie 12 miesięcy" zastępuje się wyrazami "po upływie 18 miesięcy". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. (Dz. U. Nr 110, poz. 714) Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej (Dz. U. Nr 40, poz. 271, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7: a) w ust. 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 21.", b) po ust. 4 dodaje się nowe ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Postępowanie w sprawie upoważnienia do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową odbywa się za wiedzą i zgodą zainteresowanej osoby. 4b. Upoważnienia do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową udziela się po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który przeprowadza przy pomocy właściwych organów stosowne postępowanie sprawdzające.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i Szefem Urzędu Ochrony Państwa, określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania sprawdzającego i upoważniania osób do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową oraz cofania upoważnień."; 2) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Jeżeli z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, wynika konieczność wymiany wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową, dokumenty otrzymywane z zagranicy oraz wysyłane za granicę w wykonaniu tych umów oznacza się odpowiednią do ich treści klauzulą określoną w art. 12, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Jeżeli z umów międzynarodowych, o których mowa w ust. 1, wynikają inne niż określone w art. 12 zasady oznaczania klauzulami wymienianych dokumentów, stosuje się zasady wynikające z tych umów. 3. Jeżeli z umów międzynarodowych, o których mowa w ust. 1, wynikają inne niż określone w ustawie zasady postępowania z przekazywanymi i otrzymywanymi wiadomościami stanowiącymi tajemnicę państwową lub służbową, a w szczególności zasady ich ewidencjonowania, ochrony udostępniania i przesyłania, stosuje się zasady wynikające z tych umów."; 3) po art. 17 dodaje się nowy art. 17a w brzmieniu: "Art. 17a. 1. Organ lub podmiot gospodarczy zlecający innym podmiotom gospodarczym, jednostkom badawczo-rozwojowym oraz innym jednostkom organizacyjnym realizację zadań, z którymi związany jest dostęp do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową, określa w umowie warunki, jakie powinny być spełnione w zakresie ochrony tajemnicy. 2. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, w porozumieniu z Szefem Urzędu Ochrony Państwa, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki ochrony wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa, jakie spełniać powinny podmioty gospodarcze i jednostki, o których mowa w ust. 1, oraz sposób sprawowania nadzoru i kontroli spełniania tych warunków."; 4) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony organ wojskowy: 1) upoważnia do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową o szczególnie ważnym znaczeniu dla obronności państwa lub Sił Zbrojnych, 2) upoważnia żołnierzy w czynnej służbie wojskowej i pracowników jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową ze względu na obronność państwa, wymienianych w ramach umów międzynarodowych w innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową o szczególnie ważnym znaczeniu dla obronności państwa, będących w posiadaniu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa. 3. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej oraz osoby ubiegające się o powołanie do zawodowej służby wojskowej lub o podjęcie zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i pracownicy tych jednostek podlegają postępowaniu sprawdzającemu do celów związanych z upoważnieniem do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową. 4. Postępowaniu sprawdzającemu podlegają także osoby spoza jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, które mają być upoważnione do dostępu do wiadomości określonych w ust. 1 pkt 1. 5. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określa: 1) szczegółowe zasady i tryb upoważniania żołnierzy w czynnej służbie wojskowej i pracowników jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową oraz cofania udzielonych upoważnień, a także wzory dokumentów w tym zakresie, 2) w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefem Urzędu Ochrony Państwa szczegółowe zasady i tryb upoważniania osób spoza jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej do dostępu do wiadomości, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i cofania upoważnień oraz wzory dokumentów w tym zakresie, 3) sposób i tryb postępowania sprawdzającego, o którym mowa w ust. 3 i 4, 4) dla podległych mu jednostek organizacyjnych, szczegółowe zasady ochrony tajemnicy państwowej i służbowej, jej organizację i kontrolę oraz sposób postępowania z wiadomościami stanowiącymi tajemnicę, a w szczególności ich przekazywania, przyjmowania, doręczania i przechowywania oraz sposób ochrony nośników wiadomości. 6. Przepisów art. 7 ust. 4b i 5, art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 2 i 4-6 oraz art. 19 nie stosuje się w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej." Art. 2. Do czasu wydania przepisów przewidzianych w art. 7 ust. 5 i art. 21 ust. 5 pkt 1 i 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą, zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż w ciągu 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, o ile nie są sprzeczne z ustawą. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie. (Dz. U. Nr 110, poz. 715) Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) w art. 50: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Skarb Państwa odpowiada również za szkody wyrządzone przez wilki wśród zwierząt gospodarskich, z wyłączeniem drobiu, na terenach, na których nie są one objęte całoroczną ochroną.", b) w ust. 2 wyrazy "w ust. 1" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 1a". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie jednostek organizacyjnych oraz dróg nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta. (Dz. U. Nr 110, poz. 716) Na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie jednostek organizacyjnych oraz dróg nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta (Dz. U. Nr 145, poz. 711) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 "Wykaz szkół i placówek, które nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta": a) pkt 23 otrzymuje brzmienie: "23. Łódź 1 Zespół Szkół Zawodowych Specjalnych Nr 2 Łódź, al. I Dywizji Kościuszkowskiej 16/18 2 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 210 przy CZMP Łódź, ul. Rzgowska 281 3 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 208 przy Szpitalu im. J. Korczaka Łódź, ul. Piłsudskiego 15 4 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 197 przy Szpitalu im. Biegańskiego Łódź, ul. Kniaziewicza 1/5 5 Zespół Szkół Papierniczo-Poligraficznych, Łódź, ul. Edwarda 41 6 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 60 przy Szpitalu Chorób Płuc Łódź, ul. Wycieczkowa 59 7 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 146 przy Szpitalu Klinicznym Nr 1 Łódź, ul. Sporna 36/50 8 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 201 przy Psychiatrycznym Oddziale Dziennym Łódź, ul. Głogowa 3 9 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 207 przy Domu Pomocy Społecznej Łódź, ul. Spadkowa 4/6 10 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Łódź, ul. Legionów 27 11 Pałac Młodzieży im. J. Tuwima Łódź, ul. Moniuszki 4a 12 Dom Dziecka Nr 1 Łódź, ul. Aleksandrowska 123 13 Dom Dziecka Nr 2 Łódź, ul. Aleksandrowska 137 14 Dom Dziecka Nr 3 "Słoneczna Polana" Łódź, ul. Sowińskiego 3 15 Dom Dziecka Nr 4 Łódź, ul. Marysińska 100 16 Dom Dziecka Nr 5 Łódź, ul. Małachowskiego 74 17 Dom Dziecka Nr 6 im. S. Jachowicza Łódź, ul. Bednarska 15 (filia: Łódź, ul. Dąbrowskiego 40) 18 Dom Dziecka Nr 7 im. S. Żeromskiego Łódź, ul. Przyszkole 42 19 Dom Dziecka Nr 8 Łódź, ul. Zuchów 4 20 Dom Dziecka dla Małych Dzieci Łódź, ul. Drużynowa 3/5 (filia: Łódź, ul. Lniana 27) 21 Pogotowie Opiekuńcze Nr 1 Łódź, ul. Krokusowa 15/17 22 Pogotowie Opiekuńcze Nr 2 Łódź, ul. Pawilońska 2/4 23 Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Łódź, ul. Częstochowska 36 24 Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Łódź, ul. Łucji 12/16 25 Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Łódź, ul. Drewnowska 151 26 Bursa Szkolna Nr 1 Łódź, ul. Przybyszewskiego 43 27 Bursa Szkolna Nr 4 Łódź, ul. Dąbrowskiego 40 28 Bursa Szkolna Nr 5 Łódź, ul. Przyszkole 46/56 29 Bursa Szkolna Nr 6 Łódź, ul. Dowborczyków 5 30 Bursa Szkolna Nr 7 Łódź, ul. Kościuszki 3 31 Bursa Szkolna Nr 8 Łódź, ul. Rodakowskiego 6 32 Bursa Szkolna Nr 9 Łódź, ul. Żubardzka 2a 33 Bursa Szkolna Nr 12 Łódź, ul. Podgórna 9/11 34 Bursa Szkolna Nr 11 Łódź, ul. Drewnowska 153/155 35 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1 Łódź, ul. Siedlecka 7/21 36 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2 "Reymontówka" Łódź, ul. Spadkowa 11 37 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 3 Łódź, ul. Tkacka 34/36 38 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Słabowidzących Łódź, ul. Dziewanny 24 39 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Słabosłyszących Łódź, ul. Wólczańska 121/123 40 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących Łódź, ul. Krzywickiego 20 41 Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1 Łódź, ul. Ratajska 2/4 42 Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2 Łódź, ul. Praussa 2 43 Szkolny Ośrodek Socjoterapii Łódź, ul. Wapienna 24a 44 Specjalistyczne Ognisko Pracy Pozaszkolnej Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne Łódź, ul. Nowotki 16 45 Centrum Kształcenia Ustawicznego Łódź, ul. Różyckiego 5/7 46 Zespół Szkół Gastronomicznych Łódź, ul. Sienkiewicza 88 47 Zespół Szkół Samochodowych Nr 1 Łódź, ul. Prożka 3/5 48 Zespół Szkół Odzieżowych Nr 1 Łódź, ul. Irysowa 2 49 Zespół Szkół Budowlanych Nr 2 Łódź, ul. Kopcińskiego 5/11 50 Zespół Szkół Elektroniczno-Energetycznych Łódź, ul. Politechniki 38 51 Zespół Szkół Mechanicznych Nr 5 Łódź, ul. Z. Nałkowskiej 2 52 Zespół Szkół Energetyczno-Instalacyjnych Łódź, ul. Kilińskiego 159 53 Zespół Szkół Elektronicznych Łódź, ul. Strykowska 10/18 54 Zespół Szkół Elektrycznych Łódź, ul. Wileńska 53/55 55 Zespół Szkół Odzieżowych Nr 2 Łódź, ul. Naruszewicza 35 56 Zespół Szkół Mechanicznych Nr 2 Łódź, Al. Politechniki 37 57 Zespół Szkół Mechanicznych Nr 4 Łódź, ul. Franciszkańska 137 58 Zespół Szkół Mechaniczno-Samochodowych Łódź, ul. Pogonowskiego 34 59 Zespół Szkół Zawodowych Nr 3 Łódź, ul. Kilińskiego 109 60 Zespół Szkół Mechaniczno-Elektrycznych Łódź, ul. Warecka 41 61 Zespół Szkół Zawodowych Nr 6 Łódź, ul. Cedry 2 62 Zespół Szkół Samochodowych Nr 2 ", b) pkt 26 otrzymuje brzmienie: "26. Opole 1 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Neuropsychiatrycznym Wojewódzkim Specjalistycznym Zespole Matki i Dziecka Opole, ul. Kopernika 13 2 Dom Dziecka Opole, ul. Powstańców Śląskich 14 3 Pogotowie Opiekuńcze Opole, ul. Dambonia 3 4 Świetlica Dworcowa Opole, Dworzec PKP 5 Wojewódzki Ośrodek Politechniczny Opole, ul. Głogowska 27 6 Centrum Kształcenia Ustawicznego Opole, ul. Osmańczyka 22 7 Centrum Kształcenia Ustawicznego Opole, ul. Kościuszki 39 8 Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych Opole, ul. Ozimska 48 9 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 13 Opole, ul. Książąt Opolskich 21 10 Zespół Szkół Prymasa 1000-lecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego Opole, ul. Kościuszki 14 11 Zespół Szkół Budowlanych Opole, ul. Niemodlińska 50 12 Zespół Szkół Zawodowych Nr 4 Opole, ul. J. Hallera 4 13 Zespół Szkół Zawodowych im. St. Staszica Opole, ul. Struga 16 14 Przedszkole Nr 53 Specjalne Opole, ul. Niemodlińska 60", c) pkt 27 otrzymuje brzmienie: "27. Płock 1 Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Zespole Szkół Technicznych, Płock ul. Kilińskiego 4 2 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Płock, ul. Sienkiewicza 13a 3 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Płock, ul. Kolegialna 19 4 Pogotowie Opiekuńcze Płock, ul. Mościckiego 27 5 Bursa Zespołu Szkół i Zakładów Kształcenia i Doskonalenia Nauczycieli Płock, ul. Kolegialna 19 6 Bursa Zespołu Szkół i Zakładów Kształcenia i Doskonalenia Nauczycieli Płock, ul. Sienkiewicza 13a 7 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1 Płock, ul. Gradowskiego 24 8 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2 Płock, ul. Lasockiego 14 9 Centrum Kształcenia Ustawicznego Płock, ul. Piłsudskiego 6 10 Zespół Szkół Petrochemia S.A. Płock, ul. Łukasiewicza 25 11 Zespół Szkół i Zakładów Kształcenia i Doskonalenia Płock, ul. Łukasiewicza 19 12 Zespół Szkół Technicznych Płock, ul. Kilińskiego 4", d) pkt 28 otrzymuje brzmienie: "28. Poznań 1 Zasadnicza Szkoła Specjalna Poznań, ul. Świt 25 2 Zasadnicza Szkoła Specjalna Poznań, ul. Żniwna 1 3 Przedszkole Specjalne Nr 99 przy Szpitalu Rehabilitacyjnym Poznań-Kiekrz, ul. Sanatoryjna 2 4 Przedszkole Specjalne Nr 107 w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 5 Poznań, ul. Szpitalna 27/33 5 Przedszkole Specjalne Nr 108 przy Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem Poznań, ul. Krysiewicza 7/8 6 Zespół Szkół i Placówek Specjalnych w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 4 Poznań, ul. 28 Czerwca 1956 nr 135 7 Przedszkole Specjalne Nr 111 w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 4, Poznań ul. 28 Czerwca 1956 nr 135 8 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 108 przy Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem Poznań, ul. Krysiewicza 7/8 9 Przedszkole Specjalne Nr 109 przy Szpitalu Rehabilitacyjnym Poznań-Kiekrz, ul. Sanatoryjna 2 10 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 110 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 5 Poznań, ul. Szpitalna 27/28 11 Świetlica Dworcowa Poznań, ul. Głogowska 32 12 Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 111 Poznań, ul. 28 Czerwca 1956 nr 135 13 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Poznań, ul. Borwińskiego 2/3 14 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Poznań, ul. Biskupińska 1 15 Szkolne Schronisko Młodzieżowe Poznań, ul. Głuszyna 127 16 Dom Dziecka Nr 1 Poznań, ul. Swoboda 59 17 Dom Dziecka Nr 2 Poznań, ul. Pamiątkowa 28 18 Rodzinny Dom Dziecka Nr 1 Poznań, Osiedle Prusa 100/2 19 Rodzinny Dom Dziecka Nr 2 Poznań, ul. Jugosłowiańska 54G/1 20 Rodzinny Dom Dziecka Nr 3 Poznań, Osiedle Bolesława Chrobrego 7/43 21 Rodzinny Dom Dziecka Nr 4 Poznań, Osiedle Winiary 4/2 22 Pogotowie Opiekuńcze Poznań, ul. Wojska Polskiego 53 23 Bursa Szkolna Nr 1 Poznań, ul. Krakowska 17 24 Bursa Szkolna Nr 2 Poznań, ul. Czeremchowa 25 Bursa Szkolna Nr 4 Poznań, ul. Młyńska 11 26 Bursa Szkolna Nr 5 Poznań, ul. Zamenhoffa 142a 27 Bursa Szkolna Nr 6 Poznań, ul. Przełajowa 6 28 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących Poznań, ul. Bydgoska 4a 29 Centrum Kształcenia Ustawicznego Poznań, ul. Kanclerska 31 30 Zespół Szkół Mechaniki Precyzyjnej Poznań, ul. Jawornicka 31", e) pkt 32 otrzymuje brzmienie: "32. Słupsk 1 Bursa Szkolna Słupsk, ul. Szczecińska 60a 2 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Słupsk, ul. Krasińskiego 19 3 Środkowo-Pomorskie Centrum Kształcenia Ustawicznego Słupsk, ul. Chopina 3 4 Zespół Szkół Gastronomicznych i Hotelarskich Słupsk, al. Sienkiewicza 2 5 Centrum Kształcenia Praktycznego Słupsk, ul. Koszalińska 2", f) pkt 43 otrzymuje brzmienie: "43. Zielona Góra 1 Pogotowie Opiekuńcze Zielona Góra, ul. Wojska Polskiego 116 2 Wojewódzki Ośrodek Politechniczny Zielona Góra, ul. Elektoralna 2 3 Centrum Kształcenia Ustawicznego Zielona Góra, ul. Długa 13 4 Wojewódzki Ośrodek Dokształcania Zawodowego Zielona Góra, ul. Botaniczna 66 5 Bursa Szkolna Zielona Góra, ul. Botaniczna 60"; 2) w załączniku nr 2 "Wykaz szkół artystycznych, które nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta", pkt 21 otrzymuje brzmienie: "21. Poznań: - Zespół Szkół Muzycznych - Państwowa Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej - Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego"; 3) w załączniku nr 4 "Wykaz domów pomocy społecznej i ośrodków opiekuńczych nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta" pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5. Chorzów: 1) Dom Pomocy Społecznej w Chorzowie, ul. Katowicka 50 z filią w Chorzowie, ul. Dąbrowskiego 48/6 2) Dom Pomocy Społecznej w Chorzowie, ul. Michałowicka 4 3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Siemianowicka 101 4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wandy 64"; 4) w załączniku nr 5 "Wykaz dróg krajowych i wojewódzkich nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta" pkt 27 otrzymuje brzmienie: 123 "27Włocławek1, 62, 557"; 5) załącznik nr 6 "Wykaz publicznych zakładów opieki zdrowotnej nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta" otrzymuje brzmienie: "1. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Białystok, ul. Orzeszkowej 32 2. Wojewódzki Szpital Zespolony, Białystok, ul. Skłodowskiej 26 3. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Białystok, ul. Poleska 89 4. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Białystok, ul. Krasińskiego 5. Terenowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Białymstoku, ul. Słonimska 15/1 6. Wojewódzki Szpital Zespolony, Bielsko-Biała, ul. Widok 5 7. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego Bielsko-Biała, ul. E. Plater 14 8. Wojewódzki Szpital im. J. Biziela, Bydgoszcz, ul. Ujejskiego 75 9. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Bydgoszczy, ul. Markwarta 8 10. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Bydgoszczy, ul. Markwarta 8 11. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Bydgoszczy, ul. Karłowicza 26 12. Miejski Szpital Zespolony Nr 1 w Bytomiu, ul. Żeromskiego 7 13. Miejski Szpital Zespolony Nr 2 w Bytomiu, ul. Batorego 15 14. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej w Bytomiu 15. Pogotowie Ratunkowe w Zakładzie Lecznictwa Podstawowego, Bytom 16. Szpital im. dr. L. Urbanowicza i dr. A. Kośnego w Chorzowie, ul. Zjednoczenia 10 17. Pogotowie Ratunkowe w Chorzowie 18. Wojewódzki Szpital Zespolony w Częstochowie 19. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Częstochowie 20. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Częstochowie 21. Zakład Opieki Zdrowotnej, Dąbrowa Górnicza-Gołonóg 22. Wojewódzki Szpital Zespolony Elbląg, ul. Królewiecka 146 23. Szpital Miejski w Gdańsku-Zaspie, ul. Jana Pawła II 50 24. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 30 25. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego w Gdańsku 26. Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej w Gdańsku 27. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Gdańsku, ul. Hoene-Wrońskiego 4 28. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Gdańsku, ul. Jana z Kolna 22/26 29. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Gdańsku, ul. Abrahama 56 30. Wojewódzki Szpital Zespolony w Gdańsku, ul. Wały Jagiellońskie 36 31. Szpital Miejski im. J. Brudzińskiego, Gdynia 32. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego, Gdynia 33. Szpital Morski im. PCK, Gdynia 34. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 1 w Gliwicach 35. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 2 w Gliwicach 36. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 3 w Gliwicach 37. Wojewódzki Szpital Zespolony, Gorzów Wielkopolski 38. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Gorzowie Wielkopolskim 39. Szpital Miejski O/Węgrowo w Grudziądzu - w budowie 40. Oddział Pomocy Doraźnej w Grudziądzu z podstacją Pogotowia Ratunkowego, Łasin 41. Szpital Miejski im. dr. Władysława Biegańskiego z Zespołem Poradni Specjalistycznych, Grudziądz, ul. gen. Władysława Sikorskiego 32 42. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Jastrzębiu-Zdroju 43. Wojewódzki Szpital Zespolony w Kaliszu 44. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Kaliszu 45. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Kaliszu 46. Górnośląskie Centrum Medyczne w Katowicach-Ochojcu 47. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Katowicach 48. Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Katowicach 49. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Katowicach 50. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Katowicach 51. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Katowicach 52. Zakład Radioterapii, Katowice, ul. Reymonta 8 53. Wojewódzki Szpital Zespolony, Kielce, ul. Grunwaldzka 45 54. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Kielce, ul. Olszewskiego 3 55. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Kielce, ul. św. Leonarda 10 56. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Kielce, ul. Jagiellońska 56 57. Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 1 w Kielcach, ul. Olszewskiego 2 58. Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 2 w Kielcach, ul. Jagiellońska 74 59. Szpital Wojewódzki, Koszalin 60. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Koszalin 61. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych im. Stanisława Hornunga, Kraków, ul. Armii Krajowej 5 62. Dom Spokojnej Starości - Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Krakowie, ul. Wielicka 267 63. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Kraków, ul. Sieroszewskiego 1 64. Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej - "Nowa Huta", ul. Ujastek 65. Krakowskie Pogotowie Ratunkowe, Kraków, ul. św. Łazarza 14 66. Szpital Wojewódzki, Legnica 67. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Legnicy 68. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych w Lublinie, ul. Langiewicza 6A 69. Szpital Wojewódzki Nr 2, Lublin, al. Kraśnicka 100 70. Wojewódzki Szpital Zespolony im. Jana Bożego, Lublin, ul. Biernackiego 9 71. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Lublin, ul. Nałęczowska 2 72. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Lublin, ul. Szkolna 16 73. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Lublinie, ul. Armii Wojska Polskiego 8 74. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Mokra 10 75. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Lecznicza 6 76. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Struga 86 77. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Gorkiego 21a 78. Szpital im. Biegańskiego w Łodzi, ul. Kniaziewicza 1/5 79. Wojewódzki Szpital Zespolony im. Kopernika, Łódź, ul. Pabianicka 62 80. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Łódź, ul. Sienkiewicza 137/141 81. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Łodzi, ul. Aleksandrowska 63 82. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Łódź, ul. Franciszkańska 17/25 83. Szpital im. Radlińskiego, Łódź, ul. Drewnowska 75 84. Szpital im. Pirogowa z Kliniką Chirurgiczną AM, Łódź, ul. Wólczańska 175 85. Szpital im. Madurowicza wraz z Instytutem Ginekologii i Położnictwa, Łódź, ul. Wileńska 37 86. Wojewódzki Szpital Zespolony, Olsztyn 87. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Olsztynie 88. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Olsztynie 89. Wojewódzki Zespół Medycyny Przemysłowej w Olsztynie 90. Szpital Wojewódzki, Opole, al. Witosa 26 91. Wojewódzki Szpital Zespolony, Opole, ul. Kośnego 53 92. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Opolu 93. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Opolu 94. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu 95. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Płocku 96. Wojewódzki Szpital Zespolony, Płock 97. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Płock 98. Wojewódzki Szpital Zespolony, Poznań 99. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Poznań 100. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Poznań 101. Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracy w Poznaniu 102. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Poznań, ul. Grobla 103. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Poznań, ul. Mogileńska 104. Wojewódzki Szpital Zespolony, Radom 105. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Radom 106. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Radom 107. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Radom 108. Szpital Radom-Józefów - w budowie 109. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Rudzie Śląskiej 110. Rejonowa Stacja Krwiodawstwa w Rybniku 111. Szpital Wojewódzki Nr 1, Rzeszów, ul. Szopena 2 112. Szpital Wojewódzki Nr 2, Rzeszów, ul. Lwowska 60 113. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Rzeszów, ul. Poniatowskiego 4 114. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Rzeszów, ul. Wierzbowa 4 115. Zespół Opieki Zdrowotnej Nr 2, Rzeszów, ul. Batorego 9 116. Centrum Lecznictwa Oparzeń - w budowie, Siemianowice Śląskie 117. Wojewódzki Szpital Zespolony, Słupsk 118. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Słupsku, ul. Szarych Szeregów 20 119. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Słupsku 120. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego w Sopocie 121. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej w Sosnowcu 122. Rejonowe Pogotowie Ratunkowe, Sosnowiec 123. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Sosnowcu 124. Wojewódzki Szpital Zespolony, Szczecin 125. Portowy Zespół Opieki Zdrowotnej, Szczecin 126. Stoczniowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Szczecinie 127. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Szczecinie 128. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Szczecinie 129. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Szczecinie 130. Oddział Pomocy Doraźnej, Świętochłowice 131. Szpital Wojewódzki, Tarnów 132. Wojewódzki Szpital Zespolony, Tarnów 133. Zespół Zakładów Medycyny Pracy w Tarnowie, ul. Kwiatkowskiego 8 134. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie 135. Wojewódzki Szpital Zespolony, Toruń 136. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Toruń 137. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Toruń 138. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej, Tychy 139. Wojewódzki Szpital Zespolony, Wałbrzych 140. Szpital Wojewódzki im. dr. Sokołowskiego w Wałbrzychu 141. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Wałbrzych 142. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Wałbrzych 143. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Wałbrzychu, ul. Chrobrego 38 144. Wojewódzki Szpital, Włocławek 145. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Włocławek 146. Wojewódzki Szpital Zespolony im. J. Babińskiego, Wrocław 147. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Wrocław 148. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Wrocław 149. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Wrocław 150. Szpital Nr 2 w Zabrzu, ul. Skłodowskiej-Curie 10 151. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Zabrzu 152. Szpital Nr 1 w Zabrzu 153. Szpital Wojewódzki, Zielona Góra 154. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Zielonej Górze, ul. Chrobrego 2 155. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Zielonej Górze"; 6) załącznik nr 7 "Wykaz publicznych szkół medycznych nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta" otrzymuje brzmienie: "1. Białystok Medyczne Studium Zawodowe 15-027 Białystok ul. Ogrodowa 23 Medyczne Studium Zawodowe 15-268 Białystok ul. Czackiego 8 2. Częstochowa Medyczne Studium Zawodowe im. dr Wł. Biegańskiego 42-200 Częstochowa ul. Dąbrowskiego 75 3. Elbląg Medyczne Studium Zawodowe 82-300 Elbląg ul. Saperów 14E 4. Gdańsk Zespół Szkół Medycznych Nr 1 im. M. Słabego 80-416 Gdańsk ul. gen. J. Hallera 122 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 80-401 Gdańsk ul. gen. J. Hallera 17 Zespół Szkół Medycznych Nr 3 im. M. C. Skłodowskiej 80-210 Gdańsk ul. Tuwima 15 Medyczne Studium Zawodowe Nr 4 im. PCK 80-741 Gdańsk ul. Reduta Miś 5/7 5. Gdynia Zespół Szkół Medycznych 81-346 Gdynia ul. Żeromskiego 31 6. Gliwice Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 im. J. Koraszewskiego 44-100 Gliwice ul. Chudoby 10 Medyczne Studium Zawodowe 44-100 Gliwice ul. Hutnicza 9 7. Gorzów Wielkopolski Medyczne Studium Zawodowe 66-400 Gorzów Wielkopolski ul. Dowgielewiczowej 5 8. Grudziądz Zespół Szkół Medycznych 86-300 Grudziądz ul. Sienkiewicza 22 9. Katowice I Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny 40-304 Katowice ul. Wiertnicza 3 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 40-862 Katowice ul. Gliwicka 276 10. Kielce Medyczne Studium Zawodowe im. J. Iżyckiej 25-317 Kielce ul. IX Wieków Kielc 19 11. Koszalin Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego 57-582 Koszalin ul. Leśna 2 12. Kraków Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 31-126 Kraków ul. Michałowskiego 12 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 30-523 Kraków ul. Zamoyskiego 58 Medyczne Studium Zawodowe Nr 3 im. St. Leszczyńskiej 31-008 Kraków ul. św. Anny 5 Medyczne Studium Zawodowe Nr 4 31-069 Kraków ul. Koletek 12 Medyczne Studium Zawodowe Nr 5 31-052 Kraków ul. Miodowa 36 Medyczne Studium Zawodowe Nr 6 31-945 Kraków os. Teatralne 4a Medyczne Studium Masażu Leczniczego 30-079 Kraków ul. Królewska 86 13. Lublin Medyczne Studium Zawodowe im. St. Liebharta 20-090 Lublin ul. Jaczewskiego 5 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych 20-090 Lublin Al. Racławickie 7 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 3 20-336 Lublin ul. Słowicza 5 Medyczne Studium Zawodowe Nr 3 w Zespole Szkół Gastronomicznych 20-090 Lublin ul. Spokojna 10 14. Łódź Zespół Szkół Medycznych Nr 1 90-145 Łódź ul. Narutowicza 122 Medyczne Studium Zawodowe Nr 3 90-136 Łódź ul. Narutowicza 58 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 90-230 Łódź ul. Piłsudskiego 159 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 im. M. Skłodowskiej-Curie 91-029 Łódź ul. Wielkopolska 72/74 15. Olsztyn Medyczne Studium Zawodowe 10-052 Olsztyn ul. Mariańska 1 16. Opole Medyczne Studium Zawodowe im. dr M. Kujawskiej 45-060 Opole ul. Katowicka 68 17. Płock Medyczne Studium Zawodowe 09-402 Płock ul. 3 Maja 4 18. Poznań Medyczne Studium Zawodowe 60-568 Poznań ul. Szamarzewskiego 99 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 60-501 Poznań ul. Bukowska 29 Medyczne Studium Zawodowe im. PCK 61-855 Poznań ul. Mostowa 6 19. Radom Zespół Szkół Medycznych 26-600 Radom ul. Kelles-Krauza 3 20. Ruda Śląska Zespół Szkół Medycznych 41-709 Ruda Śląska ul. Hallera 61 21. Rybnik Zespół Szkół Medycznych 44-200 Rybnik ul. Borki 37D 22. Rzeszów Medyczne Studium Zawodowe 35-310 Rzeszów ul. Warzywna 1 23. Słupsk Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie 76-200 Słupsk ul. Bałtycka 29 24. Sosnowiec Liceum Medyczne Medyczne Studium Zawodowe 41-200 Sosnowiec ul. Franciszkańska 5A 25. Szczecin Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego 70-562 Szczecin pl. Orła Białego 2 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 71-460 Szczecin ul. Broniewskiego 9 26. Toruń Zespół Szkół Medycznych im. Z. Szlenkier w Liceum Ogólnokształcącym 87-100 Toruń ul. Batorego 39B Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika 87-100 Toruń ul. św. Jana 1/3 27. Wałbrzych Medyczne Studium Zawodowe 58-302 Wałbrzych ul. Armii Krajowej 35b 28. Włocławek Medyczne Studium Zawodowe 87-800 Włocławek ul. Obrońców Wisły 1920 nr 21/25 29. Wrocław Zespół Szkół Medycznych im. dr H. Hirszfeldowej 51-618 Wrocław ul. Bartla 5 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 im. L. Hirszfelda 55-355 Wrocław ul. Grunwaldzka 2 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 im. H. Jordana 50-448 Wrocław ul. Worcella 25/27 Medyczne Studium Zawodowe Nr 4 im. M. Skłodowskiej-Curie 50-018 Wrocław ul. Stawowa 24 Medyczne Studium Zawodowe Nr 5 50-126 Wrocław ul. św. Mikołaja 78/79 30. Zabrze Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 im. prof. A. Cieszyńskiego 41-800 Zabrze ul. 3 Maja 63 31. Zielona Góra Medyczne Studium Zawodowe im. M. Skłodowskiej-Curie 65-044 Zielona Góra ul. Wazów 44". § 2. Przekazanie jednostek organizacyjnych oraz dróg między właściwymi organami administracji rządowej a gminami w wyniku zmian, o których mowa w § 1, nastąpi z dniem 1 stycznia 1998 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych. (Dz. U. Nr 110, poz. 717) Na podstawie art. 37i ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692) oraz art. 27 ust. 2 w związku z art. 53b ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych (Dz. U. Nr 31, poz. 175) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w pkt 1 w nawiasie spójnik "i" zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy " , Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692", b) w pkt 2 w nawiasie dodaje się wyrazy "i Nr 80, poz. 510", c) w pkt 3 w nawiasie spójnik "oraz" zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484"; 2) w § 5: a) w ust. 3 w pkt 1 dodaje się na końcu wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4," b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Ograniczenie określone w ust. 3 nie ma zastosowania w województwie wałbrzyskim do inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi w gminach wymienionych pod lp. 22 wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645 i Nr 108, poz. 699), zwanych dalej "inwestycjami mającymi na celu likwidację skutków powodzi.""; 3) w § 6: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W województwie wałbrzyskim wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi są składane wojewodzie przez wnioskodawców, w terminie określonym przez wojewodę.", c) w ust. 5 dwukropek zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 5a:", d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. W województwie wałbrzyskim do wniosku o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi wnioskodawca dołącza zobowiązanie do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 5 pkt 2, w wypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem."; 4) w § 7: a) w ust. 1 dwukropek zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b:", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Wojewoda wałbrzyski, w terminie do dnia 7 października 1997 r., może wstrzymać lub unieważnić wszystkie lub niektóre ustalenia dotyczące kwot dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji oraz planowanych terminów ich przekazywania wnioskodawcom, dokonane zgodnie z przepisem ust. 1. 1b. Wojewoda wałbrzyski, w terminie do dnia 22 października 1997 r., podejmuje czynności określone w § 7 ust. 1 i 2 w odniesieniu do inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi, objętych wnioskami, o których mowa w § 6 ust. 1a, oraz do pozostałych inwestycji, o których mowa w ust. 1a, objętych wnioskami złożonymi zgodnie z § 6 ust. 1."; 5) w § 8: a) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2a.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do dotacji, ustalonych w trybie określonym w § 7 ust. 1b, na dofinansowanie inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi nie stosuje się przepisu ust. 2 pkt 1.", c) po ust. 9 dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu: "10. Do dotacji, ustalonych w trybie określonym w § 7 ust. 1b, na dofinansowanie inwestycji mających na celu likwidację skutków powodzi nie stosuje się przepisów ust. 5 i 7, a cała dotacja podlega zwrotowi w wypadku wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem. 11. W wypadku, o którym mowa w ust. 10, zwrot dotacji następuje w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 1998 r."; 6) w § 9 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się przecinek i dodaje się wyrazy "i ust. 1b,"; 7) w § 11 w ust. 2 po wyrazach "w § 8 ust. 4 pkt 1" stawia się przecinek oraz wyrazy "i w ust. 5" zastępuje się wyrazami "ust. 5 i 10". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie szkoleń i egzaminów dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, oraz wynagrodzeń członków rad nadzorczych tych spółek. (Dz. U. Nr 110, poz. 718) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Szkolenia dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, zwanych dalej "spółkami", przeprowadzają, w formie kursu, ośrodki szkoleniowe, które zgłosiły organizowany kurs Ministrowi Skarbu Państwa i uzyskały akceptację programu i harmonogramu kursu. 2. Program szkolenia obejmuje wybrane zagadnienia w zakresie: 1) komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, 2) tworzenia, funkcjonowania i likwidacji spółek prawa handlowego, 3) zasad obrotu papierami wartościowymi, funkcjonowania instytucji rynku kapitałowego i narodowych funduszy inwestycyjnych, 4) prawa pracy, 5) stosunków cywilnoprawnych w obrocie gospodarczym, 6) prawa upadłościowego i postępowania układowego, 7) zasad działalności w Polsce spółek z udziałem zagranicznym, 8) zarządzania podmiotami gospodarczymi i analizy marketingowej przedsiębiorstwa, 9) restrukturyzacji podmiotów gospodarczych, 10) rachunkowości i finansów w spółkach prawa handlowego, 11) metod wyceny wartości podmiotów gospodarczych, 12) kompetencji organów spółek prawa handlowego, 13) zasad funkcjonowania rad nadzorczych w jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa i w spółkach z udziałem Skarbu Państwa. 3. Kurs kończy egzamin składany przez uczestnika kursu przed komisją egzaminacyjną wyznaczoną przez Ministra Skarbu Państwa. § 2. 1. Członkowie rad nadzorczych pierwszej kadencji, wybrani przez pracowników, są kierowani na szkolenie i egzamin przez spółkę. 2. Koszt szkolenia i jednokrotnego przystąpienia do egzaminu osób, o których mowa w ust. 1, ponosi spółka. § 3. 1. Kandydaci na członków rad nadzorczych powinni mieć: 1) ukończone studia wyższe, 2) zdany egzamin dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem. 2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 1 nie dotyczy kandydatów na członków rad nadzorczych, wybieranych przez pracowników, rolników i rybaków. § 4. 1. Do egzaminu dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek mogą przystępować również osoby, które nie odbywały szkolenia, o którym mowa w § 1. 2. Koszty egzaminu, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2, ponoszą kandydaci przystępujący do egzaminu. 3. Egzamin składa się z części pisemnej i ustnej. 4. Komisja, o której mowa w § 1 ust. 3, przeprowadza obie części egzaminu w tym samym dniu. 5. Osoba zdająca egzamin może odwołać się do komisji w sprawach dotyczących sposobu przeprowadzania egzaminu. 6. Komisja rozpatruje odwołanie w dniu egzaminu. Przewodniczący komisji informuje składającego odwołanie o decyzji komisji. 7. Regulamin przeprowadzania egzaminów dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 5. 1. Zwolnione z obowiązku składania egzaminu są osoby, które: 1) przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zdały egzamin przed komisją powołaną przez Ministra Przekształceń Własnościowych, Ministra Przemysłu i Handlu, Ministra Skarbu Państwa lub Komisję Selekcyjną powołaną na podstawie przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 47, poz. 298), 2) zostały ponownie wybrane przez pracowników, rolników lub rybaków do rady nadzorczej kolejnej kadencji, z zastrzeżeniem ust. 2, 3) posiadają tytuł naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub ekonomicznych, 4) posiadają wpis na listę radców prawnych lub biegłych rewidentów księgowych, 5) pełniły funkcje członków rad nadzorczych w spółkach z jednoosobowym udziałem Skarbu Państwa i uzyskały skwitowanie po upływie pełnej kadencji. 2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt 2 są zobowiązane złożyć egzamin w terminie określonym w art. 60 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. § 6. 1. Wynagrodzenie członków rad nadzorczych w spółkach, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, ustala się jako mnożnik przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc poprzedniego kwartału, publikowanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Wysokość miesięcznego wynagrodzenia wynosi dla: 1) przewodniczącego rady nadzorczej - 1,4-krotność, 2) wiceprzewodniczącego i sekretarza rady nadzorczej - 1,2-krotność, 3) pozostałych członków rady nadzorczej - 1,1-krotność - przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 718) REGULAMIN PRZEPROWADZANIA EGZAMINÓW DLA KANDYDATÓW NA CZŁONKÓW RAD NADZORCZYCH SPÓŁEK Z UDZIAŁEM SKARBU PAŃSTWA 1. Egzamin dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, zwany dalej "egzaminem", przeprowadza Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "Komisją", wyznaczana przez Ministra Skarbu Państwa. 2. Minister Skarbu Państwa ustala listę egzaminatorów. 3. Komisja składa się z trzech osób, w tym przewodniczącego Komisji. W przypadku gdy do egzaminu przystępuje więcej niż trzydziestu kandydatów, skład komisji odpowiednio powiększa się lub powołuje się dwie komisje. 4. Zakres egzaminu obejmuje: a) część pisemną - przeprowadzaną w formie testu zawierającego 150 pytań, trwającą 150 minut, b) część ustną - sprawdzającą wiedzę i predyspozycje kandydata do pracy w radzie nadzorczej. 5. Zestaw pytań do testów egzaminacyjnych ustala Minister Skarbu Państwa. 6. Test egzaminacyjny przygotowywany jest osobno na każdy egzamin, w dwóch wariantach. 7. Warunkiem dopuszczenia kandydata do części ustnej egzaminu jest udzielenie prawidłowej odpowiedzi na nie mniej niż 76 pytań testu. 8. Kandydaci na członków rad nadzorczych mogą korzystać w czasie egzaminu pisemnego ze źródeł prawa. 9. W razie niezaliczenia egzaminu pisemnego lub ustnego, kandydat może ponownie przystąpić do egzaminu w innym terminie. W takim przypadku kandydat jest obowiązany zdawać obie części egzaminu. 10. Z przeprowadzonego egzaminu Komisja sporządza protokół, który zawiera: 1) datę i miejsce przeprowadzenia egzaminu, skład Komisji oraz dane dotyczące organizatora szkolenia lub egzaminu, 2) listę osób przystępujących do egzaminu, 3) listę osób, które zdały egzamin, 4) uwagi dotyczące przebiegu egzaminu. 11. Dyplomy potwierdzające pozytywny wynik egzaminu wydaje Minister Skarbu Państwa. 12. Dokumentacja związana z prowadzeniem egzaminów jest przechowywana w Ministerstwie Skarbu Państwa. 13. Termin przeprowadzenia egzaminu wyznacza Minister Skarbu Państwa na wniosek organizatora szkolenia lub egzaminu. 14. Obsługę techniczną Komisji Egzaminacyjnej zapewnia Sekretariat Techniczny Komisji wyznaczany przez Ministra Skarbu Państwa. 15. Zadaniem Sekretariatu Technicznego jest obsługa administracyjno-techniczna egzaminu, w tym przygotowanie wyjazdu Komisji, właściwych warunków przeprowadzania egzaminu i pracy Komisji, sprawdzenie danych personalnych zdających i kompletności dokumentacji egzaminacyjnej, kontrola przebiegu egzaminu pisemnego, współudział w obliczaniu wyników testów i sporządzaniu dokumentacji egzaminu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie trybu przeprowadzania konkursu w celu wyłonienia osoby, której będzie zlecone sprawowanie zarządu w spółce. (Dz. U. Nr 110, poz. 719) Na podstawie art. 17 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Konkurs w celu wyłonienia osoby, której zostanie zlecone sprawowanie zarządu w spółce, zwany dalej "konkursem", przeprowadza rada nadzorcza spółki. 2. Rada nadzorcza określa, w drodze uchwały, o ile uchwała walnego zgromadzenia nie stanowi inaczej: 1) kryteria, jakim powinna odpowiadać osoba ubiegająca się o sprawowanie zarządu, 2) termin i miejsce zamieszczenia ogłoszenia o konkursie, 3) termin, miejsce i sposób, w jaki osoby ubiegające się o sprawowanie zarządu mogą uzyskiwać informacje o spółce, 4) termin i miejsce, w jakich będą przyjmowane oferty osób ubiegających się o sprawowanie zarządu, 5) datę otwarcia ofert, 6) okres, w jakim osoby, które złożyły oferty, będą nimi związane. § 2. 1. Ogłoszenie o konkursie powinno zawierać: 1) oznaczenie spółki, 2) dane, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1 oraz 3-6, 3) warunki, jakim powinna odpowiadać oferta, 4) pouczenie o treści § 9 ust. 1. 2. Ogłoszenie o konkursie jest publikowane co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. § 3. Termin przyjmowania ofert nie może być krótszy niż 7 dni i nie może rozpoczynać się wcześniej niż po upływie trzech tygodni od ostatniego dnia terminu, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 3. § 4. Oferta powinna składać się z części ogólnej, technicznej oraz cenowej. § 5. 1. W części ogólnej oferty należy zamieścić informacje o osobie ubiegającej się o sprawowanie zarządu, w tym informacje dotyczące spełnienia kryteriów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1. 2. Do oferty powinny być dołączone odpisy dokumentów potwierdzających informacje zawarte w części ogólnej. § 6. 1. W części technicznej oferty należy określić proponowane zmiany i usprawnienia w przedsiębiorstwie spółki (restrukturyzacja spółki) oraz harmonogram ich wprowadzania, jak również wskazać proponowane źródła ich finansowania. 2. Część techniczna oferty może również zawierać propozycje dotyczące prywatyzacji spółki. 3. Jeżeli oferta zawiera propozycję objęcia przez osobę ubiegającą się o sprawowanie zarządu akcji spółki w podwyższonym kapitale akcyjnym, część techniczna powinna określać propozycje dotyczące terminu i wartości podwyższenia kapitału, sposobu określenia ceny emisyjnej, sposobu pokrycia kapitału oraz wykorzystania środków z podwyższonego kapitału. § 7. 1. Część cenowa oferty powinna zawierać propozycję wynagrodzenia za sprawowanie zarządu, uwzględniającą związek wynagrodzenia z wynikiem finansowym spółki oraz realizację zobowiązań osoby sprawującej zarząd. 2. W wypadku gdy oferta zawiera propozycje wypłaty części wynagrodzenia w akcjach spółki, część cenowa powinna określać: 1) proporcje wynagrodzenia płatnego w gotówce i w akcjach spółki, 2) sposób wyliczenia wartości akcji spółki, który będzie stanowić podstawę do określenia liczby akcji należnych tytułem wynagrodzenia. § 8. Oferty nie spełniające wymagań określonych w rozporządzeniu i ogłoszeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, oraz oferty złożone po upływie terminu będą odrzucone bez ich rozpatrzenia. § 9. 1. Rada nadzorcza może postanowić o prowadzeniu konkursu w dwóch etapach. 2. W pierwszym etapie dokonuje się oceny części ogólnej i technicznej ofert. 3. W drugim etapie ocenia się propozycje zawarte w ofertach zakwalifikowanych do tego etapu. Ocena może być dokonana po przeprowadzeniu negocjacji cenowych. § 10. Uchwała rady nadzorczej w sprawie wyniku konkursu powinna zawierać uzasadnienie. § 11. Rada nadzorcza jest obowiązana zawiadomić listem poleconym osoby, które złożyły oferty, o wyniku konkursu w terminie 7 dni od dnia podjęcia uchwały, o której mowa w § 10. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i warunków przyznawania dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w systemie robót publicznych jako zadania własne gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. (Dz. U. Nr 110, poz. 720) Na podstawie art. 37h ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692) w związku z art. 53b ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 1996 r. w sprawie trybu i warunków przyznawania dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w systemie robót publicznych jako zadania własne gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 56, poz. 253) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w pkt 1 wyrazy "Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211" zastępuje się wyrazami "Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692", b) w pkt 2 po wyrazach "Nr 105, poz. 509" skreśla się wyraz "oraz" i stawia przecinek oraz po wyrazach "Nr 154, poz. 794" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484"; 2) w § 3: a) w ust. 1 po wyrazach "rady zatrudnienia" stawia się przecinek oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W wypadkach, o których mowa w § 5 ust. 1b, wojewoda nie ma obowiązku zasięgnięcia opinii wojewódzkiej rady zatrudnienia.", c) w ust. 2: - w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem pkt 5.", - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) inwestycja jest realizowana w zakresie określonym w pkt 4, z wyłączeniem inwestycji publicznych urządzeń sportowo-rekreacyjnych, oraz ma na celu likwidację skutków powodzi w gminie wymienionej jednocześnie w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645 i Nr 108, poz. 699), zwana dalej «inwestycją infrastrukturalną mającą na celu likwidację skutków powodzi».", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do łącznej kwoty dotacji i innych środków z budżetu państwa przeznaczonych na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnej mającej na celu likwidację skutków powodzi."; 3) w § 4: a) w ust. 4 po wyrazach "należy załączyć" stawia się przecinek oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4a:", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Do wniosku o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnej mającej na celu likwidację skutków powodzi, należy załączyć: 1) kopię umowy, o której mowa w § 3 ust. 4, 2) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 4 pkt 2, w wypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem.", c) w ust. 5 po wyrazach "miejsc pracy" stawia się przecinek oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 6.", d) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepisów ust. 5 nie stosuje się przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych mających na celu likwidację skutków powodzi."; 4) w § 5: a) w ust. 1 po wyrazach "dla województwa" stawia się przecinek oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b:", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Wojewodowie, na których obszarze działania wystąpiła powódź, w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wymienionych jednocześnie w wykazie, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 5, w terminie do dnia 7 października 1997 r., mogą wstrzymać dotowanie lub unieważnić wszystkie lub niektóre ustalenia kwot dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji infrastrukturalnych oraz planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom, dokonane w 1997 r. zgodnie z ust. 1. 1b. Wojewodowie, o których mowa w ust. 1a, w terminie do dnia 22 października 1997 r.: 1) podejmują czynności, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do wniosków o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych mających na celu likwidację skutków powodzi, 2) w ramach pozostałej kwoty dotacji, określonej dla województwa na 1997 r., podejmują decyzję o uruchomieniu lub wznowieniu dotowania wybranych inwestycji infrastrukturalnych, o których mowa w ust. 1a."; 5) w § 8: a) w ust. 4 po wyrazach "o których mowa w ust. 1" stawia się przecinek oraz dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4a:", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. W odniesieniu do dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych, mających na celu likwidację skutków powodzi, przepis ust. 4 stosuje się wyłącznie, gdy dotacja została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem."; 6) w § 9: a) w ust. 2 po wyrazach "z zastrzeżeniem" dodaje się wyrazy "ust. 2a oraz", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych, mających na celu likwidację skutków powodzi, nie stosuje się przepisów ust. 2, a cała dotacja podlega zwrotowi do budżetu wojewody, jeżeli została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem."; 7) w § 12 w ust. 2 wyrazy "i § 9 ust. 2" zastępuje się wyrazami "oraz § 9 ust. 2 i 2a". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 12 września 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. (Dz. U. Nr 110, poz. 721) 1. Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 90, poz. 407) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), 2) ustawą z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 90, poz. 407), 3) ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24), 4) ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje przepisów: 1) art. 41-44 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493), które stanowią: "Art. 41. 1. Instytucje i placówki upowszechniania kultury istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, dla których organizatorem były podmioty określone w art. 8 i 9, podlegają z urzędu wpisowi do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez właściwego organizatora, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, a pracownicy tych instytucji stają się pracownikami instytucji kultury. 2. Instytucje i placówki upowszechniania kultury istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, dla których organizatorem są inne podmioty niż określone w art. 8 i 9, mogą nadal prowadzić swoją działalność, jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zostaną spełnione wymogi określone w przepisach niniejszej ustawy. 3. W razie niedopełnienia obowiązku określonego w ust. 2, przedmioty te są obowiązane do zaprzestania prowadzenia działalności. Art. 42. 1. Instytucje artystyczne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, dla których organem założycielskim były podmioty określone w art. 8 ust. 2, podlegają z urzędu wpisowi do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez właściwego organizatora, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, a pracownicy tych instytucji stają się pracownikami instytucji kultury. 2. Minister Kultury i Sztuki prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy rejestr instytucji działających jako instytucje artystyczne przekaże rejestr tych instytucji oraz pozostałą dokumentację właściwemu organizatorowi w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 43. Instytucje artystyczne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy ustalają fundusz instytucji jako sumę: funduszy statutowych w środkach trwałych i obrotowych, funduszu rezerwowego i funduszu rozwoju według stanu na dzień 1 stycznia 1991 r. Art. 44. 1. a) Prowadzona na podstawie zezwoleń uzyskanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działalność w zakresie organizowania imprez artystycznych lub rozrywkowych podlega w terminie 3 miesięcy wpisaniu z urzędu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. 2. Do czasu dokonania wpisu, o którym mowa w ust. 1, zachowują moc dotychczasowe zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie organizowania imprez artystycznych. 3. Postępowanie w sprawie zezwoleń na organizowanie imprez artystycznych lub rozrywkowych wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i nie zakończone ostateczną decyzją administracyjną toczy się według przepisów niniejszej ustawy."; 2) art. 86 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), który stanowi: "Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 1995 r."; 3) art. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 90, poz. 407), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 40 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24), który stanowi: "Art. 40. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia." 5) art. 28 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680), który stanowi: "Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 19, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Załącznik do obwieszczenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 12 września 1997 r. (poz. 721) USTAWA z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. 1) Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. 2. 2) Państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i inicjatyw kulturalnych oraz na ochronie dziedzictwa kultury. 3. 2) Minister Kultury i Sztuki oraz inne organy administracji państwowej, w ramach mecenatu państwowego, mogą wspierać finansowo działalność kulturalną o szczególnym znaczeniu, prowadzoną w kraju i za granicą, zgodnie z przepisami prawa budżetowego. 4. 2) Mecenat, o którym mowa w ust. 2, sprawują także organy samorządu terytorialnego w zakresie ich właściwości. Art. 2. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Art. 3. 3) 1. Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. 2. Działalność kulturalna instytucji kultury określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. 3. Do działalności, o której mowa w ust. 1 i 2, w zakresie nie uregulowanym przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej. Art. 4. 1. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów, świetlic, domów kultury i bibliotek. 2. Koszty prowadzenia działalności kulturalnej, o której mowa w ust. 1, w tym wynagrodzenia dla pracowników, wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne, i inne wydatki z tytułu zatrudniania pracowników, obciążają koszty działalności podstawowej. Art. 5. Podmioty prowadzące działalność kulturalną na zasadach określonych w art. 3 mogą otrzymywać dotacje na realizację zadań państwowych. Art. 6. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania kwalifikacyjne i tryb stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w formach organizacyjnych, o których mowa w art. 2, jeśli ich organizatorem jest państwo lub gmina. Art. 7. 1. Osobom wyróżniającym się w tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury nadaje się odznakę honorową "Zasłużony Działacz Kultury". 2. Odznakę honorową "Zasłużony Działacz Kultury" nadaje Minister Kultury i Sztuki. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb oraz zasady nadawania odznaki "Zasłużony Działacz Kultury", jej wzór i sposób noszenia. Art. 7a. 4) 1. Minister Kultury i Sztuki oraz wojewodowie w uzgodnieniu z Ministrem Kultury i Sztuki mogą ustanawiać i przyznawać doroczne nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. 2. Nagrody mogą być przyznawane osobom fizycznym lub prawnym, a także innym podmiotom na podstawie oceny całokształtu działalności lub osiągnięć o istotnym znaczeniu. 3. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb i wysokość przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 7b. 4) 1. Minister Kultury i Sztuki oraz wojewoda mogą przyznawać stypendia osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury. 2. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, polega na przyznaniu środków finansowych osobom realizującym określone przedsięwzięcia w zakresie twórczości artystycznej, ochrony dziedzictwa kultury lub upowszechniania kultury. 3. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb i wysokość przyznawania stypendiów, o których mowa w ust. 1. Rozdział 2 Instytucje kultury Art. 8. 5) Naczelne i centralne organy administracji państwowej oraz wojewodowie organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Art. 9. 1. 6) Gmina lub związek komunalny organizują działalność kulturalną, tworząc komunalne instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. 2. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym gminy o charakterze obowiązkowym. Art. 10. 1. 7) Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami. 2. 8) Ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i komunalną instytucję kultury. Art. 11. Organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, który określa jej nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania. Art. 12. 9) Organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Art. 13. 1. Instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora. 2. Statut zawiera: 1) nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury, 2) zakres działalności, w tym zasady współpracy ze społecznym ruchem kulturalnym, 3) organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania, 4) sposób uzyskiwania środków finansowych, 5) zasady dokonywania zmian statutowych, 6) postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna, jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić. 3. Organizację wewnętrzną instytucji kultury określa regulamin organizacyjny nadawany przez dyrektora tej instytucji, po zasięgnięciu opinii działających w niej organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców. Art. 14. 1. Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. 2. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25. 3. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru. 4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru instytucji kultury. Art. 15. 10) 1. Dyrektora instytucji kultury powołuje organizator na czas określony lub nie określony, po zasięgnięciu opinii właściwych związków zawodowych działających w tej instytucji kultury oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych. Odwołanie następuje w tym samym trybie. 2. Organizator powołuje i odwołuje dyrektora państwowej instytucji kultury po uzyskaniu zgody Ministra Kultury i Sztuki. 3. Organizator powołuje i odwołuje dyrektora komunalnej instytucji kultury po zasięgnięciu opinii Ministra Kultury i Sztuki. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze zarządzenia, listę komunalnych instytucji kultury, w których powołanie i odwołanie dyrektora wymaga zasięgnięcia opinii Ministra Kultury i Sztuki. 4. Organizator przedstawia kandydatowi na stanowisko dyrektora warunki organizacyjno-finansowe działalności instytucji kultury. Kandydat przedstawia organizatorowi program działania instytucji kultury. 5. Dyrektor instytucji kultury, powołany na czas określony, może być odwołany przed upływem tego okresu: 1) na własną prośbę, 2) z powodu choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków, 3) z powodu naruszenia przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem, 4) w razie odstąpienia od realizacji uzgodnionego z organizatorem programu działania instytucji kultury, 5) w razie przekazania państwowej instytucji kultury w trybie art. 21a lub 21c. 6. W przypadkach przewidzianych w statucie instytucji kultury organizator może powołać także zastępców dyrektora. Przepisy dotyczące powoływania i odwoływania dyrektora stosuje się odpowiednio. Art. 16. 1. Powołanie dyrektora instytucji kultury może nastąpić w drodze konkursu przeprowadzonego przez organizatora. 2. Ramowy regulamin konkursu określa Minister Kultury i Sztuki. Art. 17. Dyrektor instytucji kultury zarządza instytucją i reprezentuje ją na zewnątrz. Art. 18. 1. Organizator może dokonać połączenia lub podziału instytucji kultury. 2. Organizator jest obowiązany na 3 miesiące przed wydaniem aktu o połączeniu lub podziale instytucji kultury podać do publicznej wiadomości informację o zamiarze i przyczynach takiej decyzji. Art. 19. 1. Połączenie instytucji kultury polega na utworzeniu jednej instytucji, w której skład wchodzą załogi i mienie należące do instytucji podlegających połączeniu. 2. Połączenie instytucji kultury następuje w drodze aktu wydanego przez organizatora, a także w trybie określonym w art. 21. 3. Akt o połączeniu instytucji kultury zawiera: 1) nazwy łączonych instytucji kultury, 2) nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania instytucji kultury, powstałej w wyniku połączenia, 3) określenie terminu połączenia instytucji kultury, 4) ustalenie zasad przejęcia zobowiązań i wierzytelności przez instytucję powstającą w wyniku połączenia. 4. Statut nowej instytucji kultury powstałej w wyniku połączenia nadaje organizator. Przepisy art. 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 5. Z dniem wpisu do rejestru nowo utworzonej instytucji kultury organizator wykreśla z rejestru instytucje kultury, które uległy połączeniu. Art. 20. 1. Podział instytucji kultury polega na utworzeniu dwóch lub więcej instytucji kultury w oparciu o załogę i mienie należące do instytucji kultury ulegającej podziałowi. 2. Podział instytucji kultury polegać może również na wyłączeniu z instytucji kultury wyodrębnionej jednostki lub jednostek organizacyjnych w celu włączenia ich do innej instytucji kultury. Zasady przekazania składników majątkowych ujętych w bilansie wyłączonych jednostek określa organizator. 3. Akt o podziale instytucji kultury zawiera: 1) nazwę dzielonej instytucji kultury, 2) nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania instytucji kultury powstałych w wyniku podziału, 3) określenie jednostek organizacyjnych włączonych do instytucji tworzonych w wyniku podziału, 4) ustalenie zasad przejęcia zobowiązań i wierzytelności przez instytucje powstające w wyniku podziału. 4. Przepisy art. 19 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 21. 1. 11) Organizatorzy, o których mowa w art. 8 oraz w art. 9, mogą na podstawie umowy zawartej między sobą tworzyć lub łączyć utworzone przez nich instytucje kultury. 1a. 12) Instytucja kultury utworzona na zasadach określonych w ust. 1 jest wspólną instytucją kultury organizatorów, którzy ją utworzyli, chyba że umowa stanowi inaczej. 2. Organizatorzy, o których mowa w ust. 1, mogą na podstawie umowy zawartej z osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej tworzyć instytucje kultury. 3. W umowach, o których mowa w ust. 1 i 2, strony określają wielkość środków wnoszonych przez każdą z nich, niezbędnych do prowadzenia działalności przez instytucję kultury. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, strony w umowie określają swoje uprawnienia odnośnie do treści statutu, powołania dyrektora, likwidacji instytucji, a także wskazują organizatora prowadzącego rejestr tej instytucji. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, strony określają w umowie uprawnienia podmiotu zawierającego umowę z organizatorem odnośnie do treści statutu, powołania dyrektora oraz likwidacji instytucji kultury. Art. 21a. 13) 1. Wojewoda może powierzyć gminie prowadzenie instytucji kultury. Instytucja taka pozostaje w rejestrze wojewody i otrzymuje konieczne do wykonywania zadań środki finansowe. 2. Wojewoda może przekazać gminie, na jej wniosek, państwową instytucję kultury w celu wykonywania zadań własnych gminy w zakresie działalności kulturalnej. Przekazanie następuje w drodze porozumienia. 3. Warunkiem niezbędnym przekazania jest wykazanie przez gminę, że posiada program działania oraz środki na prowadzenie instytucji kultury, którą przejmuje w trybie określonym w ust. 2. 4. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2, stanowi podstawę do wykreślenia instytucji kultury z rejestru prowadzonego przez wojewodę i wpisania do rejestru prowadzonego przez gminę. Pracownicy państwowej instytucji kultury stają się pracownikami komunalnej instytucji kultury z zachowaniem dotychczasowych warunków pracy i płacy. 5. Mienie przekazywanej instytucji kultury nabywa nieodpłatnie właściwa jednostka organizacyjna samorządu terytorialnego. Przepisy art. 5 ust. 4, art. 9-13 oraz art. 18-20 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) stosuje się odpowiednio. 6. Koszty związane z uregulowaniem stanu prawnego mienia, o którym mowa w ust. 5, obciążają budżet przekazywanej instytucji. 7. Przepisy ust. 2-6 stosuje się odpowiednio do państwowych instytucji kultury, dla których organizatorem jest naczelny lub centralny organ administracji państwowej, w zakresie przekazywania tych instytucji gminie. Art. 21b. 13) 1. W przypadku likwidacji komunalnej instytucji kultury, przekazanej w trybie art. 21a ust. 2-6, gmina jest obowiązana nieodpłatnie zwrócić wojewodzie mienie otrzymane na podstawie ust. 5 i 6. 2. Na wniosek gminy wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może zwolnić gminę od tego obowiązku w części lub w całości. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do państwowej instytucji kultury przekazanej gminie przez naczelny lub centralny organ administracji państwowej na podstawie art. 21a ust. 2-7. Art. 21c. 13) Państwowa instytucja kultury, dla której organizatorem jest naczelny lub centralny organ administracji państwowej, może być przekazana wojewodzie w drodze porozumienia. Art. 22. 1. 14) W szczególnie uzasadnionych przypadkach organizator może zlikwidować instytucję kultury po zasięgnięciu opinii sejmiku samorządowego właściwego ze względu na siedzibę instytucji kultury. 2. Organizator jest obowiązany na 6 miesięcy przed wydaniem aktu o likwidacji instytucji kultury podać do publicznej wiadomości informację o zamiarze i przyczynach likwidacji. 3. W przypadku likwidacji instytucji kultury z powodu braku środków finansowych, celem informacji, o której mowa w ust. 2, powinno być, między innymi, stworzenie możliwości podjęcia działań do zgromadzenia tych środków, które umożliwią dalsze funkcjonowanie instytucji. Art. 23. Akt o likwidacji instytucji kultury stanowi podstawę do wykreślenia jej z rejestru. Art. 24. Zobowiązania i wierzytelności likwidowanej instytucji kultury przejmuje organizator. Art. 25. W przypadku likwidacji instytucji kultury utworzonej w trybie art. 21 ust. 1 i 2, podmioty, które ją utworzyły, przejmują zobowiązania i wierzytelności, przy czym odpowiedzialność za zobowiązania jest solidarna. Art. 26. 1. 15) Organizator może przekazać odpłatnie lub w wyjątkowych przypadkach nieodpłatnie składniki mienia zlikwidowanej instytucji kultury osobie prawnej lub fizycznej w celu prowadzenia działalności kulturalnej na zasadach określonych w art. 3 ust. 3, chyba że umowa, o której mowa w art. 21 ust. 1 i 2, stanowi inaczej. 2. Organizator obowiązany jest do zabezpieczenia mienia likwidowanej instytucji. Rozdział 3 Zasady gospodarki finansowej instytucji kultury Art. 27. 1. Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania. 2. Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych. 3. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan działalności instytucji, zatwierdzony przez dyrektora z zachowaniem wysokości dotacji organizatora, o której mowa w art. 28 ust. 3. 4. Plan działalności instytucji kultury zawiera w miarę potrzeb: plan usług, plan przychodów i kosztów, plan remontów i konserwacji środków trwałych oraz plan inwestycji. Art. 28. 1. Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. 2. 16) Przychodami instytucji kultury są wpływy z prowadzonej działalności, w tym z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje z budżetu, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. 3. Wysokość rocznej dotacji na działalność instytucji kultury ustala organizator. Art. 29. 1. Wartość majątku instytucji kultury odzwierciedla fundusz instytucji kultury, który odpowiada wartości wydzielonego instytucji i nabytego mienia. 2. Fundusz instytucji kultury zwiększa się lub zmniejsza o kwotę zmian wartości majątku instytucji, będących skutkiem: 1) aktualizacji wyceny środków trwałych na podstawie odrębnych przepisów, 2) nieodpłatnego przekazania lub otrzymania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, 3) łączenia i podziału instytucji kultury na podstawie bilansów zamknięcia dzielonych lub łączonych instytucji. 3. Fundusz instytucji kultury zwiększa się o: 1) amortyzację majątku trwałego, 2) dotacje budżetowe na finansowanie rozwoju instytucji, 3) zysk pozostający w dyspozycji instytucji kultury, 4) środki z innych źródeł. 4. Fundusz instytucji kultury zmniejsza się o: 1) straty bilansowe, 2) umorzenie majątku trwałego, 3) finansowanie inwestycji, 4) inne zmniejszenia. 5. 17) Instytucja kultury tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 6. Instytucja kultury posiadająca środki trwałe służące zakładowej działalności socjalnej dokonuje odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 7. Instytucja kultury może tworzyć z zysku oraz innych środków przekazanych przez osoby prawne i osoby fizyczne fundusz załogi, z przeznaczeniem na wypłatę nagród indywidualnych oraz inne fundusze. Zasady gospodarowania tymi funduszami określają regulaminy instytucji kultury. Art. 30. (skreślony). 18) Art. 31. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników instytucji kultury. Art. 32. 1. 19) Instytucje kultury, w szczególności: muzea, jednostki organizacyjne mające na celu ochronę zabytków, ośrodki badań i dokumentacji, biura wystaw artystycznych, galerie i centra sztuki, Filmoteka Narodowa, biblioteki, domy i ośrodki kultury, świetlice i kluby, ogniska artystyczne, domy pracy twórczej - prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych dla zakładów budżetowych. 2. Do podstawowych zadań instytucji wymienionych w ust. 1 należy w szczególności: 1) edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę, 2) gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury, 3) tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką, 4) tworzenie warunków dla rozwoju folkloru, a także rękodzieła ludowego i artystycznego, 5) rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych. 3. 20) Instytucje kultury, o których mowa w ust. 1, mogą otrzymywać środki od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł, a także dotacje z budżetu przeznaczone na pokrycie kosztów działalności. 4. 21) Do instytucji kultury działających na zasadach określonych w ust. 1 nie stosuje się art. 27 i 29. 5. 22) Do państwowych instytucji kultury działających na zasadach określonych w ust. 1 stosuje się przepisy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. Art. 33. (skreślony). 23) Rozdział 4 Organizowanie imprez artystycznych i rozrywkowych Art. 34. 1. Imprezy artystyczne lub rozrywkowe organizowane w ramach działalności kulturalnej przez podmioty, o których mowa w art. 3, odbywające się poza stałą siedzibą albo w sposób objazdowy, wymagają zawiadomienia organu gminy właściwego ze względu na miejsce imprezy. 2. Zawiadomienie powinno zawierać następujące dane: 1) imię, nazwisko lub nazwę podmiotu organizującego imprezę artystyczną lub rozrywkową, siedzibę i adres do korespondencji, 2) rodzaj i charakter imprezy, 3) miejsce, datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników, 4) określenie planowanych środków służących zapewnieniu bezpieczeństwa uczestników. 3. Pomieszczenia, obiekty lub miejsca, w których odbywają się imprezy artystyczne i rozrywkowe, a także urządzenia techniczne używane przy ich organizowaniu lub w trakcie ich odbywania, powinny odpowiadać wymaganiom przewidzianym prawem. 4. Organ samorządu terytorialnego może zażądać załączenia do zawiadomienia zaświadczenia właściwego organu o spełnieniu wymagań, o których mowa w ust. 3. 5. Zawiadomienie o imprezie powinno być złożone nie później niż 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, termin określony w ust. 5 liczy się od dnia doręczenia zaświadczenia. 7. Imprezy artystyczne i rozrywkowe organizowane cyklicznie nie rzadziej niż 2 razy w roku przez te same podmioty w tych samych pomieszczeniach, obiektach i miejscach do tego dostosowanych wymagają jednorazowego zawiadomienia organu gminy właściwego ze względu na miejsce imprezy. 8. 24) Obowiązki organizatora imprezy masowej w zakresie bezpieczeństwa tej imprezy reguluje ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680). Art. 35. Organ gminy wydaje decyzję o zakazie odbycia imprezy artystycznej lub rozrywkowej, jeżeli zagraża ona życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach lub nie zostały spełnione wymagania, o których mowa w art. 34 ust. 3. Art. 36. 1. Decyzja o zakazie odbycia imprezy artystycznej lub rozrywkowej powinna być doręczona podmiotowi, który ją organizuje, w terminie 14 dni od dnia złożenia zawiadomienia, nie później jednak niż 10 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia imprezy. 2. Odwołanie od decyzji wnosi się w terminie 3 dni od dnia jej doręczenia. 3. Odwołanie od decyzji podlega rozpoznaniu w terminie 7 dni od dnia wniesienia odwołania. Niewydanie decyzji w tym terminie oznacza zgodę na odbycie imprezy. 4. Decyzję wydaną w wyniku wniesienia odwołania doręcza się w terminie 3 dni. Art. 37. 1. Prezes Rady Ministrów może z powodu żałoby narodowej zarządzić, na czas jej trwania, zawieszenie organizowania imprez artystycznych i rozrywkowych. 2. Wojewoda może z powodu klęski żywiołowej lub w celu zapobieżenia epidemii albo ze względu na żałobę, na czas niezbędny, zarządzić zawieszenie organizowania imprez określonych w ust. 1 na terenie województwa lub jego części. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 38. Działalność kulturalną organizowaną i prowadzoną przez kościelne osoby prawne regulują odrębne przepisy. Art. 39. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji 25) i Ministra Sprawiedliwości. 2. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, w drodze rozporządzenia, mogą rozciągnąć przepisy ustawy w całości lub w części na działalność kulturalną prowadzoną przez podległe im lub nadzorowane przez nich jednostki organizacyjne. Art. 40. 26) Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 88, poz. 554), ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 722) 27) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej w formach określonych w tych ustawach. Art. 41. (pominięty). 28) Art. 42. (pominięty). 28) Art. 43. (pominięty). 28) Art. 44. (pominięty). 28) Art. 45. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową (Dz. U. Nr 12, poz. 64) - w zakresie dotyczącym imprez artystycznych i rozrywkowych 29), 2) ustawa z dnia 26 kwietnia 1984 r. o upowszechnianiu kultury oraz o prawach i obowiązkach pracowników upowszechniania kultury (Dz. U. Nr 26, poz. 129, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 3) ustawa z dnia 28 grudnia 1984 r. o instytucjach artystycznych (Dz. U. Nr 60, poz. 304 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192). Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 30) a) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 90, poz. 407), która weszła w życie z dniem 26 sierpnia 1996 r. 1) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 90, poz. 407), która weszła w życie z dniem 26 sierpnia 1996 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) Dodany przez art. 1 pkt 16 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) Dodany przez art. 26 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680), która wchodzi w życie z dniem 12 marca 1998 r. 25) Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7, ust. 3 pkt 1 i art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 38 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24), która weszła w życie z dniem 4 lutego 1997 r. 27) Ustawa została uchylona z dniem 28 sierpnia 1997 r. przez art. 31 ustawy z dnia 27 czerwca o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539). 28) Przeniesiony do obwieszczenia. 29) Ustawa została uchylona w całości z dniem 6 kwietnia 1996 r. przez art. 66 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113). 30) Ustawa została ogłoszona dnia 12 grudnia 1991 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. (Dz. U. Nr 111, poz. 722) Art. 1. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów na polski obszar celny, w tym również w wykonaniu czynności określonych w art. 16, 4) eksporcie towarów - rozumie się przez to potwierdzony przez graniczny urząd celny wywóz towarów z polskiego obszaru celnego w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3," b) w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 11 w brzmieniu: "11) Kodeksie celnym - rozumie się przez to ustawę z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117 i Nr 64, poz. 407)."; 2) w art. 5 w ust. 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie odrębnych przepisów importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone w części lub w całości albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną, lub", b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami, lub"; 3) w art. 6: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7a.", b) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. W przypadku objęcia towarów procedurą celną: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej, przetwarzania pod kontrolą celną, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą objęcia towarów tą procedurą."; 4) w art. 7: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) import towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 1-33, 36, 38-40 oraz § 2 i 3 Kodeksu celnego,", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) import towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 13-15, 17 i 19 załącznika nr 6, 4b) import towarów objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła," b) skreśla się ust. 1a, c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 4a i 4b, nie stosuje się, jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu celnego powstaje obowiązek uiszczenia cła."; 5) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 i 3a, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. 2. Organ celny jest obowiązany do sprawdzenia kwoty podatków wykazanych przez podatnika w zgłoszeniu celnym. Jeżeli kwoty podatków zostały wykazane przez podatnika nieprawidłowo, organ celny oblicza te kwoty w prawidłowej wysokości i wykazuje je w zgłoszeniu celnym. Do należności podatkowych stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu celnego dotyczące powiadamiania dłużnika o wysokości należności wynikających z długu celnego. 3. Podatnik jest obowiązany w terminie 7 dni, licząc od dnia jego powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych, do wpłacenia kwot obliczonych podatków. 4. W przypadkach nie wymienionych w ust. 1-3 podatnik jest obowiązany do zapłaty kwoty należnych podatków w terminie i na warunkach określonych dla uiszczenia cła. 5. Organ celny jest obowiązany do poboru podatków należnych z tytułu importu towarów oraz wpłaty kwoty tych podatków na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę organu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie 5 dni po upływie każdego okresu. 6. Jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu celnego organ celny dokonuje zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, to zabezpieczeniu, w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych, podlega również kwota podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Zabezpieczenia podatków dokonuje się w pełnej wysokości."; 6) art. 11a otrzymuje brzmienie: "Art. 11a. W zakresie nie uregulowanym w art. 4 pkt 3 i 4, art. 5 ust. 1 pkt 3 i 3a, art. 6 ust. 7 i 7a oraz art. 11 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu celnego dotyczące poboru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych w tym Kodeksie."; 7) po art. 11a dodaje się art. 11b i 11c w brzmieniu: "Art. 11b. Jeżeli podatnik kwestionuje obliczenie podatków z tytułu importu towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 2, lub istnienie obowiązku podatkowego, może on, w terminie miesiąca od dnia pobrania tych podatków przez organ celny, wystąpić do organu podatkowego, właściwego dla podatnika, z żądaniem wydania decyzji w sprawie sprostowania obliczenia podatku lub uznania nieistnienia obowiązku podatkowego oraz w sprawie zwrotu niesłusznie pobranej kwoty. Art. 11c. 1. Jeżeli organ celny nie pobrał podatku lub pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, właściwy dla podatnika organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą podatek w prawidłowej wysokości. 2. Podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji organu podatkowego, o której mowa w ust. 1, a podatkiem pobranym przez organ celny, w terminie 14 dni od daty otrzymania tej decyzji. 3. W razie stwierdzenia w toku kontroli, że wartość celna towaru została zaniżona, wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, może nastąpić po wydaniu przez właściwy organ celny stosownej decyzji. 4. Organ celny jest obowiązany przesyłać kopie decyzji mających wpływ na wysokość kwot podatków należnych z tytułu importu towarów do urzędu skarbowego właściwego dla podatnika. 5. Różnica, o której mowa w ust. 2, dotycząca podatku od towarów i usług stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 19 ust. 2."; 8) w art. 15: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością towarów wywiezionych czasowo a wartością produktów kompensacyjnych dopuszczonych do obrotu, powiększona o należne cło.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu."; 9) w art. 19 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 15 ust. 2, a w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 11b. 3. Obniżenie kwoty podatku należnego, o której mowa w ust. 1, następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę, rachunek uproszczony w przypadku określonym w art. 14 ust. 3 lub dokument celny, albo w miesiącu następnym."; 10) w art. 29: a) po ust. 2a dodaje się ust. 2b i 2c w brzmieniu: "2b. Podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i usług), nie więcej jednak niż 2500 zł. 2c. W przypadku gdy podatnik, który rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 lub 6, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 2b na rachunek bankowy podatnika w terminie do 25 dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika."; b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustali szczegółowe zasady, warunki i tryb odliczania od podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 2b i 2c,"; 11) w art. 36 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością towarów wywiezionych czasowo za granicę a wartością celną produktów kompensacyjnych dopuszczonych do obrotu, powiększonego o należne cło."; 12) w art. 39 w ust. 1 w pkt 5 wyrazy "na czas oznaczony" zastępuje się wyrazami " , które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze. (Dz. U. Nr 111, poz. 723) Art. 1. W ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 68, poz. 439) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 skreśla się wyraz "stałego"; 2) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do lokali mieszkalnych będących w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa, jak też jednostek organizacyjnych Służby Więziennej podległych Ministrowi Sprawiedliwości, a także do lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przepisy ustawy stosuje się, jeżeli przepisy odrębne dotyczące tych lokali nie stanowią inaczej."; 3) w art. 3 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przez powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego rozumie się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności: pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom najemcy, bez względu na ich przeznaczenie i sposób użytkowania; nie uważa się jednak za powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego powierzchni: balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych na przechowywanie opału. Obmiaru powierzchni użytkowej lokalu dokonuje się w świetle wyprawionych ścian, według zasad określonych w Polskiej Normie."; 4) w art. 5: a) w ust. 1 po wyrazach "z udziałem gminy" dodaje się wyrazy " , z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego," b) w ust. 2 skreśla się zdanie drugie; 5) w art. 6 po wyrazie "lokal" dodaje się wyrazy "wraz z pomieszczeniami przynależnymi"; 6) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Zawarcie umowy najmu, z wyłączeniem umowy najmu lokalu socjalnego i zamiennego oraz umowy zawieranej w związku z zamianą lokali, może być uzależnione od wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu lokalu, przysługujących wynajmującemu w dniu opróżnienia lokalu. Kaucja ta nie może przekraczać 3% wartości odtworzeniowej lokalu, o której mowa w art. 25 ust. 3. 2. Zwrot kaucji następuje w kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej lokalu obowiązującej w dniu jej wypłaty."; 7) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. W razie śmierci najemcy jego zstępni, wstępni, pełnoletnie rodzeństwo, osoby przysposabiające albo przysposobione oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z najemcą, mieszkający z nim stale do chwili jego śmierci, wstępują w stosunek najmu lokalu oraz nabywają jego uprawnienia i obowiązki związane z tym lokalem, chyba że się tego prawa zrzekną wobec wynajmującego. Nie dotyczy to osób, które w chwili śmierci najemcy miały tytuł prawny do zajmowania innego lokalu mieszkalnego. 2. W razie braku osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu lub w razie zrzeczenia się przez nie tego prawa, stosunek najmu lokalu wygasa."; 8) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynajmujący jest zobowiązany do zapewnienia sprawnego działania istniejących urządzeń technicznych budynku, umożliwiających najemcy korzystanie z oświetlenia i ogrzewania lokalu, ciepłej i zimnej wody, wind, zbiorczej anteny i innych urządzeń należących do wyposażenia lokalu lub budynku."; 9) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Po zakończeniu najmu i opróżnieniu lokalu najemca zobowiązany jest odnowić lokal i dokonać w nim obciążających go napraw, a także zwrócić wynajmującemu równowartość zużytych elementów wyposażenia technicznego, wymienionych w art. 10 ust. 2 pkt 4, które znajdowały się w lokalu w chwili wydania go najemcy, a jeżeli najemca w okresie najmu dokona wymiany niektórych elementów tego wyposażenia - przysługuje mu zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości pomiędzy stanem istniejącym w dniu objęcia lokalu oraz w dniu jego opróżnienia. Należne kwoty oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia."; 10) w art. 18 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W razie samowolnego zajęcia lokalu ten, którego prawo zostało naruszone, może dokonać usunięcia sprawcy, działając z pomocą policji albo straży gminnej (miejskiej). 2. Jeżeli sprawca, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie usunięty przed upływem trzech miesięcy od dnia samowolnego zajęcia lokalu, ten, którego prawo zostało naruszone, może ubiegać się o jego eksmisję wyłącznie na drodze sądowej."; 11) w art. 21 w ust. 1 skreśla wyrazy "podatek gruntowy,"; 12) w art. 23: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynajmujący może podwyższyć czynsz wolny, wypowiadając wysokość czynszu dotychczasowego, z zachowaniem terminu wypowiedzenia."; b) w ust. 3 dodaje się na końcu zdania drugiego wyrazy "czynszu wolnego"; 13) w art. 24: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i wyrazy "W ciągu połowy okresu wypowiedzenia najemca" zastępuje się wyrazami "Najemca przed upływem połowy okresu wypowiedzenia czynszu wolnego", b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W razie podwyżki czynszu regulowanego, w tym czynszu za najem lokalu socjalnego, najemca może wystąpić przeciwko wynajmującemu do sądu rejonowego z powodu niezgodności podwyżki z uchwałą rady gminy lub z ustawą. W wypadku uwzględnienia powództwa najemca może żądać zwrotu nadpłaconej kwoty wraz z odsetkami lub zaliczenia jej na poczet przyszłego czynszu."; 14) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Czynsz regulowany, z zastrzeżeniem art. 66, opłacają najemcy lokali tworzących mieszkaniowy zasób gminy oraz stanowiących własność Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych lub osób prawnych prowadzących eksploatację budynków w celach niezarobkowych, z wyjątkiem spółdzielni mieszkaniowych."; 15) w art. 26 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Stawki czynszu za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu, z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających jego wartość użytkową, mają charakter cen sztywnych."; 16) po art. 26 dodaje się art. 26a i art. 26b w brzmieniu: "Art. 26a. 1. Uchwała rady gminy w sprawie wysokości stawek czynszu regulowanego określa wysokość stawek czynszu w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia tej uchwały w życie. Jeżeli uchwała ta przewiduje więcej niż jedną podwyżkę wysokości stawek czynszu w tym okresie, to powinna określać ich terminy i wysokość. 2. Uchwała rady gminy w sprawie wysokości stawek czynszu regulowanego wchodzi w życie po upływie co najmniej miesiąca od dnia ogłoszenia, z początkiem miesiąca kalendarzowego. 3. Zarządca domu lub inna osoba uprawniona do pobierania czynszu zobowiązani są zawiadomić pisemnie najemcę o nowej wysokości czynszu, nie później niż 7 dni przed wejściem w życie uchwały rady gminy, o której mowa w ust. 1. Art. 26b. Najemcy lokali mieszkalnych w budynkach spółdzielni mieszkaniowych opłacają czynsz w wysokości odpowiadającej kosztom eksploatacji i remontów ponoszonych przez członków spółdzielni. Czynsz ten nie jest czynszem wolnym. Przepis ten stosuje się również do najemców pracowni wynajętych do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki."; 17) w art. 32 w ust. 2 po wyrazach "w tej samej" dodaje się wyrazy "lub pobliskiej"; 18) w art. 33 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Jeżeli najemca lokalu wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, powództwo o rozwiązanie najmu i nakazanie przez sąd opróżnienia lokalu może wytoczyć inny najemca, osoba, której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, lub właściciel innego lokalu w tym budynku. 3. Współnajemca może wytoczyć powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współnajemcy tego samego lokalu, jeżeli swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia on wspólne zamieszkiwanie."; 19) w art. 34 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osoby zajmującej lokal bez tytułu prawnego, której przysługuje prawo do lokalu zamiennego lub socjalnego. Do czasu dostarczenia lokalu zamiennego lub socjalnego osoba ta uiszcza odszkodowanie za korzystanie z lokalu w wysokości odpowiadającej czynszowi, jaki powinna płacić, gdyby stosunek najmu nie wygasł."; 20) w art. 39 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Do dnia dostarczenia lokalu zamiennego lub socjalnego dodatek mieszkaniowy przysługuje także osobom uiszczającym odszkodowanie za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego w wysokości odpowiadającej czynszowi regulowanemu. 3. Dodatek mieszkaniowy nie przysługuje najemcom opłacającym czynsz wolny."; 21) w art. 40 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Ustalając dochód osoby prowadzącej działalność gospodarczą, za dochód przyjmuje się kwotę podaną w oświadczeniu, nie niższą jednak niż zadeklarowana przez te osoby kwota dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne."; 22) w art. 41 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nie przyznaje się dodatku, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 2% najniższej emerytury."; 23) w art. 42: a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) 70 m2 - dla 6 osób, a w razie zamieszkiwania w lokalu większej liczby osób dla każdej kolejnej osoby zwiększa się normatywną powierzchnię użytkową o 5 m2.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dodatek mieszkaniowy nie przysługuje, jeżeli powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu przekracza powierzchnię normatywną o więcej niż 30% w budynkach wybudowanych po 1945 r. i o więcej niż 50% w budynkach wybudowanych przed końcem 1945 r.", d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Wysokość wydatków, przyjętych dla celów obliczania dodatku mieszkaniowego w wypadku spółdzielczego prawa do lokalu i prawa do domu jednorodzinnego w rozumieniu przepisów Prawa spółdzielczego oraz domów jednorodzinnych i lokali nie wchodzących do mieszkaniowego zasobu gminy, nie może być wyższa od wydatków za lokal liczony według stawki bazowej czynszu regulowanego."; 24) w art. 43: a) w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Dodatek mieszkaniowy przyznaje się na podstawie deklaracji, o której mowa w art. 40 ust. 3, na okres sześciu miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca, w którym wniosek został złożony.", b) skreśla się ust. 2a, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W wypadku stwierdzenia, że osoba, której przyznano dodatek, nie opłaca na bieżąco należności za zajmowany lokal, wypłatę dodatku mieszkaniowego wstrzymuje się - w drodze decyzji - do czasu uregulowania zaległości. Jeżeli uregulowanie zaległości nie nastąpi w ciągu 3 miesięcy od dnia ich powstania, decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego wygasa.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Osoba, w stosunku do której z powodu nieuregulowania należności za zajmowany lokal wygasła decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego, może wystąpić ponownie o jego przyznanie po uregulowaniu zaległości powstałych w okresie obowiązywania wygasłej decyzji."; 25) w art. 44 po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Zarządca domu lub inna osoba uprawniona do pobierania czynszu zobowiązane są niezwłocznie zawiadomić organ przyznający dodatek mieszkaniowy o wystąpieniu zaległości, o których mowa w art. 43 ust. 3, obejmujących co najmniej dwa miesiące. 3b. Jeżeli zarządca domu lub inna osoba uprawniona do pobierania czynszu nie spełnili obowiązku, o którym mowa w ust. 3a, zobowiązani są do zwrotu kwot wypłaconych im z tytułu dodatku mieszkaniowego po terminie, w którym mieli dopełnić tego obowiązku."; 26) w art. 45: a) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Podziału dotacji na województwa dokonuje Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wojewodowie udzielają dotacji gminom w granicach kwot określonych na ten cel w budżetach wojewodów, proporcjonalnie do kwot zapotrzebowania na dotację, wynikających z ich wniosków o przyznanie dotacji.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4-8 w brzmieniu: "4. Gmina składa wojewodzie wniosek o przyznanie dotacji co kwartał, w terminie do 15 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał. Wojewoda przedstawia Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast zbiorczy wniosek o przyznanie dotacji w terminie do 25 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał. 5. Dotacje na dany kwartał są przekazywane gminie przez wojewodę w miesięcznych ratach. Nadpłata dotacji za kwartał może być zaliczona na poczet dotacji należnej w kwartale następnym, z wyjątkiem nadpłaty za dany rok, która podlega przekazaniu na rachunek właściwego urzędu wojewódzkiego w terminie do dnia 20 stycznia następnego roku. 6. Jeżeli w wyniku połączenia lub podziału gmin nastąpiły zmiany w podstawie obliczania kwoty dotacji, wojewoda uwzględnia te zmiany od pierwszego dnia następnego miesiąca po ich wejściu w życie. 7. Gmina przedstawia wojewodzie, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po kwartale, rozliczenie dotacji sporządzone narastająco za okres od dnia 1 stycznia do dnia kończącego dany kwartał, z tym że zapotrzebowanie na dotację obliczone zgodnie z art. 45a ustala się jako sumę tego zapotrzebowania obliczonego odrębnie dla każdego kwartału. 8. Wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast zbiorcze rozliczenia dotacji do końca miesiąca następującego po każdym kwartale."; 27) po art. 45 dodaje się art. 45a-45c w brzmieniu: "Art. 45a. 1. Zapotrzebowanie na dotację, o którym mowa w art. 45 ust. 3, gmina określa, z zastrzeżeniem art. 45b, w wysokości: 1) 70% kwoty dodatków mieszkaniowych dla użytkowników lokali mieszkalnych nie stanowiących własności gminy - jeżeli procentowy udział dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie dodatków mieszkaniowych w danym kwartale nie przekracza 25%, 2) sumy stanowiącej 20% kwoty dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy i 50% kwoty dodatków mieszkaniowych dla użytkowników pozostałych lokali mieszkalnych - jeżeli procentowy udział dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie dodatków mieszkaniowych w danym kwartale jest wyższy niż 25%, lecz nie przekracza 40%, 3) sumy stanowiącej 40% kwoty dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy i 30% kwoty dodatków mieszkaniowych dla użytkowników pozostałych lokali mieszkalnych - jeżeli procentowy udział dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie dodatków mieszkaniowych w danym kwartale jest wyższy niż 40%. 2. Do obliczenia procentowego udziału, o którym mowa w ust. 1, w danym kwartale gmina przyjmuje przy sporządzaniu: 1) wniosku o przyznanie dotacji - łączną kwotę dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji wydanych przed datą złożenia wniosku, 2) rozliczenia dotacji - łączną kwotę dodatków mieszkaniowych wypłaconych w kwartale objętym rozliczeniem. 3. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację na dany kwartał gmina przyjmuje przy sporządzaniu: 1) wniosku o przyznanie dotacji - sumę kwoty dodatków mieszkaniowych wynikającej z decyzji o ich przyznaniu wydanych przed datą złożenia wniosku i kwoty dodatków mieszkaniowych wynikającej z zarejestrowanych przed tą datą wniosków o przyznanie dodatków, 2) rozliczenia dotacji - kwotę dodatków mieszkaniowych wypłaconych w kwartale objętym rozliczeniem. Art. 45b. 1. Gmina może, z zastrzeżeniem ust. 6, określić zapotrzebowanie na dotację w wysokości różnicy pomiędzy kwotą dodatków mieszkaniowych a kwotą stanowiącą iloczyn wskaźnika procentowego, określonego w zależności od kategorii gminy ustalonej zgodnie z ust. 3 i należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w ust. 4. 2. Wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1, wynosi: 1) 5% dla gmin, których należne podstawowe dochody podatkowe za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca były niższe od określonej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast średniej kwoty tych dochodów w danej kategorii gmin, 2) 8% dla gmin, których należne podstawowe dochody podatkowe za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca były wyższe od średniej kwoty dochodów, o której mowa w pkt 1, lecz nie przekraczały 150% tej kwoty, 3) 10% dla gmin, których należne podstawowe dochody podatkowe za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca były wyższe od 150% kwoty dochodów, o której mowa w pkt 1, lecz nie przekraczały 250% tej kwoty. 3. Dla potrzeb obliczania zapotrzebowania na dotacje w sposób określony w ust. 1 ustala się pięć kategorii gmin: 1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców, 2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców, 3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców, 4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców, 5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców, z tym że liczbę mieszkańców ustala się zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 101, poz. 504, Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484). 4. Przez należne podstawowe dochody podatkowe gminy za rok bazowy należy rozumieć dochody, o których mowa w art. 3 pkt 5 i 6 ustawy wymienionej w ust. 3, ustalone w sposób określony (dla celów obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone na warunki całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I półroczu. 5. Przez rok bazowy rozumie się rok, o którym mowa w art. 3 pkt 4 ustawy, o której mowa w ust. 3. 6. Przepisy art. 45a ust. 3 stosuje się odpowiednio. 7. Jeżeli gmina dokonała wyboru sposobu obliczania zapotrzebowania na dotacje zgodnie z ust. 1, stosuje się go w ciągu całego roku. Art. 45c. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania dodatków mieszkaniowych i ich wypłat. 2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast: 1) w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy tryb rozliczeń dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych oraz wzory wniosku o przyznanie dotacji i rozliczenie dotacji, 2) ogłasza, w terminie do 30 listopada każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" dla poszczególnych kategorii gmin średnie należnych podstawowych dochodów podatkowych gmin za ten rok w przeliczeniu na 1 mieszkańca, o których mowa w art. 45b ust. 2."; 28) w art. 56: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub prawnych", b) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli właściciel lokalu zaoferuje najemcy lokal zamienny stanowiący jego własność lub jeżeli lokal zamienny na wniosek właściciela dostarczy gmina. W takim wypadku najemca płaci czynsz regulowany. 8. Jeżeli najemca lub jego małżonek posiadają tytuł prawny do innego lokalu zajmowanego przez najemcę, do którego stosuje się przepisy ust. 1 i 2, nie można wypowiedzieć im najmu, na podstawie art. 32 ust. 2."; c) po ust. 9 dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu: "10. Jeżeli z przyczyn określonych w ust. 9 lokal mieszkalny ma opróżnić jego właściciel lub właściciel budynku, w którym ten lokal się znajduje, gmina jest zobowiązana dostarczyć właścicielowi lokal zamienny na okres nie dłuższy niż czas trwania remontu. Obowiązek ten wygasa z dniem 1 stycznia 2005 r. 11. W razie ustania, po dniu wejścia w życie ustawy, stosunku pracy z osobami zatrudnionymi na stanowiskach dozorcy domu, palacza centralnego ogrzewania lub konserwatora domowego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 1 oraz art. 58 ust. 2; osobom tym przysługuje prawo do lokalu zamiennego, jeżeli przysługiwało im ono na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy."; 29) art. 57 otrzymuje brzmienie: "Art. 57. Z zastrzeżeniem art. 56 ust. 3, do dnia 31 grudnia 2004 r. w budynkach stanowiących własność osób prawnych nie wymienionych w art. 25 ust. 1 osoby będące w dniu wejścia w życie ustawy najemcami lokali oraz następcy prawni tych osób, wymienieni w art. 8 ust. 1, opłacają czynsz regulowany. Przepis ten stosuje się do najemców pracowni wynajętych do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki w budynkach spółdzielni mieszkaniowych."; 30) po art. 57 dodaje się art. 57a i art. 57b w brzmieniu: "Art. 57a. 1. W razie przekazania przez gminę towarzystwu budownictwa społecznego budynku na własność, najemcy lokali mieszkalnych w tym budynku, opłacający dotychczas czynsz regulowany, oraz ich następcy prawni w rozumieniu art. 8 ust. 1 nadal opłacają czynsz według stawek ustalonych na podstawie art. 26 do dnia 31 grudnia 2004 r., a w tym okresie nie stosuje się do nich art. 28 i 30 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507). 2. Gmina pokrywa różnicę między wpływami z czynszów obliczonych według stawek obowiązujących w zasobach towarzystwa budownictwa społecznego, pomniejszonymi o kwotę przypadającą na spłatę kredytów, a wpływami z czynszów płaconych przez najemcę, o których mowa w ust. 1. Art. 57b. Jeżeli najemca przed wejściem w życie ustawy, za zgodą wynajmującego, dokonał w lokalu ulepszeń mających wpływ na wysokość czynszu regulowanego, wynajmujący może zwrócić najemcy wartość ulepszenia i podwyższyć odpowiednio czynsz; w razie niezwrócenia wartości ulepszenia, najemca opłaca czynsz w wysokości nie uwzględniającej ulepszenia."; 31) w art. 58 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Najemcy takich lokali opłacają czynsz regulowany do dnia 31 grudnia 2004 r."; 32) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu: "Art. 61a. Do zrzeszeń właścicieli i zarządców domów, utworzonych na podstawie art. 25 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 67 pkt 2, stosuje się przepisy o stowarzyszeniach, jeżeli statut zrzeszenia nie stanowi inaczej."; 33) w art. 62 po wyrazach "wpłacona przez najemcę" dodaje się wyrazy "przed dniem wejścia w życie ustawy"; 34) po art. 63 dodaje się art. 63a w brzmieniu: "Art. 63a. Do osób, które do chwili śmierci najemcy lokalu sprawowały nad nim opiekę na podstawie umowy zawartej z najemcą przed dniem wejścia w życie ustawy, spełniającej wymogi określone w art. 9 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 67 pkt 2, stosuje się przepisy art. 8 ust. 1."; 35) w art. 66 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie oddania w najem lokalu w drodze zamiany osobie, której gospodarstwo domowe składa się co najmniej z 4 osób." Art. 2. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183) w art. 210 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Sąd rozpatrując powództwo spółdzielni o nakazanie opróżnienia lokalu przez osoby, o których mowa w § 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez członka z lokalu zajmowanego na warunkach spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu oraz jego szczególną sytuację materialną i rodzinną, może w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu orzec o uprawnieniu tych osób do lokalu socjalnego. W takim wypadku właściwy organ gminy jest obowiązany zapewnić lokal socjalny na zasadach, o których mowa w art. 36 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 68, poz. 439 i Nr 111, poz. 723)." Art. 3. Przepisy art. 26b ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się odpowiednio do najemców lokali mieszkalnych w budynkach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowych, których najem został nawiązany przed dniem 12 listopada 1994 r. na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem w danej miejscowości publicznej gospodarki lokalami albo szczególnego trybu najmu. Art. 4. Lokale mieszkalne, które w dniu wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, znajdowały się w dyspozycji organów państwowych albo podległych im lub nadzorowanych państwowych jednostek organizacyjnych, pozostają nadal w dyspozycji tych organów lub jednostek, chyba że prawo do dysponowania tymi lokalami wygasło z mocy prawa lub umowy. Art. 5. 1. W razie ustania najmu lokalu, zawartego przed dniem 12 listopada 1994 r. na czas trwania stosunku pracy, były najemca lub osoby pozostające w lokalu po śmierci najemcy zachowują prawo do lokalu zamiennego, jeżeli przysługiwało im ono na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, które utraciły tytuł prawny do lokalu przed dniem 12 listopada 1994 r. z powodu śmierci najemcy. 3. W razie likwidacji, przekształcenia lub upadłości zakładu pracy, a także przeniesienia własności budynków mieszkalnych na inną osobę po dniu 12 listopada 1994 r., umowy najmu lokalu zawarte na czas trwania stosunku pracy stają się umowami zawartymi na czas nie oznaczony. Najemcy takich lokali, z wyłączeniem najemców lokali w budynkach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowych, opłacają czynsz regulowany do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 6. 1. Osobie uprawnionej do lokalu zamiennego na podstawie art. 5 ust. 1, która nie otrzymała propozycji jego dostarczenia w okresie 12 miesięcy od dnia utraty tytułu prawnego do zajmowanego lokalu, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy najmu tego lokalu na czas nie oznaczony. 2. Osobie uprawnionej do lokalu zamiennego na podstawie art. 5 ust. 2 lub art. 58 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, która nie otrzymała propozycji jego dostarczenia w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy najmu tego lokalu na czas nie oznaczony. Art. 7. 1. W razie niezłożenia przez właściciela nieruchomości, do której stosuje się art. 61 ustawy, o której mowa w art. 1, wniosku o przywrócenie zarządu w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r., gminie przysługuje roszczenie o przejęcie przez niego zarządu. Kwota wydatków poniesionych z budżetu gminy na eksploatację i remonty w okresie od dnia 12 listopada 1994 r. do dnia przywrócenia zarządu, a nie zwrócona przez właściciela, podlega zabezpieczeniu hipoteką na nieruchomości; odsetki od tej kwoty wynoszą 5% w stosunku rocznym. 2. Jeżeli właściciel nieruchomości zarządzanej przez gminę nie jest znany lub nie zostało ustalone miejsce jego pobytu, do budynków położonych na tej nieruchomości stosuje się przepisy art. 5 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 8. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12 listopada 1994 r., oraz art. 1 pkt 27 w zakresie dotyczącym art. 45a i 45b ustawy, o której mowa w art. 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. (Dz. U. Nr 111, poz. 724) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę. 2. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. 3. Organy administracji publicznej podejmują działania na rzecz ochrony zwierząt, współdziałając w tym zakresie z odpowiednimi instytucjami i organizacjami krajowymi i międzynarodowymi. Art. 2. Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami: 1) domowymi, 2) gospodarskimi, 3) wykorzystywanymi do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych, 4) używanymi do doświadczeń, 5) utrzymywanymi w ogrodach zoologicznych, 6) wolno żyjącymi (dzikimi), 7) obcymi faunie rodzimej. Art. 3. W celu realizacji przepisów ustawy właściwe organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego współdziałają z samorządem lekarsko-weterynaryjnym, Państwową Inspekcją Weterynaryjną oraz z innymi instytucjami i organizacjami społecznymi, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) doświadczeniu na zwierzęciu - rozumie się przez to wykorzystanie zwierzęcia do celów naukowych lub dydaktycznych, mogące u niego spowodować uszkodzenie ciała lub inne zaburzenia zdrowotne, w tym ból, cierpienie, lęk, z wyjątkiem znakowania zwierząt, 2) humanitarnym traktowaniu zwierząt - rozumie się przez to traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę, 3) konieczności bezzwłocznego uśmiercenia - rozumie się przez to obiektywny stan rzeczy stwierdzony, w miarę możliwości, przez lekarza weterynarii, polegający na tym, że zwierzę może dalej żyć jedynie cierpiąc i znosząc ból, a moralnym obowiązkiem człowieka staje się skrócenie cierpień zwierzęcia, 4) menażerii objazdowej - rozumie się przez to podmiot gospodarczy prowadzący działalność w zakresie organizowania obwoźnych wystaw zwierząt, 5) metodach alternatywnych w zakresie przeprowadzania doświadczeń - rozumie się przez to nowoczesne metody badawcze, nie wymagające przeprowadzania doświadczeń na żywym zwierzęciu, 6) ogłuszaniu zwierzęcia - rozumie się przez to metodę profesjonalnego całkowitego wyłączenia świadomości zwierzęcia, trwającego aż do jego śmierci, 7) okrutnych metodach w chowie i hodowli zwierząt - rozumie się przez to działania lub zaniechania człowieka prowadzące w sposób oczywisty do zmian patologicznych w organizmie zwierzęcia (somatycznych lub psychicznych), zwłaszcza w postaci skutków znoszenia dotkliwego bólu, przymuszania do określonego zachowania się (uległości) głodem, pragnieniem, działaniem prądu elektrycznego (z wyjątkiem używania pastuchów elektrycznych, treserów oraz urządzeń elektrycznych służących do przepędu zwierząt) bądź innymi zabiegami tego rodzaju, w szczególności karmienie i pojenie zwierząt przemocą, 8) okrutnym traktowaniu - rozumie się przez to wymienione w ustawie przypadki znęcania się nad zwierzętami oraz inne postępowanie właściciela bądź innej osoby, prowadzące do skutków porównywalnych ze skutkami znęcania się, 9) pielęgnacji - rozumie się przez to wszystkie aspekty relacji pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, w szczególności uruchamiane przez człowieka zasoby materialne i niematerialne, aby uzyskać i utrzymać u zwierzęcia stan fizyczny i psychiczny, w którym najlepiej ono znosi warunki bytowania narzucone przez człowieka, 10) przeciążaniu zwierząt - rozumie się przez to zmuszanie do nadmiernego wysiłku energetycznego, nie odpowiadającego możliwościom kondycyjnym zwierzęcia ze względu na jego stan fizyczny i zdrowotny, 11) rażącym zaniedbaniu - rozumie się przez to drastyczne odstępstwo od określonych w ustawie norm postępowania ze zwierzęciem, a w szczególności w zakresie utrzymywania zwierzęcia w stanie zagłodzenia, brudu, nie leczonej choroby, w niewłaściwym pomieszczeniu i nadmiernej ciasnocie, 12) szczególnym okrucieństwie zabijającego zwierzę - rozumie się przez to przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością form i metod zadawania śmierci, a zwłaszcza zadawanie śmierci w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania, 13) ubojni - rozumie się przez to każdy zakład pozostający pod państwową kontrolą sanitarną i weterynaryjną, przeznaczony do wykonywania uboju zwierząt, 14) uwięzi - rozumie się przez to wszelkie urządzenia mechaniczne krępujące swobodę ruchów zwierzęcia, w zakresie możliwości przemieszczania się ponad ustalony zakres, jak też niektóre urządzenia do kierowania ruchami zwierzęcia w sposób zamierzony przez człowieka, 15) właściwych warunkach bytowania - rozumie się przez to zapewnienie zwierzęciu możliwości egzystencji, zgodnie z potrzebami danego gatunku, rasy, płci i wieku, 16) zwierzętach bezdomnych - rozumie się przez to zwierzęta domowe lub gospodarskie, które uciekły, zabłąkały się lub zostały porzucone przez człowieka, a nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod której opieką trwale dotąd pozostawały, 17) zwierzętach domowych - rozumie się przez to zwierzęta tradycyjnie przebywające wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza, 18) zwierzętach gospodarskich - rozumie się przez to zwierzęta utrzymywane w celach hodowlanych i produkcyjnych, 19) zwierzętach laboratoryjnych - rozumie się przez to zwierzęta utrzymywane specjalnie w celu wykorzystania w doświadczeniach naukowych, w szczególności myszy, szczury, świnki morskie, chomiki syryjskie (złote), króliki, psy, koty, przepiórki, w miejscach zatwierdzonych lub zarejestrowanych przez odpowiedni organ władzy, 20) zwierzętach wykorzystywanych do celów specjalnych - rozumie się przez to zwierzęta, których profesjonalna tresura oraz używanie odbywa się na podstawie odrębnych przepisów, regulujących szczegółowe zasady działania jednostek Polskich Sił Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej i innych formacji podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, służb kontroli celnej, ratownictwa oraz regulujących zasady szkolenia i wykorzystania psów - przewodników osób ociemniałych. Art. 5. Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania. Art. 6. 1. Nieuzasadnione lub niehumanitarne zabijanie zwierząt oraz znęcanie się nad nimi jest zabronione. 2. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności: 1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, nie stanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu, 2) doświadczenia na zwierzętach powodujące cierpienie, przeprowadzone z naruszeniem przepisów ustawy, 3) umyślne używanie do pracy lub w celach sportowych albo rozrywkowych zwierząt chorych, w tym rannych lub kulawych, albo zmuszanie ich do czynności mogących spowodować ból, 4) bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn, 5) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nie odpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu, 6) transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres, 7) używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć, 8) dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nie posiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec, 9) złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt, 10) utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji, 11) porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje, 12) stosowanie okrutnych metod w chowie i hodowli zwierząt, 13) przeprowadzanie na zwierzętach testów środków higienicznych i kosmetycznych powodujących cierpienie, jeżeli znane są odpowiednie metody alternatywne. Art. 7. 1. Zwierzę, które jest rażąco zaniedbywane lub okrutnie traktowane, może być odebrane, czasowo lub na stałe, właścicielowi bądź innej utrzymującej je osobie, na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) podjętej z urzędu lub na wniosek organu Policji, lekarza weterynarii albo inspektora Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce lub upoważnionego przedstawiciela innej organizacji społecznej o podobnym statutowym celu działania i przekazane do schroniska dla zwierząt albo pod opiekę innej osoby lub instytucji. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu. 3. W przypadkach nie cierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu, policjant a także inspektor Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce lub upoważniony przedstawiciel innej organizacji społecznej o podobnym statutowym celu działania może odebrać mu zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia przez ten organ decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. 5. Do należności z tytułu kosztów określonych w ust. 4 stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 6. Jeżeli zwierzę zostało odebrane z powodu rażącego zaniedbywania go lub okrutnego traktowania przez właściciela lub przez inną osobę za przyzwoleniem właściciela, z dniem uprawomocnienia się decyzji o odebraniu wygasa jego prawo własności do tego zwierzęcia i staje się ono własnością gminy. W takim przypadku wójt (burmistrz, prezydent miasta) rozporządza zwierzęciem stosownie do okoliczności, w szczególności oddaje je do schroniska, sprzedaje lub nieodpłatnie przekazuje na własność odpowiedniej osobie albo instytucji. Art. 8. 1. Programy nauczania i wychowania szkolnego we wszystkich typach szkół powinny uwzględniać problematykę ochrony zwierząt oraz tworzenie szkolnych organizacji przyjaciół zwierząt. 2. Minister Edukacji Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, ustala podstawy programowe nauczania w zakresie problematyki, o której mowa w ust. 1. 3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej jest obowiązany do przygotowania programu zmierzającego do upowszechniania znajomości przepisów ustawy wśród rolników. 4. Wojewodowie są obowiązani realizować program, o którym mowa w ust. 3, poprzez ośrodki doradztwa rolniczego. Rozdział 2 Zwierzęta domowe Art. 9. 1. Kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody. 2. Uwięź, na której jest trzymane zwierzę, nie może powodować u niego urazów ani cierpień oraz musi mu zapewnić możliwość niezbędnego ruchu. Art. 10. 1. Utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia właściwego organu gminy. 2. Wykaz ras psów, o których mowa w ust. 1, oraz warunki wydawania zezwoleń określi, w drodze rozporządzenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po zasięgnięciu opinii Związku Kynologicznego w Polsce. Art. 11. 1. Zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gmin. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zasady i warunki wyłapywania bezdomnych zwierząt. 3. Wyłapywanie bezdomnych zwierząt oraz rozstrzyganie o dalszym postępowaniu z nimi może odbywać się wyłącznie na mocy uchwały właściwej rady gminy, podjętej po uzgodnieniu z państwowym lekarzem weterynarii działającym na podstawie odrębnych przepisów oraz po zasięgnięciu opinii upoważnionego przedstawiciela Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce lub innej organizacji społecznej o podobnym statutowym celu działania. 4. Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce oraz inne organizacje społeczne o podobnym statutowym celu działania mogą zapewniać bezdomnym zwierzętom opiekę i w tym celu prowadzić schroniska dla zwierząt, w porozumieniu z właściwymi organami samorządu terytorialnego. Rozdział 3 Zwierzęta gospodarskie Art. 12. 1. Kto utrzymuje zwierzęta gospodarskie jest obowiązany do zapewnienia im opieki i właściwych warunków bytowania. 2. Warunki chowu i hodowli zwierząt nie mogą powodować urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień. 3. Zabrania się podawania zwierzętom w karmie hormonów wzrostu. 4. Zabrania się tuczu gęsi i kaczek na stłuszczone wątroby. 5. Obsada zwierząt ponad ustalone normy powierzchni dla danego gatunku, wieku i stanu fizjologicznego jest zabroniona. 6. Zabrania się importu zwierząt i produktów zwierzęcych uzyskanych w wyniku chowu lub hodowli z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy. 7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich. Art. 13. 1. Wprowadzenie dotychczas nie stosowanej technologii chowu zwierząt wymaga uzyskania zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, stwierdzającego, że spełnia ona wymogi określone ustawą. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki, tryb i sposób wydawania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 14. 1. Sposób i warunki używania zwierząt do pracy nie mogą stwarzać nieuzasadnionego zagrożenia dla ich życia i zdrowia ani zadawać im cierpienia. 2. Zabrania się w szczególności: 1) przeciążania zwierząt, 2) używania do pracy zwierząt chorych lub niedożywionych, 3) używania uprzęży, wędzideł, rzędów wierzchowych, juków, podków, pojazdów lub narzędzi mogących, ze względu na zły stan techniczny lub niewłaściwą konstrukcję, spowodować obrażenia ciała lub śmierć zwierzęcia, 4) używania do popędzania zwierząt przedmiotów lub narzędzi, które mogą spowodować okaleczenie zwierzęcia, 5) zmuszania do wyczerpującego kłusu lub galopu zwierząt ciągnących ładunek, 6) używania do zrywki drewna koni poniżej piątego roku życia. 3. Osoba wykorzystująca zwierzęta do pracy ma obowiązek zapewnić im, w ciągu każdej doby, wypoczynek dla regeneracji sił, właściwy dla danego gatunku. Rozdział 4 Zwierzęta wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych Art. 15. 1. Warunki występów, treningów i tresury oraz metody postępowania ze zwierzętami wykorzystywanymi do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych nie mogą zagrażać ich życiu i zdrowiu ani powodować cierpienia. 2. Warunki występów zwierząt, o których mowa w ust. 1, muszą być określone w scenariuszu lub odpowiednim programie, zatwierdzonym przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje. 3. Zabrania się stosowania wobec zwierząt farmakologicznych i mechanicznych metod i środków dopingujących. 4. Zwierzęta, o których mowa w ust. 1, powinny mieć zapewniony właściwy wypoczynek. Zabrania się w szczególności wykorzystywania tych zwierząt bezpośrednio po transporcie, bez regeneracji wypoczynkowo-ruchowej. 5. Zwierzętom, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić opiekę lekarsko-weterynaryjną. 6. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przyznawania uprawnień osobom odpowiedzialnym za przestrzeganie warunków, o których mowa w ust. 2. Art. 16. Zabrania się wykorzystywania zwierząt w widowiskach i sportach noszących znamiona okrucieństwa, w szczególności zabrania się organizowania walk z udziałem byków, psów, kogutów. Art. 17. 1. Do tresury i pokazów dla celów widowiskowo-rozrywkowych mogą być wykorzystywane tylko zwierzęta urodzone i wychowane w niewoli i tylko takie, którym mogą być zapewnione warunki egzystencji stosowne do potrzeb danego gatunku. 2. Tresura zwierząt dla celów widowiskowo-rozrywkowych i obronnych może być prowadzona tylko przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe, w sposób nie powodujący cierpienia zwierzęcia. 3. Nie wolno prowadzić tresury zwierząt wyłącznie w celu zwiększenia ich agresywności. 4. Zabrania się zmuszania zwierząt do wykonywania czynności, które powodują ból lub są sprzeczne z ich naturą. 5. Zabrania się działalności menażerii objazdowych. 6. Zabrania się propagowania lub upowszechniania drastycznych scen zabijania, zadawania cierpienia lub innej przemocy, ze strony człowieka, której ofiarami są zwierzęta, chyba że sceny te mają na celu napiętnowanie okrutnego zachowania wobec zwierząt. 7. Do zwierząt, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 9. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych. 9. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe warunki nadawania uprawnień osobom, o których mowa w ust. 2. Art. 18. 1. Zwierzęta wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych mogą być przetrzymywane, hodowane i prezentowane jedynie w stadninach, cyrkach lub bazach cyrkowych oraz w miejscach przeznaczonych dla zwierząt wykorzystywanych do celów specjalnych, pod nadzorem państwowej służby weterynaryjnej. 2. Przetrzymywanie, hodowla lub prezentacja zwierząt, o których mowa w ust. 1, musi być wykonywana w sposób gwarantujący bezpieczeństwo ludzi i zwierząt. Rozdział 5 Zwierzęta w ogrodach zoologicznych Art. 19. 1. W ogrodach zoologicznych utrzymuje się tylko zwierzęta urodzone i wychowane w niewoli, a inne zwierzęta jedynie wtedy, gdy wymaga tego dobro osobnika, populacji lub gatunku oraz cele dydaktyczne. 2. Do ogrodów zoologicznych sprowadza się tylko te zwierzęta, którym ogród zoologiczny może zapewnić warunki egzystencji stosowne do potrzeb danego gatunku. 3. Nie należy doprowadzać do rozmnażania zwierząt, których potomstwu nie zapewni się właściwej egzystencji. 4. Utworzenie nowego ogrodu zoologicznego wymaga zezwolenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Art. 20. Zabrania się utrzymywania i hodowli poza ogrodami zoologicznymi i właściwymi placówkami naukowymi oraz cyrkami zwierząt drapieżnych i jadowitych groźnych dla życia ludzi bądź zwierząt. Rozdział 6 Zwierzęta wolno żyjące (dzikie) Art. 21. Zwierzęta wolno żyjące stanowią dobro ogólnonarodowe i powinny mieć zapewnione warunki rozwoju i swobodnego bytu, z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 23 ust. 1. Art. 22. 1. Zabrania się wchodzenia w posiadanie zwierząt wolno żyjących (dzikich) w celu: 1) preparowania zwłok zwierzęcych, 2) tworzenia kolekcji - bez zezwolenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zasady pozyskiwania zwierząt przez preparatorów i kolekcjonerów, zasady ich kontrolowania oraz warunki, sposób i tryb wydawania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 23. 1. Zwierzęta, które stanowią zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka, mogą być zwalczane. 2. Ministrowie: Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określą, w drodze rozporządzenia, warunki, czas i sposoby zwalczania zwierząt, o których mowa w ust. 1. Rozdział 7 Transport zwierząt Art. 24. 1. Transport zwierząt odbywa się środkami do tego celu przystosowanymi i jest prowadzony w odpowiednich warunkach, a w szczególności: 1) zwierzęta muszą być prawidłowo ulokowane, a używane uwięzi nie mogą im krępować leżenia i wstawania w czasie transportu, 2) podłogi pojazdów używanych do transportu powinny mieć odpowiednią nawierzchnię, zapewniającą przyczepność kończyn oraz umożliwiającą utrzymanie higieny, 3) środki transportu zwierząt powinny spełniać warunki utrzymania odpowiedniej temperatury, wentylacji, przestrzeni oraz naturalnej pozycji, 4) w trakcie dłuższego transportu zwierzęta muszą mieć zapewnioną odpowiednio często wodę i karmę oraz odpoczynek, 5) zwierzętom chorym lub rannym zapewnia się niezwłocznie pomoc weterynaryjną, 6) zwierzęta wwożone do kraju oraz wywożone za granicę muszą być wiezione najkrótszą drogą i bez zbędnych postojów, a ich odprawa graniczna odbywa się poza kolejnością. 2. Zabrania się: 1) transportu zwierząt w okresie okołoporodowym oraz młodych zwierząt oddzielonych od matek, niezdolnych do przyjmowania stałych pokarmów, 2) przeładunku zwierząt bez odpowiedniego zabezpieczenia. 3. Zwierzęta padłe oraz zwierzęta nie nadające się do dalszego transportu muszą być usunięte na pierwszym postoju. 4. Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasad i warunków wykonywania transportu, określonych w ust. 1-3, ponosi przewoźnik. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki transportu zwierząt oraz maksymalny czas transportu dla danego gatunku i przedziału wiekowego zwierząt oraz sposób postępowania ze zwierzętami chorymi oraz padłymi. Art. 25. Prowadzący pojazd mechaniczny, który potrącił zwierzę, obowiązany jest, w miarę możliwości, do zapewnienia mu stosownej pomocy lub zawiadomienia jednej ze służb, o których mowa w art. 33 ust. 3. Art. 26. 1. Zabrania się przetrzymywania, obrotu oraz przewożenia przez granicę państwa, bez wymaganego zezwolenia, zwierząt, ich części i produktów pochodnych, podlegających ograniczeniom na podstawie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz zwierząt, których przetrzymywanie, obrót i przewożenie podlega ograniczeniom, oraz określi warunki, tryb i sposób wydawania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 8 Zabiegi na zwierzętach Art. 27. 1. Zabiegi lekarsko-weterynaryjne na zwierzętach są dopuszczalne dla ratowania ich życia lub zdrowia oraz dla koniecznego ograniczenia populacji i mogą być przeprowadzane wyłącznie przez osoby uprawnione. 2. Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne wykonywane na zwierzętach lub inne zabiegi wynikające z technologii produkcji, bądź związanych z nią schorzeń, mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby uprawnione, z zachowaniem koniecznej ostrożności i oględności, by ograniczyć cierpienie i stres zwierząt. 3. Zabiegi powodujące ból wykonuje się w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym, z wyjątkiem tych zabiegów, które według zasad sztuki weterynaryjnej wykonuje się bez znieczulenia. Rozdział 9 Procedury doświadczalne z użyciem zwierząt Art. 28. 1. Doświadczenia i testy na zwierzętach są dopuszczalne tylko wtedy, gdy są konieczne do badań naukowych, dydaktyki w szkołach wyższych lub ochrony zdrowia ludzi bądź zwierząt, jeżeli celów tych nie można osiągnąć w inny sposób z powodu braku odpowiednich metod alternatywnych. Osoba, która ma przeprowadzać doświadczenia i testy na zwierzętach, ma obowiązek korzystać z międzynarodowej informacji w danej dziedzinie nauki, by wyeliminować powtarzalność doświadczeń, jeżeli nie są one konieczne. 2. W celu opiniowania doświadczeń i testów, o których mowa w ust. 1, tworzy się Krajową Komisję Etyczną do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach, zwaną dalej "Krajową Komisją Etyczną", oraz lokalne, w szczególności międzyuczelniane lub uczelniane, komisje etyczne do spraw doświadczeń na zwierzętach, zwane dalej "lokalnymi komisjami etycznymi". 3. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych powołuje Krajową Komisję Etyczną, liczącą 15 członków, w skład której wchodzą przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. 4. Krajowa Komisja Etyczna powołuje lokalne komisje etyczne, liczące od 5 do 15 członków, w skład których wchodzą przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. 5. Krajowa Komisja Etyczna ustala ogólne zasady funkcjonowania lokalnych komisji etycznych i wydawania przez nie opinii o dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach oraz rozpatruje odwołania od opinii lokalnych komisji etycznych. Zezwolenia na prowadzenie badań wydaje kierownik placówki upoważnionej do przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach, o której mowa w ust. 8, biorąc pod uwagę w szczególności opinię odpowiedniej komisji etycznej. 6. W obradach Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji etycznych nie mogą uczestniczyć z prawem głosu osoby, których dotyczy wydawana opinia. 7. Zabrania się przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach bez uprzedniego uzyskania pozytywnej opinii lokalnej komisji etycznej. 8. Doświadczenia i testy na zwierzętach mogą być przeprowadzane wyłącznie w wyznaczonych placówkach naukowych szkół wyższych, instytutach naukowo-badawczych, jednostkach Polskiej Akademii Nauk, urzędowych laboratoriach weterynaryjnych oraz placówkach produkujących leki i biopreparaty, przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje oraz indywidualne zezwolenie wydane przez kierownika właściwej placówki naukowej. 9. Procedura doświadczeń i testów przeprowadzanych na zwierzętach musi być zgodna z opinią lokalnej komisji etycznej, o której mowa w ust. 7, i podlega kontroli. Art. 29. 1. Do doświadczeń i testów należy używać zwierząt umożliwiających uzyskanie celu naukowego lub diagnostycznego, głównie pochodzących z hodowli, o których mowa w ust. 2. 2. Hodowlę zwierząt laboratoryjnych można prowadzić po uzyskaniu zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 3. Zwierzęta przetrzymywane w zwierzętarniach muszą mieć zagwarantowane odpowiednie dla gatunku warunki utrzymania, możliwość ruchu, dostateczne zaopatrzenie w karmę i wodę oraz opiekę zapewniającą dobre samopoczucie i zdrowie. 4. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z ministrami nadzorującymi placówki, o których mowa w art. 28 ust. 8, określą, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać hodowle zwierząt laboratoryjnych, oraz warunki, tryb i sposób wydawania zezwolenia, o którym mowa w ust. 2. Art. 30. 1. Doświadczenia powodujące ból lub inne cierpienie należy przeprowadzać w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym i tylko raz na tym samym zwierzęciu, chyba że natura doświadczenia wymaga jego powtórzenia. Tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy dobro nauki tego wymaga, można dokonać doświadczenia bez znieczulenia. 2. Doświadczenia i prace badawcze, o których mowa w ust. 1, wymagają każdorazowej zgody właściwej lokalnej komisji etycznej. 3. Zwierzę o wyższym rozwoju czynności psychicznych poddane doświadczeniu, zdolne do życia, powinno być leczone i przekazane w miejsce umożliwiające mu dalszą egzystencję. 4. Zwierzę poddane doświadczeniu, w wyniku którego nastąpiła rozległa interwencja chirurgiczna, a natura doświadczenia nie wymaga utrzymania go przy życiu i poddania leczeniu, uśmierca się przed przebudzeniem z narkozy. Art. 31. Zabrania się: 1) pozbawiania zwierząt używanych do doświadczeń zdolności wydawania głosu, 2) przeprowadzania na zwierzętach testów środków kosmetycznych oraz testów środków higienicznych, jeżeli dostępne są metody alternatywne, 3) przeprowadzania dla celów dydaktycznych doświadczeń na zwierzętach, powodujących ich zbędne cierpienie, jeżeli cel ten można osiągnąć w inny sposób. Art. 32. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi: 1) wykaz placówek naukowych uprawnionych do przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach, 2) szczegółowe zasady powoływania, organizację, działalność oraz finansowanie Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji etycznych, o których mowa w art. 28 ust. 3 i 4, 3) warunki oraz tryb wydawania i cofania uprawnień do wykonywania doświadczeń na zwierzętach oraz kwalifikacje osób kierujących doświadczeniami, 4) szczegółowe warunki przeprowadzania doświadczeń na zwierzętach oraz sposób i tryb ich kontrolowania, 5) sposób prowadzenia rejestru zwierząt laboratoryjnych oraz dokumentacji doświadczeń na tych zwierzętach, 6) warunki bytowe w hodowlach zwierząt laboratoryjnych i zwierzętarniach. Rozdział 10 Uśmiercanie zwierząt Art. 33. 1. Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie: 1) potrzebą gospodarczą, 2) względami humanitarnymi, 3) koniecznością sanitarną, 4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, 5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9. 2. Jeżeli zachodzą przyczyny, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, zwierzę może być uśmiercone za zgodą właściciela, a w braku jego zgody, na podstawie orzeczenia lekarza weterynarii. Ustalenie właściciela i uzyskanie jego zgody nie dotyczy zwierząt chorych na choroby zwalczane z urzędu. 3. W przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii, inspektor Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce lub innej organizacji o podobnym statutowym celu działania, funkcjonariusz Policji, straży miejskiej lub gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik Państwowej Straży Rybackiej. 4. W sytuacji, o której mowa w ust. 3, dopuszczalne jest użycie broni palnej przez osobę uprawnioną. Art. 34. 1. Zwierzę kręgowe w ubojni może zostać uśmiercone tylko po uprzednim pozbawieniu świadomości przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. 2. Pomieszczenie poczekalni przedubojowej powinno być izolowane akustycznie i oddzielone przegrodą od pomieszczenia przeznaczonego do pozbawiania świadomości. Podobnie powinno być oddzielone pomieszczenie przeznaczone do pozbawiania świadomości od pomieszczeń, w których dokonuje się wykrwawiania oraz dalszych czynności obróbki poubojowej. 3. W uboju domowym zwierzęta kopytne mogą być uśmiercane tylko po uprzednim ich pozbawieniu świadomości przez przyuczonego ubojowca. 4. Zabrania się: 1) uśmiercania zwierząt w okresie okołoporodowym, z wyjątkiem potrzeb badań naukowych, 2) uśmiercania zwierząt kręgowych przy udziale dzieci lub w ich obecności, 3) wytrzewiania (patroszenia), oparzania, zdejmowania skóry, wędzenia i oddzielania części zwierząt stałocieplnych, przed ustaniem odruchów oddechowych i mięśniowych. 5. Wymogów określonych w ust. 1 i 3 nie stosuje się przy poddawaniu zwierząt szczególnym sposobom uboju przewidzianym przez obrządki religijne. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje osób uprawnionych do zawodowego uboju, dopuszczalne metody uśmiercania zwierząt stosownie do gatunku oraz organy uprawnione do kontroli działalności osób, które zawodowo trudnią się ubojem zwierząt lub dokonują uboju w ramach działalności hodowlanej bądź gospodarczej. Rozdział 11 Przepisy karne Art. 35. 1. Kto zabija zwierzę z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4 albo znęca się nad nim w sposób określony w art. 6 ust. 2, podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, sąd może orzec przepadek zwierzęcia, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd orzeka przepadek zwierzęcia - jeżeli sprawca jest jego właścicielem. 4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa. 5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 25 zł do 2500 zł na rzecz Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce albo na inny cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd. Art. 36. 1. Kto narusza zakaz, o którym mowa w art. 20, podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Kto narusza zakaz, o którym mowa w art. 26 ust. 1, podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd może orzec: 1) przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa, 2) przepadek albo odesłanie zwierzęcia do państwa eksportującego na koszt właściciela. 4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 25 zł do 2500 zł na rzecz Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce albo na inny cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd. Art. 37. 1. Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9, art. 12 ust. 1-6, art. 13 ust. 1, art. 14, art. 15 ust. 1-5, art. 16, art. 17 ust. 1-7, art. 18, art. 19, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 1-3, art. 25, art. 27, art. 28 ust. 1 i 7-9, art. 29 ust. 1-3, art. 30 i w art. 31, podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo do czynu określonego w ust. 1 jest karalne. 3. W razie ukarania za wykroczenie, o którym mowa w ust. 1, można orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia oraz przedmiotów z niego pochodzących, jak również można orzec przepadek zwierzęcia. 4. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w ust. 1, można orzec nawiązkę w wysokości do 1 000 zł na rzecz Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce albo na inny cel związany z ochroną zwierząt. Art. 38. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zasady wykonania orzeczenia o przepadku zwierzęcia. Art. 39. 1. W sprawach o przestępstwa określone w art. 35 ust. 1 i 2, jeżeli nie działa pokrzywdzony, prawa pokrzywdzonego może wykonywać Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce oraz inne organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona zwierząt, uprawnione do działania określonego w ust. 1. Art. 40. Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce oraz inne organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, mogą współdziałać z właściwymi instytucjami państwowymi i samorządowymi w ujawnianiu oraz ściganiu przestępstw i wykroczeń określonych w ustawie. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 41. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661 i Nr 106, poz. 677) skreśla się art. 62. Art. 42. Do czasu wydania przepisów wykonawczych do ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, stosuje się odpowiednio przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą. Art. 43. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 1932. Nr 42, poz. 417, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554). Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepis art. 12 ust. 4 oraz art. 34 ust. 3 w zakresie wykonywania uboju przez przyuczonego ubojowca wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej. (Dz. U. Nr 111, poz. 725) Art. 1. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez: 1) zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 2) zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 3) prowadzenia działań ratowniczych,"; 2) w art. 2: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) działaniach ratowniczych - rozumie się przez to każdą czynność podjętą w celu ochrony życia, zdrowia, mienia lub środowiska, a także likwidację przyczyn powstania pożaru, wystąpienia klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 3) innym miejscowym zagrożeniu - rozumie się przez to inne niż pożar i klęska żywiołowa zdarzenie wynikające z rozwoju cywilizacyjnego i naturalnych praw przyrody (katastrofy techniczne, chemiczne, ekologiczne), stanowiące zagrożenie dla życia, zdrowia, mienia lub środowiska," b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym - rozumie się przez to integralną część organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego Państwa, obejmującą prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń; system ten skupia jednostki ochrony przeciwpożarowej w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska."; 3) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba fizyczna, osoba prawna, organizacja lub instytucja korzystająca ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu są obowiązane zabezpieczyć je przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem."; 4) w art. 4: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) zaznajomić pracowników z przepisami przeciwpożarowymi," c) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej mogą wykonywać osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie kwalifikacji zawodowych oraz dotyczące warunków fizycznych i psychicznych osób zatrudnionych w jednostkach ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, a także wymagania w zakresie kwalifikacji zawodowych innych osób wykonujących czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej."; 5) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściwe urzędy, instytucje, organizacje, przedsiębiorcy lub osoby fizyczne są obowiązane uwzględnić wymagania w zakresie ochrony przeciwpożarowej przy zagospodarowaniu i uzbrajaniu terenu."; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Wyroby służące do ochrony przeciwpożarowej mogą być wprowadzone do obrotu i stosowania wyłącznie na podstawie certyfikatu zgodności w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1. 3. Szczegółowe zasady, warunki i tryb wydawania certyfikatów zgodności określają przepisy o badaniach i certyfikacji."; 7) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. Członkowie ochotniczych straży pożarnych mogą uczestniczyć w przeglądach przeprowadzanych przez gminy w ramach realizacji zadań z zakresu ochrony przeciwpożarowej."; 8) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania w zakresie przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego lub medycznego oraz warunki, jakim powinny odpowiadać drogi pożarowe."; 9) w art. 14: a) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu: "2b. W sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń ludzi i środowiska, występujących na obszarze większym niż obszar jednego województwa, koordynacja działań właściwych zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa należy do Szefa Obrony Cywilnej Kraju.", b) skreśla się ust. 3; 10) w art. 15 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) jednostki organizacyjne wojskowej ochrony przeciwpożarowej,"; 11) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu: "Art. 16a. 1. Jednostki ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-5 i 8, tworzy się jako jednostki umundurowane i wyposażone w specjalistyczny sprzęt, przeznaczone do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi lub innymi miejscowymi zagrożeniami. 2. W jednostkach wymienionych w art. 15 pkt 2-5 i 8 zatrudnieni są pracownicy podlegający szczególnym obowiązkom wynikającym z charakteru pracy oraz posiadający odpowiednie kwalifikacje i warunki psychofizyczne, zwani dalej «strażakami jednostek ochrony przeciwpożarowej.»"; 12) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, a za jego zgodą także inni ministrowie, wojewodowie, gminy, instytucje, organizacje, osoby prawne lub fizyczne mogą tworzyć, przekształcać lub likwidować zakładowe straże pożarne, zakładowe służby ratownicze, gminne albo miejskie zawodowe straże pożarne, terenowe służby ratownicze lub inne jednostki ratownicze."; 13) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, zakres, szczegółowe warunki i tryb włączania jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-6 i 8 do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego."; 14) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. Organy administracji rządowej są obowiązane zasięgać opinii ogólnokrajowych organizacji zrzeszających strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej oraz Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej o projektach ustaw i rozporządzeń dotyczących ochrony przeciwpożarowej."; 15) w art. 22 skreśla się ust. 3; 16) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Jednostki ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-6 i 8, mają obowiązek uczestniczyć, na wezwanie Państwowej Straży Pożarnej, w działaniach ratowniczych poza terenem własnego działania. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 koszty związane z działaniami ratowniczymi są zwracane tym jednostkom z budżetu państwa. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, teren działania poszczególnych jednostek ochrony przeciwpożarowej, okoliczności i warunki udziału tych jednostek w działaniach ratowniczych poza terenem własnego działania oraz zakres, szczegółowe warunki i tryb zwrotu poniesionych przez nie kosztów."; 17) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie: "Uprawnienia strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej i członków ochotniczych straży pożarnych"; 18) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. 1. Strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej lub członkowi ochotniczej straży pożarnej, który w związku z działaniami ratowniczymi lub ćwiczeniami doznał uszczerbku na zdrowiu lub poniósł szkodę w mieniu, a w przypadku śmierci - członkom jego rodziny, przysługują świadczenia odszkodowawcze, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej lub członkowi ochotniczej straży pożarnej, któremu świadczenia odszkodowawcze, o których mowa w ust. 1, przysługują także z tytułu stosunku pracy lub służby albo ubezpieczenia społecznego, przyznaje się jedno świadczenie, wybrane przez zainteresowanego. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, zakres, szczegółowe warunki i tryb przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1. 4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w art. 25 ust. 2 w związku z art. 25 ust. 1."; 19) w art. 27 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) strażacy jednostek ochrony przeciwpożarowej i członkowie ochotniczych straży pożarnych biorący udział w działaniu ratowniczym lub wykonujący inne zdania związane z ochroną przeciwpożarową,"; 20) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. Strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej, o której mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, o ile jest strażakiem Państwowej Straży Pożarnej albo żołnierzem zawodowym, przysługuje prawo do odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego, na zasadach określonych dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej."; 21) art. 30 i 31 otrzymują brzmienie: "Art. 30. Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu ponosi w pełni koszty nabycia i utrzymania, w stanie zapewniającym sprawność, sprzętu, urządzeń przeciwpożarowych, środków gaśniczych, urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych i innych urządzeń oraz instalacji ochrony przeciwpożarowej, do których posiadania zobowiązują go przepisy wydane na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2, a także koszty wykonania obowiązku określonego w art. 5 ust. 1. Art. 31. 1. Państwowa Straż Pożarna jest obowiązana do przekazywania nieodpłatnie technicznie sprawnego, zbędnego sprzętu i urządzeń ochotniczym strażom pożarnym, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zakładowe straże pożarne lub zakładowe służby ratownicze mogą przekazywać nieodpłatnie sprawny technicznie, zbędny sprzęt i urządzenia Zarządowi Głównemu Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz ochotniczym strażom pożarnym pozostającym poza strukturami związku."; 22) w art. 32: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, ponoszą podmioty tworzące te jednostki." b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Gmina może zatrudnić komendanta gminnego, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu gminnego związku ochotniczych straży pożarnych, i powierzyć mu realizację zadań związanych z działalnością ochotniczych straży pożarnych."; 23) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jednostki ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-6 i 8, są finansowane z budżetu państwa w zakresie zapewnienia ich gotowości bojowej, a w szczególności zakupu paliwa, olejów, chemicznych środków gaśniczych i specjalistycznej odzieży ochronnej oraz remontów generalnych środków transportu, urządzeń i sprzętu przeciwpożarowego, jeżeli na podstawie art. 20 jednostki te zostały włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego."; 24) w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Szkolenie strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, oraz członków ochotniczej straży pożarnej, o której mowa w art. 32 ust. 4, może prowadzić odpłatnie Państwowa Straż Pożarna."; 25) skreśla się art. 36; 26) w art. 38: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakłady ubezpieczeń są obowiązane przekazywać 10% sumy wpływów uzyskanych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia od ognia na określone cele ochrony przeciwpożarowej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej i Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej otrzymują po 50% kwoty, o której mowa w ust. 1.", c) skreśla się ust. 2; 27) w art. 39 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki finansowe przekazane Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej i Zarządowi Głównemu Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów art. 35 ust. 2 i art. 38 ust. 1a są przeznaczone wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej, w tym na cele wynikające z przepisów art. 28 ust. 6, art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1."; 28) skreśla się art. 42: 29) użyte w przepisach ustawy nie objętych zmianami wprowadzonymi w pkt 1-28 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" w różnych przypadkach zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji." Art. 2. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350, Nr 94, poz. 422 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 93, poz. 569) w art. 53 w ust. 3 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725),". Art. 3. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 106, poz. 676) w art. 2 w ust. 1 w pkt 4 dodaje się lit. e) w brzmieniu: "e) w Państwowej Straży Pożarnej." Art. 4. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie upoważnień zawartych w ustawie powołanej w art. 1 i zmienionych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia jej w życie, jeżeli nie są nią sprzeczne. Art. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 111, poz. 726) Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę oraz przebudowę obiektu budowlanego," b) w pkt 7 po wyrazie "montażu," dodaje się wyraz "modernizacji," c) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren, a w szczególnych przypadkach obiekt budowlany lub jego część, dostępny wyłącznie dla osób uprawnionych, niezbędny na cele: a) obronności lub bezpieczeństwa państwa, będący w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrowi Spraw Zagranicznych, b) bezpośredniego wydobywania kopaliny ze złoża, będący w dyspozycji zakładu górniczego," d) w pkt 17 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18) wyrobie budowlanym - należy przez to rozumieć wyrób, w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji, wytworzony w celu wbudowania, wmontowania, zainstalowania lub zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym."; 2) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obiekt budowlany należy projektować, budować, użytkować i utrzymywać zgodnie z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, obowiązującymi Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy technicznej, w sposób zapewniający: 1) spełnienie wymagań podstawowych dotyczących: a) bezpieczeństwa konstrukcji, b) bezpieczeństwa pożarowego, c) bezpieczeństwa użytkowania, d) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska, e) ochrony przed hałasem i drganiami, f) oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród, 2) warunki użytkowe zgodnie z przeznaczeniem obiektu, a w szczególności w zakresie oświetlenia, zaopatrzenia w wodę, usuwania ścieków i odpadów, ogrzewania, wentylacji oraz łączności, 3) niezbędne warunki do korzystania z obiektów użyteczności publicznej i mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich, 4) ochronę ludności zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej, określonymi w odrębnych przepisach, 5) ochronę dóbr kultury, 6) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.", b) w ust. 2 wyrazy "ust. 1 pkt 9" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 6"; 3) w art. 7 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 4) w art. 9 w ust. 1 oraz w art. 34 w ust. 3 w pkt 2 wyrazy "w art. 5 ust. 1 pkt 5" zastępuje się wyrazami "w art. 5 ust. 1 pkt 3"; 5) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Przy wykonywaniu robót budowlanych należy stosować wyroby budowlane o właściwościach użytkowych umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym spełnienie wymagań podstawowych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 - dopuszczone do obrotu i powszechnego lub jednostkowego stosowania w budownictwie. 2. Dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie są: 1) wyroby budowlane, właściwie oznaczone, dla których zgodnie z odrębnymi przepisami: a) wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, wykazujący, że zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i dokumentów technicznych - w odniesieniu do wyrobów podlegających tej certyfikacji, b) dokonano oceny zgodności i wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności z Polską Normą lub z aprobatą techniczną - w odniesieniu do wyrobów nie objętych certyfikacją określoną w lit. a), mających istotny wpływ na spełnienie co najmniej jednego z wymagań podstawowych, 2) wyroby budowlane umieszczone w wykazie wyrobów nie mających istotnego wpływu na spełnianie wymagań podstawowych oraz wyrobów wytwarzanych i stosowanych według tradycyjnie uznanych zasad sztuki budowlanej. 3. Dopuszczone do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym są wyroby wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej sporządzonej przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których dostawca wydał oświadczenie wskazujące, że zapewniono zgodność wyrobu z tą dokumentacją oraz z przepisami i obowiązującymi normami. 4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb dopuszczania wyrobów budowlanych do jednostkowego stosowania w obiekcie, szczegółowe zasady i tryb udzielania, uchylania lub zmiany aprobat technicznych, zasady odpłatności z tego tytułu oraz jednostki organizacyjne upoważnione do ich wydawania, a także zakres oraz szczegółowe zasady i tryb opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych, 2) systemy oceny zgodności, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b), dla poszczególnych rodzajów wyrobów budowlanych, wzory deklaracji zgodności oraz sposób znakowania wyrobów budowlanych, dopuszczonych do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze zarządzenia, wykaz wyrobów budowlanych, o których mowa w ust. 2 pkt 2."; 6) w art. 13: a) w ust. 3 wyrazy "pkt 3-5" zastępuje się wyrazami "pkt 3 i 4", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Uprawnienia do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi stanowią również podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 i 6."; 7) w art. 14 w ust. 1 skreśla się pkt 3; 8) w art. 20 w ust. 1: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) zapewnienie, w razie potrzeby, udziału w opracowaniu projektu osób posiadających uprawnienia budowlane do projektowania w odpowiedniej specjalności oraz wzajemne skoordynowanie techniczne wykonanych przez te osoby opracowań projektowych," b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) uzgadnianie dokumentów technicznych, o których mowa w art. 10 ust. 3,"; 9) w art. 25 w pkt 2 po dwukrotnie użytym wyrazie "wyrobów" dodaje się wyraz "budowlanych"; 10) w art. 26 w pkt 1 po wyrazie "wyrobów" dodaje się wyraz "budowlanych"; 11) w art. 28 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 12) w art. 29: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej: a) parterowych budynków gospodarczych o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m, b) płyt do składowania obornika, c) szczelnych zbiorników na gnojówkę lub gnojowicę o pojemności do 25 m3, d) obiektów do neutralizacji ścieków o wydajności do 5 m3 na dobę, e) naziemnych silosów na materiały sypkie o pojemności do 30 m3 i wysokości nie większej niż 4,50 m," - po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) tymczasowych obiektów budowlanych, nie połączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż w okresie 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu; zwolnienie to nie dotyczy obiektów szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz mogących pogorszyć stan środowiska," - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) ogrodzeń," - w pkt 9 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) opasek brzegowych oraz innych sztucznych, powierzchniowych lub liniowych umocnień brzegu morskiego, względnie brzegu morskich wód wewnętrznych, nie stanowiących konstrukcji oporowych.", b) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) instalowaniu i remoncie tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym," - w pkt 6 skreśla się wyrazy "średniego i niskiego napięcia", - w pkt 7 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8-10 w brzmieniu: "8) instalowaniu krat na obiektach budowlanych, 9) instalowaniu urządzeń na obiektach budowlanych, 10) wykonywaniu podczyszczeniowych robót czerpalnych polegających na usunięciu spłyceń dna, powstałych w czasie użytkowania basenów i kanałów portowych oraz torów wodnych, w stosunku do głębokości technicznych (eksploatacyjnych) i nachyleń skarp podwodnych akwenu, objętych uprzednio uzyskanym pozwoleniem wodnoprawnym i pozwoleniem na wykonywanie robót czerpalnych."; 13) w art. 30: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zgłoszenia właściwemu organowi wymaga: 1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5a, 9 i 10, oraz wykonywanie robót budowlanych wymienionych w art. 29 w ust. 2 pkt 1-7 i 10, 2) budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych oraz o wysokości powyżej 2,20 m i wykonanie robót budowlanych polegających na instalowaniu: a) krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiektach zabytkowych, b) urządzeń na obiektach budowlanych o wysokości powyżej 3 m", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub rysunki, a także pozwolenia wymagane odrębnymi przepisami. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia, właściwy organ nakłada, w drodze postanowienia, na zgłaszającego obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia - wnosi sprzeciw, w drodze decyzji.", c) w ust. 3 wyrazy "o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 9 oraz w ust. 2" zastępuje się wyrazami "objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1", a po wyrazach "jeżeli ich realizacja może" dodaje się wyrazy "naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub"; 14) w art. 32: a) w ust. 4 w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy "jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym," b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze zarządzenia, wzór wniosku o pozwolenie na budowę i decyzji o pozwoleniu na budowę."; 15) w art. 33: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. W przypadku zamierzenia budowlanego obejmującego więcej niż jeden obiekt, pozwolenie na budowę może, na wniosek inwestora, dotyczyć wybranych obiektów lub zespołu obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować, zgodnie z przeznaczeniem. Jeżeli pozwolenie na budowę dotyczy wybranych obiektów lub zespołu obiektów, inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w art. 34 ust. 3 pkt 1, dla całego zamierzenia budowlanego.", b) w ust. 2 w pkt 3 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym."; 16) w art. 34: a) w ust. 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.", b) w ust. 3 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy ", stanowiący podstawę do wydania pozwolenia na budowę," c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepisu ust. 3 pkt 1 nie stosuje się do projektu budowlanego przebudowy, modernizacji lub montażu obiektu budowlanego, jeżeli, zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym, nie jest wymagane ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze zarządzenia: 1) szczegółowy zakres i formę projektu budowlanego, 2) szczegółowe zasady ustalaniu geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych."; 17) w art. 35: a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "na przedstawiającego projekt", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Właściwy organ wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie, którego dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu, znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki."; 18) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu: "Art. 36a. 1. Istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę jest dopuszczalne jedynie po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. 2. W przypadku naruszenia przepisu ust. 1, właściwy organ uchyla decyzję o pozwoleniu na budowę."; 19) w art. 37 w ust. 2 po wyrazach "w ust. 1" dodaje się wyrazy "i art. 36a ust. 2"; 20) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. Odbudowa, przebudowa, rozbudowa, modernizacja, remont lub rozbiórka obiektu budowlanego wpisanego do rejestru zabytków wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania zezwolenia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków. 2. W stosunku do obiektów objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pozwolenie na budowę może być wydane przez właściwy organ, po wyrażeniu opinii przez wojewódzkiego konserwatora zabytków."; 21) w art. 40 skreśla się wyrazy "ust. 1"; 22) w art. 41 w ust. 5 po wyrazie "gazu" dodaje się wyrazy "na potrzeby budowy"; 23) w art. 46 po wyrazach "dokumenty stanowiące podstawę ich wykonywania" dodaje się wyrazy "a także certyfikaty, deklaracje zgodności i oświadczenia, o których mowa w art. 10,"; 24) w art. 49 w ust. 1 kropkę po wyrazach "lub jego części" zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a jego istnienie nie narusza przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym, w szczególności ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego."; 25) w art. 50 w ust. 4 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "jeżeli w tym terminie nie zostanie wydana decyzja, o której mowa w art. 51 ust. 1."; 26) w art. 51: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "określającą czynności, jakie należy wykonać" zastępuje się wyrazami "nakładającą obowiązek wykonania określonych czynności", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Po wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, właściwy organ wydaje decyzję o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1."; 27) w art. 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić, z zastrzeżeniem przepisów art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu, w drodze decyzji."; 28) w art. 57: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie zmian nie odstępujących w sposób istotny od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę, dokonanych podczas wykonywania robót, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kopie rysunków wchodzących w skład zatwierdzonego projektu budowlanego, z naniesionymi zmianami, a w razie potrzeby także uzupełniający opis. W takim przypadku oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), powinno być potwierdzone przez projektanta i inspektora nadzoru inwestorskiego, jeżeli został ustanowiony.", b) w ust. 3 wyraz "zawiadomienia" zastępuje się wyrazem "wniosku", c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Inwestor jest obowiązany zawiadomić właściwy organ o zakończeniu robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, w terminie 14 dni od dnia ich zakończenia."; 29) w art. 59: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Inwestor jest obowiązany zawiadomić właściwy organ o zakończeniu robót budowlanych prowadzonych, po przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego, na podstawie pozwolenia na użytkowanie."; b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Właściwy organ, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odmawia wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego w przypadku niespełnienia wymagań określonych w ust. 1, w art. 57 ust. 1-4 lub w art. 58. Przepisy art. 51 stosuje się odpowiednio."; 30) w art. 62: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c), powinny przeprowadzać: 1) osoby posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim - w odniesieniu do przewodów dymowych oraz grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych, 2) osoby posiadające uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności - w odniesieniu do przewodów kominowych, o których mowa w pkt 1, oraz do kominów przemysłowych, kominów wolno stojących oraz kominów lub przewodów kominowych, w których ciąg kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Szczegółowy zakres kontroli niektórych budowli oraz obowiązek przeprowadzania ich częściej, niż zostało to ustalone w ust. 1, może być określony w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 pkt 2."; 31) w art. 64: a) w ust. 1 po wyrazach "dla każdego budynku" dodaje się wyrazy "oraz obiektu budowlanego nie będącego budynkiem, którego projekt jest objęty obowiązkiem sprawdzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2," b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, wzór książki obiektu budowlanego i sposób jej prowadzenia."; 32) w art. 67 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli nie użytkowany lub nie wykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich ukończenia."; 33) w art. 68 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przesłać decyzję, o której mowa w pkt 1, obowiązanemu do zapewnienia lokali zamiennych na podstawie odrębnych przepisów,"; 34) w art. 70 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powinien być potwierdzony w protokole kontroli obiektu budowlanego. Osoba dokonująca kontroli jest obowiązana bezzwłocznie przesłać kopię tego protokołu do właściwego organu."; 35) w art. 71 w ust. 3 po wyrazach "o której mowa w art. 51" dodaje się wyrazy "ust. 1"; 36) w art. 72 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i w ustępie tym wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki przeprowadzania oraz tryb postępowania w sprawach rozbiórek obiektów budowlanych, wykonywanych metodą wybuchową."; 37) w art. 76 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej"; 38) art. 80 otrzymuje brzmienie: "Art. 80. 1. Ustanawia się państwowy nadzór budowlany jako: 1) nadzór architektoniczno-budowlany, 2) specjalistyczny nadzór budowlany. 2. Państwowy nadzór budowlany sprawują: 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jako naczelny organ administracji rządowej w sprawach nadzoru architektoniczno-budowlanego i specjalistycznego nadzoru budowlanego, z wyjątkiem spraw, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 3 i 4, 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego jako centralny organ administracji rządowej w sprawach nadzoru architektoniczno-budowlanego i specjalistycznego nadzoru budowlanego, z wyjątkiem spraw, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 3 i 4, 3) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej jako naczelny organ administracji rządowej w sprawach specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego, 4) terenowe organy nadzoru architektoniczno-budowlanego, 5) terenowe organy specjalistycznego nadzoru budowlanego. 3. Organy administracji rządowej, właściwe w sprawach specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie górnictwa, określają odrębne przepisy."; 39) w art. 81 w ust. 2 wyrazy "art. 80 pkt 2" zastępuje się wyrazami "art. 80 ust. 2 pkt 2"; 40) w art. 82 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pełni funkcje organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewodów, w zakresie nadzoru architektoniczno-budowlanego i specjalistycznego nadzoru budowlanego,"; 41) w art. 84 w ust. 1 wyraz "Organami" zastępuje się wyrazami "Terenowymi organami"; 42) art. 85 otrzymuje brzmienie: "Art. 85. 1. Specjalistycznym nadzorem budowlanym obejmuje się obiekty i roboty budowlane w dziedzinie: 1) obronności państwa - służące celom wojskowym i innym dotyczącym obronności, usytuowane na ogrodzonych lub oznakowanych terenach zamkniętych, 2) bezpieczeństwa państwa - służące celom bezpieczeństwa oraz celom wojskowym, jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Urzędu Ochrony Państwa, na terenach zamkniętych, 3) transportu kolejowego - usytuowane na obszarach kolejowych, w zakresie budowy i eksploatacji dróg szynowych wraz z przeznaczonymi do prowadzenia ruchu kolejowego budynkami, budowlami i urządzeniami oraz urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych, służących do publicznego przewozu osób w celach turystyczno-sportowych, z wyjątkiem budynków użyteczności publicznej i przeznaczonych wyłącznie na pobyt ludzi, wraz z urządzeniami związanymi z tymi budynkami, 4) górnictwa - na terenach zamkniętych będących w dyspozycji zakładów górniczych, 5) budownictwa morskiego - usytuowane na terenie pasa technicznego, portów i przystani morskich, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, a także innych terenach przeznaczonych do utrzymania ruchu i transportu morskiego, 6) inżynierii wodnej - hydrotechniczne piętrzące, upustowe, regulacyjne, przeciwpowodziowe, melioracji podstawowych oraz kanały i inne obiekty służące kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, wraz z obiektami towarzyszącymi, 7) dróg publicznych - wraz z obiektami i urządzeniami służącymi do utrzymania tych dróg i transportu drogowego, a w odniesieniu do dróg ekspresowych i autostrad - wraz z obiektami i urządzeniami obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, 8) lotnisk cywilnych - wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi. 2. Rada Ministrów, na wniosek Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, może określić, w drodze rozporządzenia, także inne, niż wymienione w ust. 1, obiekty i roboty budowlane, objęte specjalistycznym nadzorem budowlanym."; 43) po art. 85 dodaje się art. 85a i art. 85b w brzmieniu: "Art. 85a. 1. Terenowymi organami specjalistycznego nadzoru budowlanego są, w zakresie określonym w: 1) art. 85 ust. 1, 2, 5, 6 i 8 oraz w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 85 ust. 2 - wojewodowie, jako organy pierwszej instancji, 2) art. 85 ust. 1 pkt 3 - okręgowi inspektorzy kolejowego nadzoru budowlanego, 3) art. 85 ust. 1 pkt 7: a) wojewodowie, jako organy pierwszej instancji, w odniesieniu do dróg krajowych, b) kierownicy urzędów rejonowych jako organy pierwszej instancji w odniesieniu do pozostałych kategorii dróg publicznych. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, wewnętrzną organizację i szczegółowy zakres działania terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego oraz obszar ich działania. Art. 85b. Nie mogą podlegać przekazaniu, w drodze porozumienia, organom samorządu terytorialnego uprawnienia wojewodów i kierowników urzędów rejonowych w sprawach: 1) nadzoru architektoniczno-budowlanego, w których inwestorem jest gmina, komunalna osoba prawna lub inny podmiot mienia komunalnego, 2) specjalistycznego nadzoru budowlanego."; 44) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. 1. Do właściwości organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego należą sprawy i związane z nimi środki działania określone w ustawie, z wyjątkiem wydawania: 1) uprawnień określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1-5, 2) decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę albo nakazującej rozbiórkę. 2. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy budynków o kubaturze do 300 m3, służących do eksploatacji linii kolejowych oraz innych obiektów specjalistycznych, związanych z utrzymaniem ruchu i usytuowanych na obszarach wyznaczonych liniami rozgraniczającymi, zajętych przez urządzenia transportu kolejowego. 3. Organy specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinach obronności, bezpieczeństwa państwa, górnictwa oraz budownictwa morskiego, przy wydawaniu pozwolenia na budowę, są obowiązane do egzekwowania posiadania przez inwestora zgody właściwego organu na projektowane rozwiązania w zakresie: 1) granic projektowanego terenu zamkniętego, 2) linii zabudowy oraz elewacji obiektów budowlanych projektowanych od strony dróg publicznych, ulic i placów położonych poza granicami terenowych zamkniętych, portów i przystani morskich, 3) przebiegu i charakterystyki technicznej dróg i linii komunikacyjnych oraz sieci uzbrojenia terenu, wyprowadzonych poza granice terenów zamkniętych, portów i przystani morskich, a także podłączeń tych obiektów do sieci użytku publicznego."; 45) w art. 87: a) w ust. 1: - w zdaniu wstępnym wyrazy "art. 80 pkt 2-4" zastępuje się wyrazami "art. 80 ust. 2 pkt 2-5 i ust. 3", - w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) prowadzenie ujednoliconej ewidencji rozpoczynanych i oddawanych do użytkowania obiektów budowlanych.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze zarządzenia, wzór i zakres ewidencji rozpoczynanych i oddawanych do użytkowania obiektów budowlanych."; 46) w art. 89: a) w ust. 1 wyrazy "producenta wyrobów budowlanych" zastępuje się wyrazami "dostawcy wyrobów budowlanych w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organy państwowego nadzoru budowlanego, w razie powstania uzasadnionych wątpliwości co do jakości wyrobów lub robót budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, mogą nałożyć, w drodze postanowienia, na osoby, o których mowa w ust. 1, obowiązek dostarczenia, w określonym terminie, odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. Koszty ocen i ekspertyz ponosi osoba obowiązana do ich dostarczenia. Na postanowienie przysługuje zażalenie."; 47) art. 91 otrzymuje brzmienie: "Art. 91. Kto: 1) udaremnia określone ustawą czynności właściwych organów, 2) wykonuje samodzielną funkcję techniczną w budownictwie, nie posiadając odpowiednich uprawnień budowlanych, podlega karze pozbawienia wolności do roku albo karze ograniczenia wolności, albo karze grzywny."; 48) w art. 92 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "art. 70" zastępuje się wyrazami "art. 70 ust. 1"; 49) w art. 93: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wprowadza do obrotu lub przy wykonywaniu robót budowlanych stosuje wyroby budowlane nie dopuszczone do obrotu i stosowania w budownictwie, naruszając przepisy art. 10," b) w pkt 3 wyrazy "art. 28 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 28", c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) nie spełnia obowiązku, o którym mowa w art. 62 ust. 1," d) w pkt 9 wyrazy "art. 64" zastępuje się wyrazami "art. 64 ust. 1 i 3", e) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) nie spełnia obowiązku przesłania protokołu, o którym mowa w art. 70 ust. 2," f) w pkt 10 po wyrazie "wyrobów" dodaje się wyraz "budowlanych"; 50) w art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie wszczyna się na wniosek organu państwowego nadzoru budowlanego, właściwego dla miejsca popełnienia czynu lub stwierdzającego popełnienie czynu, złożony po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego."; 51) w art. 99 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "art. 85 ust. 3 i 4" zastępuje się wyrazami "art. 80 ust. 2 pkt 3 i ust. 3"; 52) w art. 100 wyrazy "dopuszczenia się tego czynu" zastępuje się wyrazami "zakończenia robót budowlanych albo zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego,"; 53) art. 102 otrzymuje brzmienie: "Art. 102. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, może określić, w drodze rozporządzenia, organy właściwe do orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym w dziedzinie transportu kolejowego." Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 wyraz "ekorozwój" zastępuje się wyrazami "rozwój zrównoważony"; 2) w art. 4: a) w ust. 1 po wyrazie "należy" dodaje się wyrazy ", z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych oraz morza terytorialnego," b) w ust. 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej"; 3) w art. 6 w ust. 5: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) obszary objęte lub wskazane do objęcia ochroną na podstawie przepisów szczególnych," b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) obszary, które mogą być przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową wynikającą z potrzeby zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej." c) w pkt 6 po wyrazach "oczyszczania ścieków" dodaje się wyrazy "a także tereny niezbędne do wytyczania ścieżek rowerowych", d) w pkt 7 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) obszary przewidywane do realizacji zadań i programów wynikających z polityki, o której mowa w ust. 2."; 4) w art. 8 w ust. 4 po wyrazie "planistycznych" dodaje się wyrazy "oraz zakres i rodzaje dokumentów wymaganych w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu"; 5) w art. 10 w ust. 1: a) w pkt 2 po wyrazach "wraz z urządzeniami pomocniczymi" dodaje się wyrazy "a także tereny niezbędne do wytyczania ścieżek rowerowych," b) w pkt 6 wyraz "urządzenia" zastępuje się wyrazem "zagospodarowania", c) w pkt 8 wyrazy "i kulturowego," zastępuje się wyrazami ", kulturowego i zdrowia ludzi,"; 6) w art. 11 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 7) w art. 12 w ust. 1 wyrazy "przedmiot i zakres jego ustaleń" zastępuje się wyrazami "na mapie stanowiącej załącznik graficzny do tej uchwały i przedmiot jego ustaleń, o którym mowa w art. 10 ust. 1"; 8) w art. 13: a) w ust. 1: - w pkt 3 po wyrazie "publicznych," dodaje się wyrazy "z wyjątkiem zadań związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej w granicach pasa drogowego," - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) dla obszarów, o których mowa w art. 6 ust. 5 pkt 5a," b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Za zadanie do realizacji celów publicznych może być także uznane, na wniosek właściwego ministra lub wojewody, zadanie służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych, realizowane w całości ze środków własnych inwestora. Do zadania takiego stosuje się przepisy rozdziału 6 ustawy, a zobowiązania, o których mowa w art. 62 ust. 6 i art. 65 ust. 1, obciążają inwestora."; 9) w art. 15: a) w ust. 1 po wyrazach "bezskutecznym upływie" dodaje się wyrazy "lub upływie jednego roku od dnia podjęcia tej uchwały i nieuchwalenia przez radę gminy planu," b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy art. 14 i art. 18 stosuje się odpowiednio."; 10) w art. 18 w ust. 2: a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) bada spójność rozwiązań projektu planu z polityką przestrzenną gminy określoną w studium, o którym mowa w art. 6,", b) w pkt 4: - w zdaniu wstępnym po wyrazach "projekt planu" dodaje się wyrazy ", stosownie do jego zakresu," - w lit. c) na końcu dodaje się wyrazy "jeżeli obszar objęty projektem planu przylega do granic tych gmin lub gdy ustalenia planu mogą naruszać ich interes prawny," - po lit. e) dodaje się lit. f) i g) w brzmieniu: "f) dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego, morskich portów i przystani, g) właściwym zarządem drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu może mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę.", c) w pkt 6 na końcu dodaje się wyrazy "a także zapewnia informację o wyłożonym projekcie i umożliwia uzyskanie, za zwrotem kosztów, kopii, wypisów i wyrysów," d) w pkt 11 przecinek na końcu skreśla się i dodaje się wyrazy "oraz informuje o wynikach badań, o których mowa w pkt 2a,"; 11) w art. 19 w ust. 1 po wyrazach "pkt 3" dodaje się wyrazy "i 4"; 12) w art. 27: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Naruszenie trybu postępowania oraz właściwości organów określonych w art. 18 powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.", b) w ust. 2 wyrazy "do dokonania zmiany" zastępuje się wyrazami "w celu uzyskania zgodności projektu planu z prawem"; 13) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego."; 14) w art. 36 w ust. 2 i 3 po wyrazie "właściciel" dodaje się wyrazy "lub użytkownik wieczysty"; 15) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego."; 16) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. Zmiana zagospodarowania terenu polegająca w szczególności na wykonaniu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. 2. Nie wymagają ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu: 1) roboty budowlane polegające na modernizacji, remoncie lub montażu, przebudowa oraz zmiana przeznaczenia budynku lub jego części, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu, 2) roboty budowlane nie wymagające pozwolenia na budowę."; 17) w art. 40: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się, w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, na podstawie przepisów szczególnych.", b) w ust. 3 po wyrazie "terenu" dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 3a i 3b," c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a, 3b i 3c w brzmieniu: "3a. W odniesieniu do terenów zamkniętych, w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje właściwy organ specjalistycznego nadzoru budowlanego. 3b. W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje dyrektor właściwego miejscowo urzędu morskiego. 3c. W przypadku inwestycji wykraczających poza obszar jednej gminy decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dotyczącą terenu położonego w granicach jednego województwa, wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na obszarze właściwości którego znajduje się większa część terenu inwestycji, w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast.", d) w ust. 4: - w zdaniu wstępnym wyrazy "wymagają uzgodnienia" zastępuje się wyrazami "wydaje się po uzgodnieniu", - w pkt 2 wyraz "terenowym" zastępuje się wyrazem "wojewódzkim", - w pkt 4 po wyrazie "obszarów" dodaje się wyrazy "i obiektów", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) dyrektorem właściwego urzędu morskiego, w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, ochronnego, morskich portów i przystani," - po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) właściwym organem państwowego nadzoru górniczego, w odniesieniu do terenów górniczych."; 18) w art. 41: a) w ust. 2 w pkt 1 dodaje się na końcu wyrazy "przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub w przypadku jej braku na kopii mapy ewidencyjnej, obejmującej teren, którego wniosek dotyczy, i najbliższe otoczenie tego terenu," b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "na rzecz gminy"; 19) w art. 42 w ust. 1 w pkt 4 dodaje się na końcu wyrazy "i komunikacji"; 20) w art. 44: a) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Na postanowienie to stronie nie przysługuje zażalenie.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, z zastrzeżeniem ust. 5a, w przypadku stwierdzenia przez wojewodę niezgodności z prawem warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, usuwa te niezgodności.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego czynności, o których mowa w ust. 2 i 4, wykonuje dyrektor właściwego miejscowo urzędu morskiego."; 21) w art. 45 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dla obszarów nie wymienionych w ust. 1, a w odniesieniu do których nastąpiło ogłoszenie o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia tego ogłoszenia. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub nie dokonano jego zmiany, stosuje się odpowiednio przepisy art. 44 albo ustala się warunki zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego."; 22) w art. 46: a) w ust. 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku inwestycji liniowych wprowadzonych do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego właścicielom i użytkownikom wieczystym nieruchomości, na których inwestycje te mają być realizowane, przekazuje się informacje o wydaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu."; 23) w art. 48 po wyrazach "prezydent miasta" dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 50a,"; 24) po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu: "Art. 50a. 1. W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego dyrektor właściwego miejscowo urzędu morskiego wydaje decyzje, o których mowa w art. 48 pkt 1, oraz wykonuje czynności, o których mowa w art. 49 i art. 50. 2. W gminach, w granicach których znajdują się morskie wody wewnętrzne, wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje po uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta."; 25) w art. 55, w art. 58 w ust. 1 oraz w art. 59 w ust. 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej"; 26) w art. 56 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w trybie prac nad strategią rozwoju kraju sporządza i aktualizuje koncepcję polityki przestrzennego zagospodarowania kraju, określającą zwłaszcza przyrodnicze, kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania i cele oraz kierunki tej polityki. 2. Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych przedstawia Radzie Ministrów koncepcję, o której mowa w ust. 1. Rada Ministrów ustala, w jakim zakresie koncepcja ta będzie stanowić podstawę sporządzania programów służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych wpływających na przestrzenne zagospodarowanie kraju."; 27) w art. 57: a) w ust. 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "oraz obszary przewidywane do realizacji tej polityki.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W studium umieszcza się także wpisane do rejestru zadania rządowe, służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych oraz obszary przewidywane do realizacji tej polityki.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Studium podlega uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oraz Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, w odniesieniu do pasa technicznego, pasa ochronnego, portów i przystani morskich."; 28) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania programów oraz negocjacji warunków wprowadzania zadań rządowych służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady uwzględniania w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa." Art. 3. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243 oraz 1996 r. Nr 34, poz. 145) w art. 42 w ust. 2 skreśla się pkt 8. Art. 4. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53 w ust. 1 skreśla się wyrazy "obszaru funkcjonalnego"; 2) w art. 57 po wyrazie "budowlanych" dodaje się wyrazy "usytuowanych na terenach zamkniętych"; 3) w art. 59 w ust. 1 po wyrazie "budowlanych" dodaje się wyrazy "usytuowanych na terenie zamkniętym w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego"; 4) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego wydaje pozwolenie na budowę, użytkowanie i rozbiórkę obiektów budowlanych usytuowanych na terenach zamkniętych zakładu górniczego."; 5) w art. 62 po wyrazie "budowlanych" dodaje się wyrazy "usytuowanych na terenie zamkniętym"; 6) w art. 145 skreśla się wyrazy "obszaru funkcjonalnego"; 7) art. 146 otrzymuje brzmienie: "Art. 146. Do czasu uchwalenia planów, o których mowa w art. 53, pozostają w mocy decyzje o ustanowieniu filarów ochronnych oraz zezwolenia na eksploatację w granicach tych filarów, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów." Art. 5. 1. Decyzje o dopuszczeniu do powszechnego stosowania w budownictwie nowych materiałów budowlanych, wydane przed dniem 1 stycznia 1995 r., do czasu wygaśnięcia ich ważności, uznaje się jako aprobaty techniczne. 2. Do czasu wygaśnięcia ważności normy branżowej za dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie uznaje się wyroby budowlane, na które wydano certyfikat lub deklarację zgodności z normą branżową. Art. 6. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. Art. 7. 1. Prezes Rady Ministrów, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów. (Dz. U. Nr 111, poz. 727) Na podstawie art. 21a ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów (Dz. U. Nr 82, poz. 522) w § 1 w ust. 3 w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "a także odtworzenie takiego budynku lub obiektu, o podobnych parametrach, w innym miejscu, na nieruchomości stanowiącej własność lub będącej w użytkowaniu wieczystym właściciela uszkodzonego albo zniszczonego budynku lub obiektu, położonej w tej samej lub sąsiedniej gminie - w wypadku gdy odtworzenie budynku lub obiektu w tym samym miejscu jest, na skutek powodzi, niemożliwe lub nieuzasadnione ze względu na zagrożenie powodzią,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 września 1997 r. w sprawie określenia zasad tworzenia sekcji w ramach Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej i uzupełniania ich składu. (Dz. U. Nr 111, poz. 728) Na podstawie art. 22 pkt 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W ramach Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej, zwanej dalej "Komisją Kwalifikacyjną", tworzy się, na zasadach określonych w rozporządzeniu, sekcje do przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego do kategorii urzędniczych dla niektórych urzędników urzędów nadzorowanych przez naczelny organ administracji rządowej oraz niektórych grup urzędników tego organu, zwane dalej "sekcjami", jeżeli jest to uzasadnione niezbędnymi dodatkowymi wymaganiami kwalifikacyjnymi wobec tych urzędników. 2. Tworzenie sekcji może nastąpić na wniosek organu, o którym mowa w ust. 1, Szefa Służby Cywilnej lub przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjnej. 3. Wniosek o utworzenie sekcji powinien zawierać uzasadnienie określające w szczególności rodzaj wymagań kwalifikacyjnych dla danej grupy urzędników służby cywilnej oraz liczbę stanowisk pracy w służbie cywilnej, na których są wymagane te kwalifikacje. § 2. 1. Liczbę członków danej sekcji określa zarządzenie o jej utworzeniu. 2. Przewodniczący Komisji wyznacza połowę składu sekcji spośród członków Komisji Kwalifikacyjnej. 3. Poza osobami, o których mowa w ust. 2, do składu sekcji są powoływane osoby spośród kandydatów przedstawionych przez Szefa Służby Cywilnej, po porozumieniu z dyrektorami generalnymi zainteresowanych urzędów. 4. Kadencja członków sekcji, o których mowa w ust. 3, trwa 3 lata. Kadencja ta może ulec skróceniu z chwilą rozwiązania sekcji. 5. W wypadku odwołania członka sekcji, powołanego w trybie ust. 3, przed upływem kadencji lub wygaśnięcia jego członkostwa w sekcji, nowego członka sekcji powołuje się na okres do końca tej kadencji . § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 września 1997 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa. (Dz. U. Nr 112, poz. 729) Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymogi, kwalifikacje i sposób ich uzyskiwania, wynikające z nich uprawnienia, zasady nadawania, zawieszania i cofania tych uprawnień, wzory dokumentów stwierdzających te kwalifikacje i uprawnienia oraz zasady bezpieczeństwa - obowiązujące przy uprawianiu żeglarstwa na jachtach żaglowych i motorowych. § 2. 1. Jacht żaglowy oznacza statek o napędzie żaglowym przeznaczony do uprawiania sportu i rekreacji; jacht żaglowy może być wyposażony w pomocniczy napęd mechaniczny. 2. Jacht motorowy oznacza statek o napędzie mechanicznym przeznaczony do uprawiania sportu i rekreacji. Za jacht motorowy uważa się również skuter wodny, łódź pneumatyczną i poduszkowiec. § 3. 1. Posiadanie wymaganych kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa stwierdza się nadaniem odpowiedniego patentu żeglarskiego Polskiego Związku Żeglarskiego (PZŻ) lub patentu motorowodnego Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego (PZMWiNW). 2. Patent nadaje się osobie, która spełnia warunki określone w rozporządzeniu oraz zdała egzamin sprawdzający. § 4. 1. Osoby nie posiadające patentu żeglarskiego mogą prowadzić jachty żaglowe o powierzchni pomiarowej żagli do 10 m2 po wodach śródlądowych bez ograniczeń i po wodach morskich do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej. 2. Osoby prowadzące jachty żaglowe o powierzchni pomiarowej żagli powyżej 10 m2 powinny posiadać odpowiedni patent żeglarski. 3. Osoby nie posiadające patentu motorowodnego mogą prowadzić jachty motorowe z silnikiem o mocy nie przekraczającej 5 kW (6,67 KM) po wodach śródlądowych bez ograniczeń i po wodach morskich do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej. 4. Osoby prowadzące jachty motorowe z silnikiem o mocy powyżej 5 kW (6,67 KM) powinny posiadać odpowiedni patent motorowodny. § 5. Ustala się następujące patenty żeglarskie: 1) żeglarza jachtowego, 2) sternika jachtowego, 3) jachtowego sternika morskiego, 4) kapitana jachtowego, 5) żeglarza lodowego, 6) sternika lodowego. § 6. 1. Patent żeglarza jachtowego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych, 2) prowadzenia jachtów żaglowych niezatapialnych, w regatach i na treningu pod nadzorem, po wodach morskich. 2. Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia, mogą realizować uprawnienia wynikające z ust. 1 pkt 1 pod nadzorem. 3. Za prowadzenie jachtów pod nadzorem uważa się żeglugę w porze dziennej na akwenie, na którym jest prowadzona ciągła obserwacja, przy zapewnieniu możliwości podjęcia na tym akwenie natychmiastowej akcji ratowniczej z wykorzystaniem łodzi ratunkowej oraz odpowiedniego sprzętu ratunkowego i wyposażenia technicznego. Osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia i posiadać patent co najmniej sternika jachtowego. § 7. Patent sternika jachtowego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych, 2) prowadzenia jachtów żaglowych o powierzchni pomiarowej żagli do 40 m2 po morskich wodach wewnętrznych i w żegludze po wodach morskich do 20 Mm od brzegu. § 8. Patent jachtowego sternika morskiego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych, 2) prowadzenia jachtów żaglowych o powierzchni pomiarowej żagli do 80 m2 po wodach morskich. § 9. Patent kapitana jachtowego uprawnia do prowadzenia jachtów żaglowych po wodach śródlądowych i morskich bez ograniczeń. § 10. Patent żeglarza lodowego uprawnia do prowadzenia ślizgów lodowych, o powierzchni pomiarowej żagla do 6 m2, pod nadzorem. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się do prowadzenia ślizgów lodowych pod nadzorem, z tym że osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia i posiadać patent sternika lodowego. § 11. Patent sternika lodowego uprawnia do prowadzenia ślizgów lodowych bez ograniczeń. § 12. 1. Warunkiem uzyskania patentu żeglarza jachtowego jest: 1) ukończenie 12 roku życia, 2) odbycie kursu szkoleniowego. 2. Warunkiem uzyskania patentu sternika jachtowego jest: 1) ukończenie 16 roku życia i posiadanie patentu żeglarza jachtowego albo ukończenie 18 roku życia i odbycie kursu szkoleniowego, 2) odbycie co najmniej 2 rejsów po wodach morskich w czasie co najmniej 200 godzin. 3. Warunkiem uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego jest: 1) ukończenie 18 roku życia, 2) posiadanie patentu sternika jachtowego, 3) udział minimum w 3 rejsach morskich w czasie co najmniej 600 godzin żeglugi, po uzyskaniu patentu sternika jachtowego. Przynajmniej jeden z tych rejsów musi odbywać się po wodach pływowych o skoku pływu powyżej 1,5 m. 4. Warunkiem uzyskania patentu kapitana jachtowego jest: 1) posiadanie patentu jachtowego sternika morskiego, 2) udział minimum w 2 rejsach morskich w czasie co najmniej 1 000 godzin żeglugi, po uzyskaniu patentu jachtowego sternika morskiego, w tym co najmniej 400 godzin samodzielnego prowadzenia jachtu. 5. Warunkiem uzyskania patentu żeglarza lodowego jest: 1) ukończenie 12 roku życia, 2) odbycie kursu szkoleniowego. 6. Warunkiem uzyskania patentu sternika lodowego jest: 1) ukończenie 16 roku życia i posiadanie patentu żeglarza lodowego lub ukończenie 18 roku życia, 2) odbycie kursu szkoleniowego. § 13. Ustala się następujące patenty motorowodne: 1) sternika motorowodnego, 2) starszego sternika motorowodnego, 3) morskiego sternika motorowodnego, 4) kapitana motorowodnego, 5) motorzysty motorowodnego, 6) mechanika motorowodnego. § 14. 1. Patent sternika motorowodnego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów motorowych z silnikiem o pojemności do 1 000 cm3 po wodach śródlądowych bez ograniczeń, jednakże do osiągnięcia 16 roku życia pod nadzorem i za zgodą rodziców lub opiekunów prawnych, 2) prowadzenia jachtów motorowych, określonych w pkt 1, w regatach i na treningu pod nadzorem, po wodach morskich. 2. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się do prowadzenia jachtów motorowych pod nadzorem, z tym że osobą prowadzącą nadzór musi być co najmniej starszy sternik motorowodny. § 15. Patent starszego sternika motorowodnego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych, 2) prowadzenia jachtów motorowych o długości kadłuba do 24 m po morskich wodach wewnętrznych i w żegludze po wodach morskich do 20 Mm od brzegu. § 16. Patent morskiego sternika motorowodnego uprawnia do: 1) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych, 2) prowadzenia jachtów motorowych o długości kadłuba do 24 m po wodach morskich. § 17. Patent kapitana motorowodnego uprawnia do prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych i morskich bez ograniczeń. § 18. Patent motorzysty motorowodnego uprawnia do: 1) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 184 kW (odpowiednio 250 KM), 2) pełnienia funkcji pomocnika kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 441 kW (odpowiednio 600 KM). § 19. Patent mechanika motorowodnego uprawnia do: 1) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 441 kW (odpowiednio 600 KM), 2) pełnienia funkcji pomocnika kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy powyżej 441 kW (odpowiednio 600 KM), 3) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy powyżej 441 kW (odpowiednio 600 KM), po wykazaniu się stażem co najmniej 600 godzin pływania na jachtach motorowych z silnikami o mocy 184-441 kW (odpowiednio 250-600 KM). § 20. 1. Warunkiem uzyskania patentu sternika motorowodnego jest: 1) ukończenie 12 roku życia, 2) odbycie kursu szkoleniowego. 2. Warunkiem uzyskania patentu starszego sternika motorowodnego jest: 1) ukończenie 18 roku życia, 2) posiadanie patentu sternika motorowodnego co najmniej przez 1 rok, 3) zaliczenie stażu 200 godzin pływania albo odbycie kursu szkoleniowego. 3. Warunkiem uzyskania patentu morskiego sternika motorowodnego jest: 1) ukończenie 18 roku życia, 2) posiadanie patentu starszego sternika motorowodnego, 3) zaliczenie stażu 600 godzin w przynajmniej trzech rejsach morskich, w tym jeden z rejsów musi się odbyć po wodach pływowych o skoku powyżej 1,5 m. 4. Warunkiem uzyskania patentu kapitana motorowodnego jest: 1) posiadanie patentu morskiego sternika motorowodnego, 2) zaliczenie stażu 800 godzin w co najmniej dwóch rejsach morskich, po uzyskaniu patentu morskiego sternika motorowodnego, w tym co najmniej 400 godzin samodzielnie. 5. Warunkiem uzyskania patentu motorzysty motorowodnego jest: 1) posiadanie patentu sternika motorowodnego, 2) zaliczenie stażu 200 godzin w obsłudze silnika o mocy nie mniejszej niż 36,8 kW (odpowiednio 50 KM). 6. Warunkiem uzyskania patentu mechanika motorowodnego jest: 1) posiadanie patentu motorzysty motorowodnego, 2) zaliczenie stażu 200 godzin w obsłudze silnika o mocy nie mniejszej niż 73,6 kW (odpowiednio 100 KM). § 21. Osoba ubiegająca się o patent żeglarski lub motorowodny składa następujące dokumenty: 1) wniosek o nadanie patentu, 2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań warunkujących otrzymanie określonego patentu; udział w rejsach i staże mogą być poświadczone przez osoby z odpowiednim patentem żeglarskim lub motorowodnym albo przez pisemne oświadczenie własne - na podstawie wpisów w dziennikach jachtowych, 3) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych na uprawianie żeglarstwa na jachtach żaglowych lub motorowych, jeżeli kandydat nie ukończył 18 roku życia, 4) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do uprawiania żeglarstwa na jachtach żaglowych lub motorowych. § 22. 1. Posiadanie wymaganych kwalifikacji do holowania narciarza wodnego i innych obiektów stwierdza się przyznaniem licencji motorowodnych Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego. 2. Licencję motorowodną przyznaje się osobie, która spełnia warunki określone w rozporządzeniu oraz zdała egzamin sprawdzający. § 23. Ustala się następujące licencje motorowodne: 1) na holowanie narciarza wodnego, 2) na holowanie statków powietrznych. § 24. 1. Licencja motorowodna na holowanie narciarza wodnego uprawnia do holowania narciarza wodnego oraz innych nadwodnych obiektów pływających, w tym pneumatycznych (banan). 2. Licencja motorowodna na holowanie statków powietrznych uprawnia do holowania spadochronu, lotni, spadolotni, wiroszybowca i innych. § 25. Warunkiem uzyskania licencji motorowodnych jest: 1) odbycie kursu szkoleniowego, 2) posiadanie co najmniej patentu sternika motorowodnego. § 26. Egzaminy sprawdzające, o których mowa w § 3 ust. 2 i § 22 ust. 2, są prowadzone odpowiednio przez Polski Związek Żeglarski oraz Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Do udziału w egzaminach na patenty uprawniające do prowadzenia jachtów po wodach morskich są zapraszani przedstawiciele urzędów morskich. § 27. 1. Patenty żeglarskie nadaje Zarząd Polskiego Związku Żeglarskiego lub w jego imieniu zarządy okręgowych związków żeglarskich. 2. Patenty i licencje motorowodne nadaje Zarząd Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego lub w jego imieniu zarządy okręgowych związków motorowodnych i narciarstwa wodnego. 3. Posiadane uprawnienia są zawieszane albo cofane przez jednostkę, która je nadała, na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, izby morskiej, inspektoratu żeglugi śródlądowej i sądu koleżeńskiego odpowiednio PZŻ albo PZMWiNW. § 28. 1. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami żeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez egzaminu patent żeglarza jachtowego lub sternika motorowodnego. 2. Osoby mające, z tytułu służby w Marynarce Wojennej lub Straży Granicznej, albo z tytułu pracy w marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w żegludze morskiej mogą, po zdaniu egzaminu sprawdzającego, uzyskać patent do kapitana jachtowego lub kapitana motorowodnego włącznie. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, powinny wykazać się stażem 200 godzin żeglugi w rejsie na morskim jachcie żaglowym. 4. Osoby posiadające patenty żeglarskie jachtowego sternika morskiego lub kapitana jachtowego mogą uzyskać odpowiednie patenty motorowodne (morskiego sternika motorowodnego, kapitana motorowodnego) bez egzaminu. Posiadacze wymienionych patentów motorowodnych mogą, na tych samych zasadach, uzyskać odpowiednie patenty żeglarskie. 5. Osoby, mające z tytułu służby w Marynarce Wojennej, Straży Granicznej, marynarce handlowej i rybołówstwie morskim oraz żegludze śródlądowej wymagany staż pracy w obsłudze silników (siłowni) mogą uzyskać patent motorzysty lub mechanika motorowodnego. § 29. 1. Dokumentację i ewidencję wydanych patentów żeglarskich prowadzi Polski Związek Żeglarski. 2. Dokumentację i ewidencję wydanych patentów motorowodnych i licencji motorowodnych prowadzi Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. 3. Wzory patentów żeglarskich oraz patentów i licencji motorowodnych określa załącznik do rozporządzenia. § 30. Stałe obowiązki, związane z pełnieniem funkcji na jachcie żaglowym i motorowym podczas pływań morskich, określa prowadzący jacht i wpisuje do dziennika jachtowego. § 31. 1. Za bezpieczeństwo żeglugi jest odpowiedzialny prowadzący jacht. 2. Każdy jacht żaglowy i motorowy powinien być wyposażony w środki ratunkowe lub asekuracyjne oraz środki przeciwpożarowe, zgodnie z wpisem w dokumencie rejestracyjnym lub w karcie bezpieczeństwa jachtu, wydanymi zgodnie z odrębnymi przepisami. § 32. 1. Za bezpieczne przeprowadzenie zawodów żeglarskich i motorowodnych jest odpowiedzialny sędzia główny zawodów. 2. Za bezpieczeństwo w zorganizowanych formach szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego i narciarstwa wodnego jest odpowiedzialny kierownik szkolenia lub trener. § 33. 1. Za bezpieczeństwo osób i mienia znajdującego się na przystani jest odpowiedzialny kierownik przystani (portu). 2. Za organizację działań o charakterze ratunkowym na akwenie w rejonie przystani jest odpowiedzialny kierownik przystani (portu). 3. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa na przystani, obejmujące zakaz przebywania dzieci do lat 12 bez opieki osób dorosłych, określa regulamin przystani (portu). § 34. Patenty żeglarskie i motorowodne wydane dotychczas zachowują swoją ważność. § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 1997 r. (poz. 729) WZORY PATENTÓW ŻEGLARSKICH ORAZ PATENTÓW I LICENCJI MOTOROWODNYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 września 1997 r. w sprawie określenia mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego na stanowiskach w służbie cywilnej oraz do ustalenia stawek dodatku służby cywilnej. (Dz. U. Nr 112, poz. 730) Na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się mnożniki prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego na stanowiskach w służbie cywilnej, wymienionych w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r. w sprawie określenia wykazu stanowisk w służbie cywilnej i stanowisk w służbie cywilnej, które mogą być wyznaczane wyłącznie urzędnikom służby cywilnej, oraz wyjątków od tej zasady (Dz. U. Nr 109, poz. 707), zwanym dalej "rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r.", w brzmieniu określonym w załączniku do rozporządzenia, przy czym: 1) na stanowiskach w służbie cywilnej wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r.: a) w kategorii urzędniczej A: - dla stanowiska "Szef Służby Cywilnej" ustala się grupę zaszeregowania "A1", - dla stanowiska "Sekretarz Rady Ministrów", "zastępca Szefa Służby Cywilnej" ustala się grupę zaszeregowania od "A3" do "A2", - dla stanowiska "dyrektor generalny urzędu" ustala się grupę zaszeregowania od "A7" do "A4", - dla pozostałych stanowisk ustala się grupę zaszeregowania od "A16" do "A8", b) w kategorii urzędniczej B: - dla stanowiska "wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej)", "wicedyrektor biura (komórki równorzędnej)", "główny księgowy resortu" ustala się grupę zaszeregowania od "B8" do "B1", - dla pozostałych stanowisk ustala się grupę zaszeregowania od "B16" do "B9"; c) w kategorii urzędniczej S: - dla stanowiska "główny legislator", "radca prawny", "aktuariusz", "główny specjalista", "główny księgowy", "główny wizytator", "główny metrolog", "inspektor kontroli skarbowej" ustala się grupę zaszeregowania od "S10" do "S1", - dla pozostałych stanowisk ustala się grupę zaszeregowania od "S16" do "S11", d) w kategorii urzędniczej C: - dla wszystkich stanowisk ustala się grupę zaszeregowania od "C10" do "C1"; 2) na stanowiskach w służbie cywilnej wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r.: a) w kategorii urzędniczej A: - dla stanowiska "dyrektor generalny urzędu wojewódzkiego" ustala się grupę zaszeregowania od "A14" do "A10", - dla stanowiska "radca generalny urzędu wojewódzkiego" ustala się grupę zaszeregowania od "A20" do "A15", b) w kategorii urzędniczej B: - dla stanowiska "dyrektor wydziału (komórki równorzędnej)", "geodeta wojewódzki", "dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej", "dyrektor wydziału w kuratorium oświaty", "główny księgowy budżetu wojewody" ustala się grupę zaszeregowania od "B16" do "B8", - dla pozostałych stanowisk ustala się grupę zaszeregowania od "B20" do "B14", c) w kategorii urzędniczej S ustala się grupę zaszeregowania od "S18" do "S9", d) w kategorii urzędniczej C ustala się grupę zaszeregowania od "C12" do "C5"; 3) na stanowiskach w służbie cywilnej wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 1997 r.: a) w kategorii urzędniczej B ustala się grupę zaszeregowania od "B20" do "B8", b) w kategorii urzędniczej S ustala się grupę zaszeregowania od "S18" do "S9", c) w kategorii urzędniczej C ustala się grupę zaszeregowania od "C12" do "C5". § 2. 1. Ustala się mnożniki prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej do ustalenia stawek dodatku służby cywilnej dla poszczególnych kategorii urzędniczych: 1) w kategorii A - n x 0,2, 2) w kategorii B i S - n x 0,15, 3) w kategorii C - n x 0,1, gdzie n stanowi cyfrę odpowiadającą kolejnej stawce dodatku. 2. Kolejną stawkę dodatku służby cywilnej przyznaje się na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 września 1997 r. (poz. 730) MNOŻNIKI PROGNOZOWANEGO PRZECIĘTNEGO WYNAGRODZENIA W PAŃSTWOWEJ SFERZE BUDŻETOWEJ DO USTALENIA WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NA STANOWISKACH W SŁUŻBIE CYWILNEJ Kategoria urzędniczaGrupa zaszeregowania stanowiskaMnożnik 123 AA16,5 A26,4 A36,3 A46,2 A56,0 A65,8 A75,6 A85,4 A95,2 A105,0 A114,8 A124,6 A134,4 A144,2 A154,0 A163,8 A173,6 A183,4 A193,2 A203,0 BB14,6 B24,5 B34,4 B44,3 B54,2 B64,1 B74,0 B83,9 B93,8 B103,7 B113,6 B123,5 B133,4 B143,3 B153,2 B163,0 B172,8 B182,6 B192,4 B202,2 SS14,6 S24,5 S34,4 S44,3 S54,2 S64,0 S73,8 S83,6 S93,4 S103,2 S113,0 S122,8 S132,6 S142,4 S152,2 S162,0 S171,8 S181,6 CC12,8 C22,6 C32,4 C42,2 C52,0 C61,8 C71,6 C81,4 C91,2 C101,0 C110,8 C120,6 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. (Dz. U. Nr 113, poz. 731) Art. 1. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) w ust. 1 na końcu wyrazy "w zakresie zatrudnienia oraz w sprawach bytowych" zastępuje się wyrazami "w zakresie edukacji, zatrudnienia oraz w sprawach bytowych", b) w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "niezbędnych do samodzielnego" dodaje się wyrazy " , aktywnego"; 2) w art. 19 w zdaniu drugim po wyrazach "w innych zakładach opieki zdrowotnej," dodaje się wyrazy "rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych,"; 3) w art. 21 w ust. 3 wyrazy "lub ratownika medycznego" zastępuje się wyrazami "lub pielęgniarki"; 4) w art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pobyt w szpitalu, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż 10 dni."; 5) w art. 29 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej."; 6) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Do wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 i 3, dołącza się świadectwo lekarza psychiatry szczegółowo uzasadniające potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym. W przypadku braku świadectwa lekarskiego lub gdy zostało ono wydane w okresie dłuższym niż 14 dni przed datą złożenia wniosku, sąd opiekuńczy zwraca wniosek. Przepisy art. 130 Kodeksu postępowania cywilnego nie mają w tym przypadku zastosowania. 2. Świadectwo wydaje lekarz psychiatra publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej na uzasadnione żądanie osoby lub organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku o wszczęcie postępowania sądowego w tej sprawie. 3. Po stwierdzeniu potrzeby wydania świadectwa lekarskiego lekarz psychiatra publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej wyznacza termin badania i zawiadamia o tym osobę, o której mowa w art. 29 ust. 1, pouczając o możliwości doprowadzenia przez Policję w przypadku niestawienia się na badanie. 4. W razie uchylania się od badania osoby, o której mowa w ust. 3, lekarz psychiatra publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej może zwrócić się do Policji o doprowadzenie tej osoby na badanie w publicznym zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej. W uzasadnionych przypadkach badanie może odbyć się w miejscu pobytu tej osoby. 5. Jeżeli osoba, o której mowa w art. 29 ust. 1, odmawia poddania się badaniu, może być ono przeprowadzone bez jej zgody. Przepis art. 21 stosuje się odpowiednio."; 7) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. Doprowadzenie przez Policję, o którym mowa w art. 30, następuje w obecności lekarza lub pielęgniarki publicznego zakładu opieki zdrowotnej."; 8) w art. 39 w ust. 1 wyrazy "nie wyrażają zgody na skierowanie" zastępuje się wyrazami "nie wyrażają zgody na przyjęcie" oraz wyrazy "z wnioskiem o skierowanie" zastępuje się wyrazami "z wnioskiem o przyjęcie"; 9) w art. 40 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przymus bezpośredni można także stosować w celu zapobieżenia samowolnemu opuszczeniu przez tę osobę domu pomocy społecznej."; 10) w art. 45 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadkach uzasadnionych interesem osoby, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, sąd zarządza przeprowadzenie rozprawy w szpitalu."; 11) w art. 46: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W sprawach dotyczących przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego oraz wypisania jej z takiego szpitala uczestnikami postępowania z mocy prawa oprócz wnioskodawcy są: ta osoba oraz jej przedstawiciel ustawowy. W miarę potrzeby sąd zawiadamia o rozprawie małżonka osoby, której postępowanie dotyczy, oraz osobę sprawującą nad nią faktyczną opiekę; mogą oni wziąć udział w każdym stanie sprawy i wtedy stają się uczestnikami.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Osoba, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, może być doprowadzona na rozprawę sądową na mocy zarządzenia sądowego. W tym przypadku stosuje się odpowiednio art. 556 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. W przypadku gdy osoba psychicznie chora, która ma być poddana badaniu przez biegłego, odmawia stawienia się w publicznym zakładzie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub w inny sposób uchyla się od tego badania, sąd może zarządzić doprowadzenie tej osoby do publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej przez Policję. 2b. Zapewnienie realizacji postanowienia sądowego o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w art. 29 ust. 1, należy do wojewody."; 12) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. Doprowadzenie przez Policję, o którym mowa w art. 46, następuje w obecności lekarza lub pielęgniarki publicznego zakładu opieki zdrowotnej."; 13) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. Do środków odwoławczych wnoszonych przez osobę, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, nie ma zastosowania przepis art. 368 Kodeksu postępowania cywilnego oraz w zakresie objętym treścią tego artykułu również przepis art. 370 tego kodeksu."; 14) art. 51 otrzymuje brzmienie: "Art. 51. W dokumentacji dotyczącej badań lub przebiegu leczenia osoby, wobec której podjęto czynności wynikające z niniejszej ustawy, nie utrwala się oświadczeń obejmujących przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary. Zasadę tę stosuje się również do dokumentacji dotyczącej badań przeprowadzonych na żądanie uprawnionego organu."; 15) w art. 52 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie wolno przesłuchiwać osób obowiązanych do zachowania tajemnicy, stosownie do przepisów niniejszego rozdziału, jako świadków na okoliczność wypowiedzi osoby, wobec której podjęto czynności wynikające z niniejszej ustawy, co do popełnienia przez nią czynu zabronionego pod groźbą kary."; 16) w art. 55 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala, w drodze rozporządzenia, docelową sieć publicznych zakładów psychiatrycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w art. 6." Art. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w art. 55 ust. 1 ustawy, wymienionej w art. 1, zostanie wydane w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. (Dz. U. Nr 113, poz. 732) Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 41: a) w ust. 3 w zdaniu drugim skreśla się wyrazy "ust. 1", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy."; 2) art. 111 otrzymuje brzmienie: "Art. 111. 1. W celu pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań określonych w art. 41 ust. 1 gminy pobierają opłatę za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w art. 18. 2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera się corocznie w wysokości odpowiadającej urzędowej cenie detalicznej: 1) 5 litrów spirytusu luksusowego za każdy rok objęty zezwoleniem na sprzedaż napojów zawierających do 4,5% alkoholu oraz piwa, 2) 5 litrów spirytusu luksusowego za każdy rok objęty zezwoleniem na sprzedaż napojów zawierających powyżej 4,5% do 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa), 3) 20 litrów spirytusu luksusowego za każdy rok objęty zezwoleniem na sprzedaż napojów zawierających powyżej 18% alkoholu. 3. Opłatę, o której mowa w ust. 2, podwyższa się: 1) o 50% w przypadku punktów sprzedaży, których wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła równowartość 10 000 ECU, ustaloną przy zastosowaniu kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia 31 grudnia tego roku, 2) o 100% w przypadku punktów sprzedaży, których wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła równowartość 30 000 ECU, ustaloną przy zastosowaniu kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia 31 grudnia tego roku. 4. Opłata, o której mowa w ust. 1, wnoszona jest do kasy gminy w każdym kolejnym roku kalendarzowym objętym zezwoleniem, w terminie do dnia 31 stycznia danego roku, wraz z pisemnym oświadczeniem o wartości sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim. 5. W roku nabycia lub utraty ważności zezwolenia opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia, z tym że pierwsza opłata wnoszona jest przed wydaniem zezwolenia."; 3) w art. 18 w ust. 8 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) niedokonania opłaty przewidzianej w art. 111 do 31 stycznia każdego roku kalendarzowego objętego zezwoleniem."; 4) art. 181 otrzymuje brzmienie: "Art. 181. 1. Na sprzedaż napojów alkoholowych podmiotom gospodarczym posiadającym zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych oraz jednostkom Ochotniczych Straży Pożarnych mogą być wydawane jednorazowe zezwolenia, do których nie stosuje się przepisów art. 18 ust. 2 i ust. 5-8. 2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wydawane są na okres do 2 dni. 3. Opłata za jednorazowe zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wnoszona jest do kasy gminy przed wydaniem zezwolenia w wysokości odpowiadającej 1/12 rocznej opłaty za poszczególne rodzaje zezwoleń, o których mowa w art. 111 ust. 2 i art. 18 ust. 1a."; 5) po art. 181 dodaje się art. 182 w brzmieniu: "Art. 182. Dochody z opłat za wydane na podstawie art. 18 lub art. 181 zezwolenia oraz dochody z opłat określonych w art. 111 mogą być wykorzystywane jedynie na realizację gminnych programów profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych." Art. 2. 1. Obowiązek wnoszenia opłat przewidzianych w art. 111 ustawy wymienionej w art. 1 dotyczy również podmiotów posiadających zezwolenia wydane na podstawie art. 18 tej ustawy przed dniem 29 grudnia 1996 r., z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, wnoszą opłatę za rok 1997 pomniejszoną o wysokość opłaty skarbowej pobranej przy wydaniu zezwolenia. 3. Podmioty, które nie dokonały opłaty, o której mowa w ust. 2, obowiązane są wnieść ją w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Niedokonanie opłaty za rok 1997 w terminie określonym w ust. 3 powoduje wygaśnięcie zezwolenia. 5. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, które dokonały opłaty za korzystanie z zezwoleń w 1997 r. w wysokości wyższej niż określona w ust. 2, zalicza się powstałą stąd różnicę na poczet opłaty za korzystanie z zezwolenia w 1998 r., chyba że zainteresowany podmiot wystąpi o jej zwrot. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 1 pkt 3 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia. (Dz. Nr 128, poz. 830) Na podstawie art. 93 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W wypadku towarów objętych procedurą tranzytu organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia, jeżeli: 1) przedmiotem przywozu są towary wymagające pilnego dostarczenia ze względu na ich charakter, w szczególności: a) organ ciała, krew lub plazma, b) lekarstwa lub szczepionki, c) wyposażenie przeciwpożarowe lub ratownicze niezbędne do prowadzenia akcji ratunkowej, d) łatwo psujące się badawcze materiały medyczne, e) materiały dziennikarskie, f) materiały naukowe, 2) głównym zobowiązanym jest jednostka organizacyjna, statutowo powołana do realizacji pomocy humanitarnej, a przedmiotem przywozu są towary stanowiące pomoc humanitarną. § 2. W wypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia, jeżeli przedmiotem przywozu są: 1) pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami, zarejestrowane za granicą, 2) szynowe środki transportu, 3) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej, 4) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej, 5) kontenery, 6) palety, 7) urządzenia, sprzęt medyczny i laboratoryjny użyczane szpitalom i innym instytucjom medycznym, które ze względu na wyjątkowe okoliczności pilnie potrzebują uzupełnienia swojego wyposażenia medycznego i laboratoryjnego, 8) sprzęt użyczany do wykorzystania w ramach środków podjętych w celu likwidacji skutków klęsk żywiołowych, zaistniałych na polskim obszarze celnym, 9) rzeczy służące do użytku domowego lub zawodowego przywożone przez podróżnego przybywającego na pobyt czasowy na polski obszar celny, nie krótszy niż 6 miesięcy, w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą, leczeniem lub rehabilitacją. § 3. W wypadku przywozu towarów, o których mowa w art. 87 § 1 Kodeksu celnego, organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia, z wyłączeniem następujących towarów dopuszczonych do obrotu ze zwolnieniem od cła: 1) katalizatorów przeznaczonych do uszlachetniania, przerobu lub przetworzenia towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego, 2) opakowań przywożonych w jednostkowych egzemplarzach, spełniających funkcje reklamowo-akwizycyjne, etykiet, szablonów, wykrojów, znaków firmowych, instrukcji obsługi przeznaczonych do wykorzystania w toku produkcji towarów przeznaczonych do wywozu za granicę. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zakresu i sposobu wyodrębnienia składników majątku oraz etatów dla Inspekcji Celnej. (Dz. U. Nr 128, poz. 831) Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z majątku Głównego Urzędu Ceł wyodrębnia się dla Inspekcji Celnej następujące składniki pozostające według stanu na dzień 30 czerwca 1997 r. w dyspozycji Departamentu Generalnego Inspektoratu Celnego Głównego Urzędu Ceł, zwanego dalej "Departamentem": 1) nieruchomości i inne środki trwałe, 2) wartości niematerialne i prawne, 3) rzeczowe składniki majątku obrotowego. 2. Przy ustalaniu podlegających wyodrębnieniu składników majątkowych uwzględnia się składniki nabyte ze środków pochodzących z rezerw celowych budżetu państwa i ze środków funduszu "PHARE" przyznanych na wydatki inwestycyjne oraz zakup materiałów i usług dla Departamentu. § 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł wyodrębni dla Generalnego Inspektora Celnego 146 etatów kalkulacyjnych. § 3. 1. Przekazanie i przejęcie składników majątkowych, według wartości ewidencji księgowej, nastąpi protokolarnie, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, w oparciu o dane znajdujące się w dokumentacji Głównego Urzędu Ceł. Odpowiednie protokoły podpisują Prezes Głównego Urzędu Ceł oraz Generalny Inspektor Celny. 2. Przekazanie i przejęcie etatów następuje protokolarnie, w trybie określonym w ust. 1, z dniem wejścia w życie statutu Generalnego Inspektoratu Celnego. 3. Wraz ze składnikami majątkowymi oraz etatami Prezes Głównego Urzędu Ceł przekaże uwierzytelnione kopie umów i innych dokumentów dotyczących tych składników i etatów. 4. Przekazanie i przejęcie nieruchomości następuje w trybie określonym w przepisach o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. § 4. 1. Minister Finansów powoła komisję odpowiedzialną za przygotowanie przekazania i przejęcia składników majątkowych oraz etatów, zwaną dalej "komisją", w której skład wejdą przedstawiciele Prezesa Głównego Urzędu Ceł oraz Generalnego Inspektora Celnego. 2. Do podstawowych zadań komisji należy w szczególności sporządzenie odpowiedniej dokumentacji związanej z czynnościami, o których mowa w ust. 1, w tym projektów protokołów, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2. 3. Obsługę organizacyjną oraz techniczno-biurową prac komisji zapewni Prezes Głównego Urzędu Ceł. 4. Komisja złoży Ministrowi Finansów pisemne sprawozdanie po zakończeniu swoich prac. § 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł oraz Generalny Inspektor Celny zapewnią, w sposób przewidziany odrębnymi przepisami, odpowiednie przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów dotyczących składników majątkowych podlegających przekazaniu i przejęciu. § 6. Sporne sprawy związane z określonymi w rozporządzeniu przekazaniem i przejęciem składników majątkowych oraz etatów rozstrzyga Minister Finansów. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego odpoczynku. (Dz. U. Nr 128, poz. 832) Na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254) zarządza się, co następuje: § 1. Zakłady wychowawcze i opiekuńcze, w szczególności placówki oświatowo-wychowawcze, opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne oraz placówki wypoczynku dzieci i młodzieży, działające na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwane dalej "placówkami", a także sanatoria, prewentoria i szpitale, działające na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769) oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), zwane dalej "zakładami", umożliwiają wykonywanie praktyk religijnych przebywającym w nich dzieciom i młodzieży wyznania zielonoświątkowego, zwanym dalej "dziećmi i młodzieżą", zgodnie z życzeniem rodziców (opiekunów prawnych) bądź samych dzieci i młodzieży. § 2. Zakład i placówka zapewniają opiekę młodzieży i dzieciom wyznania zielonoświątkowego podczas udziału w nabożeństwach i innych praktykach religijnych. § 3. Zakład i placówka umożliwiają młodzieży i dzieciom wyznania zielonoświątkowego udział w rekolekcjach oraz w spotkaniach o charakterze wychowawczo-religijnym z osobami duchownymi lub świeckimi wyznania zielonoświątkowego. § 4. W zakładzie i placówce mogą być umieszczone symbole religijne, uwzględniające potrzeby religijne młodzieży i dzieci wyznania zielonoświątkowego. § 5. Wykonywanie lub niewykonywanie praktyk religijnych w zakładzie i placówce nie może być powodem dyskryminacji lub nietolerancji. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników. (Dz. U. Nr 128, poz. 833) Na podstawie art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 25 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Zasady ogólne § 1. 1. Przepisy rozporządzenia regulują sposób oraz tryb określania, w drodze oszacowania cen, dochodów, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776). 2. Stosowanie uregulowań zawartych w przepisach rozporządzenia ma na celu określenie oraz opodatkowanie dochodów, które mogą być racjonalnie uznane za uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku podmiotów krajowych, również dochodów uzyskanych za granicą, jeżeli racjonalnie mogą być przypisane tym podmiotom. 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. 4. Dla celów tego rozporządzenia określenia w nim użyte oznaczają: 1) podmiot - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, 2) podmioty powiązane - podmioty, między którymi istnieją związki, o których mowa odpowiednio w art. 11 ust. 1 i 4-7 pierwszej z ustaw wymienionych w ust. 1 oraz w art. 25 ust. 1 i 4-7 drugiej z ustaw wymienionych w ust. 1, 3) podmioty niezależne - podmioty, między którymi nie występują związki, o których mowa w pkt 2, 4) wartość rynkowa - wartość określoną na podstawie ceny ustalonej w oparciu o metody, o których mowa w § 4-6 oraz § 12. § 2. 1. Organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej badają, czy dochód uzyskany przez podatnika w wyniku transakcji z powiązanym z nim podmiotem został określony na podstawie wartości rynkowej przedmiotu transakcji, właściwie zewidencjonowany i przypisany stronom transakcji. 2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności wszelkiego rodzaju transakcje, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności lub przekazania do używania dóbr materialnych i niematerialnych oraz udzielania pożyczek (kredytów) i świadczenia usług. § 3. 1. Organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej są obowiązane do ustalenia wartości rynkowej przedmiotu transakcji między podmiotami powiązanymi w oparciu o wszelkie dostępne dla tych organów informacje, mogące mieć wpływ na określenie tej wartości. 2. Przy ustalaniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji oraz określaniu na tej podstawie dochodu organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej są obowiązane zapewnić podatnikom możliwość czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a w szczególności przedstawienia tym organom dokumentów, notatek oraz innych danych, na podstawie których dokonywana była kalkulacja ceny. 3. Przy ustalaniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej nie biorą pod uwagę okoliczności, które nie mogły być znane stronom transakcji w dniu jej zawarcia, a które, jeśli byłyby znane, mogłyby powodować określenie przez strony wyższej lub niższej wartości przedmiotu takiej transakcji. 4. Jeżeli podatnik dokonał ustalenia wartości rynkowej przedmiotu transakcji w oparciu o metodę lub metody określone w § 4-6 i przedstawi organom podatkowym dane, o których mowa w ust. 2, a rzetelność i obiektywność przedstawionych danych nie budzi uzasadnionych wątpliwości, organy te dokonują ustalenia wartości rynkowej przedmiotu takiej transakcji stosując metodę przyjętą uprzednio przez podatnika, chyba że użycie innej metody, w świetle przepisów rozporządzenia oraz posiadanych danych, jest w sposób oczywisty bardziej właściwe. Rozdział 2 Podstawowe metody określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen § 4. 1. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej polega na porównaniu ceny ustalonej w transakcjach między podmiotami powiązanymi z ceną stosowaną w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne i na tej podstawie określeniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji zawartej między podmiotami powiązanymi. 2. Porównania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie cen, jakie stosuje dany podmiot na danym lub porównywalnym rynku w transakcjach z podmiotami niezależnymi (wewnętrzne porównanie cen) lub na podstawie cen, jakie stosują w porównywalnych transakcjach inne niezależne podmioty (zewnętrzne porównanie cen). 3. Za porównywalne uznać można takie transakcje, w których żadna z ewentualnych różnic pomiędzy porównywanymi transakcjami lub pomiędzy podmiotami zawierającymi te transakcje nie mogłaby w sposób istotny wpłynąć na cenę przedmiotu takiej transakcji na wolnym rynku lub można dokonać racjonalnie dokładnych poprawek eliminujących istotne efekty takich różnic. 4. W przypadkach kiedy możliwe jest zastosowanie metody porównywalnej ceny niekontrolowanej, metodę tę stosuje się w pierwszej kolejności przed innymi metodami, określonymi w przepisach rozporządzenia, chyba że zastosowanie innej metody pozwoli ustalić ceny w transakcjach na poziomie bardziej zbliżonym do wartości rynkowej przedmiotu takiej transakcji i umożliwi dokładniejsze określenie dochodów podatnika. § 5. 1. Metoda ceny odprzedaży polega na obniżeniu ceny określonej w transakcji danego podmiotu z podmiotem niezależnym, dotyczącej dóbr lub usług nabytych uprzednio przez ten dany podmiot od podmiotu z nim powiązanego, o marżę ceny odprzedaży. Tak ustalona cena może być uważana za cenę rynkową określoną w transakcji danego podmiotu z podmiotem z nim powiązanym. 2. Marża ceny odprzedaży obejmuje wydatki bezpośrednie i, z zastrzeżeniem ust. 3, wydatki pośrednie, jakie poniósł dany podmiot w związku z tą transakcją, oraz odpowiednią dla tego typu transakcji stopę zysku. Jeżeli podmiot przed odprzedażą przetworzył lub w inny sposób spowodował zmianę wartości rzeczy, zmianę tę uwzględnia się przy dokonywaniu korekty ceny, o której mowa w ust. 1. 3. Marża ceny odprzedaży nie obejmuje wydatków stanowiących równowartość ceny przedmiotu transakcji oraz kosztów ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą jednostką. 4. Marżę ceny odprzedaży ustala się poprzez odniesienie do poziomu marży, jaką ten sam podmiot stosuje w porównywalnych transakcjach zawieranych z podmiotami niezależnymi, lub marży stosowanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne. 5. Przy określaniu wysokości marży ceny odprzedaży uwzględnia się w szczególności: 1) czynniki związane z upływem czasu pomiędzy pierwotnym zakupem a odprzedażą, w tym dotyczące zmian na rynku w zakresie kosztów, kursów walut, inflacji, 2) zmiany stanu i stopnia zużycia rzeczy lub praw będących przedmiotem transakcji, w tym będące wynikiem postępu technicznego w danej dziedzinie, 3) wyłączne prawo odprzedawcy do sprzedaży określonych rzeczy lub praw, mogące wpływać na decyzję o zmianie marży. § 6. 1. Metoda rozsądnej marży ("koszt plus") polega na ustaleniu ceny sprzedaży rzeczy i praw oraz świadczenia usług w transakcji danego podmiotu z podmiotem powiązanym na poziomie odpowiadającym sumie kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem od podmiotu niezależnego lub wytworzeniem we własnym zakresie przedmiotu transakcji i odpowiedniego zysku wynikającego z warunków rynkowych i wykonywanych przez te podmioty funkcji oraz kosztów pośrednich, z wyłączeniem kosztów ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą jednostką. 2. Marżę ustala się poprzez odniesienie do poziomu marży, jaką ten sam podmiot stosuje w porównywalnych transakcjach z podmiotami niezależnymi, lub marży stosowanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne. Rozdział 3 Warunki porównywalności transakcji § 7. 1. Przy określaniu porównywalności transakcji między podmiotami powiązanymi z transakcjami dokonywanymi przez podmioty niezależne należy uwzględnić różnice cech charakterystycznych produktów, usług lub innych świadczeń, które są przedmiotem porównywanych transakcji, w zakresie, w jakim cechy te mogą mieć wpływ na ceny rynkowe przedmiotów transakcji. 2. W szczególności cechami charakterystycznymi przedmiotów transakcji mającymi wpływ na ceny rynkowe, podlegającymi uwzględnieniu przy określaniu porównywalności wartości rynkowej tych przedmiotów na danym rynku, są w przypadku: 1) dóbr materialnych - fizyczne cechy tych dóbr, ewentualne obciążenia ich prawami osób trzecich, jakość, dostępność dóbr oraz usług z nimi związanych, a także wielkość dostawy, 2) dóbr niematerialnych - czas trwania i stopień ochrony tych dóbr oraz przewidywane korzyści związane z wykorzystywaniem tych dóbr, 3) usług oraz innych świadczeń - rodzaj, zakres i jakość takich usług i świadczeń. § 8. 1. Przy dokonywaniu oceny porównywalności podmiotów dokonujących transakcji na danym rynku należy uwzględnić funkcje, jakie wykonują dane podmioty w porównywalnych transakcjach, oraz strategię gospodarczą przez nie stosowaną. 2. Analiza funkcji podmiotów uczestniczących w transakcji powinna określać, którzy z uczestników transakcji wykonują funkcje ekonomicznie ważne, to jest takie, które są najistotniejsze dla tworzenia wartości i zysków powstających w wyniku transakcji. Przy dokonywaniu takiej analizy uwzględnić należy w szczególności: 1) podział ryzyka gospodarczego i odpowiedzialności stron transakcji, 2) rozmiar zaangażowanych środków, maszyn i urządzeń, 3) wartość zaangażowanych dóbr niematerialnych. 3. Strategia gospodarcza, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) stosowanie cen promocyjnych przy wchodzeniu na dany rynek, 2) czasową obniżkę zysków w zamian za wyższe zyski długoterminowe, 3) ponoszenie przez pewien okres wyższych kosztów w celu utrzymania się na rynku lub zdobycia nowego. 4. Wpływ czynników związanych z realizacją deklarowanej przez podmiot strategii gospodarczej nie może być brany pod uwagę w przypadkach, gdy późniejsze działania tego podmiotu nie potwierdzają realizacji danej strategii, chyba że brak takiej realizacji wynika z przyczyn od podmiotu niezależnych, których nie mógł on przewidzieć podejmując daną strategię. § 9. Ocena porównywalności transakcji dokonywanych na różnych rynkach powinna uwzględniać warunki panujące na porównywanych rynkach w takim stopniu, w jakim warunki te mają wpływ na ceny w transakcjach zawieranych na tych rynkach. Zaliczyć do nich należy w szczególności: 1) wielkość i położenie danego rynku, 2) stosunek podaży do popytu na dane dobra lub usługi, siłę nabywczą konsumentów oraz stopień konkurencji, 3) istotę i zakres rządowej regulacji rynku oraz stopień ryzyka prowadzenia działalności na danym rynku, 4) poziom kosztów produkcji i transportu. § 10. 1. Porównanie transakcji powinno uwzględniać warunki określone w porównywanych transakcjach w takim stopniu, w jakim różnice między tymi warunkami mogą mieć wpływ na cenę rynkową przedmiotu transakcji. 2. Do warunków transakcji mogących mieć wpływ na cenę rynkową przedmiotów porównywanych transakcji zaliczyć można w szczególności: 1) terminy, warunki i formy płatności, 2) okres, w jakim realizowana jest transakcja, 3) terminowość realizacji transakcji, 4) zabezpieczenia realizacji transakcji. Rozdział 4 Określanie dochodów przy zastosowaniu metod zysku transakcyjnego § 11. 1. W przypadkach gdy nie można określić dochodów za pomocą metod określonych w § 4-6, dopuszcza się zastosowanie metod zysku transakcyjnego, polegających na określaniu dochodów na podstawie zysku, jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji. 2. Metody zysku transakcyjnego należy stosować tak, aby nie zwiększać obciążeń podatkowych podmiotu wyłącznie z powodu osiągania zysków niższych niż zyski przeciętnie osiągane przez inne podmioty, jeżeli mniejszy zysk lub nieosiągnięcie zysku przez dany podmiot przypisać można czynnikom ekonomicznym lub organizacyjnym. § 12. 1. Przy określaniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji realizowanych przez podmioty powiązane dopuszcza się stosowanie następujących metod zysku transakcyjnego: 1) metodę podziału zysków oraz 2) metodę marży transakcyjnej netto. 2. Metoda podziału zysków polega na określeniu łącznych zysków, jakie w związku z daną transakcją (transakcjami) osiągnęły podmioty powiązane, oraz podziału tych zysków między te podmioty w takiej proporcji, w jakiej dokonałyby tego podziału podmioty niezależne. 3. Proporcjonalnego podziału zysków, który stosowałyby niezależne podmioty uczestniczące w danej transakcji (transakcjach), dokonuje się za pomocą: 1) analizy rezydualnej, która dzieli sumę zysków uzyskanych w związku z daną transakcją (transakcjami) przez podmioty powiązane uczestniczące w tej transakcji (transakcjach) w dwóch etapach; w pierwszym etapie każdemu uczestnikowi transakcji przypisuje się minimalny zysk, jaki osiągają podmioty niezależne w tego rodzaju transakcjach; w drugim etapie wszelkie pozostałe po podziale w pierwszym etapie zyski dzielone są pomiędzy podmioty powiązane uczestniczące w danej transakcji zgodnie z zasadami, jakie ustaliłyby podmioty niezależne uczestniczące w takiej transakcji; jeżeli suma osiągniętych przez podmioty powiązane zysków jest niższa niż suma zysków przypisanych w pierwszym etapie, to zyski przypisane podlegają zmniejszeniu; korekta dokonywana w etapie drugim uwzględnia funkcje ekonomiczne, o których mowa w § 8 ust. 2, albo 2) analizy udziału, która dzieli między podmiotami powiązanymi połączony zysk z transakcji, której przedmiotem są dobra wytworzone lub ulepszone przez te podmioty, w oparciu o względną wartość działań podjętych przez każdy z powiązanych podmiotów, uwzględniając czynniki, o których mowa w § 8 ust. 2. 4. Podziału zysków, o których mowa w ust. 2, dokonuje się przez właściwe określenie przychodów uzyskanych przez każdy z podmiotów powiązanych oraz poniesionych kosztów związanych z daną transakcją (transakcjami). 5. Metoda marży transakcyjnej netto polega na badaniu marży zysku netto, jaką uzyskuje podmiot w transakcji lub transakcjach z innym podmiotem powiązanym, i określeniu jej na poziomie marży, jaką uzyskuje ten sam podmiot w transakcjach z podmiotami niezależnymi, lub do marży uzyskiwanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne. 6. Marżę transakcyjną netto, o której mowa w ust. 5, określa się poprzez odliczenie od przychodu osiągniętego w wyniku transakcji kosztów poniesionych w celu osiągnięcia tego przychodu, w tym także kosztów ogólnych zarządu. 7. Odliczenia kosztów ogólnych zarządu, o którym mowa w ust. 6, dokonuje się uwzględniając proporcję, w jakiej pozostaje przychód uzyskany w związku z daną transakcją w ogólnej kwocie przychodów. 8. Stosując metodę marży transakcyjnej netto należy uwzględnić różnice między podmiotami, których marże są porównywane, a w szczególności należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: konkurencja ze strony innych uczestników rynku i dóbr zamiennych, skuteczność i strategia zarządzania, pozycja rynkowa, różnice struktury kosztów i kosztu pozyskania kapitału oraz stopień doświadczenia w działalności. Rozdział 5 Szczególne zasady dotyczące ustalania wartości rynkowej dóbr niematerialnych i usług § 13. 1. Przy dokonywaniu określenia wartości rynkowej dóbr niematerialnych lub usług w transakcjach między podmiotami powiązanymi organy podatkowe w pierwszej kolejności badają, czy niezależne, racjonalnie działające podmioty zawarłyby taką transakcję na warunkach, jakie ustaliły podmioty powiązane. 2. W przypadkach kiedy racjonalnie oczekiwane korzyści (zyski) podmiotu zawierającego taką transakcję są w sposób oczywisty mniejsze niż poniesione w związku z tą transakcją wydatki, wydatki takie, stosownie do art. 15 ust. 1 oraz odpowiednio art. 22 ust. 1 ustaw wymienionych w § 1 ust. 1, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Przepis § 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Przy określaniu wysokości wydatków, o których mowa w ust. 2, bierze się pod uwagę również inne koszty warunkujące korzystanie z danego dobra lub usługi. 4. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli z odrębnych przepisów wynika dla danego podmiotu obowiązek dokonania danej czynności prawnej. § 14. 1. Przy szacowaniu dochodów organy skarbowe i organy kontroli skarbowej określają koszty ponoszone przez podmioty powiązane na reklamę, proporcjonalnie do osiąganych przez te podmioty korzyści z reklamy. Jeżeli jeden podatnik ponosi koszty reklamy, z której korzyści osiąga również podmiot powiązany z tym podatnikiem, uznać wówczas należy, iż ten pierwszy podmiot wykonuje usługi handlowe w granicach, w jakich odpowiadają one co do natury i zakresu usługom prowadzonym przez niezależne przedsiębiorstwo reklamowe. 2. W szczególności, w celu określenia proporcjonalności ponoszonych wydatków na reklamę, której prowadzenie przynosi potencjalne korzyści dwóm lub większej liczbie podmiotów powiązanych, uwzględnić należy, na jakich rynkach prowadzona jest reklama, oraz udział sprzedaży reklamowanych dóbr i usług poszczególnych podmiotów powiązanych na rynkach objętych reklamą. § 15. 1. Jeżeli podatnik udzieli podmiotowi powiązanemu z tym podatnikiem pożyczki (kredytu) lub otrzyma taką pożyczkę (kredyt) niezależnie od ich celu i przeznaczenia, albo też udzieli lub otrzyma w jakiejkolwiek postaci gwarancję lub poręczenie, ceną rynkową za taką usługę są odsetki lub prowizja, jakie uzgodniłyby za taką usługę, świadczoną na porównywalnych warunkach, podmioty niezależne. 2. Wartość rynkową odsetek określa się na podstawie wysokości najniższych odsetek, jakie dany podmiot musiałby zapłacić podmiotowi niezależnemu za uzyskanie kredytu (pożyczki) na podobny okres w porównywalnych warunkach. 3. Dokonując określenia, o którym mowa w ust. 2, należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności związane z konkretnym przypadkiem, a w szczególności: 1) kwotę pożyczki (kredytu) oraz okres, na jaki została udzielona, 2) charakter i cel pożyczki (kredytu), 3) ryzyko i zabezpieczenie pożyczki (kredytu), z uwzględnieniem specjalnych warunków, jakie pożyczkodawca (kredytodawca) mógłby przyznać pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) niezależnemu, 4) walutę pożyczki (kredytu), ryzyko zmian kursów walut, kosztów środków zabezpieczających pożyczkę (kredyt) oraz środków ograniczających ryzyko zmian kursów walut, 5) wysokość prowizji. § 16. Jeżeli jeden podmiot powiązany z drugim lub z wieloma podmiotami podejmuje badania na zlecenie tego drugiego podmiotu lub podmiotów w celu określenia przychodów tych podmiotów uzyskanych w związku z taką transakcją (transakcjami), przyjmuje się, że ewentualne korzyści z uzyskanych wyników badań przysługują zleceniodawcy. Dla określenia właściwego wynagrodzenia zleceniobiorcy za świadczenie takich usług, bez względu na ich wynik, stosuje się metodę, o której mowa w § 6. § 17. 1. Jeżeli podatnik uczestniczy w kosztach wspólnie ponoszonych przez podmioty powiązane na wytworzenie dóbr niematerialnych, wysokość ponoszonych przez podatnika obciążeń z tego tytułu uznać można za określoną zgodnie z zasadami rynku jedynie wówczas, gdy warunki takie, w świetle oczekiwanych korzyści z tytułu takiego uczestnictwa, akceptowałyby podmioty niezależne. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1, dotyczą w szczególności proporcjonalnego do oczekiwanych korzyści obciążenia podmiotów tymi kosztami oraz, dodatkowo, proporcjonalnego do wysokości obciążeń podziału korzyści, które nie były oczekiwane (uwzględniane) przy określaniu tych warunków. 3. Jeżeli podatnik ma możność uzyskania porównywalnych korzyści w ramach porozumienia, o którym mowa w ust. 1, lub od podmiotu niezależnego i w jednym z tych przypadków podatnik ten będzie ponosił niższe wydatki, to, dla celów określenia wartości rynkowej świadczeń tego podatnika, przyjąć należy wartość niższą. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, przepis § 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. Jeżeli w transakcji (transakcjach) między podmiotami powiązanymi ustalone zostały warunki mniej korzystne dla jednego z podmiotów od warunków, jakie ustaliłyby podmioty niezależne, a jednocześnie w innej transakcji (transakcjach) między tymi samymi podmiotami określone zostaną warunki bardziej korzystne dla tego podmiotu, organy podatkowe nie dokonują korekty cen przedmiotów takich transakcji, w przypadkach gdy mniejsze korzyści uzyskane w związku z pierwszą transakcją (transakcjami) są skompensowane większymi korzyściami uzyskanymi w związku z tą inną transakcją (transakcjami). 2. Kompensatę, o której mowa w ust. 1, należy uznać za zgodną z warunkami rynkowymi, jeżeli takiej kompensaty dokonałyby podmioty niezależne. Rozdział 6 Ogólne zasady dokonywania korekty zobowiązań podatkowych § 19. 1. W celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania dochodów podmiotów powiązanych, jeżeli dochody podatnika będącego podmiotem krajowym są przez administrację podatkową innego kraju włączone do dochodów podmiotu zagranicznego oraz odpowiednio opodatkowane w związku z określeniem przez tę administrację warunków, jakie byłyby uzgodnione między podmiotami niezależnymi, na wniosek podmiotu krajowego, urzędy skarbowe mogą dokonać korekty zobowiązań podatkowych tego podatnika, o ile przepisy właściwych umów międzypaństwowych lub międzyrządowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, taką korektę przewidują. 2. Korekty, o której mowa w ust. 1, urząd skarbowy może dokonać w przypadku, gdy warunki określone przez administrację podatkową tego innego kraju, w świetle przepisów rozporządzenia, są zgodne z warunkami, jakie uzgodniłyby niezależne podmioty. Rozdział 7 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 13 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 128, poz. 834) Na podstawie art. 2 ust. 5, art. 12 ust. 8, art. 21 ust. 3, art. 24 ust. 7, art. 26 ust. 14, art. 27a ust. 21 oraz art. 53 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4 i Nr 6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 8: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Warunkiem odliczenia, o którym mowa w ust. 3, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo 3) orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Ilekroć w przepisach ust. 1-5 jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo b) znaczny stopień niepełnosprawności, 2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności."; 2) w § 9 w ust. 1: a) w pkt 19 po wyrazie "wypłacane" skreśla się wyrazy "przeniesionym służbowo", b) pkt 29 otrzymuje brzmienie: "29) kwoty częściowego zwrotu czynszu i opłat eksploatacyjnych, dodatki mieszkaniowe oraz jednorazowe zasiłki na zagospodarowanie, wypłacane nauczycielom na podstawie Karty Nauczyciela," c) pkt 43 otrzymuje brzmienie: "43) dodatek kombatancki oraz dodatek za tajne nauczanie przyznawane na podstawie odrębnych przepisów," d) po pkt 48 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 49, 50 i 51 w brzmieniu: "49) jednorazowe zasiłki na zagospodarowanie, wypłacane nauczycielom akademickim na podstawie przepisów o szkolnictwie wyższym, 50) świadczenia otrzymane na podstawie art. 23 ust. 5 i 7 oraz art. 46 ustawy z dnia 9 czerwca 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 121, poz. 770), 51) dochód uzyskany ze zbycia akcji (udziałów) otrzymanych w drodze spadku albo darowizny - w części odpowiadającej kwocie zapłaconego podatku od spadków i darowizn." § 2. Odliczenie, o którym mowa w § 8 ust. 3 rozporządzenia powołanego w § 1, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. lub w odniesieniu do dzieci do lat 16 - orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez lekarza specjalistę lub właściwą przychodnię specjalistyczną publicznego zakładu opieki zdrowotnej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 1 i § 2, które wchodzą w życie z mocą od dnia 1 września 1997 r., i ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 13 października 1997 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych oraz udzielania innych ułatwień płatniczych. (Dz. Nr 128, poz. 835) Na podstawie art. 233 § 3 oraz art. 237 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "wnioskodawcy", rozumie się przez to osobę ubiegającą się o odroczenie terminu płatności należności celnych lub o udzielenie ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności. § 2. 1. Wnioskodawca, ubiegając się o odroczenie terminu płatności należności celnych, składa odpowiedni wniosek w urzędzie celnym, właściwym dla zarejestrowania kwoty należności. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego zarejestrowanie prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) zestawienie ilościowe i wartościowe towarów, przywiezionych lub wywiezionych przez wnioskodawcę w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym złożono wniosek o odroczenie płatności należności celnych, z wyszczególnieniem dat objęcia tych towarów procedurą celną oraz uiszczonych kwot wynikających z powstałych długów celnych, 3) oryginał lub uwierzytelnioną kopię zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON i decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP, 4) uwierzytelnioną kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług, 5) aktualne zaświadczenie wydane przez właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy: a) urząd skarbowy - o niezaleganiu przez wnioskodawcę w uiszczaniu zobowiązań podatkowych stanowiących dochód budżetu państwa, b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez wnioskodawcę z wpłatami na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, 6) oświadczenie wnioskodawcy, iż w stosunku do niego: a) nie wszczęto bankowego postępowania ugodowego lub nie zawarto ugody, o której mowa w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603), b) nie toczy się postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne, 7) pozytywną opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy, 8) zapytanie o karalność osób kierujących działalnością gospodarczą wnioskodawcy za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 9) dowód złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 233 § 1 Kodeksu celnego. 3. Wzór wniosku o odroczenie płatności należności celnych stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Wniosek o odroczenie płatności należności celnych oraz dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 2, powinny być złożone w terminie siedmiu dni od dnia, w którym dłużnik został powiadomiony o zarejestrowaniu kwoty należności celnej, zwanej dalej "należnością". § 4. W decyzji o odroczeniu płatności należności organ celny określa w szczególności: 1) kwotę odroczonych należności: 2) początek i koniec terminu odroczenia płatności, obliczonego zgodnie z art. 236 Kodeksu celnego, 3) kwotę odsetek ustawowych od odroczonej kwoty należności, należnych do zapłaty wraz z odroczoną kwotą należności, wyliczonych za cały okres odroczenia płatności oraz za każdy dzień tego okresu. § 5. 1. Ułatwienia płatnicze, o których mowa w art. 237 § 1 Kodeksu celnego, polegają na rozłożeniu spłaty części kwoty należności na raty, na okres nie przekraczający sześciu miesięcy (rozłożenie na raty). 2. O rozłożenie na raty można ubiegać się nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym. 3. O rozłożenie na raty może ubiegać się dłużnik spełniający wymogi określone w art. 197 § 2 pkt 1, 2 i 4 Kodeksu celnego. § 6. Rozłożenie na raty może obejmować maksymalnie 50% kwoty należności związanych z każdorazowym długiem celnym wnioskodawcy. § 7. 1. W przypadku rozłożenia na raty wnioskodawca obowiązany jest do zapłaty odsetek ustawowych od kwoty udzielonego ułatwienia, chyba że organ celny odstąpi od poboru odsetek. 2. W przypadku rozłożenia na raty wnioskodawca obowiązany jest do złożenia zabezpieczenia w wysokości proporcjonalnej do kwoty należności rozłożonej na raty, chyba że organ celny odstąpi od wymogu złożenia zabezpieczenia. § 8. 1. W sprawie rozpatrzenia wniosku o rozłożenie na raty stosuje się przepisy § 2 ust. 1, ust. 2 pkt 1-4 i 8 oraz § 3. Wnioskodawca obowiązany jest także załączyć dowód złożenia zabezpieczenia albo wniosek o odstąpienie od wymogu jego złożenia, w przypadku, o którym mowa w art. 237 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego. 2. Wnioskodawca obowiązany jest określić we wniosku wysokość kwoty należności, która ma być rozłożona na raty, oraz zaproponować liczbę rat i okres ich spłaty. § 9. Decyzja w sprawie rozłożenia na raty określa w szczególności: 1) kwotę należności spłacaną przez wnioskodawcę w ratach, 2) wysokość rat i terminy, w jakich raty mają być wpłacane, 3) kwotę odsetek wyliczonych za cały okres spłaty rat oraz za każdy dzień tego okresu, chyba że organ celny odstąpił od ich poboru, 4) formę zabezpieczenia złożonego przez wnioskodawcę, chyba że organ celny odstąpił od wymogu złożenia zabezpieczenia, 5) uzasadnienie, zwłaszcza w wypadku, gdy organ celny odstąpił od poboru odsetek lub wymogu złożenia zabezpieczenia bądź odstąpił od poboru odsetek i wymogu złożenia zabezpieczenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 października 1997 r. (poz. 835) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania. (Dz. U. Nr 128, poz. 836) Na podstawie art. 9 pkt 4 oraz w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania (Dz. U. Nr 10, poz. 54) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 dodaje się pozycję w następującym brzmieniu: f dolna f górnaprzeznaczenie w RRprzeznaczenie wg Tabeli Europejskiejprzeznaczenie w Polsceuwagi/użytkownicy "65,75-68 MHz RADIODYFUZJA* *Tylko do dnia 31 grudnia 1999 r.tylko cywilne 68-74 MHz RADIODYFUZJA* *Tylko do dnia 31 grudnia 1999 r.tylko cywilne", 2) w załączniku nr 2 pozycja nr 485 otrzymuje następujące brzmienie: "485 (S5.93) (MOD WRC-95) Dodatkowe przeznaczenie: w Angoli, Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii, Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na Łotwie, Litwie, w Mołdawii, Mongolii, Nigerii, Uzbekistanie, Polsce, Kirgizji, Słowacji, Czechach, Rosji, Tadżykistanie, Czadzie, Turkmenii i na Ukrainie pasma 1625-1635 kHz, 1800-1810 kHz i 2160-2170 kHz są także przeznaczone dla służby stałej i ruchomej lądowej na zasadach służby pierwszej ważności i podlegają porozumieniu zgodnie z artykułem 14/poz. S9.21." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 128, poz. 837) Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 52, poz. 240, z 1996 r. Nr 9, poz. 52 i z 1997 r. Nr 2, poz. 13) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2: a) w pkt 3 po wyrazie "przygotowania" dodaje się wyrazy "lub odtworzenie utraconych albo zniszczonych na skutek klęski żywiołowej", b) w pkt 8 po wyrazie "utrzymania" dodaje się wyrazy "lub odtworzenie utraconej albo zniszczonej na skutek klęski żywiołowej", 2) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. 1. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych może wyrazić pisemną zgodę na finansowanie innych zadań niż określone w § 1 w zakresie rehabilitacji leczniczej, społecznej i zawodowej, na wniosek zakładu pracy chronionej umotywowany ważnymi względami społeczno-gospodarczymi, a zwłaszcza klęskami żywiołowymi. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) pozytywną opinię działających w zakładzie związków zawodowych, a w przypadku ich braku - przedstawicieli pracowników niepełnosprawnych, 2) w przypadku klęski żywiołowej - zaświadczenie wydane przez organ gminy, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, o doznaniu poważnych szkód majątkowych lub utraceniu możliwości korzystania z zajmowanego lokalu lub budynku oraz na żądanie Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych opinię Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 128, poz. 838) Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do pracowników zatrudnionych w: 1) placówkach naukowych, 2) pomocniczych placówkach naukowych, 3) innych jednostkach organizacyjnych. 2. Przepisów rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3, nie stosuje się do: 1) funkcjonariuszy pożarnictwa, 2) pracowników straży przemysłowej, 3) pracowników zagranicznych stacji naukowych, 4) pracowników Domu Rencisty. 3. Do pracowników wymienionych w ust. 2 pkt 2 mają zastosowanie przepisy § 12 i 19. § 2. Ustala się tabele: 1) miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników naukowych, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego bibliotekarzy dyplomowanych i dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników inżynieryjnych, technicznych, organizacyjno-ekonomicznych, administracyjnych i pracowników obsługi, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, Archiwum, Muzeum Ziemi, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia, 5) godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych i pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu, stanowiącą załącznik nr 5 do rozporządzenia, 6) stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania: a) pracowników inżynieryjnych i technicznych, organizacyjno-ekonomicznych, administracyjnych i pracowników obsługi, b) pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, c) pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w Archiwum i Muzeum Ziemi, d) pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych i pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu, stanowiącą załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) stawek dodatku funkcyjnego pracowników pełniących funkcje kierownicze, stanowią załącznik nr 7 do rozporządzenia, 8) tabelę stanowisk i kategorii dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "minimalnej stawce" rozumie się przez to minimalną stawkę miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania, określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 2) "jednostce", rozumie się przez to placówki naukowe, pomocnicze placówki naukowe oraz inne jednostki organizacyjne Akademii. § 4. 1. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych, przysługuje tylko jeden dodatek funkcyjny, korzystniejszy dla pracownika. 2. Pracownik naukowy, powołany na czas określony na stanowisko kierownicze, w razie wcześniejszego odwołania z tego stanowiska, zachowuje prawo do dodatku do końca okresu, na jaki został powołany, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące. Pracownik powołany na stanowisko kierownicze na czas nie określony, w razie odwołania z tego stanowiska, zachowuje prawo do dodatku funkcyjnego przez okres 3 miesięcy. 3. Mianowanemu pracownikowi naukowemu placówki w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych nie przysługuje dodatek funkcyjny od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik został zawieszony. § 5. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego i stawki dodatku funkcyjnego dla kierownika jednostki ustala Prezes Akademii, a wysokość wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego dla pracowników jednostki ustala kierownik jednostki. § 6. 1. W ramach posiadanych przez jednostkę środków na wynagrodzenia osobowe może być tworzony fundusz premiowy z przeznaczeniem na premie dla pracowników. 2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa regulamin zakładowy, ustalany przez kierownika jednostki w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. § 7. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 8. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z minimalnej stawki, ustala się, z zastrzeżeniem § 13 pkt 1, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 9. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotniczym, który dodatkowo organizuje i kieruje pracą brygady składającej się co najmniej z 5 osób, łącznie z brygadzistą, przysługuje dodatek w wysokości do 15% wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania. § 10. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych. 2. Wysokość i zasady przyznawania dodatku za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych oraz wykaz tych prac określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 11. Pracownikowi ekipy pomiarowo-badawczej biorącemu udział w badaniach mórz i oceanów na statkach przysługuje: 1) dodatek morski za każdy dzień na statku będącym na morzu, z wyłączeniem dni postoju w polskich portach, w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika; wysokość dodatku ustala placówka organizująca badania, 2) bezpłatne wyżywienie i zakwaterowanie na czas zaokrętowania na statku. § 12. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę na II i III zmianie za każdą godzinę pracy przysługuje dodatek w wysokości: 1) 10% - na II zmianie, 2) 20% - na III zmianie, godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania. Dodatek ten przysługuje również pracownikom zatrudnionym na stanowiskach kierowniczych, dla których praca w systemie zmianowym wynika z harmonogramu. 2. Za pracę wykonywaną w porze nocnej, z zastrzeżeniem ust. 3, pracownikowi przysługuje dodatek w wysokości przewidzianej dla III zmiany. Przy zbiegu uprawnień do dodatku za pracę w porze nocnej i na III zmianie przysługuje jeden dodatek. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższy od dodatkowego wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. § 13. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy czasu pracy, wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych. § 14. Promotorowi w przewodzie doktorskim, po zakończeniu przewodu, przysługuje jednorazowe wynagrodzenie w wysokości: 1) 60% maksymalnej miesięcznej stawki wynagrodzenia zasadniczego profesora, jeżeli przewód trwał 4 lata lub krócej albo jeżeli przewód dotyczył obcokrajowca niezależnie od czasu trwania przewodu, 2) 45% maksymalnej miesięcznej stawki wynagrodzenia zasadniczego profesora, jeżeli przewód trwał dłużej niż 4 lata i nie dotyczył obcokrajowca. § 15. 1. Pracownikowi jednostki, zatrudnionemu na stanowisku, na którym jest wymagane stałe posługiwanie się językami obcymi, przysługuje dodatek w wysokości: 1) do 10% minimalnej stawki - za znajomość pierwszego języka obcego, 2) do 15% minimalnej stawki - za znajomość każdego następnego języka obcego. 2. Zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 3. Przepisu ust. 1 i 2 nie stosuje się do pracowników naukowych. § 16. 1. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres normalnych jego obowiązków może być przyznane dodatkowe wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej 60% minimalnej stawki. 2. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane - za jego zgodą - wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (a w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca, jeśli faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega znacznym wahaniom i odpowiada w przybliżeniu liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia. Kwota wynagrodzenia zryczałtowanego powinna być ustalona w oparciu o stawkę wynikającą z kategorii osobistego zaszeregowania kierowcy. § 17. 1. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia. 2. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatku, o którym mowa w ust. 1, wlicza się także inne okresy, jeśli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 5. Dodatek za wysługę lat wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia i przysługuje: 1) od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeśli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeśli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 18. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. 3. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody. 4. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 6. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. 7. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. 8. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 10. Jeżeli w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, kierownik jednostki wypłaca mu tylko jedną nagrodę, najwyższą. 11. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. 13. Pracownik, który przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród. 14. Pracownik, który podjął zatrudnienie po dniu wejścia w życie rozporządzenia, nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 1-12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres. § 19. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia osobowe w samodzielnych bibliotekach, Archiwum i Muzeum Ziemi może być tworzony fundusz nagród w wysokości do 3% tych wynagrodzeń, pozostający w dyspozycji kierownika jednostki, z przeznaczeniem na nagrody dla pracowników wyróżniających się w pracy zawodowej. § 20. Do pracowników naukowych zatrudnionych w medycznych placówkach naukowych, w zakresie wynagradzania z tytułu dodatkowej pracy w działach klinicznych tych placówek, stosuje się odpowiednio przepisy określone przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. § 21. Osobie nie będącej obywatelem polskim, zatrudnionej w charakterze pracownika naukowego w placówce naukowej Akademii, przysługuje wynagrodzenie ustalone na zasadach określonych w rozporządzeniu, z tym że wynagrodzenie zasadnicze może być przez kierownika jednostki podwyższone, nie więcej jednak niż o 50% stawki przewidzianej na danym stanowisku, a za zgodą Prezesa Akademii - nie więcej niż o 100% tej stawki. § 22. Do pracowników zatrudnionych w Domu Rencisty stosuje się zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej, określone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 października 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października 1997 r. (poz. 838) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna 1. Profesor1.3202.820 2. Docent9851.760 3. Adiunkt8751.520 4. Asystent6951.260 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna 1. Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany9301.760 2. Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany8201.590 3. Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej8201.230 4. Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej6501.060 Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW INŻYNIERYJNYCH, TECHNICZNYCH, ORGANIZACYJNO-EKONOMICZNYCH, ADMINISTRACYJNYCH I PRACOWNIKÓW OBSŁUGI Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna I400450 II405455 III410465 IV415485 V420510 VI430540 VII440585 VIII450635 IX460690 X470750 XI480810 XII490870 XIII500930 XIV5101.000 XV5201.070 XVI5451.140 XVII5851.210 XVIII6251.280 XIX6801.350 XX7501.450 Załącznik nr 4 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ ZATRUDNIONYCH W BIBLIOTEKACH, ARCHIWUM, MUZEUM ZIEMI Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna V400600 VI415625 VII430655 VIII445710 IX460770 X480835 XI515900 XII560965 XIII6101.030 XIV6601.095 XV7101.165 XVI7601.240 XVII8151.320 XVIII8801.400 Załącznik nr 5 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH I PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych/godzinę minimalnamaksymalna I1,903,15 II1,953,25 III2,003,40 IV2,053,60 V2,103,80 VI2,154,05 VII2,204,30 VIII2,304,55 IX2,454,85 X2,655,15 XI2,905,60 Załącznik nr 6 TABELE STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA A. Pracownicy inżynieryjni i techniczni, organizacyjno-ekonomiczni, administracyjni i pracownicy obsługi Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowania wykształcenieliczba lat pracy 12345 1Zastępca dyrektora do spraw technicznych, ekonomicznych, administracyjnych w placówkach o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, wyższe odpowiedniej specjalności8, w tym 4 na stanowisku kierowniczym lub samodzielnymXVII-XX dyrektor jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, naczelny inżynier, kierownik zakładu administracyjnego Akademii, kierownik zakładu doświadczalnego 2Główny księgowywyższe ekonomiczne, prawnicze, administracyjne5XVII-XX 3Główny specjalistawyższe odpowiedniej specjalności7, w tym 4 w danej specjalności na stanowisku kierowniczym lub samodzielnymXV-XIX 4Radca prawnywedług odrębnych przepisówXV-XIX 5Kierownik komórki /wydziału, zakładu, działu/ podległej bezpośrednio dyrektorowi lub zastępcy dyrektora, prowadzącej prace związane bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową, starszy specjalista, zastępca kierownika oddziału zamiejscowegowyższe odpowiedniej specjalności7, w tym 2 na stanowisku samodzielnymXV-XVIII 6Rzecznik patentowy kierujący zespołem rzeczników patentowych lub zatrudniony na jednoosobowym stanowiskuwedług odrębnych przepisówXV-XIX 7Pozostali rzecznicy patentowiXIV-XVIII 8Kierownik działu technicznego, ekonomicznego, do spraw pracowniczych lub równorzędnego, kierownik ośrodka informacji naukowejwyższe5XIV-XVIII 9Specjalista w komórkach wymienionych pod lp. 5 i 6, starszy dokumentalistawyższe odpowiedniej specjalności5XIII-XVII 10Zastępca głównego księgowegowyższe5XIV-XVII średnie10 11Kierownik robót, starszy mistrz, kierownik zmianywyższe odpowiedniej specjalności4XII-XVI średnie techniczne6, w tym 2 w komórce produkcyjnej 12Stanowiska pracy, takie jak: matematyk, fizyk, chemik, socjolog, historyk, psycholog, ekonomista, referent prawny, mechanik, technolog, konstruktor i inne równorzędne, dokumentalista, analityk i projektant systemówwyższe odpowiedniej specjalności2X-XVI 13Stanowiska pracy, takie jak: konstruktor, technolog, mechanik, elektryk, energetyk, chemik, ekonomista, inne równorzędne, starszy technik dokumentalista, starszy programistaśrednie5X-XVI 14Kierownik działu administracyjnego i jego zastępca, kierownik sekcji technicznej, ekonomicznej, do spraw pracowniczych, równorzędnej, samodzielny referent (np. samodzielny księgowy, planista, kosztowiec, rewident, inspektor bezpieczeństwa i higieny pracy, redaktor techniczny), starszy laborantwyższe2X-XVI średnie6 15Mistrz, majsterwyższe odpowiedniej specjalności2X-XIV średnie techniczne lub dyplom mistrza w zawodzie4, w tym 2 w komórkach produkcyjnych lub 10, w tym 4 na stanowiskach nadzorujących 16Kierownik magazynuśrednie5VIII-XV 17Starszy referent, starszy księgowy, starszy magazynier, kasjer, młodszy dokumentalista, technik dokumentalista, programista, składacz komputerowywyższe-VII-XV średnie4 18Kierownik kancelarii, kierownik archiwum, kierownik sekcji w dziale administracyjnym, gospodarczym, teletypista, stenotypista, sekretarkaśrednie4VI-XIII 19Kierownik centrali telefonicznejśrednie1V-XI referent, młodszy technik dokumentalista, kontysta, korektor, magazynier, laborant, kreślarz1 20Starsza maszynistka poza halą maszynumiejętność pisania na maszynie z szybkością 300 uderzeń na minutę V-XI 21Maszynistka poza halą maszynumiejętność pisania na maszynie z szybkością 180 uderzeń na minutę-IV-IX 22Telefonistkapodstawowe i umiejętność niezbędna do wykonywania czynności-IV-IX 23Konserwator maszyn i urządzeńtechnikum zawodowe i umiejętność konserwacji odpowiednich urządzeń4IX-XIII 24Starszy rzemieślniktechnikum zawodowe3VIII-XIII zasadnicza szkoła zawodowa i umiejętność wykonywania prac złożonych lub tytuł mistrza w zawodzie5 25Rzemieślnik w zawodzie: ślusarz, mechanik, elektromonter, murarz, stolarz, ogrodnik itp.technikum zawodowe-VI-XI zasadnicza szkoła zawodowa i umiejętność wykonywania prac podstawowych z zakresu danego zawodu albo tytuł robotnika wykwalifikowanego lub tytuł czeladnika w zawodzie-VI-XI Palacz centralnego ogrzewaniakurs dla palaczy centralnego ogrzewania-IV-X Robotnik przy pracy ciężkiej, opiekun ekspozycjipodstawowe IV-X 26Starszy dźwigowy, starszy woźny, robotnik przy pracy lekkiejpodstawowe-II-VI 27Szatniarz, dźwigowy, woźny, sprzątaczka w systemie czasowym, goniecpodstawowe-I-V B. Pracownicy działalności podstawowej zatrudnieni w bibliotekach Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowania WykształcenieLiczba lat pracy 12345 1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowanywedług odrębnych przepisów- 2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany- 3Starszy kustosz-dyrektorXVI-XVIII 4Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji naukowej- 5Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej- 6Starszy kustoszXV-XVI 7KustoszXII-XIV 8Starszy bibliotekarz, Starszy dokumentalista, starszy konserwatorX-XII 9Bibliotekarz, Dokumentalista, konserwatorVIII-X 10Starszy magazynier bibliotecznyVII-X 11Młodszy bibliotekarz, Młodszy dokumentalista, młodszy konserwatorVI-IX 12Magazynier bibliotecznyVI-VIII C. Pracownicy działalności podstawowej zatrudnieni w Archiwum i Muzeum Ziemi Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowania wykształcenieliczba lat pracy 12345 1Starszy kustosz-dyrektorwedług odrębnych przepisówXVI-XVIII 2Starszy kustoszXV-XVI 3Starszy konserwatorXIII-XV 4KustoszXII-XIV 5KonserwatorXI-XIII 6Starszy dokumentalista, starszy archiwista, X-XII Starszy renowator, Adiunkt muzealny, adiunkt archiwalny, adiunkt konserwatorski 7RenowatorIX-XI 8Starszy asystent muzealny, archiwalny i konserwatorski, VIII-X Renowator przyuczony, Dokumentalista, archiwista 9Młodszy renowatorVII-IX 10Przewodnik muzealnyVII-VIII 11Asystent muzealny, archiwalny i konserwatorskiVI-VIII 12Młodszy konserwator, młodszy archiwista, V-VII Młodszy dokumentalista D. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych i pracownicy zatrudnieni przy pilnowaniu Lp.Wymagane kwalifikacje, stanowiskoKategoria zaszeregowania 123 1Robotnik bez przygotowania zawodowego oraz portier, dozorca i strażnikI-II 2Robotnik przyuczony, mający umiejętności fachowe w zakresie potrzebnym do wykonywania prac o charakterze pomocniczym oraz starszy dozorca, starszy strażnikII-III 3Robotnik wykwalifikowany, mający umiejętności fachowe w zakresie wymaganym do wykonywania prac pod nadzorem lub samodzielnieIV-V 4Robotnik mający przygotowanie zawodowe do wykonywania samodzielnej pracy o charakterze złożonymVI-VII 5Robotnik wysoko wykwalifikowany, legitymujący się dyplomem technika lub mistrza w zawodzie, wykonujący samodzielnie trudne i precyzyjne prace lub robotnik mający kwalifikacje wymagane zgodnie z branżowymi taryfikatorami kwalifikacyjnymi od robotnika zaszeregowanego odpowiednio do VIII i IX kategoriiVIII-IX 6Robotnik mający kwalifikacje wymagane od robotnika zaszeregowanego od IX kategorii, zatrudniony przy pracach o dużej złożoności lub wykonujący prace w warunkach szczególnie trudnych albo szkodliwych dla zdrowiaX-XI 7Kierowca autobusuwedług odrębnych przepisówIX-XI 8Kierowca samochodu ciężarowegoVIII-X 9Kierowca samochodu osobowegoVII-IX 10Pomocnik kierowcyV-VII Załącznik nr 7 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO PRACOWNIKÓW PEŁNIĄCYCH FUNKCJE KIEROWNICZE Kategoria dodatkuProcent minimalnej stawki 1do 25 2do 35 3do 45 4do 60 5do 70 6do 90 7do 110 8do 130 9do 150 10do 175 11do 200 Załącznik nr 8 TABELA STANOWISK I KATEGORII DODATKU FUNKCYJNEGO Lp.Stanowisko - funkcjaKategoria dodatku funkcyjnego 1Dyrektor8-11 2Dyrektor samodzielnej biblioteki lub Archiwum7-10 Zastępca dyrektora Naczelny inżynier Główny księgowy Kierownik oddziału zamiejscowego Kierownik samodzielnego zakładu Kierownik zakładu samodzielnie sporządzającego bilans 3Kierownik zakładu /kliniki/6-9 Kierownik zespołu badawczego Kierownik laboratorium środowiskowego, naukowego Zastępca dyrektora samodzielnej biblioteki lub Archiwum Zastępca kierownika samodzielnego zakładu naukowego Zastępca kierownika oddziału zamiejscowego - zakładu samodzielnie sporządzającego bilans Kierownik komórki podległej bezpośrednio dyrektorowi lub zastępcy dyrektora, prowadzącej prace związane z bezpośrednią działalnością badawczo-rozwojową 4Kierownik samodzielnej pracowni5-8 Kierownik studium doktoranckiego 5Kierownik biblioteki w placówce2-7 Zastępca głównego księgowego Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 3 Kierownik pracowni, laboratorium Kierownik grupy problemowej Kierownik pozostałych komórek organizacyjnych z wyłączeniem komórek wymienionych pod lp. 8 Kierownik zmiany Kierownik robót Starszy mistrz 6Zastępca kierownika komórki organizacyjnej wymienionej pod lp. 41-6 Mistrz 7Kierownik sekcji1-4 8Kierownik kancelarii1-3 Kierownik archiwum Kierownik magazynu Kierownik centrali telefonicznej Załącznik nr 9 WYSOKOŚĆ I ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACE WYKONYWANE W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH ORAZ WYKAZ TYCH PRAC 1. Pracownikowi przysługuje dodatek pieniężny za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, zwany dalej "dodatkiem". 2. Dodatek wypłaca się miesięcznie w wysokości: 1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości do 8% minimalnej stawki, 2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości do 12% minimalnej stawki, 3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości do 16% minimalnej stawki. 3. Do pierwszego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, z zastrzeżeniem ust. 6, 2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie, z zastrzeżeniem ust. 6, 3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25 lub poniżej 10 stopni C, 4) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe (np. spawanie, stosowanie lamp w celach bakteriobójczych), 5) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą, 6) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia. 4. Do drugiego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane w warunkach: 1) narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, z zastrzeżeniem ust. 6, 2) narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, z zastrzeżeniem ust. 6, 3) obniżonego lub podwyższonego ciśnienia wynikającego z procesu technologicznego (np. w kesonach, komorach ciśnieniowych), 4) narażenia na szkodliwe działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych), z zastrzeżeniem ust. 6, 5) natężenia hałasu przekraczającego dopuszczalne normy, z zastrzeżeniem ust. 6, 6) nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2000 kcal dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała. 5. Do trzeciego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników o działaniu rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 września 1996 r. w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 121, poz. 571), 2) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, 3) w kontakcie (styczności) z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi lub zwierzętami, 4) w warunkach narażenia na działanie pół elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia, 5) pod ziemią. 6. Prace określone w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 1, 2, 4 i 5 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach, lub inne obowiązujące normy higienicznosanitarne. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych. 7. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 pkt 1-3 i 5, co najmniej przez 40 godzin w miesiącu, natomiast pracownikom wykonującym prace wymienione w ust. 5 pkt 4 - przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia. 8. Pracownikowi wykonującemu w danym miesiącu prace w warunkach o różnym stopniu szkodliwości lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości lub uciążliwości. 9. Jednostki prowadzą ewidencję stanowisk pracy, na których zatrudnionym pracownikom przyznane zostały dodatki, oraz czasu ich pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych. Załącznik nr 10 ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKÓW OBCYCH 1. Dodatek za znajomość języków obcych, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika. 2. Dodatek przyznaje kierownik jednostki w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy. 3. Przyznanie dodatku, o którym mowa w ust. 1, uwarunkowane jest złożeniem przez pracownika egzaminu ze znajomości języka obcego z wynikiem pozytywnym przed komisją powołaną przez Prezesa Akademii. 4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolniony jest pracownik posiadający: 1) dyplom ukończenia właściwego wydziału filologicznego szkoły wyższej, 2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów, 3) dyplom ukończenia szkoły wyższej lub szkoły średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek. 5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5 lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej dobrym. 6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. 7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 8. Dodatek może być przyznany od pierwszego dnia miesiąca następującego po: 1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym, 2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu. 9. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa w ust. 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. Nr 128, poz. 839) Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75, z 1994 r. Nr 65, poz. 280, z 1996 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 154, poz. 750 oraz z 1997 r. Nr 67, poz. 433 i Nr 126, poz. 814) w § 2 wprowadza się następującą zmianę: w ust. 34 w województwie radomskim: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Lipsku - dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec nad Wisłą," - dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) Sąd Rejonowy w Zwoleniu - dla gmin: Kazanów, Policzna, Przyłęk, Tczów i Zwoleń." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 października 1997 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 128, poz. 840) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: 1) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie ulg we wpłatach z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 29, poz. 158) w załączniku w pkt 10 zamiast wyrazów "Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG SA w Bieruniu" powinny być wyrazy "Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG-BIERUŃ SA w Bieruniu", 2) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 61, poz. 384) w załączniku na str. 1923 w rubryce piątej od dołu zamiast wyrazów "ex 2920 62 19 0" powinny być wyrazy "ex 3920 62 19 0", 3) w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553) w art. 156 w § 1 w pkt 2 zamiast wyrazów "ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu" powinny być wyrazy "ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu", 4) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 95, poz. 581) w § 2 w pkt 8 zamiast wyrazów "archiwów wyodrębnionych z resortu spraw wewnętrznych i administracji" powinny być wyrazy "archiwów wyodrębnionych resortu spraw wewnętrznych i administracji", 5) w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów naukowych (Dz. U. Nr 101, poz. 632) w załączniku w uwadze pod wzorem legitymacji uczestnika studiów doktoranckich zamiast wyrazów "Format A-5" powinny być wyrazy "Format A-6", 6) w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 sierpnia 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 101, poz. 634) w § 1 zamiast wyrazów "W okresie od dnia 28 sierpnia do dnia 31 lipca 1998 r." powinny być wyrazy "W okresie od dnia 28 sierpnia 1997 r. do dnia 31 lipca 1998 r." Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 września 1997 r. w sprawie określenia sposobu i warunków wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego okrętom wojennym i wojskowym statkom powietrznym oraz wyposażeniu i sprzętowi jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji. (Dz. U. z 1997 r. Nr 129, poz. 841) Na podstawie art. 6 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Polskie wojskowe statki powietrzne oraz okręty wojenne wprowadzane na polski obszar celny bądź wyprowadzane z polskiego obszaru celnego w związku z wykonywaniem zadań służbowych nie wymagają przedstawienia organowi celnemu oraz nie podlegają kontroli celnej. Uznaje się jednocześnie, że w chwili wprowadzenia ich na polski obszar celny bądź wyprowadzenia z tego obszaru nadano im przeznaczenie celne. 2. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami na polski obszar celny wprowadzany jest bądź wyprowadzany jest z tego obszaru obcy wojskowy statek powietrzny lub okręt wojenny, odpowiednie organy wojskowe prowadzą ewidencję tych statków, a kontrola celna w takich wypadkach może być prowadzona jedynie na pisemne żądanie tych organów i z udziałem ich przedstawiciela. § 2. 1. Dowódca wojskowego statku powietrznego lub okrętu wojennego jest obowiązany, po przybyciu do portu, zawiadomić najbliższy organ celny o przywozie towarów, którym zgodnie z przepisami prawa celnego należy nadać przeznaczenie celne. 2. Zawiadomienie organu celnego nie jest wymagane, jeżeli od przywożonych towarów nie pobiera się należności celnych lub podatkowych i nie stosuje się do tych towarów środków taryfowych, środków polityki handlowej albo ograniczeń lub zakazów określonych w przepisach odrębnych. W takim wypadku uważa się, że towary otrzymały właściwe dla nich przeznaczenie celne. § 3. 1. W wypadku przywozu na polski obszar celny okrętów wojennych, wojskowych statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu przeznaczonego dla jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji, za równoznaczne z przedstawieniem tych towarów do kontroli celnej uważa się pisemne poinformowanie organu celnego o miejscu złożenia lub przechowywania tych towarów. Ponadto należy złożyć dokumenty niezbędne do nadania tym towarom przeznaczenia celnego. 2. Jeżeli towary, o których mowa w ust. 1, złożono lub dostarczono do miejsca pozostającego pod wyłącznym zarządem organów wojskowych lub resortu spraw wewnętrznych i administracji, uważa się, że zostały one dostarczone do miejsca uznanego przez organ celny. W takim wypadku organ celny ograniczy czynności kontroli celnej do kontroli wymaganych dokumentów i ich autentyczności oraz może sprawdzić zamknięcia celne, jeżeli zostały nałożone. § 4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny lub wyprowadzenia z polskiego obszaru celnego wyposażenia i sprzętu przywożonego przez zagranicznych uczestników ćwiczeń wojskowych lub innych podobnych ćwiczeń, organ celny ograniczy kontrolę celną do przyjęcia pisemnego wykazu ilości wyposażenia i sprzętu. Wykaz ten powinien być potwierdzony przez odpowiednie polskie organy wojskowe lub organy resortu spraw wewnętrznych i administracji. § 5. Organ celny odstąpi od czynności kontroli celnej, jeżeli przepisy odrębne tak stanowią bądź jeżeli zażądają tego, w formie pisemnej, odpowiednie polskie organy wojskowe lub organy resortu spraw wewnętrznych i administracji albo inne uprawnione organy. § 6. 1. Jeżeli organ celny poweźmie uzasadnione podejrzenie, że wprowadzenie towarów na polski obszar celny bądź ich wyprowadzenie z polskiego obszaru celnego następuje z naruszeniem przepisów prawa celnego, niezwłocznie, za pośrednictwem Prezesa Głównego Urzędu Ceł, zawiadomi odpowiednio Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, wnioskując jednocześnie o wyrażenie zgody na przeprowadzenie czynności kontroli celnej w niezbędnym zakresie. 2. Brak odpowiedzi ze strony organu, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 3 dni od dnia wysłania zawiadomienia będzie równoznaczne z odmową wyrażenia zgody na przeprowadzenie czynności kontroli celnej. 3. W przypadku określonym w ust. 2 Prezes Głównego Urzędu Ceł zawiadamia niezwłocznie Ministra Finansów o zaistniałej sytuacji. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 15 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych norm branżowych. (Dz. U. Nr 129, poz. 842) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 28 marca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych norm branżowych (Dz. U. Nr 42, poz. 159) załączniki otrzymują brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 15 września 1997 r. (poz. 842) WYKAZ NORM BRANŻOWYCH DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA Lp.Numer normy BNTytuł normy BNZakres obowiązku stosowania normy 1234 1BN-90/0420-01Koleje podziemne. Sygnały i znaki kolejowe.całość normy 2BN-90/0420-10Koleje podziemne. Sygnalizatory optyczne i znaki kolejowe. Wymiary.całość normy 3BN-89/0426-02Zabezpieczenie kopalń przed wybuchem pyłu węglowego. Oznaczanie intensywności osiadania pyłu.całość normy 4BN-89/0426-03Zabezpieczenie kopalń przed wybuchem pyłu węglowego. Oznaczanie zawartości części niepalnych w pyle kamiennym.całość normy 5BN-90/0432-05/04Obudowa metalowa. Stropnice członowe SCG. Badania kwalifikacyjne.całość normy 6BN-81/0432-21Stropnice członowe SCG. Strzemiona. Wymagania i badania.całość normy 7BN-79/0434-03Szyby górnicze. Obudowa. Zasady projektowania.całość normy 8BN-79/0434-04Wyrobiska korytarzowe w kopalniach. Obudowa sklepiona. Wytyczne projektowania i obliczeń statycznych.całość normy 9BN-75/0434-05Wyrobiska komorowe. Obudowa. Obliczenia statyczne i projektowanie.całość normy 10BN-81/0434-10Szyby górnicze. Głowice. Zasady projektowania.całość normy 11BN-88/0452-23Automatyzacja przenośników. Czujniki kontrolujące pracę górniczych przenośników taśmowych. Wymagania.całość normy 12BN-90/0452-25Automatyzacja przenośników. Układy sterowania górniczych przenośników taśmowych. Wymagania.całość normy 13BN-70/0454-01Tory kopalniane. Drewniane podkłady i podrozjezdnice.całość normy 14BN-88/0460-06Dobór przewodów oponowych i kabli elektroenergetycznych użytkowanych w podziemiach kopalń do obciążeń prądem elektrycznym.całość normy 15BN-83/0462-05Trakcja elektryczna w podziemiach kopalń. Sieć elektryczna trakcji przewodowej. Przepisy budowy.całość normy 16BN-91/0462-12Sieci i urządzenia elektroenergetyczne górnicze. Zabezpieczenia zwarciowe i przeciążeniowe. Ogólne wymagania i zasady doboru.całość normy 17BN-89/0464-02Urządzenia górnicze telekomunikacyjne. Podstawowe wymagania i badania.całość normy 18BN-79/0466-02Podziemne maszyny górnicze. Wyposażenie oświetleniowe. Ogólne wymagania i badania.całość normy 19BN-78/0486-25Eksploatacja złóż ropy naftowej. Maszt eksploatacyjny. Wymagania.całość normy 20BN-86/0655-05Metalowe implanty chirurgiczne. Pręty, druty i taśmy stalowe.całość normy 21BN-84/1549-14Obróbka cieplna. Przemysłowe piece próżniowe. Wymagania bezpieczeństwa w zakresie budowy i eksploatacji.całość normy 22BN-76/1722-15Tory kopalniane. Rozjazdy wąskotorowe. Wymagania i badania.całość normy 23BN-82/1722-32Tory kopalniane. Rozjazdy wąskotorowe. Zasady projektowania.całość normy 24BN-67/1738-01Ścieki kopalniane. Rynny ściekowe trapezowe.całość normy 25BN-72/1738-02Ścieki kopalniane. Nakrywy rynien ściekowych trapezowych.całość normy 26BN-85/3008-04Rozdzielnice kopalniane w wykonaniu przeciwwybuchowym na napięcie 6 i 10 kV. Wymagania i badania.całość normy 27BN-86/3008-06/02Środki ochronne i zabezpieczające w energetyce kopalnianej. Współpraca górniczych przewodów ekranowych z mieszankami przewodzącymi z zabezpieczeniami upływowymi. Wymagania i badania.całość normy 28BN-90/3008-07Środki ochronne i zabezpieczające w elektroenergetyce kopalnianej. Urządzenia ochrony od przepięć łączeniowych. Wymagania i badania.całość normy 29BN-91/3008-08Środki ochronne i zabezpieczające w elektroenergetyce kopalnianej. System uziemiających przewodów ochronnych.całość normy 30BN-89/3012-04Elektryczne urządzenia górnicze. Silniki indukcyjne trójfazowe do maszyn górniczych. Wymagania i badania.całość normy 31BN-87/3083-26/00Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe okrętowe. Wymagania i badania wspólne dla różnych rodzajów obudów.całość normy 32BN-88/3083-26/01Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe okrętowe. Urządzenia z osłoną ognioszczelną. Ogólne wymagania i badania.całość normy 33BN-88/3083-26/02Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe okrętowe. Urządzenia o budowie wzmocnionej. Ogólne wymagania i badania.całość normy 34BN-89/3083-26/03Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe okrętowe. Urządzenia iskrobezpieczne. Ogólne wymagania i badania.całość normy 35BN-79/3083-26/04Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe okrętowe. Oprawy oświetleniowe stałe budowy ognioszczelnej i wzmocnionej. Wymagania i badania.całość normy 36BN-89/3623-01Autobusy i trolejbusy. Przestrzeń pasażerska. Podstawowe wymiary.całość normy 37BN-89/3623-03Autobusy. Podstawowe wymagania.całość normy 38BN-88/3689-01Instalacja elektryczna pojazdów-cystern do przewozu materiałów niebezpiecznych. Wymagania i badania.całość normy 39BN-83/6026-77Benzoesan sodowy spożywczy.pkt 3, z wyłączeniem ppkt. 3.2 i oraz 3.2 j 40BN-70/6043-01Barwniki spożywcze. Metody badań.całość normy 41BN-80/6091-44Górnicze środki strzałowe. Wytyczne pakowania, przechowywania i transportu.całość normy 42BN-86/6094-43/07Górnicze zapalniki elektryczne. Pakowanie, przechowywanie i transport.całość normy 43BN-74/6095-06Wyroby pirotechniczne sygnalizacyjno-ratunkowe. Petarda (spłonka) kolejowa ostrzegawcza.pkt 3, 4 44BN-84/6096-06/02Górnicze ładunki. Wymagania.całość normy 45BN-65/6097-02Amunicja małokalibrowa. Naboje kalibru 63 mm do wstrzeliwania kołków stalowych (uniwersalne)pkt 2, 3 46BN-66/6099-03Zapalniki elektryczne górnicze. Szybkozłącza.pkt 2, 3 47BN-65/6791-06Betonity prostopadłościenne do obudowy wyrobisk górniczych.całość normy 48BN-75/6791-12Betonity fundamentowe do obudowy odrzwiami z łuków korytkowych wyrobisk górniczych poziomych i mało nachylonych.całość normy 49BN-81/6832-45Pojemniki szklane aerozolowe. Wymagania i badania.całość normy 50BN-86/7140-12/31Badania i wymagania wytrzymałościowe mebli. Meble żłobkowe, przedszkolne i szkolne. Wytrzymałość, sztywność, stateczność i odkształcalność.całość normy 51BN-65/7161-24Skrzynki i komplety skrzynkowe z tarcicy do spłonek górniczych.całość normy 52BN-78/8901-04Wieże szybowe. Obciążenia.całość normy 53BN-87/8984-17/01Kopalniane sieci telekomunikacyjne. Parametry elektryczne linii kablowych. Wymagania.całość normy 54BN-86/8984-17/02Kopalniane sieci telekomunikacyjne. Parametry elektryczne kopalnianych nośnych kanałów telefonicznych. Ogólne wymagania.całość normy 55BN-78/9567-17Dwutlenek węgla leczniczy naturalny skroplony.pkt 3 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 15 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych. (Dz. U. Nr 129, poz. 843) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i Nr 121, poz. 770) oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 20, poz. 71) wprowadza się następujące zmiany: 1) załączniki nr 1-5 otrzymują brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, 2) załączniki 6-10 otrzymują brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 15 września 1997 r. (poz. 843) Załącznik nr 1 WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA Lp.Numer normy PNTytuł normy PNZakres obowiązku stosowania normy 1234 1PN-90/A-55602Ochrona pracy. Maszyny i urządzenia oraz stanowiska pracy przemysłu ziemniaczanego. Wymagania bezpieczeństwa pracy i ergonomii.całość normy 2PN-B-13067:1997Szyby hartowane do sprzętu grzejnego.całość normy 3PN-B-13210:1997Wyroby szklane i ceramiczne przeznaczone do kontaktu z żywnością. Dopuszczalne ilości uwalnianego ołowiu i kadmu.całość normy 4PN-93/C-01011Produkty chemiczne stosowane w przemyśle. Pobieranie próbek. Zagadnienia bezpieczeństwa.całość normy 5PN-87/C-84004Kwaśny węglan sodowy.w zakresie wymagań dla gat. Extra i I, dla przemysłu spożywczego 6PN-81/C-84012Kwaśny węglan amonowy.w zakresie wymagań dla rodz. I, dla przemysłu spożywczego 7PN-70/C-84910Tlen sprężony.w zakresie wymagań i badań dla rodzaju M do celów medycznych 8PN-73/C-84911Tlen ciekły.w zakresie wymagań i badań dla rodz. M do celów medycznych i dla rodz. L do celów lotniczych 9PN-91/C-86003Górnicze zapalniki elektryczne. Badania dopuszczeniowe.całość normy 10PN-92/C-86005Górnicze materiały wybuchowe. Badania dopuszczeniowe.całość normy 11PN-92/C-86006Materiały wybuchowe. Oznaczanie deflagracyjności. Metody ogrzewania w łusce stalowej.całość normy 12PN-92/C-86008Górnicze pobudzacze wybuchowe. Badania dopuszczeniowe.całość normy 13PN-92/C-86009Górnicze pobudzacze wybuchowe. Podział, oznaczenie i wymagania.pkt 3, 4 14PN-93/C-86011Górnicze pobudzacze wybuchowe. Pakowanie, przechowywanie i transport.pkt 2.1 i 3 15PN-92/C-86014Materiały wybuchowe. Spłonki pobudzające porównawcze do oznaczania wrażliwości materiałów wybuchowych.pkt 3, 4 16PN-94/C-86020Górnicze zapalniki elektryczne. Wymagania.całość normy 17PN-C-86048:1994Materiały wybuchowe. Spłonka ZnT.całość normy 18PN-C-86049:1994Materiały wybuchowe. Pentryt.całość normy 19PN-C-86050:1994Materiały wybuchowe. Trójnitrotoluen.całość normy 20PN-93/C-86051Materiały wybuchowe. Metanity. Wymagania.pkt 2 21PN-93/C-86052Materiały wybuchowe. Dynamity. Wymagania.pkt 2 22PN-93/C-86053Materiały wybuchowe. Karbonity. Wymagania.pkt 2 23PN-93/C-86054Materiały wybuchowe. Barbaryty. Wymagania.pkt 2 24PN-93/C-86055Materiały wybuchowe. Amonity. Wymagania.pkt 2 25PN-90/C-86100Broń gazowa. Wymagania i badania.całość normy 26PN-84/C-87054Nawozy sztuczne. Saletra amonowa.całość normy 27PN-C-89258-2:1997Tworzywa sztuczne. Folia opakowaniowa. Folia z polietylenu małej gęstości.całość normy 28PN-C-89258-3:1997Tworzywa sztuczne. Folia opakowaniowa. Folia z polietylenu dużej gęstości.całość normy 29PN-C-89258-4:1997Tworzywa sztuczne. Folia opakowaniowa. Folia z polietylenu termokurczliwa.całość normy 30PN-85/C-94210/03Smoczki gumowe. Wymagania i badania.całość normy 31PN-75/C-94250/34Węże gumowe. Węże nie wzmocnione do cieczy spożywczych.całość normy 32PN-78/C-94250/49Węże gumowe. Węże tłoczne ze wzmocnieniem tekstylnym do środków ochrony roślin.całość normy 33PN-76/C-94250/64Węże gumowe. Węże ssawne do cieczy spożywczych.całość normy 34PN-92/C-96025/04Przetwory naftowe. Benzyny silnikowe. Etylina 94.całość normy 35PN-92/C-96025/05Przetwory naftowe. Benzyny silnikowe. Etylina 98.całość normy 36PN-92/C-96025/06Przetwory naftowe. Benzyny silnikowe. Benzyna bezołowiowa Eurosuper 95.całość normy 37PN-92/C-96051Przetwory naftowe. Oleje napędowe lekkie.całość normy 38PN-88/C-99220/02Materiały rejestracyjne. Papier ciepłoczuły do elektrokardiografii typu EKG-30.całość normy 39PN-89/C-99282/03Błony radiograficzne medyczne. Charakterystyka jakościowo-użytkowa błon fluorograficznych.całość normy 40PN-89/C-99282/06Błony radiograficzne medyczne. Charakterystyka jakościowo-użytkowa błon rentgenowskich.całość normy 41PN-90/D-56270Obrabiarki do drewna nieprodukcyjne. Ogólne wymagania i badania.całość normy 42PN-90/D-56271Obrabiarki do drewna nieprodukcyjne. Ogólne wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 43PN-90/D-60256Maszyny i urządzenia do obróbki drewna. Ogólne wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 44PN-D-79685:1997Skrzynki i komplety skrzynkowe z tarcicy do prochu górniczego i lontów.całość normy 45PN-D-79686:1997Skrzynki i komplety skrzynkowe z tarcicy do górniczych zapalników elektrycznych.całość normy 46PN-88/E-02000Napięcia znamionowe.całość normy 47PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznym.całość normy 48PN-74/E-06010Maszyny elektryczne małej mocy. Ogólne wymagania i badania.pkt 1.3, 3.11, 3.12, 3.13, 3.14, 3.15, 3.16, 3.17, 3.18, 3.19, 3.20, 3.21, 3.22, 3.24, 3.25, 3.30, 3.31, 3.32, 3.33, 3.34, 3.35, 3.37, 3.38, 5 49PN-74/E-06074Zespoły prostownikowe bezpieczne. Ogólne wymagania i badania.całość normy 50PN-84/E-06311Oprawy do oświetlenia mieszkań i wnętrz użyteczności publicznejcałość normy 51PN-79/E-06314Elektryczne oprawy oświetleniowe zewnętrzne.całość normy 52PN-88/E-06514Górnicze omomierze strzałowe i próbniki ciągłości obwodu. Wymagania i badania.całość normy 53PN-E-06836:1996Maszyny elektryczne wirujące. Maszyny do sterowania. Silniki skokowe.całość normy 54PN-E-06837:1996Maszyny elektryczne wirujące. Maszyny do sterowania. Prądnice tachometryczne.całość normy 55PN-88/E-06701Maszyny elektryczne wirujące. Ogólne wymagania i badania.pkt 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 30 i postanowienia załącznika krajowego 56PN-88/E-06705Maszyny elektryczne wirujące. Stopnie ochrony.całość normy 57PN-E-06800:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki elektryczne.całość normy 58PN-E-06810:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki do wentylatorów, suszarek i odkurzaczy.całość normy 59PN-E-06811:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki do narzędzi.całość normy 60PN-E-06812:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe do wirówek do bielizny.całość normy 61PN-E-06813:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe do pralek.całość normy 62PN-E-06814:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki komutatorowe stosowane w przyrządach do przyrządzania potraw.całość normy 63PN-E-06820:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe domowych maszyn do szycia.całość normy 64PN-E-06821:1996Maszyny elektryczne wirujące. Pompki elektryczne do przyrządów powszechnego użytku.całość normy 65PN-87/E-08111Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Urządzenia hermetyzowane masą izolacyjną. Klasyfikacja, wymagania i metody badań.całość normy 66PN-83/E-08200/00Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Postanowienia ogólne.całość normy 67PN-83/E-08200/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania.całość normy 68PN-83/E-08200/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Postanowienia uzupełniające.całość normy 69PN-82/E-08201/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zmywarki do naczyń. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 70PN-88/E-08201/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zmywarki do naczyń. Postanowienia uzupełniające.całość normy 71PN-90/E-08202/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Żelazka. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 72PN-91/E-08202/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Żelazka. Postanowienia uzupełniające.całość normy 73PN-83/E-08203/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Froterki. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 74PN-83/E-08203/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Froterki. Wymagania i badania uzupełniające.całość normy 75PN-91/E-08204/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Młynki do kawy i do ziarna. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 76PN-91/E-08204/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Młynki do kawy i do ziarna. Postanowienia uzupełniające.całość normy 77PN-84/E-08206/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki fotograficzne. Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania.całość normy 78PN-84/E-08206/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki fotograficzne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 79PN-92/E-08207/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Odkurzacze i przyrządy czyszczące zasysające wodę. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 80PN-92/E-08207/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Odkurzacze i przyrządy czyszczące zasysające wodę. Postanowienia uzupełniające.całość normy 81PN-92/E-08208/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Kuchnie, kuchenki, piekarniki i podobne przyrządy. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 82PN-84/E-08208/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Kuchnie, kuchenki i piekarniki. Postanowienia uzupełniające.całość normy 83PN-91/E-08209/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Przyrządy do masażu. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 84PN-91/E-08209/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Przyrządy do masażu. Postanowienia uzupełniające.całość normy 85PN-85/E-08211/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Opiekacze. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 86PN-85/E-08211/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Opiekacze. Postanowienia uzupełniające.całość normy 87PN-90/E-08212/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Wentylatory. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 88PN-85/E-08212/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Wentylatory. Postanowienia uzupełniające.całość normy 89PN-86/E-08213/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Grzałki do akwariów. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 90PN-86/E-08213/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Grzałki do akwariów. Postanowienia uzupełniające.całość normy 91PN-87/E-08214/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Nawilżacze powietrza. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 92PN-87/E-08214/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Nawilżacze powietrza. Postanowienia uzupełniające.całość normy 93PN-87/E-08215/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zapalniczki do gazu. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 94PN-87/E-08215/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zapalniczki do gazu. Postanowienia uzupełniające.całość normy 95PN-93/E-08217/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ogrzewacze wnętrzowe nieakumulacyjne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 96PN-93/E-08217/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ogrzewacze wnętrzowe nieakumulacyjne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 97PN-88/E-08218/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ekspresy do kawy. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 98PN-88/E-08218/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ekspresy do kawy. Wymagania i badania uzupełniające.całość normy 99PN-89/E-08220/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki do rąk. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 100PN-89/E-08220/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki do rąk. Wymagania i badania uzupełniające.całość normy 101PN-88/E-08221/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki do włosów. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 102PN-88/E-08221/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Suszarki do włosów. Postanowienia uzupełniające.całość normy 103PN-88/E-08223/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Naczynia do ogrzewania cieczy i potraw. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 104PN-88/E-08223/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Naczynia do ogrzewania cieczy i potraw. Postanowienia uzupełniające.całość normy 105PN-88/E-08225/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Grzałki nurkowe. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 106PN-88/E-08225/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Grzałki nurkowe. Postanowienia uzupełniające.całość normy 107PN-88/E-08226/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Kosiarki elektryczne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 108PN-88/E-08226/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Kosiarki elektryczne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 109PN-88/E-08227/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Przyrządy do kształtowania włosów. Wymagania i metody badań dotyczące bezpieczeństwa użytkowania.całość normy 110PN-88/E-08227/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Przyrządy do kształtowania włosów. Postanowienia uzupełniające.całość normy 111PN-90/E-08228/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ogrzewacze wody akumulacyjne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 112PN-88/E-08230/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Pralki bębnowe. Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania.całość normy 113PN-88/E-08230/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Pralki bębnowe. Postanowienia uzupełniające.całość normy 114PN-88/E-08231/01Elektryczne przyrządy grzejne powszechnego użytku. Frytkownice i patelnie. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 115PN-88/E-08231/04Elektryczne przyrządy grzejne powszechnego użytku. Frytkownice i patelnie. Postanowienia uzupełniające.całość normy 116PN-89/E-08232/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Tace grzejne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 117PN-89/E-08232/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Tace grzejne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 118PN-90/E-08233Elektryczne urządzenia dla zakładów zbiorowego żywienia. Trzony kuchenne, taborety podgrzewcze, piekarniki i płyty do bezpośredniego smażenia. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 119PN-92/E-08234/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Okapy nadkuchenne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 120PN-92/E-08234/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Okapy nadkuchenne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 121PN-92/E-08236/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ogrzewacze wody przepływowe. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 122PN-92/E-08236/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Ogrzewacze wody przepływowe. Postanowienia uzupełniające.całość normy 123PN-92/E-08237/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Maszyny kuchenne. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 124PN-92/E-08237/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Maszyny kuchenne. Postanowienia uzupełniające.całość normy 125PN-93/E-08239/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Maszyny do szycia. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 126PN-E-08240-1:1994Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zespoły grzejne dla saun. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 127PN-E-08240-4:1994Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Zespoły grzejne dla saun. Postanowienia uzupełniające.całość normy 128PN-85/E-08400/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania.całość normy 129PN-88/E-08400/10Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Badania kontrolne w czasie eksploatacji.całość normy 130PN-85/E-08401/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Wkrętarki. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 131PN-93/E-08402Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Nożyce i wycinarki do blach. Wymagania szczegółowe i badania.całość normy 132PN-86/E-08404/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Szlifierki oscylacyjne i taśmowe. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 133PN-89/E-08405/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Gwinciarki. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 134PN-87/E-08406/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Strugarki do drewna. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 135PN-88/E-08408/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Pilarki brzeszczotowe. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy 136PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwa.pkt 1.2 137PN-E-10581:1994Łączniki do przyrządów. Postanowienia ogólne.całość normy 138PN-72/E-77005Elektryczne przyrządy grzejne powszechnego użytku. Koce i poduszki elektryczne. Ogólne wymagania i badania.całość normy 139PN-78/E-77010Promienniki elektryczne lampowe do celów grzejnych.całość normy 140PN-73/E-77026Elektryczne przyrządy grzejne powszechnego użytku. Wnętrzowe ogrzewacze akumulacyjne. Wspólne wymagania i badania.całość normy 141PN-76/E-77029Elektryczne przyrządy grzejne powszechnego użytku. Naczynia do gotowania jaj. Wspólne wymagania i badania.z wyjątkiem pkt 3.1a, 3.1b, 3.10, 5.5a 142PN-87/E-77200Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Pralki wirnikowe. Ogólne wymagania i badania.całość normy 143PN-88/E-77201Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Wirówki do bielizny. Ogólne wymagania i badania.pkt 3.11, 3.12, 3.1.3 do 3.1.22, 3.2.1, 3.2.2, 3.2.4 do 3.2.6, 3.2.9, 3.3 (z wyjątkiem pkt 3.3.1.1, 3.3.2.1, 3.3.3.1, 3.3.4), 3.4, 3.5, 5.5.1 do 5.5.27, 5.5.30, 5.5.31 144PN-85/E-81106Spawalnictwo. Jednostanowiskowe transformatory spawalnicze. Wymagania i badania.całość normy 145PN-88/E-82001Spawalnictwo. Prostowniki spawalnicze. Podstawowe parametry. Ogólne wymagania i badania.całość normy 146PN-91/E-90100Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do odbiorników ruchomych i przenośnych. Ogólne wymagania i badania.całość normy 147PN-91/E-90101Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do odbiorników ruchomych i przenośnych. Sznury mieszkaniowe o wspólnej izolacji polwinitowej.całość normy 148PN-91/E-90102Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do odbiorników ruchomych i przenośnych. Sznury mieszkaniowe o izolacji gumowej i odzieży włóknistej.całość normy 149PN-91/E-90103Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody o izolacji i oponie polwinitowej.całość normy 150PN-91/E-90104Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody o izolacji i oponie gumowej.całość normy 151PN-89/E-90140Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Wymagania i badania.całość normy 152PN-89/E-90141Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody szybowe na napięcie znamionowe 06/1 kV.całość normy 153PN-89/E-90142Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody jednożyłowe na napięcie znamionowe 06/1 kV.całość normy 154PN-89/E-90143Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody wielożyłowe nieekranowane na napięcie znamionowe 06/1 kV.całość normy 155PN-89/E-90144Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody wielożyłowe ekranowane na napięcie 06/1 kV.całość normy 156PN-89/E-90145Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Przewody ekranowane na napięcie 36/6 kV.całość normy 157PN-90/E-93002Wyłączniki nadprądowe do instalacji domowych i podobnychcałość normy 158PN-90/E-93003Wyłączniki samoczynne do zabezpieczania urządzeń elektrycznych.całość normy 159PN-85/E-93150Łączniki do stałych instalacji elektrycznych domowych i podobnych. Ogólne wymagania i badania.całość normy 160PN-89/E-93154Łączniki do stałych instalacji elektrycznych domowych i podobnych. Łączniki elektroniczne.całość normy 161PN-85/E-93401Oprawki gwintowe do lamp elektrycznych.całość normy 162PN-79/E-93403Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyki i nasadki na znamionowe prądy do 16 A i napięcia 250 V. Wymagania i badania.całość normy 163PN-91/F-06008Meble dla dzieci. Wymagania i badania.całość normy 164PN-90/F-06009Meble szkolne i przedszkolne. Wymagania i badania.całość normy 165PN-88/F-06010/02Meble szkolne. Stoły uczniowskie: laboratoryjne do kreślenia i rysowania, do nauki języków obcych. Podstawowe wymiary funkcjonalne.całość normy 166PN-89/F-06018/02Meble mieszkaniowe dla dzieci. Stoły, biurka i krzesła dla dzieci w wieku szkolnym. Podstawowe wymiary funkcjonalne.całość normy 167PN-93/F-06101Meble. Ocena zapalności mebli tapicerowanych. Źródło zapłonu: tlący papieros.całość normy 168PN-93/F-06102Meble. Ocena zapalności mebli tapicerowanych. Źródło zapłonu: równoważnik płomienia zapałki.całość normy 169PN-F-93000:1996Zszywacze elektryczne. Wymagania i badania.całość normy 170PN-87/G-01100/01Obudowa górnicza. Obudowa wyrobisk eksploatacyjnych. Obudowy ścianowe zmechanizowane. Podział i terminologia.całość normy 171PN-93/G-02010Kopalniane stacje ratownictwa górniczego. Zasady projektowania.całość normy 172PN-G-02105:1996Górnictwo odkrywkowe. Odległości sieci trakcyjnej od szyn torów i od budowli.całość normy 173PN-G-02600:1996Ochrona pracy w górnictwie. Oświetlenie podziemnych wyrobisk zakładów górniczych.całość normy 174PN-76/G-02601Oświetlenie elektryczne powierzchni kopalń głębinowych. Podstawowe wymagania.całość normy 175PN-84/G-02700Prądy błądzące. Określenia i metody pomiarów.całość normy 176PN-85/G-02701Górnicze elektryczne zapalarki strzałowe.całość normy 177PN-89/G-02702Przyrządy do badania górniczych elektrycznych zapalarek strzałowych. Impulsometry strzałowe.całość normy 178PN-91/G-02800Górnicze analizatory tlenu z czujnikami elektrochemicznymi. Wymagania ogólne i badania.całość normy 179PN-62/G-04025Powietrze kopalniane. Pobieranie próbek powietrza z wyrobisk górniczych.całość normy 180PN-87/G-04026Ciecze hydrauliczne stosowane w systemach maszyn i urządzeń górniczych. Metody badań i oceny palności.całość normy 181PN-G-04035:1994Ochrona czystości powietrza w zakładach górniczych. Pomiar stężenia zapylenia powietrza oraz oznaczanie zawartości wolnej krzemionki w pyle.całość normy 182PN-G-04151:1997Wentylatory kopalniane. Wyznaczanie podstawowych parametrów hałasu w warunkach ruchowych.całość normy 183PN-70/G-04161Wentylatory kopalniane główne. Badanie podstawowych parametrów pracy.całość normy 184PN-72/G-04162Wentylatory kopalniane główne. Podział, symbole i podstawowe parametry.całość normy 185PN-74/G-04165Wentylatory osiowe miejscowego przewietrzania. Podstawowe wymagania.całość normy 186PN-G-04201:1996Górnictwo. Rurociągi sprężonego powietrza. Pomiar szczelności.całość normy 187PN-G-04210:1996Szyby górnicze. Obudowy i zbrojenia szybów. Ogólne zasady badań.całość normy 188PN-G-04211:1996Szyby górnicze. Obudowa betonowa. Kryteria oceny i metody badań.całość normy 189PN-91/G-04510Paliwa stałe. Symbole i współczynniki przeliczeniowe.całość normy 190PN-81/G-04514.01Paliwa stałe. Oznaczanie zawartości siarki. Oznaczanie zawartości siarki całkowitej metodą Eschki.całość normy 191PN-81/G-04515Węgiel kamienny. Oznaczanie wskaźnika wolnego wydymania.całość normy 192PN-81/G-04516Paliwa stałe. Oznaczanie zawartości części lotnych metodą wagową.całość normy 193PN-81/G-04517Węgiel kamienny. Oznaczanie wskaźników dylatometrycznych.całość normy 194PN-81/G-04518Węgiel kamienny. Oznaczanie zdolności spiekania metodą Rogi.całość normy 195PN-92/G-04523Paliwa stałe. Oznaczanie zawartości azotu metodą Kjeldahla.całość normy 196PN-82/G-04535Paliwa stałe. Oznaczanie charakterystycznych temperatur topliwości popiołu.całość normy 197PN-93/G-04558Węgiel kamienny. Oznaczanie wskaźnika samozapalności.całość normy 198PN-92/G-04601Obciążniki cieczy ciężkiej zawiesinowej. Obciążnik magnetytowy. Wymagania i badania.całość normy 199PN-G-05013:1997Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w zakładach górniczych. Zasady projektowania wzajemnego usytuowania torów, ścieków i posadowień obudowy.całość normy 200PN-G-05014:1997Szyby górnicze. Ogrzewanie powietrza wdechowego. Zasady projektowania instalacji.całość normy 201PN-G-05016:1997Szyby górnicze. Obudowa. Obciążenia.całość normy 202PN-89/G-05500Basztowe wieże szybowe. Konstrukcje wsporcze maszyn. Pomiar i ocena drgań.całość normy 203PN-74/G-06001Szyby górnicze. Obudowa murowa i betonowa. Wymagania i badania.całość normy 204PN-G-06009:1997Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w zakładach górniczych. Odstępy ruchowe i wymiary przejścia dla ludzi.całość normy 205PN-90/G-06010Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w kopalniach. Przekroje poprzeczne symetryczne.całość normy 206PN-90/G-06011Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w kopalniach. Wyrobiska obudowane odrzwiami z kształtowników korytkowych. Wymagania i badania przy odbiorze.całość normy 207PN-G-06020:1994Podziemne wyrobiska górnicze dla ruchu samojezdnych maszyn górniczych. Podział i wymagania.całość normy 208PN-G-06021:1997Obudowa górniczych wyrobisk korytarzowych. Okładziny żelbetowe.całość normy 209PN-G-06101:1996Podziemne wyrobiska zakładów górniczych. Wyrobiska korytarzowe w obudowie murowej lub betonowej. Podstawowe parametry oporu przepływu powietrza.całość normy 210PN-G-06102:1996Podziemne wyrobiska zakładów górniczych. Stacje pomiarowe powietrza. Wymagania.całość normy 211PN-74/G-08030Wykrywacze gazów. Pompka harmonijkowa. Ogólne wymagania.całość normy 212PN-84/G-09000.01Mapy górnicze. Podział i określenia.całość normy 213PN-84/G-09000.03Mapy górnicze. Wymagania podstawowe.całość normy 214PN-72/G-09001Mapy górnicze. Wzorce, nazwy i symbole barw.całość normy 215PN-72/G-09003Mapy górnicze. Umowne znaki obiektów i urządzeń na powierzchni.całość normy 216PN-70/G-09004Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych wyrobisk górniczych.całość normy 217PN-76/G-09005Mapy górnicze. Umowne znaki skał i surowców mineralnych.całość normy 218PN-72/G-09006Mapy górnicze. Umowne znaki zagrożeń i urządzeń zabezpieczających w wyrobiskach podziemnych.całość normy 219PN-72/G-09007Mapy górnicze. Umowne znaki granic.całość normy 220PN-74/G-09008Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych urządzeń transportowych, maszyn przodkowych oraz urządzeń energetycznych.całość normy 221PN-75/G-09009Mapy górnicze. Umowne znaki wentylacyjne.całość normy 222PN-73/G-09016Mapy górnicze. Umowne znaki wyrobisk odkrywkowych i zwałowisk.całość normy 223PN-73/G-09017Mapy górnicze. Umowne znaki robót strzelniczych w górnictwie odkrywkowym.całość normy 224PN-73/G-09018Mapy górnicze. Umowne znaki urządzeń i obiektów w górnictwie odkrywkowym.całość normy 225PN-75/G-09019Mapy górnicze. Umowne znaki gospodarki terenami w górnictwie odkrywkowym.całość normy 226PN-75/G-09020Mapy górnicze. Umowne znaki rekultywacji w górnictwie odkrywkowym.całość normy 227PN-75/G-09021Mapy górnicze. Umowne znaki otworów wiertniczych w górnictwie odkrywkowym.całość normy 228PN-93/G-11010Górnictwo. Materiały do podsadzki hydraulicznej. Wymagania i badania.całość normy 229PN-G-11020:1994Górnictwo. Pył kamienny przeciwwybuchowy.całość normy 230PN-85/G-15000.01Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Postanowienia ogólne.całość normy 231PN-93/G-15000.02Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Odrzwia łukowe podatne ŁP z kształtowników typu V. Typoszereg A. Wymiary.całość normy 232PN-93/G-15000.03Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Odrzwia łukowe podatne ŁP z kształtowników typu V. Typoszereg A. Łuki.całość normy 233PN-92/G-15000.05Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Odrzwia łukowe otwarte. Badania stanowiskowe.całość normy 234PN-88/G-15000.06Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Elementy pomocnicze. Stopa podporowa.całość normy 235PN-G-15000.07:1996Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Rozpory stalowe dwustronnego działania. Wymagania i badania.całość normy 236PN-86/G-15000.09Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Próba statyczna zginania.całość normy 237PN-87/G-15000.10Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Strzemiona. Badania wytrzymałościowe.całość normy 238PN-91/G-15000.11Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Badania złącz.całość normy 239PN-73/G-15001Obudowa chodników łukami korytkowymi. Odrzwia trójdzielne.całość normy 240PN-73/G-15002Obudowa chodników łukami korytkowymi. Odrzwia trójdzielne. Łuki stropnicowe.całość normy 241PN-73/G-15003Obudowa chodników łukami korytkowymi. Odrzwia trójdzielne. Łuki ociosowe.całość normy 242PN-73/G-15011Obudowa chodników łukami korytkowymi. Strzemiona.całość normy 243PN-G-15050:1996Obudowa wyrobisk górniczych. Siatki okładzinowe zgrzewane.całość normy 244PN-G-15530:1996Górnicza obudowa zmechanizowana. Stojaki hydrauliczne. Wymagania.całość normy 245PN-G-15532:1996Górnicza obudowa indywidualna. Stojaki hydrauliczne centralnie zasilane. Wymagania.całość normy 246PN-G-15534:1997Górnicza obudowa indywidualna. Głowica koronowa do stojaków ciernych i hydraulicznych. Podstawowe wymagania.całość normy 247PN-G-19001:1996Obudowa wyrobisk górniczych. Kopalniaki iglaste. Wymagania i badania.całość normy 248PN-92/G-32000Górnicze napędy i sterowanie hydrauliczne. Złącza wtykowe. Podstawowe parametry i wymiary.całość normy 249PN-G-42000:1996Górnictwo. Elektroenergetyka kopalniana. Napięcia znamionowe.całość normy 250PN-73/G-42011Lampy górnicze elektryczne. Podstawowe wymagania i badania.całość normy 251PN-G-42020:1997Elektroenergetyka kopalniana. Mufy przelotowe górnicze do kabli na napięcia znamionowe do 6/10 kV. Wymagania i badania.całość normy 252PN-G-42021:1997Elektroenergetyka kopalniana. Stacje transformatorowe. Wymagania i badania.całość normy 253PN-G-42040:1996Środki ochronne i zabezpieczające w elektroenergetyce kopalnianej. Zabezpieczenia upływowe. Wymagania i badania.całość normy 254PN-59/G-43001Lutnie wentylacyjne. Lutnie wsuwane. Wymagania.całość normy 255PN-73/G-43021Lutnie wentylacyjne kołnierzowe. Lutnie blaszane o średnicy 400 do 600 mm.całość normy 256PN-67/G-43022Lutnie wentylacyjne kołnierzowe. Lutnie o średnicy 700 do 1000 mm.całość normy 257PN-73/G-43023Lutnie wentylacyjne kołnierzowe. Uszczelki.całość normy 258PN-83/G-43024Lutniociągi wentylacyjne. Wyznaczanie współczynników nieszczelności.całość normy 259PN-G-44100:1996Górnictwo. Rurociągi odmetanowania.całość normy 260PN-78/G-46039Wozy kopalniane. Sprzęg hakowy.całość normy 261PN-77/G-46101Wozy kopalniane. Wozy osobowe. Wymagania i badania.całość normy z wyłączeniem powołania 262PN-90/G-46150Wozy kopalniane. Wozy małe i średnie do transportu materiałów długich. Podstawowe parametry.całość normy 263PN-92/G-46151Wozy kopalniane. Wozy duże do materiałów długich. Podstawowe parametry.całość normy 264PN-74/G-46170Wozy kopalniane specjalne. Wozy do transportu górniczych środków strzałowych. Główne wymiary.całość normy 265PN-87/G-46171Wozy kopalniane. Wozy sanitarne. Wymagania.całość normy 266PN-G-46200:1994Naczynia wyciągowe. Zawieszenia linowe nośne z sercówką samozaciskową. Wymagania i badania.całość normy 267PN-G-46203:1996Górnicze wyciągi szybowe. Koła linowe kierujące. Wymagania i badania.całość normy 268PN-G-46204:1996Górnicze urządzenia przyszybowe. Pomosty wahadłowe. Wymagania i badania.całość normy 269PN-G-46220:1996Szyby górnicze. Rząpia. Wymagania.całość normy 270PN-G-46230:1996Górnicze wyciągi szybowe. Prowadnice ślizgowe staliwne do prowadników sztywnych.całość normy 271PN-66/G-46602Liny kopalniane wyciągowe z drutów okrągłych. Liny nośne trójkątnosplotkowe.całość normy 272PN-93/G-46607Splotkowe liny stalowe do wyciągów kopalnianych. Składniki włókienne. Wymagania i badania.całość normy 273PN-G-46701:1997Łańcuchy ogniwowe górnicze.całość normy 274PN-86/G-46730Wciągniki górnicze łańcuchowe.całość normy 275PN-G-46732:1997Wciągniki górnicze łańcuchowe. Łańcuchy krótkoogniwowe kalibrowane.całość normy 276PN-G-46731:1996Wciągniki górnicze łańcuchowe. Haki jednorożne.całość normy 277PN-G-47050:1997Ochrona pracy w górnictwie. Sygnalizacja optyczna i akustyczna w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych. Wymagania.całość normy 278PN-G-47061:1996Górnicze koleje podziemne. Nawierzchnie torowe. Wymagania.całość normy 279PN-G-49002:1996Sygnalizacja w transporcie podziemnym. Sygnały i znaki dla pieszych.całość normy 280PN-93/G-50000Ochrona pracy. Maszyny i urządzenia górnicze. Ogólne wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 281PN-93/G-50001Ochrona pracy. Wyposażenie elektryczne maszyn i urządzeń górniczych. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 282PN-G-50003:1996Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia elektryczne górnicze w wykonaniu normalnym. Wymagania i badania.całość normy 283PN-G-50004:1994Ochrona pracy. Przenośniki zgrzebłowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 284PN-G-50005:1997Ochrona pracy w górnictwie. Przenośniki taśmowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 285PN-G-50017:1996Ochrona pracy w górnictwie. Lokomotywy kopalniane podziemne z napędem elektrycznym. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 286PN-G-50019:1997Ochrona pracy w górnictwie. Wozy szynowe do transportu osób. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomiicałość normy 287PN-G-50020:1994Ochrona pracy. Wozy kopalniane urobkowe i materiałowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomiicałość normy 288PN-G-50032:1996Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia strugowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 289PN-G-50033:1996Ochrona pracy w górnictwie. Ładowarki. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 290PN-G-50034:1994Ochrona pracy. Kombajny ścianowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 291PN-93/G-50035Ochrona pracy. Kombajny chodnikowe. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 292PN-93/G-50036Ochrona pracy. Instalacje zraszające i odpylające w wyrobiskach z kombajnami chodnikowymi. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 293PN-G-50037:1994Ochrona pracy. Instalacje zraszające przy kombajnach ścianowych. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 294PN-G-50041:1994Ochrona pracy. Obudowy ścianowe zmechanizowane. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy z wyłączeniem załącznika 295PN-G-50042:1996Ochrona pracy w górnictwie. Ścianowe kompleksy zmechanizowane. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 296PN-93/G-50051Ochrona pracy. Ciągarki górnicze łańcuchowe ręczne. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 297PN-93/G-50052Ochrona pracy. Ciągarki górnicze linowe ręczne. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 298PN-G-50053:1997Ochrona pracy w górnictwie. Wciągarki bębnowe wolnobieżne. Wymagania i badania.całość normy 299PN-G-50054:1997Ochrona pracy w górnictwie. Kołowroty. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 300PN-G-50070:1994Ochrona pracy. Skrzynie aparatury elektrycznej. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 301PN-G-50071:1996Ochrona pracy w górnictwie. Agregaty zasilające hydrauliczne. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy 302PN-G-52001:1996Urządzenia do zwalczania zapylenia w górnictwie podziemnym. Dysze zraszające ogólnego stosowania. Wymagania.całość normy 303PN-90/G-56235Wiertarki górnicze obrotowe ręczne. Ogólne wymagania.całość normy 304PN-91/G-56260Wiertarki górnicze udarowe pneumatyczne. Ogólne wymagania.całość normy 305PN-93/G-56265Wiertarki górnicze udarowe. Wiertła jednodłutowe, żerdzie i koronki.całość normy 306PN-93/G-57000Wiertarki górnicze obrotowe. Żerdzie śrubowe i raczki. Podstawowe wymagania i wymiary przyłączeniowe.całość normy 307PN-G-57401:1996Wiercenia dołowe. Żerdzie rurowe.całość normy 308PN-93/G-58000Puszki na górnicze materiały wybuchowe.całość normy 309PN-93/G-58001Ładownice na górnicze zapalniki elektryczne.całość normy 310PN-92/G-59001Samojezdne maszyny górnicze. Konstrukcje chroniące operatora przed obwałami skał. Wymagania i badania.całość normy 311PN-G-59002:1994Samojezdne maszyny górnicze. Widoczność ze stanowiska pracy operatora. Wymagania i badania.całość normy 312PN-73/G-60005Tamy bezpieczeństwa. Zasady projektowania i wykonania.całość normy 313PN-73/G-60101Przewietrzanie wyrobisk górniczych. Tamy wentylacyjne. Zasady projektowania i wykonania.całość normy 314PN-91/G-74040Maszyny górnicze. Silniki pneumatyczne zębate. Podstawowe wymagania.całość normy 315PN-61/G-95005Prowadniki szybowe. Prowadniki z litego drewna krajowego.całość normy 316PN-H-01201:1997Obróbka cieplna. Piece z atmosferą regulowaną. Wymagania bezpieczeństwa dotyczące budowy i eksploatacji.całość normy 317PN-88/H-54553Maszyny i urządzenia odlewnicze. Ogólne wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 318PN-88/H-54554Maszyny i urządzenia odlewnicze. Formierki i rdzeniarki. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 319PN-88/H-54555Maszyny i urządzenia odlewnicze. Urządzenia do czyszczenia odlewów. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 320PN-88/H-54556Maszyny i urządzenia odlewnicze. Kokilarki. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 321PN-89/H-54558Maszyny i urządzenia odlewnicze. Maszyny i urządzenia do przygotowania materiałów formierskich. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 322PN-90/H-54559Maszyny i urządzenia odlewnicze. Maszyny do odlewania ciśnieniowego. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 323PN-90/H-83131/01Centralne ogrzewanie. Grzejniki. Ogólne wymagania i badania.całość normy 324PN-H-93011:1996Stal konstrukcyjna. Kęsy i pręty kwadratowe walcowane na gorąco na butle do gazów technicznych i ciśnieniowe zbiorniki stałe.całość normy 325PN-H-93441-1 do 10:1994Kształtowniki stalowe walcowane na gorąco dla górnictwa. Ogólne wymagania i badania oraz wymiary.całość normy 326PN-I-73000:1997Technika informatyczna. Drukarki mozaikowe uderzeniowe. Ogólne wymagania i badania.całość normy 327PN-91/M-06503Dźwignice. Grupy natężenia pracy dźwignic i mechanizmów.całość normy 328PN-93/M-35350Kotły grzewcze gazowe wodne niskotemperaturowe i średniotemperaturowe. Wymagania i badania.całość normy 329PN-84/M-35603Technika bezpieczeństwa. Stałe zbiorniki ciśnieniowe. Znakowanie.całość normy 330PN-81/M-35630Technika bezpieczeństwa. Kotły parowe i wodne. Zawory bezpieczeństwa.całość normy 331PN-79/M-40300Kuchnie i kuchenki gazowe użytku domowego.całość normy 332PN-87/M-40301Gazowe grzejniki wody przepływowej. Wymagania i badania.całość normy 333PN-89/M-40302Promienniki gazowe.całość normy 334PN-78/M-40304/01Wyposażenie aparatów gazowych użytku domowego, komunalnego i turystycznego. Kurki.całość normy 335PN-79/M-40304/02Wyposażenie aparatów gazowych użytku domowego, komunalnego i turystycznego. Zawory iglicowe. Wymagania i badania.całość normy 336PN-86/M-40305Urządzenia gazowe użytku domowego. Wymagania ogólne.całość normy 337PN-86/M-40306Urządzenia gazowe użytku domowego. Metody badań.całość normy 338PN-87/M-40307Ogrzewacze pomieszczeń gazowe konwekcyjne. Wymagania i badania.całość normy 339PN-71/M-40321Reduktory do gazu propanowo-butanowego. Ogólne wymagania i badania.całość normy 340PN-88/M-41102Zamrażarki domowe. Wymagania i badania.całość normy 341PN-89/M-41105Elektryczne chłodziarki domowe. Wymagania i badania.pkt 2.16, 2.3, 2.4.1 do 2.4.3, 2.1.3 do 2.1.6, 3.1, 4.3.2, 4.3.10 do 4.3.13, 4.3.16, 4.3.21 do 4.3.24 342PN-90/M-41106Elektryczne chłodziarko-zamrażarki domowe. Wymagania i badania.całość normy 343PN-M-42087:1994Roboty przemysłowe. Bezpieczeństwo.całość normy 344PN-77/M-43021Wentylatory. Ogólne wymagania i badania.całość normy 345PN-86/M-47015Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Dopuszczalny poziom i metody badań hałasu na stanowisku pracy operatora.całość normy 346PN-89/M-47017Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Dopuszczalne wartości i metody badań przyspieszenia drgań na stanowisku pracy operatora.całość normy 347PN-88/M-47018Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Oznakowanie i światła zewnętrzne maszyn. Wymagania i badania.całość normy 348PN-86/M-47020Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Wymiary otworów wejściowych i przestrzeni stanowiska pracy operatora.całość normy 349PN-87/M-47033Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Symbole graficzne.całość normy 350PN-89/M-47034Maszyny do robót budowlanych ziemnych. Urządzenia sygnalizacyjne na stanowisku pracy operatora. Wymagania ergonomiczne.całość normy 351PN-65/M-55621Obrabiarki do metali. Symbole na tabliczkach obrabiarek.całość normy 352PN-82/M-55681Obrabiarki do metali. Osłony zabezpieczające ściernic. Wymiary podstawowe i wymagania techniczne.całość normy 353PN-81/M-55720/00Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 354PN-81/M-55720/01Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji tokarek.całość normy 355PN-81/M-55720/02Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji frezarek.całość normy 356PN-81/M-55720/03Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji szlifierek.całość normy 357PN-81/M-55720/04Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji wiertarko-frezarek.całość normy 358PN-81/M-55720/05Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji wiertarek.całość normy 359PN-81/M-55720/06Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji obrabiarek do uzębień.całość normy 360PN-81/M-55720/07Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji strugarek, dłutownic i przeciągarek.całość normy 361PN-81/M-55720/08Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji przecinarek.całość normy 362PN-81/M-55720/09Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji obrabiarek zespołowych i linii obrabiarek zespołowych.całość normy 363PN-81/M-55720/10Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji obrabiarek elektroerozyjnych, elektrochemicznych i ultradźwiękowych.całość normy 364PN-77/M-55725Obrabiarki do metali. Metoda badania i dopuszczalne poziomy hałasu.całość normy 365PN-92/M-66026Tłoczniki. Stopnie zagrożenia.całość normy 366PN-88/M-66027Tłoczniki. Ogólne wymagania bezpieczeństwa.całość normy 367PN-89/M-68050/01Maszyny do obróbki plastycznej metali. Ogólne wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 368PN-89/M-68050/02Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy mechaniczne. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 369PN-89/M-68050/03Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy śrubowe. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 370PN-89/M-68050/04Maszyny do obróbki plastycznej metali. Zwijarki do blach. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 371PN-90/M-68050/05Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy hydrauliczne. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 372PN-90/M-68050/06Maszyny do obróbki plastycznej metali. Nożyce. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 373PN-91/M-68050/07Maszyny do obróbki plastycznej metali. Młoty. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 374PN-91/M-68050/08Maszyny do obróbki plastycznej metali. Maszyny automatyczne i półautomatyczne. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 375PN-92/M-68050/09Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy krawędziowe. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 376PN-92/M-68050/10Maszyny do obróbki plastycznej metali. Maszyny do prostowania. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy 377PN-90/M-69161Spawalnictwo. Uchwyty elektrodowe izolowane do spawania ręcznego.całość normy 378PN-79/M-69221Butle do gazów. Butle stalowe spawane.całość normy 379PN-M-69228:1994Butle do gazów. Zawory do butli. Wymagania i badania.całość normy 380PN-M-71075:1996Zbiorniki wysokociśnieniowe roztłaczane. Wymagania i metody badań.całość normy 381PN-87/M-73007Napędy i sterowania hydrauliczne. Ogólne wymagania bezpieczeństwa.całość normy 382PN-90/M-77006Szybkowary. Ogólne wymagania i badania.całość normy 383PN-69/M-77270Turystyczne gazowe lampy oświetleniowe. Ogólne wymagania i badania.całość normy 384PN-89/M-77271Kuchenki gazowe turystyczne.całość normy 385PN-89/M-77275Urządzenia gazowe turystyczne. Ogólne wymagania i metody badań.całość normy 386PN-84/M-80252Liny kopalniane wyciągowe nośne 6/1+5/+5/7 + 13/+7/9+15/+Aocałość normy 387PN-84/M-80253Liny kopalniane wyciągowe nośne 4x7x5/7 + 13/+7/9+15/+Aocałość normy 388PN-84/M-80254Liny kopalniane wyciągowe nośne 4x10x6x10+Aocałość normy 389PN-90/M-80256Liny kopalniane wyciągowe. Liny nośne. W-S 6x36xAocałość normy 390PN-90/M-80257Liny kopalniane wyciągowe. Liny wyrównawcze okrągłe dwuwarstwowe.całość normy 391PN-83/M-82054/18Śruby, wkręty i nakrętki. Cechowanie.całość normy 392PN-M-86403:1996Łożyska toczne. Łożyska kulkowe i wałeczkowe. System oznaczania.całość normy 393PN-70/N-01270/01 do 04, 07 do 09, 12, 14Wytyczne. Znakowania rurociągów.całość normy 394PN-91/N-01353Drgania. Dopuszczalne wartości przyśpieszenia drgań o miejscowym oddziaływaniu na organizm człowieka i metody oceny narażenia.całość normy 395PN-91/N-01354Drgania. Dopuszczalne wartości przyśpieszenia drgań o oddziaływaniu ogólnym na organizm człowieka i metody oceny narażenia.całość normy 396PN-90/N-01357Drgania. Metody pomiarów i oceny drgań maszyn pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy.całość normy 397PN-90/N-01358Drgania. Metody pomiarów i oceny drgań maszyn.całość normy 398PN-76/N-08500Zabawki. Bezpieczeństwo i higiena użytkowania. Wymagania ogólne.całość normy 399PN-77/N-08501Zabawki. Bezpieczeństwo i higiena użytkowania. Badania.całość normy 400PN-92/N-08514Bezpieczeństwo zabawek. Zabawki przeznaczone do utrzymania masy dziecka. Wymagania i badania.całość normy 401PN-91/N-08520Zabawki dla niemowląt.całość normy 402PN-91/N-08540Zabawki. Bezpieczeństwo i higiena. Znaki i napisy informacyjne oraz ostrzegawcze.całość normy 403PN-85/N-74010/01Ołówki i kredki. Postanowienia ogólne.pkt 3.1.1 i 3.1.4 w zakresie toksyczności powłoki 404PN-81/N-84510Powiększalniki fotograficzne amatorskie. Podstawowe wymagania i badania.pkt 2.1, 2.2, 3.2.1, 3.2.2 405PN-91/N-98100Wózki dziecięce.całość normy 406PN-75/O-79707Butelki do napojów gazowanych.całość normy 407PN-87/O-91010Obuwie. Wielkości.całość normy 408PN-P-50425:1995Pergamin sztuczny kwasowy i papiery pergaminowe. Właściwości, wymagania i metody badań.całość normy 409PN-90/P-50440Papier śniadaniowy.pkt 3.1 w zakresie parametrów jakości zdrowotnej i obowiązku posiadania atestu 410PN-81/P-50548Pieluszki higieniczne.pkt 3.1 w zakresie wymagań sanitarnych 411PN-90/P-50549Wata celulozowa.całość normy 412PN-P-82011:1996Tekstylia. Dopuszczalne zawartości formaldehydu.całość normy 413PN-79/P-84512Pieluszki.całość normy 414PN-84/P-84515Koszulki i kaftaniki z tkanin dla niemowląt.całość normy 415PN-88/P-84520Bielizna pościelowa.całość normy 416PN-90/P-84531Wyroby konfekcyjne. Oznaczanie.całość normy 417PN-90/P-84753Wyroby dziane. Oznaczaniecałość normy 418PN-93/R-02001/01Ciągniki i maszyny rolnicze i leśne. Techniczne środki zapewnienia bezpieczeństwa. Postanowienia ogólne.całość normy 419PN-86/R-36101Ciągniki i maszyny rolnicze. Wał odbioru i wał przyjęcia mocy. Typy, wymiary i usytuowanie.pkt 3 i 6 420PN-93/R-36112Ciągniki i maszyny rolnicze. Osłony daszkowe WOM i WPM.całość normy 421PN-73/R-36114Ciągniki i maszyny rolnicze. Szybkosprzęt do zawieszania maszyn rolniczych. Wymagania.pkt 4 i 5 422PN-91/R-36124Ciągniki kołowe rolnicze i leśne. Konstrukcje ochronne. Metoda badania dynamicznego i warunki zatwierdzenia.całość normy 423PN-92/R-36131Ciągniki rolnicze. Kotwiczenie pasów bezpieczeństwa.całość normy 424PN-93/R-36152Ciągniki i maszyny rolnicze. Wały przegubowo-teleskopowe z osłonami.pkt 3 i 6 425PN-87/S-46200Rowery. Wymagania i badania.całość normy 426PN-80/S-80001Hełmy ochronne dla motocyklistów. Wymagania i badania.całość normy 427PN-92/T-05002Kopalniane sieci telekomunikacyjne. Linie kablowe. Ogólne wymagania i badania.całość normy 428PN-88/T-06250Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i metody badań.całość normy 429PN-93/T-42107Bezpieczeństwo urządzeń techniki informatycznej i elektrycznych urządzeń techniki biurowej.całość normy 430PN-W-18058:1996Budowa statków i konstrukcje morskie. Znaki zanurzenia i wolnej burty. Cyfry i litery.całość normy 431PN-W-21012:1996Dzienne znaki sygnałowe dla statków morskich.całość normy 432PN-83/Z-08002/01Wykrywacze gazów. Znakowanie wykrywaczy rurkowych.całość normy 433PN-88/Z-70071Ochrona radiologiczna w podziemnych zakładach górniczych. Limity narażenia górników na działanie naturalnych izotopów promieniotwórczych i metody kontroli.całość normy z wyłączeniem przedmowy oraz pkt 2 434PN-EN 201:1994Techniczne wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji i budowie wtryskarek do tworzyw sztucznych i gumy.całość normy 435PN-IEC 309-1+AC:1996Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Wymagania ogólne.całość normy 436PN-IEC 309-2+AC:1996Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Wymagania dotyczące zamienności wyrobów z zestykami tulejkowo kołkowymi.całość normy 437PN-IEC 335-1:1994Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku domowego i podobnego. Wymagania ogólne.całość normy 438PN-IEC 432-1+A1:1996Wymagania bezpieczeństwa dotyczące żarówek. Żarówki z żarnikiem wolframowym do użytku domowego i podobnych ogólnych celów oświetleniowych.całość normy 439PN-IEC 742+A1:1997Transformatory separacyjne i transformatory bezpieczeństwa. Wymagania.całość normy 440PN-IEC 745-2-1+A1:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla wiertarek.całość normy 441PN-IEC 745-2-1+A1/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla wiertarek. Wymagania do stosowania w kraju.całość normy 442PN-IEC 745-2-3:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla szlifierek, polerek i szlifierek dyskowych.całość normy 443PN-IEC 745-2-5:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla pilarek tarczowych i noży tarczowych.całość normy 444PN-IEC 745-2-5/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla pilarek tarczowych i noży tarczowych. Wymagania do stosowania w kraju.całość normy 445PN-IEC 745-2-6:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla młotków.całość normy 446PN-IEC 745-2-6/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla młotków. Wymagania do stosowania w kraju.całość normy 447PN-IEC 832:1994Drążki izolacyjne i uniwersalne elementy robocze do prac pod napięciem.całość normy 448PN-IEC 884-1:1996Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Wymagania ogólne.całość normy 449PN-IEC 1010-1+A1:1996Wymagania bezpieczeństwa elektrycznych przyrządów pomiarowych, automatyki i urządzeń laboratoryjnych. Wymagania ogólne.całość normy 450PN-ISO 32:1994Sprzęt medyczny. Butle do gazów medycznych. Oznakowanie zawartości.całość normy 451PN-ISO 2972:1996Sterowanie numeryczne maszyn. Symbole.całość normy 452PN-ISO 2374:1996Dźwignice. Szereg maksymalnych udźwigów modeli podstawowych.całość normy 453PN-ISO 3154:1997Liny splotkowe do wyciągów górniczych. Techniczne warunki dostawy.całość normy 454PN-ISO 3795:1996Pojazdy drogowe oraz ciągniki, maszyny rolnicze i leśne. Określenie palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów.całość normy 455PN-ISO 4253:1996Ciągniki rolnicze. Usytuowanie siedziska operatora. Wymiary.całość normy 456PN-ISO 4414:1994Napędy i sterowania pneumatyczne. Zalecenia dotyczące stosowania elementów wyposażenia układów napędowych i sterujących.całość normy 457PN-ISO 5700:1996Ciągniki kołowe rolnicze i leśne. Konstrukcje ochronne. Metoda badania statycznego i warunki oceny.całość normy 458PN-ISO 5970:1994Meble, krzesła i stoły szkolne. Wymiary funkcjonalne.całość normy Załącznik nr 2 WYKAZ NORM BRANŻOWYCH DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA Lp.Numer normy BNTytuł normy BNZakres obowiązku stosowania normy 1234 1BN-73/0409-08Górnictwo odkrywkowe. Urządzenia sygnalizacji pożarowej na maszynach podstawowych. Wymagania ogólne.całość normy 2BN-77/0414-12Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w kopalniach. Przejścia nad urządzeniami transportu głównego. Zasady projektowania.całość normy 3BN-84/0414-17Szyby górnicze. Zbrojenie sztywne. Wymagania i badania.całość normy 4BN-88/0414-18Szyby górnicze. Przedziały drabinowe. Wymagania i badania.całość normy 5BN-77/0423-04Przewietrzanie wyrobisk górniczych. Śluzowe tamy wentylacyjne. Ogólne wytyczne projektowania i wykonania.całość normy 6BN-81/0432-03Obudowa górnicza. Stojaki cierne. Podstawowe parametry.całość normy 7BN-90/0432-05/01Obudowa metalowa. Stropnice. Podział i oznaczenia.całość normy 8BN-90/0432-05/02Obudowa metalowa. Stropnice członowe SCG. Wymagania.całość normy 9BN-90/0432-05/03Obudowa metalowa. Stropnice członowe SCG. Badania.całość normy 10BN-81/0432-10Obudowa górnicza. Stojaki cierne natychmiastpodporowe. Podstawowe wymagania i badania.całość normy 11BN-73/0432-12Obudowa metalowa. Stropnice zwykłe SZG. Podstawowe wymagania i badania.całość normy 12BN-84/0432-22Stojaki hydrauliczne centralnie zasilane. Bateria zaworowa. Główne wymiary.całość normy 13BN-77/0434-06Wyrobiska korytarzowe i komorowe. Obudowa z betonu natryskowego. Beton natryskowy. Wymagania i badania.całość normy 14BN-82/0434-07Wyrobiska korytarzowe i komorowe. Obudowa powłokowa. Wytyczne projektowania i obliczeń statycznych.całość normy 15BN-78/0434-08Wyrobiska korytarzowe i komorowe. Obudowa z betonu natryskowego. Wymagania i badania.całość normy 16BN-79/0434-09Wyrobiska korytarzowe i komorowe. Obudowa betonowa monolityczna. Wymagania i badania.całość normy 17BN-84/0436-04Połączenia kotwiowe zbrojenia z obudową szybu. Wymagania i badania.całość normy 18BN-74/0444-01Tamy wodne z drzwiami dla komór w głównym odwadnianiu kopalń. Zasady projektowania i wykonania.całość normy 19BN-76/0444-02Betonowe tamy wodne jednodrzwiowe na ciśnienie 5, 10 i 15 atmosfer. Zasady projektowania i wykonania.całość normy 20BN-75/0455-05Górnictwo odkrywkowe. Transport kolejowy. Główne wymagania.całość normy 21BN-73/0455-06Górnictwo odkrywkowe. Zabezpieczenia ruchu kolejowego. Główne wymagania techniczne.całość normy 22BN-72/1610-02Obrabiarki do drewna. Symbole na tabliczkach informacyjnych.całość normy 23BN-75/1614-02Obrabiarki do drewna. Frezarki i dłutarki. Wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 24BN-75/1614-03Obrabiarki do drewna. Pilarki tarczowe. Wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 25BN-75/1614-04Obrabiarki do drewna. Pilarki ramowe (traki) pionowe. Wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 26BN-75/1614-05Obrabiarki do drewna. Pilarki taśmowe. Wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 27BN-75/1614-06Obrabiarki do drewna. Strugarki. Wymagania bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy 28BN-85/1705-04Maszyny i urządzenia górnicze. Urządzenia kotwiąco-przesuwające ścianowych przenośników zgrzebłowych i strugów. Wymagania.całość normy 29BN-85/1705-18Maszyny i urządzenia górnicze. Wozy kopalniane. Wymagania.w zakresie wozów do transportu środków strzałowych 30BN-85/1705-47Maszyny i urządzenia górnicze. Wiertnice. Wymagania.całość normy 31BN-85/1705-48Maszyny i urządzenia górnicze. Wozy wiertnicze. Wymagania.całość normy 32BN-87/1717-22Górnictwo odkrywkowe. Dopuszczalne zużycie lin stalowych.całość normy 33BN-90/1717-25Górnictwo odkrywkowe. Zwałowarki. Główne wymagania.całość normy 34BN-73/1722-17Tory kopalniane przesuwne. Główne wymagania.całość normy 35BN-78/1722-30Zapory torowe. Wymagania i badania.całość normy 36BN-78/1722-31Hamulce torowe. Wymagania i badania.całość normy 37BN-89/1722-34Urządzenia przyszybowe. Zapychaki elektryczne łańcuchowe. Wymagania i badania.całość normy 38BN-90/1722-35Kolejki łańcuchowe. Wymagania i badania.całość normy 39BN-88/1727-13Górnicze wyciągi szybowe. Naczynia wyciągowe stalowe. Wymagania i badania.całość normy 40BN-74/1727-18Naczynia wyciągowe. Prowadnice toczne. Wymagania i badania.całość normy 41BN-82/1727-19Naczynia wyciągowe. Zawieszenia lin wyrównawczych. Wymagania i badania.całość normy 42BN-77/1727-25Szyby górnicze. Stacje zwrotne lin wyrównawczych. Wymagania i badania.całość normy 43BN-91/1727-34Maszyny wyciągowe. Odporność cieplna hamulców tarczowych. Wymagania i badania.całość normy 44BN-88/3064-02Przewody przyłączeniowe i przedłużacze powszechnego użytku. Wymagania i badania.całość normy 45BN-68/3064-03Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Zamknięcie łączników wtyczkowych 16, 32 i 63 A, 500 V prądu zmiennego w obudowie bryzgoszczelnej w układzie styków kołowym, ze stykami prostokątnymi. Główne wymiary.całość normy 46BN-68/3064-06Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Gniazda wtyczkowe i wtyczki 32 A, 500 V prądu zmiennego 3-biegunowe ze stykiem ochronnym w układzie styków kołowym ze stykami prostokątnymi. Wymiary części współpracujących.całość normy 47BN-68/3064-07Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Gniazda wtyczkowe i wtyczki 63 A, 500 V prądu zmiennego 3-biegunowe ze stykiem ochronnym w układzie styków kołowym ze stykami prostokątnymi. Wymiary części współpracujących.całość normy 48BN-69/3064-08Gniazda wtyczkowe i wtyczki do instalacji przemysłowych. Zamknięcie zaczepowe łączników wtyczkowych 16, 32, 63 A, 500 V prądu przemiennego w obudowie wodoszczelnej, w układzie styków kołowym ze stykami prostokątnymi. Główne wymiary.całość normy 49BN-88/3064-18Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Gniazda wtyczkowe 10/16 A, 250V.całość normy 50BN-88/3064-19Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Gniazda wtyczkowe 3-biegunowe ze stykiem ochronnym 25 A, 380 V.całość normy 51BN-88/3064-20Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Wtyczki 6, 10 i 10/16 A, 250 V do urządzeń klasy 0 i klasy I.całość normy 52BN-88/3064-21Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Wtyczki 25 i 10/16 A, 250 V do urządzeń klasy II.całość normy 53BN-88/3064-22Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Wtyczki 3-biegunowe ze stykiem ochronnym 25 A, 380 V.całość normy 54BN-88/3064-23Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Wtyczki do szeregowych kompletów choinkowych.całość normy 55BN-83/3064-24Rozgałęźniki wtyczkowe do 16 A, 250 V.pkt 2 i 3 56BN-88/3064-25Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Gniazda wtyczkowe szczękowe 10/16 A, 250 Vcałość normy 57BN-81/3064-30Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i podobnego. Gniazda wtyczkowe 2-biegunowe 25 A, 250 V.pkt 3 58BN-85/3065-01Sprzęt elektroinstalacyjny. Automaty schodowe na znamionowe napięcie robocze 220 V i prąd znamionowy do 10 A. Wymagania i badania.pkt 2 i 3 59BN-84/3067-20Sprzęt elektroinstalacyjny. Listwy elektroinstalacyjne z tworzyw sztucznych i osprzęt. Wymagania i badania.całość normy 60BN-85/3068-01Sprzęt elektroinstalacyjny. Złącza ostrzowe do łączenia przewodów o przekrojach do 25 mm2 na napięcie znamionowe do 380 V. Wymagania i badania.całość normy 61BN-87/3068-02Sprzęt elektroinstalacyjny. Złącza skrętne do łączenia przewodów o przekrojach do 4 mm2, na napięcie znamionowe do 380 V. Wymagania i badania.całość normy 62BN-89/3068-31Sprzęt elektroinstalacyjny. Puszki instalacyjne. Wymagania i badania.pkt 2 i 3 63BN-83/3069-01Sprzęt elektroinstalacyjny. Wtyki i nasadki typu B 10 A, 250 V.pkt 2 i 3 64BN-83/3069-02Sprzęt elektroinstalacyjny. Wtyki i nasadki typu B 16 A, 250 V.pkt 2 i 3 65BN-84/3069-03Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyk i nasadka 02 A.całość normy 66BN-84/3069-04Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyk i nasadki 25 A.całość normy 67BN-84/3069-05Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyk i nasadka 6 A.całość normy 68BN-84/3069-06Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyk i nasadki 10 A.całość normy 69BN-84/3069-07Wyroby elektroinstalacyjne do użytku domowego i podobnego. Wtyk i nasadki 16 A.całość normy 70BN-88/3384-02/00Łączniki klawiszowe segmentowe. Wymagania i badania.całość normy 71BN-85/3384-02/03Łączniki klawiszowe segmentowe. Wyłączniki sieciowe 2 A.całość normy 72BN-88/3384-02/06Łączniki klawiszowe segmentowe. Wyłączniki sieciowe 4 A.całość normy 73BN-77/3384-04/00Łączniki przechylne. Wspólne wymagania i badania.całość normy 74BN-88/3613-04Koła kierownic pojazdów samochodowych z tworzyw sztucznych ze zbrojeniem metalowym.pkt 1, 2, 3.4, 3.5, tabl. 3 lp. 1.3, 4, 5, 5.1, 5.2, 5.3, 5.5.1, 5.5.3, 5.6, 5.7 75BN-80/3684-03Wyposażenie elektryczne pojazdów silnikowych. Styczniki światła hamowania. Wymagania i badania.całość normy 76BN-87/4945-07/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Lutownice na napięcie do 250 V. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 77BN-87/4945-07/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Lutownice na napięcie do 250 V. Postanowienia uzupełniające.całość normy 78BN-89/4981-02/01Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Prasownice. Bezpieczeństwo użytkowania. Wymagania i badania.całość normy 79BN-89/4981-02/04Elektryczne przyrządy powszechnego użytku. Prasownice. Postanowienia uzupełniające.całość normy 80BN-82/5283-05Górnicze napędy i sterowania hydrauliczne. Hydrauliczne przewody giętkie.całość normy 81BN-91/6091-45/03Górnicze materiały wybuchowe. Wymagania ogólne.pkt 2 82BN-90/6091-45/06Górnicze materiały wybuchowe. Pakowanie, przechowywanie i transport.pkt 2, 3, 4 83BN-91/6093-18Proch bezdymny myśliwski.pkt 3, 4 84BN-70/6093-25Materiały wybuchowe górnicze. Proch skalny.pkt 3, 4 85BN-71/6093-26Proch nitrocelulozowy 56.pkt 3, 4 86BN-66/6094-08Lont prochowy specjalny.pkt 2, 3 87BN-80/6094-27Górnicze środki strzałowe. Górniczy lont prochowy.pkt 3, 4 88BN-88/6094-46Górnicze lonty detonujące pentrytowe.pkt 3, 4 89BN-90/6094-47Górnicze głowiczki zapalnikowe termo- i ciśnienioodporne.pkt 3, 4 90BN-64/6095-02Środki pirotechniczne widowiskowe. Ognie choinkowe.pkt 2, 3 91BN-77/6096-03Materiały wybuchowe górnicze. Detonatory heksogenowe.pkt 3, 4 92BN-90/6099-02Blok ołowiany do oznaczania zdolności wykonywania pracy. Wymagania techniczne.pkt 2, 3 93BN-78/6113-63Farby poliuretanowe nawierzchniowe do zabawek.całość normy 94BN-75/6114-29Lakier nitrocelulozowy do ołówków.całość normy 95BN-76/6115-05Emalie celulozowe do ołówków.całość normy 96BN-86/6115-71Emalie celulozowe do zabawek.całość normy 97BN-63/6614-02Wyroby gumowe. Pieluszki gumowe dla niemowląt.całość normy 98BN-91/6614-09Odciągacz pokarmu.całość normy 99BN-70/6614-11Gruszki gumowe.całość normy 100BN-78/6616-19Uszczelki gumowe stosowane w górnictwie. Wspólne wymagania i badania odporności na działanie trudno palnych cieczy hydraulicznych.całość normy 101BN-84/6755-08Materiały do izolacji termicznej i akustycznej. Wyroby z wełny mineralnej. Filce i płyty.całość normy 102BN-75/6755-10Materiały do izolacji cieplnej z włókien nieorganicznych. Otuliny z wełny mineralnej.całość normy 103BN-84/6755-15Materiały do izolacji cieplnej z włókien nieorganicznych. Maty z wełny mineralnej.całość normy 104BN-86/6755-16Wojłok z włókien szklanych.całość normy 105BN-89/6821-02Szkło budowlane. Szyby zespolone.całość normy 106BN-79/6821-03Szkło budowlane. Szyby bezpieczne hartowane płaskie.pkt 3.5, 3.6 107BN-84/6824-01Szkło budowlane. Szyby bezpieczne hartowane płaskie. Szkło emaliowane.pkt 3.6, 3.7 108BN-82/6825-02Szkło budowlane profilowe "VITROLIT".całość normy 109BN-84/6829-04Szkło budowlane. Szyby bezpieczne hartowane płaskie. Szyby na skrzydła drzwiowe.pkt 3.6, 3.7 110BN-76/8441-01Sprzęt turystyczny gumowy. Pneumatyczne wyroby tkaninowo-gumowe.całość normy 111BN-82/8444-17/05Gumowy sprzęt pływacki. Kamizelki pływackie.całość normy 112BN-75/8901-01Przewietrzanie kopalń. Wejścia śluzowe i włazy do kanałów wentylacyjnych. Zasady projektowania.całość normy 113BN-86/8901-03Rurociągi szybowe. Zasady projektowania.całość normy 114BN-82/8901-06Uszczelnianie szybów wydechowych. Zasady projektowania.całość normy 115BN-85/8901-08Zamknięcia przeciwpożarowe zrębów szybów wdechowych. Zasady projektowania.całość normy 116BN-78/8902-01Ogrzewanie powietrza wdechowego kopalni. Zasady projektowania instalacji.całość normy 117BN-84/8902-05Konstrukcje wież szybowych. Obliczenia statyczne i zasady projektowania.całość normy 118BN-89/8902-11Podziemne stałe składy materiałów wybuchowych. Zasady projektowania.całość normy 119BN-66/8914-08Kopalniane tamy wodne pełne. Zasady projektowania i wykonania.całość normy 120BN-79/9542-02Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania elementów sorpcyjnych wobec cyjanowodoru i chlorocyjanu.całość normy 121BN-80/9542-03Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Wkłady filtropochłaniające. Oznaczanie wytrzymałości mechanicznej.całość normy 122BN-80/9542-04Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Urządzenia filtrowentylacyjne. Oznaczanie odporności korozyjnej metali i stopów metali na odkażalniki.całość normy 123BN-82/9542-06Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania elementów sorpcyjnych wobec chloropikryny.całość normy 124BN-82/9542-07Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania elementów sorpcyjnych wobec tlenku węgla.całość normy 125BN-82/9542-08Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania sorbentów węglowych wobec chloropikryny.całość normy 126BN-82/9542-09Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania sorbentów węglowych wobec cyjanowodoru i chlorocyjanu.całość normy 127BN-82/9542-10Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania sorbentów węglowych wobec dwutlenku azotu.całość normy 128BN-84/9542-13Sprzęt ochronny dróg oddechowych. Oznaczanie czasu ochronnego działania elementów pochłaniających wobec czterochloroetylenu.całość normy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 11 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zezwoleń na produkcję, wprowadzanie do obrotu i na przywożenie z zagranicy niektórych środków spożywczych. (Dz. U. Nr 129, poz. 845) Na podstawie art. 5 ust. 2, art. 11 ust. 3 i art. 12 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zezwoleń na produkcję, wprowadzanie do obrotu i na przywożenie z zagranicy niektórych środków spożywczych (Dz. U. Nr 51, poz. 293 i z 1987 r. Nr 2, poz. 16) po § 21 dodaje się § 21a w brzmieniu: "§ 21a. 1. Do 31 grudnia 1997 r. środki spożywcze i używki o odmiennych cechach zdrowotnej jakości niż określone w przepisach obowiązujących w kraju, przywożone z zagranicy w celu wprowadzenia do obrotu na terenach dotkniętych powodzią w lipcu 1997 r. lub z przeznaczeniem dla osób poszkodowanych w wyniku tej powodzi, mogą być wprowadzane do obrotu po uzyskaniu zezwolenia państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, może złożyć jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna, zamierzająca wprowadzić do obrotu środek spożywczy lub używkę. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) pełną nazwę i adres producenta lub wprowadzającego do obrotu ze wskazaniem państwa, w którym środki spożywcze lub używki mają być nabyte, 2) nazwę środka spożywczego lub używki oraz ich receptury, 3) określenie zakresu, w jakim środek spożywczy lub używka nie odpowiada obowiązującym w Polsce wymaganiom w zakresie warunków zdrowotnych żywności i żywienia, 4) określenie ilości środka spożywczego lub używki, które mają być przywiezione z zagranicy, 5) deklarację producenta dotyczącą parametrów fizykochemicznych oraz zanieczyszczeń chemicznych i mikrobiologicznych, 6) orzeczenie właściwego organu sanitarnego państwa producenta o braku zastrzeżeń z punktu widzenia ochrony zdrowia i życia człowieka oraz stwierdzające, że środek spożywczy lub używka są dopuszczone do żywienia ludzi w kraju producenta, 7) próbkę środka spożywczego lub używki." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1997 r. w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej. (Dz. U. Nr 130, poz. 846) Na podstawie art. 20a ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) i art. 22 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496 i Nr 106, poz. 678) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach, jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, zwane dalej "instytucjami cywilnymi", w których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę, jak również uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby w tych instytucjach. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa. 3. Zgodę na wyznaczenie do pełnienia służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 20a ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770), żołnierz zawodowy wyraża w formie pisemnego oświadczenia wskazującego również instytucję cywilną i stanowisko służbowe. § 2. Żołnierze zawodowi mogą być wyznaczani do pełnienia służby wojskowej w instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych, na których są wykonywane zadania lub prowadzone prace: 1) z zakresu powszechnego obowiązku obrony, o których mowa w art. 2, 18, 95 i 96 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770), 2) związane z realizacją dostaw, robót i usług oraz innych zadań na rzecz Sił Zbrojnych, 3) produkcyjne przemysłu zbrojeniowego, 4) w zakresie obrony cywilnej, 5) dotyczące planowania gotowości obronnej państwa oraz przygotowywania warunków jego funkcjonowania w czasie mobilizacji i w czasie wojny, 6) z zakresu szkolenia wojskowego żołnierzy skazanych na karę aresztu wojskowego, 7) na rzecz środowisk byłych żołnierzy zawodowych i kombatantów. § 3. Instytucjami cywilnymi, w których mogą pełnić służbę wojskową żołnierze zawodowi, są: 1) Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 2) Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, 3) urzędy naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej, w których znajdują się komórki organizacyjne do spraw obronnych (wojskowych) lub inne komórki organizacyjne wykonujące zadania w zakresie obronności państwa, 4) przedsiębiorstwa państwowe i jednostki badawczo-rozwojowe, wykonujące zadania na potrzeby obronności państwa, a także inne podmioty gospodarcze w udziałem Skarbu Państwa, o których mowa w art. 310 Kodeksu handlowego, 5) banki państwowe i inne banki, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 51% udziałów, 6) wojewódzkie i gminne (miejskie, dzielnicowe) inspektoraty obrony cywilnej, 7) studia wojskowe, zakłady medycyny katastrof w akademiach medycznych i inne jednostki organizacyjne szkół wyższych, 8) zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego, 9) jednostki organizacyjne tworzone na podstawie odrębnych przepisów przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, nie będące jednostkami wojskowymi, 10) stowarzyszenia prowadzące działalność bezpośrednio związaną z obronnością państwa, której zakres, stosownie do odrębnych przepisów, został uzgodniony z Ministrem Obrony Narodowej, 11) fundacje, co do których, ze względu na ich cel, Minister Obrony Narodowej został wskazany, stosownie do odrębnych przepisów, jako właściwy dla nich minister, 12) inne jednostki organizacyjne, w których są wykonywane zadania, o których mowa w § 2. § 4. Żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę wojskową: 1) w jednostkach i komórkach organizacyjnych, o których mowa w § 3 pkt 1-3 i 6, na stanowiskach służbowych określonych w przepisach o wynagrodzeniu pracowników administracji rządowej i samorządu terytorialnego, z wyjątkiem stanowisk referenta i starszego referenta (równorzędnych), 2) w jednostkach badawczo-rozwojowych, o których mowa w § 3 pkt 4, na stanowisku dyrektora i jego zastępców oraz na stanowiskach pracowników naukowych, badawczo-technicznych i inżynieryjno-technicznych, określonych w odrębnych przepisach, 3) w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w § 3 pkt 7, na stanowiskach nauczycieli akademickich szkół wyższych, określonych w odrębnych przepisach, 4) w pozostałych jednostkach organizacyjnych, o których mowa w § 3, na odpowiednich stanowiskach służbowych - jeżeli na tych stanowiskach są wykonywane zadania, o których mowa w § 2. § 5. 1. Z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o skierowanie żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych występują: 1) szefowie: Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 2) Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, 3) ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) lub wojewodowie, w odniesieniu do instytucji cywilnych podległych lub nadzorowanych, 4) dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych oraz dyrektorzy lub prezesi podmiotów gospodarczych - za pośrednictwem właściwego ministra lub wojewody, 5) dyrektorzy lub prezesi banków, 6) rektorzy szkół wyższych - za pośrednictwem ministrów sprawujących nadzór nad tymi szkołami, 7) wójtowie, burmistrzowie lub prezydenci miast - za pośrednictwem wojewody, 8) właściwe organy statutowe stowarzyszeń i fundacji - zwani dalej "kierownikami instytucji cywilnych". 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej i komórki organizacyjnej oraz nazwę i liczbę stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych, a także kwalifikacje wymagane do zajmowania tych stanowisk i zakres wykonywanych na nich zadań. 3. Kierownicy instytucji cywilnych występują z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli posiadają odpowiednią liczbę etatów kalkulacyjnych w celu utworzenia stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych oraz posiadają środki na finansowanie uposażeń i innych należności pieniężnych określonych w § 11 ust. 2 i § 16 ust. 1 pkt 1. § 6. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 5 ust. 2, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane zadania określone w § 2 albo jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych. § 7. 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 5 ust. 2, Minister Obrony Narodowej: 1) zalicza - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych żołnierzy zawodowych - stanowiska służbowe, określone we wniosku, do odpowiednich grup uposażenia żołnierzy oraz ustala etatowe stopnie wojskowe, do których zaszeregowuje te stanowiska, stosownie do równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych występujących w etatach jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, 2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od tych żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w § 1 ust. 3. 2. Imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, o którym mowa w § 5 ust. 2, może przedstawić Ministrowi Obrony Narodowej również kierownik instytucji cywilnej. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 3. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ujmuje się w "Wykazie stanowisk służbowych w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej, przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych", prowadzonym przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 4. W razie uzgodnienia obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony Narodowej a kierownikiem instytucji cywilnej, Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk i kieruje ich do tego kierownika w celu wyznaczenia na uzgodnione stanowiska służbowe. § 8. 1. Żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 7 ust. 4, wyznacza na wskazane stanowiska służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla tych stanowisk, określonej w odrębnych przepisach. 2. Kierownik instytucji cywilnej może przenosić żołnierzy zawodowych na inne stanowiska służbowe, przeznaczone dla żołnierzy zawodowych, w formie określonej w ust. 1, po uzyskaniu od nich oświadczeń, o których mowa w § 1 ust. 3, i uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 2, kierownik instytucji cywilnej zawiadamia Ministra Obrony Narodowej o dokonanym przeniesieniu, przesyłając jednocześnie stosowne oświadczenie żołnierza zawodowego. 4. Minister Obrony Narodowej na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, stwierdza, do celów ewidencyjnych, przeniesienie żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe w instytucji cywilnej. § 9. 1. W razie reorganizacji instytucji cywilnej lub komórki organizacyjnej, w której pełnią służbę wojskową żołnierze zawodowi, powodującej zmianę stanowisk służbowych, na których pełnią służbę żołnierze, kierownik instytucji cywilnej występuje do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o skierowanie tych żołnierzy na nowe stanowiska służbowe, chyba że są one przeznaczone dla pracowników nie będących żołnierzami zawodowymi, albo postępuje w sposób określony w § 10 ust. 2. Przepisy § 5 ust. 2, § 6, 7 i 8 ust. 1 oraz § 10 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio. 2. W razie konieczności zamiany stanowiska służbowego przeznaczonego dla żołnierza zawodowego na stanowisko przeznaczone dla pracownika albo likwidacji stanowiska służbowego, Minister Obrony Narodowej, na wniosek kierownika instytucji cywilnej, skreśla to stanowisko z wykazu, o którym mowa w § 7 ust. 3. Przepisy § 8 ust. 2-4 oraz § 10 ust.2-4 i 6 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Minister Obrony Narodowej może odwołać żołnierza zawodowego z pełnienia służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, nawet bez zgody żołnierza, zawiadamiając o tym kierownika instytucji cywilnej i żołnierza co najmniej z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. 2. Kierownik instytucji cywilnej może skierować żołnierza zawodowego, pełniącego służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, do Ministra Obrony Narodowej, nawet bez zgody żołnierza, zawiadamiając o tym Ministra Obrony Narodowej i żołnierza co najmniej z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. 3. Minister Obrony Narodowej odwołuje żołnierza zawodowego z pełnienia służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, na jego wniosek, nawet bez zgody kierownika instytucji cywilnej. Odwołanie następuje z upływem trzech miesięcy od ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym żołnierz złożył wniosek, a jeżeli wniosek wiąże się z wypowiedzeniem stosunku służbowego przez żołnierza, odwołanie następuje z dniem upływu okresu wypowiedzenia. 4. Trzymiesięczne terminy, o których mowa w ust. 1-3, mogą być skracane za pisemną wspólną zgodą Ministra Obrony Narodowej, kierownika instytucji cywilnej i zainteresowanego żołnierza zawodowego. 5. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie konieczności przeniesienia żołnierza zawodowego w stan nieczynny albo zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej w wypadkach określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z tym że jeżeli z tych przepisów wynika obowiązek dokonania tych czynności bezzwłocznie, odwołanie żołnierza ze służby wojskowej w instytucji cywilnej następuje bez wcześniejszego zawiadomienia kierownika tej instytucji. 6. Kierownik instytucji cywilnej zwalnia żołnierza zawodowego z zajmowanego stanowiska służbowego z upływem terminów, o których mowa w ust. 1-5, i kieruje go do Ministra Obrony Narodowej. § 11. 1. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach dla żołnierzy pełniących służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w instytucjach cywilnych stosuje się odpowiednio obowiązujące, na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych, przepisy prawa pracy lub pragmatyki służbowej, dotyczące obowiązków zakładu pracy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień i kar nie związanych z przebiegiem służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W wypadku gdy wypłacona żołnierzowi zawodowemu przez instytucję cywilną nagroda z zakładowego funduszu nagród jest niższa od nagrody rocznej obliczanej w myśl przepisów, o których mowa w ust. 1, żołnierzowi przysługuje od organów wojskowych wyrównanie do wysokości określonej przez te przepisy. § 12. 1. Z tytułu pełnienia służby wojskowej w instytucjach cywilnych żołnierze zawodowi podlegają odpowiednio: 1) Ministrowi Obrony Narodowej - wyznaczeni na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, zaszeregowane do etatowych stopni wojskowych generałów, 2) dyrektorowi Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej - wyznaczeni na pozostałe stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych. 2. Jeżeli w instytucji cywilnej lub podległych (nadzorowanych) jej jednostkach organizacyjnych pełni służbę wojskową co najmniej dwóch żołnierzy zawodowych, ten z nich, który zajmuje wyższe stanowisko służbowe, jest przełożonym i przysługują mu uprawnienia dowódcy jednostki wojskowej, odpowiadające etatowemu stopniowi wojskowemu, do którego zaszeregowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe. W sprawach spornych decyzje w tym zakresie podejmuje organ wojskowy, o którym mowa w ust. 1. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień przełożonych służbowych, którym żołnierz zawodowy podlega w instytucji cywilnej z tytułu zajmowania w niej stanowiska służbowego. § 13. 1. Żołnierze zawodowi pełniący służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych mogą, za zgodą kierowników tych instytucji, odbywać szkolenie w trybie stacjonarnym oraz praktyki w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej, przez okres do sześciu miesięcy, na zasadach i w trybie określonym w przepisach odnoszących się do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w tych jednostkach. 2. Żołnierze zawodowi, o których mowa w ust. 1, w czasie odbywania szkolenia lub praktyki otrzymują od instytucji cywilnych uposażenie określone w § 16. 3. Koszty związane z odbywaniem przez żołnierzy zawodowych szkolenia lub praktyki ponoszą organy wojskowe, na zasadach obowiązujących w resorcie obrony narodowej. § 14. Organ wojskowy, o którym mowa w § 12 ust. 1, na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla żołnierzy zawodowych, w stosunku do żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową w instytucjach cywilnych: 1) sprawuje, z zastrzeżeniem § 11 ust. 2, władzę dyscyplinarną oraz kontrolę przestrzegania dyscypliny wojskowej, 2) podejmuje decyzje w sprawach związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej, 3) sporządza opinie okresowe o żołnierzach, którzy posiadają uprawnienia dowódcy jednostki wojskowej, z uwzględnieniem oceny realizacji przez nich zadań służbowych, dokonanej przez kierownika instytucji cywilnej, 4) sprawuje nadzór nad przebiegiem szkolenia wojskowego, 5) przydziela żołnierzy na zaopatrzenie do jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej. § 15. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych urlopów udzielają ich przełożeni służbowi, którym podlegają w instytucji cywilnej z tytułu zajmowania w niej stanowiska służbowego, na zasadach i w wymiarze określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. § 16. 1. Uposażenie i inne należności pieniężne przysługujące żołnierzom zawodowym pełniącym służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych wypłaca z własnych środków: 1) instytucja cywilna: a) uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami, b) nagrody z zakładowego funduszu nagród, c) nagrody uznaniowe, d) ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystane urlopy wypoczynkowe, w związku ze zwolnieniem żołnierza zawodowego ze służby wojskowej, do których nabył prawo w okresie pełnienia służby w tej instytucji, chyba że na podstawie odrębnych przepisów uzyskał zgodę organów wojskowych, o których mowa w § 12 ust. 1, na przesunięcie urlopu wypoczynkowego lub jego części poza rok, w którym urlop ten przysługiwał; w tym wypadku ekwiwalent wypłaca organ wojskowy, o którym mowa w pkt 2, 2) dowódca (szef, komendant) jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 14 pkt 5: a) zasiłek na zagospodarowanie, b) należności za przeniesienia służbowe, c) nagrody jubileuszowe, d) należności w związku ze zwolnieniem z czynnej służby wojskowej, z zastrzeżeniem pkt 1 lit. d), e) należności pośmiertne, f) wyrównanie, o którym mowa w § 11 ust. 3. 2. Żołnierze zawodowi, pełniący służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych, otrzymują świadczenia w naturze i ich ekwiwalenty oraz nie wymienione w ust. 1 należności i świadczenia wynikające z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej od organów wojskowych określonych w przepisach dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej. 3. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej zawiadamia instytucje cywilne, w których żołnierze zawodowi pełnią służbę wojskową na stanowiskach służbowych, o wysokości przysługujących im uposażeń oraz ekwiwalentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d). 4. Żołnierze pełniący służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych otrzymują uposażenie w terminach płatności przewidzianych dla żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej. 5. Wydatki, o których mowa w ust. 1, wynikające z przeprowadzonych w ciągu roku budżetowego podwyżek uposażeń lub zmian organizacyjnych, zwiększa się, w ramach przeniesień środków finansowych między częściami i działami budżetu, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 17. Żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych nie wlicza się do stanów liczbowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w odrębnych przepisach. § 18. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na zasadach określonych w rozporządzeniu, wyznacza żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową w podporządkowanych mu jednostkach wojskowych oraz pozostających w jego dyspozycji i rezerwie kadrowej na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji nie będących jednostkami wojskowymi lub kieruje ich do nadzorowanych przez niego organów administracji rządowej, a także do terenowych struktur obrony cywilnej - w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe określone w wykazie stanowisk. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w stosunku do żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, posiada uprawnienia Ministra Obrony Narodowej określone w rozporządzeniu. 3. Przepisy rozporządzenia dotyczące uprawnień i obowiązków organów resortu obrony narodowej stosuje się odpowiednio do organów resortu spraw wewnętrznych i administracji. § 19. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych, pozostają nadal na zajmowanych stanowiskach służbowych; żołnierze ci pełnią dalszą służbę na tych stanowiskach na zasadach określonych w rozporządzeniu. § 20. W sprawach dotyczących przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, nie uregulowanych w niniejszym rozporządzeniu, stosuje się odpowiednio przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. w sprawie zmiany granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwach: bielskim, olsztyńskim, piotrkowskim, rzeszowskim, tarnobrzeskim, tarnowskim i włocławskim. (Dz. Nr 130, poz. 847) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W województwie bielskim zmienia się granice miasta Andrychów położonego na terenie gminy Andrychów przez przyłączenie obszaru części wsi Wieprz o powierzchni 5,92 ha z gminy Wieprz. § 2. W województwie olsztyńskim nadaje się status miasta miejscowościom: 1) Miłakowo; w skład miasta Miłakowo wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Miłakowo o powierzchni 867,64 ha; granicami miasta Miłakowo są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów, 2) Miłomłyn; w skład miasta Miłomłyn wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Miłomłyn o powierzchni 1239,58 ha; granicami miasta Miłomłyn są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów. § 3. W województwie piotrkowskim zmienia się granice gminy Dłutów przez przyłączenie obszarów wsi Świerczyna oraz osady Kociołki-Las z gminy Drużbice. § 4. W województwie rzeszowskim zmienia się nazwę gminy Chmielnik Rzeszowski z siedzibą władz w Chmielniku Rzeszowskim na Chmielnik z siedzibą władz w Chmielniku. § 5. W województwie tarnobrzeskim zmienia się nazwę gminy Rudnik z siedzibą władz w Rudniku na Rudnik nad Sanem z siedzibą władz w Rudniku nad Sanem. § 6. W województwie tarnowskim nadaje się status miasta miejscowości Ciężkowice; w skład miasta Ciężkowice wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Ciężkowice o powierzchni 999,00 ha; granicami miasta Ciężkowice są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów. § 7. W województwie włocławskim nadaje się status miasta miejscowości Piotrków Kujawski; w skład miasta Piotrków Kujawski wchodzą obszary: obrębów ewidencyjnych Piotrków Kujawski i Piotrków Poduchowny oraz części obszarów obrębów ewidencyjnych: Szewce, Wójcin i Zborowiec, o łącznej powierzchni 967,88 ha; granicami miasta Piotrków Kujawski są zewnętrzne granice obrębów ewidencyjnych i ich części, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. w sprawie nadania statutu Polskiemu Instytutowi Spraw Międzynarodowych. (Dz. U. Nr 130, poz. 848) Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (Dz. U. Nr 156, poz. 777) zarządza się, co następuje: § 1. Polskiemu Instytutowi Spraw Międzynarodowych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. (poz. 848) STATUT POLSKIEGO INSTYTUTU SPRAW MIĘDZYNARODOWYCH § 1. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, zwany dalej "Instytutem", jest państwową jednostką organizacyjną działającą na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (Dz. U. Nr 156, poz. 777), zwanej dalej "ustawą", i na podstawie niniejszego statutu. § 2. Do zakresu działania Instytutu należy prowadzenie działalności badawczej, informacyjnej i wydawniczej w zakresie spraw międzynarodowych, w tym integracji europejskiej, a w szczególności: 1) prowadzenie badań naukowych i studyjnych oraz przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych, 2) organizowanie seminariów, konwersatoriów oraz odczytów i wykładów ekspertów i polityków, krajowych i zagranicznych, 3) upowszechnianie wiedzy z zakresu spraw międzynarodowych, w tym integracji europejskiej, 4) prowadzenie biblioteki naukowej w zakresie objętym działalnością Instytutu, 5) prowadzenie i udostępnianie dokumentacji informacji o sprawach międzynarodowych, w tym integracji europejskiej, 6) prowadzenie działalności wydawniczej, 7) prowadzenie szkolenia na potrzeby resortu spraw zagranicznych i urzędu Komitetu Integracji Europejskiej oraz innych instytucji zajmujących się problematyką międzynarodową, w tym integracji europejskiej, 8) współpraca ze szkołami wyższymi, ośrodkami naukowymi i innymi instytucjami krajowymi i zagranicznymi w zakresie objętym działalnością Instytutu. § 3. 1. Dyrektor Instytutu, zwany dalej "Dyrektorem", kieruje Instytutem i reprezentuje go na zewnątrz. 2. Do obowiązków Dyrektora należy w szczególności: 1) ustalanie rocznych programów badawczych i szkoleniowych Instytutu, 2) zarządzanie mieniem Instytutu, 3) prowadzenie polityki kadrowej, 4) przedstawianie Ministrowi Spraw Zagranicznych i Sekretarzowi Komitetu Integracji Europejskiej rocznych sprawozdań z działalności Instytutu, 5) powoływanie i odwoływanie kierowników oddziałów zamiejscowych Instytutu, w razie ich utworzenia w odrębnym trybie. 3. Kandydatów na stanowisko Dyrektora wyłania się w drodze konkursu, przeprowadzanego na zasadach i w trybie określonym dla jednostek badawczo-rozwojowych. 4. Kadencja Dyrektora Instytutu trwa 5 lat. 5. Dyrektor kieruje Instytutem przy pomocy nie więcej niż dwóch zastępców. Zastępców powołuje i odwołuje Dyrektor w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, Sekretarzem Komitetu Integracji Europejskiej oraz po zaopiniowaniu przez Radę Instytutu. § 4. 1. Rada Instytutu, zwana dalej "Radą", jest organem inicjującym, opiniodawczym i doradczym Instytutu. 2. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) wyrażanie opinii o przedstawianych przez Dyrektora kandydatach na jego zastępców, 2) inicjowanie nowych przedsięwzięć Instytutu, 3) opiniowanie rocznych programów działań Instytutu, 4) ocena rocznych sprawozdań z pracy Instytutu, 5) określanie założeń programowych szkoleń prowadzonych przez Instytut oraz zasad rekrutacji ich uczestników. 3. Rada jest uprawniona do przedstawiania opinii we wszystkich sprawach dotyczących działalności Instytutu. 4. W skład Rady wchodzą wybitni znawcy stosunków międzynarodowych i integracji europejskiej w liczbie 12 członków, przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz po jednym przedstawicielu klubów parlamentarnych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, powołani przez Ministra Spraw Zagranicznych. 5. Rada wybiera ze swojego grona przewodniczącego i jego zastępcę. 6. Kadencja Rady trwa 4 lata. 7. Rada działa w trybie i na zasadach określonych w uchwalonym przez nią regulaminie. § 5. W skład Instytutu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Dział Bezpieczeństwa Międzynarodowego i Strategii Politycznej, 2) Dział Integracji Europejskiej, 3) Sekcja Szkolenia, 4) Biblioteka i Dział Dokumentacji, 5) Sekcja Wydawnictw, 6) Sekcja Finansów, Księgowości i Administracji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa. (Dz. Nr 130, poz. 849) Na podstawie art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 2, poz. 7), w § 1 liczbę "1,86" zastępuje się liczbą "1,95". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 130, poz. 850) Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680 i Nr 123, poz. 779), art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) i art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 18, poz. 98) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. wielokrotność przeciętnego prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej, ustala się na 1,39." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia. (Dz. Nr 130 poz. 851) Na podstawie art. 19 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wytwarzanie - każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia, łącznie z montażem lub operacjami charakterystycznymi dla danego procesu produkcyjnego, 2) materiał - składnik, surowiec, komponent lub część, użyte do wytworzenia produktu, 3) produkt - wytworzony, wydobyty lub uzyskany towar, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania, 4) materiał niepochodzący - materiał pochodzący z kraju innego niż kraj, w którym towar jest wytwarzany, lub materiał, którego pochodzenia nie można ustalić, 5) cena ex works - cenę zapłaconą producentowi za produkt w kraju, w którym został wytworzony, po odliczeniu wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w wypadku wywozu produktu, 6) pozycja HS - pierwsze cztery cyfry nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS), 7) reguły szczegółowe - rodzaje procesów określonych w załącznikach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, stosowane wobec produktów wymienionych w tych załącznikach. § 2. Ustala się: 1) wykaz procesów wykonywanych na materiałach niepochodzących, nadających materiałom i wyrobom włókienniczym pochodzenie kraju wytwarzania, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, zwany dalej "Wykazem nr 1", 2) wykaz procesów wykonywanych na materiałach niepochodzących, nadających produktom innym niż materiały i wyroby włókiennicze pochodzenie kraju wytwarzania, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, zwany dalej "Wykazem nr 2", 3) wykaz towarów przywożonych na polski obszar celny, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, zwany dalej "Wykazem nr 3". Rozdział 2 Ustalanie pochodzenia materiałów i wyrobów włókienniczych należących do sekcji XI HS § 3. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, za istotną, ekonomicznie uzasadnioną obróbkę lub przetworzenie, o których mowa w art. 17 Kodeksu celnego, nadające materiałom i wyrobom włókienniczym, z wyjątkiem materiałów i wyrobów, o których mowa w § 4 ust. 1, pochodzenie kraju, gdzie procesy te zostały przeprowadzone, uznaje się obróbkę lub przetworzenie, które powodują, że wytworzony produkt jest klasyfikowany w innej pozycji HS niż pozycje obejmujące każdy z użytych materiałów niepochodzących (wystarczające przetworzenie). 2. Następujące obróbki lub przetworzenia wykonane na materiałach niepochodzących nie są uznawane za wystarczające przetworzenie: 1) zabiegi mające na celu zabezpieczenie produktów w czasie ich transportu i składowania, w szczególności wentylacja, rozkładanie, suszenie i usuwanie uszkodzonych części, 2) proste operacje usuwania pyłu, przesiewania, sortowania, klasyfikowania, łączenia, w tym także tworzenia zestawów, mycia i wycinania, 3) zmiana opakowań, rozdzielanie i łączenie paczek, 4) proste operacje konfekcjonowania, a w szczególności pakowanie w torby, etui lub pudełka, 5) znakowanie produktów i ich opakowań etykietami i innymi znakami wyróżniającymi, 6) proste łączenie części produktów w celu złożenia produktu kompletnego, 7) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w pkt 1-6. § 4. 1. W wypadku produktów wymienionych w kolumnie 2 Wykazu nr 1, za wystarczające przetworzenie uznaje się wykonanie na materiałach niepochodzących co najmniej obróbki lub przetworzenia określonych w kolumnie 3 tego wykazu. 2. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi materiał niepochodzący może być użyty na określonym etapie wytwarzania, jest dozwolone użycie takiego materiału na tym lub wcześniejszym etapie wytwarzania. 3. Jeżeli produkt wykonany z materiałów niepochodzących nabył pochodzenie kraju wytworzenia i jest następnie użyty jako materiał w procesie wytwarzania nowego produktu, w celu ustalenia pochodzenia nowego produktu reguły szczegółowe nie dotyczą produktu włączonego. 4. W wypadku gdy reguły szczegółowe określają, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, nie jest konieczne, żeby wszystkie te materiały były użyte. 5. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi produkt musi być wytwarzany z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia materiałów, których z powodu ich właściwości reguła ta nie dotyczy. 6. W celu stosowania reguł szczegółowych, wartością użytych materiałów niepochodzących jest ich wartość celna, określona w chwili przywozu tych materiałów do kraju, w którym towar jest wytwarzany, lub jeśli wartość celna materiałów niepochodzących nie została określona - pierwsza możliwa do ustalenia cena zapłacona za te materiały w kraju, w którym towar jest wytwarzany. 7. W wypadku produktów otrzymanych z dwóch lub więcej materiałów włókienniczych, reguły szczegółowe mają zastosowanie do każdego z tych materiałów. Rozdział 3 Ustalanie pochodzenia towarów innych niż materiały i wyroby włókiennicze należące do sekcji XI HS § 5. 1. W wypadku produktów wymienionych w kolumnie 2 Wykazu nr 2, za istotną, ekonomicznie uzasadnioną obróbkę lub przetworzenie, o których mowa w art. 17 Kodeksu celnego, nadające tym produktom pochodzenie kraju, gdzie procesy te zostały przeprowadzone, uznaje się obróbki lub przetworzenia określone w kolumnie 3 tego wykazu (wystarczające przetworzenie). 2. Przepisy § 4 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio. 3. W celu stosowania reguł szczegółowych, za wartość dodaną w wyniku montażu uznaje się sumę kosztów montażu, włącznie z operacjami wykończeniowymi lub sprawdzającymi, wartości włączonych części pochodzących z kraju, w którym montaż został dokonany, oraz zysków i innych kosztów poniesionych w tym kraju w związku z montażem. § 6. W wypadku produktów innych niż materiały i wyroby włókiennicze należące do sekcji XI HS oraz innych niż wymienione w Wykazie nr 2, pochodzenie ustala się na podstawie art. 17 Kodeksu celnego. Rozdział 4 Ustalanie pochodzenia części zamiennych § 7. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają: 1) sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy - towary należące do sekcji XVI, XVII i XVIII HS, 2) istotne części zamienne - części, które łącznie spełniają następujące warunki a) stanowią elementy, bez których nie może być zapewnione właściwe funkcjonowanie sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów wcześniej dopuszczonych do obrotu lub wywiezionych, b) są charakterystyczne dla sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów, c) są przeznaczone do konserwacji sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów, d) są przeznaczone do zastąpienia części tego samego rodzaju, uszkodzonych lub nie nadających się do użytku. § 8. Części zamienne, akcesoria i wyposażenie przywożone na polski obszar celny w tym samym czasie co sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy i będące częścią ich typowego fabrycznego wyposażenia, są uważane za mające takie samo pochodzenie, jak ten sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy, o ile te części zamienne, akcesoria i wyposażenie zostały uwzględnione przy ustalaniu pochodzenia sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów. § 9. Istotne części zamienne przeznaczone do sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów wcześniej dopuszczonych do obrotu lub wywiezionych będą uważane za mające takie samo pochodzenie, jak sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy, pod warunkiem że: 1) jest to niezbędne do dokonania przywozu do kraju przeznaczenia, 2) użycie istotnych części zamiennych do produkcji sprzętu, maszyny, aparatu lub pojazdu nie przeszkodziłoby w nadaniu pochodzenia temu sprzętowi, maszynie, aparatowi lub pojazdowi. § 10. W wypadku wątpliwości co do spełnienia przez towar warunków przewidzianych w niniejszym rozdziale, organ celny może żądać przedstawienia odpowiednich dokumentów, a w szczególności: 1) faktury lub kopii faktury na sprzęt, maszynę, aparat lub pojazd wcześniej dopuszczony do obrotu lub wywozu, 2) kopii kontraktu albo innego dokumentu potwierdzającego, że dostawa jest dokonywana w ramach konserwacji. Rozdział 5 Dokumentowanie pochodzenia towarów przywożonych na polski obszar celny § 11. 1. Pochodzenie towarów wymienionych w Wykazie nr 3 musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia. 2. Dowodem pochodzenia towarów innych niż określone w ust. 1 może być: 1) świadectwo pochodzenia, 2) faktura, specyfikacja towarów, kontrakt, świadectwo jakości lub inny dokument urzędowy, o ile w dokumentach tych jest umieszczony zapis o kraju pochodzenia towaru, 3) trwałe oznaczenie kraju pochodzenia na towarze. § 12. 1. W razie wątpliwości co do pochodzenia towaru, organ celny może zażądać przedstawienia szczegółowego opisu procesu wytwarzania towaru, z którego będzie wynikać, że spełnione zostały warunki określone w przepisach dotyczących pochodzenia towarów. 2. Opis, o którym mowa w ust. 1, musi być potwierdzony przez organ upoważniony w kraju pochodzenia towaru do wystawiania świadectw pochodzenia. Rozdział 6 Świadectwa pochodzenia § 13. Jeżeli pochodzenie towaru przywożonego na polski obszar celny lub wywożonego z polskiego obszaru celnego musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia, dowodem pochodzenia towaru może być świadectwo pochodzenia, które spełnia łącznie następujące warunki: 1) zostało sporządzone przez organ upoważniony w danym kraju do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia towarów, 2) zawiera dane niezbędne do identyfikacji towaru objętego świadectwem, w szczególności: a) dane nadawcy lub osoby wywożącej towar, b) określenie rodzaju towaru, c) masę brutto lub netto towaru; dane te mogą zostać zastąpione innymi, takimi jak ilość lub objętość, w wypadku gdy towar podczas transportu zmienia swoją masę, gdy jego masa nie może być określona lub gdy ilość lub objętość są danymi zwyczajowo identyfikującymi ten towar, d) liczbę, rodzaj, znaki i numery opakowań; jeżeli towar jest przewożony luzem, należy umieścić na świadectwie odpowiednią adnotację, 3) poświadcza, że towar, którego świadectwo dotyczy, pochodzi z określonego kraju. § 14. Świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego są wydawane przez organy celne na pisemny wniosek nadawcy lub osoby wywożącej towar z polskiego obszaru celnego, chyba że umowy międzynarodowe przewidują wydawanie świadectw pochodzenia przez inne uprawnione podmioty. § 15. 1. Świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego sporządza się na formularzu, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Karta nr 1 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi oryginał świadectwa pochodzenia i, po potwierdzeniu przez organ celny, jest wydawana wnioskodawcy. 3. Karta nr 2 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi kopię świadectwa pochodzenia. Organ celny po potwierdzeniu świadectwa zatrzymuje kopię, chyba że wnioskodawca umieści we wniosku żądanie wydania kopii świadectwa. 4. Karta nr 3 formularza, która jest dwustronnie zadrukowana, stanowi wniosek o wydanie świadectwa. 5. Wnioskodawca wypełnia pola 1-7 na kartach nr 1 i 2 oraz pola 1-9 na karcie nr 3 formularza. 6. Organ celny może, na żądanie wnioskodawcy, wydać dodatkowe kopie świadectwa pochodzenia, sporządzone na kartach nr 2 formularza. § 16. 1. Wymiary świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego powinny wynosić 210 mm x 297 mm z dopuszczalną tolerancją długości minus 5 mm lub plus 8 mm. Stosowany papier musi być papierem koloru białego, nie zawierającym masy ściernej, nadającym się do pisania i ważyć minimum 64 g/m2 lub, jeżeli jest stosowany papier poczty lotniczej - między 25 g/m2 i 30 g/m2. Tło świadectwa powinien pokrywać giloszowany nadruk koloru ciemnobrązowego, pozwalający ujawnić każdego rodzaju fałszerstwo za pomocą środków mechanicznych lub chemicznych. 2. Karta nr 3 formularza jest drukowana w języku polskim. Karty nr 1 i 2 formularza świadectwa pochodzenia mogą być drukowane w jednym lub kilku językach: polskim, angielskim lub, jeśli wymagają tego potrzeby handlu, w innym języku. 3. Na każdym formularzu świadectwa pochodzenia musi znajdować się nazwa i adres drukarni lub jej znak identyfikacyjny. § 17. 1. Formularz świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego powinien być wypełniany maszynowo lub ręcznie, na wszystkich kartach w identyczny sposób. Jeżeli formularze są wypełniane pismem odręcznym, powinno to być zrobione tuszem lub atramentem i wielkimi literami. 2. Formularz wypełnia się w języku polskim lub, w zależności od stosowanej praktyki bądź wymagań handlu, w innym języku. 3. Świadectwo i wniosek nie modą zawierać skreśleń, poprawek, wymazań ani wyrazów wpisanych w miejscu innych wyrazów. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach można dokonać poprawek, pod warunkiem że dokonane zmiany nie uniemożliwią odczytania skreślonego zapisu. Każda zmiana musi być parafowana przez osobę, która wypełniała formularz, i powinna zostać potwierdzona przez organ wystawiający świadectwo pochodzenia. 4. Jeżeli świadectwo pochodzenia jest wystawiane na więcej niż jeden towar, każdy towar jest oznaczany liczbą porządkową. Bezpośrednio pod zapisem odnoszącym się do ostatniego towaru umieszcza się poziomą linię. 5. Świadectwo powinno być wypełnione w taki sposób, aby uniemożliwić jego późniejsze uzupełnienie. § 18. W wypadku świadectwa pochodzenia wydawanego dla istotnych części zamiennych, o których mowa w § 9, przywożonych na polski obszar celny lub wywożonych z polskiego obszaru celnego, wnioskodawca jest zobowiązany umieścić w polu 6 wszystkich kart formularza oświadczenie, że towary są przeznaczone do konserwacji sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów wcześniej wywiezionych, oraz podać dane pozwalające na identyfikację tego sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów. Wnioskodawca powinien, o ile to możliwe, podać dane dotyczące świadectwa pochodzenia, wystawionego dla wywiezionego sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów, do konserwacji którego części są przeznaczone, a w szczególności nazwę organu wydającego świadectwo pochodzenia, numer i datę wydania. § 19. 1. Każdy formularz świadectwa pochodzenia wystawionego dla towaru wywożonego z polskiego obszaru celnego musi posiadać numer serii w celu jego indywidualizacji. Na każdej karcie formularza numer serii musi być taki sam. 2. Organ celny może umieścić na jednej lub kilku kartach formularza świadectwa pochodzenia dodatkowo numer wystawienia. Jeżeli numer wystawienia jest umieszczony na więcej niż jednej karcie, numer ten musi być taki sam. § 20. Organ, który wydał świadectwo pochodzenia, przechowuje wnioski dotyczące wydanych świadectw przez okres 5 lat. § 21. W wypadku wydawania świadectwa pochodzenia przez uprawnione podmioty, o których mowa w § 14, przepisy § 15-20 stosuje się odpowiednio, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Rozdział 7 Przepis końcowy § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. (poz. 851) Załącznik nr 1 WYKAZ PROCESÓW WYKONYWANYCH NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, NADAJĄCYCH MATERIAŁOM I WYROBOM WŁÓKIENNICZYM POCHODZENIE KRAJU WYTWARZANIA Pozycja HSOpis produktuRodzaje procesów (1)(2)(3) ex 5101Wełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej: - odtłuszczona, nie karbonizowanaWytwarzanie z nie odtłuszczonej wełny, włączając odpadową, której wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu - karbonizowanaWytwarzanie z odtłuszczonej wełny, nie karbonizowanej, której wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 5103Odpady z wełny lub cienkiej albo grubej sierści zwierzęcej, karbonizowaneWytwarzanie z nie karbonizowanych odpadów, których wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 5201Bawełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej, bielonaWytwarzanie z surowej bawełny, której wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 5501 do 5507Włókna chemiczne cięte: - nie zgrzeblone lub nie czesane, ani nie przerobione w inny sposób do przędzeniaWytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - zgrzeblone lub czesane, lub inneWytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub odpadów z pozycji 5505 ex Działy 50 do 55Przędza, włókna pojedyncze i nici, inne niż przędza papierowa:Wytwarzanie z: - drukowane lub barwione- naturalnych włókien nie zgrzeblonych lub nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia (1), - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej (2), lub - włókien chemicznych ciętych, kabli lub odpadów włókien, nie zgrzeblonych, nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia (3) albo drukowanie lub barwienie przędzy lub włókien pojedynczych, nie bielonych lub wstępnie bielonych (4), któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające, skręcanie lub teksturowanie nie będące uważanymi za takie, wartość niepochodzących materiałów (włączając przędzę) nie przekracza 48% ceny ex works produktu ex Działy 50 do 55 (cd.)- pozostałeWytwarzanie z: - naturalnych włókien nie zgrzeblonych lub nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia (1), - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej (2), lub - włókien chemicznych ciętych, kabli lub odpadów włókien, nie zgrzeblonych, nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia (3) Tkaniny inne niż tkaniny z przędzy papierowej:Wytwarzanie z przędzy - drukowane lub barwionealbo drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) Wytwarzanie z przędzy - pozostałe 5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna tekstylne o długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz rozdrobnione resztki włókienWytwarzanie z włókien (6) 5602Filc impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: - drukowany lub barwionyWytwarzanie z włókien (6) albo drukowanie lub barwienie nie bielonego lub wstępnie bielonego filcu, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) - impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowanyImpregnacja, powlekanie, pokrywanie lub laminowanie nie bielonych włóknin (7) - pozostałyWytwarzanie z włókien (6) 5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane: - drukowane lub barwioneWytwarzanie z włókien (6) albo drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych włóknin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) - impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowaneImpregnacja, powlekanie, pokrywanie lub laminowanie nie bielonych włóknin (7) - pozostałeWytwarzanie z włókien (6) 5604Nić gumowa lub sznurek, pokryte materiałem włókienniczym; przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji nr 5404 lub 5405, impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym - nić gumowa lub sznurek, pokryte materiałem włókienniczymWytwarzanie z nici gumowej lub sznurka, nie pokrytych materiałem włókienniczym - pozostałeImpregnacja, powlekanie, pokrywanie lub otulanie przędzy włókienniczej oraz taśmy i podobnych materiałów, nie bielonych 5607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane, impregnowane, powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym, lub nie poddane tego rodzaju obróbceWytwarzanie z włókien, przędzy kokosowej, przędzy z włókna ciągłego syntetycznego lub przetworzonego albo włókna pojedynczego syntetycznego lub przetworzonego (6) 5609Wyroby z przędzy, taśmy lub podobnych materiałów z pozycji nr 5404 lub 5405, szpagatu, powroza, linki lub liny, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączoneWytwarzanie z włókien, przędzy kokosowej, przędzy z włókna ciągłego syntetycznego lub przetworzonego albo włókna pojedynczego syntetycznego lub przetworzonego (6) 5704Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, z filcu, gładkie, nieflokowane, nawet konfekcjonowaneWytwarzanie z włókien (6) Dział 58Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny obiciowe; pasmanteria; hafty - hafty w sztukach, taśmach lub motywach (z pozycji 5810)Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - drukowane lub barwioneWytwarzanie z przędzy lub drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, filcu lub włóknin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) - impregnowane, powlekane lub pokrywaneWytwarzanie z nie bielonych tkanin, filcu lub włóknin - pozostałeWytwarzanie z przędzy 5901Materiały włókiennicze płaskie powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw książek itp.: techniczna kalka płócienna, płótna zagruntowane dla celów malarskich, płótno klejone i podobne materiały włókiennicze płaskie usztywniane do formowania stożków kapeluszyWytwarzanie z nie bielonych tkanin 5902Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowegoWytwarzanie z przędzy 5903Materiały włókiennicze płaskie impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902Wytwarzanie z nie bielonych tkanin lub drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) 5904Linoleum, także wycinane według kształtu; wykładziny podłogowe składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie włókienniczym, również wykrojone według kształtuWytwarzanie z nie bielonych tkanin, filcu lub włóknin 5905Włókiennicze wykładziny ścienneWytwarzanie z nie bielonych tkanin lub drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) 5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902Wytwarzanie z bielonych dzianych lub szydełkowanych tkanin, lub z innych nie bielonych tkanin 5907Materiały włókiennicze płaskie impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna malowane jako dekoracje teatralne, tła atelier i podobneWytwarzanie z nie bielonych tkanin lub drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) 5908Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu, nawet impregnowaneWytwarzanie z przędzy 5909Przewody rurowe do pomp i podobne przewody, z materiałów włókienniczych, nawet z wykładziną, ze zbrojeniem, z osprzętem z innych materiałówWytwarzanie z przędzy lub włóknin 5910Pasy transmisyjne lub taśmy przenośnikowe lub materiały na nie z materiałów włókienniczych, impregnowane, pokrywane, powlekane, laminowane tworzywami sztucznymi lub nie, lub wzmacniane metalem lub innym materiałemWytwarzanie z przędzy lub włóknin 5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu: - tarcze lub pierścienie polerskie inne niż z filcuWytwarzanie z przędzy lub tkaniny odpadowej lub ze szmat z pozycji nr 6310 - pozostałeWytwarzanie z przędzy lub włókien (6) Dział 60Dzianiny i wyroby szydełkowane: - drukowane lub barwioneWytwarzanie z przędzy lub drukowanie lub barwienie nie bielonych lub wstępnie bielonych tkanin, któremu towarzyszą operacje przygotowujące lub wykańczające (4) (5) - pozostałeWytwarzanie z przędzy Dział 61Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane: - otrzymywane przez zszycie lub połączenie w inny sposób dwóch lub więcej kawałków dzianin lub materiałów szydełkowanych które zostały albo przycięte na wymiar, albo wykonane bezpośrednio do postaciCałkowite wykańczanie (8) - pozostałeWytwarzanie z przędzy ex Dział 62Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych, z wyjątkiem pozycji nr 6213 i 6214, dla których reguły są podane poniżej: - wykończone lub kompletneCałkowite wykańczanie (8) - niewykończone lub niekompletneWytwarzanie z przędzy 6213 i 6214Chusteczki do nosa, szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły: - haftowaneWytwarzanie z przędzy lub wytwarzanie z tkaniny niehaftowanej, pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny niehaftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu - pozostałeWytwarzanie z przędzy 6301 do ex 6306Koce i pledy; bielizna pościelowa, bielizna stołowa, bielizna do celów toaletowych i kuchennych; firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienny i łóżkowe; inne artykuły wyposażenia wnętrz, z wyjątkiem z pozycji nr 9404; worki i torby stosowane do pakowania towarów; wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne; wyposażenie kempingowe: - z filcu lub włóknin: - - nie impregnowane, nie powlekane, nie pokrywane lub nie laminowaneWytwarzanie z włókien (6) - - impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowaneImpregnowanie, powlekanie, pokrywanie lub laminowanie filcu lub włóknin, nie bielonych (7) - pozostałe: - - dziane lub szydełkowane: - - - niehaftowaneCałkowite wykańczanie (8) - - - haftowaneCałkowite wykańczanie (8) lub wytwarzanie z nie haftowanej dzianej lub szydełkowanej tkaniny, pod warunkiem, że wartość użytej nie haftowanej dzianej lub szydełkowanej tkaniny nie przekracza 40% ceny ex works produktu - - nie dziane lub nie szydełkowane: - - - nie haftowaneWytwarzanie z przędzy - - - haftowaneWytwarzanie z przędzy lub wytwarzanie z nie haftowanej tkaniny, pod warunkiem, że wartość użytej nie haftowanej tkaniny nie przekracza 40% ceny ex works produktu 6307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie w wykrojami odzieży: - ścierki do podłogi, ścierki do naczyń, ścierki do kurzu i podobneWytwarzanie z przędzy - pozostałeWytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 6308Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek lub podobnych artykułów włókienniczych, w opakowaniach, przeznaczone do sprzedaży detalicznejWłączanie do zestawu, w którym ogólna wartość wszystkich niepochodzących artykułów nie przekracza 25% ceny ex works zestawu (1) Określenie "włókna naturalne" odnosi się do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczone do etapów poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i o ile nie jest wyszczególnione inaczej, określenie "włókna naturalne" obejmuje włókna, które były gręplowane, czesane lub inaczej przetwarzane, ale nie przędzione. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji HS 0503, jedwab z pozycji HS 5002 i 5003 jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą z pozycji HS 5101 do 5105, włókna bawełniane z pozycji HS 5201 do 5203 i inne roślinne włókna z pozycji HS 5301 do 5305. (2) Określenia "pulpa włókiennicza" i "materiały chemiczne" dotyczącą materiałów nie włókienniczych (nie klasyfikowanych w działach 50 do 63), które mogą być używane do wytwarzania sztucznych lub syntetycznych włókien albo przędz lub włókien w rodzaju używanych do wytwarzania papieru. (3) Określenie "włókna chemiczne cięte" odnosi się do syntetycznych lub sztucznych kabli włókien ciętych lub odpadów objętych pozycjami HS 5501 do 5507. (4) Określenie "wstępnie bielona" użyte w wykazie w załączniku nr 2 charakteryzuje poziom wytworzenia wymagany, gdy użyte są pewne materiały niepochodzące i ma zastosowanie do pewnych przędz, tkanin oraz dzianin lub materiałów szydełkowanych, które były tylko wyprane po operacji przędzenia lub tkania. Wstępne bielenie jest wcześniejszym etapem wytwarzania niż bielenie polegające na kilku kąpielach w środkach bielących (środki utleniające takie jak nadtlenek wodoru i środki redukujące). (5) Jednakże, aby można było uważać, że obróbka lub przetworzenie nadały pochodzenie, to drukowaniu cieplnemu musi towarzyszyć drukowanie kalkomanii. (6) Określenie "włókna" obejmuje "włókna naturalne" i "włókna chemiczne cięte" objęte pozycjami HS 5501 do 5507 oraz włókna w rodzaju używanych do wytwarzania papieru. (7) Określenie "impregnacja, powlekanie, pokrywanie lub laminowanie" nie obejmuje takich operacji wykonywanych w celu połączenia tkanin. (8) Określenie "całkowite wykańczanie" użyte w wykazie w załączniku nr 2 oznacza, że wszystkie operacje, które nadają kształt, następujące bezpośrednio po cięciu tkanin lub dzianin lub tkanin szydełkowanych, muszą być wykonane. Jednakże wykończenie, w którym nie są wykonane jedna lub więcej operacji wykończeniowych, niekoniecznie będzie uważane za niecałkowite. Poniżej podano wykaz takich operacji wykończeniowych: - mocowanie guzików lub innych rodzajów zapięć, - wykonywanie dziurek na guziki, - wykańczanie nogawek spodni i rękawów oraz brzegów spódnic i sukienek, - umieszczanie przybrań i dodatków takich jak kieszenie, etykietki, symbole itp., - prasowanie i inne przygotowywanie odzieży do sprzedaży jako wyrób gotowy. Załącznik nr 2 WYKAZ PROCESÓW WYKONYWANYCH NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, NADAJĄCYCH PRODUKTOM INNYM NIŻ MATERIAŁY I WYROBY WŁÓKIENNICZE POCHODZENIE KRAJU WYTWARZANIA Pozycja HSOpis produktuRodzaje procesów (1)(2)(3) 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy (1) 0202Mięso wołowe mrożoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy (1) 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy (1) 0204Mięso baranie lub kozie - świeże, chłodzone lub mrożoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy (1) 0205Mięso końskie, z osłów, z muła i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy (1) 0206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożoneUbój, poprzedzony tuczeniem przez okres co najmniej trzech miesięcy lub trzech miesięcy w przypadku świń, owiec lub kóz (1) 0302 do 0305Ryby inne niż żyweWytwarzanie, w którym wszystkie użyte uprzednio materiały z działu 3 muszą być pochodzące ex 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, suszoneSuszenie (po stłuczeniu i oddzieleniu, gdzie jest to konieczne): - jaj ptasich, w skorupkach, świeżych lub konserwowanych, z pozycji ex 0407 - jaj ptasich, bez skorupek, innych niż suszone, z pozycji ex 0408 lub - białka jaj, innego niż suszonego, z pozycji ex 3502 1603Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnychWytwarzanie ze zwierząt objętych działem 1. Jednakże wszystkie użyte ryby, skorupiaki, mięczaki lub inne bezkręgowce wodne muszą być przedtem pochodzące 1604Przetworzone lub konserwowane ryby, kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte ryby lub ikra rybia muszą być przedtem pochodzące 1605Skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne, przetworzone lub konserwowaneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte skorupiaki, mięczaki lub inne bezkręgowce wodne muszą być przedtem pochodzące ex 3502Albumina jaja, suszonaSuszenie (po stłuczeniu i oddzieleniu, gdzie jest to konieczne): - jaj ptasich, w skorupkach, świeżych lub konserwowanych, z pozycji ex 0407 - jaj ptasich, bez skorupek, innych niż suszone, z pozycji ex 0408 lub - białka jaj, innego niż suszonego, z pozycji ex 3502 6401 do 6405ObuwieWytwarzanie z materiałów wymienionych w jakiejkolwiek pozycji, z wyjątkiem połączeń wierzchów z wewnętrznymi podeszwami lub innymi częściami podeszwy objętymi pozycją nr 6406 ex 8520Magnetofony wyposażone lub nie w urządzenia do odtwarzania dźwiękuWytwarzanie, podczas którego wartość dodana w wyniku montażu i, jeśli ma to miejsce, włączenie części pochodzących z kraju montażu, stanowi co najmniej 45% ceny ex works produktu. Kiedy powyższa reguła nie jest spełniona, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części stanowiące więcej niż 35% ceny ex works produktu. Kiedy reguła 35% jest spełniona przez dwa kraje, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części reprezentujące większy udział procentowy ex 8527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegarWytwarzanie, podczas którego wartość dodana w wyniku montażu i, jeśli ma to miejsce, włączenie części pochodzących z kraju montażu, stanowi co najmniej 45% ceny ex works produktu. Kiedy powyższa reguła nie jest spełniona, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części stanowiące więcej niż 35% ceny ex works produktu. Kiedy reguła 35% jest spełniona przez dwa kraje, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części reprezentujące większy udział procentowy ex 8528Urządzenia odbiorcze do telewizji (z wyłączeniem odtwarzaczy wideo, projektorów wideo i monitorów wideo) nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, ale nie z magnetowidem lub odtwarzaczami dźwiękuWytwarzanie, podczas którego wartość dodana w wyniku montażu i, jeśli ma to miejsce, włączenie części pochodzących z kraju montażu, stanowi co najmniej 45% ceny ex works produktu. Kiedy powyższa reguła nie jest spełniona, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części stanowiące więcej niż 35% ceny ex works produktu. Kiedy reguła 35% jest spełniona przez dwa kraje, produkt powinien być traktowany jako pochodzący z kraju, z którego pochodzą części reprezentujące większy udział procentowy ex 8542Elektroniczne układy scaloneDyfuzja, w czasie której układy scalone są formowane na półprzewodniku poprzez selektywne wprowadzanie właściwych domieszek (1) Kiedy te warunki nie są spełnione, mięso (odpadki) powinno być uważane za pochodzące z kraju, gdzie zwierzęta, z których zostało uzyskane, były tuczone lub hodowane przez najdłuższy okres. Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW PRZYWOŻONYCH NA POLSKI OBSZAR CELNY, KTÓRYCH POCHODZENIE MUSI BYĆ UDOKUMENTOWANE ŚWIADECTWEM POCHODZENIA Pozycja HSOpis produktu (1)(2) 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone 0202Mięso wołowe mrożone 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone 0204Mięso baranie lub kozie - świeże, chłodzone lub mrożone 0205Mięso końskie, z osłów, z muła i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone 0206Jadalne podroby wołowe,wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone 0302 do 0305Ryby inne niż żywe ex 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, suszone 1603Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych 1604Przetworzone lub konserwowane ryby, kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej 1605Skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne, przetworzone lub konserwowane ex 3502Albumina jaj, suszona Sekcja XIMateriały i wyroby włókiennicze 6401 do 6405Obuwie ex 8520Magnetofony wyposażone lub nie w urządzenia do odtwarzania dźwięku ex 8527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar ex 8528Urządzenia odbiorcze do telewizji (z wyłączeniem odtwarzaczy wideo, projektorów wideo i monitorów wideo) nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, ale nie z magnetowidem lub odtwarzaczami dźwięku ex 8542Elektroniczne układy scalone Załącznik nr 4 Karta nr 1 Ilustracja Karta nr 2 Ilustracja Karta nr 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia innych form zabezpieczenia, które może być złożone na pokrycie kwot wynikających z długów celnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 130, poz. 852) Na podstawie art. 199 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Zabezpieczenie gwarantujące pokrycie kwoty wynikającej z długu celnego może być złożone w formie: 1) książeczki oszczędnościowej na okaziciela, 2) imiennej książeczki oszczędnościowej wraz z pisemnym potwierdzeniem krajowego banku prowadzącego rachunek oszczędnościowy o postawieniu wkładu przez jego właściciela do wyłącznej dyspozycji organu celnego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej. (Dz. Nr 130, poz. 853) Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. W § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 157, poz. 793), liczbę "1,60" zastępuje się liczbą "1,66". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia grup osób, którym przysługuje ulga w opłacie lub zwolnienie z opłaty za wstęp do muzeów państwowych. (Dz. U. Nr 130, poz. 854) Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. Opłata ulgowa za wstęp do muzeum przysługuje za okazaniem stosownych dokumentów: 1) uczniom szkół podstawowych i ponadpodstawowych, studentom oraz uczestnikom studiów doktoranckich, 2) emerytom, rencistom, a także inwalidom i osobom niepełnosprawnym wraz z opiekunami - będącym obywatelami polskimi, 3) nauczycielom szkół podstawowych i ponadpodstawowych oraz wychowawcom placówek opiekuńczo-wychowawczych, oświatowo-wychowawczych i resocjalizacyjnych działających w Polsce, 4) osobom odznaczonym odznaką "Za opiekę nad zabytkami" lub odznaką honorową "Zasłużony działacz kultury". § 2. Wstęp bezpłatny do muzeów przysługuje za okazaniem stosownych dokumentów: 1) osobom odznaczonym Orderem Orła Białego lub Orderem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, odznaką honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej" oraz osobom, które zostały wyróżnione tytułem honorowym "Zasłużony dla Kultury Narodowej", 2) pracownikom muzeów wpisanych do Państwowego Rejestru Muzeów, 3) członkom Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) i Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (ICOMOS), 4) dzieciom do lat siedmiu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania należności za korzystanie z przedsiębiorstwa, sposobu zabezpieczenia nie spłaconej części należności oraz warunków oprocentowania nie spłaconej należności. (Dz. U. Nr 130, poz. 855) Na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561, Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770), zwaną dalej "ustawą". § 2. Podstawę ustalania należności za korzystanie z przedsiębiorstwa stanowi wartość przedsiębiorstwa określona w umowie o odpłatne korzystanie, zwana dalej "wartością przedsiębiorstwa". § 3. 1. W umowach przewidujących przeniesienie na przejmującego prawa własności przedsiębiorstwa zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy należność za korzystanie z przedsiębiorstwa nie może być niższa od sumy: 1) wartości przedsiębiorstwa wpłacanej w formie rat kapitałowych, o których mowa w ust. 5, i 2) sumy należnych za cały okres obowiązywania umowy opłat dodatkowych, obliczonych przy zastosowaniu stopy procentowej w wysokości 0,5 aktualnej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, zwanej dalej "aktualną stopą kredytu lombardowego". 2. Podstawę ustalania opłaty dodatkowej stanowi wartość przedsiębiorstwa oddanego do odpłatnego korzystania, pomniejszona o zapłacone raty kapitałowe. 3. W wypadku gdy aktualna stopa kredytu lombardowego przekracza 40%, do ustalania należności przyjmuje się stopę procentową w wysokości 40%. 4. Należność, o której mowa w ust. 1 pkt 2, aktualizuje się na dzień zmiany aktualnej stopy kredytu lombardowego. 5. Ratę kapitałową stanowi iloraz wartości przedsiębiorstwa i liczby kwartałów, na jaką umowę zawarto. § 4. W umowach nie przewidujących przeniesienia na przejmującego prawa własności przedsiębiorstwa, zawartych na zasadach art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy, należność za korzystanie z przedsiębiorstwa obejmuje wyłącznie opłaty dodatkowe, ustalane zgodnie z przepisami § 3 ust. 1 pkt 2 oraz § 3 ust. 2 i 4. § 5. 1. Należność za korzystanie z przedsiębiorstwa jest wpłacana kwartalnie na rachunek wskazany przez Ministra Skarbu Państwa. 2. W umowach, o których mowa w § 3, opłaty dodatkowe mogą być wpłacane: 1) w pierwszych czterech kwartałach obowiązywania umowy - w wysokości 1/3 opłaty dodatkowej ustalonej dla tego okresu, 2) w następnych czterech kwartałach obowiązywania umowy - w wysokości 1/2 opłaty dodatkowej ustalonej dla tego okresu. Różnica między kwotą opłat dodatkowych naliczonych dla tych okresów a kwotą opłat zapłaconych powiększa zobowiązania przejmującego wobec Skarbu Państwa, przy czym nie dokonuje się kapitalizacji opłat dodatkowych z tytułu czasowego odroczenia ich płatności. 3. Zobowiązania przejmującego wobec Skarbu Państwa z tytułu czasowego odroczenia płatności opłat dodatkowych, o których mowa w ust. 2, są spłacane kwartalnie w równych ratach, do końca trwania umowy, poczynając od trzeciego roku obowiązywania umowy. 4. Minister Skarbu Państwa, na wniosek przejmującego, może go zwolnić z długu do wysokości odroczonej części opłat dodatkowych, z pierwszych ośmiu kwartałów obowiązywania umowy. 5. Przejmujący może być zwolniony z długu, o którym mowa w ust. 3, jeżeli odpisy z zysku netto na kapitał zapasowy w danym roku obowiązywania umowy wyniosły co najmniej 80% tego zysku i należności za korzystanie z przedsiębiorstwa są uiszczane w terminie oraz gdy przejmujący zobowiąże się, że w ciągu trzech lat od uzyskania tego zwolnienia nie przeniesie kapitału zapasowego w wysokości tego zwolnienia na kapitał akcyjny oraz nie przekaże nieodpłatnie akcji na rzecz akcjonariuszy spółki. Kwota zwolniona z długu nie może być wyższa niż odpisy z zysku netto na kapitał zapasowy w danym roku obowiązywania umowy i zmniejsza zobowiązania przejmującego wobec Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 3. 6. Przejmujący może być zwolniony z długu, o którym mowa w ust. 4, jeżeli w pierwszym lub drugim roku obowiązywania umowy albo za dwa lata łącznie odpisy z zysku netto na kapitał zapasowy wyniosły co najmniej 80% tego zysku i należności za korzystanie z przedsiębiorstwa są uiszczane w terminie oraz gdy przejmujący zobowiąże się, że w ciągu trzech lat od uzyskania tego zwolnienia nie przeniesie kapitału zapasowego w wysokości tego zwolnienia na kapitał akcyjny oraz nie przekaże nieodpłatnie akcji na rzecz akcjonariuszy spółki. Kwota zwolnienia z długu nie może być wyższa niż odpisy z zysku netto na kapitał zapasowy w pierwszym lub w drugim roku obowiązywania umowy albo za dwa lata łącznie i zmniejsza zobowiązania przejmującego wobec Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 3. § 6. 1. Jeżeli wpłata pierwszej opłaty dodatkowej dotyczy okresu dłuższego niż połowa kwartału, wpłatę traktuje się jako pierwszą wpłatę kwartalną. 2. Jeżeli wpłata pierwszej opłaty dodatkowej dotyczy okresu krótszego niż połowa kwartału, wpłatę tę łączy się z następną opłatą za pełny kwartał. Tę połączoną opłatę traktuje się jako pierwszą wpłatę kwartalną. § 7. W celu wyliczenia opłaty dodatkowej przyjmuje się, że miesiąc liczy 30 dni, a rok 360. § 8. 1. W razie przeniesienia na przejmującego prawa własności przedsiębiorstwa przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, do oprocentowania nie spłaconej wartości przedsiębiorstwa ustalonej w umowie stosuje się wskaźnik cen dóbr inwestycyjnych ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" dla poprzedniego kwartału, obniżony nie więcej niż o 0,5 punktu procentowego. 2. Odroczone a nie spłacone opłaty dodatkowe podlegają spłacie albo powiększają wartość przedmiotu umowy przenoszącej własność na dzień jej zawarcia. 3. Przy ustalaniu wysokości oprocentowania Minister Skarbu Państwa uwzględnia zobowiązania kupującego w zakresie inwestycji, ochrony środowiska i dóbr kultury oraz ochrony miejsc pracy. § 9. 1. Zabezpieczeniem nie spłaconej wartości przedsiębiorstwa, o której mowa w § 8, może być: 1) hipoteka, 2) zastaw na papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa po dniu zawarcia umowy o odpłatne korzystanie z przedsiębiorstwa albo na akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu, 3) poręczenie udzielone przez osoby prawne, 4) gwarancja bankowa. 2. Przy ustalaniu zastawu na papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa termin zabezpieczenia nie może być dłuższy niż termin wykupu papierów wartościowych. § 10. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa (Monitor Polski Nr 43, poz. 334, z 1991 r. Nr 18, poz. 123, z 1993 r. Nr 26, poz. 274 i z 1996 r. Nr 15, poz. 203). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. (Dz. U. Nr 130, poz. 856) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr 132, poz. 631, z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562, z 1995 r. Nr 8, poz. 37 i Nr 94, poz. 467, z 1996 r. Nr 96, poz. 444 oraz z 1997 r. Nr 37, poz. 228) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. 1. Pracownikom może być przyznane wynagrodzenie prowizyjne za osobiste wykonywanie czynności z zakresu egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, zwane dalej "wynagrodzeniem prowizyjnym". 2. Szczegółowe warunki przyznawania wynagrodzenia prowizyjnego oraz jego wysokość określa kierownik urzędu. 3. Wynagrodzenie prowizyjne, obliczane od bezpośrednio ściągniętej kwoty należności pieniężnych, objętych jednym tytułem wykonawczym, nie może przekraczać dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia. 4. Miesięczne wynagrodzenie prowizyjne nie może przekraczać pięciokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia. 5. Wynagrodzenie prowizyjne wypłaca się miesięcznie."; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w I tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników: a) po lp. 13 dodaje się lp. 13a w brzmieniu: 123456 "13aKomornikXIII-XVIdo 4wyższe lub średnie+tytuł dyplomowanego biegłego księgowego4" b) po lp. 16 dodaje się lp. 16a w brzmieniu: 123456 "16aStarszy poborcaIX-XII-średnie2" c) po lp. 18 dodaje się lp. 19 w brzmieniu: 123456 "19PoborcaV-VIII-średnie-" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie policjantów. (Dz. Nr 130, poz. 857) Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 544, Nr 106, poz. 680 i Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie policjantów, ustala się na 1,72. § 2. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 18, poz. 98 i Nr 130, poz. 850) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule rozporządzenia skreśla się wyraz "Policji" i następujący po nim przecinek, 2) skreśla się § 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 października 1997 r. w sprawie uposażenia członków krajowych Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 130, poz. 858) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469) zarządza się, co następuje: § 1. Członkowie krajowi Polskiej Akademii Nauk otrzymują uposażenie miesięczne w wysokości: 1) członkowie rzeczywiści - 100% minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego określonej dla profesora placówki naukowej Akademii, 2) członkowie korespondenci - 75% minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego określonej dla profesora placówki naukowej Akademii. § 2. Uposażenie przysługuje od dnia następującego po dniu wyboru. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 października 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Regulacji Energetyki. (Dz. U. Nr 130, poz. 859) Na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Regulacji Energetyki nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 3 ust. 2 statutu, który wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. (poz. 859) STATUT URZĘDU REGULACJI ENERGETYKI § 1. Urząd Regulacji Energetyki, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej "Prezesem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 3 ust. 1 i 2. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Prezes. 3. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Prezesa, 2) Sekretariat Urzędu, 3) Departament Koncesji, 4) Departament Nadzoru i Kontroli Jakości, 5) Departament Taryf, 6) Departament Planów i Analiz, 7) Biuro Prawne, 8) Biuro Informatyki, 9) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji, 10) Biuro Współpracy Zagranicznej i Integracji Europejskiej, 11) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 12) Biuro Administracyjno-Budżetowe. 2. W skład Urzędu mogą wchodzić oddziały terenowe, których siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową określa Prezes. 3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych i oddziałów terenowych oraz ich funkcjonowanie określa, na wniosek Dyrektora Generalnego, Prezes w regulaminie organizacyjnym. § 4. Prezes może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę, skład osobowy oraz zakres zadań i tryb działania tych organów. § 5. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu, o których mowa w § 3, rozstrzyga Prezes. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Urzędu Regulacji Energetyki. (Dz. U. Nr 130, poz. 860) Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania pracowników Urzędu Regulacji Energetyki, zwanych dalej "pracownikami". 2. W zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych. § 2. Pracownicy, w zależności od zajmowanego stanowiska i charakteru wykonywanej pracy, otrzymują wynagrodzenie zasadnicze, dodatek funkcyjny oraz dodatek regulacyjny. § 3. 1. Wynagrodzenie zasadnicze pracownika oraz dodatek funkcyjny ustala się na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze paliwowo-energetycznym w czwartym kwartale poprzedniego roku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do dnia 20 stycznia każdego roku, i mnożników określonych w rozporządzeniu. 2. Ustala się tabelę stanowisk, mnożników wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 4. Dodatek regulacyjny przysługuje pracownikom w wysokości i na zasadach określonych w regulaminie zatwierdzonym przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. § 5. Zmiana wysokości wynagrodzeń następuje corocznie z dniem 1 stycznia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. (poz. 860) TABELA STANOWISK, MNOŻNIKÓW WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW URZĘDU REGULACJI ENERGETYKI (URE) Lp.StanowiskoMnożnik przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze paliwowo-energetycznymWymagane kwalifikacje w zakresie wynagrodzenia zasadniczego od-dododatku funkcyjnego dowykształcenialat pracy 123456 1Prezes UREwedług odrębnych przepisów 2Wiceprezes UREwedług odrębnych przepisów 3Dyrektor Generalny URE, doradca Prezesa UREwedług odrębnych przepisów 4Dyrektor: departamentu (komórki równorzędnej), oddziału terenowego2,0-3,51,0wyższe7 5Wicedyrektor: departamentu (komórki równorzędnej), oddziału terenowego, główny księgowy URE, rzecznik prasowy1,5-3,00,8wyższe7 Główny specjalista ds. legislacjiwyższe prawnicze 6Naczelnik wydziału, główny księgowy, główny specjalista1,0-2,50,6wyższe7 Radca prawnywedług odrębnych przepisów 7Starszy specjalista, asystent w Gabinecie Prezesa URE0,6-1,5-wyższe6 8Starszy projektant, starszy programista0,5-1,4-wyższe3 9Specjalista, projektant, programista0,4-1,3-wyższe- 10Starszy inspektor, referendarz0,4-1,2-wyższe3 11Inspektor, poderferendarz, starszy księgowy, sekretarz: Prezesa i wiceprezesa URE0,4-1,2-wyższe- średnie Referent prawny-wyższe prawnicze 12Księgowy, sekretarz: Dyrektora Generalnego URE, dyrektora departamentu (komórki równorzędnej)0,4-1,0-średnie2 13Starszy referent: księgowy, administracyjny itp.0,4-0,9-średnie2 14Referent0,4-0,9-średnie- Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. (Dz. U. Nr 130, poz. 861) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 106, poz. 494) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 555 i z 1997 r. Nr 81, poz. 516) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład urzędu Komitetu Integracji Europejskiej wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Przewodniczącego Komitetu, 2) Sekretariat Urzędu Komitetu, 3) Departament Harmonizacji Prawa i Spraw Traktatowych, 4) Departament Polityki Integracyjnej, 5) Departament Stosunków Międzynarodowych, 6) Departament Kształcenia Europejskiego, 7) Departament Pomocy Zagranicznej, Funduszy i Programów Wspólnotowych, 8) Departament Dokumentacji Europejskiej, 9) Departament do Spraw Negocjacji Akcesyjnych, 10) Departament Informacji i Komunikacji Społecznej, 11) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu, 12) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 13) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 159, poz. 1074) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1074) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieIlość (sztuki) 3924Naczynia stołowe, kuchenne, inne artykuły gospodarstwa domowego i artykuły toaletowe z tworzyw sztucznych: 3924 10 00 0- Naczynia stołowe i kuchenne ex 3924 10 00 0Talerze i talerze z podwyższonym obrzeżem10 ex 3924 10 00 0Dzbanki, nawet ze specjalnym uchwytem i pokrywą10 ex 3924 10 00 0Spodki10 ex 3924 10 00 0Zastawy stołowe dla jednej osoby (talerze - płytkie i głębokie oraz kubek)10 ex 3924 10 00 0Kubki30 3924 90- Pozostałe: 3924 90 90 0- - Pozostałe ex 3924 90 90 0Pomocniki do papieru toaletowego30 ex 3924 90 90 0Uniwersalny przyrząd podtrzymujący krojoną żywność10 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 99 0- - - - Pozostałe ex 3926 90 99 0Przyrządy do zapinania i odpinania guzików50 ex 3926 90 99 0Przyrządy do zakładania skarpet i pończoch80 ex 3926 90 99 0Uniwersalne uchwyty do kluczy40 ex 3926 90 99 0Przedłużacze do klamek20 ex 3926 90 99 0Uchwyt z ramką10 ex 3926 90 99 0Uchwyt do długopisów10 ex 3926 90 99 0Obrzeża talerzy20 ex 3926 90 99 0Uchwyty do widelców i łyżek40 ex 3926 90 99 0Uchwyty do sztućców20 ex 3926 90 99 0Uchwyty do kubków10 4205 00 00 0Pozostałe artykuły ze skóry albo skóry wtórnej: ex 4205 00 00 0Uchwyty skórzane20 ex 4205 00 00 0Ochraniacze na dłonie20 4419 00Drewniane przybory kuchenne i stołowe: 4419 00 90 0- Z pozostałego drewna ex 4419 00 90 0Deski do krojenia, z przyssawkami20 ex 4419 00 90 0Deski do krojenia, mocowane do blatu20 5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna tekstylne o długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz rozdrobnione resztki włókien: 5601 10- Podpaski higieniczne, tampony i pieluszki dla niemowląt oraz podobne artykuły higieniczne z waty: 5601 10 10 0- - Z włókien chemicznych ex 5601 10 10 0Podpaski urologiczne przeznaczone dla dorosłych3 240 000 6302Bielizna pościelowa, bielizna stołowa, bielizna do celów toaletowych i kuchennych: 6302 60 00 0- Bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z tkaniny frotte lub podobnych tkanin niestrzyżonych, z bawełny ex 6302 60 00 0Myjki z uchwytem30 7326Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły ze stali: 7326 90 97 0- - - Pozostałe ex 7326 90 97 0Chwytaki do przedmiotów, ze stali, z elementem gumowym180 7616Pozostałe artykuły z aluminium: - Pozostałe: 7616 99- - Pozostałe: 7616 99 90 0- - - Pozostałe ex 7616 99 90 0Rampy podjazdowe dla wózków inwalidzkich, wykonane z blachy aluminiowej60 8201Narzędzia ręczne: łopaty, szufle, motyki, kilofy, grace, widły i grabie; siekiery, noże ogrodnicze i podobne narzędzia do cięcia; sekatory wszelkiego rodzaju; kosy, sierpy, nożyce do trawy, nożyce do żywopłotów, kliny do drewna oraz inne narzędzia używane w rolnictwie, ogrodnictwie i leśnictwie: 8201 50 00 0- Sekatory i podobne jednoręczne nożyce ogrodnicze i narzędzia do pielęgnacji drzew (nawet nożyce do drobiu) ex 8201 50 00 0Nożyczki do paznokci nie zakończone pierścieniem30 ex 8201 50 00 0Nożyczki nie zakończone pierścieniem120 8205Narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie), nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej; lampy lutownicze; imadła i podobne wyroby nie będące wyposażeniem ani częściami obrabiarek; kowadła; przenośne ogniska kowalskie; ściernice z ramami obsługiwane ręcznie lub nożnie: - Pozostałe narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie): 8205 51 00 0- - Narzędzia używane w gospodarstwie domowym ex 8205 51 00 0Przyrządy do obierania warzyw, z uchwytem30 ex 8205 51 00 0Skrobaczki do jarzyn i owoców, z uchwytem lub z przyssawką60 ex 8205 51 00 0Uniwersalne otwieracze do słoików i butelek30 ex 8205 51 00 0Obieracze do owoców20 8211Noże z ostrzami tnącymi, nawet ząbkowanymi (nawet noże ogrodnicze), inne niż z pozycji nr 8208, oraz ostrza do nich: - Pozostałe: 8211 91- - Noże stołowe z ostrzami stałymi: 8211 91 30 0- - - Noże stołowe z rękojeścią i ostrzem ze stali nierdzewnej ex 8211 91 30 0Noże z przedłużonym uchwytem60 ex 8211 91 30 0Nożo-widelce60 ex 8211 91 30 0Noże kątowe30 8211 92 00 0- - Pozostałe noże z ostrzami stałymi ex 8211 92 00 0Noże do chleba20 ex 8211 92 00 0Noże do mięsa20 ex 8211 92 00 0Noże kuchenne ze specjalnym uchwytem20 ex 8211 92 00 0Noże z wymiennym trzonkiem30 8213 00 00 0Nożyczki, nożyce krawieckie i podobne nożyce oraz ostrza do nich ex 8213 00 00 0Nożyczki zakończone pierścieniami30 8214Pozostałe artykuły nożownicze (np. maszynki do strzyżenia włosów, topory rzeźnicze lub kuchenne, tasaki, noże do maszynek do mięsa, noże do papieru); zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (nawet pilniki do paznokci): 8214 20 00 0- Zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (nawet pilniki do paznokci) ex 8214 20 00 0Płytki do paznokci, z uchwytem specjalnym10 8215Łyżki, widelce, chochle, cedzidła, łopatki do podawania tortów, noże do ryb, noże do masła, szczypce do cukru i podobne artykuły kuchenne lub stołowe: - Pozostałe: 8215 99- - Pozostałe: 8215 99 10 0- - - Ze stali nierdzewnej ex 8215 99 10 0Noże do serów i warzyw20 8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie, rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: - Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia: 8419 89- - Pozostałe: 8419 89 98 0- - - Pozostałe ex 8419 89 98 0Elektryczne podgrzewacze wody przeznaczone do przechowywania okładów stosowanych w fizykoterapii100 8470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi, do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania, frankowania, maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia liczące; kasy rejestrujące: 8470 10- Kalkulatory elektroniczne mogące funkcjonować bez zewnętrznego źródła zasilania i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych: 8470 10 90 0- - Kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych ex 8470 10 90 0Kalkulatory kieszonkowe mówiące, z funkcjami liczącymi, do zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych, o wymiarach nie przekraczających 170 mm x 100 mm x 4,5 mm500 8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: - - Pozostałe: 8471 60 90 0- - - Pozostałe ex 8471 60 90 0Monitory brajlowskie27 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale: - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 98 0- - - - Pozostałe ex 8479 89 98 0Urządzenia wibrujące przeznaczone do montażu w łóżkach100 8506Ogniwa i baterie galwaniczne: 8506 60- Powietrzno-cynkowe: 8506 60 30 0- - Ogniwa okrągłe płaskie ex 8506 60 30 0Ogniwa do aparatów słuchowych1 000 000 8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe: 8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych: - - Pozostałe: 8518 40 30 0- - - Wzmacniacze telefoniczne i pomiarowe ex 8518 40 30 0Nakładki na słuchawki wzmacniające dźwięk, z wmontowanym wzmacniaczem500 8518 50- Elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały akustyczne: 8518 50 90 0- - Pozostałe ex 8518 50 90 0Pętle induktofoniczne ze wzmacniaczem elektroakustycznym1 000 8520Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie w urządzenia do odtwarzania dźwięku: 8520 10 00 0- Dyktafony nie mogące działać bez zewnętrznego zasilania ex 8520 10 00 0Dyktafony sterowane pedałem przeznaczone dla osób niepełnosprawnych130 8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z działu 37: - Pozostałe: 8524 91- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych niż dźwięk i obraz: 8524 91 10 0- - - Z zapisem danych lub instrukcji, z rodzaju takich, jakie stosuje się w maszynach do automatycznego przetwarzania danych ex 8524 91 10 0Zapisane dyskietki lub inne nośniki z oprogramowaniem przeznaczonym do urządzeń do komputerowego rozpoznawania mowy200 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop klatką i inne rejestrujące kamery video: 8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą: - - Pozostałe: 8525 20 99 0- - - Pozostałe ex 8525 20 99 0Słuchawkowe zestawy radiowe indywidualne500 ex 8525 20 99 0Słuchawkowe zestawy radiowe klasowe500 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 8529 90 88- - - - - Pozostałe: 8529 90 88 9- - - - - - Pozostałe ex 8529 90 88 9Przystawki do telewizora i powiększalniki telewizyjne dla osób słabowidzących62 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - - Pozostałe ex 8543 89 95 0Elektryczne notatniki brajlowskie12 ex 8543 89 95 0Obcojęzyczne syntetyzatory mowy70 8714Części i akcesoria pojazdów według pozycji nr 8711 do 8713: 8714 20 00 0- Wózków inwalidzkich ex 8714 20 00 0Kompletne koła 12-szprychowe, o średnicy 24 cm, z łożyskami ślizgowymi4 000 ex 8714 20 00 0Obręcze kół do opon pneumatycznych, przeznaczone do wózków inwalidzkich4 000 9001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobione optycznie: 9001 90- Pozostałe: 9001 90 90 0- - Pozostałe ex 9001 90 90 0Optyczne folie powiększające4 500 ex 9001 90 90 0Liniały optyczne dla osób słabowidzących500 9004Okulary, gogle itp., okulary korekcyjne, ochronne lub do innych celów: 9004 90- Pozostałe: 9004 90 90 0- - Pozostałe ex 9004 90 90 0Okulary z soczewkami lunetkami500 9005Lornetki, lunety, inne teleskopy optyczne i ich stojaki i mocowania; inne przyrządy astronomiczne oraz ich stojaki i mocowania, z wyjątkiem przyrządów radioastronomicznych: 9005 80 00 0- Pozostałe przyrządy ex 9005 80 00 0Lupy dla osób słabowidzących4 500 ex 9005 80 00 0Lunetki jednooczne600 9013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach; lasery, oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu: 9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty: 9013 80 90 0- - Pozostałe ex 9013 80 90 0Lupy elektroniczne13 9019Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne respiratory lecznicze: 9019 10- Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych: 9019 10 90 0- - Pozostałe ex 9019 10 90 0Wanny z włókna szklanego posiadające podnośnik oraz dysze zasilane pompą20 9021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania złamanych kości; protezy; aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa: 9021 30- Protezy innych części ciała: 9021 30 90 0- - Pozostałe ex 9021 30 90 0Implanty ślimakowe (protezy kohlearne)200 ex 9021 30 90 0Protezy dla osób po mastektomii6 000 9021 40 00 0- Aparaty słuchowe, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów ex 9021 40 00 0Polifonatory - urządzenia o charakterze wspomagającym, spełniające podobną funkcję, jak aparat słuchowy50 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: - Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu, rezystancji lub mocy, bez rejestratora: 9030 31- - Mierniki uniwersalne: 9030 31 90 0- - - Pozostałe ex 9030 31 90 0Uniwersalne mierniki elektroniczne ze skalą w alfabecie brajla10 9102Zegarki naręczne, zegarki kieszonkowe i inne zegarki, łącznie ze stoperami, inne niż z pozycji nr 9101: - Zegarki naręczne, zasilane elektrycznie, nawet ze stoperem: 9102 11 00 0- - Wyłącznie z odczytem wskazówkowym ex 9102 11 00 0Zegarki brajlowskie40 - Pozostałe zegarki, naręczne, nawet posiadające funkcję stopera: 9102 21 00 0- - Z naciągiem automatycznym ex 9102 21 00 0Zegarki brajlowskie40 ex 9102 21 00 0Zegarki mówiące2 500 9102 29 00 0- - Pozostałe ex 9102 29 00 0Zegarki brajlowskie40 - Pozostałe: 9102 91 00 0- - Zasilane elektrycznie ex 9102 91 00 0Zegarki brajlowskie40 9102 99 00 0- - Pozostałe ex 9102 99 00 0Zegarki brajlowskie40 ex 9102 99 00 0Zegarki brajlowskie mówiące2 500 9105Pozostałe zegary: - Budziki: 9105 11 00 0- - Zasilane elektrycznie ex 9105 11 00 0Budziki elektryczne wyposażone w lampę100 ex 9105 11 00 0Zegarki brajlowskie40 ex 9105 11 00 0Zegarki mówiące2 500 9105 19 00 0- - Pozostałe ex 9105 19 00 0Zegarki brajlowskie40 ex 9105 19 00 0Zegarki brajlowskie mówiące2 500 9107 00 00 0Wyłączniki czasowe wyposażone w mechanizmy zegarkowe lub w silniki synchroniczne ex 9107 00 00 0Uniwersalne włączniki czasowe100 9603Miotły, szczotki i pędzle (w tym także szczotki stanowiące części maszyn, urządzeń lub pojazdów), ręcznie sterowane mechaniczne zamiatarki podłóg, bezsilnikowe, przybory do odkurzania wykonane z piór; przygotowane węzły i pęki do wyrobu mioteł, szczotek i pędzli; poduszki i wałki do malowania; ściągaczki do wody z szyb (oprócz wałków gumowych): - Szczoteczki do zębów, pędzle do golenia, szczotki do włosów, szczoteczki do rąk, szczoteczki do rzęs oraz inne szczoteczki kosmetyczne do użytku osobistego, w tym także szczotki stanowiące części aparatów: 9603 29- - Pozostałe: 9603 29 90 0- - - Pozostałe ex 9603 29 90 0Szczotki do mycia paznokci, z przyssawką20 ex 9603 29 90 0Szczotki kąpielowe60 9603 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 9603 90 99 0- - - Pozostałe ex 9603 90 99 0Szczotki do mycia naczyń, z przyssawką20 ex 9603 90 99 0Komplety składające się ze szczotki i szufelki, przeznaczone do sprzątania10 9610 00 00 0Tabliczki, tablice do pisania, kreślenia lub rysowania, nawet oprawione ex 9610 00 00 0Tabliczki z tworzywa sztucznego do pisania w alfabecie brajla300 9615Grzebienie, wsuwki, spinki i szpilki do włosów, lokówki, itp. inne niż z pozycji nr 8516, oraz ich części: - Grzebienie do czesania lub grzebyki do włosów itp.: 9615 11 00 0- - Z ebonitu lub z tworzywa sztucznego ex 9615 11 00 0Grzebienie z uchwytem specjalnym30 9615 19 00 0- - Pozostałe ex 9615 19 00 0Grzebienie, z uchwytem specjalnym30 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 21 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej. (Dz. U. Nr 164, poz. 1185) Na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie nadania statutu Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej (Dz. U. Nr 95, poz. 436) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w statucie w różnych przypadkach wyrazy "Minister Łączności" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw łączności", 2) w § 2 w ust. 1: a) w zdaniu wprowadzającym po wyrazach "poz. 564" dodaje się wyrazy "(z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984)", b) w pkt 10 wyrazy "Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "właściwym do spraw wewnętrznych", 3) w § 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes PAR może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 2, a także innych pracowników PAR, do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu.", 4) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zarządy okręgowe PAR mają następujące siedziby i obszary działania: 1) Zarząd Okręgowy w Warszawie dla województwa mazowieckiego, 2) Zarząd Okręgowy w Białymstoku dla województwa podlaskiego, 3) Zarząd Okręgowy w Bydgoszczy dla województwa kujawsko-pomorskiego, 4) Zarząd Okręgowy w Gdańsku dla województwa pomorskiego, 5) Zarząd Okręgowy w Katowicach dla województw śląskiego i opolskiego, 6) Zarząd Okręgowy w Kielcach dla województwa świętokrzyskiego, 7) Zarząd Okręgowy w Krakowie dla województwa małopolskiego, 8) Zarząd Okręgowy w Lublinie dla województwa lubelskiego, 9) Zarząd Okręgowy w Łodzi dla województwa łódzkiego, 10) Zarąd Okręgowy w Olsztynie dla województwa warmińsko-mazurskiego, 11) Zarząd Okręgowy w Poznaniu dla województwa wielkopolskiego, 12) Zarząd Okręgowy w Rzeszowie dla województwa podkarpackiego, 13) Zarząd Okręgowy w Szczecinie dla województwa zachodniopomorskiego, 14) Zarząd Okręgowy we Wrocławiu dla województwa dolnośląskiego, 15) Zarząd Okręgowy w Zielonej Górze dla województwa lubuskiego.", 5) w § 11 w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzemienie: "11) Biuro Spraw Obronnych,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Łączności: M. Zdrojewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 569--z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych skutków bezrobocia. 570--z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 571--z dnia 10 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej krótkiej przez strażników gminnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 572--z dnia 2 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1998 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. 573--z dnia 2 lipca 1998 r. w sprawie określenia odpadów, które powinny być wykorzystywane w celach przemysłowych, oraz warunków, jakie muszą być spełnione przy ich wykorzystywaniu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 574--z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie określenia wielkości środków niezbędnych do pokrycia kosztów wjazdu, przejazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców przekraczających granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz szczegółowych zasad dokumentowania ich posiadania. OBWIESZCZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 575--z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Teresy Kamińskiej. (Dz. U. Nr 25, poz. 136) Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt. 1 w związku z art. 5 pkt. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W § 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Teresy Kamińskiej (Dz. U. Nr 136, poz. 922) wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt. 6 otrzymuje brzmienie: "6) nadzorowanie prac Międzyresortowego Zespołu do Spraw Reform Społecznych powołanego w odrębnym trybie.", 2) skreśla się pkt 7. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie ustanowienia nieautomatycznej rejestracji obrotu niektórymi towarami. (Dz. U. Nr 25, poz. 137) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt. 4 i art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 czerwca 1998 r. ustanawia się nieautomatyczną rejestrację obrotu w przywozie na polski obszar celny dla towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Określa się minimalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie na przywóz, w wysokości 0,2 tony. § 3. Na osoby dokonujące przywozu na polski obszar celny towarów, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 lutego 1998 r. (poz. 137) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH NIEAUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU W PRZYWOZIE Kod PCNWyszczególnienie 3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie) oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego, wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne ex 3503 00 10 0Żelatyna i jej pochodne pochodzenia wieprzowego1) 3503 00 80 0- Pozostałe ex 3503 00 80 0Pochodzenia wieprzowego1) 1) Dotyczy żelatyny i jej pochodnych z przeznaczeniem do innych celów niż spożywcze. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 13 lutego 1998 r. w sprawie oznaczania opakowań. (Dz. U. Nr 25, poz. 138) Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady oznaczania opakowań ułatwiających ich dalsze wykorzystywanie zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska. § 2. Oznaczenia ułatwiające identyfikację materiału, z którego jest wykonane opakowanie, należy umieszczać na opakowaniach z aluminium i z tworzyw sztucznych, z zastrzeżeniem § 3. § 3. Oznaczeń, o których mowa w § 1, nie umieszcza się na opakowaniach wykonanych z: 1) folii aluminiowej powlekanej tworzywami sztucznymi oraz z laminatów z udziałem folii aluminiowej, papieru lub kartonu, 2) dwu lub więcej różnych materiałów, z tym że za takie opakowania nie uważa się opakowań wykonanych z jednego materiału z zamknięciem wykonanym z innego materiału, 3) aluminium i tworzyw sztucznych o masie mniejszej niż 5 g. § 4. Opakowania oznacza się korzystając z oznaczeń wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia. § 5. 1. Oznaczenie powinno być wykonane w sposób widoczny, czytelny i trwały. 2. Opakowania oznacza się stosując nadruk, tłoczenie lub inne dostępne techniki. 3. Oznaczenia można umieszczać na etykietach naklejanych na opakowaniach. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 lutego 1998 r. (poz. 138) OZNACZENIA OPAKOWAŃ WYKONANYCH Z RÓŻNYCH MATERIAŁÓW Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie zakazu przeprowadzania ochronnych szczepień zwierząt przeciwko określonym chorobom zakaźnym na obszarach objętych badaniami kontrolnymi. (Dz. U. Nr 25, poz. 139) Na podstawie art. 43 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Na obszarach objętych badaniami kontrolnymi zakazuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, przeprowadzania szczepień ochronnych zwierząt przeciwko następującym chorobom zakaźnym: 1) pryszczycy (Foot and mouth disease), 2) pęcherzykowatego zapalenia jamy ustnej (Vesicular stomatitis), 3) choroby pęcherzykowej świń (Swine vesicular disease), 4) pomoru bydła (Rinderpest), 5) pomoru małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants), 6) zarazy płucnej bydła (Contagious bovine pleuropneumonia), 7) guzowatej choroby skóry bydła (Lumpy skin disease), 8) gorączki doliny Rift (Rift valley fever), 9) choroby niebieskiego języka (Bluetongue), 10) ospy owiec i kóz (Sheep pox and goat pox), 11) afrykańskiego pomoru koni (African horse sickness), 12) afrykańskiego pomoru świń (African swine fever), 13) pomoru świń (Hog cholera), 14) influenzy drobiu o wysokiej zaraźliwości d. pomoru drobiu (Highly patogenic avian influenza d. Fowl plague), 15) enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia u świń d. choroba cieszyńska i talfańska (Enterovirus encephalomyelitis), 16) zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otręt bydła (Infectious bovine rhinotracheitis/Infectious pustular vulvovaginitis), 17) choroby Aujeszkyego u świń (Aujeszky's disease), 18) brucelozy bydła (B. abortus), owiec (B. ovis), kóz i owiec (B. melitensis), świń (B. suis, B. abortus), [Bovine brucellosis (B. abortus), caprine/ovine brucellosis (B. melitensis), porcine brucellosis (B. suis, B. abortus)], 19) wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni (Equine encephalomyelitis). 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy szczepień przeprowadzanych przez Państwowy Instytut Weterynaryjny, mających charakter eksperymentów naukowych, oraz szczepień przeprowadzanych z użyciem szczepionek wirusowych zawierających znakowany szczep wirusa. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Handlowej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. (Dz. U. Nr 25, poz. 140) Na podstawie art. 67 § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 102, poz. 643 i Nr 123, poz. 779) i w związku z § 1 pkt. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 34 i Nr 135, poz. 917) zarządza się, co następuje: § 1. Funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Handlowej są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w: 1) art. 32 pkt. 5, 6, 7, 10, 11 i 12 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554), 2) art. 601 § 2 i 3, art. 110, art. 111 § 1 pkt. 1 i § 2, art. 112, art. 113, art. 117, art. 136 § 2 i art. 137 § 1 Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942), 3) art. XII § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 4) art. 45 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 732 i Nr 121, poz. 770), 5) art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55, poz. 248 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 121, poz. 770), 6) art. 17 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249), 7) art. 23 i art. 24 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). § 2. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje: 1) funkcjonariuszom Głównego Inspektoratu Państwowej Inspekcji Handlowej - Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Handlowej, 2) funkcjonariuszom wojewódzkich inspektoratów Państwowej Inspekcji Handlowej - wojewoda w porozumieniu z Głównym Inspektorem Państwowej Inspekcji Handlowej. § 3. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego powinno zawierać: datę wydania i okres ważności, oznaczenie organu wydającego upoważnienie, podstawę prawną jego wydania, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego funkcjonariusza, numer legitymacji służbowej, określenie wykroczeń za które funkcjonariusz upoważniony jest do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz obszaru, na którym upoważnienie jest ważne. Upoważnienie powinno być podpisane przez osobę wydającą oraz opatrzone pieczęcią. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 24 lutego 1993 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Handlowej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. Nr 24, poz. 107, z 1994 r. Nr 53, poz. 218 i z 1995 r. Nr 34, poz. 170). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 19 lutego 1998 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. (Dz. U. Nr 25, poz. 141) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943) i w związku z art. 3 pkt. 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Akcja Katolicka Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej" z siedzibą w Koszalinie, erygowanej przez Biskupa Koszalińsko-Kołobrzeskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 19 lutego 1998 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Chrześcijańskiemu Centrum Edukacyjnemu "Diament". (Dz. U. Nr 25, poz. 142) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480) i w związku z art. 3 pkt. 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Chrześcijańskie Centrum Edukacyjne "Diament" z siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Radę Kościoła Chrześcijan Baptystów. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 576--z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa. 577--z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie. 578--z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 579--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie ustanowienia obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów przywożonych z zagranicy. 580--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie ustanowienia obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów przywożonych z zagranicy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 581--z dnia 10 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa żeglugi statków morskich i bezpieczeństwa życia na morzu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 19 lutego 1998 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Domowi Opieki Kościoła Chrześcijan Baptystów. (Dz. U. Nr 25, poz. 143) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Dom Opieki Kościoła Chrześcijan Baptystów" z siedzibą w Białymstoku, erygowanej przez Radę Kościoła Chrześcijan Baptystów. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 6 lutego 1998 r. w sprawie określenia ogólnego dopuszczalnego połowu niektórych gatunków ryb w polskich obszarach morskich w 1998 r. oraz sposobu i warunków podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe. (Dz. U. Nr 25, poz. 144) Na podstawie art. 8 i art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się w 1998 r. ogólny dopuszczalny połów w polskich obszarach morskich dla podanych poniżej gatunków ryb: 1) śledź - 116 800 t, 2) szprot - 130 200 t, 3) dorsz - 29 440 t, 4) łosoś - 25 284 szt. § 2. 1. Dokonuje się podziału ogólnego dopuszczalnego połowu, o którym mowa w § 1, według następujących zasad: 1) dorsz: a) 3 000 t - dla łodzi rybackich pokładowych i bezpokładowych bez dokonywania podziału na poszczególne łodzie, b) 26 000 t - dla kutrów rybackich do podziału na poszczególne kutry rybackie według zasad określonych w załączniku do rozporządzenia, c) 440 t - w rezerwie. 2) łosoś - indywidualnie na statki rybackie, wyłącznie dla tych podmiotów, które posiadają bazę połowową, bazę sprzętową, 3) śledź i szprot - indywidualnie na statki rybackie według zapotrzebowania. 2. Dyrektorzy urzędów morskich przydzielają kwoty połowowe według zasad, o którym mowa w ust. 1, podmiotom wykonującym rybołówstwo morskie na poszczególne łodzie rybackie i kutry rybackie. 3. Suma indywidualnych kwot połowowych przyznanych podmiotom, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć ogólnego dopuszczalnego połowu określonego w § 1. § 3. Rezerwa, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), oraz nadwyżki połowowe pozostają w dyspozycji Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 6 lutego 1998 r. (poz. 144) ZASADY PODZIAŁU OGÓLNEGO DOPUSZCZALNEGO POŁOWU DORSZA NA INDYWIDUALNE KWOTY POŁOWOWE DLA KUTRÓW W 1998 r. - WEDŁUG KLAS DŁUGOŚCI TYCH KUTRÓW Lp.Klasa (m)Ilość (szt.)B x C (m)Ton/klasaTon/kuter ABCDEF 11610160458,3045,8 21717629928570,2348,7 319326081741,5454,4 421484240,6160,2 52412830728799,3868,7 6256115254368,1871,6 72612312893,6974,5 82712324928,0677,3 A - liczba porządkowa, B - klasy kutrów wg długości - od 16 m do 27 m, osiem klas długościowych, C - ilość kutrów w danej klasie długościowej, D - całkowita długość danej klasy (suma długości poszczególnych kutrów w danej klasie), E - ilość dorsza w tonach dla danej klasy, F - ilość (indywidualna kwota połowowa) dorsza w tonach, przypadająca na jeden kuter w danej klasie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 11 lutego 1998 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Kolejnictwa. (Dz. U. Nr 25, poz. 145) Na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591) zarządza się, co następuje: § 1. Głównemu Inspektoratowi Kolejnictwa nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 lutego 1998 r. (poz. 145) STATUT GŁÓWNEGO INSPEKTORATU KOLEJNICTWA § 1. Główny Inspektorat Kolejnictwa, zwany dalej "Inspektoratem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Inspektora Kolejnictwa, zwanego dalej "Głównym Inspektorem". § 2. 1. Główny Inspektor kieruje Inspektoratem przy pomocy Dyrektora Generalnego, dyrektorów departamentów i biur oraz kierowników oddziałów terenowych. 2. Zakresy czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem Dyrektora Generalnego, ustala Główny Inspektor. 3. Główny Inspektor może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników Inspektoratu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i samodzielnych do podejmowania w jego imieniu decyzji w określonych przez niego sprawach. § 3. W zależności od potrzeb Główny Inspektor może powoływać stałe lub doraźne zespoły opiniodawcze i doradcze, określając cel powołania, nazwę, skład osobowy oraz zakres i tryb działania tych organów. § 4. W skład Inspektoratu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Kolejowego Nadzoru Budowlanego, 2) Departament Bezpieczeństwa Ruchu Kolejowego, 3) Departament ds. Świadectw Dopuszczenia do Eksploatacji, 4) Biuro Administracyjno-Budżetowe. § 5. W skład Inspektoratu wchodzą oddziały terenowe: 1) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Warszawie, 2) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Lublinie, 3) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Krakowie, 4) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Katowicach, 5) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Gdańsku, 6) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa we Wrocławiu, 7) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Poznaniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 586--z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Zagranicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 587--z dnia 15 lipca 1998 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru podatku dochodowego od osób prawnych należnego od niektórych podmiotów gospodarczych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 588--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, pokrywania kosztów przyłączenia, obrotu paliwami gazowymi, świadczenia usług przesyłowych, ruchu sieciowego i eksploatacji sieci gazowych oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 589--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji. 590--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko inwestycji nie zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska, obiektów oraz robót zmieniających stosunki wodne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 591--z dnia 26 czerwca 1998 r. w sprawie zakresu, trybu składania i sposobu weryfikacji raportów połowowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 592--z dnia 13 lipca 1998 r. w sprawie umowy o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 12 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych. (Dz. U. Nr 25, poz. 146) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr 74, poz. 335, z 1996 r. Nr 10, poz. 59 i z 1997 r. Nr 9, poz. 50) w § 2 w ust. 2 wyrazy "Programie IV Polskiego Radia" zastępuje się wyrazami "Programie I Polskiego Radia". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 593--z dnia 18 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. 594--z dnia 2 lipca 1998 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 595--z dnia 9 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów i prezesów Sądu Najwyższego. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 596--z dnia 17 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 597--z dnia 9 lipca 1998 r. w sprawie wysokości opłat za badania oraz inne czynności wykonywane przez Państwową Inspekcję Weterynaryjną. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 598--z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie terenu działania jednostek ochrony przeciwpożarowej, okoliczności i warunków udziału tych jednostek w działaniach ratowniczych poza terenem własnego działania oraz zakresu, szczegółowych warunków i trybu zwrotu poniesionych przez nie kosztów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 599--z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych dla przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 600--z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie zasad przeprowadzania szczepień ochronnych przeciwko chorobom zakaźnym. OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 601--z dnia 14 maja 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 marca 1991 r. w sprawie nakładania, uiszczania i ściągania grzywien w postępowaniu mandatowym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie określenia minimalnej wysokości kapitału akcyjnego spółki prowadzącej giełdę papierów wartościowych. (Dz. U. Nr 26, poz. 148) Na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) zarządza się, co następuje: § 1. Kapitał akcyjny spółki prowadzącej giełdę papierów wartościowych, z zastrzeżeniem § 2 i 3, wynosi: 1) od dnia wejścia w życie rozporządzenia - co najmniej 20 000 000 zł, 2) od dnia 1 stycznia 1999 r. - co najmniej 40 000 000 zł. § 2. Spółka prowadząca giełdę papierów wartościowych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia jest obowiązana dostosować wysokość kapitału akcyjnego do wymogu określonego w § 1 pkt. 1 do dnia 31 grudnia 1998 r. § 3. Spółka prowadząca giełdę papierów wartościowych przed dniem 1 stycznia 1999 r. jest obowiązana dostosować wysokość kapitału akcyjnego do wymogu określonego w § 1 pkt. 2 do dnia 31 grudnia 1999 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie określenia minimalnej wysokości kapitału akcyjnego spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy. (Dz. U. Nr 26, poz. 149) Na podstawie art. 111 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) zarządza się, co następuje: § 1. Kapitał akcyjny spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy powinien wynosić co najmniej 10 000 000 zł. § 2. Spółka prowadząca rynek pozagiełdowy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia jest obowiązana dostosować wysokość kapitału akcyjnego do wymogu określonego w § 1 do dnia 31 grudnia 1999 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. Nr 26, poz. 150) Na podstawie art. 26a ust. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934 i Nr 141, poz. 943 i 945) oraz art. 18a ust. 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 50, poz. 323) w § 3 w pkt. 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt. 7 w brzmieniu: "7) «zbiórka, skup i segregacja odpadów» - działalność polegająca na: a) zbiórce (przejmowaniu) odpadów od wytwarzających odpady przez odbiorców odpadów, o których mowa w art. 3 pkt. 6 i 7 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592), zwanej dalej ustawą o odpadach, lub b) skupowaniu odpadów od wytwarzających odpady lub odbiorców odpadów, lub c) rozdzielaniu odpadów według klasyfikacji określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o odpadach w celu ich wykorzystywania lub unieszkodliwiania zgodnie z art. 5 ustawy o odpadach". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 stycznia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych. (Dz. U. Nr 26, poz. 151) Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr 107, poz. 691) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych (Dz. U. Nr 51, poz. 328 i Nr 126, poz. 811) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 w ust. 1 w pkt 1 lit. d) otrzymuje brzmienie: "d) kod tytułu uprawnień: "0" - dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy, "1", "2", "3" - odpowiednio dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy, oraz "4" - dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1a ustawy"; 2) w § 8 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ministra, wojewodę lub centralę - przekazywane są do organu sporządzającego spis: a) zestawienie nieprawidłowości stwierdzonych w spisach lub w informacjach o zmianach w spisach w celu ich niezwłocznego sprostowania w trybie określonym w § 7, b) spisy lub informacje o zmianach w spisach, jeżeli stwierdzone nieprawidłowości uniemożliwiają dokonanie połączeń, o których mowa w § 6 ust. 2 i w § 7 ust. 4."; 3) załączniki nr 3, 4, 8 i 9 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia; 4) w załączniku nr 5 do rozporządzenia: a) po wyrazach "*liczba uprawnionych (pozycji) z tytułu 3*): ...." w nowym wierszu dodaje się wyrazy "*liczba uprawnionych (pozycji) z tytułu 4*): ..." b) po wyrazach "*liczba świadectw rekompensacyjnych z tytułu 3*): ..." w nowym wierszu dodaje się wyrazy "*liczba świadectw rekompensacyjnych z tytułu 4*): ...". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 stycznia 1998 r. (poz. 151) Załącznik nr 1 Wzór SPIS UPRAWNIONYCH DO NIEODPŁATNEGO NABYCIA ŚWIADECTW REKOMPENSACYJNYCH Z TYTUŁU REKOMPENSOWANIA OKRESOWEGO NIEPODWYŻSZANIA PŁAC W SFERZE BUDŻETOWEJ ORAZ UTRATY NIEKTÓRYCH WZROSTÓW LUB DODATKÓW DO EMERYTUR I RENT - WYKONANY W FORMIE ELEKTRONICZNEJ Organy sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych sporządzają spisy w formie elektronicznej - według następującego wzoru: Plik jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnxxx.SPU, gdzie: nnnnn - nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną, w której sporządza się spis (zaleca się, żeby to był akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5 znaków, xxx - numer pliku, .SPU - ustalone rozszerzenie dla spisu osób uprawnionych. Plik .SPU zawiera następujące typy rekordów: - rekord nagłówkowy (pierwszy rekord w każdym pliku), - rekord nagłówkowy spisu (tylko w pierwszym pliku spisu, po rekordzie nagłówkowym pliku), - rekordy szczegółowe uprawnionych, - rekord końca spisu (poprzedza ostatni rekord pliku spisu; występuje tylko w ostatnim pliku spisu), - rekord końca pliku (jest ostatnim rekordem każdego pliku spisu). Jeżeli spis utworzony jest na kilku plikach fizycznych, w każdym pliku należy umieścić rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Jeżeli spis utworzony jest tylko na jednym pliku, to również wymagany jest rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Tylko pierwszy plik zawiera rekord nagłówkowy spisu, a tylko ostatni plik zawiera rekord końca spisu. Jeden nośnik (np. dyskietka) zawiera jeden plik. Do dyskietki zawierającej spis w formie elektronicznej dołączona jest informacja, dotycząca przyjętego przez organ spisowy sposobu kodowania polskich znaków diakrytycznych (ĄĆĘŁŃÓŚŻŹ). W przypadku gdy organ spisowy jest upoważniony do bezpośredniego przekazywania spisu emitentowi lub osobie przez niego wskazanej, spis w formie elektronicznej wykonuje się wg wzoru spisu połączonego - wykonanego w formie elektronicznej (załącznik nr 4 do rozporządzenia). Objaśnienia: Wypełnienie pola: M - obowiązkowe, O - opcjonalne. Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego* , cyfry, spacje oraz następujące znaki: . (kropka), , (przecinek), : (dwukropek), ; (średnik), - (minus), / (łamane), ' (apostrof), AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, spacje oraz znak - (myślnik), N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus). Wszystkie pola są stałej długości. Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy również wypełnić je spacjami. Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony. _____________ * Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego. Rekord nagłówkowy pliku Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPSATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.3NMNRSNr pliku .SPU w spisie - przepisać z nazwy pliku 3.3NMLSLiczba plików .SPU tworzących ten spis 4.10AN REZSAPole rezerwowe 5. MKONSAKoniec rekordu - znak(i) ENTER (CR lub CR+LF) Rekord nagłówkowy spisu Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS1Typ rekordu - wpisać znak "1" 2.14ANMREGONJWpisać identyfikator REGON; jednostki, które sporządziły więcej niż jeden spis dla jednej z grup osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 1 lit. a) ustawy, po numerze Regon wprowadzają znaki '-nn', gdzie '-' jest znakiem kreski poziomej, a 'nn' numerem kolejnym spisu zawierającym się w przedziale 01-99 3.8NMDATASData sporządzenia spisu w formie elektronicznej w formacie rrrrmmdd 4.35ANMNAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis 5.14ANMREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu Adres jednostki spisowej 6.5NMKODPSKod pocztowy 7.35ANMMSMiejscowość 8.45ANOULSUlica 9.9ANMDOMSNr domu 10.10AN REZS1Pole rezerwowe 11. MKONS1Koniec rekordu - znak(i) ENTER (CR lub CR+LF) Rekord szczegółowy uprawnionego**** Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS2Typ rekordu - wpisać znak "2" Dane osobowe 2.7NMNRPOZWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 3.11NMNENr ewidencyjny PESEL 4.40ABMNAABNazwisko aktualne. Jeśli nazwisko jest dwuczłonowe, to należy wpisać oba człony oddzielając je myślnikiem (bez spacji przed i po myślniku) 5.12ABMIAAPierwsze imię 6.12ABOIABDrugie imię 7.12ABMIOAImię ojca 8.12ABMIMAImię matki 9.8NMDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 10.9ANMKODKod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 11.35ANMMMiejscowość 12.45ANOULUlica 13.9ANMDOMNr domu 14.5ANOLOKNr lokalu 15.35ANOPOCZTAPoczta lub kraj; nazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu świadczeniobiorcy za granicą Dane o liczbie świadectw 16.5NMLPSLiczba przysługujących świadectw 17.4NM*WCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1.07.1991 r. do 31.12.1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 18.2NM*LPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 19.4ANM**SERSymbol emerytury lub renty 20.15ANM**NRERNumer emerytury lub renty 21.2NMNRZM***Numer kolejny zmiany dla tego uprawnionego - wpisać liczbę '00' (zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana) 22.4NM*WCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 23.2NM*LPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 24.4AN REZS2Pole rezerwowe 25. MKONS2Koniec rekordu - znak(i) ENTER (CR lub CR+LF) Rekord końca spisu Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS3Typ rekordu - wpisać znak "3" 2.1NMTYTULKod tytułu uprawnień - wpisać cyfrę 0, 1, 2 , 3 lub 4 3.7NMLRSLiczba pozycji w spisie 4.11NMLSWLiczba świadectw w spisie 5.10AN REZS3Pole rezerwowe 6. MKONS3Koniec rekordu - znak(i) ENTER (CR lub CR+LF) Rekord końca pliku Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPSZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 2. MKONSZKoniec rekordu - znak(i) ENTER (CR lub CR+LF) * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lub art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. *** W numeracji uwzględniane są tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w spisie połączonym, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania spisów są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis. **** Rekord szczegółowy uprawnionego występuje tylko raz w spisie. Załącznik nr 2 Wzór SPIS POŁĄCZONY UPRAWNIONYCH DO NIEODPŁATNEGO NABYCIA ŚWIADECTW REKOMPENSACYJNYCH Z TYTUŁU ZREKOMPENSOWANIA OKRESOWEGO NIEPODWYŻSZANIA PŁAC W SFERZE BUDŻETOWEJ ORAZ UTRATY NIEKTÓRYCH WZROSTÓW LUB DODATKÓW DO EMERYTUR I RENT - WYKONANY W FORMIE ELEKTRONICZNEJ Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych spisów uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych, wykonanych w formie elektronicznej - według następującego wzoru: Spis połączony składa się z trzech rodzajów plików tekstowych (ASCII), posiadających nazwy (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnnxx.SPy, gdzie: nnnnnn - kod przydzielony jednostce organizacyjnej, sporządzającej spis połączony przez emitenta (Ministerstwo Skarbu Państwa) lub podmiot przez niego wskazany, xx - numer kolejny pliku w spisie, nadawany przez jednostkę organizacyjną sporządzającą spis połączony [uwaga: pliki każdego typu (.SP1, .SP2, .SP3) należy numerować niezależnie], .SP1 (y=1) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików spisu połączonego, które zawierają dane osób uprawnionych, .SP2 (y=2) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików spisu połączonego, które zawierają dane jednostek sporządzających spisy; jednostki sporządzające spisy są identyfikowane po całej zawartości rekordu nagłówkowego spisu .SPU (z wyjątkiem daty sporządzenia), .SP3 (y=3) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików spisu połączonego, które zawierają dane osobowe uprawnionych pobrane z systemu ewidencji ludności; uwaga: pliki .SP3 zawierają dane tych i tylko tych uprawnionych, których numery ewidencyjne PESEL były porównywane z bazą ewidencji ludności i numery te zostały w tej bazie odnalezione (pole FLAGAS 3 w pliku .SP1 ma wartość "10" lub "11"). Pliki .SP1, .SP2 i .SP3 zawierają następujące typy rekordów: - rekord nagłówkowy (pierwszy rekord pliku - występuje we wszystkich plikach spisu połączonego), - rekordy szczegółowe uprawnionych (pliki .SP1 i .SP3) albo rekordy szczegółowe organów spisowych (.SP2), - rekord końcowy (ostatni rekord pliku - występuje we wszystkich plikach spisu połączonego). Objaśnienia: - Spis połączony zawiera dane przeniesione z plików .SPU; ewentualnie uzupełnione o dane pobrane z systemu PESEL. - Każdy organ dokonujący połączenia spisów przygotowuje jeden i tylko jeden spis połączony. Po jego przekazaniu wszystkie zmiany i uzupełnienia przekazywane są w formacie określonym w załączniku nr 9 (niezależnie od tego, co było źródłem tych zmian - pliki .SPU, .ZMU czy korekty organu dokonującego połączenia spisów). - Liczba rekordów szczegółowych w plikach .SP1 jest równa sumie liczb rekordów szczegółowych uprawnionych w plikach .SPU, na podstawie których utworzono spis połączony. - Liczba rekordów szczegółowych w plikach .SP2 jest równa liczbie spisów .SPU, z których rekordy szczegółowe uprawnionych zostały przeniesione do plików .SP1. - Wymaganym standardem kodowania polskich znaków w spisie połączonym jest Latin-2 (852). Dopuszczalne są jedynie wielkie litery alfabetu. - Wypełnienie pola: M - obowiązkowe, O - opcjonalne. - Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, cyfry, spacje oraz następujące znaki: . (kropka), , (przecinek), : (dwukropek), ; (średnik), - (minus), / (łamane przez), ' (apostrof), AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, spacje oraz znak - (myślnik), N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus). - Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego. - Wszystkie pola są stałej długości. - Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. - Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Jeśli brak odnośnej informacji w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to pole takie należy wypełnić spacjami. - Jeśli informacja nie mieści się w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to należy ją skrócić z prawej strony. - Każdy rekord zakończony jest dwoma znakami końca rekordu CR+LF [ASCII(13)+ASCII(10)] - W pola "Suma kontrolna" należy wpisać wynik obliczeń: (dł. pliku-18) [ b(i)] MOD 65536 gdzie: b(i) - wartość i-tego bajtu pliku, MOD - reszta z dzielenia, (dł. pliku-18) - liczba bajtów tworzących plik pomniejszona o 18 (tj. o długość rekordu końcowego). - Decyzję o wykorzystaniu pól rezerwowych podejmuje emitent świadectw (Ministerstwo Skarbu Państwa). PLIKI .SP1 Rekord nagłówkowy pliku .SP1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS1ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPSP1Typ pliku - wpisać znaki "P1" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu dokonującego połączenia spisów - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRSNr kolejny spisu połączonego (wpisać "000") 5.2NMNRS1Nr pliku .SP1 w spisie - przepisać z nazwy pliku 6.2NMLS1Liczba plików .SP1 tworzących ten spis połączony 7.2NMLS2Liczba plików .SP2 tworzących ten spis połączony 8.2NMLS3Liczba plików .SP3 tworzących ten spis połączony 9.7NMLRS1Liczba rekordów szczegółowych uprawnionych w tym pliku .SP1 10.10AN REZS1APole rezerwowe 11.2 MKONS1AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .SP1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPS11Typ rekordu - wpisać znak "1" 13.6ANMIDJEDUnikalny (w obrębie organu dokonującego połączenia spisów) identyfikator jednostki, która dostarczyła spis do scalenia (łącznik do rekordu w .SP2) Informacje technologiczne 14.1NMFLAGAS1Znacznik poprawności wypełnienia - wpisać znak "1", gdy wszystkie pola M rekordu są wypełnione i mają poprawny typ i znak "0" - gdy choć jedno pole jest wypełnione wadliwie 15.1NMFLAGAS2Znacznik spójności pól - wpisać znak "1", gdy wszystkie pola zależne zawierają wartości zgodne, i znak "0", gdy wykryto wady (np. liczba świadectw wyliczona z pól WCPA, LPMA, WCPB, LPMB jest niezgodna z polem LPS) 16.2NMFLAGAS3Znacznik potwierdzenia danych w bazie ewidencji ludności - wpisać: "00" - gdy brak numeru PESEL "01" - gdy numer PESEL jest błędny "02" - gdy numer PESEL jest poprawny, ale nie odnaleziono go w bazie ewidencji ludności "10" - gdy istnienie numeru PESEL zostało potwierdzone w bazie ewidencji ludności i choć jedno pole jest rozbieżne z danymi z bazy ewidencji ludności "11" - gdy istnienie numeru PESEL zostało potwierdzone w bazie ewidencji ludności i wszystkie pola są zgodne z danymi z bazy ewidencji ludności "20" - gdy rekord nie był konfrontowany z bazą ewidencji ludności 17.1NMFLAGAS4Łączny wskaźnik poprawności danych. Wpisać: "1" - gdy rekord zawiera formalnie poprawne dane (FLAGAS1=FLAGAS2= "1") i: - dane są zgodne z bazą ewidencji ludności (FLAGAS3= "11"), albo - jednostka sporządzająca spis potwierdziła pisemnie poprawność danych spisowych rozbieżnych z bazą ewidencji ludności (aktualizacja bezwarunkowa rekordu formalnie poprawnego), "0" - w pozostałych przypadkach Dane uprawnionego przeniesione ze spisu .SPU Dane osobowe 18.7NMNRPOZS1Wpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 19.11NMSNENr ewidencyjny PESEL 20.28ABMSNAANazwisko aktualne - człon A 21.28ABOSNABNazwisko aktualne - człon B 22.12ABMSIAAPierwsze imię 23.12ABOSIABDrugie imię 24.12ABMSIOAImię ojca 25.12ABMSIMAImię matki 26.8NMSDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 27.9ANMKODPS1Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 28.35ANMSMMiejscowość 29.45ANOSULUlica 30.9ANMSDOMNr domu 31.5ANOSLOKNr lokalu 32.35ANOSPOCZTAPoczta lub kraj Dane o liczbie świadectw 33.1NMTYTULKod tytułu uprawnień - wpisać cyfrę 0, 1, 2, 3 lub 4 34.5NMLPSLiczba przysługujących świadectw 35.4NM*WCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1 lipca 31 grudnia 1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 36.2NM*LPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 37.4NM*WCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 38.2NM*LPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 39.4ANM**SERSymbol emerytury lub renty 40.15ANM**NRERNumer emerytury lub renty 41.10AN REZS11Pole rezerwowe 42.2 MKONS11Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .SP1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 43.1ANMTYPS1ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 44.5NMSUMS1Suma kontrolna 45.10AN REZS1ZPole rezerwowe 46.2 MKONS1ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) PLIKI .SP2 Rekord nagłówkowy pliku .SP2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS2ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPSP2Typ pliku - wpisać znaki "P2" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu dokonującego połączenia spisów - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRSNr kolejny spisu połączonego (wpisać "000") 5.2NMNRS2Nr pliku .SP2 w spisie - przepisać z nazwy pliku 6.2NMLS1Liczba plików .SP1 tworzących ten spis połączony 7.2NMLS2Liczba plików .SP2 tworzących ten spis połączony 8.2NMLS3Liczba plików .SP3 tworzących ten spis połączony 9.7NMLRS2Liczba rekordów szczegółowych z danymi jednostek spisowych, w tym pliku .SP2 10.10AN REZS2APole rezerwowe 11.2 MKONS2AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .SP2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPS22Typ rekordu. Wpisać "2" - jeśli rekord zawiera dane jednostki sporządzającej spis, albo "4" - jeśli rekord zawiera dane organu sporządzającego spis połączony. Uwaga! Spis połączony musi zawierać jeden i tylko jeden rekord typu "4" 13.6ANMIDJED albo IDSCALJeśli TYPS22= "2", to wpisać unikalny (w obrębie organu sporządzającego spis połączony) identyfikator jednostki, która dostarczyła spis do scalenia (łącznik do rekordu w .SP1). Jeśli TYPS22= "4", to wpisać identyfikator organu sporządzającego spis połączony (przepisać z nazwy pliku) 14.14ANMREGONJIdentyfikator REGON jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego spis połączony 15.35ANMNAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego spis połączony 16.14ANMREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu albo pole puste (tylko, gdy TYPS22= "4") Adres jednostki spisowej 17.5ANMKODPS2Kod pocztowy 18.35ANMMS2Miejscowość 19.45ANOULS2Ulica 20.9ANMDOMS2Nr domu 21.10AN REZS22Pole rezerwowe 22.2 MKONS22Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .SP2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 23.1ANMTYPS2ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 24.5NMSUMS2Suma kontrolna 25.10AN REZS2ZPole rezerwowe 26.2 MKONS2ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) PLIKI .SP3 Rekord nagłówkowy pliku .SP3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPS3ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPSP3Typ pliku - wpisać znaki "P3" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu dokonującego połączenia spisów - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRSNr kolejny spisu połączonego (wpisać "000") 5.3NMNRS3Nr pliku .SP3 w spisie - przepisać z nazwy pliku 6.3NMLS1Liczba plików .SP1 tworzących ten spis połączony 7.3NMLS2Liczba plików .SP2 tworzących ten spis połączony 8.3NMLS3Liczba plików .SP3 tworzących ten spis połączony 9.7NMLRS3Liczba rekordów szczegółowych z danymi osobowymi uprawnionych w tym pliku .SP3 10.10AN REZS3APole rezerwowe 11.2 MKONS3AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .SP3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPS33Typ rekordu - wpisać znak "3" Dane uprawnionego pobrane z systemu ewidencji ludności 13.11NMPNENr ewidencyjny PESEL 14.28ABMPNAANazwisko aktualne - człon A 15.28ABOPNABNazwisko aktualne - człon B 16.12ABMPIAAPierwsze imię 17.12ABOPIABDrugie imię 18.12ABMPIOAImię ojca 19.12ABMPIMAImię matki 20.8NMPDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd 21.9ANODTSeria i numer dokumentu tożsamości 22.5NOKTKod terytorialny (GUS) adresu stałego zameldowania 23.8NOZGONData zgonu w formacie: rrrrmmdd; jeśli uprawniony żyje - pole wypełnić zerami 24.1NMOBYWKod obywatelstwa - wpisać 0, jeśli uprawniony ma obywatelstwo polskie, i 1 - w przeciwnym przypadku 25.10AN REZS33Pole rezerwowe 26.2 MKONS33Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .SP3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 27.1ANMTYPS3ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 28.5NMSUMZ3Suma kontrolna 29.10AN REZS3ZPole rezerwowe 30.2 MKONS3ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lub art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. Załącznik nr 3 Wzór INFORMACJA O ZMIANACH W SPISACH UPRAWNIONYCH DO NIEODPŁATNEGO NABYCIA ŚWIADECTW REKOMPENSACYJNYCH Z TYTUŁU REKOMPENSOWANIA OKRESOWEGO NIEPODWYŻSZANIA PŁAC W SFERZE BUDŻETOWEJ ORAZ UTRATY NIEKTÓRYCH WZROSTÓW LUB DODATKÓW DO EMERYTUR I RENT - WYKONANA W FORMIE ELEKTRONICZNEJ Jednostki sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych sporządzają w formie elektronicznej informacje o zmianach w spisie - według następującego wzoru: Informacja o zmianach w spisach składa się z plików tekstowych (ASCII) posiadających nazwy (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnxxx.ZMU, gdzie: nnnnn - nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną, sporządzającą informację o zmianach w spisie; nazwa ta musi być identyczna z nazwą przekazanego wcześniej spisu .SPU, xxx - numer kolejny pliku tworzącego informację o zmianach, nadawany przez organ sporządzający połączoną informację o zmianach, .ZMU - ustalone rozszerzenie nazwy dla plików z informacjami o zmianach w spisach uprawnionych. Pliki .ZMU zawierają następujące typy rekordów: - rekord nagłówkowy (pierwszy rekord pliku - występuje we wszystkich plikach informacji o zmianach), - rekord zmian danych jednostki sporządzającej spis (drugi rekord pliku - występuje we wszystkich plikach informacji o zmianach), - rekordy szczegółowe uprawnionych, - rekord końcowy (ostatni rekord pliku - występuje we wszystkich plikach informacji o zmianach). Objaśnienia: - Wymaganym standardem kodowania polskich znaków w informacji o zmianach w spisie jest Latin-2 (852). Dopuszczalne są jedynie wielkie litery alfabetu. - Wypełnienie pola: M - obowiązkowe, O - opcjonalne. - Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, cyfry, spacje oraz następujące znaki: . (kropka), , (przecinek), : (dwukropek), ; (średnik), - (minus), / (łamane przez), ' (apostrof), AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, spacje oraz znak - (myślnik), N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus). - Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego. - Wszystkie pola są stałej długości. - Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. - Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Jeśli brak odnośnej informacji w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to pole takie należy wypełnić spacjami. - Jeśli informacja nie mieści się w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to należy ją skrócić z prawej strony. - Każdy rekord zakończony jest dwoma znakami końca rekordu CR+LF [ASCII(13)+ASCII(10)] - W pola "Suma kontrolna" należy wpisać wynik obliczeń: (dł. pliku-18) [ b(i)] MOD 65536 gdzie: b(i) - wartość i-tego bajtu pliku, MOD - reszta z dzielenia, (dł. pliku-18) - liczba bajtów tworzących plik pomniejszona o 18 (tj. o długość rekordu końcowego). - Decyzję o wykorzystaniu pól rezerwowych podejmuje emitent świadectw (Ministerstwo Skarbu Państwa). - Jednostka sporządzająca spis, która sporządziła więcej niż jeden spis dla jednej z grup osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 i pkt 1a ustawy, wypełnia pola AREGONJ i BREGONJ, wpisując po identyfikatorze REGON znaki '-nn', gdzie '-' jest znakiem kreski poziomej, a 'nn' numerem kolejnym spisu mieszczącym się w przedziale 01-99. Rekord nagłówkowy pliku .ZMU Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPMATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.3NMNRMNr kolejny informacji o zmianach 3.3NMNRMWNr pliku .ZMU w informacji o zmianach - przepisać z nazwy pliku 4.2NMLMLiczba plików .ZMU tworzących tę informację o zmianach 5.7NMLRMLiczba rekordów szczegółowych uprawnionych w tym pliku .ZMU 6.1NMTYTULKod tytułu uprawnień - wpisać cyfrę 0, 1, 2, 3 lub 4 7.10AN REZMAPole rezerwowe 8.2 MKONMAKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord zmian danych jednostki pliku .ZMU Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 9.1ANMTYPM1Typ rekordu - wpisać znak "1". 10.1ANMRODZAJM1Rodzaj zmiany - wpisać: znak "Z" - jeśli zmiana oznacza zmianę wcześniej przesłanych danych jednostki sporządzającej spis znak " " (spacja) - jeśli dane jednostki nie są zmieniane. Ostatnio (poprzednio) przesłane dane jednostki spisowej 11.14ANMAREGONJIdentyfikator REGON jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis 12.35ANMANAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis 13.14ANMAREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu Adres jednostki spisowej 14.5ANMAKODPM1Kod pocztowy 15.35ANMAMM1Miejscowość 16.45ANOAULM1Ulica 17.9ANMADOMM1Nr domu 18.10AN AREZM1Pole rezerwowe Nowe dane jednostki spisowej - jeśli dane nie zmieniają się, to należy je przepisać z poprzednich pól 19.14ANMBREGONJIdentyfikator REGON jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis 20.35ANMBNAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis 21.14ANMBREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu Adres jednostki spisowej 22.5NMBKODPM1Kod pocztowy 23.35ANMBMM1Miejscowość 24.45ANOBULM1Ulica 25.9ANMBDOMM1Nr domu 26.10AN BREZM1Pole rezerwowe 27.2 MKONM1Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .ZMU Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 28.1ANMTYPM2Typ rekordu - wpisać znak "2" 29.1ABMRODZAJM2Rodzaj zmiany - wpisać: znak "K" - jeśli zmiana oznacza kasowanie znak "Z" - jeśli zmiana oznacza zmianę wcześniej przesłanych danych uprawnionego znak "D" - jeśli zmiana oznacza dodanie uprawnionego do spisu 30.3NMNRMU1Numer kolejny zmiany dla tego uprawnionego Ostatnio (poprzednio) przesłane dane uprawnionego - jeśli zmiana jest typu "dodaj", to wszystkie pola należy pozostawić puste Dane osobowe 31.7NMANRPOZWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 32.11NMASNENr ewidencyjny PESEL 33.28ABMASNAANazwisko aktualne - człon A 34.28ABOASNABNazwisko aktualne - człon B 35.12ABMASIAAPierwsze imię 36.12ABOASIABDrugie imię 37.12ABMASIOAImię ojca 38.12ABMASIMAImię matki 39.8NMASDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 40.9ANMAKODM2Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 41.35ANMASMMiejscowość 42.45ANOASULUlica 43.9ANMASDOMNr domu 44.5ANOASLOKNr lokalu 45.35ANOASPOCZTAPoczta lub kraj Dane o liczbie świadectw 46.5NMALPSLiczba przysługujących świadectw 47.4NM*AWCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 48.2NM*ALPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 49.4NM*AWCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 50.2NM*ALPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 51.4ANM**ASERSymbol emerytury lub renty 52.15ANM**ANRERNumer emerytury lub renty 53.10AN AREZM2Pole rezerwowe Nowe dane uprawnionego - jeśli zmiana jest typu "kasuj", to wszystkie pola należy pozostawić puste Dane osobowe 54.7NMBNRPOZMWpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 55.11NMBSNENr ewidencyjny PESEL 56.28ABMBSNAANazwisko aktualne - człon A 57.28ABOBSNABNazwisko aktualne - człon B 58.12ABMBSIAAPierwsze imię 59.12ABOBSIABDrugie imię 60.12ABMBSIOAImię ojca 61.12ABMBSIMAImię matki 62.8NMBSDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 63.9ANMBKODPM2Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 64.35ANMBSMMiejscowość 65.45ANOBSULUlica 66.9ANMBSDOMNr domu 67.5ANOBSLOKNr lokalu 68.35ANOBSPOCZTAPoczta lub kraj Dane o liczbie świadectw 69.5NMBLPSLiczba przysługujących świadectw 70.4NM*BWCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 71.2NM*BLPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 72.4NM*BWCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 73.2NM*BLPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 74.4ANM**BSERSymbol emerytury lub renty 75.15ANM**BNRERNumer emerytury lub renty 76.10AN BREZM2Pole rezerwowe 77.2 MKONM2Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .ZMU Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 78.1ANMTYPMZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 79.5NMSUMMSuma kontrolna 80.10AN REZMZPole rezerwowe 81.2 MKONMZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lub art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. Załącznik nr 4 Wzór POŁĄCZONA INFORMACJA O ZMIANACH W SPISACH UPRAWNIONYCH DO NIEODPŁATNEGO NABYCIA ŚWIADECTW REKOMPENSACYJNYCH Z TYTUŁU REKOMPENSOWANIA OKRESOWEGO NIEPODWYŻSZANIA PŁAC W SFERZE BUDŻETOWEJ ORAZ UTRATY NIEKTÓRYCH WZROSTÓW LUB DODATKÓW DO EMERYTUR I RENT - WYKONANA W FORMIE ELEKTRONICZNEJ Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych informacji o zmianach w spisie uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych, wykonanych w formie elektronicznej - według następującego wzoru: Połączona informacja o zmianach w spisach składa się z trzech rodzajów plików tekstowych (ASCII), posiadających nazwy (w systemie operacyjnym DOS) o budowie nnnnnnxx.PZy, gdzie: nnnnnn - kod przydzielony jednostce organizacyjnej sporządzającej spis połączony przez emitenta (Ministerstwo Skarbu Państwa) lub podmiot przez niego wskazany, xx - numer kolejny pliku tworzącego połączoną informację o zmianach, nadawany przez organ sporządzający połączoną informację o zmianach [uwaga: pliki każdego typu (.PZ1, .PZ2, .PZ3) należy numerować niezależnie], .PZ1 (y=1) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików połączonej informacji o zmianach, które zawierają dane osób uprawnionych, .PZ2 (y=2) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików połączonej informacji o zmianach, które zawierają dane jednostek sporządzających spisy, .PZ3 (y=3) - ustalone rozszerzenie nazwy tych plików połączonej informacji o zmianach, które zawierają dane osobowe uprawnionych pobrane z systemu ewidencji ludności; uwaga: pliki .PZ3 zawierają dane tylko tych uprawnionych, których numery ewidencyjne PESEL były porównywane z bazą ewidencji ludności i numery te zostały w tej bazie odnalezione (pole FLAGAZ3 w pliku .PZ1 ma wartość "10" lub "11"). Pliki .PZ1, .PZ2 i .PZ3 zawierają następujące typy rekordów: - rekord nagłówkowy (pierwszy rekord pliku - występuje we wszystkich plikach połączonej informacji o zmianach), - rekordy szczegółowe uprawnionych (pliki .PZ1 i .PZ3) albo rekordy szczegółowe organów spisowych (.PZ2), - rekord końcowy (ostatni rekord pliku - występuje we wszystkich plikach połączonej informacji o zmianach). Objaśnienia: - Połączona informacja o zmianach zawiera dane przeniesione z plików .ZMU, ewentualnie uzupełnione o dane pobrane z systemu PESEL, przy czym dane uprawnionego pochodzące z jednostki spisowej mogą wystąpić w pliku .PZ1 tylko jeden raz, tzn. niezależnie od liczby zmian uprawnionego odebranych z jednostki sporządzającej spis należy przesłać tylko aktualny stan danych, pobrany z ostatniej zmiany. - Wymaganym standardem kodowania polskich znaków w spisie połączonym jest Latin-2 (852). Dopuszczalne są jedynie wielkie litery alfabetu. - Wypełnienie pola: M - obowiązkowe, O - opcjonalne. - Typ pola: AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, cyfry, spacje oraz następujące znaki: . (kropka), , (przecinek), : (dwukropek), ; (średnik), - (minus), / (łamane przez), ' (apostrof), AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego, spacje oraz znak - (myślnik), N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus). - Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu łacińskiego. - Wszystkie pola są stałej długości. - Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu. Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić zerami. - Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony. Jeśli brak odnośnej informacji w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to pole takie należy wypełnić spacjami. - Jeśli informacja nie mieści się w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym, to należy ją skrócić z prawej strony. - Każdy rekord zakończony jest dwoma znakami końca rekordu CR+LF [ASCII(13)+ASCII(10)] - W pola "Suma kontrolna" należy wpisać wynik obliczeń: (dł. pliku-18) [ b(i)] MOD 65536 gdzie: b(i) - wartość i-tego bajtu pliku, MOD - reszta z dzielenia, (dł. pliku-18) - liczba bajtów tworzących plik pomniejszona o 18 (tj. o długość rekordu końcowego). - Decyzję o wykorzystaniu pól rezerwowych podejmuje emitent świadectw (Ministerstwo Skarbu Państwa). PLIKI .PZ1 Rekord nagłówkowy pliku .PZ1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPZ1ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPPZ1Typ pliku - wpisać znaki "Z1" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu dokonującego połączoną informację o zmianach - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRZNr kolejny połączonej informacji o zmianach 5.2NMNRZ1Nr pliku .PZ1 w połączonej informacji o zmianach - przepisać z nazwy pliku 6.2NMLZ1Liczba plików .PZ1 tworzących tę połączoną informację o zmianach 7.2NMLZ2Liczba plików .PZ2 tworzących tę połączoną informację o zmianach 8.2NMLZ3Liczba plików .PZ3 tworzących tę połączoną informację o zmianach 9.7NMLRZ1Liczba rekordów szczegółowych uprawnionych w tym pliku .PZ1 10.10AN REZZ1APole rezerwowe 11.2 MKONZ1AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .PZ1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPZ11Typ rekordu - wpisać znak "1" 13.1ABMRODZAJ1rodzaj zmiany - wpisać: znak "K" - jeśli zmiana oznacza kasowanie znak "Z" - jeśli zmiana oznacza zmianę wcześniej przesłanych danych uprawnionego znak "B" - aktualizacja bezwarunkowa - zmiana, przy której nie jest weryfikowana zawartość rekordu przed zmianą poza polami ANRPOZZ1, ASNE, ATYTUL znak "D" - jeśli zmiana oznacza dodanie uprawnionego do spisu 14.6ANMIDJEDUnikalny (w obrębie organu sporządzającego połączoną informację o zmianach) identyfikator jednostki, która dostarczyła spis do scalenia (łącznik do rekordu w .PZ2). 15.3NMNRZM1Numer kolejny zmiany dla tego uprawnionego Ostatnio (poprzednio) przesłane dane uprawnionego - jeśli zmiana jest typu "dodaj", to wszystkie pola należy pozostawić puste Dane osobowe 16.7NMANRPOZZ1Wpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 17.11NMASNENr ewidencyjny PESEL 18.28ABMASNAANazwisko aktualne - człon A 19.28ABOASNABNazwisko aktualne - człon B 20.12ABMASIAAPierwsze imię 21.12ABOASIABDrugie imię 22.12ABMASIOAImię ojca 23.12ABMASIMAImię matki 24.8NMASDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 25.9ANMAKODPZ1Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 26.35ANMASMMiejscowość 27.45ANOASULUlica 28.9ANMASDOMNr domu 29.5ANOASLOKNr lokalu 30.35ANOASPOCZTAPoczta lub kraj Dane o liczbie świadectw 31.1NMATYTULKod tytułu uprawnień - wpisać cyfrę 0, 1, 2, 3 lub 4 32.5NMALPSLiczba przysługujących świadectw 33.4NM*AWCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 34.2NM*ALPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 35.4NM*AWCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 36.2NM*ALPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 37.4ANM**ASERSymbol emerytury lub renty 38.15ANM**ANRERNumer emerytury lub renty 39.10AN AREZZ11Pole rezerwowe Nowe dane uprawnionego - jeśli zmiana jest typu "kasuj", to wszystkie pola należy pozostawić puste Informacje technologiczne 40.1NMFLAGAZ1Znacznik poprawności wypełnienia - wpisać 1, gdy wszystkie pola M rekordu są wypełnione i mają poprawny typ, i 0 - gdy choć jedno pole jest wadliwe 41.1NMFLAGZ2Znacznik spójności pól - wpisać 1, gdy wszystkie pola zależne zawierają wartości zgodne, i 0, gdy wykryto wady (np. liczba świadectw wyliczona z pól BWCPA, BLPMA, BWCPB, BLPMB jest niezgodna z polem BLPS) 42.2NMFLAGAZ3Znacznik potwierdzenia danych w bazie ewidencji ludności - wpisać: "00" - gdy brak numeru PESEL "01" - gdy numer PESEL jest błędny "02" - gdy numer PESEL jest poprawny, ale nie odnaleziono go w bazie ewidencji ludności "10" - gdy istnienie numeru PESEL zostało potwierdzone w bazie ewidencji ludności i choć jedno pole jest rozbieżne z danymi z bazy ewidencji ludności "11" - gdy istnienie numeru PESEL zostało potwierdzone w bazie ewidencji ludności i wszystkie pola są zgodne z danymi z bazy ewidencji ludności "20" - gdy rekord nie był konfrontowany z bazą ewidencji ludności 43.1NMFLAGAZ4Łączny wskaźnik poprawności danych. Wpisać: "1" - gdy rekord zawiera formalnie poprawne dane (FLAGAZ1=FLAGAZ2="1") i: - dane są zgodne z bazą ewidencji ludności (FLAGAZ3="11"), albo - jednostka sporządzająca spis potwierdziła pisemnie poprawność danych spisowych rozbieżnych z bazą ewidencji ludności (aktualizacja bezwarunkowa rekordu formalnie poprawnego), "0" - w pozostałych przypadkach Dane osobowe 44.7NMBNRPOZZ1Wpisać liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie 45.11NMBSNENr ewidencyjny PESEL 46.28ABMBSNAANazwisko aktualne - człon A 47.28ABOBSNABNazwisko aktualne - człon B 48.12ABMBSIAAPierwsze imię 49.12ABOBSIABDrugie imię 50.12ABMBSIOAImię ojca 51.12ABMBSIMAImię matki 52.8NMBSDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd Adres do korespondencji 53.9ANMBKODPZ1Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 54.35ANMBSMMiejscowość 55.45ANOBSULUlica 56.9ANMBSDOMNr domu 57.5ANOBSLOKNr lokalu 58.35ANOBSPOCZTAPoczta lub kraj Dane o liczbie świadectw 59.1NMBTYTULKod tytułu uprawnień - wpisać cyfrę 0, 1, 2, 3 lub 4 60.5NMBLPSLiczba przysługujących świadectw 61.4NM*BWCPAWymiar czasu pracy w okresie (a), tj. od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 62.2NM*BLPMALiczba pełnych miesięcy w okresie (a) 63.4NM*BWCPBWymiar czasu pracy w okresie (b), tj. od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r. - pierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową 64.2NM*BLPMBLiczba pełnych miesięcy w okresie (b) 65.4ANM**BSERSymbol emerytury lub renty 66.15ANM**BNRERNumer emerytury lub renty 67.8AN BREZZ11Pole rezerwowe 68.2 MKONZ1BKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .PZ1 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 69.1ANMTYPZ1ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 70.5NMSUMZ1Suma kontrolna 71.10AN REZZ1ZPole rezerwowe 72.2 MKONZ1ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) PLIKI .PZ2 Rekord nagłówkowy pliku .PZ2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPZ2ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPPZ2Typ pliku - wpisać znaki "Z2" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu sporządzającego połączoną informację o zmianach - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRZNr kolejny spisu połączonego 5.2NMNRZ2Nr pliku .PZ2 w połączonej informacji o zmianach - przepisać z nazwy pliku 6.2NMLZ1Liczba plików .PZ1 tworzących tę połączoną informację o zmianach 7.2NMLZ2Liczba plików .PZ2 tworzących tę połączoną informację o zmianach 8.2NMLZ3Liczba plików .PZ3 tworzących tę połączoną informację o zmianach 9.7NMLRZ2Liczba rekordów szczegółowych z danymi jednostek spisowych w tym pliku .PZ2 10.10AN REZZ2APole rezerwowe 11.2 MKONZ2AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .PZ2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPZ22Typ rekordu. Wpisać "2" - jeśli rekord zawiera dane jednostki sporządzającej spis, albo "4" - jeśli rekord zawiera dane organu sporządzającego połączoną informację o zmianach. Uwaga! Połączona informacja o zmianach musi zawierać jeden i tylko jeden rekord typu "4" 13.1ANMRODZAJ2Rodzaj zmiany - wpisać: znak "K" - jeśli zmiana oznacza kasowanie [usunięcie danych jednostki spisowej możliwe jest tylko, gdy wcześniej (w poprzedniej połączonej informacji o zmianach) przesłano polecenie skasowania wszystkich rekordów szczegółowych uprawnionych z tej jednostki] znak "Z" - jeśli zmiana oznacza zmianę wcześniej przesłanych danych jednostki sporządzającej spis znak " " (spacja) - jeśli dane nie są zmieniane znak "D" - jeśli zmiana oznacza dodanie nowej jednostki sporządzającej spis Uwaga! jeśli TYPZ22="4", to RODZAJ2 musi być równe " " (spacja) albo "Z" 14.6ANMIDJED albo IDSCALJeśli TYPZ22= "2", to wpisać unikalny (w obrębie organu sporządzającego połączoną informację o zmianach) identyfikator jednostki, która dostarczyła spis do scalenia (łącznik do rekordu w .PZ1). Jeśli TYPZ22= "4", to wpisać identyfikator organu sporządzającego połączoną informację o zmianach (przepisać z nazwy pliku) 15.3NMNRZM2Numer kolejny połączonej informacji o zmianach, zawierającej dane tej jednostki spisowej Ostatnio (poprzednio) przesłane dane jednostki spisowej - jeśli zmiana jest typu "dodaj", to wszystkie pola należy pozostawić puste 16.14ANMAREGONJIdentyfikator REGON jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego połączoną informację o zmianach 17.35ANMANAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego połączoną informację o zmianach 18.14ANMAREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu albo pole puste (tylko gdy TYPZ22="4") Adres jednostki spisowej 19.5ANMAKODPZ2Kod pocztowy 20.35ANMAMZ2Miejscowość 21.45ANOAULZ2Ulica 22.9ANMADOMZ2Nr domu 23.10AN AREZZ22Pole rezerwowe Nowe dane jednostki spisowej - jeśli zmiana jest typu "kasuj", to wszystkie pola należy pozostawić puste; jeśli dane nie zmieniają się, to należy je przepisać z poprzednich pól 24.14ANMBREGONJIdentyfikator REGON jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego połączoną informację o zmianach 25.35ANMBNAZWAJNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której sporządzono spis, albo organu sporządzającego połączoną informację o zmianach 26.14ANMBREGONUIdentyfikator REGON urzędu sprawującego nadzór nad sporządzeniem spisu albo pole puste (tylko gdy TYPZ22="4") Adres jednostki spisowej 27.9ANMBKODPZ2Kod pocztowy - krajowy lub zagraniczny 28.35ANMBMZ2Miejscowość 29.45ANOBULZ2Ulica 30.9ANMBDOMZ2Nr domu 31.10AN BREZZ22Pole rezerwowe 32.2 MKONZ22Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .PZ2 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 33.1ANMTYPZ2ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 34.5NMSUMZ2Suma kontrolna 35.10AN REZZ2ZPole rezerwowe 36.2 MKONZ2ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) PLIKI .PZ3 Rekord nagłówkowy pliku .PZ3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 1.1ANMTYPZ3ATyp rekordu - wpisać znak "A" 2.2ANMTYPPZ3Typ pliku - wpisać znaki "Z3" 3.6ANMIDSCALIdentyfikator organu dokonującego połączoną informację o zmianach - przepisać z nazwy pliku 4.3NMNRZNr kolejny połączonej informacji o zmianach 5.2NMNRZ3Nr pliku .PZ3 w połączonej informacji o zmianach - przepisać z nazwy pliku 6.2NMLZ1Liczba plików .PZ1 tworzących tę połączoną informację o zmianach 7.2NMLZ2Liczba plików .PZ2 tworzących tę połączoną informację o zmianach 8.2NMLZ3Liczba plików .PZ3 tworzących tę połączoną informację o zmianach 9.7NMLRZ3Liczba rekordów szczegółowych uprawnionych w tym pliku .PZ3 10.10AN REZZ3APole rezerwowe 11.2 MKONZ3AKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord szczegółowy pliku .PZ3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 12.1ANMTYPZ33Typ rekordu - wpisać znak "3" Dane uprawnionego pobrane z systemu ewidencji ludności 13.11NMPNENr ewidencyjny PESEL 14.28ABMPNAANazwisko aktualne - człon A 15.28ABOPNABNazwisko aktualne - człon B 16.12ABMPIAAPierwsze imię 17.12ABOPIABDrugie imię 18.12ABMPIOAImię ojca 19.12ABMPIMAImię matki 20.8NMPDATURData urodzenia w formacie: rrrrmmdd 21.9ANODTSeria i numer dokumentu tożsamości 22.5NOKTKod terytorialny (GUS) adresu stałego zameldowania 23.8NOZGONData zgonu w formacie: rrrrmmdd; jeśli uprawniony żyje - pole wypełnić zerami 24.1NMOBYWKod obywatelstwa - wpisać 0, jeśli uprawniony ma obywatelstwo polskie, i 1 - w przeciwnym przypadku 25.10AN REZZ33Pole rezerwowe 26.2 MKONZ33Koniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) Rekord końcowy pliku .PZ3 Nr polaDług. polaTyp polaWypeł. polaNazwa polaObjaśnienia/wskazówki 27.1ANMTYPZ3ZTyp rekordu - wpisać znak "Z" 28.5NMSUMZ3Suma kontrolna 29.10AN REZZ3ZPole rezerwowe 30.2 MKONZ3ZKoniec rekordu - znaki ENTER (CR+LF) * Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lub art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. ** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie badań statystycznych dotyczących rolnictwa i gospodarki żywnościowej. (Dz. U. z 1998 r. Nr 26, poz. 152) Na podstawie art. 32 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek sporządzania danych statystycznych z prowadzonej działalności w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej na formularzach sprawozdawczych oznaczonych symbolami: 1) RGŻ-1 "Sprawozdanie z wykonania zadań ochrony roślin" przez wojewódzkie inspektoraty Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i przekazywania do Głównego Inspektoratu Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku; Główny Inspektorat Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin przekaże sprawozdanie zbiorcze do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Produkcji Rolniczej - do dnia 31 stycznia każdego roku, 2) RGŻ-2 "Sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie wodociągów i sanitacji wsi" przez: a) urzędy gmin i przekazywania do wojewódzkich zarządów melioracji i urządzeń wodnych - do dnia 21 stycznia każdego roku, b) wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych i przekazywania do wydziałów rolnictwa urzędów wojewódzkich - do dnia 20 lutego każdego roku, c) wydziały rolnictwa urzędów wojewódzkich i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Infrastruktury Wsi - do dnia 28 lutego każdego roku, 3) RGŻ-3 "Sprawozdanie z realizacji państwowego nadzoru weterynaryjnego, organizacji Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz stanu kadr" przez wojewódzkie inspektoraty weterynarii i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Weterynarii - do dnia 5 lutego każdego roku, 4) RGŻ-4 "Sprawozdanie z prac zakładów higieny weterynaryjnej i wojewódzkich laboratoriów weterynaryjnych" przez wojewódzkie inspektoraty weterynarii i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Weterynarii - do dnia 30 stycznia każdego roku, 5) RGŻ-5 "Sprawozdanie z działalności i stanu sanitarnego obiektów w zakresie higieny artykułów żywnościowych pochodzenia zwierzęcego" przez: a) rejonowe inspektoraty weterynarii i przekazywania do wojewódzkich inspektoratów weterynarii do dnia 30 stycznia każdego roku, b) wojewódzkie inspektoraty weterynarii i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Weterynarii - do dnia 15 lutego każdego roku, 6) RGŻ-6 "Sprawozdanie z wyników urzędowego badania zwierząt rzeźnych, mięsa, drobiu, dziczyzny i królików" przez: a) rejonowe inspektoraty weterynarii i przekazywania do wojewódzkich inspektoratów weterynarii - do dnia 20 stycznia każdego roku, b) wojewódzkie inspektoraty weterynarii i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Weterynarii - do dnia 30 stycznia każdego roku, 7) RGŻ-7 "Sprawozdanie o zaraźliwych chorobach zwierzęcych" przez: a) rejonowe inspektoraty weterynarii i przekazywania do wojewódzkich inspektoratów weterynarii - do 3 dnia po upływie każdego miesiąca, b) wojewódzkie inspektoraty weterynarii i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Weterynarii - do 7 dnia po upływie każdego miesiąca, 8) RGŻ-8 "Sprawozdanie z wykonania robót geodezyjno-urządzeniowych oraz zatrudnienia personelu wykonawczego" przez wojewódzkie biura geodezji i terenów rolnych i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Gospodarki Ziemią - do dnia 20 stycznia każdego roku, 9) RGŻ-9 "Sprawozdanie z wykonania prac scaleniowych" przez urzędy wojewódzkie, wydziały geodezji i gospodarki gruntami i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Gospodarki Ziemią - do dnia 10 stycznia każdego roku oraz jeden egzemplarz do Głównego Urzędu Statystycznego - do dnia 30 stycznia, 10) RGŻ-10 "Sprawozdanie ze stanu ilościowego i utrzymania urządzeń melioracyjnych" przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Infrastruktury Wsi - do dnia 28 lutego każdego roku oraz jeden egzemplarz do Głównego Urzędu Statystycznego - do dnia 30 kwietnia, 11) RGŻ-11 "Sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych w zakresie: wyłączania gruntów z produkcji rolniczej, rekultywacji i zagospodarowania gruntów oraz zasobów i eksploatacji złóż torfów" przez: a) urzędy rejonowe i przekazywania do właściwych do spraw ochrony gruntów rolnych wydziałów urzędów wojewódzkich - do dnia 10 marca każdego roku, b) właściwe do spraw ochrony gruntów rolnych wydziały urzędów wojewódzkich i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Gospodarki Ziemią oraz do właściwego urzędu statystycznego - do dnia 31 marca każdego roku, 12) RGŻ-12 "Sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych w zakresie gromadzenia i wykorzystywania środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych" przez: a) urzędy rejonowe i przekazywania do właściwych do spraw ochrony gruntów rolnych wydziałów urzędów wojewódzkich - do dnia 31 stycznia każdego roku, b) właściwe do spraw ochrony gruntów rolnych wydziały urzędów wojewódzkich i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Gospodarki Ziemią - do dnia 28 lutego każdego roku, 13) RGŻ-13 "Sprawozdanie z wykonania obiektów małej retencji wodnej" przez: a) urzędy gmin i przekazywania do wojewódzkich zarządów melioracji i urządzeń wodnych - do dnia 11 lutego każdego roku, b) wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych i przekazywania do wydziałów rolnictwa urzędów wojewódzkich - do dnia 1 marca każdego roku, c) wydziały rolnictwa urzędów wojewódzkich i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Infrastruktury Wsi - do dnia 31 marca każdego roku, 14) RGŻ-14 "Sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie dróg gminnych" przez: a) urzędy rejonowe i przekazywania do właściwych do spraw ochrony gruntów rolnych wydziałów urzędów wojewódzkich - do dnia 31 stycznia każdego roku, b) właściwe do spraw ochrony gruntów rolnych wydziały urzędów wojewódzkich i przekazywania do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departamentu Infrastruktury Wsi - do dnia 28 lutego każdego roku. § 2. Wzory formularzy sprawozdawczych, o których mowa w § 1, stanowią załączniki nr 1-14 do rozporządzenia. § 3. Traci moc zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 października 1996 r. w sprawie badań statystycznych (Monitor Polski Nr 74, poz. 671). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30 grudnia 1997 r. (poz. 152) Załącznik nr 1 Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania RGŻ-1 Powierzchnia chroniona jest to powierzchnia objęta ochroną roślin. Powierzchnia robocza jest to wielkość powierzchni, na której faktycznie wykonano zabiegi, z uwzględnieniem ich wielokrotności. Załącznik nr 2 Ilustracja Objaśnienia Dział 1 W rubryce 5 należy wykazać łącznie środki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Wojewódzkiego i Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W rubryce 7 należy podać nazwę jednostki. Dział 2 W wierszu 02 należy podać łącznie ilość km sieci przesyłowej i rozdzielczej na podstawie inwentaryzacji końcowej. W wierszu 05 należy wykazać km sieci kanalizacji sanitarnej bez kanalizacji deszczowej. W wierszu 08 należy wykazać wybudowane urządzenia do oczyszczania ścieków w zagrodzie (np. szczelny dół gnilny, oczyszczalnie korzeniowe, drenaż rozsączający). W wierszu 10 należy podać łącznie przepustowość wykazanych oczyszczalni. W wierszach 13 i 14 należy podać zł/m3 z jednym miejscem po przecinku. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja OBJAŚNIENIA Dział 1. Nadzór i stan sanitarny obiektów 1. Rubryki 2, 3, 4, 5 - dotyczą obiektów, dla których opracowywane są protokoły kontroli sanitarnej (ocena stanu sanitarnego). Pozostałe obiekty wymienione w rubryce - 0 - należy oceniać subiektywnie. 2. W rubryce 2 - należy wpisać liczbę obiektów, które otrzymały w wyniku klasyfikacji ocenę niedostateczną (stan techniczny, stan czystości, zła woda lub inne wymienione w formularzu). 3. W rubryce 3 - należy wpisać liczbę wszystkich obiektów z oceną niedostateczną uzyskaną w części "stan techniczny" bez względu na to, jaką ocenę otrzymały one w części "stan czystości i porządku". 4. W rubryce 4 - należy wpisać liczbę wszystkich obiektów z uzyskaną oceną niedostateczną w części "stan czystości i porządku" bez względu na to, jaką ocenę otrzymały one w części "stan techniczny". 5. W rubryce 5 - należy wpisać wszystkie obiekty ze złą wodą, lub w których brak aktualnego wyniku badania wody. Przy prawidłowym wypełnieniu rubryk - 2, 3, 4, 5 - liczba w rubryce - 2 - nie może być mniejsza od każdej z liczb wpisanych do trzech następnych rubryk. Powinna być większa od każdej z nich lub w poszczególnych przypadkach równa którejś z nich. Ilustracja cd. objaśnień: 6. W rubryce 6 - należy ująć decyzje administracyjne wydane zgodnie z KPA. 7. W rubryce 8 - należy wpisać liczbę osób przeszkolonych w zakresie "minimum sanitarnego". 8. Wiersz 12 i 15 - przez określenie "rzeźne" należy rozumieć obiekty, w których ubój dzienny przekracza 20 sztuk oraz przez określenie "punkty uboju" należy rozumieć obiekty, w których ubój dzienny nie przekracza 20 sztuk. 9. Rzeźnie lub ubojnie królików i nutrii winny być wykazane w wierszach 12 lub 15 - zależnie od wielkości uboju. Ilustracja cd. objaśnień: Dział 3. Badania laboratoryjne środków spożywczych 1. W rubryce 1 - należy wpisać sumę rubryk 2 + 3 2. W rubryce 4 - należy podać liczbę wszystkich prób zakwestionowanych w stosunku do ogólnej liczby zbadanych prób (rubryka 1); jest ona sumą rubryk 5 + 8 + 15 + 16. 3. Badania laboratoryjne przeprowadzone w ramach urzędowej oceny mięsa należy wykazać w wierszu 2. 4. Przy prawidłowym wypełnieniu rubryk 5, 6, 7 - liczba w rubryce 5 jest sumą 6 + 7. 5. Przy prawidłowym wypełnieniu rubryk 8 do 14 - liczba w rubryce 8 nie może być niższa od pozostałych; ma być ich sumą. Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania RGŻ-7 Lista zaraźliwych chorób zwierzęcych podlegających ustawowemu obowiązkowi zgłaszania i zwalczania: 1. Pryszczyca 2. Pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej 3. Choroba pęcherzykowa świń 4. Pomór bydła 5. Pomór małych przeżuwaczy 6. Zaraza płucna bydła 7. Guzowata choroba skóry bydła 8. Gorączka doliny Rift 9. Choroba niebieskiego języka 10. Ospa owiec i kóz 11. Afrykański pomór koni 12. Afrykański pomór świń 13. Pomór świń 14. Influenza drobiu o wysokiej zaraźliwości 15. Rzekomy pomór drobiu 16. Wąglik 17. Gorączka Q 18. Wścieklizna 19. Paratuberkuloza 20. Listerioza 21. Toksoplazmoza 22. Gruźlica bydła 23. Enzootyczna białaczka bydła 24. Gąbczasta encefalopatia bydła 25. Posocznica krwotoczna bydła 26. Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy 27. Choroba mętwikowa bydła 28. Zaraza rzęsistkowa bydła 29. Gruczolakowatość płuc u owiec 30. Trzęsawka owiec 31. Choroba Maedi/Visna owiec 32. Zapalenie stawów i mózgu u kóz 33. Włośnica 34. Enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u świń 35. Wirusowe zapalenie żołądka i jelit u świń 36. Choroba Aujeszkyego u świń 37. Bruceloza bydła, owiec, kóz i świń 38. Leptospiroza bydła i świń 39. Salmonellozy bydła, świń i drobiu 40. Zakaźne zapalenie macicy u klaczy 41. Zaraza stadnicza 42. Niedokrwistość zakaźna koni 43. Influenza koni 44. Nosacizna 45. Wirusowe zapalenie tętnic koni 46. Wirusowe ronienie u klaczy 47. Wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni 48. Zołzy 49. Myksomatoza królików 50. Tularemia 51. Wirusowa krwiotoczna choroba królików 52. Chlamydioza ptaków 53. Zakaźne zapalenie oskrzeli u kur 54. Zakaźne zapalenie torby Fabrycjusza 55. Choroba Mareka 56. Wiosenna wiremia u karpi 57. Wirusowa posocznica krwiotoczna ryb łososiowatych 58. Zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych 59. Bakteryjna choroba nerek ryb łososiowatych 60. Zgnilec amerykański 61. Zgnilec europejski Uwaga: 1) Natychmiastowe telefoniczne lub teleksowe zgłoszenie obowiązuje w razie stwierdzenia pryszczycy, pomoru świń i dzików, księgosuszu, zarazy płucnej bydła, ospy owiec, zarazy stadniczej koni, nosacizny, niedokrwistości zakaźnej koni oraz w przypadku stwierdzenia innych chorób zaraźliwych nie notowanych dotychczas w kraju. 2) Przy wściekliźnie należy podawać oddzielnie nazwy gatunków zwierząt chorych. 3) W rubryce "uwagi" należy podać ogólną liczbę zwierząt zaszczepionych profilaktycznie w akcjach masowych. Załącznik nr 8 Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania RGŻ-8 Dział 2. Wykonanie robót geodezyjno-urządzeniowych 1. Hektar fizyczny (działka) określa obszar, natomiast km - długość trasy, na jakich zostały wykonane prace geodezyjne, urządzeniowo-rolne i inne. 2. W rubryce 2 należy wykazywać dane dotyczące ilości jednostek w liczbach całkowitych (ha fiz., działki, km, pkt) wykonywanych w okresie roku sprawozdawczego. W odniesieniu do robót częściowo wykonanych w roku sprawozdawczym należy podać ilość jednostek (ha fiz., działki, km, pkt) stosownie do ilości faktycznych wykonanych normogodzin proporcjonalnie do ogólnej ich liczby normogodzin określonych w kosztorysach. 3. Do rozliczenia prac (wiersz 02) związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego województwa, w części dotyczącej przestrzeni rolniczej produkcyjnej, należy zaliczać tylko ilość ha użytków rolnych. 4. Do prac (wiersz 04) związanych z opracowaniem dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej granicy polno-leśnej należy przyjmować ilość ha projektowanych do zalesienia. 5. W wierszach 06 i 07 należy wykazywać prace związane z aktualizacją operatów ewidencji gruntów: 1) po scaleniu i wymianie gruntów, 2) w wyniku przeprowadzenia kontroli terenowej ewidencji gruntów. 6. W wierszu 10 należy wykazywać prace dotyczące opracowania map wyłącznie dla celów ewidencji gruntów i budynków. 7. Pod pojęciem pkt w wierszu numer 15 należy rozumieć każdy pkt określony współrzędnymi, znajdującymi się w bazie danych mapy numerycznej. Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania RGŻ-9 1. W rubryce 0 - Urzędy Wojewódzkie wpisują nazwy Urzędów Rejonowych, natomiast Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wpisuje nazwy województw. 2. W rubrykach 1 i 4 - podaje się liczbę obszarów scalenia lub wymiany gruntów, to jest liczby terytoriów na których postępowanie scaleniowe lub wymienne zakończono decyzjami ostatecznymi (liczbę decyzji). Obszar ten może obejmować grunty jednej wsi, kilku wsi, albo części wsi [art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26.03.1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. Nr 58/89, poz. 349 z późniejszymi zmianami)]. 3. W rubrykach 2 i 5 - podaje się liczbę właścicieli lub posiadaczy samoistnych, których grunty objęto scalaniem lub wymianą. 4. W rubrykach 3 i 6 - podaje się powierzchnię gruntów objętych scalaniem lub wymianą z zaokrągleniem do 1 ha. Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Objaśnienia do sprawozdania RGŻ-10 1. Podstawą do sporządzania sprawozdania w części dotyczącej stanu ilościowego (rubryka 1) są dane z "książki ewidencji urządzeń melioracyjnych", prowadzonej wg instrukcji Ministerstwa Rolnictwa - Departamentu Gospodarki Wodnej i Melioracji z dnia 22 stycznia 1979 r. (przy czym dane liczbowe wykazywane w poszczególnych wierszach ww. sprawozdania powinny ściśle pokrywać się z odpowiednimi danymi w książce ewidencji urządzeń melioracyjnych - dział 1). 2. W dziale 1 rubryka 2 "w tym objętych utrzymaniem" należy podać: - obszary zmeliorowane (poz. 01-09 i 25-26), które w danym roku objęte były dodatnim wpływem utrzymywanych urządzeń melioracyjnych łącznie z obszarami zmeliorowanymi, na których nie zachodziła potrzeba regulacji stosunków wodnych przez użytkowanie urządzeń melioracyjnych, - ilość obsługiwanych urządzeń melioracji wodnych szczegółowych i podstawowych, którym zapewniono sprawność techniczną i eksploatacyjną, dostateczną do ich wykorzystania oraz zabezpieczenia przed przyśpieszoną dekapitalizacją (poz. 11, 14, 20-24, 28), - łączną wartość prac obejmujących konserwację, remonty i naprawy oraz prac związanych z wykorzystaniem urządzeń do regulacji stosunków wodnych (wiersze 16-19, 33-38). Wypełniając rubrykę 2, przez utrzymanie urządzeń melioracyjnych należy rozumieć obsługiwanie (przeglądy, konserwację, remonty, naprawy) oraz użytkowanie (wykorzystanie do regulacji stosunków wodnych) tych urządzeń. Podstawą dla ustalenia rozmiarów i wartości wykonanych prac są: a) dla urządzeń melioracji podstawowych, utrzymywanych przez Państwo, dane z ewidencji poniesionych wydatków i zobowiązań z tytułu wykonanych prac, zwłaszcza protokoły odbioru robót i kosztorysy powykonawcze oraz rachunki za paliwo i energię, b) dla urządzeń melioracji szczegółowych: - utrzymywanych przez spółki wodne - informacje tych spółek (związków spółek wodnych) o realizacji ich zadań statutowych, - utrzymywanych poza spółkami wodnymi - szacunki wartości wykonanych prac ujęte w protokołach kontroli utrzymania urządzeń przeprowadzonych przez organ nadzorujący. 3. Dane działu 2 powinny wynikać z rejestrów potrzeb odbudowy i modernizacji urządzeń (wg załącznika nr 2 do pisma okólnego Ministerstwa Rolnictwa - Departamentu Gospodarki Wodnej i Melioracji z dnia 22 stycznia 1979 r. Nr GWMsw-513-1/79). 4. Dla sprawdzenia stanu ewidencyjnego, w działach 1, 2, 3 w rubryce 1, stan ewidencyjny z ubiegłego roku, uzupełnić (dodać lub odjąć) przychodami lub ubytkami urządzeń/obszarów zmeliorowanych w roku sprawozdawczym. Załącznik nr 11 Ilustracja Objaśnienia do sporządzenia rocznego sprawozdania z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych w zakresie wyłączania gruntów z produkcji rolniczej, rekultywacji i zagospodarowania gruntów oraz powierzchni, zasobów i eksploatacji złóż torfów 1. Przed wypełnieniem sprawozdania należy szczegółowo zapoznać się z treścią ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78). 2. Sprawozdanie roczne RGŻ-11 stanowi wynik: a) zapisów prowadzonych w rejestrze gruntów rolnych wyłączonych w danym roku kalendarzowym z produkcji rolniczej (dział 1), b) zapisów prowadzonych w rejestrze gruntów podlegających rekultywacji i zagospodarowaniu (dział 2), c) wykorzystania danych zawartych w aneksach do mapy glebowo-rolniczej, sporządzonych dla obszarów gmin i w banku danych o torfowiskach Polski, udostępnianych województwom przez Instytut Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach (dział 3). 3. Urzędy rejonowe wpisują do formularza dane o gruntach z dokładnością do 0,01 ha w odniesieniu do działu 1 i 2 oraz z dokładnością do 1 ha (bez znaku po przecinku) w odniesieniu do działu 3. Suma wierszy 7 i 8 w kolumnach 5 i 6 działu 2 nie może być większa od liczby zamieszczonej w wierszu 1. 4. Przynależność jednostek, zobowiązanych do rekultywacji i zagospodarowania, do wyodrębnionych rodzajów działalności należy określić w oparciu o obowiązujące wydanie II Europejskiej Klasyfikacji Działalności - 1992 r. 5. Przez "pozostałe tereny", wymienione w dziale 1 (rubryka 0, wiersz 7), należy rozumieć inne niż wymienione w wierszach 2-6 cele wyłączenia. W dziale 1 nie ujmuje się gruntów rolnych wyłączanych z produkcji w celu ich zalesienia. 6. Potorfia należy wliczyć do gruntów zdewastowanych w ramach "innej działalności" i wpisać w dziale 2 w wierszu 6. Nie należy brać pod uwagę odłogujących gruntów rolnych, stanowiących użytki rolne wytworzone z torfów. 7. Grunty stanowiące własność indywidualną, zdewastowane i zdegradowane przez nieznane osoby należy wpisać w dziale 2, wiersz 6. 8. Urzędy rejonowe sporządzają sprawozdanie RGŻ-11 odrębnie dla każdej gminy w 3 egzemplarzach, w terminie do 10 marca roku następnego i przekazują dwa egzemplarze do wydziału prowadzącego w urzędzie wojewódzkim sprawy ochrony gruntów rolnych, pozostawiając trzeci egzemplarz w aktach. 9. Właściwy do spraw ochrony gruntów rolnych wydział urzędu wojewódzkiego sporządza sprawozdanie zbiorcze RGŻ-11 dla obszaru województwa z dokładnością do 1 ha w 4 egzemplarzach, i w terminie do 31 marca następnego roku przekazuje 2 egzemplarze do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - Departamentu Gospodarki Ziemią, trzeci egzemplarz (wraz z 1 kompletem sprawozdań dla obszarów gmin) do urzędu statystycznego, czwarty egzemplarz z kompletem sprawozdań dla obszarów gmin pozostawia w aktach. Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Objaśnienia do sporządzenia rocznego sprawozdania z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych w zakresie gromadzenia i wykorzystywania środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych 1. Przed wypełnieniem sprawozdania należy szczegółowo zapoznać się z treścią ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78). 2. Sprawozdanie roczne RGŻ-12 stanowi: a) wynik zapisów zawartych w ostatecznych decyzjach zezwalających na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolniczej (dział 1), b) zestawienia dokonanych w roku sprawozdawczym wydatków i uzyskanych efektów rzeczowych (dział 2). 3. Dane wpisuje się do formularza z dokładnością do 1 zł, 1 ha lub 1 km (bez znaku po przecinku). 4. Sprawozdanie obejmuje wymierzanie i faktyczne wpływy środków pieniężnych, stanowiących należności, opłaty roczne, opłaty roczne podwyższone oraz inne opłaty, obejmujące m.in. opłaty z tytułu niewykonania obowiązku zdjęcia i wykorzystania próchniczej warstwy gleby, odsetki bankowe oraz odsetki z tytułu nieterminowości wpłat. 5. Urzędy rejonowe, na podstawie decyzji zezwalających na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji, podają (odrębnie dla każdej gminy w 2 egzemplarzach) odpowiednie dane w dziale 1, rubryka 1, w wierszach 01-05, przy czym w wierszu 02 wpisują, przy pomocy wydziału urzędu wojewódzkiego prowadzącego księgowość Funduszu, opłaty roczne przypisane w roku bieżącym oraz w latach poprzednich, a następnie w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego przekazują je do wydziału prowadzącego w urzędzie wojewódzkim sprawy ochrony gruntów rolnych. 6. Właściwy do spraw ochrony gruntów rolnych wydział urzędu wojewódzkiego na podstawie faktycznych wpłat dokonanych w roku sprawozdawczym, dotyczących roku sprawozdawczego i lat ubiegłych, wpisuje w nadesłanych przez urzędy rejonowe formularzach (odrębnych dla każdej gminy) odpowiednie dane w dziale 1, w wierszach 01-05 rubryka 2. Następnie, wpisując odpowiednie dane w dziale 1 (rubryka 2, w wierszach 06-10) i w dziale 2, sporządza sprawozdanie zbiorcze RGŻ-12 dla obszaru województwa w 4 egzemplarzach i w terminie do 28 lutego następnego roku przekazuje 2 egzemplarze do Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - Departament Gospodarki Ziemią i jeden egzemplarz do urzędu statystycznego (wraz z kompletem formularzy odrębnych dla każdej gminy, o których mowa w pkt 5). Pozostały egzemplarz sprawozdania zbiorczego wraz z kompletem formularzy dotyczących wymierzonych i wpłaconych kwot w poszczególnych gminach pozostaje w aktach urzędu wojewódzkiego. 7. Dane liczbowe przedstawione w rubryce 2 w wierszu 06 muszą być zgodne z danymi zamieszczonymi w wierszu 09 w roku poprzednim. Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Objaśnienia do formularza RGŻ-13 1. Poszczególne obiekty małej retencji mogą być finansowane z jednego źródła lub z kilku źródeł jednocześnie. 2. Bazą do wypełniania druku sprawozdawczego jest imienny roczny spis zadań inwestycyjnych (wykaz obiektów) w poszczególnych rodzajach robót, prowadzony przez wojewódzki zarząd melioracji i urządzeń wodnych oraz protokoły odbioru poszczególnych obiektów - zadań inwestycyjnych. 3. Sprawozdanie po stronie rzeczowej, tj. kolumny 2-9 oraz wiersze 09-17 obejmuje tylko obiekty wykonane i oddane do użytku w roku sprawozdawczym, natomiast po stronie finansowej kosztów kolumny 2-9 oraz wiersze 01-08 obejmują całość środków finansowych wydanych w roku sprawozdawczym, wydzielonych w budżecie rocznym i przyznawanych przez fundusze celowe. 4. Kolumny 3-9, wiersz 15, 16, 17 - należy podać koszty jednostkowe rodzajów obiektów (robót), które wynikają z podzielenia sumy wartości środków finansowych wydatkowanych na budowę obiektów przez rozmiar rzeczowy (efekt) zadań w poszczególnych rodzajach robót. CZĘŚĆ I: ŚRODKI FINANSOWE OGÓŁEM Wiersze od 02 do 09 są wypełniane stosownie do pochodzenia źródeł finansowych dla poszczególnych rodzajów obiektów małej retencji. CZĘŚĆ II: EFEKTY RZECZOWE 1. Wiersz 11 - dotyczy powierzchni (przyrostu powierzchni) jaką zalewa piętrzona woda, z wyjątkiem kolumn 6, 7, 8. Dla tych obiektów woda mieści się w korycie cieków i kanałów i nie występuje zalewanie powierzchni (retencja korytowa). 2. Wiersz 14 - przy wypełnianiu kolumny 6 i 7 należy podać obszar nawadniany podsiąkiem, sąsiadujący z korytem cieku (obszar konkurencyjny - odnoszący korzyści). Dla stawów rybnych i budowli piętrzących należy podać przede wszystkim powierzchnię użytków rolnych, na którą dodatni wpływ wywiera podsiąk wody gruntowej (retencja korytowa), a w kolumnie dotyczącej doprowadzalników - powierzchnie, które będą nawadniane wodą transportowaną doprowadzalnikami. Przy wypełnianiu kolumny 8 należy podać obszar, jaki będzie nawadniany wodą transportowaną doprowadzalnikami. 3. Kolumna 3 - Piętrzenie jezior. W wierszach 09 i 11-15 należy zestawić dane dotyczące budowy nowych lub odbudowy istniejących urządzeń służących do regulowania poziomu wody w jeziorach. Zespół urządzeń do magazynowania dodatkowej warstwy wody w danym jeziorze należy traktować jako jeden obiekt. 4. Wiersze 12, 13 - wykazuje się tu obiekty nie przekraczające objętości 5 mln m3 zmagazynowanej dodatkowo wody. 5. Kolumna 4 - Zbiorniki sztuczne. Należy wykazać dane dotyczące budowy nowych lub odbudowy istniejących zbiorników wodnych na ciekach o pojemności do 5 m3 wody oraz małych zbiorników, w tym przeciwpożarowych, przy wykorzystaniu istniejących jeszcze sadzawek, glinianek, wyrobisk żwiru, dołów potorfowych, wąwozów i innych obniżeń terenowych. 6. Kolumna 5 - Stawy rybne. Należy podać dane dotyczące budowy nowych lub przebudowy istniejących stawów rybnych w celu zgromadzenia większej ilości wody oraz poprawy warunków hodowli ryb. W wierszu 09 jako obiekt należy przyjmować, w przypadku budowy lub odbudowy stawów gospodarstwa rybackiego, cały zespół akwenów objętych jednym zadaniem inwestycyjnym, w przypadku pojedynczego stawu zaś - zespół urządzeń poprawiających warunki użytkowania tego akwenu. W wierszach 12 i 13 przy budowie nowych stawów podaje się całkowitą pojemność i powierzchnię lustra wody, a przy modernizacji i odbudowie - tylko przyrost powierzchni lustra i przyrost objętości wody. 7. Kolumny 6, 7 - Samodzielne budowle piętrzące i ujęcia wody - w wierszu 09 należy ujmować pojedyncze samodzielne, punktowe budowle piętrzące i ujęcia wód na ciekach podstawowych, odprowadzalnikach i doprowadzalnikach oraz urządzeniach melioracji szczegółowych. 8. Kolumna 8 - Doprowadzalniki - obejmuje wszystkie doprowadzalniki wykonane w rozmiarze długości zaliczane do urządzeń melioracji podstawowych, jak i szczegółowych wraz z uzbrojeniem w budowle piętrzące, przepustowe i komunikacyjne. Jeśli na doprowadzalniku wykonywane były tylko budowle punktowe bez rozmiaru długości, należy wtedy zaliczyć je do kolumny 6 lub 7 "Samodzielne budowle". 9. Kolumna 9 - Inne - podaje się dane innych budowli piętrzących lub transportujących wodę, nie wymienionych w kolumnach od 3 do 8. CZĘŚĆ III: KOSZT JEDNOSTKOWY OBIEKTÓW ODDANYCH DO UŻYTKU 1. Jak podano w pkt 4 - dla jezior, zbiorników i stawów rybnych wypełnia się wiersz 15 i podaje koszt jednostkowy 1 m3 pozyskanej wody, dzieląc całkowity koszt budowy przez pojemność wody. Dla doprowadzalników wypełnia się wiersz 16, dzieląc całkowity koszt budowy przez długość doprowadzalników. Dla budowli piętrzących i ujęć wód wypełnia się wiersz 17, dzieląc całkowity koszt przez ilość budowli na urządzeniach melioracji podstawowych (kolumna 6) oraz szczegółowych (kolumna 7). Załącznik nr 14 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie określenia warunków i sposobu użycia środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz warunków i sposobu użycia środków przymusu bezpośredniego, a także zasad użycia broni palnej przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej. (Dz. U. Nr 27, poz. 153) Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Warunki i sposób użycia środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy Straży Granicznej § 1. Funkcjonariusze Straży Granicznej, zwani dalej "funkcjonariuszami", mogą stosować środki przymusu bezpośredniego, z zachowaniem warunków i zasad określonych w art. 23 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770), zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Środki przymusu bezpośredniego mogą być stosowane po uprzednim wezwaniu do zachowania się zgodnego z prawem oraz po bezskutecznym uprzedzeniu o ich użyciu. 2. Funkcjonariusz może odstąpić od wzywania osoby do zachowania zgodnego z prawem oraz od uprzedzenia o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego, jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla: 1) życia lub zdrowia ludzkiego, 2) mienia, jeżeli jednocześnie bezpośrednio jest zagrożone życie, zdrowie lub wolność człowieka. 3. Środki przymusu bezpośredniego stosuje się w taki sposób, aby osiągnięcie podporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom powodowało możliwie najmniejszą dolegliwość. 4. Można stosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. 5. Od dalszego stosowania środków przymusu bezpośredniego należy odstąpić, gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom. 6. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie stosuje się wyłącznie chwyty obezwładniające. § 3. Funkcjonariusz ma prawo stosować następujące środki przymusu bezpośredniego: 1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku, 2) urządzenia techniczne w postaci kajdanek, prowadnic, kaftanów bezpieczeństwa, pasów obezwładniających lub siatek obezwładniających, a także kolczatek drogowych lub innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu, 3) indywidualne chemiczne środki obezwładniające w postaci broni gazowej i ręcznych miotaczy gazu, 4) psy służbowe, 5) pałki służbowe. § 4. 1. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo zatrzymania osoby ściganej. 2. Używając siły fizycznej nie wolno zadawać uderzeń, chyba że funkcjonariusz działa w obronie koniecznej albo w celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie. § 5. 1. Kajdanki można stosować wobec osób zatrzymanych lub doprowadzanych, w celu udaremnienia ucieczki albo zapobieżenia czynnej napaści lub czynnemu oporowi. 2. O założeniu kajdanek osobom usiłującym zbiec, stawiającym opór lub zachowującym się agresywnie funkcjonariusz decyduje samodzielnie lub stosuje je na polecenie bezpośredniego przełożonego. 3. Kajdanki zakłada się na ręce trzymane z przodu, a osobom zachowującym się agresywnie - z tyłu. 4. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osoby do pomieszczenia służbowego oraz na czas przesłuchania, chyba że prowadzący przesłuchanie zarządzi inaczej. 5. Nie stosuje się kajdanek wobec osób w wieku poniżej 17 lat, z wyjątkiem nieletnich w wieku powyżej 16 lat podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwa zgwałcenia, rozboju lub przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu. § 6. 1. Prowadnice można stosować w przypadkach, o których mowa w § 5 ust. 1, wobec osób, które nie ukończyły 17 lat. 2. Jeden z uchwytów prowadnicy funkcjonariusz zakłada na rękę nieletniego, drugi zakłada sobie na rękę lub trzyma w ręku. 3. Przepisy § 2 ust. 2 i 4 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Kaftany bezpieczeństwa, pasy obezwładniające lub siatki obezwładniające można stosować wobec osób, które swoim zachowaniem stwarzają niebezpieczeństwo dla: 1) życia lub zdrowia ludzkiego, 2) mienia, jeżeli jednocześnie bezpośrednio jest zagrożone życie, zdrowie lub wolność człowieka - jeżeli zastosowanie innych środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo okazało się bezskuteczne. 2. Siatkę obezwładniającą można stosować także: 1) w pościgu za osobą, wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, 2) w celu udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej lub doprowadzanej. 3. Kaftany bezpieczeństwa lub pasy obezwładniające można stosować wobec osób przebywających w pomieszczeniach służbowych w razie: 1) agresywnego zachowania się, 2) samoagresji, 3) niszczenia mienia. 4. Polecenie zastosowania kaftana bezpieczeństwa, pasa obezwładniającego lub siatki obezwładniającej wydaje właściwy terenowy organ Straży Granicznej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, lub osoba przez niego upoważniona, a podczas ich nieobecności - dyżurny operacyjny (kierownik zmiany). 5. W czasie wykonywania zadań w ochronie granicy państwowej, w szczególności patrolu lub doprowadzania, polecenia użycia środków, o których mowa w ust. 1, wydaje bezpośredni przełożony funkcjonariuszy wykonujących zadanie. § 8. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w § 5-7, nie może powodować nadmiernego ucisku na żuchwę i szyję, klatkę piersiową i jamę brzuszną, utrudniać oddychania i tamować obiegu krwi. § 9. 1. Osobom, w stosunku do których użyto kaftana bezpieczeństwa, pasa obezwładniającego lub siatki obezwładniającej, należy niezwłocznie zapewnić pomoc lekarską, jeżeli zaistnieją wskazania zdrowotne do udzielenia takiej pomocy. 2. Kaftan bezpieczeństwa, pas obezwładniający lub siatkę obezwładniającą zdejmuje się niezwłocznie, jeżeli ustały przyczyny stanowiące podstawę ich założenia lub na wniosek lekarza. § 10. 1. Kolczatka drogowa lub inna przeszkoda umożliwiająca zatrzymanie pojazdu może być zastosowana przez umundurowanego funkcjonariusza do zatrzymania pojazdu prowadzonego przez osobę, która nie zatrzymała się mimo odpowiedniego sygnału, gdy: 1) istnieje uzasadnione podejrzenie przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia lub popełnienia przez nią innego przestępstwa, 2) przewozi ona osobę, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przez nią przestępstwa lub przewożenia przedmiotów pochodzących z przestępstwa. 2. Środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, mogą być także użyte do zatrzymania pojazdu prowadzonego przez osobę, która nie poddała się kontroli granicznej. 3. Kolczatki drogowej nie stosuje się do zatrzymania pojazdów jednośladowych. § 11. 1. Zastosowanie kolczatki drogowej lub innej przeszkody należy poprzedzić: 1) znakiem zakazu "ograniczenie prędkości": a) do 30 km/h - w obszarze zabudowanym, b) do 60 km/h, a następnie do 30 km/h - poza obszarem zabudowanym, 2) znakiem zakazu "stój - kontrola graniczna", 3) sygnałem zatrzymania, podanym przez umundurowanego funkcjonariusza w sposób zrozumiały i widoczny dla kierowcy zatrzymywanego pojazdu, 4) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach na odległość nie mniejszą niż 100 m od kolczatki lub innej przeszkody. 2. W przypadku blokowania drogi oznakowanym pojazdem Straży Granicznej można odstąpić od wstrzymania ruchu drogowego. 3. Polecenie zastosowania kolczatki drogowej wydaje przełożony wyznaczający zadanie. Użycie jej może nastąpić tylko na polecenie bezpośredniego przełożonego funkcjonariuszy wykonujących zadanie. § 12. 1. Indywidualne chemiczne środki obezwładniające można stosować w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) pościgu za osobą, wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, 4) udaremniania ucieczki osoby zatrzymanej lub doprowadzanej, 5) przeciwdziałania niszczeniu mienia. 2. Indywidualne chemiczne środki obezwładniające stosuje się ręcznie albo miota z broni palnej. 3. Indywidualne chemiczne środki obezwładniające należy stosować ostrożnie, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. 4. O użyciu indywidualnego chemicznego środka obezwładniającego wobec określonej osoby funkcjonariusz decyduje samodzielnie lub stosuje go na polecenie bezpośredniego przełożonego. § 13. 1. Pies służbowy może być wykorzystany w przypadkach: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) pościgu za osobą usiłującą przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia lub wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia innego przestępstwa, 4) udaremniania ucieczki osoby zatrzymanej lub doprowadzanej. 2. Pies służbowy powinien mieć założony kaganiec, z wyjątkiem przypadku, gdy: 1) jest wykorzystywany do odpierania czynnej napaści, 2) zachodzi uzasadniona obawa zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego w czasie wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariusza. 3. O wykorzystaniu psa służbowego funkcjonariusz decyduje samodzielnie lub używa go na polecenie bezpośredniego przełożonego. § 14. 1. Pałka służbowa może być stosowana w razie: 1) odpierania czynnej napaści, 2) pokonywania czynnego oporu, 3) przeciwdziałania niszczeniu mienia. 2. Zabrania się: 1) zadawania uderzeń uchwytem pałki służbowej, 2) stosowania pałki służbowej wobec osób: a) stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne, b) do których zastosowano kajdanki, prowadnice, kaftany bezpieczeństwa, pasy obezwładniające lub siatki obezwładniające, 3) zadawania uderzeń lub pchnięć pałką służbową w głowę, szyję, brzuch i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, a także stosowania pałki służbowej do zakładania na te części ciała blokady lub dźwigni. 3. Dopuszcza się uderzenia i pchnięcia pałką służbową, a także jej stosowanie do zakładania blokady i dźwigni na wszystkie części ciała w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie albo zdrowie własne lub innej osoby. § 15. 1. Jeżeli wskutek zastosowania środka przymusu bezpośredniego nastąpiło zranienie osoby, a w przypadku zastosowania indywidualnego chemicznego środka obezwładniającego nastąpiło silne podrażnienie błon śluzowych, funkcjonariusz jest obowiązany: 1) natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy, a w razie potrzeby - zapewnić pomoc lekarską, 2) niezwłocznie powiadomić o zdarzeniu bezpośredniego przełożonego. 2. Pomoc lekarską zapewnia się zawsze kobiecie ciężarnej, wobec której użyto środka przymusu bezpośredniego. 3. Jeżeli w wyniku użycia środka przymusu bezpośredniego nastąpiła śmierć osoby, funkcjonariusz jest obowiązany do zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób postronnych oraz, w miarę możliwości, do ustalenia świadków zdarzenia, natomiast właściwy terenowy organ Straży Granicznej niezwłocznie zawiadamia o tym bezpośredniego przełożonego oraz prokuratora. § 16. Fakt zastosowania środka przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dokumentuje w książce służby oraz sporządza pisemny raport do przełożonego. § 17. Przełożony jest obowiązany każdorazowo zbadać zasadność, warunki i sposób zastosowania środków przymusu bezpośredniego przez podległych mu funkcjonariuszy. Rozdział 2 Postępowanie przy użyciu broni palnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej § 18. 1. Funkcjonariusze mają prawo użycia broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy. 2. Przez użycie broni palnej należy rozumieć oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu trybu postępowania, o którym mowa w § 19. 3. Używając broni palnej, funkcjonariusze są obowiązani postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną jako ostateczny środek działania. § 19. 1. Funkcjonariusze przed użyciem broni palnej są obowiązani: 1) po okrzyku "Stój - Straż Graniczna" wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy, 2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom, o których mowa w pkt 1, zagrozić użyciem broni palnej, wzywając "Stój bo strzelam", 3) oddać strzał ostrzegawczy w sposób nie zagrażający życiu lub zdrowiu ludzkiemu, jeżeli wezwania, o których mowa w pkt 1 i 2, okażą się bezskuteczne. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy wszelka zwłoka zagrażałaby życiu ludzkiemu. 3. Użycie broni palnej w sytuacji, o której mowa w ust. 2, poprzedza się okrzykiem "Stój - Straż Graniczna". 4. Użycie broni przez oddanie strzału nie może spowodować ostrzelania terytorium państwa sąsiedniego. § 20. Broni palnej nie używa się w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 7, 8 i 10 ustawy, w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie. § 21. 1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby, funkcjonariusz jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy, a także zapewnić pomoc lekarską. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, funkcjonariusz jest obowiązany do: 1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób postronnych, 2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia. § 22. 1. O każdym przypadku użycia broni palnej funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie powiadomić bezpośredniego przełożonego oraz sporządzić pisemny raport do przełożonego. 2. Bezpośredni przełożony funkcjonariusza jest obowiązany do niezwłocznego zabezpieczenia wszelkich śladów i dowodów związanych z użyciem broni palnej oraz udzielenia funkcjonariuszowi niezbędnej pomocy. § 23. Właściwy terenowy organ Straży Granicznej jest obowiązany: 1) niezwłocznie zawiadomić o każdym przypadku użycia broni palnej bezpośredniego przełożonego, a jeżeli w wyniku użycia broni nastąpiła śmierć lub zranienie osoby - również prokuratora, 2) zbadać, czy użycie broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami. Rozdział 3 Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej § 24. 1. Pisemne polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w § 3, przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej, zwane dalej "pododdziałami", wydaje komendant oddziału Straży Granicznej, zwany dalej "komendantem". 2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, gdy zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także bezpośrednim zamachem na nienaruszalność granicy państwowej. 3. Użycie środków przymusu bezpośredniego następuje na polecenie dowódcy pododdziału odwodowego Straży Granicznej, zwanego dalej "dowódcą". 4. Dowódca, przed wydaniem polecenia użycia środków przymusu bezpośredniego, jest obowiązany: 1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy, 2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 2. § 25. Komendant jest obowiązany każdorazowo zbadać zasadność, warunki i sposób zastosowania środków przymusu bezpośredniego przez podległe pododdziały. § 26. 1. Pododdziały mają prawo użycia broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy. 2. Użycie broni palnej w działaniach granicznych pododdziału może nastąpić tylko na polecenie dowódcy, po uprzednim otrzymaniu pisemnego polecenia komendanta. 3. Pisemne polecenie komendanta nie jest wymagane, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego. 4. Dowódca, przed wydaniem polecenia użycia broni palnej przez pododdział, jest obowiązany: 1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy, 2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego, 3) ponowić wezwanie do zachowania zgodnego z prawem, 4) zagrozić użyciem broni palnej, 5) wydać polecenie oddania strzałów ostrzegawczych w sposób nie zagrażający życiu lub zdrowiu ludzkiemu. 5. Przepisu ust. 4 pkt 1-4 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 3. 6. Przepis § 20 stosuje się. § 27. Przerwanie użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdziały następuje na polecenie dowódcy natychmiast po osiągnięciu celu, do którego ich użyto, lub na polecenie komendanta. § 28. 1. Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiło zranienie osoby, dowódca jest obowiązany spowodować natychmiastowe udzielenie pierwszej pomocy, a także zapewnić pomoc lekarską. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć osoby albo szkoda w mieniu, dowódca jest obowiązany do niezwłocznego zabezpieczenia wszelkich śladów i dowodów na miejscu zdarzenia. 3. Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć lub zranienie osoby, dowódca niezwłocznie zawiadamia o tym bezpośredniego przełożonego. § 29. W razie rozproszenia pododdziału i niemożności nawiązania przez funkcjonariusza kontaktu z dowódcą, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, z zachowaniem wymogów, o których mowa w § 18-22. § 30. Każdy przypadek zastosowania środków przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej dowódca dokumentuje w książce działań granicznych, a po zakończeniu działań granicznych sporządza pisemny raport do przełożonego. § 31. Komendant jest obowiązany: 1) niezwłocznie zawiadomić bezpośredniego przełożonego o każdym przypadku użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdział, a jeżeli w wyniku ich użycia nastąpiła śmierć lub zranienie osoby - również prokuratora, 2) zbadać, czy użycie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Rozdział 4 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 1998 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej. (Dz. U. Nr 27, poz. 154) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe, w wysokości 169,5 mln ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047 i z 1998 r. Nr 19, poz. 88). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lutego 1998 r. (poz. 154) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE Lp.WYSZCZEGÓLNIENIEKOD PCN ITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych: 1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne; niektóre materiały łatwo palnedział 36 z wyłączeniem ex 3605 2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne oraz jego części; naboje, pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym przybitki do nabojów śrutowych i kulkowych9306 3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem lub bez oraz części tych pojazdów8710 4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex 8802, 8803 5. Okręty wojenne i ich częściex 8906, 8908 6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93 7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex dział 85 8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części aktywnych środków ogniowychex sekcja XVII IISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych produkowane według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej: 1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne, obserwacyjne i nawigacyjneex sekcja XVI, ex działy 90, 91 2. Sprzęt i systemy łącznościex sekcja XVI, ex dział 90 3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne 4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich częściex sekcja XVI 5. Specjalne źródła zasilaniaex dział 85 6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex działy 90 oraz 91 7. Środki transportuex sekcja XVII 8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznejsekcje różne IIIMateriały, półprodukty, zespoły oraz części produkowane według specjalnych technik i technologii z przeznaczeniem dla produkcji sprzętu wojskowego, policyjnego i więziennictwa oraz dla potrzeb bieżącej eksploatacji.sekcje różne ex. dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. (Dz. U. Nr 27, poz. 155) Na podstawie art. 33d ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507, Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast (Dz. U. Nr 157, poz. 801) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W skład Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Zespół Doradców Prezesa, 2) Departament Gospodarki Przestrzennej, 3) Departament Gospodarki Nieruchomościami, 4) Departament Gospodarki Komunalnej, 5) Departament Gospodarki Mieszkaniowej, 6) Departament Systemów Finansowania Mieszkalnictwa, 7) Departament Prawny i Orzecznictwa, 8) Departament Budżetowy, 9) Biuro Współpracy z Zagranicą, 10) Biuro Dyrektora Generalnego, 11) Biuro Informacyjne, 12) Biuro Spraw Obronnych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, na kwotę 129.040.795 tys. zł. 2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, na kwotę 143.440.795 tys. zł. 3. Niedobór budżetu państwa określa się na kwotę nie większą niż 14.400.000 tys. zł. Art. 2. 1. Minister Finansów dokona przypadających w 1998 r. spłat krajowych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa, z tytułów wymienionych w załączniku nr 3, do łącznej kwoty 10.829.783 tys. zł. 2. Minister Finansów dokona spłat zagranicznych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa z tytułu zaciągniętych w latach ubiegłych kredytów zagranicznych, przypadających do spłaty w 1998 r., wymienionych w załączniku nr 3, do łącznej kwoty 3.500.000 tys. zł. 3. Minister Finansów dokona innych rozchodów wymienionych w załączniku nr 3, wynikających z zobowiązań wobec podmiotów krajowych i zagranicznych, których spłata przypada w 1998 r., w tym spłaty zadłużenia zagranicznego wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego, w ramach transakcji polegających na konwersji zobowiązań zagranicznych na inwestycje kapitałowe w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 3. 1. Niedobór budżetu państwa, spłata zobowiązań długoterminowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, rozchody, o których mowa w art. 2 ust. 3, pożyczki i kredyty, o których mowa w art. 8, oraz wykup bonów skarbowych zostaną pokryte przychodami z tytułu sprzedaży bonów skarbowych i obligacji pożyczek państwowych oraz kredytów i pożyczek zagranicznych, przychodami z prywatyzacji oraz środkami z innych przychodów wymienionych w załączniku nr 3. 2. Zestawienie źródeł przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem niedoboru budżetu państwa określa załącznik nr 3. Art. 4. 1. Przyrost zadłużenia z tytułu skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu poniżej jednego roku, przeznaczonych do sprzedaży w kraju, według wartości nominalnej, nie może przekroczyć kwoty 6.000.000 tys. zł. 2. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek zagranicznych, w tym z emisji skarbowych papierów wartościowych przeznaczonych do sprzedaży za granicą, według wartości nominalnej, nie może przekroczyć kwoty 5.300.000 tys. zł. 3. Łączna wartość nominalna wyemitowanych skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do sprzedaży w kraju lub za granicą, nie może przekroczyć kwoty 60.000.000 tys. zł, z czego wartość nominalna skarbowych papierów wartościowych przeznaczonych do sprzedaży za granicą, nominowanych w złotych lub w walutach obcych, nie może przekroczyć równowartości w złotych 2.700.000 tys. zł. 4. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie. Art. 5. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do przedterminowego wykupu obligacji restrukturyzacyjnych, wyemitowanych na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603 i Nr 141, poz. 943), w przypadku uzyskania na ten cel środków z Funduszu Prywatyzacji Banków Polskich. 2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki, terminy i tryb przedterminowego wykupu obligacji, o których mowa w ust. 1. Art. 6. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do: 1) emisji skarbowych papierów wartościowych, nominowanych w złotych lub w walutach obcych, przeznaczonych do sprzedaży w kraju i za granicą, 2) zaciągnięcia kredytów zagranicznych na łączną kwotę nie większą niż 38.000.000 tys. zł, z przeznaczeniem na sfinansowanie przedterminowego wykupu lub zamiany istniejących długoterminowych zobowiązań Skarbu Państwa; do kwoty kredytów oraz wartości emisji skarbowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów art. 4 ust. 2 i 3. 2. Emisja skarbowych papierów wartościowych lub zaciągnięcie kredytów, o których mowa w ust. 1, nie może spowodować zwiększenia łącznego zadłużenia Skarbu Państwa na dzień 31 grudnia 1998 r. 3. Do kwoty zobowiązań objętych przedterminowym wykupem, o którym mowa w ust. 1, limitów określonych w art. 2 nie stosuje się. 4. W przypadku odzyskania, w wyniku przeprowadzenia operacji finansowych, o których mowa w ust. 1, prawa do dysponowania aktywami finansowymi zabezpieczającymi spłatę zobowiązań zagranicznych Skarbu Państwa, upoważnia się Ministra Finansów do sprzedaży tych aktywów. Art. 7. Poręczenia i gwarancje udzielane przez Skarb Państwa mogą być udzielane do łącznej kwoty 5.000.000 tys. zł, w tym gwarancje naprawienia szkód do wysokości 500.000 tys. zł. Art. 8. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia ze środków budżetu państwa: 1) kredytów i pożyczek rządom innych krajów na sfinansowanie importu z Rzeczypospolitej Polskiej towarów i usług; rozchody z tego tytułu nie mogą przekroczyć kwoty 800.000 tys. zł, 2) pożyczek Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. na wypłatę gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych do kwoty 60.000 tys. zł. Art. 9. Ustala się limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154, Nr 79, poz. 484 i Nr 121, poz. 770) - w wysokości 3.400.000 tys. zł. Art. 10. 1. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków w 4centralnym rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim. 2. Odsetki z tytułu dokonanych lokat stanowią dochód budżetu państwa. Art. 11. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą: 1) dochody własne 5.355.634 tys. zł, 2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym 33.053 tys. zł, 3) wydatki, bez wpłat do budżetu 5.276.135 tys. zł, 4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym 57.715 tys. zł. 2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4. Art. 12. Ustala się plany finansowe państwowych funduszy celowych, zgodnie z załącznikiem nr 5. Art. 13. Wykaz inwestycji centralnych określa załącznik nr 6. Art. 14. 1. Określa się kwotę dotacji dla jednostek niepaństwowych, na realizowane przez te jednostki zadania państwowe, w wysokości 637.389 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7. Art. 15. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1, dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom oraz dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami, w łącznej wysokości 2.597.123 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8. Art. 16. 1. Ustala się dotacje celowe dla gmin o statusie miasta, na finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, przejętych na podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780), w wysokości 539.516 tys. zł. 2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne gminy określa załącznik nr 9. Art. 17. 1. Ustala się dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych gmin w wysokości 1.053.406 tys. zł, z tego na: 1) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 68, poz. 439 i Nr 111, poz. 723) 497.331 tys. zł, 2) przygotowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe 40.000 tys. zł, 3) budowę szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem przedszkoli) 195.986 tys. zł, 4) inwestycje: a) o których mowa w art. 20 pkt 2 lit. a) 106.635 tys. zł, b) ujęte w budżetach wojewodów 247.854 tys. zł. 2. Upoważnia się wojewodów do ustalania lub zwiększania ustalonej kwoty, w ramach kwot przewidzianych w ustawie dla danej części i działu, dotacji celowych na dofinansowanie inwestycji realizowanych przez gminy jako zadania własne; o dokonanych zmianach wojewodowie informują Ministra Finansów. 3. Do wysokości dotacji celowych na dofinansowanie inwestycji realizowanych jako zadania własne przez gminy, ujęte w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645, Nr 108, poz. 699, Nr 135, poz. 915 i Nr 162, poz. 1113), nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 21 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484, Nr 113, poz. 734, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 780 i Nr 137, poz. 926). Art. 18. Ustala się kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych, realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót publicznych w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w wysokości 65.000 tys. zł. Art. 19. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w wysokości 796.480 tys. zł, z tego na dopłaty do: 1) kolejowych przewozów pasażerskich: aglomeracyjnych, regionalnych (lokalnych), międzyregionalnych (dalekobieżnych) wykonywanych pociągami osobowymi i pospiesznymi 560.000 tys. zł, 2) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej zwykłej, w tym komunikacji międzymiastowej w aglomeracji katowickiej, organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki komunalne 164.710 tys. zł, 3) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich 11.600 tys. zł, 4) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat 35.000 tys. zł, 5) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych 16.320 tys. zł, 6) utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych 8.850 tys. zł. Art. 20. Ustala się dotacje na dofinansowanie: 1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie, upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych, prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów wapniowych, chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych, produkcji rolnej metodami ekologicznymi, utrzymania urządzeń melioracji wodnych na koszt państwa w zakresie określonym ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 80, poz. 491, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885), realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne, monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych, ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne, w wysokości 623.701 tys. zł, 2) inwestycji w zakresie: a) zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi, w wysokości 106.635 tys. zł, b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa, w wysokości 118.534 tys. zł. Art. 21. 1. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania oraz sposób wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Gospodarki. 2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, warunki uzyskania uprawnień, sposób obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa, w ramach dotacji, o której mowa w ust. 1. Art. 22. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji podmiotowej w wysokości 3.350 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A. 2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa. Art. 23. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", dotyczące linii kolejowych o państwowym znaczeniu, w wysokości 227.670 tys. zł. Art. 24. 1. Ustala się dotacje dla sprzedawców ciepła - dostarczających ciepło gestorom zasobów mieszkaniowych bądź bezpośrednio indywidualnym odbiorcom do lokali mieszkalnych - których jednostkowe, zweryfikowane koszty wytwarzania i dostarczania ciepła przewyższają maksymalne stawki taryfowe określone w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085). 2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady weryfikowania kosztów i taryf dla ciepła, jakie mogą stanowić podstawę naliczania dotacji, oraz tryb jej przyznawania. Art. 25. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy: 1) w wysokości 60.000 tys. zł na dotacje przeznaczone na wspieranie realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych, w tym na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim, zgodnie z postanowieniami Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego, 2) w wysokości 30.483 tys. zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" oraz "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania dotacji na tworzenie instytucji lokalnych, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 26. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w wysokości 89.780 tys. zł. Art. 27. Ustala się dla służby cywilnej: 1) limit zatrudnienia (średniorocznie) 1.018 osób, 2) środki na wynagrodzenia i uzupełnienie wynagrodzeń w wysokości 48.596 tys. zł, 3) środki na szkolenia w wysokości 1.100 tys. zł. Art. 28. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780) ustala się: 1) planowane wpływy z podatku akcyzowego od paliw silnikowych w wysokości 10.106.000 tys. zł, 2) wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem i ochroną dróg w wysokości 3.032.192 tys. zł, 3) subwencję drogową dla gmin w wysokości 960.060 tys. zł. Art. 29. 1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883): 1) ustala się w załączniku nr 10: a) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, a także dla pracowników nie będących urzędnikami służby cywilnej, sędziami, prokuratorami, żołnierzami, funkcjonariuszami i osobami zajmującymi kierownicze stanowiska państwowe, zwanymi dalej "pracownikami cywilnymi"), z wyodrębnieniem pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, urzędników służby cywilnej, sędziów i prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy, b) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne liczby etatów i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, a także dla pracowników cywilnych) dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, z wyodrębnieniem pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, urzędników służby cywilnej, żołnierzy i funkcjonariuszy, 2) ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej strefy budżetowej i osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, w podziale na: a) działy klasyfikacji budżetowej, b) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w pkt 1 lit. b), w podziale na nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania, 3) tworzy się rezerwę na zmiany organizacyjne, obejmującą: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 4.932 tys. zł, na 400 etatów, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w wysokości 617 tys. zł, na 50 etatów, c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 1.850 tys. zł, na 150 etatów, 4) tworzy się rezerwę środków i limitów wynagrodzeń przeznaczoną na wypłatę nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz dla pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część budżetową, w których liczba etatów kalkulacyjnych nie przekracza 50, obejmującą: a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 2.974 tys. zł, b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w wysokości 84 tys. zł, 5) ustala się wysokość prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w kwocie 1.027,5 zł. 2. Podwyższenie wynagrodzeń nastąpi: 1) od dnia 1 stycznia 1998 r. - dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, 2) od dnia 1 kwietnia 1998 r. - dla pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej ze środków ujętych w rezerwie na podwyżki, 3) od dnia 1 stycznia 1998 r. - dla urzędników służby cywilnej, sędziów i prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy ze środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części budżetowych. 3. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania na wniosek Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Szefa Urzędu Ochrony Państwa oraz Komendanta Głównego Policji - przeniesień kwoty środków na uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy pomiędzy częściami i działami. Art. 30. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określa załącznik nr 12. Art. 31. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636) ustala się: 1) wzrost emerytur i rent - 12,7%, 2) wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w odniesieniu do średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem - 101,5%, 3) wskaźnik waloryzacji emerytur i rent: a) od 1 marca 1998 r. - 105,25%, b) od 1 września 1998 r. - 105,25%, 4) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów - 111,5%, 5) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem - 111,0%. Art. 32. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonania Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych dopłaty kwoty odpowiadającej różnicy między składką na ubezpieczenie społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej w charakterze pracowników lub członków spółdzielni. Art. 33. Odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 288.500 tys. zł. Art. 34. Ustala się etaty Policji w liczbie 102.755. Art. 35. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczone do działów oświata i wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają: 1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów, 2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspokajają wymagalne zobowiązania tej jednostki. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego. 3. Dochody, o których mowa w ust. 1, nie mogą pochodzić: 1) ze sprzedaży składników majątkowych, 2) ze zwrotów wydatków budżetowych poniesionych w poprzednich latach budżetowych, 3) z podlegających rozliczeniu z budżetem państwa nadwyżek środków obrotowych w środkach specjalnych, 4) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i napojami alkoholowymi. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do państwowych jednostek budżetowych podległych Ministrowi Sprawiedliwości, realizujących zadania z zakresu ochrony zdrowia oraz oświaty i wychowania. Art. 36. 1. Środki budżetowe, w kwocie 1.342.555 tys. zł, przeznaczone w budżecie Ministerstwa Obrony Narodowej na realizację programów modernizacji technicznej sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, nie mogą być wykorzystane na inne cele. 2. Wykaz programów i planowane wydatki na ich realizację określa załącznik nr 13. Art. 37. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania, na wniosek wojewody i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, przeniesień wydatków między działami w ramach budżetu wojewody. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042). 3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz zainteresowanych ministrów. Art. 38. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do: 1) odpłatnego zlecania jednostkom organizacyjnym, w tym również bankom, innym niż organy administracji państwowej, poboru niepodatkowych należności budżetu państwa z tytułu: a) przejściowego wykupu odsetek od kredytów mieszkaniowych, b) spłat pożyczek ze zniesionych funduszy celowych, 2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów. 2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5% uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944). Art. 39. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji sprzętu stanowiącego wyposażenie jednostek Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży, likwidacji sprzętu i jego odtworzenia, a 5% przekazuje się do budżetu państwa. Art. 40. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, określonej w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776). Art. 41. 1. W 1998 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów: 1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217), 2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102), 3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137). 2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust. 1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r. Art. 42. Narodowy Bank Polski dokonuje zaliczkowych wpłat z zysku do budżetu państwa za okresy miesięczne; ostateczne rozliczenie tych wpłat nastąpi w terminie określonym w art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938). Art. 43. Planowana ogólna kwota wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 16 ust. 1 - wynosi 43.779.200 tys. zł. Art. 44. Łączna kwota wpłat gmin, o której mowa w art. 15a ustawy wymienionej w art. 17 ust. 3 - wynosi 105.606 tys. zł. Art. 45. Tworzy się rezerwę celową w wysokości 97.697 tys. zł na dokonanie przez Ministra Finansów zwrotu gminom, wraz z odsetkami ustawowymi, wpłat dokonanych przez nie do budżetu państwa w 1996 r., przeznaczonych na zwiększenie łącznej kwoty subwencji ogólnej. Art. 46. Gminy zobowiązane w 1998 r. do dokonywania wpłat, o których mowa w art. 15a ustawy wymienionej w art. 17 ust. 3, zwalnia się z tego obowiązku w przypadku, jeżeli zostały wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią (Dz. U. Nr 97, poz. 596, Nr 108, poz. 698, Nr 135, poz. 916 i Nr 162, poz. 1112). Art. 47. 1. Gminy, ujęte w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w art. 17 ust. 3, mogą otrzymać dotację celową na dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi. 2. Do zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, udzielane są przez wojewodów. Art. 48. W przypadku wystąpienia, w toku realizacji budżetu państwa, oszczędności w wydatkach planowanych w załączniku nr 2 część 83 - Rezerwy celowe w pozycjach: 18, 28-32, 34, 36-37 i 39 - upoważnia się Ministra Finansów do ich przeznaczenia, na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, na zwiększenie wydatków związanych z wdrożeniem reform systemowych w ochronie zdrowia, a w pozycji 16 - na zwiększenie wydatków na inwestycje centralne w ochronie zdrowia. Art. 49. 1. Ustanowienie przez Radę Ministrów, na podstawie odrębnych przepisów, kontyngentów celnych dla towarów importowanych do Polski nie może spowodować ubytków dochodów budżetu państwa z tytułu cła na kwotę większą niż 400.000 tys. zł. 2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy kontyngentów celnych wynikających z wieloletnich umów międzynarodowych oraz wiążących się z importem interwencyjnym podstawowych produktów żywnościowych w przypadku wystąpienia niekorzystnych warunków agrometeorologicznych, tzw. towarów strategicznych oraz związanych z modernizacją sił zbrojnych, zgodnie z Rządowym Programem Modernizacji Sił Zbrojnych. Art. 50. W przypadku wystąpienia w toku realizacji budżetu państwa oszczędności w wydatkach planowanych na obsługę zadłużenia zagranicznego i długu krajowego - upoważnia się Ministra Finansów do przeznaczenia kwoty nie przekraczającej 140.000 tys. zł na zwiększenie wydatków na wykup gruntów pod budowę autostrad i sfinansowanie inwestycji centralnych w przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe". Art. 51. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r., z tym że art. 5, 7, 8, 10, 17 ust. 2 i 3, art. 21, 22, 24 ust. 2, art. 25 ust. 2, art. 37, 41-44 i 46-49 z mocą od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1998 (poz. 156) Treść załączników dostępna w wersji papierowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 602--z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 23 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. Nr 29, poz. 158) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255 i Nr 105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69, Nr 34, poz. 211, Nr 52, poz. 333 i Nr 120, poz. 761) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "7,36 zł" zastępuje się wyrazami "7,84 zł", 2) w § 3 wyrazy "64 zł" zastępuje się wyrazami "76 zł". 2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 pkt 1 przysługuje od 1 lutego 1998 r. 3. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 pkt 2 przysługuje od 1 stycznia 1998 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 lutego 1998 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej i przeszkolenia wojskowego oraz powoływania poborowych do odbycia zasadniczej służby wojskowej i przeszkolenia wojskowego w okresie kwiecień-grudzień 1998 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 159) Na podstawie art. 24 ust. 1 w związku z art. 23 pkt 4 oraz na podstawie art. 82 ust. 4 w związku z art. 248 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzy powołanych do odbycia zasadniczej służby wojskowej w okresie: 1) od dnia 4 lutego do dnia 15 lutego 1997 r. - zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniu 29 kwietnia 1998 r., 2) od dnia 4 marca do dnia 15 marca 1997 r. - zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniach 27 i 28 maja 1998 r., 3) od dnia 6 maja do dnia 15 maja 1997 r. - zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniu 30 lipca 1998 r., 4) od dnia 1 lipca do dnia 12 lipca 1997 r. - zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniach 29 i 30 września 1998 r., 5) od dnia 5 sierpnia do dnia 14 sierpnia 1997 r. - zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniu 29 października 1998 r. 2. Żołnierzy powołanych do odbycia zasadniczej służby wojskowej w terminach innych niż określone w ust. 1, a także powołanych do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej, jak również zwolnionych lub wydalonych ze służby kandydackiej i skierowanych do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej, zwalnia się i przenosi do rezerwy na 3 dni przed dniem, w którym upływa łącznie 15 miesięcy służby. 3. Żołnierzy powołanych w okresie od dnia 1 kwietnia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. do odbycia zasadniczej służby wojskowej, a uznanych za jedynych żywicieli rodzin w stosunku do dwóch członków rodziny, zwalnia się i przenosi do rezerwy w dniu, w którym upływa 12 miesięcy służby. 4. Zwolnieniu z zasadniczej służby wojskowej i przeniesieniu do rezerwy, po odbyciu łącznie 12 miesięcy czynnej służby wojskowej, podlegają również żołnierze uznani za jedynych żywicieli rodzin w stosunku do dwóch członków rodziny, którzy: 1) zostali powołani do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej, 2) zostali zwolnieni lub wydaleni ze służby kandydackiej i skierowani do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej. 5. Żołnierzy, o których mowa w ust. 1-4, odbywających karę dyscyplinarną aresztu w terminach zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, zwalnia się i przenosi do rezerwy, jednak nie później niż w ciągu 5 dni po odbyciu tej kary. § 2. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową w jednostkach podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 3. 1. Żołnierzy pełniących służbę w polskich kontyngentach wojskowych wchodzących w skład misji specjalnych organizacji międzynarodowych zwalnia się i przenosi do rezerwy w terminach, o których mowa w § 1, a tych, którzy wyrażą pisemną zgodę na przedłużenie im służby do czasu planowej rotacji - dowódcy jednostek wojskowych zwalniają z zasadniczej służby wojskowej i przenoszą do rezerwy w ciągu 3 dni licząc od dnia powrotu tych żołnierzy do kraju, jednak nie później niż w dniu, w którym upływa 18 miesięcy służby. 2. Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, okres służby odbytej w wymiarze powyżej 15 miesięcy zalicza się na poczet ćwiczeń wojskowych w rezerwie. § 4. 1. Żołnierzy - absolwentów szkół wyższych powołanych do odbycia długotrwałego przeszkolenia wojskowego: 1) w dniu 5 stycznia 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 26 czerwca 1998 r., 2) w dniu 1 kwietnia 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 25 września 1998 r., 3) w dniu 1 lipca 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 22 grudnia 1998 r. 2. Żołnierzy - absolwentów szkół wyższych, powołanych do odbycia krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego: 1) w dniu 3 marca 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 10 kwietnia 1998 r., 2) w dniu 4 maja 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 17 czerwca 1998 r., 3) w dniu 1 lipca 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 13 sierpnia 1998 r., 4) w dniu 1 września 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 14 października 1998 r., 5) w dniu 3 listopada 1998 r. - zwalnia się z tego przeszkolenia i przenosi do rezerwy w dniu 15 grudnia 1998 r. 3. Żołnierzy, o których mowa w ust. 1, którzy przed powołaniem na długotrwałe przeszkolenie wojskowe nie byli zatrudnieni, zwalnia się na ich pisemną prośbę z przeszkolenia wojskowego i przenosi do rezerwy odpowiednio w dniu 4 lipca 1998 r., w dniu 30 września 1998 r. i w dniu 30 grudnia 1998 r. § 5. W wojskowych dokumentach ewidencyjnych zwolnionych żołnierzy wpisuje się, jako podstawę zwolnienia i przeniesienia do rezerwy, odpowiedni przepis niniejszego rozporządzenia oraz numer i datę rozkazu dowódcy jednostki wojskowej. § 6. 1. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych oraz Dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) podejmą wszelkie niezbędne działania profilaktyczne i organizacyjne w celu wyeliminowania przypadków naruszeń porządku publicznego przez żołnierzy zwolnionych po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, 2) dokonają uzupełnienia jednostek wojskowych przez powołanie poborowych, na zasadach i w liczbach określonych przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, 3) sprawują nadzór nad przygotowaniem i przebiegiem zwolnienia żołnierzy oraz powołaniem poborowych, 4) w ramach wzajemnej współpracy zapewnią obieg informacji w sprawach dotyczących terminów zwolnień żołnierzy i powołań poborowych, 5) opracowują plany zwolnienia żołnierzy ze służby w podległych im jednostkach wojskowych zgodnie z obowiązującym strefowym systemem zwalniania, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Od zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, można odstąpić wyłącznie w garnizonach z początkowymi stacjami PKP, z których odjeżdża mała liczba pociągów w ciągu doby, a zwolnieniu podlega stosunkowo duża liczba żołnierzy. § 7. Dowódcy jednostek wojskowych: 1) podadzą do wiadomości wszystkim żołnierzom zasadniczej służby wojskowej, iż zwolnieniem po 15 miesiącach odbywania służby nie będą objęci żołnierze, którzy stawili się do służby z opóźnieniem bez usprawiedliwienia albo przebywali na samowolnym oddaleniu i okres samowolnego oddalenia nie został zaliczony do czasu odbywania zasadniczej służby wojskowej, 2) mogą zwolnić i przenieść do rezerwy żołnierzy, o których mowa w pkt 1, przed upływem czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, o ile wykazali się w tym okresie wzorową dyscypliną i dużym zaangażowaniem w służbie. § 8. Do zasadniczej służby wojskowej w 1998 r. powołuje się poborowych: 1) w dniach 5 i 6 maja do: a) wojskowych ośrodków szkolenia o trzymiesięcznym okresie szkolenia, b) wytypowanych jednostek wojskowych Pomorskiego Okręgu Wojskowego na stanowiska kierowców w ramach prowadzonego eksperymentu, 2) w dniach 1 i 2 lipca do: a) jednostek wojskowych wchodzących w skład rodzajów Sił Zbrojnych, w tym wojskowych ośrodków szkolenia o czteromiesięcznym okresie szkolenia, b) jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, 3) w dniach 4 i 5 sierpnia do wojskowych ośrodków szkolenia o trzymiesięcznym okresie szkolenia, 4) w dniach 3-5 listopada do: a) jednostek wojskowych wchodzących w skład rodzajów Sił Zbrojnych, w tym wojskowych ośrodków szkolenia o czteromiesięcznym i trzymiesięcznym okresie szkolenia, b) jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 9. Poborowych - absolwentów szkół wyższych przeznaczonych do odbycia: 1) długotrwałego przeszkolenia wojskowego w szkołach podchorążych rezerwy powołuje się w dniach: 1 kwietnia, 1 lipca i 1 października 1998 r., 2) krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego w szkołach podchorążych rezerwy powołuje się w dniach: 4 maja, 1 lipca, 1 września i 3 listopada 1998 r. § 10. Żołnierze zawodowi nadzorujący zwolnienia żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej oraz wcielenia poborowych do jednostek wojskowych w okresie realizacji tych przedsięwzięć nie mogą być angażowani do wykonywania innych zadań. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 22 stycznia 1998 r. w sprawie legitymacji służbowej żołnierzy jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 29, poz. 160) Na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanym dalej "żołnierzami", wydaje się legitymacje służbowe żołnierzy jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwane dalej "legitymacjami służbowymi". 2. Rozporządzenie nie dotyczy żołnierzy Jednostki Wojskowej 1004 - Biura Ochrony Rządu. 3. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Legitymacja służbowa jest wojskowym dokumentem osobistym, potwierdzającym przysługujące żołnierzom uprawnienia funkcjonariusza Policji, określone w art. 15 ust. 1 pkt 1, 3, 5-7, art. 16 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz art. 17 ust. 1 pkt 1-5 i 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943). 2. Legitymacji służbowej wolno używać żołnierzowi tylko w sprawach związanych z wykonywaniem zadań służbowych. § 3. 1. W legitymacji służbowej wpisuje się imię i nazwisko żołnierza, numer legitymacji oraz umieszcza się jego fotografię i odciska pieczęć, a także wymienia uprawnienia, o których mowa w § 2 ust. 1. 2. Pierwsze cyfry numeru legitymacji odpowiadają numerom jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 3. Legitymację służbową podległym sobie żołnierzom wydaje, wymienia, unieważnia, dokonuje w niej wpisów i podpisuje Dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji i Szef Jednostki Wojskowej Nr 2305 lub osoby przez niego upoważnione. § 4. Legitymacja służbowa podlega wymianie w razie: 1) zmiany nazwiska lub imienia żołnierza, 2) utraty, uszkodzenia lub zniszczenia, 3) upływu okresu ważności. § 5. 1. Legitymacja służbowa podlega zwrotowi w razie: 1) zawieszenia w czynnościach służbowych, 2) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 2. W razie zgonu żołnierza bezpośredni przełożony jest obowiązany podjąć czynności zmierzające do odzyskania legitymacji służbowej. § 6. Legitymacji służbowej nie wolno: 1) odstępować innej osobie, 2) przesyłać pocztą, z wyjątkiem poczty specjalnej resortu spraw wewnętrznych i administracji. § 7. 1. W razie utraty legitymacji służbowej żołnierz jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą służbową meldunek odpowiednio Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji lub Szefowi Jednostki Wojskowej Nr 2305, który zarządza przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie utraty legitymacji służbowej. 2. W razie odzyskania utraconej legitymacji służbowej żołnierz jest obowiązany zwrócić ją odpowiednio do Oddziału Kadr Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji lub Szefa Oddziału Kadr Jednostki Wojskowej Nr 2305, podając w meldunku okoliczności odzyskania legitymacji. § 8. 1. Żołnierz, który naruszył zasady posługiwania się legitymacją służbową, określone w rozporządzeniu, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej, niezależnie od ewentualnej odpowiedzialności karnej. 2. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi także żołnierz, który z własnej winy dopuścił się utraty, zniszczenia lub uszkodzenia legitymacji, nie złożył meldunku o jej utracie bądź złożył taki meldunek z opóźnieniem z przyczyn nieusprawiedliwionych. § 9. Rozporządzenie nie narusza przepisów w sprawie legitymacji żołnierza zawodowego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 stycznia 1998 r. (poz. 160) WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ ŻOŁNIERZA JEDNOSTEK WOJSKOWYCH PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI awers Ilustracja rewers Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie niektórych uprawnień komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej. (Dz. U. Nr 29, poz. 161) Na podstawie art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej, zwani dalej "komendantami", są upoważnieni do: 1) przyjmowania wniosków o nadanie statusu uchodźcy, 2) prowadzenia postępowań w sprawach o wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy, w tym zwłaszcza do przesłuchiwania osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy i kontroli ich dokumentów, 3) wykonywania czynności zmierzających do identyfikacji lub stwierdzenia tożsamości cudzoziemca, polegających w szczególności na pobraniu odcisków linii papilarnych i fotografowaniu. 2. Wykaz granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej, których komendanci są uprawnieni do załatwiania spraw uchodźców, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Komendanci, o których mowa w § 1 ust. 1, mają prawo do wydawania: 1) postanowień o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy, 2) wiz pobytowych cudzoziemcom, w sprawach których wydano postanowienie określone w pkt 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lutego 1998 r. (poz. 161) WYKAZ GRANICZNYCH PLACÓWEK KONTROLNYCH STRAŻY GRANICZNEJ, ZWANYCH DALEJ "gpk SG", KTÓRYCH KOMENDANCI SĄ UPRAWNIENI DO ZAŁATWIANIA SPRAW UCHODŹCÓW 1. Na granicy państwowej z Federacją Rosyjską: 1) gpk SG Bezledy 2) gpk SG Braniewo 2. Na granicy państwowej z Republiką Litewską: 1) gpk SG Budzisko 2) gpk SG Ogrodniki 2. Na granicy państwowej z Republiką Białoruś: 1) gpk SG Bobrowniki 2) gpk SG Kuźnica Białostocka 3) gpk SG Sławatycze 4) gpk SG Terespol 4. Na granicy państwowej z Ukrainą: 1) gpk SG Dorohusk 2) gpk SG Hrebenne 3) gpk SG Hrubieszów 4) gpk SG Korczowa 5) gpk SG Medyka 5. Na granicy państwowej z Republiką Słowacką: 1) gpk SG Barwinek 2) gpk SG Chyżne 3) gpk SG Konieczna 4) gpk SG Korbielów 5) gpk SG Łysa Polana 6) gpk SG Muszyna 7) gpk SG Piwniczna 8) gpk SG Zwardoń 6. Na granicy państwowej z Republiką Czeską: 1) gpk SG Chałupki 2) gpk SG Cieszyn 3) gpk SG Czerniawa-Zdrój 4) gpk SG Głuchołazy 5) gpk SG Golińsk 6) gpk SG Jakuszyce 7) gpk SG Kudowa-Słone 8) gpk SG Lubawka 9) gpk SG Międzylesie 10) gpk SG Pietraszyn 11) gpk SG Pietrowice-Głubczyce 12) gpk SG Zawidów 13) gpk SG Zebrzydowice 7. Na granicy państwowej z Republiką Federalną Niemiec: 1) gpk SG Gubin 2) gpk SG Jędrzychowice 3) gpk SG Kołbaskowo 4) gpk SG Kostrzyn 5) gpk SG Krajnik Dolny 6) gpk SG Kunowice 7) gpk SG Lubieszyn 8) gpk SG Olszyna 9) gpk SG Osinów Dolny 10) gpk SG Rosówek 11) gpk SG Sieniawka 12) gpk SG Świecko 13) gpk SG Zgorzelec 8. Morskie przejścia graniczne: 1) gpk SG Gdańsk - Port 2) gpk SG Gdynia - Port 3) gpk SG Kołobrzeg 4) gpk SG Szczecin - Port 5) gpk SG Świnoujście 9. Stałe lotnicze przejścia graniczne: 1) gpk SG Gdańsk-Rębiechowo 2) gpk SG Katowice-Pyrzowice 3) gpk SG Kraków-Balice 4) gpk SG Poznań-Ławica 5) gpk SG Warszawa-Okęcie 6) gpk SG Wrocław-Strachowice Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 marca 1998 r. w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego. (Dz. U. Nr 30, poz. 162) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego (Dz. U. Nr 82, poz. 379). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 604--z dnia 16 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. UMOWA 605--sporządzone w Brukseli dnia 19 czerwca 1995 r. między Państwami­Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju, dotycząca statusu ich sił zbrojnych, oraz jej Protokół dodatkowy, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 606--z dnia 28 maja 1998 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Umowy między Państwami­Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju, dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, oraz Protokołu dodatkowego do tej umowy, sporządzonych w Brukseli dnia 19 czerwca 1995 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 marca 1998 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości wynagrodzenia przysługującego urzędnikowi służby cywilnej w okresach niewykonywania pracy oraz jednorazowej odprawy emerytalnej lub rentowej. (Dz. U. Nr 30, poz. 163) Na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, przysługującego urzędnikowi służby cywilnej w okresie zawieszenia go w pełnieniu obowiązków oraz w okresie pozostawania w stanie nieczynnym, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. § 2. W okresie urlopu dla poratowania zdrowia urzędnikowi służby cywilnej przysługuje miesięczne wynagrodzenie obliczane według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. § 3. Przy ustalaniu wysokości jednorazowej odprawy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. § 4. Przy ustalaniu wynagrodzenia, przysługującego urzędnikowi służby cywilnej w okresie zawieszenia stosunku pracy wskutek tymczasowego aresztowania, które stanowi połowę wynagrodzenia przysługującego mu do dnia tymczasowego aresztowania, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 13 lutego 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o finansowaniu gmin. (Dz. U. Nr 30, poz. 164) 1. Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), 2) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), 3) ustawą z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794), 4) ustawą z dnia 5 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 156, poz. 774), 5) ustawą z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704), 6) ustawą z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), 7) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie terytorialnym oraz o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 113, poz. 734), 8) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), 9) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780), 10) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 28 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600), który stanowi: "Art. 28. Przepis art. 18 ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia, że na skutek podania nieprawdziwych danych gmina otrzymała w 1993 r. subwencję wyższą niż należna."; 2) art. 68 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), który stanowi: "Art. 68. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 26, lecz nie dłużej niż przez sześć miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt 2, w zakresie dotyczącym ustalania wysokości czynszu najmu. W tym samym okresie osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w art. 53, opłacają czynsz najmu w wysokości pokrywającej koszty eksploatacji tych domów i lokali mieszkalnych. 3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 54 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt 2 zachowują moc nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy."; 3) art. 15 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), który stanowi: "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r."; 4) art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794), który stanowi: "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że: 1) art. 3 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 2) art. 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r."; 5) art. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 156, poz. 774), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r."; 6) art. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że: 1) art. 1 pkt 1 i art. 2 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., 2) określone w art. 5 ustawy, o której mowa w art. 1, górne granice stawek podatku od nieruchomości mają zastosowanie w 1997 r."; 7) art. 58 i art. 59 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), które stanowią: "Art. 58. W okresie od wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 1997 r. poręczenia i gwarancje Skarbu Państwa mogą być udzielane do kwoty, o której mowa w art. 8 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106). Art. 59. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 8) art. 4 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie terytorialnym oraz o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 113, poz. 734), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 1 ust. 2 pkt 2 oraz art. 10 ust. 2-4 ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."; 9) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi: "Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 10) art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780), który stanowi: "Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem wchodzących w życie z dniem ogłoszenia: 1) art. 3, art. 4 i art. 9, które mają zastosowanie do projektów ustaw budżetowych począwszy od projektu na 1998 r., 2) art. 7 pkt 3 i 5, które stosuje się do wydania aktów wykonawczych do ustawy, o której mowa w art. 7."; 11) art. 344 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), który stanowi: "Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art. 67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119, art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia." 3. Podany w załączniku do obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje zmian właściwości ministrów wynikających z wprowadzenia działów administracji rządowej i ich klasyfikacji - ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 13 lutego 1998 r. (poz. 164) USTAWA z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) źródła dochodów gmin, 2) zasady ustalania i przekazywania gminom subwencji i dotacji z budżetu państwa, 3) warunki, na jakich gminy mogą zaciągać kredyty i pożyczki oraz emitować papiery wartościowe. Art. 2. W sprawach budżetów gmin nie uregulowanych w niniejszej ustawie mają zastosowanie przepisy prawa budżetowego. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) prawie budżetowym - rozumie się przez to ustawę z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 80, poz. 491, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042), 2) ogólnopolskiej reprezentacji gmin - rozumie się przez to, do czasu innego uregulowania, Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego, powołany w dniu 28 września 1990 r. w Poznaniu, 2a) 1) stronie samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego - rozumie się przez to przedstawicieli ogólnopolskich organizacji samorządowych, to jest: a) Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego, b) Unii Metropolii Polskich, c) Związku Miast Polskich, d) Unii Miasteczek Polskich, e) Związku Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej, 3) liczbie mieszkańców - rozumie się przez to liczbę mieszkańców faktycznie zamieszkałych w gminie, według stanu na dzień 30 czerwca roku bazowego, 4) roku bazowym - rozumie się przez to rok poprzedzający rok, na który oblicza się subwencje, 5) 2) dochodach należnych - rozumie się przez to dochody, które gmina może uzyskać w podatkach rolnym i leśnym stosując średnią cenę skupu żyta określoną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a dla innych podatków stosując stawki w ich górnych granicach, z wyjątkiem podatku od środków transportowych, z którego dochody stanowią wpływy realizowane przy zastosowaniu stawek określonych w uchwałach rad gmin, bez zwolnień, ulg, odroczeń, umorzeń oraz zaniechania poboru podstawowych dochodów podatkowych, 6) podstawowych dochodach podatkowych - rozumie się przez to dochody z tytułów określonych w art. 4 pkt 1 lit. a)-e), pkt 2 lit. a) i b) oraz w pkt 3, 7) gminach nowych - rozumie się przez to gminy, które zostały utworzone lub których granice uległy zmianie po dniu 30 czerwca roku bazowego, 8) obszarze gmin dzielonych - rozumie się przez to obszar jednej gminy lub kilku sąsiednich gmin, istniejących dnia 30 czerwca roku bazowego, spełniający następujące warunki: a) obszar gmin dzielonych pokrywa się z łącznym obszarem dwóch lub więcej gmin nowych, b) obszaru nie można podzielić na kilka odrębnych obszarów gmin dzielonych, 9) 3) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie się przez to 100% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, 10) 4) łącznej kwocie wpływów gmin z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie się przez to wpływy z tego podatku, stanowiące dochody gmin, 11) 4) regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym - rozumie się przez to gminy, których wykaz określają odrębne przepisy, 12) 4) nieruchomościach Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej i przekazanych gminie - rozumie się przez to nieruchomości, o których mowa w ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363). Rozdział 2 Dochody gmin Art. 4. Dochodami gmin są: 1) wpływy z następujących podatków, ustalanych i pobieranych na podstawie odrębnych ustaw: a) rolnego, b) od nieruchomości, c) leśnego, d) od środków transportowych, e) od działalności gospodarczej osób fizycznych, opłacanych w formie karty podatkowej, f) od spadków i darowizn, g) od posiadania psów, 2) wpływy z opłat: a) skarbowej, b) 5) eksploatacyjnej, uiszczanej przez przedsiębiorców na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 491, Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885), c) lokalnych, d) innych, pobieranych na podstawie odrębnych przepisów, 3) 6) udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa w wysokości: a) 7) 16% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy, ustalony w sposób określony w art. 6, z zastrzeżeniem art. 27, b) 5% wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, mających siedzibę na terenie gminy, z zastrzeżeniem art. 7 - przy czym przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty, 4) dochody uzyskiwane przez jednostki budżetowe gmin, w tym dochody z kar i odsetek oraz wpłaty od jednostek gospodarki pozabudżetowej gmin, 5) dochody z majątku gminy, 6) 8) subwencja ogólna i subwencja drogowa ustalane według zasad określonych w niniejszej ustawie 7) (skreślony) 9). Art. 5. Dochodami gmin, poza wymienionymi w art. 4, są także: 1) dotacje celowe z budżetu państwa na dofinansowanie zadań własnych gmin, 2) wpływy z samoopodatkowania mieszkańców, 3) spadki, zapisy i darowizny, 4) odsetki od środków finansowych gmin gromadzonych na rachunkach bankowych i odsetki od pożyczek udzielanych przez gminy, 5) 10) odsetki od nieterminowo regulowanych należności z tytułów określonych w art. 4 pkt 1, 2 i 6 oraz odsetki od nieterminowo przekazanych przez urząd skarbowy udziałów, o których mowa w art. 4 pkt 3, 5a) 11) dotacje przysługujące gminie w wysokości nie pobranych kwot z tytułu ulg i zwolnień, określonych w art. 12 ust. 1 pkt 4, 5 i 6 oraz ust. 3, art. 13 ust. 1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926) oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079), 6) dotacje z funduszów celowych, 7) 12) dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom oraz dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami, 8) dywidenda od przedsiębiorstw państwowych, które z mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253, Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) stały się przedsiębiorstwami komunalnymi, 9) inne wpływy należne gminom na podstawie odrębnych przepisów. Art. 6. 13) Udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się, mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,16 i wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie zeznań złożonych do dnia 30 czerwca roku bazowego o wysokości osiągniętego dochodu, z zastrzeżeniem art. 27. Art. 7. 14) 1. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiada wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały) położone na terenie innych gmin niż gmina, na której terenie ma siedzibę osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, to dochody, o których mowa w art. 4 pkt 3 lit. b), są przekazywane do budżetów tych gmin, na których terenie położone są te zakłady (oddziały), proporcjonalnie do liczby zatrudnionych w nich osób na podstawie stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 27d. 2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb rozliczeń, o których mowa w ust. 1. Art. 7a. 15) Wpływy z tytułu opłaty skarbowej odprowadzane na rachunek urzędu skarbowego: 1) przez płatnika, od umów sprzedaży (zamiany) nieruchomości - przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość, 2) z punktów sprzedaży znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów wekslowych - przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której znajduje się ten punkt. Art. 7b. 15) Wpływy z podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia własności (prawa użytkowania wieczystego) nieruchomości, odprowadzane na rachunek urzędu skarbowego przez płatnika, przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość. Art. 8. Jeżeli gmina podejmie się w drodze umowy lub porozumienia realizacji wspólnych zadań z inną gminą bądź z innym podmiotem, środki finansowe przekazywane przez tę gminę lub inny podmiot zalicza się do dochodów gminy realizującej zadanie. Art. 9. 1. Dochody gmin, które na podstawie odrębnych przepisów są pobierane przez właściwe urzędy skarbowe, są gromadzone na rachunku bankowym urzędu skarbowego i podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2, odprowadzeniu na rachunki właściwych budżetów gmin najpóźniej w ostatnim dniu dekady następującej po dekadzie, w której wpłynęły na rachunek urzędu skarbowego. 2. 16) Udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych podlegają przekazaniu z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego. 3. Jeżeli dochody zrealizowane na rzecz gminy nie zostaną przekazane w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 4. Urząd skarbowy, na wniosek zarządu gminy, przekazuje kwartalne informacje o stanie i terminach realizacji dochodów gminy, o których mowa w ust. 1. Art. 10. 1. Udzielanie ulg, odroczeń, umorzeń oraz stosowanie zaniechania poboru w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gminy i wpłacanych bezpośrednio na rachunki gmin należy do kompetencji wójta, burmistrza (prezydenta miasta). 2. 17) W zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gminy, a pobieranych przez urząd skarbowy, urząd ten udziela ulg, odroczeń i umorzeń, stosuje zaniechanie poboru podatków oraz zwalnia płatnika z obowiązku pobrania oraz wpłaty podatku lub zaliczek na podatek wyłącznie na wniosek lub za zgodą zarządu gminy. 2a. 18) Wniosek lub zgoda, o których mowa w ust. 2, wydawane są w drodze postanowienia. 3. Zarząd gminy może upoważnić wójta, burmistrza (prezydenta miasta) do rozstrzygania spraw określonych w ust. 2. 4. 19) Skutki finansowe wynikające z uchwał rad gmin określających niższe stawki podatków niż ich górne granice, z wyjątkiem podatku od środków transportowych, oraz skutki decyzji podjętych przez organy podatkowe w trybie określonym w ust. 1 i 2 nie stanowią podstawy do zwiększenia subwencji ogólnej. Rozdział 3 Subwencje i dotacje dla gmin Art. 11. 20) Każda gmina otrzymuje z budżetu państwa subwencję ogólną oraz subwencję drogową. Art. 12. 21) 1. Łączną kwotę subwencji ogólnej dla gmin ustala się jako sumę nie mniejszą niż 7,5% planowanych dochodów budżetu państwa oraz kwot wpłat gmin, ustalonych według zasad określonych w art. 15a. 2. Kwotę subwencji drogowej ustala się w wysokości nie mniejszej niż 6,66% planowanych w ustawie budżetowej wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. Art. 12a. 22) 1. Z łącznej kwoty subwencji ogólnej, o której mowa w art. 12, wydziela się subwencję na zadania oświatowe - to jest na prowadzenie publicznych szkół podstawowych oraz udzielanie dotacji szkołom podstawowym prowadzonym przez osoby prawne i fizyczne - w wysokości nie mniejszej niż 6,6% planowanych dochodów budżetu państwa. 2. Podziału kwoty subwencji na zadania oświatowe dokonuje się w następujący sposób: 1) odlicza się 0,5% od kwoty subwencji na zadania oświatowe na rezerwę tej subwencji, 2) pozostałą część subwencji na zadania oświatowe rozdziela się między gminy, według algorytmu ustalonego, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Edukacji Narodowej, w uzgodnieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. 3. Rezerwą subwencji, o której mowa w ust. 2 pkt 1, dysponuje Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii Ministra Edukacji Narodowej oraz strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Art. 12b. 23) Subwencję, o której mowa w art. 12 ust. 2, Minister Finansów przekazuje gminom w dwóch ratach w terminach do dnia 31 maja i 31 października każdego roku. Art. 13. 1. 24) Podziału pozostałej kwoty subwencji ogólnej dokonuje się w następujący sposób: 1) odlicza się 1% od pozostałej kwoty subwencji ogólnej na rezerwę subwencji, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 4, 2) według zasad określonych w art. 14 ustala się dla poszczególnych gmin kwoty należnej subwencji wyrównawczej, 3) pozostałą część rozdziela się między wszystkie gminy proporcjonalnie do przeliczeniowej liczby mieszkańców w poszczególnych gminach, ustalonej według zasad określonych w art. 15. 2. Rezerwą subwencji dysponuje, z zastrzeżeniem ust. 3, Minister Finansów w porozumieniu z ogólnopolską reprezentacją gmin. 3. Minister Finansów dysponuje rezerwą subwencji na pomoc gminom w przypadkach losowych, z tym że ogólna kwota tych środków nie może przekroczyć 10% kwoty rezerwy. Art. 14. 1. 25) Subwencja wyrównawcza przysługuje gminom, w których wskaźnik podstawowych dochodów podatkowych na 1 mieszkańca, obliczony według zasad określonych w ust. 2 i zwany dalej wskaźnikiem G, jest mniejszy od 85% analogicznego wskaźnika obliczonego łącznie dla wszystkich gmin, zwanego dalej wskaźnikiem P. 2. Wskaźnik G oblicza się dzieląc kwotę należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy w pierwszym półroczu roku bazowego przez liczbę mieszkańców gminy. 3. 26) Wskaźnik G i wskaźnik P oblicza się na podstawie dochodów wykazanych w sprawozdaniach gmin, których obowiązek sporządzania wynika z przepisów wydanych na podstawie prawa budżetowego, oraz danych o liczbie mieszkańców, ustalonych przez Główny Urząd Statystyczny, z zastrzeżeniem art. 27a. 4. 27) Wysokość należnej gminie subwencji wyrównawczej oblicza się mnożąc liczbę stanowiącą 90% różnicy 85% wskaźnika P i wskaźnika G przez liczbę mieszkańców gminy i przez wskaźnik określający dla roku bazowego relację planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w pierwszym półroczu. 5. 28) Do obliczenia subwencji wyrównawczej dla gmin do 15 000 mieszkańców przyjmuje się jako dochody należne z tytułu podatku od nieruchomości dochody wynikające ze stawek uchwalonych dla tego podatku przez radę gminy. 6. 28) Liczbę mieszkańców, o której mowa w ust. 5, ustala się na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego rok bazowy. Art. 15. 1. Dla gmin o liczbie mieszkańców nie większej niż 5 000 przeliczeniowa liczba mieszkańców równa jest liczbie 5 000. 2. Dla gmin o liczbie mieszkańców od 5 000 do 10 000 przeliczeniowa liczba mieszkańców równa jest liczbie mieszkańców. 3. Dla gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 przeliczeniową liczbę mieszkańców ustala się w następujący sposób: Liczba mieszkańcówPrzeliczeniowa liczba mieszkańców 10 000 - 50 00010 000 + 110% liczby mieszkańców powyżej 10 000 50 000 - 300 00054 000 + 120% liczby mieszkańców powyżej 50 000 powyżej 300 000354 000 + 125% liczby mieszkańców powyżej 300 000 Art. 15a. 29) 1. Gminy, w których wskaźnik G jest większy niż 150% wskaźnika P, dokonują wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej, o której mowa w art. 12. 2. Do określenia wysokości wpłat, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się wskaźniki P i G, obliczone według zasad określonych w art. 14. 3. Należną od gminy kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez wskaźnik określający dla roku bazowego relację planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w pierwszym półroczu i przez kwotę wynoszącą: 1) dla gmin, dla których wskaźnik G jest nie większy niż 200% wskaźnika P - 20% nadwyżki wskaźnika G ponad 150% wskaźnika P, 2) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 200% i nie większy niż 300% wskaźnika P - 10% wskaźnika P, powiększoną o 25% nadwyżki wskaźnika G ponad 200% wskaźnika P, 3) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 300% wskaźnika P - 35% wskaźnika P, powiększoną o 30% nadwyżki wskaźnika G ponad 300% wskaźnika P. 4. Łączna kwota wpłat, o których mowa w ust. 1, ujmowana jest w ustawie budżetowej na dany rok. 5. Gminy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, na rachunek dochodów budżetu państwa w dwunastu równych ratach, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca. Od kwot nie wpłaconych w terminie nalicza się odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 6. Do nie wpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 5, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 15b. 29) 1. Minister Finansów informuje poszczególne gminy o: 1) planowanej na dany rok kwocie dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, wyliczonej według zasad określonych w art. 6, z zastrzeżeniem art. 27 - w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy, 2) wysokości rocznej wpłaty, wyliczonej zgodnie z art. 15a ust. 3 - w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy, 3) rocznej łącznej kwocie subwencji ogólnej przyjętej do projektu ustawy budżetowej - w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy, 3a) 30) rocznej kwocie subwencji drogowej przyjętej do projektu ustawy budżetowej w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy, 4) zmianach kwot subwencji ogólnej w wyniku podziału rezerw subwencji, o których mowa w art. 12a ust. 2 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 27b. 2. Zarząd gminy dokonuje zmian w dochodach budżetu gminy, wynikających ze zmian, o których mowa w ust. 1 pkt 4. Art. 16. 1. Subwencje ogólne ustala się dla gmin istniejących w dniu 30 czerwca roku bazowego. 2. Subwencje dla gmin nowych oblicza się w następujący sposób: 1) według zasad określonych w art. 13-15 oblicza się (odrębnie dla każdego obszaru gmin dzielonych) subwencje ogólne dla wszystkich gmin istniejących dnia 30 czerwca roku bazowego i leżących na danym obszarze gmin dzielonych, 2) łączną kwotę subwencji ogólnych, obliczoną dla gmin leżących na danym obszarze gmin dzielonych, dzieli się między gminy nowe proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do gmin nowych, z tym że jeśli nowe gminy zostaną utworzone (lub zmienią granice) po dniu 1 stycznia roku, na który oblicza się subwencje, to ponownemu podziałowi podlega kwota subwencji przypadająca na okres od dnia utworzenia (lub zmiany granic) gmin nowych do końca roku, a jeżeli utworzenie (lub zmiana granic) gminy nie nastąpiła w pierwszym dniu miesiąca - od pierwszego dnia następnego miesiąca po dniu utworzenia (lub zmiany granic) gminy. 4. Gminy nowe mogą, w drodze zgodnych uchwał podjętych przez rady wszystkich zainteresowanych gmin, uzgodnić inny sposób podziału łącznej kwoty subwencji, o której mowa w ust. 2 pkt 2. Ustalenie nowej subwencji nastąpi w terminie jednego miesiąca od dnia zawiadomienia Ministra Finansów o uzgodnionym podziale. Art. 16a. 31) Udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych na dany rok dla gmin nowych ustala się dzieląc kwotę udziałów w tym podatku, obliczoną dla gmin leżących na obszarze gmin dzielonych, proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców. Art. 17. 32) 1. Minister Finansów przekazuje gminom: 1) subwencję na zadania oświatowe, o której mowa w art. 12a, w ratach miesięcznych, z których rata za marzec wynosi 2/13, a pozostałe po 1/13 ogólnej sumy subwencji na zadania oświatowe, w terminie do 1 dnia każdego miesiąca, 2) w dwunastu równych ratach miesięcznych subwencję, o której mowa w art. 13, w terminie do 15 dnia każdego miesiąca. 2. Jeżeli subwencja nie zostanie przekazana w terminach określonych w ust. 1, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. Art. 18. 1. 33) Jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonej przez upoważnione organy zostanie stwierdzone, że w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 14 ust. 3, zostały podane nieprawdziwe dane o należnych dochodach i gmina otrzymała subwencję w kwocie wyższej od należnej lub dokonała wpłat, o których mowa w art. 15a, w kwocie niższej niż należna, Minister Finansów zmniejszy kwotę należnej gminie subwencji ogólnej, zmniejszając lub wstrzymując kolejne raty przekazywanej gminie subwencji ogólnej o kwotę nienależnie otrzymanej subwencji wraz z odsetkami w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych, chyba że gmina dokona wcześniej zwrotu nienależnie otrzymanych kwot wraz z odsetkami. 2. Minister Finansów zawiadomi właściwą regionalną izbę obrachunkową o podjętych decyzjach, o których mowa w ust. 1. 3. Kwoty uzyskane nienależnie przez gminę, o których mowa w ust. 1, podlegają odprowadzeniu do budżetu państwa. 4. Kwoty, o których mowa w ust. 3, zwiększają kwotę rezerwy subwencji ogólnej, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1. Art. 18a. 34) Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania i przekazywania dotacji, o których mowa w art. 5 pkt 5a, poszczególnym gminom. Art. 19. 1. 35) Gminom wykonującym zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami przyznawane są z budżetu państwa dotacje celowe na realizację tych zadań. 2. Kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się według zasad przyjętych do określania odpowiednich wydatków w budżecie państwa. 3. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1: 1) powinny być przekazywane w trybie umożliwiającym pełne i terminowe wypełnienie zleconych zadań, 2) podlegają zwrotowi do budżetu państwa w części, w jakiej zadanie nie zostało zrealizowane. 4. W przypadku niedochowania warunków określonych w ust. 2 i 3 pkt 1, gminie przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia na drodze sądowej. 5. 36) Przepis art. 17 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 20. (skreślony) 37). Art. 21. 38) 1. Z budżetu państwa mogą być udzielane dotacje celowe, zwane dalej dotacjami, na dofinansowanie następujących zadań własnych gmin: 1) inwestycji realizowanych przez gminy, 2) zadań z zakresu pomocy społecznej, określonych w odrębnych przepisach, 3) wypłaty dodatków mieszkaniowych określonych w odrębnych przepisach. 2. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotacje celowe na utrzymanie prowadzonych szkół i placówek, o których mowa w art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943). 3. Dotacje na dofinansowanie inwestycji szkół i placówek oświatowych oraz dotacje, o których mowa w ust. 2, są udzielane przez właściwe organy administracji rządowej po zasięgnięciu opinii sejmiku samorządowego. Pozostałe dotacje, o których mowa w ust. 1, są udzielane przez wojewodów. 4. Łączna wysokość dotacji przyznanych w kolejnych latach na dofinansowanie inwestycji realizowanej przez gminę nie może przekroczyć 50% wartości kosztorysowej inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 5 i ust. 6. 5. Jeżeli inwestycja realizowana jest przez gminę: 1) której wskaźnik G, o którym mowa w art. 14, jest mniejszy od 60% wskaźnika P, albo przez gminę otrzymującą subwencję wyrównawczą, o której mowa w art. 14, w regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym - łączna wysokość dotacji, o której mowa w ust. 4, nie może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji, 2) w celu zagospodarowania nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej i przekazanych gminie - łączna wysokość dotacji, o której mowa w ust. 4, może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji. 6. Wysokość dotacji otrzymanej przez gminę w danym roku na dofinansowanie inwestycji, z wyjątkiem inwestycji szkół i placówek oświatowych, nie może przekroczyć: 1) w pierwszym roku realizacji inwestycji - 80% kwoty środków planowanych w budżecie gminy na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - 200% kwoty tych środków, 2) w kolejnych latach - 120% kwoty środków planowanych w budżecie gminy w danym roku na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - 350% kwoty tych środków, 3) jeżeli inwestycja jest rozpoczynana i kończona w tym samym roku - 100% kwoty środków planowanych w budżecie gminy na finansowanie danej inwestycji, pomniejszonych o kwotę dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - 300% kwoty tych środków. 7. Gmina otrzymująca dotację na dofinansowanie inwestycji jest zobowiązana do złożenia odpowiednio wojewodzie lub innemu właściwemu organowi administracji rządowej informacji w ciągu 30 dni po zakończeniu roku budżetowego, zawierającej: wykaz inwestycji realizowanych z udziałem dotacji, wartości kosztorysowe tych inwestycji oraz terminy rozpoczęcia i planowanego zakończenia, a także kwoty dotacji i kwoty środków z budżetu gminy przekazane w ciągu roku na rachunek finansowania poszczególnych inwestycji. 8. Gmina, która nie przeznaczy w danym roku na finansowanie dotowanej inwestycji środków z budżetu gminy w pełnej kwocie wymaganej na podstawie ust. 6, jest zobowiązana do zwrotu dotacji, w części proporcjonalnej do poniesionych wydatków, przyznanej w danym roku na dochody budżetu państwa, w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później jednak niż do końca roku następującego po roku, w którym otrzymała dotację. 9. Dotacje, o których mowa w ust. 1, nie wykorzystane w danym roku zgodnie z przeznaczeniem, podlegają zwrotowi do budżetu państwa. 10. Do dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa, w przypadkach określonych w ust. 8 i 9, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) 39). Rozdział 4 Warunki zaciągania pożyczek i kredytów oraz emisji papierów wartościowych przez gminy Art. 22. 1. Gmina może zaciągać kredyty i pożyczki na: 1) pokrycie występującego w ciągu roku niedoboru budżetu gminy, 2) finansowanie wydatków nie znajdujących pokrycia w planowanych dochodach gminy. 2. Kredyty i pożyczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, muszą być spłacone w tym samym roku, w którym zostały zaciągnięte. Art. 23. 1. Kredyty i pożyczki na finansowanie wydatków, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2, mogą być zaciągane do wysokości określonej w budżecie gminy. 2. W przypadku zwrócenia się przez gminę z wnioskiem o udzielenie kredytu lub pożyczki do podmiotu innego niż bank wykonujący obsługę bankową budżetu gminy, regionalna izba obrachunkowa obowiązana jest wydać, na wniosek kredytodawcy lub pożyczkodawcy, opinię o możliwościach spłaty tego kredytu lub pożyczki. Art. 24. 40) Łączna kwota: 1) przypadających do spłaty w danym roku rat kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2, oraz potencjalnych spłat kwot wynikających z udzielonych przez gminę poręczeń wraz z należnymi w danym roku odsetkami od tych kredytów i pożyczek, 2) przypadających do wykupu w danym roku papierów wartościowych wyemitowanych przez gminę, pomniejszona o kwotę przypadających na dany rok spłat rat i odsetek od zaciągniętych przez gminę kredytów i pożyczek, dla których ustanowiono zabezpieczenie na mieniu gminy, nie może przekroczyć 15% planowanych dochodów budżetu gminy. Art. 25. 1. Gmina ma prawo emitowania papierów wartościowych. 2. (skreślony) 41). 3. Zasady emisji papierów wartościowych przez gminy oraz zasady dopuszczania ich do publicznego obrotu określają odrębne przepisy. Art. 26. 1. 42) Rada Ministrów lub Minister Finansów mogą udzielać poręczeń i gwarancji wykonania zobowiązań gminy, na podstawie ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511). 2. (skreślony) 43) 3. 44) Warunki i tryb udzielania poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. 4. 44) Minister Finansów może dokonywać potrąceń, z należnej gminie subwencji ogólnej, kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu wykonania poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 27. 45) 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,16 i współczynnik skorygowanego udziału dochodów gminy z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznych dochodach gmin z tego podatku w roku poprzedzającym rok bazowy, wyliczony według zasad określonych w ust. 2. 2. Współczynnik, o którym mowa w ust. 1, oblicza się następująco: 1) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy w województwie, w którym położona jest gmina, mnoży się przez wskaźnik 0,16 oraz wskaźnik liczby mieszkańców gminy do ogólnej liczby mieszkańców w danym województwie według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego rok bazowy, 2) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy mnoży się przez wskaźnik 0,16 i wskaźnik, o którym mowa w art. 6, to jest wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, 3) oblicza się różnicę pomiędzy kwotą obliczoną zgodnie z pkt 2 a kwotą obliczoną zgodnie z pkt 1, a następnie mnoży się przez wskaźnik wynoszący: a) dla 1997 r. - 0,30, b) dla 1998 r. - 0,50, c) dla 1999 r. - 0,75, 4) kwotę obliczoną zgodnie z pkt 1 koryguje się o kwotę obliczoną zgodnie z pkt 3, 5) oblicza się iloraz kwoty wyliczonej zgodnie z pkt 4 i łącznej kwoty dochodów z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku poprzedzającym rok bazowy. Art. 27a. 46) 1. 47) Dla celów obliczenia subwencji wyrównawczej na lata 1997-1999 w miejsce dochodów gmin z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych wykazanych w sprawozdaniach gmin, o których mowa w art. 14 ust. 3, przyjmuje się dochody z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, ustalone według zasad określonych w ust. 2. 2. Dochody, o których mowa w ust. 1, ustala się mnożąc łączną kwotę dochodów gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w pierwszym półroczu roku bazowego, wykazaną przez gminy w sprawozdaniu, przez współczynnik ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ust. 2, stosując wskaźnik określony w art. 27 ust. 2 pkt 3 dla roku, w którym będzie wypłacana subwencja wyrównawcza. 3. Dochody gmin z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w 1999 r., dla celów obliczenia subwencji wyrównawczej na 2000 r., ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku za pierwsze półrocze 1999 r. przez wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku. Art. 27b. 46) 1. W 1996 r. - 2000 r. rezerwę subwencji, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, ustala się w wysokości 5% od pozostałej kwoty subwencji ogólnej. 2. Kwotę równą 4/5 kwoty rezerwy subwencji, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na zwiększenia subwencji ogólnej dla gmin nie objętych subwencją wyrównawczą, w których w pierwszym półroczu danego roku wystąpił ubytek dochodów, wynikający ze zmiany zasad ustalania udziałów gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, wykazany w sprawozdaniu gminy za pierwsze pó0łrocze danego roku. Rezerwą tą dysponuje Minister Finansów w porozumieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. 3. Rezerwa nie wykorzystana na cele określone w ust. 2 do końca trzeciego kwartału danego roku może być wykorzystana na inne cele, według zasad określonych w art. 13 ust. 2 i 3. Art. 27c. 46) Do wyliczenia subwencji na 1996 r. stosuje się przepisy art. 6, art. 12, art. 12a, art. 13 ust. 1, art. 14, art. 15a i art. 15b, art. 16a, art. 27, art. 27a, art. 27b. Art. 27d. 46) Jeżeli w okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 1996 r. osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiada zakłady (oddziały) sporządzające bilans i rachunek wyników, a część z tych zakładów (oddziałów) zamknie rok (okres) podatkowy stratą, to gminy, na których terenie znajdują się te zakłady, nie otrzymują udziałów. Udziały gmin będących siedzibą zakładów (oddziałów), które osiągnęły zysk, zostają zmniejszone. Wpływy podatkowe stanowiące podstawę do obliczenia tych udziałów zostają przemnożone przez współczynnik będący ilorazem podatku należnego od podatnika i sumy podatku należnego od zakładów, które osiągnęły zysk. Art. 27e. 48) 1. Od dnia 1 stycznia 1998 r. udział gmin w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 4 pkt 3 lit. a), wynosi 17%. 2. Podwyższeniu ulegają odpowiednio wskaźniki, o których mowa w art. 6 i w art. 27. Art. 27f. 49) 1. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, zasady i tryb przyznawania gminom subwencji drogowej, o której mowa w art. 12 ust. 2. 2. Wysokość subwencji, o której mowa w ust. 1, dla każdej gminy w 1998 r. nie może być niższa od utraconej kwoty dochodu z tytułu częściowej likwidacji podatku od środków transportowych z roku 1997, zwaloryzowanej wskaźnikiem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780). Art. 28. (pominięty) 50). Art. 29. Traci moc ustawa z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w latach 1991-1993 oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 110, poz. 475, z 1992 r. Nr 50, poz. 229 oraz z 1993 r. Nr 5, poz. 20). Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. 1) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 70 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który wszedł w życie z dniem 22 października 1997 r. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 156, poz. 774), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780), który wszedł w życie z dniem 9 października 1997 r. i ma zastosowanie do projektów ustaw budżetowych począwszy od projektu na 1998 r. 9) Przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), która weszła w życie z dniem 18 listopada 1995 r. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 7. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 15) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 322 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. 18) Dodany przez art. 322 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 17. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 322 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 17. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 8. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 8. 22) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Dodany przez art. 9 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 8. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) Dodany przez art. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704), który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 29) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. W związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 1996 r. sygn. K1/96 (obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w związku z art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin - Dz. U. Nr 53, poz. 347) przepis utracił moc obowiązującą w zakresie, w jakim nałożył na gminy obowiązek wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej dotyczącej roku 1996. 30) Dodany przez art. 9 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 8. 31) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 12. 36) Dodany przez art. 6 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 12. 37) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 39) Obecnie: działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083) stosownie do art. 341 tej ustawy. Ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych została uchylona przez art. 343 § 1 pkt 3 wymienionej ustawy. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 41) Przez art. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie terytorialnym oraz o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 113, poz. 734), która weszła w życie z dniem 10 października 1997 r. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 1 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), która weszła w życie z dniem 17 lipca 1997 r. 43) Przez art. 49 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 42. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 42. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 7. 46) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 7. 48) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 7. 49) Dodany przez art. 9 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 8. 50) Zamieszczony w obwieszczeniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 607--z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw. 608--z dnia 26 czerwca 1998 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych. 609--z dnia 2 lipca 1998 r. o ratyfikacji Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporządzonej w Montego Bay dnia 10 grudnia 1982 r., wraz z Porozumieniem w sprawie implementacji części XI Konwencji, sporządzonym w Nowym Jorku dnia 29 lipca 1994 r. 610--z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o pracowniczych programach emerytalnych oraz o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. 611--z dnia 25 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 612--z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego. 613--z dnia 14 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów. 614--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na rok 1998 na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". 615--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. 616--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie utworzenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Jarosławiu. 617--z dnia 21 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych podlegających przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, których akcje zostaną wniesione do Spółek Cukrowych. 618--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie utworzenia Gorzowskiej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim. 619--z dnia 30 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 620--z dnia 6 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 621--z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie określenia szczególnych rodzajów i zakresu działalności gospodarczej nie wymagających uzyskania koncesji. 622--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie określenia trybu przekazywania informacji o realizacji obrotu specjalnego z zagranicą. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 623--z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania subwencji ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych prowadzącym zakłady pracy chronionej, w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 624--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie zasad odbywania stażu asesorskiego asesorów sądów wojskowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 625--z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie określenia wzorów wniosku o pozwolenie na budowę i decyzji o pozwoleniu na budowę. 626--z dnia 21 lipca 1998 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie. 627--z dnia 22 lipca 1998 r. w sprawie wysokości i trybu wnoszenia opłaty za wydanie licencji pracownika ochrony. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 lutego 1998 r. w sprawie obowiązków sprawozdawczych w zakresie gospodarki rybnej. (Dz. U. Nr 31, poz. 165) Na podstawie art. 32 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek sporządzania i przekazywania do Morskiego Instytutu Rybackiego danych statystycznych w formie sprawozdań na formularzach oznaczonych następującymi symbolami: 1) GR-1 - sprawozdanie o wykonaniu ważniejszych zadań w zakresie połowów i przetwórstwa ryb, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) GR-2 - sprawozdanie o rozliczeniu czasu pracy statków rybackich, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) GR-3 - sprawozdania o połowach w relacji pełnej i wyładunkowej na GR­3A - bałtyckie według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia oraz GR-3B - dalekomorskie według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia, 4) GR-4 - sprawozdanie o połowach według metod połowów, nakładów pracy, podobszarów/rejonów, gatunków ryb oraz typów statków, według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia, 5) GR-5 - sprawozdanie o produkcji i sprzedaży według ilości i wartości w gospodarce rybnej, według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy: 1) przedsiębiorstw i spółek połowów bałtyckich w zakresie sprawozdań GR­1, GR-2, GR­3, GR­5, 2) przedsiębiorstw i spółek połowów dalekomorskich w zakresie sprawozdań GR-1, GR­2, GR­3, GR­4, Gr­5, 3) spółdzielni rybackich w zakresie sprawozdań GR­1, GR­5, 4) przedsiębiorstw i spółek przetwórstwa rybnego w zakresie sprawozdań Gr­1, GR-5, 5) armatorów statków rybackich w zakresie sprawozdań GR­1, Gr­2. § 3. Sprawozdania statystyczne sporządza się w terminach: 1) GR­1 - do 15 dnia po upływie każdego miesiąca, 2) GR­2 - do 20 dnia po kwartale, 3) GR­3 do GR­5 - do 20 dnia po upływie każdego miesiąca. § 4. Zaopatrywanie podmiotów sprawozdawczych w druki formularzy dokonywane jest przez Morski Instytut Rybacki w Gdyni. § 5. Traci moc zarządzenie nr 35 Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 1990 r. w sprawie sporządzania resortowej sprawozdawczości statystycznej w zakresie gospodarki rybnej (Dz. Urz. MTiGM Nr 5, poz. 28). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 lutego 1998 r. (poz. 165) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 26 lutego 1998 r. w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych. (Dz. U. Nr 31, poz. 166) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się: 1) wykaz leków podstawowych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wykaz leków uzupełniających: a) wydawanych za odpłatnością w wysokości 30% ceny leku, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, b) wydawanych za odpłatnością w wysokości 50% ceny leku, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, 3) wykaz środków antykoncepcyjnych, wydawanych za odpłatnością w wysokości 30% ceny środka, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych (Dz. U. Nr 40, poz. 250 i Nr 105, poz. 672). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 marca 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 lutego 1998 r. (poz. 166) Załącznik nr 1 WYKAZ LEKÓW PODSTAWOWYCH Lp.NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie, na które ustalono ryczałt 1Acebutololi hydrochloridum BRp.Sectraltabl. powl. 0,2 gd40 tabl. powl. BRp.Sectraltabl. powl. 0,4 gd30 tabl. powl. BRp.Acecortabl. powl. 0,2 gd40 tabl. powl. BRp.Acecortabl. powl. 0,4 gd30 tabl. powl. 2Acenocoumarolum BRp.Acenocoumaroltabl. 0,004 gc60 tabl. BRp.Acenocumaroltabl. 0,004 gc60 tabl. BRp.Sintromtabl. 0,004 ge60 tabl. BRp.Syncumartabl. 0,004 gd50 tabl. 3Acidum folicum Rp.Acidum folicumtabl. 0,005 ga30 tabl. Rp.Acidum folicumtabl. 0,015 ga30 tabl. 4Alfacalcidolum BRp.Alphacalcidolumkaps. 1 µgd100 kaps. BRp.Alphacalcidolumkaps. 0,25 µgd100 kaps. 5Allopurinolum BRp.Allupoltabl. 0,1 gb50 tabl. BRp.Alloratio 100tabl. 0,1 gd50 tabl. BRp.Alloratio 300tabl. 0,3 ge50 tabl. BRp.Apo-Allopurinoltabl. 0,1 gb50 tabl. BRp.Burmadontabl. 0,1 gx50 tabl. BRp.Milurittabl. 0,1 gc50 tabl. BRp.Zylorictabl. 0,1 gc50 tabl. BRp.Zyloric-300tabl. 0,3 ge56 tabl. 6Aminophyllinum BRp.Aminophyllinuminj. doż. 2,5%c10 amp. 10 ml BRp.Aminophyllinuminj. dom. 25%c10 amp. 2 ml BRp.Aminophyllinumkrople 4,8 g/20 mlc20 ml 7Amiodaroni hydrochloridum BRp.Cordaronetabl. 0,2 ge60 tabl. BRp.Opacordentabl. powl. 0,2 gd60 tabl. powl. 8 Amoxicillinum BRp.Amotakstabl. 1,0 gx16 tabl. BRp.Amotakskaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Amotakskaps. 0,5 gc16 kaps. BRp.Amotaksgran. 250 mg/5 mlc60 ml BRp.Amoxycyllinprosz. do przygot. zaw. 250 mg/5 mld100 ml BRp.Amoxicillinekaps. 0,25 gc15 kaps. BRp.Amoxicillinepro. susp. 1,5 g (125 mg/5 ml)c15 g gran. do sporz. 60 ml zaw. BRp.Amoxicillinepro susp. 3 g (250 mg/5 ml)c15 g gran. do sporz. 60 ml zaw. BRp.Amoxilkaps. 0,25 gc20 kaps. BRp.Amoxilsyrop 2,5 g/100 mld100 ml BRp.Apo-Amoxikaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Apo-Amoxikaps. 0,5 gc16 kaps. BRp.Duomoxtabl. 0,125 gc20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,25 gc20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,375 gd20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,5 gd20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,75 gd20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 1 ge20 tabl. BRp.Grunamox syropproszek do przygot. syropu 250 mg/5 mlx100 ml BRp.Grunamox Tabstabl. do przyg. zaw. 750 mgx20 tabl. BRp.Grunamox Tabstabl. do przyg. zaw. 1 gx20 tabl. BRp.Hiconcilkaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Hiconcilkaps. 0,5 gd16 kaps. BRp.Hiconcilsucha subs. 125 mg/5 mlc60 ml BRp.Hiconcilzawies. 250 mg/5 mld100 ml BRp.Ospamoxtabl. powl. 0,5 gc12 tabl. powl. BRp.Ospamoxtabl. powl. 0,75 gd12 tabl. powl. BRp.Ospamoxtabl. powl. 1 gd12 tabl. powl. BRp.Ospamoxgran. 125 mg/5 mlc18 g gran. do sporz. 60 ml zaw. BRp.Ospamoxgran. 250 mg/5 mlc24 g gran. do sporz. 60 ml zaw. BRp.Ospamoxgran. 375 mg/5 mlc30 g gran. do sporz. 60 ml zaw. 9Ampicyllinum BRp.Ampicillininj. 0,25 gc5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 0,5 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 1 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 2 ge5 fiol. z suchą subst. 10Ampicillinum + Sulbactam BRp.Unasyninj. 0,75 gc1 fiol. BRp.Unasyninj. 1,5 gd1 fiol. BRp.Unasyninj. 3 ge1 fiol. 11Rp.Aqua pro injectioneinj.a10 amp. 5 ml Rp.Aqua pro injectioneinj.a10 amp. 10 ml 12Atenololum BRp.Apo-Atenoltabl. 0,05 gd50 tabl. BRp.Apo-Atenoltabl. 0,1 ge50 tabl. BRp.Atehexaltabl. powl. 0,05 gc50 tabl. powl. BRp.Atehexaltabl. powl. 0,1 gd50 tabl. powl. BRp.Atendol 50tabl. powl. 0,05 gx50 tabl. powl. BRp.Atendol 100tabl. powl. 0,1 gx50 tabl. powl. BRp.Atenololtabl. 0,025 gb60 tabl. BRp.Atenololtabl. 0,05 gb50 tabl. BRp.Atenololtabl. powl. 0,05 gd56 tabl. powl. BRp.Atenololtabl., tabl. powl. 0,1 gc60 tabl., tabl. powl. BRp.Blocotenol-25tabl. powl. 0,025 gx60 tabl. powl. BRp.Blocotenol-50tabl. powl. 0,05 gx60 tabl. powl. BRp.Blocotenol-100tabl. powl. 0,1 gx60 tabl. powl. BRp.Normocardtabl. 0,05 gc60 tabl. BRp.Normocardtabl. 0,1 gc60 tabl. BRp.Tenormintabl. 0,1 gf56 tabl. 13Atropini sulfas ΔARp.Atropinum sulfuricuminj. 0,001 g/1 mlc10 amp. ΔARp.Atropinum sulfuricuminj. 0,5 mg/1 mlc10 amp. ΔARp.Atropinum sulfuricum 1%krople do oczu 1%a10 ml 14Azathioprinum BRp.Azathioprinetabl. 0,05 ge50 tabl. BRp.Azamuntabl. powl. 0,05 gx50 tabl. powl. BRp.Imurantabl. 0,025 ge50 tabl. BRp.Imurantabl. 0,05 ge50 tabl. 15Baclofenum ΔBRp.Baclofentabl. 0,01 ga50 tabl. ΔBRp.Baclofentabl. 0,025 ga50 tabl. 16Beclometasoni dipropionas BRp.Aldecin inhaleraerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Beclocort miteaerosol 0,05 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Beclocort forteaerosol 0,25 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Becotideaerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Becotide Inhaleraerosol 50 mcg/dawkęx20 g (200 dawek) BRp.Beclomet 250aerosol 0,25 mg/dawkęe12,5 ml (200 dawek) BRp.Beclometaerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Becodiskskrążki do inh. 100 mcg/dawkęe15 x 8 krążków (120 dawek) BRp.Becodiskskrążki do inh. 200 mcg/dawkęf15 x 8 krążków (120 dawek) 17Benzathini benzylpenicyllinum BRp.Debecylinainj. 600 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. BRp.Debecylinainj.1 200 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. 18Benzyli benzoas Cetriscabinpłync125 g Novoscabinpłync150 g 19Benzylpenicyllinum natrium BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 100 000 j.m.xfiol. 10 ml BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 200 000 j.m.xfiol. 10 ml BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 600 000 j.m.xfiol. 10 ml BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 1 000 000 j.m.xfiol. 10 ml BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 3 000 000 j.m.xfiol. 24 ml BRp.Penicillinum crystalisatum-natriuminj. 5 000 000 j.m.xfiol. 24 ml 20Benzylpenicyllinum kalicum BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 600 000 j.m.d10 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 1 000 000 j.m.d10 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 3 000 000 j.m.e10 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 5 000 000 j.m.f10 fiol. z suchą subst. 21Benzylpenicyllinum procainum BRp.Penicillinum procainicuminj. 1 200 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum procainicuminj. 2 400 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. 22Betamethasoni dipropionas et natrii phosphas BRp.Bedifos prolongatuminj. 0,007 g/1 mla1 fiol. BRp.Diprophosinj. 0,007 g/1 mlc1 amp. 23Betamethasoni natrii phosphas BRp.Bedifosinj. 0,004 g/mla1 amp. BRp.Betnesolinj. 0,004 g/1 mlb1 amp. BRp.Celestoneinj. 0,004 g/1 mlc1 amp., fiol. 24Bisoprololi fumaras Rp.Concor 5tabl. powl. 5 mgx30 tabl. Rp.Concor 10tabl. powl. 10 mgx30 tabl. 25Bromocryptini mesylas ΔBRp.Bromergontabl. 2,5 mgd30 tabl. ΔBRp.Bromocorntabl. 2,5 mgd30 tabl. ΔBRp.Ergolaktynatabl. 2,5 mgd30 tabl. ΔBRp.Parlodeltabl. 2,5 mgf30 tabl. 26Budesonidum BRp.Budesonid miteaerosol 0,05 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Budesonid forteaerosol 0,2 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Horacortaerosol dozowany 0,16 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Pulmicortaerosol 0,2 mg/dawkęe100 dawek BRp.Pulmicortaerosol 0,05 mg/dawkęe200 dawek BRp.Pulmicort Turbohalerproszek zmikron. do inh. 100 mcgx200 dawek BRp.Pulmicort Turbohalerproszek zmikron. do inh. 200 mcgx100 dawek 27Calcifediolum BRp.Devisol-25krople 0,15 mg/mld10 ml 28Captoprilum BRp.Captopriltabl. 0,0125 ga30 tabl. BRp.Captopriltabl. 0,025 gb40 tabl. BRp.Captopriltabl. 0,05 gc40 tabl. BRp.Capotentabl. 0,025 gd, f40 tabl. BRp.Capotentabl. 0,05 ge, f40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,0125 gb30 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,025 gb40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,05 gd40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,1 gd20 tabl. 29Carbamazepinum ΔBRp.Amizepintabl. 0,2 gc50 tabl. 30Chinidini sulfas BRp.Chinidinum prolongatumtabl. 0,2 gd60 tabl. BRp.Chinidinum sulfuricumdraż. 0,2 gd50 draż. BRp.Kinidin Durulestabl. 0,2 gd50 tabl. BRp.Kinilentintabl. 0,25 gx60 tabl. BRp.Kinitard 0,2tabl. powl. 0,2 gx60 tabl. powl. 31Chloroquini phosphas Rp.Arechintabl. 0,25 gb30 tabl. 32Cimetidinum BRp.Altrametinj. 0,2 g/2 mld10 amp. BRp.Belometinj. 0,2 g/2 mlx10 amp. BRp.Cimetidineinj. 0,2 g/2 mlc10 amp. BRp.Histodilinj. 0,2 g/2 mld10 amp. BRp.Tagametinj. 0,2 g/2 mle10 amp. 33Clemastini fumaras ΔBRp.Clemastinuminj. 0,002 g/2 mlb5 amp. 34Clomethiazoli edisylas ΔBRp.Heminevrinkaps. 0,3 ge20 kaps. 35 Clotrimazolum Rp.Canestenkrem 1%d20 g Rp.Canestenroztwór 1%d20 ml Rp.Canestentabl. dopochw. 0,1 gd6 tabl. + aplikator Rp.Canestentabl. dopochw. 0,2 gd3 tabl. + aplikator Rp.Canestentabl. dopochw. 0,5 gf3 tabl. + aplikator Rp.Clotrimazolum, Clotrimazoltabl. dopochw. 0,1 ga6 tabl. Rp.Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,5 ga1 tabl. Rp.Clotrimazolum 1%płyn 1%a15 ml Rp.Clotrimazolum 1%krem 1%a20 g Rp.Clotrimazolum 1%maść do oczu 1%x3 g Rp.Clotrimazolum 1%żel 1%x20 g Rp.Fungizid-Ratiopharm 100tabl. dopochw. 0,1 gd6 tabl. + aplikator Rp.Fungizid-Ratiopharm 200tabl. dopochw. 0,2 gd3 tabl. + aplikator Rp.Fungizid-Ratiopharmkrem 1%c20 g Rp.Micoterkrem 1%c30 g Rp.Micoterpłyn 1%d30 ml 36Cloxacillinum natricum BRp.Syntarpeninj. 0,5 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Syntarpeninj. 1 gc5 fiol. z suchą subst. 37Codeini phosphas BRp.wCodeinum phosphoricumtabl. 0,02 ga10 tabl. 38Colecalciferolum BRp.Vigantolkrople 20 000 j.m./mlc10 ml BRp.Vigantoletten 500tabl. 500 j.m.c30 tabl. BRp.Vigantoletten 1000tabl. 1000 j.m.c30 tabl. BRp.Vitaminum D3krople 15 000 j.m./1 mla10 ml 39 Co-Trimoxazolum BRp.Apo-Sulfatrimtabl. 400 mg/80 mgb20 tabl. BRp.Bactrimtabl. 400 mg/80 mgd20 tabl. BRp.Bactrim fortetabl. 800 mg/160 mgd10 tabl. BRp.Bactrimsyrop 200 mg/40 mg w 5 mld100 ml BRp.Biseptol 120tabl. 0,12 ga20 tabl. BRp.Biseptol 480tabl. 0,48 ga20 tabl. BRp.Biseptol 960tabl. 0,96 ga10 tabl. BRp.Biseptolzawiesina 0,24 g/5 mlb80 ml BRp.Groseptoltabl. 0,12 ga20 tabl. BRp.Groseptoltabl. 0,48 ga20 tabl. BRp.Septrin 480tabl. 0,48 gc20 tabl. BRp.Septrinzaw. dla dzieci 240 mg/5 mld100 ml 40Crotamitonum Rp.Crotamiton 10%płyn 10%b100 g Rp.Crotamiton 10%maść 10%a40 g 41Cyanocobalaminum BRp.Vitaminum B12inj. 100 µg/1 mlc10 amp. BRp.Vitaminum B12inj. 1000 µg/2 mlb5 amp. 42Cyclophosphamidum BRp.Endoxan-Asta, Cyclophosphamiddraż. 0,05 ge50 draż. 43Danazolum Rp.Danazoltabl. 0,2 gf100 tabl. Rp.Danol-Danazol 1/2kaps. 0,1 gf100 kaps. Rp.Danol-Danazolkaps. 0,2 gf100 kaps. Rp.Danovalkaps. 0,2 gx100 kaps. 44Desmopressini acetas BRp.Adiuretin SDkrople do nosaf5 ml 45Dexamethasoni natrii phosphas BRp.Decadroninj. 0,004 g/1 mlf10 fiol. BRp.Decadroninj. 0,008 g/2 mlx10 fiol. BRp.Dexamethasoninj. 0,004 g/1 mld10 amp. BRp.Dexaveninj. 0,004 g/1 mlc10 amp. BRp.Dexaveninj. 0,008 g/2 mlc10 amp. BRp.Dexa-Ratiopharm 4inj. 0,004 g/2 mle10 amp. BRp.Dexa-Ratiopharm 8inj. 0,008 g/2 mle10 amp. BRp.Fortecortin 8 mginj. 0,008 g/2 mle9 amp. 46Dexamethasonum BRp.Dexamethasontabl. 0,5 mga20 tabl. BRp.Dexamethasontabl. 0,001 ga20 tabl. BRp.Dexamethasonzaw. do oczu 0,1%a10 ml 47Diagnostyczne preparaty Rp.Biophan E (Albuphan)test paskowyc50 pasków Rp.Biophan G (Glucophan)test paskowyd100 pasków Rp.Biophan Ptest paskowyc50 pasków Rp.Dextronaltest paskowyx50 pasków Rp.Mydriacyl 0,5%krople do oczue15 ml Rp.Mydriacyl 1,0%krople do oczue15 ml Rp.Testarpeninj. (1 test)a1 fiol. z suchą subst. + rozp. Rp.Tropicamidum 0,5%krople do oczu 0,5%b10 ml Rp.Tropicamidum 1%krople do oczu 1%c10 ml 48Digoxinum ARp.Digoxintabl. 0,25 mga30 tabl. ARp.Digoxininj. 0,5 mg/2 mlb5 amp. ARp.Digoxin BMtabl. 0,1 mga30 tabl. 49Dihydralazini sulfas BRp.Dihydralazinumtabl. 0,025 gb30 tabl. 50Diltiazemi hydrochloridum BRp.Aldizemtabl. 0,06 gd50 tabl. BRp.Blocalcin 60tabl. 0,06 gd50 tabl. BRp.Blocalcin 90 retardtabl. 0,09 gd30 tabl. BRp.Diacordintabl. 0,06 gc50 tabl. BRp.Diacordin Retardtabl. powl. 0,09 gx30 tabl. powl. BRp.Dilrene 300 L.P.kaps. 0,3 gf28 kaps. BRp.Dilzemtabl. 0,06 gd60 tabl. BRp.Dilzem retardtabl., tabl. powl. 0,09 gd50 tabl., tabl. powl. BRp.Diltiazemtabl. 0,06 gd50 tabl. BRp.Oxycardil 60tabl. powl. 60 mgd60 tabl. powl. BRp.Oxycardil 120tabl. powl. 120 mgd30 tabl. powl. BRp.Poltiazemtabl. 0,03 gc60 tabl. BRp.Zildentabl. 0,06 gd50 tabl. 51Disopyramidum BRp.Disocorkaps. 0,1 gc60 kaps. BRp.Rythmodankaps. 0,1 ge60 kaps. 52Dithranolum BRp.Cignodermmaść 0,1%a40 g BRp.Cignodermmaść 0,5%b40 g BRp.Cignodermmaść 1%b40 g BRp.Cignodermmaść 2%c40 g BRp.Cignodermsztyft 2%b1 szt. BRp.Cignoderminmaść 0,5%x30 g 53Dithranolum + Acidum salicylicum BRp.Cignodermisalmaść 0,3%b30 g BRp.Dithranol Amaść 0,2%a40 g BRp.Dithranol Amaść 0,5%b40 g BRp.Dithranol Amaść 1%b40 g BRp.Dithranol Amaść 2%c40 g 54Enalaprili maleas BRp.Benalapriltabl. 0,005 gc20 tabl. BRp.Ednyttabl. 0,0025 gc28 tabl. BRp.Ednyttabl. 0,005 gc28 tabl. BRp.Ednyttabl. 0,01 gc28 tabl. BRp.Ednyttabl. 0,02 gd28 tabl. BRp.Enap 5tabl. 0,005 gc20 tabl. BRp.Enap 10tabl. 0,01 gc20 tabl. BRp.Enap 20tabl. 0,02 gd20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,005 ga20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,01 gb20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,02 gc20 tabl. BRp.Mapryltabl. 0,005 ga20 tabl. BRp.Mapryltabl. 0,02 gc20 tabl. BRp.Olivintabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Olivintabl. 0,02 gx20 tabl. BRp.Renitectabl. 0,005 ge28 tabl. BRp.Renitectabl. 0,01 gf28 tabl. BRp.Renitectabl. 0,02 gf28 tabl. 55Enoxaparinum natricum BRp.Clexaneinj. 20 mg/0,2 mld2 amp. - strzykawki BRp.Clexaneinj. 40 mg/0,4 mle2 amp. - strzykawki 56Epinephryni hydrotartras ΔARp.Adrenalinuminj. 0,001 g/1 mlc10 amp. 57Erythromycini cyclocarbonas BRp.Davercintabl. powl. 0,25 gc16 tabl. powl. BRp.Davercingran. do przyg. zaw.(0,15 g/5 ml)b30 g 58Erythromycinum BRp.Eryckaps. 0,25 gc24 kaps. BRp.Erythromycinumtabl. powl. 0,2 gb16 tabl. powl. 59Erythromycini estolas BRp.Erythromycinumproszek do przyg. zaw. 1,5 g/60mlc60 ml 60Famotidinum BRp.Famogasttabl. powl. 0,02 gb20 tabl. powl. BRp.Famogasttabl. powl. 0,04 gc20 tabl. powl. BRp.Famotidinetabl. powl. 0,04 gc20 tabl. powl. BRp.Quamateltabl. powl. 20 mgc28 tabl. powl. BRp.Quamateltabl. powl. 40 mgc14 tabl. powl. BRp.Ulfamidtabl., tabl. powl. 0,02 gb20 tabl., tabl. powl. BRp.Ulfamidtabl., tabl. powl. 0,04 gc20 tabl., tabl. powl. 61Fenoteroli hydrobromidum BRp.Berotec 200 aerozol dozowanyaerozol 200 mcgd10 ml (200 dawek) BRp.Berotec 100aerosol 100 mcg/dawkęx10 ml (200 dawek) 62Fludrocortisoni acetas BRp.Cortinefftabl. 0,1 mga20 tabl. BRp.Cortineff 0,1%maść do oczu 0,1%a3 g 63Fluticasoni propionas BRp.Flixotide 25aerozol 25 mcg/dawkęe60 dawek BRp.Flixotide 50aerozol 50 mcg/dawkęe60 dawek BRp.Flixotide 125aerozol 125 mcg/dawkęe60 dawek BRp.Flixotide 250aerozol 250 mcg/dawkęx60 dawek BRp.Flixotide Rotadisk 50proszek do inh. 50 mcg/dawkęf60 dawek (15 krążków po 4 dawki) BRp.Flixotide Rotadisk 100proszek do inh. 100 mcg/dawkęf60 dawek (15 krążków po 4 dawki) BRp.Flixotide Rotadisk 250proszek do inh. 250 mcg/dawkęf60 dawek (15 krążków po 4 dawki) BRp.Flixotide Rotadisk 500proszek do inh. 500 mcg/dawkęf60 dawek (15 krążków po 4 dawki) 64Furosemidum BRp.Desaltabl. 0,04 gx50 tabl. BRp.Desalinj. 0,02 g/2 mlx5 amp. BRp.Furosemidtabl. 0,04 ga40 tabl. BRp.Furosemidinj. 0,02 g/2 mla5 amp. 65Glyceroli trinitras ARp.●Nitroglycerinum 0,5tabl. podjęz. 0,5 mga20 tabl. ARp.Nitroglycerinum 1tabl. 1 mga20 tabl. ARp.Nitroglycerinum prolongatumtabl. 6,4 mgb40 tabl. ARp.Nitromintaerosol 0,4 mg/dawkęd10 g (180 dawek) ARp.Polnitrintabl. dopoliczk. 0,005 ga30 tabl. ARp.Sustonittabl. 6,5 mga25 tabl. ARp.Sustonittabl. 0,015 gb30 tabl. 66Hydrochlorothiazidum BRp.Hydrochlorothiazidumtabl. 0,0125 ga40 tabl. BRp.Hydrochlorothiazidumtabl. 0,025 ga40 tabl. 67Hydrocortisoni acetas BRp.Hydrocortisonum 1%krem 1%a15 g BRp.Ophticor Hzaw. do oczu 1%x3 ml 68Hydrocortisoni hemisuccinas BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,025 g/1 mlc5 amp. 1 ml + 5 amp. 2 ml rozp. BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,1 g/2 mld5 amp. 2 ml + 5 amp. 3 ml rozp. BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,5 g/2 mld5 amp. 2 ml + 5 amp. 3 ml rozp. 69Hydrocortisonum BRp.Hydrocortisonumtabl. 0,02 gb20 tabl. 70Hydroxyprogesteroni caproas BRp.Kaprogestinj. 0,25 g/2 mld5 amp. BRp.Proluton-Depotinj. 0,25 gf5 amp. strzyk. 71Ibuprofenum BRp.Ibuprofendraż. 0,2 gc60 draż. BRp.Ibuprofenzaw. 2%b100 ml BRp.Ibupromtabl. powl. 0,2 gx50 tabl. powl. 72 Isosorbidi dinitras BRp.Aerosonitaerozol 1,25 mg/dawkęc12 ml (300 dawek) BRp.Apo-ISDN S/Ltabl. 0,005 ga30 tabl. BRp.Apo-ISDNtabl. 0,01 ga30 tabl. BRp.Cardonit prolongatum 40tabl. 0,04 ga30 tabl. BRp.Cardonit prolongatum 60tabl. 0,06 ga30 tabl. BRp.Cardonit prolongatum 80tabl. 0,08 ga30 tabl. BRp.Comilattabl. 0,005 gb30 tabl. BRp.Comilattabl. podj. 0,01 gb30 tabl. BRp.Isodinittabl. podj. 0,0025 gx60 tabl. BRp.Isodinittabl. 0,01 gb30 tabl. BRp.Isodinittabl. retard 0,02 gb30 tabl. BRp.Isoketaerozol 1,25 mg/dawkęe15 ml (300 dawek) BRp.Isoket 5tabl. 0,005 gc30 tabl. BRp.Isoket retard 20tabl. 0,02 gd30 tabl. BRp.Isoket retard 40tabl. 0,04 ge30 tabl. BRp.Isoket retard 120kaps. retard 0,12 ge30 kaps. BRp.Iso Mack Retardkaps., tabl. o przedł. dział. 0,02 gc30 kaps., tabl. BRp.Iso Mack Retard 40 mgkaps. 0,04 gc30 kaps. BRp.Iso Mack Retardtabl. o przedł. dział. 0,04 gc30 tabl. BRp.Iso Mack Retardkaps., tabl. o przedł. dział. 0,06 gd30 kaps., tabl. BRp.Maycor Retard 20kaps. 0,02 gc30 kaps. BRp.Maycor Retard 40kaps. 0,04 gc30 kaps. BRp.Maycor Retard 60kaps. 0,06 gd30 kaps. BRp.Sorbonittabl. 0,01 ga30 tabl. BRp.Sorbonit 5tabl. 0,005 ga30 tabl. BRp.Sorbonit prolongatumtabl. 0,02 ga30 tabl. BRp.Sorbonit prolongatumtabl. 0,04 ga30 tabl. BRp.Vasorbatetabl. 0,01 gx30 tabl. 73 Isosorbidi mononitras BRp.Corangintabl. o powol. uwaln. 0,04 gx30 tabl. BRp.Corangintabl. o powol. uwaln. 0,06 gx20 tabl. BRp.Effox 10tabl. 0,01 gb60 tabl. BRp.Effox 20tabl. 0,02 gc50 tabl. BRp.Effox 40tabl. 0,04 gc40 tabl. BRp.Effox Longtabl. retard, tabl., kaps. 0,05 gc30 tabl., kaps. BRp.Isomonit 20tabl. 0,02 gc30 tabl. BRp.Isomonit 40tabl. 0,04 gc30 tabl. BRp.Mono Mack Depottabl. 0,1 ge28 tabl. BRp.Mononittabl. powl. 0,01 gb60 tabl. powl. BRp.Mononittabl. powl. 0,02 gc50 tabl. powl. BRp.Mononittabl. powl. 0,04 gc40 tabl. powl. BRp.Mononit 60 retardtabl. retard 0,06 gc20 tabl. BRp.Olicard 40 retardkaps. 0,04 gd20 kaps. BRp.Olicard 60 retardkaps. 0,06 ge20 kaps. 74Kalii chloridum Rp.Kalipoz prolongatumtabl. 0,75 gb30 tabl. Rp.Kalimat prolongatumtabl. 0,75 gb30 tabl. Rp.Kaliumsyropb150 ml Rp.Kalium effervescensgranulatc12 torebek po 5 g 75Kalii citras Rp.Kalium effervescens (bezcukrowy)gran. mus.c20 saszetek po 3 g Rp.Kalium granulat (bezcukrowy)gran.c60 g (20 dawek) 76Kalii gluconas Rp.Kalium gluconicumsyropb150 ml Rp.Kalium gluconicumproszekc12 saszetek po 5 g 77Levodopum + Benserazidi hydrochloridum ΔBRp.Madopar 62,5kaps., tabl. rozp. 0,0625 ge100 kaps., tabl. ΔBRp.Madopar 125kaps., tabl. rozp. 0,125 gf100 kaps., tabl. ΔBRp.Madopar, Madopar 250kaps., tabl. 0,250 gf100 kaps., tabl. ΔBRp.Madopar HBSkaps. 0,125 gf100 kaps. 78Levodopum + Carbidopum BRp.Isicomtabl. 250 mg/25 mgx100 tabl. BRp.Nakom Mitetabl. 125 mgf100 tabl. BRp.Nakomtabl. 275 mgf100 tabl. BRp.Poldomet 100tabl. 100 mg/25 mge100 tabl. BRp.Poldomet 250tabl. 250 mg/25 mge100 tabl. BRp.Pardopatabl. 250 mg/25 mgx100 tabl. BRp.Sinemettabl. 275 mgf100 tabl. BRp.Sinemet CR 50/200tabl. 250 mgf100 tabl. 79 Levothyroxinum natricum BRp.Eferox 25tabl. powl. 25 µgb50 tabl. powl. BRp.Eferox 50tabl. powl. 50 µgb50 tabl. powl. BRp.Eferox 75tabl. powl. 75 µgb50 tabl. powl. BRp.Eferox 100tabl. powl. 100 µgb50 tabl. powl. BRp.Eferox 125tabl. powl. 125 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 150tabl. powl. 150 µgc50 tabl. powl. BRp.Eltroxintabl. 50 µgc50 tabl. BRp.Eltroxintabl. 100 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 25tabl. 25 µgb50 tabl. BRp.Euthyrox 50tabl. 50 µgb50 tabl. BRp.Euthyrox 75tabl. 75 µgb50 tabl. BRp.Euthyrox 100tabl. 100 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 125tabl. 125 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 150tabl. 150 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 175tabl. 175 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 200tabl. 200 µgc50 tabl. BRp.Letrox 25tabl. 25 µgb50 tabl. BRp.Letrox 50tabl. 50 µgc50 tabl. BRp.Letrox 100tabl. 100 µgc50 tabl. BRp.Levoroxintabl. 100 µgb30 tabl. BRp.Thyrax Duotabtabl. podzielne 25 µgx50 tabl. BRp.Thyrax Duotabtabl. podzielne 100 µgx50 tabl. BRp.Thyrax Duotabtabl. podzielne 150 µgx50 tabl. BRp.Vobenoltabl. 100 µgc50 tabl. 80Loperamidi hydrochloridum ΔBRp.Dissententabl. 0,002 gb15 tabl. ΔBRp.Imodiumkaps. 0,002 gx6 kaps. ΔBRp.Loperamidtabl. 0,002 gb10 tabl. 81Mebendazolum Rp.Vermoxtabl. 0,1 gc6 tabl. 82Medroxyprogesteroni acetas BRp.Depo-Proverainj. 0,15 g/3 mle5 fiol. BRp.Depo-Provera 500inj. 0,5 g/3,3 mlf5 fiol. BRp.Depo-Provera 1000inj. 1,0 g/6,7 mlf5 fiol. BRp.Farlutalinj. 0,5 g/2,5 mlx5 fiol. BRp.Farlutal 250tabl. 0,25 gx20 tabl. BRp.Farlutal 500tabl. 0,5 gx20 tabl. BRp.Farlutalinj. 1,0 g/5 mlx5 fiol. BRp.Proveratabl. 0,1 ge20 tabl. BRp.Proveratabl. 0,5 gf20 tabl. BRp.Proveragran. 200 mg/4 gx10 saszetek BRp.Proveragran. 500 mg/10 gf10 saszetek BRp.Proveragran. 1000 mg/10 gf10 saszetek 83Megestroli acetas BRp.Megacetabl. 20 mgx100 tabl. BRp.Megacetabl. 40 mgf100 tabl. BRp.Megace 160tabl. 160 mgf100 tabl. 84Mestranolum BRp.Mestranoltabl. 0,1 mgx21 tabl. 85Methotrexatum ARp.Methotrexattabl. 0,01 gf100 tabl. ARp.Methotrexattabl. 2,5 mge100 tabl. ARp.Methotrexatetabl. 2,5 mge100 tabl. ARp.Trexantabl. 2,5 mge100 tabl. 86Methylprednisoloni acetas BRp.Metypredtabl. 4 mgd30 tabl. BRp.Metypredtabl. 16 mgd30 tabl. 87Methylprednisolonum BRp.Medroltabl. 4 mgd30 tabl. BRp.Medroltabl. 16 mgf50 tabl. BRp.Medroltabl. 32 mgf20 tabl. BRp.Medroltabl. 100 mgx20 tabl. 88Methylthiouracilum BRp.Methylthiouracilumdraż. 0,1 gb40 draż. 89Metildigoxinum ARp.Bemecortabl. 0,1 mgc30 tabl. ARp.Bemecorinj. 0,2 mg/2 mlc5 amp. ARp.Bemecorkrople 0,6 mg/1 mld10 ml ARp.Lanitoptabl. 0,1 mgc30 tabl. ARp.Lanitopkrople 0,6 mg/1 mle20 ml ARp.Lanitopinj. 0,2 mg/2 mlc5 amp. 90 Metoclopramidi hydrochloridum BRp.Cerucaltabl. 0,01 gc50 tabl. BRp.Cerucalinj. 0,01 g/2 mld5 amp. BRp.Metoclopramidumtabl. 0,01 ga50 tabl. BRp.Metoclopramiduminj. 0,01 g/2 mla5 amp. 91 Metoprololi tartras BRp.Betaloctabl. 0,1 gd30 tabl. BRp.Metocardtabl. 0,05 gb30 tabl. BRp.Metocardtabl. 0,1 gb30 tabl. BRp.Metocard prolongatumtabl. 0,2 gc30 tabl. BRp.Metoprololtabl. 0,05 gb30 tabl. BRp.Metoprololtabl. 0,1 gb30 tabl. BRp.Metoprolol prolongatumtabl. 0,2 gc30 tabl. 92Metronidazolum BRp.Metronidazoltabl. 0,25 ga20 tabl. BRp.Metronidazoltabl. dopochw. 0,5 ga10 tabl. BRp.Metronidazolczopek 0,5 gb10 czopków BRp.Metronidazolczopek 1 gb10 czopków BRp.Metronidazolżel 1%a15 g BRp.Metronidazolmaść stomatologiczna 10%a5 g BRp.Metronidazolkrem1%a15 g 93Molsidominum BRp.Corvatontabl. 0,002 ge30 tabl. BRp.Molsidominatabl. 0,002 ga30 tabl. BRp.Molsidominatabl. 0,004 ga30 tabl. BRp.Molsidomina prolongatumtabl. 0,008 gb30 tabl. 94Morphini hydrochloridum ◊NRp.wMorphinun hydrochloricuminj. 0,01 g/1 mlc10 amp. ΔNRp.wMorphinun hydrochloricuminj. 0,02 g/1 mlc10 amp. 95Nadroparinum calcicum BRp.Fraxiparineinj. 2850 j.m./0,3 mld,e2 amp., amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 5700 j.m./0,6 mle,f2 amp., amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 9500 j.m./1 mle,f2 amp., amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 3800 j.m./0,4 mlx2 amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 7600 j.m./0,8 mlx2 amp.-strzykawki 96Natrii chloridum BNatrium chloratuminj. 0,9%/5 mlb10 amp. BNatrium chloratuminj. 0,9%/10 mlb10 amp. 97Natrii cromoglicas BRp.Cromogen Inhaleraerosol 5 mg/dawkęe200 dawek BRp.Cromogen EBaerosol 5 mg/dawkęx112 dawek BRp.Cromohexalroztw. do inh. 20 mg/2 mle50 amp. BRp.Cromolynkaps. do inh. 0,02 gf100 kaps. BRp.Cropoz, Cropoz Plusaerosol 0,005 g/dawkęe15 ml (150 dawek) BRp.Intalkaps. 0,02 gf90 kaps. BRp.Intalaerosol 5 mg/dawkęe112 dawek BRp.Intalroztw. do rozpylania 20 mg/2 mlf48 amp. 2 ml BRp.Taleumaerosol 1 mg/dawkęd10 ml (250 dawek) 98Nedocromilum natricum BRp.Tiladeaerosol 2 mg/dawkęf112 dawek BRp.Tilade mintaerosol 2 mg/dawkęf112 dawek 99Neostigmini methylsulfas ARp.Polstigminumtabl. 0,015 gc20 tabl. ARp.Polstigminuminj. 0,5 g/1 mlb10 amp. 100Nifedipinum BRp.Apo-Nifedkaps. 0,01 gd50 kaps. BRp.Adalatkaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Adalat retardtabl. 0,02 ge30 tabl. BRp.Adalat SLtabl. powl. 0,02 ge30 tabl. powl. BRp.Adalat CC 30tabl. powl. 0,03 gf30 tabl. powl. BRp.Adalat CC 60tabl. powl. 0,06 gf30 tabl. powl. BRp.Cordafentabl. powl. 0,01 ga50 tabl. powl. BRp.Cordafenkrople 20 mg/mlb30 ml BRp.Cordipintabl. powl. 0,01 gc50 tabl. powl. BRp.Cordipin retardtabl. powl. 0,02 gc30 tabl. powl. BRp.Corinfardraż. 0,01 gc50 draż. BRp.Corinfar retardtabl. powl. 0,02 gc30 tabl. powl. BRp.Nifecardtabl. powl. 0,01 gx50 tabl. powl. BRp.Nifecard retardtabl. powl. 0,02 gx30 tabl. powl. BRp.Nifedicorkaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Nifedicorkaps. 0,02 ge50 kaps. BRp.Nifedicortabl. retard 0,02 ge50 tabl. BRp.Nifedicorkrople 20 mg/mld30 ml BRp.Nifedipinetabl. powl. 0,01 ga50 tabl. powl. BRp.Nifedipinumkaps. 0,01 gd50 kaps. BRp.Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,01 gx50 kaps. BRp.Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,005 gd50 kaps. BRp.Nifedipin Retard Ratiopharm 20kaps. 0,02 ge30 kaps. BRp.Nifedypinakaps. 0,01 gx50 kaps. BRp.Nifehexal 5kaps. 0,005 gd50 kaps. BRp.Nifehexal 20 retardtabl. 20 mgd30 tabl. BRp.Zenusin-10kaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Zenusin-20kaps. 0,02 gd30 kaps. 101Nitrendypinum BRp.Baypresstabl. 0,02 gx20 tabl. BRp.Nitrendypinatabl. 0,01 gb30 tabl. BRp.Nitrendypinatabl. 0,02 gc30 tabl. BRp.Unipress 10tabl. 0,01 gc20 tabl. BRp.Unipress 20tabl. 0,02 gc20 tabl. 102Nystatinum BRp.Nystatynadraż. 500 000 j.m.b16 draż. BRp.Nystatynazaw. 2 400 000 j.m./24 mlb1 fl. BRp.Nystatynatabl. dopochw. 100 000 j.m.b10 tabl. BRp.Nystatynazasypka 100 000 j.m./1 gb20 g BRp.Nystatynaproszek 1 800 000 j.m.x10 g 103Parnaparinum natricum BRp.Fluksuminj. 3 200 I.U. aXa.f2 amp. strzyk. a 0,3 ml BRp.Fluksuminj. 6 400 I.U. aXa.f2 amp. strzyk. a 0,6 ml 104Penicillaminum BRp.Cupreniltabl. powl. 0,125 gx100 tabl. powl. BRp.Cupreniltabl. powl. 0,25 ge100 tabl. powl. 105Phenobarbitalum ΔBRp.Luminaluminj. 0,2 g/1 mlc10 amp. 1 ml 106Phenoxymethylpenicillinum benzathini BRp.Ospen 750 syropzaw. 750 000 j.m./5 mld60 ml 107Phenoxymethylpenicillinum kalicum BRp.Megacillin Oral Tabstabl. 600 000 j.m.x10 tabl. BRp.Megacillin Oral Tabstabl. 1 000 000 j.m.x10 tabl. BRp.Megacillin Oral Syropsyropx80 ml. BRp.Ospentabl. powl. 500 000 j.m.c12 tabl. powl. BRp.Ospentabl. powl. 1 000 000 j.m.c12 tabl. powl. BRp.Ospentabl. powl. 1 500 000 j.m.d12 tabl. powl. BRp.V-cylinatabl. 400 000 j.m.a10 tabl. 108Phenylephryni hydrochloridum ΔBRp.Neosynephrinekrople do oczu 10%d5 ml 109Phytomenadionum BRp.Vitaconinj. 0,01 g/1 mlc10 amp. BRp.Vitaconinj. 0,001 g/0,5 mlc10 amp. 110Praziquantelum Rp.Cesoltabl. powl. 0,15 ge6 tabl. powl. 111Prazosini hydrochloridum BRp.Adversuten 1tabl. 0,001 gb30 tabl. BRp.Adversuten 5tabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,001 gd30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,002 gd30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,005 gx30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,001 ga30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,002 ga30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,005 gb30 tabl. 112Prednisoloni acetas BRp.Prednisolonum aceticumzaw. do oczu 0,5%c10 ml 113Prednisolonum BRp.Encortolontabl. 0,005 gb40 tabl. BRp.Prednisolonumkrem 0,25%a10 g BRp.Decortin H1tabl. 1 mgc40 tabl. BRp.Decortin H5tabl. 5 mgd40 tabl. BRp.Decortin H20tabl. 20 mge50 tabl. BRp.Decortin H50tabl. 50 mgf50 tabl. 114Predisoni acetas BRp.Encortontabl. 0,001 gb40 tabl. BRp.Encortontabl. 0,005 gb40 tabl. 115Progesteronum BRp.Progesteronum 50 mgtabl. podj. 0,05 gb20 tabl. BRp.Progesteronuminj. 0,01 g/1 mlb5 amp. BRp.Progesteronuminj. 0,025 g/1 mlb5 amp. 116Propafenoni hydrochloridum BRp.Polfenontabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. BRp.Polfenontabl. powl. 0,3 ge40 tabl. powl. BRp.Prolekofentabl. powl. 0,15 gx40 tabl. powl. BRp.Prolekofentabl. powl. 0,3 gx40 tabl. powl. BRp.Rytmonormtabl. powl. 0,15 ge40 tabl. powl. BRp.Rytmonormtabl. powl. 0,3 gf40 tabl. powl. 117Propranololi hydrochloridum BRp.Apo-Propranololtabl. 0,01 gx50 tabl. BRp.Apo-Propranololtabl. 0,04 gx50 tabl. BRp.Propranololtabl. 0,01 ga50 tabl. BRp.Propranololtabl. 0,04 ga50 tabl. BRp.Propranololinj. 0,001 g/1 mlb10 amp. BRp.Propranololinj. 0,005 g/5 mlb5 amp. BRp.Propranolol prolongatum 80 mgtabl. 0,08 ga20 tabl. BRp.Propranolol prolongatum 160 mgtabl. 0,16 gb20 tabl. BRp.Propra-Ratiopharm 40tabl. powl. 0,04 gd50 tabl. powl. BRp.Propra-Ratiopharm 80tabl. powl. 0,08 ge50 tabl. powl. BRp.Propra Retard-Ratiopharm 80kaps. 0,08 ge50 kaps. 118Pyranteli pamoas Rp.Pyrantelumtabl. 0,25 ga3 tabl. Rp.Pyrantelumzaw. 0,05 g/1 mla15 ml 119Pyrimethaminum BRp.Daraprimtabl. 0,025 gx30 tabl. BRp.Pyrimentabl. 0,025 gc30 tabl. 120 Ranitidini hydrochloridum Rp.Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,15 ge40 tabl. powl. Rp.Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,3 ge30 tabl. powl. Rp.Histactabl. powl. 0,15 gx40 tabl. powl. Rp.Histactabl. powl. 0,3 gx30 tabl. powl. Rp.Raniberltabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranigasantabl. powl. 0,15 gc40 tabl. powl. Rp.Ranigasttabl. powl. 0,15 gc40 tabl. powl. Rp.Ranisantabl. powl. 0,15 gc40 tabl. powl. Rp.Ranitaltabl. powl. 0,15 gc40 tabl. powl. Rp.Ranitin 150tabl. powl. 0,15 gc40 tabl. powl. Rp.Ranitin 300tabl. powl. 0,3 gd30 tabl. powl. Rp.Ranitinetabl. powl. 150 mgx30 tabl. powl. Rp.Zantactabl. powl. 0,15 gf40 tabl. powl. Rp.Zantactabl. powl. 0,3 gf30 tabl. powl. Rp.Zantac effervescenttabl. mus. 0,15 gx30 tabl. Rp.Zantac effervescenttabl. mus. 0,3 gx30 tabl. 121Reviparinum natricum BRp.Clivarin 1432roztw. do inj. 0,25 mle5 amp. strzyk. 122Salbutamoli sulfas BRp.Salbutamoltabl. 0,002 ga25 tabl. BRp.Salbutamoltabl. 0,004 ga25 tabl. BRp.Salbutamolsyrop 0,04 g/100 mlb100 ml BRp.Salbutamolaerosol 0,1 mg/dawkęc20 ml (400 dawek) BRp.Salbutamol prolongatumtabl. 0,008 gb30 tabl. BRp.Salamolaerosol 0,1 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Salbuventaerosol 0,1 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Steri-Neb-Salamolroztw. do nebulizacji 2,5 mg/2,5 mlx20 amp. BRp.Ventolinaerosol 0,1 mg/dawkęd20 ml (200 dawek) BRp.Ventodiskskrążki do inh. 200 mcg/dawkęx120 dawek BRp.Ventodiskskrążki do inh. 400 mcg/dawkęx120 dawek 123Selegilini hydrochloridum BRp.Jumextabl. 0,005 gf50 tabl. 124Sole rehydratacyjne Rp.Gastrolittabl.c30 tabl. Rp.Gastrolitsaszetki 4 g; 4,15 gc15 saszetek Rp.Saltoralsaszetki 5,5 gc10 saszetek 125Sulfathiazolum argentum Rp.Argosulfankrem 2%b40 g 126Theophyllinum BRp.Afonilum retardkaps. 0,25 gc20 kaps. BRp.Afonilum retard fortekaps. 0,375 gc20 kaps. BRp.Euphyllin CR retardtabl. powl. 0,25 gd50 tabl. powl. BRp.Theo-Durtabl. retard 0,2 ge50 tabl. BRp.Theo-Durtabl. retard 0,3 ge50 tabl. BRp.Theophyllinum 100tabl. 0,1 gb30 tabl. BRp.Theophyllinum 300 prolongatumtabl. 0,3 gd50 tabl. BRp.Theophyllinum prolongatumtabl. 0,25 gb20 tabl. BRp.Theophyllinumczopek 0,35 gb10 czopków BRp.Theophyllinumczopek 0,1 gb10 czopków BRp.Theophyllinumczopek 0,175 gb10 czopków BRp.Theoplustabl. retard 0,1 gx30 tabl. BRp.Theoplus 100 mgtabl. prolon. 0,1 gx30 tabl. BRp.Theoplustabl. retard 0,3 gx30 tabl. BRp.Theoplus 300 mgtabl. prolon. 0,3 gx30 tabl. BRp.Theospirex retardtabl. 0,3 gd50 tabl. BRp.Teotard 200kaps. retard 0,2 gc40 kaps. BRp.Teotard 350kaps. retard 0,35 gd40 kaps. BRp.Teotard 500kaps. retard 0,5 gx40 kaps. 127Thiamazolum BRp.Metizoltabl. 0,005 gb50 tabl. 128Todralazini hydrochloridum BRp.Binazintabl. 0,02 ga30 tabl. 129Verapamili hydrochloridum BRp.Apo-Veraptabl. 0,08 gd40 tabl. BRp.Apo-Veraptabl. 0,12 gd40 tabl. BRp.Falicard 80draż. 0,08 gx40 draż. BRp.Isoptintabl. powl., draż. 0,04 gc40 tabl. powl., draż. BRp.Isoptintabl. powl., draż. 0,08 gd40 tabl. powl., draż. BRp.Isoptintabl. powl., draż. 0,12 ge40 tabl. powl., draż. BRp.Isoptininj. 0,005 g/2 mle10 amp. BRp.Isoptin SRtabl. powl. 0,12 ge40 tabl. powl. BRp.Isoptin SRtabl. powl. 0,24 ge20 tabl. powl. BRp.Lekoptindraż. 0,04 gc40 draż. BRp.Lekoptindraż. 0,08 gc40 draż. BRp.Lekoptindraż. 0,12 ge40 draż. BRp.Lekoptininj. 0,005 g/2 mlc10 amp. BRp.Lekoptin retardtabl. powl. 0,24 gd20 tabl. powl. BRp.Staveran 40 mgtabl. powl. 0,04 gb40 tabl. powl. BRp.Staveran 80 mgtabl. powl. 0,08 gc40 tabl. powl. BRp.Staveran 120 mgtabl. powl. 0,12 gc40 tabl. powl. BRp.Staveran prolongatumtabl. powl. 0,12 gc40 tabl. powl. BRp.Staveran prolongatumtabl. powl. 0,24 gx20 tabl. powl. BRp.Verpamiltabl. powl. 0,2 gx40 tabl. powl. BRp.Verpamiltabl. 0,04 gx40 tabl. BRp.Verpamiltabl. 0,08 gx40 tabl. BRp.Verpamiltabl. powl. 0,12 gx40 tabl. powl. BRp.Verpamilinj. 0,005 g/2 mlx10 amp. BRp.Verapamiltabl. powl. 0,04 gc40 tabl. powl. BRp.Veratio 40tabl. powl. 0,04 gc40 tabl. powl. BRp.Veratio 80tabl. powl. 0,08 gd40 tabl. powl. BRp.Veratio 120tabl. powl. 0,12 ge40 tabl. powl. BRp.Veratio 5inj. 0,005 g/2 mld10 amp. Załącznik nr 2 WYKAZ LEKÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 30% CENY LEKU Lp.NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie, dla którego ustalono kategorię cen 1Acetazolamidum BRp.Diuramidtabl. 0,25 gb20 tabl. 2Acidum lacticum Rp.Lactovaginalgałka dopochw.d10 gałek 3Aciclovirum BRp.Acyclovirmaść do oczu 3%x3 g BRp.Antivirtabl. 0,2 gd20 tabl. BRp.Cusiviral 3%maść do oczu 3%e4,5 g BRp.Cusiviralmaść do oczu 5%x2 g BRp.Hevirantabl. 0,2 gd30 tabl. BRp.Zoviraxtabl. 0,2 gf25 tabl. BRp.Zoviraxmaść do oczu 3%f4,5 g BRp.Zoviraxtabl. 0,4 gf70 tabl. BRp.Zoviraxtabl. 0,8 gf35 tabl. BRp.Zoviraxzaw. 0,2 g/5 mlf125 ml BRp.Virolextabl. 0,2 gf20 tabl. BRp.Virolexmaść do oczu 3%f4,5 g 4Acitretinum BRp.Neotigasonkaps. 0,01 gx100 kaps. BRp.Neotigasonkaps. 0,025 gx100 kaps. 5Allylestrenolum BRp.Gestormonetabl. 0,005 gd20 tabl. BRp.Turinaltabl. 0,005 gd20 tabl. 6Ambenonii chloridum BRp.Mytelasetabl. 0,01 ge100 tabl. 7Ambroxoli hydrochloridum BRp.Afleganinj. 0,015 g/2 mld10 amp. BRp.Ambrohexalinj. 0,015 g/2 mlc5 amp. BRp.Ambroxol-Ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 mld10 amp. BRp.Mucosolvaninj. 0,015 g/2 mld10 amp. 8Amiloridi hydrochloridum + Hydrochlorotiazidum ΔBRp.Amiloratio comp.tabl.x50 tabl. ΔBRp.Tialorid mitetabl.b50 tabl. ΔBRp.Tialoridtabl.b50 tabl. ΔBRp.Moduretictabl.x50 tabl. 9Amoxicillinum + Acidum clavulanicum BRp.Amoksiklavtabl. powl. 0,625 ge21 tabl. BRp.Amoksiklavtabl. powl. 0,375 ge21 tabl. BRp.Amoksiklav Dropskrople 62,5 mg/1 mld20 ml BRp.Amoksiklavzaw. 156 mg/5 mlb100 ml BRp.Amoksiklav fortezaw. 312,5 mg/5 mle100 ml BRp.Augmentintabl. 0,375 ge21 tabl. BRp.Augmentin 375 mgtabl. powl. 0,375 ge21 tabl. BRp.Augmentintabl. 625 mgf14 tabl. BRp.Augmentintabl. 1 gf14 tabl. BRp.Augmentinproszek do przyg. syropu 156 mg/5 mld100 ml BRp.Augmentinproszek do przyg. syropu 312,5 mg/5 mle100 ml 10Aurothioglucosum BRp.Solganalzawiesina 50 mg/mlf10 ml 11Beclometasoni dipropionas BRp.Beclocortaerosol do nosa 0,05 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Beclomet nasalaerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) 12Bismuthi subcitras Rp.Cytribintabl. powl. 0,12 ge112 tabl. Rp.Ventrisoltabl. powl. 0,12 ge112 tabl. Rp.De-Noltabl. 012 gf112 tabl. 13Budesonidum BRp.Budesonidaerosol do nosa 0,05 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Rhinocortroztwór wodny 0,05 mg/dawkęe200 dawek 14Cefuroximum BRp.Biofuroxyminj. 0,75 gb1 fiol. BRp.Biofuroxyminj. 1,5 gc1 fiol. BRp.Kefuroxinj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Kefuroxinj. 1,5 ge1 fiol. BRp.Plixyminj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Plixyminj. 1,5 gd1 fiol. BRp.Zinacefinj. 0,75 gc1 fiol. BRp.Zinacefinj. 1,5 gd1 fiol. 15Cetirizini hydrochloridum BRp.Zyrtectabl. powl. 0,01 gd, e20 tabl. BRp.Zyrteckrople 0,01 g/1 mld10 ml. 16Chlortalidonum BRp.Hygrotontabl. 0,05 gd20 tabl. BRp.Urandiltabl. 0,05 gc30 tabl. 17Clomifeni citras #BRp.Clostilbegyttabl. 0,05 gd10 tabl. 18Clonidini hydrochloridum ΔARp.Catapresantabl. 0,075 mgc20 tabl. ΔARp.Catapresantabl. 0,15 mgx30 tabl. ΔARp.Clonidinkaps. 0,075 mgd20 kaps. ΔARp.Clonidinkaps. 0,15 mgx20 kaps. ΔARp.Clonistadatabl. 0,15 mgx20 tabl. ΔARp.Haemitontabl. 0,075 mgx50 tabl. ΔARp.Haemitontabl. 0,3 mgx30 tabl. ΔARp.Iporeltabl. 0,075 mga50 tabl. 19Clopamidum Rp.Brinaldixtabl. 0,01 gx20 tabl. Rp.Brinaldixtabl. 0,02 gx20 tabl. Rp.Clopamidtabl. 0,02 gb20 tabl. 20Colchicinum ARp.Colchicum-Dispertdraż. 0,5 mgc25 draż. 21Rp.Delatarmaść 2%d50 g 22Dextranomerum Rp.Acudexzasypka 4 ge10 saszetek Rp.Crupodexzasypkae60 g 23Diclofenacum natricum BRp.Dicloreuminj. 0,075 g/3 mle6 amp. BRp.Diklofeninj. 0,075 g/3 mlc5 amp. BRp.Feloraninj. 0,075 g/3 mle10 amp. BRp.Naklofeninj. 0,075 g/3 mld5 amp. BRp.Olfeninj. 0,075 g/2 mld5 amp. BRp.Voltareninj. 0,075 g/3 mle5 amp. 24Dimenhydrinatum ΔBRp.Aviomarininj. 0,05 g/1 mlb5 amp. 25Streptokinazum BRp.Distreptazatabl. 15 000 j.m.e20 tabl. BRp.Distreptazainj. 60 000 j.m.d1 fiol. 10 ml BRp.Distreptazaczopek 15 000 j.m.b6 czopków 26Disulfiramum ΔBRp.Anticoltabl. 0,5 gc30 tabl. 27Ergotamini tartras BRp.Ergotaminum tartaricumdraż. 0,001 gb20 draż. 28Estradioli benzoas BRp.Oestradiolum benzoicuminj. 0,005 g/2 mlc5 amp. 29Estradioli valeras BRp.Estradiol-Depotinj. 0,01 g/1 mle10 amp. 30Estradioli valeras + Estrioli + Levonorgestrelum BRp.Cyclo-Menorettedraż.d21 draż. 31Estradioli valeras + Levonorgestrelum BRp.Klimonormdraż. 2 mg + 0,15 mgd21 draż. 32Estradioli valeras + Medroxyprogesteroni acetas BRp.Divinatabl. białe 2 mg; tabl. niebieskie 2 mg + 10 mgd21 tabl. 33Estradioli valeras + Norgestrelum BRp.Cyclo-Progynovadraż.d21 draż. 34Estradiolum + Norethisteroni acetas BRp.Triseguenstabl.e28 tabl. BRp.Triseguens fortetabl.e28 tabl. 35Estradiolum comp. BRp.Oestrofeminalkaps. 0,3 mgc21 kaps. BRp.Oestrofeminalkaps. 0,6 mgd21 kaps. BRp.Oestrofeminalkaps. 1,25 mgd21 kaps. BRp.Presomentabl. powl. 0,3 mgx20 tabl. BRp.Presomentabl. powl. 0,6 mgx20 tabl. BRp.Presomentabl. powl. 1,25 mgx20 tabl. 36Ethinylestradiolum + Norethisteronum BRp.Gestigentabl.a21 tabl. 37Ethisteronum BRp.Ethisterontabl. podjęz. 0,025 gc20 tabl. 38Fenbufenum BRp.Fenbufentabl. 0,3 gb30 tabl. 39Fenoteroli hydrobromidum ΔBRp.Fenoteroltabl. 0,005 gd100 tabl. ΔBRp.Partusistentabl. 0,005 ge100 tabl. 40Ferrosi chloridum Rp.•Hemoferkrople 44 Fe2+/mla10 ml Rp.•Ferro 66krople 0,044 g/mlx20 ml 41Ferrosi sulfas Rp.•Eisendragees-Ratiopharmdraż. 50 mg Fe2+c20 draż. Rp.•Ferro-Gradumettabl. 325 mg tabl. powl. 525 mgc30 tabl. Rp.•Hemofer prolongatumdraż. 105 mg Fe2+a30 draż. Rp.•Resoferondraż.d50 draż. Rp.•Sorbifer Durulestabl. powl. 100 mgd50 tabl. Rp.•Tardyferontabl. powl. retard 80 mg Fe2+x30 tabl. 42Fluconazolum BRp.Diflucankaps. 0,05 gf7 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,1 gf28 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,15 gf1 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,2 gx14 kaps. BRp.Diflucansyrop 5 mg/mlf150 ml BRp.Fluconazolekaps. 0,05 ge14 kaps. BRp.Fluconazolekaps. 0,1 ge7 kaps. BRp.Fluconazolesyrop 5 mg/1 mle150 ml 43Flunisolidum Rp.Bronilideaerosol dozowany 0,25 mg/dawkęx12 ml (120 dawek) Rp.Syntariszaw. do nosa 0,025 mg/dawkęe24 ml (240 dawek) 44Fluticasoni propionas Rp.Flixonasezaw. do nosa 0,05%e10 ml (120 dawek) 45Framycetinum comp. BRp.Caridentmaśćb5 g 46Furaginum BRp.Furagintabl. 0,05 gc30 tabl. BRp.Furaginumtabl. 0,05 gc30 tabl. 47Gentamicini sulfas BRp.Garamycininj. 0,04 g/1 mlx10 amp. BRp.Gentamycininj. 0,01 g/1 mld10 amp. BRp.Gentamicininj. 0,01 g/1 mld10 amp. BRp.Gentamicininj. 0,02 g/2 mlc, d10 amp. BRp.Gentamycininj. 0,04 g/1 mlc10 amp. BRp.Gentamicininj. 0,04 g/1 ml, inj. 0,04 g/2 mld, c10 amp. BRp.Gentamycininj. 0,08 g/2 mlc10 amp. BRp.Gentamicininj. 0,08 g/2 mld10 amp. BRp.Gentamicinkrople do oczu 0,3%a10 ml BRp.Gentamycinmaść do oczud3 g, 5 g BRp.Gentamicinmaść do oczua3 g BRp.Gentamicin Ratiopharm 80inj. 0,08 g/2 mlf5 amp. BRp.Gentamytrexkrople do oczu 5 mg/mlc5 ml BRp.Gentamytrexmaść do oczu 5 mg/gc3 g 48Glucosum BRp.Glucosuminj. 10%c10 amp. 10 ml BRp.Glucosuminj. 20%c10 amp. 10 ml 49Gonadotrophinum chorionicum BRp.Biogonadylinj. 500 j.m.d5 amp. z suchą subst. + 5 amp. rozp. BRp.Biogonadylinj. 2000 j.m.e5 amp. z suchą subst. + 5 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 500 j.m.e3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 1500 j.m.e3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 5000 j.m.f3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 500 j.m.x3 amp. liof. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 1000 j.m.x3 amp. liof. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 2000 j.m.f3 amp. liof. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 5000 j.m.e1 amp. liof. + 1 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 10000 j.m.f1 amp. liof. + 1 amp. rozp. 50Hydrocortisoni acetas BRp.Hydrocortisonuminj. 0,125 g/5 mld10 fiol. 51Ipratropii bromidum BRp.Atroventaerosol 0,02 mg/dawkęe15 ml (300 dawek) BRp.Atroventroztw. do inh. 25 mg/100 mld20 ml 52Ketoconazolum BRp.Ketokonazoltabl. 0,2 gc10 tabl. BRp.Ketozoltabl. 0,2 gc10 tabl. BRp.Ketozolglob. 0,4 gx3 glob. BRp.Nizoraltabl. 0,2 ge10 tabl. BRp.Nizoralglob. 0,4 gx3 glob. BRp.Oronazoltabl. 0,2 gx20 tabl. 53Ketoprofen BRp.Ketonalkaps. 0,05 gb24 kaps. BRp.Ketonal fortetabl. powl. 0,1 gc20 tabl. powl. BRp.Ketonalinj. 0,1 g/2 mlc10 amp. BRp.Profenidkaps. 0,05 gb24 kaps. BRp.Profenid prolongatumtabl. powl. 0,2 gc14 tabl. powl. BRp.Profenidczopek 0,1 gd10 czopków BRp.Profenidinj. 0,1 g/2 mlb5 amp. BRp.Toprectabl. 0,025 gx20 tabl. 54Lynestrenolum BRp.Endometriltabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Orgametriltabl. 0,005 ge30 tabl. 55Mesalazinum Rp.Jucolontabl. powl. 0,25 gx50 tabl. Rp.Salozinal (Salofalk)tabl. powl. 0,25 ge50 tabl. Rp.Salofalkczopek 0,25 gx10 czopków Rp.Pentasatabl. o powoln. uwal. 0,5 gf100 tabl. Rp.Pentasaczopek 1 gx28 czopków 56Mesnum BRp.Mistabronpłyn do inh. lub wlewań 0,6 g/3 mld5 amp. 57Methyldopum ΔBRp.Dopanoltabl. 0,25 gd50 tabl. ΔBRp.Dopegyttabl. 0,25 gd50 tabl. 58Methylprednisoloni acetas BRp.Depo-Medrolinj. 0,04 g/1 mlb, c1 fiol. BRp.Depo-Medrol z lidokainąinj. 0,04 g/1 mlc1 fiol. 59Methyltestosteronum BRp.Mesterontabl. podjęz. 0,01 gb20 tabl. 60Metronidazolum + Chlorquinaldolum BRp.Gynalgintabl. dopochw.b10 tabl. 61Miconazoli nitras Rp.Gyno-Daktaringlobulki 0,1 ge15 glob. Rp.Gyno-Femidazoltabl. dopochw. 0,1 ge15 tabl. Rp.Mikonazoltabl. dopochw. 0,4 gx3 tabl. 62Miconazolum comp. Rp.Mycosolonmaśćd15 g 63Nabumetonum BRp.Relifextabl. powl. 0,5 ge20 tabl. powl. 64Naproxenum natricum BRp.Anaprantabl. powl. 0,275 gb20 tabl. powl. BRp.Anaprantabl. powl. 0,550 gd20 tabl. powl. BRp.Apranaxtabl. powl. 0,275 gd20 tabl. powl. BRp.Apranaxtabl. powl. 0,550 ge20 tabl. powl. 65Naproxenum BRp.Apo-Naproxentabl. 0,125 ge50 tabl. BRp.Apo-Naproxentabl. 0,25 ge100 tabl. BRp.Naprosyntabl. 0,25 gd30 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,25 gd50 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,1 ga10 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,5 gd20 tabl. BRp.Naproxenzaw. 125 mg/5 mlc100 ml BRp.Naproxen 125czopek 0,125 gx10 czopków BRp.Naproxen 250czopek 0,25 gb10 czopków BRp.Naproxen 500czopek 0,5 gc10 czopków 66Natrii aurothiomalas BRp.Tauredoninj. 0,01 g/0,5 mlf10 amp. BRp.Tauredoninj. 0,02 g/0,5 mlf10 amp. 67Natrii cromoglicas BRp.Cromohexalkrople do oczu 2%c10 ml BRp.Cromohexalkrople do oczu 2%d20 x 0,5 ml BRp.Cromohexalaerosol do nosa 20 mg/mle30 ml BRp.Cromosolaerosol do nosa 2,6 mg/dawkęe28 ml BRp.Cromosolaerosol do nosa 4% (5,2 mg/dawkę)e30 ml BRp.Cromosolaerosol do gardła 4% (10 mg/dawkę)e30 ml BRp.Cusicrom 4%krople do oczu 4%d10 ml BRp.Hay-Cromkrople do oczu 2%d13,5 ml BRp.Lomusolaerosol 2%e26 ml BRp.Opticromkrople do oczu 2%e13,5 ml BRp.Polcromkrople do oczu 2%c10 ml BRp.Vividrinaerosol do nosa 2,6 mg/dawkęd15 ml BRp.Vividrinkrople do oczu 20 mg/mld10 ml 68Nedocromilum natricum BRp.Tilavistkrople do oczu 2%e5 ml BRp.Tilarinaerozol do nosa 1%e15 ml 69Nitrofurantoinum BRp.Nifuratio Retardkaps. 0,1 gx20 kaps. BRp.Siralidenzaw. 50 mg/5 mlx100 ml 70Norethisteroni acetas BRp.Norethisterontabl. 0,005 gb20 tabl. BRp.Primolut Nortabl. 0,005 gd20 tabl. 71Pentazocini hydrochloridum ◊BRp.wFortralinj. 0,03 g/1 mlc10 amp. ◊BRp.wFortraltabl. 0,05 ge100 tabl. ◊BRp.wPentazocinumtabl. 0,05 gx100 tabl. ◊BRp.wPentazocinuminj. 0,03 g/1 mlc10 amp. 72Pethidini hydrochloridum ◊BRp.wDolargantabl. 0,025 gc20 tabl. ◊BRp.wDolarganinj. 0,1 g/2 mld10 amp. ◊BRp.wDolcontralinj. 0,05 g/1 mlc10 amp. ◊BRp.wDolcontralinj. 0,1 g/2 mld10 amp. 73Polividonum Iodum Rp.Betadineczopek 0,2 gd14 czopków Rp.Betadinepłyn 10%d30 ml Rp.Betadinemydło w płynie 75 mg/mld120 ml Rp.Betadinemaść 100 mg/1 g, 10 g/100 gd20 g Rp.Betadineglobulki 200 mgx14 szt. Rp.Polseptolglobulki 0,2 ga5 szt. Rp.Polseptolmaść 1%a20 g Rp.Povidone Iodine 10%roztwór 10%b20 ml Rp.Povidone Iodinezasypka 1%b25 g 74Prednisoloni pivalas BRp.Mecortolon 0,5%krem 0,5%a10 g 75Pridinoli hydrochloridum ΔBRp.Pridinoltabl. 0,005 gb50 tabl. 76Pridinoli mesylas ΔBRp.Polmesilattabl. 0,004 gb50 tabl. 77Procainamidi hydrochloridum BRp.Procainamidumtabl. 0,25 gc30 tabl. 78Proderminum comp. Rp.Psorisan 5%maść 5%c50 g Rp.Psorisan 10%maść 10%c50 g Rp.Psorisan 20%maść 20%c50 g 79Pyridostigmini bromidum BRp.Mestinondraż. 0,06 gf150 draż. 80Salmeteroli xinafos BRp.Serevent Inhaleraerozol 0,025 mg/dawkęd60 dawek BRp.Serevent Rotadisksproszek 0,05 mg/dawkęe60 dawek 81Sucralfatum Rp.Ancrusaltabl. 0,5 gd120 tabl. Rp.Sucralfatetabl. 1 ge100 tabl. Rp.Suratio 1000tabl. 1 gd20 tabl. Rp.Ulcoganttabl. 1 ge50 tabl. Rp.Ulcogant Suspensionzaw. 1 g/5 mle250 ml Rp.Ulcogant Suspensionzaw. 1 g/5 mle50 saszetek Rp.Ulcogantgran. 1 ge50 saszetek Rp.Ulgastrantabl. 1 gd50 tabl. Rp.Ulgastranzaw. 1 g/5 mld250 ml Rp.Ulgastranzaw. 1 g/5 mld50 saszetek Rp.Ventertabl. 1 gd50 tabl. Rp.Ventergran. 1 gd50 saszetek 82Sulfadiazinum argentum Rp.Dermazinkrem 1%c50 g Rp.Flammazinekrem 1%x50 g 83Sulfasalazinum BRp.Sulfasalazintabl. 0,5 ge50 tabl. BRp.Sulfasalazin ENtabl. powl. 0,5 ge50 tabl. 84Testosteroni enanthas BRp.Testosteronum prolongatuminj. 0,1 g/1 mlc5 amp. Testosteroni propionas BRp.Testosteronum propionicuminj. 0,01 g/1 mlb5 amp. BRp.Testosteronum propionicuminj. 0,025 g/1 mlb5 amp. 86Testosteronum BRp.Omnadren 250inj. 0,25 g/1 mld5 amp. 87Thiethylperazini dimaleas ∆BRp.Torecantabl. powl. 6,5 mgd50 tabl. ∆BRp.Torecanczopek 6,5 mgc6 czopków 88Tinidazolum BRp.Tinidazolumtabl. powl. 0,5 ga4 tabl. 89Tretinoinum Rp.Airolpłyn 0,05%x50 ml Rp.Atredermpłyn 0,025%c60 ml Rp.Atredermpłyn 0,05%c60 ml Rp.Atredermpłyn 0,1%c20 ml 90Triamcinoloni acetonidum BRp.Kenaloginj. 0,04 g/1 mld1 amp. BRp.Polcortolon 10inj. 0,01 g/1 mlc5 fiol. BRp.Polcortolon 40inj. 0,04 g/1 mlc5 fiol. BRp.Polcortolon 200inj. 0,2 g/5 mlx10 fiol. 91Triamcinolonum BRp.Polcortolontabl. 0,001 ga20 tabl. BRp.Polcortolontabl. 0,004 gb20 tabl. Załącznik nr 3 WYKAZ LEKÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 50% CENY LEKU Lp.NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie dla którego ustalono kategorię cen 1Rp.Acespargintabl. 0,25 gb30 tabl. 2Acetylcysteinum BRp.Acetylocysteinakaps. 0,1 gc20 kaps. BRp.ACC 100granulat 100 mgd20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200granulat 200 mgd20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200kaps. 0,2 gc20 kaps. BRp.ACC 100tabl. mus. 0,1 gd20 tabl. BRp.ACC 200tabl. mus. 0,2 gd20 tabl. BRp.ACC 600tabl. mus. 0,6 ge20 tabl. BRp.Fluimucilgran. 100 mg/sasz.x20 saszetek a 1 g BRp.Fluimucilgran. 200 mg/sasz.x20 saszetek a 1 g BRp.Fluimuciltabl. mus. 0,6 gx10 tabl. BRp.Mucisolproszek do sporz. roztw. (4,8 g n-acetylcysteinum)c60 g BRp.Tussicom 100 granulatgranulat 100 mg/5 gc20 saszetek po 5 g BRp.Tussicom 200 granulatgranulat 200 mg/5 gc20 saszetek po 5 g 3Acidum citricum + Kalium/Natrium citricum Rp.Citrolytgranulate220 g 4Acidum pipemidicum BRp.Palinkaps. 0,2 gd20 kaps. BRp.Palintabl. powl. 0,4 gx20 tabl. BRp.Pipramkaps. 0,2 gx20 kaps. BRp.Urolinkaps. 0,2 gd20 kaps. 5Acidum sulfosalicylicum + Acidum trichloraceticum Rp.•Dermaseptpłynb30 g 6Acidum tranexamicum BRp.Exacyltabl. powl. 0,25 gx20 tabl. powl. BRp.Exacyltabl. powl. 0,5 ge20 tabl. powl. BRp.Exacylinj. 0,5 g/5 mlc~~ d5 amp. BRp.Exacylroztw. do picia 1 g/10 mld5 amp. 7ALERGENY DO CELÓW LECZNICZYCH - alergeny roztoczy kurzu domowego BRp.Alutard SQ kurs podstawowyinj. 100 SQU/ml~~ 1000 SQU/ml~~ 10 000 SQU/ml~~ 100 000 SQU/mlf4 fiol. a 5 ml + 4,5 ml rozp. BRp.Alutard SQ kurs podtrzymującyinj. 100 000 SQU/mlf1 fiol. 5 ml BRp.Novo-Helisen Depot kurs podstawowyinj. 4,5 ml~~ stęż. 1~~2~~3f3 but. BRp.Novo-Helisen Depot kurs podtrzym.inj. 4,5 ml lub 9,5 ml stęż. 3f1 but. - alergeny pyłków roślin BRp.Catalet (C~~ D~~ T)inj. 2 mlezestaw po 4 fiol. BRp.Pollinex podstawowyinj.f3 fiol. BRp.Pollinex podtrzymującyinj.f1 fiol. BRp.Allergovitinj. 3 ml~~ stęż. A~~ Bf2 fiol. 8Alfuzosinum BRp.Dalfaztabl. powl. 2,5 mge30 tabl. 9Amantadini hydrochloridum ΔBRp.Viregyt Kkaps. 0,1 gd50 kaps. 10Ambroxoli hydrochloridum BRp.Ambrohexaltabl. 0,03 gc20 tabl. BRp.Ambrosolsyrop 15 mg/5 mlb120 ml BRp.Ambrosolsyrop 30 mg/5 mlb120 ml BRp.Ambroksolsyrop 15 mg/5 mlc150 ml BRp.Ambroksolsyrop 30 mg/5 mlc150 ml BRp.Deflegminkaps. retard 75 mgc10 kaps. BRp.Deflegminkrople 0,75%c50 ml BRp.Deflegmintabl. 0,03 gb20 tabl. BRp.Mucosolvantabl. 0,03 gb20 tabl. BRp.Mucosolvansyrop 30 mg/5 mlc100 ml BRp.Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 mld1 op. BRp.Mukobronsyrop 0,3 g/100 mlb100 ml BRp.Mukobronsyrop 0,03 g/5 mlx100 ml BRp.Mukobrontabl. 0,03 gc50 tabl. BRp.Bronchopront Saftsyrop 15 mg/5 mlc100 ml BRp.Bronchopront Tropfenkrople 7,5 mg/1 mlc50 ml 11Amitriptylini hydrochloridum ΔBRp.Amitriptylinumdraż. 0,01 gb60 draż. ΔBRp.Amitriptylinumdraż. 0,025 gc60 draż. ΔBRp.Amitriptylinum 2,5%inj. 2,5%b5 amp. 2 ml 12Amlodipinum BRp.Amlopintabl. 0,005 gx20 tabl. BRp.Amlopintabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Norvasctabl. 0,005 gf30 tabl. BRp.Norvasctabl. 0,01 gf30 tabl. 13Ampicillinum BRp.Ampicillinkaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Ampicillintabl.~~ kaps. 0,5 gc16 tabl.~~ kaps. BRp.Ampicillinproszek do przyg. zaw. (250 mg/5 ml) - 3 gb60 ml 14Astemizolum BRp.Astemisantabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Astemizoltabl. 0,01 gc30 tabl. BRp.Hismanaltabl. 0,01 gc20 tabl. BRp.Hismanalzaw. 1 mg/1 mld100 ml 15Azithromycinum BRp.Sumamedtabl. 0,125 ge6 tabl. BRp.Sumamedkaps. 0,25 gf6 kaps. BRp.Sumamedtabl. 0,5 gf3 tabl. BRp.Sumamedsyrop 0,1 g/5 mle20 ml BRp.Sumamedsyrop 0,2 g/5 mle20 ml 16Benazeprili hydrochloridum BRp.Lotensintabl. powl. 0,005 gd14 tabl. powl. BRp.Lotensintabl. powl. 0,01 ge14 tabl. powl. BRp.Lotensintabl. powl. 0,02 ge14 tabl. powl. 17Biperideni hydrochloridum BRp.Akinetontabl. 2 mge50 tabl. 18Bezafibratum Rp.Bezaliptabl. powl. 0,2 ge30 tabl. powl. Rp.Bezaliptabl. powl. 0,4 gx30 tabl. powl. Rp.Bezamidintabl. powl. 0,2 gd50 tabl. powl. 19Bromhexini hydrochloridum BRp.•Bisolvonpłyn 2 mg/mlc50 ml BRp.•Bisolvontabl. 0,008 gc20 tabl. BRp.Bisolvoninj. 0,004 g/2 mlc5 amp. BRp.•Bromhexintabl. powl. 0,008 gc20 tabl. powl. BRp.•Flegaminatabl. 0,008 ga20 tabl. BRp.•Flegaminasyrop 0,08 g/100 mla120 ml BRp.Flegaminainj. 0,004 g/2 mlb5 amp. BRp.•Flegaminakrople 0,06 g/30 mlb30 ml 20Bupivacaini hydrochloridum BRp.Bupivacainum hydrochloricum 0,5%inj. 0,5%d10 amp. 10 ml 21Buprenorphini hydrochloridum ◊BRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,2 mge60 tabl. ◊BRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,4 mge30 tabl. ◊BRp.wTemgesictabl. podjęz. 0,2 mge10 tabl. 22Calcii dobesilas BRp.Calcium dobesilatetabl. 0,25 gc30 tabl. BRp.Doxilekkaps. 0,5 gx30 kaps. BRp.Doxiumtabl. 0,25 gf60 tabl. BRp.Doxium 500kaps. 0,5 gx30 kaps. BRp.Dobesilat-Calciumtabl. 0,25 gx50 tabl. 23Calcitoninum salmonis BRp.Calcihexal 50inj. 50 j.m./mlf5 amp. BRp.Calcihexal 100inj. 100 j.m./mlf5 amp. BRp.Calsynarinj. 100 j.m./mlf5 amp. BRp.Miacalcic 50 MRC-Uinj. 50 j.m./mlf5 amp. BRp.Miacalcic 100 MRC-Uinj. 100 j.m./mlf5 amp. BRp.Miacalcic Nasal 50aerosol dozowany 50 j.m./dozęx14 dawek BRp.Miacalcic Nasal 100aerosol dozowany 100 j.m./dozęf14 dawek 24Calcitriolum BRp.Calcijexinj. doż. 1 mcg/mlf25 amp. BRp.Calcijexinj. doż. 2 mcg/mlf25 amp. 25Carbenicillinum natricum BRp.Carbenicillininj. 1 gcfiol. BRp.Carbenicillininj. 2 gdfiol. 26Carbocisteinum Rp.Karbocisteinsyrop 125 mg/5 mlc200 ml Rp.Karbocisteinsyrop 250 mg/5 mld200 ml Rp.Karbocisteinkaps. 375 mgd32 kaps. Rp.Mukolina 2%syrop 2%b120 ml Rp.Mukolina 5%syrop 5%c120 ml Rp.Mucodynekaps. 0,375 gf100 tabl. Rp.Mucodynesyrop 5%d200 ml Rp.Mucoprontkaps. 0,375 ge50 kaps. Rp.Mucoprontsyrop 5% - 200 mld200 ml Rp.Pectoxkaps. 0,35 gx20 kaps. 27Cefadroxilum BRp.Duracefkaps. 0,25 gd12 kaps. BRp.Duraceftabl. 1 ge12 tabl. BRp.Duracefkaps. 0,5 ge12 kaps. BRp.Duracefproszek do p. zaw. 125 mg/5 mlc35 g (60 ml zaw.) BRp.Duracefproszek do p. zaw. 250 mg/5 mld35 g (60 ml zaw.) BRp.Duracefgran. do sporz. syropu 0,125 g/5 mlc60 ml BRp.Duracefgran. do sporz. syropu 0,25 g/5 mld60 ml BRp.Duracefgran. do sporz. syropu 0,5 g/5 mle60 ml 28Cefalexinum BRp.Cefaleksynakaps. 0,25 gd16 kaps. BRp.Cefaleksynakaps. 0,5 gd16 kaps. BRp.Cephalexinkaps. 0,25 gx20 kaps. BRp.Cephalexin-Ratiopharm 500tabl. powl. 0,5 ge10 tabl. powl. BRp.Cephalexin-Ratiopharm 1000tabl. powl. 1 gf10 tabl. powl. BRp.Cephalexin-Ratiopharm TSgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 mle120 ml BRp.Keflexkaps. 0,25 gc12 kaps. BRp.Keflexkaps. 0,5 gd12 kaps. BRp.Keflexzaw. 125 mg/5 mlc60 ml BRp.Keflexzaw. 250 mg/5 mld60 ml BRp.Oracefkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Oracefkaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Zecefkaps. 0,25 gx12 kaps. BRp.Zecefkaps. 0,5 gx12 kaps. 29Cefaclorum BRp.Alfacetkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Alfacetkaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Alfacetsyrop 0,125 g/5 mlx60 ml BRp.Alfacetsyrop 0,25 g/5 mlx60 ml BRp.Ceclorkaps. 0,25 ge15 kaps. BRp.Ceclorkaps. 0,5 gf15 kaps. BRp.Ceclorzaw. 125 mg/5 mle75 ml BRp.Ceclorzaw. 125 mge15 saszetek BRp.Ceclorzaw. 250 g/5 mle75 ml BRp.Ceclorzaw. 250 ge15 saszetek BRp.Ceclor MRtabl. powl. o przedł. dział. 375 mge10 tabl. powl. BRp.Ceclor MRtabl. powl. o przedł. dział. 500 mge10 tabl. powl. BRp.Ceclor MRtabl. powl. o przedł. dział. 750 mgf10 tabl. powl. BRp.Panclorkaps. 250 mgx15 kaps. BRp.Panclorkaps. 500 mgx15 kaps. BRp.Taracefkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Taracefkaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Vercefkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Vercefzaw. 125 mg/5 mlx75 ml 30Cefradinum BRp.Sefril Ainj. 1 gc1 fiol. z suchą subst. BRp.Sefril kaps. 0,5 gd12 kaps. BRp.Sefril inj. 1 gx1 fiol. z suchą subst. BRp.Sefril gran. do przyg. zaw. 3 g/60 mlx60 ml 31Cefuroximi axetilum BRp.Bioraceftabl. powl. 0,125 gx10 tabl. powl. BRp.Bioraceftabl. powl. 0,25 gx10 tabl. powl. BRp.Bioraceftabl. powl. 0,5 gx10 tabl. powl. BRp.Bioracefproszek do przyg. zaw. 0,125 gx10 torebek po 0,125 g BRp.Zinnattabl. 0,125 ge10 tabl. BRp.Zinnattabl. 0,25 gf10 tabl. BRp.Zinnattabl. 0,5 gf10 tabl. BRp.Zinnatgran. 0,125 g/5 mle50 ml BRp.Zinnatzaw. 125 mge10 saszetek BRp.Zinnatzaw. 250 mgf10 saszetek 32Chlormidazol Rp.•Polfungicidmaść 5%b25 g Rp.•Polfungicidpłynb10 ml 33Chlorpromazini hydrochloridum ΔBRp.Chlorazininj. 0,05 g/2 mlx10 amp. ΔBRp.Fenactildraż. 0,01 ga30 draż. ΔBRp.Fenactildraż. 0,025 ga20 draż. ΔBRp.Fenactildraż. 0,1 ga30 draż. ∆BRp.Fenactilkrople 4%a10 g ΔBRp.Fenactilinj. 0,025 g/5 mlb5 amp. ΔBRp.Fenactilinj. 0,05 g/2 mlc10 amp. 34Chlorprothixenum ΔBRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,015 gc50 tabl. powl. ΔBRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,05 gd50 tabl. powl. 35Chlorquinaldolum Rp.Chlorchinaldinmaść 3%b20 g 36Cilazaprilum BRp.Inhibacetabl. powl. 0,5 mgd30 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,001 ge30 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,0025 ge28 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,005 gf28 tabl. powl. 37Cimetidinum BRp.Altramettabl. 0,2 gd100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,2 gx100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,3 gx100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,4 gx100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,6 gx100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,8 gx100 tabl. BRp.Belomettabl. 0,2 gx50 tabl. BRp.Cimetidinumtabl. 0,2 gc100 tabl. BRp.Histodiltabl. 0,2 gd50 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,2 ge50 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,4 ge20 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,8 gf30 tabl. 38Ciprofibratum Rp.Lipanorkaps. 100 mgx30 kaps. 39Ciprofloxacini hydrochloridum BRp.Cifran 250tabl. powl. 0,25 gx10 tabl. powl. BRp.Cifran 500tabl. powl. 0,5 gx10 tabl. powl. BRp.Ciprinoltabl. 0,25 ge10 tabl. BRp.Ciprinol 500tabl. powl. 0,5 ge10 tabl. powl. BRp.Ciprobay 250tabl. powl. 0,25 ge10 tabl. powl. BRp.Ciprobay 500tabl. powl. 0,5 gf10 tabl. powl. BRp.Ciprobay Urotabl. powl. 0,1 gd6 tabl. powl. BRp.Cipronextabl. powl. 0,25 gc10 tabl. powl. BRp.Cipronextabl. powl. 0,5 gd10 tabl. powl. BRp.Cipropoltabl. powl. 0,25 gc10 tabl. powl. BRp.Cipropoltabl. 0,5 gx10 tabl. 40Cisapridum BRp.Coordinaxtabl. 5 mge30 tabl. BRp.Coordinaxtabl. 10 mge30 tabl. BRp.Coordinaxzaw. 1 mg/1 mle100 ml BRp.Gaspridtabl. 10 mgx30 tabl. 41Clarithromycinum BRp.Klacid gran. do przyg. zaw. 125 mg/5 mle60 ml BRp.Klacid tabl. powl. 0,25 ge10 tabl. BRp.Klacid tabl. powl. 0,5 gf20 tabl. 42Clemastini fumaras ΔBRp.Clemastinumtabl. 0,001 gb30 tabl. ΔBRp.Clemastinumsyrop 0,001 g/10 mlb100 ml 43Clindamycini hydrochloridum BRp.Dalacin Ckaps. 0,075 gc16 kaps. BRp.Dalacin Ckaps. 0,15 gd16 kaps. BRp.Dalacin Ckaps. 0,3 ge16 kaps. BRp.Klimicinkaps. 0,15 gd16 kaps. BRp.Klimicinkaps. 0,3 gx16 kaps. 44Clindamycini phosphas BRp.Dalacin C Phospateinj. 0,3 g/2 mld1 amp. BRp.Dalacin C Phospateinj. 0,6 g/4 mle1 amp. BRp.Dalacin C Phospateinj. 0,9 g/6 mle1 amp. BRp.Klimicininj. 0,3 g/2 mlf5 amp. 45Clindamycini palmitas BRp.Dalacin Cgran. do przyg. syropu 0,075 g/5 mld80 ml 46Clobetasoli propionas BRp.Dermovatekrem 0,05 g/100 gd25 g BRp.Dermovatemaść 0,05 g/100 gd25 g BRp.Dermovateroztwór 0,05%d25 ml 47Cloxacillinum natricum BRp.Syntarpentabl. powl. 0,5 gc16 tabl. powl. 48Colestipoli hydrochloridum Rp.Colestidgran. 5 gf50 sasz. Rp.Colestidtabl. 1 gf120 tabl. 49Colestyraminum Rp.Cholestyramineproszekx500 g Rp.Questranproszek 4 gf50 sasz. Rp.Vasosan Pgran.c30 g Rp.Vasosan Sgran.c30 g 50Cyproheptadini hydrochloridum ∆BRp.Peritoltabl. 0,004 gb20 tabl. ΔBRp.Peritolsyrop 0,004 g/10 mlc100 ml ΔBRp.Protadinatabl. 0,004 gb20 tabl. 51Cyproteroni acetas BRp.Androcurtabl. 0,05 gf20 tabl. 52Cyproteroni acetas + Ethinylestradiolum Rp.Diane-35draż.e21 draż. 53Dexamathasonum BRp.Dexapolcortaerozolb30 ml 54Diclofenacum kalium BRp.Cataflamtabl. powl. 25 mgc10 tabl. powl. BRp.Cataflamtabl. powl. 50 mgc10 tabl. powl. 55Diclofenacum natricum BRp.Apo-Diclotabl. powl. 0,025 gd100 tabl. powl. BRp.Apo-Diclotabl. powl. 0,05 ge100 tabl. powl. BRp.Diclac 25tabl. powl. 0,025 gx20 tabl. powl. BRp.Diclac 50tabl. powl. 0,05 gx20 tabl. powl. BRp.Diklofenczopek 0,05 gc10 czopków BRp.Diklofen fortetabl. powl. 0,05 gc20 tabl. powl. BRp.Diklofen retardtabl. powl. 0,1 gd20 tabl. powl. BRp.Dicloberl 50czopek 0,05 gc10 czopków BRp.Diclofenacczopek 0,05 ga10 czopków BRp.Diclofenacczopek 0,1 gb10 czopków BRp.Dicloratio retard 100kaps. 0,1 gd20 kaps. BRp.Dicloratio 25tabl. powl. 0,025 gc20 tabl. powl. BRp.Dicloratio 25czopek 0,025 gc10 czopków BRp.Dicloratio 50czopek 0,05 gc10 czopków BRp.Dicloratio 100czopek 0,1 gd10 czopków BRp.Diclofenac Sodium E/Ctabl. powl. 0,05 gd100 tabl. powl. BRp.Diclofenac 100 Stada Retardtabl. powl. 0,1 gx20 tabl. powl. BRp.Diclophlogont 25tabl. powl. 0,025 gx20 tabl. powl. BRp.Dicloreumtabl. 0,05 gc30 tabl. BRp.Dicloreum retardtabl. 0,1 gd20 tabl. BRp.Dicloreumczopek 0,1 gd10 czopków BRp.Felorantabl. powl. 0,025 gc30 tabl. powl. BRp.Feloranczopek 0,025 gc6 czopków BRp.Feloranczopek 0,05 gc6 czopków BRp.Majamiltabl. powl. 0,025 ga20 tabl. powl. BRp.Majamiltabl. powl. 0,05 ga20 tabl. powl. BRp.Majamil prolongatumtabl. powl. 0,1 gb20 tabl. powl. BRp.Naklofentabl. powl. 0,05 gc20 tabl. powl. BRp.Naklofentabl. retard 0,1 gd20 tabl. BRp.Naklofenczopek 0,05 gc10 czopków BRp.Olfen-25tabl. 0,025 gc20 tabl. BRp.Olfen-50tabl. 0,05 gd20 tabl. BRp.Olfen-50czopek 0,05 gd10 czopków BRp.Olfen-100czopek 0,1 gd5 czopków BRp.Olfen-100 SR Depocapstabl. 0,1 ge20 tabl. BRp.Rewodinatabl. powl. 0,025 gc30 tabl. powl. BRp.Rewodina retardtabl. powl. 0,1 gd20 tabl. powl. BRp.Voltarendraż. 0,025 gc20 draż. BRp.Voltaren 50draż. 0,05 gd20 draż. BRp.Voltarenczopek 0,025 gd10 czopków BRp.Voltarenczopek 0,05 gd10 czopków BRp.Voltaren SR 100draż. 0,1 ge20 draż. BRp.Voltaren SR 75tabl. 0,075 gd20 tabl. 56Diclofenacum natricum BRp.Naclofkrople do oczu 0,1%e5 ml 57Dienestrolum BRp.Dienoestrolumtabl. 0,001 ga30 tabl. BRp.Dienoestrolumtabl. 0,005 gb20 tabl. 58Doxazosini mesylas BRp.Carduratabl. 1 mgf30 tabl. BRp.Carduratabl. 2 mgf30 tabl. BRp.Carduratabl. 4 mgf30 tabl. BRp.Carduratabl. 8 mgx30 tabl. 59Doxycyclini hydrochloridum BRp.Doturkaps. 0,1 gc10 kaps. BRp.Doxycyclinumkaps. 0,1 gc10 kaps. BRp.Supracyclin Tabstabl. 0,1 gb10 tabl. 60Drotaverini hydrochloridum BRp.No-Spatabl. 0,04 gb20 tabl. BRp.No-Spainj. 0,04 g/2 mlb5 amp. 61Erythromycini cyclocarbonas BRp.Davercinroztwór 2,5%b30 ml 62Erythromycinum BRp.Erythromycinumroztwór 2%x30 ml 63Estradiolum BRp.Estrofemtabl. 0,002 ge28 tabl. BRp.Estrofem Fortetabl. 0,004 ge28 tabl. BRp.Estraderm TTS 25plaster 2 mge6 plastrów BRp.Estraderm TTS 50plaster 4 mge6 plastrów BRp.Estraderm TTS 100plaster 8 mge6 plastrów BRp.Estraderm MX 25plaster 0,75 mge6 plastrów BRp.Estraderm MX 50plaster 1,5 mge6 plastrów BRp.Estraderm MX 100plaster 3 mge6 plastrów BRp.Estroplast 40plaster 1,25 mgx6 plastrów BRp.Estroplast 80plaster 2,5 mgx6 plastrów BRp.Menorest 37,5plaster 3,29 mgx6 plastrów BRp.Menorest 50plaster 4,33 mgx6 plastrów BRp.Menorest 75plaster 6,57 mgx6 plastrów BRp.Menorest 100plaster 8,66 mgx6 plastrów BRp.Systenplaster 3,2 mge6 plastrów 64Estradiolum; Norethisteroni acetas + Estradiolum BRp.Estracomb TTSplaster 50 mcg + (250 mcg + 50 mcg)x4 + 4 plastry 65Estradiolum + Norethisteroni acetas BRp.Kliogesttabl.e28 tabl. 66Estradioli valeras BRp.Progynova 21draż. 0,002 gd21 draż. BRp.Progynova 21 mitedraż. 0,001 gd21 draż. 67Etamsylatum ∆BRp.Cyclonaminetabl. 0,25 ga30 tabl. ∆BRp.Cyclonamine 12,5%inj. 0,25 g/2 mla5 amp. 68Felodipinum BRp.Plendiltabl. powl. 0,005 ge30 tabl. powl. BRp.Plendiltabl. powl. 0,01 gf30 tabl. powl. 69Fenofibratum Rp.Fenoratio 100kaps. 0,1 ge50 kaps. Rp.Grofibratkaps. 0,1 gd50 kaps. Rp.Lipanthylkaps. 0,1 ge50 kaps. Rp.Lipanthyl 200 Mkaps. 0,2 ge30 kaps. 70Fludrocortisonum + Neomycinum + Gramicidinum BRp.Dicortineffmaść do oczua3 g BRp.Dicortineffzawiesina do oczua10 ml 71Flumetasoni pivalas BRp.Lorindenlotio (mleczko) 0,02%a15 ml 72Flumetasonum + Acidum salicylicum BRp.Lorinden Amaśća15 g 73Flumetasonum + Clioquinolum BRp.Lorinden Cmaśća15 g BRp.Lorinden Ckrema15 g 74Flumetasonum + Pix Lithantracis + Ac. salic. BRp.Lorinden Tmaśća15 g 75Fluocinoloni acetonidum BRp.Flucinarmaść 0,025%a15 g BRp.Flucinarżel 0,025%a15 g 76Fluticasoni propionas Rp.Cutivatekrem 0,05%e15 g Rp.Cutivatemaść 0,005%e15 g 77Furazolidonum Rp.Furazolidonzawiesina (0,33 g/100 ml)b160 g 78Gemfibrozilum Rp.Elmogantabl. powl. 0,45 gx30 tabl. powl. Rp.Elmogantabl. powl. 0,6 gx30 tabl. powl. Rp.Gemfibraltabl. powl. 300 mgd60 tabl. powl. Rp.Gemfibraltabl. powl. 450 mge60 tabl. powl. Rp.Gevilontabl. powl. 0,45 gx60 tabl. powl. Rp.Lipoziltabl. powl. 0,45 gd30 tabl. powl. 79Griseofulvinum BRp.Gricintabl. 0,125 ge100 tabl. BRp.Griseofulvin fortetabl. 0,125 gc20 tabl. BRp.Griseofulvin-Mtabl. 0,125 gd25 tabl. 80Haloperidolum ∆BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,0005 gx100 tabl. ∆BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,001 gx100 tabl. ∆BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,002 gx100 tabl. ∆BRp.Apo-Haloperidolpłyn 0,002 g/1 mlx15 ml ∆BRp.Haldoltabl. 0,002 gx25 tabl. ∆BRp.Haldolinj. 0,005 g/1 mlx5 amp. ∆BRp.Haldolkrople 0,002 g/mlx15 ml ∆BRp.Haloperidoltabl. 0,001 ga40 tabl. ∆BRp.Haloperidolkrople 0,002 g/1 mla10 ml ∆BRp.Haloperidolinj. 0,005 g/1 mlc10 amp. ∆BRp.Haloperidoltabl. 1,5 mgx50 tabl. ∆BRp.Haloperidoltabl. 0,005 gx30 tabl. ∆BRp.Haloperidoltabl. 0,01 gx20 tabl. ∆BRp.Haloperidol-Ratiopharmkrople 0,002 g/1 mld30 ml ∆BRp.Haloperidol-Ratiopharm 5inj. 0,005 g/ mld5 amp. 81Hyoscini butylbromidum ∆BRp.Buscolysininj. 0,02 g/1 mld10 amp. ∆BRp.Buscopandraż. 0,01 ge20 draż. ∆BRp.Buscopaninj. 0,02 gc5 amp. ∆BRp.Scopolandraż. 0,01 gb30 draż. ∆BRp.Scopolanczopek 0,01 ga6 czopków 82Hydrocortisoni butyras BRp.Locoidkrem 0,1%c15 g BRp.Locoid Lipocremmaść 0,1%c15 g BRp.Locoidlotio 0,1%d30 ml BRp.Locoid Creloemulsja 0,1%d30 g BRp.Laticort 0,1%maść 0,1%a15 g BRp.Laticort 0,1%krem 0,1%a15 g BRp.Laticort 0,1%lotio 0,1%b20 ml 83Hydrocortisoni butyras + Chlorquinaldolum BRp.Laticort-CHkrem 0,1%a15 g BRp.Laticort-CHmaść 0,1%a15 g 84Imipramini hydrochloridum ∆BRp.Imipramindraż. 0,01 ga20 draż. ∆BRp.Imipramindraż. 0,025 ga20 draż. ∆BRp.Imipramininj. 0,025 g/2 mlc10 amp. ∆BRp.Melipramindraż. 0,01 gx50 draż. ∆BRp.Melipramindraż. 0,025 gx50 draż. ∆BRp.Melipramininj. 0,025 g/2 mlx10 amp. 85Indapamidum BRp.Tertensif SRtabl. o powolnym uwaln. 1,5 mgx30 tabl. 86Indometacinum BRp.Metindolkaps. 0,025 gx30 kaps. BRp.Metindoltabl. powl. 0,025 ga25 tabl. powl. BRp.Metindolinj. 0,06 g/2 mlc10 amp. BRp.Metindolczopek 0,05 ga10 czopków BRp.Metindolczopek 0,1 gb10 czopków BRp.Metindolmaść 5%b30 g BRp.Metindol retardtabl. 0,075 ga25 tabl. BRp.Metindoniumpłyn 0,4 g/20 mlb20 ml 87Ipratropii bromidum + Fenoterolum BRp.Berodual~~ Berodual aerosolaerosole15 ml BRp.Berodualpłyn do inh.d20 ml 88Isradipinum BRp.Lomirtabl. 2,5 mgx28 tabl. BRp.Lomir SROkaps. 2,5 mgx30 kaps. BRp.Lomir SROkaps. 5 mge30 kaps. 89Itraconazolum BRp.Orungalkaps. 100 mgf15 kaps. 90Kalii iodidum Rp.Jodostintabl. powl. 0,1 mgb100 tabl. powl. Rp.Jodostintabl. powl. 0,2 mgc100 tabl. powl. Rp.Jodid 100tabl. 130,8 µgc100 tabl. Rp.Jodid 200tabl. 261,6 µgd100 tabl. Rp.Jodid 500tabl. 654 µg KJ = 500 µg jodud100 tabl. Rp.Kaliumiodid 200tabl. 200 µgx25 tabl. Rp.Tarjodsyrop 100 µg jodu/5 mlb125 g 91Ketotifeni hydrofumaras ∆BRp.Ketofkaps. 0,001 gc20 kaps. ∆BRp.Ketofsyrop 1 mg/5 mld100 ml ∆BRp.Ketotifentabl. 0,001 gb30 tabl. ∆BRp.Ketotifensyrop 0,2 mg/1 mlb100 ml ∆BRp.Pozitantabl. 0,001 gb50 tabl. ∆BRp.Zaditentabl. 0,001 ge30 tabl. ∆BRp.Zaditensyrop 0,02 g/100 mle100 ml ∆BRp.Zaditen SROtabl. powl. 0,002 ge30 tabl. 92Lacidipinum BRp.Lacipiltabl. powl. 2 mgd14 tabl. powl. BRp.Lacipiltabl. powl. 4 mgd14 tabl. powl. 93Lansoprazolum BRp.Lanzulkaps. 0,03 ge7 kaps. 94Lidocaini hydrochloridum et Norepinephrini bitartras ∆BRp.Lignocainum hydrochloricum c. Noradrenalino 0,00125%inj. 0,04 g i 0,00005 g w 2 mlc10 amp. 2 ml 95Lisinoprilum BRp.Priniviltabl. 0,005 gf28 tabl. BRp.Priniviltabl. 0,01 gf28 tabl. BRp.Priniviltabl. 0,02 gf28 tabl. 96Loratadinum Rp.Claritinesyrop 1 mg/1 mld120 ml Rp.Claritinetabl. 0,01 gd10 tabl. Rp.Flonidanzaw. 1 mg/1 mlx120 ml Rp.Flonidantabl. 0,01 gx20 tabl. 97Medroxyprogesteroni acetas BRp.Proveratabl. 5 mgd30 tabl. BRp.Proveratabl. 10 mge30 tabl. 98Mepartricinum BRp.Ipertrofantabl. powl. 50 000 j.m.e30 tabl. powl. 99Mesnum BRp.Mistabronaerozol do nosa 5 mg/dawkęd12,5 ml BRp.Mucofluidaerozol do nosa 5 g/100 gd12,5 ml 100Methoxsalenum BRp.Geralenkaps. 0,02 ge50 kaps. BRp.Meladininetabl. 0,01 gx30 tabl. BRp.Oxsoralentabl.~~ kaps. 0,01 ge50 tabl.~~ kaps. BRp.Oxsoralenroztw. 1%f50 ml BRp.Puvalentabl. 0,015 gx50 tabl. 101Mexiletini hydrochloridum ∆BRp.Katenkaps. 0,1 ge100 kaps. ∆BRp.Mexicordkaps. 0,2 ge50 kaps. ∆BRp.Mexitilkaps. 0,2 gf50 kaps. ∆BRp.Mexitil Depot 360 mgkaps. retard 0,36 ge20 kaps. 102Mometasoni furoas Rp.Elocom 0,1%krem 0,1%d15 g Rp.Elocom 0,1%maść 0,1%d15 g Rp.Elocompłyn 0,1%d20 ml 103Natrii alendronas BRp.Fosamaxtabl. 10 mgf28 tabl. 104Natrii hyaluronas BRp.Hyalganinj. 0,02 g/2 mlg1 fiol. 105Nicotinamidum Rp.Vitaminum PPtabl. 0,05 ga20 tabl. Rp.Vitaminum PPtabl. 0,2 ga20 tabl. Rp.Vitaminum PPinj. 0,1 g/2 mlb5 amp. 106Nifuroxazidum Rp.Ercefurylkaps. 0,1 gc30 kaps. Rp.Ercefurylsyrop 4 g/100 gc90 ml Rp.Nifuroksazydzaw. 4%c90 ml Rp.Nifuroksazydtabl. powl. 0,1 gc24 tabl. 107Norfloxacinum BRp.Norbactintabl. powl. 0,4 gc10 tabl. powl. BRp.Norbactintabl. powl. 0,8 gc4 tabl. powl. BRp.Nolicintabl. 0,4 ge20 tabl. 108Odżywki Rp.Bebilon peptiproszekx450 g Rp.Bebilon sojowyproszeke400 g Rp.Fettamproszekx200 g Rp.Humana SLproszeke650 g Rp.Isomilproszeke400 g Rp.Nefrominproszeke400 g Rp.Nutramigenproszeke425 g Rp.Pro-Sobeeproszekd400 g Rp.Pro-Sobee 2proszekd400 g Rp.Terapin Sproszekd200 g 109Ofloxacini hydrochloridum BRp.Tarividtabl. 200 mgx10 tabl. BRp.Tarivid 200tabl. powl. 200 mgx10 tabl. powl. BRp.Zanocintabl. powl. 100 mgd20 tabl. powl. BRp.Zanocintabl. powl. 200 mgd10 tabl. powl. 110Omeprazolum BRp.Exterkaps. 20 mgx14 kaps. BRp.Loseckaps. 10 mgf7 kaps. BRp.Loseckaps. 20 mgx7 kaps. BRp.Ortanolkaps.~~ tabl. 20 mgx14 kaps.~~ tabl. 111Orciprenalini sulfas BRp.Astmopenttabl. 0,02 gb20 tabl. BRp.Astmopentaerosol 0,3 g/20 mlc20 ml (400 dawek) 112Oxycodoni hydrochloridum ¤NRp.wEucodaluminj. 0,01 g/1 mlc10 amp. 113Pantoprazolum BRp.Controloctabl. powl. 40 mgf14 tabl. 114Papaverini hydrochloridum BRp.Papaverinum hydrochloricuminj. 0,04 g/2 mlc10 amp. 115Pentoxifyllinum BRp.Agapurindraż. 0,1 gc60 draż. BRp.Agapurin retardtabl. 0,4 gc20 tabl. BRp.Agapurin 600 retardtabl. powl. 0,6 gd20 tabl. powl. BRp.Azupentat-400 retardtabl. powl. 0,4 gx20 tabl. powl. BRp.Dertelin retardtabl. powl. 0,4 ge20 tabl. powl. BRp.Grofilinatabl. powl. 0,1 ge60 tabl. powl. BRp.Pentilin Retardtabl. 0,4 gd20 tabl. BRp.Pentilininj. 0,1 g/5 mld5 amp. BRp.Pentohexal 600 Retardtabl. 0,6 gd20 tabl. BRp.Polfilintabl. powl. 0,1 gb20 tabl. powl. BRp.Polfilin prolongatumtabl. powl. 0,4 gc20 tabl. powl. BRp.Ralofekttabl. 0,2 ge50 tabl. BRp.Ralofektinj. 0,1 g/5 mle10 amp. BRp.Ralofektinj. 0,3 g/10 mle10 amp. BRp.Trentaldraż. 0,1 gx20 draż. BRp.Trentaldraż. 0,4 ge20 draż. BRp.Trental 400draż. 0,4 gx20 draż. BRp.Trentalinj. 0,1 g/5 mle5 amp. 116Perindopril BRp.Prestariumtabl. 0,004 ge30 tabl. 117Physostigmini salicylas ∆ARp.Physostigminum salicylicuminj. 0,5 mg/1 mlc10 amp. 118Piroxicamum BRp.Apo-Piroxicamkaps. 0,01 gd100 kaps. BRp.Apo-Piroxicamkaps. 0,02 ge100 kaps. BRp.Feldenekaps. 0,01 ge20 kaps. BRp.Feldenekaps. 0,02 gx20 kaps. BRp.Feldeneczopek 0,02 gx12 czopków BRp.Piroxicamtabl. powl. 0,01 ga20 tabl. BRp.Piroxicamtabl. powl. 0,02 ga20 tabl. BRp.Piroxicamczopek 0,01 ga10 czopków BRp.Piroxicamczopek 0,02 gb10 czopków 119Polymyxini B sulfas + Oxytetracyclinum + Hydrocortisoni acetas BRp.Atecortinzawiesinaa5 ml 120Prajmalii bitartras BRp.Neo-Gilurytmaltabl. 0,02 gf50 tabl. 121Pygeum africanum extr. Rp.Poldanentabl. powl.d30 tabl. powl. Rp.Tadenankaps. 0,025 ge60 kaps. Rp.Tadenankaps. 0,05 ge60 kaps. 122Quinaprilum BRp.Accupro 5tabl. powl. 5 mgx30 tabl. BRp.Accupro 10tabl. powl. 10 mgx30 tabl. BRp.Accupro 20tabl. powl. 20 mgx30 tabl. 123Retinoli acetas~~ Retinoli palmitas Vitaminum Akaps. 12 000 j.m.a50 kaps. Rp.Vitaminum Apłyn 50 000 j.m./1 mla10 ml 124Roxitromycinum BRp.Rulidtabl. 0,15 ge10 tabl. BRp.Rulidtabl. 0,05 ge10 tabl. BRp.Rulidtabl. 0,1 ge10 tabl. 125Sotalolii hydrochloridum ∆BRp.Biosotaltabl. 0,04 gc60 tabl. ∆BRp.Biosotaltabl. 0,08 gd50 tabl. ∆BRp.Biosotaltabl. 0,16 gd40 tabl. ∆BRp.Darobtabl. 80 mgc20 tabl. ∆BRp.Darobtabl. 160 mge20 tabl. ∆BRp.Gilucor Mitetabl. 0,08 ge20 tabl. ∆BRp.Gilucortabl. 0,16 ge20 tabl. ∆BRp.Sotalex mitetabl. 80 mgx30 tabl. ∆BRp.Sotalextabl. 160 mgx30 tabl. ∆BRp.Sotahexal 80tabl. 0,08 gd20 tabl. ∆BRp.Sotahexal 160tabl. 0,16 gd20 tabl. 126Spiramycinum BRp.Rovamycinetabl. powl. 1 500 000 j.m.e16 tabl. BRp.Rovamycinetabl. 3 000 000 j.m.e10 tabl. BRp.Rovamycine375 000 j.m.x10 sasz. a 3 g BRp.Rovamycine750 000 j.m.x10 sasz. a 6 g BRp.Rovamycine1 500 000 j.m.x10 sasz. a 12 g 127Spironolactonum BRp.Aldactone Atabl. 0,025 gx20 tabl. BRp.Aldactone 100tabl. 0,1 gx30 tabl. BRp.Spiridontabl. 0,025 gd100 tabl. BRp.Spironoltabl. 0,025 gb20 tabl. BRp.Spironol 100tabl. powl. 0,1 gd20 tabl. BRp.Spironolacton Stadakaps. 0,05 gx50 kaps. BRp.Spironolacton Stadakaps. 0,1 gx50 kaps. BRp.Verospirontabl. 0,025 gc20 tabl. 128Sulfamicillinum BRp.Unasyntabl.~~ tabl. powl. 0,375 getabl.~~ tabl. powl. BRp.Unasynprosz. do przyg. zaw. 0,25 g/5 mle70 ml 129Tamsulosini hydrochloridum BRp.Omnic 0,4kaps. o przedł. działaniu 0,4 mgf30 kaps. 130Terbinafini hydrochloridum BRp.Lamisiltabl. 0,125 gf14 tabl. BRp.Lamisiltabl. 0,25 gf14 tabl. 131Testosteroni undecanoas BRp.Undestorkaps. 40 mgf60 kaps. 132Thioridazini hydrochloridum ∆BRp.Thioridazindraż. 0,01 ga30 draż. ∆BRp.Thioridazin 25 mgdraż. 0,025 gb20 draż. ∆BRp.Thioridazindraż. 0,1 gc20 draż. ∆BRp.Thioridazin prolongatumtabl. 0,2 gd20 tabl. 133Tibolonum Rp.Livialtabl. 2,5 mgf28 tabl. 134Ticlopidini hydrochloridum BRp.Aclotintabl. powl. 0,25 ge20 tabl. powl. BRp.Tagrentabl. 0,25 gf30 tabl. BRp.Ticlidtabl.~~ tabl. powl. 0,25 gf20 tabl.~~ tabl. powl. 135Tobramycini sulfas BRp.Brulamycininj. 0,08 g/2 mlf10 amp. BRp.Nebcininj. 0,08 g/2 mld1 fiol. 136Tocopheroli acetas Rp.Dolovit Vitamina Ekaps. 100 j.m.x20 kaps. Rp.Forte-E-Vitekaps. 100 j.m.x50 kaps. Rp.Vitaminum Ekaps.~~ tabl. powl. 0,1 ga~~ c30 kaps.~~ tabl. powl. Rp.Sant-E-Galdraż. 150 mgb30 draż. 137Tramadoli hydrochloridum ∆BRp.Tramadolczopek 0,1 gc5 czopków ∆BRp.Tramadolkaps. 0,05 gc20 kaps. ∆BRp.Tramadolinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. ∆BRp.Tramadolinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. ∆BRp.Tramadolkrople 0,1 g/1 mld10 ml ∆BRp.Tramalkaps. 0,05 gc20 kaps. ∆BRp.Tramalinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. ∆BRp.Tramalinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. ∆BRp.Tramalkrople 0,1 g/1 mld10 ml ∆BRp.Tramalczopek 0,1 gc5 czopków ∆BRp.Trodonkaps. 0,05 gd20 kaps. ∆BRp.Trodoninj. 0,05 g/1 mld5 amp. ∆BRp.Trodoninj. 0,1 g/2 mld5 amp. ∆BRp.Trodonkrople 0,1 g/1 mld10 ml ∆BRp.Trodonczopek 0,1 gd5 czopków 138Trandolaprilum Rp.Goptenkaps. 0,5 mge40 kaps. Rp.Goptenkaps. 0,002 ge28 kaps. 139Triamcinoloni acetonidum BRp.Portocolon 0,1%krem 0,1%a15 g BRp.Portocolon 0,1%maść 0,1%a15 g 140Triamcinoloni acet. + Dichlorhydroksychinolin. BRp.Monacortaerosolb35 g 141Trihexyphenidyli hydrochloridum ∆BRp.wParkopan 2tabl. 0,002 gc100 tabl. ∆BRp.wParkopan 5tabl. 0,005 gd100 tabl. 142Rp.Vitaminum A + D3krople 20 000 j.m. A + 10 000 j.m. D3a10 ml Vitaminum A + D3kaps. 2000 j.m. A + 1000 j.m. D3a50 kaps. 143Xantinoli nicotinas BRp.Sadamininj. 0,3 g/2 mlx10 amp. Załącznik nr 4 WYKAZ ŚRODKÓW ANTYKONCEPCYJNYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 30% CENY ŚRODKA Lp.NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie, dla którego ustalono kategorię cen 1Ethinylestradiolum + Levonorgestrelum BRp.Microgynon 21draż.c21 draż. BRp.Rigevidontabl.c21 tabl. BRp.Stediril 30draż.c21 draż. Objaśnienie oznaczeń: Rp. - lek wydawany z apteki na recepty; Rp. w. - lek wydawany z apteki na podstawie recepty z kopią, wypisywanej na blankietach receptowych wzoru Mz/Pom-33; N - lek zaliczany do leków odurzających z grupy I (wydawanie z apteki - patrz Rp. w.); Rp. ● - lek dopuszczony do wydawania również bez recept w ilości jednego najmniejszego opakowania; A - lek bardzo silnie działający; B - lek silnie działający; ◊ - środek farmaceutyczny silnie upośledzający sprawność psychofizyczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu; ∆ - środek farmaceutyczny, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychofizycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności (w tekście - z przyczyn technicznych - w trójkącie nie umieszczono pionowej kreski, jak przy znaku ostrzegawczym na opakowaniach leków). Kat. cen - kategorie cen: a - cena leku do 2,50 zł b - cena leku od 2,51 zł do 5,00 zł c - cena leku od 5,01 zł do 10,00 zł d - cena leku od 10,01 zł do 20,00 zł e - cena leku od 20,01 zł do 50,00 zł f - powyżej 50,00 zł x - brak aktualnych danych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 26 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób. (Dz. U. Nr 31, poz. 167) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób (Dz. U. Nr 98, poz. 456 i Nr 154, poz. 756 oraz z 1997 r. Nr 135, poz. 920) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 marca 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 lutego 1998 r. (poz. 167) Załącznik nr 1 WYKAZ LEKÓW DO BEZPŁATNEGO WYDAWANIA1 NA RECEPTY - CHORYM W LECZENIU: Lp. NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie, dla którego ustalono kategorię cen Mukowiscydozy 1 Acetylocysteinum BRp.Acetylocysteina 0,1kaps. 0,1 gc20 kaps. BRp.ACC 100granulat 100 mgd20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200granulat 200 mgd20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200kaps. 0,2 gc20 kaps. BRp.ACC 100tabl. mus. 0,1 gd20 tabl. BRp.ACC 200tabl. mus. 0,2 gd20 tabl. BRp.ACC 600tabl. mus. 0,6 ge20 tabl. BRp.Fluimucilgran. 100 mg/sasz.x20 sasz. a 1 g BRp.Fluimucilgran. 200 mg/sasz.x20 sasz. a 1 g BRp.Fluimuciltabl. mus. 0,6 gx10 tabl. BRp.Mucisolproszek do sporz. roztw. (4,8 g n-acetylcysteinum)c60 g BRp.Tussicom 100 granulatgranulat 100 mg/5 gc20 saszetek po 5 g BRp.Tussicom 200 granulatgranulat 200 mg/5 gc20 saszetek po 5 g 2 Ambroxoli hydrochloridum BRp.Afleganinj. 0,015 g/2 mld10 amp. BRp.Ambrohexaltabl. 0,03 gc20 tabl. BRp.Ambrohexalinj. 0,015 g/2 mlc5 amp. BRp.Ambrosolsyrop 15 mg/5 mlb120 ml BRp.Ambrosolsyrop 30 mg/5 mlb120 ml BRp.Ambroxol-Ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 mld10 amp. BRp.Ambroksolsyrop 15 mg/5 mlc150 ml BRp.Ambroksolsyrop 30 mg/5 mlc150 ml BRp.Deflegminkaps. retard 75 mgc10 kaps. BRp.Deflegminkrople 0,75%c50 ml BRp.Deflegmintabl. 0,03 gb20 tabl. BRp.Mucosolvaninj. 0,015 g/2 mld10 amp. BRp.Mucosolvantabl. 0,03 gb20 tabl. BRp.Mucosolvansyrop 30 mg/5 mlc100 ml BRp.Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 mld1 op. BRp.Mukobronsyrop 0,3 g/100 mlb100 ml BRp.Mukobronsyrop 30 mg/5 mlc100 ml BRp.Mukobrontabl. 0,03 gc50 tabl. BRp.Bronchopront Saftsyrop 15 mg/5 mlc100 ml BRp.Bronchopront Tropfenkrople 7,5 mg/1 mlc50 ml 3 Carbocisteinum Rp.Karbocisteinsyrop 125 mg/5 mlc200 ml Rp.Karbocisteinsyrop 250 mg/5 mld200 ml Rp.Karbocisteinkaps. 375 mgd32 kaps. Rp.Mukolina 2%syrop 2%b120 ml Rp.Mukolina 5%syrop 5%c120 ml Rp.Mucodynekaps. 0,375 gf100 kaps. Rp.Mucodynesyrop 5%d200 ml Rp.Mucoprontsyrop 5% - 200 mle200 ml Rp.Pectoxkaps. 0,35 gx20 kaps. 4 Mesnum BRp.Mistabronpłyn do inh. 0,6 g/3 mld5 amp. BRp.Mistabronaerosol do nosa 12,5 mld1 op. BRp.Mucofluidaerosol do nosa 12,5 mld1 op. 5 Pancreatinum Rp.•Kreonkaps. 300 mg (8000 j. lipazy)d20 kaps. Rp.•Panzytrat 10000kaps. 10 000 j. lipazyd20 kaps. Chorób nowotworowych 6 Aminoglutethimidum BRp.Aminoglutethimidtabl. 0,25 gf100 tabl. 7 Amsacrinum BRp.Amsacrineinj. doż. 75 mg/15 mlf6 amp. + 6 fiol. rozp. BRp.Amsidylinj. doż. 0,05 mg/ml konc. (0,085 g/1,7 ml)f6 amp. + 6 fiol. rozp. 8 Asparaginasum BRp.Kidrolaseinj. 10 000 j.m.f10 fiol. 9 Azathioprinum BRp.Azathioprinetabl. 0,05 gf,e50 tabl. BRp.Azamuntabl. powl. 0,05 gx50 tabl. powl. BRp.Imurantabl. 0,025 ge100 tabl. BRp.Imurantabl. 0,05 gf100 tabl. 10 Bleomycini hydrochloridum BRp.Bleocininj. 0,015 gf1 fiol. s. subst. 11 Buprenorphini hydrochloridum ¤BRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,2 mge60 tabl. ¤BRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,4 mge30 tabl. ¤BRp.wTemgesictabl. podjęz. 0,2 mge10 tabl. 12 Busulfanum BRp.Mylerantabl. 0,002 gf25 tabl. 13 Calcii folinas BRp.Calciumfolinat-Ebeweinj. 0,003 g/mle10 amp. BRp.Calciumfolinat-Ebeweinj. 0,03 g/3 mlf5 amp. BRp.Calciumfolinat-Ebeweinj. 0,1 g/10 mlf5 amp. BRp.Calciumfolinat-Ebeweinj. 0,2 g/10 mlf5 amp. BRp.Calciumfolinat-Ebewekaps. 0,015 gf20 kaps. BRp.Calciumfolinat-Ebewekaps. 0,1 gf20 kaps. BRp.Leucovorintabl. 15 mgx10 tabl. BRp.Leucovorininj. 10 mg/1 mlx1 amp. BRp.Leucovorininj. 30 mg/3 mlx1 amp. BRp.Leucovorininj. 50 mg/5 mlx1 amp. BRp.Leucovorininj. 300 mg/30 mlx1 fiol. BRp.Leucovorin-Cafiol. 0,01 gf10 fiol. s. subst. BRp.Leucovorin-Cafiol. 0,025 gf10 fiol. s. subst. BRp.Folinate de Calciuminj. 0,0025 g/1 mlx5 amp. 1 ml BRp.Folinate de Calciuminj. 0,025 g/10 mlf5 amp. 10 ml BRp.Antrextabl. 0,015 ge30 tabl. 14 Carboplatinum BRp.Cycloplatininj. 0,05 gf10 fiol. BRp.Cycloplatininj. 0,2 gf5 fiol. BRp.Paraplatininj. 0,15 g/15 mlf1 fiol. BRp.Paraplatininj. 0,05 g/5 mlf1 fiol. BRp.Paraplatininj. 0,45 g/45 mlf1 fiol. 15 Chlorambucilum BRp.Leukerantabl. 0,002 ge25 tabl. BRp.Leukerantabl. 0,005 gf25 tabl. 16 Chlormethini hydrochloridum ARp.Nitrogranulogeninj. 0,001 g/10 mld10 amp. s. subst. 17 Cisplatinum BRp.Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 20 mld1 fiol. BRp.Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 50 mle1 fiol. BRp.Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 100 mle1 fiol. BRp.Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 200 mlf1 fiol. BRp.Blastoleminj. 0,01 gd1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Blastoleminj. 0,05 ge1 fiol. s. subst. BRp.Cisplatin-Ebeweinj. 0,01 g/20 mld1 fiol. BRp.Cisplatin-Ebeweinj. 0,025 g/50 mle1 fiol. BRp.Cisplatin-Ebeweinj. 0,05 g/100 mle1 fiol. BRp.Cisplatinuminj. 0,01 g/20 mlf10 fiol. BRp.Cisplatinuminj. 0,025 g/50 mle1 fiol. BRp.Cisplatinuminj. 0,05 g/100 mlf1 fiol. BRp.Cisplatylinj. 0,01 gf10 fiol. BRp.Cisplatylinj. 0,025 gf10 fiol. BRp.Cisplatylinj. 0,05 gf5 fiol. BRp.Platidiaminj. 0,01 gf10 fiol. BRp.Platidiaminj. 0,025 gf5 fiol. BRp.Platidiaminj. 0,05 ge1 fiol. BRp.Platamineinj. 0,01 gd1 fiol. BRp.Platamineinj. 0,025 gx1 fiol. BRp.Platamineinj. 0,05 ge1 fiol. BRp.Platinexinj. 0,025 g/50 mlf1 fiol. BRp.Platinolinj. 0,01 ge1 fiol. BRp.Platinolinj. 0,05 gf1 fiol. 18 Cyclophosphamidum BRp.Cyclophosphamiddraż. 0,05 gx50 draż. BRp.Endoxan-Astadraż. 0,05 ge50 draż. BRp.Endoxan-Asta, Endoxaninj. 0,2 gf10 fiol. s. subst. BRp.Endoxan-Astainj. 0,5 gd1 fiol. BRp.Endoxan-Astainj. 1 ge1 fiol. 19 Cytarabini hydrochloridum BRp.Alexaninj. 0,04 g/2 mle10 fiol. BRp.Alexaninj. 0,1 g/5 mlf10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Alexaninj. 0,5 g/10 mle1 fiol. BRp.Alexaninj. 1 g/20 mlf1 fiol. BRp.Cytarabinsubst. liof. 0,1 gf10 fiol., amp. BRp.Cytosarinj. 0,1 gd1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Cytosarinj. 0,5 gf1 fiol. liof. + rozp. BRp.Cytosarinj. 1 gf1 fiol. liof. 20 Dacarbazinum ARp.DTIC, Deticeneinj. 0,1 gf1 fiol. ARp.DTIC, Deticeneinj. 0,2 gx1 fiol. 21 Daunorubicini hydrochloridum BRp.Cerubidineinj. 0,02 gf10 fiol. s. subst. + rozp. 22 Doxorubicini hydrochloridum BRp.Adriblastina RDinj. 0,01 ge1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Adriblastina RDinj. 0,05 gf1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Biorubinaliof. do inj. 0,01 ge1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Doxoleminj. 0,01 ge1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Doxoleminj. 0,05 ge1 fiol. s. subst. BRp.Rastocininj. 0,01 gf10 fiol. 23 Epirubicini hydrochloridum BRp.Bioepicynainj. 0,01 gx1 fiol. BRp.Farmarubicin RDinj. 0,01 gf1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Farmarubicin RDinj. 0,05 gf1 fiol. s. subst. + rozp. 24 Etoposidum BRp.Lastetkaps. 0,025 gf40 kaps. BRp.Lastetkaps. 0,05 gf20 kaps. BRp.Lastetkaps. 0,1 gf10 kaps. BRp.Lastetinj. 0,1 g/5 mlf10 amp. BRp.Vepesidkaps. 0,05 gf20 kaps. BRp.Vepesidkaps. 0,1 gf10 kaps. BRp.Vepesidinj. 0,1 g/5 mlf10 amp. 25 Fluorouracilum BRp.5-Fluorouracilinj. 0,25 g/5 mld10 amp. BRp.Fluroblastininj. 0,5 g/10 mlx2 amp. BRp.Fluroblastininj. 0,25 g/5 mlx2 amp. BRp.Fluorouracilinj. 0,25 g/5 mle5 amp. BRp.Fluorouracilinj. 0,25 g/10 mlx10 amp. 26 Flutamidum BRp.Fugereltabl. 0,25 gf100 tabl. BRp.Flutacantabl. 0,25 gx50 tabl. BRp.Flutamidtabl. 0,25 ge100 tabl. 27 Hydroxycarbamidum BRp.Hydroxycarbamidkaps. 0,5 gf100 kaps. 28 Ifosfamidum BRp.Holoxaninj. 0,2 gf10 fl. BRp.Holoxaninj. 0,5 gf10 fl. BRp.Holoxaninj. 1 gf10 fl. BRp.Holoxaninj. 2 gf10 fl. BRp.Macdafeninj. 0,5 g/24 mle1 fiol. BRp.Macdafeninj. 1 g/50 mle1 fiol. BRp.Macdafeninj. 2 g/50 mlx1 fiol. 29 Levamisoli hydrochloridum BRp.Decaristabl. 0,15 gb1 tabl. BRp.Decaristabl. 0,05 gb2 tabl. 30 Lomustinum BRp.Cecenutabl., kaps. 0,04 gx5 tabl., kaps. BRp.Lomustinumtabl., kaps. 0,04 gf5 tabl., kaps. 31 Melphalanum BRp.Alkerantabl. 0,002 gd25 tabl. BRp.Alkerantabl. 0,005 ge25 tabl. 32 Mercaptopurinum BRp.Mercaptopurinumtabl. 0,05 gd30 tabl. BRp.Puri-Netholtabl. 0,05 gf25 tabl. 33 Methotrexatum ARp.Methotrexatinj. 0,005 g/2mle10 amp. ARp.Methotrexatinj. 0,02 g/2 mlf10 amp. ARp.Methotrexatinj. 0,05 gf10 amp. ARp.Methotrexatinj. 0,05 g/5 mlf10 amp. ARp.Methotrexatinj. 1 gf10 amp. ARp.Methotrexatinj. 1 g/20 mlf10 amp. ARp.Methotrexattabl. 2,5 mgf100 tabl. ARp.Methotrexattabl. 0,01 gf100 tabl. ARp.Methotrexatinj. 25 mg/mlx1 amp. ARp.Methotrexatinj. 50 mg/2 mlx1 amp. ARp.Methotrexatinf. 5 g/200 mlx1 but. a 200 ml ARp.Methotrexatinf. 0,5 g/20 mlx1 but. a 20 ml ARp.Methotrexatinf. 1,0 g/40 mlx1 but. a 40 ml ARp.Methotrexatefiol. 0,005 ge10 fiol. ARp.Methotrexatefiol. 0,02 gf10 fiol. ARp.Methotrexatefiol. 0,05 gf10 fiol. ARp.Methotrexatefiol. 0,5 gf10 fiol. ARp.Methotrexatetabl. 2,5 mgd20 tabl. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 0,005 g/1 mle10 amp. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 0,01 g/1 mle10 amp. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 0,05 g/5 mle5 amp. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 0,5 g/5 mlf5 amp. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 1 g/10 mlf1 amp. ARp.Methotrexat-Ebeweinj. 5 g/50 mlf1 amp. ARp.Trexantabl. 2,5 mge100 tabl. ARp.Trexaninj. 0,005 gf10 fiol. ARp.Trexaninj. 25 mg/ml - 20 mle1 fiol. ARp.Trexaninj. 0,05 gf10 fiol. 34 Mitomycin BRp.Mitomycin Cfiol. 0,002 gd10 fiol. BRp.Mitomycin Cfiol. 0,01 gf10 fiol. BRp.Mitomycin Cfiol. 0,02 gf10 fiol. 35 Mitoxantronum BRp.Mitoxantroneinj. 0,02 g/10 mle1 fiol. 36 Morphini hydrochloridum ¤NRp.wMorphinum hydrochloricuminj. 0,01 g/1 mlc10 amp. ¤NRp.wMorphinum hydrochloricuminj. 0,02 g/1 mld10 amp. ¤NRp.wMorphinum hydrochloricumlek recepturowy sporządz. z subst. o nazwie "morphinum hydrochloricum" 37 Prednisoni acetas BRp.Encortontabl. 0,001 ga20 tabl. BRp.Encortontabl. 0,005 ga20 tabl. 38 Procarbazini hydrochloridum BRp.Natulankaps. 0,05 gf50 kaps. 39 Tamoxifeni citras #ARp.Nolvadextabl. 0,01 gc30 tabl. #ARp.Nolvadex Dtabl. powl. 0,02 ge30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 10 Hexaltabl. powl. 0,01 gc30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 20 Hexaltabl. powl. 0,02 ge30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 30 Hexaltabl. powl. 0,03 ge30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 40 Hexaltabl. powl. 0,04 ge30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen Ebewetabl. 0,01 gx30 tabl. #ARp.Tamoxifen Ebewetabl. 0,02 gx30 tabl. #ARp.Tamoxifen Ebewetabl. 0,03 gx30 tabl. #ARp.Tamoxifentabl., tabl. powl. 0,01 gc30 tabl., tabl. powl. #ARp.Tamofentabl. 0,01 ge60 tabl. #ARp.Tamofentabl. 0,02 ge30 tabl. #ARp.Tamofentabl. 0,04 gx30 tabl. #ARp.Zemide 10tabl. 0,01 gc30 tabl. #ARp.Zemide 20tabl. 0,02 ge30 tabl. #ARp.Zemide 30tabl. powl. 0,03 ge30 tabl. powl. #ARp.Zemide 40tabl. 0,04 ge30 tabl. #ARp.Zitazoniumtabl. 0,01 gc30 tabl. 40 Teniposidum BRp.Vumoninj. 0,05 g/5 mlf10 amp. 41 Tioguaninum BRp.Lanvistabl. 0,04 gf25 tabl. 42 Tramadoli hydrochloridum #BRp.Tramadolczopek 0,1 gc5 czopków #BRp.Tramadolkaps. 0,05 gc20 kaps. #BRp.Tramadolinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. #BRp.Tramadolinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. #BRp.Tramadolkrople 0,1 g/1 mlc10 ml #BRp.Tramalkaps. 0,05 gc20 kaps. #BRp.Tramalinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. #BRp.Tramalinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. #BRp.Tramalkrople 0,1 g/1 mld96 ml #BRp.Tramalczopek 0,1 gd5 czopków #BRp.Trodonkaps. 0,05 gc20 kapsułek #BRp.Trodoninj. 0,05 g/1 mld5 amp. #BRp.Trodoninj. 0,1 g/2 mld5 amp. #BRp.Trodonkrople 0,1 g/1 mld10 ml #BRp.Trodonczopek 0,1 gd5 czopków 43 Mesnum BRp.Uromitexaninj. 0,2 g/2 mle15 amp. BRp.Uromitexaninj. 0,4 g/4 mlf15 amp. BRp.Anti-Uroninj. 0,2 g/2 mlf50 amp. 44 Vinblastini sulfas BRp.Vinblastininj. 0,005 gf10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Velbeinj. 0,01 ge1 fiol. + rozp. 45 Vincristini sulfas BRp.Vincristininj. 0,001 gf10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Vincristininj. 0,5 mgx10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Oncovininj. 0,001 g + rozp.e1 fiol. s. subst. + rozp. Padaczki 46 Acidum valproicum #BRp.Convulexkaps. 0,15 ge100 kaps. #BRp.Convulexkaps. 0,3 ge100 kaps. #BRp.Convulexkaps. 0,5 gf100 kaps. #BRp.Convulexsyrop 0,05 g/1 ml - 100 mld100 ml 47 Carbamazepinum #BRp.Amizepintabl. 0,2 gc50 tabl. #BRp.Tegretolsyrop 2% - 100 mld100 ml #BRp.Tegretolsyrop 2% - 250 mle250 ml #BRp.Tegretol CR 200tabl. 0,2 ge50 tabl. #BRp.Tegretol CR 400tabl. 0,4 ge30 tabl. #BRp.Neurotop retardtabl. 0,3 ge50 tabl. #BRp.Neurotop retardtabl. 0,6 gf50 tabl. 48 Clonazepamum #BRp.Clonazepamumtabl. 0,5 mga30 tabl. #BRp.Clonazepamumtabl. 0,002 ga30 tabl. #BRp.Clonazepamuminj. 1 mg/1 mld10 amp. #BRp.Antelepsintabl. 0,25 mgc50 tabl. #BRp.Antelepsintabl. 0,001 gd50 tabl. #BRp.Rivotriltabl. 0,5 mgc50 tabl. #BRp.Rivotriltabl. 0,002 ge100 tabl. #BRp.Rivotrilinj. 0,001 ge5 amp. s. subst. + 5 rozp. 49 Ethosuximidum #BRp.Petinimidkaps. 0,25 ge100 kaps. #BRp.Rontonsyrop 0,25 g/5 gd150 g #BRp.Suxinutinkaps. 0,25 gf100 kaps. 50 Magnesii valproas #BRp.Dipromaltabl. powl. 0,2 gd40 tabl. powl. 51 Natrii valproas #BRp.Vupralpłyn 20%c30 ml #BRp.Apilepsintabl. powl. 0,3 gx100 tabl. powl. #BRp.Depakinetabl. powl. 0,2 gd40 tabl. powl. #BRp.Depakinetabl. 0,3 gf100 tabl. #BRp.Depakinetabl. powl. 0,5 ge40 tabl. powl. #BRp.Depakinesyrop 5,764 g/100 mld150 ml #BRp.Sodium valproatetabl. powl. 0,2 gx100 tabl. powl. 52#BRp.Depakine-Chronotabl. powl. 0,3 gd30 tabl. powl. #BRp.Depakine-Chrono 300tabl. 0,3 gd30 tabl. powl. #BRp.Depakine-Chronotabl. powl. 0,5 gd30 tabl. #BRp.Depakine-Chrono 500tabl. 0,5 gd30 tabl. 53 Phenytoinum #BRp.Phenytoinumtabl. 0,1 gb60 tabl. 54 Primidonum #BRp.Mizodintabl. 0,25 gc60 tabl. Miastenii 55 Ambenoni chloridum BRp.Mytelasetabl. 0,01 ge100 tabl. 56 Neostigmini methylsulfas ARp.Polstigminumtabl. 0,015 gc20 tabl. ARp.Polstigminuminj. 0,5 mg/1 mlb10 amp. 57 Pyridostigmini bromidum BRp.Mestinondraż. 0,06 gf150 draż. Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych 58 Amitriptilinum hydrochloridum #BRp.Amitriptilinumdraż. 0,01 gb60 draż. #BRp.Amitriptilinumdraż. 0,025 gc60 draż. #BRp.Amitriptilinum 2,5%inj. 2,5%/2 mlb5 amp. 59 Carbamazepinum #BRp.Amizepintabl. 0,2 gc50 tabl. #BRp.Neurotop retardtabl. 0,3 ge50 tabl. #BRp.Neurotop retardtabl. 0,6 gf50 tabl. #BRp.Tegretolsyrop 2% - 100 mld1 fl. #BRp.Tegretolsyrop 2% - 250 mle1 fl. #BRp.Tegretol CR 200tabl. 0,2 ge50 tabl. #BRp.Tegretol CR 400tabl. 0,4 ge30 tabl. 60 Chlorprothixenum #BRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,015 gc50 tabl. powl. #BRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,05 gd50 tabl. powl. 61 Chlorpromazini hydrochloridum #BRp.Fenactildraż. 0,01 ga30 draż. #BRp.Fenactildraż. 0,025 ga20 draż. #BRp.Fenactildraż. 0,1 ga30 draż. #BRp.Fenactilkrople 4%a10 g #BRp.Fenactilinj. dom. 0,025 g/5 mlb5 amp. 62 Clomipramini hydrochloridum #BRp.Anafraniltabl. powl. 0,025 gd30 tabl. powl. #BRp.Anafraniltabl. powl. 0,01 gd30 tabl. powl. #BRp.Anafranil SR 75tabl. 0,075 ge20 tabl. #BRp.Anafranilinj. 0,025 g/2 mle10 amp. #BRp.Hydiphendraż. 0,025 ge50 draż. #BRp.Hydipheninj. 0,025 g/2 mle10 amp. 63 Clozapinum #BRp.Clocinoltabl. 0,025 gx20 tabl. #BRp.Clocinoltabl. 0,1 gx20 tabl. #BRp.Klozapoltabl. 0,025 gd50 tabl. #BRp.Klozapoltabl. 0,1 ge50 tabl. #BRp.Leponextabl. 0,025 ge50 tabl. #BRp.Leponextabl. 0,1 gf50 tabl. 64 Desipraminum BRp.Petylyldraż. 0,025 gd50 draż. 65 Dibenzepini hydrochloridum BRp.Noveriltabl. 0,24 ge20 tabl. 66 Flupentixoli dihydrochloridum #BRp.Fluanxoldraż. 0,5 mgd50 draż. #BRp.Fluanxoldraż. 0,003 ge50 draż. 67 Flupentixoli decanoas #BRp.Fluanxol Depotinj. 0,02 g/1 mlf10 amp. #BRp.Fluanxol Depotinj. 0,04 g/2 mlf10 amp. 68 Fluphenazini caprinoas #ARp.Mirenil prolongatuminj. 0,025 g/1 mlc5 amp. 69 Fluphenazini dihydrochloridum #ARp.Mirenildraż. 0,25 mga60 draż. #ARp.Mirenildraż. 0,001 gb60 draż. #ARp.Mirenilinj. 0,001 g/1 mlb10 amp. 70 Haloperidolum #BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,0005 gx100 tabl. #BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,001 gx100 tabl. #BRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,002 gx100 tabl. #BRp.Apo-Haloperidolpłyn 0,002 g/1 mlx15 ml #BRp.Decaldolpłyn 0,05 g/1 ml - 1 mle5 amp. a 1 ml #BRp.Decaldolpłyn 0,05 g/1 ml - 3 mle5 amp. a 3 ml #BRp.Haldoltabl. 0,002 gx25 tabl. #BRp.Haldolinj. 0,005 g/1 mlx10 amp. #BRp.Haldolkrople 0,002 g/mlx15 ml #BRp.Haldolkrople 0,01 g/mlx30 ml #BRp.Haloperidoltabl. 0,001 ga40 tabl. #BRp.Haloperidoltabl. 0,005 gx30 tabl. #BRp.Haloperidoltabl. 0,01 gx20 tabl. #BRp.Haloperidolkrople 0,002 g/1 mla10 ml #BRp.Haloperidolinj. 0,005 g/1 mlc,d5 amp. #BRp.Haloperidoltabl. 1,5 mgx50 tabl. #BRp.Haloperidol Decanoatinj. 0,05 g/1 ml - 1 mlf5 amp. #BRp.Haloperidol-Ratiopharmkrople 0,002 g/1 mld30 ml #BRp.Haloperidol-Ratiopharm 5inj. 0,005 g/ ml - 1 mld5 amp. 71 Imipramini hydrochloridum #BRp.Imipramindraż. 0,01 ga20 draż. #BRp.Imipramindraż. 0,025 ga20 draż. #BRp.Imipramininj. 0,025 g/2 mlc10 amp. #BRp.Melipramindraż. 0,01 gx50 draż. #BRp.Melipramindraż. 0,025 gx50 draż. #BRp.Melipramininj. 0,025 g/2 mlx10 amp. 72 Levomepromazini hydromaleas #BRp.Tisercintabl. powl. 0,025 gc50 tabl. powl. #BRp.Tisercininj. 0,025 g/1 mlc10 amp. 73 Lithii carbonas #BRp.Lithium carbonicumtabl. 0,25 gc60 tabl. 74 Perazini dimaleas #BRp.Pernazinumtabl. 0,025 ga20 tabl. #BRp.Pernazinumtabl. 0,1 gc30 tabl. #BRp.Taxilandraż. 0,025 gx25 draż. #BRp.Taxilaninj. 80,64 mg/2 mld10 amp. 75 Perphenazinum #BRp.Trilafondraż. 0,008 gd100 draż. #BRp.Trilafoninj. 0,005 g/1 mle10 amp. 76 Perphenazini enanthas #BRp.Trilafon enanthateinj. 0,1 g/1 mlf10 amp. 77 Prochlorperazini dimaleas #BRp.Chloropernazinumtabl. 0,01 gb20 tabl. 78 Promazini hydrochloridum #BRp.Promazindraż. 0,025 gb60 draż. #BRp.Promazindraż. 0,05 gc60 draż. #BRp.Promazindraż. 0,1 gc60 draż. #BRp.Promazininj. 0,1 g/2 mlc10 amp. 79 Sulpiridum #BRp.Eglonylkaps. 0,05 gx30 kaps. #BRp.Eglonyl fortetabl. 0,2 gx12 tabl. #BRp.Eglonylinj. 0,1 g/2 mlx1 amp. #BRp.Eglonylsyrop 0,5 g/100 mlx120 ml #BRp.Meresa 50kaps. 0,05 gx20 kaps. #BRp.Meresa 200tabl. 0,2 gx20 tabl. #BRp.Meresainj. 0,1 g/3 mlx6 amp. #BRp.Sulpiridkaps. 0,05 gx30 kaps. #BRp.Sulpiridtabl., kaps. 0,2 gx12 tabl., kaps. #BRp.Sulpiridinj. 0,1 g/2 mlx1 amp. #BRp.Sulpirydsyrop 0,5 g/100 mlb1 fl. #BRp.Sulpirydsyrop 2,0 g/100 mlb1 fl. #BRp.Sulpirydkaps. 0,05 gb24 kaps. #BRp.Sulpirydkaps. 0,1 gb24 kaps. #BRp.Sulpirydtabl. 0,2 gb12 tabl. #BRp.Sulpirylkaps. 0,05 gx30 kaps. #BRp.Sulpiryltabl. 0,2 gx12 tabl. 80 Thioridazini hydrochloridum #BRp.Thioridazindraż. 0,01 ga30 draż. #BRp.Thioridazin 25 mgdraż. 0,025 ga20 draż. #BRp.Thioridazindraż. 0,1 ga20 draż. #BRp.Thioridazin prolongatumtabl. 0,2 gd20 tabl. 81 Trifluoperazini dihydrochloridum #BRp.Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,001 gc100 tabl. powl. #BRp.Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,002 gc100 tabl. powl. #BRp.Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,005 gc100 tabl. powl. #BRp.Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,01 gc100 tabl. powl. #BRp.Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,02 gd100 tabl. powl. #BRp.Stelazinedraż. 0,005 gd50 draż. #BRp.Terfluzinedraż. 0,01 gc20 draż. 82 Trihexyphenidyli hydrochloridum #BRp.wParkopan 2tabl. 0,002 gc100 tabl. #BRp.wParkopan 5tabl. 0,005 gd100 tabl. 83 Valpromidum BRp.Depamidedraż. 0,3 ge30 draż. 84 Zuclopenthixoli decanoate #BRp.Clopixol Depotinj. 0,2 g/1 mld1 amp. 85 Zuclopenthixoli dihydrochloridum #BRp.Clopixoltabl. 0,01 ge100 tabl. #BRp.Clopixoltabl. 0,025 gf100 tabl. Karłowatości przysadkowej u dzieci 86 Somatropinum BRp.Genotropininj. 4 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Genotropininj. 16 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Grorminj. 2 j.m.x6 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Grorminj. 4 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Humatropeinj. 4 j.m.x6 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Norditropin Pen Set 12fiol. 12 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Norditropin Pen Set 24fiol. 24 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Saizeninj. 4 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Saizeninj. 10 j.m.x1 fiol. s. subst. + rozp. Gruźlicy 87 Capreomycini sulfas BRp.Capastatinj. 1 gf1 fiol. s. subst. 88 Ethambutoli dihydrochloridum BRp.Ethambutolkaps. 0,25 ge250 kaps. 89 Ethionamidum BRp.Ethionamiddraż. 0,25 gx100 draż. 90 Isoniazidum #BRp.Isoniazidumtabl. 0,05 gb100 tabl. 91 Pyrazinamidum Rp.Pyrazinamidtabl. 0,5 ge250 tabl. 92 BRp. Rifamazidkaps. 0,15 gd100 kaps. BRp.Rifamazidkaps. 0,3 ge100 kaps. 93 Rifampicinum BRp.Rifampicinkaps. 0,15 gd100 kaps. BRp.Rifampicinkaps. 0,3 ge100 kaps. 94 Rifamycinum BRp.Rifocininj. dom. 0,25 g/3 mlf10 amp. BRp.Rifogalinj. dom. 0,25 g/3 mle5 amp. 95 Streptomycini sulfas BRp.Streptomycinuminj. 1 ga1 fiol. z suchą subst. Cukrzycy 96 Glibenclamidum BRp.Euclamintabl. 0,005 ga60 tabl. 97 Glicliazidum Rp.Diapreltabl. 0,08 ge60 tabl. Rp.Diabrezidetabl. 0,08 gd40 tabl. Rp.Glinormaxtabl. 0,08 gx60 tabl. Rp.Diabezidtabl. 0,08 gx60 tabl. 98 Glipolamidum BRp.Glipolamidtabl. 0,3 gd60 tabl. 99 Glipizidum BRp.Minidiabtabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Glibenesetabl. 0,005 gd30 tabl. 100 Gliquidonum BRp.Glurenormtabl. 0,03 ge50 tabl. 101 Glucagoni hydrochloridum BRp.Glucagoninj. 0,001 ge1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Glucagon zestaw natychmiastowej pomocyliof. 0,001 g + strzyk. z rozp.f1 fiol. BRp.GlucaGen 1 mg HypoKitliof. do inj. 1 mg/1 mlf1 fiol. a 1 mg + strzyk. z rozp. a 1 ml BRp.GlucaGen 1 mgliof. do inj. 1 mg/1 mlf1 fiol. a 1 mg + rozp. a 1 ml 102 Insuliny chromatograficznie oczyszczone BRp.Insulinum Maxirapid ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insulinum Sol. Neutralis ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insulinum Semilente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insulinum Isophanicum ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insulinum Lente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insulinum Ultralente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Insuline Semi Tardumfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insuline Tardum MXfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.N.P.H. Endoparcrine Protamine Cristalliseefiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Orgasuline Ordinaire Insuline Humainefiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Endopancrinefiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Orgasuline NPH Humainefiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulin Minilente SPPfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulin Superlente SPPfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Inutral SPPfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml Insuliny wysokooczyszczone pochodzenia zwierzęcego BRp.Insulinum Maxirapid WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Maxirapid WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulinum Sol. Neutralis WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Sol. Neutralis WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulinum Semilente WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Semilente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulinum Isophanicum WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Isophanicum WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulinum Lente WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Lente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulinum Ultralente WOSfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlxfiol. 10 ml BRp.Insulinum Ultralente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Actrapid MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Actrapid MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Semilente MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Semilente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Lente MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Lente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Ultralente MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Ultralente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Monotard MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Monotard MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Iletin II R (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Iletin II NPH (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Iletin II Lente (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml BRp.Iletin II Protamine Zinc. (Pork) fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mldfiol. 10 ml Insuliny wysokooczyszczone ludzkie BRp.Insulin Actrapid HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Actrapid HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Insulin Insulatard HM (Protaphane HM)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Insulatard HM (Protaphane HM)fiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Insulin Monotard HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Monotard HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Insulin Mixtard 30 HM (Actraphane HM)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Mixtard 30 HM (Actraphane HM)fiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp. Insulin Ultratard HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Insulin Ultratard HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin Rfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin Rfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin Nfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin Nfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin Lfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin Lfiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin Ufiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin Ufiol. 100 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin M1 (10/90)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin M2 (20/80)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Humulin M3 (30/70)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlefiol. 10 ml BRp.Humulin M4 (40/60)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlffiol. 10 ml BRp.Insuman Rapidfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlf5 fiol. 10 ml BRp.Insuman Rapidfiol. 100 j.m./1 ml - 5 mlf5 fiol. 5 ml BRp.Insuman Comb 25/75fiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlf5 fiol. 10 ml BRp.Insuman Comb 25/75fiol. 100 j.m./1 ml - 5 mlf5 fiol. 5 ml BRp.Insuman Basalfiol. 40 j.m./1 ml - 10 mlf5 fiol. 10 ml BRp.Insuman Basalfiol. 100 j.m./1 ml - 5 mlf5 fiol. 5 ml 103 Metformini hydrochloridum BRp.Metformintabl. 0,5 gc30 tabl. 104 Rp. Strzykawki jednorazowego użytku z wyeliminowaną przestrzenią martwą z igłą o grubości do 04 mm przeznaczone do podawania insuliny 105 Tolbutamidum BRp.Diabetoltabl. 0,5 gb40 tabl. Jaskrze 106 Betaxololi hydrochloridum Rp.Betoptic Skrople do oczu 0,25%d5 ml Rp.Betoptic 0,5%krople do oczu 0,5%e5 ml 107 Pilocarpini hydrochloridum #ARp.•Pilocarpinum 2%krople do oczu 2%b10 ml #ARp.Pilocarpinum ophtalmicummaść do oczu 2%b3 g #ARp.•Isopto-Carpine 1%krople do oczu 1%c15 ml #ARp.•Isopto-Carpine 2%krople do oczu 2%c15 ml #ARp.Pilogel HSżel 4%e5 g #ARp.•Pilomann 1%krople do oczu 1%c10 ml #ARp.•Pilomann 2%krople do oczu 2%c10 ml #ARp.•Pilomann 3%krople do oczu 3%c10 ml #ARp.•Sol. Pilocarpini 3%krople do oczu 3%x3 x 5 ml #ARp.•Sol. Pilocarpini 4%krople do oczu 4%x3 x 5 ml 108 Carbacholi chloridum #Rp.Carbacholkrople do oczu 3%a10 ml #Rp.Isopto-Carbachol 1,5 %krople do oczu 1,5%c15 ml #Rp.Isopto-Carbachol 3,0%krople do oczu 3%d15 ml 109 Metipranololum Rp.Betamannkrople do oczu 0,1%d5 ml Rp.Betamannkrople do oczu 0,3%d5 ml 110 Timololi maleas Rp.Cusimolol 0,25%krople do oczu 0,25%b1 flak. 5 ml Rp.Cusimolol 0,50%krople do oczu 0,5%c1 flak. 5 ml Rp.Oftan-Timololkrople do oczu 0,25%x1 flak. 5 ml Rp.Oftan-Timololkrople do oczu 0,5%x1 flak. 5 ml Rp.Oftensinkrople do oczu 0,25%c1 flak. 5 Rp.Oftensinkrople do oczu 0,5%c1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,1%krople do oczu 0,1%c1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,25%krople do oczu 0,25%c1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,5%krople do oczu 0,5%c1 flak. 5 ml Rp.Timoptic 0,25%krople do oczu 0,25%d1 flak. 5 ml Rp.Timoptic 0,5%krople do oczu 0,5%d1 flak. 5 ml Rp.Timoptic XEkrople do oczu tworzące żel 0,25%e1 flak. 2,5 ml Rp.Timoptic XEkrople do oczu tworzące żel 0,5%e1 flak. 2,5 ml 1 do wysokości ustalonego limitu Załącznik nr 2 WYKAZ LEKÓW ORAZ TESTÓW DIAGNOSTYCZNYCH DO WYDAWANIA NA RECEPTY PO WNIESIENIU OPŁATY RYCZAŁTOWEJ2 - CHORYM W LECZENIU: Lp. NazwaPostać i dawka Opakow., na które ustalono ryczałt Fenyloketonurii do diet eliminacyjnych oraz celiaklii i zespołów wrodzonych defektów metabolicznych 111 Protein hydrolisat compositum Rp.Humana z MCTproszekd350 g Rp.Humana SLproszeke650 g Rp.Isomilproszekd400 g Rp.Nofelan Sproszeke400 g Rp.Nofemixproszeke350 g Rp.Nofemix FTproszeke350 g Rp.Nofemix ILWproszeke350 g Rp.Nutramigenproszeke425 g Rp.Lofenalacproszekc450 g Rp.Pregestimilproszeke450 g Rp.ProSobeeproszekd400 g Rp.ProSobee 2proszekd400 g Rp.Mixaminproszeke600 g Rp.Bebilon sojowyproszekd400 g Rp.Bebilon pepti MCTproszeke450 g Rp.Bebilon peptiproszekx450 g Muskowiscydozy 112 Domasum alfa Rp.Pulmozymeroztw. do inh. 1 mg/ml - 2,5 mlf30 amp. Padaczki 113 Diazepamum BRp.Relaniumtabl., tabl. powl. 2 mgx20 tabl., tabl. powl. BRp.Relaniumtabl., tabl. powl. 5 mgx20 tabl., tabl. powl. BRp.Relaniumzaw. 2 mg/5 mlx100 g Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych 114 Risperidonum #BRp.Rispolepttabl. powl. 1 mge20 tabl. powl. #BRp.Rispolepttabl. powl. 2 mgf20 tabl. powl. #BRp.Rispolepttabl. powl. 3 mgf20 tabl. powl. #BRp.Rispolepttabl. powl. 4 mgf20 tabl. powl. Cukrzycy 115 Insuliny wysokooczyszczone ludzkie BRp.Insulin Actrapid HN Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Actrapid HN Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Insulatard HN Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Insulatard HN Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 10 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 10 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 30 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 30 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 20 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 20 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 40 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 40 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 50 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 50 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 10 HM NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 20 HM NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 40 HM NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 50 HM NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Actrapid NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Actrapid NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Mixtard 30 NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Mixtard 30 NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insulin Insulatard NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Insulin Insulatard NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Humulin R - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin R - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Humulin N - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin N - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Humulin M1 (10/90) - cardridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin M1 (10/90) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Humulin M2 (20/80) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin M2 (20/80) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf10 fiol. 3 ml BRp.Humulin M3 (30/70) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin M3 (30/70) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Humulin M4 (40/60) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 mlf10 fiol. 1,5 ml BRp.Humulin M4 (40/60) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 fiol. 3 ml BRp.Insuman Rapidfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 wkładów do Optipen BRp.Insuman Comb 25/75fiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 wkładów do Optipen BRp.Insuman Basalfiol. 100 j.m./1 ml - 3 mlf5 wkładów do Optipen Testy diagnostyczne 116- do oznaczenia glukozy w moczu Rp.Diabur Test 5000test paskowye50 pasków Rp.S-Glukotesttest paskowye50 pasków Rp.TEST-TAPEtest paskowyd50 oznaczeń 117- do oznaczenia glukozy i acetonu w moczu Rp.Ketodiastixtest paskowye50 pasków Rp.Cormay Uritest-1test paskowyd50 pasków Rp.Keto-Diabur-Test 5000test paskowye50 pasków 118- do oznaczenia glukozy we krwi Rp.Dextrostixtest paskowyf50 pasków Rp.Glucocardtest paskowyf50 pasków Rp.Glucostixtest paskowyf50 pasków Rp.BM Test-1-44RF/Haemo-Glukotest 20-800RFtest paskowyf50 pasków Rp.ExacTechtest paskowyf50 pasków Rp.One Touch Glucosetest paskowyf50 pasków Rp.Diascantest paskowyf50 pasków Rp.Accu-Chek Glucosetest paskowyf50 pasków Rp.Accutrend Glucosetest paskowyf50 pasków Rp.Glucocardtest paskowyf50 pasków Rp.Glucocard IItest paskowyx50 pasków Rp.Elite SensorsTMtest paskowyx50 pasków 2 do wysokości ustalonego limitu Załącznik nr 3 WYKAZ LEKÓW ORAZ SPRZĘTU JEDNORAZOWEGO UŻYTKU DO WYDAWANIA NA RECEPTY ZA CZĘŚCIOWĄ ODPŁATNOŚCIĄ 30% CENY3 - CHORYM W LECZENIU: Lp. NazwaPostać i dawka Opakowanie, dla którego ustalono kategorię cen Chorób nowotworowych 119 Cyproteroni acetas BRp.Androcurtabl. 0,05 gf20 tabl. 120 Granisetroni hydrochloridum BRp.Kytriltabl. powl. 0,001 gx10 tabl. powl. 121 Nilutamidum BRp.Anandrontabl. 0,05 gf90 tabl. 122 Ondansetron hydrochloride dihydrate BRp.Zofrantabl. 0,004 gf10 tabl. 123BRp.Zofrantabl. 0,008 gf10 tabl. Tropisetron hydrochloridum BRp.Navobankaps. 0,005 gf5 kaps. Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych 124 Fluoxetine hydrochloride #BRp.Prozackaps. 0,02 gf28 kaps. #BRp.Seronilkaps. 0,02 gd30 kaps. #BRp.Seroniltabl. powl. 0,01 ge30 tabl. powl. #BRp.Bioxetintabl. 0,02 ge30 tabl. #BRp.Fluksinkaps. 0,02 gx14 kaps. 125 Mianserini hydrochloridum #BRp.Lerivontabl. powl. 0,01 gd30 tabl. powl. #BRp.Lerivontabl. 0,03 ge20 tabl. #BRp.Lerivontabl. powl. 0,06 gf30 tabl. powl. #BRp.Miansantabl. powl. 0,01 gd30 tabl. powl. #BRp.Miansantabl. 0,03 ge14 tabl. #BRp.Mianserintabl. powl. 0,01 gf100 tabl. powl. 126 Moclobemidum BRp.Aurorix Rochetabl. powl. 0,15 gf30 tabl. Jaskry 127 Dorzolamidi hydrochloridum #BRp.Trusopotkrople do oczu 2%f5 ml 3 do wysokości ustalonego limitu Załącznik nr 4 WYKAZ LEKÓW ORAZ SPRZĘTU JEDNORAZOWEGO UŻYTKU DO WYDAWANIA NA RECEPTY ZA CZĘŚCIOWĄ ODPŁATNOŚCIĄ 50% CENY4 - CHORYM W LECZENIU: Lp. NazwaPostać i dawka Opakowanie, dla którego ustalono kategorię cen Chorób nowotworowych 128 Estramustini phosphas BRp.Estracytkaps. 0,14 gf100 kaps. BRp.Estracytinj. 0,3 gf10 fiol. s. subst. + rozp. Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych 129 Buspironi hydrochloridum #BRp.Spamilantabl. 0,005 gc30 tabl. #BRp.Spamilantabl. 0,01 gd30 tabl. #BRp.Mabusontabl. 5 mgx30 tabl. #BRp.Mabusontabl. 10 mgx30 tabl. 130 Fluvoxamini maleas #BRp.Fevarintabl. powl. 50 mgf10 tabl. powl. #BRp.Fevarintabl. powl. 100 mgf10 tabl. powl. 131 Paroxetini hydrochloridum BRp.Seroxattabl. powl. 20 mgf30 tabl. powl. BRp.Seroxattabl. powl. 30 mgx30 tabl. powl. Cukrzycy 132 Acarbosum Rp.Glucobay 50tabl. 0,05 ge30 tabl. Rp.Glucobay 100tabl. 0,1 ge30 tabl. 133 Chlorpropamidum BRp.Apo-Chlorpropamidtabl. 0,25 gx100 tabl. BRp.Chlorpropamidtabl. 0,25 gb60 tabl. BRp.Diabinesetabl. 0,25 gx20 tabl. Chorób układu krążenia 134 Cerivastatinum BRp.Lipobaytabl. powl. 0,1 mgx28 tabl. BRp.Lipobaytabl. powl. 0,2 mgx28 tabl. BRp.Lipobaytabl. powl. 0,3 mgx28 tabl. 135 Fluvastatinum Rp.Lescolkaps. 20 mgf28 kaps. Rp.Lescolkaps. 40 mgf28 kaps. 136 Lovastatinum BRp.Mevacortabl. 20 mgf28 tabl. 137 Pravastatinum BRp.Lipostattabl. 20 mgf30 tabl. 138 Simvastatinum BRp.Zocortabl. 10 mgf28 tabl. BRp.Zocortabl. 20 mgf28 tabl. 4 do wysokości ustalonego limitu Załącznik nr 5 WYKAZ ARTYKUŁÓW SANITARNYCH NIEZBĘDNYCH DO STOSOWANIA PRZY CHOROBACH NOWOTWOROWYCH I UPOŚLEDZENIU UMYSŁOWYM WYDAWANYCH NA RECEPTĘ PO WNIESIENIU OPŁATY RYCZAŁTOWEJ 139 Rp. Wata celulozowaarkusze Objaśnienie oznaczeń: Rp. - lek wydawany z apteki na recepty; Rp.w. - lek wydawany z apteki na podstawie recepty z kopią, wypisywanej na blankietach receptowych wzoru Mz/Pom-33; N - lek zaliczany do leków odurzających z grupy I (wydawanie z apteki - patrz Rp.w.); Rp. • - lek dopuszczony do wydawania również bez recept w ilości jednego najmniejszego opakowania; A - lek bardzo silnie działający; B - lek silnie działający; ¤ - środek farmaceutyczny silnie upośledzający sprawność psychofizyczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu; # - środek farmaceutyczny, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychofizycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności (w tekście - z przyczyn technicznych - w trójkącie nie umieszczono pionowej kreski, jak przy znaku ostrzegawczym na opakowaniach leków); Kat. cen - kategorie cen: a - cena leku do 2,50 zł b - cena leku od 2,51 zł do 5,00 zł c - cena leku od 5,01 zł do 10,00 zł d - cena leku od 10,01 zł do 20,00 zł e - cena leku od 20,01 zł do 50,00 zł f - powyżej 50,00 zł x - brak aktualnych danych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 26 lutego 1998 r. w sprawie wykazu leków, które nie mogą być przepisywane osobom uprawnionym chorującym na wrodzoną lub nabytą chorobę przewlekłą. (Dz. U. Nr 31, poz. 168) Na podstawie art. 9a ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz leków, które nie mogą być przepisywane na recepcie uprawniającej do nabycia leku w trybie określonym w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne, obejmuje: 1) leki umieszczone w wykazach leków uzupełniających, ustalonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661), 2) leki umieszczone w wykazach ustalonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1, 3) leki znajdujące się w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia. § 2. Recepty według wzoru Mz/Pom-32, wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, mogą być zrealizowane przez apteki w ustalonym dla nich terminie ważności. § 3. Traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 stycznia 1997 r. w sprawie wykazu leków, które nie mogą być przepisywane osobom uprawnionym chorującym na wrodzoną lub nabytą chorobę przewlekłą (Monitor Polski Nr 11, poz. 76). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 marca 1998 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 lutego 1998 r. (poz. 168) Wykaz leków które nie mogą być przepisywane na recepcie uprawniającej do nabycia leku w trybie określonym w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne I. Surowice 1. Antitoxinum Tetanicum Equinum Lyophilisatum 2. Antytoksyna Gronkowcowa 3. Antytoksyna Jadu Żmii 4. Antytoksyna Tężcowa Bydlęca 5. Antytoksyna Tężcowa Końska Liofilizowana II. Szczepionki 1. Acnevac 2. Anatoksyna Gronkowcowa 3. Anatoksyna Tężcowa 4. Anatoksyna Tężcowa z Anatoksyną Błoniczą 5. Delbetex 6. Mumpsvax 7. Panodinum 8. Polyvaccinum Forte 9. Polyvaccinum Mite 10. Polyvaccinum Submite 11. Pseudovac 12. Solco Trichovac 13. Stamaril 14. Szczepionka Gronkowcowa 15. Szczepionka wg Delbeta 16. Szczepionka p/Haemophilus influenze typ b 17. Szczepionka p/kleszczowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych - wszystkie zarejestrowane 18. Szczepionka p/różyczce - wszystkie zarejestrowane 19. Szczepionka p/wirusowemu zapaleniu wątroby typ A - wszystkie zarejestrowane 20. Szczepionka p/wirusowemu zapaleniu wątroby typ B - wszystkie zarejestrowane 21. Szczepionka p/grypie - wszystkie zarejestrowane 22. Szczepionka p/wściekliźnie - wszystkie zarejestrowane 23. Szczepionka skojarzona p/odrze, śwince, różyczce - wszystkie zarejestrowane III. Inne leki gotowe 1. Broncho-Vaxom 2. Luivac 3. Nicergolinum Adavin amp., draż. Nilogrin tabl. powl. Sermion draż., tabl. powl., fiol. 4. Phacolisinum Quinax 5. Ribomunyl 6. Solcoseryl amp. 7. Vinpocetinum tabl. - wszystkie zarejestrowane Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów działania służb porządkowych organizatora imprezy masowej. (Dz. U. Nr 32, poz. 169) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i sposoby działania służb porządkowych organizatora imprezy masowej w zakresie sprawdzania uprawnień osób do przebywania na imprezie masowej, legitymowania w celu ustalenia ich tożsamości, przeglądania zawartości ich bagaży i odzieży, wzywania osób do opuszczenia imprezy, ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz chronionego mienia, a także niewpuszczania na imprezę masową oraz usuwania osób zakłócających imprezę masową. § 2. 1. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w § 1, pracownicy służby porządkowej organizatora imprezy masowej, w tym pracownicy agencji ochrony osób i mienia, zwani dalej "pracownikami służby porządkowej", okazują identyfikator z imieniem i nazwiskiem oraz wyraźnym napisem "Służba porządkowa", zawierający ponadto dane określone w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680), zwanej dalej "ustawą", w taki sposób, aby osoba, wobec której są podejmowane te czynności, miała możność odczytania i zanotowania imienia i nazwiska pracownika służby porządkowej. 2. Pracownicy służby porządkowej powinni być jednolicie oznakowani w sposób umożliwiający ich identyfikację. § 3. 1. Sprawdzenia uprawnienia osoby do przebywania na imprezie masowej dokonuje się przez: 1) kontrolę posiadania karty wstępu lub innego dokumentu wystawionego przez organizatora imprezy masowej, w którym określono rodzaj imprezy, datę i godzinę jej rozpoczęcia, ewentualnie oznaczono miejsce, które zajmie osoba w czasie trwania imprezy, 2) ustalenie, czy dane personalne osoby nie zostały zamieszczone w rejestrze, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być podejmowane do czasu zakończenia imprezy masowej. § 4. 1. Legitymowania osoby dokonuje się w razie konieczności stwierdzenia jej tożsamości, w szczególności w celu dokonania ustaleń, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, lub przeglądania zawartości bagaży i odzieży osoby, gdy zaistnieje podejrzenie, że wnosi ona na imprezę masową broń lub inne niebezpieczne przedmioty (narzędzia) oraz materiały wybuchowe i wyroby pirotechniczne, napoje alkoholowe, środki odurzające lub substancje psychotropowe, zwane dalej "przedmiotami". 2. Tożsamość osoby ustala się na podstawie: 1) dowodu osobistego lub tymczasowego dowodu osobistego, 2) dokumentu stwierdzającego tożsamość cudzoziemca, 3) paszportu, 4) legitymacji szkolnej, 5) innych dokumentów zaopatrzonych w fotografię i adres osoby legitymowanej. § 5. 1. W przypadku podejrzenia, że osoba wnosi na imprezę masową przedmioty, o których mowa w § 4 ust. 1, przeglądania zawartości jej bagaży i odzieży dokonuje co najmniej dwóch pracowników służby porządkowej. 2. Przeglądanie odzieży powinno być dokonywane przez pracowników służby porządkowej tej samej płci co osoba kontrolowana. 3. W razie stwierdzenia posiadania przez osobę kontrolowaną przedmiotów, o których mowa w § 4 ust. 1, pracownik służby porządkowej uniemożliwia ich wniesienie na imprezę masową oraz powiadamia o tym organizatora imprezy, który, w miarę potrzeby, występuje o pomoc do Policji. § 6. 1. Pracownik służby porządkowej wzywa osobę nie mającą uprawnień do przebywania na imprezie masowej albo zakłócającą porządek do opuszczenia imprezy masowej, informując ją o przyczynie wydania tego polecenia. 2. Przed przystąpieniem do czynności, o której mowa w ust. 1, pracownik służby porządkowej jest obowiązany użyć zwrotu "Służba porządkowa" oraz podać swoje imię i nazwisko. § 7. Pracownik służby porządkowej jest obowiązany: 1) nie wpuścić na imprezę masową osób, których dane znajdują się w rejestrze, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, oraz osób odmawiających poddania się czynnościom, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-3 ustawy, 2) usunąć z miejsca przeprowadzania imprezy masowej osoby, które swoim zachowaniem zakłócają tę imprezę, 3) ująć osoby stwarzające bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także chronionego mienia, i niezwłocznie przekazać Policji. § 8. 1. Podejmując czynności, o których mowa w § 7, pracownik służby porządkowej, będący pracownikiem agencji ochrony osób i mienia, może użyć siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony, na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) i przepisach wydanych na jej podstawie. 2. W przypadku gdy działania, o których mowa w ust. 1, okazały się nieskuteczne, pracownik służby porządkowej powiadamia o tym organizatora imprezy, który niezwłocznie występuje o udzielenie pomocy do Policji. § 9. Po ujęciu osoby pracownik służby porządkowej jest obowiązany: 1) poinformować osobę o przyczynach ujęcia, 2) sprawdzić, czy osoba ujęta posiada przedmioty, o których mowa w § 4 ust. 1, 3) odebrać przedmioty, o których mowa w § 4 ust. 1, i przekazać je Policji. § 10. Pracownik służby porządkowej jest obowiązany udzielić pierwszej pomocy medycznej, w granicach dostępnych środków i w zakresie posiadanej wiedzy, osobie ujętej, która ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność, a także na prośbę tej osoby, oraz niezwłocznie wezwać pomoc medyczną zapewnioną przez organizatora imprezy. § 11. 1. Przebieg czynności, o których mowa w § 5, § 7 pkt 2 i 3, § 8 oraz § 9, dokumentuje się notatką służbową lub za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. 2. Notatka, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: dane osoby, w stosunku do której zostały podjęte czynności, określenie czasu, miejsca, rodzaju tych czynności, przyczyn i skutków ich podjęcia, a także imiona i nazwiska pracowników służby porządkowej, którzy dokonali tych czynności. 3. Notatka podlega przekazaniu organizatorowi imprezy, który jest obowiązany udostępnić ją na żądanie Policji. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 26 lutego 1998 r. w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. (Dz. U. Nr 32, poz. 170) Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy uiszczania opłat: 1) za udzielenie zezwolenia wydanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945), zwanej dalej "ustawą", 2) z tytułu wpisu do ewidencji papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 3) od spółek prowadzących giełdy, spółek prowadzących rynek pozagiełdowy oraz od Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., pobieranych od wartości transakcji zawieranych na rynku regulowanym. § 2. 1. Udzielenie zezwolenia domowi maklerskiemu lub udzielenie zezwolenia spółce, występującej z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, podlega następującym opłatom: 1) za zezwolenie na oferowanie papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej - równowartość w złotych 1 000 ECU, 2) za zezwolenie na nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych na cudzy rachunek - równowartość w złotych 1 000 ECU, 3) za zezwolenie na nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych na własny rachunek celem realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego - równowartość w złotych 1 000 ECU, 4) za zezwolenie na zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie - równowartość w złotych 4 500 ECU, 5) za zezwolenie na doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi - równowartość w złotych 500 ECU, 6) za zezwolenie na prowadzenie rachunków papierów wartościowych oraz rachunków pieniężnych służących do ich obsługi - równowartość w złotych 1 000 ECU, 7) za zezwolenie na pośrednictwo w nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych - równowartość w złotych 4 500 ECU, 8) za zezwolenie na podejmowanie czynności zmierzających do doprowadzenia do objęcia lub nabycia przez zleceniodawcę papierów wartościowych nie dopuszczonych do publicznego obrotu oraz innych czynności związanych z obrotem takimi papierami - równowartość w złotych 2 500 ECU, 9) za zezwolenie na podejmowanie czynności związanych z obsługą towarzystw funduszy powierniczych - równowartość w złotych 2 500 ECU, 10) za zezwolenie na obrót prawami majątkowymi nie będącymi papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy - równowartość w złotych 4 500 ECU, 11) za zezwolenie na dokonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi będącymi prawami, z których wynikają roszczenia o zawarcie umów mających za przedmiot towary giełdowe w postaci rzeczy lub w których wysokość roszczeń pieniężnych określana jest w zależności od cen takich rzeczy w obrocie na rynku towarów giełdowych - równowartość w złotych 4 500 ECU, 12) za zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu - równowartość w złotych 1 500 ECU. 2. W przypadku gdy wniosek o udzielenie zezwolenia dotyczy więcej niż jednej czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7, łączna wysokość pobieranych opłat nie może być wyższa niż równowartość w złotych 4 500 ECU. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do banku prowadzącego działalność maklerską oraz banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, jak również do podmiotu wnioskującego o udzielenie zezwolenia na prowadzenie takiej działalności, z zastrzeżeniem § 6. § 3. Udzielenie podmiotowi zagranicznemu zezwolenia na zawieranie umów o świadczenie usług brokerskich lub otwieranie rachunków papierów wartościowych, na rachunek innego podmiotu zagranicznego i na podstawie udzielonego przez niego upoważnienia, podlega opłacie w równowartości w złotych 3 000 ECU. § 4. Udzielenie zezwolenia na przeniesienie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, poza rynkiem regulowanym, podlega opłacie w równowartości w złotych 1 000 ECU. § 5. Zezwolenie na przeniesienie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, poza rynkiem regulowanym, udzielone podmiotowi krajowemu lub podmiotowi zagranicznemu, którego przedmiotem działalności w kraju należącym do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju jest pośrednictwo w obrocie papierami wartościowymi na rynku regulowanym, przechowywanie lub rejestrowanie takich papierów, oraz w przypadku gdy wniosek o udzielenie zezwolenia dotyczy kilku transakcji lub transakcji określonego rodzaju, podlega opłacie w równowartości w złotych 3 000 ECU. § 6. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie rachunków papierów wartościowych przez bank podlega opłacie w równowartości w złotych 4 500 ECU. § 7. Udzielenie zezwolenia spółce prowadzącej giełdę lub regulowany rynek pozagiełdowy albo spółce wnioskującej o udzielenie zezwolenia na prowadzenie takiej działalności podlega następującym opłatom: 1) za zezwolenie na prowadzenie giełdy - równowartość w złotych 4 500 ECU, 2) za zezwolenie na prowadzenie rynku pozagiełdowego - równowartość w złotych 4 500 ECU, 3) za zezwolenie na obrót na rynku regulowanym prawami majątkowymi nie będącymi papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy - równowartość w złotych 4 500 ECU. § 8. Udzielenie zezwolenia dla emitenta na obrót, poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej, na innym regulowanym rynku, papierami wartościowymi, które są przedmiotem obrotu na rynku giełdowym lub rynku pozagiełdowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, podlega opłacie w równowartości w złotych 4 500 ECU. § 9. Z tytułu wpisu do ewidencji papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu pobiera się opłatę ewidencyjną w wysokości 0,06% wartości emisji papierów wartościowych wprowadzanych do publicznego obrotu, nie więcej jednak niż równowartość w złotych 25 000 ECU. § 10. 1. Wartość emisji, o której mowa w § 9, oblicza się: 1) w obrocie pierwotnym - jako iloczyn liczby emitowanych papierów wartościowych i ich ceny emisyjnej, 2) w pierwszej ofercie publicznej - jako iloczyn liczby sprzedawanych papierów wartościowych i ich ceny sprzedaży, 3) w przypadku papierów wartościowych tego samego rodzaju, innych niż zbywane w obrocie pierwotnym lub w drodze pierwszej oferty publicznej, objętych treścią tego samego wniosku albo zawiadomienia o emisji - jako iloczyn liczby tych papierów wartościowych i ceny sprzedaży, o której mowa w pkt 2, a w przypadku braku takiej ceny - ceny emisyjnej, o której mowa w pkt 1. 2. W przypadku obligacji zamiennych lub akcji emitowanych w celu zamiany za obligacje wartości emisji oblicza się jako iloczyn liczby obligacji zamiennych i ich wartości nominalnej. 3. W przypadku niemożności ustalenia wartości emisji w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 2, za jej wartość przyjmuje się: 1) dla akcji wyemitowanych do dnia bilansowego, na który sporządzono ostatnie jednostkowe sprawozdanie finansowe zbadane przez podmiot uprawniony do badania, zamieszczone w prospekcie emisyjnym lub memorandum informacyjnym, dołączonym do wniosku lub zawiadomienia o emisji - wartość księgową spółki pomniejszoną odpowiednio o wartość kapitału rezerwowego z aktualizacji wyceny, przypadającą na te akcje, ustaloną na podstawie tego sprawozdania, 2) dla akcji wyemitowanych po dniu bilansowym, o którym mowa w pkt 1 - iloczyn liczby tych akcji i najwyższej ceny, po której zostały objęte, 3) dla obligacji - iloczyn liczby obligacji i ich wartości nominalnej, 4) dla papierów wartościowych będących prawami pochodnymi w rozumieniu ustawy - równowartość w złotych 1 000 000 ECU, 5) dla tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania w krajach należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, o ile są one papierami wartościowymi w rozumieniu ustawodawstwa kraju siedziby emitenta - równowartość w złotych 45 000 000 ECU. § 11. 1. Od spółki prowadzącej giełdę pobiera się opłatę naliczaną od wartości transakcji kupna oraz od wartości transakcji sprzedaży zawieranych na rynku regulowanym w wysokości: 1) 0,009% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej, jeżeli przedmiotem transakcji są akcje, 2) 0,005% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej, jeżeli przedmiotem transakcji są papiery wartościowe inne niż akcje, z zastrzeżeniem pkt 5 i ust. 2 pkt 1, 3) 0,005% wartości transakcji zawieranych poza sesją giełdową, jeżeli przedmiotem transakcji są akcje, 4) 0,003% wartości transakcji zawieranych poza sesją giełdową, jeżeli przedmiotem transakcji są papiery wartościowe inne niż akcje, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, 5) 0,0025% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej, jeżeli przedmiotem transakcji są prawa pochodne. 2. Wysokość opłaty od wartości transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, wynosi: 1) 0,003% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej, 2) 0,002% wartości transakcji zawieranych poza sesją giełdową. § 12. 1. Od spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy pobiera się opłaty naliczane od wartości transakcji kupna oraz od wartości transakcji sprzedaży zawieranych na rynku regulowanym, w wysokości: 1) 0,009% wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji są akcje, 2) 0,005% wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji są papiery wartościowe inne niż akcje, z zastrzeżeniem pkt 3 i ust. 2, 3) 0,0025% wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji są prawa pochodne. 2. Wysokość opłaty od wartości transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, wynosi 0,003% wartości transakcji. § 13. 1. Od Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. pobiera się opłatę naliczaną od wartości transakcji zawieranych na rynku regulowanym, których rozliczenie jest przeprowadzane w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, w wysokości: 1) 0,005% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej oraz na regulowanym rynku pozagiełdowym, jeżeli przedmiotem transakcji są akcje, 2) 0,0025% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej oraz na regulowanym rynku pozagiełdowym, jeżeli przedmiotem transakcji są papiery wartościowe inne niż akcje, z zastrzeżeniem pkt 3 i ust. 2 pkt 1, 3) 0,00125% wartości transakcji, jeżeli ich przedmiotem są prawa pochodne, 4) 0,001% wartości transakcji zawieranych poza sesją giełdową, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2. 2. Wysokość opłaty od wartości transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, wynosi: 1) 0,0012% wartości transakcji zawieranych na sesji giełdowej oraz na regulowanym rynku pozagiełdowym, 2) 0,0005% wartości transakcji poza sesją giełdową. § 14. Wysokość opłat w złotych określana jest przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych, ustalanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego na dzień poprzedzający datę złożenia wniosku albo zawiadomienia o emisji. § 15. 1. Opłatę ewidencyjną, o której mowa w § 9, uiszcza się na dzień złożenia wniosku o udzielenie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu albo zawiadomienia o emisji, na rachunek bankowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, w wysokości obliczonej według wartości emisji określonej zgodnie z § 10. W przypadku gdy co najmniej jedna z danych niezbędnych do wyliczenia wartości emisji nie została jeszcze określona, na potrzeby naliczenia wielkości wpłaty przyjmuje się odpowiednio największą przewidywaną wartość nie określonej danej. 2. W przypadku określenia wartości emisji w okresie po złożeniu wniosku o udzielenie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu albo zawiadomienia o emisji, kwota wpłaty podlega zwiększeniu albo zmniejszeniu w stosunku do kwoty uiszczonej zgodnie z ust. 1. O konieczności zwiększenia lub zmniejszenia wpłaty emitent lub wprowadzający informuje Komisję Papierów Wartościowych i Giełd w terminie jednego dnia od powzięcia informacji o wielkości ostatniej danej niezbędnej do obliczenia wartości emisji, podając wyliczenie kwoty różnicy oraz składając jednocześnie wniosek o zwrot kwoty nadpłacanej. 3. Emitent lub wprowadzający wpłaca brakującą kwotę opłaty w terminie 14 dni od daty określenia wartości emisji, z zastrzeżeniem § 19 ust. 1. 4. Kwoty nadpłacone z tytułu wpłaty na poczet opłaty ewidencyjnej podlegają zwrotowi nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. 5. W przypadku pozostawienia wniosku o udzielenie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu bez rozpoznania, opłata ewidencyjna podlega zwrotowi nie wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż w terminie 21 dni od daty wydania decyzji o pozostawieniu sprawy bez rozpoznania. W przypadku pozostawienia sprawy bez rozpoznania na skutek nieuzupełnienia przez wnioskodawcę braków formalnych wniosku w terminie wskazanym przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, opłata ulega zwrotowi w terminie 21 dni od daty, w której upłynął termin uzupełnienia wniosku. 6. W przypadku cofnięcia przez emitenta albo wprowadzającego wniosku o udzielenie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu, opłata ewidencyjna podlega zwrotowi nie wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż w terminie 21 dni od daty cofnięcia wniosku. 7. Opłata ewidencyjna nie podlega zwrotowi w przypadku wykreślenia papierów wartościowych z ewidencji. § 16. 1. Opłaty, o których mowa w § 11-13, wnosi się raz na miesiąc na rachunek Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za jaki opłata jest dokonywana, z zastrzeżeniem § 19 ust. 2. 2. W terminie, o którym mowa w ust. 1, podmiot dokonujący wpłaty przekazuje Komisji Papierów Wartościowych i Giełd dokumenty lub oświadczenie potwierdzające podstawę wyliczenia wysokości opłaty. § 17. Opłaty za zezwolenie, o których mowa w § 2-8, uiszczane są na rachunek bankowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji o udzieleniu zezwolenia, z zastrzeżeniem § 19 ust. 1. § 18. W przypadku opłat, o których mowa w § 11-13, nadpłata jest zaliczana na poczet opłat za miesiąc lub miesiące następne. § 19. 1. Opłaty, o których mowa w § 2-9, należne za zezwolenia wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz z tytułu wpisów do ewidencji w związku z wnioskami o udzielenie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu złożonymi przed dniem wejścia w życie rozporządzenia albo zawiadomieniami o emisji dokonanymi przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, uiszcza się w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 2. Opłaty, o których mowa w § 11-13, należne od transakcji zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, uiszcza się w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie rozporządzenia. § 20. Do dnia 31 grudnia 1999 r. od spółek prowadzących rynek pozagiełdowy pobiera się opłatę w wysokości połowy stawek określonych w § 12. § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestru funduszy inwestycyjnych, wzoru tego rejestru oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach o wpis do rejestru funduszy. (Dz. U. Nr 32, poz. 171) Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933) zarządza się, co następuje: § 1. Rejestr funduszy inwestycyjnych, zwany dalej "rejestrem", prowadzi się dla funduszy inwestycyjnych określonych ustawą z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933). § 2. Dla każdego funduszu inwestycyjnego prowadzi się oddzielną księgę rejestrową. § 3. Księga rejestrowa składa się z następujących rubryk: 1) rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu, 2) rubryka druga - nazwa i rodzaj funduszu inwestycyjnego, numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej - REGON, 3) rubryka trzecia - cel inwestycyjny i czas trwania funduszu, 4) rubryka czwarta - firma, siedziba i adres towarzystwa funduszy inwestycyjnych, sposób reprezentowania towarzystwa oraz numer wpisu towarzystwa do rejestru handlowego wraz z oznaczeniem sądu prowadzącego rejestr, 5) rubryka piąta - informacja o utworzeniu rady inwestorów, data powołania rady oraz lista jej członków, 6) rubryka szósta - lista członków zarządu towarzystwa, prokurentów oraz pełnomocników, którym udzielono pełnomocnictwa ogólnego do reprezentowania funduszu, 7) rubryka siódma - firma lub nazwa, siedziba i adres depozytariusza, 8) rubryka ósma - wzmianka o statucie oraz jego zmianach, ze wskazaniem tych zmian, 9) rubryka dziewiąta - przejęcie, przekształcenie, likwidacja funduszu, dane likwidatorów, 10) rubryka dziesiąta - data dokonania wpisu i podpis sekretarza sądu, 11) rubryka jedenasta - uwagi. § 4. Księgi rejestrowe nie mogą być wydawane poza miejsce ich przechowywania. § 5. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdego funduszu prowadzi się akta rejestrowe obejmujące dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz dotyczące postępowania rejestrowego. § 6. W postępowaniu w sprawach rejestru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. § 7. Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać dane potrzebne do wypełnienia poszczególnych rubryk rejestru. § 8. 1. Sąd rejestrowy bada, czy zgłoszony wniosek i dołączone do niego dokumenty zgadzają się pod względem formy i treści z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa. 2. Sąd bada, czy zgłoszone dane są zgodne z prawdziwym stanem rzeczy, jeżeli ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości. § 9. W postanowieniu zarządzającym wpis sąd określa treść wpisu oraz rubrykę księgi rejestrowej, do której wpis ma być dokonany. § 10. Sąd może w treści wpisu powołać się na dokument złożony do akt rejestrowych. Powołane dokumenty uważa się za objęte treścią wpisu. § 11. Postanowienie zarządzające wpis uzasadnia się tylko na wniosek. § 12. 1. O wniesieniu apelacji od postanowienia zarządzającego wpis wpisuje się z urzędu wzmiankę w rubryce jedenastej rejestru. 2. Wzmianka, o której mowa w ust. 1, ulega wykreśleniu po prawomocnym zakończeniu postępowania. § 13. 1. W razie uchylenia postanowienia zarządzającego dokonanie wpisu sąd z urzędu zarządza jego wykreślenie. 2. W razie zmiany postanowienia zarządzającego dokonanie wpisu sąd z urzędu zarządza odpowiednią zmianę tego wpisu. § 14. 1. Każdy może, pod nadzorem sekretarza sądowego, przeglądać rejestr oraz złożone do akt dokumenty stanowiące podstawę wpisu. 2. Zaświadczenie, odpisy i wyciągi z rejestru są wydawane osobie, która wykaże interes prawny w ich uzyskaniu. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 3 marca 1998 r. w sprawie warunków przydziału, przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji przez straże gminne. (Dz. U. Nr 32, poz. 172) Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o broni i amunicji bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć broń i amunicję w rozumieniu przepisów o broni, amunicji i materiałach wybuchowych. § 2. Zarząd gminy występuje o wydanie pozwolenia na broń na okaziciela w celu uzbrojenia pracowników straży gminnej wykonujących zadania przewidziane w art. 11 pkt 5 i 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779), zwanej dalej "ustawą", uwzględniając warunki określone w przepisach dotyczących broni, amunicji i materiałów wybuchowych. § 3. 1. Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji przy rozpatrywaniu wniosku może zażądać od zarządu gminy dodatkowych informacji uzasadniających potrzebę uzbrojenia pracowników straży gminnej w proponowany rodzaj i ilość jednostek broni. 2. W przypadku stwierdzenia przez komendanta wojewódzkiego Policji braku okoliczności uzasadniających uzbrojenie straży gminnej w proponowany rodzaj i ilość broni, ma on prawo odmówić wydania pozwolenia na broń lub określić w zaświadczeniu na jej zakup inny rodzaj i ilość tej broni. 3. Odmowa wydania pozwolenia na broń lub zmiana rodzaju i ilości sztuk broni, o której mowa w ust. 2, może nastąpić w przypadku stwierdzenia: 1) braku wykonywania czynności określonych w art. 11 pkt 5 i 9 ustawy, 2) braku zagrożeń osób lub mienia w stopniu uzasadniającym objęcie ich ochroną z użyciem proponowanego rodzaju i ilości sztuk broni, 3) niewłaściwego wyboru miejsca i sposobu przechowywania broni i amunicji. 4. Komendant wojewódzki Policji cofa pozwolenie na broń lub zmienia rodzaj i ilość sztuk broni dla straży: 1) na wniosek zarządu gminy, 2) w razie ustania okoliczności, dla których pozwolenie zostało wydane, 3) w razie stwierdzenia nieprawidłowości wykonywania zadań ochrony przez straż gminną lub w sposobie przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji, 4) w razie zmiany zakresu ochrony wykonywanej przez straż gminną. § 4. 1. Decyzję o wyposażeniu strażnika w broń podejmuje komendant straży gminnej. 2. Strażnik gminny może być wyposażony w broń palną krótką po ukończeniu z wynikiem pozytywnym przeszkolenia z zakresu posługiwania się bronią palną krótką, zasad ewidencji i przechowywania. § 5. Strażnik gminny, któremu wydano broń w związku z wykonywanymi zadaniami, obowiązany jest, po zakończeniu tych zadań, do bezzwłocznego jej zdania do miejsca przechowywania. § 6. 1. Broń i amunicję będące w posiadaniu straży gminnej przechowuje się w pomieszczeniu zwanym magazynem broni. 2. Magazyn broni może być umiejscowiony w siedzibie straży, jak również w obiekcie chronionym przez straż. § 7. Spełnienie wymogów określonych w § 8 dla magazynu broni stwierdza protokołem komisja powołana przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji, w której skład wchodzą przedstawiciele: 1) właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji, 2) komendanta straży gminnej. § 8. 1. Magazyn broni, o którym mowa w § 6, powinien: 1) stanowić oddzielne pomieszczenie w budynku murowanym, usytuowane w miarę możliwości na piętrze, 2) posiadać specjalne zabezpieczenia, w tym: a) drzwi obite blachą stalową o grubości powyżej 2 mm, posiadające blokadę przeciwwyważeniową lub założoną od strony zewnętrznej kratę ruchomą wykonaną z prętów stalowych o średnicy nie mniejszej od 12 mm lub z płaskowników stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 8 x 30 mm (odstęp pomiędzy prętami nie powinien przekraczać wymiarów 120 x 120 mm, a płaskowników w poziomie 80 mm i w pionie 240 mm) oraz zamknięcie co najmniej na dwa zamki patentowe i żelazną sztabę zamykaną na kłódkę patentową, b) okna osłonięte siatką metalową o średnicy drutu nie mniejszej od 1,5 mm i wymiarach oczek maks. 10 x 10 mm oraz na stałe zamocowanymi w murze kratami metalowymi wykonanymi z prętów stalowych lub płaskowników stalowych o wymiarach określonych dla krat drzwiowych, umocowanych na zewnątrz od krat i szyb, c) wyposażenie w sygnalizację alarmową przeciwwłamaniową podłączoną do stanowiska pełniącego całodobowy dyżur lub objętego całodobową uzbrojoną ochroną, d) drzwi do pomieszczenia, o którym mowa w pkt 1, na czas nieobecności osoby odpowiedzialnej za prowadzenie gospodarki uzbrojenia powinny być zamknięte i zaplombowane lub zaopatrzone w inny wskaźnik nieuprawnionego wejścia. 2. Dopuszcza się stosowanie w otworach okiennych zamiennie z kratami i siatkami szyb specjalnych o odpowiedniej klasie. § 9. 1. Komendant straży gminnej wyznacza spośród pracowników straży osobę odpowiedzialną za prowadzenie gospodarki uzbrojenia straży. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, powinna posiadać przeszkolenie podstawowe, o którym mowa w art. 25 ust. 4 ustawy, lub szkolenie specjalistyczne, potwierdzone stosownym zaświadczeniem wydanym przez komendanta wojewódzkiego Policji z zakresu posługiwania się bronią oraz warunków jej przechowywania i ewidencji. § 10. 1. Broń i amunicję, które nie są wykorzystywane do zadań ochrony, należy przechowywać w szafach stalowych, znajdujących się w magazynie broni, o parametrach technicznych, które muszą spełniać szafy przeznaczone do przechowywania znacznych wartości pieniężnych. 2. Broń na czas przechowywania powinna być wyjęta z futerału i rozładowana, ze zwolnionym kurkiem i odłączonym magazynkiem, technicznie sprawna, kompletna, czysta i zakonserwowana. 3. Amunicja do broni powinna znajdować się w opakowaniach fabrycznych lub pojemnikach przystosowanych do tego celu, ułożona w sposób uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju. Zabrania się przechowywania amunicji w magazynkach nabojowych. § 11. 1. Broń i amunicja będące w posiadaniu straży podlegają rejestracji w "Książce stanu uzbrojenia", według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Książkę stanu uzbrojenia wraz z potwierdzonymi przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji kopiami zakupu broni i amunicji przechowuje się w siedzibie straży. § 12. Wydawanie na czas wykonywania zadań ochronnych i zdawanie broni i amunicji po ich zakończeniu podlega rejestracji w "Książce wydania - przyjęcia broni i amunicji", według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 13. Amunicję wykorzystaną do celów szkolenia strzeleckiego rozlicza się w "Karcie rozchodu amunicji", według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 14. Straże gminne posiadające broń na podstawie dotychczasowych przepisów obowiązane są dostosować warunki przydziału, przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji do wymogów niniejszego rozporządzenia w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 marca 1998 r. (poz. 172) Załącznik nr 1 KSIĄŻKA STANU UZBROJENIA Ilustracja Załącznik nr 2 KSIĄŻKA WYDANIA - PRZYJĘCIA BRONI I AMUNICJI Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 3 KARTA ROZCHODU AMUNICJI Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: bialskopodlaskim, chełmskim, kaliskim, konińskim, koszalińskim, leszczyńskim, lubelskim, olsztyńskim, opolskim, słupskim, tarnobrzeskim i zamojskim. (Dz. U. Nr 32, poz. 173) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 5 maja 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: bialskopodlaskim, chełmskim, kaliskim, konińskim, koszalińskim, leszczyńskim, lubelskim, olsztyńskim, opolskim, słupskim, tarnobrzeskim i zamojskim (Dz. U. Nr 24, poz. 117, z 1993 r. Nr 99, poz. 455, z 1994 r. Nr 109, poz. 524 i z 1996 r. Nr 95, poz. 438) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo chełmskie, w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich", w rubryce miasta Włodawa po wyrazie "Korolowska" dodaje się wyrazy "Kotnarowskiego, Kraszewskiego", po wyrazie "Nadrzeczna" dodaje się wyraz "Ogrodowa" i po wyrazie "Wesoła" dodaje się wyraz "Zabagonie", 2) w załączniku nr 11 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo tarnobrzeskie, w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich", w rubryce miasta Stalowa Wola przed wyrazem "Czarnieckiego" dodaje się wyraz "Bojanowska,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. (Dz. U. Nr 32, poz. 174) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151, z 1994 r. Nr 109, poz. 525, z 1996 r. Nr 2, poz. 13, Nr 75, poz. 359, Nr 95, poz. 439 i Nr 127, poz. 601 oraz z 1997 r. Nr 34, poz. 213 i Nr 76, poz. 480) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 3 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo ciechanowskie, w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy "07763 Lelewo-Miękoszyn-Psucin", 2) w nazwie drogi nr "07761 Siennica-Mogowo-Lelewo" po wyrazie "Lelewo" dodaje się wyrazy "- do drogi 571", 2) w załączniku nr 6 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo kieleckie, w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy: "15342 Świątniki-Olszówka-Wodacz", "15344 Gniewięcin-Krężoły-Brzeście", "15345 Gniewięcin-Sielec-Łany", b) w nazwie drogi nr "15337 Boleścice-Klemencice-Lasówka" wyraz "Lasówka" zastępuje się wyrazem "Laskowa", 3) w załączniku nr 9 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo nowosądeckie, w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich", w rubryce miasta Gorlice po wyrazie "Węgierska" dodaje się wyraz "Zakole", 4) w załączniku nr 16 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo siedleckie, w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy "36437 Kosuty-Zagoździe-Jamielnik Stary", b) w nazwie drogi nr "36436 Tuchowicz-Gózd-Zagoździe" po wyrazie "Zagoździe" dodaje się wyrazy "-Jamielnik Stary". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. (Dz. U. Nr 32, poz. 175) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179, z 1995 r. Nr 129, poz. 627, z 1996 r. Nr 20, poz. 95 i Nr 95, poz. 440 oraz z 1997 r. Nr 52, poz. 334 i Nr 116, poz. 749) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo wałbrzyskie, w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy "45461 Przerzeczyn-Zdrój - Uzdrowisko". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 628--z dnia 18 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. 629--z dnia 16 lipca 1998 r. o ratyfikacji Umowy w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem. 630--z dnia 23 lipca 1998 r. o ratyfikacji Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, przyjętego rezolucją nr 247 (1993) Organu Zarządzającego Funduszu. 631--z dnia 24 lipca 1998 r. o wejściu w życie ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy o administracji rządowej w województwie. 632--z dnia 25 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o statystyce publicznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 633--z dnia 27 lipca 1998 r. w sprawie organizacji i trybu działania Krajowej Rady Konsultacyjnej do Spraw Osób Niepełnosprawnych oraz zasad uczestnictwa w jej pracach ekspertów i przedstawicieli organów, organizacji i instytucji, nie reprezentowanych w Radzie, a także wysokości wynagrodzenia członków Rady oraz ekspertów i innych osób nie będących członkami Rady za udział w posiedzeniach Rady. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 634--z dnia 23 lipca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 635--z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 636--z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie wysokości i podziału środków finansowych przeznaczonych na zapewnienie gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej. 637--z dnia 24 lipca 1998 r. w sprawie określenia wykazu wyrobów budowlanych nie mających istotnego wpływu na spełnianie wymagań podstawowych oraz wyrobów wytwarzanych i stosowanych według uznanych zasad sztuki budowlanej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 26 listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej. (Dz. U. z 1998 r. Nr 32, poz. 176) 1. Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 106, poz. 498) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 21 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 75, poz. 328), 2) ustawą z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), 3) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 106, poz. 498) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 54-58 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123), które stanowią: "Art. 54. 1. Wojewodowie ustalą i ogłoszą, do dnia 31 grudnia 1990 r., wykaz aktów prawa miejscowego, wydanych przez wojewódzkie rady narodowe i terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego przed dniem wejścia w życie ustawy, które zachowują moc obowiązującą. 2. Akty nie zamieszczone w wykazie, o którym mowa w ust. 1, tracą moc z dniem ogłoszenia tego wykazu. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przepisów prawa miejscowego wydanych przez rady narodowe miast: stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi oraz prezydentów tych miast na zasadach określonych w art. 26 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego (Dz. U. z 1988 r. Nr 26, poz. 183 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178). Zakres obowiązywania tych przepisów ustalą i ogłoszą właściwe organy samorządu terytorialnego tych miast w trybie i na zasadach określonych w odrębnej ustawie. Art. 55. 1. Osoby powołane na stanowiska wojewodów i wicewojewodów w trybie określonym w dotychczasowych przepisach - zachowują te stanowiska do czasu odwołania w trybie przewidzianym w art. 5 i 6. 2. Osoby powołane na stanowiska prezydentów i wiceprezydentów miast: stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi w trybie określonym w dotychczasowych przepisach stają się z mocy prawa odpowiednio: wojewodą lub wicewojewodą warszawskim, krakowskim i łódzkim i zachowują te stanowiska do czasu odwołania w trybie przewidzianym w art. 5 i 6. Art. 56. 1. Urzędy wojewódzkie, z wyjątkiem urzędów miast: stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi, działające w dniu wejścia w życie ustawy, stają się urzędami wojewódzkimi w rozumieniu tej ustawy. 2. Do czasu ustalenia na podstawie art. 33 statutów urzędów wojewódzkich, które stają się urzędami wojewódzkimi w rozumieniu ust. 1, urzędy te działają w oparciu o dotychczasowe statuty, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Prezydenci miast: stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi zorganizują, w terminie do dnia wejścia w życie ustawy o samorządzie terytorialnym, urzędy wojewódzkie w Warszawie, Krakowie i Łodzi. Art. 57. W przypadku konieczności zmniejszenia zatrudnienia w urzędach wojewódzkich, o których mowa w art. 56, następuje to na zasadach określonych w przepisach ustawy o pracownikach urzędów państwowych dotyczących likwidacji urzędu. Osobom zwalnianym z urzędu przysługują również uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych w związku z likwidacją zakładu pracy. Art. 58. Zobowiązania i wierzytelności wojewódzkich rad narodowych, powstałe po dniu 1 stycznia 1989 r., z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przejmuje Skarb Państwa.", 2) art. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 75, poz. 328), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.", 3) art. 69 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), który stanowi: "Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.", 4) art. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 106, poz. 498), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 1996 r." Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 listopada 1997 r. (poz. 176) USTAWA z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1) Zadania administracji rządowej w terenie wykonują: 1) wojewodowie i podporządkowane im organy, jako organy administracji ogólnej, 2) kierownicy służb i inspekcji oraz innych wojewódzkich jednostek organizacyjnych wykonujących, z upoważnienia wojewody, zadania i kompetencje określone w ustawach szczególnych, 3) terenowe organy administracji podporządkowane bezpośrednio ministrom, jako organy administracji specjalnej, 4) organy gminy oraz organy związków komunalnych (międzygminnych), jeżeli ustawy tak stanowią lub jeżeli wykonywanie zadań administracji rządowej wynika z zawartego porozumienia z organami administracji rządowej. Art. 1a. 2) 1. Wojewoda jako organ rządowej administracji ogólnej, w szczególności: 1) kieruje pracą i zapewnia warunki działania rządowej administracji ogólnej w województwie, służb i inspekcji wojewódzkich oraz innych wojewódzkich jednostek i koordynuje ich pracę, 2) wykonuje nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego w zakresie i na zasadach określonych ustawami, 3) wydaje decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji rządowej należących do jego właściwości, 4) na zasadach i w zakresie określonych ustawami reprezentuje Skarb Państwa oraz wykonuje uprawnienia i obowiązki organu założycielskiego wobec przedsiębiorstw państwowych, 5) wydaje wojewódzki dziennik urzędowy, 6) wydaje zarządzenia w sprawach należących do jego właściwości, 7) wykonuje inne zadania określone ustawami. 2. Wojewoda nie może być równocześnie przewodniczącym partii politycznej lub jej jednostki organizacyjnej. Art. 2. 3) Wojewoda jest na obszarze województwa przedstawicielem Rządu. Art. 3. 4) Wojewoda jest w postępowaniu administracyjnym organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do: 1) kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej, 2) organów samorządu terytorialnego w zakresie realizowanych przez te organy zleconych zadań administracji rządowej. Art. 4. (skreślony) 5). Art. 5. Wojewodę powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji. Art. 6. 1. Zastępcą wojewody jest wicewojewoda. 2. Wicewojewodę powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody. 3. Wicewojewoda wykonuje zadania i kompetencje w zakresie określonym przez wojewodę. Jeżeli wojewoda nie może pełnić obowiązków służbowych, zakres zastępstwa rozciąga się na wszystkie zadania i kompetencje wojewody. Art. 7. Wojewoda może, w formie pisemnej, upoważniać pracowników urzędu wojewódzkiego do załatwiania określonych spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych. Art. 8. 1. Wojewoda może powierzyć prowadzenie, w jego imieniu, niektórych spraw z zakresu swoich właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, organom gminy położonej na terenie województwa, a także kierownikom państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych funkcjonujących na obszarze województwa. 2. W szczególnych przypadkach wojewoda może powierzyć wykonywanie zadań, z wyjątkiem wydawania decyzji administracyjnych, innym właściwym jednostkom. 3. 6) Powierzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze porozumienia. Porozumienie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, chyba że w porozumieniu ustalono termin późniejszy. Art. 9. 7) Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) ministrach - należy przez to rozumieć także kierowników urzędów centralnych oraz innych kierowników będących centralnymi organami administracji rządowej, 2) organach administracji specjalnej - należy przez to rozumieć kierowników będących terenowymi organami administracji rządowej, podporządkowanych bezpośrednio ministrom, oraz kierowników państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych lub ich oddziałów terenowych w zakresie realizowanych przez nich zadań administracji rządowej, 3) terenowych organach administracji rządowej - należy przez to rozumieć organy rządowej administracji ogólnej i specjalnej. Rozdział 2 Wojewoda jako przedstawiciel Rządu Art. 10. 1. Wojewoda jako przedstawiciel Rządu: 1) 8) określa, w dostosowaniu do miejscowych warunków, szczegółowe cele polityki Rządu na obszarze województwa oraz - w zakresie i na zasadach przewidzianych ustawami - koordynuje i kontroluje wykonanie wynikających stąd zadań, 2) 8) organizuje kontrolę wykonywania na obszarze województwa zadań administracji rządowej, określonych w ustawach, 3) 8) zapewnia i koordynuje współdziałanie wszystkich jednostek organizacyjnych administracji rządowej i samorządowej działających na obszarze województwa w zakresie zapobiegania zagrożeniu życia i zdrowia ludzi, zagrożeń środowiska, utrzymania porządku publicznego i bezpieczeństwa państwa, ochrony praw obywatelskich oraz zapobiegania klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym zagrożeniom, a także zwalczania i usuwania ich skutków, 4) może przedstawiać pod obrady Rządu projekty dokumentów rządowych w sprawach dotyczących województwa, 5) reprezentuje Rząd na uroczystościach państwowych i w trakcie przyjmowania wizyt oficjalnych składanych w województwie przez przedstawicieli państw obcych, 6) 9) wykonuje i koordynuje zadania w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa wynikające z odrębnych przepisów, 7) 9) współpracuje z właściwymi organami innych państw w zakresie współpracy transgranicznej i międzynarodowej współpracy międzyregionalnej na zasadach określonych przez Ministra Spraw Zagranicznych. 2. Wojewoda jako przedstawiciel Rządu realizuje zadania zlecane przez Radę Ministrów. Art. 11. 10) 1. Wojewoda na podstawie uprawnień określonych w art. 10 ma prawo wydawać zalecenia terenowym organom administracji rządowej, działającym na obszarze województwa, a w sprawach, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, również organom gmin. O wydanych zaleceniach wojewoda niezwłocznie informuje właściwego ministra. 2. Właściwy minister może wstrzymać wykonanie zaleceń, o których mowa w ust. 1, wydanych organom administracji specjalnej i wystąpić o rozstrzygnięcie sprawy w trybie art. 44 pkt 3. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w zakresie zaniechania, ustalania i poboru, odraczania i rozkładania na raty zobowiązań podatkowych. 4. Organy administracji specjalnej działające na obszarze województwa są obowiązane do: 1) uzgadniania z wojewodą projektów normatywnych aktów prawnych stanowionych przez te organy na podstawie odrębnych przepisów, 2) zapewniania zgodności swoich działań z zaleceniami wojewody, o których mowa w ust. 1, a w przypadku niemożności ich realizacji - niezwłocznego informowania wojewody o występujących trudnościach, 3) składania informacji, a na wniosek wojewody - bieżących wyjaśnień w zakresie swojej działalności na obszarze województwa. 5. Organy administracji specjalnej oraz organy gminy w zakresie wykonywanych przez nie zadań administracji rządowej są obowiązane, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów, przedstawiać wojewodzie, na jego żądanie, wyjaśnienia w każdej sprawie prowadzonej na obszarze województwa. 6. W sprawach, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, wojewodzie przysługuje, niezależnie od uprawnień wynikających z odrębnych przepisów, prawo żądania wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub służbowego wobec każdego pracownika administracji specjalnej, działającej na terenie województwa, który dopuścił się naruszenia prawa. Art. 12. 11) Wojewoda co najmniej raz na 6 miesięcy odbywa narady z organami administracji specjalnej działającymi na obszarze województwa, w celu uzgadniania działalności wszystkich organów administracji rządowej między sobą i z polityką Rządu. W uzasadnionych przypadkach do udziału w naradach mogą być zapraszane organy administracji specjalnej działające na obszarze województw sąsiednich. Art. 13. Działające na obszarze województwa organy administracji specjalnej są obowiązane uzgadniać z wojewodą projekty swoich aktów prawnych o charakterze ogólnym oraz projekty innych aktów, jeżeli mają one ważne znaczenie dla realizacji polityki Rządu. Art. 14. 12) 1. Wojewoda, z zastrzeżeniem ust. 2, może w szczególnie uzasadnionych przypadkach wstrzymać, na czas określony, czynności każdego organu prowadzącego egzekucję administracyjną. Przepisu art. 7 nie stosuje się. 2. Wstrzymanie przez wojewodę czynności organu prowadzącego egzekucję administracyjną obowiązków o charakterze pieniężnym może nastąpić na czas nie dłuższy niż jeden miesiąc. 3. O wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, o których mowa w ust. 2, wojewoda niezwłocznie zawiadamia Ministra Finansów z podaniem przyczyn wstrzymania tych czynności. Art. 15. W przypadku gdy nie dojdzie do uzgodnienia stanowisk wojewody i organów administracji specjalnej, sprawy sporne rozstrzyga Prezes Rady Ministrów. Art. 16. 13) Wojewoda opiniuje powoływanie i odwoływanie kierowników będących w rozumieniu art. 9 pkt 2 organami administracji specjalnej, których zasięg działania obejmuje obszar województwa lub jego część, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Art. 16a. 14) Wojewoda może wystąpić z umotywowanym wnioskiem o odwołanie kierowników będących w rozumieniu art. 9 pkt 2 organami administracji specjalnej. W przypadku nieuwzględnienia wniosku wojewody, minister właściwy do spraw administracji może wystąpić o rozstrzygnięcie sporu w trybie art. 44 pkt 3. Art. 16b. 14) Wojewoda powołuje i odwołuje, w porozumieniu z właściwym ministrem, kierowników służb, inspekcji oraz innych wojewódzkich jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 1 pkt 2. Art. 16c. 14) Kierownicy państwowych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw państwowych, państwowych jednostek organizacyjnych i agencji oraz ich oddziałów terenowych, udzielają wojewodzie, na jego żądanie, informacji o stanie jednostek, którymi kierują, oraz wyjaśnień dotyczących działalności tych jednostek. Art. 16d. 14) 1. W stosunku do fundacji prowadzącej działalność na obszarze całego kraju, w zakresie działalności prowadzonej na obszarze właściwości miejscowej wojewody, wojewodzie przysługują uprawnienia wynikające z przepisów o fundacjach w stosunku do fundacji działającej na terenie jednego województwa. Uprawnienia te wojewoda wykonuje w porozumieniu z właściwym ministrem. 2. W stosunku do fundacji mających siedzibę na obszarze właściwości miejscowej wojewody przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 16e. 14) 1. W stosunku do spółek, w których Skarb Państwa posiada akcje lub udziały, właściwemu miejscowo wojewodzie przysługuje prawo: 1) opiniowania kandydatów na członków organów nadzorczych wyznaczanych przez reprezentanta Skarbu Państwa w tych spółkach, 2) zgłoszenia kandydata na członka organu nadzorczego spółki. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do spółek, których podstawowy zakres działania wykracza poza obszar województwa, na którego terenie znajduje się ich siedziba. Rozdział 3 Współdziałanie wojewody z sejmikiem samorządowym Art. 17. 15) 1. W sprawach istotnych dla rozwoju województwa, a w szczególności w sprawach polityki społecznej i gospodarczej oraz zagospodarowania przestrzennego i ochrony środowiska, wojewoda współdziała z organami gmin, z sejmikiem samorządowym oraz ze związkami i stowarzyszeniami gmin. 2. Wojewoda zapewnia współpracę podległych sobie jednostek z jednostkami samorządu terytorialnego, ich związkami, stowarzyszeniami oraz jednostkami organizacyjnymi rządowej administracji specjalnej. Art. 18. Wojewoda przedstawia sejmikowi, nie rzadziej niż dwa razy w roku, ogólną informację o swojej działalności, w tym w szczególności o wykonywaniu nadzoru nad organami samorządu terytorialnego w województwie. Art. 19. 1. Wojewoda przedstawia sejmikowi do zaopiniowania projekty wydawanych przez siebie aktów prawa miejscowego, z wyłączeniem rozporządzeń porządkowych. 2. Jeżeli sejmik samorządowy nie wyrazi opinii w sprawach, o których mowa w ust. 1, w terminie 14 dni, uznaje się, że sejmik nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia. Art. 19a. 16) W celu rozwiązywania problemów o zasięgu przekraczającym możliwości lub obszar województw wojewodowie, po zasięgnięciu opinii wojewódzkich sejmików samorządowych, mogą zawierać porozumienia międzywojewódzkie. Rozdział 4 Prawo miejscowe Art. 20. 1. Wojewoda wydaje przepisy prawne powszechnie obowiązujące na terenie województwa lub jego części (prawo miejscowe) na podstawie upoważnień udzielonych w: 1) ustawach szczególnych, 2) art. 22 niniejszej ustawy. 2. Upoważnień do stanowienia aktów prawa miejscowego w ustawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, udziela się, jeżeli przedmiotem regulacji mają być sprawy o charakterze techniczno-organizacyjnym albo sprawy szczegółowe, które ze swej istoty wymagają uwzględnienia warunków i potrzeb miejscowych lub częstych zmian w sposobie ich uregulowania. Art. 21. Wojewoda wydaje przepisy prawa miejscowego w formie rozporządzenia (wykonawczego, porządkowego). Art. 22. 1. W zakresie lub w przypadkach nie unormowanych w przepisach szczególnych, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia lub zdrowia obywateli, ochrony mienia, zapewnienia porządku publicznego, wojewoda może wydawać rozporządzenia ustanawiające na czas określony zakazy lub nakazy określonego w nich zachowania się (rozporządzenia porządkowe). 2. Rozporządzenia porządkowe mogą przewidywać za naruszenie ich przepisów kary grzywny, wymierzane w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach. Art. 23. Rozporządzenia porządkowe wojewody przekazuje się niezwłocznie Prezesowi Rady Ministrów. Art. 24. 1. Rozporządzenia wojewody, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 1 i 2, ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym; dzień wydania dziennika jest dniem ich prawnego ogłoszenia. 2. Rozporządzenia wojewody wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że ustawa szczególna lub same rozporządzenia stanowią inaczej. Art. 25. 1. Rozporządzenia porządkowe wojewody ogłasza się przez ich publikację w środkach masowego przekazywania oraz w drodze obwieszczeń (plakatów) lub w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie. Rozporządzenia te wchodzą w życie z dniem takiego ogłoszenia. 2. W przypadkach kiedy z istoty regulacji zawartej w rozporządzeniu wojewody, wydanym na podstawie upoważnienia udzielonego w ustawie szczególnej, wynika, że zwłoka w wejściu w życie takiego rozporządzenia mogłaby spowodować nieodwracalne szkody lub poważne zagrożenie życia, zdrowia lub mienia obywateli, wojewoda może zarządzić ogłoszenie i wejście w życie takiego rozporządzenia w trybie i na zasadach określonych w ust. 1. 3. Rozporządzenia wojewody, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają także ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym; przepisu art. 24 nie stosuje się. Art. 25a. 17) 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem prawa miejscowego, może - po bezskutecznym wezwaniu organu, który wydał przepis, lub organu upoważnionego do uchylenia przepisu w trybie nadzoru - zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w sprawie orzekał już sąd administracyjny i skargę oddalił. 3. W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym. 4. Nie stwierdza się nieważności przepisu prawa miejscowego, jeżeli: 1) przepis ten utracił moc przed wydaniem wyroku przez Sąd, 2) skargę wniesiono po upływie roku od daty ogłoszenia przepisu w wojewódzkim dzienniku urzędowym, 3) naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia nie było istotne. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do przepisów powszechnie obowiązujących, wydawanych przez terenowe organy administracji, o których mowa w art. 1 pkt 2 18). Art. 26. 1. Wojewoda wydaje wojewódzki dziennik urzędowy. 2. W dzienniku, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się: 1) rozporządzenia wojewody, 2) akty Prezesa Rady Ministrów uchylające rozporządzenia i zarządzenia wojewody, 3) przepisy gminne w zakresie określonym odrębną ustawą, 4) inne akty prawne oraz informacje (obwieszczenia), jeżeli tak stanowią przepisy szczególne lub postanowi wojewoda, 5) 19) wyroki sądu administracyjnego uwzględniające skargi na akty prawa miejscowego. 3. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb wydawania oraz rozpowszechniania dzienników, o których mowa w ust. 1. 4. Urzędy wojewódzkie i rejonowe prowadzą zbiory wojewódzkich dzienników urzędowych, dostępne do powszechnego wglądu. Art. 27. Rada Ministrów ustala szczegółowy tryb i zasady postępowania w sprawach opracowywania, opiniowania i konsultowania projektów aktów ustanawiających przepisy prawa miejscowego oraz ich wydawania. Rozdział 5 Urząd wojewódzki Art. 28. 1. Aparatem pomocniczym wojewody jest urząd wojewódzki. 2. W urzędzie wojewódzkim tworzy się wydziały oraz inne równorzędne komórki organizacyjne, uwzględniając: 1) potrzeby i warunki miejscowe, 2) charakter zadań, 3) wymagania praworządnego, skutecznego i ekonomicznego funkcjonowania urzędu, 4) inne wymagania racjonalnego tworzenia struktur organizacyjnych. 3. W przypadkach uzasadnionych wymaganiami sprawnego działania urzędu, w wydziałach mogą być tworzone wewnętrzne komórki organizacyjne - oddziały, referaty lub samodzielne stanowiska pracy. Art. 29. Wojewoda, w celu usprawnienia obsługi obywateli przez rządową administrację ogólną, może tworzyć delegatury jako zamiejscowe komórki organizacyjne urzędu wojewódzkiego. Art. 30. 1. W przypadku uzasadnionym szczególnymi potrzebami organizacji pracy wojewoda może ustanowić swojego pełnomocnika do prowadzenia spraw w zakresie oznaczonym w pełnomocnictwie. 2. Jeżeli pełnomocnika ustanawia się na czas nieokreślony, powołanie i zakres pełnomocnictwa uwzględnia się w statucie urzędu wojewódzkiego. Art. 31. 20) Wojewoda wykonuje zadania przy pomocy wicewojewody, dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego, kierowników służb i inspekcji wojewódzkich, dyrektorów wydziałów oraz kierowników innych wojewódzkich jednostek organizacyjnych wchodzących w skład rządowej administracji ogólnej. Art. 32. 1. Przy wojewodzie działa kolegium jako jego organ opiniodawczo-doradczy. 2. W skład kolegium wchodzą: wicewojewoda, dyrektor urzędu wojewódzkiego 21), dyrektorzy wydziałów i równorzędnych komórek organizacyjnych urzędu wojewódzkiego oraz inne osoby powołane przez wojewodę. 3. Do udziału w posiedzeniach kolegium zaprasza się przewodniczącego sejmiku samorządowego. 4. Tryb pracy kolegium określa statut urzędu wojewódzkiego. Art. 33. 1. Organizację urzędu wojewódzkiego określa statut ustalany przez wojewodę w drodze zarządzenia. 2. Statut, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw administracji. 3. Statut wchodzi w życie z dniem zatwierdzenia. 4. 22) Prezes Rady Ministrów określi ramowy statut urzędu wojewódzkiego, z uwzględnieniem zakresów działania ministrów określonych w odrębnych ustawach. Art. 34. 1. Statut urzędu wojewódzkiego określa: 1) nazwę i siedzibę urzędu, 2) wykaz stanowisk dyrektorów wydziałów i ich zastępców oraz stanowisk równorzędnych, 3) wykaz wydziałów oraz innych komórek organizacyjnych urzędu, 4) zakresy działania wydziałów i innych jednostek organizacyjnych urzędu, 5) wykaz organów i jednostek organizacyjnych podporządkowanych wojewodzie lub przez niego nadzorowanych, 6) inne sprawy istotne dla organizacji i funkcjonowania urzędu. 2. Zmiana statutu urzędu wojewódzkiego, polegająca na uzupełnieniu zakresów działania wydziałów lub innych równorzędnych komórek organizacyjnych urzędu o nowe zadania nałożone na wojewodę przepisami prawa, oraz aktualizacja wykazu jednostek podporządkowanych wojewodzie lub przez ten organ nadzorowanych - nie wymaga zatwierdzenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2. Art. 35. 1. Szczegółową organizację oraz tryb pracy urzędu wojewódzkiego określa regulamin ustalony przez wojewodę w drodze zarządzenia. 2. Statut oraz regulamin urzędu udostępnia się do powszechnego wglądu. Rozdział 6 Rejonowe organy rządowej administracji ogólnej Art. 36. 1. Kierownicy urzędów rejonowych wykonują określone w ustawach szczególnych zadania i kompetencje rządowej administracji ogólnej. 2. Minister właściwy do spraw administracji, po zasięgnięciu opinii wojewodów, określa, w drodze rozporządzenia, siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów rejonowych. Terytorialny zasięg działania tych urzędów nie może naruszać granic gmin. Art. 37. 1. Urząd rejonowy jest aparatem pomocniczym kierownika urzędu. 2. Komórkami organizacyjnymi urzędu rejonowego są oddziały, biura, referaty lub samodzielne stanowiska pracy. 3. Organizację urzędu rejonowego określa statut tego urzędu, nadany przez wojewodę. 4. Statut urzędu rejonowego zawiera ustalenia, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1-4 i 6. 5. Przepis art. 35 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 38. Kierownika urzędu rejonowego i jego zastępcę powołuje i odwołuje wojewoda. Art. 39. Kierownik urzędu rejonowego może, w formie pisemnej, upoważnić pracowników podległego mu urzędu do załatwiania określonych spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych. Art. 40. 1. Kierownik urzędu rejonowego może, za zgodą wojewody, powierzyć prowadzenie niektórych spraw należących do jego właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, organom gminy położonej na obszarze działania urzędu, a także kierownikom państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych funkcjonujących na obszarze działania tego urzędu. 2. W szczególnych przypadkach wykonywanie zadań, z wyjątkiem wydawania decyzji administracyjnych, można powierzyć również innym właściwym jednostkom. 3. 23) Powierzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze porozumienia. Porozumienie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, chyba że w porozumieniu ustalono termin późniejszy. Rozdział 7 Kierownictwo i nadzór Art. 41. 24) Prezes Rady Ministrów: 1) kieruje działalnością wojewody jako przedstawiciela Rządu, 2) wydaje wojewodzie polecenia służbowe oraz sprawuje kontrolę zgodności jego działań z polityką Rządu. Art. 42. 1. Organami nadzoru nad działalnością wojewody jako organu rządowej administracji ogólnej są Prezes Rady Ministrów i ministrowie. 2. Nadzór nad działalnością wojewody jest sprawowany na podstawie kryterium legalności oraz zgodności z polityką Rządu, a także rzetelności, sprawności i gospodarności. Art. 43. 1. Rada Ministrów okresowo ocenia działalność wojewody jako organu rządowej administracji ogólnej oraz przedstawiciela Rządu. 2. Wojewoda przedstawia Radzie Ministrów sprawozdanie ze swojej działalności - w zakresie ustalonym przez ministra właściwego do spraw administracji, działającego z upoważnienia Rady Ministrów. Art. 44. Prezes Rady Ministrów, oprócz wykonywania kompetencji nadzorczych wynikających z przepisów niniejszej ustawy i ustaw szczególnych: 1) uchyla rozporządzenia i zarządzenia wojewody niezgodne z ustawami oraz aktami wydanymi w celu ich wykonania, 2) może uchylać akty prawne wojewody, o których mowa w pkt 1, z powodu niezgodności tych aktów z polityką Rządu lub naruszenia zasad rzetelności, sprawności i gospodarności, 3) rozstrzyga sprawy sporne między wojewodą i ministrami. Art. 45. 1. Minister właściwy do spraw administracji: 1) przedstawia projekty rozstrzygnięć w dziedzinie kierownictwa i nadzoru, należących do kompetencji Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, 2) rozstrzyga sprawy sporne między wojewodami, 3) 25) może określać, w drodze zarządzenia, zasady organizacji pracy wojewody oraz kierowanego przez niego urzędu. 2. Minister, o którym mowa w ust. 1, udziela wojewodzie pomocy fachowej w organizacji jego pracy oraz w pracy kierowanego przez niego urzędu. 3. Minister właściwy do spraw administracji ustala instrukcję kancelaryjną dla urzędów terenowych organów administracji rządowej. Art. 46. 1. Ministrowie, w zakresie swoich właściwości, sprawują nadzór nad działalnością wojewody, stosując środki nadzoru określone w ustawach, a w szczególności uchylają, zmieniają lub stwierdzają nieważność decyzji wydawanych przez wojewodę, stosownie do przepisów o postępowaniu administracyjnym. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, ministrowie udzielają wojewodzie fachowej pomocy w realizacji zadań oraz określają techniczne zasady ich wykonywania. Art. 47. Wojewoda wykonuje kierownictwo i nadzór nad kierownikami urzędów rejonowych, wykorzystując uprawnienia i kompetencje przewidziane w ustawach szczególnych oraz odpowiednie uprawnienia i kompetencje przysługujące Prezesowi Rady Ministrów i ministrom w stosunku do wojewody na podstawie niniejszej ustawy. Art. 48. Prezes Rady Ministrów ustala szczegółowy tryb kontroli rozporządzeń i zarządzeń wojewody. Rozdział 8 Podział terytorialny Art. 49. 1. Jednostkami zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego są gminy. 2. Jednostką zasadniczego podziału terytorialnego dla wykonywania administracji rządowej jest województwo. Pomocniczą jednostką tego podziału jest rejon administracyjny, tworzony w trybie i na zasadach określonych w art. 36 ust. 2. 3. 26) Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, gminy wchodzące w skład województw. Art. 50. 1. Tworzenie i znoszenie województw, ustalanie i zmiana ich nazwy oraz ustalanie siedziby wojewody następuje w drodze ustawy. 2. Zmiana granicy województwa następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych wojewodów oraz gmin, których te zmiany dotyczą, a także po przeprowadzeniu konsultacji społecznej wśród mieszkańców obszarów objętych zmianami. 3. Wykaz województw istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy określa załącznik do ustawy. Art. 51. 27) 1. Ustawy mogą przewidywać wprowadzenie terytorialnego podziału państwa do celów administracji specjalnej. 2. Podziały terytorialne, o których mowa w ust. 1, nie mogą naruszać granic jednostek podziału zasadniczego. 3. Ustalanie granic podziału do celów administracji specjalnej oraz zmian w tym podziale wymaga porozumienia z ministrem właściwym do spraw administracji. Art. 52. 1. Ustalenie i zmiana nazwy miejscowości lub obiektu fizjograficznego następuje w drodze zarządzenia 27a) ministra właściwego do spraw administracji, po zasięgnięciu opinii właściwej rady gminy. 2. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 27a) Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 53. 1. Do właściwości wojewodów przechodzą określone w przepisach prawa zadania i kompetencje należące dotychczas do wojewódzkich rad narodowych oraz terenowych organów administracji państwowej o właściwości ogólnej i o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego, jeżeli te zadania i kompetencje nie zostały przekazane, w odrębnych ustawach, organom samorządu terytorialnego lub innym organom. 2. Kierownicy urzędów rejonowych przejmują zadania i kompetencje terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej i ogólnej stopnia podstawowego, wykonywane z mocy ustaw szczególnych przez rejonowe organy administracji państwowej, jeżeli nie zostały one przekazane w odrębnych ustawach organom samorządu terytorialnego lub innym organom. Art. 54. (pominięty) 28) Art. 55. (pominięty) 28) Art. 56. (pominięty) 28) Art. 57. (pominięty) 28) Art. 58. (pominięty) 28) Art. 59. Ustawa wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy o samorządzie terytorialnym 29), z wyjątkiem art. 56 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia 30). Załącznik do ustawy z dnia 22 marca 1990 r. WYKAZ WOJEWÓDZTW, ICH NAZW ORAZ SIEDZIB WOJEWODÓW Lp.WojewództwoSiedziba wojewody 123 1warszawskiemiasto stołeczne Warszawa 2bialskopodlaskieBiała Podlaska 3białostockieBiałystok 4bielskieBielsko-Biała 5bydgoskieBydgoszcz 6chełmskieChełm 7ciechanowskieCiechanów 8częstochowskieCzęstochowa 9elbląskieElbląg 10gdańskieGdańsk 11gorzowskieGorzów Wielkopolski 12jeleniogórskieJelenia Góra 13kaliskieKalisz 14katowickieKatowice 15kieleckieKielce 16konińskieKonin 17koszalińskieKoszalin 18krakowskieKraków 19krośnieńskieKrosno 20legnickieLegnica 21leszczyńskieLeszno 22lubelskieLublin 23łomżyńskieŁomża 24łódzkieŁódź 25nowosądeckieNowy Sącz 26olsztyńskieOlsztyn 27opolskieOpole 28ostrołęckieOstrołęka 29pilskiePiła 30piotrkowskiePiotrków Trybunalski 31płockiePłock 32poznańskiePoznań 33przemyskiePrzemyśl 34radomskieRadom 35rzeszowskieRzeszów 36siedleckieSiedlce 37sieradzkieSieradz 38skierniewickieSkierniewice 39słupskieSłupsk 40suwalskieSuwałki 41szczecińskieSzczecin 42tarnobrzeskieTarnobrzeg 43tarnowskieTarnów 44toruńskieToruń 45wałbrzyskieWałbrzych 46włocławskieWłocławek 47wrocławskieWrocław 48zamojskieZamość 49zielonogórskieZielona Góra 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 106, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1 października 1996 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) Przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 75, poz. 328), która weszła w życie z dniem 27 sierpnia 1991 r. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) Dodany przez art. 63 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), która weszła w życie z dniem 1 października 1995 r. 18) W związku ze zmianą art. 1 wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 1 organy, o których była mowa w art. 1 pkt 2, są obecnie wymienione w art. 1 pkt 3. 19) Dodany przez art. 63 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 17. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) Obecnie: dyrektor generalny urzędu wojewódzkiego - stosownie do art. 26 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 22) Dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) Dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1. 27a) Obecnie ustalenie i zmiana nazwy miejscowości następuje w drodze rozporządzenia ogłaszanego w Dzienniku Ustaw stosownie do zasad określonych w art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), która weszła w życie z dniem 17 października 1997 r. 28) Zamieszczony w obwieszczeniu. 29) Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191) ustawa o samorządzie terytorialnym weszła w życie z dniem 27 maja 1990 r. 30) Ustawa została ogłoszona dnia 6 kwietnia 1990 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie wysokości, szczegółowego sposobu naliczania oraz warunków i terminów uiszczania opłat za udzielanie zezwoleń wydawanych przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, związanych z działalnością funduszy inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych. (Dz. U. Nr 33, poz. 181) Na podstawie art. 135 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Udzielanie zezwoleń przewidzianych w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933), zwanej dalej "ustawą", podlega opłatom w wysokości: 1) za zezwolenie na utworzenie funduszu inwestycyjnego przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 4 000 ECU, 2) za zezwolenie na zmianę statutu funduszu inwestycyjnego - równowartości w złotych 300 ECU, 3) za zezwolenie na skrócenie terminu wejścia w życie zmiany statutu funduszu inwestycyjnego - równowartości w złotych 150 ECU, 4) za zezwolenie na nabycie akcji lub praw z akcji towarzystwa funduszy inwestycyjnych w liczbie, która spowoduje przekroczenie 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 4 000 ECU, 5) za zezwolenie na utworzenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 4 500 ECU, 6) za zezwolenie na powołanie członków zarządu towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 150 ECU od osoby, 7) za zezwolenie na powołanie członków rady nadzorczej towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 150 ECU od osoby, 8) za zezwolenie na powołanie członków komisji rewizyjnej towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 150 ECU od osoby, 9) za zezwolenie na zmianę statutu towarzystwa funduszy inwestycyjnych - równowartości w złotych 300 ECU, z wyjątkiem zezwolenia na zmianę statutu, o którym mowa w art. 48 ust. 3 ustawy, którego udzielenie podlega opłacie w wysokości równowartości w złotych 150 ECU, 10) za zezwolenie na zmianę depozytariusza - równowartości w złotych 2 000 ECU, 11) za zezwolenie na zmianę umowy z depozytariuszem - równowartości w złotych 300 ECU, 12) za zezwolenie na dokonywanie lokat na giełdzie lub oficjalnie uznanym regulowanym rynku pozagiełdowym w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska lub państwo należące do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w przypadku, o którym mowa w art. 70 ust. 2 ustawy - równowartości w złotych 3 000 ECU, 13) za zezwolenie na dokonywanie lokat przez fundusz inwestycyjny mieszany w papiery wartościowe lub wierzytelności w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska lub państwo należące do OECD - równowartości w złotych 3 000 ECU, 14) za zezwolenie na dokonanie przez fundusz inwestycyjny otwarty, fundusz inwestycyjny zamknięty lub fundusz inwestycyjny mieszany czynności prawnych, o których mowa w art. 77 ust. 2 ustawy - równowartości w złotych 300 ECU, 15) za zezwolenie na niestosowanie wobec funduszu inwestycyjnego mieszanego ograniczeń, o których mowa w art. 114 ustawy, do lokat w papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez państwa należące do OECD albo międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub przynajmniej jedno z państw należących do OECD - równowartości w złotych 3 000 ECU, 16) za zezwolenie na przekształcenie funduszu powierniczego w fundusz inwestycyjny otwarty - równowartości w złotych 150 ECU. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, ustalane są przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ustalanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego na dzień wydania zezwolenia. 3. Opłata za zezwolenie uiszczana jest na rachunek bankowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w terminie 14 dni od daty doręczenia zezwolenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 26 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa. (Dz. U. Nr 33, poz. 182) Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa (Dz. U. Nr 18, poz. 86 i z 1997 r. Nr 42, poz. 268) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Świadectwa, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 1-5 oraz w ust. 3 pkt 1-4, wydaje się na czas określony z ważnością na 5 lat, natomiast świadectwa, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 6 oraz w ust. 3 pkt 5, wydaje się na czas nieokreślony.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dopuszcza się przedłużenie terminu ważności świadectwa lub jego wymianę, po upływie terminu jego ważności, w przypadku udokumentowania przez posiadacza świadectwa pobytu za granicą w okresie upływu terminu ważności świadectwa oraz wykonywania w trakcie tego pobytu czynności radiooperatora lub operatora, pod warunkiem że zgłoszenie przedłużenia terminu ważności świadectwa lub jego wymiany nastąpiło nie później niż w okresie 3 miesięcy od powrotu do kraju, a okres utraty ważności świadectwa nie przekroczył 12 miesięcy."; 2) w § 14 w ust. 3 wyrazy "30 czerwca 1997 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Minister Łączności: M. Zdrojewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie uposażenia zasadniczego dla typowych stanowisk służbowych funkcjonariuszy Służby Więziennej. (Dz. U. Nr 33, poz. 183) Na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283, Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się uposażenie zasadnicze dla typowych stanowisk służbowych funkcjonariuszy Służby Więziennej, określone w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. (poz. 183) TABELA UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA TYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Lp.Typowe stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych 123 1Dyrektor Generalny Służby Więziennej4 313 2Dyrektor okręgowy Służby Więziennej2 709 3Dyrektor aresztu śledczego i zakładu karnego kategorii II2 144 4Kierownik działu w areszcie śledczym i zakładzie karnym kategorii II i III1 418 5Asystent1 238 6Starszy wychowawca1 192 7Wychowawca1 145 8Oddziałowy939 9Starszy strażnik846 10Strażnik766 11Młodszy referent634 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego dla stanowisk nietypowych funkcjonariuszy Służby Więziennej. (Dz. U. Nr 33, poz. 184) Na podstawie art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się tabelę stawek uposażenia zasadniczego dla stanowisk nietypowych funkcjonariuszy Służby Więziennej według grup zaszeregowania, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz tabele zaszeregowań nietypowych stanowisk służbowych funkcjonariuszy Służby Więziennej, stanowiące załączniki nr 2-5 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. (poz. 184) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA STANOWISK NIETYPOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ WEDŁUG GRUP ZASZEREGOWANIA Grupa zaszeregowaniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych 12 003 861 012 857 022 709 032 604 042 437 052 144 061 970 071 857 081 710 091 597 101 464 111 418 121 318 131 238 141 192 151 145 161 078 171 045 18978 19939 20892 21846 22799 23766 24634 Załącznik nr 2 TABELA ZASZEREGOWAŃ NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W ARESZTACH ŚLEDCZYCH I ZAKŁADACH KARNYCH Lp.Stanowisko służboweGrupa zaszeregowania 123 1- dyrektor aresztu i zakładu kategorii I*04 2- dyrektor aresztu i zakładu kategorii III06 - zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii I 3- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii I07 4- dyrektor szpitala08 5- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii II09 6- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii II10 - zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii III - kierownik działu, kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii I - kierownik oddziału o pojemności powyżej 200 miejsc - ordynator - kierownik apteki okręgowej 7- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii III11 - radca prawny - zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii I - kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii II i III 8- kierownik oddziału o pojemności poniżej 200 miejsc12 - kierownik apteki - kierownik domu matki i dziecka - kierownik poradni, pracowni - starszy asystent 9- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii II i III13 - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii I 10- starszy inspektor14 - starszy psycholog - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii II i III oraz w oddziale zewnętrznym 11- inspektor15 - młodszy asystent - psycholog - starszy felczer 12- zastępca dowódcy zmiany16 - felczer - przełożona pielęgniarek - młodszy inspektor - starszy instruktor - młodszy wychowawca - młodszy psycholog 13- pielęgniarka oddziałowa17 14- instruktor18 - starszy magazynier - starszy oddziałowy - technik - starsza pielęgniarka - starszy kierowca 15- dowódca grupy konwojowej19 - kierowca - konserwator - magazynier - pielęgniarka - szef kuchni 16- starszy referent21 17- referent22 * Kategorie zakładów karnych i aresztów śledczych według podziału ustalonego przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Załącznik nr 3 TABELA ZASZEREGOWAŃ NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W OŚRODKACH SZKOLENIA ORAZ DOSKONALENIA KADR SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Lp.Stanowisko służboweGrupa zaszeregowania 123 1- komendant ośrodka szkolenia03 2- komendant ośrodka doskonalenia kadr05 - zastępca komendanta ośrodka szkolenia 3- główny księgowy ośrodka szkolenia07 - zastępca komendanta ośrodka doskonalenia kadr 4- główny księgowy ośrodka doskonalenia kadr09 - kierownik oddziału zamiejscowego - kierownik zakładu 5- kierownik ambulatorium ośrodka szkolenia10 - kierownik działu ośrodka szkolenia 6- radca prawny11 - starszy wykładowca 7- kierownik działu ośrodka doskonalenia kadr12 - wykładowca - starszy asystent 8- dowódca kompanii13 - asystent 9- starszy inspektor14 10- inspektor15 - młodszy wykładowca - młodszy asystent 11- młodszy inspektor16 - starszy instruktor 12- instruktor18 - technik - starszy magazynier - starszy oddziałowy - starsza pielęgniarka - starszy kierowca 13- szef kuchni19 - kierowca - konserwator - magazynier - pielęgniarka 14- starszy referent21 15- referent22 Załącznik nr 4 TABELA ZASZEREGOWAŃ NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W OKRĘGOWYCH INSPEKTORATACH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Lp.Stanowisko służboweGrupa zaszeregowania 123 1- zastępca dyrektora okręgowego04 2- główny księgowy05 3- naczelny lekarz08 4- specjalista09 - radca prawny 5- starszy kontroler10 6- kontroler11 - starszy inspektor 7- inspektor13 - młodszy kontroler 8- młodszy inspektor16 - starszy instruktor 9- instruktor18 - starszy kierowca 10- kierowca19 11- starszy referent21 12- referent22 Załącznik nr 5 TABELA ZASZEREGOWAŃ NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W CENTRALNYM ZARZĄDZIE SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Lp.Stanowisko służboweGrupa zaszeregowania 123 1- zastępca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej00 2- dyrektor biura01 3- główny księgowy02 - naczelny lekarz więziennictwa - naczelnik wydziału 4- zastępca dyrektora biura03 5- kierownik zespołu04 - kierownik Kartoteki Skazanych i Tymczasowo Aresztowanych - zastępca naczelnika wydziału 6- starszy specjalista05 - główny kontroler 7- radca prawny06 - starszy kontroler - specjalista 8- kontroler09 - starszy inspektor 9- inspektor11 - młodszy kontroler 10- młodszy inspektor15 - starszy instruktor 11- instruktor17 12- starszy kierowca18 13- kierowca19 14- starszy referent20 15- referent22 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ Wracaj Brak dokumentu Strona startowa © 1997-2003 ABC Publishing House. All rights reserved. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej. (Dz. U. Nr 33, poz. 185) Na podstawie art. 100 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 833) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) dodatki - dodatki do uposażenia zasadniczego, 2) funkcjonariusz - funkcjonariusza Służby Więziennej, 3) najniższe uposażenie - najniższe uposażenie zasadnicze w Służbie Więziennej, 4) przełożony - przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza, 5) jednostka - jednostkę organizacyjną Służby Więziennej, 6) osadzony - tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego. § 2. Funkcjonariusz otrzymuje dodatek za stopień w następującej wysokości: - generał540 zł - pułkownik450 zł - podpułkownik420 zł - major410 zł - kapitan390 zł - porucznik345 zł - podporucznik325 zł - starszy chorąży280 zł - chorąży270 zł - młodszy chorąży265 zł - starszy sierżant sztabowy250 zł - sierżant sztabowy245 zł - starszy sierżant235 zł - sierżant225 zł - plutonowy215 zł - starszy kapral210 zł - kapral205 zł - starszy szeregowy190 zł - szeregowy180 zł § 3. 1. Funkcjonariusz: 1) pełniący stale służbę na stanowiskach w oddziałach mieszkalnych zakładów karnych i aresztów śledczych oraz pełniący służbę na stanowiskach dowódcy zmiany i zastępcy dowódcy zmiany otrzymuje dodatek służbowy w wysokości do 10% najniższego uposażenia, 2) pełniący stale służbę na stanowiskach w oddziałach dla skazanych niebezpiecznych oraz w jednostkach lub w utworzonych w nich oddziałach, w bezpośrednim kontakcie z osadzonymi wymagającymi oddziaływania specjalistycznego, otrzymuje dodatek służbowy w wysokości od 10 do 15% najniższego uposażenia, 3) wykonujący stale obowiązki służbowe polegające na konwojowaniu lub nadzorowaniu pracy osadzonych może otrzymywać dodatek służbowy w wysokości do 10% najniższego uposażenia. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany tylko z jednego tytułu. 3. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę charakter wykonywanych obowiązków służbowych. § 4. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę na stanowiskach, na których występują warunki szkodliwe lub uciążliwe dla zdrowia: 1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, 2) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C, 3) przy pracach związanych z magazynowaniem materiałów wybuchowych, 4) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, 5) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia, 6) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo z osadzonymi chorymi zakaźnie - przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, a pełniący służbę w warunkach wymienionych w pkt 5 - przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia, otrzymuje dodatek w wysokości do 8,5% najniższego uposażenia. 2. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę w szczególności liczbę, charakter oraz natężenie czynników szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia. 3. Funkcjonariusz-kobieta nie traci prawa do dodatku, jeżeli w związku z ciążą została przeniesiona do pełnienia służby na stanowisko, na którym nie przysługuje taki dodatek - przez czas trwania przeniesienia i urlopu macierzyńskiego. § 5. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, którego szczególne właściwości i kwalifikacje to uzasadniają, może być przyznany dodatek specjalny w wysokości do 25% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkiem za stopień. 2. Funkcjonariuszowi nie przysługuje dodatek, o którym mowa w ust. 1, lub wysokość dodatku ulega zmniejszeniu, jeżeli przyczyny, dla których został on przyznany, ustały lub uległy zmianie. § 6. 1. Prawo do dodatków, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 4 ust. 1, przysługuje od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających ich przyznanie. 2. Prawo do dodatków, o których mowa w ust. 1, ustaje z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ich przyznanie. 3. Przyznanie i pozbawienie dodatków, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji przełożonego. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przyznania, utraty albo zmniejszenia dodatku, o którym mowa w § 5. § 7. Dodatki określone w rozporządzeniu przyznaje się w kwotach zaokrąglonych do pełnego złotego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 1998 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reprezentowania Rządu Rzeczypospolitej Polskiej przed Międzynarodowymi Organami Kontroli Przestrzegania Praw Człowieka. (Dz. U. Nr 34, poz. 188) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reprezentowania Rządu Rzeczypospolitej Polskiej przed Międzynarodowymi Organami Kontroli Przestrzegania Praw Człowieka, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". Pełnomocnik reprezentuje Rząd Rzeczypospolitej Polskiej przed Europejską Komisją i Trybunałem Praw Człowieka oraz innymi organami kontroli przestrzegania praw człowieka, powołanymi na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską. 2. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów za pośrednictwem Ministra Spraw Zagranicznych. 3. Pełnomocnikiem jest podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) reprezentowanie Rządu Rzeczypospolitej Polskiej we wszystkich stadiach postępowania skargowego w sprawach zakomunikowanych Rządowi przez międzynarodowe organy kontroli przestrzegania praw człowieka, zgodnie z postanowieniami umów i innych zobowiązań międzynarodowych, 2) prowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawach objętych skargami samodzielnie lub przez właściwe organy administracji państwowej, inne jednostki państwowe lub samorządowe i zawodowe oraz organy kontroli, rewizji, inspekcji lub nadzoru, 3) występowanie z propozycjami polubownego załatwiania skarg, 4) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny praw człowieka, 5) opracowywanie projektów aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania, 6) kierowanie wystąpień do organów, organizacji lub instytucji, z uwzględnieniem ich ustawowych uprawnień, oraz opinii i wniosków w sprawach naruszeń praw człowieka objętych międzynarodową procedurą skargową, 7) wnioskowanie do właściwych organów o wydanie lub zmianę aktów prawnych w sprawach dotyczących praw człowieka, 8) upowszechnianie problematyki ochrony praw człowieka. § 3. Organy administracji rządowej, do których zwróci się Pełnomocnik, są obowiązane do współdziałania i udzielania mu pomocy w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji oraz wyjaśnień. § 4. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego działania, 2) coroczne sprawozdania ze swojej działalności. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich istotnych zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji zadań Pełnomocnik może: 1) powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zadań, 2) zlecać sporządzanie ekspertyz. § 6. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Spraw Zagranicznych. § 7. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 1998 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu od odwołań wnoszonych w postępowaniach o udzielaniu zamówień publicznych. (Dz. U. Nr 34, poz. 189) Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz. 488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778) zarządza się, co następuje: § 1. Od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pobiera się wpis w wysokości czterokrotnej kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników za pracę, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy, obowiązującego w dniu wniesienia odwołania. § 2. 1. Wpis, o którym mowa w § 1, odwołujący się wpłaca na rachunek bankowy wskazany przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. 2. Dowód uiszczenia wpisu dołącza się do odwołania. 3. Jeżeli do odwołania nie załączono dowodu opłacenia wpisu, Prezes Urzędu Zamówień Publicznych wezwie odwołującego się do uzupełnienia braku w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, z pouczeniem, że nieusunięcie braku spowoduje pozostawienie odwołania bez rozpoznania. 4. Termin, o którym mowa w ust. 3, uznaje się za dotrzymany, jeżeli w tym terminie nastąpi wpłata lub zostanie obciążone konto bankowe odwołującego się. § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się w sprawach, w których postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego zostało wszczęte po dniu 8 listopada 1997 r. i odwołanie zostało wniesione po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 4. W wypadku gdy koszty postępowania będą niższe od wysokości wpisu, różnicę zwraca się wnoszącemu wpis. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 marca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków. (Dz. U. Nr 34, poz. 190) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507, Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków (Dz. U. Nr 64, poz. 413) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) właścicielowi - na wykonanie w 1998 r. remontu lub modernizacji: a) kotłowni lokalnej lub węzła cieplnego, z których nośnik ciepła jest dostarczany bezpośrednio do instalacji ogrzewania i ciepłej wody w wielorodzinnym budynku mieszkalnym, b) ciepłowni osiedlowej wraz z siecią ciepłowniczą o mocy nominalnej do 5,8 MW, dostarczającej ciepło do budynków mieszkalnych, w wyniku których przewiduje się zmniejszenie kosztów wytworzenia lub strat ciepła co najmniej o 25% w stosunku rocznym, 4) właścicielowi kotłowni lokalnej lub ciepłowni osiedlowej, o których mowa w pkt 3, na wykonanie w 1998 r. przyłączy technicznych do scentralizowanego źródła ciepła w związku z likwidacją takiej kotłowni lub ciepłowni w celu zmniejszenia kosztów dostawy ciepła do budynków mieszkalnych co najmniej o 20% w stosunku rocznym."; 2) w § 4 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Do wniosku o udzielenie kredytu na cele, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4, należy, z zastrzeżeniem ust. 5, dołączyć: 1) dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 1-3, 2) opis przedmiotu i zakresu projektowanych prac, wraz z uzasadnieniem celowości ich przeprowadzenia, a także analizę dotyczącą zmniejszenia kosztów wytworzenia lub dostawy ciepła albo zmniejszenia strat ciepła w wyniku realizacji tych prac, 3) koncepcję projektową zaplanowanych prac, zawierającą niezbędne opisy i szkice techniczne, 4) informację o wysokości szacunkowego kosztu projektowanych prac. 5. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 4, składany jest przez gminę, dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, nie są wymagane."; 3) w § 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli szacunkowy koszt budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jest wyższy od wynikającego z ostatnio ustalonego przez wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w ustawie wymienionej w ust. 1 pkt 2, Bank może zwiększyć ten wskaźnik, uwzględniając ogłaszany w terminie 50 dni po upływie każdego kwartału przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwartalny wskaźnik cen produkcji budowlano-montażowej w stosunku do kwartału poprzedniego. Zwiększając wskaźnik kosztu budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, Bank może brać pod uwagę wzrost cen produkcji budowlano-montażowej z czterech ostatnich kwartałów poprzedzających datę rozpatrzenia wniosku o udzielenie kredytu."; 4) w § 8 w pkt 1 po wyrazach "na budowę" dodaje się przecinek i wyrazy "z wyłączeniem prac nie wymagających takiego pozwolenia,"; 5) w § 11 w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Z zastrzeżeniem ust. 6, kwoty kolejnych spłat zadłużenia w pozostałym okresie spłaty podlegają, w okresach kwartalnych, zwiększeniu o 85% kwartalnego wzrostu cen produkcji budowlano-montażowej w stosunku do kwartału poprzedniego, ustalonego na podstawie wskaźnika cen, o którym mowa w § 6 ust. 3, ogłoszonego w kwartale poprzedzającym kwartał, w którym nastąpiła zmiana wysokości miesięcznych spłat zadłużenia."; 6) w § 12 po wyrazach "infrastruktury technicznej" dodaje się wyrazy "oraz kredytu udzielanego na cele, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 marca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie. (Dz. U. Nr 34, poz. 191) Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 154, poz. 798 i z 1996 r. Nr 156, poz. 787) wprowadza się następujące zmiany: 1. W załączniku nr 1: 1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0511 10 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0511 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0511 10 00 i 0511 10 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0511 10 00- Nasienie zwierząt gospodarskich: 0511 10 00 1- - Bydlęce 2) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0511 99 50 0 i 0511 99 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0511 99 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0511 99 50, 0511 99 50 1, 0511 99 80, 0511 99 80 1 i 0511 99 80 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0511 99 50- - - Embriony zwierząt gospodarskich: 0511 99 50 1- - - - Bydlęce 0511 99 80- - - Pozostałe: 0511 99 80 1- - - - Komórki jajowe zwierząt gospodarskich 0511 99 80 9- - - - Pozostałe 3) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0702 00, 0702 00 15 0, 0702 00 20 0, 0702 00 25 0, 0702 00 30 0, 0702 00 35 0, 0702 00 40 0, 0702 00 45 0 i 0702 00 50 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0701 90 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0702 00 00, 0702 00 00 1, 0702 00 00 2, 0702 00 00 3, 0702 00 00 5, 0702 00 00 7, 0702 00 00 8 i 0702 00 00 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 07020702 00 00Pomidory świeże lub chłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia 0702 00 00 3- Od 1 do 14 maja 0702 00 00 5- Od 15 do 31 maja 0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 września 0702 00 00 8- Od 1 do 31 października 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0707 00 skreśla się wyrazy "- Ogórki:" oraz pozycje określone kodami PCN 0707 00 10 0, 0707 00 15 0, 0707 00 20 0, 0707 00 25 0, 0707 00 30 0, 0707 00 35 0 i 0707 00 40 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0707 00 05, 0707 00 05 1, 0707 00 05 3, 0707 00 05 5, 0707 00 05 7, 0707 00 05 8 i 0707 00 05 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja 0707 00 05 7- - Od 16 maja do 31 października 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia 5) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0709 10, 0709 10 10 0, 0709 10 20 0, 0709 10 30 0 i 0709 10 40 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0709 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0709 10 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0709 10 00 0- Karczochy 6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0709 90 60 0 skreśla się wyrazy "- - Kurdżety:" oraz pozycje określone kodami PCN 0709 90 71 0, 0709 90 73 0, 0709 90 75 0, 0709 90 77 0 i 0709 90 79 0 i dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0709 90 70 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0709 90 70 0- - Kurdżety 7) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0806 10 skreśla się wyrazy "- - Winogrona stołowe:" i "- - - Od 1 stycznia do 14 lipca:", pozycje określone kodami PCN 0806 10 21 0, 0806 10 29 0, 0806 10 30 0, 0806 10 40 0, 0806 10 50 0, wyrazy "- - - Od 21 listopada do 31 grudnia:" oraz pozycje określone kodami PCN 0806 10 61 0 i 0806 10 69 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0806 10 10, 0806 10 10 1, 0806 10 10 3, 0806 10 10 5, 0806 10 10 7 i 0806 10 10 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0806 10 10- - Winogrona stołowe: 0806 10 10 1- - - Odmiany Emperor (Vitis vinifera cv.) od 1 grudnia do 31 stycznia - - - Pozostałe: 0806 10 10 3- - - - Od 1 stycznia do 14 lipca 0806 10 10 5- - - - Od 15 lipca do 31 października 0806 10 10 7- - - - Od 1 do 20 listopada 0806 10 10 9- - - - Od 21 listopada do 31 grudnia 8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0808 10 10 0 i po wyrazach "- - Pozostałe:" skreśla się wyrazy "- - - Od 1 stycznia do 31 marca:", pozycje określone kodami PCN 0808 10 51 0, 0808 10 53 0, 0808 10 59 0, wyrazy "- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:", pozycje określone kodami PCN 0808 10 61 0, 0808 10 63 0, 0808 10 69 0, wyrazy "- - - Od 1 do 31 lipca:", pozycje określone kodami PCN 0808 10 71 0, 0808 10 73 0, 0808 10 79 0, wyrazy "- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:" oraz pozycje określone kodami PCN 0808 10 92 0, 0808 10 94 0 i 0808 10 98 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0808 10 20, 0808 10 20 1, 0808 10 20 3, 0808 10 20 5, 0808 10 20 7, 0808 10 50, 0808 10 50 1, 0808 10 50 3, 0808 10 50 5, 0808 10 50 7, 0808 10 90, 0808 10 90 1, 0808 10 90 3, 0808 10 90 5 i 0808 10 90 7 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 9) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0808 20 10 0 skreśla się wyrazy "- - - Pozostałe:" oraz pozycje określone kodami PCN 0808 20 31 0, 0808 20 37 0, 0808 20 41 0, 0808 20 47 0, 0808 20 51 0, 0808 20 57 0 i 0808 20 67 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0808 20 50, 0808 20 50 1 i 0808 20 50 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0808 20 50- - - Pozostałe: 0808 20 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 lipca 0808 20 50 9- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 10) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 10, 0809 10 10 0, 0809 10 20 0, 0809 10 30 0, 0809 10 40 0 i 0809 10 50 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0809 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0809 10 00 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0809 10 00 0- Morele 11) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0809 20 skreśla się wyrazy "- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 11 0, 0809 20 19 0, wyrazy "- - Od 1 do 20 maja:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 21 0, 0809 20 29 0, wyrazy "- - Od 21 do 31 maja:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 31 0, 0809 20 39 0, wyrazy "- - Od 1 czerwca do 15 lipca:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 41 0, 0809 20 49 0, wyrazy "- - Od 16 do 31 lipca:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 51 0, 0809 20 59 0, wyrazy "- - Od 1 do 10 sierpnia:", pozycje określone kodami PCN 0809 20 61 0, 0809 20 69 0, wyrazy "- - Od 11 sierpnia do 31 grudnia:" oraz pozycje określone kodami PCN 0809 20 71 0, 0809 20 79 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0809 20 05, 0809 20 05 1, 0809 20 05 5, 0809 20 05 9 i 0809 20 95 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0809 20 05 5- - - Od 1 czerwca do 15 lipca 0809 20 05 9- - - Od 16 lipca do 31 grudnia 0809 20 95 0- - Pozostałe 12) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0809 30 skreśla się wyrazy "- - Od 1 stycznia do 10 czerwca:", pozycje określone kodami PCN 0809 30 11 0, 0809 30 19 0, wyrazy "- - Od 11 do 20 czerwca:", pozycje określone kodami PCN 0809 30 21 0, 0809 30 29 0, wyrazy "- - Od 21 czerwca do 31 lipca:", pozycje określone kodami PCN 0809 30 31 0, 0809 30 39 0, wyrazy "- - Od 1 sierpnia do 30 września:", pozycje określone kodami PCN 0809 30 41 0, 0809 30 49 0, wyrazy "- - Od 1 października do 31 grudnia:" oraz pozycje określone kodami PCN 0809 30 51 0, 0809 30 59 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0809 30 10 0 i 0809 30 90 0 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0809 30 10 0- - Nektaryny 0809 30 90 0- - Pozostałe 13) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0809 40 skreśla się wyrazy "- - Śliwki:" oraz pozycje określone kodami PCN 0809 40 10 0, 0809 40 20 0, 0809 40 30 0 i 0809 40 40 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 0809 40 05, 0809 40 05 1, 0809 40 05 5 i 0809 40 05 9 w brzmieniu: Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca 0809 40 05 5- - - Od 1 lipca do 30 września 0809 40 05 9- - - Od 1 października do 31 grudnia 14) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1202, 1202 10, 1202 10 10 0, 1202 10 90 0 i 1202 20 00 0. 2. W załączniku nr 2: 1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 1702 60 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 1702 60 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 1702 60 80 0 i 1702 60 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 60 95 0- - Pozostałe 2) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2904 90 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2904 90 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2904 90 40 0 i 2904 90 85 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2904 90 40 0- - Trichloronitrometan (chloropikryna) 2904 90 85 0- - Pozostałe 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2907 19 i 2907 19 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2907 15 90 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2907 19 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie *2907 19 00 0- - Pozostałe31 4) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2920 90 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2920 90 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2920 90 40 0, 2920 90 50 0 i 2920 90 85 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2920 90 40 0- - Fosforyn trietylowy 2920 90 50 0- - Fosfonian dietylowy (dietylowodorofosforyn) (dietylofosforyn) 2920 90 85 0- - Pozostałe produkty 5) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2922 42, 2922 42 10 0 i 2922 42 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2922 41 00 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2922 42 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2922 42 00 0- - Kwas glutaminowy i jego sole 6) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2930 40 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2930 20 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2930 40, 2930 40 10 0 i 2930 40 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2930 40- Metionina: 2930 40 10 0- - Metionina (INN) 2930 40 90 0- - Pozostałe 7) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2933 51 10 0 i 2933 51 30 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2933 51 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2933 51 20 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2933 51 20 0- - - Fenobarbital (INN), barbital (INN) i ich sole 8) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2934 90 50 0 i 2934 90 70 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2934 90 40 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2934 90 97 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie *2934 90 97 0- - Pozostałe32 9) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2937 10, 2937 10 10 0 i 2937 10 90 0 i po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2937 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2937 10 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2937 10 00 0- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz ich pochodne 10) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2937 29, 2937 29 10 0 i 2937 29 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2937 22 00 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2937 29 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2937 29 00 0- - Pozostałe 11) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2939 50, 2939 50 10 0 i 2939 50 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2939 49 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2939 50 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2939 50 00 0- - Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina) i ich pochodne; ich sole 12) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2941 20 10 0 i 2941 20 20 0 i po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2941 20 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2941 20 30 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2941 20 30 0- - Dihydrostreptomycyna, jej sole, estry i wodziany 13) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3102 70, 3102 70 10 0 i 3102 70 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 3102 60 00 0 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 3102 70 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 3102 70 00 0- Cyjanamid wapnia 14) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3105 30, 3105 30 10 0, 3105 30 90 0, 3105 40, 3105 40 10 0 i 3105 40 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 3105 20 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3105 30 00 0 i 3105 40 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 3105 30 00 0- Wodorofosforan dwuamonowy (fosforan dwuamonowy) 3105 40 00 0- Dwuwodorofosforan amonowy (fosforan jednoamonowy) oraz jego mieszaniny z wodorofosforanem dwuamonowym (fosforanem dwuamonowym) 15) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8424 90 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8424 81 99 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8424 90 i 8424 90 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8424 90- Części: *8424 90 90 0- - Pozostałe15 16) w zamieszczonych pod tabelą objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie Pozycja po objaśnieniu nr 30 dodaje się objaśnienia nr 31 i 32 w brzmieniu: "31 nie dotyczy p-tert-Butylofenolu 32 nie dotyczy monotioli, nawet uwodornionych". 3. W załączniku nr 3: 1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 4407 10 39 0 i po pozycji określonej kodem PCN 4407 10 31 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 4407 10 33 0 i 4407 10 38 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie *4407 10 33 0- - - - Sosnowe z gatunku "Pinus sylwestris L"1 *4407 10 38 0- - - - Pozostałe1 2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 4814 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 4814 10 00 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 4814 10 00 0- Papier "ingrain" 3) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 8538 90 10 0 i 8538 90 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8538 90 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8538 90 11 0, 8538 90 19 0, 8538 90 91 0 i 8538 90 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - Do wafer proberów z podpozycji 8536 90 20 0: *8538 90 11 0- - - Podzespoły elektroniczne8 *8538 90 19 0- - - Pozostałe8 - - Pozostałe: *8538 90 91 0- - - Podzespoły elektroniczne8 *8538 90 99 0- - - Pozostałe8 4) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8544 51 00 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8544 20 00 0 i po wyrazach "- Inne przewody elektryczne, dla napięć powyżej 80 V, ale nie przekraczających 1000 V:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 8544 51, 8544 51 10 0 i 8544 51 90 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8544 51- - Zaopatrzone w końcówki: 8544 51 10 0- - - W rodzaju używanych w telekomunikacji 8544 51 90 0- - - Pozostałe 4. W załączniku nr 4: 1) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2208 40, 2208 40 10 0 i 2208 40 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 2208 30 88 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2208 40, 2208 40 11 0, 2208 40 31 0, 2208 40 39 0, 2208 40 51 0, 2208 40 91 0 i 2208 40 99 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe 2) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8479 89 95 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8479 89 po wyrazach "- - - Pozostałe:" dodaje się pozycję określoną kodem PCN 8479 89 98 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie *8479 89 98 0- - - - Pozostałe8 3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8525 40 10 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8525 40 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8525 40 11 0 i 8525 40 19 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - Kamery wideo ze stop-klatką: 8525 40 11 0- - - Cyfrowe 8525 40 19 0- - - Pozostałe 4) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 8527 90 91 0 i 8527 90 99 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8527 90 10 0|po wyrazach "- - Pozostałe:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 8527 90 92 0 i 8527 90 98 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8527 90 92 0- - - Odbiorniki przenośne dla systemów przywoławczych, ostrzegawczych 8527 90 98 0- - - Pozostałe 5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8528 12 89 0 i po wyrazach "- - - - - Bez ekranu:" oraz "- - - - - - Tunery wideo:" skreśla się pozycje określone kodami PCN 8528 12 92 0 i 8528 12 94 0 i dodaje się pozycje określone kodami PCN 8528 12 90 0, 8528 12 93 0 i 8528 12 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8528 12 90 0- - - - - - - Podzespoły elektroniczne do wbudowania w maszynach do automatycznego przetwarzania danych - - - - - - - Pozostałe: 8528 12 93 0- - - - - - - - Cyfrowe (włączając mieszane cyfrowo-analogowe) 8528 12 95 0- - - - - - - - Pozostałe 6) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8531 80 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8531 80 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8531 80 30 0 i 8531 80 80 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie - - Pozostałe: 8531 80 30 0- - - Ekrany płaskie 8531 80 80 0- - - Pozostałe 7) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8531 90 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 8531 90 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8531 90 30 0 i 8531 90 80 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 8531 90 30 0- - Urządzeń z podpozycji 8531 80 30 0 8531 90 80 0- - Pozostałe 8) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 9303 20 30 0 i 9303 20 80 0 i po pozycji określonej kodem PCN 9303 20 dodaje się pozycje określone kodami PCN 9303 20 10 0 i 9303 20 95 0 w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie *9303 20 10 0- - Jednolufowe, z lufą gładką10 *9303 20 95 0- - Pozostałe10 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 6 marca 1998 r. w sprawie trybu i zasad uznawania pojazdów straży gminnych za pojazdy uprzywilejowane. (Dz. U. Nr 34, poz. 192) Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pojazd straży gminnej może być uznany za pojazd uprzywilejowany w ruchu drogowym, jeżeli jest używany w przypadkach, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086). 2. Zezwolenie na używanie pojazdu straży gminnej jako pojazdu uprzywilejowanego w ruchu drogowym, zwane dalej zezwoleniem, wydaje w drodze decyzji Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 2. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia składa zarząd gminy za pośrednictwem komendanta wojewódzkiego Policji. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wniosek przed przekazaniem organowi, o którym mowa w § 1 ust. 2, podlega zaopiniowaniu przez komendanta wojewódzkiego Policji. Kopię opinii doręcza się wnioskodawcy. § 3. 1. Zezwolenie może być wydane na nie więcej niż 30% pojazdów danej straży gminnej. Jeżeli liczba pojazdów posiadanych przez straż jest nie większa niż 3, zezwolenie może być wydane na jeden pojazd. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może wydać zezwolenie na większą liczbę pojazdów straży gminnej niż określona w ust. 1. 3. Zezwolenie wydawane jest na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. O wydaniu zezwolenia informuje się właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. 5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji prowadzi ewidencję zezwoleń. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 marca 1998 r. (poz. 192) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR FORMULARZA ZEZWOLENIA Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 5 marca 1998 r. w sprawie dokumentów niezbędnych do udzielenia zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami oraz treści i wzoru zezwolenia. (Dz. U. Nr 34, poz. 193) Na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami, zwanego dalej "zezwoleniem", należy dołączyć następujące dokumenty: 1) dokument określający status przedsiębiorcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej albo dokument stwierdzający tożsamość przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, 2) dokument stwierdzający, że co najmniej jeden z właścicieli przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej jeden z członków organu zarządzającego, posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045), 3) wykaz pojazdów samochodowych zgłoszonych do przewozów wraz z kopią dowodu rejestracyjnego pojazdu (pojazdów), a w przypadku gdy wnioskodawca nie jest jego właścicielem - również dokument potwierdzający prawo dysponowania pojazdem (pojazdami), 4) kopię aktualnego zaświadczenia z badania technicznego dopuszczającego pojazd (pojazdy) do ruchu, 5) dokument stwierdzający, że przedsiębiorca posiada zabezpieczenie w postaci środków pieniężnych lub rzeczowych w wysokości równej co najmniej 3 000 ECU na pojazd albo 150 ECU na jedno miejsce siedzące albo inne zabezpieczenie majątkowe odpowiadające tej kwocie na okres posiadania zezwolenia, 6) zaświadczenie z rejestru skazanych stwierdzające, że właściciel przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej członkowie organu zarządzającego oraz zatrudnieni kierowcy nie byli karani za przestępstwa karne skarbowe, przeciw bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przeciwko zdrowiu i życiu oraz przeciwko mieniu lub dokumentom, 7) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej (REGON), 8) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP). 2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na przewozy regularne przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć: 1) projekt rozkładu jazdy uzgodniony na zasadach koordynacji określonych w przepisach prawa przewozowego, 2) ustalone z właścicielami przystanków i dworców zasady korzystania z tych obiektów. 3. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdem samochodowym przystosowanym do przewozu osób niepełnosprawnych należy dołączyć dokument potwierdzający przystosowanie pojazdu do przewozu tych osób. § 2. 1. Zezwolenie na przewozy regularne na określonych liniach komunikacyjnych zawiera w szczególności następujące dane: 1) oznaczenie przedsiębiorcy: firma (imię i nazwisko), siedziba (miejsce zamieszkania), 2) linię komunikacyjną, 3) liczbę pojazdów obsługujących daną linię komunikacyjną, 4) termin ważności zezwolenia, 5) kod "LK". 2. Wzór zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Zezwolenie na przewozy nieregularne zawiera w szczególności następujące dane: 1) oznaczenie przedsiębiorcy: firma (imię i nazwisko), siedziba (miejsce zamieszkania), 2) obszar przewozów nieregularnych, 3) liczbę pojazdów obsługujących przewozy nieregularne, 4) termin ważności zezwolenia, 5) kod "PN". 2. Wzór zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Do zezwolenia udzielonego na więcej niż jeden pojazd samochodowy wydawane są wypisy w ilości odpowiadającej liczbie pojazdów objętych zezwoleniem. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 marca 1998 r. (poz. 193) Załącznik nr 1 WZÓR ZEZWOLENIA NA PRZEWOZY NIEREGULARNE Nazwa organuZEZWOLENIE Nr ......................PN na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób - przewozy nieregularne Na podstawie art. 4 i art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) udzielam zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób Firma (imię i nazwisko) Nr REGON Siedziba (miejsce zamieszkania) Obszar przewozów ZEZWOLENIE JEST WAŻNE Z WYKAZEM NUMERÓW REJESTRACYJNYCH POJAZDÓW ZGŁOSZONYCH DO PRZEWOZÓW Data wydania:Termin ważności: (pouczenie o możliwości odwołania od niniejszej decyzji) (podpis i pieczęć) 1. Format A-5 - maszynowo wypełniony 2. Papier ze znakami wodnymi 3. Ramka szerokości 5 mm 4. Ramka i oznaczenie w prawym górnym rogu "PN" - kolor ciemnobrązowy Załącznik nr 2 WZÓR ZEZWOLENIA NA PRZEWOZY REGULARNE Nazwa organuZEZWOLENIE Nr ......................LK na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób - przewozy regularne Na podstawie art. 4 i art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) udzielam zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób Firma (imię i nazwisko) Nr REGON Siedziba (miejsce zamieszkania) Określenie linii komunikacyjnej ZEZWOLENIE JEST WAŻNE Z: - OBOWIĄZUJĄCYM ROZKŁADEM JAZDY - WYKAZEM NUMERÓW REJESTRACYJNYCH POJAZDÓW ZGŁOSZONYCH DO PRZEWOZÓW Data wydania:Termin ważności: (pouczenie o możliwości odwołania od niniejszej decyzji) (podpis i pieczęć) 1. Format A-5 - maszynowo wypełniony 2. Papier ze znakami wodnymi 3. Ramka szerokości 5 mm 4. Ramka i oznaczenie w prawym górnym rogu "LK" - kolor ciemnoniebieski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 5 marca 1998 r. w sprawie dokumentów niezbędnych do udzielenia zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób taksówkami osobowymi oraz treści i wzoru zezwolenia. (Dz. U. Nr 34, poz. 194) Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) zarządza się, co następuje: § 1. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób taksówkami osobowymi, zwanego dalej "zezwoleniem", należy dołączyć następujące dokumenty: 1) dokument określający status przedsiębiorcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej albo dokument stwierdzający tożsamość przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, 2) kopie świadectw kwalifikacji zatrudnionych kierowców i przedsiębiorcy osobiście wykonującego przewozy, określonych przepisami o ruchu drogowym, 3) świadectwo legalizacji urządzenia pomiarowo-kontrolnego, 4) kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu z wpisem dopuszczenia do ruchu jako taksówki osobowej, a w przypadku gdy wnioskodawca nie jest jego właścicielem - również dokument potwierdzający prawo dysponowania tym pojazdem, 5) zaświadczenie z rejestru skazanych stwierdzające, że zatrudnieni kierowcy i przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy nie byli karani za przestępstwa karne skarbowe, przeciw bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przeciwko zdrowiu i życiu oraz przeciw mieniu lub dokumentom, 6) oświadczenie, że zatrudnieni kierowcy i przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy nie pozostają w innym stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, 7) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej (REGON), 8) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP). § 2. 1. Zezwolenie zawiera w szczególności następujące dane: 1) oznaczenie przedsiębiorcy: firma (imię i nazwisko), siedziba (miejsce zamieszkania), 2) obszar prowadzenia zarobkowego przewozu osób taksówką, 3) oznaczenie pojazdu: marka pojazdu, numer rejestracyjny, numer boczny, 4) termin ważności zezwolenia, 5) kod "TAXI". 2. Wzór zezwolenia określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 marca 1998 r. (poz. 194) WZÓR ZEZWOLENIA NA WYKONYWANIE KRAJOWEGO ZAROBKOWEGO PRZEWOZU OSÓB TAKSÓWKĄ OSOBOWĄ Nazwa organuZEZWOLENIE Nr ......................TAXI na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób taksówką osobową Na podstawie art. 4 i art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) udzielam zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób taksówką osobową Firma (imię i nazwisko) Siedziba (miejsce zamieszkania) Obszar prowadzenia przewozów Pmarka O Jnr rejestracyjny A Znr boczny D Data wydania:Termin ważności: ZEZWOLENIE JEST WAŻNE WRAZ ZE ŚWIADECTWEM KWALIFIKACJI KIEROWCY (pouczenie o możliwości odwołania od niniejszej decyzji) (podpis i pieczęć) 1. Format A-5 - maszynowo wypełniony 2. Papier ze znakami wodnymi 3. Ramka szerokości 5 mm 4. Ramka i oznaczenie kodu "TAXI" - kolor ciemnozielony Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzona w Helsinkach dnia 25 listopada 1996 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 54, poz. 342) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 25 listopada 1996 r. została sporządzona w Helsinkach Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i ochronie inwestycji w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i ochronie inwestycji Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Finlandii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", dążąc do zacieśnienia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu Państw i do utrzymania rzetelnych i równoprawnych warunków dla inwestowania przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, uznając, że popieranie i ochrona inwestycji sprzyja rozszerzaniu stosunków gospodarczych między obu Umawiającymi się Stronami i ożywianiu przedsiębiorczości gospodarczej, dążąc do rozszerzenia zakresu Umowy o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji między obu Umawiającymi się Stronami, sporządzonej w Helsinkach dnia 5 kwietnia 1990 r., uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Definicje W rozumieniu niniejszej umowy: 1. Określenie "inwestycja" oznacza każdy rodzaj mienia utworzonego lub nabytego przez inwestora jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony (Strony przyjmującej) zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Strony przyjmującej i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie: a) mienie ruchome i nieruchome oraz reinwestowane przychody, jak również prawa rzeczowe, takie jak hipoteka, prawo zatrzymania, zastaw i dzierżawa; b) akcje i inne rodzaje udziału w przedsiębiorstwach; c) pożyczki, roszczenia pieniężne lub prawa do innych świadczeń mających wartość ekonomiczną; d) prawa własności intelektualnej lub przemysłowej, takie jak patenty, prawa autorskie, wzory przemysłowe, nazwy handlowe, know­how i goodwill; e) prawa lub zezwolenia nadane na mocy prawa lub umowy, w tym koncesje na poszukiwanie, uprawę, wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych. 2. Zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji. 3. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, w tym zyski, odsetki, zyski ze sprzedaży majątku, dywidendy, należności licencyjne lub inny bieżący dochód. 4. Określenie "inwestor" oznacza: a) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo jednej z Umawiających się Stron zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami lub b) osobę prawną, taką jak przedsiębiorstwo, lub inną organizację utworzoną zgodnie z ustawodawstwem i przepisami tej Umawiającej się Strony i posiadającą na terytorium tej Umawiającej się Strony swoją siedzibę. 5. Określenie "terytorium" oznacza obszar lądowy, szelf kontynentalny i morze terytorialne, w tym dno morskie i podglebie, nad którym odnośna Umawiająca się Strona sprawuje, zgodnie z prawem międzynarodowym, suwerenne prawo i jurysdykcję. Artykuł 2 Popieranie i dopuszczanie inwestycji 1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać na swoim terytorium inwestycje inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami. 2. Inwestycje dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony będą miały zapewnione na terytorium Strony przyjmującej pełną ochronę i bezpieczeństwo. Strona przyjmująca inwestycję nie będzie w żadnym razie naruszać w sposób nieuzasadniony lub dyskryminacyjny prawa inwestorów drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania, utrzymania, korzystania, osiągania korzyści lub rozporządzania inwestycjami. Artykuł 3 Traktowanie inwestycji 1. Inwestycje dokonywane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony będą miały zapewnione traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie ta druga Strona przyznaje inwestycjom dokonanym przez jej własnych inwestorów lub przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego. 2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestorom drugiej Umawiającej się Strony, w odniesieniu do zarządzania, utrzymania, użytkowania, osiągania korzyści i rozporządzania takimi inwestycjami, uczciwe i sprawiedliwe traktowanie, które w żadnym przypadku nie może być mniej korzystne niż przyznane własnym inwestorom lub inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego. 3. Traktowanie przyznane na mocy tego artykułu nie może mieć zastosowania w odniesieniu do przywilejów, jakie Umawiająca się Strona przyznaje inwestorom trzeciego państwa w wyniku jego udziału w strefie wolnego handlu, unii gospodarczej lub celnej, wspólnym rynku, wielostronnym porozumieniu w sprawie inwestycji lub wszelkiej innej formie regionalnej organizacji gospodarczej albo z tytułu międzynarodowego porozumienia w sprawach podatkowych. Artykuł 4 Wywłaszczenie 1. Inwestycje dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium Strony przyjmującej inwestycje nie będą znacjonalizowane, wywłaszczone lub poddane działaniom wywołującym skutki równoznaczne z nacjonalizacją i wywłaszczeniem, chyba że działania takie będą podjęte w interesie publicznym, zgodnie z właściwą procedurą prawną oraz za niezwłocznym, skutecznym i właściwym odszkodowaniem. 2. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej. 3. Rzetelna wartość rynkowa wywłaszczonej inwestycji będzie obliczona w wolnej walucie wymienialnej według kursu wymiany stosowanego w momencie określonym w ustępie 2 tego artykułu. Odszkodowanie będzie obejmować także odsetki według London Interbank Offered Rate (Libor) od daty dokonania wywłaszczenia do daty spłacenia. Artykuł 5 Odszkodowanie za straty Inwestor Umawiającej się Strony, którego inwestycje poniosą straty na terytorium Strony przyjmującej z powodu wojny, konfliktu zbrojnego, zamieszek lub podobnych zdarzeń, będzie traktowany przez Stronę przyjmującą w zakresie przywrócenia, odszkodowania, kompensacji lub innego uregulowania nie mniej korzystnie niż inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego. Artykuł 6 Transfer płatności 1. Strona przyjmująca zezwoli w odniesieniu do inwestycji określonych w niniejszej umowie na swobodny transfer płatności związanych z inwestycjami dokonanymi na jej i poza jej terytorium. Swobodny transfer obejmuje między innymi: a) kapitał pierwotny lub wszelki dodatkowy kapitał zainwestowany w celu utrzymania i rozszerzenia inwestycji; b) wpływy z częściowej lub całkowitej likwidacji inwestycji; c) zyski, odsetki, dywidendy i inny bieżący dochód; d) kwoty na spłatę pożyczek; e) należności licencyjne i inne honoraria; f) wynagrodzenia personelu zagranicznego zatrudnionego w związku z inwestycją; g) kwoty powstałe w wyniku rozstrzygnięcia sporu inwestycyjnego; h) odszkodowania przewidziane w artykułach 4 i 5 niniejszej umowy. 2. Transfery określone w ustępie 1 tego artykułu będą dokonywane bez zwłoki w walucie wolnowymienialnej według górnego kursu rynkowego stosowanego w dniu transferu. Artykuł 7 Subrogacja Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji udzielonej od ryzyka niehandlowego w związku z inwestycją dokonaną na terytorium Strony przyjmującej, to Strona przyjmująca uzna ważność przejęcia przez gwaranta wszelkich praw lub roszczeń wynikających z inwestycji i uzna, że gwarant jest uprawniony do sprawowania takich praw i do dochodzenia takich roszczeń w takim samym zakresie, w jakim przysługują one pierwotnemu inwestorowi. Artykuł 8 Spory między inwestorem a Stroną przyjmującą 1. Spór między Stroną przyjmującą a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony, związany z inwestycją dokonaną w ramach niniejszej umowy, powinien być rozstrzygany w drodze polubownej. 2. Jeżeli taki spór nie może być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia przez jedną z Umawiających się Stron wniosku o polubowne rozstrzygnięcie sporu, spór może być przedłożony przez inwestora do ostatecznego rozstrzygnięcia zgodnie z zasadami wyrażonymi w Konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami drugich państw, otwartej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r. 3. Jeżeli zasady określone w ustępie 2 niniejszego artykułu nie będą miały zastosowania, spór taki będzie przedłożony trybunałowi arbitrażowemu utworzonemu dla danego sporu zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL). 4. Rozstrzygnięcie dokonane w ramach tego artykułu będzie ostateczne i będzie podlegać wykonaniu zgodnie z prawem krajowym. Artykuł 9 Spory między Umawiającymi się Stronami 1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być rozstrzygane w drodze polubownej. 2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ciągu sześciu miesięcy od daty wniosku o rozstrzygnięcie polubowne, to taki spór będzie przedłożony na wniosek jednej z Umawiających się Stron trybunałowi arbitrażowemu. 3. Trybunał arbitrażowy zostanie ustanowiony dla każdej indywidualnej sprawy, a każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra. Ci dwaj arbitrzy wybiorą na przewodniczącego trybunału obywatela państwa trzeciego. Arbitrzy będą mianowani w ciągu dwóch miesięcy, natomiast przewodniczący - w ciągu czterech miesięcy od daty pisemnej notyfikacji zawierającej wniosek określony w ustępie 2 niniejszego artykułu. 4. Jeżeli terminy, o których mowa w ustępie 3 tego artykułu, nie zostaną dotrzymane, to jedna z Umawiających się Stron może poprosić o dokonanie wymaganych nominacji Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub nie może spełnić wymienionej funkcji z innego powodu, to o dokonanie takich nominacji będzie poproszony zastępca Przewodniczącego. Jeżeli zastępca Przewodniczącego jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli również on nie może spełnić tej funkcji, to o dokonanie niezbędnych nominacji będzie poproszony najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie będzie obywatelem jednej z Umawiających się Stron. 5. Trybunał arbitrażowy ustala własny tryb postępowania i podejmuje decyzję większością głosów. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra oraz koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego jak również inne koszty Umawiające się Strony pokrywają w równych częściach, jeżeli trybunał nie postanowi inaczej. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla obydwu Umawiających się Stron. Artykuł 10 Zakres stosowania umowy 1. Niniejsza umowa zastępuje Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzoną w Helsinkach dnia 5 kwietnia 1990 r. 2. Niniejsza umowa nie ogranicza żadnych praw ani korzyści, które inwestor drugiej Umawiającej się Strony posiada na terytorium Strony przyjmującej na podstawie prawa krajowego lub międzynarodowego w uzupełnieniu do niniejszej umowy. 4. Niniejsza umowa ma zastosowanie do wszystkich inwestycji dokonanych przed lub po jej wejściu w życie. Artykuł 11 Postanowienia końcowe 1. Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o spełnieniu ich konstytucyjnych wymogów przewidzianych dla wejścia w życie niniejszej umowy. 2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dwudziestu (20) lat. Po tym okresie umowa będzie pozostawać w mocy do upływu dwunastu miesięcy, licząc od dnia, w którym jedna Umawiająca się Strona przekaże pisemnie drugiej Umawiającej się Stronie jej decyzję o wypowiedzeniu niniejszej umowy. 3. W odniesieniu do inwestycji, dokonanych przed datą wejścia w życie wypowiedzenia niniejszej umowy, postanowienia artykułów od 1 do 11 pozostaną w mocy przez następny okres dwudziestu lat, licząc od tej daty. Sporządzono w Helsinkach dnia 25 listopada 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, fińskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski jest rozstrzygający. W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej J. Chaładaj W imieniu Rządu Republiki Finlandii Arja Alho Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 10 kwietnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 23 lutego 1998 r. w sprawie ogłoszenia załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO). (Dz. U. Nr 34, poz. 195) Stosownie do oświadczenia rządowego z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. Nr 98, poz. 484), ogłasza się niniejszym następujące załączniki do powyższego porozumienia (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483): - Układ ogólny w sprawie handlu usługami, - Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów, - Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994. Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA USTANAWIAJĄCEGO ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU (WTO) SPIS TREŚCI Załącznik 1B Układ ogólny w sprawie handlu usługami Załącznik 2 Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów Załącznik 1A Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 Załącznik 1B UKŁAD OGÓLNY W SPRAWIE HANDLU USŁUGAMI CZĘŚĆ I ZAKRES I DEFINICJA Artykuł I Zakres i definicja CZĘŚĆ II ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE I ZASADY Artykuł II Zasada największego uprzywilejowania Artykuł III Przejrzystość Artykuł IIIbis Ujawnianie informacji poufnych Artykuł IV Rosnący udział krajów rozwijających się Artykuł V Integracja gospodarcza Artykuł Vbis Porozumienia integrujące rynki pracy Artykuł VI Przepisy wewnętrzne Artykuł VII Uznawanie Artykuł VIII Monopole i wyłączni usługodawcy Artykuł IX Praktyki gospodarcze Artykuł X Nadzwyczajne środki ochronne Artykuł XI Płatności i transfery Artykuł XII Ograniczenia wprowadzane dla ochrony bilansu płatniczego Artykuł XIII Zakupy rządowe Artykuł XIV Wyjątki o charakterze ogólnym Artykuł XIVbis Wyjątki ze względów bezpieczeństwa Artykuł XV Subsydia CZĘŚĆ III ZOBOWIĄZANIA SZCZEGÓŁOWE Artykuł XVI Dostęp do rynku Artykuł XVII Zasada traktowania narodowego Artykuł XVIII Zobowiązania dodatkowe CZĘŚĆ IV STOPNIOWA LIBERALIZACJA Artykuł XIX Negocjowanie szczegółowych zobowiązań Artykuł XX Listy szczegółowych zobowiązań Artykuł XXI Zmiana list zobowiązań CZĘŚĆ V POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE Artykuł XXII Konsultacja Artykuł XXIII Rozstrzyganie sporów i wykonywanie postanowień Artykuł XXIV Rada Handlu Usługami Artykuł XXV Współpraca techniczna Artykuł XXVI Stosunki z innymi organizacjami międzynarodowymi CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł XXVII Odmowa udzielenia korzyści Artykuł XXVIII Definicje Artykuł XXIX Załączniki ZAŁĄCZNIKI: Załącznik w sprawie odstępstw od Artykułu II Załącznik w sprawie przemieszczania się osób fizycznych świadczących usługi zgodnie z Układem Załącznik w sprawie usług transportu lotniczego Załącznik w sprawie usług finansowych Drugi załącznik w sprawie usług finansowych Załącznik w sprawie negocjacji w zakresie usług transportu morskiego Załącznik w sprawie usług telekomunikacyjnych Załącznik w sprawie negocjacji w zakresie telekomunikacji podstawowej UKŁAD OGÓLNY W SPRAWIE HANDLU USŁUGAMI Członkowie, Uznając rosnące znaczenie handlu usługami dla wzrostu i rozwoju gospodarki światowej; Chcąc ustanowić wielostronne ramy zasad i reguł handlu usługami mające na celu wzrost tego handlu w warunkach przejrzystości i stopniowej liberalizacji oraz będące środkiem wspierania wzrostu gospodarczego wszystkich partnerów handlowych i rozwoju krajów rozwijających się; Pragnąc wcześniejszego osiągnięcia coraz wyższego poziomu liberalizacji handlu usługami przy pomocy kolejnych rund wielostronnych negocjacji służących wspieraniu interesów wszystkich uczestników na równie korzystnej podstawie oraz zapewnieniu ogólnej równowagi praw i obowiązków, przy jednoczesnym należytym uwzględnieniu celów narodowej polityki; Uznając prawo Członków do regulowania oraz wprowadzania nowych przepisów w dziedzinie świadczenia usług na ich terytoriach w celu realizowania celów narodowej polityki oraz mając na względzie istniejącą asymetrię w zakresie stopnia rozwoju regulowania działalności usługowej w poszczególnych krajach, a w szczególności uznając potrzebę wykonywania powyższego uprawnienia w krajach rozwijających się; Pragnąc ułatwić szersze uczestnictwo krajów rozwijających się w handlu usługami oraz wzrost ich eksportu usługowego, łącznie, między innymi, ze wzmocnieniem ich krajowego potencjału usługowego i jego efektywności i konkurencyjności; Zwracając szczególną uwagę na poważne trudności krajów najmniej rozwiniętych w obliczu ich szczególnej sytuacji gospodarczej oraz potrzeb rozwojowych, handlowych i finansowych; Uzgadniają niniejszym, co następuje: CZĘŚĆ I ZAKRES I DEFINICJA Artykuł I Zakres i definicja 1. Niniejszy Układ odnosi się do środków stosowanych przez Członków, które oddziaływują na handel usługami. 2. Dla celów niniejszego Układu handel usługami jest definiowany jako świadczenie usługi: (a) z terytorium jednego Członka na terytorium któregokolwiek innego Członka; (b) na terytorium jednego członka dla usługobiorcy któregokolwiek innego Członka; (c) przez usługodawcę jednego Członka poprzez obecność handlową na terytorium któregokolwiek innego Członka; (d) przez usługodawcę jednego Członka poprzez obecność osób fizycznych Członka na terytorium któregokolwiek innego Członka. 3. Dla celów niniejszego Układu: (a) "środki stosowane przez Członków" oznaczają środki stosowane przez: (i) administrację i władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; oraz (ii) organy pozarządowe sprawujące władzę delegowaną przez administrację i władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; Wypełniając obowiązki i zobowiązania wynikające z Układu, każdy Członek podejmie dostępne mu uzasadnione środki dla zapewnienia przestrzegania jego postanowień przez władze i administracje regionalne i lokalne oraz ciała pozarządowe działające na jego terytorium. (b) "usługi" obejmują jakąkolwiek usługę w jakimkolwiek sektorze, z wyjątkiem usług świadczonych w wykonywaniu funkcji władczych. (c) "usługa świadczona w wykonaniu funkcji władczych" oznacza jakąkolwiek usługę, która nie jest dostarczana ani na zasadach handlowych, ani też w ramach konkurencji z jednym lub większą liczbą usługodawców. CZĘŚĆ II ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE I ZASADY Artykuł II Zasada największego uprzywilejowania 1. W odniesieniu do jakichkolwiek środków objętych niniejszym Układem, każdy Członek udzieli usługom i usługodawcom któregokolwiek innego Członka, natychmiast i bezwarunkowo, traktowania nie mniej korzystnego niż to, którego udziela podobnym usługom i usługodawcom z jakiegokolwiek innego kraju. 2. Członek może utrzymywać środek niezgodny z ustępem 1 pod warunkiem, że środek taki jest wykazany w Załączniku i odpowiada warunkom Załącznika w sprawie odstępstw od Artykułu II. 3. Postanowienia niniejszego Układu nie będą interpretowane w sposób uniemożliwiający któremukolwiek Członkowi przyznanie lub udzielanie korzyści krajom z nim graniczącym, dla ułatwienia wymiany, ograniczonej do przyległych stref granicznych, usług jednocześnie świadczonych i wykorzystywanych lokalnie. Artykuł III Przejrzystość 1. Każdy Członek opublikuje niezwłocznie oraz, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, najpóźniej w chwili wejścia w życie, wszelkie stosowne środki powszechnie obowiązujące, które odnoszą się albo wpływają na działanie niniejszego Układu. Publikowane będą również porozumienia międzynarodowe, których Członek jest sygnatariuszem, odnoszące się albo wpływające na handel usługami. 2. Gdy nie jest możliwa publikacja, o której mowa w ustępie 1, informacja taka będzie dostępna publicznie w inny sposób. 3. Każdy Członek niezwłocznie i co najmniej raz w roku poinformuje Radę Handlu Usługami o wprowadzeniu jakichkolwiek nowych ustaw lub jakichkolwiek zmian w obowiązujących ustawach, przepisach lub wytycznych administracyjnych, które znacząco oddziaływują na handel usługami objęty szczegółowymi zobowiązaniami Członka podjętymi zgodnie z niniejszym Układem. 4. Każdy Członek odpowie niezwłocznie na wszelkie zapytania któregokolwiek innego Członka o szczegółowe informacje dotyczące jakichkolwiek środków powszechnego zastosowania, czy też porozumień międzynarodowych w rozumieniu ustępu 1. Każdy Członek utworzy także jeden lub więcej punktów informacyjnych dla udostępnienia innym Członkom, na wniosek, szczegółowych informacji w tych sprawach, jak też w sprawach będących przedmiotem notyfikacji, o której mowa w ustępie 3. Takie punkty informacyjne zostaną utworzone w ciągu dwóch lat od wejścia w życie Porozumienia Ustanawiającego Światową Organizację Handlu (zwanego poniżej Porozumieniem WTO). Stosowna elastyczność w odniesieniu do terminu, w którym takie punkty informacyjne mają być utworzone, może zostać uzgodniona w stosunku do poszczególnych Członków - krajów rozwijających się. Punkty informacyjne nie muszą być depozytariuszami ustaw i przepisów. 5. Każdy Członek może notyfikować Radzie Handlu Usługami jakikolwiek środek zastosowany przez któregokolwiek innego Członka, który uzna za wywierający wpływ na działanie niniejszego Układu. Artykuł III bis Ujawnianie informacji poufnych Postanowienia niniejszego Układu nie będą wymagać od któregokolwiek Członka dostarczenia informacji poufnych, których ujawnienie może utrudnić stosowanie prawa albo w inny sposób być sprzeczne z interesem publicznym, czy też naruszałoby uzasadnione interesy handlowe poszczególnych przedsiębiorstw publicznych albo prywatnych. Artykuł IV Rosnący udział krajów rozwijających się 1. Rosnący udział Członków - krajów rozwijających się w handlu światowym będzie ułatwiany poprzez negocjowane przez różnych Członków, stosownie do postanowień Części III i IV niniejszego Układu, szczegółowe zobowiązania odnoszące się do: (a) wzmocnienia ich krajowego potencjału usługowego oraz jego wydajności i konkurencyjności poprzez, między innymi, dostęp do technologii na zasadach handlowych; (b) poprawy dostępu do kanałów dystrybucji oraz sieci informacyjnych; oraz (c) liberalizacji dostępu do rynku w sektorach i sposobach świadczenia usług, będących przedmiotem ich zainteresowania eksportowego. 2. Członkowie - kraje rozwinięte, a w możliwym zakresie inni Członkowie, w ciągu dwóch lat od wejścia w życie Porozumienia WTO utworzą punkty informacyjne dla ułatwienia usługodawcom Członków - krajów rozwijających się dostępu do informacji odnoszącej się do ich rynków, w zakresie: (a) handlowych i technicznych aspektów świadczenia usług; (b) rejestracji, uznawania i uzyskiwania kwalifikacji zawodowych; oraz (c) dostępności technologii usługowej. 3. Zważywszy szczególną sytuację gospodarczą oraz potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe krajów najmniej rozwiniętych, przy realizowaniu postanowień ustępów 1. i 2. pierwszeństwo będzie udzielone Członkom - krajom najmniej rozwiniętym. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na poważne trudności tych krajów w przyjęciu negocjowanych szczegółowych zobowiązań. Artykuł V Integracja gospodarcza 1. Niniejszy Układ nie będzie dla któregokolwiek Członka przeszkodą do stania się stroną albo przystąpienia do porozumienia liberalizującego handel usługami między jego stronami, pod warunkiem że takie porozumienie: (a) ma znaczący zakres sektorowy 1, oraz (b) przewiduje brak albo wyeliminowanie, w zasadzie całej dyskryminacji w rozumieniu Artykułu XVII, między stronami, w sektorach objętych punktem (a), poprzez: (i) usunięcie istniejących środków dyskryminacji; albo (ii) zakaz wprowadzania nowych albo bardziej dyskryminujących środków bądź w momencie wejścia w życie takiego porozumienia, bądź też na podstawie uzasadnionego harmonogramu - z wyjątkiem środków dozwolonych zgodnie z Artykułami XI, XII, XIV i XIVbis. 2. Oceniając, czy warunki określone na mocy ustępu 1(b) są spełnione, zwracać się będzie uwagę na stosunek porozumienia do szerszego procesu integracji gospodarczej lub liberalizacji handlu między zainteresowanymi krajami. 3. (a) Gdy kraje rozwijające się są stronami porozumienia w rodzaju, o którym mowa w ustępie 1, przewiduje się stosowną elastyczność w odniesieniu do warunków opisanych w ustępie 1, a szczególnie w odniesieniu do punktu (b) tego ustępu - zgodną z poziomem rozwoju zainteresowanych krajów, zarówno ogólnym, jak i w poszczególnych sektorach i podsektorach. (b) Niezależnie od postanowień ustępu 6 w przypadku porozumienia w rodzaju, o którym mowa w ustępie 1, które obejmuje tylko kraje rozwijające się, traktowanie bardziej korzystne może być udzielone osobom prawnym będącym własnością lub znajdującym się pod kontrolą osób fizycznych stron takiego porozumienia. 4. Jakiekolwiek porozumienie, o którym mowa w ustępie 1, będzie zmierzać do ułatwienia handlu między stronami i nie będzie, wobec któregokolwiek Członka znajdującego się poza porozumieniem, podwyższać ogólnego poziomu barier dla handlu usługami w odnośnych sektorach czy podsektorach w porównaniu z poziomem stosowanym przed zawarciem takiego porozumienia. 5. Jeżeli w związku z zawarciem, rozszerzeniem lub znaczącą zmianą jakiegokolwiek porozumienia zgodnie z ustępem 1 Członek zamierza wycofać lub zmienić szczegółowe zobowiązanie w sposób niezgodny z warunkami i wymogami określonymi w jego liście zobowiązań, powinien on, z wyprzedzeniem nie krótszym niż 90 dni, powiadomić o takiej modyfikacji lub wycofaniu i wówczas zostanie zastosowana procedura określona w ustępach 2, 3 i 4 Artykułu XXI. 6. Usługodawca któregokolwiek innego Członka, który jest osobą prawną utworzoną zgodnie z ustawami strony porozumienia, o którym mowa w ustępie 1, będzie uprawniony do traktowania przyznanego na mocy takiego porozumienia, pod warunkiem że jest zaangażowany w znaczące operacje gospodarcze na terytorium stron takiego porozumienia. 7. (a) Członkowie, którzy są stronami jakiegokolwiek porozumienia, o którym mowa w ustępie 1, niezwłocznie notyfikują Radzie Handlu Usługami takie porozumienie lub jego rozszerzenie czy też jakąkolwiek znaczącą zmianę. Udostępnią także Radzie stosowne informacje, których może się ona domagać. Rada może ustanowić grupę roboczą dla zbadania takiego porozumienia, jego poszerzenia czy też zmiany oraz dla złożenia Radzie sprawozdania o jego zgodności z niniejszym Artykułem. (b) Członkowie, którzy są stronami jakiegokolwiek porozumienia, o którym mowa w ustępie 1, wprowadzanego w życie na podstawie harmonogramu, będą składać okresowo sprawozdanie Radzie Handlu Usługami o jego wprowadzaniu. Rada może utworzyć grupę roboczą dla zbadania tych informacji, jeśli uzna to za konieczne. (c) W oparciu o sprawozdania grup roboczych, o których mowa w punktach (a) i (b), Rada może dokonać zaleceń stronom, jeśli uzna to za stosowne. 8. Członek, który jest stroną jakiegokolwiek porozumienia, o którym mowa w ustępie 1, nie może starać się o wyrównanie korzyści handlowych, które mogą z takiego porozumienia przypadać któremukolwiek innemu Członkowi. Artykuł V bis Porozumienia integrujące rynki pracy Niniejszy Układ nie będzie dla któregokolwiek Członka przeszkodą w uczestniczeniu w jakimkolwiek porozumieniu ustanawiającym pełną integrację 2 rynków pracy pomiędzy lub pośród stron takiego porozumienia, pod warunkiem że takie porozumienie: (a) zwalnia obywateli stron takiego porozumienia od wymogu uzyskania pozwoleń na pobyt i podjęcie pracy; (b) jest notyfikowane Radzie Handlu Usługami. Artykuł VI Przepisy wewnętrzne 1. W sektorach, gdzie podejmowane są szczegółowe zobowiązania, każdy Członek zapewni, by wszystkie środki powszechnie obowiązujące, które oddziaływują na handel usługami, były stosowane w sposób umiarkowany, obiektywny i bezstronny. 2. (a) Każdy Członek będzie utrzymywać lub ustanowi, tak szybko jak to możliwe, sądy powszechne, arbitrażowe lub administracyjne albo procedury, które zapewnią, na wniosek dotkniętego usługodawcy, możliwość niezwłocznego odwołania, a gdzie jest to uzasadnione, stosowne środki zaradcze w odniesieniu do decyzji administracyjnych, które oddziaływują na handel usługami. Gdy takie procedury nie są niezależne od organu, któremu powierzono wydawanie odnośnych decyzji administracyjnych, Członek zapewni rzeczywisty obiektywizm i bezstronność w rozpatrywaniu odwołania. (b) Postanowienia punktu (a) nie powinny być interpretowane jako wymagające od Członka utworzenia takich sądów czy procedur, jeśli byłoby to sprzeczne z konstytucyjną strukturą lub z charakterem jego systemu prawnego. 3. Tam gdzie dla świadczenia usług, w przedmiocie których podjęto szczegółowe zobowiązania, wymagane jest zezwolenie, właściwe władze Członka, w rozsądnym terminie po złożeniu wniosku uznanego za kompletny w świetle krajowych ustaw i przepisów, poinformują wnioskodawcę o decyzji dotyczącej wniosku. Na prośbę wnioskodawcy właściwe władze Członka, bez nadmiernej zwłoki, udzielą informacji o stanie wniosku. 4. W celu zapewnienia, by środki odnoszące się do wymogów kwalifikacyjnych i procedur, standardów technicznych i wymogów licencyjnych nie tworzyły zbędnych przeszkód dla handlu usługami, Rada Handlu Usługami, poprzez stosowne ciała, które może utworzyć, wypracuje wszelkie niezbędne zasady. Te zasady będą miały na celu zapewnienie, aby takie wymogi, między innymi: (a) były oparte na obiektywnych i przejrzystych kryteriach, takich jak fachowość i zdolność do świadczenia usługi; (b) nie były bardziej uciążliwe niż jest to konieczne dla zapewnienia jakości usługi; (c) nie stanowiły same w sobie ograniczenia dla świadczenia usługi w przypadku procedur licencyjnych. 5. (a) W sektorach, w których Członek podjął szczegółowe zobowiązania, do czasu wejścia w życie zasad rozwiniętych zgodnie z ustępem 4 Członek nie będzie stosować wymogów kwalifikacyjnych i licencyjnych oraz standardów technicznych, które zniweczą lub osłabią takie szczegółowe zobowiązania w sposób: (i) niezgodny z kryteriami określonymi w punktach 4(a), (b) lub (c); oraz (ii) którego nie można się było zasadnie spodziewać od Członka w momencie podejmowania szczegółowych zobowiązań w tych sektorach. (b) W ocenie, czy Członek postępuje zgodnie z obowiązkiem określonym w punkcie 5(a), będą brane pod uwagę standardy międzynarodowe właściwych organizacji 3 międzynarodowych stosowane przez Członka. 6. W sektorach, gdzie podejmowane są szczegółowe zobowiązania dotyczące usług profesjonalnych, każdy Członek zapewni odpowiednie procedury dla sprawdzenia umiejętności fachowców któregokolwiek innego Członka. Artykuł VII Uznawanie 1. Członek może uznawać uzyskane w określonym kraju wykształcenie lub praktykę, spełniane wymogi lub otrzymane licencje czy zaświadczenia, w celu spełnienia, w całości lub w części, standardów lub kryteriów upoważniania, licencjonowania, wydawania usługodawcom zaświadczeń zgodnie z wymogami ustępu 3. Takie uznawanie, które może zostać osiągnięte poprzez ujednolicenie lub w inny sposób, może być oparte na porozumieniu lub uzgodnieniu z krajem zainteresowanym bądź też może być udzielone niezależnie. 2. Członek, który jest stroną porozumienia lub uzgodnienia, o którym mowa w ustępie 1, istniejącego lub przyszłego, zapewni innym zainteresowanym Członkom dostateczną możliwość negocjowania przystąpienia do takiego porozumienia lub uzgodnienia bądź też negocjowania porównywalnych porozumień. Tam gdzie Członek udziela uznania niezależnie, zapewni któremukolwiek innemu Członkowi dostateczną możliwość wykazania, że wykształcenie, praktyka, licencje, zaświadczenia uzyskane albo wymogi spełnione na terytorium innego Członka powinny być uznane. 3. Członek nie będzie dokonywać uznawania w sposób, który mógłby stanowić narzędzie dyskryminacji pomiędzy krajami w trakcie stosowania jego standardów lub kryteriów dla upoważnień, licencjonowania lub wydawania usługodawcom zaświadczeń, bądź w sposób mogący stanowić ukryte ograniczenie dla handlu usługami. 4. Każdy Członek: (a) w ciągu 12 miesięcy od daty wejścia w życie w stosunku do niego Porozumienia WTO poinformuje Radę Handlu Usługami o istniejących sposobach uznawania i wskaże, czy są one oparte na porozumieniach i uzgodnieniach w rodzaju, o którym mowa w ustępie 1; (b) niezwłocznie poinformuje Radę Handlu Usługami, z takim wyprzedzeniem jakie tylko będzie możliwe, o rozpoczęciu negocjacji w przedmiocie porozumień lub ustaleń w rodzaju, o którym mowa w ustępie 1, w celu zapewnienia któremukolwiek innemu Członkowi odpowiedniej możliwości wyrażenia jego zainteresowania uczestnictwem w takich negocjacjach przed ich wejściem w zasadniczą fazę; (c) niezwłocznie poinformuje Radę Handlu Usługami o wprowadzeniu nowych lub o znaczącej zmianie istniejących środków uznawania oraz określi, czy są one oparte na porozumieniach lub uzgodnieniach w rodzaju, o którym mowa w ustępie 1. 5. Gdziekolwiek to właściwe, uznawanie powinno być oparte na wielostronnie uzgodnionych kryteriach. W stosownych przypadkach Członkowie będą współpracować z odpowiednimi organizacjami między- i pozarządowymi dla ustanowienia oraz przyjęcia wspólnych, międzynarodowych standardów i kryteriów uznawania oraz wspólnych międzynarodowych standardów w celu wykonywania odnośnych zawodów i specjalności usługowych. Artykuł VIII Monopole i wyłączni usługodawcy 1. Każdy Członek zapewni, aby którykolwiek monopolistyczny usługodawca na jego terytorium, świadcząc na danym rynku usługę monopolistyczną, nie działał w sposób niezgodny z obowiązkami Członka określonymi w Artykule II oraz szczegółowymi zobowiązaniami. 2. Tam gdzie monopolistyczny usługodawca Członka konkuruje, czy to bezpośrednio, czy poprzez spółkę zależną, świadcząc usługę nie objętą zakresem jego monopolistycznych uprawnień i będącą przedmiotem szczegółowych zobowiązań Członka, Członek ten zapewni, żeby taki usługodawca nie nadużywał swojej pozycji monopolistycznej działając na jego terytorium w sposób niezgodny z takimi zobowiązaniami. 3. Rada Handlu Usługami może, na wniosek Członka, który ma powód sądzić, że monopolistyczny usługodawca któregokolwiek innego Członka działa w sposób niezgodny z ustępami 1 i 2, domagać się od Członka ustanawiającego, utrzymującego lub sankcjonującego taki podmiot dostarczenia szczegółowych informacji dotyczących odnośnych działań. 4. Jeżeli po wejściu w życie Porozumienia WTO Członek przyzna monopolistyczne uprawnienie odnoszące się do świadczenia usługi objętej jego szczegółowymi zobowiązaniami, Członek ten powinien notyfikować Radzie Handlu Usługami nie później niż na trzy miesiące przed zamierzonym przyznaniem takich praw i wówczas stosowane będą postanowienia ustępów 2, 3 i 4 Artykułu XXI. 5. Postanowienia niniejszego Artykułu będą stosowane również w przypadku wyłącznych usługodawców, gdy Członek, oficjalnie lub w praktyce, (a) upoważnia lub ustanawia ich niewielką liczbę, oraz (b) znacząco ogranicza konkurencję między nimi na swoim terytorium. Artykuł IX Praktyki gospodarcze 1. Członkowie uznają, że określone praktyki usługodawców, inne niż objęte Artykułem VIII, mogą utrudniać konkurencję i w ten sposób ograniczać handel usługami. 2. Każdy Członek, na wniosek któregokolwiek innego Członka, przystąpi do konsultacji mających na celu wyeliminowanie praktyk, o których mowa w ustępie 1. Członek, do którego się zwrócono, odniesie się życzliwie i z uwagą do takiego wniosku oraz podejmie współpracę poprzez dostarczenie ogólnie dostępnych, niepoufnych danych odnoszących się do rozpatrywanego problemu. Członek, do którego wystąpiono, przekaże Członkowi, który wystąpił z wnioskiem, także inne dostępne mu informacje z zastrzeżeniem postanowień jego prawa wewnętrznego i pod warunkiem zawarcia zadowalającego porozumienia dotyczącego ochrony poufnego charakteru tych informacji przez Członka, który się o nie zwraca. Artykuł X Nadzwyczajne środki ochronne 1. Podjęte zostaną wielostronne negocjacje w kwestii nadzwyczajnych środków ochronnych opartych na zasadzie niedyskryminacji. Wyniki tych negocjacji zostaną wprowadzone w życie nie później niż trzy lata od daty wejścia w życie Porozumienia WTO. 2. W okresie przed wejściem w życie wyników negocjacji, o których mowa w ustępie 1, każdy Członek może, niezależnie od postanowień ustępu 1 Artykułu XXI, zawiadomić Radę Handlu Usługami o zamiarze zmiany lub wycofania szczegółowego zobowiązania po upływie roku od daty, kiedy szczegółowe zobowiązanie wchodzi w życie pod warunkiem, że Członek ten wskaże Radzie powód, dla którego zmiana lub wycofanie nie może czekać na upływ trzyletniego okresu, o którym mowa w ustępie 1 Artykułu XXI. 3. Postanowienia ustępu 2 utracą moc po upływie trzech lat od wejścia w życie Porozumienia WTO. Artykuł XI Płatności i transfery 1. Z wyjątkiem okoliczności przewidzianych w Artykule XII, Członek nie będzie stosować ograniczeń w stosunku do międzynarodowych płatności i transferów odnoszących się do transakcji bieżących związanych z jego szczegółowymi zobowiązaniami. 2. Nic, co wynika z niniejszego Układu, nie wpłynie na prawa i obowiązki członków Międzynarodowego Funduszu Walutowego powstałe na mocy Statutu Funduszu - łącznie z działaniami w zakresie wymienialności zgodnymi ze Statutem - pod warunkiem że Członek nie wprowadzi ograniczeń w stosunku do jakichkolwiek transakcji kapitałowych w sposób niezgodny ze swymi szczegółowymi zobowiązaniami odnoszącymi się do takich transakcji, z wyjątkiem ograniczeń stosowanych zgodnie z Artykułem XII lub na wniosek Funduszu. Artykuł XII Ograniczenia wprowadzane dla ochrony bilansu płatniczego 1. W przypadku poważnych trudności w zakresie bilansu płatniczego i finansów zagranicznych albo zagrożenia nimi Członek może wprowadzić albo utrzymywać ograniczenia dla handlu usługami, co do których podjął szczegółowe zobowiązania - łącznie z płatnościami lub transferami za transakcje związane z takimi zobowiązaniami. Uznaje się, że wyjątkowy nacisk na bilans płatniczy Członka znajdującego się w trakcie rozwoju ekonomicznego lub w okresie transformacji gospodarczej może spowodować konieczność zastosowania ograniczeń w celu zapewnienia, między innymi, utrzymania poziomu rezerw finansowych odpowiedniego dla wprowadzania programu rozwoju gospodarczego lub programu transformacji gospodarczej. 2. Ograniczenia, o których mowa w ustępie 1: (a) nie będą powodować dyskryminacji wśród Członków; (b) będą zgodne z postanowieniami Statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego; (c) będą unikać powodowania zbędnych szkód dla handlowych, gospodarczych i finansowych interesów któregokolwiek innego Członka; (d) nie będą przekraczać środków niezbędnych dla uporania się z okolicznościami opisanymi w ustępie 1; (e) będą miały charakter tymczasowy i będą, w miarę poprawy sytuacji określonej w ustępie 1, stopniowo usuwane. 3. Określając zakres takich ograniczeń Członkowie mogą dać pierwszeństwo świadczeniu usług, które są bardziej istotne z punktu widzenia ich programów gospodarczych lub rozwojowych. Jednakże takie ograniczenia nie będą wprowadzane lub utrzymywane dla ochrony określonego sektora usługowego. 4. Jakiekolwiek ograniczenia wprowadzane lub utrzymywane zgodnie z ustępem 1 lub też ich zmiany będą niezwłocznie notyfikowane Radzie Generalnej. 5. (a) Członkowie stosujący postanowienia niniejszego Artykułu przeprowadzą niezwłoczne konsultacje z Komitetem Bilansu Płatniczego w przedmiocie ograniczeń wprowadzonych zgodnie z niniejszym Artykułem. (b) Konferencja Ministerialna ustanowi procedury 4 okresowych konsultacji mających na celu przedstawienie zainteresowanemu Członkowi takich zaleceń, jakie uzna za stosowne. (c) Konsultacje takie poddadzą ocenie sytuację bilansu płatniczego zainteresowanego Członka oraz ograniczenia wprowadzone i utrzymywane zgodnie z niniejszym Artykułem, mając na względzie takie czynniki jak, między innymi: (i) istota i zakres trudności w zakresie bilansu płatniczego i finansów zagranicznych; (ii) zewnętrzne warunki gospodarcze i handlowe konsultowanego Członka; (iii) dostępne alternatywne środki korygujące. (d) Konsultacje odniosą się do kwestii zgodności jakichkolwiek ograniczeń z ustępem 2, a w szczególności odniosą się do ich stopniowego usuwania zgodnie z ustępem 2(e). (e) Podczas takich konsultacji zostaną uwzględnione wszystkie dane statystyczne oraz inne przedłożone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a odnoszące się do dewiz, rezerw monetarnych oraz bilansu płatniczego - a wnioski zostaną oparte na szacunkach Funduszu w zakresie sytuacji bilansu płatniczego i finansów zagranicznych konsultowanego Członka. 6. Jeżeli Członek nie będący członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego zechce zastosować postanowienia niniejszego Artykułu, Konferencja Ministerialna ustanowi procedury przeglądu oraz inne konieczne procedury. Artykuł XIII Zakupy rządowe 1. Artykułów II, XVI i XVII nie stosuje się do ustaw, przepisów czy wymogów normujących zakup usług przez agencje rządowe, dokonywany dla celów rządowych oraz nie mający na celu handlowej odprzedaży lub korzystania ze świadczenia usług dla sprzedaży handlowej. 2. W ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO zostaną podjęte wielostronne negocjacje w sprawie zakupów rządowych w zakresie usług objętych niniejszym Układem. Artykuł XIV Wyjątki o charakterze ogólnym Pod warunkiem że środki takie nie są stosowane w sposób, który mógłby tworzyć narzędzie arbitralnej albo nieuzasadnionej dyskryminacji między krajami, gdzie panują podobne warunki, albo ukrytego ograniczenia dla handlu usługami, nic w niniejszym Układzie nie będzie interpretowane jako przeszkoda w przyjęciu i stosowaniu przez któregokolwiek Członka środków: (a) koniecznych dla ochrony publicznej moralności oraz utrzymania porządku publicznego; 5 (b) niezbędnych dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin; (c) niezbędnych dla zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów, które nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego Układu, łącznie z odnoszącymi się do: (i) zapobiegania działaniom o charakterze oszukańczym i podstępnym lub postępowania ze skutkami niewykonania kontraktów usługowych; (ii) ochrony życia prywatnego osób w zakresie przetwarzania i rozpowszechniania danych osobistych oraz ochrony poufności ich osobistych akt i rachunków; (iii) bezpieczeństwa; (d) niezgodnych z Artykułem XVII, pod warunkiem że różnica w traktowaniu ma na celu zapewnienie sprawiedliwego lub skutecznego 6 nakładania albo poboru podatków bezpośrednich w odniesieniu do usług lub usługodawców innych Członków, (e) niezgodnych z Artykułem II, pod warunkiem że różnica w traktowaniu jest skutkiem porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania lub postanowień o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych w jakimkolwiek innym porozumieniu międzynarodowym bądź uzgodnieniu, którym Członek jest związany. Artykuł XIV bis Wyjątki ze względów bezpieczeństwa 1. Nic w niniejszym Układzie nie będzie interpretowane jako: (a) wymagające od któregokolwiek Członka dostarczenia jakiejkolwiek informacji, której ujawnienie uznaje on za sprzeczne z jego istotnymi interesami bezpieczeństwa; albo (b) uniemożliwiające któremukolwiek z Członków podjęcie jakiegokolwiek działania uznanego za niezbędne dla ochrony jego istotnych interesów bezpieczeństwa, a: (i) odnoszącego się do świadczenia usług dokonywanego bezpośrednio lub pośrednio dla celów zaopatrzenia sił zbrojnych; (ii) odnoszącego się do materiałów rozszczepialnych i materiałów do syntezy jądrowej lub materiałów służących do ich uzyskania; (iii) podejmowanego w okresie wojny lub innej sytuacji nadzwyczajnej w stosunkach międzynarodowych; albo (c) uniemożliwiające któremukolwiek Członkowi podjęcie jakiegokolwiek działania w celu realizacji zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. 2. Rada Handlu Usługami będzie informowana, w możliwie najpełniejszym zakresie, o środkach stosowanych na mocy ustępów 1(b) i (c) oraz o ich wygaśnięciu. Artykuł XV Subsydia 1. Członkowie uznają, że w pewnych okolicznościach subsydia mogą wpływać zakłócająco na handel usługami. Członkowie przystąpią do negocjacji mających na celu opracowanie niezbędnych zasad wielostronnych w celu uniknięcia takich niekorzystnych skutków dla handlu 7. Negocjacje odniosą się również do zasadności zastosowania procedur wyrównawczych. Uwzględnią one rolę subsydiów w odniesieniu do programów rozwoju krajów rozwijających się oraz wezmą pod uwagę potrzeby Członków, a szczególnie Członków - krajów rozwijających się, w celu zapewnienia odpowiedniej elastyczności w tym zakresie. Dla potrzeb takich negocjacji Członkowie wymienią informacje dotyczące wszelkich subsydiów związanych z handlem usługami, które przyznają własnym usługodawcom. 2. Każdy Członek, który uzna, że subsydia innego Członka wywierają na niego negatywny wpływ, może domagać się przeprowadzenia w takich sprawach konsultacji z danym Członkiem. Prośba taka zostanie rozpatrzona życzliwie. CZĘŚĆ III ZOBOWIĄZANIA SZCZEGÓŁOWE Artykuł XVI Dostęp do rynku 1. W odniesieniu do dostępu do rynku, poprzez sposoby świadczenia usług określone w Artykule I, każdy Członek przyzna usługom i usługodawcom któregokolwiek innego Członka traktowanie nie mniej korzystne niż przewidziane zgodnie z warunkami, ograniczeniami i wymogami przyjętymi i wyszczególnionymi w jego liście zobowiązań 8. 2. W sektorach, gdzie podejmowane są zobowiązania w zakresie dostępu do rynku, środki, których Członek nie będzie utrzymywać albo wprowadzać zarówno na obszarze całego terytorium, jak i w jednostkach podziału administracyjnego, jeśli inaczej nie wyszczególniono w liście zobowiązań, są definiowane jako: (a) ograniczenia liczby usługodawców czy to w postaci kontyngentów określonych liczbowo, monopolów, wyłącznych usługodawców, czy też wymogów wykonania testu potrzeb ekonomicznych; (b) ograniczenia całkowitej wartości transakcji usługowych albo aktywów w postaci kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych; (c) ograniczenia całkowitej ilości transakcji usługowych lub całkowitej wielkości produktu wyrażonego w formie określonych liczbowo jednostek, kontyngentów lub wymogów wykonania testu potrzeb ekonomicznych; 9 (d) ograniczenia w postaci kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych, całkowitej liczby osób fizycznych, które mogą być zatrudnione w danym sektorze usług albo które może zatrudnić dany usługodawca oraz które są konieczne dla i bezpośrednio związane ze świadczeniem usług; (e) środki, które ograniczają lub wymagają szczególnego rodzaju podmiotowości prawnej lub wspólnego przedsięwzięcia, za pomocą którego usługodawca może świadczyć usługę; oraz (f) ograniczenia nałożone na udział kapitału zagranicznego w postaci górnego progu udziału procentowego zagranicznych podmiotów albo całkowitej wartości indywidualnego czy też łącznego wkładu zagranicznego. Artykuł XVII Zasada traktowania narodowego 1. Każdy Członek w sektorach zapisanych w liście zobowiązań, z zastrzeżeniem warunków i wymogów tam wymienionych, przyzna usługom i usługodawcom któregokolwiek innego Członka w odniesieniu do wszelkich środków wpływających na świadczenie usług traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane własnym podobnym usługom i usługodawcom 10. 2. Członek może wypełnić wymóg określony w ustępie 1 przyznając usługom i usługodawcom któregokolwiek innego Członka traktowanie formalnie identyczne albo formalnie różne w porównaniu do udzielanego własnym podobnym usługom i usługodawcom. 3. Traktowanie formalnie identyczne albo formalnie różne będzie uznane za mniej korzystne, jeżeli zmienia warunki konkurencji na korzyść usług i usługodawców Członka w porównaniu z podobnymi usługami i usługodawcami któregokolwiek innego Członka. Artykuł XVIII Zobowiązania dodatkowe Członkowie mogą, w odniesieniu do środków oddziaływujących na handel usługami, negocjować zobowiązania, które nie są przedmiotem umieszczenia na liście zgodnie z Artykułami XVI lub XVII, włączając w to zagadnienia dotyczące kwalifikacji, standardów i licencji. Zobowiązania takie zostaną wpisane na listę zobowiązań Członka. CZĘŚĆ IV STOPNIOWA LIBERALIZACJA Artykuł XIX Negocjowanie szczegółowych zobowiązań 1. Dążąc do realizacji celów niniejszego Układu Członkowie będą przystępowali do kolejnych rund negocjacji, rozpoczynając je nie później niż w ciągu pięciu lat począwszy od wejścia w życie Porozumienia WTO, a następnie okresowo w celu osiągnięcia coraz wyższego poziomu liberalizacji. Negocjacje takie będą zmierzać do ograniczenia lub zniesienia środków niekorzystnie oddziaływujących na handel usługami celem zapewnienia skutecznego dostępu do rynku. Proces ten będzie przebiegał z uwzględnieniem wspierania interesów wszystkich uczestników na wzajemnie korzystnych podstawach oraz przy zapewnieniu ogólnej równowagi praw i obowiązków. 2. Proces liberalizacji będzie przebiegał z należytym uwzględnieniem celów polityki narodowej oraz poziomu rozwoju, zarówno całkowitego jak i konkretnych sektorów usługowych, poszczególnych Członków. W odniesieniu do poszczególnych Członków - krajów rozwijających się zapewniona będzie stosowna elastyczność w zakresie otwierania mniejszej liczby sektorów, liberalizowania mniejszej liczby rodzajów transakcji, stopniowego rozszerzania dostępu do rynku zgodnie z poziomem ich rozwoju, a gdy zagranicznym usługodawcom zostanie umożliwiony dostęp do ich rynków, powiązanie go z warunkami mającymi za zadanie osiąganie celów, o których mowa w Artykule IV. 3. Dla każdej rundy zostaną ustanowione wytyczne i procedury negocjacyjne. W celu stworzenia takich wytycznych Rada Handlu Usługami, mając na uwadze cele Układu, z uwzględnieniem tych zapisanych w ustępie 1 Artykułu IV, dokona ogólnej oceny międzynarodowego handlu usługami oraz w zakresie poszczególnych sektorów. Wytyczne negocjacyjne określą sposoby traktowania posunięć liberalizacyjnych podjętych niezależnie przez Członków od czasu poprzednich negocjacji jak również, zgodnie z ustępem 3 Artykułu IV, szczególne traktowanie Członków - krajów najsłabiej rozwiniętych. 4. Proces stopniowej liberalizacji będzie się dokonywał podczas rund negocjacji dwustronnych, kilkustronnych lub wielostronnych mających na celu podwyższenie ogólnego poziomu szczegółowych zobowiązań podjętych przez Członków zgodnie z niniejszym Układem. Artykuł XX Listy szczegółowych zobowiązań 1. Każdy Członek zamieści na liście szczegółowe zobowiązania, które podejmuje na podstawie Części III niniejszego Układu. W odniesieniu do sektorów, gdzie takie zobowiązania są podejmowane, każda z list określi: (a) warunki, ograniczenia oraz wymogi dotyczące dostępu do rynku; (b) wymogi oraz zastrzeżenia dotyczące traktowania narodowego; (c) zobowiązania odnoszące się do zobowiązań dodatkowych; (d) tam, gdzie jest to właściwe, harmonogram wprowadzania w życie takich zobowiązań; oraz (e) datę wejścia takich zobowiązań w życie. 2. Środki niezgodne zarówno z Artykułem XVI i z Artykułem XVII zostaną wpisane w kolumnie odnoszącej się do Artykułu XVI. W tym przypadku zapis będzie uznawany za określający warunek lub wymóg odnoszący się także do Artykułu XVII. 3. Listy szczegółowych zobowiązań zostaną załączone do niniejszego Układu oraz będą stanowić jego integralną część. Artykuł XXI Zmiana list zobowiązań 1. (a) Członek (zwany w niniejszym Artykule "Członkiem dokonującym zmiany") może, zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu, zmienić jakiekolwiek zobowiązanie zawarte w jego liście zobowiązań lub wycofać się z niego w każdej chwili po upływie trzech lat od chwili wejścia w życie takiego zobowiązania. (b) Członek dokonujący zmiany zawiadomi Radę Handlu Usługami o swoim zamiarze zmiany lub wycofania się z zobowiązania nie później niż na trzy miesiące przed planowanym wprowadzeniem takiej zmiany lub wycofania się zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu. 2. (a) Na wniosek któregokolwiek Członka, którego korzyści wynikające z niniejszego Układu mogą zostać naruszone (zwanego w niniejszym Artykule - "Członkiem poszkodowanym") przez proponowane zmiany lub wycofanie się notyfikowane zgodne z ust. 1(b), Członek dokonujący zmiany przystąpi do negocjacji mających na celu osiągnięcie porozumienia w kwestii jakiejkolwiek koniecznej rekompensaty. W trakcie takich negocjacji oraz w osiągniętym porozumieniu zainteresowani Członkowie będą dążyć do utrzymania ogólnego poziomu wzajemnie korzystnych zobowiązań, nie mniej korzystnego dla handlu niż zawarty w listach szczegółowych zobowiązań podjętych przed takimi negocjacjami. (b) Rekompensata będzie dokonana zgodnie z zasadą największego uprzywilejowania. 3. (a) Jeżeli porozumienie między Członkiem dokonującym zmiany i którymkolwiek Członkiem poszkodowanym nie zostanie osiągnięte przed końcem okresu przewidzianego na negocjacje, Członek poszkodowany może przekazać sprawę do postępowania arbitrażowego. Którykolwiek poszkodowany Członek, który chce skorzystać z prawa do rekompensaty, musi wziąć udział w postępowaniu arbitrażowym. (b) Jeżeli żaden z poszkodowanych Członków nie domaga się zastosowania postępowania arbitrażowego, Członek dokonujący zmiany będzie miał swobodę wprowadzenia proponowanej zmiany lub wycofania się. 4. (a) Członek dokonujący zmiany nie może zmienić lub wycofać swego zobowiązania, dopóki nie dokona rekompensaty zgodnie z rezultatami postępowania arbitrażowego. (b) Jeżeli Członek dokonujący zmian wprowadza proponowane zmiany lub wycofuje się z zobowiązań i nie stosuje się do rezultatów postępowania arbitrażowego, którykolwiek Członek poszkodowany, który uczestniczył w postępowaniu arbitrażowym, może, zgodnie z rezultatami postępowania, dokonać zmian lub wycofać zasadniczo równoważne korzyści. Niezależnie od postanowień Artykułu II zmiana taka lub wycofanie mogą być dokonane wyłącznie w odniesieniu do Członka dokonującego zmiany. 5. Rada Handlu Usługami ustanowi procedury dla dokonywania korekt albo zmiany list zobowiązań. Którykolwiek Członek, który zgodnie z niniejszym Artykułem dokonał zmian lub wycofał się z zobowiązań zapisanych w listach zobowiązań, dokona zmiany swojej listy zobowiązań zgodnie z tymi procedurami. CZĘŚĆ V POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE Artykuł XXII Konsultacja 1. Każdy Członek poświęci życzliwą uwagę i stworzy odpowiednie warunki dla konsultowania stosownych wniosków innych Członków, które mają za przedmiot jakiekolwiek zagadnienie wpływające na działanie niniejszego Układu. Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów (DSU) stosuje się do takich konsultacji odpowiednio. 2. Rada Handlu Usługami lub Organ Rozstrzygania Sporów (DSB) może, na wniosek Członka, przeprowadzić konsultacje z którymkolwiek Członkiem lub Członkami w jakiejkolwiek sprawie, co do której nie było możliwe uzyskanie zadowalającego rozwiązania w trakcie konsultacji przeprowadzonych zgodnie z ustępem 1. 3. Członek nie może na mocy niniejszego Artykułu albo Artykułu XXIII powołać się na Artykuł XVII w odniesieniu do środka innego Członka, który to środek jest objęty wiążącą ich umową międzynarodową dotyczącą unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku sporu pomiędzy Członkami co do tego, czy dany środek jest objęty obowiązującą ich umową, będzie możliwe przedstawienie takiej sprawy Radzie Handlu Usługami przez każdego z Członków 11. Rada skieruje sprawę do postępowania arbitrażowego. Decyzja postępowania arbitrażowego będzie ostateczna i wiążąca dla Członków. Artykuł XXIII Rozstrzyganie sporów i wykonywanie zaleceń 1. Jeśli którykolwiek z Członków uzna, że którykolwiek inny Członek nie wypełnia obowiązków albo szczegółowych zobowiązań spoczywających na nim na mocy niniejszego Układu, może on, mając na celu osiągnięcie wspólnie zadowalającego rozwiązania problemu, skorzystać z postanowień DSU. 2. Jeżeli DSB uzna okoliczności za dostatecznie poważne, by uzasadnić takie działanie, może, zgodnie z Artykułem 22 DSU, upoważnić Członka lub Członków do zawieszenia stosowania wobec któregokolwiek innego Członka lub Członków obowiązków i szczegółowych zobowiązań. 3. Jeżeli którykolwiek Członek uzna, że korzyść, której osiągnięcia mógł się zasadnie spodziewać zgodnie ze szczegółowymi zobowiązaniami któregokolwiek innego Członka przejętymi na mocy Części III niniejszego Układu, została zniweczona lub naruszona na skutek stosowania jakichkolwiek środków, które nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego Układu, może skorzystać z postanowień DSU. Jeżeli środek zostanie uznany przez DSB za niweczący lub naruszający taką korzyść, Członek poszkodowany będzie upoważniony do wzajemnie zadowalającego wyrównania, na podstawie ustępu 2 Artykułu XXI, które może polegać na zmianie lub usunięciu takiego środka. W przypadku gdy nie można osiągnąć porozumienia między zainteresowanymi Członkami stosuje się Artykuł 22 DSU. Artykuł XXIV Rada Handlu Usługami 1. Rada Handlu Usługami będzie wypełniała takie funkcje, jakie mogą być jej przypisane dla ułatwienia działania niniejszego Układu i popierania jego celów. Rada może utworzyć takie organy pomocnicze, jakie uzna za stosowne dla skutecznego wywiązywania się ze swych zadań. 2. Rada, jeśli nie postanowi inaczej, oraz jej organy pomocnicze będą otwarte dla udziału przedstawicieli wszystkich Członków niniejszego Układu. 3. Członkowie wybiorą Przewodniczącego Rady. Artykuł XXV Współpraca techniczna 1. Usługodawcy Członków potrzebujący takiej pomocy będą mieli dostęp do usług punktów informacyjnych, o których mowa w ustępie 2 Artykułu IV. 2. Pomoc techniczna dla krajów rozwijających się będzie udzielana na szczeblu wielostronnym przez Sekretariat, a decyzję w jej sprawie podejmie Rada Handlu Usługami. Artykuł XXVI Stosunki z innymi organizacjami międzynarodowymi Rada Generalna podejmie stosowne działania w sprawie konsultacji i współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych oraz jej wyspecjalizowanymi agencjami, jak również z innymi organizacjami międzyrządowymi zajmującymi się usługami. CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA KOŃCOWE Artykuł XXVII Odmowa udzielenia korzyści 1. Członek może odmówić udzielenia korzyści w ramach niniejszego Układu: (a) w odniesieniu do świadczenia usługi, jeżeli stwierdzi, że usługa jest świadczona z terytorium lub na terytorium, które nie jest terytorium Członka lub terytorium Członka, w stosunku do którego Członek odmawiający nie stosuje Porozumienia WTO; oraz (b) jeśli stwierdzi, w przypadku świadczenia usług transportu morskiego, że usługa jest świadczona: (i) przez statek zarejestrowany zgodnie z prawami kraju nie będącego Członkiem lub też Członka, w stosunku do którego Członek odmawiający nie stosuje Porozumienia WTO, oraz (ii) przez osobę, która jest operatorem albo użytkownikiem statku w całości lub części, lecz który należy do nie-Członka, albo Członka, w stosunku do którego Członek odmawiający nie stosuje Porozumienia WTO; (c) usługodawcy będącemu osobą prawną, jeżeli stwierdzi, że nie jest to usługodawca innego Członka lub że jest to usługodawca Członka, w stosunku do którego Członek odmawiający nie stosuje Porozumienia WTO. Artykuł XXVIII Definicje Dla celów niniejszego Układu: (a) "środek" oznacza jakikolwiek środek stosowany przez Członka, czy to w postaci ustawy, przepisu, zasady, procedury, decyzji, czynności administracyjnych, czy w jakiejkolwiek innej; (b) "świadczenie usługi" obejmuje produkcję, dystrybucję, marketing, sprzedaż i dostarczanie usługi; (c) "środki stosowane przez Członka oddziaływujące na handel usługami" obejmują środki odnoszące się do: (i) nabywania, płatności albo korzystania z usługi; (ii) dostępu do i korzystania, w związku ze świadczeniem usługi, z usług, co do których istnieje określony przez tych Członków wymóg oferowania ich publicznie; (iii) obecności obejmującej obecność handlową osób Członka w celu świadczenia usługi na terytorium innego Członka; (d) "obecność handlowa" oznacza jakikolwiek rodzaj działalności gospodarczej lub profesjonalnej, włączając w to: (i) ustanowienie, nabycie lub utrzymywanie osoby prawnej albo (ii) tworzenie lub utrzymywanie oddziału albo przedstawicielstwa w celu świadczenia usługi na terytorium Członka. (e) "sektor" usługi oznacza, (i) w odniesieniu do szczegółowego zobowiązania, jeden lub więcej albo wszystkie sektory lub podsektory danej usługi, jak to zostało określone w liście zobowiązań Członka, (ii) w innym przypadku - całość takiego sektora usługowego wraz ze wszystkimi jego podsektorami; (f) "usługa innego Członka" oznacza usługę, która jest świadczona, (i) z, albo na terytorium tego innego Członka, a w przypadku transportu morskiego, przez statek zarejestrowany zgodnie z prawami tego innego Członka lub przez osobę tego innego Członka, która świadczy usługę jako operator statku, albo używając go w całości lub w części, albo (ii) przez usługodawcę tego innego Członka w przypadku świadczenia usługi poprzez obecność handlową albo poprzez obecność osób fizycznych; (g) "usługodawca" oznacza jakąkolwiek osobę, która świadczy usługę 12; (h) "usługodawca monopolistyczny" oznacza jakąkolwiek osobę, publiczną lub prywatną, która na danym rynku na terytorium Członka jest upoważniona do działania lub została utworzona formalnie, czy też faktycznie przez tego Członka jako jedyny usługodawca; (i) "usługobiorca" oznacza jakąkolwiek osobę otrzymującą lub korzystającą z usługi; (j) "osoba" oznacza osobę fizyczną albo prawną; (k) "osoba fizyczna innego Członka" oznacza osobę fizyczną, która zamieszkuje na terytorium tego innego Członka albo któregokolwiek innego Członka i która na mocy prawa tego innego Członka: (i) posiada obywatelstwo tego innego Członka; albo (ii) posiada prawo stałego pobytu tego innego Członka, w przypadku Członka, który 1. nie ma obywateli, albo 2. w zakresie środków oddziaływujących na handel usługami stosuje zasadniczo takie samo traktowanie wobec osób stale tam zamieszkujących, jak wobec swych obywateli, co notyfikował w momencie przyjęcia lub przy przystąpieniu do Porozumienia WTO, z zastrzeżeniem, że żaden Członek nie jest zobowiązany do udzielenia osobom posiadającym prawo stałego pobytu traktowania bardziej korzystnego niż to, którego by udzielił ten inny Członek w odniesieniu do takich osób. Notyfikacja taka powinna zawierać zapewnienie o podjęciu w odniesieniu do osób posiadających prawo stałego pobytu takich samych obowiązków, jakie taki inny Członek ma wobec własnych obywateli. (l) "osoba prawna" oznacza jakikolwiek podmiot prawny, właściwie ustanowiony albo inaczej zorganizowany zgodnie z odpowiednim prawem, działający w celu osiągania zysku lub też innych dochodów, będący własnością prywatną lub publiczną i obejmuje jakąkolwiek spółkę, fundusz powierniczy, wspólne przedsięwzięcie, własność jednoosobową lub stowarzyszenie; (m) "osoba prawna innego Członka" oznacza osobę prawną, która jest albo: (i) ustanowiona lub inaczej zorganizowana zgodnie z prawem takiego innego Członka i jest zaangażowana w znaczące operacje gospodarcze na terytorium tego Członka lub któregokolwiek innego Członka; albo (ii) w przypadku świadczenia usługi poprzez obecność handlową jest własnością albo znajduje się pod kontrolą: 1. osób fizycznych tego Członka, albo 2. osób prawnych tego Członka zdefiniowanych w podpunkcie (i); (n) Osoba prawna jest: (i) "własnością" osób Członka, jeżeli więcej niż 50 procent jej udziałów jest w posiadaniu osób tego Członka; (ii) "pod kontrolą" osób Członka, jeżeli osoby takie mają uprawnienie do powołania większości zarządu albo mogą w inny uprawniony sposób kierować jej działaniami; (iii) "powiązana" z inną osobą, kiedy kontroluje lub jest kontrolowana przez tę inną osobę; albo gdy rzeczona oraz ta inna osoba znajdują się pod kontrolą tego samego podmiotu. (o) "podatki bezpośrednie" obejmują wszelkie podatki od dochodu całkowitego, całkowitego kapitału albo części dochodu lub kapitału - wraz z podatkami od dochodów z przeniesienia własności, podatkami od majątku, spadków i darowizn oraz z podatkami od całości płac płaconymi przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od aprecjacji kapitału. Artykuł XXIX Załączniki Załączniki do niniejszego Układu stanowią jego integralną część. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE ODSTĘPSTW OD ARTYKUŁU II Zakres 1. Załącznik precyzuje warunki, zgodnie z którymi w chwili wejścia w życie niniejszego Układu Członek jest zwolniony z obowiązków wynikających z ustępu 1 Artykułu II. 2. Jakiekolwiek nowe odstępstwa stosowane po wejściu w życie Porozumienia WTO będą rozpatrywane zgodnie z ustępem 3 Artykułu IX tego Porozumienia. Przegląd 3. Rada Handlu Usługami podda przeglądowi wszystkie odstępstwa udzielone na okres dłuższy niż pięć lat. Pierwszy taki przegląd będzie miał miejsce nie później niż w pięć lat po wejściu w życie Porozumienia WTO. 4. W trakcie przeglądu Rada Handlu Usługami: (a) zbada, czy okoliczności, które stworzyły potrzebę dla odstępstwa istnieją w dalszym ciągu; oraz (b) określi datę następnego przeglądu. Wygaśnięcie 5. Odstępstwo od obowiązków Członka, przyjętych na mocy ustępu 1 Artykułu II Układu, wygasa w odniesieniu do danego środka w chwili przewidzianej w odstępstwie. 6. W zasadzie stosowanie takich odstępstw nie powinno przekraczać okresu 10 lat. W każdym razie będą one przedmiotem negocjacji podczas kolejnych rund liberalizujących handel usługami. 7. Z końcem okresu obowiązywania odstępstwa Członek notyfikuje Radzie Handlu Usługami doprowadzenie niezgodnego środka do zgodności z wymogami ustępu 1 Artykułu II niniejszego Układu. Listy odstępstw od Artykułu II [Uzgodnione listy odstępstw przyjętych na podstawie ustępu 2 Artykułu II stanowią część niniejszego Załącznika w traktatowej wersji Porozumienia WTO.] ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE PRZEMIESZCZANIA SIĘ OSÓB FIZYCZNYCH ŚWIADCZĄCYCH USŁUGI ZGODNIE Z UKŁADEM 1. Niniejszy załącznik stosuje się do środków oddziaływujących, w zakresie świadczenia usług, na osoby fizyczne będące usługodawcami Członka oraz na osoby fizyczne, które są zatrudnione przez usługodawcę Członka. 2. Układu nie stosuje się do środków odnoszących się do osób fizycznych poszukujących dostępu do rynku pracy Członka, jak również do środków dotyczących obywatelstwa, stałego pobytu, czy też stałego zatrudnienia. 3. Zgodnie z Częściami III i IV Układu, Członkowie mogą negocjować szczegółowe zobowiązania w przedmiocie przemieszczania się wszystkich kategorii osób fizycznych świadczących usługi zgodnie z Układem. Osobom fizycznym objętym szczegółowym zobowiązaniem zezwoli się na świadczenie usług zgodnie z warunkami określonymi przez to zobowiązanie. 4. Układ nie będzie dla Członka przeszkodą w stosowaniu środków regulujących wstęp lub czasowy pobyt osób fizycznych na jego terytorium, łącznie ze środkami niezbędnymi dla ochrony integralności granic i zapewnienia uporządkowanego przemieszczania się osób przez granice, pod warunkiem że środki takie nie będą stosowane w sposób niweczący lub naruszający korzyści przypadające któremukolwiek Członkowi zgodnie z warunkami szczegółowego zobowiązania. 13 ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE USŁUG TRANSPORTU LOTNICZEGO 1. Niniejszy Załącznik stosuje się do środków oddziaływujących na usługi transportu lotniczego, zarówno rozkładowego jak i nie, oraz na usługi pomocnicze. Potwierdza się, że jakiekolwiek zobowiązanie szczegółowe albo zobowiązanie przyjęte zgodnie z niniejszym Układem nie ogranicza, ani nie wpływa na obowiązki Członka w ramach porozumień dwustronnych lub wielostronnych, które obowiązują w chwili wejścia w życie Porozumienia WTO. 2. Układ, łącznie z procedurami rozstrzygania sporów, nie będzie stosowany do środków oddziaływujących na: (a) prawa ruchu lotniczego, bez względu na sposób przyznawania; albo (b) usługi bezpośrednio związane z wykonywaniem praw ruchu lotniczego, z wyjątkiem zastrzeżonych w ustępie 3 niniejszego Załącznika. 3. Układ znajduje zastosowanie do środków oddziaływujących na: (a) usługi w dziedzinie naprawy i utrzymania sprzętu lotniczego; (b) sprzedaż i marketing usług transportu lotniczego; (c) usługi systemu rezerwacji komputerowej (CRS). 4. Procedury rozstrzygania sporów niniejszego Układu mogą być powołane tylko, gdy Członkowie podjęli w tej mierze obowiązki lub szczegółowe zobowiązania oraz gdy zostały wyczerpane procedury rozstrzygania sporów przewidziane w innych dwustronnych oraz wielostronnych umowach albo porozumieniach. 5. Rada Handlu Usługami dokona okresowego przeglądu, co najmniej co pięć lat, dokonań w sektorze transportu lotniczego oraz funkcjonowania niniejszego Załącznika, mając na uwadze rozważenie możliwości dalej idącego zastosowania niniejszego Układu w tym sektorze. 6. Definicje: (a) "Naprawa i utrzymywanie sprzętu lotniczego" oznacza takie czynności, które są dokonywane w odniesieniu do statku powietrznego albo jego części podczas gdy jest on wycofany ze świadczenia usług i nie obejmuje tzw. napraw bieżących. (b) "Sprzedaż i marketing usług transportu lotniczego" dla zainteresowanego przewoźnika oznacza możność swobodnej sprzedaży i obrotu jego usługami transportu lotniczego, łącznie ze wszystkimi aspektami marketingu, takimi jak badanie rynków, promocja i dystrybucja. Działania te nie obejmują polityki cenowej w zakresie usług transportu lotniczego ani też stosownych warunków. (c) "Usługi systemu rezerwacji komputerowej (CRS)" oznacza usługi świadczone przez systemy skomputeryzowane zawierające informacje o rozkładzie lotów przewoźnika, dostępności miejsc, opłatach i zasadach ich ustalania, za pomocą których można dokonywać rezerwacji albo wydawać bilety. (d) "Prawa ruchu lotniczego" oznaczają prawo do rozkładowego i nierozkładowego świadczenia usług w zakresie operacji odpłatnego przewozu pasażerów, ładunku oraz poczty albo prawo do wynajęcia samolotu z lub do, w lub nad terytorium Członka, wraz z obsługiwanymi miejscami, trasami operowania, rodzajem ruchu, dostarczoną pojemnością, opłatami i ich warunkami oraz kryteriami określania linii lotniczych, łącznie z takimi, jak liczba, własność i kontrola. ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE USŁUG FINANSOWYCH 1. Przedmiot i definicja (a) Niniejszy Załącznik ma zastosowanie wobec środków wywierających wpływ na świadczenie usług finansowych. Nawiązanie w Załączniku do świadczenia usług finansowych będzie oznaczało świadczenie usługi w sposób określony w ustępie 2 Artykułu I Układu. (b) Dla celów punktu 3(b) Artykułu I Układu określenie "usługi w wykonywaniu funkcji władczych" oznacza: (i) działania banku centralnego albo władz monetarnych bądź innej instytucji publicznej w wykonywaniu polityki pieniężnej lub kursowej; (ii) działania stanowiące część ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych albo powszechnego programu emerytalnego; oraz (iii) inne działania wykonywane przez instytucję publiczną na rachunek, z gwarancją lub z użyciem zasobów finansowych rządu. (c) Dla celów punktu 3(b) Artykułu I Układu, w sytuacji gdy Członek dopuszcza prowadzenie jakiejkolwiek działalności wymienionej w punktach (b)(ii) albo (b)(iii) niniejszego ustępu przez jego własnych usługodawców finansowych świadczących usługi w konkurencji z instytucją publiczną albo z innym usługodawcą finansowym, pojęcie "usługi" będzie obejmowało taką działalność. (d) Punkt 3(c) Artykułu I Układu nie będzie odnosił się do usług objętych niniejszym Załącznikiem. 2. Przepisy wewnętrzne (a) Niezależnie od innych postanowień Układu, Członek nie będzie powstrzymywany przed wprowadzeniem środków wynikających z wymogów przezorności, obejmujących ochronę inwestorów, depozytariuszy, posiadaczy polis ubezpieczeniowych albo osób, wobec których na usługodawcy finansowym spoczywają obowiązki powiernicze, czy też środków zapewniających wewnętrzną spoistość i stabilność systemu finansowego. W przypadku kiedy takie środki nie są zgodne z postanowieniami Układu, nie będą one stosowane w sposób służący uchylaniu się od zobowiązań i obowiązków Członka wynikających z Układu. (b) Nic w niniejszym Układzie nie będzie interpretowane w sposób wymagający od Członka ujawnienia informacji dotyczących spraw i rachunków indywidualnych klientów, czy też jakichkolwiek informacji poufnych albo prawnie zastrzeżonych, znajdujących się w posiadaniu instytucji publicznych. 3. Uznanie (a) Członek może uznać środki przezorności jakiegokolwiek innego kraju ustalając, w jaki sposób środki tego Członka odnoszące się do usług finansowych będą stosowane. Takie uznanie, które może zostać osiągnięte bądź przez ujednolicenie przepisów, bądź też w inny sposób, może być oparte na porozumieniu albo ustaleniu z krajem zainteresowanym lub też może być dokonane jednostronnie. (b) Członek, który jest stroną porozumienia albo ustalenia przyszłego lub istniejącego, o którym mowa w punkcie (a), zapewni zainteresowanym Członkom dostateczną możliwość negocjowania ich przystąpienia do takich porozumień lub też ustaleń, albo negocjowania z nim porównywalnych - na warunkach, w których zapewniona zostanie równoważność przepisów, nadzoru, stosowania, a gdzie to będzie właściwe, procedury dotyczące wymiany informacji pomiędzy stronami porozumień i ustaleń. Tam gdzie Członek udziela uznania jednostronnie, zapewni któremukolwiek innemu Członkowi dostateczną możliwość wykazania, że istnieją okoliczności uzasadniające uznanie. (c) W sytuacji gdy Członek rozważa uznanie środków przezorności innego państwa, ustęp 4(b) Artykułu VII Układu nie będzie miał zastosowania. 4. Rozstrzyganie sporów Zespoły orzekające powołane do rozstrzygania sporów dotyczących środków przezorności oraz innych spraw finansowych będą posiadać niezbędne doświadczenie odpowiadające określonej usłudze finansowej będącej przedmiotem sporu. 5. Definicje Dla celów niniejszego Załącznika: (a) Usługą finansową jest jakakolwiek usługa o charakterze finansowym oferowana przez usługodawcę finansowego Członka. Usługi finansowe obejmują wszystkie usługi ubezpieczeniowe i pokrewne oraz wszystkie usługi bankowe i inne usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń). Usługi finansowe obejmują następującą działalność: Usługi ubezpieczeniowe i pokrewne (i) ubezpieczenia bezpośrednie (łącznie ze współubezpieczeniem) (A) na życie (B) inne (ii) reasekurację i retrocesję; (iii) pośrednictwo ubezpieczeniowe, takie jak maklerstwo lub agencja; (iv) usługi pomocnicze w ubezpieczeniach, takie jak doradztwo, usługi obliczeniowe, ocena ryzyka i realizacja roszczeń. Bankowość i inne usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń) (v) przyjmowanie od ludności depozytów i innych funduszy podlegających zwrotowi; (vi) udzielanie wszelkiego rodzaju pożyczek, z kredytami konsumpcyjnymi, hipotecznymi, pośrednictwem i finansowaniem transakcji handlowych włącznie; (vii) leasing finansowy; (viii) wszelkie usługi płatności i przekazu pieniędzy, z kartami kredytowymi i debetowymi, czekami podróżniczymi i wekslami trasowanymi łącznie; (ix) gwarancje i poręczenia; (x) zawieranie na własny rachunek i na rachunek klientów, czy to na giełdzie, czy to na rynku wtórnym lub w inny sposób, transakcji dotyczących: (A) instrumentów rynku pieniężnego (łącznie z czekami, wekslami, świadectwami depozytowymi); (B) wymiany dewiz; (C) produktów pochodnych obejmujących, lecz nie ograniczających się do transakcji terminowych i opcji; (D) instrumentów z zakresu kursu wymiany walut i odsetek, łącznie z operacjami, takimi jak "swaps", porozumień odnoszących się do przyszłych kursów walut; (E) przenoszalnych papierów wartościowych; (F) innych negocjowalnych instrumentów i aktywów finansowych z metalami szlachetnymi w sztabach łącznie; (xi) udział w emisji wszystkich rodzajów papierów wartościowych, łącznie z gwarantowaniem i lokowaniem jako agent (publiczny lub prywatny) i świadczeniem usług związanych z taką emisją; (xii) maklerstwo pieniężne; (xiii) zarządzanie aktywami, takie jak zarządzanie gotówką lub portfelami aktywów, wszystkie formy zarządzania wspólnymi inwestycjami kapitałowymi, zarządzanie funduszami emerytalnymi, usługi powiernicze, przechowania i depozytowe; (xiv) usługi rozliczeniowe i rozrachunkowe dla aktywów finansowych, w tym papierów wartościowych, produktów pochodnych i innych instrumentów zbywalnych; (xv) dostarczanie i przekazywanie informacji finansowej, przetwarzanie danych finansowych i związane z tym usługi w zakresie programowania dostarczonego przez firmy świadczące inne usługi finansowe; (xvi) doradztwo, pośrednictwo i inne pomocnicze usługi finansowe dotyczące działalności wymienionej w punktach od (v) do (xv), włączając w to analizy i zalecenia kredytowe, badania i doradztwo w przedmiocie inwestycji kapitałowych i portfeli aktywów finansowych, doradztwo w nabywaniu, restrukturyzacji i strategii spółek kapitałowych. (b) Usługodawca finansowy oznacza jakąkolwiek osobę fizyczną lub prawną Członka zamierzającą świadczyć lub świadczącą usługi finansowe z zastrzeżeniem, że określenie "usługodawca finansowy" nie obejmuje instytucji publicznej. (c) "Instytucja publiczna" oznacza: (i) rząd, bank centralny albo władze monetarne Członka, czy też taką jednostkę organizacyjną Członka stanowiącą własność lub znajdującą się pod kontrolą Członka, której głównym zadaniem jest wykonywanie czynności dla rządu lub działanie dla realizacji celów rządowych - z wyłączeniem jednostek zaangażowanych głównie w świadczenie usług na zasadach komercyjnych; albo (ii) instytucję prywatną, realizującą zadania wykonywane zwykle przez bank centralny albo władze monetarne - w zakresie wykonywania tych zadań. DRUGI ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE USŁUG FINANSOWYCH 1. Niezależnie od postanowień Artykułu II Układu oraz ustępów 1 i 2 Załącznika w sprawie odstępstw od Artykułu II Członek może, w ciągu 60 dni rozpoczynających się cztery miesiące po wejściu w życie Porozumienia WTO, umieścić na liście w tym Załączniku środki odnoszące się do usług finansowych, które są niezgodne z postanowieniami ustępu 1 Artykułu II Układu. 2. Niezależnie od postanowień Artykułu XXI Układu Członek, w ciągu 60 dni rozpoczynających się cztery miesiące po wejściu w życie Porozumienia WTO, może poprawić, zmienić lub wycofać całość albo część szczegółowych zobowiązań odnoszących się do usług finansowych zapisanych w jego liście szczegółowych zobowiązań. 3. Rada Handlu Usługami ustanowi wszelkie procedury niezbędne dla zastosowania ustępów 1 i 2. ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE NEGOCJACJI W ZAKRESIE USŁUG TRANSPORTU MORSKIEGO 1. Artykuł II oraz Załącznik w sprawie odstępstw od Artykułu II, łącznie z wymogiem podania w Załączniku jakiegokolwiek środka niezgodnego z zasadą największego uprzywilejowania, którego Członek będzie używać, wejdą w życie w odniesieniu do żeglugi międzynarodowej, usług pomocniczych oraz dostępu do oraz korzystania z urządzeń portowych wyłącznie w chwili: (a) określonej zgodnie z postanowieniami ustępu 4 Decyzji ministerialnej w sprawie negocjacji w zakresie usług transportu morskiego; albo, (b) przedstawienia raportu końcowego Grupy Negocjacyjnej do spraw Usług Transportu Morskiego, o którym mowa w tej Decyzji - w sytuacji gdy negocjacje nie zakończą się powodzeniem. 2. Ustęp 1 nie będzie stosowany do jakiegokolwiek szczegółowego zobowiązania w dziedzinie usług transportu morskiego, które zostało zapisane w liście zobowiązań Członka. 3. Od chwili zakończenia negocjacji, o których mowa w ustępie 1, a przed wejściem w życie rezultatów tych negocjacji, Członkowie mogą poprawić, zmienić albo wycofać całość, czy też część swoich zobowiązań w tym sektorze - bez potrzeby udzielenia wyrównania, niezależnie od postanowień Artykułu XXI. ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE USŁUG TELEKOMUNIKACYJNYCH 1. Cele Uznając szczególny charakter sektora usług telekomunikacyjnych, a w szczególności jego podwójną rolę zarówno jako odrębnego sektora działalności gospodarczej, jak i podstawowego środka przekazu dla innych rodzajów działalności gospodarczej, Członkowie uzgodnili następujący Załącznik mając na celu uzupełnienie postanowień Układu odnoszących się do środków oddziaływujących na dostęp i korzystanie z publicznych sieci przekazu oraz usług telekomunikacyjnych. W związku z tym niniejszy Załącznik zawiera uwagi oraz postanowienia uzupełniające do Układu. 2. Przedmiot (a) Niniejszy Załącznik ma zastosowanie do wszystkich środków Członka, które oddziaływują na dostęp i korzystanie z publicznych sieci przekazu oraz usług telekomunikacyjnych 14. (b) Załącznika niniejszego nie stosuje się do środków oddziaływujących na funkcjonowanie telewizji kablowej i rozpowszechnianie programów radiowych bądź telewizyjnych. (c) Nic w niniejszym Załączniku nie będzie interpretowane jako: (i) wymaganie od Członka wyrażenia zgody dla usługodawcy któregokolwiek innego Członka na założenie, konstruowanie, nabywanie, dzierżawienie, zarządzanie siecią telekomunikacyjną albo dostarczanie telekomunikacyjnych sieci przekazu czy też usług innych niż uwzględnione w liście zobowiązań tego Członka; albo (ii) wymaganie od Członka (lub wymaganie od Członka nałożenia na podległych mu usługodawców) założenia, konstruowania, nabycia, dzierżawienia albo dostarczenia telekomunikacyjnych sieci przekazu lub usług nie oferowanych publicznie. 3. Definicje Dla celów niniejszego Załącznika: (a) "Telekomunikacja" oznacza nadawanie i odbieranie sygnałów za pomocą jakichkolwiek urządzeń elektromagnetycznych. (b) "Publiczne usługi telekomunikacyjne" oznaczają jakąkolwiek usługę przekazu telekomunikacyjnego, która w sposób jednoznaczny bądź w rzeczywistości jest oferowana publicznie przez danego Członka. Usługi takie mogą obejmować m.in., telegraf, telefon, teleks oraz transmisję danych łączące się przeważnie z transmisją w czasie rzeczywistym informacji dostarczanej przez użytkownika pomiędzy dwoma lub więcej punktami, bez żadnej zmiany formy i zawartości informacji użytkownika. (c) "Publiczna sieć przekazu telekomunikacyjnego" oznacza publiczną infrastrukturę telekomunikacji, która umożliwia łączność pośród albo pomiędzy określonymi punktami końcowymi sieci. (d) "Łączność wewnątrzzakładowa" oznacza łączność, dzięki której przedsiębiorstwo utrzymuje łączność wewnętrzną albo z, czy też pomiędzy jego przedsiębiorstwami podległymi, oddziałami, oraz zależnie od krajowych praw i regulacji Członka, z filiami. Dla tych celów pojęcia "przedsiębiorstwa podległe", "oddziały" oraz, gdzie to właściwe "filie", definiowane są przez każdego Członka. "Łączność wewnątrzzakładowa" w rozumieniu niniejszego Załącznika nie obejmuje usług handlowych albo niehandlowych, które są świadczone spółkom będącym niepowiązanymi przedsiębiorstwami podległymi, oddziałami czy filiami, albo które to usługi oferowane są obecnym lub potencjalnym klientom. (e) Jakiekolwiek odwołanie się do ustępu lub punktu niniejszego Załącznika obejmuje wszystkie jego części. 4. Przejrzystość Przy stosowaniu Artykułu III Układu każdy Członek zapewni, że stosowna informacja na temat warunków wywierających wpływ na dostęp i użytkowanie publicznej sieci przekazu telekomunikacyjnego oraz usług telekomunikacyjnych jest dostępna publicznie wraz z: opłatami i innymi warunkami świadczenia usługi; wyszczególnieniem warunków technicznego przyłączenia do takiej sieci i usług; informacją na temat organów odpowiedzialnych za przygotowanie i przyjęcie standardów mających wpływ na dostęp i użytkowanie; warunkami stosowanymi przy przyłączeniu urządzeń końcowych lub innych urządzeń; oraz warunkami notyfikacji, rejestracji i wymogów licencjonowania, jeśli takie istnieją. 5. Dostęp do i korzystanie z publicznych sieci przekazu i usług telekomunikacyjnych (a) Każdy Członek zapewni, na rozsądnych oraz niedyskryminacyjnych warunkach i zasadach, któremukolwiek usługodawcy któregokolwiek innego Członka dostęp do i możliwość korzystania z publicznych sieci przekazu telekomunikacyjnego - w zakresie świadczenia usług włączonych do jego listy zobowiązań. Zobowiązanie to ma, między innymi, zastosowanie do punktów od (b) do (f) 15. (b) Każdy Członek zapewni usługodawcom któregokolwiek innego Członka dostęp do i możliwość korzystania z wszelkich publicznych sieci przekazu telekomunikacyjnego albo usług telekomunikacyjnych oferowanych wewnątrz kraju bądź też transgranicznie, włączając prywatnie dzierżawione łącza, i w tym celu zapewni, z zastrzeżeniem punktów (e) i (f), że zezwala się takim usługodawcom na: (i) nabywanie albo wydzierżawianie i podłączenie urządzenia końcowego lub innego urządzenia łączącego się z siecią i które jest niezbędne dla świadczenia usługi przez usługodawcę; (ii) połączenie linii prywatnie dzierżawionych albo stanowiących własność prywatną z publiczną siecią przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych, albo z łączami dzierżawionymi lub posiadanymi przez innych usługodawców, oraz (iii) stosowanie wybranego przez usługodawcę protokołu operacyjnego przy świadczeniu jakiejkolwiek usługi - innego niż jest konieczny dla zapewnienia dostępności sieci przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych oferowanych publicznie; (c) Każdy Członek zapewni usługodawcom któregokolwiek innego Członka możliwość korzystania z publicznej sieci przekazu telekomunikacyjnego oraz usług telekomunikacyjnych dla przesyłania informacji w kraju i przez jego granice, włączając łączność wewnątrzzakładową tych usługodawców oraz dostęp do informacji zawartych w bazach danych, czy zmagazynowanej w inny maszynowo dostępny sposób na terytorium któregokolwiek Członka. Każdy nowy albo zmieniony środek danego Członka oddziaływujący znacząco na takie korzystanie będzie notyfikowany oraz poddany konsultacjom zgodnie z właściwymi postanowieniami Układu. (d) Niezależnie od poprzedniego punktu Członek może podjąć takie środki, jakie uważa za niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i poufności informacji, z zastrzeżeniem, że środki te nie są stosowane w sposób stanowiący środek arbitralnej i nieuzasadnionej dyskryminacji albo ukrytego ograniczenia handlu usługami. (e) Każdy Członek zapewni, aby na dostęp do i korzystanie z publicznej sieci przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych nie zostały nałożone warunki inne niż konieczne dla: (i) zapewnienia wywiązania się służby publicznej z ciążących na operujących publicznymi sieciami przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych zobowiązaniach, w szczególności w zakresie możliwości pełnego udostępnienia tych usług publicznie; (ii) ochrony integralności technicznej publicznej sieci przekazu czy też usług telekomunikacyjnych; albo (iii) zapewnia, aby usługodawcy któregokolwiek innego Członka nie świadczyli innych usług niż dozwolone zgodnie z zobowiązaniami zawartymi w liście zobowiązań Członka. (f) Przy założeniu, że spełnione są kryteria określone w punkcie (e), warunki dostępu i korzystania z publicznych sieci przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych mogą obejmować: (i) ograniczenia w zakresie odprzedaży albo wspólnego korzystania z takich usług; (ii) wymóg stosowania określonych technicznych urządzeń pośredniczących, łącznie z protokołami pośredniczącymi, dla przyłączenia do takich sieci i korzystania z usług; (iii) wymogi, gdzie to konieczne, stawiane w celu współpracy takich usług i w celu zachęcenia do osiągnięcia celów zawartych w ustępie 7(a); (iv) zatwierdzanie typu urządzeń końcowych albo innego wyposażenia łączonego z siecią i technicznych wymogów wiążących się z przyłączeniem takiego wyposażenia do sieci; (v) ograniczenia nałożone na przyłączanie prywatnie dzierżawionych albo prywatnych łączy do takich sieci i usług albo do łączy dzierżawionych czy będących własnością innego usługodawcy; albo (vi) notyfikacji, rejestracji i licencjonowania. (g) Niezależnie od zapisów poprzednich ustępów tej części, Członek - kraj rozwijający się może, odpowiednio do swego poziomu rozwoju, ustalić umiarkowane wymogi dotyczące dostępu do i korzystanie z publicznych sieci transportu telekomunikacyjnego oraz usług telekomunikacyjnych, niezbędne dla wzmocnienia krajowej infrastruktury telekomunikacyjnej i potencjału usługowego oraz dla wzrostu udziału kraju w międzynarodowym handlu usługami telekomunikacyjnymi. Wymogi takie powinny zostać wymienione w liście zobowiązań tego Członka. 6. Współpraca techniczna (a) Członkowie uznają, że wydajna, nowoczesna infrastruktura telekomunikacyjna krajów, w szczególności krajów rozwijających się, jest niezbędna dla wzrostu ich handlu usługami. W tym celu Członkowie popierają i zachęcają kraje rozwinięte i rozwijające się oraz dostawców ich publicznych sieci przekazu telekomunikacyjnego i usług telekomunikacyjnych oraz inne jednostki do udziału w programach rozwojowych organizacji międzynarodowych i regionalnych, łącznie z Międzynarodową Unią Telekomunikacyjną, Programem Rozwoju Narodów Zjednoczonych i Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju, w możliwie najszerszym zakresie. (b) Członkowie będą popierać oraz wspierać w skali międzynarodowej, regionalnej i lokalnej współpracę telekomunikacyjną pomiędzy krajami rozwijającymi się. (c) Członkowie udostępnią we współpracy ze stosownymi organizacjami międzynarodowymi, tam gdzie to praktycznie możliwe, krajom rozwijającym się informacje odnoszące się do usług telekomunikacyjnych oraz rozwoju telekomunikacji i technologii informatycznej w celu pomocy we wzmocnieniu sektora usług telekomunikacyjnych tych krajów. (d) Członkowie poświęcą szczególną uwagę w zakresie stworzenia krajom najmniej rozwiniętym możliwości w zakresie zachęcenia zagranicznych usługodawców telekomunikacyjnych w zakresie wspomożenia transferu technologii, szkolenia oraz innych działań wspomagających rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej oraz wzrost handlu usługami telekomunikacyjnymi tych krajów. 7. Stosunek do organizacji i porozumień międzynarodowych (a) Członkowie uznają znaczenie standardów międzynarodowych oraz globalnego przystosowania i współpracy sieci oraz usług telekomunikacyjnych i podejmują się propagowania takich standardów poprzez pracę stosownych instytucji międzynarodowych, łącznie z Międzynarodową Unią Telekomunikacyjną i Międzynarodową Organizacją Standaryzacji. (b) Członkowie uznają rolę odgrywaną przez międzyrządowe oraz pozarządowe organizacje i porozumienia w zakresie zapewnienia skutecznego działania krajowych oraz globalnych usług telekomunikacyjnych, a w szczególności Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej. Członkowie przyjmą, tam gdzie to właściwe, odpowiednie ustalenia w zakresie konsultowania z takimi organizacjami kwestii wynikających z wprowadzania w życie niniejszego Załącznika. ZAŁĄCZNIK W SPRAWIE NEGOCJACJI W ZAKRESIE USŁUG TELEKOMUNIKACJI PODSTAWOWEJ 1. Artykuł II oraz Załącznik w sprawie odstępstw od Artykułu II, łącznie z wymogiem podania w Załączniku jakiegokolwiek środka, który Członek będzie utrzymywać, niezgodnego z zasadą największego uprzywilejowania wejdzie w życie w odniesieniu do usług telekomunikacji podstawowej wyłącznie w chwili: (a) określonej zgodnie z postanowieniami ustępu 5 Decyzji ministerialnej w sprawie negocjacji w zakresie usług telekomunikacji podstawowej; albo, (b) przedstawienia raportu końcowego Grupy Negocjacyjnej do spraw Usług Telekomunikacji Podstawowej, o którym mowa w tej Decyzji - w sytuacji gdy negocjacje nie zakończą się powodzeniem. 2. Ustęp 1 nie będzie stosowany do jakiegokolwiek szczegółowego zobowiązania w dziedzinie usług telekomunikacji podstawowej, które zostało zapisane w liście zobowiązań Członka. Załącznik 2 UZGODNIENIE W SPRAWIE ZASAD I PROCEDUR REGULUJĄCYCH ROZSTRZYGANIE SPORÓW Członkowie uzgadniają niniejszym, co następuje: Artykuł 1 Zakres i zastosowanie 1. Zasady i procedury przyjęte w niniejszym Uzgodnieniu będą stosowane do sporów wniesionych zgodnie z zasadami i procedurami konsultacji i rozstrzygania sporów przyjętymi w porozumieniach wymienionych w Załączniku 1 do niniejszego Uzgodnienia (dalej zwanych "porozumieniami wymienionymi"). Zasady i procedury niniejszego Uzgodnienia będą także stosowane do przeprowadzania konsultacji i rozstrzygania sporów pomiędzy Członkami, związanych z ich prawami i zobowiązaniami wynikającymi z Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (dalej zwanego Porozumienia WTO) i niniejszego Uzgodnienia, traktowanych odrębnie lub w połączeniu z jakimkolwiek innym porozumieniem wymienionym. 2. Zasady i procedury niniejszego Uzgodnienia będą stosowane z zastrzeżeniem specjalnych i dodatkowych zasad i procedur dotyczących rozstrzygania sporów zawartych w porozumieniach wymienionych, które są określone w Załączniku 2 do niniejszego Uzgodnienia. W zakresie, w jakim występuje różnica pomiędzy zasadami i procedurami niniejszego Uzgodnienia i specjalnymi lub dodatkowymi zasadami i procedurami określonymi w Załączniku 2, przeważać będą specjalne lub dodatkowe zasady i procedury podane w Załączniku 2. W przypadku sporów, w stosunku do których mają zastosowanie zasady i procedury więcej niż jednego porozumienia wymienionego, jeśli istnieje konflikt pomiędzy specjalnymi lub dodatkowymi zasadami i procedurami takich porozumień podlegających przeglądowi, i gdzie strony sporu nie mogą uzgodnić stanowiska, co do zasad i procedur w ciągu 20 dni od ustanowienia zespołu orzekającego, Przewodniczący Organu Rozstrzygania Sporów wymienionego w ustępie 1 Artykułu 2 (zwanego w niniejszym Uzgodnieniu DSB), w porozumieniu ze stronami sporu określi, w ciągu 10 dni od wniosku któregokolwiek z Członków zasady i procedury, jakie mają być stosowane. Przewodniczący w konsultacji ze stronami sporu będzie kierował się zasadą, iż specjalne lub dodatkowe zasady i procedury powinny mieć zastosowanie, gdzie jest to możliwe, zaś zasady i procedury ustalone w niniejszym Uzgodnieniu powinny być stosowane w zakresie niezbędnym dla uniknięcia konfliktu. Artykuł 2 Administrowanie 1. Niniejszym ustanawia się Organ Rozstrzygania Sporów dla administrowania tymi zasadami i procedurami oraz, z wyjątkiem gdy przewidziano inaczej w porozumieniach wymienionych, postanowieniami dotyczącymi konsultacji i rozstrzygania sporów zawartymi w porozumieniach wymienionych. W związku z tym DSB będzie miał prawo powoływać zespoły orzekające, przyjmować sprawozdania zespołu orzekającego i Organu Apelacyjnego, sprawować nadzór nad wdrażaniem postanowień i zaleceń oraz udzielać upoważnienia do zawieszenia koncesji i innych zobowiązań wynikających z porozumień wymienionych. W stosunku do sporów powstałych w związku z porozumieniami wymienionymi, zamieszczonymi w Załączniku 4 do Porozumienia WTO (Fakultatywne porozumienia handlowe), pojęcie "Członek", użyte w niniejszym Uzgodnieniu, będzie odnosić się jedynie do tych Członków, którzy są stronami odpowiednich Porozumień zamieszczonych w Załączniku 4. Gdy DSB administruje postanowieniami o rozstrzyganiu sporów zawartymi w Porozumieniach wymienionych w Załączniku 4, w podejmowaniu decyzji i działaniach podejmowanych przez DSB w związku ze sporem mogą uczestniczyć jedynie ci Członkowie, którzy są stronami takiego Porozumienia. 2. DSB będzie informować odpowiednie rady i komitety WTO o wszystkich zdarzeniach w sporach odnoszących się do postanowień poszczególnych porozumień wymienionych. 3. DSB będzie spotykać się tak często, jak będzie to konieczne, dla wypełnienia jego funkcji w terminach przyjętych w niniejszym Uzgodnieniu. 4. Przy podejmowaniu decyzji przez DSB opartych na zasadach i procedurach przyjętych w niniejszym Porozumieniu obowiązywać będzie zasada consensusu 1. Artykuł 3 Postanowienia ogólne. 1. Członkowie potwierdzają swoją gotowość przestrzegania zasad prowadzenia sporów, stosowanych dotąd na podstawie Artykułów XXII i XXIII GATT 1947 i reguł i procedur następnie wypracowanych i zmodyfikowanych w niniejszym dokumencie. 2. System rozstrzygania sporów WTO jest centralnym składnikiem dającym bezpieczeństwo i przewidywalność w wielostronnym systemie handlu. Członkowie uznają, że służy on zabezpieczeniu praw i obowiązków Członków w zakresie porozumień wymienionych i wyjaśnieniu postanowień tych porozumień zgodnie ze zwyczajowymi zasadami interpretacji międzynarodowego prawa publicznego. Zalecenia i postanowienia DSB nie mogą zwiększyć ani zmniejszyć praw i zobowiązań ustalonych w porozumieniach wymienionych. 3. Szybkie rozwiązanie sytuacji, w których Członek uważa, że jakakolwiek korzyść należna mu bezpośrednio lub pośrednio na podstawie porozumień wymienionych zostaje naruszona w wyniku środków podjętych przez innego Członka, ma podstawowe znaczenie dla skutecznego funkcjonowania WTO i utrzymania właściwej równowagi pomiędzy prawami i obowiązkami Członków. 4. Zalecenia i postanowienia DSB będą miały na celu osiągnięcie zadowalającego rozwiązania sprawy, zgodnie z prawami i zobowiązaniami wynikającymi z niniejszego Uzgodnienia i porozumień wymienionych. 5. Wszystkie rozwiązania w sprawach wniesionych formalnie na podstawie zasad i procedur porozumień wymienionych w sprawie konsultacji i rozstrzygania sporów, włącznie z orzeczeniami arbitrażowymi, będą zgodne z tymi porozumieniami i nie spowodują zniweczenia lub naruszenia korzyści przysługujących jakiemukolwiek Członkowi na podstawie tych porozumień ani nie przeszkodzą osiągnięciu któregokolwiek z celów tych porozumień. 6. Wspólnie uzgodnione rozwiązania spraw wniesionych formalnie na podstawie postanowień porozumień wymienionych dotyczących konsultacji i rozstrzygania sporów będą notyfikowane DSB i właściwym radom oraz komitetom, gdzie każdy z Członków może podnieść każdą kwestię związaną ze sprawą. 7. Przed wniesieniem sprawy Członek dokona oceny, czy postępowanie zgodne z tymi procedurami będzie owocne. Celem mechanizmu rozwiązywania sporów jest osiągnięcie pozytywnego rozwiązania sporu. Należy wyraźnie preferować rozwiązania wzajemnie akceptowalne dla stron sporu i zgodne z porozumieniami wymienionymi. Gdy nie można osiągnąć wzajemnie uzgodnionego rozwiązania, pierwszym zadaniem mechanizmu rozwiązywania sporów jest zwykle doprowadzenie do wycofania środków będących przyczyną sporu, jeśli zostaną one uznane za niezgodne z postanowieniami któregokolwiek z porozumień wymienionych. Rekompensata winna mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy natychmiastowe wycofanie środka jest niewykonalne i będzie tymczasowym rozwiązaniem do czasu wycofania środka niezgodnego z porozumieniem wymienionym. Rozwiązaniem ostatecznym, jakie niniejsze Uzgodnienie zapewnia Członkowi odwołującemu się do procedury rozstrzygania sporów, jest możliwość zawieszenia stosowania koncesji lub wykonania innych zobowiązań wynikających z porozumień wymienionych, w sposób dyskryminacyjny, w stosunku do innego Członka, z zastrzeżeniem zatwierdzenia takich działań przez DSB. 8. W przypadkach gdy ma miejsce naruszenie zobowiązań przyjętych na podstawie porozumienia wymienionego, działanie takie będzie prima facie oznaczało zniweczenie lub naruszenie. Oznacza to, że normalnie istnieje domniemanie, że złamanie zasad ma szkodliwy skutek dla Członków stron porozumienia wymienionego i w takich przypadkach odparcie zarzutów jest sprawą tego Członka, przeciw któremu wniesiono skargę. 9. Postanowienia niniejszego Uzgodnienia nie naruszają praw Członków do wystąpienia o autorytatywne interpretacje postanowień zawartych w porozumieniach wymienionych przez podejmowanie decyzji na podstawie Porozumienia WTO i porozumień wymienionych ujętych w Załączniku 4 do Porozumienia WTO. 10. Rozumie się, że wniosek o postępowanie pojednawcze i odwołanie się do procedur rozstrzygania sporów nie powinny być zamierzone ani uważane za akty sporne i że, jeśli zaistnieje spór, wszyscy Członkowie zastosują te procedury w dobrej wierze oraz czyniąc starania, by spór rozwiązać. Rozumie się także, że skargi i odpowiedzi na skargi w różnych sprawach nie powinny być ze sobą łączone. 11. Niniejsze Uzgodnienie będzie stosowane jedynie w odniesieniu do nowych wniosków o konsultacje sformułowanych na podstawie postanowień porozumień wymienionych, które zostaną skierowane w dniu wejścia w życie Porozumienia WTO lub po tej dacie. W stosunku do sporów, w przypadku których wniosek o konsultacje został skierowany w oparciu o GATT 1947 lub o którekolwiek z porozumień poprzednich względem porozumień wymienionych przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO, stosowane będą nadal odpowiednie zasady rozstrzygania sporów, jakie obowiązywały bezpośrednio przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO 2. 12. Niezależnie od ustępu 11, jeśli skarga oparta na którymkolwiek z porozumień wymienionych jest skierowana przez Członka - kraj rozwijający się przeciwko Członkowi - krajowi rozwiniętemu, strona skarżąca będzie miała prawo wybrać, jako alternatywę postanowień zawartych w Artykułach 4, 5, 6 i 12 niniejszego Uzgodnienia, odpowiednie postanowienia Decyzji z dnia 5 kwietnia 1966 roku (BISD 14S/18), z wyłączeniem tych przypadków, gdy zespół orzekający uzna, iż termin przewidziany w ustępie 7 tej Decyzji jest niewystarczający dla sporządzenia raportu. Wówczas, za zgodą strony skarżącej, termin może zostać prolongowany. W takim zakresie, w jakim istnieje różnica pomiędzy zasadami i procedurami Artykułów 4, 5, 6 i 12 oraz odpowiednimi zasadami i procedurami Decyzji, obowiązywać będzie ta ostatnia. Artykuł 4 Konsultacje 1. Członkowie potwierdzają swoje zdecydowanie, by umacniać i poprawiać efektywność stosowanych przez nich procedur konsultacyjnych. 2. Każdy z Członków rozważy życzliwie i stworzy odpowiednie warunki dla konsultacji związanych z każdym oficjalnym wystąpieniem innego Członka dotyczącym środków mających wpływ na funkcjonowanie jakiegokolwiek porozumienia wymienionego, zastosowanych na terytorium pierwszego z nich 3. 3. Jeśli wniosek o konsultacje jest oparty na porozumieniu wymienionym, a wzajemnie nie postanowiono inaczej, wówczas Członek, do którego został skierowany, odpowie w ciągu 10 dni od otrzymania wniosku i przystąpi do konsultacji w dobrej wierze, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty otrzymania wniosku, mając na celu osiągnięcie wzajemnie zadowalającego rozwiązania. Jeśli Członek nie udzieli odpowiedzi w ciągu 10 dni od daty otrzymania wniosku lub nie przystąpi do konsultacji w okresie nie dłuższym niż 30 dni lub w terminie wzajemnie uzgodnionym, począwszy od daty wniosku, wówczas Członek, który wnioskował o przeprowadzenie konsultacji, może wnieść bezpośrednio o powołanie zespołu orzekającego. 4. Wszystkie takie wnioski o przeprowadzenie konsultacji będą notyfikowane DSB i odpowiednim radom i komitetom przez tego Członka, który wnioskował o konsultacje. Jakikolwiek wniosek o przeprowadzenie konsultacji będzie sporządzony w formie pisemnej i będzie zawierać jego przyczyny, w tym wskazanie środków, których dotyczy, a także jego podstawy prawnej. 5. W trakcie konsultacji podjętych zgodnie z postanowieniami porozumienia wymienionego, przed podjęciem dalszych działań wynikających z niniejszego Uzgodnienia, Członkowie powinni podjąć próbę osiągnięcia zadowalającego rozwiązania sprawy. 6. Konsultacje będą poufne i nie spowodują uszczerbku w prawach Członka w jakichkolwiek dalszych postępowaniach. 7. Jeśli konsultacje nie doprowadzą do rozstrzygnięcia sporu w ciągu 60 dni od daty otrzymania wniosku o przeprowadzenie konsultacji, strona skarżąca może wnioskować o powołanie zespołu orzekającego. Strona skarżąca może wnieść o powołanie zespołu orzekającego w okresie 60 dni, jeśli strony dokonujące konsultacji wspólnie stwierdzą, że konsultacje nie doprowadziły do rozstrzygnięcia sporu. 8. W sprawach nagłych, włączając w to dotyczące dóbr łatwo psujących się, Członkowie podejmą konsultacje w okresie nie dłuższym niż 10 dni od daty otrzymania wniosku. Jeśli konsultacje nie doprowadzą do rozstrzygnięcia sporu w ciągu 20 dni od daty otrzymania wniosku, strona skarżąca może wnieść o powołanie zespołu orzekającego. 9. W sprawach nagłych, włączając w to dotyczące dóbr łatwo psujących się, strony sporu, zespoły orzekające i Organ Apelacyjny dołożą starań, by przyspieszyć postępowania w najwyższym możliwym stopniu. 10. W trakcie konsultacji Członkowie powinni poświęcić szczególną uwagę specjalnym problemom i interesom Członków - krajów rozwijających się. 11. Jeśli Członek, inny niż uczestniczący w konsultacjach, uzna, że ma ważny interes handlowy w konsultacjach prowadzonych na podstawie ustępu 1 Artykułu XXII GATT 1994, ustępu 1 Artykułu XXII GATS lub odpowiednich postanowień zawartych w innych porozumieniach wymienionych 4, wówczas taki Członek może notyfikować Członków uczestniczących w konsultacjach i DSB o swojej woli uczestnictwa w tych konsultacjach, w ciągu 10 dni od rozesłania wniosku o konsultacje na podstawie wskazanego Artykułu. Taki Członek zostanie włączony do konsultacji, jeśli Członek, do którego wniosek o przeprowadzenie konsultacji był skierowany, uzna, że stwierdzenie o ważnym interesie handlowym jest należycie uzasadnione. W takim przypadku Członkowie ci poinformują o tym DSB. Jeśli wniosek o włączenie do konsultacji nie uzyska zgody, wówczas Członek, który się o to ubiegał, będzie miał swobodę wnioskowania o konsultacje w trybie ustępu 1 Artykułu XXII lub ustępu 1 Artykułu XXIII GATT 1994, ustępu 1 Artykułu XXII lub ustępu 1 Artykułu XXIII GATS, lub odpowiednich postanowień innych porozumień wymienionych. Artykuł 5 Dobre usługi, pojednanie i mediacja 1. Dobre usługi, pojednanie i mediacja są procedurami podejmowanymi dobrowolnie za zgodą stron sporu. 2. Postępowania obejmujące dobre usługi, pojednanie i mediację, w szczególności stanowiska zajęte przez strony sporu w czasie takich postępowań, będą poufne i nie spowodują uszczerbku w prawach którejkolwiek ze stron w dalszych postępowaniach prowadzonych w oparciu o te procedury. 3. Każda ze stron sporu może zawsze prosić o dobre usługi, pojednanie i mediację. Mogą się one zacząć w każdym momencie i zakończyć w każdym momencie. Gdy procedury dobrych usług, pojednania i mediacji zostaną zakończone, wówczas strona wnosząca skargę może wystąpić z wnioskiem o powołanie zespołu orzekającego. 4. Gdy działania dobrych usług, pojednawcze lub mediacyjne zostaną podjęte przed upływem 60 dni od daty otrzymania wniosku o przeprowadzenie konsultacji, wówczas strona wnosząca skargę musi wstrzymać się na okres 60 dni od daty otrzymania wniosku o przeprowadzenie konsultacji z wniesieniem o powołanie zespołu orzekającego. Strona skarżąca może wnieść o powołanie zespołu orzekającego w ciągu tych 60 dni, jeśli strony sporu wspólnie uznają, że dobre usługi, pojednanie lub mediacja nie doprowadziły do rozstrzygnięcia sporu. 5. Za zgodą stron sporu procedury dobrych usług, pojednawcze i mediacyjne mogą być kontynuowane w czasie trwania postępowania w zespole orzekającym. 6. Dyrektor Generalny może z urzędu zaoferować swoje dobre usługi, działania pojednawcze i mediacyjne w celu udzielenia pomocy Członkom w rozstrzygnięciu sporu. Artykuł 6 Powołanie zespołu orzekającego 1. Zespół orzekający powołuje się na wniosek strony wnoszącej skargę, nie później niż na sesji DSB następującej po tej, na której po raz pierwszy wniosek ten został umieszczony jako punkt porządku obrad DSB, chyba że na tej sesji DSB w drodze consensusu zadecyduje, by zespołu orzekającego nie powoływać 5. 2. Wniosek o powołanie zespołu orzekającego będzie miał formę pisemną. Będzie on informował, czy przeprowadzone były konsultacje, opisywał konkretne środki będące przedmiotem sporu, poda także krótkie podsumowanie uzasadnienia prawnego skargi, w sposób wystarczający, aby problem był zrozumiały. Jeśli wnioskujący prosi o powołanie zespołu orzekającego o innym mandacie niż standardowy, pisemny wniosek powinien zawierać proponowany tekst mandatu zespołu orzekającego. Artykuł 7 Mandat zespołu orzekającego 1. Zespoły orzekające będą miały następujący mandat, jeśli strony sporu nie uzgodnią innego, w terminie 20 dni od powołania zespołu orzekającego: "Zbadać, w świetle odpowiednich postanowień (nazwa porozumienia wymienionego lub porozumień, podana przez strony sporu), sprawę zgłoszoną do DSB przez (nazwa strony) w dokumencie... i dokonać takich ustaleń, które pomogą DSB w sformułowaniu zaleceń lub w wydaniu orzeczeń o których mowa w tym lub tych porozumieniach". 2. Zespoły orzekające odniosą się do odpowiednich postanowień w każdym porozumieniu lub porozumieniach wymienionych, wskazanych przez strony sporu. 3. Powołując zespół orzekający DSB może upoważnić jego Przewodniczącego do ustalenia mandatu zespołu orzekającego, w porozumieniu ze stronami sporu, zgodnie z postanowieniami ustępu 1. Tak ustalony mandat zespołu orzekającego zostanie przesłany wszystkim Członkom. Jeśli uzgodniono mandat zespołu orzekającego inny niż standardowy, każdy z Członków może podnieść każdą sprawę z tym związaną w DSB. Artykuł 8 Skład zespołów orzekających 1. W skład zespołu orzekającego wejdą wysoko kwalifikowane osoby związane lub nie związane z administracją rządową, włączając w to osoby, które uczestniczyły w zespole orzekającym lub przedstawiały sprawę zespołowi orzekającemu, pełniły funkcje przedstawiciela Członka lub układającej się strony GATT 1947 lub przedstawiciela w radzie albo komitecie któregokolwiek z porozumienia wymienionego lub porozumienia poprzedzającego je, pracowały w Sekretariacie, nauczały lub publikowały opracowania z zakresu prawa międzynarodowego lub polityki handlowej bądź były urzędnikami wyższej rangi któregoś z Członków zajmującymi się polityką handlową. 2. Członkowie zespołów orzekających powinni być wybrani z punktu widzenia ich niezależności od Członków, wystarczająco zróżnicowanego przygotowania i szerokiego zakresu doświadczeń. 3. Obywatele Członków, których rządy 6 są stronami sporu lub stronami trzecimi, jak to zdefiniowano w ustępie 2 Artykułu 10, nie będą członkami zespołu orzekającego związanego z tym sporem, chyba że strony sporu uzgodnią inaczej. 4. Aby pomóc w wyborze członków zespołu orzekającego Sekretariat będzie prowadził wykaz osób zarówno związanych, jak i nie związanych z administracją rządową, posiadających kwalifikacje opisane w ustępie 1, z którego członkowie zespołów orzekających mogą być odpowiednio dobierani. Wykaz ten będzie zawierać spis członków zespołów orzekających nie związanych z administracją rządową sporządzony w dniu 30 listopada 1984 roku (BISD 31S/9), oraz inne spisy i wykazy sporządzone na podstawie któregokolwiek z porozumień wymienionych i będzie zawierać nazwiska osób znajdujących się w tych spisach i wykazach w czasie wejścia w życie Porozumienia WTO. Członkowie mogą okresowo zgłaszać sugestie nazwisk osób związanych i nie związanych z administracją rządową w celu włączenia ich do wykazu, podając stosowną informację o wiedzy posiadanej przez te osoby w zakresie handlu międzynarodowego, sektorów i wymienionych porozumień. Nazwiska te zostaną dodane do wykazu po zatwierdzeniu przez DSB. W przypadku każdej osoby znajdującej się w wykazie będzie wskazany zakres jej doświadczenia w sektorach i zagadnieniach porozumień wymienionych, w których jest ona ekspertem. 5. Zespół orzekający będzie się składał z trzech osób, chyba że strony sporu uzgodnią w ciągu 10 dni od powołania zespołu orzekającego, iż będzie ich pięć. Członkowie zostaną niezwłocznie poinformowani o składzie zespołu orzekającego. 6. Sekretariat zaproponuje stronom sporu osoby desygnowane na uczestników zespołu orzekającego. Strony sporu nie będą wyrażać sprzeciwu wobec tych propozycji, chyba że będą po temu ważne powody. 7. Jeśli nie osiągnięto zgody co do składu zespołu orzekającego w ciągu 20 dni od jego powołania, wówczas na prośbę jednej ze stron Dyrektor Generalny, w porozumieniu z Przewodniczącym DSB i Przewodniczącym odpowiedniego komitetu lub rady, ustali skład zespołu orzekającego wyznaczając jego uczestników spośród osób, które uzna za najbardziej odpowiednie z punktu widzenia specjalnych lub dodatkowych procedur porozumienia wymienionego lub porozumień wymienionych, po dokonaniu konsultacji ze stronami sporu. Przewodniczący DSB poinformuje Członków o składzie zespołu orzekającego sformowanego w ten sposób nie później niż w 10 dni od daty otrzymania wniosku w tej sprawie. 8. Ogólną zasadą będzie zezwalanie przez Członków na udział ich funkcjonariuszy w zespołach orzekających. 9. Uczestnicy zespołów orzekających będą występować we własnym imieniu, a nie jako przedstawiciele rządów lub jakichkolwiek organizacji. Dlatego Członkowie nie będą udzielać im instrukcji ani nie podejmą próby wywarcia wpływu w sprawach rozpatrywanych przez zespół orzekający. 10. Jeśli zaistnieje spór pomiędzy Członkiem - krajem rozwijającym się, a Członkiem - krajem rozwiniętym, wówczas na żądanie Członka - kraju rozwijającego się w składzie zespołu orzekającego będzie co najmniej jedna osoba reprezentująca Członka - kraj rozwijający się. 11. Wydatki członków zespołów orzekających, włącznie z kosztami podróży i utrzymania, zostaną pokryte z budżetu WTO, zgodnie z kryteriami przyjętymi przez Radę Generalną na podstawie rekomendacji Komitetu Budżetu, Finansów i Administracji. Artykuł 9 Procedury stosowane przy skargach wielostronnych 1. Jeśli więcej niż jeden Członek wnioskuje o powołanie zespołu orzekającego w tej samej sprawie, to dla zbadania tych skarg może być powołany jeden zespół orzekający, biorąc pod uwagę prawa wszystkich zainteresowanych Członków. Jeden zespół orzekający powinien być powołany dla rozpatrzenia takich skarg w każdym przypadku, gdy jest to możliwe. 2. Pojedynczy zespół orzekający będzie tak organizować swe prace i przedstawiać DSB swe ustalenia, aby prawa przysługujące stronom sporu nie zostały pomniejszone, gdyby powołano oddzielne zespoły orzekające. Jeśli jedna ze stron sporu tego zażąda, zespół orzekający przedstawi odrębne raporty w sprawie rozpatrywanego sporu. Pisemne wystąpienia każdej ze stron skarżących będą dostępne pozostałym stronom skarżącym i każda ze stron skarżących będzie miała prawo być obecna, gdy jedna z pozostałych stron skarżących będzie przedstawiała swoje poglądy zespołowi orzekającemu. 3. Jeśli powołano więcej niż jeden zespół orzekający dla zbadania skarg dotyczących tej samej sprawy, to w granicach możliwości te same osoby będą uczestnikami tych odrębnych zespołów orzekających, a harmonogram postępowań w takich sporach powinien być zharmonizowany. Artykuł 10 Strony trzecie 1. Interesy stron sporu, a także innych Członków w ramach porozumienia wymienionego, dotyczące przedmiotu sporu, będą w pełni wzięte pod uwagę w czasie prac zespołu orzekającego. 2. Każdy Członek, który ma ważny interes w sprawie rozpatrywanej przez zespół orzekający i który notyfikował to DSB (zwany w niniejszym uzgodnieniu "stroną trzecią"), będzie miał możliwość, aby być przez zespół orzekający wysłuchany i aby składać mu pisemne oświadczenia. Oświadczenia te zostaną przekazane stronom sporu i zostaną uwzględnione w raporcie zespołu orzekającego. 3. Strony trzecie otrzymywać będą oświadczenia stron sporu przedkładane przed pierwszym spotkaniem zespołu orzekającego. 4. Jeśli strona trzecia uzna, że postępowanie będące już przedmiotem badań zespołu orzekającego pozbawia ją praw lub narusza prawa przysługujące jej na podstawie któregokolwiek porozumienia wymienionego, to wówczas Członek taki może odwołać się do normalnych procedur rozstrzygania sporów przyjętych w niniejszym Uzgodnieniu. Taki spór zostanie przedstawiony zespołowi orzekającemu pierwotnie powołanemu, gdy będzie to tylko możliwe. Artykuł 11 Funkcje zespołu orzekającego Funkcją zespołu orzekającego jest pomóc DSB w wykonywaniu jego obowiązków wynikających z niniejszego Uzgodnienia i porozumień wymienionych. W związku z tym zespół orzekający powinien dokonać obiektywnej oceny sprawy, włącznie z obiektywną oceną faktów sprawy oraz właściwości i zgodności z odpowiednimi porozumieniami wymienionymi, a także dokonać takich innych ustaleń, jakie pomogą DSB w sformułowaniu zaleceń lub wydaniu orzeczeń przewidzianych w porozumieniach wymienionych. Zespoły orzekające powinny regularnie konsultować się ze stronami sporu i stwarzać im odpowiednią możliwość dochodzenia do wzajemnie zadowalających rozstrzygnięć. Artykuł 12 Procedury zespołów orzekających 1. Zespoły orzekające powinny postępować zgodnie z procedurami postępowania określonymi w Załączniku 3, chyba że zespół orzekający zadecyduje inaczej po uprzednich konsultacjach ze stronami sporu. 2. Procedury zespołu orzekającego powinny być na tyle elastyczne, by zapewnić raporty wysokiej jakości, nie opóźniając jednak zbytnio postępowania orzekającego. 3. Po konsultacjach ze stronami sporu, tak szybko jak to jest możliwe, i gdy to jest możliwe, to w ciągu jednego tygodnia od utworzenia zespołu orzekającego i uzgodnienia jego zakresu kompetencji, członkowie zespołu orzekającego powinni ustalić harmonogram jego prac, biorąc pod uwagę postanowienia ustępu 9 Artykułu 4, jeśli mają one zastosowanie. 4. Ustalając harmonogram prac zespół orzekający uwzględni w nim wystarczającą ilość czasu na przygotowanie przez strony ich oświadczeń. 5. Zespoły orzekające powinny precyzyjnie określić ostateczne terminy składania przez strony pisemnych oświadczeń, zaś strony powinny przestrzegać tych terminów. 6. Każda ze stron złoży pisemne oświadczenie w Sekretariacie celem jego natychmiastowego przedłożenia zespołowi orzekającemu i drugiej stronie lub stronom sporu. Strona skarżąca złoży swe pierwsze oświadczenie przed złożeniem pierwszego oświadczenia przez stronę przeciwną, chyba że zespół orzekający postanowi, ustalając harmonogram, o którym mowa w ustępie 3, i po przeprowadzeniu konsultacji ze stronami sporu, że strony powinny przedstawić swoje pierwsze oświadczenia jednocześnie. Po dokonaniu ustaleń co do kolejności składania pierwszych oświadczeń zespół orzekający wyznaczy sztywny termin złożenia oświadczenia przez stronę udzielającą odpowiedzi. Wszystkie kolejne pisemne oświadczenia będą składane równocześnie. 7. Gdy stronom sporu nie uda się osiągnąć wzajemnie zadowalającego rozwiązania, zespół orzekający przedstawi swoje ustalenia w formie pisemnej do DSB. W takich przypadkach raport zespołu orzekającego przedstawi jego ustalenia co do faktów, stosowalności odpowiednich postanowień i podstawowe uzasadnienie każdego z ustaleń i zaleceń, jakie uczyni. Jeśli strony sporu osiągnęły jego rozstrzygnięcie między sobą, raport zespołu orzekającego ograniczy się do krótkiego opisu sprawy i stwierdzenia, że osiągnięto rozwiązanie. 8. Dla podniesienia efektywności procedury okres, w którym zespół orzekający powinien przeprowadzić badanie, począwszy od czasu, gdy uzgodniono jego skład i jego mandat, do czasu przedstawienia stronom sporu jego końcowego raportu, nie powinien - jako ogólna zasada - przekroczyć sześciu miesięcy. W przypadkach pilnych, włączając w to te, które dotyczą dóbr łatwo psujących się, dążeniem zespołu orzekającego będzie, aby przedstawić raport stronom sporu w ciągu trzech miesięcy. 9. Gdy zespół orzekający stwierdzi, że nie może przedstawić raportu w ciągu sześciu miesięcy, lub trzech miesięcy w sprawach pilnych, poinformuje pisemnie DSB o powodach zwłoki, podając jednocześnie przypuszczalny termin przedłożenia raportu. W żadnym przypadku okres od powołania zespołu orzekającego do przedstawienia raportu Członkom nie powinien przekroczyć dziewięciu miesięcy. 10. W odniesieniu do konsultacji dotyczących działań dokonanych przez Członka - kraj rozwijający się strony mogą uzgodnić przedłużenie terminów ustalonych w ustępach 7 i 8 Artykułu 4. Jeśli po upływie tak przedłużonych terminów strony nie są zgodne co do tego, czy konsultacje doprowadziły do konkluzji, Przewodniczący DSB, po konsultacjach ze stronami, podejmie decyzję, czy przedłużyć ten okres, a jeśli tak, to na jak długo. Dodatkowo, badając sprawę wniesioną przeciwko Członkowi - krajowi rozwijającemu się, zespół orzekający przyzna temu Członkowi - krajowi rozwijającemu się wystarczająco dużo czasu na przygotowanie i przedstawienie jego argumentacji. Postanowienia ustępu 1 Artykułu 20 i ustępu 4 Artykułu 21 nie będą naruszone przez postępowanie zgodne z niniejszym ustępem. 11. Jeżeli jedna lub więcej stron jest Członkiem - krajem rozwijającym się, raport zespołu orzekającego wyraźnie wskaże formę, w jakiej uwzględniono odpowiednie postanowienia o odmiennym, najbardziej uprzywilejowanym traktowaniu Członków - krajów rozwijających się, zawarte w porozumieniach wymienionych, na które powołali się Członkowie - kraje rozwijające się w trakcie procedury rozstrzygania sporu. 12. Zespół orzekający może zawiesić prace w każdej chwili na wniosek strony wnoszącej skargę na okres nie przekraczający 12 miesięcy. W przypadku takiego zawieszenia, ramy czasowe ustalone w ustępach 8 i 9 niniejszego Artykułu, ustępie 1 Artykułu 20 i ustępie 4 Artykułu 21 zostaną przesunięte o okres zawieszenia pracy zespołu orzekającego. Jeżeli działalność zespołu orzekającego została zawieszona na okres dłuższy niż 12 miesięcy, upoważnienie do powołania zespołu orzekającego wygasa. Artykuł 13 Prawo do zbierania informacji 1. Każdy zespół orzekający będzie miał prawo do zbierania informacji i porad technicznych od każdej osoby lub organizacji, którą uzna za właściwą. Jednakże, zanim zespół orzekający rozpocznie zbieranie informacji lub porad od osób lub organizacji na obszarze podległym jurysdykcji Członka, poinformuje władze tego Członka. Każdy Członek powinien odpowiedzieć szybko i wyczerpująco na prośbę zespołu orzekającego o taką informację, jaką zespół orzekający uzna za niezbędną i właściwą. Dostarczone informacje poufne nie będą ujawnione bez formalnej zgody osoby lub organizacji lub władz Członka dostarczającego taką informację. 2. Zespoły orzekające mogą zbierać informacje z każdego odpowiedniego źródła i mogą konsultować się z ekspertami celem uzyskania ich opinii o pewnych aspektach sprawy. W sprawach dotyczących stanu faktycznego, a odnoszących się do zagadnień naukowych lub technicznych podniesionych przez stronę sporu, zespół orzekający może wnioskować o doradczy raport pisemny od grupy ekspertów dokonujących przeglądu sprawy. Zasady powołania takiej grupy i jej procedury są ustalone w Załączniku 4. Artykuł 14 Poufność 1. Obrady zespołu orzekającego będą poufne. 2. Raporty zespołów orzekających będą sporządzane bez obecności stron sporu na podstawie uzyskanych informacji i złożonych oświadczeń. 3. Indywidualne opinie uczestników zespołu orzekającego, zamieszczone w jego raporcie, będą anonimowe. Artykuł 15 Ustalenia tymczasowe 1. Po rozważeniu replik i ustnych argumentów zespół orzekający przedstawi stronom część opisową (elementy faktyczne i argumenty) projektu swojego raportu. W terminie wyznaczonym przez zespół orzekający strony przedstawią swoje uwagi w formie pisemnej. 2. Po upływie terminu składania uwag przez strony sporu zespół orzekający przedstawi im raport tymczasowy, zawierający zarówno części opisowe, jak ustalenia i wnioski zespołu orzekającego. W terminie wyznaczonym przez zespół orzekający strona może przedstawić pisemny wniosek, aby zespół orzekający dokonał przeglądu szczególnych aspektów tymczasowego raportu przed przesłaniem Członkom raportu ostatecznego. Na wniosek którejkolwiek ze stron zespół orzekający odbędzie następne spotkanie ze stronami na tematy wskazane w pisemnych uwagach. Jeśli w wyznaczonym terminie nie zostały zgłoszone żadne uwagi przez żadną ze stron, raport tymczasowy zostanie uznany za ostateczny i zostanie niezwłocznie przesłany Członkom. 3. Ustalenia raportu końcowego zespołu orzekającego będą zawierać ustosunkowanie się do argumentów przedstawionych na etapie tymczasowych ustaleń. Etap tymczasowych ustaleń zostanie przeprowadzony w terminie ustalonym w ustępie 8 Artykułu 12. Artykuł 16 Przyjmowanie raportów zespołów orzekających 1. W celu zapewnienia Członkom wystarczającego czasu dla przeanalizowania raportów zespołów orzekających, raporty te nie będą przedkładane do zatwierdzenia przez DSB wcześniej niż w 20 dni po przesłaniu ich Członkom. 2. Członkowie, którzy mają zastrzeżenia do raportów zespołów orzekających, złożą pisemne uzasadnienie tych zastrzeżeń do rozesłania co najmniej na 10 dni przed posiedzeniem DSB, na którym raport zespołu orzekającego będzie rozpatrzony. 3. Strony sporu będą miały prawo do pełnego uczestnictwa w rozpatrywaniu raportu zespołu orzekającego przez DSB, a ich poglądy zostaną w pełni zarejestrowane. 4. W ciągu 60 dni od przedstawienia Członkom raportu zespołu orzekającego raport ten powinien być przyjęty na posiedzeniu DSB 7, chyba że któraś ze stron sporu dokona formalnej notyfikacji DSB o złożeniu apelacji lub DSB zadecyduje przez consensus, aby raportu nie przyjąć. Jeśli strona notyfikowała swą decyzję wniesienia apelacji, raport zespołu orzekającego nie zostanie przedstawiony do przyjęcia przez DSB do czasu zakończenia postępowania apelacyjnego. Procedura przyjmowania raportu nie naruszy praw Członka do wyrażenia swej opinii na temat raportu zespołu orzekającego. Artykuł 17 Rewizja apelacyjna Stały Organ Apelacyjny 1. Stały Organ Apelacyjny zostanie powołany przez DSB. Organ Apelacyjny będzie rozpatrywać odwołania od raportów zespołów orzekających. Będzie się składać z siedmiu osób, z których trzy będą rozpatrywać daną sprawę. Osoby uczestniczące w pracach Organu Apelacyjnego będą to robić na zasadzie rotacji. Rotacja będzie określona w procedurach działania Organu Apelacyjnego. 2. DSB wyznaczy osoby, które będą uczestniczyć w pracach Organu Apelacyjnego przez okres czterech lat. Każda z tych osób może zostać ponownie wyznaczona jednokrotnie. Jednakże kadencja trzech osób wyłonionych w drodze losowania spośród siedmiu, wyznaczonych niezwłocznie po wejściu w życie Porozumienia WTO, wygaśnie z końcem drugiego roku. Powstające wakaty będą uzupełniane w miarę ich pojawiania się. Osoba wyznaczona dla zastąpienia innego członka, której kadencja nie wygasła, będzie sprawować urząd przez okres, jaki pozostał do końca kadencji jej poprzednika. 3. Organ Apelacyjny będzie się składać z osób o uznanym autorytecie, które wykazały się doświadczeniem prawniczym, znajomością handlu międzynarodowego i przedmiotu porozumień wymienionych. Osoby te nie będą związane z administracją rządową. Skład członków Organu Apelacyjnego będzie reprezentatywny dla składu WTO. Członkowie Organu Apelacyjnego będą do dyspozycji o każdym czasie, wkrótce po wezwaniu będą zaznajomieni z działaniami w zakresie rozstrzygania sporów i innymi odpowiednimi działaniami WTO. Nie będą oni uczestniczyć w rozpatrywaniu żadnej sprawy, która powodowałaby bezpośrednio lub pośrednio konflikt interesów. 4. Jedynie strony sporu, a nie strony trzecie, mogą wnieść apelację od raportu zespołu orzekającego. Strony trzecie, które notyfikowały DSB swój ważny interes w sprawie, zgodnie z ustępem 2 Artykułu 10 mogą złożyć Organowi Apelacyjnemu pisemne oświadczenia, mogą także zostać wysłuchane przez Organ Apelacyjny. 5. Ogólną zasadą będzie, że postępowanie nie przekroczy 60 dni od dnia formalnego notyfikowania przez stronę sporu jej decyzji złożenia apelacji, do daty, z jaką Organ Apelacyjny wyśle swój raport. Sporządzając swój plan pracy Organ Apelacyjny weźmie pod uwagę postanowienia ustępu 9 Artykułu 4, jeśli będą miały zastosowanie. Jeśli Organ Apelacyjny stwierdzi, że nie będzie w stanie sporządzić raportu w ciągu 60 dni, to poinformuje DSB w formie pisemnej o przyczynach zwłoki łącznie z podaniem przypuszczalnego terminu przedstawienia raportu. W żadnym przypadku postępowanie nie przekroczy 90 dni. 6. Apelacja będzie ograniczona do aspektów prawnych, o których traktuje raport, i interpretacji prawnej dokonanej przez zespół orzekający. 7. Organ Apelacyjny otrzyma odpowiednią obsługę administracyjną i prawną, zgodnie z potrzebami. 8. Koszty, jakie poniosą członkowie Organu Apelacyjnego, włącznie z kosztami przejazdu i utrzymania, pokryje WTO ze swego budżetu, zgodnie z kryteriami przyjętymi przez Radę Generalną w oparciu o zalecenia Komitetu Budżetu, Finansów i Administracji. Procedury Rewizji Apelacyjnej 9. Procedury robocze będą opracowane przez Organ Apelacyjny w porozumieniu z Przewodniczącym DSB i Dyrektorem Generalnym oraz przekazane do wiadomości Członkom. 10. Prace Organu Apelacyjnego będą poufne. Raporty Organu Apelacyjnego będą sporządzane bez obecności stron sporu na podstawie uzyskanych informacji i złożonych oświadczeń. 11. Opinie członków Organu Apelacyjnego przedstawione w raporcie tego Organu pozostaną anonimowe. 12. Organ Apelacyjny ustosunkuje się do wszystkich spraw wniesionych zgodnie z ustępem 6 w trakcie postępowania apelacyjnego. 13. Organ Apelacyjny może podtrzymać, zmienić lub odrzucić ustalenia prawne i wnioski zespołu orzekającego. Przyjęcie raportów z postępowań apelacyjnych 14. Raport Organu Apelacyjnego będzie przyjęty przez DSB i zaakceptowany bezwarunkowo przez strony sporu, chyba że DSB przez consensus zadecyduje w ciągu 30 dni od dnia dostarczenia go Członkom 8, że raportu nie przyjmuje. Procedura przyjmowania raportu nie spowoduje uszczerbku dla prawa Członków do wyrażania swoich poglądów na temat raportu Organu Apelacyjnego. Artykuł 18 Kontakty z zespołem orzekającym lub Organem Apelacyjnym 1. Nie będzie miało miejsca kontaktowanie się ex parte z zespołem orzekającym lub Organem Apelacyjnym w sprawach rozpatrywanych przez zespół orzekający lub Organ Apelacyjny. 2. Pisemne oświadczenia składane zespołowi orzekającemu lub Organowi Apelacyjnemu będą traktowane jako poufne, ale będą udostępniane stronom sporu. Żadne z postanowień niniejszego Uzgodnienia nie uniemożliwi stronie sporu podania do wiadomości publicznej jej własnego stanowiska. Członkowie będą traktować jako poufną informację przekazaną przez innego Członka zespołowi orzekającemu lub Organowi Apelacyjnemu, którą ten Członek oznaczył klauzulą poufności. Strona sporu dostarczy również na wniosek Członka streszczenie informacji zawartej w pisemnym oświadczeniu nie mające charakteru poufnego, które może być udostępnione publicznie. Artykuł 19 Zalecenia zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego 1. Jeśli zespół orzekający lub Organ Apelacyjny dojdą do wniosku, że postępowanie strony jest niezgodne z porozumieniem wymienionym, zaleci on zainteresowanemu Członkowi 9 doprowadzenie do zgodności z tym porozumieniem 10. Jako uzupełnienie do zaleceń zespół orzekający lub Organ Apelacyjny mogą sformułować sugestie co do sposobu, w jaki Członek może wdrożyć zalecenia. 2. Zgodnie z ustępem 2 Artykułu 3, zespół orzekający lub Organ Apelacyjny nie mogą w swych ustaleniach lub zaleceniach zwiększyć lub uszczuplić prawa i obowiązki ustanowione w porozumieniach wymienionych. Artykuł 20 Terminy decyzji DSB Jeśli strony sporu nie uzgodnią inaczej, okres od powołania zespołu orzekającego przez DSB do rozpatrzenia przez DSB raportu zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego nie powinien, jako zasada ogólna, przekroczyć dziewięciu miesięcy, gdy nie złożono apelacji, lub 12 miesięcy, gdy apelacja od raportu została złożona. Jeśli zespół orzekający lub Organ Apelacyjny postanowiły, zgodnie z ustępem 9 Artykułu 12 lub ustępem 5 Artykułu 17, o przedłużeniu terminu złożenia raportu, ten dodatkowy okres zostanie dodany do okresów poprzednio wymienionych. Artykuł 21 Nadzór nad wykonaniem zaleceń i orzeczeń 1. Szybkie wykonanie zaleceń lub orzeczeń DSB ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skutecznego rozstrzygania sporów w interesie wszystkich Członków. 2. Szczególna uwaga powinna być poświęcona sprawom mającym wpływ na interesy Członków - krajów rozwijających się, gdy chodzi o działania, które stały się przedmiotem rozstrzyganego sporu. 3. Na posiedzeniu DSB, odbywającym się w ciągu 30 dni 11 od przyjęcia raportu zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego, zainteresowany Członek poinformuje DSB o swych zamiarach w zakresie wykonania zaleceń i postanowień DSB. Jeśli nie jest możliwe ze względów praktycznych natychmiastowe wykonanie zaleceń i postanowień, zainteresowanemu Członkowi przyznany będzie rozsądny okres na ich wykonanie. Rozsądny okres wyniesie: (a) okres proponowany przez zainteresowanego Członka, jeśli zostanie on zaaprobowany przez DSB; lub w przypadku braku takiej zgody, (b) okres wzajemnie uzgodniony przez strony sporu w ciągu 45 dni od przyjęcia zaleceń lub postanowień; lub w braku takiego uzgodnienia, (c) okres ustalony przez wiążący arbitraż w ciągu 90 dni od przyjęcia zaleceń lub postanowień 12. W takim arbitrażu wytyczną dla arbitra 13 powinno być to, że rozsądny okres na wykonanie zaleceń zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego nie powinien przekroczyć 15 miesięcy od przyjęcia raportu zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego. Jednakże okres ten może być krótszy lub dłuższy, w zależności od konkretnych warunków. 4. Z wyłączeniem przypadków, gdy zespół orzekający lub Organ Apelacyjny, zgodnie z ustępem 9 Artykułu 12 lub ustępem 5 Artykułu 17, przedłużyły terminy złożenia swojego raportu, okres od powołania zespołu orzekającego przez DSB do daty ustalenia rozsądnego okresu nie przekroczy 15 miesięcy, chyba że strony sporu uzgodnią inaczej. Jeśli zespół orzekający lub Organ Apelacyjny przedłużą termin złożenia raportu, ten dodatkowy okres zostanie dodany do okresu 15 miesięcy; pod warunkiem że strony uznają, iż miały miejsce wyjątkowe okoliczności, okres ten nie przekroczy 18 miesięcy. 5. Jeśli nie ma zgody co do istnienia lub zgodności z porozumieniami wymienionymi działań podjętych celem wykonania zaleceń i postanowień, spór taki zostanie rozstrzygnięty zgodnie z procedurą rozstrzygania sporów, przy odwołaniu się do pierwotnego zespołu orzekającego, gdzie jest to możliwe. Zespół orzekający prześle raport w ciągu 90 dni od przedstawienia mu sprawy. Gdy zespół orzekający uzna, że nie może przygotować raportu w tym terminie, poinformuje pisemnie DSB o powodach zwłoki podając jednocześnie przypuszczalny termin złożenia raportu. 6. DSB będzie sprawowała nadzór nad wykonaniem zaleceń i postanowień. Sprawa wykonania zaleceń i postanowień może być wniesiona pod obrady DSB przez każdego Członka w każdym momencie po ich przyjęciu. Jeśli DSB nie zadecyduje inaczej, wykonanie zaleceń i postanowień znajdzie się w porządku obrad DSB po sześciu miesiącach od ustalenia rozsądnego terminu zgodnie z ustępem 3 i pozostanie przedmiotem obrad DSB aż do rozwiązania tej sprawy. Nie później niż na dziesięć dni przed każdym takim posiedzeniem DSB zainteresowany Członek przedstawi DSB pisemny raport o stanie sprawy i postępie w wykonaniu zaleceń lub orzeczeń. 7. Jeśli sprawa jest jedną z podniesionych przez Członka - kraj rozwijający się, DSB rozważy, jakie dalsze działania mogą zostać podjęte odpowiednio do okoliczności. 8. Jeśli sprawa została wniesiona przez Członka - kraj rozwijający się, to rozpatrując, jakie odpowiednie działanie może być podjęte, DSB weźmie pod uwagę nie tylko skutki handlowe zaskarżonych działań, lecz także ich wpływ na gospodarkę zainteresowanych Członków - krajów rozwijających się. Artykuł 22 Wyrównanie i zawieszenie koncesji 1. Wyrównanie i zawieszenie koncesji lub innych zobowiązań są tymczasowymi środkami dostępnymi w przypadku, gdy zalecenia lub postanowienia nie są wykonane w rozsądnym czasie. Jednakże ani wyrównanie, ani zawieszenie koncesji lub innych zobowiązań nie jest uważane za lepsze od pełnego wykonania zalecenia, aby doprowadzić środek do zgodności z porozumieniami wymienionymi. Przyznanie wyrównania jest dobrowolne i może nastąpić jedynie w sposób zgodny z porozumieniami wymienionymi. 2. Jeśli zainteresowany Członek nie doprowadzi środka uznanego za niezgodny z porozumieniami wymienionymi do zgodności z nimi lub w inny sposób nie zastosuje się do zaleceń i postanowień w rozsądnym czasie określonym zgodnie z ustępem 3 Artykułu 21, taki Członek, na wniosek i nie później niż przed upływem rozsądnego czasu, podejmie negocjacje z którąkolwiek stroną, która odwołała się do procedur rozstrzygania sporów w celu osiągnięcia wzajemnie zadowalającego wyrównania. Jeśli nie uzgodniono zadowalającego wyrównania w ciągu 20 dni po upływie rozsądnego czasu, którakolwiek strona, która odwołała się do procedur rozstrzygania sporów, może wnioskować o upoważnienie jej przez DSB do zawieszenia w stosunku do Członka, o którym mowa, koncesji lub innych zobowiązań wynikających z porozumień wymienionych. 3. Przy dokonywaniu wyboru koncesji lub innych zobowiązań, jakie mają być zawieszone, strona wnosząca skargę będzie stosować następujące zasady i procedury: (a) jest generalną zasadą, że strona skarżąca powinna najpierw zbadać możliwość zawieszenia koncesji i zobowiązań w zakresie tego samego sektora (sektorów), w obrębie którego zespół orzekający lub Organ Apelacyjny doszukał się zniweczenia lub naruszenia korzyści; (b) jeżeli strona uważa, że zawieszenie koncesji lub innych zobowiązań w stosunku do tego samego sektora jest niewykonalne lub nieskuteczne, może zbadać możliwości zawieszenia koncesji lub zobowiązań w stosunku do innych sektorów, na podstawie tego samego porozumienia; (c) jeżeli strona uważa, że zawieszenie koncesji lub innych zobowiązań w stosunku do innych sektorów na podstawie tego samego porozumienia jest niewykonalne lub nieskuteczne, a okoliczności są wystarczająco poważne, to może zbadać możliwość zawieszenia koncesji lub zobowiązań na podstawie innego porozumienia wymienionego; (d) strona stosuje powyższe zasady biorąc pod uwagę: (i) handel w sektorze lub na podstawie porozumienia, zgodnie z którym zespół orzekający lub Organ Apelacyjny stwierdziły złamanie lub inne zniweczenie lub naruszenie oraz znaczenie takiego handlu dla strony; (ii) szersze elementy ekonomiczne związane ze zniweczeniem lub naruszeniem, a także szersze skutki ekonomiczne zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań; (e) jeśli strona ta zdecyduje się wnioskować o upoważnienie jej do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań zgodnie z punktami (b) lub (c), we wniosku swym wyjaśni powody tego. Jednocześnie ze złożeniem wniosku do DSB powinien być on złożony odpowiednim Radom, a także, w przypadku wniosku sformułowanego w oparciu o punkt (b), odpowiednim organom sektorowym; (f) dla celów niniejszego ustępu "sektor" oznacza: (i) w stosunku do towarów, wszystkie towary; (ii) w stosunku do usług, podstawowy sektor, zgodnie z "Listą klasyfikacyjną sektorów usług", która wyszczególnia takie sektory 14; (iii) w odniesieniu do handlowych aspektów praw własności intelektualnej, każda z kategorii praw własności intelektualnej zawartą w Sekcji 1 lub Sekcji 2 lub Sekcji 3 lub Sekcji 4 lub Sekcji 5 lub Sekcji 6 lub Sekcji 7 Części II lub zobowiązań wynikających z Części III lub Części IV Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS); (g) dla potrzeb niniejszego ustępu "porozumienie" oznacza: (i) w odniesieniu do towarów, porozumienia wymienione w Załączniku 1A do Porozumienia WTO, jako całość, a również porozumienia wymienione w Załączniku 4 do Porozumienia WTO, o ile strony sporu są stronami tych porozumień; (ii) w odniesieniu do usług, GATS; (iii) w odniesieniu do praw własności intelektualnej, Porozumienie TRIPS. 4. Poziom zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, dokonany na podstawie upoważnienia przez DSB, będzie odpowiedni do poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści. 5. DSB nie wyda upoważnienia do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, jeśli porozumienie wymienione zabrania takiego zawieszenia. 6. Jeśli będzie miała miejsce sytuacja opisana w ustępie 2, wówczas DSB, na wniosek, udzieli upoważnienia do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań w ciągu 30 dni od wygaśnięcia rozsądnego okresu, chyba że DSB zadecyduje przez consensus, iż wniosek w tej sprawie odrzuca. Jednakże, jeśli zainteresowany Członek zgłasza sprzeciw odnośnie do poziomu zawieszenia lub twierdzi, iż zasady i procedury ustalone w ustępie 3 nie były przestrzegane, gdy strona skarżąca wnosiła o upoważnienie do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań na podstawie ustępu 3(b) lub (c), sprawa będzie przekazana do arbitrażu. Arbitraż taki będzie przeprowadzony przez ten sam zespół orzekający, jeśli jego uczestnicy są dostępni, lub przez arbitra 15 wyznaczonego przez Dyrektora Generalnego i zostanie zakończony w ciągu 60 dni od upływu rozsądnego okresu. Koncesje lub inne zobowiązania nie będą zawieszone w czasie trwania arbitrażu. 7. Arbiter 16 postępując zgodnie z ustępem 6 nie będzie badał charakteru przewidzianych do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, ale ustali, czy poziom zawieszenia jest równy poziomowi zniweczenia lub naruszenia. Arbiter może także określić, czy proponowane zawieszenie koncesji lub zobowiązań jest dozwolone przez porozumienie wymienione. Jednakże, jeśli sprawa skierowana do arbitrażu zawiera stwierdzenie o nieprzestrzeganiu zasad i procedur ustalonych w ustępie 3, arbiter zbada to stwierdzenie. W przypadku gdy arbiter uzna, że te zasady i procedury nie były przestrzegane, strona skarżąca zastosuje je zgodnie z ustępem 3. Strony zaakceptują decyzję arbitra jako ostateczną, a strony, których to dotyczy, nie będą dążyć do drugiego arbitrażu. DSB zostanie poinformowany niezwłocznie o decyzji arbitra i, na wniosek, wyda upoważnienie do zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, gdy wniosek taki będzie zgodny z decyzją arbitra, chyba że DSB postanowi przez consensus, by wniosek odrzucić. 8. Zawieszenie koncesji lub innych zobowiązań będzie tymczasowe i będzie trwało tylko tak długo, jak długo nie zostaną zaniechane działania uznane za niezgodne z porozumieniem wymienionym, lub Członek zobowiązany do wykonania zaleceń albo orzeczeń przedstawi rozwiązanie sytuacji zniweczenia lub naruszenia korzyści lub też gdy osiągnięte jest wzajemnie zadowalające rozwiązanie. Zgodnie z ustępem 6 Artykułu 21 DSB będzie nadal nadzorować wykonanie przyjętych zaleceń i orzeczeń, włącznie ze sprawami, w których dokonano wyrównania lub zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, ale nie zostało wykonane zalecenie, by doprowadzić działanie do zgodności z porozumieniami wymienionymi. 9. Z postanowień regulujących rozstrzyganie sporów zawartych w porozumieniach wymienionych można korzystać w przypadku środków oddziaływujących na ich przestrzeganie zastosowanych przez rządy regionalne lub władze lokalne na terytorium Członka. Jeśli DSB orzeknie, że postanowienia porozumienia wymienionego nie były przestrzegane, odpowiedzialny za to Członek podejmie takie rozsądne i dostępne działania, aby zapewnić ich przestrzeganie. Postanowienia porozumień wymienionych i niniejszego Uzgodnienia odnoszące się do wyrównania i zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań mają zastosowanie w przypadkach, w których nie było możliwości zapewnienia przestrzegania tych postanowień 17. Artykuł 23 Umocnienie systemu wielostronnego 1. Jeśli Członkowie dążą do naprawienia pogwałcenia zobowiązań lub innego zniweczenia albo naruszenia korzyści wynikających z porozumień wymienionych lub przeszkody w osiągnięciu któregoś z celów porozumień wymienionych, będą odwoływać się do zasad i procedur niniejszego Uzgodnienia oraz domagać się ich przestrzegania. 2. W takich przypadkach Członkowie: (a) nie będą rozstrzygać, że nastąpiło naruszenie zobowiązań, pozbawienie lub naruszenie korzyści, lub że powstała przeszkoda w realizacji celów któregoś z porozumień wymienionych, w inny sposób, jak tylko przez odwołanie się do rozstrzygnięcia sporu zgodnie z zasadami i procedurami niniejszego Uzgodnienia. Członkowie dokonają takiego ustalenia zgodnie z ustaleniami zawartymi w raporcie zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego, przyjętym przez DSB lub postanowieniem arbitrażowym wydanym na podstawie niniejszego Uzgodnienia; (b) będą postępować zgodnie z procedurami ustalonymi w Artykule 21 przy określaniu rozsądnego okresu na wykonanie zaleceń i orzeczeń przez Członka, którego to dotyczy; oraz (c) będą postępować zgodnie z procedurami ustalonymi w Artykule 22 przy określaniu poziomu zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań i uzyskają upoważnienie ze strony DSB zgodnie z tymi procedurami, zanim dokonają zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań wynikających z porozumień wymienionych w odpowiedzi na niewykonanie przez Członka, którego to dotyczy, zaleceń i orzeczeń w rozsądnym okresie. Artykuł 24 Procedury specjalne dotyczące Członków - krajów najmniej rozwiniętych 1. Na wszystkich etapach ustalania przyczyn sporu i procedur rozstrzygania sporu dotyczącego Członka - kraju najmniej rozwiniętego szczególna uwaga będzie zwrócona na sytuację Członków - krajów najmniej rozwiniętych. Z uwagi na to Członkowie zachowają stosowny umiar w podejmowaniu postępowań na podstawie niniejszych procedur dotyczących Członka - kraju najmniej rozwiniętego. Jeśli zostanie stwierdzone, że zniweczenie lub naruszenie korzyści wynikło z postępowania Członka - kraju najmniej rozwiniętego, strony wnoszące skargę zachowają stosowny umiar w żądaniu wyrównania, lub upoważnienia do zawieszenia stosowania koncesji lub innych zobowiązań zgodnie z niniejszymi procedurami. 2. W przypadkach rozstrzygania sporów dotyczących Członka - kraju najmniej rozwiniętego, w których nie znaleziono wzajemnie zadowalającego rozwiązania w wyniku konsultacji, Dyrektor Generalny lub Przewodniczący DSB, na wniosek Członka - kraju najmniej rozwiniętego, powinien zaoferować swoje dobre usługi, działania pojednawcze i mediacyjne, aby pomóc stronom w rozwiązaniu sporu zanim złożony zostanie formalny wniosek o powołanie zespołu orzekającego. Dyrektor Generalny lub Przewodniczący DSB, świadcząc tę pomoc, mogą konsultować każde źródło, jakie uznają za odpowiednie. Artykuł 25 Arbitraż 1. Szybki arbitraż w ramach WTO, będący alternatywą rozstrzygania sporów, może ułatwić rozwiązanie różnych sporów dotyczących spraw jasno określonych przez obie strony. 2. Jeśli w niniejszym Uzgodnieniu nie postanowiono inaczej, skierowanie sprawy do arbitrażu będzie przedmiotem wspólnych uzgodnień obu stron, które uzgodnią procedury, jakie będą stosowane. Porozumienia o skierowaniu sprawy do arbitrażu będą notyfikowane wszystkim Członkom z wystarczającym wyprzedzeniem wobec rozpoczęcia postępowania arbitrażowego. 3. Inni Członkowie mogą stać się stronami w postępowaniu arbitrażowym jedynie po wyrażeniu na to zgody przez strony, które uzgodniły przekazanie sprawy do arbitrażu. Strony uczestniczące w postępowaniu wyrażą zgodę na podporządkowanie się orzeczeniom arbitrażu. Orzeczenie arbitrażu będzie notyfikowane DSB i radzie lub komitetowi odpowiedniego porozumienia, gdzie każdy z Członków może podnieść każdą sprawę dotyczącą tego orzeczenia. 4. Artykuły 21 i 22 niniejszego Uzgodnienia będą stosować się odpowiednio do orzeczeń arbitrażu. Artykuł 26 1. Skargi w sprawach przewidzianych w ustępie 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994, gdy nie nastąpiło złamanie Gdy postanowienia ustępu 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994 mają zastosowanie do porozumienia wymienionego, zespół orzekający lub Organ Apelacyjny mogą orzec lub zalecić jedynie wówczas, jeżeli strona sporu uważa, że zniweczono lub naruszono korzyść przysługującą jej bezpośrednio lub pośrednio na podstawie odpowiedniego porozumienia wymienionego lub osiągnięcie któregoś z celów takiego porozumienia zostało utrudnione w rezultacie podjęcia przez któregoś z Członków działania, niezależnie od tego, czy wchodzi on w konflikt z postanowieniami tego porozumienia. Jeśli strona taka uzna, oraz w zakresie, w jakim uzna, a zespół orzekający lub Organ Apelacyjny stwierdzi, że przypadek dotyczy działań nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami porozumienia wymienionego, do którego stosują się postanowienia ustępu 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994, procedury ustanowione w niniejszym Uzgodnieniu będą stosowane zgodnie z następującymi postanowieniami: (a) strona wnosząca skargę przedstawi szczegółowe uzasadnienie wspomagające każdą skargę dotyczącą działania nie wchodzącego w sprzeczność z odpowiednim porozumieniem wymienionym; (b) kiedy zostało ustalone, że działanie powoduje pozbawienie lub naruszenie korzyści wynikających z odpowiedniego porozumienia wymienionego lub utrudnia osiągnięcie jego celów, nie stanowiąc jednak jego naruszenia, nie następuje wówczas obowiązek zaniechania takiego działania. Jednakże w takich przypadkach zespół orzekający lub Organ Apelacyjny zaleci, aby Członek, o którego chodzi, dokonał dostosowań zgodnych ze wzajemnymi uzgodnieniami; (c) niezależnie od postanowień Artykułu 21, arbitraż przewidziany w ustępie 3 Artykułu 21, na wniosek każdej ze stron, może dotyczyć także określenia stopnia, w jakim nastąpiło pozbawienie lub naruszenie korzyści, może także proponować sposoby i środki osiągnięcia wzajemnie zadowalających dostosowań. Propozycje takie nie będą wiążące dla stron; (d) niezależnie od postanowień ustępu 1 Artykułu 22, wyrównanie może stanowić część wzajemnie zadowalającego dostosowania, będącego końcowym rozstrzygnięciem sporu. 2. Skargi przewidziane w ustępie 1(c) Artykułu XXIII GATT 1994 Gdy do porozumienia wymienionego stosuje się postanowienia ustępu 1(c) Artykuł XXIII GATT 1994, zespół orzekający może jedynie wówczas sformułować orzeczenia i zalecenia, gdy strona uzna, że została pozbawiona korzyści przysługującej jej bezpośrednio lub pośrednio na podstawie odpowiedniego porozumienia wymienionego lub korzyść taka została zniweczona, albo nastąpiło utrudnienie osiągnięcia celów tego porozumienia w wyniku sytuacji innej niż ta, do której mają zastosowanie postanowienia ustępu 1(a) i (b) Artykułu XXIII GATT 1994. W takich przypadkach i w takim zakresie, w jakim strona uzna, a zespół orzekający ustali, że sprawa wchodzi w zakres niniejszego ustępu, procedury niniejszego Uzgodnienia będą stosowane jedynie do tego momentu postępowania, w którym raport zespołu orzekającego został przesłany Członkom. Zasady i procedury rozstrzygania sporów zawarte w Decyzji z dnia 12 kwietnia 1989 roku (BISD 36S/61) będą stosowane przy rozpatrywaniu przyjęcia oraz nadzorze i wykonaniu zaleceń i orzeczeń. Będą także stosowane następujące postanowienia: (a) strona wnosząca skargę przedstawi szczegółowe uzasadnienie swej racji w sprawach wchodzących w zakres niniejszego ustępu. (b) w sprawach dotyczących przedmiotu niniejszego ustępu, jeśli zespół orzekający stwierdzi, że mają zastosowanie regulacje dotyczące rozstrzygania sporów inne niż zawarte w tym ustępie, wówczas zespół orzekając sporządzi raport dla takich spraw i odrębny raport dla spraw będących w zakresie przedmiotowym niniejszego ustępu. Artykuł 27 Obowiązki Sekretariatu 1. Sekretariat będzie miał obowiązek niesienia pomocy zespołom orzekającym, szczególnie w zakresie prawnych, historycznych i proceduralnych aspektów prowadzonych spraw, a także wsparcia kancelaryjnego i technicznego. 2. Poza pomocą świadczoną przez Sekretariat Członkom na ich wniosek w zakresie rozstrzygania sporów, może okazać się niezbędna dodatkowa pomoc prawna w związku z rozstrzyganiem sporów dla Członków - krajów rozwijających się. W tym celu Sekretariat udostępni każdemu Członkowi - krajowi rozwijającemu się pomoc wykwalifikowanego eksperta prawnego ze służb współpracy technicznej WTO. Ekspert ten będzie pomagał Członkowi - krajowi rozwijającemu się w sposób zapewniający stałą bezstronność Sekretariatu. 3. Sekretariat będzie prowadził specjalne kursy szkoleniowe dla zainteresowanych Członków na temat procedur i praktyki rozstrzygania sporów, aby umożliwić lepszą informację w tym zakresie ekspertom Członków. Załącznik 1 POROZUMIENIA, KTÓRYCH DOTYCZĄ POSTANOWIENIA NINIEJSZEGO UZGODNIENIA A) Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO) B) Wielostronne porozumienie handlowe Załącznik 1A: Porozumienia wielostronne w sprawie handlu towarami Załącznik 1B: Układ ogólny w sprawie handlu usługami Załącznik 1C: Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej Załącznik 2: Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów C) Fakultatywne porozumienia handlowe Załącznik 4: Porozumienie w sprawie handlu samolotami cywilnymi Porozumienie w sprawie zakupów rządowych Międzynarodowe porozumienie mleczarskie Międzynarodowe porozumienie w sprawie mięsa wołowego Właściwość niniejszego Uzgodnienia w zakresie porozumień zamieszczonych w Załączniku 4 będzie uzależniona od decyzji sygnatariuszy każdego z porozumień, ustalających warunki stosowania Uzgodnienia w odniesieniu do poszczególnych porozumień, włącznie ze specjalnymi lub dodatkowymi zasadami lub procedurami zamieszczonymi w tym celu w Załączniku 2, zgodnie z notyfikacją złożoną DSB. Załącznik 2 SPECJALNE LUB DODATKOWE ZASADY I PROCEDURY ZAWARTE W POROZUMIENIACH WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I PorozumienieZasady i procedury Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych11.2 Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży 2.14, 2.21, 4.4, 5.2, 5.4, 5.6, 6.9, 6.10, 6.11, 8.1 do 8.12 Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu14.2 do 14.4, Załącznik 2 Porozumienie o stosowaniu Artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 17.4 do 17.7 Porozumienie o stosowaniu Artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 199419.3 do Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych4.2 do 4.12, 6.6, 7.2 do 7.10, 8.5, odnośnik 35, 24.4, 27.7, Załącznik V Układ ogólny w sprawie handlu usługami - Załącznik w sprawie usługfinansowych - Załącznik w sprawie usług transportulotniczegoXXII.3, XXIII.3 4 4 Decyzja w sprawie pewnych procedur rozstrzygania sporów w Układzie ogólnym w sprawie handlu usługami1 do 5 Lista zasad i procedur w tym Załączniku zawiera postanowienia, których jedynie część może mieć zastosowanie w tym kontekście. Każda specjalna albo dodatkowa zasada lub procedura w kilkustronnych porozumieniach handlowych zamieszczonych w Załączniku 4, zgodnie z ustaleniami kompetentnych organów każdego Porozumienia i notyfikacją do DSB. Załącznik 3 PROCEDURY ROBOCZE 1. W swej działalności zespół orzekający będzie kierował się odpowiednimi postanowieniami niniejszego Uzgodnienia. Dodatkowo będą stosowane następujące procedury działania. 2. Zespół orzekający będzie się zbierać na posiedzeniach zamkniętych. Strony sporu lub inne strony zainteresowane będą obecne na posiedzeniach jedynie na zaproszenie zespołu orzekającego do stawienia się przed nim. 3. Obrady zespołu orzekającego i przedstawione mu dokumenty będą poufne. Żadne z postanowień niniejszego Uzgodnienia nie przeszkodzi stronie sporu ujawnić publicznie jej stanowiska. Członkowie będą uważać za poufną informację przekazaną przez innego Członka zespołowi orzekającemu, którą Członek przekazujący oznaczył jako poufną. Gdy strona sporu przedstawia zespołowi orzekającemu wersję poufną pisemnego stanowiska, dostarczy także, na wniosek Członka, jawne streszczenie informacji zawartej w stanowisku, które będzie mogło być ujawnione publicznie. 4. Przed pierwszym spotkaniem merytorycznym zespołu orzekającego ze stronami, obie strony sporu przekażą zespołowi orzekającemu pisemne oświadczenia, w których przedstawią fakty zaistniałe w sprawie i swoje argumenty. 5. Na pierwszym merytorycznym posiedzeniu ze stronami zespół orzekający zwróci się do strony, która wniosła skargę, o przedstawienie sprawy. Następnie, nadal na tym samym spotkaniu, strona, przeciw której wniesiono skargę, będzie proszona o przedstawienie swego punktu widzenia. 6. Wszelkie strony trzecie, które notyfikowały swoje zainteresowanie sporem w DSB, będą zaproszone pisemnie do przedstawienia swego stanowiska na sesji pierwszego spotkania merytorycznego zespołu orzekającego poświęconego tej sprawie. Wszystkie takie strony trzecie mogą być obecne na całej sesji. 7. Formalne repliki zostaną złożone na drugim posiedzeniu zespołu orzekającego. Strona obwiniona będzie miała prawo wystąpić pierwsza, a następnie strona wnosząca skargę. Obie strony przedstawią zespołowi orzekającemu przed spotkaniem pisemne repliki. 8. Zespół orzekający może w każdym momencie zadać stronom pytania i prosić je o wyjaśnienia w czasie spotkania ze stronami lub w formie pisemnej. 9. Strony sporu i wszelkie strony trzecie zaproszone do przedstawienia stanowisk zgodnie z Artykułem 10 udostępnią zespołowi orzekającemu pisemną wersję swych wypowiedzi ustnych. 10. W interesie pełnej przejrzystości opisy sprawy, repliki i oświadczenia, o których mowa w ustępach 5 do 9, będą składane w obecności stron. Poza tym oświadczenia pisemne każdej ze stron sporu, włączając w to komentarze do opisowej części raportu i odpowiedzi na pytania postawione przez zespół orzekający, będą dostępne innej stronie lub stronom. 11. Dodatkowe procedury specyficzne dla zespołu orzekającego. 12. Proponowany rozkład pracy zespołu orzekającego: (a) Otrzymanie pierwszych pisemnych wniosków stron: 1) strona wnosząca skargę: 3-6 tygodni 2) strona obwiniona: 2-3 tygodnie (b) Data, czas i miejsce pierwszego spotkania merytorycznego ze stronami: sesja strony trzeciej: 1-2 tygodnie (c) Otrzymanie pisemnych replik stron: 2-3 tygodnie (d) Data, czas i miejsce drugiego spotkania merytorycznego ze stronami: 1-2 tygodnie (e) Przedstawienie stronom części opisowej raportu: 2-4 tygodnie (f) Otrzymanie uwag stron do opisowej części raportu: 2 tygodnie (g) Przedstawienie stronom raportu wstępnego, zawierającego stwierdzenia i wnioski: 2-4 tygodnie (h) Termin końcowy wnioskowania przez strony rewizji i części (jednej lub wielu) raportu: 1 tydzień (i) Termin dokonania rewizji przez zespół orzekający włącznie z możliwym dodatkowym spotkaniem ze stronami: 2 tygodnie (j) Przesłanie raportu końcowego stronom sporu: 2 tygodnie (k) Rozesłanie raportu końcowego Członkom: 3 tygodnie Powyższy kalendarz może być zmieniony w wyniku nieprzewidzianych zdarzeń. Dodatkowe spotkania ze stronami zostaną ustalone w miarę potrzeby. Załącznik 4 GRUPY KONSULTACYJNE EKSPERTÓW Następujące zasady i procedury będą stosowane do grup konsultacyjnych ekspertów powołanych na podstawie postanowień ustępu 2 Artykułu 13. 1. Grupy konsultacyjne ekspertów podlegają zespołowi orzekającemu. Ich mandat i szczegółowe procedury robocze zostaną określone przez zespół orzekający i będą składać sprawozdania temu zespołowi. 2. Udział w grupach konsultacyjnych ekspertów będzie ograniczony do osób o wyrobionej pozycji zawodowej i doświadczeniu w zakresie rozpatrywanej dziedziny. 3. Obywatele państwa będącego stroną w sporze nie będą uczestniczyli w grupach konsultacyjnych ekspertów bez wspólnej zgody stron sporu poza wyjątkowymi okolicznościami, gdy zespół orzekający uważa, iż potrzeba wykonania specjalistycznej ekspertyzy naukowej nie może zostać zaspokojona w inny sposób. Urzędnicy rządowi stron uczestniczących w sporze nie będą uczestniczyć w grupach konsultacyjnych ekspertów. Członkowie grup konsultacyjnych ekspertów będą występować we własnym imieniu, a nie jako przedstawiciele rządów ani jakichkolwiek organizacji. Rządy lub organizacje nie będą zatem udzielać im instrukcji na temat spraw, które są przedmiotem pracy grupy konsultacyjnej ekspertów. 4. Grupy konsultacyjne ekspertów mogą podejmować konsultacje i poszukiwać informacji oraz porady technicznej z każdego źródła, które uznają za odpowiednie. Przed poszukiwaniem takiej informacji lub porady ze źródła znajdującego się na obszarze jurysdykcji Członka grupa konsultacyjna ekspertów poinformuje rząd tego Członka. Każdy Członek odpowie niezwłocznie i wyczerpująco na każdą prośbę o informację skierowaną przez grupę konsultacyjną ekspertów, jaką ta grupa uzna za konieczną i odpowiednią. 5. Strony sporu będą miały dostęp do wszystkich odpowiednich informacji dostarczonych grupie konsultacyjnej ekspertów, chyba że są to informacje natury poufnej. Informacja poufna dostarczona grupie konsultacyjnej ekspertów nie będzie udostępniona bez formalnej zgody rządu, organizacji lub osoby, które informacji dostarczyły. Gdy grupa konsultacyjna ekspertów jest proszona o udostępnienie takiej informacji, ale nie otrzymała upoważnienia do jej udostępnienia, wówczas rząd, organizacja lub osoba dostarczająca informacji dostarczy streszczenie informacji, które nie będzie poufne. 6. Grupa konsultacyjna ekspertów przedstawi stronom sporu projekt raportu celem uzyskania ich uwag, które, tam, gdzie stosowne, weźmie pod uwagę sporządzając raport końcowy. Raport ten zostanie przesłany stronom sporu, gdy przedstawiony będzie zespołowi orzekającemu. Raport końcowy grupy konsultacyjnej ekspertów będzie miał jedynie doradcze znaczenie. Załącznik 1A POROZUMIENIE O STOSOWANIU ARTYKUŁU VI UKŁADU OGÓLNEGO W SPRAWIE TARYF CELNYCH I HANDLU 1994 Członkowie uzgodnili niniejszym, co następuje: CZĘŚĆ I Artykuł 1 Zasady Środek antydumpingowy będzie stosowany tylko w okolicznościach określonych w Artykule VI GATT 1994 oraz w wyniku postępowań wszczętych 1 i prowadzonych zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Poniższe postanowienia regulują stosowanie Artykułu VI GATT 1994 w zakresie działań podejmowanych na podstawie ustawodawstwa bądź przepisów antydumpingowych. Artykuł 2 Stwierdzenie istnienia dumpingu 2.1 Dla celów niniejszego Porozumienia produkt uważa się za wprowadzony na rynek na warunkach dumpingowych, tzn. wprowadzony do handlu w innym kraju po cenie niższej od jego wartości normalnej, jeżeli cena eksportowa produktu eksportowanego z jednego kraju do drugiego jest niższa niż porównywalna cena, w normalnym obrocie handlowym, podobnego produktu przeznaczonego do konsumpcji w kraju eksportera. 2.2 W przypadku kiedy nie występuje sprzedaż podobnego produktu w normalnym obrocie handlowym na rynku wewnętrznym kraju eksportującego bądź kiedy, ze względu na szczególną sytuację na rynku lub niski poziom sprzedaży na rynku wewnętrznym kraju eksportującego 2, sprzedaż taka nie pozwala na dokonanie właściwego porównania, margines dumpingu będzie ustalony przez porównanie z porównywalną ceną podobnego produktu w eksporcie do odpowiedniego kraju trzeciego, pod warunkiem iż cena ta jest reprezentatywna, bądź z kosztem produkcji w kraju pochodzenia powiększonym o rozsądną wielkość z tytułu kosztów administracyjnych, sprzedaży, ogólnych oraz zysku. 2.2.1 Sprzedaż produktu podobnego na rynku wewnętrznym kraju eksportera lub sprzedaż do kraju trzeciego po cenach poniżej jednostkowych (stałych i zmiennych) kosztów produkcji, powiększonych o koszty administracyjne, sprzedaży i ogólne, może być uznana za niedokonaną w normalnym obrocie handlowym ze względu na cenę i może zostać pominięta przy określaniu wartości normalnej tylko wtedy, jeżeli władze 3 stwierdzą, że taka sprzedaż jest realizowana w wydłużonym czasie 4 w znacznych ilościach 5 i po cenach, które nie gwarantują pokrycia wszystkich kosztów w rozsądnym okresie. Jeżeli ceny, które w momencie sprzedaży są niższe od kosztów jednostkowych, przewyższają średnie ważone koszty jednostkowe za okres objęty postępowaniem, to takie ceny będą uznane za umożliwiające zwrot kosztów w rozsądnym okresie. 2.2.1.1 Dla celów ustępu 2, koszty będą liczone zwykle na podstawie zapisów posiadanych przez eksportera lub producenta objętego postępowaniem, pod warunkiem że takie zapisy są zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami księgowości w kraju eksportera i właściwie odzwierciedlają koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu. Władze będą uwzględniać wszelkie dostępne dowody dotyczące właściwego podziału kosztów, w tym te, które będą udostępnione przez eksportera lub producenta w trakcie postępowania, pod warunkiem że taki podział kosztów był stosowany w przeszłości przez eksportera lub producenta, w szczególności w odniesieniu do właściwego określenia okresów amortyzacji i deprecjacji oraz obciążenia nakładami kapitałowymi i innymi wydatkami na rozwój. O ile nie zostało to już uwzględnione w podziale kosztów, o którym mowa w tym podpunkcie, koszty będą stosownie skorygowane do ich niepowtarzalnych składników związanych z przyszłą albo bieżącą produkcją bądź stosownie do sytuacji, w której wpływ na koszty w okresie objętym postępowaniem mają działania związane z uruchomieniem produkcji będą uwzględniać możliwość obciążenia kosztów w czasie prowadzenia postępowania działaniami związanymi z uruchomieniem produkcji 6. 2.2.2 Dla celów ustępu 2 wielkość odpowiadająca kosztom administracyjnym, sprzedaży, ogólnym oraz zyskom będą ustalane w oparciu o faktyczne dane dotyczące produkcji i sprzedaży w normalnych warunkach handlu podobnego produktu przez eksportera lub producenta objętego postępowaniem. W przypadku kiedy wielkości te nie mogą być określone w powyższy sposób, można je ustalić na podstawie: (i) faktycznych nakładów poniesionych i zrealizowanych przez danego eksportera lub producenta w odniesieniu do produkcji i sprzedaży na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia tej samej ogólnej kategorii produktów; (ii) średniej ważonej faktycznych nakładów poniesionych i zrealizowanych przez innych eksporterów lub producentów objętych postępowaniem w odniesieniu do produkcji i sprzedaży podobnego produktu na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia; (iii) jakiejkolwiek innej właściwej metody, pod warunkiem iż ustalona przy jej zastosowaniu wielkość odpowiadająca zyskowi nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych eksporterów lub producentów przy sprzedaży produktów tej samej ogólnej kategorii na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia. 2.3 W przypadkach kiedy nie występuje cena eksportowa bądź kiedy właściwe władze uznają, że cena eksportowa jest niewiarygodna z powodu powiązań lub porozumień kompensacyjnych między eksporterem i importerem bądź stroną trzecią, cena eksportowa może być określona na podstawie ceny, po jakiej produkty importowane są po raz pierwszy odsprzedawane niezależnemu nabywcy, bądź jeśli produkty nie są odsprzedawane niezależnemu nabywcy, czy też nie są odsprzedawane w postaci, w jakiej zostały importowane, na takiej właściwej podstawie, jaką władze mogą określić. 2.4 Rzetelne porównanie będzie dokonane między ceną eksportową i wartością normalną. Porównanie to będzie dokonane na tym samym poziomie handlu, zwykle na poziomie cen loco fabryka i w odniesieniu do sprzedaży dokonanych możliwie w tym samym czasie. W każdym przypadku, stosownie do niego, należy dokonać odpowiedniej korekty ze względu na różnice zakłócające porównywalność cen, w tym różnice w warunkach sprzedaży, różnice w opodatkowaniu, poziomie handlu, ilościach, różnice właściwości fizycznych i wszelkie inne różnice, w przypadku których będzie wykazany ich wpływ na porównywalność cen 7. W przypadkach określonych w ustępie 3 powinny być również dokonane korekty z tytułu kosztów, w tym ceł i podatków, uiszczonych między momentem importu i odsprzedaży, oraz z tytułu przypadających zysków. Jeżeli w tych przypadkach porównywalność cen została utrudniona, władze określą wartość normalną na poziomie handlu, odpowiednim do poziomu handlu dla konstruowanej ceny eksportowej, bądź dokonają odpowiednich korekt, jakie umożliwia niniejszy ustęp. Władze wskażą zainteresowanym stronom, jakie informacje są niezbędne do zapewnienia rzetelnej porównywalności, i nie będą narzucać stronom obowiązku ponoszenia nieuzasadnionych ciężarów dowodowych. 2.4.1 Jeśli dla porównania cen według ustępu 4 niezbędne jest przeliczenie walut, takie przeliczenie będzie dokonane z użyciem kursu wymiany z dnia sprzedaży 8, pod warunkiem iż gdy sprzedaż walut obcych na rynkach terminowych jest bezpośrednio związana z rozpatrywaną sprzedażą eksportową, to będzie zastosowany kurs wymiany dla sprzedaży terminowych. Wahania kursów nie będą uwzględniane i w postępowaniu władze umożliwią eksporterom w ciągu przynajmniej 60 dni dostosowanie ich cen eksportowych do trwałych zmian kursu w okresie objętym postępowaniem. 2.4.2 Zgodnie z postanowieniem ustępu 4 regulującym rzetelne porównania, istnienie marginesu dumpingu w czasie trwania postępowania będzie zwykle ustalane przez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną cen we wszystkich porównywalnych transakcjach eksportowych, bądź przez porównanie normalnej wartości i cen eksportowych dla każdej transakcji. Normalna wartość określona na podstawie średniej ważonej może być porównana z cenami poszczególnych transakcji eksportowych, o ile władze stwierdzą, że ceny eksportowe kształtują się zasadniczo różnie między różnymi nabywcami, regionami lub okresami i jeśli przedstawione zostanie wyjaśnienie, dlaczego te różnice nie mogą być wzięte odpowiednio pod uwagę przez zastosowanie porównania średniej ważonej ze średnią ważoną lub porównania transakcji z transakcją. 2.5 W przypadku kiedy produkty nie są bezpośrednio importowane z kraju pochodzenia, ale są eksportowane do Członka importującego poprzez kraj pośredniczący, cena, po której produkty są sprzedawane z kraju eksportu do Członka importującego, będzie zwykle odnoszona do porównywalnej ceny w kraju eksportu. Jednakże, porównanie może być dokonane z ceną w kraju pochodzenia, jeśli, na przykład, produkty są tylko przewożone przez kraj eksportu, bądź takie produkty nie są produkowane w kraju eksportu, czy też nie istnieje porównywalna cena takich produktów w kraju eksportu. 2.6 W całym niniejszym Porozumieniu pojęcie "podobny produkt" (like product, produit similaire) będzie interpretowane jako oznaczające produkt identyczny, tzn. produkt pod każdym względem podobny do rozpatrywanego produktu lub w razie braku takiego produktu inny produkt, który pomimo, że nie jest podobny pod każdym względem, to ma cechy charakterystyczne ściśle odpowiadające cechom produktu będącego przedmiotem postępowania. 2.7 Niniejszy Artykuł nie narusza drugiego Dodatkowego Postanowienia do ustępu 1 Artykułu VI zamieszczonego w Załączniku I do GATT 1994. Artykuł 3 Ustalenie szkody 9 3.1 Ustalenie szkody dla celów Artykułu VI GATT 1994 będzie dokonane na podstawie dowodów potwierdzających i z zastosowaniem obiektywnej analizy zarówno (a) wielkości importu na warunkach dumpingowych i jego wpływu na ceny na rynku wewnętrznym podobnych produktów, jak i (b) wynikającego w konsekwencji wpływu tego importu na sytuację producentów krajowych takich produktów. 3.2 W odniesieniu do wielkości importu w warunkach dumpingowych władze prowadzące postępowanie ustalą, czy nastąpił znaczący wzrost importu na warunkach dumpingowych, bądź w wielkościach bezwzględnych, bądź względem produkcji lub konsumpcji u Członka importującego. W odniesieniu do wpływu importu na warunkach dumpingowych na ceny, ustala się, czy import taki powoduje poważne obniżenie cen wywołane dumpingiem w porównaniu do cen na podobne produkty Członka importującego, bądź czy taki import nie oddziałuje w znaczącym stopniu na tendencję spadku cen, bądź czy nie przeciwdziała w znaczącym stopniu wzrostowi ceny, który w innej sytuacji miałby miejsce. Żaden z tych czynników ani kilka z nich nie musi koniecznie stanowić decydującego dowodu. 3.3 Gdy import produktu z więcej niż jednego kraju jest równocześnie przedmiotem postępowania antydumpingowego, władze prowadzące postępowanie mogą kumulatywnie oceniać skutki takiego importu jedynie, gdy ustalą, że (a) margines dumpingu ustalony w stosunku do importu z każdego z krajów jest większy niż poziom minimalny zdefiniowany w ustępie 8 Artykułu 5 oraz że wielkość importu z każdego z krajów nie jest znikoma oraz (b) kumulatywna ocena skutków importu jest właściwa w świetle warunków konkurencji pomiędzy produktami importowanymi i warunkami konkurencji pomiędzy importowanymi produktami i podobnym produktem krajowym. 3.4 Badanie wpływu dumpingu na odnośny przemysł krajowy będzie obejmować ocenę wszystkich odnoszących się do sprawy czynników i wskaźników ekonomicznych wpływających na stan tego przemysłu, w tym faktyczny i potencjalny spadek sprzedaży, zysków, produkcji, udziału w rynku, wydajności, rentowności inwestycji lub wykorzystania zdolności produkcyjnych; czynników wpływających na ceny krajowe; skali marginesu dumpingu; faktycznego i potencjalnego negatywnego wpływu na płynność gotówkową, zapasy, zatrudnienie, płace, wzrost, zdolność do pozyskiwania kapitału lub inwestycji. Lista powyższa nie jest wyczerpująca ani też żaden pojedynczy czynnik bądź kilka z nich nie musi koniecznie stanowić decydującego dowodu. 3.5 Konieczne jest wykazanie, że dumping, poprzez swoje skutki określone w ustępach 2 i 4, wyrządza szkodę w znaczeniu niniejszego Porozumienia. Wykazanie związku przyczynowego między dumpingiem i szkodą wyrządzoną przemysłowi krajowemu będzie dokonane na podstawie analizy wszystkich odnoszących się do sprawy dowodów przedłożonych władzom. Władze dokonają również analizy wszelkich, poza dumpingiem, znanych czynników, które w tym samym czasie wyrządzają szkodę krajowemu przemysłowi, a szkody wyrządzone przez takie inne czynniki nie będą przypisane faktowi dumpingu. Czynniki, które mogą być w związku z tym brane pod uwagę, obejmują, między innymi, wielkość importu i ceny produktów importowanych nie sprzedawanych po cenach dumpingowych, zmniejszenie popytu lub zmiany zachowań konsumpcyjnych, restrykcyjne praktyki handlowe zagranicznych i krajowych producentów oraz konkurencję między nimi, rozwój technologii i wyniki eksportowe oraz wydajność przemysłu krajowego. 3.6 Skutki dumpingu w odniesieniu do krajowej produkcji podobnego produktu będą oceniane, o ile dostępne informacje umożliwią identyfikację takiej produkcji, na podstawie takich kryteriów, jak proces produkcyjny, sprzedaż przez producentów i zyski. O ile odrębna identyfikacja takiej produkcji nie jest możliwa, skutki importu na warunkach dumpingowych będą ocenione na podstawie produkcji najbardziej zawężonych grup lub kategorii towarów, które obejmują towary podobne, dla których niezbędne informacje mogą być dostępne. 3.7 Ustalenie groźby szkody materialnej będzie oparte na faktach, a nie tylko na zarzutach, domysłach lub nikłych możliwościach. Zmiana okoliczności, mogących spowodować sytuację, w której dumping mógłby wyrządzić szkodę, musi być wyraźnie przewidywalna i bliska 10. Przy ustaleniu istnienia groźby szkody materialnej władze powinny zbadać między innymi takie czynniki, jak: (i) znaczące tempo wzrostu importu na warunkach dumpingowych na rynku krajowym oraz prawdopodobieństwo znaczącego wzrostu importu; (ii) istnienie dostatecznie dużych nadwyżek lub bliski, znaczący wzrost zdolności eksportera, wskazujący prawdopodobieństwo znaczącego wzrostu eksportu na warunkach dumpingu na rynek Członka importującego, z uwzględnieniem sytuacji innych rynków eksportowych mogących wchłonąć każdy dodatkowy eksport; (iii) fakt, czy produkt importowany jest wprowadzany na rynek po cenach, które będą znacząco wpływać na silne obniżenie poziomu cen krajowych lub zahamowanie ich wzrostu i prawdopodobnie powodować dalszy wzrost popytu na import; oraz (iv) stan zapasów produktu objętego postępowaniem. Żaden z tych czynników sam w sobie nie będzie koniecznie stanowił decydującego dowodu, lecz ogół rozpatrywanych czynników musi prowadzić do wniosku, że dalszy eksport na warunkach dumpingowych jest nieunikniony, i jeśli nie zostanie podjęte działanie zapobiegawcze, to wystąpi szkoda materialna. 3.8 W przypadku kiedy występuje groźba szkody z powodu importu na warunkach dumpingowych, zastosowanie środków antydumpingowych będzie rozpatrywane i decyzja podjęta ze szczególną starannością. Artykuł 4 Definicja przemysłu krajowego 4.1 Dla celów niniejszego Porozumienia pojęcie "przemysł krajowy" rozumiane będzie jako odnoszące się do całości producentów krajowych podobnych produktów bądź do tych z nich, których łączna produkcja tych produktów stanowi znaczną część produkcji krajowej ogółem tych towarów, z wyjątkiem, iż: (i) gdy producenci są powiązani 11 z eksporterami lub importerami bądź sami są importerami produktów, co do których istnieje przypuszczenie, że są sprzedawane po cenie dumpingowej, "przemysł krajowy" może być interpretowany jako oznaczający pozostałych producentów; (ii) w wyjątkowych okolicznościach, terytorium Członka może być podzielone na dwa lub więcej konkurencyjne rynki danego produktu i producenci na każdym z tych rynków mogą być uważani za tworzących oddzielny przemysł, jeśli (a) producenci na danym rynku sprzedają na nim całość lub prawie całość swej produkcji danego produktu, i (b) popyt na danym rynku nie jest w żadnej znaczącej mierze zaspokajany przez producentów danego produktu zlokalizowanych poza tym terytorium. W takich okolicznościach szkoda może być uznana za wyrządzoną nawet wtedy, gdy większa część całego przemysłu krajowego nie jest dotknięta szkodą, o ile ma miejsce koncentracja dumpingu na tak wyodrębnionym rynku, pod warunkiem że import na warunkach dumpingowych wyrządza szkodę producentom całości lub prawie całości produkcji na danym rynku. 4.2 Jeśli przemysł krajowy jest interpretowany jako odnoszący się do producentów z pewnego obszaru, tzn. rynek jest zdefiniowany jak w ustępie 1 (ii), cła antydumpingowe będą nałożone 12 wyłącznie na dane produkty przeznaczone do ostatecznej konsumpcji na tym obszarze. Jeśli ustawodawstwo Członka importującego nie zezwala na nałożenie cła antydumpingowego na takiej podstawie, Członek importujący może nałożyć cła antydumpingowe bez ograniczeń terytorialnych tylko wtedy, gdy (a) eksporterom stworzono możliwość zaprzestania eksportu na warunkach dumpingu do danego obszaru bądź w inny sposób umożliwiono im złożenie gwarancji, o których mowa w Artykule 8, a odpowiednie gwarancje w tym zakresie nie zostały złożone niezwłocznie i (b) takie cła nie mogą być nałożone tylko na produkty określonych producentów zaopatrujących dany obszar. 4.3 W przypadku gdy dwa lub więcej krajów osiągnie, zgodnie z postanowieniami ustępu 8(a) Artykułu XXIV GATT 1994, taki stopień integracji, że tworzą jednolity, wspólny rynek, przemysł w całym obszarze integracji będzie uznany za przemysł, o którym mowa w ustępie 1. 4.4 Postanowienia ustępu 6 Artykułu 3 będą miały zastosowanie do niniejszego Artykułu. Artykuł 5 Wszczęcie postępowania i dalszy jego przebieg 5.1 Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 6, postępowanie mające na celu ustalenie występowania, zakresu i skutków każdego domniemanego dumpingu będzie wszczęte na pisemny wniosek skierowany przez przemysł krajowy lub w imieniu tego przemysłu. 5.2 Wniosek, o którym mowa w ustępie 1, powinien zawierać dowody (a) dumpingu, (b) szkody w rozumieniu Artykułu VI GATT 1994 i w interpretacji niniejszego Porozumienia i (c) związku przyczynowego między importem na warunkach dumpingowych i domniemaną szkodą. Zwykłe stwierdzenie, nie poparte odpowiednimi dowodami, nie może być uznane za wystarczające do spełnienia warunków wymienionych w niniejszym ustępie. Wniosek powinien zawierać takie informacje, jakie są normalnie dostępne wnioskodawcy na następujące tematy: (i) tożsamość wnioskodawcy i opis przez wnioskodawcę wielkości i wartości produkcji krajowej towaru podobnego. W przypadku gdy wniosek pisemny jest złożony w imieniu przemysłu krajowego, wniosek powinien określać przemysł, w imieniu którego został złożony poprzez listę wszystkich znanych producentów krajowych podobnego produktu (bądź stowarzyszeń producentów krajowych towaru podobnego) i, o ile jest to możliwe, opis wielkości i wartości produkcji krajowej podobnego produktu przypadającej na tych producentów; (ii) pełny opis produktu będącego przedmiotem domniemanego dumpingu, nazwy kraju lub krajów pochodzenia lub eksportu, tożsamość każdego znanego eksportera lub zagranicznego producenta i listę znanych importerów rozpatrywanego produktu; (iii) informacje o cenach, po których dany produkt jest sprzedawany z przeznaczeniem do konsumpcji na rynku wewnętrznym kraju lub krajów pochodzenia lub eksportu (bądź, o ile jest to właściwe, informacje o cenach, po jakich ten towar jest sprzedawany z kraju lub krajów pochodzenia lub eksportu do kraju trzeciego lub krajów trzecich, bądź o wartości kalkulowanej produktu) oraz informacje o cenach eksportowych bądź, gdzie to właściwe, o cenach, po jakich towar jest odsprzedawany pierwszemu niezależnemu nabywcy na terytorium Członka importującego; (iv) informacje o zmianach wielkości importu będącego przedmiotem domniemanego dumpingu, oddziaływaniu tego importu na ceny podobnego produktu na rynku krajowym i w konsekwencji wpływie tego importu na dany przemysł krajowy, z przedstawieniem odpowiednich czynników i wskaźników, jak wymienione w ustępach 2 i 4 Artykułu 3 wpływających na sytuację przemysłu krajowego. 5.3 Władze dokonają oceny kompletności i poprawności dowodów przedstawionych we wniosku w celu orzeczenia, czy dowody te są wystarczające i uzasadniają wszczęcie postępowania. 5.4 Postępowanie, zgodnie z ustępem 1, będzie wszczęte tylko wtedy, gdy władze stwierdzą, na podstawie oceny poparcia lub opozycji krajowych producentów podobnego produktu wobec złożonego wniosku, że wniosek 13 został złożony przez przemysł krajowy lub w jego imieniu 14. Wniosek będzie traktowany jako skierowany "przez przemysł krajowy lub w jego imieniu", jeśli ma poparcie tych krajowych producentów, których łączna produkcja stanowi więcej niż 50 procent globalnej produkcji podobnego produktu wytworzonego przez tę część przemysłu krajowego, która wyraża swoje poparcie lub opozycję w stosunku do wniosku. Jednakże żadne postępowanie nie zostanie wszczęte, jeśli na krajowych producentów, wyraźnie popierających wniosek, przypada mniej niż 25 procent globalnej produkcji podobnego produktu wytworzonego przez przemysł krajowy. 5.5 Władze powstrzymają się, o ile decyzja o wszczęciu postępowania nie zostanie podjęta, od podawania wniosku o wszczęcie postępowania do publicznej wiadomości. Jednakże po otrzymaniu poprawnie złożonego wniosku i przed przystąpieniem do wszczęcia postępowania władze złożą notyfikację rządowi zainteresowanego Członka eksportującego. 5.6 Jeśli, w szczególnych okolicznościach, odpowiednie władze podejmą decyzję o wszczęciu postępowania bez pisemnego wniosku, złożonego przez przemysł krajowy lub w jego imieniu o wszczęcie takiego postępowania, to będą one prowadzić postępowanie wyłącznie, jeśli dysponują wystarczającymi dowodami dumpingu, szkody i związku przyczynowego, w rozumieniu ustępu 2, uzasadniającymi wszczęcie postępowania. 5.7 Dowody zarówno dumpingu, jak i szkody będą rozpatrywane jednocześnie (a) przy podejmowaniu decyzji o wszczęciu postępowania lub jego zaniechaniu i (b) następnie, w trakcie postępowania, licząc od daty nie późniejszej niż najwcześniejsza data, od której, zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, mogą być stosowane środki tymczasowe. 5.8 Wniosek, o którym mowa w ustępie 1, będzie odrzucony i postępowanie będzie niezwłocznie zakończone, gdy tylko odpowiednie władze uznają, że brak jest dostatecznych dowodów dumpingu lub szkody uzasadniających dalsze rozpatrywanie sprawy. Postępowanie będzie niezwłocznie zakończone w przypadkach, kiedy władze stwierdzą, że margines dumpingu jest znikomy lub że wielkość, faktyczna lub potencjalna, importu na warunkach dumpingowych lub szkoda są nieistotne. Margines dumpingu będzie uznany za znikomy, jeśli margines ten będzie mniejszy niż 2 procent w stosunku do ceny eksportowej. Wielkość importu na warunkach dumpingowych będzie zwykle uznana za nieistotną, jeśli wielkość importu na warunkach dumpingowych z pojedynczego kraju wyniesie mniej niż 3 procent importu podobnego produktu sprowadzanego przez Członka importującego, chyba że kraje, których udział pojedynczy wynosi mniej niż 3 procent rynku importu podobnego produktu Członka importującego, osiągną łączny udział wynoszący więcej niż 7 procent importu podobnego produktu Członka importującego. 5.9 Postępowanie antydumpingowe nie utrudni procedur odprawy celnej. 5.10 Postępowania będą zakończone, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, w ciągu jednego roku od ich wszczęcia i w żadnym przypadku nie później niż w ciągu 18 miesięcy. Artykuł 6 Dowody 6.1 Wszystkie zainteresowane strony postępowania antydumpingowego zostaną powiadomione o tym, jakie informacje władze uznają za wymagane i otrzymają szeroką możliwość złożenia na piśmie wszelkich dowodów, jakie uznają za mające znaczenie dla danego postępowania. 6.1.1 Eksporterzy i producenci zagraniczni, do których wysłano kwestionariusze używane przy postępowaniu antydumpingowym będą mieli co najmniej 30 dni na udzielenie odpowiedzi 15. Wszelkie prośby o przedłużenie okresu 30 dni rozpatrywane będą z należytą życzliwością i w przypadku zaistnienia poważnych powodów, przedłużenie będzie udzielone w każdym możliwym przypadku. 6.1.2 Z zastrzeżeniem wymogu ochrony poufności informacji, dowody przedstawione w formie pisemnej przez jedną zainteresowaną stronę będą udostępnione niezwłocznie innym zainteresowanym stronom uczestniczącym w postępowaniu. 6.1.3 Natychmiast po wszczęciu postępowania władze przekażą pełny tekst otrzymanego pisemnego wniosku, o którym mowa w ustępie 1 Artykułu 5, znanym eksporterom 16 i władzom Członka eksportującego i udostępnią go na życzenie innym zainteresowanym stronom. Należyta uwaga będzie poświęcona ochronie poufności informacji, o której mowa w ustępie 5. 6.2 W trakcie postępowania antydumpingowego wszystkie zainteresowane strony będą miały pełną możliwość obrony swoich interesów. W tym celu władze stworzą wszystkim zainteresowanym stronom, na ich wniosek, możliwość spotkania ze stroną reprezentującą interesy przeciwne, w celu przedstawienia przeciwstawnych poglądów i kontrargumentów. Tworząc taką możliwość spotkania należy uwzględnić konieczność zapewnienia poufności oraz wygodę stron. Na żadną ze stron nie będzie nakładany obowiązek udziału w takim spotkaniu i fakt nieuczestniczenia w spotkaniu nie będzie miał wpływu na sytuację prawną strony. Zainteresowane strony będą miały również możliwość, w uzasadnionym przypadku, przedstawienia ustnie innych informacji. 6.3 Ustne informacje, o których mowa w ustępie 2, będą przez władze wzięte pod uwagę tylko po ich późniejszym złożeniu na piśmie i udostępnieniu innym zainteresowanym stronom zgodnie z postanowieniami ustępu 1.2. 6.4 Władze, gdy będzie to celowe, stworzą wszystkim zainteresowanym stronom we właściwym terminie możliwość zapoznania się ze wszystkimi informacjami istotnymi dla przedstawienia przez nie swojego stanowiska, które nie są poufne w rozumieniu ustępu 5 i które są brane pod uwagę przez władze prowadzące postępowanie antydumpingowe, oraz przygotowania stanowiska na podstawie tych informacji. 6.5 Każda informacja, która jest z natury poufna (na przykład, gdy jej ujawnienie dawałoby konkurentowi znaczącą przewagę konkurencyjności lub gdy jej ujawnienie miałoby istotne niekorzystne skutki dla osoby udostępniającej tę informację lub osoby, od której ta informacja została uzyskana) lub jest dostarczona jako poufna przez strony uczestniczące, będzie przez władze traktowana jako poufna, pod warunkiem przedstawienia zasadnych przyczyn. Taka informacja nie będzie ujawniona bez wyraźnej zgody strony przedkładającej tę informację 17. 6.5.1 Władze będą wymagać od zainteresowanych stron składających informacje poufne dostarczenia jawnego streszczenia tych informacji. Streszczenia te będą w wystarczającym stopniu szczegółowe, tak aby umożliwić odpowiednie zrozumienie istoty informacji poufnych. W wyjątkowych przypadkach strony mogą poinformować, że dokonanie streszczenia takich informacji nie jest możliwe. W tych wyjątkowych przypadkach musi zostać złożone wyjaśnienie przyczyn niemożności dokonania streszczenia. 6.5.2 Jeśli władze uznają, że wniosek o poufność informacji nie jest uzasadniony i jeśli dostawca nie chce udostępniać informacji lub zezwolić na ich ujawnienie w formie pełnej lub w formie syntezy, mogą one nie uznać takich informacji, chyba że zostanie udowodnione w sposób przekonujący, na podstawie odpowiednich źródeł, że taka informacja jest poprawna 18. 6.6 Z wyjątkiem okoliczności wskazanych w ustępie 8 władze prowadzące postępowanie upewnią się co do prawdziwości informacji dostarczonych przez zainteresowane strony, na których są oparte ich stwierdzenia. 6.7 W celu zbadania rzetelności dostarczonych informacji lub uzyskania dodatkowych szczegółów władze mogą w miarę potrzeby prowadzić postępowanie na terytoriach innych Członków, pod warunkiem że otrzymają zgodę zainteresowanych przedsiębiorstw i że notyfikują swój zamiar przedstawicielom rządu kraju, którego dotyczy sprawa, i że ten ostatni nie wyrazi sprzeciwu wobec takiego postępowania. Do postępowań prowadzonych na terytoriach innych Członków będą miały zastosowanie procedury opisane w Załączniku I. Władze, o ile nie zostanie złożony wniosek o zachowanie informacji jako poufnych, udostępnią wyniki każdego takiego postępowania lub ujawnią je, zgodnie z postanowieniami ustępu 9, przedsiębiorstwom, których dotyczą, i mogą udostępnić wyniki wnioskodawcom. 6.8 W przypadkach gdy któraś zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji lub w inny sposób ich nie udostępnia w odpowiednim czasie lub istotnie utrudnia postępowanie, wstępne jak i ostateczne ustalenia, potwierdzające jak i przeczące, mogą być dokonane na podstawie dostępnych informacji. Przy stosowaniu niniejszego ustępu przestrzegane będą postanowienia Załącznika II. 6.9 Przed wydaniem końcowego orzeczenia władze poinformują wszystkie zainteresowane strony o zasadniczych faktach branych pod uwagę przy podejmowaniu decyzji co do ewentualności zastosowania konkretnych środków. Tego rodzaju informacja będzie przekazana w odpowiednim czasie, aby umożliwić stronom obronę ich interesów. 6.10 Władze będą określać z reguły margines dumpingu w sposób indywidualny dla każdego znanego eksportera lub producenta produktu objętego postępowaniem. W przypadkach gdy liczba eksporterów, producentów, importerów lub kategorii towarów jest na tyle duża, że taki sposób określenia marginesu dumpingu jest praktycznie niemożliwy, władze mogą ograniczyć badanie bądź do odpowiedniej liczby zainteresowanych stron lub produktów przy zastosowaniu normalnych prób statystycznych na podstawie informacji dostępnych władzom w chwili dokonywania selekcji bądź do maksymalnie dużej wielkości eksportu z danego kraju, która może być praktycznie objęta badaniem. 6.10.1 Jakakolwiek selekcja eksporterów, producentów, importerów lub rodzajów produktów, o której mowa w tym ustępie, będzie dokonana możliwie w konsultacji z zainteresowanymi eksporterami, producentami i importerami i przy ich akceptacji. 6.10.2 W przypadkach gdy władze ograniczyły zgodnie z niniejszym ustępem przedmiot badania, to określą jednakże indywidualny margines dumpingu dla każdego eksportera lub producenta, nie wybranego początkowo, który przedstawi we właściwym czasie informacje wymagane w trakcie prowadzenia postępowania, chyba że liczba eksporterów lub producentów jest tak duża, że ustalenia indywidualne byłyby zbyt uciążliwe dla władz i uniemożliwiłyby terminowe zakończenie postępowania. Nie będzie się zniechęcać do udzielania dobrowolnych odpowiedzi. 6.11 Dla celów niniejszego Porozumienia pojęcie "zainteresowane strony" będzie obejmować: (i) eksportera lub zagranicznego producenta, lub importera produktu objętego postępowaniem bądź związek handlowców lub przedsiębiorców, którego większość członków jest producentami, eksporterami lub importerami danego produktu; (ii) rząd Członka eksportującego; oraz (iii) producenta podobnego produktu u Członka importującego bądź związek handlowców lub przedsiębiorców, którego większość członków wytwarza podobny produkt na terytorium Członka importującego. Lista powyższa nie ogranicza Członkom możliwości dopuszczenia innych, niż wyżej wymienione, stron krajowych jak i zagranicznych do włączenia na listę zainteresowanych stron. 6.12 Władze stworzą możliwość użytkownikom przemysłowym produktu objętego postępowaniem, jak i przedstawicielom organizacji konsumenckich, w przypadkach gdy produkt jest powszechnie sprzedawany w sieci detalicznej, do złożenia informacji przydatnych w postępowaniu dotyczących dumpingu, szkody i ich związku przyczynowego. 6.13 Władze uwzględnią w należyty sposób wszelkie trudności, jakie mogą mieć zainteresowane strony, w szczególności małe firmy, związane z dostarczeniem wymaganych informacji i udzielą wszelkiej możliwej pomocy. 6.14 Procedury wymienione powyżej nie mają na celu utrudnienia władzom Członka szybkiego wszczęcia postępowania, wydania wstępnego lub ostatecznego orzeczenia, zarówno potwierdzającego jak i odrzucającego wniosek, bądź zastosowania środków prowizorycznych lub ostatecznych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia. Artykuł 7 Środki tymczasowe 7.1 Środki tymczasowe mogą być zastosowane tylko wtedy, gdy: (i) postępowanie zostało wszczęte zgodnie z postanowieniami Artykułu 5, informacja o tym fakcie została podana do publicznej wiadomości i zainteresowane strony miały właściwe możliwości przedstawienia informacji i ustosunkowania się; (ii) wydano tymczasowe orzeczenie o istnieniu dumpingu i w efekcie wyrządzeniu szkody przemysłowi krajowemu; oraz (iii) zainteresowane władze uważają te środki za niezbędne do przeciwdziałania szkodzie, która może nastąpić w trakcie postępowania. 7.2 Środki tymczasowe mogą mieć formę tymczasowego cła lub raczej zabezpieczenia - w postaci depozytu gotówkowego lub poręczenia - o wartości równej wysokości antydumpingowego cła tymczasowego, nie przekraczającej tymczasowo określonego marginesu dumpingu. Zawieszenie ostatecznej wyceny celnej jest poprawną formą środka tymczasowego, o ile wartość normalna i oszacowana wielkość cła antydumpingowego będą podane i tak długo, jak zawieszenie wyceny celnej będzie traktowane tak samo jak inne środki tymczasowe. 7.3 Środki tymczasowe nie będą stosowane przed upływem 60 dni od daty wszczęcia postępowania. 7.4. Stosowanie środków tymczasowych będzie ograniczone do okresu tak krótkiego, jak to tylko możliwe, nie przekraczającego czterech miesięcy lub, za zgodą odpowiednich władz i na wniosek eksporterów reprezentujących znaczący udział handlu objętego postępowaniem, okresu nie przekraczającego sześciu miesięcy. Jeśli władze, w trakcie postępowania, uznają że cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do przeciwdziałania szkodzie, okresy te mogą być wydłużone odpowiednio do sześciu i dziewięciu miesięcy. 7.5 Odpowiednie postanowienia Artykułu 9 będą respektowane przy stosowaniu środków tymczasowych. Artykuł 8 Zobowiązania cenowe 8.1 Postępowanie może 19 być zawieszone lub zakończone bez nałożenia środków tymczasowych lub ceł antydumpingowych po otrzymaniu ze strony eksportera satysfakcjonującego dobrowolnego zobowiązania do zmiany cen lub do zaprzestania eksportu do danego obszaru po cenach dumpingowych, w taki sposób, aby władze były przekonane, że szkodliwe skutki dumpingu będą wyeliminowane. Wzrost cen w ramach takiego zobowiązania nie będzie większy niż niezbędny do wyeliminowania marginesu dumpingu. Jest pożądane, żeby wzrost cen był mniejszy od marginesu dumpingu, o ile będzie on wystarczający do wyeliminowania szkody grożącej przemysłowi krajowemu. 8.2 Zobowiązania cenowe nie będą postulowane wobec eksporterów, ani też akceptowane z ich strony, dopóki władze Członka importującego nie wydadzą wstępnego orzeczenia potwierdzającego fakt dumpingu i szkody wyrządzonej przez ten dumping. 8.3 Zaoferowane zobowiązania nie muszą być przyjęte, jeśli władze uznają, że ich akceptacja byłaby nieużyteczna, na przykład, gdy liczba faktycznych lub potencjalnych eksporterów jest zbyt duża bądź z innych przyczyn, w tym z racji polityki ogólnej. W takim przypadku, jeśli będzie to praktycznie możliwe, władze przedstawią eksporterowi przyczyny odrzucenia zobowiązania jako praktycznie niemożliwego do zaakceptowania i, w miarę możliwości, dadzą eksporterowi możliwość ustosunkowania się do tej decyzji. 8.4 W przypadku przyjęcia zobowiązania, postępowanie w sprawie dumpingu i szkody będzie jednak zakończone na wniosek eksportera bądź gdy władze tak zadecydują. W tym przypadku, jeśli orzeczenie w sprawie dumpingu i szkody będzie negatywne, zobowiązanie automatycznie wygaśnie, chyba że takie orzeczenie wynika w znacznej mierze z podjętego zobowiązania cenowego. W takich przypadkach władze mogą zażądać utrzymania zobowiązania w ciągu odpowiedniego czasu, zgodnego z postanowieniami niniejszego Porozumienia. W razie orzeczenia stwierdzającego istnienie dumpingu i szkody, zobowiązanie będzie trwać nadal, zgodnie z jego warunkami i postanowieniami niniejszego Porozumienia. 8.5 Zobowiązania cenowe mogą być sugerowane przez władze Członka importującego, ale żaden eksporter nie będzie zmuszony do przyjęcia takiego zobowiązania. Fakt niezaoferowania takiego zobowiązania przez eksporterów lub nieprzyjęcie zaproszenia do jego złożenia nie będzie miał w żadnym razie negatywnego wpływu na rozpatrywanie sprawy. Jednakże władze będą miały swobodę wydania orzeczenia, że groźba szkody jest bardziej prawdopodobna w przypadku kontynuacji importu na warunkach dumpingowych. 8.6 Władze Członka importującego mogą zażądać od jakiegokolwiek eksportera, od którego przyjęły zobowiązanie, okresowego składania informacji dotyczących wywiązywania się z zobowiązania i do umożliwienia weryfikacji stosownych danych. W przypadku naruszenia podjętego zobowiązania władze Członka importującego mogą podjąć, w ramach niniejszego Porozumienia i zgodnie z jego postanowieniami, pilną akcję, która może polegać na niezwłocznym wprowadzeniu tymczasowych środków wykorzystując najlepsze dostępne informacje. W tych przypadkach cła ostateczne mogą być nałożone, zgodnie z niniejszym Porozumieniem, na produkty wprowadzone do konsumpcji nie więcej niż 90 dni przed zastosowaniem takich środków, jednakże tego rodzaju działanie retroaktywne nie będzie stosowane do importu wprowadzonego przed naruszeniem zobowiązania. Artykuł 9 Nałożenie i pobór ceł antydumpingowych 9.1 Decyzja o nałożeniu lub nienałożeniu cła antydumpingowego w sytuacji, gdy wszystkie warunki dla nałożenia cła zostały spełnione, oraz decyzja o tym, czy wysokość nałożonego cła będzie równa marginesowi dumpingu, czy też będzie mniejsza, są decyzjami pozostającymi w kompetencjach władz Członka - importera. Jest pożądane, aby nałożenie cła nie było zbyt rygorystycznie stosowane na terytoriach wszystkich Członków i aby cło było mniejsze od marginesu dumpingu, jeśli niższe cło będzie wystarczające do zażegnania szkody dla przemysłu krajowego. 9.2 Jeśli cło antydumpingowe jest nałożone na jakiś produkt, będzie ono pobierane we właściwej wysokości w każdym przypadku, w sposób niedyskryminacyjny, w imporcie tego towaru ze wszystkich źródeł uznanych za stosujące dumping i wyrządzające szkodę, z wyłączeniem importu z tych źródeł, z których przyjęto zobowiązania cenowe w rozumieniu niniejszego Porozumienia. Władze określą dostawcę lub dostawców danych produktów. Jeśli jednak wielu dostawców z jednego kraju jest objętych postępowaniem i jest praktycznie niemożliwe określenie wszystkich dostawców, władze mogą ograniczyć się do określenia kraju dostawcy. Jeśli wielu dostawców z więcej niż jednego kraju jest objętych postępowaniem, władze mogą określić bądź wszystkich dostawców, bądź, gdy to jest praktycznie niemożliwe, wszystkie kraje dostawców. 9.3 Wysokość cła antydumpingowego nie będzie przekraczać marginesu dumpingu określonego zgodnie z Artykułem 2. 9.3.1 W przypadku kiedy wysokość cła antydumpingowego jest ustalana z mocą wsteczną, orzeczenie końcowe wprowadzające zobowiązania płatności ceł antydumpingowych będzie dokonane tak szybko, jak to tylko jest możliwe, zwykle w ciągu 12 miesięcy i w żadnym przypadku nie później niż w ciągu 18 miesięcy, licząc od daty złożenia wniosku o dokonanie końcowego określenia wysokości cła antydumpingowego 20. Wszelki zwrot będzie dokonany niezwłocznie i zwykle w okresie nie dłuższym niż 90 dni od orzeczenia końcowego zobowiązania, dokonanego zgodnie z niniejszym ustępem. W każdym przypadku, kiedy zwrot nie będzie dokonany w ciągu 90 dni, władze przedstawią wyjaśnienie, jeśli zostanie złożony o to wniosek. 9.3.2 W przypadku kiedy wysokość cła antydumpingowego jest ustalana z mocą dla okresu przyszłego, na wniosek strony, będzie wydane postanowienie o niezwłocznym zwrocie cła uiszczonego w wysokości wyższej od marginesu dumpingu. Zwrot wszelkiego cła uiszczonego w wysokości wyższej od faktycznego marginesu dumpingu będzie dokonany zwykle w ciągu 12 miesięcy i w żadnym razie nie później niż w ciągu 18 miesięcy licząc od daty złożenia przez importera produktu, na który nałożono cło antydumpingowe, wniosku o taki zwrot z właściwym uzasadnieniem. Uznany zwrot powinien być zwykle dokonany w ciągu 90 dni od wyżej wspomnianej decyzji. 9.3.3 Przy wydaniu orzeczenia, czy i w jakiej wysokości zwrot powinien być dokonany w przypadku, kiedy cena eksportowa jest określona zgodnie z ustępem 3 Artykułu 2, władze powinny brać pod uwagę wszelkie zmiany wartości normalnej, wszelkie zmiany poniesionych kosztów pomiędzy dokonaniem importu a odsprzedażą i wszelkie zmiany w cenie odsprzedaży, które znajdą swoje odzwierciedlenie w cenie sprzedażnej i nie powinny przy określaniu ceny eksportowej odejmować wysokości ceł antydumpingowych uiszczonych, jeśli zostaną dostarczone odpowiednie dowody powyższego. 9.4 W przypadku kiedy władze ograniczają swoje badanie zgodnie z drugim zdaniem ustępu 10 Artykułu 6, żadne cło antydumpingowe stosowane do importu od eksporterów lub producentów nie objętych badaniem nie będzie przekraczać: (i) średniej ważonej marginesu dumpingu określonego względem wybranych eksporterów lub producentów lub, (ii) jeśli zobowiązanie do płatności ceł antydumpingowych jest obliczone na podstawie spodziewanej wartości normalnej, różnicy między średnią ważoną wartości normalnej wybranych eksporterów lub producentów i cen eksportowych eksporterów lub producentów nie objętych badaniem indywidualnym, pod warunkiem że władze nie wezmą pod uwagę, dla celu niniejszego ustępu, wartości zerowej ani znikomej marginesu dumpingu, ani marginesu określonego w okolicznościach wspomnianych w ustępie 8 Artykułu 6. Władze będą stosować indywidualne cło lub wartość normalną do importu pochodzącego od każdego eksportera lub producenta nie objętego badaniem, który dostarczył niezbędne informacje w trakcie trwania postępowania, zgodnie z postanowieniami ustępu 10.2 Artykułu 6. 9.5 Jeśli produkt jest obciążony cłami antydumpingowymi u importującego Członka, władze niezwłocznie dokonają weryfikacji, mającej na celu określenie indywidualnych marginesów dumpingu dla jakiegokolwiek z tych eksporterów lub producentów w danym kraju eksportującym, którzy nie eksportowali produktu do importującego Członka w ciągu okresu objętego postępowaniem pod warunkiem, że ci eksporterzy lub producenci mogą wykazać, iż nie są powiązani z żadnym z eksporterów lub producentów w kraju eksportującym, którzy podlegają cłom antydumpingowym od danego produktu. Tego rodzaju weryfikacja będzie wszczęta i przeprowadzona w przyspieszonym trybie, w porównaniu do normalnej procedury określania cła i postępowania odwoławczego u Członka importującego. W trakcie weryfikacji nie będą nałożone na import od tych eksporterów lub producentów żadne cła antydumpingowe. Władze mogą jednakże powstrzymać się od ostatecznej wyceny celnej albo zażądać gwarancji zapewniających, w przypadku gdy weryfikacja doprowadzi do stwierdzenia stosowania dumpingu przez tych producentów lub eksporterów, możliwość poboru ceł antydumpingowych wstecz od daty wszczęcia przeglądu. Artykuł 10 Środki działające wstecz 10.1 Środki tymczasowe i cła antydumpingowe będą stosowane tylko do produktów wprowadzanych do konsumpcji po terminie, z którym decyzje podjęte odpowiednio na podstawie ustępu 1 Artykułu 7 i ustępu 1 Artykułu 9 wchodzą w życie, z wyjątkiem sytuacji określonych w niniejszym Artykule. 10.2 W przypadku kiedy dokonane jest ostateczne ustalenie szkody (ale nie jej groźby ani materialnego opóźnienia powstania przemysłu) lub w przypadku ostatecznego ustalenia groźby szkody, jeśli import na warunkach dumpingowych przy braku środków tymczasowych prowadziłby do ustalenia szkody, cła antydumpingowe mogą być pobrane wstecz za okres, w którym środki tymczasowe były stosowane. 10.3 Jeśli ostateczne cło antydumpingowe jest wyższe od cła tymczasowego zapłaconego lub należnego lub od sumy wyszacowanej dla celów zabezpieczenia, różnica nie będzie pobrana. Jeśli cło ostateczne jest niższe od cła tymczasowego zapłaconego lub należnego lub od sumy wyszacowanej dla celów zabezpieczenia, różnica będzie zwrócona bądź wysokość cła zrewidowana, w zależności od sytuacji. 10.4 Z wyjątkiem przewidzianym w ustępie 2, gdy dokonywane jest ustalenie groźby szkody lub materialnego opóźnienia (ale szkoda jeszcze nie nastąpiła), to ostateczne cło antydumpingowe może być nałożone jedynie z datą ustalenia groźby szkody lub opóźnienia materialnego, a wszelkie depozyty gotówkowe złożone w ciągu stosowania środków tymczasowych będą zwrócone i wszelkie gwarancje pilnie zwolnione. 10.5 Gdy ostateczne ustalenie okaże się negatywne, wszelkie depozyty gotówkowe złożone w ciągu stosowania środków tymczasowych będą zwrócone i wszelkie gwarancje pilnie zwolnione. 10.6 Ostateczne cło antydumpingowe może być nałożone na produkty wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed datą zastosowania środków tymczasowych, jeżeli władze stwierdzą w odniesieniu do towarów objętych postępowaniem, że (i) w przeszłości miał miejsce dumping, który wyrządził szkodę lub że importer był bądź winien był być świadomy stosowania praktyk dumpingowych przez eksportera i że taki dumping wyrządzi szkodę, i (ii) szkoda jest spowodowana znacznym importem produktu na warunkach dumpingowych w krótkim względnie okresie, który, z punktu widzenia czasu i wielkości importu będącego przedmiotem dumpingu oraz innych okoliczności (takich jak szybkie nagromadzenie zapasów importowanego produktu), może poważnie podważyć zapobiegawcze efekty ostatecznego cła antydumpingowego, które ma być zastosowane pod warunkiem umożliwienia ustosunkowania się importerom, których dotyczy sprawa. 10.7 Władze mogą po wszczęciu postępowania podjąć takie środki, jak zawieszenie wyceny celnej lub wymiaru cła, jakie mogą być niezbędne dla poboru cła antydumpingowego wstecz zgodnie z ustępem 6, jeśli tylko mają dostateczne dowody, że warunki określone w powyższym punkcie są spełnione. 10.8 Żadne cła nie będą nałożone wstecz zgodnie z ustępem 6 na produkty wprowadzone do konsumpcji przed datą wszczęcia postępowania. Artykuł 11 Czas trwania i weryfikacja ceł antydumpingowych i zobowiązań cenowych 11.1 Cło antydumpingowe będzie pozostawać w mocy tylko tak długo i w takim zakresie, jak to będzie niezbędne do przeciwdziałania dumpingowi wyrządzającemu szkodę. 11.2 Władze będą dokonywać weryfikacji konieczności utrzymywania nałożonego cła, kiedy to będzie zasadne, z własnej inicjatywy lub, gdy odpowiedni czas upłynął od nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego, na wniosek każdej zainteresowanej strony, która przedstawi bezpośrednie dowody uzasadniające potrzebę weryfikacji 21. Zainteresowane strony będą miały prawo wnioskowania do władz o zbadanie, czy utrzymywanie nałożonego cła jest niezbędne do zapobieżenia dumpingowi, czy szkoda utrzymałaby się lub wystąpiła ponownie, gdyby cło zniesiono lub zmniejszono, lub o jednoczesne zbadanie obydwu tych spraw. Jeśli, w wyniku przeglądu, o którym mowa w niniejszym ustępie, władze stwierdzą, że dalsze utrzymywanie cła antydumpingowego jest nieuzasadnione, będzie ono zniesione niezwłocznie. 11.3 Nie naruszając postanowień ustępów 1 i 2, jakiekolwiek ostateczne cło antydumpingowe będzie zniesione z datą nie późniejszą niż 5 lat od jego nałożenia (lub od daty ostatniej weryfikacji dokonanej zgodnie z ustępem 2, jeśli weryfikacja ta obejmowała zarówno dumping jak i szkodę, lub weryfikacji dokonanej zgodnie z niniejszym ustępem), o ile władze nie stwierdzą, w wyniku weryfikacji wszczętej przed powyższą datą z własnej inicjatywy lub na właściwie uzasadniony wniosek złożony przez lub w imieniu przemysłu krajowego w odpowiednim czasie przed tą datą, że wygaśnięcie cła prowadziłoby prawdopodobnie do dalszej szkody lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody 22. Cło może pozostawać w mocy do czasu zakończenia takiej weryfikacji. 11.4 Postanowienia Artykułu 6 dotyczące dowodów i procedury będą miały zastosowanie do każdej weryfikacji prowadzonej na podstawie niniejszego Artykułu. Każda taka weryfikacja będzie dokonana niezwłocznie i będzie zwykle zakończona w ciągu 12 miesięcy od daty jej wszczęcia. 11.5 Postanowienia niniejszego Artykułu będą odpowiednio stosowane do zobowiązań cenowych przyjętych na podstawie Artykułu 8. Artykuł 12 Podanie do wiadomości publicznej i wyjaśnienie ustaleń 12.1 W przypadku kiedy władze uznają, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania antydumpingowego zgodnie z Artykułem 5, Członek lub Członkowie, których produkty są przedmiotem takiego postępowania oraz inne zainteresowane strony znane władzom prowadzącym postępowanie jako mające interes w sprawie zostaną powiadomione o tym fakcie, jak również informacja ta zostanie podana do publicznej wiadomości. 12.1.1 Publiczne ogłoszenie o wszczęciu postępowania lub odrębny raport w tej sprawie 23 będą zawierać poniższe informacje: (i) nazwę kraju lub krajów eksportera oraz produkt objęty postępowaniem; (ii) datę wszczęcia postępowania; (iii) podstawę, na jakiej opiera się domniemanie istnienia dumpingu; (iv) syntezę czynników, na których oparto domniemanie szkody; (v) adres, pod który zainteresowane strony mogą się zwracać; (vi) termin końcowy przedstawiania poglądów przez zainteresowane strony. 12.2 Będą podane do wiadomości publicznej wszelkie ustalenia tymczasowe i ostateczne, zarówno potwierdzające jak i zaprzeczające, wszelkie decyzje o przyjęciu zobowiązań, o których mowa w Artykule 8, o ustaniu takich zobowiązań oraz o zniesieniu ostatecznego cła antydumpingowego. W każdej takiej informacji lub odrębnym raporcie podane będą w dostatecznych szczegółach ustalenia i wnioski dotyczące wszystkich spraw faktograficznych i prawnych, uznanych za istotne przez władze prowadzące postępowanie. Wszelkie takie informacje i raporty zostaną przekazane Członkowi lub Członkom, których produkty są objęte takimi ustaleniami lub zobowiązaniami, jak i innym stronom znanym jako zainteresowane sprawą. 12.2.1 Publiczne ogłoszenie o nałożeniu środków tymczasowych lub oddzielny raport w tej sprawie będą zawierać dostatecznie szczegółowe wyjaśnienia dotyczące orzeczenia tymczasowego w sprawie dumpingu i szkody i odniesienia do spraw faktograficznych i prawnych, które doprowadziły do przyjęcia lub odrzucenia argumentów. Taka informacja lub raport będą, przy właściwym uwzględnieniu wymogu ochrony poufności informacji, w szczególności zawierać: (i) nazwy dostawców lub, o ile to będzie praktycznie niemożliwe, krajów dostawców objętych postępowaniem; (ii) opis towaru w formie wystarczającej dla służb celnych; (iii) ustalone marginesy dumpingu oraz pełne wyjaśnienie uzasadniające wybór metodologii dla tego ustalenia i dla porównania ceny eksportowej z wartością normalną, o której mowa w Artykule 2; (iv) okoliczności dotyczące ustalenia szkody, o których mowa w Artykule 3; (v) główne racje prowadzące do ustalenia. 12.2.2 Ogłoszenie publiczne lub odrębny raport o zamknięciu lub zawieszeniu postępowania, w przypadku orzeczenia prowadzącego do nałożenia ostatecznego cła lub do przyjęcia zobowiązania cenowego, będą zawierać wszystkie odpowiednie informacje o ustaleniach faktograficznych i prawnych oraz argumentach, które doprowadziły do nałożenia środków ostatecznych lub do przyjęcia zobowiązania cenowego, przy należytym uwzględnieniu wymogu ochrony poufności informacji. Ogłoszenie lub raport będą w szczególności zawierać informacje określone w ustępie 2.1 Artykułu 12, racje prowadzące do przyjęcia lub odrzucenia odpowiednich argumentów bądź wniosków zgłoszonych przez eksporterów i importerów, jak i podstawy do wszelkich decyzji, o których mowa w ustępie 10.2 Artykułu 6. 12.2.3 Ogłoszenie publiczne lub raport o zakończeniu lub zawieszeniu postępowania w następstwie przyjęcia zobowiązania, stosownie do Artykułu 8, będą zawierać jawne części tych ustaleń. 12.3 Postanowienia niniejszego Artykułu będą miały zastosowanie odpowiednio do wszczęcia i zakończenia przeglądów, o których mowa w Artykule 11, i do decyzji, o której mowa w Artykule 10, dotyczącej zastosowania ceł z mocą wsteczną. Artykuł 13 Weryfikacja prawna Każdy Członek, którego ustawodawstwo wewnętrzne zawiera postanowienia dotyczące środków antydumpingowych, będzie utrzymywać sądy powszechne, arbitrażowe lub administracyjne albo odpowiednie procedury w celu, między innymi, szybkiej weryfikacji działań administracyjnych odnoszących się do orzeczeń ostatecznych oraz weryfikacji tych orzeczeń w granicach przewidzianych w Artykule 11. Takie instytucje lub procedury powinny być niezależne od władz, którym powierzono wydawanie orzeczeń lub dokonywanie przeglądu powyższych spraw. Artykuł 14 Działania antydumpingowe w imieniu kraju trzeciego 14.1 Wniosek o podjęcie działania antydumpingowego w imieniu kraju trzeciego powinien być złożony przez władze kraju trzeciego występujące o takie działanie. 14.2 Do wniosku powinna być dołączona informacja cenowa wskazująca na fakt importu po cenach dumpingowych, jak i szczegółowa informacja wskazująca, że domniemany dumping wyrządza szkodę danemu przemysłowi krajowemu w kraju trzecim. Rząd kraju trzeciego udzieli wszelkiej pomocy w celu dostarczenia krajowi importera dalszych informacji, których ten ostatni może potrzebować. 14.3 Władze kraju importera, rozpatrując tego rodzaju wniosek, uwzględnią skutki domniemanego dumpingu dla całego danego przemysłu w kraju trzecim, co oznacza, że szkoda nie będzie oceniana tylko w odniesieniu do skutków domniemanego dumpingu dla eksportu tego przemysłu do kraju importera lub nawet w odniesieniu do eksportu globalnego danego przemysłu. 14.4 Decyzja co do wszczęcia procedury pozostanie w gestii kraju importera. W przypadku gdy kraj importera podejmie decyzję o gotowości do podjęcia działania, inicjatywa wystąpienia do Rady do spraw Handlu Towarami w celu uzyskania jej zgody na tego rodzaju działanie będzie należeć do kraju importera. Artykuł 15 Członkowie - kraje rozwijające się Uznaje się, że Członkowie - kraje rozwinięte muszą brać pod uwagę szczególną sytuację Członków - krajów rozwijających się rozpatrując możliwości zastosowania środków antydumpingowych, o których mowa w niniejszym Porozumieniu. Możliwości konstruktywnych rozwiązań, o których mowa w niniejszym Porozumieniu, będą wykorzystane przed zastosowaniem ceł antydumpingowych w przypadku, gdy cła te mogłyby naruszyć istotne interesy Członków - krajów rozwijających się. CZĘŚĆ II Artykuł 16 Komitet do spraw Praktyk Antydumpingowych 16.1 Niniejszym ustanawia się Komitet do spraw Praktyk Antydumpingowych (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem"), złożony z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet dokona wyboru swojego Przewodniczącego i będzie zbierał się nie rzadziej niż dwa razy do roku i w innych przypadkach przewidzianych odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia na wniosek któregokolwiek Członka. Komitet będzie miał kompetencje określone niniejszym Porozumieniem lub przez Członków i będzie stwarzał Członkom możliwość konsultacji w jakiejkolwiek sprawie odnoszącej się do stosowania Porozumienia lub wspierania jego celów. Sekretariat WTO będzie pełnił funkcje Sekretariatu Komitetu. 16.2 Komitet może, w razie potrzeby, powoływać organy pomocnicze. 16.3 Komitet i każdy jego organ pomocniczy, wykonując swoje funkcje, może korzystać z konsultacji i informacji z jakiegokolwiek źródła, które uznają za stosowne. Jednakże przed zasięgnięciem informacji ze źródła podlegającego jurysdykcji któregoś z Członków, Komitet lub jego organ pomocniczy poinformuje o swoim zamiarze danego Członka. Musi on uzyskać zgodę Członka i każdego konsultowanego przedsiębiorstwa. 16.4 Członkowie będą niezwłocznie informować Komitet o wszystkich, tymczasowych lub ostatecznych, działaniach antydumpingowych. Taka informacja będzie dostępna w Sekretariacie do wglądu dla innych Członków. Członkowie będą również składać co pół roku sprawozdania z działań antydumpingowych podjętych w okresie poprzedzających sześciu miesięcy. Półroczne sprawozdania będą składane według uzgodnionego standardu. 16.5 Każdy Członek będzie notyfikować w Komitecie (a), które z jego władz są kompetentne do wszczęcia i do prowadzenia postępowań wymienionych w Artykule 5, i (b) swoje krajowe procedury regulujące wszczynanie i prowadzenie takich postępowań. Artykuł 17 Konsultacje i rozstrzyganie sporów 17.1 Z wyjątkiem, gdy ustalono inaczej, Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów ma zastosowanie dla konsultacji i rozwiązywania sporów dotyczących niniejszego Porozumienia. 17.2 Każdy z Członków rozpatrzy z życzliwością i stworzy odpowiednie możliwości przeprowadzenia konsultacji w sprawie wystąpienia innego Członka, dotyczącego jakiejkolwiek sprawy mającej wpływ na stosowanie niniejszego Porozumienia. 17.3 W przypadku gdy którykolwiek Członek uzna, że korzyści wynikające, bezpośrednio lub pośrednio, z niniejszego Porozumienia zostały zniweczone lub naruszone lub że któryś z celów Porozumienia jest zagrożony przez innego Członka lub Członków, może, z zamiarem osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego rozwiązania sprawy, wystąpić w formie pisemnej o konsultacje z tym Członkiem lub Członkami. Każdy Członek rozpatrzy życzliwie skierowany pod jego adresem wniosek innego Członka o konsultacje. 17.4 W przypadku gdy Członek, który wystąpił o konsultacje, uzna, że konsultacje wynikające z ustępu 3 nie doprowadziły do osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego rozwiązania i władze administracyjne kraju importera podjęły ostateczne działanie w celu nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego lub przyjęcia zobowiązania cenowego, może przedstawić sprawę Organowi Rozstrzygania Sporów (DSB). W przypadku gdy środek tymczasowy ma istotne znaczenie i Członek uważa, że środek ten został podjęty w sprzeczności z postanowieniami ustępu 1 Artykułu 7 niniejszego Porozumienia, Członek ten może również przedstawić sprawę DSB. 17.5 DSB, na wniosek dowolnej skarżącej strony sporu, powoła zespół orzekający do zbadania sprawy, opierając się na: (i) pisemnym oświadczeniu Członka występującego z wnioskiem wskazującym, w jaki sposób korzyści wynikające dla niego, bezpośrednio lub pośrednio, z niniejszego Porozumienia zostały zniweczone lub naruszone bądź cele wynikające z Porozumienia zostały zagrożone, i (ii) dowodach przedstawionych, zgodnie z odpowiednimi procedurami krajowymi, władzom Członka importującego. 17.6 Badając sprawę, o której mowa w ustępie 5: (i) w ocenie faktów dotyczących sprawy zespół orzekający określi, czy ustalenie faktów przez władze było właściwe i czy ocena tych faktów była bezstronna i obiektywna. Jeśli ustalenie faktów było właściwe, a oceny bezstronne i obiektywne, to nawet jeśli zespół orzekający osiągnąłby odmienną konkluzję, ocena taka nie powinna być podważona. (ii) zespół orzekający będzie interpretować odnośne postanowienia Porozumienia zgodnie ze zwyczajowymi zasadami interpretacji międzynarodowego prawa publicznego. Gdy zespół orzekający stwierdzi, że odnośne postanowienie Porozumienia zezwala na więcej niż jedną dopuszczalną interpretację, to zespół orzekający uzna środek podjęty przez władze jako zgodny z Porozumieniem, jeśli opiera się on na takiej dopuszczalnej interpretacji. 17.7 Informacje poufne przedstawione zespołowi orzekającemu nie będą ujawnione bez formalnej zgody organu lub władz przedstawiających te informacje. W przypadku kiedy zespół orzekający jest proszony o udzielenie takich informacji, lecz nie jest do tego upoważniony, wówczas będzie dostarczone jawne streszczenie autoryzowane przez osobę, instytucję lub władzę, od których pochodziły takie informacje. CZĘŚĆ III Artykuł 18 Postanowienia końcowe 18.1 Przeciwko eksportowi po cenie dumpingowej, pochodzącemu od innego Członka, nie może być podjęte żadne konkretne działanie, poza działaniami zgodnymi z postanowieniami GATT 1994, w rozumieniu niniejszego Porozumienia 24. 18.2 Nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia w odniesieniu do żadnego z postanowień niniejszego Porozumienia bez zgody pozostałych Członków. 18.3 Z zastosowaniem postanowień ustępów 3.1 i 3.2, postanowienia niniejszego Porozumienia będą odnosić się do postępowań i weryfikacji istniejących środków wprowadzonych w dniu lub po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO dla danego Członka. 18.3.1 W odniesieniu do obliczania marginesu dumpingu dla celów zwrotu pobranych ceł zgodnie z ustępem 3 Artykułu 9 będą miały zastosowanie przepisy stosowane przy ostatnim stwierdzeniu dumpingu lub przy ostatniej weryfikacji. 18.3.2 Dla celów ustępu 3 Artykułu 11 za istniejące środki antydumpingowe będą uznawane te, które zastosowano nie później niż w dniu wejścia w życie Porozumienia WTO dla danego Członka, z wyjątkiem przypadków, w których krajowe przepisy prawne Członka będące w mocy w tym dniu już zawierały klauzulę przewidzianą w tym ustępie. 18.4 Każdy Członek podejmie wszelkie niezbędne kroki o charakterze ogólnym lub szczególnym dla zapewnienia - nie później niż do daty wejścia w życie Porozumienia WTO - zgodności swych praw, przepisów i procedur administracyjnych z postanowieniami niniejszego Porozumienia w zakresie, w jakim odnoszą się do danego Członka. 18.5 Każdy Członek będzie informować Komitet o wszelkich zmianach swoich praw i przepisów odnoszących się do niniejszego Porozumienia oraz stosowania tych praw i przepisów. 18.6 Komitet będzie dokonywał corocznych przeglądów stosowania i funkcjonowania niniejszego Porozumienia uwzględniając jego cele. Komitet będzie składał corocznie informację Radzie Handlu Towarami o działaniach w okresie objętym takim przeglądem. 18.7 Załączniki do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralną część. Załącznik I Procedury wizytacji na miejscu zgodnie z ustępem 7 Artykułu 6 1. Po wszczęciu postępowania władze Członka eksportującego i przedsiębiorstwa, o których wiadomo, że są zainteresowane, powinny być powiadomione o zamiarze przeprowadzenia wizytacji na miejscu. 2. Jeśli, w wyjątkowych okolicznościach, do zespołu prowadzącego postępowanie mają być włączeni eksperci pozarządowi, to powinny być powiadomione o tym zamiarze przedsiębiorstwa i władze Członka eksportującego. Eksperci pozarządowi będą objęci sankcjami za złamanie wymogu poufności. 3. Otrzymanie wyraźnej zgody przedsiębiorstwa Członka eksportującego, którego sprawa dotyczy, powinno być standardową praktyką przed podjęciem ostatecznej decyzji o wizytacji na miejscu. 4. Niezwłocznie po otrzymaniu zgody od zainteresowanych przedsiębiorstw, władze prowadzące postępowanie notyfikują władzom Członka eksportującego nazwy i adresy przedsiębiorstw, które mają być wizytowane oraz uzgodnione terminy wizytacji. 5. Przedsiębiorstwa, które mają być wizytowane, powinny być powiadomione z dostatecznym wyprzedzeniem. 6. Wizytacje mające na celu wyjaśnienie kwestionariusza powinny mieć miejsce wyłącznie na wniosek przedsiębiorstwa eksportującego. Taka wizytacja może mieć miejsce tylko wtedy, kiedy (a) władze Członka importującego notyfikują swój zamiar przedstawicielom Członka, którego sprawa dotyczy, i (b) jeżeli ci ostatni nie sprzeciwią się tej wizytacji. 7. Biorąc pod uwagę, że głównym celem wizytacji jest weryfikacja dostarczonych informacji lub zdobycie informacji dodatkowych, powinna ona być dokonana po uzyskaniu odpowiedzi na kwestionariusz, chyba że przedsiębiorstwo wyrazi zgodę na wcześniejszą wizytację i rząd Członka eksportującego został poinformowany przez władze prowadzące postępowanie o zamierzonej wcześniej wizytacji i nie wyraża sprzeciwu; ponadto, normalną praktyką przed taką wizytacją powinno być powiadomienie przedsiębiorstwa o tym, jakie ogólne informacje będą weryfikowane i jakie dalsze informacje powinny być dostarczone, aczkolwiek nie wyklucza to możliwości żądania dalszych szczegółów w trakcie wizytacji w zależności od uzyskanych informacji. 8. Odpowiedzi na pytania i wyjaśnienia przedstawione przez władze lub przedsiębiorstwa Członków eksportujących i istotne dla skuteczności postępowania na miejscu powinny być, jeśli to będzie tylko możliwe, udzielone przed wizytacją. Załącznik II Najlepsza dostępna informacja w rozumieniu ustępu 8 Artykułu 6 1. Niezwłocznie po wszczęciu postępowania władze prowadzące postępowanie powinny określić szczegółowo zakres informacji wymaganych od każdej zainteresowanej strony i sposób ujęcia odpowiedzi przez zainteresowaną stronę. Władzy powinny się upewnić również, że strona jest świadoma, iż jeśli nie dostarczy informacji w odpowiednim czasie, to władze mogą wydać orzeczenie na podstawie dostępnych dowodów, włączając te zawarte we wniosku przemysłu krajowego o wszczęcie postępowania. 2. Władze mogą również zażądać od zainteresowanej strony dostarczenia odpowiedzi na określonym nośniku (np. na taśmie komputerowej) lub w określonym języku komputerowym. W przypadku takiego żądania władze uwzględnić powinny normalne możliwości zainteresowanej strony udzielenia odpowiedzi na wybranym nośniku lub w języku komputerowym i nie będą wymagać od strony odpowiedzi w systemie komputerowym innym niż używany przez stronę. Władze nie powinny nalegać na odpowiedź na nośniku komputerowym, jeśli zainteresowana strona nie prowadzi skomputeryzowanej księgowości i jeśli złożenie odpowiedzi w wymaganej formie pociągnęłoby za sobą nieuzasadnione dodatkowe obciążenia dla zainteresowanej strony, tzn., wiązałoby się to z nieuzasadnionymi dodatkowymi kosztami i trudnościami. Władze nie będą nalegać na odpowiedź na szczególnym nośniku lub w języku komputerowym, jeśli zainteresowana strona nie prowadzi skomputeryzowanej księgowości na takim nośniku lub w języku komputerowym i jeśli złożenie odpowiedzi w wymaganej formie pociągnęłoby za sobą nieuzasadnione dodatkowo obciążenia dla zainteresowanej strony, tzn., wiązałoby się to z nieuzasadnionymi dodatkowymi kosztami i trudnościami. 3. Wszelkie informacje możliwe do zweryfikowania, które są właściwie złożone w sposób możliwy do wykorzystania przy postępowaniu bez zbędnych trudności i które są dostarczone we właściwym czasie i, w miarę możliwości, dostarczone na nośniku lub w języku komputerowym wymaganym przez władze, powinny być wzięte pod uwagę przy wydawaniu orzeczenia. Jeśli strona nie udzieli odpowiedzi na wymaganym nośniku lub w języku komputerowym, ale władze uznają, że warunki określone w ustępie 2 zostały spełnione, to nie będzie to uważane za istotnie utrudniające postępowanie. 4. W przypadku gdy władze nie są w stanie przetworzyć informacji dostarczonej na szczególnym nośniku (np. taśmie komputerowej), informacja powinna być dostarczona w formie pisemnej lub każdej innej akceptowanej przez władze. 5. Nawet jeśli dostarczona informacja nie jest idealna pod każdym względem, nie zwalnia to władz od wzięcia jej pod uwagę, jeżeli zainteresowana strona działała zgodnie ze swoimi najlepszymi możliwościami. 6. Jeśli dowód lub informacja nie jest przyjęta, strona, która je dostarczyła, powinna być poinformowana o przyczynach tego i powinna mieć możliwość dostarczenia dalszych wyjaśnień w odpowiednim czasie, z uwzględnieniem jednakże terminów zakończenia dochodzenia. Jeśli wyjaśnienia są uważane przez władze za niezadowalające, przyczyny odrzucenia takiego dowodu lub informacji będą podane w jakimkolwiek opublikowanym orzeczeniu. 7. W przypadku gdy władze będą musiały oprzeć swoje orzeczenie, w tym odnoszące się do ustalenia wartości normalnej, na informacji z drugiego źródła, w tym na informacji dostarczonej we wniosku o wszczęcie postępowania, powinny to zrobić ze szczególną ostrożnością. W takich przypadkach władze powinny, o ile to tylko będzie możliwe, sprawdzić informacje z innych niezależnych, dostępnych źródeł, takich jak publikowane cenniki, oficjalne statystyki importowe i informacje celne, jak również informacje otrzymane w trakcie postępowania od innych zainteresowanych stron. Jednakże jest zrozumiałe, że jeśli zainteresowana strona nie współpracuje i tym samym odmawia udzielenia władzom odpowiednich informacji, to taka sytuacja może prowadzić do rozstrzygnięcia mniej korzystnego dla tej strony niż gdyby strona współpracowała z władzami. 1 Warunek ten jest oceniany z uwzględnieniem liczby sektorów, wielkości handlu objętego Porozumieniem i sposobów świadczenia usług. W celu wypełnienia takiego warunku porozumienia takie nie powinny a priori wyłączać jakiegokolwiek sposobu świadczenia. 2 Zazwyczaj takie porozumienie integracyjne zapewnia obywatelom zainteresowanych stron prawo swobodnego dostępu do rynków zatrudnienia stron i obejmuje środki dotyczące warunków płacy i innych warunków zatrudnienia oraz świadczeń socjalnych. 3 Pojęcie "właściwe organizacje międzynarodowe" odnosi się do organizacji międzynarodowych, w których członkostwo jest otwarte dla stosownych organizacji, co najmniej wszystkich Członków Światowej Organizacji Handlu. 4 Uznaje się, że procedury przewidziane w ustępie 5 będą identyczne z procedurami GATT 1994. 5 Powołanie się na wyjątki dotyczące ochrony porządku publicznego jest możliwe tylko, gdy występuje rzeczywiste i dostatecznie poważne zagrożenie jednego z podstawowych interesów społecznych. 6 Środki mające na celu zapewnienie sprawiedliwego i skutecznego nakładania lub ściągania podatków bezpośrednich obejmują instrumenty stosowane przez Członka zgodnie z jego systemem podatkowym, które to: (i) stosuje się w odniesieniu do usługodawców nie mających stałej siedziby w uznaniu faktu, że obowiązek podatkowy tych osób jest określany w odniesieniu do źródeł przychodu wywodzących się lub umiejscowionych na terytorium Członka; albo (ii) stosuje się w odniesieniu do usługodawców nie mających stałej siedziby w celu zapewnienia możliwości nakładania lub poboru podatków na terytorium Członka; albo (iii) stosuje się do osób nie mających stałej siedziby lub ją mających w celu zapobieżenia unikaniu czy też uchylaniu się od podatków, łącznie ze środkami przymusu; albo (iv) stosuje się do usługobiorców usług świadczonych na lub z terytorium innego Członka w celu zapewnienia nakładania lub poboru podatków od takich usługobiorców, które pochodzą ze źródeł znajdujących się na terytorium Członka; albo (v) odróżniają usługodawców podlegających opodatkowaniu w zależności od całkowitego przedmiotu opodatkowania od innych usługodawców w uznaniu różnicy charakteru podstawy wymiaru opodatkowania między nimi; albo (vi) w celu ochrony podstawy podatkowej Członka określają: przyznanie lub przypisanie dochodu, korzyść, zysk, stratę, dokonane potrącenia albo kredytowanie pomiędzy osobami mającymi siedzibę lub oddziały albo też pomiędzy osobami powiązanymi lub oddziałami tej samej osoby. Terminologia podatkowa lub założenia systemu objęte Artykułem XIV(d) oraz niniejszym przypisem są określane zgodnie z definicjami podatkowymi i założeniami systemowymi albo definicjami i założeniami systemowymi równorzędnymi, czy też podobnymi przyjętymi zgodnie z wewnętrznym prawem Członka stosującego dany środek. 7 Przyszły program prac określi, w jaki sposób i zgodnie z jakim harmonogramem będą prowadzone negocjacje w przedmiocie takich zasad wielostronnych. 8 Jeśli Członek podejmuje zobowiązanie w przedmiocie dostępu do rynku w odniesieniu do świadczenia usług za pomocą sposobu świadczenia, o którym mowa w ust. 2(a) Artykułu I, oraz jeżeli transgraniczny przepływ kapitału jest zasadniczą częścią samej usługi, Członek taki jest w związku z tym zobowiązany zezwolić na taki przepływ kapitału. Jeżeli Członek podejmuje zobowiązanie w przedmiocie dostępu do rynku w odniesieniu do świadczenia usługi w sposób, o którym mowa w ust. 2(c) Artykułu I, jest w związku z tym zobowiązany zezwolić na związane z tym transfery kapitału na obszar jego terytorium. 9 Ust. 2(c) nie obejmuje środków Członka, które ograniczają nakłady na świadczenie usług. 10 Szczegółowe zobowiązania podjęte zgodnie z niniejszym Artykułem nie będą interpretowane w sposób wymagający od jakiegokolwiek Członka wyrównania za jakąkolwiek specyficzną, niekorzystną sytuację konkurencyjną wynikającą z zagranicznego charakteru danych usług lub usługodawców. 11 W odniesieniu do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które istnieją w chwili wejścia w życie Porozumienia WTO, spór taki może być wniesiony do rozpatrzenia przez Radę Handlu Usługami wyłącznie w wypadku wyrażenia zgody przez obie strony umowy. 12 W sytuacji gdy usługa nie jest świadczona bezpośrednio przez osobę prawną, lecz poprzez inne formy obecności handlowej, takie jak oddział czy przedstawicielstwo, usługodawcy (tzn. osobie prawnej) obecnemu na rynku w takiej formie powinno jednak zostać udzielone traktowanie przyznane usługodawcom zgodnie z niniejszym Układem. Takie traktowanie zostanie rozciągnięte na obecność handlową, w formie której usługa jest świadczona, oraz nie musi być rozciągnięte na inne części usługodawcy usytuowane poza terytorium, na którym następuje świadczenie usługi. 13 Sam fakt wymogu posiadania wizy dla osób fizycznych określonych Członków i brak takiego wymogu w odniesieniu do innych nie będzie uznawany za niweczący lub naruszający korzyści powstałe zgodnie ze szczegółowym zobowiązaniem. 14 Uznaje się, że niniejszy ustęp oznacza, że każdy Członek zapewni, iż zobowiązania w ramach niniejszego Załącznika są stosowane, za pomocą wszelkich niezbędnych środków, w odniesieniu do usługodawców w dziedzinie publicznych sieci przekazu oraz usług telekomunikacyjnych. 15 Uznaje się, że określenie "niedyskryminacyjny" odnosi się do zasad największego uprzywilejowania i traktowania narodowego, jak to określono w Układzie, jak również odzwierciedla właściwe w tym sektorze stosowanie określenia oznaczającego "wymogi i warunki nie mniej korzystne niż przyznane jakiemukolwiek innemu użytkownikowi podobnej publicznej sieci przekazu albo usług telekomunikacyjnych w podobnych okolicznościach". 1 Będzie się uważać, że DSB podjął przez consensus decyzję w sprawie przedstawionej mu do rozpatrzenia, jeśli żaden z Członków obecnych na posiedzeniu DSB, na którym decyzję podjęto, nie zgłosił w sposób formalny zastrzeżenia do proponowanej decyzji. 2 Niniejszy ustęp będzie stosowany również do sporów, w przypadku których raport zespołu orzekającego nie został przyjęty lub w pełni zastosowany. 3 Jeśli postanowienia któregokolwiek innego porozumienia wymienionego dotyczące środków podjętych przez rządy lub inne władze regionalne lub lokalne na terytorium Członka zawierają regulacje różne od przyjętych w niniejszym ustępie, będą przeważać regulacje zawarte w takim innym porozumieniu wymienionym. 4 Odpowiednie postanowienia w sprawie konsultacji zawarte w porozumieniach wymienionych są podane poniżej: Porozumienie w sprawie rolnictwa, Artykuł 19; Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych, ustęp 1 Artykułu 11; Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży, ustęp 4 Artykułu 8; Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu, ustęp 1 Artykułu 14; Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem, Artykuł 8; Porozumienie o stosowaniu Artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, ustęp 2 Artykułu 17; Porozumienie o stosowaniu Artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, ustęp 2 Artykułu 19; Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej, Artykuł 7; Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia, Artykuł 7; Porozumienie w sprawie licencjonowania importu, Artykuł 6; Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, Artykuł 30; Porozumienie w sprawie środków ochronnych, Artykuł 14; Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, Artykuł 64.1 oraz jakiekolwiek odpowiednie postanowienia w sprawie konsultacji zawarte w Porozumieniach wymienionych w Załączniku 4 do Porozumienia WTO, jakie zostały wskazane przez kompetentne organy każdego Porozumienia i notyfikowane DSB. 5 Na wniosek strony wnoszącej skargę sesja DSB będzie zwołana w tym celu w ciągu 15 dni od daty wniosku z zachowaniem wymogu powiadomienia o sesji z dziesięciodniowym wyprzedzeniem. 6 W przypadku, gdy stroną sporu są unie celne lub wspólne rynki, postanowienie to odnosi się do wszystkich państw członkowskich unii celnych lub wspólnych rynków. 7 Jeśli posiedzenie DSB w okresie umożliwiającym wypełnienie wymogów ustępów 1 i 4 Artykułu 16 nie było przewidziane, zostanie ono zwołane w tym celu. 8 Jeśli w tym okresie nie było przewidziane spotkanie DSB, zostanie ono zwołane w tym celu. 9 "Zainteresowany Członek" jest to strona sporu, do której skierowane są zalecenia zespołu orzekającego lub Organu Apelacyjnego. 10 W przypadku zaleceń w sprawach nie dotyczących naruszenia GATT 1994 lub innego porozumienia wymienionego patrz Artykuł 26. 11 Jeśli posiedzenie DSB nie było przewidziane w tym okresie, zostanie ono zwołane w tym celu. 12 Jeśli strony nie uzgodnią arbitra w ciągu 10 dni od skierowania sprawy do arbitrażu, arbitra wyznaczy Dyrektor Generalny w ciągu 10 dni po konsultacjach ze stronami. 13 Określenie "arbiter" będzie rozumiane jako oznaczające osobę lub grupę osób. 14 Lista zamieszczona w dokumencie MTN.GNS/W/120 wymienia 11 sektorów. 15 Określenie "arbiter" będzie rozumiane, jako oznaczające osobę, lub grupę osób. 16 Określenie "arbiter" będzie rozumiane jako oznaczające osobę lub grupę osób lub uczestników poprzedniego zespołu orzekającego, gdy pełnią oni funkcję arbitra. 17 Jeśli postanowienia któregokolwiek porozumienia wymienionego, dotyczące środków podjętych przez rządy regionalne lub władze lokalne na terytorium Członka, zawierają regulacje różne od zawartych w tym ustępie, będą przeważać postanowienia takiego porozumienia wymienionego. 1 Pojęcie "wszczęty" w znaczeniu, w jakim używane jest w niniejszym Porozumieniu, oznacza działania proceduralne, jakimi formalnie Członek rozpoczyna postępowanie, o którym mowa w Artykule 5. 2 Sprzedaż produktu podobnego przeznaczonego do konsumpcji na rynku wewnętrznym kraju eksportera będzie zwykle uznawana za ilość wystarczającą dla określenia wartości normalnej, jeżeli sprzedaż ta wynosi 5 lub więcej procent sprzedaży produktu objętego postępowaniem do członka importującego; niższy udział sprzedaży powinien być uznany za uzasadniony w przypadku, kiedy fakty dowodzą, że sprzedaż na rynku wewnętrznym o tak niskim udziale jest mimo wszystko wystarczająca do dokonania właściwego porównania. 3 Pojęcie "władze" będzie, dla potrzeb niniejszego Porozumienia, interpretowane jako oznaczające władze odpowiednio wysokiego szczebla. 4 Wydłużony czas powinien zwykle oznaczać jeden rok, lecz w żadnym razie nie będzie krótszy niż sześć miesięcy. 5 Sprzedaż poniżej kosztów jednostkowych w znaczących ilościach ma miejsce, jeśli władze ustalą, że średnia ważona cena sprzedaży w transakcjach analizowanych dla potrzeb ustalenia wartości normalnej jest niższa od średniego ważonego kosztu jednostkowego bądź że wielkość sprzedaży poniżej kosztu jednostkowego wynosi nie mniej niż 20 procent wielkości sprzedaży w transakcjach objętych analizą dla potrzeb ustalenia wartości normalnej. 6 Korekta dokonana w związku z uruchomieniem produkcji będzie odzwierciedlać koszty na koniec okresu uruchomienia bądź, jeśli ten okres rozciąga się poza okres objęty postępowaniem, ostatnio poniesione koszty, jakie mogą być w sposób rozsądny wzięte pod uwagę przez władze w trakcie postępowania. 7 Rozumie się, że niektóre z tych czynników mogą nakładać się i władze zapewnią, iż nie będą powtarzać już raz dokonanych korekt zgodnie z tym postanowieniem. 8 Zwykle datą sprzedaży będzie data kontraktu, zamówienia, potwierdzenia zamówienia lub faktury, w zależności od tego, który z tych dokumentów określa materialne warunki sprzedaży. 9 Dla potrzeb niniejszego Porozumienia pojęcie "szkoda" będzie oznaczać, o ile nie zostanie to określone inaczej, szkodę materialną dla przemysłu krajowego, groźbę wyrządzenia szkody materialnej przemysłowi krajowemu bądź materialne opóźnienie powstania takiego przemysłu i będzie interpretowane zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu. 10 Jednym z przykładów, chociaż niekoniecznie wyłącznym, jest istnienie przekonujących podstaw, by wierzyć, że w bliskiej przyszłości nastąpi znacząco zwiększony import towarów po cenach dumpingowych. 11 Dla celów niniejszego ustępu producenci będą uznani za powiązanych z eksporterami lub importerami tylko, jeśli (a) jeden z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje innego; lub (b) obydwaj są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowani przez osobę trzecią; lub (c) wspólnie kontrolują bezpośrednio lub pośrednio osobę trzecią, pod warunkiem iż istnieją podstawy do przypuszczeń lub podejrzeń, że efektem ich powiązania będzie zachowanie producenta odmienne niż producentów nie związanych. Dla celów niniejszego ustępu osoba będzie uznana za kontrolującą inną osobę, kiedy jest w stanie formalnie bądź praktycznie wywierać presję na tę osobę lub kierować jej postępowaniem. 12 W niniejszym Porozumieniu pojęcie "nakładać" będzie oznaczać ostateczne lub końcowe prawne orzeczenie, bądź pobór cła lub podatku. 13 W przypadku rozdrobnienia przemysłu oznaczającego istnienie wyjątkowo dużej ilości producentów, władze mogą dokonać oceny z zastosowaniem wyrywkowych metod statystycznych. 14 Członkowie są świadomi tego, że na terytorium pewnych Członków pracownicy krajowych producentów produktów podobnych lub przedstawiciele tych pracowników mogą występować z wnioskami w sprawie postępowania zgodnie z ustępem 1 lub udzielać poparcia takim wnioskom. 15 Termin obowiązujący eksporterów będzie zazwyczaj liczony od daty otrzymania kwestionariusza, która to data, dla tego celu, będzie liczona po tygodniu od daty jego wysłania zainteresowanym lub przekazania właściwemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu eksportującego Członka lub w przypadku odrębnego terytorium celnego - Członka WTO, oficjalnemu przedstawicielowi eksportującego terytorium. 16 Jest zrozumiałe, że w przypadku szczególnie dużej liczby eksporterów zaangażowanych w postępowanie, pełny tekst pisemnego wniosku będzie dostarczony tylko władzom kraju eksportera bądź odpowiednim organizacjom zrzeszającym podmioty handlujące. 17 Członkowie są świadomi, że na terytorium pewnych Członków ujawnienie może być uwarunkowane uzyskaniem szczegółowego zezwolenia. 18 Członkowie zgadzają się, że wniosek o zachowanie poufności nie powinien być arbitralnie odrzucany. 19 Słowo "może" nie będzie interpretowane jako zezwolenie na jednoczesną kontynuację postępowania i przyjęcie zobowiązań cenowych, z wyjątkiem sytuacji określonych w ustępie 4. 20 Rozumie się, że przestrzeganie limitów czasowych określonych w niniejszym punkcie, jak i w ppunkcie 3.2 może być niemożliwe, kiedy dany produkt jest przedmiotem procedury postępowania odwoławczego w sądzie. 21 Określenie ostatecznego obowiązku płatności ceł antydumpingowych w rozumieniu ust. 3 Artykułu 9 nie stanowi samo w sobie weryfikacji w znaczeniu niniejszego artykułu. 22 Gdy wielkość cła antydumpingowego jest ustalona z mocą wsteczną, a z ostatniego postępowania ustalającego zgodnie z ustępem 3 Artykułu 9 wynika, iż cło nie będzie pobrane, to fakt ten sam w sobie nie będzie wymagać od władz zniesienia cła ostatecznego. 23 Gdy władze dostarczają informacji i wyjaśnień zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu w formie oddzielnego raportu, zapewnią, aby taki raport był w każdej chwili powszechnie dostępny. 24 Powyższe nie wyklucza działań podejmowanych według właściwości zgodnie z odpowiednimi postanowieniami GATT 1994. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 lutego 1998 r. w sprawie zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 35, poz. 200) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zwalnia się w 1998 r. płatników, o których mowa w art. 31, 34 i 35 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945), zwanej dalej "ustawą", z obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych przez nich dochodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, pracy nakładczej oraz rent i emerytur, w części przekraczającej: 1) podatek stanowiący 19% podstawy opodatkowania - od podatników, którzy uzyskali od początku roku dochód nie przekraczający górnej granicy drugiego przedziału skali podatkowej, określonej w art. 27 ustawy, 2) podatek stanowiący 30% podstawy opodatkowania - od podatników, którzy uzyskali od początku roku dochód przekraczający górną granicę drugiego przedziału skali podatkowej, o której mowa w pkt 1. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do podatników, którzy: 1) uzyskują dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz rent i emerytur, 2) złożą płatnikowi pisemne oświadczenie, że zamierzają rozliczyć się w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub 4 ustawy oraz że: a) przewidywane za rok podatkowy dochody małoletniego dziecka, które doliczane są do dochodów rodzica, lub dochody małżonka, mieszczą się w niższych przedziałach skali podatkowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, niż dochody podatnika i b) małżonek, z którym podatnik zamierza się wspólnie opodatkować, nie będzie korzystał w roku podatkowym z możliwości obniżenia zaliczek. § 2. Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, pobierają zaliczki na podatek według zasad określonych w § 1 ust. 1 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie; przepis art. 32 ust. 3 ustawy stosuje się odpowiednio. § 3. W razie zmiany stanu faktycznego upoważniającego do obniżki zaliczek lub utraty możliwości opodatkowania dochodów zgodnie z art. 6 ust. 2 lub 4, podatnik jest obowiązany poinformować o tym płatnika; w tym przypadku od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik przestał spełniać warunki do obniżenia zaliczek, zaliczki są pobierane według zasad określonych w art. 32 ust. 1 i 1d ustawy. § 4. Po zakończeniu roku podatkowego podatnicy, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia, obowiązani są składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, zgodnie z art. 45 ustawy. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do dochodów osiąganych od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 24 lutego 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad cechowania drewna, wzorów urządzeń do cechowania i zasad ich stosowania oraz wzoru dokumentu stwierdzającego legalność pozyskania drewna. (Dz. U. Nr 36, poz. 201) Na podstawie art. 14a ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) zarządza się, co następuje: § 1. Cechowanie drewna polega na trwałym umieszczeniu na pozyskanym drewnie znaku graficznego, literowego lub cyfrowego oraz kolejnego numeru sztuki albo numeru stosu drewna. § 2. Urządzenia do cechowania drewna stanowią: 1) tarcze do trwałego odwzorowania znajdujących się na nich znaków na pozyskanym drewnie, 2) płytki wykonane z odpornego na oddziaływanie warunków atmosferycznych materiału, ze znajdującym się na niej numerem (z cyframi arabskimi), trwale umocowane do pozyskanego drewna, 3) numeratory (z cyframi arabskimi). § 3. 1. Cechowania drewna w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa dokonuje się po jego pozyskaniu, przed wywozem z lasu lub przerobem. 2. Cechowania drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa dokonuje się w miejscu jego pozyskania. § 4. Cechowania drewna dokonuje się stosując odpowiednio Polską Normę określoną w przepisach szczególnych. § 5. 1. Cechowania drewna w jednostkach organizacyjnych Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, zwanego dalej "Lasami Państwowymi", dokonuje się przez naniesienie, za pomocą tarczy, na drewno znaku graficznego w kolorze czarnym oraz przymocowanie płytki z numerem w kolorze czerwonym. 2. Płytka, o której mowa w ust. 1, przymocowana do pozyskanego drewna, zawiera oznaczenia cyfrowe w dwu liniach: 1) w linii górnej - numer kolejny sztuki albo stosu drewna, 2) w linii dolnej - zakodowany 6-cyfrowy znak jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych, z której pochodzi drewno; płytka może zawierać dodatkowo kod paskowy do odczytu elektronicznego. 3. Wzór tarczy i płytki, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Cechowania drewna w parkach narodowych dokonuje się przez naniesienie, za pomocą tarczy, na drewno znaku graficznego w kolorze czarnym oraz przymocowanie płytki w kolorze zielonym; płytka zawiera oznaczenia cyfrowe określające kolejny numer sztuki albo stosu drewna. 2. Wzór tarczy i płytki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. 1. Cechowania drewna pozyskanego w lasach wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa dokonuje się przez naniesienie, za pomocą tarczy, na drewno, znaków w kolorze czarnym, w postaci liter oznaczających Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, oraz przymocowanie płytki w kolorze żółtym z cyframi określającymi kolejny numer sztuki albo stosu drewna. 2. Wzór tarczy i płytki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 8. 1. Cechowania drewna, pozyskanego w lasach będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów, dokonuje się przez naniesienie, za pomocą tarczy, na drewno znaków w kolorze czarnym, w postaci liter identyfikujących użytkownika, oraz przymocowanie płytki w kolorze żółtym z cyframi określającymi kolejny numer sztuki albo stosu drewna. 2. Wzór tarczy i płytki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Cechowania drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa dokonuje się przez naniesienie, za pomocą tarczy, na drewno znaku w kolorze czarnym, w postaci liter oznaczających lasy nie stanowiące własności Skarbu Państwa i cyfr identyfikujących urząd rejonowy, oraz przymocowanie płytki w kolorze niebieskim z cyframi określającymi kolejny numer sztuki albo stosu drewna. 2. Wzór tarczy i płytki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Cechowania drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa dokonuje kierownik urzędu rejonowego niezwłocznie po zawiadomieniu przez właściciela lasu o pozyskaniu drewna. 4. Dokumentem stwierdzającym legalność pozyskania drewna jest świadectwo legalności pozyskanego drewna, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 10. Do cechowania drewna, o którym mowa w § 6-9, zamiast płytki może być użyty numerator. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 lutego 1998 r. (poz. 201) Załącznik nr 1 Wzór tarczy stosowanej w Lasach Państwowych Ilustracja Wzory płytek stosowanych w Lasach Państwowych Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Wzór tarczy stosowanej w parku narodowym Ilustracja PN - oznaczenie parku narodowego, 02-09 - numer identyfikacyjny parku narodowego, numer cechówki w danym parku. Wzór płytki stosowanej w parku narodowym Ilustracja Załącznik nr 3 Wzór tarczy stosowanej w lasach Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa Ilustracja AWRSP - litery oznaczające Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, 06 - cyfry oznaczające numer cechówki AWRSP. Wzór płytki stosowanej w lasach Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa Ilustracja Załącznik nr 4 Wzór tarczy stosowanej w lasach będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów Ilustracja SP - litery oznaczające własność Skarbu Państwa, HSW - 2-4 pierwsze litery użytkownika wieczystego (np. Huta Stalowa Wola). Wzór płytki stosowanej w lasach będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów Ilustracja Załącznik nr 5 Wzór tarczy stosowanej w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa Ilustracja - górny zapis cyfrowy oznacza liczbę porządkową województwa, ustaloną zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 32, poz. 176), - środkowy zapis literowy oznacza lasy nie stanowiące własności Skarbu Państwa, - dolny zapis cyfrowy oznacza liczbę porządkową wynikającą z rejestru terytorialnego, identyfikującą urząd rejonowy, zgodnie z ustawą z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769). Wzór płytki stosowanej w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 lutego 1998 r. o uznaniu stopni naukowych, dyplomów i tytułów zawodowych nadanych przez Polski Uniwersytet na Obczyźnie. (Dz. U. Nr 37, poz. 203) Art. 1. Stopnie naukowe, dyplomy i tytuły zawodowe, nadane przez Polski Uniwersytet na Obczyźnie z siedzibą w Londynie w okresie od dnia 1 września 1952 r. do dnia 22 grudnia 1990 r., uznaje się za równorzędne odpowiednim stopniom naukowym, dyplomom i tytułom zawodowym nadawanym przez polskie szkoły wyższe na terenie kraju. Art. 2. Do uznania, o którym mowa w art. 1, nie stosuje się przepisu art. 22 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) i przepisu art. 150 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943). Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 lutego 1998 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. (Dz. U. Nr 37, poz. 204) Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) w więzieniach polskich na mocy skazania w latach 1944-1956, na podstawie przepisów wydanych przez władze polskie, przez sądy powszechne, wojskowe i specjalne albo w latach 1944-1956 bez wyroku - za działalność polityczną bądź religijną, związaną z walką o suwerenność i niepodległość."; 2) w art. 19) a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest zadaniem zleconym gminie. Pomoc tę przyznaje i udziela jej kierownik ośrodka pomocy społecznej działający z upoważnienia rady gminy. W przypadkach osób pobierających rentę inwalidy wojennego pomoc tę przyznają i udzielają jej - Związek Inwalidów Wojennych RP i Związek Ociemniałych Żołnierzy RP.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Do postępowania w sprawie pomocy, o której mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, kryteria, formy i tryb przyznawania i udzielania pomocy, o której mowa w art. 19."; 3) w art. 22: a) w ust. 3 po wyrazach "w art. 1-4" dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 4," oraz wyrazy "31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1998 r.", a wyrazy "31 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1999 r.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wnioski o przyznanie uprawnień z tytułów określonych w art. 1 ust. 2 pkt 7 i w art. 2 pkt 7 mogą być kierowane w trybie, o którym mowa w ust. 1, do dnia 31 grudnia 1999 r."; 4) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 6. Źródła i sposób finansowania niektórych świadczeń"; 5) w art. 23: a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pomoc pieniężną, o której mowa w art. 19, wraz z kosztami jej obsługi, które mogą wynosić do 15% wartości tej pomocy," b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Środki funduszu przeznaczone na pomoc realizowaną przez kierownika ośrodka pomocy społecznej Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przekazuje na konto wojewódzkich zespołów pomocy społecznej. Pierwsza rata przekazywana jest do dnia 15 lutego każdego roku. Do dnia 1 marca każdego roku dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej dokonuje podziału środków i przekazuje je na konto ośrodka pomocy społecznej." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r., z tym że art. 23 ust. 3a ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 lutego 1998 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Helsinkach dnia 25 listopada 1996 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 343) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Helsinkach dnia 25 listopada 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie dnia 13 marca 1998 r. Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie wynagrodzeń zawodowych kuratorów sądowych. (Dz. U. Nr 37, poz. 205) Na podstawie art. 1231 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się dla zawodowych kuratorów sądowych, zwanych dalej "kuratorami", miesięczne wynagrodzenie zasadnicze, odpowiednio do rangi stanowiska, przy zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej: Lp.StanowiskoMnożnik 1kurator specjalista1,2 2starszy kurator1,0 3kurator0,9 4stażysta kuratorski0,7 § 2. Kuratorzy otrzymujący w dniu wejścia w życie rozporządzenia wynagrodzenie zasadnicze wyższe od wynikającego z zastosowania mnożnika określonego w § 1 zachowują wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości. § 3. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem do kuratorów stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych. § 4. W zakresie wynagrodzenia zasadniczego kuratorów nie stosuje się tabeli B miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego stanowiącej część załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 33 i Nr 37, poz. 227). § 5. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń kuratorów od dnia 1 stycznia 1998 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 23 lutego 1998 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia wyższe w roku akademickim 1998/1999. (Dz. U. Nr 37, poz. 208) Na podstawie art. 141 ust. 6 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Osoby ubiegające się o przyjęcie na studia do szkół wyższych nadzorowanych przez Ministrów: Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Kultury i Sztuki, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki wnoszą opłatę ustaloną przez rektora uczelni. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z przeprowadzeniem postępowania rekrutacyjnego. § 2. Maksymalna wysokość opłaty, o której mowa w § 1, w roku akademickim 1998/1999 wynosi: 1) 60 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunki studiów, na których postępowanie kwalifikacyjne na studia obejmuje sprawdzian uzdolnień artystycznych lub sprawności fizycznej kandydata, 2) 50 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia na pozostałych kierunkach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: M. Handke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 17/97. z dnia 12 maja 1998 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 400) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Stefan J. Jaworski - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca Lech Garlicki protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 12 maja 1998 r. na rozprawie sprawy z wniosku Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" - Krajowa Sekcja Pożarnictwa w Rybniku, z udziałem umocowanych przedstawicieli: wnioskodawcy, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prokuratora Generalnego o stwierdzenie zgodności § 2 ust. 1 oraz § 3 ust. 1 i 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 82, poz. 530 ze zm.) z art. 1, art. 67 ust. 1 i 2, art. 69 ust. 1 i 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426), orzeka: 1. § 2 ust. 1 oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 82, poz. 530 ze zm.) są zgodne z art. 66 ust. 2, art. 32 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). 2. § 3 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, w części, w jakiej określa wymiar czasu wolnego za pozostawanie w jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej w wymiarze 24 godzin, jest niezgodny z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Stefan J. Jaworski Zdzisław Czeszejko-Sochacki Lech Garlicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowego trybu likwidacji pracowniczych funduszy emerytalnych, którymi zarządzanie nie zostało przejęte przez inne pracownicze towarzystwa emerytalne, a w szczególności sposobu i terminu składania przez członków funduszy dyspozycji dotyczących sposobu wykorzystania środków zgromadzonych na ich rachunkach. (Dz. U. Nr 63, poz. 401) Na podstawie art. 78 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W dniu rozpoczęcia likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego zarząd nad tym funduszem przejmuje likwidator. 2. Likwidator reprezentuje pracowniczy fundusz emerytalny wobec osób trzecich. § 2. 1. Likwidator przedstawia do zatwierdzenia Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi bilans otwarcia likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego, sporządzony na dzień rozpoczęcia likwidacji, oraz program likwidacji tego funduszu. 2. Likwidator w terminie do 15 dnia każdego miesiąca składa Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi sprawozdanie z przebiegu likwidacji w poprzednim miesiącu. § 3. 1. O rozpoczęciu likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego likwidator zawiadamia akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa emerytalnego zarządzającego tym funduszem, w sposób określony w statucie towarzystwa. 2. Informacja o rozpoczęciu likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego jest ogłaszana niezwłocznie w dzienniku o zasięgu krajowym, a jeżeli działalność funduszu nie wykracza poza granice regionu - może zostać ogłoszona w dzienniku o zasięgu regionalnym. § 4. Pracodawca jest zobowiązany, na zasadach określonych w art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 932), do pisemnego zawiadomienia pracownika o likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego i konieczności dokonania przez pracownika dyspozycji dotyczącej środków zgromadzonych na jego rachunku, wraz z pouczeniem go o sposobie postępowania wynikającym z niniejszego rozporządzenia, a także do przekazania informacji o możliwych sposobach rozdysponowania środków określonych w art. 76 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) oraz do przekazania informacji o miejscu i terminie publikacji ogłoszenia, o którym mowa w § 3 ust. 2. § 5. 1. Po rozpoczęciu likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi wyznacza termin, przed upływem którego likwidator jest zobowiązany do: 1) zbycia aktywów mających postać niepieniężną, 2) ściągnięcia należności, 3) zaspokojenia wierzycieli. 2. Zbywanie aktywów funduszu powinno odbywać się z należytym uwzględnieniem interesów członków pracowniczego funduszu emerytalnego. § 6. 1. Wyznaczony przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi termin, o którym mowa w § 5 ust. 1, powinien przypadać na ostatni dzień roboczy miesiąca bądź dzień określony w statucie pracowniczego funduszu emerytalnego jako dzień wyceny. 2. W dniu, w którym upływa termin, o którym mowa w § 5 ust. 1, pracowniczy fundusz emerytalny określa wartość jednostki rozrachunkowej oraz wartość jednostek rozrachunkowych przypadających na poszczególnych członków funduszu. § 7. 1. Członek likwidowanego pracowniczego funduszu emerytalnego dokonuje dyspozycji dotyczącej sposobu wykorzystania środków zgromadzonych na jego rachunku, w terminie 2 miesięcy od daty ogłoszenia informacji o rozpoczęciu likwidacji, o której mowa w § 3 ust. 2. 2. Dyspozycja jest składana likwidatorowi pracowniczego funduszu emerytalnego w formie pisemnej: 1) za pośrednictwem pracodawcy, jeśli jest on akcjonariuszem pracowniczego towarzystwa emerytalnego, o którym mowa w § 3 ust. 1, 2) bezpośrednio - w przypadku innym niż określony w pkt 1. 3. Dyspozycja powinna zawierać imię i nazwisko, adres zamieszkania, podpis członka likwidowanego pracowniczego funduszu emerytalnego oraz: 1) nazwę pracowniczego funduszu emerytalnego, zakładu ubezpieczeń na życie, otwartego funduszu inwestycyjnego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego - w przypadku gdy środki zostaną rozdysponowane w sposób określony w art. 76 ust. 1 pkt 3 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, 2) numer rachunku bankowego albo adres, na który należy przekazać jednorazową wypłatę - w przypadku gdy środki zostaną rozdysponowane w sposób określony w art. 76 ust. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w pkt 1. § 8. Likwidator dokonuje rozdysponowania środków zgromadzonych na rachunku członka, zgodnie z jego dyspozycją, najpóźniej w terminie jednego miesiąca, licząc od dnia upływu wyznaczonego przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi terminu, o którym mowa w § 5 ust. 1. § 9. 1. Jeżeli uczestnik pracowniczego programu emerytalnego prowadzonego w formie pracowniczego funduszu emerytalnego złoży w trakcie likwidacji pracowniczego funduszu emerytalnego wypowiedzenie pracowniczej umowy emerytalnej i przekaże dyspozycję co do sposobu rozdysponowania środków zgromadzonych na jego rachunku, fundusz wykona tę dyspozycję po upływie terminu, o którym mowa w § 5 ust. 1. 2. W przypadku gdy uczestnik pracowniczego programu emerytalnego wypowie pracowniczą umowę emerytalną i zażąda zwrotu środków, o których mowa w art. 31 ust. 3 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, zwrot środków następuje po upływie terminu, o którym mowa w § 5 ust. 1. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepis § 8. § 10. Po zakończeniu postępowania likwidacyjnego likwidator przedstawia Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi sprawozdanie z przeprowadzonej likwidacji oraz przedstawia do zatwierdzenia sprawozdanie finansowe sporządzone na dzień zakończenia likwidacji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru członków funduszu emerytalnego, szczegółowego zakresu informacji, które powinny być zawarte w rejestrze, oraz zasad sporządzania i przechowywania kopii danych zawartych w rejestrze na wypadek jego utraty. (Dz. U. Nr 63, poz. 402) Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy art. 89 ust. 2, art. 98 oraz art. 134 ust. 1 pkt 1 i 2, powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934). § 2. Rejestr członków funduszu emerytalnego, zwany dalej "rejestrem", powinien zawierać następujące informacje dotyczące poszczególnych członków funduszu: 1) numer rachunku członka w funduszu emerytalnym, o którym mowa w art. 98 ustawy, 2) podstawowe dane osobowe członków funduszu emerytalnego, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy, 3) dane o środkach gromadzonych w funduszu emerytalnym: a) daty otrzymania wpłat na rachunek funduszu, b) kwoty wpłat, c) ilość jednostek rozrachunkowych zaliczonych na rachunek w wyniku każdorazowego przeliczenia wpłaconej składki lub wypłaty transferowej, d) łączną ilość jednostek rozrachunkowych zapisanych na rachunku. § 3. Poza informacjami, o których mowa w § 2, dane o środkach gromadzonych w funduszu emerytalnym powinny zawierać: 1) w otwartym funduszu emerytalnym: a) kwotę opłat potrąconych każdorazowo przez fundusz emerytalny ze składki, o których mowa w art. 134 ust. 1 pkt 1 ustawy, b) okres, którego dotyczy wpłata każdej składki, c) kwotę opłaty potrąconej ze środków na rachunku członka funduszu, o której mowa w art. 134 ust. 1 pkt 2 ustawy, 2) w pracowniczym funduszu emerytalnym: a) daty złożenia akcji na rachunku ilościowym, b) ilość akcji złożonych na rachunku ilościowym, c) daty przeniesienia akcji z rachunku ilościowego do aktywów pracowniczego funduszu emerytalnego, d) ilość akcji przeniesionych z rachunku ilościowego do aktywów pracowniczego funduszu emerytalnego, e) wartość akcji przeniesionych z rachunku ilościowego do aktywów pracowniczego funduszu emerytalnego na dzień przeniesienia akcji, f) ilość jednostek rozrachunkowych zaliczonych na rachunek w wyniku przeniesienia akcji z rachunku ilościowego do aktywów pracowniczego funduszu emerytalnego, g) daty i kwoty podatku dochodowego opłaconego przez członka funduszu, w przypadku gdy płatnikiem jest pracowniczy fundusz emerytalny, h) ilość akcji przechowywanych na rachunkach ilościowych wraz z oznaczeniem emitenta tych akcji, a w przypadku gdy występuje zróżnicowanie uprawnień wynikających z akcji różnych emisji tego samego emitenta - także oznaczenie rodzaju emisji. § 4. 1. Rejestr jest prowadzony w systemie elektronicznym. 2. Prowadzenie rejestru odbywa się w układzie dziennym. 3. Wprowadzenie do rejestru danych, o których mowa w § 2 pkt 2 i § 3 pkt 1 lit. b), odbywa się na podstawie danych uzyskanych przez fundusz emerytalny od: 1) członków funduszu emerytalnego, 2) instytucji wykonujących na podstawie odrębnych przepisów zadania w zakresie ubezpieczeń społecznych. 4. Dane objęte rejestrem, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od dnia wypłaty środków zgromadzonych na rachunku członka funduszu. 5. Wydruk komputerowy wszystkich danych zawartych w rejestrze albo kopię tych danych, sporządzoną na trwałym elektronicznym nośniku informacji, sporządza się na ostatni dzień roboczy każdego roku kalendarzowego. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, sporządzanie kopii na trwałym elektronicznym nośniku informacji może nastąpić, jeżeli posiada on cechę jednorazowego zapisu i wielokrotnego odczytu oraz jeżeli zostaną zapewnione warunki do jego niezwłocznego odczytu na życzenie organów uprawnionych do kontroli działalności funduszu emerytalnego. 7. Wydruk, o którym mowa w ust. 5, lub nośnik informacji, o którym mowa w ust. 5 i 6, przechowuje się przez okres 50 lat, licząc od dnia jego sporządzenia. § 5. 1. Podmiot prowadzący rejestr sporządza na trwałych elektronicznych nośnikach informacji kopię danych zawartych w rejestrze. 2. Kopia, o której mowa w ust. 1, powinna być przechowywana poza miejscem przechowywania rejestru. 3. Miejsce przechowywania kopii powinno zapewniać należytą ochronę przechowywanych w nim elektronicznych nośników informacji przed utratą lub zniszczeniem. 4. Nośniki informacji, o których mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od zakończenia roku, w którym zostały sporządzone. § 6. 1. Poza miejscem przechowywania rejestru archiwizuje się także wydruk komputerowy lub nośnik informacji, o którym mowa w § 4 ust. 5. 2. Miejsce przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 1, powinno spełniać warunki określone w § 5 ust. 3. § 7. 1. Podmiot prowadzący rejestr powinien posiadać dokumentację obejmującą: 1) wykaz stosowanych programów wraz z pisemnym potwierdzeniem osoby upoważnionej o dopuszczeniu każdego z nich do stosowania, 2) opis przeznaczenia każdego programu, sposobu jego działania oraz wykorzystywania podczas przetwarzania danych, 3) zasady ochrony danych objętych rejestrem, 4) procedury zapewniające właściwe stosowanie programów, 5) zasady ewidencji przebiegu przetwarzania danych. 2. Wydruki i nośniki informacji, o których mowa w § 4-6, powinny być przechowywane w sposób zapobiegający niedozwolonym zmianom, nieupoważnionemu rozpowszechnianiu, uszkodzeniu lub zniszczeniu. 3. Podmiot prowadzący rejestr jest zobowiązany do systematycznego tworzenia rezerwowych kopii zbiorów danych objętych rejestrem oraz do zapewnienia ochrony przed nieupoważnionym dostępem do danych objętych rejestrem oraz użytkowanego oprogramowania. § 8. Fundusz emerytalny niezwłocznie informuje Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi o miejscu przechowywania kopii, o których mowa w § 5 ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa w § 6 ust. 1. § 9. Fundusz emerytalny jest zobowiązany niezwłocznie poinformować Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi o każdym przypadku niewykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, z jednoczesnym wskazaniem przyczyn oraz planowanego terminu i sposobu dostosowania prowadzonej działalności do przepisów rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania i rozliczania transakcji zbywania przez pracowniczy fundusz emerytalny, w imieniu członków funduszu, praw poboru przysługujących im z akcji złożonych na rachunkach ilościowych oraz szczegółowych warunków i trybu, w jakim dopuszczalna jest realizacja tych praw przez członków funduszu. (Dz. U. Nr 63, poz. 403) Na podstawie art. 105 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Pracowniczy fundusz emerytalny, zwany dalej "funduszem", rozporządza prawami poboru przysługującymi członkom tego funduszu z akcji złożonych na rachunkach ilościowych tylko na podstawie uchwały rady nadzorczej pracowniczego towarzystwa emerytalnego. § 2. Rada nadzorcza podejmuje uchwałę, o której mowa w § 1, mając na względzie interes członków funduszu. § 3. Uchwała, o której mowa w § 1, mając na względzie przepis § 5, określa ilość praw poboru, którą fundusz może rozporządzać, sposób obliczenia liczby praw poboru, którymi mogą rozporządzać poszczególni członkowie funduszu, jeśli uchwała przewiduje taką możliwość, oraz - w razie potrzeby i przy zastosowaniu przepisu § 8 pkt 2 - cenę, po której zbycie ma nastąpić, jeśli zbywane są prawa poboru nie znajdujące się w publicznym obrocie. § 4. Uchwała, o której mowa w § 1, jest ogłaszana przez zarząd pracowniczego towarzystwa emerytalnego w sposób zwyczajowo przyjęty do przekazywania informacji członkom funduszu. § 5. Jeśli uchwała, o której mowa w § 1, nie przewiduje rozporządzania przez fundusze wszystkimi prawami poboru z akcji złożonymi na rachunkach ilościowych członków, niezwłocznie umożliwia się członkom dysponowanie pozostałymi prawami poboru na zasadach określonych przez zarząd pracowniczego towarzystwa emerytalnego. § 6. Fundusz wykonuje, w imieniu członków funduszu, prawa poboru przysługujące im z akcji złożonych na rachunkach ilościowych w następujący sposób: 1) akcje objęte przez fundusz w wyniku wykonania prawa poboru są zaliczone do aktywów funduszu w dniu postawienia do dyspozycji funduszu akcji nowej emisji, 2) w dniu, o którym mowa w pkt 1, akcje zostają wliczone do aktywów funduszu, a ich wartość zostaje wyceniona według zasad wyceny aktywów funduszy emerytalnych, 3) w dniu, o którym mowa w pkt 1, powiększa się ilość jednostek rozrachunkowych na rachunkach członków proporcjonalnie do ilości praw poboru, przysługujących każdemu członkowi z akcji złożonych na rachunku ilościowym, którymi mógł rozporządzać fundusz, i wycenionej wartości prawa poboru, 4) wartość prawa poboru, o którym mowa w pkt 3, określa się jako iloraz otrzymany w wyniku podzielenia wartości akcji określonej w pkt 2 - pomniejszonej o ich cenę nabycia w subskrypcji i o ewentualne koszty ich nabycia, stanowiące równowartość opłat poniesionych na rzecz osób trzecich, jeśli obowiązek korzystania z ich pośrednictwa wynika z odrębnych przepisów - przez ilość praw poboru, którymi mógł rozporządzać fundusz. § 7. Fundusz zbywa w imieniu członków funduszu prawa poboru, przysługujące im z akcji złożonych na rachunkach ilościowych, które są dopuszczone do publicznego obrotu, w następujący sposób: 1) prawa poboru dopuszczone do publicznego obrotu są zbywane na rynku regulowanym, 2) wpływy ze zbycia praw poboru, przysługujących z akcji jednego emitenta, z uwzględnieniem pkt 4, pomniejszone o sumę kosztów ich zbycia stanowiących równowartość opłat poniesionych na rzecz osób trzecich, jeśli obowiązek korzystania z ich pośrednictwa wynika z odrębnych przepisów, przelicza się na jednostki rozrachunkowe w dniu zbycia wszystkich praw poboru, przysługujących z akcji złożonych na rachunku ilościowym jednego emitenta albo w ostatnim dniu notowania tych praw poboru na rynku regulowanym, w zależności od tego, który z tych dni następuje wcześniej, proporcjonalnie do ilości praw poboru, przysługujących każdemu członkowi z akcji złożonych na rachunku ilościowym, którymi mógł rozporządzać fundusz, 3) wpływy ze zbycia praw poboru są składane na oddzielnym rachunku pieniężnym funduszu u depozytariusza i do dnia, o którym mowa w pkt 2, nie są zaliczane do aktywów funduszu, 4) pożytki z ulokowania kwot wpływów ze zbycia praw poboru na rachunku, o którym mowa w pkt 3, powiększają te kwoty. § 8. Fundusz zbywa w imieniu członków funduszu prawa poboru, przysługujące im z akcji złożonych na rachunkach ilościowych, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu, w następujący sposób: 1) fundusz zbywa w imieniu członków prawa poboru po cenie wynikającej z zasad wyceny aktywów funduszy emerytalnych, 2) rada nadzorcza pracowniczego towarzystwa emerytalnego może określić w uchwale, o której mowa w § 1, cenę zbycia na poziomie niższym niż wynikająca z zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych, mając na względzie interes członków funduszu, 3) wpływy ze zbycia praw poboru, przeliczone na jednostki rozrachunkowe, powiększają rachunki członków funduszy w dniu zbycia wszystkich praw poboru lub w ostatnim dniu, w którym istnieje możliwość wykonania prawa poboru przysługującego z akcji złożonych na rachunkach ilościowych, w zależności od tego, który z tych dni następuje wcześniej, w sposób i w trybie określonych w § 7, 4) wpływy ze zbycia praw poboru są składane na oddzielnym rachunku pieniężnym funduszu u depozytariusza i do dnia, o którym mowa w pkt 3, nie są zaliczane do aktywów funduszu, 5) pożytki z ulokowania kwot wpływów ze zbycia praw poboru na rachunku, o którym mowa w pkt 4, powiększają te kwoty. § 9. W terminie 14 dni od dnia, o którym mowa w § 6 pkt 1, § 7 pkt 2 lub § 8 pkt 3, fundusz pisemnie informuje poszczególnych członków funduszu o wartości jednostek rozrachunkowych zapisanych na ich rachunkach w wyniku zbycia praw poboru przysługujących z akcji złożonych na ich rachunkach ilościowych. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania stopy zwrotu i średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych, sposobu i terminu zawiadamiania Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi przez otwarty fundusz emerytalny o wysokości stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego, wartości aktywów netto i wartości jednostki rozrachunkowej otwartego funduszu emerytalnego oraz sposobu podawania przez Prezesa Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych, a także sposobu i terminu przekazywania przez otwarty fundusz emerytalny informacji o wysokości stopy zwrotu funduszu do agencji informacyjnej. (Dz. U. Nr 63, poz. 404) Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Otwarty fundusz emerytalny, który przyjmował składki co najmniej przez 24 miesiące, licząc od miesiąca, w którym do funduszu wpłynęła pierwsza składka, ustala w ostatnim dniu roboczym miesiąca kończącego kwartał, do godziny szesnastej, wysokość stopy zwrotu za ostatnie 24 miesiące. 2. Otwarty fundusz emerytalny niezwłocznie po ustaleniu wysokości stopy zwrotu, nie później jednak niż do godziny dziesiątej następnego dnia roboczego, powiadamia pisemnie Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, zwany dalej "Urzędem Nadzoru", o wysokości stopy zwrotu. Powiadomienie jest dokonywane według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Powiadomienie może być dokonane, w zależności od wyboru otwartego funduszu emerytalnego przez: 1) dostarczenie do siedziby Urzędu Nadzoru, 2) przekazanie faksem na numer wskazany przez Urząd Nadzoru, 3) przekazanie, za zgodą i na warunkach określonych przez Urząd Nadzoru, przez transmisję elektroniczną. 4. Otwarty fundusz emerytalny zawiadamia jedną z agencji informacyjnych, wskazanych przez Urząd Nadzoru, o wysokości stopy zwrotu w sposób i w terminie, o których mowa w ust. 2. § 2. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych jest podawana do publicznej wiadomości przez Prezesa Urzędu Nadzoru, niezwłocznie po jej ustaleniu przez: 1) przekazanie jej do wiadomości wszystkich agencji informacyjnych, o których mowa w art. 169 i 170 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934), 2) umieszczenie odpowiedniego ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu Nadzoru. § 3. Wartość jednostki rozrachunkowej, na potrzeby ustalenia stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego, oblicza się z dokładnością do jednego grosza, z uwzględnieniem § 5. § 4. Wartość stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego ustala się do trzech miejsc po przecinku, z uwzględnieniem § 5. § 5. Przy obliczaniu wartości jednostki rozrachunkowej, na potrzeby ustalenia stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego, i ustalaniu stopy zwrotu oraz średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych zaokrągla się otrzymane wartości w następujący sposób: 1) jeśli następna cyfra po ostatniej cyfrze, do której oblicza się lub ustala wartość, mieści się w przedziale 0-4, zaokrągla się otrzymaną wartość w dół, 2) jeśli następna cyfra po ostatniej cyfrze, do której oblicza się lub ustala wartość, mieści się w przedziale 5-9, zaokrągla się wartość jednostki rozrachunkowej w górę. § 6. Otwarty fundusz emerytalny powiadamia Urząd Nadzoru o wartości aktywów netto i wartości jednostki rozrachunkowej tego funduszu do godziny dziesiątej dnia roboczego następującego po dniu, w którym zostały ustalone te wartości. Powiadomienie jest dokonywane według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. Przepisy § 1 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. (poz. 404) Załącznik nr 1 POWIADOMIENIE O STOPIE ZWROTU OTWARTEGO FUNDUSZU EMERYTALNEGO Ilustracja Załącznik nr 2 POWIADOMIENIE O WARTOŚCI AKTYWÓW NETTO I WARTOŚCI JEDNOSTKI ROZRACHUNKOWEJ Z DNIA ......................... Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad pokrywania niedoboru w otwartych funduszach emerytalnych, proporcjonalnej części aktywów netto otwartego funduszu emerytalnego, jaka powinna być przechowywana na rachunku rezerwowym, sposobu ustalania przez powszechne towarzystwo emerytalne wielkości środków, które powinny być przekazywane na rachunek rezerwowy, oraz sposobu wycofywania przez powszechne towarzystwo nadwyżek środków z rachunku rezerwowego. (Dz. U. Nr 63, poz. 405) Na podstawie art. 183 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Niedobór w otwartym funduszu emerytalnym jest pokrywany kolejno z rachunku rezerwowego tego funduszu, środków własnych powszechnego towarzystwa emerytalnego i ze środków Funduszu Gwarancyjnego. 2. Jeżeli niedobór nie zostanie w całości pokryty w sposób, o którym mowa w ust. 1, jego pokrycie następuje ze środków Skarbu Państwa na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. § 2. Pokrycie niedoboru z poszczególnych źródeł wskazanych w § 1 odbywa się w zakresie, w jakim niedobór nie został pokryty ze źródła poprzedniego. § 3. Kwota niedoboru jest pokrywana z rachunku rezerwowego przez powiększenie wartości jednostki rozrachunkowej otwartego funduszu emerytalnego do wartości zapewniającej osiągnięcie przez ten fundusz wysokości stopy zwrotu na poziomie odpowiadającym minimalnej wymaganej stopie zwrotu, w drodze zmniejszenia odpowiedniej liczby jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym. § 4. Kwota niedoboru jest pokrywana z własnych środków powszechnego towarzystwa emerytalnego, w drodze transferu tych środków do otwartego funduszu emerytalnego, w kwocie odpowiadającej różnicy między wartością aktywów netto otwartego funduszu emerytalnego, jaką aktywa te posiadałyby, gdyby fundusz ten osiągnął minimalną wymaganą stopę zwrotu w dniu stwierdzenia niedoboru, a wartością aktywów netto funduszu, jaką te aktywa posiadałyby w dniu stwierdzenia niedoboru, gdyby wartość jednostki rozrachunkowej została ustalona w wysokości równej wartości jednostki rozrachunkowej powiększonej w wyniku postępowania, o którym mowa w § 3. § 5. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio do kwoty niedoboru pokrywanej ze środków Funduszu Gwarancyjnego przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółkę Akcyjną. § 6. Pokrycie niedoboru powstałego w następstwie utraty przez depozytariusza aktywów otwartego funduszu emerytalnego, mających postać materialną, następuje w drodze transferu własnych środków pieniężnych depozytariusza do otwartego funduszu emerytalnego w kwocie stanowiącej równowartość wartości utraconych aktywów, ustalonej na dzień transferu na podstawie zasad wyceny aktywów funduszy emerytalnych. § 7. Proporcjonalna część aktywów netto otwartego funduszu emerytalnego, jaka powinna być przechowywana na jego rachunku rezerwowym, stanowi równowartość 1,5% wartości środków zgromadzonych na rachunkach wszystkich członków tego otwartego funduszu emerytalnego. § 8. Powszechne towarzystwa emerytalne ustalają wielkość środków, które powinny być przekazywane na rachunek rezerwowy, w każdym dniu roboczym, przy czym wielkość ta powinna odpowiadać równowartości kwoty składek przeliczonych w danym dniu na jednostki rozrachunkowe w funduszu. § 9. Jeżeli wielkość środków na rachunku rezerwowym nie spełnia wymogów określonych w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934), powszechne towarzystwo emerytalne dokonuje dopłaty na rachunek rezerwowy w terminie 7 dni, licząc od dnia stwierdzenia niespełnienia tych wymogów. § 10. 1. Powszechne towarzystwo emerytalne może wycofać, z zastrzeżeniem ust. 2, w terminie 7 dni, licząc od dnia wystąpienia nadwyżki środków na rachunku rezerwowym, kwotę nadwyżki nie przekraczającą 10% wartości środków zgromadzonych na rachunku rezerwowym, informując na piśmie o tym zamiarze Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi nie później niż na 2 dni przed zamierzonym wycofaniem tej kwoty. Wycofanie kwoty nadwyżki następuje w gotówce i skutkuje zmniejszeniem ilości jednostek rozrachunkowych. 2. Jeżeli wartość nadwyżki jest większa niż 10% wartości środków na rachunku rezerwowym, powszechne towarzystwo emerytalne może wycofać całą kwotę nadwyżki z rachunku rezerwowego, z tym zastrzeżeniem, że w każdym kolejnym okresie 7-dniowym wycofa kwotę nadwyżki odpowiadającą najwyżej 10% wartości środków na rachunku rezerwowym oraz że przed każdym kolejnym wycofaniem o zamiarze takiego wycofania poinformuje na piśmie Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie określonym w ust. 1. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie wysokości i zasad dokonywania wpłat do Funduszu Gwarancyjnego. (Dz. U. Nr 63, poz. 406) Na podstawie art. 185 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość wpłaty do Funduszu Gwarancyjnego jest ustalana na każdy kolejny kwartał kalendarzowy, na podstawie rozliczenia wpłat na koniec poprzedniego kwartału kalendarzowego, dokonanego nie później niż w terminie 3 dni roboczych, licząc od dnia zakończenia kwartału. § 2. W celu dokonania rozliczenia, o którym mowa w § 1, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółka Akcyjna prowadzi dla poszczególnych powszechnych towarzystw emerytalnych ewidencję dokonanych dotychczas wpłat oraz pożytków z lokaty środków Funduszu Gwarancyjnego. § 3. Wysokość wpłat na koniec danego kwartału kalendarzowego, po powiększeniu o pożytki z ich lokaty oraz pomniejszeniu o wynagrodzenie należne Krajowemu Depozytowi Papierów Wartościowych Spółce Akcyjnej, powinna wynosić dla każdego powszechnego towarzystwa emerytalnego 0,1% wartości aktywów netto otwartego funduszu emerytalnego zarządzanego przez towarzystwo na koniec tego kwartału. § 4. Wysokość wpłaty, o której mowa w § 1, stanowi różnicę między wymaganą wysokością wpłat ustaloną zgodnie z § 3 a rzeczywistą wysokością tych wpłat na koniec kwartału kalendarzowego, jeżeli jest ona niższa od wysokości wymaganej. § 5. Wpłaty, o której mowa w § 1, powszechne towarzystwo emerytalne dokonuje w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania od Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych Spółki Akcyjnej rozliczenia wpłat za poprzedni kwartał kalendarzowy. § 6. 1. W przypadku gdy rozliczenie za poprzedni kwartał kalendarzowy wykaże nadpłatę po stronie powszechnego towarzystwa emerytalnego, kwota tej nadpłaty jest zaliczana na poczet wpłaty należnej w kolejnym kwartale kalendarzowym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na pisemny wniosek powszechnego towarzystwa emerytalnego kwota nadpłaty podlega zwrotowi w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania wniosku. § 7. 1. W przypadku niedokonania należnej wpłaty w terminie, o którym mowa w § 5, powszechne towarzystwo emerytalne jest obowiązane do zapłaty odsetek za zwłokę w wysokości odsetek ustawowych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 2. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne. (Dz. U. Nr 63, poz. 407) Na podstawie art. 142 ust. 5 i art. 155 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Lokaty aktywów otwartego funduszu emerytalnego w poszczególnych kategoriach lokat nie mogą przekroczyć: 1) 7,5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w świadectwa rekompensacyjne, w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr 107, poz. 691), 2) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, 3) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku giełdowym, innych niż określone w pkt 5, przy czym lokaty w akcjach spółek notowanych na rynku równoległym i rynku wolnym nie mogą przekroczyć łącznie 10% wartości aktywów, a lokaty w akcjach spółek notowanych na rynku wolnym nie mogą przekroczyć 5% wartości aktywów, 4) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku pozagiełdowym oraz spółek nie notowanych na regulowanym rynku giełdowym i na regulowanym rynku pozagiełdowym, lecz dopuszczonych do publicznego obrotu, 5) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, 6) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte oraz fundusze inwestycyjne mieszane, przy czym lokaty w certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte nie mogą przekroczyć 5% wartości aktywów, 7) 15% wartości aktywów - w przypadku lokaty w jednostkach uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte, 8) 15% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 9) 5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu, 10) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych całkowicie obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 11) 5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych całkowicie obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 12) 5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez spółki publiczne, innych niż określone w pkt 10 i 11, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu. § 2. Lokaty aktywów otwartego funduszu emerytalnego w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 1 oraz pkt 3-7, mogą stanowić łącznie nie więcej niż 60% wartości aktywów tego funduszu. § 3. 1. W przypadku lokat w aktywa, o których mowa w § 1 pkt 1 oraz pkt 3-6, lokaty otwartego funduszu emerytalnego nie mogą stanowić więcej niż 10% jednej emisji. 2. Jeżeli pomiędzy papierami wartościowymi różnych emisji, ale tego samego emitenta, nie występują żadne różnice w zakresie uprawnień przysługujących ich posiadaczom, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się łącznie do tych wszystkich emisji. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania regionalnych inspektoratów celnych. (Dz. U. Nr 63, poz. 408) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące regionalne inspektoraty celne oraz ustala ich siedziby i terytorialny zasięg działania: 1) Regionalny Inspektorat Celny w Białymstoku dla obszaru województw: białostockiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego i suwalskiego, 2) Regionalny Inspektorat Celny w Krakowie dla obszaru województw: bielskiego, częstochowskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, krośnieńskiego, nowosądeckiego i tarnowskiego, 3) Regionalny Inspektorat Celny w Lublinie dla obszaru województw: bialskopodlaskiego, chełmskiego, lubelskiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i zamojskiego, 4) Regionalny Inspektorat Celny w Poznaniu dla obszaru województw: kaliskiego, konińskiego, leszczyńskiego, pilskiego i poznańskiego, 5) Regionalny Inspektorat Celny w Szczecinie dla obszaru województw: gorzowskiego, koszalińskiego, słupskiego i szczecińskiego. § 2. Na obszarach województw nie wymienionych w § 1 zadania określone w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) wykonuje Generalny Inspektor Celny przy pomocy podległego mu Generalnego Inspektoratu Celnego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 8 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. (Dz. U. Nr 63, poz. 409) Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dotacje przewidziane w 1998 r. dla górnictwa przeznacza się na pokrycie kosztów: 1) likwidacji kopalń węgla kamiennego, przez którą rozumie się likwidację zakładów górniczych lub ich części, wyszczególnionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, 2) likwidacji kopalń siarki: "Machów", "Grzybów", wyodrębnionej części kopalni "Jeziórko" oraz opracowania dokumentacji likwidacyjnej wyrobiska po kopalni siarki "Piaseczno", 3) likwidacji zakładów górniczych "Bochnia" i "Łężkowice" w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia", 4) likwidacji Kopalń Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" i "Olkusz", 5) likwidacji zakładu górniczego "Stanisławów" oraz zakładu górniczego "Boguszów", wchodzących w skład Kopalni Barytu "Boguszów" Spółka z o.o. w upadłości w Boguszowie-Gorcach, 6) likwidacji podziemnego zakładu górniczego "Sieniawa", wchodzącego w skład Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w likwidacji w Sieniawie, 7) utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka", 8) usuwania szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów górniczych, 9) niezbędnych projektów i dokumentacji, ekspertyz, analiz oraz opiniowania i weryfikacji przebiegu procesów określonych w pkt 1-8 i 10, jak również kosztów nadzorowania procesów restrukturyzacyjnych w górnictwie przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A., 10) refundacji składek ZUS oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, ponoszonych przez okres do 24 miesięcy przez pracodawcę spoza górnictwa, a wynikających z zatrudnienia przez niego pracowników przejętych z kopalń węgla kamiennego, w części dotyczącej tych pracowników, pod warunkiem zatrudnienia ich w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nie określony. Przekazywanie dotacji na refundację składek ZUS oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy zainteresowaną spółką węglową S.A. lub samodzielną kopalnią węgla kamiennego a wyżej wymienionym pracodawcą, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Przez koszty likwidacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, rozumie się w szczególności koszty: 1) likwidacji wyrobisk górniczych i otworów eksploatacyjnych, 2) likwidacji zbędnych obiektów oraz demontażu maszyn i urządzeń, 3) usuwania szkód górniczych wywołanych eksploatacją górniczą, z wyjątkiem szkód, o których mowa w ust. 1 pkt 8, 4) rekultywacji terenów pogórniczych, 5) utrzymania obiektów przeznaczonych do likwidacji w kolejności zapewniającej bezpieczeństwo ruchu górniczego, wykonywania prac zabezpieczających oraz przedsięwzięć zapobiegających zagrożeniom związanym z likwidowanym zakładem górniczym, 6) ogólnozakładowe, w kopalniach całkowicie likwidowanych, od chwili zaprzestania wydobycia. 3. Przez koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 7, rozumie się koszty ponoszone na: 1) ujmowanie i odprowadzanie wycieków z kopalni oraz ich utylizację, 2) likwidację wyrobisk w rejonie obszaru górniczego kopalni w celu ograniczenia zagrożenia wodnego, zawałowego oraz zapadliskowego na powierzchni, 3) utrzymanie ruchu zabytkowej części kopalni, 4) renowację zabytkowych wyrobisk, maszyn i urządzeń, 5) odtworzenie majątku trwałego, zapewniającego funkcjonowanie zabytkowej części kopalni. 4. Dotacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone również na sfinansowanie: 1) zobowiązań Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda", wynikających z prawomocnych postanowień sądu, zatwierdzających układ, przypadających do spłaty w 1998 r., oraz zobowiązań Zakładu Wydobywczo-Przeróbczego Antracytu S.A. w upadłości wobec wierzycieli, powstałych w 1998 r. do dnia ogłoszenia upadłości, 2) nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji kopalń węgla kamiennego "Barbara-Chorzów", "Żory", "Saturn", "Paryż", "Pstrowski", Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego oraz na zabezpieczenie wyrobisk górniczych Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda", Zakładu Wydobywczo-Przeróbczego Antracytu S.A. w upadłości, Kopalni Barytu "Boguszów" Spółki z o.o. w upadłości i Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w likwidacji, 3) prac adaptacyjnych w szybie V Kopalni Węgla Kamiennego "Bielszowice", zapewniających bezpieczną likwidację Ruchu Poręba, 4) adaptacji przekopu równoległego przyległego do przekopu południowego na poziomie 230 w Kopalni Węgla Kamiennego "Wesoła", celem jego likwidacji, 5) przedsięwzięć w głównych wyrobiskach odstawczych na Ruchu I i II "Bobrek" w Kopalni Węgla Kamiennego "Bobrek-Miechowice", mających na celu rozszerzenie frontu likwidacyjnego Ruchu "Miechowice", 6) wykonania odrębnego systemu wentylacji oraz drogi ewakuacyjnej w Kopalni Doświadczalnej Węgla Kamiennego M-300 w Zabrzu, w związku z likwidacją szybu wentylacyjnego "Dorotka" w Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy", 7) prac związanych z uproszczeniem systemu odwadniania w Kopalni Węgla Kamiennego "Saturn" i "Paryż", co umożliwi likwidację odwadniania w kopalniach "Sosnowiec" i "Porąbka-Klimontów", 8) uregulowania stanu prawnego gruntów, wykupu gruntów oraz odtworzenia majątku trwałego, zapewniającego prawidłowy przebieg procesu likwidacji Kopalń Siarki "Machów", "Grzybów" i Przedsiębiorstwa Rekultywacji Terenów Górniczych "Jeziórko". § 2. 1. Dotacje dla górnictwa przewidziane w 1998 r. przeznacza się również na: 1) osłony socjalne i jednorazowe wypłaty wypłacane w bieżącym roku budżetowym, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, pracownikom jednostek wymienionych w tych przepisach, 2) zaspokojenie roszczeń byłych pracowników likwidowanych kopalń,w których wydobycie zostało zaprzestane, dotyczących: a) ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy przysługujący emerytom i rencistom na podstawie Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. oraz układów zbiorowych pracy obowiązujących dla jednostek wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2-4, b) rent wyrównawczych oraz jednorazowych odszkodowań pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, 3) odprawy pieniężne przysługujące na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59, Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457, Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) dla pracowników dotychczas zatrudnionych pod ziemią w likwidowanych kopalniach węgla kamiennego lub innych kopalniach podziemnych całkowicie likwidowanych, 4) koszty szkolenia związane z jednorazowym przekwalifikowaniem byłych pracowników kopalń i innych zakładów w spółkach węglowych, a także przedsiębiorstw robót górniczych i Przedsiębiorstwa Budowy Szybów w Bytomiu oraz utworzonych przez spółki węglowe zakładów robót górniczych stosujących w dniu 31 grudnia 1997 r. Układ zbiorowy pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r., zatrudnionych pod ziemią i zwolnionych z tych jednostek z przyczyn dotyczących zakładu pracy - w zawodach umożliwiających zatrudnienie poza górnictwem, w wysokości poniesionych kosztów, nie więcej niż dwukrotność przeciętnego wynagrodzenia w ostatnim kwartale, opublikowanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Dotacja związana z jednorazowym przekwalifikowaniem pracownika zwolnionego z jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 4, z przyczyn dotyczących zakładu pracy, przyznawana jest pod warunkiem rozpoczęcia tego szkolenia przed upływem dwóch lat od daty rozwiązania z nim umowy o pracę lub przed podjęciem w tym okresie nowego zatrudnienia lub działalności gospodarczej. § 3. Dotacje przyznawane są na wniosek podmiotu (likwidatora) lub syndyka prowadzących działalność, o której mowa w § 1, oraz innych podmiotów ubiegających się o dotację, o których mowa w § 2. § 4. 1. Podstawą przyznania dotacji na pokrycie kosztów likwidacji kopalń, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-6, jest: 1) decyzja właściwego organu o postawieniu kopalni w stan likwidacji, 2) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki: a) program likwidacji kopalni, b) roczny plan likwidacji w podziale na miesiące, obejmujący: - zakres rzeczowy robót likwidacyjnych i ich harmonogram, - preliminarz kosztów i przychodów z likwidacji majątku, - przychody ze sprzedaży węgla i majątku kopalni, 3) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu likwidacji w przypadku kontynuowania likwidacji, 4) umowa o prowadzenie likwidacji zawarta między Ministrem Gospodarki a podmiotem (likwidatorem) lub syndykiem ubiegającym się o dotację. 2. Podstawą przyznania dotacji na utrzymanie, zabezpieczenie i ratowanie zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka" jest: 1) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki: a) program utrzymania i zabezpieczenia kopalni, b) roczny plan utrzymania i zabezpieczenia kopalni w podziale na miesiące, obejmujący: - zakres rzeczowy robót i harmonogram prac, - preliminarz kosztów, 2) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu utrzymania i zabezpieczenia kopalni, 3) umowa zawarta z Ministrem Gospodarki na realizację prac w zakresie utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka". 3. Podstawą przyznania dotacji na koszty usuwania szkód górniczych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 pkt 3, jest ugoda zawarta pomiędzy kopalnią a poszkodowanym lub prawomocne orzeczenia komisji ds. szkód górniczych lub sądów powszechnych wraz z planem likwidacji szkody i preliminarzem kosztów jej naprawienia, sporządzonym przez podmiot ubiegający się o dotację. 4. Podstawą przyznania dotacji na cele, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 10 oraz § 2 ust. 1 pkt 1-4, są zaopiniowane przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. wnioski sporządzone przez podmiot ubiegający się o dotację. 5. Podstawą przyznania środków dotacji budżetowej na realizację przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. zadań określonych w § 1 ust. 1 pkt 9, jest umowa zawarta pomiędzy Ministrem Gospodarki a Zarządem Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A., po uprzednim zaopiniowaniu przez Ministra Finansów. § 5. Dotacje wypłaca się zaliczkowo w ratach miesięcznych na konto likwidatora lub podmiotu, któremu dotacja jest przyznana w ramach uruchamianych środków budżetowych, po przedstawieniu rozliczenia, o którym mowa w § 7 ust. 1. § 6. 1. W przypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem Minister Gospodarki wstrzymuje przekazywanie dalszych rat dotacji do czasu rozliczenia się z już otrzymanych kwot. 2. Dotacje nie wykorzystane lub wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi do budżetu państwa w trybie określonym w odrębnych przepisach. § 7. 1. Podmioty korzystające z dotacji składają Ministrowi Gospodarki w terminie do 25 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, na który ma być uruchomiona dotacja, sprawozdanie miesięczne obejmujące rozliczenie z wykonanych dotychczas prac, faktycznie poniesionych w tym zakresie nakładów oraz wypłaconych kwot na osłony socjalne i inne świadczenia oraz uzyskanych przychodów. 2. Sprawozdanie z realizacji rocznego planu likwidacji, wraz z rocznym rozliczeniem rzeczowo-finansowym wykorzystania dotacji, właściwe podmioty korzystające z dotacji w 1998 r. obowiązane są przedłożyć Ministrowi Gospodarki do dnia 20 lutego 1999 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 maja 1998 r. (poz. 409) Załącznik nr 1 WYKAZ KOPALŃ WĘGLA KAMIENNEGO PRZEWIDZIANYCH DO LIKWIDACJI W 1998 r., KTÓRYCH LIKWIDACJA MOŻE BYĆ FINANSOWANA ZE ŚRODKÓW POCHODZĄCYCH Z BUDŻETU PAŃSTWA, ORAZ TERMINY LIKWIDACJI ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH LUB ICH CZĘŚCI Lp.KopalniaStatus prawnyData rozpoczęcia likwidacjizakończenia wydobyciazakończenia likwidacji 123456 Kopalnie likwidowane całkowicie 1Wałbrzyskie KWK* ZG Juliaprzedsiębiorstwo państwowe01.01.1991 r.31.10.1996 r.30.09.1998 r. 2Nowa Rudaprzedsiębiorstwo państwowe01.04.1992 r.-31.12.2001 r. 3Saturn*spółka akcyjna01.01.1992 r.31.12.1995 r.31.12.1996 r. 4Sosnowiecspółka akcyjna01.01.1992 r.31.12.1997 r.31.12.1998 r. 5Siemianowice*spółka z o.o.15.07.1993 r.31.12.1996 r.31.12.1998 r. 6Paryż*spółka z o.o.01.09.1993 r.30.06.1995 r.31.12.1996 r. 7Pstrowski*spółka z o.o.01.02.1994 r.31.12.1995 r.30.06.1997 r. 8Jowiszspółka z o.o.01.12.1994 r.31.12.1997 r.31.12.2001 r. 9Żory*spółka akcyjna15.08.1996 r.31.10.1996 r.31.12.1997 r. 10Porąbka-Klimontówspółka akcyjna01.01.1998 r.31.12.1998 r.31.12.2000 r. 11ZWP Antracytuspółka akcyjna01.08.1997 r.31.12.1998 r.31.12.2000 r. 12MorcinekJastrzębska SW S.A.01.04.1998 r.01.11.1998 r.31.12.1999 r. 13M-300Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG01.07.1996 r.30.06.1995 r.31.12.1998 r. Kopalnie likwidowane częściowo 14Powstańców Śląskich (Rejon Radzionków)Bytomska SW S.A.01.01.1996 r.31.12.1995 r.31.12.1998 r. 15Jaworzno (Ruch Kościuszko) II etapNadwiślańska SW S.A.01.01.1997 r.31.03.1995 r.30.06.1999 r. 16Jan Kantyspółka akcyjna01.04.1994 r.I kw. 1994 r.31.12.1995 r. (Rejon płytkiej eksploatacji)01.01.1996 r.31.12.1997 r. (III etap likwidacji)01.01.1998 r.30.09.1999 r.31.12.1999 r. 17Centrum-Szombierki (Ruch Szombierki)Bytomska SW S.A.01.01.1996 r.01.03.1996 r.31.12.1998 r. 18Polska-Wirek (Ruch Polska)Rudzka SW S.A.01.01.1996 r.01.07.1995 r.31.12.1998 r. 19Sośnica (Pole Wschód)Gliwicka SW S.A.01.07.1996 r.01.07.1996 r.30.06.1998 r. 20Pokój (Ruch Wawel)Rudzka SW S.A.01.01.1997 r.30.09.1996 r.31.12.1998 r. 21Rozbark (dawna KWK Łagiewniki)Bytomska SW S.A.01.01.1997 r.-31.12.1998 r. 22Brzeszcze (Ruch Jawiszowice)Nadwiślańska SW S.A.01.01.1997 r.15.11.1995 r.31.12.1998 r. 23Siersza (Partia A i B)Nadwiślańska SW S.A.01.01.1997 r.III kw. 1996 r.31.12.1998 r. 24WieczorekKatowicki HW (Rejon Wilson)01.01.1997 r.II kw. 1996 r.31.12.1999 r. Rejon Ligoń i szybu Wschodniego01.01.1997 r.IV kw. 1996 r.31.12.1999 r. 25Katowice-Kleofas (Ruch Kleofas-Śródmieście)Katowicki HW01.01.1997 r.-31.12.1999 r. (Ruch Katowice-część) 26Murcki (Ruch II)Katowicki HW01.01.1997 r.II kw. 1995 r.31.12.1998 r. 27Niwka-Modrzejów (Ruch II Niwka)spółka z o.o.01.01.1997 r.-31.12.1998 r. 28Kazimierz-Juliusz (Ruch II Juliusz)spółka z o.o.01.01.1997 r.I kw. 1995 r.31.12.1998 r. 29Ziemowit (Ruch II dawna KWK "Piast")Nadwiślańska SW S.A.01.01.1997 r.III kw. 1997 r.31.03.1999 r. 30Bobrek-MiechowiceBytomska SW S.A. Etap I - połączenie kopalń01.01.1997 r.31.12.1998 r. Etap II - likwidacja Miechowic01.01.1999 r.31.12.1998 r.31.12.2000 r. 31Bielszowice (Ruch I Poręba)Rudzka SW S.A.01.01.1997 r.01.01.1998 r.31.12.2000 r. 32Janina (szyby Janina I i II)Nadwiślańska SW S.A.01.04.1997 r.-31.03.1999 r. 33Rydułtowy (Ruch Ignacy)Rybnicka SW S.A.01.01.1997 r.31.08.1995 r.31.12.1999 r. 34Andaluzja (Rejon Bobrowniki)Bytomska SW S.A.01.01.1997 r.01.01.1997 r.31.12.1998 r. 35Anna (Rejon szybów Jedłownickich)Rybnicka SW S.A.01.07.1997 r.-30.06.1999 r. 36Chwałowice (Rejon szybów IV i Szymański)Rybnicka SW S.A.01.01.1997 r.-31.12.1999 r. 37Marcel (Rejon południowy Ruchu 1 Maja)Rybnicka SW S.A.01.01.1997 r.08.1995 r.31.12.1998 r. 38Krupiński (Rejon szybu IV)Jastrzębska SW S.A.01.01.1997 r.-31.12.1998 r. 39Wesoła (Rejon dawnej KWK Wesoła I)Katowicki HW01.01.1997 r.08.03.1991 r.31.12.1998 r. 40Makoszowy (Rejon szybu Dorotka)Gliwicka SW S.A.01.11.1997 r.30.11.1974 r.31.12.1999 r. 41Bolesław Śmiały (Rejon wentylacyjny szybu Bolko II)Gliwicka SW SA01.01.1998 r.30.06.1999 r.31.12.1999 r. 42Dębieńsko (Rejon centralny i północnozachodni)Gliwicka SW S.A.01.01.1998 r.30.06.1999 r.31.12.1999 r. 43Gliwice (Rejon szybów Wójtowa Wieś i Ostropa)Gliwicka SW S.A.01.01.1998 r.31.04.1994 r.31.12.2000 r. 44Knurów (Rejon szybów Krywald i Piotr)Gliwicka SW S.A.01.01.1998 r.30.11.1990 r.31.12.2000 r. 45Grodziec (Partia D)Spółka z o.o.01.07.1998 r.01.07.1998 r.31.12.1999 r. 46Silesia (część Wschodnia poz. I-IV)Nadwiślańska SW S.A.01.07.1998 r.31.12.1998 r.31.12.1999 r. 47Jas-Mos (Ruch Moszczenica)Jastrzębska SW S.A.01.01.1998 r.31.12.2002 r.31.12.2005 r. * W tym również finansowanie nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji zakładów górniczych. Załącznik nr 2 Umowa Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 8 maja 1998 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1998 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. (Dz. U. Nr 63, poz. 410) Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie dotyczy: 1) osób już korzystających z osłon socjalnych, finansowanych ze środków dotacji budżetowych w latach 1995-1997, 2) pracowników górnictwa posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, wykonujących pracę pod ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy z powodu: a) restrukturyzacji, likwidacji lub upadłości kopalń węgla kamiennego i innych zakładów w spółkach węglowych, a także likwidacji: podziemnego zakładu górniczego "Sieniawa" wchodzącego w skład Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w likwidacji w Sieniawie, zwanego dalej "Kopalnią Węgla Brunatnego »Sieniawa« w Sieniawie", zakładu górniczego "Stanisławów" oraz zakładu górniczego "Boguszów", wchodzących w skład Kopalni Barytu "Boguszów" Spółka z o.o. w upadłości w Boguszowie-Gorcach, zwanych dalej "Kopalnią Barytu »Boguszów«", Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni oraz Kopalń Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" i "Olkusz" wchodzących w skład Zakładów Górniczo-Hutniczych "Bolesław" w Bukownie, jeśli postanowienia układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych, o których mowa w § 3, § 5 i § 8 rozporządzenia, b) zmniejszenia zatrudnienia - w przedsiębiorstwach robót górniczych i Przedsiębiorstwie Budowy Szybów w Bytomiu oraz utworzonych przez spółki węglowe zakładach robót górniczych stosujących w dniu 31 grudnia 1997 r. Układ zbiorowy pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r., c) likwidacji lub upadłości przedsiębiorstw robót górniczych i Przedsiębiorstwa Budowy Szybów oraz utworzonych przez spółki węglowe zakładów robót górniczych, o których mowa w lit. b). 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) osłonie socjalnej - rozumie się przez to świadczenie socjalne wypłacane w trakcie urlopu górniczego, zwane dalej "świadczeniem socjalnym", oraz deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika", dodatkową nagrodę roczną wynikającą z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), zwanego dalej "Kartą Górnika", a ponadto uznaniowe świadczenia wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zasiłek socjalny, jednorazową odprawę zasiłkową i jednorazowe wypłaty, 2) jednorazowych wypłatach - rozumie się przez to jednorazową odprawę pieniężną oraz jednorazową odprawę pieniężną - bezwarunkową, 3) pracownikach wykonujących prace pod ziemią - rozumie się przez to pracowników (posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie), którzy ten rodzaj pracy mają określony w umowie o pracę zawartej na czas nie określony i pracę tę wykonywali w okresie co najmniej trzech miesięcy przed otrzymaniem osłony socjalnej, 4) kopalniach węgla kamiennego - rozumie się przez to każdą jednostkę, w ramach której funkcjonuje lub funkcjonował zakład górniczy w rozumieniu art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885) wydobywający węgiel kamienny metodą głębinową, 5) kopalniach węgla - rozumie się przez to kopalnie węgla kamiennego i inne zakłady w spółkach węglowych oraz przedsiębiorstwa robót górniczych i Przedsiębiorstwo Budowy Szybów w Bytomiu, a także inne jednostki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), 6) likwidacji kopalni - rozumie się przez to likwidację całości lub części zakładu górniczego kopalni. § 2. 1. Pracownikowi może być przyznana osłona socjalna na warunkach określonych rozporządzeniem, za zgodą pracodawcy. 2. Osłona socjalna nie przysługuje jednak osobie, która w trakcie korzystania z niej podjęła pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon socjalnych albo podjęła inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym w terminie miesiąca jednostki zobowiązanej do wypłaty osłon socjalnych. 3. Prawo do pobierania osłon socjalnych przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych. § 3. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, któremu ze względu na wiek, łączny staż pracy lub staż pracy pod ziemią wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy brakuje nie więcej niż trzy lata do spełnienia warunków umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, może być przyznany urlop górniczy do czasu osiągnięcia uprawnień emerytalnych, pod warunkiem złożenia przez pracownika pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia urlopu górniczego. 2. Przepis ust. 1 może mieć zastosowanie do pracowników nie objętych zamiarem zwolnienia - na ich wniosek, za zgodą pracodawcy. § 4. 1. Osoba korzystająca z urlopu górniczego otrzymuje świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika", dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika", nagrodę jubileuszową, a także uznaniowe świadczenia z funduszu świadczeń socjalnych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna wynikająca z "Karty Górnika", o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że osoba korzystająca z urlopu górniczego nabyła do nich uprawnienie przed uzyskaniem świadczenia socjalnego. 3. Od świadczenia socjalnego, deputatu węglowego, nagrody z okazji "Dnia Górnika" oraz dodatkowej nagrody rocznej wynikającej z "Karty Górnika", o których mowa w ust. 1, pracodawca odprowadza składkę na ubezpieczenie społeczne. § 5. 1. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1998 r., jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 pkt 2-6 i § 7 ust. 2-6. 2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi począwszy od dnia 1 stycznia 1998 r. na okres do trzech lat, jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 i § 7, w kwocie stanowiącej 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego, z zastrzeżeniem ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. 3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 2 i w § 8 ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych zgodnie z Kodeksem pracy. § 6. W kopalniach węgla: 1) miesięczne świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 2, w I kwartale 1998 r. nie może być niższe niż kwota 915,00 zł, 2) świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 1 i 2, jest waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty - bez nagród rocznych - określonego w pkt 3, z tym że kwota świadczenia socjalnego nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją, 3) wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obciążającego koszty - bez nagród rocznych - pracowników wszystkich kopalń węgla kamiennego zatrudnionych pod ziemią, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni, 4) wysokość świadczenia socjalnego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, 5) waloryzacja świadczenia socjalnego dla osoby, której przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału, 6) wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 3, ogłasza Minister Gospodarki w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 7. 1. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników: 1) Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni w I kwartale 1998 r. nie może być niższe niż kwota 600,00 zł, 2) Kopalń Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" oraz "Olkusz" w I kwartale 1998 r. nie może być niższe niż kwota 682,00 zł, 3) podziemnego zakładu górniczego Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w Sieniawie oraz Kopalni Barytu "Boguszów" w I kwartale 1998 r. nie może być niższa niż kwota 450,00 zł. 2. Świadczenia socjalne w jednostkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, są waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, obciążających koszty - z wyłączeniem nagród rocznych, wypłat odpraw pieniężnych przyznawanych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o charakterze jednorazowym - określonego w ust. 3, z tym że kwota świadczenia socjalnego nie może być niższa od wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją. 3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się odrębnie dla każdej jednostki wymienionej w ust. 1 pkt 1 i 2, jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w każdej z tych jednostek, ustalonego na zasadach określonych w ust. 2, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. 4. Świadczenia socjalne w jednostkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia określonego w ust. 5, obliczanego na podstawie najniższego wynagrodzenia pracowników ustalanego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, z tym że kwota świadczenia socjalnego nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją. 5. Wskaźnik wzrostu przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia na kolejny kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. 6. Przepisy § 6 pkt 4-6 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Zasiłek socjalny, przyznany pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1998 r., w okresie do dwóch lat jest wypłacany w każdym miesiącu, w którym jest on uprawniony do jego pobierania, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń w jednostce wypłacającej, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 2. Począwszy od dnia 1 stycznia 1998 r. w: 1) kopalniach węgla - pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, nie uprawnionemu do urlopu górniczego, może być przyznany zasiłek socjalny, wypłacany miesięcznie w kwocie stanowiącej 65% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, obliczonego, z zastrzeżeniem § 5 ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8-10, 2) podziemnym zakładzie górniczym Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w Sieniawie oraz Kopalni Barytu "Boguszów" - pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, nie uprawnionemu do urlopu górniczego, może być przyznany zasiłek socjalny wypłacany miesięcznie w kwocie stanowiącej 65% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, obliczonego, z zastrzeżeniem § 5 ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 8-10. 3. W kopalniach węgla miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 2, w I kwartale 1998 r. nie może być niższy niż kwota 830,00 zł. 4. W podziemnym zakładzie górniczym Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w Sieniawie oraz w Kopalni Barytu "Boguszów" miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 2, w I kwartale 1998 r. nie może być niższy niż kwota 400,00 zł. 5. Osobom pobierającym zasiłek socjalny w kopalniach węgla, których dotyczy ust. 1 i ust. 2 pkt 1, zasiłek socjalny jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 6 pkt 2-6. 6. Osobom pobierającym zasiłek socjalny w jednostkach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, których dotyczy ust. 1 i ust. 2 pkt 2, zasiłek socjalny jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 7 ust. 4-6. 7. Od zasiłku socjalnego odprowadzana jest składka na ubezpieczenie społeczne. 8. Warunkiem przyznania pracownikowi zasiłku socjalnego jest pisemne zobowiązanie się przez niego do przestrzegania zasad określonych w ust. 9 i 10. 9. Warunkiem otrzymywania zasiłku socjalnego jest: 1) zgłaszanie się przynajmniej jeden raz w miesiącu we właściwym terytorialnie biurze pomocy zawodowej w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia zatrudnienia, 2) podjęcie przedstawionej przez właściwe terytorialnie biuro pomocy zawodowej propozycji szkolenia bądź przekwalifikowania zawodowego, zwiększających szanse zatrudnienia. 10. Uprawnienie do pobierania zasiłku wygasa: 1) w przypadku nie usprawiedliwionego niezgłoszenia się w wyznaczonym terminie w biurze pomocy zawodowej, 2) w przypadku odmowy podjęcia zaproponowanego szkolenia bądź przekwalifikowania, 3) w przypadku nie uzasadnionej odmowy podjęcia proponowanego zatrudnienia. § 9. Osobie otrzymującej świadczenie socjalne, która podejmie zatrudnienie u pracodawcy nie uprawnionego do stosowania osłon socjalnych - z wyłączeniem każdej pracy pod ziemią - i zgłosi ten fakt podmiotowi zobowiązanemu do wypłacania świadczenia socjalnego, przysługuje miesięcznie 50% przyznanego świadczenia socjalnego, wypłacanego jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie przyznano. § 10. Osobie otrzymującej zasiłek socjalny, która podejmie zatrudnienie u pracodawcy nie uprawnionego do stosowania osłon socjalnych - z wyłączeniem każdej pracy pod ziemią - i zgłosi ten fakt podmiotowi zobowiązanemu do wypłacania zasiłku socjalnego, przysługuje, z zastrzeżeniem § 12, jednorazowa odprawa zasiłkowa w wysokości stanowiącej iloczyn 50% kwoty przyznanego zasiłku socjalnego i liczby pełnych miesięcy, które pozostały do końca okresu, na który zasiłek przyznano. § 11. Pracownikom zatrudnionym pod ziemią, zwalnianym w 1998 r. z kopalń węgla z przyczyn dotyczących zakładu pracy (z wyłączeniem zwalnianych bez wypowiedzenia z winy pracownika), którzy nie są uprawnieni do urlopów górniczych oraz którzy w okresie do 24 miesięcy od dnia rozwiązania umowy o pracę podejmą zatrudnienie poza górnictwem, przysługuje, z zastrzeżeniem § 12, jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości 26 400 zł. § 12. W razie zbiegu uprawnień do jednorazowych odpraw, o których mowa w § 10 i § 11, wypłaca się jedną odprawę, wybraną przez uprawnionego. § 13. Pracownikom kopalń węgla zatrudnionym pod ziemią, którzy nie są uprawnieni do urlopów górniczych i z którymi rozwiązana zostanie umowa o pracę w 1998 r. z przyczyn dotyczących zakładu pracy (z wyłączeniem zwolnionych bez wypowiedzenia z winy pracownika), jeżeli zrezygnują z wszystkich osłon socjalnych i jednorazowych wypłat, o których mowa w rozporządzeniu, oraz szkolenia związanego z jednorazowym przekwalifikowaniem, o którym mowa w odrębnych przepisach, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna - bezwarunkowa w wysokości 44 400 zł. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 maja 1998 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego i kierowania tym ruchem przez wojskowe organy porządkowe. (Dz. U. Nr 63, poz. 411) Na podstawie art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) organizację, warunki i sposób kontrolowania ruchu drogowego w stosunku do kierujących pojazdami Sił Zbrojnych oraz w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową kierujących innymi pojazdami, a także kierowania ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumn wojskowych przez wojskowe organy porządkowe; 2) warunki i tryb współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w sprawach prowadzenia ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) wojskowych organach porządkowych - rozumie się przez to Żandarmerię Wojskową i pododdziały regulacji ruchu jednostek wojskowych; 2) ustawie bez bliższego określenia - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086). § 2. Kontrolę ruchu drogowego w stosunku do kierujących pojazdami Sił Zbrojnych oraz w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową kierujących innymi pojazdami wykonuje Żandarmeria Wojskowa. § 3. 1. Kierowanie ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumn wojskowych należy do wojskowych organów porządkowych. 2. W razie przemarszu lub przejazdu kolumny wojskowej oraz w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia, polecenia i sygnały uczestnikom ruchu drogowego oraz innym osobom znajdującym się na drodze mogą dawać żołnierze wojskowych organów porządkowych. Rozdział 2 Kontrola ruchu drogowego § 4. Kontrolę ruchu drogowego żołnierz Żandarmerii Wojskowej, zwany dalej "żołnierzem żandarmerii", wykonuje: 1) w czasie patroli pieszych, konnych, zmotoryzowanych lub powietrznych, 2) w punktach kontroli ruchu drogowego, 3) w punktach kierowania ruchem drogowym. § 5. W celu wykonania kontroli ruchu drogowego żołnierz żandarmerii jest uprawniony do dawania sygnałów do zatrzymania na drodze każdego pojazdu Sił Zbrojnych oraz każdego innego pojazdu kierowanego przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową. § 6. 1. Sygnały, o których mowa w § 5, żołnierz żandarmerii poruszający się pieszo lub konno może dawać z: 1) chodnika lub pobocza; 2) pasa rozdzielającego jezdnie; 3) jezdni lub wysepki na jezdni; 4) innych miejsc, jeżeli jest to uzasadnione koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego albo ochrony spokoju lub porządku publicznego. 2. Sygnały, o których mowa w § 5, żołnierz żandarmerii może dawać również z oznakowanego pojazdu Żandarmerii Wojskowej lub statku powietrznego. § 7. 1. Żołnierz żandarmerii w celu zatrzymania kierującego pojazdem daje sygnały do zatrzymania w sposób określony w odrębnych przepisach dla policjantów. 2. Żołnierz żandarmerii poruszający się oznakowanym pojazdem Żandarmerii Wojskowej może dawać sygnały do zatrzymania za pomocą urządzeń sygnalizacyjnych, w sposób określony w przepisach, o których mowa w ust. 1, jadąc za lub przed pojazdem zatrzymywanym. 3. Dla zwrócenia uwagi na dawane sygnały do zatrzymania żołnierz żandarmerii może używać gwizdka służbowego oraz urządzeń nagłaśniających i świetlnych. § 8. 1. Sygnał do zatrzymania daje się z odległości i w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz umożliwiający bezpieczne zatrzymanie pojazdu w miejscu wskazanym przez żołnierza żandarmerii. 2. W celu zatrzymania pojazdu żołnierz żandarmerii może posługiwać się odpowiednim znakiem drogowym określonym w odrębnych przepisach. § 9. 1. Zatrzymany pojazd należy kontrolować w miejscu i w sposób zapewniający bezpieczeństwo żołnierzowi żandarmerii i kierującemu pojazdem oraz innym uczestnikom ruchu drogowego. 2. Po zatrzymaniu pojazdu do kontroli pojazd Żandarmerii Wojskowej w miarę możliwości powinien znajdować się za tym pojazdem. 3. W przypadku zatrzymania pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione, kierujący pojazdem Żandarmerii Wojskowej przed przystąpieniem do kontroli włącza niebieskie światło błyskowe, umieszczone na tym pojeździe. § 10. 1. Po zatrzymaniu pojazdu żołnierz żandarmerii jest obowiązany przedstawić się, podając stopień wojskowy oraz imię i nazwisko, poinformować kierującego o przyczynie zatrzymania oraz, na jego żądanie, wylegitymować się. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, nie dokonuje się w przypadku zatrzymania pojazdu w wyniku prowadzonego pościgu. 3. Przystępując do kontroli żołnierz żandarmerii może wydać polecenie unieruchomienia silnika pojazdu i wyjęcia kluczyka ze stacyjki. 4. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub uwarunkowanych charakterem i zakresem kontroli żołnierz żandarmerii może wydać kierującemu i pasażerom polecenie opuszczenia pojazdu. 5. Wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu drogowego określają odrębne przepisy. § 11. Jeżeli żołnierz żandarmerii stwierdzi, że zatrzymany pojazd nie jest pojazdem Sił Zbrojnych lub nie jest kierowany przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową, odstępuje od kontroli, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. § 12. Przeprowadzając kontrolę ruchu drogowego żołnierz żandarmerii może dokonywać czynności określonych w art. 129 ust. 2 ustawy, a ponadto: 1) dokonywać stosownych wpisów w rozkazach wyjazdów pojazdów Sił Zbrojnych, 2) uniemożliwiać dalszy ruch pojazdów w przypadku naruszenia określonych w odrębnych przepisach zasad używania pojazdów Sił Zbrojnych oraz zawiadamiać dowódców jednostek wojskowych o tych naruszeniach, 3) sporządzać wnioski o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec żołnierzy kierujących pojazdami oraz przesyłać je dowódcom jednostek wojskowych, w których pełnią oni czynną służbę wojskową, a także sporządzać zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa lub wnioski o ukaranie za wykroczenie oraz przesyłać je właściwym organom. § 13. 1. Żołnierz żandarmerii zatrzymuje dowód rejestracyjny lub inny odpowiadający mu dokument w przypadkach określonych w art. 132 ust. 1 ustawy, a ponadto w przypadku: 1) wykorzystywania pojazdu Sił Zbrojnych niezgodnie z jego przeznaczeniem, 2) wykorzystywania pojazdu Sił Zbrojnych do celów niesłużbowych, 3) nieposiadania przez kierującego pojazdem Sił Zbrojnych ważnego rozkazu wyjazdu, 4) braku odpowiedniego zezwolenia przewidzianego w przepisach o zasadach używania pojazdów Sił Zbrojnych, 5) braku na pojeździe Sił Zbrojnych wymaganych tablic rejestracyjnych lub gdy są one nieczytelne albo numer rejestracyjny nie jest umieszczony bezpośrednio na pojeździe. 2. W razie zatrzymania dowodu rejestracyjnego lub innego odpowiadającego mu dokumentu, żołnierz żandarmerii wydaje kierowcy pokwitowanie według wzoru określonego w odrębnych przepisach dla policjantów. 3. Zatrzymany dowód rejestracyjny lub inny odpowiadający mu dokument pojazdu Sił Zbrojnych jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej przesyła wraz z opisem okoliczności i przyczyn zatrzymania przełożonemu dowódcy jednostki wojskowej, do której należy pojazd. 4. Zatrzymany dowód rejestracyjny lub inny odpowiadający mu dokument pojazdu kierowanego przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową, nie będącego pojazdem Sił Zbrojnych, jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej przesyła wraz z opisem okoliczności i przyczyn zatrzymania kierownikowi rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, który wydał ten dowód lub dokument. § 14. 1. Zatrzymując prawo jazdy żołnierz żandarmerii wydaje kierowcy pokwitowanie według wzoru określonego w odrębnych przepisach dla policjantów. 2. Zatrzymane prawo jazdy żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej przesyła, w zależności od przyczyny zatrzymania, właściwemu prokuratorowi wojskowemu, dowódcy jednostki wojskowej lub kierownikowi rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, wraz z opisem okoliczności i przyczyn zatrzymania. 3. Jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej zawiadamia jednostkę Policji właściwą ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza o zatrzymaniu prawa jazdy żołnierzowi pełniącemu czynną służbę wojskową oraz przesyła jej opis okoliczności i przyczyn zatrzymania. 4. Zatrzymane prawo jazdy osoby kierującej pojazdem Sił Zbrojnych, nie będącej żołnierzem pełniącym czynną służbę wojskową, jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej przekazuje niezwłocznie jednostce Policji właściwej ze względu na miejsce tego zatrzymania, wraz z opisem okoliczności i przyczyn zatrzymania. § 15. 1. W razie konieczności usunięcia pojazdu Sił Zbrojnych, żołnierz żandarmerii jest obowiązany doprowadzić albo spowodować doprowadzenie pojazdu do najbliższej jednostki wojskowej lub innego miejsca wskazanego przez dowódcę (komendanta) właściwego garnizonu. 2. W razie konieczności usunięcia pojazdu kierowanego przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową, nie będącego pojazdem Sił Zbrojnych, albo zablokowania kół tego pojazdu, żołnierz żandarmerii postępuje w sposób określony w odrębnych przepisach dla policjantów. Rozdział 3 Kierowaniem ruchem drogowym § 16. 1. Kierowanie ruchem drogowym w związku z przejazdem lub przemarszem kolumny wojskowej jest organizowane przez: 1) jednostki organizacyjne Żandarmerii Wojskowej; 2) pododdziały regulacji ruchu jednostek wojskowych w uzgodnieniu z terytorialnie właściwą jednostką organizacyjną Żandarmerii Wojskowej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia. § 17. 1. Kierowanie ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumny wojskowej: 1) może następować przy: a) całkowitym wstrzymaniu ruchu drogowego innych jego uczestników oraz usunięciu, w razie potrzeby, wszelkich przeszkód z dróg, po których porusza się kolumna wojskowa, b) ograniczeniu ruchu drogowego, polegającym na czasowym wstrzymaniu ruchu w kierunku poruszania się kolumny wojskowej albo czasowego wyłączenia z ruchu niektórych pojazdów, c) zachowaniu normalnego ruchu drogowego, z krótkotrwałym wstrzymaniem ruchu niektórych pojazdów i ruchu pieszych; 2) może być prowadzone przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych: a) poruszających się pojazdami służbowymi przed czołem kolumny, bezpośrednio przed czołem kolumny w odległości umożliwiającej utrzymanie z nią kontaktu wzrokowego oraz bezpośrednio za ostatnim pojazdem kolumny, b) ustawionych w punktach kierowania ruchem drogowym, c) wchodzących w skład zmotoryzowanych lub pieszych patroli drogowych; 3) polega na: a) dawaniu poleceń i sygnałów wszystkim uczestnikom ruchu drogowego co do sposobu korzystania z drogi, w tym zatrzymywaniu pojazdów, w czasie przejazdu lub przemarszu kolumny wojskowej, b) przywracaniu płynności ruchu drogowego po przejeździe lub przejściu kolumny wojskowej. 2. Jeżeli pilotowanie kolumny wojskowej wiąże się z całkowitym wstrzymaniem ruchu drogowego, podlega ono uzgodnieniu z właściwym organem zarządzającym ruchem na drodze oraz terytorialnie właściwą jednostką Policji. 3. Żołnierz wojskowego organu porządkowego, kierujący ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumny wojskowej, udziela uczestnikom ruchu drogowego niezbędnych informacji o utrudnieniach występujących w ruchu w związku z przejazdem lub przemarszem kolumny wojskowej. § 18. 1. Żołnierz wojskowego organu porządkowego, kierując ruchem drogowym w związku z pilotowaniem kolumny wojskowej, daje polecenia i sygnały, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 3 lit. a), w sposób określony w odrębnych przepisach dla policjantów. 2. W przypadku naruszenia bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, przepisów ruchu drogowego albo zasad używania pojazdów Sił Zbrojnych, albo też potrzeby zatrzymania dowodu rejestracyjnego lub prawa jazdy w stosunku do kierującego pojazdem, który jest żołnierzem pełniącym czynną służbę wojskową lub który kieruje pojazdem Sił Zbrojnych, żołnierz pododdziału regulacji ruchu jednostki wojskowej zawiadamia niezwłocznie o tym najbliższą jednostkę organizacyjną Żandarmerii Wojskowej. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, żołnierz pododdziału regulacji ruchu jednostki wojskowej może uniemożliwić dalsze kierowanie pojazdem do czasu przybycia Żandarmerii Wojskowej. § 19. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą kierować ruchem drogowym również w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia oraz w razie zaistnienia wypadku drogowego, w którym uczestniczy pojazd Sił Zbrojnych lub żołnierz pełniący czynną służbę wojskową. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 18 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Współdziałanie Żandarmerii Wojskowej z Policją § 20. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów ruchu drogowego, podlegającego wpisaniu do ewidencji, o której mowa w art. 130 ust. 1 ustawy, przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową lub inną osobę kierującą pojazdem Sił Zbrojnych, jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej zawiadamia o tym jednostkę Policji właściwą ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby, w celu wpisania do tej ewidencji, podając rodzaj i okoliczności tego naruszenia. § 21. Jednostka Policji informuje jednostkę organizacyjną Żandarmerii Wojskowej - na jej wniosek - o wpisach w ewidencji, o której mowa w art. 130 ust. 1 ustawy, dotyczących żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową i innych osób kierujących pojazdami Sił Zbrojnych. § 22. 1. W razie otrzymania informacji od sądu wojskowego, prokuratora wojskowego, dowódcy jednostki wojskowej lub kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej o postanowieniu (decyzji) o zatrzymaniu prawa jazdy, o decyzji o cofnięciu lub przywróceniu uprawnień do kierowania pojazdem albo o orzeczeniu środka karnego lub kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów, jednostka organizacyjna Żandarmerii Wojskowej przekazuje tę informację jednostce Policji właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której to dotyczy. 2. Jednostka Policji informuje jednostkę organizacyjną Żandarmerii Wojskowej - na jej wniosek - o postanowieniach, decyzjach i orzeczeniach, o których mowa w ust. 1, dotyczących żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową i innych osób kierujących pojazdami Sił Zbrojnych. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 23. Traci moc zarządzenie nr 9/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 marca 1986 r. w sprawie organizacji i zasad kontroli ruchu drogowego wykonywanej przez wojskowe organy porządkowe (Dz. Rozk. MON, poz. 9). § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 8 maja 1998 r. w sprawie określenia wysokości i sposobu uiszczania opłaty za udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu liniami kolejowymi i wykonywaniu przewozów kolejowych. (Dz. U. Nr 63, poz. 412) Na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591) zarządza się, co następuje: § 1. Za udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na: 1) zarządzaniu liniami kolejowymi - pobiera się opłatę w wysokości 4 000 zł, 2) wykonywaniu przewozów kolejowych - pobiera się opłatę w wysokości 6 000 zł. § 2. 1. Opłatę za udzielenie koncesji wnosi się po otrzymaniu zawiadomienia o udzieleniu koncesji. 2. Na wniosek przedsiębiorcy opłata za udzielenie koncesji może być rozłożona na dwie raty uiszczane w następujący sposób: 1) po utrzymaniu zawiadomienia o udzieleniu koncesji - 70% opłaty, 2) w terminie 2 miesięcy od otrzymania koncesji - 30% opłaty. § 3. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. § 4. Opłaty, o których mowa w § 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, uiszcza się w terminie 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia o udzieleniu koncesji, nie później jednak niż przed jej odbiorem. § 5. Terminy, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2 i w § 4, uważa się za zachowane, jeżeli nastąpi uznanie rachunku bankowego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, nie później niż w ostatnim dniu tego terminu. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. (Dz. U. Nr 64, poz. 413) Na podstawie art. 1a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 126, poz. 806) w załączniku nr 2 skreśla się pozycję 7. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 lutego 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o pomocy społecznej. (Dz. U. Nr 64, poz. 414) 1. Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 87, poz. 506) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 1 sierpnia 1992 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 321), - ujętych w obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 stycznia 1993 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 13, poz. 60), 2) obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 32 ust. 5 zdanie drugie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 62, poz. 265), 3) ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687), 4) ustawą z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), 5) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), 6) ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661), 7) ustawą z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 93, poz. 569) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 56 ust. 1, art. 57 i 58 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 87, poz. 506), które stanowią: "Art. 56. 1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy, obowiązują przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą." "Art. 57. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192 oraz z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206 i Nr 66, poz. 390) w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: «3. Osobie przebywającej w domu pomocy społecznej dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje.» Art. 58. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198 i Nr 43, poz. 253) w art. 8: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: «2. Zakładanie i utrzymanie żłobków należy do zadań własnych gminy»."; 2) art. 2, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 1 sierpnia 1992 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 321), które stanowią: "Art. 2. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1982 r. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 84) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie: «2. W razie poniesienia kosztów pogrzebu przez inną osobę niż wymieniona w ust. 1, dom pomocy społecznej lub gminę, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości udokumentowanych kosztów pogrzebu, nie więcej jednak niż w wysokości określonej w ust. 1.» Art. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej wyda przepisy, o których mowa w art. 35 ust. 4 pkt 2 ustawy określonej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy." "Art. 5. Zadania wymienione w art. 11 pkt 1-3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 87, poz. 506) pozostają zadaniami zleconymi gminy do dnia 31 grudnia 1992 r. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 1 pkt 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r."; 3) obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 32 ust. 5 zdanie drugie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 62, poz. 265), które stanowi: "ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 32 ust. 5 zdanie drugie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60)"; 4) art. 3-6 i 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687), które stanowią: "Art. 3. 1. Kryteria określone w art. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się do czasu określenia, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów kryteriów i wysokości świadczeń z pomocy społecznej z wykorzystaniem wyników badań kosztów utrzymania minimum socjalnego. 2. Realizacja zadania, o którym mowa w ust. 1, następuje w okresie nie dłuższym niż 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 4. Osoby otrzymujące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy: 1) zasiłek stały wyrównawczy na podstawie art. 27 ust. 1 w związku z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują do niego prawo do dnia 31 grudnia 1997 r. w wysokości przysługującej przed dniem 14 września 1996 r., chyba że dochód na osobę w rodzinie przekroczy wysokość najniższej emerytury, 2) zasiłek stały na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują do niego prawo do dnia 31 grudnia 1998 r. w wysokości ustalonej niniejszą ustawą, chyba że nie spełniają kryteriów przewidzianych w art. 27 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, obowiązującej przed dniem 14 września 1996 r., 3) zasiłek okresowy na podstawie art. 31 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują do niego prawo do końca okresu, na który wydana została decyzja, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1996 r. Art. 5. Osoby, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie spełniają warunków określonych w art. 51a ustawy, o której mowa w art. 1, są obowiązane do uzupełnienia kwalifikacji w okresie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 6. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, o której mowa w art. 1, zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z tą ustawą." "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 46 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 5) art. 10 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), który stanowi: "Art. 10. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, z tym, że: 1) art. 23 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 4, art. 25 ust. 11 i 12, art. 27 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz art. 40 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wchodzą w życie pierwszego dnia siódmego miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, 2) art. 25 ust. 1 pkt 1, 2, i 3 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po dniu ogłoszenia, 3) art. 2 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 4) art. 3 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., 5) art. 4 z wyłączeniem pkt 8 lit. c), pkt 10 i pkt 14 lit. a) oraz art. 7 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 14 września 1996 r., 6) art. 6 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."; 6) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi: "Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 7) art. 26 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661), który stanowi: "Art. 26. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 63-63c ustawy nowelizowanej w art. 1 oraz art. 18-21 ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 8) art. 5 i 9 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 93, poz. 569), które stanowią: "Art. 5. 1. Przepisy ustawy, o której mowa w art. 3, mają zastosowanie do osób, które przed jej wejściem w życie spełniały warunki określone w niniejszej ustawie, chociażby uzyskały w tej sprawie decyzję odmowną, jeżeli wystąpiły z wnioskiem o przyznanie świadczenia lub o opłacenie składki na ubezpieczenie społeczne w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Termin 30 dni, o którym mowa w art. 31 ust. 4a ustawy, o której mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dotyczy osób, o których mowa w ust. 1. 3. W przypadku gdy w okresie od 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy osobom, o których mowa w ust. 1, przyznany został zasiłek okresowy na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3, kwoty przyznanego zasiłku zalicza się na poczet gwarantowanego zasiłku okresowego i nie dokonuje wyrównania." "Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r., z wyjątkiem art. 13 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 oraz ust. 1a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., oraz z wyjątkiem art. 3, art. 4, art. 5 i art. 6 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia ustawy." 3. Podany w załączniku do obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje zmian właściwości ministrów, wynikających z wprowadzenia działów administracji rządowej i ich klasyfikacji - ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lutego 1998 r. (poz. 414) USTAWA z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. DZIAŁ I Przepisy ogólne Rozdział 1 Zasady ogólne i zakres podmiotowy ustawy Art. 1. 1. Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. 2. 1) Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie z organizacjami społecznymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi, fundacjami, stowarzyszeniami, pracodawcami oraz osobami fizycznymi i prawnymi. 3. Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współudziału w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej. Art. 2. 1. Celem pomocy społecznej jest zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwianie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka. Pomoc społeczna powinna w miarę możliwości doprowadzić do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. 2. Celem pomocy społecznej jest także zapobieganie powstawaniu sytuacji określonych w art. 1 ust. 1. 3. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Świadczenie pomocy społecznej powinno służyć również umacnianiu rodziny. 4. Potrzeby osoby i rodziny korzystającej z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Art. 2a. 2) 1. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o: 1) rodzinie - oznacza to osoby spokrewnione lub niespokrewnione pozostające w faktycznym związku wspólnie zamieszkujące i gospodarujące, 1a) 3) osobie samotnie wychowującej dziecko - oznacza to osobę gospodarującą z dzieckiem pozostającym pod jej opieką i na jej wyłącznym utrzymaniu, nawet jeśli otrzymuje alimenty, 2) 4) dochodzie rodziny - oznacza to sumę miesięcznych dochodów osób w rodzinie z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, pomniejszoną o miesięczne obciążenia podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz o kwotę wysokości alimentów świadczonych przez osoby w rodzinie na rzecz innych osób; do dochodów nie wlicza się jednorazowych pieniężnych świadczeń socjalnych oraz świadczeń w naturze, a także różnice między kwotą zasiłku rodzinnego przyznaną na trzecie i dalsze dzieci a kwotą tego zasiłku przyznaną na pierwsze i drugie dziecko; w odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą oraz osób z nimi współpracujących za dochód przyjmuje się wysokość podaną w oświadczeniu, nie niższą jednak niż zadeklarowana przez te osoby kwota dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli osoby nie podlegają ubezpieczeniu społecznemu - nie niższą od kwoty najniższej podstawy wymiaru składek obowiązujących osoby ubezpieczone na podstawie odrębnych przepisów, 2a) 5) dochodzie na osobę w rodzinie lub kryterium dochodowym na osobę w rodzinie - oznacza to dochód rodziny podzielony przez liczbę osób w tej rodzinie lub sumę składników, o których mowa w art. 4 ust. 1, ustalonych zgodnie z wiekiem osób w tej rodzinie, podzieloną przez liczbę osób w rodzinie, 3) niepełnosprawności - oznacza to stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy, powodujący trwałe lub okresowe utrudnienie, ograniczenie bądź uniemożliwienie samodzielnej egzystencji, 4) 6) całkowitej niezdolności do pracy - oznacza to całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz stopień znaczny lub umiarkowany niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 4a) 7) niezdolność do pracy z tytułu wieku - oznacza to ukończone 60 lat przez kobietę i 65 lat przez mężczyznę, 5) sieroctwie - oznacza to sieroctwo biologiczne lub społeczne, 6) świadczeniu nienależnie pobranym - oznacza to świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie przedstawionych nieprawdziwych informacji w dokumentach oraz niepoinformowania o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej, 7) 8) jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej - oznacza to wojewódzkie zespoły pomocy społecznej, ośrodki pomocy społecznej, domy pomocy społecznej, w tym specjalistyczne, placówki specjalistycznego poradnictwa socjalnego, ośrodki wsparcia, 8) ośrodkach wsparcia - oznacza to środowiskowe formy pomocy półstacjonarnej służące utrzymaniu osoby w jej naturalnym środowisku i przeciwdziałaniu instytucjonalizacji, a w szczególności: środowiskowe domy samopomocy, dzienne domy pomocy, noclegownie, ośrodki opiekuńcze, 9) 9) mieszkaniu chronionym - oznacza to mieszkanie przeznaczone przede wszystkim dla osób z zaburzeniami psychicznymi opuszczających na stałe lub okresowo dom pomocy społecznej, w tym specjalistyczny, które podejmują samodzielnie egzystencję wymagającą jednak wsparcia ze strony pomocy społecznej, 10) 10) specjalistycznym domu pomocy społecznej - oznacza to ośrodek o zasięgu krajowym dla osób wymagających rehabilitacji zdrowotnej lub społecznej, świadczący usługi okresowo. 2. 11) Na użytek ustawy przyjmuje się, że z 1 ha przeliczeniowego uzyskuje się dochód miesięczny w wysokości 125 zł. Dochody uzyskiwane przez rodzinę z gospodarstwa rolnego oraz ze źródeł pozarolniczych sumuje się. Art. 2b. 2) Prawo do świadczeń pomocy społecznej przysługuje osobom posiadającym obywatelstwo polskie zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na pobyt stały lub status uchodźcy, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. Art. 3. Pomocy społecznej na zasadach określonych w ustawie udziela się osobom i rodzinom, w szczególności z powodu: 1) ubóstwa, 2) sieroctwa, 3) bezdomności, 4) potrzeby ochrony macierzyństwa, 5) bezrobocia, 6) 12) niepełnosprawności, 7) długotrwałej choroby, 8) bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych, 9) alkoholizmu lub narkomanii, 10) trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego, 11) klęski żywiołowej lub ekologicznej. Art. 4. 13) 1. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobom i rodzinom, których dochód na osobę w rodzinie, z zastrzeżeniem art. 27a, nie przekracza: 1) na osobę samotnie gospodarującą - 275 zł, 2) na pierwszą osobę w rodzinie - 250 zł, 3) na drugą i dalsze osoby w rodzinie powyżej 15 lat - 175 zł, 4) na każdą osobę w rodzinie poniżej 15 lat - 125 zł, przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji zgodnie z zasadami określonymi w art. 35a. Art. 5. 14) Osobom i rodzinom, które nie spełniają warunku określonego w art. 4 ust. 1, w szczególnie uzasadnionych przypadkach może być przyznana pomoc pieniężna lub w naturze pod warunkiem zwrotu części lub całości wydatków na zasadach określonych w art. 34 i 41. Art. 6. 1. Ograniczenie świadczeń pomocy społecznej do niezbędnego minimum lub odmowa ich przyznania może nastąpić w razie stwierdzenia marnotrawstwa przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia bądź też marnotrawstwa własnych zasobów materialnych. 1a. 15) Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji, a także nie uzasadniona odmowa podjęcia pracy przez osobę bezrobotną, mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej. Zakres i formy współdziałania określa kierownik ośrodka pomocy społecznej lub upoważniony przez niego pracownik socjalny. 2. Odmowa bądź ograniczenie rozmiaru świadczeń pomocy społecznej nie powinny prowadzić do pogorszenia sytuacji osób będących na utrzymaniu danej osoby. 3. 16) W uzasadnionych przypadkach, a w szczególności korzystania ze świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej w sposób niezgodny z przeznaczeniem, kierownik ośrodka pomocy społecznej może przyznać je w formie niepieniężnej. Art. 7. (skreślony) 17). Rozdział 2 Zadania pomocy społecznej Art. 8. Zadania w zakresie pomocy społecznej obejmują w szczególności: 1) tworzenie warunków organizacyjnych funkcjonowania pomocy społecznej, w tym rozbudowę niezbędnej infrastruktury socjalnej, 2) analizę i ocenę zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia pomocy społecznej, 3) przyznawanie i wypłacanie przewidzianych ustawą świadczeń, 4) pobudzanie społecznej aktywności w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin, 5) pracę socjalną, rozumianą jako działalność zawodową, skierowaną na pomoc osobom i rodzinom we wzmocnieniu lub odzyskaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie oraz na tworzenie warunków sprzyjających temu celowi. Art. 9. 1. Obowiązek wykonania zadań pomocy społecznej spoczywa na gminie oraz na administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawami. 2. Gmina, obowiązana zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie może odmówić pomocy osobie potrzebującej, pomimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych. Art. 10. 1. Do zadań własnych z zakresu pomocy społecznej, realizowanych przez gminy, należą: 1) 18) prowadzenie domów pomocy społecznej, ośrodków wsparcia o zasięgu lokalnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki, 2) 19) przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych i specjalnych celowych, 3) 20) przyznawanie pomocy rzeczowej, 3a) 21) przyznawanie pomocy w naturze na ekonomiczne usamodzielnienie, 3b) 21) przyznawanie i wypłacanie zasiłków i pożyczek na ekonomiczne usamodzielnienie, 4) inne zadania z zakresu pomocy społecznej wynikające z rozeznanych potrzeb gminy. 2. Do zadań własnych z zakresu pomocy społecznej o charakterze obowiązkowym, realizowanych przez gminy, należy: 1) 22) udzielanie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym, 2) 23) świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, 3) 24) pokrywanie wydatków na świadczenia zdrowotne, 3a) 25) udzielanie zasiłku celowego na pokrycie wydatków powstałych w wyniku zdarzenia losowego, 4) 26) praca socjalna, 5) 26) sprawienie pogrzebu, 6) zapewnienie środków na wynagrodzenia dla pracowników i warunków realizacji zadań wymienionych w pkt 1-5 i w ust. 1. Art. 11. 27) Zadania zlecone gminie obejmują: 1) przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych, renty socjalnej, przysługujących dodatków do świadczeń, 2) 28) przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych, gwarantowanych okresowych i specjalnych okresowych, 2a) 29) opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne za osoby, o których mowa w art. 27 ust. 1 oraz w art. 31 ust. 4a, 3) przyznawanie i wypłacanie zasiłku celowego na pokrycie wydatków powstałych w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej, 4) przyznawanie zasiłku celowego w formie biletu kredytowanego, 5) świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych, przysługujących na podstawie przepisów o ochronie zdrowia psychicznego, 6) organizowanie i prowadzenie środowiskowych domów samopomocy, 7) zadania wynikające z rządowych programów pomocy społecznej bądź innych ustaw, mających na celu ochronę poziomu życia osób i rodzin po zapewnieniu odpowiednich środków, 8) utworzenie i utrzymanie ośrodka pomocy społecznej i zapewnienie środków na wynagrodzenia pracowników realizujących zadania określone w pkt 1-7. Art. 12. 27) Do zadań wojewody w zakresie pomocy społecznej należy w szczególności: 1) sporządzanie bilansu potrzeb i środków w zakresie pomocy społecznej we współpracy z gminami, 2) ustalanie sposobu realizacji zadań zleconych, 3) organizowanie specjalistycznego poradnictwa socjalnego i nadzór nad nim, 4) opracowywanie i wdrażanie celowych programów służących realizacji zadań pomocy społecznej, 5) 30) organizowanie i finansowanie domów pomocy społecznej i środowiskowych domów samopomocy o zasięgu ponadlokalnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki; wojewoda może prowadzić specjalistyczne domy pomocy społecznej, 6) 31) wdrażanie obowiązującego standardu świadczeń w domach pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, prowadzonych przez wojewodę, 7) 32) sprawowanie fachowego nadzoru nad wymaganym standardem usług socjalnych oraz odpowiednim poziomem fachowym kadr w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, niezależnie od podmiotu prowadzącego, 8) organizowanie kształcenia i doskonalenia zawodowego kadr pomocy społecznej, 9) 33) wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, oraz prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, 10) wspieranie, w tym finansowe, w miarę posiadanych środków, organizacji społecznych, Kościoła Katolickiego, innych kościołów, związków wyznaniowych, fundacji, stowarzyszeń, pracodawców oraz osób fizycznych i prawnych w zakresie realizowanych przez nich zadań pomocy społecznej, 11) zlecanie, w drodze umowy, podmiotom, o których mowa w pkt 10, zadań z zakresu pomocy społecznej, 12) koordynowanie działań w zakresie integracji ze społeczeństwem osób posiadających status uchodźcy. DZIAŁ II Zasady udzielania świadczeń Rozdział 1 Świadczenia pomocy społecznej Art. 13. Gmina powinna udzielić schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania osobie tego pozbawionej. Art. 14. 1. Udzielenie schronienia następuje przez przyznanie tymczasowego miejsca noclegowego. 2. Schronienia udziela się w noclegowniach, domach dla bezdomnych i innych miejscach. Art. 15. Przyznanie niezbędnego ubrania następuje przez dostarczenie osobie potrzebującej bielizny, odzieży i obuwia odpowiednich do jej indywidualnych właściwości oraz pory roku. Art. 16. 1. Pomoc w postaci jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być świadczeniem doraźnym bądź okresowym. 3. 34) Pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznana dzieciom i młodzieży w okresie nauki w szkole może być realizowana w formie zakupu posiłków. Art. 17. 1. Osobom samotnym, które z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymagają pomocy innych osób, a są jej pozbawione, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych. 2. Usługi opiekuńcze mogą być przyznane również osobom, które wymagają pomocy innych osób, a rodzina nie może takiej pomocy zapewnić. Art. 18. 1. 35) Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz w miarę możliwości również zapewnienie kontaktów z otoczeniem. 2. Gmina, przyznając pomoc w formie usług opiekuńczych, ustala ich zakres. 3. 36) Gmina określa, w drodze uchwały, szczegółowe zasady przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z zastrzeżeniem ust. 5, oraz szczegółowe zasady częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również tryb ich pobierania. 4. 36) Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem. 5. 36) Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych, a w stosunku do usług, o których mowa w art. 11 pkt 5, kwalifikacje osób świadczących te usługi oraz zasady i tryb ustalania oraz pobierania opłat, jak również warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat. Art. 19. 1. 37) W razie niemożności zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania, osoba potrzebująca opieki bądź jej przedstawiciel ustawowy może ubiegać się o umieszczenie w domu pomocy społecznej. 2. 38) Do domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, mogą być kierowane osoby, które z uwagi na wiek, sytuację życiową, warunki rodzinne, mieszkaniowe, materialne kwalifikują się do korzystania z tej formy pomocy. Do domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, są kierowane również osoby przewlekle chore, których stan zdrowia nie wymaga leczenia szpitalnego, natomiast uzasadnia potrzebę stałej opieki. 3. 39) Podjęcie z urzędu lub na wniosek innej osoby działań w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznym, może nastąpić wyłącznie za zgodą osoby potrzebującej pomocy lub jej przedstawiciela ustawowego. Jeżeli osoba potrzebująca pomocy lub jej przedstawiciel ustawowy nie wyrażają zgody na umieszczenie w domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznym, albo po umieszczeniu wycofają swoją zgodę, ośrodek lub dom pomocy społecznej, w tym specjalistyczny, zawiadamia o tym właściwy sąd opiekuńczy albo prokuratora, jeżeli osoba taka nie ma przedstawiciela ustawowego lub opiekuna. Art. 20. 40) 1. Dom pomocy społecznej, w tym specjalistyczny, zapewnia całodobową opiekę oraz zaspokaja niezbędne potrzeby bytowe, zdrowotne, edukacyjne, społeczne i religijne na poziomie obowiązującego standardu. 2. Domy pomocy społecznej, w tym specjalistyczne, prowadzone i finansowane przez wojewodę, które nie osiągają obowiązującego standardu, są obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego najpóźniej w ciągu 10 lat. 3. Wydatki związane z zapewnieniem całodobowej opieki mieszkańcom oraz zaspokajaniem ich niezbędnych potrzeb bytowych i społecznych w całości pokrywa dom pomocy społecznej, w tym specjalistyczny; wydatki związane z zaspokajaniem potrzeb zdrowotnych dom pokrywa na poziomie kosztów uwzględniających uprawnienia mieszkańców, wynikające z odrębnych przepisów. 4. Wojewoda wydaje zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznego, oraz prowadzi wojewódzki rejestr tych domów, podawany do publicznej wiadomości. 5. Wojewoda może cofnąć zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznego, i wykreślić go z rejestru, jeżeli świadczone usługi są na poziomie niższym niż obowiązujący standard. 6. Do prowadzenia domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, nie mają zastosowania przepisy o działalności gospodarczej. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia: 1) typy domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, oraz sposób ich funkcjonowania, 2) standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy społecznej, w tym specjalistyczne, oraz tryb postępowania przy egzekwowaniu obowiązujących standardów, podmioty kontrolujące i środki kontroli, 3) szczegółowe zasady, sposób i tryb postępowania w sprawach dotyczących wydawania i cofania zezwoleń na prowadzenie domów pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, przez inne niż administracja rządowa podmioty, dokumenty wymagane do uzyskania zezwolenia oraz wzory tych dokumentów, 4) tryb kierowania osób ubiegających się o miejsce w domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznym. 8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, poziom obowiązujących świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, uwzględniający uprawnienia osób do opieki zdrowotnej wynikające z odrębnych przepisów. Art. 21. 41) 1. 42) Usługi opiekuńcze mogą być również świadczone w ośrodkach wsparcia oraz domach pomocy społecznej, w tym mieszkanie chronione. 2. Ośrodki wsparcia zapewniają całodzienny pobyt, podstawowe świadczenia opiekuńcze, rekreacyjno-kulturalne oraz edukacyjne, a także posiłki w czasie pobytu. W ośrodkach tych może być prowadzona działalność rehabilitacyjna. Art. 22. 43) 1. 44) Osobom, które nie podlegają przepisom o ubezpieczeniu społecznym lub o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, może zostać przyznana pomoc finansowa na pokrycie wydatków na świadczenia zdrowotne w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, jeżeli spełniają kryterium dochodowe określone w art. 4 ust. 1. Pomoc ta może zostać przyzna również członkom rodzin tych osób, jeżeli pozostają na ich wyłącznym utrzymaniu. 2. 44) Osobom, o których mowa w ust. 1, przysługują świadczenia zdrowotne na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 3. Przyznanie pomocy, o której mowa w ust. 1, nie wyklucza przyznania zasiłku celowego na pokrycie kosztów leczenia. Art. 23. 1. 45) Osobom i rodzinom udziela się pomocy w postaci pracy socjalnej, poradnictwa specjalistycznego, w szczególności prawnego i psychologicznego. 2. Osobom i rodzinom może zostać również udzielona pomoc w załatwieniu spraw urzędowych i innych ważnych spraw bytowych oraz w utrzymaniu kontaktów z otoczeniem. 3. 46) Osobom i rodzinom, które spełniają warunki określone w art. 3, może zostać udzielona pomoc, o której mowa w ust. 1, bez względu na kryterium dochodowe określone w art. 4 ust. 1. Art. 24. 1. Gmina może udzielać pomocy mającej na celu ekonomiczne usamodzielnienie osoby lub rodziny. Świadczenia w celu ekonomicznego usamodzielnienia mogą być przyznawane w naturze lub w formie pieniężnej. 2. Pomoc w naturze w celu ekonomicznego usamodzielnienia polega na udostępnieniu maszyn i narzędzi pracy stwarzających możliwość zorganizowania własnego warsztatu pracy oraz urządzeń ułatwiających niepełnosprawnym pracę. Przedmioty te i urządzenia są udostępniane na podstawie umowy użyczenia, do której mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Świadczenia pieniężne w celu ekonomicznego usamodzielnienia mogą być przyznawane w formie jednorazowego zasiłku celowego lub pożyczki nie oprocentowanej. Gmina zawiera umowę, w której określa warunki udzielenia pożyczki, sposób spłaty i jej zabezpieczenie. Pożyczka może być umorzona w całości lub w części, jeżeli przyczyni się to do szybszego osiągnięcia celów pomocy społecznej. 4. Podstawą odmowy przyznania bądź ograniczenia rozmiarów pomocy na ekonomiczne usamodzielnienie może być uchylanie się od podjęcia odpowiedniej - w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu - pracy bądź poddania się przeszkoleniu zawodowemu przez osobę ubiegającą się. 5. Pomoc w celu ekonomicznego usamodzielnienia nie przysługuje, jeżeli osoba ubiegająca się otrzymała już pomoc na ten cel z innego źródła. 6. 47) W sprawach, o których mowa w ust. 1-5, gmina współdziała z rejonowym urzędem pracy. 7. 48) Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie. Art. 25. 1. Niepełnosprawnym mającym ograniczone możliwości poruszania się lub komunikowania z otoczeniem udziela się pomocy w ramach pracy socjalnej w celu umożliwienia im pełnienia społecznie aktywnej roli i integracji ze środowiskiem. W szczególności może to polegać na pomocy w uzyskaniu i korzystaniu ze środków łączności oraz przekazu informacji, jak również w przystosowaniu mieszkań do ograniczeń wynikających z ich niepełnosprawności. 2. 49) Gmina współpracuje z organizacjami społecznymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi, fundacjami, stowarzyszeniami, pracodawcami oraz osobami fizycznymi i prawnymi w celu udzielania pomocy i doprowadzenia do integracji osób niepełnosprawnych ze środowiskiem. 3. Osoby niepełnosprawne, kobiety z widoczną ciążą, osoby z dziećmi do lat trzech lub dzieckiem niepełnosprawnym mają prawo do załatwiania swoich spraw poza kolejnością. Art. 26. Pomoc społeczna obejmuje również obowiązek sprawienia pogrzebu w sposób ustalony przez gminę, zgodnie z wyznaniem zmarłego. Art. 27. 50) 1. 51) Zasiłek stały przysługuje osobie nie podejmującej pracy lub rezygnującej z pracy w celu wychowania dziecka wymagającego stałej opieki i pielęgnacji, jeżeli dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego na osobę określonego zgodnie z art. 4 ust. 1. Osobie wychowującej dziecko zasiłek przysługuje również wówczas, gdy dziecko wymagające stałej opieki lub pielęgnacji ukończyło 18 lat i jest niezdolne do samodzielnej egzystencji. 2. Osobie, o której mowa w ust. 1, posiadającej równocześnie uprawnienia do wcześniejszej emerytury z tytułu opieki nad dzieckiem wymagającym stałej opieki, przysługuje tylko jedno świadczenie - wybrane przez tę osobę lub korzystniejsze. 3. Kryteria oceny stanu zdrowia dziecka stosuje się zgodnie z przepisami w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki. 4. Zasiłek stały wyrównawczy przysługuje osobie: 1) 52) samotnej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego, określonego w art. 4 ust. 1, 2) 53) całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę w rodzinie, jest niższy od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie określonego w art. 4 ust. 1. 5. Zasiłek stały, o którym mowa w ust. 1, wynosi 250 zł miesięcznie. 6. 54) Zasiłek stały wyrównawczy, o którym mowa w ust. 4, ustala się w wysokości: 1) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jako różnicę pomiędzy kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, określonym w art. 4 ust. 1 a dochodem tej osoby, 2) w przypadku osoby w rodzinie, jako różnicę między kryterium dochodowym na osobę w rodzinie, ustalonym zgodnie z art. 4 ust. 1, a posiadanym dochodem na osobę w rodzinie, 3) wysokość zasiłku, o którym mowa w pkt 1 i 2, nie może być wyższa od kwoty zasiłku stałego, o którym mowa w ust. 5. Zasiłek stały wyrównawczy nie może być niższy od 10 zł. 7. 55) Osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub do niego kierowaną uznaje się za osobę samotnie gospodarującą, jeżeli przed skierowaniem do domu pomocy społecznej była uprawniona do zasiłku stałego wyrównawczego. Art. 27a. 56) 1. 57) Renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu inwalidztwa powstałego przed ukończeniem 18 roku życia, niezależnie od dochodu, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Prawo do renty socjalnej przysługuje również osobie całkowicie niezdolnej do pracy z powodu inwalidztwa powstałego w trakcie nauki w szkole ponadpodstawowej lub w szkole wyższej, przed ukończeniem 25 roku życia, a także w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej, niezależnie od dochodu, z zastrzeżeniem ust. 5. 3. Renta socjalna wynosi 250 zł miesięcznie. Kwota ta podlega waloryzacji zgodnie z zasadami określonymi w art. 35a. 4. 58) Osobie, o której mowa w ust. 1 i 2, posiadającej równocześnie uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z wyłączeniem renty rodzinnej, przysługuje tylko jedno świadczenie - wybrane przez tę osobę lub korzystniejsze. 5. Osobie, o której mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje renta socjalna za miesiąc, w którym osiągnęła wynagrodzenie z tytułu pracy przekraczające wysokość renty socjalnej. 6. Decyzja o przyznaniu renty socjalnej nie wymaga przeprowadzenia wywiadu rodzinnego (środowiskowego). Art. 28. 59) Osobie, o której mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 oraz w art. 27a ust. 1 i 2, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, przysługuje 30% przyznanego świadczenia. Pozostała część zasiłku może być, w razie potrzeby, przeznaczona na pokrycie wydatków na opłaty mieszkaniowe tej osoby. Art. 29. 59) 1. 60) Kobietom w ciąży otrzymującym zasiłek stały, stały wyrównawczy lub rentę socjalną, o których mowa w art. 27 lub w art. 27a, przysługuje począwszy od 12 tygodnia ciąży dodatek w wysokości 65 zł miesięcznie. 2. 61) Osobie uprawnionej do zasiłku stałego, stałego wyrównawczego lub renty socjalnej może zostać przyznany dodatek, o którym mowa w ust. 1, z powodu długotrwałej choroby na okres tej choroby. 3. 62) Dodatek, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje, jeżeli osoba jest uprawniona do zasiłku pielęgnacyjnego lub dodatku pielęgnacyjnego. Art. 30. 63) 1. Osobie uprawnionej do zasiłku stałego i stałego wyrównawczego, a także gwarantowanego zasiłku okresowego lub renty socjalnej przysługują świadczenia zdrowotne na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin; przysługują one również osobom pozostającym na ich wyłącznym utrzymaniu. 2. Świadczeń zdrowotnych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej udziela się na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej lub na podstawie decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie. Art. 31. 59) 1. 64) Zasiłek okresowy z pomocy społecznej może być przyznany osobom i rodzinom, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego osoby lub rodziny ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1, a dochody oraz posiadane zasoby pieniężne nie wystarczają na zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb, w szczególności ze względu na: 1) długotrwałą chorobę, 2) niepełnosprawność, 3) brak możliwości zatrudnienia, 4) brak uprawnień do renty rodzinnej po osobie, na której ciążył obowiązek alimentacyjny, 5) możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego. 2. Do dochodu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się zasiłku okresowego wypłacanego w okresie bezpośrednio poprzedzającym jego ponowne przyznanie. 3. Okres, na jaki przyznawany jest zasiłek okresowy, ustala ośrodek pomocy społecznej na podstawie okoliczności sprawy. 4. 65) Zasiłek okresowy ustala się do wysokości stanowiącej różnicę między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej lub kryterium dochodowym rodziny, ustalonym zgodnie z art. 4 ust. 1, a dochodem tej osoby lub rodziny, nie niższej jednak niż 10 zł na rodzinę. 4a. 66) Osobie, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych, pobieranego na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, z powodu upływu okresu jego pobierania, a dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1 - przysługuje gwarantowany zasiłek okresowy, jeżeli w dniu utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz w okresie pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego samotnie wychowuje co najmniej jedno dziecko do dnia ukończenia szkoły podstawowej, nie dłużej jednak niż do 15 roku życia, z zastrzeżeniem ust. 4d. Zasiłek przysługuje, jeżeli osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem o jego wypłatę nie później niż w terminie 30 dni od dnia ustania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. 4b. 67) Gwarantowany zasiłek okresowy przysługuje przez okres do 36 miesięcy. 4c. 67) Gwarantowany zasiłek okresowy wynosi: 1) kwotę równą kryterium dochodowemu osoby samotnie gospodarującej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 - przez okres pierwszych 12 miesięcy, 2) 80% kwoty, o której mowa w pkt 1 - przez okres następnych 24 miesięcy. 4d. 67) Gwarantowany zasiłek okresowy nie przysługuje w przypadku podjęcia zatrudnienia lub pozarolniczej działalności w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przyznawania zasiłku okresowego. Art. 31a. 68) W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie nie spełniającej kryterium dochodowego określonego w art. 4 ust. 1 może być przyznany bezzwrotny specjalny zasiłek okresowy lub celowy, przy czym: 1) miesięczna wysokość zasiłku okresowego nie może być wyższa niż kwota kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, określona w art. 4 ust. 1, 2) wysokość zasiłku celowego nie może być wyższa niż 100% kwoty kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, ustalonej zgodnie z art. 4 ust. 1. Art. 31b. 1. 69) Za osobę, o której mowa w art. 27 ust. 1 oraz w art. 31 ust. 4a, legitymującą się co najmniej pięcioletnim okresem składkowym lub nieskładkowym w rozumieniu przepisów o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent, opłaca się składkę na ubezpieczenie społeczne od kwoty najniższego wynagrodzenia, chyba że osoba podlega ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu na podstawie odrębnych przepisów. 2. 70) Składka wynosi 32% kwoty najniższego wynagrodzenia i jest opłacana: a) za osobę, o której mowa w art. 27 ust. 1, przez okres niezbędny do spełnienia warunku dotyczącego okresu zatrudnienia (ubezpieczenia) wymaganego do uzyskania prawa do emerytury, b) za osobę, o której mowa w art. 31 ust. 4a, przez okres pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego. 2a. 71) Zakład Ubezpieczeń Społecznych obejmuje ubezpieczeniem osobę, za którą ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenie społeczne. 2b. 71) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, tryb obejmowania ubezpieczeniem, opłacania i rozliczania składek oraz tryb wydawania legitymacji ubezpieczeniowej. 3. 70) Z tytułu opłacania składek, o których mowa w ust. 2, osobom określonym w ust. 1 przysługują w razie spełnienia wymaganych warunków emerytalne świadczenia pieniężne. 4. 70) Świadczenie pieniężne w postaci składki ubezpieczeniowej nie jest wliczane do dochodu, o którym mowa w art. 2a ust. 1 pkt 2. Art. 32. 1. W celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może zostać przyznany zasiłek celowy z pomocy społecznej. 2. 72) Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów leków i leczenia, remontu mieszkania, opału i odzieży, pobytu dziecka w żłobku lub przedszkolu, a także kosztów pogrzebu. 3. 73) Zasiłek celowy może być przyznany również osobie i rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego. 4. 73) Zasiłek celowy może być przyznany także osobie lub rodzinie, które poniosły straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej. 4a. 74) Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 3 i 4, może być przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi. 5. 75) Zasiłek celowy może być przyznany w formie biletu kredytowanego. Przyznanie biletu kredytowanego nie wymaga wydania decyzji. Decyzja o odmowie przyznania biletu kredytowanego nie wymaga przeprowadzenia wywiadu środowiskowego (rodzinnego). Art. 33. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przyznawania świadczeń i środków finansowych na pomoc społeczną w ramach programów rządowych w celu ochrony poziomu życia osób i rodzin . Rozdział 2 Zasady odpłatności za świadczenia Art. 34. 76) 1. Obowiązek zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, spoczywa na: 1) świadczeniobiorcy, 2) spadkobiercy - z masy spadkowej, 3) małżonku, zstępnych przed wstępnymi - jedynie wówczas, gdy nie dokonano zwrotu wydatków w myśl pkt 1 i 2, w wysokości przewidzianej w ustawie dla świadczeniobiorcy. 2. 77) Obowiązek zwrotu wydatków nie istnieje, gdy dochód na osobę w rodzinie, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie przekracza kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1. 3. 78) Wydatki na usługi opiekuńcze, lecznicze, pomoc rzeczową, zasiłki na ekonomiczne usamodzielnienie i zasiłki celowe podlegają zwrotowi w części lub całości od świadczeniobiorcy, jeżeli dochód na osobę w rodzinie przekracza wysokość, o której mowa w art. 4 ust. 1. 4. Wydatki na pokrycie kosztów pogrzebu podlegają zwrotowi w całości lub w części z masy spadkowej. Jeżeli przysługuje zasiłek pogrzebowy z ubezpieczenia społecznego, wydatki pokrywa się z tego zasiłku. 4a. 79) Świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi niezależnie od dochodu rodziny. 5. 80) Gmina - w zakresie zadań własnych - określa w drodze uchwały zasady zwrotu, jak również ustala, na podstawie wywiadu środowiskowego, sytuację osoby i rodziny oraz ustala, jaka część wydatków, o których mowa w ust. 3 i 4, podlega zwrotowi. Art. 35. 81) 1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny według następujących zasad: 1) miesięczną opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej osoby pełnoletniej posiadającej dochód ustala się w wysokości 200% kwoty określonej w art. 4 ust. 1 pkt 1; opłata ta nie może być jednak wyższa niż 70% dochodu osoby przebywającej w domu pomocy społecznej, 2) miesięczną opłatę za pobyt dzieci w domu pomocy społecznej ponoszą rodzice lub opiekunowie w wysokości 150% kwoty określonej w art. 4 ust. 1 pkt 1, jednak nie wyższej niż kwota odpowiadająca 70% dochodu na osobę w rodzinie; wlicza się w to dziecko kierowane lub przebywające w domu, 3) miesięczną opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej osoby pełnoletniej nie posiadającej własnego dochodu ustala się w wysokości odpowiadającej 200% kwoty określonej w art. 4 ust. 1 pkt 1. Miesięczna opłata nie może być wyższa niż 70% dochodu na osobę w rodzinie, wliczając osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub tam kierowaną. Do dokonania opłaty zobowiązani są, proporcjonalnie do posiadanego dochodu na osobę w rodzinie, małżonek przed zstępnymi i wstępnymi, 4) osoby, o których mowa w pkt 2 i 3, nie ponoszą opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, jeżeli dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1, w przeliczeniu na osobę w rodzinie. 2. Opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeśli ich dochód lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego, ustalonego w art. 4 ust. 1. 3. Opłata, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, zostaje podwyższona do pełnego kosztu utrzymania, nie więcej jednak niż do 70% dochodu osoby lub na osobę w rodzinie, po osiągnięciu przez dom pomocy społecznej standardu, zgodnie z art. 20 ust. 2. 4. Przepisów ust. 1 pkt 1-3 nie stosuje się do domów pomocy społecznej prowadzonych przez gminy lub podmioty niepubliczne, jeżeli domy te nie są prowadzone na zlecenie wojewody. 4a. 82) Pobyt w specjalistycznym domu pomocy społecznej jest odpłatny. Wysokość opłaty ustala organ kierujący w porozumieniu z osobą ubiegającą się o przyjęcie do tego domu, uwzględniając jej sytuację materialną i zakres usług świadczonych przez dom. 5. 83) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, w tym specjalistycznym, szczegółowe zasady ustalania kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej, w tym specjalistycznych, częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych opłat, a także tryb i sposób ich pobierania. Art. 35a. 84) 1. 85) Wymienione w ustawie kwoty określające: 1) wartość dochodu odpowiadającą dochodowi z 1 ha przeliczeniowego, 2) wysokość dochodu uprawniającą do świadczeń z pomocy społecznej, 3) wysokość zasiłku stałego, renty socjalnej, 4) wysokość dodatku do zasiłku stałego lub renty socjalnej, 5) minimalną wysokość zasiłku okresowego oraz zasiłku stałego wyrównawczego podlegają waloryzacji od dnia 1 marca i 1 września każdego roku, jeżeli średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi co najmniej 110%. Dla przeprowadzenia waloryzacji w tych terminach określa się dwa jednakowe wskaźniki waloryzacji. Kwoty te waloryzowane są od 1 czerwca, jeśli średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem jest niższy niż 110%. 2. Wskaźniki waloryzacji, o których mowa w ust. 1, ustalane są na podstawie wskaźnika wzrostu cen i usług konsumpcyjnych, przyjętego w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, z uwzględnieniem ust. 3 i 4. Kwoty te podlegają zaokrągleniu do 1 zł. 3. Jeżeli faktyczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych w danym roku kalendarzowym różnił się od przyjętego w ustawie budżetowej, wskaźnik kolejnej waloryzacji podlega pomnożeniu przez wskaźnik weryfikacyjny, o którym mowa w ust. 4. 4. Wskaźnik weryfikacyjny stanowi iloraz faktycznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w danym roku kalendarzowym oraz wskaźnika wzrostu przyjętego na ten rok kalendarzowy w ustawie budżetowej, wyrażony w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wskaźniki waloryzacji oraz kwoty, o których mowa w ust. 1. Rozdział 3 Postępowanie w sprawie świadczeń pomocy społecznej Art. 36. 1. 86) Do postępowania w sprawie świadczeń pomocy społecznej, z wyjątkiem przyznawanych na podstawie umów, o których mowa w art. 24 ust. 2, mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. 2. 87) W postępowaniu w sprawie świadczeń pomocy społecznej należy kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochroną ich dóbr osobistych. W szczególności nie należy podawać do wiadomości nazwisk osób korzystających z pomocy społecznej oraz rodzaju i zakresu przyznanego świadczenia. Art. 37. 1. Właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, a w sprawach nie cierpiących zwłoki - według miejsca pobytu tej osoby. 2. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy jest obowiązana do zwrotu gminie, która udzieliła pomocy w miejscu pobytu świadczeniobiorcy, poniesionych wydatków na świadczenia pomocy społecznej. 3. 88) W miejscu pobytu są udzielane świadczenia wymienione w art. 13, 15, 16, 17 ust. 1, art. 22, 26 i 32. Art. 38. 1. Świadczenia pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego bądź innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego. 2. 89) Pomoc społeczna może być udzielana z urzędu. Art. 39. 90) Kierownik ośrodka pomocy społecznej, na wniosek pracownika socjalnego, może w drodze umowy ustalić z małżonkiem, zstępnymi lub wstępnymi wysokość świadczonej przez nich pomocy na rzecz osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia. Ustalona w umowie wielkość pomocy pieniężnej lub w naturze nie może być mniejsza od kwoty stanowiącej 30% świadczenia. W tym przypadku przepis art. 34 ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania. Art. 40. 1. 91) Należności z tytułu wydatków na świadczenia pomocy społecznej oraz nienależnie pobranych świadczeń podlegają ściągnięciu przymusowemu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. 92) Tytułem egzekucyjnym jest wykaz należności, sporządzony przez właściwy organ. 3. 93) Wykaz należności, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ doręcza, wraz z upomnieniem i pouczeniem, zobowiązanemu. Zobowiązany może w terminie 30 dni od dnia doręczenia wykazu należności i upomnienia złożyć do sądu pozew o ustalenie, że należność nie istnieje w całości lub w części albo uległa przedawnieniu. Art. 41. 94) W przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu. Art. 42. Sądy, organy państwowe i inne jednostki organizacyjne są obowiązane niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni, udostępnić lub udzielić pracownikowi socjalnemu odpowiednich informacji, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczeń oraz ich rozmiarów. Art. 43. 1. Decyzje w sprawach świadczeń pomocy społecznej są wydawane w formie pisemnej. W szczególnych przypadkach decyzja może być wydana w formie ustnej; nie dotyczy to decyzji o odmowie przyznania świadczenia. 2. 95) Świadczenia w postaci pracy socjalnej i poradnictwa nie wymagają wydania decyzji. 2a. 96) Właściwy organ może zmienić lub uchylić decyzję administracyjną na niekorzyść strony bez jej zgody w przypadku zmiany przepisów prawa lub jeżeli nastąpiły zmiany w sytuacji dochodowej lub osobistej osób otrzymujących świadczenie, a także, jeżeli wystąpiły przesłanki, o których mowa w ust. 4 i 5 oraz w art. 6 i art. 34 ust. 4a. Zmiana decyzji na korzyść strony nie wymaga jej zgody. 3. 97) Decyzja o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia wymaga przeprowadzenia uprzednio wywiadu środowiskowego (rodzinnego). Wywiad środowiskowy przeprowadza pracownik socjalny. 4. 98) W razie wystąpienia rażących dysproporcji między wysokością dochodu udokumentowaną przez rodzinę ubiegającą się o pomoc a rzeczywistą sytuacją majątkową stwierdzoną przez pracownika socjalnego, kierownik ośrodka pomocy społecznej może odmówić przyznania świadczenia z pomocy społecznej. 5. 99) Pracownik socjalny przeprowadzający wywiad rodzinny (środowiskowy) może domagać się od osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc złożenia oświadczenia o dochodach i stanie majątkowym. Odmowa złożenia oświadczenia jest podstawą wydania decyzji o odmowie przyznania świadczenia. 6. 100) Świadczenia pieniężne pomocy społecznej wypłaca się w okresach miesięcznych, od miesiąca kalendarzowego, w którym został złożony wniosek wraz z wymaganą dokumentacją. Wysokość gwarantowanego zasiłku okresowego oraz składki na ubezpieczenie społeczne w miesiącu złożenia wniosku ustala się dzieląc kwotę przysługującego zasiłku i wysokość składki przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych następujących od dnia złożenia wniosku. 6a. 101) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania wywiadu środowiskowego, wzór kwestionariusza wywiadu oraz oświadczenia o stanie majątkowym, rodzaje dokumentów wymaganych do przyznania renty socjalnej, a także wzór legitymacji pracownika socjalnego. Art. 44. Odwołanie od decyzji w sprawie świadczeń pomocy społecznej może złożyć również inna osoba za zgodą osoby ubiegającej się o świadczenie. Art. 45. 102) Osoby i rodziny korzystające ze świadczeń pieniężnych pomocy społecznej są obowiązane poinformować właściwy organ o każdej zmianie w ich sytuacji osobistej i majątkowej, która wiąże się z podstawą do przyznania świadczeń. DZIAŁ III Organizacja pomocy społecznej Rozdział 1 Struktura organizacyjna pomocy społecznej Art. 46. 1. Do realizacji zadań pomocy społecznej zleconych gminie tworzy się jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej. 1a. 103) Ośrodek pomocy społecznej realizuje zadania zlecone gminie zgodnie z ustaleniami przekazanymi w tej sprawie przez wojewodę. 2. 104) Ośrodki pomocy społecznej realizują również zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej, chyba że gmina postanowi inaczej. 3. 105) Ośrodek pomocy społecznej wykonuje zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej zgodnie z ustaleniami rady gminy. 4. Ośrodek pomocy społecznej może wytaczać na rzecz obywateli powództwa o roszczenia alimentacyjne. Do ośrodków tych w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o prokuraturze. 4a. 106) Ośrodek pomocy społecznej może kierować wnioski o ustalenie inwalidztwa do organów określonych odrębnymi przepisami. 5. 107) Rada gminy udziela, na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775), kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w zakresie wykonywania zadań zleconych oraz może upoważnić do wydawania decyzji administracyjnych w celu wykonania zadań własnych gminy oraz własnych o charakterze obowiązkowym. 5a. 108) Upoważnienie, o którym mowa w ust. 5, może być także udzielone innej osobie na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej. 6. Kierownik ośrodka pomocy społecznej składa radzie gminy coroczne sprawozdanie z działalności ośrodka oraz przedstawia potrzeby w zakresie pomocy społecznej. 7. 109) Rada gminy w oparciu o potrzeby, o których mowa w ust. 6, opracowuje i wdraża lokalne programy pomocy społecznej. 8. 109) Ośrodek pomocy społecznej zatrudnia pracowników socjalnych proporcjonalnie do liczby ludności gminy w stosunku jeden pracownik socjalny na 2 tys. mieszkańców, nie mniej jednak niż trzech pracowników. Art. 47. 1. 110) Gmina współdziała, w tym może wspierać finansowo, prowadzoną na jej terenie działalność organizacji społecznych, Kościoła Katolickiego i innych kościołów, związków wyznaniowych, fundacji, stowarzyszeń, pracodawców oraz osób fizycznych i prawnych w celu realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej. 2. Gmina może zlecić wymienionym w ust. 1 podmiotom, za ich zgodą, w trybie pisemnego porozumienia, realizację określonych zadań pomocy społecznej, przyznając na ten cel środki pieniężne. 3. 110) Minister Pracy i Polityki Socjalnej udziela wsparcia, w tym finansowego, organizacjom społecznym, Kościołowi Katolickiemu, inny kościołom, związkom wyznaniowym, fundacjom, stowarzyszeniom, pracodawcom oraz osobom fizycznym i prawnym w celu realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej. Art. 48. Do wykonywania zadań z zakresu pomocy społecznej wojewoda powołuje bezpośrednio sobie podległą wyodrębnioną jednostkę budżetową - wojewódzki zespół pomocy społecznej. Rozdział 2 Pracownicy socjalni Art. 49. 1. 111) Pracownikiem socjalnym może być osoba, która posiada dyplom pracownika socjalnego lub ukończyła studia wyższe o kierunkach: praca socjalna, polityka społeczna, resocjalizacja, socjologia, pedagogika i psychologia. 2. 112) Osoby posiadające wykształcenie wyższe o kierunkach nie wymienionych w ust. 1, które przed wejściem w życie niniejszej ustawy ukończyły bądź rozpoczęły specjalizację z zakresu pracy socjalnej oraz organizacji pomocy społecznej, zachowują lub uzyskują uprawnienia do wykonywania zawodu pracownika socjalnego. 3. 113) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, stopnie specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny", obowiązujące dla specjalizacji minima programowe, tryb postępowania w nadawaniu stopni specjalizacji i wydawania dyplomów, warunki uzyskiwania przez pracowników socjalnych stopni specjalizacji zawodowej oraz warunki, jakie powinny spełniać podmioty ubiegające się o zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na prowadzenie szkoleń w zakresie specjalizacji. Art. 49a. 114) Do zadań pracownika socjalnego należy: 1) wspomaganie osób i rodzin wymagających pomocy w osiągnięciu możliwie pełnej aktywności społecznej, 2) współdziałanie z grupami i społecznościami lokalnymi, mające na celu rozwijanie w nich zdolności do samodzielnego rozwiązywania własnych problemów, 3) organizowanie różnorodnych form pomocy, a także udział w rozwijaniu infrastruktury odpowiadającej zmieniającym się potrzebom społecznym, 4) zapobieganie procesowi marginalizacji osób i grup, a także przeciwdziałanie negatywnym zjawiskom w środowisku lokalnym. Art. 49b. 114) Pracownik socjalny: 1) kieruje się zasadą dobra osób i rodzin, którym służy, poszanowania ich godności i prawa tych osób do samostanowienia, 2) ma obowiązek przeciwdziałania praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym osobę, rodzinę lub grupę, 3) ma obowiązek udzielać osobom, którym służy, pełnej informacji o przysługujących im świadczeniach i dostępnych formach pomocy, 4) jest zobowiązany zachować w tajemnicy informacje uzyskane w toku czynności zawodowych, także po ustaniu zatrudnienia, chyba że działa to przeciwko dobru osoby lub rodziny, 5) jest zobowiązany do podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych. Art. 50. 115) Pracownicy socjalni mogą być również zatrudniani w innych instytucjach, a w szczególności w urzędach pracy, zakładach pracy, szpitalach, ośrodkach opiekuńczo-wychowawczych, leczniczych i w zakładach karnych, wykonując zadania tych jednostek w zakresie pomocy społecznej. Art. 50a. 116) Pracownicy socjalni mogą być również zatrudniani przez podmioty, o których mowa w art. 47 ust. 1, dla wykonywania zadań z zakresu pomocy społecznej. Art. 51. 1. 117) Pracownik socjalny korzysta z prawa pierwszeństwa przy wykonywaniu swoich zadań w urzędach, instytucjach i innych placówkach. Organy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane do udzielania pracownikowi socjalnemu pomocy w zakresie wykonywania tych czynności. 2. 118) Pracownikowi socjalnemu przysługuje ochrona prawna przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych. 3. 119) Pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy praca socjalna oraz przeprowadzanie wywiadów rodzinnych (środowiskowych) i który pracował nieprzerwanie na tym stanowisku co najmniej 5 lat, przysługuje, raz na dwa lata, dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 7 dni roboczych. 4. 119) Dzień 21 listopada ustanawia się Dniem Pracownika Socjalnego. Minister Pracy i Polityki Socjalnej przyznaje za wybitne osiągnięcia nagrody specjalne. 5. 119) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady przyznawania nagród. Art. 51a. 120) 1. 121) Osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej powinny posiadać specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej. 2. 122) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, minimum programowe specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, podmioty uprawnione do prowadzenia specjalizacji oraz tryb postępowania w nadawaniu specjalizacji. Art. 52. 123) Prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych: 1) w ośrodkach pomocy społecznej - regulują przepisy o pracownikach samorządowych, 2) w wojewódzkim zespole pomocy społecznej - regulują przepisy o pracownikach urzędów państwowych. Rozdział 3 Rada Pomocy Społecznej Art. 53. 1. Przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej tworzy się Radę Pomocy Społecznej jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach pomocy społecznej. 2. Do zakresu działania Rady Pomocy Społecznej należy: 1) opiniowanie projektów aktów prawnych oraz inicjowanie zmian przepisów prawa w zakresie pomocy społecznej, 2) przygotowywanie ekspertyz dotyczących wybranych obszarów pomocy społecznej, 3) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o swej działalności i wniosków z niej wynikających, 4) zbieranie i opiniowanie dla Ministra Pracy i Polityki Socjalnej wniosków o nagrody specjalne za wybitne osiągnięcia w zakresie pomocy społecznej. Art. 54. 1. Rada Pomocy Społecznej składa się z nie więcej niż 30 osób, reprezentujących zespoły i ośrodki pomocy społecznej, organizacje społeczne i zawodowe, związki wyznaniowe oraz środowiska naukowe. 2. 124) Członków Rady Pomocy Społecznej, spośród przedstawicieli określonych w ust. 1, powołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej. Członkowie Rady Pomocy Społecznej pełnią swoje funkcje społecznie. Kadencja Rady Pomocy Społecznej trwa 4 lata. 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz tryb działania Rady Pomocy Społecznej. DZIAŁ IV Przepisy przejściowe i końcowe Art. 55. Świadczenia pomocy społecznej, przyznane na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, wypłaca się nadal według zasad i w wysokości określonych w niniejszej ustawie. Art. 56. 1. (wygasł) 125) 2. (skreślony) 126) Art. 57. (pominięty) 127) Art. 58. (pominięty) 128) Art. 59. Traci moc: 1) ustawa z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej (Dz. U. Nr 92, poz. 726, z 1924 r. Nr 56, poz. 576, z 1932 r. Nr 94, poz. 808, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 2) dekret z dnia 22 października 1947 r. w sprawie mocy obowiązującej niektórych przepisów ustawodawstwa z zakresu opieki społecznej (Dz. U. Nr 65, poz. 389). Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, 129) z wyjątkiem art. 49 ust. 1 i 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459), która weszła w życie z dniem 14 września 1996 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) Dodany przez art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 93, poz. 569), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r., z tym że art. 3 wszedł w życie z dniem 8 sierpnia 1997 r. (art. 9 tej ustawy). 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), który wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy) oraz przez art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 5) Dodany przez art. 4 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3. 7) Dodany przez art. 3 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 3. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 3. 9) Dodany przez art. 4 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy) oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 3. 10) Dodany przez art. 3 pkt 1 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 3. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 lit. d), ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1992 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 321), która weszła w życie z dniem 27 września 1992 r., oraz przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 14. 17) Przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 4 pkt 2 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz art. 4 pkt 2 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 14, z tym że przepis ten wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. (art. 6 tej ustawy) oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 14, z tym że przepis ten wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. (art. 6 tej ustawy), oraz przez art. 1 pkt 8 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1 i art. 4 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14, z tym że przepis ten wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1993 r. (art. 6 tej ustawy), oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 29) Dodany przez art. 4 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 3. 34) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 3 pkt 4 lit. a) i b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 43) Traci moc na podstawie art. 170 pkt 19 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), która wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., - w zakresie uregulowanym tą ustawą. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 46) Dodany przez art. 1 pkt 15 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz przez art. 3 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 3. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 5 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 5 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 15 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 55) Dodany przez art. 4 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 56) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 3. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 61) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3. 63) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 3, z tym że art. 30 traci moc z dniem 1 stycznia 1999 r. na podstawie art. 170 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 43 - w zakresie uregulowanym tą ustawą. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 66) Dodany przez art. 4 pkt 8 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy) oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 3. 67) Dodany przez art. 4 pkt 8 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 68) Dodany przez art. 4 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy) oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 3. 69) Dodany przez art. 4 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy) oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 70) Dodany przez art. 4 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 71) Dodany przez art. 3 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 73) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14. 74) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 75) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 14. 77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 79) Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 82) Dodany przez art. 3 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 83) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 84) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 85) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 14. 91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 92) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 14. 93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 94) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 14. 95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 96) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 14 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3. 97) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 98) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 99) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 100) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 13 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. 101) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 102) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 14. 103) Dodany przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 14. 104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 105) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 106) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 107) W związku z wydaniem tekstu jednolitego ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym sprawy, o których mowa w ust. 3, regulowane są na podstawie art. 39 ust. 4 ww. ustawy. 108) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 109) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1. 110) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1. 111) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1. 112) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 14 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 4, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 113) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 14 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 114) Dodany przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1. 115) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1. 116) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1. 117) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 14. 118) Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 14. 119) Dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1. 120) Dodany przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1. 121) Według numeracji ustalonej przez art. 4 pkt 15 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 122) Dodany przez art. 4 pkt 15 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4, z tym że przepis ten wszedł w życie z mocą od dnia 14 września 1996 r. (art. 10 pkt 5 tej ustawy). 123) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1. 124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1. 125) Utrzymywał bowiem w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze przez okres miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy; tekst przepisu zamieszczono w obwieszczeniu. 126) Przez art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661), który wszedł w życie z dniem 5 grudnia 1997 r. 127) Zawierał bowiem zmiany ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin; tekst przepisu zamieszczono w obwieszczeniu. 128) Zawierał bowiem zmiany ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw; tekst przepisu zamieszczono w obwieszczeniu. 129) Ustawę ogłoszono dnia 17 grudnia 1990 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne. (Dz. U. Nr 64, poz. 415) 1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 16, poz. 83) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 48, poz. 218), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 80, poz. 376), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 16, poz. 83) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie obejmuje następujących przepisów: 1) § 28 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 48, poz. 218 i z 1993 r. Nr 80, poz. 376), który stanowi: "§ 28. W razie konieczności udziału w pracach komisji w godzinach pracy zawodowej, osobom wymienionym w § 27 w ust. 2 przysługuje zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia."; 2) § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 80, poz. 376), który stanowi: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r."; 3) § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 16, poz. 83), który stanowi: "§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że w stosunku do gmin warszawskich wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r." Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 kwietnia 1998 r. (poz. 415) ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne. Na podstawie art. 26 ust. 3, art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) oraz w związku z art. 104 § 3 1) Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Powoływanie i działanie komisji lekarskich oraz komisji poborowych § 1. Wojewódzką i rejonowe komisje lekarskie oraz wojewódzką i rejonowe komisje poborowe powołuje się raz w roku, nie później jednak niż na 30 dni przed rozpoczęciem poboru w danym województwie. § 2. Rejonowa komisja lekarska oraz rejonowa komisja poborowa działa w terminie określonym w wojewódzkim planie poboru. § 3. 1. Przewodniczący rejonowej komisji lekarskiej lub rejonowej komisji poborowej zarządza działanie komisji, poza terminem określonym w § 2, w celu zakończenia postępowania wszczętego w czasie poboru. 2. Przewodniczący rejonowej komisji poborowej może zarządzić działanie komisji poza wojewódzkim planem poboru, w celu rozpatrzenia złożonych przez poborowych, po zakończeniu poboru, wniosków o skierowanie do służby zastępczej lub o odroczenie służby wojskowej, jeżeli do rozpoczęcia następnego poboru pozostał okres nie krótszy niż 6 miesięcy. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przewodniczący komisji może wzywać poborowego do stawienia się przed komisją. Wzór wezwania określają przepisy w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru. § 4. Przewodniczący wojewódzkiej komisji lekarskiej i wojewódzkiej komisji poborowej zarządza działanie komisji w terminach właściwych do realizacji ich zadań. Przepisy § 3 stosuje się odpowiednio. § 5. 1. Rejonowe komisje lekarskie i rejonowe komisje poborowe działają na obszarze objętym terytorialnym zasięgiem działania rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. 1a. 2) Rejonowe komisje lekarskie i rejonowe komisje poborowe dla gmin o statusie miasta oraz gmin warszawskich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780), działają na obszarze tych gmin. 2. Wojewoda określa siedziby rejonowych komisji lekarskich i rejonowych komisji poborowych oraz wspólny terytorialny zasięg ich działania. 3. Przy określaniu siedziby komisji, o których mowa w ust. 2, uwzględnia się w szczególności: 1) możliwość zapewnienia odpowiednich warunków lokalowych, 2) połączenia komunikacyjne z sąsiednimi gminami i miastami, umożliwiające terminowy dojazd poborowych do komisji, 3) liczbę poborowych przewidzianych do stawienia się przed komisjami, 4) możliwość przeprowadzenia badań specjalistycznych. 4. Wojewoda, uwzględniając okoliczności, o których mowa w ust. 3, może powołać na obszarze objętym terytorialnym zasięgiem działania urzędu rejonowego więcej niż jedną rejonową komisję lekarską i rejonową komisję poborową, określając wspólny terytorialny zasięg działania obu komisji. 5. 3) Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio przy powoływaniu rejonowych komisji lekarskich i rejonowych komisji poborowych dla gmin, o których mowa w ust. 1a. § 6. 1. 4) Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwego ze względu na siedzibę rejonowej komisji lekarskiej i rejonowej komisji poborowej zatrudnia, na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy zlecenia, nie więcej niż cztery osoby do prac związanych z zakładaniem ewidencji wojskowej i wypełnianiem książeczek wojskowych osób zgłaszających się do poboru oraz osobę do prowadzenia zajęć świetlicowych. 2. 5) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do prezydentów gmin o statusie miasta (burmistrzów gmin warszawskich). § 7. Posiedzenia rejonowej komisji lekarskiej i rejonowej komisji poborowej, w dniach określonych w wojewódzkim planie poboru, powinny odbywać się w tym samym budynku. § 8. 1. Wojewódzka i rejonowe komisje lekarskie i komisje poborowe orzekają większością głosów. W razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. 2. Orzeczenia komisji, o których mowa w ust. 1, podpisuje ich przewodniczący i wszyscy członkowie. Rozdział 2 Skład komisji lekarskich, wyznaczanie lekarzy specjalistów i personelu pomocniczego § 9. 1. 6) W skład wojewódzkiej komisji lekarskiej wchodzi 3 lekarzy z II stopniem specjalizacji w specjalnościach klinicznych, spośród których wojewoda wyznacza przewodniczącego, oraz sekretarz. 2. 7) W skład rejonowej komisji lekarskiej wchodzi 3 lekarzy, spośród których wojewoda wyznacza przewodniczącego, oraz sekretarz. Członkami powinni być lekarz specjalista chorób wewnętrznych i lekarz specjalista chirurg. § 10. Powołując imienny skład komisji lekarskiej, uwzględnia się jednocześnie osoby, które w razie niemożności pełnienia funkcji przez przewodniczącego lub członków wchodzą na czas ich nieobecności w skład komisji. § 11. Wojewoda wyznacza ponadto imiennie: 1) dla wojewódzkiej komisji lekarskiej i dla każdej rejonowej komisji lekarskiej: a) lekarzy specjalistów, a w szczególności okulistę, neurologa, laryngologa i psychiatrę, a także psychologa oraz zakłady opieki zdrowotnej - do przeprowadzania badań specjalistycznych i obserwacji szpitalnej poborowych, b) lekarzy radiologów i techników medycznych oraz pracownie radiologiczne do przeprowadzania badań poborowych w okresie poboru oraz 2) dla każdej rejonowej komisji lekarskiej - średni personel medyczny. § 12. 8) Na sekretarza wojewódzkiej komisji lekarskiej powołuje się pracownika komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, a na sekretarza rejonowej komisji lekarskiej pracownika urzędu rejonowego. W wypadku określonym w § 5 ust. 4 i 5, na sekretarza rejonowej komisji lekarskiej powołuje się pracownika urzędu gminy. Rozdział 3 Tryb postępowania komisji lekarskich § 13. 1. Pracą komisji lekarskiej kieruje jej przewodniczący. 2. Do przewodniczącego komisji należy: 1) przewodniczenie posiedzeniom komisji, 2) organizowanie i nadzorowanie pracy członków komisji oraz prowadzenie listy obecności, 3) reprezentowanie komisji na zewnątrz, 4) decydowanie o wyłączeniu członka komisji, 5) występowanie do wojewody o odwołanie członka komisji, 6) zwalnianie z obowiązku osobistego zgłaszania się poborowego przed komisją, 7) kierowanie poborowych na badania specjalistyczne lub obserwację szpitalną, 8) formułowanie propozycji orzeczeń komisji, 9) informowanie poborowych, uznanych za czasowo niezdolnych do służby wojskowej, o skierowaniu z urzędu wniosku do komisji poborowej o udzielenie odroczenia tej służby, 10) składanie sprawozdań z działalności komisji, 11) wykonywanie innych zadań przewidzianych w przepisach ustawy. 3. 9) Do lekarzy - członków komisji lekarskiej należy: 1) badanie stanu zdrowia poborowych, 2) występowanie, w uzasadnionych przypadkach, z wnioskami o skierowanie poborowych na badania specjalistyczne lub obserwację szpitalną, 3) opiniowanie podań o zwolnienie z obowiązku osobistego zgłoszenia się do poboru i przedstawianie wniosków w tej sprawie przewodniczącemu, 4) nadzorowanie pracy średniego personelu medycznego, a w szczególności prowadzenia księgi orzeczeń lekarskich; w wojewódzkiej komisji lekarskiej księgę orzeczeń lekarskich prowadzi wyznaczony członek tej komisji, 5) propagowanie oświaty sanitarnej i honorowego krwiodawstwa wśród poborowych. 4. 10) Do zadań sekretarza komisji lekarskiej należy prowadzenie dokumentacji związanej z działalnością i orzecznictwem komisji. § 14. 11) Do zadań średniego personelu medycznego należy prowadzenie księgi orzeczeń lekarskich i pomoc medyczna, zgodnie z zadaniami określanymi przez przewodniczącego rejonowej komisji lekarskiej. 2. (skreślony 12)). § 15. 1. 13) Badanie lekarskie poborowych odbywa się w obecności całego składu komisji lekarskiej, z tym że sekretarz komisji nie bierze udziału w głosowaniu przy orzekaniu o stanie zdrowia poborowych. 2. Jeżeli poborowy z powodu chorób, ułomności lub wad fizycznych zgłasza prośbę o zbadanie go bez obecności osób nie będących lekarzami, należy taką prośbę uwzględnić. 3. Jeżeli po dokonaniu badań lekarze wchodzący w skład komisji nie mogą ustalić stanu zdrowia poborowego i stopnia jego zdolności do służby wojskowej, stawiają wniosek o skierowanie poborowego do zakładu opieki zdrowotnej na badania specjalistyczne albo na obserwację szpitalną. Wzór skierowania stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, wydanie orzeczenia o stopniu zdolności do służby wojskowej może nastąpić z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych lub obserwacji szpitalnej w czasie ponownego stawienia się poborowego przed komisją. § 16. 1. Poborowy trwale niezdolny do osobistego stawienia się przed komisją wskutek kalectwa lub ułomności może wnieść do tej komisji podanie o zwolnienie od obowiązku osobistego stawiennictwa. Podanie takie może wnieść również osoba sprawująca opiekę nad poborowym. 2. W podaniu o zwolnienie od obowiązku osobistego stawienia się poborowy, do celów ewidencji wojskowej, jest obowiązany podać nazwisko, imię, imię ojca, datę i miejsce urodzenia, wykształcenie, zawód, numer i serię dowodu osobistego oraz nazwę i siedzibę organu, który go wydał. Do podania należy dołączyć zaświadczenie zakładu opieki zdrowotnej, stwierdzające rodzaj kalectwa lub ułomności uniemożliwiającej osobiste stawienie się poborowego do poboru. 3. W razie gdy rejonowa komisja lekarska nie może orzec o stopniu zdolności poborowego do czynnej służby wojskowej na podstawie zaświadczenia zakładu opieki zdrowotnej, przewodniczący komisji zarządza zbadanie poborowego w miejscu jego pobytu przez lekarzy wchodzących w skład komisji, bez wezwania poborowego do osobistego stawienia się. § 17. Orzeczenie rejonowej komisji lekarskiej uznające poborowego za czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej przekazuje się rejonowej komisji poborowej. § 18. 1. Orzeczenie wojewódzkiej komisji lekarskiej doręcza się poborowemu i wojskowemu komendantowi uzupełnień. 2. Orzeczenie wojewódzkiej komisji lekarskiej o czasowej niezdolności poborowego do czynnej służby wojskowej przewodniczący tej komisji przesyła rejonowej komisji poborowej w celu udzielenia przez nią odroczenia zasadniczej służby wojskowej. § 19. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do poboru kobiet, które zostały poddane obowiązkowi stawienia się do poboru, z tym że: 1) badania stanu zdrowia dokonuje się z udziałem pomocniczego personelu kobiecego, 2) w pomieszczeniu, w którym badania są przeprowadzane, nie mogą być obecne w tym czasie osoby nie będące lekarzami, 3) w czasie przeprowadzania poboru kobiet nie powinni być wzywani do komisji lekarskiej mężczyźni, 4) orzeczeń rejonowej komisji lekarskiej lub wojewódzkiej komisji lekarskiej dotyczących kobiet nie przekazuje się rejonowej komisji poborowej w celu udzielenia odroczenia służby wojskowej. § 20. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się również do badania ochotników zgłaszających się do poboru, z tym że niestawienie się ochotnika przed rejonową komisją lekarską jest traktowane jako rezygnacja z ubiegania się o ochotnicze odbycie zasadniczej służby wojskowej. Rozdział 4 Skład komisji poborowych § 21. 1. W skład wojewódzkiej komisji poborowej wchodzą: 1) przewodniczący - wicewojewoda lub dyrektor urzędu wojewódzkiego, 2) członkowie: a) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca, b) kierownik lub zastępca kierownika komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, c) (skreślony 14)), d) pracownik komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, który pełni funkcję sekretarza komisji. 2. W skład rejonowej komisji poborowej wchodzą: 1) przewodniczący - kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, właściwego ze względu na siedzibę komisji, lub jego zastępca, 2) członkowie: a) wojskowy komendant uzupełnień lub jego przedstawiciel, b) wójt lub burmistrz (prezydent miasta) albo jego zastępca, właściwy ze względu na miejsce pobytu poborowego, c) (skreślony 15)), d) pracownik urzędu rejonowego, który pełni funkcję sekretarza komisji. 2a. 16) W skład rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej wchodzą: 1) przewodniczący - prezydent gminy o statusie miasta (burmistrz gminy warszawskiej) lub jego zastępca, 2) wojskowy komendant uzupełnień lub jego przedstawiciel, 3) pracownik urzędu tej gminy, który pełni funkcję sekretarza komisji. 3. Członkowie komisji, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b), biorą udział w posiedzeniach rejonowej komisji poborowej w dniach rozpatrywania podań poborowych z danej gminy o odroczenie służby wojskowej oraz rozpatrywania wniosków tych poborowych o skierowanie do służby zastępczej. 4. (skreślony 17)). 5. W wypadku gdy na obszarze działania urzędu rejonowego zostanie powołana więcej niż jedna rejonowa komisja poborowa, wojewoda może powołać na przewodniczącego tej komisji burmistrza (prezydenta miasta), właściwego ze względu na siedzibę komisji, a na sekretarza - pracownika urzędu gminy. 6. 18) W przypadku gdy na obszarze gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej zostanie powołana więcej niż jedna rejonowa komisja poborowa, wojewoda może powołać na przewodniczącego tej komisji zastępcę prezydenta gminy (zastępcę burmistrza gminy warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu gminy o statusie miasta (gminy warszawskiej), właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, a na sekretarza - pracownika urzędu tej gminy. § 22. 1. Powołując imienny skład komisji, uwzględnia się jednocześnie osoby, które w razie niemożności pełnienia funkcji przez przewodniczącego lub członków komisji wchodzą na czas ich nieobecności w skład komisji. 2. W szczególności wojewoda może wyznaczyć do zastępczego pełnienia funkcji przewodniczącego: 1) wojewódzkiej komisji poborowej - kierownika komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, 2) rejonowej komisji poborowej - zastępcę kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu rejonowego, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, a w wypadku określonym w § 21 ust. 5 - zastępcę burmistrza (prezydenta miasta) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu gminy, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych, 3) 19) rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej - zastępcę prezydenta miasta (zastępcę burmistrza gminy warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu tej gminy, właściwej w sprawach społeczno-administracyjnych. Rozdział 5 Tryb postępowania komisji poborowych § 23. 1. Pracą komisji poborowej kieruje jej przewodniczący. 2. Do przewodniczącego komisji należy: 1) przewodniczenie posiedzeniom komisji, 2) reprezentowanie komisji na zewnątrz, 3) organizowanie i nadzorowanie pracy członków komisji, 4) decydowanie o wyłączeniu członka komisji, 5) występowanie do wojewody z wnioskiem o odwołanie członka komisji, 6) formułowanie propozycji orzeczeń komisji, 7) składanie sprawozdań z działalności komisji, 8) wykonywanie innych zadań przewidzianych w przepisach ustawy. 3. Do członków komisji poborowej należy: 1) analizowanie dokumentacji związanej z wnioskami o odroczenie służby wojskowej lub skierowanie do służby zastępczej, 2) wyjaśnianie stanów faktycznych, 3) referowanie spraw na polecenie przewodniczącego, 4) wyrażanie opinii i stanowisk w rozpatrywanych sprawach. 4. (skreślony 20)). 5. Członek rejonowej komisji poborowej - wojskowy komendant uzupełnień lub jego przedstawiciel, oprócz wykonywania czynności wymienionych w ust. 3, wręcza poborowemu książeczkę wojskową. 6. Do członka komisji poborowej - sekretarza komisji należy: 1) dokonywanie zapisów w liście poborowych, 2) prowadzenie dokumentacji związanej z orzecznictwem komisji, 3) prowadzenie listy obecności osób biorących udział w pracach komisji, 4) sporządzanie sprawozdania z pracy komisji, 5) przekazywanie stronom orzeczeń komisji, a w przypadku orzeczenia o skierowaniu poborowych do służby zastępczej - również wojewodzie, 6) wykonywanie innych czynności zleconych przez przewodniczącego komisji. Rozdział 6 Sprawozdawczość komisji lekarskich i komisji poborowych § 24. 1. Przewodniczący rejonowej komisji lekarskiej oraz rejonowej komisji poborowej przekazują sprawozdania z wyników prac tych komisji przewodniczącym komisji wojewódzkich w terminie 14 dni po zakończeniu poboru. 2. Wzór sprawozdania rejonowej komisji lekarskiej stanowi załącznik nr 2, a wzór sprawozdania rejonowej komisji poborowej stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 2, są dokumentami stanowiącymi tajemnicę służbową. § 25. 1. Przewodniczący właściwych komisji wojewódzkich przesyłają Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 21) zbiorcze sprawozdania, według wzorów określonych w § 24 ust. 2, z terenu województwa, w terminie miesiąca od zakończenia poboru na terenie województwa. 2. Zbiorcze sprawozdania, o których mowa w ust. 1, są dokumentami stanowiącymi tajemnicę państwową. § 26. Przewodniczący wojewódzkich komisji lekarskich i wojewódzkich komisji poborowych przesyłają Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 21), nie później niż do dnia ogłoszenia nowego poboru, sprawozdania, według wzorów określonych w § 24 ust. 2, dotyczące działalności wojewódzkich i rejonowych komisji poza wojewódzkim planem poboru. Przepis § 25 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 7 Zasady wynagradzania za udział w pracach komisji lekarskich i komisji poborowych oraz odpłatności za badania specjalistyczne § 27. 1. Osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje wynagrodzenie, którego podstawę obliczania stanowi przeciętne wynagrodzenie miesięczne za kwartał poprzedzający. 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wynosi za każdy dzień pracy: 1) dla przewodniczącego komisji lekarskiej - 3,0%, 2) dla członków komisji lekarskiej - 2,5%, 3) dla przewodniczącego komisji poborowej - 2,5%, 4) dla członków komisji poborowej - 2,0% podstawy obliczania. 3. Osobom, o których mowa w § 6, przysługuje wynagrodzenie według stawek przewidzianych dla referentów z wykształceniem średnim, określonych w przepisach w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych. 4. Wypłaty wynagrodzenia dokonuje się na podstawie imiennej listy obecności. § 28. (pominięty 22)). § 29. 1. 23) Lekarzom specjalistom oraz psychologom dokonującym badań poborowych przysługuje stawka odpłatności w wysokości 1,0% podstawy obliczania określonej w § 27 ust. 1 - za każdą badaną osobę. 2. Lekarzom radiologom przysługuje stawka odpłatności za każdy dzień pracy przy badaniach radiofotograficznych w wysokości 2,5% podstawy obliczania określonej w § 27 ust. 1, jeżeli badania te w okresie poboru są przeprowadzane w czasie ustalonym przez przewodniczącego do dyspozycji komisji lekarskiej. 3. Technikom medycznym oraz średniemu personelowi medycznemu przysługuje stawka odpłatności za każdy dzień pracy w wysokości 2,0% podstawy obliczania określonej w § 27 ust. 1. 4. Podstawę odpłatności stanowi: 1) 24) dla lekarzy specjalistów oraz psychologów - stwierdzenie przez przewodniczącego komisji lekarskiej liczby wydanych konsultacji pisemnych, 2) dla lekarzy radiologów i techników medycznych - stwierdzenie kierownika właściwego zakładu opieki zdrowotnej, że badania zostały przeprowadzone zgodnie z warunkami określonymi w ust. 2, 3) dla średniego personelu medycznego - imienna lista obecności. § 30. 25) Przewodniczący i członkowie komisji zamieszkali i zatrudnieni poza miejscowością, w której działa komisja, otrzymują diety i inne należności przysługujące pracownikom za czas podróży służbowych na obszarze kraju. Diety i inne należności przysługują również tym osobom w przypadku skierowania na kursy szkoleniowe lub instruktaże, związane z działalnością komisji, do miejscowości innej niż miejscowość, w której zamieszkują. Rozdział 8 Przepisy końcowe § 31. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 1979 r. w sprawie składu komisji poborowych i wynagradzania za udział w pracach tych komisji (Dz. U. z 1991 r. Nr 11, poz. 46). § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 26). Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. Załącznik nr 1 KARTA SKIEROWANIA str. 1 Ilustracja tr. 2 Ilustracja Załącznik nr 2 SPRAWOZDANIE Z WYNIKÓW PRACY KOMISJI LEKARSKIEJ(KICH) NA TERENIE .................................. Ilustracja Załącznik nr 3 SPRAWOZDANIE Z WYNIKÓW PRACY KOMISJI POBOROWEJ(YCH) NA TERENIE .................................. Ilustracja 1) Przepis art. 104 § 3 Kodeksu pracy przestał istnieć po ustaleniu przez art. 1 pkt 99 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), która weszła w życie z dniem 2 czerwca 1996 r., nowego brzmienia art. 104 Kodeksu pracy. 2) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 16, poz. 83), które weszło w życie z dniem 16 lutego 1996 r., z tym że w stosunku do gmin warszawskich weszło w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 3) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 4) Zgodnie z oznaczeniem oraz w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 5) Dodany przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 6) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 80, poz. 376), które weszło w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. 7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia powołanego w przypisie 6 oraz przez § 1 pkt 3 rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 9) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 10) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 11) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 12) Przez § 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 14) Przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 15) Przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 16) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 17) Przez § 1 pkt 6 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 18) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 19) Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie 2. 20) Przez § 1 pkt 7 rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 21) Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Na podstawie art. 79 pkt 2 lit. g) ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. - przewidziane w niniejszym rozporządzeniu kompetencje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji będzie wykonywał minister właściwy do spraw wewnętrznych. 22) Wygasł bowiem w związku z art. 1 pkt 99 ustawy powołanej w przypisie 1. Tekst przepisu zamieszczono w obwieszczeniu. 23) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 24) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia powołanego w przypisie 6. 26) Rozporządzenie zostało ogłoszone dnia 16 czerwca 1992 r., weszło w życie z dniem 1 lipca 1992 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt informacyjny, sposobu i terminu jego udostępnienia przez otwarty fundusz emerytalny, treści informacji przekazywanych członkom funduszy emerytalnych dotyczących środków gromadzonych na ich rachunkach, sposobu i terminów udostępniania tych informacji członkom funduszu oraz zakresu i terminów przekazywania do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi sprawozdań i bieżących informacji przez towarzystwo emerytalne i fundusz emerytalny. (Dz. U. z 1998 r. Nr 65, poz. 416) Na podstawie art. 196 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy art. 93 ust. 1, art. 191 i 192, powołane w niniejszym rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934). § 2. Prospekt informacyjny otwartego funduszu emerytalnego powinien zawierać: 1) statut funduszu, 2) ostatnie zatwierdzone roczne sprawozdanie finansowe funduszu, 3) informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej funduszu. § 3. 1. Informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej otwartego funduszu emerytalnego, zamieszczane w prospekcie informacyjnym, powinny określać: 1) informację opisową na temat efektów dotychczasowej działalności otwartego funduszu emerytalnego, stopnia realizacji ustawowych celów jego działalności oraz planowanych kierunków działalności lokacyjnej na przyszłość, sporządzoną w formie listu zarządu powszechnego towarzystwa emerytalnego, będącego organem funduszu, skierowanego do członków tego funduszu, 2) wartość jednostki rozrachunkowej: a) w dniu rozpoczęcia działalności przez ten fundusz, b) w ostatnim dniu wyceny ostatniego roku kalendarzowego, c) w ostatnich dniach wyceny w latach poprzedzających ostatni rok wyceny o dwa lata, pięć, dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści, trzydzieści pięć i czterdzieści lat, 3) stopę zwrotu osiągniętą przez otwarty fundusz emerytalny za okres ostatnich dwóch, pięciu, dziesięciu, dwudziestu, trzydziestu, trzydziestu pięciu i czterdziestu lat kalendarzowych, 4) średnią ważoną stopę zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych za okres ostatnich 2 lat kalendarzowych, podaną do publicznej wiadomości przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. 2. Prospekt informacyjny powinien być ogłaszany nie później niż w terminie 3 tygodni od zatwierdzenia przez powszechne towarzystwo emerytalne rocznego sprawozdania finansowego otwartego funduszu emerytalnego. 3. Jeżeli członek otwartego funduszu emerytalnego zwróci się na piśmie o udostępnienie prospektu informacyjnego, fundusz przesyła członkowi ostatnio ogłoszony prospekt informacyjny, wraz z ostatnim półrocznym sprawozdaniem finansowym sporządzonym na koniec pierwszego półrocza roku kalendarzowego, zwykłą przesyłką pocztową, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania. § 4. 1. Informacja, o której mowa w art. 191 ustawy, powinna zawierać: 1) numer rachunku członka, 2) podstawowe dane osobowe członka zawarte w rejestrze członków funduszu emerytalnego, 3) ilość, wartość jednostki rozrachunkowej i łączną wartość jednostek rozrachunkowych na rachunku członka funduszu emerytalnego w dniu sporządzenia informacji, 4) wartość jednostki rozrachunkowej na początek i koniec ostatniego okresu rocznego i dwuletniego, kończącego się odpowiednio w ostatnim dniu roboczym kwartału poprzedzającego kwartał, w którym została sporządzona, 5) wyniki działalności lokacyjnej otwartego funduszu emerytalnego wyrażone stopą zwrotu funduszu za okresy, o których mowa w pkt 4, 6) pouczenie o trybie postępowania w przypadku uznania przez członka, że otrzymana informacja zawiera błędne dane. 2. Poza danymi, o których mowa w ust. 1, informacja powinna zawierać: 1) dla otwartego funduszu emerytalnego: a) daty i kwoty wpłat składek i wypłat transferowych do funduszu, kwoty opłat potrąconych ze składek oraz ilość jednostek rozrachunkowych zaliczonych na rachunek członka w okresie objętym informacją, b) średnią ważoną stopę zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych za ostatni okres dwuletni, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, podaną do publicznej wiadomości przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, 2) dla pracowniczego funduszu emerytalnego: a) ilość i wartość akcji złożonych na rachunku ilościowym w dniu sporządzenia informacji, b) ilość akcji złożonych na rachunku ilościowym w okresie objętym informacją. 3. Informacja jest przesyłana członkom funduszu emerytalnego zwykłą przesyłką pocztową. 4. Wysyłanie pierwszej informacji powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14 dni po upływie roku, od dnia otrzymania przez fundusz emerytalny pierwszej składki albo wypłaty transferowej, w zależności od tego, które z tych zdarzeń miało miejsce wcześniej. § 5. 1. Informacja o pieniężnej wartości środków zgromadzonych na rachunku członka funduszu emerytalnego, o której mowa w art. 192 ustawy, powinna zawierać: 1) numer rachunku członka, 2) podstawowe dane osobowe członka, 3) ilość oraz wartość jednostek rozrachunkowych w dniu sporządzenia informacji, 4) pouczenie o trybie postępowania w razie stwierdzenia przez członka, że otrzymana informacja zawiera błędne dane. 2. Informacja jest przesyłana członkowi zwykłą przesyłką pocztową, w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisemnego żądania członka. § 6. 1. Informacje o strukturze aktywów otwartego funduszu emerytalnego, udostępniane w odstępach miesięcznych, półrocznych oraz rocznych, powinny być przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi oraz agencji informacyjnej odpowiednio w terminie 3, 6 i 9 dni roboczych od dnia kończącego dany miesiąc, okres półroczny lub okres roczny. 2. Ogłoszenie w dzienniku o zasięgu krajowym informacji o strukturze aktywów otwartego funduszu emerytalnego oraz o emitencie poszczególnych papierów wartościowych, udostępnianych w okresach półrocznych, powinno nastąpić każdego roku w terminie do dnia 20 stycznia i 20 lipca. 3. Ogłoszenie w dzienniku o zasięgu krajowym informacji o strukturze aktywów otwartego funduszu emerytalnego oraz o emitencie poszczególnych papierów wartościowych, udostępnianych w okresach rocznych, powinno nastąpić każdego roku w terminie do dnia 31 stycznia. 4. Informacja o strukturze aktywów pracowniczego funduszu emerytalnego, według stanu na koniec roku, jest przekazywana Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi oraz akcjonariuszom pracowniczego towarzystwa emerytalnego nie później niż do dnia 31 stycznia następnego roku. § 7. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej otwartego funduszu emerytalnego obejmują dane o: 1) przekroczeniu przez fundusz limitów inwestycyjnych, 2) zmianie depozytariusza, 3) zawarciu i rozwiązaniu przez fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie prowadzenia rejestru członków funduszu osobie trzeciej, 4) wystąpieniu niedoboru oraz jego pokryciu lub niemożności jego pokrycia ze środków dostępnych na rachunku rezerwowym, 5) wyborze biegłego rewidenta dokonującego badania sprawozdań finansowych funduszu, 6) rozwiązaniu umowy z podmiotem, będącym osobą prawną, o którym mowa w art. 93 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność akwizycyjną na rzecz funduszu. § 8. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej powszechnego towarzystwa emerytalnego obejmują dane o następujących zdarzeniach: 1) zmianie wysokości kapitału akcyjnego, 2) obniżeniu kapitałów własnych towarzystwa emerytalnego poniżej 2/3 kapitału akcyjnego, 3) odwołaniu lub rezygnacji członka zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej towarzystwa emerytalnego, jeśli komisja rewizyjna istnieje, z pełnienia dotychczasowej funkcji oraz o niewybraniu tych osób na funkcję na okres kolejnej kadencji, 4) powołaniu na członka zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej towarzystwa emerytalnego, jeśli komisja rewizyjna istnieje, osoby, która nie pełniła funkcji w tych organach w poprzedniej kadencji, 5) ogłoszeniu upadłości, otwarciu postępowania układowego lub otwarciu likwidacji towarzystwa emerytalnego, 6) pokryciu niedoboru lub niemożności jego pokrycia z własnych środków towarzystwa emerytalnego, 7) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych towarzystwa emerytalnego. § 9. Bieżące informacje dotyczące pracowniczego funduszu emerytalnego obejmują dane o: 1) przekroczeniu przez fundusz limitów inwestycyjnych, 2) zawarciu i rozwiązaniu przez fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie zarządzania jego aktywami osobie trzeciej, 3) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych funduszu. § 10. Bieżące informacje, dotyczące działalności i sytuacji finansowej pracowniczego funduszu emerytalnego, obejmują dane o następujących zdarzeniach: 1) zmianie wysokości kapitału akcyjnego, 2) obniżeniu kapitałów własnych towarzystwa emerytalnego poniżej 2/3 kapitału akcyjnego, 3) ogłoszeniu upadłości, otwarciu postępowania układowego lub otwarciu likwidacji towarzystwa emerytalnego, 4) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych towarzystwa emerytalnego. § 11. 1. Bieżące informacje, o których mowa w § 7 i 8, są przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi i do agencji informacyjnej, wybranej spośród agencji wskazanych przez ten Urząd, w ciągu 24 godzin od zaistnienia zdarzenia uzasadniającego ich sporządzenie lub powzięcia o nim informacji przez fundusz emerytalny lub towarzystwo emerytalne. 2. Bieżące informacje, o których mowa w § 9 i 10, są przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie, o którym mowa w ust. 1. § 12. 1. Okresowe sprawozdania, dotyczące działalności funduszu emerytalnego, obejmują następujące dane: 1) liczbę członków funduszu emerytalnego na początek każdego kwartału, 2) zmianę liczby członków funduszu emerytalnego w stosunku do poprzedniego kwartału oraz w stosunku do analogicznego okresu w roku poprzednim. 2. Okresowe sprawozdania z działalności otwartych funduszy emerytalnych są sporządzane co kwartał i przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie 30 dni od ostatniego dnia roboczego kończącego dany kwartał. 3. Okresowe sprawozdania z działalności pracowniczych funduszy emerytalnych są sporządzane raz w roku i przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie 2 miesięcy od ostatniego dnia roboczego kończącego dany rok. § 13. 1. Sprawozdania dotyczące sytuacji finansowej powszechnego towarzystwa emerytalnego są przekazywane Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w formie miesięcznych sprawozdań o przychodach, kosztach i wyniku finansowym, sporządzanych do celów statystycznych na formularzu F-01. 2. Przekazanie sprawozdania następuje do 18 dnia po zakończeniu danego miesiąca. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie wysokości, trybu i terminów wnoszenia opłat przez powszechne towarzystwa emerytalne, pracownicze towarzystwa emerytalne oraz pracodawców prowadzących pracownicze programy emerytalne, pobieranych przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. (Dz. U. z 1998 r. Nr 65, poz. 417) Na podstawie art. 203 ust. 8 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość opłaty miesięcznej wnoszonej przez powszechne towarzystwo emerytalne wynosi: 1) równowartość 0,02% składek wpłaconych w danym miesiącu, w okresie do dnia 31 grudnia 1999 r., do otwartego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to towarzystwo, 2) równowartość 0,01% składek wpłaconych w danym miesiącu, w okresie od dnia 1 stycznia 2000 r., do otwartego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to towarzystwo. § 2. Wysokość opłaty kwartalnej wnoszonej przez pracownicze towarzystwo emerytalne wynosi: 1) równowartość 0,05% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie do dnia 31 grudnia 1999 r., do pracowniczego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to towarzystwo, 2) równowartość 0,03% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2000 r., do pracowniczego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to towarzystwo, 3) równowartość 0,01% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r., do pracowniczego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to towarzystwo. § 3. Wysokość opłaty kwartalnej wnoszonej przez pracodawcę prowadzącego pracowniczy program emerytalny wynosi: 1) równowartość 0,05% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie do dnia 31 grudnia 1999 r., na rzecz uczestników tego programu, 2) równowartość 0,035% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2000 r., na rzecz uczestników tego programu, 3) równowartość 0,02% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r., na rzecz uczestników tego programu. § 4. Opłata, o której mowa w § 1-3, jest przekazywana na rachunek bieżący - subkonto dochodów Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", w następujących terminach: 1) do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który opłata jest pobierana - w przypadku opłaty, o której mowa w § 1, 2) do końca pierwszego miesiąca przypadającego w kwartale następującym po kwartale, za który opłata jest pobierana - w przypadku opłaty, o której mowa w § 2 i 3. § 5. 1. W przypadku niedokonania płatności w wyznaczonym terminie, pobiera się odsetki za zwłokę w wysokości odsetek ustawowych. 2. Za datę dokonania płatności uważa się datę obciążenia rachunku bankowego wnoszącego opłatę, o której mowa w § 1-3, lub datę dokonania przez niego wpłaty gotówkowej. § 6. 1. Wnoszący opłatę, o której mowa w § 1-3, jest obowiązany sporządzić i przekazać w terminie, o którym mowa w § 4, deklarację wniesienia opłaty. 2. Wzór deklaracji wniesienia opłaty stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Deklaracja może być doręczona, w zależności od wyboru wnoszącego opłatę, przez: 1) dostarczenie do siedziby Urzędu Nadzoru, 2) przekazanie faksem na numer wskazany przez Urząd Nadzoru, 3) przekazanie za zgodą i na warunkach określonych przez Urząd Nadzoru, przez transmisję elektroniczną. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. (poz. 417) Wzór deklaracji wnoszenia opłat DEKLARACJA wniesienia opłaty przez powszechne towarzystwo emerytalne/pracownicze towarzystwo emerytalne/pracodawcę prowadzącego pracowniczy program emerytalny1 Nazwa (firma) wnoszącego opłatę Numer z rejestru handlowego Numer zezwolenia Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi na utworzenie towarzystwa emerytalnego lub numer rejestru pracowniczego programu emerytalnego Siedziba i adres Kwota stanowiąca podstawę naliczenia wnoszonej opłaty Kwota wnoszonej opłaty Okres, którego wpłata dotyczy Oświadczam, że powyżej zawarte informacje są prawdziwe i zgodne ze stanem faktycznym oraz że odpowiedzialność za podanie nieprawdziwych danych jest mi znana. Data i podpis osoby odpowiedzialnej za wniesienie opłaty ___________ 1 Niepotrzebne skreślić. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie utworzenia Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. (Dz. U. Nr 65, poz. 418) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się z dniem 1 lipca 1998 r. państwową wyższą szkołę zawodową pod nazwą "Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie", zwaną dalej "Uczelnią". 2. Siedzibą Uczelni jest miasto Tarnów. § 2. Uczelnia prowadzi następujące specjalności zawodowe: 1) język polski, 2) język angielski, 3) język niemiecki, 4) język francuski, 5) wychowanie fizyczne z gimnastyką korekcyjną, 6) matematyka z informatyką, 7) chemia stosowana, 8) elektrotechnika z elektroniką. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie określenia rodzajów stanowisk, na których zatrudnia się funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, oraz wysokości i trybu przyznawania miesięcznego dodatku inspekcyjnego. (Dz. U. Nr 65, poz. 419) Na podstawie art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", zatrudnia się na stanowiskach, na których są wykonywane czynności, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449), zwanej dalej "ustawą". 2. Funkcjonariuszy zatrudnia się także na stanowiskach kierowniczych, do których zakresu obowiązków należy nadzorowanie wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy. 3. Pracownicy Inspekcji Celnej, wykonujący czynności określone w ust. 1 i 2, są zatrudniani na stanowiskach określonych w przepisach w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów administracji rządowej, a równocześnie są powoływani na następujące stanowiska funkcjonariuszy: 1) młodszego inspektora Inspekcji Celnej, 2) inspektora Inspekcji Celnej, 3) starszego inspektora Inspekcji Celnej, 4) eksperta Inspekcji Celnej. § 2. Miesięczny dodatek inspekcyjny, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się: 1) młodszemu inspektorowi Inspekcji Celnej - w wysokości do 30% wynagrodzenia miesięcznego, 2) inspektorowi Inspekcji Celnej - w wysokości do 35% wynagrodzenia miesięcznego, 3) starszemu inspektorowi Inspekcji Celnej - w wysokości do 40% wynagrodzenia miesięcznego, 4) ekspertowi Inspekcji Celnej - w wysokości do 50% wynagrodzenia miesięcznego. § 3. Generalny Inspektor Celny powołuje funkcjonariuszy na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 3, oraz ustala indywidualne stawki dodatku w zależności od poziomu kwalifikacji zawodowych i szczegółowego zakresu obowiązków przewidzianych na danym stanowisku, a także z uwzględnieniem umiejętności funkcjonariuszy, które są szczególnie przydatne przy wykonywaniu zadań Inspekcji Celnej. § 4. 1. Dodatek przyznaje się od dnia powołania na stanowisko funkcjonariusza określone w § 1 ust. 3. 2. Wypłata dodatku następuje w terminie wypłaty wynagrodzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego. (Dz. U. Nr 65, poz. 420) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego (Dz. U. Nr 159, poz. 1066) wprowadza się następujące zmiany: 1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8459 40 90 0 w kolumnie "Wyszczególnienie" pozycja "- - Pozostałe frezarki" otrzymuje brzmienie "- Pozostałe frezarki"; 2) pozycja towarowa oznaczona kodem PCN 8450 69 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8450 69 90 0- - - Pozostałe6 039 400 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8459 69 90 0- - - Pozostałe6 039 400 3) pozycja towarowa oznaczona kodem PCN 8460 21 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU - - - Do wałków i otworów: 8460 21 90 0- - - - Pozostałe3 084 350 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8460 21 90 0- - - Pozostałe3 084 350 4) pozycja towarowa oznaczona kodem PCN 8462 91 90 9 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8462 91 90 9- - - - Pozostałe:16 023 555 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8462 91 90 0- - - - Pozostałe16 023 555 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego. (Dz. U. Nr 65, poz. 421) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070) wprowadza się następujące zmiany: 1) w kolumnie "Kod PCN" pod pozycją określoną kodem PCN 2901 dodaje się numer "2901 10"; 2) pozycja towarowa określona kodem PCN 7212 20 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7212 20 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm1 032 007 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7212 20 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm1 032 007 3) pozycja towarowa określona kodem PCN 7225 92 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7225 92 10 0- - Nie obrobione powierzchniowo, włączając platerowanie, lub pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)2 267 843 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7225 92 10 0- - - Nie obrobione powierzchniowo, włączając platerowanie, lub pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)2 267 843 4) pozycja określona kodem PCN 7303 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7303Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa: otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 7303 00Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa: 5) pozycja towarowa określona kodem PCN 8481 30 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8481 30 99 0- - - - Pozostałe2 470 801 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8481 30 99 0- - - Pozostałe2 470 801 6) pozycja określona kodem PCN 8542 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8542Elektroniczne układy scalone: otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły: 7) pozycja towarowa określona kodem PCN 8543 89 95 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - - Pozostałe30 033 520 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu: - Pozostałe maszyny i urządzenia: 8543 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - - Pozostałe30 033 520 8) pozycja określona kodem PCN 9026 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. ciśnieniomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032: 9) pozycja towarowa określona kodem PCN 9031 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9031 90- Części i akcesoria: 9031 90 90 0- - Pozostałe95 112 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9031 90- Części i akcesoria: - - Pozostałe: 9031 90 80 0- - - Pozostałe95 112 10) pozycja towarowa określona kodem PCN 9032 10 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 903210- Termostaty: otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9032 10- Termostaty: § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów do budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych. (Dz. U. Nr 65, poz. 422) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów do budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych (Dz. U. Nr 159, poz. 1075) pozycje towarowe określone kodami PCN 8421 39 99 0, ex 8421 39 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość (ECU) 8421 39 99 0- - Pozostałe ex 8421 39 99 0Wkłady filtracyjne310 000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość (ECU) 8421 99 00 0- - Pozostałe ex 8421 99 00 0Wkłady filtracyjne310 000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 65, poz. 423) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 159, poz. 1063 i z 1998 r. Nr 19, poz. 89) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. 2. Pozwolenia na przywóz, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku: 1) pozycji taryfowej 0207 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton dla każdej z pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą pozycją, 2) pozycji taryfowej 2002 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 20 ton dla każdej z pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą pozycją."; 2) w załączniku do rozporządzenia: a) skreśla się linie poziome oddzielające pozycje towarowe określone kodami PCN 0910 91 10 0 i 0910 91 90 0 oraz kodami PCN 2208 50 11 0 i 2208 50 19 0, b) oddziela się linią poziomą pozycję towarową określoną kodem PCN 0910 91 90 0 i pozycję określoną kodem PCN 0910 99, c) pozycje towarowe określone kodami PCN 2208 40 11 0, 2208 40 31 0, 2208 40 39 0, 2208 40 51 0, 2208 40 91 0 i 2208 40 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość 2208 40- Rum i tafia: 296 000 l 100% alk. - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:80 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:80 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 40 51 0- - - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 ECU za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość 2208 40- Rum i tafia: 296 000 l 100% alk. - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)80 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 ECU za litr czystego alkoholu80 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl 2208 40 39 0- - - - Pozostałe80 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl - - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%)80 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 ECU za litr czystego alkoholu80 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl 2208 40 99 0- - - - Pozostałe80 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl § 2. 1. Wnioski o udzielenie pozwolenia na przywóz towarów złożone do dnia 22 stycznia 1998 r. zostaną rozpatrzone na II kwartał 1998 r. według zasad obowiązujących w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 159, poz. 1063 i z 1998 r. Nr 19, poz. 89). 2. Pozostałe ilości kontyngentów zostaną rozdysponowane zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 13 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz zasad odpłatności za ich przeprowadzanie. (Dz. U. Nr 65, poz. 424) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 października 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz zasad odpłatności za ich przeprowadzanie (Dz. U. Nr 80, poz. 410) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 skreśla się wyrazy "i medycznych", 2) w § 4 po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Do egzaminów eksternistycznych może przystąpić osoba, która nie otrzymała promocji do następnej klasy lub nie ukończyła szkoły dla dzieci i młodzieży. 5. Osoba, która nie ukończyła szkoły dla dzieci i młodzieży wyłącznie z powodu otrzymania co najmniej jednej oceny niedostatecznej z przedmiotu nie występującego w planie nauczania szkoły dla dorosłych i chce uzyskać świadectwo ukończenia szkoły dla dorosłych, zdaje egzaminy eksternistyczne z przedmiotów ustalonych przez państwową komisję egzaminacyjną zgodnie z § 6 ust. 2.", 3) w § 5 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przy zwalnianiu tych osób z ustnego egzaminu dojrzałości z przedmiotów, z których w pisemnej części egzaminu otrzymały ocenę celującą lub bardzo dobrą, oraz dopuszczaniu tych osób do poprawkowego ustnego egzaminu dojrzałości uwzględnia się oceny końcowe z przedmiotów zakończonych egzaminem eksternistycznym.", 4) w § 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Państwowa komisja egzaminacyjna opatruje świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły odciskiem pieczęci urzędowej centrum kształcenia ustawicznego albo zespołu szkół, przy którym została powołana.", 5) w § 17 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Jeżeli otrzymana ocena jest niższa od uprzednio uzyskanej pozostawia się ocenę wcześniejszą.", 6) w § 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Państwową komisję egzaminacyjną powołuje się przy: 1) centrum kształcenia ustawicznego, 2) zespole szkół, w skład którego wchodzi szkoła dla dorosłych odpowiedniego typu.", b) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy: "spośród osób zajmujących stanowiska kierownicze w jednostce, o której mowa w ust. 2.", 7) § 23 i 24 otrzymują brzmienie: "§ 23. 1. Egzamin eksternistyczny jest odpłatny. 2. Opłaty za egzaminy eksternistyczne w wysokości obliczonej procentowo od kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w celach waloryzacji emerytur i rent, zwanego dalej "podstawą naliczania", wynoszą: Lp.Zakres egzaminu% od podstawy naliczania 1z części programu nauczania jednego przedmiotu występującego w planie nauczania danej klasy lub szkoły (za każdy przedmiot)15 2z całości programu nauczania jednego przedmiotu występującego w planie nauczania danej klasy lub szkoły (za każdy przedmiot)15 3z części programu nauczania przedmiotów występujących w planie nauczania danej klasy lub szkoły20 4z całego programu nauczania danej szkoły50 5z przygotowania zawodowego25 6z nauki zawodu25 3. Osoba przystępująca do egzaminu przekazuje opłatę za egzamin na konto środków specjalnych jednostki, przy której powołano państwową komisję egzaminacyjną. 4. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki, przy której powołano państwową komisję egzaminacyjną, może zwolnić osobę zdającą z opłat w całości lub w części albo dokonać częściowego lub całkowitego zwrotu wniesionej opłaty. § 24. 1. Wydatki związane z działalnością państwowej komisji egzaminacyjnej pokrywane są przez jednostkę, przy której powołano państwową komisję egzaminacyjną, z opłat, o których mowa w § 23 ust. 2. 2. Wysokość wynagrodzenia poszczególnych członków państwowej komisji egzaminacyjnej określa umowa zawarta pomiędzy kierownikiem jednostki, przy której powołano państwową komisję egzaminacyjną, a członkiem komisji. Jeżeli członkiem komisji jest kierownik tej jednostki, umowę z nim zawiera jego zastępca." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: M. Handke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 28 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy. (Dz. U. Nr 65, poz. 425) Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 5 pkt 1, art. 7 ust. 6 pkt 1, art. 8 ust. 3, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 17 i art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) oraz art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr 71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629, z 1995 r. Nr 135, poz. 664 i Nr 148, poz. 723 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 105, Nr 51, poz. 219, Nr 149, poz. 706 i Nr 158, poz. 812) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 wyrazy "31 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2000 r.", 2) w § 2 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wprowadzenie na ustalonych wzorach banderol, o których mowa w ust. 1, numerów ewidencyjnych lub wynikających ze zmian przepisów prawa zmian określeń nazw wyrobów - nie stanowi zmiany wzorów tych banderol oraz jest ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.", 3) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. Dopuszczalne straty (utrata, zniszczenie, uszkodzenie) banderol powstałe w procesie oznaczania nimi wyrobów (opakowań jednostkowych wyrobów) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą wynosić najwyżej: 1) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych, 2) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów tytoniowych, 3) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów winiarskich.", 4) w załączniku nr 3 w tabeli 1 w rubryce 3 w lp. 02 i 03 oraz w tabeli 2 w rubryce 3 w lp. 2, 3, 7 i 8 w określeniach nazw rodzajów papierosów w opakowaniu jednostkowym - liczbę "80" zastępuje się liczbą "70". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: wz. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 20 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 65, poz. 426) Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 128, poz. 838) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 8 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem § 13 pkt 1,"; 2) skreśla się § 13; 3) po § 16 dodaje się § 16a w brzmieniu: "§ 16a. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy."; 4) po § 17 dodaje się § 17a w brzmieniu: "§ 17a. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, przysługuje za wieloletnią pracę nagroda jubileuszowa w wysokości: 1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego, 2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego, 3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego, 4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego, 5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego."; 5) w § 18: a) w ust. 9 wyrazy "rentę inwalidzką" zastępuje się wyrazami "rentę z tytułu niezdolności do pracy"; b) w ust. 13 wyrazy "Pracownik, który przed dniem wejścia w życie rozporządzenia" zastępuje się wyrazami "Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce w dniu 15 października 1997 r., który przed tym dniem"; c) w ust. 14 po wyrazach "podjął zatrudnienie" dodaje się wyrazy "w jednostce"; 6) po § 18 dodaje się § 18a w brzmieniu: "§ 18a. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości: 1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat, 2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony co najmniej 15 lat, 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony co najmniej 20 lat. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat. 3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa."; 7) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia; 8) w załączniku nr 6 do rozporządzenia w tabeli A, w lp. 19 w dolnej części kolumny 4 cyfrę "1" zastępuje się oznaczeniem "-". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1998 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 maja 1998 r. (poz. 426) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna 1. Profesor1 5003 000 2. Docent1 2502 500 3. Adiunkt1 0002 000 4. Asystent8001 450 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna 1. Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany1 0302 000 2. Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany9301 800 3. Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej9301 400 4. Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej7401 200 Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW INŻYNIERYJNYCH, TECHNICZNYCH, ORGANIZACYJNO-EKONOMICZNYCH, ADMINISTRACYJNYCH I PRACOWNIKÓW OBSŁUGI Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna I450510 II455515 III460525 IV465545 V475575 VI485610 VII495660 VIII505715 IX515780 X525850 XI540920 XII555990 XIII5701 060 XIV5851 130 XV6001 210 XVI6201 290 XVII6601 370 XVIII7101 450 XIX7701 530 XX8501 640 Załącznik nr 4 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ ZATRUDNIONYCH W BIBLIOTEKACH, ARCHIWUM, MUZEUM ZIEMI Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych minimalnamaksymalna V450680 VI465705 VII485740 VIII505800 IX525870 X545940 XI5851 010 XII6301 085 XIII6851 160 XIV7401 240 XV8001 320 XVI8601 400 XVII9201 490 XVIII9951 580 Załącznik nr 5 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH I PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych/godzinę minimalnamaksymalna I2,153,55 II2,203,70 III2,253,85 IV2,304,05 V2,354,30 VI2,404,55 VII2,504,85 VIII2,605,15 IX2,755,50 X3,005,85 XI3,256,30 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 maja 1998 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnych dla kandydatów na kuratorów, sekretarzy sądowych i osób na stanowiska referendarzy sądowych oraz szczegółowych zasad wynagradzania referendarzy sądowych. (Dz. U. Nr 65, poz. 427) Na podstawie art. 124 § 2 i 2a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Za przeprowadzenie egzaminu dla kandydatów na stanowisko kuratorów, sekretarzy sądowych oraz osób na stanowisko referendarzy sądowych przewodniczący i członkowie komisji egzaminacyjnych otrzymują wynagrodzenie w wysokości 0,5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu apelacyjnego za każdą osobę zdającą egzamin. 2. Wynagrodzenie w wysokości określonej w ust. 1 członek komisji egzaminacyjnej otrzymuje również za sprawdzenie jednej pracy pisemnej. § 2. 1. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego ustala się w wysokości 2 000 zł. 2. W sprawach wynagrodzenia referendarzy sądowych nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA o współpracy w dziedzinie edukacji i kultury między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, sporządzona w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 54, poz. 344) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 12 czerwca 1997 r. została sporządzona w Warszawie Umowa o współpracy w dziedzinie edukacji i kultury między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w następującym brzmieniu: UMOWA o współpracy w dziedzinie edukacji i kultury między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, zwane dalej "Stronami", dążąc do umocnienia stosunków przyjaźni istniejących między obydwoma krajami; przekonane, że współpraca kulturalna oraz szerokie kontakty międzyludzkie przyczyniają się do wzbogacenia kultur narodowych obu krajów; uznając, że proces przemian zachodzących na arenie międzynarodowej przydaje większej wagi sprawom wymiany edukacyjnej i kulturalnej, stanowiącej ważny czynnik porozumienia między narodami; pragnąc przyczynić się do rozwoju współpracy w dziedzinach edukacji, kultury, środków masowego przekazu i sportu; uzgodniły, co następuje: Artykuł I 1. Strony będą promować współpracę między instytucjami działającymi w dziedzinach edukacji, sztuki, kultury, młodzieży, rekreacji, wychowania fizycznego i sportu. 2. W procesie realizacji projektów współpracy Strony umożliwią udział instytucji i organizacji społecznych, szkół wyższych, instytucji edukacyjnych, ośrodków badawczych, archiwów, muzeów, instytucji zajmujących się młodzieżą, rekreacją, wychowaniem fizycznym i sportem. 3. Strony będą w szczególności popierać realizację wspólnych projektów oraz porozumień o bezpośredniej współpracy między instytucjami. Artykuł II Strony będą dokładać starań na rzecz podwyższenia poziomu znajomości i nauczania języka, historii, geografii, literatury i kultury drugiego kraju w swoich szkołach, uniwersytetach oraz instytucjach oświatowych i kulturalnych. Artykuł III Strony będą sprzyjać lepszemu poznaniu aspektów historycznych, geograficznych i kulturalnych dotyczących drugiego kraju, zawartych w podręcznikach szkolnych, encyklopediach i innych publikacjach. Artykuł IV Strony będą kontynuować i intensyfikować program wzajemnej wymiany stypendiów w celu umożliwienia obywatelom obu krajów odbycia studiów podyplomowych, specjalizacyjnych lub przeprowadzenia badań w państwowych uczelniach wyższych, w tym w szkołach artystycznych. Artykuł V Strony rozważą możliwość podpisania umowy w sprawie wzajemnego uznawania, dla celów akademickich, świadectw szkolnych, dyplomów ukończenia studiów wyższych i dyplomów o nadaniu tytułów naukowych. Artykuł VI Strony będą współpracować w celu niedopuszczenia do nielegalnego wwozu, wywozu i przekazywania dóbr stanowiących ich dziedzictwo kulturalne, zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi w danym kraju, a także zgodnie z umowami międzynarodowymi, których są stronami. Strony będą popierać zwrot dóbr kultury, które zostały wywiezione nielegalnie z terytorium kraju jednej ze Stron lub znalazły się nielegalnie na terytorium kraju drugiej Strony. Artykuł VII Strony udzielą odpowiedniej ochrony w dziedzinie praw autorskich i praw pokrewnych oraz zapewnią niezbędne środki i procedury dla właściwego przestrzegania tych praw, zgodnie ze swoimi przepisami wewnętrznymi oraz umowami międzynarodowymi, których są stronami. Artykuł VIII Strony będą sprzyjać rozpowszechnianiu twórczości artystycznej drugiego kraju, zwłaszcza w dziedzinie sztuk plastycznych, scenicznych i muzyki. Artykuł IX Strony będą sprzyjać lepszemu i szerszemu poznaniu literatury drugiego kraju poprzez dokonywanie przekładów dzieł literackich i naukowych oraz umacnianie więzi między wydawnictwami obu krajów w celu wzbogacenia ich działalności wydawniczej. Artykuł X Strony będą popierać nawiązanie bezpośrednich kontaktów między archiwami, bibliotekami, muzeami oraz innymi organizacjami i instytucjami kulturalnymi, a także będą wspierać wymianę doświadczeń w dziedzinie ochrony, konserwacji, restauracji i popularyzacji dziedzictwa kulturalnego. Artykuł XI Strony udzielą poparcia współpracy między instytucjami, organizacjami i stowarzyszeniami działającymi w dziedzinie radiofonii, telewizji i kinematografii. Strony będą popierać wymianę informacji na temat instytucji zajmujących się działalnością produkcyjną w dziedzinie kultury, a także będą inicjować i wspomagać realizację wspólnych projektów w tej dziedzinie. Artykuł XII Strony będą popierać rozpowszechnianie wiedzy o życiu społeczno­ekonomicznym, politycznym i kulturalnym drugiego Państwa za pośrednictwem swych środków masowego przekazu oraz będą sprzyjać nawiązywaniu bezpośredniej współpracy między instytucjami i organizacjami obu krajów dla realizacji wspólnych projektów. Artykuł XIII Strony udzielą poparcia współpracy między instytucjami działającymi w obu krajach w sprawach młodzieży, rekreacji, wychowania fizycznego i sportu. Strony będą wspomagać bezpośrednie kontakty między związkami i klubami sportowymi obu krajów dla realizacji wspólnych projektów. Artykuł XIV Dla osiągnięcia celów niniejszej umowy współpraca między Stronami w dziedzinie edukacji i kultury będzie mogła przyjąć następujące formy: a) wspólna lub koordynowana realizacja projektów współpracy w poszczególnych dziedzinach; b) wymiana ekspertów, profesorów, badaczy, twórców, grup artystycznych oraz solistów; c) wymiana ekip i materiałów niezbędnych do wykonania konkretnych projektów; d) organizowanie kursów w zakresie szkolenia i doskonalenia kadr; e) organizowanie kongresów, seminariów, konferencji oraz innych imprez akademickich i kulturalnych, w których będą uczestniczyć specjaliści obu krajów; f) udział w imprezach kulturalnych i festiwalach międzynarodowych, a także w targach książki i spotkaniach literackich, które będą się odbywać w obu krajach; g) wzajemna organizacja i eksponowanie wystaw prezentujących sztukę i kulturę obu krajów; h) tłumaczenie i koedycja utworów literackich drugiego kraju; i) wymiana materiałów informacyjnych, dokumentalnych i audiowizualnych z dziedziny edukacji, sztuki i kultury; j) wymiana materiałów audiowizualnych, programów radiowych i telewizyjnych w celach oświatowych i kulturalnych; k) prowadzenie wspólnej działalności w ramach współpracy oświatowej i kulturalnej w krajach trzecich oraz l) wszelkie inne formy współpracy uzgodnione przez obie Strony. Artykuł XV 1. Dla realizacji celów niniejszej umowy Strony postanowiły utworzyć Komisję Mieszaną do Spraw Współpracy Edukacyjnej i Kulturalnej - koordynowaną przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Polsce i Sekretariat Stosunków Zagranicznych w Meksyku - której członkami będą przedstawiciele obu krajów. Sesje Komisji odbywać się będą na przemian w Warszawie i w mieście Meksyk, co najmniej co cztery lata, w terminie uzgodnionym przez obie Strony. Komisja Mieszana do Spraw Współpracy Edukacyjnej i Kulturalnej będzie pełnić następujące funkcje: a) ocena i ustalanie dziedzin priorytetowych, w których realizowane będą poszczególne projekty współpracy w dziedzinach edukacji, kultury, młodzieży i sportu, b) przygotowywanie, akceptacja i ocena realizacji programów wykonawczych do niniejszej umowy, w których zawarte będą między innymi sposoby finansowania poszczególnych przedsięwzięć, c) nadzór nad właściwą realizacją niniejszej umowy, a także d) przedstawianie Stronom zaleceń uznanych za stosowne. 2. Niezależnie od przedsięwzięć przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu, każda ze Stron będzie mogła, w dowolnym momencie, przedstawić drugiej Stronie, drogą dyplomatyczną, dodatkowe projekty współpracy edukacyjnej i kulturalnej w celu odpowiedniego ich przestudiowania i późniejszego przyjęcia na forum Komisji Mieszanej. Artykuł XVI Dla realizacji projektów i programów podjętych na podstawie niniejszej umowy Strony będą mogły, jeśli uznają to za konieczne, wystąpić o pomoc finansową ze źródeł zewnętrznych, takich jak organizacje międzynarodowe i kraje trzecie. Artykuł XVII Każda ze Stron udzieli wszelkiej niezbędnej pomocy w realizacji przyjazdu, pobytu i wyjazdu osób, które będą oficjalnie uczestniczyć w projektach współpracy. Osoby te będą podlegać przepisom migracyjnym, sanitarnym oraz bezpieczeństwa narodowego, obowiązującym w kraju przyjmującym, i nie będą mogły podejmować innej działalności bez uprzedniego uzyskania zgody obu Stron. Artykuł XVIII Strony udzielą sobie, zgodnie ze swymi przepisami wewnętrznymi, wszelkiej pomocy administracyjnej i podatkowej, niezbędnej przy wwozie i wywozie sprzętu i materiałów, które będą używane do realizacji poszczególnych przedsięwzięć. Artykuł XIX 1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu, w którym obie Strony notyfikują, drogą dyplomatyczną, o jej przyjęciu przez odpowiednie organy państwowe. Za dzień wejścia w życie umowy uważać się będzie dzień otrzymania noty późniejszej. 2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez dziesięć lat i ulega automatycznemu przedłużaniu na dalsze okresy dziesięcioletnie. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze notyfikacji z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem. 3. Wypowiedzenie umowy nie wpłynie na dokończenie programów i projektów, rozpoczętych w okresie obowiązywania umowy, chyba że Strony postanowią inaczej. 4. Niniejsza umowa może być zmieniona w drodze pisemnego uzgodnienia między Stronami. Wspomniane zmiany wejdą w życie w dniu, w którym obie Strony powiadomią się wzajemnie, w drodze wymiany not dyplomatycznych, o spełnieniu warunków wymaganych przez swoje ustawodawstwo wewnętrzne. Artykuł XX Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa o wymianie kulturalnej, naukowej i technicznej między Polską Rzecząpospolitą Ludową i Stanami Zjednoczonymi Meksyku, podpisana w Warszawie dnia 24 lipca 1970 r., w części dotyczącej wymiany edukacyjnej i kulturalnej. Sporządzono w Warszawie dnia 12 czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego siódmego roku w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej R. Mroziewicz Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Z upoważnienia Rządu Meksykańskich Stanów Zjednoczonych Javier Trevino Cantú Podsekretarz do Spraw Współpracy Międzynarodowej w Sekretariacie Stosunków Zagranicznych Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 15 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: w z. E. Wyzner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie wejścia w życie Umowy o współpracy w dziedzinie edukacji i kultury między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, sporządzonej w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 345) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XIX ustęp 1 Umowy o współpracy w dziedzinie edukacji i kultury między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, sporządzonej w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa weszła w życie dnia 18 lutego 1998 r. Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. (Dz. U. Nr 65, poz. 428) Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752, Nr 137, poz. 926 i Nr 140, poz. 940) oraz w związku z art. 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U. Nr 22, poz. 92), a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 53, poz. 230, z 1992 r. Nr 75, poz. 374, z 1993 r. Nr 16, poz. 73, z 1994 r. Nr 65, poz. 281 i Nr 136, poz. 709, z 1995 r. Nr 37, poz. 183, z 1996 r. Nr 3, poz. 22 i Nr 149, poz. 707 oraz z 1997 r. Nr 67, poz. 432 i Nr 126, poz. 813) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 11 - w województwie gorzowskim: a) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla gmin: Bledzew, Międzyrzecz i Trzciel," b) dodaje się nowy pkt 6 w brzmieniu: "6) Sąd Rejonowy w Strzelcach Krajeńskich - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," c) dotychczasowy pkt 6 oznacza się jako pkt 7; 2) w ust. 34 - w województwie radomskim: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Lipsku - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Radomiu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu,"; c) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) Sąd Rejonowy w Zwoleniu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego sądu." § 2. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 27 maja 1998 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach. (Dz. U. Nr 65, poz. 429) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W okresach występowania uplastycznienia drogowych nawierzchni bitumicznych, wywołanego wysokimi temperaturami, wprowadza się okresowe ograniczenia ruchu na drogach samochodów ciężarowych i zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton, poprzez zakaz ich ruchu w godzinach od 1100 do 2300, na obszarze całego kraju lub jego części. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, obowiązują po podaniu do publicznej wiadomości przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej informacji o terminach ich rozpoczęcia i zakończenia oraz o obszarze, na którym zostały wprowadzone. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są ponadto: 1) Ministerstwu Spraw Zagranicznych, 2) Komendzie Głównej Policji, 3) Komendzie Głównej Straży Granicznej, 4) Głównemu Urzędowi Ceł, 5) Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej, 6) Polskiej Agencji Prasowej, 7) Telewizyjnej Agencji Informacyjnej, 8) Informacyjnej Agencji Radiowej, 9) wojewodom właściwym dla obszaru objętego ograniczeniem. 4. W czasie obowiązywania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, Generalny Dyrektor Dróg Publicznych prowadzi punkt informacji drogowej w siedzibie Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych w Warszawie. § 2. Wprowadza się zakaz ruchu na drogach samochodów ciężarowych i zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton w następujących terminach: 1) od godziny 700 do godziny 2200 w dzień ustawowo wolny od pracy: a) 1 stycznia - Nowy Rok, b) pierwszy dzień Wielkiej Nocy, c) drugi dzień Wielkiej Nocy, d) 1 maja - święto państwowe, e) 3 maja - Święto Narodowe Trzeciego Maja, f) pierwszy dzień Zielonych Świątek, g) dzień Bożego Ciała, h) 15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, i) 1 listopada - Wszystkich Świętych, j) 11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości, k) 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia, l) 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia, 2) od godziny 1800 do godziny 2200 w dzień poprzedzający dzień określony w pkt 1, 3) w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 sierpnia, z zastrzeżeniem pkt 1: a) od godziny 1800 do godziny 2200 w piątek, b) od godziny 1400 do godziny 2200 w sobotę, c) od godziny 700 do godziny 2200 w niedzielę, 4) w okresach od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca oraz od dnia 1 września do dnia 30 września od godziny 700 do godziny 2200 w niedzielę. § 3. 1. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów: 1) Policji, Sił Zbrojnych, Straży Granicznej, jednostek ochrony przeciwpożarowej, pogotowia technicznego, 2) pracujących na potrzeby budowy dróg i mostów oraz ich utrzymania, 3) biorących udział w akcjach ratowniczych, 4) biorących udział w usuwaniu skutków klęsk żywiołowych, 5) przewożących artykuły szybko psujące się i środki spożywcze - określone w załączniku do rozporządzenia, 6) przewożących żywe zwierzęta, 7) pracujących na potrzeby skupu mleka, zbóż lub zwierząt, 8) pracujących na potrzeby bezpośredniego zaopatrzenia statków morskich w paliwo płynne lub wodę, 9) wolnobieżnych używanych do prac rolnych i ciągników rolniczych, 10) przewożących sprzęt transmisyjny stacji radiowych i telewizyjnych, 11) przewożących, w związku z organizacją imprez masowych, sprzęt dla ich obsługi, 12) przewożących prasę, 13) pustych po rozładunku artykułów szybko psujących się, żywych zwierząt lub zboża w odległości do 50 km od miejsca rozładunku, 14) przewożących ładunki Poczty Polskiej lub dostarczanych przez Poczty krajów ościennych do Poczty Polskiej łącznie z pocztowymi ładunkami tranzytowymi. 2. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów, które wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania zakazów lub ograniczeń, w odległości do 25 km od miejsca przekroczenia granicy oraz oczekujących na granicy na wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Przepisy § 1 i 2 nie dotyczą pojazdów wykonujących czynności dowozowo-odwozowe do i z terminali transportu kombinowanego w promieniu 100 km od terminalu lądowego i 150 km od terminalu morskiego. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach (Dz. U. Nr 75, poz. 360 i z 1997 r. Nr 64, poz. 414). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. A. Grzelakowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 27 maja 1998 r. (poz. 429) ARTYKUŁY SZYBKO PSUJĄCE SIĘ I ŚRODKI SPOŻYWCZE 1. Mięso i podroby jadalne, 2. Ryby i skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne. 3. Produkty mleczarskie (jogurty, kefiry, śmietana, mleko spożywcze, twarogi, sery dojrzewające, masło, lody itp.). 4. Jaja ptasie i masy jajeczne. 5. Cięte kwiaty. 6. Warzywa i grzyby świeże i mrożone. 7. Owoce świeże i mrożone. 8. Zboża. 9. Produkty przemysłu młynarskiego (mąki, kasze, grysiki i granulki zbożowe). 10. Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. 11. Przetwory z mięsa, drobiu, ryb itp. 12. Cukry i wyroby cukiernicze. 13. Przetwory ze zbóż, mąki, skrobi lub mleka w proszku oraz pieczywo cukiernicze. 14. Przetwory z warzyw, owoców itp. 15. Napoje bezalkoholowe. 16. Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego, gotowe pasze dla zwierząt. 17. Buraki cukrowe. 18. Ziemniaki. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 66, poz. 430) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686, Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945) w art. 21 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 pkt 23 otrzymuje brzmienie: "23) kwoty pomocy finansowej ze środków pomocy społecznej i zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, wypłacone na zmniejszenie wydatków mieszkaniowych,"; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania pomocy finansowej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, podlegającej zwolnieniu od opodatkowania na podstawie ust. 1 pkt 23." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1998 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, a także o zmianie ustaw: o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin oraz o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. (Dz. U. Nr 66, poz. 431) Art. 1. W ustawie z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 25 na końcu kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "nie dotyczy to rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz. U. Nr 51, poz. 326, z 1990 r. Nr 65, poz. 387, z 1991 r. Nr 69, poz. 294, z 1992 r. Nr 20, poz. 79, z 1994 r. Nr 31, poz. 112 oraz z 1995 r. Nr 123, poz. 595), które zachowuje moc do czasu objęcia pracowników, których dotyczy to rozporządzenie, układem zbiorowym pracy, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 1999 r."; 2) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Z dniem upływu terminu przewidzianego w art. 25, stosunki pracy na podstawie mianowania nawiązane z pracownikami objętymi: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 98, poz. 449), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 października 1986 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników państwowej jednostki organizacyjnej "Poczta Polska, Telegraf i Telefon" (Dz. U. Nr 43, poz. 209 i z 1991 r. Nr 63, poz. 267), przekształcają się w stosunki pracy na podstawie umowy o pracę na czas nie określony, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. W stosunku do pracowników mianowanych, objętych przed upływem terminu przewidzianego w art. 25 rozporządzeniami, o których mowa w ust. 1: 1) podlegają wykonaniu prawomocnie orzeczone kary dyscyplinarne, lecz nie wykonane do tego terminu, 2) podlegają umorzeniu postępowania dyscyplinarne, które zostały wszczęte, lecz nie zakończone do tego terminu, 3) stosuje się dotychczasowe przepisy dotyczące okresu pobierania zasiłku chorobowego, jeżeli rozpoczęta przed tym terminem niezdolność do pracy z powodu choroby trwa po tym terminie nieprzerwanie i przypada w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy. 3. Do pracowników objętych przed upływem terminu przewidzianego w art. 25 rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się przepisy wymienione w § 1 ust. 2 tego rozporządzenia do czasu objęcia tych pracowników układem zbiorowym pracy, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 1999 r. 4. Do pracowników, z którymi przed upływem terminu przewidzianego w art. 25 została nawiązana umowa o pracę na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259, z 1991 r. Nr 78, poz. 346 i z 1993 r. Nr 99, poz. 452), stosuje się przepisy tego rozporządzenia, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 1999 r." Art. 2. W ustawie z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 5 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w jednostkach organizacyjnych przedsiębiorstwa państwowego «Polskie Koleje Państwowe», z wyłączeniem biur projektów kolejowych,". Art. 3. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) po art. 73a dodaje się art. 73b w brzmieniu: "Art. 73b. 1. Okres urlopu bezpłatnego udzielonego pracownikowi na okres skierowania do pracy za granicą na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259, z 1991 r. Nr 78, poz. 346 i z 1993 r. Nr 99, poz. 452), a także przypadający bezpośrednio po zakończeniu tego urlopu okres niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli pracownik podjął zatrudnienie u macierzystego pracodawcy w terminie przewidzianym w tym rozporządzeniu. 2. Okres zatrudnienia za granicą pracownika, który nie pozostawał w stosunku pracy przed skierowaniem do pracy za granicą na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, jest traktowany jak okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych. Dotyczy to także pracownika, któremu udzielono urlopu bezpłatnego na okres skierowania do pracy za granicą, a który nie podjął pracy u macierzystego pracodawcy po zakończeniu pracy za granicą lub podjął pracę u macierzystego pracodawcy, lecz po upływie terminu przewidzianego w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1." Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych. (Dz. U. Nr 66, poz. 432) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych, zwanego dalej "Pełnomocnikiem", w randze sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów. § 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy przygotowanie koncepcji reform finansów publicznych i koordynacja ich realizacji, a zwłaszcza inicjowanie i koordynowanie prac zmierzających do przebudowy systemu finansowania samorządu terytorialnego oraz struktur organizacyjnych administracji publicznej i zmiany zasad jej finansowania. 2. Zadania określone w ust. 1 Pełnomocnik realizuje w szczególności przez: 1) przygotowanie harmonogramu prac w zakresie reform publicznych, 2) inicjowanie i prowadzenie prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych i projektów organizacyjnych dotyczących reform finansów publicznych, 3) koordynację prac wdrożeniowych dotyczących reform finansów publicznych, 4) upowszechnianie problematyki reform finansów publicznych oraz inspirowanie przedsięwzięć edukacyjnych, służących społecznemu zrozumieniu znaczenia tych reform, 5) koordynację wykorzystania pomocy zagranicznej przeznaczonej na przygotowanie i przeprowadzanie reform finansów publicznych. § 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi, w szczególności przez udostępnianie mu informacji niezbędnych w realizacji jego zadań. § 4. 1. Pełnomocnik, w zakresie projektów aktów prawnych wynikających z realizacji jego zadań, zasięga opinii Ministra Finansów oraz pełnomocnika Rządu do Spraw Reform Ustrojowych Państwa i Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. 2. Pełnomocnik może, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, przedstawiać Radzie Ministrów do rozpatrzenia projekty aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania. 3. Za zgodą Prezesa Rady Ministrów projekty aktów prawnych, o których mowa w ust. 2, mogą być wnoszone do rozpatrzenia przez Radę Ministrów bez zajmowania stanowiska przez stałe komitety Rady Ministrów. § 5. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, mających znaczenie dla funkcjonowania systemu finansów publicznych, a także w zakresie wdrażania reform finansów publicznych, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 6. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach w realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 7. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Finansów. § 9. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Finansów. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 1998 r. w sprawie wysokości i zasad wynagradzania członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. (Dz. U. Nr 66, poz. 433) Na podstawie art. 212 ust. 7 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wynagrodzenie członka Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, zwanego dalej "Komitetem", za udział w każdym posiedzeniu Komitetu w wysokości stanowiącej połowę najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu pracy. § 2. Przewodniczącemu i wiceprzewodniczącemu Komitetu przysługuje: 1) wynagrodzenie za udział w posiedzeniu Komitetu, o którym mowa w § 1, 2) ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia pracownika, o którym mowa w § 1. § 3. 1. Wynagrodzenie należne za udział w posiedzeniu jest wypłacane w terminie 14 dni od dnia posiedzenia. 2. Wynagrodzenie należne przewodniczącemu i wiceprzewodniczącemu Komitetu za dany miesiąc, o którym mowa w § 2 pkt 2, jest wypłacane nie później niż ostatniego dnia tego miesiąca. § 4. Przewodniczącemu, wiceprzewodniczącemu i członkowi Komitetu z tytułu podróży na obszarze kraju lub poza jego granicami w sprawach związanych z pełnieniem funkcji przysługują należności na zasadach określonych w przepisach wydanych przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. (Dz. U. Nr 66, poz. 434) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 106, poz. 494) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 555, z 1997 r. Nr 81, poz. 516 i Nr 130, poz. 861 oraz z 1998 r. Nr 5, poz. 16) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład urzędu Komitetu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Przewodniczącego Komitetu, 2) Sekretariat Urzędu Komitetu, 3) Departament Harmonizacji Prawa i Spraw Traktatowych, 4) Departament Polityki Integracyjnej, 5) Departament Stosunków Międzynarodowych, 6) Departament Kształcenia Europejskiego, 7) Departament Pomocy Zagranicznej, Funduszy i Programów Wspólnotowych, 8) Departament Dokumentacji Europejskiej, 9) Departament do Spraw Negocjacji Akcesyjnych, 10) Departament Informacji i Komunikacji Społecznej, 11) Departament Analiz i Planowania, 12) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu, 13) Biuro Prasowe, 14) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 15) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 maja 1998 r. w sprawie sposobu przeprowadzania i dokumentowania przez Inspekcję Celną niejawnego nadzorowania przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa. (Dz. U. Nr 66, poz. 435) Na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób przeprowadzania i dokumentowania przez Inspekcję Celną, przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, niejawnego nadzorowania przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, podejmowanego w celu udokumentowania przestępstw określonych w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) albo w celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa. § 2. 1. Czynności niejawnego nadzorowania przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, zwane dalej "czynnościami", przeprowadza się w sposób tajny, polegający na: 1) obserwowaniu przesyłki zawierającej przedmiot przestępstwa, zwanej dalej "przesyłką", w tym przy użyciu urządzeń technicznych utrwalających obraz lub dźwięk, 2) wyłączeniu przesyłki z obrotu, 3) otwarciu przesyłki, 4) ocenie zawartości przesyłki, w tym na pobraniu próbek i dokonaniu badań laboratoryjnych, 5) usunięciu przedmiotu przestępstwa z przesyłki, 6) oznakowaniu przesyłki, 7) zastąpieniu zawartości przesyłki w części lub w całości, 8) zamknięciu przesyłki, 9) włączeniu przesyłki, o której mowa w pkt 2, do obrotu. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być przeprowadzane z poszanowaniem praw, których ochrona wynika z przepisów odrębnych. § 3. 1. Dokumentację czynności stanowią: 1) pisemny wniosek Generalnego Inspektora Celnego do Ministra Finansów o zarządzenie przeprowadzenia czynności, zawierający: a) oznaczenie wniosku, b) numer sprawy i kryptonim, jeżeli jej został nadany, c) opis czynu i, w miarę możliwości, jego kwalifikację prawną, d) cel i rodzaj czynności oraz czas, miejsce i sposób jej przeprowadzenia, e) dane dotyczące podmiotu, wobec którego czynność ma być wykonana, 2) pisemna informacja Ministra Finansów o zarządzeniu przeprowadzenia czynności, skierowana do Prokuratora Generalnego, 3) pisemne zarządzenie Ministra Finansów o przeprowadzeniu czynności, 4) pisemna informacja Ministra Finansów o przebiegu i wynikach czynności, skierowana do Prokuratora Generalnego, 5) notatka służbowa utrwalająca przebieg i wyniki czynności. 2. Dokumentację czynności stanowią również: 1) pisemny nakaz Prokuratora Generalnego zaniechania przeprowadzania czynności, jeżeli Prokurator Generalny podjął taką decyzję - skierowany do Ministra Finansów, 2) pisemne polecenie niezwłocznego zaniechania przeprowadzania czynności, wydane przez Ministra Finansów Generalnemu Inspektorowi Celnemu lub upoważnionemu przez niego zastępcy. 3. Notatka służbowa, o której mowa w ust. 1 pkt 5, zawiera w szczególności: 1) numer sprawy i kryptonim, jeżeli jej został nadany, 2) określenie czynności, 3) czas, miejsce i sposób przeprowadzenia czynności, 4) dane dotyczące podmiotu, wobec którego dokonano czynności, 5) dane dotyczące osób przeprowadzających czynności, 6) informację o wynikach przeprowadzonych czynności, w szczególności o ujawnionym przestępstwie i osobach uczestniczących w jego popełnieniu, 7) informację o wynikach przeprowadzonych czynności w razie nakazania ich zaniechania przez Prokuratora Generalnego, 8) wyniki badań lub ekspertyz, jeśli badania takie lub ekspertyzy zostały przeprowadzone. 4. W razie użycia urządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, do notatki służbowej mogą być dołączone nośniki, na których zostały zarejestrowane informacje, lub kopie wykonane z tych nośników. § 4. Przy przeprowadzaniu i dokumentowaniu niejawnego nadzorowania przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa Inspekcja Celna zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji i danych identyfikacyjnych dotyczących miejsc wykonywania tych czynności, a także funkcjonariuszy Inspekcji Celnej oraz osób udzielających im pomocy. § 5. Inspekcja Celna przy przeprowadzaniu i dokumentowaniu niejawnego nadzorowania przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa może współdziałać z innymi organami, prowadzącymi działania operacyjno-rozpoznawcze. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 13 maja 1998 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. (Dz. U. Nr 66, poz. 436) Na podstawie art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku. § 2. 1. Dopuszczalny poziom hałasu w środowisku określa się, z zastrzeżeniem § 3 i 4, wartością równoważnego poziomu dźwięku A dla przedziału czasu odniesienia. 2. Równoważny poziom dźwięku A, o którym mowa w ust. 1, jest to wartość poziomu ciśnienia akustycznego ciągłego ustalonego dźwięku, skorygowanego według charakterystyki częstotliwościowej A, która w określonym przedziale czasu odniesienia jest równa wartości średniej kwadratowej ciśnienia akustycznego analizowanego dźwięku o zmiennym poziomie w czasie; równoważny poziom dźwięku A określa się w decybelach [dB]. § 3. 1. Dopuszczalny poziom hałasu w środowisku dla startów, lądowań i przelotów statków powietrznych, z zastrzeżeniem § 4, określa się wartością długotrwałego, średniego poziomu dźwięku A, określonego dla długotrwałego przedziału czasu trwającego sześć kolejnych miesięcy najmniej korzystnych pod względem akustycznym. 2. Długotrwały, średni poziom dźwięku A, o którym mowa w ust. 1, jest to wartość średnia - w długotrwałym przedziale czasu - z równoważnych poziomów dźwięku A, występujących w kolejnych przedziałach czasu odniesienia zawartych w długotrwałym przedziale czasu; długotrwały, średni poziom dźwięku A określa się w decybelach [dB]. § 4. 1. Dla pojedynczej operacji lotniczej dopuszczalny poziom hałasu w środowisku dla startów, lądowań i przelotów statków powietrznych określa się wartością ekspozycyjnego poziomu dźwięku A. 2. Ekspozycyjny poziom dźwięku A jest to poziom dźwięku pojedynczego zdarzenia akustycznego; ekspozycyjny poziom dźwięku A jest określony w decybelach [dB]. § 5. Dopuszczalny poziom hałasu w środowisku określa się odrębnie dla godzin od 600 do 2200 (pory dnia) i dla godzin od 2200 do 600 (pory nocy). § 6. Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku zawiera załącznik do rozporządzenia. § 7. 1. Na terenach nie wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia dopuszczalny poziom hałasu określa się, przyjmując wartości dopuszczalne dla rodzaju terenu o zbliżonym przeznaczeniu. 2. Dopuszczalny poziom hałasu w środowisku na terenie podlegającym zaliczeniu do dwóch lub więcej rodzajów terenów wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia określa się, przyjmując wartości dopuszczalne poziomów dźwięku odpowiadające najniższym dopuszczalnym poziomom dźwięku dla tych terenów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1998 r. (poz. 436) DOPUSZCZALNE POZIOMY HAŁASU W ŚRODOWISKU Tabela 1 Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez linie elektroenergetyczne oraz starty, lądowania i przeloty statków powietrznych Lp.Przeznaczenie terenuDopuszczalny poziom hałasu wyrażony równoważnym poziomem dźwięku A w dB drogi lub linie kolejowe*)pozostałe obiekty i grupy źródeł hałasu pora dnia - przedział czasu odniesienia równy 16 godzinompora nocy - przedział czasu odniesienia równy 8 godzinompora dnia - przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dniapora nocy - przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy 123456 1a. Obszary A ochrony uzdrowiskowej50404035 b. Tereny szpitali poza miastem 2a. Tereny wypoczynkowo-rekreacyjne poza miastem55454540 b. Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej c. Tereny zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży d. Tereny domów opieki e. Tereny szpitali w miastach 3a. Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego60505040 b. Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami rzemieślniczymi c. Tereny zabudowy zagrodowej 4a. Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców ze zwartą zabudową mieszkaniową i koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych65555545 *) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym. Tabela 2 Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez linie elektroenergetyczne oraz starty, lądowania i przeloty statków powietrznych Lp.Przeznaczenie terenuDopuszczalny poziom hałasu wyrażony długotrwałym, średnim poziomem dźwięku A w dB, ekspozycyjnym poziomem dźwięku A w dB i równoważnym poziomem dźwięku A w dB starty, lądowania i przeloty statków powietrznychlinie elektroenergetyczne długotrwały, średni poziom dźwięku A w dBekspozycyjny poziom dźwięku A w dBrównoważny poziom dźwięku A w dB pora dnia - przedział czasu odniesienia równy 16 godzinompora nocy - przedział czasu odniesienia równy 8 godzinompora nocypora dnia - przedział czasu odniesienia równy 16 godzinompora nocy - przedział czasu odniesienia równy 8 godzinom 1234567 1a. Obszary A ochrony uzdrowiskowej5545834540 b. Tereny szpitali, domów opieki, zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży 2a. Tereny zabudowy mieszkaniowej jedno- i wielorodzinnej oraz zabudowy zagrodowej6050835045 b. Tereny wypoczynkowo-rekreacyjne poza miastem Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. (Dz. U. Nr 67, poz. 437) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 159, poz. 1061) wprowadza się następujące zmiany: 1) pozycje towarowe określone kodami PCN 8474 20 00 0, ex 8474 20 00 0, 8474 39 00 0, ex 8474 39 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia ex 8474 20 00 0Młyny do ferrytów, maszyny do zgniatania/kruszenia380 000 - Maszyny do mieszania lub ugniatania: 8474 39 00 0- - Pozostałe ex 8474 39 00 0Mieszalnik homogenizator200 000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 8474 20- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia: 8474 20 90 0- - Pozostałe ex 8474 20 90 0Młyny do ferrytów, maszyny do zgniatania/kruszenia380 000 - Maszyny do mieszania lub ugniatania: 8474 39- - Pozostałe: 8474 39 90 0- - - Pozostałe ex 8474 39 90 0Mieszalnik homogenizator200 000 2) pozycja towarowa określona kodem PCN 9030 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU 9030 90 90 0- - Pozostałe30 000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU - - Pozostałe: 9030 90 20 0- - - Urządzeń z podpozycji 9030 82 0030 000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego. (Dz. U. Nr 67, poz. 438) Na podstawie art. 70 ust. 1 i 2, art. 73 i art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego (Dz. U. Nr 56, poz. 277, z 1994 r. Nr 9, poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 42, poz. 218 i Nr 100, poz. 499) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1: a) po wyrazie "87" dodaje się wyraz "91", b) po wyrazach "poz. 254" dodaje się wyrazy "z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944"; 2) w § 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do odbycia zasadniczej służby wojskowej - na wniosek poborowych - nie powołuje się poborowych, których ojciec lub brat w czasie odbywania czynnej służby wojskowej uległ wypadkowi, w którego wyniku poniósł śmierć albo doznał trwałego kalectwa i został zaliczony do I grupy inwalidów."; 3) w § 31 w ust. 5 wyraz "sześciu" zastępuje się wyrazem "czterech"; 4) w § 34 skreśla się pkt 6; 5) skreśla się § 40; 6) w § 42: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz § 34 pkt 6", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "pkt 1-5"; 7) w § 44 w ust. 1 skreśla się wyrazy "pkt 1-5"; 8) w § 54 w ust. 1 wyraz "dwanaście" zastępuje się wyrazem "dziewięć"; 9) w § 55 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem § 55a."; 10) po § 55 dodaje się § 55a w brzmieniu: "§ 55a. 1. Jeżeli żołnierze zwolnieni z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem z powodu przyjęcia na naukę do szkoły wyższej w systemie dziennym stali się absolwentami tej szkoły w rozumieniu art. 91 i do dnia zwolnienia odbyli mniej niż dziesięć miesięcy zasadniczej służby wojskowej, podlegają powołaniu do odbycia przeszkolenia wojskowego. Przepis § 7 stosuje się odpowiednio. 2. Jeżeli żołnierze, o których mowa w ust. 1, do dnia zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej odbyli nie mniej niż dziewięć miesięcy tej służby, można ich powołać do odbycia przeszkolenia wojskowego na ich wniosek lub przenieść do rezerwy w terminie określonym w art. 93 ust. 2."; 11) § 61 i 62 otrzymują brzmienie: "§ 61. Żołnierzy zwolnionych z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem: 1) z przyczyn określonych w art. 87 ust. 2 pkt 3, 5 i 6 albo z powodu uznania ich za jedynych żywiciele rodzin lub czasowo niezdolnych do czynnej służby wojskowej - przenosi się do rezerwy z dniem zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, jeżeli odbyli nie mniej niż dziesięć miesięcy tej służby lub zwolnienie nastąpiło po dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym ukończyli dwadzieścia cztery lata życia, 2) z przyczyn określonych w art. 87 ust. 2 pkt 4 i 7 przenosi się do rezerwy: a) z dniem zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, jeżeli odbyli nie mniej niż dziewięć miesięcy tej służby, b) z dniem 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym ukończyli dwadzieścia osiem lat życia, jeżeli do dnia zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej odbyli mniej niż dziewięć miesięcy tej służby. § 62. Żołnierzy zwolnionych z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem, którzy odbywali ją w kilku okresach, przenosi się do rezerwy z dniem zwolnienia z tej służby, jeżeli łącznie odbyli nie mniej niż dziewięć miesięcy zasadniczej służby wojskowej albo zwolnienie z kolejnego okresu tej służby nastąpiło po dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym ukończyli dwadzieścia cztery lata życia."; 12) w § 63: a) w ust. 1 wyrazy "odpowiednio § 61 pkt 1 lub 2" zastępuje się wyrazami "§ 61 pkt 1", b) w ust. 2 wyrazy "§ 61 pkt 2" zastępuje się wyrazami "§ 61 pkt 1"; 13) w art. § 68: a) w pkt 1 wyrazy "§ 61 pkt 1-3" zastępuje się wyrazami "§ 61 pkt 1", b) w pkt 2 wyrazy "pkt 4" zastępuje się wyrazami "pkt 2"; 14) skreśla się § 69. § 2. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową w dniu wejścia w życie rozporządzenia, do czasu zwolnienia z tej służby, korzystają z uprawnień urlopowych na dotychczasowych zasadach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chorwacji o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, podpisana w Zagrzebiu dnia 14 września 1995 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 54, poz. 346) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 14 września 1995 r. została podpisana w Zagrzebiu Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chorwacji o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chorwacji o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Chorwacji, zwane dalej Umawiającymi się Stronami: - dążąc do umocnienia stosunków i pogłębienia wzajemnego zrozumienia między Polską i Chorwacją, - świadome historycznego wkładu obu narodów w dziedzictwo kulturalne Europy, pamiętając o obowiązku zachowania dóbr kulturalnych i opieki nad nimi, - wyrażając przekonanie, że współpraca w dziedzinie kultury, nauki i edukacji stanowi realizację celów zawartych w dokumentach końcowych Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz w Paryskiej Karcie Nowej Europy, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Umawiające się Strony będą rozwijały współpracę w dziedzinie kultury, nauki i edukacji. W tym celu będą sprzyjały bezpośrednim kontaktom między uniwersytetami, a także instytucjami kulturalnymi, naukowymi, oświatowymi i badawczymi, jak również organizacjami państwowymi, społecznymi i prywatnymi, działającymi na rzecz osiągnięcia celów niniejszej umowy. Artykuł 2 Umawiające się Strony będą popierały zainteresowanie dziedzictwem kulturalnym i współczesnymi osiągnięciami kulturalnymi obu Państw. W tym celi będą popierały, na zasadzie wzajemnego zainteresowania i obopólnych korzyści: - wymianę pisarzy, artystów i grup artystycznych, jak również ekspertów i osób działających w dziedzinach objętych niniejszą umową, - tłumaczenie i publikację znaczących utworów literackich i naukowych autorów drugiej Strony, - wykonywanie i rozpowszechnianie dzieł muzycznych, teatralnych i filmowych, - prezentację utworów artystycznych drugiego Państwa na scenach teatralnych, w salach koncertowych, wystawowych, kinach, telewizji i radiu, - udział swoich przedstawicieli w festiwalach, konkursach, przeglądach, konferencjach i spotkaniach międzynarodowych o charakterze kulturalnym, organizowanych przez drugą Stronę, - współpracę między wydawnictwami, w tym także rozpowszechnianie książek, - współpracę w dziedzinie twórczości ludowej i rzemiosła artystycznego, - indywidualne inicjatywy i przedsięwzięcia poszczególnych osób, tworzących nowe wartości kulturalne. Artykuł 3 Kinematografie Umawiających się Stron będą popierały: - bezpośrednią współpracę między instytucjami, organizacjami, związkami i stowarzyszeniami filmowymi, - wymianę filmów na zasadach rynkowych i niekomercyjnych, - prezentację filmów kraju partnera w ramach międzynarodowych festiwali filmowych. Artykuł 4 Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnej pomocy w zakresie ochrony, konserwacji i zapewnienia integralności dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego. Umawiające się Strony uzgadniają, że dobra kultury nielegalnie wywiezione z terytorium jednej ze Stron i nielegalnie wwiezione na terytorium drugiej Strony podlegają zwrotowi. Artykuł 5 Umawiające się Strony będą wspierać współpracę w dziedzinie kultury technicznej i poprzez wymianę specjalistów i młodzieży, wymianę książek i publikacji fachowych. Artykuł 6 Umawiające się Strony będą popierały możliwie najszerszą współpracę między swymi archiwami, muzeami oraz Bibliotekami Narodowymi, centralnymi i lokalnymi, poprzez ułatwianie dostępu naukowcom i badaczom drugiego państwa do materiałów odnośnych instytucji. Ułatwienia takie będą zapewniane na zasadzie wzajemności, zgodnie z obowiązującym prawem drugiej Strony, i będą uzgadniane między wyspecjalizowanymi instytucjami. Artykuł 7 Umawiające się Strony będą popierały współpracę między dyrekcjami archiwów obu krajów w zakresie informacji archiwalnych, wymiany publikacji i mikrofilmów oraz dostępu do archiwów dla celów naukowych. Szczegóły dotyczące współpracy zostaną określone w bezpośrednich porozumieniach zainteresowanych Stron. Artykuł 8 Umawiające się Strony będą popierały współpracę i wymianę doświadczeń w dziedzinie edukacji poprzez: - wymianę wykładowców i specjalistów w celu prowadzenia wykładów lub prac badawczych w ich specjalnościach, - wymianę studentów i młodzieży, - przyznawanie, zgodnie ze swoimi możliwościami, miejsc i stypendiów na studiach dziennych, podyplomowych, a także doktoranckich w dziedzinach uzgodnionych przez obie Strony, - bezpośrednią współpracę pomiędzy placówkami oświatowymi ma wszystkich poziomach kształcenia. Artykuł 9 Umawiające się Strony będą inspirowały i popierały podejmowanie studiów języka i literatury polskiej w Chorwacji oraz języka i literatury chorwackiej w Polsce i w tym celu będą: - wymieniały lektorów, nauczycieli języka i literatury do pracy w uniwersytetach i innych szkołach wyższych, - wyposażały placówki naukowe i katedry szkół wyższych w programy, podręczniki oraz inne pomoce naukowe, - przyjmowały nauczycieli, wykładowców i studentów na wakacyjne kursy językowe organizowane przez obie Strony. Artykuł 10 Umawiające się Strony uzgadniają, że do czasu zawarcia umowy o wzajemnym uznawaniu równoważności świadectw, dyplomów i stopni akademickich będzie obowiązywało w stosunkach między obu Państwami Porozumienie między Rządem PRL a Rządem SFRJ z dnia 15 września 1978 r. o wzajemnym uznawaniu równoważności świadectw szkolnych i dyplomów szkół wyższych uzyskanych w obu Państwach. Umawiające się Strony będą dążyły do zawarcia odrębnych umów, w których zostaną określone warunki i wymogi ekwiwalencji. Artykuł 11 Umawiające się Strony będą popierały działanie na rzecz obiektywnego przedstawiania historii, geografii i rozwoju społeczno­ekonomicznego każdego kraju w podręcznikach szkolnych, programach uniwersyteckich oraz encyklopediach publikowanych w drugim kraju. Artykuł 12 Umawiające się Strony będą popierały współpracę w dziedzinie sportu i kultury fizycznej poprzez organizację zawodów i spotkań oraz wymianę między organizacjami, związkami i klubami sportowymi. Artykuł 13 Umawiające się Strony zgodnie z celem niniejszej umowy będą zachęcały do nawiązywania kontaktów i współpracy między instytucjami i organizacjami lub osobami z obydwu Państw w dziedzinach, które obejmuje niniejsza umowa. Artykuł 14 Umawiające się Strony zapewnią odpowiednią i efektywną ochronę w dziedzinie własności intelektualnej oraz właściwe środki i procedury dla przestrzegania praw własności intelektualnej odpowiadające poziomowi ochrony obowiązującej w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Szczegółowe warunki i tryb takiej ochrony będą określone w oddzielnym porozumieniu między Stronami. Artykuł 15 Umawiające się Strony będą popierały działalność organizacji pozarządowych służących celom niniejszej umowy. Artykuł 16 Umawiające się Strony będą popierały aktywną współpracę w ramach UNESCO i innych organizacji międzynarodowych w dziedzinie kultury, nauki, oświaty i sportu. Artykuł 17 Umawiające się Strony będą popierały współpracę między Stowarzyszeniem Architektów Polskich i Stowarzyszeniem Architektów Chorwackich. Zakres tej współpracy określą bezpośrednio obie organizacje. Artykuł 18 Umawiające się Strony będą popierały bezpośrednią współpracę radiofonii i telewizji, realizowaną na podstawie odrębnych porozumień. Artykuł 19 Umawiające się Strony będą popierały rozwój współpracy i wymianę osobową między organizacjami dziennikarskimi Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Chorwacji oraz redakcjami i agencjami prasowymi obu Państw. Artykuł 20 Umawiające się Strony będą popierały zgodnie z wewnętrznymi przepisami Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Chorwacji dążenie do utworzenia na terytorium drugiego Państwa ośrodków kulturalnych oraz stowarzyszeń działających w dziedzinach objętych niniejszą umową. Artykuł 21 W celu realizacji niniejszej umowy odpowiednie resorty będą opracowywały okresowe programy wykonawcze określające konkretne przedsięwzięcia oraz warunki organizacyjne i finansowe. Artykuł 22 Umawiające się Strony będą popierały bezpośrednią współpracę centralnych urzędów państwowych, instytucji i organizacji obu krajów realizujących cele i treści niniejszej umowy. Artykuł 23 Umowa niniejsza nie wyklucza możliwości innych form współpracy, które nie są w niej ujęte, ale są zgodne z jej celami. Artykuł 24 Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się Stron i wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej stwierdzającej to przyjęcie. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc w stosunkach polsko­chorwackich Umowa o współpracy kulturalnej między PRL a FLRJ z dnia 6 lipca 1956 r. Artykuł 25 Umowę niniejszą zawiera się na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu przedłużeniu na następne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego okresu. Niezależnie od wypowiedzenia niniejszej umowy, zgodnie z powyższym postanowieniem, wszelkie programy wymiany, przedsięwzięcia i projekty podjęte w jej ramach, ale nie sfinalizowane, pozostają w mocy do zakończenia ich realizacji. Podpisano w Zagrzebiu, dnia 14 września 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i chorwackim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej T. Polak Z upoważnienia Rządu Republiki Chorwacji Zlatko Vitez Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 29 stycznia 1996 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 16 marca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 37, poz. 206) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 157, poz. 799 i z 1997 r. Nr 73, poz. 456), wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 4 skreśla się pkt 2 i 3, 2) w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Centralny Ośrodek Recepcyjny dla Uchodźców." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 22 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 67, poz. 439) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pożyczka może być udzielona osobie niepełnosprawnej na rozpoczęcie działalności: 1) wytwórczej, budowlanej, handlowej i usługowej, w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, 2) rolniczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, 3) polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na formę prawną jej prowadzenia. 2. Pożyczka może być udzielona na: 1) podjęcie działalności po raz pierwszy, 2) wznowienie działalności - jeśli od daty wykreślenia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej albo cofnięcia koncesji (w odniesieniu do działalności gospodarczej) lub wygaśnięcia obowiązku w podatku rolnym (w odniesieniu do działalności rolniczej), lub wygaśnięcia obowiązku podatkowego z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej upłynęło co najmniej 6 miesięcy. 3. Osoba niepełnosprawna może otrzymać pożyczkę, o której mowa w ust. 1, tylko raz pod warunkiem, że nie korzysta z pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy. § 2. 1. Osoba niepełnosprawna ubiegająca się o uzyskanie pożyczki na rozpoczęcie działalności składa w wojewódzkim urzędzie pracy wniosek określający: 1) kwotę wnioskowanej pożyczki, 2) rodzaj zamierzonej działalności, 3) kalkulację wydatków na uruchomienie działalności w ramach wnioskowanej pożyczki, deklarację zaangażowania środków własnych oraz innych źródeł finansowania, 4) szczegółową specyfikację i harmonogram zakupów w ramach wnioskowanej pożyczki, 5) przewidywane koszty i dochody prowadzenia działalności, 6) proponowany okres karencji oraz termin spłaty pożyczki, 7) proponowane formy zabezpieczenia spłaty pożyczki, w szczególności: poręczenie, weksel, hipoteka, zastaw na rzeczach. 2. Osoba niepełnosprawna ubiegająca się o uzyskanie pożyczki obowiązana jest zabezpieczyć spłatę pożyczki w formie ustalonej między stronami umowy. 3. Koszty związane z zabezpieczeniem pożyczki ponosi osoba niepełnosprawna ubiegająca się o uzyskanie pożyczki. 4. Niezależnie od zabezpieczenia spłaty pożyczki, do zawarcia umowy pożyczki wymagana jest zgoda małżonka pożyczkobiorcy wyrażona w formie pisemnej, a w przypadku poręczenia - także zgoda małżonka poręczyciela wyrażona w formie pisemnej w obecności pożyczkodawcy. 5. O przyznaniu lub odmowie przyznania pożyczki dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy powiadamia wnioskodawcę w formie pisemnej, w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia złożenia wniosku i innych niezbędnych do jego rozpatrzenia dokumentów. § 3. Pożyczka na działalność rolniczą może być udzielona osobie niepełnosprawnej zamierzającej podjąć działalność rolniczą, jeżeli jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych co najmniej 1 ha. § 4. 1. Oprocentowanie pożyczki wynosi 5% udzielonej kwoty za cały okres spłaty pożyczki. 2. Kwotę oprocentowania rozkłada się na cały okres spłaty pożyczki, nie dłuższy jednak niż 48 miesięcy. § 5. 1. Umowa pożyczki, zwana dalej "umową", może przewidywać jej wypłacanie w transzach oraz uzależnienie uruchomienia kolejnych transz od rozliczenia się pożyczkobiorcy z wykorzystania uprzednio przekazanych środków. 2. Wypłata pożyczki albo pierwszej transzy następuje po podpisaniu umowy i po dostarczeniu przez pożyczkobiorcę zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej bądź o uzyskaniu koncesji (w przypadku działalności gospodarczej) lub po dostarczeniu przez pożyczkobiorcę kopii zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego o rozpoczęciu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, lub po dostarczeniu zaświadczenia z urzędu gminy o podleganiu opodatkowaniu podatkiem rolnym (w przypadku działalności rolniczej). § 6. 1. Umowę zawiera się w formie pisemnej. 2. Zmiana jakiegokolwiek warunku umowy wymaga aneksu w formie pisemnej i może być dokonana na wniosek każdej ze stron. § 7. 1. Umowa powinna zobowiązywać pożyczkobiorcę do: 1) rozpoczęcia działalności w terminie określonym w umowie i przedstawienia pożyczkodawcy dokumentów świadczących o celowym wykorzystaniu pożyczki, 2) terminowej spłaty pożyczki wraz z odsetkami, w ratach, zgodnie z planem spłaty pożyczki stanowiącym integralną część umowy, 3) przedkładania, na wniosek pożyczkodawcy, zaświadczenia z urzędu skarbowego (w odniesieniu do działalności gospodarczej oraz prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej), zaświadczenia z urzędu gminy (w odniesieniu do działalności rolniczej) o prowadzeniu działalności, 4) niezwłocznego każdorazowego powiadamiania pożyczkodawcy o zmianach miejsca zamieszkania i prowadzonej działalności oraz o zaprzestaniu bądź zawieszeniu działalności lub innych okolicznościach mających wpływ na realizację umowy. 2. W czasie trwania umowy pożyczki dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, zwany dalej "pożyczkodawcą", przeprowadza kontrolę w celu sprawdzenia wiarygodności informacji i dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 3. Zmiana profilu działalności w okresie obowiązywania umowy wymaga zgody pożyczkodawcy wyrażonej na piśmie. § 8. 1. Umowa powinna przewidywać możliwość umorzenia pożyczki do wysokości 50% kwoty udzielonej pożyczki, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy i spełnienia pozostałych warunków umowy. Kwota umorzenia pożyczki nie może przekroczyć w dniu jej umorzenia nie spłaconej części pożyczki. 2. Potwierdzeniem prowadzenia działalności jest: 1) zaświadczenie o wywiązywaniu się z obowiązku podatkowego, wydane przez: a) urząd skarbowy - w odniesieniu do działalności gospodarczej oraz prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, b) urząd gminy - w odniesieniu do działalności rolniczej, 2) protokół przeprowadzonej kontroli faktycznego prowadzenia działalności przez pożyczkobiorcę, sporządzony przez pożyczkodawcę. 3. W przypadku umorzenia kwoty pożyczki umorzeniu podlegają również odsetki, jakie przysługiwałyby od kwoty umorzonej. 4. O umorzeniu bądź odmowie umorzenia pożyczki pożyczkodawca powiadamia pożyczkobiorcę w formie pisemnej w terminie nie przekraczającym 30 dni od złożenia wniosku o umorzenie. 5. Złożenie wniosku w sprawie umorzenia pożyczki nie zwalnia pożyczkobiorcy z obowiązków wynikających z umowy, a w szczególności z kontynuowania działalności i wpłat kolejnych rat. 6. W przypadku niepodjęcia w terminie określonym w ust. 5 decyzji o umorzeniu bądź odmowie umorzenia pożyczki, następuje zawieszenie wpłat kolejnych rat pożyczki do czasu otrzymania decyzji. 7. W przypadku śmierci pożyczkobiorcy i przejęcia jego majątku w drodze spadku oraz kontynuowania przez spadkobiercę działalności prowadzonej przez spadkodawcę, umorzenie części pożyczki może nastąpić, jeżeli: 1) spadkobiercą jest osoba niepełnosprawna lub 2) spadkobiercą jest małżonek będący osobą pełnosprawną, która: a) ma na utrzymaniu osoby niepełnosprawne lub b) pozbawiona jest jakiegokolwiek źródła dochodu. § 9. 1. Umowa może przewidywać odroczenie terminu spłaty kwot pożyczki i odsetek od udzielonej pożyczki nie przekraczające 6 miesięcy. Okres całkowitej spłaty pożyczki nie może jednak przekroczyć 48 miesięcy od dnia wypłacenia całej kwoty pożyczki (w przypadku wypłaty w transzach - ostatniej transzy). 2. Na wniosek pożyczkobiorcy, uzasadniony szczególnymi względami społecznymi lub gospodarczymi, pożyczkodawca może okres spłaty pożyczki wydłużyć do 54 miesięcy od dnia jej wypłacenia. § 10. Umowa powinna przewidywać jej wypowiedzenie w przypadku niedotrzymania nawet jednego z warunków umowy. Zwrot nie spłaconej pożyczki powinien nastąpić w terminie nie dłuższym niż 90 dni od daty wypowiedzenia umowy: 1) wraz z należnymi odsetkami w przypadkach niezawinionych od pożyczkobiorcy, 2) wraz z odsetkami w wysokości 15% od udzielonej kwoty, w przypadku gdy pożyczkodawca stwierdzi niewłaściwe realizowanie umowy z winy pożyczkobiorcy, zwłaszcza przeznaczenie jej na inne cele. § 11. W razie śmierci pożyczkobiorcy i nieprzyjęcia spadku przez spadkobierców, obowiązek uregulowania zobowiązań wobec pożyczkodawcy przechodzi solidarnie na poręczycieli, jeśli poręczenie stanowi zabezpieczenie pożyczki. W razie zabezpieczenia pożyczki w innej formie niż poręczenie, pożyczkodawca dochodzi należności w sposób stosowny do formy zabezpieczenia. § 12. Rozporządzenie ma zastosowanie do pożyczek udzielonych po dniu jego wejścia w życie. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 22 maja 1998 r. w sprawie ustalenia uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Straży Granicznej. (Dz. U. Nr 67, poz. 440) Na podstawie art. 105 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Funkcjonariuszom Straży Granicznej przysługuje uposażenie zasadnicze według grup uposażenia zasadniczego określonych w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia. 2. Funkcjonariusze Straży Granicznej w służbie kandydackiej otrzymują uposażenie zasadnicze w wysokości 15% stawki uposażenia zasadniczego przewidzianej dla najniższej grupy zaszeregowania, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Funkcjonariuszom w służbie kandydackiej, którzy posiadają na utrzymaniu co najmniej dwóch członków rodziny w rozumieniu przepisów w sprawie uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin, stawkę uposażenia zasadniczego zwiększa się o kwotę 30 zł. 4. Zaszeregowanie stanowisk służbowych funkcjonariuszy Straży Granicznej do odpowiednich grup uposażenia zasadniczego określają odrębne przepisy. § 2. Traci moc zarządzenie nr 16 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 marca 1997 r. w sprawie ustalenia uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. Urz. MSWiA Nr 4, poz. 35). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 maja 1998 r. (poz. 440) TABELA GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO Grupa uposażenia zasadniczegoMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych 12 04 000 003 650 012 880 022 700 032 500 042 360 052 060 061 860 071 700 081 550 091 410 101 270 111 160 121 070 13990 14930 15900 16870 17830 18800 19750 20710 21680 22660 23640 24600 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 25 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. (Dz. U. Nr 67, poz. 442) Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych (Dz. U. Nr 158, poz. 816 i z 1997 r. Nr 146, poz. 987), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 wyrazy "od 1 stycznia 1997 r. wynosi 43,12 zł" zastępuje się wyrazami "od 1 stycznia 1998 r. wynosi 47,86 zł"; 2) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej od 1 stycznia 1998 r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych: 1) wyposażonych w centralne ogrzewanie: a) bez pieca kąpielowego - 10,10 zł, b) z piecem kąpielowym - 10,77 zł, 2) ogrzewanych piecem akumulacyjnym - 12,65 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 21 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych. (Dz. U. Nr 67, poz. 443) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 3 czerwca 1993 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 50, poz. 232, z 1994 r. Nr 69, poz. 304 i z 1995 r. Nr 79, poz. 404) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 4-7 otrzymują brzmienie: "§ 4. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu radiofonicznego i telewizyjnego w sposób rozsiewczy naziemny wynosi: Liczba mieszkańcówOpłata w złotych radiofoniatelewizja do 0,3 mln4 000+2 200 × K12 000+6 600 × K powyżej 0,3 mln do 3 mln60 000+2 200 × K180 000+6 600 × K powyżej 3 mln160 000+2 200 × K480 000+6 600 × K K - liczba mieszkańców w pełnych dziesiątkach tysięcy. § 5. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób rozsiewczy naziemny na obszarze obejmującym co najmniej 80% terytorium kraju wynosi: 1) w przypadku programu radiofonicznego - 6 000 000 zł, 2) w przypadku programu telewizyjnego - 19 000 000 zł. § 6. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób rozsiewczy satelitarny wynosi: 1) w przypadku programu radiofonicznego - 500 zł, 2) w przypadku programu telewizyjnego - 1000 zł. § 7. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sieci kablowej wynosi: Opłata w złotych radiofoniatelewizja 1 000+0,22 × P3 000+0,66 × P P - liczba indywidualnych odbiorców programu w sieci kablowej."; 2) w § 7a: a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób kodowany wynosi 75% opłaty ustalonej na podstawie przepisów § 1-5. 4. Jeżeli program, o którym mowa w ust. 3, pozostaje w części nie kodowany, opłata w odpowiedniej części ustalana jest na podstawie przepisów § 1-5.", b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "przydzielenia niepełnego dobowego czasu nadawania lub", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiofonicznego na okres krótszy niż 7 lat lub programu telewizyjnego na okres krótszy niż 10 lat, opłata ustalona na podstawie przepisów § 1-7a podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu udzielonej koncesji, a w przypadku zmiany koncesji polegającej na przyznaniu dodatkowej stacji nadawczej lub zezwoleniu na rozpowszechnianie programu w nowy sposób opłata w odpowiedniej części podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu pozostałego do wygaśnięcia koncesji po zaokrągleniu do pełnej liczby lat.", d) dodaje się ust. 8 i 9 w brzmieniu: "8. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w systemie analogowym wynosi 100% opłaty ustalonej na podstawie przepisów § 1-7a. 9. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w systemie cyfrowym wynosi 25% opłaty ustalonej na podstawie przepisów § 1-7a."; 3) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Opłaty koncesyjne stanowią dochód budżetu państwa." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 5/97. z dnia 19 maja 1998 r. (Dz. U. Nr 67, poz. 444) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Zdzisław Czeszejko-Sochacki - przewodniczący Stefan J. Jaworski Ferdynand Rymarz - sprawozdawca protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 19 maja 1998 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz Prokuratora Generalnego, o zbadanie zgodności § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63, poz. 302) - w zakresie, w jakim przepis ten zobowiązuje do uwidocznienia w zaświadczeniu lekarskim numeru statystycznego choroby - z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 47, art. 51 ust. 1, 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), z art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) i z art. 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) i z art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z późniejszymi zmianami), orzeka: 1. § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63, poz. 302) w zakresie, w jakim zobowiązuje do uwidocznienia w zaświadczeniu lekarskim numeru statystycznego choroby - jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 47, art. 51 ust. 1, 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) oraz z art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) i z art. 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167), a także z art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77), ponieważ ustanawia ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw i wolności obywatelskich, zastrzeżone do wyłączności ustawowej. 2. Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji określa termin utraty mocy obowiązującej § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 lutego 1996 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63, poz. 302) do dnia 19 maja 1999 r. Zdzisław Czeszejko-Sochacki Stefan J. Jaworski Ferdynand Rymarz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 19/97. z dnia 25 maja 1998 r. (Dz. U. Nr 67, poz. 445) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Ferdynand Rymarz - przewodniczący, Stefan J. Jaworski, Marek Safjan - sprawozdawca, protokolant: Joanna Szymczak, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 1998 r. na rozprawie, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego: 1) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności ust. 1, 2 i 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 570 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 121 i Nr 79, poz. 487) z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 68, poz. 439 i Nr 111, poz. 723) i z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) wniosku Rady Miejskiej w Wąbrzeźnie o stwierdzenie niezgodności § 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 79, poz. 487) z art. 40 ust. 3, art. 43 ust. 5 i art. 45 ust. 3 powołanej wyżej ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz z art. 2, art. 7, art. 92 ust. 1 i art. 167 ust. 1 i 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: 1. Ustępy 1, 2 i 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 570 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 121 i Nr 79, poz. 487), w brzmieniu znowelizowanym przez § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 79, poz. 487): a) są niezgodne z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ ich zamieszczenie w rozporządzeniu nastąpiło z naruszeniem konstytucyjnych warunków wydawania przez Radę Ministrów rozporządzeń na podstawie ustaw i w celu ich wykonania, a także przez unormowanie w nich pojęcia dochodu, które, ze względu na zasadnicze znaczenie dla prawa do dodatków mieszkaniowych, powinno być uregulowane w przepisie rangi ustawowej; b) są niezgodne z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 68, poz. 439 i Nr 111, poz. 723) przez to, że normując kryteria ustalania dochodu wykraczają poza zakres upoważnień zawartych w tej ustawie. 2. § 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 79, poz. 487) w takim zakresie, w jakim powoduje zwiększenie wydatków gmin na wypłaty dodatków mieszkaniowych w roku budżetowym 1997 bez odpowiedniego zwiększenia udziału gmin w podziale dochodów publicznych: a) jest niezgodny także z art. 167 ust. 1 i 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; b) nie jest niezgodny z zasadą pewności prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Trybunał Konstytucyjny ustala, że utrata mocy obowiązującej przepisów określonych w ust. 1 i 2 wyroku nastąpi z dniem 31 grudnia 1998 r. Ferdynand Rymarz Stefan J. Jaworski Marek Safjan Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 17/98. z dnia 26 maja 1998 r. (Dz. U. Nr 67, poz. 446) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodnicząca, Teresa Dębowska-Romanowska, Lech Garlicki, Jadwiga Skórzewska-Łosiak - sprawozdawca, Wojciech Sokolewicz, protokolant: Joanna Szymczak, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 1998 r. na rozprawie wniosku grupy posłów na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie niezgodności art. 121a ustawy z dnia 20 marca 1998 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 311) z art. 2, art. 4 ust. 2, art. 169 ust. 1, art. 228 ust. 7 oraz z art. 238 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: Art. 121a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 20 marca 1998 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 50, poz. 311) jest zgodny z art. 2, art. 4 ust. 2, art. 169 ust. 1 oraz nie jest niezgodny z art. 228 ust. 7 i z art. 238 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Teresa Dębowska-Romanowska Lech Garlicki Jadwiga Skórzewska-Łosiak Wojciech Sokolewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej. (Dz. U. Nr 68, poz. 447) Na podstawie art. 13 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. W Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047 oraz z 1998 r. Nr 19, poz. 88 i Nr 42, poz. 242), wprowadza się następujące zmiany: A) w części pierwszej - Postanowienia wstępne w rozdziale A. Stawki celne: 1) w ust. 3 lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) z krajów i regionów, o których mowa w ust. 4, jeżeli stawka celna preferencyjna nie została określona, a towar nie pochodzi z kraju lub regionu wymienionego również w wykazie nr I; jeżeli towar pochodzi z kraju lub regionu wymienionego w wykazie nr I, przepis ust. 2 i ust. 3 lit. b) stosuje się odpowiednio"; 2) w ust. 8 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) w wysokości 0% stosuje się do towarów o charakterze handlowym, jeżeli wartość jednej przesyłki nie przekracza równowartości 10 ECU, a przesyłka nie jest częścią serii podobnych przesyłek w jednym transporcie"; B) w części drugiej Tabela stawek celnych: 1) po wyrazach "Tabela stawek celnych" dodaje się symbol "*" w brzmieniu: "* odnosi się do nowego kodu PCN"; 2) pozycje towarowe określone kodami PCN 0511 10 00, 0511 10 00 1, 0511 10 00 9 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnakrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0511 10 00- Nasienie zwierząt gospodarskich: * 0511 10 00 1- - Bydlęce-58,73,50 000000 * 0511 10 00 9- - Pozostałe-58,73,50 000000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0511 10 00 0- Nasienie bydlęce-58,73,50 000000 3) pozycje towarowe określone kodami PCN 0511 99 50, 0511 99 50 1, 0511 99 50 9, 0511 99 80, 0511 99 80 1, 0511 99 80 9 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0511 99 50- - - Embriony zwierząt gospodarskich: * 0511 99 50 1- - - - Bydlęce-108,76,80 000000 * 0511 99 50 9- - - - Pozostałe-108,76,80 000000 * 0511 99 80- - - Pozostałe: * 0511 99 80 1- - - - Komórki jaj zwierząt gospodarskich-108,76,80 000000 * 0511 99 80 9- - - - Pozostałe-108,76,80 000000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0511 99 50 0- - - Embriony bydlęce-108,76,80 000000 0511 99 80- - - Pozostałe: * 0511 99 80 1- - - - Nasienie zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce-58,73,50 000000 * 0511 99 80 3- - - - Embriony zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce-108,76,80 000000 * 0511 99 80 5- - - - Komórki jajowe zwierząt gospodarskich-108,76,80 000000 * 0511 99 80 9- - - - Pozostałe-108,76,80 000000 4) pozycja towarowa określona kodem PCN 0702 00 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0702 00 00 0Pomidory, świeże lub chłodzone: otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone: 5) pozycja towarowa określona kodem PCN 0704 10 05 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0704 10 05 0- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia-2038 minimum 17,33 ECU/t14 023 20 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0704 10 05 0- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia-2038 minimum 17,33 ECU/t140 023 20 6) pozycja towarowa określona kodem PCN 0704 10 80 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0704 10 80 0- - Od 1 grudnia do 31 grudnia-2038 minimum 17,33 ECU/t14 023 20 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0704 10 80 0- - Od 1 grudnia do 31 grudnia-2038 minimum 17,33 ECU/t140 023 20 7) pozycje towarowe określone kodami PCN 0705 21 00 0, 0705 29 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0705 21 00 0- - Endywia (Cichorium intybus var. Foliosum)-2060,614 10101010510 0705 29 00 0- - Pozostała-2060,614 10101010510 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 0705 21 00 0- - Endywia (Cichorium intybus var. Foliosum)-2060,6140 10101010510 0705 29 00 0- - Pozostała-2060,6140 10101010510 8) pozycja towarowa określona kodem PCN 0707 00 05 7 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0707 00 05 7- - Od 16 maja do 31 października-60 + 0,16 ECU/kg52 + maksimum 0,57 ECU/kg 1030 24 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0707 00 05 6- - Od 16 maja do 30 września-60 + 0,16 ECU/kg52 + maksimum 0,57 ECU/kg 1030 24 * 0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października-60 + 0,16 ECU/kg52 + maksimum 0,57 ECU/kg 1030 10 9) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0805 10 50 0 dodaje się pozycje towarowe określone kodami PCN 0805 10 82 0, 0805 10 84 0, 0805 10 86 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 - - Pozostałe: 0805 10 82 0- - - Od 1 stycznia do 31 marca-1517,3 + maksimum 0,28 ECU/kg10,505 000000 0805 10 84 0- - - Od 1 kwietnia do 15 października-1517,3 + maksimum 0,28 ECU/kg10,505 000000 0805 10 86 0- - - Od 16 października do 31 grudnia-1517,3 + maksimum 0,28 ECU/kg10,505 000000 10) pozycja towarowa określona kodem PCN 0806 10 10 5 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0806 10 10 5- - - - Od 15 lipca do 31 października-253814010 010 50012,5 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0806 10 10 5- - - - Od 15 lipca do 31 października-253814015 010 50012,5 11) pozycja towarowa określona kodem PCN 0809 10 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0809 10 00 0- Morele-253817,5015 88880 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 0809 10 00 0- Morele-253817,5015 8888 0 12) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2205 90 90 9 skreśla się pozycję towarową określoną tym samym kodem PCN 2205 90 90 9 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.l70,5 minimum 19,8 ECU/hl + 1,9 ECU %/hl57 minimum 16,3 ECU/hl + 1,53 ECU %/hl 13) pozycja towarowa określona kodem PCN 2301 10 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2301 10 00 0- Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów; skwarki.-1030700 000000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2301 10 00 0- Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów; skwarki.-10307000a000000 14) pozycje towarowe określone kodami PCN od 2710 00 71 0 do 2710 00 98 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 - - - Do innych celów: 2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie przekraczającej 2%-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie przekraczającej 2,8%-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%-25 minimum 33 ECU/t- 333338,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: 2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego-15- 333335,37,505 2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81-15- 333335,37,505 2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5(CN) do niniejszego działu-15- 333335,37,505 - - - Do innych celów: 2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe oleje turbinowe-15- 333335,37,505 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne-15- 333335,37,505 2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła-15- 3333307,505 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe-15- 333335,37,505 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne-15- 333335,37,505 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne-15- 333335,37,505 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje-15- 333335,37,505 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 - - - Do innych celów: 2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie przekraczającej 2%-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie przekraczającej 2,8%-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%-25 minimum 33 ECU/t- 330008,8 minimum 12 ECU/t12,508,3 - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: 2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego-15- 330005,37,505 2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81-15- 330005,37,505 2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5(CN) do niniejszego działu-15- 330005,37,505 - - - Do innych celów: 2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe oleje turbinowe-15- 330005,37,505 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne-15- 330005,37,505 2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła-15- 3300007,505 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe-15- 330005,37,505 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne-15- 330005,37,505 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne-15- 330005,37,505 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje-15- 330005,37,505 15) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2918 19 skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2918 19 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2918 19 10 0- - - Kwas jabłkowy, jego sole i estry-3097,201,81,80003,2003 16) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2918 19 30 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 2918 19 40 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 2918 19 40 0- - - Kwas 2,2-bis (hydroksymetyl) propionowy-3097,201,81,80003,2003 17) pozycje towarowe określone kodami PCN od 3501 do 3505 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 3501Kazeina, kazeiniany i inne pochodne kazeiny; kleje kazeinowe: 3501 10- Kazeina: 3501 10 10 0- - Do produkcji regenerowanych włókien włókienniczych-1560,7 660005,3700 3501 10 50 0- - Do stosowania w przemyśle innym niż produkującym żywność lub pasze-1560,7 660005,3700 3501 10 90 0- - Pozostałe-2060,7 8800071000 3501 90- Pozostałe: 3501 90 10 0- - Kleje kazeinowe-2060,7 8800071000 3501 90 90 0- - Pozostałe-2060,7 8800071000 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i inne pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3000 3502 11 90 0- - - Pozostała-52,7 minimum 1,73 ECU/kg45,3 minimum 1,47 ECU/kg 000005,3000 3502 19- - Pozostała: 3502 19 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3000 3502 19 90 0- - - Pozostała-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3000 3502 20- Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki: 3502 20 10 0- - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3000 - - Pozostała: 3502 20 91 0- - - Suszona (np. w arkuszach, łuskach, płatkach, w proszku)-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50000005,3000 3502 20 99 0- - - Pozostałe-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50000005,3000 3502 90- Pozostałe: - - Albuminy inne niż albumina jaja i albumina mleka (laktalbumina): 3502 90 20 0- - - Niezdatne lub uznane jako niezdatne do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3700 3502 90 70 0- - - Pozostałe-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3700 3502 90 90 0- - Albuminiany i pochodne innych albumin-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,3700 3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie) oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego, wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne-56,3 minimum 2,9 ECU/kg45,4 330005,322,700 3503 00 80 0- Pozostałe-56,3 minimum 2,9 ECU/kg45,4 330005,322,700 3504 00 00 0Peptony i ich pochodne; inne substancje białkowe oraz ich pochodne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; proszek skórzany, nawet chromowany-151310,505,65,60004,6000 3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: 3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie: 3505 10 10 0- - Dekstryny-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,500 - - Inne modyfikowane skrobie: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,500 3505 10 90 0- - - Pozostałe-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,500 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające w masie mniej niż 25% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,500 3505 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 55% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,500 3505 20 50 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej, ale mniej niż 80% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,500 3505 20 90 0- - Zawierające w masie 80% lub więcej skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,500 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 3501Kazeina, kazeiniany i inne pochodne kazeiny; kleje kazeinowe: 3501 10- Kazeina: 3501 10 10 0- - Do produkcji regenerowanych włókien włókienniczych-1560,7 660005,370 3501 10 50 0- - Do stosowania w przemyśle innym niż produkującym żywność lub pasze-1560,7 660005,370 3501 10 90 0- - Pozostałe-2060,7 880007100 3501 90- Pozostałe: 3501 90 10 0- - Kleje kazeinowe-2060,7 880007100 3501 90 90 0- - Pozostałe-2060,7 880007100 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i inne pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,300 3502 11 90 0- - - Pozostała-52,7 minimum 1,73 ECU/kg45,3 minimum 1,47 ECU/kg 000005,300 3502 19- - Pozostała: 3502 19 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,300 3502 19 90 0- - - Pozostała-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,300 3502 20- Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki: 3502 20 10 0- - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,300 - - Pozostała: 3502 20 91 0- - - Suszona (np. w arkuszach, łuskach, płatkach, w proszku)-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50000005,300 3502 20 99 0- - - Pozostałe-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50000005,300 3502 90- Pozostałe: - - Albuminy inne niż albumina jaja i albumina mleka (laktalbumina): 3502 90 20 0- - - Niezdatne lub uznane jako niezdatne do konsumpcji przez ludzi-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,370 3502 90 70 0- - - Pozostałe-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,370 3502 90 90 0- - Albuminiany i pochodne innych albumin-1545,3 minimum 1,47 ECU/kg10,50660005,370 3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie) oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego, wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne-56,3 minimum 2,9 ECU/kg45,4 330005,322,70 3503 00 80 0- Pozostałe-56,3 minimum 2,9 ECU/kg45,4 330005,322,70 3504 00 00 0Peptony i ich pochodne; inne substancje białkowe oraz ich pochodne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; proszek skórzany, nawet chromowany-151310,505,65,60004,600 3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: 3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie: 3505 10 10 0- - Dekstryny-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,50 - - Inne modyfikowane skrobie: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,50 3505 10 90 0- - - Pozostałe-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,10 ECU/kg0,10 ECU/kg0005,37,50 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające w masie mniej niż 25% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,50 3505 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 55% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,50 3505 20 50 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej, ale mniej niż 80% skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,50 3505 20 90 0- - Zawierające w masie 80% lub więcej skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi-15 minimum 0,23 ECU/kg11 + 0,21 ECU/kg 0,12 ECU/kg0,12 ECU/kg0005,37,50 18) pozycja określona kodem PCN 3702 54 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 3702 54- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i długości nie przekraczającej 30 m, inne niż na slajdyszt.3097,201,81,80003,2003 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 3702 54- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i długości nie przekraczającej 30 m, inne niż na slajdy: 19) w tomie 2 Taryfy celnej w części pierwszej Postanowienia wstępne w rozdziale A. Stawki celne w ust. 5 litery a) - i) zastępuje się odpowiednio cyframi 1) - 9); 20) pozycje towarowe określone kodami PCN 5003 10 00 0, 5003 90 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5003 10 00 0- Nie zgrzeblone, ani nie czesane-1511,79,404,44,40008,2000 5003 90 00 0- Pozostałe-1511,79,404,44,40008,2000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5003 10 00 0- Nie zgrzeblone, ani nie czesane-1511,79,402,22,20008,2000 5003 90 00 0- Pozostałe-1511,79,402,22,20008,2000 21) pozycja towarowa określona kodem PCN 5101 11 00 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 11 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 0000021000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 11 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 000002100 22) pozycja towarowa określona kodem PCN 5101 19 00 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 19 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 0000021000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 19 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 000002100 23) pozycja towarowa określona kodem PCN 5101 21 00 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 21 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 0000021000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 21 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 000002100 24) pozycja towarowa określona kodem PCN 5101 29 00 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 29 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 0000021000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 29 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 000002100 25) pozycja towarowa określona kodem PCN 5101 30 00 1 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 30 00 1- - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 0000021000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5101 30 00 1- - O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej-3052,7 000002100 26) pozycje towarowe określone kodami PCN od 5112 11 10 0 do 5112 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5112 11 10 0- - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 330905,49,2011,6 5112 11 90 0- - - Pozostałem24015,4 330905,49,2011,6 5112 19- - Pozostałe: - - - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2 5112 19 11 0- - - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 330905,49,2011,6 5112 19 19 0- - - - Pozostałem24015,4 330905,49,2011,6 - - - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2: 5112 19 91 0- - - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 330905,49,2011,6 5112 19 99 0- - - - Pozostałem24015,4 330905,49,2011,6 5112 20 00 0- Pozostałe, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymim24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 30- Pozostałe, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi: 5112 30 10 0- - O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 30 30 0- - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 30 90 0- - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 90- Pozostałe: 5112 90 10 0- - Zawierające w masie ponad 10% materiałów włókienniczych objętych działem 50m24015,4 330905,49,2011,6 - - Pozostałe: 5112 90 91 0- - - O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 90 93 0- - - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 5112 90 99 0- - - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2m24015,4 3,13,101005,49,2011,6 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5112 11 10 0- - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 3306,905,49,2011,6 5112 11 90 0- - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,2011,6 5112 19- - Pozostałe: - - - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2: 5112 19 11 0- - - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 3306,905,49,2011,6 5112 19 19 0- - - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,2011,6 - - - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2: 5112 19 91 0- - - - W cenie 3 ECU lub więcej za m2m24015,4 3306,905,49,2011,6 5112 19 99 0- - - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,2011,6 5112 20 00 0- Pozostałe, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymim24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 30- Pozostałe, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciętymi: 5112 30 10 0- - O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 30 30 0- - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 30 90 0- - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 90- Pozostałe: 5112 90 10 0- - Zawierające w masie ponad 10% materiałów włókienniczych objętych działem 50m24015,4 3306,905,49,2011,6 - - Pozostałe: 5112 90 91 0- - - O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 90 93 0- - - O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 5112 90 99 0- - - O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2m24015,4 3,13,106,905,49,2011,6 27) pozycje towarowe określone kodami PCN od 5208 11 10 0 do 5211 59 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5208 11 10 0- - - Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gazy medycznejm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 11 90 0- - - Pozostałem24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 12 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2 i o szerokości: 5208 12 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 12 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 13 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Bielone: 5208 21- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2: 5208 21 10 0- - - Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gaz medycznychm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 21 90 0- - - Pozostałem24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 22 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o szerokości: 5208 22 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 22 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 23 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Barwione: 5208 31 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 32 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o szerokości: 5208 32 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 32 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 33 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5208 41 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 42 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 43 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 49 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Drukowane: 5208 51 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 52- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: 5208 52 10 0- - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 52 90 0- - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2m24015,4 330905,49,27,711,6 5208 53 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5208 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 5209Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o masie jednostkowej powyżej 200 g/m2: - Nie bielone: 5209 11 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Bielone: 5209 21 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Barwione: 5209 31 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5209 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 42 00 0- - Drelichm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 43 00 0- - Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 49- - Pozostałe tkaniny: 5209 49 10 0- - - Tkaniny żakardowe o szerokości powyżej 115 cm, lecz mniejszej niż 140 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 49 90 0- - - Pozostałem24015,4 330905,49,27,711,6 - Drukowane: 5209 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5209 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 5210Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami chemicznymi, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2: - Nie bielone: 5210 11- - O splocie płóciennym: 5210 11 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 11 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Bielone: 5210 21- - O splocie płóciennym: 5210 21 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 21 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Barwione: 5210 31- - O splocie płóciennym: 5210 31 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 31 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5210 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 42 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 49 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Drukowane: 5210 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5210 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 5211Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami chemicznymi, o masie jednostkowej powyżej 200 g/m2: - Nie bielone: 5211 11 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Bielone: 5211 21 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Barwione: 5211 31 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5211 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 42 00 0- - Drelichm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 43 00 0- - Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 49- - Pozostałe tkaniny: 5211 49 10 0- - - Tkaniny żakardowem24015,4 330905,49,27,711,6 5211 49 90 0- - - Pozostałem24015,4 330905,49,27,711,6 - Drukowane: 5211 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 330905,49,27,711,6 5211 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 330905,49,27,711,6 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5208 11 10 0- - - Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gazy medycznejm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 11 90 0- - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 12 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2 i o szerokości: 5208 12 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 12 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 13 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Bielone: 5208 21- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2: 5208 21 10 0- - - Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gaz medycznychm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 21 90 0- - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 22 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o szerokości: 5208 22 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 22 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 23 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Barwione: 5208 31 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości: 5208 32 11 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 13 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 15 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 19 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 - - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o szerokości: 5208 32 91 0- - - - Nie przekraczającej 115 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 93 0- - - - Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 95 0- - - - Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 32 99 0- - - - Powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 33 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5208 41 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 42 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 43 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 49 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Drukowane: 5208 51 00 0- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 52- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2: 5208 52 10 0- - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 52 90 0- - - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2m24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 53 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5208 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o masie jednostkowej powyżej 200 g/m2: - Nie bielone: 5209 11 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Bielone: 5209 21 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Barwione: 5209 31 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5209 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 42 00 0- - Drelichm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 43 00 0- - Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 49- - Pozostałe tkaniny: 5209 49 10 0- - - Tkaniny żakardowe o szerokości powyżej 115 cm, lecz mniejszej niż 140 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 49 90 0- - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Drukowane: 5209 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5209 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami chemicznymi, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2: - Nie bielone: 5210 11- - O splocie płóciennym: 5210 11 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 11 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Bielone: 5210 21- - O splocie płóciennym: 5210 21 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 21 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Barwione: 5210 31- - O splocie płóciennym: 5210 31 10 0- - - O szerokości nie przekraczającej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 31 90 0- - - O szerokości powyżej 165 cmm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5210 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 42 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 49 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Drukowane: 5210 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5210 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami chemicznymi, o masie jednostkowej powyżej 200 g/m2: - Nie bielone: 5211 11 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 12 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 19 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Bielone: 5211 21 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 22 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 29 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Barwione: 5211 31 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 32 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 39 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Z przędzy o różnych barwach: 5211 41 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 42 00 0- - Drelichm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 43 00 0- - Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 49- - Pozostałe tkaniny: 5211 49 10 0- - - Tkaniny żakardowem24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 49 90 0- - - Pozostałem24015,4 3306,905,49,27,711,6 - Drukowane: 5211 51 00 0- - O splocie płóciennymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 52 00 0- - O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowymm24015,4 3306,905,49,27,711,6 5211 59 00 0- - Pozostałe tkaninym24015,4 3306,905,49,27,711,6 28) pozycja towarowa określona kodem PCN 5502 00 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5502 00 10 0- Z włókna octanowego-2564,801,21,20002,1002 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 5502 00 40 0- Z włókna octanowego-2564,801,21,20002,1002 29) pozycje towarowe określone kodami PCN 7016 90 30 0 i 7016 90 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 7016 90 30 0- - Szkło wielokomórkowe lub piankowe-15- 330005,3005 7016 90 90 0- - Pozostałe-40- 88000140013,2 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 7016 90 30 0- - Szkło wielokomórkowe lub piankowe-15-00330005,3005 7016 90 90 0- - Pozostałe-40-0088000140013,2 30) pozycja towarowa określona kodem PCN 7307 29 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 7307 29 10 0- - - Gwintowane-4015,4 966669699 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 7307 29 10 0- - - Gwintowane-4015,4 666669699 31) pozycja towarowa określona kodem PCN 8443 51 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskie-3097,201,81,80003,2003 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskieszt.3097,201,81,80003,2003 32) pozycje towarowe określone kodami PCN 8443 90 10 0 i 8443 90 80 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8443 90 10 0- - Z żeliwa lub stali-3097,201,81,80003,2003 8443 90 80 0- - Pozostałe-3097,201,81,80003,2003 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 - - Pozostałe: 8443 90 10 0- - - Z żeliwa lub stali-3097,201,81,80003,2003 8443 90 80 0- - - Pozostałe-3097,201,81,80003,2003 33) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8459 69 10 0 skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8459 69 91 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 - - - Pozostałe: 8459 69 91 0- - - - Frezarki wzdłużne bramoweszt.3097,200000004,500 34) pozycja towarowa określona kodem PCN 8459 69 99 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8459 69 99 0- - - - Pozostałeszt.3097,200000004,500 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8459 69 90 0- - - Pozostałeszt.3097,200000004,500 35) pozycje towarowe określone kodami PCN 8464 90 10 0 i 8464 90 20 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8464 90 10 0- - Do trasowania lub zarysowywania płytek półprzewodnikowych-3092,80000000000 * 8464 90 20 0- - Do obróbki wyrobów ceramicznych-3092,80000000000 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8464 90 10 0- - Do trasowania lub zarysowywania płytek półprzewodnikowychszt.3092,80000000000 * 8464 90 20 0- - Do obróbki wyrobów ceramicznychszt.3092,80000000000 36) pozycje towarowe określone kodami PCN od 8471 10 10 0 do 8471 90 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8471 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnychszt.40540000001,8303,8 8471 10 90 0- - Pozostałeszt.4086,40000002,84,806 8471 30- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z jednostki centralnej, klawiatury i monitora: * 8471 30 10 0- - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,806 - - Pozostałe: * 8471 30 91 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,806 * 8471 30 99 0- - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,806 - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie: 8471 41 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8303,8 - - - Pozostałe: * 8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,806 - - - - Pozostałe: * 8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,806 * 8471 41 99 0- - - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,806 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: 8471 49 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8303,8 - - - Pozostałe: 8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,806 - - - - Pozostałe: * 8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,806 * 8471 49 99 0- - - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,806 8471 50- Procesory cyfrowe inne niż objęte podpozycjami 8471 41 i 8471 49 zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia wyjściowe: 8471 50 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8303,8 - - Pozostałe: * 8471 50 30 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,806 - - - Pozostałe: * 8471 50 91 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcjiszt.4086,40000002,84,806 * 8471 50 99 0- - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,806 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: 8471 60 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8303,8 - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarkiszt.40540000001,8303,8 8471 60 50 0- - - Klawiaturyszt.40540000001,8303,8 8471 60 90 0- - - Pozostałeszt.40540000001,8303,8 8471 70- Urządzenia pamięci: 8471 70 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8303,8 - - Pozostałe: 8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnejszt.40540000001,8303,8 - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: 8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczneszt.40540000001,8303,8 - - - - - Pozostałe: 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardychszt.40540000001,8303,8 8471 70 59 0- - - - - - Pozostałeszt.40540000001,8303,8 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowejszt.40540000001,8303,8 8471 70 90 0- - - - Pozostałeszt.40540000001,8303,8 8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania danych: 8471 80 10 0- - Urządzenia peryferyjneszt.40540000001,8303,8 8471 80 90 0- - Pozostałeszt.40540000001,8303,8 8471 90 00 0- Pozostałeszt.40540000001,8303,8 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8471 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnychszt.40540000001,8301,7 8471 10 90 0- - Pozostałeszt.4086,40000002,84,802,6 8471 30- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z jednostki centralnej, klawiatury i monitora: * 8471 30 10 0- - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,802,6 - - Pozostałe: * 8471 30 91 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,802,6 * 8471 30 99 0- - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,802,6 - Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych: 8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie: 8471 41 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8301,7 - - - Pozostałe: * 8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,802,6 - - - - Pozostałe: * 8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,802,6 * 8471 41 99 0- - - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,802,6 8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów: 8471 49 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8301,7 - - - Pozostałe: 8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,802,6 - - - - Pozostałe: * 8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji pomocniczychszt.4086,40000002,84,802,6 * 8471 49 99 0- - - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,802,6 8471 50- Procesory cyfrowe inne niż objęte podpozycjami 8471 41 i 8471 49 zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia wyjściowe: 8471 50 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8301,7 - - Pozostałe: * 8471 50 30 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio-wideoszt.4086,40000002,84,802,6 - - - Pozostałe: * 8471 50 91 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcjiszt.4086,40000002,84,802,6 * 8471 50 99 0- - - - Pozostałeszt.4086,40000002,84,802,6 8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej obudowie urządzenia pamięci: 8471 60 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8301,7 - - Pozostałe: 8471 60 40 0- - - Drukarkiszt.40540000001,8301,7 8471 60 50 0- - - Klawiaturyszt.40540000001,8301,7 8471 60 90 0- - - Pozostałeszt.40540000001,8301,7 8471 70- Urządzenia pamięci: 8471 70 10 0- - Dla lotnictwa cywilnegoszt.40540000001,8301,7 - - Pozostałe: 8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnejszt.40540000001,8301,7 - - - Pozostałe: - - - - Urządzenia pamięci dyskowej: 8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczneszt.40540000001,8301,7 - - - - - Pozostałe: 8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardychszt.40540000001,8301,7 8471 70 59 0- - - - - - Pozostałeszt.40540000001,8301,7 8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowejszt.40540000001,8301,7 8471 70 90 0- - - - Pozostałeszt.40540000001,8301,7 8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania danych: 8471 80 10 0- - Urządzenia peryferyjneszt.40540000001,8301,7 8471 80 90 0- - Pozostałeszt.40540000001,8301,7 8471 90 00 0- Pozostałeszt.40540000001,8301,7 37) pozycje towarowe określone kodami PCN 8473 10 11 0 do 8473 50 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8473 10 11 0- - - Do maszyn z podpozycji 8469 11 00-304,53,600,90,90001,62,703,4 * 8473 10 19 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 10 90 0- - Pozostałe-3097,201,81,80003,25,406,8 - Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8470: 8473 21- - Do elektronicznych maszyn liczących z podpozycji nr 8470 10, 8470 21 lub 8470 29: 8473 21 10 0- - - Zespoły elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 21 90 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 29- - Pozostałe: 8473 29 10 0- - - Zespoły elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 29 90 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne-304,53,60000001,62,703,4 8473 30 90 0- - Pozostałe-304,53,60000001,62,703,4 8473 40- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8472: - - Zespoły elektroniczne: * 8473 40 11 0- - - Do maszyn z podpozycji 8472 90 30 0-304,53,600,90,90001,62,703,4 * 8473 40 19 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 40 90 0- - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 50- Części i akcesoria w równym stopniu odpowiednie do użycia w maszynach i urządzeniach klasyfikowanych w dwóch lub więcej pozycjach o nr 8469 do 8472: 8473 50 10 0- - Akcesoria elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,703,4 8473 50 90 0- - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,703,4 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8473 10 11 0- - - Do maszyn z podpozycji 8469 11 00-304,53,600,90,90001,62,701,5 * 8473 10 19 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 10 90 0- - Pozostałe-3097,201,81,80003,25,403,0 - Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8470: 8473 21- - Do elektronicznych maszyn liczących z podpozycji nr 8470 10, 8470 21 lub 8470 29: 8473 21 10 0- - - Zespoły elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 21 90 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 29- - Pozostałe: 8473 29 10 0- - - Zespoły elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 29 90 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471: 8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne-304,53,60000001,62,701,5 8473 30 90 0- - Pozostałe-304,53,60000001,62,701,5 8473 40- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8472: - - Zespoły elektroniczne: * 8473 40 11 0- - - Do maszyn z podpozycji 8472 90 30 0-304,53,600,90,90001,62,701,5 * 8473 40 19 0- - - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 40 90 0- - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 50- Części i akcesoria w równym stopniu odpowiednie do użycia w maszynach i urządzeniach klasyfikowanych w dwóch lub więcej pozycjach o nr 8469 do 8472: 8473 50 10 0- - Akcesoria elektroniczne-304,53,600,90,90001,62,701,5 8473 50 90 0- - Pozostałe-304,53,600,90,90001,62,701,5 38) pozycja towarowa określona kodem PCN 8504 90 19 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8504 90 19 0- - - - Pozostałe-3097,201,81,80003,24,503 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8504 90 18 0- - - - Pozostałe-3097,201,81,80003,24,503 39) pozycja towarowa określona kodem PCN 8529 10 80 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8529 10 80 0- - - Pozostałe-309 1,81,80003,25,403 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8529 10 90 0- - - Pozostałe-309 1,81,80003,25,403 40) pozycja towarowa określona kodem PCN 8548 90 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8548 90 10 0- - Dynamiczne pamięci o dostępie swobodnym w różnych formach, takich jak pakiety D-RAMS i moduły-3097,20000000000 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 8548 90 10 0- - Dynamiczne pamięci o dostępie swobodnym w różnych formach, takich jak pakiety D-RAM i moduły-3097,20000000000 41) pozycje określone kodami PCN od 8703 21 10 0 do 8707 90 90 9 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8703 21 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 21 90- - - Używane: 8703 21 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: 8703 22 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 90- - - Używane: 8703 22 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 90- - - Używane: 8703 23 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: 8703 24 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 24 90- - - Używane: 8703 24 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 31 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 31 90- - - Używane: 8703 31 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 32 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 90- - - Używane: 8703 32 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 33 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 90- - - Używane: 8703 33 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 90- Pozostałe: 8703 90 10- - Z silnikiem elektrycznym: 8703 90 10 1- - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.12,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 90 10 9- - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.12,3 minimum 875 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 90 90- - Pozostałe: 8703 90 90 1- - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 90 90 9- - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego: 8704 10- Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie: - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym: 8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3szt.35- 202020202025252525 8704 10 19 0- - - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8704 10 90 0- - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym): 8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: 8704 21 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202525302525252525 - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3: 8704 21 31 0- - - - - Noweszt.35- 202525302525252525 8704 21 39 0- - - - - Używaneszt.35- 202525302525252525 - - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie: 8704 21 91- - - - - Nowe: 8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)szt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 892,9 ECU/szt.20 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 21 91 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8704 21 99- - - - - Używane: 8704 21 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 892,9 ECU/szt.20 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1785,7 ECU/szt.20 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.30 minimum 2143 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8704 21 99 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton: 8704 22 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202525302525252525 - - - Pozostałe: 8704 22 91 0- - - - Noweszt.35- 202525302525252525 8704 22 99 0- - - - Używaneszt.35- 202525302525252525 8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton: 8704 23 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202525302525252525 - - - Pozostałe: 8704 23 91 0- - - - Noweszt.35- 202525302525252525 8704 23 99 0- - - - Używaneszt.35- 202525302525252525 - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: 8704 31 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202525302525252525 - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3: 8704 31 31 0- - - - - Noweszt.35- 202525302525252525 8704 31 39 0- - - - - Używaneszt.35- 202525302525252525 - - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3: 8704 31 91- - - - - Nowe: 8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)szt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 31 91 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8704 31 99- - - - - Używane: 8704 31 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.30 minimum 2143 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8704 31 99 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton: 8704 32 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202525302525252525 - - - Pozostałe: 8704 32 91 0- - - - Noweszt.35- 202525302525252525 8704 32 99 0- - - - Używaneszt.35- 202525302525252525 8704 90 00 0- Pozostałeszt.35- 202525302525252525 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe): 8705 10 00 1- - O udźwigu nie przekraczającym 40 tonszt.35- 0000025252525 8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton, ale nie przekraczającym 100 tonszt.35- 0000025252525 8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 tonszt.35- 0000025252525 8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertniczeszt.35- 0000025252525 8705 30 00 0- Pojazdy strażackieszt.35- 0000025252525 8705 40 00 0- Betoniarki samochodoweszt.35- 0000025252525 8705 90- Pozostałe: 8705 90 10 0- - Pojazdy pogotowia technicznegoszt.35- 0000025252525 8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące betonszt.35- 0000025252525 8705 90 90 0- - Pozostałeszt.35- 0000025252525 8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704: 8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 11 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.30 minimum 2143 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8706 00 19- - Dla pozostałych: 8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 19 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.30 minimum 2143 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. - Pozostałe: 8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703: 8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 91 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 893 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1786 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8706 00 99- - Dla pozostałych: 8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 99 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.30 minimum 1071 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.30 minimum 2143 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703: 8707 10 10 0- - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8707 10 90 0- - Pozostałeszt.35 minimum 850 ECU/szt.- 20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.25 minimum 607 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt. 8707 90- Pozostałe: 8707 90 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów według pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705szt.0- 000000000 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8707 90 10)szt.0- 000000000 8707 90 90 9- - - Pozostałeszt.35 minimum 850 ECU/szt.- 25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.30 minimum 729 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt. otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8703 21 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 21 90- - - Używane: 8703 21 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: 8703 22 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 90- - - Używane: 8703 22 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 90- - - Używane: 8703 23 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: 8703 24 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 24 90- - - Używane: 8703 24 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: 8703 31 10 0- - - Noweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 31 90- - - Używane: 8703 31 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 32 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 90- - - Używane: 8703 32 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: 8703 33 11 0- - - - Samochody kempingoweszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 7 minimum 250 ECU/szt.7 minimum 250 ECU/szt.00012,3 minimum 437,5 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 19 0- - - - Pozostałeszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 90- - - Używane: 8703 33 90 1- - - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 90- Pozostałe: 8703 90 10- - Z silnikiem elektrycznym: 8703 90 10 1- - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.000020 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 90 10 9- - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.000020 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8703 90 90- - Pozostałe: 8703 90 90 1- - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8703 90 90 9- - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego: 8704 10- Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie: - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym: 8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3szt.35- 202020202025252525 8704 10 19 0- - - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8704 10 90 0- - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko­ lub średnioprężnym): 8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: 8704 21 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202020202525252525 - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3: 8704 21 31 0- - - - - Noweszt.35- 202020202525252525 8704 21 39 0- - - - - Używaneszt.35- 202020202525252525 - - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie: 8704 21 91- - - - - Nowe: 8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)szt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 21 91 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8704 21 99- - - - - Używane: 8704 21 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8704 21 99 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton: 8704 22 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202020202525252525 - - - Pozostałe: 8704 22 91 0- - - - Noweszt.35- 202020202525252525 8704 22 99 0- - - - Używaneszt.35- 202020202525252525 8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton: 8704 23 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202020202525252525 - - - Pozostałe: 8704 23 91 0- - - - Noweszt.35- 202020202525252525 8704 23 99 0- - - - Używaneszt.35- 202020202525252525 - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: 8704 31 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202020202525252525 - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3: 8704 31 31 0- - - - - Noweszt.35- 202020202525252525 8704 31 39 0- - - - - Używaneszt.35- 202020202525252525 - - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3: 8704 31 91- - - - - Nowe: 8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)szt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 31 91 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8704 31 99- - - - - Używane: 8704 31 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8704 31 99 9- - - - - - Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton: 8704 32 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)szt.35- 202020202525252525 - - - Pozostałe: 8704 32 91 0- - - - Noweszt.35- 202020202525252525 8704 32 99 0- - - - Używaneszt.35- 202020202525252525 8704 90 00 0- Pozostałeszt.35- 202020202525252525 8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe): 8705 10 00 1- - O udźwigu nie przekraczającym 40 tonszt.35- 0000025252525 8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton, ale nie przekraczającym 100 tonszt.35- 0000025252525 8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 tonszt.35- 0000025252525 8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertniczeszt.35- 0000025252525 8705 30 00 0- Pojazdy strażackieszt.35- 0000025252525 8705 40 00 0- Betoniarki samochodoweszt.35- 0000025252525 8705 90- Pozostałe: 8705 90 10 0- - Pojazdy pogotowia technicznegoszt.35- 0000025252525 8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące betonszt.35- 0000025252525 8705 90 90 0- - Pozostałeszt.35- 0000025252525 8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705: - Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3: 8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704: 8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 11 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8706 00 19- - Dla pozostałych: 8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 19 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. - Pozostałe: 8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703: 8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 91 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt.20 minimum 714,3 ECU/szt. 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt.20 minimum 1428,6 ECU/szt. 8706 00 99- - Dla pozostałych: 8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8706 00 99 5- - - Pozostałe, do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt.25 minimum 892,9 ECU/szt. 8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt.25 minimum 1785,7 ECU/szt. 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705: 8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703: 8707 10 10 0- - Do montażu przemysłowegoszt.0- 000000000 8707 10 90 0- - Pozostałeszt.35 minimum 850 ECU/szt.- 20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt.20 minimum 485,7 ECU/szt. 8707 90- Pozostałe: 8707 90 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów według pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705szt.0- 000000000 8707 90 90- - Pozostałe: 8707 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8701 (bez 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8707 90 10)szt.0- 000000000 8707 90 90 9- - - Pozostałeszt.35 minimum 850 ECU/szt.- 25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt.25 minimum 607,1 ECU/szt. 42) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8711 40 00 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 8711 50 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 8711 50 00 0- Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o pojemności skokowej powyżej 800 cm3szt.3097,201,81,80003,24,503 43) pozycja towarowa określona kodem PCN 9027 80 16 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9027 80 16 0- - - Urządzenia do przeprowadzania pomiarów właściwości fizycznych podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych lub związanych z nimi warstw izolacyjnych lub przewodzących podczas procesu produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9027 80 16 0- - - Urządzenia do przeprowadzania pomiarów właściwości fizycznych podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych lub związanych z nimi warstw izolacyjnych lub przewodzących podczas procesu produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych-3064,801,21,20002,1302 44) pozycja towarowa określona kodem PCN 9027 80 17 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 9027 80 17 0- - - Pozostałe-3064,801,21,20002,1302 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9027 80 17 0- - - Pozostałe-3064,801,21,20002,1302 45) pozycja towarowa określona kodem PCN 9027 80 96 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9027 80 96 0- - - Urządzenia do przeprowadzania pomiarów właściwości fizycznych podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych lub związanych z nimi warstw izolacyjnych lub przewodzących podczas procesu produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9027 80 96 0- - - Urządzenia do przeprowadzania pomiarów właściwości fizycznych podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych lub związanych z nimi warstw izolacyjnych lub przewodzących podczas procesu produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych-3064,801,21,20002,1302 46) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9031 80 10 0 podpozycja w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 - - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych:-308,66,901,71,700034,302,8 otrzymuje brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 - - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych: 47) pozycje towarowe określone kodami PCN 9031 80 32 0 i 9031 80 34 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9031 80 32 0- - - - - Do kontroli płytek i urządzeń półprzewodnikowych lub kontroli masek fotograficznych lub siatek używanych w produkcji urządzeń półprzewodnikowych-3060,801,21,20002,1302 * 9031 80 34 0- - - - - Pozostałe-3060,801,21,20002,1302 otrzymują brzmienie: Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael 12345678910111213141516 * 9031 80 32 0- - - - - Do kontroli płytek i urządzeń półprzewodnikowych lub kontroli masek fotograficznych lub siatek używanych w produkcji urządzeń półprzewodnikowych-3064,801,21,20002,1302 * 9031 80 34 0- - - - - Pozostałe-3064,801,21,20002,1302 § 2. 1. Do towarów, o których mowa w § 1, objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się stawki celne określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047 oraz z 1998 r. Nr 19, poz. 88 i Nr 42, poz. 242), jeżeli stawka celna określona w niniejszym rozporządzeniu jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem, że towarom tym nadano przeznaczenie celne w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone fakturami, wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 maja 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych mogą być wypłacane poza limitem. (Dz. U. Nr 69, poz. 448) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych mogą być wypłacane poza limitem (Dz. U. Nr 94, poz. 465 i Nr 136, poz. 669) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) premii dla pracowników podległych Ministrowi Finansów, a w szczególności dla pracowników, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów - w ramach środków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, 4) premii dla pracowników podległych Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, w szczególności dla tych, którzy przyczynili się bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych - w ramach środków, o których mowa w art. 276 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach,"; 2) skreśla się pkt 5 i 10; 3) w pkt 11 po wyrazach "w sprawie najniższego wynagrodzenia" dodaje się wyrazy "za pracę"; 4) skreśla się pkt 13; 5) dodaje się pkt 14, 15 i 16 w brzmieniu: "14) premii dla pracowników Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska, a w szczególności dla tych, którzy przyczynili się do skutecznej realizacji zadań - w ramach środków, o których mowa w art. 18a ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, 15) premii dla pracowników urzędu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, Przewodniczącego Komisji i jego zastępców oraz dla dyrektora generalnego urzędu Komisji - w ramach środków, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, 16) nagród dla funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów budżetowych lub ujawnienia przestępstw - w ramach środków, o których mowa w art. 36 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 2 czerwca 1998 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. (Dz. U. Nr 69, poz. 449) Na podstawie art. 201 ust. 5 oraz w związku z art. 203 ust. 7 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1998 r. (poz. 449) STATUT URZĘDU NADZORU NAD FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI § 1. 1. Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, zwany dalej "Urzędem Nadzoru", jest centralnym organem administracji rządowej. 2. Urząd działa na podstawie ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) oraz niniejszego statutu. § 2. Zadaniem Urzędu Nadzoru jest ochrona interesów członków funduszy emerytalnych oraz uczestników pracowniczych programów emerytalnych. § 3. 1. Prezes Urzędu Nadzoru, zwany dalej "Prezesem", kieruje Urzędem Nadzoru przy pomocy wiceprezesów, Dyrektora Generalnego oraz dyrektorów komórek wymienionych w § 5. 2. Prezes może upoważnić osoby wymienione w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu Nadzoru, do wydawania w jego imieniu decyzji w określonych przez niego sprawach. § 4. Prezes może tworzyć stałe lub doraźne komisje i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, określając cel ich powołania, nazwę, skład osobowy, zakres zadań i tryb działania tych organów. § 5. W skład Urzędu Nadzoru wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Sekretariat Prezesa, 2) Departament Prawno-Licencyjny, 3) Departament Nadzoru, 4) Departament Pracowniczych Programów Emerytalnych, 5) Departament Analiz i Komunikacji Społecznej, 6) Departament Polityki Finansowej, 7) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 8) Sekretariat Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru. § 6. 1. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Urzędu Nadzoru określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa na wniosek Dyrektora Generalnego Urzędu Nadzoru. 2. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu Nadzoru, o których mowa w § 5, rozstrzyga Prezes. § 7. 1. Prezesowi, wiceprezesom oraz Dyrektorowi Generalnemu Urzędu Nadzoru premię ze środków stanowiących dochód środka specjalnego Urzędu Nadzoru przyznaje Prezes Rady Ministrów za okres półrocza kalendarzowego. Premia jest przyznawana na wniosek Prezesa w miesiącu następującym po ostatnim miesiącu półrocza kalendarzowego. 2. Prezes Rady Ministrów ustala i przyznaje premię, o której mowa w ust. 1, w wysokości do 150% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 25 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad nabywania przez kierowników jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych lasów, gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz innych nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych i prawnych. (Dz. U. Nr 69, poz. 450) Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Las lub grunt przeznaczony do zalesienia może być nabyty w szczególności w przypadkach: 1) bezpośredniej jego przyległości do gruntu pozostającego w zarządzie Lasów Państwowych, 2) zniesienia współwłasności, 3) regulacji przebiegu granicy polno-leśnej. 2. Inne nieruchomości, w tym zabudowane i przeznaczone do zabudowy, mogą być nabywane, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej prowadzonej przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1-3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079). § 2. 1. Nabycie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia oraz innej nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu zgody Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, wyrażonej na pisemny wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) uzasadnienie nabycia, 2) oznaczenie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innej nieruchomości według danych z ewidencji gruntów i budynków, 3) oznaczenie księgi wieczystej prowadzonej dla lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innej nieruchomości, 4) aktualny opis stanu prawnego lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innej nieruchomości, a w szczególności: obciążenia i spory graniczne, 5) części składowe gruntu z przynależnościami, 6) informację o przeznaczeniu nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego. § 3. Las, grunt przeznaczony do zalesienia oraz inna nieruchomość mogą być nabyte za cenę nie wyższą od wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 25 maja 1998 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzania przetargu na sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych. (Dz. U. Nr 69, poz. 451) Na podstawie art. 38 ust. 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Przetarg na sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, zwanych dalej "nieruchomościami", przeprowadza powołana odpowiednio przez nadleśniczego, dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych lub Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, zwanych dalej "sprzedającymi", komisja przetargowa w składzie 3-7 członków, która wyłania ze swego składu przewodniczącego. 2. Przetarg przeprowadza się w trybie przetargu: 1) ustnego nieograniczonego, 2) pisemnego nieograniczonego, 3) pisemnego ograniczonego. 3. O wyborze trybu przetargu decyduje sprzedający. § 2. 1. W przetargu mogą brać udział osoby fizyczne i prawne, po wniesieniu wadium w określonej wysokości i w wyznaczonym terminie. 2. Wadium nie może być niższe niż 5% ceny wywoławczej nieruchomości i wyższe niż 20% tej ceny. 3. Wadium może być wnoszone w gotówce lub czekiem potwierdzonym przez bank. § 3. 1. Wadium zwraca się w terminie trzech dni po odwołaniu lub zamknięciu przetargu, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Wadium wniesione przez uczestnika, który przetarg wygrał, zalicza się na poczet ceny nabycia nieruchomości. 3. Wadium ulega przepadkowi na rzecz sprzedającego w razie uchylenia się uczestnika przetargu, który przetarg wygrał, od zawarcia umowy. § 4. Ogłoszenie o przetargu wywiesza się w siedzibie sprzedającego nieruchomość co najmniej na 21 dni przed wyznaczonym terminem przetargu, a ponadto informację o ogłoszeniu przetargu podaje się do publicznej wiadomości przez zamieszczenie w prasie lub w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. § 5. Członkiem komisji przetargowej nie może być osoba uczestnicząca w przetargu, a także osoba jej bliska. § 6. 1. Nieruchomość nie może być sprzedana w pierwszym przetargu, jeżeli: 1) żaden z uczestników przetargu ustnego nieograniczonego nie zaoferował postąpienia ponad cenę wywoławczą, 2) żaden z uczestników przetargu pisemnego nie zaoferował ceny wyższej od wywoławczej. 2. Jeżeli nieruchomość nie została sprzedana w pierwszym przetargu, przeprowadza się drugi przetarg po upływie jednego miesiąca, lecz nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia zakończenia pierwszego przetargu. 3. W drugim przetargu cenę wywoławczą nieruchomości można ustalić w wysokości niższej niż wartość nieruchomości ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego, jednak nie niższej niż 2/3 tej wartości. 4. Sprzedający może odwołać ogłoszony przetarg jedynie z uzasadnionych przyczyn, informując o tym niezwłocznie w formie właściwej dla ogłoszenia o przetargu. § 7. 1. Sprzedający w ciągu 21 dni od dnia zakończenia przetargu jest obowiązany zawiadomić osobę wygrywającą przetarg o miejscu i terminie zawarcia z nią umowy sprzedaży. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia. 2. Jeżeli osoba ustalona jako nabywca nieruchomości nie stawi się bez usprawiedliwienia w miejscu i terminie podanym w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, sprzedający może odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone wadium nie podlega zwrotowi. Rozdział 2 Przetarg ustny nieograniczony § 8. Ogłoszenie o przetargu ustnym nieograniczonym powinno zawierać: 1) wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, z podaniem: a) oznaczenia nieruchomości według księgi wieczystej, b) oznaczenia nieruchomości według danych z ewidencji gruntów i budynków, c) powierzchni nieruchomości, d) opisu nieruchomości, e) przeznaczenia nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i sposobu jej zagospodarowania, f) informacji o obciążeniach nieruchomości, g) ceny wywoławczej nieruchomości, nie niższej niż wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego, 2) termin i miejsce przetargu, 3) wysokość wadium, termin i miejsce jego wniesienia, 4) pouczenie o skutkach uchylenia się od zawarcia umowy. § 9. 1. Przewodniczący komisji przetargowej otwiera przetarg, przekazując uczestnikom przetargu informacje, o których mowa w § 8 pkt 1 i 4, oraz podaje do wiadomości imiona i nazwiska lub nazwy osób, które wpłaciły wadium i zostały dopuszczone do przetargu. 2. Uczestnicy przetargu zgłaszają ustnie kolejne postąpienia ceny, dopóki, mimo trzykrotnego wywołania, nie ma dalszego postąpienia. 3. Postąpienie nie może wynosić mniej niż 1% ceny wywoławczej nieruchomości, z zaokrągleniem w górę do stu złotych. 4. Cena zaoferowana przez uczestnika przetargu przestaje wiązać, gdy inny uczestnik zaoferuje cenę wyższą. 5. Po ustaniu postąpień przewodniczący komisji przetargowej uprzedza uczestników, że po trzecim wywołaniu najwyższej z zaoferowanych cen dalsze postąpienia nie zostaną przyjęte, po czym wywołuje trzykrotnie tę cenę, zamyka przetarg i ogłasza imię i nazwisko lub nazwę osoby, która wygrała przetarg. § 10. 1. Komisja przetargowa sporządza protokół przebiegu przetargu ustnego nieograniczonego, który powinien zawierać: 1) oznaczenie nieruchomości, 2) termin i miejsce przetargu, 3) imiona i nazwiska osób wchodzących w skład komisji, 4) dane o osobach dopuszczonych i nie dopuszczonych do przetargu, wraz z uzasadnieniem, 5) cenę wywoławczą nieruchomości i cenę osiągniętą, 6) imię, nazwisko i adres lub nazwę i siedzibę osoby, która wygrała przetarg. 2. Protokół podpisują członkowie komisji przetargowej. Rozdział 3 Przetarg pisemny nieograniczony § 11. Ogłoszenie o przetargu pisemnym nieograniczonym powinno zawierać: 1) wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, z podaniem: a) oznaczenia nieruchomości według księgi wieczystej, b) oznaczenia nieruchomości według danych z ewidencji gruntów i budynków, c) powierzchni nieruchomości, d) opisu nieruchomości, e) przeznaczenia nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i sposobu jej zagospodarowania, f) obciążenia nieruchomości, g) ceny wywoławczej nieruchomości, nie niższej niż wartość ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego, 2) termin i miejsce składania pisemnych ofert, 3) termin i miejsce przetargu, 4) wysokość wadium, termin i miejsce jego wniesienia, 5) pouczenie o skutkach uchylenia się od zawarcia umowy. § 12. Pisemna oferta powinna zawierać; 1) imię, nazwisko i adres lub nazwę i siedzibę oferenta, 2) datę sporządzenia oferty, 3) oświadczenie, że oferent zapoznał się z warunkami przetargu i przyjmuje te warunki bez zastrzeżeń, 4) oferowaną cenę i sposób jej zapłaty, 5) dowód wniesienia wadium. § 13. 1. Przewodniczący komisji przetargowej stwierdza prawidłowość ogłoszenia przetargu oraz ustala liczbę otrzymanych ofert. 2. Komisja przetargowa: 1) otwiera koperty z ofertami, dokonuje szczegółowej analizy ofert, a następnie odrzuca oferty nie odpowiadające warunkom przetargu, 2) wybiera najkorzystniejszą z ofert, uwzględniając oferowaną cenę oraz sposób jej zapłaty, 3) sporządza protokół przebiegu przetargu, podając w nim rozstrzygnięcie przetargu wraz z uzasadnieniem. 3. Protokół podpisują członkowie komisji przetargowej. 4. Data podpisania protokołu przebiegu przetargu jest datą zakończenia przetargu. 5. O wyniku przetargu komisja przetargowa zawiadamia oferentów na piśmie w terminie 14 dni od dnia zamknięcia przetargu. 6. Zawiadomienie oferenta, który wygrał przetarg, powinno określać termin i miejsce zawarcia umowy. § 14. Uczestnik przetargu pisemnego nieograniczonego jest związany ofertą do daty zakończenia przetargu. § 15. 1. W przypadku złożenia równorzędnych ofert, komisja przetargowa kontynuuje przetarg w formie licytacji między oferentami, którzy złożyli te oferty, wyznaczając jednocześnie termin licytacji. 2. Komisja przetargowa zawiadamia oferentów, o których mowa w ust. 1, o terminie i miejscu licytacji. 3. W trakcie licytacji oferenci zgłaszają ustnie kolejne postąpienia ceny powyżej najwyższej ceny zamieszczonej w równorzędnych ofertach, dopóki, mimo trzykrotnego wywołania, nie ma dalszych postąpień. Przepisy § 9 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Przetarg pisemny ograniczony § 16. Przetarg pisemny ograniczony przeprowadza się, jeżeli warunki przetargowe mogą być spełnione tylko przez ograniczoną liczbę osób. § 17. Do przetargu pisemnego ograniczonego stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3 z następującymi uzupełnieniami: 1) w ogłoszeniu o przetargu podaje się informację, że przetarg jest ograniczony, oraz rodzaj tych ograniczeń, 2) złożone oferty są wstępnie analizowane przez komisję przetargową, która kwalifikuje oferentów do uczestniczenia w przetargu, 3) wadium wnoszą tylko ci oferenci, którzy zostali zakwalifikowani do uczestniczenia w przetargu, 4) oferentów zakwalifikowanych do uczestniczenia w przetargu zawiadamia się na piśmie o terminie i miejscu przetargu, 5) oferentów zakwalifikowanych do przetargu nie może być mniej niż dwóch. Rozdział 5 Przepis końcowy § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 28 maja 1998 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać specjalistyczne jednostki i inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego. (Dz. U. Nr 69, poz. 452) Na podstawie art. 25 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) zarządza się, co następuje: § 1. Specjalistyczne jednostki oraz inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego powinny: 1) przedmiotem swojej działalności obejmować wykonywanie planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu, 2) posiadać potencjał zapewniający terminowe wykonywanie prac dla urządzanego obiektu, 3) zapewnić wykonanie planów urządzenia lasu, uproszczonych planów urządzenia lasu przez osoby o przygotowaniu teoretycznym i praktycznym z zakresu leśnictwa, ochrony przyrody, ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy i praktyki zawodowej z zakresu urządzania lasu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 25 maja 1998 r. w sprawie określenia zakresu wyłączonego mienia, przeznaczonego na pomoc dla pracowników upadłego przedsiębiorcy oraz ich rodzin, sposobu zarządzania i likwidacji tego mienia. (Dz. U. Nr 69, poz. 453) Na podstawie art. 22 § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Mieniem przeznaczonym na pomoc dla pracowników upadłego przedsiębiorcy oraz ich rodzin są zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym, na dzień ogłoszenia upadłości, środki pieniężne zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", tworzonego na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770). 2. Środki, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o kwoty pochodzące ze zwrotu udzielonych pożyczek na cele mieszkaniowe, wpłaty odsetek bankowych od środków Funduszu, opłaty pobierane od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z usług i świadczeń socjalnych organizowanych przez upadłego. § 2. Mieniem, o którym mowa w § 1, zarządza upadły przedsiębiorca, chyba że w sprawie jest ustanowiony likwidator, kurator bądź przedstawiciel upadłego przedsiębiorcy albo reprezentant upadłego ustanowiony na podstawie przepisów o przedsiębiorstwach państwowych, wydatkując zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym Funduszu środki na cele i według zasad określonych w ustawie wymienionej w § 1 ust. 1. § 3. Nie wykorzystane środki Funduszu, pozostające na odrębnym rachunku bankowym Funduszu według stanu na dzień zamknięcia bilansu upadłego przedsiębiorcy, zwiększają Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. (Dz. U. Nr 69, poz. 454) Na podstawie art. 774 pkt 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady ustalania oraz wysokość należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej odbywanej na obszarze kraju. 2. Podróżą służbową jest wykonywanie zadania określonego przez pracodawcę poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, w terminie i miejscu określonych w poleceniu wyjazdu służbowego. § 2. Miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej określa pracodawca w poleceniu wyjazdu służbowego. § 3. Z tytułu podróży służbowej przysługują diety oraz zwrot kosztów: 1) przejazdów z miejscowości stałego miejsca pracy bądź z miejscowości zamieszkania pracownika do miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej i z powrotem, 2) noclegów bądź ryczałt za nocleg, 3) dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu, 4) innych udokumentowanych wydatków. § 4. 1. Dieta stanowi ekwiwalent pieniężny na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej. 2. Dieta wynosi 12 zł za dobę podróży służbowej. 3. Kwota diety, o której mowa w ust. 2, ulega podwyższeniu stosownie do wskaźnika wzrostu cen żywności, w przypadku gdy wzrost tych cen w stosunku do miesiąca poprzedzającego ustalenie diety przekroczy 10%. 4. Podwyżkę diety wprowadza się począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po uzyskaniu informacji od Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego o przekroczeniu wzrostu cen, o którym mowa w ust. 3. 5. Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży służbowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania. 6. Przy obliczaniu diet stosuje się następujące zasady: 1) jeżeli podróż służbowa trwa nie dłużej niż dobę i wynosi: a) od 8 do 12 godzin - przysługuje połowa diety, b) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości, 2) jeżeli podróż służbowa trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: a) do 8 godzin - przysługuje połowa diety, b) ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości. 7. Dieta nie przysługuje za czas delegowania do miejscowości, w której pracownik zamieszkuje. § 5. 1. Środek transportu właściwy do odbycia podróży służbowej określa pracodawca w poleceniu wyjazdu służbowego. 2. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje. 3. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży służbowej samochodem stanowiącym własność pracownika. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu według stawek za jeden kilometr przebiegu, określonych przez pracodawcę na podstawie przepisów w sprawie warunków ustalania i zasad zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy. § 6. 1. Za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży służbowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety. 2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik odbywa podróż służbową pojazdem samochodowym (służbowym lub prywatnym). § 7. 1. Za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem. 2. Pracownikowi, któremu w czasie podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku z kwatery prywatnej bądź z hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety. 3. Ryczałt za nocleg przysługuje wówczas, gdy nocleg trwał co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 2100 i 700. 4. Prawo do zwrotu kosztów lub ryczałtu za nocleg nie przysługuje po nocnej podróży, w czasie której pracownik korzystał z wagonu sypialnego lub kuszetki, a także jeżeli pracodawca uzna, że pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości zamieszkania. § 8. 1. Pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej trwającej co najmniej 10 dni przysługuje prawo do przejazdu do miejscowości zamieszkania w dniu wolnym od pracy na koszt pracodawcy. 2. Za przejazd do miejscowości zamieszkania i z powrotem przysługuje zwrot kosztów przejazdu środkiem transportu określonym przez pracodawcę. 3. Za czas pobytu w miejscowości zamieszkania nie przysługują diety ani zwrot kosztów lub ryczałt za nocleg. § 9. Pracownikowi, którego obowiązki służbowe polegają na częstych wyjazdach na obszar przydzielonego mu rejonu działania, pracodawca może ustalić, za zgodą pracownika - z uwzględnieniem zasad wynikających z rozporządzenia - ryczałt miesięczny, obejmujący ogólną kwotę należności za określoną liczbę dni podróży służbowych w miesiącu. § 10. Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 39, poz. 387 i z 1997 r. Nr 34, poz. 327). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 czerwca 1998 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie określenia wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy. (Dz. U. Nr 69, poz. 455) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się do dnia 31 grudnia 1998 r. wielkości progowe i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy, określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 1 czerwca 1998 r. (poz. 455) WIELKOŚCI PROGOWE I CENY PROGU DLA TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY KOD PCNNazwa towaruJedn. miaryWielkość progowa w jednost. fiz.Cena progu w złotych za jednostk. miary 12345 0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki:mln szt.41,0 - O masie nie przekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 0105 11 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 0105 12 00 0- - Indyki 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie nie przekraczającej 2000 g 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie powyżej 2000 g 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczki 0105 99 20 0- - - Gęsi 0105 99 30 0- - - Indyki 0105 99 50 0- - - Perliczki 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:t4750 0201 10 00 0- Tusze i półtuszet7636,44 0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:t 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"t7636,44 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielonet7148,35 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielonet9973,10 0201 20 90 0- - Pozostałet16775,57 0201 30 00 0- Bez kościt21491,17 0202Mięso wołowe mrożone:t14751 0202 10 00 0- Tusze i półtuszet8877,79 0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:t 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"t9223,68 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielonet5891,63 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielonet6641,05 0202 20 90 0- - Pozostałet10488,09 0202 30- Bez kości:t 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez polędwicyt6602,62 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałkit9903,93 0202 30 90 0- - Pozostałet11445,05 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:t39060 - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze:t 0203 11 10 0- - - Ze świń domowycht4777,10 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:t - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałkit7025,37 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałkit8036,13 0203 19- - Pozostałe:t - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałkit6425,83 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmit8374,33 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałkit4519,60 - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kościt8166,80 0203 19 59 0- - - - - Pozostałet- - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze:t 0203 21 10 0- - - Ze świń domowycht4312,07 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:t - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałkit6863,96 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałkit6514,22 0203 29- - Pozostałe:t - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałkit6425,83 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmit8036,13 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałkit4800,16 - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kościt8462,73 0203 29 59 0- - - - - Pozostałet- 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone lub mrożone:t57643 - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:t 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"t5468,87 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"t3850,89 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowanet4938,51 0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:t 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"t3797,08 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowanet5042,28 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:t - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kościt13059,19 - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit3843,20 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bezt6917,76 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3074,56 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit8727,91 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałkit6076,10 0207 13 70 0- - - - - Pozostałet11940,82 - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątrobyt- 0207 13 99 0- - - - Pozostałet3843,20 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:t - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kościt12817,07 - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit9650,27 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bezt3747,12 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3074,56 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit9058,42 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałkit6106,84 0207 14 70 0- - - - - Pozostałet12167,57 - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątrobyt- 0207 14 99 0- - - - Pozostałet5511,15 - Z indyków: 0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:t 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"t6533,44 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowanet9608,00 0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:t 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"t6829,37 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowanet6910,07 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:t - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kościt13028,45 - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit13155,27 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bezt3920,06 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3105,31 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit10757,12 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałkit5491,93 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałet6833,21 0207 26 80 0- - - - - Pozostałet7686,40 - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątrobyt- 0207 26 99 0- - - - Pozostałet8328,21 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:t - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kościt12678,72 - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit12982,33 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bezt3920,06 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3105,31 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit10760,96 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałkit4269,80 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałet6637,21 0207 27 80 0- - - - - Pozostałet8966,19 - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątrobyt- 0207 27 99 0- - - - Pozostałet5046,12 - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:t - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"t6103,00 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"t7113,76 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowanet6667,95 - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"t7959,27 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowanet9888,55 0207 32 90 0- - - Perliczkit6656,42 0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:t - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"t6537,28 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowanet6452,73 - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"t7686,40 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowanet9538,82 0207 33 90 0- - - Perliczkit7859,34 0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone:t 0207 34 10 0- - - Z gęsit- 0207 34 90 0- - - Z kaczekt- 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:t - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsit16729,45 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczekt16264,42 - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczekt3843,20 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsit5122,99 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczekt7321,30 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bezt3843,20 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3009,23 - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsit17809,39 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt12755,58 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsit11902,39 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt6310,53 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kaczet9012,30 0207 35 79 0- - - - - Pozostałet19216,00 - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątrobyt- 0207 35 99 0- - - - Pozostałet6272,10 0207 36- - Pozostałe, mrożone:t - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsit17882,41 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczekt13624,14 - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczekt3843,20 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsit5122,99 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczekt8647,20 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bezt4142,97 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3116,84 - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsit16618,00 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt11848,59 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsit11902,39 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt6379,71 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kaczet9012,30 0207 36 79 0- - - - - Pozostałet19216,00 - - - Podroby: - - - - Wątroby: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsiet- 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kaczet- 0207 36 89 0- - - - - Pozostałet- 0207 36 90 0- - - - Pozostałet- 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej zawartości tłuszczu:t14180 0405 10- Masło:t - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kgt 0405 10 19 0- - - - Pozostałet 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzanet 0405 10 50 0- - - Masło z serwatkit 0405 10 90 0- - Pozostałet 0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu:t 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej 60%t 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej 75%t 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 75%, ale nie przekraczającej 80%t 0405 90- Pozostałe:t 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o zawartości wody w masie poniżej 0,5%t 0405 90 90 0- - Pozostałet 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: - Drobiu: 0407 00 30 0- - Pozostałemln szt.222104,88 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałet33013193,71 0408 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłet5352674,87 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymit154300,54 - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałet20210430,44 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 80 0- - - Pozostałet752294,39 0409 00 00 0Miód naturalny:t14083397,39 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowet281- 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: - - Od 1 czerwca do 31 października: 0603 10 11 0- - - Różet1135039/szt. 0603 10 13 0- - - Goździkit133- 0603 10 25 0- - - Chryzantemyt11720,65/szt. - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 51 0- - - Różet17890,65/szt. 0603 10 53 0- - - Goździkit419- 0603 10 65 0- - - Chryzantemyt6510,96/szt. 0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone:t677332651,81 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marcat2651,81 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietniat2651,81 0702 00 00 3- Od 1 do 14 majat2321,29 0702 00 00 5- Od 15 do 31 majat2321,29 0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 wrześniat2321,29 0702 00 00 8- Od 1 do 31 październikat2321,29 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudniat- 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:t 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutegot-2621,06 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietniat33492621,06 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 majat11652621,06 0707 00 05 7- - Od 16 maja do 31 październikat9891114,53 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopadat-2621,06 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudniat-2621,06 0707 00 90 0- Korniszonyt3874- 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:t 0808 10- Jabłka:t 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudniat10700- - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:t 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat14821952,35 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat14822279,02 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudniat24701921,60 0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:t 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat14821952,35 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat75212279,02 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudniat24701921,60 0808 10 90- - - Pozostałe:t 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat23002279,02 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat126422279,02 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudniat38321921,60 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:t1527355 1001 90- Pozostałe:t 1001 90 10 0- - Orkisz do siewut- - - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą: 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą:t 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłejt568,79 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicąt- 1001 90 99 0- - - Pozostałet- 1002 00 00 0Żytot208300488,09 1003 00Jęczmień:t337313 1003 00 10 0- Nasionat- 1003 00 90 0- Pozostałyt426,60 1004 00 00 0Owiest8957564,95 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:t9949 - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durumt1495,00 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkiszat1495,00 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszennat1495,00 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:t 1102 10 00 0- Mąka żytniat14214611,84 1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane:t960 1105 10 00 0- Mąka, grysik i pudert2282,86 1105 20 00 0- Płatki, grudki i granulki ziemniaczanet- 1107Słód palony lub nie:t 1107 10- Nie palony: - - Pozostałe: 1107 10 99 0- - - Pozostałet134051860,88 1108Skrobie; inulina:t - Skrobie: 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczanat71131060,72 1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:t181509 1205 00 10 0- Siewnet- 1205 00 90 0- Pozostałet- 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina:t 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, nie mielone, nie sproszkowane ani nie w formie granulekt42455,80 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina:t 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny: lupulinat259- 1210 20 90 0- - Pozostałet132- 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych:t - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielut154- 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej:t84104 - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany:t 1701 12 10 0- - - Do rafinacjit1587,24 1701 12 90 0- - - Pozostałyt2079,17 - Pozostały: 1701 99- - Pozostały:t 1701 99 10 0- - - Cukier białyt2040,74 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel:t38009 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:t 1702 30 10 0- - Izoglukozat2136,82 - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub niet2309,76 1702 30 59 0- - - - Pozostałet2732,52 - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub niet8624,14 1702 30 99 0- - - - Pozostałet1913,91 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego:t 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach:t2162 2002 10 10 0- - Bez skórekt- 2002 10 90 0- - Pozostałet- 2002 90- Pozostałe:t24425 - - O zawartości suchej masy poniżej 12%: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg:t 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kgt- 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kgt- 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kgt- - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie przekraczającej 30%: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg:t 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kgt- 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kgt- 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kgt- - - O zawartości suchej masy powyżej 30%: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg:t 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kgt- 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kgt3055,34 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kgt3055,34 2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:t44586 2106 90- Pozostałe:t - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowet11233,67 - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstrynyt5618,76 - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobit- 2106 90 98 0- - - Pozostałet- 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i inne pochodne albumin:t - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona:t 3502 11 90 0- - - Pozostałat914531,13 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 maja 1998 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestru funduszy emerytalnych, wzoru tego rejestru oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach o wpis do rejestru funduszy emerytalnych. (Dz. U. Nr 69, poz. 456) Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Rejestr funduszy emerytalnych, zwany dalej "rejestrem", prowadzi się dla funduszy emerytalnych określonych w przepisach ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934). § 2. Dla każdego funduszu emerytalnego prowadzi się oddzielną księgę rejestrową. § 3. Księga rejestrowa składa się z następujących rubryk: 1) rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu, 2) rubryka druga - nazwa funduszu emerytalnego, a w przypadku funduszu otwartego - także typ funduszu oraz numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej - REGON, 3) rubryka trzecia - firma, siedziba i adres towarzystwa emerytalnego, sposób reprezentowania towarzystwa emerytalnego oraz numer wpisu towarzystwa do rejestru handlowego wraz z oznaczeniem sądu prowadzącego ten rejestr, 4) rubryka czwarta - lista członków zarządu towarzystwa emerytalnego oraz ustanowionych prokurentów, 5) rubryka piąta - firma (nazwa), siedziba i adres depozytariusza, 6) rubryka szósta - wzmianka o statucie oraz jego zmianach, ze wskazaniem tych zmian, 7) rubryka siódma - przejęcie zarządzania funduszem emerytalnym, likwidacja funduszu emerytalnego, dane likwidatorów, 8) rubryka ósma - data dokonania wpisu oraz podpis sekretarza sądu, 9) rubryka dziewiąta - uwagi. § 4. Księgi rejestrowe nie mogą być wydawane poza miejsce ich przechowywania. § 5. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdego funduszu emerytalnego prowadzi się akta rejestrowe obejmujące dokumenty stanowiące podstawę dokonania wpisu oraz dokumenty dotyczące postępowania rejestrowego. § 6. W postępowaniu w sprawach rejestru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. § 7. Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać dane potrzebne do wypełnienia poszczególnych rubryk rejestru. § 8. 1. Sąd rejestrowy bada, czy zgłoszony wniosek i dołączone do niego dokumenty zgadzają się pod względem formy i treści z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa. 2. Sąd bada, czy zgłoszone dane są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, jeżeli ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości. § 9. W postanowieniu zarządzającym wpis sąd określa treść wpisu oraz rubrykę odpowiedniej księgi rejestrowej, do której wpis ma być dokonany. § 10. Sąd może w treści wpisu powołać się na dokument złożony do akt rejestrowych. Powołane dokumenty uważa się za objęte treścią wpisu. § 11. Postanowienie zarządzające wpis uzasadnia się tylko na wniosek. § 12. 1. O wniesieniu apelacji od postanowienia zarządzającego wpis wpisuje się z urzędu wzmiankę w rubryce dziewiątej rejestru. 2. Wzmianka, o której mowa w ust. 1, ulega wykreśleniu po prawomocnym zakończeniu postępowania. § 13. 1. W razie uchylenia postanowienia zarządzającego dokonanie wpisu, sąd z urzędu zarządza wykreślenie tego wpisu. 2. W razie zmiany postanowienia zarządzającego dokonanie wpisu, sąd z urzędu zarządza odpowiednią zmianę wpisu. § 14. Każdy może, pod nadzorem sekretarza sądowego, przeglądać rejestr oraz złożone do akt dokumenty stanowiące podstawę wpisu. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 maja 1998 r. w sprawie rodzajów dokumentów wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia. (Dz. U. Nr 69, poz. 457) Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. Do wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć następujące dokumenty: 1) dokument określający status przedsiębiorcy, adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania, wraz ze wskazaniem obszaru i miejsca wykonywania działalności gospodarczej, zakresu oraz formy usług ochrony osób i mienia, terminu ważności koncesji i daty rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, 2) urzędowo poświadczoną kopię dokumentu stwierdzającego posiadanie licencji drugiego stopnia osoby lub osób, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740), zwanej dalej "ustawą", 3) zaświadczenie o niekaralności przedsiębiorcy oraz osób, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy, 4) dokument stwierdzający tytuł prawny do lokalu będącego siedzibą przedsiębiorcy i miejscem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, 5) zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON, wydane przez właściwy urząd statystyczny, albo urzędowo poświadczoną jego kopię, 6) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, iż przedsiębiorca nie zalega z wpłatami należności budżetowych. § 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1, przedsiębiorca nie będący osobą fizyczną jest obowiązany dodatkowo dołączyć: 1) umowę (statut) spółki, akt założycielski lub inny przewidziany przepisami prawa dokument dotyczący utworzenia, działalności i organizacji przedsiębiorcy albo urzędowo poświadczone ich kopie, 2) odpis z właściwego rejestru, jeżeli przedsiębiorca podlega wpisowi do rejestru, 3) wykaz członków zarządu, prokurentów i pełnomocników, z podaniem adresów ich miejsc zamieszkania, 4) listę udziałowców lub akcjonariuszy, posiadających co najmniej 50% udziałów lub akcji, 5) dokument określający proporcje udziału kapitału polskiego i obcego w spółce oraz jego wysokość, z podaniem adresów siedziby lub miejsc zamieszkania wspólników - gdy spółka jest podmiotem z udziałem zagranicznym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 maja 1998 r. w sprawie dokumentacji wymaganej przy prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz czasu jej przechowywania. (Dz. U. Nr 69, poz. 458) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dokumentację dotyczącą zatrudnionych pracowników ochrony oraz zawieranych i realizowanych umów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740), zwanej dalej "ustawą", a także czas przechowywania tej dokumentacji. § 2. Przedsiębiorca, o którym mowa w § 1, obowiązany jest prowadzić: 1) aktualny wykaz zatrudnionych pracowników ochrony, 2) w zakresie zawieranych i realizowanych umów: a) rejestr zawartych umów, b) księgę realizacji umowy, wraz z udokumentowanym w formie oddzielnego protokołu szczegółowym opisem okoliczności użycia przez pracownika ochrony środka przymusu bezpośredniego lub broni palnej. § 3. 1. Wykaz pracowników ochrony, o którym mowa w § 2 pkt 1, powinien zawierać w szczególności: 1) imię i nazwisko pracownika ochrony, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) adres miejsca zamieszkania lub pobytu czasowego, 4) serię i numer dowodu osobistego oraz numer ewidencyjny PESEL, 5) numer i stopień licencji, o której mowa w art. 25 ust. 2 i 3 ustawy, a także datę jej wydania oraz określenie organu, który ją wydał, 6) numer pozwolenia na broń lub potwierdzenie dostępu do broni na okaziciela, 7) datę zawarcia z pracownikiem ochrony umowy o pracę lub umowy zlecenia oraz datę jej rozwiązania. 2. Rejestr zawartych umów powinien zawierać w szczególności: 1) numer umowy, 2) określenie rodzaju umowy oraz jej przedmiotu, 3) datę zawarcia i rozwiązania umowy, 4) oznaczenie stron umowy. 3. Księga realizacji umowy powinna zawierać w szczególności: 1) numer umowy, 2) datę rozpoczęcia i zakończenia usługi, 3) miejsce wykonywania usługi, 4) formę wykonywanej usługi określoną zgodnie z art. 3 ustawy, 5) imiona i nazwiska pracowników ochrony wykonujących usługę oraz nadzorujących ich pracowników ochrony z licencją drugiego stopnia, 6) ilość i rodzaj broni przydzielonej pracownikom ochrony do wykonania usługi. § 4. Dokumentacja, o której mowa w § 2, prowadzona jest w formie pisemnej. Elektroniczne nośniki informacji mają w stosunku do niej charakter pomocniczy i nie mogą jej zastępować. § 5. Dokumentację, o której mowa w § 2, przechowuje się przez okres 5 lat liczony od zakończenia działalności przedsiębiorcy, a w przypadku księgi realizacji umowy - od daty wygaśnięcia umowy. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 10 kwietnia 1998 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. (Dz. U. Nr 70, poz. 459) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 kwietnia 1998 r. (poz. 459) PLAN ROZWOJU KATOWICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ 1. Wstęp Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna (KSSE) została ustanowiona na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim (Dz. U. Nr 88, poz. 397 i z 1997 r. Nr 28, poz. 155) na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Istotnym elementem, który wpłynął na utworzenie strefy w województwie katowickim, były zapisy Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego. Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Utworzenie specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim ma wspomóc rozwiązanie problemu restrukturyzacji dużego obszaru przemysłowego przez wsparcie i przyspieszenie tych procesów w regionie katowickim, ze szczególnym uwzględnieniem restrukturyzacji zatrudnienia. Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna jest największą dotychczas strefą ekonomiczną w Polsce; jej całkowity obszar wynosi 826,99 ha. Położona jest na terenie ośmiu miast i gmin województwa i składa się z czterech podstref: gliwickiej, jastrzębsko-żorskiej, sosnowiecko-dąbrowskiej i tyskiej. Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przedsięwzięcia opartą na racjonalnej gospodarce zasobami w preferencyjnych, pod względem podatkowym, warunkach prowadzenia działalności gospodarczej. Zasoby dostępne na terenie strefy stanowią majątek obejmujący grunty, składniki budowlane i infrastrukturę. Właścicielem majątku nie jest zarządzający strefą - Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. W przeważającej części majątek objęty strefą stanowi tzw. zasób własności rolnej Skarbu Państwa, będący w dyspozycji Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (AWRSP). Pozostała część to m.in. własność Skarbu Państwa oddana w użytkowanie wieczyste oraz własność gmin, na których terenie położona jest strefa. Działania zarządzającego strefą będą polegały na: - udostępnianiu składników mienia inwestorom przede wszystkim przez zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości oraz użytkowania wieczystego gruntów; w tym celu zarządzający może m.in. podejmować czynności zmierzające do nabywania mienia objętego strefą na własność, dla dalszego jego udostępniania inwestorom, - tworzeniu warunków racjonalnego gospodarowania infrastrukturą, - przeprowadzeniu przetargów lub rokowań mających na celu wyłonienie podmiotów gospodarczych, które uzyskają zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. W skład kosztów, jakie będzie ponosiła Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna S.A. z tytułu zarządzania strefą, będą wchodziły m.in. koszty związane z nabywaniem od dotychczasowych właścicieli nieruchomości objętych strefą, koszty operacyjne związane z zarządzaniem strefą oraz, w miarę posiadanych środków, udział w budowie i modernizacji infrastruktury. Preferowane będą trwałe inwestycje o charakterze produkcyjnym, przyczyniające się do restrukturyzacji przemysłu ciężkiego oraz do wzrostu zatrudnienia. Potencjalnym inwestorom zarządzający strefą oferuje duże zasoby wykwalifikowanej kadry pracowniczej z możliwością dalszego kształcenia i przekwalifikowania. 2. Misja i cele ustanowienia strefy 2.1. Misja Rozwój województwa katowickiego poprzez stosowanie rozwiązań uwzględniających i wykorzystujących szczególne uwarunkowania regionu. 2.2. Cele strategiczne - zmiana struktury przemysłowej regionu w kierunku odejścia od przemysłu ciężkiego na rzecz zdywersyfikowanej nowoczesnej struktury gospodarki (z udziałem sektora usług), - utworzenie docelowo minimum 25 000 nowych miejsc pracy w strefie, - utworzenie środowiska przyjaznego człowiekowi. 2.3. Działania - zainteresowanie inwestorów podjęciem działalności w strefie poprzez działania promocyjne w kraju i za granicą, m.in. poprzez samorządowe organizacje gospodarcze, - rozwój branż stosujących nowoczesne technologie nie pogłębiające degradacji środowiska naturalnego w regionie, - preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami na terenie Polski, w szczególności w regionie, - dywersyfikacja działalności gospodarczej w strefie, - działania na rzecz zmniejszenia bezrobocia, - uwzględnianie działalności gospodarczej, pozwalającej zatrudniać pracowników zakładów pracy redukujących zatrudnienie, - zapewnienie udziału sektora usług (nie korzystającego ze zwolnień) z aktywnym uczestnictwem zarządzającego, - współpraca zarządzającego z wyspecjalizowanymi firmami i instytucjami w zakresie restrukturyzacji zatrudnienia przedsiębiorstw, których nieruchomości zostały objęte strefą, - współpraca zarządzającego z instytucjami i organizacjami prowadzącymi monitoring wpływu inwestycji na środowisko naturalne, - podwyższenie kapitału akcyjnego spółki zarządzającej oraz poszerzenie grona akcjonariuszy, m.in. o instytucje finansowe. 3. Środki techniczne Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna jest strefą rozproszoną, położoną na 16 terenach zlokalizowanych na obszarach ośmiu gmin. Składa się ona z czterech podstref: - podstrefy gliwickiej o powierzchni 336,39 ha, - podstrefy jastrzębsko-żorskiej (wraz z terenami w gminach Pawłowice i Godów) o powierzchni 125,28 ha, - podstrefy sosnowiecko-dąbrowskiej o powierzchni 221,80 ha, - podstrefy tyskiej o powierzchni 143,52 ha. Ogółem KSSE zajmuje obszar 826,99 ha, w tym 46% gruntów stanowi zasób Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Pozostałe grunty to własność Skarbu Państwa oddana w użytkowanie wieczyste innych podmiotów niż zarządzający oraz własność gmin, na których terenie położona jest strefa. Istotnym elementem atrakcyjności danej lokalizacji jest dostępność do infrastruktury. Dostęp ten jest zróżnicowany w poszczególnych podstrefach, również w obszarach podstref. Część obszarów wymaga nakładów na modernizację lub rozbudowę infrastruktury. 3.1. Podstrefa gliwicka Podstrefa gliwicka obejmuje dwa tereny o łącznej powierzchni 336,39 ha: - teren położony w rejonie skrzyżowania drogi krajowej nr 4 (DK 4) z ul. Wyczółkowskiego o powierzchni 310 ha; ziemia na tym obszarze to grunty rolne i łąki będące w większości w dyspozycji Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa oddział terenowy w Opolu i częściowo gminy Gliwice, - teren w rejonie ul. Bojkowskiej o powierzchni 26 ha; grunty na tym obszarze są w większości własnością Skarbu Państwa i częściowo gminy Gliwice, w wieczystym użytkowaniu następujących podmiotów gospodarczych: • RADAN Gliwice, • POLMAX Gliwice, • POLTING Gliwice, • TIM Gliwice, • HpH Katowice. W otoczeniu podstrefy funkcjonuje szeroka i bardzo dobrze rozwinięta strefa usług. Istnieje bardzo dużo biur projektowych, firm transportowych, dynamicznie rozwija się bankowość oraz wysoko wyspecjalizowane firmy konsultingowe. W bezpośrednim sąsiedztwie podstrefy znajduje się wolny obszar celny i największy port śródlądowy w Polsce z wewnętrzną siecią kolejową, mediami energetycznymi i łącznością telekomunikacyjną. Zarządzający strefą doprowadzi do powstania w podstrefie punktów świadczących usługi na rzecz inwestorów w zakresie handlu (supermarket), gastronomii oraz miejsca obsługi podróżnych, w którym znajdą się: stacje benzynowe, parkingi, motele, punkty gastronomiczne i inne. W rejonie Gliwic dominuje przemysł górniczy, hutniczy, chemiczny, maszynowy, budowlano-montażowy. Teren przy skrzyżowaniu DK 4 i ulicy Wyczółkowskiego Teren ten ma jedynie w nieznacznym stopniu niezbędną infrastrukturę. Budowa i rozbudowa infrastruktury będzie prowadzona etapowo: I etap - infrastruktura związana z fabryką samochodów OPEL Polska - w latach 1997-1998, II etap - infrastruktura dla terenu położonego na północ od DK 4 - w latach 1997-1999, III etap - infrastruktura dla terenu położonego na południe od DK 4 - w latach 1998-2000. Komunikacja Przewiduje się realizację dróg dojazdowych do poszczególnych działek. Będzie to realizowane etapowo: I etap - drogi dojazdowe do terenu fabryki OPEL Polska, wraz z węzłem łączącym fabrykę z drogą krajową nr 4, co częściowo zostało zrealizowane w 1997 r. i zostanie zakończone w 1998 r., II etap - w części północnej modernizacja w 1998 r. istniejącej ul. Wyczółkowskiego i istniejącego węzła drogowego drogi krajowej nr 4 oraz w latach 1998-1999 budowa wewnętrznych dróg dojazdowych, III etap - w części południowej podstrefy budowa wewnętrznych dróg dojazdowych, wraz z modernizacją ul. Wyczółkowskiego w latach 1998-2000. Realizowana jest budowa bocznicy kolejowej na potrzeby fabryki OPEL Polska, która zostanie zakończona w 1998 r. Dla pozostałych terenów plan zagospodarowania terenu przewiduje budowę nowej bocznicy kolejowej, w północnej części podstrefy, która zostanie zrealizowana w zależności od potrzeb zgłoszonych przez inwestorów. Energia elektryczna Teren nie jest obecnie zasilany energią elektryczną z wyjątkiem terenu fabryki OPEL Polska, posiadającego zasilanie placu budowy. Całkowite zapotrzebowanie mocy przy pełnym zagospodarowaniu terenu szacuje się na 44 MW plus 13 MW fabryka OPEL Polska, co daje łącznie 57 MW. Należy zwrócić uwagę, że znaczna część przewidywanego zapotrzebowania określona została wyłącznie wskaźnikowo, gdyż potencjalni odbiorcy nie są jeszcze znani. Budowa nowej stacji 110/20 kV głównego punktu zasilania (GPZ) na terenie podstrefy pozwoli zasilić cały jej obszar. Zasilanie terenu podstrefy będzie zrealizowane etapowo: I etap - zasilanie fabryki OPEL Polska linią kablową o napięciu 20 kV z istniejącej poza strefą stacji - został zrealizowany w 1997 r., II etap - którego rozpoczęcie nastąpi w 1998 r., przewiduje zasilenie północnej części podstrefy, z wybudowanej w ramach tego etapu stacji 110/20 kV, mocą 17 MW dla nowych inwestorów plus 7 MW OPEL Polska, co daje łącznie 24 MW; energia będzie doprowadzana do poszczególnych działek linią kablową o napięciu 20 kV; obciążenie fabryki OPEL Polska przejmie po wybudowaniu również stacja 110/20 kV GPZ, III etap - przewiduje się zasilanie południowej części podstrefy linią kablową 20 kV ze stacji (GPZ) 110/20 kV; realizacja tego etapu nastąpi w latach 1999-2001. Woda Podstrefa ma zasilanie w wodę z kolektora wody pitnej przebiegającego przez ten teren wzdłuż ulicy Wyczółkowskiego. Docelowe zasilanie wymagać będzie dodatkowych inwestycji: I etap - zasilanie fabryki OPEL Polska z istniejącej sieci poza strefą - został zrealizowany w 1997 r., II etap - dla części północnej podstrefy budowa kolektorów, biegnących wzdłuż projektowanych dróg, zasilających poszczególnych inwestorów; realizacja w latach 1998-1999, III etap - dla części południowej budowa kolektorów, zasilających poszczególnych inwestorów, które będą biegły wzdłuż projektowanych dróg, oraz budowa dwóch zbiorników retencyjnych koniecznych do zasilania w okresie wzmożonego zapotrzebowania na wodę; zbiorniki te zlokalizowane będą poza granicami podstrefy; realizacja w latach 1997-2000. Ścieki Teren nie ma kanalizacji sanitarnej. Sieć kanalizacji będzie realizowana etapowo: I etap - odprowadzenie ścieków z terenu fabryki OPEL Polska do istniejącej poza strefą sieci kanalizacji sanitarnej - został zrealizowany w 1997 r. II etap - sieć kanalizacji sanitarnej w północnej części wraz z przepompowniami; realizacja w 1998 r., III etap - sieć kanalizacji sanitarnej dla południowej części wraz z przepompowniami; realizacja w latach 1999-2000. Kanalizacja deszczowa budowana będzie równocześnie z realizacją modernizacji dróg istniejących oraz budową nowych. Gaz Docelowo teren zasilany będzie gazem ziemnym z gazociągów wysokoprężnych przebiegających w pobliżu podstrefy. Zasilanie to będzie realizowane etapowo: I etap - zasilanie fabryki OPEL Polska - został zrealizowany w 1997 r. II etap - zasilanie północnej części podstrefy gazociągiem wysokoprężnym, będącym przedłużeniem gazociągu zasilającego fabrykę OPEL Polska, wraz z budową stacji redukcyjno-pomiarowej; realizacja przewidziana jest na 1998 r. III etap - zasilanie południowej części podstrefy gazociągiem wysokoprężnym wraz z budową stacji redukcyjno-pomiarowej; realizacja - w zależności od zapotrzebowania zgłaszających się inwestorów. Ciepło Nie planuje się zasilania energią cieplną całego terenu podstrefy ze względu na brak zainteresowania ze strony inwestorów. Wyjątek stanowi teren fabryki OPEL Polska, który będzie zasilany energią cieplną dostarczaną przez jeden z zakładów w Gliwicach. Realizacja tego przedsięwzięcia rozpoczęła się w 1997 r. i zostanie zakończona w 1998 r. Telekomunikacja Potrzeby w zakresie telekomunikacji zapewni Telekomunikacja Polska S.A., która zrealizuje niezbędne inwestycje związane z potrzebami inwestorów. Teren przy ulicy Bojkowskiej Teren ten jest aktualnie zagospodarowany i nie przewiduje się nakładów na rozwój infrastruktury technicznej. 3.2. Podstrefa jastrzębsko-żorska Podstrefa jastrzębsko-żorska jest usytuowana w byłym Rybnickim Okręgu Węglowym. Obejmuje ona obszary znajdujące się w granicach administracyjnych miasta Jastrzębie-Zdrój, gminy Godów, miasta Żory i gminy Pawłowice. Całkowity obszar podstrefy wynosi 125,28 ha. Podstrefa jest podzielona na kompleksy: "Pole Gołkowice" - obszar 34,47 ha - własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu Jastrzębskiej Spółki Węglowej S.A. - Kopalnia Węgla Kamiennego "Jastrzębie-Moszczenica". Obszar "Pole Gołkowice" znajduje się w miejscowości Skrzyszów gmina Godów. Według zapisu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Godów jest to obszar funkcji przemysłowej (otoczony strefą ochronną). Teren znajduje się poza zasięgiem oddziaływania górniczego. W planie przestrzennym przewidziano w pobliżu lokalizację oczyszczalni ścieków. Na części terenu były prowadzone roboty przygotowawcze do głębienia szybów (otworów badawczych). Z ogólnej powierzchni tylko 5 ha jest zagospodarowanych (teren ogrodzony i oświetlony). Na terenie lokalizacji znajdują się następujące obiekty: - dwupoziomowa hala rozdzielcza (murowana) z wodą przemysłową, energią elektryczną i ogrzewaniem elektrycznym, - stołówka z łaźnią i kotłownia, - fundamenty pod szyby górnicze, - obiekty tymczasowe (hale i baraki). Określenie zapotrzebowania na poszczególne media zostanie dokonane na podstawie ustaleń z inwestorami. Komunikacja - drogowa - istniejąca szosa asfaltowa o szerokości 6 m, odbijająca od trasy przelotowej Jastrzębie-Wodzisław; droga asfaltowa do obszaru, - kolejowa - linia kolejowa Jastrzębie-Wodzisław (1 tor) biegnąca w odległości 200 m od granic obszaru. Istnieje możliwość rozbudowy bocznicy i doprowadzenia jej do obszaru oraz możliwość wykupienia działek pomiędzy linią kolejową a "Polem Gołkowice". Energia elektryczna Aktualnie teren jest zasilany z sieci 20 kV doprowadzonej bezpośrednio do pola z dwóch niezależnych źródeł. Całkowite zapotrzebowanie mocy przy pełnym zagospodarowaniu terenu szacuje się na 10 MW. Należy zwrócić uwagę, że znaczna część przewidywanego zapotrzebowania określona została wyłącznie wskaźnikowo, gdyż potencjalni odbiorcy nie są jeszcze znani. Woda pitna W odległości 200 m od obszaru przebiega wodociąg wody pitnej # 200 mm. W związku z powyższym konieczne są nakłady na wykonanie przyłączy do terenu strefy. Istnieje możliwość korzystania z ujęcia wody technologicznej w KWK Jastrzębi-Moszczenica. Wykonanie inwestycji planuje się przeprowadzić w dwóch etapach: - doprowadzenie do granic pola, - rozprowadzenie pomiędzy inwestorów. Ścieki Na terenie podstrefy brak kanalizacji sanitarnej. Ścieki sanitarne i technologiczne gromadzone są obecnie w specjalnych kontenerach, czasowo opróżnianych. W pobliżu podstrefy, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, przewidziano budowę oczyszczalni ścieków, która zostanie zakończona w 1998 r. Wykonawcą inwestycji jest Jastrzębski Zakład Wodociągów i Kanalizacji oraz gminy: Jastrzębie, Godów i Mszana. Kanalizacja deszczowa Woda deszczowa odprowadzana jest do cieków wodnych biegnących wokół terenu. Gaz W odległości 200 m od terenu przebiega gazociąg średnioprężny # 100 mm. Niezbędne są nakłady na dokonanie przyłączy gazociągu do lokalizacji. Planuje się wykonanie przyłącza po etapie negocjacji, z którego wynikną faktyczne zapotrzebowania na gaz. Ciepło Tereny "Pola Gołkowice" pozbawione są sieci ciepłowniczej. Telekomunikacja Istniejąca linia kopalniana oraz możliwość podłączenia dużej ilości numerów telefonicznych do nowo budowanej centrali telefonicznej w Skrzyszowie w pełni zaspokoi zapotrzebowanie inwestorów. Gospodarka odpadami Odpady stałe składowane są na wysypisku śmieci zlokalizowanym na terenie miasta Jastrzębie-Zdrój. Obszar "Moszczenica" - obszar 20,78 ha - własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu Jastrzębskiej Spółki Węglowej S.A. i własność gminy Jastrzębie-Zdrój. Obszar "Moszczenica" znajduje się w południowo-zachodniej części miasta Jastrzębie-Zdrój. Obejmuje ona tereny budowlane zasadniczo nie zagospodarowane - wykorzystywane jako plac składowy. Cały teren jest w zasięgu eksploatacji górniczej o niewielkim oddziaływaniu. Komunikacja - drogowa - w odległości 300 m od granicy obszaru znajduje się południowa obwodnica centrum miasta Jastrzębie-Zdrój; w 1998 r. planuje się wykonanie połączenia ww. obwodnicy z terenem strefy, - kolejowa - jest dogodny dostęp do kopalnianej bocznicy kolejowej; bocznica znajduje się bezpośrednio na terenie obszaru. Energia elektryczna Istnieje możliwość podłączenia obszaru do infrastruktury terenów sąsiadujących, tj. do terenów zakładu głównego KWK "Moszczenica". Woda pitna Istnieje możliwość zaopatrzenia inwestorów w wodę z miejskiej sieci wodociągowej: rurociąg PE # 160 mm w ul. Czecha - 250 m, rurociąg PCV # 160 mm w ul. Kusocińskiego - ok. 200 m, rurociąg PE # 110 mm w ul. Chlebowej - ok. 200 m od granic obszaru; rezerwy na ww. sieciach w pełni pokryją zapotrzebowanie inwestorów. Planowane nakłady na wykonanie brakujących odcinków sieci szacuje się na kwotę ok. 250 000,00 zł. Ścieki Teren nie ma kanalizacji sanitarnej. Odprowadzenie ścieków do kolektora # 500 mm w ul. Jagiełły odprowadzającego ścieki do oczyszczalni Ruptawa wymaga nakładów na sieć kanalizacyjną. Nakłady na kanalizację ww. odcinka szacuje się na kwotę ok. 200 000,00 zł. Oczyszczalnia może w pełni przyjąć ścieki odprowadzane z tego terenu. Kanalizacja deszczowa Woda deszczowa może być odprowadzana do przebiegającego przez obszar potoku Ruptawka. W tym celu nakłady inwestycyjne będą skoncentrowane na wykonaniu układu sieci wewnątrz terenu po przyjęciu ostatecznej koncepcji podziału geodezyjnego. Ciepło Bezpośrednie sąsiedztwo obiektów Spółki Energetycznej "Jastrzębie" - EC "Moszczenica" umożliwia korzystanie z energii cieplnej w związku z istniejącą rezerwą. Jednak wykorzystanie wymaga poniesienia przez inwestorów nakładów na doprowadzenie nitki ciepłowniczej długości ok. 700 m. Gospodarka odpadami Odpady stałe mogą być składowane na wysypisku śmieci zlokalizowanym na terenie miasta Jastrzębie-Zdrój. Obszar "Bzie" - powierzchnia 29,92 ha - własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu Jastrzębskiej Spółki Węglowej S.A. oraz własność gminy Jastrzębie-Zdrój, PTSBW - TRANS ROW, własność prywatna, tereny w zarządzie AWRSP. Obszar objęty jest szkodami górniczymi. Przeznaczenie terenu na działalność przemysłowo-usługową. Komunikacja - drogowa - od strony trasy szybkiego ruchu nr 93 (5 km) oraz centrum Jastrzębia (3 km) - drogą krajową (ul. Pszczyńską), - kolejowa - duży węzeł kolejowy znajduje się w sąsiedztwie lokalizacji obszaru; bocznica kolejowa przebiega bezpośrednio przez obszar. Przebieg trakcji kolejowej umożliwia dobudowę bocznicy na pozostałych częściach obszaru. Możliwe jest również włączenie do linii kolei górniczej. Energia elektryczna Na obszarze występują dwa niezależne zasilania w energię elektryczną oraz czynna rozdzielnia 4 × 20 kV nie w pełni mogąca zaspokoić potrzeby inwestorów. Woda pitna Istnieją duże rezerwy, które mogą w pełni zaspokoić potrzeby inwestorów (zasilanie dwustronne - studnie poborowe, dwie magistrale wodne # 100 mm z sieci zasilających miasto Jastrzębie). Na obszarze istnieją i są eksploatowane małe ujęcia wodne (19); stanowią one dodatkowe awaryjne źródło zaopatrzenia w wodę mieszkańców (zaopatrzenie dla ok. 30 000 mieszkańców). Pod względem chemicznym woda odpowiada normom wód zdatnych do picia. W odległości 700 m od obszaru możliwe jest pobieranie wody ze studni głębinowych wierconych z koniecznością jej uzdatniania w celach gospodarczo-bytowych. Ścieki Odbiór ścieków sanitarnych i technologicznych jest możliwy przez wewnętrzny układ sieci kanalizacyjnej, położonej w granicy obszaru. Lokalna oczyszczalnia ścieków wykorzystana jest w niewielkim stopniu. Znajduje się w odległości 200 m od granicy obszaru. Woda deszczowa Woda deszczowa częściowo jest odprowadzana do cieków otwartych. Gaz Istnieje możliwość korzystania z gazu przebiegającego gazociągiem średnioprężnym # 400 mm w odległości ok. 300 m od obszaru. Ciepło Istnieje możliwość przyłączenia do ciepłociągów biegnących w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru. Planuje się zasilanie z dwóch stron: 1) od osiedla Pniówek - lokalna kotłownia (4 km), 2) od Elektrociepłowni Zofiówka. Gospodarka odpadami W odległości 1 km od obszaru jest ekologiczne wysypisko śmieci (podłoże uszczelnione folią o 7-krotnej rozciągliwości) wyposażone w wagę oraz instalację do odzysku gazu. Planuje się instalację do kompaktacji odpadów. Wysypisko może przyjąć 800 000 t odpadów na miesiąc; wykorzystuje się obecnie 250 000 t na miesiąc. Okres eksploatacji - 20 lat. Telekomunikacja Sieć telekomunikacyjna miasta jest włączona do automatycznej centrali międzymiastowej w Katowicach. Możliwe jest pozyskanie nowych numerów telefonicznych. "Pole Warszowice" - obszar 38,32 ha - własność Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu gminy Pawłowice i gminy Żory. Teren o funkcji przemysłowej zapisanej w planie zagospodarowania przestrzennego obu gmin. "Pole Warszowice" stanowi teren zaniechanej budowy kopalni węgla kamiennego. Budynki znajdujące się na terenie obszaru - łączna powierzchnia użytkowa 27 946 m2: - budynek maszyny wyciągowej (pow. użytk. - 405,0 m2), - trzy zbiorniki wody pitnej i przemysłowej (pow. użytk. - 1 008,0 m2), - budynek tymczasowy magazynu inwestora (pow. użytk. - 1 026,0 m2), - fundamenty budynku maszyny wyciągowej (pow. użytk. - 405,0 m2), - budynek magazynu głównego, warsztat (pow. użytk. - 3 344,0 m2), - budynek łaźni z usługami socjalnymi (pow. użytk. - 15 283,3 m2), - budynek lampowni (pow. użytk. - 180,0 m2), - budynek wentylatorów głównych przy szybie 3 (pow. użytk. - 1 640,0 m2), - budynek zaplecza PRG (pow. użytk. - 571,7 m2), - budynek pompowni wody chłodzącej (pow. użytk. - 239,0 m2), - budynek stacji uzdatniania wody pitnej (pow. użytk. - 702,0 m2), - budynek stacji sprężarek niskoprężnych (pow. użytk. - 1 253,0 m2), - chłodnia wentylatorowa (pow. użytk. - 544,0 m2), - kotłownia stałych parametrów (pow. użytk. - 687,0 m2), - tymczasowy budynek administracyjny inwestora (pow. użytk. - 190,0 m2), - tymczasowy warsztat elektryczny inwestora (pow. użytk. - 200,0 m2), - tymczasowy warsztat mechaniczny (pow. użytk. - 228,0 m2). Komunikacja - drogowa - teren położony przy trasie 93 Cieszyn - Katowice ma drogę dojazdową asfaltowo-betonową o szerokości 7 m, - kolejowa - na południe od obszaru istnieje nasyp pod bocznicę kolejową (nie ukończone prace ziemne), lokalizacja w pobliżu trasy kolejowej Pawłowice - Żory. Układ komunikacyjny jest korzystny: - bliskość międzynarodowej trasy szybkiego ruchu Gdańsk - Katowice - Cieszyn - Bratysława, - droga z Pszczyny do Raciborza, - droga z Gliwic do Bielska-Białej, - linia kolejowa Żory - Pawłowice, - w planie przewidziano przebieg przez Żory autostrady A-1 z Helsinek przez Gdańsk do Ostrawy. Energia elektryczna Istnieje możliwość podłączenia do stacji transformatorowej 110/6 kV-380/220V, zasilanej z dwóch linii "Pniówek" i "Suszec". Działka, na której jest zlokalizowana stacja transformatorowa, znajduje się wewnątrz obszaru. Jej aktualny stan będzie wymagał nakładów remontowych szacowanych na ok. 800 tys. zł. Dwie niezależne linie energetyczne w pełni pokryją zapotrzebowanie szacowane na ok. 10-11 MW. Woda pitna Na terenie obszaru znajduje się sieć wodociągowa pierścieniowa. Główne zasilanie od strony Warszowic rurociągiem # 400 mm. Długość sieci na terenie lokalizacji - 3 km (rury stalowe # 300 mm, # 200 mm i # 100 mm). Istnieje również sieć wody przemysłowej długości 2 km # 300 mm. Przewiduje się drugie włączenie do magistrali 0/1000 w odległości 150 m od terenu. Inwestycja zostanie wykonana w 1998 r. przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Żorach. Ścieki Możliwe są podłączenia każdego obiektu do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej, jeśli odległość do sieci nie przekroczy 300 m. Istnieje czynna pompownia ścieków. Jest możliwość odprowadzenia ścieków do oczyszczalni w Żorach poprzez funkcjonujący układ tłoczny kanalizacji sanitarnej. Gmina Żory przewiduje wykonanie w 1997 i 1998 r. modernizacji układu pozwalającego w pełni obsłużyć przyszłych inwestorów. Nakłady po rozstrzygnięciu przetargów wyniosą 2 mln zł. Woda deszczowa W odległości 200 m od granicy terenu istnieje kanalizacja odprowadzająca wodę deszczową kolektorem głównym # 1 200 mm poprzez osadniki do rzeki Pszczynki i do rowu otwartego. Gaz Około 700 m od obszaru istnieje rurociąg średnioprężny gazu. Zakład gazowniczy planuje wykonanie w 1998 r. brakującego odcinka wraz z rozdzielnią. Ciepło Konieczne poniesienie nakładów na modernizację kotłowni, wyposażonej w dwa kotły KP-80 o mocy 1,86 MW, znajdującej się na wskazanym obszarze. W pobliżu istnieje alternatywne źródło ciepła. Jest to funkcjonująca w odległości 800 m od obszaru ciepłownia miejska własności PEC Jastrzębie. Aktualnie ma wystarczającą rezerwę mocy ciepła do zagospodarowania przez przyszłych inwestorów. Gospodarka odpadami Istnieje możliwość korzystania z wysypiska śmieci zlokalizowanego na terenie miasta Jastrzębie-Zdrój. Telekomunikacja Istnieje możliwość wykorzystania sieci telefonicznej na obrzeżu pola od strony Baranowic. 3.3. Podstrefa sosnowiecko-dąbrowska Podstrefa sosnowiecko-dąbrowska składa się z siedmiu obszarów położonych na terenie miasta Sosnowiec i miasta Dąbrowa Górnicza. Całkowity obszar podstrefy wynosi 221,80 ha. W podstrefie sosnowiecko-dąbrowskiej mamy do czynienia z obszarami restrukturyzowanych zakładów, co głównie determinuje rozwój podstrefy. Obszar "Milowice". Właścicielem obszaru "Milowice" o powierzchni 25,60 ha w większości jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste KWK "Saturn" oraz gmina Sosnowiec. Obszar podlega zanikającym wpływom eksploatacji górniczej. Teren wolny od zabudowy. Komunikacja Istniejące drogi miejskie w pełni zapewniają dojazd do strefy. Są one połączone skrzyżowaniem dwupoziomowym (w odległości ok. 1,5 km) z drogami szybkiego ruchu wschód - zachód i północ - południe. Do obszaru doprowadzony jest układ torowy, który poprzez stację rozrządową "Pogoń" połączony jest z siecią PKP. Energia elektryczna Na terenie znajduje się rozdzielnia 30/6 kV, zasilana linią napowietrzną 30 kV. Woda Przez teren przebiega rurociąg wody pitnej # 300 mm, z którego inwestorzy mogą czerpać wodę w ilościach uzgodnionych z PWiK. Rurociągów wody przemysłowej brak. Ścieki Ścieki sanitarne można odprowadzać do istniejącej miejskiej kanalizacji ogólnospławnej biegnącej wzdłuż południowej granicy obszaru. Ścieki deszczowe można odprowadzać z części południowej do ww. kanalizacji ogólnospławnej, a z części północnej do istniejących rowów otwartych. Z uwagi na brak kanalizacji przemysłowej istnieje możliwość odprowadzania ścieków przemysłowych do kanalizacji ogólnospławnej po uzyskaniu zezwolenia z Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji (PWiK), co będzie uzależnione od ich wielkości, składu chemicznego i bakteriologicznego. Gaz Wzdłuż południowej i zachodniej granicy obszaru biegnie rurociąg średnioprężny gazu ziemnego. Ciepło Na terenie znajdują się rurociągi wody gorącej i parowy, zapewniające pokrycie zapotrzebowań potencjalnych inwestorów. Odpady stałe W odległości ok. 5 km znajduje się składowisko odpadów komunalnych (szczelne). Telekomunikacja Wzdłuż południowej granicy obszaru biegnie kabel telekomunikacyjny doziemny. Planowany rozwój infrastruktury obszaru Konieczna przebudowa układu energetycznego zgodnie z potrzebami inwestorów. Przełożenie napowietrznego rurociągu ciepłowniczego w granice obszaru. Obszar "Dańdówka". Właścicielem obszaru "Dańdówka" o powierzchni 16,42 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe "Dańdówka" w upadłości oraz gmina Sosnowiec. Po zakończeniu eksploatacji górniczej w 1990 r. obszar podlega niewielkim wpływom ruchów nieciągłych. Teren wolny od zabudowy. Komunikacja Obszar dostępny jest poprzez układ wąskich dróg lokalnych. Wzdłuż północnej i wschodniej granicy obszaru przebiegają bocznice kolejowe połączone z linią kolejową Katowice - Kraków. Na terenie wzdłuż południowej granicy przebiega linia kolejowa Katowice - Kielce. Energia elektryczna Zasilanie obszaru może odbywać się z podstacji energetycznych zlokalizowanych na terenie przyległej, zlikwidowanej Fabryki Domów lub podstacji GPZ - Pekin odległej ok. 1 000 m. Woda Na terenie obszaru znajduje się rurociąg wody pitnej # 200 mm zasilany z rurociągu # 800 mm biegnącego wzdłuż południowej granicy obszaru. Wodę do celów przemysłowych można pozyskiwać z istniejącego drenażu zbierającego wody gruntowe. Ścieki Ścieki sanitarne można odprowadzać do istniejącego kolektora sanitarnego # 1 400 mm. Wody opadowe odprowadzać można do istniejących cieków powierzchniowych. Gaz Przy północnej granicy obszaru zlokalizowana jest stacja redukcyjna pomiarowa zasilana rurociągiem gazu średnioprężnego # 150 mm przebiegającym przez środek obszaru w kierunku północ-południe. Ciepło Dostarczenie ciepła do obszaru może być zapewniane ze zlikwidowanej Fabryki Domów, do której jest dostarczane z ciepłowni Huty Cedler. Odpady stałe W odległości ok. 3 km znajduje się składowisko odpadów komunalnych (szczelne). Telekomunikacja Istnieje możliwość korzystania z istniejącej sieci telekomunikacyjnej. Planowany rozwój infrastruktury obszaru • Na obszarze należy wybudować stację transformatorową zasilaną w zależności od zapotrzebowania. • W celu zabezpieczenia dostawy ciepła należy wybudować rurociąg, w zależności od zapotrzebowania z Fabryki Domów lub z wymiennikowni zlokalizowanej przy jej zachodniej granicy. • W zależności od zapotrzebowania można wybudować ujęcie wody na istniejącym rurociągu wody pitnej # 200 mm lub # 800 mm. W przypadku zapotrzebowania na wodę przemysłową należy wybudować ujęcie w rejonie istniejącej kanalizacji drenażowej. Istniejący rurociąg wody pitnej # 200 mm przecina teren przeznaczony do zainwestowania w kierunku północ-południe i może zaistnieć konieczność jego przełożenia na całym przebiegu lub jego części. • W celu zapewnienia łączności telefonicznej należy doprowadzić do obszaru linię telefoniczną z miejsca wskazanego przez telekomunikację. • W celu zapewnienia odpowiedniej komunikacji do obszarów strefy należy: - zmodernizować drogę dojazdową do strefy na odcinku 300 m, - wyznaczyć drogę ok. 500 m zapewniającą dojazd do budynków mieszkalnych i stacji redukcyjnej gazu, położonych przy północnej granicy obszaru. Obszar "Kazimierz". Właścicielem obszaru "Kazimierz" o powierzchni 20,87 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste KWK "Porąbka-Klimontów" i gmina Sosnowiec. Teren objęty jest eksploatacją górniczą i podlega niewielkim jej wpływom. Teren jest wolny od zabudowy. Komunikacja Obszar połączony jest polnymi drogami z siecią dróg miejskich oraz z drogą krajową DK 15. W odległości ok. 300 m przebiega tor tzw. "kolei piaskowej", który włącza się do linii kolejowej PKP Katowice - Kielce i Katowice - Kraków. Energia elektryczna Na obszarze brak urządzeń zasilających w energię elektryczną. W pobliżu wschodniej granicy biegną napowietrzne linie elektroenergetyczne 110 kV. Odpady W odległości ok. 3 km znajduje się składowisko odpadów komunalnych (szczelnie). Planowany rozwój infrastruktury obszaru • Dla zapewnienia dostawy energii elektrycznej należy nałożyć kable 20 kV o długości ok. 3 km każdy i wybudować odpowiednie stacje transformatorowe: ilość układanych kabli uzależniona będzie od wymaganej pewności zasilania. • Dla zapewnienia dostawy ciepła należy wybudować ciepłociąg z ciepłowni KWK "Porąbka-Klimontów". • W celu zapewnienia dostawy wody należy wybudować rurociąg o długości ok. 800 m łączący obszar z miejską siecią wodociągową przebiegającą w ul. Lenartowicza. • W celu zapewnienia dostawy gazu należy wybudować rurociąg o długości ok. 800 m łączący obszar z miejską siecią gazową przebiegającą w ul. Lenartowicza. • W celu odprowadzenia ścieków sanitarnych należy wybudować kolektor o długości ok. 1 km wzdłuż ul. Dmowskiego do oczyszczalni "Zagórze". • W celu zapewnienia łączności telefonicznej należy do obszaru doprowadzić kabel z miejsca wskazanego przez telekomunikację. • W celu umożliwienia dogodnego dojazdu do obszaru należy zmodernizować drogi łączące je z siecią dróg miejskich i drogą krajową DK 15. • Dla całego obszaru konieczne jest wykonanie rekultywacji umożliwiającej jego zainwestowanie, obszar bowiem zlokalizowany został na terenie zdeformowanym przez oddziaływania szkód górniczych (poprzez teren przebiega ciek wodny, który z powodu deformacji terenu utworzył rozlewiska). Obszar KWK "Paryż". Właścicielem obszaru o powierzchni 8,26 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste KWK "Paryż". Szkody górnicze nie występują, ponieważ obszar zlokalizowany jest na terenie tzw. filara ochronnego. Teren wolny od zabudowy. Komunikacja Obszar za pomocą dróg miejskich ma połączenie z drogami krajowymi; brak dróg łączących poszczególne działki wchodzące w strefę. Teren bezpośrednio przylega do bocznic kolejowych łączących się z linią kolejową Katowice - Warszawa. Energia elektryczna Przez działki 2/41 i 2/42 przebiegają dwie linie napowietrzne 110 KW; w odległości do 100 m od granicy tych działek przebiegają liczne kable doziemne od 0,4 do 20 kV; przy wschodniej granicy działek nr 2/29 przebiega kabel doziemny wysokiego napięcia. Woda Na terenie działek 2/41 i 2/42, a także w ich bezpośrednim sąsiedztwie, znajdują się rurociągi wody pitnej. Ścieki Przez teren działek przebiega kolektor ścieków sanitarnych # 1 600 mm oraz ścieków deszczowych # 1 600 mm, ponadto znajdują się ścieki kanalizacji deszczowej i sanitarnej o różnych przekrojach. Gaz Na terenie działek lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie znajdują się rurociągi gazu ziemnego. Ciepło Wzdłuż granic działek przebiegają rurociągi cieplne napowietrzne i doziemne. Odpady W odległości ok. 10 km znajduje się spalarnia odpadów oraz szczelne wysypisko odpadów komunalnych. Telekomunikacja Na terenie kopalni znajduje się, aktualnie modernizowana, centrala telefoniczna, która może zapewnić łączność telefoniczną dla przyszłych inwestorów. Planowany rozwój infrastruktury obszaru • Dla zapewnienia dostawy energii elektrycznej należy, w zależności od zapotrzebowania, wybudować stacje transformatorowe i ułożyć odpowiednią ilość kabli. Istnieje możliwość wykorzystania kabli zasilających zlikwidowane obiekty kopalni. • Aby zapewnić dostawę wody pitnej do działki nr 2/29, należy wybudować rurociąg o długości ok. 50 m wraz z przejściem przez tory kolejowe lub o długości ok. 200 m (bez większych utrudnień). W przypadku zapotrzebowania na wodę przemysłową można wykorzystać wodę z odwodnienia kopalni. • Należy wybudować sieć dróg umożliwiających dogodny dojazd do poszczególnych działek. Przy projektowaniu należy brać pod uwagę jednocześnie obszar KWK "Paryż" i Huty "Bankowa". • Przed rozpoczęciem inwestycji należy wykonać rekultywację terenu po wyburzonych obiektach kubaturowych oraz likwidację torowisk. Obszar Huta "Bankowa". Właścicielem obszaru o powierzchni 24,62 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste "Huta Bankowa" sp. z o.o. oraz Skarb Państwa. Szkody górnicze nie występują, ponieważ obszar zlokalizowany jest na terenie tzw. filara ochronnego. Komunikacja Drogi dojazdowe poprzez ulicę Przybylaka w części zaspokajają potrzeby komunikacyjne. Teren bezpośrednio przylega do linii kolejowej Katowice - Warszawa oraz do bocznic mających z nią bezpośrednie połączenie. Energia elektryczna Przez obszar przebiega linia napowietrzna 110 kV oraz kable doziemne od 0,4 kV do 6 kV. Woda Na wschodniej części obszaru znajdują się rurociągi wody pitnej 2 × # 450 mm. Ścieki Przez wschodnią część obszaru przebiegają kolektory kanalizacji sanitarnej i deszczowej # 1 600 mm, a także znajdują się tam rurociągi kanalizacji deszczowej i sanitarnej o mniejszych średnicach. Gaz Na wschodniej części obszaru znajdują się rurociągi gazu ziemnego. Ciepło Przy zachodniej granicy obszaru przebiega rurociąg ciepłowniczy. Odpady W odległości ok. 10 km znajduje się spalarnia odpadów oraz szczelne wysypisko odpadów komunalnych. Telekomunikacja Przez wschodnią część obszaru przebiega kabel telefoniczny doziemny podłączony do centrali Huty "Bankowa". Planowany rozwój infrastruktury obszaru W celu umożliwienia dojazdu do obszaru należy wybudować sieć dróg umożliwiających dogodny dojazd. Przy projektowaniu należy brać pod uwagę jednocześnie obszar KWK "Paryż" i Huty "Bankowa". Aby przyspieszyć możliwość wprowadzenia inwestorów, należy reaktywować przejazd kolejowy na trasie Katowice - Warszawa. Działania w tym kierunku zostały już podjęte i uzyskano pozytywną opinię komisji w sprawie umożliwienia przejazdu przez tory kolejowe. Na terenie działki 2/3 zlokalizowana jest hałda. Aby umożliwić procesy inwestycyjne, należy ją zlikwidować, a następnie teren zrekultywować. Obszar "Zaplecze Huty »Katowice«" (część południowa). Właścicielem obszaru o powierzchni 50 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste "Huta Katowice" S.A. Teren położony jest poza obszarem górniczym. Obszar znajduje się na terenie uzbrojonym w ramach budowy Huty "Katowice", istnieje możliwość korzystania z sieci Huty "Katowice", która wskaże miejsca ewentualnych podłączeń (energia elektryczna, ciepło, woda, gaz, ścieki). Teren położony jest poza obszarem górniczym - wolny od zabudowy. Komunikacja Istniejące drogi lokalne umożliwiają dojazd do dróg krajowych. Teren bezpośrednio przylega do sieci kolejowej Huty "Katowice", która jest połączona z siecią PKP. Odpady W odległości ok. 4 km znajduje się spalarnia odpadów i szczelne wysypisko odpadów komunalnych. Telekomunikacja Istnieje możliwość podłączenia się do centrali Huty "Katowice" lub projektowanego kabla telefonicznego (odległość ok. 50 m). Planowany rozwój infrastruktury obszaru • Należy doprowadzić do obszaru strefy przewody umożliwiające zasilanie i odprowadzanie ścieków, zgodnie z zapotrzebowaniem inwestorów, których długość uzależniona będzie od miejsc wskazanych przez Hutę "Katowice". • W celu polepszenia dojazdu do strefy należy zmodernizować odcinek drogi od tzw. "bramy ząbkowickiej" do granic strefy. Obszar "Zaplecze Huty »Katowice«" (część północna). Właścicielem obszaru o powierzchni 27 ha jest gmina Dąbrowa Górnicza. Teren położony jest poza obszarem górniczym - wolny od zabudowy. Komunikacja Istniejące przy południowej i wschodniej granicy obszaru drogi lokalne w pełni zapewniają połączenie z drogami krajowymi. Bezpośrednio przy obszarze brak torów kolejowych. W odległości kilkuset metrów istnieje kilka bocznic kolejowych będących w gestii różnych przedsiębiorstw. Teren położony jest poza obszarem górniczym. Energia elektryczna W odległości ok. 100 m od zachodniej granicy obszaru znajduje się stacja 6 kV o rezerwie mocy 6 MW, będąca własnością PETiU, natomiast ok. 500 m od wschodniej granicy znajduje się stacja 110 kV. Woda Wzdłuż południowej granicy biegnie rurociąg wody pitnej # 800 mm, a wzdłuż wschodniej - # 400 mm. Ścieki W odległości ok. 300 m od zachodniej granicy obszaru przebiega kolektor sanitarny # 600 mm. Gaz W odległości ok. 1 km przebiega trasa rurociągów gazu ziemnego wysoko i średnioprężnego. Ciepło Wzdłuż południowej granicy obszaru przebiega rurociąg cieplny. Odpady stałe W odległości ok. 3 km znajduje się spalarnia odpadów oraz szczelne wysypisko odpadów komunalnych. Planowany rozwój infrastruktury obszaru • W celu zapewnienia dostawy energii elektrycznej należy wybudować, w zależności od zapotrzebowania inwestorów, odpowiedniej mocy stacje transformatorowe w obrębie strefy i doprowadzić do nich kable zasilające. • W celu umożliwienia zasilania gazem należy wybudować stację redukcyjną gazu i rurociągi doprowadzające. • W celu odprowadzania ścieków należy wybudować kolektor. • W celu zapewnienia łączności teletechnicznej należy do obszaru doprowadzić kabel teletechniczny. • Przed przystąpieniem do inwestycji należy dokonać wycinki drzew i krzewów, a także rozebrać żelbetową konstrukcję nie dokończonej hali magazynowo-warsztatowej. Obszar Koksownia "Przyjaźń". Właścicielem obszaru o powierzchni 48,20 ha jest Skarb Państwa - użytkowanie wieczyste Zakładów Koksowniczych "Przyjaźń". Teren położony jest poza obszarem górniczym - wolny od zabudowy. Zakłady Koksownicze "Przyjaźń" umożliwią inwestorom podłączenie się do istniejącej sieci uzbrojenia terenu (energia elektryczna, ciepło, woda, gaz, ścieki, telekomunikacja). Komunikacja Istniejące drogi lokalne zapewniają bezpośrednie połączenie z drogami krajowymi. Przy granicach obszaru znajdują się bocznice kolejowe ZK "Przyjaźń" i Huty "Katowice", połączone z siecią PKP. Odpady stałe Przy obszarze zlokalizowana jest spalarnia odpadów oraz szczelne wysypisko odpadów komunalnych. Planowany rozwój infrastruktury obszaru W celu poprawienia dostępności do terenu może zaistnieć konieczność przełożenia linii napowietrznej wysokiego napięcia. 3.4. Podstrefa tyska Podstrefa tyska Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej obejmuje dwa obszary o łącznej powierzchni 143,52 ha, stanowiących własność: - Skarbu Państwa - Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa - 90,28 ha, - gminy miejskiej Tychy - 27,29 ha, - własność prywatną - 25,73 ha. Pierwszy obszar o powierzchni 134,16 ha - zlokalizowany jest w południowo-wschodniej części miasta na terenach przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod działalność wytwórczą. Obszar ten sąsiaduje od północy z "Terenami Przemysłowymi Wschód" (TP "Wschód") wyposażonymi w pełną infrastrukturę. Majątek znajdujący się na tym obszarze strefy obejmuje grunty, budynki i infrastrukturę, z których część będzie wykorzystywana do rozwijania działalności gospodarczej w strefie. Drugi obszar o powierzchni 9,15 ha zlokalizowany jest w centrum miasta w pobliżu "Parku Północnego", przy ul. Grota-Roweckiego, i przeznaczony jest pod "Technopark". Teren zlokalizowany w południowo-wschodniej części miasta przy TP "Wschód" Obiekty kubaturowe zlokalizowane w strefie Na ww. obszarze strefy zlokalizowane są budynki stanowiące własność Gminy Miejskiej Tychy i Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Zabudowania te obejmują: - budynki produkcyjne, - budynki biurowe i usługowe, - hale i wiaty magazynowe, - szklarnie, - budynki służące utrzymaniu ruchu (stacja transformatorowa, przepompownie, wymiennikownie ...), - inne (np. portiernie). Całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 203 486,0 m2. Na powierzchnię tę składają się między innymi: - powierzchnia produkcyjna - 1 200,0 m2, - powierzchnia usługowa - 3 687,0 m2, - powierzchnia magazynowa - 2 760,0 m2, - powierzchnia budynków służących utrzymaniu ruchu - 1 257,0 m2, - powierzchnia pomocnicza - 15,0 m2, - powierzchnia obiektów w budowie - 10 600,0 m2, - powierzchnia szklarni - 92 612,0 m2. Komunikacja W pobliżu strefy przebiega tor kolejowy relacji Katowice - Bieruń. Na "Terenach Przemysłowych Wschód" istnieje kilka bocznic stanowiących własność poszczególnych zakładów. Planowany układ komunikacyjny Realizację pełnego układu drogowego w obszarze strefy podzielono na etapy. Przewiduje się docelowo: - modernizację i rozbudowę ul. Towarowej, wraz z jej połączeniem z ul. Serdeczną i dalej poprzez Urbanowice aż do ul. Oświęcimskiej i Turyńskiej, - modernizację i poszerzenie ul. Cielmickiej, - budowę ulicy nowo projektowanej, łączącej ul. Cielmicką z ul. Serdeczną. Planowany koszt inwestycji określono na ok. 19,5 mln zł. Bocznica kolejowa Istnieje możliwość realizacji bocznicy kolejowej dla inwestorów wzdłuż ul. Serdecznej, w miarę zgłoszonych przez nich potrzeb. Energia elektryczna Na obrzeżu strefy zlokalizowane są: - GPZ "EC Tychy" - który obecnie ma nadwyżkę mocy w wysokości ok. 30 MW, a po dokonaniu wskazanych inwestycji nadwyżka ta wzrośnie do 50 MW, - GPZ "Urbanowice" - który obecnie ma nadwyżkę mocy w wysokości ok. 30 MW, - trasy kabli 20 kV - wzdłuż ulicy Przemysłowej, Metalowej i Towarowej. Planowany rozwój infrastruktury energetycznej W celu właściwego zasilania wszystkich odbiorców w energię elektryczną proponuje się poprowadzenie dwóch wiązek kabli 20 kV pomiędzy GPZ EC "Tychy" a GPZ "Urbanowice" dwiema niezależnymi trasami. Pierwszą wiązkę kabli należy poprowadzić ulicami Przemysłową, Metalową, Towarową, Serdeczną i dalej, poprzez teren Urbanowic, do GPZ "Urbanowice". Drugą wiązkę należy poprowadzić ul. Przemysłową w kierunku ul. Beskidzkiej, wzdłuż ul. Beskidzkiej do ul. Towarowej, ul. Towarową do ul. Cielmickiej, ul. Cielmicką, "Nowoprojektowaną", Serdeczną, aż do spotkania z trasą wiązki pierwszej, i dalej wspólną trasą do GPZ "Urbanowice". Transformatory rozdzielcze sytuowane będą wzdłuż granicy działek poszczególnych obszarów SSE w miejscach uzgodnionych z inwestorem. Będą one wspólną inwestycją ZE Gliwice i inwestora, a warunki ich lokalizacji oraz koszt ich budowy będzie przedmiotem negocjacji i umowy cywilnoprawnej pomiędzy ww. stronami. Koszt inwestycji Szacunkowy koszt inwestycji określono na 2 mln zł. Zaopatrzenie w wodę Przez teren TP "Wschód" poprowadzone są trasy: - wodociągu magistralnego GO-CZA (# 1400 mm) zlokalizowanego wzdłuż ul. Beskidzkiej, - dwóch wodociągów miejskich o dużych średnicach: # 300 mm - wzdłuż ul. Beskidzkiej i # 500 mm - w ul. Przemysłowej. Planowany rozwój Zapewnienie docelowej dostawy wody dla poszczególnych lokalizacji w podstrefie tyskiej warunkuje wykonanie: 1) wodociągu # 300 mm lub # 400 mm (średnica wyniknie z przeliczeń projektowych) spinającego istniejącą sieć wodociągową # 300 mm biegnącą przy ul. Beskidzkiej z siecią # 500 mm, zlokalizowaną w ul. Przemysłowej, biegnącego południową stroną ul. Towarowej (trasa ok. 2,4 km długości), 2) wodociągu # 200 mm lub # 250 mm (średnica wyniknie z przeliczeń projektowych) tworzącego sieć w układzie pierścieniowym, biegnącego od włączenia w ul. Towarowej wzdłuż ul. Cielmickiej, "Nowoprojektowanej" i Serdecznej aż do ponownego włączenia w wodociąg w ul. Towarowej (długość sieci ok. 3,6 km). Koszt inwestycji: - wodociągu spinającego istniejącą sieć - szacunkowo ok. 1,7 mln zł, - wodociągu w układzie pierścieniowym - szacunkowo ok. 1,4 mln zł. Odprowadzanie ścieków Południową granicą strefy przebiegają dwa kolektory sanitarne (w południowej części lokalizacji) - mogące przejąć ścieki z nowo projektowanych zakładów produkcyjnych. Planowany rozwój Rozbudowa systemu kanalizacji sanitarnej w celu właściwego odprowadzania ścieków z poszczególnych obszarów podstrefy tyskiej obejmuje: 1) wykonanie kanału # 300 mm wzdłuż zachodniej granicy lokalizacji nr VIII (długość ok. 450 m); 2) wykonanie kanału # 400 mm (ostateczna średnica wyniknie z przeliczeń) wzdłuż wschodniej granicy lokalizacji VIII (długość ok. 500 m); ponadto wskazane jest wykonanie kanału # 300 mm wzdłuż ul. Cielmickiej (długość ok. 400 m). Koszt inwestycji Kanał # 300 mm i kanał # 400 mm - szacunkowo ok. 0,8 mln zł. Kanalizacja deszczowa Wzdłuż północnej granicy strefy, w ul. Towarowej zlokalizowana jest kanalizacja deszczowa o # 500 mm i # 400 mm. Ponadto wzdłuż wschodniej granicy obszaru VIII istnieje kanalizacja # 200 mm i # 300 mm odprowadzająca wody deszczowe z istniejących szklarni. Zlewnią wód opadowych jest rzeka Gostynka płynąca równolegle do południowej granicy strefy w odległości ok. 400 m. Planowany rozwój W celu właściwego odprowadzenia wód opadowych z terenu strefy podzielono jej obszar na trzy zlewnie. W zlewni pierwszej należy: - zarurować istniejące rowy deszczowe na trasach o przebiegu południkowym, - wybudować rów ze wschodu na zachód do ul. Cielmickiej, - wykonać kanalizację deszczową w ul. Cielmickiej z jej odprowadzeniem do rowu i dalej do rzeki Gostynki. W zlewni drugiej należy: - przebudować kanalizację wzdłuż wschodniej granicy lokalizacji VIII, z włączeniem jej poprzez rów do rzeki Gostynki, - wykonać kanalizację deszczową w nowo projektowanej drodze. W zlewni trzeciej należy: - wykonać kanalizację deszczową w ul. Serdecznej, wraz z włączeniem jej poprzez rów do rzeki Gostynki. Ponadto należy zmodernizować i przebudować istniejącą kanalizację deszczową w ul. Towarowej. Koszt inwestycji Szacunkowy koszt całej inwestycji - ok. 8 mln zł. Zaopatrzenie w gaz W obszarze strefy istnieje możliwość zaopatrzenia w gaz z dwóch gazociągów gazu średnioprężnego: - # 300 mm w ul. Towarowej, - # 160 mm w ul. Cielmickiej, które stanowią źródło gazu w pełni pokrywające zgłoszone przez potencjalnych inwestorów zapotrzebowania. Zaopatrzenie w ciepło Na obrzeżu strefy zlokalizowana jest "Ciepłownia Tychy" - będąca źródłem ciepła dysponującym znacznymi nadwyżkami mocy, która po zainstalowaniu nowego bloku energetycznego będzie ponadto źródłem energii elektrycznej. Planowany rozwój Zaopatrzenie w ciepło inwestycji zlokalizowanych na obszarze podstrefy tyskiej zrealizowane będzie poprzez rozbudowę istniejącej sieci ciepłowniczej. Planuje się dwa miejsca włączeń nowo projektowanej sieci do istniejącej. W miejscu pierwszym (w pobliżu ul. Towarowej) konieczne jest wykonanie komory z armaturą odcinającą, w miejscu drugim (w pobliżu ul. Serdecznej) - włączenie nowej sieci możliwe jest w istniejącej komorze ciepłowniczej. Przebieg tras nowych odcinków sieci ciepłowniczych będzie zoptymalizowany po określeniu przez inwestorów planu zabudowy. Koszt inwestycji W przedstawionej wersji szacunkowy koszt realizacji inwestycji w systemie ABB oceniono na 2,3 mln zł. Telekomunikacja Potrzeby w zakresie telekomunikacji zrealizuje Telekomunikacja Polska S.A., która poczyni w tym zakresie niezbędne inwestycje związane z wymaganiami inwestorów. Teren zlokalizowany w centrum miasta, przy ul. Grota-Roweckiego - "Technopark". Obiekty kubaturowe zlokalizowane w strefie Na ww. obszarze strefy zlokalizowane są budynki stanowiące własność komunalną. Zabudowania te obejmują: - budynki biurowe i usługowe, - hale i wiaty magazynowe, - budynki służące utrzymaniu ruchu (stacje transformatorowe, przepompownie, wymiennikownie ...), - inne (portiernie). Całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 1 925,9 m2. Na powierzchnię tę składa się: - powierzchnia usługowa - 634,1 m2, - powierzchnia magazynowa - 46,8 m2, - powierzchnia warsztatów (+ garażowa) - 1 034,3 m2, - powierzchnia pomocnicza - 210,7 m2. Zarządzający zakłada, że z budynków o powierzchni użytkowej wynoszącej 1 925,9 m2 inwestorzy będą mogli wykorzystać ok. 400 m2. Pozostała powierzchnia, z uwagi na swoje przeznaczenie i stan techniczny, nie nadaje się do wykorzystania w celu utworzenia nowych stanowisk pracy. Komunikacja Przewiduje się modernizację wraz z korektą przebiegu ul. Grota-Roweckiego aż do jej połączenia z ul. Jaworową i dalej ul. Oświęcimską. Planowany układ komunikacyjny Modernizacja wraz z korektą przebiegu ul. Grota-Roweckiego. Koszt planowanych inwestycji - ok. 0,9 mln zł. Energia elektryczna Teren strefy zasilany jest z: - GPZ "Miasto", który obecnie ma nadwyżkę mocy, - GPZ "EC Tychy" - posiadający nadwyżkę mocy w wysokości 30 MW. Zlokalizowane w pobliżu stacje transformatorowe charakteryzuje również nadwyżka mocy. Na terenie lokalizacji usytuowana jest stacja trafo, z której może nastąpić pobór energii. Zaopatrzenie w wodę Zaopatrzenie w wodę z istniejącego wodociągu # 150 mm zlokalizowanego w ul. Grota-Roweckiego oraz # 100 mm przebiegającego poprzez teren strefy. Odprowadzanie ścieków Odprowadzanie ścieków do kolektora północnego poprzez kanał sanitarny # 300 mm (średnica wyniknie z przeliczeń). Planowany rozwój Odprowadzenie ścieków do kolektora północnego poprzez kanał sanitarny # 300 mm (średnica wyniknie z przeliczeń). Koszt inwestycji Szacunkowo koszt realizacji kanału # 300 mm określono na 0,8 mln zł. Kanalizacja deszczowa Odprowadzenie wód opadowych do Potoku Tyskiego, płynącego wzdłuż północnej granicy lokalizacji, nastąpi poprzez zmodernizowany układ kanalizacji deszczowej. Planowany rozwój Zmodernizowanie układu kanalizacji deszczowej. Koszt modernizacji - szacunkowo ok. 100 tys. zł. Zaopatrzenie w gaz W obszarze strefy istnieje możliwość zaopatrzenia w gaz z istniejącego gazociągu zlokalizowanego w ul. Grota-Roweckiego. Zaopatrzenie w ciepło Zaopatrzenie w ciepło inwestycji zlokalizowanych na obszarze podstrefy tyskiej zrealizowane będzie poprzez rozbudowę istniejącej sieci ciepłowniczej - z kanału 2 × DN 50 w ul. Niepodległości poprzez kanał 2 × DN 200 w ul. Grota-Roweckiego i dalej jest projektowane jego przedłużenie do ul. Jaworowej. Planowany rozwój Rozbudowa istniejącej sieci ciepłowniczej. Koszt realizacji inwestycji w systemie ABB oceniono na 0,8 mln zł. Telekomunikacja Potrzeby w zakresie telekomunikacji zrealizuje Telekomunikacja Polska S.A., która poczyni w tym zakresie niezbędne inwestycje związane z wymaganiami inwestorów. 4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne 4.1. Warunki prawno-organizacyjne 4.1.1. Zarządzanie strefą Zarządzającym strefą została ustanowiona "Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna" Spółka Akcyjna z siedzibą w Katowicach. Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z planem rozwoju strefy oraz regulaminem strefy, w szczególności przez: - szeroko pojętą promocję strefy oraz regionu katowickiego, dla pozyskania inwestorów zapewniających swoją działalnością realizację celów powołania strefy, - udzielanie przedsiębiorcom wyłonionym w drodze przetargu lub rokowań zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, - akceptowanie zamiaru prowadzenia na terenie strefy działalności gospodarczej nie wymagającej zezwolenia, o której mowa w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim (Dz. U. Nr 88, poz. 397 i z 1997 r. Nr 28, poz. 155), - nabywanie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów objętych strefą w celu dalszego udostępniania ich inwestorom, poprzez zbywanie na ich rzecz prawa własności oraz użytkowania wieczystego, - zbywanie nieruchomości nie stanowiących własności zarządzającego, na podstawie umów zawartych z właścicielami nieruchomości, na rzecz inwestorów, którzy będą prowadzić działalność gospodarczą na terenie strefy, - nabywanie oraz pośredniczenie w zbywaniu nieruchomości w otoczeniu strefy w celu ich udostępniania pod inwestycje mające wpływ na rozwój strefy, - współdziałanie w właścicielami mediów i infrastruktury w celu tworzenia warunków do gospodarowania infrastrukturą w sposób ułatwiający przedsiębiorcom prowadzenie działalności gospodarczej, - wykonywanie bieżącej kontroli zgodności działalności przedsiębiorców na terenie strefy z udzielonymi zezwoleniami. 4.1.2. Regulamin strefy Regulamin strefy określa sposób wykonywania zarządu przez zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy. 4.1.3. Procedura udzielania zezwoleń Procedurę udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy ustala zarządzający na podstawie uregulowań zawartych w: - zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 sierpnia 1996 r. w sprawie sposobu przeprowadzania, zasad i warunków przetargów lub rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez podmioty gospodarcze, na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Mon. Pol. Nr 52, poz. 480), - zarządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie powierzenia "Katowickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej" S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej i wykonywania bieżącej kontroli działalności podmiotów gospodarczych na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Mon. Pol. Nr 30, poz. 285). 4.1.4. Struktura zarządzania W celu sprawnego zarządzania Katowicką Specjalną Strefą Ekonomiczną, która jest strefą rozproszoną, w statucie spółki umieszczono zapisy, przewidujące strukturę zarządu odpowiadającą podziałowi na podstrefy. Dla zapewnienia pełnej i kompleksowej obsługi inwestorów w strukturze organizacyjnej spółki utworzono oprócz struktur, działających przy siedzibie zarządu w Katowicach, także jednostki operacyjne funkcjonujące na terenie podstref: gliwickiej, jastrzębsko-żorskiej, sosnowiecko-dąbrowskiej i tyskiej. 4.2. Warunki prawno-ekonomiczne 4.2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania Udogodnienia przejęte przez zarządzającego celem przyspieszenia i ułatwienia procesów inwestycyjnych to: - współdziałanie przy przygotowywaniu wszelkich planów zagospodarowania przestrzennego związanych z terenami stref, - koordynacja prac przy opracowywaniu szczegółowej inwentaryzacji nieruchomości i istniejących budynków (wraz z mediami), - uczestnictwo zarządzającego w negocjacjach mających na celu ustalenia dotyczące dostarczania mediów, - świadczenie usług na zlecenie na rzecz inwestorów w zakresie procesu inwestycyjnego. 4.2.2. Udostępnianie infrastruktury Dostępna na terenie strefy infrastruktura umożliwia inwestorom rozpoczęcie inwestycji, niemniej jednak rozpoczęcie i prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej zarówno o charakterze produkcyjnym, jak i usługowym wymaga uzbrojenia terenu. Udział zarządzającego w udostępnianiu infrastruktury w szczególności będzie polegał na: - współudziale w opracowywaniu koncepcji zaopatrzenia w media i schematy rozwiązań, - współudziale w sporządzaniu danych niezbędnych dla opracowania projektów technicznych infrastruktury, - współudziale w koordynacji realizacji projektów technicznych doprowadzenia mediów, - współdziałaniu w tworzeniu warunków do zawierania umów pomiędzy inwestorami a innymi dostawcami mediów niż właściciele. 4.2.3. Szkolenia Zarządzający w celu wsparcia inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych kadr podejmie następujące działania: - współpracę z "wspólnotami lokalnymi" w ramach Kontraktu Regionalnego, - nawiązanie kontaktów z instytucjami kształtującymi rynek pracy, prowadzącymi szkolenia oraz wspomagającymi finansowanie szkoleń, - uczestnictwo we wspólnych przedsięwzięciach z podmiotami prowadzącymi szkolenia i koordynowanie działalności szkoleniowej, - stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów. 4.2.4. Otoczenie strefy Powstanie strefy i realizacja celów ma ważący wpływ na otoczenie, głównie w aspektach: ekonomicznym, społecznym, kulturowym i ochrony środowiska. Stąd też, mając na uwadze harmonijne przeobrażenia województwa oraz jego położenie geograficzne, zarządzający podejmie następujące działania: - współpracę z instytucjami regionalnymi i lokalnymi, w tym z uczestnikami Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego, zmierzającą do osiągnięcia wymiernych, pozytywnych efektów dla regionu na wielu płaszczyznach, w tym promocji regionu i strefy, - uczestnictwo w tworzeniu programów restrukturyzacji regionu oraz lokalnych programów zagospodarowania przestrzennego i planów innych przedsięwzięć sprzyjających restrukturyzacji regionu katowickiego, - współpracę z władzami województwa, miast, gmin, przedsiębiorcami w celu tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa, hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.), - wykorzystywanie doświadczeń i wiedzy zarządzającego w zakresie kierunków i trendów inwestowania w regionie dla ożywienia gospodarczego w otoczeniu strefy, - stworzenie systemu informacji o możliwościach wykonawstwa przedsięwzięć inwestycyjnych na różnych jego etapach, - współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi oraz środkami społecznego komunikowania w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla rozwoju strefy, kształtowania wizerunku Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, - współpracę z placówkami dyplomatycznymi, przedsiębiorcami za granicą w celu wypełniania działań promocyjnych i informacyjnych, pozyskiwania inwestorów dla strefy, - zainicjuje powołanie Rady Strefy zrzeszającej przedstawicieli przedsiębiorców funkcjonujących w strefie, - integrację środowiska gospodarczego w regionie i oddziaływanie na niektórych uczestników rynku w celu pobudzenia ich aktywności gospodarczej. 5. Strategia rozwoju strefy 5.1. Założenia ogólne Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna jest szansą dokonania przedsięwzięć gospodarczych w regionie i daje możliwość uczynienia regionu katowickiego atrakcyjniejszym dla przedsiębiorców oraz jego mieszkańców. Powodzenie strefy będzie miało znaczny wpływ na rozwój społeczno-gospodarczy Polski. Rolą zarządzającego jest zapewnienie korzystnego wpływu inwestycji w strefie na proces restrukturyzacji w całym regionie, a jednocześnie mobilizowanie zasobów regionu dla wykorzystania szans powstających w związku z rozwojem strefy. Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia: 1) oparcie strategii rozwoju na inwestycjach bezpośrednich lub związkach kapitałowych z dominującym udziałem inwestycji bezpośrednich w strefie, 2) pozyskanie kilku inwestorów strategicznych (dla każdej z podstref) stwarzających sieć kooperacyjną z firmami działającymi w strefie i w regionie, 3) utworzenie na terenie strefy obszarów dla inicjatyw lokalnych i ponadlokalnych odpowiadających Planowi rozwoju strefy, 4) preferowanie inwestycji: - trwale związanych z obszarem strefy, - generujących dużą ilość miejsc pracy, - partycypujących w nakładach rozwijających infrastrukturę w regionie oraz wykorzystujących istniejącą infrastrukturę, - oferujących największą wartość inwestycji w okresie trzech lat, - wykazujących znaczący stopień przetworzenia w strefie (niski wskaźnik pozastrefowy), - stosujących nowoczesne technologie, - wpływających na poprawę warunków ekologicznych w regionie, 5) powiększenie grona akcjonariuszy spółki zarządzającej o instytucje mające możliwości wsparcia strefy w realizacji celów strategicznych, 6) utworzenie na terenie strefy i w jej otoczeniu zaplecza kooperacyjnego i usługowego dla inwestorów w strefie i w jej otoczeniu gospodarczym (np. catering, logistyka, miejsca obsługi podróżnych, działalność handlowa, parkingi, gastronomia, stacje benzynowe, hotele), 7) wpływanie na aktywizację gospodarczą i rozwój otoczenia strefy, 8) przejmowanie przez spółkę w drodze prawa pierwokupu gruntów objętych strefą, 9) aktywne oddziaływanie zarządzającego na rozwój usług w strefie również w drodze działalności inwestycyjnej zarządzającego w celu rozwoju strefy. 5.2. Założenia szczegółowe Przemysłowy charakter regionu z dominacją przemysłu ciężkiego i konieczność zmian tych proporcji oraz gorszy niż w innych regionach stan środowiska naturalnego determinują strategię rozwoju strefy. Dla rozwoju strefy wykorzystywane będą te walory, które pozwolą na realizację celów strategicznych. Dlatego też najbardziej preferowanymi branżami powinny zostać branże wykorzystujące "kulturę techniczną" ludności regionu katowickiego z jednoczesnym stosowaniem rozwiązań nowoczesnych i przyjaznych środowisku naturalnemu. Preferowanymi rodzajami działalności gospodarczej w KSSE będą: 1) produkcja artykułów spożywczych i napojów, z wyłączeniem produkcji napojów (od 15.91 do 15.97 wg klasyfikacji działalności), 2) produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych, z wyłączeniem grupy 26.5 - produkcji cementu, wapna i gipsu (preferowanie produkcji wyrobów wykorzystywanych w budownictwie, takich jak wyroby ze szkła, ceramika budowlana, wyroby z cementu, betonu i gipsu), warunkowo dopuszcza się produkcję cementu w obszarach "Zaplecza Huty Katowice" na terenie podstrefy sosnowiecko-dąbrowskiej, w przypadku gdy do jego produkcji wykorzystywane będą materiały poprodukcyjne przemysłu hutniczego, 3) produkcja metalowych elementów konstrukcyjnych, 4) produkcja maszyn i urządzeń, gdzie indziej nie sklasyfikowana, 5) produkcja maszyn biurowych i komputerów, 6) produkcja aparatury rozdzielczej i kontrolnej energii elektrycznej, 7) produkcja (diod, lamp i innych) elementów elektronicznych, 8) produkcja instrumentów medycznych, precyzyjnych, pomiarowych i optycznych, zegarów i zegarków. W szczególności w obszarach podstref przewiduje się: 1) produkcję gazów technicznych, 2) produkcję odzieży i dodatków do odzieży, obuwia, 3) produkcję pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep oraz akcesoriów i komponentów, 4) produkcję z branży chemii gospodarczej, 5) uprawę warzyw, specjalnych roślin ogrodniczych i produktów szkółkarskich, 6) produkcję z branży farmaceutycznej, 7) produkcję sprzętu i aparatury pomiarowej, 8) przemysł tekstylny, 9) produkcję drewnianych elementów konstrukcyjnych i wyrobów stolarki budowlanej, 10) produkcję metalowych wyrobów gotowych, 11) produkcję z tworzyw sztucznych, 12) produkcję opakowań, 13) przetwarzanie danych, 14) bazy danych, 15) prowadzenie prac badawczo-rozwojowych, z wyłączeniem podklasy 73.10.30 (nauki o Ziemi), 16) badania i analizy techniczne, 17) doradztwo w zakresie architektury, inżynierii i pokrewne doradztwo techniczne. Ze względu na specyfikę obszaru oraz uwzględniając opinię właściwych samorządów terytorialnych, zarządzający wskaże w warunkach przetargów działalność preferowaną na poszczególnych udostępnianych obszarach. Mając na uwadze jak najszybsze tworzenie miejsc pracy oraz pozyskanie inwestorów oferujących wysokie nakłady inwestycyjne w strefie, zarządzający będzie przyjmował również oferty inwestorów reprezentujących gałęzie nie ujęte powyżej. Szczególnie jednak ważne dla zarządzającego będą te przedsięwzięcia, które w największym stopniu przyczynią się do realizacji strategicznych celów strefy. 5.3. Działalność usługowa zarządzającego Zarządzający na potrzeby inwestorów gromadzić będzie informacje (bazę danych firm), które mogą w szerokim zakresie świadczyć usługi na rzecz inwestorów, spełniając kryteria rzetelności i wysokiej jakości świadczonych usług. Dane te mogą być wykorzystywane przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w strefie, jak również przez przedsiębiorców z otoczenia. 5.4. Pozyskiwanie inwestorów 5.4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów Wyznacznikiem kierunków działań promocyjnych i marketingowych dla pozyskiwania inwestorów krajowych i zagranicznych jest przyjęta strategia i cele ustanowienia strefy. Ich uzupełnieniem jest element konkurencji kolejnych utworzonych stref ekonomicznych w naszym kraju. Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów: - inwestorów strategicznych (dla każdej z podstref), którzy, angażując duży kapitał inwestycyjny, zatrudnią znaczną liczbę pracowników oraz będą kooperować z istniejącymi przedsiębiorcami w otoczeniu stref, - małych i średnich inwestorów, tworzących nowe przedsiębiorstwa w drodze inwestycji bezpośrednich, - firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić będą działalność na rzecz obsługi przedsiębiorstw działających w strefie. Prowadzone działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów i aktywność marketingowa obejmować będzie: - współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy, - kontakty z polskimi placówkami dyplomatycznymi za granicą, w tym głównie z biurami radców handlowych, oraz placówkami zagranicznymi w Polsce, - włączenie dużych firm działających w regionie do promocji z wykorzystaniem ich kontaktów gospodarczych, - współpracę z lokalnymi szkołami wyższymi w ramach współpracy i tworzenia nowych strategii marketingowych, w szczególności w wyznaczaniu docelowych sektorów, - wykreowanie wizerunku firmy w rezultacie intensywnej nie adresowanej promocji w kraju i za granicą, - informacje na temat strefy w krajowych i zagranicznych mediach, - zawieranie porozumień o współpracy z krajowymi i zagranicznymi instytucjami, które będą kierować zainteresowane firmy bezpośrednio do strefy lub w jej otoczenie, - gromadzenie przez zarządzającego informacji o trendach gospodarczych i zainteresowaniach inwestorów określonymi branżami, - promocję adresowaną w formie ofert do wyselekcjonowanych branż przemysłowych, - udział w konferencjach, seminariach i imprezach targowo-wystawienniczych w kraju i za granicą, - emisje materiałów promocyjnych (materiały drukowane, CD-ROM, Internet i in.), - współpracę z regionalnymi i lokalnymi organizacjami gospodarczymi i samorządowymi, służącą kreowaniu przychylnego klimatu wokół strefy. 5.5. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktury są niewystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów, sformułowanego jako utworzenie minimum 25 tys. miejsc pracy. Oznacza to konieczność wznoszenia nowych budynków lub adaptacji istniejących przez inwestorów oraz budowy, modernizacji i rozbudowy infrastruktury. 5.5.1. Siedziba zarządu Siedziba zarządu Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. mieści się w zaadaptowanych do tego celu pomieszczeniach budynku Górnośląskiego Centrum Kultury. Jest to lokalizacja tymczasowa ze względu na niewystarczającą powierzchnię biurową, potrzebną do wypełniania wszystkich zadań związanych z kierowaniem spółką. W związku z powyższym w 1998 r. przewiduje się przeniesienie siedziby zarządu do obiektu, który spełniałby wszystkie wymagane standardy. 6. Wydatki i nakłady na uruchomienie i rozwój strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - inwestorów (zakup gruntów, udział w budowie infrastruktury), - gminy (udział w budowie infrastruktury), - właścicieli terenów (udział w budowie infrastruktury), - właścicieli lub gestorów mediów (udział w doprowadzeniu mediów do stref), - Skarb Państwa, - zarządzającego (koszty utrzymania majątku będącego własnością KSSE S.A. i funkcjonowania spółki). 6.1. Nakłady inwestorów Przedsiębiorcy podejmujący działalność w strefie będą ponosić nakłady na kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie. Udział inwestorów w rozwoju infrastruktury przewiduje się głównie w budowie przyłączy lokalnych i każdorazowo będzie to przedmiotem negocjacji z właścicielem gruntów lub właścicielem mediów z udziałem zarządzającego. Szacuje się, że zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny w strefie wyniesie docelowo nie mniej niż 3,5-5,0 mld zł. 6.2. Nakłady gmin a) podstrefa gliwicka - koszty związane z udziałem w budowie infrastruktury (drogi, woda, kanalizacja deszczowa i sanitarna) - 28,7 mln zł, b) podstrefa jastrzębsko-żorska - 10 mln zł. c) podstrefa sosnowiecko-dąbrowska - 40 mln zł, d) podstrefa tyska - ok. 62,7 mln zł. 6.3. Nakłady pozostałych właścicieli terenów i posiadaczy zależnych a) podstrefa gliwicka (AWRSP) - nie przewiduje się, b) podstrefa jastrzębsko-żorska - 10 mln zł, c) podstrefa sosnowiecko-dąbrowska - 25 mln zł, d) podstrefa tyska (AWRSP) - nie przewiduje się. 6.4. Gestorzy mediów (energia elektryczna i gaz) a) podstrefa gliwicka - 58,6 mln zł, b) podstrefa jastrzębsko-żorska - 50 mln zł, c) podstrefa sosnowiecko-dąbrowska - 30 mln zł, d) podstrefa tyska - 10,4 mln zł. 6.5. Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych (DODP) a) podstrefa gliwicka - 4,1 mln zł - w całym okresie funkcjonowania strefy. 6.6. Polskie Koleje Państwowe (PKP) a) podstrefa gliwicka - 6,5 mln zł. 6.7. Łączne nakłady na budowę i modernizację infrastruktury a) podstrefa gliwicka (łącznie z fabryką Opla) - 129 mln zł, b) podstrefa jastrzębsko-żorska - 70 mln zł, c) podstrefa sosnowiecko-dąbrowska - 90 mln zł, d) podstrefa tyska - 79,1 mln zł. 6.8. Nakłady zarządzającego 1. Koszty utrzymania majątku będącego własnością KSSE S.A. poniesie sam zarządzający. 2. Koszty remontu i wyposażenia siedziby zarządzającego do poniesienia w latach 1996-1999 szacuje się na 2 mln zł. 3. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w pierwszych pięciu latach funkcjonowania strefy nakłady te powinny być znaczne i wynosić nie mniej niż 800 tys. zł rocznie. 4. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki szacowane na ok. 3,5 mln zł rocznie. 5. Szacuje się poniesienie przez zarządzającego nakładów na infrastrukturę w kwocie ok. 37 mln zł. 6, Pozostałe nakłady na infrastrukturę zostaną poniesione przez zarządzającego w przypadku pozyskania dodatkowych środków (m.in. drogą podwyższenia kapitału spółki) oraz gdy nie będzie to w kolizji z działaniami opisanymi powyżej (pkt 1-4). Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów ekonomiczno-finansowych zarządzającego. 7. Źródła finansowania 1. Koszty finansowania działalności spółki zarządzającej będą pozyskiwane z: a) przychodów spółki z tytułu prowizji ze sprzedaży gruntów w strefie, b) przychodów ze sprzedaży gruntów objętych KSSE, będących własnością zarządzającego, c) przychodów uzyskiwanych z działalności usługowej na rzecz przedsiębiorców w strefie i w regionie. 2. Nakłady na infrastrukturę będą finansowane: a) z budżetów gmin z przychodów z tytułu sprzedaży gruntów objętych strefą, b) z przychodów ze sprzedaży gruntów objętych KSSE, będących własnością zarządzającego, c) z innych źródeł finansowania, jak regionalne instytucje finansowe, d) przez inwestorów i gestorów mediów. 8. Etapy rozwoju strefy Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę. Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny i długookresowy. Rozwój strefy obejmuje pięć podstawowych etapów: EtapOkresGłówne cele etapu I1996-1997- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych, umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej, - przyjęcie pierwszej grupy inwestorów w każdej z podstref, - przygotowanie programów dla realizacji etapu II II1998-2000- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych ze współdziałaniem zarządzającego, - dalsze wyłanianie inwestorów i realizacja pierwszych inwestycji w strefie, - podwyższenie kapitału i rozszerzenie grona akcjonariuszy spółki zarządzającej, - zmiana siedziby spółki zarządzającej III2001-2005- dalszy rozwój działalności gospodarczej w strefie i regionie, - udział zarządzającego w rozwoju usług na terenie strefy IV2006-2010- osiągnięcie docelowego zatrudnienia i poziomu aktywności gospodarczej w strefie V2011-2016- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i zatrudnienia w otoczeniu strefy, - przygotowanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20 lat istnienia strefy. Na podstawie Planu rozwoju strefy zarządzający opracowuje roczne plany operacyjne i przedstawia je do akceptacji Ministrowi Gospodarki. Zarządzający strefą opracowuje i składa Ministrowi Gospodarki roczne sprawozdanie z przebiegu realizacji celów ustanowienia strefy oraz przedkłada wnioski dotyczące dalszych działań. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 10 kwietnia 1998 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. (Dz. U. Nr 70, poz. 460) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan rozwoju Warmińsko­Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 kwietnia 1998 r. (poz. 460) PLAN ROZWOJU WARMIŃSKO­MAZURSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ 1. Wstęp Warmińsko­Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna (W­M SSE) została ustanowiona na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko­mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909), wydanego na podstawie artykułu 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). W­M SSE utworzono na terenie województwa olsztyńskiego, należącego do obszarów szczególnie dotkniętych bezrobociem o charakterze strukturalnym, spowodowanym upadkiem państwowych gospodarstw rolnych i zakładów państwowych. Dzięki specjalnym warunkom ekonomicznym istnieje możliwość zwiększenia zatrudnienia i pobudzenia rozwoju gospodarczego. Plan rozwoju strefy określa cele ustanowienia strefy oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Niniejszy plan prezentuje strategię przyśpieszonego wzrostu gospodarczego pobudzonego bodźcami proinwestycyjnymi. Zasoby dostępne na terenie strefy stanowią majątek obejmujący grunty i infrastrukturę. Właścicielami majątku w przeważającej części są gminy i Skarb Państwa, które przeniosą własność majątku na rzecz zarządzającego w formie aportu. Nakłady związane z budową i wyposażeniem technicznym zakładów pracy na terenie strefy poniosą inwestorzy, natomiast koszt rozbudowy infrastruktury poniesie w głównej mierze zarządzający. Działania zarządzającego strefą będą polegały na: - nabywaniu i zbywaniu prawa własności gruntów leżących na terenie strefy, - tworzeniu warunków racjonalnego gospodarowania infrastrukturą, - prowadzeniu przetargów lub rokowań mających na celu wyłonienie przedsiębiorców, którzy uzyskają zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Preferowani będą inwestorzy, którzy szybko będą stwarzać nowe miejsca pracy oraz trwale zwiążą się ze strefą. 2. Cele ustanowienia strefy 2.1. Misja Rozwój województwa olsztyńskiego poprzez optymalne wykorzystanie zasobów strefy i regionu. 2.2. Cele strategiczne - stworzenie nowych miejsc pracy w strefie i poza strefą, - powstrzymanie postępującej degradacji społeczno­gospodarczej regionu, - stworzenie szerszych możliwości wielopłaszczyznowej współpracy z obwodem kaliningradzkim (Federacja Rosyjska), - racjonalne wykorzystanie bazy surowców dla przemysłu rolno­spożywczego i drzewnego, - wdrażanie nowoczesnych rozwiązań technologicznych w przemysłach preferowanych dla strefy. 2.3. Działania - promocja strefy w kraju i za granicą, - rozwój branż wykorzystujących warunki naturalne i ekonomiczne regionu, - dywersyfikacja działalności gospodarczej w strefie, - preferowanie działalności wykorzystujących doświadczenia i kwalifikacje pracowników miejscowych, - rozwój branż stosujących nowe technologie proekologiczne. 3. Charakterystyka obszaru strefy Warmińsko­Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna jest strefą o charakterze rozproszonym, składającą się z trzech podstref podzielonych na pięć obrębów zlokalizowanych na obszarach czterech gmin: - podstrefa Szczytno (139,72 ha), - podstrefa Bartoszyce (132,11 ha), - podstrefa Dobre Miasto (63,13 ha). Ogółem W­M SSE zajmuje 334,96 ha. Poziom infrastruktury obszaru strefy jest zróżnicowany, najwyższy w obrębie Bartoszyc, Dobrego Miasta, Korpeli, najniższy w obrębie Szyman. W każdym obrębie konieczne jest wybudowanie układu komunikacyjnego. Wszystkie obręby wymagają nakładów na modernizację lub rozbudowę infrastruktury. 3.1. Podstrefa Szczytno Podstrefa Szczytno obejmuje dwa obręby o łącznej powierzchni 139,72 ha: - obręb Korpele o powierzchni 46,46 ha, położony przy granicy administracyjnej miasta Szczytno, ok. 1,5 km od centrum, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 53, - obręb Szymany o powierzchni 93,26 ha, położony 7 km od Szczytna, graniczy z międzynarodowym portem lotniczym "Mazury" Szczytno­Szymany. 3.1.1. Obręb Korpele Woda Planowane jest podłączenie do miejskiej sieci wodociągowej o # 200 mm, odległej o 600 m od granicy strefy. Dostępna w sieci rezerwa wody 1 000 m3/dobę jest wystarczająca na potrzeby strefy. Należy wykonać wodociąg o długości ok. 2 km (w tym wzdłuż drogi wewnętrznej). Ścieki Ścieki, kolektorem o # 600 mm oddalonym od granicy strefy o 750 m, odprowadzane będą do oczyszczalni miejskiej w Nowym Gizewie k. Szczytna. Przepustowość oczyszczalni zapewnia odbiór ścieków z terenu strefy. Należy wykonać więc kolektor sanitarny # 250-300 mm o długości ok. 2 km (w tym wzdłuż drogi wewnętrznej). Wody opadowe Wody opadowe będą odprowadzane do kolektora deszczowego o # 600 mm, przebiegającego 30 m od granicy strefy. Należy wykonać kolektor deszczowy długości ok. 1,5 km wzdłuż drogi wewnętrznej. Sieć elektryczna Na potrzeby pierwszych inwestorów możliwe jest uzyskanie 1 MW mocy elektrycznej z dwóch linii napowietrznych SN­15 kV, przechodzących przez teren strefy. Docelowo przewiduje się wybudowanie dwóch linii SN­15 kV z istniejącego głównego punktu zasilania (GPZ) przy ul. Władysława IV w Szczytnie lub wybudowanie nowego GPZ w obszarze strefy z przebiegającej na granicy strefy linii WN­110 kV. Gaz Wzdłuż wschodniej granicy strefy przebiega sieć gazowa średniego ciśnienia # 160 mm, z której możliwe jest pokrycie zapotrzebowania na gaz wielkości 1000 m3/h. W przypadku większego zapotrzebowania należy wybudować stację redukcyjno­pomiarową I°, zasilaną z gazociągu wysokiego ciśnienia, przebiegającego 100 m od północnej granicy strefy, i rozprowadzić gaz do odbiorców sieciami średniego ciśnienia. Ciepło Docelowo przedsiębiorstwa działające w strefie będą ogrzewane przez lokalne ciepłownie zasilane gazem ziemnym lub innymi nośnikami energii. Telekomunikacja W Szczytnie znajduje się automatyczna centrala telefoniczna. Telekomunikacja Polska S.A. planuje rozbudowę centrali. Potrzeby pierwszych inwestorów zostaną zaspokojone przez zainstalowanie dodatkowych płyt abonenckich w centrali. Tereny strefy znajdują się w zasięgu stacji przekaźnikowych telefonii komórkowej Centertel i ERA GSM. Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na wysypisko komunalne w Linowie ok. 15 km od terenu strefy (indywidualnie lub przez służby miejskie). Odpady o charakterze innym niż komunalne będą utylizowane. Drogi Teren znajduje się w sąsiedztwie drogi nr 53, drogi Olsztyn - Szczytno oraz drogi miejskiej prowadzącej do "Len Szczytno" S.A. Niezbędne jest wybudowanie dróg wewnętrznych o długości ok. 1,5 km. Plan zagospodarowania przestrzennego gminy Szczytno przewiduje obwodnice na zachodnim obrzeżu strefy. Kolej Wzdłuż granicy strefy przebiega linia kolejowa Ełk - Olsztyn i Olsztyn - Ostrołęka. W Szczytnie znajduje się stacja kolejowa towarowo­osobowa, oddalona od strefy o 2,5 km. 3.1.2. Obręb Szymany Woda Do granicy strefy we wsi Szymany dochodzi sieć wodociągowa # ok. 160 mm, zasilana z ujęcia odległego o 100 m od terenu strefy. Rezerwa ujęcia wynosi 90 m3/h, co w pełni zaspokoi potrzeby inwestorów. Należy wybudować wodociąg długości ok. 3 km wzdłuż drogi wewnętrznej. Ścieki Należy wybudować zbiorczy kolektor tłoczny o długości ok. 7,5 km, od granicy strefy do oczyszczalni w Nowym Gizewie k. Szczytna, oraz kolektor sanitarny o długości ok. 2 km - wzdłuż drogi wewnętrznej. Wody opadowe Aktualnie możliwe jest odprowadzenie wód deszczowych poprzez sieć rowów melioracyjnych. Przewiduje się budowę kolektora burzowego wzdłuż drogi wewnętrznej długości ok. 2,5 km. Energia elektryczna Istniejąca linia przesyłowa SN­15 kV przebiegająca w odległości 400 m od terenu strefy może zasilić strefę mocą szczytową ok. 1 MW. Dla większego poboru mocy należy wybudować odrębną linię SN­15 kV z głównego punktu zasilania (GPZ) przy ul. Władysława IV w Szczytnie. Gaz Brak sieci gazowej. Istnieje możliwość doprowadzenia sieci ze Szczytna w zależności od potrzeb. Należy rozważyć opłacalność tego przedsięwzięcia w porównaniu z innymi rozwiązaniami, np. budową rozprężalni gazu płynnego propan­butan. Ciepło Docelowo przedsiębiorstwa działające na terenie strefy będą ogrzewane przez lokalne ciepłownie zasilane gazem. Telekomunikacja Telekomunikacja Polska S.A. planuje w 1999 r. rozbudowę w Szymanach centrali do pojemności 256 numerów, która w pełni zaspokoi potrzeby mieszkańców i inwestorów. Tereny strefy znajdują się w zasięgu stacji przekaźnikowych telefonii komórkowej Centertel i ERA GSM. Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym wywożone będą na wysypisko w Linowie k. Szczytna, oddalone o 23 km od terenu strefy. Odpady o innym charakterze niż komunalne będą zagospodarowane we własnym zakresie przez wytwarzające je przedsiębiorstwa. Drogi Teren znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie drogi krajowej nr 599 Szczytno - Pułtusk. Należy wykonać sieć dróg wewnętrznych o długości ok. 2,5 km. Kolej Wzdłuż granicy strefy przebiega linia kolejowa Szczytno - Wielbark. W odległości 200 m od granicy strefy znajduje się stacja kolejowa Szymany z bocznicami do wykorzystania przez przedsiębiorstwa znajdujące się w strefie. 3.2. Podstrefa Bartoszyce Podstrefa Bartoszyce obejmuje dwa obręby o łącznej powierzchni 132,11 ha. Są to: - obręb Bartoszyce o powierzchni 16,06 ha, znajdujący się przy wyjeździe z miasta w kierunku na Kętrzyn po lewej stronie, - obręb Bezledy o powierzchni 116,05 ha, położony przy samej granicy z obwodem kaliningradzkim (przy przejściu granicznym Bezledy - Bagrationowsk). 3.2.1. Obręb Bartoszyce Woda Na granicy strefy od ul. Kętrzyńskiej do ul. Przemysłowej przebiega sieć wodociągowa # 160 mm i wydajności 60 m3/h, co w pełni zaspokoi potrzeby inwestorów. Ścieki W odległości 150 m od granicy strefy, po przeciwnej stronie ul. Kętrzyńskiej, znajduje się koniec miejskiego kolektora sanitarnego # 200 mm, do którego należy podłączyć odprowadzenie ścieków z terenów strefy. Należy więc wybudować kolektor sanitarny o długości ok. 0,5 km. Wody opadowe Przez teren strefy przebiega kolektor deszczowy # 300 mm, do którego możliwe jest odprowadzenie wód opadowych z terenu strefy. Gaz Aby zasilić w gaz strefę, należy wybudować sieć średniego ciśnienia długości ok. 2 km z ul. Warszawskiej, gdzie znajduje się stacja redukcyjno­pomiarowa I°. Ciepło Docelowo podmioty działające na terenie strefy będą ogrzewane przez lokalne ciepłownie zasilane gazem ziemnym lub innymi nośnikami energii. Energia elektryczna Na potrzeby pierwszych inwestorów możliwe jest uzyskanie 0,5 MW mocy z linii SN­15 kV przechodzącej przez teren strefy. Docelowo należy doprowadzić do strefy nową linię SN­15 kV z GPZ znajdującego się w południowo­wschodniej dzielnicy Bartoszyc. Telekomunikacja Według Telekomunikacji Polskiej S.A. potrzeby pierwszych inwestorów zostaną zaspokojone z istniejącej automatycznej centrali cyfrowej, która zostanie rozbudowana w 1999 r. Tereny strefy objęte są zasięgiem stacji przekaźnikowych telefonii komórkowej: Centertel, ERA GSM i GSM Plus. Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na wysypisko komunalne w miejscowości Wysieka, odległej o 8 km od Bartoszyc. Odpady o charakterze innym niż komunalne będą zagospodarowane we własnym zakresie przez wytwarzające je przedsiębiorstwa. Drogi Teren strefy znajduje się na skraju drogi krajowej nr 592 Bartoszyce - Kętrzyn. Wzdłuż zachodniej granicy strefy planowana jest budowa drogi miejskiej łączącej ul. Przemysłową z ul. Kętrzyńską o długości ok. 0,5 km. Kolej W odległości ok. 2 km od obszaru strefy znajduje się stacja towarowo­osobowa. Jest to stacja graniczna z doprowadzoną koleją szerokotorową. 3.2.2. Obręb Bezledy Obręb składa się z dwóch terenów położonych przy granicy państwa, rozdzielonych drogą krajową nr 51 Olsztyn - Bezledy. Teren po lewej stronie drogi nr 51 (o powierzchni 40,33 ha) Woda Przez teren strefy przebiega sieć wodociągowa # 100 mm. Na potrzeby pierwszych inwestorów jest zapewniona dostawa wody. Przy zwiększonym zapotrzebowaniu należy wykonać dodatkowe studnie w miejscowości Piersele, obok istniejącego ujęcia wody. Ścieki W obszarze strefy biegnie kolektor sanitarny # 200 mm, wybudowany na potrzeby inwestorów, który będzie odprowadzał ścieki do oczyszczalni przejścia granicznego "Bezledy". Obecnie oczyszczalnia może przyjąć z terenów strefy 150 m3/dobę ścieków. Możliwe jest rozbudowanie oczyszczalni w Bezledach, zwiększając jej przepustowość o kolejne 200 m3/dobę. Wody opadowe Obok kolektora sanitarnego przebiega kolektor burzowy # 600 mm, łączący się z kolektorem przejścia granicznego "Bezledy". Energia elektryczna Do przejścia granicznego "Bezledy" dochodzi linia SN­15 kV. Z tej linii możliwe jest zasilenie pierwszych inwestorów z mocą szczytową ok. 0,5 MW. Dla większego poboru mocy należy wybudować odrębną linię SN­15 kV z Bartoszyc lub Górowa Iławeckiego. Gaz Brak gazu ziemnego. W razie potrzeby wybudowana zostanie rozprężalnia gazu płynnego propan­butan lub gazociąg z Bartoszyc. Ciepło Docelowo przedsiębiorstwa działające na terenie strefy będą ogrzewane przez lokalne ciepłownie zasilane gazem. Telekomunikacja Do terenów strefy doprowadzony jest światłowód. W 1999 r. Telekomunikacja Polska S.A. planuje postawienie centrali na potrzeby inwestorów. Do tego czasu potrzeby pierwszych podmiotów będą realizowane doraźnie. Tereny strefy objęte są zasięgiem stacji przekaźnikowych telefonii komórkowej: Centertel, GSM Plus, ERA GSM. Odpady stałe Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na wysypisko w miejscowości Wysieka odległej o 11 km od Bezled. Odpady o charakterze innym niż komunalne będą zagospodarowywane we własnym zakresie przez wytwarzające je przedsiębiorstwa. Drogi Teren graniczy z dwupasmowym odcinkiem drogi nr 51. Wykonany jest rozjazd i droga wewnętrzna o długości 800 m, przechodząca przez środek terenu. Kolej W odległości 6 km od terenów strefy znajduje się stacja graniczna Głomno. Jest to stacja przeładunkowa, posiadająca tor szeroki i normalny. Pod względem technicznym stacja jest gotowa do przeładunku towarów na wagony rosyjskie i polskie. Teren po prawej stronie drogi nr 51 (o powierzchni 75,72 ha) Jest to teren bez infrastruktury, do którego wszystkie media należy przeprowadzić z terenu po lewej stronie drogi. 3.3. Podstrefa Dobre Miasto Podstrefa Dobre Miasto obejmuje 63,13 ha. Woda Wzdłuż ul. Spichrzowej, dzielącej teren strefy, przebiega sieć wodociągowa # 160 mm. Dostępna w sieci rezerwa wynosi 1 000 m3/dobę. Istnieje również możliwość wykorzystania sieci wodociągowej Zakładów "Polmot­Warfama" S.A., sąsiadujących z terenami strefy. Rezerwa tej sieci wynosi 150 m3/dobę. Ścieki W bliskim sąsiedztwie terenów strefy znajdują się dwa kolektory sanitarne, odprowadzające ścieki do nowej oczyszczalni w obrębie miasta o wydajności 3 300 m3/dobę (aktualna rezerwa wynosi 1 800 m3/dobę). Jeden kolektor # 200 mm przebiega od ul. Fabrycznej wzdłuż torów kolejowych do Rolimpexu S.A. Drugi kolektor # 300 mm znajduje się na terenie Zakładów "Polmot­Warfama" S.A., graniczących z terenami strefy. Wody opadowe W ulicy Spichrzowej, dzielącej teren strefy, przebiega kolektor deszczowy # 200 mm. Przez obszar strefy między torami kolejowymi a ul. Spichrzową przebiega kolektor deszczowy # 600 mm. Z terenów strefy, przylegających do Zakładów "Polmot­Warfama" S.A., możliwe jest odprowadzenie wód opadowych kolektorami zakładowymi # 300 mm. Energia elektryczna Przez teren strefy przechodzą trzy linie energetyczne SN­15 kV. Na potrzeby pierwszych inwestorów możliwe jest wykorzystanie 1,5 MW mocy z rezerw tych linii. Docelowo należy doprowadzić do strefy nowe linie SN­15 kV z GPZ położonego w południowej dzielnicy Dobrego Miasta. Gaz W sąsiedztwie strefy na terenie Rolimpexu S.A. znajduje się stacja redukcyjna I°. W obrębie strefy niezbędna jest budowa sieci gazowych średniego ciśnienia, zasilanych z tej stacji. Ciepło Istnieje możliwość wykorzystania rezerw ciepłowni "Polmot­Warfama" S.A. (aktualna rezerwa mocy 5,8 MW), przylegającej do terenów strefy, lub ogrzewania lokalnego gazem ziemnym. Telekomunikacja Według Telekomunikacji Polskiej S.A. potrzeby inwestorów zostaną zaspokojone z istniejącej automatycznej centrali cyfrowej, która docelowo zostanie rozbudowana w 1999 r. Na obszarze strefy działa telefonia komórkowa: Centertel, ERA GSM. Odpady stałe Odpady stałe wywożone będą na wysypisko komunalne we wsi Podleśna, odległej o 6 km od Dobrego Miasta. Odpady o charakterze innym niż komunalne zagospodarowane będą we własnym zakresie przez wytwarzające je przedsiębiorstwa. Drogi Tereny strefy znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie dwóch ulic: Fabrycznej i Spichrzowej. W zależności od potrzeb należy wykonać sieć dróg wewnętrznych. Kolej Przez teren strefy przebiega linia kolejowa Braniewo-Olsztyn. Bocznice znajdują się w Rolimpexie S.A. i przy stacji kolejowej. 4. Działania prawno­organizacyjne i ekonomiczne 4.1. Warunki prawno­organizacyjne i ekonomiczne 4.1.1. Zarządzanie strefą Zarządzającym strefą została ustanowiona "Warmińsko­Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna" S.A. Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągania celów ustanowienia strefy, zgodnie z jej planem rozwoju oraz regulaminem, w szczególności przez: - szeroko pojętą promocję strefy dla pozyskania inwestorów, - organizowanie rokowań lub przetargów, - zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności gruntów położonych na terenie strefy, - gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający przedsiębiorcom prowadzenie działalności gospodarczej, - wykonywanie bieżącej kontroli zgodności działalności przedsiębiorców na terenie strefy z udzielonymi zezwoleniami. 4.1.2. Regulamin strefy Regulamin strefy określa sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy. 4.1.3. Procedura udzielania zezwoleń Minister Gospodarki powierzył zarządzającemu prawo udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywanie bieżącej kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorców na terenie W­M SSE oraz ustalania zakresu tej kontroli. Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii zarządzającego cofa i zmienia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie. Ustalanie przedsiębiorców, którzy uzyskują zezwolenia, następuje w drodze przetargu lub rokowań, zgodnie z procedurą określoną rozporządzeniem Ministra Gospodarki. Otrzymane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej jest związane z ulgą finansową, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko­mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909). • Strefa została powołana na okres 20 lat. • Przez pierwsze 10 lat obowiązuje całkowite zwolnienie z podatku dochodowego przy: - zainwestowaniu 350 tys. ECU, - zatrudnieniu minimum 50 osób. • Przy niższym poziomie zainwestowania zwolnieniu podlega dochód w kwocie odpowiadającej wielkości inwestycji. Z tytułu zatrudnienia, ulgi w podatku dochodowym wynoszą 20% na każdych 10 pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 20% i więcej niż 100 % miesięcznego dochodu. • Przez pozostały okres obowiązuje ulga w wysokości 50% podatku dochodowego. • Całkowite zwolnienie z podatku od nieruchomości przez czas istnienia strefy. • W przypadku gdy przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie ma prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0. 4.1.4. Struktura zarządzania W strukturze W­M SSE S.A. zostaną wyodrębnione organizacyjnie: - sekcja promocji i współpracy z zagranicą, - sekcja infrastruktury technicznej, - biura w podstrefach: Bartoszyce, Dobre Miasto i Szczytno. 4.2. Warunki prawno­ekonomiczne 4.2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania Udogodnienia przyjęte przez zarządzającego mające na celu przyspieszenie i ułatwienie procesów inwestowania to: - współdziałanie przy przygotowaniu wszelkich planów zagospodarowania przestrzennego terenów strefy, - uczestnictwo zarządzającego w negocjacjach dotyczących ustalenia warunków dostarczania mediów, - świadczenie usług przez zarządzającego na rzecz inwestorów w zakresie inwestycji. 4.2.2. Udostępnienie infrastruktury Dostępna na terenie strefy infrastruktura umożliwia inwestorom rozpoczęcie inwestycji, jednakże prowadzenie jakiejkolwiek działalności wymaga uzbrojenia lub dozbrojenia terenów strefy. Przez udostępnianie infrastruktury rozumie się w szczególności: - opracowanie i realizację programu rozbudowy infrastruktury, - opracowanie planu modernizacji istniejącej infrastruktury, - umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach. 4.2.3. Szkolenia W związku z dużym zapotrzebowaniem na wyszkolone kadry, zarządzający w celu wsparcia inwestorów podejmie następujące działania: - ścisłą współpracę z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowo szkolenia [wojewódzki urząd pracy (WUP), rejonowy urząd pracy (RUP)], - koordynowanie działalności szkoleniowej, - stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów. 4.2.4. Otoczenie strefy Ze względu na rolę strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym, społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmie następujące działania: - współpracę z instytucjami biznesowymi w celu rozwijania doradztwa prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych, - współpracę z władzami miasta, gmin, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa i hotelarstwa, bazy turystyczno­wypoczynkowej, komunikacji itp.), - współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi oraz mass mediami całego regionu w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy. 5. Strategia rozwoju strefy 5.1. Założenia ogólne dla podmiotów prowadzących działalność w strefie Przy opracowaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia: - stworzenie alternatywy dla strukturalnego bezrobocia, - pozyskanie inwestorów strategicznych, którzy będą przyciągali innych inwestorów, - preferencje dla inwestycji nastawionych proeksportowo, - preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących dużą ilość miejsc pracy, - preferowanie inwestycji proekologicznych. 5.2. Preferowane rodzaje działalności gospodarczej W W­M SSE będą preferowane następujące dziedziny: - przemysł rolno­spożywczy i paszowy oraz przetwórstwo roślin przemysłowych - na całym obszarze strefy w celu poprawy zbytu surowców leśnych i rolniczych produkowanych w regionie, - przemysł elektrotechniczny i elektroniczny - zwłaszcza w Bartoszycach i Szczytnie, w związku z istniejącą w tych miastach kadrą inżynieryjno­techniczną po upadłych zakładach przemysłowych, - przemysł drzewny - w związku z możliwością łatwego pozyskania surowców, - przemysł maszynowy - zwłaszcza w Dobrym Mieście i Szczytnie w związku z rezerwami kadry inżynieryjno­technicznej i robotników wykwalifikowanych w tych miastach, - przemysł lekki - na całym obszarze strefy w celu zmniejszenia bezrobocia wśród kobiet, - produkcja maszyn i urządzeń dla rolnictwa i usług rolniczych, - zakłady produkujące i eksportujące artykuły konsumpcyjne na rynek rosyjski oraz zakłady, których produkcja oparta będzie na surowcach i półproduktach importowanych z obwodu kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej i innych państw nadbałtyckich - zwłaszcza w Bartoszycach, w związku z niewielką odległością (16 km) od przejścia granicznego w Bezledach. 5.3. Działalność usługowa Ważnym i podstawowym czynnikiem decydującym o rozwoju strefy jest dostępność i poziom usług oferowanych inwestorom, a w szczególności: - usługi związane z dostawą mediów, - usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne, architektoniczne) i informatyczne, - usługi w zakresie transportu. Ponadto zarządzający będzie gromadzić i udostępniać inwestorom informacje dotyczące strefy i regionu. 5.4. Pozyskiwanie inwestorów 5.4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów Strategia rozwoju i cele ustanowienia strefy wyznaczają zasadnicze kierunki działań promocyjnych, mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych. Zakłada się następujące kategorie inwestorów: - inwestorów strategicznych (dla każdej podstrefy), którzy zagwarantują duży kapitał inwestycyjny i zatrudnią znaczną liczbę pracowników (działalność tych inwestorów spowoduje dynamiczny rozwój podstref), - małych i średnich inwestorów, tworzących nowe przedsiębiorstwa w drodze inwestycji bezpośrednich, - firmy usługowe prowadzące działalność nie wymagającą zezwolenia na rzecz obsługi przedsiębiorstw działających w strefie. Prowadzone działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów i aktywność marketingowa obejmować będą: - współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy, - badania trendów gospodarczych, zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi branżami przemysłowymi, - emisję materiałów promocyjnych, - udział w konferencjach, seminariach i imprezach targowo­organizacyjnych, - kreowanie wizerunku firmy w kraju i za granicą, - szeroką informację w różnego rodzaju mediach, - współpracę i kontakty z polskimi placówkami dyplomatycznymi, a w szczególności z radcami handlowymi. 5.4.2. Udostępnianie majątku Udostępnienie majątku inwestorom nastąpi w drodze umów cywilnoprawnych (sprzedaży, dzierżawy, najmu lub umów o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie: - określeniem rodzaju i wielkości majątku, - wybraniem najkorzystniejszej oferty inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy (w drodze rokowań i przetargów), - udzielaniem zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. 5.5. Rozwój środków technicznych Środki techniczne dostępne na terenie strefy w postaci infrastruktury są niewystarczające dla osiągnięcia głównych jej celów. Szacuje się konieczność rozbudowy infrastruktury w następującym zakresie: - dróg w podstrefach: Bartoszyce, Dobre Miasto i Szczytno łącznie ok. 60 km, - sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej w podstrefach: Bartoszyce, Dobre Miasto i Szczytno ok. 25 km, - sieci wodociągowej w podstrefach: Bartoszyce, Dobre Miasto i Szczytno ok. 10 km, - sieci gazowej w podstrefach: Bartoszyce, Dobre Miasto i Szczytno ok. 35 km, - innych sieci i urządzeń za kwotę ok. 6 mln zł, w tym linii telefonicznych dla ok. 600 numerów. 6. Zasoby kadrowe Źródło kadr dla strefy stanowią bezrobotni, wśród których znaczny odsetek ma odpowiednie do profilu strefy kwalifikacje (szwaczki, elektromonterzy, mechanicy), oraz absolwenci szkół ponadpodstawowych kształcących w dziedzinach związanych z tradycyjnym przemysłem tych terenów i zgodnych z zakładanym charakterem strefy. Ponadto zarządzający podejmie z WUP rozmowy w celu uruchomienia programu szkoleń dla bezrobotnych. 7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez: - zarządzającego, - inwestorów, - gestorów mediów, - gminy. 7.1. Nakłady zarządzającego • Udział w kosztach budowy infrastruktury docelowo wyniesie 40 mln zł (w okresie nie dłuższym niż 10 lat). • Koszty remontu i wyposażenia w siedzibie zarządzającego oraz biur podstref do końca 1998 r. wyniosą ok. 300 tys. zł. • Wydatki na opracowanie dokumentacji niezbędnej do sporządzenia szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy wyniosą 650-700 tys. zł do 2000 r. • Środki przeznaczone na promocję strefy - w zależności od możliwości finansowych; w pierwszych latach będą największe (ok. 1 600 tys. zł do 2005 r.), • Stałym wydatkiem zarządu będą koszty utrzymania spółki szacowane na 1,5-2 mln zł rocznie. 7.2. Nakłady inwestorów Inwestorzy będą ponosić nakłady na kupno gruntów, budowę hal, zakup maszyn. Koszty inwestorów poniesione na infrastrukturę przewiduje się w wysokości 10% całkowitych kosztów budowy infrastruktury technicznej (głównie jako przyłącza do sieci poszczególnych mediów). 7.3. Nakłady gestorów mediów i gmin Przewiduje się, że gestorzy mediów i gmin poniosą 20% nakładów ogółem na infrastrukturę techniczną (drogi, linie energetyczne SN, sieć gazową, sieć telekomunikacyjną itd.). 8. Etapy rozwoju strefy Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę. Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy. Na rozwój strefy składają się cztery podstawowe etapy: EtapOkresGłówne cele etapu I1997-1998- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych, umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej, - przyjęcie pierwszych inwestorów, - przygotowanie programów dla realizacji etapu II, - realizacja pierwszych inwestycji infrastrukturalnych II1999-2005- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych (budowa, rozbudowa), - wprowadzenie inwestorów do strefy, - rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i w regionie, - gospodarowanie urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej, - monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie strefy III2006-2012- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i zatrudnienia IV2013-2017- przygotowanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20 lat istnienia strefy 9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania Podstawowe obowiązki w okresie uruchomienia działalności W­M SSE: Lp.ObowiązkiTermin wykonania 1Określenie zasad zarządzania strefą wraz ze strukturą organizacjiI kwartał 1998 r. 2Wydanie regulaminu strefyI kwartał 1998 r. 3Rozpoczęcie remontu siedziby zarządzającegoI półrocze 1998 r. 4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieII kwartał 1998 r. 5Przejęcie majątkuII kwartał 1998 r. 6Sporządzanie map geodezyjnychII kwartał 1998 r. 7Przygotowanie koncepcji zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyII półrocze 1998 r. 8Opracowanie planu modernizacji istniejącej i budowy nowej infrastrukturyII półrocze 1998 r. 9Wydanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefieIII kwartał 1998 r. 10Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej infrastruktury (I etap)II półrocze 1998 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1998 r. (Dz. U. Nr 71, poz. 461) Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji dla rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania. § 2. Dotacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są wypłacane na zadania i w ramach środków budżetowych określonych w art. 20 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156). Rozdział 2 Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji roślinnej oraz zasady i tryb ich udzielania § 3. 1. Przedsiębiorcy, który realizuje zadania w zakresie: 1) hodowli roślin rolniczych i ogrodniczych, 2) prowadzenia sadów zraźnikowych i nasiennych, sadów i plantacji elitarnych oraz uzyskiwania wolnego i uwalnianego od wirusów materiału szkółkarskiego, 3) ochrony zasobów genowych roślin - przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań. 2. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1: 1) w hodowli roślin rolniczych dla poszczególnych gatunków wynosi: a) 50% kwoty określonej przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku, określonych w ust. 1-3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, oraz b) sumę kwot określonych przez iloczyn stawki dotacji w wysokości 33 637 zł i końcowej wartości odmiany, 2) w hodowli roślin ogrodniczych jest określana przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku, określonych w ust. 1-3 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 3. Wysokość dotacji na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, objętych Programem hodowli roślin na tle zmian organizacyjnych w jednostkach hodowlanych do 2000 r., zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, wynosi: 1) 100% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i przedsiębiorców wymienionych w ust. 4 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 2) 60% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i przedsiębiorców wymienionych w ust. 4 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 3) 100% kwoty dotacji określonej przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku, określonym dla gatunków roślin w ust. 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia i przedsiębiorców wymienionych w ust. 5 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia - na dokończenie prac hodowlanych, 4) 60% kwoty dotacji określonej przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku, określonym w ust. 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, dla gatunków roślin i przedsiębiorców wymienionych w ust. 5 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia - na dokończenie prac hodowlanych. 4. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się: 1) jako iloczyn liczby hektarów sadu lub plantacji elitarnych i stawki dotacji na 1 hektar, określonej w ust. 7 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, 2) jako iloczyn liczby materiału szkółkarskiego i stawki dotacji za sztukę materiału szkółkarskiego, określonej w ust. 7 pkt 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia - na podstawie zestawienia powierzchni zakwalifikowanych sadów sporządzonego przez Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach oraz stawek dotacji zatwierdzonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 5. Dotacja na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przysługuje na pisemny wniosek przedsiębiorcy w wysokości określonej w ust. 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia i na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 4. 1. Przedsiębiorcom uprawnionym do prowadzenia obrotu materiałem siewnym, o których mowa w art. 63 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanej dalej "ustawą o nasiennictwie", przysługuje dotacja, na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu lub sadzenia w posiadanym gospodarstwie rolnym nabywcy, w wysokości udzielonej bonifikaty, nie wyższa niż: 1) 16 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1998 r. i zbóż ozimych nabytych od dnia 15 sierpnia 1998 r. do dnia 31 października 1998 r., 2) 8 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1998 r. do dnia 31 maja 1998 r. oraz nabytych od dnia 1 września 1998 r. do dnia 20 listopada 1998 r. 2. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu lub sadzenia na gruntach ornych w gospodarstwie nabywcy, w którym wystąpiły szkody spowodowane przez powódź, na terenie gmin wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 102, poz. 645, Nr 108, poz. 699, Nr 135, poz. 915 i Nr 162, poz. 1113) w wysokości udzielonej bonifikaty, nie wyższa niż: 1) 40 zł - za 100 kg zaprawianych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1998 r., 2) 10 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1998 r. do dnia 31 maja 1998 r. i po przedstawieniu zaświadczenia urzędu gminy stwierdzającego, jaka powierzchnia gruntów ornych gospodarstwa rolnego została zalana przez powódź w lipcu 1997 r. 3. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny: 1) sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego do dalszego rozmnażania tego materiału, 2) zakupu kwalifikowanego materiału siewnego przeznaczonego do dalszego rozmnażania tego materiału w posiadanym gospodarstwie, jeżeli: a) cena zakupu nie została pomniejszona o dotacje, o których mowa w ust. 1 i 2 lub, b) zakupiono nie zaprawiony materiał siewny i zaprawiono go przed wysiewem. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 3, przysługuje w wysokości udzielonej bonifikaty, nie wyższa niż: 1) 18 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż jarych nabytych do dnia 15 maja 1998 r. i zbóż ozimych nabytych od dnia 15 sierpnia 1998 r. do dnia 31 października 1998 r., 2) 13 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1998 r. do dnia 31 maja 1998 r. oraz nabytych od dnia 1 września 1998 r. do dnia 20 listopada 1998 r., 3) za 100 kg nasion traw: a) 70 zł - rajgrasu, b) 90 zł - kostrzewy i kupkówki, c) 110 zł - pozostałych gatunków - nabytych do dnia 30 września 1998 r., 4) 200 zł - za 100 kg nasion koniczyny białej nabytych do dnia 30 czerwca 1998 r., 5) 40 zł - za 100 kg nasion łubinu nabytych do dnia 31 maja 1998 r. 5. W przypadku rezygnacji z reprodukcji lub wycofania plantacji z urzędowej kwalifikacji dotacje, o których mowa w ust. 3 i 4, podlegają zwrotowi jako dotacje nienależnie pobrane. 6. Dotacje, o których mowa w ust. 1-4, przysługują do materiału siewnego wytworzonego w kraju, odmian krajowych i zagranicznych wpisanych do rejestru odmian roślin uprawnych, z wyłączeniem odmian krajowych przeznaczonych do uprawy wyłącznie za granicą. 7. Dotacje, o których mowa w ust. 1-4, przysługują pod warunkiem wyszczególnienia wysokości udzielonej bonifikaty na fakturze lub rachunku uproszczonym wystawionym nabywcy. 8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego, dokonywanej pomiędzy przedsiębiorcami należącymi do tych samych osób fizycznych lub w których te same osoby fizyczne posiadają swoje udziały lub akcje, a materiał siewny został wyprodukowany przez tych przedsiębiorców. § 5. Dotacje na badania związane z kosztami wynikającymi z: 1) rejestracji odmian roślin uprawnych i grzybów jadalnych, 2) wpisania odmian do księgi ochrony wyłącznego prawa - ustala się jako iloczyn punktów, wynikających z pracochłonności i materiałochłonności prowadzonych prac badawczo-doświadczalnych, i stawki dotacji za 1 punkt w wysokości 99 zł. § 6. Dotacje, o których mowa w § 5, przysługują przedsiębiorcom prowadzącym badania z upoważnienia Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych, wydanego na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy o nasiennictwie. § 7. Dotacja przysługuje na wypłatę premii autorskich i pomocniczych premii autorskich, o których mowa w art. 76 ust. 1 i art. 80 ustawy o nasiennictwie. § 8. Przedsiębiorcom realizującym zadania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 3, może być przyznana dotacja w wysokości do 70% ceny zakupu specjalistycznego sprzętu do realizacji tych zadań. § 9. 1. Dotacje są wypłacane przez: 1) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w odniesieniu do dotacji, o których mowa: a) w § 3 ust. 1 - w okresach kwartalnych, b) w § 8 - na pisemny wniosek przedsiębiorcy uzasadniający potrzebę zakupu specjalistycznego sprzętu, 2) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej za pośrednictwem okręgowych inspektoratów Inspekcji Nasiennej w odniesieniu do dotacji, o których mowa w § 4 - na pisemny wniosek przedsiębiorcy, 3) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w odniesieniu do dotacji, o których mowa w § 5 i 7 - w okresach miesięcznych. 2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane podmiotom, o których mowa w ust. 1: 1) pkt 2 - w wysokości określonej we wniosku, 2) pkt 3 - w okresach miesięcznych w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji. 3. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w ust. 2, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1999 r. § 10. Rozliczenia z wypłaconych dotacji, o których mowa w § 9 ust. 1, są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez: 1) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej, 2) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, 3) przedsiębiorców prowadzących hodowlę roślin, 4) przedsiębiorców prowadzących sady zraźnikowe i nasienne, sady i plantacje elitarne, 5) przedsiębiorców prowadzących ochronę zasobów genowych roślin - w okresach rocznych do dnia 31 stycznia 1999 r. Rozdział 3 Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej oraz zasady i tryb ich udzielania § 11. 1. Dotacje ustalone według stawek określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia przysługują: 1) hodowcy - za rozpłodnika zalicencjonowanego lub zakwalifikowanego i sprzedanego do rozrodu, 2) hodowcy za buhajka zakwalifikowanego do hodowli. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3, wówczas, gdy sprzedaż została udokumentowana zaświadczeniem o celowości zakupu rozpłodnika, wydanym w odniesieniu do: 1) knura i kozła - przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), 2) knura do krycia naturalnego w stadach hodowlanych - przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, 3) kozła do krycia naturalnego w stadach hodowlanych - przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz, 4) ogiera do krycia w hodowli terenowej - przez właściwy związek hodowców koni. 3. Wymóg uzyskania zaświadczenia nie dotyczy sprzedaży rozpłodników na potrzeby inseminacji dla przedsiębiorców, o których mowa w § 22 ust. 1 i 2; zakup rozpłodnika potwierdzany jest kopią dokumentu zakupu. 4. Dotacja do knura pochodzącego od lochy pierwiastki, która się oprosiła po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1996 r., przysługuje, jeżeli locha posiada indeks oceny przyżyciowej na poziomie I klasy. § 12. 1. Dla hodowcy bydła, świń, koni i kóz ustala się stawkę dotacji w wysokości: 1) 450 zł - za krowę pierwiastkę, pochodzącą po buhaju testowanym ras mlecznych: czarno-białej, czerwono-białej, polskiej czerwonej i simentalskiej; dotacja przysługuje po ukończeniu przez krowę pierwszej laktacji oraz pod warunkiem zainseminowania jej w okresie do 200 dni po pierwszym wycieleniu wyłącznie nasieniem buhajów testowanych - w odniesieniu do krów wycielonych w 1998 r., lub zainseminowania jej po raz pierwszy, po pierwszym wycieleniu, nasieniem buhaja testowanego - w odniesieniu do krów wycielonych w 1997 r. W przypadku otrzymania dotacji z innego tytułu dotacja należna jest pomniejszona o dotację pobraną, 2) 150 zł - za krowę pierwiastkę ras mlecznych: czarno-białej, czerwono-białej, simentalskiej, polskiej czerwonej i jersey, o udokumentowanym pochodzeniu, w stadach objętych oceną użytkowości, która ocieliła się w wieku 690-930 dni w odniesieniu do krów wycielonych w 1998 r. lub w wieku 660-960 dni w odniesieniu do krów wycielonych w 1997 r. w gospodarstwie hodowcy, lub została zakupiona z innego stada ocenianego w kraju i uzyskała wydajność za 200 dni laktacji; w odniesieniu do krów pierwiastek ras: czarno-białej i czerwono-białej, wycielonych w 1998 r., dotacja przysługuje pod warunkiem zainseminowania ich w okresie do 200 dni po pierwszym wycieleniu wyłącznie nasieniem buhajów testowanych lub w odniesieniu do krów pierwiastek tych ras wycielonych w 1997 r., pod warunkiem zainseminowania ich po raz pierwszy, po pierwszym wycieleniu, nasieniem buhaja testowanego, 3) 330 zł - za krowę pierwiastkę rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości lub 160 zł - za krowę pierwiastkę posiadającą co najmniej 50% udziału krwi bydła ras mięsnych, która: a) ocieliła się w 1998 r. w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada ocenianego i urodziła żywe cielę pochodzące po buhaju rasy mięsnej, b) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną użytkowości, 4) 700 zł - za krowę rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości lub 360 zł - za krowę posiadającą co najmniej 50% udziału krwi bydła ras mięsnych: a) wpisaną do ksiąg hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras mięsnych, b) utrzymywaną w stadzie objętym oceną użytkowości, c) na którą nie była wypłacona w danym roku dotacja, o której mowa w pkt 3, 5) 150 zł - za krowę rasy mięsnej wpisaną do księgi hodowlanej, zakwalifikowaną przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt na matkę buhajów, 6) 400 zł - za jałówkę rasy polskiej czerwonej w wieku 6-18 miesięcy pochodzącą po buhaju testowanym, urodzoną i odchowaną w stadzie objętym oceną użytkowości lub sprzedaną do innego stada objętego oceną użytkowości, 7) 170 zł - za lochę rasy puławskiej, objętą oceną użytkowości rozpłodowej; przy naliczaniu dotacji przyjmuje się średni stan loch obliczony na podstawie liczby loch w stadzie w dniach 1 stycznia, 30 czerwca i 31 grudnia 1998 r., 8) 80 gr - za 1 punkt wartości hodowlanej loszki krzyżówkowej sprzedanej ze stada będącego pod oceną, posiadającego numer ewidencyjny nadany przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, produkującego wyłącznie loszki; minimalna liczba punktów wynosi 29, a maksymalna - 63, 9) 420 zł - za lochę rasy złotnickiej pstrej, złotnickiej białej lub puławskiej utrzymywaną w stadzie zachowawczym; przy naliczaniu dotacji przyjmuje się sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy podzieloną przez 13, 10) 60 zł - za źrebię spełniające warunki do wpisu do ksiąg głównych koni zarodowych, z wyjątkiem źrebiąt pochodzących od klaczy ras: pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej oraz ras: huculskiej i konika polskiego w stadach zachowawczych, 11) 90 zł - za kozę pierwiastkę rasy białej uszlachetnionej, barwnej uszlachetnionej oraz ras importowanych, dla których prowadzone są w kraju księgi zwierząt zarodowych, która: a) pochodzi po matce i ojcu tej samej rasy lub odmiany, wpisanych do ksiąg zwierząt zarodowych, b) wykociła się w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada ocenianego i uzyskała wydajność za 150 dni laktacji, c) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną wartości użytkowej. 2. Hodowcy (posiadaczowi) biorczyni zarodków bydlęcych przysługuje dotacja w wysokości 500 zł za każdy zarodek skutecznie przeniesiony do dróg rodnych biorczyni oraz odpowiadający wymaganiom hodowlanym określonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt. 3. Dotacja przysługuje za wykonanie oznaczenia: 1) na nosicielstwo genu BLAD (BOVINE LEUKOCYTE ADHESION DEFICENCY) przez buhaja rasy czarno-białej i czerwono-białej odchowywanego z przeznaczeniem do rozrodu lub wykorzystywanego w unasiennianiu oraz przez krowę kandydatkę na matkę buhajów rasy czarno-białej i czerwono-białej wytypowaną przez okręgową stację hodowli zwierząt - w wysokości 45 zł, 2) grupy krwi i polimorfizmu białek u konia pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, wpisanego do Polskiej Księgi Stadnej koni pełnej krwi angielskiej i Polskiej Księgi Stadnej koni arabskich czystej krwi oraz ogierów ras półkrwi i zimnokrwistych przeznaczonych do rozrodu - w wysokości 60 zł. 4. Dotacja w wysokości 45 zł przysługuje za pobranie krwi i wykonanie testu w celu sprawdzenia pochodzenia: 1) buhajka kwalifikowanego do hodowli, 2) krowy pierwiastki, cieliczki i buhajka, wykorzystywanych do oceny buhajów na podstawie ich potomstwa. 5. Hodowcy przysługuje dotacja za loszkę remontową w stadzie objętym oceną użytkowości, pochodzącą z zakupu lub odchowu własnego, w wysokości: 1) 195 zł - w stadach produkujących knury i loszki, 2) 116 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki. 6. Dotacja, o której mowa w ust. 5, przysługuje za lochy pierwiastki: 1) których pierwsze mioty zostały ocenione w danym roku na liczbę całkowitą nie większą niż 40% stanu loch w stadzie na dzień 1 stycznia, 2) które uzyskały indeks oceny przyżyciowej na poziomie 1 klasy w stadach produkujących knury i loszki lub co najmniej 2 klasy w stadach produkujących wyłącznie loszki, 3) po odchowaniu do 21 dnia życia co najmniej: a) 7 prosiąt przez lochę rasy wielkiej białej polskiej, polskiej białej zwisłouchej, złotnickiej pstrej, złotnickiej białej, puławskiej, b) 5 prosiąt przez lochę rasy duroc, hampshire, pietrain, belgijskiej zwisłouchej, linii syntetycznej 990. 7. Hodowcy trzody chlewnej, za uzyskane wyniki hodowlane przysługuje dotacja do lochy stada podstawowego - w wysokości: 1) 400 zł - w stadach produkujących knury i loszki, 2) 280 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki. 8. Dotacja, o której mowa w ust. 7, przysługuje za lochę utrzymywaną w stadzie: 1) produkującym knury i loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny rozpłodowej loch i oceny przyżyciowej knurków i loszek, o średnim stanie co najmniej 15 ocenianych loch, wyrażonym liczbą całkowitą, z uwzględnieniem liczby ocenianych zwierząt, 2) produkującym wyłącznie loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny rozpłodowej, o średnim stanie co najmniej 15 ocenianych loch, wyrażonym liczbą całkowitą. Dotacja może być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 50% stawki rocznej, jeżeli stado było objęte oceną w dniu 31 marca i 30 września 1998 r. 9. Dotacja przysługuje przedsiębiorcy za zakupiony czysto rasowy materiał hodowlany na utworzenie stada zachowawczego świń rasy złotnickiej pstrej, złotnickiej białej lub puławskiej w wysokości ceny zakupu, nie wyższa niż: 1) 700 zł - za knura stadnego w wieku powyżej 10 miesięcy, 2) 700 zł - za lochę objętą oceną użytkowości, 3) 500 zł - za loszkę zakwalifikowaną do dalszej hodowli. 10. Hodowcy owcy matki przysługuje dotacja, na jego wniosek, potwierdzony przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz prowadzący prace hodowlane w stadzie, w wysokości: 1) 165 zł - za owcę matkę ras mięsnych i plennych lub mięsnych i plennych linii syntetycznych, utrzymywaną w stadzie zarodowym, oraz za owcę matkę utrzymywaną w stadzie uczestniczącym w I poziomie Programu doskonalenia plenności owiec zatwierdzonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwanego dalej "Programem", 2) 120 zł - za owcę matkę ras i typów: merynos, owca nizinna, owca długowełnista i polska owca górska, utrzymywaną w stadzie: a) zarodowym, b) produkującym tryki, uczestniczącym w II poziomie Programu, c) nie produkującym tryków, uczestniczącym w II poziomie Programu, przeznaczaną do krycia trykiem o udziale 50% krwi rasy plennej, 3) 75 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie reprodukcyjnym lub w stadzie uczestniczącym w III poziomie Programu, przeznaczoną do krycia trykiem o udziale co najmniej 37,5% krwi rasy plennej, oraz w stadzie zarodowym, na którą nie była wypłacona dotacja z tytułu produkcji tryków, 4) 50 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie towarowym o liczebności minimum 10 owiec matek, nie uczestniczącym w Programie; warunkiem udzielenia dotacji jest: a) zarejestrowanie stada we właściwym regionalnym związku hodowców owiec i kóz, b) poddanie utrzymywanych owiec matek trwałemu oznakowaniu, niepowtarzalnymi w kraju numerami, c) krycie owiec maciorek trykiem hodowlanym utrzymywanym w stadzie, d) pozostawienie na remont stada z odchowu własnego lub zakupu ze stad hodowlanych owiec maciorek w liczbie co najmniej 15% stanu owiec matek na dzień 1 stycznia 1998 r.; wymóg ten nie dotyczy stad, które zgodnie z przyjętymi zasadami w 1997 r. zakończyły udział w III poziomie Programu. 11. Dotacje, o których mowa w ust. 10 pkt 1 i 2, naliczane są według zasad: 1) w stadzie owiec ras plennych, plennych linii syntetycznych i stadzie uczestniczącym w I poziomie Programu dotacja przysługuje na cztery owce matki za jednego tryka zalicencjonowanego w 1998 r., 2) w stadzie owiec ras mięsnych i mięsnych linii syntetycznych dotacja przysługuje na siedem owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego w 1998 r., 3) w stadzie owiec ras i typów: merynos, owiec nizinnych, owiec długowełnistych i polskiej owcy górskiej oraz uczestniczącym w II poziomie Programu produkującym tryki dotacja przysługuje na dziesięć owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego w 1998 r. Do naliczenia dotacji przyjmuje się stan owiec matek w dniu licencjonowania tryka. 12. Dotacje, o których mowa w ust. 10, mogą być wypłacane dwukrotnie w ciągu roku: 1) pkt 1 i 2 lit. a) i b) - w wysokości 37,50 zł według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia 1998 r.; wyrównanie do stawki rocznej następuje po zalicencjonowaniu tryka, 2) pkt 2 lit. c) i pkt 3 i 4 - w wysokości 50% stawki rocznej, według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1998 r., a w odniesieniu do owiec matek rasy polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia 1998 r. i na dzień jesiennego przeglądu stada. 13. Regionalnym związkom hodowców owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości 3 zł - za oznakowanie i zewidencjonowanie jednej owcy matki w stadzie towarowym oraz za nadzór zootechniczny nad prawidłowym prowadzeniem stada. Dotacja może być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 1,50 zł według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1998 r. 14. Dotacja za prowadzenie testowania drobiu przysługuje w wysokości nie wyższej niż: 1) 5 500 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur nieśnych, 2) 10 175 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur mięsnych, łącznie z trzykrotnym przeprowadzeniem testu brojlerów, 3) 1 925 zł - za przeprowadzenie testu towarowego kur brojlerów, 4) 11 500 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej stad rodzicielskich kaczek, łącznie z przeprowadzeniem testu towarowego. Stawki dotacji, o których mowa w pkt 1, 2 i 4, przysługują za testy, których wykonanie rozpoczęto w 1998 r. i obowiązują przy ostatecznym rozliczeniu kosztów wykonanego testu. 15. Hodowcy utrzymującemu zwierzęta futerkowe w fermie zarodowej lub reprodukcyjnej przysługuje dotacja, według stanu zwierząt na dzień 31 marca 1998 r., w wysokości: 1) 20 zł - za samicę stada podstawowego nutrii odmian: standardowa, stalowosrebrzysta, grenlandzka, biała niealbinotyczna, bursztynowozłocista, szafirowa, pastelowa, czarna dominująca, sobolowa i perłowa, która uzyskała: a) nie mniej niż 27 punktów licencyjnych i urodziła się do dnia 31 marca 1997 r., b) nie mniej niż 17 punktów licencyjnych, urodziła się po dniu 31 marca 1997 r. i nie została zdyskwalifikowana przez komisję oceny pokroju jako zwierzę hodowlane, 2) 14 zł - za samicę stada podstawowego królików ras: belgijski olbrzym biały i szary, olbrzym srokacz, angora biała, termondzki biały, nowozelandzki biały i czerwony, duński biały, kalifornijski, francuski srebrzysty, wiedeński niebieski i biały, szynszyl wielki, francuski baran biały i szary, popielniański, która uzyskała nie mniej niż 93 punkty licencyjne, 3) 40 zł - za samca: lisów pospolitych srebrzystych, lisów polarnych niebieskich i białych, tchórzy, jenotów oraz norek odmian: standard, pastel, platyn, biała Hedlunda, utrzymywanego w fermie uznanej za zarodową lub reprodukcyjną, urodzonego w 1997 r., pochodzącego z odchowu własnego i przeznaczonego na remont stada, który uzyskał nie mniej niż 18 punktów licencyjnych i nie został zdyskwalifikowany przez komisję oceny pokroju jako zwierzę hodowlane; dotacja przysługuje w proporcji jeden samiec na cztery samice i przy remoncie stada do 30%. § 13. 1. Przedsiębiorcy będącemu posiadaczem pasieki, w której realizowany jest program hodowlany zatwierdzony przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt, przysługuje dotacja: 1) za matkę pszczelą unasiennioną, o znanym pochodzeniu co najmniej po matce, sprzedaną w grupie liczącej 8-12 sztuk, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej - w wysokości 7 zł, 2) za utrzymywanie każdej matki pszczelej w rodzinie pszczelej w celu realizacji programu hodowlanego zatwierdzonego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt, w wysokości: a) 80 zł - rasy kaukaskiej lub rasy kraińskiej zakwalifikowanej do rezerwy genetycznej lub wpisanej do księgi wstępnej, b) 150 zł - rasy kaukaskiej lub rasy kraińskiej zakwalifikowanej do stada zachowawczego, lub jako zarodowa, albo wpisanej do księgi głównej, c) 150 zł - rasy środkowoeuropejskiej zakwalifikowanej do rezerwy genetycznej lub stada zachowawczego, lub jako zarodowa, albo wpisanej do księgi wstępnej lub głównej. 2. Przedsiębiorcy realizującemu programy organizacyjno-hodowlane w zamkniętych rejonach hodowli zachowawczej pszczół miejscowych kampinoskich lub augustowskich, za każdą rodzinę pszczelą utrzymywaną w pasiekach nie stanowiących własności przedsiębiorców - przysługuje dotacja w wysokości: a) 300 zł - za matkę pszczelą zakwalifikowaną do realizacji programu stada zachowawczego pszczół rasy środkowoeuropejskiej, w liczbie nie przekraczającej 50 sztuk z linii kampinoskiej lub augustowskiej, b) 12 zł - w pasiece lustrowanej na terenie rejonu. 3. Przedsiębiorcy, który jest posiadaczem pasieki, przysługuje dotacja: 1) za utrzymywanie każdej rodziny pszczelej spełniającej warunki określone w programie hodowlano-organizacyjnym zatwierdzonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt; dotacja przyznawana jest na podstawie oświadczenia pszczelarza o stanie zazimowania pasieki na dzień 1 września 1998 r. potwierdzonego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Olecku - w wysokości: a) 25 zł - na terenie strefy centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół miejscowych augustowskich, b) 10 zł - na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół miejscowych kampinoskich oraz na terenie stref ochronnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół miejscowych augustowskich, 2) za terenową ocenę wartości użytkowej każdej matki pszczelej z grupy testowej, a także matki pszczelej z identycznie ocenionej grupy kontrolnej liczącej nie więcej niż 12 sztuk, prowadzoną pod nadzorem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub właściwej okręgowej stacji hodowli zwierząt - w wysokości 10 zł. § 14. 1. Nabywcy uprawnionemu do rybactwa przysługuje dotacja w wysokości: 1) 5 zł - za 100 sztuk narybku lina, szczupaka, suma, siei, sandacza, jazia, bolenia, brzany i klenia, którymi dokonano zarybienia rzek, jezior lub zbiorników zaporowych, 2) 1 zł - za 1000 sztuk wylęgu siei i sielawy, którymi dokonano zarybienia jezior lub zbiorników zaporowych, 3) 5 zł - za 1000 sztuk wylęgu ryb roślinożernych, 4) 40 zł - za zarybienie jeziora lub zbiornika zaporowego 1 kg zakupionego z importu materiału zarybieniowego węgorza, 5) 15 zł - za 1 sztukę tarlaka karpia nowej linii lub rasy, zakupionego w Zakładzie Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w Gołyszu lub Rybackim Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 6) 3 zł - za 1 sztukę wyselekcjonowanego rodzajowo tarlaka pstrąga, zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 7) 8 zł - za 10 sztuk selekta pstrąga zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego. 2. Przedsiębiorcy, prowadzącemu zarybianie jezior i zbiorników zaporowych, przysługuje dotacja w wysokości 8 zł za każde 10 sztuk narybku troci jeziorowej; dotacja nie dotyczy narybku troci o średniej długości całkowitej mniejszej niż 15 cm. 3. Przedsiębiorcy, utrzymującemu tarlaki i selekty karpia czystych linii: zatorskiej, węgierskiej, jugosłowiańskiej, starzawskiej, gołyskiej i izraelskiej DOR-70, w liczbie nie przekraczającej 800 sztuk rocznie dla każdej linii, oraz linii: knyszyńskiej, francuskiej, niemieckiej, ukraińskiej i litewskiej, w liczbie nie przekraczającej 100 sztuk rocznie dla każdej linii, stanowiących rezerwę genetyczną, przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów ich utrzymania w wysokości 20 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta. 4. Przedsiębiorcy, utrzymującemu poznakowane tarlaki i selekty pstrąga tęczowego szczepu wiosennego i jesiennego tarła, prowadzącemu selekcję rodzinową w celu poprawy wartości użytkowej, przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów utrzymania, w wysokości 5 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta, w liczbie nie przekraczającej 4 000 sztuk rocznie. § 15. 1. Przedsiębiorcy, utrzymującemu stado ogierów lub prowadzącemu zakład treningowy, przysługuje dotacja w wysokości: 1) 3 500 zł - za ogiera używanego do rozrodu, 2) 60 zł - za pokrycie klaczy ogierem ras: pełna krew angielska, czysta krew arabska, małopolska, wielkopolska, szlachetna półkrew i śląska, udokumentowane świadectwem pokrycia, 3) 20 zł - za pokrycie klaczy ogierem ras: zimnokrwista, huculska i konik polski, udokumentowane świadectwem pokrycia, 4) 6 000 zł - za ogiera przygotowywanego do próby dzielności, w cyklu 8-miesięcznym, w zakładzie treningowym. 2. Do naliczenia dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, przyjmuje się średni stan ogierów, ustalony w wyniku podzielenia sumy stanów ogierów na pierwszy dzień każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy przez 13 w odniesieniu do pkt 1 i przez 9 w odniesieniu do pkt 4. 3. Maksymalna liczba ogierów, na których utrzymanie przysługuje dotacja, wynosi 1 420 szt.; wykaz przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 16. 1. Przedsiębiorcy prowadzącemu hodowlę koni zarodowych przysługuje dotacja w wysokości: 1) za ogiera sprzedanego do stada ogierów lub zakładu treningowego: a) pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej przeznaczonego do rozrodu w hodowli: - koni pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej - 18 000 zł, - koni półkrwi - 12 000 zł, b) zimnokrwistego, hucuła i konika polskiego, który otrzymał za ocenę pokroju, według skali 100-punktowej: - 80 punktów i więcej - 5 300 zł, - do 79 punktów - 4 600 zł, c) rasy śląskiej, który otrzymał za ocenę pokroju, według skali 100-punktowej: - 80 punktów i więcej - 6 200 zł, - do 79 punktów - 5 500 zł, 2) za trzylatka czystej krwi arabskiej, który ukończył próbę dzielności w czterech gonitwach na krajowym torze wyścigowym - 1 000 zł; dotacja przysługuje przedsiębiorcy będącemu właścicielem konia, 3) za ogiera przygotowywanego do próby dzielności, w cyklu 100-dniowym, w zakładzie treningowym lub w stadzie ogierów - 800 zł; dotacja wypłacana jest po ukończeniu próby dzielności, 4) za ogiera, który po ukończeniu próby dzielności w cyklu 100-dniowym, został zakwalifikowany do dalszego treningu w cyklu 8 miesięcznym - 12 000 zł. 2. Warunkiem udzielenia dotacji, o których mowa w ust. 1, jest: 1) dokument sprzedaży ogiera do zakładu treningowego lub stada ogierów (pkt 1), 2) potwierdzenie wniosku o dotacje przez Służewiec - Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółka z o.o. o ukończeniu przez konia próby dzielności (pkt 2), 3) protokół kwalifikacji ogiera do treningu w cyklu 100-dniowym (pkt 3), 4) protokół kwalifikacji ogiera do treningu w cyklu 8-miesięcznym (pkt 4). § 17. 1. Hodowcy będącemu właścicielem matki w chwili urodzenia konia pełnej krwi angielskiej hodowli krajowej, który zajął premiowane miejsce w próbach dzielności w wyścigach płaskich przeprowadzonych na krajowych torach wyścigów konnych w 1998 r., zgodnie z programem zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, przysługuje dotacja w wysokości określonej w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Za ogiera lub klacz czystej krwi arabskiej hodowli krajowej, które w 1998 r. uzyskały wyniki w krajowym pokazie hodowlanym - Champion Polski, afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego (ECAHO) - przysługuje dotacja przedsiębiorcy, będącemu hodowcą lub właścicielem konia, w wysokości po 50% stawki dotacji określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Przedsiębiorcy prowadzącemu Księgi Stadne koni pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej przysługuje dotacja w wysokości 100 100 zł na dofinansowanie kosztów związanych z opracowaniem i wydaniem drukiem Ksiąg Stadnych, dodatków i rejestrów hodowlanych koni tych ras. § 18. 1. Przedsiębiorcom utrzymującym stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stada zarodowe drobiu przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów utrzymania tych zwierząt. 2. Wysokość stawek dotacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 3. Przedsiębiorców i maksymalne liczby zwierząt gospodarskich w stadach zachowawczych i stadach stanowiących rezerwę genetyczną oraz w stadach zarodowych drobiu, na których utrzymanie przysługuje dotacja, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 4. Przy naliczaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średnioroczny stan ewidencyjny tych zwierząt. Średnioroczny stan ewidencyjny zwierząt ustala się jako: 1) sumę stanów dziennych sztuk dorosłych (samców i samic), utrzymywanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998 r., podzieloną przez 365 - w odniesieniu do drobiu, 2) sumę stanów owiec matek na ostatni dzień każdego kwartału podzieloną przez 4 - w odniesieniu do owiec, 3) stan samic na dzień 31 marca 1998 r. - w odniesieniu do lisów pospolitych pastelowych, lisów pospolitych białoszyjnych i tchórzy, 4) sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy podzieloną przez 13 - w odniesieniu do pozostałych zwierząt. 5. Warunkiem udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 1, jest potwierdzenie przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt utrzymywania stad zachowawczych i stanowiących rezerwę genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stad zarodowych drobiu, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Utrzymywanie stad koników polskich i hucułów potwierdza Polski Związek Hodowców Koni, a utrzymywanie stad owiec - właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz. 7. W razie zmiany przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, dotacje, o których mowa w ust. 2, przysługują pierwszemu i drugiemu właścicielowi w wysokości proporcjonalnej do okresu utrzymywania stad, potwierdzonego dokumentem kupna sprzedaży; dotacje rozliczane są do średniego stanu zwierząt, ustalanego jako suma stanów dziennych podzielona przez liczbę dni okresu utrzymywania zwierząt. § 19. Przedsiębiorcy, upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej koni w hodowli terenowej, przysługuje dotacja w wysokości: 1) 44 zł - za klacz wpisaną do Księgi Stadnej, podlegającą weryfikacji wartości użytkowej i hodowlanej, 2) 87 zł - za klacz podlegającą ocenie wartości użytkowej w celu wpisania do Księgi Stadnej, 3) 36 zł - za źrebię podlegające opisowi w celu wystawienia dokumentu hodowlanego, 4) 19 zł - za źrebię roczne i dwuletnie podlegające selekcji hodowlanej, 5) 56 zł - za ogiera uznanego podlegającego przeglądowi i selekcji hodowlanej, 6) 116 zł - za ogiera młodego podlegającego kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni zarodowych, 7) 112 zł - za ogiera poddanego próbie dzielności, 8) 210 000 zł - za koszty związane z opracowaniem i wydaniem drukiem ksiąg koni zarodowych i rejestrów ogierów uznanych i państwowych. § 20. Przedsiębiorcom może być przyznana dotacja na dofinansowanie: 1) organizowania Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, w tym nagród za osiągnięcia w hodowli przyznawanych na tej wystawie - w ramach kwoty 3 000 000 zł, 2) upowszechniania postępu biologicznego oraz innych zadań z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej - w ramach kwoty 1 500 000 zł, 3) nabycia z importu niezbędnych do realizacji programów hodowlanych rozpłodników, zarodków, nasienia: buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów oraz żeńskiego materiału hodowlanego i matek pszczelich - w ramach kwoty 3 000 000 zł - przyjmując za podstawę cenę zakupu, obejmującą kwotę należną sprzedającemu powiększoną o obciążenia o charakterze publicznoprawnym i koszty ubezpieczenia związane bezpośrednio z zakupem, 4) wyposażenia i zainstalowania linii technologicznej do pobierania, oceny, konfekcjonowania i konserwowania nasienia ogierów - w ramach kwoty 450 000 zł. § 21. Dotacja na realizację zadań zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej przysługuje do wysokości stawek określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia. § 22. 1. Przedsiębiorcy upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja na prowadzenie: 1) oceny wartości użytkowej i hodowlanej, wpisu i prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych: świń, drobiu, zwierząt futerkowych i pszczół oraz bydła w stadach stosujących unasiennianie krów; wymóg unasienniania nie dotyczy stad bydła rasy polskiej czerwonej i simentalskiej oraz bydła ras mięsnych, 2) unasienniania zwierząt gospodarskich na: a) obniżenie ceny świadczonych usług unasienniania krów i loch, b) częściowe pokrycie kosztów: - realizacji przez poszczególne stacje hodowli i unasienniania zwierząt programów oceny i selekcji buhajów do hodowli oraz produkcji lub zakupu nasienia buhajów, - nabycia rozpłodników oraz produkcji lub nabycia ich nasienia, 3) produkcji i unasienniania matek pszczelich, 4) unasienniania owiec, klaczy i kóz. 2. Przedsiębiorcom prowadzącym unasiennianie zwierząt gospodarskich, działającym poza organizacją Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, ale pod jej merytorycznym nadzorem i na podstawie zawartego z nią porozumienia, przysługuje dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 4; dotacje są przekazywane przedsiębiorcom za pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczeń potwierdzonych przez odpowiednie terenowe stacje hodowli i unasienniania zwierząt. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, są udzielane za pierwszy zabieg inseminacyjny udokumentowany wystawionym zaświadczeniem o unasiennianiu. 4. Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 5. Przedsiębiorcy upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C I załącznika nr 9 do rozporządzenia. 6. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1 i 2, dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych - po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia z wykonanych zadań; w wypadku unasienniania i produkcji matek pszczelich dotacja może być przekazywana miesięcznie w wysokości 1/12 kwoty dotacji planowanej na te zadania, a jej rozliczenie roczne następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia wykonania zadań. 7. Przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 planowanej kwoty dotacji rocznej na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i w wysokości 1/6 planowanej kwoty dotacji rocznej na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4; kwoty te powinny być rozliczone we wnioskach o wypłatę należnych dotacji za listopad i grudzień 1998 r. 8. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1999 r. 9. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 23. 1. Przedsiębiorcom upoważnionym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za prowadzenie oceny wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości stawek określonych w załączniku nr 9 do rozporządzenia. 2. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych, po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia wykonanych zadań. 3. Przedsiębiorcy upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C II załącznika nr 9 do rozporządzenia. 4. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 planowanej kwoty dotacji rocznej; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1998 r. 5. Środki otrzymane z rachunku Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej powinny być przekazane przez Polski Związek Owczarski do regionalnych związków hodowców owiec i kóz w terminie 7 dni roboczych od daty ich otrzymania. 6. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1999 r. 7. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 24. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i okręgowych stacji hodowli zwierząt dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 11 ust. 1: a) pkt 1 - na wniosek hodowcy sprzedającego knura, zawierający numer identyfikacyjny i informację dotyczącą oceny knura, wraz z załączonym zaświadczeniem o celowości jego nabycia lub dokumentem zakupu, o których mowa w § 11 ust. 2 i 3, b) pkt 2 - na wniosek hodowcy, potwierdzony przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt o zakwalifikowaniu buhajka do hodowli, 2) § 12: a) ust. 1: - pkt 1 - na wniosek hodowcy, w którym wyniki oceny użytkowości mlecznej są zgodne z danymi okręgowej stacji hodowli zwierząt, potwierdzony pod względem merytorycznym przez okręgową stację hodowli zwierząt z podaniem numeru zaświadczenia unasienniania, daty unasienniania, nazwy i numeru rejestracyjnego buhaja, numeru kartoteki, - pkt 2, 3, 5 i 7 - na wniosek hodowcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez okręgową stację hodowli zwierząt, - pkt 4 - na wniosek hodowcy - dotacja jest wypłacana w dwóch ratach w wysokości 1/2 stawki rocznej, według stanu krów licencjonowanych na dzień 31 maja i 30 listopada 1998 r., - pkt 6 - na wniosek hodowcy potwierdzony przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt i Małopolskie Towarzystwo Hodowców Bydła w Krakowie, - pkt 8 - na wniosek hodowcy sprzedającego loszkę, zawierający liczbę punktów za wartość hodowlaną, określoną przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt w świadectwie zakwalifikowania loszki, - pkt 9 - na wniosek przedsiębiorcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt; dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po zakończeniu roku kalendarzowego, b) ust. 2 - na wniosek hodowcy udokumentowany zaświadczeniem wydanym przez wykonującego czynności związane z przeniesieniem zarodków do dróg rodnych biorczyni, potwierdzonym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, c) ust. 3 pkt 1 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu, d) ust. 4 - na wniosek udokumentowany zestawieniem sporządzonym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie protokółów pobrań prób krwi oraz wyników testów krwi wykonanych przez uprawnione laboratoria, e) ust. 5 - na wniosek hodowcy, po złożeniu do okręgowej stacji hodowli zwierząt metryczki świadczącej o odchowaniu pierwszego miotu lochy, f) ust. 7 - na wniosek hodowcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, g) ust. 9 - na wniosek przedsiębiorcy, z załączonym dokumentem zakupu, h) ust. 14: - pkt 1 i 2 - na wniosek Oddziału Badawczego Drobiarstwa Stacja Testowa we Wroniawach Instytutu Zootechniki, przy czym dotacja może być wypłacana w czterech ratach: po zakończeniu 8 tygodni odchowu, po zakończeniu całego odchowu, w połowie cyklu hodowlanego, po zakończeniu cyklu hodowlanego i po opracowaniu wyników końcowych testów; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi; końcowe rozliczenie kwoty należnej dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania, - pkt 3 - na wniosek Oddziału Badawczego Drobiarstwa Stacja Testowa we Wroniawach Instytutu Zootechniki; wypłata dotacji następuje po zakończeniu testu i opracowaniu wyników; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi; rozliczenie dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania, - pkt 4 - na wniosek przedsiębiorcy upoważnionego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, przy czym dotacja może być wypłacana w 4 ratach: po zakończeniu 8 tygodnia odchowu, po zakończeniu całego odchowu, w połowie cyklu hodowlanego, po zakończeniu cyklu hodowlanego i opracowaniu wyników końcowych testu; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi; końcowe rozliczenie kwoty należnej dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania, i) ust. 15 - na wniosek hodowcy, po potwierdzeniu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, że oceny pokroju dokonała powołana w tym celu komisja oceny pokroju, 3) § 13 - na wniosek przedsiębiorcy, 4) § 18 - na wniosek przedsiębiorcy wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia, przy czym w odniesieniu do stad trzody chlewnej i drobiu dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po zakończeniu roku kalendarzowego; w odniesieniu do stad lisów pospolitych pastelowych, lisów pospolitych białoszyjnych i tchórzy dotacja wypłacana jest jednorazowo, począwszy od II kwartału, przy czym wniosek powinien być potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt. 2. Przed dokonaniem wypłat dotacji, o których mowa w ust. 1, wnioski przedsiębiorców pod względem merytorycznym i rachunkowym sprawdzają i potwierdzają: Centralna Stacji Hodowli Zwierząt i okręgowe stacje hodowli zwierząt, a w wypadku dotacji do ogierów rozpłodników - okręgowe związki hodowców koni. 3. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na finansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może przekazać Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt zaliczkę do wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji wypłacanej za jej pośrednictwem; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1998 r. 4. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia wykonanych zadań. 5. Roczne rozliczenie dotacji, o których mowa w ust. 1, jest składane do dnia 20 stycznia 1999 r. 6. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. § 25. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 11 ust. 1 pkt 1 - ma wniosek okręgowego związku hodowców koni, sporządzony na podstawie wniosków hodowców sprzedających ogiery, zawierających numer identyfikacyjny i informację dotyczącą oceny ogiera, wraz z załączonym zaświadczeniem o celowości jego nabycia, o którym mowa w § 11 ust. 2, 2) § 12: a) ust. 1 pkt 10 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, sporządzony na podstawie wniosków okręgowych związków hodowców koni lub na wniosek innego przedsiębiorcy, b) ust. 3 pkt 2 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu, zawierający imienny wykaz przetestowanych koni oraz potwierdzenie zgodności z wpisem w Księdze Stadnej dla ras: pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, a w odniesieniu do ogierów ras półkrwi i zimnokrwistych przeznaczonych do rozrodu - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni sporządzony na podstawie wniosków przedsiębiorców wykonujących oznaczenia, 3) § 14: a) ust. 1 pkt 3 i 5-7 - na udokumentowany wniosek nabywcy, na wskazane przez niego konto bankowe, b) ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - na udokumentowany wniosek nabywcy wraz z załączonym protokółem zarybień, na wskazane przez wnioskodawcę konto bankowe, c) ust. 2 - na wniosek przedsiębiorcy z załączonym protokółem zarybień, na wskazane przez wnioskodawcę konto bankowe, d) ust. 3 - na wniosek Rybackiego Zakładu Doświadczalnego w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego lub Zakładu Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w Gołyszu, wraz z załączonym protokółem odłowu tarlaków i selektów dokonanego w celu przeprowadzenia selekcji i wyboru sztuk do stada podstawowego danej linii, e) ust. 4 - na wniosek Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 4) § 15 ust. 1: a) pkt 1 - na wniosek przedsiębiorcy wymienionego w załączniku nr 3 do rozporządzenia; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie rocznej dotacji następuje we wniosku za IV kwartał, b) pkt 2 i 3 - na wniosek przedsiębiorcy potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni, c) pkt 4 - na wniosek przedsiębiorcy wymienionego w załączniku nr 3 do rozporządzenia; w pierwszym miesiącu I i II kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/3 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie roczne dotacji następuje we wniosku za III kwartał, 5) § 16 ust. 1: a) pkt 1 i 4 - na wniosek: - przedsiębiorcy nadzorowanego przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, potwierdzony przez jej Oddział Terenowy w Warszawie; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty dotacji rocznej, a rozliczenie dotacji rocznej następuje we wniosku za IV kwartał, - innego przedsiębiorcy, potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni, b) pkt 2 - na wniosek przedsiębiorcy potwierdzony przez Służewiec Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółkę z o.o., c) pkt 3 - na wniosek przedsiębiorcy potwierdzony przez właściwy zakład treningowy, 6) § 17 - na wniosek: a) ust. 1 - hodowcy, potwierdzony przez Służewiec Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółkę z o.o., b) ust. 2 - przedsiębiorcy, zawierający potwierdzenie wpisu o uzyskanych wynikach w Księdze Stadnej koni arabskich czystej krwi, c) ust. 3 - Służewiec Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółki z o.o., potwierdzony przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa - Oddział Terenowy w Warszawie; dotacja może być wypłacana za wykonane prace, a rozliczenie dotacji rocznej następuje w IV kwartale, 7) § 18 - na wniosek przedsiębiorcy wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w odniesieniu do koników polskich i hucułów; w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie dotacji rocznej następuje we wniosku za IV kwartał, 8) § 19 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, 9) § 20 - na podstawie decyzji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wydanej na wniosek przedsiębiorcy, 10) § 21 - na wniosek przedsiębiorcy i na warunkach określonych w umowie, 11) § 22 - na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub innego przedsiębiorcy realizującego zadania, 12) § 23 - na wniosek Polskiego Związku Owczarskiego. § 26. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za pośrednictwem Polskiego Związku Owczarskiego i regionalnych związków hodowców owiec i kóz dokonuje wypłat dotacji, o których mowa w: 1) § 11 ust. 1 pkt 1 - na wniosek hodowcy sprzedającego kozła, zawierający numer identyfikacyjny rozpłodnika i informację dotyczącą oceny rozpłodnika, wraz z załączonym zaświadczeniem, o którym mowa w § 11 ust. 2, 2) § 12: a) ust. 1 pkt 11 - na wniosek hodowcy, b) ust. 10 - na wniosek hodowcy, c) ust. 13 - na wniosek regionalnego związku hodowców owiec i kóz, 3) § 18 - na wniosek przedsiębiorcy wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w odniesieniu do stad owiec, przy czym dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej dotacji, a rozliczenie z tytułu dotacji rocznej następuje po zakończeniu roku kalendarzowego. 2. Polski Związek Owczarski i regionalne związki hodowców owiec i kóz potwierdzają i sprawdzają wnioski, o których mowa w ust. 1, pod względem merytorycznym i rachunkowym. 3. Podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, może być przekazana zaliczka do wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji wypłacanej za jego pośrednictwem; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1998 r. 4. Dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych - po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia wykonanych zadań. 5. Środki na wypłaty dotacji powinny być przekazywane przez: 1) Polski Związek Owczarski do regionalnych związków hodowców owiec i kóz w terminie 7 dni roboczych od daty otrzymania ich z rachunku Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 2) regionalne związki hodowców owiec i kóz - hodowcom w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania ich z Polskiego Związku Owczarskiego. 6. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 1999 r. 7. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 4 Dotacje na dofinansowanie upowszechniania doradztwa rolniczego oraz zasady i tryb ich udzielania § 27. 1. Dotacje, w wysokości określonej w załączniku nr 10 do rozporządzenia, przysługują przedsiębiorcom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub wojewoda zleci na podstawie umowy wykonanie zadań dotyczących doradztwa rolniczego w zakresie: 1) problemów rozwoju wsi i rolnictwa w warunkach integracji z Unią Europejską, 2) restrukturyzacji rolnictwa i jego otoczenia, szczególnie w odniesieniu do: a) przekształceń wynikających z przeprofilowania systemu zarządzania i oczekiwań rynku konsumenta, b) promowania przedsiębiorczości - wskazania dodatkowych źródeł dochodu, c) funkcjonowania giełd i rynków hurtowych, 3) zarządzania gospodarstwem towarowym i przedsiębiorstwem na obszarach wiejskich, 4) organizacji grup, związków i zrzeszeń producentów rolnych, 5) ekonomiczno-organizacyjnym i marketingowym, zwłaszcza w zakresie: a) standaryzacji i jakości produktów rolniczych, b) doskonalenia systemu informacji dotyczącego rozwoju wsi i rolnictwa, 6) prowadzenia wiejskiego gospodarstwa domowego, 7) problemów socjalno-bytowych na obszarach wiejskich, 8) doskonalenia zawodowego kadry doradczej, 9) technologii dotyczącej: a) produkcji roślinnej i zwierzęcej, b) proekologicznych technologii produkcji, c) przechowalnictwa produktów rolnych i przetwórstwa, 10) aktywizacji społeczności lokalnej na obszarach wiejskich i kształcenia liderów. 2. W ramach stawek dotacji określonych w załączniku nr 10 do rozporządzenia na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1, mogą być dofinansowane zakupy środków produkcji, niezbędnych do realizacji tych zadań, z wyłączeniem zakupów inwestycyjnych, w wysokości nie wyższej jednak niż 50% wartości tych zakupów. § 28. Z dotacji na zadania określone w § 27 mogą być pokrywane wydatki na zakup pomocy dydaktycznych, nie wyższe jednak niż 50% dotacji udzielonej na zadanie. Rozdział 5 Dotacje na dofinansowanie kosztów zwalczania zakaźnych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego oraz zasady i tryb ich udzielania § 29. 1. Dotacje na zwalczanie zakaźnych chorób zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego są przeznaczone na realizację zadań Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, o których mowa w art. 35 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369), a w szczególności w zakresie: 1) kontynuacji szczepień przeciwko wściekliźnie lisów dziko żyjących oraz oceny efektywności tych szczepień, 2) likwidacji skutków nie przewidzianych epizootii, 3) badań monitorowych pozostałości biologicznych i chemicznych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz w tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych, 4) badań monitorowych zakażeń zwierząt, 5) zakupu biopreparatów i odczynników do badań laboratoryjno-diagnostycznych chorób zakaźnych zwierząt, antygenów, środków farmakologicznych do eutanazji zwierząt z nakazu rejonowego lekarza weterynarii, 6) zakupu sprzętu jednorazowego użycia do pobierania prób, kolczyków i kolczykownic do znakowania zwierząt, odzieży ochronnej i środków ochrony osobistej niezbędnych przy zwalczaniu zakaźnych chorób zwierząt, 7) zakupu środków dezynfekcyjnych i ich transportu (wraz z rezerwą epizootyczną), w tym środków przekazywanych ekipom dezynfekcyjnym, 8) dowozu (dostarczenia) prób do laboratorium, zakładu higieny weterynaryjnej lub Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach, 9) obserwacji i szczepień zwierząt podejrzanych o zarażenie się wścieklizną, zarządzonych przez rejonowego lekarza weterynarii, w tym również obserwacji zwierząt, które pokąsały człowieka, oraz utrzymania zwierzęcia w czasie trwania obserwacji, 10) czynności zleconych prywatnym lekarzom weterynarii z zakresu zwalczania zakaźnych chorób zwierząt, 11) kosztów dojazdu lekarzy prywatnych do miejsca wykonania zadań, 12) kosztów dojazdu państwowych lekarzy weterynarii do miejsc likwidacji ognisk chorób zakaźnych zwierząt, 13) przewozu i zabijania zwierząt, zastosowania odpowiednich technologii przerobu mięsa, utylizacji zwłok zwierzęcych i odpadów poubojowych, z nakazu rejonowego lekarza weterynarii, 14) odszkodowań wypłacanych posiadaczom za zwierzęta zabite z nakazu organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, zwiększane będą wydatki budżetów wojewodów z rezerwy celowej na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, przewidzianej w ustawie budżetowej na rok 1998. Rozdział 6 Dotacje na dofinansowanie kosztów monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych oraz zasady i tryb ich udzielania § 30. Dotacja na dofinansowanie kosztów oznaczania parametrów: gleby, jakości żywności, produktów rolniczych oraz środowiska ich produkcji i przetwarzania przysługuje przedsiębiorcom za wykonane zadania zlecone przez Główny Inspektorat Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwany dalej "Głównym Inspektoratem", według stawek określonych w załączniku nr 11 do rozporządzenia. § 31. 1. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na wykonanie zadań, o których mowa w § 30, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje Głównemu Inspektoratowi zaliczkę w wysokości 1/12 planowanej rocznej dotacji na te zadania. Dotacja ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji w grudniu 1998 r. 2. Głównemu Inspektoratowi dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych, po przedstawieniu rozliczenia, w ciągu 20 dni po upływie każdego miesiąca. 3. Roczne rozliczenie dotacji jest składane przez Główny Inspektorat Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1999 r. 4. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r. są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 7 Dotacje na dofinansowanie prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania § 32. 1. Wojewódzkim biurom geodezji i terenów rolnych przysługuje dotacja, w wysokości wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji określonych w załączniku nr 12 do rozporządzenia, za wykonanie zadań statutowych w zakresie: 1) scalania i wymiany gruntów, opracowania dokumentacji geodezyjnej do założenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntów na podstawie ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627), 2) opracowania map numerycznych ewidencji gruntów metodą: skanowania i digitalizacji, analityczną, nowego pomiaru, opracowania części opisowej operatu ewidencji gruntów w systemie informatycznym według stanu w rejestrze gruntów, weryfikacji (kontroli terenowej) ewidencji gruntów i budynków, opracowania dokumentacji geodezyjno-kartograficznej po weryfikacji (kontroli terenowej) ewidencji gruntów i budynków, modernizacji ewidencji gruntów, założenia ewidencji gruntów i budynków na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770) i rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 158, poz. 813), 3) ponownej gleboznawczej klasyfikacji: gruntów zmeliorowanych, gruntów zrekultywowanych i ulepszonych, zmienionych klas gruntów i użytków rolnych oraz kontroli gleboznawczej klasyfikacji gruntów na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1956 r. w sprawie klasyfikacji gruntów (Dz. U. Nr 19, poz. 97, z 1957 r. Nr 5, poz. 21 i z 1972 r. Nr 49, poz. 317), 4) opracowania map gleboworolniczych, aktualizacji lub odnowienia map gleboworolniczych, 5) opracowania dokumentacji geodezyjnej na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885), zwanej dalej "Prawem wodnym", do naliczenia opłat melioracyjnych oraz ustalenia podstawy do wymiaru podatku rolnego na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926), 6) opracowania dokumentacji geodezyjnej do sporządzenia projektu rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców, w tym dokumentacji projektowej, rekultywacji na cele rolne lub leśne oraz dokumentacji technicznej dróg transportu rolnego na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079), 7) opracowania dokumentacji geodezyjnej działek gruntów pod budynkami i działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowania na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25), 8) opracowania dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej dotyczącej granicy polno-leśnej na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079), 9) opracowania materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej, opracowania planów urządzeniowo-rolnych gminy, wsi i gospodarstw rolnych, z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943), 10) opracowania dokumentacji geodezyjnej nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi, przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484), 11) opracowania dokumentacji geodezyjnej niezbędnej do wydania decyzji administracyjnych dotyczących zwrotu nieruchomości rolnych przejętych na rzecz państwa z naruszeniem prawa. 2. Stawki dotacji za wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 5, 10 i 11, ustalone w wyniku przetargu ogłoszonego przez wojewodę, nie mogą być wyższe niż określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia. 3. Do prac związanych ze scaleniem i wymianą gruntów, opracowaniem map numerycznych ewidencji gruntów metodą nowego pomiaru oraz z weryfikacją (kontrolą terenową) ewidencji gruntów i budynków stawkę dotacji określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia w województwach: 1) bielskim, krośnieńskim i nowosądeckim, z uwagi na dużą szachownicę gruntów i warunki terenowe - stosuje się ze współczynnikiem 2,2, 2) krakowskim, przemyskim, rzeszowskim i tarnowskim - stosuje się ze współczynnikiem 1,9, 3) częstochowskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, lubelskim, piotrkowskim, tarnobrzeskim, wałbrzyskim i zamojskim - stosuje się ze współczynnikiem 1,5. 4. Do prac związanych z wymianą gruntów, z zastrzeżeniem ust. 5, stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 1 załącznika nr 12 do rozporządzenia ze współczynnikiem: 1) 3,0 dla obszaru do 1 ha objętego postępowaniem, 2) 2,0 dla obszaru powyżej 1 ha do 2 ha objętego postępowaniem, 3) 1,5 dla obszaru powyżej 2 ha do 3 ha objętego postępowaniem. 5. Do prac wymienionych w ust. 4 nie mają zastosowania współczynniki określone w ust. 3. 6. W przypadku opracowywania projektów rekultywacji gruntów i opracowywania dokumentacji technicznej dla dróg transportu rolnego w terenach górskich stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 5 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,5. 7. Do prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów (II etap - porządkowanie i aktualizacja danych opisowych) stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 10 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem: 1) 0,6 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi do 0,3 ha, 2) 0,8 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi powyżej 0,3 ha do 0,6 ha, 3) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi powyżej 0,6 ha do 1,0 ha, 4) 1,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi powyżej 1,0 ha do 1,5 ha, 5) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi powyżej 1,5 ha do 2,0 ha, 6) 2,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchni działki wynosi powyżej 2,0 ha do 2,5 ha. Na obrębie, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5 ha stosuje się współczynnik równy średniej powierzchni działki na obrębie w zaokrągleniu do pełnych liczb. 8. Do prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów (IV etap - utworzenie mapy numerycznej) stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 10 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem: 1) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi do 6, 2) 1,2 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi powyżej 6 do 8, 3) 1,4 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi powyżej 8 do 11, 4) 1,6 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi powyżej 11 do 15, 5) 1,8 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi powyżej 15 do 20, 6) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi powyżej 20. Przez pojęcie punktu należy rozumieć każdy punkt określony współrzędnymi znajdującymi się w bazie danych mapy numerycznej 9. Do prac związanych z założeniem ewidencji gruntów stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 12 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem: 1) 0,7 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi do 0,3 ha, 2) 0,9 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,3 ha do 0,6 ha, 3) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,6 ha do 1,0 ha, 4) 1,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,0 ha do 1,5 ha, 5) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,5 ha do 2,0 ha, 6) 2,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,0 ha do 2,5 ha. Na obrębie, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5 ha, stosuje się współczynnik równy średniej powierzchni działki na obrębie w zaokrągleniu do pełnych liczb. 10. Do prac związanych z klasyfikacją gruntów wykonywanych na mapach wielkoskalowych stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 13 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,4 dla skali 1:500 i ze współczynnikiem 1,2 dla skali 1:1000. 11. Dla obszarów leśnych objętych scaleniem i wymianą gruntów, na których szacuje się drzewostan, stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 1 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,25. 12. Do prac związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego województwa, w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej, stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 2 załącznika nr 12 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 0,15. 13. Zadania, wymienione w lp. 1, 6, 9-14 i 17 załącznika nr 12 do rozporządzenia, nie obejmują prac związanych z uzupełnieniem treści mapy zasadniczej. § 33. 1. Dotacje, o których mowa w § 32, są przekazywane w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca. 2. Na realizację zadań, o których mowa w § 32, zostanie przekazana zaliczka w wysokości 1/12 planowanej rocznej dotacji na zadania; kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1998 r. 3. Rozliczenia dotacji są sprawdzane i zatwierdzane pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez wojewodę. Rozliczenie jest przesyłane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za I półrocze 1998 r. - do dnia 31 lipca 1998 r., za rok 1998 r. - do dnia 20 stycznia 1999 r. 4. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek wojewody. Rozdział 8 Dotacje na dofinansowanie nawozów wapniowych oraz zasady i tryb ich udzielania § 34. 1. Dotacje mogą być udzielane przedsiębiorcom produkującym lub pozyskującym na terenie kraju ze źródeł krajowych nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe o wymaganiach określonych w Polskich Normach: 1) PN-93/C-87007/02 "Nawozy sztuczne wapniowe", odmian (symboli) od 01 do 09, 2) PN-C-87006-2 "Nawozy sztuczne wapniowo-magnezowe", odmian (symboli) od 01 do 07, dla których uzyskano pozytywną ocenę Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach oraz ważny dla danej partii nawozów atest (zaświadczenie) wystawiony przez właściwą okręgową stację chemiczno-rolniczą. Partię stanowi produkcja dobowa nawozu jednej odmiany lub ilości, nie przekraczająca 2000 ton. 2. Atest, o którym mowa w ust. 1, powinien być wydany na podstawie badania prób nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, pobranych przez próbobiorcę właściwej, ze względu na siedzibę przedsiębiorcy, okręgowej stacji chemiczno-rolniczej na terenie miejsca produkcji lub pozysku tych nawozów. W przypadku wystąpienia długotrwałych opadów atmosferycznych, mających wpływ na wilgotność, a tym samym na jakość nawozu wapniowego, atest zgodności danej partii nawozu wapniowego z wymogami obowiązującej normy powinien być powtórzony. 3. Dotacja do nawozów wapniowo-magnezowych, odmian /symboli/ od 01 do 07 oraz nawozów wapniowych z produkcji podstawowej, odmian /symboli/ od 01 do 05 i pozysku wapna kredowego, odmian /symboli/ od 06 do 09 może być udzielona, gdy przedsiębiorca ubiegający się o dotację posiada koncesję na wydobycie kopalin, wydaną na podstawie odrębnych przepisów przez właściwy organ administracji państwowej, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W przypadku przedsiębiorcy, który nie posiada koncesji, a złożył wniosek wraz z wymaganą dokumentacją, dotacja może być udzielana do czasu jej uzyskania, nie dłużej jednak niż do 1 lipca 1998 r. § 35. 1. Dotacja do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, spełniających wymagania określone w § 34, może być udzielona przedsiębiorcom, z zastrzeżeniem ust. 5, po ich sprzedaży producentom rolnym do wysiewu na użytkach rolnych i gruntach pod stawami - bezpośrednio lub za pośrednictwem jednostki handlowej - w wysokości: 1) 45 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość do 100 km, 2) 63 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 100 km do 200 km, 3) 104 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 200 km do 300 km, 4) 135 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 300 km, 5) 45 zł za tonę czystego składnika CaO - bez względu na odległość. 2. Odległość, o której mowa w ust. 1, liczona jest od miejsca produkcji lub pozysku nawozów do miejscowości będącej siedzibą gospodarstwa rolnego. 3. Ilość czystego składnika CaO i MgO oblicza się według minimalnych zawartości tych składników, określonych w nornie dla danej odmiany (symbolu) nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych sprzedanych producentom rolnym, w ilościach nie przekraczających dawki 3 ton czystego składnika CaO w przeliczeniu na 1 ha w ciągu roku. 5. Dotacja, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje przedsiębiorcom sprzedającym nawozy wapniowe producentom rolnym na teren województw: bydgoskiego, gdańskiego, elbląskiego, konińskiego, nowosądeckiego, rzeszowskiego i szczecińskiego, na terenie których dotacja jest wypłacana bezpośrednio producentom rolnym. § 36. 1. Sprzedaż nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 34, powinna być potwierdzona dokumentem (fakturą lub rachunkiem uproszczonym) zawierającym informację o ilości, odmianie (symbolu) i cenie sprzedanych nawozów, numerze atestu dla danej partii nawozu, wysokości dotacji oraz kwocie do zapłaty, a w przypadku: 1) nawozów wapniowo-magnezowych, dodatkowo, o odległości od miejsca produkcji nawozów do miejscowości będącej siedzibą gospodarstwa producenta rolnego, który dokonał zakupu, 2) nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 34 ust. 3, dodatkowo, numer koncesji. 2. Przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać od nabywcy nawozów wapniowych oświadczenie o wielkości posiadanych użytków rolnych i gruntów pod stawami. § 37. 1. Na terenie województw: bialskopodlaskiego, bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, katowickiego, krakowskiego, krośnieńskiego, legnickiego, łódzkiego, nowosądeckiego, sieradzkiego i wałbrzyskiego, w których stopień zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi jest powyżej średniej krajowej - stawki dotacji, określone w § 35 ust. 1 podwyższa się o 10%. 2. W miejscowościach objętych wapnowaniem regeneracyjnym, z wyjątkiem województw wymienionych w ust. 1, w których ponad 50% powierzchni gleb zostało uznanych przez właściwą okręgową stację chemiczno-rolniczą za bardzo kwaśne - stawki dotacji, określone w § 35 ust. 1, podwyższa się o 10%. Wykazy tych miejscowości właściwe okręgowe stacje chemiczno-rolnicze przekazują do izb rolniczych, ośrodków doradztwa rolniczego, izb skarbowych i wójtów (burmistrzów, prezydentów miast). 3. W miejscowościach, w których wystąpiła powódź w lipcu 1997 r. i na terenie których nie zostały sprzedane lub bezpłatnie przekazane nawozy objęte dotacją w 1997 r., stawki dotacji wymienione w § 35 ust. 1 podwyższa się nie więcej niż o 15%, niezależnie od dotacji wymienionych w ust. 1 i 2, a cenę sprzedaży nawozów obniża się co najmniej o kwotę podwyższonej z tego tytułu dotacji. Przedsiębiorcy mogą bezpłatnie przekazywać i dowozić nawozy producentom rolnym w ilościach nie przekraczających dawki, o której mowa w § 35 ust. 4. Podstawą do otrzymania dotacji, w przypadku bezpłatnego przekazania nawozów jest dokument, o którym mowa w § 36 ust. 1, wraz z oświadczeniem producenta rolnego, o którym mowa w § 36 ust. 2, uzupełnionym potwierdzeniem bezpłatnego przekazania nawozów. 4. Podwyższone dotacje, o których mowa w ust. 3, są wypłacane na podstawie zaświadczenia urzędu gminy, stwierdzającego wystąpienie szkód spowodowanych przez powódź w gospodarstwach prowadzonych na terenie gmin wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w § 4 ust. 2. Dotacje te przysługują na całą powierzchnię użytków rolnych gospodarstwa dotkniętego skutkami powodzi. § 38. 1. Wypłatę dotacji do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych bezpośrednio producentom rolnym z województw, o których mowa w § 35 ust. 5, realizować będą właściwe izby rolnicze na podstawie porozumień, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770). 2. Izby skarbowe z województw wymienionych w § 35 ust. 5, w ramach porozumień, o których mowa w ust. 1, ustalą: 1) wzory miesięcznych zestawień oraz sposób archiwizowania faktur (rachunków uproszczonych), 2) terminy składania miesięcznych zestawień dotacji oraz kopii faktur (rachunków uproszczonych), 3) zasady i tryb przekazywania miesięcznych kwot dotacji. 3. Dotacje wypłaca się producentom rolnym po zakupie nawozów w wysokości określonej w § 35 ust. 1 i § 37 ust. 1-3, do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych spełniających wymagania określone w § 34 ust. 1, w kwocie nie wyższej jednak niż cena zapłacona przedsiębiorcy sprzedającemu nawozy. 4. Wypłata dotacji jest dokonywana na podstawie składanych właściwym izbom rolniczym przez producentów rolnych: 1) faktur (rachunków uproszczonych) zawierających: a) ilość, odmianę (symbol) i cenę zakupionych nawozów, b) numer atestu danej partii nawozów, a w przypadku nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 34 ust. 3, dodatkowo numer koncesji, c) adnotację przedsiębiorcy, że nie otrzymał dotacji do nawozów będących przedmiotem sprzedaży, d) informację o odległości, o której mowa w § 35 ust. 1 - w przypadku nawozów wapniowo-magnezowych, 2) oświadczenie producenta rolnego, o którym mowa w § 36 ust. 2. 5. Izbom rolniczym w województwach wymienionych w § 35 ust. 5 przysługuje prowizja z tytułu dokonanych wypłat należnej dotacji w wysokości 1,5%. 6. W przyypadku przesłania dotacji przez izbę rolniczą za pośrednictwem urzędu pocztowego koszty przesłania są finansowane przez tę izbę w ramach prowizji, o której mowa w ust. 5. 7. Ostateczne rozliczenie roczne z należnej dotacji izby rolnicze w województwach wymienionych w § 35 ust. 5 przedkładają do właściwej terytorialnie izby skarbowej w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. § 39. 1. Przedsiębiorcy zainteresowani korzystaniem z dotacji, o której mowa w § 35 i 37, przed rozpoczęciem działalności objętej dotowaniem w 1998 r. składają wniosek do właściwej terytorialnie izby skarbowej, z którą uzgadniają sposób udokumentowania oraz ewidencjonowania tej działalności. Do wniosku o dotację przedsiębiorca powinien dołączyć: 1) pozytywną ocenę Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach na produkowane lub pozyskiwane nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe spełniające wymagania Polskich Norm, o których mowa w § 34 ust. 1, 2) koncesję na wydobycie kopalin do produkcji nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 34 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 4, 3) potwierdzenie z urzędu skarbowego o zgłoszeniu prowadzonej działalności. 2. Właściwą terytorialnie izbą skarbową do wypłacania dotacji jest izba skarbowa, na której terenie znajduje się siedziba przedsiębiorcy produkującego lub pozyskującego nawozy, o których mowa w § 34, z zastrzeżeniem § 38. 3. Izba skarbowa ustala dla przedsiębiorcy ubiegającego się o dotację limit dotacji na 1998 r., w ramach środków budżetowych przyznanych na ten cel izbie skarbowej. 4. Dotacje są wypłacane przedsiębiorcom i izbom rolniczym, o których mowa w § 38, przez właściwe izby skarbowe - w okresach miesięcznych, po przedstawieniu odpowiednich zestawień należnych dotacji i niezbędnej dokumentacji - do wysokości rocznego limitu dotacji. Izby rolnicze, o których mowa w § 38, mogą we właściwej izbie skarbowej uzyskać zaliczkę w wysokości 1/12 limitu dotacji na 1998 r., zaliczkę rozlicza się, a nie wykorzystaną zwraca najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 r. Rozdział 9 Dotacje na dofinansowanie prac w zakresie chemizacji rolnictwa, ochrony roślin uprawnych i produkcji rolnej metodami ekologicznymi oraz zasady i tryb ich udzielania § 40. 1. Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Wesołej k. Warszawy, zwanej dalej "Okręgową Stacją", oraz jej oddziałom przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji zadań określonych w załączniku nr 13 do rozporządzenia, a także zadań kontrolnych zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane Okręgowej Stacji miesięcznie, po przedstawieniu rozliczenia za miesiąc poprzedni. 3. Okręgowej Stacji może być przekazana zaliczka w wysokości 1/3 planowanej dotacji rocznej, która jest rozliczana w okresie od września do grudnia 1998 r. § 41. Okręgowej Stacji, z tytułu obsługi finansowej i nadzoru merytorycznego okręgowych stacji chemiczno-rolniczych w zakresie realizacji zadań dotyczących agrochemicznej obsługi rolnictwa, ochrony środowiska oraz badań jakości płodów rolnych i badań dla potrzeb rolnictwa ekologicznego, przysługuje dotacja roczna w wysokości 133 000 zł; dotacja przekazywana jest miesięcznie w wysokości 1/12 dotacji rocznej. § 42. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może udzielić dotacji na realizację zadań w zakresie: 1) ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi, 2) prognozowania i sygnalizacji terminów zwalczania chorób i szkodników roślin uprawnych, 3) kontroli jakości środków ochrony roślin, 4) analizy pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych, 5) zleconych badań środków ochrony roślin w celu dopuszczenia ich do obrotu i stosowania. § 43. 1. Dotacja na zadania, o których mowa w § 42 pkt 1, przysługuje: 1) przedsiębiorcom, którym wojewódzki inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin nakazał decyzją wykonanie na koszt Skarbu Państwa określonych czynności, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanej dalej "ustawą o ochronie roślin uprawnych", 2) w wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przy wykonywaniu decyzji wojewódzkiego inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o ochronie roślin uprawnych, 3) na finansowanie zwalczania organizmów szkodliwych na podstawie decyzji administracyjnych wojewódzkich inspektorów Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy o ochronie roślin uprawnych, w trybie postępowania egzekucyjnego, 4) na finansowanie ekspertyz związanych z wyceną czynności, o których mowa w pkt 1, oraz rzeczywistej szkody, o której mowa w pkt 2. 2. W ramach dotacji, o których mowa w § 42 pkt 1, Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin może zlecić przeprowadzenie badań organizmów szkodliwych, podlegających obowiązkowi zwalczania zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ochronie roślin uprawnych oraz innych organizmów o znaczeniu międzynarodowym, w celu stwierdzenia zasadności umieszczenia ich na liście organizmów zwalczanych z urzędu udzielając dotacji na te zadania w wysokości rzeczywistych kosztów ich realizacji. § 44. Dotacja, o której mowa w § 42 pkt 2, przysługuje przedsiębiorcom wykonującym zlecone przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin zadania w zakresie zorganizowania i opracowania systemu sygnalizacji terminów zwalczania chorób i szkodników roślin uprawnych w wysokości rzeczywistych kosztów realizacji i na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 45. Dotacje, o których mowa w § 42 pkt 3 i 4, przysługują przedsiębiorcom, którym Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin zleci wykonanie badań, w wysokości określonej w załączniku nr 14 do rozporządzenia. § 46. Dotacje na zadania, o których mowa w § 42 pkt 5, przysługują przedsiębiorcom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o ochronie roślin uprawnych zleci realizację i wykonanie tych zadań, w wysokości rzeczywistych kosztów realizacji i na warunkach ustalonych w zawartych umowach. § 47. 1. Dotacje są wypłacane przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin, w odniesieniu do dotacji, o których mowa w: 1) § 43 ust. 1 - za pośrednictwem wojewódzkich inspektorów, 2) § 44 - po wykonaniu zadania, 3) § 45 - w okresach miesięcznych. 2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane Głównemu Inspektorowi Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin po wykonaniu zadań. 3. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin w okresach półrocznych. § 48. 1. Stowarzyszeniu Agro Bio Test w Warszawie lub Polskiemu Towarzystwu Rolnictwa Ekologicznego w Lublinie przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstw ekologicznych i gospodarstw będących w okresie przestawiania na ekologiczne metody produkcji, w wysokości określonej w załączniku nr 15 do rozporządzenia. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana i rozliczana przez Główny Inspektorat Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych w okresach kwartalnych, po przedstawieniu rozliczenia w terminie 20 dni po upływie kwartału. 3. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez Główny Inspektorat Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych w okresach półrocznych. § 49. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w § 40, 42 i 48, według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., są zwracane na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1999 r. Rozdział 10 Dotacje na dofinansowanie utrzymania urządzeń melioracji wodnych na koszt państwa oraz zasady i tryb ich udzielania § 50. 1. Przedsiębiorcom realizującym zadania utrzymania i eksploatacji urządzeń melioracji wodnych podstawowych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, zlecane przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych, przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów wykonania tych zadań. 2. Zlecanie zadań, o których mowa w ust. 1, i ustalenie wysokości dotacji może być dokonywane wyłącznie według zasady wyboru najkorzystniejszej oferty, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Określenie przedsiębiorcy realizującego zadania obejmujące usuwanie szkód powodziowych może odbywać się w drodze rokowań z jednym przedsiębiorcą. § 51. Dotacja, o której mowa w § 50, jest wypłacana przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych. § 52. 1. Przepisy § 50 i 51 stosuje się odpowiednio do urządzeń melioracji wodnych, o których mowa w § 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. w sprawie melioracji wodnych (Dz. U. Nr 40, poz. 173). 2. Wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych przekazują wojewodom roczne sprawozdania z wypłaconych dotacji do dnia 20 stycznia 1999 r., a do dnia 31 stycznia 1999 r. kopie tych sprawozdań - Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Rozdział 11 Dotacje na dofinansowanie kosztów realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne oraz zasady i tryb ich udzielania § 53. 1. Spółka wodna, wykonująca konserwacje urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, może otrzymać od wojewody dotacje, o których mowa w § 24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r. w sprawie spółek wodnych i ich związków (Dz. U. Nr 17, poz. 109 i z 1984 r. Nr 19, poz. 87), z zastrzeżeniem § 54. 2. Spółce wodnej, której na podstawie art. 96 Prawa wodnego, decyzją rejonowego organu rządowej administracji ogólnej, powierzono utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych, tworzących spójny system melioracyjny z urządzeniami melioracji wodnych szczegółowych utrzymywanych przez spółkę, przysługuje dotacja w wysokości poniesionych przez spółkę kosztów rzeczywistych (bez zysku). 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są ustalane i wypłacane przez wojewodę na podstawie wniosków spółek wodnych, pozytywnie zaopiniowanych przez organy sprawujące nadzór nad ich działalnością, a w odniesieniu do spółek wodnych konserwujących urządzenia melioracji nawadniających - na podstawie wniosku z opinią w sprawie nawodnień przeprowadzonych w roku poprzednim. 4. Dotacje, o których mowa w ust. 2, są ustalane i wypłacane przez wojewodę zgodnie z warunkami określonymi w decyzji. § 54. Z dotacji mogą być finansowane koszty opracowania projektów oraz dokumentacji obiektów budowlanych i urządzeń wodnych, o których mowa w § 23 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w § 53 ust. 1, opracowywanych na zlecenie wojewódzkich zarządów melioracji i urządzeń wodnych i nieodpłatnie przekazywanych spółkom wodnym. Rozdział 12 Dotacje na dofinansowanie kosztów monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych oraz zasady i tryb ich udzielania § 55. 1. Przedsiębiorcom, realizującym zadania na zlecenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w zakresie monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych, przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje za wykonanie zadania w wysokości wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji określonych w załączniku nr 16 do rozporządzenia. § 56. Dotacja, o której mowa w § 55 ust. 1, jest wypłacana przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po przedstawieniu rozliczenia wykonanych zadań. Roczne rozliczenie wykonanych zadań jest składane do dnia 20 stycznia 1999 r. Rozdział 13 Dotacje na dofinansowanie kosztów ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne, oraz zasady i tryb ich udzielania § 57. 1. Gospodarstwom pomocniczym szkół rolniczych może być przyznana dotacja na dofinansowanie kosztów ogrzewania 1 m2 powierzchni wykorzystywanej do celów dydaktycznych w wysokości: 1) 9,50 zł - w I półroczu 1998 r., 2) 9,97 zł - w II półroczu 1998 r. 2. Za podstawę do naliczenia dotacji w I półroczu przyjmuje się powierzchnię według stanu na dzień 1 stycznia 1998 r., a w II półroczu - według stanu na dzień 1 lipca 1998 r., z tym że powierzchnia ta, liczona na jednego ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu, nie może przekroczyć: 1) w obiektach szklarniowych i inwentarskich - 4 m2, 2) w warsztatach mechanizacji rolnictwa - 8 m2. 3. Dotacja w 1998 r. nie może być wyższa niż poniesione koszty ogrzewania powierzchni, o której mowa w ust. 2. § 58. 1. Szkoły rolnicze przesyłają do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zbiorcze wyliczenie dotacji, o których mowa w § 57 w terminie: 1) na I półrocze - do dnia 31 marca 1998 r., 2) na II półrocze - do dnia 31 lipca 1998 r. 2. Szkoły rolnicze przesyłają do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zbiorcze roczne rozliczenie dotacji w terminie do dnia 20 stycznia 1999 r. Rozdział 14 Dotacje na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych w zakresie zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi oraz zasady i tryb ich udzielania § 59. 1. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych poniesionych w 1998 r. na zaopatrzenie w wodę i sanitację wsi. 2. Gminie mogą być udzielane dotacje na inwestycje w zakresie: 1) zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę, 2) kanalizacji wsi, 3) oczyszczalni ścieków na wsi, 4) gminnych wysypisk śmieci. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 2, mogą być udzielane na inwestycje kontynuowane w 1998 r. w wysokości nie przekraczającej wielkości wydatkowanych na te inwestycje środków finansowych gminy, w tym środków finansowych wpłacanych gminie przez komitety społeczne i rolników w 1998 r. Udział pracy fizycznej i sprzętu rolników lub komitetów społecznych w inwestycji zalicza się do środków finansowych gminy po uprzednim dokonaniu przedmiaru robót, wycenie ich według kosztorysu inwestorskiego i zatwierdzeniu kalkulacji przez inspektora nadzoru wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych, z zastrzeżeniem ust. 4-7. 4. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie do 50% kosztów budowy jednego punktu czerpalnego wody we wsiach, w których występuje stały lub okresowy, co najmniej 3-miesięczny, brak wody. 5. Dotacja może być udzielana w wysokości do 50% środków wydatkowanych na modernizację wybudowanych przed 1980 r. stacji uzdatniania wody wraz ze studniami, w tym również Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. 6. Dotacja na wybudowaną oczyszczalnię ścieków, służącą jednemu lub grupie gospodarstw rolnych, może być przyznana przez wojewodę po uzyskaniu pozytywnej opinii gminy i przedstawieniu rachunków; wysokość dotacji nie może przekraczać 50% wartości zakupionych urządzeń i materiałów wbudowanych. 7. Dotacja na realizację wspólnej inwestycji w zakresie ujęcia wody, stacji uzdatniania lub rurociągu tranzytowego może być udzielona związkowi międzygminnemu, na jego wniosek, w wysokości nie przekraczającej 20% środków budżetowych przeznaczonych w budżecie wojewody na zaopatrzenie w wodę i sanitację wsi. 8. Dotacje na inwestycje, o których mowa w ust. 2 i 4-7, nie mogą być wykorzystane na inwestycje wynikające ze szkód górniczych. 9. Dotacje na inwestycje, o których mowa w ust. 2 i 4-7, mogą być udzielane, jeżeli projekt uzyskał pozytywną opinię wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych. 10. Dotacje są przekazywane przez wojewodę na wniosek wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych, sporządzony na podstawie sprawdzonych rachunków (faktur) dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne. 11. Dotacje, o których mowa w ust. 4-7, podlegają rozliczeniu do dnia 20 stycznia 1999 r. według stanu realizacji na dzień 31 grudnia 1998 r., a w odniesieniu do gmin i związków międzygminnych - na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. z 1998 r. Nr 30, poz. 164). 12. Dotacje na inwestycje wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem lub nie wykorzystane oraz nie spełniające warunków, o których mowa w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 6 i 11, są zwracane do dnia 20 stycznia 1999 r. na rachunek budżetu wojewody. 13. Wojewoda składa Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej sprawozdanie z wykorzystania dotacji w terminie do dnia 15 lutego 1999 r. Rozdział 15 Dotacje na nakłady inwestycyjne w zakresie melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa § 60. Dotacje na nakłady inwestycyjne w zakresie budowy i modernizacji urządzeń melioracji wodnych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, oraz wykonywanych na podstawie decyzji wynikających z art. 85 Prawa wodnego są przeznaczone w szczególności na następujące zadania: 1) w zakresie melioracji podstawowych: a) odbudowę i modernizację urządzeń na terenach dotkniętych powodzią w lipcu 1997 r., b) poprawę ochrony terenów rolnych przed powodziami, c) dostosowanie urządzeń dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń szczegółowych, zwłaszcza w zakresie nawodnień, d) zwiększenie retencji wodnej na potrzeby rolnictwa przez budowę urządzeń do piętrzenia i magazynowania wody, e) uzupełnienie systemów melioracyjnych urządzeniami określonymi w toku przeprowadzonych w latach 1990-1993 przeglądów pod kątem tworzenia warunków dla zachowania równowagi przyrodniczej, 2) w zakresie melioracji szczegółowych: a) odbudowę i modernizację urządzeń, ze szczególnym uwzględnieniem terenów dotkniętych powodzią w lipcu 1997 r., b) budowę urządzeń w dolinach, pod warunkiem zapewnienia nawodnień, c) wykonywanie drenowań w wypadkach uzasadnionych rolniczym użytkowaniem gleb o dużych potencjalnych zdolnościach produkcyjnych; projekty odwodnień w szczególności powinny być wnikliwie badane pod kątem wpływu na przyrodę i środowisko, a także uzgodnione z właściwymi służbami wojewody, d) poprawę warunków ekologicznych na obiektach melioracyjnych. § 61. Dotacje na zadania, o których mowa w § 60, są wypłacane przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych zgodnie z zawartymi umowami o wykonanie robót. Rozdział 16 Przepisy przejściowe i końcowe § 62. Ze środków przeznaczonych na dotacje dla rolnictwa w ustawie budżetowej na rok 1998 wypłaca się dotacje za zadania wykonane w 1997 r., należne według zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 568 i Nr 120, poz. 763), jeżeli wnioski o dotacje zostały złożone do dnia 28 lutego 1998 r. § 63. 1. Dotacje mogą być udzielone za zadania wykonane w 1998 r. wyłącznie do wysokości kwot ustalonych dla danego rodzaju zadań na 1998 r., z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepis, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do wypłat dotacji na dofinansowanie wykonanych w 1998 r. zadań z postępu biologicznego w produkcji roślinnej i zwierzęcej, dokonywanych do wysokości stawek i kwot dotacji określonych w niniejszym rozporządzeniu. 3. Rozliczenia dotacji za 1998 r. przedsiębiorcy są obowiązane przedłożyć w terminie do dnia 31 stycznia 1999 r., chyba że przepisy rozporządzenia określają inne terminy rozliczenia. 4. Kwoty dotacji nienależnie pobranych podlegają zwrotowi, wraz z odsetkami ustawowymi, od dnia ich otrzymania, na rachunek bieżący: 1) wydatków - odpowiednio, właściwej części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli zwrot nastąpił w roku, w którym dotacja została udzielona, 2) dochodów - odpowiednio, części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli zwrot nastąpił po roku, w którym dotacja została udzielona, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) dochodów budżetu państwa - odpowiednio we właściwym urzędzie skarbowym, jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej. 5. Zwrot dotacji nienależnie pobranych regulują odrębne przepisy. § 64. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. R. Brzezik Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 11 maja 1998 r. (poz. 461) Załącznik nr 1 PUNKTY I STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI ROŚLINNEJ 1. Liczba punktów w hodowli twórczej roślin wynosi: 1) roślin rolniczych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 6 punktów, 2) roślin rolniczych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 10 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 6 punktów, 3) roślin ogrodniczych: a) warzywnych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 6 punktów, b) warzywnych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 7 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 6 punktów, e) sadowniczych drzewiastych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 8 punktów, f) sadowniczych krzewiastych i bylin: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1997 r. - 6 punktów, 4) za każdy ród będący w badaniach rejestrowych Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w dniu 31 grudnia 1997 r.: a) roślin rolniczych 3 punkty, b) roślin ogrodniczych: - warzywnych 3 punkty, - sadowniczych drzewiastych 4 punkty, - sadowniczych krzewiastych i bylin 3 punkty, 5) za hodowlę odpornościową od 0 do 5 punktów, 6) za wykonanie specjalistycznych analiz jakościowych od 0 do 5 punktów, 7) za stosowanie specjalistycznych technik hodowlanych od 0 do 5 punktów. 2. Wartość jednego punktu stawki dotacji wynosi: 1) dla roślin rolniczych 11.500 zł, 2) dla roślin ogrodniczych: 5.800 zł. 3. Współczynniki trudności hodowli i znaczenia gospodarczego: 1) żyto 1,5 2) pszenżyto 1,3 3) pozostałe zboża 1,0 4) kukurydza 1,0 5) ziemniak 1,8 6) burak cukrowy 1,8 7) burak pastewny 1,5 8) pozostałe korzeniowe 0,5 9) strączkowe 0,7 10) trawy 0,5 11) motylkowe drobnonasienne 0,5 12) oleiste (rzepak, mak) 1,8 13) inne oleiste 0,5 14) warzywa: a) odmiany ustalone 1,0 b) odmiany mieszańcowe 1,3 15) rośliny sadownicze drzewiaste bez podkładek 1,5 16) rośliny sadownicze krzewiaste i byliny 1,0 4. Programy hodowlane dla poszczególnych gatunków roślin i przedsiębiorców objętych Programem Hodowli Roślin na tle zmian organizacyjnych w jednostkach hodowlanych do 2000 r. 1) gatunki ważne gospodarczo Lp.Gatunek roślinLiczba programówPrzedsiębiorcy realizujący program 1234 1pszenica ozima61. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń 64-005 Racot, woj. leszczyńskie 2. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z o.o., 55-040 Kobierzyce, woj. wrocławskie 3. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 4. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 5. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 6. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 2pszenica jara21. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z o.o., 55-040 Kobierzyce, woj. wrocławskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 3żyto31. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń 64-005 Racot, woj. leszczyńskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 3. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 4jęczmień jary31. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 3. Stacja Hodowli Roślin "Modzurów" Spółka z o.o., 47-415 Szonowice, woj. katowickie 5pszenżyto ozime21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń 64-005 Racot, woj. leszczyńskie 6owies31. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń 64-005 Racot, woj. leszczyńskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 3. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 7ziemniak31. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. Olsztyńska Hodowla Ziemniaka i Nasiennictwo OLZNAS-CN Spółka z o.o., 10-448 Olsztyn, ul. Głowackiego 6 3. Pomorsko-Mazowiecka Hodowla Ziemniaka Spółka z o.o., zs. w Strzekęcinie 76-024 Świeszyno, woj. koszalińskie 8burak cukrowy1Kutnowska Hodowla Buraka Cukrowego Spółka z o.o., 99-300 Kutno, ul. Przemysłowa 5 9rzepak1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 10kukurydza21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z o.o., 55-040 Kobierzyce, woj. wrocławskie 11trawy pastewne: - życica trwała21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 2. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie - tymotka łąkowa31. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 3. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 - kostrzewa łąkowa21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 2. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 - kupkówka pospolita21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 12kapusta głowiasta biała21. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 2. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, woj. warszawskie 13cebula31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem, woj. poznańskie 3. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., 99-300 Kutno, woj. płockie 14marchew31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 2. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Gołębiew Spółka z o.o., 99-300 Kutno, woj. płockie 3. Produkcja i Hodowla Roślin Ogrodniczych w Krzeszowicach Spółka z o.o., 32-065 Krzeszowice, ul. Żbicka 32 15burak ćwikłowy21. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem, woj. poznańskie 16ogórek gruntowy41. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem, woj. poznańskie 2. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., 99-300 Kutno, woj. płockie 3. Instytut Warzywnictwa, 96-100 Skierniewice, ul. Konstytucji 3 Maja 1/3 17pomidor gruntowy31. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu Spółka z o.o., 87-853 Kruszyn, woj. włocławskie 2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka z o.o., Reguły 05-816 Michałowice, woj. warszawskie PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, woj. warszawskie 18fasola na suche nasiona31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 2. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., 99-300 Kutno, woj. płockie 3. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 19fasola szparagowa21. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, woj. warszawskie 2. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 20groch konserwowy31. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, woj. warszawskie 2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem, woj. poznańskie 3. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu Spółka z o.o., 87-853 Kruszyn, woj. włocławskie 21jabłoń1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 22śliwa1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 23wiśnia1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 24porzeczka czarna1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 25malina1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 26truskawka1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 2) gatunki o mniejszym znaczeniu gospodarczym Lp.Gatunek roślinLiczba programówPrzedsiębiorcy realizujący program 1jęczmień ozimy21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 2. PIAST Hodowla Roślin Łagiewniki Spółka z o.o., 88-150 Kruszwica, woj. bydgoskie 2pszenżyto jare1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 3groch21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 2. Hodowla Roślin Sobótka Spółka z o.o., 63-450 Sobótka, woj. kaliskie 4bobik21. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 5łubin21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 6koniczyna czerwona1Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., 42-279 Witkowice, woj. częstochowskie 7koniczyna biała1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 8wyka siewna1Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 9seradela1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 10trawy gazonowe21. Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., 42-279 Witkowice, woj. częstochowskie 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 11trawy pastewne: - wiechlina łąkowa21. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie - kostrzewa czerwona1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce - życica wielokwiatowa21. Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 2. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie - życica mieszańcowa1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce - festulolium1Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 12burak pastewny1Małopolska Hodowla Roślin - HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4 13len, konopie1Instytut Włókien Naturalnych, 60-630 Poznań, ul. Wojska Polskiego 71B 14chmiel1Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa Osada Pałacowa, 24-100 Puławy 15mak1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 16pomidor szklarniowy21. Produkcja i Hodowla Roślin Ogrodniczych w Krzeszowicach Spółka z o.o., 32-065 Krzeszowice, ul. Żbicka 32 2. Instytut Warzywnictwa, 96-100 Skierniewice, ul. Konstytucji 3 Maja 1/3 17ogórek szklarniowy31. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., Gołębiew k. Kutna 99-300 Kutno, woj. płockie 2. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1 3. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem, ul. Lipowa 12 18sałata szklarniowa1PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1 19sałata gruntowa21. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu Spółka z o.o., Świętosław 87-853 Kruszyn, woj. włocławskie 2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka z o.o., Reguły 05-816 Michałowice, woj. warszawskie 20papryka21. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu Spółka z o.o., Świętosław 87-853 Kruszyn, woj. włocławskie 2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka z o.o., Reguły 05-816 Michałowice, woj. warszawskie 21seler1PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1 22por1PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., Gołębiew k. Kutna 99-300 Kutno, woj. płockie 23kalafior1PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z o.o., Gołębiew k. Kutna 99-300 Kutno, woj. płockie 24pietruszka1POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 25szpinak1PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1 26czosnek1POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55 27grusza1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 28czereśnia1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 29orzech włoski1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 30agrest1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 31porzeczka czerwona1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18 5. Programy hodowlane dla poszczególnych gatunków roślin i przedsiębiorców nie wymienionych w ust. 4, przewidziane na dokończenie prac hodowlanych 1) gatunki ważne gospodarczo Lp.Gatunek roślinLiczba rodów*)Przedsiębiorca realizujący program 1jęczmień jary21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 12. "Piast" Hodowla Roślin Łagiewniki Spółka z o.o., 88-150 Kruszwica, woj. bydgoskie 2pszenica ozima1Stacja Hodowli Roślin Modzurów Spółka z o.o., 47-415 Szonowice, woj. katowickie 3pszenica jara11. Pałucka Hodowla Roślin w Sobiejuchach Spółka z o.o., 88-400 Żnin 12. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 4pszenżyto ozime1Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 5życica trwała1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 6burak cukrowy4Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 7żyto ozime1Hodowla Roślin Szelejewo Sp. z o.o., 63-813 Szelejowo, woj. leszczyńskie 8cebula2PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Sp. z o.o., 05-082 Babice Stare 9burak ćwikłowy1Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych w Bąkowie, 49-212 Kolnica 10ogórek gruntowy21. SGGW Katedra Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin, 02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 166 22. Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów 39-217 Grabiny 11pomidor gruntowy2SGGW Katedra Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin, 02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 166 2) gatunki o mniejszym znaczeniu gospodarczym Lp.Gatunek roślinLiczba rodów*)Przedsiębiorca realizujący program 1jęczmień ozimy41. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 22. Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., Witkowice, woj. częstochowskie 2pszenżyto jare1"Danko" - Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń 64-005 Racot, woj. leszczyńskie 3koniczyna czerwona4Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 4groch siewny61. "Piast" Hodowla Roślin Łagiewniki Spółka z o.o., 88-150 Kruszwica 32. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 5bobik21. Pałucka Hodowla Roślin w Sobiejuchach Spółka z o.o., 88-400 Żnin, woj. bydgoskie 12. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., zs. w Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce 6burak pastewny1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie, woj. warszawskie 7pomidor szklarniowy1Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów k. Dębicy, 39-217 Grabiny 8ogórek szklarniowy4Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów k. Dębicy, 39-217 Grabiny 9sałata gruntowa1"Spójnia" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie, 63-100 Śrem 10papryka21. PlantiCo Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare 22. SGGW Katedra Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin, 02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 166 11seler2Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych "IWARZ-PNOS" Spółka z o.o., Reguły 05-816 Michałowice 12por1Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych Spółka z o.o., 59-406 Snowidza *) Za ród w badaniach rejestrowych liczba punktów wynosi 1. 6. Przedsiębiorcy oraz stawki dotacji za zadania z zakresu ochrony zasobów genowych roślin Lp.Nazwa zadania z zakresu ochrony zasobów genowych:PrzedsiębiorcyKwartalne stawki dotacji na zadania w złotych 1234 1ocena zróżnicowania genetycznego w zasobach genowych buraka ćwikłowegoAkademia Rolnicza w Krakowie Katedra Genetyki Hodowli i Nasiennictwa, 31-120 Kraków, al. Mickiewicza 219 000 2gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych pszenżyta i pszenicy twardejAkademia Rolnicza w Lublinie Instytut Genetyki i Hodowli Roślin 20-934 Lublin, ul. Akademicka 1518 000 3gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych fasoliAkademia Rolnicza w Poznaniu Zakład Doświadczalny Baranowo 62-081 Przeźmierowo7 000 4gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych uzyskanych w badaniach genetycznychPolska Akademia Nauk Instytut Genetyki Roślin, 60-479 Poznań, ul. Strzeszyńska 348 000 5- gromadzenie, ocena i utrzymywanie w stanie żywym zasobów genowych roślin użytkowych na potrzeby hodowli i badań naukowych, Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików 05-870 Błonie330 000 - prowadzenie kolekcji patogenów ziemniaka, - koordynacja krajowego programu ochrony zasobów genowych roślin użytkowych 6prowadzenie kolekcji mikroorganizmów patogenicznych dla roślinInstytut Ochrony Roślin 60-318 Poznań, ul. Miczurina 2071 000 7gromadzenie i ocena materiałów nasiennych jako banku genów chronionych roślin leczniczych i ocena ich zasobów w stanie naturalnym w krajuInstytut Roślin i Przetworów Zielarskich, 61-707 Poznań, ul. Libelta 2738 000 8gromadzenie i ocena zasobów genowych roślin sadowniczych i ozdobnychInstytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 18107 000 9gromadzenie i ocena kolekcji tytoniu oraz odmian uprawnych, ekotypów i roślin męskich chmieluInstytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa 24-100 Puławy, ul. Czartoryskich 840 000 10gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych roślin warzywnych, grzybów uprawnych i dziko rosnącychInstytut Warzywnictwa 96-100 Skierniewice ul. Konstytucji 3 Maja 1/367 000 11gromadzenie i ocena kolekcji odmian i ekotypów lnu oraz konopiInstytut Włókien Naturalnych 60-630 Poznań, ul. Wojska Polskiego 71b15 500 12- gromadzenie i zachowanie materiałów kolekcyjnych dzikich, prymitywnych form i wybranych linii wsobnych żyta oraz innych gatunków dzikich roślin zbożowych, Polska Akademia Nauk Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej Ogród Botaniczny 02-973 Warszawa, ul. Prawdziwka 229 000 - gromadzenie i zachowanie kolekcji dzikich, prymitywnych i uprawnych w ubiegłym stuleciu odmian jabłoni 13gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych z rodzaju łubinów, grochu i seradeliStacja Hodowli Roślin Spółka z o.o. w Tulcach k. Poznania 63-004 Tulce, ul. Kasztanowa 534 000 14- gromadzenie i ocena kolekcji mutantów żyta, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego Wydział Rolniczy Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa 02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 16615 000 - gromadzenie, wytwarzanie i ocena materiałów kolekcyjnych ziemniaków na poziomie diploidalnym 15- gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych odmian, linii i form roślin dyniowatych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego Wydział Ogrodniczy Katedra Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin 02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 16628 000 - gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych ekotypów i uprawowych populacji roślin zielarskich 7. Stawka dotacji na prowadzenie: 1) sadów zraźnikowych i nasiennych wynosi: a) dla sadów w wieku do dwóch lat 7 500 zł/ha, b) dla sadów w wieku powyżej dwóch lat 2 800 zł/ha, 2) sadów i plantacji elitarnych 14 900 zł/ha, 3) wyjściowego materiału szkółkarskiego wolnego i uwalnianego od wirusów 2 500 zł/szt. Załącznik nr 2 STAWKI DOTACJI DO ROZPŁODNIKÓW Lp.RozpłodnikRasaKlasaStawka dotacji w złotych 12345 1ogier-I4 000 II3 000 - sprzedany z hodowli terenowej do punktu kopulacyjnego, - sprzedany ze stadniny koni do punktu kopulacyjnego, - sprzedany z punktu kopulacyjnego w wieku powyżej 6 lat do punktu kopulacyjnego działającego w innym rejonie hodowlanym 2ogier--7 000 sprzedany do punktu kopulacyjnego po ukończeniu z wynikiem dobrym lub dostatecznym 100-dniowego treningu 3buhajek buhajek zakwalifikowany do hodowlimleczna-600 mięsna-1000 4knur - sprzedany do krycia naturalnego do wykorzystania w inseminacji-I150 - sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt lub podmiotowi gospodarczemu, o którym mowa w § 22 ust. 2 rozporządzeniaczysta i linia 990S500 S1350 - dotacja za klasę indeksu kojarzenia i oceny ojca na potomstwie*)-1150 2150 5kozioł Wpisany do: - księgi głównej--340 - księgi wstępnej--210 *) Knur może uzyskać dotacje za klasę indeksu kojarzenia lub oceny ojca na potomstwie albo jednocześnie za oba indeksy, jeżeli zastał zakwalifikowany do klasy I, S lub S1. Załącznik nr 3 PRZEDSIĘBIORCY UTRZYMUJĄCY STADA OGIERÓW LUB PROWADZĄCY ZAKŁAD TRENINGOWY Lp.Przedsiębiorcy 12 1Stada Ogierów Skarbu Państwa w: 1) Gnieźnie 2) Kętrzynie 3) Klikowej 4) Książu 5) Łobezie 6) Starogardzie Gdańskim 2Stada Ogierów - Spółka z o.o. w: 1) Bogusławicach 2) Łącku 3) Białce 4) Sierakowie 3Zakłady Treningowe Skarbu Państwa w: 1) Białym Borze 2) Kwidzynie Załącznik nr 4 STAWKI DOTACJI ZA ZAJĘCIE PREMIOWANEGO MIEJSCA W PRÓBACH DZIELNOŚCI PRZEZ KONIE PEŁNEJ KRWI ANGIELSKIEJ W WYŚCIGACH PŁASKICH GonitwyStawka w zł za lokatę IIIIIIIVV kategorii AGrupa 18 5003 4001 700850425 Grupa 23 4001 400700300150 Grupa 31 70070035015075 kategorii B oraz gonitwy próbne1 10044022011055 Grupa I i II oraz handicapy pozagrupowe450180904522 Grupa III i IV280110603015 Załącznik nr 5 Stawki dotacji za zajęcie miejsca przez konie czystej krwi arabskiej hodowli krajowej na krajowym pokazie hodowlanym - Championacie Polski afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego klasastawka dotacji za lokatę (w złotych) IIIIIIIVVVIVIIChampionVicechampion klacze roczne2 2001 8001 4001 0008006004502 0001 000 klacze dwuletnie2 2001 8001 4001 000800600450 ogiery roczne2 6002 4002 1001 9001 6001 1008003 0002 000 ogiery dwuletnie2 6002 4002 1001 9001 6001 100800 klacze 4-6-letnie3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 2505 0003 000 klacze 7-10-letnie3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 250 klacze 11-letnie i starsze3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 250 ogiery 5-10-letnie3 0002 5002 3002 0001 500--7 5004 500 ogiery 11-letnie i starsze3 0002 5002 3002 0001 500-- Załącznik nr 6 STAWKI DOTACJI DO STAD ZACHOWAWCZYCH, STAD STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ ZWIERZĄT GOSPODARSKICH ORAZ STAD ZARODOWYCH DROBIU Lp.StadaStawka dotacji w złotych za 1 sztukę 123 I. Stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę genetyczną 1Trzoda chlewna420,00 2Kury23,16 3Gęsi52,80 4Kaczki52,80 5Owce matki120,00 6Koniki polskie i hucuły396,00 7Lisy pospolite pastelowe i lisy pospolite białoszyjne120,00 8Tchórze50,00 II. Stada zarodowe drobiu 9Kury nieśne15,12 10Kaczki37,92 11Gęsi37,92 Załącznik nr 7 PRZEDSIĘBIORCY I MAKSYMALNE LICZBY ZWIERZĄT GOSPODARSKICH W STADACH ZACHOWAWCZYCH, W STADACH STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ ORAZ W STADACH ZARODOWYCH DROBIU Lp.Tytuł (podmiot)Liczba zwierząt w sztukach 123 STADA ZACHOWAWCZE 1Trzody chlewnej rasy złotnickiej pstrej: 1) Ekologiczne Agrohodowlane Przedsiębiorstwo Handlowe EKOTYP Spółka z o.o., Zdbowo, woj. pilskie40 loch 2) Przedsiębiorstwo Rolnicze "Głogus" Spółka z o.o., Głogowiec, woj. płockie35 loch 3) Fundacja Wzajemnej Pomocy Chudobczyce, woj. poznańskie40 loch 4) Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Przebędowo, woj. poznańskie15 loch 2Trzody chlewnej rasy złotnickiej białej: - Ekologiczne Agrohodowlane Przedsiębiorstwo Handlowe EKOTYP Spółka z o.o., Zdbowo, woj. pilskie30 loch 3Trzody chlewnej rasy puławskiej: 1) Czesław Sikorski, Bełcząc, woj. bialskie15 loch 2) Jerzy Bajda, Bełcząc, woj. bialskie10 loch 3) Akademia Rolnicza w Lublinie Zakład Doświadczalny Elizówka, woj. lubelskie30 loch 4) PPH - EKO Food Snopków, woj. lubelskie30 loch 5) Wiesław Siwek, Wola Skromowska, woj. lubelskie10 loch 6) Witold Swić, Wola Skromowska, woj. lubelskie10 loch 7) Jan Niewęgłowski, Tchórzew, woj. lubelskie20 loch 8) Roman Klej, Dębica, woj. lubelskie10 loch 9) Józef Wnuk, Dębica, woj. lubelskie15 loch 10) Wiesław Skubisz, Dębica, woj. lubelskie15 loch 11) Wiesław Baran, Ostrówek, woj. lubelskie15 loch 12) Aleksander Sidor, Kamionka, woj. lubelskie20 loch 13) Wojciech Antoniak, Gołąb, woj. lubelskie15 loch 14) Roman Chruścicki, Ciotcza, woj. lubelskie15 loch 15) Stanisław Drozd, Ciotcza, woj. lubelskie20 loch 16) Janusz Gąska, Zalesie, woj. lubelskie15 loch 17) Andrzej Marczak, Brzeziny, woj. lubelskie15 loch 18) Stanisław Kwiatkowski, Gorajec, woj. zamojskie30 loch 19) Grzegorz Serzysko, Kujawy, woj. siedleckie15 loch 20) Jan Owczarczyk, Samorządki, woj. siedleckie15 loch 4Drobiu: 1) Akademia Rolnicza w Lublinie Katedra Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej Stacja Doświadczalna w Felinie - kur polbar550 kur - kur zielononóżka550 kur 2) Instytut Zootechniki, Zootechniczny Zakład Doświadczalny Chorzelów, woj. rzeszowskie - kur leghorn (G-99)550 kur - kur rhode island red (R-11)550 kur - kur sussex (S-66)550 kur - kur leghorn (H-22)550 kur - kur żółtonóżka (Ż-33)550 kur - kur zielononóżka (Z-11)550 kur 3) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie Wydział Zootechniczny Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej Katedra Drobiarstwa, Laboratorium Dydaktyczno-Badawcze Drobiu - gęsi biłgorajskiej200 gęsi 4) Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Zespół Hodowli Drobiu Ferma w Rząsce, woj. krakowskie - gęsi zatorskiej (ZD-1)200 gęsi 5) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - kaczek (A, A-1, A-2, A-3, P-8, P-9, P-33, K-2, Kh-1, 0-1, Kho-1)1 980 kaczek - gęsi (Lu, Ki, Pd, Ka, Ry, Su, Ga, Ro, Go, Po, SD-01, WD-02, ND-12, SŁ)2 800 gęsi - kur (K-22, A-33)1 100 kur 6) Ośrodek Hodowli Kaczek Urszula i Franciszek Sroka Nieciszów, woj. wrocławskie - kaczek (P-11, P-22)360 kaczek 5Owiec rasy wrzosówka: 1) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej woj. skierniewickie Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie200 matek 2) Irena i Ryszard Surwiłło Ferma Owiec, Kowalki, woj. suwalskie450 matek 3) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Siejniku, woj. suwalskie250 matek 4) Bogusław Bilmin, Bilminy, woj. białostockie150 matek 5) Krzysztof Żyliński, Kowale Kolonia, woj. białostockie110 matek 6) Antoni Puza, Aulakowszczyzna, woj. białostockie120 matek 7) Tadeusz Sawoń Łosośna Wielka, woj. białostockie60 matek 8) Tadeusz Radkiewicz Budno, woj. białostockie60 matek 6Owiec rasy świniarka: Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, Lasocin, woj. kieleckie160 matek 7Owiec rasy leine: Ośrodek Hodowli Zarodowej w Cerkwicy Spółka z o.o., Cerkwica, woj. szczecińskie250 matek 8Owiec odmiany pomorskiej: 1) Ośrodek Hodowli Zarodowej w Bobrownikach Spółka z o.o., Bobrowniki, woj. słupskie150 matek 2) Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Przyszłość" w Kulicach, woj. gdańskie350 matek 9Owiec rasy texel: Ośrodek Hodowli Zarodowej Waplewo Spółka z o.o., woj. elbląskie70 matek 10Owiec odmiany kamienieckiej: Ośrodek Hodowli Zarodowej "Susz" Spółka z o.o., Gospodarstwo Hodowlane Lipowo Duże, woj. elbląskie300 matek 11Owiec odmiany żelaźnieńskiej: Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie woj. skierniewickie300 matek 12Owiec odmiany uhruskiej: 1) Akademia Rolnicza w Lublinie Stacja Doświadczalna w Bezku, woj. chełmskie250 matek 2) Akademia Rolnicza w Lublinie Gospodarstwo Doświadczalne w Uhrusku, woj. chełmskie50 matek 13Owiec odmiany wielkopolskiej: 1) Gospodarstwo Rolne Niepruszewo, Spółka z o.o., woj. poznańskie240 matek 2) Jerzy Kozak Pawłowice, woj. leszczyńskie60 matek 14Owiec odmiany korideila: Wojciech Gosławski Panaszew 4A, woj. sieradzkie50 matek 15Koników polskich:*) 1) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. suwalskie60 2) Stado Ogierów Skarbu Państwa w Sierakowie Wielkopolskim, woj. poznańskie35 3) Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. z siedzibą w Tulcach, woj. poznańskie60 4) Kombinat Rolniczo-Przemysłowy "Manieczki" Spółka z o.o., woj. poznańskie30 5) Stadnina Koni Dobrzyniewo Spółka z o.o., woj. pilskie45 16Hucułów:*) 1) Stadnina Koni Huculskich Gładyszów Spółka z o.o., woj. nowosądeckie100 2) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny, Rymanów z siedzibą w Odrzechowej, woj. krośnieńskie45 3) Bieszczadzki Park Narodowy w Ustrzykach Górnych, woj. krośnieńskie25 17Zwierząt futerkowych: 1) "VERA-ROL" Przedsiębiorstwo Rolne w Łęknie Ferma Jeziory Wielkie, woj. poznańskie - lisów pospolitych pastelowych100 samic 2) Józef Czarczyk, Olsztyn, woj. częstochowskie - tchórzy30 samic 3) Ferma Hodowli Zwierząt Futerkowych "Wiartel" Spółka z o.o., Zakład Wiartel, woj. suwalskie - tchórzy30 samic 4) Gospodarswo Hodowlano-Rolne "Batorówka" Spółka z o.o., Moszczenica, woj. piotrkowskie - lisów pospolitych białoszyjnych20 samic STADA STANOWIĄCE REZERWĘ GENETYCZNĄ 18Owiec ras plennych: 1) booroola: - Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj. warszawskie40 matek 2) olkuskiej: - Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj. warszawskie10 matek - Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. skierniewickie, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie40 matek - Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Stacja Doświadczalna Katedry Hodowli Owiec i Kóz40 matek 19Owiec rasy merynos barwny: - Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. bydgoskie150 matek 20Drobiu: 1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - gęsi (Re, Ku)1 300 gęsi 2) Eugeniusz Warszawski, Lubiewo, woj. bydgoskie - kaczek (P-55)650 kaczek 3) Adam Belt Lińsk, woj. bydgoskie - kaczek (P-44)650 kaczek STADA ZARODOWE 21Drobiu: 1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj. poznańskie - kur nieśnych (K-66, K-44, A-22, A-88, WJ-44, N-11, P-11)11 550 kur - kaczek (A-44, A-55, P-77, P66)2 900 kaczek 2) Stadnina Koni "Iwno" Spółka z o.o., woj. poznańskie - kur nieśnych (H-77, L-99, N-88, S-22, R-33)8 250 kur 3) Zarodowa Ferma Kur w Mieni Spółka z o.o., woj. siedleckie - kur nieśnych (N-22, H-33, V-44, M-55)6 600 kur 4) Zarodowa Ferma Kur Rszew Spółka z o.o., woj. łódzkie - kur nieśnych (R-55, S-11, S-55)4 950 kur 5) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. bydgoskie - gęsi (W-11, W-33)4 000 gęsi *) Liczba koników polskich i hucułów dotyczy łącznie: klaczy jednorocznych, dwuletnich, trzyletnich i klaczy matek, Stacji Badawczej Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt PAN w Popielnie - również ogierów używanych do rozpłodu w stadzie stajennym. Załącznik nr 8 WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI I WYKAZ ZADAŃ Z ZAKRESU POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI ZWIERZĘCEJ Lp.Numer rejestracyjny zadania*)ZadanieStawka dotacji w złotych 1234 111301.3Ocena wartości hodowlanej bydła ras mlecznych266 220 211307.3Szacowanie wartości hodowlanej bydła w zakresie cech pokroju78 430 311308.3Opracowanie systemu oceny wartości hodowlanej buhajów rasy polskiej czerwonej metodą BLUP - model zwierzęcia55 620 411309.3Opracowanie systemu oceny wartości hodowlanej bydła rasy simental w małej populacji88 300 511310.3Opracowanie i wdrożenie systemu szacowania wartości hodowlanej buhajów i krów metodą BLUP - model zwierzęcia w oparciu o próbne udoje45 000 612207.3Wytworzenie w obrębie ras: wielka biała polska i polska biała zwisłoucha wysokoprodukcyjnych populacji świń wolnych od defektów genetycznych982 590 712401.3Ocena użytkowości tucznej i rzeźnej w Stacjach Kontroli Użytkowości Rzeźnej Trzody Chlewnej1 548 680 812402.3Ocena użytkowości rozpłodowej loch66 770 912403.3Ocena przyżyciowa młodych knurów73 000 1012405.3Wykorzystanie oceny przyżyciowej do określenia wartości hodowlanej świń metodą BLUP70 000 1113201.3Wyprowadzenie indeksów selekcyjnych dla owiec160 200 1213204.3Doskonalenie stacyjnej metody oceny wartości hodowlanej tryków399 940 1313207.3Wykorzystanie bazy danych w Instytucie Zootechniki i Polskim Związku Owczarskim w doskonaleniu oceny wartości hodowlanej owiec opartej o metodę BLUP i ANIMAL MODEL138 240 1415209.3Opracowanie założeń metodycznych i organizacyjnych oceny wartości użytkowej królików metodą stacyjną90 000 1524126.3Standaryzacja receptur dawek pokarmowych dla mięsożernych zwierząt futerkowych w oparciu o zaktualizowaną bazę regionalnych zasobów paszowych77 300 1632105.3Zastosowanie biotechnologicznych metod kierowania rozrodem w hodowli świń324 290 1716102.3Produkcja i standaryzacja surowic testowych niezbędnych w kontroli pochodzenia u bydła840 240 1816105.3Wykorzystanie badań grup krwi i polimorficznych form białek u owiec w praktyce hodowlanej170 280 1916103.4Badania nad grupami krwi u świń i ich praktyczne wykorzystanie224 570 2016107.4Badania nad grupami krwi u koni i ich praktyczne wykorzystanie78 000 2117108.3Ocena aktualnego stanu i perspektyw zarodowej hodowli kur nieśnych w Polsce51 380 2217109.3Monitoring wartości użytkowej drobiu83 650 2321106.3Organizacja i prowadzenie Krajowego Centrum Informacji o Paszach87 300 *) Numery rejestracyjne zadań oznaczają: - pierwsza cyfra - numer kierunku badawczego, - druga i trzecia cyfra - numer zagadnienia badawczego w obrębie kierunku, - czwarta i piąta cyfra - numer tematu szczegółowego w obrębie zagadnienia badawczego, - szósta cyfra (podana po kropce) - wykonawcę oraz źródło finansowania; cyframi 3 i 4 oznaczone są zadania finansowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Załącznik nr 9 WYKAZ ZADAŃ I WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE OCENY WARTOŚCI UŻYTKOWEJ I HODOWLANEJ, WPISU I PROWADZENIA KSIĄG ZWIERZĄT ZARODOWYCH ORAZ USŁUG UNASIENNIANIA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH Lp.ZadanieStawka w zł za 1 sztukę 1234 miesięcznaroczna AOcena i hodowla zwierząt IOcena krowy: 1. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A4: 1) w gospodarstwie: a) do 20 sztuk krów8,80105,60 b) od 21 do 50 sztuk krów4,0048,00 c) powyżej 50 sztuk krów1,9022,80 2) w gospodarstwie do 5 sztuk krów rasy polskiej czerwonej i simentalskiej11,00132,00 2. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą: 1) A85,0060,00 2) A T41,8522,20 3. Ocena krów w stadach bydła mięsnego2,7533,00 4. Ocena typu i budowy krów pierwiastek ras mlecznych, testowych i pozostawionych na remont stad z udokumentowanym pochodzeniem oraz krów pierwiastek kandydujących na matki buhajów-15,00 IIHodowla bydła zarodowego ras mlecznych i mięsnych: 1. Wpis do ksiąg-12,00 2. Prowadzenie ksiąg-2,50 3. Parametryzacja stad krów ras mięsnych-2,50 IIIOcena lochy: 1. W gospodarstwie do 40 sztuk loch3,4040,80 2. W gospodarstwie powyżej 40 sztuk loch2,5030,00 IVProwadzenie ksiąg: licencji loch i knurów, kwalifikacji loszek i knurów-4,27 VOcena owcy maciorki stada podstawowego: 1. W gospodarstwie do 100 sztuk1,4016,80 2. W gospodarstwie powyżej 100 sztuk0,445,28 VIOcena kozy: 1. Metodą A4: 1) W gospodarstwie do 15 sztuk kóz8,64103,68 2) W gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz4,3251,84 2. Metodą AT: 1) W gospodarstwie do 15 sztuk kóz6,5078,00 2) W gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz3,2539,00 VIIOcena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych: 1. W fermie lisów, jenotów, norek, tchórzy, szynszyli i nutrii: 1) w stadzie do 100 sztuk samic0,839,96 2) w stadzie powyżej 100 sztuk samic0,657,80 2. W fermie królików1,2114,52 VIIIOcena pszczół: 1. Pasieka w ocenie terenowej112,001344,00 2. Pasieka w ocenie stacjonarnej223,002676,00 IXOcena drobiu: 1. Stado hodowlane53,75645,00 w tym: ocena wstępna21,50258,00 ocena właściwa32,25387,00 2. Stado reprodukcyjne*):154,20 w tym: ocena wstępna108,00 ocena właściwa46,20 3. Ocena terenowa**): ocena wstępna: a) kategoria I260,00 b) kategoria II65,00 c) kategoria III130,00 2) ocena właściwa80,00 BUnasiennianie zwierząt IKrowy i jałowicy nasieniem buhajów:do usługina realizację Programu oceny i selekcji buhajów 1. Preferowanych do użycia w inseminacji oraz testowanych2,0015,00 2. Pozostałych krajowych dopuszczonych do rozrodu oraz nasieniem importowanym dla potrzeb realizacji programu hodowlanego***)2,009,00 IIKrowy matki buhajów biorącej udział w realizacji programu hodowlanego dla bydła mlecznego nasieniem importowanym na potrzeby realizacji tego programu2,00198,00****) IIILochy:do usługido nasienia nasieniem knurów dopuszczonych do rozrodu według wymagań Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt: 1) w stadach objętych oceną użytkowości2,0023,00 2) w stadach pozostałych2,0015,00 do usługi i nasienia IVKlaczy40,00 VOwcy maciorki: 1) z synchronizacją rui7,00 2) bez synchronizacji rui3,00 VIKozy20,00 VIIMatki pszczelej: sztuczne i naturalne w pasiekach stacji hodowli i unasienniania zwierząt oraz w pasiece Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, a także wyprodukowanie każdej matki przez pasiekę Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Olecku i pasiekę Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt w Parzniewie przeznaczonej do rejonu zachowawczego pszczół miejscowych30,00 CRealizacja zadań przez:Stawka miesięczna w złotych ICentralną Stację Hodowli Zwierząt z zakresu: 1) hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich216 440,00 2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości130 000,00 3) doskonalenia systemu dokumentowania stad i prowadzenia ksiąg bydła zarodowego ras mięsnych17 958,00 4) programów zachowania różnorodności biologicznej zwierząt gospodarskich8 937,00 5) prowadzenia prac związanych z organizacją Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych9 745,00 IIPolski Związek Owczarski z zakresu: 1) koordynowania i nadzorowania prac związanych z prowadzeniem ksiąg oraz oceną wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz8 212,00 2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości owiec i kóz, kompletowania danych i obsługi krajowej bazy danych dotyczącej owiec3 750,00 *) Dotacja wypłacana jest w pełnej wysokości stawki rocznej po wykonaniu lustracji i oceny fermy reprodukcyjnej przeprowadzanej w celu jej uznania. **) Dotacja za ocenę terenową drobiu wypłacana jest w pełnej wysokości stawki rocznej za wykonane, zgodnie z metodyką oceny, jedno zadanie obejmujące ocenę w danym cząstkowym okresie życia i produkcji stada. ***) Dotacja do unasienniania nasieniem importowanym przysługuje wyłącznie, jeżeli zostało ono zakupione z udziałem dotacji z budżetu państwa. ****) Stawka obejmuje koszt nasienia importowanego. Załącznik nr 10 WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW UPOWSZECHNIANIA DORADZTWA ROLNICZEGO Lp.ZadanieStawka w złotych 123 1Szkolenie180 na jeden osobodzień 2Pokazy i demonstracje700 na jedną demonstrację lub pokaz 3Olimpiady, konkursy, wystawy: - o zasięgu regionalnym14 000 na jedną olimpiadę, konkurs lub wystawę - o zasięgu wojewódzkim9 000 na jedną olimpiadę, konkurs lub wystawę - o zasięgu gminnym lub rejonowym6 000 na jedną olimpiadę, konkurs lub wystawę 4Opracowanie i koszt wydawniczy materiałów szkoleniowych1 000 za jeden arkusz wydawniczy 5Opracowanie i realizacja filmów dydaktycznych12 000 za jeden akt Załącznik nr 11 STAWKI DOTACJI ZA BADANIA MONITOROWE WYKONYWANE W ZAKRESIE JAKOŚCI GLEB, ROŚLIN, PRODUKTÓW ROLNICZYCH I SPOŻYWCZYCH Lp.Rodzaj badaniaStawka dotacji za jedno badanie w złotych 123 1Oznaczanie parametrów fizykochemicznych gleby, w tym metali ciężkich735 2Oznaczanie zawartości metali ciężkich w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych220 3Oznaczanie azotanów i azotynów w produktach roślinnych i przetworach mięsnych70 4Oznaczanie pozostałości pestycydów w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych225 5Oznaczanie pozostałości polichlorowanych bifenyli (PCB) w roślinach, tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych225 6Oznaczanie mikotoksyn w ziarnie zbóż255 7Oznaczanie kwasów tłuszczowych w przetworach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i produktach olejarskich65 8Oznaczanie zawartości WWA w tkankach zwierząt, produktach roślinnych i przetworach mięsnych155 9Oznaczanie amin biogennych w tkankach zwierząt i przetworach mięsnych180 10Oznaczanie zawartości środków hamujących w mleku45 11Badania międzylaboratoryjne prób roślin, tkanek zwierząt, mleka, produktów roślinnych i przetworów mięsnych625 Załącznik nr 12 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC GEODEZYJNO-URZĄDZENIOWYCH NA POTRZEBY ROLNICTWA Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Scalenie i wymiana gruntówha500,00 2Opracowanie materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnejha*)8,00 3Opracowanie planu urządzeniowo-rolnego gminy, wsi i gospodarstw rolnych, z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnychha242,00 4Opracowanie dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej granicy polno-leśnejha55,00 5Opracowanie dokumentacji geodezyjnej do sporządzenia projektu rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców, w tym dokumentacji projektowej rekultywacji na cele rolne lub leśne oraz dokumentacji technicznej dróg transportu rolnegoha1 400,00 km drogi3 000,00 6Opracowanie map numerycznych ewidencji gruntów metodąskanowania i digitalizacjipkt5,50 analitycznąpkt6,70 nowego pomiarupkt27,00 7Opracowanie części opisowej operatu ewidencji gruntów w systemie informatycznym (wg stanu w rejestrze gruntów)działka3,50 8Weryfikacja (kontrola terenowa) ewidencji gruntów i budynkówha18,00 9Opracowanie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej dla aktualizacji danych ewidencjiha71,00 10Modernizacja ewidencji gruntówI etap - prace przygotowawczedziałka10,00 II etap - porządkowanie i aktualizacja danych opisowychdziałka270,00 III etap - zakładanie zbiorów ewidencji w zakresie danych opisowychdziałka10,00 IV etap - utworzenie mapy numerycznejdziałka50,00 11Założenie ewidencji budynkówbudynek100,00 12Założenie ewidencji gruntówdziałka390,00 13Ponowna gleboznawcza klasyfikacjagruntów zmeliorowanychha43,00 gruntów zrekultywowanych i ulepszonychha100,00 zmienionych klas gruntów i użytków rolnychha100,00 14Kontrola gleboznawczej klasyfikacji gruntów (np. scalenie i wymiana gruntów)ha34,00 15Opracowanie map glebowo-rolniczych (1:5000)ha5,40 16Aktualizacja lub odnowienie map glebowo-rolniczych (1:5000)ha2,20 17Opracowanie dokumentacji geodezyjnejdziałek gruntów pod budynkami i działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowaniadziałka630,0 na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na potrzeby naliczania opłat melioracyjnychha15,00 dla nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwadziałka630,00 do założenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntówdziałka80,00 do wydania decyzji organów administracji rządowej dotyczącej zwrotu nieruchomości rolnych przejętych na rzecz Skarbu Państwa z naruszeniem prawagodzina60,00 *) Do rozliczenia prac związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego województwa, w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej, należy brać tylko ilość ha użytków rolnych. Załącznik nr 13 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC W ZAKRESIE CHEMIZACJI ROLNICTWA Lp.Zadania dotowaneJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Badanie gleb na potrzeby doradztwa rolniczegopróbka11 2Badanie ziem i gleb ogrodniczychpróbka8 3Badanie części wskaźnikowych roślin na potrzeby nawożenia dolistnegopróbka10 4Badanie gleb na zawartość mikroelementówpróbka40 5Badanie zawartości azotu mineralnego w glebie na potrzeby nawożenia i oceny zanieczyszczenia środowiskapróbka90 6Analiza pasz gospodarskichpróbka25 7Kontrola jakości nawozówpróbka48 8Badanie płodów rolnych na zawartość metali ciężkichpróbka116 9Badanie zawartości azotanów w płodach rolnychpróbka13 10Kontrola stanu żyzności gleb i składu chemicznego wód gruntowychpunkt580 11Testowanie uniwersalnej metody badania gleb na potrzeby doradztwa nawozowegopróbka13 12Badania na potrzeby rolnictwa ekologicznego: a) analiza gleby na zawartość pierwiastków śladowychpróbka140 b) analiza wody na zawartość azotanówpróbka15 Załącznik nr 14 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ W ZAKRESIE OCHRONY ROŚLIN Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Urzędowe badanie kontrolne środków ochrony roślin znajdujących się w obrocie i stosowaniu w rolnictwie: - analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowych środków ochrony roślinpróbka122 - analiza zawartości substancji biologicznie czynnejpróbka239 - ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą laboratoryjnąpróbka161 - ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka200 2Analiza pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych: - badanie pozostałości insektycydów chloroorganicznychpróbka101 - badanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznychpróbka70 - badanie pozostałości insektycydów pyretroidowychpróbka111 - badanie pozostałości insektycydów karbaminianowychpróbka102 - badanie pozostałości innych insektycydówpróbka101 - badanie pozostałości fungicydów karbaminianowychpróbka101 - badanie pozostałości fungicydów dwutiokarbaminianowychpróbka35 - badanie pozostałości innych fungicydówpróbka124 - badanie pozostałości herbicydów fenylomocznikowychpróbka155 - badanie pozostałości innych herbicydówpróbka101 Załącznik nr 15 WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW KONTROLI GOSPODARSTW NA ZGODNOŚĆ SPOSOBÓW PRODUKCJI Z KRYTERIAMI ROLNICTWA EKOLOGICZNEGO Lp.Powierzchnia gospodarstwaStawka w złotych na 1 gospodarstwo 123 1do 5 ha użytków rolnych75 2powyżej 5 ha do 10 ha użytków rolnych100 3powyżej 10 ha do 20 ha użytków rolnych125 4powyżej 20 ha do 50 ha użytków rolnych150 5powyżej 50 ha do 100 ha użytków rolnych175 6powyżej 100 ha użytków rolnych300 Załącznik nr 16 STAWKI DOTACJI NA MONITOROWANIE DOSTĘPU POLSKICH ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH DO RYNKÓW ZAGRANICZNYCH DZIAŁ I - Analizy ekonomiczne polityki rolnej Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Analizy zmian parametrów wpływających na sytuację ekonomiczno-finansową sektora gospodarki żywnościowej (ceny skupu płodów rolnych, ceny środków produkcji, ceny urzędowe, koszty utrzymania) - oceny kwartalneopracowanie37 000 2Analiza skutków liberalizacji handlu rolno-spożywczego w ramach WTO, Układu Europejskiego, CEFTAopracowanie60 000 3Przygotowanie bazy danych o handlu zagranicznym i polityce rolnej (w oparciu o dane CIHZ i UE)opracowanie40 000 DZIAŁ II - Monitorowanie zagranicznych rynków rolnych 1234 4Sygnalne raporty monitorujące sytuację podażowo-popytową i cenową na światowych rynkach podstawowych produktów rolnych: 1) zbóż i nasion oleistychopracowanie8 700 2) żywca, mięsa wołowego, wieprzowego, drobiu i jajopracowanie8 700 3) owoców, warzywopracowanie8 700 4) cukruopracowanie8 700 5) mleka i produktów mleczarskichopracowanie8 700 5Roczny raport podsumowujący polski handel zagraniczny artykułami rolno-spożywczymi w 1997 r.opracowanie45 000 6Przygotowanie kwartalnych analiz obrotów w handlu zagranicznym towarami rolno-spożywczymiopracowanie18 500 7Przygotowanie szybkich analiz bieżącej sytuacji w polskim handlu artykułami rolno-spożywczymi z wybranymi państwami i w rolnictwie tych krajówopracowanie1800 DZIAŁ III - Monitorowanie rozmiarów importu i cen importowych Lp.ZadaniaJednostkiStawka/1 osobodzień w złotych 1234 8Weryfikacja danych liczbowych i doprowadzenie ich do porównywalności w każdym miesiącu 1998 r.osobodzień180 9Wykonanie prac obliczeniowych i przygotowanie miesięcznych raportów o wielkości importu towarów według narastających danych miesięcznychosobodzień180 10Wykonanie prac obliczeniowych i przygotowanie miesięcznych raportów o cenach importowych towarów według danych miesięcznychosobodzień180 11Sporządzenie uzupełniającej analizy tendencji zmian wielkości importu i cen importowych towarów w 1997 r. oraz syntezyosobodzień180 12Ustalenie wielkości progowych importu i ceny progu dla towarów wymagających głębszej ochrony - w zależności od potrzeb - na rok 1999osobodzień180 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów. (Dz. U. Nr 72, poz. 462) Na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania w stosunku do jednostek lub szkół prowadzących szkolenie kandydatów na kierowców lub motorniczych - w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do szkolenia, 2) wymagania w stosunku do jednostek prowadzących egzaminy państwowe w zakresie wyposażenia, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do egzaminowania, 3) program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami oraz kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, 4) warunki i tryb: a) uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami, szkolenia i egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji oraz wzory dokumentów z tym związanych, b) szkolenia i egzaminowania kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, pracy komisji egzaminacyjnych oraz wzory dokumentów z tym związanych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086), 2) pozwoleniu - rozumie się przez to pozwolenie do kierowania tramwajem. Rozdział 2 Szkolenie § 3. 1. Szkolenie kandydatów na kierowców lub motorniczych może prowadzić jednostka, która posiada: 1) pomieszczenie biurowe, 2) co najmniej jedną salę: a) o powierzchni nie mniejszej niż 25 m2, przeznaczoną wyłącznie do prowadzenia zajęć z nie więcej niż 20 osobami jednocześnie, b) wyposażoną w stoliki i miejsca siedzące dla każdej osoby, c) odpowiednio oświetloną, ogrzewaną i przewietrzaną, d) odizolowaną fonicznie od innych pomieszczeń, 3) toaletę zlokalizowaną w pobliżu sali, o której mowa w pkt 2, 4) utwardzony plac manewrowy wyłączony z ruchu innych pojazdów niż przeznaczone do nauki jazdy, umożliwiający wykonanie każdego z zadań przewidzianych na egzaminie państwowym (z wyjątkiem ruszania na wzniesieniu), o powierzchni: a) co najmniej 120 m2, przy szkoleniu w zakresie kategorii A, A1, B lub B1 prawa jazdy - wyposażony w pachołki o wysokości co najmniej 0,6 m, b) co najmniej 180 m2, przy szkoleniu w zakresie kategorii T, C, C1, D, D1, B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E prawa jazdy - wyposażony w pachołki i tyczki o łącznej wysokości co najmniej 2 m, c) umożliwiający jazdę tramwajem lub trolejbusem na odcinku o długości co najmniej 100 m, przy szkoleniu w zakresie pozwolenia lub kategorii trolejbusowej prawa jazdy, 5) co najmniej jeden pojazd spełniający wymogi określone w tabeli - dla każdego uprawnienia objętego zakresem szkolenia: Poz.Rodzaj uprawnieniaRodzaj pojazdu 123 1KATEGORIAAmotocykl o pojemności skokowej silnika przekraczającej 125 cm3, który może osiągnąć prędkość co najmniej 100 km/h 2A1motocykl o pojemności skokowej silnika nie przekraczającej 125 cm3 i mocy nie przekraczającej 11 kW 3Bsamochód osobowy o długości przekraczającej 3,5 m 4B1trójkołowy lub czterokołowy pojazd samochodowy o masie własnej nie przekraczającej 550 kg 5Csamochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 10 t i długości co najmniej 6 m, a od dnia 1 lipca 2000 r. - co najmniej 7 m 6C1samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 4 t i nie przekraczającej 7,5 t 7Dautobus przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, o długości nie mniejszej niż 9 m 8D1autobus przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, o długości nie mniejszej niż 5 m 9B+Esamochód osobowy określony w poz. 3 z przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 1 t 10C+Ezespół pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 18 t i długości co najmniej 12 m, złożony z samochodu ciężarowego określonego w poz. 6 i przyczepy lub ciągnika siodłowego i naczepy 11C1+Ezespół pojazdów o długości co najmniej 8 m, złożony z samochodu ciężarowego określonego w poz. 6 i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 2 t 12D+Eautobus określony w poz. 7 z przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 1,25 t 13D1+Eautobus określony w poz. 8 z przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 1,25 t 14Tzespół pojazdów o długości co najmniej 7,5 m, złożony z ciągnika rolniczego i przyczepy wieloosiowej innej niż lekka 15trolejbusowatrolejbus 16pozwoleniepojazd szynowy wieloczłonowy lub skład tramwajów co najmniej 2-wagonowy 6) wyposażenie dydaktyczne odpowiadające obowiązującemu stanowi prawnemu i poziomowi technicznemu, zawierające co najmniej: a) tablicę do pisania i makietę umożliwiającą symulowanie sytuacji na drodze, b) tablice poglądowe, folie, diapozytywy lub filmy wideo prezentujące: - zasady bezpiecznego poruszania się w ruchu drogowym, - zasady kierowania pojazdem, - podstawowe czynności kontrolno-obsługowe, - zasady udzielania pomocy przedlekarskiej, c) teksty aktów prawnych z zakresu ruchu drogowego i warunków używania pojazdów. 2. Jeżeli z sali do prowadzenia zajęć korzysta jednocześnie więcej niż 20 osób, to powierzchnię określoną w ust. 1 pkt 2 lit. a) zwiększa się o 1 m2 - dla każdej dodatkowej osoby. 3. Jeżeli z placu manewrowego korzysta jednocześnie więcej niż jeden pojazd, to powierzchnię określoną: 1) w ust. 1 pkt 4 lit. a) zwiększa się o 50 m2 dla każdego dodatkowego pojazdu, 2) w ust. 1 pkt 4 lit. b) zwiększa się o 100 m2 dla każdego dodatkowego pojazdu. § 4. 1. O wydanie zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych może ubiegać się: 1) osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna przedsiębiorcy, którego działalność gospodarcza obejmuje szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdem, zwana dalej "ośrodkiem szkolenia", 2) szkoła lub jednostka organizacyjna innego niż określony w pkt 1 przedsiębiorcy, prowadząca działalność szkoleniową na podstawie odrębnych przepisów i w której, w ramach programu nauczania, przewidziane jest uzyskiwanie uprawnień do kierowania pojazdem, zwana dalej "szkołą". 2. Jednostka, o której mowa w ust. 1, składa wniosek o wydanie zezwolenia do kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwego ze względu na jej siedzibę, na druku według wzoru, który określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio do każdej jednostki organizacyjnej wchodzącej w skład przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć: 1) odpis dokumentu potwierdzającego zdolność do prowadzenia działalności określonej w ust. 1, 2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów określonych w § 3. § 5. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej wydaje: 1) zezwolenie na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych, po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 2, oraz ich zgodności z wymogami określonymi w § 3 i 4, 2) decyzję o odmowie wydania zezwolenia, jeżeli jednostka ubiegająca się o jego wydanie nie spełnia wymogów, o których mowa w pkt 1. 2. Wzór zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie podlega szkoleniu, które obejmuje: 1) szkolenie podstawowe - przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu państwowego w zakresie określonej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, 2) szkolenie dodatkowe - każdorazowo po trzykrotnym uzyskaniu negatywnego wyniku z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu państwowego - zgodnie z wymogami określonymi w programie, który stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Od osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii: 1) B lub B1 - nie wymaga ukończenia szkolenia podstawowego, jeżeli posiadają prawo jazdy kategorii C lub D, 2) M - nie wymaga ukończenia szkolenia. 3. Do szkolenia osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii trolejbusowej mają zastosowanie przepisy odnoszące się do kategorii D prawa jazdy. § 7. 1. Szkolenie kandydatów na kierowców lub motorniczych jest organizowane: 1) przez ośrodki szkolenia - w formie kursu uwzględniającego program, o którym mowa w § 6 ust. 1, 2) przez szkoły - w formie nauki uwzględniającej w programie co najmniej zakres kursu, o którym mowa w pkt 1. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, może rozpocząć osoba, która: 1) posiada wiek wymagany przepisami: a) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) - jeżeli rozpoczyna szkolenie przed dniem 1 lipca 1999 r., b) ustawy, jeżeli rozpoczyna szkolenie po dniu 30 czerwca 1999 r., 2) uzyskała w wyniku badania lekarskiego orzeczenie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, 3) posiada zgodę rodziców lub opiekuna, jeżeli nie ukończyła 17 lat; od dnia 1 lipca 1999 r. wymóg ten dotyczy osób, które nie ukończyły 18 lat, 4) posiada prawo jazdy kategorii B, jeżeli zakres szkolenia obejmuje kategorię C, C1, D lub D1 prawa jazdy, 5) posiada prawo jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1, jeżeli szkolenie obejmuje odpowiednio kategorię B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E. 3. Sprawdzenia spełnienia przez kandydatów na kierowców lub motorniczych wymogów, o których mowa w ust. 2, dokonuje ośrodek szkolenia lub szkoła. § 8. 1. Upoważnienie do prowadzenia szkolenia kandydatów na instruktorów może otrzymać jednostka, która: 1) złożyła wniosek o jego wydanie do wojewody właściwego ze względu na jej siedzibę, 2) spełnia wymogi, o których mowa w § 3, z wyjątkiem wyposażenia dydaktycznego odnoszącego się do zasad udzielania pomocy przedlekarskiej, 3) złożyła dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w pkt 2. 2. Wojewoda wydaje upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz ich zgodności z wymogami określonymi w ust. 1 pkt 2 - na druku według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 9. Kandydat na instruktora podlega szkoleniu, które obejmuje: 1) szkolenie podstawowe - przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy, 2) szkolenie dodatkowe: a) każdorazowo po dwukrotnym uzyskaniu negatywnego wyniku egzaminu, o którym mowa w pkt 1, b) w przypadku gdy rozszerza posiadany zakres uprawnień instruktora - zgodnie z wymogami określonymi w programie, który stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 10. 1. Szkolenie kandydatów na instruktorów jest organizowane w formie kursu, uwzględniającego program, o którym mowa w § 9. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, może rozpocząć osoba, która: 1) spełnia wymogi określone w art. 105 ust. 2 pkt 1-3 i 6 ustawy, 2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu kwalifikacyjnego ze znajomości przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania pojazdem. 3. Sprawdzenia spełnienia przez kandydatów na instruktorów wymogów, o których mowa w ust. 2, dokonuje organizator kursu. § 11. 1. Upoważnienie do prowadzenia szkolenia kandydatów na egzaminatorów może otrzymać jednostka, która: 1) złożyła wniosek o jego wydanie, 2) spełnia wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-5, 6 lit. a) i c), ust. 2 i 3, oraz posiada: a) informatyczne środki techniczne i odpowiednie oprogramowanie - jeżeli egzamin teoretyczny dla kandydatów na kierowców przeprowadzany jest przy ich użyciu, b) filmy wideo prezentujące zasady bezpiecznego kierowania pojazdem, podstawowe czynności kontrolno-obsługowe oraz zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych, 3) złożyła dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w pkt 2. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej wydaje upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych we wniosku, o którym mowa w 1 pkt 1, oraz ich zgodności z wymogami określonymi w ust. 1 pkt 2 - na druku według wzoru określonego w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 12. Kandydat na egzaminatora podlega szkoleniu, które obejmuje: 1) szkolenie podstawowe - przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, 2) szkoleniu dodatkowemu: a) każdorazowo po dwukrotnym uzyskaniu negatywnego wyniku egzaminu, o którym mowa w pkt 1, b) w przypadku gdy rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora - zgodnie z wymogami określonymi w programie, który stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 13. 1. Szkolenie kandydatów na egzaminatorów jest organizowane w formie kursu, uwzględniającego program, o którym mowa w § 12. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, może rozpocząć osoba, która: 1) spełnia wymogi określone w art. 110 ust. 1 pkt 1-5 i 9 ustawy, 2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu kwalifikacyjnego ze znajomości przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania pojazdem. 3. Sprawdzenia spełnienia przez kandydata na egzaminatora wymogów, o których mowa w ust. 2, dokonuje organizator kursu. Rozdział 3 Egzaminowanie § 14. 1. Sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami odbywa się w formie egzaminu państwowego, który składa się (z zastrzeżeniem rodzaju uprawnień) z części teoretycznej i praktycznej, zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji stanowiącej załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. Część teoretyczna egzaminu państwowego, zwana dalej "egzaminem teoretycznym", obejmuje sprawdzenie znajomości przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i czynności kontrolno-obsługowych pojazdu oraz zasad udzielania pomocy przedlekarskiej i jest realizowana, z zastrzeżeniem ust. 3, w formie pisemnego testu w sali egzaminacyjnej. 3. Egzamin teoretyczny może być realizowany w formie: 1) ustnej - w przypadkach gdy osoba egzaminowana: a) ubiega się o pozwolenie, b) nie włada językiem polskim lub posiada orzeczenie lekarskie z adnotacją o istnieniu dysfunkcji uniemożliwiającej przeprowadzenie egzaminu w formie pisemnej, 2) wykorzystującej komputerowe urządzenie egzaminacyjne - jeżeli jednostka posiada informatyczne środki techniczne i odpowiednie oprogramowanie umożliwiające przeprowadzanie egzaminu przy ich użyciu. 4. Część praktyczna egzaminu państwowego, zwana dalej "egzaminem praktycznym", obejmuje sprawdzenie: 1) umiejętności wykonywania manewrów podstawowych i jest realizowana na placu manewrowym, 2) umiejętności jazdy w ruchu drogowym i jest realizowana na drogach publicznych. 5. Egzamin praktyczny powinien być przeprowadzony pojazdem określonym w § 3 ust. 1 pkt 5 oraz w zakresie kategorii M prawa jazdy - pojazdem wolnobieżnym. 6. Jeżeli dla danej osoby wymagane jest przeprowadzenie egzaminu teoretycznego i praktycznego, warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu teoretycznego, przy czym od dnia uzyskania tego wyniku nie upłynął okres dłuższy niż 6 miesięcy. 7. Podczas przeprowadzania egzaminu praktycznego warunkiem sprawdzenia umiejętności jazdy w ruchu drogowym na drogach publicznych jest uzyskanie pozytywnego wyniku z wykonywania manewrów podstawowych na placu manewrowym. § 15. 1. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie przystępuje do egzaminu teoretycznego i praktycznego, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin teoretyczny dotyczy osoby ubiegającej się o krajowe prawo jazdy na podstawie ważnego prawa jazdy wydanego za granicą przez kraj nie będący stroną międzynarodowych konwencji dotyczących ruchu drogowego i którego wzór nie jest zgodny z wzorem umieszczonym w tych konwencjach. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy: 1) umowa międzynarodowa zawarta pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem, w którym wydano krajowe uprawnienie, przewiduje wzajemną wymianę praw jazdy bez sprawdzania kwalifikacji, 2) rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej wydane na podstawie przepisu art. 94 ust. 4 ustawy nie określa w stosunku do osoby ubiegającej się o wymianę uprawnienia wymogu sprawdzania kwalifikacji. 4. Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin praktyczny dotyczy osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E prawa jazdy. 5. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie przystępuje do egzaminu państwowego pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa: 1) w art. 72 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) - jeżeli egzamin jest przeprowadzany przed dniem 1 lipca 1999 r., 2) w art. 90 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2-4 ustawy - jeżeli egzamin jest przeprowadzany po dniu 30 czerwca 1999 r. § 16. 1. Kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, o którym mowa w art. 114 ustawy, przeprowadzane jest w formie egzaminu państwowego, o którym mowa w § 14 i 15. 2. Egzamin państwowy składający się z egzaminu: 1) teoretycznego i praktycznego - przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 pkt 2 ustawy, 2) teoretycznego - przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 pkt 1 lit. b) ustawy, 3) teoretycznego i praktycznego lub jednego z nich - przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 pkt 1 lit. a) ustawy. § 17. 1. Przed przystąpieniem do egzaminu państwowego osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie składa w jednostce uprawnionej do jego przeprowadzania, zwanej dalej "ośrodkiem egzaminowania", z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, następujące dokumenty: 1) podanie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 9 do rozporządzenia. 2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin, 3) jedną fotografię bez nakrycia głowy, nie podklejoną, o wymiarach 3,5 × 4,5 cm, 4) orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami; nie dotyczy to prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E, 5) zaświadczenie o ukończeniu kursu na kandydatów na kierowców lub motorniczych: a) w zakresie szkolenia podstawowego, b) w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z egzaminu teoretycznego lub z egzaminu praktycznego, 6) pisemną zgodę rodziców lub opiekuna, jeżeli nie ukończyła 17 lat; od dnia 1 lipca 1999 r. wymóg ten dotyczy osób, które nie ukończyły 18 lat, 7) kserokopię posiadanego prawa jazdy kategorii: a) B, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie kategorii C, C1, D, D1 lub trolejbusowej prawa jazdy, b) B, C, C1, D lub D1, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie odpowiednio prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E, 8) zaświadczenie o odbywaniu zasadniczej służby wojskowej, jeżeli jest żołnierzem ubiegającym się o prawo jazdy kategorii D lub D1, który nie ukończył 21 lat - od dnia 1 lipca 1999 r. 2. Osoba ubiegająca się o uprawnienie w trybie art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515), a od dnia 1 lipca 1999 r., w trybie art. 97 ust. 3 ustawy - dołącza do podania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1: 1) dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 3, 4 i 6, 2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin teoretyczny lub teoretyczny i praktyczny, 3) wniosek Ministra Spraw Zagranicznych określający zakres egzaminu. 3. Osoba ubiegająca się o wymianę krajowego prawa jazdy wydanego za granicą, gdy ustawa przewiduje poddanie tej osoby sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie egzaminu teoretycznego, dołącza do podania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1: 1) posiadane prawo jazdy wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski, 2) fotografię, o której mowa w ust. 1 pkt 3, 3) dowód uiszczenia opłaty za egzamin teoretyczny. 4. Osoba podlegająca kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 pkt 1 lit. a) ustawy składa do ośrodka egzaminowania: 1) skierowanie wydane przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, 2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin. 5. Osoba podlegająca kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 pkt 1 lit. b) i pkt 2 ustawy składa do ośrodka egzaminowania: 1) podanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2) dokumenty, o których mowa w ust. 4. 6. Ośrodek egzaminowania przesyła dokumenty, o których mowa w ust. 1-5, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do właściwego organu wydającego prawa jazdy lub pozwolenia w razie: 1) uzyskania przez osobę, o której mowa w ust. 1-3, pozytywnego wyniku egzaminu państwowego lub nieprzystąpienia przez nią do egzaminu w okresie 1 roku od daty ostatniego terminu egzaminu, 2) uzyskania przez osobę, o której mowa w ust. 4 i 5: a) pozytywnego wyniku egzaminu państwowego, b) po raz pierwszy negatywnego wyniku egzaminu państwowego lub niepoddania się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu wydanym przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej. § 18. 1. Ośrodek egzaminowania wyznacza termin egzaminu w okresie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wymaganych w § 17 dokumentów. 2. W razie gdy osoba, o której mowa w § 17 ust. 1-5, uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego albo nie przystąpiła do egzaminu, ośrodek egzaminowania wyznacza kolejny termin egzaminu: 1) po wcześniejszym uiszczeniu odpowiedniej opłaty za egzamin, 2) nie wcześniej niż po upływie 7 dni od daty wyznaczenia ostatniego egzaminu. 3. Osoba, o której mowa w ust. 2, zobowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie. 4. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest: 1) posiadanie przez osobę zgłaszającą się na egzamin odpowiedniej sprawności fizycznej i psychicznej, 2) ustalenie przez egzaminatora tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin na podstawie posiadanego przez nią dowodu osobistego, tymczasowego dowodu osobistego, karty stałego pobytu lub paszportu. 5. Egzaminator w związku z wykonywanymi czynnościami jest uprawniony do: 1) legitymowania osób egzaminowanych, 2) żądania poddania się przez osobę egzaminowaną badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu w organizmie, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że znajduje się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu. 6. Egzaminator odmawia przeprowadzenia egzaminu, jeżeli: 1) niemożliwe jest ustalenie tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin, 2) osoba zgłaszająca się na egzamin: a) znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu bądź odmówiła poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, b) zaproponowała egzaminatorowi przyjęcie korzyści materialnej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu, 3) warunki atmosferyczne lub inne przyczyny uniemożliwiają przeprowadzenie egzaminów. 7. Egzamin zostaje przerwany przez egzaminatora, jeżeli w jego trakcie: 1) osoba egzaminowana nie panuje w wystarczającym stopniu nad pojazdem, 2) dalsza jazda zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego. 8. Egzamin może zostać przerwany: 1) na wniosek osoby egzaminowanej, 2) przez egzaminatora nadzorującego pracę egzaminatorów w przypadku stwierdzenia, że zostały naruszone warunki bądź zasady przeprowadzania egzaminów. 9. W przypadku określonym w: 1) ust. 6 pkt 1 i 3, ust. 8 pkt 2 oraz art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy - przyjmuje się, iż osoba nie przystąpiła do egzaminu, 2) ust. 6 pkt 2, ust. 7 i ust. 8 pkt 1 - przyjmuje się, iż osoba uzyskała negatywny wynik egzaminu. 10. Dyrektor ośrodka egzaminowania może okresowo wstrzymać prowadzenie egzaminów praktycznych z przyczyn, o których mowa w ust. 6 pkt 3 - o czym zawiadamia wojewodę. § 19. 1. Podczas przeprowadzania egzaminu państwowego w sali egzaminacyjnej lub na placu manewrowym mogą przebywać osoby zdające egzamin i egzaminatorzy przeprowadzający go. Zabroniona jest obecność osób trzecich, z wyjątkiem: 1) kandydatów na egzaminatorów wraz z wykładowcą, odbywających praktyki w ramach szkolenia lub praktyki asystenckie, 2) osób sprawujących w imieniu wojewody nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców, 3) tłumacza przysięgłego, którego pomoc zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu, 4) tłumacza języka migowego, którego pomoc na egzaminie praktycznym zapewnia sobie osoba głuchoniema, 5) egzaminatora nadzorującego pracę egzaminatorów, 6) dyrektora ośrodka egzaminowania i upoważnionych przez niego pracowników tego ośrodka. 2. Osoba, która przystąpiła do egzaminu państwowego, może zgłaszać do dyrektora ośrodka egzaminowania skargi i zastrzeżenia w razie niezgodności jego przebiegu z obowiązującymi przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia. § 20. 1. Egzaminy państwowe może prowadzić ośrodek egzaminowania, który dysponuje: 1) co najmniej jednym pomieszczeniem do przechowywania dokumentacji związanej z egzaminem (w postaci informatycznej lub papierowej), 2) co najmniej jednym pomieszczeniem przeznaczonym do rejestracji osób i administrowania danymi, 3) co najmniej jednym pomieszczeniem dla egzaminatorów, 4) salami egzaminacyjnymi, stanowiskami na placu manewrowym oraz pojazdami przeznaczonymi do przeprowadzania egzaminów w liczbie umożliwiającej obsługę zaplanowanych na dany dzień egzaminów. 2. W wyposażeniu ośrodka egzaminowania powinno znajdować się co najmniej jedno sprawne urządzenie elektroniczne do pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. § 21. 1. Sala egzaminacyjna przeznaczona do przeprowadzania egzaminu teoretycznego powinna być: 1) dobrze oświetlona, ogrzewana i przewietrzana, 2) oznakowana poprzez umieszczenie na drzwiach wejściowych z zewnątrz napisu "Sala egzaminacyjna nr .....", 3) odizolowana fonicznie od innych pomieszczeń, 4) wyposażona w: a) oddzielne miejsce lub stanowisko dla egzaminatora, b) oddzielne miejsca lub stanowiska dla każdej egzaminowanej osoby, składające się ze stolika i krzesła (miejsce dla osoby egzaminowanej może być dodatkowo wyposażone w komputerowe urządzenie egzaminacyjne), c) plansze określające zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych oraz tablicę lub inne urządzenie umożliwiające egzaminatorowi graficzne zobrazowanie tych zasad. 2. W sali egzaminacyjnej nie mogą znajdować się przedmioty lub plansze mogące stanowić pomoc dla osoby egzaminowanej w czasie trwania egzaminu. 3. W pobliżu sali egzaminacyjnej powinna być zlokalizowana toaleta. § 22. 1. Plac manewrowy przeznaczony do sprawdzenia umiejętności wykonywania manewrów podstawowych powinien: 1) być zlokalizowany: a) w odległości nie większej niż 200 m od ośrodka egzaminowania, przy prowadzeniu egzaminów w zakresie kategorii A, A1, B lub B1 prawa jazdy, b) możliwie blisko ośrodka egzaminowania przy prowadzeniu egzaminów w zakresie kategorii prawa jazdy innych niż określone w lit. a) lub pozwolenia, 2) być wyłączony z ruchu dla pojazdów innych niż przeznaczone do egzaminowania oraz odgrodzony od pozostałej części ośrodka egzaminowania, 3) posiadać, z zastrzeżeniem pkt 4, nawierzchnię asfaltową lub betonową, na której wyznaczone są stanowiska umożliwiające realizację zadań egzaminacyjnych, 4) posiadać sieć trakcyjną umożliwiającą realizację zadań egzaminacyjnych wymaganych przy sprawdzaniu kwalifikacji do kierowania trolejbusem lub sieć trakcyjną i torowisko przy sprawdzaniu kwalifikacji do kierowania tramwajem. 2. Szczegółowe wymogi w stosunku do placu manewrowego określa instrukcja, o której mowa w § 14 ust. 1. § 23. 1. Pojazdy przeznaczone do egzaminowania powinny: 1) być sprawne technicznie, 2) być oznaczone i wyposażone w sposób określony odrębnymi przepisami, 3) spełniać wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5; do dnia 30 czerwca 1999 r. egzamin państwowy dla osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii A, które nie ukończyły 17 lat - przeprowadza się przy użyciu motocykla o pojemności skokowej silnika do 125 cm3, 4) być obciążone co najmniej do połowy swojej dopuszczalnej ładowności, jeżeli egzamin jest prowadzony w zakresie kategorii T, C, C1, B+E, C+E lub C1+E prawa jazdy. 2. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1 w czasie egzaminu praktycznego powinny być ubrane w kamizelkę o barwie pomarańczowej z elementami odblaskowymi, posiadającą z tyłu oznaczenie "L" według wzoru i wymiarów przewidzianych dla oznakowania pojazdów przeznaczonych do egzaminowania. 3. Egzamin praktyczny powinien być przeprowadzany przy użyciu pojazdów: 1) stanowiących od dnia 1 lipca 1999 r. własność ośrodka egzaminowania w zakresie kategorii A, A1, B, B+E lub trolejbusowej prawa jazdy oraz pozwolenia, 2) stanowiących własność ośrodka egzaminowania lub będących w jego dyspozycji w zakresie: a) prawa jazdy kategorii T, C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E lub D1+E, b) uprawnień wymienionych w pkt 1 - do dnia 30 czerwca 1999 r., 3) będących w dyspozycji osoby: a) ubiegającej się o prawo jazdy kategorii M lub B1, b) osoby niepełnosprawnej posiadającej orzeczenie lekarskie z adnotacją, że może prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia. § 24. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy, przeprowadza komisja w składzie 5-osobowym z udziałem: 1) przewodniczącego komisji, 2) trzech członków komisji, 3) sekretarza komisji. 2. Przewodniczący komisji, o której mowa w ust. 1, powinien posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie kategorii A, B, C i T prawa jazdy oraz prawo jazdy kategorii A, B, C, D i T, a członkowie komisji, z zastrzeżeniem ust. 3: 1) uprawnienia instruktora w zakresie kategorii A, B, C, D, T i C+E prawa jazdy - jeden członek, 2) uprawnienia do kierowania pojazdem w zakresie kategorii A, B, C, D i T prawa jazdy - drugi członek, 3) wyższe wykształcenie pedagogiczne - trzeci członek. 3. W przypadku gdy egzamin przeprowadzany jest w stosunku do osoby ubiegającej się o uprawnienie do szkolenia kandydatów na motorniczych, uprawnienia instruktora wymienione w ust. 2 pkt 1 ogranicza się do zakresu pozwolenia. 4. Okres posiadania uprawnień w zakresie jednej z określonych w ust. 2 kategorii prawa jazdy lub pozwolenia nie może być krótszy niż 5 lat. 5. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, składa się z: 1) części teoretycznej obejmującej: a) sprawdzenie (w formie pisemnego testu) znajomości wybranych zagadnień z psychologii i metodyki nauczania, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i czynności kontrolno-obsługowych pojazdu, b) pokaz przeprowadzenia zajęć teoretycznych - realizowanej w sali egzaminacyjnej, 2) części praktycznej obejmującej sprawdzenie umiejętności prowadzenia nauczania kandydatów na kierowców lub motorniczych - realizowanej w formie pokazu przeprowadzenia zajęć praktycznych na placu manewrowym. 6. Część praktyczna egzaminu odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień, o jakie ubiega się osoba egzaminowana, i spełniającego wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5. 7. Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej, jeżeli od dnia uzyskania tego wyniku nie upłynął okres dłuższy niż 6 miesięcy. 8. Warunkiem przystąpienia do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) spełnienie wymogów, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1-4 i 6, 2) posiadanie pozytywnego wyniku egzaminu w zakresie kategorii: a) B prawa jazdy, jeżeli składa egzamin w zakresie kategorii C, C1, D, D1 lub trolejbusowej prawa jazdy, b) B, C, C1, D lub D1 prawa jazdy, jeżeli składa egzamin odpowiednio w zakresie kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E prawa jazdy. 9. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w zakresie: 1) nie większym niż zakres uprawnień wymieniony w: a) zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia podstawowego, jeżeli osoba nie posiada uprawnień instruktora, b) zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli osoba rozszerza uprawnienia instruktora, c) skierowaniu wydanym przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, jeżeli osoba przystępuje do egzaminu w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy, 2) określonym w ust. 5: a) pkt 1 i 2, jeżeli dotyczy osób ubiegających się o uprawnienia do szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych, b) pkt 1, jeżeli dotyczy osób, o których mowa w art. 145 ust. 2 ustawy, c) pkt 1 lit. b) i pkt 2, jeżeli dotyczy osób, o których mowa w art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy lub rozszerzających posiadany zakres uprawnień instruktora. 10. Komisja, o której mowa w ust. 1, przeprowadza egzamin na zasadach określonych w wewnętrznym regulaminie zatwierdzonym przez wojewodę. § 25. 1. Przed przystąpieniem do egzaminu osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji instruktorów składa do komisji, o której mowa w § 24 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4: 1) podanie na druku według wzoru, który określa załącznik nr 10 do rozporządzenia, 2) jedną fotografię bez nakrycia głowy, nie podklejoną, o wymiarach 3,5 × 4,5 cm, 3) dokument potwierdzający posiadanie co najmniej średniego wykształcenia, 4) zaświadczenie o niekaralności, 5) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie: a) szkolenia podstawowego, b) szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego bądź rozszerza posiadany zakres uprawnień instruktora, 6) kserokopię świadectwa kwalifikacji, 7) zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 3 lat uprawnienia do kierowania pojazdami rodzaju objętego szkoleniem, 8) dowód uiszczenia opłaty za egzamin. 2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 5 lit. a), nie dotyczy osób rozszerzających posiadany zakres uprawnień instruktora. 3. Instruktor skierowany na egzamin w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji: 1) skierowanie wydane przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, 2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin. 4. Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji instruktorów i mająca wydaną przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej decyzję o skreśleniu instruktora z ewidencji z przyczyny, o której mowa w art. 107 ust. 1 pkt 3 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji: 1) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6 i 8, 2) decyzję o skreśleniu instruktora z ewidencji, 3) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego. 5. Przewodniczący komisji, o której mowa w ust. 1, wyznacza termin i miejsce egzaminu dla osób, które złożyły dokumenty określone w ust. 1, 3 i 4. 6. Osoba, o której mowa w ust. 1, 3 i 4, zobowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie. 7. W razie gdy osoba, o której mowa w ust. 1, 3 i 4, uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosiła się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu po wcześniejszym uiszczeniu przez tę osobę odpowiedniej opłaty za egzamin. 8. Uzyskane przez osoby egzaminowane wyniki egzaminu: 1) sekretarz komisji wpisuje do: a) protokołu egzaminacyjnego, b) podania, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 1, jeżeli osoba ubiega się o wpis do ewidencji instruktorów, c) skierowania, o którym mowa w § 25 ust. 3 pkt 1, jeżeli osoba zdaje egzamin w trybie art. 108 ust. 2 pkt 2 ustawy, 2) przewodniczący komisji potwierdza podpisem i pieczątką. 9. Przewodniczący komisji przesyła dokumenty, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej: 1) właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o której mowa w ust. 1 i 4 - po uzyskaniu przez nią pozytywnego wyniku egzaminu, 2) właściwego ze względu na wydane osobie, o której mowa w ust. 3, skierowanie - po uzyskaniu przez nią: a) negatywnego wyniku egzaminu lub niezgłoszeniu się na egzamin w wyznaczonym terminie, b) pozytywnego wyniku egzaminu. 10. Komisja prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu oraz ewidencję protokołów egzaminacyjnych. 11. Osoba, w stosunku do której przeprowadzono egzamin, o którym mowa w § 24 ust. 1, może zgłaszać do przewodniczącego komisji skargi i zastrzeżenia co do zgodności jego przebiegu z obowiązującymi przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia. § 26. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, przeprowadza komisja weryfikacyjna w składzie 5-osobowym, z udziałem: 1) przewodniczącego komisji, 2) 3 członków komisji, 3) sekretarza komisji. 2. Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 1, jest przedstawiciel organu powołującego komisję, a członkami - osoby posiadające uprawnienia egzaminatora w zakresie: 1) kategorii A, B, C i D prawa jazdy, jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, 2) kategorii T prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy. 3. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, składa się z części: 1) teoretycznej, obejmującej sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu, warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na kierowców - realizowanej w formie pisemnego testu na sali egzaminacyjnej, 2) praktycznej, obejmującej sprawdzenie umiejętności wykonywania i oceny wykonania zadań egzaminacyjnych - realizowanej na placu manewrowym. 4. Część praktyczna egzaminu odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień, o jakie ubiega się osoba egzaminowana, i spełniającego wymogi, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5. 5. Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej, jeżeli od dnia uzyskania tego wyniku nie upłynął okres dłuższy niż 1 rok. 6. Warunkiem przystąpienia do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) spełnienie wymogów, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 1-7 i 9 ustawy, 2) posiadanie pozytywnego wyniku egzaminu w zakresie kategorii B prawa jazdy, jeżeli osoba egzaminowana składa egzamin w zakresie kategorii C, D, lub trolejbusowej. 7. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w zakresie nie większym niż zakres uprawnień wymieniony w: 1) zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia podstawowego, jeżeli osoba nie posiada uprawnień egzaminatora, 2) zaświadczeniu o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli osoba rozszerza uprawnienia egzaminatora, 3) skierowaniu wydanym przez wojewodę, jeżeli osoba przystępuje do egzaminu w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy. 8. Komisja, o której mowa w ust. 1, przeprowadza egzamin na zasadach określonych w wewnętrznym regulaminie zatwierdzonym przez organ powołujący komisję. § 27. 1. Przed przystąpieniem do egzaminu osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów składa do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, następujące dokumenty: 1) podanie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 11 do rozporządzenia, 2) jedną fotografię bez nakrycia głowy, nie podklejoną, o wymiarach 3,5 × 4,5 cm, 3) dokument potwierdzający posiadanie wyższego wykształcenia, 4) zaświadczenie o niekaralności, 5) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie: a) szkolenia podstawowego, b) szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego bądź rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora, 6) kserokopię świadectwa kwalifikacji, 7) zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 6 lat prawa jazdy kategorii B oraz uprawnienia do kierowania pojazdami rodzaju objętego egzaminowaniem przez okres co najmniej jednego roku, 8) zaświadczenie wydane przez dyrektora ośrodka egzaminowania o spełnieniu wymogu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 7 ustawy, 9) dowód uiszczenia opłaty za egzamin. 2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1: 1) pkt 3, 5 lit. a) i pkt 8 nie dotyczy osób rozszerzających posiadany zakres uprawnień egzaminatora, 2) pkt 3, 5 i 8 nie dotyczy osób ubiegających się o uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia. 3. Egzaminator skierowany na egzamin w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do komisji weryfikacyjnej: 1) skierowanie wydane przez wojewodę, 2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin. 4. Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów i mająca wydaną przez wojewodę decyzję o skreśleniu egzaminatora z ewidencji z przyczyny określonej w art. 113 ust. 1 pkt 4 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do wojewody: 1) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6 i 9, 2) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego. § 28. 1. Wojewoda przesyła do komisji weryfikacyjnej właściwej ze względu na rodzaj uprawnień do egzaminowania, o jakie osoba się ubiega, listę osób spełniających wymogi, o których mowa w § 27 ust. 1, 2 i 4. 2. Przewodniczący komisji, o której mowa w § 26: 1) wyznacza termin i miejsce egzaminu dla osób: a) umieszczonych na liście, o której mowa w ust. 1, b) skierowanych na egzamin w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy - po spełnieniu wymogów określonych w § 27 ust. 3, 2) wydaje za pośrednictwem wojewody zaświadczenie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 12 do rozporządzenia, w przypadku, gdy osoba, o której mowa w: a) § 27 ust. 1, 3 i 4 - uzyskała pozytywny wynik egzaminu, b) § 27 ust. 3 - uzyskała negatywny wynik egzaminu lub nie zgłosi się na egzamin w wyznaczonym terminie. 3. Osoba, o której mowa w § 27, zobowiązana jest zgłosić się na egzamin w wyznaczonym terminie. 4. W przypadku gdy osoba, o której mowa w ust. 3, uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosiła się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu, po wcześniejszym uiszczeniu odpowiedniej opłaty za egzamin. 5. Komisja prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu oraz ewidencję protokołów egzaminacyjnych. 6. Osoba, którą poddano egzaminowi, o którym mowa w § 26 ust. 1, może zgłaszać do przewodniczącego komisji skargi i zastrzeżenia co do zgodności jego przebiegu z przepisami - w terminie 7 dni od daty jego przeprowadzenia. Rozdział 4 Uprawnienia § 29. 1. Uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym lub tramwajem może uzyskać osoba, która: 1) spełnia warunki ustalone dla osób ubiegających się o prawo jazdy lub pozwolenie albo osób podlegających sprawdzeniu kwalifikacji: a) w ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515), jeżeli złożyła egzamin państwowy przed dniem 1 lipca 1999 r., b) w ustawie, jeżeli złożyła egzamin państwowy po dniu 30 czerwca 1999 r., 2) odbyła szkolenie, o którym mowa w § 6, dla danej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, 3) złożyła z wynikiem pozytywnym wymagany dla określonej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia egzamin państwowy. 2. Warunkiem uzyskania: 1) prawa jazdy kategorii C, C1, D, D1 lub trolejbusowej jest posiadanie prawa jazdy kategorii B, 2) prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E jest posiadanie odpowiednio prawa jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1, 3) prawa jazdy lub pozwolenia jest uiszczenie opłaty za wydanie tych dokumentów. 3. Osoba posiadająca krajowe prawo jazdy wydane za granicą, określone w konwencjach o ruchu drogowym, może otrzymać prawo jazdy odpowiedniej kategorii po oddaniu zagranicznego dokumentu organowi wydającemu prawo jazdy. § 30. 1. Kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o uprawnienie do szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych wpisuje ją do ewidencji instruktorów i wydaje legitymację instruktora, której wzór określa załącznik nr 13 do rozporządzenia, jeżeli osoba ta: 1) spełnia wymogi, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1-6 ustawy, 2) uiściła opłatę za wydanie legitymacji instruktora. 2. Wpisując osobę do ewidencji instruktorów kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej nadaje jej numer uprawnień, składający się z ośmiu znaków, z tym że: 1) pierwsze cztery od prawej strony znaki są ustalonym przez Główny Urząd Statystyczny dla jednostek podziału administracyjnego symbolem terytorialnym, zwanym dalej "kodem terytorialnym", 2) ostatnie cztery od prawej strony znaki są jej numerem porządkowym w ewidencji instruktorów. § 31. 1. Wojewoda wpisuje osobę ubiegającą się o uprawnienie do egzaminowania kandydatów na kierowców i kierowców lub kandydatów na motorniczych i motorniczych do ewidencji egzaminatorów i wydaje legitymację egzaminatora, której wzór określa załącznik nr 14 do rozporządzenia, jeżeli: 1) spełnia wymogi, o których mowa w art. 110 ust. 1: a) pkt 1-9 ustawy, gdy ubiega się o uprawnienie do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub D, b) pkt 1, 3-5, 8 i 9 ustawy, gdy ubiega się o uprawnienie do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia, 2) uiściła opłatę za wydanie legitymacji egzaminatora. 2. Wpisując osobę do ewidencji egzaminatorów wojewoda nadaje jej numer uprawnień, składający się z 6 znaków, z tym że znaki: 1) pierwsze trzy od prawej strony są jej numerem porządkowym w ewidencji egzaminatorów, 2) pierwsze trzy od lewej strony są literami znaków rejestracyjnych przewidzianych dla pojazdów danego województwa. 3. Ustala się możliwy do uzyskania rodzaj uprawnień do egzaminowania kandydatów na kierowców lub motorniczych: 1) kategoria A, B, C, D, T prawa jazdy, 2) pozwolenie. 4. Egzaminatora posiadającego uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii: 1) B, C lub D i uprawnienia do kierowania pojazdami odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E lub D+E, 2) C lub D i uprawnienia do kierowania w zakresie prawa jazdy C1+E lub D1+E - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii C1+E lub D1+E, 3) D - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii trolejbusowej, 4) B, C, D lub T - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii M, 5) A, B, C lub D - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii A1, B1, C1 lub D1. 5. Wojewoda przedłuża termin ważności legitymacji egzaminatora po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego zatrudnienie egzaminatora. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 32. 1. Osoby ubiegające się o prawo jazdy lub pozwolenie, które ukończyły przed dniem 1 lipca 1998 r. odpowiednie szkolenie określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 marca 1992 r. w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i egzaminowania (Dz. U. z 1996 r. Nr 134, poz. 626), uważa się za spełniające wymagania określone w § 29 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień. 2. Osoby ubiegające się o prawo jazdy lub pozwolenie, które w dniu 30 czerwca 1998 r. są uczestnikami szkolenia, o którym mowa w ust. 1, z chwilą jego ukończenia uważa się za spełniające wymagania określone w § 29 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień. 3. Osoby ubiegające się o uprawnienia do nauczania kandydatów na kierowców lub motorniczych, które ukończyły przed dniem 1 lipca 1999 r. odpowiednie szkolenie określone w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uważa się za spełniające wymóg określony w § 9 pkt 1 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień. 4. Osoby ubiegające się o uprawnienia do egzaminowania kandydatów na kierowców i kierowców lub kandydatów na motorniczych i motorniczych, które ukończyły przed dniem 1 lipca 1998 r. odpowiednie szkolenie określone w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uważa się za spełniające wymóg określony w § 12 pkt 1 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień. 5. Przepisy odnoszące się do prawa jazdy kategorii M i trolejbusowej oraz § 29 ust. 3 stosuje się do dnia 30 czerwca 1999 r. 6. Upoważnienia do prowadzenia szkolenia kandydatów na instruktorów, wydane przez wojewodę na podstawie ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515), tracą moc z dniem 1 lipca 1999 r. § 33. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 marca 1992 r. w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i egzaminowania (Dz. U. z 1996 r. Nr 134, poz. 626), z wyjątkiem: 1) § 1-7 i 9-10, które tracą moc z dniem 30 czerwca 1998 r., 2) § 8, który w zakresie zasad przeprowadzania egzaminów określonych w ust. 1-3, 4.2.1.1. pkt 2 i 4.3. załącznika nr 3 do tego rozporządzenia dla osób: a) ubiegających się o kartę rowerową lub motorowerową, prawo jazdy lub pozwolenie albo podlegających sprawdzeniu kwalifikacji - traci moc z dniem 30 czerwca 1998 r., b) ubiegających się o kartę woźnicy - traci moc z dniem 30 czerwca 1999 r., 3) § 11-13, które tracą moc z dniem 30 czerwca 1999 r. § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 22 czerwca 1998 r., z wyjątkiem: 1) § 6-7, § 14 ust. 4-5 i 7, § 17 ust. 1-2 i 6, § 18-23 i § 29 ust. 1-2, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1998 r., 2) § 14 ust. 1 w odniesieniu do przepisów § 1 ust. 2-7 i 10-11, § 2-3, § 8 ust. 1 pkt 1, ust. 3 pkt 2 lit. e) i ust. 4, § 9-12 załącznika nr 8 do rozporządzenia, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1998 r., 3) § 3, który w odniesieniu do szkolenia kandydatów kierowców lub motorniczych oraz kandydatów na instruktorów wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r., 4) § 4-5, 8-10, § 15 ust. 2-3, § 17 ust. 3, § 24-25 i 30 oraz przepisów odnoszących się do prawa jazdy kategorii A1, B1, C1, D1, C1+E i D1+E, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1999 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. (poz. 462) Załącznik nr 1 Format A5, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 2 Format A4, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 3 PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA KIEROWCÓW LUB MOTORNICZYCH Postanowienia wstępne § 1. 1. Program szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych, zwany dalej "programem", określa: 1) zasady prowadzenia szkolenia, 2) plan nauczania, 3) charakterystykę absolwenta kursu, 4) wzory stosowanych dokumentów. 2. Celem szkolenia jest przygotowanie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajami, zwanych dalej "osobami", do kierowania odpowiednimi rodzajami pojazdów lub zespołami pojazdów w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu. Szkolenie obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. 3. Przed rozpoczęciem przez osobę zajęć: 1) teoretycznych - kierownik ośrodka szkolenia rejestruje ją w książce ewidencji osób szkolonych, której wzór określa załącznik nr 1 do programu, oraz wydaje jej kartę przeprowadzonych zajęć, której wzór określa załącznik nr 2 do programu, 2) praktycznych - kierownik szkoły wydaje jej kartę, o której mowa w pkt 1, zwaną dalej "kartą". 4. Zaświadczenie o ukończeniu kursu, zwane dalej "zaświadczeniem", otrzymuje osoba, która: 1) odbyła wymagane programem szkolenie, 2) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu. 5. Potwierdzenia spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 4, dokonuje na karcie instruktor. 6. W chwili przerwania lub zakończenia szkolenia karta podlega zwrotowi do jednostki, która ją wydała lub w której osoba kontynuowała szkolenie. 7. Zaświadczenie wydaje kierownik ośrodka szkolenia lub szkoły na druku według wzoru, który określa załącznik nr 3 do programu. Po wydaniu zaświadczenia kierownik ośrodka szkolenia wpisuje do książki ewidencji osób szkolonych: 1) liczbę przeprowadzonych w jednostce wydającej zaświadczenie godzin zajęć teoretycznych i praktycznych, 2) numer zaświadczenia. § 2. 1. Na wniosek osoby, która rozpoczęła szkolenie i nie spełnia wymogów określonych w § 1 ust. 4 pkt 1 lub 2, kierownik ośrodka szkolenia lub szkoły wydaje jej wtórnik karty oraz złożone wcześniej dokumenty. Wtórnik ten stanowi podstawę do uznania określonego w nim przebiegu nauczania, jeżeli osoba kontynuuje szkolenie w jednostce innej niż wydająca wtórnik. 2. Zasady określone w § 1 ust. 4-7 stosuje się również do osoby rozpoczynającej szkolenie na podstawie wtórnika karty. § 3. Osoby, o których mowa w § 2, oraz mające wydane zaświadczenie i podlegające szkoleniu dodatkowemu powinny być każdorazowo rejestrowane w książce ewidencji osób szkolonych - przed rozpoczęciem szkolenia. § 4. 1. Książki ewidencji osób szkolonych, karty przeprowadzonych zajęć, wyposażenie ośrodka szkolenia lub szkoły oraz przebieg procesu nauczania podlegają kontroli osób sprawujących w imieniu wojewody, a od dnia 1 lipca 1999 r. kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, nadzór nad szkoleniem kandydatów na kierowców i motorniczych. 2. Wyniki przeprowadzonej w ośrodku szkolenia kontroli podlegają odnotowaniu w książce ewidencji osób szkolonych. § 5. 1. Książka ewidencji osób szkolonych powinna być trwale przechowywana przez ośrodek szkolenia, a kopia jej ostatniej strony - wypełniona i przekazana do właściwego kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej: 1) w styczniu każdego roku, 2) niezwłocznie po: a) rezygnacji z prowadzenia szkolenia dla kandydatów na kierowców lub motorniczych, b) cofnięciu zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych. 2. W razie utraty książki, o której mowa w ust. 1, lub zniszczenia w stopniu powodującym jej nieczytelność podlega ona każdorazowo odtworzeniu. Podstawę odtworzenia książki mogą stanowić karty, protokoły pokontrolne oraz przechowywane przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej kopie jej ostatniej strony. § 6. Ośrodek szkolenia lub szkoła przechowuje karty (lub ich wtórniki) przez okres co najmniej 15 miesięcy od daty dokonania w nich ostatniego zapisu. § 7. Pieczątka jednostki szkolącej powinna zawierać również jej adres i numer zezwolenia na prowadzenie szkolenia, a pieczątka instruktora - numer wpisu do ewidencji instruktorów. Charakterystyka absolwenta kursu § 8. Absolwent kursu powinien: 1) dawać dowód znajomości i dobrego zrozumienia: a) zachowania ostrożności i właściwej postawy w stosunku do innych uczestników ruchu drogowego, b) zasad zachowania bezpiecznych odległości pomiędzy pojazdami, przy uwzględnieniu jazdy w różnych warunkach atmosferycznych i po różnych nawierzchniach jezdni, c) wpływu na funkcje percepcyjne, podejmowane decyzje, czas reakcji lub zmianę zachowania kierującego pojazdem m.in.: - alkoholu lub innego podobnie działającego środka, - wahań stanu emocjonalnego, - zmęczenia, d) zagrożeń związanych z niedoświadczeniem innych uczestników ruchu drogowego, najbardziej podatnych na ryzyko, takich osób, jak: dzieci, piesi, rowerzyści lub osoby o ograniczonej swobodzie ruchu, e) zagrożeń związanych z ruchem drogowym i prowadzeniem różnego rodzaju pojazdów w różnorodnych warunkach widoczności, f) zasad korzystania z wyposażenia pojazdu związanego z zapewnieniem bezpieczeństwa jazdy, g) zasad użytkowania pojazdu, przewozu osób i ładunków z uwzględnieniem ochrony środowiska, h) zasad ruchu drogowego oraz przepisów odnoszących się do dokumentów uprawniających do kierowania i używania pojazdu, i) zasad postępowania w razie uczestnictwa w wypadku drogowym oraz zasad udzielania pomocy ofiarom wypadku, j) zadań i kryteriów oceny obowiązujących na egzaminie państwowym, 2) posiadać umiejętności: a) przygotowania się do jazdy, b) używania mechanizmów sterowania pojazdem, c) zajmowania właściwej pozycji na drodze - w czasie jazdy i postoju, d) bezpiecznego wykonywania wszelkich manewrów występujących w różnych sytuacjach drogowych, e) przewidywania rzeczywistych lub potencjalnych zagrożeń na drodze, f) skutecznego reagowania w przypadku powstania rzeczywistego zagrożenia, g) jazdy z prędkością nie utrudniającą ruchu i dostosowaną do warunków ruchu, h) jazdy z zachowaniem obowiązujących przepisów ruchu drogowego, i) wykonywania podstawowych czynności kontrolno-obsługowych tych mechanizmów i urządzeń pojazdu, które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy, j) podejmowania działań w zakresie udzielenia przedlekarskiej pomocy ofiarom wypadków drogowych. Plan nauczania § 9. 1. Liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla każdej osoby podlegającej szkoleniu podstawowemu ustala indywidualnie prowadzący nauczanie, zwany dalej "instruktorem", przy czym: 1) dla zajęć teoretycznych nie może być ona mniejsza niż 10 godzin w zakresie jednej z kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, 2) dla zajęć praktycznych nie może być ona mniejsza niż: a) 10 - przy kategorii A1 lub A, b) 15 - przy kategorii B1 lub B+E, c) 20 - przy kategorii B, C1, C, T, C1+E lub D1+E, d) 25 - przy kategorii C+E lub D+E, e) 30 - przy kategorii D1 lub pozwoleniu, f) 40 - przy kategorii D. 2. W przypadku gdy osoba rozpoczyna jednocześnie szkolenie w zakresie więcej niż jednej kategorii prawa jazdy, to określona w ust. 1 liczba godzin zajęć: 1) teoretycznych ulega zmniejszeniu o 3 przy każdej dodatkowej kategorii, 2) praktycznych ulega zmniejszeniu: a) o 5, jeżeli osoba jest szkolona w zakresie prawa jazdy kategorii C1 lub C i posiada prawo jazdy kategorii D1 lub D, b) o 10, jeżeli osoba jest szkolona w zakresie prawa jazdy kategorii D1 lub D i posiada prawo jazdy kategorii C1 lub C. 3. Instruktor dokonuje podziału godzin zajęć oraz ustala ich zakres tematyczny odpowiednio do stwierdzonego u osoby poziomu wiedzy i umiejętności, jej predyspozycji, łatwości przyswajania poszczególnych zagadnień itp. 4. Zajęcia praktyczne obejmują zajęcia prowadzone na placu manewrowym i w ruchu drogowym, przy czym: 1) mogą być rozpoczęte po przeprowadzeniu zajęć teoretycznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, 2) powinny uwzględniać jazdę poza obszarem zabudowanym o łącznym czasie nie krótszym niż: a) 3 godziny, przy kategorii A1, A lub B1, b) 4 godziny, przy kategorii B, C1, C, T, B+E, C1+E lub D1+E, c) 10 godzin, przy kategorii D1, D, C+E lub D+E, 3) powinny być prowadzone w sposób nieprzerwany na odcinku co najmniej 50 km, jeżeli dotyczą jazdy, o której mowa w pkt 2. § 10. Liczba godzin zajęć dla każdej osoby podlegającej szkoleniu dodatkowemu nie może być mniejsza niż: 1) określona w § 9 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, jeżeli trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego, 2) 5 godzin, jeżeli trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z części praktycznej egzaminu państwowego. § 11. Godzina zajęć teoretycznych równa się 45 minutom, a zajęć praktycznych 60 minutom. § 12. 1. Zajęcia praktyczne w ruchu drogowym, z zastrzeżeniem § 13, mogą być prowadzone tylko z jedną osobą, a czas ich realizacji nie może być dłuższy niż: 1) 2 godziny dziennie w okresie pierwszych: a) 4 godzin nauki w zakresie kategorii A1 lub A prawa jazdy, b) 8 godzin nauki w zakresie innych niż określone pod lit. a) kategorii prawa jazdy oraz pozwolenia, 2) 3 godzin dziennie - po określonych w pkt 1 godzinach nauki dla poszczególnych kategorii prawa jazdy oraz pozwolenia. 2. Zajęcia praktyczne mogą być prowadzone z osobą posiadającą przy sobie kartę przeprowadzonych zajęć. § 13. Do udziału w szkoleniu kandydatów na kierowców dopuszcza się kandydatów na instruktorów wraz z wykładowcą oraz osoby sprawujące w imieniu kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej nadzór w tym zakresie. § 14. Łączny czas prowadzonych w ciągu dnia przez instruktora zajęć praktycznych nie powinien przekraczać 8 godzin. Do tego czasu nie wlicza się przerw pomiędzy zajęciami. Załącznik nr 1 do programu szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych Format A4, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strony 2-90 Ilustracja Strony 91-95 Ilustracja Strona 96 Ilustracja Załącznik nr 2 do programu szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych Format A5 - układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 3 do programu szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych Format A5, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 4 Format A4, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 5 PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA INSTRUKTORÓW Postanowienia wstępne § 1. 1. Program szkolenia kandydatów na instruktorów, zwany dalej "programem", określa: 1) zasady prowadzenia szkolenia, 2) charakterystykę absolwenta kursu, 3) plan nauczania, 4) wzory stosowanych dokumentów. 2. Celem szkolenia jest przygotowanie kandydatów na instruktorów do prowadzenia nauczania kandydatów na kierowców lub motorniczych. Szkolenie obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. 3. Wykładowcami na kursie powinni być właściwi specjaliści z doświadczeniem pedagogicznym, a dodatkowo, przy realizacji przedmiotów określonych w tabeli 1: 1) w poz. 3 i 4 - powinni posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie objętym nauczaniem, 2) w poz. 6 i 7 - powinni posiadać uprawnienia instruktora w zakresie objętym nauczaniem. 4. Organizator kursu, po zakwalifikowaniu kandydata na instruktora na kurs: 1) przed rozpoczęciem zajęć teoretycznych rejestruje go w: a) książce ewidencji osób szkolonych, o której mowa w § 1 ust. 3 załącznika nr 3 do rozporządzenia, b) dzienniku lekcyjnym, wpisując: - dane personalne kandydata na instruktora wraz z kategoriami, w zakresie których jest szkolony, i nr PESEL lub datę urodzenia, - rodzaj szkolenia (podstawowe, dodatkowe), - wykaz zajęć teoretycznych, - wykaz osób prowadzących zajęcia teoretyczne, 2) przed rozpoczęciem zajęć praktycznych wydaje mu kartę przeprowadzonych zajęć, której wzór określa załącznik nr 1 do programu. 5. Na zakończenie szkolenia osoby prowadzące zajęcia odnotowują dla poszczególnych przedmiotów końcowy wynik nauczania osoby (pozytywny lub negatywny): 1) w dzienniku lekcyjnym, jeżeli są to zajęcia teoretyczne, 2) na karcie przeprowadzonych zajęć, zwanej dalej "kartą", jeżeli są to zajęcia praktyczne. 6. W chwili przerwania lub zakończenia szkolenia karta podlega zwrotowi do jednostki, która ją wydała. 7. Wymogi, o których mowa w ust. 4-6, stosuje się do kandydatów na instruktorów podlegających szkoleniu podstawowemu lub dodatkowemu. § 2. 1. Zaświadczenie o ukończeniu kursu, zwane dalej "zaświadczeniem", otrzymuje kandydat na instruktora, który: 1) odbył wymagane programem przeszkolenie, 2) uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów objętych planem nauczania, z zastrzeżeniem § 9, 3) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu i uzyskał pozytywny wynik egzaminu końcowego. 2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3: 1) obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z psychologii, metodyki nauczania, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania pojazdem, czynności kontrolno-obsługowych oraz prezentacje wybranych jednostek lekcyjnych realizowanych na kursie dla kandydatów na kierowców lub motorniczych, 2) przeprowadza komisja złożona z wykładowców przedmiotów określonych w poz. 1-4 tabeli 1, po spełnieniu przez kandydata na instruktora wymogów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2. 3. Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, jest wykładowca przedmiotu określonego w poz. 2 tabeli 1. Komisja działa na podstawie wewnętrznego regulaminu, który: 1) uzyskał pozytywną opinię wojewody, 2) został zatwierdzony przed rozpoczęciem szkolenia przez organizatora kursu. 4. Wyniki egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odnotowuje się w dzienniku lekcyjnym oddzielnie dla każdej osoby i kategorii prawa jazdy lub pozwolenia przez umieszczenie litery: - "P" - jeżeli wynik jest pozytywny, - "N" - jeżeli wynik jest negatywny, - "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu. 5. Zaświadczenie wydaje kierownik jednostki posiadającej upoważnienie wojewody do prowadzenia szkolenia kandydatów na instruktorów, na druku według wzoru, który określa załącznik nr 2 do programu. § 3. 1. Książki ewidencji osób szkolonych, dzienniki lekcyjne, karty oraz przebieg procesu nauczania podlegają kontroli osób sprawujących w imieniu wojewody nadzór nad szkoleniem kandydatów na instruktorów. 2. Wyniki przeprowadzonej kontroli odnotowuje się w książce ewidencji osób szkolonych. § 4. 1. Książka ewidencji osób szkolonych powinna być trwale przechowywana, a w przypadku likwidacji jednostki lub utraty przez nią upoważnienia do szkolenia kandydatów na instruktorów - przekazana jednostce wskazanej przez wojewodę. 2. W razie utraty książki, o której mowa w ust. 1, lub zniszczenia w stopniu powodującym jej nieczytelność, podlega ona każdorazowo odtworzeniu. 3. Dzienniki lekcyjne i karty przechowuje się przez okres co najmniej 10 lat. § 5. Pieczątka jednostki szkolącej powinna zawierać również jej adres i numer upoważnienia do prowadzenia szkolenia kandydatów na instruktorów. Charakterystyka absolwenta kursu § 6. Absolwent kursu, w zakresie objętym nauczaniem, powinien: 1) posiadać znajomość: a) wybranych zagadnień psychologii, metodyki nauczania oraz etyki zawodowej, b) warunków uzyskiwania, zatrzymywania, cofania i przywracania uprawnień do kierowania pojazdami, c) programów szkolenia i egzaminowania kandydatów na kierowców lub motorniczych, d) zasad prowadzenia ośrodka szkolenia oraz sporządzania wymaganej dokumentacji, e) przepisów ustawy oraz wybranych przepisów zawartych w aktach wykonawczych do tej ustawy, f) techniki kierowania i obsługi pojazdów, 2) posiadać umiejętności: a) oceny stanu wiedzy i umiejętności, jak również predyspozycji kandydatów na kierowców lub motorniczych, b) określenia wymiaru czasu i zakresu tematycznego szkolenia odpowiednio do oceny, o której mowa w lit. a), c) prowadzenia zajęć teoretycznych i praktycznych na kursie dla kandydatów na kierowców lub motorniczych w sposób: - łatwy do zrozumienia i rzeczowy, - zgodny z obowiązującymi przepisami, d) stosowania odpowiednich metod nauczania wraz z wykorzystaniem różnorodnych środków dydaktycznych, e) kształtowania właściwego sposobu zachowania się na drodze kandydatów na kierowców lub motorniczych, w szczególności rozwijania umiejętności: - wykrywania pojawiających się zagrożeń, - przeciwdziałania zagrożeniom, - postępowania wobec skutków powstałych zagrożeń, f) praktycznego stosowania przepisów ruchu drogowego i zasad techniki kierowania pojazdem, g) wykonywania czynności kontrolno-obsługowych pojazdu. Plan nauczania § 7. 1. Liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na instruktorów podlegających szkoleniu podstawowemu ustala organizator kursu, przy czym nie może być ona mniejsza niż określono w tabeli 1. Tabela 1 Poz.Nazwa przedmiotuLiczba godzin zajęć teoretycznychpraktycznych 1234 1Psychologia20- 2Metodyka nauczania70- 3Prawo o ruchu drogowym30- 4Technika kierowania i obsługa pojazdu20- 5Bezpieczeństwo ruchu drogowego16- 6Zasady prowadzenia ośrodka szkolenia12- 7Praktyka pedagogiczna425*) 8Razem17225*) *) Należy uwzględnić dodatkowo odpowiednią do zakresu nauczania słuchacza kursu liczbę godzin zajęć określoną w tabeli 2. 2. W zakresie przedmiotu określonego w tabeli 1: 1) w poz. 1 - powinny być ujęte tematy: a) podstawowe wiadomości z psychologii ogólnej, b) słuchacz kursu i jego charakterystyka, c) wybrane zagadnienia z psychologii komunikacji drogowej, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na funkcje percepcyjne, podejmowane decyzje, czas reakcji lub zmianę zachowania kierującego pojazdem, m.in.: - alkoholu lub innego podobnie działającego środka, - wahań stanu emocjonalnego, - zmęczenia, - zagrożeń występujących w ruchu drogowym, d) praktyczne wykorzystanie wiedzy z psychologii w szkoleniu kandydatów na kierowców lub motorniczych, ze szczególnym uwzględnieniem oceny predyspozycji kandydata na kierowcę, e) etyka; 2) w poz. 2 - powinny być ujęte tematy: a) proces nauczania, b) szkolenie dorosłych - motywacja, c) ocenianie kwalifikacji kandydata na kierowcę i ustalanie wymiaru czasu szkolenia niezbędnego dla osiągnięcia celów określonych w charakterystyce absolwenta kursu, d) formy i metodyka prowadzenia zajęć teoretycznych i praktycznych ujętych w programie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych, w tym: - podział tematyczny zajęć w poszczególnych kategoriach prawa jazdy lub pozwolenia, - podział wymiaru czasu szkolenia, - kolejność realizacji zajęć, e) organizacja zajęć - środki dydaktyczne; 3) w poz. 3 - powinny być ujęte tematy: a) wybrane problemy interpretacyjne przepisów ruchu drogowego, ze szczególnym uwzględnieniem: - zachowania ostrożności i właściwej postawy w stosunku do innych uczestników ruchu, - zachowania bezpiecznych prędkości i odstępów pomiędzy pojazdami podczas jazdy w różnych warunkach atmosferycznych i po różnych nawierzchniach jezdni, - zagrożeń związanych z ruchem drogowym, m.in.: prowadzeniem pojazdu w różnych warunkach widoczności, niedoświadczeniem innych uczestników ruchu, podczas przewozu osób i ładunków, b) omówienie wybranych zagadnień: - których znajomość powinna być sprawdzana na kursie dla kandydatów na kierowców, - występujących w pytaniach egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie teoretycznym dla kandydatów na kierowców; 4) w poz. 4 - powinny być ujęte tematy: a) przygotowanie się do jazdy oraz zasady używania mechanizmów sterowania pojazdem, b) bezpieczne prowadzenie pojazdu i wykonywanie manewrów na drodze, c) zachowanie wobec innych uczestników ruchu, d) przewidywanie rzeczywistych lub potencjalnych zagrożeń na drodze oraz skuteczne na nie reagowanie, e) dynamika i kultura jazdy, f) zasady wykonywania czynności kontrolno-obsługowych pojazdu, z uwzględnieniem wymogów ochrony środowiska; 5) w poz. 5 - powinny być ujęte tematy: a) organy administracji państwowej zajmujące się problematyką ruchu drogowego i ich zadania, b) znaczenie aktów prawnych odnoszących się do kierujących pojazdami, c) stan bezpieczeństwa ruchu drogowego w kraju i województwie, d) zatrzymywanie i cofanie uprawnień do kierowania pojazdami, kontrola ruchu drogowego oraz sankcje, ubezpieczenia; 6) w poz. 6 - powinny być ujęte tematy: a) rozpoczęcie działalności ośrodka szkolenia, b) rozpoczęcie pracy instruktora, c) zarządzanie ośrodkiem szkolenia, d) prowadzenie dokumentacji, e) nadzór; 7) w poz. 7 - powinny być ujęte tematy: a) organizacja zajęć, b) pokaz przeprowadzenia 10 różnych tematycznie zajęć teoretycznych dla kandydatów na kierowców lub motorniczych, c) prezentacja przez każdego słuchacza kursu co najmniej 3 wybranych zajęć teoretycznych, o których mowa w lit. b), d) udział w charakterze obserwatora co najmniej w 7 zajęciach teoretycznych prowadzonych w ośrodku szkolenia, e) pokaz przeprowadzenia 2 zajęć praktycznych dla kandydatów na kierowców w zakresie uprawnień objętych nauczaniem, f) udział w charakterze obserwatora w zajęciach praktycznych prowadzonych w ośrodku szkolenia w liczbie godzin określonej w tabeli 2: Tabela 2 Poz.Zakres objęty nauczaniemLiczba godzin zajęć*) 123 1kat. A, A1 lub B13 2kat. B, C, C1, T, C1+E lub D1+E7 3kat. C+E lub D+E8 4kat. D1 lub pozwolenie10 5kat. D13 *) Podane wartości odnoszą się do każdej kategorii prawa jazdy oddzielnie. g) przeprowadzenie przez słuchacza kursu na placu manewrowym ośrodka szkolenia z udziałem kandydata na kierowcę lub motorniczego co najmniej 3 zajęć praktycznych w zakresie każdej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, objętych nauczaniem, h) podsumowanie. 3. Zajęcia określone w ust. 2 pkt 7: 1) lit. b), e), h) - prowadzi wykładowca, 2) lit. c), g) - prowadzi indywidualnie każdy słuchacz kursu pod nadzorem wykładowcy, 3) lit. d), f) - prowadzi się w grupach 1-5 osób pod nadzorem wykładowcy. 4. Końcowy wynik nauczania z przedmiotu określonego w poz. 7 tabeli 1 uważa się za pozytywny, jeżeli kandydat na instruktora uzyskał pozytywną ocenę: 1) co najmniej z 2 prezentacji, o których mowa w ust. 2 pkt 7 lit. c), 2) co najmniej z 2 przeprowadzonych zajęć praktycznych, o których mowa w ust. 2 pkt 7 lit. g) - w zakresie każdej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, objętych nauczaniem. 5. Zajęcia z praktyki pedagogicznej mogą być rozpoczęte po zakończeniu zajęć z przedmiotów określonych w poz. 1-4 tabeli 1. § 8. Godzina zajęć teoretycznych równa się 45 minutom, a zajęć praktycznych - 60 minutom. § 9. Kandydat na instruktora podlegający szkoleniu dodatkowemu powinien ponownie odbyć zajęcia z przedmiotu określonego w tabeli 1 w poz. 7 i uzyskać pozytywny końcowy wynik nauczania z tego przedmiotu. Załącznik nr 1 do programu szkolenia kandydatów na instruktorów Format A5, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 2 do programu szkolenia kandydatów na instruktorów Format A5, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 6 Format A4, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 7 PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW Postanowienia wstępne § 1. 1. Program szkolenia kandydatów na egzaminatorów, zwany dalej "programem", określa: 1) zasady prowadzenia szkolenia, 2) charakterystykę absolwenta kursu, 3) plan nauczania, 4) wzory stosowanych dokumentów. 2. Celem szkolenia jest przygotowanie kandydatów na egzaminatorów do prowadzenia egzaminów państwowych osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, z wyjątkiem ciągników rolniczych. Szkolenie obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. 3. Wykładowcami na kursie powinni być właściwi specjaliści z doświadczeniem pedagogicznym, a dodatkowo, przy realizacji przedmiotów określonych w tabeli 1: 1) w poz. 3, 6 i 7 - powinni posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie objętym nauczaniem, 2) w poz. 4 - powinni posiadać uprawnienia instruktora. 4. Do organizacji kursu stosuje się zasady określone w § 1 ust. 4-7 załącznika nr 5 do rozporządzenia, z tym że wzór karty przeprowadzonych zajęć określa załącznik nr 1 do programu. § 2. 1. Zaświadczenie o ukończeniu kursu, zwane dalej "zaświadczeniem", otrzymuje kandydat na egzaminatora, który: 1) odbył wymagane programem przeszkolenie, 2) uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie przedmiotów objętych planem nauczania, z zastrzeżeniem § 9, 3) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu i uzyskał pozytywny wynik egzaminu końcowego. 2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3: 1) obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z psychologii, dydaktyki, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania pojazdem, czynności kontrolno-obsługowych oraz prezentacje przeprowadzenia egzaminu teoretycznego i I części egzaminu praktycznego dla kandydatów na kierowców, 2) przeprowadza komisja złożona z wykładowców przedmiotów określonych w poz. 1-4 i 6 tabeli 1, po spełnieniu przez kandydata na egzaminatora wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 i 2. 3. Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, jest wykładowca przedmiotu określonego w poz. 6 tabeli 1. Komisja działa na podstawie wewnętrznego regulaminu, który: 1) uzyskał pozytywną opinię Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) został zatwierdzony przed rozpoczęciem szkolenia przez organizatora kursu. 4. Wyniki egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odnotowuje się w dzienniku lekcyjnym oddzielnie dla każdej osoby i kategorii prawa jazdy, przez umieszczenie litery: - "P" - jeżeli wynik jest pozytywny, - "N" - jeżeli wynik jest negatywny, - "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu. 5. Zaświadczenie wydaje kierownik jednostki posiadającej upoważnienie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej do prowadzenia szkolenia kandydatów na egzaminatorów, na druku według wzoru, który określa załącznik nr 2 do programu. § 3. 1. Książki ewidencji osób szkolonych, dzienniki lekcyjne, karty oraz przebieg procesu nauczania podlegają kontroli osób sprawujących w imieniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej nadzór nad jednostką prowadzącą szkolenie kandydatów na egzaminatorów. 2. Wyniki przeprowadzonej kontroli odnotowuje się w książce ewidencji osób szkolonych. § 4. 1. Książka ewidencji osób szkolonych powinna być trwale przechowywana, a w przypadku likwidacji jednostki lub utraty przez nią upoważnienia do szkolenia kandydatów na egzaminatorów - przekazana jednostce wskazanej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. W razie utraty książki, o której mowa w ust. 1, lub zniszczenia w stopniu powodującym jej nieczytelność, podlega ona każdorazowo odtworzeniu. 3. Dzienniki lekcyjne i karty przechowuje się przez okres co najmniej 10 lat. § 5. Pieczątka jednostki szkolącej powinna zawierać również jej adres i numer upoważnienia do prowadzenia szkolenia kandydatów na egzaminatorów. Charakterystyka absolwenta kursu § 6. Absolwent kursu, w zakresie objętym nauczaniem, powinien: 1) posiadać znajomość: a) wybranych zagadnień z psychologii i dydaktyki, odnoszących się do przeprowadzania egzaminów, a w szczególności egzaminów kandydatów na kierowców oraz etyki zawodowej, b) warunków uzyskiwania, zatrzymywania, cofania i przywracania uprawnień do kierowania pojazdami samochodowymi, c) programów szkolenia i egzaminowania dla kandydatów na kierowców, d) statutu wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego oraz zasad jego funkcjonowania, e) roli i zadań egzaminatora, f) przepisów ustawy oraz wybranych przepisów zawartych w aktach wykonawczych do tej ustawy, g) techniki kierowania i obsługi pojazdów, 2) posiadać umiejętności: a) oceniania infrastruktury technicznej wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego oraz innych okoliczności, warunkujących przeprowadzenie egzaminu państwowego, b) doboru tras egzaminacyjnych, spełniających wymagania programu egzaminacyjnego, c) przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych, d) oceniania kwalifikacji kandydatów na kierowców, e) korzystania z oprogramowania używanego w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego, f) planowania i organizacji pracy, g) oceniania i sporządzania wymaganej dokumentacji. Plan nauczania § 7. 1. Liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na egzaminatorów podlegających szkoleniu podstawowemu ustala organizator kursu, przy czym nie może być ona mniejsza niż określono w tabeli 1. Tabela 1 Poz.Nazwa przedmiotuLiczba godzin zajęć teoretycznychpraktycznych 1234 1Psychologia20- 2Dydaktyka20- 3Prawo o ruchu drogowym30- 4Technika kierowania i obsługa pojazdu20- 5Bezpieczeństwo ruchu drogowego16- 6Zadania egzaminatora42- 7Praktyka pedagogiczna4Litera b, c, d, g i h - 6 Litera e, f, i, j - 4*) 8Razem15210**) *) W tematach określonych tymi literami należy uwzględnić dodatkowo 1 godz. dla każdej kategorii prawa jazdy, jeżeli osoba jest szkolona w zakresie większym niż jedna kategoria lub pozwolenie. **) Uwzględniając szkolenie tylko w zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia. 2. W zakresie przedmiotu określonego w tabeli 1: 1) w poz. 1 - powinny być ujęte tematy: a) podstawowe pojęcia psychologii, b) procesy poznawcze człowieka, c) osobowość egzaminatora, d) temperament jako szczególny składnik osobowości egzaminatora, e) psychologiczna sylwetka zdającego egzamin, f) psychologiczne aspekty przygotowania i przeprowadzenia egzaminu, g) elementy psychologii pracy, h) badania psychologiczne kierowców, i) praktyczne wykorzystanie wiedzy z psychologii w egzaminowaniu kandydatów na kierowców lub motorniczych, ze szczególnym uwzględnieniem oceny predyspozycji kandydata na kierowcę, 2) w poz. 2 - powinny być ujęte tematy: a) podstawowe pojęcia dydaktyki, b) proces szkolenia i egzaminowania, c) egzamin - pojęcie, funkcje, formy, organizacja, warunki przeprowadzania, metodologia, d) metody kontroli i oceniania, e) najczęstsze błędy w kontroli i ocenianiu oraz ich usuwanie, f) przyczyny niepowodzeń egzaminacyjnych, 3) w poz. 3 - powinny być ujęte tematy: a) wybrane problemy interpretacyjne przepisów ruchu drogowego, ze szczególnym uwzględnieniem: - zachowania ostrożności i właściwości postawy w stosunku do innych uczestników ruchu, - zachowania bezpiecznych prędkości i odstępów pomiędzy pojazdami podczas jazdy w różnych warunkach atmosferycznych i po różnych nawierzchniach jezdni, - zagrożeń związanych z ruchem drogowym, m.in.: prowadzeniem pojazdu w różnych warunkach widoczności, niedoświadczeniem innych uczestników ruchu, podczas przewozu osób i ładunków, b) omówienie wybranych zagadnień: - których znajomość powinna być sprawdzana na kursie dla kandydatów na kierowców, - występujących w pytaniach egzaminacyjnych, stosowanych na egzaminie teoretycznym dla kandydatów na kierowców, 4) w poz. 4 - powinny być ujęte tematy: a) przygotowanie się do jazdy oraz zasady używania mechanizmów sterowania pojazdem, b) bezpieczne prowadzenie pojazdu i wykonywanie manewrów na drodze, c) przewidywanie rzeczywistych lub potencjalnych zagrożeń na drodze oraz skuteczne reagowanie na nie, d) dynamika i kultura jazdy, e) zasady wykonywania czynności kontrolno-obsługowych pojazdu, z uwzględnieniem wymagań ochrony środowiska, 5) w poz. 5 - powinny być ujęte tematy: a) organy administracji państwowej zajmujące się problematyką ruchu drogowego i ich zadania, b) znaczenie aktów prawnych odnoszących się do kierujących pojazdami, c) stan bezpieczeństwa ruchu drogowego w kraju i województwie, d) zatrzymywanie i cofanie uprawnień do kierowania pojazdami, kontrola ruchu drogowego oraz sankcje, ubezpieczenia, e) organizacja ruchu w miejscowości przeprowadzania egzaminów, warunki ruchu - dobór tras egzaminacyjnych, 6) w poz. 6 - powinny być ujęte tematy: a) statut wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego - rola i funkcje egzaminatora, b) zasady funkcjonowania oraz infrastruktura techniczna wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, c) zasady korzystania z informatycznych środków technicznych używanych w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego, d) planowanie i organizacja pracy, e) programy szkolenia i egzaminowania kandydatów na kierowców i motorniczych, f) zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych, g) prowadzenie dokumentacji, h) nadzór, 7) w poz. 7 - powinny być ujęte tematy: a) organizacja zajęć, b) pokaz przeprowadzenia egzaminu teoretycznego w zakresie kategorii B prawa jazdy (słuchacze kursu są osobami egzaminowanymi przy zastosowaniu testów dla kandydatów na kierowców lub informatycznych środków technicznych), c) udział w charakterze obserwatora w dwóch egzaminach teoretycznych dla kandydatów na kierowców, d) przeprowadzenie egzaminu teoretycznego w zakresie kategorii B prawa jazdy (słuchacze kursu są osobami egzaminowanymi na zasadach określonych w literze b), e) pokaz przeprowadzenia I części egzaminu praktycznego w zakresie objętym nauczaniem, f) pokaz przeprowadzenia II części egzaminu praktycznego w zakresie objętym nauczaniem, g) udział w charakterze obserwatora w dwóch egzaminach praktycznych dla kandydatów na kierowców - w zakresie ich I części, h) udział w charakterze obserwatora w dwóch egzaminach praktycznych dla kandydatów na kierowców - w zakresie ich II części, i) przeprowadzenie I części egzaminu praktycznego w zakresie objętym nauczaniem, j) przeprowadzenie II części egzaminu praktycznego w zakresie objętym nauczaniem, k) podsumowanie. 3. Zajęcia, o których mowa w ust. 2 pkt 7 litera: 1) b), e) i f) - prowadzi wykładowca, wykorzystując infrastrukturę techniczną jednostki upoważnionej do szkolenia, 2) c), g) i h) - prowadzone są pod nadzorem wykładowcy w czasie egzaminu państwowego, z tym że określone w literze c) i g) - w grupach do pięciu osób, a w literze h) - indywidualnie z każdym słuchaczem kursu, 3) d), i), j) - prowadzi indywidualnie każdy słuchacz kursu pod nadzorem wykładowcy, wykorzystując infrastrukturę techniczną jednostki upoważnionej do szkolenia, z tym że w zakresie określonym w literze i) - wykonuje w całości program egzaminacyjny dla kandydatów na kierowców i ocenia jego wykonanie. 4. Końcowy wynik nauczania z przedmiotu określonego w poz. 7 tabeli 1 uważa się za pozytywny, jeżeli kandydat na egzaminatora uzyskał określoną w tabeli 2 liczbę pozytywnych ocen: Tabela 2 Poz.Słuchacz kursu - prowadzącyLiczba pozytywnych ocen 123 1egzamin teoretyczny1 2I część egzaminu praktycznego1 w każdej kategorii objętej nauczaniem 3II część egzaminu praktycznego1 w każdej kategorii objętej nauczaniem 5. Zajęcia z praktyki pedagogicznej mogą być rozpoczęte po zakończeniu zajęć z przedmiotów określonych w poz. 1-4 i 6 tabeli 1. 6. Organizator kursu ustala w porozumieniu z dyrektorem wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego terminy i miejsca prowadzenia zajęć, o których mowa w ust. 2 pkt 7 litera c), g) i h). § 8. Godzina zajęć teoretycznych równa się 45 minutom, a zajęć praktycznych - 60 minutom. § 9. Kandydat na egzaminatora, podlegający szkoleniu dodatkowemu, powinien ponownie odbyć zajęcia z przedmiotu określonego w poz. 7 tabeli 1 i uzyskać pozytywny końcowy wynik nauczania z tego przedmiotu. Załącznik nr 1 do programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów Format A5, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 2 do programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów Format A5, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 8 INSTRUKCJA PRZEPROWADZANIA EGZAMINÓW PAŃSTWOWYCH Postanowienia wstępne § 1. 1. Instrukcja przeprowadzania egzaminów państwowych, zwana dalej "instrukcją", określa: 1) tryb i warunki przeprowadzania egzaminów państwowych dla osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami lub podlegających kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji, zwanych dalej "osobą", 2) wzory stosowanych dokumentów. 2. Egzamin państwowy, zwany dalej "egzaminem", może być organizowany tylko przez tak przygotowany i wyposażony ośrodek egzaminowania, żeby mógł zaspokoić określone przez wojewodę potrzeby w zakresie egzaminowania, zgodnie z wymaganiami podanymi w instrukcji. 3. Ośrodek egzaminowania prowadzi ewidencję osób egzaminowanych i protokołów egzaminacyjnych, korzystając z informatycznych środków technicznych, posługując się jednolitym oprogramowaniem wskazanym przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 4. Obsługę informatycznych środków technicznych prowadzi wyznaczony przez dyrektora ośrodka egzaminowania, zwanego dalej "dyrektorem", pracownik posiadający odpowiednie przeszkolenie w zakresie znajomości regulacji prawnych związanych z egzaminowaniem oraz obsługi urządzeń technicznych. 5. Zabrania się wyznaczania osób, innych niż określone w ust. 4, do wykonywania czynności związanych z obsługą informatycznych środków technicznych. 6. Osoba, o której mowa w ust. 4, posługuje się przy korzystaniu z informatycznych środków technicznych, w szczególności przy wprowadzaniu do ewidencji danych lub ich zmianie, przyznanym przez dyrektora hasłem i indywidualnym kluczem cyfrowym. 7. Przyznane hasło i klucz stanowią tajemnicę służbową. 8. Dyrektor, zatrudniając egzaminatora, przydziela mu: 1) imienną pieczątkę, której wzór określa załącznik nr 1 do instrukcji, 2) komplet testów wydanych przez: a) Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, jeżeli przeprowadza egzaminy osób ubiegających się o prawo jazdy lub podlegających kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie, b) urząd wojewódzki właściwy ze względu na siedzibę ośrodka egzaminowania, jeżeli przeprowadza egzaminy osób ubiegających się o pozwolenie lub podlegających kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie. 9. Testy, o których mowa w § 1 ust. 8 pkt 2, mogą być używane wyłącznie przez: 1) egzaminatorów podczas egzaminu, 2) wykładowców podczas szkolenia kandydatów na egzaminatorów. 10. Dyrektor wyznacza spośród zatrudnionych egzaminatorów: 1) egzaminatora, który koordynuje pracę egzaminatorów, zwanego dalej "koordynatorem", 2) egzaminatora, który nadzoruje prace egzaminatorów i udziela wyjaśnień na skargi złożone przez osoby egzaminowane, zwanego dalej "egzaminatorem nadzorującym", 3) egzaminatora, który dokonuje analizy wyników egzaminu w odniesieniu do egzaminatorów, instruktorów i jednostek szkolących kandydatów na kierowców - z uwzględnieniem podziału na poszczególne kategorie prawa jazdy lub pozwolenia - w okresach kwartalnych, półrocznych i rocznych. 11. Jeżeli w trakcie przeprowadzonego postępowania administracyjnego ujawnione zostaną fakty wskazujące na możliwość popełnienia czynu mającego znamiona wykroczenia lub przestępstwa, o fakcie tym zawiadamia się prokuraturę. Warunki i tryb przeprowadzania egzaminów § 2. 1. Ośrodek egzaminowania, po przyjęciu wymaganych od osoby dokumentów: 1) sprawdza prawidłowość ich wypełnienia i weryfikuje z dokumentem tożsamości, 2) rejestruje ją w ewidencji osób egzaminowanych, o której mowa w § 1 ust. 3, 3) wyznacza termin egzaminu i wydaje zaświadczenie na druku, którego wzór określa załącznik nr 2 do instrukcji. 2. W razie wątpliwości co do autentyczności wymaganych dokumentów, ośrodek egzaminowania przesyła je do właściwego organu wydającego uprawnienia do kierowania pojazdami w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. 3. Warunkiem przeprowadzenia egzaminu jest: 1) przygotowanie, z zastrzeżeniem pkt 2, przez ośrodek egzaminowania przed egzaminem: a) planu egzaminów - na druku według wzoru, który określa załącznik nr 3 do instrukcji, b) dokumentów wymaganych od osób zakwalifikowanych w danym dniu na egzamin oraz imiennych list tych osób - sporządzonych na druku, którego wzór określa załącznik nr 4 do instrukcji, c) sali egzaminacyjnej odpowiadającej wymaganiom, o których mowa w § 21 ust. 1 rozporządzenia, d) pojazdów egzaminacyjnych odpowiadających wymaganiom, o których mowa w § 23 ust. 1 rozporządzenia, e) stanowisk na placu manewrowym odpowiadających wymaganiom określonym w załączniku nr 5 do instrukcji, f) kamizelek, o których mowa w § 23 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli egzamin jest przeprowadzany w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1, g) środków łączności zapewniających porozumiewanie się egzaminatora z osobą egzaminowaną drogą radiową, jeżeli egzamin przeprowadzany jest w zakresie prawa jazdy kategorii A, A1 lub B1, 2) przygotowanie przez osobę, o której mowa w § 23 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, przed egzaminem praktycznym pojazdu egzaminacyjnego, odpowiadającego wymaganiom, o których mowa w § 23 ust. 1 rozporządzenia, 3) rozdzielenie przed egzaminem przez koordynatora zgodnie z planem egzaminów: a) dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 litera b) - egzaminatorom wyznaczonym do przeprowadzenia egzaminu teoretycznego i praktycznego lub jednego z nich, b) testów, o których mowa w § 1 ust. 8 pkt 2 - egzaminatorom wyznaczonym do przeprowadzenia egzaminu teoretycznego lub teoretycznego i praktycznego. 4. Koordynator może dokonywać bieżących zmian w rozdziale pomiędzy egzaminatorów dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 3. 5. Wyniki poszczególnych części egzaminu każdej z egzaminowanych osób egzaminator wpisuje oddzielnie dla każdej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia do: 1) listy, o której mowa w ust. 3 pkt 1 litera b), przez umieszczenie w odpowiednich rubrykach litery: a) "P" - jeżeli wynik jest pozytywny, b) "N" - jeżeli wynik jest negatywny, c) "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu lub egzamin został przerwany z przyczyn, o których mowa w § 18 ust. 6 pkt 3 i ust. 8 pkt 2 rozporządzenia, 2) podania lub skierowania, o którym mowa w § 17 rozporządzenia, przez umieszczenie w odpowiednich rubrykach liter, o których mowa w pkt 1, jeżeli osoba przystąpiła co najmniej do jednej z części egzaminu państwowego, oraz potwierdza je podpisem i pieczątką. 6. Podstawą do uzyskania pozytywnego wyniku całego egzaminu jest uzyskanie pozytywnych wyników z wymaganych egzaminów teoretycznych i praktycznych. 7. Po zakończeniu egzaminu: 1) dla osób umieszczonych na liście - egzaminator potwierdza wpisane wyniki egzaminu podpisem i pieczątką oraz przekazuje listę osobie, o której mowa w § 1 ust. 4, 2) dla ostatniej w danym dniu osoby - ośrodek egzaminowania sporządza, na podstawie list przekazanych przez egzaminatorów, protokół egzaminacyjny na druku, którego wzór określa załącznik nr 6 do instrukcji. Przy wpisywaniu wyników egzaminów stosuje się zasady określone w ust. 5 pkt 1. 8. W przypadku przerwania egzaminu lub odmowy jego przeprowadzenia z przyczyn, o których mowa w § 18 ust. 6 pkt 2-3 i ust. 8 pkt 2 rozporządzenia, odpowiednio egzaminator lub osoba kontrolująca przebieg egzaminu opisuje tę przyczynę w protokole egzaminacyjnym lub sporządza odrębną notatkę dla dyrektora ośrodka egzaminowania. 9. Jeżeli egzaminator ma uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia osoby egzaminowanej, to powinien stosowną uwagę zgłosić na piśmie właściwemu kierownikowi rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej w celu podjęcia przez ten organ czynności określonych w art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy. 10. Po uzyskaniu przez osobę pozytywnego wyniku egzaminu, przeprowadzonego w wymaganym zakresie, ośrodek egzaminowania sprawdza prawidłowość wypełnienia wszystkich dokumentów i niezwłocznie przekazuje je odpowiednio właściwemu organowi wydającemu uprawnienie do kierowania pojazdami lub organowi wydającemu skierowanie na egzamin w trybie art. 114 ustawy. § 3. 1. Ośrodek egzaminowania przechowuje: 1) protokoły egzaminacyjne, które po upływie jednego roku powinny być zszyte w książkę, jako roczne dokumenty trwałego przechowywania, oraz powinny zawierać na ostatniej stronie adnotację osoby, sprawującej w imieniu wojewody nadzór, o liczbie stron i protokołów, z jej podpisem i pieczątką, 2) plany egzaminów i listy osób zakwalifikowanych na egzamin - przez okres co najmniej 1 miesiąca. 2. Na wniosek osoby ośrodek egzaminowania przesyła złożone przez nią dokumenty do wskazanego ośrodka egzaminowania, dołączając: 1) wniosek o przesłanie dokumentów, 2) informację o uzyskanych przez nią wynikach egzaminów, zakresie tych egzaminów oraz datach ich przeprowadzenia. Zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych § 4. 1. Egzamin teoretyczny przeprowadzany w formie pisemnego testu polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zawarte w wybranym przez osobę systemem losowym teście: 1) spośród testów, o których mowa w § 1 ust. 8 pkt 2 litera a), jeżeli ubiega się o prawo jazdy lub podlega sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie, 2) od dnia 1 stycznia 1999 r. spośród testów, o których mowa w § 1 ust. 8 pkt 1 litera b), jeżeli ubiega się o pozwolenie lub podlega sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie. 2. Testy, o których mowa w ust. 1, składają się z testu zasadniczego i testu specjalistycznego albo jednego z nich. 3. Udzielenie odpowiedzi na pytanie, zawarte w teście, polega na wyborze z trzech zaproponowanych odpowiedzi oznaczonych literami A, B i C wszystkich odpowiedzi prawidłowych i wpisaniu przez osobę ich oznaczeń do odpowiednich rubryk imiennego arkusza, zwanego dalej "arkuszem odpowiedzi", którego wzór określa załącznik nr 7 do instrukcji. 4. Każde pytanie zawarte w teście posiada jedną, dwie lub trzy odpowiedzi prawidłowe, przy czym jeżeli osoba nie wybrała dla określonego pytania wszystkich liter, oznaczających odpowiedzi prawidłowe, lub wybrała odpowiedź nieprawidłową, to należy uznać, że popełniła jeden błąd. 5. W trakcie trwania egzaminu: 1) osoba może poprawiać udzielone odpowiedzi przez skreślenie niewłaściwej litery i opatrzenie poprawki własnym podpisem, 2) w sali egzaminacyjnej przebywać może nie więcej niż 20 osób egzaminowanych. § 5. 1. Egzamin teoretyczny, przeprowadzany w formie ustnej, polega na ustnym wskazaniu odpowiedzi na przeczytane osobie pytania: 1) zawarte w wybranym przez nią systemem losowym teście spośród testów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, jeżeli ubiega się o prawo jazdy lub podlega sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie, 2) przygotowane przez egzaminatora, a od dnia 1 stycznia 1999 r. zawarte w wybranym przez nią systemem losowym teście spośród testów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, jeżeli ubiega się o pozwolenie lub podlega sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie. 2. Do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zasady określone w § 4 ust. 3-5, z tym że: 1) pytanie czyta osobie egzaminator lub tłumacz przysięgły, 2) wskazane ustnie odpowiedzi lub poprawki wpisuje do arkusza odpowiedzi osoba lub egzaminator, 3) w sali egzaminacyjnej przebywać może tylko jedna osoba egzaminowana. § 6. 1. Egzamin teoretyczny, przeprowadzany za pomocą komputerowego urządzenia egzaminacyjnego, w stosunku do osób ubiegających się o prawo jazdy lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie, polega na wskazaniu przy jego użyciu odpowiedzi na wyświetlane systemem losowym pytania zawarte w testach, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 (stanowiące bank pytań). 2. Do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zasady określone w § 4 ust. 3-4 i 5 pkt 2, z tym że: 1) w trakcie trwania egzaminu osoba może poprawiać udzielone odpowiedzi, 2) wyniki egzaminu są drukowane przez urządzenie, o którym mowa w ust. 1, w postaci arkusza zawierającego: a) nazwisko i imię osoby, b) numer ewidencyjny i numer PESEL lub datę urodzenia osoby, c) zakres egzaminu, d) numery kolejno wyświetlonych osobie pytań i odpowiadające im numery pytań w banku pytań oraz oznaczenia literowe udzielonych przez nią odpowiedzi, jeżeli odpowiedź jest nieprawidłowa, e) liczbę błędów, oddzielnie dla każdej kategorii prawa jazdy oraz dla testu zasadniczego i specjalistycznego lub jednego z nich, odpowiednio do zakresu egzaminu, f) pozytywny lub negatywny wynik egzaminu - oddzielnie dla każdej kategorii prawa jazdy. § 7. 1. Zakres egzaminu teoretycznego, dopuszczalną liczbę błędów oraz czas jego trwania dla osób ubiegających się o prawo jazdy lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie określa tabela 1. Tabela 1 Poz.Kategoria prawa jazdyZakres pytań w teście zasadniczymZakres pytań w teście specjalistycznymDopuszczalna liczba błędów w teście zasadniczymDopuszczalna liczba błędów w teście specjalistycznymŁączna dopuszczalna liczba błędówCzas trwania egzaminu w min. 12345678 1B lub B11-18-2-225 2A, A1 lub T1-121-6--225 3C, C1, D lub D11-12*)1-182*)2-25, 40*) 4Trolejbusowa1-121-6**)--225 5M1-12-2--15 Objaśnienia: *) Dotyczy osób nie posiadających prawa jazdy kategorii B. **) Dotyczy testu specjalistycznego dla kategorii D prawa jazdy. 2. Osoba może przystąpić do egzaminu teoretycznego w zakresie więcej niż jednej z kategorii prawa jazdy określonych w: 1) poz. 1 i 2 tabeli 1 i wtedy czas egzaminu przedłuża się o 10 min. dla każdej dodatkowej kategorii prawa jazdy, 2) poz. 3 tabeli 1 i wtedy czas egzaminu przedłuża się o 25 min. dla każdej dodatkowej kategorii prawa jazdy. 3. Zakres egzaminu teoretycznego, dopuszczalna liczba błędów oraz czas jego trwania dla osób ubiegających się o pozwolenie lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie odpowiadają wielkością określonym w poz. 1 tabeli 1. 4. Wynik egzaminu teoretycznego uznaje się za pozytywny, jeżeli na pytania objęte zakresem egzaminu osoba udzieliła nie więcej błędnych odpowiedzi niż określono w tabeli 1. § 8. 1. Przed rozpoczęciem egzaminu teoretycznego egzaminator: 1) sprawdza tożsamość osób przystępujących do egzaminu oraz zgodność danych personalnych z listą, o której mowa w § 2 ust. 3 pkt 1 litera b), 2) wydaje osobom egzaminowanym przygotowane przez ośrodek egzaminowania druki arkuszy odpowiedzi, jeżeli egzamin prowadzony jest w formie pisemnego testu lub w formie ustnej; nie dotyczy osób posiadających orzeczenie lekarskie z adnotacją o istnieniu dysfunkcji uniemożliwiającej poprawne pisanie, 3) wyjaśnia szczegółowe zasady egzaminu, podając: a) sposób wypełnienia arkusza odpowiedzi, jeżeli egzamin jest prowadzony z jego użyciem, b) zakres, formę i czas trwania egzaminu, c) sposób udzielania odpowiedzi i dokonywania poprawek, d) kryteria oceny egzaminu, e) informację o zakazie posługiwania się wszelkimi pomocami bądź opuszczania sali bez zgody egzaminatora pod groźbą przerwania egzaminu i uzyskania wyniku negatywnego, 4) upewnia się o zrozumieniu zasad egzaminu, o których mowa w pkt 3. 2. Po wykonaniu czynności, o których mowa w ust. 1, egzaminator: 1) umożliwia osobie wybranie systemem losowym odpowiedniego testu i podaje czas rozpoczęcia oraz zakończenia egzaminu, jeżeli jest on przeprowadzany w formie pisemnego testu lub ustnej, 2) uruchamia komputerowe urządzenie egzaminacyjne, jeżeli egzamin przeprowadzany jest z jego wykorzystaniem. 3. Po zakończeniu egzaminu teoretycznego: 1) osoba egzaminowana zwraca egzaminatorowi otrzymany test oraz arkusz odpowiedzi, 2) egzaminator: a) sprawdza poprawność wypełnienia zwróconych przez osoby egzaminowane arkuszy odpowiedzi oraz poprawność udzielonych odpowiedzi, b) wpisuje do arkuszy, o których mowa w literze a): - liczbę popełnionych błędów, - wynik egzaminu dla każdej kategorii prawa jazdy, objętej zakresem egzaminu, oraz potwierdza go podpisem i pieczątką, c) sprawdza poprawność wydruku wyników egzaminu, jeżeli egzamin był przeprowadzany z wykorzystaniem komputerowego urządzenia egzaminacyjnego, d) ogłasza osobom egzaminowanym wynik egzaminu (pozytywny lub negatywny) oraz podaje liczbę popełnionych błędów - oddzielnie dla każdej kategorii prawa jazdy objętej zakresem egzaminu, e) wpisuje wyniki egzaminu do listy, o której mowa w § 2 ust. 3 pkt 1 litera b). 8. Ośrodek egzaminowania przechowuje arkusze odpowiedzi lub wydruki wyników egzaminu, o których mowa w ust. 3 pkt 2 litera c), przez okres co najmniej 30 dni. Zasady przeprowadzania egzaminu praktycznego § 9. 1. Egzamin praktyczny polega na: 1) wykonaniu na placu manewrowym zadań określonych: a) w tabeli 2 - zgodnie z techniką kierowania pojazdem i kryteriami określonymi w tabeli 3, jeżeli osoba jest egzaminowana w zakresie jednej z kategorii prawa jazdy, b) w tabeli 4 - zgodnie z techniką kierowania pojazdem i kryteriami określonymi w tabeli 5, jeżeli osoba jest egzaminowana w zakresie pozwolenia, 2) wykonaniu w ruchu drogowym programu egzaminacyjnego: a) obejmującego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, co najmniej zadania określone w tabeli 6 - zgodnie z przepisami ruchu drogowego i techniką kierowania pojazdem, b) w czasie nie mniejszym niż określono w tabeli 7. Tabela 2 Poz.Zadania egzaminacyjneKategorie prawa jazdy 123 1Przygotowanie do jazdy i ruszenie z miejscawszystkie 2Jazda pasem ruchu do przodu i tyłu*)B, B1, C, C1, D, D1, T, M, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E, trolejbusowa 3Parkowanie skośne (wjazd przodem - wyjazd tyłem)B, B1, C, C1, D, D1, T, M, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E 4Parkowanie prostopadłe (wjazd tyłem - wyjazd przodem)B, B1, C, C1, D, D1, T, M, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E 5Parkowanie równoległe (wjazd tyłem - wyjazd przodem)B, B1, C, C1, D, D1, M, trolejbusowa 6ZawracanieB, B1, C, C1, M 7Ruszanie z miejsca do przodu na wzniesieniuA, A1, B, B1, C, C1, D, D1, T, M, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E 8Slalom (jazda po łukach w kształcie cyfry 8 i pomiędzy 5 pachołkami)A, A1 Objaśnienia: *) W zakresie prawa jazdy kategorii trolejbusowej dotyczy tylko jazdy do przodu. Tabela 3 Poz.Pozycja zadania z tabeli 2Kryteria 123 11- właściwe ustawienie lusterek i fotela, - zapięcie pasów bezpieczeństwa (jeżeli pojazd jest w nie wyposażony), - sprawdzenie stanu lampek kontrolnych pojazdu, - upewnienie się o możliwości jazdy, - płynne ruszenie, 22- dla kategorii B, B1, M, C, C1, D1 - płynna jazda pasem ruchu do przodu i tyłu, - dla kategorii D, T, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E, trolejbusowej: - płynna jazda do przodu pasem ruchu, - cofanie z możliwością zatrzymania i ponowienia jazdy do przodu, w czasie nie dłuższym niż 5 min., - nienajeżdżanie na linie ograniczające pas, - zatrzymanie pojazdu przed końcem i początkiem pasa w odległości nie większej niż 0,4 m od linii zatrzymania, 33, 4- właściwe sygnalizowanie zamiaru zmiany kierunku jazdy, - płynne wykonanie parkowania, - pozycja pojazdu na stanowisku: - w środku stanowiska, - równolegle do bocznych linii, 45- właściwe sygnalizowanie zamiaru zmiany kierunku jazdy, - płynne wykonanie parkowania, - pozycja pojazdu na stanowisku: - równolegle do krawężnika, - nie dalej niż 0,3 m od krawężnika, 56- właściwe sygnalizowanie zamiaru zmiany kierunku jazdy, - sposób zawracania, - nie więcej niż 3 zmiany kierunku jazdy, - nienajeżdżanie na krawężniki, 67przy ruszaniu pojazd nie powinien cofnąć się więcej niż 0,2 m, a silnik nie powinien zgasnąć 78- 5-krotny przejazd po łukach w kształcie cyfry 8 i 2-krotny przejazd pomiędzy 5 pachołkami bez podpierania się nogami, najeżdżania na linie, potrącania pachołków, - upewnianie się o możliwości skręcenia. Tabela 4 Poz.Zadania egzaminacyjne 12 1Przygotowanie do jazdy i ruszenie z miejsca 2Jazda do przodu i tyłu po prostej i łuku 3Dojazd do zwrotnicy i ustawienie jej na pożądany kierunek oraz przejazd 4Dojazd do stojącego wagonu i ich połączenie mechaniczne oraz elektryczne 5Przejazd wagonem wieloczłonowym lub składem co najmniej 2-wagonowym 6Jazda awaryjna jednym wagonem lub przy wykorzystaniu jednej z grup silników 7Przejazd przez myjnię wagonów 8Wjazd na stanowisko postojowe Tabela 5 Poz.Pozycja zadania z tabeli 4Kryteria 123 11- właściwe ustawienie fotela i lusterek, - sprawdzenie: - połączenia wagonów, - działania hamulców, pantografu, przetwornicy, piasecznic, oświetlenia wagonu, - mechanizmu otwierania i zamykania drzwi wagonów, - upewnienie się o możliwości jazdy, - płynne ruszenie, 22płynna jazda do przodu i tyłu, zatrzymanie wagonu w określonych miejscach, 33- zatrzymanie wagonu przed zwrotnicą w odległości nie mniejszej niż 0,5 m, - właściwe ustawienie zwrotnicy i odpowiedni najazd na iglicę zwrotnicy, 44- dojazd do stojącego wagonu na odległość nie większą niż 0,1 m, - właściwe połączenie wagonów, 55, 6- płynna jazda, przejazd pod izolatorem sekcyjnym, - właściwa kolejność wykonywania czynności umożliwiających: - jazdę jednym sprawnym wagonem, - przy wykorzystaniu jednej grupy silników, 67, 8- właściwe przygotowanie wagonu do przejazdu przez myjnię oraz utrzymanie odpowiedniej prędkości przejazdu przez nią, - zatrzymanie wagonu w odpowiednim miejscu na stanowisku postojowym oraz jego zabezpieczenie na okres postoju. Tabela 6 Poz.Zadania egzaminacyjne 12 1- wjazd na drogę z obiektu przydrożnego, 2- jazda drogami dwukierunkowymi jedno i dwujezdniowymi: - o różnej liczbie wyznaczonych i nie wyznaczonych pasów ruchu, - posiadającymi odcinki proste i łuki, wzniesienia i spadki, obniżone i podwyższone dopuszczalne prędkości, 3- jazda drogami jednokierunkowymi o różnej liczbie wyznaczonych i nie wyznaczonych pasów ruchu, 4- przejazd przez skrzyżowania: - równorzędne (trzy i czterowlotowe), - oznakowane znakami ustalającymi pierwszeństwo przejazdu (znak A 7, B 20, D 1 oraz w połączeniu z tabliczkami H 15 a i b), - z sygnalizacją świetlną, - na których ruch odbywa się wokół wyspy, - dwupoziomowe (wjazd i zjazd)*), 5- przejazd przez przejścia dla pieszych, 6- przejazd przez torowisko tramwajowe**) i kolejowe*) oraz obok przystanku tramwajowego**) i autobusowego, 7- wykonanie manewrów: - wyprzedzania, omijania, wymijania, - zmiany pasa ruchu i kierunku jazdy w lewo, prawo oraz zawracania *) Dotyczy miast posiadających przejazd kolejowy lub skrzyżowanie dwupoziomowe, położone w odległości nie większej niż 2,5 km od placu manewrowego. **) Dotyczy miast z komunikacją tramwajową. Tabela 7 Poz.Rodzaj uprawnieńCzas trwania jazdy w ruchu drogowym [min.] 123 1Prawo jazdy kategorii: A, A1, B1, T, M15 B, C, C1, D, D1, B+E25 C+E, D+E, D1+E, C1+E, trolejbusowej30 2Pozwolenie35 2. Osoby egzaminowane w zakresie pozwolenia i prawa jazdy kategorii trolejbusowej wykonują możliwe do zrealizowania ze względu na położenie torowiska i sieci trakcyjnej zadania określone w tabeli 6. 3. Trasę egzaminacyjną: 1) należy tak dobrać, aby natężenie ruchu (w godzinach szczytu) na elementach drogi określonych w poz. 1-6 tabeli 6 nie było mniejsze niż 400 pojazdów/h na jeden pas ruchu; nie dotyczy egzaminów prowadzonych w zakresie prawa jazdy kategorii T i trolejbusowej, 2) na której prowadzony jest egzamin w zakresie prawa jazdy kategorii A, A1, B1, T lub M określa ośrodek egzaminowania w porozumieniu z wojewodą; plan z przebiegiem tych tras wywiesza się w ogólnie dostępnym miejscu ośrodka egzaminowania. § 10. Przed rozpoczęciem egzaminu praktycznego egzaminator: 1) sprawdza tożsamość osób przystępujących do egzaminu oraz zgodność danych personalnych z listą, o której mowa w § 2 ust. 3 pkt 1 litera b), 2) upewnia się o zrozumieniu zasad przeprowadzania tego egzaminu. § 11. Podczas egzaminu praktycznego: 1) w pojeździe egzaminacyjnym, z zastrzeżeniem pkt 3, może przebywać: a) tylko jedna osoba egzaminowana, b) egzaminator, który ocenia wykonanie zadań egzaminacyjnych, zajmując miejsce obok osoby egzaminowanej lub w pobliżu pojazdu, jeżeli egzamin prowadzony jest na placu manewrowym, c) osoba, o której mowa w § 19 ust. 1 rozporządzenia, 2) na placu manewrowym zadania egzaminacyjne powinny być wykonywane w kolejności określonej w tabeli 2 lub 4, 3) w ruchu drogowym, w zakresie prawa jazdy kategorii A, A1 lub B1, egzaminator ocenia wykonanie zadań egzaminacyjnych z innego pojazdu egzaminacyjnego, jadącego za osobą egzaminowaną, mając zapewnioną możliwość porozumiewania się z nią drogą radiową, 4) egzaminator przekazuje osobie egzaminowanej polecenia dotyczące kierunku jazdy lub wykonania określonego zadania egzaminacyjnego; polecenia te nie mogą być sprzeczne z obowiązującymi na drodze zasadami ruchu bądź stwarzać możliwość zagrożenia jego bezpieczeństwa. § 12. 1. Osoba egzaminowana uzyskuje: 1) pozytywny wynik egzaminu praktycznego, jeżeli poprawnie wykonała zadania, o których mowa w § 9, 2) negatywny wynik egzaminu praktycznego, jeżeli: a) dwukrotnie nieprawidłowo wykonała to samo zadanie egzaminacyjne, b) zachodzą okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 7 rozporządzenia. 2. Przy ocenianiu kwalifikacji osoby egzaminowanej egzaminator zwraca szczególną uwagę na: 1) sposób wykonywania manewrów na drodze, 2) zachowanie wobec innych uczestników ruchu drogowego, 3) umiejętność oceny potencjalnych lub rzeczywistych zagrożeń na drodze, 4) skuteczność reagowania w przypadku powstania zagrożenia, 5) dynamikę i kulturę jazdy, 6) sposób używania mechanizmów sterowania pojazdem. 3. Po zakończeniu egzaminu praktycznego dla określonej osoby egzaminator: 1) informuje ją o wyniku egzaminu, a jeżeli wynik jest negatywny - podaje przyczyny jego uzyskania, 2) wpisuje wynik egzaminu do listy, o której mowa w § 2 ust. 3 pkt 1 litera b). Załącznik nr 1 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych Wzór pieczątki egzaminatora Ilustracja Załącznik nr 2 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych Format A5, układ poziomy. Ilustracja Załącznik nr 3 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych Format A4, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 4 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych I. Lista osób zakwalifikowanych na egzamin w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C, D, T, B+E, C+E lub D+E Ilustracja II. Lista osób zakwalifikowanych na egzamin w zakresie prawa jazdy kategorii M, trolejbusowej lub pozwolenia Ilustracja Załącznik nr 5 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych § 1. Plac manewrowy powinien być wyposażony w: 1) stanowiska o wymiarach określonych w tabeli 1 i 2 - odpowiednio do kategorii prawa jazdy, 2) sieć trakcyjną - przy kategorii trolejbusowej prawa jazdy, 3) torowisko i sieć trakcyjną - przy pozwoleniu, - umożliwiające sprawdzenie umiejętności wykonywania manewrów podstawowych. § 2. Stanowiska wymienione w tabeli 1: 1) w poz. 1-4 - powinny być wyznaczone białymi lub żółtymi liniami o szerokości 0,1 m - 0,15 m oraz uzupełnione na krawędziach pachołkami drogowymi z tyczkami lub tyczkami o wysokości co najmniej: a) 0,5 m dla pachołków, b) 1,0 m dla tyczek stosowanych na stanowiskach odnoszących się do kategorii A, A1, B lub B1 prawa jazdy oraz 2,0 m dla tyczek stosowanych na stanowiskach odnoszących się do pozostałych uprawnień do kierowania pojazdami, 2) w poz. 4 i 5 - powinny mieć umieszczone na krawędzi jezdni krawężniki. § 3. Stanowisko wymienione w tabeli 2 powinno być wyznaczone liniami i pachołkami, o których mowa w § 2. Tabela 1 Ilustracja Tabela 2 Ilustracja Załącznik nr 6 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych I. Protokół egzaminacyjny z wyników egzaminów prowadzonych w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C, D, T, B+E, C+E lub D+E Format A4, układ pionowy. Strona 1 + kolejne Ilustracja II. Protokół egzaminacyjny z wyników egzaminów prowadzonych w zakresie prawa jazdy kategorii M lub trolejbusowego oraz pozwolenia. Format A4, układ pionowy. Strona 1 + kolejne Ilustracja Załącznik nr 7 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych Format A5, układ pionowy. Ilustracja Załącznik nr 9 I. Format A5, układ pionowy - obowiązuje do dnia 30 czerwca 1999 r. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja II. Format A5, układ pionowy - obowiązuje od dnia 1 lipca 1999 r. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 10 Format A5, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 11 Format A5, układ pionowy. Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 12 Format A5 - układ pionowy Ilustracja Załącznik nr 13 Wzór legitymacji instruktora. Rozmiar: 74 mm × 105 mm (× 2). Kolor tła: szary (strony - 4, 1), biały (strony - 2, 3). Napisy w kolorze czarnym. Strony: 4, 1, 2, 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Wzór legitymacji egzaminatora. Rozmiar: 74 mm × 105 mm (× 2). Kolor tła: czarny (strony - 4, 1), biały (strony - 2, 3). Kolor napisów: biały (strona - 1), czarny (strony - 2, 3). Strony: 4, 1, 2, 3 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 29 maja 1998 r. w sprawie zasad wynagradzania oraz wymogów kwalifikacyjnych pracowników Biura Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. (Dz. U. Nr 73, poz. 463) Na podstawie art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2, w związku z art. 48 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się: 1) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników Biura Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji zatrudnionych na stanowiskach urzędników państwowych, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników zatrudnionych na stanowiskach obsługi w Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku, nie więcej jednak niż o 1/3 tego okresu. § 3. W zakresie nie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy § 5, 6, 8-10 i 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów administracji rządowej i innych jednostek (Dz. U. Nr 49, poz. 306). § 4. Traci moc zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 maja 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania oraz wymogów kwalifikacyjnych pracowników Biura Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (Mon. Pol. Nr 24, poz. 284, z 1996 r. Nr 40, poz. 392 i z 1997 r. Nr 29, poz. 267). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 maja 1998 r. (poz. 463) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW BIURA KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH URZĘDNIKÓW PAŃSTWOWYCH Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego wykształcenieliczba lat pracy zawodowej (w tym na stanowisku kierowniczym) 123456 1dyrektor Biurawyższe8/5XX-XXIdo 10 2wicedyrektor Biura, dyrektor departamentuwyższe7/4XIX-XXIdo 10 3wicedyrektor departamentu, główny księgowy, naczelnik samodzielnego wydziałuwyższe7/3XVIII-XXdo 9 główny specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze ekspert, asystentwyższe 4naczelnik wydziału, główny specjalistawyższe7XVII-XIXdo 9 5radca prawnywyższe prawnicze + uprawnienia XVII-XIXdo 9 6zastępca naczelnika wydziałuwyższe6XV-XVIIdo 7 7starszy rzeczoznawcawyższe5XIV-XVIIdo 6 8aspirantwyższe5XII-XVIdo 2 średnie8 9starszy specjalista, rzeczoznawcawyższe4XII-XV- 10starszy inspektor bhp, ppoż.średnie5XI-XVdo 3 11specjalistawyższe3XI-XIV- 12starszy radcawyższe2XI-XIII- starszy księgowy, starszy dyspozytorwyższe lub średnie specjalistyczne 13radca, księgowy, sekretarz przewodniczącego, dyrektorawyższe1X-XII- średnie2 14referent prawnywyższe prawnicze-VIII-XII- 15starszy referentśrednie-VI-XI- 16referentśrednie-V-VIII- Załącznik nr 2 TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH OBSŁUGI W BIURZE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego wykształcenieliczba lat pracy zawodowej 123456 1kierownik kancelarii, kierownik archiwumwyższe2XII-XVIdo 4 średnie6 2starszy inspektor bhp, ppoż.średnie5XI-XVdo 3 3kierowca-mechanik, kierowca-zaopatrzeniowiecśrednie + prawo jazdy kat. B, C, E4XII-XIV- 4rzemieślnik specjalistaśrednie zawodowe lub tytuł mistrza4XII-XIII- 5starszy rzemieślnikzasadnicze zawodowe3XI-XII- 6kierowcaśrednie lub podstawowe + prawo jazdy kat. B, C, E3XI-XII- 7archiwista, starsza maszynistkaśrednie3X-XI- 8rzemieślnik wykwalifikowanyzasadnicze lub podstawowe + dyplom czeladnika2X-XI- 9maszynistkaśrednie-IX-X- 10rzemieślnik przyuczony, robotnik gospodarczy, starszy strażnik, starsza sprzątaczkapodstawowe-VIII-IX- 11starsza telefonistkaśrednie lub podstawowe2VIII-IX- 12portier, woźna, strażnikpodstawowe-VII-VIII- 13sprzątaczkapodstawowe-VI-VII- Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I500-650 II520-720 III540-800 IV560-830 V580-880 VI600-940 VII620-1 000 VIII650-1 100 IX700-1 200 X750-1 250 XI800-1 350 XII850-1 400 XIII900-1 450 XIV950-1 500 XV1 000-1 650 XVI1 050-1 750 XVII1 150-1 850 XVIII1 200-2 000 XIX1 250-2 200 XX1 300-2 300 XXI1 350-2 500 Załącznik nr 4 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO StawkaProcent najniższego wynagrodzenia*) 1do 35% 2do 50% 3do 65% 4do 80% 5do 95% 6do 110% 7do 125% 8do 150% 9do 175% 10do 200% *) Przez najniższe wynagrodzenie rozumie się najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii zaszeregowania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 29 maja 1998 r. w sprawie nadania statutu Biuru Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. (Dz. U. Nr 73, poz. 464) Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Biuru Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 maja 1998 r. (poz. 464) STATUT BIURA GENERALNEGO INSPEKTORA OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH I. Postanowienia ogólne § 1. 1. Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, zwane dalej "Biurem", jest jednostką pomocniczą Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, zwanego dalej "Generalnym Inspektorem", powołaną na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883), zwanej dalej "ustawą". 2. Biuro zapewnia wykonanie zadań wynikających z kompetencji Generalnego Inspektora określonych w ustawie, a także w innych przepisach powszechnie obowiązującego prawa. § 2. Siedzibą Biura jest m.st. Warszawa. II. Zasady działania Biura § 3. 1. Biurem kieruje Dyrektor Biura powoływany i odwoływany przez Generalnego Inspektora. 2. Dyrektor Biura zapewnia funkcjonowanie Biura, warunki jego działania i organizację pracy, a także za zgodą Generalnego Inspektora określa liczbę etatów w Biurze oraz ich podział między poszczególne statutowe jednostki organizacyjne Biura. 3. Generalny Inspektor sprawuje nadzór nad pracą Biura, a także przysługują mu uprawnienia i obowiązki pracodawcy wobec pracowników Biura. § 4. 1. Generalny Inspektor może upoważnić w formie pisemnej osoby zatrudnione na stanowiskach inspektorów do dokonywania w jego imieniu czynności, o których mowa w art. 14 ustawy. 2. Upoważnienie może być jednorazowe, tj. udzielone do wykonania czynności określonej w jego treści, lub stałe do dokonywania czynności, o których mowa w ust. 1, w oznaczonym czasie, nie dłuższym jednak niż do końca kadencji Generalnego Inspektora. 3. Upoważnienie opatruje się pieczęcią okrągłą Generalnego Inspektora. 4. Generalny Inspektor prowadzi rejestr wydanych upoważnień, a także określa, w drodze zarządzenia, tryb przechowywania oraz zwrotu i likwidacji udzielonych upoważnień. § 5. 1. Generalny Inspektor może upoważnić w formie pisemnej dyrektorów statutowych jednostek organizacyjnych Biura do wydawania w jego imieniu decyzji, o których mowa w art. 18, 21 i 44 ustawy, oraz do wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy. 2. Generalny Inspektor może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub osobom fizycznym do dokonywania w jego imieniu czynności cywilnoprawnych lub faktycznych w zakresie właściwości Biura. III. Organizacja Biura § 6. 1. Statutowymi jednostkami organizacyjnymi Biura są: 1) Gabinet Generalnego Inspektora, 2) Departament Prawny, 3) Departament Inspekcji, 4) Departament Rejestracji Zbiorów Danych Osobowych, 5) Departament Informatyki, 6) Departament Administracyjno-Budżetowy. 2. Statutowymi jednostkami organizacyjnymi Biura kierują dyrektorzy tych jednostek. 3. Generalny Inspektor może powoływać komisje jako organy pomocnicze i opiniodawczo-doradcze, określając cel ich powołania, skład osobowy, zakres zadań i tryb działania. § 7. 1. Gabinet Generalnego Inspektora realizuje bezpośrednio obsługę Generalnego Inspektora w zakresie wykonywania przez niego zadań wynikających z przepisów obowiązującego prawa. 2. Do zadań Gabinetu Generalnego Inspektora należy w szczególności: 1) organizowanie i koordynowanie spotkań z udziałem Generalnego Inspektora, 2) prowadzenie Kancelarii Głównej, Kancelarii Tajnej i Archiwum, 3) zapewnienie obsługi organizacyjnej, 4) obsługa prasowa, 5) obsługa kontaktów międzynarodowych, 6) prowadzenie spraw personalnych, 7) obsługa komisji powoływanych przez Generalnego Inspektora, 8) prowadzenie sprawozdawczości Biura. § 8. Departament Prawny w szczególności: 1) opracowuje projekty decyzji Generalnego Inspektora, wydawanych w przypadkach przewidzianych w ustawie, 2) przygotowuje opinie prawne w sprawach przedstawianych przez Generalnego Inspektora, Dyrektora Biura oraz dyrektorów departamentów, 3) opracowuje projekty stanowiska Generalnego Inspektora w sprawach związanych z projektami aktów normatywnych dotyczących ochrony danych osobowych, 4) zapewnia obsługę prawną Biura. § 9. Departament Inspekcji w szczególności: 1) wykonuje zadania związane z prowadzeniem przez Generalnego Inspektora kontroli zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych, 2) załatwia sprawy związane z wydawaniem upoważnień do wykonywania czynności kontrolnych oraz rejestrem tych upoważnień, 3) rozpatruje skargi i wnioski kierowane do Generalnego Inspektora, prowadzi analizę skarg i wniosków oraz przedstawia Generalnemu Inspektorowi sprawozdania z ich załatwienia. § 10. Departament Rejestracji Zbiorów Danych Osobowych wykonuje zadania związane w szczególności z: 1) przyjmowaniem zgłoszeń zbiorów do rejestru danych osobowych, 2) prowadzeniem rejestru zbiorów danych osobowych, 3) wydawaniem zaświadczeń o zarejestrowaniu zbioru, 4) udostępnianiem danych zawartych w rejestrze, 5) przygotowaniem projektów decyzji o odmowie zarejestrowania zbioru. § 11. Departament Informatyki wykonuje zadania związane w szczególności z: 1) zabezpieczeniem dostępu do systemu informatycznego Biura, 2) oceną wniosków o wpis do rejestru zbiorów danych osobowych pod kątem zgodności z wymogami technicznymi i organizacyjnymi, 3) prowadzeniem inspekcji, 4) podejmowaniem przedsięwzięć w zakresie stosowania i doskonalenia informatycznych metod ochrony danych osobowych. § 12. Departament Administracyjno-Budżetowy zapewnia obsługę administracyjno-organizacyjną, finansową, gospodarczą, techniczno-remontową oraz w zakresie zaopatrzenia. IV. Postanowienia końcowe § 13. Tryb pracy Biura, a także organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań statutowych jednostek organizacyjnych Biura określa Generalny Inspektor w drodze zarządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 maja 1998 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1998 r. (Dz. U. Nr 73, poz. 465) Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z rezerwy środków na wynagrodzenia, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156), przeznacza się dla: 1) zespołów pracowniczych, funkcjonujących w strukturach urzędów w dziale 91 - Administracja państwowa, realizujących zadania związane z usuwaniem skutków powodzi - 1 404 000 zł, na 90 etatów na okres od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., 2) Ministerstwa Finansów - 73 240 zł, na 1 etat od dnia 1 lutego 1998 r. dla osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe. 2. Środki na wynagrodzenia i etaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w podziale na poszczególne części budżetu, z uwzględnieniem terminu ich uruchomienia, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 maja 1998 r. (poz. 465) ŚRODKI NA WYNAGRODZENIA I ETATY DLA ZESPOŁÓW PRACOWNICZYCH, FUNKCJONUJĄCYCH W STRUKTURACH URZĘDÓW W DZIALE 91 - ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA, REALIZUJĄCYCH ZADANIA ZWIĄZANE Z USUWANIEM SKUTKÓW POWODZI WyszczególnienieŚrodki na wynagrodzenia w złKalkulacyjna liczba etatów ogółemw tym podwyżka od 1 kwietnia 1998 r. 1234 Część 60 Główny Urząd Nadzoru Budowlanego93 6008 2086 Część 85/07 województwo bielskie62 4005 4724 Część 85/15 województwo częstochowskie62 4005 4724 Część 85/21 województwo gorzowskie46 8004 1043 Część 85/23 województwo jeleniogórskie62 4005 4724 Część 85/25 województwo kaliskie46 8004 1043 Część 85/27 województwo katowickie109 2009 5767 Część 85/29 województwo kieleckie46 8004 1043 Część 85/31 województwo konińskie15 6001 3681 Część 85/35 województwo krakowskie46 8004 1043 Część 85/39 województwo legnickie62 4005 4724 Część 85/41 województwo leszczyńskie46 8004 1043 Część 85/43 województwo lubelskie15 6001 3681 Część 85/49 województwo nowosądeckie78 0006 8405 Część 85/53 województwo opolskie93 6008 2086 Część 85/67 województwo radomskie46 8004 1043 Część 85/69 województwo rzeszowskie31 2002 7362 Część 85/73 województwo sieradzkie15 6001 3681 Część 85/75 województwo skierniewickie15 6001 3681 Część 85/83 województwo tarnobrzeskie62 4005 4724 Część 85/85 województwo tarnowskie62 4005 4724 Część 85/87 województwo toruńskie15 6001 3681 Część 85/89 województwo wałbrzyskie78 0006 8405 Część 85/93 województwo wrocławskie124 80010 9448 Część 85/97 województwo zielonogórskie62 4005 4724 Razem1 404 000123 12090 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie ustalenia regulaminu Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. (Dz. U. Nr 73, poz. 466) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538, Nr 88, poz. 554 i Nr 140, poz. 940) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się regulamin Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego określający organizację pracy oraz zasady i tryb działania Rady Funduszu, stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Traci moc zarządzenie nr 20 Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 1995 r. w sprawie ustalenia regulaminu Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 7, poz. 21). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 1998 r. (poz. 466) REGULAMIN RADY BANKOWEGO FUNDUSZU GWARANCYJNEGO § 1. Rada Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, zwana dalej "Radą Funduszu", działa na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538, Nr 88, poz. 554 i Nr 140, poz. 940), zwanej dalej "ustawą", rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (Dz. U. Nr 21, poz. 113 i z 1997 r. Nr 126, poz. 808), zwanego dalej "statutem Funduszu", oraz niniejszego regulaminu. Organizacja pracy, posiedzenia Rady Funduszu § 2. W celu wykonywania statutowych zadań Rada Funduszu uchwala harmonogram prac. § 3. 1. Posiedzenia Rady Funduszu zwołuje przewodniczący Rady Funduszu zgodnie z przyjętym harmonogramem. 2. Posiedzenie Rady Funduszu przewodniczący Rady Funduszu zwołuje w każdym przypadku podejmowania przez Fundusz działań, do których zobowiązany jest na podstawie ustawy lub statutu, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu. 3. Posiedzenie Rady Funduszu jest zwoływane także na pisemny wniosek co najmniej 2 członków Rady Funduszu lub co najmniej 2 członków Zarządu Funduszu, złożony na ręce przewodniczącego Rady. Wniosek określa przedmiot posiedzenia Rady Funduszu. 4. Posiedzenie Rady, zwołane w trybie określonym w ust. 3, odbywa się nie później niż w terminie 10 dni od dnia zgłoszenia wniosku przewodniczącemu Rady. 5. Zawiadomienie o posiedzeniu Rady Funduszu wraz z porządkiem obrad powinno być doręczone członkom Rady Funduszu co najmniej na 7 dni przed jego terminem. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący Rady może ten termin skrócić do 2 dni. § 4. Przewodniczący Rady otwiera i prowadzi posiedzenia Rady Funduszu. W razie nieobecności przewodniczącego Rady obrady prowadzi członek Rady Funduszu, wskazany pisemnie przez przewodniczącego Rady. W przypadku braku takiego wskazania członkowie Rady Funduszu wybierają spośród siebie, w drodze głosowania zwykłą większością głosów, osobę prowadzącą obrady. § 5. Członkowie oraz przewodniczący Rady sprawują funkcje wyłącznie osobiście. § 6. Za zgodą Rady Funduszu w jej posiedzeniach mogą uczestniczyć również inne osoby. § 7. Rada Funduszu podejmuje uchwały we wszystkich sprawach należących do jej kompetencji. § 8. W sprawie wypłat ze środków funduszu pomocowego Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w wysokości przekraczającej równowartość w złotych kwoty 6 000 000 ECU Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, wydaje opinię w terminie dwóch tygodni. § 9. 1. Z posiedzenia Rady Funduszu sporządza się protokół. 2. Protokół powinien zawierać numer kolejny, datę i miejsce posiedzenia, listę obecnych, porządek obrad, przebieg obrad i wyniki głosowań. Zgłoszone zdania odrębne powinny być zamieszczone w protokole. 3. Uchwały podjęte podczas posiedzenia są podpisywane przez wszystkich członków Rady Funduszu obecnych na posiedzeniu. Treść uchwał stanowi załącznik do protokołu obrad Rady Funduszu. 4. Protokół podpisywany jest przez osobę prowadzącą obrady oraz przez protokolanta, a jego treść jest zatwierdzana przez Radę Funduszu na najbliższym posiedzeniu. Członkowie Rady otrzymują protokół przynajmniej na jeden dzień przed tym posiedzeniem. Na posiedzeniu zatwierdzającym protokół mogą być wprowadzone sprostowania i uzupełnienia do protokołu za zgodą większości członków Rady uczestniczących w poprzednim posiedzeniu Rady. 5. Sprzeciw bądź zdanie odrębne dotyczące treści zatwierdzonego protokołu są odnotowywane w protokole. 6. Protokoły posiedzeń Rady Funduszu są przechowywane w siedzibie Funduszu. 7. Zatwierdzone protokoły gromadzone są w księdze protokołów, a ich kopie przesyłane wszystkim członkom Rady Funduszu w terminie 14 dni od dnia ich zatwierdzenia. § 10. Rada Funduszu dokonuje podziału obowiązków pomiędzy poszczególnych członków Rady. Uprawnienia nadzorcze i kontrolne Rady Funduszu § 11. 1. Uprawnienia nadzorcze i kontrolne Rady Funduszu określa ustawa i statut Funduszu. 2. Rada Funduszu może delegować jednego lub kilku członków Rady do indywidualnego wykonywania kontroli działalności Zarządu oraz poszczególnych jednostek organizacyjnych Biura Funduszu. Delegowany członek Rady Funduszu przedkłada Radzie sprawozdanie z wykonanej kontroli, a w szczególności może występować do Rady Funduszu z wnioskiem o podjęcie działań przewidzianych w § 12 pkt 1 statutu Funduszu. Szczegółowy zakres i tryb wykonywania kontroli określa Rada Funduszu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 5 czerwca 1998 r. w sprawie emisji obligacji rocznej pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym. (Dz. U. Nr 73, poz. 467) Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) oraz w związku z art. 4 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Emituje się obligacje rocznej pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym, zwane dalej "obligacjami", w seriach o terminach wykupu odpowiednio: 1) 1 lipca 1999 r. - na łączną kwotę 2 000 000 000 zł (dwóch miliardów złotych), 2) 1 października 1999 r. - na łączną kwotę 1 000 000 000 zł (jednego miliarda złotych), 3) 7 stycznia 2000 r. - na łączną kwotę 1 000 000 000 zł (jednego miliarda złotych). 2. Ustala się nominał obligacji w wysokości 100 zł (stu złotych). 3. Obligacje są na okaziciela. 4. Emisja obligacji następuje z dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) punkcie obsługi klienta - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, biorącą udział, na podstawie umowy Ministra Finansów z agentem emisji, w sprzedaży, obsłudze i wykupie obligacji, 2) punkcie przyjmowania deklaracji zakupu - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną oddziału Narodowego Banku Polskiego, w którym umiejscowione są lokaty terminowe krajowych osób fizycznych, wyodrębnioną w celu przyjmowania deklaracji zakupu obligacji, 3) umiejscowieniu obligacji - rozumie się przez to prowadzenie czynności w zakresie sprzedaży, obsługi i wykupu obligacji przez punkt obsługi klienta: a) w którym nastąpiła sprzedaż obligacji przez agenta emisji pierwszemu nabywcy albo b) który został wskazany w momencie złożenia deklaracji zakupu obligacji w punkcie przyjmowania deklaracji zakupu, w oddziale Narodowego Banku Polskiego, w którym umiejscowione są lokaty terminowe krajowych osób fizycznych, do dnia zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, w którym to dniu umiejscowienie obligacji ustaje, 4) rejestrze nabywców obligacji - rozumie się przez to rejestr prowadzony przez agenta emisji na zasadach określonych w umowie, o której mowa w § 7, zawierający zapisy identyfikujące osoby, którym przysługują prawa z obligacji, z zastrzeżeniem że obligacje te nie zostały zapisane na rachunkach papierów wartościowych - prowadzonych przez uprawnione podmioty, 5) dniu ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji - rozumie się przez to dzień, w którym określony zostaje stan posiadania obligacji, w celu ustalenia podmiotów uprawnionych do otrzymania w dniu wykupu świadczeń z tytułu obligacji. § 3. 1. Obligacje mogą być nabywane na rynku pierwotnym przez krajowe osoby fizyczne, z zastrzeżeniem § 6 ust. 1 pkt 2 oraz § 13. 2. Obligacje mogą być przedmiotem obrotu pomiędzy krajowymi i zagranicznymi osobami prawnymi i fizycznymi, a także spółkami nie posiadającymi osobowości prawnej, przy zachowaniu przepisów regulujących publiczny obrót papierami wartościowymi, a także obrót dewizowy. § 4. Obligacje z mocy prawa są dopuszczone do publicznego obrotu, są zdematerializowane, nie mają formy dokumentu i rejestrowane są w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych. § 5. Na zasadach określonych w umowie, o której mowa w § 7, agent emisji prowadzi rejestr nabywców obligacji. § 6. 1. Obligacje oferowane są przez agenta emisji: 1) w punktach obsługi klienta, 2) w punktach przyjmowania deklaracji zakupu - wyłącznie posiadaczom lokat terminowych w Narodowym Banku Polskim, z tytułu których wierzytelności stały się wymagalne, prowadzonych na podstawie i zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu nr A/2/97 Narodowego Banku Polskiego z dnia 4 września 1997 r. w sprawie wprowadzenia "Regulaminu otwierania i prowadzenia w Narodowym Banku Polskim rachunków lokat terminowych w złotych dla krajowych osób fizycznych" (Dz. Urz. NBP Nr 12, poz. 24), z zastrzeżeniem ust. 2 oraz § 8 i 9. 2. Oferta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy wyłącznie obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r. § 7. Na podstawie umowy zawartej z Ministrem Finansów agent emisji prowadzi w punktach obsługi klienta sprzedaż, obsługę i wykup obligacji. § 8. 1. Narodowy Bank Polski, na podstawie porozumienia zawartego z Ministrem Finansów oraz umowy z agentem emisji, począwszy od dnia rozpoczęcia sprzedaży obligacji serii, o której mowa w § 6 ust. 2, przyjmuje deklaracje zakupu obligacji. 2. W deklaracjach zakupu obligacji, o których mowa w ust. 1, określona jest między innymi kwota środków będących przedmiotem przelewu i przeznaczonych na zakup obligacji, liczba nabywanych obligacji oraz ich wartość będąca iloczynem liczby nabywanych obligacji i ceny ich sprzedaży. 3. Dyspozycja nabywcy obligacji, o której mowa w ust. 1 i 2, jest nieodwołalna. § 9. 1. Nabycie obligacji, o którym mowa w § 8, następuje wyłącznie do wysokości wierzytelności z tytułu lokat, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2. 2. Zapłata za obligacje następuje przelewem realizowanym przez Narodowy Bank Polski w ciężar wymagalnej wierzytelności z tytułu lokat, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2. 3. Różnica pomiędzy kwotą wymagalnej wierzytelności z tytułu lokaty a wartością nabywanych obligacji zostaje wypłacona nabywcy obligacji w sposób zgodny z procedurami obowiązującymi w tym zakresie w Narodowym Banku Polskim. § 10. Sprzedaż rozpoczyna się: 1) dla obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r. - w dniu 1 lipca 1998 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 30 września 1998 r., 2) dla obligacji serii o terminie wykupu 1 października 1999 r. - w dniu 1 października 1998 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 23 grudnia 1998 r., 3) dla obligacji serii o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r. - w dniu 7 stycznia 1999 r. i trwa nie dłużej niż do dnia 31 marca 1999 r. § 11. 1. Nabywca dokonujący zakupu obligacji kupuje je po dziennej cenie sprzedaży odpowiadającej cenie emisyjnej powiększonej o wartość odsetek skumulowanych od dnia rozpoczęcia sprzedaży danej serii do dnia zakupu; dzienna cena sprzedaży wyliczana jest w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Cena emisyjna obligacji jest równa wartości nominalnej i obowiązuje pierwszego dnia sprzedaży obligacji danej serii. 3. Wysokość dziennej ceny sprzedaży ustalanej zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 1, określana jest z dokładnością do jednego grosza. § 12. Nabywca obligacji otrzymuje potwierdzenie zakupu obligacji, które wystawia agent emisji. § 13. 1. Nie sprzedane obligacje serii o danym terminie wykupu Minister Finansów może zaoferować, w całości lub części, agentowi emisji, który nabywa je od Ministra Finansów na podstawie umowy określającej w szczególności termin zapłaty oraz cenę sprzedaży, która nie może być niższa od ceny emisyjnej serii o danym terminie wykupu. 2. W przypadku nieskorzystania przez Ministra Finansów z prawa, o którym mowa w ust. 1, lub nieprzyjęcia oferty przez agenta emisji, nie sprzedane obligacje ulegają umorzeniu. § 14. 1. Obligacje oprocentowane są w stosunku rocznym, według stopy procentowej będącej iloczynem stawki bazowej i mnożnika w wysokości 0,97. Stawkę bazową, stopę procentową oraz wysokość należnych odsetek oblicza się w sposób określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przy czym: 1) stawka bazowa dla serii obligacji o danym terminie wykupu jest równa średniej arytmetycznej średnich ważonych stóp rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych, sprzedanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii, 2) stopa procentowa dla obligacji serii o danym terminie wykupu oraz średnie ważone stopy rentowności bonów skarbowych, uwzględnione przy obliczaniu tej stopy, ogłaszane są w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. 2. Wartość naliczonych odsetek określana jest z dokładnością do jednego grosza. 3. Oprocentowanie obligacji naliczane jest od jej wartości nominalnej, poczynając od określonego w § 10 dnia rozpoczęcia sprzedaży danej serii. 4. Poczynając od dnia wykupu obligacje nie podlegają oprocentowaniu. § 15. 1. Wykup obligacji następuje według ich wartości nominalnej. 2. Wykup obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następuje odpowiednio: 1) poprzez zamianę obligacji, z zastrzeżeniem § 17, na obligacje Skarbu Państwa kolejnych emisji, lub 2) poprzez spełnienie świadczenia pieniężnego. 3. Realizacja świadczeń pieniężnych z tytułu wykupu obligacji, wraz z wypłatą należnych odsetek, następuje ze środków budżetu państwa. 4. Wykup obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następuje za pośrednictwem Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, z zastrzeżeniem, że w przypadku posiadaczy obligacji, znajdujących się w rejestrze nabywców obligacji w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji, realizacja praw następuje za pośrednictwem agenta emisji; realizacja świadczeń z tytułu obligacji następuje w trybie i na zasadach określonych przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945). 5. W przypadku zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, wykup obligacji wraz z wypłatą odsetek następuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego ten rachunek. § 16. 1. Posiadacz obligacji wyemitowanych na podstawie rozporządzenia, jeżeli nie chce, aby wykup znajdujących się w jego posiadaniu obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następował poprzez zamianę na obligacje nowej emisji, obowiązany jest złożyć agentowi emisji dyspozycję realizacji świadczenia pieniężnego, odpowiednio w punkcie obsługi klienta, w którym obligacja została umiejscowiona, albo za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, w następujących terminach: 1) od dnia 25 maja 1999 r. do dnia 8 czerwca 1999 r. włącznie - dla obligacji serii o terminie wykupu 1 lipca 1999 r., 2) od dnia 25 sierpnia 1999 r. do dnia 8 września 1999 r. włącznie - dla obligacji serii o terminie wykupu 1 października 1999 r., 3) od dnia 30 listopada 1999 r. do dnia 14 grudnia 1999 r. włącznie - dla obligacji serii o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r. 2. Dyspozycja posiadacza obligacji, o której mowa w ust. 1, jest nieodwołalna. 3. Posiadacz obligacji znajdujący się w rejestrze nabywców obligacji, wraz ze złożeniem dyspozycji, o której mowa w ust. 1, może wskazać rachunek bankowy, na który przelana zostanie kwota wierzytelności z tytułu wykupu obligacji. 4. Nie złożenie agentowi emisji przez posiadacza obligacji dyspozycji, o której mowa w ust. 1, oznacza zgodę posiadacza obligacji na ich zamianę, bez konieczności składania z jego strony odrębnej dyspozycji, na obligacje pożyczek państwowych nowych emisji, zgodnie z § 17. § 17. 1. Minister Finansów, najpóźniej na trzy miesiące przed terminem wykupu obligacji serii o danym terminie wykupu, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów, informację w sprawie określenia wykazu obligacji pożyczek państwowych kolejnych emisji, na które zostaną zamienione obligacje emitowane na podstawie niniejszego rozporządzenia. 2. Zamianie podlegają obligacje według wartości nominalnej wraz z należnymi odsetkami; ułamkowe części obligacji nie będą wydawane. 3. Różnica wartości obligacji podlegających wykupowi i obligacji nabytych w drodze zamiany wypłacana jest gotówką lub w drodze przelewu pieniężnego. § 18. 1. Spełnienie świadczenia pieniężnego z tytułu wykupu obligacji, wraz z wypłatą należnych odsetek, dokonywane w wykonaniu dyspozycji, o której mowa w § 16 ust. 1, albo w związku z zamianą obligacji, o której mowa w § 17, następuje: 1) gotówką - po stawieniu się posiadacza obligacji w punkcie obsługi klienta, w którym jest umiejscowiona obligacja, jeśli umiejscowienie nie ustało, 2) przelewem: a) na wskazany rachunek bankowy - pod warunkiem złożenia przez posiadacza obligacji dyspozycji w punkcie obsługi klienta, w którym obligacja została umiejscowiona, b) na rachunek pieniężny służący do obsługi rachunku papierów wartościowych - w przypadku posiadania obligacji na rachunku papierów wartościowych. 2. Posiadacz obligacji, znajdujący się w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji w rejestrze nabywców obligacji, jest obowiązany w celu dokonania wykupu w sposób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub w celu odbioru kwot wynikających z rozliczenia w związku z zamianą obligacji, o której mowa w § 17, stawić się w punkcie obsługi klienta, w którym zostały umiejscowione obligacje, nie później niż w ciągu roku od dnia wykupu obligacji danej serii. 3. Posiadacze obligacji, znajdujący się w rejestrze nabywców obligacji, mogą wskazać rachunek bankowy, na który zostanie przelana kwota wierzytelności z tytułu wykupu obligacji, w następujących terminach: 1) dla rozliczeń z tytułu realizacji dyspozycji, o której mowa w § 16 ust. 1 - najpóźniej równocześnie ze złożeniem dyspozycji, 2) dla rozliczeń wynikających z rozliczenia w związku z zamianą obligacji, o której mowa w § 17 ust. 1 - najpóźniej w ostatnim dniu przyjmowania dyspozycji, o których mowa w § 16 ust. 1, właściwym dla obligacji serii o danym terminie wykupu. § 19. 1. Nabywający obligacje na podstawie umowy sprzedaży zawartej na rynku wtórnym, poza rynkiem regulowanym, obowiązany jest: 1) stawić się, wraz ze zbywającym, w punkcie obsługi klienta, w którym umiejscowiona jest obligacja, albo u prowadzącego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, oraz 2) przedstawić umowę sprzedaży wraz ze świadectwem depozytowym, jeżeli takie było wystawione; dokumenty te przekazane są agentowi emisji w celu dokonania odpowiednich zmian w rejestrze nabywców obligacji oraz w celu wydania nowego świadectwa depozytowego, jeżeli takie żądanie zgłosi nabywca, albo dokonania zmian na rachunkach papierów wartościowych. 2. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, spełnienie świadczenia z obligacji do rąk podmiotu ujawnionego w rejestrze nabywców obligacji lub posiadającego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, stanowi wykonanie zobowiązania przez emitenta. 3. W przypadku nabycia obligacji na innej podstawie niż umowa sprzedaży przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 20. 1. Spełnienie świadczenia emitenta z obligacji w dniu wykupu następuje według stanu posiadania obligacji w dniu ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji. 2. Dzień ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji przypada odpowiednio: 1) dla obligacji o terminie wykupu 1 lipca 1999 r. - 18 czerwca 1999 r., 2) dla obligacji o terminie wykupu 1 października 1999 r. - 20 września 1999 r., 3) dla obligacji o terminie wykupu 7 stycznia 2000 r. - 27 grudnia 1999 r. § 21. 1. Roszczenie o wykup obligacji ulega przedawnieniu po upływie dziesięciu lat od dnia, w którym stało się ono wymagalne. 2. Roszczenie o wypłatę odsetek ulega przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia, w którym stało się ono wymagalne. § 22. Jeżeli dzień wykupu obligacji i wypłaty odsetek lub inny dzień, w którym na podstawie niniejszego rozporządzenia powstaje obowiązek wykonania czynności przez emitenta lub posiadacza obligacji, przypada na dzień ustawowo wolny od pracy lub sobotę, wykup obligacji i wypłata odsetek oraz wykonanie innej czynności przewidzianej przepisami rozporządzenia następuje w pierwszym dniu roboczym po tym dniu. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 czerwca 1998 r. (poz. 467) Załącznik nr 1 SPOSÓB WYLICZENIA DZIENNEJ CENY SPRZEDAŻY OBLIGACJI ORAZ WARTOŚCI ODSETEK WYKUPYWANYCH W DNIU ZAPŁATY ZA OBLIGACJE 1. Dzienna cena sprzedaży obligacji serii o danym terminie wykupu C jest równa cenie emisyjnej K, powiększonej o wartość odsetek On naliczanych od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej do dnia zakupu obligacji i obliczana jest według wzoru: C=K+On gdzie: C - dzienna cena sprzedaży obligacji serii o danym terminie wykupu, K - cena emisyjna, On - odsetki obliczone według stopy procentowej za okres od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej do dnia zakupu obligacji. 2. Odsetki od obligacji - On w n-tym dniu sprzedaży publicznej obliczane są według wzoru: gdzie: On - odsetki od obligacji w n-tym dniu sprzedaży publicznej w zaokrągleniu do 1 gr, W - wartość nominalna obligacji, R - stopa procentowa obligacji serii o danym terminie wykupu, n - liczba dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży publicznej obligacji o danym terminie wykupu do dnia zakupu obligacji. Załącznik nr 2 SPOSÓB WYLICZENIA STAWKI BAZOWEJ, STOPY PROCENTOWEJ ORAZ WYSOKOŚCI NALEŻNYCH ODSETEK OD OBLIGACJI 1. Stawka bazowa równa jest średniej arytmetycznej średnich ważonych stóp rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedawanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii. Stawka bazowa J obliczana jest według wzoru: gdzie: J - stawka bazowa, ri - średnie ważone stopy rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedawanych na czterech pierwszych przetargach w drugim miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym rozpoczyna się sprzedaż obligacji danej serii, dla i = 1, 2, 3, 4. 2. Średnia ważona stopa rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych ri dla przetargów, o których mowa w ust. 1, jest ustalana na podstawie średniej ważonej ceny tych bonów, według następującego wzoru: gdzie: ci - średnia ważona cena 52-tygodniowych bonów skarbowych sprzedanych na i-tym przetargu, i = 1, 2, 3, 4. 3. Stopa procentowa R obligacji serii o danym terminie wykupu jest równa iloczynowi stawki bazowej J i mnożnika w wysokości 0,97 i obliczana jest według wzoru: R=J×0,97 4. Wysokość należnych odsetek O obliczana jest według wzoru: O=W×R gdzie: O - odsetki od obligacji serii o danym terminie wykupu, W - wartość nominalna obligacji, R - stopa procentowa obligacji serii o danym terminie wykupu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 1 czerwca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 73, poz. 468) Na podstawie art. 19 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 160, poz. 1093) w § 3 w ust. 8 wprowadza się następujące zmiany: 1) wyrazy "z czterech" zastępuje się wyrazami "z pięciu"; 2) dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa krakowskiego." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 8 czerwca 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za nie wydane przedmioty umundurowania, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. (Dz. U. Nr 73, poz. 469) Na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za nie wydane przedmioty umundurowania, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania (Dz. U. Nr 152, poz. 1002) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się wyrazy "w służbie stałej"; 2) w § 2: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, skreśla się wyraz "kalendarzowego", kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "zwanego dalej rokiem zaopatrzeniowym, z zastrzeżeniem ust. 2."; b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się równoważnik z dołu, za okres poprzedniego roku zaopatrzeniowego."; 3) w § 6 po wyrazach "o którym mowa w" dodaje się wyrazy "§ 2 ust. 2 i"; 4) w § 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strażak, o którym mowa w ust. 1, zwolniony ze służby jest obowiązany do zwrotu nienależnej części wypłaconego równoważnika."; 5) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 czerwca 1998 r. (poz. 469) Załącznik nr 1 TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA-MĘŻCZYZNY Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowa w złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1czapka wyjściowa zimowaszt.1370,0070,0023,33 2czapka wyjściowa letniaszt.1360,0060,0020,00 3czapka służbowa zimowaszt.1335,0035,0011,67 4beretszt.1330,0030,0010,00 5płaszcz sukiennyszt.17520,00520,0074,29 6kurtka 3/4 z podpinkąszt.13200,00200,0066,67 7płaszcz letni z podpinkąszt.14350,00350,0087,50 8mundur wyjściowy zimowykpl.14230,00230,0057,50 9mundur wyjściowy letnikpl.14215,00215,0053,75 10mundur służbowykpl.13225,00225,0075,00 11sweter służbowyszt.1375,0075,0025,00 12spodnie letnieszt.1275,0075,0037,50 13peleryna przeciwdeszczowaszt.1770,0070,0010,00 14krawatszt.2320,0040,0013,33 15szalik zimowyszt.1320,0020,006,67 16szalik letniszt.1318,0018,006,00 17rękawiczki zimowepara1350,0050,0016,67 18rękawiczki letniepara1444,0044,0011,00 19koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2233,0066,0033,00 20koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2235,0070,0035,00 21koszula służbowa z długim rękawemszt.2233,0066,0033,00 22koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2235,0070,0035,00 23skarpety zimowepara217,0014,0014,00 24skarpety letniepara214,008,008,00 25botki ocieplanepara13120,00120,0040,00 26półbuty służbowepara2280,00160,0080,00 27półbuty wyjściowepara12100,00100,0050,00 28sznur galowyszt.1740,0040,005,71 29pasek do spodniszt.1721,0021,003,00 30teczka służbowaszt.14120,00120,0030,00 31waliza (torba podróżna)szt.17170,00170,0024,29 32pokrowiec na mundurkpl.1725,0025,003,57 33czyszczenie chemiczne - ryczałt11170,00170,00170,00 RAZEM1 170,45 Załącznik nr 2 TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA-KOBIETY Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowa w złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1kapelusz zimowyszt.1330,0030,0010,00 2kapelusz letniszt.1330,0030,0010,00 3płaszcz sukiennyszt.17520,00520,0074,29 4kurtka 3/4 z podpinkąszt.13200,00200,0066,67 5płaszcz letni z podpinkąszt.14350,00350,0087,50 6mundur wyjściowy zimowykpl.14230,00230,0057,50 7mundur wyjściowy letnikpl.14215,00215,0053,75 8mundur służbowykpl.13225,00225,0075,00 9sweterszt.1375,0075,0025,00 10spódnica letnia tropikszt.1255,0055,0027,50 11peleryna przeciwdeszczowaszt.1770,0070,0010,00 12krawatszt.2320,0040,0013,33 13szalik zimowyszt.1320,0020,006,67 14szalik letniszt.1318,0018,006,00 15rękawiczki zimowepara1350,0050,0016,67 16rękawiczki letniepara1444,0044,0011,00 17koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2233,0066,0033,00 18koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2235,0070,0035,00 19koszula służbowa z długim rękawemszt.2233,0066,0033,00 20koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2235,0070,0035,00 21rajstopy zimowepara217,0014,0014,00 22rajstopy letniepara214,008,008,00 23botki ocieplanepara13120,00120,0040,00 24półbuty służbowepara2280,00160,0080,00 25półbuty wyjściowepara12100,00100,0050,00 26sznur galowyszt.1740,0040,005,71 27teczka służbowaszt.14120,00120,0030,00 28waliza (torba podróżna)szt.17170,00170,0024,29 29pokrowiec na mundurkpl.1725,0025,003,57 30czyszczenie chemiczne - ryczałt11170,00170,00170,00 RAZEM1 112,45 Załącznik nr 3 DODATKOWA TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA STRAŻAKA-NADBRYGADIERA Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowa w złNależność całkowita w złNależność roczna w zł 12345678 1spodnie bryczesyszt.13210,00210,0070,00 2mundur wyjściowy zimowykpl.14380,00380,0095,00 3mundur wyjściowy letnikpl.14310,00310,0077,50 4koszula wyjściowa biała z długim rękawemszt.1235,0035,0017,50 5koszula wyjściowa biała z krótkim rękawemszt.1238,0038,0019,00 6skarpety zimowepara1112,0012,0012,00 7skarpety letniepara118,008,008,00 8buty oficerskie z prawidłamipara14620,00620,00155,00 9półbuty wyjściowepara12150,00150,0075,00 10pas głównyszt.1738,0038,005,43 RAZEM534,43 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 27 maja 1998 r. w sprawie wewnętrznej organizacji i szczegółowego zakresu działania terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego oraz obszaru ich działania. (Dz. U. Nr 73, poz. 470) Na podstawie art. 85a ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wewnętrzną organizację i szczegółowy zakres działania terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego oraz obszar ich działania. § 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118). § 3. 1. Okręgowych inspektorów kolejowego nadzoru budowlanego, o których mowa w art. 85a ust. 1 pkt 2, zwanych dalej "inspektorami", powołuje i odwołuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, na wniosek Głównego Inspektora Kolejnictwa. 2. Inspektorzy mają swoje siedziby w Warszawie, Lublinie, Krakowie, Katowicach, Gdańsku, Wrocławiu i Poznaniu. 3. Obszar działalności inspektorów obejmuje właściwy dla siedziby inspektora teren dyrekcji okręgowych kolei państwowych, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Obszar działalności inspektora mającego siedzibę w Poznaniu obejmuje teren Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu i Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie. § 4. Obsługę inspektorów zapewniają właściwe okręgowe inspektoraty kolejnictwa. § 5. Inspektorzy obejmują specjalistycznym nadzorem budowlanym obiekty i roboty budowlane w dziedzinie transportu kolejowego, usytuowane na obszarach kolejowych, w zakresie budowy i eksploatacji dróg szynowych wraz z przeznaczonymi do prowadzenia ruchu kolejowego budynkami, budowlami i urządzeniami oraz urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych, służących do publicznego przewozu osób w celach turystyczno-sportowych, z wyjątkiem budynków użyteczności publicznej, i przeznaczonych wyłącznie na pobyt ludzi, wraz z urządzeniami związanymi z tymi budynkami, w tym w szczególności: 1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy, o której mowa w § 1, w sprawach projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych w dziedzinie transportu kolejowego, w zakresie: a) zgodności zagospodarowania terenu z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz wymaganiami ochrony środowiska projektowanych budynków i innych obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2, b) warunków bezpieczeństwa ludzi i mienia w projektach budowlanych budynków i innych obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2, c) warunków bezpieczeństwa ludzi i mienia przy wykonywaniu oraz utrzymaniu obiektów budowlanych, d) zgodności rozwiązań architektoniczno-budowlanych z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, obowiązującymi Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy technicznej, przy projektowaniu, budowie i utrzymaniu budynków i innych obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2, 2) wydawanie decyzji i postanowień administracyjnych w pierwszej instancji w sprawach określonych ustawą, 3) prowadzenie ujednoliconej ewidencji rozpoczynanych i oddawanych do użytku nadzorowanych obiektów budowlanych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 74, poz. 471) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430) w art. 27a wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zmniejszenie podatku w przypadku wymienionym w ust. 3 pkt 3 może być dokonane w roku podatkowym, w którym suma wydatków poniesionych przez podatnika od początku każdego okresu trzyletniego wynosi co najmniej 0,3% kwoty, o której mowa w ust. 2, obowiązującej w pierwszym roku tego okresu."; 2) w ust. 17 wyrazy "w ust. 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 1 lit. a)-f)". Art. 2. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638) w art. 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Kwotę przysługującego odliczenia od podatku, ustaloną zgodnie z art. 27a ust. 3 pkt 1 lit. a) i b), zmniejsza się również o 19% wydatków odliczonych od dochodu na podstawie ust. 4a."; 2) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także wydatki, o których mowa w ust. 4a, które nie znalazły pokrycia w dochodach (przychodach) uzyskanych w 1997 r. i w latach następnych."; 3) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Podatnikom, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. b), e) i f) ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r., i po tym dniu dokonali dalszych wydatków na budowę tego budynku mieszkalnego, nadbudowę lub rozbudowę tego budynku na cele mieszkalne lub przebudowę tego strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie tego lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu, przysługuje prawo do odliczania tych wydatków na zasadach określonych w art. 26 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r. 4b. Jeżeli w okresie obowiązywania ustawy podatnik, o którym mowa w ust. 4 lub 4a, nabył prawo do odliczenia od podatku kwot, o których mowa w art. 27a ust. 3 pkt 1 lit. a) i b) - limit odliczenia od dochodu, określony w art. 26 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r., pomniejsza się o kwotę wydatków podlegających odliczeniu od dochodu oraz o kwotę wydatków stanowiących podstawę do dokonania odliczeń od podatku, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b)-f) oraz pkt 2." Art. 3. Wydatki odliczone od dochodu, zgodnie z art. 2, nie mogą zmniejszać podatku, z zastosowaniem zasad określonych w art. 27a ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do odliczania wydatków, o których mowa w art. 1 i 2, poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 maja 1998 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin. (Dz. U. Nr 74, poz. 473) Art. 1. W ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 1a wyraz "trzech" zastępuje się wyrazem "pięciu"; 2) w art. 10 w ust. 3 wyraz "trzech" zastępuje się wyrazem "pięciu". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie organów uprawnionych i organów obowiązanych do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego oraz trybu ustalania i egzekwowania opłaty za niedopełnienie tego obowiązku. (Dz. U. Nr 74, poz. 474) Na podstawie art. 90e ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934) zarządza się, co następuje: § 1. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów: 1) jest obowiązana Policja, 2) są uprawnione: a) Straż Graniczna, b) organy celne, c) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, d) inne organy uprawnione, na podstawie odrębnych przepisów, do kontroli ruchu drogowego. § 2. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego: 1) jest obowiązany kierownik urzędu rejonowego właściwego ze względu na położenie gospodarstwa rolnego lub miejsce zamieszkania rolnika, 2) są uprawnione: a) zarząd gminy właściwej ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego lub miejsce zamieszkania rolnika, b) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. § 3. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia budynków, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, od ognia i innych zdarzeń losowych są uprawnieni: 1) kierownik urzędu rejonowego właściwego ze względu na położenie gospodarstwa rolnego, 2) zarząd gminy właściwej ze względu na miejsce położenia budynków, 3) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. § 4. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego jest uprawniony Minister Finansów. § 5. 1. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów przyjmujących zamówienie na świadczenia zdrowotne za szkody wyrządzone przy udzielaniu tych świadczeń jest uprawniony Minister Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, są uprawnione także organy, w zakresie udzielonego zamówienia na świadczenia zdrowotne, określone w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041). § 6. Do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umów ubezpieczenia przewidzianych na mocy obowiązujących ustaw lub ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, z wyjątkiem umów ubezpieczenia, o których mowa w § 4 i 5, są uprawnieni przedstawiciele Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. § 7. 1. Jeżeli osoba kontrolowana nie przedstawi organowi uprawnionemu lub obowiązanemu do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego dokumentu potwierdzającego zawarcie tej umowy, organ zawiadamia o powyższym pisemnie, w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia lub zakończenia kontroli: 1) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w przypadku umów ubezpieczenia: a) odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, b) odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, c) odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego, d) odpowiedzialności cywilnej podmiotów przyjmujących zamówienie na świadczenie zdrowotne za szkody wyrządzone przy udzielaniu tych świadczeń, 2) gminę właściwą ze względu na miejsce położenia budynków w przypadku umów ubezpieczenia budynków, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, od ognia i innych zdarzeń losowych. 2. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny lub gmina wzywa wskazaną osobę do uiszczenia, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania, opłaty za niedopełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia. 3. Po bezskutecznym upływie terminu określonego w ust. 2 dochodzenie roszczenia następuje na drodze postępowania egzekucyjnego w administracji. § 8. Wysokość opłaty, o której mowa w art. 90e ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934), na dany rok kalendarzowy jest ogłaszana przez Ministra Finansów, w formie obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku. § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1991 r. w sprawie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń obowiązkowych oraz trybu ustalania i egzekwowania opłat za niewykonanie tego obowiązku (Dz. U. Nr 53, poz. 228). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 czerwca 1998 r. w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w 1998 r. osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe w państwowej sferze budżetowej. (Dz. U. Nr 74, poz. 475) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Podział kwot środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w 1998 r. osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe w państwowej sferze budżetowej, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156), na poszczególne części budżetu, z uwzględnieniem działów klasyfikacji budżetowej i form finansowania, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1998 r. (poz. 475) ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI OD DNIA 1 STYCZNIA 1998 R. WYNAGRODZEŃ OSÓB ZAJMUJĄCYCH KIEROWNICZE STANOWISKA PAŃSTWOWE WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA WyszczególnienieŚrodki i limity (w złotych) 12 Dział 50 - Transport - Jednostki budżetowe8 532 Część 21 Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej8 532 Dział 66 - Różne usługi materialne - Gospodarka pozabudżetowa nie dotowana9 000 Część 40 Polskie Centrum Badań i Certyfikacji9 000 Dział 89 - Różna działalność - Jednostki budżetowe61 000 Część 33 Ministerstwo Edukacji Narodowej34 272 Część 57 Polski Komitet Normalizacyjny26 728 Dział 91 - Administracja państwowa - Jednostki budżetowe2 320 640 Część 06 Rządowe Centrum Studiów Strategicznych27 288 Część 08 Ministerstwo Finansów62 372 Część 09 Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej65 256 Część 13 Ministerstwo Gospodarki80 976 Część 15 Komisja Papierów Wartościowych i Giełd25 740 Część 17 Ministerstwo Skarbu Państwa72 300 Część 18 Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast34 272 Część 19 Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej54 948 Część 21 Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej46 272 Część 22 Ministerstwo Łączności37 596 Część 23 Urząd Zamówień Publicznych25 740 Część 25 Generalny Inspektorat Celny25 740 Część 26 Urząd Służby Cywilnej25 740 Część 27 Komitet Integracji Europejskiej37 596 Część 28 Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa54 948 Część 30 Ministerstwo Obrony Narodowej46 272 Część 31 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji79 716 Część 32 Ministerstwo Spraw Zagranicznych63 624 Część 33 Ministerstwo Edukacji Narodowej54 948 Część 34 Ministerstwo Kultury i Sztuki54 948 Część 35 Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej63 624 Część 36 Ministerstwo Sprawiedliwości72 300 Część 37 Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów25 740 Część 38 Polska Akademia Nauk35 964 Część 42 Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych18 984 Część 45 Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki34 272 Część 46 Krajowy Urząd Pracy25 740 Część 48 Komitet Badań Naukowych27 288 Część 50 Główny Urząd Statystyczny42 804 Część 51 Główny Urząd Ceł34 272 Część 52 Państwowa Agencja Atomistyki17 208 Część 53 Wyższy Urząd Górniczy25 740 Część 54 Urząd Patentowy RP25 740 Część 59 Główny Urząd Miar25 740 Część 60 Główny Inspektorat Nadzoru Budowlanego25 740 Część 85/01 Województwo warszawskie17 208 Część 85/03 Województwo bialskopodlaskie17 208 Część 85/05 Województwo białostockie17 208 Część 85/07 Województwo bielskie17 208 Część 85/09 Województwo bydgoskie17 208 Część 85/11 Województwo chełmskie17 208 Część 85/13 Województwo ciechanowskie17 208 Część 85/15 Województwo częstochowskie17 208 Część 85/17 Województwo elbląskie17 208 Część 85/19 Województwo gdańskie17 208 Część 85/21 Województwo gorzowskie17 208 Część 85/23 Województwo jeleniogórskie17 208 Część 85/25 Województwo kaliskie17 208 Część 85/27 Województwo katowickie17 208 Część 85/29 Województwo kieleckie17 208 Część 85/31 Województwo konińskie17 208 Część 85/33 Województwo koszalińskie17 208 Część 85/35 Województwo krakowskie17 208 Część 85/37 Województwo krośnieńskie17 208 Część 85/39 Województwo legnickie17 208 Część 85/41 Województwo leszczyńskie17 208 Część 85/43 Województwo lubelskie17 208 Część 85/45 Województwo łomżyńskie17 208 Część 85/47 Województwo łódzkie17 208 Część 85/49 Województwo nowosądeckie17 208 Część 85/51 Województwo olsztyńskie17 208 Część 85/53 Województwo opolskie17 208 Część 85/55 Województwo ostrołęckie17 208 Część 85/57 Województwo pilskie17 208 Część 85/59 Województwo piotrkowskie17 208 Część 85/61 Województwo płockie17 208 Część 85/63 Województwo poznańskie17 208 Część 85/65 Województwo przemyskie17 208 Część 85/67 Województwo radomskie17 208 Część 85/69 Województwo rzeszowskie17 208 Część 85/71 Województwo siedleckie17 208 Część 85/73 Województwo sieradzkie17 208 Część 85/75 Województwo skierniewickie17 208 Część 85/77 Województwo słupskie17 208 Część 85/79 Województwo suwalskie17 208 Część 85/81 Województwo szczecińskie17 208 Część 85/83 Województwo tarnobrzeskie17 208 Część 85/85 Województwo tarnowskie17 208 Część 85/87 Województwo toruńskie17 208 Część 85/89 Województwo wałbrzyskie17 208 Część 85/91 Województwo włocławskie17 208 Część 85/93 Województwo wrocławskie17 208 Część 85/95 Województwo zamojskie17 208 Część 85/97 Województwo zielonogórskie17 208 Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne - Gospodarka pozabudżetowa nie dotowana85 608 Część 55 Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego25 740 Część 58 Zakład Ubezpieczeń Społecznych59 868 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 4 sierpnia 1998 r. w sprawie ewidencji prowadzonej przez organy celne na potrzeby postępowania antydumpingowego. (Dz. U. Nr 105, poz. 664) Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 157, poz. 1028) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób prowadzenia przez organy celne ewidencji towarów na potrzeby postępowania antydumpingowego, 2) dane, które umieszcza się w ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania antydumpingowego, 3) rodzaje dokumentów, na podstawie których dokonuje się ewidencji na potrzeby postępowania antydumpingowego. § 2. 1. Dla celów postępowania antydumpingowego prowadzona jest, we wszystkich urzędach celnych, ewidencja towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, o symbolu E-DUMP, zwana dalej "ewidencją". 2. Wzór karty ewidencji stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. W ewidencji umieszcza się następujące dane: 1) w kolumnie "1" - kolejny numer pozycji ewidencji towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, 2) w kolumnie "2" - datę objęcia towaru procedurą dopuszczenia do obrotu, 3) w kolumnie "3" - szczegółowe dane dotyczące towaru: a) jego ilość i rodzaj, b) cenę dostawy wynikającą z faktury, wyrażoną w złotych polskich, c) rodzaj transakcji, d) warunki dostawy, 4) w kolumnie "4" - dane osoby dokonującej zgłoszenia towaru do procedury dopuszczenia do obrotu oraz importera towaru, 5) w kolumnie "5" - dane osoby zobowiązanej do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego, 6) w kolumnie "6" - nazwę kraju pochodzenia i wysyłki towaru, a także, jeżeli jest to możliwe do ustalenia, dane dotyczące producenta towaru i eksportera zagranicznego, 7) w kolumnie "7" - podstawę określenia wysokości należnego cła antydumpingowego, 8) w kolumnie "8" - pozycję kasowego wykazu szczegółowego, jeżeli uiszczone zostały należności celne, i pozycję rejestru długu celnego, jeżeli dług celny powstał, 9) w kolumnie "9" - oznaczenie pozycji ewidencji prowadzonej przez organ celny na podstawie przepisów Kodeksu celnego, 10) w kolumnie "10" - inne informacje istotne dla pozycji ewidencji. 2. Wniosek o prowadzenie ewidencji, o którym mowa w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 157, poz. 1028), zwany dalej "wnioskiem", może zawierać szczegółowe określenie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 7, 10. 3. Funkcjonariusz celny dokonujący wpisu do ewidencji składa swój podpis oraz stawia pieczątkę imienną w kolumnie "11". § 4. 1. Jeżeli w ewidencji wymagane jest umieszczenie danych osoby, należy, w wypadku osób fizycznych, umieścić imię i nazwisko, adres, serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość, a w wypadku osób fizycznych będących przedsiębiorcami, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej - umieścić nazwę i adres siedziby oraz numer identyfikacyjny REGON. 2. Jeżeli w ewidencji wymagane jest umieszczenie daty, wpisu dokonuje się cyframi arabskimi w kolejności: rok, miesiąc, dzień. § 5. 1 W wypadku gdy określona kolumna ewidencji nie wymaga wypełnienia, w polu tym stawia się poziomą kreskę. 2. Każda pozycja ewidencji, po dokonaniu wpisów, powinna zostać podkreślona poziomą linią. 3. W ewidencji nie powinno się umieszczać skreśleń ani poprawek dotyczących wpisów. Jeżeli jednak w wyjątkowych okolicznościach dokonanie ich jest niezbędne, zmiany powinny umożliwiać odczytanie skreślonego zapisu. W kolumnie "uwagi" umieszcza się wówczas adnotację o dokonaniu zmiany według wzoru: "w kolumnie nr ... skreślono wyraz/cyfrę ... i wpisano wyraz/cyfrę...". Dokonanie zmian funkcjonariusz celny potwierdza swoim podpisem i pieczątką imienną. § 6. Dokumentem, na podstawie którego dokonuje się umieszczenia w ewidencji, jest zgłoszenie celne. § 7. 1. Umieszczeniu w ewidencji podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2, dane dotyczące towaru określonego w postanowieniu Ministra Gospodarki o wszczęciu postępowania antydumpingowego, a pochodzącego lub wysyłanego z kraju uznanego w tym postanowieniu za kraj eksportu i dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym w okresie określonym przez Ministra Gospodarki we wniosku, nie wcześniej jednak niż przed upływem 20 dni od dnia wystąpienia przez Ministra Gospodarki z tym wnioskiem do Prezesa Głównego Urzędu Ceł. 2. Umieszczeniu w ewidencji nie podlegają dane dotyczące towaru, którego dopuszczenie do obrotu na polskim obszarze celnym, zgodnie z przepisami prawa celnego, jest zwolnione od cła lub nie wymaga udokumentowania. 3. Umieszczenia w ewidencji dokonuje się niezależnie od ewidencjonowania dokonywanego przez organy celne na podstawie przepisów Kodeksu celnego. § 8. 1. Ewidencję prowadzi się w formie książkowej lub z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, odrębnie dla każdego postępowania antydumpingowego. 2. Ewidencja z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych może być prowadzona po uprzednim uzgodnieniu przez dyrektora urzędu celnego, z Prezesem Głównego Urzędu Ceł, szczegółowego sposobu prowadzenia tej ewidencji. § 9. 1. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie książkowej, karty ewidencji numeruje się kolejno od numeru jeden, a każdą kartę oznacza się przez podanie daty postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego, dla celów którego prowadzona jest ewidencja. 2. Po zakończeniu prowadzenia ewidencji karty ewidencji lub wydruk ewidencji prowadzonej z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych zszywa się, zszycie to opatruje się plombą przy użyciu plombownicy stosowanej w celu plombowania innych ewidencji prowadzonych przez urząd celny, a ewidencję opisuje się przez wskazanie liczby pozycji i kart oraz złożenie podpisu przez dyrektora urzędu celnego lub osobę przez niego upoważnioną. § 10. Kopie ewidencji Prezes Głównego Urzędu Ceł przekazuje Ministrowi Gospodarki w uzgodnionych terminach. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 sierpnia 1998 r. (poz. 664) EWIDENCJA TOWARÓW OBJĘTYCH POSTĘPOWANIEM ANTYDUMPINGOWYM E-DUMP Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 4 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej organizatorów imprez masowych za szkody wyrządzone uczestnikom imprez masowych, na które wstęp jest odpłatny. (Dz. U. Nr 105, poz. 665) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Zakład ubezpieczeń ustala wysokość minimalnej sumy gwarancyjnej, biorąc pod uwagę: 1) liczbę uczestników, przy czym w przypadku imprez na otwartej przestrzeni, przy wzroście liczby uczestników o każde kolejne 1000 osób, a w przypadku imprez w obiekcie zamkniętym, przy wzroście uczestników o każde kolejne 100 soób, minimalna suma gwarancyjna może wzrosnąć o 50%, 2) miejsce przeprowadzania imprezy (stadion, inny obiekt nie będący budynkiem lub teren umożliwiający przeprowadzenie imprezy masowej; hala sportowa lub inny budynek umożliwiający przeprowadzenie imprezy masowej), 3) położenie obiektu, a w szczególności: drogi ewakuacyjne, drogi dojazdu dla służb ratowniczych i Policji, 4) organizację i stopień zabezpieczenia imprezy, a w szczególności informacje o zabezpieczeniu przeciwpożarowym, stanie technicznym obiektu, stanie liczebnym służb porządkowych. § 2. Wysokość minimalnych sum gwarancyjnych ustala się dla poszczególnych kategorii imprez: sportowych, artystycznych, rozrywkowych. § 3. Minimalna suma gwarancyjna może być ustalana albo w odniesieniu do jednej imprezy masowej, albo imprez masowych organizowanych przez tego samego organizatora w tym samym obiekcie w okresie 12 miesięcy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 14 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielkości środków niezbędnych do pokrycia kosztów wjazdu, przejazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców przekraczających granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz szczegółowych zasad dokumentowania ich posiadania. (Dz. U. Nr 105, poz. 666) Na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie określenia wielkości środków niezbędnych do pokrycia kosztów wjazdu, przejazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców przekraczających granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz szczegółowych zasad dokumentowania ich posiadania (Dz. U. Nr 90, poz. 574) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 4 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów. (Dz. U. Nr 105, poz. 667) Na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 72, poz. 462) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 w ust. 2 w pkt 4, w § 17 w ust. 1 w pkt 7 lit. a) i w § 29 w ust. 2 w pkt 1 na końcu przecinek zastępuje się myślnikiem i dodaje się wyrazy "od dnia 1 lipca 1999 r.," 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 9: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dla zajęć praktycznych nie może być mniejsza niż: a) 10 - przy kategorii A1 lub A, b) 15 - przy kategorii B1, B+E lub C1, c) 20 - przy kategorii B, C, T, C1+E lub D1+E, d) 25 - przy kategorii C+E lub D+E, e) 30 - przy kategorii D1 lub pozwoleniu, f) 40 - przy kategorii D.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy osoba rozpoczyna szkolenie: 1) jednocześnie w zakresie więcej niż jednej kategorii prawa jazdy, to określona w ust. 1 pkt 1 liczba godzin zajęć teoretycznych ulega zmniejszeniu o 3 przy każdej dodatkowej kategorii, 2) w zakresie kategorii C, C1, D lub D1 prawa jazdy, to określona w ust. 1 pkt 2 liczba godzin zajęć praktycznych ulega: a) zwiększeniu o 100%, jeżeli nie posiada prawa jazdy kategorii B; dotyczy to szkolenia rozpoczynającego się przez dniem 1 lipca 1999 r., b) zmniejszeniu o 5 - przy kategorii C1 lub C, jeżeli posiada prawo jazdy kategorii D1 lub D, c) zmniejszeniu o 10 - przy kategorii D1 lub D, jeżeli posiada prawo jazdy kategorii C1 lub C,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa. (Dz. U. Nr 106, poz. 668) Art. 1. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245 i z 1997 r. Nr 140, poz. 939) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o nieważności nabycia orzeka sąd także na żądanie, właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego lub wojewody albo na żądanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych."; 2) w art. 8 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości, udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w przypadkach określonych w art. 8 ust. 1, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 3. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania i szczegółowe zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 4."; 3) dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Notariusz przesyła ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia, wypis z aktu notarialnego, mocą którego cudzoziemiec nabył lub objął nieruchomość, udziały lub akcje w spółce, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie udziałów lub akcji nastąpiło na podstawie wpisu do rejestru handlowego." Art. 2. W ustawie z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162, z 1948 r. Nr 36, poz. 250, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Pozwoleń na przeprowadzenie zbiórki udzielają, w drodze decyzji administracyjnej: 1) wójt, burmistrz (prezydent miasta) - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze gminy lub jego części, 2) starosta - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze powiatu lub jego części obejmującej więcej niż jedną gminę, 3) marszałek województwa - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze województwa lub jego części obejmującej więcej niż jeden powiat, 4) minister właściwy do spraw wewnętrznych - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze obejmującym więcej niż jedno województwo. 2. Jeżeli zebrane ofiary mają być zużyte za granicą państwa, pozwolenia na zbiórkę udziela, w drodze decyzji administracyjnej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych i ministra właściwego do spraw finansów publicznych."; 2) w art. 3 skreśla się ust. 4; 3) w art. 4 wyraz "zarejestrowanym", zastępuje się wyrazem "i"; 4) w art. 5 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw wewnętrznych"; 5) w art. 8: a) w ust. 1 skreśla się zdanie trzecie, b) w ust. 2 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw wewnętrznych"; 6) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Wynik zbiórki i sposób zużytkowania zebranych ofiar powinien być podany do wiadomości organu, który udzielił pozwolenia, oraz ogłoszony w terminie 1 miesiąca w prasie, w rozumieniu przepisów Prawa prasowego, o zasięgu obejmującym co najmniej obszar, na którym zbiórka została przeprowadzona."; 7) skreśla się art. 12; 8) skreśla się art. 14. Art. 3. W ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych (Dz. U. Nr 39, poz. 311, z 1959 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej" 2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Wojewoda może powierzyć gminie obowiązek utrzymania grobów i cmentarzy wojennych z jednoczesnym przekazaniem odpowiednich funduszy, o ile gmina lub powiat nie przejmie obowiązku bezpłatnie. 4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej może powierzyć fundacjom, stowarzyszeniom i instytucjom społecznym, za ich zgodą, obowiązek utrzymania grobów i cmentarzy wojennych." Art. 4. W ustawie z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369) w art. 7 w ust. 1 wyraz "rejonowych" zastępuje się wyrazem "powiatowych". Art. 5. W dekrecie z dnia 8 sierpnia 1946 r. o wpisywaniu w księgach hipotecznych (gruntowych) prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej (Dz. U. Nr 39, poz. 233 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) użyte w ust. 1-4 w różnych przypadkach wyrazy "wojewódzki urząd ziemski" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "starosta", b) skreśla się ust. 5; 2) użyte w art. 2 w ust. 3 i w art. 3 w różnych przypadkach wyrazy "powiatowy urząd ziemski" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "starosta"; 3) dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. Zadania starosty określone w art. 1 w ust. 1-4, w art. 2 w ust. 3 i w art. 3 są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 6. W dekrecie z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 49, poz. 279, z 1947 r. Nr 66, poz. 410, z 1951 r. Nr 5, poz. 39, z 1958 r. Nr 17, poz. 71 i 72, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 27, poz. 250 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Władzami właściwymi w rozumieniu niniejszego dekretu są starostowie."; 2) w art. 34 wyrazy "władz administracji ogólnej, działających jako władze osiedleńcze," zastępuje się wyrazem "starostów"; 3) w art. 35 i w art. 37 wyrazy "władzy administracji ogólnej jako władzy ziemskiej" zastępuje się wyrazem "starosty"; 4) dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. Zadania starosty określone w art. 33-35 oraz w art. 37 są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 7. W dekrecie z dnia 28 października 1947 r. o mocy prawnej ksiąg wieczystych na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 66, poz. 410 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 2 w ust. 3, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 w zdaniu trzecim i w ust. 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "władza administracji ogólnej I instancji" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazem "starosta"; 2) użyte w art. 6 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w art. 7 wyrazy "uprawnione są władze administracji ogólnej I instancji" zastępuje się wyrazami "uprawnieni są starostowie"; 3) dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. Zadania starosty określone w art. 2 w ust. 3, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 i 3 oraz w art. 7 są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 8. W ustawie z dnia 1 lipca 1949 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. Nr 41, poz. 297, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Powiatowy lekarz weterynarii"; 2) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Nadzór nad wykonywaniem przepisów ustawy w odniesieniu do lecznic sprawuje starosta za pośrednictwem powiatowego lekarza weterynarii."; 3) w art. 14 w ust. 2, art. 16, art. 21, art. 23 ust. 3 wyrazy "(art. 22 ust. 2)" zastępuje się wyrazami "(art. 22)". Art. 9. W dekrecie z dnia 6 września 1951 r. o ochronie i uregulowaniu własności osadniczych gospodarstw chłopskich na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz. U. Nr 46, poz. 340, z 1957 r. Nr 39, poz. 172, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 1: - wyrazy "powiatowa komisja ziemska" zastępuje się wyrazem "starosta", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wydawanie tych aktów jest zadaniem z zakresu administracji rządowej."; 2) w art. 6 w ust. 1 i 3 oraz w art. 7 w ust. 3 wyrazy "prezydium powiatowej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej". Art. 10. W dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w ust. 1 wyrazy "prezydia rad narodowych (gminnych, miejskich, powiatowych, wojewódzkich) właściwe" zastępuje się wyrazami "odpowiednio właściwy wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta oraz wojewoda", b) w ust. 2 wyrazy "prezydiami rad narodowych" zastępuje się wyrazami "wójtami, burmistrzami (prezydentami miast), starostami oraz wojewodami", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Koordynację zorganizowanej akcji społecznej odbywającej się na obszarze: 1) gmin znajdujących się w jednym powiecie sprawuje - starosta, 2) powiatów znajdujących się w jednym województwie sprawuje - właściwy miejscowo wojewoda, 3) powiatów znajdujących się w kilku województwach sprawuje - wskazany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wojewoda tego województwa, którego teren w największym stopniu został objęty klęską, 4) kilku województw sprawuje - minister właściwy do spraw wewnętrznych."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Jeżeli środki, którymi dysponuje właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego albo wojewoda, są niewystarczające, organy te mogą wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych na cele zorganizowanej akcji społecznej. 2. O nałożeniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego zawiadamia bezzwłocznie starostę i wojewodę. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Zasady i formy ogłoszenia określają odrębne przepisy."; 3) w art. 4 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 4) w art. 5 w ust. 1 wyrazy "prezydium właściwej miejskiej, dzielnicowej lub gminnej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "odpowiednio wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo wojewoda"; 5) w art. 9 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1. Art. 11. W dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161, z 1971 r. Nr 27, poz. 250 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1, w art. 11 w ust. 1 i w art. 14 wyrazy "prezydium powiatowej rady narodowej" zastępuje się wyrazem "starosta"; 2) w art. 2, w art. 6 w ust. 3 oraz w art. 19 w ust. 2 i 4 wyrazy "prezydium wojewódzkiej rady narodowej" zastępuje się wyrazem "starosta"; 3) dodaje się art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. Zadania starosty określone w art. 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 6 w ust. 3, w art. 11 w ust. 1, w art. 14 oraz w art. 19 w ust. 2 i 4 są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 12. W ustawie z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (Dz. U. z 1963 r. Nr 59, poz. 328) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie: "Art. 8. W sprawach określonych w ustawie rozstrzyga, w drodze decyzji administracyjnej, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a w przypadku braku takiego miejsca - Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum. Art. 9. 1. Podania w sprawach określonych w ustawie osoby zamieszkałe w Polsce składają organom, o których mowa w art. 8. Jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą, podanie składa się za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Właściwość miejscową starostów określa, w stosunku do osób zamieszkałych za granicą, kolejno: ostatnie miejsce ich zamieszkania albo ostatnie miejsce pobytu w Polsce. W przypadku braku takich podstaw właściwy jest Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum."; 2) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie wątpliwości, pisownię lub brzmienie imienia i nazwiska ustala starosta, na wniosek strony."; 3) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organ, o którym mowa w art. 8, zawiadamia o zmianie imienia lub nazwiska urzędy stanu cywilnego właściwe ze względu na miejsce sporządzenia aktu urodzenia i małżeństwa wnioskodawcy oraz miejsce sporządzenia aktów urodzeń jego małoletnich dzieci, a ponadto właściwy urząd skarbowy i organ Policji, wojskową komendę uzupełnień i organy ewidencji ludności oraz Centralny Rejestr Skazanych."; 4) dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. Określone w ustawie zadania i kompetencje starosty są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 13. W ustawie z dnia 29 maja 1957 r. o uregulowaniu spraw własności niektórych nieruchomości nierolniczych na Ziemiach Odzyskanych i na terenach b. W. M. Gdańska (Dz. U. Nr 31, poz. 137) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Decyzje przewidziane w niniejszej ustawie należą do właściwości starosty. Wydawanie tych decyzji jest zadaniem z zakresu administracji rządowej." Art. 14. W ustawie z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, z 1991 r. Nr 65, poz. 279 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy oraz w art. 6-11 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowa Inspekcja Handlowa" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Handlowa"; 2) art. 1-5 otrzymują brzmienie: "Art. 1. 1. Inspekcja Handlowa jest powołana do ochrony interesów konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa. 2. Do zadań Inspekcji Handlowej należy: 1) kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych, w zakresie produkcji, handlu i usług, 2) kontrola jakości i bezpieczeństwa towarów i usług, w szczególności zagrażających życiu lub zdrowiu konsumentów, 3) podejmowanie kontroli, mediacji i innych działań interwencyjnych w celu ochrony indywidualnych interesów i praw konsumentów, 4) prowadzenie centralnych i wojewódzkich laboratoriów kontrolno-analitycznych, 5) organizowanie i prowadzenie polubownego sądownictwa konsumenckiego, 6) prowadzenie poradnictwa konsumenckiego, 7) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach odrębnych. Art. 2. 1. Zadania określone w art. 1 wykonują następujące organy: 1) Główny Inspektor Inspekcji Handlowej, zwany dalej «Głównym Inspektorem», 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, zwanego dalej «wojewódzkim inspektorem», jako kierownika wojewódzkiej inspekcji handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 2. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Handlowej określone w ustawie oraz przepisach odrębnych. 3. Wojewódzki inspektor kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu inspekcji handlowej. 4. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Handlowej, organem właściwym jest wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia Główny Inspektor. Art. 3. 1. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 2. Zastępcę Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Głównego Inspektora. 3. Główny Inspektor kieruje działalnością Inspekcji Handlowej przy pomocy Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej. 4. Wojewódzkiego inspektora i jego zastępcę powołuje i odwołuje wojewoda, po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora. Art. 4. Organizację Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej określi statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 5. 1. Organy Inspekcji Handlowej wykonują zadania określone w ustawie, na podstawie okresowych planów pracy; mogą też podejmować kontrole nie planowane, jeżeli wymagają tego okoliczności faktyczne. 2. Główny Inspektor opracowuje kierunki działania Inspekcji Handlowej oraz plany kontroli o znaczeniu krajowym, zatwierdzane przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 3. Wojewódzcy inspektorzy ustalają plany pracy uwzględniające kierunki działania i plany kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz wnioski wojewody."; 3) w art. 6: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Zadania ochrony konsumenta w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego. 3. W szczególności zadania jednostek samorządu terytorialnego w zakresie ochrony konsumenta wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, powoływany i odwoływany przez radę powiatu (radę miasta na prawach powiatu) na zasadach określonych odrębnymi przepisami, które ustalają również szczegółowy zakres jego działania i przysługujące mu uprawnienia.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współpracy organów Inspekcji Handlowej z powiatowym (miejskim) rzecznikiem konsumentów, a także z innymi organami administracji publicznej i instytucjami kontrolnymi, w tym organizacjami pozarządowymi działającymi w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 2."; 4) w art. 7 w ust. 1: a) w pkt 1: - lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) w przedsiębiorstwach produkujących towary na potrzeby handlu i przemysłu gastronomicznego," - skreśla się lit. d), b) w pkt 4 wyrazy "Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów" zastępuje się wyrazami "Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia"; 5) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. W postępowaniu kontrolnym przed organami Inspekcji Handlowej w zakresie nie uregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. Inspektorzy Inspekcji Handlowej w związku z wykonywanymi czynnościami kontrolnymi korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania organów Inspekcji Handlowej." Art. 15. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271 oraz z 1997 r. Nr 126, poz. 805 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Zakładanie i rozszerzanie cmentarzy komunalnych należy do zadań własnych gminy. 2. O założeniu lub rozszerzeniu cmentarza komunalnego decyduje rada gminy, a w miastach na prawach powiatu rada miasta, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego. 3. Właściwe władze kościelne decydują o założeniu lub rozszerzeniu cmentarza wyznaniowego, które może nastąpić na terenie przeznaczonym na ten cel w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego. 4. O zamknięciu cmentarza komunalnego decyduje właściwa rada gminy lub rada miasta, po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego. 5. O zamknięciu cmentarza wyznaniowego decyduje właściwa władza kościelna, po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego."; 2) w art. 2 w ust. 1 wyrazy "do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska organów prezydiów rad narodowych miast, osiedli i gromad" zastępuje się wyrazami "zarządów gmin (miast)"; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Cmentarze zakłada się i rozszerza na terenach określonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. 2. Zasady i tryb nabycia gruntów pod cmentarze określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741)."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Cmentarze komunalne zakłada się w zasadzie na terenie każdej gminy lub miasta, jednakże w uzasadnionych przypadkach można założyć cmentarz dla kilku gmin."; 5) w art. 5: a) w ust. 2 w pkt 2 wyraz "milicyjnych" zastępuje się wyrazem "policyjnych", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia"; 6) w art. 6: a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "właściwy do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa)" zastępuje się wyrazami "zarząd gminy (zarząd miasta na prawach powiatu)", b) w ust. 4 wyrazy "Ministra Kultury i Sztuki" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw kultury", c) w ust. 5 wyrazy "Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw administracji publicznej", d) skreśla się ust. 6; 7) w art. 9: a) użyte w ust. 3 i 5 wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw zdrowia", b) w ust. 4 wyrazy "powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego inspektora sanitarnego" zastępuje się wyrazami "miejscowo inspektora sanitarnego"; 8) w art. 10: a) w ust. 2 w zdaniu 2 wyrazy "do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej" zastępuje się wyrazem "starosta", b) w ust. 3 wyrazy "właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium rady narodowej miasta, osiedla lub gromady" zastępuje się wyrazami "ośrodek pomocy społecznej", c) w ust. 5 wyrazy "Minister Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw sprawiedliwości"; 9) w art. 11: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy "zakładu społecznego służby zdrowia", a wyrazy "właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej" zastępuje się wyrazami "właściwego starostę", b) w ust. 3: - w zdaniu wstępnym wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zdrowia", - w pkt 2 wyrazy "Ministrem Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw administracji publicznej", - w pkt 3 wyrazy "Ministrami Finansów oraz Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw administracji publicznej", c) w ust. 4 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej i Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia", d) w ust. 7 skreśla się wyrazy "administracji prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej", e) w ust. 8 skreśla się wyrazy "powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego", a wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji"; 10) w art. 13 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 11) w art. 14: a) w ust. 1 wyrazy "miast, osiedli i gromad" zastępuje się wyrazem "gmin", b) w ust. 2 dwukropek zastępuje się myślnikiem i dodaje się wyrazy "właściwego inspektora sanitarnego." oraz skreśla się pkt 1 i 2, c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Na sprowadzenie zwłok i szczątków z obcego państwa należy uzyskać zezwolenie starosty właściwego dla miejsca, w którym zwłoki i szczątki mają być pochowane, działającego w porozumieniu z właściwym inspektorem sanitarnym. 4. W przypadku śmierci na skutek choroby zakaźnej, wymienionej w wykazie ustalanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zezwolenie na przewóz zwłok nie może być udzielone przed upływem dwóch lat od dnia zgonu. Wyjątki od tej zasady mogą być czynione przez ministra właściwego do spraw zdrowia, który może te uprawnienia przekazać wojewódzkim inspektorom sanitarnym."; 12) w art. 15: a) użyte w ust. 1 w pkt 1 i 3 wyrazy "powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego inspektora sanitarnego" zastępuje się wyrazami "właściwego inspektora sanitarnego", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw zdrowia"; 13) w art. 20 wyrazy "Ministrowie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia."; 14) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wykonawczych do ustawy sprawują starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) oraz właściwi miejscowo inspektorzy sanitarni. 2. Ogólny nadzór nad sprawami objętymi niniejszą ustawą sprawują według właściwości ministrowie właściwi: do spraw administracji publicznej i do spraw zdrowia." Art. 16. W ustawie z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy (Dz. U. Nr 27, poz. 170, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane, na żądanie właściwego do spraw zdrowia organu administracji publicznej: 1) poddawać się szczepieniom ochronnym przeciwko gruźlicy, 2) poddawać się badaniom lekarskim, mającym na celu wykrywanie i leczenie gruźlicy, 3) udzielać wyjaśnień mogących mieć znaczenie dla rozpoznania gruźlicy, wykrycia źródła zakażenia bądź zapobiegania szerzeniu się gruźlicy."; 2) w art. 6: a) w ust. 1 wyrazy "Właściwy do spraw zdrowia organ prezydium powiatowej (miejskiej w mieście stanowiącym powiat miejski, dzielnicowej w mieście wyłączonym z województwa) rady narodowej" zastępuje się wyrazami "Starosta (przewodniczący zarządu miasta w miastach na prawach powiatu)", b) w ust. 2 wyrazy "Państwowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "Inspektor sanitarny"; 3) w art. 10: a) w ust. 1 wyrazy "Zakłady pracy zatrudniające pracowników chorych na gruźlicę i ozdrowieńców są obowiązane" zastępuje się wyrazami "Pracodawcy zatrudniający pracowników chorych na gruźlicę i ozdrowieńców są obowiązani", b) w ust. 2 wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw zdrowia", c) w ust. 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 4) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "Zakłady pracy powinny" zastępuje się wyrazami "Pracodawcy powinni"; 5) w art. 17 w ust. 2 skreśla się wyrazy "i w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych"; 6) w art. 18 wyrazy "przepisów art. 13, 14 i 15" zastępuje się wyrazami "przepisów art. 13". Art. 17. W ustawie z dnia 17 lutego 1960 r. o utracie mocy prawnej niektórych ksiąg wieczystych (Dz. U. Nr 11, poz. 67, z 1962 r. Nr 39, poz. 169, z 1968 r. Nr 3, poz. 13, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1989 r. Nr 10, poz. 55) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 wyrazy "do spraw rolnych i leśnych organu prezydium powiatowej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "zarządu gminy"; 2) użyty w art. 2 w ust. 1, w art. 4 w ust. 2 i 3 dwukrotnie, w art. 7 w ust. 3 dwukrotnie, w różnych przypadkach wyraz "orzeczenie" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "decyzja"; 3) w art. 6 w ust. 2: - wyrazy "orzeczenie właściwego do spraw rolnych i leśnych organu prezydium powiatowej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "decyzja właściwego starosty", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wydawanie tych decyzji jest zadaniem z zakresu administracji rządowej."; 4) w art. 7 w ust. 3 wyrazy "do spraw rolnych i leśnych organ prezydium rady narodowej" zastępuje się wyrazem "starosta". Art. 18. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 88, poz. 554 i Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 wyrazy "państwowe i samorządowe" zastępuje się wyrazami "rządowe i samorządowe"; 2) art. 7a otrzymuje brzmienie: "Art. 7a. 1. Służbą Ochrony Zabytków kieruje Generalny Konserwator Zabytków, który jest centralnym organem administracji rządowej. 2. Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury. 3. Zastępcę Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw kultury, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków. 4. Generalny Konserwator Zabytków kieruje Służbą Ochrony Zabytków przy pomocy Urzędu Generalnego Konserwatora Zabytków. 5. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi Generalnego Konserwatora Zabytków."; 3) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Ochronę dóbr kultury sprawują następujące organy: 1) minister właściwy do spraw kultury, 2) Generalny Konserwator Zabytków, 3) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego konserwatora zabytków jako kierownika wojewódzkiej Służby Ochrony Zabytków wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, 4) dyrektorzy (kierownicy) muzeów w stosunku do zabytków znajdujących się w muzeach, 5) dyrektor Ośrodka Dokumentacji Zabytków, kierujący centralną ewidencją dóbr kultury, 6) dyrektorzy (kierownicy) jednostek organizacyjnych powołanych do ochrony zabytków, 7) Biblioteka Narodowa w Warszawie i biblioteki wyznaczone przez ministra właściwego do spraw kultury w porozumieniu z właściwymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) i Polską Akademią Nauk, w stosunku do zabytkowych materiałów bibliotecznych w zakresie im zleconym. 2. Wojewódzki konserwator zabytków wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Służby Ochrony Zabytków określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. Wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków lub za jego zgodą. 4. Zastępcę wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków. 5. Wojewódzki konserwator zabytków kieruje wojewódzkim oddziałem Służby Ochrony Zabytków. 6. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Służby Ochrony Zabytków, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki konserwator zabytków i jako organ wyższego stopnia Generalny Konserwator Zabytków. 7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może tworzyć delegatury wojewódzkiego oddziału Służby Ochrony Zabytków. Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego konserwatora zabytków, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne. 8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego konserwatora zabytków, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, gminom i powiatom, a także związkom gmin i powiatów, położonym na terenie województwa. 9. Minister właściwy do spraw kultury w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków."; 4) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Ochronę dóbr kultury w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego."; 5) w art. 10 w ust. 1 po wyrazie "powołuje" dodaje się wyrazy "i odwołuje"; 6) w art. 11: a) w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "działającym w imieniu wojewody", c) w ust. 3 skreśla się wyrazy "działającego w imieniu wojewody"; 7) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Generalny Konserwator Zabytków może powierzyć, w drodze porozumienia, dyrektorom (kierownikom) instytucji kultury, dla których organizatorem jest minister właściwy do spraw kultury, wykonywanie określonych zadań w sprawach ochrony zabytków, w tym wydawanie decyzji administracyjnych. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, wymaga zgody ministra właściwego do spraw kultury. 3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie, w jego imieniu, niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, dyrektorom (kierownikom) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorom (kierownikom) specjalistycznych jednostek organizacyjnych powołanych w celu ochrony dóbr kultury. 4. Powierzenie spraw, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, na rzecz dyrektorów (kierowników) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorów (kierowników) jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3, może nastąpić za zgodą właściwego dla tych muzeów, bibliotek lub jednostek organizatora bądź organu nadzoru."; 8) w art. 13: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "działający w imieniu wojewody", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zarządy gmin są zobowiązane do prowadzenia ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, a znajdujących się na terenie ich działania."; 9) w art. 14 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) wojewódzkiego konserwatora zabytków, wydanej z urzędu lub na wniosek właściciela dobra kultury, jego użytkownika, bądź właściwego organu powiatu lub gminy, 2) Generalnego Konserwatora Zabytków."; 10) w art. 15: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "działającego w imieniu wojewody", b) skreśla się ust. 3; 11) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. O skreśleniu zabytku z rejestru decyduje Generalny Konserwator Zabytków, a w przypadku powołania właściwej specjalistycznej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 2, Generalny Konserwator Zabytków po zasięgnięciu opinii tej jednostki."; 12) w art. 17 wyrazy "ewidencji zabytków" zastępuje się wyrazami "ewidencji dóbr kultury"; 13) w art. 19 wyrazy "Organy służby konserwatorskiej mają" zastępuje się wyrazami "Starosta ma"; 14) w art. 20 wyraz "wojewodowie" zastępuje się wyrazem "starostowie"; 15) w art. 21: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "działającego w imieniu wojewody", b) w ust. 2 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania"; 16) w art. 22 w ust. 1 po wyrazach "zarząd właściwej gminy" dodaje się wyrazy "lub zarząd właściwego powiatu" oraz skreśla się wyrazy "działającego w imieniu wojewody"; 17) w art. 23 w ust. 2 wyrazy "ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1989 r. Nr 14, poz. 74 i Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 90 i Nr 34, poz. 198)" zastępuje się wyrazami "ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741)"; 18) w art. 24 w ust. 3 i 4 po wyrazie "gminy" dodaje się wyrazy "lub powiatu"; 19) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. Wierzytelność Państwa z tytułu robót wymienionych w art. 31 ust. 2, prowadzonych przy zabytkach nieruchomych, nie stanowiących jego własności, zabezpiecza się, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, w formie hipoteki przymusowej."; 20) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przejęcie na własność Państwa zabytku nieruchomego następuje w trybie przepisów ustawy, o której mowa w art. 23 ust. 2, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub starosty."; 21) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. 1. W razie uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub wywiezienia dobra kultury bez zezwolenia za granicę bądź też niezapewnienia dobru kultury, pomimo wezwania ze strony organu służby konserwatorskiej, należytych warunków konserwacji, starosta z urzędu lub na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków wydaje decyzję o zabezpieczeniu tego dobra kultury w formie ustanowienia tymczasowego zajęcia aż do chwili usunięcia niebezpieczeństwa. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nieruchomych dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków. 3. Tymczasowe zajęcie polega na przeniesieniu ruchomego dobra kultury, w zależności od przedmiotu, do muzeum, archiwum lub biblioteki, w stosunku zaś do zabytku nieruchomego na oddaniu go w zarząd gminie bądź innym właściwym organom samorządu województwa lub powiatu."; 22) w art. 38: a) w ust. 2 wyrazy "lokalami lub budynkami" zastępuje się wyrazami "gruntami, budynkami lub lokalami", b) w ust. 3 po wyrazie "Państwa" dodaje się wyrazy "lub jednostek samorządu terytorialnego"; 23) w art. 39 po wyrazie "Państwa" dodaje się wyrazy "lub jednostki samorządu terytorialnego"; 24) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. W celu zapewnienia należytej ochrony i właściwego wykorzystania zabytków nieruchomych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej powinny dążyć do ich zagospodarowania na cele użytkowe. 2. Minister właściwy do spraw kultury określi, w drodze rozporządzenia, warunki wykorzystania zabytków nieruchomych na cele użytkowe oraz zasady i tryb przyznawania dotacji z budżetu państwa przeznaczonych dla użytkowników zabytków, prowadzących prace remontowe i konserwatorskie przy tych zabytkach."; 25) w art. 41 w ust. 2 i 3 wyrazy "Minister Kultury i Sztuki" zastępuje się wyrazami "Generalny Konserwator Zabytków"; 26) w art. 70 w ust. 2 wyrazy "wojewódzkiego konserwatora zabytków" zastępuje się wyrazami "zarząd powiatu". Art. 19. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 114, poz. 739) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i który pozostaje co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie określonym w ust. 1a złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Termin do złożenia oświadczenia woli, o którym mowa w ust. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się albo 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie."; 2) w art. 11 w ust. 1 wyraz "Kobieta" zastępuje się wyrazem "Osoba"; 3) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obywatel polski traci obywatelstwo polskie na swój wniosek po uzyskaniu zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.", b) w ust. 2 wyrazy "Zezwolenie na zmianę obywatelstwa udzielone" zastępuje się wyrazami "Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa udzielona", c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców rozciąga się na dzieci pozostające pod jego władzą rodzicielską, gdy drugiemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska lub nie jest on obywatelem polskim albo gdy jest obywatelem polskim i wyrazi przed właściwym organem zgodę na utratę obywatelstwa polskiego przez dzieci. 4. W przypadku gdy drugie z rodziców jest obywatelem polskim i sprzeciwia się rozciągnięciu na dzieci zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielonej pierwszemu z rodziców lub gdy porozumienie napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, każde z rodziców może zwrócić się o rozstrzygnięcie do sądu.", d) w ust. 5 wyrazy "Zezwolenie na zmianę obywatelstwa" zastępuje się wyrazami "Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa"; 4) skreśla się art. 14 i art. 15; 5) rozdział 4 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 4 Właściwość organów Art. 16. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. 2. Podania do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie obywatelstwa polskiego oraz o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem starosty, a zamieszkałe za granicą - za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 17. 1. Decyzję w sprawie uznania za obywatela polskiego wydaje wojewoda, o ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej. 2. Decyzje w sprawach określonych w art. 6 ust. 3 oraz w art. 10 i 11 wydają: 1) właściwy miejscowo starosta - w stosunku do osób zamieszkałych w Polsce, 2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - w stosunku do osób zamieszkałych za granicą. 3. Oświadczenie o wyborze obywatelstwa obcego, o którym mowa w art. 6 ust. 1, i o wyrażeniu zgody na nabycie obywatelstwa polskiego, o którym mowa w art. 8 ust. 5 pkt 3 i ust. 6 oraz w art. 12 ust. 3 i 4, a także o wyrażeniu zgody na utratę przez dzieci obywatelstwa polskiego, o którym mowa w art. 13 ust. 3, przyjmuje: 1) właściwy miejscowo starosta - od osób zamieszkałych w Polsce, 2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - od osób zamieszkałych za granicą. 4. Posiadanie i utratę obywatelstwa polskiego stwierdza wojewoda. Odmowa stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego lub jego utraty następuje w drodze decyzji administracyjnej. 5. W sprawach, o których mowa w art. 6 ust. 2 i w art. 13 ust. 4, przekazanych do rozstrzygnięcia sądowi, orzeka sąd polski. Rzeczowo właściwym jest sąd rejonowy, działający jako władza opiekuńcza. Miejscową właściwość sądu określa się według miejsca zamieszkania dziecka w Polsce, a jeżeli nie ma ono miejsca zamieszkania w Polsce - według miejsca jego pobytu w Polsce. W razie braku tych podstaw właściwym jest Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy. Art. 18. 1. O właściwości miejscowej wojewody - w sprawach określonych w art. 17 ust. 4 - stanowią kolejno: miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie ma dotyczyć, miejsce jej pobytu, miejsce jej ostatniego zamieszkania lub pobytu. W razie braku tych podstaw, właściwy jest wojewoda warszawski. 2. O właściwości miejscowej starosty w sprawach określonych w art. 16 ust. 2 oraz w art. 17 w ust. 2 pkt 1 i w ust. 3 pkt 1 stanowią kolejno: miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie ma dotyczyć, miejsce jej pobytu, miejsce jej ostatniego zamieszkania lub pobytu. W razie braku tych podstaw właściwy jest Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum. Art. 18a. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzory zaświadczeń i wniosków. Art. 18b. Określone w ustawie zadania i kompetencje starosty są zadaniami z zakresu administracji rządowej." Art. 20. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1996 r. Nr 45, poz. 199 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 50 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 wyrazy "Milicji Obywatelskiej lub najbliższy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Policji lub najbliższy organ administracji publicznej", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organy wojskowe, Policji i administracji publicznej, jednostki organizacyjne służby zdrowia i ochrony przeciwpożarowej oraz przedsiębiorcy obowiązani są współdziałać z organami wymienionymi w ust. 2, a także brać udział w akcji zapobiegawczej na wezwanie organów ruchu lotniczego w razie zagrożenia bezpieczeństwa statku powietrznego." Art. 21. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o substancjach trujących (Dz. U. Nr 22, poz. 116, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "do jednostek podległych radom narodowym - prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw)" zastępuje się wyrazami "do gminnych, powiatowych i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych - zarządy właściwych: gmin, powiatów i samorządów województw (zarządy miast, miasta na prawach powiatów)". Art. 22. W ustawie z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Starosta ustala, stosownie do przepisów art. 1 i 3, które nieruchomości stanowią wspólnotę gruntową bądź mienie gromadzkie. 2. Wykaz uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej oraz wykaz obszarów gospodarstw przez nich posiadanych i wielkość przysługujących im udziałów we wspólnocie ustala, w drodze decyzji, starosta. Dla obszarów gmin projekty takich wykazów sporządzają wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast). 3. Jeżeli wspólnota gruntowa położona jest na obszarze dwu lub więcej powiatów, wojewoda określa, który ze starostów będzie właściwy w sprawach wymienionych w ust. 1 i 2.", b) w ust. 6 wyrazy "lokalu prezydium gromadzkiej rady narodowej bądź miejskiej (dzielnicowej) rady narodowej lub rady narodowej osiedla" zastępuje się wyrazami "urzędzie gminy"; 2) w art. 9 w ust. 2 wyrazy "gromady (miasta, osiedla)" zastępuje się wyrazem "gminy"; 3) w art. 15 wyrazy "ustalą Ministrowie Rolnictwa oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego" zastępuje się wyrazami "ustali minister właściwy do spraw rolnictwa"; 4) użyte w art. 18 w ust. 1, w art. 21 w ust. 6, w art. 23, w art. 25 w ust. 1-3, w art. 26 w ust. 1 i w art. 27 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "do spraw rolnych i leśnych organ prezydium powiatowej rady narodowej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "zarząd gminy"; 5) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. W terminie oznaczonym w statucie spółki organy spółki są obowiązane przedstawić właściwemu zarządowi gminy do zatwierdzenia plan zagospodarowania i regulamin użytkowania gruntów i urządzeń spółki. Jeżeli zagospodarowanie dotyczy gruntów określonych w art. 6 ust. 2 - organy spółki przedstawiają staroście do zatwierdzenia uproszczony plan zagospodarowania takich gruntów, po wcześniejszym uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego. 2. Zarządy gmin oraz starostowie są uprawnieni do wprowadzenia w przedstawionych planach oraz w regulaminie zmian i uzupełnień uzasadnionych względami gospodarczymi."; 6) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie sprzedaży nieruchomości stanowiącej wspólnotę gruntową, gminie przysługuje prawo pierwokupu." Art. 23. W ustawie z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane, na żądanie inspektora sanitarnego bądź właściwego do spraw zdrowia organu administracji publicznej: 1) poddawać się szczepieniom ochronnym przeciwko chorobom zakaźnym, 2) poddawać się badaniom mającym na celu wykrywanie chorób zakaźnych, 3) wykonywać zalecenia dotyczące zabiegów higienicznosanitarnych, jakie okażą się niezbędne w celu zapobiegania chorobom zakaźnym, 4) udzielać wyjaśnień i podawać dane mogące mieć znaczenie dla wykrycia choroby zakaźnej i źródła zakażenia lub zapobiegania szerzeniu się choroby zakaźnej."; 2) użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 7 w ust. 3 i w art. 26 w ust. 1 pkt 1 wyrazy "Państwowej Inspekcji Sanitarnej" zastępuje się wyrazami "Inspekcji Sanitarnej"; 3) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściciel, zarządca, administrator oraz pracodawca są obowiązani utrzymywać nieruchomości w należytym stanie higienicznosanitarnym oraz stosować się do wskazań i nakazów wydawanych przez organy Inspekcji Sanitarnej w celu zwalczania chorób zakaźnych."; 4) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakłady opieki zdrowotnej, akademie medyczne i inne szkoły wyższe prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, instytuty naukowo-badawcze, osoby wykonujące zawód medyczny, kierownicy statków morskich i śródlądowych oraz statków powietrznych, pracodawcy, zakłady nauczania, wychowania i opieki, hotele, domy wczasowe, schroniska turystyczne i ośrodki turystyczno-wypoczynkowe, zakłady karne, organy Policji, organy jednostek samorządu terytorialnego mają obowiązek zgłaszania organom Inspekcji Sanitarnej, a także określonym publicznym zakładom opieki zdrowotnej przypadków zachorowania, podejrzenia o zachorowanie i zgonów na choroby zakaźne natychmiast po otrzymaniu o nich wiadomości."; 5) w art. 7: a) w ust. 1 i 2 wyrazy "Powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "Powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny", b) skreśla się ust. 5; 6) w art. 8: a) w ust. 1 wyrazy "społeczne służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "opieki zdrowotnej", b) w ust. 2 wyrazy "Powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "Powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Zarząd powiatu właściwy ze względu na miejsce zamieszkania w stosunku do obywateli polskich oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych w stosunku do cudzoziemców pokrywają: 1) koszty przewozu osób podlegających przymusowej hospitalizacji lub izolacji oraz 2) koszty przejazdu do zakładu opieki zdrowotnej osób podlegających przymusowemu leczeniu lub przymusowym badaniom stanu zdrowia, z wyjątkiem badań określonych w art. 2 ust. 2 pkt 3.", d) w ust. 7 wyrazy "zakłady pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 7) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Lekarz, starszy felczer lub felczer, który w czasie wykonywania czynności zawodowych stwierdził przypadek choroby zakaźnej lub powziął podejrzenie co do istnienia takiej choroby, jest obowiązany zastosować środki zapobiegające szerzeniu się choroby. Jeżeli lekarz, starszy felczer lub felczer nie jest upoważniony do wykonywania uprawnień inspektora sanitarnego, przysługują mu w takim przypadku uprawnienia określone w art. 7 ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz ust. 2, z tym że od jego decyzji może być wniesione odwołanie do właściwego inspektora sanitarnego."; 8) w art. 10 wyrazy "Wojewódzki inspektor sanitarny (inspektor sanitarny miasta wyłączonego z województwa)" zastępuje się wyrazami "Inspektor sanitarny"; 9) w art. 12: a) w ust. 1 wyrazy "prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) na wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego (inspektora sanitarnego miasta wyłączonego z województwa)" zastępuje się wyrazami "właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego bądź wojewoda na wniosek inspektora sanitarnego", b) w ust. 3 wyrazy "prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa)" zastępuje się wyrazami "zarząd powiatu", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zarządzenia w sprawach określonych w ust. 1 powinny określać sposób wykonania wprowadzanych nakazów i zakazów oraz powinny być podawane do wiadomości w drodze obwieszczeń publicznych."; 10) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Główny Inspektor Sanitarny bądź wojewódzki inspektor sanitarny ustala, które przepisy ustawy mogą być stosowane do jednostek chorobowych określonych w ust. 1. Zarządzenie wydane w tej sprawie przez wojewódzkiego inspektora sanitarnego traci moc, jeżeli nie zostanie zatwierdzone, przed upływem tygodnia od dnia jego wydania, przez Głównego Inspektora Sanitarnego."; 11) w art. 15: a) w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca", b) skreśla się ust. 2; 12) w art. 16: a) w ust. 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", b) skreśla się ust. 2; 13) w art. 17: a) w ust. 1 i 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", b) w ust. 2 wyrazy "powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny"; 14) w art. 20: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Osoby wykonujące zawody medyczne, a także osoby o innych kwalifikacjach, zatrudnione w zakładach opieki zdrowotnej, mogą być powoływane do pracy przy zwalczaniu epidemii. 2. Decyzję o powołaniu wydaje, na wniosek inspektora sanitarnego: 1) starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub zatrudnienia osoby powoływanej, jeśli powołanie dotyczy obszaru danego powiatu, 2) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub zatrudnienia osoby powoływanej, jeśli powołanie dotyczy obszaru danego województwa, 3) minister właściwy do spraw zdrowia w razie powołania na obszar innego województwa.", b) w ust. 3 pkt 2-4 otrzymują brzmienie: "2) posłowie i senatorowie, 3) członkowie organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego, 4) osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych podległych ministrom właściwym do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości i transportu", c) w ust. 4 wyrazy "zakładzie społecznym służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "zakładzie opieki zdrowotnej"; 15) w art. 21 w ust. 2 wyrazy "państwowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "inspektor sanitarny". Art. 24. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 79, w art. 81 § 2 pkt 2, w art. 232, w art. 233, w art. 234, w art. 235 § 1, w art. 236 § 1, w art. 239 § 1, w art. 240, w art. 243, w art. 599 § 2 oraz w art. 600 § 2 użyty w różnych przypadkach i liczbach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego"; 2) w art. 179 w § 1 wyrazy "kierownika rejonowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "starosty wykonującego to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej"; 3) w art. 4201: a) w § 1 po wyrazie "funkcjonariusza" dodaje się wyraz "jednostki", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Funkcjonariuszami jednostek samorządu terytorialnego w rozumieniu niniejszego tytułu są pracownicy samorządowi, radni, członkowie zarządów gmin, powiatów i województw, a także inne osoby, do których stosuje się przepisy o pracownikach samorządowych. Za funkcjonariuszy jednostek samorządu terytorialnego uważa się także osoby działające na zlecenie organów jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków."; 4) art. 4202 otrzymuje brzmienie: "Art. 4202. Jeżeli jednak szkoda została wyrządzona przez funkcjonariusza jednostki samorządu terytorialnego przy wykonywaniu określonych ustawami zadań z zakresu administracji rządowej lub zleconych przez ustawy albo powierzonych, odpowiedzialność za szkodę ponoszą Skarb Państwa i jednostka samorządu terytorialnego solidarnie."; 5) w art. 421 po wyrazach "Skarbu Państwa albo" dodaje się wyraz "jednostki"; 6) w art. 951 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Spadkodawca może sporządzić testament także w ten sposób, że w obecności dwóch świadków oświadczy swoją ostatnią wolę ustnie wobec przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego." Art. 25. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944) wprowadza się następujące zmiany: 1) w części pierwszej w księdze pierwszej dodaje się tytuł IIIb w brzmieniu: "Tytuł IIIb. Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów Art. 633. W sprawach o ochronę interesów konsumentów powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów może wytaczać powództwa na rzecz obywateli, a także wstępować, za zgodą powoda, do postępowania w tych sprawach w każdym jego stadium. Art. 634. W sprawach, o których mowa w art. 633 do powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów stosuje się odpowiednio przepisy o prokuratorze."; 2) w art. 476 w § 3 po wyrazie "terminie" dodaje się wyrazy " , a także sprawy, w których wniesiono odwołanie od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności". Art. 26. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 590, Nr 107, poz. 688, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 700) po art. 54a dodaje się art. 54b w brzmieniu: "Art. 54b. Akademią nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych jest Szkoła Główna Służby Pożarniczej przygotowująca wyspecjalizowane kadry do wykonywania zadań związanych z ochroną przeciwpożarową i ochroną ludności, a także kadry naukowe i dydaktyczne dla szkół i jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych." Art. 27. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 16, poz. 137 oraz z 1975 r. Nr 16, poz. 91) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy, w art. 1 w ust. 1, w art. 3 w ust. 1 i 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 5 w ust. 1, w art. 6, w art. 7 w ust. 1 i 2, w art. 8 w pkt 1 i 2, w art. 9 w ust. 1 i w art. 10 w ust. 3 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych"; 2) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zwierzchni nadzór nad działalnością Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych sprawuje minister właściwy do spraw rolnictwa."; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Zadania Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych wykonują: 1) Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej."; 4) dodaje się art. 2a-2d w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 2. Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Zastępcę Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. 4. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. 5. Organizację Głównego Inspektoratu Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 2b. 1. Wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych określone w ustawie i odrębnych przepisach. 2. Wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych powołuje i odwołuje wojewoda po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. 3. Zastępcę wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych. 4. Wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych wykonuje swoje zadania i kompetencje przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu skupu i przetwórstwa artykułów rolnych. Art. 2c. W postępowaniu administracyjnym organem pierwszej instancji jest wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, a organem wyższego stopnia - Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. Art. 2d. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych lub za jego zgodą, może powierzyć powiatom, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych."; 5) w art. 4 w ust. 2 wyraz "Państwowej" zastępuje się wyrazem "organach"; 6) w art. 7 w ust. 2 wyrazy "Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw rolnictwa"; 7) w art. 8 wyrazy "Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw rolnictwa"; 8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych może ustalać ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa obrotu gospodarczego, w zakresie należącym do właściwości Inspekcji - szczegółowe zasady ich postępowania, a także zasady współdziałania z innymi organami administracji publicznej i kontroli państwowej." Art. 28. W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 2, w art. 9, w art. 22 w ust. 2-5, w art. 23, w art. 24 w ust. 2, w art. 27, w art. 28 w ust. 2 oraz w art. 34 w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz "Państwowej"; 2) w art. 13a w ust. 3 skreśla się wyraz "państwowego"; 3) w art. 17: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, ogólne zasady wewnętrznej kontroli jakości zdrowotnej środków spożywczych i używek w zakładach produkcyjnych lub wprowadzających do obrotu takie artykuły.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, ogólne zasady wewnętrznej kontroli przestrzegania higieny w zakładach produkcyjnych lub wprowadzających do obrotu artykuły, o których mowa w ust. 1." Art. 29. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 113, poz. 733) w art. 14 w ust. 2 wyraz "organ" zastępuje się wyrazem "starosta". Art. 30. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 136, poz. 636 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Starosta na wniosek inwalidy wojennego kieruje go do pracy. Pracodawca, do którego inwalida został skierowany, jest obowiązany zatrudnić go stosownie do sprawności fizycznej i kwalifikacji zawodowych. 3. Rozwiązanie z inwalidą wojennym stosunku pracy przez pracodawcę może być dokonane tylko po uzyskaniu pisemnej zgody starosty: 1) bez wypowiedzenia - z przyczyn określonych w przepisach dotyczących rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia, 2) za wypowiedzeniem - tylko z ważnych przyczyn zawinionych przez inwalidę albo gdy następuje likwidacja pracodawcy. 4. Zgoda, o której mowa w ust. 3, nie jest wymagana do rozwiązania stosunku pracy z inwalidą wojennym: 1) zatrudnionym na podstawie powołania, 2) który spełnia warunki do uzyskania emerytury."; 2) w art. 20 w ust. 1 i 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy". Art. 31. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24114 w § 1 w pkt 2 lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz przewodniczący zarządu związku samorządowego - w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników samorządowych jednostek sfery budżetowej."; 2) w art. 290 wyrazy "właściwy terenowy organ rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "wojewoda". Art. 32. W ustawie z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 45, poz. 200 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) w art. 9 wyraz "państwowe" zastępuje się wyrazem "publiczne". Art. 33. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Linię brzegu ustala starosta: 1) dla wód żeglownych oraz morskich wód wewnętrznych - jako zadanie z zakresu administracji rządowej, 2) dla pozostałych wód - jako zadanie własne."; 2) w art. 9 w ust. 3 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 3) w art. 11 w ust. 2: a) w pkt 1 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", b) w pkt 2 wyrazy "naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz lub prezydent miasta"; 4) w art. 12 w ust. 1 wyrazy "Rejonowy organ rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "Wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 5) w art. 13 w ust. 3 skreśla się wyraz "terenowy" oraz wyrazy "administracji rządowej"; 6) w art. 17 wyrazy "organom gminy" zastępuje się wyrazami "organom jednostek samorządu terytorialnego"; 7) w art. 18 w ust. 1 skreśla się pkt 5-8; 8) w art. 19b: a) w ust. 3 po wyrazie "oraz" dodaje się wyrazy "organy jednostek", b) w ust. 4 wyrazy "właściwymi sejmikami samorządowymi" zastępuje się wyrazami "właściwym samorządem województwa", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania z wód dorzecza.", d) w ust. 6 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw środowiska"; 9) w art. 20 w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji rządowej" zastępuje się wyrazem "organ"; 10) w art. 25 w ust. 2 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 11) w art. 26 wyrazy "Terenowy organ administracji rządowej" zastępuje się wyrazami "Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego"; 12) w art. 35 w ust. 2 wyrazy "naczelnika gminy" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza (prezydenta miasta)"; 13) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. 1. Organy właściwe do wydawania pozwoleń wodnoprawnych rozstrzygają spory powstałe w związku z tymi pozwoleniami, a ponadto spory: 1) o przekazywanie nadwyżek wody, 2) o udział w kosztach wykonania oraz utrzymania budowli i murów tworzących brzeg wody. 2. Starosta rozstrzyga spory o rozgraniczenie gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód. 3. Wójt, burmistrz (prezydent miasta) rozstrzyga spory: 1) o przywrócenie stosunków wodnych na gruntach do stanu poprzedniego, 2) o przynależność do spółki wodnej oraz wysokość składek i innych świadczeń członków spółki."; 14) w art. 37 wyrazy "Terenowy organ administracji rządowej" zastępuje się wyrazami "Organ administracji publicznej"; 15) w art. 38:a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:"1. Decyzja organu dministracji publicznej o odszkodowaniu oraz o rozgraniczeniu gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód, a także decyzja w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna. Strona, w terminie trzydziestu dni od otrzymania decyzji, może dochodzić swoich roszczeń przed sądem.", b) w ust. 2 wyrazy "lub komisję arbitrażową" skreśla się; 16) w art. 43 wyrazy "Wojewoda może w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Starosta może"; 17) w art. 47: a) w ust. 2 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazem "Starosta", b) w ust. 3 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta"; 18) w art. 48 w ust. 2 wyrazy "naczelnika powiatu" zastępuje się wyrazem "starostę"; 19) w art. 49 w ust. 2 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 20) w art. 50 w ust. 2 wyrazy "naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 21) w art. 51 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,"; 22) w art. 52 wyrazy "Naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "Wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 23) w art. 55: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wydawanie pozwoleń wodnoprawnych na szczególne korzystanie z wód - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej - należy do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej. Kopię decyzji starosta przekazuje właściwemu wojewodzie.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wojewody należy wydawanie pozwoleń wodnoprawnych dla zakładu, który buduje lub użytkuje obiekt zaliczony, na podstawie odrębnych przepisów, do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi."; 24) w art. 61 w ust. 1 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 25) w art. 65 wyrazy "organów gminy" zastępuje się wyrazami "organów jednostek samorządu terytorialnego"; 26) w art. 66: a) w ust. 2 wyrazy "Naczelnik powiatu może w drodze zarządzenia określić" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może określić," b) w ust. 3 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 27) w art. 67 w ust. 2 wyrazy "Naczelnik powiatu może w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może"; 28) w art. 68 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 29) w art. 72 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 30) w art. 73 w ust. 1 wyrazy "Terenowe organy administracji państwowej mogą" zastępuje się wyrazami "Wójt, burmistrz (prezydent miasta) może"; 31) art. 74 otrzymuje brzmienie: "Art. 74. Jeżeli w inny sposób nie można usunąć bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia ludzi lub dla mienia, zarząd gminy może zarządzić ewakuację ludności z obszarów bezpośrednio zagrożonych powodzią. W razie nagłego zagrożenia powodzią, ewakuację może zarządzić wójt, burmistrz (prezydent miasta)."; 32) w art. 76 w ust. 1 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 33) w art. 80 w ust. 2 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego"; 34) w art. 82: a) w ust. 3 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", a wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "jako zadanie własne", b) w ust. 4 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", c) w ust. 5 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw środowiska"; 35) w art. 84 wyrazy "naczelnika gminy" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza (prezydenta miasta)"; 36) w art. 85: a) w ust. 1 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", b) w ust. 3 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,"; 37) w art. 86 w ust. 1 wyrazy "naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,"; 38) w art. 93 w ust. 2 wyrazy "naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,"; 39) w art. 97 w ust. 2 wyrazy "Naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "Wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 40) w art. 101 w ust. 1 wyrazy "naczelnika powiatu" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza (prezydenta miasta)"; 41) w art. 105 wyrazy "wojewoda może w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz (prezydent miasta) może"; 42) w art. 106: a) w ust. 1 skreśla się wyraz "państwowej", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinna odpowiadać woda do picia i potrzeb gospodarstw domowych, potrzeb zakładów żywienia zbiorowego, zakładów produkujących środki spożywcze, farmaceutyczne, kosmetyczne, lód albo potrzeb zakładów kąpielowych i pływalni oraz w kąpieliskach, a także zasady sprawowania kontroli jakości wody przez organy Inspekcji Sanitarnej."; 43) w art. 110 wyrazy "naczelnika powiatu" zastępuje się wyrazem "starosty"; 44) w art. 112: a) w ust. 2 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazem "Starosta", b) w ust. 3 wyrazy "Naczelnik powiatu" zastępuje się wyrazem "Starosta", c) w ust. 4 wyrazy "naczelnik gminy" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz (prezydent miasta)"; 45) w art. 115 w ust. 3 wyrazy "naczelnika powiatu" zastępuje się wyrazem "starosty"; 46) w art. 117: a) w ust. 1 wyrazy "Organy administracji państwowej sprawują" zastępuje się wyrazami "Organ administracji publicznej sprawuje", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli uchwalone przez spółkę wodną lub związek spółek wodnych składki i inne świadczenia nie wystarczają na wykonanie przewidzianych na dany rok zadań statutowych, starosta może podwyższyć wysokość tych składek lub innych świadczeń. Jeżeli spółka wodna lub związek spółek wodnych nie podejmie odpowiedniej uchwały, wysokość składek i innych świadczeń ustali starosta.", c) w ust. 3 wyrazy "naczelnikowi gminy" zastępuje się wyrazami "wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta)", d) w ust. 5 wyrazy "Minister - Kierownik Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw środowiska". Art. 34. W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 w ust. 4 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty"; 2) skreśla się art. 48. Art. 35. W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Gminy, powiaty oraz organy administracji rządowej przekazują Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z urzędu kopie zaświadczeń o wpisie do ewidencji oraz kopie koncesji udzielonych osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, jak również kopie decyzji o wykreśleniu z ewidencji lub o cofnięciu koncesji." Art. 36. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w art. 20 w ust. 3 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 3) w art. 23 w ust. 1 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Rada powiatu w drodze uchwały"; 4) w art. 28: a) w ust. 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Organem właściwym do wydawania decyzji, o których mowa w ust. 2, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda."; 5) w art. 30: a) w ust. 2: - wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, z zastrzeżeniem ust. 2a", - dodaje się zdanie w brzmieniu: "Kopię decyzji starosta przekazuje właściwemu wojewodzie.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Organem właściwym do wydawania decyzji, o której mowa w ust. 1, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organ właściwy do wydania decyzji ustalającej rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza może także nałożyć na jednostkę organizacyjną obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza w drodze odrębnej decyzji.", d) w ust. 6 skreśla się wyrazy "administracji państwowej", e) w ust. 9 wyrazy "wojewoda przechowuje" zastępuje się wyrazami "organy właściwe do ich wydania przechowują"; 6) w art. 31 w ust. 1 wyrazy "z wojewodą" zastępuje się wyrazami "odpowiednio z wojewodą lub starostą"; 7) w art. 32 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "1. Wojewoda, na wspólny wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w porozumieniu z właściwymi starostami, może określić alarmowe poziomy stężeń zanieczyszczeń dla terenu województwa lub jego części oraz określić zakres działań zmierzających do ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza, a w szczególności:"; 8) w art. 44 w ust. 3 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w drodze rozporządzenia" zastępuje się wyrazem "Wojewoda"; 9) w art. 51: a) w ust. 1 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej," b) w ust. 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, z zastrzeżeniem ust. 2a," c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Organem właściwym do wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda."; 10) w art. 66 wyrazy "organy gminy" zastępuje się wyrazami "organy jednostek samorządu terytorialnego"; 11) w art. 68 w ust. 6 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 12) w art. 70 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wojewoda - w stosunku do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, a starosta - w stosunku do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, może decyzją zobowiązać inwestora, a także właściciela, zarządcę lub posiadacza obiektu budowlanego albo zespołu obiektów, do przedstawienia, sporządzonej przez biegłego z listy wojewody, oceny oddziaływania inwestycji lub obiektu budowlanego albo zespołu obiektów na środowisko."; 13) w art. 70a w ust. 1, 2, 5 i 6 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "Wojewoda"; 14) w art. 71: a) w ust. 3: - skreśla się wyrazy "w drodze rozporządzenia", - po wyrazach "wojewoda" dodaje się wyrazy "dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, z zastrzeżeniem ust. 3a," b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Obszar ograniczonego użytkowania dla obiektów zaliczonych do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, o których mowa w ust. 2, tworzy rada powiatu w drodze uchwały.", c) w ust. 4 po wyrazach "ust. 3" dodaje się wyrazy "i 3a"; 15) skreśla się art. 78; 16) w art. 82: a) w ust. 2 po wyrazie "Wojewoda" dodaje się wyrazy "dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, a dla pozostałych obiektów - starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej," b) w ust. 3 po wyrazie "wojewoda" dodaje się wyrazy "lub starosta", a po wyrazie "wojewódzkich" dodaje się przecinek i wyraz "powiatowych"; 17) w art. 83 w ust. 1 wyrazy "z wojewodą" zastępuje się wyrazami "odpowiednio z wojewodą lub starostą"; 18) w art. 84 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W sprawach wykupu lub zamiany nieruchomości, o której mowa w ust. 1, właściwy jest organ określony w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Cenę wykupu ustala się i wypłaca według zasad określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Koszty nabycia lub zamiany nieruchomości ponosi jednostka organizacyjna nabywająca lub zamieniająca nieruchomość."; 19) w art. 86b: a) w ust. 1 wyraz "wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "marszałkowskiego", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jednostka organizacyjna obowiązana jest bez wezwania przedstawić marszałkowi województwa, w terminie do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału, informację zawierającą wykaz oraz dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące zanieczyszczeń objętych opłatami, wprowadzonych w poprzednim kwartale do powietrza.", c) w ust. 6 wyraz "wojewodę" zastępuje się wyrazami "marszałka województwa", d) w ust. 7 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "marszałek województwa"; 20) w art. 87: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Tworzy się Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej "Narodowym Funduszem", wojewódzki fundusz ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwany dalej "wojewódzkim funduszem", powiatowe fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwane dalej "powiatowymi funduszami", oraz gminne fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwane dalej "gminnymi funduszami".", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Podstawą gospodarki finansowej funduszów ochrony środowiska są roczne plany przychodów i rozchodów uchwalane odpowiednio przez Radę Nadzorczą Narodowego Funduszu, rady nadzorcze wojewódzkich funduszy, rady powiatów i gmin.", c) w ust. 3 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska"; 21) w art. 87a po wyrazach "wojewódzkich funduszy" dodaje się przecinek i wyrazy "powiatowych funduszy"; 22) w art. 87b: a) w ust. 1 po wyrazach "wojewódzkich funduszy" dodaje się przecinek i wyrazy "powiatowych funduszy", b) w ust. 3 po wyrazach "wojewódzkich funduszy" dodaje się przecinek i wyrazy "powiatowych funduszy", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zarząd województwa prowadzi wyodrębnione rachunki bankowe w celu gromadzenia i redystrybucji wpływów, o których mowa w ust. 1. Wpływy te, powiększone o dochody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o opłaty poniesione na egzekucję należności oraz o koszty obsługi rachunków bankowych, przekazuje się do dnia 15 następnego miesiąca na rachunki Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich, powiatowych i gminnych funduszy.", d) w ust. 4a wyrazy "Wojewódzki inspektor ochrony środowiska" zastępuje się wyrazami "Zarząd województwa", e) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Wpływy za składowanie odpadów stanowią w 50% dochód gminnego funduszu gminy i w 10% dochód powiatowego funduszu powiatu, na których obszarze składowane są te odpady. Dochodami gminnego funduszu jest także całość wpływów z tytułu kar i opłat z terenu danej gminy za usuwanie drzew lub krzewów. Z zastrzeżeniem ust. 7, dochodami gminnego funduszu jest 20%, a powiatowego funduszu 10% wpływów z opłat i kar za pozostałe rodzaje gospodarczego korzystania ze środowiska i dokonywania w nim zmian oraz szczególnego korzystania z wód i urządzeń wodnych. 6. Pozostałe środki, po dokonaniu podziału, o którym mowa w ust. 5, stanowią, z zastrzeżeniem ust. 7, w 28% dochód Narodowego Funduszu oraz w 72% dochód wojewódzkiego funduszu."; 23) dodaje się art. 87d w brzmieniu: "Art. 87d. 1. Gminy i powiaty, w których dochody funduszy ochrony środowiska są większe niż 15-krotność średniej krajowej dochodów z roku poprzedniego przypadających na 1 mieszkańca, liczonej odpowiednio dla gmin i powiatów, przekazują nadwyżkę dochodów do właściwego funduszu wojewódzkiego. 2. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Monitorze Polskim średnią krajową dochodów gminnych i powiatowych funduszy, osiągniętą w roku poprzednim, w terminie do końca I kwartału roku następnego. 3. Gminy i powiaty dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, na rachunek odpowiedniego funduszu wojewódzkiego, w czterech ratach, w terminie do końca miesiąca od zakończenia kwartału. Od kwot nie wpłaconych w terminie nalicza się odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 4. Do nie wpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 24) w art. 88e: a) ust. 5-7 otrzymują brzmienie: "5. W skład rad nadzorczych wojewódzkich funduszy wchodzą: 1) przedstawiciel wojewody, 2) przedstawiciel właściwej komisji do spraw środowiska sejmiku województwa, 3) przewodniczący wojewódzkiej komisji ochrony przyrody, 4) przedstawiciel Narodowego Funduszu, wyznaczony przez Radę, 5) jeden lub dwaj eksperci z dziedziny ochrony środowiska i gospodarki wodnej wyznaczeni przez sejmik województwa, 6) dwaj przedstawiciele wyznaczeni przez sejmik województwa, 7) przedstawiciel pozarządowych organizacji ekologicznych wybrany spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje działające na terenie danego województwa i cieszących się poparciem największej ich liczby. 6. Członków rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu, o których mowa w ust. 5, powołuje i odwołuje zarząd województwa. 7. Funkcji członka rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu nie mogą pełnić wojewoda, wicewojewoda oraz członkowie zarządu województwa.", b) w ust. 8 w pkt 9 w lit. a) wyrazy "Ministrowi Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw środowiska", a w lit. b) wyrazy "właściwemu wojewodzie" zastępuje się wyrazami "właściwemu zarządowi województwa"; c) w ust. 9 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska", a wyrazy "właściwy wojewoda" zastępuje się wyrazami "właściwy zarząd województwa"; 25) w art. 88f: a) w ust. 1: - w pkt 1 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw środowiska", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w wojewódzkich funduszach - przez właściwy zarząd województwa na wniosek rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do zadań Prezesa Narodowego Funduszu i odpowiednio prezesów funduszy wojewódzkich należy zatrudnianie pracowników biura Narodowego Funduszu i odpowiednio funduszy wojewódzkich. W odniesieniu do pracowników zatrudnianych na kierowniczych stanowiskach Prezes zasięga opinii Zarządu.", c) w ust. 3 skreśla się pkt 7, d) w ust. 4 w zdaniu końcowym wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska", a wyrazy "właściwy wojewoda" zastępuje się wyrazami "właściwy zarząd województwa"; 26) w art. 88h: a) w ust. 1 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw środowiska", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zarządy województw składają ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz sejmikowi województwa, nie później niż do dnia 30 kwietnia, coroczne informacje o działalności wojewódzkich funduszy.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) co roku przedstawiają do zatwierdzenia radzie powiatu lub radzie gminy projekt zestawienia przychodów i wydatków odpowiednio powiatowego i gminnego funduszu.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) zatwierdzone zestawienie przychodów i wydatków odpowiednio powiatowego i gminnego funduszu podają do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości."; 27) w art. 88i: a) w ust. 2 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska", a wyrazy "Ministrem Finansów" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw finansów publicznych", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska", a wyrazy "Ministrem Finansów" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw finansów publicznych", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Szczegółowe zasady, organizację i tryb działania wojewódzkiego funduszu określa statut nadany przez zarząd województwa po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska."; 28) dodaje się art. 88j w brzmieniu: "Art. 88j. Środki powiatowych funduszy przeznacza się na realizację przedsięwzięć związanych ze składowaniem i unieszkodliwianiem odpadów, w tym współfinansowanie inwestycji ekologicznych o charakterze ponadgminnym."; 29) w art. 90: a) w ust. 1 po wyrazach "rządowej i" dodaje się wyraz "jednostek", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw środowiska, sejmiki województw oraz rady powiatów i gmin opracowują programy zrównoważonego rozwoju ochrony środowiska wynikające z polityki ekologicznej państwa.", c) w ust. 4 wyraz "gminne" zastępuje się wyrazem "samorządowe"; 30) w art. 91: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy "organy gminy" zastępuje się wyrazami "organy jednostek samorządu terytorialnego", b) dodaje się ust. 2-6 w brzmieniu: "2. W uzasadnionych przypadkach zarząd gminy (powiatu) postanawia o przeprowadzeniu kontroli w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska, wskazując jednocześnie przeprowadzającego kontrolę. 3. Kontrolujący, wykonując kontrolę, jest uprawniony do: 1) wstępu wraz z rzeczoznawcami i niezbędnym sprzętem przez całą dobę na teren nieruchomości, obiektu lub ich części, na których prowadzona jest działalność gospodarcza, a w godzinach od 6 do 22 na pozostały teren, 2) przeprowadzania badań lub wykonywania innych niezbędnych czynności kontrolnych, 3) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego, 4) żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli. 4. Wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub osoba upoważniona przez niego - uprawniony jest do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia przeciw przepisom o ochronie środowiska. 5. Wójt, burmistrz (prezydent miasta) bądź starosta występują do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęcie odpowiednich działań, jeżeli powstaje podejrzenie co do naruszenia przez kontrolowany podmiot przepisów o ochronie środowiska, wynikających z przepisu art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943). 6. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz kontrolowana osoba fizyczna, z zachowaniem przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej oraz zakwaterowaniu sił zbrojnych, obowiązani są umożliwić przeprowadzanie kontroli, a w szczególności umożliwić dokonanie czynności, o których mowa w ust. 3."; 31) dodaje się art. 91a w brzmieniu: "Art. 91a. 1. Z czynności kontrolnych kontrolujący sporządza protokół, którego jeden egzemplarz doręcza kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowanej osobie fizycznej. 2. Protokół podpisują kontrolujący i kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowana osoba fizyczna, który może wnieść do protokołu zastrzeżenia i uwagi wraz z uzasadnieniem. 3. W razie odmowy podpisania protokołu przez kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowaną osobę fizyczną, kontrolujący czyni o tym wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może w terminie siedmiu dni przedstawić swoje stanowisko na piśmie zarządowi gminy (powiatu)."; 32) w art. 98 wyrazy "terenowych organów administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego"; 33) w art. 101 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 34) w art. 104 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie nadzwyczajnego stanu zagrożenia środowiska wojewoda, poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w porozumieniu z marszałkiem województwa, podejmie działania i zastosuje środki niezbędne do usunięcia zagrożenia i jego skutków, określając w szczególności związane z tym obowiązki organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego i jednostek organizacyjnych."; 35) w art. 105: a) w ust. 2 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej"; 36) w art. 106a skreśla się wyraz "Państwowej"; 37) po art. 116 dodaje się art. 116a w brzmieniu: "Art. 116a. 1. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o staroście, należy przez to także rozumieć przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu. 2. Przepisy ustawy dotyczące powiatów stosuje się odpowiednio do miast na prawach powiatów." Art. 37. W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390 i z 1997 r. Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "kierownicy urzędów rejonowych" zastępuje się wyrazami "starostowie wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", b) w ust. 2 wyrazy "gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości" zastępuje się wyrazem "nieruchomościami", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Od decyzji wydawanych przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa przysługuje stronie odwołanie do wojewody."; 2) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W zależności od rodzaju i położenia gruntów oraz warunków geodezyjnych, powierzchnię działek ustala się w granicach od 300 m2 do 500 m2, a w ogrodach czasowych Polski Związek Działkowców, za zgodą zarządu gminy, może ustalić większą powierzchnię wszystkich lub niektórych działek w danym ogrodzie, nie większą jednak niż 1500 m2."; 3) w art. 21 w ust. 1 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się wyrazem "wojewoda". Art. 38. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) publicznych placówkach oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych," b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) urzędach organów administracji rządowej na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych, w zakresie ustalonym ustawą,"; 2) w art. 17 w ust. 2, w art. 18 w ust. 3, w art. 94 w ust. 1 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej"; 3) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zasady współdziałania w dziedzinie oświaty i wychowania organów administracji rządowej (organów jednostek samorządu terytorialnego) ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli, nie ustalone w ustawie o związkach zawodowych, określają porozumienia zawierane przez odpowiednie organy administracji rządowej (organy jednostek samorządu terytorialnego) z organami właściwego szczebla tych związków."; 4) w art. 6a ust. 12 otrzymuje brzmienie: "12. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych oraz nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych odpowiednio - ministrowie właściwi do spraw kultury oraz sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) kryteria oraz szczegółowe zasady i tryb dokonywania oceny pracy nauczyciela, tryb postępowania odwoławczego oraz szczegółowe zasady powoływania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego, 2) zadania i obowiązki dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie."; 5) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. 1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być zawarty przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrami prowadzącymi szkoły, z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli. 2. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli określa w szczególności: 1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatków oraz zasady zaszeregowania, awansowania i przyznawania dodatków do wynagrodzenia, 2) zasady zatrudniania oraz wynagradzania w godzinach ponadwymiarowych oraz w porze nocnej i w dniach wolnych od pracy, 3) tygodniowy obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczycieli poszczególnych typów szkół, placówek i innych jednostek organizacyjnych systemu oświaty, 4) zasady zmniejszania wymiaru zajęć ze względu na: a) stan zdrowia, b) wykonywanie prac zleconych przez organy szkoły, c) szczególne warunki pracy, d) inne szczególne przypadki, 5) wymiar innych zajęć podyktowanych koniecznością zrealizowania przez nauczycieli procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, w trakcie których nauczyciel pozostaje w dyspozycji szkoły, 6) normy zatrudnienia bibliotekarzy i pedagogów szkolnych. 3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być zawarty także przez organy jednostek samorządu terytorialnego prowadzące szkoły z właściwymi dla danego szczebla jednostek samorządu terytorialnego ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli. 4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3, dotyczących ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, stosuje się przepisy działu jedenastego Kodeksu pracy."; 6) w art. 42: a) w ust. 3 w tabeli w rubryce lp. 3 po wyrazach "szkół podstawowych" dodaje się wyraz "gimnazjów," b) skreśla się ust. 4, c) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Organ prowadzący szkołę lub placówkę po uzyskaniu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny określa: 1) zasady rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli, dla których ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego, 2) zasady udzielania i rozmiar zniżek, o których mowa w ust. 6, oraz przyznaje zwolnienia od obowiązku realizacji zajęć, o których mowa w ust. 3, 3) tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli szkół nie wymienionych w ust. 3, w tym również nauczycieli szkół zaocznych, nauczycieli w systemie kształcenia na odległość, nauczycieli przedmiotów w różnym wymiarze godzin, pedagogów, psychologów, bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych, oraz zasady zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość.", d) skreśla się ust. 8 i 9; 7) w art. 42a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor za zgodą organu prowadzącego szkołę lub placówkę może nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć, na czas określony lub do odwołania, ze względu na doskonalenie się, wykonywanie pracy naukowej, albo prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę lub placówkę albo ze względu na szczególne warunki pracy nauczyciela w szkole lub placówce.", b) skreśla się ust. 4; 8) w art. 61 w ust. 2 wyraz "nadzorujący" zastępuje się wyrazem "prowadzący"; 9) w art. 72 w ust. 1 wyrazy "korzystania z opieki lekarskiej i środków leczniczych na zasadach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym" zastępuje się wyrazami "świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego"; 10) w art. 79 w ust. 1 skreśla się wyrazy "administracji państwowej"; 11) w art. 81 w ust. 1 skreśla się wyrazy "administracji państwowej"; 12) w art. 91a w ust. 1 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej" oraz skreśla się wyrazy "lub do jednostki organizacyjnej powołanej przez ten organ na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty". Art. 39. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Ceny urzędowe i marże handlowe urzędowe ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może upoważnić inny organ administracji rządowej do: 1) ustalania cen urzędowych niektórych towarów i usług, 2) ustalania marż handlowych urzędowych, 3) określania zasad ustalania cen regulowanych. 3. Rada gminy może ustalać ceny urzędowe za usługi przewozowe gminnego transportu zbiorowego oraz za przewozy taksówkami. W mieście stołecznym Warszawie uprawnienia te przysługują Radzie Warszawy. 4. Rada powiatu może ustalać ceny urzędowe za usługi przewozowe powiatowego transportu zbiorowego. 5. Rada gminy określa strefy cen (strefy taryfowe) obowiązujące przy przewozie osób i ładunków taksówkami." Art. 40. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Scalenie gruntów przeprowadza, na koszt Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 2, zarząd gminy, jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej."; 2) użyte w art. 3 w ust. 3, w art. 6 dwukrotnie, w art. 7 w ust. 1 i 3, w art. 9 w ust. 2 i 3, w art. 10 w ust. 1, 3 i 4, w art. 11 w ust. 1, w art. 12 w ust. 1 i 3, w art. 13 w ust. 2 i 4, w art. 16 w ust. 2, w art. 21 w ust. 2, w art. 24 w ust. 1 i 2, w art. 27 w ust. 3 oraz w art. 30 i art. 31 w różnych przypadkach wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "zarząd gminy"; 3) w art. 5 w ust. 1 skreśla się wyrazy " , a w przypadku gruntów Państwowego Funduszu Ziemi - za zgodą terenowego organu administracji państwowej"; 4) w art. 8: a) w ust. 5 wyrazy "terenowego rady narodowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazem "gminy", b) w ust. 6 wyrazy "rady narodowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazem "gminy"; 5) w art. 17 w ust. 3 wyraz "Państwa" zastępuje się wyrazem "gminy"; 6) w art. 21 w ust. 1 wyrazy "Państwowe biuro notarialne, na wniosek terenowego organu administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "Sąd właściwy do prowadzenia ksiąg wieczystych, na wniosek zarządu gminy". Art. 41. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 471 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. Izbę adwokacką stanowią adwokaci i aplikanci adwokaccy, mający siedzibę zawodową na terenie izby, której zasięg terytorialny określa Naczelna Rada Adwokacka, biorąc pod uwagę w szczególności podział terytorialny administracji sądowej."; 2) w art. 56 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) wytyczanie kierunków działania samorządu adwokackiego, a także ustalanie liczby izb adwokackich,"; 3) w art. 58 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) ustalanie zasięgu terytorialnego izb adwokackich oraz ich siedzib,". Art. 42. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 49: a) skreśla się ust. 2, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Uchwałę o utworzeniu i terenie działania okręgowej izby radców prawnych podejmuje Krajowa Rada Radców Prawnych, biorąc pod uwagę zasadniczy podział terytorialny państwa."; 2) w art. 60 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) tworzenie okręgowych izb radców prawnych, określanie ich liczby oraz terytorialnego zasięgu,". Art. 43. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752, Nr 137, poz. 926 i Nr 140, poz. 940) w art. 66 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego". Art. 44. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 422, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "Organem właściwym w sprawach zezwoleń, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem przepisu ust. 6, jest starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, właściwy ze względu na miejsce, w którym przedsiębiorstwo ma być, jest lub było prowadzone."; 2) w art. 19 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej w sprawach zatrudnienia stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "starosty". Art. 45. W ustawie z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz. U. Nr 32, poz. 217) w art. 5 w ust. 1 i 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego". Art. 46. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) w art. 76 w § 1 wyrazy "właściwe terenowe organy administracji państwowej" zastępuje się wyrazem "starostowie". Art. 47. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 732 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 wyrazy "Organy władzy i administracji państwowej oraz samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w art. 3 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) współpraca z organami samorządu województw i pełnomocnikami, o których mowa w art. 4 ust. 3,"; 3) w art. 4: a) w ust. 1 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Samorząd województwa", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zarząd województwa odpowiada za koordynację przygotowania i realizację programu, o którym mowa w ust. 1, udziela pomocy merytorycznej instytucjom i osobom fizycznym realizującym zadania objęte tym programem oraz współdziała z innymi organami administracji publicznej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych.", c) w ust. 3 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "zarząd województwa", d) w ust. 4 wyraz "wojewody" zastępuje się wyrazem "województwa"; 4) w art. 11: a) w ust. 2 wyraz "alkoholem" zastępuje się wyrazami "problemami alkoholowymi", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Rada Ministrów, po porozumieniu ze stroną samorządową komisji wspólnej rządu i samorządu terytorialnego, ustala corocznie, w drodze rozporządzenia, udział samorządów województw i powiatów w środkach, o których mowa w ust. 1."; 5) w art. 21: a) w ust. 1 wyrazy "zakłady podstawowej opieki zdrowotnej" zastępuje się wyrazami "inne zakłady opieki zdrowotnej", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Od osób uzależnionych od alkoholu nie pobiera się opłat za świadczenia w zakresie leczenia odwykowego udzielane w zakładach opieki zdrowotnej."; 6) w art. 22: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zarząd województwa organizuje na obszarze województwa całodobowe zakłady lecznictwa odwykowego oraz wojewódzki ośrodek terapii uzależnienia i współuzależnienia.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Starosta organizuje na obszarze powiatu inne niż wymienione w ust. 1 zakłady lecznictwa odwykowego.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia: 1) organizację, kwalifikacje personelu, zasady funkcjonowania i rodzaje zakładów lecznictwa odwykowego, a także innych zakładów opieki zdrowotnej w sprawowaniu opieki nad uzależnionymi od alkoholu oraz zasady współdziałania w tym zakresie z instytucjami publicznymi i organizacjami społecznymi, 2) warunki, jakie powinny spełniać zakłady lecznicze dla osób uzależnionych od alkoholu prowadzone poza publicznymi zakładami opieki zdrowotnej, 3) regulaminy stacjonarnych zakładów lecznictwa odwykowego oraz domów pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości."; 7) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Członkowie rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, dotknięci następstwami nadużywania alkoholu przez osobę uzależnioną, uzyskują w publicznych zakładach opieki zdrowotnej świadczenia zdrowotne w zakresie terapii i rehabilitacji współuzależnienia oraz profilaktyki. Za świadczenia te od wymienionych osób nie pobiera się opłat."; 8) użyte w art. 30, art. 32 ust. 3, art. 33 ust. 1, art. 40 ust. 2 i 3 i art. 42 w różnych przypadkach wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "Policja"; 9) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Organy samorządu terytorialnego w miastach liczących ponad 50000 mieszkańców i organy powiatu mogą organizować i prowadzić izby wytrzeźwień."; 10) w art. 40 w ust. 1 wyrazy "zakładu społecznego służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "publicznego zakładu opieki zdrowotnej". Art. 48. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636, Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 93, poz. 569 i Nr 111, poz. 725) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 78 w ust. 3: a) w pkt 1 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosta", b) w pkt 2 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty", c) w pkt 3 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty"; 2) w art. 89 w ust. 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 3) w art. 901: a) w ust. 2 wyrazy "wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowego urzędu pracy", b) w ust. 3 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty", c) w ust. 4 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosta"; 4) art. 93 otrzymuje brzmienie: "Art. 93. Organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego oraz pracodawcy udzielają organom rentowym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie."; 5) w tytule rozdziału 2 działu VI wyrazy "zakładów pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawców"; 6) w art. 96: a) w ust. 1: - wyrazy "Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane" zastępuje się wyrazem "Pracodawcy są obowiązani", - w pkt 3 wyrazy "w poprzednich zakładach pracy" zastępuje się wyrazami "u poprzednich pracodawców", b) w ust. 2 wyrazy "Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane" zastępuje się wyrazami "Pracodawcy są obowiązani"; 7) w art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli wskutek niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia przez pracodawcę obowiązków określonych w art. 96 w ust. 1 i 2: 1) organ rentowy nie mógł wydać decyzji przyznającej emeryturę lub rentę lub dokonać wypłaty świadczenia w kwocie zaliczkowej od dnia, w którym ustał stosunek pracy - pracodawca jest zobowiązany, na wniosek pracownika, przedłużyć stosunek pracy na czas określony do chwili wydania tej decyzji, 2) pracownik lub pozostali po nim członkowie rodziny ponieśli szkodę - pracodawca jest zobowiązany do wynagrodzenia tej szkody według przepisów prawa cywilnego."; 8) skreśla się art. 98. Art. 49. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po wyrazach "kultury i sztuki" dodaje się wyrazy "a także o działalności jednostek samorządu terytorialnego i innych samorządowych jednostek organizacyjnych"; 2) w art. 5 w ust. 1 po wyrazach "państwowych jednostkach organizacyjnych" stawia się przecinek i dodaje się wyrazy "w organach jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostkach organizacyjnych"; 3) w art. 6 w ust. 1 po wyrazach "państwowe jednostki organizacyjne" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "organy jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowe jednostki organizacyjne"; 4) w art. 12 po wyrazach "państwowe jednostki organizacyjne" stawia się przecinek i dodaje się wyrazy "organy jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowe jednostki organizacyjne"; 5) w art. 15 w ust. 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) organów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych samorządowych jednostek organizacyjnych,"; 6) w art. 18 w ust. 1, w art. 19 i w art. 25 w ust. 2 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej"; 7) w art. 22 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) archiwa zakładowe organów jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych,"; 8) w art. 33 w ust. 1 po wyrazach "państwowych jednostkach organizacyjnych" dodaje się wyrazy "oraz w jednostkach samorządu terytorialnego i innych samorządowych jednostkach organizacyjnych"; 9) w art. 36 w ust. 1 po wyrazach "W państwowych" dodaje się wyrazy "i samorządowych". Art. 50. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 96, poz. 591, Nr 101, poz. 629 i Nr 141, poz. 942) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu: "3. Koordynacja rozkładów jazdy przewoźników wykonujących zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi w regularnym transporcie zbiorowym prowadzona jest przez właściwe organy gminy, powiatu i samorządu województwa w zależności od przebiegu linii komunikacyjnej. 4. Organy, o których mowa w ust. 3, są obowiązane do zorganizowania koordynacji rozkładów jazdy na swoim obszarze oraz do wzajemnego porozumiewania się w przypadku, gdy dana linia komunikacyjna przebiega poza ich obszarem. 5. Przewoźnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani do uzgadniania rozkładów jazdy z właściwymi organami. 6. Przewoźnicy ponoszą koszty związane z koordynacją rozkładów jazdy."; 2) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obowiązek przewozu może być ograniczony przez: 1) ministra właściwego do spraw transportu, a w odniesieniu do wojewódzkiego, powiatowego albo gminnego transportu zbiorowego odpowiednio przez wojewodę, starostę, wójta albo burmistrza (prezydenta miasta) - ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa bądź w wypadku klęski żywiołowej, 2) przewoźnika - w razie klęski żywiołowej, przerwy w eksploatacji, szczególnych trudności spowodowanych przez klienta, z przyczyn ekonomicznych, których przewoźnik nie mógł przewidzieć, jak również z uwagi na bezpieczeństwo ruchu za zgodą i na warunkach ustalonych przez: a) ministra właściwego do spraw transportu albo wojewodę - w odniesieniu do przewoźników, wobec których odpowiednio minister albo wojewoda pełni funkcję organu założycielskiego, b) ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa - w odniesieniu do przewoźników, wobec których minister pełni funkcję organu założycielskiego albo wykonuje uprawnienia z akcji lub udziałów, c) marszałka województwa albo starostę - w odniesieniu do przewoźników, wobec których odpowiednio zarząd województwa albo powiatu wykonuje uprawnienia z akcji lub udziałów, d) zarząd gminy lub powiatu - w odniesieniu do odpowiednio gminnego lub powiatowego transportu zbiorowego. Zgoda nie jest wymagana, jeżeli ograniczenie obowiązku przewozu następuje na okres nie dłuższy niż 7 dni."; 3) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw transportu może nałożyć na przewoźnika obowiązek zawarcia umowy o wykonanie zadania przewozowego, jeżeli jest to niezbędne ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa bądź w przypadku klęski żywiołowej. 2. W przypadku klęsk żywiołowych obowiązek, o którym mowa w ust. 1, może nałożyć odpowiednio wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa. 3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 organ nakładający obowiązek zapewnia przewoźnikowi środki finansowe niezbędne do wykonania nałożonego zadania lub wskazuje podmiot, który na podstawie umowy z przewoźnikiem zapewni środki finansowe na wykonanie tego zadania."; 4) skreśla się art. 13; 5) w art. 15: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej może określić, w drodze rozporządzenia, przepisy porządkowe związane z przewozem osób i bagażu środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.", b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. W odniesieniu do gminnego transportu zbiorowego oraz przewozów osób i bagażu taksówkami przepisy porządkowe określa rada gminy. 6. W odniesieniu do powiatowego transportu zbiorowego przepisy porządkowe określa rada powiatu, a w odniesieniu do wojewódzkiego transportu zbiorowego - sejmik województwa.", 6) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy, tryb ich uzgadniania i koordynacji oraz warunki ponoszenia kosztów z tym związanych, 2) sposób ustalenia opłat dodatkowych w razie niedopełnienia obowiązków zapłaty należności przewozowych z tytułu przewozu osób, naruszenia przepisów o zabieraniu ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy oraz spowodowania zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej przyczyny. 2. W odniesieniu do transportu zbiorowego gminnego, powiatowego i wojewódzkiego przepisy w zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa."; 7) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, warunki przewozu rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę albo drogę przewozu mogą powodować trudności transportowe."; 8) w art. 57 skreśla się ust. 3. Art. 51. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy, w tytułach rozdziałów 1-3, w art. 3-7, w art. 9 w ust. 1, w art. 14 w ust. 1, w art. 17, w art. 20 w ust. 1, w art. 36 w ust. 1 i 2, w art. 37 oraz w art. 38 skreśla się użyty w różnych przypadkach wyraz "Państwowa"; 2) w art. 1 wyrazy "Państwowa Inspekcja Sanitarna jest organem powołanym do nadzoru nad warunkami:" zastępuje się wyrazami "Inspekcja Sanitarna jest powołana do nadzoru nad warunkami:"; 3) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw zdrowia. 2. Głównego Inspektora Sanitarnego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia."; 4) w art. 9 w ust. 2 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazami "rządowej, jednostek samorządu terytorialnego"; 5) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Zadania Inspekcji Sanitarnej określone w rozdziale 1 wykonują następujące organy: 1) Główny Inspektor Sanitarny, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora sanitarnego, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji sanitarnej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, 3) powiatowy inspektor sanitarny, jako kierownik powiatowej inspekcji sanitarnej wchodzącej w skład zespolonej administracji powiatowej, 4) portowy inspektor sanitarny dla morskich portów i przystani, wód wewnętrznych i terytorialnych oraz jednostek pływających na tych obszarach, 5) kolejowy inspektor sanitarny dla obszarów kolejowych. 2. Wojewódzki inspektor sanitarny wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Sanitarnej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. Wojewódzki, powiatowy, portowy i kolejowy inspektor sanitarny kierują działalnością odpowiednio: wojewódzkiej, powiatowej, portowej i kolejowej stacji sanitarno-epidemiologicznej, będących zakładami opieki zdrowotnej. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania oraz siedziby portowych i kolejowych inspektorów sanitarnych. 5. Wojewódzki inspektor sanitarny może, za zgodą wojewody, powierzyć powiatowemu inspektorowi, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych. 6. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o inspektorze sanitarnym bez bliższego rozróżnienia, to przepisy te odnoszą się do wojewódzkiego, powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego."; 6) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Wojewódzkiego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje wojewoda, w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym. 2. Zastępcę wojewódzkiego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 3. Powiatowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje starosta, w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem sanitarnym. 4. Zastępcę powiatowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje starosta na wniosek powiatowego inspektora sanitarnego. 5. Główny Inspektor Sanitarny może w każdym czasie odwołać wojewódzkiego, powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności, jeżeli działalność tego inspektora lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Sanitarnej, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo sanitarne na terenie właściwości danej jednostki. Odwołanie w tym trybie następuje w drodze decyzji administracyjnej i wymaga szczegółowego uzasadnienia na piśmie."; 7) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji Sanitarnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest powiatowy, portowy lub kolejowy inspektor sanitarny. 2. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego są: 1) w stosunku do powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego - wojewódzki inspektor sanitarny, 2) w stosunku do wojewódzkiego inspektora sanitarnego - Główny Inspektor Sanitarny."; 8) po art. 12 dodaje się art. 12a-12c w brzmieniu: "Art. 12a. 1. Główny Inspektor Sanitarny ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego w zakresie należącym do właściwości Inspekcji - szczegółowe zasady postępowania inspektorów sanitarnych, a także zasady współdziałania z innymi organami kontroli państwowej. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu w stosunku do powiatowych, portowych i kolejowych inspektorów sanitarnych, którym wojewódzki inspektor sanitarny może również wydawać polecenia dotyczące podjęcia konkretnych czynności w całym zakresie ich działania. 3. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego inspektora o stanie bezpieczeństwa sanitarnego powiatu i województwa. Na żądanie rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy inspektor sanitarny jest obowiązany składać w każdym czasie. Wojewódzki inspektor sanitarny informuje zarząd powiatu o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla danego terenu. 4. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 3, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego organu Inspekcji Sanitarnej, w celu zapewnienia należytego stanu bezpieczeństwa sanitarnego. 5. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego na terenie gminy lub powiatu, w szczególności zaś zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) może wydać właściwemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 6. Uchwała podjęta na podstawie ust. 4 lub polecenie wydane na podstawie ust. 5 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Sanitarnej, lecz winny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi. 7. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora sanitarnego o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 4-6. Art. 12b. 1. Starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 12a ust. 5. 2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Powiatowy inspektor sanitarny natychmiast przedkłada sprawę wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo. 4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda. Art. 12c. W sprawach należących do właściwości powiatowego inspektora sanitarnego, w których przedmiot kontroli znajduje się we władaniu powiatu lub w których stroną są organy powiatu albo jednostki organizacyjne im podlegające, uprawnienia organu pierwszej instancji przejmuje wojewódzki inspektor sanitarny."; 9) w art. 13 w ust. 1, w art. 23 w ust. 1, w art. 25 w ust. 1, w art. 26 w ust. 1, w art. 28 w ust. 1 i w art. 35 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowy inspektor" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "Inspektor"; 10) w art. 13 w ust. 2, w art. 21, w art. 27 w ust. 1, 2 i 3, w art. 28 w ust. 2, w art. 29, w art. 30 w ust. 1 i 3, w art. 31 w ust. 1 oraz w art. 34 w ust. 1 skreśla się użyty w różnych przypadkach i liczbach wyraz "państwowy"; 11) w art. 15: a) w ust. 1 wyrazy "Państwowy inspektor sanitarny" zastępuje się wyrazami "Inspektor sanitarny", b) w ust. 3 wyrazy "prowadzona jest" zastępuje się wyrazami "może być prowadzona"; 12) skreśla się art. 16; 13) skreśla się art. 18; 14) w art. 19 skreśla się wyrazy "i 18 ust. 1"; 15) w art. 30 skreśla się ust. 2; 16) skreśla się art. 32; 17) skreśla się art. 33. Art. 52. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: 1) drogi krajowe, 2) drogi wojewódzkie, 3) drogi powiatowe, 4) drogi gminne. 2. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi. 3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowanie."; 2) dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa. 2. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy."; 3) art. 4a otrzymuje brzmienie: "Art. 4a. Rada Ministrów ustali, w drodze rozporządzenia, sieć autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu obronnym."; 4) art. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "Art. 5. 1. Do dróg krajowych zalicza się: 1) autostrady i drogi ekspresowe oraz drogi leżące w ich ciągach do czasu wybudowania autostrad i dróg ekspresowych, 2) drogi międzynarodowe, 3) drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci dróg krajowych, 4) drogi dojazdowe do ogólnodostępnych przejść granicznych obsługujących ruch międzynarodowy osobowy i ciężarowy, 5) drogi alternatywne dla autostrad płatnych, 6) drogi stanowiące ciągi obwodnicowe dużych aglomeracji miejskich, 7) drogi o znaczeniu obronnym. 2. Zaliczenie do kategorii dróg krajowych następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu, przedłożony w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw administracji publicznej, spraw wewnętrznych oraz obrony narodowej po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw. 3. Przebieg dróg krajowych ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw, a w powiatach i miastach na prawach powiatu - opinii ich rad. Art. 6. 1. Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym nie zaliczone do dróg krajowych. 2. Zaliczenie do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej. 3. Przebieg dróg wojewódzkich ustala sejmik województwa w planie regionalnym po zasięgnięciu opinii rad powiatów, na obszarze których przebiega droga. W odniesieniu do dróg położonych na obszarze miast na prawach powiatu wniosek opiniują rady tych miast."; 5) dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą. 2. Zaliczenie do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z marszałkiem województwa po zasięgnięciu opinii rad gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz po zasięgnięciu opinii rad sąsiednich powiatów. 3. Przebieg dróg powiatowych ustala rada powiatu po zasięgnięciu opinii rad gmin, na obszarze których przebiega droga."; 6) art. 7-9 otrzymują brzmienie: "Art. 7. 1. Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym nie zaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. 2. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwej rady powiatu. 3. Przebieg dróg gminnych ustala rada gminy. Art. 8. 1. Drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami są drogami wewnętrznymi. 2. Budowa, utrzymanie, zarządzanie i oznakowanie dróg wewnętrznych należy do zarządcy terenu. 3. Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu. 4. Budowa, utrzymanie i oznakowanie skrzyżowań dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu związanych z funkcjonowaniem skrzyżowań należy do zarządu drogi publicznej. Art. 9. Jeżeli droga niezbędna dla komunikacji publicznej nie została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich, powiatowych lub gminnych, zaliczenie do odpowiedniej kategorii może nastąpić w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu.", 7) w art. 10: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "- z zastrzeżeniem ust. 3 -", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Drogom publicznym i obiektom mostowym nadaje się numerację. 4. Dla poszczególnych kategorii dróg właściwy zarządca drogi prowadzi ewidencję dróg.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób numeracji oraz zakres, treść i sposób prowadzenia ewidencji dróg i obiektów mostowych."; 8) skreśla się art. 11 i 12; 9) w art. 13: a) w ust. 2a po wyrazie "drogowym" dodaje się wyrazy "oraz za nieuiszczenie opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 4", b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Minister właściwy do spraw transportu może w uzasadnionych przypadkach zwolnić z opłat niektóre przejazdy pojazdów wykonywane w ramach pomocy humanitarnej, medycznej i ratownictwa lub w przypadku klęsk żywiołowych."; 10) rozdział 2 otrzymuje tytuł: "Administracja drogowa" i następujące brzmienie: "Art. 17. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw transportu należy: 1) określanie kierunków rozwoju sieci drogowej, 2) wydawanie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg i obiektów mostowych, 3) koordynacja działań w zakresie przygotowania dróg dla potrzeb obrony państwa na zasadach określonych przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia, 4) sprawowanie nadzoru nad Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych. Art. 18. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach dróg krajowych jest Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, do którego należy: 1) wykonywanie zadań zarządcy dróg krajowych, 2) realizacja budżetu państwa w zakresie dróg krajowych. 2. Do Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych należy również: 1) współudział w realizacji polityki transportowej w zakresie dróg, 2) gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci dróg publicznych, 3) nadzór nad przygotowaniem infrastruktury drogowej na potrzeby obrony państwa, 4) koordynowanie zagadnień powodziowych w zakresie dróg publicznych, 5) wydawanie zezwoleń na przejazdy po drogach publicznych pojazdów z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach, których trasa przekracza granice państwa, 6) współpraca z administracjami drogowymi innych państw i organizacjami międzynarodowymi. 3. Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu. 4. Zastępców Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw transportu na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych. 5. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych realizuje swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych. Generalna Dyrekcja Dróg Publicznych wykonuje również zadania zarządu dróg krajowych. 6. W skład Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych wchodzą oddział centralny w Warszawie oraz następujące oddziały terenowe: 1) północno-zachodni z siedzibą w Szczecinie, 2) północny z siedzibą w Gdańsku, 3) północno-wschodni z siedzibą w Białymstoku, 4) zachodni z siedzibą w Poznaniu, 5) wschodni z siedzibą w Lublinie, 6) południowo-zachodni z siedzibą we Wrocławiu, 7) południowy z siedzibą w Katowicach, 8) południowo-wschodni z siedzibą w Krakowie. 7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zasięg terytorialny oddziałów Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych, z uwzględnieniem granic powiatów. 8. Do oddziału należy: 1) wykonywanie zadań zarządu drogi na obszarze jego działania, 2) wykonywanie zadań zarządcy drogi na obszarze jego działania, powierzonych przez Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych na podstawie upoważnienia określonego w ust. 9. 9. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych może upoważnić pracowników Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych do załatwiania określonych spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych. 10. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, nadaje Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych statut określający jej organizację. 11. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania informacji, gromadzenia i udostępniania danych o sieci dróg publicznych. Art. 19. 1. Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do właściwości którego należą sprawy z zakresu planowania, budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. 2. Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, są dla dróg: 1) krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, 2) wojewódzkich - zarząd województwa, 3) powiatowych - zarząd powiatu, 4) gminnych - zarząd gminy. 3. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych jest zarządcą autostrady wybudowanej na zasadach określonych w ustawie do czasu przekazania jej koncesjonariuszowi w drodze porozumienia zawartego pomiędzy Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych, Prezesem Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad oraz koncesjonariuszem. Koncesjonariusz pełni funkcję zarządcy autostrady płatnej na warunkach określonych w umowie koncesyjnej. 4. Zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumień. 5. W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest zarząd miasta. Art. 20. Do zarządcy drogi należy w szczególności: 1) opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej, 2) opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania i ochrony dróg oraz obiektów mostowych, 3) pełnienie funkcji inwestora, 4) utrzymanie nawierzchni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, 5) realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu, 6) przygotowanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywanie innych zadań na rzecz obronności kraju, 7) koordynacja robót w pasie drogowym, 8) wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, na zjazdy z dróg, na przejazdy po drogach publicznych pojazdów z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych, 9) prowadzenie ewidencji dróg i drogowych obiektów mostowych, 10) przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i obiektów mostowych, 11) wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających, 12) przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników, 13) przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska mogącym powstać lub powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg, 14) wprowadzanie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów mostowych dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia, 15) dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego, 16) sadzenie, utrzymanie oraz usuwanie drzew i krzewów oraz pielęgnacja zieleni w pasie drogowym poza obszarami zabudowanymi, 17) prowadzenie gospodarki gruntami i innymi nieruchomościami pozostającymi w zarządzie organu zarządzającego drogą. Art. 21. 1. Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy powołanej przez siebie jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi. W przypadku gdy jednostka taka nie została powołana, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca. 2. Zarządy dróg, o których mowa w ust. 1 oraz art. 18 ust. 5, mają prawo do: 1) wstępu na grunty przyległe do pasa drogowego, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem i ochroną dróg, 2) urządzenia czasowego przejazdu przez grunty przyległe do pasa drogowego w razie przerwy komunikacji na drodze, 3) ustawiania na gruntach przyległych do pasa drogowego zasłon przeciwśnieżnych. 3. Właścicielom lub użytkownikom gruntów, którzy ponieśli szkody w wyniku czynności wymienionych w ust. 2, przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Art. 22. 1. Zarząd drogi sprawuje nieodpłatny trwały zarząd gruntami w pasie drogowym. 2. Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać innym podmiotom gospodarczym w dzierżawę, najem albo je użyczać w drodze umowy na cele związane z gospodarką drogową, potrzebami ruchu drogowego i obsługi podróżnych. 3. W przypadku nabywania gruntów przeznaczonych pod pas drogowy, zarząd drogi może wystąpić z wnioskiem o dokonanie podziału lub scalenia nieruchomości zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami."; 11) w art. 35 w ust. 2 skreśla się wyrazy "terenowego" i "administracji państwowej"; 12) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. W razie samowolnego naruszenia pasa drogowego lub zarezerwowanego pasa terenu, właściwy zarządca drogi orzeka o przywróceniu ich do stanu poprzedniego."; 13) w art. 38 ust. 2 i art. 40 ust. 1 wyrazy "zarządu drogi" zastępuje się wyrazami "zarządcy drogi"; 14) w art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach lokalizowanie w pasie drogowym urządzeń lub obiektów nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu, jak również umieszczanie takich urządzeń na obiektach mostowych może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi."; 15) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. 1. Obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej: Lp.Rodzaj drogiNa terenie zabudowy miast i wsiPoza terenem zabudowy 1Autostrada30 m50 m. 2Droga ekspresowa20 m40 m. 3 Droga ogólnodostępna: a) krajowa, 10 m25 m b) wojewódzka, powiatowa, 8 m20 m c) gminna6 m15 m 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy zarząd drogi może wyrazić zgodę na usytuowanie obiektu budowlanego przy drodze, o której mowa w ust. 1 lp. 3 tabeli, w odległości mniejszej niż określona. 3. Przepisów ust. 1 lp. 2 i 3 tabeli nie stosuje się do podziemnych obiektów telekomunikacyjnych, lokalizowanych poza jezdnią drogi na terenie zabudowy miast i wsi oraz poza koroną drogi na terenach zalewowych i górskich na warunkach ustalonych przez zarząd drogi." Art. 53. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 3 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "Wojewoda"; 2) w art. 7 w ust. 5 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta"; 3) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. Wojewoda ustanawia lub znosi obwody rybackie, obręby hodowlane i obręby ochronne."; 4) w art. 17: a) w ust. 1 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewoda", b) w ust. 3 skreśla się wyrazy " , w drodze obwieszczenia,"; 5) dodaje się art. 17a w brzmieniu: "Art. 17a. 1. Przegradzanie sieciowymi rybackimi narzędziami połowowymi więcej niż połowy szerokości łożyska wody płynącej jest możliwe wyłącznie na wodach nie zaliczonych do wód śródlądowych żeglownych i wymaga zezwolenia starosty. 2. Ustawianie sieciowych rybackich narzędzi połowowych na wodach śródlądowych żeglownych na szlaku żeglownym lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie wymaga zezwolenia starosty, wydanego w uzgodnieniu z właściwą terytorialnie administracją wód śródlądowych żeglownych oraz organem administracji żeglugi śródlądowej. 3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny określać uprawnionego do rybactwa, miejsce wystawiania narzędzi, ich rodzaj i ilość, sposób oznakowania oraz okres połowu."; 6) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa właściwość miejscową wojewodów i starostów w dziedzinie rybactwa na rzekach, którymi przebiega granica województw lub powiatów. 2. W odniesieniu do wód jezior i innych zbiorników wodnych, przez które przebiega granica województw lub powiatów, w dziedzinie rybactwa miejscowo jest właściwy wojewoda lub starosta tego województwa lub powiatu, na którego terenie znajduje się większa część powierzchni wody. W innych wypadkach w stosunku do takich wód właściwość miejscową w dziedzinie rybactwa ustalają, w drodze porozumienia, zainteresowani wojewodowie lub starostowie."; 7) w art. 20: a) w ust. 3 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "starosta", b) dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Oznakowanie sprzętu pływającego służącego do połowu ryb powinno zawierać numer rejestracyjny składający się z dwuliterowego oznaczenia województwa, myślnika, trzyliterowego oznaczenia powiatu, myślnika, czterocyfrowej liczby od 0001 do 9999 odpowiadającej kolejnemu numerowi wpisu do rejestru oraz litery "R" - oznaczającej uprawnionego do rybactwa albo "A" - oznaczającej sprzęt pływający służący do amatorskiego połowu ryb. 3b. Wojewoda ustala trzyliterowe oznaczenie powiatu, o którym mowa w ust. 3a."; 8) w art. 21 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) szczegółowe warunki ochrony i połowu ryb, rybackie narzędzia i urządzenia połowowe, zasady ustanawiania obwodów rybackich, obrębów hodowlanych i ochronnych, oznakowania obrębów i sprzętu pływającego służącego do połowu ryb oraz rejestracji tego sprzętu, w tym dwuliterowe oznaczenie województwa, o którym mowa w art. 20 ust. 3a."; 9) w art. 22 w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Regulaminy Państwowej Straży Rybackiej ustalają wojewodowie."; 10) w art. 24: a) w ust. 1 wyrazy "Wojewódzkie rady narodowe mogą utworzyć" zastępuje się wyrazami "Rada powiatu, na wniosek starosty, może utworzyć", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Regulamin Społecznej Straży Rybackiej uchwala rada powiatu.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nadzór specjalistyczny nad Społeczną Strażą Rybacką sprawuje wojewoda poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Rybackiej.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, w drodze rozporządzenia, określa: 1) zasady sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 3, 2) ramowy regulamin Społecznej Straży Rybackiej, określający szczegółową organizację i sposób działania tej straży."; 11) w art. 25: a) w ust. 1 i 2 wyrazy "o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1-3 i 4 lit. b)" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 23 pkt 1-3 i 4 lit. b)", b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "starostę"; 12) dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. Karty wędkarskie wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność do dnia 30 czerwca 1999 r." Art. 54. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9: a) w ust. 3 wyrazy "właściwym terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewodą", b) w ust. 5 wyrazy "właściwym terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewodą"; 2) w art. 11: a) w ust. 1 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) prowadzenie rozliczeń z pracodawcami, organizacjami spółdzielczymi lub społeczno-zawodowymi z tytułu wypłacanych przez nie świadczeń podlegających finansowaniu przez Zakład, 5) kontrola wykonania przez pracodawców, organizacje spółdzielcze i społeczno-zawodowe oraz organy administracji rządowej i jednostki samorządu terytorialnego obowiązków w zakresie ubezpieczenia społecznego.", b) w ust. 4 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego"; 3) w art. 16 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ocena wykonywania zadań z zakresu ubezpieczenia społecznego przez pracodawców, organizacje spółdzielcze i społeczno-zawodowe oraz organy administracji rządowej i jednostki samorządu terytorialnego,"; 4) w art. 21: a) w zdaniu wstępnym wyrazy "właściwy terenowy organ administracji rządowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewoda", b) w pkt 3 skreśla się wyraz "terenowe"; 5) w art. 24 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przy badaniu zasadności odwołania rada nadzorcza nie dokonuje oceny ustaleń lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustaleń organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, a także instytucji lub organizacji, które z mocy szczególnych przepisów są wiążące dla oddziałów."; 6) w art. 39 w ust. 1 wyrazy "terenowe organy administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego". Art. 55. W ustawie z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 471) w art. 13 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "organy gmin i jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organy jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych". Art. 56. W ustawie z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 22, poz. 127, z 1989 r. Nr 6, poz. 33, Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 89, poz. 517) wprowadza się następujące zmiany: 1) preambułę ustawy skreśla się; 2) w art. 16: a) w ust. 1 po wyrazach "Organem założycielskim dla" dodaje się wyraz "państwowych", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Organem założycielskim dla samorządowych jednostek organizacyjnych kinematografii jest zarząd województwa."; 3) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Państwowa instytucja filmowa jest powołana do produkcji i opracowywania filmów. 2. Samorządowa instytucja filmowa jest powołana do dystrybucji lub rozpowszechniania filmów."; 4) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą utworzyć samorządową instytucję filmową. 2. Prowadzenie dystrybucji i rozpowszechniania filmów jest zadaniem własnym jednostki samorządu terytorialnego."; 5) w art. 21: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Statut podlega zatwierdzeniu przez organ założycielski.", b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Instytucji filmowej nowo utworzonej statut nadaje organ założycielski."; 6) w art. 23 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Organami państwowej instytucji filmowej są:"; 7) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. Organizację samorządowej instytucji filmowej określa jej statut."; 8) w art. 24: a) w ust. 1 po wyrazie "Dyrektora" dodaje się wyraz "państwowej", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W państwowej instytucji filmowej nowo utworzonej dyrektora powołuje Przewodniczący Komitetu po zasięgnięciu opinii Komitetu."; 9) w art. 27 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Państwowa instytucja filmowa, na wniosek sejmiku województwa, może być przekazana do prowadzenia samorządowi województwa na zasadach określonych w porozumieniu Przewodniczącego Komitetu Kinematografii z zarządem województwa." Art. 57. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86, z 1996 r. Nr 27, poz. 118 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769) wprowadza się następujące zmiany: 1) w preambule ustawy oraz w art. 1 w ust. 1 wyrazy "konstytucyjnymi utrzymanymi w mocy przez Ustawę konstytucyjną z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym" zastępuje się wyrazem "Konstytucji"; 2) w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "rad narodowych i innych" skreśla się; 3) w art. 8 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń należy do: 1) wojewody właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia - w zakresie nadzoru nad działalnością stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego, 2) starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia - w zakresie nadzoru nad innymi niż wymienione w pkt 1 stowarzyszeniami - zwanych dalej «organami nadzorującymi»." Art. 58. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) skreśla się ust. 2, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb lekarskich, ich liczbę i siedziby ustala Naczelna Rada Lekarska na wniosek zjazdów okręgowych, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa."; 2) w art. 4 w ust. 2 w pkt 11 wyrazy "organami władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organami administracji publicznej"; 3) w art. 17 w ust. 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 4) w art. 18 w ust. 1 i 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 5) w art. 35 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "organów państwowych" zastępuje się wyrazami "organów administracji publicznej". Art. 59. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13: a) w ust. 2: - w pkt 1 wyrazy "Urząd do Spraw Wyznań" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw wyznań religijnych", - w pkt 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewoda", b) w ust. 6 wyrazy "Ministrem-Kierownikiem Urzędu do Spraw Wyznań" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych"; 2) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organizowanie procesji, pielgrzymek lub innych imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 3) w art. 42: a) w ust. 2 wyrazy "Grunty stanowiące własność państwa lub mienie komunalne" zastępuje się wyrazami "Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Grunty stanowiące własność jednostki samorządu terytorialnego przeznaczone na te cele mogą być sprzedawane za cenę ustaloną uchwałą odpowiedniej rady lub sejmiku tej jednostki."; 4) w art. 51 po wyrazie "państwowe" dodaje się wyraz " , samorządowe"; 5) w art. 57 w ust. 2 wyrazy "organu administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "właściwego organu"; 6) w art. 60 w ust. 5 wyrazy "terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "wojewody". Art. 60. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163, Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po wyrazach "geodezji i kartografii," dodaje się wyrazy "krajowego systemu informacji o terenie,"; 2) w art. 2: a) w pkt 1 po wyrazach "i przetwarzanie dokumentacji geodezyjnej," dodaje się wyrazy "zakładanie i aktualizacja informatycznych baz danych,", a po wyrazach "w dziedzinie geodezji," dodaje się wyrazy "kartografii, krajowego systemu informacji o terenie oraz wykonywania zdjęć lotniczych," b) skreśla się pkt 3, c) w pkt 10 po wyrazie "wykazów," dodaje się wyrazy "informatycznych baz danych,"; 3) w art. 3: a) w ust. 1 po wyrazach "osnowy geodezyjne" dodaje się wyrazy "opracowane w państwowym systemie odniesień przestrzennych", b) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) Głównego Geodetę Kraju w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej - w zakresie osnów podstawowych, 2) starostów - w zakresie osnów szczegółowych.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, państwowy system odniesień przestrzennych obowiązujący na terenie całego kraju, uwzględniając jego parametry techniczne oraz warunki stosowania."; 4) w art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Koszty sporządzania mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i budynków oraz map topograficznych pokrywa się z budżetu państwa oraz ze środków Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. W celu realizacji własnych zadań jednostki samorządu terytorialnego lub inni inwestorzy mogą również uczestniczyć w kosztach sporządzania map."; 5) w art. 5 po wyrazach "terenu oraz" dodaje się wyrazy "inne dane zawarte"; 6) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Służba Geodezyjna i Kartograficzna"; 7) w art. 6: a) w ust. 2 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej", b) skreśla się ust. 6; 8) dodaje się art. 6a-6c w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią: 1) organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego: a) Główny Geodeta Kraju, b) wojewoda wykonujący zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jako kierownika inspekcji geodezyjnej i kartograficznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie, 2) organy administracji geodezyjnej i kartograficznej: a) marszałek województwa wykonujący zadania przy pomocy geodety województwa wchodzącego w skład urzędu marszałkowskiego, b) starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego. 2. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Służby Geodezyjnej i Kartograficznej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. Zadania organów określonych w ust. 1 pkt 2 wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej. 4. Starosta na wniosek gminy powierza wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), w drodze porozumienia, prowadzenie spraw należących do zakresu jego zadań i kompetencji, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 6. 5. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi sprawy powierzone na podstawie ust. 4 przy pomocy geodety gminnego wchodzącego w skład urzędu gminy. 6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjne, kadrowe i techniczne, jakie powinny zostać spełnione przez gminy wnioskujące o przejęcie określonych w ustawie zadań i kompetencji. Art. 6b. Głównego Geodetę Kraju powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Art. 6c. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinni odpowiadać wojewódzcy inspektorzy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, geodeci województw, geodeci powiatowi i geodeci gminni."; 9) w art. 7: a) w ust. 1: - w zdaniu wstępnym wyrazy "Głównego Geodety Kraju" zastępuje się wyrazami "Służby Geodezyjnej i Kartograficznej", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) realizacja polityki państwa w zakresie geodezji i kartografii," - w pkt 3 wyraz "uzupełnianie" zastępuje się wyrazem "aktualizacja", - w pkt 5 wyraz "wyceny" zastępuje się wyrazem "taksacji", - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) inicjowanie prac naukowych i badawczo-rozwojowych w zakresie standardów klasyfikacyjnych i informacyjnych oraz zastosowania metod informatycznych, fotogrametrycznych i satelitarnych w dziedzinie geodezji i kartografii oraz w krajowym systemie informacji o terenie," b) skreśla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wiadomości zawartych w materiałach geodezyjnych i kartograficznych stanowiących tajemnicę państwową."; 10) dodaje się art. 7a-7d w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Główny Geodeta Kraju wykonuje zadania określone w ustawie, a w szczególności: 1) pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, a także nadzoruje i kontroluje ich działania, 2) prowadzi centralny zasób geodezyjny i kartograficzny oraz dysponuje środkami Centralnego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym, 3) zakłada podstawowe osnowy geodezyjne, grawimetryczne i magnetyczne, 4) opracowuje zasady przygotowania organizacyjno-technicznego katastru, uzgadniania usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz wytyczne powszechnej taksacji nieruchomości, 5) prowadzi państwowy rejestr granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic administracyjnych województw, 6) rejestruje systemy informacji o terenie o znaczeniu ogólnopaństwowym i przechowuje ich kopie zabezpieczające oraz współpracuje z innymi resortami w zakładaniu i prowadzeniu geograficznych systemów informacyjnych, 7) współpracuje z wyspecjalizowanymi w dziedzinie geodezji i kartografii organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi oraz organami i urzędami innych krajów, 8) inicjuje prace naukowe i badawczo-rozwojowe w zakresie standardów organizacyjno-technicznych oraz zastosowania metod informatycznych, fotogrametrycznych i satelitarnych w dziedzinie geodezji i kartografii oraz w krajowym systemie informacji o terenie, 9) nadaje uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, prowadzi rejestr osób uprawnionych oraz współpracuje z samorządami i organizacjami zawodowymi geodetów i kartografów, 10) prowadzi sprawy związane z ochroną tajemnicy państwowej i służbowej działalności geodezyjnej i kartograficznej. 2. Główny Geodeta Kraju współdziała z ministrem właściwym do spraw rolnictwa przy wykonywaniu zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach: 1) ewidencji gruntów i budynków - na obszarach wiejskich, 2) podziałów i rozgraniczenia nieruchomości - na obszarach nie objętych działaniem ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668). Art. 7b. 1. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego działający w imieniu wojewody wykonuje zadania nie zastrzeżone na rzecz organów administracji geodezyjnej i kartograficznej, a w szczególności: 1) kontroluje przestrzeganie i stosowanie przepisów ustawy, a w szczególności: a) zgodność wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych z przepisami ustawy, b) posiadanie uprawnień zawodowych przez osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii, 2) kontroluje działania administracji geodezyjnej i kartograficznej, 3) współdziała z organami kontroli państwowej w zakresie właściwości nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, 4) rejestruje lokalne systemy informacji o terenie oraz przechowuje kopie zabezpieczające bazy danych, w tym w szczególności bazy danych ewidencji gruntów i budynków, 5) prowadzi rejestr granic administracyjnych gmin i powiatów. 2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jest organem: 1) pierwszej instancji w sprawach określonych w ustawie, 2) wyższego stopnia w stosunku do organów administracji geodezyjnej i kartograficznej. Art. 7c. Do zadań marszałka województwa należy w szczególności: 1) prowadzenie wojewódzkiego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także dysponowanie środkami wojewódzkiego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym, 2) zlecanie wykonania i udostępnianie map topograficznych i tematycznych dla obszarów właściwych województw, 3) prowadzenie wojewódzkich baz danych wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie. Art. 7d. Do zadań starosty należy w szczególności: 1) prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym ewidencji gruntów i budynków, gleboznawczej klasyfikacji gruntów i geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz dysponowanie środkami powiatowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym, 2) uzgadnianie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, 3) zakładanie osnów szczegółowych, 4) zakładanie i aktualizacja mapy zasadniczej, 5) przeprowadzanie powszechnej taksacji nieruchomości oraz opracowywanie i prowadzenie map i tabel taksacyjnych dotyczących nieruchomości, 6) ochrona znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, 7) prowadzenie powiatowych baz danych wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie."; 11) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Przy Głównym Geodecie Kraju działają: 1) Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna jako organ doradczy i opiniodawczy, 2) Komisja Standaryzacji Nazw poza Granicami Polski. 2. Główny Geodeta Kraju określa skład osobowy Rady i Komisji, o których mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zakres działania Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej i Komisji Standaryzacji Nazw poza Granicami Polski oraz zasady wynagradzania ich członków."; 12) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "Państwowa służba geodezyjna i kartograficzna" zastępuje się wyrazami "Służba Geodezyjna i Kartograficzna"; 13) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i kierownikami urzędów centralnych określi, w drodze rozporządzenia, tereny niezbędne dla obronności państwa, na których nadzoruje prace geodezyjne i kartograficzne.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb sprawowania nadzoru nad pracami geodezyjnymi i kartograficznymi na terenach niezbędnych dla obronności państwa."; 14) w art. 15 w ust. 3 w pkt 2 wyrazy "właściwy terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "właściwego starostę"; 15) w art. 18 wyrazy "Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Głównego Geodety Kraju"; 16) w art. 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych oraz przekazywania materiałów i informacji powstałych w wyniku tych prac do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także rodzaje prac nie podlegających zgłaszaniu i materiałów nie podlegających przekazywaniu, oraz rejestrowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych systemu informacji o terenie oraz ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz, 2) sposób i tryb ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzaje znaków nie podlegających ochronie, 3) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, rodzaje prac geodezyjnych i kartograficznych mających znaczenie dla obronności państwa oraz szczegółowe zasady wykonywania tych prac, 4) standardy techniczne dotyczące geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie, 5) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, rodzaje map, materiałów fotogrametrycznych i teledetekcyjnych, których reprodukowanie, rozpowszechnianie i rozprowadzanie wymaga zezwolenia, oraz tryb udzielania tych zezwoleń.", b) w ust. 2 wyrazy "Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Głównym Geodetą Kraju"; 17) w art. 20: a) w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.", b) w ust. 2: - w pkt 1 wyraz "komunalnych" zastępuje się wyrazem "samorządowych", - w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) wartość nieruchomości."; 18) w art. 22: a) w ust. 1 wyrazy "z urzędu terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazem "starostowie", b) w ust. 2: - w zdaniu pierwszym wyrazy "terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "właściwemu staroście", - w zdaniu drugim wyrazy "terenowych organów administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "właściwych organów", c) w ust. 3 wyrazy "terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazem "starosty"; 19) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. Właściwe organy, sądy i kancelarie notarialne przesyłają staroście odpisy prawomocnych decyzji i orzeczeń oraz odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, orzeczenia lub sporządzenia aktu notarialnego.", 20) w art. 24: a) w ust. 2 w zdaniu drugim wyraz "nieodpłatnie" zastępuje się wyrazem "odpłatnie", b) w ust. 3 skreśla się wyraz "nieodpłatnie", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Starosta zapewnia nieodpłatnie gminom bezpośredni dostęp do bazy danych ewidencji gruntów i budynków."; 21) w art. 25 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Starostowie sporządzają gminne i powiatowe, a marszałkowie województw wojewódzkie zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją gruntów i budynków. 3. Główny Geodeta Kraju sporządza, na podstawie zestawień wojewódzkich, krajowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją gruntów i budynków."; 22) w art. 26: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "Minister Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw rozwoju wsi", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowy zakres informacji objętych tą ewidencją, sposób i terminy sporządzania powiatowych, wojewódzkich i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych tą ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji.", c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną Rzeczypospolitej Polskiej przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia sposób wykazywania w ewidencji gruntów i budynków danych odnoszących się do gruntów i budynków pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych tym ministrom."; 23) w art. 27 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "terenowymi organami administracji państwowej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazami "właściwymi starostami"; 24) w art. 28: a) w ust. 1 wyrazy "Terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazami "Starostowie przy pomocy zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej", b) w ust. 3: - w pkt 1 wyrazy "terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "starostowie", - w pkt 2 wyrazy "inne terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazami "inne właściwe organy", c) w ust. 4 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw administracji publicznej" i po wyrazach "branżową sieci" dodaje się wyrazy " , a także organizację, kompetencje oraz sposób wynagradzania zespołów, o których mowa w ust. 1."; 25) użyte w art. 29 w ust. 3, w art. 30 w ust. 1 oraz w art. 31 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "wójt (burmistrz, prezydent miasta)"; 26) w art. 33: a) w ust. 1 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "Wójt (burmistrz, prezydent miasta)", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wydanie decyzji poprzedza ocena prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granic nieruchomości przez upoważnionego geodetę oraz zgodności sporządzonych dokumentów z przepisami; w wypadku stwierdzenia wadliwego wykonania czynności, organ, o którym mowa w ust. 1, zwraca upoważnionemu geodecie dokumentację do uzupełnienia."; 27) w art. 34 w ust. 1 po wyrazach "o której mowa w art. 33 ust. 1," dodaje się wyraz "upoważniony", a wyrazy "terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta)"; 28) w art. 37 w ust. 2 wyrazy "do właściwego biura notarialnego, o ile nieruchomości te mają założone księgi wieczyste lub zbiory dokumentów, oraz do terenowego organu administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "do sądów rejonowych właściwych do prowadzenia ksiąg wieczystych i do właściwych starostów"; 29) w art. 39 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wyznaczaniu punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków."; 30) w art. 40: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny służy gospodarce narodowej, obronności państwa, nauce, kulturze i potrzebom obywateli. 2. Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, składający się z zasobu centralnego, zasobów wojewódzkich i zasobów powiatowych, stanowi własność Skarbu Państwa i jest gromadzony w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. 3. Gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz udostępnianie tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym należy do: 1) Głównego Geodety Kraju - w zakresie zasobu centralnego, 2) marszałków województw - w zakresie zasobów wojewódzkich, 3) starostów - w zakresie zasobów powiatowych.", b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Nadzór nad prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego należy do Głównego Geodety Kraju, a w zakresie zasobów powiatowych i wojewódzkich także do wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego.", c) w ust. 5 w pkt 1 w lit. b) po wyrazach "informacji o terenie," dodaje się wyrazy "za udzielanie informacji,"; 31) w art. 41: a) w ust. 1 wyrazy "centralnego i wojewódzkich" zastępuje się wyrazami "centralnego, wojewódzkich i powiatowych", b) w ust. 2: - wyrazy "z funduszy wojewódzkich w wysokości 20% ich wpływów" zastępuje się wyrazami "z funduszy wojewódzkich i powiatowych w wysokości 10% ich wpływów", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wpłaty na fundusz centralny geodeta powiatowy przekazuje za pośrednictwem geodety wojewódzkiego.", c) w ust. 3 w zdaniu pierwszym wyrazy "i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu" zastępuje się wyrazami " , przekazywane w okresach rocznych wpłaty z funduszy powiatowych w wysokości 10% ich wpływów", d) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Dochodami funduszy powiatowych są wpływy ze sprzedaży map, danych z ewidencji gruntów i budynków oraz innych materiałów i informacji z zasobów powiatowych, z opłat za czynności związane z prowadzeniem tych zasobów i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, a także inne wpływy. Fundusze powiatowe mogą być uzupełniane dotacją z funduszu centralnego i wojewódzkiego.", e) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Środkami funduszu dysponują: 1) Główny Geodeta Kraju - w zakresie funduszu centralnego, 2) marszałkowie województw - w zakresie funduszy wojewódzkich, 3) starostowie - w zakresie funduszy powiatowych.", f) skreśla się ust. 6, g) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7. Marszałkowie województw i starostowie przedstawiają do zatwierdzenia właściwym sejmikom lub radom coroczne projekty planów oraz sprawozdania z wykonania zadań i gospodarowania funduszami, o których mowa w ust. 3 i ust. 3a. 8. Środki funduszy wojewódzkiego, powiatowego i gminnego gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym. Środki tych funduszy nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny."; 32) dodaje się art. 41a w brzmieniu: "Art. 41a. 1. W przypadku przejęcia kompetencji przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), zgodnie z art. 6a ust. 4, tworzy się gminny Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. 2. Do funduszu gminnego stosuje się odpowiednio zasady wynikające z przepisów art. 41, w zakresie dotyczącym funduszu powiatowego."; 33) w art. 44 w ust. 4 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Główny Geodeta Kraju"; 34) w art. 45 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Główny Geodeta Kraju powołuje komisję do spraw uprawnień zawodowych z udziałem przedstawicieli stowarzyszeń społeczno-zawodowych działających w dziedzinie geodezji i kartografii, a także prowadzi centralny rejestr osób posiadających uprawnienia zawodowe."; 35) w art. 46 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W sprawach wymienionych w ust. 1 decyzje wydaje Główny Geodeta Kraju."; 36) w art. 53 wyrazy "terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazem "starostów"; 37) dodaje się art. 53a w brzmieniu: "Art. 53a. Do czasu przekształcenia ewidencji gruntów i budynków w kataster nieruchomości przez użyte w niniejszej ustawie pojęcie "kataster" rozumie się tę ewidencję." Art. 61. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: "o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów"; 2) w art. 19 w ust. 1: a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a i 3b w brzmieniu: "3a) występowanie do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów, 3b) podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji," b) pkt 7d otrzymuje brzmienie: "7d) współpraca z organami samorządu terytorialnego oraz z krajowymi i zagranicznymi organizacjami społecznymi i innymi instytucjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów," c) po pkt 7d dodaje się pkt 7e-7g w brzmieniu: "7e) udzielanie pomocy organom samorządu województwa i powiatu oraz organizacjom, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, w zakresie wynikającym z rządowej polityki konsumenckiej, 7f) inicjowanie konsumenckich badań towarów i usług, 7g) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących prawa konsumentów,"; 3) w art. 19a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw określonych w art. 19 ust. 1 pkt 2, 3a, 3b, 4 i 5."; 4) w art. 21 w ust. 2: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) organy jednostek samorządu terytorialnego," b) po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów."; 5) dodaje się rozdział 5a w brzmieniu: "Rozdział 5a Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów Art. 21c. 1. Zadania samorządu powiatowego w zakresie ochrony praw konsumenta wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, zwany dalej "rzecznikiem konsumentów". 2. Powiaty mogą, w drodze porozumienia, utworzyć jedno wspólne stanowisko rzecznika konsumentów. Art. 21d. 1. Rzecznika konsumentów powołuje i odwołuje rada powiatu (rada miasta na prawach powiatu). 2. Rzecznika konsumentów powołuje się spośród osób z wyższym wykształceniem i co najmniej pięcioletnią praktyką zawodową. Art. 21e. 1. Do zadań rzecznika konsumentów w szczególności należy: 1) zapewnienie konsumentom bezpłatnego poradnictwa i informacji prawnej w zakresie ochrony ich interesów, 2) wytaczanie powództw na rzecz konsumentów oraz wstępowanie, za ich zgodą, do toczącego się postępowania w sprawach o ochronę interesów konsumentów, 3) składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany przepisów prawa miejscowego w zakresie ochrony interesów konsumentów, 4) współdziałanie z właściwymi terytorialnie delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz organizacjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów. 2. Rzecznik konsumentów może udzielać obywatelom także w innych formach pomocy prawnej w zakresie ochrony praw konsumentów. Art. 21f. Zarząd powiatu, na wniosek rzecznika konsumentów, może zlecać prowadzenie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego działającym na obszarze powiatu organizacjom, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów." Art. 62. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163, i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Wojewoda oraz przewodniczący zarządu gminy lub powiatu sprawujący władzę administracji ogólnej oraz organy gminy, powiatu i samorządu województwa wykonują zadania w zakresie ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego na zasadach określonych w ustawach."; 2) w art. 4 w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) jednostki badawczo-rozwojowe."; 3) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych."; 4) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Organami administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach, o których mowa w art. 5 ust. 1, są: 1) wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki Policji działający w imieniu własnym w sprawach: a) wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i czynności z zakresu ścigania wykroczeń, b) wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią, 2) komendant powiatowy (miejski) Policji, 3) komendant komisariatu Policji. 2. Terytorialny zasięg działania organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, odpowiada zasadniczemu podziałowi administracyjnemu Państwa."; 5) po art. 6 dodaje się art. 6a-6h w brzmieniu: "Art. 6a. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Policji, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Policji. 2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach, o których mowa w ust. 1, organami wyższego stopnia są: 1) w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Policji - komendant wojewódzki Policji, 2) w stosunku do komendanta wojewódzkiego Policji - Komendant Główny Policji. Art. 6b. 1. Komendanta wojewódzkiego Policji powołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony za zgodą wojewody. 2. Komendant Główny Policji na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji powołuje i odwołuje I i II zastępcę komendanta wojewódzkiego Policji. 3. Na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji oraz I i II zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji powołuje się oficerów Policji. Kandydaci na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji zostają wytypowani w drodze konkursu. 4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta wojewódzkiego Policji, Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta wojewódzkiego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi. 5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta wojewódzkiego Policji, zakres jego zadań i kompetencji rozciąga się na I zastępcę komendanta wojewódzkiego Policji. Art. 6c. 1. Komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje, z zastrzeżeniem ust. 6 i art. 6h ust. 3, komendant wojewódzki Policji w porozumieniu ze starostą. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym nie stosuje się. 2. Komendant wojewódzki Policji, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, powołuje I i pozostałych zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) Policji. 3. Na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji i zastępcy komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje się oficerów Policji. Kandydaci na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji zostają wytypowani w drodze konkursu. 4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta powiatowego (miejskiego) Policji komendant wojewódzki Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi. 5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, zakres jego zadań i kompetencji rozciąga się na I zastępcę komendanta powiatowego (miejskiego) Policji. 6. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, komendant wojewódzki Policji, po upływie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów do uzgodnienia ze starostą, powołuje na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) oficera Policji wskazanego przez wojewodę. Art. 6d. 1. Komendanta komisariatu Policji powołuje komendant powiatowy (miejski) Policji po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów. Opiniowanie to nie dotyczy komendanta komisariatu specjalistycznego. 2. Zastępców komendanta komisariatu Policji powołuje komendant powiatowy (miejski) Policji na wniosek komendanta komisariatu Policji. 3. Na stanowisko komendanta komisariatu Policji i zastępcy komendanta komisariatu Policji powołuje się oficerów lub aspirantów Policji. 4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów, pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców, a w razie braku zastępców - innemu policjantowi. 5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji jednemu z jego zastępców, a w razie braku zastępców - innemu policjantowi. Art. 6e. 1. Odwołać ze stanowiska, o którym mowa w art. 6b ust. 1 i 2, w art. 6c ust. 1 i 2 oraz w art. 6d ust. 1 i 2, może w każdym czasie, niezwłocznie lub w określonym terminie, organ uprawniony do powołania na to stanowisko, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Odwołanie komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta powiatowego (miejskiego) wymaga zasięgnięcia opinii: 1) wojewody - jeżeli odwołanie dotyczy komendanta wojewódzkiego Policji, 2) starosty - jeżeli odwołanie dotyczy komendanta powiatowego (miejskiego) Policji. 3. W przypadku braku opinii, o której mowa w ust. 2, właściwy organ uprawniony do powołania na stanowisko komendanta odwołuje odpowiednio komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii. 4. Policjanta odwołanego ze stanowiska przenosi się do dyspozycji przełożonego policjanta uprawnionego do odwołania ze stanowiska, z zastrzeżeniem, że policjanta odwołanego ze stanowiska komendanta wojewódzkiego Policji przenosi się do dyspozycji Komendanta Głównego Policji. Policjant przez okres 6 miesięcy ma prawo do uposażenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem. Art. 6f. Komendant wojewódzki Policji oraz komendant powiatowy (miejski) Policji są przełożonymi policjantów na terenie swojego działania. Art. 6g. Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im komend, a komendant komisariatu Policji - przy pomocy komisariatu. Art. 6h. 1. Konkurs na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji i komendanta powiatowego (miejskiego) Policji ogłasza odpowiednio Komendant Główny Policji i komendant wojewódzki Policji. 2. Konkurs na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji i komendanta powiatowego (miejskiego) Policji przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3 kandydatów. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 2 kandydatów. 3. W przypadku niespełnienia warunków określonych w ust. 2, stanowisko: 1) komendanta wojewódzkiego Policji - obejmuje oficer powołany w trybie art. 6b ust. 1, 2) komendanta powiatowego (miejskiego) - obejmuje oficer wskazany przez wojewodę i powołany przez komendanta wojewódzkiego Policji. 4. Konkurs, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja konkursowa w składzie: 1) jeden przedstawiciel sejmiku województwa, dwóch przedstawicieli Komendanta Głównego Policji i dwóch przedstawicieli wojewody - jeżeli konkurs dotyczy wyboru kandydata na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji, 2) dwóch przedstawicieli komendanta wojewódzkiego Policji, jeden przedstawiciel wojewody i dwóch przedstawicieli starosty - jeżeli konkurs dotyczy wyboru kandydata na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady powoływania komisji konkursowych i regulamin konkursów, o których mowa w ust. 1."; 6) w art. 7: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowe zasady organizacji i zakres działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji," - skreśla się pkt 3, b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Regulaminy komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji ustala właściwy dla nich komendant Policji w porozumieniu z właściwym przełożonym. Regulamin komendy wojewódzkiej Policji nie stanowi części regulaminu urzędu wojewódzkiego."; 7) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Komendant wojewódzki Policji w porozumieniu z Komendantem Głównym Policji tworzy, w razie potrzeby, komisariat kolejowy, wodny, lotniczy lub inny komisariat specjalistyczny. Komendanci komisariatów specjalistycznych podlegają właściwemu terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu Policji."; 8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Komendant powiatowy (miejski) Policji może tworzyć rewiry dzielnicowych na zasadach określonych przez Komendanta Głównego Policji. 2. Kierownika rewiru mianuje i zwalnia ze stanowiska komendant powiatowy (miejski) Policji, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), chyba że do wyrażania opinii w tej sprawie upoważniony został organ wykonawczy jednostki pomocniczej gminy. 3. Do zadań kierownika rewiru należy w szczególności: 1) rozpoznawanie zagrożeń i przeciwdziałanie przyczynom ich powstawania, 2) inicjowanie i organizowanie działań społeczności lokalnych mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz innym zjawiskom kryminogennym, 3) wykonywanie czynności administracyjno-porządkowych oraz innych nie cierpiących zwłoki czynności związanych z zawiadomieniem o przestępstwie i zabezpieczeniem miejsca zdarzenia."; 9) w art. 10: a) w ust. 1 wyrazy "sejmikom samorządowym i radom gmin" zastępuje się wyrazami "starostom, wójtom (burmistrzom lub prezydentom miast), a także radom powiatu i radom gmin", b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Rada powiatu (miasta) oraz rada gminy na podstawie sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, może określić, w drodze uchwały, istotne dla wspólnoty samorządowej zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego. 4. Uchwała, o której mowa w ust. 3, nie może dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej ani określać sposobu wykonywania zadań przez Policję."; 10) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Przewodniczący zarządu gminy lub powiatu może żądać od właściwego komendanta Policji przywrócenia stanu zgodnego z porządkiem prawnym lub podjęcia działań zapobiegających naruszeniu prawa, a także zmierzających do usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego. 2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych oraz czynności z zakresu ścigania wykroczeń. Żądanie to nie może dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej ani określać sposobu wykonania zadania przez Policję. 3. Przewodniczący zarządu gminy lub powiatu ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść żądania, o którym mowa w ust. 1. 4. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 5. Właściwy komendant Policji niezwłocznie przedkłada sprawę komendantowi Policji wyższego stopnia, jeżeli nie jest w stanie wykonać żądania, o którym mowa w ust. 1. 6. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, naruszające prawo jest nieważne. O nieważności żądania stwierdza wojewoda."; 11) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia: 1) uzbrojenie Policji, 2) umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne policjantów, 3) zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak, 4) normy umundurowania, 5) wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji, 6) wzór odznak policyjnych oraz szczegółowe zasady i tryb ich nadawania policjantom. 2. Komendant Główny Policji określa zasady naliczeń etatowych w Policji."; 12) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem Policji są pokrywane z budżetu państwa, w tym z dotacji celowej na zadania Policji w powiecie. 2. Etaty Policji określa ustawa budżetowa. 3. Gmina, powiat lub samorząd województwa może uczestniczyć w pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Policji. 4. Na wniosek rady powiatu lub rady gminy liczba etatów Policji w rewirach dzielnicowych na terenie powiatu lub gminy może ulec zwiększeniu ponad liczbę ustaloną na zasadach określonych w art. 12 ust. 2, jeżeli organy te zapewnią pokrywanie kosztów utrzymania etatów Policji przez okres co najmniej 5 lat, na warunkach określonych w porozumieniu zawartym między organem powiatu lub gminy a właściwym wojewodą i zatwierdzonym przez Komendanta Głównego Policji. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki porozumienia, o którym mowa w ust. 4."; 13) w art. 25: a) w ust. 2 wyrazy "Komendant Główny Policji" zastępuje się wyrazami "Komendant wojewódzki Policji", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do osób ubiegających się o przyjęcie do służby w Policji, w tym w stosunku do osób, o których mowa w ust. 2."; 14) w art. 29 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, z wyłączeniem komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, może skrócić okres służby przygotowawczej policjanta albo zwolnić go od odbywania tej służby."; 15) w art. 32: a) w ust. 1 wyraz "rejonowi" zastępuje się wyrazami "powiatowi (miejscy)", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy " , z wyłączeniem dochodzenia roszczeń na drodze sądowej"; 16) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych."; 17) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do przenoszenia lub delegowania policjanta właściwi są: Komendant Główny Policji na obszarze całego państwa, komendant wojewódzki Policji na obszarze właściwego województwa, komendant powiatowy (miejski) Policji na obszarze właściwego powiatu (miasta). Jeżeli przeniesienie między województwami następuje w związku z porozumieniem zainteresowanych przełożonych i policjanta, przeniesienia dokonuje komendant wojewódzki Policji, właściwy dla województwa, w którym policjant ma pełnić służbę."; 18) w art. 41 w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu: "7) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby."; 19) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne. 2. Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi gotowości niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 3. 3. Jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia służby policjant nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna podstawa zwolnienia. 4. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby. 5. Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3. 6. W zakresie innych praw niż określone w ust. 1-5, wynikających ze stosunku służbowego, okres, za który przyznano świadczenie pieniężne, traktuje się za równorzędny ze służbą. Okresu pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie pieniężne, nie uważa się za przerwę w służbie, której skutkiem byłaby utrata uprawnień uzależnionych od nieprzerwanej służby."; 20) w art. 43 skreśla się ust. 2; 21) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. 1. Zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 dokonuje właściwy komendant wojewódzki Policji. 2. Pozostawienie w służbie policjanta, o którym mowa w art. 41 ust. 2 pkt 2, wymaga zgody właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. 3. W pozostałych przypadkach decyzje w sprawach, o których mowa w art. 37-41, podejmuje przełożony wymieniony w art. 32 ust. 1."; 22) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. Komendant Główny Policji określa, w drodze zarządzenia, zasady prowadzenia przez przełożonych dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem służbowym policjantów oraz sposób prowadzenia akt osobowych."; 23) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Na stopień posterunkowego oraz starszego posterunkowego mianuje komendant powiatowy (miejski) Policji. Na stopień posterunkowego mianuje się z dniem mianowania na stanowisko służbowe. 2. Na stopnie podoficerskie oraz na stopnie w korpusie aspirantów mianuje komendant wojewódzki Policji. 3. Na pierwszy stopień oficerski, z zastrzeżeniem art. 56 ust. 3, oraz na stopnie generalnego inspektora Policji i nadinspektora Policji mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Komendant Główny Policji."; 24) w art. 52 w ust. 3 wyrazy "art. 49 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 49"; 25) w art. 54 w ust. 2 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Komendant Główny Policji"; 26) w art. 55 w ust. 2 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Komendant Główny Policji"; 27) w art. 56 w ust. 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Komendant Główny Policji"; 28) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. 1. Policjant nie może bez zezwolenia przełożonego podjąć zajęcia zarobkowego poza służbą. 2. Policjant obowiązany jest do złożenia, na polecenie przełożonego, oświadczenia o stanie majątkowym. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania zezwolenia na podjęcie zajęcia zarobkowego, składania oświadczenia o stanie majątkowym oraz właściwość przełożonych w tych sprawach."; 29) w art. 63 w ust. 4 wyrazy "Ministra Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Komendanta Głównego Policji"; 30) w art. 96: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Policjantowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1, można przydzielić tymczasową kwaterę według przysługujących norm, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny. Koszty zakwaterowania pokrywane są ze środków budżetowych Policji, nie dłużej niż przez 2 lata od dnia przydzielenia tymczasowej kwatery.", b) w ust. 5 wyrazy "Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Koszty zakwaterowania pokrywa się ze środków budżetu Policji"; 31) w art. 114 w ust. 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Komendant Główny Policji"; 32) w art. 124 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Po zakończeniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, policjant otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzone w okresie zawieszenia, jeżeli nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby."; 33) w art. 139 w ust. 1 wyrazy "art. 54 ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "art. 54 ust. 3". Art. 63. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 4 i w art. 100 w ust. 1 skreśla się wyrazy "w ramach społecznego systemu ochrony zdrowia"; 2) w art. 7 wyrazy "Organy państwowe lub organy samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "Organy administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego"; 3) w art. 10: a) w ust. 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego"; 4) w art. 23 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "gmin bądź ich związków" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków"; 5) w art. 84 w ust. 3 wyrazy "korzystania ze świadczeń społecznej służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego"; 6) skreśla się art. 155. Art. 64. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a w ust. 1: a) w pkt 7: - wyrazy "wojewódzkie zespoły pomocy społecznej" zastępuje się wyrazami "regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie", - po wyrazie "wsparcia" po przecinku dodaje się wyrazy "ośrodek interwencji kryzysowej," b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) rodzinie zastępczej - oznacza to rodzinę, w której umieszcza się małoletnie dziecko, w celu sprawowania nad nim opieki i jego wychowania, w wypadku gdy rodzice nie spełniają swojej funkcji," c) dodaje się pkt 11-14 w brzmieniu: "11) interwencji kryzysowej - oznacza to świadczenie specjalistycznych usług, zwłaszcza psychologicznych, prawnych, hotelowych, które są dostępne całą dobę - osobom, rodzinom i społecznościom będącym ofiarami przemocy lub znajdującym się w innej sytuacji kryzysowej - w celu zapobieżenia powstawaniu lub pogłębianiu się dysfunkcji tych osób, rodzin lub społeczności, 12) domu pomocy społecznej - oznacza to jednostkę świadczącą na poziomie obowiązującego standardu osobom wymagającym całodobowej opieki z powodu wieku lub choroby usługi: bytowe, opiekuńcze, zdrowotne, wspomagające, edukacyjne w formach i zakresie wynikającym z indywidualnych potrzeb, 13) placówce opiekuńczo-wychowawczej - oznacza to domy dziecka, rodzinne domy dziecka, pogotowia opiekuńcze, ogniska wychowawcze, świetlice i kluby środowiskowe, działające na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 141, poz. 943), 14) ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych - oznacza to jednostkę inicjującą i wspomagającą zastępcze formy opieki i wychowania rodzinnego, działającą na podstawie ustawy o systemie oświaty."; 2) w art. 9: a) w ust. 1 wyraz "gminie" zastępuje się wyrazami "organach jednostek samorządu terytorialnego", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, pomimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych."; 3) w art. 10 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "tego pozbawionym," dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 10a pkt 5,"; 4) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu: "Art. 10a. Do zadań z zakresu pomocy społecznej realizowanych przez powiat należy: 1) organizowanie i zapewnienie usług w określonym standardzie w domu pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz kierowanie osób ubiegających się o przyjęcie do domu pomocy społecznej, 2) opracowywanie powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, 3) udzielanie informacji o prawach i uprawnieniach, 4) organizowanie specjalistycznego poradnictwa, 5) udzielanie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania, sprawienie pogrzebu osobom bezdomnym przebywającym na terenie powiatu, które zerwały w sposób trwały związki z gminą, na terenie której miało miejsce zdarzenie powodujące bezdomność, 6) prowadzenie ośrodka interwencji kryzysowej, 7) zapewnienie szkolenia i doskonalenia zawodowego kadr pomocy społecznej z terenu powiatu, 8) doradztwo metodyczne dla ośrodków pomocy społecznej i pracowników socjalnych, 9) finansowanie powiatowych ośrodków wsparcia, z wyłączeniem ośrodków, o których mowa w art. 11a pkt 1, 10) pomoc w integracji ze środowiskiem osób opuszczających niektóre rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych, zakładów dla nieletnich i rodzin zastępczych, o których mowa w art. 31c ust. 1, z zastrzeżeniem art. 11a pkt 4, 11) podejmowanie innych działań wynikających z rozeznanych potrzeb, 12) realizacja innych zadań przewidzianych w odrębnych ustawach."; 5) po art. 11 dodaje się art. 11a i 11b w brzmieniu: "Art. 11a. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiat należy: 1) organizowanie i zapewnianie funkcjonowania powiatowych ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, 2) przyznawanie oraz wypłacanie świadczeń przewidzianych ustawą osobom bezdomnym, przebywającym na terenie powiatu, które zerwały w sposób trwały związki z gminą, na terenie której miało miejsce zdarzenie powodujące bezdomność, 3) pokrywanie kosztów podstawowej opieki zdrowotnej osobom bezdomnym, o których mowa w art. 10a pkt 5, 4) przyznawanie specjalnego świadczenia pieniężnego dla osób opuszczających niektóre rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych, zakładów dla nieletnich i rodzin zastępczych, 5) organizowanie opieki w rodzinach zastępczych oraz udzielanie pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci, 6) pomoc uchodźcom na podstawie art. 33, 7) organizowanie i prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych, 8) utworzenie i utrzymywanie powiatowego centrum pomocy rodzinie i zapewnianie środków na wynagrodzenia pracowników realizujących zadania określone w pkt 1-8. Art. 11b. 1. Do zadań z zakresu pomocy społecznej realizowanych przez samorząd województwa należy: 1) sporządzanie bilansu potrzeb i środków w zakresie pomocy społecznej we współpracy z gminami i powiatami oraz opracowywanie strategii rozwoju, 2) opracowywanie i wdrażanie celowych programów służących realizacji zadań pomocy społecznej i ich dofinansowywanie, 3) organizowanie kształcenia, w tym prowadzenie szkół służb społecznych oraz szkolenia zawodowego kadr pomocy społecznej, 4) identyfikowanie przyczyn ubóstwa oraz wspieranie i prowadzenie działań na rzecz wyrównywania poziomu życia mieszkańców województwa, 5) inspirowanie i promowanie nowych rozwiązań w zakresie polityki społecznej, w tym pomocy społecznej. 2. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, można powołać jednostkę organizacyjną «regionalny ośrodek polityki społecznej«."; 6) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Do zadań wojewody w zakresie pomocy społecznej należy w szczególności: 1) ocena stanu i efektywności pomocy społecznej, 2) ustalanie sposobu realizacji zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, 3) nadzór nad przestrzeganiem wymaganego standardu usług świadczonych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej, a także placówki opiekuńczo-wychowawcze, oraz odpowiednim poziomem kwalifikacji kadr w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, niezależnie od podmiotu prowadzącego, 4) kontrola usług i akceptacja programów naprawczych w domach pomocy społecznej, a także ocena stopnia realizacji programu naprawczego, o którym mowa w art. 20, 5) wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, 6) koordynowanie działań w zakresie integracji ze społeczeństwem osób posiadających status uchodźcy. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia kwalifikacje osób, za pośrednictwem których wojewoda wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, a w szczególności kwalifikacje osób bezpośrednio wykonujących funkcje nadzoru i kontroli określone w ust. 1 pkt 3 i 4."; 7) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego mogą zlecać, w drodze umowy, organizacjom społecznym, Kościołowi Katolickiemu i innym kościołom, związkom wyznaniowym, fundacjom, stowarzyszeniom, pracodawcom oraz osobom fizycznym i prawnym zadania z zakresu pomocy społecznej oraz wspierać je w tym finansowo."; 8) w art. 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie niemożności zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę, osoba wymagająca całodobowej opieki może ubiegać się o skierowanie do domu pomocy społecznej.", b) skreśla się ust. 2; 9) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. Domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody: 1) organy jednostek samorządu terytorialnego, 2) Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia, 3) inne osoby prawne i fizyczne."; 10) w art. 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Domy pomocy społecznej, które nie osiągają obowiązującego standardu, są obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do 2006 r.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Domom pomocy społecznej, o których mowa w ust. 2, wojewoda wydaje warunkowe zezwolenie na prowadzenie domu.", c) w ust. 4 po wyrazie "zezwolenie" dodaje się wyrazy "lub warunkowe zezwolenie", d) w ust. 7: - w zdaniu wstępnym wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego", - w pkt 2 skreśla się przecinek i wyrazy "podmioty kontrolujące", - w pkt 3 po wyrazie "zezwoleń" dodaje się przecinek i wyrazy "w tym warunkowych", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) tryb kierowania i przyjmowania do domu pomocy społecznej osób ubiegających się o przyjęcie do takiego domu.", - w ust. 8 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego", a wyrazy "Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zdrowia"; 11) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. 1. W celu zapobiegania powstawaniu lub pogłębianiu się dysfunkcji osób, rodzin lub społeczności, w tym również dotkniętych przemocą, może być podejmowana interwencja kryzysowa. 2. Interwencji kryzysowej udziela się bez względu na warunki określone w art. 3 i w art. 4 ust. 1."; 12) w art. 24 w ust. 6 wyrazy "rejonowym urzędem pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowym urzędem pracy"; 13) w art. 25 w ust. 2 wyrazy "Gmina współpracuje" zastępuje się wyrazami "Gmina i powiat współpracują"; 14) w art. 26 po wyrazach "przez gminę" dodaje się wyrazy "lub powiat"; 15) w art. 27 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub ubiegającą się o przyjęcie do niego uznaje się za osobę samotnie gospodarującą, jeżeli przed przyjęciem do domu pomocy społecznej lub rozpoczęciem oczekiwania na miejsce w takim domu była uprawniona do zasiłku stałego wyrównawczego."; 16) w art. 31b: a) w ust. 2a po wyrazach "ośrodek pomocy społecznej" dodaje się wyrazy "lub powiatowe centrum pomocy rodzinie", b) w ust. 2b wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego"; 17) po art. 31b dodaje się art. 31c-31h w brzmieniu: "Art. 31c. 1. Pomoc w integracji ze środowiskiem osób objętych opieką całkowitą w niektórych rodzajach placówek opiekuńczo-wychowawczych, resocjalizacyjnych i zakładach dla nieletnich, określonych odrębnymi przepisami, oraz rodzin zastępczych, polega na przyznaniu specjalnego świadczenia pieniężnego na zagospodarowanie, pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych i ekonomicznego usamodzielnienia, a także na pracy socjalnej. Pomoc ta przysługuje osobom opuszczającym placówkę lub rodzinę zastępczą, znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i nie mogącym uzyskać pomocy od rodziców lub dziadków. 2. Usamodzielnianym wychowankom placówek i zakładów dla nieletnich, o których mowa w ust. 1, udziela się również pomocy w formie rzeczowej (wyprawki). 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i kryteria, które powinien spełnić usamodzielniany wychowanek oraz jego rodzice lub dziadkowie, do uzyskania uprawnienia i pomocy, o której mowa w ust. 1, 2) szczegółowe zasady udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1, wysokość specjalnego świadczenia pieniężnego na zagospodarowanie oraz wartość i składniki wyprawki, 3) rodzaje placówek, których wychowankowie są uprawnieni do korzystania z pomocy, o której mowa w ust. 1. Art. 31d. 1. Dzieciom i małoletnim pozbawionym całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej starosta organizuje opiekę w rodzinach zastępczych. 2. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego. 3. Dziecko może być również umieszczone w rodzinie zastępczej bez orzeczenia sądu opiekuńczego, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, na podstawie umowy cywilnoprawnej powierzenia dziecka, zawartej na piśmie między rodziną zastępczą a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny, o czym starosta zawiadamia sąd opiekuńczy. W razie wątpliwości co do spełniania warunków wymienionych w art. 31e starosta przekazuje sprawę sądowi opiekuńczemu. 4. Rodzina zastępcza podejmuje obowiązek opieki nad dzieckiem i jego wychowaniem z dniem umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego albo z dniem zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3. 5. Rodziny zastępcze otrzymują: 1) pomoc finansową na utrzymanie każdego dziecka lub 2) wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług opiekuńczych i wychowawczych. Art. 31e. 1. Pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżeństwu lub osobie nie pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli spełniają następujące warunki: 1) dają rękojmię należytego wykonywania zadań rodziny zastępczej, 2) mają obywatelstwo polskie, stałe miejsce zamieszkania w Polsce i korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 3) nie były pozbawione praw rodzicielskich i opiekuńczych, 4) nie są chore na chorobę uniemożliwiającą właściwą opiekę nad dzieckiem, co zostało stwierdzone zaświadczeniem lekarskim, 5) mają odpowiednie warunki mieszkaniowe oraz stałe źródło utrzymania. 2. Osobom i rodzinom podejmującym się funkcji rodziny zastępczej starosta zapewnia odpowiednie przygotowanie i szkolenie. Art. 31f. 1. Starosta właściwy dla miejsca zamieszkania rodziny zastępczej udziela pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych. 2. Podstawą przyznania pomocy pieniężnej jest umowa zawarta między starostą a rodziną zastępczą. 3. Rodzice, których dzieci przebywają w rodzinach zastępczych, są obowiązani do ponoszenia odpłatności z tego tytułu. Starosta wydaje decyzję o wysokości tej odpłatności. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje rodzin zastępczych oraz szczegółowe zasady ich działania i finansowania w zależności od zakresu świadczonej opieki, a także wysokość i szczegółowe zasady wynagradzania, 2) szczegółowe zasady doboru rodzin zastępczych oraz umieszczania dzieci w tych rodzinach, 3) zasady i wysokość odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach zastępczych oraz sposób i tryb postępowania w tych sprawach. Art. 31g. 1. Rozwiązanie umowy powierzenia dziecka, o której mowa w art. 31d ust. 3, następuje po upływie 3 miesięcy od dnia wypowiedzenia dokonanego na piśmie przez jedną ze stron. 2. Starosta właściwy dla miejsca zamieszkania rodziny zastępczej może rozwiązać z tą rodziną umowę powierzenia dziecka bez wypowiedzenia w razie: 1) rażącego niewywiązywania się rodziny zastępczej z przyjętych zadań, 2) ustania warunków wymaganych do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, wymienionych w art. 31e ust. 1 pkt 1 i 3. W razie rozwiązania umowy powierzenia dziecka, starosta właściwy dla miejsca zamieszkania rodziny zastępczej ma obowiązek zapewnienia dziecku dalszej pieczy i wychowania. Art. 31h. Należności z tytułu odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach zastępczych podlegają egzekucji administracyjnej."; 18) w art. 34 po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. W zakresie zadań, o których mowa w art. 10a pkt 3, do powiatu przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio."; 19) w art. 37: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W miejscu pobytu są udzielane świadczenia wymienione w art. 13, 15, 16, art. 17 ust. 1, art. 22, 23a, 26 i 32.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Gmina właściwa ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy bezdomnego jest obowiązana do zwrotu gminie lub powiatowi, które udzieliły pomocy w miejscu pobytu świadczeniobiorcy bezdomnego, poniesionych wydatków na świadczenia pomocy społecznej określonej w ust. 3."; 20) w art. 39 po wyrazie "społecznej" dodaje się wyrazy "i kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie"; 21) w art. 46 w ust. 4a wyraz "inwalidztwa" zastępuje się wyrazami "niezdolności do pracy i stopnia niepełnosprawności"; 22) w art. 47 skreśla się ust. 3; 23) po art. 47 dodaje się art. 47a i 47b w brzmieniu: "Art. 47a. 1. Zadania powiatu z zakresu pomocy społecznej (własne i z zakresu administracji rządowej) wykonywane są przez powiatowe centra pomocy rodzinie, jednostki organizacyjne wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej. 2. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie powoływany i odwoływany jest przez starostę. 3. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie może wytaczać na rzecz obywateli powództwa o roszczenia alimentacyjne. W postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o prokuraturze. 4. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie może kierować wnioski o ustalenie stopnia niepełnosprawności lub niezdolności do pracy do organów określonych odrębnymi przepisami. 5. W indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości powiatu decyzje administracyjne wydaje starosta lub z jego upoważnienia kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie. 6. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie składa radzie powiatu coroczne sprawozdanie z działalności centrum oraz przedstawia wykaz potrzeb w zakresie pomocy społecznej. 7. Rada powiatu na podstawie wykazu potrzeb, o którym mowa w ust. 6, opracowuje i wykonuje lokalne programy pomocy społecznej. Art. 47b. Do powiatu stosuje się odpowiednio art. 47."; 24) art. 48 skreśla się; 25) w art. 50 wyrazy "urzędach pracy, zakładach pracy" zastępuje się wyrazami "u pracodawców oraz w jednostkach organizacyjnych właściwych w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu"; 26) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. Prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych w ośrodkach pomocy społecznej i powiatowych centrach pomocy rodzinie oraz regionalnych ośrodkach polityki społecznej regulują przepisy o pracownikach samorządowych."; 27) po art. 55 dodaje się art. 55a-55f w brzmieniu: "Art. 55a. 1. Domy pomocy społecznej prowadzone przed 1 stycznia 1999 r. uznaje się do roku 2006 za domy spełniające standard usług, określony odrębnymi przepisami, jeżeli opracowały i realizują program naprawczy, o którym mowa w art. 20. Warunkowe zezwolenie w tym zakresie wydaje wojewoda. 2. Poziom usług świadczonych przez dom pomocy społecznej w zakresie zaspokojenia potrzeb bytowych, opiekuńczych oraz zdrowotnych osobom przebywającym w takim domu nie może ulec obniżeniu po dniu 1 stycznia 1999 r. Art. 55b. 1. Przepisy określające w ustawie zadania powiatów stosuje się odpowiednio do miast na prawach powiatu. 2. Zadania powiatowych centrów pomocy rodzinie w miastach, o których mowa w ust. 1, realizują miejskie ośrodki pomocy społecznej tych miast, które mogą być nazwane «miejskimi ośrodkami pomocy rodzinie». Art. 55c. 1. Powiaty i miasta na prawach powiatów przejmują od wojewodów z dniem 1 stycznia 1999 r. mające siedziby na ich terenie domy pomocy społecznej, placówki i ośrodki, o których mowa w art. 2a ust. 1 pkt 7, z wyłączeniem jednostek organizacyjnych prowadzonych przez gminy. 2. Mienie domów pomocy społecznej, placówek i ośrodków, o których mowa w ust. 1, staje się własnością powiatu z dniem ich przejęcia. Art. 55d. Środki na realizację określonych w ustawie zadań powiatów, w tym prowadzenie placówek, domów pomocy społecznej i ośrodków, o których mowa w art. 55c ust. 1, a także zadań samorządu województwa określają odrębne ustawy. Art. 55e. 1. Powiat i miasto na prawach powiatu nie może, bez zgody wojewody, w okresie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zmienić przeznaczenia i typu domu pomocy społecznej, placówek i ośrodków wsparcia, o których mowa w art. 2a ust. 1 pkt 7. 2. Decyzję administracyjną o skierowaniu do odpowiedniego typu domu pomocy społecznej wydaje, w imieniu starosty, kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się, po uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym dom, jeżeli okres oczekiwania w domu pomocy społecznej nie przekracza 3 miesięcy. 3. W przypadku niemożliwości wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, w związku z brakiem miejsca w domu pomocy społecznej, kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie wydaje decyzję kwalifikującą osobę do domu pomocy społecznej oraz ustala w tej decyzji przewidywany czas oczekiwania i miejsce na liście osób oczekujących, po uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym dom. 4. Osobie, która przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy otrzymała decyzję o odmowie skierowania do domu pomocy społecznej w związku z brakiem miejsca, kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie wydaje ponownie decyzję o skierowaniu do określonego typu domu pomocy społecznej po uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym taki dom, a w razie braku miejsca wydaje decyzję kwalifikującą osobę do domu pomocy społecznej i ustala w decyzji przewidywany czas oczekiwania i miejsce na liście osób oczekujących. Decyzja ta nie może być mniej korzystna od posiadanej decyzji w przedmiotowej sprawie. Art. 55f. Na realizację zadań własnych z zakresu pomocy społecznej powiaty i samorządy województw otrzymują także dotacje celowe z budżetu państwa."; 28) w art. 2a w ust. 1 w pkt 7 i 9, w art. 19 w ust. 3, w art. 20 w ust. 1, 3, 4, 5, 6 i 7 pkt 1, 2 i 3 oraz w ust. 8 użyte w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy " , w tym specjalistyczne" skreśla się. Art. 65. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 37 w ust. 3 wyraz "gmin" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w art. 47 w ust. 1 wyrazy "organu administracji rządowej" zastępuje się wyrazem "starosty"; 3) w art. 73 po wyrazach "i organów" dodaje się wyraz "jednostek"; 4) w art. 118: a) w ust. 3 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Decyzje w sprawach określonych w ust. 1-2a wydaje starosta." Art. 66. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27, z 1995 r. Nr 120, poz. 576 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 3 po wyrazie "uwzględniając" dodaje się wyraz "zasadniczy"; 2) w art. 10 w ust. 2 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) współdziałanie z organami administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, samorządami zawodowymi, związkami zawodowymi i organizacjami społecznymi w sprawach profilaktyki i lecznictwa weterynaryjnego, poprawy warunków hodowli i warunków sanitarnych wsi, kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego, zwalczania zakaźnych i pasożytniczych chorób zwierzęcych oraz chorób odzwierzęcych,"; 3) w art. 21 ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 4) w art. 22 w ust. 1 i 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca". Art. 67. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 24, poz. 118, Nr 75, poz. 469, Nr 80, poz. 500, Nr 96, poz. 590 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej"; 2) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do powoływania i odwoływania Przewodniczącego Komitetu stosuje się przepisy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Przewodniczący Komitetu wchodzi w skład Rady Ministrów."; 3) w art. 8 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) siedem powołanych przez Komitet osób reprezentujących przedsiębiorców lub jednostki samorządu terytorialnego, z tym że przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego powinno być co najmniej trzech,"; 4) w art. 14 w ust. 2 w pkt 4 wyrazy "organów administracji państwowej, rządowej lub organów samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organów administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego". Art. 68. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780) w art. 2 w ust. 1 w pkt 3 i 4 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego". Art. 69. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 i z 1998 r. Nr 37, poz. 204) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 73 otrzymuje brzmienie: "Art. 73. 1. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiaty należy: 1) realizacja dla kombatantów i osób represjonowanych zadań w zakresie opieki zdrowotnej i usług opiekuńczych, 2) organizacja na terenie powiatu obchodu rocznic w celu upamiętnienia walki o niepodległość Polski oraz uczczenia pamięci ofiar wojny i okresu powojennego, 3) świadczenie pomocy w przygotowywaniu udokumentowanych wniosków o przyznanie w drodze wyjątku emerytur i rent, 4) analiza sytuacji życiowej kombatantów i osób represjonowanych oraz podejmowanie w tym zakresie stosownych inicjatyw. 2. Do zadań wojewody należy w szczególności: 1) sporządzanie bilansu potrzeb i środków w zakresie realizacji zadań wynikających z ust. 1 we współpracy z gminami i powiatami, 2) ustalanie sposobu wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiaty, 3) realizacja działań zmierzających do integracji środowisk kombatanckich i koordynacji ich działań. 3. Samorząd powiatowy oraz wojewoda współdziałają przy realizacji swoich zadań z organizacjami społecznymi oraz stowarzyszeniami kombatantów i osób represjonowanych. 4. Do wypełniania zadań określonych w ust. 1 i 2 wojewoda może powołać pełnomocnika w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych."; 2) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy"; 3) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "kierownika właściwego urzędu rejonowego rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "starosty"; 4) w art. 20 w ust. 6 wyrazy "gmin i związków komunalnych" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego i ich związków"; 5) w art. 23 w ust. 3a wyrazy "wojewódzkich zespołów pomocy społecznej" zastępuje się wyrazami "powiatowego centrum pomocy rodzinie" oraz wyrazy "dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej" zastępuje się wyrazami "kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie". Art. 70. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb pielęgniarek i położnych, ich liczbę i siedziby ustala Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek zjazdów okręgowych, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa."; 2) użyte w art. 11 w ust. 1 i w art. 41 w ust. 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"; 3) w art. 19 w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 4) w art. 44 w ust. 4 wyrazy "do zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy". Art. 71. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr 41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb aptekarskich oraz ich siedziby ustala Naczelna Rada Aptekarska, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa.", b) skreśla się ust. 3; 2) w art. 7 w ust. 1 w pkt 6 wyrazy "organami władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organami administracji publicznej"; 3) w art. 10 w ust. 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca"; 4) w art. 23 w ust. 1 i 3 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca". Art. 72. W ustawie z dnia 21 czerwca 1991 r. o wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 64, poz. 272 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) w art. 1: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Sejmik województwa, na terenie którego znajdują się sanatoria uzdrowiskowe, w drodze uchwały określa zasady ustalania wysokości opłat za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym, uwzględniając sezonowość i standard usług.", b) ust. 3 skreśla się. Art. 73. W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287 i Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) w ust. 1, 4 i 6 wyrazy "rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej", b) w ust. 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw wyznań religijnych"; 2) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. Trasa i czas procesji lub pielgrzymki na drogach publicznych podlegają uzgodnieniu, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 3) w art. 33 w ust. 2 wyrazy "innych państwowych osób prawnych albo własność gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 4) w art. 42 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "właściwego organu". Art. 74. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy, w tytułach rozdziałów 2 i 3, w art. 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 6, w art. 9 w ust. 1, w art. 11 w ust. 3, w art. 13 w ust. 2, w art. 14, w art. 15, w art. 16, w art. 17 w ust. 2 w pkt 2, w ust. 3 i 4, w art. 18 w ust. 2, w art. 18a, w art. 24, w art. 25, w art. 26, w art. 28, w art. 29, w art. 30 oraz w art. 31 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Ochrony Środowiska"; 2) w art. 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Zwierzchni nadzór nad wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje minister właściwy do spraw środowiska."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Zadania Inspekcji Ochrony Środowiska określone w art. 2 wykonują: 1) Główny Inspektor Ochrony Środowiska, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska jako kierownika wojewódzkiej inspekcji ochrony środowiska, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Ochrony Środowiska określone w ustawie i przepisach odrębnych."; 4) w art. 4: a) skreśla się ust. 2, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zastępcę Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw środowiska na wniosek Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.", c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Organizację Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska."; 5) w art. 5: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw środowiska w uzgodnieniu z właściwym wojewodą. 3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.", b) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Zastępcę wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. 5. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, może tworzyć delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska. Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne. 6. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska oraz ich delegatur."; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub za jego zgodą, może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, powiatom położonym na terenie województwa."; 7) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Ochrony Środowiska organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor ochrony środowiska i jako organ wyższego stopnia - Główny Inspektor Ochrony Środowiska."; 8) po art. 8 dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku nadzwyczajnego zagrożenia środowiska w zakresie należącym do właściwości Inspekcji Ochrony Środowiska - szczegółowe zasady postępowania inspektorów, a także zasady ich współdziałania z innymi organami administracji publicznej. 2. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego inspektora o stanie środowiska na obszarze powiatu lub województwa. Na żądanie właściwej rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy inspektor ochrony środowiska obowiązany jest składać w każdym czasie. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska informuje zarząd powiatu i zarząd województwa o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla danego terenu. 3. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 2, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska, w celu zapewnienia na danym obszarze należytej ochrony środowiska. 4. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia środowiska starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) może wydać właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 5. Uchwała podjęta na podstawie ust. 3 lub polecenie wydane na podstawie ust. 4 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska, lecz powinny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi. 6. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 3-5. Art. 8b. 1. Starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 8a ust. 4. 2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska natychmiast przedkłada sprawę Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo. 4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda."; 9) w art. 17: a) w ust. 1 skreśla się wyraz "Państwową", b) w ust. 2: - skreśla się pkt 1, - w pkt 1a wyrazy "wojewódzki sejmik samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organy jednostek samorządu terytorialnego", c) w ust. 3 wyrazy "W uzasadnionych przypadkach wojewoda" zastępuje się wyrazem "Wojewoda", d) skreśla się ust. 5; 10) w art. 25 w ust. 1 wyrazy "Organy administracji państwowej i rządowej oraz organy gminy" zastępuje się wyrazami "Organy administracji rządowej oraz organy jednostek samorządu terytorialnego"; 11) w art. 28 w ust. 2 wyrazy "organom administracji państwowej i rządowej oraz organom gminy" zastępuje się wyrazami "organom administracji rządowej oraz organom jednostek samorządu terytorialnego". Art. 75. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym - rozumie się przez to integralną część organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, obejmującą, w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń; system ten skupia jednostki ochrony przeciwpożarowej, inne służby, inspekcje, straże, instytucje oraz podmioty, które dobrowolnie w drodze umowy cywilnoprawnej zgodziły się współdziałać w akcjach ratowniczych."; 2) w art. 4 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) zapewnić konserwację i naprawy sprzętu oraz urządzeń określonych w pkt 2, zgodnie z zasadami i wymaganiami gwarantującymi sprawne i niezawodne ich funkcjonowanie,"; 3) w art. 6: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, określa się w szczególności: 1) rodzaje obiektów, których projekty budowlane wymagają uzgodnienia, 2) tryb i zakres dokonywania uzgodnień przez rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, 3) szczegółowe zasady powoływania i odwoływania rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych i nadzorowania ich działalności, 4) szczegółowe zasady prowadzenia kontroli przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej nad uzgadnianiem projektów budowlanych pod względem ochrony przeciwpożarowej."; 4) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej"; 5) w art. 13 w ust. 1 skreśla się pkt 1; 6) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Krajowy system ratowniczo-gaśniczy ma na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez: 1) walkę z pożarami lub innymi klęskami żywiołowymi, 2) ratownictwo techniczne, 3) ratownictwo chemiczne, 4) ratownictwo ekologiczne, 5) ratownictwo medyczne. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, w szczególności w zakresie: 1) organizacji na obszarze powiatu, województwa i kraju, 2) walki z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, 3) ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego, 4) dysponowania do działań ratowniczych, 5) kierowania działaniem ratowniczym, 6) prowadzenia dokumentacji zdarzeń określonych w art. 2 pkt 2 oraz dokumentacji funkcjonowania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, 7) organizacji odwodów operacyjnych, 8) organizacji stanowisk kierowania. 3. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, wojewoda lub starosta odpowiednio na obszarze kraju, województwa lub powiatu określają zadania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, koordynują jego funkcjonowanie i kontrolują wykonywanie wynikających stąd zadań, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia lub środowiska kierują tym systemem. 4. Wojewoda i starosta wykonują swoje zadania przy pomocy zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa. 5. Wójt (burmistrz lub prezydent miasta) koordynuje funkcjonowanie krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze gminy w zakresie ustalonym przez wojewodę. Zadanie to wykonywane jest przy pomocy komendanta gminnego ochrony przeciwpożarowej, jeżeli komendant taki został zatrudniony przez gminę. 6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, skład oraz szczegółowe zasady działania i tryb powoływania zespołów, o których mowa w ust. 4. 7. W sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń ludzi i środowiska, występujących na obszarze przekraczającym granice powiatu, koordynacja działań powiatowych zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa należy do wojewody. 8. W sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń ludzi i środowiska, występujących na obszarze przekraczającym granice województwa, koordynacja działań wojewódzkich zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa należy do ministra właściwego do spraw wewnętrznych."; 7) w art. 15 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna,"; 8) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, a za jego zgodą inni ministrowie, wojewodowie, organy jednostek samorządu terytorialnego, instytucje, organizacje, osoby prawne lub fizyczne mogą tworzyć, przekształcać lub likwidować zakładowe straże pożarne, zakładowe służby ratownicze, gminne (miejskie) albo powiatowe (miejskie) zawodowe straże pożarne, terenowe służby ratownicze lub inne jednostki ratownicze."; 9) w art. 19: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Ochotnicza straż pożarna jest jednostką umundurowaną, wyposażoną w specjalistyczny sprzęt, przeznaczoną w szczególności do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi lub innymi miejscowymi zagrożeniami.", b) w ust. 3 wyrazy "z komendantem wojewódzkim" zastępuje się wyrazami "z komendantem powiatowym (miejskim)"; 10) w art. 21: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz w pkt 3 po wyrazach "zarządów gmin" dodaje się wyrazy "i powiatów", b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Uprawnienia wojewody określone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do starosty."; 11) po art. 21a dodaje się art. 21b w brzmieniu: "Art. 21b. Do zadań własnych powiatu w zakresie ochrony przeciwpożarowej należy: 1) prowadzenie analiz i opracowywanie prognoz dotyczących pożarów, klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, 2) prowadzenie analizy sił i środków krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu, 3) budowanie systemu koordynacji działań jednostek ochrony przeciwpożarowej wchodzących w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz służb, inspekcji, straży oraz innych podmiotów biorących udział w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu, 4) organizowanie systemu łączności, alarmowania i współdziałania między podmiotami uczestniczącymi w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu."; 12) w art. 28 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje członkowi ochotniczej straży pożarnej za czas nieobecności w pracy, za których zachował wynagrodzenie."; 13) w art. 29: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) budżetów jednostek samorządu terytorialnego," b) w pkt 3 skreśla się wyrazy "od ognia"; 14) w art. 32: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.", b) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Gmina może zatrudnić komendanta gminnego ochrony przeciwpożarowej."; 15) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Budżet państwa uczestniczący w kosztach funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-6 i 8, jeżeli jednostki te działają w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zasady przyznawania dotacji na cele określone w ust. 1."; 16) w art. 39 w ust. 1 skreśla się wyrazy " , w tym na cele wynikające z przepisów art. 28 ust. 6, art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1". Art. 76. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2: a) w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy "oraz powszechnego systemu ochrony ludności", b) w pkt 6 na końcu dodaje się wyrazy "oraz ochrony ludności."; 2) skreśla się art. 4-6; 3) w art. 7 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) staroście - należy przez to rozumieć również przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu."; 4) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej są: 1) Komenda Główna, 2) komenda wojewódzka, 3) komenda powiatowa (miejska), 4) Szkoła Główna Służby Pożarniczej, pozostałe szkoły oraz ośrodki szkolenia, 5) jednostki badawczo-rozwojowe, 6) Centralne Muzeum Pożarnictwa. 2. W skład komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej wchodzą jednostki ratowniczo-gaśnicze. 3. Komendanci komend, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą tworzyć jednostki ratowniczo-gaśnicze. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady tworzenia i likwidacji jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej, 2) szczegółowe zasady wyposażenia jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, a w szczególności: a) standardy wyposażenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej w pojazdy gaśnicze i specjalne oraz w sprzęt i środki techniczne, b) normy wyposażenia w sprzęt specjalistyczny, pojazdy i środki techniczne do ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego, c) normy wyposażenia krajowych baz sprzętu specjalistycznego i środków gaśniczych."; 5) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 2. Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Zastępców Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej."; 6) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Do zadań Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej należy: 1) kierowanie pracą Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, 2) kierowanie krajowym systemem ratowniczo-gaśniczym, a w szczególności: a) dysponowanie jednostkami krajowego systemu ratnowniczo-gaśniczego na obszarze kraju, poprzez swoje stanowisko kierowania, b) ustalanie zbiorczego planu sieci jednostek krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, c) ustalanie planu rozmieszczania na obszarze kraju sprzętu specjalistycznego w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, d) dysponowanie odwodami operacyjnymi i kierowanie ich siłami, e) dowodzenie działaniami ratowniczymi, których rozmiar lub zasięg przekracza możliwość sił ratowniczych województwa, f) organizowanie i kierowanie centralnymi odwodami operacyjnymi, g) analizowanie działań ratowniczych prowadzonych przez jednostki organizacyjne krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, 3) analizowanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń, 4) inicjowanie przedsięwzięć oraz prac naukowo-badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, 5) organizowanie i określanie zasad kształcenia zawodowego, 6) inicjowanie oraz przygotowywanie projektów aktów normatywnych dotyczących ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, 7) powoływanie i odwoływanie rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych i nadzór nad ich działalnością, 8) ustalanie programów i zasad szkolenia pożarniczego dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-6 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), 9) wspieranie inicjatyw społecznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, 10) współdziałanie z Zarządem Głównym Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej, 11) prowadzenie współpracy międzynarodowej w zakresie swojej właściwości. 2. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej sprawuje nadzór nad: 1) Szkołą Główną Służby Pożarniczej, w zakresie wykonywania przez nią zadań jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, 2) pozostałymi szkołami oraz jednostkami badawczo-rozwojowymi Państwowej Straży Pożarnej, 3) Centralnym Muzeum Pożarnictwa. 3. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej kontroluje działania organów i jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej. 4. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej jest przełożonym strażaków pełniących służbę w Państwowej Straży Pożarnej."; 7) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Zadania i kompetencje Państwowej Straży Pożarnej na obszarze województwa wykonują: 1) wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, jako kierownika straży wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie, 2) komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej. 2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje określone w ustawach."; 8) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej. 2. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach, o których mowa w ust. 1, organami wyższego stopnia są: 1) w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej - komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, 2) w stosunku do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej - Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej."; 9) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej powołuje, spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej, minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej złożony po uzyskaniu zgody wojewody. 2. Komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych - po zasięgnięciu opinii wojewody. 3. W przypadku braku opinii, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw wewnętrznych odwołuje komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o odwołanie. 4. Zastępców komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na wniosek komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej. 5. Do zadań komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej należy: 1) kierowanie komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej, 2) opracowywanie planów ratowniczych na obszarze województwa, z uwzględnieniem przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c), 3) organizowanie krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, w tym odwodów operacyjnych na obszarze województwa, 4) dysponowanie oraz kierowanie siłami i środkami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze województwa poprzez swoje stanowisko kierowania, a w szczególności dowodzenie działaniami ratowniczymi, których rozmiar lub zasięg przekracza możliwość sił ratowniczych powiatu, 5) kontrola uzgadniania projektów budowlanych pod względem ochrony przeciwpożarowej, 6) kontrolowanie organów i jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej działających na obszarze województwa, 7) analizowanie stanu bezpieczeństwa województwa w zakresie zadań realizowanych przez Państwową Straż Pożarną, 8) wspieranie inicjatyw społecznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej, 9) współdziałanie z zarządem wojewódzkim Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej."; 10) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, w porozumieniu ze starostą. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym nie stosuje się. 2. Komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej po zasięgnięciu opinii starosty. Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Zastępców komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów lub aspirantów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej. 4. Do zadań komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej należy: 1) kierowanie komendą powiatową (miejską) Państwowej Straży Pożarnej, 2) organizowanie jednostek ratowniczo-gaśniczych, 3) organizowanie na obszarze powiatu krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, 4) dysponowanie oraz kierowanie siłami i środkami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu poprzez swoje stanowisko kierowania, 5) organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczej, 6) współdziałanie z komendantem gminnym ochrony przeciwpożarowej, jeżeli komendant taki został zatrudniony w gminie, 7) rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń, 8) opracowywanie planów ratowniczych na obszarze powiatu, 9) nadzorowanie przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, 10) wykonywanie zadań z zakresu ratownictwa, 11) wstępne ustalanie przyczyny oraz okoliczności powstania i rozprzestrzeniania się pożaru oraz miejscowego zagrożenia, 12) organizowanie szkolenia i doskonalenia pożarniczego, 13) szkolenie członków ochotniczych straży pożarnych, 14) współdziałanie z zarządem (oddziałem) powiatowym Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej."; 11) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. 1. Komendanci wykonują swoje zadania przy pomocy komend, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3. 2. Organizację Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Regulamin organizacyjny komendy wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i zatwierdzany przez wojewodę. 4. Regulamin organizacyjny komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta powiatowego i zatwierdzany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji komendy wojewódzkiej i powiatowej Państwowej Straży Pożarnej."; 12) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Rada powiatu przynajmniej raz na rok rozpatruje informacje komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej o stanie bezpieczeństwa ochrony przeciwpożarowej oraz o zagrożeniach pożarowych powiatu (miasta na prawach powiatu). Na polecenie starosty informację taką właściwy komendant jest obowiązany składać w każdym czasie. 2. Rada powiatu (miasta) na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, może określić w drodze uchwały istotne dla wspólnoty samorządowej zagrożenia bezpieczeństwa pożarowego. 3. W przypadku bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa wspólnoty samorządowej, w szczególności życia lub zdrowia, przewodniczący zarządu gminy lub powiatu może wydać komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Państwowej Straży Pożarnej polecenie podjęcia działań w zakresie właściwości Państwowej Straży Pożarnej, zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 4. Uchwała, o której mowa w ust. 2, lub polecenie wydane na podstawie ust. 3 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej. Uchwała lub polecenie nie mogą również określać sposobu wykonania zadania przez Państwową Straż Pożarną. 5. Starosta lub wójt (burmistrz lub prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść i skutki polecenia, o którym mowa w ust. 4. 6. Polecenie, o którym mowa w ust. 4, podlega niezwłocznemu wykonaniu. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 7. Komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej niezwłocznie przedkłada sprawę komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia, o którym mowa w ust. 4. 8. Polecenie, o którym mowa w ust. 4, naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia stwierdza wojewoda."; 13) skreśla się art. 15 i 16; 14) po art. 19 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu: "Rozdział 2a Zasady finansowania Państwowej Straży Pożarnej Art. 19a. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem Państwowej Straży Pożarnej są pokrywane z budżetu państwa. 2. Koszty funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej na obszarze powiatu są pokrywane z dotacji celowej budżetu państwa. Art. 19b. W pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej mogą uczestniczyć: 1) gmina, powiat lub samorząd województwa, 2) organizatorzy imprez masowych. Art. 19c. Wykonanie zadań zleconych Państwowej Straży Pożarnej przez osoby prawne lub fizyczne, a wykraczających poza zakres ustawowych zadań Państwowej Straży Pożarnej, jest finansowane przez właściwego zleceniodawcę na podstawie zawartej umowy. Art. 19d. Osoby prawne lub fizyczne mogą uczestniczyć w ponoszeniu kosztów budowy strażnic, ich wyposażenia i utrzymania."; 15) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Działania ratownicze organizuje i prowadzi Państwowa Straż Pożarna.", b) skreśla się ust. 1a; 16) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W celu realizacji nadzoru nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych, rozpoznawania zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń oraz przygotowywania do działań ratowniczych, Państwowa Straż Pożarna przeprowadza czynności kontrolno-rozpoznawcze oraz ćwiczenia i manewry."; 17) w art. 24 w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyrazy "oraz terenowych organów administracji rządowej i samorządowej"; 18) w art. 26 w ust. 1 wyrazy "Komendant rejonowy" zastępuje się wyrazami "Komendant powiatowy (miejski)"; 19) w art. 32 w ust. 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w komendzie powiatowej (miejskiej) wraz z jednostkami ratowniczo-gaśniczymi - komendant powiatowy (miejski)," b) skreśla się pkt 4, c) dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) w Centralnym Muzeum Pożarnictwa - dyrektor muzeum."; 20) w art. 37d w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) komendant powiatowy (miejski) - na obszarze powiatu."; 21) w art. 43 w ust. 2 w pkt 6 skreśla się wyrazy "lub nabycia obywatelstwa innego państwa"; 22) w art. 90 po wyrazach "z góry" dodaje się przecinek oraz wyrazy "w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługuje uposażenie"; 23) art. 95b otrzymuje brzmienie: "Art. 95b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określa, w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 2 i art. 95, oraz na zapomogi, o których mowa w art. 95a."; 24) w art. 113 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakwaterowanie, umundurowanie, odzież specjalną i ekwipunek osobisty oraz wyżywienie w naturze albo równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie,"; 25) w art. 114 w ust. 3 po wyrazach "art. 61 ust. 1" dodaje się przecinek i wyrazy "2, 4 pkt 1 i 2 oraz ust. 5"; 26) w art. 121 w ust. 1 w pkt 4 po wyrazach "komendantów wojewódzkich," dodaje się wyrazy "i ich zastępców,"; 27) art. 124g otrzymuje brzmienie: "Art. 124g. 1. Koszty funkcjonowania komisji dyscyplinarnej ponosi Skarb Państwa. O kosztach postępowania dyscyplinarnego orzeka komisja dyscyplinarna. 2. Do ustalania kosztów postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w sprawach karnych." Art. 77. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakład opieki zdrowotnej może być utworzony przez: 1) ministra lub centralny organ administracji rządowej, 2) wojewodę, w przypadkach określonych w ustawie o Inspekcji Sanitarnej, 3) jednostkę samorządu terytorialnego, 4) kościół lub związek wyznaniowy, 5) pracodawcę, 6) fundację, związek zawodowy, samorząd zawodowy lub stowarzyszenie, 7) inną krajową albo zagraniczną osobę prawną lub osobę fizyczną, 8) spółkę nie mającą osobowości prawnej."; 2) w art. 32f w ust. 1 wyrazy "naczelnym i centralnym organom administracji rządowej, wojewodom, organom samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organom administracji rządowej, organom jednostek samorządu terytorialnego"; 3) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. Tworzenie, przekształcenie i likwidacja publicznego zakładu opieki zdrowotnej następuje w drodze zarządzenia właściwego organu administracji rządowej albo w drodze uchwały właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego, chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej."; 4) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych ustala, w drodze rozporządzenia, plan rozmieszczenia szpitali publicznych."; 5) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Projekt zarządzenia lub uchwały o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej wymaga opinii wojewody oraz opinii właściwych organów gminy i powiatu, których ludności zakład udziela świadczeń zdrowotnych, a także sejmiku województwa, jeśli zasięg działania zakładu obejmuje województwo lub jego znaczną część."; 6) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład rady społecznej działającej przy publicznych zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez organy, o których mowa w art. 8 ust. 1-3, wchodzą: 1) jako przewodniczący: a) przedstawiciel organu administracji rządowej - w zakładach utworzonych przez te organy, b) przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego lub osoba przez niego wyznaczona - w zakładzie utworzonym przez organ gminy, powiatu lub samorządu województwa, 2) jako członkowie: a) przedstawiciel wojewody - w zakładzie utworzonym przez organ gminy, powiatu lub samorządu województwa, b) przedstawiciele wyłonieni przez radę gminy lub radę powiatu, z zastrzeżeniem przepisu lit. c) - w liczbie określonej przez organ, który utworzył zakład, c) przedstawiciele wyłonieni przez sejmik województwa - w zakładzie o wojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób, d) osoby powołane przez organ, który utworzył zakład o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób, w tym po jednym przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, e) przedstawiciel rektora państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych - w zakładzie, w którym oddział szpitalny jest użytkowany na cele kliniki tej uczelni."; 7) w art. 53a w ust. 2 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "właściwej jednostki samorządu terytorialnego"; 8) w art. 57 wyraz "gmin" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 9) w art. 60 w ust. 6 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "właściwej jednostki samorządu terytorialnego"; 10) w art. 63c w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "wojewodą, wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta)" zastępuje się wyrazami "przewodniczącym zarządu jednostki samorządu terytorialnego". Art. 78. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5: a) w ust. 1 wyrazy "kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, zwany dalej «kierownikiem urzędu rejonowego»," zastępuje się wyrazem "starosta", b) w ust. 3 wyrazy "Kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "Starosta", c) w ust. 4 wyrazy "kierownika urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starostę"; 2) w art. 9 w ust. 2 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; 3) w art. 10: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; b) w ust. 2 wyrazy "rejonów rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "powiatów"; 4) w art. 12 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego - w odniesieniu do pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej."; 5) w art. 13 w ust. 3 w pkt 2 lit. a) wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; 6) w art. 14 w ust. 5 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; 7) w art. 14a w ust. 3 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; 8) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek Dyrektora Generalnego, zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wojewoda, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek starosty, uzgodniony z właścicielem lasu i zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do pozostałych lasów."; 9) w art. 19 w ust. 3 wyrazy "kierownika urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami "starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej"; 10) w art. 21: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "wojewody i koszt budżetu państwa" zastępuje się wyrazami "starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej", b) w ust. 2 wyrazy "wojewody i koszt budżetu państwa" zastępuje się wyrazami "starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej", c) w ust. 5 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazem "Starosta"; 11) w art. 22: a) w ust. 1 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zatwierdza, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza", b) w ust. 2 wyrazy " , w drodze zarządzenia," skreśla się, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy w sprawach środowiska nadzoruje wykonanie planów urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz wykonanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.", d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, nadzoruje wykonanie zatwierdzonych uproszczonych planów urządzenia lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa."; 12) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pozyskanie drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, niezgodne z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzję w tej sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej."; 13) w art. 24 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazem "starosta"; 14) w art. 35a w ust. 2 w pkt 2 wyraz "rejonowych" zastępuje się wyrazem "starostw"; 15) w art. 36 w ust. 2 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 16) w art. 38d wyrazy "kierownika urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami "starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej"; 17) w art. 58: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Środki funduszu leśnego, o którym mowa w art. 57 ust. 1a, przeznacza się na zalesianie gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz na cele określone w ust. 2 pkt 2 i 6 w lasach znajdujących się w zarządzie parków narodowych.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nadleśnictwa zasięgają opinii właściwych starostów w zakresie rocznego planu zalesiania gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa." Art. 79. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy oraz w art. 22 użyte w różnych przypadkach wyrazy "nadzór farmaceutyczny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Farmaceutyczna"; 2) w art. 33 w ust. 4, w art. 38 w ust. 2 i w art. 40 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "wojewódzki inspektor nadzoru farmaceutycznego" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "wojewódzki inspektor farmaceutyczny"; 3) w art. 41 w pkt 2 oraz w art. 45 w ust. 2 wyrazy "państwowego nadzoru farmaceutycznego" zastępuje się wyrazami "Inspekcji Farmaceutycznej"; 4) w art. 42 w ust. 2 po wyrazie "opinii" dodaje się wyraz "jednostki"; 5) w tytule rozdziału 6, w art. 50 oraz w art. 52 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowy Nadzór Farmaceutyczny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Farmaceutyczna"; 6) art. 51 otrzymuje brzmienie: "Art. 51. Do zadań Inspekcji Farmaceutycznej należy w szczególności: 1) kontrolowanie warunków wytwarzania, transportu, przeładunku i przechowywania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, 2) kontrolowanie aptek i innych jednostek prowadzących obrót detaliczny i hurtowy środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi, 3) współpraca z samorządem aptekarskim w sprawowaniu nadzoru nad wykonywaniem zawodu aptekarza i technika farmaceutycznego, 4) współpraca z samorządem lekarskim i lekarsko-weterynaryjnym, 5) kontrolowanie jakości leków sporządzonych i wytwarzanych w aptekach, 6) kontrolowanie właściwego oznakowania, informacji i reklamy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, 7) kontrolowanie obrotu środkami odurzającymi, psychotropowymi i prekursorami, 8) współpraca ze specjalistycznym zespołem konsultantów do spraw farmacji: krajowym, regionalnym i wojewódzkim, 9) ocena obecnego i perspektywicznego zaopatrzenia w środki farmaceutyczne i materiały medyczne, 10) analiza wyników badań jakości środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, 11) opiniowanie przydatności lokalu przeznaczonego na aptekę lub hurtownię oraz placówkę obrotu pozaaptecznego, 12) wyrażanie zgody na uruchomienie apteki i hurtowni."; 7) w art. 52 w ust. 2, w art. 53, w art. 61 oraz w art. 62 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Krajowy Inspektor Farmaceutyczny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Główny Inspektor Farmaceutyczny"; 8) w art. 53 w ust. 2 oraz w art. 69 wyrazy "nadzoru farmaceutycznego" zastępuje się wyrazami "Inspekcji Farmaceutycznej"; 9) art. 54 otrzymuje brzmienie: "Art. 54. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej określone w art. 51 wykonują organy: 1) Główny Inspektor Farmaceutyczny, jako centralny organ administracji rządowej, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego jako kierownika wojewódzkiej inspekcji farmaceutycznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Farmaceutycznej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Farmaceutycznej, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor farmaceutyczny i jako organ wyższego stopnia Główny Inspektor Farmaceutyczny."; 10) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. 1. Wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Inspektorem Farmaceutycznym. Kandydata na stanowisko wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego wyłania się w wyniku postępowania konkursowego, którego zasady i tryb określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej. 2. Zastępcę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. 3. Główny Inspektor Farmaceutyczny może w każdym czasie odwołać wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności, jeżeli działalność inspektora, o którego chodzi, lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo wytwarzania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych albo obrotu nimi lub ich jakość, na terenie właściwości danej jednostki. Odwołanie w tym trybie następuje w drodze decyzji administracyjnej i wymaga szczegółowego uzasadnienia na piśmie."; 11) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej mogą wykonywać osoby spełniające warunki określone w ust. 2, zwane dalej "inspektorami farmaceutycznymi". 2. Inspektorem farmaceutycznym może być osoba, która spełnia wymagania przewidziane odrębnymi przepisami dla pracowników administracji rządowej oraz: 1) uzyskała w kraju dyplom magistra farmacji bądź uzyskała za granicą dyplom uznany w kraju za równorzędny, 2) posiada co najmniej pięć lat praktyki zgodnej z kierunkiem wykształcenia. 3. Inspektorzy farmaceutyczni przy wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej kierują się zaleceniami Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 4. Inspektor farmaceutyczny zobowiązany jest do uczestnictwa w szkoleniach dotyczących zagadnień wynikających z zakresu wykonywanych zadań."; 12) art. 57 otrzymuje brzmienie: "Art. 57. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny kieruje wojewódzkim inspektoratem inspekcji farmaceutycznej. 2. Przy wojewódzkim inspektorze farmaceutycznym może działać laboratorium kontroli jakości leków, prowadzone w formie zakładu budżetowego."; 13) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. 1. W razie stwierdzenia naruszenia wymagań dotyczących warunków wytwarzania, przechowywania i obrotu środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi, wojewódzki inspektor farmaceutyczny nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. 2. Jeżeli naruszenia, o których mowa w ust. 1, mogą powodować bezpośrednio zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, wojewódzki inspektor farmaceutyczny nakazuje unieruchomienie wytwórni bądź jej części, hurtowni farmaceutycznej, apteki albo innej placówki obrotu środkami farmaceutycznymi lub materiałami medycznymi lub wycofanie z obrotu środka farmaceutycznego lub materiału medycznego."; 14) w art. 61 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wstrzymywania i wycofywania z obrotu środków farmaceutycznych i materiałów medycznych."; 15) w art. 62 w ust. 1 w pkt 1 wyraz "producenta" zastępuje się wyrazem "wytwórcę"; 16) skreśla się art. 65. Art. 80. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 349 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 wyrazy "państwowych oraz samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "administracji publicznej"; 2) w art. 5 w ust. 1 wyrazy "państwowych oraz samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "administracji publicznej"; 3) w art. 6 w pkt 2 przecinek zastępuje się kropką i skreśla się pkt 3; 4) w art. 8 w ust. 1 wyrazy "terenowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "organu administracji rządowej"; 5) w art. 9 skreśla się ust. 1 i oznaczenie ust. 2; 6) w art. 12 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "samorządowego" zastępuje się wyrazem "województwa"; 7) w art. 23: a) w ust. 3 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "Wojewoda", b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Wojewoda w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może znieść ochronę rezerwatową.", c) w ust. 4 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "wojewodę", d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Jeżeli obowiązek utworzenia rezerwatu wynika z zobowiązań międzynarodowych, a wojewoda takiego rezerwatu nie utworzył, minister właściwy do spraw środowiska może uznać, w drodze rozporządzenia, za rezerwat przyrody obszar, w granicach którego znajdują się siedliska, gatunki roślin i zwierząt uznane za ginące lub zagrożone wyginięciem, jak również elementy przyrody nieożywionej mające istotną wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych lub krajobrazowych. Rozporządzenie określa nazwę, położenie, szczególne cele ochrony, ograniczenia, zakazy i nakazy przewidziane w art. 37 ust. 1 oraz organ sprawujący bezpośrednio nadzór nad rezerwatem. 6. Dla rezerwatu przyrody, o którym mowa w ust. 5, sporządza się plan ochrony, zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw środowiska."; 8) w art. 24 w ust. 4 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "po uzgodnieniu z zainteresowanymi organami jednostek samorządu terytorialnego."; 9) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr parków narodowych.", b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "oraz rejestr rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Starosta wykonując zadanie z zakresu administracji rządowej prowadzi rejestr pomników przyrody, stanowisk dokumentacyjnych, użytków ekologicznych oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych."; 10) w art. 44 wyraz "wojewody" zastępuje się wyrazami "starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej"; 11) w art. 47 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Starosta, wykonując zadanie z zakresu administracji rządowej"; 12) w art. 49 w ust. 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta". Art. 81. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 3 wyrazy "rejonowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "starosty wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej"; 2) w art. 24: a) w ust. 4 wyrazy "rejonowy organ rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej", b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jednostce samorządu terytorialnego - na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu ich zadań własnych,". Art. 82. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 3 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Mecenat, o którym mowa w ust. 2 i 3, sprawują także organy jednostek samorządu terytorialnego w zakresie ich właściwości."; 2) w art. 6 wyrazy "państwo lub gmina" zastępuje się wyrazami "administracja rządowa lub jednostki samorządu terytorialnego"; 3) w art. 7a ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw kultury oraz inni ministrowie, w odniesieniu do podległych im ośrodków i instytucji kultury, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw kultury, a także jednostki samorządu terytorialnego mogą ustanawiać i przyznawać doroczne nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury." "3. Minister właściwy do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, a organy samorządu terytorialnego w drodze uchwały, określą szczegółowe zasady i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz ich wysokość."; 4) w art. 7b ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw kultury oraz inni ministrowie, w odniesieniu do podległych im ośrodków i instytucji kultury, a także jednostki samorządu terytorialnego, mogą przyznawać stypendia osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury." "3. Minister właściwy do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, a organy samorządu terytorialnego w drodze uchwały, określą szczegółowe zasady i tryb przyznawania stypendiów, o których mowa w ust. 1, oraz ich wysokość."; 5) w art. 8 wyrazy "Naczelne i centralne organy administracji państwowej oraz wojewodowie" zastępuje się wyrazami "Ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych"; 6) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. 2. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym."; 7) w art. 10 w ust. 2 wyraz "komunalną" zastępuje się wyrazem "samorządową"; 8) w art. 13: a) w ust. 2 w pkt 2 skreśla się wyrazy "w tym zasady współpracy ze społecznym ruchem kulturalnym," b) w ust. 3 po wyrazie "opinii" dodaje się wyrazy "organizatora oraz opinii"; 9) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Tworzy się wykaz obiektów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, w których prowadzona jest, jako podstawowa, działalność kulturalna lub które dla takiej działalności zostały wybudowane i nie mogą być przeznaczone do prowadzenia wyłącznie innej działalności podstawowej. 2. Minister właściwy do spraw kultury określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wpisywania obiektów do wykazu, o którym mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw kultury ustali, w drodze rozporządzenia, wykaz obiektów, o których mowa w ust. 1."; 10) w art. 15: a) w ust. 3 wyraz "komunalnej" zastępuje się wyrazem "samorządowej", a wyrazy "zarządzenia, listę komunalnych" zastępuje się wyrazami "rozporządzenia, listę samorządowych", b) dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Organizator może powierzyć zarządzanie instytucją kultury osobie fizycznej lub prawnej. Powierzenie zarządzania następuje na podstawie umowy o zarządzaniu instytucją kultury zawartej między organizatorem a zarządcą na czas oznaczony, nie krótszy niż trzy lata (kontrakt menedżerski). Jeżeli zarządcą jest osoba prawna, umowa powinna przewidywać, kto w jej imieniu będzie dokonywał czynności zarządu. Do umów stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 769 i 770 oraz Nr 123, poz. 777).", c) w ust. 5 w pkt 5 skreśla się wyrazy "lub 21c"; 11) w art. 19 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Nie podlegają połączeniu instytucje kultury prowadzące gospodarkę finansową w oparciu o odmienne zasady finansowania."; 12) w art. 21 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy " , z zastrzeżeniem przepisu art. 19 ust. 1a"; 13) w art. 21a: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Minister lub kierownik urzędu centralnego administracji rządowej może powierzyć jednostce samorządu terytorialnego, za jej zgodą, prowadzenie instytucji kultury. Instytucja taka pozostaje państwową instytucją kultury i otrzymuje konieczne do wykonania zadań środki finansowe. 2. Minister lub kierownik urzędu centralnego administracji rządowej może przekazać jednostce samorządu terytorialnego, na jej wniosek, państwową instytucję kultury w celu wykonywania zadań własnych tej jednostki samorządu terytorialnego w zakresie działalności kulturalnej. Przekazanie następuje w drodze porozumienia.", b) w ust. 3 wyrazy "przez gminę" zastępuje się wyrazami "przez jednostkę samorządu terytorialnego", c) w ust. 4 wyrazy "prowadzonego przez wojewodę i wpisania do rejestru prowadzonego przez gminę" zastępuje się wyrazami "prowadzonego przez organ administracji rządowej i wpisania do rejestru jednostki samorządu terytorialnego", a wyraz "komunalnej" zastępuje się wyrazem "samorządowej", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Mienie przekazywanej instytucji kultury nabywa nieodpłatnie właściwa jednostka samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 21b.", e) skreśla się ust. 7; 14) art. 21b otrzymuje brzmienie: "Art. 21b. 1. W przypadku likwidacji samorządowej instytucji kultury, przekazanej w trybie art. 21a ust. 2-6, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana zwrócić właściwemu organowi administracji rządowej mienie otrzymane na podstawie art. 21a ust. 5 i 6. 2. Na wniosek jednostki samorządu terytorialnego organ administracji rządowej, w drodze decyzji administracyjnej, może zwolnić jednostkę samorządu terytorialnego od tego obowiązku w części lub w całości; zwolnienie nie dotyczy obiektów wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 14 ust. 4."; 15) skreśla się art. 21c; 16) w art. 22 w ust. 1 po wyrazie "kultury" stawia się kropkę, a wyrazy "po zasięgnięciu opinii sejmiku samorządowego właściwego ze względu na siedzibę instytucji kultury" skreśla się; 17) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przychodami instytucji kultury są wpływy z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, z wyjątkiem dóbr kultury w rozumieniu art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 88, poz. 554 i Nr 115, poz. 741), oraz z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje z budżetu, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł."; 18) w art. 32 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Instytucje kultury, których organizatorem są jednostki samorządu terytorialnego, mogą prowadzić ponadto działalność instruktażowo-metodyczną dla pracowników instytucji kultury, w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2."; 19) w art. 34 w ust. 1 i 7 wyraz "właściwego" zastępuje się wyrazem "właściwej". 20) dodaje się art. 39a w brzmieniu: "Art. 39a. Do dnia 31 grudnia 2002 r. termin na podanie informacji o zamiarze i przyczynach likwidacji wszystkich instytucji kultury, określony w art. 22 ust. 2, nie może być krótszy niż 12 miesięcy." Art. 83. W ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 19 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów." Art. 84. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) w ust. 1 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "marszałek województwa", b) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Marszałek województwa, o którym mowa w ust. 1, określa warunki zwrotu jednorazowego świadczenia przez pracodawcę.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wypłaty jednorazowego świadczenia dokonuje pracodawca określony w ust. 1, zgodnie z wykazem pracowników, zatwierdzonym przez marszałka województwa, właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Przepisy art. 9 i art. 10 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio."; 2) w art. 7: a) w ust. 1b wyrazy "dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "kierownikowi wojewódzkiej jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu," b) w ust. 2 wyrazy "Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "Kierownik wojewódzkiej jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu", c) w ust. 3: - wyrazy "dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "kierownikowi wojewódzkiej jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu", - wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "kierownik wojewódzkiej jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu"; 3) w art. 8 w ust. 1 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "marszałek województwa"; 4) w art. 12 w ust. 4 wyrazy "dyrektorzy wojewódzkich urzędów pracy" zastępuje się wyrazami "marszałkowie województw"; 5) w art. 15 w ust. 2 w pkt 1a wyrazy "dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy" zastępuje się wyrazami "marszałków województw". Art. 85. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. Agencja jest właściwa dla gospodarowania funduszami Unii Europejskiej i innymi funduszami pochodzącymi z pomocy zagranicznej przekazywanej na podstawie umów Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na realizację zadań określonych w art. 3 ust. 1." Art. 86. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a koncesji udziela minister właściwy do spraw środowiska.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Koncesji na poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin pospolitych, z wyjątkiem takiej działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, oraz na działalność, o której mowa w art. 15 pkt 4, udziela wojewoda, z zastrzeżeniem ust. 2a.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Koncesji na poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin pospolitych na powierzchni nie przekraczającej 2 ha i przewidywanym rocznym wydobyciu nie przekraczającym 10 000 m3, z wyjątkiem takiej działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, udziela starosta.", d) w ust. 4 wyrazy "organu samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza lub prezydenta miasta", e) w ust. 5 wyrazy "organem samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta"; 2) w art. 24 w ust. 4 wyrazy "organem samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta"; 3) w art. 33 ust. 1, art. 36, art. 45 ust. 1, art. 47 ust. 2 i 5, art. 102, art. 104, art. 105, art. 105a ust. 1 i 2 oraz w tytule rozdziału 1 działu VI wyraz "państwowej" skreśla się; 4) w art. 33 w ust. 2 wyrazy "organu samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza lub prezydenta miasta"; 5) w art. 35 w ust. 1 po wyrazie "wojewodzie" dodaje się przecinek i wyraz "staroście"; 6) w art. 35 ust. 3, art. 38 ust. 1 i 2, art. 53 ust. 5, art. 59 ust. 2, art. 60, 64 ust. 4, art. 67 ust. 1, art. 69 ust. 4, art. 71, art. 75 ust. 2, art. 77 ust. 3, art. 81 ust. 4, art. 90 ust. 1, art. 105a ust. 3, art. 109 ust. 1 i 4, art. 110, art. 112, art. 113 ust. 1, art. 114 ust. 1 i 2, art. 115 ust. 1 i 2, art. 116 i art. 117 ust. 1 oraz w tytule rozdziału 2 działu VI wyraz "państwowego" skreśla się; 7) w art. 45 w ust. 4 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska"; 8) w art. 47 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Jednostki samorządu terytorialnego mogą żądać nieodpłatnego udostępniania informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli dotyczą one ich terytorium i są niezbędne do wykonywania ich zadań. Informacje uzyskane w tym trybie nie mogą być wykorzystywane przez jednostki samorządu terytorialnego do prowadzenia działalności gospodarczej ani udostępniane innym podmiotom."; 9) w art. 64 w ust. 5 wyrazy "organu samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójta, burmistrza lub prezydenta miasta"; 10) w art. 81 w ust. 3 wyrazy "organem samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta"; 11) tytuł działu VI otrzymuje brzmienie "Organy administracji geologicznej i nadzoru górniczego"; 12) art. 101 otrzymuje brzmienie: "Art. 101. Organami administracji geologicznej są: 1) Minister właściwy do spraw środowiska działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju, 2) wojewodowie, 3) starostowie."; 13) art. 103 otrzymuje brzmienie: "Art. 103. 1. Starostowie działają jako organy pierwszej instancji w sprawach należących do właściwości administracji geologicznej, o ile nie zostały one zastrzeżone dla wojewodów lub ministra właściwego do spraw środowiska. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy administracji geologicznej właściwe do: 1) stwierdzania kwalifikacji osób, o których mowa w art. 31, 2) zatwierdzania projektów prac geologicznych, o których mowa w art. 33, 3) zatwierdzania dokumentacji geologicznych, 4) zatwierdzania kryteriów bilansowości zasobów złóż kopalin, 5) wyrażania zgody na przeniesienie praw do informacji uzyskiwanych w wyniku prowadzenia prac geologicznych."; 14) art. 106 otrzymuje brzmienie: "Art. 106. 1. Organami nadzoru górniczego w odniesieniu do wydobywania kopalin podstawowych oraz kopalin pospolitych w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej są: 1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, 2) dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych oraz specjalistycznych urzędów górniczych. 2. Organami nadzoru górniczego w odniesieniu do wydobywania kopalin pospolitych są: 1) minister właściwy do spraw środowiska, 2) wojewodowie, 3) starostowie. 3. Organami nadzoru górniczego w odniesieniu do bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze oraz składowania odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych są organy określone w ust. 1. 4. Organami nadzoru górniczego w odniesieniu do wydobywania surowców mineralnych znajdujących się w odpadach powstałych po robotach górniczych oraz po procesach wzbogacania kopalin są organy określone w ust. 2."; 15) w art. 109 w ust. 3 po wyrazie "wojewodowie" dodaje się wyrazy "lub starostowie, w zakresie ich właściwości"; 16) po art. 157 dodaje się art. 157a w brzmieniu: "Art. 157a. 1. Ilekroć w przepisach ustawy mówi się o starostach, rozumie się przez to burmistrzów i prezydentów miast na prawach powiatów. 2. Przepisy ustawy dotyczące powiatów stosuje się odpowiednio do miast na prawach powiatów." Art. 87. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) w ust. 2 i 5 wyrazy "rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej", b) w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw wyznań religijnych"; 2) użyty w art. 27 w ust. 1 i w art. 44 w ust. 6 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 3) w art. 36 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "właściwego organu". Art. 88. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 324 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 po wyrazie "państwowe" dodaje się wyraz " , samorządowe"; 2) w art. 18 w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 89. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wojewoda dokonuje zbycia nieruchomości w drodze darowizny na rzecz gminy, powiatu lub samorządu województwa na wniosek zarządów tych jednostek. Pierwszeństwo nabycia nieruchomości przysługuje gminie, a w następnej kolejności powiatowi i samorządowi województwa.", b) dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Wojewoda powiadamia o zamiarze zbycia, o którym mowa w ust. 4, wyznaczając jednostkom samorządu terytorialnego 30-dniowy termin do złożenia wniosku o nabycie nieruchomości. Niezłożenie wniosku w tym terminie rozumie się jako rezygnację z nabycia nieruchomości."; 2) w art. 9 wyrazy "rejonowego organu rządowej administracji ogólnej i urzędu gminy" zastępuje się wyrazami "wojewody i jednostek samorządu terytorialnego"; 3) użyty w art. 18 w ust. 1 i w art. 23 w różnych przypadkach i liczbach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego". Art. 90. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496, Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "publicznej"; 2) w art. 3: a) w pkt 7 skreśla się wyraz " , modernizacji", b) w pkt 8 na końcu dodaje się wyrazy "przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym," c) pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17) właściwym organie - należy przez to rozumieć organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w rozdziale 8,"; 3) w art. 12 w ust. 1 w pkt 6 i w ust. 4 skreśla się wyraz "państwowego"; 4) w art. 33: a) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w przypadku obiektów usytuowanych na terenach zamkniętych i terenach, o których mowa w art. 82 ust. 3 pkt 1, postanowienie o uzgodnieniu z organem administracji architektoniczno-budowlanej, o którym mowa w art. 82 ust. 2, projektowanych rozwiązań w zakresie: a) linii zabudowy oraz elewacji obiektów budowlanych projektowanych od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych, b) przebiegu i charakterystyki technicznej dróg, linii komunikacyjnych oraz sieci uzbrojenia terenu, wyprowadzonych poza granice terenu zamkniętego, portów morskich i przystani morskich, a także podłączeń tych obiektów do sieci użytku publicznego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, nie przysługuje zażalenie."; 5) w art. 56 w ust. 1 w pkt 1 i 2 skreśla się wyraz "Państwowej"; 6) art. 74 otrzymuje brzmienie: "Art. 74. Postępowanie wyjaśniające w sprawie przyczyn katastrofy budowlanej prowadzi właściwy organ nadzoru budowlanego."; 7) w art. 76 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) niezwłocznie zawiadomić o katastrofie budowlanej właściwy organ nadzoru budowlanego wyższego stopnia oraz Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego,"; 8) art. 77 otrzymuje brzmienie: "Art. 77. Organy, o których mowa w art. 76 ust. 1 pkt 2, mogą przejąć prowadzenie postępowania wyjaśniającego przyczyny i okoliczności powstania katastrofy budowlanej."; 9) rozdział 8 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 8 Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego Art. 80. 1. Zadania administracji architektoniczno-budowlanej wykonują, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następujące organy: 1) starosta, 2) wojewoda, 3) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego. 2. Zadania nadzoru budowlanego wykonują, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następujące organy: 1) powiatowy inspektor nadzoru budowlanego, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego jako kierownika wojewódzkiego nadzoru budowlanego, wchodzącego w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, 3) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego. 3. Administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany w dziedzinie transportu kolejowego sprawują okręgowi inspektorzy kolejnictwa oraz Główny Inspektor Kolejnictwa, jako centralny organ administracji rządowej w dziedzinie transportu kolejowego. 4. Administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany w dziedzinie górnictwa sprawują organy określone w odrębnych przepisach. Art. 81. 1. Do podstawowych obowiązków organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego należy: 1) nadzór i kontrola nad przestrzeganiem przepisów prawa budowlanego, a w szczególności: a) zgodności zagospodarowania terenu z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz wymaganiami ochrony środowiska, b) warunków bezpieczeństwa ludzi i mienia w rozwiązaniach przyjętych w projektach budowlanych, przy wykonywaniu robót budowlanych oraz utrzymywaniu obiektów budowlanych, c) zgodności rozwiązań architektoniczno-budowlanych z przepisami techniczno-budowlanymi, obowiązującymi Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy technicznej, d) właściwego wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, e) wprowadzania do obrotu i stosowania wyrobów budowlanych dopuszczonych do obrotu i stosowania w budownictwie, 2) wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach określonych ustawą, 3) prowadzenie ujednoliconej ewidencji rozpoczynanych i oddawanych do użytkowania obiektów budowlanych. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b), c) i e) nie stosuje się do budownictwa doświadczalnego, wykonywanego na zamkniętych terenach badawczych. 3. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego kontrolują posiadanie przez osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie uprawnień do pełnienia tych funkcji. 4. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego przy wykonywaniu obowiązków określonych przepisami prawa budowlanego mogą dokonywać czynności kontrolnych. Protokolarne ustalenia dokonane w toku tych czynności stanowią podstawę do wydania decyzji oraz podejmowania innych środków przewidzianych w przepisach prawa budowlanego. Art. 81a. 1. Organy nadzoru budowlanego lub osoby działające z ich upoważnienia mają prawo wstępu: 1) do obiektu budowlanego, 2) na teren: a) budowy, b) zakładu pracy, c) na którym jest prowadzona działalność gospodarcza polegająca na obrocie wyrobami budowlanymi. 2. Czynności kontrolne związane z wykonywaniem uprawnień organów nadzoru budowlanego przeprowadza się w obecności kierownika budowy lub robót, kierownika zakładu pracy lub wyznaczonego pracownika, dostawcy wyrobów budowlanych, w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji, bądź osób przez nich upoważnionych albo w obecności właściciela lub zarządcy obiektu, a w lokalu mieszkalnym - w obecności pełnoletniego domownika i przedstawiciela administracji lub zarządcy budynku. 3. W razie nieobecności osób, o których mowa w ust. 2, w uzasadnionych przypadkach, czynności kontrolne mogą być dokonywane w obecności przywołanego pełnoletniego świadka. 4. Czynności kontrolne dotyczące obiektów budowlanych, które są w zarządzie państw obcych albo są użytkowane przez przedstawicieli dyplomatycznych i konsularnych tych państw lub przez inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, mogą być wykonywane za zgodą tych przedstawicieli lub osób. Art. 81b. Organy administracji architektoniczno-budowlanej lub osoby działające z ich upoważnienia, w celu wykonania czynności, o których mowa w art. 59 ust. 1, mają prawo wstępu na teren budowy. Przepis art. 81a ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 81c. 1. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego przy wykonywaniu zadań określonych przepisami prawa budowlanego mogą żądać od uczestników procesu budowlanego, właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego, a także dostawcy wyrobów budowlanych, w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji, informacji i udostępnienia dokumentów: 1) związanych z prowadzeniem robót, przekazywaniem obiektu budowlanego do użytkowania, utrzymaniem i użytkowaniem obiektu budowlanego, 2) świadczących o dopuszczeniu wyrobu budowlanego do obrotu i stosowania w budownictwie. 2. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, w razie powstania uzasadnionych wątpliwości co do jakości wyrobów budowlanych lub robót budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, mogą nałożyć, w drodze postanowienia, na osoby, o których mowa w ust. 1, obowiązek dostarczenia w określonym terminie odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. Koszty ocen i ekspertyz ponosi osoba zobowiązana do ich dostarczenia. 3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje zażalenie. 4. W razie niedostarczenia w wyznaczonym terminie żądanych ocen lub ekspertyz albo w razie dostarczenia ocen lub ekspertyz, które niedostatecznie wyjaśniają sprawę będącą ich przedmiotem, organ administracji architektoniczno-budowlanej lub nadzoru budowlanego może zlecić wykonanie tych ocen lub ekspertyz albo wykonanie dodatkowych ocen lub ekspertyz na koszt osoby zobowiązanej do ich dostarczenia. Art. 82. 1. Do właściwości organów administracji architektoniczno-budowlanej należą sprawy określone w ustawie i nie zastrzeżone do właściwości innych organów. 2. Organem administracji architektoniczno-budowlanej pierwszej instancji, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, jest starosta. 3. Wojewoda jest organem administracji architektoniczno-budowlanej wyższego stopnia w stosunku do starosty oraz organem pierwszej instancji w sprawach obiektów i robót budowlanych: 1) usytuowanych na terenie pasa technicznego, portów i przystani morskich, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, a także innych terenach przeznaczonych do utrzymania ruchu i transportu morskiego, 2) hydrotechnicznych piętrzących, upustowych, regulacyjnych, melioracji podstawowych oraz kanałów i innych obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, wraz z obiektami towarzyszącymi, 3) dróg publicznych krajowych i wojewódzkich, wraz z obiektami i urządzeniami służącymi do utrzymania tych dróg i transportu drogowego, a w odniesieniu do dróg ekspresowych i autostrad - wraz z obiektami i urządzeniami obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, 4) lotnisk cywilnych wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi, 5) służących celom wojskowym i innym dotyczącym obronności, na terenach zamkniętych, 6) służących celom bezpieczeństwa oraz celom wojskowym jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych i ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, na terenach zamkniętych. 4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, także inne niż wymienione w ust. 3 obiekty i roboty budowlane, w sprawach których organem pierwszej instancji jest wojewoda. Art. 82a. Starosta może powierzyć gminom, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu swojej właściwości jako organu administracji architektoniczno-budowlanej, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, z wyjątkiem spraw, w których inwestorem jest gmina, komunalna osoba prawna lub inna komunalna jednostka organizacyjna. Art. 82b. 1. Organy administracji architektoniczno-budowlanej przekazują bezzwłocznie organom nadzoru budowlanego kopie decyzji, postanowień i zgłoszeń wynikających z przepisów prawa budowlanego oraz zawiadamiają te organy o stwierdzonych nieprawidłowościach przy wykonywaniu robót budowlanych lub utrzymaniu obiektów budowlanych. 2. Organy administracji architektoniczno-budowlanej uczestniczą, na wezwanie organów nadzoru budowlanego, w czynnościach inspekcyjnych i kontrolnych oraz udostępniają wszelkie dokumenty i informacje związane z tymi czynnościami. Art. 83. 1. Do właściwości powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jako organu pierwszej instancji należą zadania i kompetencje, o których mowa w art. 48, art. 50, art. 51, art. 62 ust. 3, art. 65, art. 66, art. 67 ust. 1, art. 68, art. 69, art. 70 ust. 2, art. 74, art. 75 ust. 1 pkt 3 lit. a), art. 76, art. 78 oraz art. 97 ust. 1. 2. Organem wyższego stopnia w stosunku do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jest wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego. 3. Do właściwości wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego jako organu pierwszej instancji należą zadania i kompetencje określone w ust. 1, w sprawach, o których mowa w art. 82 ust. 3 i 4. Art. 84. 1. Do zadań organów nadzoru budowlanego należy: 1) kontrola przestrzegania i stosowania przepisów prawa budowlanego, 2) kontrola działania organów administracji architektoniczno-budowlanej, 3) badanie przyczyn powstawania katastrof budowlanych, 4) współdziałanie z organami kontroli państwowej. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego określi zadania i tryb działania organów nadzoru budowlanego w przypadku wystąpienia stanu klęski żywiołowej. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagane kwalifikacje i zasady wynagradzania pracowników Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego oraz wojewódzkich i powiatowych inspektoratów nadzoru budowlanego. Art. 84a. 1. Kontrola przestrzegania i stosowania przepisów prawa budowlanego obejmuje: 1) kontrolę zgodności wykonywania robót budowlanych z przepisami prawa budowlanego, projektem budowlanym i warunkami określonymi w decyzji o pozwoleniu na budowę, 2) sprawdzanie posiadania przez osoby pełniące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie właściwych uprawnień do pełnienia tych funkcji, 3) sprawdzanie dopuszczenia do obrotu i stosowania w budownictwie wyrobów budowlanych. 2. Organy nadzoru budowlanego, kontrolując stosowanie przepisów prawa budowlanego: 1) badają prawidłowość postępowania administracyjnego przed organami administracji architektoniczno-budowlanej oraz wydawanych w jego toku decyzji i postanowień, 2) sprawdzają wykonywanie obowiązków wynikających z decyzji i postanowień wydanych na podstawie przepisów prawa budowlanego. Art. 84b. 1. Kontrolę działania organów administracji architektoniczno-budowlanej wykonują: 1) wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego w stosunku do starosty, 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w stosunku do wojewody. 2. Organy nadzoru budowlanego, w wyniku kontroli działania organów administracji architektoniczno-budowlanej, mogą kierować do właściwych organów zalecenia pokontrolne, z wyznaczeniem terminu ich wykonania. O wykonaniu zaleceń oraz o innych działaniach podjętych w związku z ujawnionymi nieprawidłowościami organy te zawiadamiają niezwłocznie właściwe organy nadzoru budowlanego. 3. W przypadku ustalenia przez organy nadzoru budowlanego, że zachodzą okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania albo stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez organ administracji architektoniczno-budowlanej, właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej wznawia lub wszczyna z urzędu postępowanie. 4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania kontroli działania organów administracji architektoniczno-budowlanej oraz wzory protokołów kontrolnych i sposób ich sporządzania. Art. 85. Współdziałanie organów nadzoru budowlanego z organami administracji architektoniczno-budowlanej i organami kontroli państwowej obejmuje w szczególności: 1) uzgadnianie w miarę potrzeb planów kontroli i prowadzenie wspólnych działań kontrolnych, 2) przekazywanie i wymianę informacji o wynikach kontroli. Art. 86. 1. Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego jest powoływany przez starostę spośród co najmniej trzech kandydatów wskazanych przez wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. Jeżeli starosta nie powoła powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w terminie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów, wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wskazuje spośród nich kandydata, którego starosta powołuje na stanowisko powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. 2. Starosta odwołuje powiatowego inspektora nadzoru budowlanego: 1) w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru budowlanego albo 2) na wniosek wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. 3. Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wykonuje swoje zadania przy pomocy powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego. 4. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego określa powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w regulaminie organizacyjnym. Art. 87. 1. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego jest powoływany przez wojewodę spośród co najmniej trzech kandydatów wskazanych przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Jeżeli wojewoda nie powoła wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego w terminie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów, Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazuje spośród nich kandydata, którego wojewoda powołuje na stanowisko wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. 2. Wojewoda odwołuje wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego: 1) w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem Nadzoru Budowlanego albo 2) na wniosek Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. 3. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wykonuje swoje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu nadzoru budowlanego. 4. Organizację wojewódzkiego inspektoratu nadzoru budowlanego określa regulamin ustalony przez wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego i zatwierdzony przez wojewodę. Art. 88. 1. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego jest organem właściwym w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych w drodze postępowania administracyjnego, w zakresie wynikającym z przepisów prawa budowlanego. 3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 4. Kadencja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego trwa 6 lat. 5. Po upływie kadencji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego pełni obowiązki do czasu objęcia stanowiska przez nowego Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. 6. Ta sama osoba może być Głównym Inspektorem Nadzoru Budowlanego nie dłużej niż przez dwie kolejne kadencje. 7. Kadencja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wygasa w razie jego odwołania lub śmierci. 8. Prezes Rady Ministrów odwołuje Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, jeżeli Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego: 1) zrzekł się stanowiska, 2) stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby, 3) nie wykonuje lub wykonuje w sposób nienależyty obowiązki określone w ustawie, 4) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa. 9. Zastępcy Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego są powoływani i odwoływani przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej na wniosek Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Art. 88a. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wykonuje zadania określone przepisami prawa budowlanego, a w szczególności: 1) pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewodów i wojewódzkich inspektorów nadzoru budowlanego oraz sprawuje nadzór nad ich działalnością, 2) kontroluje działanie organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego stopnia wojewódzkiego, 3) prowadzi centralne rejestry: a) osób posiadających uprawnienia budowlane, b) rzeczoznawców budowlanych, c) ukaranych z tytułu odpowiedzialności zawodowej. Art. 88b. 1. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego. 2. Organizację Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. 3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego określa Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w regulaminie organizacyjnym. Art. 89. 1. Do właściwości organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego należą sprawy i związane z nimi środki działania określone w ustawie, z wyjątkiem wydawania uprawnień budowlanych określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1-5. 2. Okręgowy inspektor kolejnictwa jest organem pierwszej instancji w dziedzinie transportu kolejowego, w sprawach obiektów i robót budowlanych usytuowanych na obszarze kolejowym, określonym w przepisach o transporcie kolejowym, w zakresie budowy i eksploatacji dróg szynowych wraz z przeznaczonymi do prowadzenia ruchu kolejowego budynkami, budowlami i urządzeniami. 3. Główny Inspektor Kolejnictwa jest organem wyższego stopnia w stosunku do okręgowego inspektora kolejnictwa w sprawach, o których mowa w ust. 2. 4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania okręgowych inspektorów kolejnictwa jako organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego. Art. 89a. Do właściwości organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego w dziedzinie górnictwa należą sprawy i związane z nimi środki działania określone w ustawie, dotyczące obiektów i robót budowlanych usytuowanych na terenach zamkniętych, będących w dyspozycji zakładów górniczych. Art. 89b. Wojewoda w sprawach, o których mowa w art. 82 ust. 3 pkt 1, 5 i 6, oraz właściwe organy nadzoru budowlanego w dziedzinach transportu kolejowego i górnictwa, przy wydawaniu pozwolenia na budowę, są obowiązani do sprawdzenia posiadania przez inwestora postanowienia o uzgodnieniu, o którym mowa w art. 33 ust. 2 pkt 4. Art. 89c. 1. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi związanych z budową, utrzymaniem lub rozbiórką obiektów budowlanych starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta mogą wydać właściwemu powiatowemu inspektorowi nadzoru budowlanego polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 2. Starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 4. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego natychmiast przedkłada sprawę wojewódzkiemu inspektorowi nadzoru budowlanego, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo. 5. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda."; 10) w art. 97 w ust. 1 i w art. 100 skreśla się wyraz "państwowego"; 11) skreśla się art. 102. Art. 91. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie strategii rozwoju województwa i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz koordynacja ponadlokalnych programów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań samorządu województwa.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kształtowanie polityki przestrzennej państwa, w tym prowadzenie rządowej polityki regionalnej oraz koordynowanie z tą polityką strategii rozwoju i zagospodarowania przestrzennego województw, należy do zadań Rady Ministrów i właściwych organów administracji rządowej."; 2) w art. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Organy samorządu terytorialnego mogą powoływać komisje urbanistyczno-architektoniczne jako organy doradcze w sprawach zagospodarowania przestrzennego, ustalając ich regulamin, organizację oraz zasady działania."; 3) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zarząd gminy sporządza studium, uwzględniając ustalenia strategii rozwoju województwa zawarte w planie zagospodarowania przestrzennego województwa."; 4) w art. 9 w ust. 2 po wyrazach "rozdziale 6" dodaje się wyrazy "oraz zadania samorządowe, o których mowa w rozdziale 5a"; 5) w art. 13: a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 54d i w art. 58 ust. 1", b) w ust. 2 w pkt 2 po wyrazie "rządowego" dodaje się wyrazy "albo zadania samorządu województwa", c) w ust. 3 dwukrotnie użyte wyrazy "lub gminy" zastępuje się wyrazami "lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego"; 6) w art. 14 w pkt 2 po wyrazie "państwa" dodaje się wyrazy "albo budżet województwa, albo inwestora - w zależności od tego, z czyjej przyczyny wystąpiły koszty sporządzenia bądź zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego"; 7) skreśla się art. 16; 8) w art. 18 w ust. 2: a) w pkt 2 wyrazy "sejmik samorządowy" zastępuje się wyrazami "zarząd województwa i powiatu", b) w pkt 4: - w lit. b) po wyrazie "zadaniami" dodaje się wyraz "rządowymi", - dodaje się lit. b1) w brzmieniu: "b1) zarządem województwa, w zakresie zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z zadaniami samorządu województwa wpisanymi do rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1," - w lit. d) skreśla się wyraz "miejscowym"; 9) w art. 21: a) w ust. 2 wyrazy "Skarbem Państwa reprezentowanym przez organ" zastępuje się wyrazem "organem", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1 i 2, działa w ramach zespolonej administracji powiatowej lub w ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany planu lub jego projektu jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska organu wynikła ze zmiany ustawy lub wiążących ten organ nowych ustaleń organu administracji rządowej wyższego stopnia."; 10) w art. 30 w ust. 2 wyrazy "i kierownikowi urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami " , staroście i marszałkowi województwa"; 11) skreśla się art. 34; 12) w art. 36 ust. 14 otrzymuje brzmienie: "14. Zasady określania wartości nieruchomości oraz osoby uprawnione do określania tej wartości określają przepisy o gospodarce nieruchomościami."; 13) w art. 40: a) w ust. 3a wyrazy "właściwy organ specjalistycznego nadzoru budowlanego" zastępuje się wyrazem "wojewoda", b) w ust. 4: - pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) działającymi w imieniu wojewody wojewódzkimi inspektorami: ochrony środowiska oraz sanitarnym - w odniesieniu do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, 2) powiatowym inspektorem sanitarnym, w odniesieniu do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) działającym w imieniu wojewody wojewódzkim konserwatorem zabytków, w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską,"; 14) dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. 1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest nieważna, jeżeli: 1) jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub 2) nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w przypadkach określonych w art. 13 ust. 1, a decyzja została wydana po powstaniu obowiązku jego sporządzenia. 2. Stwierdzenie nieważności decyzji, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach i w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego."; 15) dodaje się rozdział 5a w brzmieniu: "Rozdział 5a Kształtowanie i realizacja polityki przestrzennej województwa Art. 54a. 1. W celu określenia uwarunkowań i kierunków polityki przestrzennej organy samorządu województwa prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i sporządzają programy, odnoszące się do obszarów i zagadnień - odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych prac. 2. Organy powiatu mogą prowadzić, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszące się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju. Art. 54b. 1. Sejmik województwa uchwala strategię rozwoju województwa określającą uwarunkowania, cele i kierunki rozwoju województwa. 2. Sejmik województwa uchwala plan zagospodarowania przestrzennego województwa, w którym określa się zasady organizacji struktury przestrzennej, w tym: 1) podstawowe elementy sieci osadniczej, 2) rozmieszczenie infrastruktury społecznej, technicznej i innej, 3) wymagania w zakresie ochrony środowiska przyrodniczego i ochrony dóbr kultury - z uwzględnieniem obszarów podlegających szczególnej ochronie. 3. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się zadania rządowe, służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych, wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1, oraz ustala się obszary, na których przewiduje się realizację tych celów. 4. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się zadania samorządu województwa, służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych, zawarte w programach, o których mowa w art. 54d, oraz wskazuje się obszary, na których przewiduje się realizację tych zadań, z zastrzeżeniem art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2. 5. Projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa podlega: 1) uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w zakresie programów, o których mowa w art. 58 ust. 1, 2) zaopiniowaniu przez: a) Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, z zastrzeżeniem pkt 1, b) organy gmin i powiatów (miast na prawach powiatu). 6. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z wykazami zadań rządowych i samorządowych województwa, o których mowa w ust. 3 i 4, marszałek województwa przekazuje wojewodzie celem ogłoszenia ich w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 7. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa podlega okresowej aktualizacji. Przepisy ust. 3-6 stosuje się odpowiednio. Art. 54c. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa nie jest aktem prawa miejscowego i nie narusza uprawnień gmin określonych w art. 7-10. Art. 54d. 1. Sejmik województwa uchwala programy wojewódzkie służące realizacji ponadlokalnych i regionalnych celów publicznych. 2. Programy, o których mowa w ust. 1, przygotowuje zarząd województwa. 3. Uchwalenie programu możliwe jest po zapewnieniu środków finansowych niezbędnych do realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2. 4. Z dniem uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego zadania rządowe oraz zadania samorządu województwa wynikające z programów przyjętych przed dniem uchwalenia planu umieszczane są w wykazie, o którym mowa w art. 54b ust. 6. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do zadań wynikających z programów uchwalonych po dniu uchwalenia planu. W takim przypadku przed uchwaleniem programu sejmik województwa ocenia jego zgodność z obowiązującym planem i w miarę potrzeby podejmuje kroki mające na celu usunięcie sprzeczności. 6. Marszałek województwa informuje wojewodę o uchwaleniu programu w celu wprowadzenia go do rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1."; 16) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. W celu określenia podstaw i kierunków polityki przestrzennej państwa ministrowie i centralne organy administracji rządowej prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i sporządzają programy odnoszące się do obszarów i zagadnień - odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych prac."; 17) w art. 56: a) w ust. 2 po wyrazach "sporządzania programów" dodaje się wyrazy " , zawierających zadania rządowe," b) w ust. 3 po wyrazie "kraju" dodaje się wyrazy "oraz okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju"; 18) skreśla się art. 57; 19) w art. 58: a) w ust. 1 wyraz "Naczelne" zastępuje się wyrazem "Ministrowie", b) w ust. 2 po wyrazach "Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast" dodaje się wyrazy "oraz z sejmikami właściwych województw", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przedmiotem uzgodnień, o których mowa w ust. 2, jest spójność programu z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju i planem zagospodarowania przestrzennego województwa oraz zatwierdzonymi programami zadań rządowych i uchwalonymi programami wojewódzkimi."; 20) skreśla się art. 59; 21) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Organy, o których mowa w art. 58 ust. 1, przekazują zatwierdzone programy Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który sporządza i prowadzi centralny rejestr programów rządowych."; 22) po art. 60 dodaje się oznaczenie rozdziału 6a i tytuł w brzmieniu: "Zasady realizacji zadań rządowych i zadań samorządu województwa"; 23) w art. 61 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zadania rządowe i zadania samorządu województwa, wynikające z programów, o których mowa w art. 54d i art. 58,"; 24) w art. 62: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i art. 59 ust. 1", b) w ust. 6 skreśla się wyrazy "i art. 59 ust. 5", c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do uchwalonych programów wojewódzkich. Przedstawicielem samorządu województwa w negocjacjach z gminą jest marszałek województwa, chyba że sejmik województwa ustanowi innego przedstawiciela."; 25) w art. 63 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Jeżeli bezskuteczne negocjacje dotyczą wprowadzenia do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zadania samorządu województwa, w sprawie rozstrzyga, na wniosek marszałka województwa, Rada Ministrów, określając również sposób realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2. 3. Rozstrzygnięcie Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 2, jest ostateczne i wiążące dla gminy i dla samorządu województwa."; 26) w art. 65: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub ogłoszonym", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w sprawie zadania samorządu województwa." Art. 92. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Samorząd województwa zgodnie z potrzebami wynikającymi w szczególności z liczby i struktury społecznej ludności województwa tworzy i prowadzi zakład psychiatrycznej opieki zdrowotnej w ramach docelowej sieci tych zakładów, określonej przez ministra właściwego do spraw zdrowia."; 2) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Powiat organizuje i zapewnia usługi w odpowiednim standardzie w domach pomocy społecznej dostosowanych do szczególnych potrzeb osób z zaburzeniami psychicznymi. Domy te są tworzone na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414)"; 3) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Za świadczenia zdrowotne udzielane osobom chorym psychicznie lub upośledzonym umysłowo przez publiczne zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej nie pobiera się od tych osób opłat. 2. Osobom, o których mowa w ust. 1, przebywającym w publicznym szpitalu psychiatrycznym przysługują ponadto leki i artykuły sanitarne oraz pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, za które nie pobiera się od tych osób opłat." Art. 93. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) państwowych i samorządowych jednostek budżetowych, ich gospodarstw pomocniczych, zakładów budżetowych, funduszy celowych oraz jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, z zastrzeżeniem art. 80 ust. 1," b) w pkt 7 wyrazy "budżetów gmin" zastępuje się wyrazami "budżetów jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w załączniku nr 7 w ust. 2 w pkt 4 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego". Art. 94. W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Zarządzającym może być wyłącznie spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w stosunku do której Skarb Państwa lub samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, oraz jest uprawniony do powoływania i odwoływania większości członków jej zarządu i rady nadzorczej."; 2) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, jako organ reprezentujący Skarb Państwa, działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, zapewnia udział osoby wyznaczonej przez wojewodę oraz osoby wyznaczonej przez organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego (jeżeli osoba taka została wyznaczona), mających udziały lub akcje w spółce, w radzie nadzorczej tej spółki, będącej zarządzającym strefą. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym może zostać powołana osoba wskazana przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą na terenie strefy. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym nie może być powołana osoba, która jest członkiem władz lub pracownikiem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy lub pozostaje w związku gospodarczym z takim podmiotem. 2. W przypadku gdy zarządzającym jest spółka, w stosunku do której samorząd województwa posiada uprawnienia, o których mowa w art. 6, postanowienia ust. 1 stosuje się odpowiednio."; 3) w art. 15 w ust. 1 wyrazy "kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej właściwego" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, właściwy". Art. 95. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 w ust. 2 wyrazy "rad gmin i sejmików samorządowych" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w art. 27: a) w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego", b) w ust. 2 wyraz "gminie" zastępuje się wyrazami "jednostkom samorządu terytorialnego"; 3) w art. 32 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wartość nieruchomości określają rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741)." Art. 96. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20: a) w ust. 1: - w pkt 2 wyrazy "Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa oraz Ministrowi Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw obrony narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Urzędu Ochrony Państwa oraz ministrowi właściwemu do spraw sprawiedliwości", - w pkt 7 wyrazy "rejonowe urzędy pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowe urzędy pracy, - po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) właściwe powiatowe jednostki organizacyjne - działające na podstawie odrębnych przepisów, powiatowe centra pomocy rodzinie - bezdomnym, którym jednostki te udzielają pomocy," b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zasady określone w ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 9a.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustalenie uprawnień do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 8, 9, 9a i 10, następuje w formie decyzji."; 2) w art. 23 wyrazy "rejonowe urzędy pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowe urzędy pracy"; 3) w art. 24: a) w ust. 1 wyrazy "rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowy urząd pracy", b) w ust. 2 wyrazy "rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowy urząd pracy"; 4) w art. 32: a) w ust. 1 wyrazy "rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowy urząd pracy", b) w ust. 2 po wyrazach "Ośrodek pomocy społecznej," dodaje się wyrazy "powiatowe centrum pomocy rodzinie,"; 5) w art. 33 wyrazy "rejonowe urzędy pracy" zastępuje się wyrazami "powiatowe urzędy pracy". Art. 97. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosta"; 2) w art. 2 w ust. 1: a) w pkt 8 wyrazy "Ministra Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw pracy", b) w pkt 9 w lit. c) i d) wyrazy "dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty", c) w pkt 12 wyrazy "oraz dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy" zastępuje się wyrazami "marszałków województw i starostów", d) w pkt 21 skreśla się wyrazy " , administracji rządowej"; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Zadania określone w ustawie realizuje minister właściwy do spraw pracy przy pomocy Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz samorząd województwa, wojewoda i samorząd powiatowy, którzy współdziałają z organami, organizacjami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w szczególności z organizacjami związków zawodowych, pracodawców i bezrobotnych."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest centralnym organem administracji rządowej i podlega ministrowi właściwemu do spraw pracy. 2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw pracy, zaopiniowany przez Naczelną Radę Zatrudnienia. 3. Wiceprezesów Krajowego Urzędu Pracy powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw pracy na wniosek Prezesa Krajowego Urzędu Pracy. 4. Prezes Krajowego Urzędu Pracy w zakresie objętym ustawą: 1) współdziała z jednostkami samorządu terytorialnego, 2) realizuje politykę państwa w zakresie rynku pracy i polityki regionalnej, 3) inicjuje i stosuje instrumenty polityki rynku pracy, w tym poprzez zawierane z organami zatrudnienia kontrakty na realizację zadań określonych w ustawie, 4) określa standardy realizacji zadań określonych w ustawie, 5) realizuje zadania wynikające z funkcji dysponenta głównego Funduszu Pracy, 6) zapewnia jednolitość stosowania prawa poprzez m.in.: a) udzielanie wyjaśnień dotyczących przepisów ustawy, b) opracowywanie wzorów dokumentów oraz druków, c) prowadzenie szkoleń kadr realizujących zadania objęte ustawą, 7) realizuje zadania w zakresie ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, 8) jest organem odwoławczym od decyzji wydawanych przez wojewodę jako organu pierwszej instancji, 9) wykonuje zadania określone w odrębnych ustawach. 5. Zadania określone w ust. 4 Prezes Krajowego Urzędu Pracy wykonuje przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy. 6. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz zadania wojewody w zakresie realizacji przepisów ustawy."; 5) skreśla się art. 4a; 6) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy w szczególności: 1) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu w województwie, 2) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć zmierzających do ograniczenia bezrobocia i jego negatywnych skutków, w tym tworzenie nowych miejsc pracy, 3) planowanie wydatków i gospodarowanie środkami finansowymi przeznaczonymi na realizację polityki rynku pracy oraz rozdział środków Funduszu Pracy, 4) organizowanie pośrednictwa pracy w skali wojewódzkiej i międzywojewódzkiej, 5) współdziałanie z organami właściwymi w sprawach oświaty w planowaniu i podejmowaniu przedsięwzięć w zakresie szkolenia bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia zawodowego, z uwzględnieniem potrzeb wojewódzkiego rynku pracy, 6) organizowanie i koordynowanie rozwoju usług poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności klubów pracy, 7) ustalanie kryteriów wydawania zezwoleń w sprawach zatrudnienia cudzoziemców, 8) prowadzenie polityki regionalnej w zakresie przeciwdziałania bezrobociu poprzez inspirowanie oraz koordynowanie realizacji programów wojewódzkich, 9) organizowanie inwestycji infrastrukturalnych, wykonywanych, jako zadania własne gmin lub powiatów, w systemie robót publicznych w powiatach (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, 10) organizowanie lokalnych programów mających na celu tworzenie nowych miejsc pracy i likwidację negatywnych skutków bezrobocia lub wspieranie rządowych programów restrukturyzacyjnych, 11) realizacja innych zadań przewidzianych w odrębnych ustawach. 2. Zadania określone w ust. 1 realizowane są przez wojewódzki urząd pracy wchodzący w skład urzędu marszałkowskiego. 3. Dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy powołuje i odwołuje marszałek województwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkiej rady zatrudnienia. 4. Wicedyrektorów wojewódzkich urzędów pracy powołuje i odwołuje marszałek województwa na wniosek dyrektora. 5. Sejmik województwa co najmniej raz w roku dokonuje oceny sytuacji na rynku pracy."; 7) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiaty należy: 1) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie im propozycji zatrudnienia, szkolenia i innych form mających na celu ich aktywizację zawodową, a w razie braku takich możliwości wypłacanie uprawnionym zasiłków i innych świadczeń pieniężnych, 2) przyznawanie i wypłacanie osobom uprawnionym zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych, 3) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, 4) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejsce stałego zamieszkania, 5) wydawanie zezwoleń i zgód w sprawach dotyczących zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez cudzoziemców, na podstawie kryteriów ustalonych przez samorząd województwa, 6) wydawanie decyzji w sprawach o: a) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz utracie statusu osoby bezrobotnej, b) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, c) obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego oraz kosztów szkolenia, d) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy, e) refundowaniu pracodawcom wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, f) refundowaniu pracodawcom dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich, 7) wydawanie innych decyzji w sprawach dotyczących zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu na podstawie innych ustaw, 8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy, 9) wykonywanie zadań określonych w odrębnych przepisach."; 8) po art. 6 dodaje się art. 6a-6c w brzmieniu: "Art. 6a. Do zadań samorządu powiatowego należy w szczególności: 1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskaniu pracowników, 2) podejmowanie i realizacja działań zmierzających do ograniczenia bezrobocia i jego negatywnych skutków, 3) pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy, 4) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek i ścisła współpraca w tym zakresie z izbą rolniczą w odniesieniu do bezrobotnych zamieszkałych na wsi, 5) inicjowanie i finansowanie: a) prac interwencyjnych, b) robót publicznych, c) zatrudnienia absolwentów, d) programów specjalnych, e) szkoleń, 6) współdziałanie z powiatowymi radami zatrudnienia w zakresie ograniczania bezrobocia i jego negatywnych skutków, a w szczególności rozdziału i wykorzystania środków Funduszu Pracy oraz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, 7) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy, 8) opracowywanie analiz, ocen i sprawozdań dotyczących problematyki zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu w powiecie na potrzeby wojewódzkiego urzędu pracy oraz powiatowej rady zatrudnienia. Art. 6b. 1. Zadania, o których mowa w art. 6 i 6a, wykonywane są przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej. 2. Kierownika powiatowego urzędu pracy powołuje i odwołuje starosta po zasięgnięciu opinii powiatowej rady zatrudnienia. 3. Zastępców kierownika powiatowego urzędu pracy powołuje i odwołuje starosta na wniosek kierownika. Art. 6c. 1. Do zadań wojewody w zakresie przeciwdziałania bezrobociu należy: 1) kontrola realizacji zadań z zakresu administracji rządowej, wynikających z przestrzegania przepisów ustawy, wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, 2) sprawowanie merytorycznego nadzoru nad wymaganym standardem usług świadczonych przez urzędy pracy oraz odpowiednim poziomem kwalifikacji kadr w urzędach pracy na terenie województwa. 2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji w zakresie zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej: 1) organem właściwym jest starosta, 2) organem wyższego stopnia jest wojewoda."; 9) w art. 7: a) w ust. 1 wyrazy "Ministra Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw pracy", b) w ust. 2: - w pkt 3 wyrazy "pkt 21-23" zastępuje się wyrazami "pkt 21 i 23", - w pkt 3a wyrazy "Ministra Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw pracy", - w pkt 6 wyrazy "Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw pracy"; 10) w art. 8: a) w ust. 1 wyraz "wojewodów" zastępuje się wyrazami "marszałków województw", b) w ust. 2 skreśla się pkt 5; 11) w art. 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Powiatowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi starostów.", b) w ust. 2 wyraz "rejonowych" zastępuje się wyrazem "powiatowych", c) w ust. 3 wyraz "Rejonowe" zastępuje się wyrazem "Powiatowe"; 12) w art. 10: a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 15 osób, powołanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie województwa organizacji związków zawodowych, izb rolniczych, organizacji pracodawców, wojewody oraz jednostek samorządu terytorialnego (powiatów i gmin). Przewodniczącym wojewódzkiej rady zatrudnienia jest marszałek województwa. 3. Powiatowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób powołanych w równych częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego powiatu organizacji związków zawodowych, izb rolniczych, organizacji pracodawców oraz jednostek samorządu terytorialnego (powiatów i gmin). Przewodniczącym powiatowej rady zatrudnienia jest starosta. 4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia marszałek województwa, natomiast członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa w ust. 1-3.", b) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) z inicjatywy odpowiednio ministra właściwego do spraw pracy, marszałka województwa oraz starosty, po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, która zgłosiła kandydatury członka rady.", c) w ust. 7 i 10 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 13) w art. 13 w ust. 3 wyrazy "Kierownik rejonowego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "Starosta"; 14) w art. 18: a) w ust. 4 wyrazy "kierownika rejonowego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starostę", b) w ust. 9 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 15) w art. 19 w ust. 1 i 2, w art. 22a w ust. 1, w art. 31 w ust. 6 oraz w art. 37e w ust. 1 i 2 wyrazy "Rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazem "Starosta"; 16) w art. 20: a) w ust. 3 wyrazy "kierownik rejonowego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosta", b) w ust. 4 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosta", a wyraz "rejonowej" zastępuje się wyrazem "powiatowej", c) w ust. 6 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 17) w art. 21 wyrazy "Rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazem "Starosta"; 18) w art. 22 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy"; 19) w art. 24 w ust. 6b wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy"; 20) w art. 31 w ust. 7 i 8 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 21) w art. 36 w ust. 1-3 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 22) w art. 37b w ust. 6 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy"; 23) w art. 37f w ust. 1 wyrazy "rejonowy urząd pracy" zastępuje się wyrazem "starostę"; 24) w art. 37h w ust. 2 po wyrazie "gmin" dodaje się wyraz " , powiatów"; 25) art. 37i otrzymuje brzmienie: "Art. 37i. 1. Lokalne programy, obejmujące swym zakresem obszar jednego lub kilku powiatów, mające na celu: 1) zmniejszenie negatywnych skutków bezrobocia albo tworzenie miejsc pracy, 2) wsparcie przebiegu restrukturyzacji podmiotów położonych na terenie powiatów objętych programami restrukturyzacyjnymi przyjętymi przez Radę Ministrów, inicjowane, realizowane i finansowane przez organy samorządu województwa mogą zostać wsparte środkami budżetu państwa określonymi na ten cel w ustawie budżetowej. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki wspierania lokalnych programów, o których mowa w ust. 1"; 26) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Samorząd województwa organizuje i prowadzi Ochotnicze Hufce Pracy."; 27) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. Minister właściwy do spraw pracy określa, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji i funkcjonowania Ochotniczych Hufców Pracy."; 28) w art. 48 w ust. 2 w pkt 1 wyraz "wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "powiatowego"; 29) w art. 49: a) w ust. 1 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy", b) w ust. 2 wyrazy "Minister Gospodarki" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw gospodarki" oraz wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw pracy"; 30) w art. 50: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie starosty powiatu, na terenie którego znajduje się siedziba pracodawcy, a cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy. 2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw kultury, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk są wydawane przez starostów, jeżeli są spełnione warunki określone w przepisach tej ustawy oraz przepisach innych ustaw.", b) w ust. 3 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy" zastępuje się wyrazami "starosta wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy oraz kryteria określone przez samorząd województwa", c) w ust. 5 wyrazy "wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty", d) w ust. 6 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starostę", e) w ust. 11 wyraz "wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "powiatowego", f) w ust. 14 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw pracy" oraz wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty"; 31) w art. 51: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw pracy określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o których mowa w art. 50 ust. 1.", b) w ust. 2 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy", c) skreśla się ust. 3, d) w ust. 4 wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy"; 32) w art. 57: a) w ust. 1: - skreśla się pkt 22, - dodaje się pkt 31 w brzmieniu: "31) koszty szkolenia kadr realizujących zadania objęte ustawą.", b) skreśla się ust. 2a, c) w ust. 4: - skreśla się wyrazy "za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej może dokonywać lub z inicjatywy Ministra Pracy i Polityki Socjalnej", - wyrazy "w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 22, 26, 27 i 29" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29", d) w ust. 5 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budżetu", e) w ust. 6 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy", f) skreśla się ust. 6a; 33) po art. 57 dodaje się art. 57a w brzmieniu: "Art. 57a. 1. Środki Funduszu Pracy przekazywane są przez Prezesa Krajowego Urzędu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym według algorytmu. 2. Algorytm, o którym mowa w ust. 1, powinien uwzględniać w szczególności liczbę osób pobierających zasiłek, zapotrzebowanie na środki do realizacji zadań aktywnej polityki rynku pracy, zapotrzebowanie na roboty publiczne, potrzeby programów regionalnych i specjalnych. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia algorytm, o którym mowa w ust. 1."; 34) w art. 62 wyrazy "Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw pracy"; 35) w art. 64 w ust. 1 i 2 wyrazy "dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty"; 36) art. 76 otrzymuje brzmienie: "Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o: 1) rejonowym urzędzie pracy - należy przez to rozumieć powiatowy urząd pracy, 2) staroście - należy przez to rozumieć przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu."; 37) ilekroć w ustawie występują użyte w różnych przypadkach wyrazy: a) "rejonowy urząd pracy" - zastępuje się je wyrazami "powiatowy urząd pracy" użytymi w odpowiednim przypadku, b) "rejony administracyjne (gminy)" - zastępuje się je wyrazami "powiaty (gminy)" użytymi w odpowiednim przypadku. Art. 98. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i wyrazy "kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "starosta", b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Zadania starosty, o których mowa w ustawie, są zadaniami z zakresu administracji rządowej."; 2) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami społecznymi i brakiem innych gruntów, lasy ochronne mogą być przeznaczone na inne cele niż określone w ust. 2, po uzyskaniu w trybie art. 7 ust. 2 zgody wojewody."; 3) w art. 18 w ust. 1 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta"; 4) w art. 22 w ust. 2 wyrazy "kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "starosta"; 5) w art. 24 w ust. 4 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "samorząd województwa". Art. 99. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sit Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 2 w ust. 1, w art. 3 w ust. 1 i w ust. 3-5, w art. 4 w ust. 1, w art. 18 w ust. 4 i w art. 72 w ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "rejonowy organ rządowej administracji ogólnej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 2) po art. 5 dodaje się art. 51 w brzmieniu: "Art. 5.1 Od decyzji wydawanych przez starostę, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa przysługuje stronie odwołanie do wojewody."; 3) użyty w art. 1 w ust. 1, w art. 3 w ust. 2 w pkt 5, w art. 17 w pkt 4, w art. 36 w ust. 1, w art. 47 w ust. 9 w pkt 1 dwukrotnie, w art. 63 i w art. 86 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego"; 4) użyte w art. 47 w ust. 9 w pkt 1 dwukrotnie i w art. 86 w ust. 1 dwukrotnie w różnych przypadkach wyrazy "zakład pracy" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "pracodawca"; 5) w art. 66 w pkt 1: a) w lit. a) wyrazy "kierownika rejonowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "starostę wykonującego zadanie z za kresu administracji rządowej", b) lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego - w stosunku do nieruchomości stanowiących własność odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego,". Art. 100. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 10 i w art. 22 wyrazy "podległe mu urzędy statystyczne" zastępuje się wyrazami "podlegli mu dyrektorzy urzędów statystycznych"; 2) w art. 13 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego jest obowiązany do udostępniania organom administracji rządowej i jednostkom samorządu terytorialnego danych dotyczących realizowanych przez nie zadań, w ujęciu odpowiednim do ustawowego usytuowania poszczególnych zadań publicznych."; 3) w art. 14 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wynikowe informacje statystyczne są ujmowane w programie badań statystyki publicznej, o którym mowa w ust. 3, z uwzględnieniem ustawowego usytuowania poszczególnych zadań publicznych."; 4) w art. 25 w ust. 5 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Dyrektor urzędu statystycznego jest organem administracji niezespolonej w województwie"; 5) użyte w ustawie wyrazy "samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 101. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420, Nr 118, poz. 574 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) gminy, powiaty, województwa, zwane dalej "jednostkami samorządu terytorialnego", a także związki tych jednostek oraz miasto stołeczne Warszawa,"; 2) w art. 5 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego"; 3) w art. 6: a) w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) udzieleniu poręczenia przez jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 5," b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jednostek samorządu terytorialnego, ich związków oraz miasta stołecznego Warszawy," c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jednostki samorządu terytorialnego oraz miasto stołeczne Warszawa mogą poręczać zobowiązania wynikające z obligacji emitowanych przez: 1) inne jednostki samorządu terytorialnego oraz związki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, 2) spółki prawa handlowego, w których dana jednostka samorządu terytorialnego lub miasto stołeczne Warszawa dysponuje ponad 50% głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, 3) przedsiębiorstwa, dla których organem założycielskim jest jednostka samorządu terytorialnego lub miasto stołeczne Warszawa do wysokości 15% dochodów jednostki samorządu terytorialnego planowanych w roku, w którym następuje udzielenie poręczenia. Udzielenie poręczenia wymaga uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego lub Rady miasta stołecznego Warszawy."; 4) w art. 10 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W przypadku emisji obligacji przez jednostki samorządu terytorialnego, ich związki oraz miasto stołeczne Warszawę, wymagania określone w ust. 1 pkt 7 oraz w ust. 3 i 4 uważa się za spełnione poprzez udostępnienie sprawozdania z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego za rok poprzedzający emisję obligacji wraz z opinią regionalnej izby obrachunkowej."; 5) w art. 24 w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "W przypadku zniesienia lub podziału jednostki samorządu terytorialnego będącej emitentem obligacji, odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z emisji obligacji ponoszą solidarnie jednostki samorządu terytorialnego, które przejęły jej mienie." Art. 102. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 479 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) użyty w art. 23 i w art. 37 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 103. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) użyty w art. 26 i w art. 43 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 104. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 481 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) użyty w art. 23 w ust. 3 i w art. 35 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 105. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 482 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) użyty w art. 20 i art. 34 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 106. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 591, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) skreśla się ust. 3, b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Na zadania kolejowej służby zdrowia przekazywana jest dotacja z budżetu państwa."; 2) w art. 13 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadkach uzasadnionych względami gospodarczymi lub społecznymi PKP może przekazać zbędne mienie nieodpłatnie na rzecz Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub państwowej jednostki organizacyjnej w drodze umowy. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio."; 3) skreśla się rozdział 4; 4) w art. 27: a) skreśla się pkt 3, b) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) zatwierdza projekty likwidacji linii kolejowych lub ich części - po uzyskaniu opinii sejmiku województwa i rad powiatów, na obszarze których przebiega ta linia, w przypadku zaś odcinka linii kolejowej przebiegającego wyłącznie na terenie jednego powiatu - po uzyskaniu opinii rady tego powiatu", c) skreśla się pkt 13. Art. 107. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w pkt 16 oraz w art. 50 w ust. 1 w pkt 1, 2 i 4 skreśla się wyraz "Państwowej"; 2) w art. 3 w ust. 2 w pkt 1 oraz w art. 5 w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego"; 3) w art. 34 wyrazy "państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego" zastępuje się wyrazami "wojewódzkiego inspektora sanitarnego"; 4) w tytule rozdziału 5 skreśla się wyraz "Państwowa"; 5) w art. 39 w ust. 1 wyrazy "Państwową Inspekcję Ochrony Roślin, zwaną dalej "Inspekcją", jako organ administracji państwowej powołany do sprawowania" zastępuje się wyrazami "Inspekcję Ochrony Roślin, zwaną dalej "Inspekcją", właściwą w sprawach"; 6) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Zadania Inspekcji określone w art. 40 wykonują następujące organy: 1) Główny Inspektor Ochrony Roślin, zwany dalej "Głównym Inspektorem", 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony roślin, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", jako kierownika wojewódzkiej inspekcji ochrony roślin, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 2. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji określone w ustawie i przepisach odrębnych."; 7) w art. 42: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 2. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa.", b) w ust. 4 wyraz "Inspekcji" zastępuje się wyrazami "Ochrony Roślin", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Organizację Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa."; 8) w art. 43: a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Inspektorem. 3. Wojewódzki inspektor wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin. 4. Zastępcę wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin."; 9) dodaje się art. 43a i 43b w brzmieniu: "Art. 43a. 1. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, może tworzyć zamiejscowe delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin. Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne. 2. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora lub za jego zgodą, może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, organom powiatów położonych na terenie województwa. Art. 43b. Wojewódzki inspektor może upoważnić pracowników wojewódzkiego inspektoratu oraz pracowników delegatur do wykonywania kontroli fitosanitarnej i wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych."; 10) w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia - Główny Inspektor."; 11) skreśla się art. 45; 12) skreśla się art. 48; 13) w art. 49 wyrazy "rządowej administracji ogólnej, organami administracji specjalnej i" zastępuje się wyrazami "administracji rządowej i organami jednostek"; 14) dodaje się art. 49a i 49b w brzmieniu: "Art. 49a. 1. Główny Inspektor ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku zaistnienia nadzwyczajnego zagrożenia fitosanitarnego - szczegółowe zasady postępowania wojewódzkich inspektorów, a także zasady ich współdziałania z innymi organami administracji publicznej. 2. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego wojewódzkiego inspektora o działalności Inspekcji na obszarze powiatu lub województwa. Na żądanie właściwej rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy wojewódzki inspektor jest obowiązany składać w każdym czasie. 3. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 2, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego organu Inspekcji w celu zapewnienia na danym obszarze należytej ochrony roślin. 4. W przypadkach bezpośrednich zagrożeń fitosanitarnych starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta mogą wydać właściwemu organowi Inspekcji polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 5. Uchwała podjęta na podstawie ust. 3 lub polecenie wydane na podstawie ust. 4 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji, lecz powinny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi. 6. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 3-5. Art. 49b. 1. Starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 49a ust. 4. 2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Wojewódzki inspektor natychmiast przedkłada sprawę Głównemu Inspektorowi, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo. 4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda." Art. 108. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554, Nr 110, poz. 715 i Nr 133, poz. 884) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta"; 2) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Posiadanie i hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga zezwolenia starosty."; 3) w art. 29 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 4) w art. 45: a) w ust. 1 wyrazy "dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe" zastępuje się wyrazami "nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe", b) w ust. 2 po wyrazie "nadleśniczy" dodaje się wyrazy "działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji", c) w ust. 3 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta". Art. 109. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 43 w ust. 1 i w art. 44 w ust. 1 po wyrazie "gmin" dodaje się wyrazy "i powiatów" oraz skreśla się wyrazy " , w drodze rozporządzenia"; 2) w art. 45: a) w ust. 2 wyrazy "dyrektor właściwego terytorialnie okręgowego inspektoratu Inspekcji Nasiennej" zastępuje się wyrazami "wojewódzki inspektor inspekcji nasiennej", b) w ust. 4 wyrazy "Dyrektor okręgowego inspektoratu" zastępuje się wyrazami "Wojewódzki inspektor"; 3) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. 1. Inspekcję Nasienną tworzą Główny Inspektor Inspekcji Nasiennej oraz wojewódzcy inspektorzy inspekcji nasiennej. 2. Główny Inspektor Inspekcji Nasiennej jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 3. Głównego Inspektora Inspekcji Nasiennej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Zastępcę Głównego Inspektora Inspekcji Nasiennej powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Głównego Inspektora. 5. Zadania Inspekcji Nasiennej wykonują następujące organy: 1) Główny Inspektor Inspekcji Nasiennej, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji nasiennej, zwanego dalej «wojewódzkim inspektorem», jako kierownika wojewódzkiej inspekcji nasiennej, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 6. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Nasiennej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 7. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Inspektorem Inspekcji Nasiennej. 8. Zastępcę wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora. 9. Wojewódzki inspektor wykonuje swoje zadanie i kompetencje przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu inspekcji nasiennej. 10. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji Nasiennej, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia - Główny Inspektor Inspekcji Nasiennej. 11. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora inspekcji nasiennej lub za jego zgodą, może powierzyć powiatom, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora inspekcji nasiennej, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych."; 4) art. 53 otrzymuje brzmienie: "Art. 53. Organizację Głównego Inspektoratu Inspekcji Nasiennej określa statut nadany w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw rolnictwa."; 5) w art. 54, w art. 56 w ust. 3, w art. 58 i w art. 59 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Dyrektor Centralnego Inspektoratu" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Główny Inspektor Inspekcji Nasiennej"; 6) w art. 56 w ust. 1, w art. 57 w ust. 1 i 2, w art. 59 w ust. 1 i 2, w art. 63 w ust. 1 i 2 oraz w art. 65 użyte w różnych przypadkach wyrazy "dyrektor okręgowego inspektoratu" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "wojewódzki inspektor"; 7) w art. 64 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "okręgowemu inspektoratowi" zastępuje się wyrazami "wojewódzkiemu inspektorowi". Art. 110. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, określi, w drodze rozporządzenia, liczbę i teren działania izb, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa."; 2) w art. 5 ust. 3, w art. 6 ust. 1 i ust. 4 pkt 2 wyrazy "zadań własnych gminy" zastępuje się wyrazami "zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego". Art. 111. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 160, poz. 1078) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 wyrazy "samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego"; 2) w art. 5: a) skreśla się ust. 3, b) w ust. 4 wyrazy "Gmina realizuje" zastępuje się wyrazami "Jednostki samorządu terytorialnego realizują"; 3) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Uczniowskie kluby sportowe podlegają wpisowi do ewidencji, prowadzonej przez starostów właściwych ze względu na siedzibę klubów."; 4) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń kultury fizycznej oraz związków sportowych należy, jako zadanie z zakresu administracji rządowej, z zastrzeżeniem ust. 2, do starosty właściwego ze względu na ich siedzibę."; 5) w art. 42 w ust. 1 i w art. 54 w ust. 1 wyrazy "samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "organów jednostek samorządu terytorialnego"; 6) w art. 53 w ust. 3 wyrazy "Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki" zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów", a wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 7) w art. 54 w ust. 2 wyraz "samorządowej" zastępuje się wyrazami "właściwych terytorialnie gmin"; 8) w art. 56 wyraz "samorządowej" zastępuje się wyrazami "organami jednostek samorządu terytorialnego". Art. 112. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Pielęgniarka po ukończeniu szkoły pielęgniarskiej, a położna po ukończeniu szkoły położnych, w celu uzyskania prawa wykonywania zawodu, obowiązana jest do odbycia 12-miesięcznego stażu podyplomowego w zakładzie opieki zdrowotnej. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia zapewnia środki finansowe niezbędne do odbycia stażu podyplomowego dla absolwentów szkół pielęgniarskich i szkół położnych. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze rozporządzenia, ramowy program stażu pielęgniarki i stażu położnej, sposób i tryb odbywania oraz zaliczania stażu podyplomowego, zakres uprawnień zawodowych pielęgniarki i położnej w okresie odbywania stażu podyplomowego oraz warunki, jakie powinien spełniać zakład opieki zdrowotnej, w którym odbywane są staże podyplomowe. 4. Marszałek województwa, po zasięgnięciu opinii właściwej okręgowej rady pielęgniarek i położnych, ustala listę zakładów opieki zdrowotnej, uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych." Art. 113. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) w art. 2 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) współpraca z samorządem województwa." Art. 114. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561, Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945) dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. 1. Z uzasadnionym wnioskiem dokonania komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego może wystąpić do ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa sejmik województwa, na obszarze którego znajduje się siedziba tego przedsiębiorstwa. 2. W przypadku uwzględnienia przez ministra wniosku sejmiku województwa stosuje się przepis art. 4 ust. 2, w przypadku zaś nieuwzględnienia wniosku minister informuje sejmik województwa, podając jednocześnie uzasadnienie odmowy." Art. 115. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Muzea mogą być tworzone przez ministrów i kierowników urzędów centralnych, jednostki samorządu terytorialnego, osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. 2. Muzeami państwowymi są muzea utworzone przez organy administracji rządowej. 3. Muzeami samorządowymi są muzea utworzone albo przejęte przez jednostki samorządu terytorialnego."; 2) dodaje się art. 5a w brzmieniu: "Art. 5a. Muzea będące instytucjami kultury mogą być łączone tylko z muzeami."; 3) w art. 10 w ust. 5 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 4) w art. 11 w ust. 1, w art. 23 w ust. 1, w art. 24 w ust. 1 i w art. 30 użyty w różnych przypadkach wyraz "komunalne" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "samorządowe"; 5) w art. 13: a) w ust. 3 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Minister właściwy do spraw kultury podaje do publicznej wiadomości wykaz muzeów rejestrowanych."; 6) w art. 17 wyrazy "naczelne i centralne organy administracji rządowej, wojewodowie oraz organy gmin lub związków komunalnych" zastępuje się wyrazami "organy administracji rządowej oraz organy jednostek samorządu terytorialnego"; 7) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. 1. W razie likwidacji muzeum samorządowego, właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 3, zapewnia muzealiom warunki należytego przechowywania. 2. W przypadku określonym w ust. 1, odpowiednio zarząd gminy, powiatu lub województwa ma prawo pierwszeństwa nabycia muzealiów. Jeżeli likwidowane muzeum utworzono w drodze komunalizacji mienia państwowego, nabycie tego mienia następuje nieodpłatnie. 3. Jeżeli zarząd gminy, powiatu lub województwa nie skorzystał z prawa pierwszeństwa nabycia, podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 3, po uzgodnieniu z wojewodą, rozstrzyga o dalszym przeznaczeniu muzealiów."; 8) w art. 29 w ust. 2 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 9) w art. 32 w ust. 4 wyrazy "stanowisk w muzeach" zastępuje się wyrazami "w muzeach stanowisk, o których mowa w ust. 1". Art. 116. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przyznaje okręgowa rada lekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu."; 2) w art. 15: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zdrowia zapewnia środki finansowe niezbędne do odbycia stażu podyplomowego dla będących obywatelami polskimi absolwentów studiów lekarskich i studiów lekarsko-stomatologicznych, zamierzających wykonywać zawód lekarza.", b) w ust. 6 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Marszałek województwa"; 3) w art. 49 w ust. 2 wyrazy "Wojewoda jest zobowiązany do" zastępuje się wyrazami "Samorząd województwa, w ramach realizacji zadania z zakresu administracji rządowej, ma obowiązek". Art. 117. W ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121, poz. 769) w art. 1 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jednostki samorządu terytorialnego, związku jednostek samorządu terytorialnego i innej gminnej, powiatowej i wojewódzkiej osoby prawnej,". Art. 118. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustawa określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej."; 2) dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o jednostkach samorządu terytorialnego - należy przez to rozumieć: a) gminę w znaczeniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775) lub b) powiat w znaczeniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578) lub c) województwo w znaczeniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. Nr 91, poz. 576)."; 3) art. 2-4 otrzymują brzmienie: "Art. 2. Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Art. 3. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej, w drodze umowy na zasadach ogólnych, z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych. 2. Jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw jest wymagane uzyskanie zezwolenia, jednostki samorządu terytorialnego mogą powierzyć wykonywanie zadań wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie. Art. 4. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o: 1) wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej, 2) wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą powierzyć zarządom tych jednostek."; 4) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą powoływać, likwidować lub przekształcać komunalne zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591, Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601, Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621, Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042)."; 5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Spółki z udziałem jednostek samorządu terytorialnego"; 6) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek."; 7) w art. 10 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki prawa handlowego na zasadach i w formach określonych w ustawie o samorządzie województwa."; 8) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Do wnoszenia wkładów oraz obejmowania udziałów i akcji, nabywania i zbywania praw z udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, z wyłączeniem art. 310, oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem przepisów ustaw: o samorządzie terytorialnym, o samorządzie powiatowym i o samorządzie województwa. 2. W jednoosobowych spółkach jednostek samorządu terytorialnego funkcję zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia) pełnią zarządy tych jednostek samorządu terytorialnego."; 9) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, oraz jego zmiany obowiązują na obszarze jednostek samorządu terytorialnego po zatwierdzeniu przez zarządy tych jednostek."; 10) w art. 18: a) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Tryb wyboru członków rady nadzorczej przez pracowników spółki może określać jej statut albo regulamin uchwalony w sposób określony w tym statucie.", b) w ust. 6 na końcu zdania pierwszego dodaje się wyrazy " , z wyjątkiem przypadków określonych w art. 52 Kodeksu pracy"; 11) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, zdecydować o likwidacji zakładu budżetowego w celu zawiązania spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez wniesienie na pokrycie kapitału spółki wkładu w postaci mienia zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji. 2. Czynności związane z likwidacją zakładu budżetowego, w celu, o którym mowa w ust. 1, wykonuje zarząd jednostki samorządu terytorialnego." Art. 119. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 286 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Organy administracji publicznej oraz inne państwowe i gminne, powiatowe oraz wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać i nieodpłatnie udzielać organom celnym pomocy technicznej przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie."; 2) w art. 287 w § 1 i 2 wyrazy "administracji państwowej" zastępuje się wyrazami "administracji publicznej". Art. 120. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) w art. 27 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazami "właściwego organu administracji rządowej lub samorządowej". Art. 121. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 252 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) w art. 19 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 122. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 253 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) w art. 20 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 123. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254 i z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej."; 2) użyty w art. 23 i w art. 36 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbie wyraz "gmina" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego". Art. 124. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) zaopatrzenie w ciepło, energię elektryczną, paliwa gazowe - procesy związane z dostarczaniem ciepła, energii elektrycznej, paliw gazowych do odbiorców," b) pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) przedsiębiorstwo energetyczne - podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi," c) po pkt 21 dodaje się pkt 22 w brzmieniu: "22) finansowanie oświetlenia - finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania."; 2) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Samorząd województwa uczestniczy w planowaniu zaopatrzenia w energię i paliwa na obszarze województwa. 2. Wojewoda bada zgodność planów zaopatrzenia w energię i paliwa z polityką energetyczną państwa oraz z obowiązującymi przepisami."; 3) w art. 18: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "energię elektryczną i ciepło" zastępuje się wyrazami "energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe", b) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy," - po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg, znajdujących się na terenie gminy, dla których gmina jest zarządcą.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Środki na finansowanie oświetlenia dróg publicznych, dla których gmina nie jest zarządcą, pokrywane są z budżetu państwa."; 4) użyty w art. 18 ust. 1 pkt 1, w art. 19 ust. 1 i w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz w ust. 7 i 8 w różnych przypadkach wyraz "ciepło" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "ciepło, energia elektryczna i paliwa gazowe"; 5) w art. 19: a) w ust. 3: - w pkt 2 wyrazy "przez odbiorców i użytkowników" skreśla się, - w pkt 3 wyrazy "zasobów energii" zastępuje się wyrazami "zasobów paliw i energii", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przedsiębiorstwa energetyczne udostępniają nieodpłatnie zarządowi gminy plany, o których mowa w art. 16 ust. 1, w zakresie dotyczącym terenu tej gminy oraz propozycje niezbędne do opracowania projektu założeń.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Projekt założeń podlega opiniowaniu przez samorząd województwa w zakresie koordynacji współpracy z innymi gminami oraz przez wojewodę w zakresie zgodności z założeniami polityki energetycznej państwa."; 6) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. W przypadku gdy plany przedsiębiorstw energetycznych nie zapewniają realizacji założeń, o których mowa w art. 19 ust. 8, zarząd gminy opracowuje projekt planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, dla obszaru gminy lub jej części. Projekt planu opracowywany jest na podstawie uchwalonych przez radę tej gminy założeń i winien być z nim zgodny. 2. Projekt planu, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) propozycje w zakresie rozwoju i modernizacji poszczególnych systemów zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, wraz z uzasadnieniem ekonomicznym, 2) harmonogram realizacji zadań, 3) przewidywane koszty realizacji proponowanych przedsięwzięć oraz źródło ich finansowania. 3. Zarząd gminy przedstawia wojewodzie projekt planu, o którym mowa w ust. 1, celem stwierdzenia zgodności z założeniami, o których mowa w art. 19. 4. Rada gminy uchwala plan zaopatrzenia, o którym mowa w ust. 1. 5. W celu realizacji planu, o którym mowa w ust. 3, gmina może zawierać umowy z przedsiębiorstwami energetycznymi. 6. W przypadku gdy nie jest możliwa realizacja planu na podstawie umów, rada gminy - dla zapewnienia zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe - może wskazać w drodze uchwały tę część planu, z którą prowadzone na obszarze gminy działania muszą być zgodne."; 7) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. W skład Urzędu Regulacji Energetyki wchodzą Oddział Centralny w Warszawie oraz następujące oddziały terenowe: 1) północno-zachodni z siedzibą w Szczecinie, 2) północny z siedzibą w Gdańsku, 3) zachodni z siedzibą w Poznaniu, 4) wschodni z siedzibą w Lublinie, 5) środkowozachodni z siedzibą w Łodzi, 6) południowo-zachodni z siedzibą we Wrocławiu, 7) południowy z siedzibą w Katowicach, 8) południowo-wschodni z siedzibą w Krakowie. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zasięg terytorialny i właściwość rzeczową z uwzględnieniem granic powiatów. 3. Dyrektorzy oddziałów URE są powoływani i odwoływani przez Prezesa URE."; 8) w art. 23: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do załatwiania spraw, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, niezbędna jest opinia właściwego miejscowo zarządu województwa.", b) w ust. 4 wyraz "wojewodę" zastępuje się wyrazami "zarząd województwa"; 9) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W skład Rady wchodzi 9 członków powoływanych i odwoływanych przez Prezesa Rady Ministrów spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe organizacje środowisk energetycznych, ogólnokrajowe organizacje samorządu terytorialnego oraz ogólnokrajowe organizacje, dla których ochrona konsumentów stanowi zadanie statutowe."; 10) w art. 56 w ust. 1 pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) realizuje działania niezgodne z częścią planu, o której mowa w art. 20 ust. 6." Art. 125. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 po wyrazach "administracji rządowej i" dodaje się wyraz "jednostek"; 2) w art. 5 w ust. 4 skreśla się wyrazy "naczelnych i"; 3) w art. 6 po pkt 26 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 27 w brzmieniu: "27) starosta - także przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu."; 4) w art. 9: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organy wymienione w ust. 1, każdy w zakresie swojego działania, są obowiązane prowadzić działalność wychowawczą i zapobiegawczą polegającą na: 1) promocji zdrowego stylu życia, 2) tworzeniu placówek prowadzących działalność zapobiegawczą w środowiskach zagrożonych uzależnieniem, 3) wspieraniu działań ogólnokrajowych i lokalnych, o których mowa w art. 3 ust. 3, oraz innych inicjatyw społecznych."; b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Zadania, o których mowa w ust. 1 i 2, są wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego jako zadania własne. Zadania, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są finansowane z budżetu państwa w ramach dotacji celowej na zadania własne realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego. 4. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe formy działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem."; 5) skreśla się art. 10; 6) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Leczenie i rehabilitację osoby uzależnionej prowadzi zakład opieki zdrowotnej lub lekarz wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską. 2. Rehabilitację osoby uzależnionej mogą prowadzić także osoby posiadające specjalistyczne wyższe wykształcenie niemedyczne. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie powinien spełniać podmiot realizujący zadania, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz specjalności lekarskich oraz zawodów niemedycznych mogących realizować działalność, o której mowa w ust. 1 i 2. 5. Readaptację osób uzależnionych mogą prowadzić podmioty wymienione w ust. 1 i 2 oraz w art. 3 ust. 3. 6. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, 2 i 5, są udzielane przez zakład opieki zdrowotnej osobie uzależnionej niezależnie od jej stałego miejsca zamieszkania w kraju. Za świadczenia te od wymienionej osoby nie pobiera się opłat."; 7) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Leczenie substytucyjne może prowadzić wyłącznie publiczny zakład opieki zdrowotnej po uzyskaniu zezwolenia wojewody działającego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia."; 8) użyte w art. 23 w ust. 1 i 2, w art. 24 w ust. 1 i w art. 25 w ust. 2 i 3 wyrazy "Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się wyrazami "Głównego Inspektora Farmaceutycznego"; 9) w art. 33: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wojewoda, działając w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, ogólną powierzchnię przeznaczoną corocznie pod uprawy maku lub konopi włóknistych oraz rejonizację tych upraw.", b) skreśla się ust. 3. Art. 126. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy, w art. 1, w art. 2 w pkt 4, w art. 4, w art. 19 w ust. 1 w pkt 1 i 6 i w ust. 3, w art. 21, w art. 25 w ust. 1, w tytule rozdziału 6, w art. 34 w ust. 1 i 2, w art. 35, w art. 41 w ust. 1 i 2, w art. 43 w ust. 1, w art. 44 w ust. 1 i 2, w art. 45 w ust. 2, w art. 47, w art. 48 w ust. 3 i 4, w art. 49 w ust. 1, w art. 50 w ust. 1 i 2 oraz w art. 51 w ust. 2 w pkt 1, 5 i 10 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowa Inspekcja Weterynaryjna" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Inspekcja Weterynaryjna"; 2) w art. 5 w ust. 1 i 2, w art. 6 w ust. 1 i 2, w art. 7 w ust. 6, w art. 8 w ust. 2, w art. 11 w ust. 1-3, w art. 13, w art. 15 w ust. 3, w art. 17 w ust. 3, w art. 19 w ust. 2 i 4, w art. 22, w art. 25 w ust. 3 i 5, w art. 26 w ust. 1 i 2, w art. 29 w ust. 3, w art. 30 w ust. 1, w art. 31 w ust. 1 i 2, w art. 46 oraz w art. 51 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "rejonowy lekarz weterynarii" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "powiatowy lekarz weterynarii"; 3) w art. 34: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Głównego Lekarza Weterynarii, który jest centralnym organem administracji rządowej, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa.", b) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Zastępcę Głównego Lekarza Weterynarii powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii. 5. Główny Lekarz Weterynarii kieruje Inspekcją Weterynaryjną przy pomocy Głównego Inspektoratu Weterynarii. 6. Organizację Głównego Inspektoratu Weterynarii określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa."; 4) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. 1. Zadania Inspekcji Weterynaryjnej określone w art. 35 wykonują następujące organy: 1) Główny Lekarz Weterynarii, 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego lekarza weterynarii jako kierownika wojewódzkiej inspekcji weterynaryjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, 3) powiatowy lekarz weterynarii, jako kierownik powiatowej inspekcji weterynaryjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji powiatowej, 4) graniczny lekarz weterynarii. 2. Wojewódzki lekarz weterynarii wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Weterynaryjnej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. Wojewódzki lekarz weterynarii może, za zgodą wojewody, powierzyć powiatowemu lekarzowi weterynarii, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu swojej właściwości, w tym również wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych. 4. Funkcje organów Inspekcji Weterynaryjnej mogą pełnić wyłącznie osoby będące lekarzami weterynarii, posiadające prawo wykonywania zawodu. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, siedziby oraz terytorialny zakres działania granicznych lekarzy weterynarii."; 5) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. 1. Wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii. 2. Zastępcę wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii. 3. Powiatowego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje starosta na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii lub za jego zgodą. 4. Zastępcę powiatowego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje starosta na wniosek powiatowego lekarza weterynarii. 5. Granicznego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii."; 6) w art. 38: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wojewódzki, powiatowy i graniczny lekarz weterynarii kieruje odpowiednio: wojewódzkim, powiatowym i granicznym inspektoratem weterynarii.", b) skreśla się ust. 2 i 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji inspektoratów weterynarii."; 7) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest powiatowy lub graniczny lekarz weterynarii. 2. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego są: 1) w stosunku do powiatowego lub granicznego lekarza weterynarii - wojewódzki lekarz weterynarii, 2) w stosunku do wojewódzkiego lekarza weterynarii - Główny Lekarz Weterynarii."; 8) dodaje się art. 39a-39c w brzmieniu: "Art. 39a. 1. Główny Lekarz Weterynarii ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji Weterynaryjnej lub - w przypadkach zaistnienia zagrożenia dla bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego - szczegółowe zasady postępowania inspektorów, a także zasady współdziałania z innymi inspekcjami i organami administracji publicznej oraz kontroli państwowej. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii w stosunku do powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii, którym wojewódzki lekarz weterynarii może również wydawać polecenia dotyczące podjęcia konkretnych czynności w całym zakresie ich działania. 3. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego lekarza weterynarii o stanie bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego na obszarze powiatu lub województwa. Na żądanie właściwej rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy lekarz weterynarii obowiązany jest składać w każdym czasie. 4. W związku z informacją, o której mowa w ust. 3, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego lekarza weterynarii, w celu zapewnienia na danym obszarze należytego stanu bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego. 5. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego starosta, wójt (burmistrz, prezydent miasta) może wydać właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. 6. Uchwała podjęta na podstawie ust. 4 lub polecenie wydane na podstawie ust. 5 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Weterynaryjnej; powinny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi. 7. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 4-6. Art. 39b. 1. Starosta, wójt (burmistrz, prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 39a ust. 5. 2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie. 3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Właściwy powiatowy lekarz weterynarii natychmiast przedkłada sprawę wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo. 4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda. Art. 39c. W sprawach należących do właściwości powiatowego lekarza weterynarii, w których przedmiot kontroli znajduje się we władaniu powiatu lub w których stroną są organy powiatu albo jednostki organizacyjne im podlegające, uprawnienia organu pierwszej instancji przejmuje wojewódzki lekarz weterynarii."; 9) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Organy Inspekcji Weterynaryjnej przy wykonywaniu swoich zadań są obowiązane współpracować z właściwymi organami Inspekcji Sanitarnej i organami jednostek samorządu terytorialnego." Art. 127. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) w ust. 1 wyrazy "autostradach i drogach ekspresowych" zastępuje się wyrazami "drogach krajowych", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister właściwy do spraw transportu, sprawując nadzór nad zarządzaniem ruchem na drogach publicznych, może nakazać zmianę organizacji ruchu ze względu na ważny interes ogólnospołeczny lub konieczność zapewnienia ruchu tranzytowego.", c) w ust. 2 wyrazy "autostradach i drogach ekspresowych wojewodzie" zastępuje się wyrazami "drogach krajowych marszałkowi województwa". d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Marszałek województwa zarządza ruchem na drogach wojewódzkich.", e) dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Starosta zarządza ruchem na drogach powiatowych i gminnych. 3b. Drogami krajowymi, wojewódzkimi, powiatowymi i gminnymi są drogi publiczne określone zgodnie z przepisami o drogach publicznych."; 2) w art. 37 w ust. 5 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Rada powiatu"; 3) w art. 61 ust. 12 otrzymuje brzmienie: "12. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 11, wydaje na przejazd: 1) w granicach państwa - zarządca drogi właściwy ze względu na miejsce rozpoczęcia przejazdu, 2) którego trasa przekracza granice państwa - Generalny Dyrektor Dróg Publicznych lub upoważniona przez niego państwowa jednostka organizacyjna."; 4) w art. 65 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Zawody sportowe, rajdy, wyścigi, zgromadzenia i inne imprezy, które powodują utrudnienie ruchu lub wymagają korzystania z drogi w sposób szczególny, mogą odbywać się pod warunkiem uzyskania zezwolenia. Zezwolenie wydaje organ zarządzający ruchem na drodze, właściwy ze względu na miejsce rozpoczęcia imprezy. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się: 1) w przypadku imprezy mającej się odbyć na drodze krajowej - po zasięgnięciu opinii Komendanta Głównego Policji, 2) w przypadku imprezy mającej się odbyć na drodze innej niż krajowa - po zasięgnięciu opinii wojewodów właściwych ze względu na miejsce odbywania się imprezy. 3. W zakresie określonym w ust. 2 pkt 2, organ wydający zezwolenie działa po zasięgnięciu opinii komendanta wojewódzkiego Policji."; 5) w art. 67 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada powiatu może wprowadzić obowiązek wyposażenia pojazdów zaprzęgowych w hamulec uruchamiany z miejsca zajmowanego przez kierującego."; 6) użyte w art. 73 ust. 1 i 2, art. 74 ust. 1, art. 75 ust. 1, art. 77 ust. 3, art. 78 ust. 2 i 3, art. 81 ust. 8 pkt 1, art. 89 ust. 2 i 3, art. 93 ust. 2, art. 97 ust. 1, art. 98 ust. 1, art. 102, art. 103 ust. 1, art. 104 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107 ust. 1, art. 108 ust. 1, art. 109 ust. 2 pkt 3, art. 114 pkt 1, art. 122 ust. 1 pkt 4, art. 136 ust. 1, art. 137 ust. 2, art. 138 ust. 1 i art. 140 ust. 1 i 2 w różnych przypadkach wyrazy "kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "starosta"; 7) użyty w art. 83 ust. 1, art. 84 ust. 1-4, 6 i 7, art. 86 ust. 2 pkt 7, art. 105 ust. 2 pkt 4, art. 109 ust. 2 pkt 2 i art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. b) w różnych przypadkach wyraz "wojewoda" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "starosta"; 8) w art. 89 w ust. 5 wyraz "wojewodę" zastępuje się wyrazami "marszałka województwa"; 9) w art. 109 w ust. 3 wyrazy "powyżej 100 tys. mieszkańców" zastępuje się wyrazami "na prawach powiatu"; 10) użyty w art. 116 ust. 1 i 3, art. 118 ust. 2 i 3 i art. 120 ust. 1 w różnych przypadkach wyraz "wojewoda" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "zarząd województwa"; 11) użyte w art. 124 w ust. 2 i 5 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "wojewoda"; 12) skreśla się art. 144. Art. 128. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 82: a) w ust. 5 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego osiedlenia się", b) ust. 6 skreśla się; 2) art. 97 otrzymuje brzmienie: "Art. 97. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, formy i tryb udzielania ze środków budżetu państwa, przez organy administracji publicznej, osobom przybywającym do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy repatriacyjnej, pomocy, o której mowa w art. 10 ust. 4. 2. Tryb udzielania pomocy przez organy jednostek samorządu terytorialnego określają ich organy stanowiące." Art. 129. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 w ust. 4 wyrazy "Organy państwowe lub organy samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "Organy administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego"; 2) w art. 10: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Utworzenie, zniesienie i łączenie państwowej uczelni zawodowej następuje na wniosek: 1) ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, 2) sejmiku województwa, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, zaopiniowany przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego i Komisję Akredytacyjną Wyższego Szkolnictwa Zawodowego.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przekształcenia państwowej uczelni zawodowej, z zastrzeżeniem ust. 4a, dokonuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w drodze rozporządzenia.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przekształcenia państwowej uczelni zawodowej utworzonej w trybie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, dokonuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek sejmiku województwa albo z własnej inicjatywy za zgodą sejmiku województwa."; 3) w art. 16: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Statut nowo utworzonej, w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1, państwowej uczelni zawodowej nadaje, na okres jednego roku, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Statut nowo utworzonej, w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2, państwowej uczelni zawodowej nadaje, na okres jednego roku, sejmik województwa po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego."; 4) w art. 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pierwszego rektora nowo utworzonej, w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1, państwowej uczelni zawodowej powołuje, na okres jednego roku, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Pierwszego rektora nowo utworzonej, w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2, państwowej uczelni zawodowej powołuje, na okres jednego roku, sejmik województwa w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego."; 5) w art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku zniesienia państwowej uczelni zawodowej jej majątek, po zaspokojeniu wierzytelności, staje się: 1) własnością Skarbu Państwa, jeżeli uczelnia powstała w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1, przeznaczenie majątku stającego się własnością Skarbu Państwa określa rozporządzenie o zniesieniu uczelni, 2) własnością województwa, jeżeli uczelnia powstała w trybie, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2."; 6) w art. 22 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "gminy lub związków gmin" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków,"; 7) w art. 23: a) w ust. 1 po wyrazie "zawodowa" dodaje się wyrazy "utworzona na wniosek ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Państwowa uczelnia zawodowa utworzona na wniosek sejmiku województwa otrzymuje z budżetu województwa dotacje na cele, o których mowa w ust. 1. 1b. Środki, o których mowa w ust. 1a, przeznaczone na cele określone w ust. 1, budżet województwa otrzymuje z budżetu państwa, według zasad naliczania określonych w odrębnej ustawie."; 8) w art. 59: a) w ust. 3 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego", a wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw pracy", b) w ust. 4 po wyrazach "pkt 1 i 2" dodaje się wyrazy "oraz ust. 1a". Art. 130. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 w ust. 7 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 2) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizatorami bibliotek są: 1) ministrowie i kierownicy urzędów centralnych, 2) jednostki samorządu terytorialnego."; 3) w art. 11 w ust. 4 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 4) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Bibliotekami publicznymi są, zorganizowane w formie instytucji kultury, Biblioteka Narodowa oraz biblioteki jednostek samorządu terytorialnego."; 5) art. 19 i 20 otrzymują brzmienie: "Art. 19. 1. Biblioteki publiczne są organizowane w sposób zapewniający mieszkańcom dogodny dostęp do materiałów bibliotecznych i informacji. 2. Gmina organizuje i prowadzi co najmniej jedną gminną bibliotekę publiczną, wraz z odpowiednią liczbą filii i oddziałów oraz punktów bibliotecznych. 3. Powiat organizuje i prowadzi co najmniej jedną powiatową bibliotekę publiczną. Zadania powiatowej biblioteki publicznej może wykonywać, na podstawie porozumienia, wojewódzka lub gminna biblioteka publiczna działająca i mająca swoją siedzibę na obszarze powiatu. 4. Samorząd województwa organizuje i prowadzi co najmniej jedną wojewódzką bibliotekę publiczną. 5. Biblioteki samorządowe mogą zawierać, za zgodą organizatora, porozumienia z innymi bibliotekami i instytucjami w sprawie wspólnego prowadzenia obsługi bibliotecznej określonych obszarów i środowisk. Art. 20. 1. Do zadań wojewódzkiej biblioteki publicznej należy: 1) gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie materiałów bibliotecznych służących obsłudze potrzeb informacyjnych, edukacyjnych i samokształceniowych, zwłaszcza dotyczących wiedzy o własnym regionie oraz dokumentujących jego dorobek kulturalny, naukowy i gospodarczy, 2) pełnienie funkcji ośrodka informacji biblioteczno-bibliograficznego, organizowanie obiegu wypożyczeń międzybibliotecznych, opracowywanie i publikowanie bibliografii regionalnych, a także innych materiałów informacyjnych o charakterze regionalnym, 3) badanie stanu i stopnia zaspokajania potrzeb użytkowników, analizowanie stanu, organizacji i rozmieszczenia bibliotek oraz formułowanie i przedstawianie organizatorom propozycji zmian w tym zakresie, 4) udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno-metodycznej i szkoleniowej, 5) sprawowanie nadzoru merytorycznego w zakresie realizacji przez powiatowe i gminne biblioteki publiczne zadań określonych w art. 27 ust. 5. 2. Biblioteka publiczna, której organizatorem jest powiat lub miasto na prawach powiatu, działająca w mieście będącym siedzibą samorządu województwa, może wykonywać zadania, o których mowa w ust. 1, na podstawie porozumienia zarządu województwa z zarządem powiatu lub miasta na prawach powiatu. Porozumienie w szczególności określa wielkość środków finansowych, które wnoszą strony porozumienia, niezbędnych do prowadzenia działalności przez bibliotekę."; 6) dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. 1. Powiatowa biblioteka publiczna realizuje odpowiednio zadania określone w art. 20 w ust. 1 w pkt 1, 2, 4 i 5 oraz współdziała z wojewódzką biblioteką publiczną. 2. Biblioteka publiczna, której organizatorem jest gmina działająca w mieście będącym siedzibą samorządu powiatowego, może wykonywać zadania, o których mowa w ust. 1, na podstawie porozumienia zarządu powiatu z zarządem gminy. Porozumienie powinno zawierać ustalenia określone w art. 20 ust. 2." Art. 131. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Zezwolenie na wytwarzanie odpadów niebezpiecznych lub odpadów innych niż niebezpieczne w ilości powyżej jednego tysiąca ton rocznie, z wyłączeniem odpadów komunalnych, wydaje starosta, po zasięgnięciu opinii wójta, burmistrza lub prezydenta miasta oraz państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, z zastrzeżeniem ust. 6. 2. Kopię wydanego zezwolenia starosta przekazuje do wiadomości zarządowi województwa oraz właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.", b) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 6.", c) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób postępowania z odpadami, o których mowa w ust. 3 i 4, dla wytwarzających te odpady, którzy budują lub utrzymują obiekt zaliczany, na podstawie odrębnych przepisów, do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, wydaje lub uzgadnia wojewoda, z zachowaniem trybu, o którym mowa w ust. 1 i 3. 7. Kopie zezwolenia lub uzgodnienia, o którym mowa w ust. 6, wojewoda przekazuje do wiadomości właściwemu zarządowi województwa oraz staroście, wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta."; 2) w art. 9 w ust. 1 w zdaniu wstępnym po wyrazach "o którym mowa w art. 8 ust. 1" dodaje się wyrazy "i 6"; 3) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "o którym mowa w art. 8 ust. 3 i 4" zastępuje się wyrazami "o którym mowa w art. 8 ust. 3, 4 i 6"; 4) w art. 11: a) w ust. 3 w zdaniu drugim wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "starosta", kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3a.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, dla odbiorców odpadów niebezpiecznych, którzy budują lub utrzymują obiekt zaliczany, na podstawie odrębnych przepisów, do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, wydaje wojewoda, z zachowaniem trybu, o którym mowa w ust. 3.", c) w ust. 6 po wyrazach "ust. 3" dodaje się wyrazy "i ust. 3a", a wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "organ wydający zezwolenie", d) w ust. 7 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazami "organ wydający zezwolenie"; 5) w art. 12: a) w ust. 1 i 2 po wyrazach "w art. 8 ust. 1" dodaje się wyraz "i ust. 6", a po wyrazach "w art. 11 ust. 3" dodaje się wyrazy "i ust. 3a", b) w ust. 3 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Organ wydający zezwolenie"; 6) w art. 15 wyraz "Wojewoda" zastępuje się wyrazami "Organ wydający zezwolenie" oraz po wyrazach "art. 8 ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 6"; 7) w art. 21 w ust. 6 w zdaniu wstępnym po wyrazach "umieszczanie ich przez wytwarzającego" dodaje się wyrazy "lub odbiorcę", a w pkt 1 tego ustępu po wyrazach "przeznaczonych do wykorzystywania" dodaje się wyrazy "lub unieszkodliwiania, z wyjątkiem składowania"; 8) w art. 23 w ust. 3 wyraz "wojewody" zastępuje się wyrazem "starosty"; 9) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, wytwarzający odpady wnosi na rachunek redystrybucyjny urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce składowania odpadów."; 10) w art. 29: a) wyraz "wojewodzie" zastępuje się wyrazem "marszałkowi województwa", a dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Wytwarzający odpady pochodzące z obiektów zaliczonych na podstawie odrębnych przepisów do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi jest zobowiązany do składania wojewodzie informacji, o której mowa w ust. 1."; 11) w art. 33: a) w ust. 1 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "zarząd województwa", b) w ust. 2 wyraz "wojewoda" zastępuje się wyrazem "zarząd województwa", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W przypadkach gdy wytwarzający odpady buduje lub utrzymuje obiekt zaliczany na podstawie odrębnych przepisów do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, organem właściwym do wydania decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, jest wojewoda." Art. 132. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 3 w pkt 2 skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzkie"; 2) w art. 10: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzkim", b) w ust. 3 wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia"; 3) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Samorząd województwa tworzy i utrzymuje wojewódzki ośrodek medycyny pracy."; 4) skreśla się art. 16; 5) w art. 17: a) w ust. 1: - skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzkiego", - w pkt 7 skreśla się wyraz "wojewodom", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzki"; 6) w art. 18 w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzkiego"; 7) w art. 19 skreśla się wyrazy "lub międzywojewódzkiego"; 8) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw zdrowia zleca kontrolę jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych w wojewódzkich ośrodkach medycyny pracy oraz kontrolę realizacji zadań, o których mowa w art. 17 ust. 1, jednostkom badawczo-rozwojowym w dziedzinie medycyny pracy"; 9) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Ze środków pochodzących z dotacji celowej na zadania własne samorządu województwa finansuje się: 1) zadania służby medycyny pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d)-f) oraz pkt 3 i 4, 2) zadania służby medycyny pracy, wykonywane zgodnie z art. 6 ust. 3, 3) profilaktyczną opiekę zdrowotną sprawowaną w odniesieniu do osób świadczących pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w zakładach karnych, przebywania w aresztach śledczych lub wykonujących pracę w ramach kary ograniczenia wolności, jeżeli obowiązek objęcia opieką profilaktyczną nie spoczywa na pracodawcy. 2. Ze środków budżetu województw finansuje się: 1) działalność wojewódzkich ośrodków medycyny pracy, 2) działalność profilaktyczną wynikającą z programów prozdrowotnych dotyczących zapobiegania i zwalczania określonych chorób oraz programów promocji zdrowia ustalanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia lub samorządy województw, 3) okresowe badania lekarskie realizowane w trybie art. 229 § 5 Kodeksu pracy w przypadku, kiedy podmiot, który zatrudniał pracownika, uległ likwidacji." Art. 133. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "Art. 5. 1. Linie kolejowe dzielą się na: 1) linie o znaczeniu państwowym, 2) linie o znaczeniu wojewódzkim, 3) pozostałe linie. 2. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii zarządu kolei wykaz linii kolejowych, które ze względów gospodarczych, społecznych, obronnych lub ekologicznych mają znaczenie państwowe. 3. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii zarządu kolei oraz właściwego sejmiku województwa, wykaz linii kolejowych o znaczeniu wojewódzkim. Art. 6. 1. Likwidacji linii kolejowej lub jej części dokonuje zarząd kolei, po uprzednim zawieszeniu przewozów co najmniej przez sześć miesięcy i po uzyskaniu opinii sejmiku województwa i rad powiatów, na terenie których przebiega ta linia, w przypadku zaś odcinka linii kolejowej przebiegającego wyłącznie na terenie jednego powiatu - po uzyskaniu opinii rady tego powiatu, na zasadach określonych przepisami prawa przewozowego. 2. Jeśli w procesie opiniowania wniosku o likwidację linii kolejowej, organ, o którym mowa w ust. 1, wystąpi z wnioskiem do zarządu kolei o przejęcie likwidowanej linii, zarząd kolei przekazuje ją nieodpłatnie. 3. Opinia, o której mowa w ust. 1, wydawana jest w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. 4. Koszty likwidacji linii kolejowych są finansowane z budżetu państwa."; 2) dodaje się art. 6a w brzmieniu: "6a. Grunty zajęte pod linie kolejowe są zwolnione od opłat z tytułu użytkowania wieczystego."; 3) w art. 21: a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Inwestycje oraz koszty utrzymania linii kolejowych o znaczeniu wojewódzkim mogą być finansowane z budżetu samorządu województwa.", b) w ust. 5 wyrazy "o lokalnym znaczeniu" zastępuje się wyrazami " , o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3," c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Inwestycje, o których mowa w ust. 1, 1a i 5, mogą być dofinansowane z innych źródeł."; 4) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Przewoźnicy kolejowi wykonujący przewozy pasażerskie na obszarze kraju otrzymują z budżetu państwa dotację przedmiotową na wyrównanie utraconych przychodów z tytułu obowiązujących ustawowych ulg w krajowych przewozach pasażerskich, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa."; 5) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji na działalność gospodarczą polegającą na: 1) zarządzaniu liniami kolejowymi, 2) wykonywaniu przewozów kolejowych, jest minister właściwy do spraw transportu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji na działalność gospodarczą prowadzoną wyłącznie na obszarze jednego województwa, a polegającą na: 1) zarządzaniu liniami kolejowymi, 2) wykonywaniu przewozów kolejowych, jest właściwy wojewoda."; 6) w art. 39 na końcu dodaje się wyrazy "lub wojewodę"; 7) w art. 43 w ust. 1 i w art. 45 wyrazy "rejonowy organ rządowej administracji ogólnej" zastępuje się wyrazem "starosta". Art. 134. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24 w ust. 2 wyrazy "komunalnych osób prawnych" zastępuje się wyrazami "gminnych, powiatowych lub wojewódzkich osób prawnych"; 2) w art. 25 w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) od jednostek samorządu terytorialnego, ich związków i gminnych, powiatowych lub wojewódzkich osób prawnych, 4) od państwowych jednostek organizacyjnych, a także podmiotów gospodarczych z udziałem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ich związków i gminnych, powiatowych lub wojewódzkich osób prawnych." Art. 135. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 123, poz. 774) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 23: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Starosta, po zasięgnięciu opinii właściwej izby rolniczej, wydaje na wniosek hodowcy, na czas określony, decyzję o dopuszczeniu reproduktora do rozrodu naturalnego.", b) w ust. 3 wyrazy "Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 2) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Prowadzenie działalności w zakresie pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia wymaga zezwolenia. 2. Zezwolenie na prowadzenie działalności określonej w ust. 1 wydaje wojewoda, jeżeli podmiot: 1) wskaże miejsce i zasięg terytorialny wykonywania działalności objętej zezwoleniem, 2) spełnia warunki weterynaryjne określone w odrębnych przepisach, 3) przedstawi, odrębnie dla każdego gatunku i rasy zwierząt, program oceny i selekcji reproduktorów, pozytywnie zaopiniowany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje opinię, o której mowa w ust. 2 pkt 3, biorąc pod uwagę stanowisko związku hodowców lub innego podmiotu prowadzącego księgę lub rejestr podmiotów prowadzących ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej oraz właściwych jednostek naukowo-badawczych."; 3) w art. 30 po wyrazach "z naruszeniem przepisów" dodaje się wyrazy "dotyczących działalności, na którą zostało wydane zezwolenie". Art. 136. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. Nr 111, poz. 724) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zarząd województwa przygotowuje i wykonuje program upowszechniania znajomości przepisów ustawy wśród rolników przez wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego.", b) skreśla się ust. 4; 2) w art. 13 w ust. 1 wyrazy "Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 3) w art. 19 w ust. 4 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "starosty"; 4) w art. 22 w ust. 1 wyrazy "Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazem "wojewody"; 5) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wojewoda, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki, czas i sposoby zwalczania zwierząt, o których mowa w ust. 1."; 6) w art. 29 w ust. 2 wyrazy "Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazami "wojewódzkiego lekarza weterynarii". Art. 137. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyty w art. 1 w pkt 1, w art. 4 w pkt 4, w art. 6 w pkt 4, w tytule działu II, w art. 12, w art. 13 w ust. 4 w pkt 2, w art. 15 w ust. 1, w art. 16 w ust. 1, w art. 23 w ust. 1 w pkt 6, w art. 26 w ust. 1, w art. 34 w ust. 3, w art. 68 w ust. 1 w pkt 5, w art. 70 w ust. 2, w art. 113 w ust. 1 i 3, w art. 114 w ust. 2, w art. 115 w ust. 1 i 4, w art. 116 w ust. 1 w pkt 8, w art. 121 w ust. 1 i 2, w art. 124 w ust. 2, w art. 128 w ust. 3, w art. 140 w ust. 1, w art. 143 w ust. 1, w art. 189 w ust. 1 i 2, w art. 218 w ust. 1 oraz w art. 219 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego"; 2) w art. 4: a) w pkt 2 wyrazy "lub własność gminy," zastępuje się wyrazami " , gminy, powiatu lub województwa", b) w pkt 9 wyrazy "kierownika urzędu rejonowego w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i zarząd gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy" zastępuje się wyrazami "starostę, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz zarząd gminy, zarząd powiatu i zarząd województwa w odniesieniu do nieruchomości stanowiących odpowiednio własność gminy, powiatu i samorządu województwa", c) dodaje się pkt 9a-9d w brzmieniu: "9a) samorządowej osobie prawnej - należy przez to rozumieć osoby prawne powoływane lub tworzone przez organy jednostek samorządu terytorialnego, 9b) jednostce samorządu terytorialnego - należy przez to rozumieć gminę, powiat lub samorząd województwa, 9c) właściwym urzędzie - należy przez to rozumieć starostwo powiatowe, w którym wykonywane są zadania z zakresu administracji rządowej dotyczące gospodarki nieruchomościami Skarbu Państwa, albo odpowiednio urząd gminy, starostwo powiatowe lub urząd marszałkowski, w których prowadzone są sprawy gospodarki nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego, 9d) radzie lub sejmiku - należy przez to rozumieć radę gminy lub radę powiatu oraz sejmik województwa," d) w pkt 10 wyraz "komunalną" zastępuje się wyrazem "samorządową"; 3) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. Od decyzji wydanych przez starostę, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa przysługuje stronie odwołanie do wojewody."; 4) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się do nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, z wyłączeniem nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej. Wyłączenie nie dotyczy art. 13 ust. 4 oraz art. 67 ust. 1. 2. Przepisy dotyczące jednostek samorządu terytorialnego stosuje się odpowiednio do związków tych jednostek."; 5) w art. 11 wyrazy "kierownik urzędu rejonowego, a organem reprezentującym w tych sprawach gminę jest zarząd gminy" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich zarządy"; 6) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nieruchomość może być, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 1, przedmiotem darowizny na cele publiczne, a także przedmiotem darowizny dokonywanej między Skarbem Państwa i jednostką samorządu terytorialnego, a także między tymi jednostkami. Darowizny nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa dokonuje starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, za zgodą wojewody, a nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego jej zarząd - za zgodą swojej rady lub sejmiku. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel, darowizna może być odwołana."; 7) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być sprzedawane jednostkom samorządu terytorialne go za cenę obniżoną lub oddawane nieodpłatnie tym jednostkom w użytkowanie wieczyste. Nieruchomości stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego mogą być sprzedawane Skarbowi Państwa lub innym jednostkom samorządu terytorialnego za cenę obniżoną albo oddawane im nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste. 2. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz jednostek samorządu terytorialnego ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz Skarbu Państwa lub innych jednostek samorządu terytorialnego ograniczonymi prawami rzeczowymi. 3. Nieruchomości mogą być przedmiotem zamiany między Skarbem Państwa a jednostkami samorządu terytorialnego oraz między tymi jednostkami, bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości. 4. Przepis ust. 3 stosuje się również w razie zamiany własności nieruchomości na prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego na własność, a także zamiany praw użytkowania wieczystego dokonywanego między Skarbem Państwa a jednostkami samorządu terytorialnego oraz między tymi jednostkami. 5. Zawarcie umów w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, wymaga uprzedniej zgody wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo zgody odpowiednio rady lub sejmiku w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego."; 8) w art. 16: a) w ust. 1 wyraz "komunalna" zastępuje się wyrazem "samorządowa", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem własności lub użytkowania wieczystego samorządowej osoby prawnej zrzeczenie się wymaga zgody zarządu właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Z chwilą zrzeczenia się nieruchomość staje się przedmiotem własności albo przedmiotem użytkowania wieczystego tej jednostki samorządu terytorialnego."; 9) w art. 17: a) w ust. 1 wyrazy "a komunalne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - na własność gminy" zastępuje się wyrazami "a samorządowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - na własność odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego", b) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Przepis ten stosuje się również w przypadku nabycia przez samorządową jednostkę organizacyjną prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego."; 10) w art. 20 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) powiatowe zasoby nieruchomości, 4) wojewódzkie zasoby nieruchomości."; 11) w art. 21 w pkt 1 skreśla się wyrazy "przez kierownika urzędu rejonowego"; 12) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Nieruchomości stanowiące odpowiednio zasób nieruchomości Skarbu Państwa, województwa lub powiatu, przeznaczone w planach miejscowych pod budownictwo mieszkaniowe oraz na realizację związanych z tym budownictwem urządzeń infrastruktury technicznej, przekazuje się gminie w drodze darowizny, na jej wniosek, jeżeli przemawia za tym ważny interes gminy i jeżeli cele te nie są lub nie mogą być realizowane odpowiednio przez Skarb Państwa, województwo lub powiat. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna może być odwołana."; 13) użyte w art. 23 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w art. 52, w art. 54 w ust. 2, w art. 60 w ust. 2 i 3 oraz w art. 223 w ust. 2 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "kierownik urzędu rejonowego" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 14) w art. 23 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zbywają, na podstawie pełnomocnictwa wojewody, nieruchomości wchodzące w skład zasobu,"; 15) dodaje się art. 25a-25d w brzmieniu: "Art. 25a. Powiatowy zasób nieruchomości stanowią nieruchomości, które: 1) stały się własnością powiatu na podstawie odrębnej ustawy, 2) zostały nabyte w drodze umowy na własność lub w użytkowanie wieczyste powiatu, 3) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz powiatu, 4) stały się własnością powiatu w drodze zamiany lub darowizny albo co do których powiat uzyskał w tym trybie prawo użytkowania wieczystego, 5) stanowiły własność powiatu i w stosunku do których wygasło prawo użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania, 6) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych powiatowych osobach prawnych oraz zlikwidowanych powiatowych jednostkach organizacyjnych, 7) stały się własnością powiatu na skutek zrzeczenia się, 8) zostały przejęte na własność powiatu na podstawie innych tytułów prawnych. Art. 25b. Powiatowym zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd powiatu. Przepisy art. 25 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 25c. Wojewódzki zasób nieruchomości stanowią nieruchomości, które: 1) stały się własnością województwa na podstawie odrębnych ustaw, 2) zostały nabyte w drodze umowy na własność lub w użytkowanie wieczyste województwa, 3) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz województwa, 4) stały się własnością województwa w drodze zamiany lub darowizny albo co do których województwo uzyskało w tym trybie prawo użytkowania wieczystego, 5) stanowiły własność województwa i w stosunku do których wygasło prawo użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania, 6) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych wojewódzkich osobach prawnych oraz zlikwidowanych wojewódzkich jednostkach organizacyjnych, 7) stały się własnością województwa na skutek zrzeczenia się, 8) zostały przejęte na własność województwa na podstawie innych tytułów prawnych. Art. 25d. Wojewódzkim zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd województwa. Przepisy art. 25 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio."; 16) w art. 32 w ust. 3 wyrazy "a gminą" zastępuje się wyrazami "a jednostką samorządu terytorialnego oraz między jednostkami samorządu terytorialnego"; 17) w art. 34 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Wojewoda w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a odpowiednia rada lub sejmik w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego, mogą przyznać, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, pierwszeństwo w nabywaniu lokali ich najemcom lub dzierżawcom, z zastrzeżeniem art. 60."; 18) w art. 35 w ust. 1 wyrazy "urzędu rejonowego lub urzędu gminy" zastępuje się wyrazami "właściwego urzędu"; 19) w art. 36 wyrazy "i gmina" zastępuje się wyrazami "lub jednostka samorządu terytorialnego"; 20) w art. 37: a) w ust. 2: - w pkt 2 wyraz "gminą" zastępuje się wyrazami "jednostką samorządu terytorialnego oraz między tymi jednostkami", - w pkt 7 wyraz "komunalnej" zastępuje się wyrazem "samorządowej", b) w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a odpowiednia rada lub sejmik - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, mogą zwolnić z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe lub na realizację urządzeń infrastruktury technicznej albo innych celów publicznych, jeżeli cele te będą realizowane przez podmioty, dla których są to cele statutowe i których dochody przeznacza się w całości na działalność statutową."; 21) w art. 38 w ust. 2 wyrazy "urzędu rejonowego albo urzędu gminy" zastępuje się wyrazami "właściwego urzędu"; 22) w art. 43: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.", b) w ust. 5 wyrazy "gminy - komunalnej" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego - odpowiedniej jednostce samorządowej", c) w ust. 6 wyrazy "lub rada gminy" zastępuje się wyrazami "albo odpowiednia rada lub sejmik" oraz skreśla się wyrazy " , o których mowa w ust. 1"; 23) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. Przy tworzeniu lub powoływaniu samorządowych osób prawnych lub samorządowych jednostek organizacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 51 i art. 53-55, z tym że na wyposażenie tych osób lub jednostek zarząd gminy, powiatu lub województwa przeznacza nieruchomości odpowiednio z gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego zasobu nieruchomości."; 24) w art. 57: a) w ust. 2 i 3 wyrazy "Minister Skarbu Państwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw Skarbu Państwa", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W razie likwidacji lub prywatyzacji samorządowej osoby prawnej stosuje się odpowiednio ust. 1-3, z tym że nieruchomości, które nie zostały zagospodarowane, zarząd jednostki samorządu terytorialnego włącza protokolarnie odpowiednio do gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego zasobu nieruchomości.", c) w ust. 5 wyrazy "własność gminy, organ nadzorujący włącza je protokolarnie do gminnego zasobu nieruchomości" zastępuje się wyrazami "własność jednostek samorządu terytorialnego, organ nadzorujący włącza je protokolarnie do zasobu nieruchomości odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego"; 25) użyte w art. 60 w ust. 1-4 i w art. 223 w ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej"; 26) w art. 61 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana wskazać i przenieść własność nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli jest ona niezbędna na cele, o których mowa w ust. 1. Umowę przeniesienia własności nieruchomości do zasobu Skarbu Państwa zawiera z tą jednostką starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej.", 27) w art. 68 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 3 w zdaniu drugim, w art. 73 w ust. 4 oraz w art. 84 w ust. 3 w zdaniu wstępnym i w ust. 4 w zdaniu drugim wyrazy "lub rady gminy" zastępuje się wyrazami "albo rady lub sejmiku"; 28) w art. 70 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wojewoda w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada lub sejmik w stosunku do nieruchomości stanowiących odpowiednio własność gminy, powiatu lub województwa, mogą zastosować umowne stawki oprocentowania."; 29) w art. 73 w ust. 3 wyrazy "rady gminy" zastępuje się wyrazami "rady lub sejmiku"; 30) w art. 74 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Bonifikaty udziela na wniosek tych osób starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo rada lub sejmik w stosunku do nieruchomości stanowiących odpowiednio własność gminy, powiatu lub samorządu województwa."; 31) w art. 76 w ust. 1 wyrazy "rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy" zastępuje się wyrazami "odpowiedniej rady lub sejmiku w stosunku do nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego"; 32) w art. 86 w zdaniu pierwszym wyrazy "lub uchwałą rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy" zastępuje się wyrazami "albo uchwałą odpowiednio rady lub sejmiku w stosunku do nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego"; 33) w art. 95 w pkt 5 wyraz "komunalnych" zastępuje się wyrazem "samorządowych"; 34) w art. 97: a) w ust. 4 wyrazy "kierownika urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami "odpowiednio starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, albo zarządu powiatu lub zarządu województwa", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Podziału nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, powiatu lub województwa można dokonać z urzędu, po zasięgnięciu opinii odpowiednio starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, zarządu powiatu lub zarządu województwa."; 35) w art. 98 w ust. 1 w zdaniu drugim i w art. 110 w ust. 4 w pkt 3 po wyrazach "Skarbu Państwa" dodaje się wyrazy " , powiatu lub województwa"; 36) w art. 109 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "lub gminy" zastępuje się wyrazami "albo jednostek samorządu terytorialnego"; 37) użyty w art. 112 w ust. 4, w art. 114 w ust. 1 w zdaniu pierwszym, w art. 115 w ust. 2 w zdaniu pierwszym, w art. 117 w ust. 1 i 2, w art. 118 w ust. 1, w art. 122 w ust. 1 w zdaniu pierwszym, w art. 124 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w ust. 5, w art. 125 w zdaniu pierwszym, w art. 126 w ust. 1, w ust. 3 w zdaniu pierwszym i w ust. 4, w art. 129 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w ust. 4, w art. 132 w ust. 4 i 7, w art. 136 w ust. 3 w zdaniu drugim oraz w art. 142 w różnych przypadkach wyraz "wojewoda" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej"; 38) w art. 114 w ust. 2 wyrazy "przeprowadza zarząd gminy" zastępuje się wyrazami "przeprowadzają ich zarządy"; 39) w art. 115 w ust. 1 wyrazy "zarządu gminy" zastępuje się wyrazami "jej zarządu"; 40) w art. 123 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Wpisu dokonuje się na wniosek starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, lub zarządu jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli nieruchomość została wywłaszczona na rzecz tej jednostki."; 41) w art. 124 w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Wpisu dokonuje się na wniosek starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, lub zarządu jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli zezwolenie było udzielone na wniosek tej jednostki."; 42) w art. 131 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nieruchomość zamienną przyznaje się z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, lub z zasobu nieruchomości odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki."; 43) w art. 132 w ust. 5 wyrazy "wojewoda, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, albo zarząd gminy, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz gminy" zastępuje się wyrazami "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, albo zarząd jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki"; 44) art. 140: a) w ust. 1 wyrazy "lub gminie" zastępuje się wyrazami "lub właściwej jednostce samorządu terytorialnego", b) w ust. 6 wyrazy "albo gmina" zastępuje się wyrazami "albo właściwa jednostka samorządu terytorialnego"; 45) w art. 141 w ust. 2 w zdaniu pierwszym i w art. 162 w ust. 2 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "właściwej jednostki samorządu terytorialnego". Art. 138. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zabezpieczeniu imprezy masowej - należy przez to rozumieć ogół skoordynowanych przedsięwzięć podejmowanych przez organizatora imprezy, wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starostę, wojewodę, Policję, Państwową Straż Pożarną i inne jednostki organizacyjne ochrony przeciwpożarowej, służbę zdrowia, a w razie potrzeby przez inne właściwe służby i organy,"; 2) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Rada powiatu może wprowadzić zakaz przeprowadzania imprez masowych na terenie powiatu lub jego części albo w obiektach lub na terenach, o których mowa w art. 3 pkt 1, na czas określony lub do odwołania w przypadku negatywnej oceny stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego, w związku z przeprowadzoną imprezą masową." Art. 139. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5: a) w pkt 1 po wyrazach "w art. 23 ust. 2" dodaje się wyrazy "i niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 24 ust. 5", b) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 3, oraz celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 901 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.", c) skreśla się pkt 4; 2) w art. 6: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Powołuje się zespoły orzekające o stopniu niepełnosprawności: 1) powiatowe zespoły do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności przy powiatowym centrum pomocy rodzinie działającym na podstawie odrębnych przepisów - jako pierwsza instancja, 2) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności - jako druga instancja. 2. Powiatowy zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwany dalej «zespołem», powołuje i odwołuje starosta, w ramach zadań z zakresu administracji rządowej. Zespół, na mocy porozumienia między powiatami, może obejmować więcej niż jeden powiat. 3. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności powołuje i odwołuje wojewoda.", b) w ust. 4 po wyrazie "ustawowego" dodaje się wyrazy "albo, za ich zgodą, instytucji pomocy społecznej", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Postępowanie w sprawach odwołań jest wolne od kosztów i opłat sądowych.", d) w ust. 9 po wyrazie "orzekających" dodaje się wyrazy "a także jednolity wzór legitymacji dokumentującej niepełnosprawność oraz organy uprawnione do jej wystawiania"; 3) w art. 11 wyraz "rejonowym" zastępuje się wyrazem "powiatowym"; 4) w art. 12: a) w ust. 2 wyrazy "Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, zwany dalej «dyrektorem»," zastępuje się wyrazem "Starosta", b) użyty w ust. 3 i 4 wyraz "Dyrektor" zastępuje się wyrazem "Starosta", c) w ust. 5 wyrazy "Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "marszałek województwa", a wyraz "dyrektora" zastępuje się wyrazem "starosty", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Od decyzji marszałka województwa przysługuje odwołanie do Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych."; 5) w art. 13 w ust. 2 wyraz "dyrektora" zastępuje się wyrazem "starostę"; 6) w art. 26: a) w ust. 1 wyraz "rejonowy" zastępuje się wyrazem "powiatowy", b) w ust. 2 i 3 użyty w różnych przypadkach wyraz "dyrektor" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "starosta", c) w ust. 6 i 7 wyraz "rejonowy" zastępuje się wyrazem "powiatowy"; 7) w art. 27: a) w ust. 1 wyraz "rejonowy" zastępuje się wyrazem "powiatowy", b) w ust. 2 wyraz "dyrektor" zastępuje się wyrazem "starosta"; 8) w art. 29 w ust. 1 wyraz "Gmina" zastępuje się wyrazami "Powiat, gmina", a użyte w pkt 4 wyrazy "Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "marszałka województwa"; 9) w art. 30: a) użyte w ust. 1-4 w różnych przypadkach wyrazy "Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazem "wojewoda", b) w ust. 2 w pkt 2 wyraz "rejonowy" zastępuje się wyrazem "powiatowy", c) w ust. 5 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw pracy" oraz wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia"; 10) w art. 33 w ust. 4 skreśla się wyraz "dodatkowe" oraz wyraz "społeczne"; 11) w art. 34: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i realizuje", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zadania wynikające z ustawy realizują właściwe organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego."; 12) art. 35 otrzymuje brzmienie: Art. 35. 1. Do zadań samorządu województwa realizowanych w ramach ustawy należy w szczególności: 1) opracowywanie wojewódzkich programów dotyczących poprawy warunków życia społecznego i zawodowego osób niepełnosprawnych, 2) opracowywanie wojewódzkich programów pomocy w realizacji zadań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych. 2. Do zadań zarządu województwa należy w szczególności : 1) opracowywanie i przedstawianie Pełnomocnikowi planów zadań oraz informacji z prowadzonej działalności, 2) współpraca z instytucjami administracji rządowej oraz powiatami i gminami w realizacji właściwych zadań wynikających z ustawy, 3) współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych."; 13) dodaje się art. 35a-35c w brzmieniu: "Art. 35a. Do zadań powiatowego centrum pomocy rodzinie należy w szczególności: 1) rehabilitacja osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 10 ust. 1, zgodnie z orzeczeniem i wnioskiem, o którym mowa w art. 10 ust. 5, 2) podejmowanie działań zmierzających do ograniczania skutków niepełnosprawności i likwidacji barier utrudniających osobom niepełnosprawnym funkcjonowanie w społeczeństwie, 3) opracowywanie i przedstawianie planów zadań i informacji z prowadzonej działalności oraz ich udostępnianie na potrzeby samorządu województwa. Art. 35b. Do zadań powiatowego urzędu pracy należy w szczególności: 1) opracowywanie powiatowych programów pomocy w realizacji zadań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych, 2) pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych, ich szkolenie oraz przekwalifikowywanie, 3) kierowanie osób niepełnosprawnych, które wymagają specjalistycznego programu szkolenia oraz rehabilitacji leczniczej i społecznej, do specjalistycznego ośrodka szkoleniowo-rehabilitacyjnego lub do innej placówki szkoleniowej, 4) współpraca z organami rentowymi w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów, 5) doradztwo organizacyjno-prawne i ekonomiczne w zakresie działalności gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne, 6) współpraca z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego, organizacjami pozarządowymi i fundacjami, w zakresie zatrudniania i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, 7) współpraca z właściwym terenowo inspektorem pracy w zakresie oceny i kontroli miejsc pracy osób niepełnosprawnych. Art. 35c. Zarządy województw i starostowie przedstawiają Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego i Osób Niepełnosprawnych wnioski do planu finansowego tego Funduszu oraz sprawozdania rzeczowo-finansowe o zadaniach zrealizowanych z otrzymanych z Funduszu środków."; 14) w art. 36: a) w ust. 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być również zlecane organizacjom pozarządowym o charakterze lokalnym.", c) w ust. 2 w pkt 1 wyraz "gminom" zastępuje się wyrazami "jednostkom samorządu terytorialnego"; 15) w art. 38 w ust. 1 wyraz "Dyrektor" zastępuje się wyrazami "Kierownik powiatowego urzędu pracy" oraz wyraz "rejonowym" zastępuje się wyrazem "powiatowym"; 16) w art. 39: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Specjalistyczne ośrodki są tworzone i likwidowane w zależności od ich zasięgu terytorialnego przez starostę lub marszałka województwa. Starosta lub marszałek województwa może zlecać innym podmiotom zadania, o których mowa w ust. 3.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Koszty utworzenia, działalności oraz realizacji zadań specjalistycznego ośrodka powinny być pokrywane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych."; 17) w art. 40 w ust. 1 wyraz "Dyrektor" zastępuje się wyrazami "Kierownik powiatowego urzędu pracy"; 18) w art. 41 w ust. 3 wyraz "dyrektor" zastępuje się wyrazem "starosta"; 19) w art. 43 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazie "przedstawicieli" dodaje się wyraz "jednostek"; 20) w art. 47: a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazie "rządowych" dodaje się wyraz "samorządowych", b) w ust. 3 skreśla się pkt 3; 21) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych są przekazywane przez Prezesa Zarządu tego Funduszu samorządom wojewódzkim i powiatowym według algorytmu. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, algorytm, o którym mowa w ust. 1. Projekt algorytmu podlega opiniowaniu przez stronę samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. 3. Algorytm, o którym mowa w ust. 1, powinien uwzględniać liczbę osób niepełnosprawnych zamieszkałych na danym terenie, w tym bezrobotnych i poszukujących pracy, oraz zapotrzebowanie na środki do realizacji zadań wynikających z ustawy dla prowadzenia przez samorządy aktywnej polityki rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych."; 22) w art. 65: a) w ust. 1 wyrazy "gminne jednostki organizacyjne" zastępuje się wyrazami "samorządowe jednostki organizacyjne będące jednostkami lub zakładami budżetowymi", b) w ust. 3 wyraz "Gminne" zastępuje się wyrazem "Samorządowe". Art. 140. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 i z 1998 r. Nr 98, poz. 610) w art. 141 w ust. 1 w pkt 9, 10, 11 i 12 wyrazy "gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa". Art. 141. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Zadania w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg oraz zarządzania nimi finansowane są przez: 1) ministra właściwego do spraw transportu za pośrednictwem Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych w odniesieniu do dróg krajowych, 2) samorząd województwa w odniesieniu do dróg wojewódzkich, 3) samorząd powiatowy w odniesieniu do dróg powiatowych. 2. Zadania w zakresie finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg gminnych oraz zarządzania nimi finansowane są z budżetów gmin. 3. W granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, modernizacji, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast."; 2) w art. 3: a) w ust. 1 wyrazy "w art. 2 ust. 1" zastępuje się wyrazami "w art. 2 ust. 1 i 3", b) w ust. 2 wyrazy "6,66%" zastępuje się wyrazami "10,5%"; 3) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu, algorytm podziału środków, o których mowa w art. 3 ust. 1, na poszczególne kategorie dróg, a w ich obrębie pomiędzy poszczególnych zarządców dróg. 2. Algorytm, o którym mowa w ust. 1, powinien uwzględniać w szczególności długość i gęstość sieci dróg, drogową infrastrukturę techniczną, natężenie ruchu, zrównoważenie rozwoju drogowej infrastruktury przygranicznej. 3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeznaczone na finansowanie zadań w zakresie zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, wynikających z przepisów o drogach publicznych." Art. 142. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 § 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe," b) skreśla się pkt 2; 2) po użytych w art. 5, w art. 6 i w art. 264 w różnych przypadkach wyrazach "Skarb Państwa" dodaje się użyte w odpowiednich przypadkach wyrazy " , województwo, powiat"; 3) użyte w art. 13 w § 1 w pkt 1 i 3 oraz w art. 294 w § 1 w pkt 2 w różnych przypadkach wyrazy "wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast)" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego"; 4) użyte w art. 19 w pkt 4, w art. 130 w § 4, w art. 132 w § 2 w pkt 1 w różnych przypadkach wyrazy "wójt, burmistrz (prezydent miasta)" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego"; 5) w art. 19 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) między wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) i starostami - wspólne dla nich samorządowe kolegium odwoławcze, a w razie braku takiego kolegium - sąd administracyjny, 6) między marszałkami województw - sąd administracyjny."; 6) po użytym w art. 22 w § 3 i w art. 65 w § 1 w zdaniu wstępnym i w pkt 3 w różnych przypadkach i liczbie wyrazie "gmina" dodaje się użyte w odpowiednich przypadkach i liczbie wyrazy "powiat lub województwo"; 7) w art. 28 w § 4 po wyrazach "Rada gminy" dodaje się wyrazy " , rada powiatu oraz sejmik województwa"; 8) użyty w art. 34 w § 1 i w art. 38 trzykrotnie w różnych przypadkach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego"; 9) w art. 57 § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może wprowadzić opłatę prolongacyjną - w wysokości nie większej niż określona w § 2 - z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków stanowiących dochód odpowiednio - gminy, powiatu lub województwa. Przepisy § 3-5 stosuje się odpowiednio."; 10) w art. 66: a) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przeniesienie własności, o którym mowa w § 1 pkt 1, następuje na wniosek podatnika, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego urzędu skarbowego, pomiędzy starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem, a w przypadku przewidzianym w § 1 pkt 2 - na podstawie umowy zawartej pomiędzy zarządem gminy, powiatu albo województwa a podatnikiem."; 11) w art. 95 w § 2 po wyrazie "gminy" dodaje się wyrazy " , powiatu albo województwa"; 12) w art. 130: a) w § 1 w zdaniu wstępnym po wyrazie "(miasta)" dodaje się wyrazy " , starostwa oraz urzędu marszałkowskiego", b) w § 5 w zdaniu drugim wyrazy "samorządowe kolegium odwoławcze w innym województwie" zastępuje się wyrazami "inne samorządowe kolegium odwoławcze"; 13) w art. 132 w § 1 wyrazy "Wójt lub burmistrz (prezydent miasta" zastępuje się wyrazami "Przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego"; 14) w art. 233 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W sprawach należących do właściwości organów jednostek samorządu terytorialnego organ odwoławczy uprawniony jest do wydania decyzji uchylającej i rozstrzygającej sprawę co do istoty jedynie w przypadku, gdy przepisy prawa nie pozostawiają sposobu jej rozstrzygnięcia uznaniu organu samorządowego. W pozostałych przypadkach organ odwoławczy uwzględniając odwołanie ogranicza się do uchylenia zaskarżonej decyzji."; 15) w art. 273 w § 1 w pkt 1 po wyrazie "budżetowej" dodaje się wyrazy " , województwa, powiatu"; 16) w art. 283 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego - pracownikom urzędu gminy (miasta), starostwa lub urzędu marszałkowskiego." Art. 143. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 na końcu zdania dodaje się wyrazy "lub do których posiada udokumentowane prawo do dysponowania"; 2) w art. 4 w ust. 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy " ,z zastrzeżeniem art. 13"; 3) w art. 10 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Zezwolenia na krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami udziela się na: 1) przewozy regularne na określonych liniach komunikacyjnych obejmujących zasięgiem: a) gminę, b) miasto st. Warszawę - związek komunalny, c) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy, d) województwo lub kilka województw, 2) przewozy nieregularne na określonym obszarze obejmujące zasięgiem: a) gminę, b) miasto st. Warszawę - związek komunalny, c) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy, d) województwo, kilka województw lub cały kraj. 2. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielania, cofnięcia, zmiany lub stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia jest właściwy dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy: 1) wójt, burmistrz lub prezydent miasta w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a), 2) Prezydent m. st. Warszawy w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b), 3) starosta w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. c), 4) marszałek województwa w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. d) i pkt 2 lit. d). 3. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnych przewozów osób na określonej linii komunikacyjnej obejmującej zasięgiem powiaty lub województwa sąsiadujące, wymaga uzgodnienia z właściwymi ze względu na obszar prowadzenia przewozów, starostami lub marszałkami województw."; 4) w art. 11: a) w ust. 1 w pkt 2 po lit. a) dodaje się lit. a1) w brzmieniu: "a1) świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu wykonywania krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi, albo", b) w ust. 3 w pkt 1 skreśla się wyraz "koordynacji", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających krajowych drogowych przewoźników pasażerskich o zasięgu ogólnopolskim, określi, w drodze rozporządzenia, programy szkolenia, jednostki uprawnione do szkolenia i egzaminowania, wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie oraz wzór świadectwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a1)."; 5) po art. 12 dodaje się art. 12a i 12b w brzmieniu: "Art. 12a. 1. Organy, o których mowa w art. 10 ust. 2, mogą na wniosek przedsiębiorcy przenieść uprawnienia wynikające z zezwolenia w razie: 1) śmierci osoby fizycznej posiadającej zezwolenie i wstąpienia na jej miejsce spadkobiercy, w tym również osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej, 2) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, 3) przejęcia w całości lub w części działalności w zakresie krajowego zarobkowego przewozu osób przez innego przedsiębiorcę. 2. Nie można przenosić uprawnień wynikających z zezwolenia poza przypadkami wymienionymi w ust. 1. 3. Zezwolenia nie można odstępować osobom trzecim. 4. Przedsiębiorca przejmujący uprawnienia wynikające z zezwolenia w przypadkach, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany spełnić warunki określone w art. 11 ust. 1-3. 5. Zezwolenie zmienia się, na wniosek przedsiębiorcy, w razie: 1) zmiany nazwy lub siedziby posiadacza zezwolenia, 2) zmiany numeru rejestracyjnego pojazdu samochodowego zgłoszonego do przewozów, 3) przeniesienia uprawnień wynikających z zezwolenia na podstawie ust. 1. Art. 12b. 1. Przewoźnik wykonujący przewozy zbiorowe osób uwzględnia uprawnienia pasażerów do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot je ustanawiający uzgodni z nim, w drodze umowy, warunki zwrotu kosztów ich stosowania. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów ustanowionych w drodze ustawy. Ustawa określi organ zobowiązany do zwrotu przewoźnikowi kosztów stosowania tych uprawnień oraz tryb przekazywania środków przewoźnikowi."; 6) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Właściwe rady gmin i Rada miasta st. Warszawy mogą wprowadzić wymóg uzyskania zezwolenia na zarobkowy przewóz osób taksówką. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, udziela się na pojazd i na obszar: 1) gminy, 2) gmin sąsiadujących, po uprzednim zawarciu porozumienia wszystkich gmin mieszczących się na terenie tego obszaru, 3) miasta st. Warszawy - związku komunalnego."; 7) w art. 14 w ust. 1: a) w pkt 1 wyrazy "w art. 13 pkt 1" zastępuje się wyrazami "w art. 13 ust. 2 pkt 1", b) w pkt 2 wyrazy "w art. 13 pkt 2" zastępuje się wyrazami "w art. 13 ust. 2 pkt 2", c) w pkt 3 wyrazy "w art. 13 pkt 3" zastępuje się wyrazami "w art. 13 ust. 2 pkt 3"; 8) w art. 15 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) właściciel przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej członkowie organu zarządzającego oraz zatrudnieni kierowcy nie byli karani za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przeciwko zdrowiu i życiu oraz przeciwko mieniu lub dokumentom, 2) przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy oraz zatrudnieni kierowcy: a) nie pozostają w innym stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, b) spełniają warunki określone w odrębnych przepisach."; 9) w art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wpływy uzyskane z opłat stanowią odpowiednio dochód organu udzielającego zezwolenia." Art. 144. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U. Nr 123, poz. 781) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) w pkt 1 wyrazy "kierownika urzędu rejonowego" zastępuje się wyrazami "starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli użytkowanie wieczyste jest ustanowione na nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego."; 2) użyty w art. 3 i w art. 7 w różnych przypadkach wyraz "gmina" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "jednostka samorządu terytorialnego"; 3) w art. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wysokość raty rocznej, o której mowa w ust. 1, w stosunku do nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa określa, w drodze decyzji, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a w stosunku do nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego - przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego."; 4) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Uprawnienie do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w odniesieniu do nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa stwierdza, w drodze decyzji, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a w odniesieniu do nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego - przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego."; 5) dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Od decyzji wydawanych przez starostę, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, przysługuje stronie odwołanie do wojewody." Art. 145. 1. Powiaty i miasta na prawach powiatu, z zastrzeżeniem ust. 2, przejmują, z dniem 1 stycznia 1999 r., od wojewodów do prowadzenia, jako zadania własne, instytucje kultury wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę i działające na terenie danego powiatu lub miasta na prawach powiatu. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji kultury o charakterze regionalnym wpisanych do rejestrów prowadzonych przez wojewodów, podlegających przekazaniu do samorządów województw w celu ich prowadzenia, w ramach zadań własnych. 3. Samorząd województwa, z zastrzeżeniem ust. 4, przejmuje z dniem 1 stycznia 1999 r. od ministrów i kierowników urzędów centralnych, do prowadzenia jako zadania własne, instytucje kultury wpisane do prowadzonego przez nich rejestru i działające na obszarze danego województwa. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji kultury wpisanych do rejestrów prowadzonych przez ministrów i kierowników urzędów centralnych: 1) podlegających przekazaniu powiatom lub miastom na prawach powiatu, 2) nie podlegających przekazaniu jednostkom samorządu terytorialnego ze względu na ogólnonarodowy charakter zadań przez nie wykonywanych. 5. Mienie państwowych instytucji kultury, o których mowa w ust. 1-3 i ust. 4 pkt 1, staje się z dniem ich przejęcia mieniem, w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym i art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Art. 146. 1. Powiaty i miasta na prawach powiatu, z zastrzeżeniem ust. 2, z dniem 1 stycznia 1999 r., przejmują od wojewodów pozostającą w ich zarządzie bazę sportowo-rekreacyjną, położoną na terenie danego powiatu lub miasta na prawach powiatu, w celu jej dalszego wykorzystywania w ramach zadań własnych. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, bazę sportowo-rekreacyjną pozostającą w zarządzie wojewodów, podlegającą przekazaniu do samorządów województw w celu jej dalszego wykorzystywania w ramach zadań własnych. 3. Samorząd województwa, z zastrzeżeniem ust. 4, przejmuje z dniem 1 stycznia 1999 r. od ministrów i kierowników urzędów centralnych pozostającą w ich zarządzie bazę sportowo-rekreacyjną, położoną na terenie danego województwa, w celu jej dalszego wykorzystywania w ramach zadań własnych. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, bazę sportowo-rekreacyjną pozostającą w zarządzie ministrów i kierowników urzędów centralnych: 1) podlegającą przekazaniu powiatom lub miastom na prawach powiatu, 2) nie podlegającą przekazaniu jednostkom samorządu terytorialnego ze względu na ogólnopaństwowy charakter zadań wykonywanych przez tę bazę. 5. Mienie stanowiące bazę, o której mowa w ust. 1-3 i ust. 4 pkt 1, staje się własnością właściwej jednostki samorządu terytorialnego z dniem jej przejęcia. Art. 147. 1. Jednostki samorządu terytorialnego, w zakresie nie objętym art. 145 i 146, przejmują z dniem 1 stycznia 1999 r. mające siedzibę na obszarze tych jednostek instytucje i jednostki organizacyjne, w tym mające osobowość prawną, podległe lub podporządkowane właściwym ministrom lub centralnym organom administracji rządowej, wojewodom lub innym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowane, wykonujące określone w niniejszej ustawie zadania jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem komend, inspektoratów i innych jednostek organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników służb, inspekcji i straży. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych właściwym ministrom i centralnym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowanych, które na podstawie niniejszej ustawy są przekazywane określonym jednostkom samorządu terytorialnego. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wojewodom i innym terenowym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowanych, które na podstawie niniejszej ustawy są przekazywane określonym jednostkom samorządu terytorialnego. Art. 148. 1. Grunty zajęte pod linie kolejowe o znaczeniu wojewódzkim, o których mowa w art. 5 ust. 3 ustawy o transporcie kolejowym w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zostaną przekazane samorządom województwa na podstawie decyzji administracyjnych wojewodów wydanych z urzędu. 2. Nabycie gruntów, o których mowa w ust. 1, jest nieodpłatne i następuje z dniem uprawomocnienia się decyzji o ich przekazaniu. Przekazanie gruntów samorządom województwa jest wolne od podatków i opłat. 3. Odwołanie od decyzji w sprawach gruntów, o których mowa w ust. 1, rozpoznaje Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa. 4. Prawomocna decyzja o przekazaniu samorządowi województwa praw, które są lub mogą być ujawnione w księdze wieczystej, stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. 5. Postępowanie w przedmiocie wpisu jest wolne od opłat sądowych. Art. 149. Prezes Rady Ministrów lub minister ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolite teksty ustaw, o których mowa w art. 14, 15, 18, 19, 23, 27, 33, 36, 47, 50-53, 60, 61, 62, 64, 74-76, 78, 82, 86, 90, 91, 97, 107, 126, 137, 139, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitych tekstów ustaw. Art. 150. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 26, art. 128 pkt 2, art. 139 pkt 1 i 10, art. 145 ust. 2 i 4, art. 146 ust. 2 i 4 oraz art. 147 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, i art. 34 pkt 1, art. 36 pkt 23, art. 48 pkt 1 i 3, art. 84, art. 97 pkt 1-3, 5-10 i 12-36 oraz art. 139 pkt 9 lit. a), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 lipca 1998 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych. (Dz. U. Nr 107, poz. 669) Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, treść zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6. Zawiadomienie powinno zawierać podstawowe informacje o emitencie oraz papierach wartościowych i trybie ich zbywania."; 2) w art. 9 w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy " , z zastrzeżeniem art. 133 ust. 2"; 3) w art. 16: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przewodniczący Komisji może występować do właściwych organów z wnioskami o wydawanie przepisów wykonawczych do ustawy.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przewodniczący Komisji wydaje zarządzenia ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd."; 4) w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość, szczegółowy sposób ustalania oraz warunki i terminy uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1-3, z uwzględnieniem rodzaju opłat i podmiotów uiszczających te opłaty. Opłaty te nie powinny w istotny sposób wpływać na zwiększenie kosztów obrotu papierami wartościowymi."; 5) w art. 23 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1. Wniosek powinien zawierać podstawowe dane osobowe zainteresowanego oraz informacje na temat jego zatrudnienia i kwalifikacji zawodowych, w zakresie niezbędnym do wykonywania przez Komisję ustawowych zadań związanych z wpisem na listę doradców lub maklerów oraz z prowadzeniem tych list."; 6) w art. 25 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a i 3b w brzmieniu: "3a) z towarzystwem funduszy inwestycyjnych lub funduszem inwestycyjnym, 3b) z towarzystwem emerytalnym lub funduszem emerytalnym,"; 7) w art. 30 w ust. 4 po wyrazie "powierniczych" dodaje się wyrazy " , towarzystw funduszy inwestycyjnych, funduszy inwestycyjnych, towarzystw emerytalnych i funduszy emerytalnych"; 8) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Finansów może określać, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 1 czynności, których wykonywanie przez dom maklerski nie wymaga uzyskania zezwolenia, o ile czynności te są związane z rynkiem kapitałowym lub bankowością inwestycyjną."; 9) w art. 52 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio art. 30-34, art. 38-48, art. 51 i art. 60."; 10) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zakresie nie uregulowanym w art. 53 i 54 do banku prowadzącego działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 29 ust. 2-4, art. 40, art. 42 i art. 50."; 11) w art. 60: a) w ust. 1: - wyrazy "Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia", - pkt 3-5 otrzymują brzmienie: "3) szczegółowe zasady, tryb i warunki pożyczania papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, poza systemem zabezpieczenia płynności rozliczeń transakcji, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 12; rozporządzenie powinno określać warunki ustanawiania zabezpieczeń zwrotu pożyczki w sposób zapewniający bezpieczne i sprawne funkcjonowanie systemu rozliczeń, 4) zakres, tryb i formę oraz terminy dostarczania, innych niż wymienione w art. 48, informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych; informacje te powinny umożliwiać Komisji, w zakresie określonym ustawą, wykonywanie nadzoru nad przestrzeganiem zasad uczciwego obrotu oraz bezpieczeństwem obrotu, 5) szczegółowe zasady wydzielania organizacyjnego i finansowego działalności maklerskiej banku; zasady te powinny zapewniać rozdzielenie ryzyka działalności maklerskiej od ryzyka działalności bankowej, zachowanie poufności danych w wydzielonej jednostce organizacyjnej banku oraz ustalenie rzeczywistych wyników finansowych prowadzonej działalności maklerskiej.", b) w ust. 2: - wyrazy "Przewodniczący Komisji może określać, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów może określać, w drodze rozporządzenia", - pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) tryb postępowania w celu ochrony informacji stanowiących tajemnicę zawodową oraz informacji poufnych w domach maklerskich, bankach prowadzących działalność maklerską i bankach prowadzących rachunki papierów wartościowych, zapewnienia nadzoru nad przepływem i wykorzystaniem tych informacji, przy uwzględnieniu zakresu i specyfiki działalności oraz struktury organizacyjnej tych podmiotów, 3) tryb postępowania domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych w celu przeciwdziałania zawieraniu transakcji oraz wykonywaniu innych operacji na rynku kapitałowym, z wykorzystaniem środków pieniężnych, co do których ujawniono okoliczności wskazujące, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa lub z uczestnictwa w jego popełnieniu, albo że ich pochodzenie ma zostać ukryte z przyczyn związanych z przestępstwem; rozporządzenie powinno określać przepadki, w których podmioty te są obowiązane rejestrować operacje finansowe inwestorów, zakres oraz zasady zbierania danych o inwestorach, w celu ustalenia, czy środki pieniężne mogą pochodzić z przestępstwa lub uczestnictwa w jego popełnieniu, albo że ich pochodzenie ma zostać ukryte z przyczyn związanych z przestępstwem."; c) w ust. 3: - wyrazy "Przewodniczący Komisji, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego, określa, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) tryb i warunki udzielania przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską i banki prowadzące rachunki papierów wartościowych pożyczek na nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu; rozporządzenie powinno określać w szczególności warunki gwarantujące, że środki przeznaczone na pożyczki nie będą pochodzić ze środków pieniężnych zdeponowanych przez inwestorów na rachunkach pieniężnych służących do obsługi rachunków papierów wartościowych, sposoby zabezpieczenia spłaty pożyczek w celu zapewnienia bezpieczeństwa pożyczkodawców oraz sposoby badania wiarygodności i wypłacalności pożyczkobiorców," d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską, banków prowadzących rachunki papierów wartościowych oraz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych SA w zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa, tak aby sprawozdania sporządzane przez te podmioty pozwalały na dokonywanie analiz w zakresie stanu, dynamiki oraz struktury zadłużenia budżetu państwa w skarbowych papierach wartościowych według grup inwestorów oraz rodzajów tych papierów."; 12) w art. 61 ust. 2 i 3 skreśla się; 13) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 3, szczególne warunki, jakie są obowiązane spełniać te podmioty, oraz szczególny tryb i warunki wprowadzania tych papierów, w tym kryteria, jaki muszą spełniać te papiery, aby mogły być przedmiotem obrotu. Rozporządzenie powinno w szczególności określać warunki, jaki muszą spełniać podmioty emitujące te papiery w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa w zakresie realizacji zobowiązań wynikających z tych papierów. Rozporządzenie powinno ponadto określać zakres obowiązków informacyjnych, tak aby zapewnić nabywcom papierów wartościowych podstawowe dane niezbędne do oceny przez nich ryzyka związanego z inwestowaniem w te papiery."; 14) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, termin ważności prospektu, termin, w którym, po opublikowaniu prospektu i jego skrótu, może rozpocząć się sprzedaż lub subskrypcja papierów wartościowych, wymaganą liczbę prospektów oraz miejsca, terminy i sposoby udostępniania do publicznej wiadomości prospektu i jego skrótu. Prospekt i jego skrót powinny być publicznie dostępne w sposób umożliwiający inwestorom ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta, z uwzględnieniem wielkości oferty, trybu wprowadzania papierów wartościowych do publicznego obrotu i kręgu podmiotów, do których oferta jest skierowana."; 15) w art. 76 w ust. 2 po wyrazach "towarzystwo funduszy powierniczych działające na rachunek uczestników funduszu," dodaje się wyrazy "fundusz inwestycyjny,"; 16) w art. 79 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Po uzyskaniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu lub złożeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 63, emitent lub wprowadzający jest obowiązany opublikować skrót prospektu w sposób wynikający z art. 75."; 17) w art. 81 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj, formę i zakres informacji bieżących i okresowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz terminy ich przekazywania. Rozporządzenie powinno określać zakres informacji oraz częstotliwość ich przekazywania, tak aby umożliwiać inwestorom ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta."; 18) w art. 82 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, obowiązki informacyjne i publikacyjne w zakresie wskazanym w art. 75, art. 79 i art. 81, w tym rodzaj, formę i zakres informacji bieżących i okresowych dla emitentów papierów wartościowych wprowadzanych wyłącznie do wtórnego obrotu na regulowanym rynku pozagiełdowym, a także terminy przekazywania tych informacji. Informacje zawarte w memorandum informacyjnym i jego skrócie, a także informacje bieżące i okresowe powinny być publicznie dostępne w sposób umożliwiający inwestorom ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta."; 19) w art. 89 w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) oraz w pkt 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 1 lit. a)-c)"; 20) w art. 95 w ust. 1 wyraz "odpowiednio" skreśla się; 21) w art. 99 w ust. 2 po wyrazach "towarzystwa funduszy powierniczych," dodaje się wyrazy "towarzystwa funduszy inwestycyjnych, towarzystwa emerytalne,"; 22) w art. 100: a) w ust. 2 po wyrazie "powierniczych" dodaje się wyrazy " , towarzystw funduszy inwestycyjnych, towarzystw emerytalnych", b) w ust. 4 na końcu dodaje się wyrazy "w okresie kiedy Skarb Państwa jest uprawniony do wykonywania ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Jeżeli akcje spółki prowadzącej giełdę dają prawo do dywidendy, spółka może przeznaczyć do podziału między akcjonariuszy nie więcej niż 20% zysku."; 23) w art. 109 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stronami transakcji zawieranych na rynku giełdowym mogą być wyłącznie domy maklerskie lub banki prowadzące działalność maklerską, będące akcjonariuszami spółki prowadzącej giełdę, z zastrzeżeniem art. 137 ust. 3."; 24) w art. 110 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 i 2 wyrazy "na giełdzie" zastępuje się wyrazami "na rynku giełdowym", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Rada giełdy może upoważnić zarząd giełdy do podejmowania uchwał w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu giełdowego."; 25) w art. 112 w ust. 2 po wyrazach "towarzystwa funduszy powierniczych," dodaje się wyrazy "towarzystwa funduszy inwestycyjnych, towarzystwa emerytalne, emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu,"; 26) w art. 113 w ust. 2 po wyrazie "powierniczych," dodaje się wyrazy "towarzystw funduszy inwestycyjnych oraz towarzystw emerytalnych,"; 27) w art. 117 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy " , z zastrzeżeniem art. 137 ust. 3"; 28) w art. 134 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy: 1) zostało uchylone postanowienie sądu o wpisie podwyższenia kapitału akcyjnego spółki publicznej do rejestru handlowego lub 2) uchwała walnego zgromadzenia o podwyższeniu tego kapitału została unieważniona - a akcje wyemitowane w wyniku podwyższenia zostały uprzednio objęte tym samym kodem razem z innymi akcjami tej spółki, w depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja łącznej wartości nominalnej akcji oznaczonych tym kodem."; 29) w art. 137: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy " , a w szczególności może zarządzać funduszem, o którym mowa w art. 143", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Krajowy Depozyt może wystąpić jako strona transakcji zawartej na rynku regulowanym, wyłącznie w związku z wykorzystaniem środków systemu, o którym mowa w ust. 2, zgodnie z jego celem."; 30) w art. 143 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Krajowy Depozyt może zarządzać środkami funduszu rozliczeniowego."; 31) w art. 149: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób dokonania tego zawiadomienia. Rozporządzenie powinno określać zakres informacji w taki sposób, aby pozwalały one prawidłowo ocenić cel nabycia akcji uprawniających do określonej liczby głosów na walnym zgromadzeniu i wpływ transakcji na rynek kapitałowy oraz gospodarkę narodową.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Zgoda może być udzielona z określeniem w jej treści warunku, że nieprzekroczenie do wskazanego w niej terminu określonego progu liczby głosów na walnym zgromadzeniu powoduje wygaśnięcie decyzji wyrażającej zgodę."; 32) art. 150 otrzymuje brzmienie: "Art. 150. Obowiązek określony w art. 147 stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia lub zbycia obligacji zamiennych na akcje spółki publicznej, kwitów depozytowych, jak również innych papierów wartościowych, z których wynika prawo lub obowiązek nabycia akcji spółki publicznej."; 33) art. 157 otrzymuje brzmienie: "Art. 157. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzory wezwań, o których mowa w art. 86 ust. 4, art. 151 i art. 154, szczegółowy sposób ich ogłaszania oraz warunki nabywania akcji w wyniku wezwania. Rozporządzenie powinno określać taką treść wezwań, która, w zależności od charakteru i celu wezwania, daje możliwość właściwej oceny warunków transakcji. Rozporządzenie powinno ponadto określać takie warunki dokonywania wezwań, aby nie różnicować uprawnień podmiotów odpowiadających na te wezwania."; 34) w art. 159 w ust. 1 w pkt 3 po lit. f) dodaje się lit. g) w brzmieniu: "g) towarzystw funduszy powierniczych,"; 35) po art. 168 dodaje się art. 168a w brzmieniu: "Art. 168a. Kto nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 149, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł." Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382 i Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 56 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, celem zapewnienia inwestorom informacji w zakresie umożliwiającym ocenę sytuacji finansowej emitentów papierów wartościowych na rynku kapitałowym, ostrzejsze kryteria od zawartych w ust. 1-3, w odniesieniu do jednostek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub emitentami papierów wartościowych ubiegającymi się o ich dopuszczenie do publicznego obrotu."; 2) w art. 81 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, celem zapewnienia inwestorom informacji w zakresie umożliwiającym ocenę sytuacji finansowej emitentów papierów wartościowych oraz zapewnienia informacji o sytuacji finansowej i ekonomicznej podmiotów funkcjonujących na rynku kapitałowym w zakresie umożliwiającym realizowanie w interesie inwestorów efektywnego nadzoru nad tymi podmiotami: 1) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory składników sprawozdań finansowych funduszy powierniczych, 2) zakres dodatkowych informacji podawanych w sprawozdaniach finansowych innych niż banki jednostek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub emitentami papierów wartościowych ubiegającymi się o ich dopuszczenie do publicznego obrotu, 3) zakres informacji podawanych w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych jednostek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub emitentami papierów wartościowych ubiegającymi się o ich dopuszczenie do publicznego obrotu, 4) szczególne zasady rachunkowości funduszy inwestycyjnych, w tym również wzory składników sprawozdania finansowego, terminy sporządzania i złożenia do ogłoszenia rocznych i półrocznych sprawozdań finansowych oraz termin zatwierdzania rocznego sprawozdania finansowego, 5) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory składników sprawozdań finansowych oraz odpowiednio skonsolidowanych sprawozdań finansowych, w odniesieniu do domów maklerskich i jednostek organizacyjnych banków, w ramach których prowadzona jest działalność maklerska, 6) zakres dodatkowych informacji podawanych w sprawozdaniach finansowych banków oraz w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych banków będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub emitentami papierów wartościowych ubiegającymi się o ich dopuszczenie do publicznego obrotu." Art. 3. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczególny tryb i warunki wprowadzania listów zastawnych do publicznego obrotu. Rozporządzenie powinno w szczególności określać zakres obowiązków informacyjnych tak, aby umożliwić inwestorom rzetelną ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta." Art. 4. 1. Rada Ministrów określi na 1998 r., w drodze rozporządzenia, maksymalną wartość emitowanych przez podmioty zagraniczne, mające siedzibę w krajach należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), papierów wartościowych, które mogą być wprowadzone do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz sposób ich przeliczania na złote polskie. Rozporządzenie powinno uwzględniać zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych, jak również wpływ, jaki może mieć na gospodarkę narodową wprowadzenie tych papierów wartościowych do publicznego obrotu. 2. Określona w ust. 1 wartość papierów wartościowych obejmuje także tytuły do uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania w krajach należących do OECD, o ile są one papierami wartościowymi w rozumieniu ustawodawstwa kraju siedziby emitenta. Art. 5. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie zachowują moc przepisy dotychczas obowiązujące. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia Wyższej Szkoły Zawodowej Administracji Publicznej w Sulechowie. (Dz. U. Nr 107, poz. 670) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się z dniem 1 września 1998 r. państwową wyższą szkołę zawodową pod nazwą "Wyższa Szkoła Zawodowa Administracji Publicznej w Sulechowie", zwaną dalej "Uczelnią". 2. Siedzibą uczelni jest miasto Sulechów. § 2. Uczelnia prowadzi specjalność zawodową: administracja publiczna. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: wz. J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 6 sierpnia 1998 r. w sprawie harmonogramu uzyskiwania przez poszczególne grupy odbiorców prawa do korzystania z usług przesyłowych. (Dz. U. Nr 107, poz. 671) Na podstawie art. 65 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa harmonogram uzyskiwania przez poszczególne grupy odbiorców prawa do korzystania z usług przesyłowych, polegających na przesyłaniu paliw lub energii wydobywanych lub wytwarzanych w kraju, zależnie od wielkości dokonywanych rocznych zakupów paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła. § 2. 1. Odbiorcy dokonujący rocznych zakupów paliw gazowych w wielkości nie mniejszej niż: 1) 25 mln m3 w przeliczeniu na gaz ziemny wyskometanowy - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 lipca 2000 r., 2) 15 mln m3 w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Odbiorcy, dokonujący rocznych zakupów paliw gazowych w wielkości mniejszej niż 15 mln m3 w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy, uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 5 grudnia 2005 r. § 3. 1. Odbiorcy dokonujący rocznych zakupów energii elektrycznej w wielkości nie mniejszej niż: 1) 500 GWh - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem wejścia w życie rozporządzenia, 2) 100 GWh - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 1999 r., 3) 40 GWh - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2000 r., 4) 10 GWh - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2002 r., 5) 1 GWh - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Odbiorcy, dokonujący rocznych zakupów energii elektrycznej w wielkości mniejszej niż 1 GW, uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 5 grudnia 2005 r. § 4. 1. Odbiorcy, dokonujący rocznych zakupów ciepła w wielkości nie mniejszej niż: 1) 2 000 000 GJ - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 1999 r., 2) 200 000 GJ - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2000 r., 3) 5 000 GJ - uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2001 r. 2. Odbiorcy, dokonujący rocznych zakupów ciepła w wielkości mniejszej niż 5 000 GJ, uzyskują prawo do korzystania z usług przesyłowych z dniem 1 stycznia 2003 r. § 5. Wielkość rocznych zakupów paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, o których mowa w rozporządzeniu, ustala się na podstawie danych określonych we wniosku o zawarcie umowy o świadczenie usług przesyłowych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 6 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania kontroli przez przedsiębiorstwa energetyczne oraz wzorów protokołu kontroli i upoważnień do przeprowadzania kontroli. (Dz. U. Nr 107, poz. 672) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady przeprowadzania, przez przedsiębiorstwa energetycznego zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, kontroli układów pomiarowych, dotrzymywania zawartych umów i prawidłowości rozliczeń. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o układach pomiarowych, należy przez to rozumieć gazomierze, liczniki energii elektrycznej lub ciepła albo inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe wraz z układami połączeń między nimi, służące do pomiaru i rozliczeń paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła. § 3. 1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy przedsiębiorstw energetycznych, zwani dalej "kontrolującymi", w zespole liczącym co najmniej dwie osoby, na podstawie imiennego upoważnienia wydanego przez przedsiębiorstwo energetyczne oraz legitymacji służbowej. 2. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Przedsiębiorstwo energetyczne jest zobowiązane do prowadzenia ewidencji przeprowadzonych kontroli i wydanych upoważnień do kontroli. § 4. Przedsiębiorstwo energetyczne, zlecając kontrolującym przeprowadzenie kontroli, ustala: 1) szczegółowy zakres kontroli, 2) osoby upoważnione do przeprowadzania kontroli. § 5. Przeprowadzenie kontroli ma na celu: 1) sprawdzenie prawidłowości użytkowania i działania układów pomiarowych oraz rozliczeń zużycia paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, a w przypadku stwierdzonych nieprawidłowości - wyjaśnienie przyczyn ich powstania, 2) sprawdzenie zgodności sposobu wykorzystywania paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła z warunkami określonymi w umowie, 3) ustalenie przypadków pobierania paliw i energii z częściowym lub całkowitym pominięciem układu pomiarowego. § 6. W ramach kontroli: 1) kierownicy jednostek kontrolowanych oraz odbiorcy mają obowiązek zapewnienia kontrolującym dostępu do urządzeń technicznych oraz wglądu do dokumentów i materiałów mających związek z przeprowadzaną kontrolą, 2) kontrolujący mają prawo: a) wstępu do obiektów i pomieszczeń na podstawie upoważnienia i legitymacji służbowej, b) wglądu do dokumentów i materiałów mających związek z przeprowadzoną kontrolą, c) przeprowadzanie oględzin i prób układów pomiarowych, d) zabezpieczania materiałów dowodowych, e) wstrzymania dostawy paliw i energii, w razie stwierdzenia okoliczności stanowiących podstawę do ich wstrzymania, f) przeprowadzenia niezbędnych przeglądów urządzeń, będących własnością przedsiębiorstwa energetycznego, wykonywania prac związanych z ich eksploatacją lub naprawą oraz badań i pomiarów. § 7. Przedsiębiorstwo energetyczne przeprowadza kontrolę z własnej inicjatywy lub na wniosek odbiorcy. Kontrolę na wniosek odbiorcy przedsiębiorstwo energetyczne przeprowadza w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. § 8. 1. Kontrolę przeprowadza się w dniach i godzinach pracy, obowiązujących w jednostce kontrolowanej, w sposób nie zakłócający pracy tej jednostki, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Kontrolę w lokalu mieszkalnym można przeprowadzać w godzinach od 700 do 2100, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy. § 9. Kontrola obejmuje w szczególności: 1) oględziny układów pomiarowych i ich zabezpieczeń przed uszkodzeniem, zniszczeniem lub zmianą wskazań, 2) sprawdzenie prawidłowości wskazań poszczególnych urządzeń pomiarowych, 3) sprawdzenie właściwości metrologicznych urządzeń pomiarowych, 4) ocenę poprawności działania elementów układu pomiarowego, 5) dokonanie badań i pomiarów w zakresie przedmiotu kontroli, 6) przeprowadzanie niezbędnych prac związanych z eksploatacją lub naprawą urządzeń pomiarowych należących do przedsiębiorstwa energetycznego, 7) zebranie i zabezpieczenie dowodów naruszania przez odbiorcę warunków umowy zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym, w szczególności warunków użytkowania układów pomiarowych. § 10. Wejście na teren nieruchomości lub do pomieszczeń w celu przeprowadzania kontroli oraz sama kontrola odbywa się w obecności kierownika jednostki kontrolowanej, odbiorcy bądź osób przez nich upoważnionych. § 11. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów. 2. Dowodami, o których mowa w ust. 1, są w szczególności wyniki oględzin, zabezpieczone urządzenia, instalacje lub ich części, dokumenty oraz pisemne wyjaśnienia. § 12. Pracownicy jednostki kontrolowanej, odbiorcy bądź osoby zamieszkałe w lokalu mieszkalnym, o którym mowa w § 8 ust. 2, są obowiązani udzielać kontrolującym wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli. § 13. Kontrolujący informują osoby, o których mowa w § 10, o ustaleniach wskazujących na ujawnione w trakcie prowadzonej kontroli nieprawidłowości w eksploatacji urządzeń pomiarowych i prowadzonych rozliczeniach. § 14. 1. Z przeprowadzonej kontroli kontrolujący sporządzają protokół w dwóch egzemplarzach, w którym zamieszczają ustalenia dokonanie w trakcie kontroli. Jeden egzemplarz otrzymuje jednostka kontrolowana, odbiorca lub osoby zamieszkałe w lokalu mieszkalnym, o którym mowa w § 8 ust. 2. 2. Wzór protokołu kontroli, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 15. 1. Protokół podpisują kontrolujący oraz osoby, o których mowa w § 10, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli osoby, o których mowa w § 10, odmówią podpisania protokołu kontroli, kontrolujący czynią o tym wzmiankę w protokole. § 16. Informacje uzyskane w trakcie przeprowadzonej kontroli nie mogą być udostępnione osobom trzecim bez pisemnej zgody odbiorcy, u którego przeprowadzono kontrolę. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 sierpnia 1998 r. (poz. 672) Załącznik nr 1 [Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 18 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec. (Dz. U. Nr 107, poz. 673) Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec (Dz. U. Nr 85, poz. 541) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 2 w pkt 1 po przecinku dodaje się wyrazy "z wyjątkiem roku 1998, w którym termin ten ustala się do dnia 18 września 1998 r.", 2) skreśla się ust. 4 i 6, 3) w ust. 5 po wyrazach "50 %" dodaje się wyraz "średniorocznej". § 2. W stosunku do wnioskodawców, którzy nie spełniali warunku określonego w § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec (Dz. U. Nr 85, poz. 541), termin składania wniosków o udzielenie zezwolenia w sprawie przydziału limitu zatrudnienia pracowników w celu realizacji umowy o dzieło w Republice Federalnej Niemiec ustala się od dnia 20 sierpnia 1998 r. do dnia 7 września 1998 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia Minister Gospodarki: wz. B. Błaszczyk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 1999 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 674) Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan emisji znaczków pocztowych na 1999 r., stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: M. Zdrojewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 lipca 1998 r. (poz. 674) PLAN EMISJI ZNACZKÓW POCZTOWYCH NA 1999 R. Lp.TematLiczba znaczkówKolejność wprowadzenia do obiegu 1234 1"Dzieje oręża polskiego - Marynarka Wojenna"2styczeń 1997 r. 2"Kocham Cię"2luty 1999 r. 3"Polacy na świecie"2luty 1999 r. 4"Wielkanoc"4marzec 1999 r. 5"Światowe Wystawy Filatelistyczne"1*)marzec 1999 r. 6"Wizerunek Matki Bożej - patronki jeńców - żołnierzy na Wschodzie"2kwiecień 1999 r. 7"50 rocznica powstania Rady Europy"1maj 1999 r. 8"Europa"1maj 1999 r. 9"Sporty młodzieżowe"4czerwiec 1999 r. 10"80 rocznica podpisania Traktatu Wersalskiego"1czerwiec 1999 r. 11"Wizyta papieża Jana Pawła II w Polsce"4czerwiec 1999 r. 12"Owady"6lipiec 1999 r. 13"Sanktuaria Maryjne"2sierpień 1999 r. 14"XVIII Ogólnopolska Wystawa Filatelistyczna Wałbrzych '99"1*)sierpień 1999 r. 15"Polsko-ukraińska współpraca przygraniczna w zakresie ochrony środowiska"2wrzesień 1999 r. 16"Poczet królów i książąt polskich" według Jana Matejki4wrzesień 1999 r. 17"Światowy Dzień Poczty" ("125-lecie Światowego Związku Pocztowego")1październik 1999 r. 18"150 rocznica śmierci Fryderyka Chopina"1październik 1999 r. 19"Tragizm bohaterów Polski Walczącej"1*)październik 1999 r. 20"Boże Narodzenie"4listopad 1999 r. 21"Polonica"4grudzień 1999 r. 22"Bohaterowie Trylogii"6przed premierą filmu "Ogniem i mieczem" 23Emisja obiegowa5w miarę potrzeb eksploatacyjnych Razem: 58 znaczków i 3 bloki. *) Znaczek w bloku Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 sierpnia 1998 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej na działalność kulturalną prowadzoną w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. (Dz. U. Nr 107, poz. 675) Na postawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721 i Nr 141, poz. 943), zwaną dalej "ustawą", stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, z wyłączeniem przepisów: art. 9, art. 15 ust. 2-5, art. 16 ust.2, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 4 i 5, art. 21a, art. 21b, art. 22, art. 27-29, art. 32 oraz art. 41-43. § 2. Art. 6 ustawy nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w instytucjach kultury Ministerstwa Obrony Narodowej. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 1993 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej na działalność kulturalną prowadzoną w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 96, poz. 439). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: wz. R. Szeremietiew Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalnych poziomów promieniowania, jakie mogą występować w środowisku, oraz wymagań obowiązujących przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania. (Dz. U. Nr 107, poz. 676) Na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dopuszczalne poziomy elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, jakie mogą występować w środowisku, 2) szczegółowe zasady ochrony ludzi i środowiska przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym w postaci: a) pól elektrycznych i magnetycznych stałych, b) pól elektrycznych i magnetycznych o częstotliwości 50 herców (Hz), wytwarzanych przez stacje i linie elektroenergetyczne, c) pól elektromagnetycznych o częstotliwościach od 1 kiloherca (kHz) do 300 000 megaherców (MHz), wytwarzanych w szczególności przez urządzenia radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, zwanych dalej obiektami, źródłami albo urządzeniami wytwarzającymi elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące, 3) wymagania obowiązujące przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego. § 2. 1. Dopuszczalne poziomy elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, o którym mowa w § 1, charakteryzowane poprzez wartości graniczne wielkości fizycznych, zawiera, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, załącznik do rozporządzenia. 2. Na obszarach zabudowy mieszkaniowej oraz na obszarach, na których zlokalizowane są zwłaszcza szpitale, żłobki, przedszkola, internaty - składowa elektryczna elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o częstotliwości 50 Hz nie może przekraczać wartości 1 kV/m. 3. Dopuszczalnych poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, określonych w załączniku, nie stosuje się w miejscach niedostępnych dla ludzi. § 3. Jeżeli w otoczeniu obiektu wytwarzającego elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące występują takie promieniowania o częstotliwościach zawartych w więcej niż jednym zakresie częstotliwości, spośród wymienionych w kolumnie pierwszej tabeli załącznika do rozporządzenia, to zasięgi występowania promieniowania o wartościach granicznych wyznacza się: 1) na podstawie wartości średniej gęstości mocy, wyznaczonych zgodnie z zasadą określoną w § 16, gdy urządzenia radiokomunikacyjne, radionawigacyjne, radiolokacyjne pracują w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 000 MHz, 2) według zasad określonych w § 4, gdy urządzenia pracują w różnych zakresach częstotliwości z przedziału 0,001 MHz do 300 000 MHz. § 4. 1. Zasięg występowania elektromagnetycznego promieniowania o wartościach dopuszczalnych, dla zakresu częstotliwości 0,1 MHz-300 000 MHz, wyznacza się korzystając z wzoru: gdzie: W - wartość wskaźnikowa zasięgu, E1,...,En, S1,...,Sm - zmierzone lub wyznaczone wartości wypadkowe natężeń pól elektrycznych oraz gęstości mocy w poszczególnych zakresach częstotliwości, zgodnie z kolumną pierwszą tabeli załącznika, Eg1,..., Egn, Sg1,..., Sgm - wartości dopuszczalne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego w poszczególnych zakresach częstotliwości, zgodnie z kolumną pierwszą tabeli załącznika. 2. Zasięg występowania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o wartościach dopuszczalnych, dla zakresu częstotliwości 0,001 MHz-0,1 MHz, wyznacza się korzystając z wzoru: gdzie: W - wartość wskaźnikowa zasięgu, E, H - zmierzone lub wyznaczone wartości natężeń pól elektrycznych i magnetycznych, Eg, Hg - wartości dopuszczalne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, zgodnie z kolumnami 2 i 3 tabeli załącznika. 3. Odległość od urządzenia wytwarzającego elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące, dla której W=1, określa granicę występowania promieniowania niejonizującego o wartości dopuszczalnej. Odległość, dla której W<1, określa obszar, na którym nie występują promieniowania o poziomach wyższych od dopuszczalnych. 4. Jeżeli wartość jednego ze składników jest mniejsza niż 5% sumy pozostałych składników, to w wyznaczaniu zasięgów występowania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o wartościach dopuszczalnych, zgodnie z ust. 1, składnika tego nie uwzględnia się. § 5. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego wytwarzanego przez obiekty, urządzenia będące źródłami promieniowania wykonywane są: 1) bezpośrednio po pierwszym uruchomieniu obiektu, urządzenia, 2) każdorazowo w razie zmiany warunków pracy obiektu, urządzenia, o ile zmiany te mogą mieć wpływ na zmianę poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, którego źródłem jest ten obiekt, urządzenie. § 6. 1. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego w otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych oraz radiolokacyjnych wykonuje się w sposób umożliwiający: 1) wyznaczenie miejsc występowania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o poziomach dopuszczalnych, 2) wyznaczenie granic obszarów ograniczonego użytkowania. 2. Jeżeli w otoczeniu obiektów, o których mowa w ust. 1, występuje elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące wytworzone przez kilka urządzeń nie pracujących równocześnie, to zasięg występowania promieniowania o poziomach dopuszczalnych wyznacza się dla urządzenia lub grupy urządzeń wytwarzających takie promieniowanie o poziomach najwyższych. 3. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy wykonywać podczas pracy wszystkich urządzeń wytwarzających elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w danym zakresie częstotliwości, podanym w kolumnie pierwszej tabeli załącznika, w warunkach odpowiadających ich charakterystykom eksploatacyjnym; w przypadku możliwości eksploatacji w kilku rodzajach pracy - pomiary należy wykonać przy tym rodzaju pracy, przy którym występuje elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące o najwyższym poziomie. 4. Jeżeli emisje o częstotliwościach zawartych w sąsiednich zakresach częstotliwości promieniowania, podanych w kolumnie pierwszej tabeli załącznika, są tłumione w sondzie pomiarowej o mniej niż 10 decybeli (dB), to pomiary kontrolne należy przeprowadzać przy wyłączonych urządzeniach nadawczych pracujących w tych zakresach częstotliwości. § 7. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, przeprowadza się w punktach i pionach pomiarowych; pionem pomiarowym jest linia pionowa, wzdłuż której przemieszczana jest sonda aparatury pomiarowej w celu znalezienia maksymalnych lub dopuszczalnych poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego. § 8. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, w przyjętych pionach pomiarowych wykonuje się w punktach położonych na wysokościach od 0,3 m. do 1,8 m. nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, przyjmując za wynik pomiaru maksymalny poziom elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego. W pobliżu instalacji i elementów metalowych pomiary kontrolne należy wykonywać w odległości nie mniejszej niż 0,3 m. od tych instalacji i elementów metalowych. § 9. 1. Pomiary kontrolne w otoczeniu obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, w punktach i pionach pomiarowych, o których mowa w § 7, wykonuje się wzdłuż głównych oraz pomocniczych kierunków pomiarowych. 2. Główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego oraz wzdłuż linii prostych łączących urządzenie nadawcze z najbliższymi osiedlami i wolno stojącymi budynkami mieszkalnymi. 3. Pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się przy uwzględnieniu: lokalizacji obiektów, urządzeń, o których mowa w § 6, warunków terenowych występujących na obszarach je otaczających oraz parametrów technicznych zainstalowanych urządzeń. § 10. 1. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego należy przeprowadzać w dodatkowych pionach pomiarowych w budynkach mieszkalnych oraz na balkonach i tarasach, na których mogą przebywać ludzie. 2. Pomiary kontrolne, o których mowa w ust. 1, w dodatkowych pionach pomiarowych, w pomieszczeniach budynków znajdujących się w otoczeniu obiektów i urządzeń, o których mowa w § 6, wykonuje się: 1) w środku pomieszczenia, na wysokości od 0,3 m. do 1,8 m. nad poziomem podłogi, 2) w płaszczyźnie otworu okiennego znajdującego się od strony źródła elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, 3) w odległości nie mniejszej niż 0,3 m. od instalacji telefonicznych, wyłączonych odbiorników radiowych i telewizyjnych, instalacji telewizji kablowej oraz systemów multimedialnych, a także instalacji elektrycznych, grzejnych i wodociągowych. § 11. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych długofalowych i średniofalowych: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się zgodnie z § 9 ust. 2, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odpowiadających trzem kierunkom zainstalowanych odciągów i trzem kierunkom pomiędzy tymi odciągami, 2) pomocnicze kierunki ustala się dodatkowo pod napowietrznymi liniami energetycznymi, 3) przyjmuje się pierwszy pion pomiarowy w odległości nie większej niż jeden metr od ogrodzenia terenu, na którym zainstalowana jest antena, odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż danego kierunku pomiarowego nie powinna być większa niż 50 m., 4) na obszarach zabudowanych dodatkowe piony pomiarowe dobiera się na terenie zabudowy - na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych i, w miarę możliwości, w pomieszczeniach użytkowych i mieszkalnych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na miejsca, w których anteny nadawcze nie są zasłonięte przez budynki. § 12. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych wyposażonych w anteny: 1) spolaryzowane pionowo - kierunki pomiarowe ustala się według zasad określonych w § 11 pkt 1 i 2, 2) spolaryzowane poziomo - główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze - na kierunkach odchylonych o ± 30o i ± 60o od kierunków maksymalnego promieniowania anten. 2. Jeżeli teren, na którym znajduje się obiekt, urządzenie radiokomunikacyjne krótkofalowe, jest: 1) ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku dobiera się w pobliżu ogrodzenia terenu, w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia, 2) nie ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości jednego metra od podstawy masztu anteny. 3. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż kierunków, o których mowa w ust. 1, nie powinna być większa niż 10 metrów. 4. Pomiary kontrolne wzdłuż kierunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonuje się do odległości 100 m od anteny lub do odległości określonej zasięgiem występowania promieniowania o dopuszczalnych poziomach. 5. Jeżeli w otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych znajdują się wzniesienia o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anten, to na tych wzniesieniach wykonuje się dodatkowo pomiary w odległości do 2 km od tych obiektów, urządzeń. 6. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych na terenach zabudowanych pomiary wykonuje się według zasad określonych w § 11 pkt 4. § 13. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych krótkofalowych, zainstalowanych na budynkach mieszkalnych i użytkowych, pomiary elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego wykonuje się: 1) wzdłuż kierunków, o których mowa w § 12, odpowiednio do rodzaju anteny, 2) w pomieszczeniach przyległych do pomieszczenia, w którym znajduje się nadajnik, 3) w pomieszczeniach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie nie ekranowanych linii zasilających anteny. § 14. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych ultrakrótkofalowych, telewizyjnych, wyposażonych w anteny: 1) o dookólnej charakterystyce promieniowania - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach odpowiadających azymutom ścian jednostek antenowych, 2) kierunkowe - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odchylonych o ±30° i ±60° od tych kierunków. 2. Jeżeli teren, na którym znajduje się obiekt, urządzenie radiokomunikacyjne ultrakrótkofalowe, telewizyjne, jest: 1) ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia, 2) nie ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości 10 m od podstawy masztu anteny. 3. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi nie powinna być większa od 20 m. 4. Pomiary wykonuje się: 1) do odległości równej 2,5-krotnej wysokości zainstalowania anteny, 2) do odległości równej 5-krotnej wysokości zainstalowania anteny - na wzniesieniach i w budynkach o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anteny. § 15. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiolokacyjnych pracujących w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 000 MHz: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, 2) pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków odchylonych od kierunku, o którym mowa w pkt 1, o ±120°, a także wzdłuż prostych łączących obiekt z najbliższymi budynkami mieszkalnymi. 2. Jeżeli teren, na którym znajduje się obiekt, urządzenie radiolokacyjne, jest ogrodzony, pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku ustala się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od ogrodzenia. 3. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi, wzdłuż kierunków pomiarowych, o których mowa w ust. 1, nie może być większa niż 100 m. § 16. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiolokacyjnych podczas pomiarów średniej gęstości mocy fali elektromagnetycznej: 1) spolaryzowanej liniowo - sondę pomiarową należy w wybranym punkcie pomiarowym ustawiać tak, aby uzyskać maksymalne wskazania gęstości mocy pola, 2) spolaryzowanej eliptycznie - sondę pomiarową należy ustawiać tak w wybranym punkcie pomiarowym, aby uzyskać maksymalne wskazanie gęstości mocy pola (SE1). Wartość drugiej składowej pola (SE2) stanowi maksymalne wskazanie dla zmienionego o kąt 90° ustawienia sondy pomiarowej. Wartość średniej gęstości mocy pola w danym punkcie pomiarowym jest sumą zmierzonych wartości (S): S= SE1+ SE2 2. Jeżeli różnica uzyskanej wartości mocy pola S nie przekracza 20%, to zasady określonej w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się. § 17. 1. Jeżeli obiekty, urządzenia radiolokacyjne w warunkach normalnej eksploatacji wytwarzają elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w postaci niestajonarnego pola elektromagnetycznego, to na czas wykonywania pomiaru, mającego na celu wyznaczenie średniej wartości gęstości mocy, należy zmienić warunki pracy tych obiektów, urządzeń w taki sposób, aby wytwarzały one pole stacjonarne na kierunku, wzdłuż którego wykonywane są pomiary; wartość średniej gęstości strumienia mocy mikrofalowej w miejscu pomiaru powinna być równa maksymalnej wartości średniej gęstości strumienia mocy mikrofalowej pola wytwarzanego w znamionowych warunkach pracy w ciągu całego okresu zmienności tego pola. 2. W celu wyznaczenia występującej w punkcie pomiarowym średniej wartości gęstości mocy pola pochodzącego od wytwarzających niestacjonarne pole elektromagnetyczne obiektów, urządzeń należy uzyskany w warunkach określonych w ust. 1 wynik pomiaru przemnożyć przez charakteryzujący pole niestacjonarne współczynnik c obliczony według wzoru: gdy ; gdy gdzie: c - współczynnik charakteryzujący pole niestacjonarne, - szerokość wiązki anteny na poziome połowy mocy, podana w stopniach, D - rozpiętość anteny, podana w metrach, R - odległość pomiędzy osią obrotu anteny a miejscem, dla którego określa się współczynnik c, podana w metrach, λ - długość fali, podana w metrach. § 18. 1. W otoczeniu obiektów, urządzeń radiokomunikacyjnych amatorskich pomiary wykonuje się do odległości występowania promieniowania o poziomach dopuszczalnych, uwzględniając typowe miejsca przebywania ludzi. 2. Piony pomiarowe, w otoczeniu obiektów, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych, dachach budynków oraz w pomieszczeniach mieszkalnych i użytkowych. § 19. 1. Pomiary kontrolne poziomów elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego w otoczeniu stacji i linii elektromagnetycznych wykonuje się, o ile ich napięcie znamionowe jest równe bądź wyższe niż 110 kV. 2. Pomiary kontrolne, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w szczególności w tych miejscach, w których na podstawie uprzednio przeprowadzonych obliczeń stwierdzono występowanie elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o poziomach zbliżonych do dopuszczalnych poziomów. 3. W otoczeniu stacji elektromagnetycznych pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego powinno się przeprowadzać poza ogrodzonym terenem stacji, w odległościach nie mniejszych niż połowa wysokości ogrodzenia stacji. 4. Każdą linię elektromagnetyczną wchodzącą lub wychodzącą z terenu stacji elektromagnetycznej należy traktować jako odrębną. § 20. 1. W otoczeniu stacji i linii elektromagnetycznych pomiary kontrolne pola elektrycznego należy wykonywać: 1) nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, w szczególności dachami, tarasami, balkonami, podestami - na wysokości 1,8 m, 2) w pobliżu obiektów budowlanych, w odległości nie mniejszej niż 1,6 m od ścian tych obiektów. 2. Pomiary kontrolne pola magnetycznego w otoczeniu stacji. linii elektromagnetycznych należy wykonywać w pionach pomiarowych, na wysokościach od 0,3 do 1,8 m nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, w szczególności dachami, tarasami, balkonami, podestami. 3. Podczas pomiarów kontrolnych należy nadać osi pomiarowej sondy takie położenie w stosunku do stacji i linii elektromagnetycznych, aby przyrząd pomiarowy wskazywał maksymalne wartości i wielkości mierzonej w danym punkcie. § 21. Największa wartość napięcia roboczego linii, największy prąd roboczy linii, największy zwis przewodów fazowych linii uwzględnia się przy pomiarach kontrolnych elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, wytwarzanego przez linie elektromagnetyczne. § 22. Pomiary kontrolne elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych, należy wykonywać przy dobrej pogodzie, bez opadów atmosferycznych. § 23. Na czas wykonywania pomiarów kontrolnych elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego z otoczenia linii i stacji elektromagnetycznych należy usunąć wszystkie przedmioty i obiekty ruchome, które mogą wpływać na wyniki tych pomiarów. § 24. W otoczeniu obiektów, urządzeń i źródeł wytwarzających elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące, nie wymienionych w rozporządzeniu, pomiary kontrolne wykonuje się do odległości określonej występowaniem takiego promieniowania o poziomach dopuszczalnych. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: wz. R. Gawlik Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. (poz. 676) DOPUSZCZALNE POZIOMY ELEKTROMAGNETYCZNEGO PROMIENIOWANIA NIEJONIZUJĄCEGO CHARAKTERYZOWANE POPRZEZ WARTOŚCI GRANICZNE WIELKOŚCI FIZYCZNYCH Zakres częstotliwości promieniowania Wielkość fizycznaSkładowa elektrycznaSkładowa magnetycznaGęstość mocyGęstość prądu jonowego Lp.12345 1pola stałe16 kV/m8kA/m-100 nA/m2 2pola 50Hz10kV/m80 A/m-- 30,001 - 0,1 MHz100 V/m10 A/m-- 4powyżej 0,1 do 10 MHz20 V/m2 A/m-- 5powyżej 10 do 300 MHz7 V/m--- 6powyżej 300 do 300 000 MHz--0,1 W/m2- Objaśnienia: Wartości graniczne czynników fizycznych charakteryzujących dopuszczalne poziomy promieniowania odpowiadają: a) wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych i magnetycznych o częstotliwości 50 Hz i od 0,001 do 300 MHz, b) wartościom średnim gęstości mocy pól elektromagnetycznych o częstotliwości powyżej 300 MHz do 300 000 MHz. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości. (Dz. U. Nr 107, poz. 677) Na podstawie art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), 2) pojazd nienormatywny - pojazd lub zespół pojazdów (z ładunkiem lub bez ładunku), którego masa, naciski osi lub wymiary są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi i w przepisach określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w art. 61 ust. 6 i 10, a także w art. 62 ust. 4 ustawy; dotyczy to również kolumny pojazdów nienormatywnych, 3) pilot - osobę bezpośrednio odpowiedzialną za bezpieczeństwo w czasie przejazdu pojazdu nienormatywnego, 4) pojazd pilotujący - odpowiednio wyposażony i oznakowany pojazd samochodowy, przy użyciu którego zabezpiecza się przejazd pojazdu lub kolumny pojazdów nienormatywnych, 5) pilotowanie - zespół czynności wykonywanych na drodze przez pilotów korzystających z pojazdów pilotujących, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu podczas przejazdu pojazdu nienormatywnego, 6) organizator transportu - osobę fizyczną lub osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, przygotowującą i przeprowadzającą przejazd pojazdu nienormatywnego, 7) zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego - zezwolenie, o którym mowa w art. 61 ust. 11 ustawy, zwane dalej "zezwoleniem". § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pilotowania nienormatywnych pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych pojazdów Sił Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Straży Granicznej oraz straży pożarnej, biorących udział w akcjach ratowniczych. § 3. W zakresie pilotowania pojazdów nienormatywnych współdziałają: 1) Policja, 2) Straż Graniczna, 3) organy wydające zezwolenia, 4) organizator transportu oraz pilot. § 4. 1. Pilotowaniu przy użyciu jednego pojazdu pilotującego podlegają pojazdy nienormatywne, które przekroczyły co najmniej jedną z następujących wielkości: 1) długość pojazdu - 25,00 m, 2) szerokość - 3,20 m, 3) wysokość - 4,50 m, 4) masę całkowitą - 60,00 t. 2. Pilotowaniu przy użyciu dwóch pojazdów pilotujących, poruszających się na początku i końcu kolumny, podlegają pojazdy nienormatywne, które przekroczyły co najmniej jedną z następujących wielkości: 1) długość pojazdu - 30,00 m, 2) szerokość - 3,50 m, 3) wysokość - 4,70 m albo dla których organ wystawiających zezwolenie określił taki sposób pilotowania ze względu na inne, istotne warunki przejazdu. § 5. 1. Przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, należy zgłosić do właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno mieć formę pisemną i zawierać następujące dane: 1) nazwę, adres, nr telefonu (telefaksu) organizatora transportu, 2) liczbę pojazdów, które będą pilotowane, 3) długość każdego pojazdu nienormatywnego, jego szerokość, wysokość i rzeczywistą masę całkowitą, 4) rodzaj przewożonych ładunków, 5) trasę określoną w zezwoleniu na przejazd pojazdu nienormatywnego oraz miejsca planowanego postoju, 6) planowany czasowy harmonogram przejazdu i postojów. § 6. 1. Pojazdem pilotującym może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 2,5 t, z wyjątkiem motocykla. 2. Pojazd pilotujący powinien być wyposażony w: 1) dwa światła błyskowe barwy żółtej, widoczne ze wszystkim stron pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i nie powodujące oślepiania innych uczestników ruchu, 2) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi. 3. Światła, o których mowa w ust. 2 pkt 1, powinny być umieszczone na dachu pojazdu pilotującego, symetrycznie względem podłużnej osi symetrii pojazdu, w jednej linii z tablicą z napisem "PILOT". 4. Pojazd pilotujący powinien być oznakowany tablicą z napisem "PILOT" i napisem określającym największą szerokość pojazdu pilotowanego. Wzór tablicy określa załącznik do rozporządzenia. § 7. 1. Do zadań pilota należy zapewnienie bezpieczeństwa oraz ograniczanie utrudnień w ruchu drogowym w czasie pilotowania pojazdów nienormatywnych. Zadania te pilot realizuje przez: 1) właściwą organizację transportu, 2) bezpośredni nadzór nad transportem pojazdów nienormatywnych w czasie przejazdu i postoju, 3) kierowanie ruchem drogowym w niezbędnym zakresie określonym odrębnymi przepisami, 4) podejmowanie decyzji o wstrzymaniu pilotowania w razie powstania istotnego utrudnienie w ruchu lub zagrożenia jego bezpieczeństwa. 2. Pilot jest obowiązany: 1) przestrzegać warunków zawartych w zezwoleniu na przejazd pojazdu nienormatywnego, 2) mieć przy sobie i okazywać na żądanie Policji lub innych uprawnionych organów: a) zezwolenie oraz inne dokumenty wynikające z warunków w nim zawartych, b) aktualne upoważnienie do dawania poleceń i sygnałów innym uczestnikom ruchu znajdującym się na drodze, wydane na mocy odrębnych przepisów, c) prawo jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1, które posiada przez okres co najmniej 3 lat. 3. W przypadku pilotowania pojazdów nienormatywnych przewoźników zagranicznych, pilot powinien posiadać umiejętności posługiwania się jednym z języków obcych w stopniu wystarczającym do porozumienia z kierowcami pojazdów pilotowanych. § 8. 1. Pojazd nienormatywny powinien być dodatkowo pilotowany przez Policję, jeżeli: 1) szerokość jezdni, wraz z poboczem posiadającym ten sam rodzaj konstrukcji nawierzchni co jezdnia, pozostawiona dla przeciwnego kierunku ruchu na jezdniach dwukierunkowych lub dla tego samego kierunku ruchu na jezdniach jednokierunkowych, jest mniejsza niż 3,00 m., lub 2) długość pojedynczego pojazdu lub zespołu pojazdów przekracza 40,00 m, lub 3) łączna długość pojazdów pilotowanych przekracza 80,00 m. 2. Pilotowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest wymagane, jeżeli szerokość określona w tym przepisie występuje na krótkich odcinkach i jest tam zapewniona niezbędna widoczność drogi, w szczególności dla osób czasowo wstrzymujących ruch. § 9. 1. O potrzebie pilotowania pojazdu nienormatywnego przez Policję należy zawiadomić: 1) komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia pilotowania przez Policję, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez teren jednego lub dwóch województw, 2) Komendanta Głównego Policji, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez więcej niż dwa województwa. 2. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje organizator transportu w terminie nie krótszym niż 7 dni przed planowanym rozpoczęciem przejazdu pojazdu nienormatywnego. 3. Zawiadomienie powinno mieć formę pisemną i zawierać: 1) nazwę, adres, nr telefonu (telefaksu), statystyczny numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP, 2) liczbę pojazdów, które będą pilotowane, 3) długość każdego pojazdu nienormatywnego, jego szerokość, wysokość i rzeczywistą masę całkowitą, 4) rodzaj przewożonych ładunków, 5) numery rejestracyjne pojazdów nienormatywnych, 6) imię, nazwisko i numer upoważnienia określonego w § 7 ust. 2 pkt 2 lit. b) oraz jednostkę, która je wydała, dla każdego z pilotów uczestniczących w pilotażu, 7) kopię zezwolenia na przejazd każdego pojazdu nienormatywnego oraz uzgodnienia dotyczące zrealizowania warunków przejazdu określonych w zezwoleniu, 8) harmonogram przejazdu po wyznaczonej trasie. 4. Harmonogram, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, podlega uzgodnieniu z właściwym komendantem Policji określonym w § 9 ust. 1 i powinien zawierać: 1) miejsca, adresy, daty i godziny rozpoczęcia oraz zakończenia pilotowania, 2) godziny przejazdu przez większe miasta i granice województw, 3) numery dróg oraz nazwy ulic w miastach wyszczególnionych w warunkach przejazdu określonych w zezwoleniu, po których będzie odbywać się przejazd, 4) miejsca, adresy i czas planowanych postojów. § 10. 1. Do pilotowania Policja używa oznakowanego pojazdu samochodowego. 2. Policyjny pojazd pilotujący porusza się w odległości nie mniejszej niż 40,00 m przed pojazdem nienormatywnym; w przypadku użycia drugiego policyjnego pojazdu pilotującego porusza się on za pojazdem nienormatywnym. 3. Ze względu na warunki lokalne dopuszcza się zmniejszenie odległości określonej w ust. 2. § 11. 1. Pilotowanie pojazdu nienormatywnego przez Policję nie może mieć miejsca, jeżeli: 1) przejazd może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu bądź istotne jego utrudnienie, wynikające z warunków panujących na planowanej trasie, lub 2) organizator transportu nie spełnił warunków, o których mowa w § 9. 2. W przypadku powstania w trakcie pilotowania nieprzewidzianego, istotnego utrudnienia w ruchu lub zagrożenia jego bezpieczeństwa, przejazd należy przerwać. Decyzję o tym podejmie dyżurny właściwej miejscowo komendy wojewódzkiej Policji. 3. Po ustaniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, pilotowanie pojazdu nienormatywnego przez Policję może się odbyć w innym terminie. Przepisy § 9 stosuje się odpowiednio. 4. Po uzyskaniu informacji o ustaniu przyczyn, które spowodowały przerwanie pilotowania, decyzję o terminie wznowienia przejazdu transportu pilotowanego przez Policję podejmuje: 1) dyżurny właściwej ze względu na miejsce postoju komendy wojewódzkiej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren jednego lub dwóch województw, 2) dyżurny Komendy Głównej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren więcej niż dwóch województw; jeżeli czas przerwy jest nieznaczny, decyzję może podjąć dyżurny, o którym mowa w pkt 1. § 12. Postój pojazdów nienormatywnych odbywa się poza jezdnią i poboczem drogi. § 13. Organ wydający zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego, w przypadku określonym w § 4 ust. 2, wskazuje w zezwoleniu na konieczność pilotowania przejazdu przez dwóch pilotów, a w przypadku określonym w § 8 ust. 1 - również na konieczność pilotowania przejazdu przez Policję. § 14. Straż Graniczna, przy wjeździe pojazdów nienormatywnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontroluje posiadanie przez organizatora transportu zezwolenia oraz spełnienie warunków określonych w tym zezwoleniu. § 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie określenia warunków i trybu oraz jednostek i zasad ich współdziałania z Policją w zakresie usuwania i blokowania pojazdów oraz pilotowania pojazdów nienormatywnych (Dz. U. Nr 49, poz. 225), w części dotyczącej pilotowania pojazdów nienormatywnych. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepis § 7 ust. 2 pkt 2 lit. b) wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. (poz. 677) WZÓR TABLICY UMIESZCZONEJ NA POJEŹDZIE PILOTUJĄCYM Ilustracja Opis tablicy: tło barwy białej wykonane z materiału odblaskowego, napisy, obwódka i symbole barwy czerwonej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 lipca 1998 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Instytutowi Radosna Nowina 2000 z siedzibą w Krakowie. (Dz. U. Nr 107, poz. 678) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 90, poz. 557, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 oraz z 1997 r. Nr 70, poz. 443 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Instytut Radosna Nowina 2000", z siedzibą w Krakowie, erygowanej przez Przełożonego Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 5 sierpnia 1998 r. w sprawie aprobat i kryteriów technicznych oraz jednostkowego stosowania wyrobów budowlanych. (Dz. U. Nr 107, poz. 679) Na podstawie art. 10 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb dopuszczania wyrobów budowlanych do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym, 2) szczegółowe zasady i tryb udzielania, uchylania lub zmiany aprobat technicznych i zasady odpłatności z tego tytułu, 3) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania aprobat technicznych, 4) zakres oraz szczegółowe zasady i tryb opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych. § 2. Przepisy rozporządzenia nie naruszają obowiązku poddawania wyrobu budowlanego procedurom związanym z wydawaniem certyfikatów, atestów i opinii, wynikających z odrębnych przepisów. § 3. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają: 1) jednostka aprobująca - jednostkę organizacyjną upoważnioną do udzielania, uchylania i nowelizacji aprobat technicznych, 2) kryteria techniczne - zestaw wymagań, stanowiący podstawę certyfikacji wyrobów budowlanych na znak bezpieczeństwa, 3) wnioskodawca - producenta wyrobu budowlanego, ubiegającego się o udzielenie lub zmianę aprobaty technicznej. Rozdział 2 Szczegółowe zasady i tryb dopuszczania wyrobów budowlanych do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym § 4. 1. Dopuszczony do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym jest wyrób budowlany, zwany dalej "wyrobem", dla którego dostawca wydał oświadczenie o zgodności wyrobu z indywidualną dokumentacją techniczną, sporządzoną lub uzgodnioną z projektantem obiektu oraz z przepisami i obowiązującymi normami. 2. Oświadczenie dostawcy, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) nazwę i adres dostawcy wydającego oświadczenie, 2) nazwę wyrobu i miejsce jego wytwarzania, 3) identyfikację dokumentacji technicznej, 4) stwierdzenie zgodności wyrobu z dokumentacją techniczną oraz przepisami i obowiązującymi normami, 5) nazwę i adres budowy, dla której wyrób budowlany jest przeznaczony, 6) miejsce i datę wydania oraz podpis wydającego oświadczenie. § 5. 1. Indywidualna dokumentacja techniczna wyrobu, o której mowa w § 4 ust. 1, powinna zawierać opis rozwiązania konstrukcyjnego, charakterystykę materiałową i projektowane właściwości użytkowe wyrobu oraz określać warunki jego wbudowania, wmontowania, zainstalowania lub zastosowania w danym obiekcie, a także, w miarę potrzeb, instrukcję obsługi i eksploatacji. 2. Indywidualną dokumentację techniczną wyrobu oraz oświadczenie dostawcy dołącza się do dokumentacji budowy. Rozdział 3 Szczegółowe zasady udzielania aprobat technicznych § 6. 1. Postępowaniem aprobacyjnym objęty jest wyrób, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy, lub wyroby, których właściwości użytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, różnią się istotnie od właściwości określonym w Polskiej Normie. 2. Aprobata techniczna udzielania jest dla wyrobów stosowanych pojedynczo lub w zestawach o określonych właściwościach użytkowych i wprowadzanych do obrotu w komplecie. § 7. Aprobata techniczna udzielania jest na podstawie oceny właściwości użytkowych należycie zidentyfikowanego wyrobu, potwierdzonych, w zależności od potrzeb, badaniami, obliczeniami, oględzinami, opiniami ekspertów i innymi dokumentami, z zastosowaniem przepisów szczególnych, w tym techniczno-budowlanych, Polskich Norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania, norm i przepisów ustanawianych przez organizacje międzynarodowe, jeżeli wynika to z zawartych umów, a także z uwzględnieniem Polskich Norm, których stosowaniem jest dobrowolne, norm europejskich oraz warunków stosowania wyrobu i przewidywanej jego trwałości. § 8. 1. Jednostki aprobujące, przy zachowaniu warunków, o których mowa w § 7, opracowują dla rodzajowych grup wyrobów, w odniesieniu do których istnieją wystarczające podstawy naukowe i wiedza praktyczna dla ustalenia jednolitego zakresu i własności technicznych, zbiór wymogów technicznych, stanowiący zalecenia udzielania aprobat technicznych, zwane dalej "zaleceniami", stanowiące podstawę do oceny przydatności wyrobu do stosowania w budownictwie. 2. Przy opracowaniu zaleceń uwzględnia się właściwe przedmiotowo "Wytyczne dla europejskich aprobat technicznych" Europejskiej Organizacji Aprobat Technicznych, zgodnie z Dyrektywą Rady nr 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów prawnych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wyrobów budowlanych. 3. Zalecenia powinny zawierać w szczególności: 1) identyfikację grupy wyrobów, której dotyczą, 2) określenie wymaganych właściwości użytkowych i własności technicznych wyrobów, istotnie związanych w wymaganiami podstawowymi, 3) określenie metod badań właściwości użytkowych i własności technicznych, o których mowa w pkt 2, 4) metody oceniania i wnioskowania na podstawie wyników badań. 4. Zalecenia, z wyjątkiem zaleceń dotyczących wyrobów stosowanych w budownictwie obronnym, są publikowane we własnych wydawnictwach jednostek aprobujących. 5. W postępowaniu aprobacyjnym stosuje się metody badań określone w Polskich Normach i zaleceniach oraz, w zależności od potrzeb, inne metody badań, opisane w ogólnie dostępnych publikacjach. § 9. 1. Aprobata techniczna zawiera wskazanie obowiązku certyfikacji aprobowanego wyrobu, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub właściwych przedmiotowo "Wytycznych dla europejskich aprobat technicznych", o których mowa w § 8 ust. 2. 2. Aprobata techniczna powinna zawierać w szczególności: 1) podstawę prawną, 2) identyfikację techniczną i nazwę handlową wyrobu oraz nazwę i adres wnioskodawcy, 3) przeznaczenie, zakres i warunki stosowania wyrobu oraz, w miarę potrzeb, warunki jego użytkowania i konserwacji, 4) właściwości użytkowe i własności techniczne wyrobu, istotne związane z wymaganiami podstawowymi, ich poziom oraz metody badań, 5) klasyfikację wynikającą z odrębnych przepisów i Polskich Norm, 6) kryteria techniczne na potrzeby certyfikacji na znak bezpieczeństwa, 7) wytyczne dotyczące technologii wytwarzania, pakowania, transportu i składowania oraz szczegółowy sposób znakowania wyrobu, 8) datę wydania i termin ważności aprobaty, 9) stwierdzenie pozytywnej oceny technicznej i przydatności wyrobu do stosowania w budownictwie w zakresie określonym w pkt 3, 10) wskazanie obowiązującego systemu oceny zgodności, 11) wykaz dokumentów wykorzystanych w postępowaniu aprobacyjnym, w tym wykaz raportów z badań wyrobu, 12) pouczenie, że aprobata techniczna nie jest dokumentem dopuszczającym wyrób do obrotu i stosowania w budownictwie. 3. Aprobaty techniczne, z wyjątkiem aprobat technicznych wyrobów stosowanych w budownictwie obronnym, publikowane są w ramach własnych wydawnictw jednostek aprobujących. § 10. 1. Kierownik jednostki aprobującej powołuje Komisję Aprobat Technicznych, zwaną dalej "Komisją". Komisja, która w miarę potrzeby może posiadać sekcje branżowe, działa na podstawie regulaminu zatwierdzonego przez kierownika jednostki aprobującej. 2. W skład Komisji wchodzą, z zachowaniem proporcjonalności zapewniającej bezstronność działania, przedstawiciele jednostki aprobującej, jednostek certyfikujących wyroby, organizacji producentów i wykonawców budowlanych, głównych inwestorów publicznych oraz inni eksperci, w tym z Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej. Na posiedzenie Komisji są zapraszani przedstawiciele Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, innych ministrów właściwych ze względu na jednostkę aprobującą, Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego. 3. Do zadań Komisji należy opiniowanie: 1) zaleceń, o których mowa w § 8, 2) wniosków o uchylenie aprobaty technicznej, 3) na żądanie wnioskodawcy lub na wniosek kierownika jednostki - przydatności aprobowanego wyrobu budowlanego do stosowania w budownictwie oraz rodzaju i zakresu badań niezbędnych do dokonania oceny tej przydatności, 4) innych spraw związanych z działalnością aprobacyjną, przedstawionych do zaopiniowania przez kierownika jednostki aprobującej. 4. Na posiedzenie Komisji, na którym opiniowana jest przydatność wyrobu do stosowania w budownictwie lub rodzaj i zakres niezbędnych badań, zaprasza się wnioskodawcę. Rozdział 4 Postępowanie aprobacyjne § 11. 1. Wnioskodawca składa wniosek o udzielenie aprobaty technicznej we właściwej jednostce aprobującej. 2. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwę i adres wnioskodawcy oraz miejsce produkcji wyrobu, 2) określenie, nazwę handlową i oznaczenie wyrobu, 3) opis techniczny wyrobu i jego odmiany asortymentowe, 4) przeznaczenie i zakres zastosowań wyrobów, 5) dane dotyczące właściwości użytkowych wyrobu i jego wpływu na środowisko, 6) warunki techniczne zastosowania wyrobu. 3. Do wniosku dołącza się: 1) pełnomocnictwo, jeżeli wnioskodawca nie występuje w postępowaniu aprobacyjnym osobiście, 2) rysunki techniczne, uzupełniające opis wyrobu, 3) dokumenty potwierdzające dane dotyczące właściwości użytkowych wyrobu, w tym raporty z przeprowadzonych badań wyrobu, 4) certyfikaty, atesty i opinie dotyczące wyrobu, wydane na podstawie odrębnych przepisów, 5) dowód opłaty za przeprowadzenie wstępnego rozpoznania wniosku. 4. Jednostka aprobująca rejestruje wniosek, o którym mowa w ust. 1. § 12. Jednostka aprobująca, w terminie 1 miesiąca od daty rejestracji wniosku, dokonuje formalnej weryfikacji wniosku, sprawdza jego kompletność i ocenia zasadność oraz zawiadamia wnioskodawcę o potrzebie przeprowadzenia postępowania aprobacyjnego lub przedstawia pisemne uzasadnienie odmowy wszczęcia takiego postępowania. § 13. 1. Wszczęcie postępowania aprobacyjnego następuje w terminie określonym porozumieniem stron o przeprowadzeniu takiego postępowania. W ciągu 2 miesięcy od tego terminu, jeżeli porozumienie nie stanowi inaczej, jednostka aprobująca przedstawia wnioskodawcy pisemne stanowisko w sprawie wniosku, opracowane po ewentualnym zasięgnięciu opinii Komisji. 2. W stanowisku jednostka określa: 1) rodzaj, przedmiot i metody dodatkowych badań laboratoryjnych wraz ze zwięzłym uzasadnieniem konieczności ich wykonania, 2) zakres i przedmiot dodatkowych uzasadnień obliczeniowych i wykaz dodatkowych danych, sprawozdań oraz certyfikatów, atestów i opinii wynikających z odrębnych przepisów, niezbędne do dokonania oceny przydatności wyrobu oraz wskazuje właściwe laboratoria do wykonania badań, o których mowa w pkt 1. 3. Uzyskanie dokumentów i wyników badań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, należy do wnioskodawcy ubiegającego się o aprobatę techniczną i nie wchodzi w zakres postępowania aprobacyjnego. § 14. 1. Jednostka aprobująca uznaje wyniki badań: 1) laboratoriów akredytowanych zgodnie z przepisami o badaniach i certyfikacji, 2) laboratoriów zagranicznych, jeżeli wynika to z umów międzynarodowych, 3) innych laboratoriów krajowych i zagranicznych, z którymi jednostka aprobująca zawarła porozumienie w tym zakresie. 2. Jednostka aprobująca może uznać, na żądanie wnioskodawcy, wyniki badań innych niż wymienione w ust. 1 laboratoriów krajowych i zagranicznych, jeżeli są one wykonane metodami akceptowanymi przez tę jednostkę. § 15. 1. Jednostka aprobująca, po uzyskaniu kompletu sprawozdań z badań i dokumentów określonych w § 13 ust. 2 oraz po ewentualnym zasięgnięciu opinii Komisji, dokonuje oceny wyrobu do stosowania w budownictwie. 2. Wydanie aprobaty technicznej następuje w terminie 2 miesięcy, a odmowa wydania aprobaty technicznej wraz z uzasadnieniem - w terminie 1 miesiąca od dnia uzyskania przez jednostkę aprobującą dokumentacji, o której mowa w ust. 1. 3. Aprobatę techniczną lub odmowę udzielenia aprobaty technicznej podpisuje kierownik jednostki aprobującej. § 16. 1. Dla wyrobu, dla którego podstawę oceny przydatności do stosowania w budownictwie stanowią zalecenia, postępowanie aprobacyjne prowadzone jest bez udziału Komisji. Jednostka aprobująca opracowuje stanowisko, o którym mowa w § 13, i przedstawia je wnioskodawcy w ciągu 1 miesiąca od daty zawarcia porozumienia o wszczęciu postępowania aprobacyjnego, a wydanie aprobaty technicznej następuje w terminie 6 tygodni od dnia uzyskania przez jednostkę aprobującą kompletu dokumentacji, o której mowa w § 15 ust. 1. 2. Dla wyrobu, na który wydana została europejska aprobata techniczna określona w Dyrektywie Rady nr 89/106/EWG, lub wyrobu zgodnego z europejską normą zharmonizowaną, ustanowioną na podstawie tej dyrektywy, jednostka aprobująca stosuje indywidualny tryb i zakres postępowania aprobacyjnego, ustalony w porozumieniu, o którym mowa w § 13 ust. 1, obejmujący wyłącznie sprawdzenie zgodności właściwości użytkowych i własności technicznych wyrobu, określonych w europejskiej aprobacie technicznej lub europejskiej normie zharmonizowanej, z polskimi przepisami szczególnymi, w tym techniczno-budowlanymi, oraz Polskimi Normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania. § 17. 1. Aprobata techniczna obowiązuje od dnia jej wydania. 2. Aprobata techniczna jest udzielana na okres 5 lat. Okres ten może być przedłużany bez przeprowadzenia ponownego postępowania aprobacyjnego. § 18. 1. Wymagania aprobaty technicznej mogą być zmienione przez jednostkę, która ją wydała, na wniosek producenta wyrobu zamierzającego dokonać zmian materiałowych, mogących mieć istotny wpływ na właściwości użytkowe wyrobu, lub rozszerzenia zakresu stosowania. 2. Zmiana wymagań aprobaty technicznej następuje w trybie zmiany aprobaty, po przeprowadzeniu postępowania aprobacyjnego w stosownym do zmian zakresie. § 19. 1. Aprobata techniczna może być uchylona przez jednostkę aprobującą, która ją wydała, w przypadku zmian w odrębnych przepisach, obowiązujących Polskich Normach, normach i przepisach ustanawianych przez organizacje międzynarodowe, jeżeli wynika to z zawartych umów, istotnych zmian w podstawach naukowych i stanie wiedzy praktycznej oraz niepotwierdzenia, w trakcie stosowania, pozytywnej oceny przydatności wyrobu. 2. Aprobata techniczna może być uchylona z inicjatywy własnej jednostki lub na wniosek Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego z udziałem wnioskodawcy i uzyskaniu opinii Komisji. § 20. 1. Działalność jednostek aprobujących w zakresie objętym rozporządzeniem prowadzona jest odpłatnie na koszt wnioskodawcy. 2. Odpłatność za przeprowadzenie czynności, o których mowa w § 12, wynosi 100% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o rewaloryzacji oraz zasadach ustalania emerytur i rent. 3. Odpłatność za przeprowadzenie czynności związanych z udzieleniem, zmianą lub przedłużeniem terminu ważności aprobaty technicznej, z wyjątkiem czynności, o których mowa w ust. 2, określa się na podstawie udokumentowanej liczby godzin pracy i stawki godzinowej. 4. Jednostka aprobująca ustala w cenniku odpłatność za czynności, o których mowa w ust. 3. § 21. 1. Jednostki aprobujące opracowują i publikują we własnych wydawnictwach informator zawierający: 1) wykaz asortymentowy wyrobów objętych działalnością aprobacyjną jednostki, 2) opis postępowania aprobacyjnego, czas potrzebny do jego przeprowadzenia oraz informacje na temat opłat za tę działalność, 3) wykaz zbiorów wymogów technicznych udzielania aprobat technicznych, o których mowa w § 8, 4) listę laboratoriów badawczych, o których mowa w § 14 ust. 1. 2. Jednostka aprobująca prowadzi rejestr udzielonych i uchylonych aprobat technicznych. Rozdział 5 Jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania aprobat technicznych § 22. Do udzielania, uchylania i zmiany aprobat technicznych upoważnione są: 1) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów nie wskazanych w pkt 2 - 16, a także wyrobów termo- i hydroizolacyjnych, włókno-cementowych, 2) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal" w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów z zakresu inżynierii sanitarnej, 3) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie "Elektromontaż" w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów z zakresu inżynierii elektrycznej, w zakresie napięcia nie przekraczającego 24 kV, 4) Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie w inżynierii komunikacyjnej, 5) Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych w sieciach i instalacjach paliw gazowych, 6) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast" w Poznaniu - w odniesieniu do zamków, okuć i elementów budowlanych wyposażeniowych i wykończeniowych, 7) Instytut Energetyki w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych w inżynierii elektrycznej w zakresie napięcia powyżej 24 kV, 8) Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie do oczyszczania ścieków i przerobu osadów, 9) Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie w budownictwie obronnym, 10) Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie do budowy nawierzchni kolejowych, 11) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Katowicach - w odniesieniu do wyrobów termo- i hydroizolacyjnych oraz włókno-cementowych, 12) Główny Instytut Górnictwa w Katowicach - w odniesieniu do aparatury eksplozymetrycznej w budynkach, 13) Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej w Józefowie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych w stałych instalacjach gaśniczych i urządzeniach alarmu pożarowego, 14) Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie w obiektach przeznaczonych do hodowli zwierząt oraz do przechowywania płodów rolnych, środków produkcji rolnej i przetwórstwa rolno-spożywczego w gospodarstwach rolnych, 15) Instytut Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie w budownictwie melioracyjnym, 16) Instytut Łączności w Warszawie, Oddział we Wrocławiu - w odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie jako elementy nośne i zamocowania anten wraz z osprzętem, 17) Centralny Ośrodek Chłodnictwa w Krakowie - w odniesieniu do pomp cieplnych oraz elementów chłodniczych w systemach klimatyzacyjnych. § 23. Jednostki aprobujące są obowiązane: 1) dokonywać oceny przydatności wyrobów w oparciu o podstawy naukowe i wiedzę praktyczną, 2) dokonywać analizy danych otrzymywanych od wszystkich zainteresowanych stron w sposób zapewniający uzyskanie wyważonej oceny, 3) zapewnić podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, 4) prowadzić postępowanie aprobacyjne w sposób najmniej uciążliwy dla wnioskodawcy, 5) zapewniać poufność informacji uzyskanych w trakcie postępowania aprobacyjnego i zachowanie tajemnicy co do zastrzeżonych przez ubiegającego się o aprobatę techniczną wyników badań, dokumentacji konstruktywnej i opisu technologii, 6) przedkładać Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji coroczną informację o przebiegu działalności aprobacyjnej, nie później niż do końca pierwszego kwartału roku następnego. § 24. 1. Instytut Techniki Budowlanej prowadzi centralny rejestr i zbiór udzielonych i uchylonych aprobat technicznych oraz reprezentuje pozostałe jednostki aprobujące w Europejskiej Organizacji Aprobat Technicznych. 2. Jednostki aprobujące są obowiązane do współpracy z Instytutem Techniki Budowlanej w zakresie zadań, o których mowa w ust. 1. Rozdział 6 Zakres oraz szczegółowe zasady i tryb opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych § 25. 1. Kryteria techniczne dla wyrobów powinny jednoznacznie określać: 1) właściwości użytkowe i wynikające z nich własności techniczne, podlegające sprawdzeniu, 2) poziom wymagań w odniesieniu do właściwości i własności, o których mowa w pkt 1, 3) sposób sprawdzania spełnienia tych wymagań przez określenie metod badań oraz innych metod weryfikacji, gdy ma to zastosowanie. 2. Zakres i poziom wymagań, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie Polskich Norm lub aprobat technicznych oraz, w uzasadnionych przypadkach, odrębnych przepisów i dokumentów technicznych. § 26. 1. Opracowanie kryteriów technicznych w postaci odrębnego dokumentu jest wymagane, jeżeli właściwe przedmiotowo Polskie Normy lub aprobaty techniczne nie pozwalają na jednoznaczne określenie wymagań, o których mowa w § 25 ust. 1. 2. Kryteria techniczne, o których mowa w ust. 1, są opracowywane i zatwierdzane przez właściwe jednostki certyfikujące, zgodnie z przepisami o badaniach i certyfikacji. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 27. 1. Postępowanie aprobacyjne wszczęte na wniosek złożony przed wejściem w życie rozporządzenia prowadzi się na podstawie przepisów dotychczasowych. 2. Jednostka aprobująca może z inicjatywy wnioskodawcy, w odniesieniu do wniosków, o których mowa w ust. 1, przeprowadzić postępowanie aprobacyjne na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia. § 28. 1. Aprobaty techniczne, wydane w trybie i na zasadach wynikających z przepisów dotychczasowych, zachowują swoją ważność. Ważność aprobaty można przedłużyć w trybie, o którym mowa w § 17 ust. 2. 2. Kryteria techniczne, opracowane i zatwierdzone w trybie i na zasadach wynikających z przepisów dotychczasowych, zachowują ważność. § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 6 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia dokumentów niezbędnych do udzielenia koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego oraz treści i wzoru koncesji. (Dz. U. Nr 107, poz. 680) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie określenia dokumentów niezbędnych do udzielenia koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego oraz treści i wzoru koncesji (Dz. U. Nr 148, poz. 991) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON, a w przypadku podejmowania działalności gospodarczej po raz pierwszy - oświadczenie, że kopia taka zostanie dostarczona w ciągu 30 dni od dnia uzyskania koncesji", 2) w § 2 skreśla się ust. 1 i oznaczenie ust. 2, 3) w § 3 skreśla się wyrazy "oraz w § 2 ust. 1". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 3 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o podatku rolnym. (Dz. U. Nr 108, poz. 681) Art. 1. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926) w art. 18 po wyrazach "z 1 ha" dodaje się wyraz "przeliczeniowego". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 3 lipca 1998 r. o zmianie ustawy karnej skarbowej. (Dz. U. Nr 108, poz. 682) Art. 1. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "Art. 1. Przestępstwem skarbowym jest czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez niniejszą ustawę pod groźbą kary grzywny, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności. Art. 2. § 1. Do przestępstw skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej Kodeksu karnego z wyjątkiem: art. 1-3, 4 § 1, 2 i 4, art. 5, 6, 9 § 1 i 2, art. 10 § 1 i 4, art. 12 zdanie pierwsze, art. 13-15, 18-24, 28-31, 34-37, 38 § 1, art. 40, 41, 43 § 2, art. 44 § 5 i 7, art. 51, 53 § 1 i 2, art. 54 § 1, art. 55-57, 58 § 1 i 2, art. 59, 60 § 1-3, 5 i 6, art. 61, 62, 63 § 2, art. 65, 66 § 1 i 2, art. 67, 68, 69 § 1 i 2, art. 70, 72 § 1, art. 73-77, 78 § 1, art. 79 § 1, art. 80 § 1, art. 81-83, 84 § 1, art. 86 § 3, art. 87, 89 § 1 i 3, art. 90, 91 § 1 i 3, art. 93-98, 101 § 1 pkt 4 i 5 oraz § 3, art. 102, 103 § 1, art. 104 § 1, art. 106, 107 § 1, 2, 4 i 5, art. 108 i 114 oraz 115 § 1, 2, 4, 8-11, 14, 15, 17 i 18, które stosuje się odpowiednio; przez określenie "sąd" należy rozumieć również inny organ uprawniony do orzekania w sprawach o przestępstwa skarbowe. § 2. Wymieniona w art. 15 i 23 Kodeksu karnego przesłanka "dobrowolności" nie ma zastosowania do przestępstw skarbowych."; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Przestępstwo skarbowe można popełnić umyślnie, a także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi."; 3) w art. 5 w zdaniu drugim wyrazy "kar dodatkowych i środków zabezpieczających na podstawie innych" zastępuje się wyrazami "innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich"; 4) w art. 6: a) w § 3 wyrazy "art. 69" zastępuje się wyrazami "art. 87", b) w § 4 wyrazy "art. 72" zastępuje się wyrazami "art. 92"; 5) w art. 7: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Nie podlega karze, kto popełniwszy przestępstwo skarbowe zawiadomi o tym organ powołany do ścigania, ujawni osoby, które z nim współdziałały w popełnieniu tego przestępstwa, oraz złoży uszczuploną należność państwową w terminie zakreślonym przez organ powołany do prowadzenia dochodzenia, a gdy przestępstwo nie polega na uszczupleniu takiej należności - równowartość pieniężną przedmiotu przestępstwa, jeżeli podlega on przepadkowi. Nie nakłada się obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotu, który może ułatwić ponowne popełnienie czynu zabronionego. Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie lub przekazane ustnie do protokołu.", b) w § 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) względem sprawcy, który w celu popełnienia przestępstwa skarbowego zorganizował grupę lub związek albo kierował ich działalnością, chyba że zawiadomienia, o którym mowa w § 1, dokonał z wszystkimi członkami grupy lub związku."; 6) w art. 8 skreśla się wyraz "zasadniczymi"; 7) w art. 9 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny określony w art. 13 § 1 pkt 2, 3 i 6."; 8) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. § 1. Grzywnę wymierza się w wysokości co najmniej 200 złotych, chociażby przewidziana wielokrotność nie osiągała tej kwoty. § 2. Wymierzając karę grzywny, organ orzekający uwzględnia także dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe."; 9) art. 121-15 otrzymują brzmienie: "Art. 121. § 1. Wymierzając karę grzywny powyżej 500 złotych, można orzec zastępczą karę pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w wysokości od 10 do 150 złotych. § 2. Zastępcza kara pozbawienia wolności nie może przekraczać 12 miesięcy, a jeżeli przestępstwo skarbowe nie jest zagrożone karą pozbawienia wolności - 6 miesięcy pozbawienia wolności; wymierza się ją w miesiącach i dniach. § 3. Jeżeli egzekucja kary grzywny okaże się bezskuteczna, można zamienić grzywnę, po uprzednim wyrażeniu zgody przez skazanego, na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania i rodzaj. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; określa się ją w miesiącach. § 4. Do wykonywania pracy społecznie użytecznej, o której mowa w § 3, stosuje się odpowiednio art. 35 § 1 Kodeksu karnego oraz art. 53 § 2 i 3, art. 54-58, 60, 62 i 63 Kodeksu karnego wykonawczego. § 5. Jeżeli w warunkach określonych w § 3 skazany nie wyrazi zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej albo mimo wyrażenia zgody jej nie wykonuje, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. Art. 13. § 1. Środkami karnymi są: 1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, 2) przepadek przedmiotów, 3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, 4) przepadek osiągniętych korzyści majątkowych, 5) zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, 6) podanie wyroku do publicznej wiadomości, 7) pozbawienie praw publicznych. § 2. Środkami karnymi związanymi z poddaniem sprawcy próbie są: 1) warunkowe umorzenie postępowania karnego skarbowego, 2) warunkowe zawieszenie wykonania kary, 3) warunkowe zwolnienie. Art. 14. § 1. Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych, jak również zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska w razie skazania sprawcy na karę pozbawienia wolności. § 2. Środki karne wymienione w § 1 wymierza się w latach na okres od roku do lat 10. Art. 15. Przepadek osiągniętych korzyści majątkowych oraz przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot przestępstwa skarbowego można orzec w wypadkach przewidzianych w ustawie."; 10) w art. 16 w § 1 i 2 oraz w art. 65 § 1 i 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów"; 11) w art. 17: a) w § 1 wyraz "Rzeczy" zastępuje się wyrazem "Przedmioty", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepadku przedmiotu stanowiącego przedmiot przestępstwa skarbowego nie orzeka się, jeżeli jest on własnością osoby trzeciej, a sprawca uzyskał go w drodze czynu zabronionego.", c) skreśla się § 3, d) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Przepadku przedmiotu nie orzeka się także, jeżeli: 1) wartość środka przewozowego (art. 16 § 2 i 3) lub przedmiotu połączonego (art. 16 § 2) znacznie przewyższa wartość przedmiotu czynu zabronionego, 2) orzeczenie go byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego czynu zabronionego, chyba że chodzi o przedmiot pochodzący bezpośrednio z tego czynu."; 12) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. § 1. Środkami zabezpieczającymi są: 1) umieszczenie w zakładzie zamkniętym, 2) umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym, 3) umieszczenie w zakładzie karnym, w którym stosuje się środki lecznicze lub rehabilitacyjne, 4) umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, 5) skierowanie do placówki leczniczo-rehabilitacyjnej, 6) przepadek przedmiotów, 7) zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, 8) zakaz wykonywania określonego zawodu, 9) zakaz zajmowania określonego stanowiska. § 2. Przepadek wymieniony w § 1 pkt 6 można orzec tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli: 1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności, 2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, 3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego skarbowego, 4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego, 5) zastosowano przepis art. 10 § 4 Kodeksu karnego. § 3. Zakazy wymienione w § 1 pkt 7-9 może orzec sąd tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności i jeżeli jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego. Wymienione zakazy orzeka się bez określenia terminu; sąd uchyla zakaz, jeżeli ustaną przyczyny jego orzeczenia."; 13) art. 22-24 otrzymują brzmienie: "Art. 22. W uzasadnionych wypadkach sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w sposób przez siebie określony. Art. 23. § 1. Stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, organ orzekający może: 1) wymierzyć karę ograniczenia wolności, jeżeli czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności, 2) odstąpić od wymierzenia kary i orzec środek karny wymieniony w art. 13 § 1 pkt 2, 3 i 6, 3) odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe, 4) wymierzyć zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze niższym od przypadającego według równoważnika ustawowego. § 2. W wypadkach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, przepis art. 24 § 2 stosuje się. § 3. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności państwowej, a należność, której uszczuplenie dotyczy, została w całości uiszczona przed wydaniem chociażby nieprawomocnego orzeczenia, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na orzeczeniu tylko kary grzywny w wysokości nie przekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych za to przestępstwo. Art. 24. § 1. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności państwowej, organ orzekający może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego tylko wtedy, gdy uszczuplona należność została w całości uiszczona przed wydaniem chociażby nieprawomocnego orzeczenia w pierwszej instancji. § 2. Przepisu art. 61 § 2 Kodeksu karnego nie stosuje się, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotu, którego posiadanie jest zabronione lub który może ułatwić ponowne popełnienie czynu zabronionego."; 14) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub jest równoważny grzywnie w wysokości od 10 do 150 złotych."; 15) art. 25 i 26 otrzymują brzmienie: "Art. 25. § 1. Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca: 1) popełnia umyślne przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu jest duża albo jeżeli sprawca przez umyślne przestępstwo skarbowe powoduje uszczuplenie należności państwowej dużej wartości, 2) uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, 3) popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona tego samego przepisu, 4) skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub karę ograniczenia wolności albo karę grzywny nie niższą niż 20 000 złotych, w ciągu 5 lat po odbyciu kary wynoszącej co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności lub 6 miesięcy ograniczenia wolności albo po uiszczeniu nie mniej niż 10 000 złotych grzywny popełnia umyślne przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, 5) popełnia przestępstwo skarbowe działając w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw skarbowych, 6) popełnia przestępstwo skarbowe używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo działając wspólnie z inną osobą, która używa takiej przemocy lub grozi natychmiastowym jej użyciem, 7) przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia nakłania inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego. § 2. Przepisów § 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności państwowej, a należność ta została w całości uiszczona przed zamknięciem przewodu sądowego w pierwszej instancji. § 3. Przepisu § 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli sprawca odstąpił od udziału w zorganizowanej grupie lub związku i ujawniając przed organem ścigania istotne okoliczności zamierzonego przestępstwa skarbowego, zapobiegł jego popełnieniu. § 4. Dużą wartością w rozumieniu ustawy jest wartość, która w chwili popełnienia czynu zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia. Art. 26. § 1. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd orzeka: 1) karę pozbawienia wolności do roku albo karę ograniczenia wolności, jeżeli czyn jest zagrożony tylko karą grzywny, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za ten czyn zabroniony, 2) karę pozbawienia wolności do lat 5 zamiast grożącej za przestępstwo skarbowe łagodniejszej kary pozbawienia wolności, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za ten czyn zabroniony w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonej o połowę. § 2. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności do lat 5 zamiast grożącej tylko kary grzywny, co nie wyłącza wymierzenia kary grzywny do 5 000 000 złotych, jeżeli sprawca popełnia przestępstwo skarbowe: 1) z art. 48 § 1 lub z art. 81 § 1, a wartość przedmiotu czynu jest wielka, 2) z art. 80 § 1, a kwota cła narażonego na uszczuplenie jest wielkiej wartości, 3) z art. 94 § 1 i 2, a kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest wielkiej wartości. § 3. W wypadku określonym w § 2 stosuje się odpowiednio przepis art. 25 § 2. § 4. Wielką wartością w rozumieniu ustawy jest wartość, która w chwili popełnienia czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia."; 16) po art. 26 dodaje się art. 26a i 26b w brzmieniu: "Art. 26a. § 1. W razie skazania sprawcy, o którym mowa w art. 25 § 1 pkt 2 i 5, sąd może orzec przepadek osiągniętych korzyści majątkowych, pochodzących, chociażby pośrednio, z popełnienia przestępstwa skarbowego. § 2. Przepis art. 44 § 7 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio. Art. 26b. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 5 000 000 złotych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 5 lat pozbawienia wolności."; 17) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. § 1. Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary zasadnicze pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. § 2. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa skarbowe do ich sumy, nie przekraczając jednak 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 6 lat pozbawienia wolności. § 3. Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może orzec grzywnę w wysokości do 150 000 złotych, nawet jeżeli jej nie orzeczono za pozostające w zbiegu przestępstwa skarbowe; wymierzając karę łączną ograniczenia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może orzec grzywnę w wysokości do 75 000 złotych."; 18) po art. 28 dodaje się art. 28a-28c w brzmieniu: "Art. 28a. § 1. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary grzywny nie orzeka się kary łącznej grzywny ani kary łącznej co do zastępczych kar pozbawienia wolności. Łączny czas trwania zastępczych kar pozbawienia wolności zamiast kar grzywny wymierzonych za kilka przestępstw skarbowych nie może przekroczyć lat 3. § 2. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i grzywny lub ograniczenia wolności i grzywny wymierza się za przestępstwa skarbowe karę łączną tylko co do kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Art. 28b. § 1. Jeżeli sprawca, w warunkach określonych w art. 28 § 1, popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw skarbowych, określonych w art. 25 § 1 pkt 3, lub ciąg przestępstw skarbowych oraz inne przestępstwo skarbowe, organ orzekający wymierza karę łączną, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu karnego o zbiegu przestępstw oraz o łączeniu kar i środków karnych. § 2. Jeżeli sprawca został skazany dwoma albo więcej orzeczeniami za przestępstwa skarbowe należące do ciągu przestępstw określonego w art. 25 § 1 pkt 3, wymierzona w orzeczeniu łącznym kara nie może przekroczyć górnych granic wymiaru określonych w art. 26 § 1 i 2. Art. 28c. Wydaniu orzeczenia łącznego nie stoi na przeszkodzie, że poszczególne kary wymierzone za należące do ciągu przestępstw skarbowych lub zbiegające się przestępstwa skarbowe zostały już w całości albo w części wykonane; kara pozbawienia wolności albo ograniczenia wolności ulega skróceniu o okres odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości grzywny."; 19) art. 29 i 30 otrzymują brzmienie: "Art. 29. § 1. Warunkowego umorzenia postępowania nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 25 § 1 pkt 1-3, 5-7 i art. 26 § 2. § 2. Zawieszając wykonanie kary orzeczonej za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności państwowej, organ orzekający nakłada na skazanego obowiązek zapłacenia tej należności w terminie oznaczonym w orzeczeniu karnym. Jeżeli skazany uchyla się w okresie próby od wykonania obowiązku zapłacenia uszczuplonej należności państwowej w oznaczonym terminie, organ orzekający zarządza wykonanie zawieszonej kary. § 3. Zawieszając wykonanie kary ograniczenia wolności sąd może orzec grzywnę w wysokości do 75 000 złotych. W razie zarządzenia wykonania kary ograniczenia wolności, grzywna orzeczona nie podlega wykonaniu; kara ograniczenia wolności ulega skróceniu o okres odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości wymierzonej kary ograniczenia wolności. Art. 30. § 1. W razie warunkowego zwolnienia skazanego na karę pozbawienia wolności za przestępstwo skarbowe przepis art. 29 § 2 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, sąd może go warunkowo zwolnić po odbyciu dwóch trzecich kary, jednak nie wcześniej niż po 6 miesiącach."; 20) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. Po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 13 § 1 pkt 5 i 7, nie wcześniej jednak niż po roku, sąd może uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego."; 21) w art. 31: a) w § 1 skreśla się wyraz "wymiaru", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W wypadku przewidzianym w § 1 czas popełnienia przestępstwa skarbowego ustala się z końcem roku, w którym upłynął termin płatności tej należności. Jeżeli sprawca przestępstwa skarbowego dopuścił się narażenia Skarbu Państwa na uszczuplenie cła, czas jego popełnienia ustala się z dniem, w którym powstał dług celny."; 22) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. § 1. Do przedawnienia wykonania środków karnych wymienionych w art. 13 § 1 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 103 § 1 pkt 3 Kodeksu karnego. § 2. Do zatarcia skazania w odniesieniu do środków karnych wymienionych w art. 13 § 1 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 107 § 6 Kodeksu karnego."; 23) w art. 35 wyrazy "społecznie niebezpieczny" zastępuje się wyrazami "społecznie szkodliwy"; 24) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. § 1. Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej Kodeksu karnego, z wyjątkiem art. 1-3, 4 § 1, 2 i 4, art. 5, 6, 9 § 1 i 2, art. 10 § 1, art. 12 zdanie pierwsze, art. 13 § 1, art. 14 § 1, art. 15 § 1, art. 18, 19 § 1, art. 20, 21 § 1 i 2, art. 22 § 1, art. 28 § 1, art. 29-31, 44 § 7, art. 53 § 1 i 2, art. 54 § 1, art. 55, 56, 58 § 2, art. 104 § 1, art. 106 i 108 oraz 115 § 1, 2 i 9-11, które stosuje się odpowiednio, z tym że przez określenie "sąd" należy rozumieć również organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia skarbowe, a przez określenie "grzywna" - karę pieniężną. Ponadto stosuje się odpowiednio art. 3, 5, 6 § 1, art. 7, 10 § 2, art. 11, 12, 20, 21 i 28a § 2 niniejszej ustawy. § 2. Wymieniona w art. 15 § 1 Kodeksu karnego przesłanka "dobrowolności" nie ma zastosowania do wykroczeń skarbowych."; 25) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. Wykroczenie skarbowe można popełnić umyślnie, a także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi."; 26) art. 41-46 otrzymują brzmienie: "Art. 41. § 1. Karą za wykroczenie skarbowe jest kara pieniężna. Wymierza się ją w wysokości od 10 do 10 000 złotych. § 2. Środkami karnymi są: 1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, 2) przepadek przedmiotów, 3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu. § 3. Tytułem środka zabezpieczającego można orzec przepadek przedmiotu; przepisy art. 18 § 2 pkt 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio.; Art. 42. § 1. Wymierzając karę pieniężną powyżej 100 złotych można orzec zastępczą karę pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny karze pieniężnej w wysokości od 10 do 150 złotych. Nie można wymierzyć zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli warunki osobiste ukaranego uniemożliwiają jej odbycie. § 2. Zastępcza kara pozbawienia wolności nie może przekroczyć 30 dni. Łączny czas trwania kar zastępczych nie może przekroczyć 3 miesięcy; wymierza się ją w dniach i miesiącach. § 3. Jeżeli egzekucja kary pieniężnej okaże się bezskuteczna, można zamienić karę pieniężną, po uprzednim wyrażeniu zgody przez ukaranego, na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania i rodzaj. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej 2 miesiące; określa się ją w dniach i miesiącach. § 4. Przepisy art. 121 § 4 i 5 stosuje się odpowiednio. Art. 43. § 1. Przepadek przedmiotów obejmuje narzędzia lub inne przedmioty stanowiące rzeczy ruchome, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia skarbowego, oraz przedmioty pochodzące bezpośrednio z tego wykroczenia, a także inne, jeżeli przepis ustawy tak stanowi. § 2. Przepisy art. 16 § 2, art. 17, 19 i 20 stosuje się odpowiednio. Art. 44. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można poprzestać na orzeczeniu przepadku przedmiotów, jeżeli zachodzą warunki jego orzeczenia i jeżeli zostaną w ten sposób osiągnięte cele kary. Art. 45. § 1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 101 § 3 Kodeksu karnego oraz art. 31 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od jego popełnienia. W razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia przedawnienie biegnie od daty jego wydania. § 3. Orzeczona kara lub środek karny wymieniony w art. 41 § 2 pkt 2 i 3 nie podlega wykonaniu, jeżeli od uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata. Art. 46. § 1. Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego w art. 41 § 2 pkt 2 i 3 uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania lub darowania albo przedawnienia ich wykonania. § 2. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu okresu przewidzianego w § 1, lecz przed jego upływem, ponownie popełnił wykroczenie skarbowe, za które wymierzono mu karę lub środek karny, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich orzeczeń o ukaraniu."; 27) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom transferuje za granicę wartości dewizowe, podlega karze grzywny do 500 000 złotych. § 2. Jeżeli wartość przedmiotu transferu nie przekracza 2500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej."; 28) określone kwotowo górne granice grzywien w art. 47 w § 1, w art. 49, w art. 50, w art. 51 w § 1, w art. 52 w § 1, w art. 53, w art. 54, w art. 55 w § 1, w art. 57, w art. 58 w § 1, w art. 59 w § 1 i 2, w art. 60 w § 1, w art. 61, w art. 62, w art. 86, w art. 861, w art. 94 w § 1 i 2, w art. 95 w § 1, w art. 99 w § 1, w art. 100, w art. 101, w art. 103 w § 1, w art. 106, w art. 109 w § 1, w art. 113 w § 1, w art. 114, w art. 119 w § 1 i w art. 121 ustala się w dziesięciokrotnej wysokości; 29) w art. 51 w § 2, w art. 55 w § 2, w art. 58 w § 2, w art. 59 w § 3, w art. 82 w § 3, w art. 83 w § 3, w art. 84 w § 2, w art. 85 w § 2, w art. 911 w § 3, w art. 94 w § 3, w art. 95 w § 3, w art. 99 w § 3, w art. 107 w § 3 i w art. 113 w § 3 kwotę "500 złotych" zastępuje się kwotą "2500 złotych"; 30) w art. 80: a) skreśla się § 11, b) w § 3 po wyrazach "w § 1" skreśla się wyrazy "lub w § 11", c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli cło narażone na uszczuplenie nie przekracza 2500 zł, sprawca podlega karze pieniężnej."; 31) w art. 81: a) skreśla się § 11, b) w § 3 po wyrazach "w § 1" skreśla się wyrazy "lub w § 11", c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli wartość towaru nie przekracza 2500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej."; 32) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu: "Art. 85a. § 1. Kto przez wprowadzenie w błąd organu celnego naraża Skarb Państwa na bezpodstawny zwrot cła lub umorzenie należnego cła, podlega karze grzywny do 500 000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. § 2. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana lub umorzona nie przekracza 2500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej."; 33) w art. 87 wyrazy "art. 80-86" zastępuje się wyrazami "art. 80-861"; 34) w art. 88: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W wypadkach określonych w art. 80 § 1, art. 81 § 1, art. 82 § 1 orzeka się przepadek przedmiotów wymienionych w art. 16 § 1 oraz można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w art. 16 § 2 i 3.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W wypadkach określonych w art. 80 § 4, art. 81 § 4 i art. 82 § 3 można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w art. 16 § 1 i 2."; 35) w art. 92: a) § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 500 000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli podatek narażony na uszczuplenie nie przekracza 25000 złotych, sprawca podlega karze grzywny do 100 000 złotych.", c) § 4 i 5 otrzymują brzmienie: "§ 4. Jeżeli podatek narażony na uszczuplenie nie przekracza 2500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej. § 5. W wypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w art. 16 § 1."; 36) w art. 93: a) § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 250 000 złotych.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest uszczuplenie podatku przekraczające 25 000 złotych lub uniemożliwienie ściągnięcia takiej należności, sprawca podlega karze grzywny do 500 000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.", c) w § 4 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów"; 37) w art. 97: a) § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 50 000 złotych.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli uszczuplona kwota podatku nie przekracza 20 000 złotych, sprawca podlega karze grzywny do 25 000 złotych.", c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli uszczuplona kwota podatku nie przekracza 2 500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej.", d) skreśla się § 5; 38) w art. 98: a) § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 250 000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli nie wpłacona kwota podatku nie przekracza 20 000 złotych, sprawca podlega karze grzywny do 100 000 złotych.", c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli nie wpłacona kwota podatku nie przekracza 2 500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej.", d) skreśla się § 5; 39) w art. 100, w art. 103 i w art. 110 w § 1 wyrazy "ustawy o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "ustawy - Ordynacja podatkowa"; 40) po art. 101 dodaje się art. 101a w brzmieniu: "Art. 101a. § 1. Kto przez wprowadzenie w błąd uprawnionego organu naraża Skarb Państwa na bezpodstawny zwrot podatku, podlega karze grzywny do 500 000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. § 2. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana nie przekracza 2 500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej."; 41) w art. 102 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto wbrew przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym lub ustawy - Ordynacja podatkowa nie wystawia faktury albo rachunku za wykonane świadczenie, odmawia wydania faktury albo rachunku lub nie przechowuje kopii wystawionych faktur albo rachunków, podlega karze grzywny do 25 000 złotych."; 42) w art. 104a § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 25 000 złotych."; 43) w art. 105 § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 25 000 złotych."; 44) w art. 108: a) § 1 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 50 000 złotych.", b) skreśla się § 3, c) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Jeżeli skasowane znaki opłaty skarbowej opiewały na kwotę nie przekraczającą 2 500 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej.", d) w § 5 wyrazy "1-4" zastępuje się wyrazami "1, 2 i 4"; 45) w art. 113 w § 1 wyrazy "ustawy o zobowiązaniach podatkowych bądź przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach zobowiązań podatkowych" zastępuje się wyrazami "ustawy - Ordynacja podatkowa"; 46) w art. 115 wyrazy "ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz przepisy o postępowaniu w sprawach zobowiązań podatkowych" zastępuje się wyrazami "ustawy - Ordynacja podatkowa"; 47) w art. 116: a) w § 1 wyraz "gminy" zastępuje się wyrazami "jednostki samorządu terytorialnego", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Księga jest to: 1) księga rachunkowa, 2) księga przychodów i rozchodów, 3) ewidencja, 4) rejestr, 5) inne podobne urządzenie ewidencyjne, do którego prowadzenia zobowiązuje przepis prawa."; 48) art. 1211 otrzymuje sankcję: "podlega karze grzywny do 25 000 złotych."; 49) art. 122 otrzymuje brzmienie: "Art. 122. W sprawach o przestępstwa skarbowe zagrożone karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności orzekają sądy powszechne, a w stosunku do osób wymienionych w art. 12 pkt 1 lit. a) i lit. c) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 556 i Nr 160, poz. 1083) - sądy wojskowe."; 50) w art. 123: a) w § 1 wyraz "zasadniczą" skreśla się, b) w § 2 wyrazy "art. 99-103 Kodeksu karnego" zastępuje się wyrazami "art. 94-98 Kodeksu karnego" i w art. 18 § 2 pkt 1 oraz w § 3 niniejszej ustawy, c) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Sprawy o wykroczenia skarbowe określone w § 1 należą jednak do właściwości sądu, jeżeli zachodzi wątpliwość co do poczytalności obwinionego albo jeżeli zachodzi potrzeba zastosowania środka zabezpieczającego określonego w art. 18 § 2 pkt 1."; 51) art. 126 otrzymuje brzmienie: "Art. 126. § 1. W postępowaniu przed finansowymi organami orzekającymi lub organami dochodzenia w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio art. 2, 4-10, 16, 17 § 1 pkt 1-8 i 11 oraz § 3, art. 19, 22, 213, 214 § 3-6 i § 8 oraz art. 578-584 Kodeksu postępowania karnego. Przez określenie "sąd" lub "prokurator" należy rozumieć również finansowy organ orzekający lub organ dochodzenia, przed którym toczy się sprawa. § 2. W sprawach o przestępstwa skarbowe stosuje się odpowiednio art. 21 i 585-589 Kodeksu postępowania karnego."; 52) w art. 129 w pkt 1 wyrazy "art. 48, 56, 63 § 1 i 2 oraz w art. 80-87" zastępuje się wyrazami "art. 48, 63 § 1 i 2, art. 80-87 oraz art. 911", a wyrazy "Ministra Handlu Zagranicznego" zastępuje się wyrazami "Ministra Finansów"; 53) w art. 131 wyrazy "Minister Handlu Zagranicznego" zastępuje się wyrazami "Minister Finansów"; 54) art. 133 otrzymuje brzmienie: "Art. 133. § 1. W zakresie właściwości miejscowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 31, 32 § 1 i 2, art. 33 § 1 i art. 34 Kodeksu postępowania karnego. § 2. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej na podstawie przepisów określonych w § 1 albo jeżeli ważne względy za tym przemawiają, Minister Finansów wyznacza finansowy organ orzekający, który ma sprawę rozpoznać. Powyższe uprawnienia minister może przekazać finansowym organom orzekającym drugiej instancji."; 55) art. 135 otrzymuje brzmienie: "Art. 135. § 1. Pracownik finansowego organu orzekającego lub organu dochodzenia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli: 1) sprawa dotyczy tego pracownika bezpośrednio, 2) jest małżonkiem strony albo jej obrońcy, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego, albo pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób, 3) jest krewnym lub powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia pomiędzy dziećmi rodzeństwa osób wymienionych w pkt 2, albo jest związany z jedną z tych osób węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli, 4) był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy albo w tej samej sprawie był przesłuchany w charakterze świadka lub występował jako biegły, 5) brał udział w sprawie jako obrońca, pełnomocnik lub przedstawiciel ustawowy strony, 6) brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia lub wydał zaskarżone zarządzenie, 7) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone, 8) brał udział w wydaniu postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania. § 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli."; 56) w art. 138 § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Do oskarżonego i jego obrońcy stosuje się art. 73-77, art. 79 § 1, 2 i 4, art. 82, 83, 85, 86 i 175 Kodeksu postępowania karnego i odpowiednio art. 72 i 84 tego kodeksu. W postępowaniu przygotowawczym dotyczącym przestępstwa skarbowego należącego do właściwości sądów stosuje się ponadto art. 78 i 81 Kodeksu postępowania karnego. § 3. Jeżeli w sprawie o przestępstwo skarbowe należące do właściwości finansowych organów orzekających lub organów dochodzenia albo w sprawie o wykroczenia skarbowe zachodzi konieczność wyznaczenia obrońcy z urzędu z przyczyn wskazanych w art. 79 § 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego, finansowy organ orzekający pierwszej instancji lub finansowy organ dochodzenia zwraca się w tej sprawie do prezesa miejscowo właściwego sądu rejonowego o wyznaczenie obrońcy."; 57) w art. 139: a) w § 1 po wyrazie "prawna" skreśla się przecinek, a wyrazy "zrzeszenie lub organizacja" zastępuje się wyrazami "lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej", b) w § 3 wyrazy "art. 62 i 66" zastępuje się wyrazami "art. 72 i 75", c) w § 4 wyrazy "artykuły 165-167" zastępuje się wyrazami "przepisy art. 182, 183 i 185"; 58) w art. 145 wyrazy "art. 92" zastępuje się wyrazami "art. 105"; 59) w art. 146 wyrazy "art. 104" zastępuje się wyrazami "art. 119", a wyrazy "103, 105 i 106" zastępuje się wyrazami "118, 120 i 121"; 60) w art. 147: a) w § 1 wyrazy "art. 107-112" zastępuje się wyrazami "art. 122-127", b) w § 3 wyrazy "art. 111 § 1" zastępuje się wyrazami "art. 126 § 1"; 61) art. 148 otrzymuje brzmienie: "Art. 148. Do doręczeń stosuje się odpowiednio art. 128-134, 136-138, 139 § 1 i 3, art. 140 i 142 Kodeksu postępowania karnego oraz przepisy wydane na podstawie art. 141 tego kodeksu."; 62) w art. 149: a) w § 1 wyrazy "art. 129 § 1 pkt 1-7 i § 2, art. 131, 133 § 1, art. 134, 136 i 137" zastępuje się wyrazami "art. 143 § 1 pkt 1-9 i § 2, art. 145, 147 § 1, § 2 pkt 1, § 3 i 4, art. 148, 150 i 151", a wyrazy "art. 133 § 2" zastępuje się wyrazami "art. 147 § 5", b) w § 2 wyrazy "Artykuł 130 § 3" zastępuje się wyrazami "Przepis art. 144 § 3"; 63) w art. 150 w § 2 wyrazy "Artykuł 143 § 1 i 2" zastępuje się wyrazami "Przepis art. 157"; 64) w art. 151 w § 2 wyrazy "art. 146-151" zastępuje się wyrazami "art. 161-166"; 65) art. 152 otrzymuje brzmienie: "Art. 152. § 1. Do dowodów stosuje się art. 167-174, 176-180 § 1-3 i § 5, art. 181 § 2, art. 182-185, 190, 191, 192 § 2, 3 i 4, art. 193-195, 198-208, 211, 212 i art. 215-236 Kodeksu postępowania karnego ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego rozdziału. Określone w tych przepisach uprawnienia i obowiązki procesowe Policji dotyczą także innych organów dochodzenia. § 2. Finansowy organ dochodzenia może wystąpić z wnioskiem do prokuratora o przedsięwzięcie czynności, o których mowa w art. 237 § 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego. Przepisy art. 237 § 3 pkt 14 i 15, § 4-7 i art. 238-242 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio."; 66) po art. 152 dodaje się art. 152a w brzmieniu: "Art. 152a. Organ dochodzenia lub finansowy organ orzekający, przed którym toczy się postępowanie, zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez zawodowego kuratora sądowego, gdy zachodzi wątpliwość co do poczytalności oskarżonego. Przepisy art. 214 § 3-8 i art. 216 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio."; 67) w art. 153: a) w § 1 wyrazy "art. 162 § 3" zastępuje się wyrazami "art. 179 § 3", b) w § 2 wyrazy "art. 163" zastępuje się wyrazami "art. 180", c) w § 3 wyrazy "art. 164 § 2" zastępuje się wyrazami "art. 181 § 2"; 68) w art. 154 wyrazy "art. 167" zastępuje się wyrazami "art. 185"; 69) w art. 155 wyrazy "174 § 3" zastępuje się wyrazami "192 § 2"; 70) w art. 156 wyrazy "art. 160, 162, 163, 172, 173 § 1 i art. 179" zastępuje się wyrazami "art. 177, 179, 180, 190, 191 i 196"; 71) w art. 157: a) w § 1 wyrazy "art. 189, 191, 197 § 3 i w art. 198 § 1" zastępuje się wyrazami "art. 217 § 1 i 3, art. 218 § 1 i art. 220", a wyrazy "art. 198 § 1" zastępuje się wyrazami "art. 218 § 1", b) w § 2 wyrazy "art. 200" zastępuje się wyrazami "art. 231 § 1", c) w § 3 w zdaniu drugim wyrazy "Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem" skreśla się, d) w § 4 wyrazy "art. 201" zastępuje się wyrazami "art. 232"; 72) w art. 158 wyrazy "art. 205-208" zastępuje się wyrazami "art. 243-248", a dwukrotnie użyte wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji"; 73) w art. 159: a) w § 1 wyrazy "art. 209-216, 217 § 1 i 2 i art. 218-238" zastępuje się wyrazami "odpowiednio art. 249-257, 258 § 1, 2 i 4 oraz art. 259-280", b) w § 2 wyrazy "art. 239-241" zastępuje się wyrazami "art. 281-284"; 74) w art. 160: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez podania usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem lub odmówił złożenia zeznań albo wykonania obowiązków biegłego, tłumacza lub specjalisty, można nałożyć karę porządkową do 2 500 złotych.", b) w § 5 wyrazy "osoby odpowiedzialnej" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialnego", a wyraz "nią" zastępuje się wyrazem "niego", c) w § 6 wyrazy "Artykuł 245 § 2" zastępuje się wyrazami "Przepis art. 288 § 2", d) skreśla się § 7; 75) art. 161 i 162 otrzymują brzmienie: "Art. 161. W wypadkach określonych w art. 160 § 1 organ dochodzenia, a w postępowaniu przed organem orzekającym - ten organ, może ponadto zarządzić przymusowe doprowadzenie przez Policję świadka, biegłego, tłumacza, specjalisty lub odpowiedzialnego posiłkowo. Przepis art. 285 § 2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 162. W postępowaniu przygotowawczym dotyczącym sprawy należącej do właściwości sądów, jeżeli kary określone w art. 160 § 1 i 2 okazały się nieskuteczne albo gdy inne ważne względy za tym przemawiają, kierownik organu prowadzącego dochodzenie może zwrócić się do prokuratora z wnioskiem o zastosowanie kar porządkowych określonych w art. 285 § 1, art. 288 i 289 § 1 Kodeksu postępowania karnego, a do sądu rejonowego, w okręgu którego prowadzi się postępowanie o zastosowanie kary porządkowej przewidzianej w art. 287 § 2 tego kodeksu. W razie uwzględnienia wniosku stosuje się odpowiednio również art. 286, 287 § 3 i 4, art. 289 § 2 i art. 290 § 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego."; 76) w art. 163: a) w § 2 wyrazy "osoby odpowiedzialnej" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialnego", b) w § 3 wyrazy "grożących kar konfiskaty mienia, przepadku rzeczy lub jej" zastępuje się wyrazami "grożącego przepadku osiągniętych korzyści majątkowych, przepadku przedmiotów lub ich"; 77) art. 164 otrzymuje brzmienie: "Art. 164. § 1. Zabezpieczenie grożącej kary grzywny, kary pieniężnej, równowartości pieniężnej przedmiotów przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, kosztów postępowania oraz uszczuplonych należności państwowych następuje w sposób określony w art. 164 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i 944). § 2. Do zabezpieczenia grożącego przepadku osiągniętych korzyści majątkowych lub przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio art. 292 § 2 Kodeksu postępowania karnego."; 78) art. 166 i 167 otrzymują brzmienie: "Art. 166. § 1. W postępowaniu przygotowawczym w sprawie o przestępstwo skarbowe popełnione w okolicznościach określonych w art. 25 § 1 pkt 1 lub art. 26 § 2 kierownik organu dochodzenia może, niezależnie od uprawnień określonych w art. 165, zwrócić się do prokuratora o wydanie postanowienia o zabezpieczeniu majątkowych kar i środków karnych oraz uszczuplonych należności państwowych. Postanowienie takie prokurator może wydać również z urzędu. § 2. W wypadkach określonych w § 1 stosuje się odpowiednio art. 25 Kodeksu karnego wykonawczego. Art. 167. W postanowieniu o zabezpieczeniu określa się zakres i sposób tego zabezpieczenia. Na postanowienie o zabezpieczeniu przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie organu finansowego lub prokuratora rozstrzyga sąd właściwy do rozpoznania sprawy."; 79) w art. 168 wyraz "konfiskata" zastępuje się wyrazami "przepadek osiągniętych korzyści majątkowych"; 80) w art. 169 w § 2 wyrazy "Artykuły 189-203 i 253 § 3 i 4" zastępuje się wyrazami "Przepisy art. 217-236 i 295 § 3 i 4"; 81) w art. 171 w § 1 i 2 wyrazy "Milicję Obywatelską" zastępuje się wyrazem "Policję"; 82) w art. 172 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zebranie danych stosownie do art. 213 i 214 § 3-8 Kodeksu postępowania karnego,"; 83) art. 173 otrzymuje brzmienie : "Art. 173. W postępowaniu przygotowawczym stosuje się odpowiednio art. 298 § 2, art. 299-303, 305 § 3 i 4, art. 308, 312-315, 318, 324, 326 i 327 Kodeksu postępowania karnego, a w postępowaniu należącym do właściwości sądów również art. 316, 317, 321, 322, 329, 331-333, 334 § 1 i art. 336 tego kodeksu, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego rozdziału. Określone w tych przepisach uprawnienia i obowiązki dotyczą również innych organów prowadzących dochodzenie w sprawach karnych skarbowych."; 84) w art. 174: a) w § 2 w pkt 1 wyrazy "art. 48, 56, 63 § 1 i 2 oraz w art. 80-87" zastępuje się wyrazami "art. 48, 63 § 1 i 2, art. 80-87 oraz w art. 911", b) w § 4 na końcu dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis ten stosuje się odpowiednio do inspekcji celnej.", c) w § 5 po wyrazie "Finansów" skreśla się przecinek i wyrazy "a w sprawach należących do właściwości organów administracji celnej - Minister Handlu Zagranicznego."; 85) w art. 175 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Dochodzenie mogą prowadzić również organy: 1) Policji - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujawnione przez Policję, 2) Żandarmerii Wojskowej - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby wymienione w art. 12 pkt 1 lit. a) i c) ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, 3) Straży Granicznej - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe wymienione w art. 174 § 2 pkt 1, ujawnione przez te organy."; 86) w art. 179: a) w § 2 skreśla się zdanie drugie, b) w § 3 wyrazy "art. 564 § 1 Kodeksu postępowania karnego" zastępuje się wyrazami "art. 12 pkt 1 lit. a) i c) ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego"; 87) w art. 181 wyrazy "do lat 2" zastępuje się wyrazami "do lat 3"; 88) w art. 182: a) skreśla się oznaczenie § 1, a wyrazy "Art. 272 § 2" zastępuje się wyrazami "Przepis art. 316 § 2", b) skreśla się § 2; 89) w art. 185: a) w § 1 wyrazy "do lat 2" zastępuje się wyrazami "do lat 3", b) w § 3 w pkt 2 wyrazy "karą dodatkową przepadku" zastępuje się wyrazami "przepadkiem przedmiotów"; 90) skreśla się art. 191; 91) art. 192 otrzymuje brzmienie: "Art. 192. § 1. W sprawie o przestępstwo skarbowe, nie należące do właściwości sądów, a w innej sprawie o przestępstwo skarbowe, której prokurator nie przejął do swego prowadzenia, postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania wydaje kierownik finansowego organu orzekającego pierwszej instancji z urzędu lub na wniosek organu dochodzeniowego. § 2. Jeżeli przestępstwo skarbowe polega na uszczupleniu należności państwowej i należność ta nie została zapłacona, postanowienie powinno określać termin jej zapłaty. § 3. Na postanowienie o warunkowym umorzeniu prokuratorowi i oskarżonemu przysługuje zażalenie do sądu. W razie orzeczenia przepadku przedmiotów zażalenie przysługuje również interwenientowi. § 4. Postanowienie o podjęciu postępowania warunkowo umorzonego wydaje finansowy organ orzekający drugiej instancji. § 5. Przed podjęciem postępowania organ określony w § 4 może przedsięwziąć lub zlecić finansowemu organowi dochodzenia dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia o podjęciu postępowania."; 92) w art. 193 skreśla się wyrazy "prokuratora lub", a wyrazy "art. 484 § 1 i art. 485" zastępuje się wyrazami "art. 549 i 550"; 93) w art. 194 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepis art. 192 § 5 stosuje się odpowiednio."; 94) w art. 195 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli postanowienie o umorzeniu było wydane lub zatwierdzone przez prokuratora, stosuje się art. 328 Kodeksu postępowania karnego."; 95) w części II w dziale II - Postępowanie karne skarbowe, tytuł rozdziału 9 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 9. Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności"; 96) art. 196 otrzymuje brzmienie: "Art. 196. § 1. W postępowaniu przygotowawczym, a w postępowaniu przed finansowym organem orzekającym przed wydaniem orzeczenia karnego, oskarżony może złożyć na piśmie lub do protokołu wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Składając taki wniosek, oskarżony obowiązany jest uiścić jednocześnie kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej grzywnie (karze pieniężnej) grożącej za dany czyn, a jeżeli czyn jest zagrożony przepadkiem przedmiotów - wyrazić zgodę na ich przepadek lub uiścić równowartość pieniężną tych przedmiotów. § 2. Jeżeli stosownie do przepisów niniejszej ustawy orzeczenie przepadku przedmiotów nie jest obowiązkowe, oskarżony może ograniczyć wyrażenie zgody na przepadek lub uiścić równowartość pieniężną tylko niektórych przedmiotów zagrożonych tym przepadkiem albo złożyć wniosek o całkowite zaniechanie przepadku lub uiszczenia równowartości pieniężnej; przepisu tego nie stosuje się, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotu, który może ułatwić ponowne popełnienie czynu zabronionego. § 3. Nie jest dopuszczalne dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w sprawach o przestępstwa skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności albo karą ograniczenia wolności, jak również gdy zgłoszono interwencję co do przedmiotów zagrożonych przepadkiem. § 4. Oskarżony może cofnąć wniosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie wcześniej niż po upływie 4 miesięcy od jego złożenia. Niedopuszczalne jest cofnięcie takiego wniosku po doręczeniu postanowienia zezwalającego na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności."; 97) w art. 197: a) w § 1 dwukrotnie użyty wyraz "karze" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialności", b) w § 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów", c) w § 3 wyrazy "Minister Handlu Zagranicznego" zastępuje się wyrazami "Minister Finansów", a wyraz "karze" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialności"; 98) w art. 198: a) w § 1 wyraz "karze" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialności", a dwukrotnie użyty wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów", b) w § 2 wyraz "karze" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialności", c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Prawomocne postanowienie zezwalające na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności powoduje te same skutki co prawomocne rozstrzygnięcie kończące postępowanie w sprawie; postanowienie to nie podlega wpisowi do rejestru karnego.", d) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Uiszczenie grzywny za przestępstwo skarbowe w drodze dobrowolnego poddania się odpowiedzialności nie stanowi przesłanki powrotu do przestępstwa skarbowego określonego w art. 25 § 1 pkt 4."; 99) w art. 199 wyraz "karze" zastępuje się wyrazem "odpowiedzialności", a wyraz "kar" zastępuje się wyrazami "majątkowych kar i środków karnych"; 100) w art. 201 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Orzeczenie skazujące powinno ponadto zawierać dokładne ustalenie czynu przypisanego oskarżonemu oraz rodzaj i wysokość wymierzonej kary, środków karnych i kary zastępczej."; 101) w art. 204 na końcu zdania drugiego skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "i innych środków przewidzianych w ustawie."; 102) w art. 208 w § 2 po wyrazie "skarbowe" dodaje się wyrazy "lub wykroczenie skarbowe"; 103) w art. 211 w pkt 1 wyrazy "kary surowszej od wymierzonej" zastępuje się wyrazami "surowszej kary lub surowszego środka karnego niż wymierzone"; 104) w art. 212 wyrazy "istnieją względy przemawiające" zastępuje się wyrazami "te same względy przemawiają"; 105) w art. 213 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka."; 106) w art. 214 wyrazy "art. 11 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 17 § 1 pkt 1 i 2"; 107) art. 215-217 otrzymują brzmienie: "Art. 215. § 1. Niezależnie od granic odwołania i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybień na treść orzeczenia finansowy organ orzekający drugiej instancji uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli: 1) w wydaniu orzeczenia brał udział pracownik podlegający wyłączeniu na podstawie art. 135 § 1 pkt 4, 5 oraz 7 i 8, 2) orzeczono o karze, środku karnym lub środku zabezpieczającym nieznanym ustawie, 3) zachodziła jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, wymienionych w art. 17 § 1 pkt 5-8 Kodeksu postępowania karnego, 4) oskarżony nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy, 5) finansowy organ orzekający orzekł w sprawie należącej do właściwości sądów, 6) orzeczenie zostało wydane z naruszeniem przepisów o właściwości rzeczowej, 7) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 8) po wydaniu orzeczenia ujawniły się fakty lub dowody nie znane przedtem finansowemu organowi orzekającemu pierwszej instancji, z których wynika, że oskarżonemu należało wymierzyć karę znacznie surowszą. § 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 3 i 4 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego. Art. 216. Jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe, podlega ono zmianie na korzyść oskarżonego albo uchyleniu, niezależnie od granic odwołania i podniesionych zarzutów. Art. 217. Nie zmieniając ustaleń faktycznych, finansowy organ orzekający drugiej instancji poprawia błędną kwalifikację prawną, niezależnie od granic odwołania i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść."; 108) w art. 219 w § 1 wyrazy "orzec karę surowszą niż orzeczona w uchylonym orzeczeniu tylko wtedy, gdy uchylenie nastąpiło z przyczyn określonych w art. 215 pkt 1, 2 lub 6-8" zastępuje się wyrazami "wydać orzeczenie surowsze niż uchylone, tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego"; 109) w art. 226 po wyrazie "kary" dodaje się wyrazy "i innego środka"; 110) w art. 229 wyrazy "w art. 215 pkt 5 i 7" zastępuje się wyrazami "w art. 215 § 1 pkt 5 i 7,"; 111) w art. 231 po wyrazie "Generalnego" skreśla się wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej"; 112) w art. 233 w § 2 skreśla się wyrazy "zespołu adwokackiego"; 113) w art. 234 wyrazy "częściowo od zwrotu Skarbowi" zastępuje się wyrazami "w części od zapłaty na rzecz Skarbu", a kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności."; 114) w art. 235: a) w § 1 skreśla się zdanie drugie, b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Można zaniechać wydania rozstrzygnięcia o kosztach, jeżeli nie przekraczają one łącznie kwoty 20 złotych w stosunku do jednego oskarżonego."; 115) w art. 236 wyrazy "art. 542, 547 § 3 i 4, art. 548 i 553" zastępuje się wyrazami "art. 619 § 1, art. 625, 630 i 633"; 116) w art. 238: a) w § 2 w zdaniu pierwszym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "chyba że ustawa stanowi inaczej", b) dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu: "§ 4. Jeżeli Kodeks karny wykonawczy używa w znaczeniu ogólnym określenia "skazany", odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do ukaranego za wykroczenie skarbowe. § 5. Jeżeli Kodeks karny wykonawczy używa w znaczeniu ogólnym określenia "wyrok", odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do rozstrzygnięć w sprawach o wykroczenia skarbowe"; 117) w art. 239 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Wydane w postępowaniu wykonawczym postanowienia i zarządzenia doręcza się stronom, jeżeli przysługuje im środek zaskarżenia, a strony nie były przy ich ogłoszeniu."; 118) w art. 240: a) w § 2 wyrazy "podlegających odprawie celnej lub będących w dyspozycji urzędu celnego dokonuje ten urząd" zastępuje się wyrazami "lub wartościach dewizowych podlegających kontroli celnej lub będących w dyspozycji urzędu celnego lub inspekcji celnej, dokonują te organy", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Do decyzji organów określonych w § 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepis art. 7 Kodeksu karnego wykonawczego."; 119) w art. 241 w § 1 wyrazy "14 dni" zastępuje się wyrazami "30 dni"; 120) w art. 242 w zdaniu drugim wyrazy "art. 1252" zastępuje się wyrazami "art. 28 i 29"; 121) w art. 243: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie niejednoczesnego skazania przez organy orzekające na karę pieniężną za wykroczenie skarbowe i na karę grzywny za inne wykroczenie."; 122) art. 244-248 otrzymują brzmienie: "Art. 244. § 1. Finansowy organ orzekający pierwszej instancji może odroczyć ściągnięcie grzywny albo rozłożyć ją na raty, stosując odpowiednio art. 49 i 50 Kodeksu karnego wykonawczego. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do ściągnięcia kary pieniężnej, równowartości pieniężnej przedmiotów przestępstwa lub wykroczenia skarbowego oraz do kosztów postępowania. § 3. Odroczenie uiszczenia grzywny lub rozłożenie jej na raty można uzależnić od zabezpieczenia jej na majątku skazanego za przestępstwo skarbowe lub na majątku odpowiedzialnego posiłkowo za przestępstwo skarbowe. Art. 245. Jeżeli ukarany nie uiści grzywny lub kary pieniężnej w terminie, a nie można ich ściągnąć w drodze egzekucji, finansowy organ orzekający pierwszej instancji: 1) może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, grzywnę lub karę pieniężną w całości albo w części umorzyć stosownie do art. 51 Kodeksu karnego wykonawczego, 2) w pozostałych wypadkach postanawia o przekazaniu sprawy do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu skazanego z wnioskiem o wykonanie kary grzywny lub kary pieniężnej w formie pracy społecznie użytecznej określonej w art. 121 § 3 i 4 lub w art. 42 § 3 i 4 albo zastępczej kary pozbawienia wolności; postanowienie to powinno zawierać uzasadnienie; o możliwości przekazania sprawy informuje się skazanego lub jego obrońcę. Art. 246. § 1. Wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności następuje w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie karnym wykonawczym oraz w art. 274a niniejszej ustawy. § 2. O przerwie w wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, o warunkowym zawieszeniu jej wykonania oraz o warunkowym zwolnieniu orzeka sąd penitencjarny po wysłuchaniu także przedstawiciela finansowego organu orzekającego. Przepis art. 52 Kodeksu karnego wykonawczego oraz art. 275a niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio. § 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do odroczenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności. Art. 247. § 1. Do zabezpieczenia i egzekucji grzywny, kary pieniężnej, równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego oraz kosztów postępowania, jak również do zabezpieczenia uszczuplonych należności państwowych stosuje się odpowiednio art. 25, 26 i 28 Kodeksu karnego wykonawczego. § 2. Zabezpieczenie przepadku osiągniętych korzyści majątkowych oraz zabezpieczenie i egzekucja przepadku przedmiotów następuje w trybie i na zasadach przewidzianych w Kodeksie karnym wykonawczym. Osoba trzecia roszcząca prawo do przedmiotu objętego zabezpieczeniem lub egzekucją przepadku przedmiotu może dochodzić swych roszczeń tylko w trybie określonym w art. 19 niniejszej ustawy. § 3. Jeżeli zabezpieczenie określone w § 1 lub 2 nastąpiło na przedmiotach, których przechowanie jest połączone ze znacznymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo spowodowałoby znaczne obniżenie wartości przedmiotów, finansowy organ orzekający, a w toku dochodzenia - organ dochodzenia, może zarządzić sprzedaż tych przedmiotów; sprzedaż następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. § 4. Jeżeli postanowienie o zabezpieczeniu wydał prokurator stosownie do art. 166, przy wykonaniu tego postanowienia w zakresie zabezpieczenia przepadku osiągniętych korzyści majątkowych, kary grzywny, równowartości pieniężnej przedmiotów przestępstwa skarbowego, uszczuplonych należności państwowych i kosztów postępowania stosuje się ponadto odpowiednio art. 25, 26 i 28 Kodeksu karnego wykonawczego. Art. 248. Do umorzenia postępowania wykonawczego stosuje się odpowiednio art. 15 Kodeksu karnego wykonawczego."; 123) w art. 249: a) w § 1 w zdaniu drugim wyrazy "Art. 492 i art. 498" zastępuje się wyrazami "Przepisy art. 560 i 566", b) w § 6 wyrazy "art. 495" zastępuje się wyrazami "art. 563"; 124) w art. 252 wyrazy "zarządzić przerwę w jej wykonaniu" zastępuje się wyrazami "lub środka karnego albo zarządzić przerwę w ich wykonaniu"; 125) w art. 255: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd rejonowy rozpoznaje w trybie uproszczonym także sprawy skierowane na drogę postępowania sądowego stosownie do art. 208 § 2.", b) w § 2 wyrazy "art. 420" zastępuje się wyrazami "art. 470", a wyrazy "art. 24 lub 25 § 1" zastępuje się wyrazami "art. 25 § 1 lub art. 26 § 2"; 126) w art. 256 w § 4 wyrazy "art. 81-84" zastępuje się wyrazami "art. 90 i 91"; 127) w art. 258 wyrazy "art. 334 i 337-339" zastępuje się wyrazami "art. 389 i 391-394"; 128) w art. 260 wyrazy "art. 503-511" zastępuje się wyrazami "art. 569-577", a wyrazy "art. 503" zastępuje się wyrazami "art. 569"; 129) art. 263 otrzymuje brzmienie: "Art. 263. Kasację może wnieść również odpowiedzialny posiłkowo lub interwenient. Przepis art. 3932 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio."; 130) art. 265 otrzymuje brzmienie: "Art. 265. Jeżeli sąd uzna, że skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego nie było zasadne, zwraca sprawę organowi, od którego ją otrzymał. Na postanowienie o zwrocie sprawy przysługuje zażalenie finansowemu organowi orzekającemu oraz stronie, która żądała skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego."; 131) w art. 268 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Na rozprawie wolno odczytywać akta sprawy przekazanej sądowi. Przepis art. 512 § 4 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio."; 132) w art. 269 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wyrok wydany w sprawie o wykroczenie skarbowe nie podlega zaskarżeniu; nie dotyczy to wypadku, gdy sąd orzekł na niekorzyść obwinionego."; 133) w art. 270 w § 1 wyrazy "art. 191 § 4" zastępuje się wyrazami "art. 192 § 3"; 134) w art. 273: a) w § 2 wyraz "rewizyjnej" zastępuje się wyrazem "odwoławczej", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli odpowiedzialny posiłkowo, nie mający pełnomocnika, jest nieobecny, sąd zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub innego właściwego organu o wyznaczenie pełnomocnika. Wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego dla nieobecnego odpowiedzialnego posiłkowo jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa."; 135) art. 274 otrzymuje brzmienie: "Art. 274. § 1. Wykonanie orzeczeń sądu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe odbywa się według przepisów Kodeksu karnego wykonawczego, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszej ustawy. Przepis art. 238 § 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 2. W sprawach o wykroczenia skarbowe właściwy do wykonywania orzeczeń wydanych przez sąd jest sąd rejonowy, w którego okręgu orzeczenie jest albo ma być wykonywane. Przepisy art. 13 § 1 i 3 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio."; 136) po art. 274 dodaje się art. 274a i 274b w brzmieniu: "Art. 274a. § 1. W razie gdy grzywna została uiszczona lub ściągnięta w drodze egzekucji tylko w części albo tylko w części wykonana w formie pracy społecznie użytecznej, sąd określa wymiar zastępczej kary pozbawienia wolności według zasad przewidzianych w art. 121. § 2. Od zastępczej kary pozbawienia wolności lub wykonywania pracy społecznie użytecznej skazany może się w każdym czasie zwolnić przez złożenie kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny. § 3. W uzasadnionych wypadkach sąd może na wniosek skazanego, wobec którego orzeczono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, zamienić tę karę na wykonanie pracy społecznie użytecznej. W takim wypadku art. 121 stosuje się odpowiednio. Ponowna zamiana zastępczej kary pozbawienia wolności na wykonanie pracy społecznie użytecznej jest niedopuszczalna. § 4. Jeżeli skazany uiścił w wymaganym terminie co najmniej połowę grzywny, a egzekucja pozostałej części okazała się bezskuteczna, sąd, zarządzając wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, może określić jej wymiar stosując, zgodnie z art. 121, przeliczenie korzystniejsze dla skazanego od przeliczenia przyjętego w wyroku. Przepis stosuje się odpowiednio do wykonywania pracy społecznie użytecznej. Art. 274b. Do odroczenia uiszczenia grzywny lub rozłożenia jej na raty sąd stosuje odpowiednio art. 244 § 3."; 137) w art. 275: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1, a wyrazy "art. 122" zastępuje się wyrazami "art. 65 § 1", b) dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu: "§ 2. Jeżeli skazany uchyla się od odbycia kary ograniczenia wolności, sąd zamienia ją na zastępczą karę grzywny, przyjmując miesiąc ograniczenia wolności za równoważny grzywnie w wysokości od 75 do 2250 złotych. § 3. Jeżeli orzeczenie zastępczej kary grzywny byłoby niecelowe z uwagi na brak możliwości jej uiszczenia lub ściągnięcia w drodze egzekucji, sąd określa zastępczą karę pozbawienia wolności przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności odpowiada 15 dniom pozbawienia wolności. Przepisy art. 65 § 3-6 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio."; 138) po art. 275 dodaje się art. 275a w brzmieniu: "Art. 275a. W razie stosowania środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, sąd nie może w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązku uiszczenia należności państwowej albo od jego wykonania zwolnić."; 139) w art. 276: a) w § 1 wyrazy "Artykuł 125" zastępuje się wyrazami "Przepis art. 25", b) w § 3 wyrazy "art. 149 i 155" zastępuje się wyrazami "art. 44 i 49-51"; 140) art. 277 otrzymuje brzmienie: "Art. 277. § 1. W razie skazania za przestępstwo skarbowe popełnione w okolicznościach określonych w art. 25 § 1 pkt 1 albo w art. 26 § 2 przy egzekucji kary grzywny, przepadku osiągniętych korzyści majątkowych, równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów przestępstwa skarbowego oraz przy egzekucji kosztów sądowych stosuje się art. 25 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego. § 2. W razie orzeczenia przepadku osiągniętych korzyści majątkowych organ egzekucyjny określony w art. 27 Kodeksu karnego wykonawczego prowadzi również egzekucję orzeczonej równocześnie grzywny lub równowartości pieniężnej przedmiotów przestępstwa, łącznie z obciążającymi skazanego kosztami sądowymi, jeżeli dokonał uprzednio ich zabezpieczenia."; 141) w art. 278: a) w § 1 po wyrazie "celny" dodaje się wyrazy "lub inspekcja celna", a wyrazy "tego urzędu" zastępuje się wyrazami "tych organów", b) w § 2 wyrazy "karę konfiskaty mienia" zastępuje się wyrazami "przepadek osiągniętych korzyści majątkowych"; 142) skreśla się art. 279; 143) art. 280 otrzymuje brzmienie: "Art. 280. § 1. W sprawach o przestępstwa skarbowe należące do właściwości sądów - do żołnierzy stosuje się odpowiednio przepisy art. 317 § 1, art. 318, 321-323, 324 § 1, art. 325-336 Kodeksu karnego. § 2. W sprawach o przestępstwa skarbowe należące do właściwości finansowych organów orzekających oraz w sprawach o wykroczenia skarbowe - do żołnierzy stosuje się odpowiednio art. 317 § 1, art. 318, 321, 331, 333-335 Kodeksu karnego."; 144) skreśla się art. 281 i 282; 145) w art. 285: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W sprawach o przestępstwa skarbowe zakończone prawomocnym wyrokiem, w których kara nie została wykonana, stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 pkt 2-4 i art. 16 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083).", b) § 3 i 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. W sprawach zakończonych prawomocnym rozstrzygnięciem, w których kara nie została wykonana: 1) jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując że jeden miesiąc pozbawienia wolności równa się dwóm miesiącom ograniczenia wolności albo jest równoważny grzywnie w wysokości od 600 do 4500 złotych, 2) zastępczej kary pozbawienia wolności nie wykonuje się, jeżeli niniejsza ustawa nie przewiduje możliwości jej zastosowania. § 4. Do przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych popełnionych przed wejściem w życie niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio art. 15 ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks karny o przedawnieniu i zatarciu skazania."; 146) skreśla się art. 286. Art. 2. Do sprawców określonych w art. 25 § 1 i art. 26 § 2 ustawy karnej skarbowej, którzy popełnili przestępstwo skarbowe przed wejściem w życie niniejszej ustawy w warunkach przewidzianych tymi przepisami, stosuje się zasady wymiaru kary i innych środków według przepisów niniejszej ustawy. Art. 3. W sprawach o wykroczenia skarbowe, w których złożono odwołanie do finansowego organu orzekającego drugiej instancji i nie zakończonych rozstrzygnięciem do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, strona może zamiast tego odwołania złożyć żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego stosownie do art. 208 § 2 ustawy karnej skarbowej. Art. 4. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji w sprawach o przestępstwa skarbowe zagrożone wyłącznie karą grzywny oraz w sprawach o wykroczenia skarbowe orzekają finansowe organy orzekające. Art. 5. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy karnej skarbowej z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych. (Dz. U. Nr 108, poz. 684) Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) odroczeniu terminu spłaty, rozłożeniu na raty albo umorzeniu części lub całości pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy oraz nienależnie pobranego świadczenia."; 2) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. Właściwe rady zatrudnienia opiniują celowość przyjęcia przez Radę Ministrów projektu programów restrukturyzacyjnych, o których mowa w art. 37k ust. 9, podmiotów funkcjonujących na terenie rady."; 3) w art. 16 ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Rejonowy urząd pracy może sfinansować z Funduszu Pracy koszty szkolenia osoby poszukującej pracy, skierowanej na szkolenie, która: 1) jest w okresie wypowiedzenia stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, 2) jest zatrudniona u przedsiębiorcy, wobec którego ogłoszono upadłość lub który jest w stanie likwidacji, z wyłączeniem likwidacji w celu prywatyzacji, 3) otrzymuje świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny - przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. lub w odrębnych przepisach, 4) pobiera gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej."; 4) w art. 18: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny, przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. lub odrębnych przepisach - na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Kierownik rejonowego urzędu pracy może odroczyć termin spłaty, rozłożyć na raty albo po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia umorzyć w części lub w całości pożyczkę, o której mowa w ust. 1, jeżeli: 1) w wyniku postępowania egzekucyjnego lub na podstawie innych okoliczności lub dokumentów stwierdzono, że pożyczkobiorca nie posiada majątku, z którego można dochodzić należność, 2) w wyniku egzekucji pożyczkobiorca lub osoby pozostające na jego utrzymaniu byłyby pozbawione niezbędnych środków utrzymania, 3) pożyczkobiorca zmarł nie pozostawiając majątku, z którego można dochodzić należności, 4) wydatki egzekucyjne będą wyższe od należności, 5) przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykaże, że za umorzeniem przemawiają szczególne względy gospodarcze lub społeczne. 4b. Umorzenie pożyczki, za spłatę której odpowiada solidarnie więcej niż jeden dłużnik, może nastąpić, gdy okoliczności uzasadniające umorzenie, o których mowa w ust. 4a, zachodzą co do wszystkich zobowiązanych."; 5) w art. 23 w ust. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 5 w brzmieniu: "5) okres, za który przyznano odszkodowanie z tytułu niezgodnego z przepisami rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy (stosunku służbowego)."; 6) w art. 24 w ust. 2 wyrazy "ust. 2 pkt 1, 2 i 4" zastępuje się wyrazami "ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5"; 7) w art. 24 w ust. 4 po wyrazach "zasiłku okresowego" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego młodocianych pracowników, okres zatrudnienia za granicą osoby, która przesiedliła się do kraju na warunkach repatriacji w rozumieniu przepisów o obywatelstwie polskim."; 8) w art. 25 po ust. 11 dodaje się ust. 11a w brzmieniu: "11a. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku powołania i zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej."; 9) w art. 27: a) w ust. 1: - w pkt 3 po wyrazach "dotyczących pracodawcy" dodaje się wyrazy "albo rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny lub jednorazową odprawę socjalną za urlop górniczy lub jednorazową odprawę zasiłkową za górniczy zasiłek socjalny - przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. lub odrębnych przepisach albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art. 23 zasiłek przysługuje: 1) po okresie 90 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 2, 2) po okresie 90 dni, od dnia zarejestrowania się w rejonowym urzędzie pracy - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 3, 3) po okresie 180 dni, od dnia zarejestrowania się w rejonowym urzędzie pracy - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4, 4) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o których mowa w ust. 1 pkt 5."; 10) w art. 28 po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Kierownik rejonowego urzędu pracy może w szczególnie uzasadnionych przypadkach odroczyć, rozłożyć na raty lub, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, odstąpić od żądania zwrotu, całości lub części, nienależnie pobranego świadczenia."; 11) w art. 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu pobierania świadczeń socjalnych przysługujących na urlopie górniczym lub górniczych zasiłków socjalnych przewidzianych w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. lub odrębnych przepisach."; 12) w art. 31: a) w ust. 1 po wyrazach "pobierającym zasiłki" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "stypendium w okresie odbywania szkolenia lub stażu u pracodawcy", b) w ust. 2 po wyrazie "zasiłek" dodaje się wyrazy "lub stypendium."; 13) art. 37a otrzymuje brzmienie: "Art. 37a. Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie przysługuje, w okresie jego odbywania, stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz art. 31 ust. 3a i 5 stosuje się odpowiednio."; 14) w art. 37b ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Absolwentowi w okresie odbywania stażu przysługuje stypendium w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wypłacane przez rejonowy urząd pracy; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz art. 31 ust. 3a i 5 stosuje się odpowiednio."; 15) w art. 37j ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości określonej w ust. 3, nabywają osoby zarejestrowane do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym nastąpiła utrata tego statusu."; 16) w art. 37k: a) w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy, okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresu zatrudnienia, co najmniej 34 lat dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z niewypłacalnością pracodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776)," b) w ust. 2 wyrazy "wynosi 80%" zastępuje się wyrazami "wynosi 90%", c) po ust. 8 dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, ustalić dla osób spełniających warunki, o których mowa w ust. 1, zwolnionych po dniu 31 grudnia 1997 r. z przyczyn dotyczących zakładu pracy, z podmiotów i sektorów gospodarki narodowej objętych programami restrukturyzacyjnymi przyjętymi przez Radę Ministrów: 1) świadczenie przedemerytalne w wysokości kwoty emerytury określonej w decyzji organu rentowego ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia świadczenia przedemerytalnego, 2) skrócić okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4."; 17) art. 37l otrzymuje brzmienie: "Art. 37l. 1. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne przysługują od następnego dnia po dniu zarejestrowania się uprawnionej osoby w rejonowym urzędzie pracy albo od następnego dnia po dniu złożenia wniosku i dokumentów niezbędnych do ustalenia tych uprawnień, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 pkt 3-5 i ust. 2. 2. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne podlegają waloryzacji na zasadach przewidzianych dla zasiłków dla bezrobotnych."; 18) w art. 37m w ust. 1 wyrazy "uprawnionych i" oraz wyrazy "art. 27 ust. 1 pkt 3-5 i ust. 2" skreśla się; 19) art. 37n otrzymuje brzmienie: "Art. 37n. 1. Prawo do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego ustaje z dniem niespełnienia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 2-3. 2. W przypadku podjęcia przez osobę uprawnioną do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, prawo do pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego ulega zawieszeniu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Nie powoduje zawieszenia prawa do pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego: 1) podjęcie po okresie 3 miesięcy od dnia nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego - zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli dochody z tych źródeł nie przekraczają miesięcznie połowy najniższego wynagrodzenia, 2) osiąganie dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z innego tytułu niż zatrudnienie, inna praca zarobkowa lub pozarolnicza działalność gospodarcza."; 20) w art. 50 w ust. 1 wyrazy "prawo pobytu" zastępuje się wyrazami "wizę pobytową z prawem do pracy lub kartę czasowego pobytu"; 21) w art. 53 w ust. 1: a) po wyrazie "wynoszących" dodaje się wyrazy "w przeliczeniu na okres miesiąca", b) w pkt 1 lit. f) otrzymuje brzmienie: "f) otrzymujące świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny - przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. lub odrębnych przepisach,"; 22) w art. 57 w ust. 1 w pkt 30 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 30a w brzmieniu: "30a) kosztów badań lekarskich absolwentów kierowanych na staż, o którym mowa w art. 37b." Art. 2. Absolwentom odbywającym szkolenie lub staż, przysługuje, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stypendium w wysokości i na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Art. 3. 1. Do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego w myśl ustawy wymienionej w art. 1 zależy nabycie prawa do zasiłku przedemerytalnego, zalicza się okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, w celu przygotowania zawodowego młodocianych pracowników bez względu na wysokość uzyskiwanego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, przypadające także przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Osobom uprawnionym w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy do zasiłku oraz które utraciły do niego prawo po dniu 1 lipca 1997 r. w związku z wyczerpaniem okresu jego pobierania, przysługuje od dnia złożenia wniosku zasiłek przedemerytalny, jeżeli po zaliczeniu okresu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego młodocianych pracowników spełniają warunki do otrzymania zasiłku przedemerytalnego. Art. 4. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 526 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) art. 33a otrzymuje brzmienie: "Art. 33a. Zakłady pracy opłacają również składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości, terminach i trybie określonych dla pracowników w przepisach, o których mowa w art. 33 ust. 2, od świadczenia socjalnego wypłaconego w okresie urlopu górniczego oraz od zasiłku socjalnego wynikających z odrębnych przepisów lub Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r." Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich. (Dz. U. Nr 108, poz. 685) Art. 1. 1. Studenci szkół wyższych, o których mowa w ustawach z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509, Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34, Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 50, poz. 310) oraz z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590), mają prawo do otrzymania pożyczek i kredytów, zwanych dalej "pożyczkami studenckimi" i "kredytami studenckimi", na zasadach określonych w ustawie. 2. Pożyczki studenckie udzielane są ze środków Funduszu, o którym mowa w art. 2. 3. Kredyty studenckie udzielane są przez banki. Art. 2. Tworzy się Fundusz Pożyczek i Kredytów Studenckich, zwany dalej "Funduszem", który ulokowany jest w Banku Gospodarstwa Krajowego. Art. 3. 1. Przychodami Funduszu są: 1) dotacje z budżetu państwa określane corocznie w ustawie budżetowej, 2) odsetki od lokat środków Funduszu w bankach, 3) wpływy z inwestycji środków Funduszu w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, 4) spłaty rat udzielonych pożyczek studenckich wraz z odsetkami, 5) spadki, zapisy i darowizny, 6) środki uzyskane w ramach bezzwrotnej pomocy zagranicznej, 7) inne dochody. 2. Suma lokat, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w jednym banku lub grupie banków powiązanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie, nie może przekroczyć 15% środków Funduszu nie zaangażowanych w pożyczki. Art. 4. Środki Funduszu przeznacza się na: 1) udzielanie pożyczek studenckich, 2) spłatę, zgodnie z przepisami ustawy, części należnej kwoty odsetek od kredytów pobranych przez studentów, 3) pokrywanie skutków finansowych umorzeń spłaty kredytów studenckich, 4) nabywanie papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa, 5) pokrywanie kosztów egzekucji roszczeń wynikających z nie spłaconych pożyczek studenckich, 6) pokrywanie kosztów realizacji zadań wymienionych w pkt 1-5 ponoszonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego. Art. 5. 1. Wykorzystanie środków Funduszu na cele, o których mowa w art. 4 pkt 2 i 3, dotyczy kredytów studenckich udzielanych przez banki, które podpiszą z Bankiem Gospodarstwa Krajowego umowę określającą zasady korzystania ze środków Funduszu. 2. Zasady zawierania umów, o których mowa w ust. 1, określi w drodze rozporządzenia Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów. Art. 6. 1. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie mogą otrzymać studenci, którzy są obywatelami polskimi, z zastrzeżeniem ust. 3, i rozpoczęli studia przed ukończeniem 25. roku życia. 2. Pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki studenckiej lub kredytu studenckiego mają studenci o niskich dochodach na osobę w rodzinie lub preferowanych kierunków studiów, określonych w trybie art. 15 ust. 1 pkt 5. 3. Warunku posiadania obywatelstwa polskiego nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy lub umowy międzynarodowe stanowią inaczej, a także wobec: 1) pracowników migrujących i ich rodzin, będących obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli mieszkają w Polsce, 2) pracowników i ich dzieci, będących obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli są zatrudnieni w Polsce. Art. 7. 1. Kwota kredytu studenckiego lub udzielonej pożyczki studenckiej nie może przekroczyć w ciągu jednego roku studiów 6-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za kwartał poprzedzający kwartał, w którym dokonano ustalenia wysokości kredytów studenckich i pożyczek studenckich, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2. 2. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie udzielane są na okres nie dłuższy niż okres studiów, przy czym okres ten nie może przekroczyć łącznie 6 lat. 3. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie wypłacane są w ratach miesięcznych nie dłużej niż przez 10 miesięcy w roku, z wyłączeniem okresów urlopów udzielonych zgodnie z regulaminem studiów. Art. 8. 1. Spłata należnych odsetek, o których mowa w art. 4 pkt 2, obejmuje: 1) całą kwotę odsetek należnych w okresie studiów oraz w okresie ustalonym zgodnie z art. 9 ust. 1, 2) kwotę odsetek stanowiącą różnicę między kwotą odsetek wyliczoną przy zastosowaniu stopy procentowej określonej w umowie a kwotą odsetek spłaconych bankom przez kredytobiorców po okresie, o którym mowa w pkt 1. 2. Odsetki należne od kredytów studenckich pokrywane są z Funduszu w okresie odbywania przez kredytobiorcę służby wojskowej. 3. Wysokość odsetek spłacanych przez kredytobiorcę od zaciągniętego kredytu studenckiego wynosi nie mniej niż połowę stopy redyskontowej Narodowego Banku Polskiego. 4. Stopę oprocentowania kredytów studenckich określa umowa, o której mowa w art. 5. 5. Stopa oprocentowania pożyczki studenckiej wynosi nie mniej niż połowę stopy redyskontowej Narodowego Banku Polskiego. 6. Odsetki od udzielonej pożyczki studenckiej płacone są przez pożyczkobiorcę od momentu rozpoczęcia spłaty pożyczki. Art. 9. 1. Spłata kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej przez kredytobiorcę lub pożyczkobiorcę rozpoczyna się nie później niż po upływie roku od zakończenia studiów i trwa nie krócej niż dwukrotność okresu, na jaki zostały udzielone, chyba że kredytobiorca lub pożyczkobiorca wnioskuje o krótszy termin spłaty. 2. Wysokość raty spłat kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej nie może przekroczyć 20% miesięcznego dochodu pożyczkobiorcy lub kredytobiorcy. 3. Szczegółowe warunki spłaty kredytu studenckiego określa umowa, o której mowa w art. 5. Art. 10. 1. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie mogą być częściowo lub w całości umorzone. 2. Podstawą umorzenia pożyczek studenckich i kredytów studenckich są w szczególności: 1) trudna sytuacja życiowa pożyczkobiorcy lub kredytobiorcy, 2) trwała utrata zdolności do spłaty zobowiązań, 3) brak prawnych możliwości dochodzenia roszczeń, 4) dobre wyniki ukończenia studiów. Art. 11. 1. Minister Edukacji Narodowej powołuje Komisję do Spraw Pożyczek i Kredytów Studenckich, zwaną dalej "Komisją". 2. W skład Komisji wchodzą: 1) dwaj przedstawiciele Ministra Edukacji Narodowej, z których jeden pełni funkcję przewodniczącego, 2) dwaj przedstawiciele Ministra Finansów, 3) rektor szkoły wyższej lub wyższej szkoły zawodowej powołany spośród kandydatów zgłoszonych przez rektorów szkół wyższych i wyższych szkół zawodowych, 4) czterej przedstawiciele studentów powołani spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnopolskie porozumienie samorządów studenckich lub ogólnopolskie organizacje studenckie. Art. 12. 1. Do zadań Komisji należy analizowanie i opiniowanie w szczególności: 1) wysokości oprocentowania pożyczek studenckich oraz wysokości odsetek od kredytów studenckich spłacanych przez studentów, 2) projektu rocznego planu finansowego Funduszu, 3) szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania i spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, 4) zasad zawierania umów, o których mowa w art. 5, 5) sytuacji materialnej i socjalno-bytowej studentów i przedstawianie Ministrowi Edukacji Narodowej wniosków i propozycji działań zmierzających do jej poprawy. 2. Minister Edukacji Narodowej zapewni obsługę administracyjną oraz środki finansowe niezbędne dla funkcjonowania Komisji. Art. 13. 1. Fundusz działa na podstawie rocznego planu finansowego, wyodrębnionego w planie finansowym Banku Gospodarstwa Krajowego, ustalonego w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej i Ministrem Finansów. 2. Roczny plan finansowy zawiera w szczególności: 1) podział środków na fundusz obsługi odsetek, z którego dokonywane będą wypłaty zgodnie z art. 4 pkt 2, fundusz rezerwowy, z którego dokonywane będą wypłaty umorzeń spłaty kredytów studenckich zgodnie z art. 4 pkt 3, oraz fundusz pożyczek, z którego dokonywane będą wypłaty zgodnie z art. 4 pkt 1, 2) wysokość kosztów, o których mowa w art. 4 pkt 6. 3. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Funduszu odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat. Art. 14. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego przedstawia Ministrowi Edukacji Narodowej, nie później niż do 31 maja, sprawozdanie z działalności oraz wyników Funduszu, obejmujące także bilans i rachunek wyników za poprzedni rok obrotowy, wraz z wnioskami co do wysokości dotacji budżetowej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1. 2. Sprawozdanie z działalności oraz wyników Funduszu zatwierdza Minister Edukacji Narodowej po zasięgnięciu opinii Komisji. Art. 15. 1. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady, tryb i kryteria udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, 2) wysokość kredytu studenckiego i pożyczki studenckiej w danym roku akademickim, 3) warunki i tryb rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnych bankom od kredytów studenckich, 4) wysokość oprocentowania pożyczki i kredytu spłacanego przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę, 5) preferowane kierunki studiów. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględni w szczególności: 1) okres na jaki może być udzielony kredyt studencki lub pożyczka studencka, nie dłuższy niż 6 lat, 2) wypłacanie kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej w ratach miesięcznych przez 10 miesięcy w roku, 3) rozpoczęcie spłaty kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej nie później niż rok od daty ukończenia studiów, 4) minimalną liczbę rat spłaty nie mniejszą niż dwukrotność otrzymanych rat kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej, 5) wysokość raty spłat kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej, która nie może przekroczyć 20% miesięcznego dochodu pożyczkobiorcy lub kredytobiorcy, 6) podstawy umarzania całości lub części kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej za ukończenie studiów z dobrym wynikiem, a także wynikające z trudnej sytuacji życiowej absolwenta, z trwałej niezdolności do pracy lub braku prawnych możliwości dochodzenia roszczeń. Art. 16. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, dostosuje, w drodze rozporządzenia, statut Banku Gospodarstwa Krajowego do przepisów ustawy, biorąc pod uwagę zasady tworzenia i wykorzystywania Funduszu. Art. 17. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932 , 933, 944 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430 i Nr 74, poz. 471) w art. 21 w ust. 1 po pkt 60 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 61 w brzmieniu: "61) kwoty umorzonych pożyczek studenckich lub kredytów studenckich." Art. 18. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932 , 933, 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 383) w art. 17 w ust. 1 po pkt 4s dodaje się pkt 4t w brzmieniu: "4t) dochody Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich, prowadzonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego,". Art. 19. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538, Nr 88, poz. 554 i Nr 140, poz. 940) w art. 14 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej od aktywów Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich utworzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego.". Art. 20. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek na utworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych zamieszkałych na terenie gmin wiejskich oraz miejsko-wiejskich, a także miast do 20 tysięcy mieszkańców, wysokości ich oprocentowania i warunków spłaty oraz rozliczenia się Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z Krajowym Urzędem Pracy z otrzymanych na ten cel środków Funduszu Pracy. (Dz. U. Nr 108, poz. 686) Na podstawie art. 57 ust. 6a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668 i Nr 108, poz. 684) zarządza się, co następuje: § 1. Pożyczki na utworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych zamieszkałych na terenie gmin wiejskich oraz miejsko-wiejskich, a także miast do 20 tysięcy mieszkańców, mogą być udzielane pracodawcom, którzy: 1) w okresie ostatnich 6 miesięcy nie zmniejszyli zatrudnienia, chyba ze wynikało to z sezonowości produkcji lub usług, 2) nie otrzymali pożyczki z Funduszy Pracy na utworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych, a jeżeli taką pożyczkę otrzymali, to wywiązali się z warunków umowy i spłacili ją w terminie. § 2. 1. Pożyczki są udzielane ze środków Funduszu Pracy przekazanych w wysokości i terminach określonych w porozumieniach zawieranych przez Prezesa Krajowego urzędu Pracy oraz Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją". 2. Pożyczki są udzielane przez Agencję za pośrednictwem banków na wniosek pracodawcy. 3. Wniosek o udzielenie pożyczki, składany przez pracodawcę w upoważnionym przez Agencję banku, powinien w szczególności określać: 1) kwotę wnioskowanej pożyczki, 2) kalkulację wydatków na utworzenie miejsc pracy z określeniem, w jakiej części będą one sfinansowane ze środków pożyczki, środków własnych oraz innych źródeł finansowania, 3) szczegółową specyfikację i harmonogram zakupów, które zostaną sfinansowane ze środków pożyczki, 4) liczbę miejsc pracy, jaka zostanie utworzona dla skierowanych przez rejonowe urzędy pracy bezrobotnych, 5) rodzaj pracy, wymagane kwalifikacje i inne warunki, jakie powinni spełniać bezrobotni skierowani na utworzone miejsca pracy, 6) liczbę zatrudnionych pracowników w poszczególnych miesiącach w ostatnich 6 miesiącach, 7) zobowiązanie do niezmniejszenia zatrudnienia, łącznie z bezrobotnymi zatrudnionymi na miejscach pracy utworzonych ze środków uzyskanej pożyczki, co najmniej przez okres trwania umowy pożyczki, 8) proponowany termin rozpoczęcia spłaty pożyczki oraz termin jej zakończenia, 9) proponowane formy zabezpieczenia spłaty pożyczki, 10) rodzaj prowadzonej działalności, 11) informacje o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wraz z opinią banku prowadzącego obsługę rachunków oraz właściwego urzędu skarbowego. 4. Pracodawca jest obowiązany załączyć do wniosku o przyznanie pożyczki zobowiązanie do zatrudnienia na utworzonych miejscach pracy bezrobotnych, nie później niż w ciągu 60 dni od dnia otrzymania ostatniej transzy pożyczki. 5. Pracodawca jest obowiązany zabezpieczyć spłatę pożyczki w formie poręczenia, weksla, hipoteki, gwarancji bankowej, zastawu na prawach i rzeczach, blokady rachunków bankowych lub w innej wiarygodnej formie. § 3. 1. Wysokość pożyczki dla jednego pracodawcy nie może przekroczyć 20 000 zł na utworzenie każdego miejsca pracy oraz kwoty 200 000 zł, gdy zostanie utworzone co najmniej 10 miejsc pracy. 2. Oprocentowanie udzielonej pożyczki w stosunku rocznym wynosi 1/3 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski. 3. Stopę redyskontową weksli, o której mowa w ust. 2, przyjmuje się w wysokości ogłoszonej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w Dzienniku Urzędowym Narodowego Banku Polskiego, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującej w dniu przyznania pożyczki. 4. Odsetki od udzielonych pożyczek nie podlegają kapitalizacji. 5. Okres odroczenia terminu rozpoczęcia spłaty kapitału i odsetek od udzielonej pożyczki nie może przekroczyć 12 miesięcy, a okres jej spłaty - 4 lat, łącznie z okresem karencji. § 4. 1. Umowy pożyczki są zawierane między upoważnionymi przez Agencję bankami a pożyczkobiorcami. 2. Umowa pożyczki powinna przewidywać, że, w przypadku nieutworzenia określonych w umowie miejsc pracy dla bezrobotnych lub niespełnienia innych warunków umowy, pożyczkobiorca jest zobowiązany niezwłocznie spłacić pożyczkę wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia niespełnienia warunków umowy pożyczki do dnia jej spłaty. 3. Umowa pożyczki może przewidywać przekazywanie pożyczkobiorcy środków w transzach i warunkować przekazanie kolejnej transzy od rozliczenia się pożyczkobiorcy z wykorzystania środków uzyskanych w ramach transzy poprzedniej. § 5. Tryb przekazywania bankom przez Agencję środków na pożyczki, zwrotu środków pochodzących ze spłaty rat i odsetek, a także inne postanowienia dotyczące udzielanych pożyczek i wzajemnych zobowiązań są określone w umowach zawieranych przez Agencję z bankami. § 6. 1. Prezes Agencji, najpóźniej do dnia 10 lutego każdego roku, przedstawia Prezesowi Krajowego Urzędu Pracy rozliczenie z otrzymanych w roku poprzednim środków Funduszu Pracy przeznaczonych na utworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności określać: 1) kwotę środków otrzymanych z Funduszu Pracy, 2) wykaz pożyczkobiorców, którym została udzielona pożyczka, jej wysokość, liczbę i rodzaj utworzonych miejsc pracy, 3) kwotę zwróconą przez Agencję Krajowemu Urzędowi Pracy, 4) kwotę środków podlegającą zwrotowi, z określeniem terminów jej zwrotu, 5) ocenę efektywności udzielonych pożyczek. 3. Koszty obsługi i egzekucji udzielonych pożyczek oraz strat z tytułu ich nieściągalności nie obciążają Funduszu Pracy. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre nasiona buraków cukrowych przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 108, poz. 687) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047 oraz z 1998 r. Nr 19, poz. 88, Nr 42, poz. 242, Nr 68, poz. 447, Nr 74, poz. 477, Nr 81, poz. 525 i Nr 88, poz. 558). § 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. 2. Pozwolenia na przewóz, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku towaru objętego kodem PCN ex 1209 11 00 0 (Nasiona polskich odmian buraków cukrowych reprodukowanych za granicą), mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 50 ton. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1998 r. (poz. 687) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE Kod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach) 1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne: - Nasiona buraków: 1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych ex 1209 11 00 0Nasiona polskich odmian buraków cukrowych reprodukowanych za granicą800 ex 1209 11 00 0Nasiona komponentu męskosterylnego MS przeznaczonego do reprodukcji polskich odmian buraka cukrowego0,2 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 sierpnia 1998 r. w sprawie podziału powiatów i województw na okręgi wyborcze oraz ustalenia liczby radnych wybieranych w każdym okręgu wyborczym. (Dz. U. Nr 109, poz. 688) Na podstawie art. 211 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602) zarządza się, co następuje: § 1. Dokonuje się podziału powiatów i województw na okręgi wyborcze oraz ustala się liczbę radnych wybieranych w każdym okręgu wyborczym, które określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 sierpnia 1998 r. (poz. 688) Część I. Województwo dolnośląskie Poz. 1. Powiat bolesławiecki z siedzibą władz w Bolesławcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Bolesławiec 1 - zachodnia część miasta poczynając od krańców ul.: Modłowej, Bolesława Chrobrego, Polnej, Sierpnia '80, Kościelnej, Kubika, Willowej, Matejki - z włączeniem całości tych ulic.9 2Miasto Bolesławiec 2 - wschodnia część miasta poczynając od krańców ul.: Staroszkolnej, Asnyka, Karola Miarki, Komuny Paryskiej i Jeleniogórskiej - z wyłączeniem całości tych ulic.8 3Gminy: Bolesławiec, Osiecznica7 4Gmina Nowogrodziec6 5Gminy: Gromadka, Warta Bolesławiecka5 Poz. 2. Powiat dzierżoniowski z siedzibą władz w Dzierżoniowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Bielawa: Bielawa Dolna - północna granica miasta, ul. Boh. Getta z przynależnymi ulicami z wyłączeniem os. Włókniarzy, część środkowa ul. Żeromskiego, część środkowa ul. Wolności, strona zachodnia os. XXV-lecia, ul. Słoneczna, ul. Tuwima do góry Parkowej, wschodnia część os. Południowego, ul. Wojska Polskiego.6 2Miasto Bielawa: Bielawa Górna - zachodnia i północna część os. Włókniarzy, ul. 1-go Maja, Pl. Wolności, ul. Obrońców Westerplatte, południowa granica miasta.6 3Miasto Dzierżoniów 1 - południowa strona: linia kolejowa Dzierżoniów-Ząbkowice Śl. i os. Makowe; zachodnia strona: ul. Strumykowa, ul. Kolejowa i ul. Świdnicka; północna strona: Wzgórze Jana Pawła II i os. Młodych; wschodnia strona: ul. Piaskowa.8 4Miasto Dzierżoniów 2 - południowa strona: ul. Podwalna; zachodnia strona: linia kolejowa Dzierżoniów - Świdnica; północna strona: ul. Złota, ul. Sikorskiego i ul. Świdnicka5 5Miasto Pieszyce4 6Miasto Piława Górna, gmina Niemcza5 7Gmina Dzierżoniów3 8Gmina Łagiewniki3 Poz. 3. Powiat głogowski z siedzibą władz w Głogowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Głogów 1 - osiedla: Chrobry, Kościuszki, strona południowa: ul. Polna, Gomółki, Merkurego, strona zachodnia: ul. Wojska Polskiego, strona północna: ul. Grunwaldzka, Stawna, strona wschodnia: ul. Obrońców Pokoju.4 2Miasto Głogów 2 - osiedla: Hutnik I i II, strona południowa: ul. Różana, strona zachodnia: ul. Legnicka, Obrońców Pokoju, strona północna: ul. Daszyńskiego, strona wschodnia: wzdłuż strumyka Sępolno.4 3Miasto Głogów 3 - osiedla: Brzostów, Przemysłowe, Śródmieście, Stare Miasto, Ostrów Tumski, strona południowa: ul. Daszyńskiego wzdłuż ul. Wojska Polskiego, strona zachodnia: obwodnica łącząca ul. Wojska Polskiego z ul. Sikorskiego w kierunku torów kolejowych i rzeki Odry, strona północna: wzdłuż torów kolejowych i ul. Krochmalnej i Topolowej oraz rzeki Odry, strona wschodnia: od Elektrociepłowni "Widziszów" do ul. Daszyńskiego.5 4Miasto Głogów 4 - osiedla: Słoneczne, Sportowe, Zarków, Piastów Śląskich, Górkowo, Nosocice, Krzepów i Widziszów, strona południowa: po granicy administracyjnej miasta wzdłuż ul.: Zielonej, Wita Stwosza, Orzeszkowej, strona zachodnia: wzdłuż strumyka Sępolno, strona północna: od ul. Daszyńskiego w kierunku Elektrociepłowni "Widziszów", strona zachodnia: po granicy administracyjnej miasta, przecinająca rzekę Czarną oraz tory kolejowe linii Zielona Góra-Wrocław do ul. Zielonej.6 5Miasto Głogów 5 - osiedle Kopernik, strona południowa: od ul. Gomółki w kierunku ul. Obwodowej, strona zachodnia: wzdłuż ul. Wojska Polskiego, strona północna: wzdłuż ul. Merkurego, strona wschodnia: wzdłuż ul. Gomółki.4 6Miasto Głogów 6 - osiedla: Kopernik i Paulinów, strona południowa: wzdłuż ul. Paulinów, strona zachodnia: ul. Paulinów, Plutona, strona północna: od ul. Plutona w kierunku ul. Gomółki, pomiędzy ul. Polną a ul. Orbitalną, strona wschodnia: ul. Legnicka.5 7Gminy: Głogów, Pęcław3 8Gminy: Jerzmanowa, Kotla, Żukowice4 Poz. 4. Powiat górowski z siedzibą władz w Górze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Góra7 2Pozostała część gminy Góra4 3Gmina Niechlów3 4Gminy: Wąsosz, Jemielno6 Poz. 5. Powiat jaworski z siedzibą władz w Jaworze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Jawor 1 - strona zachodnia: rzeka Nysa Szalona, zachodnia strona ul. Myśliborskiej, strona południowa: południowa strona ul. Konopnickiej, strona wschodnia: wschodnia strona ul. Głuchej, ul.: Gen. Z. Berlinga i Al. Dębowej, południowa strona części ul. Wrocławskiej, strona północna: zachodnia strona ul. Wiejskiej, południowa strona linii kolejowej Jaworzyna Śląska-Legnica, zachodnia strona ul. Poniatowskiego i ul. Roosvelta, północna strona Pl. Wolności, Parku Pokoju i ul. Limanowskiego.6 2Miasto Jawor 2 - strona zachodnia: rzeka Nysa Szalona, strona południowa: północna strona ul. Limanowskiego, południowa strona części ul. Rapackiego, północna strona Pl. Wolności, wschodnia strona ul. 1-go Maja i ul. Moniuszki, południowa strona linii kolejowej Jaworzyna Śląska-Jawor, strona wschodnia: zachodnia strona ul. Wiejskiej, strona północna: północna strona ul. Kuzienniczej, wschodnia i północna strona ul. Robotniczej, zachodnia strona ul. Słowackiego, północna strona ul. Kuzienniczej i ul. Lubińskiej, zachodnia strona ul. Jagiellończyka, północna strona ul. Królowej Jadwigi, zachodnia strona ul. Królowej Marysieńki, północna strona linii kolejowej Jaworzyna Śląska - Legnica, zachodnia strona ul. Widokowej.6 3Gmina Bolków5 4Gminy: Mściwojów, Wądroże Wielkie4 5Gminy: Męcinka, Paszowice4 Poz. 6. Powiat jeleniogórski z siedzibą władz w Jeleniej Górze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Karpacz3 2Miasto Kowary6 3Miasto Piechowice3 4Miasto Szklarska Poręba, gmina Stara Kamienica6 5Gminy: Janowice Wielkie, Mysłakowice6 6Gmina Jeżów Sudecki3 7Gmina Podgórzyn3 Poz. 7. Powiat kamiennogórski z siedzibą władz w Kamiennej Górze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Kamienna Góra 1 - obszar miasta położony na północny-zachód od linii biegnącej brzegiem rzeki Bóbr do ujścia rzeki Zadrna (z os. Antonówka), a dalej wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Zadrna (z terenem Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego Chorób Narządu Ruchu oraz ul.: Słoneczna, Rossenbergów, Kościuszki).6 2Miasto Kamienna Góra 2 - obszar miasta położony nad południowo-wschodnim brzegiem rzeki Bóbr oraz część obszaru położonego wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Zadrna, obejmująca centrum miasta, os. Cicha i Willowa oraz rejon ul. Lubawskiej.6 3Gmina Kamienna Góra4 4Gmina Lubawka6 5Gmina Marciszów3 Poz. 8. Powiat kłodzki z siedzibą władz w Kłodzku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Duszniki-Zdrój, gminy: Szczytna, Lewin Kłodzki5 2Miasto Kudowa-Zdrój4 3Miasto Kłodzko10 4Miasto Nowa Ruda9 5Miasto Polanica-Zdrój, gmina Kłodzko9 6Gmina Lądek-Zdrój3 7Gmina Międzylesie3 8Gmina Bystrzyca Kłodzka7 9Gmina Nowa Ruda4 10Gmina Radków3 11Gmina Stronie Śląskie3 Poz. 9. Powiat legnicki z siedzibą władz w Legnicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Chojnów7 2Gmina Chojnów5 3Gminy: Krotoszyce, Legnickie Pole4 4Gmina Miłkowice3 5Gminy: Kunice, Ruja3 6Gmina Prochowice3 Poz. 10. Powiat lubański z siedzibą władz w Lubaniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Lubań 1 - część miasta położona na północny-wschód od linii biegnącej od przecięcia zachodniej granicy miasta z trasą Lubań-Zgorzelec do ul. Słowackiego, a dalej północną stroną ul. Słowackiego, zachodnią stroną ul. Wojska Polskiego, południowo-wschodnią stroną ul. Worcella, południowo-zachodnią stroną ul. Zgorzeleckiej do rzeki Siekierki, wzdłuż tej rzeki w kierunku północnym do ul. Zgorzeleckiej, zachodnią stroną ul. Podwale, północną stroną Pl. 3-go Maja, północno-wschodnią stroną ul. 7-mej Dywizji do wiaduktu kolejowego, wzdłuż torów kolejowych na linii Zgorzelec-Lubań do dworca PKP i dalej wzdłuż linii kolejowej w kierunku Jeleniej Góry do wschodniej granicy miasta.6 2Miasto Lubań 2 - część miasta położona na południowy zachód od zakreślonej wyżej linii.6 3Miasto Świeradów-Zdrój, gmina Leśna8 4Gminy: Lubań, Platerówka, Siekierczyn6 5Gmina Olszyna4 Poz. 11. Powiat lubiński z siedzibą władz w Lubinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Lubin 1 - ul. Szkolną, drogą nr 3, ul. Księcia Ludwika I, ul. Kościuszki, ul. Łukasiewicza, ul. Składową, deptakiem wzdłuż ul. Armii Krajowej, ul. Śląską, ul. Kościuszki, zachodnią stroną ul. Armii Krajowej, Al. Niepodległości, południowo-wschodnią stroną ul. Mieszka I, pomiędzy ul. Grodzką i Rynek, ul. Kazimierza Wielkiego, wschodnią stroną ul. Skłodowskiej-Curie, ul. Słoneczną, ul. Skłodowskiej-Curie.4 2Miasto Lubin 2 - od skrzyżowania drogi krajowej nr 3 z linią kolejową Lubin-Rudna, następnie północną i wschodnią granicą administracyjną miasta Lubina do drogi nr 3, drogą nr 3, ul. Wrocławską, ul. Komisji Edukacji Narodowej, ul. Paderewskiego, ul. Kopernika, pomiędzy ul. Prusa i ul. Odrodzenia, północną stroną ul. Odrodzenia, zachodnią stroną ul. Traugutta, południową stroną ul. 1-go Maja, ul. Jana Pawła II, ul. Bolesławiecką, południową stroną ul. Parkowej, linią kolejową Lubin-Rudna, wzdłuż rzeki Zimnicy, ul. Skłodowskiej-Curie, ul. Szkolną, wschodnią stroną ul. Skłodowskiej-Curie, ul. Kazimierza Wielkiego, pomiędzy ulicami Grodzką, Rynek, południowo-wschodnią stroną ul. Mieszka I, Al. Niepodległości, zachodnią stroną ul. Armii Krajowej, ul. Kościuszki, ul. Śląską, deptakiem wzdłuż ul. Armii Krajowej, ul. Składową, ul. Łukasiewicza, ponownie ul. Kościuszki, ul. Księcia Ludwika I, drogą nr 3, ul. Szkolną, ul. Cmentarną do skrzyżowania drogi nr 3 z linią kolejową Lubin-Rudna.3 3Miasto Lubin 3 - ul. Józefa Piłsudskiego od skrzyżowania z ul. Komisji Edukacji Narodowej, ul. Szpakową, deptakiem pomiędzy ul. Szpakową i ul. Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego, ul. Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego, następnie wzdłuż ul. Leśnej, ponownie ul. Józefa Piłsudskiego, drogą Lubin-Osiek, wzdłuż południowych granic administracyjnych miasta Lubina, drogą Lubin-Legnica, ul. Leśną, następnie pomiędzy budynkami przy ul. Leśnej nr 1-9 a budynkami przy ul. Legnickiej nr 53-63, między budynkami przy ul. Jastrzębiej nr 23-29 a budynkami przy ul. Jastrzębiej nr 31 i nr 33, między budynkami przy ul. Wroniej nr 9-15 a budynkami przy ul. Wroniej nr 17-25 oraz budynkami przy ul. Pawiej nr 2 a budynkami przy ul. Pawiej nr 4-12, ul. Pawią do skrzyżowania ul. Komisji Edukacji Narodowej z ul. Józefa Piłsudskiego.4 4Miasto Lubin 4 - ul. Józefa Piłsudskiego od skrzyżowania z ul. Szpakową, następnie ul. Leśną, ul. Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego, deptakiem pomiędzy ul. Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego i ul. Szpakową do skrzyżowania ul. Szpakowej z ul. Józefa Piłsudskiego.4 5Miasto Lubin 5 - od skrzyżowania ul. Komisji Edukacji Narodowej i Piłsudskiego, ul. Pawią, pomiędzy budynkami Pawia nr 2 a Pawia nr 4-12, między budynkami Wronia nr 9-15 a Wronia nr 17-25, między budynkami Jastrzębia nr 23-29 a Jastrzębia nr 31 i Jastrzębia nr 33 oraz między budynkami Leśna nr 1-9 a Legnicka nr 53-63, drogą Lubin-Legnica, Obwodnicą Południową, drogą łączącą Obwodnicę Południową z ul. Stary Lubin, ul. Kochanowskiego, ul. Jana Pawła II, północną stroną ul. 1-go Maja, zachodnią stroną ul. Traugutta, północną stroną ul. Odrodzenia, pomiędzy ul. Odrodzenia i Prusa, ul. Kopernika, ul. Paderewskiego do skrzyżowania ul. Komisji Edukacji Narodowej i Piłsudskiego.4 6Miasto Lubin 6 - od skrzyżowania drogi nr 3 z linią kolejową Lubin-Rudna, drogą nr 3, ul. Cmentarną, ul. Szkolną, ul. Kościuszki, wzdłuż rzeki Zimnicy, linii kolejowej Lubin-Rudna, południową stroną ul. Parkowej, ul. Bolesławiecką, ul. Jana Pawła II, ul. Topolową, północno-wschodnią stroną Al. Niepodległości, południowo-wschodnią stroną ul. Hutniczej, ul. Marii Skłodowskiej-Curie, linią kolejową Lubin-Rudna do skrzyżowania z drogą nr 3.4 7Miasto Lubin 7 - ul. Hutniczą od skrzyżowania z ul. Bolesława Krupińskiego, ul. Jana Pawła II, ul. Miedzianą, ul. Cypriana Kamila Norwida, ul. Adama Asnyka, zachodnią granicą os. Ustronie IV, północno-zachodnią stroną ul. Szybowej, ul. Bolesława Krupińskiego do skrzyżowania z ul. Hutniczą.4 8Miasto Lubin 8 - drogą Lubin-Legnica, południową i zachodnią granicą administracyjną miasta Lubina, Obwodnicą Południową, zachodnią granicą os. Ustronie IV, ul. Adama Asnyka, ul. Cypriana Kamila Norwida, ul. Miedzianą, ul. Jana Pawła II, ul. Hutniczą, ul. Bolesława Krupińskiego, północno-zachodnią stroną ul. Szybowej, drogą Lubin-Obora, zachodnią i północną granicą administracyjną miasta Lubina, linią kolejową, południowo-wschodnią stroną ul. Hutniczej, północno-wschodnią stroną Al. Niepodległości, Al. Niepodległości, ul. Jana Pawła II, ul. Jana Kochanowskiego, drogą łączącą Stary Lubin i Obwodnicę Południową, Obwodnicą Południową.3 9Gmina Lubin3 10Gmina Rudna3 11Gmina Ścinawa4 Poz. 12. Powiat lwówecki z siedzibą władz w Lwówku Śląskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Gryfów Śląski5 2Gmina Lwówek Śląski9 3Gmina Mirsk5 4Gminy: Wleń, Lubomierz6 Poz. 13. Powiat milicki z siedzibą władz w Miliczu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Cieszków 3 2Gmina Krośnice4 3Gmina Milicz 1 - część miasta na południe od cieku Młynówka oraz sołectwa: Brzezina Sułowska, Baranowice, Dunkowa, Gogołowice, Grabówka, Gruszeczka, Kaszowo, Łąki, Miłochowice, Miłosławice, Olsza, Piękocin, Piotrkosice, Poradów, Pracze Postolin, Ruda Sułowska, Słączno, Stawiec, Sulimierz, Sułów, Świętoszyn, Węgrzynów, Wilkowo, Wałkowa, Wszewilki.9 4Gmina Milicz 2 - część miasta w granicach administracyjnych na północ od cieku Młynówka oraz sołectwa: Bartniki, Borzynowo, Czałkowice, Duchowo, Gądkowice, Godnowa, Gołkowo, Grabownica, Henrykowice, Kolęda, Ladkowa, Młodzianów, Niesułowice, Nowy Zamek, Ostrowąsy, Potasznia, Ruda Milicka, Sławoszowice, Tworzymirki, Tworzymirki Górne, Wielgie Milickie, Wodników Górny, Wrocławice, Wróbliniec, Wziąchowo Małe, Wziąchowo Wielkie.4 Poz. 14. Powiat oleśnicki z siedzibą władz w Oleśnicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Oleśnica 1 - od przejazdu kolejowego na ul. Bolesława Krzywoustego wzdłuż toru kolejowego do ul. Wądoły, ul. Wądoły, ul. Energetyczną, ul. Południową, załamaniem w kierunku wschodnim wzdłuż toru kolejowego do ul. Kolejowej, ul. Kolejową, północną stroną ul. Mikołaja Reja (bez ul. Reja), wschodnią stroną ul. 3-go Maja (bez ul. 3-go Maja do ul. Cieszyńskiego), północną stroną ul. Młynarskiej (bez Młynarskiej), poprzez Plac Książąt Śląskich ul. Zamkową, ul. Bocianią do Bramy Wrocławskiej, wzdłuż historycznych murów obronnych poprzez Pl. Stanisława Staszica do skrzyżowania ul. Wojska Polskiego z ul. Spacerową, północną stroną ul. Wojska Polskiego do ul. Łowieckiej, ul. Łowiecką, ul. Spacerową, ul. Brzozową do ul. Wojska Polskiego, północną stroną ul. Wojska Polskiego do zachodniej strony ul. Marii Skłodowskiej-Curie, zachodnią stroną ul. Marii Skłodowskiej-Curie do ul. Lwowskiej, południową stroną ul. Lwowskiej do skrzyżowania z ul. 11-go Listopada do ul. Wileńskiej (bez Lwowskiej), ul. Wileńską (bez Wileńskiej), wschodnią stroną ul. Ks. Franciszka Sudoła od ul. Wileńskiej do ul. Reymonta, ul. Reymonta, ul. Lotniczą od ul. Reymonta w kierunku południowym, ul. Przyjaźni do ul. Bolesława Krzywoustego, ul. Bolesława Krzywoustego w kierunku wschodnim do przejazdu kolejowego.8 2Miasto Oleśnica 2 - od wiaduktu przy ul. 3-go Maja, ul. Południową, północną stroną ul. Osada Bystre, ul. Ludwikowską, ul. Łukanowską, ul. Osiedle, ul. Stawową, ul. Wiejską od torów kolejowych do ul. Batalionów Chłopskich w kierunku zachodnim do torów kolejowych, w kierunku południowym wzdłuż torów kolejowych do ul. Wojska Polskiego, ul. Wojska Polskiego do ul. Dobroszyckiej, ul. Dobroszycką do ul. Północnej, ul. Północną do ul. Wielkopolskiej, ul. Wielkopolską łącznie z tzw. "Majątkiem", ul. Pułaskiego, ul. Janusza Kusocińskiego, do ul. Wojska Polskiego, północną stroną ul. Wojska Polskiego do ul. Spacerowej, zachodnią stroną ul. Łowieckiej, zachodnią stroną ul. Spacerowej, wschodnią stroną ul. Brzozowej (bez Łowieckiej, Spacerowej i Brzozowej) do południowej strony ul. Wojska Polskiego, południową stroną ul. Wojska Polskiego do wschodniej strony ul. Marii Skłodowskiej-Curie, wschodnią stroną ul. Marii Skłodowskiej-Curie, ul. Lwowską, ul. Wileńską do skrzyżowania z ul. Ks. Franciszka Sudoła, wschodnią stroną ul. Ks. Franciszka Sudoła (bez ul. Ks. Franciszka Sudoła), ul. Władysława Reymonta, ul. Lotniczą w kierunku południowym, ul. Przyjaźni, ul. Bolesława Krzywoustego do torów kolejowych (bez ul. Reymonta, Lotniczej, Przyjaźni, ul. Krzywoustego). Od wiaduktu kolejowego przy ul. 3-go Maja w kierunku wschodnim wzdłuż torów kolejowych, zachodnią stroną ul. Kolejowej (bez Kolejowej), ul. Mikołaja Reja, ul. 3-go Maja do ul. Cieszyńskiego, ul. Młynarską, zachodnią stroną Pl. Książąt Śląskich, ul. Zamkową, ul. Bocianią do Bramy Wrocławskiej (bez ul. Zamkowej i ul. Bocianiej), historycznymi murami obronnymi poprzez zachodnią stronę Pl. Stanisława Staszica do skrzyżowania ul. Wojska Polskiego z ul. Spacerową.7 3Gmina Oleśnica4 4Gminy: Bierutów, Dziadowa Kłoda6 5Gminy: Dobroszyce, Twardogóra7 6Gminy: Międzybórz, Syców8 Poz. 15. Powiat oławski z siedzibą władz w Oławie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Oława 1 - od strony południowej granice administracyjne miasta od os. Polna, od strony północnej ul. Św. Rocha, wschodnia strona ul. 3-go Maja i północna strona ul. Sportowej od rzeki Odry, od strony wschodniej granice administracyjne miasta od ul. Bocznej, Oleśnickiej, Orlej, Bażantowej, od strony zachodniej rzeka Oława, od południowej granicy administracyjnej miasta do ul. Sienkiewicza strona południowa.7 2Miasto Oława 2 - od strony południowej ul. Sienkiewicza, 11-go Listopada, Miarki, Brzeska, Browarniana, zachodnia strona ul. 3-go Maja i północna strona ul. Sportowej do rzeki Odry, od strony północnej granica administracyjna miasta od ul. Cegielnianej, od strony wschodniej rzeka Oława do ul. Sienkiewicza, Miarki, Brzeskiej, Browarnianej, zachodniej strony ul. 3-go Maja, północnej strony ul. Sportowej do rzeki Odry, od strony zachodniej granice administracyjne miasta od os. Nowy Górnik.6 3Gminy: Domaniów, Oława8 4Gmina Jelcz-Laskowice9 Poz. 16. Powiat polkowicki z siedzibą władz w Polkowicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Polkowice 1 - od strony zachodniej trasa E-65, od strony północnej ul. 11 Lutego, Skalników - część północna, Ociosowa część północna wraz z budynkiem przy ul. Spokojnej, od strony wschodniej ul. Kolejowa do skrzyżowania z ul. Kard. B. Kominka wraz z częścią wschodnią ul. Ratowników 1-6, ul. Kard. B. Kominka do skrzyżowania z ul. 3-go Maja, ul. 3-go Maja do ul. Dąbrowskiego, od strony południowej ul. Dąbrowskiego, ul. Ogrodowa do trasy E-65.6 2Gmina Polkowice 2 - granice gminy Polkowice z wyciętym okręgiem nr 1.7 3Gmina Grębocice3 4Gmina Chocianów6 5Gminy: Gaworzyce, Radwanice4 6Gmina Przemków4 Poz. 17. Powiat strzeliński z siedzibą władz w Strzelinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Borów3 2Gmina Kondratowice3 3Gmina Przeworno3 4Miasto Strzelin7 5Pozostała część gminy Strzelin5 6Gmina Wiązów4 Poz. 18. Powiat średzki z siedzibą władz w Środzie Śląskiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Kostomłoty4 2Gmina Malczyce3 3Gmina Miękinia5 4Gmina Środa Śląska10 5Gmina Udanin3 Poz. 19. Powiat świdnicki z siedzibą władz w Świdnicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Świdnica 1 - południowa strona: granice miasta - ul. Kraszewicka, Rynek; zachodnia strona: zachodnia strona Rynku, ul. Esperantystów; północna strona: droga krajowa E-5 do ul. Łącznej; wschodnia strona: linia - ul. Wrocławska, ul. Mikołaja Kopernika.7 2Miasto Świdnica 2 - południowa strona: granice miasta do Szpitala "Latawiec", droga krajowa E-5; zachodnia strona: ul. J. Dąbrowskiego, ul. Sikorskiego; północna strona: ul. Zamenhoffa, Rynek; wschodnia strona: Rynek, ul. Wałbrzyska.8 3Miasto Świdnica 3 - południowa strona: część os. Młodych wzdłuż ul. Dąbrowskiego; zachodnia strona: Plac Józefa Piłsudskiego; północna strona: os. Zawiszów; wschodnia strona: os. Kolonia, linia ul. Saperów.6 4Gmina Świdnica5 5Miasto Świebodzice, gmina Dobromierz10 6Gmina Jaworzyna Śląska4 7Gminy: Marcinowice, Żarów6 8Gmina Strzegom9 Poz. 20. Powiat trzebnicki z siedzibą władz w Trzebnicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Trzebnica9 2Gminy: Zawonia, Wisznia Mała5 3Gmina Oborniki Śląskie7 4Gmina Prusice4 5Gmina Żmigród5 Poz. 21. Powiat wałbrzyski z siedzibą władz w Wałbrzychu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Boguszów-Gorce9 2Miasto Jedlina-Zdrój, gmina Mieroszów6 3Miasto Szczawno-Zdrój3 4Gmina Głuszyca5 5Gminy: Stare Bogaczowice, Czarny Bór4 6Gmina Walim3 Poz. 22. Powiat wołowski z siedzibą władz w Wołowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Brzeg Dolny9 2Gmina Wińsko4 3Miasto Wołów - z wyłączeniem ul. Garwolska, Gródek, Krzywy Wołów, Zielona Góra.6 4Pozostała część gminy Wołów - sołectwa: Boraszy, Bożeń, Dębno, Domaszków, Gliniany, Golina, Garwól, Gródek+Straża, Krzydliwa Mała, Krzydliwa Wielka, Lipnica, Lubiąż, Mikorzyce, Miłcz, Moczydlinica Dworska, Mojęcice, Nieszkowice, Pawłoszewo Pierusza, Łazarowice, Pełczyn, Prawików, Proszkowo, Piotroniowice, Sławowice, Siodłkowice, Stęszów, Stonno, Straszowice, Stary Wołów, Tarchalice+Wodnica, Łososiowice, Rudno, Rataje, Wrzosy, Warzęgowo+Smarków, Uskorz Mały, Uskorz Wielki, Zagórzyce oraz miasto Wołów ul.: Garwolska, Gródek, Krzywy Wołów, Zielona Góra.6 Poz. 23. Powiat wrocławski z siedzibą władz we Wrocławiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Czernica3 2Gmina Długołęka6 3Gminy: Jordanów Śląski, Kobierzyce5 4Gminy: Kąty Wrocławskie, Mietków8 5Gmina Sobótka5 6Gmina Święta Katarzyna5 7Gmina Żórawina3 Poz. 24. Powiat ząbkowicki z siedzibą władz w Ząbkowicach Śląskich Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bardo, Stoszowice4 2Gminy: Ciepłowody, Ziębice10 3Gminy: Złoty Stok, Kamieniec Ząbkowicki6 4Gmina Ząbkowice Śląskie10 Poz. 25. Powiat zgorzelecki z siedzibą władz w Zgorzelcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Zgorzelec 1 - część miasta z centrum i dzielnicą Ujazd, położoną na południowy wschód od linii biegnącej ul.: Wrocławską, Iwaszkiewicza, Struga, Prusa, Kościuszki, Broniewskiego, Moniuszki, Traugutta, Armii Krajowej, przez linię kolejową Wrocław-Goerlitz i ul. Bohaterów II Armii Wojska Polskiego do linii kolejowej w kierunku Wrocławia.8 2Miasto Zgorzelec 2 - część miasta z os. Zachód i os. Centralnym, położona na północny zachód od wyżej zakreślonej linii do ul. Słowiańskiej.6 3Gmina Bogatynia 1 - część miasta położona na północ i północny wschód od linii utworzonej przez ul.: Zgorzelecką, Dworską, Daszyńskiego, II Armii Wojska Polskiego i Zamoyskiego - do obwodnicy, z włączeniem tych ulic, oraz sołectwa: Bratków, Działoszyn, Krzewina, Lutogniewice, Posada, Wigancice Żytawskie, Wolanów i Wyszków.6 4Gmina Bogatynia 2 - część miasta położona na południe i południowy zachód od linii utworzonej przez ul.: Zgorzelecką, Dworską, Daszyńskiego, II Armii Wojska Polskiego i Zamoyskiego do obwodnicy, włącznie z tymi ulicami oraz sołectwa: Białopole, Jasna Góra, Kopaczów, Opolno Zdrój, Porajów, Rybarzowice i Sieniawka.5 5Gmina Pieńsk4 6Miasto Zawidów, gmina Sulików4 7Gmina Węgliniec4 8Gmina Zgorzelec3 Poz. 26. Powiat złotoryjski z siedzibą władz w Złotoryi Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Złotoryja9 2Miasto Wojcieszów, gmina Świerzawa6 3Gmina Pielgrzymka3 4Gmina Zagrodno3 5Gmina Złotoryja4 Część II. Województwo kujawsko-pomorskie Poz. 1. Powiat aleksandrowski z siedzibą władz w Aleksandrowie Kujawskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Aleksandrów Kujawski6 2Miasto Ciechocinek, gmina Raciążek6 3Miasto Nieszawa, gmina Waganiec3 4Gminy: Aleksandrów Kujawski, Koneck6 5Gminy: Bądkowo, Zakrzewo4 Poz. 2. Powiat brodnicki z siedzibą władz w Brodnicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Brodnica 1 - zachodnia granica miasta do rzeki Drwęcy, wschodni brzeg rzeki Drwęcy do jednostki wojskowej, południowa strona ul. Czwartaków do skrzyżowania ul. Mazurskiej i Lidzbarskiej, południowy brzeg rzeki Drwęcy do wschodniej granicy miasta, północno-wschodnia i wschodnia granica miasta, południowa granica miasta do rzeki Drwęcy.6 2Miasto Brodnica 2 - od rzeki Drwęcy zachodnia granica miasta, północna granica miasta, północno-wschodnia granica miasta do rzeki Drwęcy, północna strona rzeki Drwęcy do skrzyżowania ulic Lidzbarskiej i Mazurskiej, południowa strona ul. Czwartaków, przedłużenie ul. Czwartaków do rzeki Drwęcy przez teren jednostki wojskowej, zachodni brzeg rzeki Drwęcy do przecięcia z torami kolejki wąskotorowej Brodnica-Ostrowite.5 3Gmina Bobrowo3 4Gminy: Jabłonowo Pomorskie, Zbiczno5 5Gminy: Brodnica, Osiek, Świedziebnia6 6Gminy: Brzozie, Grążawy, Górzno5 Poz. 3. Powiat bydgoski z siedzibą władz w Bydgoszczy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Białe Błota4 2Gmina Dąbrowa Chełmińska3 3Gmina Koronowo10 4Gmina Nowa Wieś Wielka3 5Gmina Osielsko3 6Gmina Dobrcz3 7Gmina Sicienko3 8Gmina Solec Kujawski6 Poz. 4. Powiat chełmiński z siedzibą władz w Chełmnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Chełmno10 2Gminy: Chełmno, Stolno5 3Gminy: Kijewo Królewskie, Unisław5 4Gminy: Lisewo, Papowo Biskupie5 Poz. 5. Powiat golubsko-dobrzyński z siedzibą władz w Golubiu-Dobrzyniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Golub-Dobrzyń7 2Gmina Golub-Dobrzyń5 3Gminy: Ciechocin, Kowalewo Pomorskie8 4Gminy: Radomin, Zbójno5 Poz. 6. Powiat grudziądzki z siedzibą władz w Grudziądzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Grudziądz5 2Gminy: Gruta, Rogóźno5 3Gminy: Łasin, Świecie n. Osą7 4Gmina Radzyń Chełmiński3 Poz. 7. Powiat inowrocławski z siedzibą władz w Inowrocławiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Inowrocław 1 - osiedla: Stary Rąbin, Rąbin I, Rąbin II8 2Miasto Inowrocław 2 - osiedla: Stare Miasto, Śródmieście, Zdrojowe, Nowe, Kolejowe.10 3Miasto Inowrocław 3 - osiedla: Piastowskie, Solno, Szymborze, Mątwy, Cegielnia.8 4Gminy: Inowrocław, Dąbrowa Biskupia5 5Gmina Gniewkowo5 6Gmina Janikowo4 7Gmina Kruszwica7 8Gmina Pakość3 9Gminy: Rojewo, Złotniki Kujawskie5 Poz. 8. Powiat lipnowski z siedzibą władz w Lipnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Lipno7 2Gminy: Bobrowniki, Lipno7 3Gminy: Chrostkowo, Kikół4 4Gmina Dobrzyń n. Wisłą4 5Gminy: Skępe, Tłuchowo5 6Gmina Wielgie3 Poz. 9. Powiat mogileński z siedzibą władz w Mogilnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Mogilno 1 - miasto Mogilno bez ulic: Wybudowanie, Łąkowa, Prusa10 oraz sołectwa: Wiecanowo, Wszedzień, Olsza, Kwieciszewo, Goryszewo, Kunowo, Gębice, Dzierzążno, Procyń, Marcinkowo, Gozdanin, Kamionek, Zbytowo, Czarnotul, Strzelce, Ratowo, Świerkówiec. 2Gmina Mogilno 2 - część miasta Mogilno z ulicami: Wybudowanie, Łąkowa, Prusa5 oraz sołectwa: Józefowo, Huta Palędzka, Wieniec, Padniewo, Dąbrówka, Wyrobki oraz Gmina Dąbrowa 3Gmina Jeziora Wielkie3 4Gmina Strzelno7 Poz. 10. Powiat nakielski z siedzibą władz w Nakle n. Notecią Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Nakło n. Notecią 1 - sołectwa: Olszewka, Chrząstowo, Małocin, Karnowo, Karnówko, Suchary, Michalin, Gumnowice, Minikowo, Ślesin, Trzeciewnica, Gorzeń, Potulice, Występ, Wieszki, Paterek, Rozważyn, Polichno, Bielawy oraz ulice miasta Nakło: Bielawa, Półwiejska.5 2Gmina Nakło n. Notecią 2 - miasto Nakło bez ulic: Bielawa, Półwiejska.8 3Gmina Kcynia6 4Gmina Mrocza4 5Gmina Sadki3 6Gmina Szubin9 Poz. 11. Powiat radziejowski z siedzibą władz w Radziejowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Radziejów3 2Gminy: Radziejów, Bytoń5 3Gmina Dobre3 4Gmina Osięciny5 5Gmina Piotrków Kujawski6 6Gmina Topólka3 Poz. 12. Powiat rypiński z siedzibą władz w Rypinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Rypin9 2Gmina Rypin4 3Gminy: Brzuze, Wąpielsk6 4Gminy: Rogowo, Skrwilno6 Poz. 13. Powiat sępoleński z siedzibą władz w Sępólnie Krajeńskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Kamień Krajeński4 2Gmina Sępólno Krajeńskie10 3Gmina Sośno3 4Gmina Więcbork8 Poz. 14. Powiat świecki z siedzibą władz w Świeciu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Świecie 1 - część miasta określona następującymi ulicami: strumień Struchawa od ul. Wodnej do skrzyżowania Struchawy z ul. Sienkiewicza, ul. Sienkiewicza do granic miasta, granica miasta z sołectwami: Sulnówko, Sulnowo, Czaple, Wiąg, Startawice, Głogówko Królewskie.3 2Gmina Świecie 2 - pozostała część miasta i wszystkie pozostałe sołectwa gminy.9 3Gminy: Bukowiec, Świekatowo3 4Gminy: Drzycim, Lniano, Osie5 5Gmina Jeżewo3 6Gmina Nowe4 7Gmina Pruszcz3 8Gminy: Dragacz, Warlubie5 Poz. 15. Powiat toruński z siedzibą władz w Toruniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Chełmża8 2Gmina Chełmża4 3Gmina Czernikowo4 4Gmina Lubicz6 5Gminy: Łubianka, Łysomice5 6Gmina Obrowo3 7Gminy: Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka5 Poz. 16. Powiat tucholski z siedzibą władz w Tucholi Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Cekcyn4 2Gminy: Gostycyn, Kęsowo5 3Gmina Lubiewo3 4Gmina Tuchola10 5Gmina Śliwice3 Poz. 17. Powiat wąbrzeski z siedzibą władz w Wąbrzeźnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Wąbrzeźno8 2Gminy: Dębowa Łąka, Książki5 3Gmina Płużnica3 4Gmina Wąbrzeźno4 Poz. 18. Powiat włocławski z siedzibą władz we Włocławku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Kowal, gmina Kowal3 2Gmina Lubraniec5 3Gminy: Włocławek, Baruchowo4 4Gminy: Boniewo, Chodecz4 5Gminy: Brześć Kujawski, Lubanie7 6Gmina Choceń3 7Gmina Fabianki3 8Gmina Izbica Kujawska3 9Gmina Lubień Kujawski3 Poz. 19. Powiat żniński z siedzibą władz w Żninie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Barcin7 2Gmina Janowiec Wielkopolski4 3Gmina Łabiszyn4 4Gminy: Gąsawa, Rogowo5 5Gmina Żnin10 Część III. Województwo lubelskie Poz. 1. Powiat bialski z siedzibą władz w Białej Podlaskiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Międzyrzec Podlaski6 2Miasto i gmina Terespol4 3Gmina Biała Podlaska4 4Gminy: Drelów, Międzyrzec Podlaski5 5Gminy: Janów Podlaski, Rokitno, Zalesie5 6Gminy: Kodeń, Sławatycze, Tuczna4 7Gminy: Konstantynów, Leśna Podlaska3 8Gminy: Łomazy, Piszczac5 9Gminy: Rossosz, Sosnówka, Wisznice4 Poz. 2. Powiat biłgorajski z siedzibą władz w Biłgoraju Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Biłgoraj10 2Gminy: Aleksandrów, Księżpol4 3Gminy: Biszcza, Potok Górny4 4Gminy: Biłgoraj, Terespol6 5Gminy: Frampol, Goraj4 6Gmina Józefów3 7Gminy: Łukowa, Obsza3 8Gmina Tarnogród3 9Gmina Turobin3 Poz. 3. Powiat chełmski z siedzibą władz w Chełmie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto i gmina Rejowiec Fabryczny4 2Gminy: Białopole, Dubienka, Żmudź4 3Gmina Chełm5 4Gmina Dorohusk3 5Gminy: Kamień, Leśniowice i Wojsławice5 6Gminy: Ruda-Huta, Sawin i Wierzbica6 7Gmina Siedliszcze3 Poz. 4. Powiat hrubieszowski z siedzibą władz w Hrubieszowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Hrubieszów8 2Gmina Dołhobyczów3 3Gmina Horodło3 4Gmina Hrubieszów5 5Gmina Mircze3 6Gminy: Trzeszczany, Uchanie4 7Gmina Werbkowice4 Poz. 5. Powiat janowski z siedzibą władz w Janowie Lubelskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Godziszów3 2Gminy: Chrzanów, Batorz3 3Gmina Janów Lubelski8 4Gmina Modliborzyce4 5Gmina Potok Wielki3 6Gmina Dzwola4 Poz. 6. Powiat krasnostawski z siedzibą władz w Krasnymstawie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Krasnystaw9 2Gminy: Fajsławice, Łopiennik Górny4 3Gminy: Gorzków, Rudnik4 4Gmina Izbica4 5Gmina Krasnystaw4 6Gminy: Kraśniczyn, Siennica Różana4 7Gmina Rejowiec3 8Gmina Żółkiewka3 Poz. 7. Powiat kraśnicki z siedzibą władz w Kraśniku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Kraśnik 1 - część "Fabryczna"8 2Miasto Kraśnik 2 - część "Stara"7 3Gmina Annopol4 4Gminy: Dzierzkowice, Gościeradów5 5Gminy: Szastarka, Trzydnik Duży5 6Gmina Kraśnik3 7Gminy: Zakrzówek, Wilkołaz5 8Gmina Urzędów3 Poz. 8. Powiat lubartowski z siedzibą władz w Lubartowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Lubartów9 2Gminy: Abramów, Kamionka4 3Gminy: Firlej, Niedźwiada5 4Gminy: Jeziorzany, Michów4 5Gmina Lubartów4 6Gminy: Ostrówek, Kock4 7Gminy: Ostrów Lubelski, Serniki, Uścimów5 Poz. 9. Powiat lubelski z siedzibą władz w Lublinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bełżyce, Borzechów6 2Gmina Bychawa4 3Gmina Garbów3 4Gminy: Głusk, Jabłonna, Strzyżewice7 5Gmina Jastków4 6Gminy: Konopnica, Wojciechów5 7Gminy: Krzczonów, Wysokie, Zakrzew5 8Gmina Niedrzwica Duża4 9Gminy: Niemce, Wólka7 Poz. 10. Powiat łęczyński z siedzibą władz w Łęcznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Cyców4 2Gmina Łęczna10 3Gmina Milejów4 4Gminy: Ludwin, Spiczyn, Puchaczów7 Poz. 11. Powiat łukowski z siedzibą władz w Łukowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Łuków 1 - wschodnia część granicy miasta Łuków od ul. Zapowiednik do ul. Międzyrzeckiej, północna część granicy miasta Łuków wzdłuż ul. Międzyrzeckiej, północno-wschodnia część granicy miasta Łuków od ul. Międzyrzeckiej, północna strona granicy miasta Łuków, zachodnia strona granicy miasta Łuków, południowo-zachodnia część granicy miasta Łuków do ul. Żelechowskiej, południowo-wschodnia strona ul. Żelechowskiej, południowa strona części ul. Warszawskiej od ul. Żelechowskiej do rzeki Krzny z włączeniem ul. Majewskiego, Wirskiego, Hempla, Szlendaków, południowa strona części rzeki Krzny od ul. Warszawskiej do ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego, południowo-zachodnia strona części ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego od rzeki Krzny, zachodnia strona ul. Piłsudskiego, południowo-wschodnia strona części Al. T. Kościuszki od ul. Piłsudskiego do ul. 11-go Listopada, południowa strona ul. 11-go Listopada, południowo-zachodnia strona części ul. Międzyrzeckiej od ul. 11-go Listopada do torów kolejowych Łuków-Lublin, południowa strona torów kolejowych Łuków-Lublin do ul. Zapowiednik, północna strona ul. Zapowiednik do granicy miasta Łuków.6 2Miasto Łuków 2 - wschodnia część granicy miasta Łuków od ul. Zapowiednik do rzeki Krzny, południowa część granicy miasta Łuków wzdłuż rzeki Krzny, wschodnia część granicy miasta Łuków od rzeki Krzny do ul. Radzyńskiej, południowa część granicy miasta Łuków od ul. Radzyńskiej do ul. Żelechowskiej, południowo-wschodnia strona ul. Żelechowskiej, południowa strona części ul. Warszawskiej od ul. Żelechowskiej do rzeki Krzny z wyłączeniem ulic: Majewskiego, Wirskiego, Henkla, Szlendaków, południowa strona części rzeki Krzny od ul. Warszawskiej do ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego, południowo-zachodnia strona części ul. Ks. Kard. Wyszyńskiego od rzeki Krzny, zachodnia strona ul. Piłsudskiego, południowo-wschodnia strona części Al. T. Kościuszki od ul. Piłsudskiego do ul. 11-go Listopada, południowa strona ul. 11-go Listopada, południowo-zachodnia strona części ul. Międzyrzeckiej od ul. 11-go Listopada do torów kolejowych Łuków-Lublin, południowa strona torów kolejowych Łuków-Lublin do ul. Zapowiednik, północna strona ul. Zapowiednik do granicy miasta Łuków.5 3Miasto Stoczek Łukowski, Gminy: Stoczek Łukowski i Wola Mysłowska6 4Gminy: Adamów, Serokomla4 5Gmina Krzywda4 6Gmina Łuków6 7Gmina Stanin3 8Gmina Trzebieszów3 9Gmina Wojcieszków3 Poz. 12. Powiat opolski z siedzibą władz w Opolu Lubelskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Chodel3 2Gmina Józefów3 3Gmina Karczmiska3 4Gminy: Łaziska, Wilków5 5Gmina Opole Lubelskie9 6Gmina Poniatowa7 Poz. 13. Powiat parczewski z siedzibą władz w Parczewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Dębowa Kłoda, Sosnowica4 2Gminy: Jabłoń, Podedwórze3 3Gminy: Milanów, Siemień5 4Gmina Parczew8 Poz. 14. Powiat puławski z siedzibą władz w Puławach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Puławy 18 2Miasto Puławy 27 3Miasto Puławy 35 4Gminy: Baranów, Żyrzyn4 5Gminy: Janowiec, Kazimierz Dolny4 6Gmina Końskowola3 7Gminy: Kurów, Markuszów4 8Gminy: Nałęczów, Wąwolnica6 9Gmina Puławy4 Poz. 15. Powiat radzyński z siedzibą władz w Radzyniu Podlaskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Radzyń Podlaski8 2Gminy: Borki i Czemierniki5 3Gmina Kąkolewnica Wschodnia4 4Gminy: Komarówka Podlaska, Wohyń6 5Gmina Radzyń Podlaski4 6Gmina Ulan-Majorat3 Poz. 16. Powiat rycki z siedzibą władz w Rykach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Dęblin9 2Gmina Kłoczew4 3Gminy: Nowodwór, Ułęż4 4Gmina Ryki10 5Gmina Stężyca3 Poz. 17. Powiat świdnicki z siedzibą władz w Świdniku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Świdnik 1 - południowa strona ul. Mełgiewskiej, wschodnia strona ul. Lotniczej, linia graniczna pomiędzy lotniskiem a os. Żwirki i Wigury i Zakładem WSK PZL S.A. Świdnik, linia graniczna pomiędzy wsią Franciszków gminy Mełgiew, północna strona torów kolejowych Lublin-Chełm, zachodnia strona ul. Kosynierów, północna strona ul. Turystycznej, północna strona ul. Racławickiej, wschodnia strona Al. Lotników Polskich, północna strona ul. Piaseckiej, linia graniczna pomiędzy miastem Lublinem a gminą Świdnik.9 2Miasto Świdnik 2 - południowa strona torów kolejowych Lublin-Chełm, linia graniczna pomiędzy wsią Nowy Kręgiec gminy Mełgiew, zachodnia strona ul. Kusocińskiego, północna strona ul. Piaseckiej, wschodnia strona Al. Lotników Polskich, południowa strona ul. Turystycznej, południowa strona ul. Racławickiej, wschodnia strona ul. Kosynierów.8 3Gmina Mełgiew3 4Gminy: Piaski, Rybczewice6 5Gmina Trawniki4 Poz. 18. Powiat tomaszowski z siedzibą władz w Tomaszowie Lubelskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Tomaszów Lubelski8 2Gminy: Bełżec, Lubycza Królewska4 3Gminy: Jarczów, Łaszczów4 4Gminy: Krynice, Tarnawatka3 5Gminy: Rachanie, Tyszowce5 6Gmina Susiec3 7Gminy: Telatyn, Ulhówek4 8Gmina Tomaszów Lubelski4 Poz. 19. Powiat włodawski z siedzibą władz we Włodawie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Włodawa8 2Gminy: Stary Brus, Wyryki3 3Gminy: Hańsk, Urszulin5 4Gminy: Włodawa, Hanna6 5Gmina Wola Uhruska3 Poz. 20. Powiat zamojski z siedzibą władz w Zamościu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Adamów, Zwierzyniec5 2Gminy: Grabowiec, Miączyn4 3Gminy: Komarów-Osada, Łabunie4 4Gmina Krasnobród3 5Gminy: Nielisz, Stary Zamość4 6Gminy: Radecznica, Sułów4 7Gminy: Sitno, Skierbieszów5 8Gmina Szczebrzeszyn4 9Gmina Zamość7 Część IV. Województwo lubuskie Poz. 1. Powiat gorzowski z siedzibą władz w Gorzowie Wielkopolskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Kostrzyn9 2Gmina Bogdaniec3 3Gmina Deszczno3 4Gminy: Kłodawa, Santok6 5Gmina Lubiszyn3 6Gmina Witnica6 Poz. 2. Powiat krośnieński z siedzibą władz w Krośnie Odrzańskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Gubin9 2Gminy: Bobrowice, Dąbie5 3Gminy: Bytnica, Maszewo3 4Gmina Gubin3 5Gmina Krosno Odrzańskie10 Poz. 3. Powiat międzyrzecki z siedzibą władz w Międzyrzeczu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bledzew, Przytoczna5 2Miasto Międzyrzecz10 3Pozostała część gminy Międzyrzecz, w skład której wchodzą: Bobowicko, Karolewo, Bukowiec, Czarny Bocian, Gorzyca, Ziemsko, Brzozowy Ług, Jelenie Głowy, Kalsko, Kolonia Żółwin, Kwiecie, Lubosinek, Porąbka, Rojewo, Kaława, Pniewo, Kęszyca Leśna, Gumniska, Kuligowo, Kursko, Kuźnik, Łęgowskie, Międzyrzecz wybud., Skoki, Kęszyca, Nietoperek, Pieski, Szumiąca, Głębokie, Jagielnik, Kolonia Kęszyca, Św. Wojciech, Wojciechówek, Wysoka, Wyszanowo, Żółwin.3 4Gminy: Pszczew, Trzciel5 5Gmina Skwierzyna7 Poz. 4. Powiat nowosolski z siedzibą władz w Nowej Soli Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Nowa Sól - strona zachodnia, os. Armii Krajowej, os. Konstytucji 3-go Maja, os. Domków jednorodzinnych od miejscowości Rudno do linii kolejowej Głogów-Zielona Góra strona południowa osiedli domków jednorodzinnych Łąkowa, dzielnica Stare Żabno z ul. Południową, Zamenhofa, Wrocławską, strona północna dzielnica Pleszówek z os. Paderewskiego, Piłsudskiego, kwadratem ulic zamykającym się ulicami: Wyspiańskiego, Brzozową.8 2Miasto Nowa Sól - od strony zachodniej os. 30-lecia PRL, a następnie od linii kolejowej Zielona Góra-Głogów na wschód od rzeki Odry, od strony północnej granice okręgu rozpoczynają się od ulic: Al. Wolności, Portowa, Gimnazjalna, Towarowa.7 3Gminy: Bytom Odrzański, Siedlisko3 4Gminy: Kolsko, Nowa Sól, Otyń5 5Gminy: Kożuchów, Nowe Miasteczko8 6Gmina Wschowa8 7Gminy: Sława, Szlichtyngowa6 Poz. 5. Powiat słubicki z siedzibą władz w Słubicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Cybinka4 2Gminy: Górzyca, Ośno Lubuskie6 3Gmina Rzepin5 4Gmina Słubice10 Poz. 6. Powiat strzelecko-drezdenecki z siedzibą władz w Strzelcach Krajeńskich Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Dobiegniew3 2Gmina Drezdenko9 3Gminy: Stare Kurowo, Zwierzyn4 4Gmina Strzelce Krajeńskie9 Poz. 7. Powiat sulęciński z siedzibą władz w Sulęcinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Krzeszyce, Lubniewice4 2Gmina Słońsk3 3Gmina Sulęcin9 4Gmina Torzym4 Poz. 8. Powiat świebodziński z siedzibą władz w Świebodzinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Świebodzin 1 - zachodnia i północna strona miasta w obrębie ulic: Sobieskiego, do obwodnicy A 23 2Miasto Świebodzin 2 - centralna część miasta położona w obrębie ulic: od obwodnicy A 2, ul. Młyńska, os. Kopernika i do ul. Poznańskiej3 3Miasto Świebodzin 3 - południowa część miasta obejmująca obszar os. Łużyckiego i do ul. Kolejowej4 część gminy Świebodzin (miejscowości: Chociule, Lubogóra) 4Gmina Świebodzin bez miasta Świebodzin i miejscowości Chociule i Lubogóra3 5Gminy: Lubrza, Łagów4 6Gminy: Skąpe, Szczaniec4 7Gmina Zbąszynek4 Poz. 9. Powiat zielonogórski z siedzibą władz w Zielonej Górze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Sulechów - południowa część miasta od wiaduktu kolejowego przy ul. Przemysłowej wraz z ulicami: Kolejową, Al. Niepodległości, Łąkową5 2Miasto Sulechów - część miasta na północ od ulic: Kolejowa, Al. Niepodległości, Łąkowa.6 Pozostała część gminy Sulechów 3Gminy: Babimost, Kargowa5 4Gmina Czerwieńsk4 5Gmina Nowogród Bobrzański4 6Gmina Zielona Góra5 7Gminy: Bojadła, Trzebiechów3 8Gminy: Świdnica, Zabór3 Poz. 10. Powiat żagański z siedzibą władz w Żaganiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Żagań 1 - lewobrzeżna część miasta położona na zachód od rzeki Bóbr, z wyłączeniem os. Moczyń.6 2Miasto Żagań 2 - prawobrzeżna część miasta położona na wschód od rzeki Bóbr oraz os. Moczyń położone na zachód od rzeki Bóbr.5 3Gminy: Brzeźnica, Żagań5 4Miasto Gozdnica, gmina Wymiarki3 5Gmina Iłowa3 6Gminy: Małomice, Niegosławice4 7Gmina Szprotawa9 Poz. 11. Powiat żarski z siedzibą władz w Żarach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Żary 1 - osiedla Okrzei, Męczenników Oświęcimskich.4 2Miasto Żary 2 - osiedle Moniuszki4 3Miasto Żary 3 - osiedla: Lotnisko, Sportowa, Zachodnia strona Al. Wojska Polskiego, Śródmieście.5 4Miasto Żary 4 - wschodnia strona Al. Wojska Polskiego, osiedla: Zawiszy Czarnego, Kunice Żarskie.3 5Miasto Łęknica, gmina Trzebiel3 6Gmina Jasień3 7Gminy: Lipinki Łużyckie, Przewóz3 8Gmina Lubsko8 9Gminy: Tuplice, Brody3 10Gmina Żary4 Część V. Województwo łódzkie Poz. 1. Powiat bełchatowski z siedzibą władz w Bełchatowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bełchatów 1 - granica biegnie ulicą Wojska Polskiego do torów kolejowych, torami kolejowymi do ulicy Zamoście granicami ulic Zamoście, Spacerowej i ul. Ludwikowskiej oraz nieparzystą stroną Al. Ks. Kard. S. Wyszyńskiego do ul. Lipowej i granicą ul. Lipowej do ul. Wojska Polskiego.10 2miasto Bełchatów 2 - granica biegnie południową granicą ul. Lipowej od nr 70 do zachodnich granic miasta, granicami miasta w kierunku południowym do wschodniej odnogi rzeki Rakówki, rzeką Rakówką do ul. Staszica, ul. Staszica, granicą ulic 1 Maja i Dąbrowskiego, ulicą Okrzei, granicami ulic 1 Maja i 9 Maja do granic ulic Bocznej i Nadrzecznej, granicą ul. Wojska Polskiego do torów kolejowych, torami kolejowymi do ul. Zamoście, ulicami Zamoście, Spacerową i Ludwikowską, parzystą stroną Al. Ks. Kard. S. Wyszyńskiego do ul. Lipowej.6 3miasto Bełchatów 3 - wschodnią granicą miasta od rzeki Rakówki w kierunku północnym do ul. Lipowej, ulicami Lipową, 9 Maja, Nadrzeczną, Boczną, 1 Maja, granicą ul. Okrzei, ulicami Dąbrowskiego, 1 Maja, granicą ul. Staszica do rzeki Rakówki, rzeką Rakówką do wschodniej granicy miasta.6 4gminy: Drużbice, Bełchatów, Kleszczów6 5gminy: Kluki, Rusiec, Szczerców6 6gmina Zelów6 Poz. 2. Powiat kutnowski z siedzibą władz w Kutnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kutno 1 - na wschodzie graniczy z ulicami w mieście Kutnie: Papieża Jana Pawła II, południową częścią ul. Oporowskiej, południową częścią ul. Lipowej, wschodnią częścią ul. Zielonej, północną częścią ul. Grunwaldzkiej i północną częścią ul. Okólnej; na zachodzie graniczy z: wsią Gołębiew (Gmina Kutno) i ulicami w mieście Kutnie: zachodnią częścią M.C. Skłodowskiej, Boczną, zachodnią częścią ul. Gen. Maczka, północną częścią ul. Gen. Bortnowskiego, zachodnią częścią ul. Koniecpolskiej, ul. Wazów, ul. Piastów i zachodnią częścią ul. Wygoda; na północy graniczy z: wsią Sieciechów (Gmina Kutno), wsią Niedrzew (Gmina Strzelce) i ul. Skrajną w mieście Kutnie; na południu graniczy z: ulicami w mieście Kutnie - południową częścią ul. Narutowica, północną częścią ul. Kilińskiego i północną częścią ul. Podrzecznej.8 2miasto Kutno 2 - na wschodzie graniczy z ulicami w mieście Kutnie: zachodnią częścią ul. Papieża Jana Pawła II, południową częścią ul. Oporowskiej, południową częścią ul. Lipowej, zachodnią częścią ul. M.C. Skłodowskiej, ul. Boczną, zachodnią częścią ul. Gen. Maczka, północną częścią ul. Bortnowskiego, zachodnią częścią ul. Koniecpolskiego, ul. Wazów, ul. Piastów i zachodnią częścią ul. Wygoda, a także ze wsią Bielawki (Gmina Kutno) i Sieraków (Gmina Kutno); na zachodzie graniczy z: wsią Krzesin (Gmina Kutno); na północy graniczy z: wsią Gołębiew (Gmina Kutno) i wsią Florek (Gmina Kutno) oraz ulicami w mieście Kutnie - południową częścią ul. Narutowicza, północną częścią ul. Kilińskiego i północną częścią ul. Podrzecznej; na południu graniczy z: wsią Adamowice (Gmina Kutno), Woźniaków (Gmina Kutno), Dudki (Gmina Kutno), Piwki (Gmina Kutno) i Zawady (Gmina Krzyżanów).10 3gminy: Bedlno, Krzyżanów4 4gminy: Dąbrowice, Krośniewice4 5gminy: Nowe Ostrowy, Łanięta3 6gmina Kutno3 7gmina Żychlin5 8gminy: Strzelce, Oporów3 Poz. 3. Powiat łaski z siedzibą władz w Łasku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Buczek, Wodzierady4 2gmina Łask 1 - granice okręgu: osiedla - Mickiewicza, Sobieskiego, MON, Batorego, Przylesie; - "stare miasto" w kwadracie ulic: Objazdowa, Pl. Piłsudskiego, 9 Maja, Górna, Mickiewicza.7 3gmina Łask 2 - granice okręgu: wszystkie sołectwa w gminie Łask, dzielnica Kolumna, północny obszar miast Łask między rzeką Pisią a linią kolejową Łódź-Wrocław, kwadrat określony ulicami: Kilińskiego, Północną, Widawską i Zachodnią.7 4gmina Sędziejowice3 5gmina Widawa4 Poz. 4. Powiat łęczycki z siedzibą władz w Łęczycy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Łęczyca7 2gmina Łęczyca4 3gminy: Daszyna, Witonia4 4gminy: Grabów, Świnice Warckie5 5gminy: Piątek, Góra Świętej Małgorzaty5 Poz. 5. Powiat łowicki z siedzibą władz w Łowiczu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Łowicz 1 - północna część miasta; granica okręgu: od granicy miasta północna granica osiedla Górki, wschodnia strona ul. Podgrodzie, obydwie strony ul. Długiej, obydwie strony ul. Stanisławskiego, północna strona ul. Broniewskiego, zachodnia strona ul. Sikorskiego, północna strona ul. Starzyńskiego i dalej w linii prostej do granicy miasta.7 2miasto Łowicz 2 - południowa część miasta; granica okręgu: od granicy miasta północna granica osiedla Górki, zachodnia strona ul. Podgrodzie, północna strona osiedla Dąbrowskiego, wschodnia strona osiedla Dąbrowskiego, południowa strona ul. Broniewskiego, wschodnia strona ul. Sikorskiego, południowa strona ul. Starzyńskiego i dalej w linii prostej do granicy miasta.6 3gminy: Bielawy, Domaniewice4 4gmina Zduny3 5gmina Łyszkowice3 6gminy: Chąśno, Kiernozia, Kocierzew Południowy5 7gmina Łowicz3 8gmina Nieborów4 Poz. 6. Powiat łódzki wschodni z siedzibą władz w Łodzi Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Brzeziny5 2gminy: Brzeziny, Nowosolna3 3gmina Andrespol4 4gminy: Brójce, Rzgów5 5gminy: Dmosin, Jeżów, Rogów5 6gmina Koluszki9 7gmina Tuszyn4 Poz. 7. Powiat opoczyński z siedzibą władz w Opocznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Białaczów3 2gminy: Drzewica, Poświętne6 3gminy: Mniszków, Paradyż4 4gmina Opoczno 1 - granica okręgu: część miasta Opoczna ograniczona rzeką Wąglanką i granicami ulic: Partyzantów, Piotrkowskiej, ulicami Perzyńskiego, Kwiatową i Libiszewską do granic administracyjnych miasta, granicami administracyjnymi miasta w kierunku wschodnim do rzeki Wąglanki.5 A nadto sołectwa: Adamów, Janów Karwecki, Karwice, Wola Załężna, Sielec, Sitowa, Stużno Wieś, Stużno Kolonia, Ostrów, Ogonowice, Kraszków, Mroczków Ślepy, Wólka Karwicka, Wygnanów, Sołek, Dzielna, Bielowice, Różanna. 5gmina Opoczno 2 - granica okręgu: część miasta Opoczna ograniczona rzeką Wąglanką, ul. Partyzantów, drogą polną do granic administracyjnych miasta, granicami administracyjnymi miasta w kierunku zachodnim do rzeki Wąglanki. A nadto sołectwa: Kliny, Janoszewice.6 6gmina Opoczno 3 - granica okręgu: część miasta Opoczna ograniczona ulicą Piotrkowską do granic placu Kilińskiego, granicami ulic Perzyńskiego, Kwiatowej i Libiszewskiej do granic administracyjnych miasta, granicami administracyjnymi miasta w kierunku zachodnim do drogi polnej, drogą polną i granicami ul. Partyzantów do ul. Piotrkowskiej.4 A nadto sołectwa: Międzybórz, Sobawiny, Bukowiec Op., Brzustówek, Kraśnica, Antoniów, Modrzew, Ziębów, Libiszów Kolonia, Libiszów Wieś, Kruszewiec Kolonia, Kruszewiec Wieś. 7gmina Sławno4 8gmina Żarnów3 Poz. 8. Powiat pabianicki z siedzibą władz w Pabianicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Konstantynów Łódzki6 2miasto Pabianice 1 - granice miasta: od granicy miasta w linii prostej do ul. Próżnej, ulicami: Próżna, Karolewska, Toruńska, Łaska, Pomorska, Moniuszki, Konopnickiej, Zamkowa, Lutomierska, Karniszewicka, Zgoda, Partyzancka, Traugutta, Partyzancka, Św. Jana, Zamkowa do rzeki Dobrzynki, wzdłuż rzeki Dobrzynki do granic miasta.7 3miasto Pabianice 2 - granice miasta: rzeka Dobrzynka, granica miasta, ulice: Rypułtowicka, Konstantynowska, Warszawska, Stary Rynek, Zamkowa, Konopnickiej, Moniuszki, Pomorska, Łaska, Toruńska, Karolewska, Próżna i od ul. Próżnej w linii prostej do granic miasta, rzeka Pabianka do ul. Roweckiego, ulice: Mariańska, Moniuszki, Kościuszki, Zamkowa, Św. Jana, Partyzancka, Traugutta, Zgoda, Karniszewicka, Żelazna, Karniszewicka, Lutomierska do ul. Zamkowej.7 4miasto Pabianice 3 - granice miasta, ulice: Konstantynowska, Warszawska, Stary Rynek, Zamkowa, Kościuszki, Moniuszki, Mariańska, rzeka Pabianka, granica miasta, rzeka Dobrzynka, ulice: Bracka, Kopernika, Żytnia, Boczna, P. Skargi, 20 Stycznia, Podleśna, Graniczna w kierunku południowym, granica miasta.7 5miasto Pabianice 4 - rzeka Dobrzynka, granice miasta, ulice: Graniczna, Podleśna, 20 Stycznia, Bracka, Nawrockiego, 20 Stycznia, P. Skargi, Boczna, Żytnia, Kopernika, Bracka i dalej w linii prostej do rzeki Dobrzynki, rzeka Dobrzynka, granica miasta.7 6gminy: Dłutów, Dobroń4 7gmina Ksawerów3 8gminy: Lutomiersk, Pabianice4 Poz. 9. Powiat pajęczański z siedzibą władz w Pajęcznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Działoszyn6 2gminy: Kiełczygłów, Siemkowice4 3gminy: Nowa Brzeźnica, Strzelce Wielkie5 4gmina Pajęczno6 5gminy: Sulmierzyce, Rząśnia4 Poz. 10. Powiat piotrkowski z siedzibą władz w Piotrkowie Trybunalskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Aleksandrów, Ręczno, Łęki Szlacheckie5 2gminy: Czarnocin, Moszczenica6 3gmina Gorzkowice3 4gminy: Grabica, Wola Krzysztoporska7 5gmina Rozprza5 6gmina Sulejów6 7gmina Wolbórz3 Poz. 11. Powiat poddębicki z siedzibą władz w Poddębicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Dalików, Pęczniew4 2gmina Poddębice9 3gmina Zadzim3 4gmina Uniejów5 5gmina Wartkowice4 Poz. 12. Powiat radomszczański z siedzibą władz w Radomsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Radomsko 1 - wschodnia część miasta: granicę okręgu stanowi linia wyznaczona ulicami: zachodnią stroną ul. Starowiejskiej, południową stroną ul. Jagiellońskiej do ul. Krakowskiej, północną stroną ul. Jagiellońskiej do ul. Armii Krajowej, zachodnią stroną ul. Armii Krajowej do ul. Leszka Czarnego, północno-zachodnią stroną ul. Leszka Czarnego do ul. Piastowskiej, południowo-zachodnią stroną ul. Piastowskiej do ul. Tysiąclecia, południowo-wschodnią stroną ul. Tysiąclecia do ul. Armii Krajowej, północno-zachodnią stroną ul. Tysiąclecia do ul. Piastowskiej, południowo-zachodnią stroną ul. Piastowskiej do ul. Krakowskiej, wschodnią stroną ul. Krakowskiej do Pl. 3. Maja, zachodnią stroną ul. Krakowskiej do ul. Brzeźnickiej, północną stroną ul. Brzeźnickiej do torów kolejowych, wzdłuż torów kolejowych w kierunku północnym do ul. Kolejowej, północną stroną ul. Kolejowej, wschodnią stroną ul. Reymonta, północną stroną ul. Kościuszki, zachodnią stroną ul. Narutowicza do Pl. 3. Maja, wschodnią stroną ul. Narutowicza do ul. Miłaczki, południową stroną ul. Miłaczki, północną stroną ul. Kilińskiego, zachodnią stroną ul. Cichej do ul. Parkowej, linią prostą do ul. Gen. Sikorskiego do nr 116.10 2miasto Radomsko 2 - zachodnia część miasta: granicę okręgu stanowi linia wyznaczona ulicami: zachodnią stroną ul. Starowiejskiej, południową stroną ul. Jagiellońskiej do ul. Krakowskiej, północną stroną ul. Jagiellońskiej do ul. Armii Krajowej, zachodnią stroną ul. Armii Krajowej do ul. Leszka Czarnego, północno-zachodnią stroną ul. Leszka Czarnego do ul. Piastowskiej, południowo-zachodnią stroną ul. Piastowskiej do ul. Tysiąclecia, południowo-wschodnią stroną ul. Tysiąclecia do ul. Armii Krajowej, północno-zachodnią stroną ul. Tysiąclecia do ul. Piastowskiej, południowo-zachodnią stroną ul. Piastowskiej do ul. Krakowskiej, wschodnią stroną ul. Krakowskiej do Pl. 3. Maja, zachodnią stroną ul. Krakowskiej do ul. Brzeźnickiej, północną stroną ul. Brzeźnickiej do torów kolejowych, wzdłuż torów kolejowych w kierunku północnym do ul. Kolejowej, północną stroną ul. Kolejowej, wschodnią stroną ul. Reymonta, północną stroną ul. Kościuszki, zachodnią stroną ul. Narutowicza do Pl. 3. Maja, wschodnią stroną ul. Narutowicza do ul. Miłaczki, południową stroną ul. Miłaczki, północną stroną ul. Kilińskiego, zachodnią stroną ul. Cichej do ul. Parkowej, linią prostą do ul. Gen. Sikorskiego do nr 116.8 3gminy: Dobroszyce, Lgota Wielka, Kamieńsk6 4gmina Gidle3 5gminy: Gomunice, Kodrąb4 6gminy: Kobiele Wielkie, Masłowice3 7gminy: Ładzice, Radomsko4 8gmina Przedbórz3 9gminy: Wielgomłyny, Żytno4 Poz. 13. Powiat rawski z siedzibą władz w Rawie Mazowieckiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Rawa Mazowiecka9 2gmina Biała Rawska6 3gminy: Cielądz, Regnów3 4gmina Rawa Mazowiecka4 5gmina Sadkowice3 Poz. 14. Powiat sieradzki z siedzibą władz w Sieradzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sieradz 1 - osiedla: Piastowskie, Jaworowe, Klonowe, Kasztanowe oraz Hetmańskie.8 2miasto Sieradz 2 - pozostała część miasta.8 3gmina Błaszki6 4gminy: Brąszewice, Klonowa3 5gminy: Brzeźnio, Burzenin4 6gmina Złoczew3 7gminy: Goszczanów, Wróblew5 8gmina Sieradz3 9gmina Warta5 Poz. 15. Powiat skierniewicki z siedzibą władz w Skierniewicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bolimów, Skierniewice6 2gmina Głuchów3 3gminy: Godzianów, Lipce Reymontowskie, Słupia5 4gminy: Kowiesy, Nowy Kawęczyn3 5gmina Maków3 Poz. 16. Powiat tomaszowski z siedzibą władz w Tomaszowie Mazowieckim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Tomaszów Mazowiecki 1 - ul. Piłsudskiego, granicami administracyjnymi miasta do ul. Zawadzkiej, ul. Zawadzką do ul. Warszawskiej, południową granicą ul. Cegielnianej, ulicami Smutną i Poprzeczną, granicami ulic Długiej, Grota Roweckiego, ul. Warszawską, granicą ul. Tkackiej, zachodnią granicą ul. Grunwaldzkiej do ul. Piłsudskiego.6 2miasto Tomaszów Mazowiecki 2 - ul. Smardzewicka, granicami administracyjnymi miasta w kierunku wschodnim do ul. Zawadzkiej, północną granicą ul. Zawadzkiej do ul. Warszawskiej, ulicami Warszawską, Cegielnianą, Ugaj, Grota Roweckiego, granicą ul. Warszawskiej do rzeki Wolbórki, rzeką Wolbórką do torów kolejowych, torami do rzeki Pilicy, rzeką Pilicą do południowej granicy administracyjnej miasta.5 3miasto Tomaszów Mazowiecki 3 - od ul. Warszawskiej rzeką Wolbórką do torów kolejowych, torami kolejowymi do rzeki Pilicy, rzeką Pilicą do ul. Św. Antoniego, ul. Gen. Sikorskiego, ul. Św. Antoniego do rzeki Wolbórki.7 4miasto Tomaszów Mazowiecki 4 - granicą zachodnią ul. Piłsudskiego, Pl. Kościuszki, zachodnią granicą ul. Św. Antoniego do rzeki Pilicy, rzeką Pilicą, granicami administracyjnymi miasta do ul. Piłsudskiego.7 5gminy: Będków, Rokiciny4 6gminy: Budziszewice, Ujazd, Żelechlinek4 7gminy: Inowłódz, Czerniewice, Rzeczyca5 8gmina Lubochnia3 9gmina Tomaszów Mazowiecki4 Poz. 17. Powiat wieluński z siedzibą władz w Wieluniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Biała, Skomlin, Mokrsko6 2gminy: Ostrówek, Czarnożyły4 3gmina Pątnów3 4gmina Wieluń 1 - północna strona ul. Jagiełły, północna strona wsi Bieniądzice i Urbanice, wschodnia strona ulic Przemysłowej i Gojawiczyńskiej, wschodnia strona osiedla Wyszyńskiego i osiedla Stare Sady, południowa strona ul. Granicznej, południowo-zachodnia strona ulic Powstańców Warszawy i Gaszyńskiej, zachodnia strona ulic: Żytniej, Kijak, Żubr, Św. Barbary, część Kopernika i Śląskiej, północna strona ulic Królewskiej, Barycz, Okólnej i Reformackiej, zachodnia strona części ulicy Krakowskie Przedmieście, zachodnia strona ul. Kochelskiego, wschodnia strona ul. Poprzecznej, zachodnia strona ul. Fabrycznej, południowa strona ul. Jagiełły.8 5gmina Wieluń 2 - zachodnia strona części ul. Sieradzkiej, północna strona ul. Ciepłowniczej i ul. Błońskiej, wschodnia strona ul. Wodnej, północna strona części ul. Głowackiego, wschodnia strona ul. Różanej, południowa strona ul. Narutowicza, wschodnia i zachodnia strona ul. Ewangelickiej, południowa strona ul. Kalickiej, wschodnia strona ul. Zielonej, północna strona ul. Broniewskiego, południowa strona ul. Rolnej, południowa strona wsi Gaszyn, południowo-zachodnia strona wsi Turów oraz wsi Srebrnica, zachodnia strona wsi Kurów, północno-zachodnia strona wsi Dąbrowa, północna strona wsi Małyszyn i Masłowice, wschodnia strona wsi Borowiec, Starzenice i Jodłowiec, południowa strona wsi Siniec, Olewin, Ruda, Nowy Świat, Rychłowice i Kadłub.7 6gminy: Konopnica, Osjaków4 7gmina Wierzchlas3 Poz. 18. Powiat wieruszowski z siedzibą władz w Wieruszowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bolesławiec, Łubnice, Czastary7 2gmina Sokolniki3 3gmina Galewice4 4gmina Lututów3 5gmina Wieruszów8 Poz. 19. Powiat zduńskowolski z siedzibą władz w Zduńskiej Woli Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Zduńska Wola 1 - granica okręgu przebiega od północnej strony granic miasta wzdłuż ulic: Opieńską do Łódzkiej, Łódzką do Dąbrowskiego, Dąbrowskiego na odcinku od Łódzkiej do Szadkowskiej i od Szadkowskiej do Łódzkiej, Łódzką do nr 46, Królewską do Zielonej, Wąską, Przejazd, Pl. Krakowskim, Inżynierską, Zieloną na odcinku od Inżynierskiej do Szkolnej, nieparzystą stroną ul. Szkolnej na odcinku od Zielonej do Łaskiej, Srebrną, Łaską do nr 52 i 61, Piwną, Cichą, Dolną, Główną do granic miasta, z wyłączeniem ulic Dojazd i Wiklinowej.10 2miasto Zduńska Wola 2 - granica okręgu przebiega wzdłuż ulicy Opieńskiej z jej złączeniem Łódzką do Szadkowskiej do Dąbrowskiego, z wyłączeniem ul. Dąbrowskiego, Łódzką do nr 48, Zieloną od Królewskiej do Szkolnej, z wyłączeniem nr 34 i 36, parzystą stroną ul. Szkolnej na odcinku od Zielonej do Łaskiej z wyłączeniem ul. Srebrnej, Łaską od nr 54 i 63, Piwną, Dolną i Główną z ich wyłączeniem - do granic miasta.10 3gminy: Szadek, Zapolice5 4gmina Zduńska Wola5 Poz. 20. Powiat zgierski z siedzibą władz w Zgierzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto i gmina Głowno7 2miasto Ozorków7 3miasto Zgierz 1 - granica okręgu biegnie od ul. Baczyńskiego w kierunku zachodnim ul. Tuwima do ul. Staffa, ul. Staffa w kierunku północnym; dalej w kierunku wschodnim drogami osiedlowymi do ul. Witkacego, od ul. Witkacego w kierunku wschodnim ul. Kamienną do ul. Gałczyńskiego.4 4miasto Zgierz 2 - granica okręgu biegnie od cmentarza wojskowego w kierunku północno-zachodnim do Szpitala Wojewódzkiego, dalej do ul. Witkacego, w kierunku południowym do ul. Kamiennej, ul. Kamienną w kierunku zachodnim do ul. Jedlickiej, ul. Jedlicką do torów kolejowych, wzdłuż torów kolejowych w kierunku wschodnim do dworca Zgierz-Północ, w kierunku południowo-wschodnim do skrzyżowania ul. Bazylijskiej z ul. Gałczyńskiego, w kierunku południowym do cmentarza wojskowego.3 5miasto Zgierz 3 - granica okręgu biegnie od wschodniej granicy miasta wzdłuż ul. Zegrzanki w kierunku zachodnim, ul. Działdowską wzdłuż rzeki Bzury do ul. 1 Maja, ul. 1 Maja w kierunku północnym do ul. Piłsudskiego, ul. Piłsudskiego do ul. Piątkowskiej, prawą stroną ul. Piątkowskiej w kierunku północnym do ul. Bocznej, ul. Boczną w kierunku zachodnim do ul. Ciosnowskiej, ul. Ciosnowską w kierunku południowym do torów kolejowych, dalej w kierunku zachodnim do ul. Bazylijskiej, ul. Bazylijską w kierunku zachodnim do ul. Zielonej, w kierunku południowo-zachodnim do ul. Kontrewers, w kierunku zachodnim do granicy miasta, dalej zachodnią, północną i wschodnią granicą miasta do Zegrzanki.4 6miasto Zgierz 4 - granica okręgu biegnie od ul. 1 Maja w kierunku południowym do ul. Ks. Szczepana Rembowskiego, w kierunku południowo-zachodnim do ul. Narutowicza, ul. Narutowicza w kierunku południowym do ul. 3 Maja, ul. 3 Maja do ul. Ks. Jerzego Popiełuszki, ul. Ks. Jerzego Popiełuszki w kierunku południowym do ul. Śniechowskiego, ul. Śniechowskiego do ul. Andrzeja Struga, w kierunku zachodnim do ul. Miroszewskiej, ul. Miroszewską w kierunku północnym do ul. Zachodniej, ul. Zachodnią do ul. Polnej, ul. Polną w kierunku południowym do ul. Aleksandrowskiej, dalej w kierunku zachodnim ul. Wiosny Ludów do ul. Dalekiej w kierunku wschodnim do ul. Cegielnianej, ul. Cegielnianą w kierunku południowym do ul. Tuwima, ul. Tuwima w kierunku wschodnim do ul. Baczyńskiego, ul. Baczyńskiego w kierunku północno-wschodnim do cmentarza wojskowego, w kierunku północno-wschodnim do skrzyżowania ul. Gałczyńskiego i ul. Bazylijskiej, w kierunku północno-zachodnim do torów kolejowych, wzdłuż torów kolejowych do ul. Ciosnowskiej, w kierunku północnym ul. Cisonowską do ul. Bocznej, krawędzią ul. Bocznej do ul. Piątkowskiej, ul. Piątkowską w kierunku południowym do ul. Piłsudskiego, ul. Piłsudskiego w kierunku wschodnim do ul. 1 Maja.3 7miasto Zgierz 5 - granica okręgu biegnie od wschodniej granicy miasta wzdłuż ul. Zegrzanki do torów kolejowych, wzdłuż torów kolejowych Zgierz-Łowicz w kierunku południowym do ul. Wschodniej, ul. Wschodnią do ul. 1 Maja, ul. 1 Maja w kierunku północnym do Pl. Kilińskiego, w kierunku zachodnim ul. 3 Maja w kierunku zachodnim do ul. Ks. Jerzego Popiełuszki, ul. Ks. Jerzego Popiełuszki do ul. Śniechowskiego, ul. Śniechowskiego do ul. Andrzeja Struga, dalej w kierunku zachodnim do ul. Miroszewskiej, ul. Miroszewską w kierunku północnym do ul. Zachodniej, ul. Zachodnią do ul. Polnej, ul. Polną w kierunku południowym do ul. Aleksandrowskiej, dalej ul. Wiosny Ludów do ul. Dalekiej, ul. Daleką do torów kolejowych, w kierunku południowo-zachodnim do ul. Wiosny Ludów, ul. Wiosny Ludów do zachodniej granicy miasta, dalej zachodnią, południową i wschodnią granicą miasta do ul. Zegrzanki.3 8miasto Zgierz 6 - granica okręgu biegnie od Pl. Kilińskiego w kierunku północnym do rzeki Bzury, wzdłuż rzeki Bzury w kierunku wschodnim do torów kolejowych Zgierz-Łowicz, wzdłuż torów kolejowych w kierunku południowym do ul. Wschodniej, ul. Wschodnią w kierunku północnym do ul. 1 Maja, ul. 1 Maja w kierunku północnym do Pl. Kilińskiego.3 9gmina Aleksandrów Łódzki9 10gminy: Ozorków, Parzęczew4 11gmina Stryków4 12gmina Zgierz4 Część VI. Województwo małopolskie Poz. 1. Powiat bocheński z siedzibą władz w Bochni Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bochnia 1 - granice okręgu na północy, zachodzie i wschodzie stanowią granice miasta. W środku przylega do granic osiedla Niepodległości, Windakiewicza i Campi, dalej przebiega przez ulice Śródmieścia i sięga obrzeży cmentarza komunalnego przy ul. Orackiej.5 2miasto Bochnia 2 - granicę okręgu od zachodu stanowi granica miasta do osiedla Chodenice, podobnie na południu stanowią granice miasta, do ul. Wiśnickiej, osiedle Uzbornia zamykające się ul. Górską, a w centrum stanowi ul. Kazimierza Wielkiego i obrzeża cmentarza komunalnego.6 3gminy: Bochnia, Drwinia8 4gminy: Lipnica Murowana, Żegocina4 5gminy: Łapanów, Trzciana4 6gmina Nowy Wiśnicz4 7gmina Rzezawa4 Poz. 2. Powiat brzeski z siedzibą władz w Brzesku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Borzęcin3 2gmina Brzesko 1 - obejmuje teren miasta Brzeska.7 3gmina Brzesko 2 - obejmuje sołectwa: Bucze, Jadowniki, Jasień, Mokrzyska, Okocim, Porębę Spytkowską, Serkowiec, Szczepanów, Wokowice.7 4gminy: Czchów, Iwkowa6 5gmina Dębno5 6gmina Gnojnik3 7gmina Szczurowa4 Poz. 3. Powiat chrzanowski z siedzibą władz w Chrzanowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Alwernia4 2gmina Babice3 3gmina Chrzanów 1 - obejmuje sołectwa: Balin, Okradziejówka, Luszowice oraz osiedla miasta Chrzanów: Tysiąclecia - północ, Śródmieście i Kąty.9 4gmina Chrzanów 2 - obejmuje sołectwa: Płaza, Pogorzyce, Żrebce oraz południową i wschodnią część miasta Chrzanów.9 5gmina Libiąż8 6gmina Trzebinia 1 - miasto Trzebinia7 7gmina Trzebinia 2 - obejmuje sołectwa: Bolęcin, Czyżówka, Dulowa, Karniowice, Lgota, Młoszowa, Myślachowice, Piła Kościelecka, Płoki, Psary.5 Poz. 4. Powiat dąbrowski z siedzibą władz w Dąbrowie Tarnowskiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bolesław, Gręboszów, Mędrzechów5 2gmina Dąbrowa Tarnowska8 3gmina Olesno3 4gmina Radgoszcz3 5gmina Szczucin6 Poz. 5. Powiat gorlicki z siedzibą władz w Gorlicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Gorlice 1 - obr. Zagórzany, Kobylanka, Stróżówka, osiedla: Górne, Dolne, Korczak, Młodych.5 Okręg 1 od Okręgu 2 oddziela w połowie rzeka Ropa od mostu (przy zbiegu ulic: Mickiewicza, Legionów i Blich) do granicy miasta w kierunku wschodnim, w dalszym ciągu wzdłuż zachodniej części ul. Legionów do skrzyżowania z ul. Biecką, a następnie południową stroną Osiedla Korczak, dalej biegnie nad cmentarzem żydowskim do granicy miasta. 2miasto Gorlice 2 - osiedla: Kosibówka, Magdalena, Zawodzie, w tym Osiedle Konstytucji 3 Maja, centrum miasta, Łęgi, obr. Sokół.6 Okręg 1 od Okręgu 2 oddziela w połowie rzeka Ropa od mostu (przy zbiegu ulic: Mickiewicza, Legionów i Blich) do granicy miasta w kierunku wschodnim, w dalszym ciągu wzdłuż zachodniej części ul. Legionów do skrzyżowania z ul. Biecką, a następnie południową stroną Osiedla Korczak, dalej biegnie nad cmentarzem żydowskim do granicy miasta. 3gmina Biecz6 4gmina Bobowa3 5gmina Gorlice6 6gmina Lipinki3 7gminy: Łużna, Moszczenica5 8gminy: Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie6 Poz. 6. Powiat krakowski z siedzibą władz w Krakowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Czernichów3 2gminy: Igołomia-Wawrzeńczyce, Kocmyrzów-Luborzyca5 3gminy: Iwanowice, Michałowice4 4gmina Jerzmanowice-Przeginia3 5gmina Krzeszowice8 6gmina Liszki4 7gminy: Mogilany, Świątniki Górne5 8gminy: Skała, Sułoszowa, Wielka Wieś6 9gmina Skawina 1 - (miasto Skawina)5 10gmina Skawina 2 - sołectwa: Borek Szlachecki, Facimiech, Gołuchowice, Grabie, Jaśkowice, Jurczyce, Kopanka, Korzęcin, Ochodza, Polanka Hallera, Pozowice, Radziszów, Rzozów, Wielkie Drogi, Wola Radziszowska, Zelczyna.6 11gmina Słomniki3 12gmina Zabierzów5 13gmina Zielonki3 Poz. 7. Powiat limanowski z siedzibą władz w Limanowej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Limanowa5 2miasto i gmina Mszana Dolna oraz gmina Niedźwiedź10 3gminy: Dobra, Kamienica5 4gmina Jodłownik3 5gminy: Laskowa, Limanowa10 6gmina Łukowica3 7gminy: Słopnice, Tymbark4 Poz. 8. Powiat miechowski z siedzibą władz w Miechowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Charsznica4 2gmina Gołcza3 3gminy: Kozłów, Książ Wielki5 4gmina Miechów10 5gminy: Racławice, Słaboszów3 Poz. 9. Powiat myślenicki z siedzibą władz w Myślenicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Dobczyce5 2gmina Lubień3 3gmina Myślenice 1 - (Myślenice miasto, sołectwo Osieczany).7 4gmina Myślenice 2 - sołectwa: Bęczarka, Borzęta, Bysina, Droginia, Głogoczów, Jasienica, Jawornik, Krzyszkowice, Łęki, Polanka, Poręba, Trzemieśnia, Zasań, Zawada.7 5gmina Pcim3 6gminy: Raciechowice, Wiśniowa4 7gmina Siepraw3 8gmina Sułkowice5 9gmina Tokarnia3 Poz. 10. Powiat nowosądecki z siedzibą władz w Nowym Sączu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto i gmina Grybów9 2gmina Chełmiec7 3gmina Gródek n. Dunajcem3 4gmina Kamionka Wielka3 5gmina Korzenna4 6gmina Krynica6 7gminy: Łabowa, Nawojowa, Rytro5 8gmina Łącko4 9gmina Łososina Dolna3 10gmina Muszyna3 11gmina Piwniczna3 12gmina Podegrodzie3 13gmina Stary Sącz7 Poz. 11. Powiat nowotarski z siedzibą władz w Nowym Targu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Nowy Targ 1 - granice okręgu: północna część miasta zamykająca się pomiędzy zachodnią stroną ul. Krakowskiej od gminy Szaflary do Al. Tysiąclecia, północną stroną Al. Tysiąclecia i wschodnią stroną rzeki Biały Dunajec.5 2miasto Nowy Targ 2 - granice okręgu: południowa część miasta zamykająca się pomiędzy wschodnią stroną ul. Krakowskiej do Al. Tysiąclecia, południową stroną Al. Tysiąclecia i zachodnią stroną rzeki Biały Dunajec.6 3miasto Szczawnica i gmina Krościenko n. Dunajcem4 4gmina Czarny Dunajec6 5gminy: Czorsztyn, Ochotnica Dolna4 6gminy: Jabłonka, Lipnica Wielka7 7gmina Łapsze Niżne3 8gmina Nowy Targ6 9gminy: Raba Wyżna, Spytkowice5 10gmina Rabka6 11gmina Szaflary3 Poz. 12. Powiat olkuski z siedzibą władz w Olkuszu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bukowno4 2miasto Sławków3 3gmina Bolesław3 4gmina Klucze5 5gmina Olkusz 1 - zachodnia część miasta od ul. Sikorka, Rabsztyńskiej i Kościuszki do torów kolejowych linii Katowice-Sędziszów i wzdłuż ul. Kocjana, Kolejową oraz fragmentem ul. Dworskiej i dalej na zachód od ul. Biema, ul. Kochanowskiego do drogi Olkusz-Chrzanów oraz sołectwa: Bogucin Mały, Rabsztyn (Czarny Las), Żurada.9 6gmina Olkusz 2 - wschodnia część miasta wzdłuż granicy j.w. z ul. Biema oraz sołectwa: Osiek, Wiperadów, Barciejówka, Gorenice, Kogutek, Kosmolów (Zadole Kosmolowskie), Niesułowice, Olewin, Pazurek, Podlesie Rabsztyńskie, Sieniczno, Trosk, Wiśliczka, Zawada, Zederman, Zimnodół.10 7gmina Trzyciąż3 8gmina Wolbrom8 Poz. 13. Powiat oświęcimski z siedzibą władz w Oświęcimiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Oświęcim 1 - osiedla: Zasole, Błonie, Stare Miasto, Stare Stawy (bez ul. Paździory i części ul. Zaborskiej) i część osiedla Południe tj. zachodnia część miasta do linii wyznaczonej ulicami: Wysokie Brzegi (numery parzyste do 22 i nieparzyste do 11), Dąbrowskiego (do Nr 33), Nojego, 3-Maja, Zaborska (numery parzyste do 84 i nieparzyste do 39) oraz ulice: Matejki, Łukasiewicza, Smoluchowskiego, Marchlewskiego, Śniadeckiego (numery nieparzyste do 21).7 2miasto Oświęcim 2 - osiedla: Dwory, Domki Szeregowe, Północ, Zachód, Południe (część), Wschód, Stare Stawy (ul. Paździory i część ul. Zaborskiej), Pod Borem, Monowice, tj. wschodnia część miasta od linii wyznaczonej ulicami: Szpitalną, Wysokie Brzegi (numery nieparzyste od 15 i parzyste od 26), Dąbrowskiego (od Nr 34), Budowlanych, Tysiąclecia, Pilata, Zaborska (numery nieparzyste od 41 i parzyste od 86), Paździory.7 3gmina Brzeszcze7 4gmina Chełmek4 5gmina Kęty 1 - część gminy Kęty obejmującej obszar sołectw: Bielany, Bulowice, Łęki, Malec, Nowa Wieś, Witkowice.5 6gmina Kęty 2 - obejmująca obszar miasta Kęty określonego granicami administracyjnymi.6 7gminy: Osiek, Polanka Wielka, Przeciszów6 8gmina Oświęcim5 9gmina Zator3 Poz. 14. Powiat proszowicki z siedzibą władz w Proszowicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Koniusza5 2gmina Koszyce3 3gmina Nowe Brzesko3 4gminy: Pałecznica, Radziemice4 5gmina Proszowice10 Poz. 15. Powiat suski z siedzibą władz w Suchej Beskidzkiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto i gmina Jordanów7 2miasto Sucha Beskidzka4 3gmina Budzów3 4gmina Bystra-Sidzina3 5gmina Maków Podhalański7 6gminy: Stryszawa, Zembrzyce7 7gmina Zawoja4 Poz. 16. Powiat tarnowski z siedzibą władz w Tarnowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Ciężkowice4 2gminy: Gromnik, Rzepiennik Strzyżewski5 3gmina Lisia Góra4 4gmina Pleśna4 5gminy: Radłów, Wietrzychowice5 6gmina Ryglice4 7gmina Tuchów6 8gmina Skrzyszów4 9gmina Tarnów7 10gmina Wierzchosławice3 11gmina Wojnicz4 12gmina Zakliczyn4 13gmina Żabno6 Poz. 17. Powiat tatrzański z siedzibą władz w Zakopanem Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Zakopane 1 - przebiega od granicy z gminą Kościelisko na Przełęczy Kondrackiej przez wierzchołek Giewontu i dalej granicą Giewontu w kierunku wschodnim do Przełęczy Wrótka, następnie na północ do źródeł Potoku Białego. Potokiem Białym do połączenia z Potokiem Młyniska, dalej Potokiem Młyniska w kierunku północnym. Następnie w kierunku wschodnim północnymi granicami nieruchomości należących do ul. Zaruskiego do ul. Krupówki i stąd południowymi granicami nieruchomości należących do ul. Kościuszki, z pozostawieniem poza obszarem okręgu wszystkich budynków należących do ul. Sienkiewicza, dalej wzdłuż torowiska linii kolejowej Zakopane-Poronin do mostu na Chycowym Potoku, a następnie południową, wschodnią i północną granicą nieruchomości należących do osiedla Bachledzki Wierch, wschodnią granicą nieruchomości należących do osiedla Chyców Potok, dalej wzdłuż zachodniej granicy osiedla Spyrkówka do potoku Cicha Woda. Stąd wschodnią granicą osiedli Ciągłówka i Gubałówka do granicy z gminą Poronin, a następnie w kierunku zachodnim wzdłuż granicy gminy Poronin do granicy gminy Kościelisko, granicą gminy Kościelisko do Przełęczy Kondrackiej.7 2miasto Zakopane 2 - od Przełęczy Kondrackiej wschodnią granicą okręgu nr 1 do granicy z gminą Poronin, następnie granicą gminy Poronin w kierunku wschodnim, a potem południowym do granicy z gminą Bukowina Tatrzańska, a następnie granicą gminy Bukowina Tatrzańska do granicy Państwa. Granicą Państwa z granicą gminy Kościelisko, potem granicą gminy Kościelisko do Przełęczy Kondrackiej.6 3gmina Biały Dunajec3 4gmina Bukowina Tatrzańska5 5gmina Kościelisko4 6gmina Poronin5 Poz. 18. Powiat wadowicki z siedzibą władz w Wadowicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Andrychów 1 - część gminy Andrychów obejmującej obszar sołectw: Brzezinka, Inwałd, Roczyny, Rzyki, Sułkowice-Bolęcina, Sułkowice-Łęg, Targanice, Zagórnik.7 2gmina Andrychów 2 - część gminy Andrychów obejmującej obszar całego miasta Andrychów określonego granicami administracyjnymi.8 3gmina Brzeźnica3 4gminy: Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona8 5gminy: Mucharz, Stryszów3 6gminy: Spytkowice, Tomice5 7gmina Wadowice 1 - od strony północnej granicę stanowi granica gminy Wadowice - sołectwo Chocznia do granicy miasta Wadowice, od przysiółka Patria wzdłuż ul. Granicznej, a następnie na południe od ul. Łazówka - most na rzece Choczence. Od strony wschodniej granicę stanowi ul. M. Wadowity, ul. Zatorska do pl. Jana Pawła II, a następnie ul. Kościelna do ul. Lwowskiej i dalej teren wzdłuż ul. M.B. Fatimskiej do os. Pod Skarpą. Południowa granica przebiega przez osiedle Pod Skarpą u podnórza Skarpy do ul. Niwy, a następnie do granicy miasta i wsi Gorzeń Dolny. Dalszy ciąg granicy okręgu przebiega wzdłuż granicy sołectwa Chocznia i Kaczyna aż do granicy gminy. Od zachodu granicę okręgu stanowi granica gminy Wadowice z gminą Andrychów.4 8gmina Wadowice 2 - od strony północnej granica okręgu przebiega ul. Lwowską obejmującą jej numery nieparzyste bez nr 33-107 do mostu na rzece Skawie, a następnie prowadzi na południe do granicy miasta i sołectwa Joroszowice i dalej wzdłuż granicy pomiędzy sołectwami Jaroszowice i Klecza Dolna, Klecza Górna do granicy gminy. Od południa granica przebiega wzdłuż południowej granicy gminy z gminami Stryszów i Mucharz aż do granicy z gminą Andrychów, gdzie łączy się z południową granicą okręgu. Przechodzi przez os. Pod Skarpą obejmując jego dolną część i wzdłuż ul. M.B. Fatimskiej do ul. Lwowskiej.4 9gmina Wadowice 3 - północna granica przebiega wzdłuż granicy gminy Wadowice z gminą Tomice przebiegając wzdłuż ul. Granicznej do ul. Wojska Polskiego i dalej do rzeki Skawy. Następnie przebiega wzdłuż granicy gminy z gminą Tomice i z gminą Brzeźnica obejmując wsie: Roków, Babica, Wysoka, Stanisław Górny do granicy z gminą Kalwaria Zebrzydowska. Od wschodu i południa granica okręgu przebiega wzdłuż granicy z gminą Kalwaria Zebrzydowska i z gminą Stryszów do granicy okręgu.4 10gmina Wieprz4 Poz. 19. Powiat wielicki z siedzibą władz w Wieliczce Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Biskupice3 2gmina Gdów5 3gmina Kłaj4 4gmina Niepołomice7 5gmina Wieliczka 1 - sołectwa: Golkowice, Grabówki, Janowice, Koźmice Wielkie, Koźmice Małe, Podstolice, Rożnowa, Siercza, Sygneczów oraz osiedla miasta Wieliczka: Śródmieście, Zdrojowe, Bogucice, Krzyszkowice, Kościuszki - Przyszłość - Szymanowskiego, Zadory.7 6gmina Wieliczka 2 - sołectwa: Brzegi, Byszyce, Chorągwica, Czarnochowice, Dobranowice, Gorzków, Grabie, Grajów, Jankówka, Kokotów, Lednica Górna, Mała Wieś, Mietniów, Pawlikowice, Raciborsko, Strumiany, Sułków, Śledziejowice, Węgrzce Wielkie, Zabawa oraz osiedla miasta Wieliczka: Lekarka, Ogrodowe, Sienkiewicza - W. Pola.9 Część VII. Województwo mazowieckie Poz. 1. Powiat białobrzeski z siedzibą władz w Białobrzegach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Białobrzegi6 2gminy: Promna, Wyśmierzyce5 3gminy: Radzanów, Stara Błotnica5 4gmina Stromiec4 Poz. 2. Powiat ciechanowski z siedzibą władz w Ciechanowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ciechanów 1 - osiedle Aleksandrówka.5 2miasto Ciechanów 2 - osiedla: Podzamcze, Bloki.5 3miasto Ciechanów 3 - osiedle Śródmieście.5 4miasto Ciechanów 4 - osiedle Śmiecin.3 5gminy: Ciechanów, Ojrzeń4 6gmina Glinojeck3 7gminy: Gołymin-Ośrodek, Opinogóra Górna4 8gminy: Grudusk, Regimin3 9gmina Sońsk3 Poz. 3. Powiat garwoliński z siedzibą władz w Garwolinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Garwolin6 2gmina Garwolin4 3miasto i gmina Łaskarzew, gmina Wilga6 4gmina Maciejowice3 5gmina Trojanów3 6gminy: Borowie, Parysów4 7gminy: Górzno, Miastków Kościelny4 8gmina Pilawa4 9gmina Sobolew3 10gmina Żelechów3 Poz. 4. Powiat gostyniński z siedzibą władz w Gostyninie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Gostynin10 2gmina Gostynin6 3gminy: Pacyna, Szczawin Kościelny5 4gmina Sanniki4 Poz. 5. Powiat grodziski z siedzibą władz w Grodzisku Mazowieckim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Milanówek6 2gminy: Baranów, Jaktorów6 3gmina Grodzisk Mazowiecki 1 - tory kolejowe trasy Warszawa-Skierniewice od granicy z Milanówkiem do wysokości wiaduktu kolejowego - od południa rzeka Rakocianka od torów PKP do ul. Sienkiewicza - od wschodu ulice: Sienkiewicza, Montwiłła 71, Sadowa, Chełmońskiego od południa wschodnia granica wsi Kozery, Kozerki, Władków, Czarny Las od wschodu, zachodnia granica gminy Grodzisk Maz. z gminą Jaktorów - od zachodu, północna granica gminy Grodzisk Maz. z gminami Baranów, Błonie, Brwinów - od północy, wschodnia granica gminy Grodzisk Maz. z Milanówkiem do wysokości torów kolejowych Warszawa-Skierniewice - od wschodu.7 4gmina Grodzisk Mazowiecki 2 - tory kolejowe trasy Warszawa-Skierniewice od granicy z Milanówkiem do wysokości wiaduktu kolejowego - od północy, rzeka Rokicianka od torów PKP do ul. Sienkiewicza - od zachodu, ulice Pańska, Radomska, Spokojna - od północy, ul. Montwiłła do ul. Sadowej - od zachodu, ul. Sadowa (bez budynków położonych przy tej ulicy) - od północy, zachodnia granica wsi Kałęczyn, Janinów, Mościska, Makówka - od zachodu, południowa granica gminy Grodzisk Maz. z gminami Radziejowice, Żabia Wola, Nadarzyn - od południa, wschodnia granica gminy Grodzisk Maz. z gminami Brwinów i Milanówek do wysokości torów kolejowych Warszawa-Skierniewice - od wschodu.7 5miasto Podkowa Leśna i gmina Żabia Wola4 Poz. 6. Powiat grójecki z siedzibą władz w Grójcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Grójec8 2gminy: Belsk Duży, Goszczyn, Jasieniec6 3gminy: Błędów, Pniewy5 4gmina Chynów3 5gmina Mogielnica4 6gmina Nowe Miasto n. Pilicą4 7gmina Tarczyn3 8gmina Warka7 Poz. 7. Powiat kozienicki z siedzibą władz w Kozienicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Kozienice 1 - (miasto)10 2gmina Kozienice 2 - sołectwa: Aleksandrówka, Brzeźnice, Chinów, Dąbrówki, Holendry Kozienickie, Holendry Kuźmińskie, Holendry Piotrkowskie, Janików, Janików Folwark, Janów, Kępa Wólczyńska, Kępa Bielańska, Kępeczki, Kociołki, Kuźmy, Łaszówka, Łuczynów, Majdany, Nowa Wieś, Nowiny, Opatkowice, Piotrkowice, Przewóz, Psary, Ryczywół, Ruda, Samwodzie, Stanisławice, Staszów, Śmietanki, Świerże Górne, Wilczkowice Górne, Wola Chodkowska, Wójtostwo, Wólka Tyrzyńska, Wólka Tyrzyńska B.5 3gminy: Grabów n. Pilicą, Głowaczów5 4gmina Magnuszew3 5gminy: Garbatka-Letnisko, Gniewoszów, Sieciechów7 Poz. 8. Powiat legionowski z siedzibą władz w Legionowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Legionowo 1 - tory kolejowe, granice miasta z Chotomowem teren przyłączony z gminy Skrzeszew, osiedle Piaski, bloki MSW, granice miasta z gminą Nieporęt obejmujące: Grudzie, Bukowiec C, B, A do granicy z gminą Jabłonna.7 2miasto Legionowo 2 - Legionowo od granicy miasta z gminą Jabłonna do torów kolejowych, ul. Parkowa, Jana III Sobieskiego, Zygmunta Krasińskiego, Gen. J. Sowińskiego, Hubala, Królowej Jadwigi, Marsz. J. Piłsudskiego, Ogrodowa, Warszawska do granic miasta.7 3miasto Legionowo 3 - tereny kolejowe wraz z Kozłówką, ul. Warszawska, Ogrodowa, Marsz. J. Piłsudskiego, Królowej Jadwigi, Hubala, Gen. J. Sowińskiego, Zygmunta Krasińskiego, Jana III Sobieskiego, Parkowa.7 4gmina Jabłonna3 5gmina Nieporęt4 6gmina Serock4 7gmina Wieliszew3 Poz. 9. Powiat lipski z siedzibą władz w Lipsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Lipsko8 2gminy: Chotcza, Ciepielów6 3gmina Rzeczniów3 4gmina Sienno4 5gmina Solec n. Wisłą4 Poz. 10. Powiat łosicki z siedzibą władz w Łosicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Łosice7 2gminy: Huszlew, Olszanka4 3gmina Platerów3 4gmina Sarnaki3 5gmina Stara Kornica3 Poz. 11. Powiat makowski z siedzibą władz w Makowie Mazowieckim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Maków Mazowiecki5 2gminy: Czerwonka, Szelków3 3gminy: Karniewo, Płoniawy-Bramura6 4gminy: Krasnosielc, Sypniewo6 5gminy: Młynarze, Różan, Rzewnie5 Poz. 12. Powiat miński z siedzibą władz w Mińsku Mazowieckim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Mińsk Mazowiecki 1 - od strony południowo-wschodniej od rzeki Srebrnej tuż przy ul. Letniskowej - granica miasta Mińska Maz. aż do ul. Żwirowej; w kierunku zachodnim - strona południowa ul. Żwirowej do ul. Bolesława Chrobrego; w kierunku południowym: wschodnia strona ul. Bolesława Chrobrego aż do ul. Warszawskiej. Dalej w kierunku zachodnim: wschodnia strona ul. Kościelnej do ul. Żwirowej oraz zachodnia strona ul. Kościelnej do ul. Budowlanej: - południowa strona ul. Budowlanej do ul. Walerego Wróblewskiego i do ul. Parkowej, a następnie najkrótszą trasą przez park do skrzyżowania ul. Tuwima z ul. Chełmońskiego. Granica tego okręgu w kierunku zachodnim jest przeprowadzona osią aż do ul. Świętokrzyskiej w kierunku południowym do ul. Warszawskiej. Następnie w kierunku wschodnim osią ul. Warszawskiej do ul. T. Kościuszki. Od strony zachodniej: ul. T. Kościuszki do linii kolejowej Warszawa-Siedlce i dalej w kierunku wschodnim linią kolejową do rzeki Srebrnej. Następnie w kierunku południowym do granic miasta w kierunku ul. Letniskowej - prowadzone jest korytem rzeki Srebrnej.6 2miasto Mińsk Mazowiecki 2 - od strony południowej, zachodniej i północnej - granica tego okręgu jest poprowadzona wzdłuż granicy miasta z sołectwami: Gliniak, Huta Mińska, Gamratka, Stojadła, Królewiec, Karolina - położonymi na terenie gminy Mińsk Maz. Dalej granica tego okręgu poprowadzona jest: w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy ul. B. Chrobrego do ul. Warszawskiej; w kierunku zachodnim: osią ul. Warszawskiej do ul. Kościelnej, a następnie zachodnią stroną ul. Kościelnej do ul. Budowlanej w kierunku ul. Walerego Wróblewskiego dalej wzdłuż południowej strony ul. Walerego Wróblewskiego do ul. Parkowej: następnie przez park do skrzyżowania ul. Tuwima z ul. Chełmońskiego i dalej w kierunku zachodnim osią ul. Chełmońskiego aż do ul. Świętokrzyskiej. W kierunku południowym wschodnią stroną ul. Świętokrzyskiej w kierunku ul. Warszawskiej. W kierunku wschodnim osią ul. Warszawskiej do ul. T. Kościuszki. Następnie ponownie w kierunku południowym zachodnią stroną ul. T. Kościuszki aż do linii kolejowej Warszawa-Siedlce i dalej w kierunku wschodnim linią kolejową do rzeki Srebrnej. Następnie ponownie w kierunku południowym korytem rzeki Srebrnej do granicy miasta.6 3miasto Sulejówek6 4miasto Wesoła4 5gminy: Cegłów, Latowicz, Siennica7 6gmina Dębe Wielkie3 7gminy: Dobre, Stanisławów4 8gmina Halinów3 9gminy: Jakubów, Kałuszyn4 10gmina Mińsk Mazowiecki4 11gmina Mrozy3 Poz. 13. Powiat mławski z siedzibą władz w Mławie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Mława 1 - granice miasta - wschodnia ul. Padlewskiego - północna strona ul. Żwirki - wschodnia strona ul. Lelewela i ul. Sienkiewicza - północna strona ul. Sportowej - zachodnia strona ul. Bagno i ul. Płockiej - południowa strona ul. Grzebalskiego - wschodnia strona rzeki Seracz - wschodnia strona ul. Płockiej - granice miasta.3 2miasto Mława 2 - północno-wschodnia strona ul. Piłsudskiego - wschodnia strona ul. Lelewela - północna strona ul. Sportowej - zachodnia strona ul. Bagno i ul. Płockiej - północna strona ul. Powstańców Styczniowych, ul. Sienkiewicza, ul. Wiejskiej - linia kolejowa - wschodnia strona ul. Granicznej.3 3miasto Mława 3 - granice miasta - las miejski - linia kolei wąskotorowej - zachodnia strona ul. Ciechanowskiej - południowa strona ul. Podgórnej - wschodnia strona ul. Górnej - północno-wschodnia strona ul. Piłsudskiego - wschodnia strona ul. Granicznej - linia kolejowa - północna strona ul. Wiejskiej, ul. Sienkiewicza, ul. Powstańców Styczniowych - południowa strona ul. Grzebalskiego - rzeka Seracz - wschodnia strona ul. Płockiej - granice miasta.3 4miasto Mława 4 - granice miasta - las miejski - linia kolei wąskotorowej - zachodnia strona ul. Ciechanowskiej - południowa strona ul. Podgórnej - wschodnia strona ul. Górnej - północno-wschodnia strona ul. Piłsudskiego - północna strona ul. Żwirki - wschodnia strona ul. Padlewskiego - granice miasta.3 5gminy: Dzierzgowo, Wieczfnia Kościelna3 6gminy: Lipowiec Kościelny, Wiśniewo4 7gminy: Radzanów, Szreńsk4 8gmina Strzegowo3 9gminy: Stupsk, Szydłowo4 Poz. 14. Powiat nowodworski z siedzibą władz w Nowym Dworze Mazowieckim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Nowy Dwór Mazowiecki 1 - południowy brzeg rzeki Narew, ul. Wybickiego a następnie Paderewskiego, południowa część linii kolejowej Warszawa-Nasielsk do ul. Leśnej, ul. Leśna do Wojska Polskiego, ul. Wojska Polskiego (z osiedlem "Pod Dębinką") wschodnia część ul. Łęcznej (bez ul. Łęcznej), południowa granica miasta wzdłuż rzeki Wisły, zachodnia granica miasta do rzeki Narew.6 2miasto Nowy Dwór Mazowiecki 2 - północna granica miasta, zachodnia i południowa granica miasta wzdłuż rzeki Wisły, ul. Łęczna, północna strona ul. Wojska Polskiego w kierunku wschodnim (bez osiedla "Pod Dębinką"), ul. Leśna, południowa część linii kolejowej Warszawa-Nasielsk do ul. Paderewskiego, zachodnia strona ul. Paderewskiego (bez ul. Paderewskiego), zachodnia strona ul. Wybickiego (bez ul. Wybickiego), północna strona rzeki Narew, wschodnia granica miasta w pobliżu Modlina Starego.5 3gmina Czosnów3 4gminy: Leoncin, Zakroczym5 5gmina Nasielsk8 6gmina Pomiechówek3 Poz. 15. Powiat ostrołęcki z siedzibą władz w Ostrołęce Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Baranowo3 2gminy: Czarnia, Myszyniec6 3gminy: Czerwin, Troszyn4 4gmina Goworowo4 5gmina Kadzidło5 6gmina Lelis3 7gmina Łyse3 8gmina Olszewo-Borki3 9gmina Rzekuń4 Poz. 16. Powiat ostrowski z siedzibą władz w Ostrowi Mazowieckiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ostrów Mazowiecka9 2gminy: Andrzejewo, Szulborze Wielkie, Zaręby Kościelne4 3gminy: Boguty-Pianki, Nur3 4gminy: Brok, Ostrów Mazowiecka6 5gmina Małkinia Górna5 6gminy: Stary Lubotyń, Wąsewo3 Poz. 17. Powiat otwocki z siedzibą władz w Otwocku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Józefów5 2miasto Otwock 1 - północna strona ul. Armii Krajowej, wschodnia strona ul. Orlej, lewa strona torów kolejowych Lublin-Warszawa, wschodnia strona rzeki Świder, granica gruntów miasta Karczew, granica gruntów wsi Pogorzel Warszawska gm. Celestynów.10 2miasto Otwock 2 - północno-wschodnia strona rzeki Świder, granica gruntów wsi Żanęcin gm. Wiązowna, granica gruntów wsi Dziechcinec gm. Wiązowna, granica gruntów wsi Kopki gm. Wiązowna, granica gruntów wsi Wola Karczewska gm. Wiązowna, granica gruntów wsi Wola Ducka gm. Wiązowna, granica gruntów wsi Glina gm. Celestynów, granica wsi Pogorzel Warszawska, południowa strona ul. Warszawskiej, północno-zachodnia strona ul. Warszawskiej, północno-zachodnia strona ul. Świerczewskiego.6 4gmina Celestynów4 5gmina Karczew6 6gminy: Kołbiel, Osieck, Sobienie-Jeziory6 7gmina Wiązowna3 Poz. 18. Powiat piaseczyński z siedzibą władz w Piasecznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Góra Kalwaria9 2gmina Konstancin-Jeziorna9 3gmina Lesznowola4 4gmina Piaseczno 1 - od północy ulice: Łabędzia, Geodetów do ul. Wiejskiej, dalej Wiejska; od wschodu ulice: Działkowa, Śniadeckich do rzeki Jeziorki, wzdłuż rzeki Jeziorki do ul. Broniewskiego, ul. Broniewskiego, Dworska do Starochylickiej, Starochylicka do rzeki Jeziorki, dalej wzdłuż północnego brzegu rzeki Jeziorki do ul. Asfaltowej, od południa ul. Asfaltowa do Sportowej, Sportowa, Zacisze, północna strona Al. Kalin, Podleśna, Pomorska, od zachodu ulice: Gałczyńskiego, Wyczółkowskiego, Reymonta, wzdłuż torów kolei wąskotorowej, ul. Bema, Nadarzyńska, wzdłuż torów kolejowych Piaseczno-Warszawa do ul. Fabrycznej, Fabryczna, Słowicza, Mleczarska.7 5gmina Piaseczno 2 - od północy ulice: Okrężna, Buczka, Wybickiego, Okrężna, Nadarzyńska do Poniatowskiego, Poniatowskiego, Targowa, południowa strona ul. Pomorskiej, Jałowcowa, Al. Kalin do rzeki Jeziorki, południowa strona rzeki Jeziorki do ul. Starochylickiej, od wschodu ul. Dworska, Piaskowa, Wierzbowa od zachodniego skraju miejscowości Nowy Czamów, wschodnia strona Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, od południa południowa granica Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, południowy skraj miejscowości Grochowa, południowy skraj miejscowości Henryków, południowy skraj miejscowości Złotokłos, od zachodu zachodnia strona miejscowości Szczaki, zachodnia strona m.m. Mieszkowo, Kuleszówka, Bobrowiec.8 6gmina Prażmów3 Poz. 19. Powiat płocki z siedzibą władz w Płocku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Bielsk3 2gminy: Bodzanów, Bulkowo6 3gmina Brudzeń Duży3 4gmina Drobin3 5gminy: Gąbin, Słubice6 6gminy: Łąck, Nowy Duninów3 7gmina Mała Wieś3 8gminy: Radzanowo, Słupno4 9gmina Stara Biała3 10gmina Staroźreby3 11gmina Wyszogród3 Poz. 20. Powiat płoński z siedzibą władz w Płońsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Płońsk9 2miasto i gmina Raciąż6 3gmina Baboszewo3 4gmina Czerwińsk n. Wisłą3 5gminy: Dzierzążnia, Płońsk4 6gminy: Joniec, Nowe Miasto, Sochocin5 7gminy: Naruszewo, Załuski5 Poz. 21. Powiat pruszkowski z siedzibą władz w Pruszkowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Piastów8 2miasto Pruszków 1 - granica miasta za wsią Domaniew (gm. Brwinów), ul. Żytnia (strona nieparzysta), granica miasta ze wsią Konotopa (gm. Ożarów), rzeka Żbikówka, granica miasta z Piastowem, tory PKP linii kolejowej W-wa-Żyrardów, południowa strona ul. Grunwaldzkiej (strona nieparzysta), granica miasta ze wsią Reguły (gm. Michałowice), rzeka Utrata, granica miasta z gminą Michałowice, ul. Ireny (strona parzysta), ul. Mieczysława (strona parzysta), ul. Waldemara (strona nieparzysta), ul. Ryszarda, tory WKD, rzeka Utrata, tory PKP linii W-wa-Żyrardów, ul. Staszica, ul. Powstańców, Al. Wojska Polskiego, ul. Plantowa, ul. Komorowska, ul. Brzozowa (strona parzysta), granica miasta z gminą Brwinów, ul. Działkowa, tory PKP linii W-wa-Żyrardów, granica miasta ze wsią Moszna (gm. Brwinów), zachodnia strona ul. 3-go Maja, ul. Żytnia.10 3miasto Pruszków 2 - tory PKP linii Kolejowej W-wa-Żyrardów od ul. Staszica, rzeka Utrata, tory WKD, granica miasta z os. Komorów, ul. Plantowa, Al. Wojska Polskiego, ul. Powstańców, ul. Staszica.8 4gmina Brwinów6 5gmina Michałowice4 6gmina Nadarzyn3 7gmina Raszyn6 Poz. 22. Powiat przasnyski z siedzibą władz w Przasnyszu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Przasnysz8 2gminy: Chorzele, Krzynowłoga Mała7 3gminy: Czernice Borowe, Krasne4 4gmina Jednorożec3 5gmina Przasnysz3 Poz. 23. Powiat przysuski z siedzibą władz w Przysusze Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Przysucha7 2gmina Borkowice3 3gmina Gielniów3 4gminy: Klwów, Potworów4 5gminy: Odrzywół, Rusinów5 6gmina Wieniawa3 Poz. 24. Powiat pułtuski z siedzibą władz w Pułtusku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Gzy, Świercze4 2gminy: Obryte, Zatory5 3gminy: Pokrzywnica, Winnica4 4gmina Pułtusk 1 - wszystkie wsie leżące poza granicami miasta Pułtuska w obrębie gminy Pułtusk oraz osiedle Popławy leżące na lewym brzegu rzeki Narwi wraz ze wszystkimi ulicami.3 5gmina Pułtusk 2 - północno-zachodnia strona rzeki Narew, północna strona ul. Staszica, północno-wschodnia strona ul. 3 Maja z całą ulicą, północna strona ul. Wojska Polskiego, zachodnia i północna strona granicy miasta.3 6gmina Pułtusk 3 - południowa strona ul. Wojska Polskiego, południowo-zachodnia strona ul. 3 Maja, północno-zachodnia strona ul. Daszyńskiego, północna strona ul. Mickiewicza, zachodnia granica miasta.3 7gmina Pułtusk 4 - południowa strona ul. Mickiewicza, południowo-wschodnia strona ul. Daszyńskiego, południowa strona ul. Nadwodnej, północno-zachodnia strona rzeki Narew, południowo-zachodnia granica miasta (Osiedle Skarpa Gm., Skarpa Dolna, Stare Miasto).3 Poz. 25. Powiat radomski z siedzibą władz w Radomiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Pionki8 2gmina Gózd3 3gmina Iłża6 4gminy: Jastrzębia, Jedlińsk6 5gmina Jedlnia-Letnisko4 6gmina Kowala3 7gmina Pionki3 8gmina Skaryszew4 9gmina Wierzbica4 10gminy: Przytyk, Wolanów, Zakrzew9 Poz. 26. Powiat siedlecki z siedzibą władz w Siedlcach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Siedlce6 2gminy: Domanice, Wiśniew4 3gminy: Wodynie, Skórzec5 4gmina Kotuń4 5gminy: Mokobody, Suchożebry4 6gminy: Mordy, Paprotnia4 7gminy: Korczew, Przesmyki3 8gmina Zbuczyn Poduchowny5 Poz. 27. Powiat sierpecki z siedzibą władz w Sierpcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sierpc9 2gmina Gozdowo3 3gmina Mochowo3 4gminy: Rościszewo, Szczutowo4 5gmina Sierpc3 6gmina Zawidz3 Poz. 28. Powiat sochaczewski z siedzibą władz w Sochaczewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sochaczew 1 - południowa prawobrzeżna część miasta od strony północnej ograniczona linią ulic: ul. Warszawska - odcinek od rzeki Bzury do Al. 600-lecia (numery parzyste i nieparzyste), dalej Al. 600-lecia - odcinek od ul. Warszawskiej do ul. Polnej (numery parzyste), dalej ul. Polna - na całej długości od wschodniej granicy miasta (numery parzyste i nieparzyste).7 2miasto Sochaczew 2 - północna lewobrzeżna część miasta i prawobrzeżna od strony południowej ograniczona linią ulic: ul. Warszawska - odcinek od rzeki Bzury do Al. 600-lecia (z wyłączeniem zabudowy przy tej ulicy), dalej Al. 600-lecia - odcinek od ul. Warszawskiej do ul. Polnej (numery nieparzyste), dalej ul. Polna - na całej długości od wschodniej granicy miasta (z wyłączeniem zabudowy przy tej ulicy).10 3gminy: Brochów, Młodzieszyn4 4gmina Iłów3 5gminy: Nowa Sucha, Rybno4 6gmina Sochaczew3 7gmina Teresin4 Poz. 29. Powiat sokołowski z siedzibą władz w Sokołowie Podlaskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sokołów Podlaski9 2gminy: Sokołów Podlaski, Bielany5 3gmina Repki3 4gmina Jabłonna Lacka3 5gminy: Sabnie, Sterdyń5 6gminy: Kosów Lacki, Ceranów5 Poz. 30. Powiat szydłowiecki z siedzibą władz w Szydłowcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Szydłowiec7 2pozostała część gminy Szydłowiec6 3gmina Chlewiska4 4gminy: Jastrząb, Mirów5 5gmina Orońsko3 Poz. 31. Powiat warszawski z siedzibą władz w Warszawie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Warszawa-Centrum Śródmieście5 2gmina Warszawa-Centrum Mokotów9 3gmina Warszawa-Centrum Wola, Żoliborz7 4gmina Warszawa-Centrum Praga Południe7 5gmina Warszawa-Centrum Ochota3 6gmina Warszawa-Centrum Praga Północ3 7gmina Warszawa-Bemowo4 8gmina Warszawa-Bielany5 9gminy: Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer3 10gminy: Warszawa-Targówek, Warszawa-Białołęka6 11gminy: Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy3 12gminy: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów5 Poz. 32. Powiat warszawski zachodni z siedzibą władz w Warszawie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Błonie8 2gmina Izabelin3 3gminy: Kampinos, Leszno4 4gmina Łomianki7 5gmina Ożarów Mazowiecki8 6gmina Stare Babice5 Poz. 33. Powiat węgrowski z siedzibą władz w Węgrowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Węgrów5 2gmina Liw4 3gminy: Grębków, Wierzbno4 4gmina Korytnica3 5gmina Łochów7 6gminy: Miedzna, Stoczek4 7gmina Sadowne3 Poz. 34. Powiat wołomiński z siedzibą władz w Wołominie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kobyłka5 2miasto Marki5 3miasto Ząbki5 4miasto Zielonka5 5gminy: Dąbrówka, Radzymin7 6gminy: Jadów, Strachówka4 7gminy: Klembów, Poświętne4 8gmina Tłuszcz5 9gmina Wołomin 1 - osiedle Kobyłkowska, Sławek, Polna, Górki Mironowe, część miasta położona poniżej ul. 1 Maja, w tym osiedle Helenówek oraz osiedle Partyzantów, oraz obszar położony w kwadracie ulic: Legionów, Polna południowa strona ul. Lipińskiej, Al. Niepodległości, wsie Turów, Ossów, Leśniakowizna, Majdan, Mostówka, Stare Lipiny, Nowe Grabie, Stare Grabie, Lipinki, Duczki, Zagościniec, Helenów, Czarna.7 10gmina Wołomin 2 - część miasta położona pomiędzy terenem klubu sportowego "Huragan", południową stroną torów kolejowych, Al. Niepodległości, północną stroną ul. Lipińskiej oraz ulicą Legionów, w tym: osiedla Niepodległości, Lipińska, Słoneczna, Mariańska, Sosnówka, Nafta, Duczkowska, Kolonia Gródek, część miasta położona pomiędzy torami kolejowymi i ulicami Piłsudskiego, Kraszewską i wschodnią granicą gminy Kobyłka, wieś Nowe Lipiny.8 Poz. 35. Powiat wyszkowski z siedzibą władz w Wyszkowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Brańszczyk4 2gmina Długosiodło3 3gminy: Rząśnik, Somianka5 4gmina Wyszków 1 - południowa strona ul. Pułtuskiej od granic miasta do ul. Okrzei, wschodnia strona ul. Okrzei od ul. Pułtuskiej do ul. Dworcowej, południowa strona ul. Dworcowej do ul. I A.W.P., zachodnia strona ul. I A.W.P. od ul. Dworcowej do ul. Prostej, zachodnia strona ul. 1 Maja, północna strona ul. Pułtuskiej od ul. 1 Maja do ul. 11 Listopada, zachodnia strona ul. 11 Listopada od ul. Pułtuskiej do ul. Kościuszki, południowa strona ul. Kościuszki od ul. 11 Listopada do ul. 3 Maja, ul. 3 Maja do Al. Róż, Al. Róż, północna strona rzeki Bug w kierunku Gulczewa; sołectwa gminy Wyszków: Gulczewo, Rybno, Tulewo, Tulewo Górne, Rybienko Stare, Nowe Rybienko, Nowe Kręgi.9 5gmina Wyszków 2 - północna strona ul. Pułtuskiej od granic miasta do ul. Okrzei, zachodnia strona ul. Okrzei od ul. Pułtuskiej do ul. Dworcowej, północna strona ul. Dworcowej od ul. Okrzei do ul. I A.W.P., od ul. Dworcowej do ul. Prostej, wschodnia strona ul. 1 Maja, południowa strona ul. Pułtuskiej od ul. 1 Maja do ul. 11 Listopada, wschodnia strona ul. 11 Listopada od ul. Pułtuskiej do ul. Kościuszki, północna strona ul. Kościuszki od ul. 11 Listopada do ul. 3 Maja, ul. Kościuszki od ul. 3 Maja, ul. Strażacka, ul. Joselewicza, południowa strona rzeki Bug od mostu do wsi Gulczewo; sołectwa gminy Wyszków: Sitno, Olszanka, Łosinno, Leszczydół Działki, Leszczydół Podwielątki, Leszczydół Pustki, Leszczydół Stary, Leszczydół Nowiny, Natalin, Kamieńczyk, Świniotop, Skuszew, Lucynów Duży, Lucynów Mały, Drogoszewo, Deskurów, Fidest, Ślubów, Tumanek, 9 gmina Zabrodzie Poz. 36. Powiat zwoleński z siedzibą władz w Zwoleniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Kazanów3 2gmina Policzna3 3gmina Przyłęk3 4gmina Tczów3 5gmina Zwoleń8 Poz. 38. Powiat żuromiński z siedzibą władz w Żurominie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bieżuń, Siemiątkowo Koziebrodzkie6 2gmina Kluczbork-Osada3 3gmina Lubowidz5 4gmina Lutocin3 5gmina Żuromin8 Poz. 38. Powiat żyrardowski z siedzibą władz w Żyrardowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Żyrardów 1 - północno-zachodnia część miasta - od granicy miasta północna strona ul. Mostowej, dalej w kierunku południowym wschodnia strona ul. Wyspiańskiego, północna strona ul. Okrzei w kierunku ul. 1 Maja, dalej w kierunku północnym obydwie strony ul. 1 Maja do ul. Waryńskiego, północna strona ul. Waryńskiego i dalej w linii prostej do ul. Jodłowskiego, a następnie południowa granica działki przy ul. Jodłowskiego 56 aż do granicy miasta.9 2miasto Żyrardów 2 - południowo-wschodnia część miasta - od granicy miasta południowa strona ul. Mostowej, dalej w kierunku południowym zachodnia strona ul. Wyspiańskiego i południowa strona ul. Okrzei w kierunku ul. 1 Maja, dalej w kierunku północnym wzdłuż ul. 1 Maja poza budynkami należącymi do ul. 1 Maja aż do ul. Waryńskiego, południowa strona ul. Waryńskiego i dalej w linii prostej do ul. Jodłowskiego, a następnie północna granica działki przy ul. Jodłowskiego 54 aż do granicy miasta.8 3gminy: Mszczonów, Radziejowice6 4gmina Puszcza Mariańska3 5gmina Wiskitki4 Część VIII. Województwo opolskie Poz. 1. Powiat brzeski z siedzibą władz w Brzegu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Brzeg 1 - północna część miasta od linii kolejowej w kierunku Wrocławia oraz linii biegnącej wzdłuż ulic Kilińskiego i Wolności, poprzez Park nad Fosą, Park Centralny, ul. Spacerową, ul. Trzech Kotwic oraz linii kolejowej w kierunku Opola.7 2miasto Brzeg 2 - południowa część miasta od linii kolejowej w kierunku Wrocławia oraz linii biegnącej wzdłuż ulic Kilińskiego i Wolności, poprzez Park nad Fosą, Park Centralny, ul. Spacerową, ul. Trzech Kotwic oraz linii kolejowej w kierunku Opola.8 3gminy: Brzeg, Olszanka4 4gmina Grodków8 5gmina Lewin Brzeski5 6gmina Lubsza3 Poz. 2. Powiat głubczycki z siedzibą władz w Głubczycach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Baborów3 2gmina Branice4 3gmina Głubczyce 1 - część miasta Głubczyce na północ od ulic Oświęcimska, I Armii Wojska Polskiego, Raciborska.6 4gmina Głubczyce 2 - gmina Głubczyce (wszystkie sołectwa) oraz część miasta Głubczyce na południe od ulic Oświęcimska, I Armii Wojska Polskiego, Raciborska włącznie z tymi ulicami.6 5gmina Kietrz6 Poz. 3. Powiat kędzierzyńsko-kozielski z siedzibą władz w Kędzierzynie-Koźlu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kędzierzyn-Koźle 1 - osiedla: Rogi, Zachód, Stare Miasto, Kłodnica.6 2miasto Kędzierzyn-Koźle 2 - osiedle Pogorzelec5 3miasto Kędzierzyn-Koźle 3 - osiedla: Kuźniczka, Śródmieście.6 4miasto Kędzierzyn-Koźle 4 - osiedla: Piastów, Powstańców Śląskich, Azoty.5 5miasto Kędzierzyn-Koźle 5 - osiedla: Blachownia, Cisowa, Sławęcice, Miejsce Kłodnickie.3 6gmina Bierawa3 7gminy: Cisek, Polska Cerkiew5 8gmina Pawłowiczki3 9gmina Reńska Wieś4 Poz. 4. Powiat kluczborski z siedzibą władz w Kluczborku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Byczyna4 2gmina Kluczbork 1 - północno-zachodnia część miasta po linię kolejową relacji Katowice-Wrocław.5 3gmina Kluczbork 2 - osiedle Północ wraz z częścią środkową miasta po granicę południową oddzieloną linią kolejową oraz sołectwo Gotartów.6 4gmina Kluczbork 3 - sołectwa: Bąków, Biadacz, Bogdańczowice, Krzywizna, Kujakowice Dolne, Kujakowice Górne, Kuniów, Ligota Górna z przysiółkiem, Ligota Zamecka, Łowkowice, Maciejów, Bazany, Bogacica, Bogacka Szklarnia, Borkowice, Czaple Stare z przysiółkiem Czaple Wolne, Krasków, Ligota Dolna, Nowa Bogacica, Smardy Dolne, Smardy Górne, Unieszów, Żabiniec.6 5gmina Lasowice Wielkie3 6gmina Wołczyn6 Poz. 5. Powiat krapkowicki z siedzibą władz w Krapkowicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Gogolin5 2gmina Krapkowice 1 - (miasto)8 3gmina Krapkowice 2 - (sołectwa wszystkie)3 4gmina Strzeleczki4 5gmina Walce3 6gmina Zdzieszowice7 Poz. 6. Powiat namysłowski z siedzibą władz w Namysłowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Domaszowice, Świerczów4 2gmina Namysłów 1 - południowa strona miasta od ul. Skłodowskiej-Curie, poprzez ul. Kościuszki, wschodnia część miasta wzdłuż linii kolejowej Namysłów-Kluczbork, ul. Bohaterów Warszawy, 1-Maja, osiedle "Kwiatowe". Północna część strony ul. Sikorskiego, kończąc na ul. Parkowej i Konopnickiej.5 3gmina Namysłów 2 - Śródmieście, zachodnia część miasta od ul. Reymonta, Oławską po ul. Sycowską wraz z sołectwami Ligotka, Smarchowice Małe. Północna strona ul. Pułaskiego i Staromiejskiej.4 4gmina Namysłów 3 - południowo-zachodnia część gminy Namysłów od Jastrzębia Śl. poprzez Minkowice, Brzozowiec, Przeczów i Krasowice.3 5gmina Namysłów 4 - północno-wschodnia część gminy Namysłów od Pawłowic Namysłowskich poprzez Brzezinkę, Woskowice Małe i Ziemiełowice.3 6gmina Pokój3 7gmina Wilków3 Poz. 7. Powiat nyski z siedzibą władz w Nysie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Głuchołazy9 2gminy: Kamiennik, Pakosławice, Skoroszyce5 3gmina Korfantów3 4gmina Łambinowice3 5gmina Nysa 1 - północna część gminy Nysa, granica rzeka Nysa Kłodzka.7 6gmina Nysa 2 - wschodnia część gminy Nysa ograniczona od północy rzeką Nysą Kłodzką i od zachodu drogą krajową 408.7 7gmina Nysa 3 - południowo-zachodnia część gminy Nysa ograniczona od północy rzeką Nysą Kłodzką i od wschodu drogą krajową 408.6 8gmina Otmuchów5 9gmina Paczków5 Poz. 8. Powiat oleski z siedzibą władz w Oleśnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Dobrodzień, Zębowice7 2gmina Gorzów Śląski3 3gmina Olesno 1 - miasto Olesno oraz sołectwa Grodzisko, Świercze, Łowoszów.5 4gminy: Olesno 2, Radłów - sołectwa gminy Olesno: Bodzanowice, Borki Małe, Borki Wielkie, Boroszów, Broniec, Kolonia Łomnicka, Kucoby, Leśna, Łomnica, Sawczycze, Stare Olesno, Wachowice, Wachów, Wojciechów, Wysoka.5 5gmina Praszka6 6gmina Rudniki4 Poz. 9. Powiat opolski z siedzibą władz w Opolu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Dąbrowa, Tułowice5 2gmina Dobrzeń Wielki5 3gmina Komprachcice4 4gminy: Łubniany, Murów5 9gmina Niemodlin5 5gmina Ozimek7 6gmina Popielów3 7gmina Prószków3 8gminy: Tarnów Opolski, Chrząstowice5 10gmina Turawa3 Poz. 10. Powiat prudnicki z siedzibą władz w Prudniku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Prudnik 1 - miasto Prudnik obszar na zachód od ul. Wiejskiej z wyłączeniem ul. M. Konopnickiej i Tabory i północny zachód ul. Ks. Aleksandra Skowrońskiego.8 2gminy: Prudnik 2, Lubrza - osiedle Jasionowe Wzgórze wraz z ulicami przyległymi i ul. Wiejska, Konopnickiej, Tabory, Ks. Aleksandra Skowrońskiego, Stanisława Soboty.6 3gmina Prudnik 3 - sołectwa i przysiółki gminy Prudnik.3 4gmina Biała6 5gmina Głogówek7 Poz. 11. Powiat strzelecki z siedzibą władz w Strzelcach Opolskich Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Jemielnica3 2gmina Kolonowskie3 3gmina Leśnica3 4gmina Strzelce Opolskie 1 - centrum miasta ograniczone: - od południa ulicami: Krakowską, Rychla, Zamkową, Kopernika; - od wschodu ulicami: Asnyka, Zieloną, Orzeszkowej; - od północy ulicą Dworcową; - od zachodu do ul. Powstańców Śl. i Ligania, bez ulic Piłsudskiego i Jordanowskiej.3 5gmina Strzelce Opolskie 2 - teren Osiedla Piastów Śł. ograniczony ulicami: Gogolińską, Świerczewskiego, Kazimierza Wielkiego i Henryka Pobożnego.3 6gmina Strzelce Opolskie 3 - sołectwa: Adamowice, Suche Łany, Mokre Łany, Farska Kolonia, Brzezina, Szczepanek oraz osiedle Fabryczne z ulicami: Fabryczną, Strzelców Bytomskich, Osiedle, Sosnową i Opolską, ponadto kwartał ograniczony ulicami Strzelców Bytomskich, Opolską, Wilkowskiego i Piękną.3 7gmina Strzelce Opolskie 4 - sołectwa: Grodzisko, Kadłub Wieś, Kadłub Piec, Osiek, Dziewkowice, Warmątowice, Błotnica Strzelecka, Płużnica Wielka.3 8gminy: Strzelce Opolskie 5, Izbicko - sołectwa: Ligota Dolna, Ligota Górna, Niwki, Kalinowice, Kalinów, Rożniątów, Szymiszów Wieś, Szymiszów Osiedle, Sucha, Rozmierz, Rozmierka, Jędrynie5 9gmina Ujazd3 10gmina Zawadzkie6 Część IX. Województwo podkarpackie Poz. 1. Powiat bieszczadzki z siedzibą władz w Ustrzykach Dolnych Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Czarna, Lutowiska3 2gminy: Lesko, Baligród7 3gmina Olszanica3 4gminy: Solina, Cisna4 5gmina Ustrzyki Dolne8 Poz. 2. Powiat brzozowski z siedzibą władz w Brzozowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Brzozów 1 - miasto Brzozów, Górki, Zamienica, Turze Pole.7 2gmina Brzozów 2 - Stara Wieś, Przysietnica, Grabowica, Humniska.5 3gmina Domaradz3 4gmina Dydnia4 5gmina Haczów4 6gmina Jasienica Rosielna3 7gmina Nozdrzec4 Poz. 3. Powiat dębicki z siedzibą władz w Dębicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Dębica 1 - (na północ od ul. Krakowskiej i Rzeszowskiej).9 2miasto Dębica 2 - (na południe od ul. Krakowskiej i Rzeszowskiej).8 3gminy: Brzostek, Jodłowa6 4gmina Czarna4 5gmina Dębica8 6gmina Pilzno6 7gmina Żyraków4 Poz. 4. Powiat jarosławski z siedzibą władz w Jarosławiu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Jarosław 1 - południowo-wschodnia część miasta obejmująca dzielnice: Stare Miasto - ograniczone ulicami Pełknicka, Kraszewskiego, Grunwaldzka, Tarnowskiego, Zamkowa oraz dzielnice: Misztale, Grabarze, Podzamcze, Na Blichu, osiedla: Piłsudskiego, Braci Prośbów, Kopernika, 1000-lecia, Słoneczne, Niepodległości i Kombatantów, Kalinki, Wojska Polskiego - okręg od południa ogranicza trakcja kolejowa, a od zachodu ul. Słowackiego.8 2miasto Jarosław 2 - południowo-zachodnia część miasta obejmująca dzielnice: Łazy Kostkowskie, Przedmieście Dolnoleżajskie, Kruhel Pawłosiowski, Kruhel Pełkiński, Stawki, osiedla: Witosa, Armii Krajowej, Pułaskiego, Jagiellonów, Sterańczaka, Cegielniana, Brzostków, Kolonia Oficerska. Granice okręgu od strony wschodniej: ul. Pelkińska, Kraszewskiego, Słowackiego, linia kolejowa, od południa ul. Strzelecka, od zachodu ul. Lotników Krzyżowe Drogi, od północy Lazy Kostkowskie.7 3miasto i gmina Radymno6 4gmina Jarosław5 5gmina Laszki3 6gminy: Pawłosiów, Chłopice5 7gmina Pruchnik3 8gminy: Rokietnica, Roźwienica4 9gmina Wiązownica4 Poz. 5. Powiat jasielski z siedzibą władz w Jaśle Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Jasło 1 - obszar osiedli Gamrat, Bryły, Kaczorowy oraz ulice: Szajnochy, Szkolna, Szopena, Krasińskiego, Słowackiego, Sikorskiego, Jagiełły (od skrzyżowania z ulicą Mickiewicza).4 2miasto Jasło 2 - obszar osiedli: Gądki, Niegłowice, Rafineryjne, ulice: Prusa, Grunwaldzka (od skrzyżowania z ul. Klasztorną), J. Krasickiego, Kolejowa, Leśna, Lichtarz, Młynarska, Nadbrzeżna, Rzeczna, Sienkiewicza, Wodna, Wojska Polskiego, Kopernika, 3-go Maja (do rzeki Wisłoki), Polna, Franciszkańska, Kraszewskiego, Puszkina.3 3miasto Jasło 3 - ulice: Bednarska, Czackiego, Igielna, Kadyiego, Karmelicka, Koralewskiego, PCK, Pl. Żwirki i Wigury, Sokoła, Kochanowskiego, Kościuszki, Rejtana, Wyspiańskiego, AK, Asnyka, Ducala, Dworcowa, Kołłątaja, 1-go Maja, Sobieskiego, Staszica, Cmentarna, Gołębia, K. Wielkiego, Kilińskiego, Krótka, Pl. Bartłomieja, Rynek, Stroma, 17-go Stycznia (do numeru 115), Targowa, Tkaczowa, Wałowa, Zielona, Żeromskiego, Lenartowicza, Metzgera, Baczyńskiego, Bohaterów Monte Cassino, Dziedzica, Hubalczyków, Jagiełły (do skrzyżowania z ul. Mickiewicza), Madejewskich, Curie-Skłodowskiej, Mickiewicza (do mostu na rz. Wisłoce), Obr. Westerplatte, Pawłowskiego, Zyndrama z Maszkowic, Grota Roweckiego, Partyzantów, Za Bursą, Moniuszki, Paderewskiego, Ujejskiego, W. Pola.4 4miasto Jasło 4 - obszar osiedli Krajowice, Hankówka, Brzyszczki, Ulaszowice, Sobniów, pozostała część osiedla Górka Klasztorna, Os. Na Kotlinę oraz ulice: P. Skargi, Lwowska, Łukasiewicza, Reymonta, Skalna, Przemysłowa, Towarowa, Basztowa, Floriańska, Jana Pawła II, Hutnicza, Kasprowicza, Śniadeckich, Marii Konopnickiej.3 5gmina Szerzyny3 6gmina Dębowiec3 7gmina Jasło6 8gminy: Kołaczyce, Brzyska5 9gminy: Krempna, Osiek Jasielski3 10gmina Nowy Żmigród3 11gmina Skołyszyn5 12gmina Tarnowiec3 Poz. 6. Powiat kolbuszowski z siedzibą władz w Kolbuszowej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Cmolas4 2gmina Kolbuszowa 1 - miasto gminne oraz wsie: Kolbuszowa, Nowa Wieś, Świerczów.6 3gmina Kolbuszowa 2 - wsie nie wymienione w granicach okręgu Nr 2.6 4gmina Majdan Królewski5 5gmina Niwiska3 6gmina Raniżów3 7gmina Stary Dzikowiec3 Poz. 7. Powiat krośnieński z siedzibą władz w Krośnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Chorkówka5 2gmina Dukla6 3gmina Iwonicz-Zdrój4 4gmina Jedlicze5 5gmina Korczyna4 6gminy: Miejsce Piastowe, Krościenko Wyżne7 7gmina Rymanów6 8gmina Wojaszówka3 Poz. 8. Powiat leżajski z siedzibą władz w Leżajsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Leżajsk6 2gmina Grodzisko Dolne4 3gmina Kuryłówka3 4gmina Leżajsk8 5gmina Nowa Sarzyna9 Poz. 9. Powiat lubaczowski z siedzibą władz w Lubaczowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Lubaczów6 2gmina Cieszanów4 3gmina Horyniec3 4gminy: Lubaczów, Wielkie Oczy, Stary Dzików7 5gmina Oleszyce6 6gmina Narol4 Poz. 10. Powiat łańcucki z siedzibą władz w Łancucie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Łańcut7 2gmina Białobrzegi3 3gmina Czarna4 4gmina Łańcut8 5gmina Markowa3 6gminy: Rakszawa, Żołynia5 Poz. 11. Powiat mielecki z siedzibą władz w Mielcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Mielec 1 - osiedla: Kościuszki, Rzochów, Wojsław, Kilińskiego, Borek, Lotników.8 2miasto Mielec 2 - osiedla: Kopernika, Kusocińskiego, Cyranka.6 3miasto Mielec 3 - osiedla: Kazimierza Wlk., Niepodległości, Wolności, Żeromskiego, Dziubków, Mościska, Mieszka I, Szafera.8 4gminy: Borowa, Gawłuszowice3 5gminy: Padew Narodowa, Tuszów Narodowy4 6gmina Mielec4 7gmina Przecław4 8gmina Radomyśl Wielki4 9gminy: Wadowice Górne, Czermin4 Poz. 12. Powiat niżański z siedzibą władz w Nisku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Harasiuki, Jarocin, Krzeszów7 2gmina Jeżowe4 3gmina Ulanów4 4gmina Nisko10 5gmina Rudnik n. Sanem5 Poz. 13. Powiat przemyski z siedzibą władz w Przemyślu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bircza, Krzywcza5 2gmina Dubiecko4 3gminy: Fredropol, Krasiczyn4 4gminy: Medyka, Stubno5 5gmina Orły3 6gmina Przemyśl4 7gmina Żurawica5 Poz. 14. Powiat przeworski z siedzibą władz w Przeworsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Przeworsk7 2gminy: Adamówska, Sieniawa5 3gminy: Gać, Przeworsk8 4gminy: Jawornik Polski, Kańczuga8 5gmina Tryńcza4 6gmina Zarzecze3 Poz. 15. Powiat ropczycko-sędziszowski z siedzibą władz w Ropczycach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Iwierzyce3 2gmina Ostrów3 3gmina Ropczyce - miasto5 4pozostała część gminy Ropczyce6 5gmina Sędziszów Małopolski9 6gmina Wielopole Skrzyńskie4 Poz. 16. Powiat rzeszowski z siedzibą władz w Rzeszowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto i gmina Dynów5 2gminy: Błażowa, Lubenia6 3gmina Boguchwała7 4gminy: Chmielnik, Hyżne4 5gmina Głogów Małopolski5 6gminy: Kamień, Sokołów Małopolski8 7gmina Krasne4 8gmina Świlcza6 9gmina Trzebownisko6 10gmina Tyczyn4 Poz. 17. Powiat sanocki z siedzibą władz w Sanoku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Sanok miasto 1 - dzielnice: Dąbrówka, Śródmieście.4 2Sanok miasto 2 - dzielnica Wójtostwo5 3Sanok miasto 3 - dzielnice: Zatorze, Posada.3 4Sanok miasto 4 - dzielnice: Błonie, Olchowice3 3gminy: Besko, Zarszyn5 4gminy: Bukowsko, Komańcza4 5gminy: Sanok, Tyrawa Wołoska6 6gmina Zagórz5 Poz. 18. Powiat stalowowolski z siedzibą władz w Stalowej Woli Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Stalowa Wola 1, gmina Bojanów - osiedle Charzewice, Rozwadów, Piaski, Widok, Mołodynie, Poręby.10 2miasto Stalowa Wola 2 - osiedle Pławo (obejmuje ulice: Al. Jana Pawła II nr 2, 4, 6, 8, 12, 20, 22, 24, Poniatowskiego nr 23, 25, 27, 29, 66, 68, 68a, 70, 72, 74, 78, 78a, 80, 82), ul. Pławo (cała), Księdza Popiełuszki nr 4, Wałowa nr 85, 95, osiedla: Flisaków, Osiedle Na Skarpie, Śródmieście, Lasowiaków, Zasanie, Energetyków, Hutnik.9 3miasto Stalowa Wola 3 - osiedle Centralne, Pławo (obejmuje ulice: Al. Jana Pawła II nr 14, 16, ul. Poniatowskiego nr 35, 35a, 35b, 37, 39), osiedle Fabryczne, Wyzwolenie, Podlesie.8 4gmina Zaleszany4 5gmina Pysznica3 6gmina Radomyśl3 7gmina Zaklików3 Poz. 19. Powiat strzyżowski z siedzibą władz w Strzyżowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Czudec6 2gmina Frysztak5 3gmina Niebylec5 4gmina Strzyżów10 5gmina Wiśniowa4 Poz. 20. Powiat tarnobrzeski z siedzibą władz w Tarnobrzegu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Baranów Sandomierski6 2gmina Gorzyce6 3gmina Grębów4 4gmina Nowa Dęba9 Część X. Województwo podlaskie Poz. 1. Powiat augustowski z siedzibą władz w Augustowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Augustów 1 - część miasta Augustów ograniczona jeziorami: Studzieniczne, Białe, Necko, rzeką Nettą i ulicami: 29 Listopada, 3 Maja, Norwida, Obrońców Westerplatte i jeziorem Sajno.8 2miasto Augustów 2 - część miasta Augustów ograniczona: jeziorem Necko, rzeką Nettą oraz ulicami: 29 Listopada, 3 Maja, Kościelną, Wojska Polskiego, Mazurską i Rajgrodzką.7 3gmina Augustów3 4gmina Bargłów Kościelny3 5gmina Lipsk3 6gminy: Nowinka, Płaska3 7gmina Sztabin3 Poz. 2. Powiat białostocki z siedzibą władz w Białymstoku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Choroszcz, Dobrzyniewo Kościelne6 2gmina Czarna Białostocka4 3gmina Juchnowiec Kościelny4 4gmina Łapy8 5gminy: Gródek, Michałowo5 6gminy: Poświętne, Suraż, Turośń Kościelna3 7gmina Supraśl4 8gminy: Tykocin, Zawady3 9gmina Wasilków4 10gmina Zabłudów4 Poz. 3. Powiat bielski z siedzibą władz w Bielsku Podlaskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bielsk Podlaski 1 - północna część miasta rozgraniczona ulicami: 11 Listopada, Mickiewicza do Widowskiej, Widowska do Dubicze, Dubicze do Żytniej, Żytnia do granic miasta.6 2miasto Bielsk Podlaski 2 - południowa część miasta od ulic określających granicę okręgu nr 1 do granic miasta.7 3gmina Bielsk Podlaski4 4miasto i gmina Brańsk, gmina Rudka6 5gminy: Boćki, Orla4 6gmina Wyszki3 Poz. 4. Powiat grajewski z siedzibą władz w Grajewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Grajewo 1 - ul. Wojska Polskiego wraz z ul. Kościelną i Topolową, północno-zachodnia strona ul. Konstytucji 3-go Maja od skrzyżowania z ul. Wojska Polskiego do skrzyżowania z ul. Koszarową, zachodnia strona ul. Koszarowej od skrzyżowania z ul. Konstytucji 3-go Maja do skrzyżowania z ul. Kopernika, północna strona ul. Kopernika, granice miasta Grajewa.6 2miasto Grajewo 2 - zachodnia strona rzeki Ełk, ul. Kopernika i południowa jej strona, wschodnia granica parku "Central", os. Broniewskiego oraz ul. Wojska Polskiego od skrzyżowania ul. Konstytucji 3-go Maja w kierunku Białegostoku, północna strona ul. Topolowej.5 3gmina Grajewo3 4gmina Radziłów3 5gmina Rajgród3 6gminy: Szczuczyn, Wąsosz5 Poz. 5. Powiat hajnowski z siedzibą władz w Hajnówce Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Hajnówka 1 - północna część miasta Hajnówka wyznaczona ul. Górną, torem kolejowym Hajnówka-Bielsk Podlaski na odcinku stacja PKP - ul. Górna, ulicą Dworcową i 1 Maja na odcinku od stacji PKS do granic miasta.6 2miasto Hajnówka 2 - południowa część miasta Hajnówka od ulic określających granice okręgu nr 1 do granic miasta.5 3gminy: Białowieża, Hajnówka4 4gminy: Czeremcha, Dubicze Cerkiewne, Kleszczele4 5gminy: Czyże, Narew, Narewka6 Poz. 6. Powiat kolneński z siedzibą władz w Kolnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kolno7 2gminy: Grabowo, Stawiski6 3gmina Kolno6 4gmina Mały Płock3 5gmina Turośl3 Poz. 7. Powiat łomżyński z siedzibą władz w Łomży Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Jedwabne, Przytuły4 2gmina Łomża4 3gminy: Miastkowo, Śniadowo5 4gminy: Nowogród, Zbójna4 5gminy: Piątnica, Wizna8 Poz. 8. Powiat moniecki z siedzibą władz w Mońkach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Goniądz3 2gminy: Jasionówka, Knyszyn5 3gmina Jaświły3 4gminy: Krypno, Trzcianne5 5gmina Mońki9 Poz. 9. Powiat sejneński z siedzibą władz w Sejnach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sejny5 2gmina Sejny4 3gmina Giby3 4gmina Krasnopol4 5gmina Puńsk4 Poz. 10. Powiat siemiatycki z siedzibą władz w Siemiatyczach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Siemiatycze7 2gminy: Drohiczyn, Perlejewo6 3gminy: Dziadkowice, Milejczyce, Grodzisk5 4gminy: Mielnik, Nurzec-Stacja4 5gmina Siemiatycze3 Poz. 11. Powiat sokólski z siedzibą władz w Sokółce Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Dąbrowa Białostocka5 2gminy: Janów, Korycin3 3gminy: Krynki, Szudziałowo3 4gminy: Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra5 5gmina Sokółka 1 - część gminy Sokółka obejmująca miasto Sokółka7 6gmina Sokółka 2 - część gminy Sokółka obejmująca miejscowości położone na terenie gminy z wyłączeniem miasta Sokółka.4 7gmina Suchowola3 Poz. 12. Powiat suwalski z siedzibą władz w Suwałkach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Bakałarzewo, Filipów4 2gminy: Jeleniewo, Szypliszki4 3gminy: Przerośl, Rutka-Tartak, Wiżajny5 4gmina Raczki3 5gmina Suwałki4 Poz. 13. Powiat wysokomazowiecki z siedzibą władz w Wysokiem Mazowieckiem Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Wysokie Mazowieckie5 2gmina Ciechanowiec5 3gmina Czyżew-Osada3 4gminy: Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne3 5gminy: Klukowo, Nowe Piekuty, Szepietowo8 6gmina Sokoły3 7gmina Wysokie Mazowieckie3 Poz. 14. Powiat zambrowski z siedzibą władz w Zambrowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Zambrów 1 - północne granice administracyjne miasta - lewy brzeg strumienia Prątnik łącznie z budynkami przy ul. Polowej na prawym brzegu strumienia - wzdłuż rzeki Jabłonki - ul. Ostrowska z wyłączeniem budynków przy tej ulicy - ul. Białostocka do ul. Grabowskiej łącznie z budynkami nr 3-9 przy Pl. Sikorskiego - południowa strona ul. Grabowskiej i Prymasa Wyszyńskiego łącznie z budynkami przy tych ulicach do granicy administracyjnej miasta.7 2miasto Zambrów 2 - południowe granice administracyjne miasta - prawy brzeg strumienia Prątnik z wyłączeniem budynków przy ul. Polowej - wzdłuż rzeki Jabłonki - ul. Ostrowska łącznie z budynkami przy tej ulicy - ul. Białostocka do ul. Grabowskiej z wyłączeniem budynków nr 3-9 przy Pl. Sikorskiego - południowa strona ul. Grabowskiej i Prymasa Wyszyńskiego z wyłączeniem budynków przy tych ulicach do granicy administracyjnej miasta.6 3gminy: Kołaki Kościelne, Rutki4 4gmina Szumowo3 5gmina Zambrów5 Część XI. Województwo pomorskie Poz. 1. Powiat bytowski z siedzibą władz w Bytowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Borzytuchom, Tuchomie3 2gmina Bytów9 3gminy: Czarna Dąbrówka, Parchowo4 4gminy: Lipnica, Studzienice3 5gmina Miastko8 6gminy: Kołczygłowy, Trzebielino3 Poz. 2. Powiat chojnicki z siedzibą władz w Chojnicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Chojnice 1 - obejmuje osiedla nr 4, 5, 6, 7 i 8.7 2miasto Chojnice 2 - obejmuje osiedla nr 1, 2, 3, 9 i 10, areszt śledczy, szpital i Szpital Pulmonologiczny.8 3gmina Brusy5 4gminy: Chojnice, Konarzyny7 5gmina Czersk8 Poz. 3. Powiat człuchowski z siedzibą władz w Człuchowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Człuchów7 2gmina Czarne4 3gmina Człuchów4 4gmina Debrzno4 5gminy: Koczała, Rzeczenica3 6gmina Przechlewo3 Poz. 4. Powiat kartuski z siedzibą władz w Kartuzach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Chmielno, Sierakowice8 2gmina Kartuzy 1 - południowo-zachodnia strona jeziora Karczemnego do ul. Fr. Sędzickiego z ul. Marsz. J. Piłsudskiego i Osadą Burchardztwo, sołectwa: Kaliska i Grzybno oraz pozostałe sołectwa na północ od tej granicy.6 3gmina Kartuzy 2 - od jeziora Karczemnego, południowa strona ul. Fr. Sędzickiego oraz sołectwa na południe i wschód od tej granicy.5 4gminy: Przodkowo, Żukowo9 5gmina Somonino3 6gminy: Stężyca, Sulęczyno4 Poz. 5. Powiat kościerski z siedzibą władz w Kościerzynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kościerzyna 1 - zachodnia i południowo-zachodnia granica miasta, wschodnia strona ul. Klasztornej, południowa strona ul. Długiej, północna strona ul. Miodowej, zachodnia strona ul. Świętojańskiej, południowa strona ulic Strzeleckiej i Strzelnicy.6 2miasto Kościerzyna 2 - południowy brzeg jeziora Wierzysko, część rzeki Wierzyca, wschodnia i północna granica miasta.5 3gminy: Dziemiany, Lipusz3 4gmina Karsin3 5gmina Kościerzyna5 6gminy: Liniewo, Nowa Karczma5 7gmina Stara Kiszewa3 Poz. 6. Powiat kwidzyński z siedzibą władz w Kwidzynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kwidzyn 1 - od północy wzdłuż ul. Słowackiego po naturalną granicę na lesie kwidzyńskim. Na wschodzie wzdłuż granic miasta po obrzeża lasu kwidzyńskiego do JP Kwidzyn S.A. i torów kolejowych Kwidzyn-Grudziądz. W części zachodniej wzdłuż torów kolejowych Kwidzyn-Grudziądz ul. Grunwaldzką. Na południu ul. Żwirową torem kolejowym wzdłuż ul. Grunwaldzkiej do skrzyżowania z ul. Słowackiego.4 2miasto Kwidzyn 2 - od zachodu wzdłuż rzeki Liwy - ul. Drzymały do końca ul. Prostej. W części północnej - od ul. Prostej, Krętej i Mylnej do ul. Śliskiej. W części wschodniej wzdłuż torów kolejowych (ul. 3 Maja, Kościuszki). W części południowej wzdłuż ul. Chełmińskiej i wzdłuż parku przy ul. Spacerowej do rzeki Liwy.3 3miasto Kwidzyn 3 - po rzece Liwie w zachodniej części okręgu wzdłuż granic miasta ulicą Przyrzeczną. W południowej części (ul. Karową) za ogródkami działkowymi do torów kolejowych Kwidzyn-Grudziądz. W części wschodniej wzdłuż torów kolejowych do ul. Chełmińskiej. W części północnej ul. Chełmińską wzdłuż parku przy ul. Spacerowej do rzeki Liwy na wysokości ulic Przyrzecznej i Drzymały.3 4miasto Kwidzyn 4 - ul. Staszica wzdłuż torów kolejowych, ul. Daszyńskiego do ul. Śliskiej poprzez tereny rolne ul. Krętą do ul. Prostej. W zachodniej części po granicy miasta wzdłuż terenów rolnych do ul. Furmańskiej. W północnej części wzdłuż ul. Furmańskiej przecinając tory kolejowe za ogródkami działkowymi do ul. Piastowskiej. W części wschodniej wzdłuż granic miasta do ul. Staszica, z jej wyłączeniem.3 5miasto Kwidzyn 5 - w części północnej wzdłuż ul. Staszica do torów kolejowych. W części zachodniej wzdłuż ul. Grunwaldzkiej nad torami. W części południowej - wzdłuż ul. Słowackiego, na wschodzie naturalna granica - rzeka Liwa.3 6gminy: Gardeja, Sadlinki6 7gminy: Kwidzyn, Ryjewo7 8gmina Prabuty6 Poz. 7. Powiat lęborski z siedzibą władz w Lęborku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Lębork 1 - południowa część miasta od południowej granicy miasta biegnie ul. Słupską, dalej ul. I Armii Wojska Polskiego wraz z posesjami przynależnymi do ww. ulic, wraz z ul. Słowackiego, dalej Al. Niepodległości do rzeki Okalica i Strugą Rybnicką do granic miasta.7 2miasto Lębork 2 - zachodnia część miasta od zachodniej granicy miasta rzeką Łebą do Al. Wolności i dalej do skrzyżowania z ul. I Armii Wojska Polskiego (tj. do granicy z okręgiem nr 1), bez posesji przynależnych do ul. Głowackiego i Al. Wolności.6 3miasto Lębork 3 - północna część miasta od zachodniej granicy miasta rzeką Łebą do Al. Wolności wraz z ul. Głowackiego i posesjami przynależnymi do ww. ulic, do skrzyżowania z ul. I Armii Wojska Polskiego i Al. Niepodległości, dalej Al. Niepodległości do rzeki Okalicy i Strugą Rybnicką do granic miasta.4 4miasto Łeba i gmina Wicko4 5gmina Cewice4 6gmina Nowa Wieś Lęborska5 Poz. 8. Powiat malborski z siedzibą władz w Malborku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Malbork 1 - dzielnice: Kałdowo, część Centrum i Piaski I od zachodu ograniczone granicą administracyjną gminy miasta Malbork, od południa granicą administracyjną miasta w pasie drogowym ul. Bocznej, pasem drogowym Al. Rodła, ul. Żelazną, linią torów kolejowych na Małdyty do ul. Kasztanowej i na północ od Al. Wojska Polskiego, dalej na północ od Al. Wojska Polskiego do rzeki Nogat, a na wschód dzielnicą Rakowiec do wschodnich granic administracyjnych gminy miasta Malbork.5 2miasto Malbork 2 - dzielnice: część Centrum, Śródmieście, Czwartaki, Wielbark, na południe od pasa drogowego Al. Rodła ograniczony od zachodu linią brzegową rzeki Nogat, od wschodu ul. Orzeszkowej i ul. Sienkiewicza i dalej na południe ul. Konopnickiej aż do granic administracyjnych gminy miasta Malbork.5 3miasto Malbork 3 - osiedle Południe II, część Śródmieścia oraz Nowa Wieś. Okręg ograniczony od północy ul. Żelazną i linią torów kolejowych na Małdyty, od wschodu granicą administracyjną gminy miasto Malbork, od zachodu ul. Konopnickiej i kanałem Juranda, na południowy wschód ul. Sienkiewicza i Orzeszkowej.5 4gmina Dzierzgoń3 5gminy: Lichnowy, Nowy Staw5 6gminy: Malbork, Miłoradz, Stare Pole4 7gminy: Mikołajki Pomorskie, Stary Dzierzgoń, Stary Targ6 8gmina Sztum7 Poz. 9. Powiat nowodworski z siedzibą władz w Nowym Dworze Gdańskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto: Krynica Morska, gmina Sztutowo3 2miasto Nowy Dwór Gdański6 3pozostała część gminy Nowy Dwór Gdański4 4gminy: Ostaszewo, Stegna7 Poz. 10. Powiat gdański z siedzibą władz w Pruszczu Gdańskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Pruszcz Gdański9 2gminy: Cedry Wielkie, Suchy Dąb4 3gminy: Kolbudy Górne, Przywidz5 4gmina Pruszcz Gdański5 5gmina Pszczółki3 6gmina Trąbki Wielkie4 Poz. 11. Powiat pucki z siedzibą władz w Pucku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasta: Hel, Jastarnia4 2miasto Puck5 3miasto Władysławowo7 4gminy: Kosakowo, Puck10 5gmina Krokowa4 Poz. 12. Powiat słupski z siedzibą władz w Słupsku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ustka6 2gminy: Damnica, Potęgowo5 3gmina Dębnica Kaszubska3 4gmina Główczyce4 5gmina Kępice4 6gmina Kobylnica4 7gmina Słupsk5 8gminy: Smołdzino, Ustka4 Poz. 13. Powiat starogardzki z siedzibą władz w Starogardzie Gdańskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto: Czarna Woda, gmina Osieczna3 2miasto i gmina Skórcz3 3miasto Starogard Gdański 1 - północna część miasta ograniczona od zachodu linią kolejową Starogard Gd.-Chojnice, dalej na wschód ulicami: Sikorskiego, Św. Elżbiety, Gimnazjalną i Mickiewicza.5 4miasto Starogard Gdański 2 - śródmieście i południowo-wschodnia część miasta ograniczona ulicami: Hallera, Chojnicką, Kościuszki, Al. Jana Pawła II, Prusa i Asnyka.7 5miasto Starogard Gdański 3 - środkowa i południowo-zachodnia część miasta ograniczona na północy linią wyznaczoną dla okręgu nr 1, na północy i wschodzie linią wyznaczoną dla okręgu nr 2.7 6gminy: Bobowo, Starogard Gdański5 7gminy: Kaliska, Lubichowo3 8gminy: Osiek, Smętowo Graniczne3 9gmina Skarszewy5 10gmina Zblewo4 Poz. 14. Powiat tczewski z siedzibą władz w Tczewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Tczew 1 - osiedla Staszica, Stare Miasto, Zatorze.4 2miasto Tczew 2 - osiedla Bema, Czyżykowo, Górki, Za Parkiem.4 3miasto Tczew 3 - osiedla Garnuszewskiego, Kolejarz, Nowe Miasto.6 4miasto Tczew 4 - osiedle Suchostrzygi II.3 5miasto Tczew 5 - osiedla Prątnica, Suchostrzygi I, III4 6gminy: Gniew, Morzeszczyn7 7gmina Pelplin6 8gminy: Subkowy, Tczew6 Poz. 15. Powiat wejherowski z siedzibą władz w Wejherowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Reda6 2miasto Rumia 1 - dzielnica Lotnisko bez ul. Wyspiańskiego, ul. Fenikowskiego i ul. Jeziornej, dzielnica Stara Rumia łącznie z ul. Dębogórską, część dzielnicy Śródmieście pomiędzy ul. Starowiejską, Matejki, torami PKP, Objazdową, Piłsudskiego i Marynarską, Jednostka D i Jednostka C na wschód od ul. Krakowskiej, oraz ul. Stoczniowców nr 9-11 w osiedlu Janowo.7 3miasto Rumia 2 - dzielnica Biała Rzeka łącznie z ul. Wyspiańskiego, ul. Fenikowskiego i ul. Jeziorną, Dzielnica Zagórze do ul. Hodowlanej, dzielnica Szmelta, część Śródmieścia na wschód od ul. Objazdowej, Piłsudskiego i Marynarskiej, Jednostka E i Jednostka C na zachód od ul. Krakowskiej w osiedlu Janowo.7 4miasto Wejherowo 1 - Północ - północna strona wzdłuż rzeki Redy, wschodnia strona ul. Orzeszkowej i Czarneckiego, południowa strona wzdłuż torów kolejowych Wejherowo-Gdynia, zachodnia strona ul. Przemysłowej.8 5miasto Wejherowo 2 - Południe - północna strona wzdłuż torów kolejowych Wejherowo-Gdynia, wschodnia strona ul. Paderewskiego, południowa strona ul. Roszczynialskiego i ul. Marynarki Wojennej, zachodnia strona Osiedla Sucharskiego.8 6gminy: Choczewo, Gniewino4 7gminy: Linia, Szemud5 8gmina Luzino3 9gmina Łęczyce3 10gmina Wejherowo4 Część XII. Województwo śląskie Poz. 1. Powiat będziński z siedzibą władz w Będzinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Będzin 1 - dzielnice: Grodziec, Zamkowe, Łagisza, Ksawera, Koszelew, Warpie.10 2miasto Będzin 2 - dzielnice: Śródmieście, Syberka.10 3miasto Czeladź 1 - Piaski - od skrzyżowania ulic Nowopogońskiej - Mysłowieckiej poprzez ul. Wojciechowskiego, Poniatowskiego do Sosnowca.4 4miasto Czeladź 2 - pozostały obszar gminy (południe, centrum, północ).8 5miasto Wojkowice3 6gmina Bobrowniki4 7gmina Mierzęcice3 8gmina Psary4 9gmina Siewierz4 Poz. 2. Powiat bielski z siedzibą władz w Bielsku-Białej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Szczyrk, gmina Buczkowice5 2gmina Bestwina3 3gminy: Jasienica, Jaworze9 4gmina Kozy4 5gmina Porąbka5 6gmina Wilamowice5 7gmina Wilkowice4 8gmina Czechowice-Dziedzice 1 - część gminy Czechowice-Dziedzice obejmuje północną granicę administracyjną gminy od granicy z sołectwem Zabrzeg w kierunku wschodnim; granica wschodnia obejmuje wschodnią granicę administracyjną gminy w kierunku południowym do szlaku kolejowego Oświęcim-Zebrzydowice; granica południowa biegnie wzdłuż szlaku kolejowego Oświęcim-Zebrzydowice w kierunku zachodnim do przecięcia ze szlakiem kolejowym Czechowice Dziedzice-Rafineria "Czechowice S.A." i dalej wzdłuż granicy z terenem Rafinerii "Czechowice S.A." w kierunku południowo-zachodnim do budynków nr 23 i 30 przy ul. B. Prusa, dalej wzdłuż ul. N. Barlickiego (wszystkie budynki) do ul. Niepodległości i ul. Niepodległości (wszystkie budynki) do budynków nr 88 i 121 przy ul. Legionów, następnie wzdłuż ul. Mazańcowickiej (bez tej ulicy) do skrzyżowania z ul. Ligocką i wzdłuż ul. Ligockiej (bez tej ulicy) do granicy z sołectwem Ligota; granica zachodnia biegnie granicą pomiędzy miastem a sołectwem Ligota i Zabrzeg w kierunku północnym do przecięcia się z północną granicą administracyjną gminy (obszar Osiedli od nr 1 do nr 6 oraz Osiedla nr 10 i 11).9 9gmina Czechowice-Dziedzice 2 - część gminy Czechowice-Dziedzice obejmuje obszar, którego granica północna biegnie północną granicą gminy do granicy sołectwa Zabrzeg z miastem; granica wschodnia biegnie granicą pomiędzy sołectwem Zabrzeg i Ligota a miastem do przecięcia z ul. Ligocką i dalej wzdłuż ul. Ligockiej (wraz z budynkami na tej ulicy) do skrzyżowania z ul. Mazańcowicką wzdłuż ul. Mazańcowickiej (wraz z budynkami na tej ulicy) do budynków nr 90 i 123 przy ul. Legionów, ul. Niepodległości (bez tej ulicy) do skrzyżowania z ul. N. Barlickiego i dalej wzdłuż ul. N. Barlickiego (bez tej ulicy) do budynków nr 25 i 32 przy ul. B. Prusa, dalej w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż terenu Rafinerii "Czechowice S.A." do przecięcia ze szlakiem kolejowym Czechowice Dziedzice-Rafineria"Czechowice S.A." i dalej w kierunku wschodnim wzdłuż szlaku kolejowego Zebrzydowice-Oświęcim do wschodniej granicy administracyjnej gminy, wschodnią granicą administracyjną gminy w kierunku południowym; granica południowa biegnie wzdłuż południowej granicy administracyjnej gminy w kierunku zachodnim; granica zachodnia biegnie wzdłuż zachodniej granicy administracyjnej gminy w kierunku północnym do styku z północną granicą administracyjną gminy (obszar Osiedli od nr 7 do nr 9 oraz całość sołectw Bronów, Ligota, Zabrzeg).6 Poz. 3. Powiat cieszyński z siedzibą władz w Cieszynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ustroń5 2miasto Wisła4 3gmina Brenna3 4gmina Chybie3 5gminy: Dębowiec, Hażlach5 6gmina Goleszów4 7gmina Istebna3 8gmina Skoczów8 9gmina Strumień4 10gmina Zebrzydowice4 11miasto Cieszyn 1 - granica północna - biegnie od granicy państwa z Republiką Czeską na rzece Olzie wzdłuż granicy miasta z gminą Hażlach i gminą Dębowiec; granica południowa - linia kolejowa relacji Zebrzydowice-Bielsko-Biała na odcinku od ul. Mostowej do ul. Ustrońskiej, dalej granica biegnie wzdłuż ul. Ustrońskiej i rzeki Bobrówki do granicy miasta z gminą Goleszów; granica zachodnia - biegnie wzdłuż granicy państwa z Republiką Czeską na rzece Olzie oraz wzdłuż potoku Młynówka na odcinku od ul. Zamkowej do ul. Mostowej; granica wschodnia - biegnie wzdłuż granicy miasta z gminą Goleszów6 12miasto Cieszyn 2 - granicę północną stanowi linia kolejowa relacji Zebrzydowice-Bielsko-Biała na odcinku od ul. Mostowej do ul. Ustrońskiej, dalej granica biegnie wzdłuż ul. Ustrońskiej i rzeki Bobrówki do granicy miasta z gminą Goleszów; granica południowa - biegnie wzdłuż granicy miasta z gminą Goleszów do granicy państwa z Republiką Czeską na rzece Olzie; granica zachodnia - biegnie wzdłuż potoku Młynówka na odcinku od ul. Mostowej do ul. Zamkowej oraz wzdłuż granicy państwa z Republiką Czeską na rzece Olzie; granica wschodnia - biegnie wzdłuż granicy miasta z gminą Goleszów.6 Poz. 4. Powiat częstochowski z siedzibą władz w Częstochowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Blachownia4 2gminy: Dąbrowa Zielona, Przyrów3 3gminy: Janów, Lelów, Olsztyn7 4gminy: Kamienica Polska, Starcza3 5gmina Kłomnice5 6gmina Koniecpol4 7gmina Konopiska3 8gminy: Kruszyna, Mykanów6 9gmina Mstów3 10gmina Poczesna4 11gmina Rędziny3 Poz. 5. Powiat gliwicki z siedzibą władz w Gliwicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Knurów 1 - osiedla: Wojska Polskiego, 1000-Lecia Państwa Polskiego.8 2miasto Knurów 2 - dzielnice: Stary Knurów, Krywałd, osiedle Szczygłowice.7 3miasto Pyskowice8 4gmina Gierałtowice4 5gmina Pilchowice4 6gmina Rudziniec4 7gmina Sośnicowice3 8gminy: Toszek, Wielowieś7 Poz. 6. Powiat kłobucki z siedzibą władz w Kłobucku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Kłobuck8 2gmina Krzepice4 3gminy: Lipie, Popów5 4gmina Miedźno3 5gmina Opatów3 6gminy: Panki, Przystajń5 7gmina Wręczyca Wielka7 Poz. 7. Powiat lubliniecki z siedzibą władz w Lublińcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Lubliniec10 2gminy: Boronów, Herby4 3gmina Ciasna3 4gminy: Kochanowice, Pawonków5 5gmina Koszęcin4 6gmina Woźniki4 Poz. 8. Powiat mikołowski z siedzibą władz w Mikołowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Łaziska Górne9 2miasto Mikołów 1 - sołectwa: Bujaków, Borowa Wieś, Paniowy, Mokre, Śmiłowice;6 dzielnice: Kamionka, Reta, Gniotek. 3miasto Mikołów 2 - pozostała część miasta, tj. centrum miasta do obwodnicy.9 4miasto Orzesze7 5gminy: Ornontowice, Wyry4 Poz. 9. Powiat myszkowski z siedzibą władz w Myszkowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Myszków 1 - północna strona ul. Ogrodowej, południowa strona ul. 1 Maja, południowa strona linii kolejowej Katowice-Częstochowa, zachodnia strona ul. Stolarskiej, zachodnia strona ul. Osińska Góra, granica miasta.7 2miasto Myszków 2 - południowa strona ul. Ogrodowej, północna strona ul. 1 Maja, północna strona linii kolejowej Katowice-Częstochowa, wschodnia strona ul. Stolarskiej, wschodnia strona Osińska Góra, granica miasta.7 3gmina Koziegłowy6 4gminy: Niegowa, Żarki6 5gmina Poraj4 Poz. 10. Powiat pszczyński z siedzibą władz w Pszczynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Goczałkowice-Zdrój, Kobiór4 2gmina Suszec4 3gmina Miedźna6 4gmina Pszczyna 1 - osiedla: Stare Miasto, Śródmieście, Siedlice, Piastów, Daszyńskiego, Powstańców Śląskich, Piłsudskiego, Podstarzyniec, Polne Domy, Kol. Jasna Kępa, Stara Wieś.10 5gmina Pszczyna 2 - sołectwa: Ćwiklice, Czarków, Brzeźce, Jankowice, Łąka, Piasek, Poręba, Rudułtowice, Studzienice, Studzionka, Wisła Mała i Wisła Wielka.9 6gmina Pawłowice7 Poz. 11. Powiat raciborski z siedzibą władz w Raciborzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Racibórz 1 - Brzezie, Markowice, Miedonia, Ocice, Studzienna, Sudół, Obora, Ostróg, Płonia.7 2miasto Racibórz 2 - Nowe Zgody, Stara Wieś9 3miasto Racibórz 3 - Śródmieście, Proszowiec.5 4gminy: Kornowac, Krzanowice4 5gmina Krzyżanowice4 6gmina Kuźnia Raciborska4 7gminy: Nędza, Rudnik4 8gmina Pietrowice Wielkie3 Poz. 12. Powiat rybnicki z siedzibą władz w Rybniku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Czerwionka-Leszczny 1 - dzielnice: Czerwionka, Leszczyny9 2gmina Czerwionka-Leszczny 2 - dzielnice: Dębieńsko, Czuchów; sołectwa: Bełk, Palowice, Szczejkowice, Stanowice, Przegędza, Książenice.8 3gminy: Gaszowice, Jejkowice5 4gmina Lyski4 5gmina Świerklany4 Poz. 13. Powiat tarnogórski z siedzibą władz w Tarnowskich Górach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kalety3 2miasto Miasteczko Śląskie3 3miasto Radzinków6 4miasto Tarnowskie Góry 1 - dzielnica Centrum.8 5miasto Tarnowskie Góry 2 - dzielnice: Osada Jana, Bobrowniki Śląskie, Repty Śląskie.4 6miasto Tarnowskie Góry 3 - dzielnice: Stare Tarnowice, Opatowice.5 7miasto Tarnowskie Góry 4 - dzielnice: Lasowice, Strzybnica, Rybna, Sowice; sołectwo Pniowiec.6 8gminy: Krupski Młyn, Tworóg4 9gminy: Ożarowice, Świerklaniec5 10gmina Zbrosławice6 Poz. 14. Powiat tyski z siedzibą władz w Tychach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bieruń9 2miasto Imielin3 3miasto Lędziny7 4gmina Bojszowy3 5gmina Chełm Śląski3 Poz. 15. Powiat wodzisławski z siedzibą władz w Wodzisławiu Śląskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Pszów, gmina Lubomia7 2miasto Radlin6 3miasto Rydułtowy7 4miasto Wodzisław Śląski 1 - osiedle XXX-lecia; dzielnice: Jedłownik-Wieś, Jedłownik-Osiedle, Kokoszyce, Zawada, Wilchwy.8 5miasto Wodzisław Śląski 2 - dzielnice: Stare Miasto, Radlin II, Nowe Miasto.8 6gmina Godów4 7gmina Gorzyce6 8gminy: Marklowice, Mszana4 Poz. 16. Powiat zawierciański z siedzibą władz w Zawierciu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Poręba3 2miasto Zawiercie 1 - osiedla: Blanowice, Stawki, Bzów, Kromołów, Żerkowice.4 3miasto Zawiercie 2 - osiedla: Borowe Pole, Marciszów, Dąbrowica, Miodowa, Przyjaźni, Stary Rynek.3 4miasto Zawiercie 3 - w granicach ulic: Powstańców Śląskich, Paderewskiego, Wykładanej, 3-go Maja, osiedle Centrum.3 5miasto Zawiercie 4 - osiedla: Argentyna, Łośnice, Warty, Paderewskiego.4 6miasto Zawiercie 5 - w granicach ulic: Powstańców Śląskich, Marszałkowskiej, Piłsudskiego, Leśnej.3 7miasto Zawiercie 6 - osiedla: Piłsudskiego, Zuzanka.3 8gminy: Irządze, Kroczyce, Włodowice5 9gmina Łazy6 10gmina Ogrodzieniec3 11gminy: Pilica, Żarnowiec5 12gmina Szczekociny3 Poz. 17. Powiat żywiecki z siedzibą władz w Żywcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Żywiec 1 - wschodnia część miasta obejmująca część Śródmieścia na wschód od Al. Piłsudskiego i ul. Świętokrzyskiej oraz dzielnice: Sporysz, Moszczanica, Oczków, Kocurów, Koleby.6 2miasto Żywiec 2 - zachodnia część miasta do rzeki Soły obejmująca dzielnicę Zabłocie, część Śródmieścia od rzeki Soły do Al. Piłsudskiego i ul. Świętokrzyskiej oraz os. Młodych.5 3gminy: Czernichów, Łodygowice7 4gminy: Gilowice, Świnna4 5gminy: Jeleśnia, Koszarawa5 6gmina Lipowa3 7gminy: Łękawica, Ślemień3 8gmina Milówka3 9gmina Radziechowy-Wieprz4 10gminy: Rajcza, Ujsoły5 11gmina Węgierska Górka5 Część XIII. Województwo świętokrzyskie Poz. 1. Powiat buski z siedzibą władz w Busku-Zdroju Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Busko-Zdrój 1 - granica okręgu rozpoczyna się od północnej strony gminy Busko-Zdrój i biegnie od punktu styku sołectw Młyny i Słabkowice poprzez wschodnią granicę sołectw: Młyny, Skorzów, Zwierzyniec i Miłkowice dochodząc do punktu styku z granicą miasta Busko-Zdrój i dalej biegnie na zachód od ul. Wojska Polskiego, następnie na północ od Placu Zwycięstwa, dalej na zachód od ul. Poprzecznej, z wyłączeniem całej ul. Kościuszki. Następnie na wschód od Al. Mickiewicza przez Park Zdrojowy i dalej na północ od ul. Starkiewicza do styku granicy miasta z granicą sołectw Zbludowice i Owczary i dalej wschodnią granicą sołectwa Zbludowice, północną granicą sołectw Radzanów i Skotniki Duże, a następnie południową granicą sołectw Skotniki Duże i Olganów do punktu styku granic sołectw Bilczów i Olganów z granicą gminy.7 2Gmina Busko-Zdrój 2 - granica okręgu jest wschodnią granicą okręgu nr 1.7 3Gminy: Gnojno, Tuczępy3 4Gminy: Nowy Korczyn, Wiślica5 5Gminy: Pacanów, Solec-Zdrój5 6Gmina Stopnica3 Poz. 2. Powiat jędrzejowski z siedzibą władz w Jędrzejowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Jędrzejów6 2Pozostała część gminy Jędrzejów5 3Gmina Małogoszcz5 4Gminy: Sędziszów, Słupia7 5Gminy: Nagłowice, Oksa4 6Gminy: Sobków, Imielno5 7Gmina Wodzisław3 Poz. 3. Powiat kazimierski z siedzibą władz w Kazimierzy Wielkiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bejsce, Opatowiec4 2Gminy: Czarnocin, Skalbmierz6 3Gmina Kazimierza Wielka10 Poz. 4. Powiat kielecki z siedzibą władz w Kielcach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Bieliny3 2Gmina Bodzentyn4 3Gminy: Chęciny, Sitkówka-Nowiny6 4Gmina Daleszyce4 5Gmina Górno4 6Gmina Łopuszno3 7Gmina Masłów3 8Gmina Miedziana Góra3 9Gmina Mniów3 10Gmina Morawica4 11Gmina Nowa Słupia3 12Gmina Piekoszów4 13Gminy: Pierzchnica, Chmielnik5 14Gmina Strawczyn3 15Gmina Zagnańsk4 16Gminy: Łagów, Raków4 Poz. 5. Powiat konecki z siedzibą władz w Końskich Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Końskie9 2Pozostała część gminy Końskie6 3Gminy: Gowarczów, Smyków3 4Gminy: Fałków, Słupia (Konecka)4 5Gminy: Radoszyce, Ruda Maleniecka5 6Gmina Stąporków8 Poz. 6. Powiat opatowski z siedzibą władz w Opatowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Baćkowice3 2Gmina Iwaniska4 3Gmina Lipnik3 4Gminy: Opatów, Sadowie9 5Gminy: Ożarów, Wojciechowice8 6Gmina Tarłów3 Poz. 7. Powiat ostrowiecki z siedzibą władz w Ostrowcu Świętokrzyskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Ostrowiec Świętokrzyski 1 - osiedla: Stawki, Ogrody, Złotej Jesieni, Koszary, Kamienna.8 2Miasto Ostrowiec Świętokrzyski 2 - osiedla: Śródmieście, Kuźnia, Trójkąt, XXV-lecia, Słoneczne oraz część os. Sienkiewiczowskiego (ul. Kochanowskiego, Polna nr 88-92 parzyste, ul. Sienkiewicza nr 64-96 parzyste i Wspólna nr 1-23 nieparzyste).7 3Miasto Ostrowiec Świętokrzyski 3 - osiedla: Pułanki, Piaski, Henryków, Kolonia Robotnicza, Gutwin oraz część os. Sienkiewiczowskiego (ul.: Konopnickiej nr 1-11 i nr 2-10, Kopernika nr 1-17 i nr 4-8, Matejki, Orzeszkowej, Reymonta, Waryńskiego nr 1-35, nr 2-22, Wyspiańskiego).7 4Miasto Ostrowiec Świętokrzyski 4 - osiedla: Rosochy, Denków, Ludwików, Hutnicze, Częstocice.7 5Gminy: Ćmielów, Bałtów4 6Gmina Bodzechów5 7Gmina Kunów4 8Gmina Waśniów3 Poz. 8. Powiat pińczowski z siedzibą władz w Pińczowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Pińczów7 2Pozostała część gminy Pińczów6 3Gmina Złota3 4Gmina Kije3 5Gmina Działoszyce3 6Gmina Michałów3 Poz. 9. Powiat sandomierski z siedzibą władz w Sandomierzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Sandomierz 1 - granice administracyjne miasta Sandomierza od strony północnej, wschodniej, południowej i zachodniej do południowej strony ul. Rokitek, wschodniej strony ul. Koseły (do skrzyżowania z ul. Słowackiego), północna strona ul. Słowackiego (od skrzyżowania z ul. Koseły do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej), wschodnia strona ul. Armii Krajowej (od skrzyżowania z ul. Słowackiego do ul. Mickiewicza), północna strona ul. Mickiewicza.7 2Miasto Sandomierz 2 - zachodnia strona ul. Polnej, południowa strona ul. Mickiewicza (do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej), zachodnia strona ul. Armii Krajowej (do skrzyżowania z ul. Słowackiego), południowa strona ul. Słowackiego (do skrzyżowania z ul. Koseły), zachodnia strona ul. Koseły (od skrzyżowania z ul. Słowackiego w kierunku południowym), północna strona ul. Rokitek.4 3Gminy: Dwikozy, Zawichost6 4Gmina Klimontów3 5Gmina Koprzywnica3 6Gmina Łoniów3 7Gminy: Obrazów, Wilczyce5 8Gmina Samborzec4 Poz. 10. Powiat skarżyski z siedzibą władz w Skarżysku-Kamiennej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Skarżysko-Kamienna 1 - osiedla: Borki, Przydworcowe, Żeromskiego, Place oraz ul. Konarskiego nr 19-47a (nieparzyste) i ul. Piłsudskiego nr 1-11 (nieparzyste) z osiedla Milica-Przylesie.8 2Miasto Skarżysko-Kamienna 2 - osiedla: Kolejowe, Odrodzenia, Piłsudskiego, Milica-Przylesie (bez ul. Konarskiego nr 19-47a nieparzyste i ul. Piłsudskiego nr 1-11 nieparzyste) oraz ul. Brzozowa z os. Zachodnie i ul. Krasińskiego nr 1-7 (nieparzyste) z os. Metalowiec.7 3Miasto Skarżysko-Kamienna 3 - osiedla: Łyżwy, Usłów, Dolna Kamienna I, Dolna Kamienna II, Górna Kolonia-Młodzawy, Zachodnie (bez ul. Brzozowej), Skałka, Rejów, Bór, Bzinek, Metalowiec (bez ul. Krasińskiego nr 1-7 nieparzyste), Paryska, Gmina Skarżysko Kościelne9 4Gminy: Łączna, Suchedniów7 5Gmina Bliżyn4 Poz. 11. Powiat starachowicki z siedzibą władz w Starachowicach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Starachowice 1 - granica okręgu rozpoczyna się od punktu styku granicy miasta z ul. Radomską na północy i biegnie zachodnią stroną ul. Radomskiej do skrzyżowania z ul. 1-go Maja i Krzosa, a następnie wschodnią stroną ul. Radomskiej do skrzyżowania z ul. Buczka obejmując ul. Poprzeczną, Poznańską, Parkową, Chopina i południową stroną ul. Buczka do skrzyżowania z ul. Spacerową i wschodnią stroną ul. Spacerowej do skrzyżowania z ul. Szkolną i następnie południową i zachodnią stroną ul. Szkolnej do skrzyżowania z ul. Mrozowskiego, następnie południową stroną ul. Partyzantów do skrzyżowania z Lipową i następnie zachodnią stroną ul. Lipowej obejmując ul. 9-go Maja do skrzyżowania z ul. Staszica (z wyjątkiem ul. Staszica), dalej północną stroną ul. Staszica do skrzyżowania z ul. Brązową i następnie zachodnią stroną ul. Brązowej do skrzyżowania z ul. Graniczną obejmując ul. Miedzianą i Złotą, następnie północną stroną ul. Granicznej do skrzyżowania z ul. Kopalnianą obejmując odcinek południowy dochodzący do ul. Armii Krajowej i dalej północną i wschodnią stroną ul. Armii Krajowej do skrzyżowania z ul. Reja, z wyjątkiem ul. Skalistej, Niecałej, Słonecznej i Staffa, a następnie zachodnią stroną ul. Armii Krajowej do skrzyżowania z ul. Iłżecką i południową stroną ul. Iłżeckiej do przecięcia z rzeką Młynówką, a następnie granicą lasów pomiędzy oczyszczalnią ścieków a ul. Letniskową.9 2Miasto Starachowice 2 - od skrzyżowania ul. Partyzantów z ul. Mrozowskiego i dalej zachodnią stroną ul. Mrozowskiego do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej (obejmując Armii Krajowej), następnie północną stroną ul. Na Szlakowisku dochodząc do ul. Marszałka Piłsudskiego i dalej północną stroną ul. Marszałka Piłsudskiego w kierunku południowo-wschodnim obejmując ul.: Marchlewskiego, Nowotki, Wigury, Żwirki, Wojska Polskiego do skrzyżowania z ul. Kilińskiego i zachodnią stroną ul. Kościelnej (obejmując ul. Słowackiego) dochodząc do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej i dalej północną stroną ul. Reja do skrzyżowania z ul. Staffa obejmując również południowy jej odcinek, a następnie wschodnią stroną ul. Staffa do ul. Żeromskiego i południową stroną ul. Żeromskiego do skrzyżowania z ul. Kościuszki i zachodnią stroną ul. Kościelnej do skrzyżowania z ul. Słoneczną (obejmując ul. Staffa i Żeromskiego) do styku z ul. Kościelną i dalej północną stroną ul. Słonecznej do skrzyżowania z ul. Skalistą i wschodnią jej stroną obejmując ul. Niecałą i Zieloną do styku z ul. Martenowską i dalej północną stroną ul. Skalistej do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej, następnie północną stroną ul. Armii Krajowej obejmując ul. Staszica, Majówka dochodząc do ul. Mrozowskiego i wschodnią jej stroną do punktu rozpoczęcia opisu.5 3Miasto Starachowice 3 - zachodnią stroną ul. Radomskiej, z wyjątkiem ul. Bugaj do skrzyżowania z ul. 1-go Maja, następnie w kierunku wschodnim ul. Krzosa do skrzyżowania z ul. Konstytucji 3-go Maja, obejmując ul. Konstytucji 3-go Maja i Harcerską oraz Partyzantów obejmując nr 1a, 2a, 2b i dalej od ul. Mrozowskiego do Krywki, w kierunku południowo-zachodnim wschodnią jej stroną do skrzyżowania z ul. Marszałka Piłsudskiego i następnie północną stroną ul. Marszałka Piłsudskiego do skrzyżowania z ul. Armii Krajowej obejmując ul. Kościuszki, Kilińskiego, Wysoką, Rzemieślniczą i dalej południową stroną ul. Marszałka Piłsudskiego do skrzyżowania z ul. Targową, następnie wschodnią stroną ul. Targowej do przecięcia się z rzeką Młynówką i dalej granicą okręgu nr 1.10 4Gmina Brody4 5Gmina Mirzec3 6Gmina Pawłów6 7Gmina Wąchock3 Poz. 12. Powiat staszowski z siedzibą władz w Staszowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Staszów7 2Pozostała część gminy Staszów - sołectwa: Czajków Południowy, Czajków Północny, Czernica, Dobra, Gaj Koniemłocki, Grzybów, Jasień, Koniemłoty, Kopanina, Krzywołęcz, Kszczonowice, Lenartowice, Łaziska, Łukawica, Mostki, Poddębowiec, Podmaleniec, Sielec, Smerdyna, Stefanówek, Sztombergi, Wiązownica Duża, Wiązownica Kolonia, Wiązownica Mała, Wiśniowa, Wiśniowa Poduchowna, Wola Osowa, Wola Wiśniowska, Wólka Żabna, Ziemblice.3 3Gmina Szydłów - obejmuje teren gminy Szydłów oraz sołectwa z terenu gminy Staszów (Kurozwęki, Niemścice, Oględów, Ponik, Zagrody).3 4Gminy: Łubnice, Oleśnica3 5Gmina Osiek3 6Gmina Połaniec5 7Gmina Rytwiany3 8Gmina Bogoria3 Poz. 13. Powiat włoszczowski z siedzibą władz we Włoszczowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Włoszczowa10 2Gmina Kluczewsko3 3Gmina Krasocin6 4Gminy: Moskorzew, Radków3 5Gmina Secemin3 Część XIV. Województwo warmińsko-mazurskie Poz. 1. Powiat bartoszycki z siedzibą władz w Bartoszycach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Bartoszyce 1 obejmuje obszar od ul. Gen. Bema (droga krajowa Nr 51) całą wschodnią granicą administracyjną miasta, aż do ul. Warszawskiej (wyłącznie), następnie w kierunku północnym ulicami stanowiącymi granicę zachodnią okręgu są: Słoneczna, Witosa, Marksa (bez Nr 1), Boh. Warszawy, Traugutta, część Paderewskiego (o numerach nieparzystych od 1-23 i parzystych od 2-16), Gen. Pułaskiego, Okrzei, część Gen. Bema (z wyłączeniem numerów nieparzystych od 49 do końca) i część Gen. Sikorskiego (o numerach nieparzystych od 1-21 i parzystym Nr 2)6 2miasto Bartoszyce 2 obejmuje obszar od ul. Gen. Bema (droga krajowa Nr 51) całą zachodnią granicą administracyjną miasta do ul. Warszawskiej, w kierunku północnym ulicami stanowiącymi granicę wschodnią okręgu są: Warszawska, Marksa Nr 1, Księcia Poniatowskiego, Mierosławskiego, część Paderewskiego (o numerach nieparzystych od 18 do końca), Ogrodowa, Gdańska, część Gen. Sikorskiego (o numerach nieparzystych od 23 do końca i parzystych od 4 do końca) oraz Gen. Bema (o numerach nieparzystych od 49 do końca).6 3miasto i gmina Górowo Iławeckie6 4gmina Bartoszyce5 5gmina Bisztynek4 6gmina Sępopol3 Poz. 2. Powiat braniewski z siedzibą władz w Braniewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Braniewo10 2gminy: Braniewo, Frombork, Lelkowo7 3gminy: Płoskinia, Wilczęta4 4gmina Pieniężno4 Poz. 3. Powiat działdowski z siedzibą władz w Działdowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Działdowo9 2gmina Działdowo5 3gmina Iłowo-Osada3 4gmina Lidzbark7 5gmina Płośnica3 6gmina Rybno3 Poz. 4. Powiat elbląski z siedzibą władz w Elblągu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Elbląg, Tolkmicko6 2gminy: Godkowo, Pasłęk10 3gminy: Młynary, Milejewo3 4gminy: Gronowo Elbląskie, Markusy, Rychliki6 Poz. 5. Powiat ełcki z siedzibą władz w Ełku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ełk 1 część miasta Ełk ograniczona rzeką Ełk od ujścia do jeziora Ełk, do torów kolei wąskotorowej, granicą miasta, torami kolejowymi relacji Ełk-Pisz, granicą miasta do jeziora Ełk, jeziorem Ełk do ujścia rzeki Ełk.6 2miasto Ełk 2 część miasta Ełk zawarta między: torami kolei wąskotorowej do rzeki Ełk, rzeką Ełk do torów kolejowych relacji Ełk-Białystok, torami kolejowymi relacji Ełk-Orzysz do granicy miasta, granicą miasta do rzeki Ełk, granicą miasta do ul. Suwalskiej, granicą miasta do torów kolei wąskotorowej.5 3miasto Ełk 3 część miasta Ełk zawarta między: ul. Zamkową do granicy miasta, granicą miasta wzdłuż jeziora Ełk do torów kolejowych relacji Ełk-Orzysz, torami kolejowymi do ul. Sikorskiego, ul. Sikorskiego do ul. Wojska Polskiego, ul. Wojska Polskiego do rzeki Ełk, rzeką Ełk do jeziora Ełk oraz ul. Kościuszki.6 4miasto Ełk 4 część miasta Ełk zawarta między ulicami: Kościuszki, Wojska Polskiego, Sikorskiego, Słoneczną (bez tych ulic) i ul. Dąbrowskiego oraz ulice: Garnizonowa, Szkolna, Żeromskiego.6 5gminy: Ełk, Stare Juchy6 6gmina Kalinowo3 7gmina Prostki3 Poz. 6. Powiat giżycki z siedzibą władz w Giżycku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Giżycko 1 część miasta Giżycka ograniczona ulicami: Antonowską, Świderską, Szosą Obwodową, 1 Maja, Daszyńskiego, Wodociągową, Kościuszki, 1 Maja, Wyzwolenia, jeziorem Niegocin, Kanałem Wilkaskim oraz jeziorami: Tajty, Kisajno i Wojsak.7 2miasto Giżycko 2 część miasta Giżycka ograniczona ulicami: Szosą Obwodową, jeziorem Niegocin oraz ulicami: Wyzwolenia, 1 Maja, Kościuszki, Wodociągową, Daszyńskiego, 1 Maja.5 3gminy: Banie Mazurskie, Budry3 4gmina Giżycko3 5gminy: Kruklanki, Pozezdrze3 6gminy: Miłki, Ryn4 7gmina Węgorzewo7 8gmina Wydminy3 Poz. 7. Powiat iławski z siedzibą władz w Iławie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Iława 1 granice od linii torów kolejowych relacji Iława-Gdańsk i Iława-Olsztyn w kierunku północnym do granic miasta i osiedle Gajerek.6 2miasto Iława 2 granice od linii torów kolejowych relacji Iława-Gdańsk i Iława-Olsztyn w kierunku południowym do granic miasta i osiedla Gajerek.7 3miasto Lubawa4 4gmina Iława4 5gminy: Kisielice, Susz7 6gmina Lubawa4 7gmina Zalewo3 Poz. 8. Powiat kętrzyński z siedzibą władz w Kętrzynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kętrzyn 1 południowa strona ul. M.C. Skłodowskiej do skrzyżowania z ul. Jagiełły, zachodnia strona ul. Rynkowej, północna strona ul. Stefana Batorego, wschodnia strona - ul. St. Poniatowskiego przez ul. Parkową do skrzyżowania z ul. Szpitalną.3 2miasto Kętrzyn 2 południowa strona - rzeka Guber do ul. Poznańskiej 1, zachodnia strona - linia kolejowa Olsztyn-Ełk do ul. M. Rataja - wzdłuż zachodniej granicy administracyjnej miasta, północna strona ul. Obrońców Westerplatte od numeru 2 do 12 i ul. Łąkowa, wschodnia strona ul. St. Moniuszki, Pionierska 3 do skrzyżowania z ul. Daszyńskiego.3 3miasto Kętrzyn 3 południowa strona - ul. Powstańców Warszawy 41 do ul. Moniuszki 7, zachodnia strona ul. Moniuszki 7 do ul. Daszyńskiego przez Żeromskiego, ul. Sikorskiego 52 do skrzyżowania z ul. Wojska Polskiego - Kołobrzeska do ul. Obrońców Westerplatte, północna strona ul. Obrońców Westerplatte do skrzyżowania z ul. M.C. Skłodowskiej, wschodnia strona - ul. Wojska Polskiego, Kopernika, Szkolna, Milczarskiego do skrzyżowania z ul. Wyspiańskiego do ul. Mazurskiej.3 4miasto Kętrzyn 4 południowa strona - ul. Ogrodowa do Bydgoskiej i dalej do rzeki Guber, strona zachodnia Milczarskiego 7 - Plac Piłsudskiego, ul. Michała Kajki do skrzyżowania z ul. M.C. Skłodowskiej, północna strona ul. M.C. Skłodowskiej, Szpitalna do ul. Bałtyckiej i dalej ul. Przemysłowa, wschodnia strona - wschodnia granica administracyjna miasta - od ul. Przemysłowej do ul. Ogrodowej.3 5gminy: Barciany, Srokowo5 6gmina Kętrzyn4 7gmina Korsze5 8gmina Reszel4 Poz. 9. Powiat lidzbarski z siedzibą władz w Lidzbarku Warmińskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Lidzbark Warmiński10 2gminy: Kiwity, Lidzbark Warmiński6 3gminy: Orneta, Lubomino9 Poz. 10. Powiat mrągowski z siedzibą władz w Mrągowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Mrągowo 1 północny odcinek granicy administracyjnej miasta, północno-wschodni odcinek granicy administracyjnej, północny fragment linii brzegowej jeziora Czos, południowa strona ul. Kościelnej, północna strona ulic Żeromskiego i Moniuszki, zachodnia strona ulicy Mrongowiusza, południowa strona ul. M.C. Skłodowskiej, wschodnia strona ul. Kolejowej oraz linii kolejowej Olsztyn-Ełk, południowy odcinek granicy administracyjnej miasta przechodzący w odcinek zachodni.5 2miasto Mrągowo 2 północny fragment linii brzegowej jeziora Czos, wschodni odcinek granicy administracyjnej biegnący linią brzegową jeziora Czos, południowy odcinek granicy administracyjnej miasta biegnący północną stroną linii kolejowej Olsztyn-Ełk, wschodnia strona linii kolejowej Olsztyn-Ełk, wschodnia strona ul. Kolejowej, zachodnia strona ul. Mrongowiusza, północna strona ulic Żeromskiego i Moniuszki, południowa strona ul. Kościelnej6 3gmina Mikołajki4 4gmina Mrągowo4 5gminy: Piecki, Sorkwity6 Poz. 11. Powiat nidzicki z siedzibą władz w Nidzicy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Janowiec Kościelny, Janowo4 2gmina Kozłowo4 3gmina Nidzica 1 wschodnia strona granicy administracyjnej sołectwa Orłowo, wschodnia strona linii kolejowej Warszawa-Olsztyn, wschodnia strona rzeki Nida, południowa strona drogi Nidzica-Piotrowice, południowa, zachodnia i północna strona granicy administracyjnej gminy Nidzicy.6 4gmina Nidzica 2 zachodnia strona granicy administracyjnej sołectwa Napiwoda, wschodnia strona rzeki Nida, południowa i wschodnia strona granicy administracyjnej m. Nidzica, południowa strona drogi Nidzica-Piotrowice, wschodnia i północna strona granicy administracyjnej gminy Nidzica.6 Poz. 12. Powiat nowomiejski z siedzibą władz w Nowym Mieście Lubawskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Nowe Miasto Lubawskie6 2gmina Biskupiec6 3gmina Grodziczno4 4gmina Kurzętnik5 5gmina Nowe Miasto Lubawskie4 Poz. 13. Powiat olecko-gołdapski z siedzibą władz w Olecku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Kowale Oleckie, Świętajno, Wieliczki6 2gminy: Gołdap, Dubeninki10 3gmina Olecko9 Poz. 14. Powiat olsztyński z siedzibą władz w Olsztynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Barczewo6 2gmina Biskupiec7 3gminy: Dobre Miasto, Świątki7 4gmina Dywity3 5gminy: Gietrzwałd, Jonkowo, Stawiguda5 6gminy: Jeziorany, Kolno4 7gmina Olsztynek5 8gmina Purda3 Poz. 15. Powiat ostródzki z siedzibą władz w Ostródzie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ostróda 1 Ostróda północno-wschodnia północna część miasta w granicach administracyjnych, w skład których wchodzą osiedla: K.C. Mrongowiusza, Drwęckie, Wincentego Witosa, Plebiscytowe, Ostrów oparte od strony południowej o linię kolejową Ostróda-Olsztyn oraz część wschodnia m. Ostródy z osiedlem Grunwaldzkim i częścią miasta w kwadracie ulic: Wł. Jagiełły, część ul. Czarnieckiego, Kopernika i Grunwaldzka.5 2miasto Ostróda 2 Ostróda zachodnio-środkowa zachodnio-środkowa część miasta, w skład której wchodzi osiedle Św. Franciszka z Asyżu oraz obszar zamknięty w obszarze ulic: Wł. Jagiełły do skrzyżowania z ul. Pieniężnego dalej ul. Kościuszki, Grunwaldzka, I Dywizji, Mazurska, Stapińskiego, południowym brzegiem jeziora Drweckiego do granic administracyjnych miasta od strony zachodniej.4 3miasto Ostróda 3 Ostróda południowa południowa część miasta, w skład której wchodzą osiedle St. Czarnieckiego, Wł. Jagiełły, Nad Jarem kończąca się na ulicach Wł. Jagiełły, Przedszkolnej i 21-go Stycznia.4 4gminy: Dąbrówno, Grunwald4 5gminy: Łukta, Miłakowo4 6gminy: Małdyty, Miłomłyn4 7gmina Morąg9 8gmina Ostróda6 Poz. 16. Powiat piski z siedzibą władz w Piszu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Biała Piska6 2gmina Orzysz5 3gmina Pisz 1 część miasta gminnego Pisz - miasto Pisz z wyłączeniem obszaru gminy.10 4gmina Pisz 24 gmina Pisz z wyłączeniem miasta. 5gmina Ruciane-Nida5 Poz. 17. Powiat szczycieński z siedzibą władz w Szczytnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Szczytno 1 teren miasta na północ od linii kolejowej Olsztyn-Ełk z wyłączeniem ulic Boh. Stalingradu i Bocznej, po południowej stronie linii kolejowej, z wyłączeniem części ul. Chopina położonej po północnej stronie linii kolejowej do granic administracyjnych miasta na zachodzie i północy. Na wschodzie granica biegnie ul. Lemańską i Poznańską (z wyłączeniem tych ulic) oraz obejmuje ul. Leyka stanowiącą część osiedla Leyka.5 2miasto Szczytno 2 południowa część miasta od torów kolejowych Olsztyn-Ełk do granic administracyjnych miasta, z wyłączeniem ul. Boh. Stalingradu i ul. Bocznej i z włączeniem części ul. Chopina położonej po stronie północnej linii kolejowej Olsztyn-Ełk oraz teren po północnej stronie linii kolejowej Olsztyn-Ełk, na wschód od ulic Krzywej, Świerczewskiego, Poznańskiej, Lemańskiej wraz z tymi ulicami oraz część osiedla Leyka obejmująca ulice Lanca, Nauczycielską, XXX-lecia, Boh. Września do granic administracyjnych miasta.6 3gmina Dźwierzuty3 4gminy: Jedwabno, Pasym4 5gminy: Rozogi, Wielbark5 6gmina Szczytno4 7gmina Świętajno3 Część XV. Województwo wielkopolskie Poz. 1. Powiat chodzieski z siedzibą władz w Chodzieży Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Chodzież 1 - obszar położony w północnej części miasta - od zachodu z północy w kierunku południowym wzdłuż granic administracyjnych miasta do ogródków działkowych, dalej wzdłuż linii kolejowej relacji Piła-Poznań aż do ul. Kościuszki. Od południa z zachodu na wschód ulicami Kościuszki, Kościelną i Wojska Polskiego brzegiem jeziora Miejskiego do ul. Świętokrzyskiej; od wschodu i południa granicami administracyjnymi miasta.5 2miasto Chodzież 2 - obszar położony w południowej części miasta - od wschodu, południa i zachodu wzdłuż granic administracyjnych miasta. Od północy z zachodu w kierunku wschodnim od granic administracyjnych miasta wzdłuż granic ogródków działkowych dalej wzdłuż toru kolejowego relacji Piła-Poznań, ulicami Kościuszki, Kossaka i Wojska Polskiego (należącymi do tego okręgu) i linią brzegową jeziora Miejskiego do ul. Świętokrzyskiej.6 3gmina Budzyń4 4gmina Chodzież3 5gmina Margonin3 6gmina Szamocin4 Poz. 2. Powiat czarnkowsko-trzcianecki z siedzibą władz w Czarnkowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Czarnków5 2gmina Czarnków4 3gminy: Drawsko, Krzyż Wielkopolski6 4gminy: Lubasz, Połajewo5 5gmina Trzcianka10 6gmina Wieleń5 Poz. 3. Powiat gnieźnieński z siedzibą władz w Gnieźnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Gniezno 1 - obejmuje obszar, którego granice przebiegają od południa wzdłuż linii kolejowej Poznań-Inowrocław od ul. Kostrzewskiego do ul. Pocztowej, dalej wzdłuż zachodniej granicy Parku Miejskiego do ul. Sobieskiego, ul. Żwirki i Wigury do skrzyżowania z trasą 40-lecia, ul. Rybną, Przecznicą, Grzybowo, Krzywe Koło, Dąbrówki do Rynku, dalej ul. Kaszarską, Słomianką, Jeziorną do jeziora Jelonek, a następnie wzdłuż brzegu jeziora do ul. Poznańskiej i dalej Kostrzewskiego do linii kolejowej Poznań-Inowrocław.6 2miasto Gniezno 2 - granica okręgu przebiega od skrzyżowania ul. Kostrzewskiego z ul. Wrzesińską w prostej linii poprzez tereny nie zabudowane do zachodniej granicy miasta, a następnie wzdłuż tej granicy do Doliny Strugi Gnieźnieńskiej (Wełnianki), następnie wzdłuż tej doliny do ul. Świętokrzyskiej i Rybnej, dalej ul. Przecznicą, Grzybowo, Franciszkańską, Podgórną, Tumską, Kanc. J. Łaskiego do skrzyżowania ul. Poznańskiej i Kłockoskiej, następnie wzdłuż Poznańskiej do skrzyżowania z ul. Kostrzewskiego i dalej wzdłuż ul. Kostrzewskiego do skrzyżowania z Wrzesińską.3 3miasto Gniezno 3 - granica okręgu przebiega od północy wzdłuż linii kolejowej Poznań-Inowrocław do skrzyżowania z ul. Kostrzewskiego do wschodniej granicy miasta, następnie wzdłuż wschodniej i południowo-zachodniej granicy miasta do ul. Skrajnej, dalej w linii prostej poprzez tereny nie zabudowane w kierunku wschodnim do skrzyżowania ul. Wrzesińskiej i Kostrzewskiego, dalej wzdłuż tej ulicy do linii kolejowej Poznań-Inowrocław.4 4miasto Gniezno 4 - granica okręgu przebiega ul. Roosvelta od skrzyżowania z ul. Żwirki i Wigury do wschodniej granicy miasta, a następnie na południe wzdłuż granicy miasta do linii kolejowej Poznań-Inowrocław, dalej wzdłuż tej linii do zachodniej granicy Parku Miejskiego, tą granicą aż do skrzyżowania ul. Roosvelta i Żwirki i Wigury.3 5miasto Gniezno 5 - granica okręgu przebiega ul. Roosvelta od skrzyżowania z ul. Żwirki i Wigury do wschodniej granicy miasta, następnie wzdłuż tej granicy na północ do jeziora Wełnickiego i w prostej linii poprzez tereny niezabudowane do Trasy 40-lecia, następnie wzdłuż tej trasy do skrzyżowania ulic Żwirki i Wigury i Roosvelta.4 6miasto Gniezno 6 - granica okręgu przebiega północną granicą miasta od Doliny Wełnianki do jeziora Wełnickiego, następnie w prostej linii poprzez tereny nie zabudowane do Trasy 40-lecia, wzdłuż tej trasy do ul. Wodnej, dalej południową linią brzegową jeziora Świętokrzyskiego, a następnie na północ Doliną Wełnianki do granicy miasta.5 7gminy: Czerniejewo, Niechanowo4 8gmina Gniezno3 9gminy: Kiszkowo, Łubowo4 10gminy: Kłecko, Mieleszyn4 11gmina Trzemeszno5 12gmina Witkowo5 Poz. 4. Powiat gostyński z siedzibą władz w Gostyniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Borek Wielkopolski3 2miasto Gostyń8 3pozostała część gminy Gostyń3 4gmina Krobia5 5gminy: Pępowo, Pogorzela5 6gmina Piaski3 7gmina Poniec3 Poz. 5. Powiat grodziski z siedzibą władz w Grodzisku Wielkopolskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Granowo, Kamieniec5 2gmina Grodzisk Wielkopolski10 3gmina Rakoniewice6 4gmina Wielichowo4 Poz. 6. Powiat jarociński z siedzibą władz w Jarocinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Jaraczewo4 2gmina Jarocin 1 - miasto Jarocin - osiedla Stare Miasto, Śródmieście, Bogusław, Tysiąclecia, Siedemsetlecia, Glinki, Ługi.5 3gmina Jarocin 2 - miasto Jarocin - osiedla Kościuszki, Kopernika, Ciświca, Tumidaj, Wojska Pol., Konstytucji 3-go Maja I, Konstytucji 3-go Maja II.6 4gmina Jarocin 3 - pozostałe miejscowości.8 5gmina Kotlin3 6gmina Żerków4 Poz. 7. Powiat kaliski z siedzibą władz w Kaliszu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Blizanów4 2gmina Brzeziny3 3gminy: Ceków Kolonia, Mycielin4 4gmina Godziesze Wielkie3 5gminy: Koźminek, Listków6 6gmina Opatówek4 7gmina Stawiszyn3 8gmina Szczytniki4 9gmina Żelazków4 Poz. 8. Powiat kępiński z siedzibą władz w Kępnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Baranów3 2gminy: Bralin, Perzów4 3gmina Kępno - miasto Kępno.7 4gmina Kępno - pozostałe miejscowości.4 5gminy: Łęka Opatowska, Rychtal, Trzcinica7 Poz. 9. Powiat kolski z siedzibą władz w Kole Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Koło9 2gmina Babiak3 3gminy: Chodów, Przedecz3 4gmina Dąbie3 5gminy: Grzegorzew, Olszówka4 6gmina Kłodawa5 7gminy: Koło, Osiek Mały5 8gmina Kościelec3 Poz. 10. Powiat koniński z siedzibą władz w Koninie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Golina4 2gminy: Grodziec, Rzgów5 3gmina Kazimierz Biskupi4 4gmina Kleczew4 5gmina Kramsk4 6gminy: Krzymów, Stare Miasto5 7gmina Rychwał3 8gminy: Skulsk, Wilczyn4 9gmina Sompolno4 10gmina Ślesin5 11gmina Wierzbinek3 Poz. 11. Powiat kościański z siedzibą władz w Kościanie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kościan9 2gmina Czempiń4 3gmina Kościan6 4gmina Krzywiń4 5gmina Śmigiel7 Poz. 12. Powiat krotoszyński z siedzibą władz w Krotoszynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Sulmierzyce, gmina Zduny4 2gmina Kobylin3 3gminy: Koźmin Wielkopolski, Rozdrażew7 4gmina Krotoszyn - miasto Krotoszyn, osiedla nr 1, 3, 55 5gmina Krotoszyn - miasto Krotoszyn, osiedla nr 2, 4, 6, 7, 8, 97 6gmina Krotoszyn - pozostałe miejscowości4 Poz. 13. Powiat leszczyński z siedzibą władz w Lesznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Krzemieniewo4 2gmina Lipno3 3gmina Osieczna4 4gmina Rydzyna4 5gmina Święciechowa4 6gminy: Wijewo, Włoszakowice6 Poz. 14. Powiat międzychodzki z siedzibą władz w Międzychodzie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Chrzypsko Wielkie, Kwilcz5 2gmina Międzychód10 3gmina Sieraków5 Poz. 15. Powiat nowotomyski z siedzibą władz w Nowym Tomyślu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Kuślin, Miedzichowo4 2gmina Opalenica7 3gmina Lwówek4 4gmina Nowy Tomyśl10 5gmina Zbąszyń5 Poz. 16. Powiat obornicki z siedzibą władz w Obornikach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Oborniki 1 - miasto Oborniki8 2gmina Oborniki 2 - pozostałe miejscowości6 3gmina Rogoźno8 4gmina Ryczywół3 Poz. 17. Powiat ostrowski z siedzibą władz w Ostrowie Wielkoplskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ostrów Wielkopolski 1 - osiedle Śródmieście.7 2miasto Ostrów Wielkopolski 2 - osiedla Wenecja, Krępa, Pruślin.5 3miasto Ostrów Wielkopolski 3 - osiedle Spółdzielcze.5 4miasto Ostrów Wielkopolski 4 - osiedla Kamienice Stare, Zacisze-Zębców, Odolanowskie, Nowe Parcele.5 5miasto Ostrów Wielkopolski 5 - osiedle Parcele Zacharzewskie3 6gmina Nowe Skalmierzyce6 7gminy: Odolanów, Sośnie7 8gmina Ostrów Wielkopolski6 9gmina Przygodzice4 10gmina Raszków4 11gmina Sieroszewice3 Poz. 18. Powiat ostrzeszowski z siedzibą władz w Ostrzeszowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Czajków, Kraszewice3 2gminy: Doruchów, Grabów n. Prosną6 3gmina Kobyla Góra3 4gmina Mikstat3 5gmina Ostrzeszów10 Poz. 19. Powiat pilski z siedzibą władz w Pile Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Piła 1 - obejmuje południowo-wschodnią część miasta z osiedlami: Zamość, Staszyce i Motylewo. Od północy od granicy miasta wzdłuż linii kolejowej relacji Krzyż-Piła, rzeką Gwdą do mostu Bolesława Chrobrego (obejmując nr 3, 5, 7 ul. Dąbrowskiego i całą Al. Powstańców Wlkp.), południową stroną ul. Kossaka do ul. Dunikowskiego (którą wyłącza) zachodnią stroną torów kolejowych Piła-Złotów, północną stroną ul. Wawelskiej, torami Piła-Bydgoszcz do wschodniej granicy miasta. Wschodnią, południową i zachodnią granicą okręgu stanowią granice miasta. Z okręgu wyłączony jest obwód zamknięty Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego.9 2miasto Piła 2 - obejmuje Śródmieście i część osiedla Górnego. Od północy granicę stanowi część południowej granicy okręgu Nr 3 od Drogi Kotuńskiej na zachodzie do mostu Bolesława Chrobrego na rzece Gwdzie. Od wschodu granica biegnie rzeką Gwdą do torów kolejowych Piła-Bydgoszcz. Na południu od linii kolejowej Piła-Krzyż na wschodzie do granic miasta na zachodzie. Granicą zachodnią jest granica miasta od południa i dalej tory kolejowe relacji Piła-Krzyż, Droga Kotuńska. Okręg ten obejmuje Al. Niepodległości do nr 73.8 3miasto Piła 3 - obejmuje północną część miasta w tym część osiedla Górnego i całe osiedla: Gładyszewo, Jadwiżyn, Koszyce i Podlasie. Granice zachodnie, północne i wschodnie biegną wzdłuż granic miasta. Granica południowa począwszy od zachodu biegnie północną stroną Drogi Kotuńskiej, ul. Wyspaińskiego do ul. Mickiewicza (którą obejmuje), północną stroną ul. Staffa, południową stroną ul. Reja i zachodnią stroną ul. Wyszyńskiego, północną stroną Al. Wojska Polskiego, wschodnią stroną ul. Chopina, południową stroną ul. Nowowiejskiego (z wyłączeniem ul. Żeleńskiego) aż do rzeki Gwdy. Obejmuje Al. Niepodległości od nr 74 i dalej wzdłuż rzeki aż do mostu Bolesława Chrobrego (wyłączając Al. Powstańców Wlkp. I ul. Dąbrowskiego nr 3, 5, 7) południową stroną ul. Kossaka do ul. Dunikowskiego wzdłuż zachodniej strony torów relacji Piła-Chojnice północną stroną ul. Wawelskiej, dalej ponownie torami relacji Piła-Bydgoszcz aż do granicy miasta. Poza granicami okręgu położony jest Wojewódzki Szpital Zespolony wchodzący w jego skład.8 4gminy: Białośliwie, Wysoka4 5gminy: Kaczory, Miasteczko Krajeńskie3 6gmina Łobżenica3 7gminy: Szydłowo, Ujście5 8gmina Wyrzysk5 Poz. 20. Powiat pleszewski z siedzibą władz w Pleszewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Chocz, Czermin, Gizałki7 2gmina Dobrzyca4 3gmina Gołuchów5 4gmina Pleszew: miasto Pleszew9 5gmina Pleszew: pozostałe miejscowości5 Poz. 21. Powiat poznański z siedzibą władz w Poznaniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Luboń5 2miasto Puszczykowo i gmina Komorniki5 3gminy: Buk, Dopiewo5 4gminy: Czerwonak, Suchy Las7 5gminy: Kleszczewo, Kórnik4 6gmina Kostrzyn4 7gmina Mosina6 8gmina Murowana Goślina4 9Gmina Pobiedziska3 10gminy: Rokietnica, Tarnowo Podgórne5 11gmina Stęszew3 12gmina Swarzędz9 Poz. 22. Powiat rawicki z siedzibą władz w Rawiczu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Bojanowo4 2gminy: Jutrosin i Pakosław5 3gmina Miejska Górka4 4gmina Rawicz 1 - miasto Rawicz9 5gmina Rawicz 2 - Dąbrówka, Iźbice, Konarzewo, Łaszczyn, Żołędnica, Żylice, Słupia Kapitulna, Łąkna, Sikorzyn, Stwolno, Ugoda, Wydawy, Zielonawieś, Zawady, Dębno Polskie, Kąty, Folwark, Masłowo, Załęcze, Sierakowo, Szymanowo, Sarnówka3 Poz. 23. Powiat słupecki z siedzibą władz w Słupcy Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Słupca6 2gminy: Lądek, Zagórów6 3gminy: Orchowo, Ostrowite, Powidz5 4gmina Słupca4 5gmina Strzałkowo4 Poz. 24. Powiat szamotulski z siedzibą władz w Szamotułach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Obrzycko i gminy: Obrzycko, Ostroróg4 2gmina Duszniki3 3gmina Kaźmierz3 4gmina Pniewy5 5gmina Szamotuły 1 - od północno-zachodniej części miasta i gminy, za ul. Odległą do ul. Nowowiejskiego w kierunku południowym do dworca PKS, następnie w kierunku zachodnim przez rzekę Samę i Park Zamkowy do ul. Wroniewskiej w kierunku południowo-zachodnim poprzez łąki pomiędzy Kolegiatą a cmentarzem do torów kolejowych i wzdłuż torów kolejowych do Międzychodu, obejmując wieś Śmiłowo, na zachód od miasta oraz po granicach administracyjnych gminy w kierunku północnym obejmując wieś Szczuczyn, Piotrkówko, Mutowo i Ludwikowo do drogi do Obornik, następnie wzdłuż drogi do Obornik w kierunku południowo-zachodnim do ul. Odległej.3 6gmina Szamotuły 2 - od północno-zachodniej części miasta i gminy, za ul. Odległą do ul. Nowowiejskiego w kierunku południowym do dworca PKS, następnie w kierunku zachodnim przez rzekę Samę i Park Zamkowy do ul. Wronieckiej, następnie w kierunku południowo-zachodnim przez łąki pomiędzy Kolegiatą a cmentarzem do torów kolejowych i następnie wzdłuż torów kolejowych do Międzychodu, następnie w kierunku wschodnim wzdłuż Parku Sobieskiego do ul. Dworcowej, następnie w kierunku południowo-wschodnim do Al. Jana Pawła II, dalej w kierunku południowo-wschodnim do ul. Łąkowej, następnie w kierunku północno-wschodnim po prawej stronie ul. Łąkowej do ul. Szachowej, następnie w kierunku wschodnim pomiędzy ul. Szachową i Pływacką do ul. Kolarskiej, po prawej stronie ul. Kolarskiej w kierunku północnym na wysokości ul. Wioślarskiej i w prawo w kierunku zachodnim do granic administracyjnych miasta, od strony wschodniej granicami administracyjnymi miasta do ul. Obornickiej i Odległej.3 7gmina Szamotuły 3 - od granic administracyjnych gminy ul. Obornicką do granic administracyjnych miasta. Granicami administracyjnymi od wschodu do rowu melioracyjnego pomiędzy ul. Gąsowską i Lipową, następnie na zachód przez ul. Lipową do ul. Kolarskiej wzdłuż ul. Kolarskiej na południe pomiędzy ul. Szachową a Pływacką w kierunku wschodnim do ul. Łąkowej, w kierunku południowym wzdłuż ul. Łąkowej i w przedłużeniu torów kolejowych Poznań-Szczecin, następnie wzdłuż torów kolejowych w kierunku południowo-wschodnim do granic administracyjnych miasta i dalej granicami administracyjnymi miasta w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż ul. Zygmunta Starego do granic administracyjnych wsi Piaskowo i dalej wieś Piaskowo, Myszkowo, Kąsinowo, Witoldzin, Pamiątkowo, Przecław, Lulinek, Baborowo, Baborówko, Kępa, Gasawy do granic administracyjnych miasta ul. Gasackiej i Lipowej.3 8gmina Szamotuły 4 - od północy zamknięty torami kolejowymi do Międzychodu, obejmujący obszar wsi Gałowo, Jastrowo, Lipnica, Otorowo, Koźle, Krzeszkowice, Emilianowo, Przyborowo, Przyborówko dochodząc do granic administracyjnych miasta po prawej stronie ul. Zygmunta Starego, następnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granic administracyjnych miasta do torów kolejowych Poznań-Szczecin, następnie po prawej stronie torów kolejowych w kierunku północno-zachodnim do wysokości ogródków działkowych, następnie w kierunku północnym poprzez ul. Sportową do ul. Łąkowej, następnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż ul. Sportowej do Al. Jana Pawła II, następnie po prawej stronie ul. Dworcowej w kierunku północno-zachodnim do rzeki Samy, poprzez ul. Dworcową wzdłuż Parku Sobieskiego do torów kolejowych do Międzychodu i w kierunku zachodnim wzdłuż torów kolejowych do Międzychodu.3 9gmina Wronki8 Poz. 25. Powiat śremski z siedzibą władz w Śremie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Brodnica, Dolsk4 2gmina Książ Wielkopolski4 3gmina Śrem 1 - granica biegnie od prawego brzegu rzeki Warty w kierunku wschodnim i dalej południowym granicami miasta do ul. Kilińskiego, dalej ul. Kilińskiego do Mostu 23 Stycznia i prawym brzegiem Warty do północnej granicy miasta. W granicach tego okręgu leży też wieś Kawcze.10 4gmina Śrem 2 - pozostała część miasta Śremu i pozostałe wsie gminy Śrem.7 Poz. 26. Powiat średzki z siedzibą władz w Środzie Wielkopolskiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Dominowo, Krzykosy4 2gmina Zaniemyśl3 3gmina Nowe Miasto n. Wartą4 4gmina Środa Wielkopolska 1 - miasto Środa Wlkp.10 5gmina Środa Wielkopolska 2 - pozostałe miejscowości gminy Środa Wlkp.4 Poz. 27. Powiat turecki z siedzibą władz w Turku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Turek 1 - strona południowa, zachodnia i północna przebiega granicami miasta. Strona wschodnia okręgu dochodzi do ulic: Wschodniej, Uniejowskiej, Legionów Polskich, a następnie biegnie wzdłuż ul. Kolska Szosa do granic miasta.6 2miasto Turek 2 - zachodnia strona: granica przebiega ulicami: Wschodnią, Uniejowską i Legionów Polskich, które wchodzą w skład tego okręgu. Strona północna: granica przebiega ul. Kolską Szosą wchodzącą w skład tego okręgu, strona wschodnia: granica przebiega ul. Górniczą, strona południowa: granica dochodzi do ul. Słonecznej.7 3gminy: Brudzew, Przykona4 4gmina Dobra3 5gminy: Kawęczyn, Malanów5 6gmina Tuliszków4 7gmina Turek3 8gmina Władysławów3 Poz. 28. Powiat wągrowiecki z siedzibą władz w Wągrowcu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Wągrowiec 1 - od zachodu - brzeg jeziora Durowskiego, od północy i wschodu - granica administracyjna miasta, od południa - z zachodu w kierunku wschodnim początkowo tory kolejowe relacji Bydgoszcz-Poznań, a następnie ul. Gnieźnieńska nie wchodząca do okręgu.6 2miasto Wągrowiec 2 - od zachodu, południa i północy - granica miasta, a od wschodu z północy na południe początkowo brzeg jeziora Durowskiego, następnie tory kolejowe relacji Bydgoszcz-Poznań i ul. Gnieźnieńska wchodząca w skład okręgu.5 3gminy: Damasławek, Wapno4 4gmina Gołańcz4 5gminy: Mieścisko, Skoki6 6gmina Wągrowiec5 Poz. 29. Powiat wolsztyński z siedzibą władz w Wolsztynie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Przemęt6 2gmina Siedlec5 3gmina Wolsztyn 1 - obejmuje miasto Wolsztyn oraz miejscowości: Berzyna i Komorowo.7 4gmina Wolsztyn 2 - obejmuje wszystkie miejscowości należące do gminy Wolsztyn z wyjątkiem miejscowości Berzyny i Komorowo.7 Poz. 30. Powiat wrzesiński z siedzibą władz we Wrześni Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Kołaczkowo, Pyzdry5 2gmina Miłosław4 3gmina Nekla3 4gmina Września 1 - obejmuje od południa ul. Legii Wrzesińskiej, Miłosławską i Paderewskiego, od zachodu zachodnie granice gminy Września, od wschodu wschodnie granice sołectw: Kawęczyn, Marzenin, Słomowo, Psary Polskie oraz ulice Szkolna i Gnieźnieńska, od północy północne granice gminy Września.4 5gmina Września 2 - od południa południowe granice sołectw: Sędziwojewo i Gutowo Wielkie oraz ulice Szkolna i Słowackiego, od zachodu zachodnie granice sołectw: Sokołowo, Gulczewo i Gulczewko oraz ul. Gnieźnieńska, od wschodu wschodnie granice gminy Września i od północy północne granice gminy Września.5 6gmina Września 3 - od północy północne granice sołectw: Bierzgin, Węgierki, Otoczna oraz ul. Słowackiego, od południa południowe granice gminy Września, od zachodu zachodnie granice sołectw: Gozdowo, Nadarzyce, Bierzglin oraz rzeka Wrześnica i od wschodu wschodnie granice gminy Września.4 7gmina Września 4 - od północy północne granice sołectw: Chociczka, Żerniki oraz ul. Miłosławska, od zachodu zachodnie granice gminy Września, od wschodu wschodnie granice sołectw: Neryngowo, Bierzglinek oraz rzeka Wrześnica, od południa południowe granice gminy.5 Poz. 31. Powiat złotowski z siedzibą władz w Złotowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Złotów8 2gmina Jastrowie5 3gmina Krajenka3 4gminy: Lipka, Zakrzewo5 5gmina Okonek4 6gminy: Tarnówka, Złotów5 Część XVI. Województwo zachodniopomorskie Poz. 1. Powiat białogardzki z siedzibą władz w Białogardzie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Białogard 1 - od strony zachodniej wzdłuż torów kolejowych na trasie Białogard-Kołobrzeg, następnie wzdłuż ul. 1-go Maja, Gen. W. Sikorskiego, Lelewela, Zamkowej i na południe wzdłuż ul. Wojska Polskiego do rzeki Leśnicy. Rzeką Leśnicą do ul. Lutyków na wschodzie. Następnie wzdłuż ul. Lutyków w kierunku południowym do granic miasta.6 2Miasto Białogard 2 - pozostała część miasta z os. Kołobrzeska na zachodzie, Kisielicami na południu i Starym Miastem na północy.6 3Gmina Białogard4 4Gmina Karlino5 5Gmina Tychowo4 Poz. 2. Powiat choszczeński z siedzibą władz w Choszcznie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bierzwnik, Krzęcin4 2Gmina Choszczno 1 - południowo-wschodnia część miasta Choszczno w obrębie ul.: Wolności, Piastowskiej (włącznie), Jagiełły (włącznie).4 3Gmina Choszczno 2 - cała część miasta Choszczno położona na południowy zachód od torów kolejowych oraz północno-zachodnia część miasta w obrębie ul.: Wolności (włącznie), Piastowskiej i Jagiełły.4 4Gmina Choszczno 3 - sołectwa gminy Choszczno: Glezno, Kołki, Koplin, Korytowo, Nowe Żeńsko, Oraczewice, Piasecznik, Radaczewo, Raduń, Rzecko, Sławęcin, Stary Klukom, Stradzewo, Sulino, Suliszewo, Wardyń, Witoszyn, Zamęcin, Zwierzyń.3 5Gmina Drawno3 6Gmina Pełczyce4 7Gmina Recz3 Poz. 3. Powiat drawski z siedzibą władz w Drawsku Pomorskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Czaplinek, Wierzchowo8 2Gmina Drawsko Pomorskie9 3Gmina Kalisz Pomorski4 4Gminy: Ostrowice, Złocieniec9 Poz. 4. Powiat goleniowski z siedzibą władz w Goleniowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Dobra, Maszewo, Osina7 2Gmina Goleniów 1 - północno-wschodnia część miasta Goleniowa ograniczona północną stroną rzeki Iny, południową stroną ul. Ptasiej, zachodnią stroną ul. Brzozowej, północną stroną ulic: Ogrodowej, Polnej i Słowackiego, południową stroną ulic: Granicznej i Walecznych, wschodnią stroną ul. Wolińskiej, południową stroną ulic: Sadowej i Metalowej, zachodnią stroną linii kolejowej Goleniów-Świnoujście, południową stroną ulic: Tartacznej i Maszewskiej, wschodnią stroną ul. I Brygady Legionów, północną stroną ul. Bankowej i zachodnią stroną ul. Spacerowej oraz sołectwo Żdżary i wieś Żółwia.5 3Gmina Goleniów 2 - południowo-zachodnia część miasta Goleniowa ograniczona południową stroną rzeki Iny, południową stroną ul. Drzymały, wschodnią stroną ul. Żeromskiego, północną stroną ul. Norwida, zachodnią stroną ul. Przestrzennej oraz wieś Krzewno.4 4Gmina Goleniów 3 - południowa część miasta Goleniowa obejmująca os. Helenów oraz część gminy Goleniów obejmująca sołectwa: Białuń, Bolechowo (bez Krzewna), Borzysławiec, Budno (bez Żółwiej), Burowo, Czarną Łąkę, Danowo, Glewice, Imno, Kąty, Kliniska Wielkie, Komarowo, Krępsko, Lubczynę, Łaniewo, Łozienicę, Marszewo, Miękowo, Modrzewie, Mosty, Niewiadowo, Podańsko, Pucice, Rurzycę, Stawno, Świętą, Tarnowiec, Tarnówko, Wierzchosław, Załom, Żółwią Błoć.4 5Gmina Nowogard 1 - granice administracyjne miasta Nowogard.8 6Gmina Nowogard 2 - sołectwa: Błotno, Boguszyce, Brzozowo, Czermnica, Dąbrowa, Długołęka, Glicko, Grabin, Jarchlino, Karsk, Krasnołęka, Kulice, Lestkowo, Maszkowo, Olchowo, Orzechowo, Orzesze, Ostrzyca, Sąpolnica, Sikorki, Strzelewo, Szczytniki, Świerczewo, Trzechel, Wierzbięcin, Wojcieszyn, Wołowiec, Wyszomierz, Żabowo, Żabówko.3 7Gminy: Przybiernów, Stepnica4 Poz. 5. Powiat gryficki z siedzibą władz w Gryficach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Płoty4 2Gmina Gryfice10 3Gminy: Karnice, Rewal3 4Gminy: Radowo Małe, Resko5 5Gminy: Trzebiatów, Brojce8 Poz. 6. Powiat gryfiński z siedzibą władz w Gryfinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gmina Banie3 2Gminy: Cedynia, Moryń, Trzcińsko-Zdrój6 3Gmina Chojna6 4Gmina Gryfino 1 - miasto Gryfino9 5Gmina Gryfino 2 - sołectwa: Bartkowo, Borzym, Chlebowo, Chwarstnica, Czepino, Daleszewo, Dołgie, Drzenin, Gardno, Krajnik, Krzypnica, Mielęko Gryfińskie, Nowe Czarnowo, Pniewo, Radziszewo, Sobiemyśl, Sobieradz, Stare Brynki, Steklinko, Steklno, Wełtyń, Wirów, Włodkowice, Wysoka Gryfińska, Żabnica, Żórawie, Żórawki.4 6Gmina Mieszkowice3 7Gminy: Stare Czarnowo, Widuchowa4 Poz. 7. Powiat kamieński z siedzibą władz w Kamieniu Pomorskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Dziwnów, Świerzno4 2Gmina Golczewo3 3Gmina Kamień Pomorski8 4Gmina Międzyzdroje3 5Gmina Wolin7 Poz. 8. Powiat kołobrzeski z siedzibą władz w Kołobrzegu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Kołobrzeg 1 - od strony północnej wyznacza Morze Bałtyckie, od strony północno-wschodniej opiera się, począwszy od ul. Kolejowej, na linii kolejowej Kołobrzeg-Białogard, od strony południowo-zachodniej granicę wyznacza rzeka Parsęta, od zachodniej os. Radzikowo, dzielnica Zachodnia, Starówka i tereny nie zabudowane przy targowisku miejskim. Do okręgu należą osiedla Nr 1, 4, 6, 7.9 2Miasto Kołobrzeg 2 - od strony zachodniej rzeka Parsęta, od strony południowo-wschodniej linia kolejowa Kołobrzeg-Białogard, od strony południowej ul. Łopuskiego, od strony północno-zachodniej ul. Waryńskiego i część ul. Kniewskiego, od skrzyżowania z ul. Waryńskiego do skrzyżowania z ul. Unii Lubelskiej. Do okręgu należą osiedla Nr 2, 3, 5, 8, 9.10 3Gminy: Dygowo, Ustronie Morskie3 4Gminy: Gościno, Rymań, Siemyśl5 5Gmina Kołobrzeg3 Poz. 9. Powiat koszaliński z siedzibą władz w Koszalinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Będzino, Mielno7 2Gminy: Biesiekierz, Świeszyno5 3Gmina Bobolice5 4Gmina Manowo3 5Gmina Polanów4 6Gmina Sianów6 Poz. 10. Powiat myśliborski z siedzibą władz w Myśliborzu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Barlinek, Nowogródek Pomorski10 2Gminy: Boleszkowice, Dębno 1 - sołectwa gminy Dębno określane w kwadracie od granicy miasta Dębno w południowej jego części, od zachodu drogą krajową Nr 118 i 127, od południa i wschodu granicą gminy.3 3Gmina Dębno 2 - miasto Dębno wraz z sołectwami północno-wschodniej części gminy określonymi kwadratem: od wschodu, zachodu i północy granicą gminy, od południa granicą miasta Dębno.8 4Gmina Myślibórz9 Poz. 11. Powiat policki z siedzibą władz w Policach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Dobra (Szczecińska), Nowe Warpno3 2Gmina Kołbaskowo3 3Gmina Police 1 - sołectwa gminy Police: Dębostrów, Drogoradz, Niekłończyca, Pilchowo, Przęsocin, Siedlice, Tanowo, Tatynia, Trzebież, Trzeszczyn, Uniemyśl, Wieńkowo.3 4Gmina Police 2 - osiedla: Mścięcino, Stare Miasto, Jasienica.3 5Gmina Police 3 - osiedle Dąbrówka4 6Gmina Police 4 - osiedla: Gryfitów, Księcia Bogusława X.4 7Gmina Police 5 - osiedle Anny Jagiellonki5 Poz. 12. Powiat pyrzycki z siedzibą władz w Pyrzycach Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gminy: Bielice, Kozielice3 2Gmina Lipiany4 3Gminy: Przelewice, Warnice6 4Gmina Pyrzyce 1 - miasto Pyrzyce8 5Gmina Pyrzyce 2 - sołectwa gminy Pyrzyce: Brzesko, Brzezin, Czernice, Giżyn, Krzemlin, Letnin, Mechowo, Mielęcin, Młyny, Nowielin, Nieborowo, Obromino, Okunica, Pstrowice, Ryszewko, Ryszewo, Rzepnowo, Strużewo, Turze, Żabów.4 Poz. 13. Powiat sławieński z siedzibą władz w Sławnie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Darłowo7 2Miasto Sławno6 3Gmina Darłowo3 4Gmina Malechowo3 5Gmina Postomino3 6Gmina Sławno3 Poz. 14. Powiat stargardzki z siedzibą władz w Stargardzie Szczecińskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Stargard Szczeciński 1 - północna i wschodnia strona os. Zachód, południowa strona Al. Żołnierza od Placu Słonecznego do Al. Żołnierza Bocznej, wschodnia strona Al. Żołnierza Bocznej, wschodnia strona ul. Pogodnej, południowa strona ul. Przedwiośnie do zachodniego końca Al. Żołnierza i następnie do skrzyżowania ul. Garażowej z ul. Szczecińską.6 2Miasto Stargard Szczeciński 2 - od skrzyżowania ul. Kościuszki z ul. Szczecińską wzdłuż południowej strony ul. Szczecińskiej w kierunku zachodnim do granicy miasta, następnie wzdłuż granicy miasta w kierunku północnym do torów kolejowych linii Stargard Szczeciński-Szczecin, wzdłuż torów kolejowych linii Stargard Szczeciński-Szczecin do ul. I Brygady, wschodnia strona ul. Dworcowej, os. 1000-lecia, ul. Struga, południowa strona ul. Wyszyńskiego do torów kolejowych linii Stargard Szczeciński-Pyrzyce, następnie wzdłuż linii kolejowej Stargard Szczeciński-Pyrzyce do południowego końca ul. Różanej, dalej do południowego końca ul. Giżynek i południowego końca ul. Jesiennej, następnie wzdłuż wschodniej strony ul. Pogodnej i Al. Żołnierza Bocznej do skrzyżowania z Al. Żołnierza, wzdłuż południowej strony Al. Żołnierza do Pl. Słonecznego, zachodnia strona ul. Kościuszki do skrzyżowania z ul. Szczecińską.6 3Miasto Stargard Szczeciński 3 - od skrzyżowania ul. Konopnickiej z ul. Dworcową wzdłuż torów kolejowych linii Stargard Szczeciński-Szczecin do północnej granicy miasta, następnie północną granicą miasta do rzeki Iny, wzdłuż wschodniej strony rzeki Iny do wschodniego końca ul. Chrobrego, południowa strona ul. Chrobrego do Al. Słowiczej, Al. Słowicza, Pl. Wolności, zachodnia strona ul. Piłsudskiego do skrzyżowania z ul. Mickiewicza, południowa strona ul. Mickiewicza do ul. Dworcowej, wschodnia strona ul. Dworcowej do ul. Konopnickiej.6 4Miasto Stargard Szczeciński 4 - północna granica miasta od rzeki Iny w kierunku wschodnim do wschodniego końca ul. Gdyńskiej, wschodnia granica miasta do wschodniego końca ul. Bydgoskiej, następnie wzdłuż granicy miasta do wschodniego końca ul. Głównej, Kluczewo, teren byłego lotniska Kluczewo, następnie wzdłuż torów kolejowych Pyrzyce-Stargard Szczeciński do ul. Wyszyńskiego południowa strona ul. Wyszyńskiego do Pl. Wolności, wschodnia strona ul. Czarnieckiego do południowego końca Al. Słowiczej, wschodnia strona Al. Słowiczej, południowa strona ul. Chrobrego do wschodniego brzegu rzeki Iny, wzdłuż wschodniego brzegu rzeki Iny do północnej granicy miasta.7 5Gminy: Chociwel, Stara Dąbrowa3 6Gminy: Dobrzany, Marianowo, Suchań5 7Gmina Dolice3 8Gminy: Ińsko, Węgorzyno4 9Gminy: Kobylanka, Stargard Szczeciński5 10Gmina Łobez5 Poz. 15. Powiat szczecinecki z siedzibą władz w Szczecinku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Szczecinek 1 - obszar wyznaczony od północy - Bugno, od wschodu - ul. Zieloną, od południa - ul. Kościuszki, od zachodu - ul. Karlińską.6 2Miasto Szczecinek 2 - obszar wyznaczony od północy - ul. Norwida, od wschodu - ul. Kwiatową, od południa - ul. Harc. Kamińskiego, od zachodu - ul. 1-go Maja.8 3Miasto Szczecinek 3 - obszar wyznaczony od północy - ul. Armii Krajowej, od wschodu - Czarnobór, od południa - ul. Sosnową, od zachodu - ul. Mickiewicza i Szczecińską.4 4Gminy: Barwice, Grzmiąca6 5Gminy: Biały Bór, Szczecinek8 6Gmina Borne Sulinowo3 Poz. 16. Powiat świdwiński z siedzibą władz w Świdwinie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Świdwin8 2Gminy: Brzeżno, Świdwin5 3Gmina Połczyn-Zdrój8 4Gminy: Rąbino, Sławoborze4 Poz. 17 . Powiat wałecki z siedzibą władz w Wałczu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Miasto Wałcz 1 - od północy os. Zatorze, ogrody działkowe "Wypoczynek", os. Raduń Północny, od wschodu ul. Bydgoska, od południa brzeg jez. Zamkowego, od zachodu ul. Chłodna, os. Morzyce.6 2Miasto Wałcz 2 - od północy brzeg jez. ul. Raduńskiego, od wschodu brzeg jez. Zamkowego, od południa brzeg jez. Zamkowego, od zachodu os. Dolne Miasto.6 3Gminy: Człopa, Tuczno5 4Gmina Mirosławiec3 5Gmina Wałcz5 WYKAZ OKRĘGÓW WYBORCZYCH WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Wrocław m.w. osiedla: Śródmieście I, Śródmieście II, Psie Pole, Krzyki I, Stare Miasto6 2Wrocław m.w. osiedla: Krzyki II, Fabryczna I, Fabryczna II, Fabryczna III5 3Powiaty: oleśnicki, trzebnicki, milicki, wołowski, górowski6 4Powiaty: oławski, wrocławski, strzeliński, średzki, dzierżoniowski7 5Wałbrzych m.w., powiaty: wałbrzyski, kłodzki, świdnicki, ząbkowicki12 6Jelenia Góra m.w., powiaty: jeleniogórski, jaworski, kamiennogórski, złotoryjski6 7Powiaty: zgorzelecki, bolesławiecki, lubański, lwówecki5 8Legnica m.w., powiaty: legnicki, lubiński, polkowicki, głogowski8 WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Bydgoszcz m.w.9 2powiaty: bydgoski, tucholski, nakielski, sępoleński, świecki9 3Grudziądz m.w., powiaty: chełmiński, grudziądzki, wąbrzeski5 4Toruń m.w.5 5powiaty: toruński, brodnicki, golubsko-dobrzyński5 6powiaty: inowrocławski, żniński, mogileński7 7Włocławek m.w., powiaty: włocławski, lipnowski, rypiński, aleksandrowski, radziejowski10 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Lublin m.w., powiaty: łęczyński, świdnicki11 2powiaty: lubelski, puławski6 3powiaty: janowski, kraśnicki, opolski5 4powiaty: lubartowski, łukowski, rycki6 5Biała Podlaska m.w., powiaty: bialski, parczewski, radzyński6 6Chełm m.w., powiaty: chełmski, krasnostawski, włodawski6 7Zamość m.w., powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, tomaszowski, zamojski10 WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Gorzów Wielkopolski m.w.6 2powiaty: gorzowski, strzelecko-drezdenecki5 3powiaty: międzyrzecki, sulęciński, słubicki6 4Zielona Góra m.w.5 5powiaty: zielonogórski, świebodziński, krośnieński9 6powiaty: żarski, żagański8 7powiat nowosolski6 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1powiaty: sieradzki, wieruszowski, wieluński, łaski, zduńskowolski, poddębicki, pajęczański10 2powiaty: bełchatowski, radomszczański5 3Piotrków Trybunalski m.w., powiaty: piotrkowski, opoczyński5 4powiaty: tomaszowski, pabianicki, łódzki wschodni7 5Łódź m.w. od granicy miasta z gminą Aleksandrów Łódzki do granicy z gminą Nowosolna (ul. Iglasta), od ul. Iglastej ulicą Nad Niemnem do ul. Okólnej, ul. Okólną do ul. Strykowskiej, ul. Strykowską do torów PKP, wzdłuż torów do ul. Telefonicznej, ulicami: Telefoniczną, Strykowską, Źródłową do ul. Dwernickiego, następnie ulicami: Północną, Ogrodową do ul. Gdańskiej, ul. Gdańską do ul. Próchnika, ul. Próchnika do ul. Wólczańskiej, ul. Wólczańską do ul. Struga, ul. Struga do ul. Żeromskiego, ul. Żeromskiego do al. Mickiewicza, al. Mickiewicza do ul. Wólczańskiej, ul. Wólczańską do ul. Wróblewskiego, ul. Wróblewskiego do torów PKP, wzdłuż torów w kierunku rzeki Jasień, wzdłuż rzeki Jasień do ul. Prądzyńskiego, ul. Prądzyńskiego, następnie wzdłuż lotniska do starej oczyszczalni ścieków, przedłużeniem ul. Pienistej do ul. Ikara, ul. Ikara do ul. Biwakowej, ul. Biwakową do granic miasta z gminą Pabianice i dalej wzdłuż granic miasta do granicy z gminą Aleksandrów Łódzki.8 6Łódź m.w. od granicy miasta z gminą Nowosolna (ul. Iglasta), od ul. Iglastej ul. Nad Niemnem do ul. Okólnej, ul. Okólną do ul. Strykowskiej, ul. Strykowską do torów PKP, wzdłuż torów do ul. Telefonicznej, ulicami: Telefoniczną, Strykowską, Źródłową do ul. Dwernickiego, następnie ulicami: Północną, Ogrodową do ul. Gdańskiej, ul. Gdańską do ul. Próchnika, ul. Próchnika do ul. Wólczańskiej, ul. Wólczańską do ul. Struga, ul. Struga do ul. Żeromskiego, ul. Żeromskiego do al. Mickiewicza, al. Mickiewicza do ul. Wólczańskiej, ul. Wólczańską do ul. Wróblewskiego, ul. Wróblewskiego do torów PKP, wzdłuż torów w kierunku rzeki Jasień, wzdłuż rzeki Jasień do ul. Prądzyńskiego, ul. Prądzyńskiego, następnie wzdłuż lotniska do starej oczyszczalni ścieków, przedłużeniem ul. Pienistej do ul. Ikara, ul. Ikara do ul. Biwakowej, ul. Biwakową do granic miasta z gminą Pabianice i dalej wzdłuż granic miasta do granicy z gminą Nowosolna.8 7powiaty: kutnowski, łęczycki, zgierski7 8Skierniewice m.w., powiaty: skierniewicki, łowicki, rawski5 WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Kraków m.w. dzielnice: I, IV, V, VI, VII, VIII, X, XI, XII7 2Kraków m.w. dzielnice: II, III, IX, XIII, XIV, XV, XVI, XVII, XVIII6 3Tarnów m.w., powiaty: tarnowski, dąbrowski7 4Nowy Sącz m.w., powiaty: nowosądecki, gorlicki7 5powiaty: bocheński, brzeski, wielicki, proszowicki6 6powiaty: nowotarski, tatrzański, limanowski7 7powiaty: myślenicki, suski, wadowicki7 8powiaty: krakowski, miechowski5 9powiaty: oświęcimski, chrzanowski, olkuski8 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gmina Warszawa-Centrum dzielnice: Śródmieście, Mokotów, gmina Warszawa-Wilanów6 2gmina Warszawa-Centrum - dzielnica Ochota, gminy: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Włochy, Warszawa-Ursus, Warszawa-Bemowo6 3gmina Warszawa-Centrum - dzielnice: Żoliborz, Wola, gmina Warszawa-Bielany6 4gmina Warszawa-Centrum - dzielnice: Praga Południe, Praga Północ, gminy: Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Białołęka, Warszawa-Targówek8 5powiaty: grodziski, warszawski zachodni, pruszkowski, żyrardowski, sochaczewski7 6powiaty: legionowski, wołomiński, nowodworski6 7Radom m.w., powiaty: radomski, białobrzeski, kozienicki, lipski, zwoleński, szydłowiecki, przysuski10 8powiaty: miński, garwoliński, węgrowski5 9Siedlce m.w., powiaty: siedlecki, łosicki, sokołowski, ostrowski5 10Ostrołęka m.w., powiaty: ostrołęcki, przasnyski, makowski, wyszkowski5 11powiaty: ciechanowski, mławski, płoński, pułtuski, żuromiński5 12Płock m.w., powiaty: płocki, gostyniński, sierpecki6 13powiaty: piaseczyński, otwocki, grójecki5 WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1powiaty: brzeski, namysłowski6 2powiat nyski6 3Opole m.w.5 4powiaty: opolski, strzelecki9 5powiaty: kluczborski, oleski6 6powiaty: krapkowicki, prudnicki6 7powiaty: kędzierzyńsko-kozielski, głubczycki7 WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Rzeszów m.w., powiat rzeszowski8 2powiaty: dębicki, mielecki, ropczycko-sędziszowski, strzyżowski9 3Tarnobrzeg m.w., powiaty: tarnobrzeski, stalowowolski, kolbuszowski, niżański8 4powiaty: leżajski, łańcucki, przeworski5 5Przemyśl m.w., powiaty: jarosławski, lubaczowski, przemyski8 6powiaty: sanocki, brzozowski, bieszczadzki5 7Krosno m.w., powiaty: jasielski, krośnieński7 WOJEWÓDZTWO PODLASKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Suwałki m.w., powiaty: suwalski, sejneński5 2powiaty: augustowski, sokólski5 3Białystok m.w.11 4powiat białostocki5 5powiaty: bielski, hajnowski, siemiatycki6 6Łomża m.w., powiaty: łomżyński, wysokomazowiecki, zambrowski8 7powiaty: grajewski, kolneński, moniecki5 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1powiaty: chojnicki, człuchowski, bytowski5 2Słupsk m.w., powiaty: słupski, lęborski6 3powiaty: wejherowski, pucki, kartuski, kościerski9 4Gdynia m.w., Sopot m.w.7 5Gdańsk m.w. dzielnice: Nowy Port, Letnica, Młyńska, Stogi z Przeróbką, Krakowiec - Górki Zach., Wyspa Sobieszewska, Olszynka, Rudniki, Śródmieście, Orunia - Św. Wojciech - Lipce, Chełm (z dzielnicą Gdańsk Południe), Wzgórze Mickiewicza, Siedlce, Aniołki, Suchanino, Piecki - Migowo, Brętowo, Matarnia, Kokoszki, VII Dwór6 6Gdańsk m.w. dzielnice: Wrzeszcz, Zaspa Młyniec, Zaspa Rozstaje, Brzeźno, Przymorze Wielkie, Przymorze Małe, Żabianka - Wejhera - Jelitkowo - Tysiąclecia, Oliwa, Strzyża, Osowa5 7powiaty: starogardzki, gdański, tczewski7 8powiaty: malborski, nowodworski, kwidzyński5 WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Jastrzębie-Zdrój m.w., Rybnik m.w., Żory m.w., powiaty: raciborski, rybnicki, wodzisławski10 2Bielsko-Biała m.w., powiaty: żywiecki, bielski, cieszyński10 3Zabrze m.w., Ruda Śląska m.w.6 4Katowice m.w.5 5Gliwice m.w., powiat gliwicki5 6Chorzów m.w., Siemianowice Śląskie m.w., Świętochłowice m.w., Piekary Śląskie m.w.5 7Mysłowice m.w., Tychy m.w., powiaty: pszczyński, mikołowski, tyski7 8Częstochowa m.w., powiaty: częstochowski, kłobucki, myszkowski9 9Dąbrowa Górnicza m.w., powiaty: będziński, zawierciański6 10Bytom m.w., powiaty: lubliniecki, tarnogórski7 11Jaworzno m.w., Sosnowiec m.w.5 WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1powiaty: sandomierski, staszowski6 2powiaty: buski, kazimierski, pińczowski5 3powiaty: jędrzejowski, konecki, włoszczowski8 4powiaty: skarżyski, starachowicki6 5powiaty: ostrowiecki, opatowski6 6Kielce m.w.7 7powiat kielecki7 WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Elbląg m.w., powiat elbląski6 2powiaty: ełcki, giżycki, olecko-gołdapski, piski9 3powiaty: iławski, nowomiejski, działdowski6 4powiaty: ostródzki, olsztyński7 5Olsztyn m.w.5 6powiaty: lidzbarski, braniewski, bartoszycki, kętrzyński7 7powiaty: mrągowski, szczycieński, nidzicki5 WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Poznań m.w.10 2powiaty: poznański, obornicki, średzki, śremski7 3Konin m.w., powiaty: koniński, kolski, słupecki, turecki8 4Kalisz m.w., powiaty: kaliski, jarociński, pleszewski6 5powiaty: ostrowski, kępiński, krotoszyński, ostrzeszowski6 6Leszno m.w., powiaty: leszczyński, gostyński, kościański, rawicki6 7powiaty: szamotulski, wolsztyński, międzychodzki, grodziski, nowotomyski6 8powiaty: pilski, chodzieski, czarnkowsko-strzcianecki, złotowski6 9powiaty: gnieźnieński, wągrowiecki, wrzesiński5 WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE Okręgi do sejmiku województwa Numer okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1Szczecin m.w., powiat policki12 2Świnoujście m.w., powiaty: kamieński, goleniowski, gryficki7 3powiaty: kołobrzeski, białogardzki, drawski, świdwiński, wałecki8 4Koszalin m.w., powiaty: koszaliński, sławieński, szczecinecki8 5powiaty: stargardzki, choszczeński, gryfiński, pyrzycki, myśliborski10 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998. (Dz. U. Nr 110, poz. 689) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. W "Programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998", stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998 (Dz. U. Nr 120, poz. 756), wprowadza się następujące zmiany: 1) w poz. 1.01.12 (012) Ekonomiczne aspekty ochrony środowiska: a) w rubryce 4 wyrazy "koszty bieżące ponoszone na ochronę środowiska według rodzajów kosztów i elementów środowiska oraz sektorów instytucjonalnych i własnościowych z określeniem kosztów na urządzenia ochronne, tzw. «końca rury»" zastępuje się wyrazami "koszty bieżące ponoszone na ochronę środowiska według rodzajów kosztów i elementów środowiska w sektorze gospodarczym z określeniem kosztów na urządzenia ochronne, tzw. «końca rury»", b) w rubryce 6 wyrazy "203 737 zł - budżet MOŚZNiL" zastępuje się wyrazami "83 737 zł - budżet MOŚZNiL"; 2) skreśla się poz. 1.22.03(039) Białorusini w Polsce - Polacy na Białorusi; 3) skreśla się poz. 1.25.04(064) Badanie budżetu czasu ludności Polski; 4) w poz. 1.45.07(144) Produkcja ważniejszych upraw rolnych: a) w rubryce 2: - wyrazy "w ok. 15 tys. gospodarstw rolnych" zastępuje się wyrazami "w ok. 7,5 tys. gospodarstw rolnych", - wyrazy "w ok. 15 tys. gospodarstw uprawiających ziemniaki" zastępuje się wyrazami "w ok. 3,1 tys. gospodarstw uprawiających ziemniaki", b) w rubryce 3: - po wyrazach "- szacunek wstępny - metodą pomiarów biometrycznych w wylosowanych" wyrazy "ok. 15 tys. indywidualnych gospodarstw i działek rolnych" zastępuje się wyrazami "ok. 7,5 tys. indywidualnych gospodarstw i działek rolnych", - po wyrazach "szacunek przedwynikowy - metodą pomiarów biometrycznych w wylosowanych" wyrazy "ok. 15 tys. indywidualnych gospodarstw i działek rolnych" zastępuje się wyrazami "ok. 3,1 tys. indywidualnych gospodarstw i działek rolnych"; 5) w poz. 1.45.08(145) Produkcja ważniejszych upraw ogrodniczych: a) w rubryce 2: - wyrazy "w ok. 30 tys. gospodarstw rolnych" zastępuje się wyrazami "w ok. 17 tys. gospodarstw rolnych", - skreśla się wyrazy "w czerwcu, i w ok. 15 tys. gospodarstw", - wyrazy "w ok. 10 tys. gospodarstw rolnych" zastępuje się wyrazami "w ok. 8 tys. gospodarstw rolnych", - skreśla się wyrazy "w sierpniu, i w ok. 5 tys. gospodarstw", b) w rubryce 3: - skreśla się wyrazy "w około 30 tys.", - skreśla się wyrazy "w około 10 tys.", - skreśla się wyrazy "w około 20 tys."; 6) w poz. 1.45.09(146) Pogłowie i produkcja bydła oraz innych gatunków zwierząt gospodarskich w rubryce 3 wyrazy w nawiasie "obejmujące ok. 70 tys. gospodarstw" zastępuje się wyrazami w nawiasie "obejmujące ok. 22,7 tys. gospodarstw"; 7) w poz. 1.45.10(147) Pogłowie i produkcja trzody chlewnej w rubryce 3 wyrazy w nawiasie "obejmujące ok. 60 tys. gospodarstw indywidualnych" zastępuje się wyrazami w nawiasie "obejmujące ok. 30 tys. gospodarstw indywidualnych"; 8) w poz. 1.45.20(157) Ocena sytuacji produkcyjno-rynkowej w rolnictwie w rubryce 3 wyrazy "ok. 30 tys." zastępuje się wyrazami "ok.. 15 tys."; 9) skreśla się poz. 1.45.22(159) Statystyczna ewidencja przychodów i wydatków w gospodarstwach rolnych; 10) skreśla się poz. 1.47.08(177) Funkcjonowanie systemu przetargowego na roboty budowlane zlecane w trybie ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych. § 2. 1. W badaniach statystycznych prowadzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ustalonych w "Programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998", o którym mowa w § 1, w części dotyczącej: 1) tematu "27. Edukacja" stosuje się następujące wzory formularzy sprawozdawczych: a) S-01 - Sprawozdanie przedszkola, b) S-02 - Sprawozdanie szkoły podstawowej dla dzieci i młodzieży, c) S-03 - Sprawozdanie szkoły podstawowej dla dorosłych lub podstawowego studium zawodowego, d) S-04 - Sprawozdanie szkoły podstawowej specjalnej dla dzieci i młodzieży, e) S-05 - Sprawozdanie liceum ogólnokształcącego dla młodzieży, f) S-06 - Sprawozdanie liceum ogólnokształcącego dla dorosłych, g) S-07 - Sprawozdanie szkoły zawodowej, h) S-08 - Sprawozdanie internatu (bursy), i) S-09 - Sprawozdanie dotyczące stypendiów, zasiłków losowych, zajęć pozalekcyjnych i nadobowiązkowych, półinternatów i świetlic oraz nauczania języków obcych w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży, j) S-10 - Sprawozdanie o studiach dziennych, wieczorowych, zaocznych i eksternistycznych, k) S-10a - Sprawozdanie o absolwentach studiów dziennych, wieczorowych, zaocznych i eksternistycznych, l) S-11 - Sprawozdanie o pomocy materialnej i socjalnej dla studentów, ł) S-12 - Sprawozdanie o stypendiach naukowych, studiach podyplomowych i doktoranckich oraz zatrudnieniu w szkołach wyższych, m) S-13 - Sprawozdanie domu dziecka, rodzinnego domu dziecka, pogotowia opiekuńczego, wioski dziecięcej oraz rodziny zastępczej, n) S-14 - Sprawozdanie specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego, ogniska wychowawczego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii oraz turnusowego ośrodka socjoterapii, o) S-15 - Sprawozdanie o nauczaniu języka ojczystego w przedszkolach oraz szkolnictwie podstawowym i ponadpodstawowym dla dzieci i młodzieży mniejszości narodowych i etnicznych, p) S-16 - Sprawozdanie placówki wychowania pozaszkolnego, r) S-17 - Sprawozdanie domu wczasów dziecięcych, s) S-18 - Sprawozdanie dotyczące kształcenia i doskonalenia w formach pozaszkolnych; 2) tematu "30. Kultura fizyczna, sport i rekreacja" stosuje się wzór formularza sprawozdawczego K-T1 - Sprawozdanie o obiektach noclegowych turystyki. 2. Wzory formularzy sprawozdawczych, o których mowa w ust. 1, określają załączniki nr 1 do 20 do niniejszego rozporządzenia. § 3. 1. Podmioty zobowiązane do sporządzenia sprawozdań oznaczonych symbolem S, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, przekażą wypełnione sprawozdania do urzędu statystycznego w województwie, na którego terenie mają siedzibę, w terminach: 1) sprawozdania oznaczone symbolami S-02 i S-15 - do dnia 15 września 1998 r., 2) sprawozdanie oznaczone symbolem S-05 - do dnia 23 września 1998 r., 3) sprawozdanie oznaczone symbolem S-04 - do dnia 24 września 1998 r., 4) sprawozdanie oznaczone symbolem S-01 - do dnia 2 października 1998 r., 5) sprawozdanie oznaczone symbolem S-07 - do dnia 8 października 1998 r., 6) sprawozdanie oznaczone symbolem S-06 - do dnia 14 października 1998 r., 7) sprawozdanie oznaczone symbolem S-18 - do dnia 16 października 1998 r., 8) sprawozdania oznaczone symbolami S-16 i S-17 - do dnia 6 listopada 1998 r., 9) sprawozdanie oznaczone symbolem S-14 - do dnia 13 listopada 1998 r., 10) sprawozdania oznaczone symbolami S-03 i S-08 - do dnia 18 listopada 1998 r., 11) sprawozdanie oznaczone symbolem S-10 - do dnia 15 grudnia 1998 r., 12) sprawozdania oznaczone symbolami S-11 i S-13 - do dnia 22 grudnia 1998 r., 13) sprawozdanie oznaczone symbolem S-09 - do dnia 12 stycznia 1999 r., 14) sprawozdanie oznaczone symbolem S-10a - do dnia 13 stycznia 1999 r., 15) sprawozdanie oznaczone symbolem S-12 - do dnia 20 stycznia 1999 r. 2. Podmioty zobowiązane do sporządzenia sprawozdania oznaczonego symbolem K-T1, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, przekażą wypełnione sprawozdanie do urzędu statystycznego w województwie, na którego terenie zlokalizowany jest obiekt noclegowy turystyki, w terminie do dnia 9 października 1998 r.; obiekty sezonowe przekażą dane niezwłocznie po zakończeniu działalności, nie później niż do dnia 9 października 1998 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1998 r. (poz. 689) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA S-07 sprawozdanie szkoły zawodowej - według stanu w dniu 2 X Sprawozdanie dotyczy szkół zawodowych czynnych w danym roku szkolnym oraz szkół, które zakończyły działalność w czerwcu poprzedniego roku szkolnego. Jeżeli szkoła posiada filię, wówczas jednostką sprawozdawczą jest szkoła prowadząca filię (szkoła macierzysta), która sporządza jedno sprawozdanie łącznie z filią. Jeżeli filia zlokalizowana jest na terenie innej miejscowości niż szkoła macierzysta - sporządza się dwa odrębne sprawozdania. Szkoły z klasami przysposabiającymi do pracy zawodowej - niezależnie od tego, czy zorganizowane są przy szkole podstawowej, czy zawodowej - wykazywać należy na formularzu S-02, z wyjątkiem szkół przysposabiających do pracy zawodowej na podbudowie ukończonej szkoły podstawowej, które nadal wypełniają formularz S-07. Sprawozdanie należy sporządzać następująco: 1) szkoły dla młodzieży wypełniają wszystkie działy, 2) szkoły dla dorosłych nie wypełniają danych dotyczących: - stanowisk pracy w warsztatach szkolnych, liczby uczniów mieszkających na stancjach, liczby oddziałów (klas) specjalnych i uczniów w oddziałach (klasach) specjalnych, liczby uczniów pobierających naukę indywidualnie (dział 1, wiersze od 05 do 09), środków finansowych (dział 1, wiersze od 19 do 21), - uczniów według klas (dział 2, rubr. 3, 4, 5 i 8), - uczniów klasy I w danym roku szkolnym, którzy świadectwo ukończenia szkoły niższego szczebla otrzymali w poprzednim roku szkolnym (dział 4), - młodocianych pracowników (dział 5). 3) szkoły, które utworzone zostały na początku danego roku szkolnego nie wypełniają informacji dotyczących: - absolwentów, którzy przystąpili do egzaminów dojrzałości (dział 1, wiersze 17 i 18), - środków finansowych (dział 1, wiersze 19 i 20), - uczniów według klas (dział 2, rubr. 3, 4, 5 i 8), - absolwentów-eksternów (dział 3), - absolwentów według roku urodzenia (dział 6), - absolwentów według zawodów - specjalności (dział 7, rubr. od 0 do 6). 4) w sprawozdaniach szkół zlikwidowanych z dniem 30 czerwca wypełnia się następujące informacje: a) w sprawozdaniach szkół dla młodzieży: - absolwentów, którzy przystąpili do egzaminów dojrzałości (dział 1, wiersze 17 i 18), - środków finansowych (dział 1, wiersze 19 i 20), - uczniów według klas (dział 2, rubr. od 1 do 5), - absolwentów-eksternów (dział 3), - absolwentów według roku urodzenia (dział 6), - absolwentów według zawodów - specjalności (dział 7, rubr. od 0 do 6), b) w sprawozdaniach szkół dla dorosłych: - absolwentów, którzy przystąpili do egzaminów dojrzałości (dział 1, wiersze 17 i 18), - absolwentów-eksternów (dział 3), - absolwentów według roku urodzenia (dział 6), - absolwentów według zawodów - specjalności (dział 7, rubr. od 0 do 6). Dwa odrębne sprawozdania S-07 sporządzają: - szkoły zawodowe, w których przyjęcia do klasy I przeprowadzane są dwukrotnie w ciągu roku szkolnego, tj. we wrześniu i w lutym, - szkoły muzyczne I i II stopnia kształcące wyłącznie w kierunku muzycznym: w zakresie I stopnia (symbol 510) i w zakresie II stopnia (symbol 520), - szkoły artystyczne II stopnia, w których zorganizowane są klasy o profilu wyłącznie artystycznym (symbol 520) - jedno sprawozdanie oraz klasy z nauką przedmiotów jednocześnie ogólnokształcących i artystycznych (symbol 521) - drugie sprawozdanie. Szkoły muzyczne I i II stopnia (podstawowego i licealnego) kształcące jednocześnie w zakresie przedmiotów ogólnych i muzycznych - sporządzają sprawozdanie tylko w zakresie II stopnia (symbol 521). Jeżeli są to szkoły o 12-letnim cyklu nauki, należy wpisać klasy IX-XII jako klasy I-IV. Szkoły baletowe kształcące jednocześnie w kierunku ogólnym i baletu sporządzają sprawozdanie tylko w zakresie II stopnia, tj. dla klas VI-IX wpisując je jako klasy I-IV. Natomiast szkoły baletowe o profilu wyłącznie baletowym sporządzają sprawozdanie o symbolu 510 lub symbolu 520 w zależności od stopnia kształcenia. Jeżeli szkoła nie ma określonego stopnia kształcenia (szkoły niepubliczne) - kryterium może być wiek uczniów. Szkoły policealne (pomaturalne) dzienne wykazuje się w sprawozdaniu jako szkoły dla młodzieży. Policealne studia artystyczne wypełniają dział 6 wykazując wszystkich uczniów i absolwentów. Wykaz symboli szkół zawodowych specjalnych według rodzajów niepełnosprawności (pozycja 4 części tytułowo-adresowej) Szkoły według niepełnosprawnościSymbol Szkoły dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim1 Szkoły dla upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym2 Szkoły dla niesłyszących3 Szkoły dla słabo słyszących4 Szkoły dla niewidomych5 Szkoły dla słabo widzących6 Szkoły dla przewlekle chorych7 Szkoły dla niepełnosprawnych ruchowo8 Szkoły dla niedostosowanych społecznie9 Szkoły dla zagrożonych uzależnieniami10 Szkoły dla uczniów z zaburzeniami zachowania11 Wykaz symboli typów szkół, które wypełniają formularz S-07 Typ szkołySymbol SZKOŁY PRZYSPOSABIAJĄCE DO PRACY ZAWODOWEJ Szkoły przysposabiające do pracy zawodowej specjalne - na podbudowie klasy VIII szkoły podstawowej113 SZKOŁY ZASADNICZE DLA MŁODZIEŻY Szkoły zasadnicze (bez specjalnych)211 Szkoły zasadnicze specjalne241 SZKOŁY ZASADNICZE DLA DOROSŁYCH Szkoły zasadnicze wieczorowe231 Szkoły zasadnicze zaoczne251 SZKOŁY ŚREDNIE ZAWODOWE DLA MŁODZIEŻY na podbudowie programowej: szkoły podstawowej Technika i licea (np. technika budowlane, licea ekonomiczne, licea medyczne) - bez specjalnych311 Technika specjalne312 Licea zawodowe (bez specjalnych) - licea przygotowujące do wykonywania zawodu robotnika wykwalifikowanego ze średnim wykształceniem ogólnym lub pracowników o równorzędnych kwalifikacjach ze średnim wykształceniem ogólnym314 Licea techniczne318 Licea zawodowe specjalne319 szkoły zasadniczej Technika i licea (bez szkół specjalnych)331 Technika i licea specjalne332 II klasy liceum ogólnokształcącego: Technika i licea340 SZKOŁY ŚREDNIE ZAWODOWE DLA DOROSŁYCH - WIECZOROWE na podbudowie programowej: szkoły podstawowej Technika i licea (np. technika budowlane, licea ekonomiczne)351 Średnie studia zawodowe352 Licea zawodowe - licea przygotowujące do wykonywania zawodu robotnika kwalifikowanego ze średnim wykształceniem ogólnym lub pracownika o równorzędnych kwalifikacjach ze średnim wykształceniem ogólnym353 szkoły zasadniczej Technika i licea361 II klasy liceum ogólnokształcącego: Technika i licea370 SZKOŁY ŚREDNIE ZAWODOWE DLA DOROSŁYCH - ZAOCZNE na podbudowie programowej: szkoły podstawowej Technika i licea (np. technika budowlane, licea ekonomiczne)711 Licea zawodowe - licea przygotowujące do wykonywania zawodu robotnika kwalifikowanego ze średnim wykształceniem ogólnym lub pracownika o równorzędnych kwalifikacjach ze średnim wykształceniem ogólnym712 Średnie studia zawodowe751 II klasy liceum ogólnokształcącego: Technika i licea720 szkoły zasadniczej Technika i licea731 Średnie studia zawodowe761 SZKOŁY POLICEALNE (POMATURALNE) - DZIENNE 1-roczne szkoły policealne411 Szkoły policealne (bez szkół specjalnych i artystycznych)412 Szkoły policealne specjalne413 Studia artystyczne oraz kształcenia animatorów kultury i bibliotekarzy416 Nauczycielskie kolegia języków obcych418 Kolegia nauczycielskie419 SZKOŁY POLICEALNE (POMATURALNE) - WIECZOROWE Szkoły policealne421 1-roczne szkoły policealne422 Nauczycielskie kolegia języków obcych424 Kolegia nauczycielskie425 SZKOŁY POLICEALNE - ZAOCZNE Szkoły policealne (bez szkół artystycznych)811 1-roczne szkoły policealne812 Studia artystyczne oraz kształcenia animatorów kultury i bibliotekarzy814 Nauczycielskie kolegia języków obcych816 Kolegia nauczycielskie817 SZKOŁY ARTYSTYCZNE I stopnia - kształcenie wyłącznie w zakresie artystycznym510 II stopnia - kształcenie wyłącznie w zakresie artystycznym520 II stopnia - kształcenie jednocześnie w zakresie artystycznym i ogólnym na poziomie średnim521 Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja OBJAŚNIENIA Sprawozdanie sporządzają organizatorzy niepublicznych placówek oświatowych, tj. osoby prawne i fizyczne, które dokonały wpisu do ewidencji właściwego terenowo kuratora oświaty zgodnie z art. 82 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329). Przez pojęcie kursu rozumie się pozaszkolną formę kształcenia, której czas trwania (zgodnie z jego programem) nie jest krótszy niż 30 godzin. Kursy języków obcych obejmują kursy organizowane dla różnych poziomów zaawansowania słuchaczy. Kursy przyuczające do zawodu są to kursy mające na celu przygotowanie słuchacza do podjęcia pracy w określonym zawodzie. Kursy przygotowujące do egzaminów na tytuły kwalifikacyjne mają na celu przygotowanie słuchacza do egzaminu na tytuł robotnika wykwalifikowanego lub mistrza (zgodnie z określoną klasyfikacją zawodów) zdawanego przed państwową komisją egzaminacyjną, którą powołuje kurator oświaty. Kursy przygotowujące do uzyskania uprawnień zawodowych mają na celu przygotowanie słuchacza do złożenia egzaminu na te uprawnienia, np.: spawacza, operatora maszyn i urządzeń, itp. Kursy doskonalące w zawodzie mają na celu rozszerzenie wiedzy lub umiejętności w wykonywanym zawodzie. Kursy bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone są zgodnie z programami ramowymi ustalonymi zarządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Do kursów tych zalicza się także kursy przeciwpożarowe i minimum sanitarnego. Kursy pedagogiczne dla instruktorów praktycznej nauki zawodu dotyczą kursów określonych w § 9 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1992 r. w sprawie organizowania i finansowania praktycznej nauki zawodu, praw i obowiązków podmiotów organizujących tę naukę oraz uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu (Dz. U. Nr 97, poz. 479 i z 1994 r. Nr 130, poz. 648) oraz przepisów zawartych w § 17 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472). Kursy przygotowujące do egzaminów eksternistycznych z zakresu programu nauczania różnych typów szkół dotyczą przygotowania słuchaczy do egzaminów przez Państwową Komisję Egzaminacyjną powołaną przez właściwego terenowo kuratora oświaty zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 października 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz zasad odpłatności za ich przeprowadzenie (Dz. U. Nr 80, poz. 410). Kursy przygotowujące do egzaminów wstępnych do szkół różnego typu dotyczą kursów mających charakter repetytorium, przygotowujących słuchaczy do zdawania egzaminów wstępnych do szkół średnich i wyższych. Kursy w zakresie zainteresowań własnych obejmują kursy, nie związane z uzyskaniem uprawnień do wykorzystywania określonego zawodu, np.: tańca, jazdy konnej, wspinaczki górskiej, samoobrony, gry na instrumentach muzycznych itp. W rubryce dotyczącej bezrobotnych należy wykazać osoby pozostające bez pracy skierowane na kursy przez urzędy pracy. Przez kursy zlecone rozumie się kursy zorganizowane na zlecenie pracodawców lub urzędów pracy. Załącznik nr 20 Ilustracja Ilustracja OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA K-T1 Obiekty nie posiadające własnego numeru identyfikacyjnego REGON wpisują numer identyfikacyjny REGON właściciela obiektu, np. zakładu pracy, przedsiębiorstwa turystycznego, organizacji społecznej. Dział 1. Dane ogólne pkt 2 W celu ułatwienia zaklasyfikowania obiektu do właściwego rodzaju, przedstawiono poniższe wyjaśnienia i definicje oraz korelacje między rodzajem obiektu i kategorią (dział 1, pkt 4), urządzeniami ogrzewczymi (dział 1, pkt 5) oraz pokojami i miejscami (dział 2), a także placówkami gastronomicznymi (dział 3). Hotel - symbol 01 Obiekt hotelarski zlokalizowany głównie w zabudowie miejskiej, dysponujący co najmniej 9 pokojami. W hotelu nie więcej niż 20% miejsc noclegowych może znajdować się w pokojach większych niż 2 osobowych. Oznacza to, że przeciętna liczba miejsc na 1 pokój nie może być większa niż 2,8. Każdy hotel musi posiadać stałe urządzenia ogrzewcze i przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną. W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczonych usług wyróżnia się pięć kategorii hoteli: najwyższa - 5 gwiazdek (*****) LX, najniższa - 1 gwiazdka (*). Hotele z kategorią od 5* do 3* włącznie - powinny wykazać pokoje z własną łazienką i WC (dział 2, rubr. 2) oraz restaurację (dział 3, rubr. 1 i 2). Hotel kategorii 2* musi mieć pokoje z własną łazienką i WC. Motel - symbol 02 Obiekt hotelarski zlokalizowany przy trasach komunikacji drogowej, który poza usługami hotelarskimi przystosowany jest również do świadczenia usług motoryzacyjnych i dysponuje parkingiem. Motel musi posiadać co najmniej 9 pokoi; nie więcej niż 40% miejsc noclegowych może znajdować się w pokojach najwyżej 3 i 4 osobowych. Oznacza to, że przeciętna liczba miejsc na 1 pokój nie może być większa niż 3,3. Każdy motel musi posiadać stałe urządzenia ogrzewcze i przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną. W zależności od wyposażenia obiektu i poziomu świadczonych usług rozróżnia się cztery kategorie moteli: najwyższa - 4 gwiazdki, najniższa - 1 gwiazdka. Motele z kategorią od 4* do 3* włącznie - powinny wykazać pokoje z własną łazienką i WC (dział 2, rubr. 2) oraz restaurację (dział 3, rubr. 1 i 2). Motel kategorii 2* musi mieć pokoje z własną łazienką i WC. Pensjonat - symbol 03 Obiekt hotelarski, który świadczy usługi hotelarskie łącznie z całodziennym wyżywieniem i dysponuje co najmniej 7 pokojami. Musi posiadać przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną oraz stałe urządzenia ogrzewcze. W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczeń usług rozróżnia się trzy kategorie pensjonatów: najwyższa - kat. I., najniższa - kat. III. Pensjonaty kategorii I i II muszą wykazać pokoje z własną łazienką i WC. Dom wypoczynkowy - symbol 04 Obiekt hotelarski położony na obszarze zabudowanym lub w pobliżu zabudowy, który dysponuje co najmniej 20 miejscami noclegowymi, z tym że nie mniej niż 50% miejsc znajduje się w pokojach większych niż trzyosobowe. Oznacza to, że przeciętna liczba miejsc na 1 pokój nie może być większa niż 4,3. Każdy dom wycieczkowy musi posiadać stałe urządzenia ogrzewcze i przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną. W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczonych usług domy wycieczkowe dzieli się na trzy kategorie: najwyższa - kat. I., najniższa - kat. III. Schronisko - symbol 05 Obiekt hotelarski położony poza obszarem zabudowanym, w którym świadczone są usługi hotelarskie przede wszystkim osobom uprawiającym turystykę kwalifikowaną. Schronisko posiada co najmniej 8 miejsc noclegowych i ma przynajmniej jedną placówkę gastronomiczną. Pojęcie "schronisko" nie obejmuje schronisk młodzieżowych. W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczonych usług schroniska dzieli się na trzy kategorie: najwyższa - kat. I, najniższa - kat. III. Schronisko młodzieżowe - symbol 06 Obiekt przeznaczony na bazę noclegową dla młodzieży szkolnej i studenckiej, służący upowszechnianiu krajoznawstwa i turystyki poprzez zapewnienie użytkownikom tanich noclegów, opieki wychowawczej, jak również służenie informacją turystyczną. Schronisko młodzieżowe jest obiektem samodzielnym lub zajmuje część obiektu, zazwyczaj część pomieszczeń szkoły, internatu lub innej placówki oświatowo-wychowawczej. Ośrodek wczasowy - symbol 07 Obiekt lub zespół obiektów noclegowych przeznaczonych i przystosowanych do świadczenia wyłącznie lub głównie usług związanych z wczasami. Ośrodek kolonijny - symbol 08 Obiekt lub zespół obiektów noclegowych przeznaczonych i przystosowanych do świadczenia wyłącznie lub głównie usług związanych z koloniami. Ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy - symbol 09 Obiekt lub zespół obiektów przeznaczony i przystosowany trwale do przeprowadzania kursów, konferencji, szkoleń oraz zjazdów itp. Może być także wykorzystany do świadczenia usług wczasowych. Dom pracy twórczej - symbol 10 Obiekt, w którym są zapewnione właściwe warunki do wykonywania pracy twórczej i wypoczynku twórców, wykorzystywany również (głównie przez ich rodziny) jako ośrodek wczasowy. Obiekt ten musi posiadać stałe urządzenia ogrzewcze. Domek turystyczny - symbol 11 oraz dział 2, wiersz 2 Budynek niepodpiwniczony, zbudowany z materiałów nietrwałych, posiadający nie więcej niż cztery pokoje, dostosowany do świadczenia usług typu hotelarskiego. Domki turystyczne mogą tworzyć zespoły ogólnodostępnych domków turystycznych oraz organizacyjnie wchodzić w skład innych obiektów noclegowych. Camping - symbol 12 Teren - zwykle zadrzewiony - strzeżony, oświetlony, mający stałą obsługę recepcyjną i wyposażony w urządzenia (sanitarne, gastronomiczne, rekreacyjne) umożliwiające turystom nocleg w namiotach, mieszkalnych przyczepach samochodowych, a także przyrządzanie posiłków oraz parkowanie pojazdów samochodowych. W zależności od wyposażenia obiektu i zakresu świadczonych usług, campingi dzieli się na dwie kategorie: najwyższa - kat. I, najniższa - kat. II. Pole biwakowe - symbol 13 Wydzielone miejsce w terenie zadrzewionym, nie strzeżone, oznakowane i ogrodzone prowizorycznie, umożliwiające turystom nocleg w namiotach. Na polu biwakowym znajdują się punkty poboru wody pitnej, podstawowe urządzenia sanitarne i tereny rekreacyjne. Ośrodek wypoczynku sobotnio-niedzielnego i świątecznego - symbol 14 Zespół obiektów i urządzeń zlokalizowanych w niedużej odległości od aglomeracji miejskiej, w bezpośrednim sąsiedztwie terenów o walorach przyrodniczych korzystnych dla rekreacji, w strefach z zapewnioną komunikacją środkami przewozu publicznego. Ośrodek wyposażony jest zgodnie z potrzebami krótkotrwałego wypoczynku i rekreacji. Umożliwia obsłużenie jednocześnie znacznej liczby osób o różnych upodobaniach. Obiekty noclegowe wchodzące w skład ośrodka mogą być wykorzystywane na potrzeby wczasów. Pokoje gościnne - symbol 15 Umeblowane pokoje w mieszkaniach osób fizycznych, wynajmowane do celów noclegowych turystyki, za opłatą określoną z góry, za pośrednictwem biur zakwaterowań lub bezpośrednio turystom. Ponadto do pokoi gościnnych zaliczane są również obiekty hotelarskie, które nie odpowiadają warunkom przewidzianym dla hoteli, moteli, pensjonatów, domów wycieczkowych, schronisk, campingów, pól biwakowych i domków turystycznych. Kwatery agroturystyczne - symbol 16 Pokoje mieszkaniowe i budynki gospodarcze (po adaptacji) rolników wykorzystywane na noclegi dla turystów. Zakłady uzdrowiskowe - symbol 17 Zakłady opieki zdrowotnej położone na terenie uzdrowiska i wykorzystujące przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych naturalne zasoby lecznicze uzdrowiska. Formularz K-T1 wypełniają szpitale uzdrowiskowe i sanatoria uzdrowiskowe. Inny obiekt wykorzystywany dla turystyki - symbol 18 Obiekt, który w czasie niepełnego wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem lub w części, pełni funkcję obiektu noclegowego dla turystów. Są to m. in. obiekty lecznictwa uzdrowiskowego, szkoleniowe, internaty, domy studenckie, hotele robotnicze itp. W pkt 3a - należy zakreślić odpowiednio: 1 - własność Skarbu Państwa 2 - własność państwowych osób prawnych 3 - własność komunalna 4 - własność krajowych osób fizycznych 5 - własność innych krajowych podmiotów prywatnych 6 - własność zagraniczna W pkt 3b - należy zakreślić odpowiednio: 1 - właściciel (jeżeli właściciel jednocześnie jest użytkownikiem/gestorem/ obiektu) 2 - inny Dział 2. Pokoje i miejsca noclegowe - rubr. 1 - wypełnia się dla obiektów kubaturowych, w tym także dla domków turystycznych; - w rubr. 2 nie należy wykazywać pokoi wyposażonych tylko w WC lub tylko w umywalkę; - miejsce noclegowe (rubr. 3 do 5) - to miejsce przygotowane dla turysty bez względu na to czy jest zajęte, czy też nie. Do liczby miejsc zalicza się również tzw. "miejsca dostawne". Nie zalicza się natomiast miejsc zajętych przez personel obiektu i inne osoby stale zamieszkujące w obiekcie (np. gdy część obiektu wykorzystywana jest na tzw. "hotel robotniczy"); - do miejsc noclegowych całorocznych (rubr. 4) należy zaliczyć miejsca w obiektach czynnych przynamniej przez 5 miesięcy w roku i wyposażonych w stałe urządzenia ogrzewcze; - dla pól biwakowych liczba miejsc oznacza liczbę osób, które jednocześnie mogą korzystać z tego obiektu; - dla obiektów oznaczonych w dziale 1, pkt 2 symbolem 18 wykazuje się wyłącznie miejsca przeznaczone do dyspozycji turystów. Dział 3. Placówki gastronomiczne W dziale tym należy wykazać wszystkie placówki zlokalizowane na terenie obiektu, bez względu na właściciela lub dostępność (ogólnodostępne, tylko dla gości); - do placówek obcych (rubr. 2) należy zaliczyć placówki prowadzone przez inne podmioty, które nie są gestorami obiektu, np. na campingu ośrodka sportu i rekreacji funkcjonuje kawiarnia, która jest prowadzona przez osobę fizyczną; - restauracja (wiersz 1) - to zakład gastronomiczny z pełną obsługą kelnerską oferujący całodzienne wyżywienie o szerokim asortymencie potraw i napojów; - do barów i kawiarni (wiersz 2) należy także zaliczyć winiarnie, piwiarnie, jadłodajnie itp.; - do punktów gastronomicznych (wiersz 4) zalicza się inne placówki gastronomiczne np. smażalnie, pijalnie, lodziarnie, bufety. Dział 4. Wyposażenie w urządzenia sportowo-rekreacyjne Dotyczy urządzeń zlokalizowanych na terenie obiektu, bez względu na to kto jest ich właścicielem (np. gestor obiektu czy inna jednostka); obejmuje także urządzenia poza terenem obiektu, w sytuacji gdy korzystanie z nich jest w stałej ofercie (np. stała umowa ze stadniną koni). Dział 5. Wykorzystanie obiektu według miesięcy - do liczby dni działalności obiektu (rubr. 1) nie wlicza się przerw międzyturnusowych, z powodu remontu, dezynfekcji itp.; - nominalna liczba noclegów w miesiącu (rubr. 2) to suma miejsc noclegowych przygotowanych w każdym dniu działalności obiektu. Np. obiekt czynny był w dniach od 1 do 15 czerwca, tj. 15 dni. W dniach od 1 do 5 VI przygotowano 10 miejsc noclegowych, od 6 do 10 VI - 15 miejsc noclegowych, a od 11 do 15 VI było 20 miejsc noclegowych. Nominalną liczbę noclegów w czerwcu obliczymy w następujący sposób: 5 × 10 + 5 × 15 + 5 × 20 = 225; - nominalna liczba pokoi w miesiącu (rubr. 3) to suma pokoi przygotowanych w każdym dniu działalności obiektu. Zasada obliczeń jest taka sama jak dla miejsc noclegowych. Np. obiekt był czynny od 1 do 25 maja, tj. 25 dni. W dniach od 1 do 10 V przygotowano 15 pokoi, od 11 do 20 V - 20 pokoi, a od 21 do 25 V - 22 pokoje. Nominalna liczba pokoi będzie wynosiła: 10 × 15 + 10 × 20 + 5 × 22 = 460; - korzystający z noclegów (rubr. 4 i 5) to liczba osób, które rozpoczęły pobyt w obiekcie w danym miesiącu (tj. zostały zameldowane). Oznacza to, że osoby przebywające na przełomie dwóch miesięcy powinny być liczone jeden raz. Wyjątkiem od tej zasady są osoby przebywające na przełomie września i października. Ze względu na nowy okres sprawozdawczy, osoby te należy wykazać we wrześniu, a także w październiku w nowym sprawozdaniu. Nie należy wykazywać osób, które wniosły opłatę, ale z usług nie skorzystały; - udzielone noclegi (rubr. 6 i 7) to iloczyn osób pomnożony przez liczbę dni (nocy) ich pobytu, np. 5 osób × 3 noclegi + 2 osoby × 8 noclegów + 12 osób × 1 nocleg = 43; - wynajęte pokoje (rubr. 8 i 9) dla hoteli, moteli i pensjonatów - to suma pokoi wynajętych w każdym dniu działalności obiektu, bez względu na liczbę osób nocujących w tych pokojach. Dział 6. Turyści zagraniczni według obywatelstwa Turysta zagraniczny - odwiedzający, który spędza w kraju odwiedzanym przynajmniej jedną noc (nie dłużej jednak niż 1 rok) i którego głównym celem jest: spędzenie wolnego czasu, wakacji, interesy, sprawy zawodowe itp. Źródłem danych do tego działu są zapisy w książce meldunkowej dotyczące obywatelstwa turystów zagranicznych. Dane należy podać za cały okres sprawozdawczy; dane wykazane w rubr. 1, wiersz 01 powinny być zgodne z danymi wykazanymi w dziale 5, wiersz 01, rubr. 5; dane wykazane w rubr. 2 z rubr. 7 działu 5, natomiast dane wykazane w rubr. 3 z rubr. 9 działu 5. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 lipca 1998 r. w sprawie aplikantów w sądach wojskowych. (Dz. U. Nr 111, poz. 690) Na podstawie art. 52 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb przeprowadzenia konkursu na stanowisko aplikanta, 2) przebieg aplikacji, 3) zakres egzaminu sędziowskiego, 4) skład komisji egzaminacyjnej, 5) szczegółowe zasady wynagradzania członków komisji i sposób jej powoływania. § 2. Do aplikantów w sądach wojskowych stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 czerwca 1998 r. w sprawie aplikantów sądowych i prokuratorskich (Dz. U. Nr 86, poz. 550), zwanego dalej "rozporządzeniem", z wyjątkiem rozdziałów 3 i 4 oraz § 2, § 5 ust. 2 i 3, § 7, 8 i § 11 ust. 3, ze zmianami wynikającymi z niniejszego rozporządzenia. § 3. Liczbę stanowisk aplikantów dla sądów wojskowych określa Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 4. W stosunku do aplikantów w sądach wojskowych określone w rozporządzeniu kompetencje prezesa sądu apelacyjnego i wojewódzkiego oraz kolegium sądu wojewódzkiego, z wyłączeniem kompetencji określonych w § 19, 20 ust. 1, § 21 ust. 3 i § 22 ust. 2 rozporządzenia, przysługują dyrektorowi komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 5 § 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753), zwanemu dalej "dyrektorem". § 5. Zwolnienie aplikanta w sądzie wojskowym następuje w razie zaistnienia przyczyn uzasadniających zwolnienie żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej, określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944). § 6. Zaliczeń, o których mowa w § 12 ust. 3 i w § 13 ust. 2 rozporządzenia, dokonuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. § 7. Przedmiotem części ustnej egzaminów, oprócz dziedzin prawa wymienionych w § 28 ust. 1 rozporządzenia, jest ponadto prawo o ustroju sądów wojskowych. § 8. Dyrektor wyznacza termin konkursu dla kandydatów na aplikantów w sądach wojskowych, zawiadamiając o tym członków komisji konkursowej oraz kandydatów co najmniej 14 dni przed terminem konkursu. § 9. Dyrektor przedstawia Ministrowi Sprawiedliwości projekt listy kandydatów na aplikantów spośród osób, które uzyskały ocenę pozytywną, kierując się przede wszystkim ocenami z konkursu, a w razie konieczności bierze również pod uwagę wyniki w nauce osiągnięte przez kandydata w czasie studiów, opinię z uczelni lub opinię pracodawcy, a także opinię służbową za okres odbytego przeszkolenia wojskowego. § 10. W okresie aplikacji w sądzie wojskowym prezes wojskowego sądu garnizonowego wyznacza sędziego patrona, który kieruje szkoleniem aplikanta i współdziała w tym zakresie z osobami odpowiedzialnymi za szkolenie aplikanta w sądzie powszechnym i wojskowym. § 11. W skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w § 23 ust. 2 rozporządzenia, wchodzi ponadto sędzia wojskowego sądu okręgowego, wskazany przez dyrektora, oraz przedstawiciel komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 5 § 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753). § 12. 1. Dyrektor wyznacza spośród sędziów wojskowych sądów okręgowych osobę odpowiedzialną za współpracę z sędziami sprawującymi nadzór i zajmującymi się szkoleniem aplikantów w sądach powszechnych. 2. W okresie aplikacji w sądzie wojskowym zadania aplikanta i sposób ich wykonania określa prezes właściwego sądu wojskowego. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie trybu wykonywania nadzoru nad sądami wojskowymi. (Dz. U. Nr 111, poz. 691) Na podstawie art. 18 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowy tryb wykonywania nadzoru nad sądami wojskowymi, o którym mowa w art. 5 § 2, art. 14 i 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753), zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Przez zwierzchni nadzór nad sądami wojskowymi w zakresie organizacji i działalności administracyjnej, zwany dalej "nadzorem", rozumie się ogół przewidzianych niniejszym rozporządzeniem czynności, obejmujących zagadnienia związane ze sprawnością postępowania, w szczególności: 1) z terminowością rozpoznawania spraw, organizacją rozpraw i ich przebiegiem, a także stanem zaległości spraw, ze szczególnym uwzględnieniem tych, w których postępowanie sądowe trwa ponad 2 miesiące, 2) z wykonywaniem orzeczeń sądowych, 3) z wykonywaniem czynności w toku postępowania międzyinstancyjnego, 4) z prawidłowością stosowania regulaminu urzędowania sądów wojskowych oraz innych przepisów i zarządzeń regulujących ich funkcjonowanie, 5) ze sposobem prowadzenia ksiąg i innych urządzeń ewidencyjnych oraz z rzetelnością informacji i sprawozdań. 2. Nadzór nad sądami wojskowymi w zakresie organizacji i działalności administracyjnej sprawuje Minister Sprawiedliwości: 1) wobec wojskowych sądów okręgowych - osobiście lub za pośrednictwem dyrektora, wicedyrektora, naczelników wydziałów lub sędziów wizytatorów, powołanych na stanowiska służbowe w komórce organizacyjnej, o której mowa w art. 5 § 4 ustawy, zwanej dalej "departamentem", 2) wobec wojskowych sądów garnizonowych, jeśli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, za pośrednictwem prezesów wojskowych sądów okręgowych. § 3. 1. Prezesi wojskowych sądów okręgowych, z zastrzeżeniem, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, wykonują czynności nadzoru służbowego i administracji sądowej nad wojskowymi sądami garnizonowymi. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, prezesi wojskowych sądów okręgowych wykonują osobiście, za pośrednictwem swoich zastępców lub sędziów wizytatorów, powołanych na stanowiska służbowe, w kierowanych przez nich sądach wojskowych. § 4. Nadzór wykonuje się w formie: 1) inspekcji realizowanej przez sędziów departamentu, obejmującej pełny zakres działalności sądu; inspekcję prowadzi się co najmniej raz w okresie trzyletnim, 2) lustracji realizowanej przez sędziów departamentu, obejmującej określoną problematykę i przeprowadzanej doraźnie, w zależności od potrzeb; lustrację można zarządzić także na wniosek prezesa wojskowego sądu okręgowego, 3) wizytacji realizowanej przez sędziów wizytatorów i obejmującej kompleksową kontrolę działalności sędziego i jego kancelarii za okres nie dłuższy niż rok; prezes wojskowego sądu okręgowego zarządza wizytację także na polecenie dyrektora departamentu, 4) kontroli organizacji pracy sekretariatów i biurowości sądowej dokonywanej przez sędziów, obejmującej obsługę rozpraw i posiedzeń, egzekucję orzeczeń, postępowanie międzyinstancyjne, obieg dokumentacji oraz prowadzenie niezbędnych ksiąg, wykazów i repertoriów. § 5. 1. Wykonywanie nadzoru, o którym mowa w § 2 ust. 2, polega na: 1) przeprowadzaniu inspekcji i lustracji sądów wojskowych, 2) wizytacji kancelarii sędziowskich sędziów wojskowych sądów okręgowych, 3) kontroli organizacji pracy sekretariatów i biurowości sądowej w wojskowych sądach okręgowych. 2. Wykonywanie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, polega także na: 1) rozpoznawaniu wniosków i skarg na działalność wojskowych sądów okręgowych, 2) dokonywaniu analiz prawomocnych orzeczeń wojskowych sądów okręgowych, zwłaszcza w zakresie stosowania przepisów wprowadzających nowe instytucje prawne. § 6. 1. Wykonywanie czynności nadzoru przez osoby, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2, polega na wizytacji kancelarii sędziowskich sędziów wojskowych sądów garnizonowych i asesorów sądów wojskowych. 2. Wykonywanie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, polega także na: 1) rozpoznawaniu wniosków i skarg na działalność wojskowych sądów garnizonowych, 2) kontroli organizacji pracy sekretariatów i biurowości sądowej w wojskowych sądach garnizonowych, 3) dokonywaniu analiz prawomocnych orzeczeń wojskowych sądów garnizonowych, zwłaszcza w zakresie stosowania przepisów wprowadzających nowe instytucje prawne. 3. Wykonywanie przez prezesów wojskowych sądów okręgowych czynności z zakresu nadzoru nad wojskowymi sądami garnizonowymi stanowi odrębny przedmiot oceny inspekcyjnej. § 7. 1. Lustrację kancelarii sędziowskiej przeprowadza sędzia, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 1. 2. Wizytację przeprowadza: 1) sędzia, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 - wobec sędziów wojskowych sądów okręgowych, 2) sędzia, o którym mowa w § 3 ust. 2 - wobec sędziów wojskowych sądów garnizonowych i asesorów sądów wojskowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich. 3. W przeprowadzeniu inspekcji lub lustracji mogą uczestniczyć nie będący sędziami żołnierze zawodowi i pracownicy cywilni wojska, pełniący służbę lub zatrudnieni w departamencie, którym powierza się wykonywanie czynności pomocniczych, z zastrzeżeniem ust. 1. § 8. W zakresie czynności wizytacyjnych sędziowie wizytatorzy są uprawnieni do: 1) dokonywania okresowej oceny działalności sędziów i asesorów, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich, w oparciu o badania prawomocnych orzeczeń i zarządzeń, 2) badania prawomocnych orzeczeń wydanych przez kandydatów na sędziów wojskowych sądów garnizonowych lub okręgowych na potrzeby Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych. § 9. 1. Sędzia wizytator wojskowego sądu okręgowego zaznajamia kandydatów, o których mowa w § 8 pkt 2, z wynikami badań orzecznictwa, co najmniej na miesiąc przed terminem Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych. 2. Kandydatom przysługuje prawo złożenia wniosku do dyrektora departamentu o ponowne przeprowadzenie czynności, w terminie 7 dni od zaznajomienia się z wynikami badań ich orzecznictwa. 3. Uznając wniosek za zasadny, zleca się niezwłoczne przeprowadzenie badań orzecznictwa kandydata przez sędziego, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 1. Wyniki badań wizytatorów wraz z wnioskiem kandydata przedstawia się Zgromadzeniu Sędziów Sądów Wojskowych. § 10. 1. Z przebiegu inspekcji, lustracji lub wizytacji sporządza się sprawozdanie. 2. Sprawozdanie powinno zawierać w szczególności: 1) nazwę przeprowadzonych czynności i problematykę badań, 2) ustalenia faktyczne, 3) ocenę kontrolowanego, 4) ewentualne wnioski o wytknięcie naruszeń obowiązków służbowych, 5) w miarę potrzeby sygnalizację konieczności wniesienia kasacji przez Ministra Sprawiedliwości albo wystąpienia z pytaniem prawnym. 3. Sędziowie wizytatorzy w wojskowych sądach okręgowych sygnalizacji, o której mowa w ust. 2 pkt 5, dokonują za pośrednictwem swoich przełożonych. § 11. 1. W oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w § 10 ust. 1, właściwy organ wydaje zarządzenie, w którym określa termin jego wykonania, a w razie potrzeby podejmuje inne działania, określone w ustawie. 2. Sprawozdanie z każdej czynności sędziego wizytatora wraz z informacją o zastosowanych środkach dyscyplinujących przesyła się do departamentu. 3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, przedstawia się Ministrowi Sprawiedliwości, jeżeli istnieją podstawy do: 1) wniesienia kasacji, 2) wystąpienia do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie przepisów, których stosowanie wywołuje rozbieżności w orzecznictwie, 3) zawiadomienia właściwych organów o konieczności zmiany lub uchylenia przepisów sprzecznych z ustawą, 4) w innych przypadkach, jeśli jest do celowe. § 12. Jeżeli uzasadniają to wnioski poinspekcyjne lub polustracyjne, w terminie miesiąca od zakończenia tych czynności zwołuje się konferencję w celu omówienia ich wyników, w której uczestniczą w szczególności prezes, sędziowie i asesorzy kontrolowanego sądu. § 13. 1. Prezesi wojskowych sądów okręgowych corocznie, w terminie do dnia 15 stycznia, sporządzają projekt harmonogramu czynności w zakresie nadzoru nad wojskowymi sądami garnizonowymi wraz ze sprawozdaniem z jego realizacji w roku ubiegłym. Dyrektor departamentu, w terminie 14 dni, może wnieść do projektu harmonogramu uzupełnienia i uwagi, które są wiążące dla prezesów wojskowych sądów okręgowych. 2. W terminie do dnia 15 lutego każdego roku sporządza się plan zadań w zakresie nadzoru, o którym mowa w § 2 ust. 1, oraz sprawozdanie z realizacji zadań w zakresie nadzoru w roku ubiegłym. 3. Harmonogramy, plan oraz sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 2, przestawia się niezwłocznie Ministrowi Sprawiedliwości, który może wnieść do nich, w terminie 14 dni, wiążące uzupełnienia. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie rodzaju urządzeń i środków technicznych służących do rejestracji obrazu lub dźwięku dla celów procesowych oraz sposobów ich zabezpieczenia, przechowywania, odtwarzania i kopiowania. (Dz. U. Nr 111, poz. 692) Na podstawie art. 147 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do rejestracji obrazu z przeprowadzanej czynności procesowej mogą służyć, przeznaczone do tego celu, urządzenia mechaniczne i elektroniczne typu analogowego lub cyfrowego, a w szczególności aparat fotograficzny, kamera filmowa lub kamera wideo. 2. Do rejestracji dźwięku z przeprowadzanej czynności procesowej mogą służyć, przeznaczone do tego celu, urządzenia mechaniczne i elektroniczne typu analogowego lub cyfrowego, a w szczególności magnetofon, radiomagnetofon, dyktafon, kamera filmowa lub kamera wideo wyposażona w aparaturę do utrwalania dźwięku. 3. Rejestracji obrazu lub dźwięku z przeprowadzanej czynności procesowej można dokonywać na środkach technicznych przeznaczonych do utrwalania obrazu lub dźwięku w urządzeniu określonym w ust. 1 i 2, a w szczególności na materiałach światłoczułych i taśmach magnetycznych, zwanych dalej "nośnikami". § 2. Po dokonaniu rejestracji obrazu lub dźwięku z przeprowadzonej czynności procesowej użyty, zgodnie z instrukcją fabryczną, nośnik należy zaopatrzyć w metrykę identyfikacyjną zawierającą następujące dane z protokółu z przeprowadzonej czynności procesowej: 1) sygnaturę akt sprawy i oznaczenie organu przeprowadzającego daną czynność, 2) czas i miejsce jej przeprowadzenia oraz zakres jej rejestracji, 3) imiona i nazwiska osób w niej uczestniczących oraz imię, nazwisko oraz funkcję osoby dokonującej rejestracji, 4) typ i rodzaj użytego do rejestracji urządzenia, wraz z charakterystyką techniczną jego oprzyrządowania, 5) warunki oświetleniowe lub akustyczne miejsca rejestracji, 6) dane techniczne użytego nośnika, 7) warunki i sposób użycia urządzenia rejestrującego oraz nośnika, z uwzględnieniem ilości zapisanych ścieżek dźwięku i szybkości przesuwu taśmy magnetycznej, 8) informację o ewentualnym użyciu przyrządów automatycznych do uruchamiania i zatrzymywania urządzenia rejestrującego albo o jego awarii podczas dokonywania rejestracji lub uszkodzeniu nośnika. § 3. 1. Nośnik wraz z jego metryką identyfikacyjną należy opakować i zabezpieczyć odciskiem okrągłej pieczęci jednostki przeprowadzającej czynność procesową, umieszczając na opakowaniu informacje dotyczące sygnatury akt sprawy i organu przeprowadzającego czynność oraz czasu jej przeprowadzenia i osoby dokonującej opakowania. 2. Opakowany nośnik, wymagający chemicznej obróbki, przekazuje się do laboratorium, które przy jego zwrocie potwierdza zapisem w metryce identyfikacyjnej, że odpowiada on cechom technicznym opisanym uprzednio, oraz zaopatruje w informację o rodzaju dokonanej czynności. 3. Nośnik nie wymagający obróbki chemicznej oraz nośnik po zwrocie z laboratorium rejestruje się i przechowuje w sposób przewidziany dla dowodów rzeczowych. 4. Każde otwarcie i ponowne zamknięcie opakowania nośnika należy odnotować w metryce identyfikacyjnej przez określenie osoby dokonującej otwarcia lub zamknięcia opakowania, czasu, miejsca i celu, w jakim zostały dokonane. 5. Jeżeli zachodzi potrzeba zmiany opakowania nośnika, należy dołączyć do niego dotychczasowe opakowania i wraz z metryką identyfikacyjną opakować je wspólnie oraz opisać w sposób, o którym mowa w ust. 1. § 4. Nośnik powinien być należycie zabezpieczony, zwłaszcza przed utratą, szkodliwym działaniem środków chemicznych, termicznych, światła, promieniowania, pola magnetycznego lub elektrycznego oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. § 5. Odbitki pozytywowe zdjęć fotograficznych załącza się do akt sprawy, w której zostały wykonane. § 6. 1. Odtwarzanie obrazu może nastąpić za pomocą urządzenia mechanicznego lub elektronicznego typu analogowego lub cyfrowego, a w szczególności projektora filmowego, rzutnika albo magnetowidu lub odtwarzacza wideo, połączonych z telewizorem. 2. Odtwarzanie dźwięku może nastąpić za pomocą urządzenia mechanicznego lub elektronicznego typu analogowego lub cyfrowego, a w szczególności magnetofonu i radiomagnetofonu, albo - gdy został zarejestrowany dźwięk na taśmie filmowej lub na taśmie wideo - za pomocą projektora filmowego, magnetowidu lub odtwarzacza wideo, połączonych z telewizorem. Przy odtwarzaniu może być użyte urządzenie korygujące lub wzmacniające zarejestrowany dźwięk. 3. W metryce identyfikacyjnej dołączonej do nośnika należy uczynić adnotację o dokonaniu odtworzenia, podając czas tej czynności oraz imię i nazwisko osoby, która jej dokonała, a także cel odtwarzania. 4. W przypadku uszkodzenia nośnika podczas odtwarzania zapisu obrazu lub dźwięku należy uczynić o tym odpowiednią adnotację w metryce identyfikacyjnej. § 7. 1. Kopiowanie zapisów dźwięku lub obrazu z przeprowadzonej czynności procesowej może być dokonane za pomocą urządzeń i środków technicznych, o których mowa w § 1, tego samego typu, jakich użyto do ich rejestrowania, a w przypadku taśmy wideo - również przy użyciu magnetowidów. 2. Kopiowania zapisu obrazu lub dźwięku dla celów, o których mowa w art. 147 § 4 Kodeksu postępowania karnego, lub do wykorzystania w innej sprawie dokonuje się w laboratorium kryminalistycznym jednostek Policji. 3. O wykonaniu kopii zapisu obrazu lub dźwięku należy uczynić odpowiednią adnotację w metryce identyfikacyjnej nośnika oraz sporządzić notatkę, którą dołącza się do akt sprawy. 4. Do postępowania z kopią nośnika mają zastosowanie przepisy § 2, 3 ust. 1, 4 i 5 oraz § 4. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie warunków technicznych przesłuchania świadka, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w tajemnicy. (Dz. U. Nr 111, poz. 693) Na podstawie art. 184 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. Przesłuchanie świadka, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w tajemnicy, zwanego dalej "świadkiem", powinno odbywać się w specjalnie w tym celu przygotowanym pomieszczeniu, zapewniającym świadkowi bezpieczeństwo i zachowanie jego danych osobowych w tajemnicy, zwanym dalej "pomieszczeniem". § 2. Pomieszczenie może znajdować się również poza siedzibą sądu lub prokuratury prowadzących postępowanie. § 3. Pomieszczenie powinno posiadać zabezpieczenia uniemożliwiające dostęp osób nie upoważnionych podczas przesłuchania, jak również wykluczające możliwość ujawnienia takim osobom wizerunku i głosu świadka. § 4. Pomieszczenie powinno być przystosowane do zainstalowania środków służących do przekazywania obrazu i dźwięku na odległość, a także do elektronicznego zapisu oraz odtwarzania obrazu i dźwięku, zwanych dalej "środkami technicznymi". § 5. 1. Sposób sprowadzenia świadka do pomieszczenia powinien zapewnić świadkowi bezpieczeństwo oraz zachowanie jego wizerunku, głosu i danych osobowych w tajemnicy. 2. W szczególności nie doręcza się świadkowi zawiadomień lub wezwań przez pocztę lub w inny sposób mogący umożliwić ujawnienie osobom nie upoważnionym tożsamości świadka. 3. Podczas opuszczania przez świadka pomieszczenia ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Środki techniczne powinny zapewniać możliwość zniekształcenia wizerunku i głosu świadka w sposób wykluczający ujawnienie osobom nie upoważnionym jego tożsamości. 2. Środki techniczne stosuje się w sposób zapewniający zachowanie w tajemnicy wizerunku, głosu, danych osobowych oraz innych informacji lub okoliczności, które mogłyby umożliwić ujawnienie osobom nie upoważnionym tożsamości świadka. 3. Zastosowanie w trakcie przesłuchania środków technicznych może nastąpić po uprzedzeniu o tym świadka. § 7. 1. Treść przesłuchania może być odtwarzana i udostępniana wyłącznie za zgodą sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - za zgodą prokuratora prowadzącego postępowanie. 2. Nośniki informacji, na których rejestruje się zeznanie świadka za pomocą środków technicznych, jeżeli zawierają dane osobowe lub informacje i okoliczności, które mogłyby umożliwiać ujawnienie tożsamości świadka, podlegają rejestracji jako zawierające tajemnicę państwową, zgodnie z przepisami o ochronie tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji. § 8. 1. Przesłuchanie świadka z udziałem oskarżonego lub obrońcy odbywa się za pomocą środków technicznych. 2. Pytania do świadka zgłaszane przez oskarżonego lub obrońcę kieruje się w formie pisemnej, za pomocą środków technicznych albo za pośrednictwem sądu lub prokuratora. 3. Odpowiedzi na pytania kierowane do świadka przekazuje się bądź odtwarza tylko w takim zakresie, który nie spowoduje ujawnienia tożsamości świadka. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie sposobu sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznań zawierających wiadomości o świadku, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w tajemnicy, a także dopuszczalnego sposobu powoływania się na takie zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych. (Dz. U. Nr 111, poz. 694) Na podstawie art. 184 § 6 pkt 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wniosek o wydanie postanowienia o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka może zostać złożony w pisemnym zawiadomieniu o przestępstwie, do protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie, do protokołu przesłuchania świadka, a także ustnie lub na piśmie prowadzącemu postępowanie. 2. Jeżeli wniosek nie został złożony na piśmie albo ustnie do protokołu przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie lub przesłuchania świadka, z jego przyjęcia sporządza się protokół. 3. Wniosek powinien zawierać imię i nazwisko, numer ewidencyjny PESEL i miejsce zamieszkania świadka oraz adres dla korespondencji, jak również wskazywać okoliczności uzasadniające konieczność zachowania danych osobowych świadka w tajemnicy. § 2. W postanowieniu o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka pomija się jego imię i nazwisko, numer ewidencyjny PESEL i miejsce zamieszkania, adres dla korespondencji oraz wszelkie informacje i okoliczności, które mogłyby umożliwić ujawnienie tożsamości świadka. § 3. 1. Wniosek, o którym mowa w § 1 ust. 1, wyłącza się z akt sprawy. Z akt sprawy wyłącza się również protokoły, a także inne dokumenty i materiały lub ich fragmenty umożliwiające ujawnienie tożsamości świadka. 2. Zakres wyłączeń, o których mowa w ust. 1, określa w formie zarządzenia sędzia lub prokurator. § 4. 1. Z dokumentów i materiałów, o których mowa w § 3 ust. 1, sporządza się uwierzytelnione odpisy z pominięciem imienia i nazwiska, numeru ewidencyjnego PESEL i miejsca zamieszkania, adresu dla korespondencji oraz wszelkich informacji i okoliczności, które mogłyby umożliwić ujawnienie tożsamości świadka. 2. Na odpisach zamieszcza się wzmiankę o postanowieniu, o którym mowa w § 2, i o zarządzeniu o utajnieniu dokumentu lub jego fragmentu z podaniem daty postanowienia i zarządzenia oraz numeru porządkowego postanowienia w dzienniku korespondencji i w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów tajnych, pod którym dane osobowe zawarte we wniosku lub protokole zostały po raz pierwszy zarejestrowane. 3. Odpisy, o których mowa w ust. 1, załącza się do akt sprawy. § 5. Dokumenty i materiały oraz zarządzenie, wymienione w § 3 ust. 1 i 2, przechowuje się, rejestruje i udostępnia jako zawierające tajemnicę państwową - w sposób określony w przepisach o przechowywaniu protokołów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji. § 6. Do odpowiedzi na pytania skierowane do świadka, zawierające treści umożliwiające ujawnienie jego tożsamości, stosuje się odpowiednio § 4 i 5. § 7. Protokołowanie zeznań świadka oraz sporządzanie odpisów protokołów może wykonywać wyłącznie wyznaczona osoba, upoważniona do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę państwową. § 8. Przy powoływaniu się w orzeczeniach i pismach procesowych na zeznania świadka przesłuchiwanego w trybie art. 184 § 3 i 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) w miejsce danych osobowych tego świadka, o których mowa w § 4 ust. 1, przytacza się numer porządkowy w dzienniku korespondencji, określony w § 4 ust. 2. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie sposobu sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznań zawierających wiadomości o świadku, którego dane umożliwiające ujawnienie tożsamości podlegają zachowaniu w tajemnicy, oraz sposobu powoływania się na takie zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych (Dz. U. Nr 130, poz. 634). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie regulaminu czynności kuratora sądowego w zakresie przeprowadzania wywiadu środowiskowego oraz wzoru kwestionariusza tego wywiadu. (Dz. U. Nr 111, poz. 695) Na podstawie art. 214 § 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Organem uprawnionym do przeprowadzania wywiadu środowiskowego w postępowaniu karnym jest zawodowy kurator sądowy, zwany dalej "kuratorem". 2. Wywiad środowiskowy przeprowadza kurator właściwy dla miejsca pobytu oskarżonego. 3. Jeżeli oskarżony ma miejsce zamieszkania, pracy lub nauki w miejscowości znajdującej się poza okręgiem, w którym kurator działa, przeprowadzający wywiad kurator może zwrócić się do innego kuratora o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w określonym zakresie, w ramach pomocy prawnej. 4. W stosunku do nieletniego, który odpowiada przed sądem powszechnym, stosuje się przepisy dotyczące wywiadów środowiskowych przeprowadzanych w sprawach nieletnich. § 2. 1. Kurator przeprowadza wywiad środowiskowy w miejscu pobytu i zamieszkania oskarżonego oraz w miejscu jego pracy lub nauki. 2. Kurator, przeprowadzając wywiad środowiskowy, zbiera niezbędne informacje od rodziny oskarżonego, sąsiadów, przełożonych oskarżonego w miejscu jego pracy, nauczycieli lub wychowawców w szkole oraz od innych osób lub instytucji, które mogą posiadać niezbędną wiedzę o oskarżonym. 3. W razie potrzeby przeprowadzenia wywiadu środowiskowego w odniesieniu do żołnierza w czynnej służbie wojskowej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach kurator może zwracać się o nadesłanie niezbędnych informacji do dowódcy jednostki, w której żołnierz ten pełni służbę wojskową. § 3. Wywiad środowiskowy może być przeprowadzany od godziny 600 do godziny 2200. § 4. 1. Wywiad środowiskowy obejmuje w szczególności informacje dotyczące: 1) zachowania się oskarżonego, 2) warunków środowiskowych oskarżonego, 3) sytuacji bytowej oskarżonego i jego rodziny, 4) sposobu spędzania przez oskarżonego wolnego czasu, 5) przebiegu i oceny pracy zawodowej lub nauki oskarżonego, 6) kontaktów oskarżonego z grupami środowiskowymi patologii społecznej, a w szczególności ze środowiskiem przestępczym, nadużywającym alkoholu lub środków odurzających, 7) stanu zdrowia oskarżonego, z uwzględnieniem znanej w jego środowisku informacji dotyczącej stanu zdrowia, w tym psychicznego, uzależnienia od alkoholu lub środków odurzających. 2. Na polecenie organu zarządzającego kurator ma obowiązek uzupełnić przeprowadzony wywiad środowiskowy. § 5. 1. Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego kurator wypełnia kwestionariusz, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Wypełniony kwestionariusz wywiadu środowiskowego kurator przesyła niezwłocznie organowi, który zarządził jego przeprowadzenie. § 6. Wywiad środowiskowy powinien być przeprowadzony w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez kuratora zarządzenia o jego przeprowadzeniu. Organ zarządzający może wyznaczyć inny termin przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. § 7. Kurator przeprowadzający wywiad środowiskowy jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystkie okoliczności, o których dowiedział się w związku z przeprowadzaniem tego wywiadu. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 sierpnia 1998 r. (poz. 695) WZÓR KWESTIONARIUSZA WYWIADU ŚRODOWISKOWEGO PRZEPROWADZONEGO PRZEZ ZAWODOWEGO KURATORA SĄDOWEGO Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 1998 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 37, poz. 207) Na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883, Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania oraz wymagania kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2. W zakresie nie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych. § 2. 1. Ustala się tabelę stanowisk, stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i legislacyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanych dalej "pracownikami", stanowiącą załącznik do rozporządzenia. 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, na wniosek Dyrektora Generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, podwyższać miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego i legislacyjnego, ustalone w załączniku do rozporządzenia, w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia. § 3. 1. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustala pracownikowi wynagrodzenie w ramach stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i legislacyjnego przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje pracownika na stanowisko wyższe od zajmowanego. 2. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w uzasadnionych przypadkach, skrócić pracownikowi okres pracy wymagany do zajmowania danego stanowiska. § 4. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, na wniosek kierownika komórki organizacyjnej, może w ramach posiadanych środków, przyznać pracownikowi dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego lub legislacyjnego. Wysokość dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy. § 5. 1. Dyrektorowi, wicedyrektorowi i naczelnikowi wydziału w Departamencie Legislacyjnym Rządu oraz dyrektorowi i wicedyrektorowi Biura Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przysługuje, niezależnie od dodatku funkcyjnego, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla głównego legislatora. 2. Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać, na czas określony, innym pracownikom, poczynając od stanowiska głównego specjalisty, do których obowiązków należy opracowywanie projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla starszego legislatora. § 6. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (Dz. U. Nr 157, poz. 803 oraz z 1998 r. Nr 13, poz. 57 i Nr 25, poz. 135). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 1998 r. (poz. 207) TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I LEGISLACYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW Lp.StanowiskoStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotychStawka dodatkuWykształcenieLiczba lat pracy funkcyjnego w złotychlegislacyjnego w złotych 1dyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej równorzędnej)2.570-3.500440-900-wyższe5 2wicedyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej równorzędnej), wicedyrektor - główny księgowy2.450-3.200330-500-wyższe5 3radca Prezesa Rady Ministrów, radca wiceprezesa Rady Ministrów2.100-3.000--wyższe4 4radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów1.850-2.500--wyższe4 radca prawnywg odrębnych przepisów Naczelnik wydziału165-400-wyższe5 główny legislator1.720-2.300-220-440wyższe prawnicze7 5główny specjalista1.600-2.150--wyższe4 starszy legislator1.600-2.000-165-330wyższe prawnicze6 6Starszy specjalista, starszy księgowy1.470-1.800--wyższe4 Legislator110-220wyższe prawnicze5 lub 2 i ukończona aplikacja legislacyjna asystent: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza stanu, dyrektora generalnego urzędu, dyrektora biura, departamentu (komórki organizacyjnej równorzędnej)-wyższe- 7Specjalista, starszy inspektor, referendarz1.350-1.700--wyższe2 8kierownik kancelarii głównej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik archiwum, kierownik hali maszyn1.220-1.550110-250-średnie2 9młodszy legislator1.100-1.550-55-110wyższe prawnicze- referent prawny-- inspektor, podreferendarz-średnie- 10sekretarz: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza stanu, dyrektora generalnego, dyrektora biura, departamentu (komórki organizacyjnej równorzędnej)980-1.400--średnie- 11starszy referent, księgowy, maszynistka klasy mistrzowskiej8.60-1.250--średnie- 12starsza maszynistka, referent740-1.050--średnie- 13maszynistka550-780---- Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad wyznaczania i losowania składu orzekającego. (Dz. U. Nr 111, poz. 696) Na podstawie art. 351 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Sprawy podlegające rozpoznaniu na rozprawie, wpływające do wydziałów karnych sądów pierwszej instancji i sądów odwoławczych, wpisuje się niezwłocznie, w porządku chronologicznym, do właściwych repertoriów i oznacza kolejnymi numerami tych repertoriów. Data wpisu do repertorium odpowiada dacie wpływu sprawy do wydziału. 2. W przypadku gdy w jednym dniu do wydziału wpłynie więcej niż jedna sprawa, wpisuje się je do właściwego repertorium w kolejności alfabetycznej nazwisk pierwszych oskarżonych. § 2. 1. W każdym z wydziałów, o których mowa w § 1 ust. 1, sporządza się w porządku alfabetycznym, imienną listę sędziów orzekających w danym wydziale, zwaną dalej "listą sędziów". 2. Na liście sędziów, z prawej strony, powinna znajdować się rubryka "uwagi", w której odnotowuje się okoliczności stanowiące podstawę odstępstwa od zasad wyznaczania sędziów, o których mowa w art. 351 § 1 Kodeksu postępowania karnego, jak również informacje, w jakim wymiarze orzeka dany sędzia. 3. Listę sędziów sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden znajduje się u kierownika sekretariatu wydziału do wglądu dla stron, a drugi przechowuje przewodniczący tego wydziału. § 3. Sędziego lub sędziów powołanych do orzekania w danej sprawie przewodniczący wydziału wyznacza według sporządzonej listy sędziów, w kolejności wpływu spraw, z uwzględnieniem okoliczności, o których mowa w § 2 ust. 2. § 4. 1. W przypadku konieczności przeprowadzenia losowania, o którym mowa w art. 351 § 2 Kodeksu postępowania karnego, przewodniczący wydziału niezwłocznie wyznacza termin jego przeprowadzenia. 2. O terminie losowania zawiadamia się prokuratora i obrońcę. 3. Skład orzekający losuje się z listy sędziów, z uwzględnieniem okoliczności, o których mowa w § 2 ust. 2. 4. Przed przeprowadzeniem losowania jednakowe kartki z odrębnie wypisanymi nazwiskami i imionami sędziów biorących udział w losowaniu umieszcza się w pojemniku. Z pojemnika pracownik sekretariatu danego wydziału losuje niezbędną ilość kartek. 5. Losowanie odbywa się w obecności przewodniczącego wydziału, protokolanta oraz pracownika sekretariatu dokonującego losowania, a także prokuratora i obrońcy, jeżeli się stawią. 6. Jeżeli po wylosowaniu składu orzekającego wylosowany sędzia nie będzie mógł brać udziału w rozprawie, przewodniczący wydziału niezwłocznie wyznacza termin losowania uzupełniającego ten skład. § 5. 1. Z przebiegu losowania sporządza się protokół, który podpisuje przewodniczący wydziału i protokolant. Protokół powinien zawierać nazwiska i imiona sędziów, spośród których wylosowano skład orzekający, nazwiska i imiona wylosowanych sędziów, jak również nazwiska i imiona sędziów wyłączonych z losowania wraz z informacją o przyczynach tego wyłączenia, a także nazwiska i imiona prokuratora i obrońcy, jeżeli byli obecni. 2. Protokół załącza się do akt sprawy. § 6. 1. Losowanie ławników odbywa się w sposób określony w § 4 i 5. 2. Przy sporządzaniu listy ławników do losowania stosuje się przepis art. 144 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 807). § 7. 1. Sędziowie oraz ławnicy wyznaczeni do składu orzekającego w drodze losowania niezwłocznie zapoznają się z aktami sprawy w celu stwierdzenia, czy nie zachodzą powody do wyłączenia. 2. Przydzielenie sędziemu sprawy w drodze losowania przewodniczący wydziału uwzględnia przy dokonywaniu czynności, o której mowa w § 3. § 8. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w postępowaniu kasacyjnym. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości opłaty od kasacji w sprawach karnych. (Dz. U. Nr 111, poz. 697) Na podstawie art. 527 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. Opłatę od kasacji ustala się na kwotę: 1) 450 zł w sprawie, w której wyrok wydał sąd rejonowy, 2) 750 zł w sprawie, w której w pierwszej instancji wyrok wydał sąd wojewódzki. § 2. Jeżeli obowiązek uiszczenia opłaty powstał przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, opłatę tę pobiera się w dotychczasowej wysokości. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie wysokości opłaty od kasacji w sprawach karnych (Dz. U. Nr 153, poz. 785). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu sprawowania nadzoru penitencjarnego. (Dz. U. Nr 111, poz. 698) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Nadzór nad legalnością i prawidłowością przebiegu wykonywania kary pozbawienia wolności, kary aresztu, tymczasowego aresztowania, zatrzymania oraz środka zabezpieczającego związanego z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym, a także kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności, zwany dalej "nadzorem penitencjarnym", sprawuje sędzia penitencjarny sądu wojewódzkiego, w którego okręgu wykonywane są te kary lub środki. 2. Nadzór penitencjarny sprawuje się również nad wykonywaniem kary aresztu wojskowego, tymczasowego aresztowania zastosowanego przez sąd wojskowy, jak również zatrzymania i kary ograniczenia wolności wykonywanej w wydzielonej jednostce wojskowej. Nadzór ten sprawuje wojskowy sędzia penitencjarny wojskowego sądu garnizonowego, w którego okręgu wykonywane są te kary lub środki. 3. W wydzielonym pomieszczeniu Policji lub Straży Granicznej, o którym mowa w art. 251 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, nadzór penitencjarny sprawuje sędzia penitencjarny, a w wydzielonym pomieszczeniu aresztu garnizonowego - wojskowy sędzia penitencjarny. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do nadzoru penitencjarnego sprawowanego w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób zatrzymanych. § 2. 1. Nadzór penitencjarny sprawowany w zakładzie karnym przez sędziego penitencjarnego sądu wojewódzkiego lub wojskowego sędziego penitencjarnego wojskowego sądu garnizonowego, zwanego dalej "sędzią penitencjarnym", polega na kontroli i ocenie, w szczególności: 1) legalności wykonywania orzeczonej kary, legalności osadzenia i przebywania skazanych w zakładach karnych oraz ich zwalniania z tych zakładów, 2) wykonywania zadań penitencjarnych i działalności resocjalizacyjnej zakładu karnego oraz przebiegu procesu resocjalizacji skazanych, zwłaszcza przestrzegania praw i obowiązków skazanych oraz zasadności i skuteczności stosowanych metod i środków oddziaływania penitencjarnego, prawidłowości i terminowości dokonywania okresowych ocen postępów w resocjalizacji i opiniowania skazanych, 3) działalności zakładu karnego w zakresie rozpoznawania osobowości skazanych, zwłaszcza przeprowadzania badań psychologicznych i psychiatrycznych oraz gromadzenia informacji dotyczących osoby skazanego, 4) kwalifikowania skazanych do właściwych systemów wykonywania kary, ustalania indywidualnych programów oddziaływania oraz sposobu ich realizacji, 5) kwalifikowania skazanych jako niebezpiecznych, 6) prawidłowości zaliczenia skazanych do odpowiednich grup i podgrup klasyfikacyjnych, kierowania do właściwych zakładów karnych, rozmieszczania wewnątrz tych zakładów, jak również dokonywania zmian w tym zakresie, 7) różnicowania sposobu i warunków wykonywania kary pozbawienia wolności, kary aresztu i kary aresztu wojskowego, 8) ustalonego w zakładzie karnym porządku i dyscypliny, 9) wykorzystywania pracy jako środka oddziaływania penitencjarnego, przestrzegania przepisów dotyczących czasu, bezpieczeństwa i higieny pracy, kierowania w pierwszej kolejności do odpłatnego zatrudnienia zobowiązanych do świadczeń alimentacyjnych, a także skazanych mających szczególnie trudną sytuację materialną, osobistą lub rodzinną, oraz prawidłowości ustalania należności za pracę, 10) kierowania skazanych do nauczania ogólnego i zawodowego, jak również przestrzegania ustalonych zasad szkolenia i samokształcenia, 11) organizowania czasu wolnego skazanych, zwłaszcza organizowania zajęć kulturalno-oświatowych, zajęć wychowania fizycznego i sportowych, oraz pobudzania aktywności społecznej skazanych, 12) prawidłowości przyznawania nagród, ulg i zezwoleń na czasowe opuszczenie zakładu karnego oraz wymierzania kar dyscyplinarnych i wykorzystywania ich jako środka oddziaływania penitencjarnego, 13) współdziałania ze społeczeństwem, zwłaszcza z zakładami pracy zatrudniającymi skazanych, placówkami oświatowo-wychowawczymi i rodzinami skazanych, zwłaszcza młodocianych, oraz pozyskiwania ich do udziału w procesie wychowawczym, 14) przestrzegania praw skazanych w zakresie korzystania z praktyk i posług religijnych, uczestniczenia w prowadzonym nauczaniu religii i udziału w działalności charytatywnej i społecznej kościoła lub innego związku wyznaniowego, 15) warunków bytowych skazanych, stanu opieki medycznej i stanu sanitarnego, 16) prawidłowości i terminowości załatwiania próśb, skarg i wniosków skazanych, 17) kolejności wykonywania orzeczeń, jak również prawidłowości zawiadamiania o przystąpieniu do wykonania orzeczenia lub o braku możliwości przystąpienia do jego wykonywania oraz przesyłania obliczenia kary, 18) prawidłowości i terminowości realizacji świadczeń alimentacyjnych oraz innych należności stwierdzonych tytułem wykonawczym, 19) przestrzegania przepisów o bezpieczeństwie w zakładzie karnym, w tym przepisów dotyczących użycia broni, siły fizycznej i środków przymusu bezpośredniego, 20) prawidłowości postępowania administracji zakładu karnego w razie ujawnienia popełnienia przestępstwa, a także w wypadkach buntów, samouszkodzeń i zgonów, 21) zakresu, terminowości i trafności podejmowanych czynności mających na celu przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, 22) udzielania pomocy postpenitencjarnej, zwłaszcza w zakresie uzyskania przez skazanego dokumentów tożsamości, znalezienia pracy i zakwaterowania po zwolnieniu z zakładu karnego, a także pomocy w ustaleniu niezdolności do pracy i prawa do renty z tytułu tej niezdolności. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do nadzoru penitencjarnego w aresztach śledczych, z tym że nadzór ten powinien uwzględniać również potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, przestrzegania w stosunku do tymczasowo aresztowanych niezbędnej w tym zakresie izolacji oraz zapobiegania wzajemnej ich demoralizacji i zapewnienia bezpieczeństwa w areszcie. 3. Nadzór penitencjarny sprawowany przez sędziego penitencjarnego w pomieszczeniach, o których mowa w art. 251 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, oraz w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób zatrzymanych obejmuje odpowiednio zakres określony w ust. 1, a nadto kontrolę i ocenę: 1) okresu pobytu osadzonych w tych pomieszczeniach, 2) prawidłowości rozmieszczenia osadzonych w pomieszczeniach, niezbędnego dla utrzymania porządku i zapobieżenia wzajemnej ich demoralizacji, 3) stanu zabezpieczenia technicznego i wyposażenia pomieszczeń, w których przebywają osadzeni. § 3. Sędzia penitencjarny sprawuje nadzór penitencjarny: 1) przeprowadzając okresowe wizytacje jednostek kontrolowanych lub wizytacje doraźne obejmujące całokształt spraw podlegających kontroli i ocenie albo wybrane zagadnienia, 2) wydając zalecenia powizytacyjne oraz kontrolując prawidłowość i terminowość ich realizacji, 3) wydając decyzje i zarządzenia w przypadkach przewidzianych w ustawie, 4) podejmując inne niezbędne czynności. § 4. 1. W razie stwierdzenia w toku wykonywania nadzoru penitencjarnego istotnych uchybień w działaniu organu orzekającego lub wykonującego orzeczenie, sędzia penitencjarny podejmuje niezwłocznie, w granicach swoich uprawnień, stosowne czynności zmierzające do usunięcia tych uchybień. 2. W przypadku stwierdzenia niezgodnego z prawem pozbawienia wolności, sędzia penitencjarny niezwłocznie zawiadamia o tym organ, do którego dyspozycji osoba pozbawiona wolności pozostaje, a w przypadku odbywania przez nią kary lub wykonywania wobec niej środka - organ, który skierował orzeczenie do wykonania, a także podejmuje inne czynności niezbędne do natychmiastowego zwolnienia. § 5. 1. Po zakończeniu wizytacji sędzia penitencjarny zapoznaje dyrektora jednostki kontrolowanej z wynikami wizytacji, umożliwiając mu ustosunkowanie się do dokonanych ustaleń i zaleceń powizytacyjnych. 2. W miarę potrzeby, zwłaszcza jeżeli w toku wizytacji stwierdzono istotne uchybienia w działalności kontrolowanej jednostki lub zastrzeżenia co do realizowanych przez nią zaleceń, o terminie i przedmiocie czynności, o której mowa w ust. 1, zawiadamia się właściwy organ nadrzędny nad kontrolowaną jednostką. § 6. 1. Z przebiegu wizytacji sędzia penitencjarny sporządza sprawozdanie, które powinno zawierać w szczególności: dane dotyczące zakresu wizytacji, ocenę sposobu wykonania zaleceń związanych z poprzednią wizytacją, ustalenie wyników przeprowadzonej wizytacji wraz z zaleceniami powizytacyjnymi, zmierzającymi do usunięcia stwierdzonych uchybień i zapobieżenia ich powstawaniu. W miarę potrzeby sędzia penitencjarny wyznacza termin do poinformowania go o zakresie i sposobie wykonania zaleceń powizytacyjnych. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się we właściwym sądzie wojewódzkim lub wojskowym sądzie garnizonowym, jego odpis zaś przesyła, w terminie 14 dni od zakończenia wizytacji, dyrektorowi kontrolowanej jednostki, a w razie potrzeby - również właściwemu organowi nadrzędnemu nad tą jednostką, w celu podjęcia stosownych czynności. 3. Odpisy sprawozdania przesyła się Ministrowi Sprawiedliwości oraz odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej lub Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. § 7. 1. Nadzór penitencjarny sprawowany przez sędziego penitencjarnego nad wykonywaniem środka zabezpieczającego związanego z umieszczeniem sprawcy w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym lub leczenia odwykowego polega na kontroli i ocenie: 1) legalności umieszczenia i przebywania sprawców w zakładach oraz ich zwalniania z tych zakładów, 2) warunków, w jakich przebywają sprawcy, a w szczególności warunków bytowych, stanu opieki medycznej i stanu sanitarnego oraz zasad postępowania z nimi w zakładzie, 3) środków przedsięwziętych w celu uniemożliwienia sprawcom umieszczonym w zakładzie ucieczki z tego zakładu, 4) przestrzegania obowiązku zawiadamiania sądu o stanie zdrowia sprawcy umieszczonego w zakładzie i postępach w leczeniu lub terapii oraz o braku potrzeby dalszego pozostawania sprawcy w zakładzie. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio przy sprawowaniu nadzoru penitencjarnego nad wykonywaniem tymczasowego aresztowania w postaci umieszczenia w zakładzie leczniczym, jak również przy sprawowaniu takiego nadzoru w zakładzie leczniczym, w którym przebywają osoby pozbawione wolności na obserwacji w związku z prowadzonym postępowaniem karnym. 3. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio przy sprawowaniu nadzoru penitencjarnego w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, w których umieszczone są osoby pozbawione wolności. 4. Odpis sprawozdania, o którym mowa w § 6 ust. 1, przesyła się również Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej. § 8. Sędzia penitencjarny, w miarę potrzeby, udziela odpowiedniej pomocy administracji kontrolowanych jednostek, zwłaszcza w zakresie stosowania przepisów prawa. § 9. 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992 r. - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 38, poz. 163, z 1993 r. Nr 79, poz. 372 oraz z 1996 r. Nr 131, poz. 619) skreśla się w tytule działu IV Części szczególnej wyrazy "i nadzór penitencjarny", tytuł i oznaczenie rozdziału 3 oraz § 276-281. 2. Tracą moc: 1) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lutego 1981 r. w sprawie zakresu i trybu sprawowania nadzoru penitencjarnego (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 1, poz. 3), 2) zarządzenie Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 22 stycznia 1988 r. w sprawie zakresu i trybu wykonywania przez prokuratorów nadzoru penitencjarnego (Monitor Polski Nr 9, poz. 79). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności. (Dz. U. Nr 111, poz. 699) Na podstawie art. 249 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy porządkowe § 1. 1. Przy przyjęciu do zakładu karnego skazany jest obowiązany podać dane osobowe oraz informacje o miejscu zameldowania lub przebywania bez zameldowania, informacje o uprzedniej karalności, o stanie zdrowia, a także o ciążących na nim zobowiązaniach alimentacyjnych. 2. Skazany jest obowiązany przekazać do depozytu dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty, których nie może posiadać w celi. § 2. 1. Skazanego przyjętego do zakładu karnego umieszcza się w celi przejściowej, na okres niezbędny, nie dłużej jednak niż na 14 dni, dla poddania go wstępnym badaniom lekarskim, zabiegom sanitarnym i wstępnym badaniom osobopoznawczym oraz zapoznania z podstawowymi aktami prawnymi dotyczącymi wykonywania kary pozbawienia wolności i porządkiem wewnętrznym zakładu karnego. W celi przejściowej powinien znajdować się tekst Kodeksu karnego wykonawczego, zwanego dalej "Kodeksem" i regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, zwanego dalej "regulaminem". 2. Umieszczenia w celi przejściowej nie stosuje się do skazanego przetransportowanego z innego zakładu karnego albo aresztu śledczego, jeżeli był już poddany badaniom i zabiegom, o których mowa w ust. 1. § 3. Skazanemu nie wolno: 1) uczestniczyć w grupach organizowanych bez zgody właściwych przełożonych, 2) posługiwać się wyrazami lub zwrotami wulgarnymi, obelżywymi albo gwarą przestępców, 3) uprawiać gier hazardowych, 4) spożywać alkoholu oraz używać środków odurzających lub substancji psychotropowych, 5) odmawiać przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację zakładu karnego, powodować u siebie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów - w celu wymuszenia określonej decyzji lub postępowania, 6) wykonywać tatuaży i zezwalać na ich wykonywanie na sobie, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów, 7) porozumiewać się z osobami postronnymi oraz osadzonymi w innej celi, jeżeli naruszałoby to ustalony w zakładzie karnym porządek, 8) samowolnie zmieniać celi mieszkalnej, miejsca wyznaczonego do spania, stanowiska pracy i miejsca wykonywania zleconej czynności. § 4. Skazanego osadza się w wieloosobowej lub jednoosobowej celi mieszkalnej. Przy umieszczaniu skazanego w oddziale i celi mieszkalnej bierze się pod uwagę w szczególności: 1) decyzję klasyfikacyjną, 2) konieczność oddzielenia skazanych od tymczasowo aresztowanych, 3) potrzebę zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa w zakładzie karnym, 4) zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne, 5) potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród skazanych, 6) konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw podczas odbywania kary. § 5. 1. W celi wieloosobowej wyznacza się starszego celi, do którego obowiązków należy informowanie właściwych przełożonych o potrzebach bytowych i sanitarnych skazanych oraz o stanie sprzętu. 2. W obecności przełożonych oraz osób wizytujących zakład karny skazany powinien stać. Skazany, a w celi wieloosobowej - starszy celi, podaje swoje imię i nazwisko osobom wchodzącym do celi. 3. Obowiązków określonych w ust. 2 nie egzekwuje się, gdy skazany zostanie od nich zwolniony przez właściwego przełożonego, w szpitalach i izbach chorych, w czasie pracy i nauczania oraz w trakcie zajęć terapeutycznych, kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, a także zorganizowanych praktyk i posług religijnych, widzeń, posiłków, spaceru i spoczynku, których czas ustalono w porządku wewnętrznym. § 6. 1. Skazany ma prawo posiadać w celi dokumenty związane z postępowaniem, którego jest uczestnikiem, artykuły żywnościowe i wyroby tytoniowe, środki higieny osobistej, przedmioty osobistego użytku, zegarek, listy oraz fotografie członków rodziny i innych osób bliskich, przedmioty kultu religijnego, materiały piśmienne, notatki osobiste, książki, prasę i gry świetlicowe. 2. Dyrektor zakładu karnego, zwany dalej "dyrektorem", może zezwolić skazanemu na posiadanie w celi sprzętu audiowizualnego, komputerowego oraz innych przedmiotów, w tym także podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących wyrazem kulturalnych zainteresowań skazanego. 3. Skazany nie może posiadać w celi albo przekazywać do depozytu w trakcie pobytu w zakładzie karnym przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają obowiązujący porządek albo utrudniają konwojowanie. Przedmioty te przesyła się, na koszt skazanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt zakładu karnego. 4. Skazany nie może posiadać, poza depozytem, środków łączności oraz przedmiotów i dokumentów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w zakładzie karnym, zwanych dalej "przedmiotami niebezpiecznymi", a w szczególności brzytew, żyletek, narzędzi do cięcia metalu, metalowych noży, łyżek i widelców, środków służących do obezwładniania, środków odurzających, substancji psychotropowych oraz alkoholu. 5. W zakładzie karnym typu półotwartego i otwartego skazani mogą posiadać sztućce metalowe. § 7. 1. W przypadkach uzasadnionych względami porządku lub bezpieczeństwa skazany podlega kontroli osobistej. Z tych samych względów kontroli podlegają również cele i inne pomieszczenia, w których skazany przebywa, znajdujące się w nich przedmioty, a także przedmioty mu dostarczane lub przekazywane przez niego innej osobie. Kontrolę cel i innych pomieszczeń przeprowadza się podczas nieobecności skazanych. 2. Kontrola osobista polega na oględzinach ciała oraz sprawdzeniu odzieży, bielizny i obuwia, a także przedmiotów posiadanych przez skazanego. Oględziny ciała oraz sprawdzenie odzieży, bielizny i obuwia przeprowadza się w pomieszczeniu, podczas nieobecności osób postronnych oraz osób odmiennej płci. 3. Kontrola może być przeprowadzona w każdym czasie. W razie konieczności dopuszczalne jest naruszenie plomb gwarancyjnych oraz uszkodzenie kontrolowanych przedmiotów w niezbędnym zakresie. 4. Znalezione w czasie kontroli przedmioty, których skazany nie może posiadać, podlegają zatrzymaniu. Przedmioty, których właściciela ustalono, przekazuje się do depozytu albo przesyła się, na koszt skazanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt zakładu karnego. Przedmioty i notatki, których właściciela nie ustalono, podlegają zniszczeniu, pieniądze zaś oraz przedmioty wartościowe przekazuje się na rzecz Skarbu Państwa albo na cele pomocy postpenitencjarnej. 5. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 3 i 4, podejmuje dyrektor. Ze zniszczenia przedmiotów i notatek oraz przekazania pieniędzy i przedmiotów wartościowych sporządza się protokół. § 8. W zakładach karnych przeprowadza się apel poranny i wieczorny, w trakcie którego ustala się w szczególności stan liczbowy skazanych. § 9. 1. Ustalając porządek wewnętrzny zakładu karnego dyrektor uwzględnia konieczność tworzenia warunków zindywidualizowanego oddziaływania na skazanych, utrzymania bezpieczeństwa, dyscypliny i porządku oraz zapewnienia w zakładzie karnym właściwych warunków bytowych, sanitarnych i zdrowotnych. 2. Ustalając porządek wewnętrzny dyrektor określa dla zakładu karnego, a w razie potrzeby - dla poszczególnych oddziałów, w szczególności: 1) godziny oraz sposób przeprowadzania apelu porannego i wieczornego, 2) godziny przeznaczone na sen, pracę, naukę, zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego oraz zajęcia własne skazanego, 3) godziny i miejsce spożywania posiłków dostarczanych przez administrację, 4) godziny, miejsce i sposób poruszania się po terenie zakładu, 5) godziny, miejsce i sposób odbywania spacerów oraz korzystania z kąpieli, 6) godziny i miejsce, w którym dozwolone jest palenie wyrobów tytoniowych, 7) ilość i rodzaj własnej odzieży, bielizny i obuwia, które skazany może posiadać w celi, 8) ilość i wymiary przedmiotów, które skazany może posiadać w celi, oraz sposób ich przechowywania, a w razie potrzeby zasady ich używania, 9) dni, godziny i miejsce przyjmowania skazanych przez dyrektora i innych przełożonych, lekarzy oraz sposób składania pisemnych wniosków, skarg i próśb, 10) dni, godziny, miejsce i porządek przeprowadzania widzeń, 11) dni, godziny i miejsce odprawiania nabożeństw, odbywania spotkań religijnych oraz nauczania religii, 12) częstotliwość, terminy, miejsce i sposób dokonywania zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie, 13) sposób przyjmowania i wydawania paczek, 14) dni, godziny i miejsce bezpośredniego kontaktowania się z przedstawicielami podmiotów, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu, 15) osoby upoważnione do przyznawania nagród i ulg oraz wymierzania kar dyscyplinarnych, 16) godziny, czas trwania i miejsce korzystania z samoinkasujących aparatów telefonicznych, 17) obowiązki skazanych funkcyjnych, o których mowa w § 12. 3. Tekst porządku wewnętrznego powinien znajdować się w każdej celi. Na prośbę skazanego udostępnia się mu Kodeks oraz wydane na jego podstawie akty wykonawcze. § 10. 1. Skazanego informuje się o obliczonym okresie wykonywania kary. Przyjęcie informacji do wiadomości skazany potwierdza podpisem. 2. Skazany ma prawo bezpośredniego zwracania się do przełożonych oraz osób wizytujących zakład karny ze sprawami związanymi z wykonywaniem kary pozbawienia wolności, a także ze sprawami osobistymi. 3. Cele i inne pomieszczenia w zakładzie karnym, w których skazani przebywają, są wizytowane przez dyrektora oraz inne osoby przez niego wyznaczone. 4. Administracja zakładu karnego może organizować spotkania z grupami skazanych, zwłaszcza w sprawach związanych z warunkami odbywania kary, zatrudnieniem i nauczaniem. § 11. 1. Skazanego informuje się o możliwości wystąpienia w czasie pobytu w zakładzie karnym zagrożeń dla jego bezpieczeństwa osobistego oraz zetknięcia się z przejawami negatywnych zachowań charakterystycznych dla środowisk przestępczych, a także o potrzebie powiadamiania przełożonych o zagrożeniach bezpieczeństwa osobistego innych skazanych. 2. Skazany jest obowiązany informować niezwłocznie przełożonych o zagrożeniach dla jego bezpieczeństwa osobistego oraz unikać tych zagrożeń. 3. Jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia skazanemu bezpieczeństwa osobistego, osadza się go w oddzielnej celi mieszkalnej. § 12. 1. Do wykonywania zadań związanych z zatrudnieniem, zajęciami kulturalno-oświatowymi, sportowymi lub wychowania fizycznego dyrektor może wyznaczyć funkcyjnych. 2. Funkcyjni mogą być wyznaczeni tylko spośród skazanych wyróżniających się wzorową postawą i zachowaniem. Rozdział 2 Warunki bytowe i opieka zdrowotna § 13. Cela mieszkalna powinna być wyposażona w łóżko dla każdego skazanego, odpowiednią do liczby skazanych ilość stołów, szafek, taboretów, a także głośnik, środki do utrzymywania czystości w celi i niezbędne urządzenia sanitarne usytuowane w sposób zapewniający ich niekrępujące użytkowanie. Urządzenia sanitarne w zakładach karnych typu półotwartego i otwartego mogą być usytuowane poza celami mieszkalnymi. § 14. W czasie przeprowadzania czynności procesowych, transportowania oraz w innych uzasadnionych przypadkach skazany korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia, chyba że są one nieodpowiednie ze względu na porę roku lub zniszczone albo jeżeli przemawiają przeciwko temu względy bezpieczeństwa. § 15. Wynagrodzenie za pracę skazanego oraz inne przysługujące mu należności, a także kwoty nadesłane spoza zakładu karnego, przekazuje się do depozytu środków pieniężnych. § 16. 1. W zakładach karnych można zezwolić na dobrowolne gromadzenie przez skazanych środków finansowych przeznaczonych na pomoc skazanym oraz ich rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej lub na cele społeczne. 2. Zasady gromadzenia środków finansowych, o których mowa w ust. 1, po zapoznaniu się z opiniami skazanych, ustala dyrektor. 3. Decyzje o wydatkowaniu zgromadzonych środków finansowych wymagają zatwierdzenia przez dyrektora. § 17. 1. Skazany ma prawo co najmniej dwa razy w miesiącu dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym, za środki pieniężne pozostające do jego dyspozycji w depozycie. 2. Skazanemu umożliwia się dokonanie pierwszego zakupu nie później niż trzeciego dnia roboczego po przyjęciu do zakładu karnego. § 18. 1. Skazany ma prawo otrzymać raz w miesiącu paczkę z żywnością o ciężarze nie przekraczającym wraz z opakowaniem 5 kg. W uzasadnionym przypadku skazany może otrzymać paczkę przekraczającą dopuszczalny ciężar. 2. Skazany może, za zezwoleniem dyrektora, otrzymywać paczki z niezbędną mu odzieżą, bielizną, obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz środkami higieny, a po pozytywnym zaopiniowaniu przez lekarza - również z lekami; wydawanie leków odbywa się na zasadach ustalonych przez lekarza. 3. Paczki podlegają kontroli w obecności skazanego. W paczkach nie mogą być dostarczane artykuły, których sprawdzenie jest niemożliwe bez naruszenia w istotny sposób ich substancji, jak też artykuły w opakowaniach utrudniających kontrolę ich zawartości. 4. Artykuły żywnościowe uznane przez lekarza lub innego upoważnionego pracownika służby zdrowia zakładu karnego za nie nadające się do spożycia podlegają zniszczeniu w obecności skazanego. 5. Przepisy § 6 ust. 3 i 4 i § 7 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 19. Dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, zezwolić skazanemu, ze względu na stan jego zdrowia, na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i otrzymywanie paczek o większym ciężarze. § 20. 1. Spacer skazanego odbywa się w wyznaczonym miejscu, na wolnym powietrzu. 2. Czas trwania i sposób odbywania spaceru przez skazanego chorego określa lekarz. 3. W razie naruszenia przez skazanego ustalonego sposobu odbywania spaceru, spacer może być zakończony przed czasem. § 21. 1. Skazany jest obowiązany utrzymywać należytą czystość osobistą i dbać o schludny wygląd. 2. Skazanemu, co najmniej raz w miesiącu, umożliwia się ostrzyżenie. 3. Zgolenie lub zapuszczenie przez skazanego włosów, brody lub wąsów albo zmiana ich koloru w sposób utrudniający identyfikację wymaga zgody dyrektora. 4. Skazany korzysta co najmniej raz w tygodniu z ciepłej kąpieli. Skazany zatrudniony przy pracach brudzących korzysta z odpowiednio częstszych kąpieli. Kąpiel skazanego chorego odbywa się według wskazań lekarza. 5. Skazana kobieta korzysta co najmniej raz dziennie z ciepłej wody i dwa razy w tygodniu z ciepłej kąpieli. § 22. 1. Skazanemu zapewnia się opiekę lekarską świadczoną przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a w razie potrzeby także przez zakłady opieki zdrowotnej poza zakładem karnym. 2. W uzasadnionych przypadkach skazanego kieruje się, w celu leczenia, do zakładów opieki zdrowotnej poza zakładem karnym. § 23. Skazany jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie przełożonego o chorobie własnej oraz zauważonej chorobie u innego skazanego. § 24. Wobec skazanych przebywających w szpitalach, izbach chorych oraz leczonych poza nimi, a także przewlekle chorych i rekonwalescentów, dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, dokonywać niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie uzasadnionym stanem zdrowia tych skazanych. § 25. Stan sanitarny zakładu karnego, ogrzewanie, oświetlenie i wentylacja pomieszczeń, utrzymywanie czystości przez skazanych, stan i czystość odzieży, bielizny oraz bielizny pościelowej, ilość i jakość posiłków oraz sposób ich przyrządzania i wydawania są kontrolowane przez lekarza lub innego upoważnionego pracownika służby zdrowia zakładu karnego. Rozdział 3 Korespondencja i widzenia § 26. 1. Korespondencję urzędową administracja zakładu karnego bezzwłocznie doręcza lub podaje do wiadomości skazanemu, który podpisem i datą potwierdza jej odbiór lub przyjęcie jej treści do wiadomości. W razie odmowy potwierdzenia, czyni się o tym wzmiankę na piśmie urzędowym lub zwrotnym potwierdzeniu odbioru. 2. Skazany otrzymuje od administracji zakładu karnego pisemne potwierdzenie odbioru wysyłanej przez niego korespondencji urzędowej. § 27. Skazany nie posiadający środków pieniężnych może otrzymać od administracji zakładu karnego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na cztery listy w miesiącu. § 28. 1. Korespondencja skazanego podlega nadzorowi administracji zakładu, z zastrzeżeniem § 87-89 regulaminu, ze względu na ochronę interesu społecznego, bezpieczeństwo zakładu karnego lub wymogi indywidualnego oddziaływania. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się poprzez kontrolę zawartości korespondencji oraz zapoznawanie się z jej treścią. 3. Korespondencja, o której mowa w art. 8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 Kodeksu, może podlegać jedynie kontroli jej zawartości, która odbywa się w obecności skazanego. § 29. 1. Korespondencja skazanego podlega cenzurze lub zatrzymaniu przez administrację zakładu w przypadku, o którym mowa w art. 105 § 4 Kodeksu. 2. Cenzura polega na usunięciu części tekstu lub uczynieniu go nieczytelnym, zatrzymanie zaś korespondencji polega na nieprzekazaniu jej adresatowi i dołączeniu do akt osobowych skazanego. 3. Decyzję o cenzurze lub o zatrzymaniu korespondencji podejmuje dyrektor, który powiadamia skazanego o przyczynach jej ocenzurowania lub zatrzymania. Dyrektor może zezwolić na przekazanie skazanemu ważnej wiadomości zawartej w zatrzymanej korespondencji. 4. Dla celów kontrolnych kopię korespondencji przed jej ocenzurowaniem załącza się do akt osobowych skazanego; w przypadku wglądu skazanego do akt osobowych, kopii korespondencji przed jej ocenzurowaniem oraz korespondencji zatrzymanej nie udostępnia się. § 30. W razie odmowy przyjęcia przez skazanego korespondencji, odsyła się ją do nadawcy. § 31. 1. Skazany ma prawo składać wnioski, skargi i prośby na piśmie oraz ustnie; przełożeni i inne uprawnione osoby przyjmują je także w czasie bezpośrednich kontaktów ze skazanym, zwłaszcza w czasie wizytacji cel mieszkalnych i innych pomieszczeń, w których przebywają skazani. 2. Wnioski, skargi i prośby w sprawach pilnych są rozpatrywane niezwłocznie. 3. Skazanego, którego wniosek, skarga lub prośba są adresowane do niewłaściwego organu, należy poinformować, jaki organ jest właściwy do jej rozpatrzenia. § 32. Koszty przesłania wniosków, skarg i próśb ponosi skazany, a jeżeli nie posiada środków pieniężnych, otrzymuje od administracji zakładu karnego papier, koperty i znaczki pocztowe poza limitem określonym w § 27. § 33. 1. Widzenie trwa 60 minut. W tym samym dniu skazanemu udziela się tylko jednego widzenia. 2. W widzeniu mogą uczestniczyć nie więcej niż dwie osoby pełnoletnie. Liczba osób niepełnoletnich nie podlega ograniczeniu. Osoby do lat 15 mogą korzystać z widzeń tylko pod opieką osób pełnoletnich. 3. Widzenie z osobą nie będącą członkiem rodziny lub inną niż rodzina osobą bliską skazany może otrzymać za zezwoleniem dyrektora. 4. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może indywidualnie zezwolić na przedłużenie czasu widzenia, zwiększenie liczby widzeń w ciągu dnia lub na udzielenie widzenia z większą liczbą osób odwiedzających. 5. Widzenia odbywają się pod nadzorem funkcjonariusza, w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt skazanego z osobą odwiedzającą, przy oddzielnym stoliku. 6. W czasie widzenia zezwala się na spożywanie artykułów żywnościowych i napojów zakupionych przez odwiedzających na terenie zakładu karnego. 7. W razie naruszenia przez skazanego lub osobę go odwiedzającą ustalonych zasad odbywania widzenia, może być ono przerwane lub zakończone przed czasem. 8. Zasady odbywania widzeń podaje się do wiadomości, w formie ogłoszenia, osobom odwiedzającym, w miejscu dostępnym dla odwiedzających. § 34. Ograniczenia wynikające z § 33 ust. 1, 2 i 5 nie mają zastosowania do widzeń skazanego z osobami wymienionymi w art. 8 § 3 i art. 105 § 2 Kodeksu. § 35. 1. Skazany ma prawo korzystać, na własny koszt, z samoinkasującego aparatu telefonicznego. 2. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może zezwolić skazanemu na skorzystanie z innego niż określony w ust. 1 aparatu na koszt abonenta lub skazanego, a jeżeli skazany nie posiada środków pieniężnych - na koszt zakładu karnego. 3. Rozmowa może być przerwana w razie konieczności zapewnienia ochrony społeczeństwa lub bezpieczeństwa zakładu karnego. 4. W przypadkach poważnego zagrożenia społeczeństwa albo poważnego zagrożenia dla bezpieczeństwa zakładu karnego dyrektor może, na czas określony, pozbawić skazanego uprawnienia, o którym mowa w ust. 1. Rozdział 4 Środki oddziaływania na skazanych § 36. Do środków oddziaływania na skazanych należą w szczególności praca, nauczanie, działalność kulturalno-oświatowa, społeczna oraz wychowanie fizyczne i zajęcia sportowe, nagradzanie i karanie dyscyplinarne. § 37. 1. Przy kierowaniu skazanego do odpowiedniego rodzaju pracy bierze się pod uwagę niezależnie od okoliczności, o których mowa w art. 122 § 1 Kodeksu, w szczególności wiek, płeć, część kary pozostałą do odbycia oraz względy porządku i bezpieczeństwa. 2. Jeżeli skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy, zatrudnienie przy pracach szkodliwych dla zdrowia wymaga jego pisemnej zgody. § 38. Skazanego instruuje się o sposobie wykonywania przydzielonej pracy, szkoli w zakresie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz obsługi maszyn i urządzeń, a także zapoznaje z podstawowymi zasadami i normami pracy oraz zasadami wynagradzania za pracę. § 39. Skazany jest obowiązany pracować sumiennie i wydajnie, przestrzegać dyscypliny i regulaminu pracy, przepisów porządkowych, przeciwpożarowych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, a także dbać o porządek w miejscu pracy, jak również o stan obsługiwanych maszyn i urządzeń. § 40. Przy zatrudnianiu skazanego dyrektor: 1) podejmuje decyzję o zatrudnieniu lub wycofaniu z zatrudnienia oraz ustala wysokość wynagrodzenia, jeżeli skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy, 2) ustala system konwojowania poza terenem zakładu karnego, 3) podejmuje decyzję o podwyższeniu przypadającej mu części wynagrodzenia, jeżeli na skazanym ciąży obowiązek alimentacyjny, a osoba uprawniona znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. § 41. 1. Skazany w okresie urlopu wypoczynkowego lub zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 124 Kodeksu, korzysta z następujących uprawnień i ulg: 1) dodatkowego lub dłuższego widzenia, 2) dodatkowego zakupu artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym, 3) dłuższych spacerów, 4) pierwszeństwa lub częstszego udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego. 2. Zakres uprawnień i ulg, o których mowa w ust. 1, określa dyrektor. § 42. 1. W zakładach karnych prowadzi się nauczanie w zakresie szkoły podstawowej, zasadniczej, średniej i zawodowego szkolenia kursowego. Zawodowe szkolenie kursowe może być w całości lub częściowo odpłatne. 2. Koszty kształcenia w szkołach poza obrębem zakładu karnego ponosi skazany. Jeżeli koszty te nie są wyższe niż koszty kształcenia w zakładzie karnym, mogą być one poniesione całkowicie lub częściowo przez zakład. 3. Dyrektor może zwolnić skazanego z obowiązku nauczania, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 43. 1. Skazany, który ukończył szkołę lub kurs, otrzymuje odpowiednio świadectwo ukończenia szkoły albo zaświadczenie o ukończeniu kursu, według wzorów ogólnie obowiązujących, bez wskazania, że uzyskał je w czasie wykonywania kary. 2. Skazany zwolniony z zakładu karnego przed zakończeniem roku szkolnego lub szkolenia kursowego może składać w zakładzie egzaminy końcowe, a zwolniony przed okresem klasyfikacji w szkole - otrzymuje zaświadczenie o uczęszczaniu do danej szkoły. § 44. 1. W zakładzie karnym organizuje się zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego. 2. Zajęcia kulturalno-oświatowe mogą polegać w szczególności na: 1) udostępnianiu audycji radiowych i telewizyjnych, 2) umożliwianiu korzystania z wypożyczanych lub dostarczanych książek, prasy i gier oraz zakupywania ich na własny koszt, 3) uczestniczeniu w zajęciach świetlicowych i kołach zainteresowań, 4) emisji filmów. 3. Zajęcia sportowe i wychowania fizycznego mogą polegać w szczególności na: 1) uczestniczeniu w zajęciach gimnastycznych i zajęciach kół sportowych, 2) uczestniczeniu w zawodach sportowych. § 45. W zakładzie karnym można organizować zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego z udziałem instytucji, organizacji, stowarzyszeń i innych podmiotów oraz osób fizycznych spoza zakładu karnego, które mogą być w całości lub częściowo odpłatne. § 46. 1. Dyrektor określa tryb wyłaniania i zgłaszania kandydatów na rzeczników, o których mowa w art. 136 § 2 Kodeksu, oraz zasady ich działania. 2. Rzecznicy reprezentują ogół skazanych przebywających w zakładzie karnym albo skazanych z poszczególnych oddziałów. § 47. 1. Nagrodami, oprócz określonych w art. 138 § 1 Kodeksu, są: 1) pochwała, 2) zezwolenie na częstsze branie udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych lub wychowania fizycznego, 3) zezwolenie na przekazanie osobie najbliższej upominku, 4) zezwolenie na odbywanie widzeń we własnej odzieży, 5) zezwolenie na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym, 6) zezwolenie na telefoniczne porozumienie się z rodziną i innymi osobami bliskimi na koszt zakładu karnego. 2. W czasie korzystania z nagród, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu, oraz z zezwolenia określonego w art. 165 § 2 Kodeksu, skazany używa własnej odzieży, bielizny i obuwia. Jeżeli są one nieodpowiednie ze względu na porę roku lub zniszczone zakład karny udziela stosownej pomocy. § 48. 1. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można przyznać jednorazowo więcej niż jedną nagrodę. 2. Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 1-3 Kodeksu oraz w § 47 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 mogą być przyznane jednorazowo lub na czas określony, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące. § 49. 1. Decyzję o przyznaniu nagrody wydaje się na piśmie i podaje do wiadomości skazanemu, a gdy względy wychowawcze za tym przemawiają - również osobom najbliższym oraz innym osobom lub skazanym. 2. Skazanemu, który korzystając z nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu nadużył zaufania, a w szczególności popełnił nowe przestępstwo lub nie powrócił do zakładu karnego w wyznaczonym terminie, nie udziela się tych nagród przez okres co najmniej 6 miesięcy. § 50. Nagrody, o której mowa w art. 138 § 1 pkt 7 Kodeksu, udziela się po uwiarygodnieniu przez skazanego, że widzenie odbędzie się z osobą najbliższą lub godną zaufania. Dyrektor może uzależnić wykorzystanie nagrody od zgłoszenia się tych osób na widzenie. § 51. Przepisy § 47 ust. 2 i § 50 stosuje się odpowiednio do przepustek, o których mowa w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu. § 52. W trakcie wykonywania kary dyscyplinarnej korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą przepisu § 33 ust. 6 nie stosuje się. § 53. 1. Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej można wymierzyć skazanemu, który popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązującą dyscyplinę i porządek. 2. Przed wymierzeniem oraz wykonaniem kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1, lekarz lub psycholog wydaje pisemną opinię o zdolności skazanego do odbycia tej kary. § 54. 1. Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej wykonuje się w wyznaczonej celi, wyposażonej w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne. 2. W trakcie wykonywania kary, o której mowa w ust. 1, skazanego pozbawia się możliwości: 1) korzystania z widzeń i samoinkasujących aparatów telefonicznych, 2) korzystania ze sprzętu audiowizualnego i komputerowego, 3) bezpośredniego uczestniczenia, wspólnie z innymi skazanymi, w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii, 4) korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy, 5) dokonywania zakupów artykułów żywnościowych, 6) otrzymywania paczek żywnościowych, 7) uczestniczenia w nauczaniu i zatrudnieniu poza celą, 8) korzystania z własnej odzieży i obuwia. § 55. 1. Decyzja o ukaraniu zawiera określenie przekroczenia popełnionego przez skazanego. 2. Decyzję o ukaraniu, uchyleniu, darowaniu, odroczeniu, zamianie, zawieszeniu lub przerwaniu kary dyscyplinarnej, a także o odstąpieniu od ukarania dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje do wiadomości skazanemu, a gdy względy wychowawcze za tym przemawiają - również innym skazanym lub innym osobom. 3. Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej skazany dopuścił się ponownie przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że dyrektor postanowi inaczej. § 56. Przed wykonaniem kar dyscyplinarnych, określonych w art. 143 § 1 pkt 4 i 5 Kodeksu, wymierzonych skazanemu, któremu ze względu na stan zdrowia zezwolono na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych lub otrzymywanie paczek o większym ciężarze albo korzystającemu z diety, zasięga się opinii lekarza. Rozdział 5 Indywidualizacja wykonywania kary pozbawienia wolności § 57. 1. Skazany jest obowiązany poddać się badaniom osobopoznawczym w zakresie niezbędnym dla prawidłowego wykonywania kary pozbawienia wolności, a w szczególności dla ustalenia potrzeb w zakresie oddziaływania penitencjarnego oraz przygotowania do życia po zwolnieniu z zakładu karnego. 2. Skazany jest obowiązany również poinformować o zmianie danych osobowych, miejsca zameldowania lub przebywania bez zameldowania i innych danych niezbędnych do prawidłowego wykonywania kary pozbawienia wolności. § 58. Skazany, co do którego sędzia penitencjarny zarządził przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych, jest obowiązany: 1) udzielać osobom prowadzącym badania informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał, 2) wykonywać zlecone przez psychologa lub psychiatrę czynności niezbędne na potrzeby badania, 3) poddawać się lekarskim oględzinom ciała i innym niezbędnym badaniom lekarskim. § 59. 1. Przed podjęciem pierwszej decyzji klasyfikacyjnej, a także w razie uzasadnionej potrzeby, skazanego informuje się o zasadach kierowania do poszczególnych systemów odbywania kary oraz o obowiązkach i uprawnieniach wynikających z wykonywania indywidualnego programu oddziaływania albo indywidualnego programu terapeutycznego. 2. Skazanemu przedstawia się zamierzenia administracji zakładu karnego odnoszące się do przewidywanego dla niego indywidualnego programu oddziaływania albo indywidualnego programu terapeutycznego. Skazanego informuje się także o sposobie i terminie opracowania indywidualnego programu oddziaływania, w celu uzyskania zgody na współudział w jego opracowaniu i wykonywaniu. § 60. 1. Indywidualny program oddziaływania obejmuje w szczególności: 1) rodzaje i formy oddziaływań wychowawczych, którym skazany zostanie poddany, 2) prace, które skazany będzie wykonywał, a w razie potrzeby szczególne warunki zatrudnienia, 3) potrzeby, zakres, kierunki i formy nauczania, jakimi skazany zostanie objęty, a także szczególne obowiązki wiążące się z nauczaniem, 4) rodzaje i formy zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, w których skazany będzie uczestniczył, 5) zakres i sposób kontaktów skazanego z rodziną i innymi osobami bliskimi, w szczególności matek sprawujących bezpośrednią opiekę nad swoimi dziećmi w domu dla matki i dziecka, 6) sposób wywiązywania się skazanego z obowiązków alimentacyjnych i obowiązków nałożonych przez sąd, 7) zasady korzystania z niektórych przysługujących skazanym uprawnień, 8) kryteria i termin najbliższej oceny wykonywania programu. 2. Przy ocenie postępów skazanego w resocjalizacji dokonuje się również oceny wykonywania indywidualnego programu oddziaływania. § 61. 1. W indywidualnym programie terapeutycznym określa się przede wszystkim rodzaje i formy oddziaływań specjalistycznych, zwłaszcza psychologicznych, lekarskich i rehabilitacyjnych, którym skazany zostanie poddany, a ponadto oddziaływania, o których mowa w § 60. 2. Przepis § 60 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 62. 1. Skazanego poddaje się okresowym ocenom postępów w resocjalizacji. 2. Oceny postępów skazanego w resocjalizacji dokonuje się także przed: 1) zmianą decyzji klasyfikacyjnej, 2) wystąpieniem do sądu penitencjarnego o zmianę rodzaju lub typu zakładu karnego, jeżeli sąd penitencjarny jest wyłącznie właściwy do wydania postanowienia w tym przedmiocie, 3) wydaniem opinii, w przypadkach, o których mowa w § 81 pkt 5 i 6, 4) weryfikacją decyzji w sprawach określonych w § 81 pkt 3 i 4, 5) nabyciem przez skazanego uprawnień do warunkowego przedterminowego zwolnienia. 3. Okres pomiędzy kolejnymi ocenami postępów w resocjalizacji nie może przekraczać 6 miesięcy. 4. W trakcie dokonywania oceny skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym proponuje się mu, w razie potrzeby, skierowanie do systemu programowanego oddziaływania. § 63. 1. Karę pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym wykonuje się przede wszystkim w oddziale terapeutycznym o określonej specjalizacji. 2. Jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze, w oddziałach terapeutycznych mogą odbywać karę także inni skazani, za ich zgodą. § 64. Wobec skazanych skierowanych z terapeutycznego systemu wykonywania kary do systemu zwykłego, dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, psychologa albo terapeuty, dokonywać odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie uzasadnionym stanem zdrowia tych skazanych. § 65. 1. Skazany, co do którego sąd penitencjarny orzekł o stosowaniu leczenia albo rehabilitacji w związku z uzależnieniem od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych, jest obowiązany: 1) udzielać osobom prowadzącym leczenie lub rehabilitację informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał, 2) uczestniczyć w zajęciach indywidualnych i grupowych organizowanych w oddziale terapeutycznym, 3) wykonywać inne zlecone czynności niezbędne dla potrzeb leczenia i rehabilitacji. 2. O odmowie skazanego poddania się leczeniu albo rehabilitacji powiadamia się sąd penitencjarny. § 66. 1. W celu umieszczenia skazanego w zakładzie karnym właściwego rodzaju i typu oraz w celu wyboru właściwego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności dokonuje się klasyfikacji skazanych, o której mowa w art. 82 § 1 Kodeksu, na podstawie kryteriów wymienionych w art. 82 § 2 Kodeksu, biorąc także pod uwagę rodzaj przestępstwa popełnionego przez skazanego. 2. Klasyfikacji skazanych dokonuje się niezwłocznie po rozpoczęciu wykonywania prawomocnego orzeczenia. 3. Decyzję klasyfikacyjną weryfikuje się niezwłocznie po ujawnieniu nowych okoliczności mających wpływ na klasyfikację, a w szczególności po uzyskaniu wyników badań osobopoznawczych, w tym psychologicznych i psychiatrycznych. § 67. 1. W przypadku gdy skazany ma odbyć dwie lub więcej kar, bierze się pod uwagę wszystkie okoliczności związane z tymi karami, które mogą mieć wpływ na klasyfikację. 2. Osobę odbywającą karę orzeczoną za wykroczenie albo karę porządkową, a także osobę, wobec której stosowany jest środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, zwaną dalej "ukaraną", kieruje się do zwykłego systemu odbywania kary, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za skierowaniem do innego systemu. 3. Jeżeli wobec skazanego wykonywana jest kolejna kara pozbawienia wolności, a następnie kara orzeczona za wykroczenie albo kara porządkowa lub środek przymusu, to w czasie wykonywania tej kary lub środka skazany pozostaje w takim systemie wykonywania kary, do jakiego został skierowany w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. § 68. 1. Dla celów klasyfikacji skazanych: 1) rodzaje zakładów karnych oznacza się literami: a) zakład karny dla młodocianych - M, b) zakład karny dla odbywających karę po raz pierwszy - P, c) zakład karny dla recydywistów penitencjarnych - R, d) zakład karny dla odbywających karę aresztu wojskowego - W, 2) typy zakładów karnych oznacza się cyframi: a) zakład karny typu zamkniętego - 1, b) zakład karny typu półotwartego - 2, c) zakład karny typu otwartego - 3, 3) system wykonywania kary oznacza się literami: a) system programowanego oddziaływania - p, b) system terapeutyczny - t, c) system zwykły - z. 2. Dla celów klasyfikacji skazanych litery wymienione w ust. 1 pkt 1 oznaczają grupy klasyfikacyjne, a cyfry i litery wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3 oznaczają podgrupy klasyfikacyjne. 3. Dla celów klasyfikacji skazanych odbywanie kar orzeczonych za wykroczenia, kar porządkowych oraz stosowanie środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oznacza się dodatkowo literą U. § 69. W zakładach karnych dla młodocianych odbywają karę: 1) skazani, którzy nie ukończyli 24 roku życia, 2) w uzasadnionych przypadkach - skazani jako młodociani, którzy ukończyli 24 rok życia, zwłaszcza jeżeli ich postawa i zachowanie za tym przemawiają, a także jeżeli jest to konieczne ze względu na kontynuację realizacji zadań określonych w indywidualnym programie oddziaływania lub indywidualnym programie terapeutycznym, 3) dorośli skazani po raz pierwszy, wyróżniający się dobrą postawą, za ich zgodą, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami oddziaływania na skazanych młodocianych, z wyłączeniem zakwalifikowanych do niebezpiecznych oraz skazanych za przestępstwa określone w art. 117-124, art. 127-130, art. 132-136, art. 140 i 141, art. 148 § 1-3, art. 151, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 197-204, art. 207-211, art. 223, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258 § 2 i 3 i art. 280 § 2 Kodeksu karnego. § 70. W zakładach karnych dla skazanych odbywających karę po raz pierwszy odbywają karę: 1) pierwszy raz skazani na karę pozbawienia wolności za przestępstwa umyślne, 2) skazani odbywający zastępczą karę pozbawienia wolności po raz pierwszy lub orzeczoną w tej samej sprawie co kara pozbawienia wolności, 3) skazani na karę pozbawienia wolności za przestępstwa nieumyślne, 4) inni dorośli skazani, którzy nie zostali zaklasyfikowani do odbywania kary w zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych, z uwagi na szczególne względy resocjalizacyjne, zwłaszcza gdy przemawia za tym krótki okres uprzednio lub obecnie odbywanej kary albo znikomy stopień demoralizacji i zagrożenia społecznego. § 71. W zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych odbywają karę dorośli skazani, o których mowa w art. 86 Kodeksu, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne, wymienione w § 70 pkt 4, przemawiają za skierowaniem ich do zakładu karnego dla odbywających karę po raz pierwszy. § 72. W zakładach karnych dla odbywających karę aresztu wojskowego wykonuje się tę karę na podstawie odrębnych przepisów. § 73. Skazani odbywają karę pozbawienia wolności, z zastrzeżeniem § 74 i § 75, w zakładzie karnym typu półotwartego. § 74. W zakładzie karnym typu otwartego mogą przebywać skazani: 1) za przestępstwo nieumyślne, a także odbywający zastępcze kary pozbawienia wolności, osoby odbywające kary aresztu oraz skazane kobiety - jeżeli przemawiają za tym ich właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po dokonaniu przestępstwa albo inne szczególne okoliczności pozwalające przypuszczać, że można wobec nich wykonywać karę w warunkach zmniejszonej izolacji i zabezpieczenia zakładu karnego, 2) przebywający w zakładzie karnym typu półotwartego wyróżniający się pozytywną postawą i zachowaniem, 3) przebywający w zakładzie karnym typu zamkniętego, wyróżniający się wzorową postawą i zachowaniem, nie wcześniej niż po odbyciu połowy kary pozbawienia wolności, po której mogą być warunkowo przedterminowo zwolnieni, 4) skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności wyróżniający się wzorową postawą i zachowaniem, po odbyciu co najmniej 20 lat kary. § 75. W zakładzie karnym typu zamkniętego przebywają skazani: 1) stwarzający poważne zagrożenie społeczne, 2) stanowiący poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego, 3) za przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem w zakładzie karnym innego typu, 4) na karę dożywotniego pozbawienia wolności - przed odbyciem 15 lat kary, 5) za przestępstwo nieumyślne, odbywający zastępcze kary pozbawienia wolności, osoby odbywające kary aresztu oraz skazane kobiety, a także inni skazani, których właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, zachowanie po dokonaniu przestępstwa, negatywna ocena postawy i zachowania w areszcie śledczym, względy bezpieczeństwa albo inne szczególne okoliczności wskazują, że należy wobec nich wykonywać karę w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia, 6) którzy podczas pobytu w areszcie śledczym lub zakładzie karnym naruszali w poważnym stopniu dyscyplinę i porządek, 7) przebywający dotychczas w zakładzie karnym typu otwartego lub półotwartego, jeżeli negatywna ocena ich postawy i zachowania, a także względy bezpieczeństwa wskazują, że należy wobec nich wykonywać karę w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia zakładu karnego, 8) wobec których zastosowano tymczasowe aresztowanie w związku z toczącym się postępowaniem karnym w innej sprawie, 9) którzy popełnili przestępstwa o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, określone w art. 117-124, art. 127-130, art. 132-136, art. 140 i 141, art. 148 § 1-3, art. 154 § 2, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 163 § 1 i 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 173 § 1 i 3, art. 197, art. 200 § 1, art. 207, art. 223, art. 242, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258, art. 280 § 2 oraz art. 339 § 1-3 Kodeksu karnego, chyba że ich postawa i zachowanie przemawiają za przebywaniem w zakładzie karnym innego typu. § 76. 1. Skazani na karę pozbawienia wolności odbywają karę, z zastrzeżeniem § 77 i § 78, w systemie zwykłym. 2. W systemie zwykłym karę pozbawienia wolności odbywają także skazani: 1) dorośli, którzy zostali przeniesieni z systemu programowanego oddziaływania, ponieważ nie przestrzegali wymagań ustalonych w indywidualnym programie oddziaływania, 2) przeniesieni z systemu terapeutycznego po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 97 Kodeksu, jeżeli nie wyrażają zgody na współudział w opracowaniu i wykonaniu indywidualnego programu oddziaływania. § 77. W systemie terapeutycznym odbywają karę skazani, o których mowa w art. 96 Kodeksu. § 78. W systemie programowanego oddziaływania odbywają karę skazani: 1) młodociani, 2) dorośli, którzy po przedstawieniu im projektu programu oddziaływania wyrażą zgodę na współudział w jego opracowaniu i wykonaniu, 3) przeniesieni z systemu terapeutycznego, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 95 § 1 i art. 97 § 3 Kodeksu. § 79. 1. Skazanego, który: 1) popełnił przestępstwo o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, a w szczególności: a) zamachu na niepodległość lub integralność państwa, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, b) ze szczególnym okrucieństwem, c) wzięcia lub przetrzymania zakładnika albo w związku z wzięciem zakładnika, d) uprowadzenia statku wodnego lub powietrznego, e) z użyciem broni palnej, materiałów wybuchowych albo łatwo palnych, 2) podczas uprzedniego lub obecnego pozbawienia wolności stwarzał zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego w ten sposób, że: a) był organizatorem lub aktywnym uczestnikiem zbiorowego wystąpienia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym, b) dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub inną osobę, c) był sprawcą gwałtu albo znęcał się nad tymczasowo aresztowanym, skazanym lub ukaranym, d) uwolnił się lub usiłował uwolnić się z aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego albo podczas konwojowania poza terenem takiego aresztu lub zakładu - i którego właściwości, warunki osobiste, motywacje, sposób zachowania się przy popełnieniu przestępstwa, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, sposób zachowania się w trakcie pobytu w zakładzie karnym lub stopień demoralizacji stwarzają poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu, zwanego dalej "niebezpiecznym", osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego zakładu. 2. W wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego zakładu, osadza się również skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu. § 80. O zakwalifikowaniu skazanego jako niebezpiecznego powiadamia się sędziego penitencjarnego. § 81. Komisja penitencjarna, oprócz zadań wymienionych w art. 74 § 2, art. 76 § 1 pkt 1-4 i art. 164 § 1 Kodeksu: 1) kwalifikuje skazanych do nauczania w szkołach i na kursach, 2) kwalifikuje skazanych, o których mowa w art. 84 § 2 Kodeksu, do zakładów karnych dla młodocianych oraz skazanych, o których mowa w § 63 ust. 2, do odbywania kary w oddziałach terapeutycznych, 3) kwalifikuje skazanych jako niebezpiecznych oraz dokonuje, co najmniej raz na sześć miesięcy, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie, 4) weryfikuje indywidualne programy oddziaływania albo indywidualne programy terapeutyczne, a także kieruje i wycofuje skazanych z oddziałów terapeutycznych, 5) wyraża opinie w sprawach przyznania skazanemu skierowania do odbywania kary w zakładzie karnym typu półotwartego lub otwartego przepustek, o których mowa w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu, oraz nagród, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu, wówczas gdy są one udzielane: a) po raz pierwszy, b) po przerwie trwającej dłużej niż sześć miesięcy, c) po powstaniu istotnych zmian w sytuacji prawnej lub rodzinnej skazanego, 6) wyraża opinie w sprawach: a) przyznania nagród, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu, skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu zamkniętego, b) projektu porządku wewnętrznego zakładu karnego oraz zmiany tego porządku, c) innych przekazanych jej przez dyrektora, 7) podejmuje decyzję w sprawie korzystania przez skazanego z uprawnień określonych w art. 107 Kodeksu oraz zwalnia, na podstawie art. 121 § 4 Kodeksu, z obowiązku pracy. § 82. W zakresie zadań, o których mowa w art. 76 § 1 pkt 4 Kodeksu, komisja penitencjarna, dokonując oceny okresowej postępów skazanego w resocjalizacji, uwzględnia w szczególności: 1) stosunek skazanego do popełnionego przestępstwa, 2) stopień przestrzegania przez skazanego porządku i dyscypliny, 3) stosunek skazanego do pracy, 4) charakter kontaktów skazanego z rodziną i wywiązywanie się z obowiązku łożenia na jej utrzymanie, 5) zachowanie skazanego wobec innych skazanych i przełożonych, 6) zmiany w zachowaniu się skazanego w okresie od ostatniej oceny. § 83. W zakresie zadań, o których mowa w § 81 pkt 1, komisja penitencjarna: 1) określa albo zmienia rodzaj i kierunek nauczania, 2) wycofuje z nauczania - jeśli nie uczyniła tego w indywidualnym programie oddziaływania lub indywidualnym programie terapeutycznym. § 84. W zakresie zadań, o których mowa w § 81 pkt 2, komisja penitencjarna kieruje skazanych, spełniających warunki określone w art. 84 § 2 Kodeksu, do zakładów karnych dla młodocianych. § 85. Komisja penitencjarna ogłasza decyzje, przedstawia oceny i wyraża opinie po wysłuchaniu skazanego i w jego obecności. § 86. Jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze, decyzje, oceny i opinie komisji penitencjarnej podaje się do wiadomości ogółu skazanych. § 87. W zakładzie karnym typu zamkniętego: 1) skazany może korzystać z dwóch widzeń w miesiącu, a za zgodą dyrektora - wykorzystać je jednorazowo, 2) funkcjonariusz sprawujący dozór nad widzeniami prowadzi również kontrolę rozmów, 3) korespondencja skazanego podlega nadzorowi administracji zakładu karnego, 4) rozmowy telefoniczne skazanego są kontrolowane. § 88. W zakładzie karnym typu półotwartego: 1) skazany może korzystać z trzech widzeń w miesiącu, a za zgodą dyrektora - wykorzystać je jednorazowo, 2) funkcjonariusz sprawujący dozór nad widzeniami może kontrolować rozmowy, 3) korespondencja skazanego może podlegać nadzorowi administracji zakładu karnego, 4) rozmowy telefoniczne skazanego mogą być kontrolowane. § 89. W zakładzie karnym typu otwartego: 1) skazany może korzystać z nieograniczonej liczby widzeń, 2) dozór funkcjonariusza nad widzeniami ogranicza się do zapewnienia porządku w czasie ich trwania, 3) korespondencja skazanego nie podlega nadzorowi administracji zakładu karnego, 4) rozmowy telefoniczne skazanego nie są kontrolowane, 5) w miarę możliwości skazanym stwarza się warunki do przygotowania dodatkowych posiłków we własnym zakresie. § 90. 1. Przeniesienie skazanego do innego zakładu karnego może nastąpić, w szczególności, w przypadku: 1) skierowania do właściwego, ze względu na rodzaj, typ, system wykonywania kary lub odpowiednie zabezpieczenie, zakładu karnego, 2) zmiany przeznaczenia lub zlikwidowania przeludnienia zakładu karnego, 3) umożliwienia skazanemu odbywania kary najbliżej miejsca zamieszkania, 4) zatrudnienia lub nauki, 5) udzielenia świadczenia zdrowotnego oraz przeprowadzenia badań przez komisję lekarską, 6) skierowania do ośrodka diagnostycznego, 7) udziału w czynności procesowej. 2. Jeżeli skazany, który z ważnych powodów przebywa w innym zakładzie karnym niż ten, do którego został zaklasyfikowany, korzysta z uprawnień wynikających z decyzji klasyfikacyjnej. Korzystanie z tych uprawnień nie może naruszać bezpieczeństwa ani zakłócać porządku w zakładzie karnym, w którym przebywa. § 91. 1. W zakładach karnych dla młodocianych: 1) prowadzi się w szerszym zakresie niż w innych zakładach karnych zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego, 2) organizuje się spotkania z rodzinami i innymi osobami bliskimi, w szczególności w celu poinformowania ich o postępach w resocjalizacji, 3) współpracuje się przede wszystkim z podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu. 2. W zakładach karnych dla młodocianych typu zamkniętego i półotwartego skazani mają ponadto prawo do dodatkowego widzenia w miesiącu. § 92. Dyrektor może dokonywać niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie umożliwiającym skazanym podtrzymywanie i utrwalanie więzi uczuciowej z rodziną i innymi osobami bliskimi oraz sprawowanie przez nich stałej i bezpośredniej opieki nad dziećmi przebywającymi w domach dla matki i dziecka przy zakładach karnych. § 93. Kobiety ciężarne i karmiące mają prawo do dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych oraz korzystania z dłuższego spaceru. § 94. Wobec skazanych kobiet ciężarnych i karmiących dyrektor może dokonywać, na wniosek lekarza lub po zasięgnięciu jego opinii, niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie wynikającym z potrzeby uwzględnienia stanu fizycznego lub psychicznego tych kobiet. § 95. 1. Wykonując karę wobec skazanych sprawujących pieczę nad dzieckiem do lat 15, do której wykonywania zobowiązani są rodzice, uwzględnia się w szczególności potrzebę inicjowania, podtrzymywania i zacieśniania ich więzi uczuciowej z dziećmi, wywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych oraz świadczenia pomocy materialnej dzieciom, a także współdziałania z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, w których te dzieci przebywają. 2. Skazani, o których mowa w ust. 1, mają prawo do dodatkowego widzenia z dziećmi. 3. Skazani sprawujący pieczę nad dziećmi, które przebywają w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, powinni być w miarę możliwości osadzeni w odpowiednich zakładach karnych, położonych najbliżej miejsca pobytu dzieci. § 96. 1. Skazanego niebezpiecznego osadza się w oddziale lub celi przeznaczonej dla takich skazanych. 2. Cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego dla skazanych niebezpiecznych wyposaża się w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne. 3. Cele mieszkalne pozostają zamknięte całą dobę i są częściej kontrolowane niż te, w których osadzeni są skazani nie zakwalifikowani do niebezpiecznych. 4. Skazany niebezpieczny może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego tylko w oddziale, w którym jest osadzony. 5. Poruszanie się skazanego niebezpiecznego po terenie zakładu karnego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb. 6. Skazanego niebezpiecznego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi. 7. Spacer skazanego niebezpiecznego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. 8. Sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów określonych w art. 38 § 1 Kodeksu ze skazanym niebezpiecznym określa każdorazowo dyrektor. 9. Widzenia skazanego niebezpiecznego odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą, skazany ten nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów, o których mowa w § 33 ust. 6. Skazany niebezpieczny nie może korzystać z widzeń w obecności skazanych nie zakwalifikowanych jako niebezpiecznych. 10. Widzenia mogą być udzielane w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt, jeżeli zachodzi poważne zagrożenie bezpieczeństwa osoby odwiedzającej. Decyzję w tej sprawie podejmuje dyrektor. Nie dotyczy to osób, o których mowa w art. 8 § 3 Kodeksu. Na żądanie tych osób widzenia udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt ze skazanym niebezpiecznym. 11. Skazany niebezpieczny nie może korzystać z własnej odzieży. Rozdział 6 Przygotowywanie skazanych do zwolnienia § 97. W celu przygotowania skazanego do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, zebrane wcześniej, w trakcie badań osobopoznawczych, dane i informacje w zakresie jego potrzeb po zwolnieniu, uaktualnia się co najmniej na 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem skazanego lub przed wykonaniem kary. § 98. 1. Jeżeli jest to konieczne, przy określaniu potrzeb, o których mowa w § 97, weryfikuje się indywidualne programy oddziaływania albo indywidualne programy terapeutyczne, ustalając w szczególności okres niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu, a także: 1) sposób nawiązania i utrzymywania kontaktów z kuratorem sądowym oraz z przedstawicielami podmiotów wymienionych w art. 38 § 1 Kodeksu, 2) sposób wykorzystania przez skazanego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w celu podejmowania starań o zapewnienie sobie możliwości zamieszkania i pracy po zwolnieniu, 3) sposób dysponowania pieniędzmi poza obrębem zakładu karnego, 4) czynności, które winien podjąć skazany w celu otrzymania brakujących mu dokumentów tożsamości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy program indywidualnego oddziaływania opracowywany jest przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary dla skazanego odbywającego do tej pory karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym, jak również gdy okres niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu wyznaczył sąd penitencjarny. § 99. 1. Skazanemu ułatwia się, w celu właściwego przygotowania się do życia po zwolnieniu, kontakt z kuratorem sądowym lub przedstawicielami podmiotów wymienionych w art. 38 § 1 Kodeksu. 2. Skazanemu udziela się pomocy w przygotowaniu wniosku o zastosowanie względem skazanego dozoru sądowego kuratora zawodowego, o którym mowa w art. 167 § 1 Kodeksu. § 100. Bezpośrednio przed zwolnieniem z zakładu karnego skazanemu udziela się stosownych informacji mających na celu przygotowanie go do życia po zwolnieniu, w tym także o zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz o instytucjach i organach udzielających tej pomocy. § 101. 1. Jeżeli zwalniany skazany jest niezdolny z powodów zdrowotnych do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, administracja zakładu karnego jest obowiązana w okresie poprzedzającym zwolnienie nawiązać kontakt z rodziną, osobą bliską lub wskazaną przez skazanego inną osobę i powiadomić ją o terminie zwolnienia. 2. W przypadku gdy działania administracji zakładu karnego, o których mowa w ust. 1, okazały się bezskuteczne, administracja zakładu karnego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo publicznego zakładu opieki zdrowotnej. § 102. 1. Przy zwolnieniu z zakładu karnego skazany otrzymuje za pokwitowaniem, znajdujące się w depozycie dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty, jeżeli nie zostały zatrzymane albo zajęte w drodze zabezpieczenia lub egzekucji. 2. Skazany otrzymuje ponadto świadectwo zwolnienia z zakładu karnego, zaświadczenie o zatrudnieniu, informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego, a wymagający leczenia - również skierowanie do specjalisty lub do szpitala, jeżeli takie są wskazania lekarskie. 3. Jako ekwiwalent pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 166 § 3 Kodeksu, skazany może otrzymać przy zwolnieniu stosowną do pory roku odzież, bieliznę, obuwie, bilet na przejazd, a także artykuły żywnościowe na czas podróży. Decyzję w tym zakresie podejmuje dyrektor. § 103. 1. Jeżeli osoba zwolniona z zakładu karnego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozostaje ona na leczeniu w zakładzie karnym do czasu, gdy jej stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na dalsze leczenie w zakładzie karnym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w indywidualnej dokumentacji medycznej. W razie niemożności wyrażenia tej zgody przez osobę zwolnioną, decyzję o pozostawieniu na leczeniu w zakładzie karnym podejmuje lekarz. 3. O pozostawieniu osoby zwolnionej w zakładzie karnym z powodu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie sędziego penitencjarnego, a w miarę możliwości - rodzinę lub osobę bliską albo osobę wskazaną przez zwolnionego. 4. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie wyraża zgody na dalsze leczenie w zakładzie karnym, lekarz zakładu karnego poucza ją o możliwych następstwach zdrowotnych odmowy leczenia. Fakt odmowy powinien być potwierdzony podpisem zwolnionego w indywidualnej dokumentacji medycznej, a w przypadku odmowy podpisu - notatką służbową na tę okoliczność. § 104. Jeżeli zwolnienie z zakładu karnego następuje w godzinach wieczornych lub nocnych, osobie zwolnionej zapewnia się, na jej pisemny wniosek, nocleg w zakładzie karnym, oddzielnie od skazanych. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 105. 1. Skazany, wobec którego wykonywane jest tymczasowe aresztowanie w innej sprawie, podlega przepisom niniejszego regulaminu, a w zakresie widzeń, korespondencji, korzystania z aparatów telefonicznych, posiadania przedmiotów w celi, świadczenia opieki lekarskiej, powiadamiania organu, do którego dyspozycji pozostaje, o zakwalifikowaniu do niebezpiecznych oraz o pozostaniu na leczeniu w zakładzie karnym po zwolnieniu, a także w zakresie udzielania zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4 Kodeksu, a ponadto w innych przypadkach, gdy wymaga tego konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego - przepisom regulaminu tymczasowego aresztowania. 2. Skazany, o którym mowa w ust. 1, nie korzysta z przepustek wymienionych w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu, nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu i § 47 ust. 1 pkt 6 regulaminu, a także zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego wymienionego w art. 165 § 2 Kodeksu. 3. Organ, do którego dyspozycji skazany pozostaje, może zarządzić stosowanie wobec niego również innych przepisów regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania. § 106. Przepisy regulaminu stosuje się również do: 1) osoby odbywającej karę orzeczoną za wykroczenie lub karę porządkową, a także do osoby, wobec której stosowany jest środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, 2) skazanego oraz osoby wymienionej w pkt 1, przebywających w zakładzie karnym przed dniem wejścia w życie regulaminu. § 107. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 maja 1989 r. w sprawie regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 31, poz. 166, z 1991 r. Nr 3, poz. 14, z 1994 r. Nr 72, poz. 320 oraz z 1995 r. Nr 153, poz. 788), 2) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 grudnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji skazanych oraz organizacji, zakresu działania i trybu postępowania komisji penitencjarnych (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. z 1996 r. Nr 1, poz. 3). § 108. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania. (Dz. U. Nr 111, poz. 700) Na podstawie art. 249 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy porządkowe § 1. 1. Przy przyjęciu do aresztu śledczego tymczasowo aresztowany jest obowiązany podać dane osobowe oraz informacje o miejscu zameldowania lub przebywania bez zameldowania, informacje o uprzedniej karalności, o stanie zdrowia, a także o ciążących na nim zobowiązaniach alimentacyjnych. 2. Tymczasowo aresztowany jest zobowiązany poinformować również o zmianie danych osobowych, zmianie miejsca zameldowania lub stałego zamieszkania i innych danych niezbędnych do prawidłowego wykonywania tymczasowego aresztowania. § 2. 1. Tymczasowo aresztowany może rozporządzać, na zasadach określonych w art. 219 Kodeksu karnego wykonawczego, zwanego dalej "Kodeksem", posiadanymi pieniędzmi, przedmiotami wartościowymi i innymi przedmiotami, po ich uprzednim przekazaniu do depozytu. 2. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany przekazać do depozytu także dokumenty oraz inne przedmioty, których nie może posiadać w celi. § 3. 1. Tymczasowo aresztowany, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, ma prawo wskazać, które z osób, stowarzyszeń, organizacji lub instytucji wymienionych w art. 211 § 2 Kodeksu należy zawiadomić o miejscu jego pobytu. 2. Informacje o miejscu pobytu tymczasowo aresztowanego, do wskazanych przez niego osób lub podmiotów, o których mowa w ust. 1, wysyła się po złożeniu podpisu przez tymczasowo aresztowanego na zawiadomieniu, zgodnie z podanym adresem. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio wobec tymczasowo aresztowanego cudzoziemca. § 4. 1. Tymczasowo aresztowanego przyjętego do aresztu śledczego umieszcza się w celi przejściowej, na okres niezbędny, nie dłużej jednak niż na 14 dni, dla poddania go wstępnym badaniom lekarskim, zabiegom sanitarnym oraz zapoznania z podstawowymi aktami prawnymi dotyczącymi wykonywania tymczasowego aresztowania i porządkiem wewnętrznym aresztu śledczego. W celi przejściowej powinien znajdować się tekst Kodeksu i regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania, zwanego dalej "regulaminem". 2. Umieszczenia w celi przejściowej nie stosuje się do tymczasowo aresztowanego przetransportowanego z innego aresztu śledczego albo zakładu karnego, jeżeli był już poddany badaniom i zabiegom, o których mowa w ust. 1. § 5. Tymczasowo aresztowanemu nie wolno: 1) uczestniczyć w grupach organizowanych bez zgody właściwych przełożonych, 2) posługiwać się wyrazami lub zwrotami wulgarnymi, obelżywymi albo gwarą przestępców, 3) uprawiać gier hazardowych, 4) spożywać alkoholu oraz używać środków odurzających lub substancji psychotropowych, 5) odmawiać przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację aresztu śledczego, powodować u siebie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów - w celu wymuszenia określonej decyzji lub postępowania, 6) wykonywać tatuaży i zezwalać na ich wykonywanie na sobie, jak również nakłaniać lub pomagać w dokonywaniu takich czynów, 7) porozumiewać się z osobami postronnymi oraz osadzonymi w innej celi, jeżeli naruszałoby to ustalony w areszcie porządek, 8) samowolnie zmieniać celi mieszkalnej, miejsca wyznaczonego do spania, stanowiska pracy i miejsca wykonywania zleconej czynności. § 6. Tymczasowo aresztowanego osadza się w wieloosobowej lub jednoosobowej celi mieszkalnej. Cele mieszkalne pozostają zamknięte przez całą dobę. Przy umieszczaniu tymczasowo aresztowanego w oddziale i celi, niezależnie od zasad, o których mowa w art. 107, art. 212, art. 240 i art. 241 Kodeksu, bierze się pod uwagę w szczególności: 1) konieczność oddzielania tymczasowo aresztowanego od skazanych, a także tymczasowo aresztowanych funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania od pozostałych tymczasowo aresztowanych, 2) potrzebę zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa w areszcie śledczym, 3) zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne, 4) potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych, 5) konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw podczas tymczasowego aresztowania. § 7. 1. W celi wieloosobowej wyznacza się starszego celi, do którego obowiązków należy informowanie właściwych przełożonych o potrzebach bytowych i sanitarnych tymczasowo aresztowanych oraz o stanie sprzętu. 2. W obecności przełożonych oraz osób wizytujących areszt śledczy tymczasowo aresztowany powinien stać. Tymczasowo aresztowany, a w celi wieloosobowej starszy celi, podaje swoje imię i nazwisko osobom wchodzącym do celi. 3. Obowiązków określonych w ust. 2 nie egzekwuje się, gdy tymczasowo aresztowany zostanie od nich zwolniony przez właściwego przełożonego, w szpitalach i izbach chorych, w czasie pracy i nauczania oraz w trakcie zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, a także zorganizowanych praktyk i posług religijnych, widzeń, posiłków, spaceru i spoczynku, których czas ustalono w porządku wewnętrznym. § 8. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo posiadać w celi dokumenty związane z postępowaniem, którego jest uczestnikiem, artykuły żywnościowe i wyroby tytoniowe, środki higieny osobistej, przedmioty osobistego użytku, zegarek, listy oraz fotografie członków rodziny i innych osób bliskich, przedmioty kultu religijnego, materiały piśmienne, osobiste notatki oraz książki, prasę i gry świetlicowe dostarczone za pośrednictwem administracji aresztu śledczego. 2. Dyrektor aresztu śledczego, zwany dalej "dyrektorem", może zezwolić tymczasowo aresztowanemu na posiadanie w celi odbiornika radiowego i telewizora oraz innych przedmiotów, w tym także podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących wyrazem kulturalnych zainteresowań tymczasowo aresztowanego. 3. Tymczasowo aresztowany nie może posiadać w celi albo przekazywać do depozytu w trakcie pobytu w areszcie śledczym przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają obowiązujący porządek albo utrudniają konwojowanie. Przedmioty te przesyła się, na koszt tymczasowo aresztowanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji, chyba że organ, do dyspozycji którego pozostaje, zwany dalej "organem dysponującym", zarządzi inaczej. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt aresztu śledczego. 4. Tymczasowo aresztowany nie może posiadać, poza depozytem, przedmiotów i dokumentów, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego, środków łączności, urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji, a także przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w areszcie śledczym, zwanych dalej "przedmiotami niebezpiecznymi", a w szczególności brzytew, żyletek, metalowych noży, łyżek i widelców, narzędzi do cięcia metalu, środków służących do obezwładniania, środków odurzających, substancji psychotropowych oraz alkoholu. § 9. 1. Poruszanie się tymczasowo aresztowanych po terenie aresztu śledczego, nauczanie i zatrudnienie, bezpośrednie uczestniczenie w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauczaniu religii oraz korzystanie z widzeń, spacerów, kąpieli, zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, a także ich udział w czynnościach procesowych, odbywa się z uwzględnieniem konieczności zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy podejmowaniu decyzji o dokonywaniu odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania dla określonej grupy tymczasowo aresztowanych. § 10. 1. W przypadkach uzasadnionych względami porządku lub bezpieczeństwa tymczasowo aresztowany podlega kontroli osobistej. Z tych samych względów kontroli podlegają również cele i inne pomieszczenia, w których tymczasowo aresztowany przebywa, znajdujące się w nich przedmioty, a także przedmioty mu dostarczane lub przekazywane przez niego innej osobie. Kontrolę celi i innych pomieszczeń przeprowadza się podczas nieobecności tymczasowo aresztowanych. 2. Kontrola osobista polega na oględzinach ciała oraz sprawdzeniu odzieży, bielizny i obuwia, a także przedmiotów posiadanych przez tymczasowo aresztowanego. Oględziny ciała oraz sprawdzenie odzieży, bielizny i obuwia przeprowadza się w oddzielnym pomieszczeniu, podczas nieobecności osób postronnych oraz osób odmiennej płci. 3. Kontrola może być przeprowadzona w każdym czasie. W razie konieczności dopuszczalne jest naruszenie plomb gwarancyjnych oraz uszkodzenie kontrolowanych przedmiotów w niezbędnym zakresie. 4. Znalezione w czasie kontroli przedmioty, których tymczasowo aresztowany nie może posiadać, podlegają zatrzymaniu. Przedmioty, których właściciela ustalono, przekazuje się do depozytu albo przesyła się, na koszt tymczasowo aresztowanego, do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub organizacji. W uzasadnionym przypadku przedmioty te mogą być przesłane na koszt aresztu śledczego. Przedmioty i notatki, których właściciela nie ustalono, podlegają zniszczeniu, pieniądze zaś oraz przedmioty wartościowe przekazuje się na rzecz Skarbu Państwa albo na cele pomocy postpenitencjarnej. 5. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 3 i 4, podejmuje dyrektor. Ze zniszczenia przedmiotów i notatek oraz przekazania pieniędzy i przedmiotów wartościowych sporządza się protokół. § 11. W aresztach śledczych przeprowadza się apel poranny i wieczorny, w trakcie którego ustala się w szczególności stan liczbowy tymczasowo aresztowanych. § 12. 1. Ustalając porządek wewnętrzny aresztu śledczego, dyrektor uwzględnia konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, utrzymania bezpieczeństwa, dyscypliny i porządku oraz zapewnienia w areszcie właściwych warunków bytowych, sanitarnych i zdrowotnych. 2. Ustalając porządek wewnętrzny dyrektor określa dla aresztu śledczego, a w razie potrzeby dla poszczególnych oddziałów, w szczególności: 1) godziny oraz sposób przeprowadzania apelu porannego i wieczornego, 2) godziny przeznaczone na sen, pracę, naukę, zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego oraz zajęcia własne tymczasowo aresztowanego, 3) godziny i miejsce spożywania posiłków dostarczanych przez administrację, 4) godziny, miejsce i sposób poruszania się po terenie aresztu, 5) godziny, miejsce i sposób odbywania spacerów oraz korzystania z kąpieli, 6) godziny i miejsce, w którym dozwolone jest palenie wyrobów tytoniowych, 7) ilość i rodzaj własnej odzieży, bielizny i obuwia, które tymczasowo aresztowany może posiadać w celi, 8) ilość i wymiary przedmiotów, które tymczasowo aresztowany może posiadać w celi, oraz sposób ich przechowywania, a w razie potrzeby zasady ich używania, 9) dni, godziny i miejsce przyjmowania tymczasowo aresztowanych przez dyrektora i innych przełożonych, lekarzy oraz sposób składania pisemnych wniosków, skarg i próśb, 10) dni, godziny, miejsce i porządek przeprowadzania widzeń, 11) dni, godziny i miejsce odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych oraz nauczania religii, 12) częstotliwość, terminy, miejsce i sposób dokonywania zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, 13) sposób przyjmowania i wydawania paczek, 14) dni, godziny i miejsce bezpośredniego kontaktowania się z przedstawicielami podmiotów, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu, 15) osoby upoważnione do przyznawania ulg oraz wymierzania kar dyscyplinarnych. 3. Tekst porządku wewnętrznego powinien znajdować się w każdej celi. Na prośbę tymczasowo aresztowanego udostępnia się mu Kodeks oraz wydane na jego podstawie akty wykonawcze. § 13. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo bezpośredniego zwracania się do przełożonych oraz osób wizytujących areszt śledczy ze sprawami związanymi z wykonywaniem tymczasowego aresztowania, a także ze sprawami osobistymi. 2. Cele i inne pomieszczenia w areszcie śledczym, w których tymczasowo aresztowani przebywają, są wizytowane przez dyrektora oraz inne osoby przez niego wyznaczone. 3. Administracja aresztu śledczego może organizować spotkania z grupami tymczasowo aresztowanych, zwłaszcza w sprawach związanych z warunkami tymczasowego aresztowania, zatrudnieniem i nauczaniem. § 14. 1. Tymczasowo aresztowanego informuje się o możliwości wystąpienia w czasie pobytu w areszcie śledczym zagrożeń dla jego bezpieczeństwa osobistego oraz zetknięcia się z przejawami negatywnych zachowań charakterystycznych dla środowisk przestępczych, a także o potrzebie powiadamiania przełożonych o zagrożeniach bezpieczeństwa osobistego innych tymczasowo aresztowanych. 2. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany informować niezwłocznie przełożonych o zagrożeniach dla jego bezpieczeństwa osobistego oraz unikać tych zagrożeń. § 15. 1. Tymczasowo aresztowanego poddaje się badaniom osobopoznawczym, w zakresie niezbędnym dla zapobiegania wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych oraz zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie. Jeżeli konieczne jest przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych, dokonuje się ich na zasadach określonych w art. 83 § 1 i 2 oraz art. 84 § 3 Kodeksu. 2. O zarządzeniu badań psychiatrycznych zawiadamia się organ dysponujący. § 16. Tymczasowo aresztowany, co do którego zarządzono przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych, jest obowiązany: 1) udzielać osobom prowadzącym badania informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał, 2) wykonywać zlecone przez psychologa lub psychiatrę czynności niezbędne na potrzeby badania, 3) poddawać się lekarskim oględzinom ciała i innym niezbędnym badaniom lekarskim. § 17. 1. Tymczasowo aresztowany dorosły, uprzednio nie karany, wyróżniający się dobrą postawą, może być umieszczony w celi mieszkalnej, za jego zgodą, wspólnie z młodocianymi, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami oddziaływania na tymczasowo aresztowanych młodocianych. 2. Tymczasowo aresztowany dorosły, który został zakwalifikowany do tymczasowo aresztowanych niebezpiecznych lub podejrzany jest o popełnienie przestępstwa określonego w art. 117-124, art. 127-130, art. 132-136, art. 140 i 141, art. 148 § 1-3, art. 151, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 197-204, art. 207-211, art. 223, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258 § 2 i 3 i art. 280 § 2 Kodeksu karnego, nie może być umieszczany wspólnie z tymczasowo aresztowanym młodocianym. 3. Decyzję w sprawie, o której mowa w ust. 1, podejmuje dyrektor. § 18. Wykonując tymczasowe aresztowanie wobec osób sprawujących pieczę nad dzieckiem do lat 15, do której wykonywania obowiązani są rodzice, uwzględnia się w szczególności potrzebę inicjowania, podtrzymywania i zacieśniania ich więzi uczuciowej z dziećmi, wywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych oraz świadczenia pomocy materialnej dzieciom, a także współdziałania z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, w których te dzieci przebywają. § 19. Dyrektor może dokonywać odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania w zakresie umożliwiającym tymczasowo aresztowanym podtrzymywanie i utrwalanie więzi uczuciowej z rodziną i innymi osobami bliskimi oraz sprawowanie przez nich stałej i bezpośredniej opieki nad dziećmi przebywającymi w domach dla matki i dziecka przy zakładach karnych. Rozdział 2 Warunki bytowe i opieka zdrowotna § 20. Cela mieszkalna powinna być wyposażona w łóżko dla każdego tymczasowo aresztowanego, odpowiednią do liczby tymczasowo aresztowanych ilość stołów, szafek, taboretów, a także głośnik, środki do utrzymywania czystości w celi i niezbędne urządzenia sanitarne, usytuowane w sposób zapewniający ich niekrępujące użytkowanie. § 21. 1. W czasie przeprowadzania czynności procesowych, transportowania oraz w innych uzasadnionych przypadkach tymczasowo aresztowany korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia, chyba że są one nieodpowiednie ze względu na porę roku lub zniszczone albo jeżeli przemawiają przeciwko temu względy bezpieczeństwa lub organ dysponujący zarządzi inaczej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego żołnierza służby czynnej. W czasie czynności procesowych występuje on w umundurowaniu, z oznakami posiadanych stopni wojskowych, a jeżeli nie posiada właściwego umundurowania, korzysta z innej własnej odzieży, bielizny i obuwia. § 22. Wynagrodzenie za pracę tymczasowo aresztowanego oraz inne przysługujące mu należności, a także kwoty nadesłane spoza aresztu śledczego, przekazuje się do depozytu środków pieniężnych. § 23. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo co najmniej dwa razy w miesiącu dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, za środki pieniężne pozostające do jego dyspozycji w depozycie. 2. Tymczasowo aresztowanemu umożliwia się dokonanie pierwszego zakupu nie później niż trzeciego dnia roboczego po przyjęciu do aresztu śledczego. § 24. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo otrzymać raz w miesiącu paczkę żywnościową o ciężarze nie przekraczającym wraz z opakowaniem 5 kg. W uzasadnionym przypadku tymczasowo aresztowany może otrzymać paczkę przekraczającą dopuszczalny ciężar. 2. Tymczasowo aresztowany może, za zezwoleniem dyrektora, otrzymywać paczki z niezbędną mu odzieżą, bielizną, obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz środkami higieny, a po pozytywnym zaopiniowaniu przez lekarza - również z lekami; wydawanie leków odbywa się na zasadach ustalonych przez lekarza. Otrzymanie środków leczniczych wymaga dodatkowo zgody organu dysponującego. 3. Paczki podlegają kontroli w obecności tymczasowo aresztowanego. W paczkach nie mogą być dostarczane artykuły, których sprawdzenie jest niemożliwe bez naruszenia w istotny sposób ich substancji, jak też artykuły w opakowaniach utrudniających kontrolę ich zawartości. 4. Artykuły żywnościowe uznane przez lekarza lub innego upoważnionego pracownika służby zdrowia aresztu śledczego za nie nadające się do spożycia podlegają zniszczeniu w obecności tymczasowo aresztowanego. 5. Przepisy § 8 ust. 3 i 4 i § 10 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 25. Dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, zezwolić tymczasowo aresztowanemu, ze względu na stan jego zdrowia, na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i otrzymywanie paczek o większym ciężarze. § 26. 1. Tymczasowo aresztowanemu zapewnia się opiekę lekarską świadczoną przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a w razie potrzeby - także przez zakłady opieki zdrowotnej poza aresztem śledczym. Organ dysponujący może zobowiązać administrację aresztu śledczego do informowania go o zamiarze skierowania tymczasowo aresztowanego na badania do zakładu opieki zdrowotnej poza aresztem śledczym. 2. W nagłym przypadku decyzję o skierowaniu tymczasowo aresztowanego, w celu leczenia, do zakładu opieki zdrowotnej poza aresztem śledczym może podjąć dyrektor, zawiadamiając o tym niezwłocznie organ dysponujący. 3. Leczenie tymczasowo aresztowanego na terenie aresztu śledczego na jego koszt, przez wybranego przez niego lekarza, wymaga zgody organu dysponującego. § 27. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie przełożonego o chorobie własnej oraz zauważonej chorobie u innego tymczasowo aresztowanego. § 28. 1. Wobec tymczasowo aresztowanych przebywających w szpitalach, izbach chorych oraz leczonych poza nimi, a także przewlekle chorych i rekonwalescentów, dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, dokonywać niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania w zakresie uzasadnionym stanem zdrowia tych tymczasowo aresztowanych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec tymczasowo aresztowanych, u których stwierdzono zaburzenia psychiczne, upośledzonych umysłowo, uzależnionych od alkoholu albo innych środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz niepełnosprawnych fizycznie. Dyrektor może dokonywać tych odstępstw na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza albo psychologa. § 29. 1. Spacer tymczasowo aresztowanego odbywa się w wyznaczonym miejscu, na wolnym powietrzu. 2. Dyrektor lub organ dysponujący w porozumieniu z dyrektorem może, ze względu na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienia bezpieczeństwa w areszcie śledczym, zarządzić odbywanie spaceru w inny sposób niż ustalony w porządku wewnętrznym. 3. Czas trwania i sposób odbywania spaceru przez tymczasowo aresztowanego chorego określa lekarz. 4. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego ustalonego sposobu odbywania spaceru, spacer może być zakończony przed czasem. § 30. 1. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany utrzymywać należytą czystość osobistą i dbać o schludny wygląd. 2. Tymczasowo aresztowanemu, co najmniej raz w miesiącu, umożliwia się ostrzyżenie. 3. Organ dysponujący może zakazać tymczasowo aresztowanemu dokonywania zmiany dotychczasowego wyglądu ze względu na konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego. 4. Zgolenie lub zapuszczenie przez tymczasowo aresztowanego włosów, brody lub wąsów albo zmiana ich koloru w sposób utrudniający identyfikację wymaga zgody dyrektora. 5. Tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej raz w tygodniu z ciepłej kąpieli. Tymczasowo aresztowany zatrudniony przy pracach brudzących korzysta z odpowiednio częstszych kąpieli. Kąpiel tymczasowo aresztowanego chorego odbywa się według wskazań lekarza. 6. Tymczasowo aresztowana kobieta korzysta co najmniej raz dziennie z ciepłej wody i dwa razy w tygodniu z ciepłej kąpieli. § 31. Kobiety ciężarne i karmiące mają prawo do dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych oraz korzystania z dłuższego spaceru. § 32. Wobec tymczasowo aresztowanych kobiet ciężarnych i karmiących dyrektor może dokonywać, na wniosek lekarza lub po zasięgnięciu jego opinii, niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania w zakresie wynikającym z potrzeby uwzględnienia stanu fizycznego lub psychicznego tych kobiet. § 33. Stan sanitarny aresztu śledczego, ogrzewanie, oświetlenie i wentylacja pomieszczeń, utrzymywanie czystości przez tymczasowo aresztowanych, stan i czystość odzieży, bielizny oraz bielizny pościelowej, ilość i jakość posiłków oraz sposób ich przyrządzania i wydawania są kontrolowane przez lekarza lub innego upoważnionego pracownika służby zdrowia aresztu śledczego. Rozdział 3 Korespondencja i widzenia § 34. 1. Korespondencję urzędową administracja aresztu śledczego bezzwłocznie doręcza lub podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu, który podpisem i datą potwierdza jej odbiór lub przyjęcie jej treści do wiadomości. W razie odmowy potwierdzenia, czyni się o tym wzmiankę na piśmie urzędowym lub zwrotnym potwierdzeniu odbioru. 2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje od administracji aresztu śledczego pisemne potwierdzenie odbioru wysyłanej przez niego korespondencji urzędowej. § 35. Tymczasowo aresztowany nie posiadający środków pieniężnych może otrzymać od administracji aresztu śledczego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na cztery listy w miesiącu. § 36. Korespondencję tymczasowo aresztowanego, w tym także korespondencję z organami powoływanymi na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka, z Rzecznikiem Praw Obywatelskich oraz organami państwowymi i samorządowymi, przesyła się do adresata za pośrednictwem organu dysponującego. § 37. 1. Jeżeli organ dysponujący odstąpi od cenzurowania korespondencji, podlega ona, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 73 Kodeksu postępowania karnego oraz art. 102 pkt 11 i art. 103 Kodeksu, nadzorowi lub cenzurze administracji aresztu śledczego. 2. Korespondencja tymczasowo aresztowanego podlega nadzorowi administracji aresztu śledczego ze względu na ochronę interesu społecznego, bezpieczeństwo aresztu śledczego lub wymogi indywidualnego oddziaływania. 3. Nadzór, o którym mowa w ust. 2, wykonuje się poprzez kontrolę zawartości korespondencji oraz zapoznawanie się z jej treścią. 4. Korespondencja, o której mowa w art. 8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 Kodeksu, może podlegać jedynie kontroli jej zawartości, która odbywa się w obecności tymczasowo aresztowanego. § 38. 1. Korespondencja tymczasowo aresztowanego podlega cenzurze lub zatrzymaniu przez administrację aresztu śledczego w przypadku, o którym mowa w art. 105 § 4 Kodeksu. 2. Cenzura polega na usunięciu części tekstu lub uczynieniu go nieczytelnym, zatrzymanie korespondencji zaś polega na nieprzekazaniu jej adresatowi i dołączeniu do akt osobowych tymczasowo aresztowanego. 3. Decyzję o cenzurze lub o zatrzymaniu korespondencji podejmuje dyrektor, który powiadamia tymczasowo aresztowanego o przyczynach jej ocenzurowania lub zatrzymania. Dyrektor może zezwolić na przekazanie tymczasowo aresztowanemu ważnej wiadomości zawartej w zatrzymanej korespondencji. 4. Dla celów kontrolnych kopię korespondencji przed jej ocenzurowaniem załącza się do akt osobowych tymczasowo aresztowanego; w przypadku wglądu tymczasowo aresztowanego do akt osobowych, kopii korespondencji przed jej ocenzurowaniem oraz korespondencji zatrzymanej nie udostępnia się. § 39. W razie odmowy przyjęcia przez tymczasowo aresztowanego korespondencji, odsyła się ją do nadawcy. § 40. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo składać wnioski, skargi i prośby na piśmie oraz ustnie; przełożeni i inne uprawnione osoby przyjmują je także w czasie bezpośrednich kontaktów z tymczasowo aresztowanymi, zwłaszcza podczas wizytacji cel mieszkalnych i innych pomieszczeń, w których przebywają tymczasowo aresztowani. 2. Wnioski, skargi i prośby w sprawach pilnych są rozpatrywane niezwłocznie. 3. Tymczasowo aresztowanego, którego wniosek, skarga lub prośba są adresowane do niewłaściwego organu, należy poinformować, jaki organ jest właściwy do jej rozpatrzenia. § 41. Koszty przesłania wniosków, skarg i próśb ponosi tymczasowo aresztowany, a jeżeli nie posiada środków pieniężnych, otrzymuje od administracji aresztu śledczego papier, koperty i znaczki pocztowe poza limitem określonym w § 35. § 42. 1. Widzenie trwa 60 minut. O liczbie widzeń tymczasowo aresztowanego w tym samym dniu decyduje dyrektor. 2. W widzeniu mogą uczestniczyć nie więcej niż dwie osoby pełnoletnie. Liczba osób niepełnoletnich posiadających wymaganą zgodę na widzenie nie podlega ograniczeniu. Osoby do lat 15 mogą korzystać z widzeń tylko pod opieką osób pełnoletnich posiadających zgodę na widzenie. 3. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może indywidualnie zezwolić na przedłużenie czasu widzenia. 4. Widzenia odbywają się pod nadzorem funkcjonariusza, w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą. 5. Organ dysponujący może zezwolić na udzielenie widzenia w sposób inny niż określony w ust. 4. 6. W razie udzielenia widzenia w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt tymczasowo aresztowanego z osobą odwiedzającą, tymczasowo aresztowany może spożywać artykuły żywnościowe i napoje zakupione przez osoby odwiedzające na terenie aresztu śledczego. 7. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego lub osobę go odwiedzającą ustalonych zasad odbywania widzenia, może być ono przerwane lub zakończone przed czasem. 8. Zasady odbywania widzeń podaje się do wiadomości, w formie ogłoszenia, osobom odwiedzającym, w miejscu dostępnym dla odwiedzających. § 43. Ograniczenia wynikające z § 42 ust. 1, 2 i 4 nie mają zastosowania do widzeń tymczasowo aresztowanego z osobami wymienionymi w art. 8 § 3 i w art. 105 § 2 Kodeksu, chyba że organ dysponujący zastrzeże przy widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej. § 44. Tymczasowo aresztowany nie może korzystać z aparatu telefonicznego. Rozdział 4 Zatrudnianie, nauczanie, działalność kulturalno-oświatowa, sportowa i wychowanie fizyczne § 45. Przy kierowaniu tymczasowo aresztowanego do pracy, do której został zobowiązany lub na którą wyraził zgodę, bierze się pod uwagę w szczególności względy porządku i bezpieczeństwa. § 46. Tymczasowo aresztowanego instruuje się o sposobie wykonywania przydzielonej pracy, szkoli w zakresie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz obsługi maszyn i urządzeń, a także zapoznaje z podstawowymi zasadami i normami pracy oraz zasadami wynagradzania za pracę. § 47. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany pracować sumiennie i wydajnie, przestrzegać dyscypliny i regulaminu pracy, przepisów porządkowych, przeciwpożarowych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, a także dbać o porządek w miejscu pracy, jak również o stan obsługiwanych maszyn i urządzeń. § 48. Przy zatrudnianiu tymczasowo aresztowanego dyrektor podejmuje decyzję o zatrudnieniu lub decyzję o wycofaniu z zatrudnienia oraz ustala wysokość wynagrodzenia, jeżeli tymczasowo aresztowanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy. § 49. 1. Tymczasowo aresztowany w okresie urlopu wypoczynkowego lub zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 124 w związku z art. 209 Kodeksu, korzysta z następujących uprawnień i ulg: 1) dodatkowego zakupu artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, 2) dłuższych spacerów, 3) pierwszeństwa lub częstszego udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego. 2. Zakres uprawnień i ulg, o których mowa w ust. 1, określa dyrektor. § 50. 1. Tymczasowo aresztowany może uczestniczyć w nauczaniu w zakresie szkoły podstawowej, zasadniczej, średniej i zawodowego szkolenia kursowego, jeżeli jest ono prowadzone w wyodrębnionym oddziale zakładu karnego, a nie sprzeciwiają się temu względy porządku i bezpieczeństwa. Zawodowe szkolenie kursowe może być w całości lub częściowo odpłatne. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanych przebywających w wyodrębnionym oddziale aresztu śledczego utworzonym w zakładzie karnym. § 51. 1. Tymczasowo aresztowany, który ukończył szkołę lub kurs, otrzymuje odpowiednio świadectwo ukończenia szkoły albo zaświadczenie o ukończeniu kursu, według wzorów ogólnie obowiązujących, bez wskazania, że uzyskał je w czasie wykonywania tymczasowego aresztowania. 2. Tymczasowo aresztowany zwolniony z aresztu śledczego przed zakończeniem roku szkolnego lub szkolenia kursowego może składać w areszcie egzaminy końcowe, a zwolniony przed okresem klasyfikacji w szkole otrzymuje zaświadczenie o uczęszczaniu do danej szkoły. § 52. 1. W areszcie śledczym organizuje się zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego. 2. Zajęcia kulturalno-oświatowe mogą polegać w szczególności na: 1) udostępnianiu audycji radiowych i telewizyjnych, 2) umożliwianiu korzystania z wypożyczanych lub dostarczanych książek, prasy i gier oraz zakupywania ich na własny koszt, 3) uczestniczeniu w zajęciach świetlicowych i kołach zainteresowań, 4) emisji filmów. 3. Zajęcia sportowe i wychowania fizycznego mogą polegać w szczególności na: 1) uczestniczeniu w zajęciach gimnastycznych i zajęciach kół sportowych, 2) uczestniczeniu w zawodach sportowych. § 53. W areszcie śledczym można organizować zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego z udziałem instytucji, organizacji, stowarzyszeń i innych podmiotów oraz osób fizycznych spoza aresztu śledczego, które mogą być w całości lub częściowo odpłatne. Rozdział 5 Ulgi i kary dyscyplinarne § 54. 1. W przypadkach uzasadnionych warunkami osobistymi, tymczasowo aresztowanemu, na jego prośbę lub wniosek właściwego przełożonego, przyznaje się ulgi. 2. Ulgami są: 1) zezwolenie na indywidualny wystrój celi mieszkalnej, 2) dodatkowy lub dłuższy spacer, 3) zezwolenie na otrzymanie dodatkowej paczki żywnościowej lub otrzymanie paczki przekraczającej dopuszczalny ciężar, 4) indywidualne odstępstwo od porządku wewnętrznego aresztu śledczego, w zakresie ustalonym przez dyrektora aresztu śledczego, 5) zezwolenie na częstsze branie udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych lub wychowania fizycznego, 6) zezwolenie na przekazanie lub otrzymanie od osoby najbliższej upominku, 7) zezwolenie na dłuższe widzenie, 8) zezwolenie na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, 9) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych, 10) przyznanie kwoty pieniężnej lub rzeczy. § 55. 1. W uzasadnionych przypadkach można przyznać jednorazowo więcej niż jedną ulgę. 2. Ulgi określone w § 54 pkt 2, 5, 7 i 8 mogą być przyznane jednorazowo lub na czas określony, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące. 3. Udzielenie tymczasowo aresztowanemu zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4 Kodeksu i w § 54 ust. 2 pkt 6, wymaga zgody organu dysponującego. § 56. Decyzję o przyznaniu ulgi wydaje się na piśmie i podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu. § 57. 1. Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej można wymierzyć tymczasowo aresztowanemu, który popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązującą dyscyplinę i porządek. 2. Przed wymierzeniem oraz wykonaniem kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1, lekarz lub psycholog wydaje pisemną opinię o zdolności tymczasowo aresztowanego do odbycia tej kary. § 58. O wymierzeniu kary dyscyplinarnej określonej w art. 222 § 2 pkt 5 Kodeksu zawiadamia się organ dysponujący. § 59. 1. Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej wykonuje się w wyznaczonej celi, wyposażonej w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne. 2. W trakcie wykonywania kary, o której mowa w ust. 1, tymczasowo aresztowanego pozbawia się możliwości: 1) korzystania z odbiornika radiowego i telewizyjnego, 2) bezpośredniego uczestniczenia, wspólnie z innymi tymczasowo aresztowanymi, w nabożeństwach, spotkaniach religijnych oraz nauce religii, 3) korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy, 4) dokonywania zakupów artykułów żywnościowych, 5) otrzymywania paczek żywnościowych, 6) uczestniczenia w nauczaniu i zatrudnieniu poza celą, 7) korzystania z własnej odzieży i obuwia. § 60. 1. Decyzja o ukaraniu zawiera określenie przekroczenia popełnionego przez tymczasowo aresztowanego. 2. Decyzję o ukaraniu, uchyleniu, darowaniu, odroczeniu, zamianie, zawieszeniu lub przerwaniu kary dyscyplinarnej, a także o odstąpieniu od ukarania dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje do wiadomości tymczasowo aresztowanemu. 3. Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej tymczasowo aresztowany dopuścił się ponownie przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że dyrektor postanowi inaczej. § 61. Przed wymierzeniem oraz wykonaniem kar dyscyplinarnych, określonych w art. 222 § 2 pkt 2 i 3 Kodeksu, tymczasowo aresztowanemu, któremu ze względu na stan zdrowia zezwolono na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych lub otrzymywanie paczek o większym ciężarze albo korzystającemu z diety, zasięga się opinii lekarza. Rozdział 6 Wykonywanie tymczasowego aresztowania wobec osób stwarzających poważne zagrożenia społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu śledczego § 62. 1. Tymczasowo aresztowanego, który: 1) jest podejrzany o popełnienie przestępstwa o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, a w szczególności: a) zamachu na niepodległość lub integralność państwa, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, b) ze szczególnym okrucieństwem, c) wzięcia lub przetrzymywania zakładnika albo w związku z wzięciem zakładnika, d) uprowadzenia statku wodnego lub powietrznego, e) z użyciem broni palnej, materiałów wybuchowych albo łatwo palnych, 2) podczas uprzedniego lub obecnego pozbawienia wolności stwarzał zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego w ten sposób, że: a) był organizatorem lub aktywnym uczestnikiem zbiorowego wystąpienia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym, b) dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub inną osobę, c) był sprawcą gwałtu albo znęcał się nad tymczasowo aresztowanym, skazanym lub ukaranym, d) uwolnił się lub usiłował uwolnić się z aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego albo podczas konwojowania poza terenem takiego aresztu lub zakładu - i którego właściwości, warunki osobiste, sposób zachowania się w trakcie pobytu w areszcie śledczym lub stopień demoralizacji stwarzają poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu śledczego, zwanego dalej "tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym", osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu. 2. W wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu, osadza się również tymczasowo aresztowanego podejrzanego o popełnienie przestępstwa w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu. § 63. O zakwalifikowaniu tymczasowo aresztowanego jako niebezpiecznego powiadamia się sędziego penitencjarnego oraz organ dysponujący. § 64. 1. Tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego osadza się w oddziale lub celi przeznaczonej dla takich tymczasowo aresztowanych. 2. Cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego dla tymczasowo aresztowanych niebezpiecznych wyposaża się w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne. Cele mieszkalne są częściej kontrolowane niż te, w których osadzeni są tymczasowo aresztowani nie zakwalifikowani do niebezpiecznych. 3. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego tylko w oddziale, w którym jest osadzony. 4. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny nie może korzystać z własnej odzieży i obuwia. 5. Poruszanie się tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego po terenie aresztu śledczego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb. 6. Tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi. 7. Spacer tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. 8. Sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów określonych w art. 38 § 1 Kodeksu z tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym określa każdorazowo dyrektor. 9. Widzenia tymczasowo aresztowanego niebezpiecznego odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą tymczasowo aresztowany nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów, o których mowa w § 42 ust. 6. Tymczasowo aresztowany niebezpieczny nie może korzystać z widzeń w obecności tymczasowo aresztowanych nie zakwalifikowanych jako niebezpiecznych. 10. Dyrektor powiadamia organ dysponujący o istnieniu poważnego niebezpieczeństwa dla osoby odwiedzającej oraz, że konieczne jest udzielenie widzenia wyłącznie w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą. 11. Na żądanie osoby odwiedzającej widzenia udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym niebezpiecznym. Rozdział 7 Zadania komisji penitencjarnej w areszcie śledczym § 65. 1. Tymczasowo aresztowanego, skazanego wyrokiem sądu pierwszej instancji, w stosunku do którego sąd nie sprzeciwił się przeniesieniu do zakładu karnego, a tymczasowo aresztowany wyraził zgodę na stosowanie względem niego regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, komisja penitencjarna klasyfikuje niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o skazaniu. 2. Zgoda tymczasowo aresztowanego, o której mowa w ust. 1, powinna być potwierdzona jego podpisem w aktach osobowych przed podjęciem pierwszej decyzji klasyfikacyjnej. 3. Tymczasowo aresztowanego, skazanego wyrokiem sądu pierwszej instancji, który nie wyraził zgody na stosowanie względem niego regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, komisja penitencjarna kwalifikuje do tymczasowo aresztowanych, którzy mogą być przeniesieni do zakładu karnego z oddziałem aresztu śledczego. 4. Do celów przenoszenia tymczasowo aresztowanych, o których mowa w ust. 3, rodzaje zakładów karnych z oddziałem aresztu śledczego oznacza się literami: 1) zakład karny dla młodocianych - TA/M, 2) zakład karny dla odbywających karę po raz pierwszy - TA/P, 3) zakład karny dla recydywistów penitencjarnych - TA/R, 4) zakład karny dla odbywających karę aresztu wojskowego - TA/W. 5. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, obowiązują po upływie 14 dni od wydania wyroku. § 66. Komisja penitencjarna, oprócz zadań wymienionych w § 65: 1) kwalifikuje tymczasowo aresztowanych do nauczania w szkołach i na kursach, określając albo zmieniając rodzaj i kierunek nauczania, a także podejmuje decyzje o wycofaniu z nauczania, 2) kwalifikuje tymczasowo aresztowanych jako niebezpiecznych oraz dokonuje, co najmniej raz na trzy miesiące, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie, 3) wyraża opinie w sprawach: a) projektu porządku wewnętrznego aresztu śledczego oraz zmiany tego porządku, b) innych przekazanych jej przez dyrektora, 4) podejmuje decyzje w sprawie korzystania przez tymczasowo aresztowanego z uprawnień określonych w art. 107 Kodeksu oraz zwalnia, na podstawie art. 121 § 4 Kodeksu, z obowiązku pracy. § 67. Komisja penitencjarna ogłasza decyzje oraz wyraża opinie po wysłuchaniu tymczasowo aresztowanego i w jego obecności. Rozdział 8 Przygotowanie tymczasowo aresztowanego do zwolnienia z aresztu śledczego § 68. Bezpośrednio przed zwolnieniem z aresztu śledczego tymczasowo aresztowanemu udziela się stosownych informacji mających na celu przygotowanie go do życia po zwolnieniu, w tym także o zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz o instytucjach i organach udzielających tej pomocy. § 69. 1. Jeżeli zwalniany tymczasowo aresztowany jest niezdolny z powodów zdrowotnych do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, administracja aresztu śledczego jest obowiązana w okresie poprzedzającym zwolnienie nawiązać kontakt z rodziną, osobą bliską lub wskazaną przez tymczasowo aresztowanego inną osobą i powiadomić ją o terminie zwolnienia. 2. W przypadku gdy działania administracji aresztu śledczego, o których mowa w ust. 1, okazały się bezskuteczne, administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo publicznego zakładu opieki zdrowotnej. § 70. 1. Przy zwolnieniu z aresztu śledczego tymczasowo aresztowany otrzymuje, za pokwitowaniem, znajdujące się w depozycie dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty, jeżeli nie zostały zatrzymane albo zajęte w drodze zabezpieczenia lub egzekucji. 2. Tymczasowo aresztowany otrzymuje ponadto świadectwo zwolnienia z aresztu śledczego, zaświadczenie o zatrudnieniu, informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego, a wymagający leczenia - również skierowanie do specjalisty lub do szpitala, jeżeli takie są wskazania lekarskie. 3. Jako ekwiwalent pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 166 § 3 Kodeksu, tymczasowo aresztowany może otrzymać przy zwolnieniu stosowną do pory roku odzież, bieliznę, obuwie, bilet na przejazd, a także artykuły żywnościowe na czas podróży. Decyzję w tym zakresie podejmuje dyrektor. § 71. 1. Jeżeli osoba zwolniona z aresztu śledczego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozostaje ona na leczeniu w areszcie śledczym do czasu, gdy jej stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na dalsze leczenie w areszcie śledczym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w indywidualnej dokumentacji medycznej. W razie niemożności wyrażenia tej zgody przez osobę zwolnioną, decyzję o pozostawieniu na leczeniu w areszcie śledczym podejmuje lekarz. 3. O pozostawieniu osoby zwolnionej w areszcie śledczym z powodu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie sędziego penitencjarnego, organ dysponujący, a w miarę możliwości - rodzinę lub osobę bliską albo osobę wskazaną przez zwolnionego. 4. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie wyraża zgody na dalsze leczenie w areszcie śledczym, lekarz aresztu śledczego poucza ją o możliwych następstwach zdrowotnych odmowy leczenia. Fakt odmowy powinien być potwierdzony podpisem zwolnionego w indywidualnej dokumentacji medycznej, a w przypadku odmowy podpisu - notatką służbową na tę okoliczność. § 72. Jeżeli zwolnienie z aresztu śledczego następuje w godzinach wieczornych lub nocnych, osobie zwolnionej zapewnia się, na jej pisemny wniosek, nocleg w areszcie, oddzielnie od tymczasowo aresztowanych. Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe § 73. 1. Tymczasowo aresztowany, wobec którego wykonywana jest kara pozbawienia wolności w innej sprawie, podlega przepisom regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, a w zakresie widzeń, korespondencji, korzystania z aparatów telefonicznych, posiadania przedmiotów w celi, świadczenia opieki lekarskiej, powiadamiania organu dysponującego o zakwalifikowaniu do niebezpiecznych oraz o pozostaniu na leczeniu w zakładzie karnym po zwolnieniu, a także w zakresie udzielania zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4 Kodeksu, a ponadto w innych przypadkach, gdy wymaga tego konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego - przepisom niniejszego regulaminu. 2. Tymczasowo aresztowany, o którym mowa w ust. 1, nie korzysta z przepustek wymienionych w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu, nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu i § 47 ust. 1 pkt 6 regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, a także zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego wymienionego w art. 165 § 2 Kodeksu. 3. Organ dysponujący może zarządzić stosowanie wobec niego również innych przepisów regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania. § 74. Przepisy regulaminu stosuje się również do: 1) osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, sprowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym, 2) obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego i przekazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej, do czasu uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w art. 609 Kodeksu postępowania karnego, 3) tymczasowo aresztowanego przebywającego w areszcie śledczym przed dniem wejścia w życie regulaminu. § 75. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 maja 1989 r. w sprawie regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania (Dz. U. Nr 31, poz. 167, z 1991 r. Nr 3, poz. 15, z 1994 r. Nr 72, poz. 321 oraz z 1995 r. Nr 153, poz. 787). § 76. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 sierpnia 1998 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji, zakresu i warunków udostępniania im akt sprawy oraz zasad i trybu sporządzania sprawozdania z przebiegu i wyników postępowania mediacyjnego. (Dz. U. Nr 111, poz. 701) Na podstawie art. 320 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Sąd lub prokurator może przekazać sprawę, w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między oskarżonym lub podejrzanym i pokrzywdzonym, instytucji, która zgodnie ze swoimi zadaniami statutowymi powołana została do wykonywania zadań w zakresie: 1) rescocjalizacji, 2) ochrony interesu społecznego, 3) ochrony ważnego interesu indywidualnego, 4) ochrony wolności i praw człowieka, 5) została wpisana do wykazu, o którym mowa w § 6, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Instytucja, o której mowa w ust. 1, powinna posiadać warunki organizacyjne i kadrowe umożliwiające przeprowadzenie mediacji. 3. Nie wymaga się wpisania do wykazu, o którym mowa w § 6, instytucji, która zgłosiła gotowość przeprowadzenia postępowania mediacyjnego w konkretnej sprawie. 4. W imieniu instytucji, o której mowa w ust. 1, postępowanie mediacyjne prowadzi upoważniony pisemnie przedstawiciel. § 2. 1. Sąd lub prokurator może przekazać sprawę w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między oskarżonym lub podejrzanym i pokrzywdzonym osobie godnej zaufania, która: 1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich, 2) ukończyła 26 lat, 3) nie była skazana za popełnienie przestępstwa, 4) posiada odpowiednie doświadczenie życiowe i umiejętności likwidowania konfliktów oraz wystarczającą do przeprowadzania postępowania mediacyjnego wiedzę, w szczególności w zakresie psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa, i daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków, 5) została wpisana do wykazu, o którym mowa w § 6, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nie wymaga wpisania do wykazu, o którym mowa w § 6 osoba, która zgłosiła gotowość przeprowadzenia postępowania mediacyjnego w konkretnej sprawie. § 3. Przedstawiciel instytucji uprawnionej do przeprowadzenia postępowania mediacyjnego powinien odpowiadać warunkom określonym w § 2 ust. 1 pkt 1-4. § 4. Osoba godna zaufania oraz przedstawiciel instytucji, o której mowa w § 1 ust. 1, zwany jest dalej "mediatorem". § 5. 1. Mediatorem nie może być czynny zawodowo: 1) sędzia, prokurator i aplikant sądowy lub prokuratorski oraz inna osoba zatrudniona w sądzie, w prokuraturze lub w innej instytucji uprawnionej do ścigania i karania przestępstw, 2) adwokat, aplikant adwokacki, notariusz i aplikant notarialny, radca prawny i aplikant radcowski, 3) funkcjonariusz i pracownik Służby Więziennej. 2. Mediatorem nie może być również ławnik sądowy w czasie trwania kadencji. 3. Mediatorem w danej sprawie nie może być osoba, co do której zachodzą okoliczności określone w art. 40-42 Kodeksu postępowania karnego. § 6. W sądzie apelacyjnym prowadzi się wykaz instytucji i osób godnych zaufania uprawnionych do przeprowadzania postępowania mediacyjnego. Prezes sądu wpisuje do wykazu instytucję lub osobę wyrażająca gotowość przeprowadzania takiego postępowania, po stwierdzeniu spełnienia warunków określonych odpowiednio w § 1 ust. 1 i 2, w § 2, z zastrzeżeniem § 5 ust. 1 i 2. § 7. 1. Sąd lub prokurator, kierując sprawę do postępowania mediacyjnego, udostępnia mediatorowi informacje z akt sprawy jedynie w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia mediacji. Informacje te powinny zawierać dane osobowe oskarżonego lub podejrzanego i pokrzywdzonego, określenie czynu zarzucanego oskarżonemu lub podejrzanemu wraz z podaniem jego kwalifikacji prawnej i niezbędnych dla mediacji okoliczności jego popełnienia. 2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek mediatora, sąd lub prokurator - jeżeli uzna to za niezbędne - może również udostępnić, z zastrzeżeniami, o których mowa w ust. 3, materiał dowodowy zawarty w aktach sprawy w części dotyczącej oskarżonego lub podejrzanego, pokrzywdzonego i przestępstwa, których mediacja dotyczy. 3. Nie udostępnia się mediatorowi, zawartych w aktach sprawy, materiałów objętych tajemnicą państwową, służbową lub związaną z wykonywaniem zawodu lub funkcji, materiałów dotyczących stanu zdrowia oskarżonego lub podejrzanego, opinii o nim, danych o jego karalności oraz pozwalających na ustalenie tożsamości świadka przesłuchanego w trybie art. 184 Kodeksu postępowania karnego i takich, których ujawnienie pokrzywdzonemu mogłoby mieć wpływ na odpowiedzialność karną innych oskarżonych lub podejrzanych w tej sprawie, a nie uczestniczących w postępowaniu mediacyjnym. 4. Udostępnienie akt sprawy może nastąpić tylko w obecności organu prowadzącego postępowanie. § 8. 1. Z przeprowadzonego postępowania mediacyjnego mediator sporządza pisemne sprawozdanie, które niezwłocznie przedstawia organowi, który skierował sprawę do takiego postępowania. 2. Sprawozdanie powinno zawierać: 1) sygnaturę akt sprawy i oznaczenie mediatora, 2) określenie miejsca i czasu przeprowadzenia mediacji, 3) oznaczenie stron uczestniczących w mediacji oraz obrońcy i pełnomocnika - jeżeli w niej uczestniczyli, 4) informacje o przebiegu mediacji, 5) informację o zawarciu lub niezawarciu ugody między stronami, 6) podpis mediatora. 3. W sprawozdaniu nie należy zamieszczać treści oświadczeń stron, chyba że wyraźnie one tego żądają. 4. Ugoda zawarta między oskarżonym lub podejrzanym a pokrzywdzonym, z podaniem rodzaju zobowiązań i terminu ich realizacji, podpisana przez strony i mediatora, stanowi załącznik do sprawozdania z postępowania mediacyjnego. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie zakresu informacji dotyczących osoby skazanego, przesyłanych przez sąd dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego. (Dz. U. Nr 111, poz. 702) Na podstawie art. 11 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. Wraz ze skierowaniem do wykonania orzeczenia skazującego na karę pozbawienia wolności lub aresztu wojskowego sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego w zakresie określonym w wykazie informacji, stanowiącym załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 grudnia 1969 r. w sprawie ustalenia wykazu informacji dotyczących osoby skazanego (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 7, poz. 49). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 sierpnia 1998 r. (poz. 702) Wykaz informacji dotyczących osoby skazanego Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie regulaminu wykonywania kary aresztu wojskowego. (Dz. U. Nr 111, poz. 703) Na podstawie art. 249 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Karę aresztu wojskowego wykonuje się według przepisów regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności i innych przepisów dotyczących wykonywania tej kary, ze zmianami wynikającymi z niniejszego rozporządzenia. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "skazanych", należy przez to rozumieć skazanych na karę aresztu wojskowego. 3. Skazanych obowiązują zasady żołnierskiego zachowania się, dotyczące oddawania honorów, wzajemnego zwracania się do siebie, składania meldunków i służbowego przedstawiania się, oraz przepisy musztry indywidualnej i zespołowej określone w odrębnych przepisach. § 2. W okresie umieszczenia skazanego w celi przejściowej oddzielnie rozmieszcza się: 1) oficerów i chorążych, 2) podoficerów zawodowych, służby nadterminowej i okresowej, 3) pozostałych żołnierzy. § 3. 1. Skazani odbywają karę w umundurowaniu wojskowym pozbawionym oznak i odznak wojskowych. 2. Rodzaje przedmiotów mundurowych, skład zestawów ubiorczych oraz zasady i tryb ich bezpłatnego wydawania skazanym określają odrębne przepisy. § 4. 1. Organy wyznaczone przez Ministra Obrony Narodowej ustalają, w porozumieniu z Dyrektorem Generalnym Służby Więziennej, programy szkolenia wojskowego, któremu podlegają skazani, oraz sprawują nadzór nad realizacją tych programów. 2. Szkolenie wojskowe skazanych prowadzą żołnierze zawodowi wyznaczeni do wykonywania zadań poza wojskiem na podstawie odrębnych przepisów. 3. Żołnierze, o których mowa w ust. 2, są przełożonymi skazanych w zakresie wykonywanych przez nich czynności związanych ze szkoleniem wojskowym. Żołnierze ci uczestniczą w posiedzeniach komisji penitencjarnej. 4. Skazani, zwłaszcza oficerowie i chorążowie, mogą zostać obowiązani do realizowania programu szkolenia wojskowego metodą samokształcenia. 5. Do pomocy w szkoleniu wojskowym mogą być wykorzystani również skazani mający odpowiednie kwalifikacje. 6. Organy wojskowe wyznaczone przez Ministra Obrony Narodowej zapewniają niezbędne warunki do prowadzenia szkolenia wojskowego skazanych oraz zaspokajają bieżące potrzeby zakładu karnego w tym zakresie. § 5. Szczegółowy zakres zadań i czynności żołnierzy zawodowych wyznaczonych do prowadzenia szkolenia wojskowego skazanych określają odrębne przepisy. § 6. 1. W celu wykonywania zadań w zakresie szkolenia wojskowego oraz przestrzegania dyscypliny wojskowej można dokonywać podziału skazanych na grupy, odpowiednio do zasad wojskowej struktury organizacyjnej. 2. Dyrektor zakładu karnego wyznacza starszych grup spośród skazanych wyróżniających się wzorowym zachowaniem i osiągających bardzo dobre wyniki w szkoleniu wojskowym, uwzględniając również posiadane przez nich stopnie wojskowe. 3. Do zadań starszych grup należy w szczególności udzielanie właściwym przełożonym pomocy przy wykonywaniu przez nich zadań w zakresie szkolenia wojskowego. § 7. Dyrektor zakładu karnego, ustalając porządek wewnętrzny zakładu karnego, uwzględnia wymagania dyscypliny wojskowej oraz potrzeby szkolenia wojskowego skazanych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie sposobu postępowania w sprawach związanych z uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów wojskowych. (Dz. U. Nr 111, poz. 704) Na podstawie art. 669 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) oraz art. 12 pkt 9 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 556 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. W przypadkach, o których mowa w art. 669 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) lub w art. 12 pkt 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 556 i Nr 160, poz. 1083), z wnioskiem o wskazanie ławników sądu powszechnego do udziału w składzie orzekającym sądu wojskowego występują: 1) prezes wojskowego sądu garnizonowego lub przewodniczący wydziału zamiejscowego wojskowego sądu garnizonowego - do prezesa sądu rejonowego, na obszarze właściwości wojskowego sądu garnizonowego, 2) prezes wojskowego sądu okręgowego - do prezesa sądu wojewódzkiego, na obszarze właściwości wojskowego sądu okręgowego. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa się w szczególności, przeciwko komu i o jakie przestępstwo wpłynął do sądu akt oskarżenia oraz w jakim miejscu i terminie sprawa zostanie rozpoznana. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, kieruje się co najmniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem rozprawy lub posiedzenia. § 2. 1. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 1 ust. 1, prezes właściwego sądu powszechnego wskazuje ławników z listy podległego mu sądu, którzy mogą brać udział w składzie orzekającym sądu wojskowego, w miejscu i terminie określonym w tym wniosku. 2. O wskazaniu ławników powiadamia się prezesa sądu wojskowego, który złożył wniosek. § 3. 1. Prezes właściwego sadu wojskowego wydaje zarządzenie o wyznaczeniu do udziału w składzie orzekającym sądu wojskowego ławników spośród wskazanych przez prezesa sądu powszechnego, którym zobowiązuje ich do zgłoszenia się w miejscu i czasie, w którym sprawa zostanie rozpoznana. 2. O wyznaczeniu ławnika do udziału w składzie orzekającym oraz o miejscu i czasie rozpoznania sprawy prezes właściwego sądu wojskowego powiadamia również pracodawcę wyznaczonego ławnika. 3. Jeżeli wyznaczony ławnik z przyczyn usprawiedliwionych nie może uczestniczyć w składzie orzekającym sądu wojskowego, wyznacza się innego ławnika spośród wskazanych przez prezesa właściwego sądu powszechnego. § 4. W razie zarządzenia przerwy albo odroczenia rozprawy lub posiedzenia prezes sądu wojskowego informuje o nowym terminie i miejscu rozpoznania sprawy prezesa właściwego sądu powszechnego oraz pracodawcę ławnika. § 5. 1. Prezes właściwego sądu wojskowego przyznaje ławnikom sądu powszechnego należności z tytułu wykonywania czynności w sądzie wojskowym - w wysokości i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Od decyzji prezesa wojskowego sądu garnizonowego dotyczącej przyznania należności, o których mowa w ust. 1, przysługuje ławnikowi odwołanie do prezesa wojskowego sądu okręgowego, a gdy decyzję w pierwszej instancji podejmował prezes wojskowego sądu okręgowego - do Ministra Sprawiedliwości. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym. (Dz. U. Nr 111, poz. 705) Na podstawie art. 618 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wysokość wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym oblicza się według faktycznie poniesionych kosztów, chyba że przepisy rozporządzenia ustalają ich wysokość w postaci ryczałtu lub stawki urzędowej. 2. Jeżeli przepisy szczególne ustalają wysokość innych wydatków w postaci ryczałtu lub stawki urzędowej albo ustalają dla tych wydatków inne zasady ich obliczania, stosuje się te przepisy. § 2. Ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism wynosi w postępowaniu przygotowawczym oraz w każdej instancji w postępowaniu sądowym po 6,00 zł, a jeżeli w sprawie występuje więcej niż jeden oskarżony - po 4,00 zł od każdego z nich. § 3. Ryczałt za sprowadzenie i przewóz jednej osoby na żądanie sądu lub organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze wynosi: 1) w granicach jednej miejscowości: a) za konwój zwyczajny - 2,50 zł, b) za konwój wzmocniony - 4,00 zł, 2) z jednej miejscowości do drugiej: Strefa konwojuKonwój zwyczajnyKonwój wzmocniony 123 do 25 km5,62 zł8,00 zł do 50 km7,25 zł12,00 zł do 75 km9,62 zł14,50 zł do 100 km12,87 zł20,00 zł do 150 km17,62 zł28,00 zł do 200 km25,62 zł38,50 zł do 250 km30,50 zł44,87 zł do 300 km35,25 zł51,25 zł do 350 km37,62 zł55,25 zł do 400 km45,62 zł68,00 zł do 450 km50,50 zł73,62 zł do 500 km54,00 zł76,87 zł do 600 km63,00 zł85,62 zł do 700 km70,00 zł94,50 zł do 800 km84,00 zł106,00 zł do 900 km91,00 zł117,00 zł do 1 000 km i powyżej97,00 zł125,62 zł § 4. Ryczałt, o którym mowa w § 3, obejmuje również koszty przejazdu konwojentów w obie strony. 2. Ryczałt za konwój wzmocniony stosuje się, jeżeli na jednego konwojowanego przypada więcej niż jeden konwojent. 3. Ryczałt, o którym mowa w § 3 pkt 2, zmniejsza się o 1/3 w razie konwojowania osoby tylko w jedną stronę. § 5. 1. Ryczałt za przechowanie przedmiotów zajętych w postępowaniu karnym i złożonych w składnicy organów prowadzących postępowanie wynosi 4,00 zł. Ryczałt ten pobiera się tylko jeden raz w toku całego postępowania. 2. Jeżeli przechowanie obejmuje przedmioty zajęte u więcej niż jednego oskarżonego, pobiera się od każdego z oskarżonych ryczałt, o którym mowa w ust. 1, zmniejszony o połowę. § 6. 1. W postępowaniu mediacyjnym w zakresie doręczenia wezwań i innych pism stosuje się odpowiednio § 2. 2. Ryczałt dla instytucji lub osoby przeprowadzającej postępowanie mediacyjne, za przeprowadzenie tego postępowania wynosi 100,00 zł. 3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 2, przyznaje sąd lub prokurator, który skierował sprawę do postępowania mediacyjnego. § 7. Ryczałt dla osoby przybranej do osoby okazywanej, podczas okazania przeprowadzonego na podstawie art. 173 § 1-3 Kodeksu postępowania karnego, za jednorazowy udział w okazaniu wynosi 10,00 zł. § 8. Wydatki za badania lekarskie oskarżonego, przeprowadzone na podstawie art. 74 § 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego, oblicza się według stawek ustalonych dla osób nie uprawnionych do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady opieki zdrowotnej. § 9. Wydatki związane z przejazdem sędziów i innych osób z powodu czynności postępowania oblicza się według przepisów w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministrów Sprawiedliwości i Obrony Narodowej z dnia 13 grudnia 1996 r. w sprawie obliczania wydatków w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 149, poz. 709). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie warunków i trybu usprawiedliwienia niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników procesu karnego z powodu choroby. (Dz. U. Nr 111, poz. 706) Na podstawie art. 117 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb usprawiedliwienia niestawiennictwa na wezwanie lub zawiadomienie w postępowaniu karnym, z powodu choroby, oskarżonych, świadków i innych uczestników procesu karnego, których obecność była obowiązkowa lub którzy wnosili o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnionymi do wzięcia w niej udziału. § 2. 1. Organ prowadzący postępowanie karne usprawiedliwia niestawiennictwo uczestników tego postępowania z powodu choroby, po przedłożeniu przez nich zaświadczenia wystawionego przez: 1) lekarza publicznego zakładu opieki zdrowotnej wyznaczonego przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, sprawującego taką opiekę w miejscu zamieszkania lub pobytu uczestnika procesu - z zastrzeżeniem ust. 3, 2) ordynatora oddziału szpitala, w którym osoba wezwana lub zawiadomiona przebywa na leczeniu, 3) lekarza udzielającego świadczeń zdrowotnych w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, sanatorium, prewentorium, innym nie wymienionym z nazwy zakładzie przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, w których uczestnik przebywa na leczeniu. 2. Niestawiennictwo z powodu choroby uczestników procesu karnego, będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej albo innymi osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez Ministrów Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Przedsiębiorstwo Państwowe "Polskie Koleje Państwowe", usprawiedliwia się również po przedłożeniu przez nich zaświadczenia wystawionego przez właściwego lekarza wojskowego, właściwego lekarza służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji lub lekarza Kolejowej Służby Zdrowia. 3. W nagłych wypadkach upoważniony lekarz może wydać zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, osobie zamieszkałej poza terenem jego działania, przesyłając odpis wydanego zaświadczenia lekarzowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania zbadanej osoby. 4. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Zaświadczenie, o którym mowa w § 2, może być wydane po okazaniu wezwania lub zawiadomienia organu prowadzącego postępowanie karne i dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz po przeprowadzeniu badania lekarskiego. § 4. Lekarz wydający zaświadczenie, o którym mowa w § 2, po przeprowadzeniu badania wpisuje treść wydanego orzeczenia do dokumentacji medycznej osoby badanej. § 5. 1. Lekarze, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, są zobowiązani przyjmować osoby ubiegające się o wydanie zaświadczeń w określonych dniach i godzinach uzgodnionych z kierownikami zakładów opieki zdrowotnej, a w razie obłożnej choroby tych osób - odwiedzić je w domu. 2. Informacje o dniach i godzinach przyjęć tych lekarzy należy wywiesić w zakładach opieki zdrowotnej, w których wykonują czynności. § 6. 1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej przekazują prezesom sądów wojewódzkich informacje o wyznaczeniu lekarzy, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, oraz ustaleniu dni i godzin ich przyjęć, a także o wszelkich zmianach w tym zakresie. 2. Prezesi sądów wojewódzkich zarządzają sporządzenie wykazów wyznaczonych lekarzy z terenu województwa wraz z siedzibami, dniami i godzinami ich przyjęć oraz informację o innych, wymienionych w § 2, możliwościach uzyskania zaświadczenia. Wykazy te należy wywiesić w siedzibach sądów, prokuratur, komend i komisariatów Policji oraz samorządu adwokackiego. § 7. Przeprowadzenie badania przez lekarza w celu usprawiedliwienia niestawiennictwa uczestnika procesu karnego z powodu choroby i wystawienie zaświadczenia, o którym mowa w § 2, nie podlega opłacie. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministrów Sprawiedliwości, Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 października 1970 r. w sprawie warunków i trybu usprawiedliwiania niestawiennictwa z powodu choroby uczestników procesu w sprawach karnych (Dz. U. Nr 27, poz. 218). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załącznik do rozporządzenia Ministrów Sprawiedliwości oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 sierpnia 1998 r. (poz. 706) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad dysponowania przez skazanych posiadanymi przedmiotami wartościowymi i środkami pieniężnymi oraz wysokości otrzymywanych kwot pieniężnych wolnych od egzekucji. (Dz. U. Nr 111, poz. 707) Na podstawie art. 113 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Skazany zobowiązany jest przekazać do depozytu środki pieniężne i przedmioty wartościowe posiadane w zakładzie karnym. 2. Do dyspozycji skazanego pozostają środki pieniężne wolne od egzekucji i potrąceń. 3. W zakładzie karnym typu otwartego skazany może otrzymywać z depozytu pieniądze pozostające do jego dyspozycji. § 2. Środki pieniężne, o których mowa w § 1 ust. 2, skazany może przekazać na wybrany rachunek bankowy, książeczkę oszczędnościową lub pozostawić w depozycie. § 3. Przy przyjęciu do zakładu karnego skazanego poucza się o obowiązku przekazania do depozytu wszystkich posiadanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych oraz o możliwości wpłacania środków pieniężnych, pozostających do jego dyspozycji, na wybrany rachunek bankowy lub książeczkę oszczędnościową. § 4. Skazanego informuje się, nie rzadziej niż raz w miesiącu, o zgromadzonych przez niego środkach pieniężnych. § 5. Skazany może, ze środków pieniężnych pozostających do jego dyspozycji, dokonywać zakupów artykułów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym. § 6. 1. Na pisemny wniosek skazanego przekazuje się środki pieniężne i przedmioty wartościowe, pozostające do jego dyspozycji, na rzecz określonych osób, instytucji i organizacji. 2. Koszty przekazania środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych ponosi skazany. W uzasadnionych przypadkach koszty przekazania może pokryć zakład karny. § 7. Na pisemny wniosek skazanego wydaje się mu z depozytu przedmioty wartościowe, jeżeli nie zakłóca to ustalonego w zakładzie karnym porządku i nie narusza uprawnień innych osób. § 8. 1. Na pisemny wniosek skazanego dokonuje się wymiany zagranicznych środków płatniczych, przekazanych do depozytu, na krajowe środki pieniężne. Administracja zakładu karnego dokonuje wymiany w banku prowadzącym rachunek zakładu, a w przypadku gdy bank ten nie posiada zezwolenia dewizowego - w banku posiadającym takie zezwolenie. 2. Krajowe środki pieniężne uzyskane w wyniku wymiany zagranicznych środków płatniczych, przekazanych do depozytu, są środkami pieniężnymi w rozumieniu przepisów niniejszego rozporządzenia. § 9. W przypadku zezwolenia na czasowe opuszczenie przez skazanego terenu zakładu karnego lub udzielenia mu przepustki, na jego pisemny wniosek, dokonuje się wypłaty pozostających do jego dyspozycji środków pieniężnych. § 10. Wolne od egzekucji są: 1) zapomogi przyznawane skazanemu przez dyrektora zakładu karnego, 2) środki pieniężne, otrzymane przez skazanego w danym miesiącu, w wysokości 10% jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i sposobu gromadzenia funduszu, przekazywanego skazanemu w chwili zwolnienia z zakładu karnego, przeznaczonego na przejazd do miejsca zamieszkania i na utrzymanie. (Dz. U. Nr 111, poz. 708) Na podstawie art. 126 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zakład karny gromadzi fundusz, przekazywany skazanemu w chwili zwolnienia z zakładu karnego, przeznaczony na przejazd do miejsca zamieszkania i na utrzymanie, zwany dalej "funduszem". 2. Fundusz gromadzi się na książeczkach oszczędnościowych. W przypadku gdy skazany nie spełnia warunków wymaganych do założenia książeczki oszczędnościowej, określonych w odrębnych przepisach, kwota funduszu pozostaje na rachunku bankowym zakładu karnego. § 2. 1. Na fundusz przeznacza się: 1) 50% kwoty zdeponowanej przez skazanego przy przyjęciu do zakładu karnego, jednak nie więcej niż kwotę odpowiadającą wysokości jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników, 2) 50% z przypadającego skazanemu miesięcznie wynagrodzenia za pracę lub dochodu, o którym mowa w art. 125 § 4 Kodeksu karnego wykonawczego, pozostałego po potrąceniu podatku dochodowego, jednak nie więcej niż kwotę odpowiadającą 4% jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników, 3) 50% każdego z wpływów pieniężnych skazanego, nie wymienionych w pkt 1 i 2, jednak nie więcej niż kwotę odpowiadającą 4% jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników. 2. Na pisemny wniosek skazanego możliwe jest przeznaczanie na fundusz kwot wyższych niż określone w ust. 1 pkt 2 i 3. 3. Gromadzenia kwot, określonych w ust. 1 i 2, dokonuje się po potrąceniach należności dochodzonych w postępowaniu egzekucyjnym. § 3. Kwoty przeznaczone na fundusz przekazuje się na książeczki oszczędnościowe, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który następuje rozliczenie wpływów pieniężnych skazanego. § 4. 1. Zgromadzony fundusz podlega każdorazowo uzupełnieniu przy wzroście kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników. 2. Uzupełnienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się z wpływów pieniężnych skazanego, uzyskanych po dniu ogłoszenia wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. W przypadku obniżenia kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników nadwyżkę funduszu przekazuje się do dyspozycji skazanego. § 5. W przypadku gdy naliczone odsetki od kwoty zgromadzonego na książeczce oszczędnościowej funduszu, łącznie z tą kwotą, przekraczają jedno przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracowników, przekazuje się je do dyspozycji skazanego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich. (Dz. U. Nr 111, poz. 709) Na podstawie art. 74 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich (Dz. U. Nr 27, poz. 138, z 1991 r. Nr 98, poz. 436 i z 1997 r. Nr 48, poz. 317) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obwiniony może ustanowić obrońcę." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 21 sierpnia 1998 r. w sprawie wysokości zryczałtowanej równowartości wydatków w sprawach z oskarżenia prywatnego. (Dz. U. Nr 111, poz. 710) Na podstawie art. 621 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków w sprawach z oskarżenia prywatnego ustala się na kwotę 300 zł. § 2. Jeżeli obowiązek uiszczenia opłaty powstał przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, opłatę tę pobiera się w dotychczasowej wysokości. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie wysokości zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego (Dz. U. Nr 146, poz. 683). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za udostępnianie linii kolejowych przewoźnikom kolejowym. (Dz. U. Nr 111, poz. 711) Na podstawie art. 21 ust. 10 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Opłata za udostępnianie linii kolejowej przewoźnikowi kolejowemu składa się z: 1) sumy opłat wyliczonych dla poszczególnych odcinków linii kolejowej, będących iloczynem stawki jednostkowej ustalonej dla danego odcinka linii kolejowej oraz dla danego rodzaju pociągu i pracy eksploatacyjnej wykonanej przez przewoźnika kolejowego na tym odcinku, 2) opłaty z tytułu dodatkowych kosztów ponoszonych przez zarząd kolei, wynikających ze specyfiki przewozów wykonywanych przez przewoźnika oraz ochrony życia i mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach szynowych, 3) opłaty z tytułu kosztów zużycia energii elektrycznej na cele trakcyjne, 4) podatku od towarów i usług według zasad określonych w odrębnych przepisach. § 2. 1. Zarząd kolei ustala stawkę jednostkową opłaty za udostępnianie linii kolejowej w odniesieniu do jednostki miary pracy eksploatacyjnej, uwzględniając: 1) standard techniczny udostępnianej linii, 2) porę doby w zależności od stopnia wykorzystania przepustowości linii, 3) rodzaj pociągu i jego parametry techniczno-eksploatacyjne: ciężar brutto pociągu, prędkość, nacisk na oś, punktualność, 4) koszty utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania na udostępnianej linii kolejowej. 2. Stawkę jednostkową opłaty ustala się dla każdego odcinka linii kolejowej i pociągu, z uwzględnieniem § 10. § 3. 1. Podstawową jednostkę miary pracy eksploatacyjnej wykonanej przez przewoźnika kolejowego stanowi jeden pociągokilometr, oznaczający przemieszczenie pociągu na odległość jednego kilometra, przy czym pociąg rozumiany jest jako pojedynczy pojazd szynowy z napędem lub zespół pojazdów szynowych poruszających się po szynach. 2. Zarząd kolei może stosować również następujące jednostki miary pracy eksploatacyjnej: 1) pociągogodzinę, oznaczającą pracę pociągu w czasie jednej godziny, 2) bruttotonokilometr, oznaczający przemieszczenie masy brutto pociągu wyrażonej w tonach na odległość jednego kilometra. 3. Koszty utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania liniami kolejowymi ustala się na podstawie średnich wartości z roku poprzedniego, z uwzględnieniem wzrostu cen materiałów, energii elektrycznej i wynagrodzeń, jaki nastąpi w roku, w którym stawki jednostkowe opłaty są ustalane, przy czym normatywny zysk nie może przekroczyć 5% tych kosztów. § 4. Przy ustalaniu stawki jednostkowej opłaty za udostępnianie linii kolejowych, które zostały wybudowane ze środków własnych zarządu kolei, oprócz kosztów utrzymania, prowadzenia ruchu i administrowania ponoszonych przez zarząd kolei na udostępnianej linii kolejowej, uwzględnia się również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane według zasad określonych w odrębnych przepisach, jeżeli poniesione wydatki na ich zakup lub wytworzenie nie były odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi (zarządowi kolei) w jakiejkolwiek formie. § 5. Wykaz stawek jednostkowych opłat za udostępnianie linii kolejowych zarząd kolei podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty, a w przypadku przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" - w Biuletynie PKP w drodze obwieszczenia. § 6. Opłatę za energię elektryczną na cele trakcyjne ustala się na podstawie wskazań licznika energii zamontowanego w pojeździe szynowym z napędem elektrycznym. W razie braku licznika w pojeździe odpłatność za energię elektryczną określa się w umowie, o której mowa w § 8. § 7. Opłata za udostępnianie kilku linii kolejowych jest sumą opłat wyliczonych dla poszczególnych linii. § 8. Wysokość opłat, o których mowa w § 1, określa się w umowie o udostępnieniu linii kolejowej, zawartej między przewoźnikiem kolejowym a zarządem kolei. § 9. Zarząd kolei pobiera od przewoźników kolejowych jednakowe opłaty za ekwiwalentne usługi. § 10. 1. Opłaty za udostępnianie linii kolejowych przewoźnikom wykonującym przewozy osób dotowane z budżetu państwa lub budżetowych samorządów ustalane są na podstawie ponoszonych przez zarząd kolei na udostępnianej linii kolejowej kosztów zmiennych, o których mowa w ust. 2, oraz części kosztów stałych, o których mowa w ust. 3, wynikającej z udziału tych przewozów w przewozach ogółem wykonywanych na tej linii. 2. Koszty zmienne są to koszty ponoszone przez zarząd kolei zależne od pracy eksploatacyjnej wykonywanej na udostępnianej linii kolejowej. 3. Koszty stałe są to koszty ponoszone przez zarząd kolei niezależnie od pracy eksploatacyjnej wykonywanej na udostępnianej linii kolejowej. § 11. 1. Opłata za udostępnianie linii kolejowej może być obniżona, z zastrzeżeniem § 9, w umowie, o której mowa w § 8, w zależności od: 1) czasu trwania umowy, 2) rodzaju przewozów, 3) pory dnia lub nocy wykonywania przewozów, 4) sytuacji na rynku transportowym. 2. Obniżenie opłaty, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać 20% jej wysokości, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dopuszcza się za zgodą zarządu kolei możliwość obniżenia opłaty przekraczającego 20% jej wysokości, pod warunkiem ze ustalona opłata pokrywa ponoszone przez zarząd kolei koszty zmienne oraz część kosztów stałych wynikającą z udziału tych przewozów w przewozach ogółem wykonywanych na udostępnianej linii kolejowej. § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie zasad ustalania opłat za udostępnianie linii kolejowych (Dz. U. Nr 73, poz. 463). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1998 r. o sprostowaniu błędów. (Dz. U. Nr 111, poz. 712) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 oraz z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy: W załączniku do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 sierpnia 1998 r. w sprawie podziału powiatów i województw na okręgi wyborcze oraz ustalenia liczby radnych wybieranych w każdym okręgu wyborczym (Dz. U. Nr 109, poz. 688): 1) w części I. Województwo dolnośląskie: a) w poz. 20. Powiat trzebnicki z siedzibą władz w Trzebnicy, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 4, zamiast liczby "4" powinna być liczba "3", - nr 5, zamiast liczby "5" powinna być liczba "6", b) w poz. 24. Powiat ząbkowicki z siedzibą władz w Ząbkowicach Śląskich, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "4" powinna być liczba "5", - nr 2, zamiast liczby "10" powinna być liczba "9", c) w poz. 25. Powiat zgorzelecki z siedzibą władz w Zgorzelcu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 3, zamiast wyrazu "włączeniem" powinien być wyraz "wyłączeniem"; 2) w części II. Województwo kujawsko-pomorskie: a) w poz. 9. Powiat mogileński z siedzibą władz w Mogilnie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 2, po wyrazie "Wyrobki" powinny być wyrazy " , Huta Padniewska, Niestronno, Palędzie Dolne, Wylatowo, Chabsko, Wasielewko, Żabno, Padniewko", b) poz. 15. Powiat toruński z siedzibą władz w Toruniu powinna mieć brzmienie: "Poz. 15. Powiat toruński z siedzibą władz w Toruniu Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Chełmża6 2gmina Chełmża3 3gmina Czernikowo3 4gmina Lubicz5 5gminy: Łubianka, Łysomice5 6gmina Obrowo3 7gminy: Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka5" c) w poz. 17. Powiat wąbrzeski z siedzibą władz w Wąbrzeźnie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 2, zamiast liczby "5" powinna być liczba "4", - nr 4, zamiast liczby "4" powinna być liczba "5", 3) w części III. Województwo lubelskie: a) poz. 1. Powiat bialski z siedzibą władz w Białej Podlaskiej powinna mieć brzmienie: "Poz. 1. Powiat bialski z siedzibą władz w Białej Podlaskiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Międzyrzec Podlaski7 2miasto i gmina Terespol5 3gmina Biała Podlaska4 4gminy: Drelów, Międzyrzec Podlaski6 5gminy: Janów Podlaski, Rokitno, Zalesie5 6gminy: Kodeń, Sławatycze, Tuczna5 7gminy: Konstantynów, Leśna Podlaska3 8gminy: Łomazy, Piszczac5 9gminy: Rossosz, Sosnówka, Wisznice5" b) w poz. 3. Powiat chełmski z siedzibą władz w Chełmie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 5, zamiast wyrazu "i" powinien być przecinek, - nr 6, zamiast wyrazu "i" powinien być przecinek, c) poz. 8. Powiat lubartowski z siedzibą władz w Lubartowie powinna mieć brzmienie: "Poz. 8. Powiat lubartowski z siedzibą władz w Lubartowie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Lubartów9 2gminy: Abramów, Kamionka, Michów7 3gminy: Firlej, Niedźwiada, Ostrówek6 4gminy: Jeziorzany, Kock4 5gmina Lubartów4 6gminy: Ostrów Lubelski, Serniki, Uścimów5" d) w poz. 10. Powiat łęczyński z siedzibą władz w Łęcznie, zamiast wyrazów "w Łęcznie" powinny być wyrazy "w Łęcznej", e) w poz. 11. Powiat łukowski z siedzibą władz w Łukowie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "6" powinna być liczba "5", - nr 2, zamiast liczby "5" powinna być liczba "6", f) poz. 13. Powiat parczewski z siedzibą władz w Parczewie powinna mieć brzmienie: "Poz. 13. Powiat parczewski z siedzibą władz w Parczewie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Dębowa Kłoda, Sosnowica5 2gminy: Jabłoń, Podedwórze4 3gminy: Milanów3 4gmina Parczew10 4gmina Siemień3" g) w poz. 14. Powiat puławski z siedzibą władz w Puławach, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, po wyrazach "Miasto Puławy 1" powinny być wyrazy "- zachodnia strona ul. Mokrej, łacha Wisły, wschodnia strona rzeki Wisły na północ do granicy administracyjnej miasta, północno-wschodnia strona linii kolejowej PKP Warszawa-Lublin na odcinku do ul. Długiej, wschodnia strona ul. Długiej, zachodnia i południowa granica Ruda-Las (Las IUNG), południowa strona ul. Wróblewskiego, północna strona ul. Cichockiego i ul. Filtrowej, południowo-wschodnia strona ul. Kaznowskiego", - nr 2, po wyrazach "Miasto Puławy 2" powinny być wyrazy "- zachodnia strona ul. Olszewskiego, zachodnia strona ul. Prusa, południowa i wschodnia granica Ruda-Las (Las IUNG), zachodnia strona linii kolejowej PKP Warszawa-Lublin na odcinku do ul. Długiej, wschodnia strona linii kolejowej PKP Warszawa-Lublin na południowy-wschód do granicy administracyjnej miasta, ul. Żyrzyńska, północna strona ul. Lubelskiej", - nr 3, po wyrazach "Miasto Puławy 3" powinny być wyrazy "- zachodnia strona ul. Powiśle, zachodnia strona ul. Włostowickiej, południowa strona ul. Kaznowskiego, północno-wschodnia strona ul. Filtrowej i ul. Cichockiego, południowa strona ul. Lubelskiej na odcinku do ul. Górnej, wschodnia strona ul. Ceglanej, południowa strona ul. Piasecznica na południe od granicy administracyjnej miasta"; 4) w części IV. Województwo lubuskie, w poz. 6. Powiat strzelecko-drezdeński z siedzibą władz w Strzelcach Krajeńskich, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "3" powinna być liczba "4", - nr 2, zamiast liczby "9" powinna być liczba "8"; 5) w części V. Województwo łódzkie: a) w poz. 2. Powiat kutnowski z siedzibą władz w Kutnie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast wyrazów "M.C. Skłodowskiej" powinny być wyrazy "Marii Skłodowskiej-Curie", a zamiast wyrazu "Koniecpolskiej" powinien być wyraz "Koniecpolskiego", - nr 2, zamiast wyrazów "M.C. Skłodowskiej" powinny być wyrazy "Marii Skłodowskiej-Curie", a zamiast wyrazu "Bortnowskiego" powinny być wyrazy "Gen. Bortnowskiego", b) w poz. 7. Powiat opoczyński z siedzibą władz w Opocznie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 2, zamiast liczby "6" powinna być liczba "7", - nr 7, zamiast liczby "4" powinna być liczba "3", c) w poz. 8. Powiat pabianicki z siedzibą władz w Pabianicach, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 3, zamiast wyrazów "granice miast" powinny być wyrazy "granice miasta", d) w poz. 16. Powiat tomaszowski z siedzibą władz w Tomaszowie Mazowieckim, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 6, zamiast liczby "4" powinna być liczba "5", - nr 9, zamiast liczby "4" powinna być liczba "3"; e) w poz. 17. Powiat wieluński z siedzibą władz w Wieluniu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 5, zamiast wyrazu "Kalickiej" powinien być wyraz "Kaliskiej", f) w poz. 19. Powiat zduńskowolski z siedzibą władz w Zduńskiej Woli, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast wyrazu "Opieńską" powinien być wyraz "Opiesińską", - nr 2, zamiast wyrazów "Opieńskiej z jej złączeniem" powinny być wyrazy "Opiesińskiej z jej wyłączeniem", zamiast wyrazów "Łódzką do Szadkowskiej" powinny być wyrazy "Łódzką od Szadkowskiej", a zamiast wyrazów "Łódzką do nr 48" powinny być wyrazy "Łódzką od nr 48"; 6) w części VI. Województwo małopolskie: a) w poz. 6. Powiat krakowski z siedzibą władz w Krakowie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 9, zamiast liczby "5" powinna być liczba "6", - nr 10, zamiast liczby "6" powinna być liczba "5", a w kolumnie Granice okręgu zamiast wyrazu "Korzęcin" powinien być wyraz "Krzęcin", b) w poz. 9. Powiat myślenicki z siedzibą władz w Myślenicach, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, zamiast wyrazu "Trzemieśnia" powinien być wyraz "Trzemeśnia", c) w poz. 10. Powiat nowosądecki z siedzibą władz w Nowym Sączu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 7, zamiast wyrazów "gminy: Łabowa, Nawojowa, Rytro" powinny być wyrazy "gminy: Łabowa, Nawojowa", a w kolumnie Liczba radnych w okręgu zamiast liczby "5" powinna być liczba "4", - nr 11, zamiast wyrazów "gmina Piwniczna" powinny być wyrazy "gminy: Piwniczna, Rytro", a w kolumnie Liczba radnych w okręgu, zamiast liczby "3" powinna być liczba "4", d) w poz. 12. Powiat olkuski z siedzibą władz w Olkuszu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 6 zamiast wyrazu "Barciejówka" powinien być wyraz "Braciejówka"; 7) w części VII. Województwo mazowieckie: a) w poz. 5. Powiat grodziski z siedzibą władz w Grodzisku Mazowieckim, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 3, zamiast wyrazu "Rakocianka" powinien być wyraz "Rokicianka", b) w poz. 13. Powiat mławski z siedzibą władz w Mławie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast wyrazu "Grzebalskiego" powinien być wyraz "Grzebskiego", - nr 3, zamiast wyrazu "Grzebalskiego" powinien być wyraz "Grzebskiego", c) poz. 16. Powiat ostrowski z siedzibą władz w Ostrowi Mazowieckiej powinna mieć brzmienie: "Poz. 16. Powiat ostrowski z siedzibą władz w Ostrowi Mazowieckiej Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Ostrów Mazowiecka10 2gminy: Andrzejewo, Szulborze Wielkie, Zaręby Kościelne5 3gminy: Boguty-Pianki, Nur3 4gminy: Brok, Ostrów Mazowiecka7 5gmina Małkinia Górna6 6gminy: Stary Lubotyń, Wąsewo4" d) w poz. 18. Powiat piaseczyński z siedzibą władz w Piasecznie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 5, po wyrazie "Wybickiego" zamiast wyrazu "Okrężna" powinien być wyraz "Orężna", a zamiast wyrazu "Targowa" powinien być wyraz "Towarowa", e) w poz. 21. Powiat pruszkowski z siedzibą władz w Pruszkowie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 2, w wierszu pierwszym, po wyrazach "granica miasta" zamiast wyrazu "za" powinien być wyraz "ze", f) w poz. 28. Powiat sochaczewski z siedzibą władz w Sochaczewie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, po wyrazach "na całej długości" zamiast wyrazu "od" powinien być wyraz "do", a w kolumnie Liczba radnych w okręgu zamiast liczby "7" powinna być liczba "6", - nr 2, po wyrazach "na całej długości" zamiast wyrazu "od" powinien być wyraz "do", - nr 6, w kolumnie Liczba radnych w okręgu zamiast liczby "3" powinna być liczba "4", g) poz. 34. Powiat wołomiński z siedzibą władz w Wołominie powinna mieć brzmienie: "Poz. 34. Powiat wołomiński z siedzibą władz w Wołominie Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto Kobyłka5 2miasto Marki6 3miasto Ząbki5 4miasto Zielonka5 5gminy: Dąbrówka, Radzymin8 6gminy: Jadów, Strachówka4 7gminy: Klembów, Poświętne5 8gmina Tłuszcz6 9gmina Wołomin 1 - osiedla: Kobyłkowska, Sławek, Polna oraz Górki Mironowe, część miasta położona poniżej ul. 1 Maja, w tym osiedla: Helenówek, Partyzantów oraz obszar położony w kwadracie ulic: Legionów, Polna, południowa strona ul. Lipińskiej, Al. Niepodległości, wsie: Turów, Ossów, Leśniakowizna, Majdan, Mostówka, Stare Lipiny, Nowe Grabie, Stare Grabie, Lipinki, Duczki, Zagościniec, Helenów, Czarna.8 10gmina Wołomin 2 - część miasta położona pomiędzy terenem klubu sportowego "Huragan", południową stroną torów kolejowych, Al. Niepodległości, północną stroną ul. Lipińskiej oraz ulicą Legionów, w tym osiedla: Niepodległości, Lipińska, Słoneczna, Mariańska; osiedla: Sosnówka, Nafta, Duczkowska oraz Kolonia Gródek, część miasta położona pomiędzy torami kolejowymi i ulicami Piłsudskiego, Kraszewską i wschodnią granicą gminy Kobyłka, wieś Nowe Lipiny.8" 8) w części VIII. Województwo opolskie: a) w poz. 3. Powiat kędzierzyńsko-kozielski z siedzibą władz w Kędzierzynie-Koźlu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 5, zamiast wyrazu "Sławęcice" powinien być wyraz "Sławięcice", b) w poz. 6. Powiat namysłowski z siedzibą władz w Namysłowie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, zamiast wyrazu "Minkowice" powinien być wyraz "Minkowskie", c) w poz. 8. Powiat oleski z siedzibą władz w Oleśnie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, zamiast wyrazu "Sawczycze" powinien być wyraz "Sowczyce", 9) w części IX. Województwo podkarpackie: a) w poz. 2. Powiat brzozowski z siedzibą władz w Brzozowie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "7" powinna być liczba "5", - nr 2, zamiast liczby "5" powinna być liczba "7", b) w poz. 9. Powiat lubaczowski z siedzibą władz w Lubaczowie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 4, zamiast wyrazów "gminy: Lubaczów, Wielkie Oczy, Stary Dzików" powinny być wyrazy "gminy: Lubaczów, Wielkie Oczy", - nr 5, zamiast wyrazów "gmina Oleszyce" powinny być wyrazy "gminy: Oleszyce, Stary Dzików", c) w poz. 11. Powiat mielecki z siedzibą władz w Mielcu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 3, zamiast wyrazów "Mieszka I" powinny być wyrazy "Smoczka, Smoczka I", d) w poz. 17. Powiat sanocki z siedzibą władz w Sanoku, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, zamiast wyrazu "Olchowice" powinien być wyraz "Olchowce", e) w poz. 18. Powiat stalowowolski z siedzibą władz w Stalowej Woli, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 1, zamiast wyrazu "Mołodynie" powinien być wyraz "Młodynie"; 10) w części X. Województwo podlaskie: a) w poz. 13. Powiat wysokomazowiecki z siedzibą władz w Wysokiem Mazowieckiem, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "5" powinna być liczba "4", - nr 4, zamiast liczby "3" powinna być liczba "4", b) w poz. 14. Powiat zambrowski z siedzibą władz w Zambrowie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast liczby "7" powinna być liczba "6", - nr 3, zamiast liczby "4" powinna być liczba "5"; 11) w części XI. Województwo pomorskie: a) w poz. 6. Powiat kwidzyński z siedzibą władz w Kwidzynie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 2, zamiast liczby "3" powinna być liczba "4", - nr 7, zamiast liczby "7" powinna być liczba "6", b) w poz. 7. Powiat lęborski z siedzibą władz w Lęborku, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 2, zamiast liczby "6" powinna być liczba "5", - nr 3, zamiast liczby "4" powinna być liczba "5", c) w poz. 8. Powiat malborski z siedzibą władz w Malborku, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 2, po wyrazach "i ul. Sienkiewicza" powinny być wyrazy "oraz cała ul. Mickiewicza", a po wyrazach "miasta Malbork." powinny być wyrazy "Granica południowa okręgu przebiega południową granicą administracyjną.", d) poz. 9. Powiat nowodworski z siedzibą władz w Nowym Dworze Gdańskim powinna mieć brzmienie: "Poz. 9. Powiat nowodworski z siedzibą władz w Nowym Dworze Gdańskim Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1miasto: Krynica Morska, gmina Sztutowo3 2miasto i gmina Nowy Dwór Gdański10 3gminy: Ostaszewo, Stegna7" 12) w części XII. Województwo śląskie: a) w poz. 11. Powiat raciborski z siedzibą władz w Raciborzu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 2, zamiast wyrazów "Nowe Zgody" powinny być wyrazy "Nowe Zagrody", b) w poz. 13. Powiat tarnogórski z siedzibą władz w Tarnowskich Górach, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 9, zamiast liczby "5" powinna być liczba "6", - nr 10, zamiast liczby "6" powinna być liczba "5", 13) w części XIV. Województwo warmińsko-mazurskie: a) w poz. 2. Powiat braniewski z siedzibą władz w Braniewie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 2, zamiast liczby "7" powinna być liczba "8", - nr 3, zamiast liczby "4" powinna być liczba "3", b) w poz. 7. Powiat iławski z siedzibą władz w Iławie, w kolumnie Liczba radnych w okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 3, zamiast liczby "4" powinna być liczba "3", - nr 5, zamiast liczby "7" powinna być liczba "8", c) poz. 13. Powiat olecko-gołdapski z siedzibą władz w Olecku powinna mieć brzmienie: "Poz. 13. Powiat olecko-gołdapski z siedzibą władz w Olecku Nr okręgu wyborczegoGranice okręguLiczba radnych w okręgu 1gminy: Świętajno, Wieliczki4 2gmina Gołdap10 3miasto Olecko8 4gmina Olecko z wyłączeniem miasta Olecko3 5gminy: Kowale Oleckie, Dubeninki5" 14) w części XV. Województwo wielkopolskie: a) w poz. 1. Powiat chodzieski z siedzibą władz w Chodzieży, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego: - nr 1, zamiast wyrazów "od wschodu i południa granicami administracyjnymi miasta." powinny być wyrazy "od wschodu i północy granicami administracyjnymi miasta.", - nr 2, zamiast wyrazu "Kossaka" powinien być wyraz "Kościelną", b) w poz. 17. Powiat ostrowski z siedzibą władz w Ostrowie Wielkopolskim, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, zamiast wyrazów "Kaminice Stare" powinny być wyrazy "Kamienice Stare"; 15) w części XVI. Województwo zachodniopomorskie: a) w poz. 6. Powiat gryfiński z siedzibą władz w Gryfinie, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 5, zamiast wyrazów "Mielęko Gryfińskie" powinny być wyrazy "Mielenko Gryfińskie", b) w poz. 12. Powiat pyrzycki z siedzibą władz w Pyrzycach, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 5, zamiast wyrazu "Strużewo" powinien być wyraz "Stróżewo", c) w poz. 14. Powiat stargardzki z siedzibą władz w Stargardzie Szczecińskim, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 4, po wyrazach "do ul. Wyszyńskiego" powinien być przecinek, d) w poz. 17. Powiat wałecki z siedzibą władz w Wałczu, w kolumnie Granice okręgu, w rubryce dotyczącej okręgu wyborczego nr 2, zamiast wyrazów "brzeg jez. ul." powinny być wyrazy "brzeg jez." Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich). (Dz. U. Nr 112, poz. 713) Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory: 1) umundurowania, 2) dystynkcji, 3) legitymacji, 4) znaków identyfikacyjnych - strażników gminnych (miejskich) oraz warunki i sposób ich noszenia. § 2. 1. Strażnikowi gminnemu (miejskiemu), zwanemu dalej "strażnikiem", przysługuje umundurowanie. 2. Umundurowanie strażnika składa się z ubiorów: 1) służbowego letniego i zimowego, 2) wyjściowego letniego i zimowego, 3) specjalnego. § 3. 1. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania wchodzącymi w skład ubioru służbowego są: 1) wiatrówka męska i damska w kolorze ciemnogranatowym, 2) spodnie męskie i damskie w kolorze ciemnogranatowym z lamówką koloru żółtego, o kroju prostym, 3) spodnie męskie i damskie w kolorze ciemnogranatowym z lamówką koloru żółtego, o kroju zwężonym, wpuszczane w obuwie, 4) spódnica o kroju prostym w kolorze ciemnogranatowym, 5) koszula w kolorze błękitnym z długim rękawem, 6) koszula w kolorze błękitnym z krótkim rękawem, 7) koszulobluza w kolorze ciemnogranatowym, 8) sweter w kolorze ciemnogranatowym typu półgolf lub "serek", 9) czapka służbowa okrągła w kolorze ciemnogranatowym, z daszkiem i paskiem skórzanym w kolorze czarnym, 10) czapka zimowa z daszkiem i nausznikami w kolorze ciemnogranatowym ocieplana, 11) czapka letnia typu sportowego w kolorze ciemnogranatowym, 12) kapelusz damski, 13) kurtka 3/4 w kolorze ciemnogranatowym z podpinką, 14) kurtka uniwersalna krótka w kolorze ciemnogranatowym z podpinką. 2. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania wchodzącymi w skład ubioru wyjściowego są: 1) marynarka męska i damska dwurzędowa w kolorze ciemnogranatowym, 2) spodnie męskie i damskie w kolorze ciemnogranatowym z lamówką koloru żółtego, o kroju prostym, 3) spódnica damska o kroju prostym w kolorze ciemnogranatowym, 4) koszula w kolorze białym z długim rękawem, 5) koszula w kolorze białym z krótkim rękawem, 6) czapka służbowa okrągła w kolorze ciemnogranatowym, z daszkiem i paskiem skórzanym w kolorze czarnym, 7) kapelusz damski, 8) płaszcz męski i damski letni w kolorze ciemnogranatowym, 9) płaszcz męski i damski zimowy w kolorze ciemnogranatowym. 2. Wzory ubioru wyjściowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania wchodzącymi w skład ubioru specjalnego są: 1) kombinezon, 2) kurtka, 3) spodnie - stosowane do czynności specjalistycznych. 2. Przedmioty umundurowania, o których mowa w ust. 1, są w kolorze ciemnogranatowym i posiadają jaskrawe oznakowanie. 3. Ubiór specjalny powinien być oznakowany na wysokości górnej części tułowia, zarówno z przodu jak i z tyłu, napisami o treści "Straż Gminna" ("Straż Miejska"). 4. Dopuszcza się dodatkowe oznakowanie taśmami odblaskowymi w kolorze żółtym ubioru specjalnego oraz noszenie kurtki w kolorze żółtym odblaskowym przez strażnika wykonującego zadania związane z kontrolą ruchu drogowego. 5. Wzory ubioru specjalnego oraz jego oznakowanie określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Składnikami uzupełniającymi do umundurowania, o którym mowa w § 2 ust. 2, są: 1) ocieplacz w kolorze ciemnogranatowym, 2) peleryna w kolorze ciemnogranatowym, 3) pas główny skórzany w kolorze czarnym, 4) obuwie męskie i damskie w kolorze czarnym, 5) krawat w kolorze czarnym, 6) szalik w kolorze ciemnogranatowym, 7) rękawiczki w kolorze czarnym, 8) skarpety w kolorze ciemnogranatowym. § 7. 1. Na nakryciach głowy umieszcza się emblemat orła stylizowanego oraz otok w postaci trójrzędowej szachownicy w kolorze żółto-granatowym. 2. Wzory nakryć głowy oraz stylizowanego wizerunku orła w koronie określają załączniki nr 4 i 5 do rozporządzenia. § 8. 1. Sznur galowy koloru żółtego upina się do marynarki wyjściowej na prawym ramieniu. 2. Wzór sznura galowego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 9. 1. Guziki do munduru służbowego i wyjściowego są koloru żółtego i zawierają stylizowany wizerunek orła w koronie. 2. Lamówka koloru żółtego, o szerokości 3 mm, jest wszywana wzdłuż zewnętrznych szwów nogawek spodni. § 10. 1. Do umundurowania strażnika wprowadza się dystynkcje służbowe, które są noszone na naramiennikach ubioru służbowego i wyjściowego. 2. Wzory dystynkcji na naramiennikach określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 11. 1. Dopuszcza się noszenie: 1) kurtki służbowej 3/4 wymiennie z zimowym lub letnim płaszczem wyjściowym, 2) koszul służbowych błękitnych wymiennie z koszulami wyjściowymi białymi. 2. Nakrycia głowy mogą być stosowane zamiennie. 3. Strażnikowi zabrania się noszenia składników umundurowania: 1) w połączeniu z elementami ubioru cywilnego oraz z przedmiotami, które naruszają powagę munduru, 2) których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza powagę munduru. § 12. Strażnik jest obowiązany nosić przedmioty umundurowania w sposób nie naruszający godności munduru oraz zgodnie z ich przeznaczeniem. § 13. 1. Strażnik, na czas pracy w straży, otrzymuje legitymację służbową, zwaną dalej "legitymacją", bezpośrednio po zatrudnieniu w straży. 2. W legitymacji umieszcza się fotografię strażnika w mundurze bez nakrycia głowy oraz wpisuje się: stanowisko, imię i nazwisko, numer indywidualnego znaku identyfikacyjnego, okres ważności; wpisy potwierdza się za pomocą właściwych pieczęci urzędowych. 3. Wzór legitymacji strażnika określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 14. 1. Strażnik, na czas pracy w straży, otrzymuje znak identyfikacyjny, który nosi na lewej górnej kieszeni ubioru służbowego i wyjściowego. 2. Wzór znaku identyfikacyjnego określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 15. Na ubiorze służbowym i wyjściowym umieszcza się na rękawach, w odległości ok. 60 mm od górnej krawędzi rękawa, emblemat gminy, w której strażnik jest zatrudniony, w kształcie wydłużonego owalu o wymiarach 120 × 105 mm +/- 10 mm. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 13 i 14, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. (poz. 713) Załącznik nr 1 WZORY UBIORU SŁUŻBOWEGO Rys. 1. Zestaw służbowy z koszulobluzą Ilustracja Rys. 2. Zestaw służbowy z wiatrówką Ilustracja Rys. 3 i 4. Zestawy służbowe z koszulami z krótkim rękawem Ilustracja Ilustracja Rys. 5 i 6. Zestawy służbowe ze swetrami Ilustracja Ilustracja Rys. 7. Zestaw służbowy z kurtką uniwersalną krótką Ilustracja Rys. 8. Zestaw służbowy z kurtką 3/4 Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY UBIORU WYJŚCIOWEGO Rys. 1. Zestaw wyjściowy z marynarką dwurzędową Ilustracja Rys. 2. Zestaw wyjściowy z koszulą białą z krótkim rękawem Ilustracja Rys. 3. Zestaw wyjściowy z płaszczem zimowym Ilustracja Rys. 4. Zestaw wyjściowy z płaszczem letnim Ilustracja Załącznik nr 3 WZORY UBIORU SPECJALNEGO Rys. 1. Przykłady oznakowania ubioru specjalnego. Minimalna wysokość liter 25 mm z przodu i 50 mm z tyłu. Zalecany jest srebrzysty kolor liter na żółtym odblaskowym tle. Ilustracja Załącznik nr 4 WZORY NAKRYĆ GŁOWY Rys. 1. Czapka służbowa okrągła dla inspektora i strażnika Ilustracja Rys. 2. Czapka służbowa okrągła z jednym galonem dla naczelnika, zastępcy naczelnika, kierownika referatu Ilustracja Rys. 3. Czapka służbowa okrągła z dwoma galonami dla komendanta i zastępcy komendanta Ilustracja Rys. 4. Kapelusz damski Ilustracja Rys. 5. Czapka typu sportowego Ilustracja Rys. 6. Uszanka z daszkiem Ilustracja Załącznik nr 5 WZORY STYLIZOWANEGO WIZERUNKU ORŁA W KORONIE 1. Dla straży gminnej Ilustracja 2. Dla straży miejskiej Ilustracja Stylizowany wizerunek orła tłoczony z metalu koloru żółtego lub haft komputerowy żółty na tle granatowym. Wymiary 55 mm × 55 mm. Załącznik nr 6 WZÓR SZNURA GALOWEGO Ilustracja Sznur galowy w kolorze żółtym jednakowy dla wszystkich strażników Załącznik nr 7 1. Komendant Straży Ilustracja 2. Zastępca komendanta Straży Ilustracja 3. Naczelnik oddziału/wydziału Ilustracja 4. Zastępca naczelnika oddziału/wydziału Ilustracja 5. Kierownik referatu Ilustracja 6. Starszy inspektor Ilustracja 7. Inspektor Ilustracja 8. Młodszy inspektor Ilustracja 9. Starszy strażnik Ilustracja 10. Strażnik Ilustracja 11. Młodszy strażnik Ilustracja 12. Aplikant Ilustracja Załącznik nr 8 WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ STRAŻNIKA STRAŻY GMINNEJ (MIEJSKIEJ) 1. Wzór legitymacji dla straży miejskiej .......... 90 mm Ilustracja 70 mm Pierwsza strona legitymacji: - legitymacja pokryta giloszem koloru żółtego, - herb miasta, - napisy w kolorze czarnym. Ilustracja Odwrotna strona legitymacji: - gilosz jak na str. 1, - napisy w kolorze czarnym. Uwaga: Legitymacja jest dwustronnie laminowana folią plastikową. 2. Wzór legitymacji dla straży gminnej posiadającej herb gminy 90 mm Ilustracja 70 mm Pierwsza strona legitymacji: - legitymacja pokryta giloszem koloru żółtego, - herb gminy, - napisy w kolorze czarnym. Ilustracja Odwrotna strona legitymacji: - gilosz jak na str. 1, - napisy w kolorze czarnym. Uwaga: Legitymacja jest dwustronnie laminowana folią plastikową. 3. Wzór legitymacji dla straży gminnej nie posiadającej herbu gminy 90 mm Ilustracja 70 mm Pierwsza strona legitymacji: - legitymacja pokryta giloszem koloru żółtego, - stylizowany orzeł straży gminnej, - napisy w kolorze czarnym. Ilustracja Odwrotna strona legitymacji: - gilosz jak na str. 1, - napisy w kolorze czarnym. Uwaga: Legitymacja jest dwustronnie laminowana folią plastikową. Załącznik nr 9 WZORY ZNAKU IDENTYFIKACYJNEGO 1. Dla straży gminnej Ilustracja 2. Dla straży miejskiej Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych. (Dz. U. Nr 113, poz. 714) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 3, art. 10, art. 21 ust. 3, art. 34 ust. 2, art. 45 i art. 49 ust. 3 wyrazy "Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia"; 2) w art. 9 ust. 1, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 3 i art. 34 ust. 1 wyrazy "w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki" skreśla się. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 lipca 1998 r. zmieniająca ustawę - Przepisy wprowadzające Kodeks karny. (Dz. U. Nr 113, poz. 715) Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje § 2 w brzmieniu: "§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do ustaw, które weszły w życie po dniu 6 czerwca 1997 r."; 2) w art. 5: a) w § 1 skreśla się pkt 1, 6, 13, 17, 22 i 25, b) w § 2: - skreśla się pkt 1, 2, 7, 18, 23 i 26, - w pkt 49 kropkę na końcu zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 50-55 w brzmieniu: "50) art. 34 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443) otrzymują sankcje: ust. 3 - «podlega grzywnie od 50 000 zł do 250 000 zł oraz karze pozbawienia wolności do lat 2», ust. 4 - «podlega grzywnie od 10 000 zł do 250 000 zł oraz karze pozbawienia wolności od roku do lat 10,»; 51) w ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668): a) art. 40 ust. 2, art. 41 ust. 1, art. 42, 43 ust. 1 i 2, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3, art. 47, 48 ust. 2 i 3 oraz art. 49 ust. 1 otrzymują sankcje: art. 40 ust. 2, art. 42 ust. 1 i art. 48 ust. 3 - «podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5», art. 41 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3, art. 47 i 49 ust. 1 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2», art. 42 ust. 2, art. 43 ust. 2 i art. 48 ust. 2 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku», art. 43 ust. 1 - «podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8», art. 43 ust. 3 - «podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 10», b) w art. 58 wyrazy «art. 102» zastępuje się wyrazami «art. 96-98»; 52) art. 46 ust. 5 i art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) otrzymują sankcje: art. 46 ust. 5 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2», art. 48 ust. 2 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku»; 53) art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679) otrzymuje sankcję: «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku»; 54) art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. Nr 111, poz. 724 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) otrzymują sankcje: art. 35 ust. 1 oraz art. 36 ust. 1 i 2 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku», art. 35 ust. 2 - «podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2»; 55) art. 165 ust. 1, art. 174 ust. 1, art. 175, 176 i 177 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669) otrzymują sankcje: art. 165 ust. 1 - «podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie», art. 174 ust. 1 i art. 176 ust. 2 - «podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5», art. 175 i 176 ust. 1 - «podlega grzywnie do 1 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3», art. 177 ust. 1 - «podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3.»"; 3) w art. 13 w pkt 2 skreśla się wyrazy "§ 1". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 lipca 1998 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej. (Dz. U. Nr 113, poz. 716) Art. 1. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 113, poz. 733) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 wyrazy "31 grudnia 2005 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2006 r.", 2) w art. 8 po wyrazach "Rzeczypospolitej Polskiej" skreśla się przecinek oraz wyrazy "w terminie do dnia 1 stycznia 1999 r.", 3) w art. 9 wyrazy "1 stycznia 1999 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2000 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1998 r. o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń, ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy - Kodeks pracy i niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 113, poz. 717) Art. 1. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. § 1. Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. § 2. Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu."; 2) w art. 3 w § 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 3) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne."; 4) w art. 6 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wykroczenie nieumyślne zachodzi, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć."; 5) w art. 7 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego."; 6) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17."; 7) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. § 1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. § 2. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów."; 8) w art. 10: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa, a wymierzono kary lub środki karne za wykroczenie oraz za przestępstwo, kara i środek karny wymierzone za wykroczenie nie podlegają wykonaniu; w razie ich uprzedniego wykonania zalicza się je na poczet kar i środków karnych wymierzonych za przestępstwo.", b) w § 2 wyrazy "od 5 złotych do 150 złotych" zastępuje się wyrazami "od 20 złotych do 150 złotych", c) § 3 skreśla się; 9) art. 11-13 otrzymują brzmienie: "Art. 11. § 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. § 2. Odpowiedzialność za usiłowanie zachodzi, gdy ustawa tak stanowi. § 3. Karę za usiłowanie wymierza się w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego wykroczenia. § 4. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od czynu lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Art. 12. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Art. 13. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie."; 10) w art. 14 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających."; 11) w art. 15: a) skreśla się oznaczenie § 1, a wyrazy "społeczne lub jakiekolwiek dobro jednostki" zastępuje się wyrazami "chronione prawem", b) § 2 skreśla się; 12) w art. 16 w § 1 wyrazy "społecznemu lub jakiemukolwiek dobru jednostki" zastępuje się wyrazami "chronionemu prawem"; 13) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. § 1. Nie popełnia wykroczenia, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. § 2. Jeżeli w czasie popełnienia wykroczenia zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, można odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. § 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wykroczenia wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć."; 14) tytuł rozdziału II otrzymuje brzmienie: "Rozdział II. Kary, środki karne i zasady ich wymiaru"; 15) art. 18-22 otrzymują brzmienie: "Art. 18. Karami są: 1) areszt, 2) ograniczenie wolności, 3) grzywna, 4) nagana. Art. 19. Kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni; wymierza się ją w dniach. Art. 20. § 1. Kara ograniczenia wolności trwa 1 miesiąc. § 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności ukarany: 1) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, 2) jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd, 3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Art. 21. § 1. Obowiązek określony w art. 20 § 2 pkt 2 polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin. § 2. W stosunku do osoby zatrudnionej organ orzekający, zamiast obowiązku określonego w § 1, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez organ orzekający; w okresie odbywania kary ukarany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy. § 3. Miejsce, czas, rodzaj lub sposób wykonywania obowiązku pracy, o którym mowa w § 1, określa sąd po wysłuchaniu ukaranego. Art. 22. Wymierzając karę ograniczenia wolności, organ orzekający może zobowiązać ukaranego do: 1) naprawienia w całości albo w części szkody wyrządzonej wykroczeniem, 2) przeproszenia pokrzywdzonego."; 16) w art. 24: a) w § 1 wyrazy "od 10" zastępuje się wyrazami "od 20", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Wymierzając grzywnę, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe."; 17) art. 25 i 26 otrzymują brzmienie: "Art. 25. § 1. Jeżeli egzekucja grzywny w kwocie przekraczającej 500 złotych okaże się bezskuteczna, można po wyrażeniu zgody przez ukaranego zamienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną, określając jej rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej tydzień, najdłużej 2 miesiące. Przepisy art. 20 § 2 i art. 21 § 1 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli ukarany w warunkach określonych w § 1 nie wyrazi zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej albo mimo wyrażenia zgody jej nie wykonuje, można orzec zastępczą karę aresztu, przyjmując jeden dzień aresztu za równoważny grzywnie od 20 do 150 złotych; kara zastępcza nie może przekroczyć 30 dni aresztu. § 3. Grzywnę nie podlegającą zamianie na zastępczą karę aresztu w myśl § 2 można w szczególnie uzasadnionych wypadkach umorzyć. Art. 26. Nie można wymierzyć kary aresztu lub zastępczej kary aresztu, jeżeli warunki osobiste sprawcy uniemożliwiają odbycie tej kary."; 18) art. 28-30 otrzymują brzmienie: "Art. 28. § 1. Środkami karnymi są: 1) zakaz prowadzenia pojazdów, 2) przepadek przedmiotów, 3) nawiązka, 4) obowiązek naprawienia szkody, 5) podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób, 6) inne środki karne określone przez ustawę. § 2. Środki karne można orzec, jeżeli są one przewidziane w przepisie szczególnym, a orzeka się je, jeżeli przepis szczególny tak stanowi. § 3. Przepadek przedmiotów można orzec, choćby zachodziła okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy. § 4. Obowiązek naprawienia szkody orzeka się w sposób określony w przepisie szczególnym. Art. 29. § 1. Zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od 6 miesięcy do 3 lat. § 2. Orzekając zakaz prowadzenia pojazdów określa się rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy. § 3. Zakaz, o którym mowa w § 1, obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia. Orzekając zakaz nakłada się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany. Do chwili wykonania tego obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie. § 4. Na poczet zakazu prowadzenia pojazdów zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu. Art. 30. § 1. Przepadek przedmiotów obejmuje narzędzia lub inne przedmioty, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, a jeżeli przepis szczególny tak stanowi - także przedmioty pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia. § 2. Przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy wykroczenia można orzec tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi. § 3. Przepadek przedmiotów następuje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. § 4. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 5. Przepadku nie orzeka się, jeżeli byłoby to niewspółmierne do wagi popełnionego wykroczenia, chyba że chodzi o przedmiot pochodzący bezpośrednio z wykroczenia."; 19) w art. 33: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.", b) w § 2 wyrazy "rodzaj i stopień winy" zastępuje się wyrazami "stopień winy", c) w § 4: - skreśla się pkt 1 i 4, - w pkt 2 po wyrazach "w celu osiągnięcia" dodaje się wyraz "bezprawnej", - w pkt 7 po wyrazie "alkoholu" dodaje się wyrazy "lub innego środka odurzającego", d) dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio do środków karnych."; 20) Art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Okoliczności wpływające na wymiar kary i środka karnego uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą."; 21) w art. 35 wyrazy "z winy umyślnej" zastępuje się wyrazem "umyślnie"; 22) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. Ukaranemu co najmniej dwukrotnie za podobne wykroczenia umyślne, który w ciągu dwóch lat od ostatniego ukarania popełnia ponownie podobne wykroczenie umyślne, można wymierzyć karę aresztu, choćby było zagrożone karą łagodniejszą."; 23) w art. 39: a) w § 1 wyrazy "lub odstąpić od wymierzenia kary" zastępuje się wyrazami "albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego", b) § 3 skreśla się; 24) art. 40 skreśla się; 25) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. W stosunku do sprawcy czynu można poprzestać na zastosowaniu pouczenia, zwróceniu uwagi, ostrzeżeniu lub na zastosowaniu innych środków oddziaływania wychowawczego."; 26) w art. 42 w § 1 skreśla się wyraz "zasadniczej"; 27) w art. 44 w § 1 i 2 wyrazy "Organ orzekający" zastępuje się wyrazami "Sąd, który orzekł karę aresztu"; 28) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. § 1. Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. § 2. W razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia, przedawnienie biegnie od daty uchylenia rozstrzygnięcia. § 3. Orzeczona kara lub środek karny nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata."; 29) w art. 46 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Jeżeli orzeczono środek karny, uznanie ukarania za niebyłe nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania."; 30) w art. 47: a) § 1-4 otrzymują brzmienie: "§ 1. Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej. § 2. Przestępstwami i wykroczeniami podobnymi są przestępstwa i wykroczenia należące do tego samego rodzaju; przestępstwa i wykroczenia z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa i wykroczenia popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa i wykroczenia podobne. § 3. Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. § 4. Instytucją państwową, samorządową lub społeczną jest również przedsiębiorstwo, w którym Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego jest udziałowcem, spółdzielnia, związek zawodowy, inna organizacja społeczna lub jednostka wojskowa.", b) dodaje się § 6-8 w brzmieniu: "§ 6. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. § 7. Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce. § 8. Dokumentem jest każdy przedmiot lub zapis na komputerowym nośniku informacji, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne."; 31) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. § 1. Kto w miejscu publicznym demonstracyjnie okazuje lekceważenie Narodowi Polskiemu, Rzeczypospolitej Polskiej lub jej konstytucyjnym organom, podlega karze aresztu albo grzywny. § 2. Tej samej karze podlega, kto narusza przepisy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej."; 32) w art. 50 wyrazy "nie opuści" zastępuje się wyrazami "nie opuszcza"; 33) w art. 51 w § 1 wyrazy "karze aresztu do 2 miesięcy, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany" zastępuje się wyrazami "karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny"; 34) w art. 52 w § 1 wyrazy "karze aresztu do dwóch tygodni, karze ograniczenia wolności do dwóch miesięcy" zastępuje się wyrazami "karze aresztu do 14 dni, karze ograniczenia wolności"; 35) w art. 56: a) w § 3 wyrazy "pieniędzy i rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów", b) w § 4 wyrazy "pieniędzy i rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów", c) w § 5 wyrazy "Pieniądze i rzeczy" zastępuje się wyrazem "Przedmioty"; 36) w art. 57 w § 4 wyrazy "Pieniądze i rzeczy" zastępuje się wyrazem "Przedmioty"; 37) w art. 59: a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób."; 38) art. 60 skreśla się; 39) w art. 63a: a) w § 1 wyraz "aresztu" skreśla się, b) w § 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów"; 40) w tytule rozdziału IX po wyrazie "państwowym" dodaje się przecinek i wyraz "samorządowym"; 41) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. § 1. Kto umyślnie wprowadza w błąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania: 1) co do tożsamości własnej lub innej osoby, 2) co do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania, podlega karze grzywny. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1."; 42) w art. 66 w § 1 skreśla się wyrazy "do 2 miesięcy"; 43) w art. 67: a) w § 1 po wyrazach "instytucję państwową" dodaje się przecinek i wyraz "samorządową", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Kto umyślnie uszkadza lub usuwa ogłoszenie, afisz lub plakat wystawiony publicznie przez instytucję artystyczną, rozrywkową lub sportową albo w inny sposób umyślnie uniemożliwia zaznajomienie się z takim ogłoszeniem, afiszem lub plakatem, podlega karze grzywny do 1 000 złotych albo karze nagany."; 44) w art. 68 w § 1 po wyrazach "instytucji państwowej" dodaje się przecinek i wyraz "samorządowej"; 45) w art. 70: a) w § 2 wyrazy "wskazującym na użycie" zastępuje się wyrazami "po użyciu", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 lub 2, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób."; 46) w art. 74 w § 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także orzec podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób."; 47) w art. 80 w § 2 po wyrazie "państwowej" dodaje się wyrazy "lub samorządowej"; 48) w art. 83 w § 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów"; 49) w art. 86 w § 3 skreśla się wyrazy "mechaniczny lub inny pojazd" oraz wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów"; 50) w art. 87: a) w § 2 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania", a wyrazy "aresztu do 2 miesięcy" zastępuje się wyrazami "aresztu do 14 dni", b) w § 3 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów"; 51) w art. 88 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania"; 52) w art. 90 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania"; 53) w art. 92 w § 3 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów"; 54) w art. 93 w § 2 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów"; 55) w art. 96 w § 1: a) w pkt 1 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania", b) w pkt 3 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania", a wyrazy "wskazującym na użycie" zastępuje się wyrazami "po użyciu"; 56) w art. 96a w § 2 wyrazy "dwóch tygodni" zastępuje się wyrazami "14 dni"; 57) art. 97 otrzymuje brzmienie: "Art. 97. Kto wykracza przeciwko innym przepisom o bezpieczeństwie lub o porządku ruchu na drogach publicznych, podlega karze grzywny do 3 000 złotych albo karze nagany."; 58) w art. 99 w § 1 w pkt 2 po wyrazach "drogę publiczną" dodaje się wyrazy "lub drogę w strefie zamieszkania"; 59) w art. 105 w § 2 wyrazy "dozór odpowiedzialny" zastępuje się wyrazami "nadzór odpowiedzialny"; 60) art. 119 otrzymuje brzmienie: "Art. 119. § 1. Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 250 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. § 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 dopuścił się go na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. § 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1, można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona."; 61) w art. 123 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 62) art. 124 otrzymuje brzmienie: "Art. 124. § 1. Kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 250 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. § 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne. § 3. Ściganie następuje na zażądanie pokrzywdzonego. § 4. W razie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego."; 63) w art. 125 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji"; 64) w art. 126 w § 2 wyraz "tylko" skreśla się; 65) art. 127 otrzymuje brzmienie: "Art. 127. § 1. Kto samowolnie używa cudzej rzeczy ruchomej, podlega karze grzywny albo nagany. § 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 66) w art. 130: a) w § 2 skreśla się wyrazy "w sposób szczególnie zuchwały lub", b) skreśla się § 4; 67) skreśla się art. 132; 68) w art. 137 w § 2 skreśla się wyraz "uspołecznionego"; 69) w art. 140 skreśla się wyrazy "do miesiąca"; 70) w art. 148 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 71) w art. 150 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 72) w art. 151 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 73) w art. 153 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 74) w art. 154 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 75) w art. 156 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 76) w art. 157 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego."; 77) art. 164 otrzymuje brzmienie: "Art. 164. Kto wybiera jaja lub pisklęta, niszczy lęgowiska lub gniazda ptasie albo niszczy legowiska, nory lub mrowiska znajdujące się w lesie albo na nie należącym do niego gruncie rolnym, podlega karze grzywny albo karze nagany." Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 102, poz. 643 i Nr 123, poz. 779) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. § 1. Do orzekania w sprawach o wykroczenia właściwe są kolegia do spraw wykroczeń przy sądach rejonowych, zwane dalej "kolegiami", chyba że ustawa powierza orzekanie innemu organowi. § 2. Orzekanie następuje w postępowaniu: 1) zwyczajnym, 2) nakazowym, 3) przyspieszonym. § 3. W wypadkach wskazanych w ustawie i na zasadach w niej określonych uprawniony organ może nakładać grzywnę w drodze mandatu karnego."; 2) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. § 1. W razie stwierdzenia w toku postępowania istotnego uchybienia w czynnościach instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, sprzyjającego naruszaniu prawa lub zasad współżycia społecznego, organ orzekający zawiadamia o stwierdzonym uchybieniu tę instytucję bądź organ powołany do sprawowania nad nią nadzoru, bądź właściwy organ gminy. § 2. Złożenie przez instytucję państwową, samorządową lub społeczną wniosku o ukaranie nie zwalnia jej od ustawowego obowiązku zapobiegania takim czynom w przyszłości, a w miarę potrzeby - także od usunięcia skutków czynu będącego przedmiotem wniosku."; 3) w art. 7 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Obwinionego nie uważa się za winnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym orzeczeniem."; 4) w art. 10: a) w § 1: - w pkt 5 w lit. a) wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej", - skreśla się pkt 8, b) w § 2 w pkt 2 wyrazy "Polska Rzeczpospolita Ludowa" zastępuje się wyrazami "Rzeczpospolita Polska"; 5) w art. 12 skreśla się zdanie drugie; 6) tytuł działu II otrzymuje brzmienie: "Dział II. Kolegia do spraw wykroczeń przy sądach rejonowych"; 7) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. Kolegia orzekają w sprawach o wykroczenia w pierwszej instancji, chyba że ustawa stanowi inaczej."; 8) art. 14 skreśla się; 9) w art. 16 w § 3 wyrazy "do kolegium drugiej instancji" zastępuje się wyrazami "do sądu", a wyrazy "pierwszej instancji" skreśla się; 10) w art. 17: a) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W sprawach o wykroczenia, które nie są zagrożone karą aresztu, przewodniczący kolegium może zarządzić rozpoznanie sprawy na rozprawie w składzie jednoosobowym; członkowi kolegium przysługują wówczas prawa i obowiązki przewodniczącego składu.", b) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. W postępowaniu nakazowym kolegium orzeka w składzie jednoosobowym."; 11) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. § 1. Członek kolegium podlega wyłączeniu od udziału w rozpoznawaniu sprawy, jeżeli: 1) sprawa dotyczy go bezpośrednio lub jest on osobą najbliższą dla obwinionego, pokrzywdzonego, oskarżyciela publicznego, obrońcy, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego, 2) brał udział w wydaniu zaskarżonego lub uchylonego rozstrzygnięcia albo rozstrzygnięcia, które utraciło moc w wyniku złożonego sprzeciwu albo stwierdzono jego nieważność, 3) był świadkiem czynu albo był przesłuchiwany w tej sprawie jako świadek, 4) pomiędzy nim a obwinionym, pokrzywdzonym, oskarżycielem publicznym, obrońcą, pełnomocnikiem lub przedstawicielem ustawowym zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności. § 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 3. W sprawie wyłączenia członka kolegium rozstrzyga przewodniczący składu orzekającego, a w sprawie wyłączenia przewodniczącego składu - przewodniczący kolegium."; 12) po rozdziale 2 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu: "Rozdział 2a Rozstrzygnięcia kolegium Art. 18a. § 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania orzeczenia lub nakazu karnego, kolegium wydaje postanowienie. Postanowienia wydają także przewodniczący kolegium i przewodniczący składu orzekającego. § 2. Postanowienie powinno zawierać: 1) oznaczenie organu oraz osoby lub osób wydających postanowienie, jak również datę i miejsce wydania, 2) wskazanie sprawy i kwestii, której dotyczy, 3) treść rozstrzygnięcia z podaniem podstawy prawnej, 4) pouczenie o trybie i sposobie zaskarżenia, 5) uzasadnienie, gdy ustawa tego wymaga. § 3. Zarządzenia wydaje się w kwestiach nie wymagających postanowienia; wydają je przewodniczący kolegium i przewodniczący składu orzekającego. Art. 18b. § 1. Orzeczenia wydane zaocznie oraz rozstrzygnięcia wydane poza rozprawą, jeżeli podlegają zaskarżeniu, uzasadnia się z urzędu i doręcza wraz z uzasadnieniem tym uczestnikom postępowania, którym przysługuje prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Rozstrzygnięcia uzasadnia się ponadto, gdy ustawa tego wymaga. § 2. Orzeczenia inne niż zaoczne uzasadnia się na wniosek strony złożony w terminie 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia. § 3. Uzasadnienie orzeczenia i nakazu karnego powinno zawierać: 1) wskazanie faktów, które uznano za udowodnione lub nie udowodnione, dowodów, na których się oparto, oraz wyjaśnienie, dlaczego nie uznano dowodów przeciwnych, 2) wyjaśnienie podstawy prawnej, 3) przytoczenie okoliczności, które kolegium miało na względzie przy wymiarze kary, stosowaniu środków karnych oraz rozstrzyganiu o innych kwestiach. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do postanowień i zarządzeń. Art. 18c. § 1. Orzeczenie, nakaz karny lub postanowienie jest nieważne z mocy prawa, jeżeli: 1) w wydaniu brała udział osoba nieuprawniona do orzekania lub podlegająca wyłączeniu z przyczyn wskazanych w art. 18 § 1 pkt 1 oraz w § 2, 2) orzeczono w sprawie o czyn nie będący wykroczeniem lub w stosunku do osoby nie podlegającej orzecznictwu kolegiów, 3) orzeczono karę lub środek karny nie znany ustawie, 4) kolegium orzekło karę lub środek karny, do których orzeczenia nie było uprawnione, 5) orzeczono, pomimo że w sprawie o ten sam czyn tej samej osoby wydano wcześniej prawomocne rozstrzygnięcie, 6) orzeczono z naruszeniem zasady większości głosów albo rozstrzygnięcie nie zostało podpisane przez któregokolwiek członka składu orzekającego biorącego udział w jego wydaniu, 7) kolegium orzekało w składzie nie znanym ustawie, 8) zachodzi sprzeczność w treści rozstrzygnięcia, uniemożliwiająca jego wykonanie, 9) zachodzi inna, co najmniej równie poważna obraza prawa. § 2. Każdy organ postępowania jest obowiązany przedstawić uchybienie stanowiące przyczynę nieważności rozstrzygnięcia sądowi właściwemu do stwierdzenia nieważności. § 3. Właściwy do stwierdzenia nieważności jest sąd wojewódzki, który orzeka na posiedzeniu, z urzędu albo na wniosek oskarżyciela publicznego, obwinionego lub pokrzywdzonego, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o stwierdzaniu nieważności. § 4. Jeżeli nieważność zostanie stwierdzona wyłącznie na skutek środka odwoławczego wniesionego na korzyść obwinionego, w dalszym postępowaniu nie można orzec na jego niekorzyść w porównaniu z nieważnym rozstrzygnięciem; nie dotyczy to wypadku określonego w § 1 pkt 3. § 5. Jeżeli nieważne rozstrzygnięcie zostało już uchylone, nie stwierdza się jego nieważności. W razie jednak przekazania sprawy do ponownego rozpoznania kolegium, któremu sprawę przekazano, jest obowiązane uwzględnić przyczyny nieważności i w tym zakresie nie jest związane wskazaniami co do dalszego postępowania wydanymi przez sąd, który uchylił rozstrzygnięcie."; 13) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. § 1. W celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie i zebrania danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku albo do jego uzupełnienia lub sprawdzenia faktów podanych we wniosku o ukaranie, Policja, organ Państwowej Inspekcji Handlowej, służby ochronnej lasów państwowych, straż gminna (miejska) i inne organy, gdy ustawa tak stanowi, mogą w granicach swojej właściwości, w miarę potrzeby, wzywać do złożenia zeznań, wyjaśnień i opinii oraz do wydania albo okazania przedmiotu lub dokumentu mającego stanowić niezbędny dowód w sprawie. Czynności sprawdzających dokonuje się w miarę możliwości na miejscu popełnienia czynu, bezpośrednio po jego ujawnieniu. § 2. Przy utrwalaniu czynności określonych w § 1 można się ograniczyć do sporządzenia notatki urzędowej. Notatka taka nie jest dowodem w postępowaniu i nie podlega odczytaniu na rozprawie. § 3. W toku czynności sprawdzających wolno także przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Przed przesłuchaniem należy osobie przesłuchiwanej wyjaśnić, o jakie wykroczenie może być obwiniona, oraz pouczyć ją o prawie do odmowy złożenia wyjaśnień, a także o możliwości zgłoszenia własnych dowodów. Z czynności tej sporządza się protokół. § 4. Nadzór nad czynnościami sprawdzającymi sprawuje organ bezpośrednio nadrzędny nad organem, który ich dokonuje."; 14) w art. 20: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Podstawę do wszczęcia postępowania stanowi wniosek o ukaranie złożony na piśmie przez Policję, straż gminną (miejską), organ administracji rządowej lub samorządowej, organ kontroli państwowej lub kontroli samorządu terytorialnego, instytucję państwową, samorządową lub społeczną, przez pokrzywdzonego albo przez inny podmiot, chyba że ustawa upoważnia do złożenia wniosku jedynie podmiot określony.", b) w § 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w sprawach o wykroczenia określone w art. 119, 120, 122, 124 i 134 Kodeksu wykroczeń - za pośrednictwem Policji," - w pkt 3 skreśla się wyrazy "132 i"; 15) w art. 21: a) w § 1 skreśla się wyrazy "pochodzący od osoby fizycznej", b) w § 2 wyrazy "pochodzący od oskarżyciela publicznego, instytucji państwowej lub społecznej, powinien w miarę możliwości" zastępuje się wyrazami "składany przez Policję albo przez organy administracji rządowej lub samorządowej, organy kontroli państwowej lub kontroli samorządu terytorialnego oraz przez straż gminną (miejską) powinien", c) w § 3: - po wyrazach "124" skreśla się przecinek i wyrazy "132", - skreśla się wyrazy "oraz dane o karalności z Centralnego Rejestru Skazanych", d) w § 4 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji"; 16) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. § 1. Jeżeli dane zawarte we wniosku o ukaranie dają podstawę do wszczęcia postępowania, przewodniczący kolegium kieruje sprawę na rozprawę lub do postępowania nakazowego albo przekazuje sprawę sądowi rejonowemu. § 2. Przewodniczący kolegium przekazuje sprawę sądowi, jeżeli w oparciu o materiał dowodowy dołączony do wniosku o ukaranie uzna, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary aresztu lub orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres powyżej roku. Postanowienie o przekazaniu powinno zawierać uzasadnienie. § 3. Jeżeli wniosek o ukaranie obejmuje kilka czynów tej samej osoby, a potrzeba przekazania sprawy sądowi wiąże się jedynie z niektórymi czynami, przekazaniu podlega cała sprawa. § 4. W razie zwrotu przez sąd przekazanej sprawy, przewodniczący kolegium niezwłocznie wyznacza rozprawę. Ponowne przekazanie sprawy sądowi na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne. § 5. Sprawy o wykroczenia, pozostające ze sobą w ścisłym związku i popełnione przez kilku obwinionych, kolegium rozpoznaje łącznie, chyba że zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie sprawy. § 6. Jeżeli przeciwko temu samemu obwinionemu wniesiono kilka wniosków o ukaranie za kilka wykroczeń, przewodniczący kolegium zarządza łączne ich rozpoznanie, chyba że zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw. § 7. Cofnięcie wniosku o ukaranie po wszczęciu postępowania nie wiąże kolegium."; 17) w art. 25 w pkt 2 wyrazy "art. 40" zastępuje się wyrazami "art. 41"; 18) w art. 26: a) w § 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Doręcza się je temu, kto złożył wniosek o ukaranie, oraz pokrzywdzonemu; osobom tym przysługuje zażalenie.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W razie stwierdzenia po wszczęciu postępowania okoliczności wyłączających orzekanie, kolegium wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, a jeżeli rozpoczęto już postępowanie dowodowe - orzeczenie o umorzeniu. Jeżeli jednak po rozpoczęciu postępowania dowodowego stwierdzono okoliczność wskazaną w art. 10 § 1 pkt 1, kolegium wydaje orzeczenie o uniewinnieniu.", c) dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu: "§ 4. Postanowienie, o którym mowa w § 3, jeżeli wydano je przed rozprawą, doręcza się obwinionemu, pokrzywdzonemu oraz podmiotowi, który złożył wniosek o ukaranie. W innych wypadkach postanowienie doręcza się oskarżycielowi publicznemu, obwinionemu i pokrzywdzonemu, chyba że wydano je na rozprawie. § 5. Osobom wskazanym w § 4 przysługuje zażalenie."; 19) w art. 27: a) w § 1 wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się wyrazem "Policja", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Organom administracji rządowej lub samorządowej, organom kontroli państwowej lub kontroli samorządu terytorialnego oraz strażom gminnym (miejskim), uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują tylko w sprawach, w których, w zakresie swojego działania, złożyły wnioski o ukaranie."; 20) w art. 28: a) w § 2 wyrazy "Milicję Obywatelską" zastępuje się wyrazem "Policję", b) w § 4 po wyrazach "§ 1" dodaje się wyrazy "i 2"; 21) w art. 40: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W sprawach o wykroczenia, w celu znalezienia przedmiotów, o których mowa w art. 39, Policja, a w toku czynności sprawdzających również organ Państwowej Inspekcji Handlowej oraz służby ochronnej lasów państwowych i inne organy, gdy ustawa tak stanowi, mogą dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, a także osoby i rzeczy, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że przedmioty te tam się znajdują.", b) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Na postanowienia określone w § 2 i 3 osobie, u której dokonano przeszukania, przysługuje zażalenie do prokuratora nadrzędnego. Osobie tej przysługuje także zażalenie do prokuratora na sposób przeprowadzenia czynności przeszukania."; 22) w art. 41 w § 1 wyraz "21" zastępuje się wyrazem "22"; 23) w art. 42: a) w § 1 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji", b) w § 3 wyrazy "138 § 2-5" zastępuje się wyrazami "138a"; 24) w art. 43 w § 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Przedmiot, co do którego powstaje wątpliwość, komu należy go wydać, składa się do depozytu sądu, w okręgu którego działa kolegium właściwe do rozpoznania sprawy, a przedmioty wartościowe - do depozytu bankowego."; 25) w art. 44 § 3 otrzymuje brzmienie:: "§ 3. Przewodniczący kolegium oraz przewodniczący składu orzekającego mogą zawiadomić związek zawodowy lub inną organizację społeczną, że pożądany byłby udział w rozprawie ich przedstawiciela, jeżeli zachodzi potrzeba ochrony interesu społecznego albo indywidualnego, objętego ich zadaniami statutowymi."; 26) w art. 46 w § 2 w pierwszym zdaniu skreśla się wyrazy "pierwszej instancji"; 27) po art. 55 dodaje się art. 55a w brzmieniu: "Art. 55a. § 1. Jeżeli kolegium uzna, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary aresztu lub orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres powyżej roku, wydaje postanowienie o przekazaniu sprawy sądowi. Postanowienie to powinno zawierać uzasadnienie. O możliwości przekazania sprawy sądowi uprzedza się obecne na rozprawie strony. § 2. W razie przekazania sądowi sprawy jednego z obwinionych, kolegium orzeka w sprawie pozostałych obwinionych, z uwzględnieniem art. 23 § 5. § 3. W wypadkach określonych w art. 23 § 3 i 6 w razie potrzeby przekazania sprawy sądowi w związku z niektórymi tylko z zarzucanych czynów, przekazaniu podlega sprawa z wyjątkiem jej części dotyczącej czynów, co do których kolegium umarza postępowanie."; 28) art. 58 otrzymuje brzmienie: "Art. 58. Skład orzekający wydaje orzeczenie o ukaraniu, odstąpieniu od wymierzenia kary lub środka karnego, uniewinnieniu albo o umorzeniu postępowania."; 29) w art. 59 w § 1 skreśla się pkt 9; 30) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Orzeczenie o uniewinnieniu oraz o umorzeniu postępowania powinny zawierać dane, o których mowa w art. 59 § 1 pkt 1-4, 7 i 8, a orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary lub środka karnego - także dane, o których mowa w pkt 5, oraz odpowiednio decyzję o uniewinnieniu, o umorzeniu postępowania albo o odstąpieniu od wymierzenia kary lub środka karnego i ewentualnym zastosowaniu do sprawcy środka oddziaływania społecznego."; 31) art. 61 otrzymuje brzmienie: "Art. 61. § 1. Rozstrzygnięcia wydane w wyniku rozprawy ogłasza się niezwłocznie po zakończeniu narady. § 2. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia i poucza strony o prawie złożenia w terminie 7 dni wniosku o doręczenie orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Uzasadnienie powinno być sporządzone w ciągu 7 dni od daty złożenia takiego wniosku. W razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie przewodniczący kolegium może przedłużyć ten termin na czas oznaczony. § 3. Orzeczenie wydane zaocznie doręcza się niezwłocznie wraz z uzasadnieniem obwinionemu i jego obrońcy. § 4. Jeżeli obwiniony po złożeniu wyjaśnień samowolnie opuścił miejsce rozprawy przed jej zakończeniem albo bez usprawiedliwienia nie stawił się na kolejny termin rozprawy odroczonej, mimo że był poinformowany o tym terminie, wydanego pod jego nieobecność orzeczenia nie uważa się za zaoczne. § 5. Jeżeli w rozstrzygnięciu nie postanowiono o zaliczeniu na poczet środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania dokumentu stwierdzającego uprawnienie do ich prowadzenia albo o kosztach postępowania lub dowodach rzeczowych, kolegium orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu. Nie można jednak w tym trybie orzec przepadku przedmiotów. § 6. Na postanowienie, o którym mowa w § 5, przysługuje zażalenie."; 32) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. § 1. Przewodniczący kolegium może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji , filmu i prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu lub dźwięku przebiegu rozprawy, gdy przemawia za tym uzasadniony interes społeczny, dokonywanie tych czynności nie utrudni prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia. Przewodniczący kolegium może określić warunki, od których uzależnia wydanie zezwolenia. § 2. Przewodniczący składu orzekającego na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania."; 33) w art. 63 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Na postanowienie o ukaraniu karą porządkową ukaranemu przysługuje zażalenie do składu orzekającego, a w razie składu jednoosobowego - do innego równorzędnego składu, o czym ukaranego należy pouczyć. Zażalenie wnosi się ustnie do protokołu rozprawy. W wyniku rozpoznania zażalenia postanowienie uchyla się, zmienia albo utrzymuje w mocy."; 34) art. 64 i 65 otrzymują brzmienie: "Art. 64. § 1. W sprawach, w których nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary innej niż grzywna nie wyższa od 1250 złotych, kolegium może orzec tę karę w drodze nakazu karnego. § 2. Orzekanie w postępowaniu nakazowym może nastąpić wyłącznie na podstawie wniosku o ukaranie złożonego przez Policję, organ lub instytucję, o których mowa w art. 20 § 1, sporządzonego w wyniku ustaleń popartych wiarygodnymi dowodami, jeżeli z dowodów tych wynika, że okoliczności tego czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości. § 3. Nie orzeka się kary w drodze nakazu karnego, jeżeli w myśl przepisu ustawy należy orzec także środek karny. Art. 65. § 1. Do nakazu karnego stosuje się odpowiednio art. 59 § 1. Nakaz karny uzasadnia się z urzędu. § 2. Nakaz karny doręcza się obwinionemu, pokrzywdzonemu wskazanemu we wniosku o ukaranie oraz temu, kto złożył wniosek o ukaranie. W razie niemożności doręczenia nakazu obwinionemu lub pokrzywdzonemu w ciągu 3 miesięcy, kolegium może postanowieniem wydanym na posiedzeniu uznać nakaz za bezskuteczny; sprawa podlega wówczas rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym. § 3. Podmiotom, o których mowa w § 2, przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do kolegium, które wydało nakaz karny, w terminie 7 dni od jego doręczenia. W razie wniesienia sprzeciwu nakaz karny traci moc, a przewodniczący kolegium wyznacza rozprawę. Kolegium rozpoznając sprawę w wyniku wniesienia sprzeciwu nie jest związane treścią nakazu karnego, z tym że nie może orzec kary surowszej niż określona w art. 64 § 1, jeżeli sprzeciw złożył wyłącznie obwiniony lub jego obrońca. § 4. Przewodniczący kolegium odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli wniesiony został po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. Na postanowienie o odmowie przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie. § 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia postępowania dowodowego na rozprawie. W razie cofnięcia sprzeciwu nakaz karny staje się prawomocny. § 6. Nakaz karny, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, podlega wykonaniu jak prawomocne orzeczenie o ukaraniu."; 35) w art. 66: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Funkcjonariusze Policji mogą, za wykroczenia, określone w trybie art. 67, nakładać w drodze mandatu karnego grzywny w wysokości od 10 do 500 złotych, jeżeli: 1) schwytają sprawcę na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem albo 2) pod nieobecność sprawcy stwierdzą naocznie albo za pomocą urządzenia pomiarowego lub kontrolnego popełnienie wykroczenia, a nie zachodzi wątpliwość co do osoby sprawcy.", b) w § 2 po wyrazach "obowiązany jest" dodaje się wyrazy "określić zarzucane wykroczenie i", c) w § 3 wyrazy "Ministra Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 36) po art. 66 dodaje się art. 66a w brzmieniu: "Art. 66a. § 1. W drodze mandatu karnego nie nakłada się grzywny za wykroczenie, za które należałoby orzec środek karny. § 2. W postępowaniu mandatowym nakłada się grzywny w drodze mandatu karnego: 1) kredytowanego - wydawanego ukaranemu za pokwitowaniem odbioru, 2) gotówkowego - wydawanego ukaranemu po uiszczeniu grzywny bezpośrednio funkcjonariuszowi, który ją nałożył. § 3. Mandatem karnym kredytowanym można również nałożyć grzywnę zaocznie, w razie stwierdzenia pod nieobecność sprawcy - naocznie albo za pomocą urządzenia pomiarowego lub kontrolnego - popełnienia wykroczenia, gdy nie zachodzi wątpliwość co do osoby sprawcy. § 4. Mandat karny staje się prawomocny z chwilą uiszczenia grzywny bezpośrednio funkcjonariuszowi, który ją nałożył, lub z chwilą pokwitowania odbioru mandatu karnego kredytowanego przez ukaranego, a jeżeli grzywna została nałożona pod nieobecność sprawcy - z chwilą uiszczenia grzywny we wskazanym terminie."; 37) w art. 67: a) w § 1 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji", a wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W rozporządzeniach, o których mowa w § 1 i 2, mogą być określone również zróżnicowane wysokości mandatów karnych za poszczególne rodzaje wykroczeń w zależności od stopnia społecznej szkodliwości czynu i rodzaju naruszonego dobra - w granicach kary grzywny określonych w art. 66 § 1."; 38) po art. 67 dodaje się art. 67a w brzmieniu: "Art. 67a. § 1. Prawomocny mandat karny podlega uchyleniu, jeżeli grzywnę nałożono za czyn nie będący wykroczeniem. Uchylenie następuje na wniosek ukaranego złożony w terminie 7 dni od uprawomocnienia się mandatu lub z urzędu. § 2. Uprawnionym do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest kolegium, na którego obszarze działania grzywna została nałożona. Kolegium orzeka na posiedzeniu jednoosobowo. Przed wydaniem postanowienia można zarządzić przeprowadzenie czynności w celu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego. § 3. Uchylając mandat karny nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, zwrot uiszczonej grzywny."; 39) art. 68 otrzymuje brzmienie: "Art. 68. § 1. Szczegółowe zasady i sposób nakładania grzywny w drodze mandatu karnego oraz uiszczania tak nałożonych grzywien określi, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów. § 2. Ściąganie grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 40) w art. 69 skreśla się wyrazy "pierwszej instancji"; 41) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. § 1. Postępowanie przyspieszone stosuje się do osób nie mających stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. § 2. Postępowanie przyspieszone można zastosować również do osób przebywających jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. § 3. Postępowanie przyspieszone stosuje się także wobec sprawców wykroczeń przeciwko mieniu i urządzeniom użytku publicznego, określonych w art. 124 i 143 Kodeksu wykroczeń, oraz przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu, określonych w art. 50, 51 i 52a Kodeksu wykroczeń, popełnionych w związku z imprezami masowymi, określonymi w przepisach o bezpieczeństwie imprez masowych. § 4. Postępowanie przyspieszone stosuje się ponadto, gdy ustawa tak stanowi."; 42) art. 71 i 72 otrzymują brzmienie: "Art. 71. W wypadkach wskazanych w art. 70 w postępowaniu przyspieszonym orzeka się tylko wówczas, gdy sprawca wykroczenia został ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem i niezwłocznie doprowadzony na rozprawę. Art. 72. § 1. Policja lub inny organ, któremu szczególne ustawy powierzają zadania w zakresie ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, w wypadku schwytania na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem sprawcy wykroczenia, które podlega postępowaniu przyspieszonemu, może zatrzymać i niezwłocznie doprowadzić go do kolegium. § 2. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym podaje się czas i powód zatrzymania oraz złożone przez zatrzymanego oświadczenia. O zatrzymaniu zawiadamia się osobę wskazaną przez zatrzymanego. § 3. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu, o czym należy go pouczyć. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania, który również niezwłocznie je rozpatruje. § 4. Policja może zwolnić zatrzymanego od przymusowego doprowadzenia go do kolegium, zatrzymując mu paszport lub inny dokument uprawniający do przekroczenia granicy, który przekazuje się wraz z wnioskiem o ukaranie do kolegium. Zwrotu dokumentu dokonuje kolegium, nie później niż przy wydaniu orzeczenia albo z chwilą zmiany trybu postępowania. § 5. Osoba wezwana przez organ, o którym mowa w § 1, do stawienia się w kolegium w charakterze świadka obowiązana jest stawić się we wskazanym miejscu, dniu i godzinie; art. 136 stosuje się odpowiednio."; 43) w art. 73 skreśla się pkt 5; 44) art. 74 otrzymuje brzmienie: "Art. 74. § 1. W postępowaniu przyspieszonym przewodniczący składu orzekającego zobowiązuje obwinionego do pozostania do dyspozycji kolegium aż do zakończenia rozprawy pod rygorem wydania orzeczenia pod jego nieobecność; tak wydanego orzeczenia nie uważa się za zaoczne. § 2. W razie odroczenia rozprawy sprawę rozpoznaje się w postępowaniu zwyczajnym. § 3. O zastosowaniu postępowania przyspieszonego oraz o zmianie tego trybu na postępowanie zwyczajne należy uprzedzić obwinionego w każdym stadium postępowania. § 4. Orzeczenie wydane w postępowaniu przyspieszonym powinno zawierać uzasadnienie, które odczytuje się przy ogłaszaniu orzeczenia. Art. 18b § 2 i art. 61 § 2 nie stosuje się."; 45) po dziale VI dodaje się dział VII w brzmieniu: "DZIAŁ VII Postępowanie w sprawach o wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej Art. 75. § 1. W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika określone w Kodeksie pracy, a także w sprawach o inne wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej, jeżeli ustawa tak stanowi, orzeka się na podstawie wniosku złożonego przez inspektora pracy. Art. 21 § 2 stosuje się odpowiednio. § 2. W postępowaniu przed kolegium w sprawach wskazanych w § 1 oskarżycielem publicznym jest inspektor pracy. Art. 76. W celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku lub jego uzupełnienia, inspektor pracy może przeprowadzić czynności, o których mowa w art. 19. Art. 76a. W sprawach, o których mowa w art. 75 § 1, inspektor pracy może, także po przeprowadzeniu czynności wskazanych w art. 76, nałożyć grzywnę w drodze mandatu karnego, jeżeli uważa, że kara ta będzie wystarczająca. Przepisy działu V stosuje się odpowiednio"; 46) dział VIII otrzymuje brzmienie: "DZIAŁ VIII Środki odwoławcze Rozdział 11 Przepisy ogólne Art. 77. § 1. Środkami odwoławczymi są odwołanie i zażalenie. § 2. Od orzeczenia kolegium oskarżycielowi publicznemu, obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje odwołanie. § 3. Osobom określonym w § 2, a także innym osobom, gdy ustawa tak stanowi, przysługuje zażalenie na postanowienia, zarządzenia i inne czynności w wypadkach wskazanych w ustawie. Art. 78. § 1. Wnoszący środek odwoławczy może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia i inne czynności naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom; ograniczenie to nie dotyczy oskarżyciela publicznego. Oskarżyciel publiczny może wnosić środek odwoławczy także na korzyść obwinionego. § 2. W środku odwoławczym należy podać, czego domaga się skarżący. Jeżeli środek pochodzi od oskarżyciela publicznego lub obrońcy będącego adwokatem, powinien zawierać także zarzuty stawiane rozstrzygnięciu. Z treści środka winno wynikać, czy jest wnoszony na korzyść czy na niekorzyść obwinionego. Art. 79. § 1. Organem rozpatrującym środki odwoławcze jest sąd rejonowy, przy którym działa kolegium, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. Środki odwoławcze wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżone rozstrzygnięcie lub dokonał zaskarżonej czynności, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. Organ, o którym mowa w § 2, po otrzymaniu środka odwoławczego: 1) odmawia jego przyjęcia, jeżeli środek został wniesiony po terminie albo przez osobę nieuprawnioną lub jest niedopuszczalny z mocy ustawy, albo 2) przekazuje niezwłocznie środek wraz z aktami sprawy organowi odwoławczemu do rozpoznania. § 4. Czynności, o których mowa w § 3, w kolegium wykonuje przewodniczący kolegium. § 5. Na postanowienie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego przysługuje wnoszącemu ten środek zażalenie do organu właściwego do rozpoznania tego środka. Art. 80. § 1. Środek odwoławczy można cofnąć. Środka wniesionego na korzyść obwinionego nie można jednak cofnąć bez jego zgody. § 2. Obwiniony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że wniósł go oskarżyciel publiczny. § 3. Cofnięty środek odwoławczy pozostawia się bez rozpoznania, chyba że zachodzi jedna z okoliczności wymienionych w art. 18c § 1. W razie cofnięcia środka po przekazaniu sprawy do organu odwoławczego, powiadamia się ten organ. § 4. Rozstrzygnięcia nie zaskarżone lub co do których środek odwoławczy cofnięto, stają się prawomocne. Rozdział 12 Odwołanie Art. 81. Odwołanie wnosi się na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 82. Wniesienie odwołania przed upływem terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie orzeczenia wywołuje skutki wskazane w art. 18b § 2 i podlega rozpoznaniu; może ono być uzupełnione w terminie wskazanym w art. 81. Art. 83. Odwołanie rozpoznaje sąd na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego. Rozdział 13 Ponowne rozpoznawanie sprawy w kolegium po uchyleniu orzeczenia Art. 84. § 1. Kolegium, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania po uchyleniu orzeczenia, orzeka w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie. § 2. Kolegium, o którym mowa w § 1, może, przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie orzeczenia, poprzestać na ich ujawnieniu. Art. 85. Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy zapatrywania prawne i wskazania sądu co do dalszego postępowania są wiążące dla kolegium, któremu sprawę przekazano. Art. 86. Kolegium, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, może wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść obwinionego. Rozdział 14 Zażalenie Art. 87. Zażalenie wnosi się na piśmie lub ustnie do protokołu w terminie 7 dni od daty ogłoszenia rozstrzygnięcia, a gdy podlega ono doręczeniu - od daty doręczenia lub od daty dokonania zaskarżonej czynności, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 88. Zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia lub czynności, chyba że organ, o którym mowa w art. 79 § 2, lub organ odwoławczy postanowi inaczej. Art. 89. § 1. Organ, na którego rozstrzygnięcie złożono zażalenie, może je uwzględnić bez przekazywania sprawy do organu odwoławczego, jeżeli orzeka w tym samym składzie. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do zażaleń na postanowienia kończące postępowanie. Art. 90. Organ odwoławczy rozpatrujący zażalenie stosuje przy jego rozpoznawaniu przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 91. W razie uchylenia rozstrzygnięcia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, stosuje się odpowiednio przepis art. 85. Art. 92. § 1. W razie uchylenia postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, przewodniczący kolegium wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania. § 2. W razie uchylenia postanowienia o umorzeniu postępowania, przewodniczący kolegium wyznacza rozprawę; kolegium może ukarać obwinionego jedynie wówczas, gdy zażalenie było wniesione na jego niekorzyść."; 47) w art. 93: a) skreśla się oznaczenie "§ 1", b) § 2 skreśla się; 48) art. 94-96 otrzymują brzmienie: "Art. 94. § 1. Organem właściwym do wykonywania rozstrzygnięć kolegiów jest sąd rejonowy, w którego okręgu zapadło rozstrzygnięcie. § 2. Sąd wskazany w § 1 może przekazać wykonanie rozstrzygnięcia innemu sądowi rejonowemu, jeżeli zapadło ono wobec osoby zamieszkałej i przebywającej w okręgu tamtego sądu; nie dotyczy to mieszkańców miast, w których działa kilka sądów rejonowych. Art. 95. Przy wykonywaniu rozstrzygnięć kolegiów sąd stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu karnego wykonawczego. Art. 96. Prawo do ściągnięcia orzeczonych kosztów postępowania przedawnia się z upływem 3 lat od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia."; 49) art. 97-103 oraz art. 105-107 i 109 skreśla się; 50) w dziale X skreśla się wyrazy "Rozdział 15. Nadzór zwierzchni i bezpośredni"; 51) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. § 1. Nadzór zwierzchni nad administracyjną działalnością kolegiów sprawuje Minister Sprawiedliwości. § 2. Nadzór bezpośredni nad administracyjną działalnością kolegiów sprawują prezesi sądów rejonowych. § 3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, tryb wykonywania nadzoru, o którym mowa w § 1 i 2. § 4. Nadzór zwierzchni nad postępowaniem mandatowym w sprawach o wykroczenia sprawuje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w sprawach, o których mowa w art. 75 § 1 - Główny Inspektor Pracy."; 52) wyrazy "Rozdział 16" zastępuje się wyrazami "Dział Xa"; 53) art. 112 otrzymuje brzmienie: "Art. 112. § 1. Prawomocne orzeczenia kolegium oraz prawomocne postanowienia o umorzeniu postępowania, które uprawomocniły się bez zaskarżenia do sądu, a także prawomocne nakazy karne mogą być uchylone w razie rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. § 2. Prawomocne orzeczenia kolegium oraz prawomocne nakazy karne mogą być uchylone na korzyść obwinionego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą ukarania."; 54) skreśla się art. 113; 55) art. 114-117 otrzymują brzmienie: "Art. 114. Organem właściwym do uchylania prawomocnych rozstrzygnięć jest sąd wojewódzki, w którego okręgu działania zapadło rozstrzygnięcie podlegające uchyleniu. Art. 115. Sąd wojewódzki orzeka w przedmiocie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia w trybie określonym w przepisach Kodeksu postępowania karnego z uwzględnieniem przepisów niniejszego działu. Art. 116. § 1. Wniosek o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia może złożyć oskarżyciel publiczny, obwiniony, pokrzywdzony, prokurator, prezes sądu rejonowego lub wojewódzkiego, w którego okręgu zapadło rozstrzygnięcie, oraz Rzecznik Praw Obywatelskich. § 2. We wniosku należy wykazać, na czym polega uchybienie i jego wpływ na treść rozstrzygnięcia. Wniosek, który nie pochodzi od prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich lub prezesów sądów wskazanych w § 1, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata. § 3. Wniosek pochodzący od obwinionego lub pokrzywdzonego składa się w kolegium, które wydało rozstrzygnięcie, dołączając do niego dowód uiszczenia opłaty. Opłata ulega zwrotowi w razie uwzględnienia wniosku. § 4. Przewodniczący kolegium przekazuje wniosek wraz z aktami sprawy sądowi wskazanemu w art. 114, a gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych w § 2 i 3 - odmawia jego przyjęcia. Na postanowienie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu wojewódzkiego. § 5. Podmioty inne niż wskazane w § 3, uprawnione do występowania o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia kolegium, mogą występować z wnioskiem bezpośrednio do właściwego sądu wojewódzkiego. Od wniosku nie uiszcza się opłaty. Przewodniczący kolegium przekazuje akta sprawy, której wniosek dotyczy, sądowi na jego żądanie. § 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w § 3. Art. 117. W razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, kolegium stosuje odpowiednio przepisy art. 84-86 albo art. 91 i 92. Ponowne rozpoznanie sprawy nie może nastąpić w postępowaniu nakazowym."; 56) po art. 117 dodaje się art. 117a w brzmieniu: "Art. 117a. Przepisy art. 114, 115, 116 § 1 i 5 zdanie trzecie oraz art. 117 stosuje się odpowiednio do stwierdzania nieważności orzeczenia, postanowienia lub nakazu karnego w sytuacjach określonych w art. 18c § 1; wniosek o stwierdzenie nieważności składa się w sądzie, o którym mowa w art. 114."; 57) art. 118 otrzymuje brzmienie: "Art. 118. Prokurator Generalny i podlegli mu prokuratorzy, w postępowaniu unormowanym niniejszym kodeksem, mogą: 1) występować w każdej sprawie z wnioskiem o ukaranie, 2) brać udział w postępowaniu w charakterze oskarżyciela publicznego; w takich wypadkach udział prokuratora wyłącza udział innego oskarżyciela, 3) składać środki odwoławcze zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego, 4) występować z wnioskiem o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia oraz o stwierdzenie nieważności rozstrzygnięcia."; 58) w art. 128 § 1 wyrazy "prezydium właściwej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "urzędzie właściwej gminy"; 59) po art. 128 dodaje się art. 128a w brzmieniu: "Art. 128a. § 1. W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby, telefonicznie lub w inny sposób, stosownie do okoliczności, pozostawiając w aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej. § 2. Obwiniony lub pokrzywdzony przebywający za granicą ma obowiązek wskazać adresata dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego, pismo wysyłane pod ostatnio znanym adresem w kraju albo jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy, uważa się za doręczone."; 60) w art. 135 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia środka zaskarżenia przysługuje osobie, której odmówiono przywrócenia terminu, zażalenie do organu właściwego do rozpoznania środka zaskarżenia. Jeżeli odmówiono przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od nakazu karnego, zażalenie przysługuje do sądu."; 61) art. 138 otrzymuje brzmienie: "Art. 138. § 1. Policja i inne organy uprawnione do prowadzenia czynności określonych w art. 19 mogą dokonać tymczasowego zajęcia przedmiotu, jeżeli w zakresie swego działania dowiedziały się lub ujawniły wykroczenie zagrożone przepadkiem przedmiotów, a zajęcie takie jest niezbędne do zabezpieczenia tego przepadku; z czynności zajęcia sporządza się protokół. § 2. Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli w ciągu 7 dni nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu albo rozstrzygnięcie orzekające przepadek przedmiotu. Postanowienie o zabezpieczeniu wydaje przewodniczący kolegium; doręcza się je niezwłocznie osobie, u której dokonano zajęcia. Osobie tej przysługuje zażalenie. § 3. Zabezpieczenie może nastąpić także na mocy postanowienia przewodniczącego kolegium po wszczęciu postępowania w sprawie o wykroczenie zagrożone przepadkiem przedmiotów, jeżeli nie zastosowano tymczasowego zajęcia. Postanowienie to wymaga uzasadnienia. Wykonuje je Policja, stosując odpowiednio przepisy o przeszukaniu. Postanowienie o zabezpieczeniu doręcza się osobie, u której dokonuje się zajęcia. Osobie tej przysługuje zażalenie."; 62) po art. 138 dodaje się art. 138a w brzmieniu: "Art. 138a. § 1. Organ dokonujący czynności, o których mowa w art. 138 § 1 i 3, wydaje osobie zainteresowanej pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo oraz na jakiej podstawie zostały zajęte. Odpis tego pokwitowania dołącza się do akt, a w wypadkach, o których mowa w art. 138 § 1 - do wniosku o ukaranie. § 2. Zajęte przedmioty przekazuje się do depozytu sądowego, a przedmioty wartościowe - do depozytu bankowego; przepisy o zbywaniu ruchomości, które przeszły na własność Skarbu Państwa na podstawie orzeczenia o przepadku przedmiotów, stosuje się odpowiednio. § 3. Przedmioty ulegające szybkiemu zepsuciu lub takie, których przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości przedmiotów, organ, który dokonał ich zajęcia, przekazuje odpowiedniej jednostce handlowej, która dokonuje sprzedaży bez przetargu z zachowaniem przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości. Uzyskaną ze sprzedaży kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego na rachunek sum depozytowych do dyspozycji kolegium. § 4. Zabezpieczenie upada, jeżeli nie zostanie prawomocnie orzeczony przepadek przedmiotów. Przepis art. 43 stosuje się odpowiednio."; Art. 3. W sprawach o wykroczenia, w których zachodzi potrzeba orzeczenia przepadku przedmiotów, kolegium, a przed rozprawą przewodniczący kolegium przekazuje sprawę sądowi; przepisy art. 23 § 2 i 3 i art. 55a Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz przepisy art. 508 § 1 i 2, art. 509 i art. 512 § 2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 4. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kolegia działają przy sądach rejonowych. Powołuje je i znosi, w drodze rozporządzenia, Minister Sprawiedliwości."; b) § 2 skreśla się; 2) w art. 6 w § 1 po wyrazie "zamieszkałych" dodaje się wyrazy "lub zatrudnionych"; 3) w art. 7: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Na członków kolegium nie wybiera się sędziów, ławników ludowych, prokuratorów, adwokatów wykonujących zawód, aplikantów adwokackich oraz żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Służby Więziennej oraz strażników gminnych (miejskich).", b) § 3 skreśla się; 4) w art. 9 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kandydatów na członków kolegium zgłaszają radom gmin prezesi sądów wojewódzkich, prokuratorzy wojewódzcy, okręgowi inspektorzy pracy, stowarzyszenia, organizacje i związki zawodowe, zarejestrowane na podstawie przepisów prawa, oraz co najmniej 25 obywateli mających czynne prawo wyborcze, zamieszkujących lub zatrudnionych na danym terenie, w terminie do dnia 31 lipca ostatniego roku kadencji, w trybie, który Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia."; 5) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. § 1. Obsługę organizacyjno-prawną kolegium wykonuje radca kolegium do spraw wykroczeń, zwany dalej "radcą kolegium". § 2. Radcą kolegium może być tylko osoba mająca wyższe wykształcenie prawnicze lub administracyjne. Radca kolegium jest pracownikiem sądu, przy którym działa kolegium, i podlega bezpośrednio prezesowi sądu."; 6) po art. 17 dodaje się art. 17a w brzmieniu: "Art. 17a. § 1. Czynności biurowe w sprawach poddanych orzecznictwu kolegium wykonują pracownicy sądu, tworzący sekretariat kolegium, którym kieruje radca kolegium. § 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, zakres czynności radcy kolegium oraz organizację i zakres działania sekretariatu kolegium."; 7) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, regulamin działania kolegiów."; 8) w art. 20 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizowania, prowadzenia i finansowania szkolenia członków kolegiów."; 9) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, po upływie jakiego czasu i z dopełnieniem jakich warunków akta spraw o wykroczenia podlegają zniszczeniu w całości lub w części albo przekazaniu archiwom państwowym." Art. 5. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 i Nr 106, poz. 668) skreśla się rozdział II w dziale trzynastym. Art. 6. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 1985 r. Nr 54, poz. 276, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) ściganie wykroczeń przeciwko prawom pracownika określonych w Kodeksie pracy, a także innych wykroczeń związanych z wykonywaniem pracy zarobkowej, gdy ustawa tak stanowi, oraz udział w postępowaniu w tych sprawach przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego,"; 2) w art. 14 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) sprawowanie nadzoru zwierzchniego nad postępowaniem mandatowym w sprawach o wykroczenia, o których mowa w art. 75 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia,"; 3) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Na zasadach i w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia inspektor pracy ściga wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej, a także inne wykroczenia, gdy ustawa tak stanowi, oraz bierze udział w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego." Art. 7. W ustawie z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. Nr 35, poz. 163, z 1985 r. Nr 35, poz. 162 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) w art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Orzekanie następuje na podstawie wniosku pochodzącego od inspektora pracy w trybie określonym w dziale VII Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia." Art. 8. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258 i z 1994 r. Nr 113, poz. 547) w art. 95 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Orzekanie następuje na podstawie wniosku pochodzącego od inspektora pracy w trybie określonym w dziale VII Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia." Art. 9. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 75, poz. 486) w art. 12a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, orzeka się na podstawie wniosku pochodzącego od inspektora pracy w trybie określonym w dziale VII Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.". Art. 10. 1. Ilekroć inna ustawa przewiduje za wykroczenie karę aresztu powyżej 30 dni, górną granicę tej kary obniża się do wysokości 30 dni. 2. Ilekroć inna ustawa przewiduje za wykroczenie karę ograniczenia wolności powyżej 1 miesiąca, górną granicę tej kary obniża się do wysokości 1 miesiąca. Art. 11. Ilekroć inna ustawa przewiduje za wykroczenie karę dodatkową, orzeka się ją jako środek karny. Art. 12. 1. Nie wykonuje się: 1) kary aresztu orzeczonej za wykroczenie w części przekraczającej 30 dni, 2) kary ograniczenia wolności w części przekraczającej 1 miesiąc. 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie, orzeczona kara podlegająca wykonaniu ulega zamianie na karę aresztu w wysokości równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn, a jeśli ustawa nie przewiduje za ten czyn kary aresztu, na karę ograniczenia wolności lub grzywny, przyjmując 1 dzień pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w kwocie od 10 złotych do 150 złotych i nie przekraczając górnej granicy tego rodzaju kary przewidzianej za ten czyn. 3. Jeżeli przestępstwo, o którym mowa w ust. 2, popełniono nieumyślnie, orzeczona kara pozbawienia wolności podlegająca wykonaniu nie ulega zamianie na karę aresztu, gdy nowa ustawa daje możliwość wyboru między aresztem a inną karą. 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo stanowi wykroczenie, stosuje się do tego czynu przepisy Kodeksu wykroczeń dotyczące przedawnienia wykonania kary oraz zatarcia ukarania. Art. 13. 1. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w których kolegium do spraw wykroczeń, jego przewodniczący lub inspektor pracy nie wydali do dnia jej wejścia w życie rozstrzygnięcia, stosuje się w zakresie postępowania nowe przepisy. 2. W sprawach przekazanych do sądu w trybie przepisów dotychczasowych, a nie zakończonych rozstrzygnięciem sądu do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się w zakresie postępowania przepisy dotychczasowe. 3. Nie rozpoznane wnioski o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia rozpatruje się stosując w zakresie postępowania dotychczasowe przepisy. Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy zachowują moc przepisy wydane przed jej wejściem w życie, na podstawie przepisów dotychczasowych, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy. Art. 15. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolite teksty ustawy - Kodeks wykroczeń i ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1998 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 718) Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rezerwę środków i limitów na wynagrodzenia, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej na rok 1998 z dnia 19 lutego 1998 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 156), rozdysponowuje się następująco: 1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, pomniejszonej o kwoty ujęte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 maja 1998 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1998 r. (Dz. U. Nr 73, poz. 465) i w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1998 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 566), przeznacza się: a) dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji - 50 602 zł na 1 etat od dnia 13 maja 1998 r. dla osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe, b) na zwiększenie wynagrodzeń w państwowych jednostkach budżetowych - 2 844 527 zł, 2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej przeznacza się 250 171 zł, 3) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej przeznacza się 467 791 zł. 2. Środki i limity, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 2 i 3, według poszczególnych części budżetu i działów klasyfikacji budżetowej, z uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów i terminu ich uruchomienia, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. (poz. 718) CZĘŚCIOWE ROZDYSPONOWANIE REZERWY, PRZEZNACZONEJ DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW, NA ZMIANY ORGANIZACYJNE W 1998 R. WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń w złKalkulacyjna liczba etatówTermin uruchomienia 1234 1. PAŃSTWOWE JEDNOSTKI BUDŻETOWE CZĘŚĆ 08 MINISTERSTWO FINANSÓW dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa132 518151 sierpnia CZĘŚĆ 09 MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa176 220201 sierpnia CZĘŚĆ 15 KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I GIEŁD dział 91 - Administracja państwowa49 32351 sierpnia CZĘŚĆ 17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa87 720101 sierpnia CZĘŚĆ 19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa111 885131 sierpnia CZĘŚĆ 21 MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa232 646151 kwietnia - Główny Inspektorat Kolejnictwa110 500131 sierpnia 76 500151 października CZĘŚĆ 23 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH dział 91 - Administracja państwowa40 04351 sierpnia CZĘŚĆ 28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa25 95931 sierpnia dział 66 - Różne usługi materialne44 720101 sierpnia CZĘŚĆ 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa99 939101 czerwca - centrala Ministerstwa142 770201 sierpnia - Główny Urząd Geodezji i Kartografii25 73331 sierpnia dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne175 626221 kwietnia CZĘŚĆ 32 MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa53 69161 sierpnia CZĘŚĆ 33 MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa85 905101 sierpnia CZĘŚĆ 35 MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ dział 91 - Administracja państwowa - centrala Ministerstwa110 416131 sierpnia CZĘŚĆ 37 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW dział 91 - Administracja państwowa48 06061 sierpnia CZĘŚĆ 45 URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI dział 91 - Administracja państwowa - centrala Urzędu39 58851 sierpnia CZĘŚĆ 46 KRAJOWY URZĄD PRACY dział 91 - Administracja państwowa - jednostki podległe149 940301 sierpnia CZĘŚĆ 48 KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH dział 91 - Administracja państwowa60 31571 sierpnia CZĘŚĆ 51 GŁÓWNY URZĘDU CEŁ dział 91 - Administracja państwowa47 790101 sierpnia CZĘŚĆ 62 URZĄD NADZORU NAD FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI dział 91 - Administracja państwowa154 000101 maja CZĘŚĆ 80 REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE51 28361 sierpnia CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE dział 86 - Opieka społeczna8 22131 października CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE dział 91 - Administracja państwowa15 29331 sierpnia CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE dział 86 - Opieka społeczna22 80551 sierpnia 10 94641 października CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE dział 88 - Turystyka i wypoczynek41 26761 kwietnia CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE dział 45 - Leśnictwo12 89331 sierpnia CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE dział 86 - Opieka społeczna5 47721 października CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE dział 86 - Opieka społeczna13 70351 października CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE dział 45 - Leśnictwo21 96551 sierpnia CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE dział 86 - Opieka społeczna5 54821 października CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE dział 86 - Opieka społeczna21 94181 października CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE dział 86 - Opieka społeczna22 94051 sierpnia 8 25831 października CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE dział 86 - Opieka społeczna5 47621 października CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE dział 86 - Opieka społeczna45 705101 sierpnia 5 48521 października CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE dział 86 - Opieka społeczna5 47421 października CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE dział 86 - Opieka społeczna10 96241 października CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE dział 86 - Opieka społeczna45 655101 sierpnia CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE dział 86 - Opieka społeczna8 25431 października CZĘŚĆ 86/01 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WARSZAWIE dział 91 - Administracja państwowa45 14351 sierpnia CZĘŚĆ 86/05 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁYMSTOKU dział 91 - Administracja państwowa9 07711 sierpnia CZĘŚĆ 86/15 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CZĘSTOCHOWIE dział 91 - Administracja państwowa9 00511 sierpnia CZĘŚĆ 86/17 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU dział 91 - Administracja państwowa9 18911 sierpnia CZĘŚĆ 86/21 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GORZOWIE WLKP. dział 91 - Administracja państwowa9 06111 sierpnia CZĘŚĆ 86/23 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W JELENIEJ GÓRZE dział 91 - Administracja państwowa9 40311 sierpnia CZĘŚĆ 86/25 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KALISZU dział 91 - Administracja państwowa9 16811 sierpnia CZĘŚĆ 86/35 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KRAKOWIE dział 91 - Administracja państwowa27 11031 sierpnia CZĘŚĆ 86/39 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LEGNICY dział 91 - Administracja państwowa9 18911 sierpnia CZĘŚĆ 86/43 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LUBLINIE dział 91 - Administracja państwowa9 40311 sierpnia CZĘŚĆ 86/49 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W NOWYM SĄCZU dział 91 - Administracja państwowa9 21511 sierpnia CZĘŚĆ 86/73 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIERADZU dział 91 - Administracja państwowa8 99111 sierpnia CZĘŚĆ 86/79 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SUWAŁKACH dział 91 - Administracja państwowa9 21511 sierpnia 2. GOSPODARKA POZABUDŻETOWA DOTOWANA CZĘŚĆ 21 MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ dział 83 - Kultura i sztuka27 31551 lipca CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE dział 83 - Kultura i sztuka18 44251 września CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE dział 83 - Kultura i sztuka160 110301 lipca CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE dział 83 - Kultura i sztuka44 30481 lipca 3. GOSPODARKA POZABUDŻETOWA DOTOWANA CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE dział 66 - Różne usługi materialne33 97061 lipca CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE dział 61 - Handel wewnętrzny72 72061 stycznia CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE dział 89 - Różna działalność164 60091 stycznia CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE dział 66 - Różne usługi materialne54 210101 lipca CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE dział 66 - Różne usługi materialne39 87171 lipca CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE dział 66 - Różne usługi materialne22 69851 lipca CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE dział 66 - Różne usługi materialne53 184101 lipca CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE dział 45 - Leśnictwo26 53851 lipca Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu. (Dz. U. Nr 113, poz. 719) Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu (Dz. U. Nr 82, poz. 527, Nr 87, poz. 548 i Nr 97, poz. 595), wprowadza się następujące zmiany: 1) w lp. 12 dotyczącej województwa nowosądeckiego, w kolumnie 3 w pozycji II gminy po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a. Jordanów", 2) po lp. 13 dodaje się lp. 13a w brzmieniu: "13aradomskieII. gminy: 1. Chotcza 2. Kozienice 3. Magnuszew 4. Przyłęk 5. Sieciechów 6. Solec 7. Warka" 3) po lp. 15 dodaje się lp. 15a w brzmieniu: "15aszczecińskieII. gminy: 1. Cedynia 2. Chojna 3. Gryfino 4. Mieszkowice 5. Widuchowa" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 sierpnia 1998 r. w sprawie wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna orzeczona w zamian nieściągalnej grzywny, szczegółowych obowiązków tych zakładów w zakresie zatrudniania skazanych i zasad gospodarowania uzyskanymi z tego tytułu środkami oraz przysługujących ulg zakładom. (Dz. U. Nr 113, poz. 720) Na podstawie art. 58 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Na wniosek prezesa sądu rejonowego właściwy organ samorządu terytorialnego wyznacza komunalne zakłady pracy, zwane dalej "zakładami", w których jest wykonywana praca wskazana przez sąd w czasie wykonywania kary ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna orzeczona w zamian nieściągalnej grzywny, zwane dalej "pracą". 2. Wykaz wyznaczonych zakładów, o których mowa w ust. 1, właściwy organ samorządu terytorialnego przesyła prezesowi sądu rejonowego. § 2. Zakłady są obowiązane zgłaszać właściwemu miejscowo sądowi rodzaj pracy i liczbę skazanych, którzy mogliby ją wykonywać, oraz przewidywaną liczbę godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego. O zmianie tych danych zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy sąd. § 3. 1. Zakład jest obowiązany zatrudnić skazanego skierowanego przez sąd w celu wykonywania pracy, pouczyć go o obowiązku sumiennej i wydajnej pracy oraz konieczności przestrzegania ustalonego organizacją pracy porządku i dyscypliny. 2. Przy podziale pracy uwzględnia się wiek skazanego, stan jego zdrowia i, w miarę możliwości, umiejętności lub posiadane kwalifikacje. 3. Zakład jest obowiązany wobec skazanego: 1) poddać go badaniom lekarskim, na zasadach dotyczących pracowników, w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku, 2) zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, 3) zapewnić mu bezpieczne i higieniczne warunki pracy, środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, przewidziane do stosowania na danym stanowisku pracy. 4. Kobiet i młodocianych do lat 18 nie wolno kierować do wykonywania prac im wzbronionych. 5. Do prac, które mogą wykonywać tylko osoby odpowiadające określonym wymogom sanitarno-epidemiologicznym, kieruje się skazanych spełniających te wymogi określone w odrębnych przepisach. § 4. W związku z wykonywaniem pracy zakład jest obowiązany ubezpieczyć skazanego od następstw nieszczęśliwych wypadków. § 5. 1. Zakład przydziela skazanemu pracę w wymiarze godzin określonym w orzeczeniu i dokonuje podziału godzin pracy na tygodnie oraz dnie w sposób odpowiadający organizacji pracy przez niego wykonywanej. Przy rozdziale godzin pracy, w miarę możliwości, uwzględnia się prośbę skazanego. 2. Czas pracy skazanego, który nie pozostaje w stosunku pracy, nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę; na wniosek skazanego może być przedłużony do 12 godzin. 3. Skazanemu pozostającemu w zatrudnieniu należy przydzielić pracę, którą może on wykonywać w czasie niewykonywania tego zatrudnienia. Łączny czas pracy skazanego nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę; na wniosek skazanego może być przedłużony do 12 godzin. 4. Czas pracy skazanych: 1) skierowanych do pracy na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) kobiet w ciąży, 3) młodocianych do lat 18 - nie może przekroczyć 8 godzin na dobę lub niższego wymiaru godzin przewidzianego w przepisach szczególnych. § 6. Praca skazanych jest wykonywana w formie pracy dozorowanej. § 7. 1. Zakład kieruje skazanych do pracy w zorganizowanych grupach. 2. W uzasadnionych wypadkach zakład może wyznaczyć skazanemu indywidualną normę pracy odpowiadającą liczbie godzin, które mogą być przepracowane w danym dniu. § 8. 1. Zakład wyznacza pracownika odpowiedzialnego za organizowanie i dozorowanie pracy skazanych oraz przebieg tej pracy, zwanego dalej "wyznaczonym pracownikiem" i wskazuje go sądowi.. 2. Wyznaczony pracownik jest obowiązany: 1) prowadzić określoną przez sąd dokumentację, 2) uczestniczyć w posiedzeniach sądu w postępowaniu wykonawczym, 3) uczestniczyć w organizowanym przez sąd szkoleniu specjalistycznym. § 9. 1. Zakład ustala harmonogram pracy skazanych obejmujący czas, miejsce i rodzaj pracy na okres co najmniej jednego miesiąca. Odpis harmonogramu przekazuje się sądowi i sądowemu kuratorowi zawodowemu. 2. Zakład przekazuje sądowi, w terminach wyznaczonych przez sąd lub sądowego kuratora zawodowego, informacje o liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej przez niego pracy i jej efektywności. 3. Zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o przeszkodzie uniemożliwiającej wykonywanie pracy. § 10. Zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sądowego kuratora zawodowego o następujących okolicznościach pracy skazanego: 1) o dniu faktycznego rozpoczęcia i zakończenia pracy, 2) o niezgłoszeniu się do pracy, 3) o niepodjęciu przydzielonej pracy, 4) o opuszczeniu pracy bez usprawiedliwienia, 5) o każdym przypadku niesumiennego wykonywania pracy oraz uporczywego nieprzestrzeganiu ustalonego porządku i dyscypliny pracy. § 11. 1. Zakład jest obowiązany prowadzić ewidencję prac wykonywanych przez skazanych oraz ustalać wysokość kwot odpowiadających wynagrodzeniu należnemu za takie prace, gdyby były one wykonywane w ramach stosunku pracy. 2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, pokrywa się wszystkie wydatki związane z organizowaniem wykonywanej przez skazanych pracy, a zwłaszcza na niezbędne badania lekarskie, środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze oraz na ubezpieczenie skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków i wynagrodzenia wyznaczonych pracowników, łącznie ze składkami na ich ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak również na nagrody wypłacane za zgodą sądu wyznaczonym pracownikom za wyróżniające wykonywanie obowiązków. § 12. 1. Wysokość wynagrodzenia wyznaczonych pracowników z tytułu wykonywania zadań, o których mowa w § 8, jest uzależniona od liczby skazanych pozostających pod ich dozorem. 2. Wyznaczony pracownik, dozorujący pracę skazanych w liczbie do 10, otrzymuje z tego tytułu zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne w wysokości: 1) 5% swojego wynagrodzenia zasadniczego przy dozorowaniu 1-3 skazanych, 2) 10% - przy dozorowaniu 4-6 skazanych, 3) 20% - przy dozorowaniu 7-10 skazanych. § 13. Zakładom, w których jest wykonywana praca skazanych, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości 50% kwoty, o której mowa w § 11 ust. 1. § 14. Przepisy § 2-13 stosuje się odpowiednio do wyznaczonych przez sąd, na podstawie art. 56 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, za ich zgodą, innych zakładów pracy, placówek, instytucji i organizacji przyjmujących skazanych. § 15. Potrąceń z wynagrodzenia skazanego pozostającego w zatrudnieniu, wobec którego jest wykonywana kara ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy ze zmniejszonym wynagrodzeniem (art. 35 § 2 Kodeksu karnego), dokonuje się w wysokości określonej procentowo w orzeczeniu, biorąc za podstawę składniki otrzymywanego przez skazanego wynagrodzenia, z wyjątkiem dodatków: 1) z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, 2) z tytułu pracy w godzinach nocnych, 3) za pracę w warunkach szkodliwych, uciążliwych i niebezpiecznych oraz kwot wypłacanych nagród jubileuszowych. § 16. Zakład przekazuje na rachunek dochodów budżetowych sądu sprawującego nadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności kwoty, o których mowa w § 15, potrącane na rzecz Skarbu Państwa z wynagrodzeń skazanych. Jeżeli kwoty te mają być potrącane stosownie do orzeczenia na cel społeczny, zakład przekazuje potrąconą kwotę na rachunek instytucji społecznej realizującej ten cel. § 17. Tracą moc: 1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1989 r. w sprawie wykonywania kary ograniczenia wolności (Dz. U. Nr 16, poz. 85), 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie określenia trybu wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowych obowiązków tych zakładów i instytucji użyteczności publicznej w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowych zasad gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowych zasad wynagradzania wyznaczonych pracowników odpowiedzialnych za organizację pracy skazanych i jej przebieg, a także określenia ulg podatkowych dla tych zakładów i instytucji (Dz. U. Nr 70, poz. 444). § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa. (Dz. U. Nr 113, poz. 721) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 145, poz. 675) w § 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład UOP wchodzą następujące jednostki organizacyjne: 1) Zarząd Wywiadu, 2) Zarząd Kontrwywiadu, 3) Zarząd Ochrony Ekonomicznych Interesów Państwa, 4) Zarząd Śledczy, 5) Zarząd Zabezpieczenia Technicznego, 6) Gabinet Szefa, 7) Biuro Analiz i Informacji, 8) Biuro Bezpieczeństwa Łączności i Informatyki, 9) Biuro Ewidencji i Archiwum, 10) Biuro Prawne, 11) Biuro Finansów, 12) Biuro Kadr i Szkolenia, 13) Biuro Administracyjno-Gospodarcze, 14) Inspektorat Nadzoru, Kontroli i Bezpieczeństwa Wewnętrznego.", 2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W skład delegatur UOP mogą wchodzić wydziały zamiejscowe, jeżeli Szef, tworząc je za zgodą Prezesa Rady Ministrów, tak postanowi." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej. (Dz. U. Nr 113, poz. 722) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zarządzenia i decyzje, powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania nowych, na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej (Dz. U. Nr 52, poz. 330). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1998 r. (poz. 722) STATUT MINISTERSTWA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ § 1. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania w jego imieniu decyzji w określonych sprawach. § 3. Minister może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawcze, określając ich nazwę, cel powołania, skład osobowy, organizację, zakres zadań oraz tryb pracy, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Departament Przekształceń Systemowych, 3) Departament Świadczeń Zdrowotnych, 4) Departament Zdrowia Publicznego, 5) Departament Farmacji, 6) Departament Pielęgniarstwa, 7) Departament Nauki i Kształcenia, 8) Departament Budżetu i Finansów, 9) Departament Techniki Medycznej i Inwestycji, 10) Departament Prawny, 11) Departament Spraw Obronnych, 12) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 13) Departament do Spraw Uzdrowisk, 14) Departament do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, 15) Departament do Spraw Informatyki, 16) Biuro do Spraw Prezydialnych, 17) Biuro Organizacji i Zarządzania, 18) Biuro Kadr i Szkolenia, 19) Biuro Informacji i Promocji Reform w Ochronie Zdrowia, 20) Biuro Administracyjno-Gospodarcze, 21) Sekretariat Resortowej Komisji Orzekającej do Spraw Dyscypliny Budżetowej. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 5. 1. Minister jest organem założycielskim państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych. 2. Jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra określa wykaz stanowiący załącznik do statutu. 3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. § 6. 1. Przy Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze - Zakład Obsługi, zwany dalej "Zakładem". 2. Nadzór nad Zakładem sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Zakładu określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny nadany przez Dyrektora Generalnego. Załącznik do statutu Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej WYKAZ JEDNOSTEK PODLEGŁYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ I. Jednostki podległe: 1. Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych w Warszawie 2. Bank Tkanek Oka w Warszawie 3. Biuro do Spraw Narkomanii w Warszawie 4. Biuro do Spraw Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego w organizacji 5. Biuro do Spraw Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia w Warszawie 6. Centralna Baza Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych w Zduńskiej Woli 7. Centralny Ośrodek Badań Jakości w Diagnostyce Laboratoryjnej w Łodzi 8. Centralny Ośrodek Badań Jakości w Diagnostyce Mikrobiologicznej w Warszawie 9. Centralny Ośrodek Medycyny Sportowej w Warszawie 10. Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie 11. Centrum Diagnostyki i Terapii AIDS w Warszawie 12. Centrum Edukacji Medycznej w Warszawie 13. Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Warszawie 14. Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych 15. Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w Krakowie 16. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie 17. Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji "Poltransplant" w Warszawie 18. Dom Lekarza Seniora w Warszawie 19. Dom Pracownika Służby Zdrowia w Warszawie 20. Krajowe Biuro Koordynacyjne ds. Zapobiegania AIDS w Warszawie 21. Krajowe Centrum Diagnostyczno-Terapeutyczne im prof. Kazimierza Dąbrowskiego w Warszawie 22. Lecznica Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie 23. Międzyzakładowa Przychodnia Pracownicza w Warszawie 24. Ośrodek Diagnostyczno-Badawczy Chorób Przenoszonych Drogą Płciową w Białymstoku 25. Ośrodek Readaptacyjny dla osób wymagających okresowej pomocy ze względów społecznych i medycznych w Konstancinie-Jeziornie (oddział w Piastowie) 26. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Warszawie 27. Pracownicza Przychodnia Zdrowia Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie 28. Profilaktyczny Dom Zdrowia MZiOS w Juracie 29. Szpital Chirurgii Plastycznej w Polanicy-Zdroju 30. Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu 31. Zakład Zamówień Publicznych Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie 32. Zarząd Inwestycji Centralnych MZiOS w Warszawie 33. Zespół Profilaktycznych Domów Zdrowia w Zakopanem 34. Wojewódzkie, terenowe (portowe) stacje sanitarno-epidemiologiczne 35. Wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne 36. Państwowe szpitale kliniczne: 1) Szpital Kliniczny im. dr Jerzego Sztachelskiego w Białymstoku, 2) Dziecięcy Szpital Kliniczny im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku, 3) Państwowy Szpital Kliniczny im. dr Antoniego Jurasza w Bydgoszczy, 4) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Gdańsku, 5) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Gdańsku-Wrzeszczu, 6) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku, 7) Centralny Szpital Kliniczny w Katowicach-Ligocie, 8) Państwowy Szpital Kliniczny nr 6 - Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka i Matki w Katowicach-Ligocie, 9) Szpital Kliniczny nr 1 w Zabrzu, 10) Państwowy Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach, 11) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Zabrzu-Biskupicach, 12) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Katowicach, 13) Dziecięcy Szpital Kliniczny w Krakowie, 14) Państwowy Szpital Kliniczny w Krakowie, 15) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Zakopanem, 16) Dziecięcy Szpital Kliniczny w Lublinie, 17) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Lublinie, 18) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie, 19) Centralny Szpital Kliniczny w Łodzi, 20) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Łodzi, 21) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Łodzi, 22) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Łodzi, 23) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Poznaniu, 24) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Poznaniu, 25) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Poznaniu, 26) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Poznaniu, 27) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Poznaniu-Jeżycach, 28) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Szczecinie, 29) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Szczecinie, 30) Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie, 31) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego im. prof. Witolda Orłowskiego w Warszawie, 32) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego im. prof. dr med. Adama Grucy w Otwocku, 33) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 "Dzieciątka Jezus" w Warszawie, 34) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie, 35) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. prof. dr. Władysława Szenajcha w Warszawie, 36) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 im. prof. Mieczysława Michałowicza w Warszawie, 37) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 we Wrocławiu, 38) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 we Wrocławiu, 39) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 we Wrocławiu, 40) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 we Wrocławiu 37. Ponadpodstawowe publiczne szkoły medyczne: 1) w województwie warszawskim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy w Warszawie, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. prof. Ireneusza Roszkowskiego w Warszawie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Warszawie, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. prof. Edmunda Biernackiego w Warszawie, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Warszawie, f) Policealne Studium Zawodowe nr 11 w Warszawie, g) Medyczne Studium Zawodowe nr 12 im. prof. Mieczysława Michałowicza w Warszawie, h) Medyczne Studium Zawodowe nr 14 w Warszawie, i) Medyczne Studium Zawodowe nr 15 w Zespole Szkół Średnich w Warszawie, j) Liceum Medyczne nr 5 w Warszawie, k) Medyczne Studium Zawodowe nr 16 w Otwocku, l) Medyczne Studium Zawodowe nr 8 w Pruszkowie, 2) w województwie bialskopodlaskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. Marii Minczewskiej w Białej Podlaskiej, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Bagińskiej w Parczewie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Radzyniu Podlaskim, 3) w województwie białostockim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Bielsku Podlaskim, 4) w województwie bielskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Wadowicach, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zaborze k. Oświęcimia, c) Zespół Szkół Medycznych i Ogólnokształcących w Żywcu, 5) w województwie bydgoskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Chojnicach, b) Zespół Szkół Medycznych w Inowrocławiu, c) Medyczne Studium Zawodowe w Świeciu n. Wisłą, 6) w województwie chełmskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. Władysławy Szoc w Chełmie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Aureliusza Marka Marchwica w Krasnymstawie, 7) w województwie ciechanowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechanowie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Działdowie, 8) w województwie częstochowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr. Władysława Biegańskiego w Częstochowie, b) Zespół Szkół Medycznych w Lublińcu, 9) w województwie elbląskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Elblągu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Sztumie, 10) w województwie gdańskim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Mieczysława Słabego w Gdańsku, b) Zespół Szkół Medycznych nr 3 im. Marii Skłodowskiej-Curie w Gdańsku, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Gdańsku, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. PCK w Gdańsku, e) Zespół Szkół Medycznych w Gdyni, f) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kościerzynie, g) Medyczne Studium Zawodowe im. Matki Teresy z Kalkuty w Starogardzie Gdańskim, h) Liceum Medyczne im. Hanny Hass w Tczewie, i) Medyczne Studium Zawodowe im. prof. Zdzisława Kieturakisa w Wejherowie, 11) w województwie gorzowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Drezdenku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Gorzowie Wielkopolskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. Henryka Święcickiego w Międzyrzeczu, 12) w województwie jeleniogórskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. Ludwika Hirszfelda w Bolesławcu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Jeleniej Górze, c) Zespół Szkół Medycznych im. Anny Rydlówny w Jeleniej Górze, d) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Licealnych w Zgorzelcu, 13) w województwie kaliskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kępnie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Hanny Chrzanowskiej w Ostrowie Wielkopolskim, 14) w województwie katowickim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Czeladzi, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Jacka Koraszewskiego w Gliwicach, c) Medyczne Studium Zawodowe w Gliwicach, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Katowicach, e) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Szlenkierówny w Katowicach, f) Medyczne Studium Zawodowe im. Alfreda Fiederkiewicza w Mikołowie, g) Medyczne Studium Zawodowe w Raciborzu, h) Zespół Szkół Medycznych w Rudzie Śląskiej, i) Zespół Szkół Medycznych w Rybniku, j) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sosnowcu, k) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Chemiczno-Medycznych im. Marii Skłodowskiej-Curie w Tarnowskich Górach, l) Medyczne Studium Zawodowe w Wodzisławiu Śląskim, m) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. prof. Antoniego Cieszyńskiego w Zabrzu, n) Medyczne Studium Zawodowe w Zawierciu, 15) w województwie kieleckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Busku-Zdroju, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Jadwigi Iżyckiej w Kielcach, c) Medyczne Studium Zawodowe w Miechowie, d) Medyczne Studium Zawodowe im. Hanny Chrzanowskiej w Morawicy, e) Medyczne Studium Zawodowe w Ostrowcu Świętokrzyskim, f) Medyczne Studium Zawodowe im. Mieczysława Michałowicza w Skarżysku-Kamiennej, g) Medyczne Studium Zawodowe im. Janusza Korczaka w Starachowicach, 16) w województwie konińskim: Zespół Szkół Medycznych w Koninie, 17) w województwie koszalińskim: a) Zespół Szkół Medycznych w Kołobrzegu, b) Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego w Koszalinie, c) Zespół Szkół Medycznych w Szczecinku, 18) w województwie krakowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Krakowie, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Krakowie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 im. Stanisławy Leszczyńskiej w Krakowie, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 w Krakowie im. Józefa Dietla, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 w Krakowie, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Krakowie, g) Medyczne Studium Masażu Leczniczego w Krakowie, h) Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego w Myślenicach, 19) w województwie krośnieńskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. prof. Rudolfa Weigla w Jaśle, b) Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół w Sanoku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Korczynie, 20) w województwie legnickim: a) Zespół Szkół Medycznych w Jaworze, b) Zespół Szkół Medycznych w Lubinie, 21) w województwie leszczyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Kościanie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Rawiczu, 22) w województwie lubelskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Kraśniku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Lubartowie, c) Medyczne Studium Zawodowe im. Stanisława Liebharta w Lublinie, d) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych w Lublinie, e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 3 w Lublinie, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Zespole Szkół Gastronomicznych w Lublinie, g) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Puławach, 23) w województwie łomżyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Szlenkierówny w Kolnie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Łomży, c) Medyczne Studium Zawodowe im. Stanisławy Leszczyńskiej w Wysokiem Mazowieckiem, 24) w województwie łódzkim: a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Łodzi, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Marii Skłodowskiej-Curie w Łodzi, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Łodzi, d) Zespół Szkół Medycznych nr 1 w Łodzi, e) Zespół Szkół Medycznych w Zgierzu, 25) w województwie nowosądeckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Gorlicach, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Hanny Chrzanowskiej w Limanowej, c) Zespół Szkół Medycznych im. Jadwigi Wolskiej w Nowym Sączu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Rolniczych w Nowym Targu, e) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Materowej w Rabce, 26) w województwie olsztyńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Iławie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Olsztynie, 27) w województwie opolskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Branicach, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Hanny Chrzanowskiej w Brzegu, c) Medyczne Studium Zawodowe im. Marii Minczewskiej w Kędzierzynie-Koźlu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Nysie, e) Medyczne Studium Zawodowe im. dr Marii Kujawskiej w Opolu, f) Zespół Szkół Medycznych im. Janusza Korczaka w Prudniku, 28) w województwie ostrołęckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Makowie Mazowieckim, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Ostrołęce, c) Medyczne Studium Zawodowe w Wyszkowie, 29) w województwie pilskim: Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. gen. Zygmunta Berlinga w Pile, 30) w województwie piotrkowskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ponadpodstawowych im. Jana Kochanowskiego w Bełchatowie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Mikołaja Kopernika w Piotrkowie Trybunalskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Mazowieckim, 31) w województwie płockim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Gostyninie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Kutnie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Płocku, 32) w województwie poznańskim: a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr. Karola Marcinkowskiego w Gnieźnie, b) Medyczne Studium Zawodowe w Poznaniu, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Poznaniu, d) Medyczne Studium Zawodowe im. PCK w Poznaniu, 33) w województwie przemyskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Jarosławiu, b) Medyczne Studium Zawodowe w Przemyślu, c) Zespół Szkół Medycznych im. Jadwigi Iżyckiej w Przemyślu, 34) w województwie radomskim: Zespół Szkół Medycznych w Radomiu, 35) w województwie rzeszowskim: a) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. Janusza Korczaka w Łańcucie, b) Zespół Szkół Medycznych w Mielcu, c) Medyczne Studium Zawodowe w Rzeszowie, 36) w województwie siedleckim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Garwolinie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Janusza Korczaka w Łukowie, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Średnich w Mińsku Mazowieckim, d) Zespół Szkół Medycznych w Siedlcach, e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Sokołowie Podlaskim, 37) w województwie sieradzkim: Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sieradzu, 38) w województwie skierniewickim: a) Zespół Szkół Medycznych w Łowiczu, b) Zespół Szkół Medycznych im. Marii Skłodowskiej-Curie w Żyrardowie, 39) w województwie słupskim: Zespół Szkół Medycznych im. Marii Skłodowskiej-Curie w Słupsku, 40) w województwie suwalskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ełku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Giżycku, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Piszu, d) Medyczne Studium Zawodowe w Suwałkach, 41) w województwie szczecińskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 im. Mieszka I w Stargardzie Szczecińskim, b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Szczecinie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego w Szczecinie, d) Zespół Szkół Medycznych w Świnoujściu, 42) w województwie tarnobrzeskim: a) Zespół Szkół Medycznych im. Stefanii Wołynki w Janowie Lubelskim, b) Zespół Szkół Medycznych im. Hanny Chrzanowskiej w Stalowej Woli, 43) w województwie tarnowskim: Medyczne Studium Zawodowe w Bochni, 44) w województwie toruńskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Brodnicy, b) Zespół Szkół Medycznych w Grudziądzu, c) Medyczne Studium Zawodowe im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, d) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Szlenkierówny w Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu, 45) w województwie wałbrzyskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Kłodzku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Świdnicy, c) Medyczne Studium Zawodowe w Wałbrzychu, 46) w województwie włocławskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechocinku, b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Lipnie, c) Medyczne Studium Zawodowe we Włocławku, 47) w województwie wrocławskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Oleśnicy, b) Liceum Medyczne im. Emilii Plater, Medyczne Studium Zawodowe w Strzelinie, c) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Ludwika Hirszfelda we Wrocławiu, d) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Henryka Jordana we Wrocławiu, e) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. Marii Skłodowskiej-Curie we Wrocławiu, f) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 we Wrocławiu, g) Zespół Szkół Medycznych im. dr Hanny Hirszfeldowej we Wrocławiu, 48) w województwie zamojskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Biłgoraju, b) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Lubelskim, c) Medyczne Studium Zawodowe w Zamościu, 49) w województwie zielonogórskim: a) Medyczne Studium Zawodowe w Wolsztynie, b) Medyczne Studium Zawodowe im. Marii Skłodowskiej-Curie w Zielonej Górze. II. Jednostki nadzorowane: 1. Akademia Medyczna w Białymstoku 2. Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy 3. Akademia Medyczna w Gdańsku 4. Śląska Akademia Medyczna im. Ludwika Waryńskiego w Katowicach 5. Akademia Medyczna w Lublinie 6. Akademia Medyczna w Łodzi 7. Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu 8. Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie 9. Akademia Medyczna w Warszawie 10. Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu 11. Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 12. Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie 13. Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi 14. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie 15. Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie 16. Instytut Hematologii i Tranfuzjologii w Warszawie 17. Instytut Kardiologii w Warszawie 18. Instytut Leków w Warszawie 19. Instytut Matki i Dziecka w Warszawie 20. Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni 21. Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera w Łodzi 22. Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu 23. Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie 24. Instytut "Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie 25. Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie 26. Instytut Reumatologiczny w Warszawie 27. Instytut Żywności i Żywienia im. Aleksandra Szczygła w Warszawie 28. Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie 29. Centralne Laboratorium Surowic i Szczepionek w Warszawie 30. Centralny Ośrodek Techniki Medycznej w Warszawie 31. Główna Biblioteka Lekarska im. Stanisława Konopki w Warszawie 32. Państwowy Zakład Higieny w Warszawie. III. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister jest organem założycielskim: 1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Busko-Solec" w Busku-Zdroju 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ciechocinek" w Ciechocinku 3. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Cieplice" w Jeleniej Górze 4. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Horyniec" w Horyńcu-Zdroju 5. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Inowrocław" w Inowrocławiu 6. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Iwonicz" w Iwoniczu-Zdroju 7. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kamień Pomorski" w Kamieniu Pomorskim 8. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kołobrzeg" w Kołobrzegu 9. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Konstancin" w Konstancinie-Jeziornie 10. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krakowskich" w Krakowie 11. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich" w Krynicy 12. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Lądek-Długopole" w Lądku-Zdroju 13. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Nałęczów" w Nałęczowie 14. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Połczyn" w Połczynie-Zdroju 15. "Zespół Uzdrowisk Kłodzkich" Przedsiębiorstwo Państwowe w Polanicy 16. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Przerzeczyn" w Przerzeczynie-Zdroju 17. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rabka" w Rabce 18. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rymanów" w Rymanowie-Zdroju 19. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawnica" w Szczawnicy 20. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawno-Jedlina" w Szczawnie 21. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świeradów-Czerniawa" w Świeradowie-Zdroju 22. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świnoujście" w Świnoujściu 23. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustka" w Ustce 24. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustroń" w Ustroniu 25. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wieniec" w Wieńcu-Zdroju 26. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wysowa" w Wysowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 21 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu powoływania oraz działania Rady Głównej do Spraw Społecznej Readaptacji i Pomocy Skazanym, a także rad terenowych do spraw społecznej readaptacji i pomocy skazanym. (Dz. U. Nr 113, poz. 723) Na podstawie art. 40 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb powoływania oraz działania Rady Głównej do Spraw Społecznej Readaptacji i Pomocy Skazanym, o której mowa w art. 40 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083), zwanej dalej "Radą Główną", a także rad terenowych do spraw społecznej readaptacji i pomocy skazanym, zwanych dalej "radami terenowymi". § 2. 1. W skład Rady Głównej wchodzą przewodniczący oraz powoływani i odwoływani przez Prezesa Rady Ministrów członkowie. 2. Przewodniczącym Rady Głównej jest Minister Sprawiedliwości. 3. W skład Rady Głównej wchodzą: 1) sędzia penitencjarny wyznaczony przez prezesa Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, po wyrażeniu zgody przez tego sędziego, 2) prokurator Prokuratury Krajowej, wyznaczony przez Prokuratora Krajowego, 3) kurator zawodowy, wyznaczony przez prezesa Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, 4) przedstawiciele: a) Ministra Sprawiedliwości, b) Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, c) Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, d) Ministra Edukacji Narodowej, e) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, f) Ministra Obrony Narodowej, g) Komendanta Głównego Policji, h) Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. 4. Prezes Rady Ministrów może powołać w skład Rady Głównej przedstawicieli stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji oraz kościołów i związków wyznaniowych, a także związków zawodowych i samorządu zawodowego, przedstawicieli nauki oraz osoby godne zaufania, które mogą wnieść istotny wkład w realizację celów działania Rady Głównej. 5. Podmioty, o których mowa w ust. 4, kierują wnioski o powołanie ich przedstawicieli w skład Rady Głównej do Ministra Sprawiedliwości, który przekazuje je Prezesowi Rady Ministrów wraz ze swoją opinią. § 3. 1. Organem wykonawczym Rady Głównej jest prezydium Rady, w skład którego wchodzą: przewodniczący, wiceprzewodniczący, sekretarz i 2 członków. 2. Wiceprzewodniczącego i członków prezydium Rady Rada Główna wybiera w głosowaniu tajnym, spośród swoich członków. 3. Sekretarza prezydium Rady wyznacza Minister Sprawiedliwości. 4. Obsługę prac Rady Głównej zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości. § 4. 1. Wojewoda może powołać rady terenowe. 2. Przewodniczącym rady terenowej jest prezes właściwego sądu wojewódzkiego. 3. W skład rady terenowej wchodzą zaproszeni przez prezesa sądu wojewódzkiego przedstawiciele wyznaczeni przez: 1) wojewodę, 2) prezesa sądu wojewódzkiego, 3) prokuratora wojewódzkiego, 4) dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, 5) dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, 6) lekarza wojewódzkiego, 7) wojewódzkiego kuratora oświaty, 8) komendanta wojewódzkiego policji, 9) dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych, położonych w okręgu sądu wojewódzkiego, 10) szefów regionalnych sztabów wojskowych, 11) organy wykonawcze samorządu terytorialnego. 4. Do uczestnictwa w pracach rady terenowej prezes sądu wojewódzkiego może zapraszać przedstawicieli podmiotów, o których mowa w § 2 ust. 4, jeżeli wykonują oni swoje zadania na terenie działania tej rady terenowej. 5. Obsługę prac rady terenowej zapewnia prezes właściwego sądu wojewódzkiego. § 5. 1. Kadencja Rady Głównej i rad terenowych trwa 4 lata. 2. Rady, o których mowa w ust. 1, zbierają się co najmniej 2 razy w roku, a prezydium Rady - co najmniej 4 razy w roku. 3. Posiedzenia Rady Głównej zwołuje Minister Sprawiedliwości, a posiedzenia rad terenowych - prezes właściwego sądu wojewódzkiego. 4. Rada Główna i rady terenowe podejmują uchwały zwykłą większością głosów. 5. Za udział w pracach Rady Głównej i rad terenowych członkom tych rad nie przysługują wynagrodzenie oraz inne należności pieniężne. § 6. 1. Rada Główna, prezydium Rady Głównej i rady terenowe wykonują swoje zadania na posiedzeniach. 2. Rada Główna i rady terenowe mogą powoływać stałe lub doraźne komisje w celu opracowania określonych tematów oraz oceny przedstawionych jej materiałów. § 7. 1. Rada Główna przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, w terminie do dnia 31 marca, roczne sprawozdanie ze swojej działalności. 2. Rady terenowe przedstawiają wojewodzie, w terminie do dnia 31 marca, roczne sprawozdanie ze swojej działalności. § 8. Rada Główna i rady terenowe działają w szczególności przez: 1) organizowanie, inicjowanie i wspieranie przedsięwzięć służących zapobieganiu przestępczości i społecznej readaptacji skazanych, 2) opiniowanie działalności organów rządowych i przedstawicieli społeczeństwa, podejmowanej w zakresie zapobiegania przestępczości, wykonywania orzeczeń i readaptacji społecznej skazanych oraz udzielania pomocy skazanym i ich rodzinom, 3) koordynowanie działalności stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji oraz kościołów i związków wyznaniowych, jak również osób godnych zaufania, podejmowanej w zakresie wykonywania kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych, 4) podejmowanie, organizowanie i koordynowanie społecznej kontroli nad wykonaniem kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych oraz opracowywanie wyników tych kontroli, 5) dokonywanie oceny polityki penitencjarnej, 6) przedstawianie wniosków i opinii w sprawie podziału oraz wykorzystania środków z funduszu pomocy penitencjarnej, 7) inicjowanie i wspieranie badań naukowych służących zapobieganiu przestępczości i społecznej readaptacji skazanych. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia zakresu i trybu uczestnictwa podmiotów wymienionych w art. 38 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego w wykonywaniu kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych, a także społecznej kontroli nad ich wykonywaniem. (Dz. U. Nr 113, poz. 724) Na podstawie art. 39 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Uczestnictwo stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji, a nadto kościołów i innych związków wyznaniowych, jak również osób godnych zaufania, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, w wykonywaniu kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych, a także w społecznej nad nimi kontroli, powinno służyć zwiększeniu efektywności działania organów państwowych w zakresie zapobiegania przestępczości i readaptacji społecznej skazanych oraz wzmacnianiu praworządnego działania organów państwowych. 2. Działania podejmowane przez podmioty wymienione w ust. 1 oraz ich przedstawicieli nie mogą naruszać zasad regulujących wykonywanie kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych oraz porządku obowiązującego w miejscu wykonywania tych kar lub środków. § 2. Przedstawicielem stowarzyszenia, fundacji, organizacji i instytucji oraz kościołów i innych związków wyznaniowych, jak również osobą godną zaufania podejmującą działania, o których mowa w rozporządzeniu, może być ten, kto odpowiada następującym warunkom: 1) korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich, 2) nie był skazany za przestępstwo popełnione umyślnie, 3) nie został pozbawiony praw rodzicielskich lub opiekuńczych, 4) daje rękojmię należytego wykonywania przyjętych na siebie obowiązków, 5) ukończył 24 lata, a w wyjątkowych wypadkach 21 lat, jeżeli posiada kwalifikacje lub doświadczenie życiowe wskazujące na przydatność w prowadzeniu działalności wychowawczej i resocjalizacyjnej. § 3. 1. Podmioty, o których mowa w § 1 ust. 1, mogą uczestniczyć w prowadzeniu działalności resocjalizacyjnej, społecznej, kulturalnej, oświatowej, sportowej i religijnej w zakładach karnych lub aresztach śledczych, po uprzednim zawarciu porozumienia z dyrektorami tych zakładów lub aresztów. Porozumienie wymaga formy pisemnej. 2. Do wniosku o zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) program zawierający zadania, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu, kosztów ich realizacji, źródeł finansowania i spodziewanych efektów, 2) wykaz osób, które bezpośrednio - jako przedstawiciele - będą uczestniczyć w projektowanych działaniach, zawierający dane pozwalające na ocenę, czy odpowiadają one warunkom określonym w § 2 oraz aktualne adresy zamieszkania, wykształcenie i wykonywany zawód tych osób. 3. W razie naruszenia zasad, o których mowa w § 1 ust. 2 lub wynikających z porozumienia, dyrektor zakładu karnego albo aresztu śledczego może wystąpić z pisemnym wnioskiem o zmianę przedstawiciela, a gdy jest to konieczne - może odstąpić od porozumienia. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, w przypadkach gdy kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze są wykonywane poza zakładami karnymi i aresztami śledczymi. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do osób godnych zaufania, o których mowa w § 1 ust. 1. § 4. 1. Uczestnictwo stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji oraz kościołów i innych związków wyznaniowych, jak również osób godnych zaufania w wykonywaniu kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych może polegać w szczególności na: 1) inicjowaniu, organizowaniu i realizowaniu zadań mających na celu zapobieganie przestępczości i przeciwdziałanie powrotowi do przestępstwa oraz kształtowaniu społecznie pożądanej postawy skazanych, 2) realizacji zadań wynikających z programów resocjalizacyjnych przez prowadzenie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej, sportowej i religijnej wobec skazanych, 3) świadczeniu, w uzasadnionych przypadkach, niezbędnej pomocy materialnej, medycznej i prawnej skazanym oraz ich rodzinom, 4) utrzymywaniu celowych kontaktów ze skazanymi, 5) przygotowywaniu osób pozbawionych wolności do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, aresztu śledczego oraz zakładu, w którym są wykonywane środki zabezpieczające, w tym przez udzielanie niezbędnej pomocy w uzyskaniu pracy i zakwaterowania. 2. Podejmując działania, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, należy uwzględnić przede wszystkim potrzeby i sytuację osób samotnych, bez stałego miejsca zamieszkania, długotrwale bezrobotnych, w podeszłym wieku, byłych wychowanków rodzin zastępczych, placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, niepełnosprawnych, kończących odbywanie kary w systemie terapeutycznym oraz osób, które z przyczyn obiektywnych nie są w stanie przezwyciężyć trudności adaptacyjnych w środowisku. § 5. Podmioty, o których mowa w § 1 ust. 1, wykonują także społeczną kontrolę nad wykonywaniem kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych w ramach działań prowadzonych lub koordynowanych przez Radę Główną do Spraw Społecznej Readaptacji i Pomocy Skazanym, a także odpowiednie terenowe rady do spraw społecznej readaptacji i pomocy skazanym oraz inne organy uprawnione do prowadzenia kontroli - na zasadach i w zakresie określonym przez organizatora kontroli. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania. (Dz. U. Nr 113, poz. 725) Na podstawie art. 173 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Okazanie odbywa się w siedzibie organu, który dokonuje tej czynności procesowej, w przystosowanym do tego celu pomieszczeniu. 2. Pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno spełniać warunki umożliwiające osobie przesłuchiwanej dokładne przyjrzenie się osobie okazywanej, jej wizerunkowi lub rzeczy, w szczególności posiadać właściwe oświetlenie. § 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można dokonać okazania poza siedzibą, o której mowa w § 1 ust. 1. § 3. Obrońcę oraz pełnomocnika pokrzywdzonego, jeżeli w sprawie zostali ustanowieni, powiadamia się o terminie okazania. § 4. Organ dokonujący okazania powinien zapewnić takie warunki, aby osoba przesłuchiwana nie mogła zobaczyć przed okazaniem osoby okazywanej, jej wizerunku lub rzeczy w sytuacji wskazującej na ich rolę lub znaczenie procesowe. § 5. 1. Dokonuje się tylu okazań osób, ich wizerunków lub rzeczy, ile jest osób przesłuchiwanych. 2. Organ dokonujący okazania powinien zapewnić warunki, aby osoba przesłuchiwana, która brała udział w okazaniu, nie kontaktowała się z osobami przesłuchiwanymi, które nie brały jeszcze udziału w tej czynności. § 6. 1. Osoby przybrane do osoby okazywanej powinny być w zbliżonym wieku oraz mieć podobny do niej wzrost, tuszę, ubiór i inne cechy charakterystyczne. 2. Wśród osób przybranych, o których mowa w ust. 1, nie mogą znajdować się funkcjonariusze organu dokonującego okazania ani osoby znane osobie przesłuchiwanej. § 7. 1. Organ dokonujący okazania powinien zapewnić, aby wygląd osoby okazywanej nie różnił się podczas okazania od jej wyglądu podczas zdarzenia stanowiącego przedmiot postępowania. 2. Jeżeli wygląd osoby okazywanej podczas okazania różni się od jej wyglądu podczas zdarzenia stanowiącego przedmiot postępowania, zamieszcza się o tym stosowną wzmiankę w protokole czynności. § 8. Dokonuje się tylu okazań osoby, ile jest osób okazywanych. § 9. Podczas okazania osoba okazywana wybiera według swego uznania miejsce w grupie osób przybranych. § 10. W uzasadnionych przypadkach organ dokonujący okazania powinien zapewnić warunki do zapoznania się przez osobę przesłuchiwaną ze znakami szczególnymi osoby okazywanej, w szczególności bliznami i tatuażami. § 11. W uzasadnionych przypadkach osoby mogą być okazywane w ruchu. § 12. 1. Okazywania osoby można dokonać także w sposób wyłączający możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę okazywaną. 2. Podczas okazania, o którym mowa w ust. 1, mogą być użyte w szczególności: sprzęt elektroniczny, wizjer, lustro obserwacyjne lub inny środek pozwalający na dokonanie okazania w sposób wykluczający ujawnienie osobom nieuprawnionym tożsamości osoby przesłuchiwanej. § 13. 1. Organ dokonujący okazania wizerunku osoby powinien zapewnić, aby podczas okazania wizerunek ten znajdował się wśród wizerunków innych osób. Przepisy § 6 stosuje się odpowiednio. 2. Okazanie wizerunku osoby może zostać dokonane również poprzez okazanie osobie przesłuchiwanej zbioru wizerunków gromadzonych na podstawie odrębnych przepisów. 3. Przez wizerunek osoby rozumie się również zapis audiowizualny na taśmie wideofonicznej lub innym nośniku. 4. W wypadku okazania wizerunku osoby, o którym mowa w ust. 3, przepis ust. 1 stosuje się w miarę możliwości. § 14. Podczas okazania rzeczy powinna być ona, w miarę możliwości, umieszczona wśród innych rzeczy tego samego rodzaju. § 15. Podczas okazania rzeczy może zostać użyty sprzęt elektroniczny lub inny środek umożliwiający rozpoznanie rzeczy mimo braku bezpośredniego kontaktu osoby przesłuchiwanej z okazywaną jej rzeczą. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia innych niż kurator sądowy organów powołanych do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, jego zakresu oraz trybu przeprowadzania. (Dz. U. Nr 113, poz. 726) Na podstawie art. 14 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. Organ wykonujący orzeczenie może w postępowaniu wykonawczym zarządzić przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez komendę rejonową Policji, właściwą ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu skazanego. Jeżeli wywiad taki dotyczy skazanego będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, przeprowadza go placówka Żandarmerii Wojskowej, właściwa ze względu na miejsce położenia jednostki wojskowej, w której skazany pełni służbę wojskową. § 2. 1. Przeprowadzający wywiad środowiskowy powinien w szczególności zmierzać do ustalenia: 1) sytuacji rodzinnej i majątkowej skazanego, 2) źródeł utrzymania skazanego, 3) zachowań skazanego, zwłaszcza świadczących o naruszeniu przez niego porządku prawnego, a w przypadku żołnierza w czynnej służbie wojskowej - również o naruszeniu dyscypliny wojskowej, 4) czy skazany wykonuje obowiązki nałożone na niego przez sąd, 5) czy nie zachodzi potrzeba zmiany sposobu wykonywania kary lub środka karnego. 2. Organ zarządzający przeprowadzenie wywiadu środowiskowego może wskazać na konieczność dokonania także innych ustaleń niż określone w ust. 1, jeżeli taka potrzeba wyłoni się w postępowaniu wykonawczym. 3. Wynik wywiadu środowiskowego oprócz ustaleń, o których mowa w ust. 1 i 2, powinien zawierać imię, nazwisko, datę urodzenia i aktualny adres zamieszkania skazanego, oznaczenie organu lub osoby, która wywiad przeprowadziła, wskazanie źródeł uzyskania wiadomości oraz datę sporządzenia i podpis osoby sporządzającej. § 3. Ustaleń, o których mowa w § 2 ust. 1 i 2, można dokonywać w szczególności we właściwych terenowych organach administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w miejscu pracy lub nauki skazanego, w jednostce wojskowej, w której skazany pełni czynną służbę wojskową, w organizacjach społecznych, do których należy, a także u osoby, w stowarzyszeniu, organizacji lub instytucji, pod której dozór oddano skazanego. § 4. Wywiad środowiskowy powinien być przeprowadzony w terminie 14 dni od dnia otrzymania zarządzenia o jego przeprowadzeniu, chyba że w zarządzeniu określono inny termin. § 5. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 stycznia 1970 r. w sprawie określenia organów powołanych do przeprowadzania wywiadu środowiskowego w postępowaniu wykonawczym oraz zakresu i trybu przeprowadzania tego wywiadu (Dz. Urz. Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 1, poz. 6). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych. (Dz. U. Nr 113, poz. 727) Na podstawie art. 129 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasady zatrudniania odpłatnego skazanych oraz dokumentowania okresów zatrudnienia, 2) zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie na podstawie skierowania do pracy, 3) zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych, 4) zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych. § 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083). Rozdział 1 Zasady zatrudniania odpłatnego skazanych oraz dokumentowania okresów zatrudnienia § 3. 1. Na wniosek skazanego dyrektor zakładu karnego, w formie pisemnej, określa warunki zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub wykonywania pracy zarobkowej na własny rachunek. 2. Wniosek skazanego powinien zawierać potwierdzenie przez pracodawcę zamiaru zawarcia umowy o pracę, a w razie pracy zarobkowej na własny rachunek - aktualne zaświadczenie o prowadzeniu określonej działalności. § 4. 1. Pisemna akceptacja warunków zatrudnienia przez skazanego, a w razie umowy o pracę także przez pracodawcę, jest podstawą wyrażenia przez dyrektora zakładu karnego zgody na zatrudnienie na podstawie umowy o pracę lub na wykonywanie pracy zarobkowej na własny rachunek. 2. Zgoda dotyczy zatrudnienia u konkretnego pracodawcy lub, w razie pracy zarobkowej na własny rachunek, prowadzenia ściśle określonej działalności i obowiązuje w okresie przebywania skazanego w zakładzie karnym, w którym została udzielona. 3. Nieprzestrzeganie przez skazanego lub pracodawcę warunków zatrudnienia, określonych przez dyrektora zakładu karnego, stanowi podstawę cofnięcia zgody. O cofnięciu zgody powiadamia się pisemnie skazanego i pracodawcę. 4. Dyrektor zakładu karnego może cofnąć zgodę na zatrudnienie na podstawie umowy o pracę lub na wykonywanie pracy zarobkowej na własny rachunek z przyczyn związanych z funkcjonowaniem zakładu karnego, a zwłaszcza z jego bezpieczeństwem. O cofnięciu zgody powiadamia się pisemnie skazanego, a w razie umowy o pracę - także pracodawcę. § 5. Wynagrodzenie za pracę skazanego zatrudnionego na podstawie umowy o pracę pracodawca przekazuje do zakładu karnego, w którym skazany przebywa, w terminie do 10 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. § 6. Dochód skazanego z tytułu wykonywania pracy zarobkowej na własny rachunek lub zatrudnienia na innej podstawie prawnej niż skierowanie do pracy albo umowy o pracę przekazuje się do zakładu karnego, w którym skazany przebywa. § 7. Skazani mogą być zatrudnieni: 1) przy pracach porządkowych oraz pomocniczych na rzecz aresztów śledczych, zakładów karnych i innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, 2) w warsztatach usługowych lub produkcyjnych prowadzonych przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej, 3) w przywięziennych zakładach pracy, 4) u innych przedsiębiorców, osób fizycznych, w tym również w ramach produkcji nakładczej, prowadzonej na terenie aresztów śledczych i zakładów karnych. § 8. Dyrektor zakładu karnego kieruje skazanego do zatrudnienia w oparciu o: 1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych, a także w warsztatach usługowych lub produkcyjnych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej, 2) umowę o zatrudnienie skazanych w przypadkach określonych w § 7 pkt 3 i 4. § 9. Zatrudniający skazanych jest obowiązany: 1) dostarczyć zakładowi karnemu obowiązujące u niego przepisy dotyczące zatrudnienia, zwłaszcza w zakresie czasu pracy i wynagradzania, oraz informować o dokonanych w nich zmianach, 2) niezwłocznie po zatrudnieniu przesłać do zakładu karnego potwierdzenie zatrudnienia skazanego, określające stanowisko i przyznaną stawkę wynagrodzenia wraz z dodatkami, 3) informować zakład karny o przypadkach negatywnego zachowania skazanego. § 10. Zatrudniający skazanego na podstawie skierowania do pracy może wnioskować o zmianę miejsca i rodzaju jego pracy lub o wycofanie skazanego z zatrudnienia. Wnioski te powinny być szczegółowo uzasadnione. § 11. Dyrektor zakładu karnego ma obowiązek informowania zatrudniającego o zmianach sytuacji skazanego mającej wpływ na zatrudnienie oraz prawo wstrzymania zatrudnienia lub rozwiązania umowy o zatrudnienie z powodu nieprzestrzegania przez zatrudniającego skazanych warunków tego zatrudnienia. § 12. Zakład karny, niezależnie od przepisów obowiązujących w tym zakresie podmiot zatrudniający skazanego, prowadzi dokumentację zatrudnienia odpłatnego. § 13. 1. Skazanemu lub uprawnionym podmiotom wydaje się, na ich wniosek, zaświadczenie o zatrudnieniu w czasie pobytu w zakładzie karnym. 2. W zaświadczeniu należy określić w szczególności rodzaje i okresy zatrudnienia oraz wysokość otrzymywanego wynagrodzenia. 3. Zaświadczenie należy wydać skazanemu z urzędu, najpóźniej w dniu zwolnienia z zakładu karnego, a jeżeli jest to niemożliwe, przesłać niezwłocznie po zwolnieniu na adres podany przez skazanego. 4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają obowiązku wydania świadectwa pracy określonego w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie na podstawie skierowania do pracy § 14. Wynagrodzenie skazanego za pracę ustala się według zasad wynagradzania pracowników za pracę tego rodzaju, którą wykonuje skazany, obowiązujących u zatrudniającego skazanego. § 15. Wynagrodzenie przysługuje skazanemu za faktycznie wykonaną pracę, proporcjonalnie do przepracowanego czasu pracy lub wykonywanej miesięcznej normy pracy. § 16. Za czas niewykonywania pracy skazanemu wynagrodzenie nie przysługuje. Skazanemu przysługuje wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy jedynie w przypadku, gdy był gotów do jej wykonania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących zatrudniającego. § 17. Zatrudniający może na czas przestoju powierzyć skazanemu, za zgodą dyrektora zakładu karnego, inną odpowiednią pracę, za której wykonanie przysługuje wynagrodzenie przewidziane za tę pracę. Przepisy § 14 i 15 stosuje się odpowiednio. § 18. Skazanemu przysługuje wynagrodzenie za czas przestoju spowodowanego warunkami atmosferycznymi jedynie w przypadku, gdy stanowią tak postanowienia umowy o zatrudnienie skazanych. § 19. Skazanemu zatrudnionemu odpłatnie przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wynagrodzenie za czas przestoju nie przysługuje. § 20. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych, a także w warsztatach usługowych i produkcyjnych prowadzonych przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych na zasadach i w wysokości określonych w przepisach Kodeksu pracy. § 21. Zatrudniający przekazuje do zakładu karnego listę płac skazanych, wraz z środkami na wynagrodzenia za pracę, w terminie określonym w umowie o zatrudnienie, nie później jednak niż do 10 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. § 22. Ustala się tabelę wynagrodzeń zasadniczych dla stanowisk pracy skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 23. Skazanym zatrudnionym przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne według zasad określonych dla pracowników jednostek sfery budżetowej. § 24. 1. Skazanym zatrudnionym przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przysługuje, za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych, dodatek w wysokości: 1) przy pierwszym stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości - do 10%, 2) przy drugim stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości - do 12%, 3) przy trzecim stopniu szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości oraz przy pracach szczególnie niebezpiecznych - do 15% minimalnej godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. 2. Ustala się minimalną godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego w wysokości wynikającej z podzielenia najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem", przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 3. Zasady przyznawania i wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 3 Zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych § 25. Skazany nie może zrzec się prawa do zwolnienia od pracy. § 26. Dyrektor zakładu karnego przy skierowaniu skazanego do pracy powiadamia zatrudniającego o przewidywanym terminie nabycia prawa do zwolnienia od pracy. § 27. 1. Roczny okres nieprzerwanej pracy, wymagany do uzyskania prawa do kolejnego zwolnienia od pracy, biegnie od dnia następującego po dniu jego uzyskania, bez względu na faktyczny termin jego wykorzystania. 2. Przerwy w pracy, trwające łącznie w ciągu roku pracy nie dłużej niż 60 dni kalendarzowych, nie zawinione przez skazanego, nie powodują przerwania okresu, o którym mowa w ust. 1. 3. Okresu przerw, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do zwolnienia od pracy. 4. W razie przerwy w zatrudnieniu zawinionej przez skazanego lub trwającej łącznie dłużej niż 60 dni kalendarzowych w roku pracy, okres łącznej nieprzerwanej pracy biegnie od dnia ponownego zatrudnienia. § 28. Zmiana miejsca pracy lub zakładu karnego nie pozbawia skazanego prawa do zwolnienia od pracy. § 29. Zwolnienia od pracy udziela skazanemu dyrektor zakładu karnego niezwłocznie po uzyskaniu przez niego prawa. Na wniosek zatrudniającego, za zgodą dyrektora zakładu karnego, zwolnienie od pracy może być udzielone w terminie późniejszym, nie później jednak niż w ciągu 60 dni kalendarzowych od dnia uzyskania do niego prawa. § 30. Na wniosek skazanego, za zgodą dyrektora zakładu karnego i zatrudniającego, zwolnienie od pracy może być dzielone, przy czym pełne wykorzystanie zwolnienia od pracy musi nastąpić nie później niż w terminie 60 dni licząc od dnia uzyskania prawa, a jedna część zwolnienia powinna obejmować nie mniej niż 5 dni roboczych. § 31. 1. Do okresu zwolnienia od pracy nie wlicza się dni usprawiedliwionego niewykonywania pracy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zwolnienia od pracy można udzielić skazanemu, w szczególności w okresie korzystania z przepustki udzielonej na podstawie art. 91 pkt 7 lub art. 92 pkt 9, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 7, zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 8 lub art. 165 § 2. § 32. Zwolnienia od pracy lub jego części, nie wykorzystanego z przyczyn, o których mowa w § 40, udziela się bezpośrednio po ich ustaniu. O przesunięciu terminu zwolnienia od pracy dyrektor zakładu karnego powiadamia zatrudniającego. § 33. Wynagrodzenie za okres zwolnienia od pracy oblicza i przekazuje do zakładu karnego zatrudniający, u którego skazany nabył prawo do zwolnienia, w terminie określonym dla przekazania list płac skazanych i środków na wynagrodzenia za pracę. § 34. Za nie wykorzystane w całości lub w części zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia skazanemu przysługuje ekwiwalent pieniężny, niezależnie od przyczyn jego niewykorzystania. § 35. W razie gdy skazany został wycofany z zatrudnienia po uzyskaniu prawa do zwolnienia od pracy, zatrudniający przekazuje ekwiwalent pieniężny do zakładu karnego niezwłocznie po wycofaniu. § 36. Wysokość wynagrodzenia za okres zwolnienia od pracy oraz wysokość ekwiwalentu pieniężnego za nie wykorzystane zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia oblicza się na zasadach ogólnych dotyczących pracowniczych urlopów wypoczynkowych. § 37. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej lub za prace porządkowe na rzecz samorządu terytorialnego, w wymiarze nie przekraczającym 60 godzin miesięcznie, zwolnienie od pracy nie przysługuje. § 38. Urlopu wypoczynkowego przysługującego skazanemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę udziela pracodawca. O urlopie wypoczynkowym pracodawca powiadamia dyrektora zakładu karnego najpóźniej w terminie 14 dni przed jego planowanym rozpoczęciem. § 39. 1. Wynagrodzenie za okres urlopu wypoczynkowego pracodawca przekazuje do zakładu karnego w terminie określonym w § 5. 2. W razie niewykorzystania w całości lub w części przysługującego skazanemu urlopu wypoczynkowego, pracodawca przekazuje do zakładu karnego ekwiwalent pieniężny za ten urlop niezwłocznie po ustaniu zatrudnienia. Rozdział 4 Zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych § 40. Przyczynami usprawiedliwiającymi niewykonywanie przez skazanego pracy są: 1) choroba, 2) udział w czynnościach procesowych, 3) korzystanie z przepustki, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego, 4) inne przyczyny związane z funkcjonowaniem zakładu karnego. § 41. O przyczynach niewykonywania przez skazanego pracy dyrektor zakładu karnego niezwłocznie powiadamia zatrudniającego. Rozdział 5 Przepis końcowy § 42. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 sierpnia 1998 r. (poz. 727) Załącznik nr 1 TABELA WYNAGRODZEŃ ZASADNICZYCH DLA STANOWISK PRACY SKAZANYCH ZATRUDNIONYCH PRZY PRACACH PORZĄDKOWYCH ORAZ POMOCNICZYCH WYKONYWANYCH NA RZECZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Grupa stanowiskowaNazwa stanowiskaMiesięczne wynagrodzenie zasadnicze IPracownik transportu, pracownik gospodarczy (sprzątający, pomoc w pralni itp.), pomoc magazyniera, pomoc kucharza, pomoc palacza i inne stanowiska nie wymagające kwalifikacji zawodowych100%-120% najniższego wynagrodzenia IIBibliotekarz, pracownik radiowęzła, pomoc medyczna, pomoc biurowa100%-130% najniższego wynagrodzenia IIIRolnik, hodowca zwierząt, ogrodnik. Obsługa urządzeń pralniczych, palacz c.o. Kwalifikowane prace robotnicze wymagające dyplomu czeladnika lub świadectwa ukończenia kursu albo równorzędne w zawodach: fryzjer, szewc, krawiec, introligator, kucharz, masarz, stołowy, ciastowy, elektryk, hydraulik, tapicer, spawacz, tokarz, ślusarz, frezer, mechanik samochodowy i innych100%-140% najniższego wynagrodzenia IVStanowiska robotnicze wymagające kwalifikacji mistrza w zawodzie (samodzielne prace wysoko kwalifikowane) 100%-150% najniższego wynagrodzenia Załącznik nr 2 ZASADY PRZYZNAWANIA I WYPŁACANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA, SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH LUB NIEBEZPIECZNYCH 1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane: 1) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, 2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, 3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C, 4) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, 5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie, 6) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą. 2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane: 1) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych, w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia, 2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, 3) w warunkach narażenia na szkodliwe działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych), 4) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2000 kcal dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet na zmianę roboczą lub wymagające wymuszonej pozycji ciała, 5) w warunkach narażenia na hałas, 6) przy wywozie nieczystości i oczyszczaniu szamba. 3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia, 2) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, o ile zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy. 4. Do prac szczególnie niebezpiecznych zalicza się prace: 1) przy konserwacji i naprawie urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w energetyce, 2) związane z magazynowaniem, transportem i stosowaniem materiałów łatwo palnych i żrących, 3) na wysokości ponad 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu, uznane za niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy, 4) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia. 5. Prace określone w ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 3 i 5 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych. 6. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 5, dokonują placówki uprawnione do tego rodzaju badań na podstawie odrębnych przepisów. 7. Dodatek przysługuje skazanym wykonującym prace, o których mowa w ust. 1, 2, 3 pkt 2 oraz ust. 4, przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, natomiast skazanym wykonującym prace wymienione w ust. 3 pkt 1 - przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia. 8. Skazanemu wykonującemu w danym miesiącu prace o różnym stopniu szkodliwości dla zdrowia lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości lub uciążliwości. 9. Wysokość dodatku ustala dyrektor zakładu karnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 31 lipca 1998 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wzoru deklaracji zgodności oraz sposobu znakowania wyrobów budowlanych dopuszczanych do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie. (Dz. U. Nr 113, poz. 728) Na podstawie art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1995 r. Nr 141, poz. 692, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) systemy oceny zgodności wyrobów budowlanych z Polską Normą lub aprobatą techniczną, 2) wzór deklaracji zgodności dla wyrobów budowlanych, 3) sposób znakowania wyrobów budowlanych dopuszczonych do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dokumencie odniesienia - rozumie się przez to Polską Normę lub aprobatę techniczną, 2) programie badań - rozumie się przez to dokument ustalający wielkość partii wyrobu, liczność próbki i sposób jej pobrania, badane cechy i metody badania oraz kryteria przyjęcia lub odrzucenia partii wyrobu, z której pobrano próbkę do badań, 3) producencie - rozumie się przez to każdego, kto w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej wytworzył i wprowadził do obrotu wyrób, 4) zakładowej kontroli produkcji - rozumie się przez to systematyczne działania kontrolne prowadzone przez producenta, według określonych zasad i procedur, dostosowane do technologii produkcji i zmierzające do uzyskania wyrobu o wymaganych właściwościach. Rozdział 2 Systemy oceny zgodności wyrobów § 3. Oceny zgodności wyrobu budowlanego, zwanego dalej "wyrobem", wprowadzanego do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie, z właściwym dokumentem odniesienia dokonuje się stosując systemy oceny zgodności polegające na: 1) certyfikacji zgodności z dokumentem odniesienia, dokonywanej w trybie przepisów o badaniach i certyfikacji oraz normalizacji, 2) deklarowaniu przez producenta zgodności z dokumentem odniesienia. § 4. Certyfikację zgodności, o której mowa w § 3 pkt 1, należy stosować dla wyrobów: 1) podlegających certyfikacji zgodności na podstawie odrębnych przepisów, 2) dla których certyfikacji zgodności wymaga właściwa przedmiotowo Polska Norma lub aprobata techniczna. § 5. 1. Deklarowanie zgodności, o którym mowa w § 3 pkt 2, polega na wydaniu przez producenta deklaracji zgodności, przy zastosowaniu procedury obejmującej: 1) wstępne badanie pełne wyrobu (badanie typu), wykonane przez producenta lub na jego zlecenie, w zakresie i metodami określonymi we właściwym dla wyrobu dokumencie odniesienia, 2) prowadzenie systematycznych działań kontrolnych procesów produkcyjnych wyrobu w ramach zakładowej kontroli produkcji, 3) badanie gotowych wyrobów, wykonywane przez producenta lub na jego zlecenie, zgodnie z ustalonym programem badań. 2. Deklaracja zgodności jest wydawana dla każdej partii wyrobu określonej w programie badań. 3. Przez wydanie deklaracji zgodności producent potwierdza, że procedura określona w ust. 1 została przeprowadzona i wykazuje zgodność wyrobu z właściwym dokumentem odniesienia. § 6. Potwierdzenie zgodności wyrobu z dokumentem odniesienia dla wyrobów nie wymienionych w § 4 ust. 2 może być dokonane poprzez zastosowanie, według wyboru producenta, jednego z systemów oceny zgodności, o których mowa w § 3. Rozdział 3 Deklaracja zgodności § 7. 1. Deklaracja zgodności powinna zawierać: 1) numer nadany przez wydającego, 2) nazwę i adres zakładu produkującego wyrób, 3) identyfikację wyrobu zawierającą: symbol SWW lub kod PKWiU, nazwę, nazwę handlową, typ, odmianę, gatunek, klasę według dokumentu odniesienia oraz przeznaczenie i zakres stosowania wyrobu, 4) identyfikację dokumentu odniesienia, z którym potwierdza się zgodność: numer, tytuł i rok ustanowienia Polskiej Normy lub numer, tytuł i rok wydania aprobaty technicznej oraz nazwę jednostki aprobującej, 5) identyfikację partii wyrobów, której dotyczy deklaracja, 6) oświadczenie producenta, że wyrób spełnia wymagania dokumentu odniesienia, 7) miejsce i datę wydania deklaracji zgodności, 8) imię, nazwisko, stanowisko i podpis osoby upoważnionej do wydania deklaracji zgodności. 2. Wzór deklaracji zgodności określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 8. Producent wyrobu, który wydał deklarację zgodności, jest obowiązany do jej przechowywania, wraz z dokumentacją zastosowanej procedury, o której mowa w § 5 ust. 1, przez okres 5 lat od daty wydania i udostępniania właściwym organom kontroli oraz odbiorcom wyrobów. Rozdział 4 Znakowanie wyrobów § 9. 1. Wyroby dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie powinny być znakowane znakiem budowlanym dopuszczenia wyrobu do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie, zwanym dalej "znakiem budowlanym", którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Znakiem budowlanym są oznaczane wyroby, dla których wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa lub których zgodność z dokumentem odniesienia została potwierdzona poprzez wydanie certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności. § 10. 1. Znakowanie wyrobów polega na umieszczeniu znaku budowlanego: 1) bezpośrednio na wyrobie lub etykiecie przymocowanej do wyrobu, w sposób widoczny, czytelny i trwały, 2) na opakowaniu jednostkowym wyrobu lub opakowaniu zbiorczym, w przypadku braku możliwości technicznych umieszczenia znaku w sposób określony w pkt 1. 2. Znak budowlany może być umieszczony na dokumentach handlowych towarzyszących wyrobowi, jeżeli oznaczenie wyrobu w sposób określony w ust. 1 nie jest możliwe ze względów technicznych. 3. Na wyrobach oznaczonych znakiem budowlanym mogą być umieszczane inne oznakowania. § 11. 1. Do wyrobu oznakowanego zgodnie z § 9 ust. 2 producent jest obowiązany dołączyć informację zawierającą: 1) nazwę i adres zakładu produkującego wyrób, 2) identyfikację wyrobu zawierającą: nazwę, nazwę handlową, typ, odmianę, gatunek i klasę według dokumentu odniesienia, 3) numer Polskiej Normy lub aprobaty technicznej, z którą potwierdzono zgodność wyrobu, 4) identyfikację dokumentu dopuszczającego wyrób do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie, zawierającą numer właściwego certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności, 5) identyfikację partii wyrobów, 6) inne dane, jeżeli wynika to z dokumentu odniesienia. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, należy dołączyć do wyrobu w sposób określony w dokumencie odniesienia, a jeżeli dokument odniesienia tego nie zawiera - w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią przez stosującego ten wyrób. Rozdział 5 Przepis końcowy § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału 4, które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 1998 r. (poz. 728) Załącznik nr 1 Deklaracja zgodności Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ZNAKU DOPUSZCZENIA DO OBROTU I POWSZECHNEGO STOSOWANIA W BUDOWNICTWIE Ilustracja Objaśnienia: 1. Znak jest zbudowany na proporcjach zbliżonych do kwadratu z przesuniętym lewym bokiem. 2. W kwadrat jest wpisana litera B wykreślona w perspektywie równoległej. 3. Wysokość znaku budowlanego (wymiar a) nie może być mniejsza niż 10 mm. 4. Przy zmniejszaniu lub powiększaniu wzoru znaku budowlanego należy zachować jego proporcje. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 5 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. (Dz. U. Nr 113, poz. 729) Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770) w związku z art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wysokość opłat za: 1) czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zwanego dalej "zasobem", 2) uzgadnianie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, 3) czynności związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, 4) wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. § 2. 1. Wysokość opłat za czynności związane z prowadzeniem zasobu na potrzeby wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych podlegających zgłaszaniu oraz za czynności związane z prowadzeniem zasobu dla użytku powszechnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wysokość opłat za uzgodnienie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wysokość opłat za czynności związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Wysokość opłat za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. Opłaty podlegają corocznie, z dniem 1 marca, waloryzacji średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych z roku minionego w stosunku do roku poprzedzającego miniony rok, ogłaszanym przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 4. Rozporządzenia nie stosuje się do ustalania cen za: 1) udostępnianie z zasobu materiałów, o których mowa w art. 18 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770), w celu ich reprodukowania, rozpowszechniania i rozprowadzania, 2) publikacje wydawnicze, m.in. mapy drukowane, atlasy i instrukcje techniczne. § 5. W przypadku zgłoszenia pracy geodezyjnej i kartograficznej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przy ustalaniu wysokości opłat stosuje się przepisy dotychczasowe. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 maja 1990 r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencji gruntów (Dz. U. Nr 33, poz. 196, z 1992 r. Nr 94, poz. 468 oraz z 1997 r. Nr 91, poz. 567). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 sierpnia 1998 r. (poz. 729) Załącznik nr 1 Opłaty za czynności związane z prowadzeniem zasobu CZĘŚĆ I Opłaty za czynności związane z prowadzeniem zasobu na potrzeby wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych podlegających zgłaszaniu 1. Opracowania geodezyjne do celów prawnych, inwentaryzacja uzbrojenia terenu oraz inwentaryzacja budynków i budowli. Tabela I. Lp.RodzajOpłata podział liczba działek ewidencyjnych, liczonych jako suma działek stanu starego i nowego z wykazu zmian gruntowych oddo 1-360,00 złotych 241060,00 złotych plus kwota 10,00 złotych za każdą działkę powyżej trzech 311-130,00 złotych plus kwota 5,00 złotych za każdą działkę powyżej dziesięciu inne opracowania do celów prawnych liczba działek ewidencyjnych oddo 4-150,00 złotych 521050,00 złotych plus kwota 10,00 złotych za każdą działkę powyżej jednej 611-140,00 złotych plus kwota 5,00 złotych za każdą działkę powyżej dziesięciu rozgraniczenie nieruchomości 7do 10 punktów granicznych60,00 złotych 8następne punkty granicznedodatkowo 3,00 złote za każdy następny punkt graniczny wznowienie znaków granicznych 9do 10 wznowionych znaków50,00 złotych 10następne wznowione znakidodatkowo 5,00 złotych za każdy następny znak graniczny 11inwentaryzacja budynku lub budowli40,00 złotych za każdy budynek lub budowlę inwentaryzacja przyłącza 12za pierwsze przyłącze do pojedynczego budynku lub budowli40,00 złotych 13następne przyłączadodatkowo 5,00 złotych za każde następne przyłącze inwentaryzacja sieci uzbrojenia terenu 14do 100 metrów30,00 złotych 15powyżej 100 metrówdodatkowo 10,00 złotych za każde następne rozpoczęte 100 metrów W przypadku: - inwentaryzacji budynku z przyłączami, wysokość opłaty ustala się według tabeli I, lp. 11 i 13, - inwentaryzacji obiektów wydłużonych (np. ciek wodny, droga, rów), wysokość opłaty ustala się według tabeli I, lp. 14 i 15, - inwentaryzacji powykonawczej zagospodarowania działki lub terenu, wysokość opłaty ustala się według tabeli II, - ustalania granic podziału administracyjnego (w tym również granic obrębów ewidencyjnych), wysokość opłaty ustala się według tabeli I, lp. 9 i 10, stosując współczynnik 0,1, - inwentaryzacji sieci uzbrojenia terenu wraz z przyłączami - długość sieci liczona jest wraz z długością przyłączy. 2. Opracowanie i aktualizacja mapy zasadniczej oraz innych map sytuacyjno-wysokościowych. Tabela II Lp.RodzajOpłata aktualizacja mapy w skali 1:1 000 i w skalach większych powierzchnia opracowania oddo 1-1 ha60,00 złotych 211060,00 złotych plus kwota 30,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar powyżej jednego 310-330,00 złotych plus kwota 10,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar powyżej dziesięciu aktualizacja mapy w skali 1:2 000 i w skalach mniejszych powierzchnia opracowania oddo 1-1 ha40,00 złotych 211040,00 złotych plus kwota 10,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar powyżej jednego 310-130,00 złotych plus kwota 5,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar powyżej dziesięciu W przypadku: - opracowania nowej mapy, wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 0,4, - braku zmian w treści obligatoryjnej aktualizowanej mapy, wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 1,3. 3. Zakładanie i modernizacja ewidencji gruntów i budynków, scalanie i wymiana gruntów oraz klasyfikacja gruntów. Tabela III Lp.RodzajOpłata 123 1zakładanie ewidencji gruntów4,00 złote za każdą działkę 2zakładanie ewidencji budynków2,00 złote za każdy budynek 3modernizacja ewidencji gruntów4,00 złote za każdą działkę 4weryfikacja (kontrola terenowa) ewidencji gruntów i budynków30,00 złotych plus kwota 1,00 złoty za każdą działkę 5scalenie i wymiana gruntów30,00 złotych plus kwota 4,00 złote za każdy rozpoczęty hektar powyżej jednego 6klasyfikacja gleboznawcza gruntów30,00 złotych plus kwota 1,00 złoty za każdy rozpoczęty hektar powyżej jednego 4. Zakładanie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. Tabela IV Lp.RodzajOpłata 1zakładanie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu5,00 złotych za każde rozpoczęte 100 metrów 5. Zakładanie i inwentaryzacja osnów geodezyjnych. Tabela V Lp.RodzajOpłata osnowa pozioma i wysokościowa I lub II klasy 1inwentaryzacja oraz wykonanie projektu osnowy5,00 złotych za każdy inwentaryzowany punkt 2stabilizacja, pomiar i opracowanie wyników pomiaru3,00 złote za każdy pomierzony punkt 3uzupełnienie banku danych geodezyjnych5,00 złotych za każdy punkt osnowa pozioma III klasy, wysokościowa III i IV klasy, inne osnowy 4inwentaryzacja osnowy3,00 złote za każdy inwentaryzowany punkt 5wykonanie projektu osnowy2,00 złote za każdy projektowany punkt 6stabilizacja, pomiar i opracowanie wyników pomiaru3,00 złote za każdy pomierzony punkt 6. Opracowanie mapy topograficznej, map tematycznych oraz inne opracowania topograficzne. Tabela VI Lp.RodzajOpłata mapy topograficzne 1mapy topograficzne w skalach 1:10 000 i większych100,00 złotych za opracowany arkusz 2mapy topograficzne w skalach mniejszych niż 1:10 000300,00 złotych za opracowany arkusz 3inne opracowania topograficzne300,00 złotych za wykorzystany arkusz 4mapy tematyczne300,00 złotych za opracowany arkusz 5druk map5,00 złotych za opracowany arkusz 7. Opracowania fotogrametryczne. Tabela VII Lp.RodzajOpłata 1wykonanie fotogrametrycznych zdjęć lotniczych1,00 złoty za wykonane zdjęcie - zgodnie z projektem nalotu 2opracowania fotogrametryczne5,00 złotych za każde opracowywane zdjęcie 8. Opracowania grawimetryczne, magnetyczne i astronomiczne. Tabela VIII Lp.RodzajOpłata 1opracowania grawimetryczne, magnetyczne i astronomiczne70,00 złotych za punkt 9. Ilekroć występują pozycje za pierwszą i za każdą następną jednostkę, należy przez to rozumieć jednostki w ramach jednej dokumentacji przekazywanej do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, z wyjątkiem pozycji 12 i 13 w tabeli I. 10. Jeżeli zakres zgłoszenia dotyczy części pracy geodezyjnej i kartograficznej, stanowiącej etap pracy wymienionej w tabelach I-VIII, wysokość opłaty ustala się jak dla danego rodzaju pracy, stosując współczynnik 0,5. 11. Jeżeli opracowywany obiekt jest położony na obszarze kilku województw, wysokość opłaty ustala się dla całego obiektu. Opłata jest wnoszona proporcjonalnie do ustalonych przez wykonawcę części obiektu położonych na terenie tych województw, z wyłączeniem opłat wnoszonych do centralnego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. 12. Wysokość opłaty ustala się według stawek obowiązujących w dniu przyjęcia dokumentacji do zasobu. 13. Dla prac geodezyjnych i kartograficznych, których termin wykonania jest dłuższy niż sześć miesięcy, wysokość opłaty ustala się w wysokości 45% opłaty naliczonej według wysokości stawek obowiązujących w dniu zgłoszenia. Pozostałe 55% należności ustala się według wysokości stawek obowiązujących w dniu przekazania dokumentacji. 14. W przypadku: - rezygnacji z wykonania zgłoszonej pracy, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 0,3, - w przypadku niedostarczenia dokumentacji po upływie 10 dni od zadeklarowanej w zgłoszeniu daty zakończenia prac, wysokość opłaty ustala się według wysokości stawek obowiązujących w terminie zakończenia pracy. 15. W przypadku przekazywania przez wykonawcę prac geodezyjnych i kartograficznych dokumentacji wynikowej, opracowanej w formie zbiorów komputerowych, których format uzgodniono z właściwym ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej w trakcie zgłaszania pracy, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 0,5. 16. W przypadku przeskalowania mapy, wysokość opłaty ustala się jak dla skali pierwotnej. 17. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 18. Jeżeli do opłaty stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. CZĘŚĆ II Opłaty za czynności związane z prowadzeniem zasobu dla użytku powszechnego 1. Poświadczanie zgodności opracowań geodezyjnych lub kartograficznych z dokumentami znajdującymi się w zasobie. Tabela I Lp.RodzajOpłata poświadczenie opracowania 1pierwszy arkusz5,00 złotych za arkusz A4 2następne arkusze1,00 złoty na każdy następny arkusz formatu A4 W przypadku: - formatu większego od A4 wysokość opłaty ustala się odpowiednio do wielokrotności formatu A4, - wykonywania wyrysu i wypisu przez jednostkę inną niż organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, za nadanie cech dokumentu upoważniającego do dokonania wpisu w księdze wieczystej lub niezbędnego w postępowaniu sądowym, wysokość opłaty ustala się według tabeli z załącznika nr 4, stosując współczynnik 0,2, - poświadczania za zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków, wyrysów i wypisów, sporządzanych dla celów innych niż wymienione powyżej, wysokość opłaty ustala się według powyższej tabeli. 2. Udostępnianie danych geodezyjnych, kartograficznych oraz katastralnych. Tabela II Lp.RodzajOpłata 1dane o punkcie osnowy geodezyjnej lub punkcie granicznym10,00 złotych za każdy punkt 2dokument5,00 złotych za każdy arkusz A4 wgląd do dokumentacji 3tom dokumentacji7,00 złotych za każdy tom 4arkusz mapy5,00 złotych za każdy arkusz W przypadku formatu większego od A4 wysokość opłaty ustala się odpowiednio do wielokrotności formatu. 3. Udostępnienie map w formie kopii. Tabela III Lp.RodzajOpłata 1mapa w skali od 1:200 do 1:2 00020,00 złotych za arkusz A4 2mapa w skali 1:5 00010,00 złotych za arkusz A4 3mapa topograficzna jednokolorowa w skali 1:5 000 i 1:10 00010,00 złotych za arkusz A4 4inne mapy znajdujące się w zasobie5,00 złotych za arkusz A4 W przypadku: - formatu większego od A4 wysokość opłaty ustala się według tabeli III; współczynniki: dla formatu A3 - współczynnik 1,5, dla formatu A2 - współczynnik 2,0, dla formatu A1 i większych - współczynnik 2,5, - sporządzania więcej niż jednego egzemplarza mapy dla tego samego zamawiającego, za każdy następny egzemplarz wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 0,1, - mapy prowadzonej w postaci warstw tematycznych, za kopię zawierającą tylko jedną warstwę tematyczną, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 0,3, - udostępniania mapy ewidencji gruntów i budynków, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 0,3, - udostępniania mapy komputerowej, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 5,0, - przeskalowania mapy, wysokość opłaty ustala się jak dla skali pierwotnej. 4. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 5. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Załącznik nr 2 Opłaty za czynności związane z uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu Lp.RodzajOpłata uzgodnienie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu 1za pierwsze 100 metrów50,00 złotych 2powyżej 100 metrów10,00 złotych za każde następne 100 metrów uzgodnienie usytuowania projektowanych przyłączy do pojedynczego budynku 3za pierwsze 100 metrów30,00 złotych 4powyżej 100 metrów5,00 złotych za każde następne 100 metrów 1. W przypadku konieczności uzgodnień wynikających z wprowadzonych zmian do już uzgodnionego projektu, wysokość opłaty ustala się odpowiednio do długości ponownie uzgadnianego odcinka sieci uzbrojenia terenu. 2. W przypadku uzgadniania sieci uzbrojenia terenu wraz z przyłączami, długość sieci liczona jest wraz z długością przyłączy. 3. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 4. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Załącznik nr 3 Opłaty za czynności związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie 1. Opłaty za udostępnienie danych opisowych ewidencji gruntów i budynków oraz geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. Tabela I Lp.RodzajOpłata 1wykaz podmiotów2,00 złote za pozycję wykazu 2rejestr gruntów1,00 złoty za jednostkę rejestrową 3rejestr budynków2,00 złote za jednostkę rejestrową 4pozostałe zbiory atrybutów opisowych obiektów graficznych mapy3,00 złote za obiekt graficzny mapy 5pozostałe zbiory50,00 złotych za obręb 2. Opłaty za udostępnienie danych kartograficznych. Tabela II Lp.RodzajOpłata podstawowa mapa kraju (mapa zasadnicza) skala mapy oddo 1-1:1 00010,00 złotych za hektar 2mniejszej niż 1:1 0001:5 0005,00 złotych za hektar 3mniejszej niż 1:5 000 2,00 złote za hektar mapa topograficzna skala mapy oddo 41:5 0001:10 00012,00 złotych za sekcję mapy 51:25 0001:50 00024,00 złote za sekcję mapy 61:100 0001:200 00050,00 złotych za sekcję mapy 7mniejszej niż 1:200 000-80,00 złotych za sekcję mapy 8inne mapy znajdujące się w zasobie15,00 złotych za sekcję mapy 9zdjęcia fotogrametryczne i teledetekcyjne (satelitarne)25,00 złotych za zdjęcie 3. Jeżeli mapa prowadzona jest w postaci warstw tematycznych, a udostępniane informacje zawarte są tylko na jednej warstwie, wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 0,3. 4. Jeśli informacje krajowego systemu informacji o terenie udostępnia się w formie: - komputerowych zbiorów rastrowych, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 1,2, - mapy komputerowej, wysokość opłaty ustala się stosując współczynnik 5,0. 5. Za bieżące udostępnianie danych krajowego systemu informacji o terenie wysokość comiesięcznej opłaty ustala się według tabeli I i II, stosując współczynnik 0,03. 6. Osobom prawnym i fizycznym oraz innym jednostkom organizacyjnym, współfinansującym budowę bazy danych krajowego systemu informacji o terenie, w ramach umowy zawartej z prowadzącym system, nalicza się wyłącznie opłatę, o której mowa w pkt 5. 7. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 8. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu współczynników. Załącznik nr 4 Opłaty za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego Lp.RodzajOpłata wyrys i wypis z operatu ewidencyjnego (wraz z wykazem synchronizacyjnym) 1za pierwszą działkę na wyrysie150,00 złotych 2następne działkidodatkowo 10,00 złotych za każdą następną działkę w ramach jednej jednostki rejestrowej wypis z rejestru gruntów i budynków 3za pierwszą działkę na wypisie10,00 złotych 4następne działkidodatkowo 5,00 złotych za każdą następną działkę w ramach jednej jednostki rejestrowej 1. Nie pobiera się opłat za wypisy niezbędne do wykonania zgłaszanych prac geodezyjnych i kartograficznych. 2. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 3. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 6 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunków przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji. (Dz. U. Nr 113, poz. 730) Na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o uzbrojeniu specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, należy przez to rozumieć wyposażenie w: 1) broń palną krótką - pistolety i rewolwery. 2) broń palną długą - pistolety maszynowe i strzelby gładkolufowe "Pump-Action", 3) broń sygnałową, 4) środki przymusu bezpośredniego, na które zgodnie z odrębnymi przepisami wymagane jest pozwolenie na broń: a) broń gazową - pistolety i rewolwery, b) ręczne miotacze gazu, c) paralizatory elektryczne zwane dalej "bronią". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o amunicji bez bliższego jej określenia, należy przez to rozumieć amunicję do broni wymienionej w ust. 1 pkt 1-3 i 4 lit. a). 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przedsiębiorcy, należy przez to rozumieć : 1) przedsiębiorców i jednostki organizacyjne, którzy powołali wewnętrzne służby ochrony, 2) przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia. § 2. 1. W celu uzbrojenia pracowników posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, zwanych dalej "pracownikami ochrony", przedsiębiorca może ubiegać się o wydanie pozwolenia na broń na okaziciela, tj. świadectwa broni. 2. Przedsiębiorca składa do właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji, zwanego dalej "organem Policji", umotywowany wniosek o wydanie: 1) pozwolenia na broń, o którym mowa w ust. 1, 2) zaświadczenia uprawniającego do nabycia określonego rodzaju oraz liczby egzemplarzy broni. 3. Organ Policji, rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 2, może żądać od przedsiębiorcy przedstawienia dodatkowych informacji, które uzasadniają konieczność uzbrojenia podległych pracowników ochrony we wnioskowany rodzaj i liczbę egzemplarzy broni. § 3. 1. Organ Policji może odmówić przedsiębiorcy wydania pozwolenia na broń na okaziciela albo określić w zaświadczeniu na jej zakup inny rodzaj i liczbę egzemplarzy tej broni, jeżeli stwierdzi brak okoliczności uzasadniających uzbrojenie specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej we wnioskowany rodzaj i liczbę egzemplarzy broni. 2. Odmowa wydania pozwolenia na broń na okaziciela albo zmiana rodzaju i liczby egzemplarzy broni może nastąpić w szczególności w przypadku: 1) niesporządzenia protokołu powołania wewnętrznej służby ochrony, 2) braku zagrożeń osób lub mienia w stopniu uzasadniającym objęcie ich ochroną z użyciem wnioskowanego przez przedsiębiorcę rodzaju i liczby egzemplarzy broni, 3) mniejszej liczby stanu etatowego dwóch zmian aktualnie zatrudnionych pracowników ochrony od wnioskowanej liczby egzemplarzy broni palnej krótkiej, broni gazowej, ręcznych miotaczy gazu i paralizatorów elektrycznych, 4) mniejszej liczby konwojów ochranianych w jednym czasie od liczby egzemplarzy broni palnej długiej niezbędnej do ich ochrony, 5) niewłaściwego wyboru miejsca i sposobu zabezpieczenia broni i amunicji. § 4. Organ Policji cofa pozwolenie na broń na okaziciela lub zmienia rodzaj i liczbę egzemplarzy broni dla specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej: 1) na wniosek przedsiębiorcy, 2) gdy ustały okoliczności, dla których pozwolenie zostało wydane, 3) w razie stwierdzenia uchybień lub nieprawidłowości w zakresie wykonywania zadań ochrony przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną albo w sposobie zabezpieczenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, 4) gdy zmienił się zakres ochrony osób i mienia wykonywany przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną. § 5. Specjalistyczna uzbrojona formacja ochronna może być uzbrojona w broń palną długą wyłącznie do ochrony konwojowanych wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych. § 6. 1. Dla każdej jednostki broni palnej i gazowej ustala się normatyw amunicji przeznaczony do wykonywania zadań ochrony. 2. Za normatyw amunicji na jeden pistolet lub pistolet maszynowy przyjmuje się ilość amunicji wystarczającą do pełnego załadowania czterech magazynków. 3. Za normatyw amunicji na jeden rewolwer lub jedną strzelbę gładkolufową "Pump-Action" przyjmuje się po 24 sztuki amunicji. § 7. 1. Połowa ilości amunicji określonej w § 6 ust. 2 i 3 stanowi amunicję alarmową. 2. Amunicję alarmową wydaje się w przypadku bezpośredniego zagrożenia napadem na chronione osoby, obszar, obiekt i urządzenie oraz do ochrony konwojowanego mienia. § 8. Amunicję do celów szkolenia strzeleckiego zakupuje przedsiębiorca, po uzyskaniu pisemnej zgody organu Policji. § 9. Przedsiębiorca powiadamia, w formie pisemnej, organ Policji o wyznaczonej spośród pracowników ochrony osobie odpowiedzialnej za przechowywanie oraz ewidencjonowanie broni i amunicji. § 10. 1. Broń i amunicję, w tym amunicję alarmową, będące w posiadaniu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej przechowuje się w pomieszczeniu, zwanym dalej "magazynem broni". 2. Magazyn broni może być umiejscowiony w siedzibie przedsiębiorcy lub w poszczególnych obiektach chronionych przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną. § 11. 1. Magazyn broni, o którym mowa w § 10 ust. 1, powinien: 1) stanowić oddzielne pomieszczenie w budynku murowanym, w miarę możliwości na piętrze, którego usytuowanie utrudnia możliwość włamania, 2) być wyposażony w podręczny sprzęt gaśniczy, 3) posiadać specjalne zabezpieczenie, w tym: a) drzwi obite blachą stalową o grubości powyżej 2 mm, posiadające blokadę przeciwwyważeniową oraz zamknięcie co najmniej na dwa zamki atestowane i zasuwę drzwiową zamykaną na kłódkę atestowaną, b) okna osłonięte siatką stalową o wymiarach oczek 10 mm × 10 mm o średnicy drutu 2,5 mm oraz na stałe zamocowanymi w murze kratami wykonanymi z prętów stalowych o średnicy nie mniejszej od 12 mm lub płaskowników stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 8 mm × 30 mm; odstęp między prętami w kracie nie powinien przekraczać wymiarów 120 mm × 120 mm, a płaskowników 80 mm w poziomie i 240 mm w pionie, c) wyposażenie w sygnalizację alarmową przeciwwłamaniową podłączoną do stanowiska interwencyjnego pełniącego całodobowy dyżur, lub być objęty całodobową uzbrojoną ochroną, d) drzwi do pomieszczenia, o którym mowa w pkt 1, na czas nieobecności osoby odpowiedzialnej za prowadzenie magazynu broni powinny być zamknięte i zaplombowane lub zaopatrzone w inny wskaźnik sygnalizujący wejście osób nieuprawnionych. 2. Dopuszcza się: 1) zamiast kraty i siatki w oknach zamocowanie atestowanych szyb specjalnych, w szczególności kuloodpornych, w odpowiedniej klasie, odpornych na przebicie i rozbicie, zamocowanych trwale w otworach okiennych bez możliwości otwierania, 2) przechowywanie do 3 egzemplarzy broni palnej i gazowej oraz do 10 egzemplarzy pozostałego rodzaju broni i amunicji poza magazynem broni w innym pomieszczeniu w atestowanych szafach i sejfach pancernych na trwale przymocowanych do podłoża, zabezpieczonych sygnalizacją alarmową przeciwwłamaniową podłączoną do stanowiska interwencyjnego pełniącego całodobowy dyżur, lub w atestowanych szafach i sejfach pancernych na trwale przymocowanych do podłoża w innym pomieszczeniu objętym całodobową uzbrojoną ochroną. § 12. 1. Broń i amunicję, które nie są wykorzystywane do zadań ochrony, należy przechowywać w szafach stalowych znajdujących się w magazynie broni. 2. Broń palna, gazowa oraz sygnałowa na czas przechowywania powinna być wyjęta z futerału i rozładowana, z odłączonym magazynkiem, kompletna, czysta i zakonserwowana. Warunki przechowywania broni powinny uwzględniać wymagania jej producenta. 3. Amunicja do broni powinna znajdować się w pudełkach, woreczkach lub pojemnikach, ułożona w sposób uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju. Zabrania się przechowywania amunicji w magazynkach nabojowych. § 13. Spełnienie wymagań technicznych magazynu broni i sposobu zabezpieczenia broni i amunicji, o których mowa w § 11 i 12, stwierdza protokołem organ Policji. § 14. 1. Broń i amunicja będące w posiadaniu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej podlegają rejestracji w Książce stanu uzbrojenia, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Książkę stanu uzbrojenia wraz z potwierdzonymi przez organ Policji kopiami zakupu broni i amunicji przechowuje się w siedzibie przedsiębiorcy. 3. Jeżeli broń i amunicja będące w posiadaniu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej są rozdysponowane pomiędzy kilka magazynów broni lub inne pomieszczenia, o których mowa w § 11 ust. 2 pkt 2, to w każdym w tych magazynów i pomieszczeń prowadzi się odrębną Książkę stanu uzbrojenia. § 15. Wydawanie na czas wykonywania zadań ochrony i zdawanie broni i amunicji po ich zakończeniu podlega rejestracji w Książce wydania - przyjęcia broni i amunicji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 16. Amunicję wykorzystaną do celów szkolenia strzeleckiego rozlicza się w Karcie rozchodu amunicji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 sierpnia 1998 r. (poz. 730) Załącznik nr 1 KSIĄŻKA STANU UZBROJENIA Ilustracja Załącznik nr 2 KSIĄŻKA WYDANIA - PRZYJĘCIA BRONI I AMUNICJI Ilustracja Załącznik nr 3 KARTA ROZCHODU AMUNICJI Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie rodzajów dyplomów i świadectw wydawanych przez szkoły i inne placówki oświatowe, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie ochrony osób i mienia, minimalnego zakresu programów kursów pracowników ochrony fizycznej pierwszego i drugiego stopnia oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminów i trybu ich składania, składu komisji egzaminacyjnej i sposobu przeprowadzania egzaminu. (Dz. U. Nr 113, poz. 731) Na podstawie art. 35 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do osób ubiegających się o uzyskanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego i drugiego stopnia. § 2. 1. Dokumentami potwierdzającymi uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie fizycznej ochrony osób i mienia są dyplomy i świadectwa wydawane przez szkoły publiczne, w tym wchodzące w skład centrów kształcenia ustawicznego, lub szkoły niepubliczne posiadające uprawnienia szkoły publicznej, kształcące w zawodzie pracownik ochrony, według programów nauczania uwzględniających podstawę programową ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Dokumentami potwierdzającymi uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie fizycznej ochrony osób i mienia są również świadectwa szkół podoficerskich oraz dyplomy szkół oficerskich resortu spraw wewnętrznych i administracji w zakresie prawno-administracyjnej ochrony porządku publicznego. 3. Świadectwa szkół podoficerskich, o których mowa w ust. 2, potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie odpowiadającym pierwszemu stopniowi licencji pracownika ochrony fizycznej. 4. Dyplomy szkół oficerskich, o których mowa w ust. 2, potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w zakresie odpowiadającym drugiemu stopniowi licencji pracownika ochrony fizycznej. § 3. 1. Minimalny zakres programów kursów dla osób ubiegających się o licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia, obejmujący zagadnienia: 1) teoretyczne - w zakresie ogólnoprawnym, ochrony osób i ochrony mienia, 2) praktyczne - w zakresie szkolenia strzeleckiego, samoobrony i technik interwencyjnych, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Szkolenie strzeleckie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzone jest zgodnie z instrukcją szkolenia strzeleckiego pracowników ochrony, która stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Minimalny zakres programów kursów dla osób ubiegających się o licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia w zakresie teoretycznym, obejmujący zagadnienia ogólnoprawne, zawodowe z zakresu ochrony osób i mienia oraz zasad organizacji szkolenia strzeleckiego, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. Kursy pracowników ochrony fizycznej mogą być prowadzone na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty albo w przepisach o działalności gospodarczej. § 6. Osoby ubiegające się o licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego i drugiego stopnia, z wyjątkiem osób legitymujących się dokumentami, o których mowa w § 2, składają egzamin przed komisją egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją". § 7. Komendant wojewódzki Policji powołuje komisję i organizuje egzamin nie rzadziej niż raz na trzy miesiące, powiadamiając o jego terminie i miejscu Komendanta Głównego Policji. § 8. 1. W skład komisji wchodzą: 1) przedstawiciele komendanta wojewódzkiego Policji w liczbie nie większej niż trzech, w tym uprawnieni do przeprowadzania egzaminu z zakresu samoobrony, technik interwencyjnych oraz strzelectwa, 2) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej wyznaczony spośród oficerów komendy wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej, 3) przedstawiciel prokuratora wojewódzkiego, 4) dwaj przedstawiciele wojewody, w tym jeden lekarz, 5) rzeczoznawca systemów zabezpieczających. 2. Przewodniczącego komisji wyznacza komendant wojewódzki Policji spośród swoich przedstawicieli. 3. Komendant wojewódzki Policji występuje do wojewody, prokuratora wojewódzkiego, komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i organizacji zrzeszającej rzeczoznawców systemów zabezpieczających o wyznaczenie przedstawicieli do składu komisji. § 9. 1. Komendant Główny Policji może delegować swojego przedstawiciela do nadzorowania pracy komisji. 2. Przedstawiciel Komendanta Głównego Policji może nie dopuścić do przeprowadzenia egzaminu, a rozpoczęty przerwać, jeżeli stwierdzi: 1) ujawnienie tematów egzaminu przed wyznaczonym terminem jego rozpoczęcia, 2) niezgodność składu komisji ze składem określonym w § 8, 3) brak odpowiednich pomieszczeń, zapewniających prawidłowe przeprowadzenie egzaminu praktycznego. 3. Przewodniczący komisji może nie dopuścić do przeprowadzenia egzaminu, a rozpoczęty przerwać w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2. § 10. 1. Egzamin na pierwszy stopień licencji pracownika ochrony fizycznej obejmuje zagadnienia określone w § 3. Zakres obowiązujących tematów egzaminu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Egzamin na drugi stopień licencji pracownika ochrony fizycznej obejmuje zagadnienia określone w § 4. Zakres obowiązujących tematów egzaminu określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Zakres obowiązujących tematów egzaminu na drugi stopień licencji pracownika ochrony fizycznej obejmuje dodatkowo zagadnienia określone w ust. 1, jeżeli kandydat nie posiada licencji pierwszego stopnia. § 11. 1. Komisja przeprowadza egzamin w terminie i miejscu wyznaczonym przez komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Czas trwania egzaminu powinien zapewnić możliwość oceny wiadomości teoretycznych i umiejętności praktycznych osoby do niego przystępującej. 3. Szczegółowe tematy egzaminu pisemnego są sporządzane przez wskazaną przez Komendanta Głównego Policji jednostkę organizacyjną Komendy Głównej Policji. 4. Tematy egzaminu są dostarczane komisji w kopertach, które są otwierane na sali egzaminacyjnej po zajęciu przez egzaminowanych wyznaczonych im miejsc. 5. Egzamin rozpoczyna się z chwilą ogłoszenia tematów jego uczestnikom. 6. Tematy egzaminu do czasu ogłoszenia ich przez komisję stanowią tajemnicę służbową. § 12. 1. Egzamin przeprowadzany przez komisję składa się z egzaminu teoretycznego i praktycznego. 2. Egzamin teoretyczny składa się z egzaminu pisemnego i ustnego, z których wystawiana jest łączna ocena. Osoby, która uzyskała ocenę negatywną z egzaminu pisemnego, nie dopuszcza się do egzaminu ustnego. 3. Egzamin ustny można przeprowadzić w formie pytań bezpośrednio kierowanych do egzaminowanego przez członków komisji albo pisemnych zestawów pytań losowanych przez egzaminowego. Pisemne zestawy pytań przygotowuje komisja we własnym zakresie. 4. Egzamin praktyczny przeprowadzany jest z umiejętności samoobrony i technik interwencyjnych oraz strzeleckich. 5. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu praktycznego jest uzyskanie oceny pozytywnej z egzaminu teoretycznego. 6. Osoba, która uzyskała ocenę negatywną z egzaminu teoretycznego lub praktycznego, może przystąpić do egzaminu poprawkowego. 7. W przypadku negatywnej oceny z egzaminu praktycznego, powtarzany jest tylko ten egzamin. 8. Termin egzaminu poprawkowego może być wyznaczony nie wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od daty nie zdanego egzaminu. § 13. 1. Członkowie komisji decydują większością głosów o ocenie zdającego. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 2. Przy ocenie zdających stosuje się dwustopniową skalę ocen: pozytywna lub negatywna. § 14. Podczas egzaminu mogą być obecni: 1) przedstawiciel podmiotu prowadzącego kursy pracowników ochrony, 2) przedstawiciel przedsiębiorcy zatrudniającego zdających kandydatów, 3) reprezentant izby, zrzeszenia lub stowarzyszenia pracodawców i pracowników ochrony. § 15. 1. Komisja sporządza protokół egzaminu według wzoru określonego w załączniku nr 6 do rozporządzenia. Przewodniczący komisji przekazuje protokół komendantowi wojewódzkiemu Policji, który powołał komisję. 2. Protokoły, o których mowa w ust. 1, przechowywane są w komendach wojewódzkich Policji zgodnie z przepisami dotyczącymi organizacji archiwów i zasad postępowania z materiałami archiwalnymi oraz dokumentacją niearchiwalną w resorcie spraw wewnętrznych i administracji. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 2 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem ustalenia podstawy programowej kształcenia w zawodzie pracownik ochrony. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 sierpnia 1998 r. (poz. 731) Załącznik nr 1 MINIMALNY ZAKRES PROGRAMÓW KURSÓW DLA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O LICENCJĘ PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ PIERWSZEGO STOPNIA Blok ogólnoprawny Temat I Przepisy regulujące zasady wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej Zagadnienia: 1. Szczegółowe zasady organizacji i działania wewnętrznych służb ochrony. 2. Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony. 3. Uprawnienia pracowników ochrony w ochronie mienia, z uwzględnieniem przypadków i warunków użycia broni i innych środków przymusu bezpośredniego. 4. Odpowiedzialność cywilna i karna pracownika ochrony. 5. Ochrona tajemnicy państwowej i służbowej. Temat II Wybrane elementy prawa karnego i wykroczeń Zagadnienia: 1. Ogólna definicja przestępstwa i wykroczenia. 2. Podział formalny na przestępstwa i wykroczenia, konsekwencje prawnomaterialne i procesowe. 3. Podział przestępstw na zbrodnie i występki. 4. Pojęcie winy umyślnej i nieumyślnej. 5. Ogólna charakterystyka okoliczności wyłączających odpowiedzialność karną. 6. Instytucja obrony koniecznej. 7. Instytucja stanu wyższej konieczności. 8. Przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu i wolności. 9. Przestępstwa przeciwko mieniu. 10. Wykroczenia przeciwko mieniu. Temat III Wybrane elementy prawa karnego procesowego Zagadnienia: 1. Prawa i obowiązki świadka. 2. Uprawnienia pokrzywdzonego. 3. Ujęcie osoby. 4. Społeczny i prawny obowiązek powiadomienia o przestępstwie ściganym z urzędu. Temat IV Wybrane elementy prawa cywilnego Zagadnienie: Odpowiedzialność cywilna pracownika ochrony. Temat V Wybrane elementy prawa pracy Zagadnienia: 1. Pojęcie pracownika i pracodawcy. 2. Umowa o pracę - zawarcie, rozwiązanie i wygaśnięcie. 3. Obowiązki pracodawcy. 4. Obowiązki pracownika. 5. Odpowiedzialność porządkowa i materialna pracownika. 6. Czas pracy. 7. Podstawowe obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 8. Prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 9. Roszczenia ze stosunku pracy. Temat VI Wybrane elementy psychologii Zagadnienia: 1. Spostrzeganie - charakter bodźca, tło lub otoczenie, wpływ uczuć osobistych, nastawienia, popędy. 2. Zapamiętywanie - rodzaje pamięci, efektywne techniki zapamiętywania. 3. Budowa portretu pamięciowego. 4. Elementy negocjacji. 5. Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki zachowań agresywnych. 6. Podstawowe informacje dotyczące stresu, jego funkcjonowania i radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Temat VII Etyka pracownika ochrony Zagadnienia: 1. Podstawowe pojęcia. 2. Uczciwość, rzetelność, profesjonalizm w pracy związanej z ochroną osób i mienia. 3. Poszanowanie godności człowieka a uprawnienia do użycia środków przymusu bezpośredniego. Temat VIII Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej Zagadnienia: 1. Zasady udzielania pierwszej pomocy w przypadkach zranień bądź krwawień tętniczych i żylnych, złamań kości, oparzeń, porażenia bronią gazową lub paralizatorem elektrycznym, omdleń. 2. Praktyczne opatrywanie ran postrzałowych, unieruchamianie kończyn, wykonywanie sztucznego oddychania i pośredniego masażu serca. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów, seminariów i zajęć praktycznych w minimalnym łącznym wymiarze 50 godz. Blok: ochrona osób Temat I Przyczyny zamachu na osoby Zagadnienie: Charakterystyka motywów ataków. Temat II Metody i etapy ataków na osoby oraz używane środki Zagadnienia: 1. Atak z użyciem broni palnej z bliska. 2. Atak z użyciem broni palnej na odległość. 3. Atak z użyciem materiałów wybuchowych. 4. Uprowadzenia. Temat III Założenia taktyczne przeciwdziałania atakom Zagadnienia: 1. Rozpoznanie zagrożenia. 2. Wykrywanie obserwacji. 3. Taktyka ochrony w obiekcie. 4. Taktyka ochrony w miejscu publicznym. 5. Taktyka ochrony w środkach transportu. 6. Ograniczenia w ochronie osób wynikające z ustawy o ochronie osób i mienia. Temat IV Organizacja grupy ochronnej Zagadnienia: 1. Szyki ochronne. 2. Pierścienie bezpieczeństwa. 3. Kawalkady. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów, seminariów i zajęć praktycznych w minimalnym łącznym wymiarze 30 godz. Blok: ochrona mienia Temat I Ochrona obiektu Zagadnienia: 1. Cel ochrony i rodzaje zagrożeń. 2. Formy wykonywania zadań ochronnych. 3. Zadania i obowiązki pracownika ochrony w związku z: 1) kontrolą ruchu osobowego, 2) kontrolą ruchu materiałowego, 3) kontrolą przestrzegania przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, 4) kontrolą przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, 5) ujęciem sprawcy przestępstwa lub wykroczenia, 6) fizycznym zabezpieczeniem miejsca zdarzenia (przestępstwa, wykroczenia, wypadku, pożaru), 7) zamachem terrorystycznym, 8) ochroną tajemnicy państwowej i służbowej. 4. Specyfika ochrony zakładu przemysłowego. 5. Specyfika ochrony banku. 6. Specyfika ochrony rezydencji. 7. Specyfika ochrony innych obiektów. Temat II Ochrona konwojów Zagadnienia: 1. Przepisy prawa regulujące zasady transportu wartości pieniężnych. 2. Pojęcie, cel i istota konwoju. 3. Rodzaje konwojów. 4. Obowiązki dowódcy konwoju. 5. Obowiązki konwojenta. 6. Obowiązki innych osób wchodzących w skład konwoju. 7. Organizacja i zasady ochrony konwoju pieszego. 8. Organizacja i zasady ochrony konwoju wykonywanego przy pomocy środków transportu. 9. Rodzaje zagrożeń. 10. Zasady postępowania w przypadkach nadzwyczajnych. 11. Współdziałanie z Policją przy realizacji konwoju. 12. Prowadzenie dokumentacji związanej z konwojem. Temat III Techniczne środki zabezpieczenia mienia Zagadnienia: 1. Ogólne wymogi prawne stosowania technicznych urządzeń zabezpieczających. 2. Zabezpieczenia budowlane - klasyfikacja i przeznaczenie. 3. Zabezpieczenia mechaniczne - klasyfikacja i przeznaczenie. 4. Zabezpieczenia elektroniczne - klasyfikacja i przeznaczenie. 5. Podziały i różnice funkcjonalne urządzeń alarmowych. 6. Uszkodzenia i awaryjność urządzeń alarmowych. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów, seminariów i zajęć praktycznych w minimalnym łącznym wymiarze 70 godz. Blok: wyszkolenie strzeleckie Zajęcia teoretyczne i praktyczne Temat I Budowa i zasady działania broni Zagadnienia: 1. Działanie, przeznaczenie i charakterystyki techniczne pistoletu, rewolweru, pistoletu maszynowego oraz strzelby gładkolufowej na wybranych przykładach. 2. Podstawy celnego strzelania. 3. Rozkładanie i składanie broni na wybranych przykładach. 4. Najczęściej występujące przyczyny i objawy zacięcia broni oraz sposoby skutecznego ich usuwania. Temat II Zasady bezpiecznego obchodzenia się z bronią Zagadnienia: 1. Zasady bezpiecznego obchodzenia się z pistoletem (rewolwerem). 2. Zasady bezpiecznego zachowania się na strzelnicy. Temat III Techniki posługiwania się bronią Zagadnienia: 1. Techniki szybkiego sięgania po broń. 2. Przyjmowanie postaw strzeleckich. 3. Strzelanie. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów, seminariów i zajęć praktycznych w minimalnym łącznym wymiarze 35 godz. Blok: samoobrona i techniki interwencyjne Zajęcia praktyczne Temat I Samoobrona Zagadnienia: 1. Postawy i poruszanie się w walce. 2. Techniki wyprowadzania uderzeń i kopnięć oraz sposoby ich blokowania. 3. Pady i przewroty w walce wręcz. 4. Rzuty przez biodro oraz podcięcia zewnętrzne i ich odmiany. 5. Chwyty transportowe - dźwignie na stawy kończyn górnych. 6. Uwalnianie się z chwytów, obchwytów i duszeń. 7. Miejsca wrażliwe na ciele człowieka i sposoby obezwładniania. Temat II Techniki interwencyjne Zagadnienia: 1. Techniki kajdankowania i obszukiwania osób. 2. Posługiwanie się pałką wielofunkcyjną typu "tonfa". 3. Techniki usuwania z pojazdu osoby stawiającej opór. 4. Obrona przed atakami nożem i niebezpiecznymi przedmiotami. 5. Obrona przed zagrożeniem bronią palną. 6. Podstawowe techniki posługiwania się bronią w walce. 7. Współdziałanie pracowników ochrony w różnych sytuacjach taktycznych. Realizacja tematyki bloku w ramach zajęć praktycznych połączonych z pokazem w minimalnym łącznym wymiarze 60 godz. Załącznik nr 2 INSTRUKCJA SZKOLENIA STRZELECKIEGO PRACOWNIKÓW OCHRONY § 1. Instrukcja określa zasady organizacji i warunki bezpieczeństwa ćwiczeń i strzelań oraz program strzelań dla osób ubiegających się o licencję pracownika ochrony fizycznej. § 2. 1. Warunkami zapewniającymi właściwe wykonanie strzelań są: 1) wszechstronna znajomość budowy i działania broni oraz utrzymanie jej we właściwym stanie technicznym, 2) ścisłe przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w miejscach ćwiczeń, 3) dobra organizacja zajęć oraz wyposażenie w pomoce niezbędne do przeprowadzenia strzelania. 2. Miejsce treningów bezstrzałowych powinno zapewnić warunki do wypracowania prawidłowych nawyków związanych z dobywaniem broni i jej użyciem. Powinno ono być wyposażone w: miniatury tarcz-celów, lustro umożliwiające samokontrolę oraz podstawowy zestaw środków do czyszczenia i konserwacji broni. 3. Trening polega na ćwiczeniu, decydujących o celności i skuteczności ognia, poszczególnych czynności i elementów: 1) postaw strzeleckich, 2) dobywania broni z kabury i przeładowania, 3) składania się do strzału, 4) celowania i ściągania języka spustowego. § 3. W doskonaleniu umiejętności strzeleckich pracowników ochrony należy korzystać w wszelkich dostępnych pomocy dydaktycznych, takich jak: amunicja szkolna, ćwiczebna, przybory kontrolne, a także korzystać ze strzelnic sportowych, z broni małokalibrowej lub pneumatycznej oraz trenażerów komputerowych. § 4. 1. Pierwsze strzelania ze wszystkich rodzajów broni przeprowadza się przy dobrej widoczności i dogodnych warunkach atmosferycznych oraz podaje się szkolonym celowniki i punkt celowania. 2. Kolejne strzelania można przeprowadzać w dowolnych warunkach atmosferycznych. 3. W końcowym etapie szkolenia można przeprowadzać strzelania w warunkach ograniczonej widoczności i w różnych porach doby. 4. Warunkiem dopuszczenia do następnego etapu szkolenia jest co najmniej dostateczne opanowanie poprzedniego etapu. § 5. 1. Trening z broni palnej krótkiej, pistoletów maszynowych i strzelb gładkolufowych prowadzony jest na czterech poziomach zaawansowania umiejętności i obejmuje strzelanie: 1) przygotowawcze, o którym mowa w § 22, 2) szkolne, o którym mowa w § 23, 24, 27 i 28, 3) dynamiczne, o którym mowa w § 25, 4) sytuacyjne, o którym mowa w § 26. 2. Do strzelania przygotowawczego dopuszcza się osoby, które wykazały się znajomością budowy i zasad działania broni palnej i posługiwania się nią oraz zachowania warunków bezpieczeństwa podczas ćwiczeń strzeleckich. 3. Do strzelań szkolnych dopuszcza się osoby, które wykonały strzelanie przygotowawcze. 4. Do strzelań dynamicznego i sytuacyjnego dopuszcza się osoby, które w strzelaniach szkolnych uzyskały ocenę co najmniej dostateczną. § 6. 1. Zajęcia praktyczne z nauki strzelania z broni palnej przeprowadza się na placach ćwiczeń, strzelnicach i poligonach zapewniających bezpieczeństwo ćwiczących - zgodnie z warunkami technicznymi dla tych miejsc, określonymi w odrębnych przepisach. 2. Warunki techniczne, jakie muszą spełniać strzelnice znajdujące się w pomieszczeniach, powinny odpowiadać warunkom policyjnych strzelnic ćwiczebnych, określonym przez Komendanta Głównego Policji lub inne uprawnione organy. § 7. 1. Prowadzący strzelanie odpowiada za bezpieczeństwo i porządek na strzelnicy. 2. Prowadzącym strzelanie może być osoba, która odbyła przeszkolenie w zakresie prowadzenia strzelania oraz udzielania pomocy przedlekarskiej w jednostkach organizacyjnych Policji, Wojska Polskiego, Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego lub Ligi Obrony Kraju. 3. Prowadzący strzelanie ma obowiązek opracowania przed zajęciami konspektu uwzględniającego organizację, metodę, przebieg i czas zajęć. 4. Konspekt powinien być zatwierdzony przez kierownika jednostki szkolącej i uzgodniony z właściwą terytorialnie komendą wojewódzką Policji. § 8. 1. Przed rozpoczęciem strzelania z broni palnej prowadzący strzelanie zobowiązany jest zapewnić łączność radiotelefoniczną lub telefoniczną ze stanowiskiem jednostki organizacyjnej, która zapewni możliwość natychmiastowego przybycia na strzelnicę zespołu medycznego w razie nieszczęśliwego wypadku. 2. Strzelanie przerywa się w razie stwierdzenia braku łączności. 3. W miarę potrzeb i możliwości zaleca się obecność na strzelnicy lekarza lub pielęgniarki. § 9. Strzelanie rozpoczyna się po oznakowaniu strzelnicy czerwoną chorągiewką na maszcie w dzień, a w nocy - po zapaleniu czerwonej lampy sygnalizacyjnej. Linie wyjścia oznacza się białą chorągiewką, a linie ognia - czerwoną chorągiewką. § 10. 1. Osoby przebywające na strzelnicy obowiązane są ściśle przestrzegać poleceń prowadzącego strzelanie i bezwzględnie je wykonywać. 2. W wypadku stwierdzenia w czasie strzelania naruszenia zasad bezpieczeństwa prowadzący strzelanie przerywa zajęcia, po czym informuje o tym kierownika jednostki organizacyjnej prowadzącej szkolenie oraz właściwą terytorialnie komendę wojewódzką Policji. § 11. 1. Składanie się do strzału, celowanie i strzelanie "na sucho", tj. trening bezstrzałowy, dozwolone jest tylko w miejscu do tego wyznaczonym. 2. Z wyjątkiem linii ognia i miejsca przeznaczonego do treningu bezstrzałowego przebywający w obiektach strzelnicy noszą broń zabezpieczoną w kaburze. § 12. Otwarcie i przerwanie ognia następuje na rozkaz prowadzącego strzelanie, wydany ustnie, umówionymi znakami lub sygnałami. § 13. Podczas szkolenia strzeleckiego zabrania się: 1) dopuszczania do strzelania osób nienależycie przeszkolonych, niezdolnych psychicznie do prowadzonego strzelania, których zachowanie może mieć wpływ na bezpieczeństwo uczestników zajęć, 2) strzelania z broni technicznie niesprawnej, 3) strzelania niesprawną amunicją lub amunicją, której użycie jest zabronione, 4) strzelania do obiektów i urządzeń będących w obrębie pola tarczowego, a nie będących celem, 5) strzelania do ptaków i innych zwierząt, 6) kierowania broni w stronę osób, 7) ładowania broni amunicją bez polecenia prowadzącego strzelanie, 8) samowolnej zmiany odległości strzelania oraz stosowania sztucznej zasłony przed wiatrem i słońcem, 9) przedłużania czasu strzelania w przypadku strzelania na czas, 10) wydawania większej liczby naboi niż przewiduje rodzaj strzelania. § 14. 1. Strzelanie przerywa się na komendę "PRZERWIJ OGIEŃ" w sytuacjach: 1) pojawienia się przed strzelającym, w obrębie kolochwytu i wałów bocznych, ludzi lub zwierząt, 2) padania pocisków poza obrębem kulochwytu i wałów bocznych, 3) rykoszetowania pocisków w kierunku strzelających, 4) otrzymania meldunku z posterunku obserwacyjnego o naruszeniu zasad bezpieczeństwa. 2. W sytuacjach zagrożenia komendę "PRZERWIJ OGIEŃ" podaje uczestnik strzelania, który stwierdził niebezpieczeństwo. 3. Oddawanie strzałów po komendzie "PRZERWIJ OGIEŃ" jest niedopuszczalne. § 15. 1. Do obowiązków strzelającego należy: 1) kierowanie broni jedynie w stronę kulochwytu, 2) rozpoczęcie strzelania na komendę prowadzącego, 3) natychmiastowe przerwanie strzelania po komendzie "PRZERWIJ OGIEŃ", a także w przypadku pojawienia się przed strzelającym, w obrębie kulochwytu i wałów bocznych, ludzi i zwierząt, zdjęcie palca z języka spustowego, zabezpieczenie broni, opuszczenie broni do postawy "gotów", 4) oddanie strzału kontrolnego w kierunku kulochwytu po zakończeniu strzelania, 5) bezwględne wykonywanie poleceń i rozkazów prowadzącego strzelanie. 2. W przypadku zacięcia się broni strzelający sygnalizuje zacięcie przez podniesienie wolnej ręki do góry oraz okrzyk "zacięcie". Broń trzymana jest w postawie "gotów", palec zdjęty z języka spustowego. § 16. 1. Osobami funkcyjnymi na strzelnicy są: 1) prowadzący strzelanie, 2) amunicyjny, 3) dowódca ubezpieczenia, 4) ubezpieczający, 5) tarczowy. 2. Przed rozpoczęciem strzelania prowadzący ma obowiązek: 1) pobrania amunicji, 2) sprawdzenia, czy strzelnica jest przygotowana do strzelania zgodnie z warunkami bezpieczeństwa, 3) umieszczenia w miejscach widocznych dla osób postronnych oznakowań na kulochwycie i wałach bocznych, 4) w miarę potrzeby wyznaczenia osób funkcyjnych oraz przeprowadzenia z nimi instruktażu, 5) sprawdzenia, czy tarcze są odpowiednie do danego strzelania, czy zostały właściwie ustawione i zamocowane, czy mechanizm chowania i pokazywania tarcz należycie funkcjonuje, 6) omówienia z uczestnikami strzelania warunków strzelania oraz zasad bezpieczeństwa, 7) podziału uczestników strzelania na grupy szkoleniowe i zmiany. § 17. W czasie strzelania prowadzący obowiązany jest do: 1) czuwania nad bezpieczeństwem strzelających oraz innych osób przebywających na strzelnicy, 2) kontrolowania właściwego wykonywania strzelań, przestrzegania ich warunków oraz zgodności zapisywania wyników strzelań. § 18. Po zakończeniu strzelania prowadzący ma obowiązek: 1) omówienia wyników, 2) sprawdzenia i uporządkowania strzelnicy, 3) rozliczenia się z amunicji. § 19. Amunicyjny jest obowiązany do: 1) wydania amunicji w punkcie amunicyjnym w ilości przewidzianej danym strzelaniem, 2) dopilnowania zebrania łusek po strzelaniu, 3) wypełnienia listy wyników strzelania stanowiącej wzór nr 1, zawarty w załączniku do instrukcji, w pozycjach dotyczących ilości wydanej i zużytej amunicji. § 20. Dowódca ubezpieczenia jest obowiązany do: 1) znajomości schematu rozmieszczenia posterunków ubezpieczających strzelnicy, 2) osobistego rozprowadzenia ubezpieczających na posterunki, wskazania sektorów obserwacji oraz sposobu porozumiewania się, 3) skontrolowania terenu strzelnicy i usunięcia osób postronnych, 4) zameldowania prowadzącemu strzelanie o wykonaniu czynności określonych w pkt 2 i 3 i pozostania do jego dyspozycji przez cały czas strzelania, 5) zdjęcia posterunków po zakończeniu strzelania. § 21. Do obowiązków tarczowych należy: 1) obsługa tarcz, 2) niezwłoczne wykonywanie rozkazów prowadzącego strzelanie, 3) zmiana pozycji celów w nakazany sposób. § 22. Strzelanie nr 1 - przygotowawcze. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet cel: tarcza TS-2 odległość: 10 m liczba naboi: 6 szt. postawa: stojąca czas: dowolny ocena: bardzo dobra - 45 pkt dobra - 35 pkt dostateczna - 25 pkt 2. Sposób przeprowadzenia strzelania: 1) na linii wyjściowej zmiana strzelająca otrzymuje amunicję i umieszcza ją w magazynkach odłączonych od pistoletów, 2) zmiana, mając pistolety w kaburze, magazynki w rękach, na komendę "NA LINIĘ OGNIA - MARSZ", zajmuje stanowiska ogniowe i przyjmuje określoną warunkami strzelania postawę strzelecką, 3) na komendę "ŁADUJ BROŃ" strzelający wyjmują z kabury pistolety, dołączając do nich magazynki, kierują broń w stronę kulochwytu i meldują kolejno gotowość do strzelania, np. "STANOWISKO PIERWSZE - GOTÓW DO STRZELANIA"; dopuszcza się meldowanie o gotowości do strzelania przez podniesienie wolnej ręki w górę, 4) prowadzący strzelanie, po upewnieniu się o gotowości całej zmiany do strzelania, wydaje komendę "UWAGA - OGNIA", 5) strzelający przeładowują broń i oddają strzały, 6) strzelający po ukończeniu strzelania unoszą broń do góry na wysokość głowy, z lufą skierowaną w górę i w przód pod kątem ok. 60° do poziomu i mogą meldować głosem, np. "STANOWISKO PIERWSZE - UKOŃCZYŁ STRZELANIE", 7) po ukończeniu strzelania przez zmianę, prowadzący strzelanie wydaje komendę "ROZŁADUJ - DO PRZEJRZENIA BROŃ", strzelający odłączają magazynki od pistoletów i unoszą obie ręce powyżej barku, trzymając w jednej ręce magazynek zwrócony donośnikiem do góry, a w drugiej - pistolet z zamkiem przesuniętym w tylne położenie, 8) prowadzący strzelanie przegląda broń i po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynkach nie ma amunicji, stwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 9) strzelający zwalnia zamek, oddając strzał kontrolny w kierunku tarczy, dołącza magazynek do pistoletu, zabezpiecza i chowa go do kabury, 10) prowadzący wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie strzelania. § 23. Strzelanie nr 2 - szkolne. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet cel: figura TS-3 odległość: 15 m liczba naboi: 6 szt. postawa: stojąca czas: 25 sek. ocena: bardzo dobra - 55 pkt dobra - 45 pkt dostateczna - 40 pkt 2. Sposób przeprowadzenia strzelania: 1) na linii wyjściowej zmiana strzelająca otrzymuje amunicję i umieszcza ją w magazynkach odłączonych od pistoletów, 2) zmiana, mając pistolety w kaburze, magazynki w rękach, na komendę "NA LINIĘ OGNIA - MARSZ", zajmuje stanowiska ogniowe i przyjmuje określoną warunkami strzelania postawę strzelecką, 3) na komendę "PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO STRZELANIA" strzelający dołączają magazynek do pistoletu, odbezpieczają go i wkładają do kabury, o gotowości do strzelania meldują jak w strzelaniu nr 1, 4) na wydaną przez prowadzącego strzelanie komendę "OGNIA" strzelający wyjmują z kabury pistolety, wprowadzają nabój do komory nabojowej i prowadzą ogień, 5) po upływie 25 sek. od komendy "OGNIA" prowadzący podaje komendę "PRZERWIJ OGIEŃ", a następnie "ROZŁADUJ - DO PRZEJRZENIA BROŃ", 6) strzelający, który oddał 6 strzałów, przyjmuje postawę swobodną stojąc, odłącza magazynek od pistoletu i unosi obie ręce powyżej barku, trzymając w jednej magazynek zwrócony donośnikiem do góry, a w drugiej pistolet z zamkiem przesuniętym w tylne położenie, czeka na podejście prowadzącego strzelanie i potwierdzenie przejrzenia broni, 7) prowadzący strzelanie przegląda broń i po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynkach nie ma amunicji, stwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 8) strzelający, który do komendy "PRZERWIJ OGIEŃ" wystrzelił mniej niż 6 pocisków, trzyma broń skierowaną w stronę tarczy i czeka na podejście prowadzącego strzelanie, aby pod jego nadzorem rozładować broń i magazynek, a naboje oddać amunicyjnemu, 9) strzelający po przejrzeniu broni przez prowadzącego strzelanie zwalnia zamek, oddając strzał kontrolny w kierunku tarczy, dołącza do pistoletu magazynek i chowa go do kabury, 10) prowadzący wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie rezultatów strzelania. 3. Jeżeli strzelający nie oddał do tarczy 6 strzałów, zalicza się mu przestrzeliny uzyskane do czasu przerwania ognia. Oddanie strzału po komendzie "PRZERWIJ OGIEŃ" powoduje odliczenie punktów za najlepszą przestrzelinę. § 24. Strzelanie nr 3 - szkolne. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet cel: figura TS-3 odległość: 15 m liczba naboi: 12 szt. postawa: stojąca, a następnie klęcząca czas: 45 sek. ocena: bardzo dobra - 100 pkt dobra - 80 pkt dostateczna - 70 pkt 2. Sposób prowadzenia strzelania: 1) na linii wyjściowej zmiana strzelająca otrzymuje 12 szt. amunicji, które umieszcza w dwóch magazynkach (po 6 szt. w każdym), jeden magazynek dołącza do pistoletu, drugi umieszcza w ładownicy lub chowa do kieszeni, 2) zmiana, mając pistolety w kaburach, na komendę "NA LINIĘ OGNIA - MARSZ", zajmuje stanowiska ogniowe, 3) na komendę "PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO STRZELANIA" strzelający dołączają magazynek do pistoletu, odbezpieczają go i wkładają do kabury, o gotowości do strzelania meldują jak w strzelaniu nr 1, 4) prowadzący strzelanie wydaje indywidualnie każdemu strzelającemu komendę do otwarcia ognia, np. "JEDYNKA, OGNIA"; może strzelać jednocześnie cała zmiana na komendę "ZMIANA, OGNIA", 5) strzelający znajdujący się na stanowisku nr 1 wyjmuje z kabury broń, wprowadza nabój do komory nabojowej i prowadzi ogień, 6) po oddaniu 6 strzałów strzelający przyjmuje postawę klęczącą, zmienia magazynek i kontynuuje strzelanie w kierunku tarczy, 7) po upływie 45 sek. od komendy "OGNIA" prowadzący podaje komendę "PRZERWIJ OGIEŃ", a następnie "ROZŁADUJ - DO PRZEJRZENIA BROŃ", 8) strzelający, który oddał 12 strzałów, odłącza magazynek od pistoletu i unosi obie ręce powyżej barku, trzymając w jednej dwa magazynki zwrócone donośnikiem do góry, a w drugiej pistolet z zamkiem przesuniętym w tylne położenie, czeka na podejście prowadzącego strzelanie i potwierdzenie przejrzenia broni, 9) prowadzący strzelanie przegląda broń i po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynkach nie ma amunicji, stwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 10) strzelający, który do komendy "PRZERWIJ OGIEŃ" wystrzelił mniej niż 12 pocisków, trzyma broń skierowaną w stronę tarczy i czeka na podejście prowadzącego strzelanie, aby pod jego nadzorem rozładować broń i magazynek, a naboje oddać amunicyjnemu, 11) strzelający po przejrzeniu broni przez prowadzącego strzelanie zwalnia zamek, oddając strzał kontrolny w kierunku tarczy, dołącza magazynek do pistoletu i chowa go do kabury, drugi magazynek chowa do ładownicy lub kieszeni, 12) prowadzący strzelanie wydaje komendę do otwarcia ognia następnemu strzelającemu, np. "DWÓJKA, OGNIA", 13) po wykonaniu strzelania przez całą zmianę strzelających prowadzący strzelanie wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie rezultatów. 3. Jeżeli strzelający nie oddał do tarczy 12 strzałów, zalicza się mu przestrzeliny uzyskane do czasu przerwania ognia. Oddanie strzału po komendzie "PRZERWIJ OGIEŃ" powoduje odliczenie punktów za najlepszą przestrzelinę. § 25. Strzelanie nr 4 - dynamiczne. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet cel: figura TS-9 odległość: 15 m i 10 m dobieg: 25 m liczba naboi: 10 szt. postawa: na 15 m klęcząca, na 10 m stojąca czas: 45 sek. sposób przeprowadzenia strzelania - indywidualnie ocena: bardzo dobra - 8 przestrzelin dobra - 6 przestrzelin dostateczna - 4 przestrzeliny 2. Sposób prowadzenia strzelania: 1) na linii startu (35 m od tarczy) strzelający otrzymuje 10 szt. amunicji, którą umieszcza w dwóch magazynkach (po 5 w każdym), jeden magazynek dołącza do pistoletu, drugi natomiast chowa do kieszeni, 2) na komendę prowadzącego strzelanie "NA LINIĘ OGNIA - BIEGIEM MARSZ" strzelający biegnie na linię ognia usytuowaną 15 m od celu; komendę można wydać umówionym sygnałem, np. gwizdkiem lub chorągiewką, 3) strzelający po wbiegnięciu na linię ognia wyjmuje z kabury pistolet, wprowadza nabój do komory nabojowej, przyjmuje postawę klęczącą i oddaje 5 strzałów w kierunku tarczy, 4) po oddaniu pierwszych 5 strzałów strzelający biegnie na linię ognia 10 m, przyjmuje postawę klęczącą, wymienia magazynek, zwalnia zamek, przechodzi do postawy stojąc i oddaje kolejne 5 strzałów, 5) po upływie 45 sek. od komendy "NA LINIĘ OGNIA - BIEGIEM MARSZ" prowadzący strzelanie wydaje komendę "PRZERWIJ OGIEŃ - ROZŁADUJ - DO PRZEJRZENIA BROŃ", 6) strzelający, który oddał maksymalną ilość strzałów, odłącza magazynek od pistoletu i unosi obie ręce powyżej barku, trzymając w jednej dwa magazynki zwrócone donośnikami do góry, a w drugiej pistolet z zamkiem przesuniętym w tylne położenie, czeka na podejście prowadzącego strzelanie i potwierdzenie przejrzenia broni, 7) prowadzący strzelanie przegląda broń i, po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynkach nie ma amunicji, stwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 8) strzelający, który od komendy "PRZERWIJ OGIEŃ" wystrzelił mniej niż 10 pocisków, trzyma broń skierowaną w stronę tarczy i czeka na podejście prowadzącego strzelanie, aby pod jego nadzorem rozładować broń i magazynek, a naboje oddać amunicyjnemu, 9) strzelający po przejrzeniu broni przez prowadzącego strzelanie zwalnia zamek, oddając strzał kontrolny w kierunku tarczy, dołącza magazynek do pistoletu i chowa go do kabury, 10) prowadzący wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie rezultatów strzelania. 3. Jeżeli strzelający nie oddał do tarczy 10 strzałów, zalicza się mu przestrzeliny uzyskane do czasu przerwania ognia. Oddanie strzału po komendzie "PRZERWIJ OGIEŃ" powoduje odliczenie punktów za najlepszą przestrzelinę. § 26. Strzelanie nr 5 - sytuacyjne. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet cel: figura TS-3a odległość: 15 m i 10 m dobieg: 20 m liczba naboi: 12 szt. postawa: na 15 m stojąca, na 10 m klęcząca czas: 45 sek. sposób przeprowadzenia strzelania - indywidualnie pomoce: przenośne imitacje osłony wykonane z materiału drewnopodobnego o wymiarach 2 m × 2 m i 0,9 m × 0,9 m, ustawione na linii ognia ocena: bardzo dobra - 11 przestrzelin dobra - 9 przestrzelin dostateczna - 7 przestrzelin 2. Sposób prowadzenia strzelania: 1) na linii startu (35 m od tarczy) strzelający otrzymuje 12 szt. amunicji, którą umieszcza w dwóch magazynkach (po 6 w każdym), jeden magazynek dołącza do pistoletu, drugi natomiast chowa do ładownicy lub kieszeni, 2) strzelający chowa pistolet do kabury i przez uniesienie ręki daje znak gotowości prowadzącemu strzelanie, 3) prowadzący strzelanie białą chorągiewką daje znak startu, uruchamia stoper, 4) strzelający biegnie do osłony o wymiarach 2 m × 2 m, ustawionej na linii 15 m od celu, chowa się za nią, wyjmuje broń, wychyla się zza osłony i z pozycji stojącej frontalnej, wykorzystując częściowo osłonę, oddaje 6 strzałów w kierunku tarczy, 5) strzelający ponownie chowa się za osłonę, zmienia magazynek, zwalnia zamek i biegnie w kierunku drugiej osłony o wymiarach 0,9 m × 0,9 m ustawionej na linii 10 m od celu, 6) przyjmuje postawę klęczącą i, wykorzystując osłonę, oddaje 6 strzałów w kierunku tarczy, 7) dalsze czynności wykonuje jak w § 25 ust. 2 pkt 5-10. 3. Strzelającemu zalicza się tylko przestrzeliny do komendy "PRZERWIJ OGIEŃ". § 27. Strzelanie nr 6 - szkolne. 1. Warunki strzelania: broń: pistolet maszynowy cel: figura TS-3 odległość: 20 m liczba naboi: 9 szt. krótkimi seriami postawa: stojąca (z wysuniętą kolbą - broń trzymana oburącz) czas: dowolny sposób przeprowadzenia strzelania - indywidualnie ocena: bardzo dobra - 50 pkt dobra - 40 pkt dostateczna - 30 pkt 2. Sposób prowadzenia strzelania: 1) strzelający (z bronią w kaburze) po otrzymaniu amunicji na linii wyjściowej ładuje ją do magazynka, 2) na komendę "ZMIANA NA LINIĘ OGNIA - MARSZ" zajmuje pozycję na linii ognia, 3) na komendę "PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO STRZELANIA" strzelający wyjmuje pistolet z kabury, rozkłada kolbę i dołącza do broni magazynek; przyjmuje postawę strzelecką; ustawia celownik "75", odbezpiecza pistolet, wprowadza nabój do komory nabojowej i melduje gotowość do strzelania, 4) prowadzący strzelanie wydaje komendę "UWAGA, KRÓTKIMI SERIAMI - OGNIA", 5) strzelający oddaje trzy krótkie serie w kierunku tarczy i po wystrzeleniu naboi bez zmiany postawy melduje ukończenie strzelania, 6) po zakończeniu strzelania przez całą zmianę prowadzący strzelanie wydaje komendę "ROZŁADUJ BROŃ", 7) strzelający odłącza magazynek tą ręką, którą wcześniej naciskał język spustowy, ustawia go przy chwycie w ten sposób, aby donośnik znajdował się na wysokości zamka, ustawiając broń na wysokości ramion lufą skierowaną w stronę tarczy, 8) prowadzący strzelanie przegląda broń i po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynku nie ma amunicji, stwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 9) strzelający oddaje strzał kontrolny w kierunku tarczy, dołącza magazynek do pistoletu, zabezpiecza go, wkłada do kabury, 10) prowadzący wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie rezultatów strzelania. § 28. Strzelanie nr 7 - szkolne. 1. Warunki strzelania: broń: strzelba gładkolufowa cel: figura TS-3a odległość: 15 m liczba naboi: 4 szt. "Breneke" postawa: klęcząca czas: dowolny zaliczenie: trafienie celu 2 nabojami 2. Sposób prowadzenia strzelania: 1) strzelający po otrzymaniu amunicji na linii wyjściowej ładuje ją do strzelby, 2) na komendę "ZMIANA NA LINIĘ OGNIA - MARSZ" zajmuje pozycję na linii ognia, 3) na komendę "PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO STRZELANIA" przyjmuje postawę strzelecką i melduje gotowość do strzelania, 4) prowadzący strzelanie wydaje komendę "OGNIA", 5) strzelający oddaje cztery strzały w kierunku tarczy, 6) po zakończeniu strzelania przez całą zmianę prowadzący strzelanie wydaje komendę "ROZŁADUJ BROŃ", 7) strzelający odciąga i przytrzymuje w tylnym położeniu rękojeść przeładowania, 8) prowadzący strzelanie przegląda broń i po upewnieniu się, że w komorze nabojowej i magazynku nie ma amunicji, potwierdza ten fakt słowem "PRZEJRZAŁEM", 9) strzelający oddaje strzał kontrolny w kierunku tarczy i zabezpiecza broń, 10) prowadzący wydaje komendę "ZMIANA DO TARCZ - MARSZ", gdzie następuje zapoznanie się z wynikami strzelania oraz omówienie i zarejestrowanie rezultatów strzelania. § 29. 1. Strzelania określone w § 25 i 26 należy poprzedzić treningiem bezstrzałowym, zgodnym z warunkami strzelań. 2. Graficzne wizerunki tarcz i figur strzelniczych określa wzór nr 2 zawarty w załączniku do instrukcji. § 30. 1. Strzelanie z broni palnej ocenia się w skali czterostopniowej: bardzo dobra, dobra, dostateczna, niedostateczna. 2. Ocenę umiejętności strzeleckich wystawia się na podstawie stopnia spełnienia warunków określonych dla danego strzelania. § 31. 1. Za trafienie uważa się wyraźne przestrzeliny w tarczy. Przestrzelina musi być wynikiem trafienia bezpośredniego. W razie większej liczby trafień ocenia się tylko liczbę trafień przewidzianych warunkami strzelania. Odrzucane jest wówczas trafienie o największej wartości. 2. W strzelaniu ocenianym na punkty zalicza się przestrzelinę naruszającą pierścień pola punktowego. Jeżeli przestrzelina dotyka pierścienia (linii) o wyższej wartości, zalicza się strzał o wyższej wartości punktów. § 32. Oceny wystawione ze strzelań wpisuje się na listę wyników strzelania określoną we wzorze nr 1 zawartym w załączniku do instrukcji. Załączniki do instrukcji szkolenia strzeleckiego pracowników ochrony Wzór nr 1 LISTA WYNIKÓW STRZELANIA Ilustracja Wzór nr 2 WZORY TARCZ I FIGUR STRZELNICZYCH TS-2 Ilustracja TS-3 Ilustracja TS-3a Ilustracja TS-9 Ilustracja Załącznik nr 3 MINIMALNY ZAKRES PROGRAMÓW KURSÓW DLA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O LICENCJĘ PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ DRUGIEGO STOPNIA Blok ogólny Temat I Podstawy prawne wykonywania zadań ochrony osób i mienia Zagadnienia: 1. Pojęcia podstawowe. 2. Obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie - kryteria sporządzania wykazów, odpowiedzialność karna związana z brakiem zapewnienia fizycznej lub technicznej ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie. 3. Zasady sporządzania planu ochrony jednostki i tryb jego uzgadniania. 4. Wewnętrzne służby ochrony - zasady i tryb tworzenia, struktura organizacyjna, zakres działania, sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej, uzbrojenie, wyposażenie i umundurowanie. 5. Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia. 6. Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony. 7. Uprawnienia pracowników ochrony w ochronie osób i mienia z uwzględnieniem środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej. 8. Odpowiedzialność karna pracownika ochrony. 9. Zakres i tryb sprawowania przez Policję nadzoru nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi. Temat II Wybrane zagadnienia organizacji i zarządzania Zagadnienia: 1. System kierowania instytucją: 1) instytucja jako system zorganizowany, 2) ogólne zasady kierowania, 3) style kierowania, 4) kierowanie jako proces podejmowania decyzji. 2. Organizowanie stanowisk pracy: 1) określenie zadań, 2) określenie uprawnień, 3) określenie odpowiedzialności. 3. Polityka kadrowa. 4. System motywacji i kontroli. Temat III Wybrane zagadnienia psychologii i socjologii pracy Zagadnienia: 1. Podstawowe pojęcia psychologii pracy. 2. Procesy poznawcze: 1) odbiór danych, 2) spostrzeganie, 3) przetwarzanie danych. 3. Niektóre zagadnienia psychologii osobowości: 1) zainteresowania i skłonności, 2) uzdolnienia i zdolności, 3) charakter. 4. Analiza społeczeństwa: 1) pojęcie i struktura grupy społecznej, 2) klasyfikacja grupy społecznej, 3) grupy celowe, 4) tłum i inne zbiorowości oparte na podobieństwie zachowań. 5. Analiza ważniejszych procesów społecznych: 1) procesy przystosowania, 2) współpraca, 3) współzawodnictwo, 4) konflikt. Temat IV Wybrane zagadnienia kryminologii Zagadnienia: 1. Ogólna charakterystyka współczesnej przestępczości. 2. Niektóre zjawiska społeczne o potencjale kryminogennym. 3. Profilaktyka kryminologiczna. Temat V Wybrane zagadnienia kryminalistyki Zagadnienia: 1. Pojęcie, istota i zadania kryminalistyki. 2. Zasadnicze źródła informacji. 3. Ślady kryminalistyczne. 4. Metody identyfikacji człowieka i rzeczy. 5. Postępowanie po uzyskaniu informacji o przestępstwie do czasu przybycia Policji. Temat VI Etyka zawodowa pracownika ochrony Zagadnienia: 1. Normy moralne a normy prawne. 2. Normy moralne w sytuacjach konfliktowych. 3. Etyczne aspekty relacji pracownik ochrony - obywatel. 4. Podejmowanie decyzji w sytuacjach konfliktowych. Temat VII Wybrane zagadnienia z ekonomii Zagadnienia: 1. Przedmiot i metoda ekonomii. 2. System gospodarczy i podmioty gospodarcze. 3. Rynek jako mechanizm gospodarczy. 4. Przedsiębiorstwo a rynek. 5. Rynek kapitałowy. Temat VIII Organizacja administracji państwowej i samorządowej Zagadnienia: 1. Struktura organizacji państwa. 2. Struktura organizacji samorządowej. 3. Rola państwa i samorządów w działaniach na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Temat IX Ochrona tajemnicy państwowej i służbowej Zagadnienia: 1. Pojęcie tajemnicy państwowej. 2. Pojęcie tajemnicy służbowej. 3. Zasady postępowania z dokumentami zawierającymi tajemnicę państwową i służbową. Temat X Pojęcie terroryzmu. Cele i metody działań terrorystycznych Zagadnienia: 1. Terroryzm - początki i jego rozwój. 2. Zabezpieczenia karnoprawne przy zwalczaniu terroryzmu w Polsce i na świecie. 3. Motywy działań terrorystycznych. 4. Przykładowe działania sprawców zamachów terrorystycznych. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów, seminariów i zajęć praktycznych w minimalnych łącznym wymiarze 60 godz. Blok prawny Temat I Wybrane zagadnienia prawa cywilnego Zagadnienia: 1. Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych. 2. Pojęcie osoby fizycznej i osoby prawnej. 3. Oświadczenie woli i wady oświadczenia woli. 4. Pojęcie umowy, forma zawarcia umowy. 5. Pojęcie zobowiązania. 6. Umowa o dzieło. 7. Umowa zlecenia. 8. Instytucja spółki cywilnej. 9. Własność i posiadanie oraz ich ochrona prawna. 10. Czyny niedozwolone. Temat II Wybrane zagadnienia prawa karnego materialnego i procesowego Zagadnienia: 1. Źródła i podział prawa karnego. 2. Zasady odpowiedzialności karnej. 3. Formy popełnienia przestępstwa. 4. Okoliczności wyłączające odpowiedzialność karną. 5. Przestępstwa przeciwko wolności. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową. 8. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego. 9. Przestępstwa przeciwko ochronie informacji. 10. Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu. 11. Podmioty procesu karnego (pokrzywdzony, świadek). 12. Czynności procesowe. 13. Środki dowodowe. 14. Postępowanie przygotowawcze. Temat III Wybrane zagadnienia prawa administracyjnego Zagadnienia: 1. Źródła prawa administracyjnego. 2. Zakres podmiotowy i przedmiotowy prawa administracyjnego. 3. Uczestnicy postępowania administracyjnego - ich prawa i obowiązki. 4. Tryb postępowania administracyjnego. 5. Rozstrzygnięcia w postępowaniu administracyjnym. 6. Środki zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym. Temat IV Wybrane zagadnienia prawa handlowego Zagadnienia: 1. Podmioty prawa handlowego. 2. Pojęcie firmy. 3. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - struktura, organizacja, odpowiedzialność. 4. Spółka akcyjna - struktura, organizacja, odpowiedzialność. Temat V Wybrane zagadnienia prawa finansowego Zagadnienia: 1. Podstawy prawne rachunkowości. 2. Istota podatku dochodowego od osób fizycznych. 3. Istota podatku dochodowego od osób prawnych. 4. Istota podatku od towarów i usług. Temat VI Wybrane zagadnienia prawa pracy Zagadnienia: 1. Źródła prawa pracy. 2. Nawiązanie, rozwiązanie i wygaśnięcie stosunku pracy. 3. Wynagrodzenia za pracę i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy. 4. Regulaminy pracy. 5. Czas pracy - wymiar i rozkład, godziny nadliczbowe i urlopy. 6. Pojęcie ryzyka zawodowego. 7. Badania lekarskie. 8. Bezpieczeństwo i higiena pracy. 9. Środki ochrony indywidualnej. 10. Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracownika. Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów i seminariów w minimalnym łącznym wymiarze 60 godz. Blok zawodowy Temat I Ogólne zasady przygotowania i prowadzenia ochrony Zagadnienia: 1. Zasady dokonywania analizy zaistniałych i potencjalnych zagrożeń. 2. Zasady określania organizacji, struktury i wykonywania ochrony. 3. Kalkulacja i dyslokacja sił i środków. 4. Określenie niezbędnego wyposażenia i uzbrojenia dla pracowników ochrony. 5. Przydzielanie zadań dla pracowników ochrony. Temat II Podstawowe formy realizowania fizycznej ochrony osób i mienia Zagadnienia: 1. Ochrona stała. 2. Ochrona doraźna. 3. Dozór sygnałów alarmowych. 4. Konwój. Temat III Warunki psychofizyczne niezbędne do wykonywania poszczególnych zadań pracownika ochrony Zagadnienia: 1. Dobór pracowników do wykonywania czynności nadzorczych. 2. Dobór pracowników do wykonywania obowiązków konwojenta. 3. Dobór pracowników do wykonywania bezpośrednich obowiązków związanych z ochroną osób. 4. Dobór pracowników do wykonywania czynności związanych z dozorem sygnałów alarmowych. Temat IV Zasady opracowania planu ochrony oraz procedur bezpieczeństwa Zagadnienia: 1. Wpływ charakteru działalności (produkcji) na kształt ochrony. 2. Analiza potencjalnych i faktycznych zagrożeń. 3. Topograficzne położenie chronionego obiektu w kontekście podejmowanych czynności ochronnych. 4. Określenie punktów ważnych i newralgicznych z punktu widzenia sprawowanej ochrony. 5. Uzasadnienie planowanej formy ochrony i zabezpieczenia obiektu. 6. Zasady sporządzania instrukcji w zakresie ochrony. Temat V Nadzór i kontrola nad zadaniami wykonywanymi przez pracowników ochrony Zagadnienia: 1. Rola nadzoru w pracy ochronnej. 2. Metody nadzoru nad wykonawstwem czynności ochronnych. 3. Wykorzystanie urządzeń technicznych w kontroli pracy. Temat VI Obowiązujące przepisy prawne związane z ochroną wartości pieniężnych Zagadnienie: Omówienie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Temat VII Zasady organizacji ochrony konwoju Zagadnienia: 1. Zasady opracowania instrukcji konwojowej zawierającej: 1) ogólne warunki wykonywania konwoju, 2) obowiązki organizujących konwój, 3) obowiązki poszczególnych członków konwoju, 4) skład i wyposażenie konwoju w związku z charakterem konwojowanego mienia, 5) algorytmy określające postępowanie członków konwoju w sytuacjach zagrożenia, 6) określenie systemu łączności, 7) sposób dokumentowania czynności. 2. Dobór grupy konwojowej. 3. Specyfika szkolenia grup konwojowych. 4. Wyposażenie grupy konwojowej. 5. Odprawa przed realizacją konwoju. Temat VIII Planowanie trasy konwoju Zagadnienia: 1. Dobór trasy konwoju jako element bezpieczeństwa. 2. Opis trasy w zakresie: 1) odległości, 2) przebiegu trasy na terenach zurbanizowanych, 3) przebiegu trasy w miejscach szczególnie zagrożonych przestępczością, 4) intensywności ruchu drogowego w poszczególnych porach doby, 5) rozmieszczenia jednostek Policji, 6) występowania punktów newralgicznych, 7) ewentualnych miejsc postoju, 8) otoczenia obiektu docelowego. 3. Zasada losowego doboru tras. Temat IX Prowadzenie dokumentacji związanej z konwojem Zagadnienia: 1. Umowa o świadczeniu usług konwojowych. 2. Książka konwojów. 3. Opracowywanie tabeli kodowych. Temat X Zasady opracowania instrukcji o systemie przepustkowym oraz kontroli ruchu osobowego i materiałowego w chronionym obiekcie Zagadnienia: 1. Potrzeba kontroli ruchu osobowo-materiałowego w chronionym obiekcie. 2. Strefy dostępności. 3. Określenie dokumentów uprawniających do wstępu do chronionego obiektu i wwozu lub wywozu materiałów. 4. Wskazanie komórki organizacyjnej upoważnionej do wystawiania i ewidencjonowania dokumentów dotyczących ruchu osobowo-materiałowego. 5. Zagadnienia organizacyjno-porządkowe związane z przechowywaniem i ewidencjonowaniem kluczy. 6. Przydzielenie zadań dla pracowników ochrony w związku z kontrolą ruchu osobowo-materiałowego. 7. Zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych. 8. Wykorzystanie urządzeń technicznych w zakresie kontroli dostępu. Temat XI Rodzaje i metody zagarnięcia mienia występujące w zakładach produkcyjnych, przyczyny sprzyjające ich dokonywaniu oraz zadania pracowników ochrony w zakresie ich zapobiegania i wykrywania Zagadnienia: 1. Zakład w aspekcie wiktymologicznym. 2. Kierunek zagrożeń w zakresie ochrony mienia zakładu. 3. Okoliczności sprzyjające kradzieżom w zakładzie. 4. Stosowane metody zaboru mienia w zależności od charakteru produkcji. 5. Zadania i rola pracowników ochrony w zakresie przeciwdziałania kradzieżom zakładowym. Temat XII Techniczne środki zabezpieczenia obiektów Zagadnienia: 1. Techniczne urządzenia zabezpieczające: 1) budowlane, 2) mechaniczne, 3) elektroniczne. 2. Systemy zabezpieczenia stosowane w ochronie obiektów. 3. Obowiązujące normy w zakresie stosowania urządzeń zabezpieczających. Temat XIII Zasady współpracy z Policją w zakresie ochrony obiektu oraz przeciwdziałania przestępczości Zagadnienia: 1. Określenie płaszczyzn współpracy. 2. Konflikt interesów. 3. Wzajemna wymiana informacji a zachowanie tajemnicy państwowej i służbowej. 4. Prawne obowiązki współpracy. Temat XIV Zadania pracowników ochrony w związku z zagrożeniem zamachami przestępczymi i terrorystycznymi Zagadnienia: 1. Włamanie do obiektu. 2. Napad na bank lub inną instytucję finansową. 3. Napad na inny obiekt. 4. Podłożenie ładunku wybuchowego. Temat XV Prowadzenie dokumentacji związanej z działalnością ochronną Zagadnienie: Potrzeba dokumentowania czynności ochronnych: 1) książka służby (ochrony obiektu), 2) ewidencja broni, 3) książka wydawania broni, 4) inne dokumenty wynikające z planu ochrony. Temat XVI Zasady, formy i metody szkolenia pracowników ochrony Zagadnienia: 1. Prawne obowiązki szkolenia, wynikające z Kodeksu pracy. 2. Cel szkolenia pracowników ochrony. 3. Wykład, seminarium, pokaz i ćwiczenia jako formy szkolenia pracownika ochrony. 4. Dokumentowanie szkoleń. Temat XVII Warunki i zasady organizacji szkoleń strzeleckich pracowników ochrony osób i mienia, omówienie instrukcji szkolenia strzeleckiego pracowników ochrony Temat XVIII Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej Realizacja tematyki bloku w ramach wykładów i seminariów w minimalnym łącznym wymiarze 120 godz. Załącznik nr 4 ZAKRES OBOWIĄZUJĄCYCH TEMATÓW EGZAMINU NA PIERWSZY STOPIEŃ LICENCJI PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ Tematy egzaminu teoretycznego Temat I Podstawy prawne regulujące zasady pracy pracownika ochrony fizycznej. Temat II Podstawowe wiadomości z zakresu prawa karnego i wykroczeń. Temat III Wybrane elementy prawa karnego procesowego. Temat IV Zasady odpowiedzialności cywilnej pracownika ochrony. Temat V Wybrane elementy prawa pracy. Temat VI Wybrane elementy psychologii. Temat VII Etyka pracownika ochrony. Temat VIII Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej. Temat IX Typologia zagrożeń bezpieczeństwa osób. Temat X Metody i etapy ataków na osoby oraz używane środki. Temat XI Założenia taktyczne przeciwdziałania atakom. Temat XII Organizacja obstawy ochronnej. Temat XIII Ochrona obiektu. Temat XIV Ochrona konwojów. Temat XV Techniczne środki zabezpieczenia mienia. Tematy egzaminu praktycznego Temat I Budowa i zasady działania broni. Temat II Zasady bezpiecznego obchodzenia się z bronią. Temat III Strzelania zgodnie z warunkami określonymi w Instrukcji szkolenia strzeleckiego pracowników ochrony. Temat IV Samoobrona. Temat V Techniki interwencyjne. Załącznik nr 5 ZAKRES OBOWIĄZUJĄCYCH TEMATÓW EGZAMINU NA DRUGI STOPIEŃ LICENCJI PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ Temat I Podstawy prawne wykonywania zadań ochrony osób i mienia. Temat II Wybrane zagadnienia organizacji i zarządzania. Temat III Wybrane zagadnienia psychologii i socjologii pracy. Temat IV Wybrane zagadnienia kryminologii. Temat V Wybrane zagadnienia kryminalistyki. Temat VI Etyka zawodowa pracownika ochrony. Temat VII Wybrane zagadnienia z ekonomii. Temat VIII Organizacja administracji państwowej i samorządowej. Temat IX Ochrona tajemnicy państwowej i służbowej. Temat X Pojęcie terroryzmu. Cele i metody działań terrorystycznych. Temat XI Wybrane zagadnienia prawa cywilnego. Temat XII Wybrane zagadnienia prawa karnego materialnego i procesowego. Temat XIII Wybrane zagadnienia prawa administracyjnego. Temat XIV Wybrane zagadnienia prawa handlowego. Temat XV Wybrane zagadnienia prawa finansowego. Temat XVI Wybrane zagadnienia prawa pracy. Temat XVII Ogólne zasady przygotowania i prowadzenia ochrony. Temat XVIII Podstawowe formy realizowania fizycznej ochrony osób i mienia. Temat XIX Warunki psychofizyczne niezbędne do wykonywania poszczególnych zadań pracownika ochrony. Temat XX Zasady opracowania planu ochrony oraz procedur bezpieczeństwa. Temat XXI Nadzór i kontrola na zadaniami wykonywanymi przez pracowników ochrony. Temat XXII Obowiązujące przepisy prawne związane z ochroną wartości pieniężnych. Temat XXIII Zasady organizacji ochrony konwoju. Temat XIV Planowanie trasy konwoju. Temat XXV Prowadzenie dokumentacji związanej z konwojem. Temat XXVI Zasady opracowania instrukcji o systemie przepustkowym oraz kontroli ruchu osobowego i materiałowego w chronionym obiekcie. Temat XXVII Rodzaje i metody zagarnięcia mienia występujące w zakładach produkcyjnych, przyczyny sprzyjające ich dokonywaniu oraz zadania pracowników ochrony w zakresie ich zapobiegania i wykrywania. Temat XXVIII Techniczne środki zabezpieczenia obiektów. Temat XXIX Zasady współpracy z Policją w zakresie ochrony obiektu oraz przeciwdziałania przestępczości. Temat XXX Zadania pracowników ochrony w związku z zagrożeniem zamachami przestępczymi i terrorystycznymi. Temat XXXI Prowadzenie dokumentacji związanej z działalnością ochronną. Temat XXXII Zasady organizacji, formy i metody szkolenia pracowników ochrony, w tym szkolenia strzeleckiego. Temat XXXIII Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej. Załącznik nr 6 PROTOKÓŁ Nr ..... KOMISJI EGZAMINACYJNEJ Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie zakresu wiadomości obowiązujących na egzaminie dla pracowników specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, którzy uzyskali świadectwa potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią. (Dz. U. Nr 113, poz. 732) Na podstawie art. 54 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do osób ubiegających się o wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej: 1) pierwszego stopnia, które przed wejściem w życie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740), zwanej dalej "ustawą", uzyskały świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią, wydane przez właściwą terytorialnie komendę wojewódzką Policji i upoważniające do zatrudnienia w Straży Przemysłowej (Portowej, Bankowej) i Straży Pocztowej, zwanych dalej "Strażami", oraz osób spoza tych Straży wyznaczonych do pełnienia z bronią służby ochrony mienia, 2) drugiego stopnia, które przed wejściem w życie ustawy uzyskały świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią dla kandydatów na stanowiska kierownicze w Strażach, wydane przez właściwą terytorialnie komendę wojewódzką Policji i upoważniające do zatrudnienia w tych Strażach. § 2. Zakres wiadomości obowiązujących na egzaminie na pierwszy i drugi stopień licencji pracownika ochrony fizycznej dla pracowników specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, którzy uzyskali świadectwa potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 sierpnia 1998 r. (poz. 732) ZAKRES WIADOMOŚCI OBOWIĄZUJĄCYCH NA EGZAMINIE NA PIERWSZY I DRUGI STOPIEŃ LICENCJI PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ DLA PRACOWNIKÓW SPECJALISTYCZNYCH UZBROJONYCH FORMACJI OCHRONNYCH, KTÓRZY UZYSKALI ŚWIADECTWA POTWIERDZAJĄCE ZDANIE EGZAMINU Z ZAKRESU ZNAJOMOŚCI PEŁNIENIA SŁUŻBY STRAŻNICZEJ Z BRONIĄ I. Wiadomości obowiązujące na egzaminie na pierwszy stopień licencji pracownika ochrony fizycznej Zagadnienia: 1. Ogólne przepisy regulujące zasady pracy pracownika ochrony fizycznej. 2. Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony. 3. Uprawnienia pracowników ochrony w zakresie ochrony mienia, z uwzględnieniem przypadków i warunków użycia broni i innych środków przymusu bezpośredniego. 4. Prawne warunki transportu wartości pieniężnych. 5. Odpowiedzialność karna pracownika ochrony. 6. Podstawowe wiadomości o technicznych środkach zabezpieczających, stosowanych w ochronie mienia. 7. Podstawowe wiadomości z zakresu prawa karnego i wykroczeń. 8. Wybrane elementy psychologii. 9. Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej. II. Wiadomości obowiązujące na egzaminie na drugi stopień licencji pracownika ochrony fizycznej Zagadnienia obowiązujące na egzaminie na pierwszy stopień licencji pracownika ochrony fizycznej oraz zagadnienia: 1. Obszary, obiekty i urządzenia podlegające ochronie - kryteria zaliczenia do grupy obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, sposób tworzenia wykazów i odpowiedzialność karna związana z brakiem zapewnienia fizycznej lub technicznej ochrony tych obszarów, obiektów i urządzeń. 2. Szczegółowe zasady organizacji i działania wewnętrznych służb ochrony. 3. Zasady tworzenia planu ochrony jednostki i tryb jego uzgadniania. 4. Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia. 5. Ustawowe środki ochrony fizycznej osób i mienia. 6. Tryb sprawowania przez Policję nadzoru nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi. 7. Wybrane zagadnienia prawa karnego materialnego i procesowego. 8. Wybrane zagadnienia prawa administracyjnego. 9. Wybrane zagadnienia prawa pracy. 10. Wybrane zagadnienia psychologii i socjologii pracy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby żeglugi morskiej. (Dz. U. Nr 159, poz. 1073) Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngent taryfowy wartościowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością ich złożenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1073) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY WARTOŚCIOWY KOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWARTOŚĆ CELNA (ECU) 8526Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania drogą radiową: 8526 10- Urządzenia radarowe: 8526 10 90 0- - Pozostałe ex 8526 10 90 0System Radarowej Kontroli i Zarządzania Ruchem Statków (VTMS)5 000 000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 358--z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 359--z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu szacowania szkód oraz wypłaty odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 360--z dnia 27 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań na te zwierzęta. (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 5) Na podstawie art. 5 i art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się listę gatunków zwierząt łownych, którą stanowi: 1) zwierzyna gruba: a) łoś (Alces alces), b) jeleń szlachetny (Cervus elaphus), c) jeleń sika (Cervus nippon), d) daniel (Dama dama), e) sarna (Capreolus capreolus), f) dzik (Sus scrofa), g) muflon (Ovis aries musimon), h) wilk (Canis lupus), wyłącznie na terenie województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego, 2) zwierzyna drobna: a) lis (Vulpes vulpes), b) borsuk (Meles meles), c) kuna leśna (Martes martes), d) kuna domowa (Martes foina), e) tchórz zwyczajny (Mustela putorius), f) piżmak (Ondatra zibethica), z wyłączeniem terenów stawów rybnych uznanych za obręby hodowlane w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym, g) zając szarak (Lepus europaeus), h) dziki królik (Oryctolagus cuniculus), i) jarząbek (Tetrastes bonasia), j) bażant (Phasianus ssp.), k) kuropatwa (Perdix perdix), l) czapla siwa (Ardea cinerea), z wyłączeniem terenów stawów rybnych uznanych za obręby hodowlane w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym, m) gęś gęgawa (Anser anser), n) gęś zbożowa (Anser fabalis), o) gęś białoczelna (Anser albifrons), p) krzyżówka (Anas platyrhynchos), q) cyraneczka (Anas crecca), r) głowienka (Aythya ferina), s) czernica (Aythya fuligula), t) gołąb grzywacz (Columba palumbus), u) słonka (Scolopax rusticola), w) łyska (Fulica atra). § 2. Ustala się następujące okresy polowań na zwierzęta łowne: 1) na łosie: a) byki - od pierwszej soboty przed 1 września do pierwszej niedzieli po 30 listopada, b) klempy i łoszaki - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 grudnia, 2) na jelenie szlachetne: a) byki - od pierwszej soboty przed 1 września do końca lutego, b) łanie i cielęta - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, 3) na jelenie sika (byki, łanie i cielęta) - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, 4) na daniele: a) byki - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia, b) łanie i cielęta - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, 5) na sarny: a) kozły - od pierwszej soboty przed 11 maja do pierwszej niedzieli po 30 września, b) kozy i koźlęta - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, 6) na dziki (z wyłączeniem loch) - od 1 kwietnia do końca lutego, na lochy - od 15 sierpnia do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, 7) na muflony (tryki, owce i jagnięta) - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia, 8) na wilki - od pierwszej soboty przed 1 listopada do końca lutego - wyłącznie na terenie województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego, 9) na lisy, borsuki, kuny i tchórze zwyczajne - od pierwszej soboty przed 1 września do końca lutego, a w ośrodkach hodowli zwierzyny (bażanta, kuropatwy i zająca) oraz na terenach występowania głuszca i cietrzewia - cały rok, 10) na piżmaki - od pierwszej soboty przed 11 sierpnia do pierwszej niedzieli po 15 kwietnia, 11) na zające szaraki i dzikie króliki - od pierwszej soboty przed 15 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, a w drodze odłowu - od pierwszej soboty przed 15 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia, cały rok - na terenach sadów i szkółek ogrodzonych w sposób uniemożliwiający przedostanie się zwierzyny, 12) na jarząbki - od pierwszej soboty przed 1 września do pierwszej niedzieli po 30 listopada, 13) na bażanty: a) koguty - od pierwszej soboty przed 1 października do końca lutego, b) kury - wyłącznie na terenach ośrodków hodowli zwierzyny (bażanta) - od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 31 stycznia, 14) na kuropatwy - od pierwszej soboty przed 11 września do pierwszej niedzieli po 21 października, a w drodze odłowu - od pierwszej soboty przed 11 września do pierwszej niedzieli po 31 stycznia, 15) na czaple siwe - od pierwszej soboty przed 15 sierpnia do pierwszej niedzieli po 21 grudnia, 16) na dzikie gęsi (gęgawy, zbożowe i białoczelne) - od pierwszej soboty przed 15 września do pierwszej niedzieli po 21 grudnia, 17) na dzikie kaczki (krzyżówki, cyraneczki, głowienki i czernice) - od pierwszej soboty przed 15 sierpnia do pierwszej niedzieli po 21 grudnia, 18) na gołębie grzywacze - od pierwszej soboty przed 15 sierpnia do odlotu, 19) na słonki - od pierwszej soboty przed 15 kwietnia do pierwszej niedzieli po 15 maja, 20) na łyski - od pierwszej soboty przed 15 sierpnia do odlotu. § 3. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie okresów polowań na zwierzęta łowne (Dz. U. Nr 23, poz. 126 i Nr 118, poz. 574). 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 30 stycznia 1995 r. w sprawie uznania niektórych gatunków dzikich zwierząt za łowne oraz wyłączenia niektórych gatunków ze spisu dzikich zwierząt łownych (Dz. U. Nr 11, poz. 50). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa. (Dz. U. Nr 2, poz. 7) Na podstawie art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, ustala się na 1,86. § 2. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 października 1995 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 123, poz. 599), skreśla się § 2. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 6 stycznia 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Służby Cywilnej. (Dz. U. Nr 2, poz. 10) Na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Służby Cywilnej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 stycznia 1997 r. (poz. 10) STATUT URZĘDU SŁUŻBY CYWILNEJ § 1. Urząd Służby Cywilnej jako urząd administracji rządowej, zwany dalej "Urzędem", działa zgodnie z zarządzeniami i poleceniami oraz pod bezpośrednim kierownictwem Szefa Służby Cywilnej, zwanego dalej "Szefem". § 2. 1. Szef kieruje Urzędem przy pomocy swoich zastępców, dyrektora generalnego Urzędu oraz dyrektorów departamentów (komórek równorzędnych). 2. Szef może upoważnić osoby wymienione w ust. 1, a także innych pracowników Urzędu do podejmowania decyzji w określonych przez niego sprawach. § 3. Szef może tworzyć komisje i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, określając cel powołania, ich nazwę, skład osobowy, zakres zadań i tryb działania tych organów. § 4. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Sekretariat Szefa Służby Cywilnej, 2) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu, 3) Departament Rozwoju Służby Cywilnej, 4) Departament Kadr Służby Cywilnej, 5) Departament Budżetu Służby Cywilnej, 6) Departament Szkolenia Służby Cywilnej, 7) Sekretariat Rady i Komisji Służby Cywilnej. § 5. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz szczegółowy tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Szefa na wniosek dyrektora generalnego Urzędu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 30 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 13) Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 52, poz. 240 i z 1996 r. Nr 9, poz. 52) w § 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rodzaje wydatków i zadań zakładu, które są finansowane z funduszu rehabilitacji, z tym że na wydatki, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 10, należy przeznaczyć rocznie nie mniej niż 10% środków funduszu,"; 2) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Regulamin funduszu rehabilitacji i plan rzeczowo-finansowy na dany rok wymagają uzgodnienia ze służbami rehabilitacyjno-medycznymi oraz działającymi w zakładzie pracy związkami zawodowymi lub - w przypadku ich braku - przedstawicielami pracowników niepełnosprawnych. Uzgodnienia dokonuje się w ustalonym przez strony terminie, nie później jednak niż w ciągu 30 dni. W przypadku braku uzgodnienia po upływie tego terminu, regulamin i plan rzeczowo-finansowy funduszu ustala sam pracodawca po rozpatrzeniu zgłoszonych uwag." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 4 lutego 1996 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie przepisów technicznych w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki, trybu przeprowadzania przeglądów i inspekcji, wzorów międzynarodowych świadectw, wysokości opłat z tym związanych oraz powierzenia niektórych zadań organu inspekcyjnego instytucji klasyfikacyjnej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 16) Na podstawie art. 7 ust. 4 oraz art. 14 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy artykułów powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają przepisy ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243). § 2. 1. Uznaje się za obowiązujące dla statków o polskiej przynależności przepisy techniczne w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza, dotyczące projektowania, konstrukcji i wyposażenia statków, wydane przez polską instytucję klasyfikacyjną, działającą pod nazwą Polski Rejestr Statków, z siedzibą w Gdańsku, zwaną dalej "PRS". 2. Przepisy techniczne, o których mowa w ust. 1, mogą uwzględniać także wymagania określone w przepisach technicznych wydawanych przez zagraniczne instytucje klasyfikacyjne. 3. Badania zgodności budowy, odbudowy, przebudowy i remontów statków oraz ich urządzeń, instalacji i wyposażenia z wymaganiami określonymi w przepisach technicznych, o których mowa w ust. 1, dokonuje PRS (nadzór techniczny). 4. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz posiadanie wymaganej i ważnej dokumentacji w tym zakresie stwierdza PRS w zaświadczeniach lub orzeczeniach. 5. Statki budowane, odbudowywane albo zakupione z ważną klasą obcej instytucji klasyfikacyjnej podlegają przekazaniu pod nadzór techniczny PRS przy pierwszym przeglądzie okresowym dla potwierdzenia klasy, jednak nie później niż po upływie 15 miesięcy od daty zakupu statku. 6. Jeżeli nadzór obcej instytucji klasyfikacyjnej nie obejmuje wszystkich spraw wchodzących w zakres nadzoru technicznego PRS, dopełnienie wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa w tym zakresie podlega nadzorowi PRS. § 3. W przypadkach określonych w Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101), zwanej dalej "Konwencją MARPOL 1973/78": 1) dyrektor urzędu morskiego, właściwy dla portu macierzystego statku, może zezwolić na odstąpienie od ogólnych wymogów eksploatacyjnych przez statki uprawiające regularną żeglugę na określonych trasach, 2) PRS może zezwolić na odstępstwa w zakresie konstrukcji statków, ich wyposażenia, osprzętu, materiałów, urządzeń lub aparatury, a także na zastosowanie rozwiązań równoważnych. § 4. 1. Zbiornikowiec przewożący luzem produkty ropy naftowej jako ładunek, o pojemności brutto 150 i większej, oraz każdy inny statek o pojemności brutto 400 i większej, a także każdy inny statek uprawiający żeglugę międzynarodową, podlega następującym przeglądom i inspekcjom: 1) przeglądowi wstępnemu, przed oddaniem statku do eksploatacji lub wydaniem po raz pierwszy międzynarodowego świadectwa potwierdzającego spełnienie obowiązujących przepisów o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 2) przeglądowi dla odnowienia międzynarodowego świadectwa, przeprowadzonemu w odstępie czasu nie przekraczającym pięciu lat, 3) przeglądowi pośredniemu, przeprowadzanemu między 21 a 27 miesiącem albo między 33 a 39 miesiącem, odpowiednio po przeglądzie wstępnym lub przeglądzie dla odnowienia międzynarodowego świadectwa, 4) przeglądowi rocznemu, przeprowadzanemu w przedziale trzech miesięcy przed lub po upływie roku od dokonania przeglądu, o którym mowa w pkt 1 lub 2, z wyjątkiem roku, w którym przeprowadzany jest przegląd pośredni, o którym mowa w pkt 3, 5) przeglądowi dodatkowemu, ogólnemu lub częściowemu, przeprowadzanemu po naprawie lub wymianie urządzeń i instalacji służących do zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki, 6) inspekcji doraźnej, w celu stwierdzenia, czy: a) statek posiada ważne międzynarodowe świadectwa, b) urządzenia i wyposażenie statku, służące zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, są sprawne technicznie i należycie utrzymane, c) od czasu wydania międzynarodowych świadectw nie zostały wprowadzone bez zgody organu polskiej instytucji klasyfikacyjnej istotne zmiany w konstrukcji, wyposażeniu, systemach, osprzęcie, urządzeniach lub materiałach, d) spełnione są wymagania określone w art. 9 ustawy i wynikające z § 3 rozporządzenia, 7) innym inspekcjom przeprowadzanym w zakresie i trybie określonym w ustawie i konwencjach, o których mowa w art. 1 ustawy, nie będącym inspekcjami doraźnymi. 2. Statki inne niż określone w ust. 1, nie uprawiające żeglugi międzynarodowej, poddaje się przeglądom, których częstotliwość i zakres ustala PRS w zależności od ich rodzaju i przeznaczenia statku. § 5. 1. Przeglądy i inspekcje przeprowadza organ inspekcyjny przez wyznaczonego inspektora, którego kwalifikacje określają przepisy odrębne. 2. Polski konsul może, bez przeprowadzenia przeglądu, przedłużyć jednorazowo okres ważności międzynarodowego świadectwa do pięciu miesięcy od daty jego wygaśnięcia, w celu umożliwienia dopłynięcia statku do wskazanego portu. O każdym przypadku przedłużenia ważności świadectwa polski konsul powiadamia PRS i urząd morski właściwy dla portu macierzystego statku. 3. W szczególnych przypadkach polski konsul może w uzgodnieniu z PRS wystąpić z wnioskiem do organu administracji państwa, w którego porcie przebywa statek, o przeprowadzenie przeglądu statku związanego z przedłużeniem ważności międzynarodowych świadectw. § 6. Powierza się PRS: 1) wykonywanie zadań organu inspekcyjnego, w zakresie przeglądów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1-5, a także inspekcji i czynności wymienionych w § 4 ust.1 pkt 7 w kraju i za granicą, 2) wystawianie międzynarodowych świadectw przewidzianych w Konwencji MARPOL 1973/78, 3) zatwierdzanie posiadanych przez statki planów zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem morza. § 7. Organ inspekcyjny powinien w szczególności sprawdzić, czy: 1) statek podczas przebywania na morzu oraz postoju w porcie przestrzega wymagań technicznych określonych w załącznikach Konwencji MARPOL 1973/78 i Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, sporządzonej w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r. (Dz. U. z 1980 r. Nr 18, poz. 64), zwanej dalej "Konwencją helsińską", 2) statek posiada "Książkę zapisów olejowych", a statek przewożący jako ładunek olej lub chemikalia w stanie płynnym ponadto "Książkę zapisów ładunkowych", zgodnie z wymogami Konwencji MARPOL 1973/78 i Konwencji helsińskiej, 3) zbiornikowiec olejowy o pojemności brutto mniejszej od 150 posiada "Książkę zapisów olejowych" w formie skróconej, obejmującej niezbędne dla inspekcji adnotacje, których zakres określa urząd morski, 4) książki, o których mowa w pkt 2 i 3, są prowadzone w języku polskim, a dla statków uprawiających żeglugę międzynarodową - również w języku angielskim, 5) armator statku o polskiej przynależności wyposażył statek w: a) książkę, o której mowa w pkt 2 i 3, stanowiącą druk ścisłego zarachowania, po uprzednim zarejestrowaniu jej w urzędzie morskim właściwym dla portu macierzystego tego statku, b) plan zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem morza. § 8. 1. Statek zgłoszony do przeglądu lub inspekcji powinien być przygotowany do ich sprawnego przeprowadzenia. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również do inspekcji przeprowadzanej na żądanie armatora lub kapitana statku. 3. Przy przeprowadzaniu przeglądu lub inspekcji statku powinien być obecny kapitan statku lub wyznaczony przez niego zastępca. § 9. 1. W razie pozytywnego wyniku przeglądów, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, wydaje się statkowi o polskiej przynależności międzynarodowe świadectwa na formularzach, których wzory są ustalone w Konwencji MARPOL 1973/78, zawierające: 1) nazwę świadectwa, 2) nazwę instytucji, która wystawia świadectwa z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, 3) nazwę statku, jego sygnał rozpoznawczy, port macierzysty oraz pojemność brutto, 4) rodzaj statku, 5) stwierdzenie dokonania określonego przeglądu i jego pozytywnego wyniku, 6) termin ważności świadectwa, 7) datę, pieczęć i podpis wystawiającego świadectwo. Świadectwa te wystawia się w języku polskim i angielskim. 2. Wzory świadectw, o których mowa w ust. 1, znajdują się we wzorniku formularzy PRS, który jest na bieżąco aktualizowany. § 10. 1. Z przeprowadzonego przeglądu lub inspekcji organ inspekcyjny sporządza protokół, którego kopię otrzymuje kapitan statku i armator. 2. W razie gdy organem inspekcyjnym jest konsul, kopię protokołu z inspekcji organ ten przekazuje PRS i dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku. 3. W przypadku negatywnego wyniku inspekcji, organ inspekcyjny powiadamia armatora statku, a w odniesieniu do statku o obcej przynależności - konsula państwa, którego banderę podnosi statek, Międzynarodową Organizację Morską oraz organ, który wydał międzynarodowe świadectwa, przedstawiając stwierdzone podczas inspekcji nieprawidłowości. 4. Stwierdzone na podstawie przeprowadzonego przeglądu lub inspekcji niezgodności z obowiązującymi wymaganiami technicznymi organ inspekcyjny określa pisemnie w zaleceniach pokontrolnych dla armatora lub kapitana statku. 5. Wykonanie zaleceń powinno być zgłoszone na piśmie organowi inspekcyjnemu w ustalonym przez niego terminie. § 11. 1. Za przeprowadzenie przeglądów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2, oraz za wystawienie lub potwierdzenie międzynarodowego świadectwa pobiera się opłaty określone w załączniku do rozporządzenia, wyrażone w jednostkach taryfowych. Jednostka taryfowa stanowi równowartość 0,2 SDR - Specjalnych Praw Ciągnienia określonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. 2. Za przeprowadzenie inspekcji, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 7, pobiera się opłaty według zużytego czasu pracy, przyjmując stawkę godzinową w wysokości 180 jednostek taryfowych, o których mowa w ust. 1. 3. Przy obliczaniu opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się współczynnik "f", którego wartość wynosi od 0,3 do 2,0. Wartość współczynnika dla poszczególnych grup armatorów określa corocznie dyrektor PRS. 4. Wysokość opłat ustalona na zasadach określonych w ust. 1, 2 i 3 podlega ogłoszeniu w Biuletynie Informacyjnym Polskiego Rejestru Statków. 5. Do opłat za przeglądy i inspekcje dolicza się koszty dojazdu i pobytu poniesione dla ich przeprowadzenia. 6. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, uiszcza armator albo właściciel statku. 7. Opłaty za wystawianie lub potwierdzanie międzynarodowych świadectw, o których mowa w ust. 1, stanowią dochody budżetu państwa i są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego. § 12. Dokumenty, o których mowa w § 6 pkt 3, § 7 pkt 2 i 3 i w § 9, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują moc do czasu upływu ich ważności lub najbliższego przeglądu. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 grudnia 1996 r. (poz. 16) OPŁATY ZA PRZEPROWADZANIE PRZEGLĄDÓW I WYSTAWIANIE LUB POTWIERDZANIE MIĘDZYNARODOWYCH ŚWIADECTW 1. 1. Za przegląd wstępny przed oddaniem statku do eksploatacji dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami" w wysokości obliczonej według wzoru: 3 x (2000 + 0,04 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 2. Za przegląd wstępny statku eksploatowanego dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami" w wysokości obliczonej według wzoru: 1,2 x (2000 + 0,04 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 3. Za przegląd dla odnowienia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami" w wysokości obliczonej według wzoru: 2000 + 0,04 x pojemność brutto [j.t.] 1. 4. Za przegląd pośredni dla potwierdzenia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami" w wysokości obliczonej według wzoru: 0,35 x (2000 + 0,04 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 5. Za przegląd roczny dla potwierdzenia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu olejami" w wysokości obliczonej według wzoru: 0,25 x (2000 + 0,04 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 6. Za przeglądy zbiornikowców do przewozu produktów ropopochodnych w wysokości obliczonej według zasad określonych w punktach 1.1 do 1.5, podwyższone o 40%. 1. 7. Za przegląd wstępny przed oddaniem statku do eksploatacji dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe" w wysokości obliczonej według wzoru: 3 x (2000 + 0,05 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 8. Za przegląd wstępny statku eksploatowanego dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe" w wysokości obliczonej według wzoru: 1,3 x (2000 + 0,05 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 9. Za przegląd dla odnowienia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe" w wysokości obliczonej według wzoru: 2000 + 0,05 x pojemność brutto [j.t.] 1. 10. Za przegląd pośredni dla potwierdzenia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe" w wysokości obliczonej według wzoru: 0,35 x (2000 + 0,05 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 11. Za przegląd roczny dla potwierdzenia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe" w wysokości obliczonej według wzoru: 0,25 x (2000 + 0,05 x pojemność brutto) [j.t.] 1. 12. Za przegląd wstępny przed oddaniem statku do eksploatacji dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu ściekami" w wysokości obliczonej według wzoru: 2 x N x 90 [j.t.] gdzie N - oznacza łączną liczbę członków załogi, pasażerów oraz personelu specjalnego. 1. 13. Za przegląd wstępny statku eksploatowanego dla wydania międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu ściekami" w wysokości obliczonej według wzoru: 1,2 x N x 90 [j.t.] 1. 14. Za przegląd dla odnowienia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu ściekami" w wysokości obliczonej według wzoru: N x 90 [j.t.] - maksymalna opłata 5000 j.t. 1. 15. Za przegląd roczny dla potwierdzenia międzynarodowego świadectwa pod nazwą "Certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu ściekami" w wysokości obliczonej według wzoru: 0,25 x N x 90 [j.t.] - maksymalna opłata 1500 j.t. 1. 16.Za przegląd dodatkowy, ogólny lub częściowy, pobiera się opłaty w wysokości 180 j.t. za każdą zużytą godzinę. 2. 1. Za wystawienie międzynarodowego świadectwa pobiera się opłatę w wysokości 500 j.t. 2. 2. Za potwierdzenie międzynarodowego świadectwa pobiera się opłatę w wysokości 150 j. t. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. (Dz. U. z 1997 r. Nr 3, poz. 18) Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników zatrudnionych w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji, zwanych dalej "pracownikami". § 2. Ustala się: 1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 5. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku. § 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego. § 7. 1. W ramach limitów wynagrodzeń tworzy się fundusz premiowy, z przeznaczeniem na premie dla pracowników. 2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania ustalany przez Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. § 8. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy, do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy. 2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4. 3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 4. W wypadku gdy praca w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości: 1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości, 2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości, 3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III stopnia uciążliwości lub szkodliwości. 2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku oraz wykaz prac uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 10. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości: 1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia, 2) po 25 latach pracy -100% miesięcznego wynagrodzenia, 3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia, 4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia, 5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia. 2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. 4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody. 5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 9. Jeżeli w dniu 1 stycznia 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 10. Pracownikowi, który w dniu 1 stycznia 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednie zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. 12. Pracownikowi zatrudnionemu w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji w dniu 1 stycznia 1997 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród. 13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji po dniu 1 stycznia 1997 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11 niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres. § 11. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości: 1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat, 2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat, 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat. 2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat. 3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa. § 12. 1. W ramach limitów wynagrodzeń może być tworzony fundusz nagród w wysokości do 3% planowanych wynagrodzeń osobowych. 2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach posiadanych limitów. § 13. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika przez 178. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu. § 14. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godzinę pracy na drugiej zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. 2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, jednak nie niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. § 15. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia. 2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia. 3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość. § 16. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym jest niezbędne posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do: 1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego, 2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka obcego. 2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 17. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r., a w odniesieniu do dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji z mocą od dnia 23 października 1996 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 18) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I340-400 II345-420 III350-440 IV355-460 V360-490 VI365-520 VII370-550 VIII375-590 IX380-630 X385-675 XI390-720 XII400-780 XIII410-845 XIV420-910 XV430-975 XVI445-1.040 XVII460-1.110 XVIII475-1.180 XIX505-1.270 XX550-1.360 XXI600-1.500 Załącznik nr 2 TABELA PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do 135 250 365 480 595 6110 7125 8150 9175 10200 Załącznik nr 3 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW CENTRALNEGO INSPEKTORATU STANDARYZACJI Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektora Główny księgowyXVI-XX9wyższe7 3Zastępca głównego księgowego Kierownik zespołuXIV-XVIII8wyższe5 Kierownik laboratorium 4Kierownik ekspozyturyXIII-XVII7wyższe5 5Główny specjalista Kierownik pracowni, działuXII-XVI4wyższe4 Radca prawny wg odrębnych przepisów 6Starszy specjalista Starszy asystent analitykiX-XV-wyższe4 7Asystent analityki - SpecjalistaIX-XIII-wyższe4 8Starszy referent Starszy księgowy Starszy technik analitykVII-XII-średnie2 Starszy technik standaryzacji 9Referent Księgowy Technik analitykV-VIII-średnie- Technik standaryzacji 10Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-wg odrębnych przepisów 11Rzemieślnik KonserwatorV-IX-zasadnicze- 12Robotnik gospodarczyIII-VII-podstawowe- 13Portier, dozorcaII-V-podstawowe- 14Sprzątaczka, goniecI-IV-podstawowe- Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ORAZ WYKAZ PRAC UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA 1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: 1) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych, 2) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, 3) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie. 2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane w warunkach: 1) wymagających wymuszonej pozycji ciała, 2) narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie. 3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane w warunkach narażenia na: 1) promieniowanie jonizujące, 2) działanie pól elektromagnetycznych w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia. 4. Pracę określoną w ust. 2 pkt 2 uważa się za wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniającą przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy jest przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenie lub natężenie czynnika szkodliwego dla zdrowia. 5. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę upoważnioną do tego rodzaju badań. 6. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce. Załącznik nr 5 SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO 1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika. 2. Dodatek przyznaje dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy. 3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową komisją egzaminacyjną lub zakładową komisją egzaminacyjną. 4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy posiadający: 1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej, 2) uprawnienia tłumacza przysięgłego w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów, 3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek. 5. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. 6. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 7. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po: 1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym, 2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania egzaminu. 8. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa w ust. 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. (Dz. U. Nr 4, poz. 20) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania oraz wymagania kwalifikacyjne pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, zwanych dalej "pracownikami". 2. W zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych. § 2. Ustala się: 1) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowań pracowników, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) tabelę stawek dodatku funkcyjnego określonych w relacji procentowej do najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania, ustalonej w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 3. Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych może w szczególnie uzasadnionych przypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku. § 4. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem przysługuje dodatek funkcyjny. Dodatek ten przysługuje również innym pracownikom, dla których w załączniku nr 1 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalną stawkę tego dodatku przewidzianą dla danego stanowiska obniża się o jedną stawkę. § 5. 1. Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych może, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, przyznać pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Wysokość dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy. 2. Dodatek służbowy może być podwyższany w szczególnie uzasadnionych przypadkach. § 6. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród w wysokości 3% planowanych wynagrodzeń osobowych, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej. 2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust.1, może być podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1997 r. (poz. 20) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWAŃ PRACOWNIKÓW Lp.Stanowisko Wymagane kwalifikacje Kategoria zaszeregowania Stawka dodatku funkcyjnego wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1dyrektor gabinetu Prezesawyższe7XX-XXIdo 10 dyrektor sekretariatu, zespołu, biuraXIX-XXI 2wicedyrektor sekretariatu, zespołu, biura, główny księgowy, rzecznik prasowywyższe7XVIII-XXdo 9 3naczelnik wydziałuwyższe7XVII-XIXdo 8 główny specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze 4 radca prawnywg odrębnych przepisówXVI-XVIII do 8 główny specjalistawyższe6 5 starszy specjalistawyższe5XIII-XV- specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze 6specjalista, referendarzwyższe3XII-XIV- 7starszy księgowyśrednie2IX-XII- 8referent prawnywyższe prawnicze-IX-XII- podreferendarzśrednie2 sekretarz Prezesa, wiceprezesa, Dyrektora Generalnego Centrum- 9kierownik magazynuśrednie 3IX-Xdo 2 maszynistka klasy mistrzowskiej-- 10księgowy, sekretarz dyrektora gabinetu, sekretariatu, zespołu, biuraśrednie-VIII-XI- 11kierownik kancelarii głównejśrednie3VIII-IXdo 2 12starszy referentśrednie2VII-IX- 13kasjer, bibliotekarzśrednie3VII-VIII- 14referent, maszynistka, archiwista, magazynierśrednie-VII-VIII- Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I460-520 II470-550 III480-570 IV490-600 V510-640 VI520-700 VII530-770 VIII550-830 IX560-900 X570-980 XI590-1050 XII600-1140 XIII620-1240 XIV650-1330 XV680-1420 XVI720-1530 XVII780-1640 XVIII850-1760 XIX910-1870 XX980-2020 XXI1040-2210 Załącznik nr 3 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO StawkaProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego 1do 40 2do 55 3do 70 4do 90 5do 110 6do 135 7do 160 8do 190 9do 220 10do 250 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w dziedzinie transportu kolejowego. (Dz. U. z 1997 r. Nr 4, poz. 23) Na podstawie art. 16 ust. 2, w związku z art. 14 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680). § 2. Rozporządzenie dotyczy nadawania uprawnień budowlanych w dziedzinie transportu kolejowego w następujących specjalnościach: 1) linie, węzły i stacje kolejowe, 2) urządzenia zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym, 3) kolejowe sieci elektroenergetyczne oraz sposobu ustanawiania rzeczoznawców budowlanych w tych specjalnościach. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o uprawnieniach budowlanych w specjalności: 1) linie, węzły i stacje kolejowe, należy przez to rozumieć wszystkie tory kolejowe, w tym również tory kolei linowo-terenowych, wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi obejmującymi obiekty związane z budową torów kolejowych, jak również typowe lub powtarzalne mosty o długości całkowitej do 10 m i przepusty oraz place ładunkowe, perony i rampy z wiatami, 2) urządzenia zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym, należy przez to rozumieć instalacje i urządzenia techniczne służące do zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym, w tym również urządzenia zabezpieczenia ruchu na skrzyżowaniach linii kolejowej z drogą w jednym poziomie, 3) kolejowe sieci elektroenergetyczne, należy przez to rozumieć instalacje i urządzenia techniczne zasilania i sterowania kolejowej sieci trakcyjnej oraz urządzenia elektroenergetyki na obszarach kolejowych. Rozdział 2 Zakres uprawnień budowlanych § 4. 1. Do uzyskania uprawnień budowlanych w danej specjalności jest wymagane, w zależności od zakresu tych uprawnień, posiadanie odpowiedniego lub pokrewnego wykształcenia wyższego albo odpowiedniego wykształcenia średniego, odbycie wymaganej praktyki zawodowej i zdanie egzaminu bądź posiadanie co najmniej wykształcenia zasadniczego zawodowego, dyplomu mistrza i zdanie egzaminów. 2. Wykaz kierunków i specjalności wykształcenia wyższego odpowiedniego i pokrewnego oraz wykształcenia średniego zawodowego odpowiedniego, dla poszczególnych specjalności uprawnień budowlanych, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wykształcenie, którego kierunek lub specjalność określono w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu uznaniu i zakwalifikowaniu przez inspektora jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności albo nieodpowiednie. 4. Zasady uznawania wykształcenia uzyskanego za granicą za równorzędne z wykształceniem technicznym uzyskanym w kraju określają odrębne przepisy. § 5. 1. Uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń stanowią również podstawę do sprawdzania projektów budowlanych w specjalności objętej tymi uprawnieniami. 2. Uprawnienia budowlane do wykonywania pracy na stanowisku majstra budowlanego i kierowania w powierzonym zakresie robotami budowlanymi stanowią podstawę do wykonywania tych czynności w zakresie objętym rzemiosłem określonym w dyplomie mistrza, z wyłączeniem robót budowlanych przy obiektach zabytkowych. § 6. 1. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności linie, węzły i stacje kolejowe stanowią podstawę do: 1) projektowania: a) układów torowych, z wyjątkiem układów torowych w węzłach i stacjach oraz układów torowych wymagających uwzględnienia wpływów eksploatacji górniczej, b) remontów linii kolejowych, węzłów i stacji, c) budowy i remontów bocznic kolejowych, d) budowy i remontów obiektów technologicznie związanych z układem torowym, zaliczanych do specjalności linie, węzły i stacje kolejowe, 2) kierowania robotami budowlanymi w zakresie: a) budowy i remontów linii kolejowych, węzłów i stacji, z wyłączeniem kierowania pomiarami geodezyjnymi, b) budowy i remontów bocznic kolejowych, c) budowy i remontów obiektów technologicznie związanych z układem torowym, zaliczanych do specjalności linie, węzły i stacje kolejowe. 2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności urządzenia zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym stanowią podstawę do: 1) projektowania dopuszczonych do stosowania systemów i urządzeń sterowania ruchem, z wyjątkiem urządzeń komputerowych, 2) kierowania robotami budowlanymi, o których mowa w pkt 1. 3. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności kolejowe sieci elektroenergetyczne stanowią podstawę do: 1) projektowania adaptacji projektów typowych lub powtarzalnych konstrukcji sieci trakcyjnej, urządzeń elektrotrakcji i elektroenergetyki kolejowej, 2) kierowania robotami budowlanymi, o których mowa w pkt 1. Rozdział 3 Praktyka zawodowa § 7. 1. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 14 ust. 4 ustawy, powinna być odbyta po uzyskaniu dyplomu lub świadectwa ukończenia szkoły albo w czasie zaocznych lub wieczorowych studiów technicznych. Cały okres praktyki zawodowej powinien być zgodny ze specjalnością uprawnień budowlanych. 2. Jeżeli praktykę zawodową odbywa się w niepełnym wymiarze czasu pracy, okres praktyki zawodowej podlega odpowiedniemu wydłużeniu, wynikającemu z różnicy czasu w stosunku do jego pełnego wymiaru. 3. Za praktykę zawodową może być również uznana praktyka wykonywana w ramach umowy o dzieło lub umowy zlecenia, jeżeli okres jej wykonywania w ramach jednej umowy nie jest krótszy niż 1 miesiąc w odniesieniu do praktyki projektowej i 3 miesiące w odniesieniu do praktyki na budowie. Łączny okres takiej praktyki nie może przekroczyć połowy wymaganego wymiaru czasu praktyki zawodowej. 4. Osoba nadzorująca praktykę zawodową powinna posiadać w danej specjalności i specjalizacji uprawnienia budowlane bez ograniczeń. 5. Może być uznana za równoważną praktyka zawodowa odbyta za granicą pod kierunkiem osoby uprawnionej do wykonywania zawodu w danym kraju. Praktyka ta powinna być udokumentowana zaświadczeniem, o którym mowa w § 9. § 8. 1. Osoba odbywająca praktykę dokumentuje przebieg praktyki zawodowej w zeszycie formatu A4 z ponumerowanymi stronami, zwanym dalej "książką praktyki zawodowej". 2. Książka praktyki zawodowej powinna być opieczętowana przez organ właściwy w sprawach uprawnień budowlanych, o którym mowa w § 10 ust. 1. Przed rozpoczęciem dokumentowania przebiegu praktyki zawodowej osoba odbywająca praktykę ma obowiązek złożyć książkę praktyki zawodowej do opieczętowania w miejscu wyznaczonym do przyjmowania wniosków o nadanie uprawnień budowlanych. Organ zwraca opieczętowaną książkę praktyki zawodowej w terminie nie dłuższym niż 7 dni. 3. W książce praktyki zawodowej należy: 1) wymienić obiekty budowlane, przy których projektowaniu lub realizacji brała udział osoba odbywająca praktykę zawodową, określając rodzaj, przeznaczenie, lokalizację i konstrukcję obiektu oraz odpowiednio do specjalności uzyskiwanych uprawnień inne charakterystyczne dane techniczne, 2) określić cotygodniowo charakter czynności pełnionych w czasie odbywania praktyki zawodowej z potwierdzeniem i zaopiniowaniem jakości wykonywanych czynności co najmniej raz na 3 miesiące przez osobę kierującą praktyką. 4. Po zakończeniu praktyki zawodowej w wymiarze wymaganym do uzyskania uprawnień budowlanych lub przy zmianie jednostki, w której była odbywana praktyka zawodowa, osoba kierująca praktyką wpisuje w książce praktyki zawodowej ogólną ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu osoby odbywającej praktykę. Ocenę tę potwierdza kierownik jednostki, w której odbywano tę praktykę. § 9. 1. Przepisów § 8 nie stosuje się do praktyki zawodowej odbytej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz praktyki zawodowej odbywanej za granicą. Odbycie tych praktyk powinno być potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez kierownika jednostki, w której odbywała się praktyka zawodowa, zawierającym: 1) wyszczególnienie projektów budowlanych, przy których sporządzaniu ubiegający się o uprawnienia budowlane odbywał praktykę zawodową, lub odpowiednio obiektów budowlanych, przy których realizacji odbywał on praktykę zawodową, z podaniem osoby nadzorującej tę praktykę, 2) stwierdzenie okresów praktyki zawodowej z podaniem dat rozpoczęcia i ukończenia praktyki przy poszczególnych projektach lub odpowiednio przy realizacji poszczególnych obiektów budowlanych, z określeniem charakteru wykonywanych czynności, 3) ogólną ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu, dokonaną przez osobę nadzorującą praktykę. 2. W odniesieniu do praktyki zawodowej, o której mowa w ust. 1, odbytej w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji zaświadczenia potwierdzające odbycie praktyki zawodowej wydaje właściwy organ specjalistycznego nadzoru budowlanego, podając w nim okres praktyki oraz ogólną ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu. Rozdział 4 Wnioski o nadanie uprawnień budowlanych, zakres i sposób przeprowadzania egzaminu i zasady odpłatności z tego tytułu oraz zasady wynagradzania komisji egzaminacyjnej § 10. 1. Decyzje o nadaniu uprawnień budowlanych wydaje okręgowy inspektor specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego, właściwy według miejsca zamieszkania wnioskodawcy, zwany dalej inspektorem. 2. Komisje, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy, powołują, z zastrzeżeniem § 16 ust. 4, inspektorzy. § 11. 1. Wniosek o nadanie uprawnień budowlanych składa się inspektorowi właściwemu według miejsca zamieszkania wnioskodawcy. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) odpis dyplomu inżyniera, dyplomu technika albo świadectwa ukończenia średniej szkoły zawodowej lub szkoły zasadniczej i dyplomu mistrza, 2) książkę praktyki zawodowej albo zaświadczenie, o którym mowa w § 9, 3) dowód uiszczenia pierwszej raty opłaty za postępowanie o nadanie uprawnień budowlanych. 3. Obowiązek dołączenia do wniosku książki praktyki zawodowej nie dotyczy osoby posiadającej dyplom mistrza w rzemiośle budowlanym. 4. W wypadku stwierdzenia braków we wniosku, inspektor nakłada w drodze postanowienia na osobę ubiegającą się o uprawnienia obowiązek usunięcia wskazanych braków w określonym terminie. 5. Inspektor wydaje decyzje o odmowie nadania uprawnień budowlanych bez przeprowadzania egzaminu: 1) po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 4, 2) jeżeli przygotowanie zawodowe osoby ubiegającej się o uprawnienia budowlane nie odpowiada warunkom, o których mowa w § 4 ust. 1 i § 7. § 12. 1. Inspektor wydaje decyzję o nadaniu uprawnień budowlanych po: 1) ustaleniu przez komisję egzaminacyjną, na podstawie dokumentów złożonych przez ubiegającego się o uprawnienia budowlane, że spełnił on warunki w zakresie przygotowania zawodowego, niezbędnego do uzyskania uprawnień budowlanych, 2) złożeniu egzaminu przez ubiegającego się o uprawnienia budowlane przed komisją egzaminacyjną. 2. Ustaleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie praktyki zawodowej odbytej w budownictwie w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji dokonują właściwe organy specjalistycznego nadzoru budowlanego. § 13. 1. Egzamin o nadanie uprawnień budowlanych, składany przed komisją egzaminacyjną, zawiera część ustną oraz pisemną w formie testu i obejmuje sprawdzenie: 1) znajomości przepisów prawnych w zakresie niezbędnym do ich właściwego stosowania oraz umiejętności praktycznego posługiwania się tymi przepisami, 2) umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej, polegającej na wyjaśnieniu określonych przez komisję egzaminacyjną zagadnień technicznych wchodzących w zakres praktyki zawodowej. 2. Komisja może żądać przedstawienia prac projektowych wykonanych w ramach praktyki zawodowej. 3. Znajomość przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy: 1) we wszystkich specjalnościach: a) ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzeń i zarządzeń wydanych na jej podstawie, b) warunków bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych, c) postępowania administracyjnego (dział I i II Kodeksu postępowania administracyjnego), d) zagospodarowania przestrzennego, ochrony środowiska, dóbr kultury i ochrony przeciwpożarowej, normalizacji i certyfikacji - w części związanej z projektowaniem, budową, utrzymaniem i rozbiórką obiektów budowlanych, 2) w zależności od specjalności oraz zakresu uprawnień budowlanych - innych jeszcze właściwych przepisów aniżeli wymienione w pkt 1 oraz praktycznego stosowania obowiązujących Polskich Norm z zakresu projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych. 4. Szczegółowy program egzaminu na poszczególne specjalności ustala Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. § 14. 1. W zależności od posiadanego wykształcenia i praktyki egzamin przeprowadza się: 1) odrębnie na uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w danej specjalności, 2) łącznie na oba rodzaje uprawnień budowlanych w danej specjalności, jeżeli ubiegający się o te uprawnienia spełnia wymagania odnoszące się do obu rodzajów uprawnień. 2. Przy ubieganiu się o uzyskanie uprawnień budowlanych, innego rodzaju lub w innej specjalności niż posiadane, obowiązuje egzamin w zakresie ograniczonym do zagadnień nie objętych programem egzaminu obowiązującego przy ubieganiu się o już posiadane uprawnienia oraz do znajomości zmian przepisów prawnych objętych zakresem egzaminu. § 15. 1. Egzaminy o nadanie uprawnień budowlanych przeprowadza się co najmniej dwa razy w roku. Termin, czas trwania i miejsce egzaminu ustala przewodniczący komisji, z tym że egzaminy odbywają się w miejscowościach stanowiących siedzibę inspektorów. 2. Osoba dopuszczona do egzaminu powinna być zawiadomiona o jego terminie i miejscu listem poleconym, co najmniej na miesiąc przed tym terminem. 3. W razie negatywnego wyniku egzaminu przewodniczący komisji jest obowiązany podać zainteresowanemu termin, po którego upływie może on ponownie przystąpić do egzaminu. Termin ten nie może być krótszy niż 3 miesiące. § 16. 1. Komisje, o których mowa w § 10 ust. 2, prowadzą postępowanie o nadanie uprawnień budowlanych, w tym przeprowadzają postępowanie kwalifikacyjne oraz egzaminy o nadanie uprawnień budowlanych. 2. W skład komisji wchodzą: 1) przewodniczący komisji i jego zastępcy, 2) członkowie komisji. 3. Przewodniczącym, jego zastępcami i członkami komisji mogą być osoby posiadające wyższe wykształcenie techniczne i uprawnienia budowlane oraz osoby posiadające wyższe wykształcenie prawnicze. 4. Przewodniczącego komisji i jego zastępców wyznacza Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. 5. Inspektor ustala regulamin działania komisji i zapewnia jej obsługę administracyjną. § 17. 1. Komisja przeprowadza egzaminy w zespołach egzaminacyjnych ustalanych przez inspektora. 2. W skład zespołu egzaminacyjnego wchodzą: 1) przewodniczący komisji lub jeden z jego zastępców, 2) członkowie - w tym dwie osoby z uprawnieniami budowlanymi, odpowiednimi dla danej specjalności, oraz osoba z wykształceniem prawniczym. § 18. 1. Inspektor prowadzi rejestr wydanych uprawnień budowlanych. 2. Kopię ostatecznej decyzji, o której mowa w art. 12 ust. 2 ustawy, przekazuje się Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, w celu wpisania do centralnego rejestru. § 19. 1. Opłatę za postępowanie kwalifikacyjne wraz z egzaminem ustala się w wysokości 50% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym złożenie wniosku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o rewaloryzacji oraz zasadach ustalania emerytur i rent. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa i jest wnoszona na konto wskazane przez inspektora, w dwóch ratach. 3. Ubiegający się o uzyskanie uprawnień budowlanych, przy składaniu wniosku o ich nadanie, wpłaca pierwszą ratę opłaty w wysokości połowy opłaty obowiązującej w terminie przeprowadzenia ostatniego egzaminu przed złożeniem wniosku. Drugą ratę opłaty uiszcza się po otrzymaniu zawiadomienia o dopuszczeniu do egzaminu. Wysokość drugiej raty określa się w zawiadomieniu, o którym mowa w § 15 ust. 2. 4. Pierwsza rata opłaty nie podlega zwrotowi. Druga rata podlega zwrotowi w wypadku usprawiedliwionego niestawienia się na egzamin lub usprawiedliwionego odstąpienia od egzaminu. § 20. Wysokość wynagrodzenia osób wchodzących w skład komisji ustala się procentowo od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w § 19 ust. 1, w wysokości: 1) za udział w postępowaniu kwalifikacyjnym - 1,5% od jednego wniosku, 2) za przeprowadzenie egzaminu - 3% od jednej osoby egzaminowanej. § 21. Osoba posiadająca uprawnienia budowlane, potwierdzając wykonanie czynności związanych z pełnioną samodzielną funkcją techniczną w budownictwie, posługuje się pieczątką; wzór pieczątki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 22. 1. O nadaniu tytułu rzeczoznawcy budowlanego, na wniosek zainteresowanego, orzeka w drodze decyzji Minister Transportu i Gospodarki Morskiej. 2. Do nadawania tytułu rzeczoznawcy budowlanego w specjalnościach określonych w § 2 stosuje się przepisy art. 15 ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia. 3. Wniosek o nadanie tytułu rzeczoznawcy budowlanego składa się do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej za pośrednictwem inspektora właściwego według miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Inspektor sprawdza wniosek pod względem formalnym oraz opiniuje w zakresie wymaganej praktyki zawodowej, odbytej po uzyskaniu uprawnień budowlanych. Rozdział 5 Przepis końcowy § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 grudnia 1996 r. (poz. 23) Załącznik nr 1 WYKAZ KIERUNKÓW I SPECJALNOŚCI WYKSZTAŁCENIA WYŻSZEGO ODPOWIEDNIEGO I POKREWNEGO ORAZ WYKSZTAŁCENIA ŚREDNIEGO ZAWODOWEGO ODPOWIEDNIEGO, W POSZCZEGÓLNYCH SPECJALNOŚCIACH UPRAWNIEŃ BUDOWLANYCH (§ 2 ROZPORZĄDZENIA) 1. Specjalność uprawnień budowlanych - linie, węzły i stacje kolejowe: 1.1. wykształcenie wyższe odpowiednie, kierunek studiów - budownictwo, w specjalnościach: 1.1.1. drogi kolejowe, 1.1.2. drogi żelazne, 1.1.3. inżynieria kolejowa 1.2. wykształcenie wyższe pokrewne, kierunek studiów - budownictwo, w specjalnościach: 1.2.1. budownictwo komunikacyjne, 1.2.2. inżynieria komunikacyjna, 1.2.3. konstrukcje budowlane i inżynierskie 1.3. wykształcenie średnie odpowiednie, w zawodzie technika budownictwa, w specjalności - drogi i mosty kolejowe. 2. Specjalność uprawnień budowlanych - urządzenia zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym: 2.1. wykształcenie wyższe odpowiednie: 2.1.1. kierunek studiów - transport, w tym specjalności: 2.1.1.1. sterowanie ruchem w transporcie, 2.1.1.2. sterowanie ruchem, 2.1.1.3. zabezpieczenie ruchu pociągów, 2.1.1.4. automatyka 2.1.2. kierunek studiów - elektrotechnika, w tym specjalności: 2.1.2.1. automatyka, 2.1.2.2. automatyzacja kolei, 2.1.2.3. inżynieria elektryczna w transporcie szynowym, 2.1.2.4. automatyka i sterowanie ruchem kolejowym 2.2. wykształcenie wyższe pokrewne, kierunki studiów: elektrotechnika, automatyka i robotyka, elektronika i telekomunikacja, w tym specjalności: 2.2.1. automatyka i inżynieria komputerowa, 2.2.2. informatyka i elektronika, 2.2.3. inżynieria elektryczna, 2.2.4. elektrotechnika, 2.2.5. urządzenia i maszyny elektryczne 2.3. wykształcenie średnie odpowiednie, w zawodzie technik elektryk, w specjalności - urządzenia sterowania ruchem kolejowym. 3. Specjalność uprawnień budowlanych - kolejowe sieci elektroenergetyczne: 3.1. wykształcenie wyższe odpowiednie, kierunek studiów - elektrotechnika, w specjalnościach: 3.1.1. trakcja elektryczna, 3.1.2. elektroenergetyka, 3.1.3. inżynieria elektryczna w transporcie szynowym, 3. 1.4. automatyka elektroenergetyczna, 3.1.5. systemy, sieci i automatyka elektroenergetyczna, 3.1.6. sieci i systemy elektroenergetyczne 3.2. wykształcenie wyższe pokrewne, kierunek studiów - elektrotechnika, w specjalnościach: 3.2.1. elektrotechnika, 3.2.2. energoelektronika, 3.2.3. inżynieria elektryczna, 3.2.4. inżynieria systemów elektrycznych, 3.2.5. inżynieria wysokich napięć, 3.2.6. inżynieria wysokonapięciowa 3.3. wykształcenie średnie odpowiednie, w zawodzie technik elektryk, w specjalności - trakcja elektryczna. Załącznik nr 2 WZORY PIECZĘCI IMIENNYCH A. Dla osób z wykształceniem wyższym: Tytuł zawodowy, imię i nazwisko .......................................................................... Uprawnienia budowlane do projektowania lub/i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności:................................................... .............................................................................................................................. lub/i w ograniczonym zakresie w specjalności: .................................................... ................................................. nr ewidencyjny ................................................... B. Dla osób z wykształceniem średnim technicznym: Zawód techniczny, imię i nazwisko ...................................................................... Uprawnienia budowlane do projektowania lub/i kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności: ................................. ................................................ nr ewidencyjny .................................................... C. Dla osób z wykształceniem zasadniczym zawodowym i dyplomem mistrza: Zawód, tytuł mistrza ........................................................................................... Imię i nazwisko ................................................................................................... Uprawnienia budowlane do kierowania robotami na stanowisku majstra w zakresie ................................................... nr ewidencyjny ............................. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Parku Narodowego Gór Stołowych. (Dz. U. Nr 5, poz. 25) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 września 1993 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego Gór Stołowych (Dz. U. Nr 88, poz. 407) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 wyrazy "6280,3 ha" zastępuje się wyrazami "6340,37 ha", 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od znaku granicznego nr V/183/10 na granicy państwa w obrębie ewidencyjnym Radków Lasy w kierunku południowo-wschodnim wschodnią granicą działki nr 4/61, północno-wschodnią granicą oddziałów nr 62, 38, 37 f, g, h, 36 b, c, 35, 34, 27, 31, 30 (obręb Radków Lasy miasto Radków), oddziałów nr 29, 28, 47, 46, 45, 39 g, h, 43 do granicy obrębu ewidencyjnego Chocieszów (obręb Wambierzyce gmina Radków), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie zachodnią granicą drogi zakładowej (wschodnią granicą oddziału nr 108), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie zachodnią granicą drogi zakładowej przez oddziały nr 107, 106 oraz 105, następnie załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi zakładowej (wschodnią granicą oddziału nr 128), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową i zachodnią granicą oddziału nr 128 (obręb Chocieszów, gmina Szczytna) do zbiegu z granicą oddziału nr 168, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią granicą oddziałów nr 168, 202, 255, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą oddziału nr 257, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą oddziałów nr 308, 307, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą oddziałów nr 307-309, 310 j, m, g, o, t, w, 311-313 (obręb miasto Szczytna) do granicy obrębu Łężyce, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową granicą oddziału nr 325, południowo-zachodnią granicą oddziałów nr 326, 317-322, działek nr 569/1/322, 569/1/323 i oddziału nr 323 (według mapy Nadleśnictwa Zdroje obręb Polanica z dnia 1 stycznia 1990 r. nr ewidencyjny 177/20/45), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią granicą oddziału nr 45 (obręb Łęczyca, gmina Szczytna), wschodnią i zachodnią granicą oddziału nr 48, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą oddziałów nr 47, 50, zachodnią granicą oddziału nr 50 (obręb Darnków, gmina Lewin Kłodzki) dochodzi do obrębu Jerzykowice Wielkie gmina Lewin Kłodzki, następnie biegnie w kierunku południowo-zachodnim południowo-wschodnią granicą oddziałów nr 61-64, dochodzi do obrębu Danczów gmina Lewin Kłodzki i biegnie południową granicą oddziałów nr 65, 73, 84, następnie przechodzi do obrębu Jerzykowice Wielkie gmina Lewin Kłodzki i biegnie w kierunku północnym zachodnią granicą oddziałów nr 83, 82 o, x, o, t, l, f, 80, dochodzi do granicy obrębu Nowy Zdrój miasto Kudowa, następnie biegnie zachodnią granicą oddziału nr 80, przechodzi do obrębu Jerzykowice Wielkie gmina Lewin Kłodzki i biegnie w kierunku północno-wschodnim zachodnią granicą oddziału nr 76 i przechodzi do obrębu Jakubowice miasto Kudowa, następnie biegnie w kierunku północnym zachodnią granicą oddziałów nr 38 i 42, przechodzi do obrębu Bukowina miasto Kudowa i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 41, 29, 24, 22, od nr 18 do nr 16 i dochodzi do znaku granicznego nr V/171/2 położonego na granicy państwa (według mapy Nadleśnictwa Zdroje obręb Duszniki z dnia 1 stycznia 1990 r. nr ewidencyjny 168/19/29), następnie biegnie w kierunku północno-wschodnim granicą państwa do znaku granicznego nr V/183/10, z wyłączeniem gruntów Przedsiębiorstwa Kamienia Budowlanego w Radkowie w obrębie Radków Lasy działek nr 15, 30 i 29/2/57, w obrębie Karłów działek nr 153, 138/2/56, 138/2/57 oraz gruntów wsi Karłów leżących w obrębie Karłów obwiedzionych granicą działek nr 69, 67/1, 67/2, 60/1, 57/4, 57/2, 49/4, 45/2, 44/1, 42, 9/1, 8/1, 6/1, 3, 2, 1, 14, 15/2, 16/1, 16/3, 21, 22/1, 22/2, 23/2, 24, 26/2, 27/5, 27/4, 104, 29/2, 29/3, 31/1, 31/2, 33, 34/1, 34/2, 37, 102, 100, 98, 70/2, 70/1, 69 - o powierzchni 6335,49 ha, 2) działki nr 299/110, 685/110 (obręb Słone, miasto Kudowa-Zdrój) - o powierzchni 2,65 ha, 3) oddział nr 86 w, x, y, z (według mapy Nadleśnictwa Zdroje obręb Duszniki z dnia 1 stycznia 1990 r. nr ewidencyjny 168/19/29) - o powierzchni 1,65 ha, 4) działki nr 196, 57 (obręb Nowy Zdrój, miasto Kudowa-Zdrój) - o powierzchni 0,46 ha, 5) działka nr 335 (miasto Radków) - o powierzchni 0,05 ha, 6) działka nr 191/3 (obręb Stary Zdrój, miasto Kudowa-Zdrój) - o powierzchni 0,07 ha.", 3) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych we Wrocławiu (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 39,04 ha, 2) Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej we Wrocławiu - o powierzchni 0,30 ha, 3) Ministra Obrony Narodowej - o powierzchni 19,38 ha.", 4) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.", 5) § 6 wyrazy "10.575" zastępuje się wyrazami "10.515", a po wyrazach "do Polanicy, skąd" wyrazy "włączając uzdrowiskową część miasta, drogą" zastępuje się wyrazami "drogą wojewódzką nr 45176". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Miedzianej Górze. (Dz. U. Nr 5, poz. 28) Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w Miedzianej Górze. § 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 23 marca 1997 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1997 r. (poz. 28) KALENDARZ WYBORCZY Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 29 stycznia 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych do 7 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy do 7 lutego 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, ustalających: a) granice i numery okręgów wyborczych, b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej - powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji Wyborczej do 16 lutego 1997 r.- powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych komisji wyborczych do 21 lutego 1997 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do zarejestrowania kandydatów na radnych do 26 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych do 3 marca 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu do 8 marca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Gminnej Komisji Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na radnych do 16 marca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca aktualnego pobytu 20 marca 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 23 marca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. (Dz. U. Nr 32, poz. 190) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 92, poz. 416) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 190) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410-460 II415-480 III420-505 IV425-530 V430-570 VI435-610 VII440-650 VIII450-690 IX460-730 X470-775 XI480-820 XII500-880 XIII520-960 XIV540-1 030 XV560-1 100 XVI580-1 200 XVII600-1 300 XVIII630-1 400 XIX660-1 500 XX700-1 600 XXI750-1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy. (Dz. U. Nr 32, poz. 191) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 94, poz. 431) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 2) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinową stawkę, o której mowa w § 13, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w miesięcznym okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 191) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410-460 II415-480 III420-505 IV425-530 V430-570 VI435-610 VII440-650 VIII450-690 IX460-730 X470-775 XI480-820 XII500-880 XIII520-960 XIV540-1 030 XV560-1 100 XVI580-1 200 XVII600-1 300 XVIII630-1 400 XIX660-1 500 XX700-1 600 XXI750-1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 443--z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 444--z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie określenia trybu wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowych obowiązków tych zakładów i instytucji użyteczności publicznej w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowych zasad gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowych zasad wynagradzania wyznaczonych pracowników odpowiedzialnych za organizację pracy skazanych i jej przebieg, a także określenia ulg podatkowych dla tych zakładów i instytucji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 445--z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przywozu z zagranicy paliw mineralnych, olejów mineralnych i produktów ich destylacji, napojów alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 446--z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk. 447--z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej oraz Akcjom Katolickim Diecezji Kieleckiej i Toruńskiej. 448--z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Archidiecezji Poznańskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Centrum Badania Opinii Społecznej. (Dz. U. Nr 32, poz. 192) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Centrum Badania Opinii Społecznej (Dz. U. Nr 94, poz. 432) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 192) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410-460 II415-480 III420-505 IV425-530 V430-570 VI435-610 VII440-650 VIII450-690 IX460-730 X470-775 XI480-820 XII500-880 XIII520-960 XIV540-1 030 XV560-1 100 XVI580-1 200 XVII600-1 300 XVIII630-1 400 XIX660-1 500 XX700-1 600 XXI750-1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki. (Dz. U. Nr 32, poz. 193) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 103, poz. 478) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2 pkt 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w I, II i VI Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników w kolumnie 6 skreśla się wyrazy "w tym 4 na stanowisku kierowniczym", "w tym 4 na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym", "w tym 4 na stanowisku samodzielnym", b) w I Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników Centralnego Ośrodka Sportu (COS) dodaje się lp. 5a w brzmieniu: 123456 5aMenedżer sportu1)XV-XVIII6wyższe oraz studium menedżera sportu2 lata w jednostkach kultury fizycznej i sportu c) w II Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników zatrudnionych w ośrodkach sportu i rekreacji dodaje się lp. 6a w brzmieniu: 123456 6aMenedżer sportu2)XV-XVII6wyższe oraz studium menedżera sportu2 lata w jednostkach kultury fizycznej i sportu 4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 193) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400-450 II405-460 III410-475 IV415-495 V420-515 VI430-540 VII440-565 VIII450-590 IX460-625 X470-665 XI480-710 XII490-760 XIII500-810 XIV515-865 XV530-925 XVI545-990 XVII560-1 055 XVIII575-1 120 XIX590-1 185 XX610-1 250 XXI630-1 320 Załącznik nr 2 TABELA STANOWISK, MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH DLA DZIENNIKARZY Lp.StanowiskoKwota w złWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy dziennikarskiej 123456 1Redaktor naczelny720-1 200590-680wyższe6 2Zastępca redaktora naczelnego690-1 140350-620wyższe5 3Sekretarz redakcji660-1 100180-480wyższe5 4Kierownik działu630-1 060120-170wyższe4 5Starszy redaktor630-1 060-wyższe3 6Redaktor460-790-wyższe1 7Aplikant400-wyższe- Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 28 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie tarnobrzeskim. (Dz. U. Nr 32, poz. 194) Na podstawie art. 50 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie tarnobrzeskim. 2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 11 maja 1997 r. § 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 marca 1997 r. (poz. 194) TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM PONOWNYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE TARNOBRZESKIM W DNIU 11 MAJA 1997 R. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności 12 do 10 kwietnia 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej do 12 kwietnia 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji wojewódzkiej do 12 kwietnia 1997 r.- powołanie komisji okręgowych do 14 kwietnia 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych do 19 kwietnia 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania do 21 kwietnia 1997 r.- powołanie komisji obwodowych, -przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych do 22 kwietnia 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania do 28 kwietnia 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych do 2 maja 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych do godz. 2400 10 maja 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej do godz. 2400 10 maja 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom obwodowym godz. 800-2000 11 maja 1997 r.- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 361--z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie rodzajów i organizacji zakładów poprawczych oraz zasad pobytu w nich nieletnich. 362--z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie rodzajów i organizacji schronisk dla nieletnich oraz zasad pobytu w nich nieletnich. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wyznaczenia narodowych funduszy inwestycyjnych, których akcje podlegają wymianie na powszechne świadectwa udziałowe, oraz terminu rozpoczęcia tej wymiany. (Dz. U. Nr 32, poz. 195) Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 i z 1997 r. Nr 30, poz. 164) zarządza się, co następuje: § 1. Powszechne świadectwa udziałowe podlegają wymianie na akcje następujących narodowych funduszy inwestycyjnych: 1) Pierwszego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego Spółka Akcyjna, 2) Drugiego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego Spółka Akcyjna, 3) Trzeciego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego Spółka Akcyjna, 4) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Progress" Spółka Akcyjna, 5) V Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Victoria" Spółka Akcyjna, 6) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Magna Polonia" Spółka Akcyjna, 7) Siódmego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego imienia Kazimierza Wielkiego Spółka Akcyjna, 8) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Octava" Spółka Akcyjna, 9) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego imienia Eugeniusza Kwiatkowskiego Spółka Akcyjna, 10) "Foksal" Narodowego Funduszu Inwestycyjnego Spółka Akcyjna, 11) Jedenastego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego Spółka Akcyjna, 12) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Piast" Spółka Akcyjna, 13) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Fortuna" Spółka Akcyjna, 14) Zachodniego Funduszu Inwestycyjnego NFI Spółka Akcyjna, 15) Narodowego Funduszu Inwestycyjnego "Hetman" Spółka Akcyjna. § 2. Wymiana powszechnych świadectw udziałowych na akcje narodowych funduszy inwestycyjnych rozpoczyna się z dniem 12 maja 1997 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: M. Pietrewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH z dnia 26 marca 1997 r. o sprostowaniu błędów w oświadczeniu rządowym z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem, sporządzonej w Luksemburgu dnia 20 maja 1980 r. (Dz. U. Nr 32, poz. 196) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w tekście załącznika do klauzuli ratyfikacyjnej oraz oświadczenia rządowego z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem, sporządzonej w Luksemburgu dnia 20 maja 1980 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 31, poz. 134 i 135), prostuje się następujące błędy: 1) w załączniku do klauzuli ratyfikacyjnej oraz w pkt 1 zastrzeżeń zgłoszonych w oświadczeniu rządowym przez Rzeczpospolitą Polską zamiast wyrazów "a także ze wszystkich powodów" powinny być wyrazy "także ze wszystkich powodów", 2) w tytule oświadczenia rządowego po wyrazach "nad dzieckiem" powinny być wyrazy "oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem", 3) w części dotyczącej oświadczeń i zastrzeżeń państw powinny zostać zamieszczone następujące oświadczenia i zastrzeżenia: a) po oświadczeniu i zastrzeżeniu Francji na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w liście Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 19 stycznia 1995 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 20 stycznia 1995 r. Osoby wyznaczone do kontaktów: Mme Françoise Thomas SASSIER Sędzia tel.: (1) 44 86 14 66 Porozumienie się w językach francuskim i angielskim Mlle Catherine MARTIN Redaktor tel.: 44 86 14 76 Mlle Paule PIERRIOLLAT Redaktor tel.: 44 86 14 65, b) po zastrzeżeniu Grecji na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 5 stycznia 1995 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 6 stycznia 1995 r. Organ centralny: Mme Pari KONTODIOU (artykuł 2) Ministére de la Justice Direction de Préparation des Lois Section 4 96 Ave. Mesogeion 115 27 ATHÉNES tel.: 77 07 025 lub 77 14 186. Porozumiewanie się w języku angielskim, c) po oświadczeniu i zastrzeżeniach Hiszpanii na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 3 lipca 1995 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 5 lipca 1995 r. Organ centralny: "Dirección General de Codificación y Cooperación Juridical International" (Direction Générale de Codification et de Coopération Juridique Internationale Ministére de la Justice et de I'Intérieur de I'Espagne), d) po oświadczeniu Holandii na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Holandii z dnia 19 września 1995 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 21 września 1995 r. Organ centralny: Legal Affairs Support Unit, Prevention, Youth Protection and Probation Service (począwszy od 1 września 1995 r.) będzie: Ministry of Justice The Hague Osoby wyznaczone do kontaktów: Mme C.A.H. Aben tel.: (070) 370 62 52 M.J.A.T. Vroomans tel.: (070) 370 77 59 M.W.J. Augustijn tel.: (070) 370 62 14 fax: (070) 370 79 17, e) po oświadczeniu Portugalii na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Portugalii z dnia 27 lipca 1995 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 4 sierpnia 1995 r. Organ centralny: INSTITUTO DE REINSERÇĂ SOCIAL Av. Almirante Reis, 101, 7° 1197 LISBOA CODEX Portugal, f) po oświadczeniu Włoch na końcu powinno być zamieszczone następujące oświadczenie: Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Włoch z dnia 27 lutego 1995 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 27 lutego 1995 r. Włochy wycofują swoje oświadczenia złożone w czasie podpisania niniejszej konwencji w dniu 20 maja 1980 r. i wskazują zgodnie z art. 2 konwencji jako organ centralny: MINISTERO DI GRAZIA E GIUSTIZIA Ufficio centrale per la giustizia mimorile ROMA. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POROZUMIENIE w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, podpisane w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 104, poz. 662) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 24 czerwca 1997 r. zostało podpisane w Brukseli Porozumienie w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej. Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej oświadczam, że - zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; - jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone; - będzie niezmiennie zachowywane. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej polskiej. Dano w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati (Tekst porozumienia zawiera załącznik do niniejszego numeru) Załącznik POROZUMIENIE podpisane w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, SPIS TREŚCI CZĘŚĆ I POSTANOWIENIA OGÓLNE - Artykuł 1 Definicje CZĘŚĆ II DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE" - Artykuł 2 Wymogi ogólne - Artykuł 3 Kumulacja dwustronna - Artykuł 4 Kumulacja wielostronna - Artykuł 5 Produkty całkowicie uzyskane - Artykuł 6 Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu - Artykuł 7 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie - Artykuł 8 Jednostka kwalifikacyjna - Artykuł 9 Akcesoria, części zamienne i narzędzia - Artykuł 10 Komplety - Artykuł 11 Elementy neutralne CZĘŚĆ III WYMOGI TERYTORIALNE - Artykuł 12 Zasady terytorialności - Artykuł 13 Transport bezpośredni - Artykuł 14 Wystawy CZĘŚĆ IV ZWROT LUB ZWOLNIENIE - Artykuł 15 Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła CZĘŚĆ V DOWÓD POCHODZENIA - Artykuł 16 Wymogi ogólne - Artykuł 17 Procedura wystawienia świadectw przewozowych EUR.1 - Artykuł 18 Świadectwo EUR.1 wystawione retrospektywnie - Artykuł 19 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1 - Artykuł 20 Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio - Artykuł 21 Warunki sporządzania deklaracji na fakturze - Artykuł 22 Upoważniony eksporter - Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia - Artykuł 24 Przedkładanie dowodów pochodzenia - Artykuł 25 Importowanie partiami - Artykuł 26 Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia - Artykuł 27 Dokumenty uzupełniające - Artykuł 28 Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających - Artykuł 29 Niezgodności i pomyłki formalne - Artykuł 30 Kwoty wyrażone w ECU CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA O WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ - Artykuł 31 Wzajemna pomoc - Artykuł 32 Weryfikacja dowodów pochodzenia - Artykuł 33 Rozstrzyganie sporów - Artykuł 34 Kary - Artykuł 35 Strefy wolnocłowe CZĘŚĆ VII CEUTA I MELILLA - Artykuł 36 Stosowanie protokołu - Artykuł 37 Warunki specjalne CZĘŚĆ VIII POSTANOWIENIA KOŃCOWE - Artykuł 38 Zmiany do Protokołu ZAŁĄCZNIK I - Uwagi wprowadzające do wykazu zawartego w Załączniku II ZAŁĄCZNIK II - Wykaz zawierający procesy obróbki lub przetworzenia, które muszą być dokonane na materiałach niepochodzących, aby wytworzone produkty uzyskały status pochodzenia ZAŁĄCZNIK III - Świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek o wystawieniu świadectwa przewozowego EUR.1 ZAŁĄCZNIK IV - Deklaracja na fakturze WSPÓLNA DEKLARACJA Protokół 4 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej CZĘŚĆ I Postanowienia ogólne Artykuł 1 Definicje Dla celów niniejszego Protokołu: (a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi; (b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu; (c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania; (d) "towary" oznaczają zarówno materiały jak i produkty; (e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej); (f) "cena ex works" oznacza cenę zapłaconą za produkt ex works producentowi we Wspólnocie lub w Polsce, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w momencie eksportu produktu; (g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną w czasie importu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Polsce; (h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów, jak zdefiniowano w podpunkcie (g) stosowanym mutatis mutandis; (i) "wartość dodana" otrzymywana jest po odjęciu od ceny ex works wartości celnej każdego z użytych produktów, który nie pochodzi z kraju, w którym te produkty zostały uzyskane; (j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) używane w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, zwanego w tym Protokole Zharmonizowanym Systemem lub HS; (k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnych pozycji; (l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysyłane od jednego eksportera do jednego odbiorcy albo objęte jednym dokumentem transportowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takich dokumentów, jedną fakturą; (m) "Terytoria" obejmują wody terytorialne. CZĘŚĆ II Definicja pojęcia "produkty pochodzące" Artykuł 2 Wymogi ogólne 1. Dla celów realizacji tej Umowy, następujące produkty będą uważane za pochodzące ze Wspólnoty: (a) produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu artykułu 5 niniejszego Protokołu; (b) produkty uzyskane we Wspólnocie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie w rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu; (c) produkty pochodzące z Europejskiego Obszaru Gospodarczego w rozumieniu Protokołu 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. Dla celów realizacji tej Umowy następujące produkty będą uważane za pochodzące z Polski: (a) produkty całkowicie uzyskane w Polsce w rozumieniu artykułu 4 niniejszego Protokołu; (b) produkty uzyskane w Polsce zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem, że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Polsce w rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu. Artykuł 3 Kumulacja dwustronna 1. Materiały pochodzące ze Wspólnoty będą uważane za materiały pochodzące z Polski, jeśli zostaną użyte do produkcji towaru tam uzyskanego. Nie będzie konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem jednak, że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności określonych w artykule 7(1) niniejszego Protokołu. 2. Materiały pochodzące z Polski będą uważane za materiały pochodzące ze Wspólnoty, jeśli zostaną użyte do produkcji towaru tam uzyskanego. Nie będzie konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem jednak, że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności określonych w artykule 7(1) niniejszego Protokołu. Artykuł 4 Kumulacja wielostronna 1. Z uwzględnieniem postanowień pkt 2 i 3 materiały pochodzące z Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Bułgarii, Rumunii, Łotwy, Litwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii lub Szwajcarii w rozumieniu umów pomiędzy Wspólnotą i Polską i tymi krajami będą uważane za pochodzące ze Wspólnoty lub Polski, jeśli zostaną włączone do produktu tam uzyskanego. Nie będzie konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu. 2. Produkty, które uzyskały status pochodzących na mocy punktu 1, mogą być uważane za pochodzące ze Wspólnoty lub Polski tylko wtedy, kiedy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju wymienionego w punkcie 1. Jeśli tak nie jest, produkty te powinny być uważane za pochodzące z kraju wymienionego w punkcie 1, który ma największy udział użytych materiałów pochodzących. Przy określaniu pochodzenia nie bierze się pod uwagę materiałów pochodzących z innych krajów wymienionych w punkcie 1, które poddane zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie lub w Polsce. 3. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko wtedy, kiedy użyte materiały uzyskały status produktów pochodzących przy zastosowaniu reguł pochodzenia identycznych do reguł określonych w tym Protokole. Wspólnota i Polska udostępnią sobie wzajemnie, poprzez Komisję Europejską, umowy i określone w nich reguły pochodzenia podpisane z innymi krajami wymienionymi w punkcie 1. 4. Komisja Europejska opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (seria C) daty, z którymi kraje wymienione w punkcie 1 spełniły wymagania określone w punkcie 3. Artykuł 5 Produkty całkowicie uzyskane 1. Następujące produkty będą uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Polsce: (a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z dna morskiego; (b) produkty roślinne tam zebrane; (c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane; (d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych; (e) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam przeprowadzone; (f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Polski przez ich statki; (g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków-przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w podpunkcie (f); (h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady; (i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej; (j) produkty wydobyte z ziemi dna morskiego lub spod ziemi dna morskiego poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do użytkowania tych terenów; (k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w podpunktach od (a) do (j). 2. Określenie "ich statki" i "ich statki-przetwórnie" w punktach 1 (f) i (g) odnosi się tylko do statków i statków-przetwórni: (a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Państwie członkowskim Wspólnoty lub w Polsce; (b) które pływają pod banderą Państwa członkowskiego Wspólnoty lub Polski; (c) które w części wynoszącej przynajmniej 50% są własnością obywateli Państw członkowskich Wspólnoty lub Polski lub spółki z głównym zarządem mieszczącym się w jednym z tych krajów, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele Państw członkowskich Wspólnoty lub Polski i w których, ponadto, w przypadku spółek lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, przynajmniej połowa kapitału należy do tych Państw lub do ich organizacji publicznych bądź do ich obywateli; (d) w których kapitan i oficerowie są obywatelami Państw członkowskich Wspólnoty lub Polski; (e) w których przynajmniej 75% załogi jest obywatelami Państw członkowskich Wspólnoty lub Polski. Artykuł 6 Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu 1. Dla celów artykułu 2, produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy zostaną spełnione warunki określone w załączniku II do niniejszego Protokołu. Warunki, o których mowa wyżej, określają, dla wszystkich produktów objętych niniejszą Umową, obróbkę lub przetworzenie, które musi być dokonane na materiałach niepochodzących użytych w procesie produkcji, i odnoszą się tylko do tych materiałów. I odpowiednio, jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego poprzez spełnienie reguł określonych w załączniku II, jest użyty do wytworzenia innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, których użyto w procesie jego produkcji. 2. Niezależnie od postanowień punktu 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w załączniku II nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że: (a) ich łączna wartość nie przekracza 10% ceny ex-works produktu; (b) żaden z udziałów procentowych określony w Załączniku II jako wartość maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu postanowień tego punktu. Postanowienia niniejszego punktu nie odnoszą się do produktów z działów 50-63 Zharmonizowanego Systemu. 3. Punkty 1 i 2 stosuje się z wyjątkiem jak przewidziano w artykule 7. Artykuł 7 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie 1. Nie naruszając postanowień punktu 2, następujące operacje są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione zostały wymagania określone w artykule 6: (a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i magazynowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w roztworze soli, dwutlenku siarki lub w innych roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne operacje); (b) proste czynności polegające na usuwaniu kurzu, przesiewaniu lub sortowaniu, segregowaniu, dobieraniu (łącznie z kompletowaniem zestawów towarów), myciu, malowaniu, rozcinaniu; (c) (i) zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie przesyłek; (ii) zwykłe umieszczanie w butelkach, kolbach, workach, skrzynkach, pudełkach, umocowanie na kartach lub planszach itp.; oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem; (d) umieszczanie znaków, etykiet i innych podobnych wyróżniających oznakowań na towarach lub na innych opakowaniach; (e) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów, gdzie jeden lub więcej składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym Protokole, umożliwiających uznanie ich za pochodzące ze Wspólnoty lub z Polski; (f) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego wyrobu; (g) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w podpunktach od (a) do (f); (h) ubój zwierząt. 2. Wszystkie operacje przeprowadzane we Wspólnocie lub w Polsce na danym produkcie powinny być traktowane łącznie dla celów określenia, czy przetworzenie lub obróbka dokonana na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w rozumieniu punktu 1. Artykuł 8 Jednostka kwalifikacyjna 1. Jednostką kwalifikacyjną dla celów realizacji postanowień niniejszego Protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu. Odpowiednio, jak następuje: (a) jeśli produkt złożony z grupy lub zestawu wyrobów klasyfikowany jest w oparciu o Zharmonizowany System w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną; (b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie dla celów realizacji postanowień niniejszego Protokołu. 2. Jeśli przy zastosowaniu reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu opakowanie jest traktowane łącznie z produktem dla celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie dla celów określania pochodzenia. Artykuł 9 Akcesoria, części zamienne i narzędzia Akcesoria, części zamienne i narzędzia wysyłane z częścią wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za tworzące całość z częścią wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, o których mowa. Artykuł 10 Komplety Komplety, jak zdefiniowano w regule ogólnej Zharmonizowanego Systemu, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli komplet składa się z wyrobów pochodzących i niepochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość wyrobów niepochodzących nie przekracza 15% ceny ex works kompletu. Artykuł 11 Elementy neutralne Dla określenia, czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji: a) energia elektryczna i paliwo, b) fabryka i wyposażenie, c) maszyny i narzędzia, d) towary, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład produktu. CZĘŚĆ III Wymogi terytorialne Artykuł 12 Zasada terytorialności 1. Warunki określone w części II dotyczące nabywania statusu pochodzenia muszą być nieprzerwanie spełniane we Wspólnocie i w Polsce, z wyjątkiem, jak przewidują artykuły 2.1 (c) i 4. 2. Jeśli produkty pochodzące, wyeksportowane ze Wspólnoty czy Polski do innego kraju, są przywożone ponownie, z wyjątkiem jak przewiduje artykuł 4, muszą być uważane za niepochodzące, chyba że administracji celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że: (a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione; (b) nie została na nich dokonana żadna operacja wykraczająca poza czynności konieczne dla utrzymania ich w dobrym stanie w kraju eksportu bądź podczas transportu. Artykuł 13 Transport bezpośredni 1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w Umowie dotyczy tylko produktów, spełniających wymogi tego Protokołu, które są transportowane bezpośrednio między Wspólnotą i Polską lub przez terytoria innych krajów wymienionych w artykule 4. Jednakże towary tworzące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne terytoria, mogą być również przeładowywane lub czasowo składowane na tym terytoriach pod warunkiem, że pozostają pod dozorem władz celnych w państwie tranzytu lub składowania i że nie zostały one poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla utrzymania ich w dobrym stanie. Produkty pochodzące mogą być transportowane za pomocą rurociągów przez terytorium inne niż Wspólnoty czy Polski. 2. Dla potwierdzenia spełnienia warunków określonych w punkcie 1 należy przedłożyć władzom celnym w kraju importu: (a) jednolity dokument transportowy obejmujący przejazd z kraju eksportującego przez kraj tranzytu lub (b) świadectwo wystawione przez władze celne kraju tranzytu: (i) podające dokładny opis towarów; (ii) wskazujące datę wyładunku i ponownego załadunku towarów oraz, jeśli ma zastosowanie, nazw użytych statków; i (iii) potwierdzające warunki, na jakich towary pozostawały w państwie tranzytu lub (c) w przypadku braku tych dokumentów, jakiekolwiek dokumenty poświadczające. Artykuł 14 Wystawy 1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawy do kraju innego niż wymienione w artykule 4 i sprzedane po wystawie w celu importu do Wspólnoty lub do Polski mogą korzystać przy imporcie z postanowień Umowy, pod warunkiem że administracji celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że: (a) eksporter wysłał te produkty ze Wspólnoty lub Polski do kraju, w którym miała miejsce wystawa i zostały one tam wystawione; (b) produkty te zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie we Wspólnocie lub w Polsce; (c) produkty te zostały wyekspediowane w czasie wystawy lub natychmiast po niej w stanie, w którym zostały wysłane na wystawę; (d) produkty te, od momentu wysyłki na wystawę, nie były używane do celów innych niż prezentacja na wystawie. 2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony zgodnie z postanowieniami Części V i przedłożony władzom celnym kraju importu w normalnym trybie. Należy w nim wskazać nazwę i adres wystawy. W razie konieczności, może być wymagana dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich towary były wystawiane. 3. Punkt 1 stosuje się do jakichkolwiek handlowych, przemysłowych, rolnych czy rzemieślniczych targów, wystaw lub innych pokazów publicznych, które nie są organizowane dla celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona jest działalność gospodarcza z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym. CZĘŚĆ IV Zwrot lub zwolnienie Artykuł 15 Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła 1. (a) Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących ze Wspólnoty lub Polski lub z któregoś z innych krajów wymienionych w artykule 4, dla których dowód pochodzenia jest wystawiony zgodnie z postanowieniami Części V, nie będą we Wspólnocie lub w Polsce przedmiotem zwrotu bądź zwolnień z żadnego rodzaju ceł. (b) Produkty z Działu 3 oraz pozycje 1604 i 1605 Zharmonizowanego Systemu pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu artykułu 2.1(c) tego Protokołu, dla których dowód pochodzenia jest wystawiony zgodnie z postanowieniami Części V, nie będą we Wspólnocie przedmiotem zwrotu bądź zwolnień z żadnego rodzaju ceł. 2. Zakaz, o którym mowa w punkcie 1, stosuje się do każdego rodzaju ustaleń o refundacjach, ulgach czy zwolnieniach z płatności, częściowych lub całkowitych, ceł lub opłat o podobnych skutkach, stosowanych we Wspólnocie lub w Polsce w odniesieniu do materiałów używanych do produkcji i do produktów objętych punktem 1(b), dla których taka refundacja, ulga czy zwolnienie z płatności są stosowane w sposób bezpośredni lub pośredni, kiedy produkty otrzymane z wymienionych materiałów są eksportowane, a nie kiedy pozostają na użytek krajowy. 3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie władz celnych, wszystkich stosownych dokumentów zaświadczających, że nie miał miejsca zwrot cła w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych w procesie wytwarzania tych produktów i że wszystkie cła i inne opłaty o podobnych skutkach mające zastosowanie dla tych materiałów zostały uiszczone. 4. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 3 stosuje się również w odniesieniu do opakowań w rozumieniu artykułu 8(2), akcesoriów, części zamiennych i narzędzi w rozumieniu artykułu 9 i produktów w kompletach w rozumieniu artykułu 10, jeśli są one niepochodzące. 5. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 4 stosuje się tylko w odniesieniu do materiałów, do których ma zastosowanie Umowa. Co więcej, nie wykluczają one stosowania systemu refundacji eksportowych dla produktów rolnych. 6. Niezależnie od postanowień punktu 1, Polska może stosować ustalenia o zwrocie bądź zwolnieniach z cła lub obciążeń o podobnych skutkach, w odniesieniu do materiałów użytych do wytworzenia produktów pochodzących, z następującym zastrzeżeniem: (a) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 25 do 49 i od 64 do 97 Zharmonizowanego Systemu utrzymuje się cło do wysokości 5% lub poziomu stosowanego w Polsce, jeśli jest niższy; (b) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 50 do 63 Zharmonizowanego Systemu utrzymuje się cło do wysokości 10% lub poziomu stosowanego w Polsce, jeśli jest niższy. Postanowienia tego punktu stosuje się do 31 grudnia 1998, mogą one być zmienione za obopólnym porozumieniem. CZĘŚĆ V Dowód pochodzenia Artykuł 16 Wymogi ogólne 1. Produkty pochodzące ze Wspólnoty korzystają w imporcie do Polski, a produkty pochodzące z Polski korzystają w imporcie do Wspólnoty, z postanowień Umowy pod warunkiem przedłożenia: (a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór jest zamieszczony w załączniku III; lub (b) w przypadkach określonych w artykule 21(1), deklaracji, której tekst jest zamieszczony w załączniku IV, złożonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, który opisuje produkty, o których mowa, w sposób wystarczający do ich identyfikacji (zwanej dalej "deklaracją na fakturze"). 2. Niezależnie od postanowień punktu 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego Protokołu będą, w przypadkach określonych w artykule 26, korzystały z postanowień Umowy bez konieczności przedkładania żadnego z dokumentów, o których mowa wyżej. Artykuł 17 Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1 1. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne kraju eksportera na pisemny wniosek eksportera lub upoważnionego przez niego przedstawiciela. 2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia jednocześnie świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek, których wzory zostały zamieszczone w załączniku III. Formularze te powinny być sporządzone w jednym z języków Stron Umowy oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego eksportera. Jeśli sporządzane są odręcznie, powinny zostać wypełnione atramentem, drukowanymi litrami. Opis produktów musi znajdować się w polu przeznaczonym do tego celu, bez pozostawienia żadnych wolnych wierszy. Tam gdzie pole nie jest całkowicie wypełnione, należy narysować pod ostatnim wierszem opisu poziomą linię, a puste miejsce należy przekreślić. 3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 zobowiązany jest do przedłożenia, na każde żądanie władz celnych kraju eksportu, w którym wystawione zostało świadectwo przewozowe EUR.1, odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również wypełnienia innych wymogów tego Protokołu. 4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione zostanie przez władze celne Państwa członkowskiego Wspólnoty lub Polski, jeżeli produkty będą mogły być uważane za pochodzące ze Wspólnoty lub Polski lub z jednego z krajów wymienionych w artykule 4 i spełnią inne wymogi tego Protokołu. 5. Władze celne wystawiające świadectwo podejmą wszelkie kroki niezbędne do weryfikacji prawidłowości statusu pochodzenia i wypełnienia innych wymogów niniejszego Protokołu. W tym celu mają prawo do wezwania do przedstawienia dowodów oraz przeprowadzania kontroli ksiąg rachunkowych eksportera bądź każdej innej właściwej kontroli. Władze celne wystawiające świadectwo powinny również zapewnić prawidłowe wypełnienie formularzy omówionych w punkcie 2. W szczególności sprawdzają one, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w taki sposób, żeby wykluczyć jakąkolwiek możliwość wprowadzenia fałszywych informacji. 6. Data wystawienia świadectwa przewozowego musi być podana w części świadectwa zarezerwowanej dla władz celnych. 7. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne i powinno ono być dostępne dla eksportera, gdy tylko rzeczywisty eksport został dokonany lub zagwarantowany. Artykuł 18 Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie 1. Niezależnie od postanowień artykułu 17(7), w wyjątkowych okolicznościach świadectwo przewozowe EUR.1 może być wystawione także po wyeksportowaniu produktów, do których się odnosi, jeżeli: (a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania eksportu z powodu błędów, nieumyślnych pominięć lub specjalnych okoliczności, lub (b) władze celne zostały w sposób wystarczający zapewnione, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy imporcie z przyczyn technicznych. 2. Dla celów realizacji postanowień punktu 1 eksporter musi we wniosku podać miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, i uzasadnić przyczyny swojego wystąpienia z wnioskiem. 3. Władze celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną tylko po sprawdzeniu, że informacje podane we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach źródłowych. 4. Świadectwa wystawione z mocą wsteczną muszą być potwierdzone jednym z następujących wyrażeń: "NACHTRÄGLICH AUSGESTELLT", "DELIVRE A POSTERIORI", "RILASCIATO A POSTERIORI", "AFGEGEVEN A POSTERIORI", "ISSUED RETROSPECTIVELY", "UDSTEDT EFTERFŘOLGENDE", "EKΔΟΟΕΝ ΕΚ ΤΩΝ ΨΣΤΕΠΩΝ", "EXPEDIDO A POSTERIORI", "EMITIDO A POSTERIORI", "ANNETTU JÄLKKIKÄTEEN", "UTFÄRDAT I EFTERHAND", "WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE" 5. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 4, umieszcza się w rubryce "uwagi" świadectwa przewozowego EUR.1. Artykuł 19 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1 1. W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może wystąpić do władz celnych, które je wystawiły, o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty eksportowe znajdujące się w ich posiadaniu. 2. Duplikat wystawiony w ten sposób musi być potwierdzony jednym z następujących wyrazów: "DUPLIKAT", "DUPLICATE", "DUPLICATO", "DUPLICAAT", "DUPLICATE", "ANTIĂPAOO", "DUPLICADO", "SEGUNDA VIA", "KAKSOISKAPPALE", "DUPLIKAT". 3. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 2 umieszcza się w rubryce "uwagi" duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1. 4. Duplikat, który musi mieć datę wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, obowiązuje również od tej daty. Artykuł 20 Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio Jeżeli produkty pochodzące pozostają pod kontrolą władz celnych Wspólnoty lub Polski, możliwe jest zastąpienie oryginalnego dowodu pochodzenia przez jeden lub kilka świadectw przewozowych EUR.1 dla celów przekazania wszystkich bądź części tych produktów w inne miejsce na terenie Wspólnoty lub Polski. Zastępcze świadectwo(a) przewozowe EUR.1 wystawiają urzędy celne, pod których kontrolą znajdowały się te produkty. Artykuł 21 Warunki sporządzania deklaracji na fakturze 1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w artykule 16(1)(b), może zostać sporządzona: (a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 22 lub (b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednego lub wielu opakowań zawierających produkty pochodzące, których łączna wartość nie przekracza 6.000 ECU. 2. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona jeżeli produkty, których dotyczy, można uznać za pochodzące ze Wspólnoty lub Polski lub z jednego z krajów wymienionych w artykule 4 i spełniają inne warunki niniejszego Protokołu. 3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze zobowiązany jest do przedłożenia, na żądanie władz celnych kraju eksportu, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również wypełnienie innych wymogów tego Protokołu. 4. Deklaracja na fakturze może być złożona przez eksportera w formie pisma maszynowego, stempla bądź nadruku na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym. Deklaracja, której tekst zamieszczony został w załączniku IV, musi zostać sporządzona w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa eksportu. Jeżeli deklaracja jest napisana ręcznie, to powinna być napisana atramentem i drukowanymi literami. 5. Deklaracja na fakturze powinna posiadać oryginalny, własnoręczny podpis eksportera. Jednakże upoważniony eksporter, w rozumieniu artykułu 22, nie jest zobowiązany do podpisywania takich dokumentów, pod warunkiem że dostarczy on władzom celnym kraju eksportu pisemne zobowiązanie, że przyjmuje wszelką odpowiedzialność za każdą deklarację, która identyfikuje go, tak jakby była podpisana przez niego własnoręcznie. 6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, kiedy produkty, do których się odnosi, są eksportowane lub po wyeksportowaniu, pod warunkiem że zostanie przedłożone w kraju importera nie później niż dwa lata po dokonaniu importu produktów, do których się odnosi. Artykuł 22 Upoważniony eksporter 1. Władze celne państwa eksportującego mogą upoważnić każdego eksportera, który dokonuje częstych odpraw produktów na warunkach niniejszej Umowy, do sporządzania deklaracji na fakturze niezależnie od wartości produktów, których dotyczą. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie zobowiązany jest do przedłożenia władzom celnym dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również do wypełnienia innych wymogów tego Protokołu. 2. Władze celne mogą uzależniać przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia warunków, jakie uznają za właściwe. 3. Upoważniony eksporter otrzymuje od władz celnych numer upoważnienia celnego, który powinien się znajdować w deklaracji na fakturze. 4. Używanie upoważnienia przez eksportera podlega kontroli władz celnych. 5. Upoważnienie może być wycofane przez władze celne w każdym terminie. Wycofanie upoważnienia następuje, kiedy upoważniony eksporter nie daje gwarancji określonej w punkcie 1, nie spełnia już warunków określonych w punkcie 2 lub w inny sposób czyni upoważnienie niesłusznym. Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia 1. Dowód pochodzenia ważny jest przez 4 miesiące od daty wystawienia przez władze celne w kraju eksportu i musi zostać przedłożony w tym czasie władzom celnym kraju importu. 2. Dowody pochodzenia, które są przedkładane władzom celnym kraju importu po końcowej dacie przedłożenia określonej w punkcie 1 mogą być zaakceptowane w celu preferencyjnego traktowania wtedy, gdy nieprzedłożenie tych dokumentów przed ustaloną datą końcową jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami. 3. W innych przypadkach opóźnionego przedłożenia władze celne kraju importu mogą przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały im przedłożone przed wspomnianą datą końcową. Artykuł 24 Przedkładanie dowodów pochodzenia Dowody pochodzenia przedkładane są władzom celnym kraju importu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Wspomniane władze mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia, mogą również wymagać, aby po deklaracji importowej dołączone zostało oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane dla realizacji postanowień niniejszej Umowy. Artykuł 25 Importowanie partiami Gdy na żądanie importera i na warunkach określonych przez władze celne kraju importu wyroby w stanie rozmontowanym lub nie zmontowanym w rozumieniu reguły ogólnej 2(a) Zharmonizowanego Systemu objęte sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 Zharmonizowanego Systemu są importowane partiami, pojedynczy dowód pochodzenia dla tych produktów powinien być przedłożony władzom celnym przy imporcie pierwszej partii. Artykuł 26 Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia 1. Produkty przesyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub będące częścią bagażu podróżnego są dopuszczane jako produkty pochodzące bez żądania przedłożenia formalnego dowodu pochodzenia, pod warunkiem że produkty te nie są importowane w celach handlowych i zostały zadeklarowane jako spełniające warunki niniejszego Protokołu, i jeśli nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiej deklaracji. W przypadku produktów wysyłanych pocztą taka deklaracja może zostać sporządzona na deklaracji celnej C2/CP3 lub na kartce papieru załączonej do tego dokumentu. 2. Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy jedynie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeżeli rodzaj produktów i ich ilość nie świadczą o handlowym przeznaczeniu. 3. Łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 ECU w przypadku małych paczek lub 1.200 ECU w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnego. Artykuł 27 Dokumenty uzupełniające Dokumentami, o których mowa w artykułach 17(3) i 21(3), świadczącymi o tym, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 bądź deklaracją na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty lub Polski lub z innego kraju wymienionego w artykule 4 i spełniają inne wymogi niniejszego Protokołu, mogą być między innymi: (a) bezpośredni dowód obróbki przeprowadzonej przez eksportera lub dostawcę w celu uzyskania towarów, o których mowa, zawarty na przykład w rachunkach lub dokumentach księgowych; (b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Polsce, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym; (c) dokumenty potwierdzające przerób lub obróbkę materiałów we Wspólnocie lub w Polsce, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Polsce, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym; (d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Polsce lub w innym kraju wymienionym w artykule 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi do reguł określonych niniejszym Protokołem. Artykuł 28 Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających 1. Eksporter ubiegający się o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty, o których mowa w artykule 17(3), co najmniej przez trzy lata. 2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji co najmniej przez trzy lata łącznie z dokumentami, o których mowa w artykule 21(3). 3. Władze celne kraju eksportu, wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1, przechowują co najmniej przez trzy lata wniosek, o którym mowa w artykule 17(2). 4. Władze celne kraju importu przechowują co najmniej przez trzy lata przedłożone im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje na fakturze. Artykuł 29 Niezgodności i pomyłki formalne 1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia i oświadczeniami podanymi w dokumentach, przedłożonych w urzędzie celnym celem dopełnienia formalności wymaganych przy imporcie produktów, nie czyni ipso facto (tym samym) dowodu pochodzenia nieważnym, jeżeli zostało w pełni dowiedzione, że odpowiada on przedłożonym produktom. 2. Oczywiste formalne pomyłki, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powodują odrzucenia tego dokumentu, pod warunkiem że błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w dokumencie. Artykuł 30 Kwoty wyrażone w ECU 1. Kwoty w walucie narodowej kraju eksportu równoważne kwotom wyrażonym w ECU ustala kraj eksportu i przekazuje krajom importu poprzez Komisję Europejską. 2. Jeśli te kwoty przewyższają odpowiednie kwoty ustalone w kraju importu, kraj importu akceptuje je pod warunkiem, że towary są fakturowane w walucie kraju eksportu. Jeżeli produkty są fakturowane w walucie innego kraju członkowskiego Wspólnoty lub innego kraju wymienionego w artykule 4, kraj importujący uznaje kwotę notyfikowaną przez ten inny kraj. 3. Kwota stosowana w dowolnej walucie narodowej powinna być równoważna w tej narodowej walucie kwocie wyrażonej w ECU jak w pierwszym dniu roboczym października 1995 r. 4. Kwoty wyrażone w ECU i ich ekwiwalenty w walutach narodowych krajów członkowskich Wspólnoty i Polski podlegają przeglądom Wspólnego Komitetu na prośbę Wspólnoty lub Polski. Komitet Stowarzyszenia, przeprowadzając przegląd zapewnia, że nie nastąpi obniżenie kwot wyrażonych w żadnej z walut narodowych, ponadto może rozważyć potrzebę zachowania wielkości odnośnych limitów w realnych okresach. W tym celu Komitet może podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w ECU. CZĘŚĆ VI Postanowienia o współpracy administracyjnej Artykuł 31 Wzajemna pomoc 1. Władze celne krajów członkowskich Wspólnoty i Polski udostępnią sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych dla wystawiania świadectw EUR.1 i adresy władz celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji na fakturze. 2. W celu zapewnienia właściwej realizacji niniejszego Protokołu Wspólnota i Polska udzielą sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem kompetentnych władz celnych, w zakresie weryfikacji autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach. Artykuł 32 Weryfikacja dowodów pochodzenia 1. Dodatkowa weryfikacja dowodów pochodzenia jest przeprowadzana wyrywkowo lub wtedy, gdy władze celne kraju importu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub wypełnienia innych wymogów tego Protokołu. 2. W celu realizacji punktu 1 władze celne kraju importu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli była przedłożona, deklarację na fakturze lub fotokopie tych dokumentów władzom celnym kraju eksportu, podając w razie potrzeby przyczyny wnioskowania o weryfikację. Każdy dokument i każda informacja zawierające sugestię, że informacje podane w świadectwie przewozowym EUR.1 lub deklaracji na fakturze są nieprawidłowe, dostarczone zostaną wraz z wnioskiem o weryfikację. 2. Weryfikacji dokonują władze celne kraju eksportu. W tym celu mają prawo zażądać każdego dowodu, przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera oraz każdą inną kontrolę, którą uznają za właściwą. 4. Jeżeli władze celne kraju importu zdecydują się zawiesić preferencyjne traktowanie w odniesieniu do sprawdzanych produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, to zaproponują one zwolnienie produktów importerowi, z uwzględnieniem wszelkich środków zapobiegawczych uznanych za konieczne. 5. Władze celne występujące z wnioskiem o weryfikację będą informowane o wynikach weryfikacji najszybciej, jak to możliwe. Wyniki te muszą być takie, żeby umożliwiły wyraźne ustalenie, czy dokumenty są autentyczne i czy sprawdzane produkty można uznać za pochodzące ze Wspólnoty lub Polski lub z innego kraju wymienionego w artykule 4 i czy spełniają inne wymogi niniejszego Protokołu. 6. Jeżeli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie sprawdzenia albo jeżeli odpowiedź nie zawiera wystarczających informacji do ustalenia autentyczności weryfikowanych dokumentów lub rzeczywistego pochodzenia produktów, to władze wnioskujące o weryfikację odmawiają, jeśli nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności, wszelkich preferencji. Artykuł 33 Rozstrzyganie sporów W przypadku zaistnienia sporów w odniesieniu do procedur weryfikacyjnych, o których mowa w artykule 2, które nie mogą zostać rozstrzygnięte pomiędzy władzami celnymi wnioskującymi o weryfikację i władzami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie tej weryfikacji lub kiedy powstają wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do Protokołu, powinny być one przekazane do Komitetu Stowarzyszenia. We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem i władzami celnymi kraju importu odbywa się w oparciu o ustawodawstwo tego kraju. Artykuł 34 Kary Kary są nakładane na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawdziwe informacje w celu uznania preferencyjnego traktowania produktów. Artykuł 35 Strefy wolnocłowe 1. Wspólnota i Polska podejmą wszystkie niezbędne kroki dla przeciwdziałania, aby produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze, korzystające w czasie transportu ze strefy wolnocłowej znajdującej się na ich terytorium, nie zostały zastąpione innymi towarami i nie były poddawane innym operacjom niż normalne czynności mające na celu zapobieganie ich zepsuciu. 2. W drodze wyjątku od postanowień zawartych w punkcie 1, gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub Polski importowane są do strefy wolnocłowej w oparciu o świadectwo EUR.1 lub deklarację na fakturze i ulegają obróbce lub przetworzeniu, to odpowiednie władze celne muszą wystawić na żądanie eksportera nowe świadectwo EUR.1, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, jest zgodna z postanowieniami niniejszego Protokołu. CZĘŚĆ VII Ceuta i melilla Artykuł 36 Stosowanie Protokołu 1. Wyrażenie "Wspólnota" użyte w artykule 2 nie obejmuje Ceuty i Melilli. 2. Produkty pochodzące z Polski w imporcie do Ceuty lub Melilli objęte są takim samym reżimem celnym, jaki stosuje się do produktów pochodzących z terytorium celnego Wspólnoty w rozumieniu Protokołu 2 Aktu o Akcesji Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalii do Wspólnot Europejskich. Polska stosuje w odniesieniu do importu produktów objętych Umową i pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam reżim celny, jak dla produktów importowanych i pochodzących ze Wspólnoty. 3. W celu realizacji postanowień punktu 2 dotyczących produktów pochodzących z Ceuty i Melilli niniejszy Protokół stosuje się mutatis mutandis, z zastrzeżeniem specjalnych warunków określonych w artykule 37. Artykuł 37 Warunki specjalne 1. Pod warunkiem, że były transportowane bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami artykułu 13, następujące produkty będą uważane za: (1) pochodzące z Ceuty i Melilli: (a) produkty całkowicie uzyskane na terytorium Ceuty i Melili; (b) produkty uzyskane na terytorium Ceuty i Melilli, do których wytworzenia użyto produktów innych niż wymienione w (a), pod warunkiem, że: (i) wymienione produkty poddane zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu; lub że (ii) produkty te pochodzą z Polski lub Wspólnoty w rozumieniu niniejszego Protokołu, pod warunkiem że poddane zostały obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie określone w artykule 7(1). (2) pochodzące z Polski: (a) produkty całkowicie uzyskane w Polsce; (b) produkty uzyskane w Polsce, do których wytworzenia użyto produktów innych niż wymienione w (a), pod warunkiem że: (i) wymienione produkty poddane zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu; lub że (ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego Protokołu, pod warunkiem że poddane zostały obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie określone w artykule 7(1). 2. Ceuta i Melilla traktowane są jako jedno terytorium. 3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel powinien umieścić słowa "Polska" i "Ceuta i Melilla" w polu 2 świadectwa przewozowego EUR.1 lub deklaracji na fakturze. Dodatkowo w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w polu 4 świadectwa przewozowego EUR.1 lub deklaracji na fakturze. 4. Władze celne Hiszpanii są odpowiedzialne za realizację tego Protokołu na terytorium Ceuty i Melilli. CZĘŚĆ VIII Postanowienia końcowe Artykuł 38 Zmiany do Protokołu O zmianach do Protokołu będzie decydowała Rada Stowarzyszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK I UWAGI WPROWADZAJĄCE DO WYKAZU ZAWARTEGO W ZAŁĄCZNIKU II Uwaga 1: Wykaz ustala dla wszystkich produktów warunki, które muszą być spełnione, aby produkt mógł być uważany za wystarczająco przetworzony w rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu. Uwaga 2 2.1 Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu używany w Systemie Zharmonizowanym, a druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów dla tej pozycji lub działu. Dla każdego zapisu w pierwszych dwóch kolumnach jest podana reguła w kolumnie 3 lub 4. Jeżeli w niektórych przypadkach zapis w pierwszej kolumnie jest poprzedzony przez "ex", oznacza to, że reguła w kolumnie 3 lub 4 odnosi się tylko do części pozycji lub działu, jakie opisano w kolumnie 2. 2.2 Gdy w kolumnie 1 zebrano kilka pozycji taryfowych lub gdy podano w niej numer działu, a opis produktów w kolumnie 2 sformułowano ogólnie, to odpowiednia reguła w kolumnie 3 lub 4 odnosi się do wszystkich produktów, które w Zharmonizowanym Systemie są sklasyfikowane w pozycjach tego działu lub w jakiejkolwiek z pozycji taryfowych zgrupowanych w kolumnie 1. 2.3 Jeśli różne reguły w wykazie odnoszą się do różnych produktów z pozycji taryfowej, to każdy akapit zawiera opis tej części pozycji taryfowej pokrywającej się z odpowiednią regułą w kolumnie 3 i 4. 2.4 Jeżeli dla zapisu w pierwszych dwóch kolumnach reguła określona jest w obydwu kolumnach 3 i 4, eksporter może alternatywnie zastosować regułę ustanowioną w kolumnie 3 lub w kolumnie 4. Jeśli kolumna 4 nie zawiera reguły, stosuje się regułę ustaloną w kolumnie 3. Uwaga 3: 3.1 Postanowienia artykułu 6 niniejszego Protokołu dotyczące produktów, które uzyskały status pochodzenia i zostały następnie użyte do wytworzenia innych produktów, stosuje się niezależnie od tego czy status ten został uzyskany w fabryce, w której użyto tych produktów, czy innej fabryce we Wspólnocie lub w Polsce. Na przykład: Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą być włączone, nie może przekraczać 40% ceny ex works, jest wykonany z "innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez kucie" z pozycji nr 7224. Jeżeli ta odkuwka została wykonana w kraju, o którym mowa, z niepochodzącej wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o regułę dotyczącą pozycji nr ex 7224 w wykazie. Może ona potem być liczona jako pochodząca przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących. 3.2 Reguła znajdująca się w wykazie określa minimalny wymagany stopień obróbki lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również nadaje status pochodzenia; przeciwnie, przeprowadzenie mniejszego zakresu obróbki lub przetworzenia nie daje statusu pochodzenia. A więc, jeżeli reguła stanowi, że materiał niepochodzący może być używany na pewnym etapie wytwarzania, to używanie takiego materiału we wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, a używanie takiego materiału na późniejszym etapie nie jest dozwolone. 3.3 Niezależnie od postanowień uwagi 3.2, gdy reguła stanowi, że mogą być użyte "materiały z jakiejkolwiek pozycji", to materiały objęte tą samą pozycją co produkt mogą być również użyte, jednak z uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być również zawarte w regule. Jednak pojęcie "wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włącznie z innymi materiałami z pozycji numer..." oznacza, że mogą być użyte tylko materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji taryfowej, co produkt o innym opisie niż opis produktu podany w kolumnie 2 wykazu. 3.4 Gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być używany jeden lub więcej materiałów. Nie jest konieczne, żeby wszystkie były użyte. Na przykład: Reguła dla tkanin z pozycji HS od 5208 do 5212 określa, że mogą być użyte włókna naturalne, a wśród innych materiałów mogą być również używane materiały chemiczne. Nie oznacza to, że oba muszą być używane; użyć można pierwszego lub obu. 3.5 Gdy reguła z wykazu określa, że produkt musi być wytwarzany z konkretnego materiału, to warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów, nie spełniających z powodu ich właściwości wymagań tej reguły. Patrz również uwaga 6.2 odnosząca się do tekstyliów). Na przykład: Reguła dla przetworów spożywczych z pozycji nr 1904, która wyraźnie wyklucza używanie zbóż lub ich pochodnych, nie zabrania używania soli mineralnych, chemikaliów i innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż. Powyższe nie ma zastosowania do produktów, które chociaż nie mogą być wytworzone z konkretnych materiałów wymienionych w wykazie, mogą być wytworzone z materiałów tej samej natury na wcześniejszym stopniu przetworzenia. Na przykład: W przypadku wyrobu z ex Działu 62 wykonanego z materiałów nie tkanych, jeżeli dozwolone jest używanie tylko niepochodzącej przędzy dla tej klasy wyrobów, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny, nawet jeżeli włókniny z natury swojej nie mogą być wykonane z przędzy. W takich wypadkach materiał wyjściowy byłby na ogół na etapie przed przędzą, to jest na etapie włókna. 3.6 Jeżeli w regule wymienionej w wykazie są podane dwa lub więcej udziały procentowe dla maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być zastosowane, to te udziały procentowe nie mogą być sumowane. Maksymalna wartość wszystkich niepochodzących materiałów nie może nigdy przekroczyć największego podanego udziału procentowego. Poza tym poszczególne udziały procentowe nie mogą być przekraczane w odniesieniu do zastosowanych materiałów. Uwaga 4: 4.1 Określenie "włókna naturalne" jest używane w wykazie w odniesieniu do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczone do etapów poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i jeżeli nie wyszczególniono inaczej; określenie "włókna naturalne" obejmuje włókna, które były gręplowane, czesane lub inaczej przetwarzane, ale nie przędzone. 4.2 Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503, jedwab z pozycji o numerach 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą z pozycji o numerach od 5101 do 5105, włókna bawełniane z pozycji o numerach od 5201 do 5203 i inne roślinne włókna z pozycji o numerach od 5301 do 5305. 4.3 Określenia "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały papiernicze" są stosowane w wykazie do opisywania materiałów nie sklasyfikowanych w działach od 50 do 63, które mogą być używane do wytwarzania włókien sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz. 4.4 Określenie "cięte włókna chemiczne" jest używane w wykazie w odniesieniu do syntetycznych lub sztucznych kabli, włókien ciętych lub odpadów z pozycji o numerach od 5501 do 5507. Uwaga 5: 5.1 W przypadku produktów klasyfikowanych w pozycjach taryfowych w wykazie, które mają odniesienie do niniejszej uwagi, warunków ustalonych w kolumnie 3 tego wykazu nie stosuje się do jakichkolwiek podstawowych materiałów włókienniczych, użytych do ich wytworzenia, które stanowią razem 10% lub mniej łącznej masy wszystkich zastosowanych materiałów włókienniczych (patrz również uwagi 5.3 i 5.4). 5.2 Jednak tolerancja, wymieniona w uwadze 5.1, może być stosowana tylko do produktów mieszanych, które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych. Następujące materiały są podstawowymi materiałami włókienniczymi: - jedwab, - wełna, - gruba sierść zwierzęca, - cienka sierść zwierzęca, - włosie końskie, - bawełna, - materiały papiernicze i papier, - len, - konopie, - juta i inne tekstylne włókna łykowe, - sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawy, - włókna kokosowe, z konopi manilskich, z rami i inne roślinne włókna tekstylne, - syntetyczne włókna ciągłe, - sztuczne włókna ciągłe, - syntetyczne włókna cięte z polipropylenu, - syntetyczne włókna cięte z poliestru, - syntetyczne włókna cięte z poliamidu, - syntetyczne włókna cięte z poliakrylonitrylu, - syntetyczne włókna cięte z poliimidu, - syntetyczne włókna cięte z politetrafluoroetylenu, - syntetyczne włókna cięte z polifenylenu sulfonowego, - syntetyczne włókna cięte z polichlorku winylu, - pozostałe syntetyczne włókna cięte, - sztuczne włókna cięte z wiskozy, - pozostałe sztuczne włókna cięte, - przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru skręconego lub nie, - przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru skręconego lub nie, - produkty z pozycji 5605 (przędza metalizowana) zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego, pozostałe produkty z pozycji 5605. Na przykład: Przędza z pozycji nr 5205 wykonana z włókien bawełnianych z pozycji nr 5203 i z syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego też niepochodzące włókna cięte syntetyczne, które nie spełniają reguł pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), mogą być używane do 10% masy przędzy. Na przykład: Wełniana tkanina z pozycji nr 5112 wykonana z przędzy wełnianej z pozycji nr 5107 i z syntetycznej przędzy z włókien ciętych z pozycji nr 5509 jest tkaniną mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), lub przędza wełniana, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z włókien naturalnych, nie gręplowanych lub nie czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch może być użyta do 10% masy tkaniny. Na przykład: Tkanina włókiennicza pluszowa z pozycji nr 5802 wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji nr 5205 i tkaniny bawełnianej z pozycji nr 5210 jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z przędzy sklasyfikowanych w dwóch oddzielnych pozycjach lub jeżeli użyte przędze bawełniane są same mieszaninami. Na przykład: Jeżeli tkanina włókiennicza pluszowa, o której mowa, została wykonana z bawełnianej przędzy z pozycji nr 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji nr 5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami włókienniczymi i zgodnie z tym pluszowa tkanina włókiennicza jest produktem mieszanym. Na przykład: Dywan pętelkowy wykonany zarówno z przędzy sztucznej, jak i z przędzy bawełnianej i z jutowym podłożem jest produktem mieszanym, ponieważ są użyte trzy podstawowe materiały włókiennicze. A więc wszystkie niepochodzące materiały, które są dodawane w późniejszym etapie produkcji niż przewiduje to reguła, mogą być użyte, pod warunkiem że ich łączna masa nie przekroczy 10% masy materiałów włókienniczych wchodzących w skład dywanu. A więc zarówno podkład jutowy jak i/lub sztuczne przędze mogą być importowane na tym etapie przetworzenia, pod warunkiem że spełnione są warunki dotyczące masy. 5.3 W przypadku tkanin zawierających "przędzę sporządzoną z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru skręcanego lub nie" tolerancja ta wynosi 20% w odniesieniu do tej przędzy. 5.4 W przypadku tkanin zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego, tolerancja ta wynosi 30% w odniesieniu do tego pasma. Uwaga 6: 6.1 Produkty włókiennicze oznaczone w wykazie odnośnikiem do niniejszej uwagi i materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek, które nie spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3 dotyczącej wykonywania omawianych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość nie przekroczy 8% ceny ex works produktu. 6.2 Niezależnie od postanowień uwagi 6.3 materiały, które nie są klasyfikowane w Działach od 50 do 63, mogą być swobodnie użyte do wytwarzania produktów włókienniczych, niezależnie od tego, czy zawierają tekstylia. Na przykład: Jeżeli norma podana w wykazie mówi, że dla określonego wyrobu włókienniczego, takiego jak spodnie, musi być używana przędza, nie ogranicza to stosowania elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ nie mogą one być wykonane z materiałów włókienniczych. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania suwaków, chociaż suwaki zwykle zawierają element włókienniczy. 6.3 Gdy stosuje się normę procentową, wartość materiałów, które nie są klasyfikowane w Działach od 50 do 63, musi być brana pod uwagę przy obliczaniu wartości włączonych materiałów niepochodzących. Uwaga 7: 7.1 Dla celów ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 operacje specyficzne są następujące: (a) destylacja w próżni; (b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania1; (c) krakowanie; (d) reformowanie; (e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników; (f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem; (g) polimeryzacja; (h) alkilowanie; (i) izomeryzacja. 7.2 Dla celów pozycji 2710, 2711 i 2712 operacje specyficzne są następujące: (a) destylacja w próżni; (b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania1; (c) krakowanie; (d) reformowanie; (e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników; (f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem; (g) polimeryzacja; (h) alkilowanie; (ij) izomeryzacja. (k) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji 2710, odsiarczanie wodorem dające redukcję przynajmniej 85% zawartości siarki w obrabianych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T); (l) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji 2710, odparafinowywanie innym procesem niż filtrowanie; (m) tylko względem olejów ciężkich z pozycji 2710, traktowanie wodorem przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250° C przy użyciu katalizatora, innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarujących z pozycji ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie będzie jednak uważane za operację specyficzną; (n) tylko względem olejów napędowych z pozycji 2710, destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30% objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy 300° C metodą ASTM D 86; (o) tylko względem olejów ciężkich innych niż oleje gazowe i oleje napędowe z pozycji 2710, obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości. 7.3 Dla celów pozycji 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste operacje, takie jak oczyszczanie, przelewanie, odsalanie, odwadnianie, filtrowanie, barwienie, otrzymywanie zawartości siarki jako rezultat mieszania produktów o różnej zawartości siarki lub jakakolwiek kombinacja tych czy podobnych operacji nie nadaje pochodzenia. ____________________ 1 Patrz Dodatkowa Nota Wyjaśniająca 4 (b) do rozdziału 27 Nomenklatury Scalonej ZAŁĄCZNIK II WYKAZ ZAWIERAJĄCY PROCESY OBRÓBKI LUB PRZETWORZENIA, KTÓRE MUSZĄ BYĆ DOKONANE NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, ABY WYTWORZONE PRODUKTY UZYSKAŁY STATUS POCHODZENIA Produkty wymienione na liście mogą nie być objęte Umową i dlatego konieczna jest konsultacja z drugą Stroną Umowy. Kod HS Wyszczególnienie Procesy obróbki lub przetwarzania dokonane na materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia (1) (2) (3) (4) Dział 01 Zwierzęta żywe Wszystkie zwierzęta żywe z Działu 1 muszą być całkowicie uzyskane Dział 02 Mięso i podroby jadalne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działów 1 i 2 muszą być całkowicie uzyskane Dział 03 Ryby i skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie uzyskane ex Dział 04 Produkty mleczarskie; jaja ptasie; miód naturalny; jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane 0403 Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietany, zagęszczone lub nie lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte soki (z wyjątkiem soków ananasowych, cytrynowych i grejpfrutowych) z pozycji 2009 muszą być pochodzące; - wartość użytych materiałów z działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 05 Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 5 muszą być całkowicie uzyskane ex 0502 Szczecina i sierść świń, dzików lub borsuków Czyszczenie, dezynfekcja, sortowanie i prostowanie szczeciny i sierści Dział 06 Żywe drzewa i inne rośliny; bulwy, korzenie i podobne; cięte kwiaty i ozdobne liście Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 6 muszą być całkowicie uzyskane; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 07 Warzywa oraz niektóre korzenie i bulwy jadalne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 7 muszą być całkowicie uzyskane Dział 08 Owoce i orzechy jadalne; skórki owoców cytrusowych lub melonów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte owoce i orzechy muszą być całkowicie uzyskane - wartość wszystkich użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 09 Kawa, herbata, herbata paragwajska i przyprawy; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 9 muszą być całkowicie uzyskane 0901 Kawa, nawet palona lub bezkofeinowa; łupinki i łuski kawy; substytuty kawy zawierające kawę naturalną w każdej proporcji Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji 0902 Herbata, nawet aromatyzowana Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji ex 0910 Mieszaniny przypraw Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji Dział 10 Zboża Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 10 muszą być całkowicie uzyskane ex Dział 11 Produkty przemysłu młynarskiego; słód; skrobie; inulina; gluten pszenny; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte zboża, jadalne warzywa, korzenie i bulwy z pozycji 0714 lub owoce muszą być całkowicie uzyskane ex 1106 Mąka, grysik i puder z suszonych warzyw strączkowych z pozycji 0713 Suszenie i mielenie warzyw strączkowych z pozycji 0708 Dział 12 Nasiona i owoce oleiste; ziarna, nasiona i owoce różne; rośliny przemysłowe i lecznicze; słoma i pasza Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 12 muszą być całkowicie uzyskane 1301 Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy) Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z pozycji 1301 nie przekracza 50% ceny ex works produktu 1302 Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych: - Śluzy i zagęszczacze modyfikowane pochodzące z produktów roślinnych Wytwarzanie z niemodyfikowanych śluzów i zagęszczaczy - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 14 Materiały roślinne do wyplatania; produkty pochodzenia roślinnego gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 14 muszą być całkowicie uzyskane ex 15 Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego oraz produkty ich rozkładu; gotowe tłuszcze jadalne; woski pochodzenia zwierzęcego i roślinnego; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt 1501 Tłuszcz wieprzowy (łącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż z pozycji 0209 lub 1503: - Tłuszcz z kości lub odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji oprócz 0203, 0206, lub 0207 lub kości z pozycji 0506 - Pozostałe Wytwarzanie z mięsa i jadalnych podrobów z pozycji 0203 lub 0206 lub z mięsa i jadalnych podrobów drobiowych z pozycji 0207 1502 Tłuszcze wołowe, owcze lub kozie, inne niż tłuszcze z pozycji 1503 - Tłuszcze z kości i odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji oprócz 0201, 0202, 0204 lub 0206 lub kości z pozycji 0506 - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 2 muszą być całkowicie uzyskane 1504 Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie: - Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 1504 - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 2 i 3 muszą być całkowicie uzyskane ex 1505 Rafinowana lanolina Wytwarzanie z surowego tłuszczu wełnianego z pozycji 1505 1506 Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 1506 - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 2 muszą być całkowicie uzyskane 1507 do 1515 Oleje roślinne i ich frakcje: - Olej sojowy, olej z orzeszków ziemnych, olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, olej babassu, olej tungowy, oleje oiticia, woski mirtowy i japoński, frakcje oleju jojoby i olejów do zastosowań technicznych i przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt - Frakcje stałe, z wyjątkiem z oleju jojoba Wytwarzanie z materiałów innych niż z pozycji 1507 do 1515 - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały pochodzenia roślinnego muszą być całkowicie uzyskane 1516 Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 2 muszą być całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały pochodzenia roślinnego muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być użyte materiały z pozycji 1507, 1508, 1511 i 1513 1517 Margaryna, jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z pozycji 1516 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działów 2 i 4 muszą być całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały pochodzenia roślinnego muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być użyte materiały z pozycji 1507, 1508, 1511 i 1513 Dział 16 Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie ze zwierząt z Działu 1. Wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie uzyskane ex Dział 17 Cukry i wyroby cukiernicze; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 1701 Cukier trzcinowy lub buraczany, i chemicznie czysta sacharoza w postaci stałej, zawierająca dodatki aromatyzujące lub barwiące Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 1702 Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: - Chemicznie czysta maltoza i fruktoza Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 1702 - Pozostałe cukry w stanie stałym, aromatyzowane lub zabarwione Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być pochodzące ex 1703 Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru, zawierające dodatki aromatyzujące lub barwiące Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 1704 Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą) nie zawierające kakao Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu Dział 18 Kakao i przetwory z kakao Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych materiałów z działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 1901 Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: - Ekstrakt słodowy Wytwarzanie ze zbóż z Działu 10 - Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 1902 Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub nie: - Zawierające w masie 20% lub mniej mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być całkowicie uzyskane - Zawierające w masie powyżej 20% mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały z Działów 2 i 3 muszą być całkowicie uzyskane 1903 Tapioka i jej namiastki przygotowane ze skrobii, w postaci płatków, ziaren, perełek, odsiewu lub w podobnych postaciach Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem skrobii ziemniaczanej z pozycji 1108 1904 Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki i grysiku), wstępnie odgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: Wytwarzanie: - z materiałów nie klasyfikowanych w pozycji 1806; - w którym wszystkie użyte zboża i mąka (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być całkowicie uzyskane; - w którym wartość innych użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 1905 Chleb, pieczywo cukiernicze, ciastka, suchary i inne wyroby piekarnicze, zawierające kakao lub nie; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem tych z Działu 11 ex Dział 20 Przetwory z warzyw, owoców, orzechów lub innych części roślin; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy i warzywa muszą być całkowicie uzyskane ex 2001 Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające w masie 5% lub więcej skrobi, przygotowane lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt ex 2004 i ex 2005 Ziemniaki w postaci mąki, grysiku lub płatków przygotowane lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt 2006 Warzywa, owoce, orzechy, skórki owoców i inne części roślin zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane) Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 2007 Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 2008 - Orzechy, nie zawierające dodatku cukru lub alkoholu Wytwarzanie, w którym wartość użytych pochodzących orzechów i ziaren oleistych z pozycji 0801, 0802 i od 1202 do 1207 przekracza 60% ceny ex works produktu - Masło orzechowe, mieszanki przygotowane na bazie zbóż; rdzeni palm; kukurydzy Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt - Pozostałe, z wyjątkiem owoców i orzechów przygotowanych inaczej niż parowanie, gotowanie w wodzie, nie zawierające dodatku cukru, mrożone Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu 2009 Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i warzywne nie sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 21 Różne przetwory spożywcze; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 2101 Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty paragwajskiej, cykoria palona i inne palone namiastki kawy Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - cała użyta cykoria musi być całkowicie uzyskana 2103 Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: - Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże możliwe jest użycie mąki i grysiku z gorczycy lub gotowej musztardy - Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji ex 2104 Zupy i buliony i przetwory z nich Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji z wyjątkiem przetworzonych i zakonserwowanych warzyw z pozycji od 2002 do 2005 2106 Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 22 Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wszystkie winogrona lub inne materiały pochodzące z winogron muszą być całkowicie uzyskane 2202 Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i inne napoje bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzyw objętych pozycją 2009 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu; - wszystkie użyte soki (z wyjątkiem soków ananasowych, cytrynowych i grejpfrutowych) muszą być pochodzące 2208 Alkohol etylowy nie skażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe Wytwarzanie: - z materiałów nie klasyfikowanych w pozycji 2207 lub 2208; - w którym wszystkie użyte winogrona i inne materiały pochodzące z winogron muszą być całkowicie uzyskane lub jeśli wszystkie inne użyte materiały są pochodzące, dopuszcza się użycie do 5% objętości araku ex Dział 23 Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego; gotowa pasza dla zwierząt; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 2301 Mączka z wieloryba, mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie nadające się do spożycia przez ludzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działów 2 i 3 muszą być całkowicie uzyskane ex 2303 Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyjątkiem stężonych płynów z rozmiękczania) o zawartości protein w przeliczeniu na suchy produkt powyżej 40% w masie Wytwarzanie, w którym cała użyta kukurydza musi być całkowicie uzyskana ex 2306 Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego zawierające w masie powyżej 3% oliwy z oliwek Wytwarzanie, w którym wszystkie oliwki muszą być całkowicie uzyskane 2309 Preparaty używane do karmienia zwierząt Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte rośliny zbożowe, cukier lub melasa, moszcz lub mleko są pochodzące; - wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie uzyskane ex Dział 24 Tytoń i przemysłowe namiastki tytoniu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 24 muszą być całkowicie uzyskane 2402 Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca ex 2403 Tytoń do palenia Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca ex Dział 25 Sól; siarka; ziemie i kamienie; materiały gipsowe, wapno i cement; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 2504 Naturalny krystaliczny grafit, zawierający wzbogacony węgiel, oczyszczony i zmielony Zwiększanie zawartości węgla, oczyszczanie i mielenie surowego grafitu krystalicznego ex 2515 Marmur, także wstępnie obrobiony lub pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także kwadratowym), o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie lub inaczej marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25 cm ex 2516 Granit, porfir, bazalt, piaskowiec oraz inne kamienie pomnikowe lub budowlane, także wstępnie obrobione lub tylko pocięte przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także kwadratowym), o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie lub inaczej marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25 cm ex 2518 Dolomit wypalany Wypalanie dolomitu nie wypalonego ex 2519 Naturalny węglan magnezowy (magnezyt), w hermetycznie zamkniętych kontenerach, tlenek magnezowy również czysty, inny niż magnezja stapiana lub całkowicie wypalona (spiekana) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, może być użyty naturalny węglan magnezowy (magnezyt) ex 2520 Specjalnie przygotowane tynki dla celów dentystycznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2524 Naturalne włókna azbestowe Wytwarzanie z koncentratu azbestu ex 2525 Proszek miki Mielenie miki lub odpadów miki ex 2530 Pigmenty mineralne, kalcynowane lub sproszkowane Kalcynowanie lub mielenie pigmentów mineralnych Dział 26 Rudy metali, żużel i popiół Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 27 Paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji; substancje bitumiczne; woski mineralne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 2707 Oleje, w których masa składnikówaromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych, będące olejami podobnymi do olejów mineralnych uzyskiwanych z destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej, z której ponad 65% objętościowo destyluje do 250oC (łącznie z mieszaninami benzyny lakowej i benzolu), stosowane jako paliwo zasilające lub ogrzewające Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje1 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2709 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych Destrukcyjna destylacja materiałów bitumicznych 2710 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające nie mniej niż 70% masy olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, w których te oleje stanowią składniki zasadnicze Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje2 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 2711 Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje3 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 2712 Wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk torfowy, wosk montanowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, również barwione Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje4 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 2713 Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje5 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 2714 Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje6 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 2715 Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje7 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 28 Chemikalia nieorganiczne; organiczne lub nieorganiczne związki metali szlachetnych, metali ziem rzadkich oraz pierwiastków promieniotwórczych lub izotopów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 2805 "Mischmetall" Wytwarzanie poprzez przetwarzanie elektrolityczne lub termiczne, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2811 Trójtlenek siarki Wytwarzanie z dwutlenku siarki Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 2833 Siarczany glinu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2840 Nadboran sodowy Wytwarzanie z dwusodowego czteroboranu pięciowodzianu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 29 Chemikalia organiczne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 2901 Węglowodory acykliczne do stosowania jako paliwo napędowe lub do ogrzewania Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje8 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2902 Cykloalkany i cykloalkeny (inne niż azuleny), benzen, toluen, ksylen do stosowania jako paliwo napędowe lub do ogrzewania Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje9 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2905 Alkoholany metali z alkoholi objętych tą pozycją i z etanolu lub gliceryny Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji w tym z innych materiałów z pozycji 2905. Jednakże alkoholany metali z tej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 2915 Nasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2915 i 2916 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 2932 - Etery wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane i nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2909 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane i nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 2933 Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2932 i 2933 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 2934 Kwasy nukleinowe i ich sole; inne związki heterocykliczne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2932, 2933 i 2934 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 30 Produkty farmaceutyczne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3002 Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych, profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi i zmodyfikowane immunologiczne produkty nawet uzyskane za pomocą procesów biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza drożdżami) oraz produkty podobne: - Produkty złożone z dwóch lub więcej składników zmieszanych ze sobą dla celów terapeutycznych lub profilaktycznych lub niezmieszane produkty dla tych celów zapakowane w odmierzonych dawkach lub w postaciach i opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - Pozostałe: - - Krew ludzka Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - - Krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych lub profilaktycznych Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - - Frakcje krwi inne niż antysurowice, hemoglobina i globulina surowicy Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - - Hemoglobina, globulina krwi i globulina surowicy Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3003 i 3004 Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji 3002, 3005 lub 3006): - Otrzymane z amikacyny z pozycji 2941 Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały z pozycji 3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały z pozycji 3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 31 Nawozy; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3105 Mineralne lub chemiczne nawozy zawierające dwa lub trzy z pierwiastków nawozowych: azot, fosfor i potas; Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu inne nawozy; produkty niniejszego Działu w tabletkach lub podobnych postaciach lub w opakowaniach o masie brutto nie przekraczającej 10 kg, z wyjątkiem: - azotanu sodowego - cyjanamidu wapnia - siarczanu potasowego - siarczanu magnezowo- potasowego innej niż produkt. Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 32 Ekstrakty garbników i środków barwiących; garbniki i ich pochodne; barwniki, pigmenty i inne substancje barwiące; farby i lakiery; kity i inne masy uszczelniające; atramenty; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3201 Garbniki i ich sole, etery, estry i inne pochodne Wytwarzanie z ekstraktów garbników pochodzenia roślinnego Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3205 Laki barwnikowe; preparaty oparte na lakach barwnikowych wymienionych w uwadze 3 do tego Działu10 Wytwarzanie z materiałów z dowolnych pozycji, z wyjątkiem pozycji 3203, 3204 i 3205 pod warunkiem, że wartość żadnego materiału sklasyfikowanego w pozycji 3205 nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 33 Olejki eteryczne i rezinoidy; preparaty perfumeryjne, kosmetyczne i toaletowe; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3301 Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z materiałów z innej "grupy"11 z tej samej pozycji. Jednakże, materiały z tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 34 Mydło, organiczne produkty powierzchniowo czynne, preparaty piorące, preparaty smarowe, woski syntetyczne, woski preparowane, preparaty do czyszczenia i szorowania, świece i artykuły podobne, pasty modelarskie, "woski dentystyczne" oraz preparaty dentystyczne produkowane na bazie gipsu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3403 Preparaty smarowe zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z materiałów bitumicznych, pod warunkiem, że stanowią mniej niż 70% masy Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje12 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3404 Woski sztuczne i preparowane: - Na bazie parafiny, wosków, wosków uzyskiwanych z minerałów bitumicznych, gaczu parafinowego oraz parafiny w łuskach Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem: - Uwodornionych olejów mających cechy wosków z pozycji 1516 - Kwasy tłuszczowe nieokreślone chemicznie lub przemysłowe alkohole tłuszczowe mające cechy wosków z pozycji 3823 - Materiały z pozycji 3404. Jednakże, te materiały mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 35 Substancje białkowe; skrobie modyfikowane; kleje; enzymy; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3505 Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: - Skrobie estryfikowane lub eteryfikowane Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3505 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem tych z pozycji 1108 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3507 Preparaty enzymatyczne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 36 Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; zapałki; stopy piroforyczne; niektóre materiały łatwopalne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 37 Materiały fotograficzne i kinematograficzne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3701 Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony również w kasetach: - Film do natychmiastowych odbitek do fotografii kolorowej, w kasetach Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże, materiały z pozycji 3702 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże, materiały, które są sklasyfikowane w pozycjach 3701 i 3702 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3702 Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony z dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycje 3701 lub 3702 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3704 Płyty fotograficzne, film, papier, karton i tkaniny, naświetlone, lecz nie wywołane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja od 3701 do 3704 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 38 Produkty chemiczne różne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3801 - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej i grafit półkoloidalny; pasty węglowe do elektrod Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Grafit w postaci pasty będący mieszaniną grafitu w ponad 30% masy z olejami mineralnymi Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 3403 nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3803 Oczyszczony olej talowy Oczyszczanie surowego oleju talowego Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3805 Terpentyna siarczanowa oczyszczona Oczyszczanie przez destylację lub rafinację surowej terpentyny siarczanowej Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3806 Żywice estrowe Wytwarzanie z kwasów żywicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 3807 Smoła drzewna (pak smołowy drzewny) Destylacja paku drzewnego Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 3808 Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (na przykład taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3809 Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3810 Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3811 Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne: - Przygotowane dodatki do olejów smarowych, zawierające oleje z ropy naftowej lub oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 3811 nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3812 Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy (kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do gumy i tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3813 Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty gaśnicze Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3814 Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3818 Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemicznie domieszkowane do stosowania w elektronice Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3819 Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3820 Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3822 Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie, inne niż objęte pozycją 3002 lub 3006 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3823 Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe - Przemysłowe monokarboksylowe kwasytłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt - Przemysłowe alkohole tłuszczowe Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 3823 3824 Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Następujące z tej pozycji: Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni na bazie naturalnych produktów żywicznych Kwasy naftenowe, ich sole nierozpuszczalne oraz ich estry Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Sorbit inny niż z pozycji 2905 Sulfoniany z ropy naftowej, z wyłączeniem sulfonianów metali alkalicznych, amonowych i etanolominowych; tiofenowane kwasy sulfonowe z olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych oraz ich sole Wymieniacze jonowe Pochłaniacze gazów do lamp próżniowych Alkaliczny tlenek żelaza do oczyszczania gazów Woda amoniakalna i odpadkowy tlenek produkowany w czasie oczyszczania gazu węglowego Kwasy sulfonaftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie oraz ich estry Oleje fuzlowe i olej Dippela Mieszaniny soli mających różne aniony Pasty kopiarskie na bazie żelatyny, nawet na podłożu papierowym lub tekstylnym - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3901 do 3915 Tworzywa sztuczne w formach podstawowych, odpady, ścinki i braki z tworzyw sztucznych; z wyłączeniem pozycji ex 3907 i 3912, dla których reguły podane są poniżej: - Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monomer stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu, oraz - wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu13 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu14 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu ex 3907 - Kopolimery z poliwęglanów i kopolimerów akrylonotrylowo -butadienowo -styrenowych (ABS) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Poliester Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu i/lub wytwarzanie z poliwęglanu z tetrabromo-(bizenolu A) 3912 Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych Wytwarzanie, w którym wartość jakiegokolwiek materiału klasyfikowanego w tej samej pozycji co produkt, nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3916 do 3921 Półwyroby i artykuły z tworzyw sztucznych, z wyjątkiem tych z pozycji ex 3916, ex 3917, ex 3920 i ex 3921, dla których reguły podane są poniżej: - Wyroby płaskie, przetworzone więcej niż obróbka powierzchniowa lub przycięcie do kształtów innych niż prostokątne (w tym kwadratowe), inne wyroby przetworzone więcej niż tylko obróbka powierzchniowa Wytwarzanie, w którym wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 50% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu - Pozostałe: - - Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monomer stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu; - wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu15 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu - - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu16 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu ex 3916 i ex 3917 Kształtowniki i rury kształtowe Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu, oraz - wartość wszystkich materiałów sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu ex 3920 - Arkusze i błony jonomerowe Wytwarzanie z termoplastycznej soli cząstkowej, która jest kopolimerem etylenu i kwasu metakrylowego częściowo zobojętnionego jonami metalu, głównie cynku i sodu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu - Arkusze z celulozy regenerowanej, poliamidów lub polietylenu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich materiałów sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3921 Folie z tworzyw sztucznych, metalizowane Wytwarzanie z folii poliestrowych o wysokiej przeźroczystości o grubości poniżej 23 mikronów17 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 3922 do 3926 Wyroby z tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 40 Kauczuk i wyroby z kauczuku; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 4001 Laminowane płyty z krepy na podeszwy do butów Laminowanie arkuszy kauczuku naturalnego 4005 Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub w płytach, arkuszach lub pasach Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów, z wyjątkiem kauczuku naturalnego, nie przekracza 50% ceny ex works produktu 4012 Bieżnikowane lub używane opony pneumatyczne z kauczuku; opony pełne lub poduszkowe, wymienne bieżniki opon i klapy opon z kauczuku: - Bieżnikowane pneumatyczne, pełne lub poduszkowe opony z kauczuku Bieżnikowanie używanych opon - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, z wyjątkiem pozycji 4011 lub 4012 ex 4017 Wyroby z kauczuku utwardzonego Wytwarzanie z kauczuku utwardzonego ex Dział 41 Skóry i skórki surowe (z wyjątkiem skór futerkowych) oraz skóry wyprawione; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 4102 Surowe skóry owcze lub jagnięce bez wełny Usuwanie wełny ze skór owczych lub jagnięcych z wełną 4104 do 4107 Skóry bez włosia i wełny, inne niż skóry objęte pozycją 4108 lub 4109 Dogarbowanie wstępnie garbowanych skór lub Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 4109 Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra metalizowana Wytwarzanie ze skóry objętej pozycjami 4104 do 4107 pod warunkiem, że jej wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 42 Wyroby ze skóry; wyroby siodlarskie i rymarskie; artykuły podróżne; torby ręczne i podobne pojemniki; artykuły z wnętrzności zwierzęcych (innych niż jedwabnika) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 43 Skóry futerkowe i futra sztuczne; wyroby z nich; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 4302 Garbowane lub wykończone skóry futerkowe, połączone: - Płaty, krzyże i podobne kształty Wybielanie lub barwienie, w połączeniu z przycinaniem i łączeniem nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór futerkowych - Pozostałe Wytwarzanie z nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór futerkowych 4303 Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i inne wyroby futrzarskie Wytwarzanie z nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór futerkowych objętych pozycją 4302 ex Dział 44 Drewno i wyroby z drewna; węgiel drzewny; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 4403 Drewno zgrubnie obrobione, cięte (kantówka) Wytwarzanie z drewna nie obrobionego, również okorowanego lub zaledwie zgrubnie obrobionego ex 4407 Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, o grubości powyżej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę Struganie, szlifowanie lub łączenie na zakładkę ex 4408 Arkusze forniru i arkusze do produkcji sklejki, o grubości nie przekraczającej 6 mm, skrawane i inne drewno przecinane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, o grubości nie przekraczającej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę Skrawanie, struganie, szlifowanie lub łączenie na zakładkę ex 4409 Drewno kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, profilowane, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi lub powierzchni, szlifowane lub łączone na zakładkę: - Szlifowane lub łączone na zakładkę Szlifowanie lub łączenie na zakładkę - Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie ex 4410 do ex 4413 Kształtki i profile, łącznie z listwami przypodłogowymi oraz inne deski profilowane Kształtowanie lub profilowanie ex 4415 Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane Wytwarzanie z desek nie przyciętych do wymiaru ex 4416 Beczki, baryłki, kadzie, cebry i inne wyroby bednarskie oraz ich części, z drewna Wytwarzanie z rozszczepionych klepek beczki, przyciętych na dwie główne powierzchnie i dalej nie obrobionych ex 4418 Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, drewniane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże komórkowe płyty drewniane, gonty i połączone płyty parkietowe mogą być użyte - Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie ex 4421 Szyny chirurgiczne; drewniane wieszaki lub prawidła do obuwia Wytwarzanie z drewna z dowolnej pozycji z wyjątkiem drewna kształtowanego w sposób ciągły objętego pozycją 4409 ex Dział 45 Korek i wyroby z korka Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 4503 Wyroby z korka naturalnego Wytwarzanie z korka objętego pozycją 4501 Dział 46 Wyroby ze słomy, z esparto i innych materiałów do wyplatania; wyroby koszykarskie oraz wyroby z wikliny Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt Dział 47 Ścier drzewny lub z innego włóknistego materiału celulozowego; odpady papieru lub tektury Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 48 Papier i tektura; wyroby z masy papierniczej, papieru lub tektury; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 4811 Papier, tektura, wyłącznie liniowane lub kratkowane Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47 4816 Kalka maszynowa, papier samokopiujący i inne papiery do kopiowania lub papiery przedrukowe (z wyjątkiem objętych pozycją 4809), matryce powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w pudełkach Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47 4817 Koperty, karty listowe, karty pocztowe i karty korespondencyjne, z papieru lub kartonu; komplety w pudełkach, w portfelach i okładkach z papieru lub kartonu, zawierające zestaw materiałów piśmiennych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4818 Papier toaletowy Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47 ex 4819 Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4820 Bloki listowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4823 Inne papiery, tektury, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47 ex Dział 49 Książki, gazety, obrazki i inne wyroby przemysłu poligraficznego; manuskrypty, maszynopisy i plany Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 4909 Karty pocztowe drukowane lub ilustrowane; drukowane karty z osobistymi pozdrowieniami, wiadomościami lub ogłoszeniami, ilustrowane lub nie, nawet z kopertami lub ozdobami Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych pod pozycjami 4909 lub 4911 4910 Kalendarze drukowane różnych rodzajów, również bloki kalendarzowe: - Kalendarze w rodzaju "wiecznych" lub z wymiennymi blokami umieszczone na podstawach innych niż papierowe lub tekturowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych pod pozycjami 4909 lub 4911 ex Dział 50 Jedwab; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 5003 Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania, odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną), zgrzeblone lub czesane Gręplowanie lub czesanie odpadów jedwabiu 5004 do ex 5006 Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu Wytwarzanie z:18 - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru 5007 Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej19 - Pozostałe Wytwarzanie z:20 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu ex Dział 51 Wełna, cienka lub gruba sierść zwierzęca; przędza i tkanina z włosia końskiego; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 5106 do 5110 Przędza z wełny, z cienkiej lub grubej sierści zwierzęcej lub z włosia końskiego Wytwarzanie z:21 - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru 5111 do 5113 Tkaniny ze zgrzeblonej wełny, cienkiej lub grubej sierści zwierzęcej lub włosia końskiego: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej22 - Pozostałe Wytwarzanie z:23 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu ex Dział 52 Bawełna; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 5204 do 5207 Nici i przędza bawełniana Wytwarzanie z:24 - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru 5208 do 5212 Tkaniny bawełniane: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej25 - Pozostałe Wytwarzanie z:26 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu ex Dział 53 Inne roślinne materiały włókiennicze; przędza papierowa i tkaniny z przędzy papierowej; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 5306 do 5308 Przędza z innych roślinnych materiałów włókienniczych; przędza papierowa Wytwarzanie z:27 - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru 5309 do 5311 Tkaniny z innych roślinnych materiałów włókienniczych; tkaniny z przędzy papierowej: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej28 - Pozostałe Wytwarzanie z: - przędzy z włókna kokosowego, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5401 do 5406 Przędza i nici z włókna ciągłego syntetycznego Wytwarzanie z: - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru 5407 i 5408 Tkaniny z przędzy z włókna chemicznego ciągłego: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej29 - Pozostałe Wytwarzanie z:30 - przędzy z włókna kokosowego, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5501 do 5507 Syntetyczne włókna cięte Wytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 5508 do 5511 Przędza i nici z włókien syntetycznych Wytwarzanie z:31 - jedwabiu surowego, odpadów jedwabiu, gręplowanych lub czesanych lub w inny sposób przetworzonych w celu przędzenia, - innych włókien naturalnych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych 5512 do 5516 Tkaniny z włókna syntetycznego: - Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej32 - Pozostałe Wytwarzanie z:33 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu ex dział 56 Wata, filc i włókniny; przędze specjalne: szpagat, powrozy, linki i liny oraz wyroby z nich; z wyjątkiem: Wytwarzanie z:34 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów papierniczych 5602 Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: - Filc igłowany Wytwarzanie z:35 - włókien naturalnych - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej. Jakkolwiek: - włókno ciągłe polipropylenowe objęte pozycją 5402, - włókna polipropylenowe objęte pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego objęte pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie z:36 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych wykonanych z kazeiny, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 5604 Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji 5404 lub 5405, impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą lub tworzywem sztucznym: - Nić gumowa lub sznurek, pokryty materiałem włókienniczym Wytwarzanie z nici gumowej lub sznurka nie pokrytego materiałem włókienniczym - Pozostałe Wytwarzanie z:37 - włókien naturalnych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów papierniczych 5605 Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał z pozycji 5404 lub 5405, połączony z metalem w postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalem Wytwarzanie z:38 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów papierniczych 5606 Przędza żyłkowana i taśma lub podobny materiał z pozycji 5404 lub 5405, żyłkowany (z wyłączeniem materiałów z pozycji 5605 i żyłkowanej przędzy z włosia końskiego); przędza szenilowa (łącznie z kosmykową przędzą szenilową); przędza krajkowa supełkowa Wytwarzanie z:39 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów papierniczych Dział 57 Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe: - Z filcu igłowanego Wytwarzanie z:40 - włókien naturalnych, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej Jakkolwiek: - włókno ciągłe polipropylenowe objęte pozycją 5402, - włókna polipropylenowe objęte pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego objęte pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Z innego filcu Wytwarzanie z:41 - włókien naturalnych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Pozostałe Wytwarzanie z:42 - przędzy kokosowej, - przędzy z włókien ciągłych syntetycznych lub sztucznych, - włókien naturalnych, lub - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia ex Dział 58 Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny obiciowe; pasmanteria; hafty, z wyjątkiem: - Łączone z nicią gumową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej43 - Pozostałe Wytwarzanie z:44 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5805 Tkaniny obiciowe, ręcznie tkane typu gobelinów, Flanders, Aubusson, Beauvais i podobne oraz tkaniny obiciowe haftowane na kanwie (np. "petit point" lub krzyżykowo), nawet konfekcjonowane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 5810 Hafty w sztukach, taśmach lub motywach Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt, oraz - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 5901 Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw książek itp.; techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania stożków kapeluszy Wytwarzanie z przędzy 5902 Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego - W których materiały tekstylne stanowią nie więcej niż 90% łącznej wagi produktu Wytwarzanie z przędzy - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 5903 Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902 Wytwarzanie z przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5904 Linoleum, także wycinane według kształtu; wykładziny podłogowe składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie włókienniczym, również wykrojone według kształtu Wytwarzanie z przędzy45 5905 Włókiennicze wykładziny ścienne: - Impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane gumą, tworzywami sztucznymi lub innymi materiałami Wytwarzanie z przędzy - Pozostałe Wytwarzanie z:46 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5906 Tkaniny gumowane, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902: - Dziane lub szydełkowane Wytwarzanie z:47 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Inne niż tkaniny z przędzy z syntetycznego włókna ciągłego, w których materiały tekstylne stanowią więcej niż 90% łącznej wagi produktu Wytwarzanie z materiałów chemicznych - Pozostałe Wytwarzanie z przędzy 5907 Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna malowane jako dekoracje teatralne, tła atelier i podobne Wytwarzanie z przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 5908 Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu, nawet impregnowane: - Koszulki żarowe, impregnowane Wytwarzanie z dzianin cylindrycznych - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 5909 do 5911 Artykuły tekstylne do celów technicznych: - Tarcze i pierścienie do polerowania inne niż wykonane z filcu objęte pozycją 5911 Wytwarzanie z przędzy, odpadów tkanin lub szmat objętych pozycją 6310 - Tkaniny z włókien syntetycznych, stosowane w maszynach papierniczych, nawet filcowane, impregnowane lub nie, powlekane lub nie, cylindryczne lub ciągłe z pojedynczą i/lub wielowątkową osnową lub tkaniny tkanena płasko z wielomawątkami i/lub osnowami z pozycji 5911 Wytwarzanie z:48 - przędzy kokosowej, - następujących materiałów: - przędzy z politetrafluoroetylenu49 - przędzy wielowątkowej, z poliamidu, powlekanej, impregnowanej lub pokrywanej żywicą fenolową, - przędzy z tkanin syntetycznych z poliamidów aromatycznych otrzymanych przez polikondensację m-fenylenediaminy i kwasu izoftalowego, - pojedynczego włókna ciągłego politetrafluoroetylenu, - przędzy z tkanin syntetycznych z polifenylenu tereftalamidu, - przędzy z włókna szklanego, pokrywana żywicą fenolową i wzbogacana przędzą akrylową, - kopoliestrowych pojedynczych włókien ciągłych z poliestru, żywicy z kwasu tereftalowego; 1,4 cykloheksanedynktanolu i kwasu izoftalowego, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Pozostałe Wytwarzanie z:50 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej Dział 60 Dzianiny i wyroby szydełkowane Wytwarzanie z:51 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej Dział 61 Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane: - Otrzymywane przez zszycie lub połączenie w inny sposób dwóch lub więcej części tkanin dzianych lub szydełkowanych, które zostały albo wykrojone według kształtu albo otrzymane wcześniej w gotowym kształcie Wytwarzanie z przędzy52 53 - Pozostałe Wytwarzanie z:54 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej ex Dział 62 Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych; z wyjątkiem: Wytwarzanie z przędzy55 56 ex 6202 ex 6204 ex 6206 ex 6209 i ex 6211 Damska, dziewczęca i dziecięca odzież i dodatki odzieżowe, haftowane Wytwarzanie z przędzy57 58 lub Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu59 60 ex 6210 i ex 6216 Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z aluminiowanego poliestru Wytwarzanie z przędzy61 lub Wytwarzanie z tkaniny nie pokrytej folią pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie pokrytej folią nie przekracza 40% ceny ex works produktu62 6213 i 6214 Chusteczki do nosa, szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły: - Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej63 64 lub Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu65 - Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej66 67 lub Obróbka, po której następuje drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytych nie zadrukowanych towarów z pozycji 6213 i 6214 nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu 6217 Inne konfekcjonowane dodatki odzieżowe; części odzieży lub dodatków odzieżowych, z wyłączeniem objętych pozycją 6212: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Haftowane Wytwarzanie z przędzy68 lub Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu69 - Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z poliestru aluminiowego Wytwarzanie z przędzy pojedynczej lub Wytwarzanie z tkaniny nie powlekanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie powlekanejnie przekracza 40% ceny ex works produktu70 - Wycięte wkładki do kołnierzy i mankietów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie z przędzy71 ex Dział 63 Inne konfekcjonowane artykuły włókiennicze; zestawy; odzież używana i używane artykuły włókiennicze; szmaty; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 6301 do 6304 Koce, pledy, bielizna pościelowa itd.; zasłony itd.; inne artykuły wyposażenia wnętrz: - Z filcu, z włóknin Wytwarzanie z:72 - włókien naturalnych, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Pozostałe: - - Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej73 74 lub Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej (innej niż dziana lub szydełkowana) pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu - - Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej75 76 6305 Worki i torby stosowane do pakowania towarów Wytwarzanie z:77 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 6306 Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy, zasłony przeciwsłoneczne, namioty, żagle do łodzi, desek windsurfingowych i pojazdów lądowych, wyposażenie kempingowe: - Z włóknin Wytwarzanie z:78 79 - włókien naturalnych, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej80 81 ex 6307 Inne artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 6308 Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek, lub podobnych artykułów włókienniczych, w opakowaniach, przeznaczone do sprzedaży detalicznej Każdy element zestawu musi spełniać wymagania reguły, którym by podlegał, gdyby nie był włączony do zestawu. Jakkolwiek artykuły niepochodzące mogą zostać włączone pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 15% ceny ex works zestawu ex Dział 64 Obuwie, getry i wyroby podobne; z wyjątkiem: Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem cholewek przymocowanych do podeszw wewnętrznych lub do innych części podeszw objętych pozycją 6406 6406 Części obuwia (łącznie z cholewkami nawet przymocowanymi do podeszw innych niż zewnętrzne); wyjmowane wkładki, podkładki pod pięty i tym podobne artykuły; getry, sztylpy i podobne artykuły oraz ich części Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 65 Nakrycia głowy i ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 6503 Kapelusze i inne nakrycia głowy z filcu, wykonane z korpusów, stożków lub płatów do kapeluszy objętych pozycją 6501, również z podszyciem i przybraniem Wytwarzanie z przędzy lub włókien82 6505 Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane, lub wykonane z koronki, filcu lub innych materiałów włókienniczych, w kawałku (ale nie z pasków), także z podszyciem i przybraniem; siatki na włosy z jakiegokolwiek materiału, również z podszyciem i przybraniem Wytwarzanie z przędzy lub włókien83 ex Dział 66 Parasole, parasole przeciwsłoneczne, laski, laski z siodełkiem, bicze, szpicruty i ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 6601 Parasole i parasole przeciwsłoneczne (włączając parasole-laski, parasole ogrodowe i podobne) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 67 Preparowane pióra i puch oraz wyroby z piór lub puchu; sztuczne kwiaty; wyroby z włosów ludzkich Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 68 Wyroby z kamieni, gipsu, cementu, azbestu, miki i podobnych materiałów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 6803 Wyroby z łupków lub z łupków scalonych Wytwarzanie z obrobionych łupków ex 6812 Wyroby z azbestu; wyroby z mieszanin na bazie azbestu lub z mieszanin na bazie azbestu i węglanu magnezowego Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją ex 6814 Wyroby z miki, łącznie z miką scaloną lub regenerowaną, na podłożu z papieru, tektury lub innych materiałów Wytwarzanie z obrobionej miki (łącznie z miką scaloną lub regenerowaną) Dział 69 Produkty ceramiczne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 70 Szkło i wyroby ze szkła; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 7003, ex 7004 i ex 7005 Szkło z warstwą przeciwodblaskową Wytwarzanie z materiałów z pozycji 7001 7006 Szkło z pozycji 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale nie obramowane lub nie oprawione w innych materiałach Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001 7007 Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowego Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001 7008 Wielościenne elementy izolacyjne ze szkła Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001 7009 Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001 7010 Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia szklane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów ze szkła, pod warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7013 Wyroby ze szkła w rodzaju używanych do celów stołowych, kuchennych, toaletowych, biurowych, dekoracji wnętrz lub podobnych celów (z wyjątkiem objętych pozycją 7010 lub 7018) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów ze szkła, pod warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie przekracza 50% ceny ex works produktu lub Ręczne dekorowanie (z wyjątkiem drukowania sitodrukiem) wyrobów ze szkła nabieranego ręcznie pod warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nabieranego ręcznie nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 7019 Wyroby (inne niż przędza) z włókien szklanych Wytwarzanie z: - niebarwionych taśm przędzy, niedoprzędów, przędzy lub nici ciętych, lub - włókna szklanego ex Dział 71 Perły naturalne lub hodowlane, kamienie szlachetne lub półszlachetne, metale szlachetne, metale platerowane metalem szlachetnym i wyroby z nich; sztuczna biżuteria; monety, z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 7101 Perły naturalne lub hodowlane, sortowane i tymczasowo nawleczone dla ułatwienia transportu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 7102, ex 7103 i ex 7104 Kamienie szlachetne i półszlachetne, obrobione (naturalne, syntetyczne lub odtworzone) Wytwarzanie z nie obrobionych kamieni szlachetnych lub półszlachetnych 7106, 7108 i 7110 Metale szlachetne: - Nie obrobione Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycjach 7106, 7108 lub 7110 lub Elektrolityczna, termiczna lub chemiczna separacja metali szlachetnych objętych pozycją 7106, 7108 lub 7110 lub Wytwarzanie stopu metali szlachetnych objętych pozycjami 7106, 7108 lub 7110 wyłącznie z tych metali lub z metalem nieszlachetnym - W stanie półproduktu lub proszku Wytwarzanie z nie obrobionych metali szlachetnych ex 7107, ex 7109 i ex 7111 Metale platerowane metalami szlachetnymi, w stanie półproduktu Wytwarzanie z metali platerowanych metalami szlachetnymi, nie obrobionymi 7116 Wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (naturalnych, syntetycznych lub odtworzonych) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7117 Sztuczna biżuteria Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z elementów z metali nieszlachetnych, nie platerowanych i nie pokrytych metalami szlachetnymi pod warunkiem, że wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 72 Żelazo, żeliwo i stal; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 7207 Półwyroby ze stali niestopowej Wytwarzanie z materiałów objętych pozycjami 7201, 7202, 7203, 7204 lub 7205 7208 do 7216 Wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej Wytwarzanie z bloków lub innych pierwotnych form objętych pozycją 7206 7217 Drut ze stali niestopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją 7207 ex 7218, 7219 do 7222 Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z bloków lub innych pierwotnych form objętych pozycją 7218 7223 Drut ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją 7218 ex 7224, 7225 do 7228 Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, w nieregularnych kręgach, z innej stali stopowej; sztaby i pręty ze stali stopowej i niestopowej, kształtowniki i profile z innej stali stopowej nadające się do celów wiertniczych Wytwarzanie z bloków lub innych pierwotnych form objętych pozycjami 7206, 7218 lub 7224 7229 Drut z innej stali stopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją 7224 ex Dział 73 Wyroby z żeliwa i stali; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 7301 Ścianka szczelna ze stali Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7206 7302 Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali: szyny, szyny ochronne, szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania, cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe, nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkłady pod szyny, uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone do łączenia lub mocowania szyn Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7206 7304, 7305 i 7306 Rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa lub ze stali Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7206, 7207, 7218 lub 7224 ex 7307 Rury i łączniki rur ze stali nierdzewnej (ISO nr X5CrNiMo 1712), składające się z kilku części Toczenie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie, stępianie ostrych krawędzi i piaskowanie półwyrobów kutych, których wartość nie przekracza 35% ceny ex works produktu 7308 Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z pozycji nr 9406) i części konstrukcji (np. mosty i części mostów, wrota śluz, wieże, maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz ramy do nich i progi drzwiowe, okiennice, balustrady, filary i kolumny) ze stali; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, profile, rury i tym podobne, przygotowane do użycia w konstrukcjach, z żeliwa lub ze stali Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek, kątowniki, kształtowniki i profile spawane objęte pozycją 7301 nie mogą być użyte ex 7315 Łańcuchy przeciwpoślizgowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 7315 nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 74 Miedź i wyroby z miedzi; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7401 Kamienie miedziowe; miedź cementacyjna (miedź wytrącona) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 7402 Miedź nierafinowana, anody miedziane do rafinacji elektrolitycznej Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 7403 Miedź rafinowana i stopy miedzi, nie obrobione: - Miedź rafinowana Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt - Stopy miedzi i miedź rafinowana zawierająca inne składniki Wytwarzanie z miedzi rafinowanej, nie obrobionej lub złomu i odpadów miedzi 7404 Złom i odpady miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 7405 Stopy przejściowe miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 75 Nikiel i wyroby z niklu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7501 do 7503 Kamienie niklowe, spieki tlenku niklu oraz inne produkty pośrednie hutnictwa niklu, nikiel nie obrobiony, złom i odpady niklu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 76 Aluminium i wyroby z aluminium; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7601 Aluminium nie obrobione Wytwarzanie na drodze obróbki cieplnej lub elektrolitycznej z aluminium niestopowego lub odpadów i złomu aluminium 7602 Złom i odpady aluminium Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 7616 Wyroby z aluminium inne niż siatka, tkanina, ruszty, tkaniny sieciowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne materiały (w tym taśmy zamknięte) z drutu aluminiowego, i siatka metalowa rozciągana z aluminium Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt, jakkolwiek siatka, tkanina, ruszty, tkaniny sieciowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne materiały (w tym taśmy zamknięte) drutu aluminiowego, i siatka metalowa rozciągana z aluminium mogą być użyte, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 77 Zarezerwowany na ewentualność przyszłego wykorzystania w HS ex Dział 78 Ołów i wyroby z ołowiu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7801 Ołów nie obrobiony: - Ołów rafinowany Wytwarzanie ze stopu ołowiu typu "bulion" lub ołowiu surowego - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom objęte pozycją 7802 nie mogą być użyte 7802 Złom i odpady ołowiu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 79 Cynk i wyroby z cynku; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7901 Cynk nie obrobiony Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom objęte pozycją 7902 nie mogą być użyte 7902 Złom i odpady cynku Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 80 Cyna i wyroby z cyny; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 8001 Cyna nie obrobiona Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom objęte pozycją 8002 nie mogą być użyte 8002 i 8007 Złom i odpady cyny; inne artykuły z cyny Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt Dział 81 Inne metale nieszlachetne; cermetale; wyroby z tych materiałów: - Inne metale nieszlachetne, obrobione; wyroby z tych metali Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex Dział 82 Narzędzia, przybory, noże, łyżki, widelce i inne sztućce z metali nieszlachetnych; ich części z metali nieszlachetnych; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 8206 Narzędzia złożone z dwóch lub więcej wyrobów ujętych w pozycjach 8202 do 8205, tworzące komplety do sprzedaży detalicznej Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowanej w pozycjach innych niż 8202 do 8205. Jakkolwiek narzędzia z pozycji 8202 do 8205 mogą być włączone do kompletu pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 15% ceny ex works produktu 8207 Przybory wymienne do narzędzi ręcznych napędzanych siłą mięśni lub mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), także ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8208 Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8211 Noże z ostrzami tnącymi ząbkowanymi lub nie (także noże ogrodnicze), inne niż noże objęte pozycją 8208 Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże ostrza i rękojeści noży z metalu nieszlachetnego mogą być użyte 8214 Pozostałe artykuły nożownicze (np. maszynki do strzyżenia włosów, topory rzeźnicze lub kuchenne, tasaki, noże do maszynek do mięsa, noże do papieru); zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (także pilniki do paznokci) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże rękojeści z metalu nieszlachetnego mogą być użyte 8215 Łyżki, widelce, chochle, cedzidła, łopatki do podawania tortów, noże do ryb, noże do masła, szczypce do cukru i podobne artykuły kuchenne lub stołowe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże rękojeści z metalu nieszlachetnego mogą być użyte ex Dział 83 Wyroby różne z metali nieszlachetnych; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 8302 Inne oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do budynków i automatycznych urządzeń do zamykania drzwi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt. Jakkolwiek inne materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 8306 Statuetki i inne ozdoby z metali nieszlachetnych Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 84 Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne; oraz ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 8401 Części reaktorów jądrowych Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt84 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8402 Kotły wytwarzające parę wodną lub inne pary (z wyjątkiem kotłów centralnego ogrzewania do gorącej wody, mogących również wytwarzać parę o niskim ciśnieniu); kotły wodne wysokotemperaturowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8403 i ex 8404 Kotły centralnego ogrzewania nie ujęte w pozycji 8402 i instalacje pomocnicze do współpracy z kotłami Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż 8403 lub 8404 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8406 Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje pary Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8407 Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8408 Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8409 Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników ujętych w pozycjach 8407 lub 8408 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8411 Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8412 Pozostałe silniki i siłowniki Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8413 Obrotowe pompy wyporowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu ex 8414 Przemysłowe wentylatory, dmuchawy i podobne Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8415 Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8418 Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające, elektryczne lub inne pompy cieplne, inne niż klimatyzatory ujęte w pozycji 8415 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu ex 8419 Maszyny dla przemysłu drzewnego, papierniczego i wytwarzającego tekturę Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8420 Kalandry lub inne maszyny do walcowania, nie przeznaczone do obróbki metali lub szkła, oraz walce do tych urządzeń Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, oraz - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8423 Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju odważniki do wag Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8425 do 8428 Urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8429 Spycharki czołowe, spycharki skośne, równiarki, zgarniarki niwelujące, zgarniarki, koparki, czerparki, ładowarki, podbijarki i walce drogowe, samobieżne: - Walce drogowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8430 Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania, zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali; pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 8431 Części do walców drogowych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8439 Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8441 Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8444 do 8447 Maszyny objęte tymi pozycjami dla przemysłu włókienniczego Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8448 Urządzenia pomocnicze do maszyn ujętych w pozycjach 8444 i 8445 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8452 Maszyny do szycia z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w pozycji 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia: - Maszyny do szycia (tylko stebnówki) z głowicami o masie nie większej niż 16 kg bez silnika lub 17 kg z silnikiem Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich materiałów niepochodzących użytych do montażu głowicy (bez silnika) nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących; - mechanizmy do naciągania nici, obrębiania i zygzakowania są pochodzące - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8456 do 8466 Obrabiarki i maszyny oraz ich części i akcesoria objęte pozycjami 8456 do 8466 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8469 do 8472 Maszyny biurowe (np. maszyny do pisania, maszyny liczące, maszyny do automatycznego przetwarzania danych, powielacze, zszywacze) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8480 Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gum lub tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 8482 Łożyska toczne Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8484 Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą, umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8485 Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych, izolatorów uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym Dziale Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 85 Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku telewizyjnego oraz części i akcesoria do tych wyrobów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8501 Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych) Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8503 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8502 Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8501 lub 8503, łącznie wzięte, są użyte tylko do wartościstanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 8504 Urządzenia zasilające do maszyn do automatycznego przetwarzania danych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8518 Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8519 Gramofony bez wzmacniacza, gramofony ze wzmacniaczem, odtwarzacze kasetowe oraz inny sprzęt do odtwarzania dźwięku nie zawierający urządzenia do rejestracji dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8520 Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie, w urządzenia do odtwarzania dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8521 Magnetowidy i inne urządzenia do zapisu lub odtwarzania, nawet wyposażone w tuner wideo Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących oraz Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8522 Części i akcesoria do sprzętu objętego pozycjami 8519 do 8521 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8523 Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż wyszczególnione w Dziale 37 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8524 Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów wyszczególnionych w dziale 37: - Matryce i negatywy płyt gramofonowych stosowane w fonografii Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8523 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8525 Urządzenia nadawcze do radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8526 Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania drogą radiową Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8527 Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8528 Odbiorniki telewizyjne (w tym monitory i projektory do współpracy z magnetowidami), połączone lub nie, w tej samej obudowie, z odbiornikami radiowymi lub aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8529 Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej pozycjami 8525 do 8528: - Nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury magnetowidowej do zapisu lub odtwarzania obrazu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8535 i 8536 Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8537 Tablice, panele (w tym panele do sterowania cyfrowego), konsole, pulpity, szafy i inne układy wsporcze wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienioną w Dziale 90, różniącą się od aparatury łączeniowej wymienionej w pozycji 8517 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 8541 Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe z wyjątkiem płytek materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pociętych na "chipy" Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8542 Elektroniczne układy scalone i mikromoduły Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8541 lub 8542, łącznie wzięte, są użytetylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 8544 Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8545 Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, do zastosowań elektrotechnicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8546 Izolatory elektryczne z dowolnego materiału Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8547 Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych, a różniące się od izolatorów według pozycji 8546; rurki kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych materiałem izolacyjnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8548 Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne, elektryczne części maszyn lub urządzeń nie wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego Działu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 86 Lokomotywy pojazdów szynowych, tabor szynowy i jego części; osprzęt i elementy torów kolejowych i tramwajowych wraz z ich częściami; komunikacyjne urządzenia sygnalizacyjne wszelkich typów - mechaniczne (także elektromechaniczne); z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8608 Osprzęt torów kolejowych i tramwajowych; mechaniczne (oraz elektromechaniczne) urządzenia sygnalizacyjne, bezpieczeństwa i sterowania ruchem szynowym, drogowym, na wodach śródlądowych, miejscach postojowych, w portach lub na lotniskach; ich części Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 87 Pojazdy nieszynowe oraz ich części i akcesoria; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8709 Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu wewnątrzzakładowego, nie wyposażone w urządzenia podnośnikowe, przeznaczone do użytku w zakładach produkcyjnych, magazynach, portach i lotniskach do przewozu towarów na niewielkie odległości; ciągniki przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części do powyższych pojazdów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8710 Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem lub bez, oraz części tych pojazdów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8711 Motocykle (także motorowery) oraz rowery wyposażone w pomocnicze silniki, z wózkiem bocznym lub bez; wózki boczne: - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o pojemności skokowej: - - Nie przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 20% ceny ex works produktu - - Przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 8712 Rowery bez łożysk kulkowych Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycji 8714 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8715 Wózki dziecięce i ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 8716 Przyczepy i naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 88 Statki powietrzne, statki kosmiczne i ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8804 Spadochrony Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją włącznie z materiałami z pozycji 8804 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8805 Maszyny i urządzenia startowe dla statków powietrznych; maszyny i urządzenia umożliwiające lądowanie na lotniskowcu oraz podobne maszyny i urządzenia; naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery); części do powyższych maszyn i urządzeń Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu Dział 89 Statki, łodzie oraz konstrukcje pływające Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek kadłuby objęte pozycją 8906 nie mogą być użyte Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 90 Przyrządy, narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne, medyczne i chirurgiczne; ich części i akcesoria; z wyjątkiem: Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9001 Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 85.44; arkusze i płyty substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznie Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9002 Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub aparatury, ale nie zrobione ze szkła obrobionego optycznie Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9004 Okulary, gogle itp., okulary korekcyjne, ochronne lub do innych celów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 9005 Lornetki, lunety, inne teleskopy optyczne i ich stojaki i mocowania, z wyjątkiem teleskopów refrakcyjnych i ich stojaki i mocowania Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 9006 Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze) oraz żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9007 Kamery i projektory filmowe, zawierające urządzenia do zapisu i odtwarzania dźwięku lub bez takich urządzeń Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9011 Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 9014 Pozostałe przyrządy i pomoce nawigacyjne Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9015 Przyrządy i aparaty geodezyjne, topograficzne miernicze, niwelacyjne, fotogrametryczne, hydrograficzne, oceanograficzne, hydrologiczne, meteorologiczne, geofizyczne, z wyłączeniem kompasów i busoli; dalmierze Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9016 Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, z odważnikami lub bez Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9017 Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki), nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego Działu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9018 Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub weterynaryjne, w tym także aparaty scyntograficzne i inne elektromedyczne oraz przyrządy do badania wzroku: - Fotele dentystyczne wyposażone w sprzęt stomatologiczny lub w spluwaczki dentystyczne Wytwarzanie z materiałów z innej pozycji, łącznie z materiałami z pozycji 9018 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 9019 Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania lub inne respiratory lecznicze Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 9020 Pozostałe respiratory oraz maski gazowe z wyjątkiem masek ochronnych bez części mechanicznych lub wymiennych filtrów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu 9024 Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości, wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych, papieru lub tworzyw sztucznych) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9025 Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9026 Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami 9014, 9015, 9028 lub 9032 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9027 Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refrakto-metry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9028 Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej, włącznie z licznikami wzorcowymi do nich: - Części i akcesoria Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9029 Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze, krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycjami 9014 lub 9015; stroboskopy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9030 Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9031 Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego Działu; projektory profilowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9032 Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9033 Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego Działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury objętej Działem 90 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 91 Zegary i zegarki oraz ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9105 Pozostałe zegary Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9109 Mechanizmy zegarowe kompletne i zmontowane Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9110 Kompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarkowe lub zegarowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - w ramach powyższych ograniczeń, materiały sklasyfikowane w pozycji 9114 są użyte tylko do wartości 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9111 Koperty zegarków i ich części Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9112 Obudowy zegarów oraz obudowy podobnego typu dla innych wyrobów objętych niniejszym Działem, oraz ich części Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu 9113 Paski i bransoletki do zegarków oraz ich części: - Z metali nieszlachetnych, platerowanych lub nie, oraz pokrytych lub nie metalem szlachetnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 92 Instrumenty muzyczne; części i akcesoria do tych wyrobów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Dział 93 Broń i amunicja; ich części i akcesoria Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 94 Meble, pościel, materace, stelaże pod materace, poduszki i tym podobne materiały wypychane; lampy i oprawy oświetleniowe, nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp.; budynki prefabrykowane; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 9401 i ex 9403 Meble metalowe, łączone z tkaniną bawełnianą o gramaturze 300 g/m2 lub mniejszej Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z tkaniny bawełnianej w formie gotowej do użycia z pozycji 9401 lub 9403 pod warunkiem: - jej wartość nie przekroczy 25% ceny ex works produktu; - wszystkie inne użyte materiały są już pochodzące i sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 9401 lub 9403 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9405 Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze i punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp., ze źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9406 Budynki prefabrykowane Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 95 Zabawki, gry i artykuły sportowe; ich części i akcesoria; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt 9503 Pozostałe zabawki; modele redukcyjne (zmniejszone w skali) i inne podobne modele służące do zabawy, także z napędem; łamigłówki wszelkich typów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 9506 Kije golfowe i ich części Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt. Jednakże, wstępnie ukształtowane klocki do wyrobu główek kijów golfowych mogą być również użyte ex Dział 96 Różne wyroby przemysłowe; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt ex 9601 i ex 9602 Materiały rzeźbiarskie pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego Wytwarzanie z "obrobionych" materiałów rzeźbiarskich z tej samej pozycji ex 9603 Miotły i szczotki (z wyjątkiem mioteł i szczotek wykonanych z kuniego lub wiewiórczego włosia), ręcznie sterowane mechaniczne zamiatarki do podłóg, bezsilnikowe, pędzle i wałki do malowania, ściągaczki i zbieraczki do wody Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9605 Zestawy podróżne do higieny osobistej, szycia lub czyszczenia ubrań lub obuwia Każdy artykuł w zestawie musi spełniać regułę, która by go dotyczyła, gdyby nie był w zestawie. Jednakże, artykuły niepochodzące mogą być włączone, pod warunkiem, że ich całkowita wartość nie przekroczy 15% ceny ex works zestawu 9606 Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne części tych artykułów; guziki nie obrobione Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9612 Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne taśmy, nasycone tuszem lub sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, w pudełkach lub bez Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 9613 Zapalniczki piezoelektryczne Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 9613 nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex 9614 Fajki do tytoniu i cybuchy Wytwarzanie z wstępnie ukształtowanych klocków Dział 97 Dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie i antyki Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt _____________________ 1 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 2 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2 3 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2 4 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2 5 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 6 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 7 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 8 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 9 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3 10 Uwaga 3 do Działu 32 mówi, że są to produkty w rodzaju używanych do barwienia dowolnych materiałów lub stosowanych jako elementy składowe w produkcji preparatów barwiących 11 Za "grupę" uważa się jakąkolwiek część pozycji oddzieloną od reszty za pomocą średnika 12 Operacje specyficzne patrz uwagi 7.1 i 7.3 13 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie 14 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie 15 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie 16 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie 17 Za folie wysokoprzeźroczyste uważa się folie, których przyćmienie optyczne mierzone zgodnie z normą ASTM-D 1003-16 Gardnera Hazemetera (tzw. czynnik Hazemetera) jest mniejsze niż 2% 18 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 19 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 20 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 21 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 22 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 23 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 24 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 25 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 26 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 27 Specjalne wymogi dla produktów z materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 28 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 29 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 30 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 31 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 32 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 33 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 34 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 35 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 36 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 37 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 38 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 39 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 40 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 41 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 42 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 43 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 44 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 45 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 46 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 47 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 48 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 49 Użycie tego materiału zastrzeżone jest do wytwarzania z tkanin z rodzaju używanych w przemyśle papierniczym 50 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 51 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 52 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 53 Patrz uwaga 6 54 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 55 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 56 Patrz uwaga 6 57 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 58 Patrz uwaga 6 59 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 60 Patrz uwaga 6 61 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 62 Patrz uwaga 6 63 Patrz uwaga 6 64 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 65 Patrz uwaga 6 66 Patrz uwaga 6 67 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 68 Patrz uwaga 6 69 Patrz uwaga 6 70 Patrz uwaga 6 71 Patrz uwaga 6 72 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 73 Patrz uwaga 6 74 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych, otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6 75 Patrz uwaga 6 76 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych, otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6 77 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 78 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 79 Patrz uwaga 6 80 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz uwaga 5 81 Patrz uwaga 6 82 Patrz uwaga 6 83 Patrz uwaga 6 84 Reguła ta będzie stosowana do 31 grudnia 1998 r. ZAŁĄCZNIK III Świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 Instrukcje drukarskie 1. Każde świadectwo ma wymiary 210x297 mm; tolerancja wynosząca do minus 5 mm lub plus 8 mm na długości jest dozwolona. Papier używany na świadectwo musi być biały formatu nadającego się do pisania, nie może zawierać ścieru drzewnego i musi ważyć nie mniej niż 25 g/m2. Ma on wydrukowany w tle zielony wzór giloszujący, powodujący to, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub chemiczną stanie się widoczne. 2. Właściwe władze Wspólnoty lub Polski mogą zastrzec sobie prawo do drukowania świadectw we własnym zakresie lub mogą korzystać ze świadectw drukowanych przez upoważnione drukarnie. W tym ostatnim przypadku każde świadectwo musi zawierać informację o takim upoważnieniu. Każde świadectwo musi mieć nazwę i adres drukarni lub znak, za pomocą którego drukarnia może być zidentyfikowana. Musi ono mieć także numer seryjny, drukowany lub nie, za pomocą którego może być zidentyfikowane. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Uwagi 1. Świadectwa nie mogą zawierać wymazań lub wyrazów wpisanych nad innymi wyrazami. Wszystkie zmiany muszą być dokonane przez skreślenie nieprawidłowych informacji i dodanie wszelkich koniecznych poprawek. Każda taka zmiana musi być parafowana przez osobę, która wypełnia świadectwo i potwierdzona przez władze celne kraju lub obszaru wystawiającego świadectwo. 2. Między pozycjami wpisanymi do świadectwa nie może być odstępów i każda pozycja musi być poprzedzona numerem. Bezpośrednio pod ostatnią pozycją musi być narysowana linia pozioma. Każde niewykorzystane miejsce musi być zakreślone w taki sposób, aby uniemożliwić późniejsze uzupełnienia. 3. Towary muszą być opisane zgodnie z praktyką handlową i podaniem wystarczającej ilości szczegółów, żeby umożliwić ich zidentyfikowanie. Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK IV Deklaracja na fakturze Deklaracja na fakturze, której tekst zamieszczony jest poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Jednak przypisy nie muszą być zamieszczone. Wersja angielska The eksporter of the products covered by this document (customs authorization No...1) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of... preferential origin. Wersja hiszpańska El exportador de los productos incluidos en el presente documento (autorización aduanera nº ...(1)) declara que, salvo indicación en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial ... (2). Wersja duńska Eksportrren af varer, der er omfattet af nćrvćrende dokument, (toldmyndighedernes tilladelse nr. ... (1)), erklćrer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har prćferenceoprindelse i ... (2). Wersja niemiecka Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr ... (1)) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anderes angegeben, präferenzbegünstigte ... Ursprungswaren sind (2). Wersja francuska L'exportateur des produits couverts par le présent document (autorisation douaniére n° ... (1)) déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l'origine préférentielle ... (2). Wersja włoska L'esportatore delle merci contemplate nel presente documento (autorizzazione doganale n. ... (1)) dichiara che, salvo indicazione contraria, le merci sono di originale preferenziale ... (2). Wersja holenderska De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr... (1)), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële ... oorsprong zijn (2). Wersja portugalska O abaixo assinado, exportador dos produtos cobertos pelo presente documento (autorizaçăo aduaneira n°. ... (1)), declara que, salvo expressamente indicado em contrário, estes produtos săo de origem preferencial ...(2). Wersja fińska Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupan:o ... (1)) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja ... alkuperätuotteita (2). Wersja szwedzka Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstlnd nr. ... (1) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmlnsberättigande ... ursprung (2). Wersja grecka O εξαγωγεαι τωυ προ..ντωυ πομ καλυπτονται απ. το παρ.ν εγγραφο (αδεια τελωειου υπ. αριθ. ...(1)) δηλωυει .τι, εκτ.ζεαν δηλωυεται δαφωζ αλλωζ, τα προι.ντα αυτα ειναι πρ οτμησιακηζ καταγωγηζ ... (2). Wersja polska Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr ... 1) deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ... preferencyjne pochodzenie. ..............................22 (Miejsce i data) .............................222 (Podpis eksportera, dodatkowo czytelny podpis osoby podpisującej deklarację) ________________________ 1) Jeżeli deklaracja na fakturze sporządzona została przez upoważnionego eksportera w rozumienie (1) When the invoice declaration is made out by an approved exporter within the meaning of Article 22 of the Protocol, the authorization number of the approved exporter must be entered in this space. When the invoice declaration is not made out by an approved exporter, the words in brackets shall be omitted or the space left blank. (2) Origin of products to be indicated. When the invoice declaration relates in whole or in part, to products originating in Ceuta and Melilla within the meaning of Article 37 of the Protocol, the exporter must clearly indicate them in the document on which the declaration is made out by means of the symbol 'CM'. 22 Można pominąć, jeśli informacje te są zawarte w samym dokumencie. 222 Patrz artykuł 21(5) Protokołu. W przypadku kiedy podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z podpisu eksportera oznacza również zwolnienie z podpisu osoby podpisującej deklarację. WSPÓLNA DEKLARACJA OKRES PRZEJŚCIOWY DLA WYDAWANIA LUB WYSTAWIANIA DOKUMENTÓW DOTYCZĄCYCH DOWODU POCHODZENIA 1. Do 31 grudnia 1997 r. właściwe władze celne Wspólnoty i Polski będą uznawały za ważny dowód pochodzenia w rozumieniu Protokołu 4: (i) długoterminowe świadectwo przewozowe EUR.1, wystawione w rozumieniu tej Umowy, potwierdzone pieczęcią właściwego urzędu celnego państwa eksportującego; (ii) świadectwo przewozowe EUR.1, potwierdzone z góry pieczęcią właściwego urzędu celnego państwa eksportującego; (iii) świadectwo przewozowe EUR.1, wystawione w rozumieniu tej Umowy, potwierdzone z góry przez upoważnionego eksportera specjalną pieczęcią zatwierdzoną przez właściwe władze celne państwa eksportującego; (iv) świadectwa EUR.2, wystawione w rozumieniu tej Umowy. 2. Wystąpienia o późniejszą weryfikację dokumentów, o których mowa wyżej, będą przyjmowane przez właściwe władze celne Wspólnoty lub Polski przez okres dwóch lat od wystawienia i wydania dowodu pochodzenia, których dotyczą. Weryfikacje te będą przeprowadzane zgodnie z Częścią VI Protokołu 4 do tej Umowy. WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA KSIĘSTWA ANDORRY 1. Produkty pochodzące z Księstwa Andorry klasyfikowane w działach od 25 do 97 Zharmonizowanego Systemu będą uznawane przez Polskę za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu tej Umowy. 2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis dla celów określania pochodzenia wyżej wymienionych produktów. WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA REPUBLIKI SAN MARINO 1. Produkty pochodzące z Republiki San Marino będą uznawane przez Polskę za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu tej Umowy. 2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis dla celów określania pochodzenia wyżej wymienionych produktów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, podpisanego w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 104, poz. 663) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami Porozumienia w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, podpisanego w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r., spełnione zostały określone w nim warunki i w związku z tym powyższe porozumienie weszło w życie dnia 1 lipca 1997 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. R. Mroziewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 363--sporządzona w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 364--z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzonej w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. UMOWA 365--sporządzona w Ottawie dnia 12 września 1994 r. między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 366--z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Ottawie dnia 12 września 1994 r. 367--z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 368--z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Agencji Prywatyzacji. (Dz. U. Nr 33, poz. 199) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Agencji Prywatyzacji nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 kwietnia 1997 r. (poz. 199) STATUT AGENCJI PRYWATYZACJI Rozdział 1 Postanowienia ogólne § 1. 1. Agencja Prywatyzacji, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775), ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) oraz niniejszego statutu. 2. Agencja jest państwową osobą prawną z siedzibą w Warszawie. § 2. 1. Agencja dokonuje w imieniu Skarbu Państwa: 1) prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego - na podstawie upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, określającego zakres i warunki tej prywatyzacji, 2) prywatyzacji spółki z udziałem Skarbu Państwa - na podstawie upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, określającego zakres i warunki tej prywatyzacji, 3) czynności dotyczących prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego lub jednoosobowej spółki Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa - na podstawie i w granicach upoważnienia Rady Ministrów, udzielonego Agencji na wniosek Ministra Skarbu Państwa, 4) innych czynności - na podstawie i w granicach upoważnienia Ministra Skarbu Państwa, udzielonego Agencji za zgodą Prezesa Rady Ministrów. 2. Agencja prowadzi również wyodrębnioną działalność w zakresie i formach określonych w rozdziale 5 niniejszego statutu. Rozdział 2 Prezes Agencji § 3. 1. Prezes Agencji kieruje Agencją i reprezentuje ją na zewnątrz. Prezes Agencji działa przy pomocy zastępców, dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 11 ust. 2 oraz dyrektorów oddziałów terenowych. 2. Zastępców Prezesa Agencji powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa Agencji, Minister Skarbu Państwa. 3. W wypadku odwołania Prezesa Agencji lub złożenia przez niego rezygnacji, Minister Skarbu Państwa może odwołać jego zastępców. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagany. § 4. Zakres czynności osób oraz właściwość komórek organizacyjnych, o których mowa w § 11 ust. 2, określa regulamin organizacyjny Agencji, nadany przez Prezesa Agencji po zatwierdzeniu przez Ministra Skarbu Państwa. § 5. 1. Prezes Agencji wykonuje czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Agencji, z tym że w stosunku do pracowników oddziałów terenowych powyższe czynności w imieniu Prezesa Agencji wykonuje dyrektor oddziału. 2. Prezes Agencji powołuje i odwołuje dyrektora oddziału terenowego i jego zastępcę. § 6. 1. Prezes Agencji dokonuje samodzielnie czynności prawnych w imieniu Agencji. 2. Zastępcy Prezesa działają w granicach umocowania udzielonego przez Prezesa Agencji. 3. Prezes Agencji może ustanowić pełnomocników do działania w imieniu Agencji. Pełnomocnik może udzielić substytucji, gdy zezwala mu na to treść pełnomocnictwa. 4. W sprawach, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1-3 niniejszego statutu oraz w art. 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775), pełnomocnikiem Agencji może być wyłącznie jej pracownik. 5. Do czynności zbycia albo objęcia akcji lub udziałów Skarbu Państwa, a także rozporządzenia majątkiem Skarbu Państwa w procesie prywatyzacji, Prezes Agencji może udzielić pełnomocnictwa wyłącznie zastępcom Prezesa. 6. W sprawach nie uregulowanych do pełnomocnictwa mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przedstawicielstwie. Rozdział 3 Rada Nadzorcza § 7. 1. Rada Nadzorcza wykonuje stały nadzór nad działalnością Agencji. 2. Posiedzenia Rady Nadzorczej zwołuje w miarę potrzeby, jednak nie rzadziej niż raz na kwartał, jej Przewodniczący. Zaproszenie do udziału w posiedzeniu z załączonym porządkiem obrad powinno być doręczone z 14-dniowym wyprzedzeniem. 3. Przewodniczący zwołuje posiedzenie z własnej inicjatywy lub na wniosek Prezesa Rady Ministrów, Ministra Finansów, Ministra Skarbu Państwa, Ministra Gospodarki lub Prezesa Agencji. 4. Jeżeli posiedzenie Rady Nadzorczej nie zostanie zwołane przez Przewodniczącego w terminie określonym w ust. 2 lub w terminie 14-dniowym od złożenia wniosku, posiedzenie może zwołać organ występujący z wnioskiem. 5. W ważnych sprawach można zwołać posiedzenie w trybie nagłym, w terminie trzech dni, wskazując w zaproszeniu przyczynę zwołania posiedzenia w tym trybie i porządek obrad. § 8. 1. Rada Nadzorcza może podejmować uchwały, gdy wszyscy członkowie zostali zaproszeni i w posiedzeniu bierze udział co najmniej 5 członków Rady. W sprawach nie objętych porządkiem obrad uchwał podejmować nie można. 2. Przewodniczący może zarządzić w konkretnej sprawie, z zastrzeżeniem ust. 3, głosowanie pisemne bez zwoływania posiedzenia Rady. Uchwała jest podjęta w tym trybie, jeżeli wszyscy członkowie Rady wzięli udział w głosowaniu. 3. Pisemne głosowanie nie jest dopuszczalne w sprawach: 1) dotyczących badania i oceny sprawozdań z działalności Agencji oraz jej sprawozdań finansowych, 2) zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, w tym podziału zysku lub pokrycia straty oraz udzielenia pokwitowania Prezesowi Agencji z wykonania obowiązków w poprzednim roku, 3) rocznych planów rzeczowo-finansowych. 4. Uchwały Rady zapadają większością głosów. W razie równego podziału głosów, decyduje głos osoby prowadzącej posiedzenie. 5. Głosowanie jest jawne, z wyjątkiem głosowania w sprawach osobistych oraz gdy którykolwiek z członków Rady zażąda głosowania tajnego. § 9. 1. Z posiedzeń Rady Nadzorczej sporządza się protokół określający w szczególności porządek obrad, nazwiska obecnych, ilość oddanych głosów za poszczególnymi uchwałami oraz zdania odrębne. Protokoły podpisują członkowie Rady obecni na posiedzeniu. 2. Obsługę techniczno-organizacyjną Rady zapewnia Biuro Prezesa Agencji. § 10. 1. Miesięczne wynagrodzenie członków Rady Nadzorczej, z wyjątkiem Przewodniczącego Rady Nadzorczej, jest równe średniemu wynagrodzeniu w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc minionego kwartału, pomnożonemu przez współczynnik 1,5. 2. Miesięczne wynagrodzenie Przewodniczącego Rady Nadzorczej jest równe średniemu wynagrodzeniu w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc minionego kwartału, pomnożonemu przez współczynnik 2,0. 3. Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, bez względu na częstotliwość zwoływanych posiedzeń. 4. Wynagrodzenie nie przysługuje za miesiąc, w którym członek Rady nie uczestniczył bez usprawiedliwienia w żadnym ze zwołanych posiedzeń. 5. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wypłacane z dołu, do 10 dnia każdego miesiąca. Wynagrodzenie obciąża koszty działalności Agencji. 6. Agencja ponosi również inne koszty powstałe w związku z wykonywaniem funkcji członka Rady, a w szczególności koszty podróży i zakwaterowania oraz diet na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Rozdział 4 Biuro Prezesa Agencji oraz oddziały terenowe Agencji § 11. 1. Biuro Prezesa Agencji obsługuje organy Agencji oraz jej oddziały terenowe. 2. W skład Biura wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Prezesa Agencji, 2) Zespół do Spraw Przetargów, 3) Zespół do Spraw Rokowań Prywatyzacyjnych, 4) Zespół do Spraw Wyodrębnionej Działalności, 5) Zespół do Spraw Wykonywania Uprawnień Właścicielskich Skarbu Państwa, 6) Zespół Komunikacji Społecznej i Informacji, 7) Zespół Administracyjno-Finansowy, 8) Zespół Prawny, 9) Zespół Kontroli Wewnętrznej i Finansowej. § 12. Prezes Agencji może tworzyć komisje i rady jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym oraz doraźne zespoły zadaniowe spośród pracowników Agencji, określając zakres działania i tryb pracy tych komisji, rad lub zespołów. § 13. 1. Prezes Agencji tworzy, łączy i znosi oddziały terenowe. 2. Akt o utworzeniu oddziału terenowego Agencji powinien określać: 1) datę utworzenia oddziału, siedzibę, przedmiot i zasięg terytorialny działania, 2) strukturę organizacyjną, 3) składniki majątkowe przekazane do oddziału, 4) sposób prowadzenia ewidencji finansowo-księgowej. 3. Szczegółową organizację i zakres działania oddziału terenowego określa regulamin organizacyjny, zatwierdzony przez Prezesa Agencji. Rozdział 5 Wyodrębniona działalność Agencji § 14. 1. Agencja, na podstawie umów, może prowadzić wyodrębnioną działalność w zakresie: 1) zleconych przez organy założycielskie usług związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem prywatyzacji bezpośredniej przedsiębiorstwa państwowego, 2) czynności związanych z prywatyzacją przedsiębiorstwa komunalnego, przekazanych przez gminę lub związek komunalny stosownie do przepisów art. 68 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184), 3) działalności wydawniczej, szkoleniowej i informacyjnej w zakresie prywatyzacji, 4) gospodarowania mieniem Skarbu Państwa w ramach udzielonego zlecenia. 2. Przychody i koszty związane z działalnością, o której mowa w ust. 1, Agencja wyodrębnia i rozlicza osobno w planie rzeczowo-finansowym i w sprawozdaniu finansowym. Rozdział 6 Fundusze § 15. Agencja tworzy następujące fundusze: 1) fundusz statutowy, 2) fundusz rezerwowy, 3) fundusz nagród, 4) inne fundusze przewidziane odrębnymi przepisami. § 16. 1. Fundusz statutowy tworzy się z odpisów z zysków netto. 2. Fundusz statutowy zmniejsza się o stratę netto nie pokrytą funduszem rezerwowym w przypadku wyczerpania środków tego funduszu. § 17. 1. Fundusz rezerwowy tworzy się w ciężar kosztów w wysokości określonej każdorazowo w rocznym planie rzeczowo-finansowym, jednak nie wyższej niż 5% przychodów Agencji. 2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na pokrycie strat wynikających z prowadzonej działalności. § 18. Fundusz nagród tworzy się z zysku po opodatkowaniu z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775). § 19. 1. Agencja sporządza roczny plan rzeczowo-finansowy do 30 listopada roku poprzedzającego rok, którego ten plan dotyczy. 2. Roczny plan rzeczowo-finansowy Agencji obejmuje: 1) planowane przychody z podziałem na rodzaje, 2) koszty w podziale na realizację poszczególnych zadań, 3) poszczególne rodzaje kosztów funkcjonowania Agencji z wyszczególnieniem środków na pokrycie kosztów funkcjonowania Rady Nadzorczej Agencji, w tym na wynagrodzenia jej członków oraz wynagrodzenia pracowników Biura Prezesa Agencji i oddziałów terenowych, 4) planowany stan zatrudnienia w Biurze Prezesa Agencji i w oddziałach terenowych, 5) wydatki inwestycyjne Agencji. Rozdział 7 Szczegółowe zasady wynagradzania pracowników § 20. 1. Pracownicy Agencji otrzymują miesięczne wynagrodzenie za pracę, ustalone na podstawie miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatków do wynagrodzenia. 2. Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy otrzymują miesięczne wynagrodzenie za pracę oraz dodatki do wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy ustalonego w umowie o pracę. § 21. Pracownikowi, w zależności od zajmowanego stanowiska i charakteru wykonywanej pracy, przysługują następujące składniki wynagrodzenia: 1) wynagrodzenie zasadnicze, 2) dodatek funkcyjny. § 22. Prezes Agencji w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia może przyznać pracownikowi nagrodę. Zasady wypłaty nagród określi Prezes Agencji regulaminem. § 23. Pracownikom Agencji przysługuje roczna nagroda wypłacana z funduszu, o którym mowa w § 15 pkt 3, do wysokości średniego miesięcznego wynagrodzenia, obliczanego według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Zasady wypłaty nagród określi Prezes Agencji regulaminem. § 24. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 25. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości wynikającej z okresu pracy: 1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia, 2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia, 3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia, 4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia, 5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia. 2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. 4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody. 5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. § 26. Ustala się stanowiska i odpowiadające im kategorie zaszeregowania stanowiące podstawę określenia wynagrodzeń pracowników Agencji. Tabela stanowisk, wymagań kwalifikacyjnych i zaszeregowań pracowników Agencji Lp.StanowiskoWymagania kwalifikacyjneKategoria zaszeregowania wykształcenieliczba lat pracy 12345 1prezes Agencjiwyższe7XI 2zastępca prezesa Agencjiwyższe7X 3dyrektor zespołuwyższe7IX 4dyrektor gabinetu 5dyrektor oddziału 6główny księgowy 7zastępca dyrektora zespołuwyższe7VIII 8zastępca dyrektora oddziału 9zastępca głównego księgowego 10główny księgowy oddziału 11doradca 12zastępca głównego księgowego oddziałuwyższe6VI I 13kierownik sekcji 14główny specjalista 15radca prawnywg odrębnych przepisów 16rewidentwyższe5VI 17starszy specjalista 18specjalistawyższe3V 19inspektorśrednie3IV 20księgowy 21kasjer 22referentśrednie3III 23sekretarka 24maszynistka 25kierowcawg odrębnych przepisówII 26rzemieślnikzasadnicze- 27robotnik gospodarczypodstawowe- 28portier 29dozorca 30sprzątaczkaI 31goniec § 27. 1. W uzasadnionych przypadkach Prezes Agencji może przyznać pracownikowi o jedną kategorię zaszeregowania wyższą od przysługującej na danym stanowisku. 2. Prezes Agencji może w szczególnie uzasadnionych przypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku. § 28. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego pracownika, odpowiadającą przysługującej mu kategorii zaszeregowania, ustala się na podstawie tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego: Tabela miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego Lp.Kategoria zaszeregowaniaWynagrodzenie zasadnicze w złotych od - do 123 1I650-800 2II700-800 3III850-1 200 4IV850-1 500 5V900-1 800 6VI950-2 000 7VII1 100-2 200 8VIII1 800-3 000 9IX2 000-3 500 10X3 500-4 500 11XI4 500-8 000 § 29. Ustala się następujące stanowiska i odpowiadające im szczeble dodatków funkcyjnych: Tabela szczebli dodatków funkcyjnych dla pracowników zatrudnionych na kierowniczych i samodzielnych stanowiskach Lp.StanowiskoSzczebel dodatku funkcyjnego 123 1prezes AgencjiVI 2zastępca prezesa AgencjiV 3dyrektor zespołuIV 4dyrektor gabinetu 5dyrektor oddziału 6główny księgowy 7zastępca dyrektora zespołuIII 8zastępca dyrektora oddziału 9zastępca głównego księgowegoIII 10główny księgowy oddziału 11doradcaII 12zastępca głównego księgowego oddziału 13kierownik sekcji 14główny specjalista 15radca prawnyI 16rewident § 30. Wysokość dodatku funkcyjnego wynosi: Lp.Szczebel dodatku funkcyjnegoKwota dodatku funkcyjnego w złotych od-do 123 1I600-1 000 2II800-1 500 3III900-1 800 4IV1 500-2 000 5V1 800-2 500 6VI2 500-4 000 § 31. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna: 1) do 10 lat pracy - w wysokości 100% podstawy wymiaru, 2) po 10 latach pracy - w wysokości 200% podstawy wymiaru, 3) po 15 latach pracy - w wysokości 300% podstawy wymiaru, 4) po 20 latach pracy - w wysokości 400% podstawy wymiaru, 5) po 25 latach pracy - w wysokości 500% podstawy wymiaru, 6) po 30 latach pracy - w wysokości 600% podstawy wymiaru. 2. Przy ustalaniu okresów uprawniających do jednorazowej odprawy przyjmuje się wszystkie udokumentowane okresy zatrudnienia. 3. Podstawę wymiaru jednorazowej odprawy stanowi suma miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego przysługującego pracownikowi w dniu nabycia prawa do odprawy. 4. Emeryci i renciści ponownie zatrudnieni nie nabywają prawa do odprawy. § 32. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy wykonawcze do Kodeksu pracy. § 33. Prezes Agencji ustala regulamin pracy Agencji. § 34. Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa ustala wysokość wynagrodzenia Prezesa Agencji, zgodnie z wyżej określonymi zasadami. Rozdział 8 System kontroli finansowej § 35. Prezes Agencji odpowiada za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli finansowej, a także za należyte wykorzystanie jej wyników. § 36. 1. Zadania w zakresie kontroli finansowej wykonuje Zespół Kontroli Wewnętrznej i Finansowej, wchodzący w skład Biura Prezesa Agencji. 2. Do przeprowadzenia kontroli przez pracownika Zespołu Kontroli Wewnętrznej i Finansowej uprawnia imienne upoważnienie wystawione przez Prezesa Agencji. § 37. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli kontrola dotyczy jego praw lub obowiązków. 2. Kontrolujący może być wyłączony z kontroli w razie stwierdzenia innych niż wymienione w ust. 1 przyczyn, które mogą mieć wpływ na jego postępowanie lub na wynik kontroli. 3. Decyzje w sprawie wyłączenia z kontroli podejmuje Prezes Agencji z własnej inicjatywy bądź na wniosek osoby zainteresowanej. 4. Czynności kontrolne nie mogą być podjęte przed rozpatrzeniem przez Prezesa Agencji wniosku, o którym mowa w ust. 3. § 38. Pracownicy Agencji są obowiązani do udzielania kontrolującemu niezbędnych wyjaśnień i pomocy oraz udostępniania dokumentów. § 39. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego cechy przestępstwa, kontrolujący zabezpiecza dokumenty i przedmioty stanowiące dowód przestępstwa oraz niezwłocznie zawiadamia o tym Prezesa Agencji. § 40. Prezes Agencji na podstawie wyników kontroli podejmuje działania w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości i zapobieżenia ich powstawaniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników. (Dz. U. Nr 33, poz. 200) Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Uprawnieni pracownicy nabywają nieodpłatnie akcje Skarbu Państwa w równej liczbie w ramach grupy wyodrębnionej ze względu na łączny okres zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego. 2. Przez okres zatrudnienia rozumie się także okres zarządzania przedsiębiorstwem państwowym przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. b) ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, zwanej dalej ustawą. § 2. 1. Grupy uprawnionych pracowników wyodrębnia się ze względu na następujące okresy zatrudnienia: 1) do 1 roku, 2) powyżej 1 roku do 3 lat, 3) powyżej 3 do 5 lat, 4) powyżej 5 do 10 lat, 5) powyżej 10 do 15 lat, 6) powyżej 15 do 20 lat, 7) powyżej 20 lat. 2. Zaliczenie uprawnionych pracowników do grupy następuje na podstawie udokumentowanego okresu zatrudnienia, potwierdzonego zaświadczeniami wydanymi przez komercjalizowane przedsiębiorstwo i spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa. 3. Obliczenie okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2, dokonywane jest przy wykorzystaniu współczynników korygujących, stosowanych do wyliczenia okresu zatrudnienia dla celów emerytalnych. § 3. 1. Minister Skarbu Państwa niezwłocznie po sporządzeniu aktu komercjalizacji wezwie uprawnionych pracowników do składania oświadczeń, o których mowa w § 4 ust. 1. 2. Wezwania dokonuje się przez ogłoszenie w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym i dzienniku lokalnym oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie spółki i we wszystkich jej zakładach lub oddziałach. Wezwanie może być także rozpowszechniane w inny zwyczajowo przyjęty sposób. 3. Wezwanie powinno zawierać: 1) informację o terminie i miejscu składania oświadczeń o zamiarze nabycia akcji oraz o skutkach niezłożenia oświadczeń w terminie, 2) pouczenie o obowiązku dołączenia do oświadczenia zaświadczenia, o którym mowa w § 4 ust. 3, 3) informację o terminie i miejscu wywieszenia list uprawnionych pracowników oraz pouczenie o sposobie i terminach wnoszenia i rozpatrzenia reklamacji. § 4. 1. Liczbę uprawnionych pracowników ustala się na podstawie oświadczeń o zamiarze nabycia akcji, złożonych przez nich stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy. 2. Ustalenia liczby, o której mowa w ust. 1, i podziału akcji na grupy dokonuje się po określeniu ogólnej liczby uprawnionych pracowników. 3. Do oświadczenia o zamiarze nabycia akcji uprawniony pracownik powinien dołączyć zaświadczenie o okresie zatrudnienia w przedsiębiorstwie państwowym do dnia jego komercjalizacji. § 5. 1. Związki zawodowe działające w spółce w porozumieniu z zarządem spółki określą liczbę akcji przypadających na każdą z wyodrębnionych grup. 2. W spółkach, w których nie działają związki zawodowe, określenia liczby akcji przypadających na każdą z wyodrębnionych grup dokonują w porozumieniu z zarządem spółki członkowie rady nadzorczej wybrani przez pracowników. 3. Liczba akcji przypadających na każdą z grup powinna być podzielna w liczbach całkowitych przez liczbę pracowników tworzących tę grupę. § 6. 1. Listy uprawnionych pracowników powinny być sporządzone przez spółkę i wywieszone w tym samym dniu w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej oddziałach i zakładach w ciągu 14 dni od upływu terminu, o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy. Listy i zawarte w nich informacje mogą być także rozpowszechniane w inny zwyczajowo przyjęty sposób. 2. Na liście, oprócz imion i nazwisk uprawnionych pracowników, zamieszcza się informacje o: 1) okresie zatrudnienia pracownika w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym, 2) liczbie wyodrębnionych grup, 3) ogólnej liczbie uprawnionych pracowników, 4) sposobie i terminach wnoszenia i rozpatrzenia reklamacji. § 7. 1. Reklamacje dotyczące pominięcia uprawnionego na liście lub sprostowania danych dotyczących okresu zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym można składać w sposób wskazany w wezwaniu, o którym mowa w § 3 ust. 3 pkt 3, w terminie 14 dni od wywieszenia list. 2. Reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 14 dni od jej złożenia. Reklamację i jej rozpatrzenie należy sporządzić w formie pisemnej. Rozpatrzenie reklamacji wyczerpuje tok postępowania reklamacyjnego. § 8. 1. W dniu zbycia pierwszych akcji na zasadach ogólnych Minister Skarbu Państwa ogłasza o przystąpieniu do nieodpłatnego zbywania akcji uprawnionym pracownikom. Ogłoszenia dokonuje się w sposób, o którym mowa w § 3 ust. 2. 2. Ogłoszenie powinno zawierać: 1) oznaczenie firmy, siedziby i adresu spółki, 2) ogólną liczbę akcji przeznaczoną do nieodpłatnego zbycia, 3) oznaczenie miejsca i terminu wywieszenia ostatecznej listy uprawnionych pracowników oraz pouczenie o sposobie i terminach wnoszenia i rozpatrywania reklamacji dotyczących okresu zatrudnienia w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji, 4) oznaczenie terminu, od którego prawo do nieodpłatnego nabycia akcji może być realizowane, oraz pouczenie, że po jego upływie prawo do nieodpłatnego nabycia akcji wygasa, 5) oznaczenie miejsca, w którym uprawnieni pracownicy mogą nabywać przysługujące im akcje, 6) oznaczenie terminu i miejsca złożenia przez uprawnionego pracownika zaświadczenia o okresie zatrudnienia w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji, 7) informacje usprawniające organizację sporządzenia umów i wydania akcji uprawnionym pracownikom. 3. Złożenie przez uprawnionych pracowników zaświadczeń o okresie zatrudnienia w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego powinno nastąpić w terminie 14 dni od dnia ukazania się ogłoszenia, o którym mowa w ust. 2. 4. Do reklamacji, o której mowa w ust. 2 pkt 3, stosuje się odpowiednio § 7. 5. Minister Skarbu Państwa ponowi ogłoszenie po upływie połowy okresu do nabywania akcji przez uprawnionych pracowników. 6. Ostateczna lista uprawnionych pracowników obejmuje wszystkie osoby, o których mowa w art. 2 pkt 5 ustawy, które złożyły w spółce w terminie wymaganym ustawą oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji, wraz z zaświadczeniem o okresie zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym. § 9. 1. Lista, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 3, powinna zawierać: 1) imię i nazwisko uprawnionego pracownika, 2) łączny okres zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym do dnia jego komercjalizacji i spółce powstałej w wyniku tej komercjalizacji, liczony do dnia ukazania się ogłoszenia Ministra Skarbu Państwa o przystąpieniu do nieodpłatnego zbywania akcji, o którym mowa w § 8 ust. 1, 3) określenie grupy, do której uprawniony pracownik został zaliczony, i liczby przypadających na nią akcji, 4) liczbę uprawnionych pracowników zaliczonych do grupy, 5) liczbę akcji przypadających na jednego uprawnionego pracownika w grupie. 2. Listę uprawnionych pracowników sporządza się w podziale na grupy. 3. Lista powinna zawierać informację o łącznej liczbie uprawnionych pracowników oraz o łącznej liczbie nieodpłatnie udostępnianych akcji. § 10. 1. Minister Skarbu Państwa zawiera w imieniu Skarbu Państwa z uprawnionym pracownikiem umowę nieodpłatnego zbycia akcji. 2. Przed zawarciem umowy uprawniony pracownik składa pisemne oświadczenie o nieskorzystaniu z uprawnienia do nieodpłatnego nabycia akcji w innej spółce oraz o zapoznaniu się z ograniczeniami wynikającymi z art. 38 ust. 3 ustawy. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: M. Pietrewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 30--z dnia 21 listopada 1996 r. o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego. 31--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustaw: o broni, amunicji i materiałach wybuchowych, o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Kodeks karny, Kodeks postępowania karnego, o drogach publicznych, Prawo celne, o ochronie granicy państwowej oraz o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 32--z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 33--z dnia 13 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 34--z dnia 20 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 35--z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 36--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych. 37--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie sposobu i trybu uzyskiwania informacji od prokuratora lub stanowiska sądu rodzinnego o niewyrażeniu sprzeciwu na pobranie ze zwłok komórek, tkanek i narządów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Agencji Prywatyzacji. (Dz. U. Nr 34, poz. 203) Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady gospodarki finansowej Agencji Prywatyzacji, zwanej dalej "Agencją". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775). § 2. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z przychodów określonych w art. 14 ust. 2 ustawy koszty działalności statutowej. 2. Agencja prowadzi rachunkowość według zasad określonych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 i z 1997 r. Nr 32, poz. 183). § 3. 1. Wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, wynosi 4% przychodu uzyskanego z prywatyzacji dokonanej przez Agencję. 2. Przychód z prywatyzacji, o którym mowa w ust. 1, stanowi cena uzyskana z tytułu zbycia przedsiębiorstwa albo akcji lub udziałów spółki. 3. W wypadku sprzedaży na raty wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w ust. 1, Agencja pobiera w pełnej wysokości z pierwszej wpłaty ratalnej uiszczonej przez nabywcę. 4. Przychód z prywatyzacji, pomniejszony o należną Agencji prowizję, stanowi dochód budżetu państwa i podlega przekazaniu na rachunek bankowy Ministerstwa Skarbu Państwa w Narodowym Banku Polskim. Przekazania dokonuje się w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu wpływu środków pieniężnych na rachunek Agencji Prywatyzacji. 5. W wypadku nieterminowego przekazania środków, o których mowa w ust. 4, Agencja jest zobowiązana do uiszczenia odsetek ustawowych. § 4. Źródła przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy, mogą stanowić: 1) środki uzyskane z bezzwrotnej pomocy zagranicznej, 2) oprocentowanie lokat pieniężnych w bankach. § 5. Koszty Agencji stanowią w szczególności: 1) koszty czynności prywatyzacyjnych związanych z realizacją przez Agencję zadań, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy, 2) koszty związane z realizacją czynności, o których mowa w art. 16 pkt 3 ustawy, 3) koszty innej wyodrębnionej działalności, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, 4) koszty działalności Rady Nadzorczej. § 6. Agencja tworzy następujące fundusze: 1) fundusz statutowy, 2) fundusz rezerwowy, 3) fundusz nagród, 4) inne fundusze przewidziane odrębnymi przepisami. § 7. 1. Fundusz statutowy tworzy się z odpisów z zysku netto. 2. Fundusz statutowy zmniejsza się o stratę netto nie pokrytą funduszem rezerwowym, w wypadku wyczerpania środków tego funduszu. § 8. 1. Fundusz rezerwowy tworzy się w ciężar kosztów w wysokości określonej każdorazowo w rocznym planie rzeczowo-finansowym, jednak nie wyższej niż 5% przychodów Agencji. 2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na pokrycie ewentualnych strat wynikających z prowadzonej działalności. § 9. 1. Zysk po opodatkowaniu przeznacza się na zwiększenie funduszu statutowego. 2. Stratę pokrywa się z funduszu rezerwowego, a w razie wyczerpania środków tego funduszu - z funduszu statutowego. 3. O podziale zysku lub pokryciu straty rozstrzyga uchwała Rady Nadzorczej w sprawie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Agencji. § 10. Fundusz nagród, o którym mowa w § 6 pkt 3, tworzy się z zysku po opodatkowaniu z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy. § 11. 1. Agencja sporządza plan rzeczowo-finansowy do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok, którego ten plan dotyczy. 2. Roczny plan rzeczowo-finansowy Agencji obejmuje: 1) planowane przychody, z podziałem na rodzaje, 2) koszty związane z realizacją poszczególnych zadań, 3) poszczególne rodzaje kosztów funkcjonowania Agencji, z wyszczególnieniem środków na pokrycie kosztów funkcjonowania Rady Nadzorczej Agencji, w tym na wynagrodzenie jej członków oraz wynagrodzenie pracowników Biura Prezesa Agencji i oddziałów terenowych, 4) planowany stan zatrudnienia w Biurze Prezesa Agencji i w oddziałach terenowych, 5) wydatki inwestycyjne Agencji. 3. Planowane przychody i koszty z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, określa się w oddzielnej części rocznego planu rzeczowo-finansowego. 4. Plan rzeczowo-finansowy podlega zatwierdzeniu przez Ministra Skarbu Państwa, w trybie art. 15 ust. 1 ustawy, do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, na który zostaje sporządzony. 5. Prezes Agencji przedstawia Ministrowi Skarbu Państwa w ciągu trzech miesięcy po upływie roku obrotowego, którego plan dotyczył, sprawozdanie z jego wykonania. § 12. Nadzór nad realizacją dochodów budżetu państwa, pochodzących z prywatyzacji prowadzonej przez Agencję, sprawuje Minister Skarbu Państwa. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. (Dz. U. Nr 34, poz. 204) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596) w § 20 w ust. 1 po wyrazach "nadmiernych opadów atmosferycznych," dodaje się wyraz "wymarznięcia,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Spółdzielczości. (Dz. U. Nr 34, poz. 205) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Spółdzielczości. § 2. Traci moc uchwała nr 169/90 Rady Ministrów z dnia 23 października 1990 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Spółdzielczości. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 369--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej. 370--z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 371--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie warunków, jakie powinien spełniać statut spółki zawiązanej przez Skarb Państwa z pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego, rolnikami lub rybakami. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 372--z dnia 26 maja 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 373--z dnia 28 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Archidiecezji Częstochowskiej, Gdańskiej, Lubelskiej, Poznańskiej i Warszawskiej. 374--z dnia 28 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Drohiczyńskiej, Kaliskiej, Legnickiej, Pelplińskiej i Sosnowieckiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 375--z dnia 20 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych. (Dz. U. Nr 34, poz. 206) Na podstawie art. 176 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych (Dz. U. Nr 30, poz. 212, z 1983 r. Nr 4, poz. 30, z 1992 r. Nr 16, poz. 65, z 1994 r. Nr 132, poz. 674 i z 1996 r. Nr 27, poz. 122) w § 1 w ust. 2 wyrazy "10 tys. zł" zastępuje się wyrazami "16 tys. zł". § 2. Przepis § 1 stosuje się w wypadkach, gdy sporna suma podatków dotyczy roku podatkowego, który rozpoczął się po dniu 31 grudnia 1996 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 376--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przysługujących niektórym grupom ubezpieczonych. 377--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. 378--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych. 379--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego. 380--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego. 381--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 382--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. 383--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji metanu z pokładów węgla kamiennego. 384--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. 385--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów dla przemysłu elektronicznego. 386--z dnia 3 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. 387--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na części do montażu urządzeń telekomunikacyjnych, przywożone z zagranicy. 388--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 389--z dnia 11 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 390--z dnia 10 maja 1997 r. w sprawie poziomu obowiązujących świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 391--z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie zasad, wysokości i trybu przyznawania dodatku skarbowego niektórym pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 392--z dnia 14 maja 1997 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie proporcji podziału między banki regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych. (Dz. U. Nr 34, poz. 207) Na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 2 czerwca 1995 r. w sprawie proporcji podziału między banki regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych (Dz. U. Nr 64, poz. 330 i z 1996 r. Nr 57, poz. 260) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w pkt 1 wyrazy "251 180 sztuk" zastępuje się wyrazami "233 180 sztuk", b) w pkt 2 wyrazy "45 000 sztuk" zastępuje się wyrazami "63 000 sztuk", 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Obligacje, o których mowa w § 1 pkt 2, zostaną rozdzielone między banki regionalne, z przeznaczeniem na zwiększenie ich kapitałów rezerwowych: 1) wstępnie po 5 000 sztuk obligacji, 2) uzupełniająco po 2 000 sztuk obligacji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie środków specjalnych jednostek budżetowych. (Dz. U. Nr 34, poz. 208) Na podstawie art. 16 ust. 6 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 maja 1991 r. w sprawie środków specjalnych jednostek budżetowych (Dz. U. Nr 42, poz. 184 i z 1993 r. Nr 38, poz. 166) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) z wpłat uczestników postępowania odwoławczego, orzeczonych przez zespoły arbitrów rozpatrujące odwołania wniesione w postępowaniu o zamówienie publiczne," 2) w § 10 w ust. 4 wyrazy "w § 2 pkt 3, 7 i 8" zastępuje się wyrazami "w § 2 pkt 3, 8 i 9". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 kwietnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. (Dz. U. Nr 34, poz. 209) Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89) zarządza się, co następuje: § 1. Podwyższa się: 1) określone w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89), zwanej dalej "ustawą", kwoty wartości pieniędzy lub innych rzeczy zwolnione od podatku od spadków i darowizn, nabyte od jednego darczyńcy - do 7 510 zł, a od wielu darczyńców - do 15 020 zł, 2) określone w art. 9 ust. 1 ustawy kwoty wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych wolne od podatku od spadków i darowizn: a) w pkt 1 - do 7 510 zł, b) w pkt 2 - do 5 670 zł, c) w pkt 3 - do 3 820 zł, 3) określone w art. 15 ust. 1 ustawy przedziały nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w sposób następujący: Kwota nadwyżki w złPodatek wynosi Ponaddo 1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej 8 0103% 8 010 -16 020240 zł 30 gr i 5% od nadwyżki ponad 8 010 zł 16 020 640 zł 80 gr i 7% od nadwyżki ponad 16 020 zł 2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej 8 0107% 8 010 - 16 020560 zł 70 gr i 9% od nadwyżki ponad 8 010 zł 16 020 1 281 zł 60 gr i 12% od nadwyżki ponad 16 020 zł 3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej 8 01012% 8 010 - 16 020961 zł 20 gr i 16% od nadwyżki ponad 8 010 zł 16 020 2 242 zł 80 gr i 20% od nadwyżki ponad 16 020 zł § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 28 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad wydzierżawiania obwodów łowieckich i ustalania czynszu dzierżawnego, udziału przez dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną oraz wzoru umowy dzierżawnej. (Dz. U. Nr 34, poz. 210) Na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wydzierżawienie obwodu łowieckiego może nastąpić po złożeniu wniosku. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać informacje dotyczące koła łowieckiego ubiegającego się o wydzierżawienie obwodu łowieckiego, a w szczególności wskazywać organ uprawniony do reprezentacji, siedzibę, liczbę członków, oraz zawierać uzasadnienie. 3. Wydzierżawienie obwodu łowieckiego następuje przez zawarcie umowy dzierżawnej, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Umowa dzierżawna obwodu łowieckiego zawierana jest z dniem 1 kwietnia na dziesięć lat, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli umowa dzierżawna została zawarta z innym dniem niż 1 kwietnia, okres jej trwania kończy się w dniu 31 marca, bezpośrednio po upływie dziesięciu lat. § 3. 1. Czynsz dzierżawny ustala się mnożąc ilość hektarów obszaru gruntów stanowiących obwód łowiecki przez równowartość pieniężną żyta, ogłaszaną dla podatku rolnego, przyjmując: 1) 0,07 q/ha dla obwodu bardzo dobrego, 2) 0,04 q/ha dla obwodu dobrego, 3) 0,02 q/ha dla obwodu średniego, 4) 0,01 q/ha dla obwodu słabego, 5) 0,004 q/ha dla obwodu bardzo słabego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Czynsz dzierżawny podwyższa się o udział w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną, poniesionych w roku, za który nie zrealizowany został roczny plan łowiecki. 3. Czynsz dzierżawny można obniżyć w razie udokumentowania poniesionych przez dzierżawcę wydatków na poprawę warunków bytowania zwierzyny w obwodzie łowieckim. § 4. 1. Wysokość udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną jest następująca: 1) za każdy 1% niezrealizowania rocznego planu łowieckiego pozyskania: łosi, jeleni, danieli i saren - przyjmując zasadę, że jeleń = 0,3 łosia = 2 daniele = 5 saren - udział wynosi 1% poniesionych kosztów ochrony lasu, 2) za każdy 1% niezrealizowania zadań rocznego planu łowieckiego poprawy warunków bytowania zwierzyny - udział wynosi 1% poniesionych kosztów ochrony lasu. 2. W przypadku zwiększenia czynszu dzierżawnego o udział w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną, wydzierżawiający powinien przedstawić dzierżawcy zestawienie poniesionych kosztów. § 5. Czynsz dzierżawny płatny jest z góry. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 marca 1997 r. (poz. 210) UMOWA DZIERŻAWNA OBWODU ŁOWIECKIEGO Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 14 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. (Dz. U. Nr 34, poz. 211) Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255 i Nr 105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69) w § 3 wyrazy "55 zł" zastępuje się wyrazami "64 zł". 2. Świadczenie w wysokości ustalonej w § 3 rozporządzenia wymienionego w ust. 1 przysługuje od dnia 1 stycznia 1997 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 393--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 394--z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 395--z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zasad i trybu opiniowania projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego pod względem ich zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny użytkowania oraz korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. 396--z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości świadczeń pomocy materialnej dla studentów studiów dziennych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 397--z dnia 19 czerwca 1997 r. w sprawie zakończenia likwidacji ministerstw i urzędów znoszonych w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego Rządu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 398--z dnia 11 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, doradztwa zawodowego, odbywania praktyk zawodowych oraz pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe, a także szczegółowych zasad i warunków korzystania z pomocy w tym zakresie przez żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 399--z dnia 18 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad przekazywania w zarząd obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawiania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 400--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie określenia zasad dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych w obiektach zamkniętych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 401--z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie wyrobów, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu. 402--z dnia 6 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad okresowego opiniowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz trybu wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii służbowych. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 403--z dnia 12 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 404--z dnia 12 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej § 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 405--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. 406--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o dozorze technicznym. 407--z dnia 8 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy - Prawo celne. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 408--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie zakresu analizy spółki oraz przedsiębiorstwa państwowego, sposobu jej zlecania, opracowania, zasad odbioru i finansowania oraz warunków, w razie spełnienia których można odstąpić od opracowania analizy. 409--z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych. 410--z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną znaków towarowych. 411--z dnia 10 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów zdobniczych. 412--z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zadań, szczegółowych zasad i trybu funkcjonowania Kolegium do Spraw Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów, zasad udziału w posiedzeniach Kolegium przedstawicieli służb specjalnych i innych właściwych organów, a także zakresu czynności Sekretarza Kolegium. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 413--z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 414--z dnia 9 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 8 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń stosowanych w nasiennictwie. (Dz. U. Nr 34, poz. 212) Na podstawie art. 23 pkt 6, art. 41 pkt 2 i art. 62 pkt 3 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń stosowanych w nasiennictwie (Dz. U. Nr 50, poz. 217) w załączniku nr 1 do rozporządzenia "Stawki opłaty rejestrowej i opłaty za ochronę w złotych" po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Opłatę rejestrową za rozmnożenie odmiany ziemniaka w pierwszym roku badania do oceny wartości gospodarczej odmiany przed wpisaniem jej do rejestru uiszcza się w wysokości 300 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 415--z dnia 24 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. 416--z dnia 24 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. 417--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów na potrzeby lotnictwa cywilnego. 418--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 2 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. (Dz. U. Nr 34, poz. 213) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151, z 1994 r. Nr 109, poz. 525 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 13, Nr 75, poz. 359, Nr 95, poz. 439 i Nr 127, poz. 601) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo bielskie w części "A. Drogi zamiejskie" w nazwie drogi 04 365 Lipowa - Radziechowy - Przybędza skreśla się wyraz "Przybędza", 2) w załączniku nr 8 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo łomżyńskie w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy: "23 314 droga 647 - Adamusy - Popiołki - Szablaki", "23 320 Ptaki - Samule - Pupki", 3) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo ostrołęckie w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy "28 373 Kobylaki-Korysze - Kobylaki-Wólka - do drogi 28 319 (Skierkowizna - Jednorożec)", 4) załączniku nr 16 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo siedleckie w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy: "36 102 Gwizdały - Nadkole - Rzemieńszczyzna", "36 431 Gołąbki - Dminin", b) w nazwie drogi 36 420 Gołaszyn - Ławki - Gręzówka wyraz "Gołaszyn" zastępuje się wyrazem "Łuków", c) w nazwie drogi 36 430 (Domaszewnica) - granica województwa - Dminin - Rzymy-Las - Hanna skreśla się wyrazy "(Domaszewnica) - granica województwa", a wyraz "Dminin" zastępuje się wyrazami "Rzymy-Rzymki". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 419--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 420--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej. 421--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Rumunii. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej. (Dz. U. Nr 34, poz. 214) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21, poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614, z 1995 r. Nr 8, poz. 42, Nr 84, poz. 424 i Nr 122, poz. 594, z 1996 r. Nr 80, poz. 377 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 127) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (poz. 214) TABELA STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna kwota w zł 12 I355-475 II360-485 III366-500 IV372-520 V379-540 VI386-570 VII393-610 VIII400-650 IX410-695 X420-740 XI430-785 XII445-840 XIII465-905 XIV485-975 XV525-1 045 XVI570-1 120 XVII620-1 195 XVIII675-1 275 XIX730-1 355 XX790-1 450 XXI850-1 550 XXII920-1 650 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 4 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków wykonywania polowania oraz obowiązku znakowania. (Dz. U. Nr 35, poz. 215) Na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki: 1) wykonywania polowania przez obywateli polskich i cudzoziemców, 2) znakowania tusz łosi, jeleni, danieli, muflonów, sarn i dzików oraz spreparowanych poroży zwierzyny. § 2. Polowanie powinno odbywać się zgodnie z przepisami prawa, a także z zasadami etyki, tradycji i zwyczajów łowieckich. § 3. Określenie ilości, rodzaju i jakości zwierzyny, przeznaczonej do pozyskania podczas wykonywania polowania, następuje na podstawie zatwierdzonego rocznego planu łowieckiego. § 4. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) broni załadowanej - rozumie się przez to broń co najmniej z jednym nabojem umieszczonym w komorze nabojowej lub w znajdującym się w broni magazynku, 2) flance - rozumie się przez to skrzydło linii myśliwych zagięte w kierunku nadchodzącej naganki, 3) licówce - rozumie się przez to łanię z cielakiem, prowadzącą chmarę (stado jeleni) i czuwającą nad ich bezpieczeństwem, 4) myśliwym - rozumie się przez to osobę uprawnioną do wykonywania polowania, 5) naganiaczu - rozumie się przez to uczestnika polowania, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny, 6) nagance - rozumie się przez to grupę naganiaczy współpracujących ze sobą, 7) pędzeniu - rozumie się przez to naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych stojących na stanowiskach, 8) postrzałku - rozumie się przez to zwierzynę ranioną strzałem, 9) przystrzelaniu broni - rozumie się przez to wyregulowanie przyrządów celowniczych, a następnie sprawdzenie na strzelnicy celności oddawanych strzałów, 10) przyspieszniku - rozumie się przez to urządzenie zmniejszające, przy oddaniu strzału, siłę oporu języka spustowego, 11) sokolniku - rozumie się przez to myśliwego wykonującego polowanie przy użyciu ptaka łowczego, 12) stanowisku - rozumie się przez to miejsce, na którym myśliwy oczekuje spotkania ze zwierzyną, 13) zwierzynie płowej - rozumie się przez to łosie, jelenie, daniele i sarny. Rozdział 2 Warunki wykonywania polowania § 5. Podczas wykonywania polowania myśliwy obowiązany jest mieć przy sobie: 1) legitymację Polskiego Związku Łowieckiego, a w przypadku cudzoziemców - dowód wykupienia polowania lub zgodę Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, 2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej, 3) upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego - na polowaniu indywidualnym. § 6. 1. Polowanie na łosie, jelenie, daniele, sarny, muflony i dziki odbywa się wyłącznie przy użyciu myśliwskiej broni palnej o lufach gwintowanych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na polowaniu zbiorowym dopuszcza się strzelanie do jeleni, danieli, sarn i dzików kulami z broni o lufach gładkich. § 7. 1. Do wykonywania polowania nie używa się: 1) pistoletów i rewolwerów, wojskowej broni strzeleckiej, małokalibrowej broni bocznego zapłonu, broni automatycznej i półautomatycznej z magazynkiem, w którym mieści się więcej niż dwa naboje, broni typu Pump-Action, broni pneumatycznej oraz broni o lufach gwintowanych przeznaczonej do strzelania amunicją charakteryzującą się energią pocisku mniejszą niż 1000 J w odległości 100 m od wylotu lufy, 2) wojskowej amunicji strzeleckiej i amunicji specjalnej, 3) celowników noktowizyjnych, termowizyjnych i laserowych. 2. Do polowania na łosie nie używa się amunicji charakteryzującej się energią pocisku mniejszą niż 2500 J w odległości 100 m od wylotu lufy. 3. Do polowania na jelenie, daniele, muflony i dziki nie używa się amunicji charakteryzującej się energią pocisku mniejszą niż 2000 J w odległości 100 m od wylotu lufy. § 8. Przy wykonywaniu polowania należy stosować następujące zasady: 1) polowanie z psami lub naganką może odbywać się w okresie od pierwszej soboty przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia, z wyjątkiem polowania z psami na ptactwo łowne oraz poszukiwania postrzałka z psami na otoku, 2) polowanie przy użyciu sznurów, do których przywiązane są skrawki kolorowego materiału (fladry), może odbywać się tylko na wilki i lisy, 3) poszukiwanie postrzałka zwierzyny grubej w obwodzie łowieckim, w którym myśliwy nie ma upoważnienia do wykonywania polowania, może odbywać się pod warunkiem zawiadomienia o tym strażnika łowieckiego tego obwodu przed podjęciem tej czynności; poszukujący postrzałka może korzystać z pomocy psa prowadzonego na otoku, 4) myśliwy powinien poszukiwać, dochodzić i uśmiercić ranną zwierzynę możliwie szybko, 5) polowanie na ptactwo może odbywać się pod warunkiem używania ułożonego w tym celu psa, z tym że jeden pies powinien przypadać na nie więcej niż trzech myśliwych, 6) polowanie na zwierzynę grubą może odbywać się pod warunkiem zapewnienia udziału co najmniej jednego psa ułożonego do poszukiwania postrzałków, 7) polowanie na zające może odbywać się wyłącznie jako polowanie zbiorowe, przez naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku co najmniej sześciu myśliwych. § 9. Podczas polowania nie strzela się do: 1) łani licówki, 2) zwierzyny przy paśnikach, lizawkach, pasach zaporowych oraz punktach stałego dokarmiania, z wyjątkiem polowań przy nęciskach na dziki, wilki, lisy, borsuki, tchórze i kuny; myśliwy powinien ustalić u dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego lokalizację nęcisk w obwodzie łowieckim, 3) zwierzyny z pojazdów mechanicznych i konnych oraz łodzi o napędzie mechanicznym z pracującym silnikiem, 4) zwierzyny znajdującej się w terenie odkrytym na szczytach wzniesień, 5) zwierzyny na ogrodzonych poletkach żerowych w okresie wegetacji uprawianych na nich roślin i w czasie udostępniania ich zwierzynie, 6) ptactwa nie będącego w locie, z wyjątkiem jarząbków, czapli i dzikich gęsi, 7) zajęcy pozostających w bezruchu w terenie polnym, 8) zwierzyny znajdującej się w odległości mniejszej niż 200 m od pracujących maszyn rolniczych. § 10. 1. Polowanie w nocy może odbywać się na: 1) dziki, wilki, lisy, borsuki, tchórze, kuny i piżmaki - na polowaniu indywidualnym, przez myśliwego wyposażonego w myśliwską broń palną z zamontowanym optycznym przyrządem celowniczym oraz w lornetkę, 2) słonki - w czasie ciągów, 3) dzikie gęsi i dzikie kaczki - na zlotach i przelotach. 2. Za noc uważa się czas po upływie godziny po zachodzie słońca do godziny przed wschodem słońca. 3. Myśliwy polujący w nocy obowiązany jest zachować wyjątkową ostrożność, a w szczególności: 1) znać dokładnie teren w rejonie polowania, 2) nie strzelać do nie rozpoznanego celu, 3) nie strzelać w kierunku osad i dróg publicznych, 4) przed strzałem osobiście rozpoznać przez lornetkę cel i teren na linii strzału, 5) w razie oddania strzału i niepodniesienia zwierzyny w nocy sprawdzić wyniki strzału przy świetle dziennym. § 11. 1. Cudzoziemcy uprawnieni do wykonywania polowania mogą polować wyłącznie w obecności myśliwego będącego przedstawicielem dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. 2. Przedstawiciel dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego wskazuje zwierzynę przeznaczoną do odstrzału. § 12. 1. Wykonywanie polowania na samce zwierzyny płowej podlega ocenie co do zgodności wykonania odstrzału z uzyskanym upoważnieniem lub wskazaniem zwierzyny przewidzianej do odstrzału. 2. Myśliwy, a w przypadku cudzoziemców myśliwy będący przedstawicielem dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, obowiązany jest przedstawić właściwemu nadleśniczemu pozyskane trofeum, do oceny prawidłowości wykonania odstrzału. Rozdział 3 Polowanie indywidualne § 13. 1. Myśliwy przybywający na polowanie indywidualne na zwierzynę grubą zgłasza swój pobyt leśniczemu, a po zakończeniu polowania powiadamia go o dokonanym odstrzale. 2. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego albo upoważniona przez niego osoba prowadzi książkę ewidencji pobytu myśliwych na polowaniu indywidualnym w obwodzie łowieckim, zwaną dalej "książką ewidencji". 3. Do książki ewidencji, o której mowa w ust. 2, wpisuje się w szczególności: 1) imię i nazwisko myśliwego, 2) termin rozpoczęcia i zakończenia polowania indywidualnego, 3) rodzaj pozyskanej zwierzyny i miejsce jej pozyskania. 4. Wpisów do książki ewidencji, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, dokonuje się przed rozpoczęciem polowania indywidualnego. 5. Wpisu do książki ewidencji, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, dokonuje się niezwłocznie po zakończeniu polowania indywidualnego. § 14. Myśliwy powinien zagospodarować pozyskaną zwierzynę, zgodnie z przeznaczeniem określonym w upoważnieniu. Rozdział 4 Polowanie zbiorowe § 15. 1. Polowanie zbiorowe jest wykonywane z udziałem co najmniej dwóch współdziałających ze sobą myśliwych, zorganizowane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego i prowadzone przez wyznaczonego przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego myśliwego, zwanego "prowadzącym polowanie". 2. Polowanie zbiorowe nie może trwać dłużej niż od wschodu do zachodu słońca. § 16. 1. Prowadzący polowanie jest odpowiedzialny za jego przeprowadzenie zgodnie z przepisami oraz w warunkach zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom i otoczeniu. 2. Prowadzący polowanie przeprowadza je w sposób nie powodujący szkód w uprawach. 3. Prowadzący polowanie może zlecić uczestnikom wykonanie niektórych czynności związanych z polowaniem. § 17. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego powiadamia właściwego nadleśniczego oraz zarząd gminy o terminie polowania na siedem dni przed jego rozpoczęciem. § 18. Myśliwy udający się na miejsce zbiórki uczestników polowania nie strzela do napotkanej zwierzyny, nawet jeżeli ma upoważnienie do wykonywania polowania indywidualnego. § 19. 1. Prowadzący polowanie lub wyznaczony przez niego myśliwy przed rozpoczęciem polowania sporządza listę naganiaczy, dokonuje odprawy naganki, informuje o warunkach polowania, zwłaszcza o obowiązkach i sposobie zachowania się podczas polowania. 2. Osoby przyjęte do naganki należy otoczyć opieką, a w czasie polowania sprawdzać ich obecność. § 20. 1. Prowadzący polowanie sporządza listę myśliwych przed przystąpieniem do odprawy. 2. Polowanie uważa się za rozpoczęte w momencie zakończenia zbiórki i przystąpienia do odprawy myśliwych. § 21. 1. Prowadzący polowanie w trakcie odprawy myśliwych powinien: 1) poinformować, jaką zwierzynę przewidziano do odstrzału, 2) poinformować, komu powierzono apteczkę, 3) omówić przewidziane sygnały i obowiązujące zasady bezpieczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem aktualnych warunków terenowych i atmosferycznych, oraz przekazać inne uwagi dotyczące polowania, 4) sprawdzić dokumenty uprawniające do udziału w polowaniu. 2. Po odprawie następuje losowanie stanowisk; numeracja stanowisk zaczyna się od lewej flanki. 3. Prowadzący polowanie może nie brać udziału w losowaniu stanowisk. § 22. 1. Na polowaniu używa się sygnałów dźwiękowych oznaczających: 1) ruszenie naganki, 2) zakaz strzału w kierunku naganki, 3) koniec pędzenia i obowiązek rozładowania broni. 2. Prowadzący polowanie: 1) ustala rodzaj sygnałów oznaczających czynności, o których mowa w ust. 1, 2) może zarządzić pominięcie pierwszego i drugiego sygnału jako niecelowych lub mogących wprowadzić w błąd uczestników polowania; naganka rusza wówczas o godzinie określonej przez prowadzącego polowanie, a warunki oddania strzału ustala się na podstawie § 46 pkt 3, 3) powinien, w przypadku, o którym mowa w pkt 2, poinformować wszystkich uczestników polowania o tych zmianach i o znaczeniu każdego sygnału, 4) jest odpowiedzialny za rozprowadzenie myśliwych na stanowiska, 5) powinien każdorazowo, przed rozprowadzeniem myśliwych na stanowiska, podać im miejsce lub kierunek zbiórki po zakończeniu pędzenia. § 23. Na polowaniu zbiorowym obowiązują następujące zasady: 1) myśliwy zajmuje stanowisko w miejscu wskazanym mu przez rozprowadzającego, przy czym wolno mu wyłącznie przesunąć się nie więcej niż trzy metry w prawo lub w lewo wzdłuż linii myśliwych, 2) w czasie zajmowania stanowisk oraz na stanowisku myśliwy powinien zachowywać się cicho i spokojnie, 3) po zajęciu stanowiska myśliwy powinien nawiązać łączność wzrokową z myśliwymi na sąsiednich stanowiskach i potwierdzić to widocznym ruchem ręki, 4) myśliwy pozostaje na stanowisku, aż do sygnału oznajmiającego koniec pędzenia, z zastrzeżeniem pkt 5, 5) w sytuacji wymagającej niesienia w nagłych wypadkach pomocy innym osobom, myśliwy, schodząc ze stanowiska, powinien w miarę możliwości powiadomić o tym swoich sąsiadów oraz rozładować broń, z zastrzeżeniem pkt 6, 6) zejście ze stanowiska z bronią załadowaną dopuszczalne jest tylko w razie konieczności udzielenia pomocy osobie zaatakowanej przez zwierzynę. § 24. 1. Na polowaniu zbiorowym na zwierzynę grubą prowadzący polowanie może: 1) obsadzić myśliwymi stałe miejsca przechodzenia zwierzyny, z uwzględnieniem warunków bezpieczeństwa, 2) wyznaczyć myśliwemu stanowisko ruchome z boku lub z tyłu pędzenia. 2. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 myśliwy ma prawo poruszać się wzdłuż wyznaczonego odcinka, z zastrzeżeniem, że nie wolno mu zbliżać się do narożników na odległość mniejszą niż 50 metrów. § 25. 1. Myśliwy po zajęciu stanowiska może strzelać do ukazującej się zwierzyny, pod warunkiem, że jego sąsiedzi zajęli już stanowiska. 2. Myśliwy może strzelać do zwierzyny znajdującej się najwyżej w połowie odległości między stanowiskami. 3. Do zwierzyny znajdującej się bliżej stanowiska sąsiada wolno strzelać dopiero po oddaniu przez niego dwóch nieskutecznych strzałów lub po wyraźnym zasygnalizowaniu przez niego rezygnacji z oddania strzałów lub drugiego strzału. § 26. Jeżeli są małe odległości między stanowiskami myśliwych, prowadzący polowanie może zarządzić strzelanie tylko w lewą stronę; ograniczenie to nie dotyczy stojącego na prawej flance. § 27. Prowadzący polowanie może zarządzić oddanie pierwszego strzału do określonego gatunku zwierzyny lub zdecydować o wyłączności strzału do określonego gatunku zwierzyny. § 28. 1. Myśliwy może zabrać ze sobą na stanowisko psa. 2. Wszystkie psy użyte na polowaniu muszą być podczas odprawy pokazane myśliwym biorącym udział w polowaniu. 3. Na polowaniu na zwierzynę grubą i zające: 1) pies powinien być trzymany na otoku, 2) myśliwy może używać psa do dochodzenia postrzałka tylko po zakończeniu pędzenia i za zgodą prowadzącego polowanie. § 29. 1. Dochodzenie i dostrzelenie postrzałka spoczywa na myśliwym, który go zranił. 2. Prowadzący polowanie powinien dopilnować obowiązku dochodzenia postrzałka. 3. Prowadzący polowanie, na prośbę myśliwego, powinien udzielić mu pomocy podczas dochodzenia postrzałka zwierzyny grubej. 4. Myśliwy dochodzący postrzałka nie może wymagać przerwania polowania. § 30. 1. Myśliwy, który spóźnił się na polowanie, może wziąć w nim udział za zgodą prowadzącego polowanie, nie wcześniej niż po zakończeniu rozpoczętego pędzenia; nie może żądać powtórzenia losowania stanowisk i zajmuje stanowisko według wskazania prowadzącego polowanie. 2. Myśliwy powracający z poszukiwania postrzałka powinien zatrzymać się w bezpiecznym miejscu; może włączyć się do polowania po zakończeniu pędzenia i zgłoszeniu powrotu prowadzącemu polowanie. 3. Uczestnik polowania, który zamierza opuścić polowanie przed jego zakończeniem, może to zrobić w przerwie między pędzeniami i po powiadomieniu prowadzącego polowanie. 4. Do obowiązków prowadzącego polowanie należy poinformowanie wszystkich uczestników o dołączeniu lub wycofaniu się uczestnika polowania. § 31. Polowanie na zające odbywa się z uwzględnieniem następujących zasad: 1) myśliwi rozstawieni są na linii, a naganka rozstawiona jest równolegle, naprzeciwko linii myśliwych, 2) ostatnie stanowisko na flance nie może znajdować się dalej od linii myśliwych niż w 1/3 odległości pomiędzy linią myśliwych a naganką, 3) jeżeli myśliwy lub myśliwi spełniają w danym pędzeniu rolę naganki, obowiązuje ich bezwględny zakaz strzelania - broń mają mieć rozładowaną. § 32. 1. Polowanie zbiorowe uważa się za zakończone z chwilą ogłoszenia zakończenia polowania przez prowadzącego polowanie. 2. Prowadzący polowanie, po zakończeniu polowania, sporządza protokół zawierający: 1) nr obwodu łowieckiego, 2) datę odbycia polowania, 3) wyszczególnienie gatunków zwierzyny przewidzianej do odstrzału, 4) godzinę rozpoczęcia i zakończenia polowania, 5) listę uczestników, 6) wyszczególnienie pozyskanej zwierzyny, 7) sposób zagospodarowania pozyskanej zwierzyny, 8) uwagi dotyczące przebiegu polowania. 3. Prowadzący polowanie przekazuje protokół dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. § 33. 1. Podczas polowania uczestnicy polowania powinni podporządkować się poleceniom prowadzącego polowanie. 2. Jeżeli polecenia wydawane przez prowadzącego polowanie bądź sposób prowadzenia przez niego polowania są sprzeczne z obowiązującymi przepisami lub mogą zagrażać bezpieczeństwu otoczenia, myśliwy może wycofać się z polowania, zawiadamiając o tym prowadzącego polowanie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, myśliwy zawiadamia dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego w terminie siedmiu dni. 4. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego powinien wyjaśnić, czy zostały naruszone zasady wykonywania polowania, i w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości - podjąć działania zmierzające do ich eliminacji. Rozdział 5 Polowanie z ptakami łowczymi § 34. 1. Polowanie przy pomocy ptaków łowczych może odbywać się indywidualnie lub zbiorowo. 2. Dozwolonymi metodami łowów z ptakami łowczymi są: 1) łowy indywidualne - z ptakiem łowczym z rękawicy, z ptakiem łowczym z wolnego lotu, z lotu towarzyszącego, z czatowni, z konia, z podjazdu, 2) łowy zbiorowe - z ruchomą linią sokolników. 3. Podczas łowów zbiorowych, w trakcie wykonywania pracy przez jednego ptaka łowczego, wszystkie pozostałe współuczestniczące w łowach ptaki muszą znajdować się na rękawicach sokolników i w tym momencie nie mogą być użyte do łowów. § 35. 1. Podczas łowów sokolnik obowiązany jest mieć przy sobie dokumenty określone w § 5 pkt 1 i 3 oraz zezwolenie na łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych. 2. Sokolnik może wykonywać polowanie przy pomocy ptaka łowczego trwale zaobrączkowanego niezdejmowalną obrączką, której numer wpisany jest do zezwolenia określonego w ust. 1. Rozdział 6 Przepisy o zachowaniu bezpieczeństwa na polowaniach § 36. Myśliwy jest odpowiedzialny za bezpieczne używanie broni i amunicji i zobowiązany jest do przestrzegania następujących zasad: 1) używania tylko broni myśliwskiej sprawnej technicznie, 2) przystrzeliwania broni co najmniej raz w roku, 3) sprawdzania każdorazowo przed załadowaniem broni, czy lufy nie są zatkane, 4) trzymania broni zawsze lufami skierowanymi w górę lub w dół: podczas ładowania i rozładowania broni, poruszania się w terenie, w czasie przerw w polowaniu, zajmowania miejsca w pojeździe lub schodzeniu z niego i w innych podobnych okolicznościach - niezależnie od tego, czy broń jest załadowana, czy rozładowana. § 37. 1. Przy przechodzeniu, przejeżdżaniu lub przebywaniu w obwodzie łowieckim, w którym myśliwy nie ma upoważnienia do wykonywania polowania, przy korzystaniu z publicznych środków lokomocji oraz w czasie przebywania na terenie miast i osiedli broń myśliwego powinna być rozładowana i znajdować się w futerale. 2. Przy przechodzeniu lub przejeżdżaniu przez tereny zabudowane znajdujące się w obwodzie, w którym myśliwy wykonuje polowanie, broń musi być rozładowana, bez konieczności chowania do futerału. § 38. 1. Na polowaniu zbiorowym wolno ładować broń dopiero po zajęciu stanowiska. 2. Broń należy rozładować przed zejściem ze stanowiska, z zastrzeżeniem § 23. 3. Na polowaniu zbiorowym, między pędzeniami, broń musi być rozładowana. 4. Prowadzący polowanie powinien wyrywkowo sprawdzać między pędzeniami, w czasie przerw w polowaniu, jak również po jego zakończeniu, czy myśliwi rozładowali broń. 5. Używanie optycznych przyrządów celowniczych na polowaniu zbiorowym możliwe jest wyłącznie za zgodą prowadzącego polowanie. § 39. 1. Podczas przechodzenia przez przeszkody terenowe, a w szczególności rowy, kładki, płoty, albo poruszania się pojazdem, wchodzenia i schodzenia z ambony oraz podczas przerw w polowaniu myśliwy powinien usunąć naboje z komór nabojowych broni. 2. W czasie poruszania się w terenie nierównym, zakrzewionym, grząskim, śliskim, w głębokim śniegu, w momencie karcenia psa lub odbierania od niego aportu, troczenia ptactwa broń musi być zabezpieczona. 3. Odłożona w czasie przerw w polowaniu broń musi być rozładowana, znajdować się w pobliżu i w polu widzenia myśliwego oraz powinna być zabezpieczona przed upadkiem. § 40. Zabrania się celowania i strzelania do zwierzyny, jeżeli za nią lub przed nią znajdują się myśliwi lub inne osoby albo zwierzęta gospodarskie, budynki lub pojazdy, a odległość nie gwarantuje bezpieczeństwa strzału. § 41. 1. Celowanie do zwierzyny i oddanie strzału jest dopuszczalne dopiero po osobistym dokładnym rozpoznaniu zwierzyny oraz w warunkach gwarantujących skuteczność strzału i bezpieczeństwo otoczenia. 2. Myśliwy może oddać strzał do zwierzyny znajdującej się w odległości nie większej niż: 1) 40 m - w razie strzału śrutem lub kulą z broni o lufach gładkich, 2) 100 m - w razie strzału kulą z broni o lufach gwintowanych, przy wykorzystaniu otwartych przyrządów celowniczych, 3) 200 m - w razie strzału kulą z broni o lufach gwintowanych, przy wykorzystaniu optycznych przyrządów celowniczych. § 42. 1. Na polowaniu zbiorowym zabronione jest używanie przyspiesznika. 2. Na polowaniu indywidualnym naciąganie przyspiesznika może nastąpić dopiero po dokładnym rozpoznaniu zwierzyny i złożeniu się do strzału; jeżeli strzał nie nastąpił, przyspiesznik należy zwolnić w sposób wykluczający możliwość przypadkowego strzału. § 43. 1. Myśliwy nie może wykonywać polowania w stanie wskazującym na spożycie alkoholu lub innych środków odurzających. 2. Na polowaniu zbiorowym prowadzący polowanie nie dopuszcza lub wyklucza z polowania osoby nie przestrzegające zasad określonych w ust. 1. § 44. Myśliwy powinien zachować szczególną ostrożność w posługiwaniu się bronią: 1) w terenie o ograniczonej widoczności bądź w warunkach zmniejszających widoczność, 2) przy nasilonych pracach w polu, pracach pielęgnacyjnych i eksploatacyjnych w lesie, przy zbiorze runa leśnego, 3) w sytuacji, gdy towarzyszy mu osoba nie posiadająca uprawnień do wykonywania polowania, jest obowiązany pouczyć ją o sposobie zachowania się na polowaniu. § 45. Myśliwy nie może oddać broni, nawet do chwilowego potrzymania, osobie nie mającej upoważnienia do wykonywania polowania. § 46. Na polowaniu zbiorowym: 1) nie wolno strzelać wzdłuż linii myśliwych; za strzał wzdłuż linii myśliwych, zwany "strzałem po linii", uważa się strzał, przy którym pocisk kulowy lub skrajne śruty wiązki przechodzą lub w przedłużeniu przeszłyby w odległości mniejszej niż 10 m od stanowiska sąsiada, 2) nie wolno strzelać ze stanowiska na linii myśliwych w kierunku stanowisk na flankach i ze stanowisk na flankach w kierunku linii myśliwych, jeżeli odległość między tymi stanowiskami lub ukształtowanie terenu nie zapewnia bezpieczeństwa, 3) nie wolno strzelać do poruszającej się po ziemi zwierzyny w kierunku naganki, jeżeli naganka zbliżyła się do linii myśliwych na odległość mniejszą niż 150 m w terenie otwartym, a na odległość mniejszą niż 100 m - w terenie leśnym, z zastrzeżeniem pkt 4, 4) wolno strzelać do ptactwa w locie w kierunku naganki lub w kierunku innych myśliwych, jeżeli strzał oddaje się w górę pod kątem nie mniejszym niż 60°, a na linii strzału nie ma gałęzi lub innych przeszkód, 5) nie wolno zajmować stanowisk w rowach, wykopach i zagłębieniach terenu, 6) po zajęciu stanowiska myśliwy powinien przyjąć pozycję stojącą lub siedzącą, 7) oddanie strzału następuje z pozycji stojącej, 8) strzał kulą do zwierzyny jest dopuszczalny na odległość nie większą niż 100 m, z zastrzeżeniem pkt 9 i 10, 9) strzał kulą do zwierzyny w kierunku naganki jest dopuszczalny, z zachowaniem szczególnej ostrożności, na odległość nie większą niż 40 m, z zastrzeżeniem pkt 10, 10) oddawanie strzału do zwierzyny płowej w kierunku naganki może nastąpić tylko za zgodą prowadzącego polowanie, w warunkach gwarantujących bezpieczeństwo, 11) oddawanie strzału między poszczególnymi pędzeniami jest dopuszczalne za zgodą prowadzącego polowanie tylko do zwierzyny postrzelonej lub chorej. § 47. Podczas polowania z łodzi tylko jeden myśliwy może strzelać do zwierzyny, oddając strzał w bok lub w kierunku przeciwnym niż osoby znajdujące się na łodzi. § 48. Jeżeli w polowaniu na dziki nagankę stanowią jeden lub dwóch myśliwych podkładających psy, prowadzący polowanie może zezwolić jednemu lub obu na strzelanie podczas pędzenia, w warunkach zapewniających bezpieczeństwo. § 49. 1. W razie nieszczęśliwego wypadku na polowaniu zbiorowym, prowadzący polowanie powinien przerwać polowanie w celu natychmiastowego zorganizowania pomocy poszkodowanemu, a następnie: 1) udzielić pierwszej pomocy poszkodowanemu, 2) zabezpieczyć miejsce i ślady wypadku, 3) zorganizować transport poszkodowanego do lekarza lub wezwać lekarza, 4) w miarę możliwości odtworzyć okoliczności, w których zdarzył się wypadek, ustalić jego świadków i sporządzić odręczny szkic sytuacyjny, 5) sporządzić protokół. 2. Jeżeli nieszczęśliwy wypadek powstał w związku z użyciem broni, prowadzący polowanie powinien ponadto: 1) odebrać i zabezpieczyć broń sprawcy i poszkodowanego, 2) bezzwłocznie powiadomić o wypadku najbliższą jednostkę Policji, 3) ustalić numery stanowisk, jakie w momencie zaistnienia wypadku zajmowali myśliwi, i zabezpieczyć kartki z numerami stanowisk. 3. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, podpisanych przez prowadzącego polowanie oraz świadków wypadku. 4. Protokoły przekazuje się dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 - również Policji. Rozdział 7 Znakowanie § 50. 1. Do znakowania tusz oraz spreparowanych poroży stosuje się znaki, których wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Konstrukcja oraz sposób zakładania znaków powinny wykluczyć ich wielokrotne użycie. § 51. 1. Znakowanie tusz polega na założeniu znaku w nacięcie wykonane pomiędzy kością skokową a ścięgnem Achillesa na tylnej kończynie i zamknięciu. 2. Znakowanie spreparowanych poroży polega na założeniu znaku przez oczodół lub kość jarzmową i zamknięciu znaku. § 52. 1. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich nabywają znaki odpłatnie u zatwierdzającego roczny plan łowiecki. 2. Liczba znaków, o których mowa w ust. 1, odpowiada przewidzianemu w rocznym planie łowieckim pozyskaniu zwierzyny. 3. Znaki podlegają ewidencjonowaniu i ścisłemu zarachowaniu. 4. Myśliwy wraz z upoważnieniem do wykonywania polowania otrzymuje znaki. 5. Za oznakowanie pozyskanych przez cudzoziemca tusz oraz poroży odpowiada myśliwy będący przedstawicielem dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. § 53. Zwierzyna pozyskana w drodze odstrzału redukcyjnego znakowana jest znakami nabytymi u dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe dla terenu, na którym dokonano odstrzału. Rozdział 8 Przepis końcowy § 54. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że § 8 pkt 5 i 6 wchodzą w życie po upływie trzech lat od dnia ogłoszenia. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 4 kwietnia 1997 r. (poz. 215) ZNAK DO ZNAKOWANIA ZWIERZYNY I SPREPAROWANYCH POROŻY Ilustracja Ilustracja Opis znaku 1. Miejsce na numer znaku. 2. Oznaczenie roku. 3. Oznaczenie dni miesiąca cyframi arabskimi od 1 do 31. 4. Oznaczenie miesięcy cyframi rzymskimi od I do XII. 5. Logo Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 6. Zatrzask. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia terminu utraty ważności powszechnych świadectw udziałowych. (Dz. U. Nr 36, poz. 218) Na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 i z 1997 r. Nr 30, poz. 164) zarządza się, co następuje: § 1. Powszechne świadectwa udziałowe tracą swoją ważność z dniem 31 grudnia 1998 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 36, poz. 219) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 719) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 52, poz. 229) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 i 2 wyrazy "stopy oprocentowania kredytu redyskontowego" zastępuje się wyrazami "stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych. (Dz. U. Nr 36, poz. 220) Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa ogólne warunki obowiązkowego ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych, zwanego dalej ubezpieczeniem budynków. § 2. Posiadaczem budynku, w rozumieniu przepisów rozporządzenia, jest osoba fizyczna lub osoba prawna władająca gospodarstwem rolnym, w którego skład wchodzą budynki. § 3. 1. Za gospodarstwo rolne, w rozumieniu przepisów rozporządzenia, uważa się obszar użytków rolnych, gruntów leśnych, gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa, o łącznej powierzchni przekraczającej 1,0 ha, jeżeli obszar ten podlega w części lub w całości opodatkowaniu podatkiem rolnym. Nie jest uważany za gospodarstwo rolne obszar gruntu przekraczający 1,0 ha, stanowiący wyłącznie grunt leśny. 2. Za gospodarstwo rolne uważa się także zespół gruntów określonych w ust. 1, składający się z dwóch lub więcej nieruchomości rolnych, będący we współposiadaniu kilku osób fizycznych, jeżeli grunty te stanowią wyodrębnioną całość gospodarczą, a ich łączny obszar przekracza 1,0 ha. 3. Za gospodarstwo rolne uważa się również obszar użytków rolnych o powierzchni nie przekraczającej 1,0 ha, jeżeli prowadzona jest na nim produkcja rolna, stanowiąca dział specjalny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. 4. Zwolnienie od opodatkowania całości lub części obszaru gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, jeżeli podstawą zwolnienia nie jest zaprzestanie produkcji rolnej, nie powoduje utraty przez nie charakteru gospodarstwa rolnego. § 4. Za budynek, w rozumieniu przepisów rozporządzenia, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego, uznaje się obiekt budowlany o powierzchni powyżej 20 m2, określony w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680). § 5. Za równowartość pieniężną 1 q żyta, w rozumieniu przepisów rozporządzenia, uważa się średnią cenę skupu żyta na terenie gminy, w której znajduje się gospodarstwo rolne, w dniu ustalenia odszkodowania. § 6. 1. Posiadacz budynku jest obowiązany zawrzeć umowę ubezpieczenia budynku od ognia i innych zdarzeń losowych. 2. Umowę ubezpieczenia posiadacz zawiera z wybranym zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń od ognia i innych zdarzeń losowych. 3. Posiadacz budynku jest obowiązany, na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli zawarcia umowy ubezpieczenia, okazywać dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia i dowód opłacenia składki. Rozdział 2 Spełnienie obowiązku ubezpieczenia § 7. Obowiązek ubezpieczenia budynku wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego powstaje z dniem pokrycia budynku dachem. § 8. 1. Umowę ubezpieczenia budynku wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego zawiera się na okres 12 miesięcy. 2. Umowa ubezpieczenia budynku zawarta na okres 12 miesięcy ulega przedłużeniu na następny okres 12 miesięcy, chyba że posiadacz budynku nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu, na jaki umowa została zawarta, powiadomi zakład ubezpieczeń o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia. 3. Pomimo braku powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, przedłużenie umowy ubezpieczenia budynków nie następuje, jeżeli składka ubezpieczeniowa była opłacana w ratach, a posiadacz budynku do końca tego okresu nie zapłacił którejkolwiek raty składki. § 9. 1. Jeżeli po zawarciu umowy ubezpieczenia władanie gospodarstwem rolnym, w którego skład wchodzą budynki, przeszło na inną osobę, to prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia przechodzą na tę osobę; osoba ta może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia budynków w terminie miesiąca od objęcia gospodarstwa rolnego we władanie. Wypowiedzenie umowy ubezpieczenia budynków wywołuje skutek na koniec miesiąca kalendarzowego, w którym oświadczenie o jej wypowiedzeniu zostało złożone zakładowi ubezpieczeń. 2. Obowiązek bezzwłocznego zawiadomienia zakładu ubezpieczeń o zmianie posiadacza gospodarstwa rolnego obciąża przejmującego gospodarstwo rolne we władanie. 3. Dotychczasowy posiadacz gospodarstwa rolnego i obejmujący gospodarstwo rolne we władanie ponoszą odpowiedzialność solidarną wobec zakładu ubezpieczeń za zapłatę składki ubezpieczeniowej należnej zakładowi ubezpieczeń za czas do końca miesiąca, w którym zawiadomiono zakład ubezpieczeń o zmianie posiadacza gospodarstwa rolnego. 4. Jeżeli po zmianie posiadacza gospodarstwa rolnego umowa ubezpieczenia budynków uległa rozwiązaniu w następstwie jej wypowiedzenia, osoba wypowiadająca umowę jest obowiązana zawrzeć nową umowę ubezpieczenia budynków z wybranym zakładem ubezpieczeń najpóźniej w ostatnim dniu przed rozwiązaniem się umowy wypowiedzianej. 5. Obejmujący we władanie gospodarstwo rolne, w którym budynki wchodzące w skład tego gospodarstwa nie są ubezpieczone, jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia budynków najpóźniej w przeddzień objęcia gospodarstwa rolnego we władanie. § 10. Jeżeli w czasie trwania umowy ubezpieczenia budynek przestał spełniać warunki wymagane do objęcia go ubezpieczeniem, budynek ten zostaje wyłączony z ubezpieczenia, a suma ubezpieczenia zostaje obniżona o zadeklarowaną do ubezpieczenia wartość tego budynku. Rozdział 3 Zakres ochrony ubezpieczeniowej § 11. 1. Z tytułu ubezpieczenia budynków przysługuje odszkodowanie za szkody powstałe w budynkach na skutek zdarzeń losowych w postaci: ognia, huraganu, powodzi, gradu, uderzenia pioruna, eksplozji, obsunięcia się ziemi lub tąpnięcia oraz innych żywiołów. 2. Za szkody spowodowane przez: 1) ogień - uważa się szkody powstałe w wyniku działań ognia, który przedostał się poza palenisko lub powstał bez paleniska i rozszerzył się o własnej sile, 2) huragan - uważa się szkody powstałe w wyniku działania wiatru o prędkości nie mniejszej niż 24 m/sek., którego działanie wyrządza masowe szkody; pojedyncze szkody uważa się za spowodowane przez huragan, jeżeli w najbliższym sąsiedztwie stwierdzono działanie huraganu, 3) powódź - uważa się szkody powstałe wskutek: a) zalania terenów w następstwie podniesienia się poziomu wody w korytach wód płynących lub stojących oraz wskutek deszczu nawalnego, b) spływu wód po zboczach lub stokach na terenach górskich i falistych, 4) grad - uważa się szkody powstałe wskutek opadu atmosferycznego składającego się z bryłek lodu, 5) piorun - uważa się szkody będące bezpośrednim następstwem uderzenia pioruna, 6) eksplozję - uważa się szkody powstałe w wyniku gwałtownej zmiany stanu równowagi układu z jednoczesnym wyzwoleniem się gazów, pyłów lub pary, wywołane ich właściwością rozprzestrzeniania się w odniesieniu do naczyń ciśnieniowych i innych tego rodzaju zbiorników; warunkiem uznania szkody za spowodowaną eksplozją jest, aby ściany tych naczyń i zbiorników uległy rozdarciu w takich rozmiarach, iż wskutek ujścia gazów, pyłów, pary lub cieczy nastąpiło nagłe wyrównanie ciśnień; za spowodowane eksplozją uważa się również szkody powstałe wskutek implozji, polegające na uszkodzeniu zbiornika lub aparatu próżniowego ciśnieniem zewnętrznym, 7) obsunięcie się ziemi - uważa się szkody spowodowane przez zapadanie się ziemi oraz usuwanie się ziemi, z tym że: a) za szkody spowodowane przez zapadanie się ziemi uważa się szkody powstałe wskutek obniżenia się terenu z powodu zawalenia się podziemnych pustych przestrzeni w gruncie, b) za szkody spowodowane przez usunięcie się ziemi uważa się szkody powstałe wskutek ruchów ziemi na stokach, 8) tąpnięcie - uważa się szkody powstałe wskutek wstrząsów podziemnych, spowodowanych pęknięciem skał, wywołanych naruszeniem równowagi sił w tych skałach, 9) lawinę - uważa się szkody powstałe wskutek gwałtownego zsuwania się lub staczania mas śniegu, lodu, skał lub kamieni ze zboczy górskich, 10) upadek statku powietrznego - uważa się szkody powstałe wskutek katastrofy bądź przymusowego lądowania samolotu silnikowego, bezsilnikowego lub innego obiektu latającego, a także spowodowane upadkiem ich części lub przewożonego ładunku. § 12. 1. Sumę ubezpieczenia, odrębną dla każdego budynku, ustala ubezpieczający z zakładem ubezpieczeń. 2. Suma ubezpieczenia budynku może odpowiadać: 1) wartości rzeczywistej budynku, przez którą rozumie się wartość w stanie nowym w dniu zawarcia umowy, pomniejszoną o stopień zużycia budynku, 2) wartości nowej - w odniesieniu do budynków nowych oraz takich, których stopień zużycia w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia nie przekracza 10%. 3. Suma ubezpieczenia może być ustalona: 1) na podstawie cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń do szacowania wartości budynków, 2) na podstawie załączonego powykonawczego kosztorysu budowlanego, sporządzonego zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalenia wartości robót budowlanych, obowiązującymi w budownictwie, przez osobę posiadającą uprawnienia w tym zakresie albo wyceny rzeczoznawcy; w tych przypadkach ustalenie sumy ubezpieczenia następuje na wniosek ubezpieczającego w razie ubezpieczenia budynku według wartości określonej w ust. 2 pkt 2. 4. Normy zużycia budynków określa zakład ubezpieczeń. § 13. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany do aktualizacji wartości budynków przyjętych do ubezpieczenia, nie częściej jednak niż w okresach rocznych, w przypadku gdy zmiany cen materiałów budowlanych i kosztów robocizny oraz innych materiałów spowodowały podwyższenie lub obniżenie wartości budynków co najmniej o 20%. 2. Zaktualizowana wartość budynku stanowi podstawę ustalenia nowej sumy ubezpieczenia zgodnie z § 12. § 14. Nie są objęte ubezpieczeniem w gospodarstwach rolnych: 1) budynki będące w trakcie faktycznej rozbiórki, 2) budynki stanowiące własność osób prawnych postawionych w stan likwidacji lub upadłości, 3) budynki, których stan techniczny osiągnął 100% normy zużycia, 4) budynki przeznaczone do rozbiórki na podstawie ostatecznych decyzji właściwych organów, 5) namioty foliowe, 6) tunele foliowe. § 15. Zakład ubezpieczeń nie odpowiada za zaistniałe w budynkach szkody: 1) wyrządzone umyślnie przez ubezpieczającego lub przez osobę, za którą ubezpieczający ponosi odpowiedzialność lub która pozostaje z ubezpieczającym we wspólnym gospodarstwie domowym, 2) wyrządzone wskutek rażącego niedbalstwa przez osoby, o których mowa w pkt 1, 3) górnicze w rozumieniu prawa górniczego, 4) powstałe wskutek trzęsienia ziemi, 5) nie przekraczające równowartości pieniężnej 5 q żyta. Rozdział 4 Zawarcie umowy ubezpieczenia budynków, powstanie i czas trwania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń § 16. Umowę ubezpieczenia budynków zawiera się na wniosek posiadacza budynków lub osoby przez niego upoważnionej, złożony zakładowi ubezpieczeń. § 17. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się od dnia następnego po dniu zawarcia umowy ubezpieczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po dniu zapłacenia składki ubezpieczeniowej lub pierwszej jej raty, chyba że w umowie określono inny termin początku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Składka powinna być zapłacona jednocześnie z zawarciem umowy ubezpieczenia. 2. Inny niż wskazany w ust. 1 termin początku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń można w umowie ubezpieczenia budynków określić tylko wtedy, gdy umowę zawiera się na okres 12 miesięcy przed rozpoczęciem tego okresu, oraz w razie objęcia we władanie gospodarstwa rolnego, w którym budynki nie są ubezpieczone. § 18. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa, z zastrzeżeniem § 8 ust. 2, przez okres wskazany w umowie i kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu. 2. W razie opłacania składki ubezpieczeniowej w ratach, niezapłacenie raty składki w oznaczonym terminie nie powoduje, z zastrzeżeniem § 8 ust. 3, ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. 3. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, wynikająca z umowy ubezpieczenia budynków, ustaje w przypadkach określonych w § 8 ust. 3, § 9 ust. 1 zdanie drugie i § 10. Rozdział 5 Prawa i obowiązki stron umowy § 19. W razie zajścia zdarzenia, którego następstwem jest lub może być szkoda powodująca odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, posiadacz budynku jest obowiązany: 1) zawiadomić niezwłocznie zakład ubezpieczeń o powstaniu szkody nie później niż trzeciego dnia roboczego od jej powstania lub uzyskania informacji o jej powstaniu, 2) nie zmieniać, bez zgody zakładu ubezpieczeń, stanu faktycznego, spowodowanego zdarzeniem losowym, do czasu przybycia na miejsce szkody przedstawiciela zakładu ubezpieczeń, chyba że zmiana ta jest niezbędna dla zabezpieczenia mienia lub zmniejszenia szkody, 3) udzielić zakładowi ubezpieczeń pomocy w dokonaniu czynności niezbędnych do ustalenia okoliczności powstania szkody i wysokości odszkodowania oraz niezbędnych wyjaśnień w tym zakresie. § 20. Zakład ubezpieczeń, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie, wszczyna postępowanie w celu ustalenia stanu faktycznego szkody, zasadności roszczeń i wysokości odszkodowania oraz informuje posiadacza budynku lub osobę zgłaszającą roszczenie, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odszkodowania. § 21. Jeżeli posiadacz budynku z winy umyślnej lub z rażącego niedbalstwa nie dopełnił obowiązków wymienionych w § 19, a miało to wpływ na zwiększenie rozmiarów szkody, zakład ubezpieczeń może zmniejszyć wysokość odszkodowania o część, która nie byłaby świadczona w razie dopełnienia przez posiadacza budynku ciążących na nim obowiązków. Ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających zmniejszenie wysokości odszkodowania spoczywa na zakładzie ubezpieczeń. Rozdział 6 Dochodzenie roszczeń i wypłata odszkodowania § 22. 1. Wysokość szkody ustala się na podstawie: 1) cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; ustalenie wysokości szkody na podstawie tych cenników następuje w każdym przypadku niepodejmowania odbudowy, naprawy lub remontu budynku, 2) kosztorysu wystawionego przez jednostkę dokonującą odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych - przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody. 2. Zakład ubezpieczeń weryfikuje zasadność wielkości i wartości robót ujętych w przedstawionym przez ubezpieczającego kosztorysie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Kosztorys ten powinien zostać przedłożony przez ubezpieczającego najpóźniej w terminie 12 miesięcy od dnia powstania szkody. 3. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w kwocie odpowiadającej wysokości szkody, nie większej jednak od sumy ubezpieczenia budynku, podanej w dokumencie ubezpieczenia, stanowiącej górną granicę odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. 4. Zakład ubezpieczeń nie uwzględnia stopnia zużycia budynku przy szkodach drobnych, których wartość nie przekracza równowartości pieniężnej 10 q żyta. § 23. Wysokość szkody w budynkach: 1) zmniejsza się o wartość pozostałości, które mogą być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub odbudowy, 2) zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% wartości szkody. § 24. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie, chyba że: 1) uprawniony do odszkodowania nie złożył zakładowi ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie, rachunku strat i innych dokumentów uzasadniających roszczenie; w razie późniejszego złożenia dokumentów odszkodowanie jest wypłacane w terminie 14 dni po ich dostarczeniu, 2) wyjaśnienie w terminie 30 dni okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, wówczas odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od wyjaśnienia tych okoliczności, z tym że bezsporną część odszkodowania zakład ubezpieczeń wypłaca w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie, 3) w sprawie zdarzenia powodującego szkodę prowadzi się postępowanie sprawdzające albo wszczęte zostało postępowanie karne, którego wynik może mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości odszkodowania lub odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń; zakład ubezpieczeń wypłaca jednak w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie bezsporną część odszkodowania. Rozdział 7 Składka ubezpieczeniowa i system taryf § 25. Składkę ubezpieczeniową ustala się według taryfy obowiązującej w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia lub jej przedłużenia. § 26. 1. Ubezpieczający, zawierając umowę ubezpieczenia budynków, opłaca należną składkę ubezpieczeniową z góry, za cały okres ubezpieczenia, według stawek ustalonych przez zakład ubezpieczeń. 2. Składka ubezpieczeniowa za ubezpieczenie budynków może być opłacona w ratach ustalonych w umowie; w przypadku opóźnienia w opłaceniu składki zakładowi ubezpieczeń przysługują odsetki ustawowe. § 27. 1. System taryf obejmuje ocenę i klasyfikację ryzyka przejmowanego przez zakład ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia budynków oraz zasady ustalania podstawowych stawek ubezpieczeniowych. 2. Oceny ryzyka dokonuje zakład ubezpieczeń na podstawie danych statystycznych przebiegu szkodowości, a w razie braku tych danych - na podstawie innych informacji lub opinii rzeczoznawców. 3. Do celów taryfowych może mieć zastosowanie następująca klasyfikacja budynków i pokryć dachowych: 1) budynki murowane - których ściany zewnętrzne albo słupy pionowe zrębu są wykonane z materiałów niepalnych, w szczególności z cegły, pustaków, kamienia albo z muru pruskiego, 2) budynki drewniane - których ściany zewnętrzne są wykonane z drewna lub innych palnych materiałów, 3) pokrycie dachowe twarde - pokrycie wykonane z materiału niepalnego lub niezapalnego, w szczególności z blachy, dachówki, eternitu, łupka, papy, 4) pokrycie dachowe pozostałe - pokrycie wykonane z materiału palnego, w szczególności z gontów, desek i słomy. 4. Zakład ubezpieczeń może w taryfach określić dalszą klasyfikację, jeżeli charakterystyka zgłoszonych budynków znacznie odbiega od klasyfikacji określonej w ust. 3. 5. W wypadku prowadzenia w budynkach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego produkcji lub usług powodujących podwyższenie ryzyka, zakład ubezpieczeń może dokonać indywidualnej oceny tego ryzyka i ustalić indywidualną składkę ubezpieczeniową. § 28. 1. Zakład ubezpieczeń ustala podstawową stawkę ubezpieczeniową wynikającą z oceny ryzyka na dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia. 2. Stawka, o której mowa w ust. 1, może zostać skorygowana, jeżeli nastąpi znaczne zwiększenie wartości budynków. § 29. Ubezpieczający opłaca składkę obliczoną od sumy ubezpieczenia budynku przy zastosowaniu stawki podstawowej przewidzianej w taryfie dla danej klasy ryzyka. Rozdział 8 Przepisy końcowe § 30. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie ogólnych warunków ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych (Dz. U. Nr 92, poz. 546, z 1991 r. Nr 85, poz. 389 i z 1994 r. Nr 94, poz. 454). 2. Do ustalenia zasadności i wysokości roszczeń odszkodowawczych z tytułu szkód powstałych: 1) do dnia 31 grudnia 1990 r. - stosuje się przepisy w sprawie ubezpieczenia ustawowego budynków w gospodarstwach rolnych, 2) od dnia 1 stycznia 1991 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. - stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepis § 8 ust. 1 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia źródeł finansowania i szczegółowego sposobu prowadzenia gospodarki finansowej Krajowej Rady Izb Rolniczych w I kadencji. (Dz. U. Nr 36, poz. 221) Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Źródłem finansowania działalności ustawowej Krajowej Rady Izb Rolniczych, zwanej dalej "Krajową Radą", są składki opłacane przez izby rolnicze. 2. Innymi źródłami finansowania działalności Krajowej Rady mogą być ponadto: 1) darowizny, spadki i zapisy, 2) kwoty oprocentowania rachunków bankowych oraz lokat, 3) kredyty bankowe i pożyczki, 4) inne przychody, § 2. 1. Składki, o których mowa w § 1 ust. 1, są pokrywane z odpisów od dochodów izb rolniczych, określonych w art. 35 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3), zwanej dalej "ustawą". 2. Wysokość, sposób i terminy opłacania składek, o których mowa w ust. 1, określa Krajowa Rada w drodze uchwały. § 3. Kosztami działalności Krajowej Rady są wydatki związane z: 1) zadaniami określonymi w art. 38 ustawy, 2) prowadzeniem biura, o którym mowa w art. 41 ustawy. § 4. Podstawą gospodarki finansowej Krajowej Rady jest roczny plan finansowy. § 5. Roczne sprawozdanie finansowe, sporządzone przez zarząd, o którym mowa w art. 39 ustawy, zatwierdza Krajowa Rada. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 3 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze niektórych organów realizujących zadania z zakresu rolnictwa i gospodarki żywnościowej są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. (Dz. U. Nr 36, poz. 222) Na podstawie art. 67 § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) w związku z § 1 pkt 15-17 i pkt 21 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 i z 1997 r. Nr 6, poz. 34) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze niektórych organów realizujących zadania z zakresu rolnictwa i gospodarki żywnościowej są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. Nr 85, poz. 432) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się pkt 3, 2) w § 3 skreśla się pkt 2, 3) dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. Funkcjonariusze Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w art. 50 ust. 1 pkt 1, 2, 6, 9-17 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446)." 4) w § 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) funkcjonariuszom Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin: a) Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin - dla funkcjonariuszy Głównego Inspektoratu oraz wojewódzkich inspektoratów i ich zastępców, b) wojewódzki inspektor Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin - dla funkcjonariuszy wojewódzkich inspektoratów i oddziałów rejonowych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 9 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu obliczania i pobierania opłat. (Dz. U. Nr 36, poz. 223) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu obliczania i pobierania opłat (Dz. U. Nr 8, poz. 42) w lp. 137 w kolumnie 4 wyrazy "5,00 zł/hektolitr" zastępuje się wyrazami "0,50 zł/hektolitr". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 6 lutego 1997 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 marca 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych. (Dz. U. Nr 36, poz. 224) 1. Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 156, poz. 773) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniającą ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 156, poz. 773) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje art. 2 i 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 156, poz. 773), które stanowią: "Art. 2. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych za grudzień 1996 r. podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w terminie do dnia 31 stycznia 1997 r." "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r." Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 marca 1997 r. (poz. 224) USTAWA z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych. Rozdział 1 Zadania i kompetencje Art. 1. 1) Ustawę stosuje się do: 1) gmin o statusie miasta, określonych w załączniku, 2) gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy, 3) miejskich stref usług publicznych. Art. 2. 1. 2) Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują od Ministrów: Kultury i Sztuki, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, a także od właściwych wojewodów, do prowadzenia, jako zadania własne, publiczne szkoły ponadpodstawowe, szkoły artystyczne I i II stopnia, przedszkola i szkoły specjalne oraz inne placówki publiczne wymienione w art. 2 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), z wyłączeniem szkół specjalnych i placówek o zasięgu wojewódzkim lub ogólnokrajowym. 2. 3) Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują od wojewodów do prowadzenia jako zadania własne: 1) domy pomocy społecznej i ośrodki opiekuńcze, 2) zakłady opieki zdrowotnej, z wyłączeniem specjalistycznych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, 3) instytucje kultury, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę. 3. 4) Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują od wojewodów, do prowadzenia jako zadania własne, zadania określone w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz pkt 4 lit. a) - w odniesieniu do utrzymania i ochrony dróg, a także w art. 22 ust. 1 pkt 1 i w art. 40 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31), z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych. 4. 5) Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania własne, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do urzędów skarbowych, określone w art. 19 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680), w zakresie należności z tytułu podatków i opłat, dla których organ gminy jest właściwy do ich ustalania i pobierania. Art. 3. 6) Prowadzenie zakładów opieki zdrowotnej, wykonywane jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej, określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 253 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114, poz. 492, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 114, poz. 542), staje się zadaniem własnym gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2. Art. 4. 1. 7) Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rejonowych organów rządowej administracji ogólnej. 2. 8) Przepis ust. 1 nie dotyczy zadań i kompetencji określonych w: 1) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373 i z 1951 r. Nr 1, poz. 4), 2) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1971 r. Nr 12, poz. 115), 3) art. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), 4) dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161 i z 1971 r. Nr 27, poz. 250), 5) ustawie z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 6) art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 7) ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 9, poz. 44), z wyjątkiem art. 10 ust. 3, 8) ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 124, poz. 585 i Nr 155, poz. 771 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 9) art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409), 10) ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), 11) art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). 3. 9) W zakresie określonym w ust. 1 właściwość miejscowa rejonowych organów rządowej administracji ogólnej nie obejmuje obszarów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2. Art. 5. 10) 1. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do wojewodów albo do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, określone w: 1) art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591), 2) ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515): a) w art. 7 ust. 2 w zakresie: - zatwierdzania projektów organizacji ruchu, - prowadzenia ewidencji projektów organizacji ruchu, - wydawania zezwoleń na niestosowanie się do niektórych znaków drogowych, b) w art. 54 ust. 1 pkt 2 - w odniesieniu do dróg położonych w granicach administracyjnych gminy, 3) art. 19 ust. 1 pkt 2 i 4 lit. a) ustawy o drogach publicznych - w odniesieniu do modernizacji i budowy dróg, 4) art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) - w zakresie zasobu geodezyjnego i kartograficznego z obszaru gminy, 5) art. 32 ust. 1 i 2, art. 41, art. 51 ust. 2 i 2a i art. 99a ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622), 6) art. 38 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72). 2. Przepis ust. 1 pkt 2 i 3 nie dotyczy autostrad i dróg ekspresowych. Art. 6. 11) Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do właściwości wojewódzkich konserwatorów zabytków, określone w art. 8 ust. 3, art. 18, art. 20, art. 37 ust. 1 i art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24). Art. 7. (skreślony) 12). Art. 8. (skreślony) 13). Art. 9. 14) Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje, należące dotychczas do właściwości kuratorów oświaty, określone w art. 31 pkt 3 i 4, art. 72, art. 74 ust. 1 i 2, art. 75, art. 76 ust. 3, art. 80 ust. 1 oraz art. 90 ust. 2 i 6 ustawy o systemie oświaty. Rozdział 2 Finansowanie zadań Art. 10. Ilekroć w rozdziale jest mowa o: 1) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), 2) roku obliczeniowym - rozumie się przez to rok, na który dokonuje się obliczeń, 3) roku bazowym - rozumie się przez to rok poprzedzający o dwa lata rok obliczeniowy, 4) (skreślony) 15), 5) wydatkach płacowych - rozumie się przez to wynagrodzenia osobowe, zakładowy fundusz nagród, składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy oraz zakładowy fundusz świadczeń socjalnych nauczycieli, w wysokości wynikającej z budżetu państwa, 6) pozapłacowych wydatkach bieżących - rozumie się przez to, wynikające z budżetu państwa, wydatki inne niż płacowe, z wyłączeniem wydatków na modernizację dróg krajowych i wojewódzkich. Art. 11. 16) 1. Dochody własne gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmujących zadania i kompetencje jako zadania własne na mocy niniejszej ustawy, zwiększa się o kwotę równą iloczynowi wskaźnika (U) udziału w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ogólnej kwoty wpływów w kraju z podatku dochodowego od osób fizycznych, zaplanowanych w ustawie budżetowej, z zastrzeżeniem ust. 2. Kwota ta nie może być niższa niż kwota otrzymana w poprzednim roku, podwyższona o prognozowany w ustawie budżetowej wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. 2. Kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 1, zwiększa się o 2%, z przeznaczeniem na finansowanie nakładów inwestycyjnych związanych z zadaniami określonymi w art. 2 i 3. 3. Wskaźnik U, o którym mowa w ust. 1, oblicza się odrębnie dla każdej gminy do ósmego miejsca po przecinku, według wzoru, o którym mowa w art. 28 ust. 1, przy czym liczbę 0,99 zastępuje się liczbą 1,00. Wskaźnik U skorygowany zgodnie z trybem określonym w art. 28 ust. 6 i 7, od 1997 r. dla gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1, określa załącznik do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 8-10. 4. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w ust. 1, podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w wysokości 1/12, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Kwota udziału gmin, o której mowa w ust. 4, w styczniu każdego roku, podlega przekazaniu przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 20 tego miesiąca. 6. Jeżeli dochody, o których mowa w ust. 1, zrealizowane na rzecz gminy, o której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, nie zostaną przekazane w terminach, o których mowa w ust. 4 i 5, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 7. Minister Finansów informuje gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, o wysokości wskaźnika oraz o kwocie udziału danej gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, będącej iloczynem wskaźnika udziału gminy i planowanej w projekcie ustawy budżetowej ogólnej kwoty wpływów z tego podatku w skali kraju, w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy. 8. Minister Finansów zawiadamia gminy o ostatecznej wysokości wskaźnika i kwocie udziału, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej. 9. Minister Finansów, w trybie określonym w art. 27 ust. 3, obniża wskaźnik U dla gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, w przypadkach gdy państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 i 3, nie zostały przejęte do prowadzenia przez gminy jako zadania własne. 10. W przypadkach, o których mowa w art. 24 i 31, Minister Finansów, w trybie określonym w art. 27 ust. 3, dokona, w drodze rozporządzenia, zmiany wskaźnika U, który obowiązywać będzie od następnego roku budżetowego. 11. W przypadkach podziału gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Minister Finansów, na podstawie zgodnych uchwał rad zainteresowanych gmin o podziale planowanej kwoty udziału, o której mowa w ust. 1, ustali dla nich wskaźnik U. Łączna kwota udziałów gmin nie może być większa niż kwota udziału gminy podlegającej podziałowi. Art. 12. Kwota, o której mowa w art. 11 ust. 1, nie jest brana pod uwagę przy ustalaniu wskaźnika G, o którym mowa w art. 14 ustawy o finansowaniu gmin. Art. 13. 1. Dotacje celowe na finansowanie przejętych zadań zleconych ustala się stosując zasady przyjęte do kalkulacji środków finansowych dla tego typu zadań finansowanych z budżetu państwa. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w budżecie państwa, oddzielnie dla każdej gminy, która przejęła zadania, w budżetach odpowiednich wojewodów. Rozdział 3 Miejskie strefy usług publicznych Art. 14. 17) 1. Zadania i kompetencje, o których mowa w ustawie, mogą być przekazywane tworzonym w tym celu miejskim strefom usług publicznych, zwanym dalej "strefami", w których skład wchodzą gminy o statusie miasta oraz związane z nimi inne gminy, z wyłączeniem gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2. 2. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2-6 i 9, przekazywane są strefom w całości jako zadania zlecone. 3. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2 ust. 3 i art. 5 ust. 1 pkt 3, w odniesieniu do wszystkich dróg wojewódzkich na obszarze strefy, są przekazywane strefom przez właściwe organy jako zadania zlecone. Art. 15. Do strefy stosuje się przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43), dotyczące związków komunalnych, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej. Art. 16. 1. Obszar strefy ustalają gminy zamierzające wejść w jej skład w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw administracji. 2. Gminy składają wniosek o ustanowienie strefy ministrowi właściwemu do spraw administracji co najmniej na 9 miesięcy przed rozpoczęciem roku budżetowego, w którym nastąpi przekazanie zadań. Na wniosek gmin minister właściwy do spraw administracji może skrócić ten termin. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustanawiania i organizacji stref, zasady i tryb przekazywania im zadań i kompetencji oraz niezbędnego do ich wykonywania mienia, a także zasady finansowania tych zadań. Art. 17. 1. Strefa używa nazwy ustalonej statutem, która obok zwrotu "Miejska Strefa Usług Publicznych" zawiera określenie pozwalające umiejscowić geograficznie jej położenie. 2. W skład zgromadzenia wchodzą delegaci gmin w liczbie: 1) z gminy liczącej do 5 000 mieszkańców - jeden delegat, 2) z gminy liczącej ponad 5 000 mieszkańców - po jednym dodatkowym delegacie na każde rozpoczęte 10 000 mieszkańców, wyznaczani przez rady gmin, chyba że statut strefy określa inaczej liczbę delegatów gmin lub skład zgromadzenia. 2a. 18) Do delegatów gmin w zgromadzeniu strefy stosuje się przepisy art. 24, art. 24a, art. 24d i art. 25 ust. 1 i 3-5 ustawy o samorządzie terytorialnym. 3. Do przystąpienia albo wystąpienia gminy ze strefy stosuje się odpowiednio przepisy art. 16 ust. 1 i 2. Zmiana składu strefy może nastąpić jedynie z początkiem roku budżetowego, po wysłuchaniu przez rady gmin należących do strefy opinii zgromadzenia strefy, na mocy jednobrzmiących uchwał większości rad gmin, podjętych w okresie pierwszego półrocza poprzedniego roku budżetowego. 4. Rozwiązanie strefy może nastąpić: 1) z ostatnim dniem roku budżetowego, o ile w okresie pierwszego półrocza tego roku: a) zgromadzenie strefy podejmie większością dwóch trzecich głosów statutowego składu zgromadzenia stosowną uchwałę albo b) większość rad gmin należących do strefy podejmie jednobrzmiące uchwały, 2) na skutek uchylenia decyzji o utworzeniu strefy 3) w drodze ustawy. 5. Uchwały zgromadzenia strefy zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy składu zgromadzenia. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego zgromadzenia. 6. Statut strefy powinien także zawierać postanowienia o przejęciu wszystkich zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9. 7. 19) Do zmiany statutu strefy właściwe jest jej zgromadzenie. Uchwały zgromadzenia strefy w sprawie zmiany statutu strefy zapadają bezwzględną większością głosów statutowego składu zgromadzenia. Art. 18. Do finansowania zadań przejętych przez strefę mają zastosowanie przepisy art. 13. Art. 19. Zgromadzenie może dokonywać, w drodze uchwały, przeniesień wydatków między działami, łącznie do wysokości dotacji. O dokonanych zmianach zgromadzenie informuje właściwego wojewodę, ministra właściwego do spraw administracji oraz Ministra Finansów. Art. 20. 1. W przypadku niedoboru środków na wykonanie przejętych zadań strefa pokrywa ten niedobór z funduszu gwarancyjnego, tworzonego przez wszystkie gminy wchodzące w jej skład. Fundusz gwarancyjny powstaje z corocznych wpłat gmin, w wysokości co najmniej 2% ich dochodów własnych w danym roku budżetowym. Składka ta może być zmniejszona lub zaniechana po osiągnięciu przez fundusz wysokości nie mniejszej niż 8,5% rocznej dotacji na przejęte zadania. 1a. 20) Dochodami własnymi gmin w rozumieniu ustawy są dochody, o których mowa w art. 4 pkt 1-5 ustawy o finansowaniu gmin. 2. Nie wykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu, o którym mowa w ust. 1, przechodzą na rok następny. 3. Gminy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, w równych ratach miesięcznych. Do wymagalnych wpłat gmin na rachunek funduszu gwarancyjnego i należnych odsetek stosuje się odpowiednio przepisy o zobowiązaniach podatkowych. 4. Zgromadzenie określa wysokość wpłat poszczególnych gmin wchodzących w skład strefy na fundusz gwarancyjny, z uwzględnieniem przepisów ust. 1. 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rachunku funduszu. 6. Przepis ust. 1 nie uchybia możliwości dobrowolnych świadczeń gmin na rzecz strefy. Art. 21. 1. Nadzór nad działalnością strefy sprawowany jest na podstawie kryterium zgodności z prawem. Od decyzji wydawanych przez organy strefy, w sprawach przejętych na podstawie niniejszej ustawy, służy odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego. 2. W przypadku stwierdzenia, że strefa nie jest w stanie wykonywać zadań statutowych lub ogranicza, zagwarantowaną ustawowo, powszechną dostępność usług publicznych, wojewoda, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, może wystąpić do ministra właściwego do spraw administracji z wnioskiem o uchylenie decyzji o ustanowieniu strefy, informując o tym Ministra Finansów oraz regionalną izbę obrachunkową. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 22. 1. 21) Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają z dniem 30 czerwca 1996 r., jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres. 2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, zachowują uprawnienia wynikające z przepisów szczególnych do dnia nawiązania nowych stosunków pracy na dalszy okres albo do dnia wcześniejszego rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. 3. W przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikom mianowanym przysługuje wynagrodzenie przewidziane w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153). Pozostałym pracownikom w tych przypadkach przysługują świadczenia przewidziane w art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110). 4. 22) Wojewodowie podpiszą z prezydentami gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz z burmistrzami gmin warszawskich i prezydentem miasta stołecznego Warszawy porozumienia określające imienne wykazy pracowników, o których mowa w ust. 1 i 6. 5. 23) Z dniem przejęcia przez strefę zadań i kompetencji pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez strefę, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy od dnia przejęcia przez strefę zadań, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 6. 23) Z dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, pracownicy urzędów administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy warszawskie oraz miasto stołeczne Warszawa, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy od tej daty, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 7. 23) W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 5 i 6, wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić w trybie przewidzianym w art. 41 1) Kodeksu pracy. Art. 23. 1. 24) Mienie służące wykonywaniu zadań własnych, o których mowa w niniejszej ustawie, staje się z mocy prawa, z dniem wejścia w życie ustawy, mieniem gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2. 2. Do przekazania mienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 oraz art. 17-20 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43). 3. Gminom, o których mowa w art. 1, może być przekazane także inne mienie w trybie art. 5 ust. 4 ustawy, o której mowa w ust. 2. Art. 24. 1. 25) Państwowe jednostki organizacyjne, które zostały utworzone po wejściu w życie niniejszej ustawy dla wykonywania zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, zostaną przekazane gminom, o których w art. 1 pkt 1 i 2, na zasadach i w trybie określonym w art. 23 ust. 1, z dniem 1 stycznia następnego roku budżetowego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dróg lub ich odcinków, określonych w art. 2 ust. 3. 2a. 26) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do publicznych szkół ponadpodstawowych przejmowanych od osób prawnych przez gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, do prowadzenia jako zadanie własne na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o systemie oświaty. 3. 27) W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 2 i 2a, Minister Finansów podwyższa odpowiednio wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1. Art. 25. 1. Z dniem przejęcia jednostek organizacyjnych gminy przejmują, określone przepisami szczególnymi, uprawnienia i obowiązki organów prowadzących lub utrzymujących te jednostki. 2. Dotychczas obowiązujące w przejętych jednostkach organizacyjnych statuty, regulaminy lub inne przepisy organizacyjne mają zastosowanie do czasu wydania przez organy gmin nowych przepisów. Art. 25a. 28) W przypadku przekazania przez gminę zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9, organom administracji rządowej właściwym do ich realizacji przed dniem 1 stycznia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, mienie oraz pracownicy, o których mowa w art. 22 ust. 1, podlegają przejęciu przez te organy. Przepis art. 22 stosuje się odpowiednio. Art. 26. 29) Indywidualne sprawy z zakresu administracji publicznej, wszczęte i nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem 1 stycznia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, są załatwiane w toku instancji przez dotychczas właściwe organy lub upoważnione podmioty. Art. 27. 1. Zobowiązaniami Skarbu Państwa są zobowiązania jednostek przejmowanych, o których mowa w art. 2 i 3: 1) 30) powstałe przed dniem 31 grudnia 1995 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem 31 grudnia roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2, wynikające z tytułu usług świadczonych przez zakłady użyteczności publicznej, 2) 31) inne powstałe przed dniem 1 października 1995 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem 1 października roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2, 3) 32) powstałe w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 1995 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy od dnia 1 października do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2, z zastrzeżeniem pkt 1, o ile organ administracji rządowej właściwy w dniu 31 grudnia 1995 r. do prowadzenia jednostki nie uzna ich za nieuzasadnione. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zobowiązań jednostek prowadzonych przed dniem 1 stycznia 1996 r. przez gminy o statusie miasta, wymienione w załączniku do ustawy, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą być przekazane niektórym gminom o statusie miasta, wraz z mieniem służącym do ich wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U. Nr 65, poz. 309, Nr 81, poz. 384, Nr 92, poz. 426, Nr 101, poz. 463, Nr 103, poz. 471 i Nr 115, poz. 510), chyba że gmina wykaże ich zasadność. 3. Spory powstałe między gminami a organami przekazującymi jednostki, wynikające z realizacji ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, rozstrzyga Minister Finansów w porozumieniu z reprezentacją gmin objętych działaniem ustawy, wyłonioną przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, którą powołuje Prezes Rady Ministrów. 4. Zobowiązania finansowe administracji rządowej wobec jednostek organizacyjnych przejmowanych przez strefę pozostają zobowiązaniami Skarbu Państwa. Art. 28. 1. 33) Dla 1996 r. wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1, oblicza się odrębnie dla każdej gminy według wzoru: gdzie: R95 - oznacza wydatki płacowe w 1995 r., C95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r. w 4 następujących działach: - oświata i wychowanie, - kultura i sztuka, - ochrona zdrowia, - opieka społeczna, N95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r., K96 - oznacza ogólną kwotę zaplanowanych w projekcie ustawy budżetowej wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w 1996 r. 2. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową w wysokości 30 mln zł, przeznaczoną na realizację zadań wynikających z niniejszej ustawy. 3. Podziału rezerwy dokonuje Minister Finansów w uzgodnieniu z reprezentacją gmin, o której mowa w art. 27 ust. 3. 4. Informacje, o których mowa w art. 11 ust. 5, dotyczące 1996 r. Minister Finansów przekaże gminom do dnia 15 grudnia 1995 r. 5. 34) Gmina może zgłosić zastrzeżenia do ustalonego przez Ministra Finansów wskaźnika, o którym mowa w art. 11 ust. 2, w terminie do dnia 31 stycznia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 1 miesiąca od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2. 6. 35) Zgłoszone zastrzeżenia rozpatruje Minister Finansów w porozumieniu z reprezentacją gmin, o której mowa w art. 27 ust. 3, w terminie do dnia 30 kwietnia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 4 miesięcy od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2. 7. W przypadku stwierdzenia zaniżenia wysokości wskaźnika i kwot udziału, Minister Finansów blokuje stosowne kwoty w budżecie właściwego ministra lub wojewody na 1996 r. z przeznaczeniem na wyrównanie zaistniałych niedoborów oraz dokonuje korekty wskaźnika, o którym mowa w ust. 1. 8. Organy przekazujące zadania i kompetencje na mocy ustawy zapewnią, w formie dotacji celowych w ramach posiadanych środków, finansowanie nakładów inwestycyjnych na potrzeby przekazywanych jednostek. 9. Przepis ust. 8 stosuje się także do wydatków na modernizację i budowę dróg krajowych i wojewódzkich przejętych przez gminy na mocy niniejszej ustawy. 10. Do dotacji, o których mowa w ust. 8 i 9, nie ma zastosowania przepis art. 21 ustawy o finansowaniu gmin. 11. 36) W 1996 r. w celu zapewnienia ciągłości finansowania zadań własnych przekazanych na podstawie niniejszej ustawy gminom, o których mowa w art. 1 pkt 1, Minister Finansów w terminie do dnia 20 stycznia 1996 r. przekazuje na rachunki właściwych budżetów gmin jednorazowy udział w podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wysokość ustala się mnożąc wskaźnik (U), o którym mowa w ust. 1, przez wskaźnik 0,083 i łączną kwotę należnego za 1994 r. podatku dochodowego od osób fizycznych. 12. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb i zakres przyznawania dotacji, o której mowa w ust. 8 i 9. Art. 28a. 37) 1. Wskaźnik U dla gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy określi Minister Finansów, odrębnie dla każdej gminy i miasta stołecznego Warszawy, według wzoru określonego w art. 28 ust. 1, zgodnie z trybem określonym w art. 28 ust. 5-7. 2. Tworzy się rezerwę celową w budżecie państwa na rok wejścia w życie ustawy w stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy, w wysokości 1% ogólnej sumy kwot udziałów w podatku dochodowym od osób fizycznych, określonej dla tych gmin i miasta stołecznego Warszawy, zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2. Art. 29. 38) Tracą moc porozumienia zawarte poprzednio między organami administracji rządowej a gminami, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, o ile dotyczą zadań i kompetencji określonych w art. 2-9 ustawy. Art. 30. 39) Rada Ministrów przedkłada Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do 30 września każdego roku, informację o skutkach obowiązywania ustawy wraz z propozycjami niezbędnych zmian. Art. 31. 1. 40) Rada Ministrów może w terminie do dnia 15 grudnia 1995 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich w terminie do dnia 30 czerwca 1996 r., określić, w drodze rozporządzenia, jednostki organizacyjne oraz drogi lub ich odcinki, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, art. 3, art. 5 pkt 2 i 3, nie podlegające przejęciu. 2. 41) Rada Ministrów może, na wspólny wniosek zainteresowanej gminy oraz właściwego organu administracji rządowej, dokonać zmian w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 sierpnia 1997 r. 3. 41) Rada Ministrów może w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku określić, w drodze rozporządzenia, państwowe jednostki organizacyjne oraz drogi lub ich odcinki, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 2, nie podlegające przejęciu. Art. 31a. 42) W przypadku podziału gminy, o której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, określi, które z gmin powstałych w wyniku podziału tej gminy przejmą zadania i kompetencje wynikające z niniejszej ustawy. Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że: 1) art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 31 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia 43), 2) 44) w stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Załącznik do ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. 45) Lp.MiastoWskaźnik U 123 1Białystok0,00117576 2Bielsko-Biała0,00155677 3Bydgoszcz0,00249057 4Bytom0,00123955 5Chorzów0,00152531 6Częstochowa0,00184672 7Dąbrowa Górnicza0,00093890 8Elbląg0,00074716 9Gdańsk0,00278784 10Gdynia0,00150595 11Gliwice0,00119713 12Gorzów Wielkopolski0,00080012 13Grudziądz0,00042541 14Jastrzębie-Zdrój0,00054985 15Jaworzno0,00065756 16Kalisz0,00099039 17Katowice0,00179244 18Kielce0,00170604 19Koszalin0,00074690 20Kraków0,00373768 21Legnica0,00070531 22Lublin0,00169590 23Łódź0,00618389 24Mysłowice0,00060131 25Olsztyn0,00146645 26Opole0,00100263 27Płock0,00111308 28Poznań0,00528862 29Radom0,00131796 30Ruda Śląska0,00056053 31Rybnik0,00064772 32Rzeszów0,00184854 33Siemianowice Śląskie0,00068951 34Słupsk0,00068727 35Sopot0,00034233 36Sosnowiec0,00142118 37Szczecin0,00157925 38Świętochłowice0,00060353 39Tarnów0,00074128 40Toruń0,00091529 41Tychy0,00083566 42Wałbrzych0,00092234 43Włocławek0,00077241 44Wrocław0,00353664 45Zabrze0,00105319 46Zielona Góra0,00081488 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 156, poz. 773), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 5) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1. 12) Przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1. 13) Przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1. 15) Przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1. 18) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 20) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 23) Dodany przez art. 1 pkt 15 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 26) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 28) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1. 37) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1. 40) Oznaczenie zgodne z art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1. 41) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1. 42) Dodany przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1. 43) Ustawa została ogłoszona dnia 11 grudnia 1995 r. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych. (Dz. U. Nr 37, poz. 227) Na podstawie art. 71 ust. 2, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1-3, art. 44 i 46 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223 i z 1997 r. Nr 6, poz. 33) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 skreśla się pkt 1; 2) w § 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 obowiązują do dnia 31 grudnia 1997 r."; 3) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 170."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 5) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w II Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej: a) w lp. 5 w kolumnie 2 skreśla się wyrazy "komendant państwowej straży rybackiej", w kolumnie 4 skreśla się cyfrę "4", w kolumnie 5 skreśla się wyraz "średnie" i w kolumnie 6 skreśla się cyfrę "6"; b) skreśla się lp. 7; 6) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w ust. 1 skreśla się pkt 2. § 2. Pracownikowi, który do dnia 31 marca 1997 r. otrzymywał dodatek na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wymienionego w § 1 za pracę przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2 załącznika numer 4 do tego rozporządzenia, kwotę tego dodatku włącza się do wynagrodzenia zasadniczego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 227) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. Dla pracowników urzędów naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi) Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I420-470 II430-480 III440-505 IV450-530 V460-570 VI475-620 VII490-680 VIII505-740 IX520-800 X535-860 XI550-930 XII570-1 010 XIII590-1 090 XIV610-1 170 XV630-1 260 XVI660-1 350 XVII720-1 450 XVIII780-1 550 XIX840-1 650 XX900-1 800 XXI960-2 000 B. Dla pracowników pozostałych urzędów państwowych (z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi) Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410 - 460 II415 - 480 III420 - 505 IV425 - 530 V430 - 570 VI435 - 610 VII440 - 650 VIII450 - 690 IX460 - 730 X470 - 775 XI480 - 820 XII500 - 880 XIII520 - 960 XIV540 - 1 030 XV560 - 1 100 XVI580 - 1 200 XVII600 - 1 300 XVIII630 - 1 400 XIX660 - 1 500 XX700 - 1 600 XXI750 - 1 750 C. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 570 VIII450 - 600 IX460 - 635 X470 - 675 XI480 - 715 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX600 - 1 200 XX650 - 1 300 XXI700 - 1 400 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 422--z dnia 25 czerwca 1997 r. w sprawie zarządzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 423--z dnia 17 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 424--z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 425--z dnia 18 czerwca 1997 r. w sprawie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 426--z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli szkół artystycznych, trybu postępowania odwoławczego oraz szczegółowych zasad powoływania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego. 427--z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zadań i obowiązków dyrektora szkoły i placówki artystycznej w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. 428--z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli szkół artystycznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 429--z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia w Rybniku Ośrodka Zamiejscowego Sądu Wojewódzkiego w Katowicach. 430--z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. 431--z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. 432--z dnia 16 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. 433--z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. 434--z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. (Dz. U. Nr 37, poz. 228) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 i z 1997 r. Nr 9, poz. 43) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr 132, poz. 631, z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562, z 1995 r. Nr 8, poz. 37, Nr 94, poz. 467 i Nr 128, poz. 622 oraz z 1996 r. Nr 96, poz. 444) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zasady wynagradzania pracowników komunalnych zakładów budżetowych regulują odrębne przepisy."; 2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może uzupełniać tabele, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia, nowymi stanowiskami i określać dla tych stanowisk kategorie zaszeregowania i stawki dodatku funkcyjnego w ramach kategorii i stawek przewidzianych w tabelach stanowiących załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, a także określać wymagania kwalifikacyjne.", 3) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 4) w § 14 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 obowiązują do dnia 31 grudnia 1997 r."; 5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 228) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410 - 460 II415 - 480 III420 - 505 IV425 - 530 V430 - 570 VI435 - 610 VII440 - 650 VIII450 - 690 IX460 - 730 X470 - 775 XI480 - 820 XII500 - 880 XIII520 - 960 XIV540 - 1 030 XV560 - 1 100 XVI580 - 1 170 XVII600 - 1 240 XVIII620 - 1 340 XIX640 - 1 440 XX670 - 1 540 XXI700 - 1640 XXII750 - 1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendum konstytucyjnego zarządzonego na dzień 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 37, poz. 229) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej oraz wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw referendum, powołanych do przeprowadzenia referendum konstytucyjnego w dniu 25 maja 1997 r., zwanych dalej "komisjami", przysługują, w związku z udziałem w pracach tych komisji, diety, zwrot kosztów podróży i inne należności na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 39, poz. 387), z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia. 2. Dieta dla osób wchodzących w skład komisji wynosi półtorej diety ustalonej na podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o którym mowa w ust. 1. 3. Dieta, o której mowa w ust. 2, nie przysługuje za czas związany z przeprowadzeniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania. 4. Osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji. 5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, związanych zwłaszcza z brakiem możliwości dojazdu publicznymi środkami komunikacji osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje, za zgodą przewodniczącego komisji, zwrot kosztów przejazdu własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w zarządzeniu Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych (Monitor Polski Nr 16, poz. 117 i Nr 35, poz. 279) lub zwrot kosztów za przejazd pojazdem przedsiębiorstwa usługowego. § 2. 1. Osobom wchodzącym w skład komisji w obwodach głosowania utworzonych za granicą przysługują diety i zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Monitor Polski Nr 34, poz. 346). 2. Przepisu § 15 ust. 1 zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się. § 3. 1. Należności, o których mowa w § 1 i 2, są wypłacane na podstawie rachunków akceptowanych przez przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji, w odniesieniu do osób wchodzących w skład: 1) Państwowej Komisji Wyborczej - przez Krajowe Biuro Wyborcze, 2) wojewódzkich komisji - przez właściwą delegaturę wojewódzką Krajowego Biura Wyborczego, 3) obwodowych komisji - przez właściwe zarządy gmin, a za granicą przez konsulów. 2. Należności wymienione w ust. 1 są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem referendum. § 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do osób wykonujących czynności inspekcji na polecenie i z upoważnienia właściwych komisji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 7 kwietnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendum konstytucyjnego zarządzonego na dzień 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 37, poz. 230) Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobom wchodzącym w skład wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw referendum, za czas związany z przeprowadzeniem głosowania w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r. oraz ustaleniem wyników głosowania, przysługuje zryczałtowana dieta w wysokości: 1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - 20% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1997 r., 2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji - 10% wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1. 2. Dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji nie uczestniczyła w czynnościach, o których mowa w ust. 1. § 2. 1. Diety wymienione w § 1 są wypłacane na podstawie pisemnego potwierdzenia przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, zastępcy przewodniczącego właściwej komisji. 2. Diety, z zastrzeżeniem ust. 3, wypłacają: 1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - właściwe delegatury wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego, 2) osobom wchodzących w skład obwodowych komisji - właściwe zarządy gmin, a za granicą konsulowie. 3. Osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach morskich diety wypłacają delegatury wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego właściwe dla siedziby armatora. § 3. Należności, o których mowa w § 1, są pokrywane z budżetu państwa ze środków finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem referendum. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 435--z dnia 10 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. 436--z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 437--z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie wykazu nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które stanowią własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, a także szczegółowych zasad i trybu przeniesienia praw do tych nieruchomości i rozliczeń związanych z podziałem. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 438--z dnia 23 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 439--z dnia 23 czerwca 1997 r. o utracie mocy obowiązującej ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych w zakresie, w jakim w art. 47 pkt 3 i art. 67 pkt 2 uchyla art. 691 Kodeksu cywilnego oraz art. 9 ust. 2 i 3 Prawa lokalowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 28 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury. (Dz. U. Nr 37, poz. 231) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury (Dz. U. Nr 35, poz. 151 i Nr 58, poz. 284, z 1993 r. Nr 42, poz. 196, z 1994 r. Nr 28, poz. 101 i Nr 120, poz. 586, z 1995 r. Nr 14, poz. 65 oraz z 1996 r. Nr 20, poz. 92) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 kwotę "1500 zł" zastępuje się kwotą "2100 zł"; 2) w § 4: a) skreśla się ust. 5, b) dotychczasowy ust. 6 oznacza się jako ust. 5; 3) w § 5: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.", b) dodaje się ust. 6-15 w brzmieniu: "6. Pracownicy nabywają prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego ich do nagrody. 7. Pracownicy obowiązani są udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w ich aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 8. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracowników prawa do tej nagrody. 9. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze -wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 10. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 11. Jeżeli w dniu 1 kwietnia 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 12. Pracownikowi, który w dniu 1 kwietnia 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 11, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 13. Przepisy ust. 11 i 12 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. 14. Pracownikom zatrudnionym w dniu 1 kwietnia 1997 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród. 15. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie po dniu 1 kwietnia 1997 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 5-13."; 4) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Pracownikom spełniającym warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, których stosunek pracy ustał w związku z przejściem z rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości: 1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 15 lat, 2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat, 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat. 2. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 3. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatków za wysługę lat. 4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa."; 5) w § 8 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "nie niższy jednak od ustalonego zgodnie z art. 137 § 2 Kodeksu pracy."; 6) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikom zatrudnionym przy pilnowaniu: 1) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych, 2) godzinową stawkę, o której mowa w § 17, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 7) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się - z zastrzeżeniem § 14 pkt 2 - dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 28 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych. (Dz. U. Nr 37, poz. 232) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych (Dz. U. Nr 35, poz. 152 i Nr 58, poz. 285, z 1993 r. Nr 42, poz. 197, z 1994 r. Nr 28, poz. 102, Nr 72, poz. 318 i Nr 120, poz. 587, z 1995 r. Nr 17, poz. 81, Nr 92, poz. 458 i Nr 122, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 121, poz. 570) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się wyrazy "i rozliczających się z budżetem państwa lub gminy"; 2) w § 13 w ust. 2 skreśla się wyrazy "Od dnia 1 stycznia 1997 r."; 3) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikom zatrudnionym przy pilnowaniu: 1) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych, 2) godzinową stawkę, o której mowa w § 20 ust. 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 4) w § 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną - oraz 2) wynikającą z minimalnej stawki, o której mowa w § 3, ustala się - z zastrzeżeniem § 15 pkt 2 - dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.", b) ust. 3 skreśla się; 5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 28 marca 1997 r. (poz. 232) TABELE STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I. Pracownicy: a) bibliotek, domów kultury, ośrodków i klubów kultury, świetlic, ognisk artystycznych, galerii i centrów sztuki, ośrodków badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury, muzeów, domów pracy twórczej, b) działalności podstawowej, administracji, ekonomiczni i techniczni w Zamku Królewskim w Warszawie oraz Ośrodku Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych 12 I410 - 460 II415 - 470 III420 - 485 IV425 - 500 V430 - 520 VI435 - 540 VII445 - 560 VIII455 - 590 IX465 - 630 X480 - 680 XI500 - 730 XII520 - 780 XIII550 - 830 XIV580 - 880 XV610 - 930 XVI640 - 980 XVII675 - 1 030 XVIII710 - 1 085 XIX745 - 1 145 XX790 - 1 210 XXI840 - 1 275 II. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach instruktorów amatorskiego ruchu artystycznego i zespołów zainteresowań Kategoria instruktorskaStawki godzinowe w złotych 12 S6,00-10,10 I4,60-8,80 II3,95-7,80 III3,35-6,85 Do czasu pracy instruktora zalicza się zajęcia programowe z uczestnikami - w wymiarze nie krótszym niż 80% umownego wymiaru czasu pracy - oraz prace organizacyjno-techniczne. III. Pracownicy na stanowiskach nierobotniczych w zakładach (komórkach organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych 12 I410 - 460 II415 - 470 III420 - 485 IV425 - 500 V430 - 520 VI435 - 540 VII440 - 560 VIII445 - 580 IX450 - 600 X460 - 625 XI470 - 660 XII480 - 700 XIII490 - 745 XIV500 - 790 XV510 - 835 XVI520 - 880 XVII535 - 930 XVIII550 - 980 XIX565 - 1 040 IV. Pracownicy: a) utrzymania ruchu i pomocniczy w Zamku Królewskim w Warszawie oraz Ośrodku Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie, b) na stanowiskach robotniczych w zakładach (komórkach organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych w normalnym czasie pracyw skróconym czasie pracy 40 godz. tygodniowo36,25 godz. tygodniowo 1234 I2,28-2,552,39-2,682,64-2,95 II2,32-2,642,44-2,772,69-3,06 III2,36-2,732,48-2,872,73-3,16 IV2,40-2,832,52-2,972,78-3,28 V2,44-2,932,56-3,082,83-3,39 VI2,48-3,132,60-3,292,87-3,62 VII2,52-3,462,65-3,632,92-4,01 VIII2,57-3,802,70-3,992,98-4,40 IX2,62-4,152,75-4,363,03-4,81 X2,67-4,522,80-4,753,09-5,23 XI2,72-4,902,86-5,153,15-5,67 XII2,78-5,282,92-5,543,22-6,11 V. Pracownicy Dyrekcji Budowy Biblioteki Narodowej i straży przemysłowej Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych 12 I410 - 460 II415 - 470 III420 - 485 IV425 - 510 V430 - 535 VI435 - 560 VII440 - 585 VIII445 - 615 IX450 - 650 X455 - 690 XI465 - 745 XII475 - 800 XIII485 - 860 XIV495 - 920 XV505 - 980 XVI515 - 1 040 XVII530 - 1 100 XVIII545 - 1 170 XIX560 - 1 245 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie określenia wzoru oraz szczegółowych zasad i trybu nadawania "Odznaki Straży Granicznej". (Dz. U. Nr 38, poz. 233) Na podstawie art. 7a pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163, Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się "Odznakę Straży Granicznej", zwaną dalej "odznaką". § 2. Odznaka stanowi wyróżnienie i może być nadawana funkcjonariuszom Straży Granicznej w uznaniu: 1) nienagannej, co najmniej czteroletniej służby w Straży Granicznej, 2) szczególnych zasług i osiągnięć służbowych, 3) wykonania zadania służbowego z narażeniem życia lub zdrowia. § 3. 1. Odznakę nadaje Komendant Główny Straży Granicznej z własnej inicjatywy albo na wniosek komendantów oddziałów lub ośrodków szkolenia Straży Granicznej bądź dyrektorów jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej. 2. Odznakę nadaje się z okazji Święta Straży Granicznej lub z okazji Narodowego Święta Niepodległości. 3. Odznaka może być nadana tej samej osobie jeden raz. § 4. 1. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne funkcjonariusza i szczegółowy opis okoliczności uzasadniających nadanie odznaki. 2. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wniosek o nadanie odznaki powinien być zgłoszony nie później niż na trzy miesiące przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia. § 5. 1. Odznaka ma kształt owalny o wysokości 47 mm, szerokości 37 mm oraz grubości 2 mm. Wykonana jest z metalu srebrzonego. Przedstawia wizerunek orła, ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej w odrębnych przepisach, umieszczony na tle słupa granicznego i otoczony otwartym z góry wieńcem, którego prawe ramię jest z liści dębowych, a lewe z laurowych. Słup graniczny emaliowany jest w kolorze białym i czerwonym. Pomiędzy szponami orła znajdują się splecione litery "SG" w kolorze złotym. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Uroczystego wręczenia odznaki dokonuje Komendant Główny Straży Granicznej lub, w jego imieniu, osoba przez niego upoważniona. 2. Osoba wyróżniona otrzymuje odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie. 3. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 7. 1. Odznakę nosi się w sposób określony w odrębnych przepisach. 2. Zamiast odznaki można nosić jej miniaturkę. § 8. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Komenda Główna Straży Granicznej. § 9. W razie zgubienia lub zniszczenia odznaki albo legitymacji stwierdzającej jej nadanie, wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 10. Koszty związane z nadaniem odznaki pokrywane są z budżetu państwa w części dotyczącej Straży Granicznej. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 marca 1997 r. (poz. 233) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR "ODZNAKI STRAŻY GRANICZNEJ" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI "ODZNAKI STRAŻY GRANICZNEJ" Str. 1 Ilustracja Str. 2 Ilustracja Str. 3 Ilustracja Str. 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 440--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania i organizacji Komitetu Polityki Ubezpieczeń Kredytów i Gwarancji Ubezpieczeniowych. 441--z dnia 1 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 442--z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Zagranicznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 9 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. (Dz. U. Nr 39, poz. 238) Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 8 lutego 1996 r. w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego (Dz. U. Nr 20, poz. 93) w § 4 wprowadza się następujące zmiany: 1) dotychczasową treść § 4 oznacza się jako ust. 1, 2) dodaje się ust. 2, 3, 4, 5 i 6 w brzmieniu: "2. Poziom jakości usług telefonicznych świadczonych przez operatora określa się na podstawie następujących wskaźników: 1) sprawności usuwania uszkodzeń - procentowego udziału uszkodzeń zgłoszonych przez abonentów i usuniętych do końca następnego dnia roboczego w ogólnej liczbie zgłoszonych uszkodzeń, 2) stopy błędnych połączeń - procentowego udziału błędnych połączeń krajowych w godzinach największego ruchu telefonicznego spowodowanych uszkodzeniami urządzeń i sieci telekomunikacyjnej oraz blokadą sieci, 3) czasu usunięcia uszkodzenia - średniego czasu oczekiwania abonenta, określonego w dniach, na przywrócenie możliwości korzystania ze stacji telefonicznej, 4) liczby uszkodzeń - zgłaszanych przez abonentów przypadającej na 100 linii abonenckich, 5) gęstości publicznych aparatów samoinkasujących - liczby aparatów samoinkasujących przypadającej na 1000 mieszkańców, 6) średniego czasu oczekiwania na uzyskanie dostępu do sieci telekomunikacyjnej - średniego czasu oczekiwania, określonego w miesiącach, na zainstalowanie nowej stacji telefonicznej lub przeniesienie istniejącej. 3. Wartości wskaźników, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, powinny być obliczane za każdy kwartał, natomiast wartości wskaźników, o których mowa w ust. 2 pkt 4-6, za cały rok kalendarzowy. 4. Operator świadczący usługi telefoniczne: 1) oblicza wartości wskaźników jakości, o których mowa w ust. 2, na obszarze swojego działania, a także odrębnie na obszarze działania każdego z jego zakładów świadczących takie usługi, 2) przekazuje Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej kwartalne i roczne wyniki obliczeń, o których mowa w pkt 1, do końca miesiąca po zakończeniu okresu sprawozdawczego, 3) nieodpłatnie udostępnia swoją sieć oraz dokumentacją źródłową, stanowiącą podstawę obliczania wartości wskaźników jakości, do badań kontrolnych prowadzonych przez Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną i Pocztową, 4) podaje do publicznej wiadomości w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, do końca drugiego miesiąca po zakończeniu okresu sprawozdawczego, obliczone wartości wskaźników jakości usług telefonicznych, o których mowa w ust. 2, 5) wprowadza system jakości usług telefonicznych zgodnie z Polską Normą PN-ISO-9004-2:1994 "Zarządzanie jakością i elementy systemu jakości - wytyczne dotyczące usług" oraz informuje Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną i Pocztową w cyklu półrocznym o postępach w jego wdrażaniu. 5. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa opracowuje i publikuje w swoim kwartalniku "W Telekomunikacji i Poczcie", do końca pierwszego kwartału każdego roku, raport o poziomie jakości usług telefonicznych osiągniętym w kraju oraz odrębnie przez każdego operatora i jego zakłady, uzupełniony danymi porównawczymi z innych krajów i organizacji międzynarodowych. 6. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa oraz podmioty, o których mowa w ust. 4, mogą we własnym zakresie, o ile nie naruszy to interesu abonentów, rozszerzać metody badania jakości, w tym poprzez stosowanie anonimowych badań ankietowych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 39, poz. 239) Na podstawie art. 64 i 65 ustawy z dnia 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50, poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia 1991 r. w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 40, poz. 175, z 1992 r. Nr 63, poz. 320, z 1993 r. Nr 61, poz. 294, z 1994 r. Nr 28, poz. 103, Nr 69, poz. 302 i Nr 120, poz. 588, z 1995 r. Nr 11, poz. 51, Nr 79, poz. 403 i Nr 127, poz. 610 oraz z 1996 r. Nr 92, poz. 417) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z minimalnej stawki, o której mowa w § 6, ustala się, z zastrzeżeniem § 17 pkt 1, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 2) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 3) załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1, 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 239) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW NAUKOWO-BADAWCZYCH Lp.StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych 123 1Profesor zwyczajny1 320-2 820 2Profesor nadzwyczajny1 210-2 460 3Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego985-1 760 4Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany930-1 760 5Adiunkt875-1 520 6Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany820-1 590 7Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji naukowej820-1 230 8Starszy asystent820-1 260 9Asystent695-1 210 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I. Pracowników inżynieryjnych, technicznych, organizacyjno-ekonomicznych, administracyjnych i pracowników obsługi Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych I400-450 II405-455 III410-465 IV415-485 V420-510 VI430-540 VII440-585 VIII450-635 IX460-690 X470-750 XI480-810 XII490-870 XIII500-930 XIV510-1 000 XV520-1 070 XVI545-1 140 XVII585-1 210 XVIII625-1 280 XIX680-1 350 XX750-1 450 II. Pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, Archiwum, Muzeum Ziemi Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych I400-600 II415-625 III430-655 IV445-710 V460-770 VI480-835 VII515-900 VIII560-965 IX610-1 030 X660-1 095 XI710-1 165 XII760-1 240 XIII815-1 320 XIV880-1 400 Załącznik nr 3 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO ROBOTNIKÓW, KIEROWCÓW I PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w zł/godz. I1,90-3,15 II1,95-3,25 III2,00-3,40 IV2,05-3,60 V2,10-3,80 VI2,15-4,05 VII2,20-4,30 VIII2,30-4,55 IX2,45-4,85 X2,65-5,15 XI2,90-5,60 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. (Dz. U. Nr 39, poz. 240) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji (Dz. U. Nr 92, poz. 415) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 240) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410-460 II415-480 III420-505 IV425-530 V430-570 VI435-610 VII440-650 VIII450-690 IX460-730 X470-775 XI480-820 XII500-880 XIII520-960 XIV540-1 030 XV560-1 100 XVI580-1 200 XVII600-1 300 XVIII630-1 400 XIX660-1 500 XX700-1 600 XXI750-1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej. (Dz. U. Nr 39, poz. 241) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej (Dz. U. Nr 99, poz. 458) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 19 otrzymuje brzmienie: "§ 19. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przeprowadzania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 241) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. Dla pracowników Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410 - 460 II415 - 480 III420 - 505 IV425 - 530 V430 - 570 VI435 - 610 VII440 - 650 VIII450 - 690 IX460 - 730 X470 - 775 XI480 - 820 XII500 - 880 XIII520 - 960 XIV540 - 1 030 XV560 - 1 100 XVI580 - 1 200 XVII600 - 1 300 XVIII630 - 1 400 XIX660 - 1 500 XX700 - 1 600 XXI750 - 1 750 B. Dla pozostałych pracowników Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 565 VIII450 - 590 IX460 - 625 X470 - 665 XI480 - 710 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX590 - 1 185 XX610 - 1 250 XXI630 - 1 320 XXII650 - 1 400 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej. (Dz. U. Nr 39, poz. 242) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 95, poz. 437) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej, zatrudnionych w: 1) jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji), 2) biurach planowania przestrzennego, 3) Centralnym i wojewódzkich ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, 4) biurach zamiany mieszkań, 5) innych jednostkach działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej, nie wymienionych w pkt 1-4."; 2) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 4) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 242) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 565 VIII450 - 590 IX460 - 625 X470 - 665 XI480 - 710 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX590 - 1 185 XX610 - 1 250 XXI630 - 1 320 Załącznik nr 2 I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW W JEDNOSTKACH OBSŁUGI INWESTYCYJNEJ (ZARZĄDACH INWESTYCJI) Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XX10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVII-XIX9wyższe6 3Główny księgowyXVII-XIX9wyższe5 4Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5 5Kierownik pracowni, zespołuXIV-XVI5wyższe6 6Kierownik działu, wydziałuXII-XIV5wyższe5 Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów 7Starszy specjalistaXII-XV-wyższe5 Starszy projektantXII-XIV 8Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIV-XV61)wyższe5 9Inspektor nadzoru inwestorskiego2)XII-XV51)wyższe4 10Specjalista2)XI-XIV-wyższe4 11Projektant2)XI-XIV-wyższe3 II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW W BIURACH PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XX10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XIX9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XIX9wyższe5 4Generalny projektantXVI-XVIII7wyższe5 5Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5 6Główny projektant, kierownik pracowni, zespołuXV-XVI5wyższe6 7Kierownik działu, wydziałuXII-XIV5wyższe5 8Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów 9Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 10Starszy kartograf, starszy projektantXII-XIV-wyższe5 11Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIII-XV61)wyższe5 12Inspektor nadzoru inwestorskiego2)XII-XIV51)wyższe4 13Specjalista2)XII-XIV-wyższe4 14Projektant2), plastyk2)XI-XIII-wyższe3 15Starszy asystent2), kartograf2), fotograf2)XI-XII-wyższe3 16AsystentVIII-X-średnie- III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW W CENTRALNYM I WOJEWÓDZKICH OŚRODKACH DOKUMENTACJI GEODEZYJNEJ I KARTOGRAFICZNEJ Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieLiczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XX9wyższe5 4Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5 5Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 6SpecjalistaXII-XIV-wyższe3 7Kierownik: rejonowego oddziału, biura lub filiiXV-XVII5wyższe5 Kierownik: działu, pracowni, zespołuXIV-XVI3wyższe3 8Klasyfikator, informatykXII-XIV-wyższe3 średnie o wymaganym profilu6 9Starszy: )XIII-XV3wyższe4 geodeta*) kartograf*) topograf*średnie o wymaganym profilu8 10Geodeta*), kartograf*), topograf*)XII-XIV-wyższe3 średnie5 11Poligraf specjalista, fototechnik specjalistaIX-XI-zasadnicze2 12PomiarowyVII-VIII-podstawowe- *) Zgodnie z odrębnymi przepisami. IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW W BIURACH ZAMIANY MIESZKAŃ ORAZ INNYCH JEDNOSTKACH OBJĘTYCH ROZPORZĄDZENIEM Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XIX10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XVIII9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XVIII9wyższe5 4Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5 5Kierownik pracowni, zespołuXIV-XVI6wyższe6 6Kierownik działu, wydziałuXV-XVI5wyższe5 7Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów 8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 Starszy projektantXII-XIV-wyższe5 9Specjalista2)XII-XIV-wyższe4 10Rewident zakładowyXII-XIV-wyższe4 11Projektant2)XI-XIII-wyższe3 V. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH WSPÓLNYCH DLA WSZYSTKICH JEDNOSTEK Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Starszy mistrzXI-XIV3średnie o wymaganym profilu + tytuł mistrza5 2MistrzX-XIII2średnie o wymaganym profilu + tytuł mistrza3 3Kierownik zespołu magazynów, laboratoriumXI-XII3Średnie3 4Starszy inspektor, starszy statystykX-XII-Średnie5 5Inspektor, starszy księgowyIX-XI-Średnie4 6Rzemieślnik specjalistaIX-XI-Zasadnicze2 7Konserwator instalacji elektrycznejV-XI-Zasadnicze- 8KsięgowyIX-X-Średnie- 9Kierownik magazynuIX-X2Średnie3 10Konserwator maszyn i urządzeńVII-X-Zasadnicze- 11KosztorysantVII-X-Średnie3 12Starszy rzemieślnikVIII-X-Zasadnicze1 13Konserwator budynkówV-X-Zasadnicze- 14Starszy referent, starszy magazynier, planistaVII-IX-Średnie1 15Kierownik kancelarii, archiwum, powielarniVIII-IX2Średnie1 16Kasjer, kontystkaVIII-IX-Średnie1 17Sekretarka, intendent, starsza maszynistkaVIII-IX-Średnie- 18RzemieślnikVII-IX-Zasadnicze- 19Maszynistka, kreślarz, magazynierVII-VIII-Średnie- 20Operator urządzeń powielającychVI-VIII-Podstawowe- 21ReferentVI-VII-Średnie- 22Telefonistka, teletypistkaV-VI-Podstawowe- 23Pomoc techniczna, laboratoryjnaIII-V-Zasadnicze- 24LaborantIV-V-Zasadnicze- 25Pomoc biurowaIII-IV-Zasadnicze- 26Palacz c.o. kotłowyV-VIII-Podstawowe- 27Robotnik gospodarczy, pomocnik palaczaIV-VII-Podstawowe- 28Dozorca, portierIV-V-Podstawowe- 29SprzątaczkaIII-IV-Podstawowe- 30GoniecII-IV-Podstawowe- 31Kierowca autobusuVIII-XI-według odrębnych przepisów 32Kierowca samochodu ciężarowego: - do 3,5 tonyV-IX-według odrębnych przepisów - powyżej 3,5 tony do 13 tonVII-X- - powyżej 13 tonVIII-XI- 33Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów 34Kierowca transportu wewnętrznegoIV-VII-według odrębnych przepisów 35Robotnik magazynowyVI-VIII-wyszkolenie kursowe- 36Maszynista operatorVII-IX-zasadnicze i uprawnienia kwalifikacyjne2 37Mechanik napraw pojazdów samochodowychVI-XI-zasadnicze o wymaganym profilu- 38TokarzVII-XI-Zasadnicze- 39ŚlusarzVI-XI-zasadnicze lub podstawowe- 40Murarz, stolarzIV-XI-zasadnicze lub podstawowe- 41Betoniarz, brukarz, blacharz, dekarz, zdun, zbrojarz, elektrykV-X-zasadnicze lub podstawowe- 42PowielaczowyV-IX-Podstawowe- 1) Starszemu inspektorowi i inspektorowi nadzoru inwestorskiego dodatek funkcyjny przysługuje tylko za czas wykonywania czynności nadzoru inwestorskiego. 2) Pracownikowi posiadającemu średnie wykształcenie maksymalne wynagrodzenie zasadnicze obniża się o jedną kategorię. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa. (Dz. U. Nr 39, poz. 243) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa (Dz. U. Nr 96, poz. 447) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 243) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. Dla pracowników Krajowego Zarządu Parków Narodowych Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410 - 460 II415 - 480 III420 - 505 IV425 - 530 V430 - 570 VI435 - 610 VII440 - 650 VIII450 - 690 IX460 - 730 X470 - 775 XI480 - 820 XII500 - 880 XIII520 - 960 XIV540 - 1 030 XV560 - 1 100 XVI580 - 1 200 XVII600 - 1 300 XVIII630 - 1 400 XIX660 - 1 500 XX700 - 1 600 XXI750 - 1 750 B. Dla pozostałych pracowników Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 565 VIII450 - 590 IX460 - 625 X470 - 665 XI480 - 710 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX590 - 1 185 XX610 - 1 250 XXI630 - 1 320 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej. (Dz. U. Nr 39, poz. 244) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej (Dz. U. Nr 97, poz. 453) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 2) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinową stawkę, o której mowa w § 15, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w miesięcznym okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 244) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 565 VIII450 - 590 IX460 - 625 X470 - 665 XI480 - 710 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX590 - 1 185 XX610 - 1 250 XXI630 - 1 320 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 38--z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia. (Dz. U. Nr 39, poz. 245) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 105, poz. 486) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) wojewódzkich ośrodkach organizacji, ekonomiki i informatyki w ochronie zdrowia,"; 2) w § 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się - z zastrzeżeniem § 10 pkt 1- dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.", b) skreśla się ust. 3; 3) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinową stawkę, o której mowa w § 3 ust. 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 5) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części I: a) po wyrazach "Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia" dodaje się wyrazy "w Warszawie (COiEOZ) oraz w wojewódzkich ośrodkach organizacji, ekonomiki i informatyki w ochronie zdrowia (WOOEiL)", b) lp. 1 i 2 otrzymuje brzmienie: 123456 1Dyrektor: - COiEOZXVII-XIX6wyższe8 - WOOEiLXVI-XVIII5 2Zastępca dyrektora, główny księgowy: - COiEOZXVI-XVIII5wyższe5 - WOOEiLXV-XVII4 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 245) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO DLA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W: I. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie oraz w wojewódzkich ośrodkach organizacji, ekonomiki i informatyki w ochronie zdrowia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I400 - 470 II405 - 490 III410 - 515 IV415 - 550 V425 - 590 VI440 - 630 VII455 - 670 VIII470 - 710 IX485 - 760 X500 - 820 XI515 - 900 XII530 - 980 XIII550 - 1 060 XIV580 - 1 140 XV605 - 1 230 XVI640 - 1 330 XVII690 - 1 430 XVIII740 - 1 530 XIX800 - 1 650 II. Zakładach naprawczych sprzętu medycznego (zakładach techniki medycznej) oraz zakładach (warsztatach) ortopedycznych Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I365 - 475 II370 - 485 III375 - 500 IV380 - 520 V385 - 540 VI390 - 570 VII395 - 610 VIII400 - 650 IX410 - 695 X420 - 740 XI430 - 785 XII440 - 840 XIII455 - 905 XIV475 - 975 XV500 - 1 045 XVI525 - 1 120 XVII550 - 1 195 XVIII585 - 1 275 XIX620 - 1 355 XX675 - 1 450 III. Jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji), gospodarstwach pomocniczych i Centralnej Pralni w Toruniu Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I360 - 450 II365 - 460 III370 - 475 IV375 - 490 V380 - 510 VI385 - 540 VII390 - 570 VIII395 - 610 IX400 - 650 X405 - 690 XI410 - 730 XII420 - 770 XIII430 - 820 XIV440 - 870 XV455 - 920 XVI475 - 980 XVII500 - 1 040 XVIII525 - 1 110 XIX555 - 1 180 XX600 - 1 250 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. (Dz. U. Nr 39, poz. 246) Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji (Dz. U. z 1997 r. Nr 3, poz. 18) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 3, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997 r. (poz. 246) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I410 - 460 II415 - 480 III420 - 505 IV425 - 530 V430 - 570 VI435 - 610 VII440 - 650 VIII450 - 690 IX460 - 730 X470 - 775 XI480 - 820 XII500 - 880 XIII520 - 960 XIV540 - 1 030 XV560 - 1 100 XVI580 - 1 200 XVII600 - 1 300 XVIII630 - 1 400 XIX660 - 1 500 XX700 - 1 600 XXI750 - 1 750 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 marca 1997 r. w sprawie gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochrony. (Dz. U. Nr 39, poz. 247) Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, ust. 2 i 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają sposoby racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochronę w zakresie rybołówstwa morskiego wykonywanego: 1) na polskich obszarach morskich, z wyłączeniem Zalewu Wiślanego i Zalewu Szczecińskiego, 2) na pozostałych obszarach Morza Bałtyckiego, objętych Konwencją o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach, sporządzoną w Gdańsku dnia 13 września 1973 r. (Dz. U. z 1974 r. Nr 32, poz. 188), przez statki rybackie o polskiej przynależności. 2. Sposoby racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochronę w zakresie rybołówstwa morskiego wykonywanego na wodach wewnętrznych Zalewów Wiślanego i Szczecińskiego określają odrębne przepisy, wydane przez właściwych dyrektorów urzędów morskich. § 2. Z zastrzeżeniem § 6 ust. 1 zabrania się połowu oraz posiadania na statku ryb niżej wyszczególnionych gatunków, jeżeli w stanie świeżym ich długość mierzona od początku głowy do końca płetwy ogonowej wynosi mniej niż: 1) u łososia (Salmo salar L.) - 60 cm, 2) u troci (Salmo trutta L.) - 50 cm, 3) u pstrąga tęczowego (Salmo gairdneri Gib.) - 40 cm, 4) u sandacza (Lucioperca lucioperca L.) - 45 cm, 5) u siei (Coregonus lavaretus L.) - 40 cm, 6) u węgorza (Anquilla anquilla) - 40 cm, 7) u szczupaka (Esox lucius L.) - 45 cm, 8) u leszcza (Abramis brama L.) - 40 cm, 9) u dorsza (Gadus morrhua L.) - 35 cm, 10) u certy (Vimba vimba L.) - 30 cm, 11) u płoci (Rutilus rutilus L.) - 20 cm, 12) u skarpa albo turbota (Scophthalmus maximus L.) i nagłada (Scophthalmus rhombus L.) - 30 cm, 13) u gładzicy (Pleuronectes platessa L.) - 25 cm, 14) u storni (Platichthys flesus L.) - 25 cm, 15) u zimnicy (Limanda limanda L.) - 25 cm, 16) u śledzia (Clupea harengus L.) - 16 cm, 17) u okonia (Perca fluviatilis L.) - 17 cm. § 3. Ustanawia się okresy ochronne dla następujących gatunków ryb: 1) skarpów (turbotów) i nagładów - w terminie od dnia 1 czerwca do dnia 31 lipca, 2) gładzic i storni - w terminie od dnia 1 lutego do dnia 30 kwietnia, 3) dorszy - w terminie od dnia 10 czerwca do dnia 20 sierpnia, 4) łososi i troci - w terminie od dnia 15 czerwca do dnia 30 września poza 4-milowym pasem wód przybrzeżnych, 5) troci - w terminie od dnia 15 września do dnia 15 listopada w 4-milowym pasie wód przybrzeżnych, z wyłączeniem wód w granicach właściwości terytorialnej Urzędu Morskiego w Gdyni. § 4. Zabrania się przeładunku dorszy na morzu oraz wyładunku w portach polskich dorszy pochodzących z przeładunków na morzu. § 5. Zabrania się połowu, posiadania, przywozu, wyładunku, przetwarzania i sprzedaży organizmów morskich, które zostały złowione w okresie ochronnym dla danego gatunku obowiązującym w polskich obszarach morskich, oraz produktów uzyskanych z tych organizmów. § 6. 1. Dopuszcza się obecność przyłowu niewymiarowych dorszy, to znaczy o wymiarach mniejszych niż ustalono w § 2 pkt 9, z tym że przy połowach dorszy lub ryb innych gatunków przyłów niewymiarowych dorszy nie może przekraczać 5% masy dorszy znajdujących się na statku. 2. Przyłów dorszy przy ukierunkowanych połowach ryb innych gatunków nie może przekraczać 10% masy złowionych ryb. 3. Przy prowadzeniu ukierunkowanych połowów ryb określonego gatunku, przyłów ryb innych gatunków niż wymieniony w ust. 2 nie może przekroczyć 20% masy ryb będących celem połowów ukierunkowanych. § 7. 1. Ryby o wymiarach mniejszych od ustalonych w § 2, z wyjątkiem śledzi i szprotów, oraz żywe ryby złowione w okresie ochronnym należy natychmiast wpuścić do wody z zachowaniem wszelkich środków ostrożności, tak aby nie posnęły. 2. Zabrania się usuwania za burtę śledzi i szprotów. § 8. Kapitan (szyper) statku rybackiego przed dokonaniem wyładunku powinien zgłosić właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego posiadanie ryb złowionych w okresie ochronnym, a także ryb o wymiarach mniejszych niż ustalone oraz stanowiące nadwyżkę dopuszczalnej wielkości przyłowu i przeznaczyć je na cele wskazane przez ten urząd. § 9. Zabrania się dokonywania ukierunkowanych połowów dorszy i płastug na cele niekonsumpcyjne. § 10. 1. Jeżeli po wyciągnięciu sieci stwierdzi się, że ilość ryb danego gatunku przekracza dopuszczalne wielkości przyłowu, należy natychmiast zaprzestać używania tej sieci lub zmienić łowisko. 2. Przez zmianę łowiska rozumie się zmianę głębokości trałowania: 1) na zachód od południka 15°00'E - o 10 m, 2) na wschód od południka 15°00'E - o 20 m. § 11. 1. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 dla połowów ryb niżej wymienionych gatunków ustanawia się następujące najmniejsze wymiary oczek sieci rybackich w milimetrach: GatunekDługość boku oczka*)Prześwit oczka*) łosoś, troć, pstrąg tęczowy80157 Dorsz120 sieci ciągnione 105 sieci stawne Płastugi130 Śledź18 - dla niewodów stawnych oraz dla statków łowiących systemem burtowym 20 - dla statków łowiących systemem rufowym leszcz i sandacz60 sieja i szczupak55 płoć i okoń25 Węgorz16 Szprot10 *) Dla włoków, tuk i niewodów duńskich dotyczy odcinka ostatnich 8 m worka mierzonych od sznurówki, przy oczkach w zwarciu. 2. W przypadku zastosowania zmian konstrukcyjnych zapisanych w załączniku do niniejszego rozporządzenia zezwala się na połów dorszy przy użyciu włoków, tuk i niewodów duńskich, w których wielkość prześwitu oczek tkaniny sieciowej w worku wynosi nie mniej niż 105 mm. 3. Przy połowach troci i pstrągów tęczowych dopuszcza się używanie sieci stawnych o boku oczka 65 mm w 4-milowym pasie wód przybrzeżnych. 4. Zezwala się na stosowanie ochrony lub umocnień worka z materiału sieciowego o oczkach o boku dwukrotnie większym od oczek worka mierzonych w stanie mokrym. Ochrona taka powinna być przymocowana wzdłuż przedniej, bocznych i tylnych krawędzi w taki sposób, aby jedno oczko ochrony pokrywało się z czterema oczkami worka włoka i nie zmniejszało światła jego oczek. 5. Przy sprzęcie trałowym zezwala się na doczepienie materiału sieciowego lub innego, mającego za zadanie ochronę przed zniszczeniem dolnej strony worka. Doczepiony materiał można mocować tylko wzdłuż krawędzi przedniej i bocznych. 6. Pomiaru oczek sieci dokonuje się za pomocą płaskiego przyrządu o grubości 2 mm, wykonanego z trwałego nie ulegającego odkształceniom materiału, mającego kształt klina lub trapezu "schodkowego" o zwężeniu 1 cm na 8 cm długości przyrządu z naniesionymi wielkościami prześwitów oczek. § 12. 1. Zabrania się posiadania na statku prowadzącym ukierunkowany połów dorszy sieci o wielkości oczek mniejszych niż ustanowione do połowu ryb tego gatunku. 2. Z zastrzeżeniem ust. 1, sprzęt połowowy, którego nie wolno używać na danym obszarze lub w określonym czasie, powinien być zabezpieczony na statku w sposób wykluczający możliwość jego natychmiastowego użycia. 3. Sprzęt trałowy uznaje się za nie przygotowany do natychmiastowego użycia, jeżeli deski trałowe są umocowane do wewnętrznej strony nadburcia albo kozła trałowego, a liny trałowe i słomiaki są odpięte od desek trałowych lub ciężarów. 4. Bierne narzędzia połowu uznaje się za nie przygotowane do natychmiastowego użycia, jeżeli: 1) pławnice lub nety znajdujące się na pokładzie statku są zabezpieczone pokrowcem i obwiązane linami, 2) takle lub sznury hakowe znajdują się w skrzyniach. 5. Okrężnice uznaje się za nie przygotowane do natychmiastowego użycia, jeżeli dolne liny nie są do nich przymocowane. § 13. 1. Przy połowach łososi i troci zezwala się na jednoczesne wystawienie 600 pławnic, przy czym długość jednej sieci, mierzona wzdłuż nadbory, nie może przekraczać 35 m. Na statku mogą się znajdować pławnice rezerwowe w ilości nie przekraczającej 100 szt. 2. Przy połowach taklami ilość jednocześnie wystawionych haków nie może przekraczać 2 000 szt., a ilość haków rezerwowych znajdujących się na statku - 200 szt. § 14. Zabrania się stosowania przy połowach łososi i troci haków o rozwarciu mniejszym niż 19 mm, mierząc od ostrza do trzonu. § 15. 1. Zabrania się połowu ryb sprzętem trałowym oraz wykonywania rybołówstwa przy użyciu kutrów w następujących rejonach polskich obszarów morskich: 1) w Zatoce Gdańskiej - od południka 18°57'E do toru wodnego Gdynia-Hel w miejscach, w których głębokość nie przekracza 25 m, 2) w Zatoce Puckiej - do toru wodnego Gdynia-Hel, 3) na Ławicy Odrzanej - na głębokościach mniejszych niż 10 m, 4) od linii toru wodnego Gdynia-Hel od trawersu Jastarni od strony morza pełnego - na głębokościach mniejszych niż 20 m, 5) na pozostałych obszarach wód - w pasie o szerokości 3 Mm od brzegu. 2. Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego może w gospodarczo uzasadnionych przypadkach zezwolić na połowy szprotów sprzętem trałowym na obszarach wód określonych w ust. 1 pkt 2 do głębokości 40 m w okresie od dnia 1 października do dnia 30 kwietnia. 3. Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego może w uzasadnionych przypadkach zezwolić na wykonywanie połowów trałowych śledzi i płastug na obszarach, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 4. Wydanie zezwolenia na połowy, o których mowa w ust. 2 i 3, wymaga uzyskania opinii Morskiego Instytutu Rybackiego. 5. Ograniczenia przewidziane w ust. 1 nie dotyczą połowów przynęty na akwenach wyznaczonych przez właściwy terytorialnie urząd morski w sposób określony przez ten urząd oraz połowów sprzętem dennym nie ciągnionym przez statek. § 16. 1. Zabrania się połowu dorszy sprzętem trałowym i śledzi sprzętem trałowym dennym na obszarach obejmujących łowiska określone przez urzędy morskie w rejonie ich jurysdykcji. 2. Na pozostałych obszarach wód łowienie zestawami sieci stawnych dennych może odbywać się w miejscach, które czasowo nie są eksploatowane przez statki łowiące sprzętem trałowym i dryfującym. § 17. W gospodarczo uzasadnionych przypadkach właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego, po zasięgnięciu opinii Morskiego Instytutu Rybackiego, może, za zgodą Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, przesunąć termin rozpoczęcia i zakończenia okresu ochronnego organizmów morskich określonego gatunku, nie dłużej jednak niż o 15 dni. § 18. Transplantacja organizmów morskich oraz aklimatyzacja i połów aklimatyzowanych ryb jesiotrowatych wymagają zgody Dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 marca 1997 r. (poz. 247) KONIECZNE ZMIANY KONSTRUKCYJNE WŁOKÓW, TUK I NIEWODÓW DUŃSKICH, O KTÓRYCH MOWA W § 11 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA Rys. 1. Okno selektywne - Model 1 Ilustracja Rys. 2. Jądro okna z kwadratowymi oczkami (Model 2) Ilustracja Rys. 3. Jądro okna z kwadratowymi oczkami (Model 3) Ilustracja Rys. 4. Usytuowanie okna z oczek kwadratowych w worku (Model 2 i 3) Ilustracja Rys. 5. Montowanie okna selektywnego w worku Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego obejmujących obszary Republiki Bośni i Hercegowiny będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich. (Dz. U. Nr 40, poz. 248) W związku z Rezolucją nr 1074 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 1 października 1996 r. dotyczącą zakończenia wykonywania środków podjętych wobec władz Federalnej Republiki Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) oraz na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego obejmujących obszary Republiki Bośni i Hercegowiny będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich (Dz. U. Nr 3, poz. 20). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Edukacji Narodowej. (Dz. U. Nr 40, poz. 249) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Edukacji Narodowej nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1997 r. (poz. 249) STATUT MINISTERSTWA EDUKACJI NARODOWEJ § 1. Ministerstwo Edukacji Narodowej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej, obsługującym Ministra Edukacji Narodowej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych, wymienionych w § 5 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". § 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w § 2 ust. 1, z także innych pracowników Ministerstwa, do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, 3) Departament Analiz i Prognoz Edukacyjnych, 4) Departament Kształcenia Ogólnego i Nadzoru Pedagogicznego, 5) Departament Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, 6) Departament Opieki, Wychowania i Młodzieży, 7) Departament Nauki i Szkolnictwa Wyższego, 8) Departament Prawny, 9) Departament Ekonomiki Edukacji, 10) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, 11) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 12) Biuro Administracyjno-Gospodarcze. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra, na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Dyrektora Generalnego tworzy się Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków oraz Wydział Spraw Obronnych, w Departamencie Analiz i Prognoz Edukacyjnych - Wydział Informacji i Informatyki, a w Biurze Administracyjno-Gospodarczym - Wydział Zamówień Publicznych. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa rozstrzyga Minister. § 6. Minister sprawuje nadzór na działalnością Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, w zakresie określonym w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem art. 35 ustawy. § 7. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 8. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne, których wykaz stanowi załącznik do statutu. 2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załącznik do statutu Ministerstwa Edukacji Narodowej WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ: 1) uniwersytety państwowe, 2) politechniki i Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, 3) akademie ekonomiczne oraz Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 4) akademie rolnicze, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wyższa Szkoła Rolniczo-Pedagogiczna w Siedlcach, 5) wyższe szkoły pedagogiczne i Wyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, 6) akademie teologiczne, 7) wyższe szkoły niepaństwowe, 8) Akademickie Centrum Komputerowe "CYFRONET" w Krakowie, 9) Biuro Kształcenia Zagranicznego w Warszawie, 10) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej "COBRABiD" w Warszawie, 11) Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie, 12) Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej w Warszawie, 13) Centrum Obliczeniowe Ministerstwa Edukacji Narodowej, 14) Dom Pracy Twórczej w Ustroniu, 15) Instytut Badań Edukacyjnych w Warszawie, 16) Kolegia Nauczycielskie i Nauczycielskie Kolegia Języków Obcych, 17) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pomocy Naukowych i Sprzętu Szkolnego w Warszawie - w likwidacji, 18) Ogólnopolskie Centrum Edukacji Niestacjonarnej w Warszawie, 19) Polonijne Centrum Nauczycielskie w Lublinie, 20) Stołówki i Bufety Studenckie w Warszawie, 21) Osiedle Mieszkaniowe "Przyjaźń" w Warszawie, 22) zarządy inwestycji szkół wyższych, 23) Zespół Szkół Ogólnokształcących dla Dzieci Obywateli Polskich Przebywających Czasowo za Granicą w Warszawie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 449--z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych. (Dz. U. Nr 40, poz. 250) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 648 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się: 1) wykaz leków podstawowych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wykaz leków uzupełniających: a) wydawanych za odpłatnością w wysokości 30% ceny leku, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, b) wydawanych za odpłatnością w wysokości 50% ceny leku, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, 3) wykaz środków antykoncepcyjnych wydawanych za odpłatnością w wysokości 50% ceny środka, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających (Dz. U. Nr 98, poz. 455 i Nr 149, poz. 710). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 1997 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 kwietnia 1997 r. (poz. 250) Załącznik nr 1 WYKAZ LEKÓW PODSTAWOWYCH Lp. NazwaPostać i dawkaKat. cenOpakowanie, na które ustalono ryczałt 1 Acebutololi hydrochloridum BRp.Sectraltabl. powl. 0,2 ge40 tabl. Powl. BRp.Sectraltabl. powl. 0,4 ge30 tabl. Powl. BRp.Acecortabl. powl. 0,2 ge40 tabl. Powl. BRp.Acecortabl. powl. 0,4 ge30 tabl. Powl. 2 Acenocoumarolum BRp.Acenocoumaroltabl. 0,004 gd60 tabl. BRp.Acenocumaroltabl. 0,004 gd60 tabl. BRp.Sintromtabl. 0,004 ge60 tabl. BRp.Syncumartabl.0,004 gf50 tabl. 3Acidum folicum Rp. Acidum folicumtabl. 0,005 gb30 tabl. Rp.Acidum folicumtabl. 0,015 gb30 tabl. 4 Alfacalcidolum BRp.Alphacalcidolumkaps. 1 µge100 kaps. BRp.Alphacalcidolumkaps. 0,25 µge100 kaps. 5 Allopurinolum BRp.Allupoltabl. 0,1 gc50 tabl. BRp.Allopurinol-Ratiopharm 100tabl. 0,1 ge50 tabl. BRp.Allopurinol-Ratiopharm 300tabl. 0,3 gf50 tabl. BRp.Apo-Allopurinoltabl. 0,1 gc50 tabl. BRp.Burmadontabl. 0,1 gx50 tabl. BRp.Milurittabl. 0,1 gc50 tabl. BRp.Zylorictabl. 0,1 ge50 tabl. BRp.Zyloric-300tabl. 0,3 gf56 tabl. 6 Aminophyllinum BRp.Aminophyllinuminj. doż. 0,25%d10 amp. 10 ml BRp.Aminophyllinuminj. dom. 25%c10 amp. 2 ml BRp.Aminophyllinumkrople 4,8 g/20 mlc20 ml 7 Amiodaroni hydrochloricum BRp.Cordaronetabl. 0,2 gf,e60 tabl. BRp.Opacordentabl. powl. 0,2 ge60 tabl. Powl. 8 Amoxicillinum BRp.Amotakstabl. 1,0 gx16 tabl. BRp.Amotakskaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Amotakskaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Amotaksgran. 250 mg/5 mlx60 ml BRp.Amoxycyllinprosz. do przygot. zaw. 250 mg/5 mld100 ml BRp.Amoxicillinekaps. 0,25 gc15 kaps. BRp.Amoxicillinepro. susp. 1,5 g (125 mg/5 ml)c15 g gran. Do sporz. 60 ml zaw. BRp.Amoxicillinepro susp. 3 g (250 mg/5 ml)d15 g gran. Do sporz. 60 ml zaw. BRp.Amoxilkaps. 0,25 gd20 kaps. BRp.Amoxilsyrop 2,5 g/100 mld100 ml BRp.Apo-Amoxikaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Apo-Amoxikaps. 0,5 gd16 kaps. BRp.Duomoxtabl. 0,125 gd20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,25 gd20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,375 ge20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,5 ge20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 0,75 ge20 tabl. BRp.Duomoxtabl. 1 ge20 tabl. BRp.Hiconcilkaps. 0,25 gd16 kaps. BRp.Hiconcilkaps. 0,5 gd16 kaps. BRp.Hiconcilsucha subs. 125 mg/5 mld60 ml BRp.Hiconcilzawies. 250 mg/5 mld100 ml BRp.Ospamoxtabl. powl. 0,5 gd12 tabl. Powl. BRp.Ospamoxtabl. powl. 0,75 gd12 tabl. Powl. BRp.Ospamoxtabl. powl. 1 ge12 tabl. Powl. BRp.Ospamoxgran. 125 mg/5 mld18 g gran. Do sporz. 60 ml zaw. BRp.Ospamoxgran. 250 mg/5 mld24 g gran. Do sporz. 60 ml zaw. BRp.Ospamoxgran. 375 mg/5 mld30 g gran. Do sporz. 60 ml zaw. 9 Ampicyllinum BRp.Ampicillininj. 0,25 gc,d5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 0,5 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 1 ge5 fiol. z suchą subst. BRp.Ampicillininj. 2 gx5 fiol. z suchą subst. 10 Ampicillinum + Sulbastamum BRp.Unasyninj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Unasyninj. 1,5 ge1 fiol. BRp.Unasyninj. 3 gf1 fiol. 11 Rp. Aqua pro injectioneinj.a10 amp. 5 ml Rp.Aqua pro injectioneinj.b10 amp. 10 ml 12 Atenololum BRp.Apo-Atenoltabl. 0,05 gd50 tabl. BRp.Apo-Atenoltabl. 0,1 ge50 tabl. BRp.Atehexaltabl. powl. 0,05 gd50 tabl. Powl. BRp.Atehexaltabl. powl. 0,1 ge50 tabl. Powl. BRp.Atendol 50tabl. powl. 0,05 gx50 tabl. Powl. BRp.Atendol 100tabl. powl. 0,1 gx50 tabl. Powl. BRp.Atenololtabl. 0,025 gx60 tabl. BRp.Atenololtabl., tabl. powl. 0,05 gc,e50 tabl. Powl. BRp.Atenololtabl. 0,1 gd50 tabl. BRp.Blocotenol-25tabl. powl. 0,025 gd60 tabl. Powl. BRp.Blocotenol-50tabl. powl. 0,05 gd60 tabl. Powl. BRp.Blocotenol-100tabl. powl. 0,1 ge60 tabl. Powl. BRp.Cardiopresstabl. powl. 0,1 gd60 tabl. Powl. BRp.Normocardtabl. 0,05 gc60 tabl. BRp.Normocardtabl. 0,1 gd60 tabl. BRp.Tenormintabl. 0,1 gf50 tabl. 13 Atropini sulfas ΔARp.Atropinum sulfuricuminj. 0,001 g/1 mlc10 amp. ΔARp.Atropinum sulfuricuminj. 0,5 g/1 mlc10 amp. ΔARp.Atropinum sulfuricum 1%krople do oczu 1%b10 ml 14 Azathioprinum BRp.Azathioprinetabl. 0,05 gf50 tabl. BRp.Azamuntabl. powl. 0,05 gx50 tabl. Powl. BRp.Imurantabl. 0,025 ge50 tabl. BRp.Imurantabl. 0,05 gf50 tabl. 15 Baclofenum ΔBRp.Baclofentabl. 0,01 gb50 tabl. ΔBRp.Baclofentabl. 0,025 gb50 tabl. 16Beclometasoni dipropionas BRp.Aldecin inhalerareosol 0,05 mg/dawkęe10 ml (200 dawek) BRp.Beclocort miteareosol 0,05 mg/dawkęc10 ml (200 dawek) BRp.Beclocort forteaerosol 0,25 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Becotideaerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Beclomet 250aerosol 0,25 mg/dawkęf12,5 ml (200 dawek) BRp.Beclometaerosol 0,05 mg/dawkęe10 ml (200 dawek) 17 Benzathini benzylpenicyllinum BRp.Debecylinainj. 600 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. BRp.Debecylinainj.1 200 000 j.m.e5 fiol. z suchą subst. 18 Benzyli benzoas Cetriscabinpłync125 g Novoscabinpłync150 g 19 Benzylpenicyllinum kalicum BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 100 000 j.m.c5 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 200 000 j.m.c5 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 600 000 j.m.e10 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 1 000 000 j.m.e10 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum crystallisatuminj. 3 000 000 j.m.f10 fiol. z suchą subst. 20 Benzylpenicyllinum procainum BRp.Penicillinum procainicuminj. 600 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum procainicuminj. 1 200 000 j.m.d5 fiol. z suchą subst. BRp.Penicillinum procain icuminj. 2 400 000 j.m.e5 fiol. z suchą subst. 21 Betamethasoni dipropionas et natrii phosphas BRp.Bedifos prolongatuminj. 0,007 g/mlx1 fiol. BRp.Diprophosinj. 0,007 g/1 mld1 amp. 22 Betamethasoni natrii phosphas BRp.Bedifosinj. 0,004 g/mlx1 amp. BRp.Betnesolinj. 0,004 g/1 mlc1 amp. BRp.Celestoneinj. 0,004 g/1 mld1 amp. 23 Betaxololi hydrohloridum BRp.Betoptic Skrople do oczu 0,25%efl. 5ml BRp.Betoptic 0,5%krople do oczu 0,5%efl. 5ml 24 Bromhexini hydrochloridum BRp.•Bisolvonpłyn 2 mg/mld50 ml BRp.•Bisolvontabl. 0,008 gd20 tabl. BRp. Bisolvoninj. 0,004 g/2 mle10 amp. BRp.•Bromhexintabl. powl. 0,008 gc20 tabl. Powl. BRp.•Flegaminatabl. 0,008 ga20 tabl. BRp.•Flegaminasyrop 0,08 g/100 mlb120 ml BRp. Flegaminainj. 0,004 g/2 mld10 amp. BRp.•Flegaminakrople 0,06 g/30 mlc30 ml 25 Bromocryptini mesylas ΔBRp.Bromergontabl. 2,5 mge30 tabl. ΔBRp.Bromocorntabl. 2,5 mge30 tabl. ΔBRp.Ergolaktynatabl. 2,5 mge30 tabl. ΔBRp.Parlodeltabl. 2,5 mgf30 tabl. 26 Budesonidum BRp.Budesonid miteaerosol 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Budesonid forteaerosol 0,2 mg/dawkęe10 ml (200 dawek) BRp.Horacortaerosol dozowany 0,16 mg/dawkęe10 ml (200 dawek) BRp.Pulmicortaerosol 0,2 mg/dawkęf100 dawek BRp.Pulmicortaerosol 0,05 mg/dawkęf200 dawek BRp.Pulmicort Turbohalerproszek zmikron. do inh. 100 mcgx200 dawek BRp.Pulmicort Turbohalerproszek zmikron. do inh. 200 mcgx100 dawek 27 Calcifediolum BRp.Devisol-25krople 0,15 mg/mld10 ml 28 Captoprilum BRp.Captopriltabl. 0,0125 gc30 tabl. BRp.Captopriltabl. 0,025 gc40 tabl. BRp.Captopriltabl. 0,05 gd40 tabl. BRp.Capotentabl. 0,025 ge,f40 tabl. BRp.Capotentabl. 0,05 gf,g40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,0125 gc30 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,025 gc40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,05 gd40 tabl. BRp.Tensiomintabl. 0,1 gd20 tabl. 29 Carbamazepinum ΔBRp.Amizepintabl. 0,2 gd50 tabl. 30 Chinidini sulfas BRp.Chinidinum prolongatumtabl. 0,2 ge60 tabl. BRp.Chinidinum sulfuricumdraż. 0,2 gd50 draż. BRp.Kinidin Durulestabl. 0,2 ge50 tabl. BRp.Kinilentintabl. 0,25 gx60 tabl. BRp.Kinitardtabl. powl. 0,2 gx60 tabl. Powl. 31 Chloroquini phosphas Rp.Arechintabl. 0,25 gc30 tabl. 32 Cimetidinum BRp.Altrametinj. 0,2 g/2 mld10 amp. BRp.Belometinj. 0,2 g/mlx10 amp. BRp.Cimetidineinj. 0,2 g/2 mld10 amp. BRp.Histodilinj. 0,2 g/2 mld10 amp. BRp.Tagametinj. 0,2 g/2 mle10 amp. 33 Clemastini fumaras ΔBRp.Clemastinuminj. 0,002 g/2 mlc5 amp. 34 Clomethiazoli edisylas ΔBRp.Hemineurinkaps. 0,3 gd20 kaps. 35 Clotrimazolum Rp.Canestenkrem 1%e20g Rp.Canestenroztwór 1%e20 ml Rp.Canestentabl. dopochw. 0,1 gf6 tabl. + aplikator Rp.Canestentabl. dopochw. 0,2 gf3 tabl. + aplikator Rp.Canestentabl. dopochw. 0,5 gf3 tabl. + aplikator Rp.Clotrimazolum, Clotrimazoltabl. dopochw. 0,1 gb6 tabl. Rp.Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,5 ga1 tabl. Rp.Clotrimazolumpłyn 1%b15 ml Rp.Clotrimazolumpłyn 1% do rozpyl.c15 g Rp.Clotrimazolumkrem 1%b20 g Rp.Clotrimazolummaść do oczu 1%a3 g Rp.Clotrimazolumżel 1%b20 g Rp.Fungizid-Ratiopharm 100tabl. dopochw. 0,1 ge6 tabl. + aplikator Rp.Fungizid-Ratiopharm 200tabl. dopochw. 0,2 ge3 tabl. + aplikator Rp.Fungizid-Ratiopharmkrem 1%d20 g Rp.Micoterkrem 1%d30 g Rp.Micoterpłyn 1%d30 ml 36 Cloxacillinum natricum BRp.Syntarpeninj. 0,25 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Syntarpeninj. 0,5 gd5 fiol. z suchą subst. BRp.Syntarpeninj. 1 gx5 fiol. z suchą subst. 37 Codeini phosphas BRp.wCodeinum phosphoricumtabl. 0,02 ga10 tabl. 38 Colecalciferolum BRp.Vigantolkrople 20 000 j.m./mlc10 ml BRp.Vigantoletten 500tabl. 500 j.m.c30 tabl. BRp.Vigantoletten 1000tabl. 1000 j.m.d30 tabl. BRp.Vitaminum D3krople 15 000 j.m./1 mlb10 ml 39 Cortisoni acetas BRp.Adresoninj. 0,25 g/10 mlg5 fiol. 40 Co-Trimoxazolum BRp.Apo-Sulfatrimtabl. 400 mg/80 mgc20 tabl. BRp.Bactrimtabl. 400 mg/80 mge20 tabl. BRp.Bactrim fortetabl. 800 mg/160 mgd10 tabl. BRp.Bactrimsyrop 200 mg/40 mg w 5 mle100 ml BRp.Biseptol 120tabl. 0,12 ga20 tabl. BRp.Biseptol 480tabl. 0,48 gb20 tabl. BRp.Biseptol 960tabl. 0,96 gb10 tabl. BRp.Biseptolzawiesina 0,24 g/5 mlb80 ml BRp.Groseptol 120tabl. 0,12 ga20 tabl. BRp.Groseptol 480tabl. 0,48 gb20 tabl. BRp.Septrin 480tabl. 0,48 gd20 tabl. BRp.Septrinzaw. dla dzieci 240 mg/5 mlx100 ml 41 Crotamitonum Rp.Crotamiton 10%płyn 10%c100 g Rp.Crotamiton 10%maść 10%b40 g 42 Cyanocobalaminum BRp.Vitaminum B12inj. 100 µg/1 mlc10 amp. BRp.Vitaminum B12inj. 1000 µg/2 mlc5 amp. 43 Cyclophosphamidum BRp.Endoxandraż. 0,05 gf50 draż. 44 Danazolum Rp.Danazoltabl. 0,2 gg100 tabl. Rp.Danol-Danazol 1/2kaps. 0,1 gg100 kaps. Rp.Danol-Danazolkaps. 0,2 gg100 kaps. Rp.Danovalkaps. 0,2 gg100 kaps. 45 Desmopressini acetas BRp.Adiuretin SDkrople do nosaf5 ml. 46 Desoxycortoni acetas BRp.Desoxycortonuminj. 0,005 g/2 mlc5 amp. BRp.Desoxycortonuminj. 0,01 g/2 mlc5 amp. 47 Dexamethasoni natrii phosphas BRp.Decadroninj. 0,004 g/1 mlg10 fiol. BRp.Decadroninj. 0,008 g/2 mlx10 fiol. BRp.Dexamethasoninj. 0,004 g/1 mld10 amp. BRp.Dexaveninj. 0,004 g/1 mlc10 amp. BRp.Dexaveninj. 0,008 g/2 mld10 amp. BRp.Dexa-Ratiopharm 4inj. 0,004 g/2 mlf10 amp. BRp.Dexa-Ratiopharm 8inj. 0,008 g/2 mlf10 amp. BRp.Fortecortininj. 0,008 g/2 mlf9 amp. 48 Dexamethasonum BRp.Dexamethasontabl. 0,5 mgb20 tabl. BRp.Dexamethasontabl. 0,001 gb20 tabl. BRp.Dexamethasonzaw. do oczu 0,1%b10 ml BRp.Dexapolcortaerosolc40 g 49 Diagnostyczne preparaty Rp.Biophan E (Albuphan)test paskowyd50 pasków Rp.Biophan G (Glucophan)test paskowye100 pasków Rp.Biophan Ptest paskowyd50 pasków Rp.Dextronaltest paskowyx50 pasków Rp.Mydriacyl 0,5%krople do oczue15 ml Rp.Mydriacyl 1,0%krople do oczue15 ml Rp.Testarpeninj. (1 test)x1 fiol. z suchą subst. + rozp. Rp.Tropicamidum 0,5%krople do oczu 0,5%c10 ml Rp.Tropicamidum 1%krople do oczu 1%c10 ml 50 Diclofenacum natricum BRp.Apo-Diclotabl. powl. 0,025 gc20 tabl. Powl. BRp.Apo-Diclotabl. powl. 0,05 gd20 tabl. Powl. BRp.Diklofenczopek 0,05 gx10 czopków BRp.Diklofen fortetabl. powl. 0,05 gx20 tabl. Powl. BRp.Diklofen retardtabl. powl. 0,1 gx20 tabl. Powl. BRp.Dikloberl 50, Diclofenacczopek 0,05 gb,d10 czopków BRp.Diclofenacczopek 0,1 gc10 czopków BRp.Diclofenac Retard Ratiopharmkaps. 0,1 ge20 kaps. BRp.Diclofenac Ratiopharm 25tabl. powl. 0,025 gd20 tabl. Powl. BRp.Diclofenac Ratiopharm 25czopek 0,025 gc10 czopków BRp.Diclofenac Ratiopharm 50czopek 0,05 gd10 czopków BRp.Diclofenac Ratiopharm 100czopek 0,1 ge10 czopków BRp.Diclofenac Sodium E/Ctabl. powl. 0,05 gx20 tabl. Powl. BRp.Diclofenac 100 Stada Retardtabl. powl. 0,1 gx20 tabl. Powl. BRp.Diclophlogont 25tabl. powl. 0,025 gx20 tabl. Powl. BRp.Dicloreum tabl. 0,05 gd20 tabl. BRp.Dicloreum retardtabl. 0,1 ge20 tabl. BRp.Dicloreumczopek 0,1 ge10 czopków BRp.Felorantabl. powl. 0,025 gc20 tabl. Powl. BRp.Feloranczopek 0,025 gd10 czopków BRp.Feloranczopek 0,05 ge10 czopków BRp.Majamiltabl. powl. 0,025 gb20 tabl. Powl. BRp.Majamiltabl. powl. 0,05 gb20 tabl. Powl. BRp.Majamil prolongatumtabl. powl. 0,1 gc20 tabl. Powl. BRp.Naklofentabl. powl. 0,05 gc20 tabl. Powl. BRp.Naklofen retardtabl. 0,1 ge20 tabl. BRp.Naklofenczopek 0,05 gd10 czopków BRp.Olfen-25tabl. powl. 0,025 gd20 tabl. Powl. BRp.Olfen-50tabl. powl. 0,05 gd20 tabl. Powl. BRp.Olfen-50czopek 0,05 ge10 czopków BRp.Olfen-100czopek 0,1 gf10 czopków BRp.Olfen-100 SR Depocapskaps. 0,1 ge20 kaps. BRp.Rewodinatabl. powl. 0,025 gd20 tabl. Powl. BRp.Rewodina retardtabl. powl. 0,1 ge20 tabl. Powl. BRp.Voltarendraż. 0,025 gd20 draż. BRp.Voltarendraż. 0,05 ge20 draż. BRp.Voltarenczopek 0,025 gd10 czopków BRp.Voltarenczopek 0,05 ge10 czopków BRp.Voltaren SR 100draż. 0,1 gf20 draż. BRp.Voltaren SRtabl. 0,075 ge20 tabl. 51 Digoxinum ARp.Digoxintabl. 0,25 mga30 tabl. ARp.Digoxininj. 0,5 mg/2 mlc5 amp. ARp.Digoxin BMtabl. 0,1 mga30 tabl. 52 Dihydralazini sulfas BRp.Dihydralazinumtabl. 0,025 gb30 tabl. 53 Diltiazemi hydrochloridum BRp.Aldizemtabl. 0,06 ge50 tabl. BRp.Blocalcintabl. 0,06 ge50 tabl. BRp.Blocalcintabl. 0,09 ge30 tabl. BRp.Diacordintabl. 0,06 gd50 tabl. BRp.Dolrene 300 L.P.kaps. 0,3 gg28 kaps. BRp.Dilzemtabl. 0,06 ge60 tabl. BRp.Dilzem retardtabl. 0,09 ge50 tabl. BRp.Diltiazemtabl. 0,06 ge50 tabl. BRp.Oxycardil 60tabl. powl. 60 mgx60 tabl. Powl. BRp.Oxycardil 120tabl. powl. 120 mgx30 tabl. Powl. BRp.Poltiazemtabl. 0,03 gd60 tabl. BRp.Zildentabl. 0,06 ge50 tabl. 54 Disopyramidum BRp.Disocorkaps. 0,1 gd60 kaps. BRp.Rythmodankaps. 0,1 gf60 kaps. 55 Dithranolum BRp.Cignodermmaść 0,1%b40 g BRp.Cignodermmaść 0,5%c40 g BRp.Cignodermmaść 1%c40 g BRp.Cignodermmaść 2%d40 g BRp.Cignodermsztyft 2%c1 szt. BRp.Cignoderminmaść 0,5%x30 g BRp.Cignodermisalmaść 0,3%x30 g 56 Dithranolum + Acidum salicylicum BRp.Dithranol Amaść 0,2%b40 g BRp.Dithranol Amaść 0,5%b40 g BRp.Dithranol Amaść 1%c40 g BRp.Dithranol Amaść 2%c40 g 57 Enalaprili maleas BRp.Benalapril 5tabl. 0,005 gd20 tabl. BRp.Enap 5tabl. 0,005 gd20 tabl. BRp.Enap 10tabl. 0,01 gd20 tabl. BRp.Enap 20tabl. 0,02 ge20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,005 gb20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,01 gc20 tabl. BRp.Enarenaltabl. 0,02 gd20 tabl. BRp.Mapryltabl. 0,005 gx20 tabl. BRp.Mapryltabl. 0,02 gx20 tabl. BRp.Olivintabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Olivintabl. 0,02 gx20 tabl. BRp.Renitectabl. 0,005 gf28 tabl. BRp.Renitectabl. 0,01 gg28 tabl. BRp.Renitectabl. 0,02 gg28 tabl. 58 Enoxaparinum natricum BRp.Clexaneinj. 20 mg/0,2 mle2 amp. - strzykawki BRp.Clexaneinj. 40 mg/0,4 mlf2 amp. - strzykawki 59 Epinephryni hydrotartras ΔARp.Adrenalinuminj. 0,001 g/1 mld10 amp. 60 Erythromycini cyclocarbonas BRp.Davercintabl. powl. 0,125 gc16 tabl. Powl. BRp.Davercintabl. powl. 0,25 gd16 tabl. Powl. BRp.Davercingran. do przyg. zaw.(0,15 g/5 ml)c30 g 61 Erythromycinum BRp.Eryckaps. 0,25 gx24 kaps. BRp.Erythromycinumtabl. powl., kaps. 0,2 gc16 tabl. Powl., kaps. 62 Erythromycini estolas BRp.Erythromycinumproszek do przyg. zaw. 1,5 g/60mlc60 ml 63 Famotidinum BRp.Famogasttabl. powl. 0,02 gc20 tabl. Powl. BRp.Famogasttabl. powl. 0,04 gc20 tabl. Powl. BRp.Famotidinetabl. powl. 0,04 gc20 tabl. Powl. BRp.Quamateltabl. powl. 20 mgx28 tabl. Powl. BRp.Quamateltabl. powl. 40 mgx14 tabl. Powl. BRp.Ulfamidtabl. powl. 0,02 gc20 tabl. Powl. BRp.Ulfamidtabl. powl. 0,04 gc,d 20 tabl. Powl. 64 Fenoteroli hydrobromidum BRp.Berotecaerosolx10 ml (200 dawek) 65 Fluorocortisoni acetas BRp.Cortinefftabl. 0,1 mga20 tabl. BRp.Cortineffmaść do oczu 0,1%a3 g 66 Furaginum BRp.Furagina, Furaginumtabl. 0,05 gc30 tabl. 67 Furosemidum BRp.Desaltabl. 0,04 gx50 tabl. BRp.Desalinj. 0,02 g/2 mlx5 amp. BRp.Furosemidtabl. 0,04 gb40 tabl. BRp.Furosemidinj. 0,02 g/2 mlb5 amp. 68 Glyceroli trinitras ARp.•Nitroglycerinumtabl. podjęz. 0,5 mga20 tabl. ARp. Nitroglycerinum 1tabl. 1 mgx20 tabl. ARp.Nitroglycerinum prolongatumtabl. 6,4 mgc40 tabl. ARp.Nitromintaerosol 0,4 mg/dawkęe10 g (180 dawek) ARp.Polnitrintabl. podpoliczk. 0,005 gc30 tabl. ARp.Sustonittabl. 6,5 mgb25 tabl. ARp.Sustonittabl. 0,015 gc30 tabl. 69 Hydrochlorothiazidum BRp.Hydrochlorothiazidumtabl. 0,0125 gx40 tabl. BRp.Hydrochlorothiazidumtabl. 0,025 ga40 tabl. 70 Hydrocortisoni acetas BRp.Hydrocortisonumkrem 1%b15 g BRp.Ophticor Hzaw. do oczu 1%x3 ml 71 Hydrocortisoni hemisuccinas BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,025 g/1 mld5 amp. 1 ml + 5 amp. 2 ml rozp. BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,1 g/2 mld5 amp. 2 ml + 5 amp. 3 ml rozp. BRp.Hydrocortisonum hemisuccinatuminj. 0,5 g/2 mle5 amp. 2 ml + 5 amp. 3 ml rozp. 72 Hydrocortisonun BRp.Hydrocortisonumtabl. 0,02 gc20 tabl. 73 Hydroxyprogesteroni caproas BRp.Kaprogestinj. 0,25 g/2 mle5 amp. BRp.Proluton-Depotinj. 0,25 gg5 amp. strzyk. 74 Ibuprofenum BRp.Ibuprofendraż. 0,2 gc60 draż. BRp.Ibuprofenzaw. 2%b100 ml BRp.Ibupromtabl. powl. 0,2 gx50 tabl. powl. 75 Isosorbidi dinitras BRp.Apo-ISDN S/Ltabl. 0,005 gb30 tabl. BRp.Apo-ISDNtabl. 0,01 gb30 tabl. BRp.Cardonit prolongatumtabl. 0,04 gb30 tabl. BRp.Cardonit prolongatumtabl. 0,06 gb30 tabl. BRp.Cardonit prolongatumtabl. 0,08 gb30 tabl. BRp.Cornilattabl. 0,005 gx30 tabl. BRp.Cornilattabl. podj. 0,01 gx30 tabl. BRp.Isodinittabl. podj. 0,0025 gx60 tabl. BRp.Isodinittabl. 0,01 gb30 tabl. BRp.Isodinit retardtabl. 0,02 gc30 tabl. BRp.Isokettabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Isoket retardtabl. 0,02 ge30 tabl. BRp.Isoket retard 40tabl. 0,04 gf30 tabl. BRp.Isoket retardkaps. 0,12 gf30 kaps. BRp.Iso-Mack retardtabl. 0,02 gd30 tabl. BRp.Iso-Mack retardtabl. 0,04 gd30 tabl. BRp.Iso-Mack retardtabl. 0,06 ge30 tabl. BRp.Maycor Retard 20kaps. 0,02 gd30 kaps. BRp.Maycor Retard 40kaps. 0,04 gd30 kaps. BRp.Maycor Retard 60kaps. 0,06 ge30 kaps. BRp.Sorbonittabl. 0,01 gb30 tabl. BRp.Sorbonit 5tabl. 0,005 ga30 tabl. BRp.Sorbonit prolongatumtabl. 0,02 gb30 tabl. BRp.Sorbonit prolongatumtabl. 0,04 gb30 tabl. BRp.Vasorbatetabl. 0,01 gx30 tabl. 76 Isosorbidi mononitras BRp.Effoxtabl. 0,01 gc60 tabl. BRp.Effoxtabl. 0,02 gc50 tabl. BRp.Effoxtabl. 0,04 gd40 tabl. BRp.Effox longtabl. retard, kaps. 0,05 gd30 tabl., kaps. BRp.Isomonit 20tabl. 0,02 gd30 tabl. BRp.Isomonit 40tabl. 0,04 gd30 tabl. BRp.Mono Mack Depottabl. 0,1 gx28 tabl. BRp.Mononittabl. powl. 0,01 gc60 tabl. powl. BRp.Mononittabl. powl. 0,02 gc50 tabl. powl. BRp.Mononittabl. powl. 0,04 gd40 tabl. powl. BRp.Mononit 60 retardtabl. 0,06 gx20 tabl. BRp.Olicard retardkaps. 0,04 ge20 kaps. BRp.Olicard retardkaps. 0,06 gf20 kaps. 77 Kalii chloridum Rp.Kalipoz prolongatum, Kalimat prolongatumtabl. 0,75 gc30 tabl. Rp.KaliumSyropc150 ml Rp.Kalium effervescensGranulatc12 torebek po 5 g 78 Kalii citras Rp.Kalium effervescens (bezcukrowy)gran. mus.c20 saszetek po 3 g Rp.Kalium granulat (bezcukrowy)gran.c60 g (20 dawek) 79 Kalii gluconas Rp.Kalium gluconicumSyropc150 ml Rp.Kalium gluconicumProszekc12 saszetek po 5 g 80 Ketoprofen BRp.Ketonalkaps. 0,05 gc24 kaps. BRp.Ketonal fortetabl. powl. 0,1 gd20 tabl. powl. BRp.Ketonalinj. 0,1 g/2 mld10 amp. BRp.Profenidkaps. 0,05 gc24 kaps. BRp.Profenid prolongatumtabl. powl. 0,2 gd14 tabl. powl. BRp.Profenidczopek 0,1 ge10 czopków BRp.Profenidinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. BRp.Toprectabl. 0,025 gx20 tabl. 81 Levodopum + Benserazidi hydrochloridum ΔBRp.Madopar 62,5kaps. 0,0625 gf100 kaps. ΔBRp.Madopar, Madopar 250kaps., tabl. 0,250 gg100 kaps., tabl. ΔBRp.Madopar 125kaps. 0,125 gg100 kaps. ΔBRp.Madopar HBSkaps. 0,125 gg100 kaps. 82Levodopum + Carbidopum BRp.Isicomtabl. 250 mg/25 mgx100 tabl. BRp.Nakomtabl. 125 mgg100 tabl. BRp.Nakomtabl. 275 mgg100 tabl. BRp.Poldomet 100100 mg/25 mg tabl.x100 tabl. BRp.Poldomet 250tabl. 250 mg/25 mg tabl.x100 tabl. BRp.Sinemettabl. 275 mgg100 tabl. BRp.Sinemet CR 50/200tabl. 250 mgg100 tabl. 83 Levothyroxinum natricum BRp.Eferox 25tabl. powl. 25 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 50tabl. powl. 50 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 75tabl. powl. 75 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 100tabl. powl. 100 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 125tabl. powl. 125 µgc50 tabl. powl. BRp.Eferox 150tabl. powl. 150 µgd50 tabl. powl. BRp.Eltroxintabl. 50 µgc50 tabl. BRp.Eltroxintabl. 100 µgd50 tabl. BRp.Euthyrox 25tabl. 25 µgx50 tabl. BRp.Euthyrox 50tabl. 50 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 75tabl. 75 µgx50 tabl. BRp.Euthyrox 100tabl. 100 µgc50 tabl. BRp.Euthyrox 125tabl. 125 µgx50 tabl. BRp.Euthyrox 150tabl. 150 µgd50 tabl. BRp.Euthyrox 200tabl. 200 µgx50 tabl. BRp.Letrox 25 (L-Thyroxin)tabl. 25 µgc50 tabl. BRp.Letrox 50 (L-Thyroxin)tabl. 50 µgc50 tabl. BRp.Letrox 100 (L-Thyroxin)tabl. 100 µgc50 tabl. BRp.Levoroxintabl. 100 µgx30 tabl. BRp.Vobenoltabl. 100 µgd50 tabl. 84 Loperamidi hydrochloridum ΔBRp.Dissententabl. 0,002 gc15 tabl. ΔBRp.Imodiumkaps. 0,002 gc6 kaps. ΔBRp.Loperamidtabl. 0,002 gb10 tabl. 85Mebendazolum Rp.Vermoxtabl. 0,1 gc6 tabl. 86 Medroxyprogresteroni acetas BRp.Depo-Proverainj. 0,15 g/3 mlf5 fiol. BRp.Depo-Provera 500inj. 0,5 g/3,3 mlg5 fiol. BRp.Depo-Provera 1000inj. 1,0 g/6,7 mlg5 fiol. BRp.Farlutalinj. 0,5 g/2,5 mlg5 fiol. BRp.Farlutaltabl. 0,25 gg20 tabl. BRp.Farlutal 500tabl. 0,5 gg20 tabl. BRp.Farlutalinj. 1,0 g/6,7 mlg5 fiol. BRp.Proveratabl. 0,1 gf20 tabl. BRp.Proveratabl. 0,5 gg20 tabl. BRp.Proveragran. 200 mg/4 gx10 saszetek BRp.Proveragran. 500 mg/10 gg10 saszetek BRp.Proveragran. 1000 mg/10 gg10 saszetek 87 Mesnum BRp.Mistabronaerosol do nosa 5 mg/dawkęd12,5 ml BRp.Mucofluidaerosol do nosa 5 g/100 ge12,5 ml 88 Mestranolum BRp.Mestranoltabl. 0,1 mgx21 tabl. 89 Methylthiouracilum BRp.Methylthiouracilumdraż. 0,1 gc40 draż. 90 Metildigoxinum ARp.Bemecortabl. 0,1 mgd30 tabl. ARp.Bemecorinj. 0,2 mg/2 mld5 amp. ARp.Bemecorkrople 0,6 mg/1 mle10 ml ARp.Lanitoptabl. 0,1 mgd30 tabl. ARp.Lanitopkrople 0,6 mg/1 mle20 ml ARp.Lanitopinj. 0,2 mg/2 mld5 amp. 91 Metoclopramidi hydrochloridum BRp.Cerucaltabl. 0,01 gd50 tabl. BRp.Cerucalinj. 0,01 g/2 mld5 amp. BRp.Metoclopramidumtabl. 0,01 ga50 tabl. BRp.Metoclopramiduminj. 0,01 g/2 mlb5 amp. 92 Metoprololi tartras BRp.Betaloctabl. 0,05 gx30 tabl. BRp.Betaloctabl. 0,1 ge30 tabl. BRp.Metocardtabl. 0,05 gc30 tabl. BRp.Metocardtabl. 0,1 gc30 tabl. BRp.Metocard prolongatumtabl. 0,2 gd30 tabl. BRp.Metoprololtabl. 0,05 gc30 tabl. BRp.Metoprololtabl. 0,1 gx30 tabl. BRp.Metoprolol prolongatumtabl. 0,2 gd30 tabl. 93 Metronidazolum BRp.Metronidazoltabl. 0,25 ga20 tabl. BRp.Metronidazoltabl. dopochw. 0,5 gb10 tabl. BRp.Metronidazolczopek 0,5 gb10 czopków BRp.Metronidazolczopek 1 gc10 czopków BRp.Metronidazol 1%Żelb15 g BRp.Metronidazol 10%maść stomatologicznab5 g BRp.Metronidazol 1%Kremb15 g 94Metronidazolum + Chlorquinaldolum BRp.Gynalgintabl. dopochw.c10 tabl. 95 Molsidominum BRp.Corvatontabl. 0,002 gf30 tabl. BRp.Molsidominatabl. 0,002 gb30 tabl. BRp.Molsidominatabl. 0,004 gb30 tabl. BRp.Molsidomina prolongatumtabl. 0,008 gc30 tabl. 96 Morphini hydrochloridum ΘNRp.wMorphinun hydrochloricuminj. 0,01 g/1 mld10 amp. ΘNRp.wMorphinun hydrochloricuminj. 0,02 g/1 mld10 amp. 97 Nadroparinum calcicum BRp.Fraxiparineinj. 7500 j.m./0,3 mle,f2 amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 15000 j.m./0,6 mlf,f2 amp.-strzykawki BRp.Fraxiparineinj. 25000 j.m./1 mlf,f2 amp.-strzykawki 98 Naproxenum natricum BRp.Anapran, Apranaxtabl. powl. 0,275 ge,f40 tabl. powl. BRp.Anapran, Apranaxtabl. powl. 0,550 ge20 tabl. powl. 99 Naproxenum BRp.Apo-Naproxentabl. 0,125 ge50 tabl. BRp.Apo-Naproxentabl. 0,25 ge50 tabl. BRp.Naprosyntabl. 0,25 ge50 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,25 ge50 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,1 gd40 tabl. BRp.Naproxentabl. 0,5 ge20 tabl. BRp.Naproxenzaw. 125 mg/5 mld100 ml BRp.Naproxenczopek 0,25 gc10 czopków BRp.Naproxenczopek 0,5 gd10 czopków 100 Natrii chloridum BNatrium chloratuminj. 0,9%/5 mlc10 amp. BNatrium chloratuminj. 0,9%/10 mlc10 amp. 101 Natrii cromoglicas BRp.Cromogen Inhaler 5 mgaerosol 5 mg/dawkęf200 dawek BRp.Cromohexalroztw. do inh. 20 mg/2 mlf50 amp. BRp.Cromolyn 20 mg inh. powderkaps. 0,02 gf100 kaps. BRp.Cropozaerosol 0,005 g/dawkęf15 ml (150 dawek) BRp.Intalkaps. 0,02 gf90 kaps. BRp.Intalaerosol 5 mg/dawkęf112 dawek BRp.Intalroztw. do rozpylania 20 mg/2 mlg48 amp. 2 ml BRp.Taleumaerosol 1 mg/dawkęe10 ml (250 dawek) 102 Nedocromilum natricum BRp.Tiladeaerosol 2 mg/dawkęg112 dawek BRp.Tilade mintaerosol 2 mg/dawkęg112 dawek 103 Neostigmini methylsulfas ARp.Polstigminumtabl. 0,015 gd20 tabl. ARp.Polstigminuminj. 0,5 g/1 mlc10 amp. 104 Nifedipinum BRp.Apo-Nifedkaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Adalatkaps. 0,01 gf50 kaps. BRp.Adalat retard, Adalat SLtabl., tabl. powl. 0,02 gf,e30 tabl., tabl. powl. BRp.Adalat CC 30tabl. powl. 0,03 gx30 tabl. powl. BRp.Adalat CC 60tabl. powl. 0,06 gx30 tabl. powl. BRp.Cordafentabl. powl. 0,01 gb50 tabl. powl. BRp.Cordafenkrople 20 mg/mlc30 ml BRp.Cordipintabl. powl. 0,01 gc50 tabl. powl. BRp.Cordipin retardtabl. powl. 0,02 gd30 tabl. powl. BRp.Corinfardraż. 0,01 gc50 draż. BRp.Corinfar retardtabl. powl. 0,02 gd30 tabl. powl. BRp.Nifecardtabl. powl. 0,01 gx50 tabl. powl. BRp.Nifecard retardtabl. powl. 0,02 gx30 tabl. powl. BRp.Nifedicorkaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Nifedicorkaps. 0,02 gf50 kaps. BRp.Nifedicortabl. retard 0,02 ge50 kaps. BRp.Nifedicorkrople 20 mg/mle30 ml BRp.Nifedipinetabl. powl., kaps. 0,01 gb,e50 tabl. powl., kaps. BRp.Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,01 gx50 kaps. BRp.Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,005 ge50 kaps. BRp.Nifedipin Retard Ratiopharm 20kaps. 0,02 ge30 kaps. BRp.Nifedypinakaps. 0,01 gx50 kaps. BRp.Nifehexal 5kaps. 0,005 ge50 kaps. BRp.Nifehexal 20 retardtabl. 20 mgx30 tabl. BRp.Zenusin-10kaps. 0,01 ge50 kaps. BRp.Zenusin-20kaps. 0,02 ge30 kaps. 105 Nitrendipinum BRp.Baypresstabl. 0,02 gx20 tabl. BRp.Nitrendipinatabl. 0,01 gc30 tabl. BRp.Nitrendipinatabl. 0,02 gd30 tabl. BRp.Unipress 10tabl. 0,01 gc20 tabl. BRp.Unipress 20tabl. 0,02 gd20 tabl. 106 Nystatinum BRp.Nystatynatabl. powl. 500000 j.m.c16 tabl. powl. BRp.Nystatynazaw. 2400000 j.m./24 mlb1 fl. BRp.Nystatynatabl. dopochw. 100000 j.m.c10 tabl. BRp.Nystatynazasypka 100000 j.m./1 gc20 g 107 Penicillaminum BRp.Cupreniltabl. powl. 0,125 gx50 tabl. powl. BRp.Cupreniltabl. powl. 0,25 ge30 tabl. powl. 108 Pentazocini hydrochloridum ΘBRp.wFortralinj. 0,03 g/1 mld10 amp. ΘBRp.wFortraltabl. 0,05 gf50 tabl. ΘBRp.wPentazocinumtabl. 0,05 gx50 tabl. ΘBRp.wPentazocinuminj. 0,03 g/1 mld10 amp. 109 Pethidini hydrochloridum ΘNRp.wDolargantabl. 0,025 gc10 tabl. ΘNRp.wDolarganinj. 0,1 g/2 mld5 amp. ΘNRp.wDolcontralinj. 0,05 g/1 mld10 amp. ΘNRp.wDolcontralinj. 0,1 g/2 mld10 amp. 110 Phenobarbitalum ΔBRp.Luminaluminj. 0,2 g/1 mlc10 amp. 1 ml 111 Phenoxymethylpenicillinum benzathini BRp.Ospen 750 syropzaw. 750000 j.m./5 mle60 ml 112 Phenoxymethylpenicillinum kalicum BRp.Ospentabl. powl. 500000 j.m.c12 tabl. powl. BRp.Ospentabl. powl. 1000000 j.m.d12 tabl. powl. BRp.Ospentabl. powl. 1500000 j.m.d12 tabl. powl. BRp.V-cylinatabl. 400 000 j.m.c10 tabl. 113 Phenylephryni hydrochloridum ΔBRp.Neosynephrinekrople do oczu 10%e5 ml 114 Physostigmini salicylas ΔARp.Physostigminum salicylicuminj. 0,5 mg/1 mlc10 amp. 115 Phytomenadionum BRp.Vitaconinj. 0,01 g/1 mld10 amp. BRp.Vitaconinj. 0,001 g/0,5 mlc10 amp. 116 Pilocarpini hydrochloridum ΔBRp.•Pilocarpinumkrople do oczu 2%c10 ml ΔBRp. Pilocarpinum ophtalmicummaść do oczu 2%b3 g ΔBRp.•Isopto-Carpine 1%krople do oczu 1%d15 ml Δ BRp.•Isopto-Carpine 2%krople do oczu 2%d15 ml ΔBRp. Pilogel HSżel 4%e5 g ΔBRp.•Pilomann 1%krople do oczu 1%d10 ml ΔBRp.•Pilomann 2%krople do oczu 2%d10 ml ΔBRp.•Pilomann 3%krople do oczu 3%d10 ml 117 Praziquantelum Rp.Cesoltabl. powl. 0,15 gf6 tabl. powl. 118 Prazosini hydrochloridum BRp.Adversutentabl. 0,001 gc30 tabl. BRp.Adversutentabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,001 gd30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,002 ge30 tabl. BRp.Minipresstabl. 0,005 gx30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,001 gb30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,002 gb30 tabl. BRp.Polpresintabl. 0,005 gc30 tabl. 119 Prednisoloni acetas BRp.Prednisolonum aceticumzaw. do oczu 0,5%c10 ml 120 Prednisolonum BRp.Encortolontabl. 0,005 gc40 tabl. BRp.Prednisolonumkrem 0,25%a10 g BRp.Decortin H1tabl. 1 mgx40 tabl. BRp.Decortin H5tabl. 5 mgx40 tabl. BRp.Decortin H20tabl. 20 mgx50 tabl. BRp.Decortin H50tabl. 50 mgx50 tabl. 121 Predisoni acetas BRp.Encortontabl. 0,001 gc40 tabl. BRp.Encortontabl. 0,005 gc40 tabl. 122 Progesteronum BRp.Progesteronumtabl. podj. 0,05 gc20 tabl. BRp.Progesteronuminj. 0,01 g/1 mlc5 amp. BRp.Progesteronuminj. 0,025 g/1 mlc5 amp. 123 Propafenoni hydrochloridum BRp.Polfenontabl. powl. 0,15 ge40 tabl. powl. BRp.Polfenontabl. powl. 0,3 gf40 tabl. powl. BRp.Prolekofentabl. powl. 0,15 gx40 tabl. powl. BRp.Prolekofentabl. powl. 0,3 gx40 tabl. powl. BRp.Rytmonormtabl. powl. 0,15 gf40 tabl. powl. BRp.Rytmonormtabl. powl. 0,3 gg40 tabl. powl. 124 Propranololi hydrochloridum BRp.Apo-Propranololtabl. 0,01 gc50 tabl. BRp.Apo-Propranololtabl. 0,04 gc50 tabl. BRp.Propranololtabl. 0,01 ga50 tabl. BRp.Propranololtabl. 0,04 gb50 tabl. BRp.Propranololinj. 0,001 g/1 mlc10 amp. BRp.Propranololinj. 0,005 g/5 mlc5 amp. BRp.Propranolol prolongatumtabl. 0,08 gb20 tabl. BRp.Propranolol prolongatumtabl. 0,16 gc20 tabl. BRp.Propra-Ratiopharm 40tabl. powl. 0,04 ge50 tabl. powl. BRp.Propra-Ratiopharm 80tabl. powl. 0,08 gf50 tabl. powl. BRp.Propra Retard-Ratiopharm 80kaps. 0,08 gf50 kaps. 125 Pyranteli pamoas Rp.Pyrantelumtabl. 0,25 gb3 tabl. Rp.Pyrantelumzaw. 0,05 g/1 mlb15 ml 126 Pyrimethaminum BRp.Daraprimtabl. 0,025 gd30 tabl. BRp.Pyrimentabl. 0,025 gd30 tabl. 127 Ranitidini hydrochloridum Rp.Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,15 gf40 tabl. powl. Rp.Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,3 gf30 tabl. powl. Rp.Raniberltabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranigasantabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranigasttabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranisantabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranitaltabl. powl. 0,15 gd40 tabl. powl. Rp.Ranitin 150tabl. powl. 0,15 gx40 tabl. powl. Rp.Ranitin 300tabl. powl. 0,3 gx30 tabl. powl. Rp.Ranitinetabl. powl. 150 mgx30 tabl. powl. Rp.Zantactabl. powl. 0,15 gg40 tabl. powl. Rp.Zantactabl. powl. 0,3 gg30 tabl. powl. Rp.Zantac effervescenttabl. mus. 0,15 gg30 tabl. Rp.Zantac effervescenttabl. mus. 0,3 gx30 tabl. 128 Salbutamoli sulfas BRp.Salbutamoltabl. 0,002 ga25 tabl. BRp.Salbutamoltabl. 0,004 ga25 tabl. BRp.Salbutamolsyrop 0,04 g/100 mlb100 ml BRp.Salbutamolaerosol 0,1 mg/dawkęc20 ml (400 dawek) BRp.Salbutamol prolongatumtabl. 0,008 gb30 tabl. BRp.Salbutamol BPaerosol 0,1 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Salbuventaerosol 0,1 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Ventolinaerosol 0,1 mg/dawkęd20 ml (200 dawek) 129 Selegilini hydrochloridum BRp.Jumextabl. 0,005 gf50 tabl. 130 Sole rehydratacyjne Rp.Gastrolittabl.c30 tabl. Rp.Gastrolitsaszetki 4 gc15 saszetek Rp.Saltoralsaszetki 5,5 gc10 saszetek 131 Sulfathiazolum argentum Rp.Argosulfankrem 2%c40 g 132 Theophyllinum BRp.Afonilum retardkaps. 0,25 gd20 kaps. BRp.Afonilum retard fortekaps. 0,375 gd20 kaps. BRp.Euphyllinum CR retardtabl. powl. 0,25 gd50 tabl. powl. BRp.Theo-Durtabl. retard 0,2 ge50 tabl. BRp.Theo-Durtabl. retard 0,3 gf50 tabl. BRp.Theophyllinum 100tabl. 0,1 gc30 tabl. BRp.Theophyllinum 300 prolongatumtabl. 0,3 gd50 tabl. BRp.Theophyllinum prolongatumtabl. 0,25 gc20 tabl. BRp.Theophyllinum czopek 0,35 gc10 czopków BRp.Theophyllinum czopek 100 mgx10 czopków BRp.Theophyllinum czopek 175 mgx10 czopków BRp.Theoplustabl. Prolongatum 0,1 gx30 tabl. BRp.Theoplustabl. Prolongatum 0,3 gx30 tabl. BRp.Theospirex retardtabl. 0,3 gd50 tabl. BRp.Teotardkaps. retard 0,2 gd40 kaps. BRp.Teotardkaps. retard 0,35 ge40 kaps. BRp.Teotardkaps. retard 0,5 gx40 kaps. 133 Thiamazolum BRp.Metizoltabl. 0,005 gc50 tabl. 134 Amiloridi hydrochloridum + Hydrochlorotiaz. #BRp.Tialorid mitetabl.x50 tabl. #BRp.Tialoridtabl.c50 tabl. #BRp.Moduretictabl.x50 tabl. 135 Timololi maleas Rp.Cusimololkrople do oczu 0,25%c1 flak. 5 ml Rp.Cusimololkrople do oczu 0,5%c1 flak. 5 ml Rp.Oftan-Timololkrople do oczu 0,25%d1 flak. 5 ml Rp.Oftan-Timololkrople do oczu 0,5%d1 flak. 5 ml Rp.Oftensinkrople do oczu 0,25%c1 flak. 5 ml Rp.Oftensinkrople do oczu 0,5%c1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,1%krople do oczu 0,1%d1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,25%krople do oczu 0,25%d1 flak. 5 ml Rp.Timohexal 0,5%krople do oczu 0,5%d1 flak. 5 ml Rp.Timoptic 0,25%krople do oczu 0,25%d1 flak. 5 ml Rp.Timoptic 0,5%krople do oczu 0,5%e1 flak. 5 ml Rp.Timoptic XEkrople do oczu tworzące żel 0,25%e1 flak. 2,5 ml Rp.Timoptic XEkrople do oczu tworzące żel 0,5%f1 flak. 2,5 ml 136 Todralazini hydrochloridum BRp.Binazintabl. 0,02 gb30 tabl. 137 Verapamili hydrochloridum BRp.Apo-Verapdraż. 0,08 gd40 draż. BRp.Apo-Verapdraż. 0,12 ge40 draż. BRp.Falicard 80draż. 0,08 gx40 draż. BRp.Isoptintabl. powl. 0,04 gd40 tabl. powl. BRp.Isoptintabl. powl. 0,08 gd40 tabl. powl. BRp.Isoptintabl. powl. 0,12 gx40 tabl. powl. BRp.Isoptininj. 0,005 g/2 mle10 amp. BRp.Isoptin SRtabl. powl. 0,12 ge40 tabl. powl. BRp.Isoptin SRtabl. powl. 0,24 gf20 tabl. powl. BRp.Lekoptindraż. 0,04 gc40 draż. BRp.Lekoptindraż. 0,08 gd40 draż. BRp.Lekoptindraż. 0,12 ge40 draż. BRp.Lekoptintabl. 0,24 ge20 tabl. BRp.Lekoptininj. 0,005 g/2 mld10 amp. BRp.Lekoptin retardtabl. powl. 0,24 ge20 tabl. powl. BRp.Staverantabl. powl. 0,04 gc40 tabl. powl. BRp.Staverantabl. powl. 0,08 gc40 tabl. powl. BRp.Staverantabl. powl. 0,12 gd40 tabl. powl. BRp.Staveran prolongatumtabl. powl. 0,12 gd40 tabl. powl. BRp.Verpamiltabl. powl. 0,2 gx40 tabl. powl. BRp.Verpamiltabl. 0,04 gc40 tabl. BRp.Verpamiltabl. 0,08 gd40 tabl. BRp.Verpamiltabl. powl. 0,12 gd40 tabl. powl. BRp.Verpamilinj. 0,005 g/2 mlx10 amp. BRp.Verapamiltabl. powl. 0,04 gc40 tabl. powl. BRp.Verapamil-Ratiopharm N40tabl. powl. 0,04 gd40 tabl. powl. BRp.Verapamil-Ratiopharm N80tabl. powl. 0,08 ge40 tabl. powl. BRp.Verapamil-Ratiopharm N120tabl. powl. 0,12 ge40 tabl. powl. BRp.Verapamil-Ratiopharm 5inj. 0,005 g/2 mle10 amp. Załącznik nr 2 WYKAZ LEKÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 30% CENY LEKU Lp. NazwaPostać i dawkaKat. cenNajmniejsze zarejestrowane opak. 1 Acetazolamidum BRp.Diuramidtabl. 0,25 gb20 tabl. 2 Acidum lacticum Rp.Lactovaginalgałka dopochw.d10 gałek 3 Acidum pipemidicum BRp.Palinkaps. 0,2 ge20 kaps. BRp.Palintabl. powl. 0,4 gx20 tabl. BRp.Pipramkaps. 0,2 gx20 kaps. BRp.Urolinkaps. 0,2 gd20 kaps. 4 Aciclovirum BRp.Antivirtabl. 0,2 gd20 tabl. BRp.Cusiviralmaść do oczu 3%f4,5 g BRp.Hevirantabl. 0,2 ge30 tabl. BRp.Zoviraxtabl. 0,2 gg25 tabl. BRp.Zoviraxmaść do oczu 3%f4,5 g BRp.Zoviraxtabl. 0,4 gg70 tabl. BRp.Zoviraxtabl. 0,8 gg35 tabl. BRp.Zoviraxzaw. 0,2g/5 mlg125 ml BRp.Virolextabl. 0,2 gg20 tabl. BRp.Virolexmaść do oczu 3%f4,5 g 5 Allylestrenolum BRp.Gestormonetabl. 0,005 ge20 tabl. BRp.Turinaltabl. 0,005 ge20 tabl. 6 Ambenonii chloridum BRp.Mytelasetabl. 0,01 gf100 tabl. 7 Ambroxoli hydrochloridum BRp.Afelganinj. 0,015 g/2 mlx10 amp. BRp.Ambrohexalinj. 0,015 g/2 mld5 amp. BRp.Ambroxol-Ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 mle10 amp. BRp.Mucosolvaninj. 0,015 g/2 mle10 amp. 8 Amoxicillinum + Acidum clavulanicum BRp.Amoksiklavtabl. powl. 0,625 gf21 tabl. BRp.Amoksiklavtabl. powl. 0,375 ge21 tabl. BRp.Amoksiklav Dropskrople 62,5 mg/1 mld20 ml BRp.Amoksiklavzaw. 156 mg/5 mle100 ml BRp.Amoksiklav fortezaw. 312,5 mg/5 mle100 ml BRp.Augmentintabl., tabl. powl. 0,375 ge21 tabl. BRp.Augmentintabl. 625 mgx21 tabl. BRp.Augmentinproszek do przyg. syropu 156 mg/5 mle100 ml BRp.Augmentinproszek do przyg. syropu 312,5 mg/5 mlf100 ml 9 Astemizolum BRp.Astemisantabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Astemizoltabl. 0,01 gd30 tabl. BRp.Hismanaltabl. 0,01 gd20 tabl. BRp.Hismanalzaw. 1 mg/1 mle100 ml 10 Aurothioglucosum BRp.Solganalzawiesina 50 mg/mlg10 ml 11 Beclometasoni dipropionas BRp.Beclocortaerosol do nosa 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Beclomet nasalaerosol 0,05 mg/dawkęe10 ml (200 dawek) 12 Bismuthi subcitras Rp.Cytribintabl. powl.e112 tabl. Rp.Ventrisoltabl. powl. 0,12 ge112 tabl. Rp.De-Noltabl. 012 gg112 tabl. 13 Budesonidum BRp.Budesonidaerosol do nosa 0,05 mg/dawkęd10 ml (200 dawek) BRp.Rhinocortaerosol do nosa 0,05 mg/dawkęf200 dawek 14 Carbacholi chloridum ΔBRp.Carbacholkrople do oczu 3%b10 ml ΔBRp.Isopto-Carbacholkrople do oczu 1,5%d15 ml ΔBRp.Isopto-Carbacholkrople do oczu 3%d15 ml 15 Cefuroximum BRp.Biofuroxyminj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Biofuroxyminj. 1,5 gd1 fiol. BRp.Kefuroxinj. 0,75 ge1 fiol. BRp.Kefuroxinj. 1,5 ge1 fiol. BRp.Plixyminj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Plixyminj. 1,5 gd1 fiol. BRp.Zinacefinj. 0,75 gd1 fiol. BRp.Zinacefinj. 1,5 ge1 fiol. 16 Cetirizinum hydrochloridum BRp.Zyrtectabl. powl. 0,01 gd,f20 tabl. BRp.Zyrteckrople 0,01 g/1 mle10 ml. 17 Chlormidazol Rp.•Polfungicidmaść 5%c25 g Rp.•PolfungicidPłync10 ml 18 Chlorquinaldolum Rp.Chlorchinaldinmaść 3%b20 g 19 Chlortalidonum BRp.Hygrotontabl. 0,05 ge20 tabl. BRp.Urandiltabl. 0,05 gd30 tabl. 20 Clemastini fumaras ΔBRp.Clemastinumtabl. 0,001 gb30 tabl. ΔBRp.Clemastinumsyrop 0,001 g/10 mlc100 ml 21 Clomifeni citras ΔBRp.Clostilbegyttabl. 0,05 gd10 tabl. 22 Clonidini hydrochloridum ΔARp.Catapresantabl. 0,075 mgd20 tabl. ΔARp.Catapresantabl. 0,15 mgx30 tabl. ΔARp.Clonidinkaps. 0,075 mge20 tabl. ΔARp.Clonidinkaps. 0,15 mgx20 tabl. ΔARp.Clonistadatabl. 0,15 mgx20 tabl. ΔARp.Haemitontabl. 0,075 mgx50 tabl. ΔARp.Haemitontabl. 0,3 mgx30 tabl. ΔARp.Iporeltabl. 0,075 mgc50 tabl. 23 Clopamidum Rp.Brinaldixtabl. 0,01 gx20 tabl. Rp.Brinaldixtabl. 0,02 gx20 tabl. Rp.Clopamidtabl. 0,02 gc20 tabl. 24 Clotrimazol comp. Proftin TZasypkac150 g 25 Colchicinum ARp.Colchicum-Dispertdraż. 0,5 mgd25 tabl. 26 Cyproteroni acetas BRp.Androcurtabl. 0,05 gg20 tabl. 27 Cyproteroni acetas + Ethinylestradiolum Rp.Diane 35draż.e21 draż. 28 Rp. Delatarmaść 2%d50 g 29Demoxytocinum BRp.Sandoparttabl. podpoliczk. 50 j.m.e10 tabl. 30Dextranomerum Rp.Acudexzasypka 4 ge10 saszetek Rp.CrupodexZasypkaf60 g 31 Diclofenacum natricum BRp.Dicloreuminj. 0,075 g/3 mle6 amp. BRp.Diklofeninj. 0,075 g/3 mlx5 amp. BRp.Feloraninj. 0,075 g/3 mle10 amp. BRp.Naklofeninj. 0,075 g/3 mld5 amp. BRp.Olfeninj. 0,075 g/2 mle5 amp. BRp.Voltareninj. 0,075 g/3 mlf5 amp. 32 Dimenhydrinatum ΔBRp.Aviomarininj. 0,05 g/1 mlc5 amp. 33 Streptokinazum BRp.Distreptazatabl. 15000 j.m.e20 tabl. BRp.Distreptazainj. 60000 j.m.d1 fiol. 10 ml BRp.Distreptazaczopek 15000 j.m.c6 czopków 34 Disulfiramum ΔBRp.Anticoltabl. 0,5 gc30 tabl. 35 Ergotamini tartras BRp.Ergotaminum tartaricumdraż. 0,001 gb20 draż. 36 Estradioli benzoas BRp.Oestradiolum benzoicuminj. 0,005 g/2 mlc5 amp. 37 Estradioli valeras BRp.Estradiol-Depotinj. 0,01 g/1 mlf10 amp. 38 Estradiolum comp. BRp.Oestrofeminalkaps. 0,3 mgd21 kaps. BRp.Oestrofeminalkaps. 0,6 mgd21 kaps. BRp.Oestrofeminalkaps. 1,25 mge21 kaps. 39 Ethinylestradiolum + Levonorgestrelum BRp.Microgynon 21draż.d21 draż. BRp.Rigevidontabl.c21 tabl. BRp.Stediril 30draż.d21 draż. 40 Ethinylestradiolum + Norethisteronum BRp.Gestigen tabl.b21 tabl. 41 Ethisteronum BRp.Ethisterontabl. podjęz. 0,025 gd20 tabl. 42 Etretinatum BRp.Tigasonkaps. 0,01 gg100 kaps. BRp.Tigasonkaps. 0,025 gg100 kaps. 43 Fenbufenum BRp.Fenbufentabl. 0,3 ge30 tabl. 44 Fenoteroli hydrobromidum ΔBRp.Fenoteroltabl. 0,005 gc100 tabl. ΔBRp.Partusistentabl. 0,005 gf100 tabl. 45 Ferrosi chloridum Rp.•Hemoferkrople 44 Fe2+/mlb10 ml Rp.•Ferro 66krople 0,044 g/mld20 ml 46 Ferrosi sulfas Rp.•Eisendragees-Ratiopharmdraż. 50 mg Fe2+b20 draż. Rp.•Ferro-Gradumettabl. 375 mg tabl. powl. 525 mgd30 tabl. Rp.•Hemofer prolongatumdraż. 105 mg Fe2+b30 draż. Rp.•Resoferondraż.e50 draż. Rp.•Sorbifer Durulestabl. powl. 100 mgd50 tabl. Rp.•Tardyferontabl. powl. Retard 80 mg Fe2+x30 tabl. 47 Fluconazolum BRp.Diflucankaps. 0,05 gg7 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,1 gg7 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,15 gf1 kaps. BRp.Diflucankaps. 0,2 gx14 kaps. BRp.Diflucansyrop 5 mg/mlg150 ml BRp.Fluconazolekaps. 0,05 gf14 kaps. BRp.Fluconazolekaps. 0,1 gf7 kaps. BRp.Fluconazolesyrop 5 mg/1 mlf150 ml 48 Fludrocortisonum + Neomycinum + Gramicidinum BRp.Dicortineffmaść do oczub3 g BRp.Dicortineffzawiesina do oczub10 ml 49 Flunisolidum Rp.Bronilideaerosol dozowany 0,25 mg/dawkęf12 ml (120 dawek) Rp.Syntariszaw. do nosa 0,025 mg/dawkęf24 ml (240 dawek) 50 Fluticasoni propionas Rp.Flixonasezaw. do nosa 0,05%g10 ml (120 dawek) 51 Fosfestrolum dinatricum BRp.Fostrolintabl. 0,1 ge20 tabl. BRp.Fostrolininj. 0,25 g/5 mlx10 amp. 52 Framycetinum comp. BRp.CaridentMaśćc5 g 53 Gentamicini sulfas BRp.Garamycininj. 0,04 g/1 mlx10 amp. BRp.Gentamycininj. 0,01 g/1 mld10 amp. BRp.Gentamicin, Gentamycininj. 0,02 g/2 mlc,d10 amp. BRp.Gentamycin, Gentamicininj. 0,04 g/1 mld,e10 amp. inj. 0,04 g/2 mld10 amp. BRp.Gentamycin, Gentamicin, Garamycininj. 0,08 g/2 mld,e10 amp. BRp.Gentamycin,Gentamicinkrople do oczu 0,3%a10 ml BRp.Gentamycin,Gentamicinmaść do oczua,d3 g, 5 g BRp.Gentamicin Ratiopharminj. i.m. 0,08 g/2 mlg5 amp. BRp.Gentamytrexkrople do oczu 5 mg/mld5 ml BRp.Gentamytrexmaść do oczu 5 mg/gc3g 54 Glucosum BRp.Glucosuminj. 10%d10 amp. 10 ml BRp.Glucosuminj. 20%d10 amp. 10 ml 55 Gonadotrophinum chlorionicum BRp.Biogonadylinj. 500 j.m.e5 amp. z suchą subst. + 5 amp. rozp. BRp.Biogonadylinj. 2000 j.m.f5 amp. z suchą subst. + 5 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 500 j.m.e3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 1500 j.m.f3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Pregnylinj. 5000 j.m.g3 amp. z suchą subst. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 500 j.m.e3 amp. liof. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 1000 j.m.f3 amp. liof. + 3 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 2000 j.m.f3 amp. liof. + 3 amp. Rozp. BRp.Profasiliofilizat 5000 j.m.f1 amp. liof. + 1 amp. rozp. BRp.Profasiliofilizat 10000 j.m.f1 amp. liof. + 1 amp. Rozp. 56 Hydrocortisoni acetas BRp.Hydrocortisonuminj. 0,125 g/5 mle10 fiol. 57 Hydrocortisoni butyras BRp.Locoidkrem 0,1%d15 g BRp.Locoid lipokremmaść 0,1%d15 g BRp.Locoidlotio 0,1%d20 ml BRp.Locoid Creloemulsja 0,1%x30 ml BRp.Laticortmaść 0,1%a15 g BRp.Laticortkrem 0,1%a15 g BRp.Laticortlotio 0,1%b20 ml 58 Hydrocortisoni butyras + Chlorquinaldolum BRp.Laticort-CHkrem 0,1%a15 g BRp.Laticort-CHmaść 0,1%a15 g 59 Ipratropii bromidum BRp.Atroventaerosol 0,02 mg/dawkęe15 ml (300 dawek) BRp.Atroventroztw. do inh. 25 mg/100 mle20 ml 60 Isosorbidi dinitras BRp.Aerosonitaerosol 1,25 mg/dawkęd12 ml (300 dawek) BRp.Isoketaerosol 1,25 mg/dawkęf15 ml (300 dawek) 61 Ketoconazolum BRp.Ketoconazoltabl. 0,2 gd10 tabl. BRp.Ketozoltabl. 0,2 gd10 tabl. BRp.Ketozolglob. 0,4 gx3 glob. BRp.Nizoraltabl. 0,2 gf10 tabl. BRp.Nizoralglob. 0,4 gx3 glob. BRp.Oronazoltabl. 0,2 gx20 tabl. 62 Ketotifini hydrofumaras ΔBRp.Ketofkaps. 0,001 gd20 kaps. ΔBRp.Ketofsyrop 1 mg/5 mld100 ml ΔBRp.Ketotifentabl. 0,001 gc30 tabl. ΔBRp.Ketotifensyrop 0,2 mg/1 mlc100 ml ΔBRp.Pozitantabl. 0,001 gc50 tabl. ΔBRp.Zaditentabl. 0,001 gf30 tabl. ΔBRp.Zaditensyrop 0,02 g/100 mlf100 ml ΔBRp.Zaditen SROtabl. powl. 0,002 gf30 tabl. 63 Lynestrenolum BRp.Endometriltabl. 0,005 gd30 tabl. BRp.Orgametriltabl. 0,005 gd30 tabl. 64 Mexiletini hydrochloridum ΔBRp.Katenkaps. 0,1 gd50 kaps. ΔBRp.Mexicordkaps. 0,2 ge50 kaps. ΔBRp.Mexitilkaps. 0,2 gf50 kaps. ΔBRp.Mexitil Depotkaps. retard 0,36 gf20 kaps. 65 Mesalazinum Rp.Jukolontabl. powl. 0,25 gx50 tabl. Rp.Salozinal (Salofalk)tabl. 0,25 gf50 tabl. Rp.Pentasatabl. o powoln. Uwal. 0,5 gg100 tabl. 66 Mensum BRp.Mistabronpłyn do inh. lub wlewań 0,6 g/3 mle5 amp. 67 Methotrexatum ARp.Methotrexattabl. 0,01 gg100 tabl. ARp.Methotrexattabl. 2,5 mgf100 tabl. ARp.Methotrexatetabl. 2,5 gd20 tabl. ARp.Trexantabl. 2,5 mgf100 tabl. 68 Methyldopum ΔBRp.Dopanoltabl. 0,25 gd50 tabl. ΔBRp.Dopegyttabl. 0,25 gd50 tabl. 69 Methylprednisoloni acetas BRp.Depo-Medrolinj. 0,04 g/1 mlc,d1 fiol. BRp.Depo-Medrol z lidokainąinj. 0,04 g/1 mld1 fiol. 70 Methyltestosteronum BRp.Mesterontabl. podjęz. 0,01 gc20 tabl. 71 Miconazoli nitras Rp.Gyno-Daktaringlobulki 0,1 gf15 glob. Rp.Gyno-Femidazoltabl. dopochw. 0,1 gd15 tabl. 72 Miconazolum comp. Rp.MycosolonMaśćd15 g 73 Naphazolinum + Diphenhydraminum Rp.•Betadrinkrople do oczua10 ml Rp.•Betadrinkrople do nosaa10 ml 74 Natrii aurothiomalas BRp.Tauredoninj. 0,01 g/0,5 mlg10 amp. BRp.Tauredoninj. 0,02 g/0,5 mlg10 amp. 75 Natrii cromoglicas BRp.Cromohexalkrople do oczu 2%d10 ml BRp.Cromohexalkrople do oczu 2%e20×0,5 ml BRp.Cromohexalaerosol 20 mg/mlf30 ml BRp.Cromosolaerosol 2,6 mg/dawkęf28 ml BRp.Cromosolaerosol do nosa 4% (5,2 mg/dawkę)x30 ml BRp.Cromosolaerosol do gardła 4% (10 mg/dawkę)x30 ml BRp.Cusicrom 4%krople do oczu 4%d10 ml BRp.Hay-Cromkrople do oczu 2%d13,5 ml BRp.Lomusolaerosol 2%f26 ml BRp.Opticromkrople do oczu 2%f13,5 ml BRp.Polcromkrople do oczu 2%x10 ml BRp.Vividrinaerosol do nosa 2,6 mg/dawkęx15 ml BRp.Vividrinkrople do oczu 20 mg/mlx10 ml 76 Norethisteroni acetas BRp.Norethisterontabl. 0,005 gc20 tabl. BRp.Primolut Nortabl. 0,005 ge20 tabl. 77 Odżywki Humana OProszekd350 g 78 Piroxicamum BRp.Apo-Piroxicamkaps. 0,01 gc20 kaps. BRp.Apo-Piroxicamkaps. 0,02 gd20 kaps. BRp.Feldenekaps. 0,01 ge20 kaps. BRp.Feldenekaps. 0,02 gx20 kaps. BRp.Feldeneczopek 0,02 gx12 czopków BRp.Piroxicamtabl. powl. 0,01 gb20 tabl. BRp.Piroxicamtabl. powl. 0,02 gc20 tabl. BRp.Piroxicamczopek 0,01 gb10 czopków BRp.Piroxicamczopek 0,02 gb10 czopków 79 Polymyxinum B comp. BRp.AtecortinZawiesinab5 ml 80 Polividonum lodum Rp.Betadinepłyn 10%x30 ml Rp.Betadinemydło w płynie 75 mg/mlx120 ml Rp.Betadinemaść 100 mg/1 gx20 g Rp.Betadineglobulki 200 mgx14 szt. Rp.PolseptolGlobulkib5 szt. Rp.PolseptolMaśćb20 g Rp.Povidone lodine 10%roztwór 10%c20 ml Rp.Povidone lodinezasypka 1%x25 g 81 Prednisoloni pivalas BRp.Mecortolonkrem 0.5%a10 g 82 Pridinoli hydrochloridum ΔBRp.Pridinoltabl. 0,005 gb50 tabl. 83 Pridinoli mesylas ΔBRp.Polmesilattabl. 0,004 gc50 tabl. 84 Procainamidi hydrochloridum BRp.Procainamidumtabl. 0,25 gc30 tabl. 85 Proderminum comp. Rp.Psorisan 5%maść 5%c50 g Rp.Psorisan 10%maść 10%c50 g Rp.Psorisan 20%maść 20%c50 g 86 Pyridostigmini bromidum BRp.Mestinondraż. 0,06 gg150 draż. 87 Spironalactonum BRp.Aldactone Atabl. 0,025 gx20 tabl. BRp.Aldactone 100tabl. 0,1 gx30 tabl. BRp.Spiridontabl. 0,025 gb20 tabl. BRp.Spironoltabl. 0,025 gc20 tabl. BRp.Spironol 100tabl. 0,1 gx20 tabl. BRp.Spironalacton Stadakaps. 0,05 gx50 kaps. BRp.Spironalacton Stadakaps. 0,1 gx50 kaps. BRp.Verospirontabl. 0,025 gc20 tabl. 88 Sucralfatum Rp.Ancrusaltabl. 0,5 ge120 tabl. Rp.Sucralfatetabl. 1 gf100 tabl. Rp.Sucralfat-Ratiopharm 1000tabl. 1 gd20 tabl. Rp.Ulcoganttabl. 1 gf50 tabl. Rp.Ulcogant Suspensionzaw. 1 g/5 mlf250 ml Rp.Ulcogant Suspensionzaw. 1 g/5 mlf50 saszetek Rp.Ulcogantgran. 1 gf50 saszetek Rp.Ulgastrantabl. 1 gd50 tabl. Rp.Ulgastranzaw. 1 g/5 mle250 ml Rp.Ulgastranzaw. 1 g/5 mlx50 saszetek Rp.Ventertabl. 1 ge50 tabl. Rp.Ventergran. 1 ge50 saszetek 89 Sulfadiazinum argenteum Rp.Dermazinkrem 1%d50 g 90 Sulfasalazinum BRp.Sulfasalazintabl. 0,5 gf50 tabl. BRp.Sulfasalazin ENtabl. powl. 0,5 gf50 tabl. 91 Testosteroni enanthas BRp.Testosteronum prolongatuminj. 0,1 g/1 mld5 amp. 92 Testosteroni propionas BRp.Testosteronum propionicuminj. 0,01 g/1 mlc5 amp. BRp.Testosteronum propionicuminj. 0,025 g/1 mlc5 amp. 93 Testosteronum BRp.Omnadren 250inj. 0,25 g/1 mlc1 amp. 94 Thietylperazini dimaleas ΔBRp.Torecantabl. powl. 6,5 mgd50 draż. ΔBRp.Torecanczopek 6,5 mgd5; 6 czopków 95 Tinidazolum BRp.Tinidazolumtabl. powl. 0,5 ga4 tabl. 96 Tretinoinum Rp.Airolpłyn 0,05%x50 ml Rp.Atredermpłyn 0,025%c60 ml Rp.Atredermpłyn 0,05%c60 ml Rp.Atredermpłyn 0,1%c20 ml 97 Triamcinoloni acetonidum BRp.Kenaloginj. 0,04 g/1 mle1 amp. BRp.Polcortolonkrem 0,1%a15 g BRp.Polcortolonmaść 0,1%a15 g BRp.Polcortolon 10inj. 0,01 g/1 mld5 fiol. BRp.Polcortolon 40inj. 0,04 g/1 mld5 fiol. BRp.Polcortolon 200inj. 0,2 g/5 mlx10 fiol. 98 Triamcinolonum BRp.Polcortolontabl. 0,001 gb20 tabl. BRp.Polcortolontabl. 0,004 gc20 tabl. 99 Triamcinoloni acet. + Dichlorhydroxychinolin BRp.MonacortAerosolc35 g Załącznik nr 3 WYKAZ LEKÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 50% CENY LEKU Lp. NazwaPostać i dawkaKat. cenNajmniejsze zarejestrowane opakowanie 1 Rp. Acespargintabl. 0,25 gb30 tabl. 2 Acetylocysteinum BRp.Acetylocysteinakaps. 0,1 gd20 kaps. BRp.ACC 100granulat 100 mgd20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200granulat 200 mge20 saszetek po 3 g BRp.ACC 200kaps. 0,2 gd20 kaps. BRp.ACC 100tabl. mus. 0,1 gd20 tabl. BRp.ACC 200tabl. mus. 0,2 ge20 tabl. BRp.ACC 600tabl. mus. 0,6 gx20 tabl. BRp.Mucisolproszek do sporz. roztw. (4,8 g n-acetylcysteinum)d60 g BRp.Tussicom 100granulat 100 mg/5 gc20 saszetek po 5 g BRp.Tussicom 200granulat 200 mg/5 gd20 saszetek po 5 g 3 Acidum citricum + Kalium/Natrium citricum Rp.CitrolytGranulkie220 g 4 Acidum sulfosalicylicum + Acidun trichloraceticum Rp.•DermaseptPłync30 g 5 Acidum tranexamicum BRp.Exacyltabl. powl. 0,25 gx20 tabl. powl. BRp.Exacyltabl. powl. 0,5 ge20 tabl. powl. BRp.Exacylinj. 0,5 g/5 mle5 amp. BRp.Exacylroztw. do picia 1 g/10 mle5 amp. 6 Acidum undecylenicum comp. MykoderminaPłynb50 g MykoderminaZasypkab15 g MykoderminaMaśćb30 g 7 ALERGENY DO CELÓW LECZNICZYCH - alergeny roztoczy kurzu domowego BRp.Alavac S H. D. M. kurs podstawowyinj. 9 mlg3 fiol. BRp.Alavac S H. D. M. kurs podtrzymującyinj. 9 mlg1 fiol. BRp.Alutard SQ kurs podstawowyinj. SQU/ml; 100, 1000, 10000, 100000g4 fiol. a 5 ml + 4,5 ml rozp. BRp.Alutard SQ kurs podtrzymującyinj. 100000 SQUg1 fiol. 5 ml BRp.Novo-Helisen Depot kurs podstawowyinj. 4,5 ml, stęż. 1,2,3g3 but. BRp.Novo-Helisen Depot kurs podtrzym.inj. 4,5 ml lub 9,5 ml stęż. 3g1 but. - alergeny pyłków roślin BRp.Alergen pyłkowy do celów lecz.inj. 3 mld5 fiol. BRp.Catalet (C, D, T)inj. 2 mlfzestaw po 4 fiol. BRp.Pollinex podstawowyinj.f3 fiol. BRp.Pollinex podtrzymującyinj.g1 fiol. BRp.Allergovitinj. 3 ml, stęż. A, Bg2 fiol. 8 Ambroxoli hydrocholoridum BRp.Ambrohexaltabl. 0,03 gc20 tabl. BRp.Ambrosolsyrop 15 mg/5 mlc120 ml BRp.Ambrosolsyrop 30 mg/5 mlc120 ml BRp.Ambroksolsyrop 15 mg/5 mlc150 ml BRp.Ambroksolsyrop 30 mg/5 mld150 ml BRp.Deflegminkaps. retard 75 mgx10 kaps. BRp.Deflegminkrople 0,75%x50 ml BRp.Deflegmintabl. 0,03 gx20 tabl. BRp.Mucosolvantabl. 0,03 gc20 tabl. BRp.Mucosolvansyrop 30 mg/5 mld100 ml BRp.Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 mld1 op. BRp.Mucobronsyrop 0,3 g/100 mlx100 ml BRp.Mucobrontabl. 0,03 gx50 tabl. BRp.Bronchopront Saftsyrop 15 mg/5 mld100 ml BRp.Bronchopront Tropfenkrople 7,5 mg/1 mld50 ml 9 Amitriptylini hydrochloridum ΔBRp.Amitriptylinumdraż. 0,01 gc60 draż. ΔBRp.Amitriptylinumdraż. 0,025 gc60 draż. ΔBRp.Amitriptylinuminj. 2,5%c5 amp. 2 ml 10 Amlodipinum BRp.Amlopintabl. 0,005 gx20 tabl. BRp.Amlopintabl. 0,01 gx20 tabl. BRp.Norvasctabl. 0,005 gf30 tabl. BRp.Norvasctabl. 0,01 gg30 tabl. 11 Ampicillinum BRp.Ampicillinkaps. 0,25 gc16 kaps. BRp.Ampicillintabl., kaps. 0,5 gd16 tabl., kaps. BRp.Ampicillinproszek do przyg. Zaw. (250 mg/5 ml) - 3 gc60 ml BRp.Ampicillingran. do przyg. Zaw. (125 mg/5 ml) - 1,5 gd60 ml BRp.Ampicillingran. do przyg. Zaw. (250 mg/5 ml) - 3 gd60 ml 12 Ampicillinum + Sulbastamum BRp.Unasyntabl., tabl. powl. 0,375 gf12 tabl., tabl. powl. BRp.Unasynprosz. do przyg. Zaw. 0,25 mg/5 mlf70 ml 13 Azithromycinum BRp.Sumamedtabl. 0,125 gf6 tabl. BRp.Sumamedkaps. 0,25 gf6 kaps. BRp.Sumamedtabl. 0,5 gf3 tabl. BRp.Sumamedsyrop 0,1 g/5 mle20 ml BRp.Sumamedsyrop 0,2 g/5 mlf20 ml 14 Benazeprili hydrochloridium BRp.Lotensintabl. powl. 0,005 gf14 tabl. powl. BRp.Lotensintabl. powl. 0,01 gx14 tabl. powl. BRp.Lotensintabl. powl. 0,02 ge14 tabl. powl. 15 Bezafibratum Rp.Bezaliptabl. powl. 0,2 gf30 tabl. powl. Rp.Bezaliptabl. powl. 0,4 gx30 tabl. powl. Rp.Bezamidintabl. powl. 0,2 ge50 tabl. powl. 16 Bupivacaini hydrochloridum BRp.Bupivacainum hydrochloricuminj. 0,5%d10 amp. 10 ml 17 Buprenorphini hydrochloridum ΘBRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,2 mgx60 tabl. ΘBRp.wBunondoltabl. podjęz. 0,4 mgx30 tabl. ΘBRp.wTemgesictabl. podjęz. 0,2 mgf10 tabl. 18 Calcii dobesilas BRp.Calcium dobesilatetabl. 0,25 gx30 tabl. BRp.Doxilekkaps. 0,5 gx30 tabl. BRp.Doxiumtabl. 0,25 gg60 tabl. BRp.Doxium 500tabl. 0,5 gg30 tabl. BRp.Dobesilat-Calciumtabl. 0,25 gx50 tabl. 19 Carbenicillinum natricum BRp.Carbenicillininj. 1 gdfiol. BRp.Carbenicillininj. 2 gxfiol. 20 Cefadroxilum BRp.Duracefkaps. 0,25 gd12 kaps. BRp.Duraceftabl. 1 gf12 tabl. BRp.Duracefkaps. 0,5 ge12 tabl. BRp.Duracefproszek do p. zaw. 125 mg/5 mlx35 g (60 ml zaw.) BRp.Duracefproszek do p. zaw. 250 mg/5 mlx35 g (60 ml zaw.) BRp.Duracefgran. do sporz. Syropu 0,125 g/5 mld60 ml BRp.Duracefgran. do sporz. Syropu 0,25 g/5 mle60 ml BRp.Duracefgran. do sporz. Syropu 0,5 g/5 mlx60 ml 21 Cefalexinum BRp.Cefaleksynakaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Cefaleksynakaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Cephalexinkaps. 0,25 ge20 kaps. BRp.Cephalexin-Ratiopharm 500tabl. powl. 0,5 gf10 tabl. powl. BRp.Cephalexin-Ratiopharm 1000tabl. powl. 1 gf10 tabl. powl. BRp.Cephalexin-Ratiopharm TSgran. do przyg. Zaw. 250 mg/5 mlf120 ml BRp.Keflexkaps. 0,25 gd12 kaps. BRp.Keflexkaps. 0,5 ge12 kaps. BRp.Keflexzaw. 125 mg/5 mld60 ml BRp.Keflexzaw. 250 mg/5 mle60 ml BRp.Oracefkaps. 0,25 gd16 kaps. BRp.Oracefkaps. 0,5 ge16 kaps. 22 Cefaclorum BRp.Alfacetkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Alfacetkaps. 0,5 gx16 kaps. BRp.Alfacetsyrop 0,125 g/5 mlx60 ml BRp.Alfacetsyrop 0,25 g/5 mlx60 ml BRp.Ceclorkaps. 0,25 gf15 kaps. BRp.Ceclorkaps. 0,5 gg15 kaps. BRp.Ceclorzaw. 125 mg/5 mle75 ml BRp.Ceclorzaw. 125 mge15 saszetek BRp.Ceclorzaw. 250 g/5 mlf75 ml BRp.Ceclorzaw. 250 gf15 saszetek BRp.Ceclor MRtabl. powl. 375 mgx10 tabl. powl. BRp.Ceclor MRtabl. powl. 500 mgx10 tabl. powl. BRp.Ceclor MRtabl. powl. 750 mgx10 tabl. powl. BRp.Panclorkaps. 250 mgx15 kaps. BRp.Panclorkaps. 500 mgx15 kaps. BRp.Taracefkaps. 0,25 gx16 kaps. BRp.Taracefkaps. 0,5 gx16 kaps. 23 Cefradinum BRp.Sefril Ainj. 1 gd1 fiol. z suchą subst. BRp.Sefril kaps. 0,5 ge12 kaps. BRp.Sefril inj. 1 gx1 fiol. z suchą subst. BRp.Sefril gran. do przyg. Zaw. 3 g/60 mld60 ml 24 Cefuroximi axetilum BRp.Bioraceftabl. powl. 0,125 gx10 tabl. powl. BRp.Bioraceftabl. powl. 0,25 gx10 tabl. powl. BRp.Bioraceftabl. powl. 0,5 gx10 tabl. powl. BRp.Bioracefproszek do przyg. Zaw. 0,125 gx10 torebek po 0,125 g BRp.Zinnattabl. 0,125 ge10 tabl. BRp.Zinnattabl. 0,25 gf10 tabl. BRp.Zinnattabl. 0,5 gg10 tabl. BRp.Zinnatgran. 0,125 g/5 mlf50 ml BRp.Zinnatzaw. 125 mge10 saszetek BRp.Zinnatzaw. 250 mgf10 saszetek 25 CepanKremc35 g 26 Chlorpromazini hydrochloridum ΔBRp.Chlorazininj. 0,05 g/2 mlx10 amp. ΔBRp.Fenactildraż. 0,01 ga30 draż. ΔBRp.Fenactildraż. 0,025 ga20 draż. ΔBRp.Fenactildraż. 0,1 gb30 draż. ΔBRp.Fenactilkrople 4%b10 g ΔBRp.Fenactilinj. 0,025 g/5 mlc5 amp. ΔBRp.Fenactilinj. 0,05 g/2 mlc10 amp. 27 Chlorprothixenum ΔBRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,015 gd50 tabl. powl. BRp.Chlorprothixentabl. powl. 0,05 ge50 tabl. powl. 28 Cilazaprilum BRp.Inhibacetabl. powl. 0,5 mge30 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,001 gf30 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,0025 gf28 tabl. powl. BRp.Inhibacetabl. powl. 0,005 gg28 tabl. powl. 29 Cimetidinum BRp.Altramettabl. 0,2 ge100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,2 ge100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,3 ge100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,4 ge100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,6 gx100 tabl. BRp.Apo-Cimetidinetabl. 0,8 gx100 tabl. BRp.Belomettabl. 0,2 gx50 tabl. BRp.Cimetidinumtabl. 0,2 gd100 tabl. BRp.Histodiltabl. 0,2 gd50 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,2 gf50 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,4 gf20 tabl. BRp.Tagamettabl. 0,8 gg30 tabl. 30 Ciprofloxacini hydrochloridum BRp.Ciprinoltabl. 0,25 ge10 tabl. BRp.Ciprinoltabl. 0,5 gf10 tabl. BRp.Ciprobay 250tabl. powl. 0,25 gf10 tabl. powl. BRp.Ciprobay 500tabl. powl. 0,5 gg10 tabl. powl. BRp.Ciprobay Urotabl. powl. 0,1 gx6 tabl. powl. BRp.Cipronextabl. powl. 0,25 gd10 tabl. powl. BRp.Cipronextabl. powl. 0,5 ge10 tabl. powl. BRp.Cipropoltabl. powl. 0,25 gd10 tabl. powl. 31 Clarithromycinum BRp.Klacid gran. do przyg. Zaw. 125 mg/5 mlf60 ml BRp.Klacid tabl. powl. 0,25 gf10 tabl. 32 Clindamycini hydrochloridum BRp.Dalacin Cinj. 0,3 g/2 mlf5 amp. BRp.Dalacin Cinj. 0,6 g/4 mlg5 amp. BRp.Dalacin Cinj. 0,9 g/6 mlg5 amp. BRp.Dalacin Ckaps. 0,075 gd16 kaps. BRp.Dalacin Ckaps. 0,15 ge16 kaps. BRp.Dalacin Ckaps. 0,3 ge16 kaps. BRp.Dalacin Cgran. do przyg. Syropu 0,075 g/5 mle80 ml BRp.Klimicinkaps. 0,15 gd16 kaps. BRp.Klimicininj. 0,3 g/2 mlf5 amp. 33 Cloxacillinum natricum BRp.Syntarpentabl. powl. 0,25 gc16 tabl. powl. BRp.Syntarpentabl. powl. 0,5 gd16 tabl. powl. 34 Cyproheptadini hydrochloridum ΔBRp.Peritoltabl. 0,004 gc20 tabl. ΔBRp.Peritolsyrop 0,004 g/10 mlc100 ml ΔBRp.Protadinatabl. 0,004 gc20 tabl. 35 Diclofenacum natricum BRp.Naclofkrople do oczu 0,1%f5 ml 36 Dienestrolum BRp.Dienestrolumtabl. 0,001 gb30 tabl. BRp.Dienestrolumtabl. 0,005 gc20 tabl. 37 Dimazoli dihydrochloridum Rp.Mycotolpłyn 5%x50 g Rp.Mycotolzasypka 3%x30 g 38 Diprophyllinum BRp.Diprophyllinuminj. doż. 0,25 g/10 mld10 amp. 39 Doxycyclini hydrochloridum BRp.Doxycyclinumkaps. 0,1 gc30 kaps. 40 Drotaverini hydrochloridum BRp.No-Spatabl. 0,04 gc20 tabl. BRp.No-Spainj. 0,04 g/2 mlc5 amp. 41 Erythromycini cyclocarbonas BRp.Davercinmaść 1%b20 g BRp.Davercinroztwór 2,5%c30 ml 42 Erythromycinum BRp.Erythromycinumroztwór 2%x30 ml 43 Estradiolum BRp.Estrofemtabl. 0,002 ge28 tabl. BRp.Estrofem Fortetabl. 0,004 gf28 tabl. 44 Estradiolum + Norethisteroni acetas BRp.Trisequenstabl.f28 tabl. BRp.Trisequens fortetabl.f28 tabl. 45 Estradioli valeras BRp.Progynova 21draż. 0,002 ge21 draż. BRp.Progynova 21 mitedraż. 0,001 ge21 draż. 46 Estradioli valeras + Levonorgestrelum BRp.Klimonormdraż. 2 mg + 0,15 mge21 draż. 47 Estradioli valeras + Estrioli + Levonorgestrolum BRp.Cyclo-Menorettedraż.e21 draż. 48 Estradioli valeras + Norgestrelum BRp.Cyclo-Progynovadraż.e21 draż. 49 Etamsylatum ΔBRp.Cyclonaminetabl. 0,25 gb30 tabl. ΔBRp.Cyclonamineinj. 0,25 g/2 mlb5 amp. 50 Felodipinum BRp.Plendiltabl. powl. 0,005 gf30 tabl. powl. BRp.Plendiltabl. powl. 0,01 gg30 tabl. powl. 51 Fenofibratum Rp.Fenofibrat-Ratiopharmkaps. 0,1 ge50 kaps. Rp.Grofibratkaps. 0,1 ge50 kaps. Rp.Lipanthylkaps. 0,1 ge50 kaps. Rp.Lipanthyl 200 Mkaps. 0,2 gf30 kaps. 52 Flumetasoni pivalas BRp.Lorindenlotio (mleczko) 0,02%b15 ml 53 Flumetasonum + Acidum salicylicum BRp.Lorinden AMaśća15 g 54 Flumetasonum + Clioquinolum BRp.Lorinden CMaśća15 g BRp.Lorinden CKrema15 g 55 Flumetasonum + Pix Lithantracis + Ac. salic. BRp.Lorinden TMaśća15 g 56 Fluocinoloni acetonidum BRp.Flucinarmaść 0,025%b15 g BRp.Flucinarżel 0,025%b15 g 57 Furazolidonum Rp.Furazolidonzawiesina (0,33 g/100 ml)b160 g Rp.Furazolidongran. do przyg. Zaw. (17,2 mg/5 ml)b7 g/60 ml 58 Gemfibrozilum Rp.Elmogantabl. powl. 0,45 gx30 tabl. powl. Rp.Elmogantabl. powl. 0,6 gx30 tabl. powl. Rp.Gemfibraltabl. powl. 300 mgx60 tabl. powl. Rp.Gemfibraltabl. powl. 450 mgx60 tabl. powl. Rp.Gevilontabl. powl. 0,45 gx60 tabl. powl. Rp.Lipoziltabl. powl. 0,45 gx30 tabl. powl. 59 Griseofulvinum BRp.Gricintabl. 0,125 gf100 tabl. BRp.Griseofulvin fortetabl. 0,125 gd20 tabl. BRp.Griseofulvin-Mtabl. 0,125 ge25 tabl. 60 Haloperidolum ΔBRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,0005 gx100 tabl. ΔBRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,001 gc100 tabl. ΔBRp.Apo-Haloperidoltabl. 0,002 gd100 tabl. ΔBRp.Apo-Haloperidolpłyn 0,002 g/1 mlx15 ml ΔBRp.Haldoltabl. 0,002 gx25 tabl. ΔBRp.Haldolinj. 0,005 g/1 mlx5 amp. ΔBRp.Haldolkrople 0,002 g/mlx15 ml ΔBRp.Haloperidoltabl. 0,001 gb40 tabl. ΔBRp.Haloperidolkrople 0,002 g/1 mlb,c10 ml ΔBRp.Haloperidolinj. 0,005 g/1 mlc,d10 amp. ΔBRp.Haloperidoltabl. 1,5 mgd50 tabl. ΔBRp.Haloperidol-Ratiopharmkrople 0,002 g/1 mle30 ml ΔBRp.Haloperidol-Ratiopharm 5inj. 0,005 g/ mle5 amp. 61 Imipramini hydrochloridum ΔBRp.Imipramindraż. 0,01 ga20 draż. ΔBRp.Imipramindraż. 0,025 ga20 draż. ΔBRp.Imipramininj. 0,025 g/2 mlc10 amp. ΔBRp.Melipramindraż. 0,01 gx50 draż. ΔBRp.Melipramindraż. 0,025 gx50 draż. ΔBRp.Melipramininj. 0,025 g/2 mlx10 amp. 62 Indometacinum BRp.Metindolkaps. 0,025 gx30 kaps. BRp.Metindoltabl. powl. 0,025 ga25 tabl. powl. BRp.Metindolinj. 0,06 g/2 mlc10 amp. BRp.Metindolczopek 0,05 gb10 czopków BRp.Metindolczopek 0,1 gb10 czopków BRp.Metindolmaść 5%b30 g BRp.Metindol retardtabl. 0,075 ga25 tabl. BRp.Metindoniumpłyn 0,4 g/20 mlc20 ml BRp.Indometacinczopek 0,05 gc10 czopków BRp.Indometacinczopek 0,1 gc10 czopków 63 Ipratropii bromidum + Fenoterolum BRp.Berodual, Berodual aerosolAerosolf15 ml BRp.Berodualpłyn do inh.e20 ml 64 Isradipinum BRp.Lomirtabl. 2,5 mgx28 tabl. BRp.Lomir SROkaps. 2,5 mgx30 kaps. BRp.Lomir SROkaps. 5 mgf30 tabl. 65 Kalii iodidum Rp.Jodostintabl. powl. 0,1 mgx10 tabl. powl. Rp.Jodostintabl. powl. 0,2 mgx10 tabl. powl. Rp.Jodid 100tabl. 130,8 µgd100 tabl. Rp.Jodid 200tabl. 261,6 µge100 tabl. Rp.Jodid 500tabl. 654 µg KJ = 500 µg jodux100 tabl. Rp.Tarjodsyrop 100 µg jodu/5 mle125 g 66 Lactulosum Rp.Duphalacsyrop 10 g/15 mlx300 ml Rp.Lactulosumsyrop 5 g/10 mlc150 ml Rp.Normasesyrop 10 g/15 mlx200 ml 67 Lidocani hydrochloridum et Norepinephrini bitartras ΔBRp.Lignocainum hydrochloricum c. Noradrenalinoinj. 2% + 0,00125% Noradrenalinum basicd10 amp. 2 ml 68 Lisinoprilum BRp.Prinviltabl. 0,005 gf28 tabl. BRp.Prinviltabl. 0,01 gg28 tabl. BRp.Prinviltabl. 0,02 gg28 tabl. 69 Loratadinum Rp.Claritinesyrop 1 mg/1 mle120 ml Rp.Claritinetabl. 0,01 ge10 tabl. 70 Medroxyprogesteroni acetas BRp.Proveratabl. 5 mge30 tabl. BRp.Proveratabl. 10 mge30 tabl. 71 Mepartricinum BRp.Ipertrofantabl. powl. 50.000 j.m.f30 tabl. powl. 72 Methocarbamolum BRp.Methocarbamoltabl. 0,5 gd50 tabl. 73 Methoxsalenum BRp.Geralenkaps. 0,02 gf50 kaps. BRp.Meladininetabl. 0,01 gx30 tabl. BRp.Oxsoralentabl., kaps. 0,01 ge50 tabl., kaps. BRp.Oxsoralenroztw. 1%g50 ml BRp.Puvalentabl. 0,015 gx50 tabl. 74 Mometasoni furoas Rp.Elocom 0,1%krem 0,1%e15 g Rp.Elocom 0,1%maść 0,1%e15 g Rp.Elocompłyn 0,1%e20 ml 75 Nabumetonum BRp.Relifextabl. powl. 0,5 gf20 tabl. powl. 76 Natrii hyaluronas BRp.Hyalganinj. 0,02 g/2 mlg1 fiol. 77 Nicotinamidum Rp.Vitaminum PPtabl. 0,05 ga20 tabl. Rp.Vitaminum PPtabl. 0,2 ga20 tabl. Rp.Vitaminum PPinj. 0,1 g/2 mlc5 amp. 78 Nifuroxazidum Rp.Ercefurylkaps. 0,1 gx30 kaps. Rp.Ercefurylsyrop 4 g/100 gx90 ml Rp.Nifuroksazydzaw. 4%c90 ml Rp.Nifuroksazydtabl. powl. 0,1 gc24 tabl. 79 Norfloxacinum BRp.Norbacintabl. powl. 0,4 gd10 tabl. powl. BRp.Norbacintabl. powl. 0,8 gd4 tabl. powl. BRp.Nolicintabl. 0,4 ge20 tabl. 80 Odżywki Rp.FettamProszekx200 g Rp.Humana z MCTProszeke350 g Rp.Humana SLProszeke650 g Rp.NefrominProszeke400 g Rp.NutramigenProszekf425 g Rp.Pro-SobeeProszeke400 g Rp.Terapin SProszeke200 g 81 Orciprenalini sulfas BRp.Astmopenttabl. 0,02 gc20 tabl. BRp.Astmopentaerosol 0,3 g/20 mld20 ml (400 dawek) 82 Oxprenololi hydrochloridum BRp.Coretaltabl. 0,02 gb50 tabl. BRp.Trasicortabl. 0,02 gx40 tabl. 83 Oxycodoni hydrochloridum ΘNRp.wEucodaluminj. 0,01 g/1 mld10 amp. 84 Pancreatinum Rp.Neo-Pancreatinumtabl. powl. 0,15 gc30 tabl. powl. 85 Papaverini hydrochloridum BRp.Papaverinum hydrochloricuminj. 0,04 g/2 mlc10 amp. 86 Pentoxifyllinum BRp.Agapurindraż. 0,1 gd60 draż. BRp.Agapurin retardtabl. 0,4 gd20 tabl. BRp.Agapurin 600 retardtabl. powl. 0,6 ge20 tabl. powl. BRp.Azupentat-400 retardtabl. powl. 0,4 gd20 tabl. powl. BRp.Dertelin retardtabl. powl. 0,4 gd20 tabl. powl. BRp.Grofilinatabl. powl. 0,1 gd60 tabl. powl. BRp.Pentilintabl. 0,4 gd20 tabl. BRp.Pentilininj. 0,1 g/5 mle5 amp. BRp.Pentohexal 600 Retardtabl. 0,6 ge20 tabl. BRp.Polfilintabl. powl. 0,1 gc20 tabl. powl. BRp.Polfilin prolongatumtabl. powl. 0,4 gd20 tabl. powl. BRp.Ralofekttabl. 0,2 gx50 tabl. BRp.Ralofektinj. 0,1 g/5 mlx10 amp. BRp.Trentaldraż. 0,1 gx20 draż. BRp.Trentaldraż. 0,4 gf20 draż. BRp.Trentalinj. 0,1 g/5 mle5 amp. 87 Perindopril BRp.Prestariumtabl. 0,004 gf30 tabl. 88 Pindololum BRp.Apo-Pindoltabl. 0,005 ge50 tabl. BRp.Apo-Pindoltabl. 0,01 gx30 tabl. BRp.Viskentabl. 0,005 ge30 tabl. 89 Pirenzepini hydrochloridum BRp.Gastrozepintabl. 0,025 gd20 tabl. BRp.Pirengasttabl. 0,025 gc20 tabl. BRp.Pirengasttabl. 0,05 gd20 tabl. BRp.Pirenzepin-Ratiopharmtabl. 0,025 gd20 tabl. BRp.Pirenzepin-Ratiopharmtabl. 0,05 gd20 tabl. 90 Prajmalii bitartras BRp.Neo-Gilurytmaltabl. 0,02 gf50 tabl. 91 Pygeum africanum extr. Rp.Poldanentabl. powl.e30 tabl. powl. Rp.Tadenankaps. 25 mgf60 kaps. Rp.Tadenankaps. 50 mgx60 kaps. 92 Retinoli acetas, Retinoli palmitas Vitaminum Akaps. 12 000 j.m.b50 kaps. Rp.Vitaminum Apłyn 50 000 j.m./1 mlb10 ml 93 Roxitromycinum BRp.Rulidtabl. 0,15 gf10 tabl. BRp.Rulidtabl. 0,05 ge10 tabl. BRp.Rulidtabl. 0,1 gf10 tabl. 94 Hyoscini butylbromidum ΔBRp.Buscolysininj. 0,02 g/1 mld10 amp. ΔBRp.Buscopandraż. 0,01 gd20 draż. ΔBRp.Buscopaninj. 0,02 gd5 amp. ΔBRp.Scopolandraż. 0,01 gc30 draż. ΔBRp.Scopolanczopek 0,01 gb6 czopków 95 Sotalolii hydrochloridum ΔBRp.Biosotaltabl. 0,04 gx60 tabl. ΔBRp.Biosotaltabl. 0,08 gx50 tabl. ΔBRp.Biosotaltabl. 0,16 gx40 tabl. ΔBRp.Darobtabl. 80 mgx20 tabl. ΔBRp.Darobtabl. 160 mgx20 tabl. ΔBRp.Gilucortabl. 0,08 ge20 tabl. ΔBRp.Gilucortabl. 0,16 ge20 tabl. ΔBRp.Solatex mitetabl. 80 mgx30 tabl. ΔBRp.Solatextabl. 160 mgx30 tabl. ΔBRp.Sotahexal mitetabl. 0,08 ge20 tabl. ΔBRp.Sotahexaltabl. 0,16 ge20 tabl. 96 Spiramycinum BRp.Rovamycinetabl. 1 500 000 j.m.e16 tabl. BRp.Rovamycinetabl. 3 000 000 j.m.x10 tabl. 97 Terbinafini hydrochloridum BRp.Lamisiltabl. 0,125 gg14 tabl. BRp.Lamisiltabl. 0,25 gg14 tabl. 98 Thioridazini hydrochloridum ΔBRp.Thioridazindraż. 0,01 gb30 draż. ΔBRp.Thioridazindraż. 0,025 gc20 draż. ΔBRp.Thioridazindraż. 0,1 gd20 draż. ΔBRp.Thioridazin prolongatumtabl. 0,02 ge20 tabl. 99 Ticlopidini hydrochloridum BRp.Aclotintabl. powl. 0,25 gx20 tabl. powl. BRp.Tagrentabl. 0,25 gg30 tabl. BRp.Ticlidtabl., tabl. powl. 0,25 gg20 tabl., tabl. powl. 100 Tobramycini sulfas BRp.Brulamycininj. 0,08 g/2 mlf10 amp. BRp.Nebcininj. 0,08 g/2 mld1 fiol. 101 Tocopheroli acetas Rp.Forte-E-Vitekaps. 100 j.m.x50 kaps. Rp.Vitaminum Ekaps. 0,1 gb30 kaps. Rp.Evitoltabl. powl. 0,1 gc30 tabl. Rp.Sant-E-Galdraż. 150 mgx30 draż. 102 Tramadoli hydrochloridum ΔBRp.Amadolkaps. 0,05 gd20 kaps. ΔBRp.Tramadolczopek 0,1 gc5 czopków ΔBRp.Tramal, Tramadolkaps. 0,05 gd20 kaps. ΔBRp.Tramalinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. ΔBRp.Tramalinj. 0,1 g/2 mld5 amp. ΔBRp.Trodonkaps. 0,05 gx20 kaps. ΔBRp.Trodon, Tramadolinj. 0,05 g/1 mlc5 amp. ΔBRp.Trodon, Tramadolinj. 0,1 g/2 mld5 amp. ΔBRp.Trodon, Tramal, Tramadolkrople 0,1 g/1 mld10 ml ΔBRp.Trodon, Tramalczopek 0,1 gc5 czopków 103 Trandolaprilum Rp.Goptenkaps. 0,5 mgf40 kaps. Rp.Goptenkaps. 0,002 gf28 kaps. 104 Rp. Vitaminum A + D3krople 20000 j.m. A + 10000 j.m. D3b10 ml Rp.Vitaminum A + D3kaps. 2000 j.m. A + 1000 j.m. D3b50 kaps. 105 Xantinoli nicotinas BRp.Sadamintabl. 0,15 gb30 tabl. BRp.Sadamininj. 0,3 g/2 mld10 amp. BRp.Sadamin prolongatumtabl. powl. 0,5 gc20 tabl. powl. Załącznik nr 4 WYKAZ ŚRODKÓW ANTYKONCEPCYJNYCH WYDAWANYCH ZA ODPŁATNOŚCIĄ 50% CENY ŚRODKA Lp. NazwaPostać i dawkaKat. cenNajmniejsze zarejestrowane opak. 1 BRp. Ethinylestradiolum + Desogestrelum Marvelontabl.e21 tabl. 2 BRp. Ethinylestradiolum + Desogestrelum Mercilontabl.e21 tabl. 3 BRp. Ethinylestradiolum + Gestodenum Femodendraż.e21 tabl. 4 BRp. Ethinylestradiolum + Gestodenum Minuletdraż.e21 tabl. 5 BRp. Ethinylestradiolum + Norgestimatum Cilesttabl.e21 tabl. Objaśnienie oznaczeń: Rp. - lek wydawany z apteki na recepty Rp. w. - lek wydawany z apteki na podstawie recepty z kopią, wypisywanej na blankietach receptowych wzoru Mz/Pom-33; N - lek zaliczany do leków odurzających z grupy I (wydawanie z apteki - patrz Rp. w.); Rp. • - lek dopuszczony do wydawania również bez recept w ilości jednego najmniejszego opakowania; A - lek bardzo silnie działający; B - lek silnie działający; Θ - środek farmaceutyczny silnie upośledzający sprawność psychofizyczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu; Δ - środek farmaceutyczny, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychofizycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności (w tekście - z przyczyn technicznych - w trójkącie nie umieszczono pionowej kreski, jak przy znaku ostrzegawczym na opakowaniach leków). Kat. cen - kategorie cen: a - cena leku do 1,00 zł b - cena leku od 1,01 zł do 2,00 zł c - cena leku od 2,01 zł do 5,00 zł d - cena leku od 5,01 zł do 10,00 zł e - cena leku od 10,01 zł do 20,00 zł f - cena leku od 20,01 zł do 50,00 zł g - powyżej 50,00 zł x - brak aktualnych danych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 41, poz. 251) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa stosunki między Państwem a gminami wyznaniowymi żydowskimi w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanymi dalej "gminami żydowskimi", oraz ich sytuację prawą i majątkową. 2. W sprawach odnoszących się do gmin żydowskich, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa. 3. Wszelkie zmiany ustawy wymagają uprzedniej opinii zarządu Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich. Art. 2. 1. Gminy żydowskie zrzeszają pełnoletnie osoby wyznania mojżeszowego, posiadające obywatelstwo polskie, zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Gminy żydowskie tworzą Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "Związkiem Gmin". Art. 3. 1. Gminy żydowskie swobodnie wykonują zasady wyznania mojżeszowego oraz zarządzają swoimi sprawami. 2. Gminy żydowskie rządzą się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, określającym w szczególności organizację gmin żydowskich, uchwalanym przez walne zebranie Związku Gmin w porozumieniu z Radą Religijną Związku Gmin. Art. 4. Gminy żydowskie oraz Związek Gmin są niezależne organizacyjnie od jakiejkolwiek zagranicznej władzy religijnej i świeckiej. Rozdział 2 Osoby prawne i ich organy Art. 5. 1. Osobowość prawną posiadają: 1) gminy żydowskie, 2) Związek Gmin. 2. Organami osób prawnych, o których mowa w ust. 1, są: 1) dla gminy żydowskiej - zarząd gminy, 2) dla Związku Gmin - zarząd Związku Gmin. 3. Do składania oświadczeń woli w imieniu osób prawnych, o których mowa w ust. 1, są uprawnieni działający łącznie dwaj członkowie zarządu, w tym przewodniczący. Art. 6. Inne jednostki organizacyjne mogą, na wniosek zarządu Związku Gmin, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 7. 1. Tworzenie nowych gmin żydowskich oraz znoszenie lub przekształcanie już istniejących następuje w trybie przewidzianym w prawie wewnętrznym. 2. O faktach, o których mowa w ust. 1, zarząd Związku Gmin powiadamia niezwłocznie wojewodę właściwego ze względu na siedzibę gminy żydowskiej. 3. Nowo utworzone gminy żydowskie nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego wojewody. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej. 4. Powiadomienie powinno zawierać informację o siedzibie gminy żydowskiej, jej zasięgu terytorialnym oraz wskazanie osób wchodzących w skład zarządu gminy. 5. Odpowiednio powiadamia się również: 1) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - w przypadku powołania lub odwołania osoby wchodzącej w skład zarządu Związku Gmin, 2) właściwego wojewodę - w przypadku powołania lub odwołania osoby wchodzącej w skład zarządu gminy. Art. 8. Osoby prawne, o których mowa w art. 5 ust. 1, nie odpowiadają za zobowiązania innych osób prawnych. Rozdział 3 Działalność gmin żydowskich Art. 9. 1. Organizowanie i sprawowanie kultu publicznego oraz udzielanie posług religijnych podlega gminom żydowskim zgodnie z prawem wewnętrznym. 2. W celu realizacji prawa do sprawowania obrzędów i czynności rytualnych związanych z kultem religijnym, gminy żydowskie dbają o zaopatrzenie w koszerną żywność, o stołówki i łaźnie rytualne oraz o ubój rytualny. Art. 10. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa żałobne mogą odbywać się na cmentarzach komunalnych, przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych. Art. 11. 1. Osoby należące do gmin żydowskich mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki na czas obejmujący następujące święta religijne, nie będące dniami ustawowo wolnymi od pracy: 1) Nowy Rok - 2 dni, 2) Dzień Pojednania - 1 dzień, 3) Święto Szałasów - 2 dni, 4) Zgromadzenie Ósmego Dnia - 1 dzień, 5) Radość Tory - 1 dzień, 6) Pesach - 4 dni, 7) Szawuot - 2 dni. 2. Terminy świąt, o których mowa w ust. 1, określane są według kalendarza żydowskiego. 3. Osobom należącym do gmin żydowskich przysługuje prawo zwolnienia od pracy lub nauki na czas szabasu trwającego od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę oraz w święta, o których mowa w ust. 1, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 12. 1. Gminy żydowskie mają prawo do prowadzenia katechezy i nauczania religii na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach. 2. Oceny z religii wystawiane przez gminy żydowskie są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne. Art. 13. Gminy żydowskie mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 14. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość uczestniczenia, poza terenem jednostek wojskowych, w nabożeństwach i czynnościach religijnych w dni świąteczne, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się synagoga lub dom modlitwy i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi. Art. 15. 1. Przepisy dotyczące odraczania zasadniczej służby wojskowej ze względu na odbywanie nauki mają zastosowanie również do osób uczących się w szkołach rabinackich w kraju i za granicą. 2. Rabini i podrabini są przenoszeni do rezerwy. Nie są oni powoływani do odbywania ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju, z wyjątkiem przeszkolenia, za zgodą zarządu gminy żydowskiej, do pełnienia funkcji kapelana wojskowego. 3. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, przeznacza się, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych: 1) duchownych - do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych, 2) osoby uczące się w szkołach rabinackich - do służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej. 4. W przypadku ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu z zarządem Związku Gmin, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji. Art. 16. Duchowni, stosownie do przepisów prawa wewnętrznego, mogą udzielać posług religijnych współwyznawcom przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, zakładach opieki zdrowotnej, domach pomocy społecznej oraz w zakładach karnych. Art. 17. 1. W oparciu o uchwały zarządu Związku Gmin i zarządów gmin żydowskich w celu prowadzenia zgodnej z ich misją działalności wyznaniowej, oświatowo-wychowawczej, charytatywno-opiekuńczej i społeczno-kulturalnej, w szczególności w zakresie zachowania dziedzictwa tradycji i kultury Żydów w Polsce oraz upowszechniania wiedzy o historii i zasadach religii mojżeszowej - mogą być tworzone organizacje wyznaniowe żydowskie. 2. Do organizacji wyznaniowych żydowskich w rozumieniu ustawy stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że: 1) zarządowi Związku Gmin lub gminy żydowskiej przysługuje prawo uchylenia uchwały, o której mowa w ust. 1, z równoczesnym wystąpieniem do sądu z wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia, 2) wystąpienie do sądu o rozwiązanie stowarzyszenia przez organ właściwy w rozumieniu przepisów prawa o stowarzyszeniach następuje po zasięgnięciu opinii zarządu Związku Gmin, 3) w przypadku likwidacji organizacji wyznaniowej żydowskiej jej majątek przechodzi na własność Związku Gmin lub właściwej gminy żydowskiej. Art. 18. Gminy żydowskie oraz inne osoby prawne, działające na podstawie ustawy, mogą prowadzić działalność charytatywną, a w szczególności zakłady wychowawcze, opiekuńcze i opieki zdrowotnej. Art. 19. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych oraz placówek zajmujących się religijnym wychowaniem młodzieży. Art. 20. 1. Związek Gmin ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu nabożeństw oraz programów religijno-społecznych, religijno-moralnych i kulturalnych. 2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, regulują porozumienia między właściwymi jednostkami publicznej radiofonii i telewizji a Związkiem Gmin. Art. 21. Instytucje państwowe, samorządowe i wyznaniowe współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury i sztuki oraz ich dokumentacji, muzeów i archiwów będących własnością gmin żydowskich, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Rozdział 4 Sprawy majątkowe Art. 22. 1. Wyznaniowym żydowskim osobom prawnym, o których mowa w art. 5, przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem. 2. Gminy żydowskie i Związek Gmin prawa, o których mowa w ust. 1, mogą realizować samodzielnie, a także przez utworzoną w tym celu fundację z udziałem innych krajowych osób prawnych i fizycznych oraz zagranicznych organizacji Żydów pochodzących z Polski i Światowej Żydowskiej Organizacji Restytucji (World Jewish Restitution Organisation). Art. 23. 1. Cmentarze wyznaniowe żydowskie stanowiące własność gmin żydowskich lub Związku Gmin nie podlegają wywłaszczeniu. 2. Cmentarze stanowiące własność Skarbu Państwa albo jednostek samorządu terytorialnego, w stosunku do których wszczęto postępowanie, o którym mowa w art. 30, podlegają ochronie polegającej w szczególności na zakazie ich zbywania na rzecz osób trzecich oraz zakazie przeznaczania na inne cele. Art. 24. W przypadku zniesienia gminy żydowskiej lub innej osoby prawnej utworzonej na mocy ustawy, jej majątek przechodzi na własność Związku Gmin. Art. 25. 1. Majątek i przychody gmin żydowskich oraz Związku Gmin podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5. 2. Gminy żydowskie i Związek Gmin są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności gospodarczej. 3. Zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli: 1) są one wpisane do rejestru zabytków, 2) służą jako internaty przy szkołach prowadzonych przez osoby prawne działające na podstawie ustawy, 3) znajdują się w budynkach stanowiących siedziby: a) zarządu gmin żydowskich, które istniały w dniu wejścia w życie ustawy, b) Związku Gmin. 4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez gminy żydowskie i Związek Gmin w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu, zasiedzenia jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są: 1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej, 2) sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. 5. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych. Art. 26. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla gmin żydowskich lub Związku Gmin dary: 1) przeznaczone na cele kultowe i rytualne, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, 2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. Art. 27. 1. Gminy żydowskie i Związek Gmin mają prawo do zbierania ofiar cele religijne, działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatowo-wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych. 2. Zbiórki o których mowa w ust. 1, nie wymagają zezwolenia terenowego organu rządowej administracji ogólnej, jeżeli odbywają się w obiektach kultu religijnego oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 28. 1. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy gminy żydowskie oraz Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich, działające na podstawie obowiązujących dotychczas przepisów, stają się z mocy prawa gminami żydowskimi i Związkiem Gmin w rozumieniu ustawy. 2. Wykaz gmin żydowskich, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do ustawy. Art. 29. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu gmin żydowskich lub Związku Gmin stają się z mocy prawa ich własnością. 2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji właściwego miejscowo wojewody, wydanej na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin. Art. 30. 1. Na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin wszczyna się postępowanie, zwane dalej "postępowaniem regulacyjnym", w przedmiocie przeniesienia na rzecz gminy żydowskiej lub Związku Gmin własności nieruchomości lub ich części przejętych przez Państwo, a które w dniu 1 września 1939 r. były własnością gmin żydowskich lub innych wyznaniowych żydowskich osób prawnych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) w tym dniu znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi, 2) w dniu wejścia w życie ustawy znajdują się na nich budynki stanowiące uprzednio siedziby gmin żydowskich oraz budynki służące uprzednio celom kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej. 2. Na wniosek określony w ust. 1 wszczyna się również postępowanie regulacyjne w przedmiocie przekazania własności nieruchomości lub ich części, stanowiących na Ziemiach Zachodnich i Północnych w dniu 30 stycznia 1933 r. własność gmin synagogalnych, działających na podstawie tytułu II ustawy z dnia 23 lipca 1847 r. o stosunkach Żydów (Zbiór ustaw pruskich Nr 30), i innych wyznaniowych żydowskich osób prawnych lub nieruchomości i ich części, których stan prawny nie jest ustalony: 1) jeżeli w dniu 30 stycznia 1933 r. znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi, 2) które stanowiły uprzednio siedziby gmin synagogalnych w miejscowościach będących w dniu wejścia w życie ustawy siedzibami gmin żydowskich, 3) w celu przywrócenia kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej. 3. Majątek nieruchomy przekazany na własność gminie w trybie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) podlega postępowaniu, o którym mowa w ust. 1 i 2. 4. Regulacje, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą naruszać praw nabytych przez osoby trzecie. Art. 31. 1. W odniesieniu do nieruchomości określonych w art. 30 ust. 1 regulacja może polegać, z zastrzeżeniem ust. 2, na: 1) przeniesieniu własności nieruchomości lub ich części, 2) przyznaniu odpowiedniej nieruchomości zamiennej, gdyby przeniesienie własności natrafiało na trudne do przezwyciężenia przeszkody, 3) przyznaniu odszkodowania ustalonego według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, w razie niemożności dokonania regulacji przewidzianych w pkt 1 i 2. 2. W odniesieniu do cmentarzy żydowskich oraz nieruchomości, określonych w art. 30 ust. 2 regulacja może polegać wyłącznie na przekazaniu nieruchomości lub ich części. W razie niemożności dokonania takiej regulacji postępowanie podlega umorzeniu. Art. 32. 1. Postępowanie regulacyjne, o którym mowa w art. 30, przeprowadza Komisja Regulacyjna do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich, zwana dalej "Komisją", złożona z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin. 2. Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy, wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i wyznaniowe. 3. Wnioski w sprawie wszczęcia postępowania regulacyjnego zgłasza się w terminie pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy. Roszczenia nie zgłoszone w tym terminie wygasają. 4. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których mowa w art. 30, ulega zawieszeniu, a sądy oraz organy administracji rządowej i samorządowej przekazują ich akta do Komisji Regulacyjnej. 5. Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w których skład wchodzi po dwóch członków spośród wyznaczonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin. 6. Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat. 7. Liczebność Komisji, szczegółowy tryb postępowania regulacyjnego oraz wynagrodzenie dla członków Komisji i personelu pomocniczego określi Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Zarządem Związku Gmin. Art. 33. 1. Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca. 2. Uczestnicy postępowania mogą zawrzeć ugodę przed zespołem orzekającym. Jeżeli ugoda nie została zawarta, zespół wydaje orzeczenie. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych. 3. Orzeczenia uwzględniające wniosek, jak i ugody zawarte przed zespołem orzekającym powinny określać: 1) stan prawny nieruchomości, 2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności obowiązek wydania w oznaczonym terminie nieruchomości, jeżeli nie znajduje się ona we władaniu wnioskodawcy, 3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego tytułu kwoty. 4. Orzeczenie jak i ugoda stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów. 5. Od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołanie. 6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi, z mienia których państwowych jednostek organizacyjnych lub jednostek samorządu terytorialnego może być wyłączona nieruchomość w celu jej przekazania jako nieruchomość zamienna lub na którą państwową jednostkę organizacyjną może być nałożony obowiązek zapłaty odszkodowania. Art. 34. 1. Jeżeli zespół orzekający lub Komisja w jej pełnym składzie nie uzgodni orzeczenia, zawiadamia o tym pisemnie uczestników postępowania regulacyjnego. 2. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą w terminie sześciu miesięcy od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wystąpić o podjęcie zawieszonego postępowania sądowego lub administracyjnego, a jeżeli nie było ono wszczęte - wystąpić na drogę sądową pod rygorem wygaśnięcia roszczenia. Przy rozpoznawaniu sprawy sąd stosuje zasady określone w art. 31. Art. 35. Przejście własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 29 i 30, oraz wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem. Art. 36. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 października 1927 r. o uporządkowaniu stanu prawnego w organizacji gmin wyznaniowych żydowskich na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem województwa śląskiego (Dz. U. z 1928 r. Nr 52, poz. 500 i z 1945 r. Nr 48, poz. 271) oraz wszelkie inne przepisy dotyczące spraw unormowanych w ustawie. Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 251) WYKAZ GMIN WYZNANIOWYCH ŻYDOWSKICH POSIADAJĄCYCH OSOBOWOŚĆ PRAWNĄ Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej Gmina Wyznaniowa Żydowska w Gdańsku Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie Gmina Wyznaniowa Żydowska w Legnicy Gmina Wyznaniowa Żydowska w Łodzi Gmina Wyznaniowa Żydowska w Szczecinie Gmina Wyznaniowa Żydowska w Warszawie Gmina Wyznaniowa Żydowska we Wrocławiu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 41, poz. 255) Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do zadań Agencji należy wspieranie: 1) inwestycji w rolnictwie, w przetwórstwie rolno-spożywczym i usługach na rzecz rolnictwa, 2) przedsięwzięć warunkujących wykorzystanie posiadanej bazy produkcyjnej gospodarstw rolnych i działów specjalnych produkcji rolnej w celu rozpoczęcia, zwiększenia lub wznowienia produkcji, 3) poprawy struktury agrarnej, 4) przedsięwzięć tworzących nowe miejsca pracy dla mieszkańców wsi w obszarach gmin wiejskich i miejsko-wiejskich, a także miast do 20 tysięcy mieszkańców, 5) rozwoju infrastruktury techniczno-produkcyjnej miast do 5 tysięcy mieszkańców, wsi i rolnictwa, jak również inwestycji związanych z tworzeniem giełd i rynków hurtowych, 6) przedsięwzięć w zakresie oświaty rolniczej, doradztwa rolniczego, wdrażania i upowszechniania rachunkowości w gospodarstwach rolnych oraz informacji i szkoleń w dziedzinie rolnictwa, realizowanych przez organizacje rządowe, samorządowe i pozarządowe, 7) restrukturyzacji jednostek badawczo-rozwojowych działających na rzecz rolnictwa i gospodarki żywnościowej, 8) powstawania i rozwoju towarzystw ubezpieczeń wzajemnych w rolnictwie, 9) rozwoju infrastruktury informatycznej banków spółdzielczych, 10) realizacji innych zadań wynikających z polityki państwa w zakresie rolnictwa i przetwórstwa rolno-spożywczego.", b) w ust. 2 w pkt 4 wyraz "wykup" zastępuje się wyrazem "zakup", c) w ust. 3 wyrazy "określone w ust. 2 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "określone w ust. 2 pkt 1, 2 i 4", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i kierunki działań w ramach zadań wyszczególnionych w ust. 1 oraz sposoby ich realizacji."; 2) w art. 4 po wyrazach "w drodze rozporządzenia, określającego" dodaje się wyrazy "w szczególności"; 3) w art. 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Agencji składa roczne sprawozdanie z działalności Agencji do dnia 15 maja każdego roku Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministrowi Finansów oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Organem opiniodawczo-doradczym Prezesa Agencji jest Rada Agencji, zwana dalej "Radą". 2. Kadencja Rady trwa 4 lata. 3. Rada składa się z 15 członków, z których 5 jest przedstawicielami Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Finansów, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Prezesa Narodowego Banku Polskiego; pozostali członkowie są przedstawicielami związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, rolniczych związków spółdzielczych o zasięgu krajowym oraz Krajowej Rady Izb Rolniczych. 4. Członków Rady Agencji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek właściwego ministra lub Prezesa Narodowego Banku Polskiego albo na wniosek związków zawodowych lub organizacji, o których mowa w ust. 3. 5. Przewodniczącego Rady wybiera spośród swoich członków i odwołuje Rada."; 5) w art. 7 ust. 3 i 5 otrzymują brzmienie: "3. Roczny plan finansowy Agencji ustala jej Prezes po zasięgnięciu opinii Rady, w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Finansów." "5. Zasady wynagradzania pracowników Agencji określa regulamin wynagradzania, ustalany przez Prezesa Agencji za zgodą Ministrów Finansów oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Rady. Wysokość wynagrodzenia Prezesa Agencji ustala Prezes Rady Ministrów."; 6) skreśla się art. 10; 7) po art. 10 dodaje się art. 10a i 10b w brzmieniu: "Art. 10a. 1. Za zgodą Ministrów Finansów oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Agencja może obejmować akcje w spółkach akcyjnych i udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością realizujących przedsięwzięcia objęte, zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, programem budowy rolniczych rynków hurtowych i giełd rolnych. 2. Objęte akcje i udziały, o których mowa w ust. 1, Agencja zbywa w pierwszej kolejności producentom rolnym, grupom producentów rolnych oraz związkom producentów rolnych. Art. 10b. 1. Agencja może dokonywać sprzedaży wymagalnych wierzytelności powstałych w związku z realizacją zadań ustawowych, w przypadku trwałej utraty przez dłużników Agencji zdolności do spłaty zadłużenia. 2. Sprzedaży wierzytelności określonych w ust. 1 Agencja dokonuje za pośrednictwem banków, na podstawie zawieranych umów. 3. Wymagalne wierzytelności są sprzedawane: 1) w drodze przetargu, 2) na podstawie oferty ogłoszonej publicznie, 3) w wyniku rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. 4. Przy sprzedaży wierzytelności stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o zmianie wierzyciela z następującymi wyjątkami: 1) nie jest wymagana zgoda dłużnika, 2) sprzedaż nie może być dokonana na rzecz dłużnika, jego zstępnych i wstępnych, podmiotu związanego stosunkiem zależności lub dominacji, w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164). 5. Przy sprzedaży wierzytelności nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117 i Nr 24, poz. 119) o przestrzeganiu tajemnicy obrotów i stanów rachunków bankowych w zakresie wierzytelności oferowanych do sprzedaży. 6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy tryb sprzedaży wierzytelności Agencji."; 8) w art. 11 skreśla się ust. 2; 9) w art. 12 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Agencja przejmuje zobowiązania i wierzytelności powstałe z tytułu zwrotnej pomocy budżetowej udzielonej przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, przed powstaniem Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa, na restrukturyzację i modernizację rolnictwa oraz jego otoczenia." Art. 2. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr 43, poz. 189) w art. 8 w ust. 3 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa." Art. 3. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 7 w ust. 2 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa." Art. 4. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) w art. 57: a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Środki Funduszu Pracy mogą być przekazywane Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", w celu udzielania pożyczek na utworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych zamieszkałych na terenie gmin wiejskich i miejsko-wiejskich, a także miast do 20 tysięcy mieszkańców.", b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 22, 26, 27 i 29", c) dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania pożyczek, o których mowa w ust. 2a, wysokość oprocentowania, warunki spłaty oraz rozliczenia się Agencji z Krajowym Urzędem Pracy z otrzymanych środków Funduszu Pracy." Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. (Dz. U. Nr 41, poz. 256) Na podstawie art. 167 ust. 1 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153) oraz art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, w randze podsekretarza stanu, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. 3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) przygotowanie preliminarza wydatków oraz harmonogramu działań podejmowanych w celu realizacji przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą", 2) dysponowanie środkami przeznaczonymi na wprowadzenie ubezpieczenia zdrowotnego, 3) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów wykonawczych do ustawy, 4) realizacja zadań określonych w ustawie dla organów Krajowego Związku Kas, organów regionalnych kas ubezpieczenia zdrowotnego oraz organów rejonowych oddziałów regionalnych kas ubezpieczenia zdrowotnego - do czasu ich utworzenia, 5) koordynowanie pomocy zagranicznej na rzecz wprowadzenia i rozwoju systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 6) analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych, organizacyjnych i ekonomicznych z dziedziny ubezpieczenia zdrowotnego, 7) upowszechnianie problematyki ubezpieczeń zdrowotnych, 8) podejmowanie innych działań niezbędnych do sprawnego funkcjonowania ubezpieczenia zdrowotnego. § 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnienie mu niezbędnych informacji. § 4. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. § 5. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów w wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej. § 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 14 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej. (Dz. U. Nr 41, poz. 257) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 99, poz. 457) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisy rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej przy urzędach organów administracji rządowej, zatrudnionych w: 1) Centralnej i okręgowych stacjach hodowli zwierząt oraz stacjach hodowli i unasienniania zwierząt, 2) okręgowych stacjach chemiczno-rolniczych, 3) wojewódzkich zakładach weterynarii, 4) wojewódzkich zakładach usług wodnych, 5) terenowych zespołach usług projektowych, 6) wojewódzkich zarządach melioracji i urządzeń wodnych, 7) wojewódzkich biurach geodezji i terenów rolnych, 8) wojewódzkich ośrodkach doradztwa rolniczego, 9) Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych, 10) Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie, 11) zakładach konserwacji urządzeń melioracyjnych, 12) gospodarstwach pomocniczych."; 2) w § 4 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Dla pracowników, z zastrzeżeniem ust. 3, może być wprowadzona akordowa forma wynagradzania (akord indywidualny, zryczałtowany), o czym decyduje pracodawca we współdziałaniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Pracownicy wynagradzani według formy akordowej otrzymują wynagrodzenie zasadnicze na podstawie norm pracy określonych w obowiązującym trybie oraz stawek płac wynikających z kategorii zaszeregowania roboty."; 3) w § 6 w ust. 1 wyrazy "§ 1 pkt 3" zastępuje się wyrazami "§ 1 ust. 1 pkt 3"; 4) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178."; 5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 6) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w stanowiskach specjalistycznych lit. A otrzymuje brzmienie: "A. Centralna i okręgowe stacje hodowli zwierząt oraz stacje hodowli i unasienniania zwierząt 123456 1Starszy inspektor nadzoru ds. hodowli, oceny lub rozrodu, selekcjonerXII-XVI-wyższe odpowiedniej specjalności5 2Starszy specjalista ds. hodowli, oceny lub rozroduXI-XVI-wyższe odpowiedniej specjalności3 3inspektor nadzoru, specjalista ds. hodowli, oceny lub rozroduXI-XV-wyższe odpowiedniej specjalności1 X-XIVśrednie zawodowe3 4Zootechnik oceny zwierzątX-XV-wyższe odpowiedniej specjalności- średnie zawodowe1 5Młodszy zootechnik oceny zwierzątIX - XIII-średnie zawodowe- 6InseminatorIX-XIII-wyszkolenie kursowe-" 7) w załączniku nr 4 do rozporządzenia: a) w części I ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kategoria zaszeregowaniaLiczba samic do unasiennienia w rokuStawka za unasiennioną samicę (krowa, locha) w zł 123 IX8006,90-9,37 X8007,05-9,97 XI8007,20-10,65 XII8007,35-11,40 XIII8007,50-12,15" b) w części II ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kategoria zaszeregowaniaPrzeliczeniowa liczba sztuk pod kontrolą użytkowościStawka za kontrolowaną sztukę w zł 123 IX1 1000,41-0,56 X1 1000,42-0,60 XI1 1000,43-0,64 XII1 1000,44-0,69 XIII1 1000,45-0,73 XIV1 1000,46-0,78 XV1 1000,48-0,84" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 kwietnia 1997 r. (poz. 257) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I400 - 450 II405 - 460 III410 - 475 IV415 - 495 V420 - 515 VI430 - 540 VII440 - 565 VIII450 - 590 IX460 - 625 X470 - 665 XI480 - 710 XII490 - 760 XIII500 - 810 XIV515 - 865 XV530 - 925 XVI545 - 990 XVII560 - 1 055 XVIII575 - 1 120 XIX590 - 1 185 XX610 - 1 250 XXI630 - 1 320 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 456--z dnia 1 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. 457--z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 458--z dnia 30 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 459--z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli szkół artystycznych oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 460--z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją i Polskim Związkiem Łowieckim. 461--z dnia 23 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej, amunicji oraz ręcznych miotaczy gazu w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 462--z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie wykonywania zadań poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu. 463--z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie zasad ustalania opłat za udostępnianie linii kolejowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 464--z dnia 26 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania dotyczącego stwierdzania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki i zawodu położnej oraz sposobu prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych. 465--z dnia 11 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej oraz szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach zawieszania prawa wykonywania zawodu albo ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia. (Dz. U. Nr 105, poz. 671) Na podstawie art. 221 § 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) kryteria i sposób klasyfikacji substancji chemicznych pod względem zagrożeń dla zdrowia lub życia oraz sposób znakowania tych substancji, 2) wykaz niebezpiecznych substancji chemicznych, sposób ich znakowania, etykietowania i rejestrowania, 3) wymagania dotyczące sporządzania kart charakterystyki niebezpiecznych substancji chemicznych. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o substancjach chemicznych, należy przez to rozumieć: 1) pierwiastki chemiczne i ich związki w stanie, w jakim występują w przyrodzie lub zostają uzyskane za pomocą jakiegokolwiek procesu produkcyjnego, wraz ze wszystkimi dodatkami wymaganymi dla zachowania ich trwałości oraz wszystkimi zanieczyszczeniami powstałymi w wyniku zastosowanego procesu, jednak bez rozpuszczalników, które można oddzielić bez wpływu na trwałość substancji i bez zmiany jej składu, a także 2) mieszaniny pierwiastków chemicznych lub ich związków, o których mowa w pkt 1, z wyłączeniem mieszanin będących odpadami. § 2. 1. Substancje chemiczne klasyfikuje się uwzględniając ich toksyczność, właściwości fizykochemiczne oraz działanie na środowisko. 2. Jako niebezpieczne klasyfikuje się substancje chemiczne: 1) o właściwościach wybuchowych, 2) o właściwościach utleniających, 3) skrajnie łatwo palne, 4) wysoce łatwo palne, 5) łatwo palne, 6) bardzo toksyczne, 7) toksyczne, 8) szkodliwe, 9) żrące, 10) drażniące, 11) uczulające, 12) rakotwórcze, 13) mutagenne, 14) działające na rozrodczość, 15) niebezpieczne dla środowiska. 3. Klasyfikację substancji chemicznych przeprowadza się na podstawie wyników badań ich właściwości fizykochemicznych i biologicznych lub informacji dostępnych w piśmiennictwie naukowym, bazach danych albo wynikających z udokumentowanych doświadczeń praktycznych, a w odniesieniu do substancji chemicznych, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 2 - właściwości toksyczne lub działanie rakotwórcze, mutagenne albo działanie na rozrodczość ustala się także na podstawie zawartości pierwiastków chemicznych lub ich związków, sklasyfikowanych jako niebezpieczne substancje chemiczne. 4. Szczegółowe kryteria i sposób klasyfikacji substancji chemicznych pod względem zagrożeń dla zdrowia lub życia oraz sposób znakowania substancji chemicznych i niebezpiecznych substancji chemicznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Producent, importer, dystrybutor i inny dostawca, zwani dalej "producentem i dostawcą", są obowiązani do: 1) klasyfikowania substancji chemicznych zgodnie z kryteriami przedstawionymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, jeżeli substancje te nie są wymienione w wykazie niebezpiecznych substancji chemicznych, o których mowa w § 6, 2) właściwego znakowania substancji chemicznych, zgodnie z dokonaną klasyfikacją. § 4. Substancje chemiczne znakuje się, z zastrzeżeniem § 5, podając na etykiecie, umieszczonej trwale na powierzchni opakowania, informacje w języku polskim określające jego zawartość oraz producenta lub dostawcę. § 5. 1. Substancje chemiczne zaklasyfikowane jako niebezpieczne znakuje się, podając na etykiecie następujące informacje: 1) nazwę lub nazwy chemiczne substancji, a w przypadku mieszaniny - nazwy chemiczne niebezpiecznych substancji wchodzących w jej skład oraz ich udział procentowy w mieszaninie, 2) nazwę handlową substancji chemicznej, 3) nazwę i adres producenta lub dostawcy, wprowadzającego substancję chemiczną do obrotu, 4) znaki ostrzegawcze wymienione w aneksie III załącznika nr 1 do rozporządzenia, wraz z ich znaczeniami, i określenia dotyczące rodzaju zagrożenia oraz prawidłowego postępowania z niebezpieczną substancją chemiczną, odpowiednie do dokonanej klasyfikacji. 2. Informacje powinny być zgodne z danymi zawartymi w karcie charakterystyki niebezpiecznej substancji chemicznej, o której mowa w § 10, i umieszczone na etykiecie w taki sposób, aby napisy mogły być odczytane poziomo, gdy opakowanie spoczywa w normalnym położeniu. 3. Kolor i wygląd etykiety powinny być tak dobrane, aby znak ostrzegawczy i jego tło wyraźnie się od siebie odróżniały, a umieszczone napisy wyraźnie się odróżniały od tła i miały wielkość oraz krój czcionki ułatwiające ich odczytanie. Znak lub znaki ostrzegawcze umieszczone na etykiecie powinny pokrywać co najmniej jedną dziesiątą jej powierzchni. 4. W zależności od pojemności opakowania etykiety powinny mieć następujące wymiary: Pojemność opakowaniaWymiary (w milimetrach) do 3 dm3co najmniej 52 x 74 Ponad 3 dm3 do 50 dm3co najmniej 74 x 105 Ponad 50 dm3 do 500 dm3co najmniej 105 x 148 Ponad 500 dm3co najmniej 148 x 210 5. Etykieta nie jest wymagana, jeżeli znakowanie jest trwale i czytelnie umieszczone na opakowaniu w inny sposób. § 6. Wykaz niebezpiecznych substancji chemicznych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. Pojemniki na stanowiskach pracy, zawierające niebezpieczne substancje chemiczne, powinny być oznakowane znakami ostrzegawczymi, wynikającymi z klasyfikacji tych substancji. § 8. 1. Niebezpieczne substancje chemiczne stosowane w Polsce podlegają zgłoszeniu do rejestru, który prowadzi Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. J. Nofera w Łodzi, z wyjątkiem niebezpiecznych substancji chemicznych stosowanych wyłącznie w resorcie obrony narodowej, które podlegają zgłoszeniu do rejestru prowadzonego przez Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii. 2. Niebezpieczna substancja chemiczna powinna zostać zgłoszona do rejestru przez jej producenta lub dostawcę wprowadzającego do obrotu, stosującego lub sprowadzającego tę substancję po raz pierwszy, najpóźniej w dniu jej zastosowania lub wprowadzenia do obrotu. 3. Zgłoszeniu do rejestru nie podlegają niebezpieczne substancje chemiczne stosowane lub wprowadzane do obrotu w ilości poniżej 100 kg rocznie przez jednego producenta lub dostawcę, chyba że z innych przepisów wynika obowiązek zgłoszenia substancji chemicznej stosowanej w mniejszych ilościach. § 9. 1. Zgłoszenia, o którym mowa w § 8 ust. 2, dokonuje się na karcie zgłoszenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, powinna być dołączona karta charakterystyki niebezpiecznej substancji chemicznej oraz zezwolenie na produkcję lub zezwolenie bądź koncesja na import, jeżeli są one wymagane odrębnymi przepisami. 3. Jednostki, o których mowa w § 8 ust. 1, mają prawo zażądać informacji, na podstawie których dokonano klasyfikacji lub sporządzono kartę charakterystyki zgłaszanej substancji chemicznej. § 10. 1. Producent i dostawca niebezpiecznych substancji chemicznych mają obowiązek posiadać karty charakterystyki tych substancji. 2. Kartę charakterystyki sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Producent i dostawca niebezpiecznej substancji chemicznej ma obowiązek udostępniać nieodpłatnie jej odbiorcy kartę charakterystyki oraz informować go o wszelkich wprowadzanych do niej zmianach. § 11. Producent lub dostawca, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia stosuje lub wprowadza do obrotu niebezpieczną substancję chemiczną, jest obowiązany w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia dokonać zgłoszenia do odpowiedniego rejestru, o którym mowa w § 8 ust. 1. § 12. 1. Rozporządzenie nie dotyczy kosmetyków, paszy i dodatków do paszy, amunicji i materiałów wybuchowych, żywności i dodatków do żywności, środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, środków ochrony roślin oraz transportu materiałów niebezpiecznych regulowanych odrębnymi przepisami. 2. Rozporządzenie nie narusza odrębnych przepisów dotyczących produktów powszechnego użytku. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 sierpnia 1997 r. (poz. 671) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA I SPOSÓB KLASYFIKACJI SUBSTANCJI CHEMICZNYCH POD WZGLĘDEM ZAGROŻEŃ DLA ZDROWIA LUB ŻYCIA ORAZ SPOSÓB ZNAKOWANIA SUBSTANCJI CHEMICZNYCH I NIEBEZPIECZNYCH SUBSTANCJI CHEMICZNYCH (Załącznik nr 1 zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Załącznik nr 2 WYKAZ NIEBEZPIECZNYCH SUBSTANCJI CHEMICZNYCH (Załącznik nr 2 zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 WZÓR KARTY CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI CHEMICZNEJ Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 14 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych. (Dz. U. Nr 41, poz. 258) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 97, poz. 454) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie: "w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji"; 2) w § 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z minimalnej stawki, o której mowa w § 1 ust. 3, ustala się - z zastrzeżeniem § 8 pkt 1 - dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 3) w § 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także okresy służby w Milicji Obywatelskiej, Służbie Bezpieczeństwa, Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Więziennej, chyba że funkcjonariusz został zwolniony ze służby w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby."; 4) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinową stawkę, o której mowa w § 2 ust. 3, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 kwietnia 1997 r. (poz. 258) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I360 - 450 II365 - 460 III370 - 475 IV375 - 490 V380 - 505 VI390 - 525 VII400 - 565 VIII410 - 605 IX420 - 650 X430 - 700 XI445 - 750 XII460 - 810 XIII475 - 870 XIV490 - 940 XV510 - 1 010 XVI530 - 1 080 XVII550 - 1 160 XVIII570 - 1 250 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 16 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej. (Dz. U. Nr 41, poz. 259) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej (Dz. U. Nr 105, poz. 485) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 5, ustala się - z zastrzeżeniem § 11 pkt 1 - dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.", b) skreśla się ust. 3, c) w ust. 4 cyfrę "3" zastępuje się wyrazami "§ 11 pkt 1"; 2) w § 6 w ust. 3: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) okresy odbywania czynnej służby wojskowej," b) w pkt 2 po wyrazach "Służbie Więziennej," skreśla się pozostałe wyrazy; 3) w § 7 w ust. 1: a) po wyrazie "Pracownikowi" skreśla się przecinek oraz wyrazy "z wyłączeniem zatrudnionego w drukarni przyzakładowej," b) wyrazy "pracę wykonywaną" zastępuje się wyrazami "każdą godzinę pracy wykonywanej"; 4) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu: 1) godzinową stawkę, o której mowa w § 3 ust. 2, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 178, 2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych."; 5) w § 12 po wyrazie "dodatek" dodaje się wyrazy "za każdą godzinę pracy"; 6) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia, 7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części I: a) w lp. 37 w kolumnie 2 pod wyrazem "Specjalista" dodaje się wyrazy "Lektor języków obcych", b) lp. 42 i 43 otrzymują brzmienie: " 123456 42Starszy inspektor: - nadzoru inwestorskiegoXIV - XVII-wyższe techniczne5 - technicznego utrzymania nieruchomościśrednie techniczne10 43Inspektor: - nadzoru inwestorskiegoXIII - XVI-wyższe techniczne4 - technicznego utrzymania nieruchomościśrednie techniczne9 " c) w lp. 44 w kolumnie 2 po wyrazie "Samodzielny" stawia się dwukropek, d) w lp. 45 w kolumnie 2 po wyrazie "Starszy" stawia się dwukropek. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 kwietnia 1997 r. (poz. 259) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I350 - 400 II355 - 410 III360 - 430 IV365 - 450 V375 - 470 VI400 - 500 VII450 - 550 VIII500 - 600 IX550 - 650 X600 - 700 XI650 - 750 XII700 - 800 XIII750 - 850 XIV800 - 900 XV850 - 950 XVI900 - 1 000 XVII950 - 1 100 XVIII1000 - 1 200 XIX1 050 - 1 300 XX1 100 - 1 400 XXI1 150 - 1 500 XXII1 200 - 1 600 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 17 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa. (Dz. U. Nr 41, poz. 260) Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa (Dz. U. Nr 94, poz. 430) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 2) w § 4 wyrazy "lp. 2-5" zastępuje się wyrazami "lp. 2-4 i 9"; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 kwietnia 1997 r. (poz. 260) TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW Lp.StanowiskoMiesięczna kwota w złotychWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 1Radca prawny1 020-1 440według odrębnych przepisów 2Starszy wychowawca760-950wyższe6 Starszy psychologwyższe psychologiczne6 3Wychowawca680-870wyższe3 Psychologwyższe psychologiczne3 4Młodszy wychowawca615-780wyższe- 5Kierownik kotłowni830-1 170 wyższe4 średnie8 6Konserwator elektryk590-780zasadnicze o wymaganym profilu- - Mechanik-operator spychacza 7Palacz kotłów wysokociśnieniowych530-750zasadnicze o wymaganym profilu- 8Aparaturowy stacji uzdatniania wody470-710zasadnicze o wymaganym profilu- 9Palacz c.o.380-630podstawowe i kurs dla palaczy- Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 466--z dnia 13 czerwca 1997 r. w sprawie umundurowania policjantów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 53 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. (Dz. U. Nr 41, poz. 261) Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie: Andrzej Zoll - przewodniczący, Lech Garlicki (sprawozdawca), Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 9 kwietnia 1997 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 53 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, poprzez wyjaśnienie, czy przy przeliczaniu dotychczasowej podstawy wymiaru świadczeń pieniężnych na stawki uposażenia obowiązujące w dniu wejścia w życie tej ustawy - osobom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przed dniem 1 stycznia 1979 r. stawki uposażenia według stopnia wojskowego ustalać należało z uwzględnieniem wysługi czynnej służby wojskowej, czy też wysługi w zawodowej służbie wojskowej (równorzędnej), ustalił: art. 53 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) nie daje podstawy do zaliczania czynnej służby wojskowej do wysługi lat przy przeliczaniu dotychczasowej podstawy wymiaru świadczeń pieniężnych tych emerytów i rencistów, którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby wojskowej przed dniem 1 stycznia 1979 r., na stawki uposażenia według stopnia wojskowego obowiązujące w dniu wejścia w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. Andrzej Zoll Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o własności lokali. (Dz. U. Nr 106, poz. 682) Art. 1. W ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do lokalu mogą przynależeć inne pomieszczenia, choćby nawet do tego lokalu bezpośrednio nie przylegały, a w szczególności piwnica lub strych, zwane dalej «pomieszczeniami przynależnymi», chyba że czynność prawna lub orzeczenie sądu dotyczące odrębnej własności stanowią inaczej."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. 2. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. 3. Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi, znajdującymi się w budynku. Udział właściciela samodzielnych lokali nie wyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi, znajdującymi się w tym budynku. 4. Do wyznaczenia stosunku, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest określenie, oddzielnie dla każdego samodzielnego lokalu, jego powierzchni użytkowej wraz z powierzchnią pomieszczeń do niego przynależnych. 5. Jeżeli nieruchomość, z której wyodrębnia się własność lokali, stanowi grunt zabudowany kilkoma budynkami, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi, znajdującymi się w tych budynkach. 6. W wypadku gdy na podstawie jednej czynności prawnej dokonanej przez wszystkich współwłaścicieli nieruchomości następuje wyodrębnienie wszystkich lokali, wysokość udziałów, o których mowa w ust. 1, określa umowa współwłaścicieli."; 3) w art. 18 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zmiana ustalonego w trybie ust. 1 sposobu zarządu nieruchomością wspólną może nastąpić na podstawie uchwały właścicieli lokali sporządzonej w formie aktu notarialnego. Uchwała ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej."; 4) w art. 21 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zarząd na podstawie pełnomocnictwa, o którym mowa w art. 22 ust. 3 pkt 8, składa oświadczenia w celu wykonania uchwał w sprawach, o których mowa w art. 22 ust. 3 pkt 5, 5a i 6, ze skutkiem w stosunku do właścicieli wszystkich lokali."; 5) w art. 22 w ust. 3: a) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) udzielenie zgody na nadbudowę lub przebudowę nieruchomości wspólnej, na ustanowienie odrębnej własności lokalu powstałego w następstwie nadbudowy lub przebudowy i rozporządzenie tym lokalem oraz na zmianę wysokości udziałów w następstwie powstania odrębnej własności lokalu nadbudowanego lub przebudowanego," b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) udzielenie zgody na zmianę wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej," c) w pkt 6 skreśla się wyrazy "o której mowa w art. 5,"; 6) w art. 24 po wyrazie "zgody" dodaje się wyraz "wymaganej"; 7) w art. 25: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów."; 8) w art. 29: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zarząd jest zobowiązany stosować dla nieruchomości wspólnej zasady rachunkowości określone dla jednostek nie prowadzących działalności gospodarczej, dokonywać rozliczeń poprzez rachunek bankowy oraz składać ze swojej działalności roczne sprawozdanie. Stosowanie zasad rachunkowości określonych dla jednostek nie prowadzących działalności gospodarczej nie dotyczy wypadku, gdy zarząd nieruchomością wspólną powierzono jednostce działającej na zasadach określonych w przepisach prawa budżetowego.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności prowadzenie dla nieruchomości wspólnej odrębnej ewidencji kosztów i przychodów, a także ewidencji wnoszonych przez właścicieli opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną.", c) w ust. 2 skreśla się zdanie drugie, d) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Prawo kontroli działalności zarządu służy każdemu właścicielowi lokalu."; 9) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. W razie potrzeby zebrania właścicieli mogą być także zwoływane przez zarząd lub na wniosek co najmniej 1/10 ogółu właścicieli."; 10) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. 1. O zebraniu właścicieli zarząd zawiadamia każdego właściciela lokalu na piśmie przynajmniej na tydzień przed terminem zebrania. 2. W zawiadomieniu należy podać czas, miejsce i porządek obrad. W wypadku zamierzonej zmiany we wzajemnych prawach i obowiązkach właścicieli lokali należy wskazać treść tej zmiany.". Art. 2. W budynkach, w których przed 1 stycznia 1995 r. nastąpiło ustanowienie odrębnej własności co najmniej jednego lokalu bez uwzględnienia powierzchni pomieszczeń do niego przynależnych, wysokość udziałów wszystkich właścicieli w nieruchomości wspólnej wyznacza się bez uwzględnienia powierzchni pomieszczeń przynależnych. Przepisy art. 3 ust. 3-5 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się odpowiednio. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). (Dz. U. Nr 42, poz. 264) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestracjach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. W okresie od dnia 1 lipca 1997 r. do dnia 30 czerwca 1999 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się równolegle z Systematycznym Wykazem Wyrobów (SWW) oraz Klasyfikacją Wyrobów i Usług (KWiU), o których mowa w art. 61 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej. (Dz. U. Nr 42, poz. 265) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 kwietnia 1997 r. (poz. 265) STATUT MINISTERSTWA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ § 1. Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu oraz dyrektora generalnego i dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym i fizycznym do dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych, w zakresie jego właściwości. § 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, o charakterze stałym lub doraźnym. Minister określa nazwę, cel powołania, zakres zadań i tryb pracy oraz skład osobowy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy. § 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Dyrektora Generalnego, a w jego ramach w szczególności wyodrębnione stanowiska: a) do Spraw Kadr, Szkolenia i Organizacji, b) do Spraw Prezydialnych, 3) Departament Analiz i Prognoz Ekonomicznych, 4) Departament Polityki Rynku Pracy, 5) Departament Polityki Regionalnej i Sektorowej, 6) Departament Dialogu Społecznego, 7) Biuro Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych, 8) Departament Prawa Pracy, 9) Departament Pomocy Społecznej, 10) Departament Ubezpieczeń Społecznych, 11) Departament Warunków Pracy, 12) Departament Wynagrodzeń, 13) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą, 14) Biuro Prawne, 15) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków, 16) Biuro Administracyjno-Budżetowe, a w jego ramach w szczególności: a) Wydział Budżetowy, b) Wydział Finansowy, c) Stanowisko do Spraw Administracyjno-Gospodarczych, d) Stanowisko do spraw Inwestycji i Zamówień Publicznych. 17) Biuro Informatyki, 18) Biuro Informacji i Promocji, 19) Biuro Spraw Obronnych, 20) Sekretariat Społecznej Komisji Rewidykacyjnej. 2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny, nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego. 3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister. § 6. 1. Przy Ministrze działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze. 2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny. 3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony przez Dyrektora Generalnego. § 7. Minister nadzoruje centralne organy administracji rządowej oraz inne organy i jednostki organizacyjne wymienione w załączniku nr 1 do statutu. § 8. Minister prowadzi i nadzoruje szkoły średnie zawodowe, kształcące pracowników służb socjalnych, których wykaz zawiera załącznik nr 2 do statutu. § 9. Minister aktualizuje wykazy, o których mowa w § 7 i 8, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załączniki do statutu Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej Załącznik nr 1 WYKAZ ORGANÓW I JEDNOSTEK PODLEGŁYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych 2. Krajowy Urząd Pracy 3. Ochotnicze Hufce Pracy 4. Instytut Pracy i Spraw Socjalnych 5. Centralny Instytut Ochrony Pracy 6. Główna Biblioteka Pracy i Zabezpieczenia Społecznego 7. Centrum Partnerstwa Społecznego "DIALOG" 8. Centrum Rozwoju Służb Społecznych 9. Zakład Wydawniczo-Poligraficzny. Załącznik nr 2 WYKAZ SZKÓŁ PROWADZONYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 1. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Białymstoku 2. Bielska Szkoła Polityki Socjalnej w Bielsku-Białej 3. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Gdańsku 4. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim 5. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Katowicach 6. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Krakowie 7. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Lublinie 8. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Łodzi 9. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Olsztynie 10. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Poznaniu 11. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Rzeszowie 12. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Szczecinie 13. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Toruniu 14. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych w Warszawie 15. Szkoła Policealna Pracowników Służb Społecznych we Wrocławiu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie liczby członków komisji służby cywilnej i kadencji tych komisji. (Dz. U. Nr 42, poz. 266) Na postawie art. 22 pkt. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Komisja Kwalifikacyjna do Służby Cywilnej, zwana dalej "Komisją Kwalifikacyjną", liczy od 30 do 50 członków. 2. Pracami Komisji Kwalifikacyjnej kieruje przewodniczący Komisji przy pomocy dwóch wiceprzewodniczących. § 2. 1. Komisja Odwoławcza Służby Cywilnej, zwana dalej "Komisją Odwoławczą", liczy 11 członków. 2. Pracami Komisji Odwoławczej kieruje przewodniczący Komisji przy pomocy wiceprzewodniczącego. § 3. 1. Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej, zwana dalej "Wyższą Komisją Dyscyplinarną" liczy 11 członków. 2. Pracami Wyższej Komisji Dyscyplinarnej kieruje przewodniczący Komisji przy pomocy wiceprzewodniczącego. § 4. 1. Kadencja komisji służby cywilnej trwa 3 lata, licząc od dnia powołania komisji. 2. Powołania członków komisji służby cywilnej, w czasie kadencji komisji, następują na okres do końca tej kadencji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 10 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa. (Dz. U. Nr 42, poz. 268) Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa (Dz. U. Nr 18, poz. 86) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Świadectwa wydaje się na czas określony z ważnością na 5 lat. 4. Przedłużenia terminu ważności świadectwa dokonuje PAR przed upływem terminu jego ważności na podstawie dokumentu stwierdzającego wykonywanie czynności radiooperatora lub operatora w okresie co najmniej ostatnich dwóch lat przed upływem terminu ważności świadectwa lub na podstawie pozytywnego wyniku ponownie zdanego egzaminu."; 2) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wysokość opłaty za wymianę świadectwa, wynikająca z § 14 ust. 1, lub za przedłużenie terminu ważności świadectwa, wynikająca z § 3 ust. 4, wynosi 50% opłaty za wydanie danego rodzaju świadectwa."; 3) w § 6 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na statkach powietrznych przy obsłudze urządzeń radiotelefonicznych lub - w przypadku kandydatów na kontrolerów ruchu lotniczego - 15 godzin ćwiczeń na symulatorach kontroli ruchu lotniczego pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-3."; 4) w § 8: a) w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - pasmo VHF.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustala się następujące rodzaje świadectw radioelektronika i operatora GMDSS w radiowej służbie morskiej w kolejności według zakresu uprawnień: 1) świadectwo radioelektronika pierwszej klasy, 2) świadectwo radioelektronika drugiej klasy, 3) świadectwo ogólne operatora GMDSS, 4) świadectwo ograniczone operatora GMDSS, 5) świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1."; 5) w § 9: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - pasmo VHF może uzyskać osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę podstawową, 3) odbyła praktykę w zakresie obsługi urządzeń VHF dla radiowej służby morskiej i żeglugi śródlądowej co najmniej przez okres 3 miesięcy pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-5.", b) w ust. 8 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ukończyła Wyższą Szkołę Morską o specjalności radioelektronika morska i odbyła sześciomiesięczną praktykę morską zgodną z kierunkiem studiów lub posiada świadectwo radiooperatora co najmniej radiotelegrafisty drugiej klasy.", c) w ust. 9 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) odbyła sześciomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych wykonując czynności operatora GMDSS pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-3 lub w ust. 3 pkt 1-3, w tym trzy miesiące na statkach morskich wyposażonych w urządzenia GMDSS," d) w ust. 9 po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w okresie do dnia 31 grudnia 1999 r. osobom posiadającym świadectwa wymienione w § 8 ust. 2 pkt 4 i 5 zalicza się do uzyskania świadectwa ogólnego operatora GMDSS praktykę, o której mowa w pkt 3, jeżeli są posiadaczami tych świadectwa przez okres co najmniej 24 miesięcy."; 6) w § 14: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie lotniczej oraz w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej wydane przed dniem 15 października 1991 r. zachowują swoją ważność do czasu ich wymiany na świadectwa w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 4", b) po ust. 1 dodaje się nowy ust. 2 w brzmieniu: "2. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie lotniczej oraz radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej wydane począwszy od dnia 15 października 1991 r. zachowują swoją ważność do czasu upływu terminu ważności określonego w tym świadectwie, z zastrzeżeniem ust. 4.", c) dotychczasowe ust. 2 i 3 oznacza się odpowiednio jako ust. 3 i 4, d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. PAR dokona wymiany świadectw, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 czerwca 1997 r. Świadectwa nie wymienione w tym terminie tracą ważność,"; 7) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 8) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 3 po wyrazach "stacjach lotniskowych" dodaje się wyrazy "bądź uprawniające do pracy na stanowisku kontrolera ruchu lotniczego"; 9) w załączniku nr 5 do rozporządzenia w § 2 i 4 skreśla się wyrazy "bez możliwości stosowania radiotelegrafii". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 10 marca 1997 r. (poz. 268) WZORY ŚWIADECTW UPOWAŻNIAJĄCYCH DO OBSŁUGI URZĄDZEŃ RADIOKOMUNIKACYJNYCH § 1. Świadectwa radiooperatora w służbie lotniczej, tj. świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 2. Świadectwa radiooperatora w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, tj. świadectwo ogólne radiooperatora, świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy, świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty i świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 3. 1. Świadectwa radioelektronika w służbie morskiej, tj. świadectwo radioelektronika pierwszej klasy, świadectwo radioelektronika drugiej klasy, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja 2. Świadectwo ogólne operatora GMDSS. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja 3. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja 4. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja § 4. Świadectwo radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "A" lub klasy "B" wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja Ilustracja § 5. Świadectwa radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "C" lub klasy "D" wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść: Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 467--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych. 468--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. 469--z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk. 470--z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe. 471--z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 472--z dnia 9 lipca 1997 r. w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 473--z dnia 20 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek oświatowo-wychowawczych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 474--z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie składu oraz szczegółowych zasad działania i trybu powoływania wojewódzkiego zespołu do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa. UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO Sygn. akt III SW 434/97 475--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie unieważnienia głosowania w referendum konstytucyjnym przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r. w obwodach: nr 1 w Lubojnie, nr 1 w Pleśnej i nr 3 w Kutnie. OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 476--z dnia 8 lipca 1997 r. o skorygowanych wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 44, poz. 274) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna" zwana dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 381,69 ha, położonych na terenach gminy miasta Legnica, gminy miasta Polkowice, gminy Warta Bolesławicka i gminy Gromadka. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna" Spółka Akcyjna z siedzibą w Legnicy. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie stref, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyrób wytworzony na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość użytych do jego wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem, pomniejszona o podatek od towarów i usług, nie przekracza 70% ceny uzyskanej ze sprzedaży wyrobu, pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92), 4) składowania, produkcji i transportu odpadów określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 3 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia listy odpadów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 76, poz. 362). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, naprawy, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej n terenie strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 850 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy, pracujących w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków, określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b), uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa, i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwot należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego, lub 2) przeniesienie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatków; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu, przyjętych do odpłatnego korzystania, na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA z siedzibą w Legnicy w części wydatkowanej, w roku podatkowym lub roku po nim następującym, na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 274) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU LEGNICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Obszar Legnica Obszar Legnica stanowi dwie oddzielne części położone w obrębach Przybków i Fabryczna. Część I. Obręb Przybków, arkusze map ewidencyjnych nr 17, 18 i 19, działki nr 704/1, 705/4, 711/1, 714, 715, 716, 717, 723/1 i 724. Zachodnia granica strefy biegnie od punktu granicznego nr 3105, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 704/1 w kierunku północnym linią łamaną wzdłuż działki nr 704/2 przez punkty graniczne nr 3106, 3107 i 2455, do punktu granicznego nr 2454. W punkcie nr 2454 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granic działek nr 710/5 i 710/4 przez punkty graniczne nr 2917, 2809, 2808 i 2807 do punktu nr 2806. W punkcie nr 2806 granica załamuje się i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż działek nr 705/1 i 718 przez punkt graniczny nr 2793 do punktu nr 2825. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie linią łamaną w kierunku północnym wzdłuż granicy działek nr 718 i 722 przez punkty nr 2822 i 2823 do punktu nr 175 położonego na południowej granicy ulicy Gniewomierskiej. Dalej granica przebiega południową stroną ulicy Gniewomierskiej od punktu nr 175 przez punkty nr 176, 177, 178 i 179 do punktu granicznego nr 180. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku południowym wzdłuż zachodniej granicy działki nr 725 (szlak kolejowy Legnica - Jaworzyna Śląska) przez punkty graniczne nr 2878, 2877, 2876, 2875, 2874, 2873, 2872 i 2871 do punktu nr 3102 położonego przy drodze stanowiącej działkę nr 723/2 i szlaku kolejowym Legnica - Jaworzyna Śląska. Od punktu nr 3102 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy działek nr 723/2, 711/2 i 704/2 przez punkty graniczne nr 3103 i 3104 do punktu początkowego nr 3105. Część II. Obręb Fabryczna, arkusz mapy ewidencyjnej nr 3, działka nr 164/23. Południowa granicy strefy biegnie od punktu nr 2171 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 164/23 i biegnie linią prostą w kierunku zachodnim wzdłuż północnej strony ulicy Kardynała Bolesława Kominka przez punkt nr 2172 do punktu nr 4415. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią prostą w kierunku północnym do punktu 4416. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią łamaną w kierunku wschodnim przez punkt nr 4417 do punktu granicznego nr 4418 znajdującego się na granicy z działką nr 164/15. W punkcie nr 164/15 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku południowym wzdłuż północnej granicy działki nr 164/15 (rozdzielając budynki o numerach porządkowych 7 i 9) do punktu początkowego nr 2171 przy ulicy Kardynała Bolesława Kominka. Obszar Polkowice, gmina Polkowice, obręb Polkowice Dolne, arkusz mapy ewidencyjnej nr 2, działki nr 88/3, 88/5, 89/19, 114/46, 114/47, 117/2, 228/3, 228/4, 228/5 i 228/11 oraz część działki nr 88/37. Wschodnia granica strefy rozpoczyna się od punktu nr 1 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 88/37 i biegnie linią łamaną w kierunku południowym przez punkty nr 2, 3 i 4 wzdłuż granic działek nr 280/2, 278/1, 277/4, 88/7, 88/8, 275, 274, 273, 272, 271/5, 271/4 i 271/3, do punktu nr 5. W tym punkcie granica strefy załamuje się w kierunku północno-wschodnim i przez punkty nr 6, 7 i 8 biegnie linią łamaną wzdłuż działek nr 271/3 i 89/18 do punktu nr 9 położonego na północnej granicy drogi lokalnej oznaczonej w ewidencji gruntów nr 270/4. Na odcinku od punktu nr 9 do punktu nr 10 granicę strefy stanowi północna granica drogi lokalnej nr 270/4 i 89/4. W punkcie nr 10 granica strefy załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie linią łamaną początkowo w kierunku północno-wschodnim, a następnie południowym przez punkty nr 11, 12, 13 i 14 do punktu nr 15 zlokalizowanego na północnej stronie drogi lokalnej nr 89/4. Od punktu nr 15 do punktu nr 16 granica strefy biegnie północną stroną drogi lokalnej nr 89/4. W punkcie nr 16 granica strefy załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż północnej strony przemysłowej linii kolejowej linią łamaną przez punkty nr 17, 18, 19, 20, 21 i 22 do punktu nr 23. Punkt nr 23 stanowi najdalej wysunięty na zachód narożnik działki nr 114/47. W punkcie nr 23 granica załamuje się pod kątem lekko rozwartym i biegnie linią łamaną w kierunku północno-wschodnim wzdłuż wschodniej strony rowu nr 255/3 do punktu nr 24. W punkcie nr 24 granica strefy załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie do punktu nr 25. Od punktu nr 25 do punktu nr 26 granica strefy przebiega wschodnią granicą działki nr 114/36. Od punktu nr 26 do punktu nr 1 północna granica strefy biegnie linią łamaną przez punkty nr 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36 i 37 wzdłuż południowych granic działek nr 75, 74, 73, 72, 114/40, 88/35, 88/36 i 71/2. Z obszaru Polkowice opisanego wyżej wyłączony jest teren oznaczony na arkuszu 2 mapy ewidencyjnej obrębu Polkowice Dolne działkami nr 88/9, 88/10, 88/11, 88/12 i 88/13. Granica tego obszaru wyznaczona jest od punktu nr 38 stanowiącego północno-zachodni narożnik działki nr 88/10 u zbiegu z drogą nr 228/5 po jej wschodniej stronie. Od punktu nr 38 do punktu nr 39 granica obszaru wyłączonego ze strefy biegnie wzdłuż północnej granicy działek nr 88/10 i 88/13. W punkcie nr 39 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż zachodniej granicy działki nr 88/12 do punktu nr 40. W punkcie nr 40 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie północną stroną działki nr 88/12 w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 41. W punkcie nr 41 granica ponownie załamuje się pod kątem prostym i biegnie wschodnią stroną działki nr 88/12 w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 42. Od punktu nr 42 do punktu nr 38 stanowiącego początek opisu obszaru wyłączonego granica biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 43, 44, 45, 46 i 47 wzdłuż granic działek nr 88/12, 88/9, 88/10 i 228/5. Obszar Krzywa Obszar Krzywa położony na terenie gminy Gromadka w obrębach geodezyjnych Różyniec i Osła podzielony jest na dwie części drogą dojazdową z autostrady A-4 do strefy lotniskowej. Część I. Gmina Gromadka obręb Różyniec, arkusz mapy ewidencyjnej nr 2, działka nr 326/14. Południowa granica strefy rozpoczyna się od punktu granicznego nr 22 zlokalizowanego na granicy obrębów geodezyjnych Różyniec i Osła w południowo-wschodnim narożniku działki nr 326/14. Od tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy działek nr 331/1, 331/2, 342/13 i 330/2 przez punkty nr 61, 123, 60 i 59 do punktu granicznego nr 58. W punkcie nr 58 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 330/1 do punktu granicznego nr 57. W punkcie nr 57 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy działek nr 330/1, 332 i 327 przez punkt nr 56 do punktu nr 55. Tu granica załamuje się pod kątem lekko rozwartym i biegnie w kierunku północnym wzdłuż wschodniej granicy drogi oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 303/3 do punktu granicznego nr 176. W punkcie nr 176 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie linią łamaną w kierunku wschodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 326/13 przez punkty o numerach 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185, 186, 187, 188 i 189 do punktu położonego na granicy obrębów ewidencyjnych Różyniec i Osła. W punkcie nr 190 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku południowym przez punkty nr 294, 24 i 23 do punktu początkowego nr 22. Na tym odcinku granica pokrywa się z granicą obrębów geodezyjnych Różyniec i Osła. Wewnątrz opisanego obszaru znajdują się działki o numerach 326/2, 326/3, 326/4, 326/5, 326/7, 326/8, 326/9, 326/10, 326/11 i 326/12 zabudowane stacjami transformatorowymi. Wieczystym użytkownikiem tych gruntów oraz właścicielem posadowionych obiektów jest Zakład Energetyczny SA w Legnicy. Część II. Gmina Gromadka, obręb Osła, arkusz mapy ewidencyjnej nr 5, działki nr 256/20 i 256/22. Południowa granica strefy rozpoczyna się od punktu granicznego nr 33 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 256/22. Od tego punktu granica biegnie linią prostą w kierunku zachodnim wzdłuż granicy działki nr 664/3 do punktu nr 269, który jest punktem wspólnym dla działek nr 256/20, 256/21 i 256/2. W punkcie nr 269 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po granicy działki nr 256/21 linią łamaną zbliżoną do okręgu przez punkty nr 268, 267, 266 i 265 do punktu nr 264. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 664/3 przez punkt nr 36 do punktu granicznego nr 37. Tu granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie linią łamaną w kierunku północnym wzdłuż granicy działek nr 256/1, 256/2, 256/19 i 256/4 (działki nr 256/2 i 256/19 to droga dojazdowa do strefy lotniskowej) przez punkty nr 39, 40, 235, 236, 237, 238, 239, 240, 241, 242, 243, 244, 245, 246 i 247 do punktu granicznego nr 248. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż południowej strony działki nr 256/18 przez punkty nr 249, 250, 251, 252, 253, 254, 255, 256, 257, 258, 259, 260, 261 i 262 do punktu granicznego nr 263. Tu granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 664/3 przez punkty nr 30 i 31 do punktu granicznego nr 32, w którym załamuje się pod kątem rozwartym i przebiega w kierunku południowo-zachodnim przez punkt nr 293 do punktu początkowego nr 33. Wewnątrz opisanego obszaru znajdują się działki o numerach 256/8, 256/9, 256/10, 256/12, 256/13, 256/14, 256/16 i 256/17 zabudowane stacjami transformatorowymi. Wieczystym użytkownikiem tych gruntów oraz właścicielem posadowionych obiektów jest Zakład Energetyczny SA w Legnicy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 75, poz. 471) Art. 1. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Tytuł zawodowy "adwokat" podlega ochronie prawnej."; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. 2. Pomoc prawna świadczona jest osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym oraz jednostkom organizacyjnym. 3. Przez jednostkę organizacyjną rozumie się organ państwowy lub samorządowy, osobę prawną, organizację społeczną lub polityczną oraz inny podmiot nie posiadający osobowości prawnej."; 3) po art. 4 dodaje się art. 4a-4d w brzmieniu: "Art. 4a. 1. Adwokat wykonuje zawód w kancelarii adwokackiej, w zespole adwokackim oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem adwokatów lub adwokatów i radców prawnych, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie adwokaci lub adwokaci i radcowie prawni, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej. 2. Siedzibę zawodową adwokata, na jego wniosek, wyznacza okręgowa rada adwokacka. Art. 4b. 1. Adwokat nie może wykonywać zawodu: 1) jeżeli pozostaje w stosunku pracy, 2) jeżeli jego małżonek pełni funkcje sędziowskie, prokuratorskie lub w okręgu izby adwokackiej - w organach dochodzeniowo-śledczych, 3) jeżeli został uznany za trwale niezdolnego do wykonywania zawodu, 4) jeżeli został ubezwłasnowolniony, 5) w razie orzeczenia kary zawieszenia w czynnościach zawodowych albo tymczasowego zawieszenia w wykonywaniu czynności zawodowych. 2. Adwokat nie może wykonywać zawodu w okręgu tej izby, w której spokrewniona z nim osoba do drugiego stopnia lub spowinowacona z nim w pierwszym stopniu pełni funkcje wymienione w ust. 1 pkt 2. 3. Zakaz przewidziany w ust. 1 pkt 1 nie dotyczy pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych. Art. 4c. 1. O trwałej niezdolności do wykonywania zawodu orzeka okręgowa rada adwokacka. 2. Uchwała zapada po wysłuchaniu adwokata i jego pełnomocnika ustanowionego spośród adwokatów oraz po zaznajomieniu się z opiniami lub orzeczeniami lekarskimi. Okręgowa rada adwokacka wyznacza pełnomocnika z urzędu, jeżeli adwokat go nie ustanowi. 3. W razie wszczęcia postępowania o stwierdzenie trwałej niezdolności do wykonywania zawodu, okręgowa rada adwokacka może zawiesić adwokata tymczasowo w wykonywaniu czynności zawodowych. To samo uprawnienie przysługuje okręgowej radzie adwokackiej wtedy, gdy przeciwko adwokatowi zostało wszczęte postępowanie o ubezwłasnowolnienie. Art. 4d. 1. Adwokat zawieszony w wykonywaniu czynności zawodowych nie może występować przed sądami lub organami państwowymi i samorządowymi. W okresie zawieszenia adwokat może wykonywać inne czynności, na które uzyskał zezwolenie dziekana. 2. Czynne i bierne prawo wyborcze do organów samorządu adwokackiego nie przysługuje adwokatowi zawieszonemu w wykonywaniu czynności zawodowych."; 4) w art. 5 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 5) w art. 6: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie. 3. Adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę."; 6) w art. 7: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, strój urzędowy adwokatów biorących udział w rozprawach sądowych."; 7) w art. 8 w ust. 2 po wyrazie "zniewagę" dodaje się wyrazy "lub zniesławienie"; 8) w art. 11 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Nie można łączyć mandatów ustawowych organów samorządu adwokackiego. Ograniczenie to nie dotyczy kierownika zespołu adwokackiego."; 9) w art. 13 wyrazy "Radzie Państwa" zastępuje się wyrazami "Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej"; 10) w art. 14: a) w ust. 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w terminie 6 miesięcy od daty ich doręczenia.", b) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Skargę spóźnioną Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Naczelna Rada Adwokacka, na wniosek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, uchyla sprzeczną z prawem uchwałę zgromadzenia izby, w terminie 6 miesięcy od daty jej doręczenia."; 11) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Opłaty za czynności adwokackie ustala umowa z klientem. 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej i Krajowej Rady Radców Prawnych ustala, w drodze rozporządzenia, opłaty za czynności adwokackie przed organami wymiaru sprawiedliwości, stanowiące podstawę do zasądzenia przez sąd kosztów zastępstwa prawnego i kosztów adwokackich. 3. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej i Krajowej Rady Radców Prawnych określi, w drodze rozporządzenia, stawki minimalne za czynności adwokackie, o których mowa w ust. 1."; 12) tytuł działu II otrzymuje brzmienie: "Wykonywanie zawodu adwokata"; 13) w art. 17 skreśla się wyraz "podstawową"; 14) skreśla się art. 19; 15) skreśla się art. 20: 16) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Adwokat powinien zamieszkiwać w miejscowości, w której ma wyznaczoną siedzibę zawodową wykonywania zawodu. Okręgowa rada adwokacka w uzasadnionych wypadkach może zezwolić adwokatowi na inne miejsce zamieszkania. 2. Naczelna Rada Adwokacka w uzasadnionych wypadkach - po zasięgnięciu opinii zainteresowanych okręgowych rad adwokackich - może zezwolić adwokatowi na zamieszkanie w okręgu innej izby, jeżeli miejscowość zamieszkania jest położona w pobliżu miejscowości, w której ma siedzibę zawodową. 3. Adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym ma wyznaczoną siedzibę zawodową."; 17) skreśla się art. 22; 18) w art. 24: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Składki na ubezpieczenie społeczne opłacają zespoły adwokackie, spółki jawne i komandytowe, o których mowa w art. 4a ust. 1. Adwokaci wykonujący zawód w kancelariach adwokackich lub w spółkach cywilnych opłacają składki osobiście.", b) w ust. 5 wyrazy "Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych" zastępuje się wyrazami "Minister Pracy i Polityki Socjalnej"; 19) w art. 32 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Od uchwał zebrania zespołu służy odwołanie do okręgowej rady adwokackiej. Od uchwały okręgowej rady adwokackiej odwołanie nie przysługuje."; 20) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. Rozwiązanie zespołu następuje na podstawie uchwały zebrania zespołu lub uchwały okręgowej rady adwokackiej."; 21) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. Okręgowa rada adwokacka dokonuje wizytacji zespołów adwokackich, kancelarii adwokackich, spółek z wyłącznym udziałem adwokatów oraz adwokatów w spółkach z udziałem adwokatów i radców prawnych."; 22) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio do adwokatów wykonujących zawód w kancelarii adwokackiej oraz w spółkach, o których mowa w art. 4a ust. 1."; 23) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. 1. Adwokat wykonujący zawód w kancelarii adwokackiej oraz w spółkach, o których mowa w art. 4a ust. 1, obowiązany jest zapewnić zastępstwo w przypadku urlopu lub innej przemijającej przeszkody tak, aby prowadzone przez niego sprawy nie doznały uszczerbku. 2. Dziekan wyznacza z urzędu zastępcę adwokata, o którym mowa w ust. 1, nie mającego czasowo lub trwale możliwości wykonywania zawodu, jak również w wypadku skreślenia z listy adwokatów. Decyzja dziekana stanowi upoważnienie adwokata do prowadzenia spraw i powinna mieć formę pisemną."; 24) w art. 38 w ust. 1 po wyrazie "siedzibę" dodaje się wyraz "zawodową"; 25) w art. 39 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zgromadzenie izby składające się z adwokatów wykonujących zawód oraz delegatów pozostałych adwokatów,"; 26) w art. 40 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) określanie minimalnej i maksymalnej liczby członków izby adwokackiej,"; 27) w art. 44: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Do zakresu działania okręgowej rady adwokackiej należy występowanie do organów rejestrowych lub ewidencyjnych z wnioskiem o wszczęcie postępowania o wykreślenie z rejestru lub ewidencji podmiotu prowadzącego działalność w zakresie pomocy prawnej niezgodnie z przepisami ustawy. 3. Okręgowa rada adwokacka może zawiesić w czynnościach zawodowych, do czasu uiszczenia należności, adwokata, który zalega - pomimo wezwania - z zapłatą składki dłużej niż 6 miesięcy."; 28) w art. 45 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Uchwały w sprawach osobowych zapadają w głosowaniu tajnym. W razie równości głosów rozstrzyga przewodniczący, który ujawnia swój głos."; 29) w art. 47 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uchwała okręgowej rady adwokackiej w sprawie wpisu na listę adwokatów powinna być podjęta w ciągu dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku o wpis. Uchwała okręgowej rady adwokackiej w sprawie wpisu na listę aplikantów adwokackich powinna być podjęta w ciągu dwóch miesięcy po przeprowadzeniu konkursu przez okręgową radę adwokacką."; 30) w art. 48 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Inne decyzje dziekana podlegają zaskarżeniu w wypadkach przewidzianych w ustawie."; 31) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. Okręgowa rada adwokacka prowadzi listę adwokatów i aplikantów adwokackich, której odpis przesyła corocznie Naczelnej Radzie Adwokackiej, właściwym prezesom sądów apelacyjnych, sądów wojewódzkich i właściwym prokuratorom apelacyjnym i wojewódzkim oraz zawiadamia o zmianach na tej liście."; 32) w art. 55 w ust. 2 wyraz "piętnastu" zastępuje się wyrazami "jednej trzeciej"; 33) w art. 56 w pkt 6: a) skreśla się lit. b), b) skreśla się lit. c); 34) w art. 58: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) uchylanie sprzecznych z prawem uchwał zgromadzenia izby," b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wydawanie opinii, o których mowa w art. 16 ust. 2 i 3," c) skreśla się pkt 7, d) w pkt 12: - lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) zasad wyboru delegatów adwokatów, o których mowa w art. 39 pkt 1," - po lit. f) dodaje się lit. g)-j) w brzmieniu: "g) zasad tworzenia, organizowania, funkcjonowania i rozwiązywania zespołów adwokackich oraz uczestniczenia w dochodzie zespołów, h) zasad wykonywania zawodu indywidualnie lub w spółkach, o których mowa w art. 4a ust. 1, i) działania rzeczników dyscyplinarnych, j) zasad przeprowadzania konkursu na aplikantów adwokackich,"; 35) w art. 59 w ust. 3 wyrazy "w art. 58 pkt 2, 7, 11 i 12" zastępuje się wyrazami "w art. 58 pkt 1a, 2, 11 i 12"; 36) w art. 65: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu adwokata," b) w pkt 2 skreśla się wyrazy "posiada obywatelstwo polskie i", c) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra prawa lub zagraniczne uniwersyteckie studia prawnicze uznane w Polsce za równorzędne i włada językiem polskim w mowie i piśmie," d) w pkt 4 po wyrazie "odbył" dodaje się wyrazy "w Polsce"; 37) w art. 66: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) osób, które co najmniej przez trzy lata zajmowały stanowisko sędziego, prokuratora lub wykonywały zawód notariusza," - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) osób, które mając kwalifikacje sędziowskie, prokuratorskie lub notarialne przynajmniej przez trzy lata wykonywały zawód radcy prawnego, 4) osób, które odbyły aplikację radcowską przewidzianą w przepisach o radcach prawnych i złożyły egzamin radcowski oraz przynajmniej trzy lata wykonywały zawód radcy prawnego.", c) po ust. 1 dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Od wymogu odbycia aplikacji adwokackiej okręgowa rada adwokacka może zwolnić obywatela państwa należącego do Unii Europejskiej, jeżeli ukończył on zagraniczne uniwersyteckie studia prawnicze uznane w Polsce za równorzędne oraz włada językiem polskim w mowie i piśmie, spełnia przesłanki wymienione w art. 65 pkt 1 i 2, jest wpisany na listę adwokatów w kraju należącym do Unii Europejskiej i wykonywał zawód adwokata. Naczelna Rada Adwokacka wyznacza okręgową radę adwokacką dla przeprowadzenia egzaminu adwokackiego."; 38) art. 67 otrzymuje brzmienie: "Art. 67. Osoby, które wykonywały zawód sędziego lub prokuratora, nie mogą w ciągu dwóch lat od zaprzestania wykonywania tego zawodu wykonywać zawodu adwokata w okręgu tej izby adwokackiej, w której zajmowały powyższe stanowisko. Zakaz ten nie dotyczy sędziów Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu, Sądu Najwyższego, sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz prokuratorów Prokuratury Krajowej."; 39) w art. 68: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Okręgowa rada adwokacka podejmuje uchwałę dotyczącą wpisu na listę adwokatów, wyznaczając jednocześnie siedzibę zawodową, kierując się w tym względzie koniecznością prawidłowego rozmieszczenia adwokatów w celu zapewnienia ludności należytej pomocy prawnej.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Okręgowa rada adwokacka może zaniechać wyznaczenia siedziby zawodowej, jeżeli zachodzą przeszkody, o których mowa w art. 4b ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2, do wykonywania zawodu adwokata."; 40) w art. 69 w ust. 3 wyrazy "Sądu Najwyższego" zastępuje się wyrazami "Naczelnego Sądu Administracyjnego"; 41) w art. 71 po dwukrotnie użytym wyrazie "siedzibę" dodaje się wyraz "zawodową"; 42) w art. 72 w ust. 1: a) w pkt 3 po wyrazie "siedziby" dodaje się wyraz "zawodowej", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) objęcia stanowiska w organach wymiaru sprawiedliwości, organach ścigania lub rozpoczęcia wykonywania zawodu notariusza," c) skreśla się pkt 6; 43) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. Do aplikantów adwokackich stosuje się odpowiednio przepisy art. 5-8, art. 65 pkt 1-3, art. 68 ust. 1."; 44) po art. 75 dodaje się art. 75a w brzmieniu: "Art. 75a. Okręgowa rada adwokacka rozstrzyga o wpisie na listę aplikantów adwokackich po przeprowadzeniu konkursu. Konkurs przeprowadza się raz w roku kalendarzowym przed rozpoczęciem roku szkoleniowego."; 45) art. 76 otrzymuje brzmienie: "Art. 76. 1. Aplikacja adwokacka trwa trzy lata i sześć miesięcy, przy czym co najmniej przez okres sześciu miesięcy odbywa się w sądzie, prokuraturze, kancelarii notarialnej lub innej instytucji na podstawie skierowania okręgowej rady adwokackiej. 2. Aplikantom adwokackim wpisanym na listę po odbyciu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, notarialnej lub radcowskiej zakończonej pozytywnie zdanym egzaminem, okręgowa rada adwokacka może skrócić okres aplikacji adwokackiej do lat dwóch. 3. Szkolenie aplikantów adwokackich może być organizowane wspólnie z aplikantami radcowskimi. 4. Aplikant adwokacki odbywa praktykę adwokacką pod kierunkiem patrona wyznaczonego przez dziekana okręgowej rady adwokackiej. 5. Zadaniem patrona jest przygotowanie aplikanta adwokackiego do wykonywania zawodu adwokata w rozumieniu niniejszej ustawy."; 46) art. 77 otrzymuje brzmienie: "Art. 77. 1. Po sześciu miesiącach aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może zastępować adwokata tylko przed sądem rejonowym, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami. 2. Po roku i sześciu miesiącach aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może także zastępować adwokata przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu. 3. Aplikant adwokacki, który uprzednio odbył aplikację sądową, prokuratorską, notarialną lub radcowską zakończoną pozytywnie złożonym egzaminem, może zastępować adwokata przed sądem rejonowym, a po odbyciu jednego roku aplikacji adwokackiej - przed organami wymienionymi w ust. 2."; 47) w art. 79 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) okoliczności wymienionych w art. 72 ust. 1 i art. 74,"; 48) w art. 81: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zawieszenie w czynnościach zawodowych na czas od trzech miesięcy do pięciu lat," - skreśla się pkt 5, c) po ust. 1 dodaje się ust. 2-5 w brzmieniu: "2. Obok kary nagany i kary pieniężnej można orzec dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas od roku do pięciu lat. 3. Obok kary zawieszenia w czynnościach zawodowych orzeka się dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas od lat dwóch do lat dziesięciu. 4. Kara nagany oraz kara pieniężna pociąga za sobą utratę biernego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas trzech lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. 5. Kara zawieszenia w czynnościach zawodowych pociąga za sobą utratę biernego i czynnego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas sześciu lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia."; 49) art. 82 otrzymuje brzmienie: "Art. 82. 1. Karę pieniężną wymierza się w granicach od pięciokrotnej do pięćdziesięciokrotnej podstawowej składki izbowej. Wpływy z kar pieniężnych okręgowa rada adwokacka przekazuje na cele adwokatury. 2. Kara wydalenia z adwokatury pociąga za sobą skreślenie z listy adwokatów bez prawa ubiegania się o ponowny wpis."; 50) art. 83 otrzymuje brzmienie: "Art. 83. 1. W stosunku do aplikantów adwokackich nie orzeka się kary pieniężnej. 2. Przepisy o zawieszeniu adwokatów w czynnościach zawodowych stosuje się odpowiednio do aplikantów adwokackich, przy czym czasu trwania zawieszenia nie zalicza się do okresu obowiązkowej aplikacji adwokackiej."; 51) art. 84 otrzymuje brzmienie: "Art. 84. 1. W razie jednoczesnego ukarania za kilka przewinień dyscyplinarnych, sąd dyscyplinarny wymierza karę za poszczególne przewinienia, a następnie karę łączną. 2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady: 1) w razie orzeczenia kary upomnienia i nagany wymierza się łączną karę nagany, 2) kary upomnienia i nagany nie podlegają łączeniu z karą pieniężną, 3) przy karach pieniężnych łączna kara pieniężna nie może przekraczać sumy tych kar i nie może być niższa od najwyższej z orzeczonych kar pieniężnych, 4) kara zawieszenia w czynnościach zawodowych nie podlega łączeniu z karami upomnienia, nagany i karą pieniężną, 5) przy orzeczonych za kilka przewinień karach rodzajowo różnych i karze wydalenia z adwokatury wymierza się karę łączną wydalenia z adwokatury, a w wypadku orzeczonych równocześnie kar pieniężnych karę tę orzeka się na zasadach przewidzianych w pkt 3. 3. Zasady przewidziane w ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie wydania orzeczenia łącznego."; 52) art. 85 otrzymuje brzmienie: "Art. 85. 1. Dziekan rady adwokackiej może wymierzyć członkowi izby karę upomnienia. 2. Od kary upomnienia wymierzonej w trybie przewidzianym w ust. 1 służy odwołanie do sądu dyscyplinarnego, który orzeka w tych sprawach jako druga i ostatnia instancja."; 53) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. Postępowanie dyscyplinarne toczy się niezależnie od postępowania karnego o ten sam czyn, może być jednak zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego."; 54) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza się, jeżeli zaszła okoliczność, która według Kodeksu postępowania karnego wyłącza ściganie. 2. W razie śmierci obwinionego przed ukończeniem postępowania dyscyplinarnego, postanowienie o jego umorzeniu traci moc, a postępowanie toczy się nadal, jeżeli żąda tego - w terminie dwumiesięcznym od dnia zgonu obwinionego - jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra."; 55) art. 88 otrzymuje brzmienie: "Art. 88. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od chwili popełnienia przewinienia upłynęły trzy lata, a w wypadkach przewidzianych w art. 8 ust. 2 - sześć miesięcy. 2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej niż przedawnienie karne. 3. Przedawnienie dyscyplinarne przerywa każda czynność organu powołanego do ścigania przewinienia. 4. Karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje, jeżeli od czasu popełnienia upłynęło pięć lat, a w wypadku przewidzianym w art. 8 ust. 2 - dwa lata."; 56) art. 89 otrzymuje brzmienie: "Art. 89. 1. Sąd dyscyplinarny jest w zakresie orzekania niezawisły. 2. Sąd dyscyplinarny rozstrzyga samodzielnie nasuwające się zagadnienia prawne i orzeka na mocy przekonania opartego na swobodnej ocenie całokształtu dowodów, uwzględniając okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego."; 57) art. 90 otrzymuje brzmienie: "Art. 90. 1. Sąd dyscyplinarny wszczyna postępowanie na wniosek uprawnionego oskarżyciela. 2. Minister Sprawiedliwości może polecić wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu."; 58) art. 91 otrzymuje brzmienie: "Art. 91. 1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają: 1) sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, 2) Wyższy Sąd Dyscyplinarny. 2. Sąd dyscyplinarny izby adwokackiej rozpoznaje wszystkie sprawy jako sąd pierwszej instancji, z wyjątkiem spraw określonych w art. 85 ust. 2. 3. Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje: 1) jako druga instancja sprawy rozpoznawane w pierwszej instancji przez sądy dyscyplinarne izb adwokackich, 2) inne sprawy przewidziane przepisami niniejszej ustawy."; 59) po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu: "Art. 91a. 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje rewizję nadzwyczajną wniesioną od prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego przez Ministra Sprawiedliwości lub Prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej z powodu rażącego naruszenia przepisów prawa lub oczywistej niesłuszności orzeczenia. 2. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść obwinionego może być wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego."; 60) art. 92 otrzymuje brzmienie: "Art. 92. 1. Właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. 2. Jeżeli przewinienie objęte jedną sprawą popełniło dwóch lub więcej obwinionych wpisanych na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich w różnych izbach, właściwy jest sąd dyscyplinarny, w którego okręgu popełniono przewinienie, a jeżeli miejsca tego ustalić nie można - sąd dyscyplinarny izby, w której wszczęto najpierw postępowanie dyscyplinarne. 3. Spory o właściwość miejscową, jeżeli ustalenie właściwości zgodnie z ust. 2 jest niemożliwe, rozstrzyga Wyższy Sąd Dyscyplinarny. 4. W razie gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności albo gdy wymagają tego względy celowości, Wyższy Sąd Dyscyplinarny wyznaczy inny sąd dyscyplinarny do rozpoznania sprawy."; 61) art. 93 otrzymuje brzmienie: "Art. 93. 1. Stronami w postępowaniu dyscyplinarnym są oskarżyciel, obwiniony i pokrzywdzony. 2. Oskarżycielem w postępowaniu jest rzecznik dyscyplinarny. 3. Obwinionym jest adwokat lub aplikant adwokacki, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne. 4. Pokrzywdzonym jest osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone postępowaniem adwokata lub aplikanta adwokackiego określonym w art. 80."; 62) art. 94 otrzymuje brzmienie: "Art. 94. Obwiniony ma prawo do ustanowienia obrońcy."; 63) art. 95 otrzymuje brzmienie: "Art. 95. 1. Sąd dyscyplinarny orzeka na rozprawie lub na posiedzeniu. 2. Rozstrzygnięcia sądu dyscyplinarnego zapadają w formie orzeczeń lub postanowień. Orzeczenie może być wydane jedynie na rozprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej."; 64) po art. 95 dodaje się art. 95a-95m w brzmieniu: "Art. 95a. Rozprawa przed sądem dyscyplinarnym jest jawna dla członków adwokatury oraz przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości, chyba że zachodzą wymagane przez przepisy Kodeksu postępowania karnego wypadki prowadzenia postępowania przy drzwiach zamkniętych. Art. 95b. Ministrowi Sprawiedliwości oraz osobom przez niego upoważnionym przysługuje w każdym stadium postępowania prawo wglądu do akt i żądania informacji o wynikach postępowania dyscyplinarnego, jak również prawo żądania prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych wraz z aktami sprawy. Art. 95c. Postępowanie dyscyplinarne obejmuje: 1) dochodzenie, 2) postępowanie przed sądem dyscyplinarnym, 3) postępowanie wykonawcze. Art. 95d. Sąd dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny może umorzyć postępowanie dyscyplinarne w wypadkach mniejszej wagi. Art. 95e. 1. Sąd może wzywać i przesłuchiwać świadków oraz biegłych z zachowaniem przepisów postępowania karnego. 2. Karę za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, za odmowę zeznań lub przyrzeczenia, nakłada na świadka lub biegłego - na wniosek sądu dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego - sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia. 3. Przymusowe sprowadzenie świadka zarządza - na wniosek sądu dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego - właściwy sąd rejonowy. Art. 95f. Odwołanie przysługuje stronom od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie w pierwszej instancji oraz w wypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie, w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu orzeczenia lub postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i trybie wniesienia odwołania. Art. 95g. Cofnięcie odwołania przed rozpoczęciem rozprawy odwoławczej wiąże Wyższy Sąd Dyscyplinarny. Art. 95h. 1. Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznaje sprawę w granicach odwołania, bierze jednak z urzędu pod rozwagę naruszenie prawa materialnego oraz rażące naruszenie przepisów o postępowaniu. 2. Orzeczenie podlega zmianie na korzyść obwinionego lub uchyleniu niezależnie od granic odwołania, jeżeli jest ono oczywiście niesprawiedliwe. Art. 95i. Wyższy Sąd Dyscyplinarny może orzec na niekorzyść obwinionego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy. Art. 95j. 1. Adwokat lub aplikant adwokacki, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne lub karne, może być tymczasowo zawieszony w czynnościach zawodowych przez sąd dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych okolicznościach sprawy. Postanowienie o tym zawieszeniu wydaje sąd dyscyplinarny z urzędu bądź na wniosek stron. 2. Postanowienie sądu dyscyplinarnego o tymczasowym zawieszeniu jest natychmiast wykonalne. Jeżeli okres tymczasowego zawieszenia trwa więcej niż trzy miesiące, Wyższy Sąd Dyscyplinarny bada z urzędu zasadność zawieszenia. Art. 95k. 1. W razie uniewinnienia lub umorzenia postępowania, adwokatowi przysługuje w stosunku do izby adwokackiej roszczenie o utracony dochód, jeżeli tymczasowe zawieszenie w czynnościach zawodowych było nieuzasadnione. 2. Zasady przewidziane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do uniewinnienia lub umorzenia postępowania w wyniku rewizji nadzwyczajnej lub wznowienia postępowania. 3. Roszczenie wygasa w razie niezłożenia wniosku w terminie rocznym od daty uprawomocnienia się orzeczeń dyscyplinarnych, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. O roszczeniach, o których mowa w ust. 1-3, rozstrzyga sąd dyscyplinarny. Art. 95l. 1. Koszty postępowania dyscyplinarnego stanowią wszelkie wydatki poniesione w związku z tym postępowaniem. 2. Koszty postępowania ponosi obwiniony w razie skazania, a w pozostałych wypadkach izba adwokacka. Art. 95ł. 1. Usunięcie wzmianki o ukaraniu dyscyplinarnym następuje z urzędu po upływie: 1) trzech lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia, karę nagany lub karę pieniężną, 2) pięciu lat od odbycia kary zawieszenia w czynnościach zawodowych, jeżeli adwokat lub aplikant adwokacki nie zostanie w tym czasie ukarany lub nie zostanie wszczęte przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. 2. Nie usuwa się wzmianki o karze wydalenia z adwokatury. Art. 95m. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej, w drodze rozporządzenia, wyda szczegółowe przepisy o postępowaniu dyscyplinarnym."; 65) skreśla się art. 98. Art. 2. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Ustawa określa zasady wykonywania zawodu radcy prawnego oraz zasady organizacji i działania samorządu radców prawnych. 2. Tytuł zawodowy "radca prawny" podlega ochronie prawnej."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Pomoc prawna świadczona przez radcę prawnego ma na celu ochronę prawną interesów podmiotów, na których rzecz jest wykonywana."; 3) w art. 3: a) w ust. 2 wyraz "zawodowej" zastępuje się wyrazami "radcy prawnego", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. Radca prawny jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej. 4. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie. 5. Radca prawny nie może być zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym, z wyłączeniem spraw rodzinnych, opiekuńczych i karnych. Wyłączenie to nie obejmuje występowania w sprawach karnych w charakterze pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego oraz powoda cywilnego, jeżeli są to instytucje państwowe lub społeczne albo podmioty gospodarcze. 2. Przez jednostkę organizacyjną rozumie się organ państwowy lub samorządowy, osobę prawną, organizację społeczną i polityczną oraz inny podmiot nie posiadający osobowości prawnej. 3. Radca prawny nie może wykonywać zawodu w kancelarii radcy prawnego lub w spółkach, o których mowa w art. 8 ust. 1, jeżeli jego małżonek pełni funkcję sędziego albo osoba z nim spokrewniona do drugiego stopnia lub spowinowacona w pierwszym stopniu pełni taką funkcję w okręgu sądu wojewódzkiego właściwego dla miejsca wykonywania zawodu przez radcę prawnego."; 5) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Radcowie prawni zorganizowani są na zasadach samorządu zawodowego, zwanego dalej "samorządem".", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nadzór nad działalnością samorządu wykonuje Minister Sprawiedliwości w zakresie i formach określonych niniejszą ustawą."; 6) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Zawód radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. 2. Postanowienie ust. 1 nie stanowi przeszkody do udzielania opinii prawnych przez nauczycieli akademickich posiadających wyższe wykształcenie prawnicze, a także przez posiadających takie wykształcenie pracowników organów państwowych i samorządowych w ramach wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych."; 7) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Pomocą prawną jest w szczególności udzielanie porad i konsultacji prawnych, opinii prawnych, zastępstwo prawne i procesowe."; 8) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Radca prawny wykonuje zawód w ramach stosunku pracy, na podstawie umowy cywilnoprawnej, w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej. 2. Radca prawny może świadczyć pomoc prawną osobom fizycznym tylko w ramach wykonywania zawodu w kancelarii radcy prawnego lub w spółkach, o których mowa w ust. 1, bez jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy. 3. Radca prawny jest obowiązany zawiadomić radę właściwej okręgowej izby radców prawnych o podjęciu wykonywania zawodu i formach jego wykonywania, o adresie i nazwie kancelarii lub spółki, a także o każdej zmianie tych informacji. 4. Zakres pomocy prawnej, terminy i warunki jej wykonywania oraz wynagrodzenie określa umowa. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o "stosunku pracy", "zatrudnieniu", "wynagrodzeniu", rozumie się przez to również odpowiednio "stosunek służbowy", "pełnienie służby" i "uposażenie"."; 9) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Radca prawny wykonujący zawód w ramach stosunku pracy zajmuje samodzielne stanowisko podległe bezpośrednio kierownikowi jednostki organizacyjnej. 2. Jeżeli jednostka organizacyjna zatrudnia dwóch lub więcej radców prawnych, jednemu z nich powierza koordynację pomocy prawnej w tej jednostce. 3. W organie państwowym lub samorządowym radca prawny wykonuje pomoc prawną w komórce lub w jednostce organizacyjnej, w biurze, w wydziale lub na wyodrębnionym stanowisku do spraw prawnych podległym bezpośrednio kierownikowi tego organu. W organie państwowym radca prawny może być zatrudniony także w innej wyodrębnionej komórce lub jednostce organizacyjnej i podlegać jej kierownikowi. 4. Radcy prawnemu nie można polecać wykonania czynności wykraczającej poza zakres pomocy prawnej."; 10) w art. 10 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przed sądem wojewódzkim, przed sądem apelacyjnym oraz przed organem drugiej instancji w postępowaniu administracyjnym,"; 11) w art. 11 w ust. 2 po wyrazie "zniewagę" dodaje się wyrazy "lub zniesławienie"; 12) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Radca prawny podczas i w związku z wykonywaniem czynności zawodowych korzysta z ochrony prawnej przysługującej sędziemu i prokuratorowi. 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, strój urzędowy radców prawnych biorących udział w rozprawach sądowych."; 13) w art. 13 skreśla się ust. 2; 14) w art. 16 skreśla się ust. 2; 15) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Radca prawny wykonujący zawód w ramach stosunku pracy może być zatrudniony jednocześnie w więcej niż jednej jednostce organizacyjnej i w wymiarze przekraczającym jeden etat."; 16) w art. 18 skreśla się ust. 3; 17) w art. 19: a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "w terminie 10 dni" zastępuje się wyrazami "w terminie 14 dni", b) skreśla się ust. 2; 18) skreśla się art. 20; 19) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. Radca prawny może udzielić dalszego pełnomocnictwa (substytucji) innemu radcy prawnemu, adwokatowi, a także aplikantowi radcowskiemu."; 20) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Radca prawny może odmówić udzielenia pomocy prawnej tylko z ważnych powodów. 2. Radca prawny, wypowiadając pełnomocnictwo, umowę zlecenia lub umowę o pracę, obowiązany jest wykonać wszystkie niezbędne czynności, aby okoliczność ta nie miała negatywnego wpływu na dalszy tok prowadzonych przez niego spraw."; 21) po art. 22 dodaje się art. 221-226 w brzmieniu: "Art. 221. Rada okręgowej izby radców prawnych jest uprawniona do kontroli i oceny wykonywania zawodu przez radcę prawnego. Kontrolę przeprowadzają i oceny dokonują wizytatorzy powołani przez radę spośród radców prawnych. Art. 222. Rada okręgowej izby radców prawnych na podstawie orzeczenia lekarskiego i po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania wyjaśniającego może - na wniosek Prezesa Krajowej Rady Radców Prawnych lub dziekana rady okręgowej izby radców prawnych - podjąć uchwałę o trwałej niezdolności radcy prawnego do wykonywania zawodu. W razie wszczęcia takiego postępowania rada może zawiesić radcę prawnego w wykonywaniu czynności na czas trwania postępowania. Art. 223. 1. Koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ponosi Skarb Państwa. 2. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Radców Prawnych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ponoszenia kosztów, o których mowa w ust. 1. Art. 224. 1. Radca prawny wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy ma prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń określonych w układzie zbiorowym pracy lub w przepisach o wynagradzaniu pracowników, obowiązujących w jednostce organizacyjnej zatrudniającej radcę prawnego. Wynagrodzenie to nie może być niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy. Jeżeli prawo do dodatków uzależnione jest od wymogu kierowania zespołem pracowników, wymogu tego nie stosuje się do radcy prawnego. 2. Radca prawny uprawniony jest do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna. Art. 225. 1. Opłaty za czynności radców prawnych wykonujących zawód w kancelariach radców prawnych lub w spółkach, o których mowa w art. 8 ust. 1, oraz zatrudnionych na podstawie umowy cywilnoprawnej ustala umowa z klientem. 2. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Radców Prawnych oraz Naczelnej Rady Adwokackiej ustala, w drodze rozporządzenia, opłaty za czynności radców prawnych przed organami wymiaru sprawiedliwości, stanowiące podstawę do zasądzania przez sądy kosztów zastępstwa prawnego. 3. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Radców Prawnych oraz Naczelnej Rady Adwokackiej określi, w drodze rozporządzenia, stawki minimalne za czynności radców prawnych, o których mowa w ust. 1. Art. 226. Składki na ubezpieczenie społeczne radcy prawnego opłacają jednostki organizacyjne zatrudniające radcę prawnego, spółki, o których mowa w art. 8 ust. 1, lub osobiście radcowie prawni wykonujący zawód w kancelarii radcy prawnego lub w spółkach określonych w art. 8 ust. 1."; 22) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. Prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania."; 23) w art. 24: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ukończył uniwersyteckie studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra prawa lub zagraniczne uniwersyteckie studia prawnicze uznane w Polsce za równorzędne oraz włada językiem polskim w mowie i piśmie," - skreśla się pkt 2, - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego," b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpisu na listę radców prawnych dokonuje rada okręgowej izby radców prawnych na wniosek zainteresowanego. Listę prowadzi rada okręgowej izby radców prawnych właściwa dla miejsca jego zamieszkania. Podstawą wpisu jest uchwała rady okręgowej izby radców prawnych.", c) skreśla się ust. 3-5; 24) w art. 25: a) w ust. 1: - skreśla się pkt 2, - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) osób, które co najmniej przez trzy lata zajmowały stanowisko sędziego, prokuratora albo wykonywały zawód notariusza lub adwokata, którzy stanowiska te, tytuły i uprawnienia uzyskali na zasadach określonych w przepisach prawa.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada okręgowej izby radców prawnych, aplikantom radcowskim wpisanym na listę po odbyciu zakończonej egzaminem z pozytywnym wynikiem aplikacji sądowej, prokuratorskiej, notarialnej lub adwokackiej, może skrócić okres aplikacji radcowskiej do lat dwóch, jak również zwolnić od odbycia aplikacji.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Od wymogu odbycia aplikacji radcowskiej Krajowa Rada Radców Prawnych może zwolnić, na zasadzie wzajemności, obywatela państwa Unii Europejskiej, jeżeli ukończył on zagraniczne uniwersyteckie studia prawnicze uznane w Polsce za równorzędne oraz włada językiem polskim w mowie i piśmie, spełnia przesłanki wymienione w art. 24 ust. 1 pkt 3-5, jest wpisany na listę adwokatów w państwie Unii Europejskiej i wykonywał zawód adwokata lub radcy prawnego. Obywatel państwa Unii Europejskiej zdaje egzamin w okręgowej izbie radców prawnych wyznaczonej przez Krajową Radę Radców Prawnych."; 25) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Osoby, które wykonują zawód sędziego, prokuratora, notariusza, komornika, asesora sądowego, prokuratorskiego i notarialnego bądź odbywają aplikację sądową, prokuratorską lub notarialną, nie mogą jednocześnie zostać wpisane na listę radców prawnych ani wykonywać zawodu radcy prawnego."; 26) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rota ślubowania składanego przez radcę prawnego ma następujące brzmienie: "Ślubuję uroczyście w wykonywaniu zawodu radcy prawnego przyczyniać się do ochrony i umacniania porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązki zawodowe wypełniać sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, postępować godnie i uczciwie, kierując się zasadami etyki radcy prawnego i sprawiedliwości.";" 27) w art. 28: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wykonywania zawodu adwokata," - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) podjęcia pracy w organach wymiaru sprawiedliwości, organach ścigania lub kancelarii notarialnej.", b) w ust. 3 skreśla się wyraz "osób"; 28) w art. 29: a) skreśla się pkt 2, b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) nieuiszczania składek członkowskich za okres dłuższy niż jeden rok,"; 29) w art. 30 w ust. 1 wyrazy "mimo spełnienia warunku" zastępuje się wyrazami "pomimo wniosku radcy prawnego"; 30) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. 1. Uchwała rady okręgowej izby radców prawnych w sprawie wpisu na listę radców prawnych powinna być podjęta w ciągu trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku. 2. Od uchwały, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Krajowej Rady Radców Prawnych w terminie 30 dni od daty doręczenia uchwały. 3. Od ostatecznej decyzji odmawiającej wpisu na listę radców prawnych oraz w wypadku niepodjęcia uchwały przez radę okręgowej izby radców prawnych w ciągu trzech miesięcy od złożenia wniosku o wpis lub niepodjęcia uchwały przez Krajową Radę Radców Prawnych w ciągu trzech miesięcy od doręczenia odwołania zainteresowanemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego."; 31) w art. 311: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada okręgowej izby radców prawnych zawiadamia, w terminie 30 dni, Ministra Sprawiedliwości o każdej uchwale o wpisie na listę radców prawnych lub aplikantów radcowskich, jak i o odmowie wpisu.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Sprzeciw Ministra Sprawiedliwości może być zaskarżony przez zainteresowanego do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia sprzeciwu."; 32) w art. 32: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Aplikacja radcowska trwa trzy lata i sześć miesięcy.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Aplikację radcowską odbywa się w kancelarii radcy prawnego, w spółce radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów lub w jednostkach organizacyjnych, a co najmniej przez okres roczny - w sądzie, w kancelarii notarialnej i prokuraturze, na podstawie porozumienia rady okręgowej izby radców prawnych z radcą prawnym w kancelarii lub w spółce, lub z kierownikiem właściwej jednostki organizacyjnej, prezesem sądu wojewódzkiego, izby notarialnej lub prokuratorem wojewódzkim."; 33) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Na listę aplikantów radcowskich może być wpisana osoba, która spełnia warunki określone w art. 24 ust. 1 pkt 1, 3-5 i zapewni pokrycie kosztów aplikacji radcowskiej. 2. Wpis na listę aplikantów radcowskich następuje po przeprowadzeniu konkursu przez radę okręgowej izby radców prawnych. 3. Konkurs przeprowadza się raz w roku przed okresem szkoleniowym w ciągu dwóch miesięcy od określonego przez radę okręgowej izby radców prawnych terminu przyjmowania wniosków o wpis na listę aplikantów radcowskich. Okres przyjmowania wniosków nie może być krótszy niż miesiąc. 4. Przepisy art. 3 ust. 3-5, art. 11, art. 12 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 1 pkt 1, 3-5, art. 27, art. 31 i art. 311 stosuje się odpowiednio."; 34) po art. 35 dodaje się art. 351 w brzmieniu: "Art. 351. Po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed sądem rejonowym i organami administracji pierwszej instancji. Po dwóch latach aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego."; 35) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. 1. Aplikanta radcowskiego skreśla się z listy aplikantów radcowskich: 1) w wypadkach, o których mowa w art. 29 pkt 1, 3-6, stosowanych odpowiednio, 2) w razie nieprzystąpienia bez usprawiedliwionej przyczyny do egzaminu radcowskiego w terminie ustalonym przez radę okręgowej izby radców prawnych. 2. Rada okręgowej izby radców prawnych może skreślić aplikanta radcowskiego z listy aplikantów radcowskich, jeżeli stwierdzi jego nieprzydatność do wykonywania zawodu radcy prawnego. 3. Od uchwały o skreśleniu aplikanta z listy aplikantów w trybie ust. 2 służy odwołanie do Krajowej Rady Radców Prawnych."; 36) w art. 38: a) w ust. 1 skreśla się zdanie drugie, b) w ust. 2 wyrazy "państwowymi biurami" zastępuje się wyrazem "kancelariami", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. Szkolenie aplikantów radcowskich może być organizowane wspólnie z aplikantami adwokackimi. 4. Aplikant radcowski odbywa aplikację radcowską pod kierunkiem patrona wyznaczonego przez radę okręgowej izby radców prawnych. 5. Zadaniem patrona jest przygotowanie aplikanta radcowskiego do wykonywania zawodu radcy prawnego w rozumieniu niniejszej ustawy."; 37) w art. 41: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) współdziałanie w kształtowaniu i stosowaniu prawa," b) w pkt 5 wyraz "czuwanie" zastępuje się wyrazem "nadzór", c) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) prowadzenie badań w zakresie funkcjonowania pomocy prawnej."; 38) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. 1. Kadencja organów samorządu trwa cztery lata, jednakże organy są obowiązane działać do czasu ukonstytuowania się nowo wybranych organów. 2. Członkowie organów mogą być odwołani przez organ, który ich wybrał."; 39) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Krajowa Rada Radców Prawnych przedstawia corocznie informację o funkcjonowaniu samorządu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej."; 40) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. Minister Sprawiedliwości może zaskarżyć do Sądu Najwyższego sprzeczną z prawem uchwałę organów samorządu w terminie sześciu miesięcy od dnia doręczenia mu tej uchwały. Sąd utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy bądź uchyla ją i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu, ustalając wytyczne co do sposobu jej załatwienia."; 41) w art. 48 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Uchwała Krajowej Rady Radców Prawnych powinna być podjęta w terminie dwóch miesięcy, a uchwała Krajowego Zjazdu Radców Prawnych na najbliższym Zjeździe."; 42) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zgromadzeniu okręgowej izby radców prawnych uczestniczą wszyscy radcowie prawni należący do danej izby oraz, bez prawa głosu, aplikanci radcowscy tej izby.", 43) w art. 52 w ust. 3: a) w pkt 3 wyraz "czuwanie" zastępuje się wyrazem "nadzór", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) występowanie do organów rejestrowych lub ewidencyjnych z wnioskiem o wszczęcie postępowania o wykreślenie z rejestru lub ewidencji podmiotu prowadzącego działalność w zakresie pomocy prawnej niezgodnie z przepisami niniejszej ustawy.", c) skreśla się pkt 5; 44) w art. 53 wyraz "gospodarczej" zastępuje się wyrazem "finansowej"; 45) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W Krajowym Zjeździe Radców Prawnych udział biorą delegaci wybrani przez zgromadzenia okręgowych izb radców prawnych oraz, z głosem doradczym, nie będący delegatami: członkowie ustępującej Krajowej Rady Radców Prawnych, Przewodniczący Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, Główny Rzecznik Dyscyplinarny i Przewodniczący Wyższej Komisji Rewizyjnej."; 46) w art. 57: a) skreśla się pkt 5, b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań Krajowej Rady Radców Prawnych, Wyższej Komisji Rewizyjnej, Wyższego Sądu Dyscyplinarnego i Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego," c) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) uchwalanie zasad etyki radców prawnych,"; 47) w art. 58 w ust. 2 wyraz "miesiąca" zastępuje się wyrazami "dwóch miesięcy"; 48) w art. 60: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) reprezentowanie samorządu wobec sądów, organów państwowych i samorządowych, instytucji i organizacji," b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) wybór Prezesa Krajowej Rady Radców Prawnych oraz Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego, jeżeli jego mandat wygasł w okresie pomiędzy Krajowymi Zjazdami Radców Prawnych," c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) wybór przewodniczącego Krajowego Zespołu Wizytatorów, jego zastępcy i członków," d) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) koordynowanie doskonalenia zawodowego radców prawnych," e) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) uchwalanie regulaminów: a) działalności samorządu i jego organów, b) zakresu, trybu działania oraz zasad wynagradzania wizytatorów, c) odbywania aplikacji radcowskiej i składania egzaminu radcowskiego oraz pokrywania kosztów aplikacji radcowskiej i ustalania ich wysokości, d) prowadzenia list radców prawnych i aplikantów radcowskich," f) po pkt 8 dodaje się pkt 8a i 8b w brzmieniu: "8a) uchylanie sprzecznych z prawem uchwał zgromadzenia okręgowej izby radców prawnych, 8b) ustalanie zasad przeprowadzania konkursu na aplikantów radcowskich," g) w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) określanie wysokości składki członkowskiej i zasad jej podziału oraz wysokości opłat związanych z decyzją w sprawie wpisu na listę radców prawnych i aplikantów radcowskich oraz opłat manipulacyjnych."; 49) w art. 61 wyraz "gospodarczej" zastępuje się wyrazem "finansowej"; 50) w art. 63 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ze składek radców prawnych i aplikantów radcowskich, opłat związanych z postępowaniem w sprawie wpisu na listę radców prawnych i aplikantów radcowskich oraz kar pieniężnych,"; 51) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. 1. Radca prawny i aplikant radcowski podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej: 1) za zawinione, nienależyte wykonywanie zawodu radcy prawnego, 2) za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego. 2. Od odpowiedzialności dyscyplinarnej wyłączone są czyny naruszające przepisy dotyczące porządku i dyscypliny pracy, określone w Kodeksie pracy."; 52) w art. 65: a) w ust. 1: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas od trzech miesięcy do pięciu lat," - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) kara pieniężna nie niższa od połowy przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za miesiąc poprzedzający datę orzeczenia dyscyplinarnego i nie wyższa od pięciokrotności tego wynagrodzenia," b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Obok kary nagany z ostrzeżeniem i kary pieniężnej można orzec dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas od roku do pięciu lat. 2b. Obok kary zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego orzeka się dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas od lat dwóch do lat dziesięciu."; 53) w art. 70: a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "upłynął rok" zastępuje się wyrazami "upłynęły trzy lata", b) w ust. 4 skreśla się wyrazy "spośród radców prawnych"; 54) w art. 71 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Usunięcie wzmianki o orzeczeniu dyscyplinarnym następuje z urzędu po upływie: 1) trzech lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub nagany z ostrzeżeniem, 2) pięciu lat od upływu okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego."; 55) art. 72 otrzymuje brzmienie: "Art. 72. 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje rewizję nadzwyczajną wniesioną od prawomocnego orzeczenia przez Ministra Sprawiedliwości lub Prezesa Krajowej Rady Radców Prawnych z powodu rażącego naruszenia przepisów prawa lub oczywistej niesłuszności orzeczenia. 2. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść obwinionego może być wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego."; 56) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki radców prawnych i aplikantów radcowskich będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariuszami Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej w zakresie nie określonym niniejszą ustawą określają przepisy odrębnych ustaw."; 57) skreśla się art. 78; 58) skreśla się art. 79; 59) skreśla się art. 80; 60) skreśla się art. 81; 61) skreśla się art. 82; 62) skreśla się art. 83. Art. 3. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496) w art. 33 w § 3 po wyrazie "Adwokat" dodaje się wyrazy "i radca prawny". Art. 4. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270 i Nr 54, poz. 348) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 89 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Pełnomocnictwo udzielone przez osobę fizyczną składane przez radcę prawnego powinno zawierać oświadczenie pełnomocnika, że nie pozostaje on w stosunku pracy. W wypadku udzielenia pełnomocnictwa w sposób określony w § 2 oświadczenie radcy prawnego złożone wobec sądu zostaje wciągnięte do protokołu."; 2) w art. 98 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony." Art. 5. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444 i Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 757 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 71, poz. 449) w art. 79 w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Radca prawny może być również pełnomocnikiem pokrzywdzonego podmiotu gospodarczego." Art. 6. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) w art. 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie może być sędzią Sądu Najwyższego osoba, której małżonek: 1) wykonuje zawód adwokata, 2) wykonuje zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej." Art. 7. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 53 otrzymuje brzmienie: "Art. 53. § 1. Nie może być sędzią osoba, której małżonek: 1) wykonuje zawód adwokata, 2) wykonuje zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej. § 2. Nie może być sędzią również osoba, której krewny do drugiego stopnia lub powinowaty pierwszego stopnia: 1) wykonuje zawód adwokata, 2) wykonuje zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółkach, o których mowa w § 1 pkt 2 - na obszarze właściwego sądu wojewódzkiego."; 2) w art. 59 w § 1 w pkt 4 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "albo radcy prawnego, o którym mowa w art. 53 § 1 pkt 2"; 3) w art. 61 w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pozostawania sędziego w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia lub powinowactwa pierwszego stopnia do osoby, która wykonuje zawód adwokata albo radcy prawnego, o którym mowa w art. 53 § 1 pkt 2, na obszarze właściwego sądu wojewódzkiego.". Art. 8. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348 i Nr 60, poz. 369) skreśla się art. 24. Art. 9. W ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Nie może być sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego osoba, której małżonek: 1) wykonuje zawód adwokata, 2) wykonuje zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej." Art. 10. 1. Spółki świadczące pomoc prawną obowiązane są w ciągu jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy dostosować swoją formę, skład osobowy i przedmiot działalności do przepisów tej ustawy albo zakończyć działalność w zakresie świadczenia pomocy prawnej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do spółek z udziałem zagranicznym, które świadczą pomoc prawną, istniejących w dniu 1 października 1996 r., utworzonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143), z tym że termin wykonania obowiązku dostosowania swojej formy, składu osobowego i przedmiotu działalności, z uwzględnieniem art. 11, albo zakończenia działalności w zakresie świadczenia pomocy prawnej, wynosi 3 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 11. 1. Spółki z udziałem zagranicznym mogą być tworzone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 10 ust. 2, w celu świadczenia pomocy prawnej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełniają następujące warunki: 1) wszyscy wspólnicy (akcjonariusze) zagraniczni posiadają uprawnienia do samodzielnego wykonywania zawodu adwokata lub radcy prawnego uzyskane za granicą albo są spółkami z wyłącznym udziałem takich osób, a wszyscy wspólnicy polscy są radcami prawnymi lub adwokatami, 2) wspólnicy (akcjonariusze) zagraniczni wykażą wzajemność ze strony krajów, w których posiadają uprawnienia do samodzielnego wykonywania zawodu określonego w pkt 1, a w przypadku spółek, o których mowa w pkt 1, ze strony krajów ich siedziby. 2. Adwokaci i radcowie prawni mogą świadczyć pomoc prawną w ramach spółek, o których mowa w ust. 1, jeżeli są wspólnikami lub akcjonariuszami. Art. 12. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa odwołuje sędziego, którego małżonek w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wykonywał zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci, przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie pomocy prawnej, jeżeli po upływie 3 lat od dnia jej wejścia w życie nadal ten zawód wykonuje. 2. Uprawnienie określone w art. 61 § 2 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 7, wobec sędziego pozostającego w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa z osobą wykonującą zawód radcy prawnego, o którym mowa w ust. 1, może być wykonane nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 13. 1. Radca prawny, który w dniu 1 października 1996 r. wykonywał zawód jednocześnie w ramach stosunku pracy w organach administracji rządowej lub samorządowej oraz w kancelarii radcy prawnego albo w spółce w udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, może świadczyć pomoc prawną osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowując zatrudnienie w ramach stosunku pracy w organach administracji rządowej lub samorządowej. 2. Radca prawny, który w dniu 1 października 1996 r. wykonywał zawód jednocześnie w ramach stosunku pracy u innych pracodawców niż wymienieni w ust. 1 oraz w kancelarii radcy prawnego albo w spółce z udziałem radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów, może świadczyć pomoc prawną osobom fizycznym przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowując zatrudnienie w ramach stosunku pracy u innych pracodawców. Art. 14. Do osób, które rozpoczęły aplikację adwokacką lub radcowską przed dniem wejścia ustawy w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 15. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze i jednolity tekst ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania tych jednolitych tekstów. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 lipca 1997 r. w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej. (Dz. U. Nr 75, poz. 472) Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy Prawa geologicznego i górniczego o użytkowaniu górniczym, o budowie obiektów zakładu górniczego, o ruchu i likwidacji zakładu górniczego, o odpowiedzialności za szkody, o organach państwowego nadzoru górniczego oraz przepisy karne stosuje się odpowiednio do prowadzenia robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej w: 1) Kopalni Doświadczalnej "Barbara" w Mikołowie Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, wykonywanych w celach naukowo-badawczych i doświadczalnych, 2) Kopalni Doświadczalnej Węgla Kamiennego "M-300" w Zabrzu Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach, wykonywanych w celach likwidacji wyrobisk i ochrony zabytków, 3) Kopalni Soli "Wieliczka" w Wieliczce, wykonywanych w celach ochrony zabytków, utrzymania podziemnego sanatorium i likwidacji zbędnych wyrobisk, 4) Kopalni Węgla Kamiennego "Paryż" Spółka z o.o. w Dąbrowie Górniczej, wykonywanych w celu utrzymania systemu odwadniania, 5) Kopalni Węgla Kamiennego "Pstrowski" w Zabrzu, wykonywanych w celach likwidacji wyrobisk i utrzymania systemu odwadniania, 6) Kopalni Węgla Kamiennego "Saturn" S.A. w Czeladzi, wykonywanych w celu utrzymania systemu odwadniania, 7) Kopalni Zabytkowej - Muzeum w Tarnowskich Górach, wykonywanych w celach ochrony zabytków, 8) Przedsiębiorstwie Państwowym Kopalnia Soli "Bochnia" w Bochni, wykonywanych w Kopalni Soli "Bochnia" w celach ochrony części zabytkowej Kopalni i obiektów zabytkowych na powierzchni oraz budowy i utrzymania podziemnego sanatorium, 9) Sztolni "Czarnego Pstrąga" w Tarnowskich Górach, wykonywanych w celu ochrony zabytków, 10) Zakładzie Górniczym "Julia" Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego w Wałbrzychu, wykonywanych w celach likwidacji wyrobisk i utrzymania systemu odwadniania. 2. Przepisami, o których mowa w ust. 1, obejmuje się również prowadzenie robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej, wykonywanych: 1) przy budowie szybkiej kolei miejskiej (metra) w Warszawie. 2) dla Centralnej Pompowni "Bolko" Zakładów Górniczo-Hutniczych "Orzeł Biały" w Bytomiu, 3) przy budowie i utrzymaniu systemu odwadniania w Przedsiębiorstwie Eksploatacji Wód Aquakonrad S.A. w Iwinach. § 2. Roboty, o których mowa w § 1, poddaje się nadzorowi i kontroli organów państwowego nadzoru górniczego, właściwych w odniesieniu do kopalin podstawowych. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 sierpnia 1994 r. w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej (Dz. U. Nr 91, poz. 422). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 20 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek oświatowo-wychowawczych. (Dz. U. Nr 75, poz. 473) Na podstawie art. 71 i art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 września 1993 r. w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek oświatowo-wychowawczych (Dz. U. Nr 95, poz. 434 i z 1996 r. Nr 44, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 3 wyraz "uczestnikami" zastępuje się wyrazem "wychowankami", b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ogrodu jordanowskiego - posiadanie odpowiednio przygotowanego terenu do prowadzenia zajęć rekreacyjnych w wymiarze co najmniej 6 godzin dziennie, trwałych urządzeń do gier, zabaw i rozgrywek sportowych, jak również - w zależności od odpowiednich warunków bazowych - pomieszczeń do prowadzenia zajęć świetlicowych w ramach tygodniowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczyciela", 2) w § 3 w ust. 1 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy: "a także - za zgodą rady pedagogicznej, a w przypadku jej braku, dyrektora - byłym wychowankom placówki.", 3) w ramowym statucie publicznej placówki wychowania pozaszkolnego, stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia: a) w § 1: - w pkt 1 wyraz "uczestników" zastępuje się wyrazem "wychowanków", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) inspiruje amatorski ruch artystyczny i naukowy poprzez organizowanie przeglądów, wystaw, zawodów dla wychowanków placówki i dla innej młodzieży szkolnej", b) w § 7 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W uzasadnionych przypadkach organ prowadzący placówkę, na wniosek dyrektora placówki, może wyrazić zgodę na większy tygodniowy wymiar zajęć w stałych formach, w ramach posiadanych środków finansowych." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy. (Dz. U. Nr 109, poz. 704) Na podstawie art. 23711 § 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. 1. Służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "służbą bhp", stanowią wyodrębnione komórki organizacyjne jednoosobowe lub wieloosobowe. 2. Liczbę pracowników służby bhp ustala, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, pracodawca, biorąc pod uwagę stan zatrudnienia oraz występujące w zakładzie warunki pracy i związane z nimi zagrożenia zawodowe, a także uciążliwości pracy. 3. Pracodawca zatrudniający od 100 do 600 pracowników tworzy wieloosobową lub jednoosobową komórkę albo zatrudnia w tej komórce pracownika służby bhp w niepełnym wymiarze czasu pracy. 4. Pracodawca zatrudniający ponad 600 pracowników zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej 1 pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. 5. Służba bhp podlega bezpośrednio pracodawcy. U pracodawcy będącego jednostką organizacyjną służba bhp podlega bezpośrednio osobie zarządzającej tą jednostką lub osobie wchodzącej w skład organu zarządzającego, upoważnionej przez ten organ do sprawowania nadzoru w sprawach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis ten stosuje się także do pracownika, o którym mowa w § 4 ust. 7. § 2. 1. Do zakresu działania służby bhp należy: 1) przeprowadzanie kontroli warunków pracy oraz przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, 2) bieżące informowanie pracodawcy o stwierdzonych zagrożeniach zawodowych, wraz z wnioskami zmierzającymi do usuwania tych zagrożeń, 3) sporządzanie i przedstawianie pracodawcy, co najmniej raz w roku, okresowych analiz stanu bezpieczeństwa i higieny pracy zawierających propozycje przedsięwzięć technicznych i organizacyjnych mających na celu zapobieganie zagrożeniom życia i zdrowia pracowników oraz poprawę warunków pracy, 4) udział w opracowywaniu planów modernizacji i rozwoju zakładu pracy oraz przedstawianie propozycji dotyczących uwzględnienia w tych planach rozwiązań techniczno-organizacyjnych zapewniających poprawę stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, 5) udział w ocenie założeń i dokumentacji dotyczących modernizacji zakładu pracy albo jego części, a także nowych inwestycji, oraz zgłaszanie wniosków dotyczących uwzględnienia wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy w tych założeniach i dokumentacji, 6) udział w przekazywaniu do użytkowania nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych albo ich części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, urządzeń produkcyjnych oraz innych urządzeń mających wpływ na warunki pracy i bezpieczeństwo pracowników, 7) zgłaszanie wniosków dotyczących wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy w stosowanych oraz nowo wprowadzanych procesach produkcyjnych, 8) przedstawianie pracodawcy wniosków dotyczących zachowania wymagań ergonomii na stanowiskach pracy, 9) udział w opracowywaniu zakładowych układów zbiorowych pracy, wewnętrznych zarządzeń, regulaminów i instrukcji ogólnych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w ustalaniu zadań osób kierujących pracownikami w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, 10) opiniowanie szczegółowych instrukcji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na poszczególnych stanowiskach pracy, 11) udział w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz w opracowywaniu wniosków wynikających z badania przyczyn i okoliczności tych wypadków oraz zachorowań na choroby zawodowe, a także kontrola realizacji tych wniosków, 12) prowadzenie rejestrów, kompletowanie i przechowywanie dokumentów dotyczących wypadków przy pracy, stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby, a także przechowywanie wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, 13) doradztwo w zakresie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, 14) udział w dokonywaniu oceny ryzyka zawodowego, które wiąże się z wykonywaną pracą, 15) doradztwo w zakresie organizacji i metod pracy na stanowiskach pracy, na których występują czynniki niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe, oraz doboru najwłaściwszych środków ochrony zbiorowej i indywidualnej, 16) współpraca z właściwymi komórkami organizacyjnymi lub osobami, w szczególności w zakresie organizowania i zapewnienia odpowiedniego poziomu szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zapewnienia właściwej adaptacji zawodowej nowo zatrudnionych pracowników, 17) współpraca z laboratoriami upoważnionymi, zgodnie z odrębnymi przepisami, do dokonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych, występujących w środowisku pracy, w zakresie organizowania tych badań i pomiarów oraz sposobów ochrony pracowników przed tymi czynnikami lub warunkami, 18) współpraca z laboratoriami i innymi jednostkami zajmującymi się pomiarami stanu środowiska naturalnego, działającymi w systemie państwowego monitoringu środowiska, określonego w odrębnych przepisach, 19) współdziałanie z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, a w szczególności przy organizowaniu okresowych badań lekarskich pracowników, 20) współdziałanie ze społeczną inspekcją pracy oraz z zakładowymi organizacjami związkowymi przy: a) podejmowaniu przez nie działań mających na celu przestrzeganie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w trybie i w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach, b) podejmowanych przez pracodawcę przedsięwzięciach mających na celu poprawę warunków pracy, 21) uczestniczenie w pracach, powołanej przez pracodawcę, komisji bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w innych zakładowych komisjach zajmujących się problematyką bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym zapobieganiem chorobom zawodowym i wypadkom przy pracy, 22) inicjowanie i rozwijanie na terenie zakładu pracy różnych form popularyzacji problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii. 2. Służba bhp nie może być obciążana innymi zadaniami niż wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pracownika, o którym mowa w art. 23711 § 3 Kodeksu pracy. § 3. Służba bhp jest uprawniona do: 1) przeprowadzania kontroli stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przestrzegania przepisów oraz zasad w tym zakresie w zakładzie pracy i w każdym innym miejscu wykonywania pracy, 2) występowania do osób kierujących pracownikami z zaleceniami usunięcia stwierdzonych zagrożeń wypadkowych i szkodliwości zawodowych oraz uchybień w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, 3) występowania do pracodawcy z wnioskiem o nagradzanie pracowników wyróżniających się w działalności na rzecz poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, 4) występowania do pracodawcy o zastosowaniu kar porządkowych w stosunku do pracowników odpowiedzialnych za zaniedbanie obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, 5) niezwłocznego wstrzymania pracy maszyny lub innego urządzenia technicznego w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pracownika albo innych osób, 6) niezwłocznego odsunięcia od pracy pracownika zatrudnionego przy pracy wzbronionej, 7) niezwłocznego odsunięcia od pracy pracownika, który swoim zachowaniem lub sposobem wykonywania pracy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia własnego albo innych osób, 8) wnioskowania do pracodawcy o niezwłoczne wstrzymanie pracy w zakładzie pracy, w jego części lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do wykonywania pracy, w wypadku stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pracowników albo innych osób. § 4. 1. Pracowników służby bhp zatrudnia się na stanowiskach: inspektorów, starszych inspektorów, specjalistów oraz głównych specjalistów do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Pracownikami służby bhp mogą być osoby spełniające następujące wymagania kwalifikacyjne: 1) inspektorem do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy może być osoba posiadająca: a) wyższe wykształcenie i co najmniej 2-letni staż zawodowy, b) zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy lub c) średnie wykształcenie i co najmniej 4-letni staż zawodowy, 2) starszym inspektorem do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy może być osoba posiadająca: a) wyższe wykształcenie i co najmniej 4-letni staż zawodowy, b) zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 3-letni staż zawodowy lub c) średnie wykształcenie i co najmniej 6-letni staż zawodowy, 3) specjalistą do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy może być osoba posiadająca: a) wyższe wykształcenie o specjalności "bezpieczeństwo i higiena pracy" lub studia podyplomowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, b) wyższe wykształcenie i co najmniej 3-letni staż pracy w służbie bhp lub c) zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 5-letni staż w służbie bhp, 4) głównym specjalistą do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy może być osoba posiadająca: a) wyższe wykształcenie o specjalności "bezpieczeństwo i higiena pracy" lub studia podyplomowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 2-letni staż pracy w służbie bhp lub b) wyższe wykształcenie i co najmniej 6-letni staż pracy w służbie bhp. 3. Warunkiem zatrudnienia pracowników na stanowiskach, o których mowa w ust. 1, poza spełnieniem wymagań kwalifikacyjnych, o których mowa w ust. 2, jest ukończenie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników służby bhp, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 4. Pracownik kierujący wieloosobową komórką powinien spełniać co najmniej wymagania kwalifikacyjne określone w ust. 2 pkt 3 oraz ukończyć szkolenie, o którym mowa w ust. 3. Pracownik zatrudniony w jednoosobowej komórce powinien spełniać co najmniej wymagania kwalifikacyjne określone w ust. 2 pkt 2 oraz ukończyć szkolenie, o którym mowa w ust. 3. 5. Osoba posiadająca średnie wykształcenie i ukończone szkolenie, o którym mowa w ust. 3, zatrudniona w służbie bhp na stanowisku specjalisty do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy zachowuje prawo do zatrudnienia na tym stanowisku po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 6. W wypadku, o którym mowa w art. 23711 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy, którzy spełniają wymagania określone w ust. 2 pkt 3 i ust. 3, lub osobie, która była zatrudniona na stanowisku inspektora pracy w Państwowej Inspekcji Pracy przez okres co najmniej 3 lat. 7. Pracownik, któremu pracodawca może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp zgodnie z art. 23711 § 3 Kodeksu pracy, powinien spełnić wymagania określone w ust. 2 i 3. § 5. Traci moc uchwała nr 14 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (Monitor Polski Nr 7, poz. 48). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony Pracownik Morza", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 122, poz. 771) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony Pracownik Morza", zwaną dalej "odznaką". § 2. Odznaka jest zaszczytnym, honorowym wyróżnieniem zawodowym i może być nadawana pracownikom gospodarki morskiej i administracji morskiej oraz innym osobom, którzy przyczynili się do osiągnięć i rozwoju gospodarki morskiej. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub bezpośrednio podległej Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne kandydata do wyróżnienia oraz opis zasług i osiągnięć w pracy lub działalności w gospodarce morskiej. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej najpóźniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki. § 4. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 30 mm i jest wykonana z metalu w kolorze srebrnym. W środku na niebiesko emaliowanym tle jest umieszczona kotwica opleciona w dolnej części biało-czerwoną wstążką pokrytą emalią. Na tle kotwicy jest umieszczony napis "ZASŁUŻONY PRACOWNIK MORZA". Odwrotna strona odznaki jest gładka. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza uroczyście Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub upoważniona przez niego osoba. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 6. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej. § 7. W razie zagubienia lub zniszczenia odznaki albo dokumentu stwierdzającego jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. (poz. 771) Załącznik nr 1 (Str. 1) Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY PRACOWNIK MORZA" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY PRACOWNIK MORZA" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie składu oraz szczegółowych zasad działania i trybu powoływania wojewódzkiego zespołu do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa. (Dz. U. Nr 75, poz. 474) Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Powołuje się, w każdym województwie, wojewódzki zespół do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, zwany dalej "zespołem". 2. Zadaniem zespołu jest koordynacja działań zmierzających do zapobiegania i likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń ludzi i środowiska, będących następstwem działania sił przyrody lub wypadkami i katastrofami spowodowanymi rozwojem cywilizacyjnym, zwanych dalej "nadzwyczajnymi zagrożeniami". § 2. 1. W skład zespołu wchodzą: 1) przewodniczący - wojewoda, 2) I zastępca - komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, 3) II zastępca - szef wojewódzkiego inspektoratu obrony cywilnej, 4) członkowie: a) komendant wojewódzki Policji, b) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, c) wojewódzki inspektor ochrony środowiska, d) państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, e) dyrektor urzędu morskiego (w województwach nadmorskich), f) komendant oddziału Straży Granicznej (w województwach nadgranicznych), g) przedstawiciele wojewody właściwi w sprawach: ochrony zdrowia i środowiska, nadzoru weterynaryjnego i budowlanego oraz infrastruktury. 2. Przewodniczący, w miarę potrzeb i w zależności od rodzaju potencjalnych zagrożeń, może zapraszać do udziału w pracach zespołu inne osoby. 3. W sprawach dotyczących ochrony przeciwpożarowej lub nadzwyczajnych zagrożeń ludzi bądź środowiska, występujących na terenie gminy, w posiedzeniu zespołu, na zaproszenie przewodniczącego, bierze udział przewodniczący zarządu tej gminy. § 3. 1. W zakresie koordynacji działań zmierzających do zapobiegania i likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń zespół: 1) opiniuje projekty aktów prawnych wojewody dotyczące zapobiegania i likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń, 2) analizuje i ocenia możliwości powstawania nadzwyczajnych zagrożeń na obszarze województwa i na tej podstawie wypracowuje wnioski i propozycje dotyczące zapobiegania wystąpieniu tych zagrożeń, 3) opracowuje koncepcje likwidacji przewidywanych zagrożeń w aspekcie finansowym, materialnym i organizacyjnym, 4) ocenia opracowane przez poszczególnych członków zespołu, stosownie do ich kompetencji i zakresu działania, plany likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń oraz usuwania ich skutków, 5) opracowuje plany potrzeb materiałowo-technicznych i finansowych do realizacji przyjętych zadań, 6) tworzy, w ramach koordynacji, warunki organizacyjno-techniczne do sprawnego i bezpiecznego prowadzenia działań ratowniczych, 7) analizuje przebieg akcji ratowniczych. 2. W przypadku zaistnienia nadzwyczajnego zagrożenia zespół: 1) podejmuje niezwłocznie działalność w miejscu i składzie wyznaczonym przez przewodniczącego zespołu, 2) analizuje przedstawioną przez członków zespołu właściwych w zakresie ich działania ocenę powstałej sytuacji nadzwyczajnego zagrożenia oraz ocenia efektywność proponowanych zamierzeń ratowniczych, 3) koordynuje realizację przedsięwzięć mających na celu likwidację skutków nadzwyczajnego zagrożenia. § 4. 1. Zespół działa na podstawie rocznego planu pracy. 2. W ramach zespołu mogą być tworzone podzespoły problemowe. 3. Szczegółowy tryb prac zespołu określa regulamin ustalony przez przewodniczącego. § 5. 1. Przewodniczący, w celu zapewnienia obsługi techniczno-operacyjnej, może organizować wojewódzkie stanowisko koordynacji ratownictwa i ochrony ludności, określając cel jego utworzenia, zakres zadań i tryb pracy. 2. Obsługę kancelaryjno-biurową zespołu zapewnia urząd wojewódzki. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO Sygn. akt III SW 434/97 z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie unieważnienia głosowania w referendum konstytucyjnym przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r. w obwodach: nr 1 w Lubojnie, nr 1 w Pleśnej i nr 3 w Kutnie. (Dz. U. Nr 75, poz. 475) Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych: przewodniczący: Prezes Sądu Najwyższego - Jan Wasilewski, sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel, protokolanci: Monika Nieznańska, Katarzyna Wróblewska, z udziałem Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Tadeusza Stępnia i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Łączkowskiego, na posiedzeniu jawnym w dniu 8 lipca 1997 r., działając na podstawie art. 37 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) podjął następującą uchwałę: unieważnia głosowanie w referendum konstytucyjnym przeprowadzone w dniu 25 maja 1997 r. w obwodach: nr 1 w Lubojnie woj. częstochowskie, nr 1 w Pleśnej woj. tarnowskie i nr 3 w Kutnie woj. płockie. Przewodniczący: Jan Wasilewski Prezes Sądu Najwyższego, Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel Uzasadnienie I. Określona w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) kompetencja Sądu Najwyższego do unieważnienia głosowania w obwodzie pozostaje w związku z obowiązkiem rozstrzygnięcia w sprawie ważności referendum (art. 36 ust. 3). Rozstrzygnięcie w przedmiocie ważności referendum jest obligatoryjne. Sąd Najwyższy orzeka natomiast o unieważnieniu głosowania w obwodzie, jeżeli wystąpiły istotne uchybienia w działaniu obwodowej komisji wyborczej lub inne fakty prowadzące do podważenia rzetelności wyniku głosowania w danym obwodzie. Tylko z ważnych przyczyn może dojść do unieważnienia głosowania w obwodzie, co z mocy prawa powoduje, że przy ustalaniu wyniku referendum nie uwzględnia się liczby uprawnionych do głosowania oraz wyniku głosowania w tym obwodzie (art. 37 ust. 2). Mając na uwadze powyższe założenia, Sąd Najwyższy w pełnym składzie Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rozpatrzył problem ważności głosowania w trzech obwodach. W sprawach dotyczących obwodu nr 1 w Lubojnie oraz nr 1 w Pleśnej Sąd Najwyższy w składach trzech sędziów wydał opinie, że stwierdzone uchybienia miały istotny wpływ na wyniki głosowania w wymienionych obwodach. Trzecia sprawa - odnosząca się do obwodu nr 3 w Kutnie - przedstawiona została w sprawozdaniu Państwowej Komisji Wyborczej z przebiegu referendum konstytucyjnego. II. W opinii z dnia 23 czerwca 1997 r. III SW 299/97 Sąd Najwyższy stwierdził, że zarzut protestu dotyczący przebiegu głosowania w obwodzie nr 1 w Lubojnie co do nadwyżki oddanych głosów w stosunku do liczby wydanych kart do głosowania jest zasadny, a naruszenie przepisów miało wpływ na wynik głosowania w tym obwodzie. Przebieg głosowania w obwodzie został zakłócony kradzieżą 49 "czystych" kart do głosowania i pieczęci Obwodowej Komisji do Spraw Referendum Nr 1 w Lubojnie. Ponad dwie godziny Komisja ta funkcjonowała bez pieczęci, zastępując ją następnie przekazaną na polecenie Wojewódzkiego Biura Wyborczego w Częstochowie przez wójta gminy Mykany pieczęcią o treści: "Obwodowa Komisja Wyborcza Nr 1 w Lubojnie". Pomimo tego zdarzenia, nie zamknięto lokalu wyborczego i nie przerwano głosowania, co należało uczynić na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu. Jeżeli w tych okolicznościach po zakończeniu głosowania okazało się, że liczba oddanych głosów (704) przewyższyła liczbę wydanych kart do głosowania (697), to różnice te mogą pozostawać w związku z kradzieżą. Ponadto Obwodowa Komisja do Spraw Referendum Nr 1 w Lubojnie nie odnotowała, w przewidzianym do tego trybie, przypadków braku podpisów potwierdzających pobranie karty do głosowania, co tym bardziej nie pozwala przyjąć stanowiska tej Komisji, jakoby siedem osób pobrało bez podpisu karty do głosowania. W opinii z dnia 26 czerwca 1997 r. III SW 336/97 Sąd Najwyższy uznał zasadność protestu, gdyż zostały naruszone przepisy art. 30 i 31 ustawy o referendum, co miało wpływ na ustalenie wyniku głosowania w obwodzie nr 1 w Pleśnej. Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd Najwyższy ustalił, że w wyniku głosowania w tym obwodzie za przyjęciem Konstytucji opowiedziało się 245 osób, przeciwko przyjęciu zaś 958 osób. Jednakże na skutek oczywistej omyłki ze strony członków Komisji Obwodowej w protokole przesłanym do Wojewódzkiej Komisji podano, że za przyjęciem Konstytucji opowiedziało się 958 osób, przeciwko zaś 245 osób, które to dane zostały ujęte w protokole zbiorczych wyników głosowania w województwie. Protokół z błędnymi danymi został przekazany Państwowej Komisji Wyborczej i przez nią uwzględniony. Oznacza to, że zostały naruszone przepisy art. 30 i 31 ustawy o referendum, ponieważ uwzględniono dane, które nie odpowiadają rzeczywistemu wynikowi głosowania w obwodzie. Jeżeli chodzi o obwód nr 3 w Kutnie, to w sprawozdaniu Państwowej Komisji Wyborczej stwierdza się, co następuje: "Państwowa Komisja Wyborcza została powiadomiona, że do Wojewódzkiej Komisji do Spraw Referendum w Płocku dostarczono protokół głosowania z obwodu nr 3 w Kutnie z dołączonym oświadczeniem członka Komisji Obwodowej o wrzuceniu przez niego do urny 45 kart do głosowania. Po sprawdzeniu Wojewódzka Komisja zarządziła ponowne ustalenie wyników głosowania w tym obwodzie głosowania. Sprawę tę zgłoszono organom ścigania". Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej wniósł o unieważnienie głosowania w obwodzie nr 3 w Kutnie i pozostawił uznaniu Sądu Najwyższego kwestię unieważnienia w pozostałych obwodach. Zastępca Prokuratora Generalnego wniósł o unieważnienie głosowania we wszystkich trzech obwodach. III. Sąd Najwyższy po rozpatrzeniu wymienionych spraw uznał, że istnieje podstawa do unieważnienia głosowania w tych trzech obwodach. W obwodzie nr 1 w Lubojnie stwierdzono, że liczba oddanych głosów przewyższyła liczbę wydanych kart do głosowania, przy czym nastąpiło to w okolicznościach, które uprawdopodobniają, iż wpłynęła na to kradzież kart do głosowania oraz pieczęci Obwodowej Komisji. W tych warunkach nie można uznać, że ustalone w obwodzie nr 1 w Lubojnie wyniki głosowania odzwierciedlają rzeczywistą wolę głosujących. Nie budzą wątpliwości ustalenia Sądu Najwyższego dotyczące obwodu nr 1 w Pleśnej. Przekazanie Wojewódzkiej Komisji do Spraw Referendum w Tarnowie nieprawdziwych danych o wynikach głosowania w obwodzie i uwzględnienie ich bez poprawienia w protokole zbiorczych wyników głosowania w województwie, a następnie w skali kraju, powoduje konieczność unieważnienia głosowania w obwodzie. Jeżeli zaś chodzi o obwód nr 3 w Kutnie, to z uzyskanej w tym zakresie dokumentacji głosowania wynika, że ewidentnego i bardzo poważnego naruszenia przepisów o głosowaniu dopuściła się wiceprzewodnicząca Obwodowej Komisji do Spraw Referendum, która pobrała, wypełniła i wrzuciła do urny 45 kart do głosowania. Pozbawiło to wiarygodności wynik głosowania w tym obwodzie. Ponadto podjęta przez Wojewódzką Komisję do Spraw Referendum w Płocku próba usunięcia stwierdzonego naruszenia prawa przez zarządzenie ponownego ustalenia wyniku głosowania w obwodzie nr 3 w Kutnie doprowadziła tylko do zmiany w zakresie liczby wydanych kart do głosowania. Zmianą nie objęto zaś w ogóle wyniku głosowania co do liczby głosów ważnych oraz głosów zawierających odpowiedź "tak" i "nie". Z tych przyczyn Sąd Najwyższy podjął uchwałę jak w sentencji. Przewodniczący: Jan Wasilewski Prezes Sądu Najwyższego, Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ z dnia 8 lipca 1997 r. o skorygowanych wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 476) Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 3 w związku z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej skorygowane wyniki głosowania i wynik referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. I. Skorygowania wyników głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego dokonano w wykonaniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie unieważnienia głosowania w referendum konstytucyjnym przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r. w obwodach: nr 1 w Lubojnie, nr 1 w Pleśnej i nr 3 w Kutnie (Sygn. akt III SW 434/97). Skorygowanie wyników głosowania polegało na pominięciu przy ustalaniu wyników głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego następujących danych z obwodów, w których unieważniono głosowanie: - obwód nr 1 w Lubojnie (gmina Mykanów, województwo częstochowskie) 1. Liczba osób uprawnionych do głosowania wynosiła 1 810 2. Liczba osób, którym wydano karty do głosowania 697 3. Liczba oddanych (wyjętych z urny) kart do głosowania 704 4. Liczba kart nieważnych 0 5. Liczba kart ważnych (czyli liczba osób, które wzięły udział w głosowaniu) 704 Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." 1) głosy nieważne oddało 17 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 5 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 12 głosujących, 2) głosy ważne oddało 687 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 269 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 418 głosujących. - obwód nr 1 w Pleśnej (gmina Pleśna, województwo tarnowskie) 1. Liczba osób uprawnionych do głosowania wynosiła 2 298 2. Liczba osób, którym wydano karty do głosowania 1 219 3. Liczba oddanych (wyjętych z urny) kart do głosowania 1 217 4. Liczba kart nieważnych 0 5. Liczba kart ważnych (czyli liczba osób, które wzięły udział w głosowaniu) 1 217 Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." 1) głosy nieważne oddało 14 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 5 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 9 głosujących, 2) głosy ważne oddało 1 203 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 958 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 245 głosujących. - obwód nr 3 w mieście Kutnie (województwo płockie) 1. Liczba osób uprawnionych do głosowania wynosiła 1 207 2. Liczba osób, którym wydano karty do głosowania 688 3. Liczba oddanych (wyjętych z urny) kart do głosowania 733 4. Liczba kart nieważnych 0 5. Liczba kart ważnych (czyli liczba osób, które wzięły udział w głosowaniu) 733 Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." 1) głosy nieważne oddało 2 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 1 głosujący, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 1 głosujący, 2) głosy ważne oddało 731 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 448 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 283 głosujących. II. Po skorygowaniu wyników głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego, ogłoszonych w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 czerwca 1997 r. Nr 54, poz. 353, Państwowa Komisja Wyborcza uwzględniając wyniki głosowania przeprowadzonego w 22 792 obwodach głosowania ustaliła, co następuje: a) uprawnionych do głosowania było 28 319 650 osób, b) kart nieważnych oddano 1 068 c) kart ważnych oddało 12 137 136 osób, tj. 42,86% uprawnionych (oznacza to liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu). III. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione w referendum konstytucyjnym pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." 1) głosy nieważne oddało 170 002 głosujących, w tym: a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie 68 411 głosujących, b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie 101 591 głosujących, 2) głosy ważne oddało 11 967 134 głosujących, w tym: a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 6 396 641 głosujących, b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 5 570 493 głosujących. IV. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w głosowaniu wynosi 6 068 569 osób. Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." większość głosujących udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK"). V. Zestawienie skorygowanych zbiorczych wyników głosowania w województwach stanowi załącznik do niniejszego obwieszczenia. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: Wojciech Łączkowski Zastępca Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej: Stanisław Kosmal, Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej: Stefan Jaworski Jan Kacprzak Ferdynand Rymarz Zbigniew Szonert Stanisław Zabłocki Tadeusz Żyznowski. Załącznik do obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 lipca 1997 r. (poz. 476) Zestawienie skorygowanych zbiorczych wyników głosowania w referendum konstytucyjnym przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r. (według województw) Pytanie. Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r. Lp.WojewództwoLiczba obwodów głosowaniaLiczba uprawnionych do głosowaniaOddano kart ważnychGłosy nieważneGłosy ważne liczba% (5:4)ogółemznak w obu kratkachbrak znaku w obu kratkachogółemodpowiedzi TAKNIE (frekwencja)liczba% (7:5)liczba% (9:7)liczba% (11:7)liczba% (13:5)liczba% (15:5)liczba% (17:5) 123456789101112131415161718 Ogółem22 79228 319 65012 137 13642,86170 0021,4068 41140,24101 59159,7611 967 13498,606 396 64152,705 570 49345,90 1warszawskie1 2181 910 040977 48151,1810 1891,044 26341,845 92658,16967 29298,96484 01949,52483 27349,44 2bialskopodlaskie234223 56887 84639,291 5851,8065541,3293058,6886 26198,2041 09346,7845 16851,42 3białostockie446514 905248 86148,332 9501,191 26642,921 68457,08245 91198,81110 09544,24135 81654,58 4bielskie519669 223336 28050,254 7441,411 91840,432 82659,57331 53698,59157 55246,85173 98451,74 5bydgoskie677819 786361 79344,134 8281,332 07442,962 75457,04356 96598,67219 64860,71137 31737,95 6chełmskie215182 44266 69536,561 2281,8448839,7474060,2665 46798,1639 05158,5526 41639,61 7ciechanowskie288315 862102 52932,461 9591,9178039,821 17960,18100 57098,0961 09259,5939 47838,50 8częstochowskie470578 253230 42039,853 3831,4791126,932 47273,07227 03798,53138 72160,2088 31638,33 9elbląskie284349 092126 38836,201 7611,3972441,111 03758,89124 62798,6179 01862,5245 60936,09 10gdańskie7291 063 559509 53547,916 1421,212 50540,783 63759,22503 39398,79215 07242,21288 32156,59 11gorzowskie316368 980141 46638,341 9801,4084542,681 13557,32139 48698,6094 47266,7845 01431,82 12jeleniogórskie333384 662155 89940,532 1241,3682038,611 30461,39153 77598,6498 53663,2155 23935,43 13kaliskie433523 426226 14543,204 2061,861 64739,162 55960,84221 93998,14135 20559,7986 73438,35 14katowickie1 8122 914 6291 190 34140,8413 4401,135 69542,377 74557,631 176 90198,87714 11959,99462 78238,88 15kieleckie718845 401316 33137,425 2161,652 13540,933 08159,07311 11598,35196 59362,15114 52236,20 16konińskie287347 308124 56135,862 2391,801 00744,981 23255,02122 32298,2075 86760,9146 45537,29 17koszalińskie300377 721148 40139,291 7951,2175141,841 04458,16146 60698,79100 74767,8945 85930,90 18krakowskie713915 147435 88347,635 1601,181 94037,603 22062,40430 72398,82185 60242,58245 12156,24 19krośnieńskie358363 672186 52251,292 7411,471 23344,981 50855,02183 78198,5359 01331,64124 76866,89 20legnickie290377 790155 91141,272 0091,2982140,871 18859,13153 90298,7195 04960,9658 85337,75 21leszczyńskie234282 783122 41543,292 3641,9396540,821 39959,18120 05198,0776 17362,2343 87835,84 22lubelskie672755 068331 87643,954 4121,331 82741,412 58558,59327 46498,67155 85546,96171 60951,71 23łomżyńskie241253 357109 90543,382 0381,8584841,611 19058,39107 86798,1534 84931,7173 01866,44 24łódzkie506870 001400 97146,094 7351,181 85839,242 87760,76396 23698,82251 53362,73144 70336,09 25nowosądeckie486515 648257 96850,034 4431,721 85041,642 59358,36253 52598,2866 66225,84186 86372,44 26olsztyńskie483550 661205 03437,232 8291,381 11039,241 71960,76202 20598,62128 51662,6873 68935,94 27opolskie663745 762263 07835,283 8641,471 52939,572 33560,43259 21498,53137 95752,44121 25746,09 28ostrołęckie353291 448114 63139,332 4372,131 01641,691 42158,31112 19497,8744 56738,8867 62759,00 29pilskie274350 526148 54242,382 5981,751 13843,801 46056,20145 94498,2593 45362,9152 49135,34 30piotrkowskie406477 455178 02637,292 9441,651 12338,151 82161,85175 08298,3596 08853,9778 99444,37 31płockie318381 987132 01634,562 2451,7094342,001 30258,00129 77198,3084 34963,8945 42234,41 32poznańskie701988 373471 34947,696 1211,302 46140,213 66059,79465 22898,70279 01559,19186 21339,51 33przemyskie328297 854145 17548,742 3041,5995641,491 34858,51142 87198,4147 65232,8295 21965,59 34radomskie497551 752200 59336,363 5951,791 34937,522 24662,48196 99898,21100 01549,8696 98348,35 35rzeszowskie476525 118302 70857,654 2641,411 78541,862 47958,14298 44498,5980 99826,76217 44671,83 36siedleckie472475 488176 05437,033 8712,201 50538,882 36661,12172 18397,8078 79844,7693 38553,04 37sieradzkie300304 707114 05037,432 1381,8778136,531 35763,47111 91298,1368 72060,2543 19237,87 38skierniewickie260311 579108 75734,912 0061,8478238,981 22461,02106 75198,1661 74056,7745 01141,39 39słupskie237300 571115 56038,451 5781,3763740,3794159,63113 98298,6370 82361,2943 15937,35 40suwalskie283344 950123 22735,721 7591,4370339,971 05660,03121 46898,5765 58953,2355 87945,35 41szczecińskie592726 942294 71140,543 1821,081 26539,751 91760,25291 52998,92189 20664,20102 32334,72 42tarnobrzeskie431439 828187 74042,682 9781,591 16239,021 81660,98184 76298,4182 68244,04102 08054,37 43tarnowskie454487 125226 67446,534 1161,821 54637,562 57062,44222 55898,1869 84530,81152 71367,37 44toruńskie382484 898192 34839,672 5821,341 01639,351 56660,65189 76698,66113 15658,8376 61039,83 45wałbrzyskie462550 798228 21441,433 0971,361 23539,881 86260,12225 11798,64143 34362,8181 77435,83 46włocławskie281319 045114 30835,831 7921,5772640,511 06659,49112 51698,4374 40565,0938 11133,34 47wrocławskie562841 589389 19146,244 3951,131 65037,542 74562,46384 79698,87204 35752,51180 43946,36 48zamojskie412362 870151 78541,832 7671,821 14541,381 62258,62149 01898,1866 55943,8582 45954,33 49zielonogórskie386486 001200 94241,352 8691,431 02235,621 84764,38198 07398,57129 17264,2868 90134,29 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 lipca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. (Dz. U. Nr 76, poz. 477) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi, zwanego dalej "Pełnomocnikiem." 2. Pełnomocnikiem jest sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy inicjowanie i koordynowanie działań administracji rządowej w zakresie usuwania skutków powodzi z lipca 1997 r., zwanej dalej "powodzią", a w szczególności: 1) opracowanie i realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Narodowy program usuwania skutków powodzi", zwanego dalej "Programem", 2) przygotowanie planów finansowo-rzeczowych oraz harmonogramu działań podejmowanych w ramach Programu oraz innych działań podejmowanych w celu usunięcia skutków powodzi, 3) opracowanie preliminarza wydatków oraz dysponowanie środkami przeznaczonymi na realizację zadań określonych w Programie, w tym dokonywanie podziału rezerw budżetowych przeznaczonych na realizację Programu, 4) podejmowanie działań zmierzających do pozyskiwania na realizację Programu pozabudżetowych środków finansowych ze źródeł krajowych i zagranicznych, 5) analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych i ekonomicznych z dziedzin związanych z usuwaniem skutków powodzi, 6) przewodniczenie i kierowanie pracami Rady, o której mowa w § 3, 7) realizacja innych zadań w zakresie usuwania skutków powodzi, powierzonych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. 1. Upoważnia się Pełnomocnika do utworzenia Rady Programu oraz do powoływania i odwoływania jej członków. 2. Rada Programu jest organem opiniodawczo-doradczym Pełnomocnika w sprawach, o których mowa w § 2. § 4. 1. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów. 2. W zakresie realizacji zadań, o których mowa w § 2, Pełnomocnik podlega Prezesowi Rady Ministrów. § 5. 1. W toku wykonywania działań Pełnomocnik współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich niezbędnych informacji. 3. Zasady i formy współdziałania Pełnomocnika z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 6. Rozstrzygnięcia podejmowane przez organy administracji rządowej, dotyczące spraw określonych w Programie, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 7. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów dokumentów rządowych, w tym aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów bez zajmowania stanowiska przez stałe komitety Rady Ministrów. § 8. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego zadań oraz okresowe sprawozdania ze swojej działalności. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 9. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Pełnomocnik może: 1) tworzyć biura terenowe, opierając się na właściwych wojewódzkich i rejonowych urzędach pracy, 2) powoływać zespoły do opracowania określonych zagadnień, 3) zlecać przeprowadzenie ekspertyz oraz innych opracowań. § 10. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Krajowy Urząd Pracy, a w zakresie wynikającym z działalności jako sekretarza stanu - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 11. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w częściach dotyczących odpowiednio Krajowego Urzędu Pracy oraz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 lipca 1997 r. w sprawie zawieszenia organizowania imprez artystycznych i rozrywkowych w dniu 18 lipca 1997 r. (Dz. U. Nr 76, poz. 478) Na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24) zarządza się, co następuje: § 1. W dniu 18 lipca 1997 r. zawiesza się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organizowanie imprez artystycznych i rozrywkowych w ramach działalności kulturalnej, o której mowa w art. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 i z 1997 r. Nr 5, poz. 24). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego. (Dz. U. Nr 76, poz. 479) Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych w: 1) młynach, 2) kaszarniach i płatkarniach, 3) wytwórniach pasz i suszarniach roślin paszowych, 4) elewatorach i magazynach zbożowych. § 2. Pracodawca jest obowiązany wyposażyć stanowiska pracy związane z obsługą maszyn i urządzeń technicznych w szczegółowe instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy. § 3. 1. Prace remontowe wewnątrz komór do magazynowania zbóż i ich przetworów oraz wewnątrz urządzeń technicznych, do których wchodzi się przez włazy, mogą być wykonywane po uprzednim: 1) poleceniu wydanym przez pracodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, 2) ich opróżnieniu i oczyszczeniu z resztek surowcowych lub przetworów zbożowych oraz przewietrzeniu, 3) zablokowaniu lub odłączeniu urządzeń zasypowych i odbiorczych od źródeł zasilania na czas wykonywania prac remontowych lub konserwacyjnych oraz wywieszeniu tabliczki z napisem "Uwaga nie uruchamiać - remont". 2. Przy pracach wewnątrz komór do magazynowania zbóż i ich przetworów oraz wewnątrz urządzeń technicznych, niezależnie od obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy przestrzegać w szczególności następujących zasad bezpieczeństwa: 1) opuszczanie pracownika do wnętrza komory do magazynowania zbóż i ich przetworów oraz do wnętrza urządzenia technicznego powinno odbywać się za pomocą sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości, wyposażonego w automatyczny hamulec i blokadę ruchu, 2) pracownik znajdujący się w komorze do magazynowania zbóż i ich przetworów powinien być asekurowany przez dwie osoby i wyposażony w odpowiednie do stopnia zagrożenia środki ochrony indywidualnej, 3) w czasie przebywania pracownika wewnątrz komory do magazynowania zbóż i ich przetworów lub wewnątrz urządzenia technicznego wszystkie włazy powinny być otwarte, a jeżeli jest to nie wystarczające do zapewnienia wymaganej jakości i ilości powietrza, należy stosować jego stały nadmuch. 3. W razie konieczności wejścia do komory wypełnionej zbożem, otwór górny komory powinien być otwarty, a zasuwa nad dolnym przenośnikiem zamknięta. 4. Niedopuszczalne jest: 1) opuszczanie pracownika do komory wypełnionej zbożem poniżej nawisu ziarna, 2) uwalnianie się z linki asekuracyjnej i urządzenia chroniącego przed upadkiem z wysokości w czasie pracy w komorze do magazynowania zbóż oraz ich przetworów. § 4. Maszyny i urządzenia techniczne stosowane przy magazynowaniu, przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego powinny być podłączone do instalacji odprowadzającej ładunki elektrostatyczne. § 5. 1. Wirujące części maszyn i urządzeń technicznych mogące stanowić zagrożenie powinny być osłonięte. 2. Pasy pędni znajdującej się na wysokości do 2 m od poziomu podłogi oraz usytuowane przy pomostach dla obsługi powinny być osłonięte. 3. Jeżeli zastosowanie osłon na pędniach, o których mowa w ust. 2, nie jest możliwe ze względów technicznych, pędnie powinny być zabezpieczone przed dostępem osób w czasie ruchu maszyn. § 6. Stacjonarne maszyny i urządzenia techniczne, przy których eksploatacji może następować wydzielanie się pyłu, powinny być wyposażone w wentylację odciągową. § 7. 1. Stanowiska pracy usytuowane powyżej 1 m nad poziomem podłogi powinny być obsługiwane z pomostów zaopatrzonych w barierki ochronne o wysokości co najmniej 1,1 m. 2. Szerokość pomostu służącego do obsługi maszyn i urządzeń technicznych powinna wynosić co najmniej 0,75 m. 3. Schody lub drabiny prowadzące na pomost powinny być umocowane na stałe i wyposażone w ochronne poręcze. § 8. 1. Otwory w stropach powinny być zabezpieczone pokrywami lub metalowymi rusztami. 2. Jeżeli warunki techniczne nie pozwalają na zainstalowanie pokryw lub metalowych rusztów, przy otworach w stropach należy zastosować barierki ochronne o wysokości co najmniej 1,1 m. § 9. 1. W pomieszczeniach produkcyjnych w trakcie przetwórstwa zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego niedopuszczalne jest: 1) prowadzenie prac spawalniczych, 2) wykonywanie napraw instalacji elektrycznej, 3) palenie tytoniu lub używanie ognia otwartego. 2. W pomieszczeniach produkcyjnych prowadzenie prac remontowo-spawalniczych jest dopuszczalne przy unieruchomionych maszynach i urządzeniach technicznych po uprzednim ich oczyszczeniu i usunięciu pyłów osiadłych. § 10. 1. W czasie pracy maszyn i urządzeń technicznych niedopuszczalne jest w szczególności: 1) wykonywanie prac konserwacyjno-remontowych, 2) regulowanie długości łańcuchów, pasków klinowych lub płaskich, 3) dokonywanie wymiany zespołów roboczych lub sit, 4) wyjmowanie zanieczyszczeń z sit separatora, 5) czyszczenie stołu selekcyjnego i rynien wylotowych w selektorze, 6) wkładanie ręki do otworów wlotowych i wylotowych śluzy kurzowej, 7) regulowania działania mechanizmu wstrząsowego lub napędowego ślimaka filtra, 8) otwieranie pokrywek montażowych lub okienek kontrolnych na wlocie wybieraka dwuślimakowego. 2. Niedopuszczalne jest uruchamianie maszyn do rozdrabniania uzupełniającego ze zdjętą pokrywą, odkręconym wysypem lub ze zdjętymi pokrywami otworów służących do czyszczenia korpusu maszyny. 3. Niezależnie od zakazów, o których mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest w czasie pracy: 1) obłuskiwaczy do jęczmienia i owsa: a) otwieranie skrzyni przekładniowej obłuskiwacza czołowego (perlaka), b) sprawdzanie stanu technicznego sit lub ich czyszczenie, 2) preparatora ziarniaków zbóż: a) dokonywanie regulacji pracy aparatu wyrzutowego, b) udrażnianie przewodów i zaworów gorącej wody, 3) krajalnicy do kaszy - czyszczenie i kontrolowanie ostrości segmentu tnącego, 4) odsiewacza - dokonywanie wymiany sit lub ich czyszczenie przy użyciu narzędzi do tego celu nie przeznaczonych, 5) dozownika do zboża - pobieranie próbek przetworów zbożowych, 6) mieszarek przetworów zbożowych: a) wykonywanie doraźnych napraw, b) otwieranie okienek kontrolnych. § 11. Przy stanowiskach obsługi młynka młotkowego i mieszarki pasz powinny być zainstalowane urządzenia do awaryjnego wyłączenia napędu. § 12. W czasie pracy preparatora ziarniaków zbóż należy przestrzegać w szczególności następujących zasad bezpieczeństwa: 1) otwory kontrolne parownika oraz instalacja grzejno-parowa powinny być szczelne, 2) pobieranie próbek płatków ziarniaków zbóż powinno odbywać się za pomocą drewnianej łopatki, 3) usuwanie zanieczyszczeń z przenośnika ślimakowego aparatu wyrzutowego powinno odbywać się przy unieruchomionym preparatorze. § 13. 1. W razie wystąpienia zatoru na przenośniku, przed jego usunięciem należy wyłączyć napęd przenośnika w sposób uniemożliwiający przypadkowe jego uruchomienie. 2. Przenośniki pionowe o wysokości podnoszenia co najmniej 20 m powinny być wyposażone w hamulec bezpieczeństwa. 3. W przypadku braku technicznej możliwości zainstalowania hamulca bezpieczeństwa w przenośnikach, o których mowa w ust. 2, należy wyposażyć je w sygnalizator poślizgu taśmy. 4. W czasie pracy przenośnika pneumatycznego niedopuszczalne jest pobieranie próbek zboża u wylotu wyrzutni. 5. W czasie pracy przenośnika ślimakowego niedopuszczalne jest wkładanie ręki do wsypu przenośnika. § 14. Powierzchnia kraty kosza wysypowego na rampach wyładowczych powinna wynosić co najmniej 1 m2 na każde 10 ton rozładowywanego zboża w ciągu godziny. § 15. 1. W trakcie rozładunku pojazdów ze zbożem przy użyciu wywrotnicy samochodowej w kabinie kierowcy nie mogą przebywać ludzie, a obok kosza wysypowego nie powinny znajdować się osoby postronne. 2. Szufla mechaniczna stosowana do rozładunku pojazdów lub wagonów ze zbożem powinna być wyposażona w wyłącznik napędu zainstalowany w bezpośrednim zasięgu ręki obsługującego. 3. Niedopuszczalne jest wchodzenie pod pomost wywrotnicy samochodowej i przed szuflę mechaniczną w trakcie ich pracy. 4. W miejscach rozładunku pojazdów i wagonów niedopuszczalne jest palenie tytoniu i używanie ognia otwartego. § 16. Pochylnie workowe powinny być wyposażone w krawężniki o wysokości co najmniej 0,15 m. § 17. 1. Ściany pomieszczeń produkcyjnych i magazynów oraz konstrukcje nośne, wspierające i pomocnicze powinny być wykonane w sposób umożliwiający oczyszczanie ich z pyłu osiadłego. 2. Ściany w pomieszczeniach płuczek do zboża powinny być pokryte materiałem nienasiąkliwym i łatwo zmywalnym do wysokości co najmniej 2 m od poziomu podłogi. § 18. 1. W czasie pracy wialni do zboża niedopuszczalne jest usuwanie gołą ręką zanieczyszczeń z sita wstępnego. 2. W pomieszczeniach, gdzie odbywa się czyszczenie zboża, niedopuszczalne jest gromadzenie odpadów pochodzących z procesu technologicznego. § 19. Czyszczenie zapory magnesowej urządzenia do wychwytywania zanieczyszczeń ferromagnetycznych powinno odbywać się za pomocą drewnianego zgarniacza i przy zamkniętej zasuwie. § 20. 1. Mlewniki walcowe do zboża powinny być wyposażone w urządzenia do zgarniania nalepów. 2. Nad walcami w mlewniku i w gniotowniku powinny być zainstalowane ruszty lub inne urządzenia ochronne zabezpieczające pracowników przed urazami. 3. Wymiana walców mielących powinna odbywać się za pomocą specjalistycznego oprzyrządowania. § 21. 1. Przejścia nad pędnią powinny być wyposażone w mostki z ochronnymi barierkami, a przejścia pod pędnią osłonięte od góry. 2. Niedopuszczalne jest: 1) nakładanie lub zdejmowanie pasów w czasie pracy maszyn i urządzeń technicznych, 2) smarowanie pasów płaskich innymi środkami, niż wynika to z instrukcji obsługi, 3) obsługiwanie pędni bez odzieży roboczej i niezbędnych środków ochrony indywidualnej. § 22. 1. Na kanale dopływowym, przed komorą turbinową powinien być zainstalowany ruszt ochronny. 2. Przy zastawkach młyńskich należy zainstalować pomost z barierkami ochronnymi, który w porze nocnej powinien być oświetlony. § 23. 1. Wchodzenie do komory turbiny młyna wodnego dopuszczalne jest po uprzednim całkowitym opuszczeniu zastawki, opróżnieniu komory z wody i zabezpieczeniu dźwigni podnoszącej zastawkę przed przypadkowym jej uruchomieniem. 2. Wejście do komory, o której mowa w ust. 1, powinno odbywać się za pomocą metalowych drabin umieszczonych na stałe lub klamer. 3. Otwór włazowy nad komorą turbiny wodnej powinien być przykryty odchylaną pokrywą. 4. Niedopuszczalne jest wykonywanie prac remontowych w miejscu dopływu wody przy podniesionych rusztach. § 24. Instalacja grzewcza w suszarni roślin paszowych powinna być szczelna, a w razie usytuowania jej na wysokości poniżej 2 m od poziomu podłogi, powinna być zabezpieczona osłoną termiczną. § 25. Piec do suszenia roślin przeznaczonych do produkcji pasz powinien być wyposażony w urządzenia do pomiaru temperatury w jego wnętrzu. § 26. Przed uruchomieniem sieczkarni do cięcia roślin przeznaczonych na susz należy sprawdzić stan ostrzy noży tnących. § 27. Czyszczenie worków po zbożu i jego przetworach powinno odbywać się mechanicznie w pomieszczeniu oddzielonym od pomieszczeń produkcyjnych. § 28. 1. Mieszanie przetworów zbożowych oraz ich pakowanie do toreb i worków powinno być zmechanizowane. 2. Przepis ust. 1, w zakresie pakowania przetworów zbożowych, nie dotyczy młynów i wytwórni pasz o wydajności do 4 ton na godzinę. § 29. 1. Pryzmy z worków ze zbożem i jego przetworami w magazynach podłogowych należy formować z worków o jednakowej masie, kształcie, rodzaju opakowania i wymiarze, układanych zawiązkami do środka. 2. W razie formowania pryzm z worków, po każdych pięciu warstwach od poziomu podłogi należy stosować wzmocnienia w postaci drewnianych przekładek. 3. Do formowania pryzm o wysokości powyżej 1,50 m albo sześciu warstw od poziomu podłogi należy używać sprzętu mechanicznego. 4. Odległość pryzmy od ściany nie powinna być mniejsza niż 0,75 m, a szerokość przejść pomiędzy poszczególnymi pryzmami powinna wynosić co najmniej 1 m. 5. W magazynach formowanie pryzm opartych o ścianę jest dopuszczalne pod warunkiem, że konstrukcja ściany magazynu odpowiada wymogom wytrzymałościowym dla tego rodzaju składowania, a zboże lub jego przetwory nie utracą swojej jakości. § 30. Drabiny przenośne powinny być wyposażone w urządzenia przeciwślizgowe. § 31. Pracownikom wykonującym czynności wyładunku i załadunku zbóż, pasz lub przetworów zbożowych na otwartym terenie, w okresie jesienno-zimowym, należy zapewnić pomieszczenie do ogrzania się i spożycia ciepłego posiłku. § 32. Pracownikom zatrudnionym przy magazynowaniu, przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego należy zapewnić: 1) odpowiednie środki ochrony indywidualnej, 2) możliwość odpylania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, 3) pomieszczenia higienicznosanitarne wyposażone w natryski oraz szatnię na odzież roboczą i własną pracownika, 4) apteczkę pierwszej pomocy zaopatrzoną w stosowny do potrzeb zestaw środków medycznych. § 33. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego (Dz. U. Nr 14, poz. 78). § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. (Dz. U. Nr 76, poz. 480) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151, z 1994 r. Nr 109, poz. 525, z 1996 r. Nr 2, poz. 13, Nr 75, poz. 359, Nr 95, poz. 439 i Nr 127, poz. 601 oraz z 1997 r. Nr 34, poz. 213) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 3 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo ciechanowskie, w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy "07 550 Gołymin-Ośrodek-Grochy-Imbrzyki", 2) w załączniku nr 4 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo częstochowskie, w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Częstochowa skreśla się wyrazy "św. Barbary", 3) w załączniku nr 8 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo łomżyńskie, w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy: "23 111 Kosiorówka-Szymany" "23 112 Ruda-Sojczyn Borowy- Sojczyn Grądowy-Kapice-Przychody - do drogi 669", "23 115 Grajewo-Mierucie", "23 118 od drogi 61 - Kurejwa-Kurki", "23 119 od drogi 61 - Kurejewka - Chojnówek", "23 124 Ciemnoszyje-Brzozowa Wólka-Białaszewo", "23 736 Średnica-Szepietowo-Stacja", b) w nazwie drogi 23 116 Grajewo-Konopki-Cyprki-Kurki-Tarachy-Bęćkowo-Szczuczyn skreśla się wyrazy "Grajewo-Konopki", 4) w załączniku nr 9 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo nowosądeckie, w części "A. Drogi zamiejskie" w nazwie drogi 25 119 Ropica Górna-Bartne-granica województwa-(Świerzowa Ruska) skreśla się wyrazy "-granica województwa-(Świerzowa Ruska)", 5) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo ostrołęckie, w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy: "28 149 Białobrzeg Dalszy-Łazy-Ostrołęka", "28 177 Grodzisk-Wojsze-Janki Małe", "28 344 Płoniawy-Rogowo", 6) w załączniku nr 14 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo przemyskie, w części "B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Przemyśl skreśla się wyrazy "Chopina", "Franciszkańska", "Grodzka", "Kazimierza Wielkiego", "Kościuszki", "Ratuszowa", "Rynek", "Wodna", w rubryce miasta Jarosław skreśla się wyrazy "Franciszkańska", "Grodzka", "Opolska", "Przemyska", "Rynek", "Sobieskiego", "Spytka" oraz w rubryce miasta Radymno po wyrazie "Zasanie" dodaje się wyrazy "Złota Góra", 7) w załączniku nr 16 Wykaz dróg wojewódzkich - województwo siedleckie, w części "A. Drogi zamiejskie": a) skreśla się wyrazy: "36 208 Turna-Górki Borze", "36 209 Stara Wieś-Żelazów-Roguszyn", "36 263 Pogorzel-Łękawica", "36 269 Stara Wieś-Dłużew-Starogród", "36 270 Wólka Dłużewska-Dłużew", b) w nazwie drogi 36 138 Węgrów-Popielowo-Turna po wyrazie "Turna" dodaje się wyrazy "-Górki Borze", c) w nazwie drogi 36 271 Stara Wieś-Majdan po wyrazach "Stara Wieś" dodaje się wyraz "-Gadka", a po wyrazie "Majdan" dodaje się wyrazy "-Dłużew-Wólka Dłużewska". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie wynagradzania pracowników komunalnych zakładów budżetowych. (Dz. U. Nr 77, poz. 482) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 i z 1997 r. Nr 9, poz. 43) i w związku z art. 25 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 i z 1997 r. Nr 9, poz. 43), 2) najniższym wynagrodzeniu - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze, ustalone przez radę gminy, w I kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, sporządzonej według zasad, o których mowa w § 3 ust. 5. § 2. Rozporządzenie stosuje się, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, do pracowników komunalnych zakładów budżetowych, które realizują zadania własne wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43), zwanych dalej "pracownikami". § 3. 1. Ustala się: 1) tabelę punktowych rozpiętości dla poszczególnych kategorii zaszeregowania, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego ustala się jako sumę najniższego wynagrodzenia oraz iloczynu liczby punktów, ustalonych dla poszczególnych kategorii w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia, i wartości jednego punktu w złotych. 3. Wartość jednego punktu w złotych ustala pracodawca w porozumieniu z radą gminy, stosownie do możliwości finansowych. 4. Wysokość miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego może być wyższa lub niższa od ustalonych w myśl ust. 2, nie więcej jednak niż o 10%. 5. Tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego sporządza pracodawca, opierając się na zasadach ustalonych w ust. 2-4. Pracodawca może również sporządzić tabelę godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego. § 4. Pracodawca może, w uzasadnionych wypadkach, skrócić pracownikowi wymagany na danym stanowisku okres pracy zawodowej. § 5. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego. § 6. Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje wynagrodzenie zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia - w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 7. 1. Pracownikom przysługują: 1) dodatek za wieloletnią pracę, zwany dalej "dodatkiem za wysługę lat", 2) jednorazowa odprawa pieniężna przy przechodzeniu na rentę inwalidzką lub emeryturę, zwana dalej "odprawą". 2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat i odprawy wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia we wszystkich zakładach pracy. 3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat i odprawy wlicza się także inne okresy, na podstawie odrębnych przepisów. 4. W wypadku gdy praca w komunalnym zakładzie budżetowym stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 8. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach uciążliwych, szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych: 1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I stopnia uciążliwości lub szkodliwości, 2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II stopnia uciążliwości lub szkodliwości, 3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III stopnia uciążliwości lub szkodliwości, 4) do 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla IV stopnia uciążliwości lub szkodliwości. 2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości, szkodliwości dla zdrowia lub prac niebezpiecznych, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa. 2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli, z mocy odrębnych przepisów, podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. 4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody. 5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 8. W razie ustania stosunku pracy, w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 9. Jeżeli w dniu 19 lutego 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 10. Pracownikowi, który w dniu 19 lutego 1997 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy pracownik w dniu, w którym udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. 12. Pracownikowi zatrudnionemu w komunalnym zakładzie budżetowym w dniu 19 lutego 1997 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród. 13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w komunalnym zakładzie budżetowym po dniu 19 lutego 1997 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres. § 10. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej. § 11. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz premiowy, z przeznaczeniem na premie dla pracowników. 2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania. § 12. 1. Do pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych stosuje się jedną z następujących form wynagradzania: 1) czasową, 2) czasowo-premiową, 3) akordową. 2. Pracownicy wynagradzani według formy czasowej otrzymują wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania i faktycznego czasu pracy. 3. Pracownicy wynagradzani według formy czasowo-premiowej otrzymują wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania i faktycznego czasu pracy, powiększone o premię przyznaną według zasad określonych w zakładowym regulaminie premiowania. 4. Pracownicy wynagradzani według formy akordowej (akord indywidualny, zryczałtowany) otrzymują wynagrodzenie ustalone na podstawie norm pracy określonych w obowiązującym trybie oraz stawek płac wynikających z kategorii zaszeregowania roboty. 5. Pracownicy wynagradzani według formy, o której mowa w ust. 4, mogą otrzymywać premię, zgodnie z zasadami określonymi w zakładowym regulaminie premiowania. § 13. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 1 pkt.2 - ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 14. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, jednak nie niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. 2. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godzinę pracy na II zmianie może być przyznany dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. § 15. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca - w wypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia. 2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności, nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia. 3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala pracodawca, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość. § 16. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają wymaganego wykształcenia, mogą być przeszeregowani tylko w ramach zajmowanego stanowiska. § 17. Przepisy rozporządzenia nie wyłączają możliwości zawierania dla pracowników układów zbiorowych pracy lub wydawania przez pracodawcę regulaminów wynagradzania, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami Kodeksu pracy. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 19 lutego 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1997 r. (poz. 482) Załącznik nr 1 TABELA PUNKTOWYCH ROZPIĘTOŚCI DLA POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII ZASZEREGOWANIA Kategoria zaszeregowaniaLiczba punktów Inajniższe wynagrodzenie - 20 II21 - 35 III36 - 50 IV51 - 65 V66 - 80 VI81 - 95 VII96 - 110 VIII111 -125 IX126 - 140 X141 - 160 XI161 -180 XII181 - 200 XIII201 - 220 XIV221 -240 XV241 - 260 XVI261 - 280 XVII281 - 300 XVIII301 - 320 XIX321 - 340 XX341 - 365 XXI365 - 390 XXII391 - 420 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia 1do 35 2do 50 3do 65 4do 80 5do 95 6do 110 7do 125 8do 150 9do 175 10do 200 Załącznik nr 3 TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW*) I. Jednostki obsługi inwestycyjnej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XX10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVII-XIX9wyższe6 3Główny księgowyXVII-XIX9wyższe5 4Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5 5Kierownik pracowni lub zespołuXIV-XVI5wyższe6 6Kierownik działu, wydziałuXII-XIV5wyższe5 radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów 7Starszy specjalistaXII-XV-wyższe5 starszy projektantXII-XIV 8Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIV-XV62)wyższe5 9Inspektor nadzoru inwestorskiego3)XII-XV52)wyższe4 10Specjalista3)XI-XIV-wyższe4 11Projektant3)XI-XIV-wyższe3 *) zakwalifikowania stanowisk do grupy stanowisk pomocniczych i obsługi, spośród stanowisk wymienionych w kolumnach 2, dokonuje pracodawca, II. Zespoły usług projektowych Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Kierownik zespołuXVI-XVII5wyższe6 2Główny księgowyXV-XVI4wyższe4 3Główny specjalistaXIV-XVII3wyższe4 4Radca prawnyXIV-XVII3według odrębnych przepisów 5Starszy inspektor fachowego poradnictwaXIV-XV-wyższe5 6Inspektor fachowego poradnictwaX-XIV-wyższe4 7Starszy specjalistaX-XIV-wyższe3 8Specjalista3)IX-XII-wyższe2 9Starszy inspektor do spraw wycen3)X-XII-wyższe2 10Inspektor do spraw wycenIX-XI-średnie4 III. Zakłady gospodarki komunalnej i mieszkaniowej, biura zamiany mieszkań, zespoły szkód górniczych Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor (kierownik) wielobranżowego zakładuXVII-XXI10wyższe7 Dyrektor (kierownik) zakładuXVII-XIX 2Zastępca dyrektora (kierownika) wielobranżowego zakładuXVI-XX9wyższe6 Zastępca dyrektora (kierownika) zakładuXVI-XVIII 3Główny księgowy w wielobranżowym zakładzieXVI-XX9wyższe5 główny księgowyXVI-XVIII 4Kierownik administracji domów mieszkalnych główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5 5Kierownik pracowni lub zespołuXIV-XVI6wyższe6 6Zastępca głównego księgowego, kierownik: działu, wydziałuXV-XVI5wyższe5 7Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów 8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 starszy projektantXII-XIV- 9Starszy dyspozytorXIII-XV3wyższe5 10Inspektor nadzoru inwestorskiego3)XII-XIV42)wyższe4 11Specjalista3) geodeta geologXII-XIV-wyższe4 12Rewident zakładowyXII-XIV-wyższe4 13Projektant3)XI-XIII-wyższe3 14Kierownik: zespołu magazynów, laboratoriumXI-XII3średnie3 15Administrator budynków mieszkalnych, administrator targowiskaX-XI2zasadnicze zawodowe- 16Górnik kopalni odkrywkowej, górnik obróbki kamieniaVI-XI-według odrębnych przepisów Mechanik napraw urządzeń i sprzętu górniczego-dyspozytor, elektromonter instalacji i sprzętu górniczegoV-XI 17Konserwator instalacji elektrycznejV-XI-zasadnicze zawodowe- 18Maszynista sprzętu wiertniczego i sprzętu do dokonywania wyrębówVI-X-według odrębnych przepisów maszynista ciężkiego sprzętu górniczegoV-X operator maszyn do obróbki skrawaniemVI-IX operator urządzeń przeróbki kamieniaIV-X monter instalacji metalowych i żelbetowychV-X monter instalacji rurociągówV-IX 19Murarz tynkarzVI-XI-zasadnicze zawodowe- 20Konserwator budynkówV-X-zasadnicze zawodowe- 21DozorcaIII-V-zasadnicze zawodowe- 22EkspedytorV-VII-zasadnicze zawodowe2 laborant kruszyw- ogrodnik terenów zielonychVI-VII- 23Pomocnik maszynisty lub operatora, powielaczowyV-IX-podstawowe- 24Administrator cmentarzaVIII-X-podstawowe- 25Dozorca cmentarzaIII-IV-podstawowe- 26GrabarzIII-IV-podstawowe- IV. Ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XX9wyższe5 4Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5 5Kierownik: rejonowego oddziału, biura lub filiiXV-XVII5wyższe5 Kierownik: działu, pracowni, zespołuXIV-XVI33 6Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 7SpecjalistaXII-XIV-wyższe3 8Starszy: geodeta4) kartograf4) topograf4)XIII-XV3wyższe4 średnie8 9Klasyfikator, informatykXII-XIV-wyższe3 średnie6 10Geodeta4) Kartograf4) Topograf4)XII-XIV-wyższe3 średnie5 11Poligraf specjalista, fototechnik specjalistaIX-XI-zasadnicze zawodowe2 12PomiarowyVII-VIII-podstawowe- V. Zakłady oczyszczania Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6 3Główny księgowy, główny inżynierXVI-XX9wyższe5 4Kierownik zakładuXVI-XIX8wyższe5 5Zastępca kierownika zakładu, kierownik oddziału, główny specjalistaXV-XVIII6wyższe5 6Kierownik: pracowni, zespołuXV-XVIII6wyższe5 7Kierownik: działu, wydziałuXV-XVIII5wyższe5 8Radca prawnyXV-XVIII6według odrębnych przepisów 9Starszy dyspozytorXIV-XVI-wyższe2 10Starszy specjalista, starszy laborant, starszy technologXIII-XV-wyższe5 11Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIII-XV52)wyższe5 12DyspozytorXIII-XV-średnie2 13Kontroler eksploatacji3)XIII-XV-wyższe5 14Starszy projektantXII-XIV-wyższe5 15Inspektor nadzoru inwestorskiego3)XIII-XIV42)wyższe4 16Specjalista3), laborantXII-XIV-wyższe4 17Projektant3)XI-XIII-wyższe2 18Blacharz samochodowyV-XI-zasadnicze zawodowe- 19Elektromonter urządzeń aparatury elektronicznejVI-XI-zasadnicze lub podstawowe- 20Elektromonter napraw pojazdów samochodowychV-XI-zasadnicze lub podstawowe- 21ŁadowaczV-IX-zasadnicze lub podstawowe- 22Malarz budowlanyIV-X-zasadnicze lub podstawowe- 23Malarz lakiernik samochodowyIV-XI zasadnicze lub podstawowe- 24Maszynista operatorVII-XI-zasadnicze lub podstawowe- 25Mechanik napraw pojazdów samochodowychIII-XI-zasadnicze lub podstawowe- 26Monter mechanik silników spalinowychV-XI-zasadnicze lub podstawowe- 27Monter urządzeń i instalacji wodnokanalizacyjnych, gazowych i c.o.IV-XI-zasadnicze lub podstawowe- 28Pomocnik maszynistyIV-VII-zasadnicze lub podstawowe- 29Robotnik magazynowyIII-IX-zasadnicze lub podstawowe- 30Robotnik: kompostowni, wysypiskowy, zlewniV-VIII-zasadnicze lub podstawowe- 31Szlifierz, ślusarzVI-X-zasadnicze lub podstawowe- 32Szaleciarka-kontrolerkaV-IX-zasadnicze lub podstawowe- 33SzaleciarkaIV-VIII-zasadnicze lub podstawowe- 34TapicerV-VIII-zasadnicze lub podstawowe- 35Mechanik obsługi urządzeń kompostowniVI-X-zasadnicze zawodowe- 36Wagowy, zamiataczV-VIII-podstawowe- 37Elektryk konserwator urządzeń kompostowychV-X-zasadnicze zawodowe + uprawnienia nadane przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich- 38Elektryk automatyk urządzeń kompostowniV-XI-zasadnicze zawodowe- VI. Zakłady wodociągów i kanalizacji Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XX9wyższe5 4Główny specjalistaXV-XVIII6wyższe5 5Kierownik pracowni lub zespołuXV-XVIII6wyższe6 6Kierownik: działu, wydziałuXV-XVIII5wyższe5 7Radca prawnyXV-XVIII6według odrębnych przepisów 8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 starszy projektantXII-XIV- 9Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIII-XV52)wyższe5 10Inspektor nadzoru inwestorskiego3)XII-XIV42)wyższe4 11Zastępca kierownika działu lub wydziałuX-XIV2średnie2 12Projektant3)XI-XIII-wyższe4 13Specjalista3)XII-XIV-wyższe4 14Inżynier utrzymania ruchuXIII-XV-wyższe5 15Starszy laborantX-XII-średnie4 mechanik wodomierzyVI-XIzasadnicze zawodowe- laborantVI-X 16Monter konserwator sieci wodnokanalizacyjnej (sanitarnej)VI-XI-zasadnicze zawodowe- 17Pomocnik montera konserwatora sieci wodnokanalizacyjnej, kopaczV-IX-podstawowe- 18Maszynista oczyszczalni ścieków, maszynista przepompowni ściekówVI-XI-podstawowe 19Dyżurny pogotowia wodnokanalizacyjnegoVI-VIII-zasadnicze zawodowe- 20Elektromonter instalacji i urządzeń energetycznychV-XI-zasadnicze zawodowe lub obligatoryjne przeszkolenie i uprawnienia1 21AutomatykVIII-XI-średnie zawodowe- 22Monter anten i urządzeń radiotelefonicznychVIII-XI-średnie zawodowe- 23Monter urządzeń telefonicznychVII-X-zasadnicze zawodowe- 24Odczytywacz wodomierzy - inkasentVII-X-podstawowe- 25Monter instalacji i urządzeń wodomierzyVI-XI-zasadnicze zawodowe- 26Elektromonter pojazdów samochodowychVI-XI-średnie zawodowe- 27Mechanik napraw pojazdów samochodowych, blacharz samochodowyVI-XI-zasadnicze zawodowe- 28Malarz lakiernik samochodowyIV-XI-zasadnicze zawodowe- 29Operator urządzeń budowlanych i sprzętu specjalistycznegoVIII-XI-zasadnicze zawodowe2 30Konserwator urządzeń dźwigowychVI-XI-zasadnicze zawodowe2 31Monter instalacji i urządzeń wodociągowych, kanalarzVI-XI-zasadnicze zawodowe- 32Pomocnik montera instalacji i urządzeń wodociągowychV-IX-podstawowe- 33Maszynista stacji pompVI-XI-zasadnicze zawodowe- 34Aparaturowy uzdatniania wody oraz przepompowniVI-XI-zasadnicze zawodowe- 35Aparaturowy uzdatniania wody oraz przepompowni - dyspozytorX-XII-zasadnicze zawodowe2 VII. Zakłady energetyki cieplnej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVII-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6 3Główny księgowyXVI-XX9wyższe5 4Główny specjalistaXV-XVIII6wyższe5 5Radca prawnyXV-XVIII6według odrębnych przepisów 6Kierownik działu, wydziałuXV-XVIII5wyższe5 7Kierownik pogotowia technicznegoXV-XVIII5wyższe6 8Kierownik ciepłowniXV-XVIII5wyższe6 9Kierownik bazyXIV-XVIII5wyższe6 10Starszy dyspozytor mocyXIV-XVIII5wyższe6 11Starszy dyspozytor pogotowia technicznegoXIV-XVII5wyższe5 12Kierownik kotłowniXIII-XVI4wyższe4 13Kierownik przepompowniXIII-XVI4wyższe4 14Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5 15Dyspozytor mocy3)XIII-XV-wyższe4 kierownik laboratorium3) 16Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIII-XV52)wyższe6 17Inspektor nadzoru inwestorskiegoXII-XIV42)wyższe4 specjalista- 18Weryfikator dokumentacji technicznej3)VIII-XI-wyższe4 19Kierownik sekcji bhp3)VIII-XI-wyższe4 20Kierownik warsztatuIX-XII3średnie4 21Zastępca kierownika: działu, wydziału (komórki równorzędnej)X-XIV2średnie2 22Zastępca kierownika warsztatu lub magazynuVIII-XI2średnie3 23Aparaturowy stacji uzdatniania wodyX-XII-zasadnicze zawodowe2 24AutomatykX-XII-zasadnicze zawodowe- 25Elektromonter, palacz, monter aparatury kontrolno-pomiarowejVI-XI-zasadnicze zawodowe- 26Murarz kotłowyV-X-zasadnicze zawodowe- 27Pomocnik palacza, maszynista gospodarki wodnejV-IX-zasadnicze zawodowe- 28Maszynista kotłówXII-XII-średnie zawodowe- Spawacz z uprawnieniami Urzędu Dozoru Technicznego, spawacz-monterzasadnicze zawodowe- 29Operator sprzętu, suwnicowyVI-X-zasadnicze zawodowe- -- laborant zasadnicze zawodowe- odczytywacz parametrów technicznychIV-VII-zasadnicze zawodowe 30ZbrojarzV-VIII-zasadnicze zawodowe- 31Pomocnik odczytywacza parametrów technicznychIII-IV-zasadnicze zawodowe- VIII. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wspólnych dla zakładów wymienionych w częściach I-VII Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Starszy mistrzXI-XIV3średnie zawodowe + tytuł mistrza5 Kierownik dyspozytorniśrednie 2MistrzX-XIII2średnie zawodowe + tytuł mistrza3 3LeśniczyIX-XIII2średnie zawodowe3 4Majster budowyX-XIII2zasadnicze zawodowe1 5Starszy inspektor, starszy statystykX-XII-średnie5 6Inspektor, starszy księgowyIX-XI-średnie4 7Rzemieślnik specjalistaIX-XI-zasadnicze zawodowe2 8DrwalVI-XI-podstawowe- 9KsięgowyIX-X-średnie- 10Kierownik magazynuIX-X2średnie3 11Konserwator maszyn i urządzeńVII-X-zasadnicze zawodowe- 12KosztorysantVII-X-średnie3 13Starszy rzemieślnikVIII-X-zasadnicze zawodowe1 14GajowyVI-X-zasadnicze zawodowe- 15Starszy referent, starszy magazynier, planista, statystaVII-IX-średnie1 16Kierownik: kancelarii, archiwum, powielarniVIII-IX2średnie1 17Kasjer, kontystkaVIII-IX-średnie1 18Sekretarka, intendent, starsza maszynistkaVIII-IX-średnie- 19RzemieślnikVII-IX-zasadnicze zawodowe- 20Spawacz elektryczno-gazowyV-XI-zasadnicze zawodowe- 21Maszynistka, kreślarz, magazynierVII-VIII-średnie- 22Zwrotniczy, ustawiacz pociągówVII-VIII-zasadnicze zawodowe- 23Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe- 24ReferentVI-VII-średnie- 25Telefonistka, teletypistkaV-VI-podstawowe- 26Pomoc: techniczna, laboratoryjnaIII-V-zasadnicze zawodowe- 27LaborantIV-V-zasadnicze zawodowe- 28Pomoc biurowaIII-IV-zasadnicze- 29Palacz c.o., kotłowyV-VIII-podstawowe- 30Robotnik gospodarczy, pomocnik palaczaIV-VII-podstawowe- 31Dozorca, portierIV-V-podstawowe- 32SprzątaczkaIII-IV-podstawowe- 33GoniecII-IV-podstawowe- 34Kierowca autobusuVIII-XI-według odrębnych przepisów 35Kierowca samochodu ciężarowego: - do 3,5 tonyV-IX- - powyżej 3,5 tony do 13 tonVII-Xwedług odrębnych przepisów - powyżej 13 tonVIII-XI 36Kierowca ciągnikaV-IX-według odrębnych przepisów 37Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów 38Kierowca transportu wewnętrznegoIV-VII-według odrębnych przepisów- 39Maszynista lokomotywy, kopacz, ładowaczV-IX-zasadnicze zawodowe 40Motorniczy tramwajuVIII-XI-według odrębnych przepisów- 41Wydawca paliw, sprzedawca biletówVI-VII-zasadnicze lub podstawowe 42Pilot zajezdniowyIV-VI-wyszkolenie kursowe- 43Robotnik: magazynowy, zajezdniowy, manewrowy - przetokowyVI-VIII-wyszkolenie kursowe- 44Telemonter, mechanik maszyn precyzyjnychVI-VIII-zasadnicze zawodowe2 45Maszynista operatorVII-IX-zasadnicze zawodowe2 46Dyspozytor, kontroler ruchuVIII-X-zasadnicze3 47Kontroler biletowyVII-VIII-średnie2 48Mechanik napraw pojazdów samochodowychVI-XI-zasadnicze zawodowe- 49Mechanik napraw pojazdów trakcji elektrycznej, monter nawierzchni kolejowejVI-XI-zasadnicze zawodowe- 50ElektrykV-X-zasadnicze zawodowe- 51TokarzVII-XI-zasadnicze zawodowe- 52ŚlusarzVI-XI-zasadnicze lub podstawowe- 53Murarz, stolarzIV-XI-zasadnicze lub podstawowe- 54Kowal, wulkanizatorVI-XI-zasadnicze lub podstawowe- 55Betoniarz, brukarz, blacharz, dekarz, zdun, zbrojarzV-X-zasadnicze lub podstawowe- IX. Zakłady komunikacyjne Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVI-XX10wyższe odpowiedniej specjalności8 w tym 4 na stanowisku kierowniczym 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXV-XIX9wyższe odpowiedniej specjalności8 w tym 4 na stanowisku kierowniczym 3Dyrektor (zastępca) zakładu, oddziałuXIII-XVIII8wyższe odpowiedniej specjalności4 w tym 2 na stanowisku kierowniczym 4Główny specjalistaXII-XVII7wyższe6 radca prawnywedług odrębnych przepisów 5Kierownik: działu, wydziału, zespołuX-XVI6wyższe4 średnie odpowiedniej specjalności8 6Kierownik centralnego magazynuIX-XV6wyższe4 średnie odpowiedniej specjalności8 7Kierownik: magazynu, warsztatu, zastępca kierownika centralnego magazynuVIII-XIII4wyższe3 średnie zawodowe5 8Starszy specjalistaX-XIII-wyższe5 9SpecjalistaIX-XII-wyższe4 10Kierownik: kancelarii, archiwum, powielarniVII-X2wyższe2 średnie zawodowe4 11Samodzielny referentVII-XI-wyższe2 średnie zawodowe6 12Starszy mistrzIX-XII5wyższe3 średnie zawodowe + tytuł mistrza4 13MistrzVII-XI2wyższe2 średnie zawodowe i tytuł mistrza3 14Starszy księgowy, kasjerVII-XI-średnie2 15Starszy magazynier, dyspozytor, kontroler ruchuVII-XI-średnie zawodowe3 16MagazynierVI-IX-średnie1 17Starszy referent, księgowyVI-IX-średnie1 18Starsza maszynistkaVI-VIII-średnie2 19MaszynistkaV-VII-umiejętność wykonywania zawodu- 20Telefonistka, teletypistkaIV-VI-umiejętność wykonywania zawodu- 21Kontroler biletowyVI-VIII-średnie2 22Motorniczy tramwaju, kierowca autobusuIX-XI-według odrębnych przepisów Kierowca samochodu: - ciężarowegoVIII-X - dostawczegoVII-IX - osobowegoVI-VIII 23Wydawca paliw, sprzedawca biletówVI-VII-zasadnicze zawodowe lub podstawowe i zaświadczenie kwalifikacyjne- 24Pilot zajezdniowyIV-VI-wyszkolenie kursowe- 25Robotnik magazynowy, zajezdniowyV-VI-wyszkolenie kursowe- 26Telemonter, mechanik maszyn precyzyjnychVI-VIII-zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne2 27Maszynista operatorVII-IX-zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne2 28Starszy rzemieślnik (mechanik, radiomechanik, elektromechanik, monter, ślusarz, spawacz, elektryk, konserwator, elektromonter, stolarz, ślusarz, malarz, murarz, tapicer itp.)VI-XI-średnie zawodowe lub zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne3 29Rzemieślnik (mechanik, radiomechanik, elektromechanik, monter, ślusarz, spawacz, elektryk, konserwator, elektromonter, stolarz, ślusarz, malarz, murarz, tapicer itp.)V-IX-średnie zawodowe lub zasadnicze zawodowe i umiejętność wykonywania prac złożonych lub tytuł robotnika wykwalifikowanego2 30Robotnik do prac ciężkich, powielaczowyIV-V-podstawowe i umiejętność wykonania prac2 31Pomocnik maszynisty lub operatora, palacz c.o.III-VI-wyszkolenie kursowe1 32Robotnik gospodarczyII-IV-podstawowe1 33Portier, dozorca, sprzątaczkaII-IV-podstawowe- 34RobotnikI-III--- X. Metro Warszawskie Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXXI10wyższe8 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXIX-XX9wyższe6 3Główny inżynier, szef służby, zastępca głównego księgowegoXVI-XVIII8wyższe6 4Kierownik działu, komendant Służby Ochrony MetraXV-XVII6wyższe3 średnie5 5Radca prawnyXV-XVII6według odrębnych przepisów 6Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5 7Zastępca kierownika działu, kierownik sekcji, warsztatów, magazynów, zastępca komendanta Służby Ochrony MetraXIV-XVI5wyższe3 średnie5 8Starszy inspektor nadzoru inwestorskiego3)XIV-XVI62)wyższe5 starszy inspektor3)- 9Inspektor nadzoru inwestorskiego3)XII-XV42)wyższe3 10Dyspozytor ruchuXII-XV-wyższe3 średnie4 11Dyspozytor, inspektorXII-XIV-wyższe3 średnie4 12Starszy specjalistaXII-XIV-wyższe3 13SpecjalistaXI-XIII-wyższe2 średnie3 14Dyżurny ruchu i stacjiXI-XIII-średnie- 15ReferentVIII-X-średnie- 16Pomoc administracyjnaV-VIII-średnie- 17MistrzXII-XIII2średnie techniczne + tytuł mistrza3 18Maszynista - instruktorXII-XIII-średnie techniczne3 19Starszy maszynista, maszynista taboru pasażerskiegoXI-XIII-średnie techniczne luz zasadnicze zawodowe1 20Maszynista pojazdów specjalnychIX-XI-zasadnicze zawodowe1 21Elektryk taboru pasażerskiego, elektronik taboru pasażerskiego, mechanik taboru pasażerskiegoVIII-XIII-średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe3 22Elektromechanik, elektromonterVII-XII-średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe3 23MonterVII-XII-średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe3 24Operator sprzętuVI-XI-zasadnicze zawodowe3 25SpawaczIX-XII-zasadnicze zawodowe3 26MechanikVII-XII-zasadnicze zawodowe3 27Kierowca autobusuVIII-XI-według odrębnych przepisów 28Kierowca samochodu ciężarowego: - - do 3,5 tonyV-IXwedług odrębnych przepisów - powyżej 3,5 tony do 13 tonVII-X - powyżej 13 tonVIII-XI 29Kierowca ciągnikaV-IX-według odrębnych przepisów 30Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów 31Dowódca wartyV-VII3zasadnicze lub podstawowe + kurs kwalifikacyjny na dowódcę warty- 32Dowódca zastępu służby ratowniczejV-VIII-średnie + kurs podoficerski strażaków1 33Starszy wartownikIV-VII-podstawowe + kurs przygotowawczy- 34Starszy ratownikIV-VII-zasadnicze zawodowe + kurs podoficerski strażaków 35WartownikIV-VI-podstawowe + kurs przygotowawczy- 36Robotnik wysokokwalifikowanyVII-XI-zasadnicze zawodowe3 37Robotnik wykwalifikowanyV-X-zasadnicze zawodowe1 38Robotnik niewykwalifikowanyII-VII-podstawowe- 39PortierIV-V-podstawowe- 40SprzątaczkaI-V-podstawowe- XI. Ośrodki sportu i rekreacji Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXV-XIX8wyższe6 2Zastępca dyrektoraXV-XVII7wyższe6 3Główny księgowyXV-XVII7wyższe5 4Kierownik oddziału3)XIII-XVII6wyższe5 Kierownik stajni - trener3) 5Główny księgowy oddziału3)XII-XV5wyższe5 6Zastępca kierownika oddziału3)XII-XIV4wyższe5 7Menedżer sportu3)XV-XVII6wyższe2 w jednostkach kultury fizycznej i sportu 8Główny specjalistaXV-XVI-wyższe6 radca prawnywedług odrębnych przepisów 9Specjalista3)XIII-XIV-wyższe5 10Kierownik działu3)XII-XIV4wyższe4 11Starszy: inspektor, rewident, księgowyXII-XIII-średnie5 12Kierownik sekcjiXI-XIII2średnie5 13Sanitariusz weterynaryjnyX-XIII-średnie zawodowe3 14Inspektor, rewidentIX-XII-średnie4 15Dżokej, podkuwaczVI-XI-podstawowe- 16Starszy referent, księgowyVII-X-średnie2 17Starszy jeździecIV-IX-podstawowe- 18Kandydat dżokejskiV-IX-podstawowe- praktykant dżokejskiIV-VIII 19Referent, kontystkaVI-VIII-średnie- 20Pomoc: biurowa, technicznaIV-VII-średnie- 21JeździecII-VI-podstawowe- XII. Ośrodki sportowo-szkoleniowe żeglarstwa Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Kapitan jachtu o długości powyżej 21 m 3)XIV-XVII6wyższe6 2Kapitan jachtu o długości do 21 m 3)XIII-XVI5wyższe4 3Starszy oficer, kierownik maszyn jachtu3)XIII-XVI4wyższe6 4Kierownik wyszkolenia żeglarskiegoXIII-XV6wyższe6 5Oficer jachtu3)XII-XIV4wyższe2 6Bosman jachtuVIII-XII4średnie2 7Montażysta jachtu, kucharz jachtu, intendent jachtuIX-XI-zasadnicze zawodowe2 XIII. Służby ratownictwa wodnego Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Instruktor ratownictwaXIII-XVI3średnie6 2Starszy ratownikXII-XV-średnie4 3RatownikXI-XIV-podstawowe1 4Młodszy ratownikVIII-XI-podstawowe- XIV. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach instruktorów sportu, rehabilitacji ruchowej, odnowy biologicznej i rekreacji ruchowej Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształceniestaż pracy5) 12345 1Trener - klasa mistrzowskaXIX-XXIwyższe- 2Trener - klasa IXVII-XXwyższe- 3Specjalista rehabilitacji ruchowej i odnowy biologicznejXIV-XXwyższe- 4Specjalista rekreacji ruchowej3)XIV-XXwyższe- 5Trener - klasa II3)XIV-XVIIIwyższe- 6Instruktor sportu - klasa IXIII-XVIIśrednie- 7Instruktor rekreacji - klasa IXIII-XVIśrednie- 8Instruktor rehabilitacji ruchowej i odnowy biologicznejXII-XVśrednie- 9Instruktor sportuXII-XVśrednie- 10Instruktor rekreacji ruchowejXI-XIVśrednie- XV. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wspólnych w zakładach wymienionych w częściach XI-XIII Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Kierownik bibliotekiX-XII2średnie4 2Kierownik kancelariiVIII-X2średnie3 sekretarka, starsza maszynistka, kasjer, intendent_ 3Archiwista, bibliotekarzVII-X-średnie3 4Operator urządzeń powielających, laborantVI-IX-średnie3 5Maszynistka, telefonistka (obsługa teleksu)VI-IX-średnie1 6Portier, szatniarz, goniec, dozorca, woźny, sprzątaczkaIV-VII-podstawowe- XVI. Pracownicy zatrudnieni w służbach technicznych i usługach w zakładach wymienionych w częściach XI-XIII Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor - Kierownik zakładu, bazy (usługowo-produkcyjnej i sprzętowej)XIV-XVIII6wyższe5 2Kierownik zespołu obiektów3)XIV-XVII6wyższe5 3Kierownik budowyXIV-XVII6wyższe5 4Główny mechanik, główny energetykXIV-XVII5wyższe5 5Kierownik wielofunkcyjnego obiektu:3) sportowego, turystycznego, wypoczynkowegoXIII-XVI5wyższe4 6Zastępca kierownika:3) zespołu obiektów, bazy, budowyXIII-XVI5wyższe4 7Inspektor nadzoru3)XII-XVI-wyższe4 8Kierownik kempinguXII-XV5średnie5 9Kapitan jachtu, oficer jachtu3)XII-XIV5wyższe4 10Kierownik ośrodka informacji turystycznejXII-XV5średnie5 11Kierownik przystaniXI-XIII4średnie4 12Kierownik - gospodarz obiektu (sportowego, turystycznego, rekreacyjnego, mieszkalnego)XI-XIII-średnie4 13Inspektor (bhp, ppoż.)X-XIII-średnie4 14Starszy mistrz (mechanik, energetyk, technolog)X-XIII3średnie5 15Kierownik: recepcji, wypożyczalni sprzętu, warsztatuX-XIII3średnie4 16Informator turystycznyIX-XIII-średnie3 17Kierownik: powielarni, pralni, magazynu, punktu sprzedażyVIII-XII3średnie3 18Kuchmistrz - szef kuchniVIII-XII3średnie4 19Kierowca operator maszyn specjalnychIX-XII-zasadnicze zawodowe4 20Kierowca autobusuX-XII-według odrębnych przepisów 21Starszy recepcjonistaIX-XII-średnie2 sprzedawca, bufetowyzasadnicze zawodowe3 22Starszy: magazynier, maszynistaIX-XI-zasadnicze zawodowe1 23Mistrz - majsterIX-XII-zasadnicze zawodowe + tytuł mistrza4 24Kierowca samochodu ciężarowegoIX-XI-według odrębnych przepisów 25Konserwator maszyn i urządzeńVII-XI-zasadnicze zawodowe2 26Starszy rzemieślnik specjalista, rzemieślnik budowlanyVIII-XI-zasadnicze zawodowe2 27Starszy:VII-XI-średnie3 - masztalerz - bosman 28Monter mechanik, elektronikVII-XI-średnie1 29Recepcjonista, kelnerVIII-X-średnie1 kierowca samochodu osobowegowedług odrębnych przepisów 30Maszynista, kierowca - operator ciągników i maszyn, rzemieślnik w zawodzie: ślusarza, mechanika, hydraulika, stolarza, spawacza, kucharza i in., żaglomistrz, sztukmistrz, bosman, masztalerzVII-X-zasadnicze zawodowe2 31MagazynierVI-X-zasadnicze- 32Pracownik zaplecza sportowego: koniuszy, stajenny, sprzętowy, przystaniowy, konserwator urządzeń sportowych, pracownik obsługi basenu kąpielowego, lodowiska, stadionu, przystani i in., palacz c.o.VI-IX-zasadnicze zawodowe2 33Robotnik przy pracy ciężkiej, ładowaczV-IX-podstawowe- 34Praczka, szwaczka, prasowaczka, starsza pokojowaVI-VIII-podstawowe- 35Pokojowa, łazienny, kąpielowy, robotnik gospodarczy, placowy, pomocnik palacza c.o., pomoc kuchenna i in.IV-VII-podstawowe- XVII. Zarząd Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXIX- XX10wyższe7 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVIII-XIX9wyższe6 3Dyrektora biuraXVII-XVIII8wyższe6 4Główny specjalistaXV-XVII7wyższe5 radca prawnywedług odrębnych przepisów 5Naczelnik wydziału, zastępca głównego księgowegoXIII-XV7wyższe5 6Kierownik grupy robótXII-XV6wyższe4 7Starszy inspektor nadzoruXII-XV-wyższe4 8Zastępca naczelnika wydziałuXII-XIV6wyższe4 specjalista- 9Starszy mistrzXII-XIV5średnie zawodowe + tytuł mistrza5 10Główny operator urządzeń technicznychXI-XIV-wyższe3 11Kierownik strefyXI-XIII5średnie5 12Starszy inspektorXI-XIII-wyższe2 średnie5 13Inspektor nadzoruX-XIII-wyższe4 14Starszy operator urządzeń technicznych, konserwator urządzeń technicznychIX-XIII-średnie3 15Zastępca kierownika strefyX-XII4średnie4 mistrzśrednie zawodowe + tytuł mistrza3 16Kierownik zespołu magazynówIX-XII4średnie3 17Operator urządzeń technicznych, starszy rzemieślnikVIII-XII-zasadnicze zawodowe2 18Inspektor, starszy księgowyIX-XI-średnie4 19Starszy magazynierVIII-XI_średnie1 20RzemieślnikVII-XI-zasadnicze zawodowe- 21MagazynierVII-X-średnie- 22Starsza maszynistkaVIII-IXśrednie- 23Dyspozytor dźwigówVIII-IX-zasadnicze zawodowe3 24Starszy referentVII-IX-średnie1 księgowy- 25MaszynistkaVI-VIII-średnie- 26Telefonistka, dźwigowy, robotnik gospodarczyV-VIII-podstawowe- 27Pomocnik rzemieślnikaIII-VII-podstawowe- 28ReferentV-VI-średnie- 29Szatniarka, sprzątaczkaII-V-podstawowe- XVIII. Izby wytrzeźwień Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XX9wyższe6 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVII-XIX7wyższe4 średnie8 3Starszy lekarzXVIII-XIX-wyższe medyczne5 4LekarzXVII-XVIII-wyższe medyczne3 XVI-XVIIwyższe medyczne1 5Główny specjalistaXV-XVI-wyższe5 6Starszy felczer, felczerXVI-średnie medyczne- 7Kierownik: działu, zmianyXIV-XV5wyższe4 średnie8 8Starszy specjalistaXIV-XV-wyższe4 9Starsza pielęgniarkaXIII-XIV-średnie medyczne5 10SpecjalistaXII-XIII-wyższe3 11PielęgniarkaXII-XIII-średnie medyczne- 12Starszy: księgowy, referentX-XI-wyższe2 średnie5 13DepozytariuszX-XI-wyższe2 średnie5 14Księgowy, referentIX-X-wyższe- średnie4 15Opiekun zmianyIX-X-średnie- podstawowe4 16Rzemieślnik, palacz c.o.IX-X-zasadnicze zawodowe- 17PraczkaVIII-IX-zasadnicze lub podstawowe i umiejętność wykonywania pracy- porządkowypodstawowe- 18Starszy: dozorca, portierV-VI-podstawowe i umiejętność wykonywania pracy- 19Dozorca, portier, goniec, sprzątaczkaIV-V-podstawowe- 20Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduI-III--- XIX. Pracownicy komunalnych zakładów budżetowych działających w zakresie oświaty (nie będący nauczycielami) Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Zastępca dyrektora, główny księgowyXV- XVII6wyższe7 radca prawnywedług odrębnych przepisów 2Kierownik obiektów sportowychXIII-XV5wyższe7 3Kierownik gospodarczyXIII-XV4wyższe2 średnie6 4SpecjalistaXII-XIV-wyższe2 średnie5 5Kierownik stołówkiX-XII3średnie4 dietetyczka, starszy księgowy- 6Starszy operator elektronicznych monitorów ekranowychIX-XII-średnie6 starszy intendent w placówce prowadzącej żywienie5 Samodzielny referent, starszy magazynier4 7Starszy laborantVIII-XI-średnie4 starszy referent, starszy intendent, intendent w placówce prowadzącej żywienie3 kasjer1 8Starszy recepcjonistaVIII-X-średnie4 intendent, magazynier, starsza maszynistka- 9Referent, laborantVI-X-średnie- księgowy1 10RecepcjonistaVII-X-średnie- 11MaszynistkaVII-IX-średnie- XX. Pracownicy zespołów obsługi ekonomiczno-administracyjnej placówek Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor zespołu: - powyżej 75 placówekXVIII-XX9wyższe7 - do 75 placówekXVII-XIX 2Zastępca dyrektora zespołu: - powyżej 75 placówekXVI-XIX8wyższe7 - do 75 placówekXV-XVIII 3Główny księgowy zespołuXV-XVIII8wyższe7 4Radca prawnyXV-XVIII8według odrębnych przepisów 5Zastępca głównego księgowegoXIV-XVII6wyższe6 6Starszy specjalista kierujący zespołem pracownikówXIV-XVI5wyższe6 7Starszy inspektor do spraw technicznychXIV-XVI-wyższe6 starszy inspektor do spraw nadzoru budowlanego52) 8Starszy specjalistaXIV-XVI-wyższe6 9SpecjalistaXIII-XV-wyższe6 10Samodzielny referent, starszy inspektor, programistaXI-XIII-średnie6 starszy księgowy4 11Operator elektronicznych monitorów ekranowychIX-XII-średnie6 12Inspektor, starszy referentVIII-XII-średnie4 13Starsza maszynistka, kasjerIX-XI-średnie4 14Referent, księgowy, magazynierVI-XI-średnie4 15MaszynistkaVII-X-średnie4 XXI. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wspólnych dla zakładów wymienionych w częściach XIX-XX Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Konserwator maszyn (sprzętu), operator sprzętu audiowizualnego lub urządzeń powielającychIX-XIII-średnie zawodowe4 Starszy ratownik6)według odrębnych przepisów 2Starszy rzemieślnikVII-XII-średnie zawodowe4 3Młodszy ratownik6)VII-XI-według odrębnych przepisów 4Palacz c.o.VII-XI-podstawowe i kurs dla palaczy starszy woźnypodstawowe- starszy strażnik5 robotnik do pracy ciężkiej- praczka- 5Pomoc nauczyciela, woźny oddziałowy przedszkola, dozorca przedszkola, pomoc kuchenna w przedszkoluVI-X-podstawowe- 6Starszy portier, woźny, dozorca, robotnik do pracy lekkiej, pomoc kuchenna, strażnik, opiekun nocnyVI-IX-podstawowe- 7SalowaVI-VIII-podstawowe- 8Szatniarz, portier, sprzątaczkaIII-VIII-podstawowe- 9Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów 10Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów 11Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów XXII. Zarząd Poznańskiego Szybkiego Tramwaju Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XIX8wyższe7 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVI-XVIII7wyższe7 3Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe7 radca prawnywedług odrębnych przepisów 4Kierownik zespołu, pracowniX-XVI5wyższe5 5Kierownik działuXII-XIV5wyższe5 6Starszy specjalista, starszy projektantXIII-XV-wyższe5 7Starszy inspektor nadzoru inwestorskiego7)XIV-XV62)wyższe4 średnie6 8Inspektor nadzoru inwestorskiego7)XII-XIII52)wyższe3 średnie5 9SpecjalistaIX-XI-średnie5 10Robotnik gospodarczyIV-V-podstawowe- 11SprzątaczkaIII-IV-podstawowe- XXIII. Zakład budżetowy "Żegluga Świnoujska" Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 Pracownicy lądowi 1DyrektorXX-XXI10wyższe7 2Szef eksploatacjiXV-XIX9wyższe6 3Główny księgowyXV-XIX9wyższe5 4Kierownik działuXII-XVIII5wyższe5 5Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5 ^radca prawnyXV-XVIIwedług odrębnych przepisów 6Kierownik sekcjiXI-XV5wyższe5 7Starszy inspektorXII-XIV-wyższe4 8Inspektor, specjalistaIX-XII-średnie3 9DyspozytorVIII-XIII-średnie3 10Samodzielny referentIX-XI-średnie2 11ReferentV-VIII-średnie- 12MagazynierV-VIII-średnie- 13KasjerVI-IX-średnie1 14SekretarkaV-VIII-średnie- 15Gospodarz hoteluVI-X-średnie2 16Mechanik silników spalinowych, elektromonterVI-XI-zasadnicze zawodowe- 17Stolarz, tokarzVI-XI-zasadnicze zawodowe- 18Kierowca samochodu ciężarowego:V-IX-według odrębnych przepisów - do 3,5 tonyVII-X- - powyżej 3,5 tony do 13 tVIII-IX- - powyżej 13 ton 19Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów 20Kierowca transportu wewnętrznegoIV-VII-według odrębnych przepisów 21CumownikII-V-podstawowe- 22DozorcaI-V-podstawowe- 23SprzątaczkaI-IV-podstawowe- Pracownicy pływający 123456 1Kapitan statkuX-XVI4według odrębnych przepisów 2Mechanik statkuIX-XVI4 3Oficer wachtowyVIII-XIII- 4Oficer mechanik wachtowyIX-XIV- 5Oficer elektrykIX-XIV- 6Starszy marynarzVII-XI- 7MotorzystaVII-XI- 8MarynarzIII-VII- 9Młodszy motorzystaII-VII- 10Młodszy marynarzII-V- XXIV. Zarządy dróg miejskich, mostów i ulic Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXIX-XXII10wyższe7 2Zastępca dyrektora, inżynier ruchu, główny księgowyXVIII-XXI9wyższe7 3Główny inżynier7), główny mechanikXVII-XVIII7wyższe6 4Główny specjalista, kierownik nadzoru inwestorskiego7)XV-XVII7wyższe5 radca prawnywedług odrębnych przepisów 5Naczelnik wydziałuXIV-XVII6wyższe5 6Kierownik: zakładu produkcyjnego, bazy sprzętu i transportuXII-XVII5wyższe3 średnie5 7Zastępca naczelnika wydziałuXIII-XVI5wyższe4 8Kierownik robót7)XII-XVI5wyższe3 średnie5 9Starszy inspektor nadzoru inwestorskiego7)XIII-XV52)wyższe4 średnie6 10Starszy specjalistaXIII-XV4wyższe5 średnie6 11Starszy rewidentXIII-XV-wyższe5 średnie6 12Inspektor nadzoru inwestorskiego7)XI-XIV42)wyższe3 średnie5 13Kierownik: działu, magazynuXI-XV2średnie5 14Starszy majster, starszy dyspozytorXI-XV4wyższe3 średnie5 15Majster, dyspozytorX-XIV3średnie3 16Specjalista, rewidentIX-XIV-średnie6 17Starszy referent, księgowy, kasjerVII-IX-średnie1 18ReferentVII-VIII-średnie- 19Pracownik specjalistaX-XII-zasadnicze zawodowe- 20Mistrz w zawodzieVII-X-zasadnicze zawodowe- 21Pracownik kwalifikowany samodzielnyV-VIII-zasadnicze zawodowe- 22Pracownik kwalifikowanyIII-VI-zasadnicze zawodowe- 23Pracownik przyuczonyI-IV-podstawowe- 24Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów 25Kierowca samochodu ciężarowego i dostawczegoIX-X-według odrębnych przepisów 26Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów 27Mechanik napraw pojazdów samochodowych, mechanik diagnostaIX-X-średnie2 28Konserwator-mechanikVII-IX-zasadnicze zawodowe- 29SekretarkaVIII-IX-średnie- 30Starsza maszynistkaVIII-IX-średnie2 31Maszynistka, archiwistka, magazynier, konserwator urządzeń elektrycznych, wodnokanalizacyjnych i c.o.VII-VIII-średnie- 32Pomoc laboratoryjnaV-VII-podstawowe- 33Robotnik gospodarczy, palaczV-VII-podstawowe- 34TelefonistkaV-VI-podstawowe- 35DozorcaIII-V-podstawowe- 36SprzątaczkaIII-IV-podstawowe- 37GoniecII-IV-podstawowe- XXV. Biura geodezji i terenów rolnych i terenowe zespoły usług projektowych Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVI-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXV-XIX9wyższe7 3Kierownik: oddziału, biura, zakładuXV-XIX9wyższe7 4Kierownik terenowego zespołu usług projektowychXV-XVIII6wyższe7 5Zastępca głównego księgowegoXIV-XVIII8wyższe7 6Szef produkcjiXV-XVII9wyższe7 7Główny specjalistaXII-XVII7wyższe7 radca prawnywedług odrębnych przepisów 8Główny technologXIII-XVI8wyższe7 9Główny księgowy: biura, oddziału, terenowego zespołu usług projektowychXIII-XVI7wyższe6 10Kierownik: działu, pracowni, wydziału, laboratoriumXI-XVI6wyższe6 11Starszy specjalista, starszy programista, starszy projektantX-XV-wyższe5 12Specjalista, starszy inspektor, starszy rewident, starszy asystentIX-XIV-wyższe4 13Inspektor, rewident, asystent, programista, projektantVIII-XIII-średnie2 14Starszy księgowy, starszy referentVIII-XII-średnie3 15Kierownik magazynuVIII-XIII4średnie3 16Starszy magazynierVII-XI-średnie3 17MagazynierVI-IX-zasadnicze zawodowe2 18Starszy laborantVI-XI-średnie zawodowe2 19LaborantV-X-średnie zawodowe1 20Kierownik: kancelarii, archiwumVIII-IX2średnie3 21Księgowy, kasjerVII-IX-średnie1 22Referent, sekretarkaIV-VIII-średnie- 23Starsza maszynistkaVI-VIII-średnie3 24Recepcjonistka, maszynistka, pomoc laboratoryjnaIV-VII-średnie- 25Telefonistka, teletypistkaIV-VI-podstawowe- 26Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów kierowca samochodu ciężarowegoVIII-X kierowca samochodu dostawczegoVII-IX kierowca samochodu osobowegoVI-VIII 27Starszy rzemieślnik (betoniarz, cieśla, elektromechanik, stolarz, murarz, spawacz, tokarz, dekarz, mechanik warsztatowy itp.)VII-XI średnie zawodowe lub zasadnicze zawodowe i tytuł mistrza3 28Konserwator aparatury laboratoryjnejIX-XI-średnie zawodowe i uprawnienia specjalistyczne3 29Operator ciągników i maszyn rolniczychVII-X-odpowiednie uprawnienia 30Rolnik hodowcaVII-X-zasadnicze zawodowe- robotnik szklarniowyVI-X 31Konserwator urządzeń i instalacjiVI-X-zasadnicze zawodowe i uprawnienia specjalistyczne2 32Szef kuchniVIII-IX2średnie zawodowe lub zasadnicze zawodowe i tytuł mistrza4 kucharz, intendent-zaopatrzeniowiecIV-VI-zasadnicze zawodowe1 33Starszy introligatorVIII-IX-zasadnicze zawodowe3 introligatorVII-VIII- 34Palacz c.o.V-IX-podstawowe i odpowiednie wyszkolenie- operator urządzeń powielającychV-VIIIumiejętność wykonywania prac robotnik budowlanyV-VIII robotnik gospodarczy, wozakIV-VII 35Rzemieślnik (betoniarz, cieśla, elektromechanik, stolarz, murarz, spawacz, tokarz, dekarz, mechanik warsztatowy itp.)V-IX-zasadnicze zawodowe lub odpowiednie wyszkolenie w zawodzie- 36Robotnik polowyIV-V-umiejętność wykonywania prac- 37Sprzątaczka laboratoryjnaIV-VI-podstawowe- portier-szatniarz, dozorcaIII-V sprzątaczkaIII-IV goniecII-IV Stanowiska specjalistyczne w biurach geodezji i terenów rolnych 1Kierownik rejonowego oddziałuXIV-XVI6wyższe odpowiedniej specjalności7 geodeta - specjalista urządzeń- 2Geodeta - specjalista pomiarów szczegółowych, gleboznawca - specjalista klasyfikacji gruntów i kartografii glebXIII-XV-wyższe odpowiedniej specjalności7 starszy geodeta urządzeń terenów rolnych6 3Starszy geodetaXII-XIV-wyższe odpowiedniej specjalności6 starszy gleboznawca6 starszy projektant urządzeń terenów rolnych7 geodeta urządzeń terenów rolnych średnie6 4GeodetaXI-XIII-średnie zawodowe5 gleboznawcawyższe5 projektant urządzeń terenów rolnychwyższe6 poligraf - specjalista reprodukcjiśrednie zawodowe6 5Asystent projektanta urządzeń terenów rolnychX-XII-wyższe2 fototechnik - specjalistaśrednie zawodowe6 starszy poligraf5 starszy asystent geodety2 6Starszy fototechnikIX-XI-Średnie zawodowe4 poligraf3 starszy kreślarzśrednie3 7Asystent geodetyVIII-X-Średnie zawodowe1 fototechnik3 kreślarzśrednie2 8Starszy pomiarowyVI-IX-Umiejętność wykonywania zawodu2 młodszy fototechnikVI-VIII1 pomiarowyV-VII- 9Pomoc techniczna geodetyVI-VII-średnie- Stanowiska specjalistyczne w terenowych zespołach usług projektowych 1Starszy inspektor fachowego poradnictwaXIV-XVI-wyższe7 2Inspektor fachowego poradnictwaXI-XIII-wyższe7 XXVI. Zarząd Cmentarzy Komunalnych Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1) wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXIX-XXI10wyższe7 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVIII-XX9wyższe6 3Zastępca głównego księgowego3), kierownik działu (wydziału)3), kierownik cmentarza3)XV-XVIII5wyższe5 4Kierownik oddziału3), zastępca kierownika cmentarza3)XIII-XV4wyższe5 5Radca prawnyXV-XVIII5według odrębnych przepisów 6Starszy specjalista3)XIII-XV-wyższe5 7Specjalista3)XII-XIV-wyższe4 8Starszy inspektorIX-XII-średnie5 9Inspektor, starszy księgowyIX-XI-średnie4 10KsięgowyIX-X-średnie- 11Starszy referentVII-IX-średnie1 12Konserwator - mechanikVII-X-zasadnicze zawodowe- 13KasjerVIII-IX-średnie1 14Sekretarka, starsza maszynistkaVIII-IX-średnie- 15Operator urządzeń kremacyjnychXII-XIV-średnie5 16ReferentVI-VII-średnie- 17TelefonistkaV-VI-podstawowe- 18Robotnik gospodarczyIV-VII-podstawowe- 19SprzątaczkaIII-IV-podstawowe- 20Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów 1) specjalistyczne wymagania kwalifikacyjne niezbędne do zajmowania określonego stanowiska ustalają układy zbiorowe pracy lub regulaminy wynagradzania, 2) dodatek funkcyjny przysługuje tylko za czas wykonywania czynności nadzoru inwestorskiego, 3) pracownikowi posiadającemu wykształcenie średnie maksymalne wynagrodzenie zasadnicze obniża się o jedną kategorię, 4) zgodnie z odrębnymi przepisami, 5) zasady i tryb zdobywania klas trenerskich regulują odrębne przepisy, 6) kwalifikacje pracowników ocenia się według przepisów obowiązujących w placówkach kultury fizycznej, 7) uprawnienia budowlane w odpowiednim zakresie. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI, SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA LUB PRAC NIEBEZPIECZNYCH, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH 1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, 2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących się w organizmie, 3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura powyżej 25°C lub poniżej 10°C, 4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą, 5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np. spawanie, hartowanie, 6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną, 7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, 8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych, 9) w kontakcie z nieczystościami stałymi i płynnymi, 10)w kontakcie ze zwłokami zmarłych. 2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, 2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, 3) w warunkach narażenia na hałas, 4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego, 5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych, 6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal dla mężczyzn i 1 200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała, 7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków, powodujących zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu, oraz innych czynników o analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy. 3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: 1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, 2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia. 4. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się również niebezpieczne prace: 1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy, 2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem i transportowaniem gazów i materiałów wybuchowych, 3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia, 4) przy urządzeniach elektroenergetycznych, znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w energetyce, 5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem, 6) pod ziemią lub pod wodą. 5. Do czwartego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych i o działaniu prawdopodobnie rakotwórczym, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej wydanym na podstawie art. 222 § 2 Kodeksu pracy. 6. Prace określone w ust. 1 pkt. 1 i 2 oraz ust. 2 pkt. 1-3 uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych. 7. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę upoważnioną do tego rodzaju badań. 8. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości, szkodliwości dla zdrowia lub niebezpieczeństwa stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONSTYTUCJA z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny, odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie, my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł, równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski, wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach, nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej, zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko co cenne z ponad tysiącletniego dorobku, złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie, świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej, pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane, pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem, ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot. Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział I RZECZPOSPOLITA Art. 1. Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Art. 3. Rzeczpospolita Polska jest państwem jednolitym. Art. 4. 1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. 2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio. Art. 5. Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju. Art. 6. 1. Rzeczpospolita Polska stwarza warunki upowszechniania i równego dostępu do dóbr kultury, będącej źródłem tożsamości narodu polskiego, jego trwania i rozwoju. 2. Rzeczpospolita Polska udziela pomocy Polakom zamieszkałym za granicą w zachowaniu ich związków z narodowym dziedzictwem kulturalnym. Art. 7. Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Art. 8. 1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. Art. 9. Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego. Art. 10. 1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. 2. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały. Art. 11. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania partii politycznych. Partie polityczne zrzeszają na zasadach dobrowolności i równości obywateli polskich w celu wpływania metodami demokratycznymi na kształtowanie polityki państwa. 2. Finansowanie partii politycznych jest jawne. Art. 12. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji. Art. 13. Zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa. Art. 14. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu. Art. 15. 1. Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej. 2. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa. Art. 16. 1. Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z mocy prawa wspólnotę samorządową. 2. Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Art. 17. 1. W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. 2. W drodze ustawy można tworzyć również inne rodzaje samorządu. Samorządy te nie mogą naruszać wolności wykonywania zawodu ani ograniczać wolności podejmowania działalności gospodarczej. Art. 18. Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 19. Rzeczpospolita Polska specjalną opieką otacza weteranów walk o niepodległość, zwłaszcza inwalidów wojennych. Art. 20. Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 21. 1. Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia. 2. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. Art. 22. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Art. 23. Podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Zasada ta nie narusza postanowień art. 21 i art. 22. Art. 24. Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy. Art. 25. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe są równouprawnione. 2. Władze publiczne w Rzeczypospolitej Polskiej zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym. 3. Stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii oraz wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie, jak również współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego. 4. Stosunki między Rzecząpospolitą Polską a Kościołem Katolickim określają umowa międzynarodowa zawarta ze Stolicą Apostolską i ustawy. 5. Stosunki między Rzecząpospolitą Polską a innymi Kościołami oraz związkami wyznaniowymi określają ustawy uchwalone na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów z ich właściwymi przedstawicielami. Art. 26. 1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. 2. Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli. Art. 27. W Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Przepis ten nie narusza praw mniejszości narodowych wynikających z ratyfikowanych umów międzynarodowych. Art. 28. 1. Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu. 2. Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony. 3. Hymnem Rzeczypospolitej Polskiej jest Mazurek Dąbrowskiego. 4. Godło, barwy i hymn Rzeczypospolitej Polskiej podlegają ochronie prawnej. 5. Szczegóły dotyczące godła, barw i hymnu określa ustawa. Art. 29. Stolicą Rzeczypospolitej Polskiej jest Warszawa. Rozdział II WOLNOŚCI, PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA Zasady ogólne Art. 30. Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych. Art. 31. 1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej. 2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje. 3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą by ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Art. 32. 1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. 2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Art. 33. 1. Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym. 2. Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń. Art. 34. 1. Obywatelstwo polskie nabywa się przez urodzenie z rodziców będących obywatelami polskimi. Inne przypadki nabycia obywatelstwa polskiego określa ustawa. 2. Obywatel polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba że sam się go zrzeknie. Art. 35. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia obywatelom polskim należącym do mniejszości narodowych i etnicznych wolność zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury. 2. Mniejszości narodowe i etniczne mają prawo do tworzenia własnych instytucji edukacyjnych, kulturalnych i instytucji służących ochronie tożsamości religijnej oraz do uczestnictwa w rozstrzyganiu spraw dotyczących ich tożsamości kulturowej. Art. 36. Podczas pobytu za granicą obywatel polski ma prawo do opieki ze strony Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 37. 1. Kto znajduje się pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności i praw zapewnionych w Konstytucji. 2. Wyjątki od tej zasady, odnoszące się do cudzoziemców, określa ustawa. Wolności i prawa osobiste Art. 38. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia. Art. 39. Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody. Art. 40. Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych. Art. 41. 1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie. 2. Każdy pozbawiony wolności nie na podstawie wyroku sądowego ma prawo odwołania się do sądu w celu niezwłocznego ustalenia legalności tego pozbawienia. O pozbawieniu wolności powiadamia się niezwłocznie rodzinę lub osobę wskazaną przez pozbawionego wolności. 3. Każdy zatrzymany powinien być niezwłocznie i w sposób zrozumiały dla niego poinformowany o przyczynach zatrzymania. Powinien on być w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczone postanowienie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami. 4. Każdy pozbawiony wolności powinien być traktowany w sposób humanitarny. 5. Każdy bezprawnie pozbawiony wolności ma prawo do odszkodowania. Art. 42. 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego. 2. Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu. 3. Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu. Art. 43. Zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości nie podlegają przedawnieniu. Art. 44. Bieg przedawnienia w stosunku do przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie, ulega zawieszeniu do czasu ustania tych przyczyn. Art. 45. 1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. 2. Wyłączenie jawności rozprawy może nastąpić ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny. Wyrok ogłaszany jest publicznie. Art. 46. Przepadek rzeczy może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu. Art. 47. Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Art. 48. 1. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania. 2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu. Art. 49. Zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony. Art. 50. Zapewnia się nienaruszalność mieszkania. Przeszukanie mieszkania, pomieszczenia lub pojazdu może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony. Art. 51. 1. Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby. 2. Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym. 3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa. 4. Każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. 5. Zasady i tryb gromadzenia oraz udostępniania informacji określa ustawa. Art. 52. 1. Każdemu zapewnia się wolność poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyboru miejsca zamieszkania i pobytu. 2. Każdy może swobodnie opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Wolności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą podlegać ograniczeniom określonym w ustawie. 4. Obywatela polskiego nie można wydalić z kraju ani zakazać mu powrotu do kraju. 5. Osoba, której pochodzenie polskie zostało stwierdzone zgodnie z ustawą, może osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe. Art. 53. 1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii. 2. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują. 3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 4. Religia kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej może być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób. 5. Wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy i tylko wtedy, gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego, zdrowia, moralności lub wolności i praw innych osób. 6. Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych. 7. Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania. Art. 54. 1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. 2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej. Art. 55. 1. Ekstradycja obywatela polskiego jest zakazana. 2. Zakazana jest ekstradycja osoby podejrzanej o popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych. 3. W sprawie dopuszczalności ekstradycji orzeka sąd. Art. 56. 1. Cudzoziemcy mogą korzystać z prawa azylu w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w ustawie. 2. Cudzoziemcowi, który w Rzeczypospolitej Polskiej poszukuje ochrony przed prześladowaniem, może być przyznany status uchodźcy zgodnie z wiążącymi Rzeczpospolitą Polską umowami międzynarodowymi. Wolności i prawa polityczne Art. 57. Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa. Art. 58. 1. Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się. 2. Zakazane są zrzeszenia, których cel lub działalność są sprzeczne z Konstytucją lub ustawą. O odmowie rejestracji lub zakazie działania takiego zrzeszenia orzeka sąd. 3. Ustawa określa rodzaje zrzeszeń podlegających sądowej rejestracji, tryb tej rejestracji oraz formy nadzoru nad tymi zrzeszeniami. Art. 59. 1. Zapewnia się wolność zrzeszania się w związkach zawodowych, organizacjach społeczno-zawodowych rolników oraz organizacjach pracodawców. 2. Związki zawodowe oraz pracodawcy i ich organizacje mają prawo do rokowań, w szczególności w celu rozwiązywania sporów zbiorowych, oraz do zawierania układów zbiorowych pracy i innych porozumień. 3. Związkom zawodowym przysługuje prawo do organizowania strajków pracowniczych i innych form protestu w granicach określonych w ustawie. Ze względu na dobro publiczne ustawa może ograniczyć prowadzenie strajku lub zakazać go w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach. 4. Zakres wolności zrzeszania się w związkach zawodowych i organizacjach pracodawców oraz innych wolności związkowych może podlegać tylko takim ograniczeniom ustawowym, jakie są dopuszczalne przez wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe. Art. 60. Obywatele polscy korzystający z pełni praw publicznych mają prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach. Art. 61. 1. Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. 2. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu. 3. Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. 4. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy. Art. 62. 1. Obywatel polski ma prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania Prezydenta Rzeczypospolitej, posłów, senatorów i przedstawicieli do organów samorządu terytorialnego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat. 2. Prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania nie przysługuje osobom, które prawomocnym orzeczeniem sądowym są ubezwłasnowolnione lub pozbawione praw publicznych albo wyborczych. Art. 63. Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa. Wolności i prawa ekonomiczne, socjalne i kulturalne Art. 64. 1. Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia. 2. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej. 3. Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności. Art. 65. 1. Każdemu zapewnia się wolność wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy. Wyjątki określa ustawa. 2. Obowiązek pracy może być nałożony tylko przez ustawę. 3. Stałe zatrudnianie dzieci do lat 16 jest zakazane. Formy i charakter dopuszczalnego zatrudniania określa ustawa. 4. Minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę lub sposób ustalania tej wysokości określa ustawa. 5. Władze publiczne prowadzą politykę zmierzającą do pełnego, produktywnego zatrudnienia poprzez realizowanie programów zwalczania bezrobocia, w tym organizowanie i wspieranie poradnictwa i szkolenia zawodowego oraz robót publicznych i prac interwencyjnych. Art. 66. 1. Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustawa. 2. Pracownik ma prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych płatnych urlopów; maksymalne normy czasu pracy określa ustawa. Art. 67. 1. Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa. 2. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy określa ustawa. Art. 68. 1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia. 2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa. 3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku. 4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska. 5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży. Art. 69. Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej. Art. 70. 1. Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa. 2. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna. Ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością. 3. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne. Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu, a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi, określa ustawa. 4. Władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia. W tym celu tworzą i wspierają systemy indywidualnej pomocy finansowej i organizacyjnej dla uczniów i studentów. Warunki udzielania pomocy określa ustawa. 5. Zapewnia się autonomię szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie. Art. 71. 1. Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych. 2. Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych, której zakres określa ustawa. Art. 72. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. 2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych. 3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości uwzględnienia zdania dziecka. 4. Ustawa określa kompetencje i sposób powoływania Rzecznika Praw Dziecka. Art. 73. Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury. Art. 74. 1. Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom. 2. Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. 3. Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska. 4. Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska. Art. 75. 1. Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. 2. Ochronę praw lokatorów określa ustawa. Art. 76. Władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa. Środki ochrony wolności i praw Art. 77. 1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. 2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw. Art. 78. Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa. Art. 79. 1. Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy praw określonych w art. 56. Art. 80. Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej. Art. 81. Praw określonych w art. 65 ust. 4 i 5, art. 66, art. 69, art. 71 i art. 74-76 można dochodzić w granicach określonych w ustawie. Obowiązki Art. 82. Obowiązkiem obywatela polskiego jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej oraz troska o dobro wspólne. Art. 83. Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 84. Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Art. 85. 1. Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny. 2. Zakres obowiązku służby wojskowej określa ustawa. 3. Obywatel, któremu przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają na odbywanie służby wojskowej, może być obowiązany do służby zastępczej na zasadach określonych w ustawie. Art. 86. Każdy jest obowiązany do dbałości o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za spowodowane przez siebie jego pogorszenie. Zasady tej odpowiedzialności określa ustawa. Rozdział III ŹRÓDŁA PRAWA Art. 87. 1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. 2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego. Art. 88. 1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie. 2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa. 3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów międzynarodowych określa ustawa. Art. 89. 1. Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy: 1) pokoju, sojuszy, układów politycznych lub układów wojskowych, 2) wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji, 3) członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w organizacji międzynarodowej, 4) znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym, 5) spraw uregulowanych w ustawie lub w których Konstytucja wymaga ustawy. 2. O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie, Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm. 3. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych określa ustawa. Art. 90. 1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach. 2. Ustawa, wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 1, jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz przez Senat większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów. 3. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy może być uchwalone w referendum ogólnokrajowym zgodnie z przepisem art. 125. 4. Uchwałę w sprawie wyboru trybu wyrażenia zgody na ratyfikację podejmuje Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Art. 91. 1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. 2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. 3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami. Art. 92. 1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. 2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1, innemu organowi. Art. 93. 1. Uchwały Rady Ministrów oraz zarządzenia Prezesa Rady Ministrów i ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjne podległe organowi wydającemu te akty. 2. Zarządzenia są wydawane tylko na podstawie ustawy. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów. 3. Uchwały i zarządzenia podlegają kontroli co do ich zgodności z powszechnie obowiązującym prawem. Art. 94. Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Rozdział IV SEJM I SENAT Art. 95. 1. Władzę ustawodawczą w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sejm i Senat. 2. Sejm sprawuje kontrolę nad działalnością Rady Ministrów w zakresie określonym przepisami Konstytucji i ustaw. Wybory i kadencja Art. 96. 1. Sejm składa się z 460 posłów. 2. Wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i proporcjonalne oraz odbywają się w głosowaniu tajnym. Art. 97. 1. Senat składa się ze 100 senatorów. 2. Wybory do Senatu są powszechne, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym. Art. 98. 1. Sejm i Senat są wybierane na czteroletnie kadencje. Kadencje Sejmu i Senatu rozpoczynają się z dniem zebrania się Sejmu na pierwsze posiedzenie i trwają do dnia poprzedzającego dzień zebrania się Sejmu następnej kadencji. 2. Wybory do Sejmu i Senatu zarządza Prezydent Rzeczypospolitej nie później niż na 90 dni przed upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu, wyznaczając wybory na dzień wolny od pracy, przypadający w ciągu 30 dni przed upływem 4 lat od rozpoczęcia kadencji Sejmu i Senatu. 3. Sejm może skrócić swoją kadencję uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby posłów. Skrócenie kadencji Sejmu oznacza jednoczesne skrócenie kadencji Senatu. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. 4. Prezydent Rzeczypospolitej, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu, może w przypadkach określonych w Konstytucji zarządzić skrócenie kadencji Sejmu. Wraz ze skróceniem kadencji Sejmu skrócona zostaje również kadencja Senatu. 5. Prezydent Rzeczypospolitej, zarządzając skrócenie kadencji Sejmu, zarządza jednocześnie wybory do Sejmu i Senatu i wyznacza ich datę na dzień przypadający nie później niż w ciągu 45 dni od dnia zarządzenia skrócenia kadencji Sejmu. Prezydent Rzeczypospolitej zwołuje pierwsze posiedzenie nowo wybranego Sejmu nie później niż na 15 dzień po dniu przeprowadzenia wyborów. 6. W razie skrócenia kadencji Sejmu stosuje się odpowiednio przepis ust. 1. Art. 99. 1. Wybrany do Sejmu może być obywatel polski mający prawo wybierania, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 21 lat. 2. Wybrany do Senatu może być obywatel polski mający prawo wybierania, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 30 lat. Art. 100. 1. Kandydatów na posłów i senatorów mogą zgłaszać partie polityczne oraz wyborcy. 2. Nie można kandydować równocześnie do Sejmu i Senatu. 3. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów i przeprowadzania wyborów oraz warunki ważności wyborów określa ustawa. Art. 101. 1. Ważność wyborów do Sejmu i Senatu stwierdza Sąd Najwyższy. 2. Wyborcy przysługuje prawo zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyborów na zasadach określonych w ustawie. Posłowie i Senatorowie Art. 102. Nie można być równocześnie posłem i senatorem. Art. 103. 1. Mandatu posła nie można łączyć z funkcją Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka i ich zastępców, członka Rady Polityki Pieniężnej, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, ambasadora oraz z zatrudnieniem w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej lub z zatrudnieniem w administracji rządowej. Zakaz ten nie dotyczy członków Rady Ministrów i sekretarzy stanu w administracji rządowej. 2. Sędzia, prokurator, urzędnik służby cywilnej, żołnierz pozostający w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariusz policji oraz funkcjonariusz służb ochrony państwa nie mogą sprawować mandatu poselskiego. 3. Inne przypadki zakazu łączenia mandatu poselskiego z funkcjami publicznymi oraz zakazu jego sprawowania może określić ustawa. Art. 104. 1. Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ich instrukcje wyborców. 2. Przed rozpoczęciem sprawowania mandatu posłowie składają przed Sejmem następujące ślubowanie: "Uroczyście ślubuję rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności i interesów Państwa, czynić wszystko dla pomyślności Ojczyzny i dobra obywateli, przestrzegać Konstytucji i innych praw Rzeczypospolitej Polskiej." Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". 3. Odmowa złożenia ślubowania oznacza zrzeczenie się mandatu. Art. 105. 1. Poseł nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za swoją działalność wchodzącą w zakres sprawowania mandatu poselskiego ani w czasie jego trwania, ani po jego wygaśnięciu. Za taką działalność poseł odpowiada wyłącznie przed Sejmem, a w przypadku naruszenia praw osób trzecich może być pociągnięty do odpowiedzialności sądowej tylko za zgodą Sejmu. 2. Od dnia ogłoszenia wyników wyborów do dnia wygaśnięcia mandatu poseł nie może być pociągnięty bez zgody Sejmu do odpowiedzialności karnej. 3. Postępowanie karne wszczęte wobec osoby przed dniem wyboru jej na posła ulega na żądanie Sejmu zawieszeniu do czasu wygaśnięcia mandatu. W takim przypadku ulega również zawieszeniu na ten czas bieg przedawnienia w postępowaniu karnym. 4. Poseł może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej. W takim przypadku nie stosuje się przepisów ust. 2 i 3. 5. Poseł nie może być zatrzymany lub aresztowany bez zgody Sejmu, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. 6. Szczegółowe zasady pociągania posłów do odpowiedzialności karnej oraz tryb postępowania określa ustawa. Art. 106. Warunki niezbędne do skutecznego wypełniania obowiązków poselskich oraz ochronę praw wynikających ze sprawowania mandatu określa ustawa. Art. 107. 1. W zakresie określonym ustawą poseł nie może prowadzić działalności gospodarczej z osiąganiem korzyści z majątku Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego ani nabywać tego majątku. 2. Za naruszenie zakazów, o których mowa w ust. 1, poseł, uchwałą Sejmu podjętą na wniosek Marszałka Sejmu, może być pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu, który orzeka w przedmiocie pozbawienia mandatu. Art. 108. Do senatorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 103-107. Organizacja i działanie Art. 109. 1. Sejm i Senat obradują na posiedzeniach. 2. Pierwsze posiedzenie Sejmu i Senatu Prezydent Rzeczypospolitej zwołuje na dzień przypadający w ciągu 30 dni od dnia wyborów, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 98 ust. 3 i 5. Art. 110. 1. Sejm wybiera ze swojego grona Marszałka Sejmu i wicemarszałków. 2. Marszałek Sejmu przewodniczy obradom Sejmu, strzeże praw Sejmu oraz reprezentuje Sejm na zewnątrz. 3. Sejm powołuje komisje stałe oraz może powoływać komisje nadzwyczajne. Art. 111. 1. Sejm może powołać komisję śledczą do zbadania określonej sprawy. 2. Tryb działania komisji śledczej określa ustawa. Art. 112. Organizację wewnętrzną i porządek prac Sejmu oraz tryb powoływania i działalności jego organów, jak też sposób wykonywania konstytucyjnych i ustawowych obowiązków organów państwowych wobec Sejmu określa regulamin Sejmu uchwalony przez Sejm. Art. 113. Posiedzenia Sejmu są jawne. Jeżeli wymaga tego dobro państwa, Sejm może bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, uchwalić tajność obrad. Art. 114. 1. W przypadkach określonych w Konstytucji Sejm i Senat, obradując wspólnie pod przewodnictwem Marszałka Sejmu lub w jego zastępstwie Marszałka Senatu, działają jako Zgromadzenie Narodowe. 2. Zgromadzenie Narodowe uchwala swój regulamin. Art. 115. 1. Prezes Rady Ministrów i pozostali członkowie Rady Ministrów mają obowiązek udzielenia odpowiedzi na interpelacje i zapytania poselskie w ciągu 21 dni. 2. Prezes Rady Ministrów i pozostali członkowie Rady Ministrów mają obowiązek udzielenia odpowiedzi w sprawach bieżących na każdym posiedzeniu Sejmu. Art. 116. 1. Sejm decyduje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej o stanie wojny i o zawarciu pokoju. 2. Sejm może podjąć uchwałę o stanie wojny jedynie w razie zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umów międzynarodowych wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji. Jeżeli Sejm nie może się zebrać na posiedzenie, o stanie wojny postanawia Prezydent Rzeczypospolitej. Art. 117. Zasady użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej określa ratyfikowana umowa międzynarodowa lub ustawa. Zasady pobytu obcych wojsk na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zasady przemieszczania się ich przez to terytorium określają ratyfikowane umowy międzynarodowe lub ustawy. Art. 118. 1. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje posłom, Senatowi, Prezydentowi Rzeczypospolitej i Radzie Ministrów. 2. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje również grupie co najmniej 100 000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu. Tryb postępowania w tej sprawie określa ustawa. 3. Wnioskodawcy przedkładając Sejmowi projekt ustawy, przedstawiają skutki finansowe jej wykonania. Art. 119. 1. Sejm rozpatruje projekt ustawy w trzech czytaniach. 2. Prawo wnoszenia poprawek do projektu ustawy w czasie rozpatrywania go przez Sejm przysługuje wnioskodawcy projektu, posłom i Radzie Ministrów. 3. Marszałek Sejmu może odmówić poddania pod głosowanie poprawki, która uprzednio nie była przedłożona komisji. 4. Wnioskodawca może wycofać projekt ustawy w toku postępowania ustawodawczego w Sejmie do czasu zakończenia drugiego czytania projektu. Art. 120. Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, chyba że Konstytucja przewiduje inną większość. W tym samym trybie Sejm podejmuje uchwały, jeżeli ustawa lub uchwała Sejmu nie stanowi inaczej. Art. 121. 1. Ustawę uchwaloną przez Sejm Marszałek Sejmu przekazuje Senatowi. 2. Senat w ciągu 30 dni od dnia przekazania ustawy może ją przyjąć bez zmian, uchwalić poprawki albo uchwalić odrzucenie jej w całości. Jeżeli Senat w ciągu 30 dni od dnia przekazania ustawy nie podejmie stosownej uchwały, ustawę uznaje się za uchwaloną w brzmieniu przyjętym przez Sejm. 3. Uchwałę Senatu odrzucającą ustawę albo poprawkę zaproponowaną w uchwale Senatu, uważa się za przyjętą, jeżeli Sejm nie odrzuci jej bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Art. 122. 1. Po zakończeniu postępowania określonego w art. 121 Marszałek Sejmu przedstawia uchwaloną ustawę do podpisu Prezydentowi Rzeczypospolitej. 2. Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Przed podpisaniem ustawy Prezydent Rzeczypospolitej może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją. Prezydent Rzeczypospolitej nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodną z Konstytucją. 4. Prezydent Rzeczypospolitej odmawia podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodną z Konstytucją. Jeżeli jednak niezgodność z Konstytucją dotyczy poszczególnych przepisów ustawy, a Trybunał Konstytucyjny nie orzeknie, że są one nierozerwalnie związane z całą ustawą, Prezydent Rzeczypospolitej, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu, podpisuje ustawę z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca ustawę Sejmowi w celu usunięcia niezgodności. 5. Jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie wystąpił z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego w trybie ust. 3, może z umotywowanym wnioskiem przekazać ustawę Sejmowi do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym uchwaleniu ustawy przez Sejm większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów Prezydent Rzeczypospolitej w ciągu 7 dni podpisuje ustawę i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. W razie ponownego uchwalenia ustawy przez Sejm Prezydentowi Rzeczypospolitej nie przysługuje prawo wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego w trybie ust. 3. 6. Wystąpienie Prezydenta Rzeczypospolitej do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z Konstytucją lub z wnioskiem do Sejmu o ponowne rozpatrzenie ustawy wstrzymuje bieg, określonego w ust. 2, terminu do podpisania ustawy. Art. 123. 1. Rada Ministrów może uznać uchwalony przez siebie projekt ustawy za pilny, z wyjątkiem projektów ustaw podatkowych, ustaw dotyczących wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej, Sejmu, Senatu oraz organów samorządu terytorialnego, ustaw regulujących ustrój i właściwość władz publicznych, a także kodeksów. 2. Regulamin Sejmu oraz regulamin Senatu określają odrębności w postępowaniu ustawodawczym w sprawie projektu pilnego. 3. W postępowaniu w sprawie ustawy, której projekt został uznany za pilny, termin jej rozpatrzenia przez Senat wynosi 14 dni, a termin podpisania ustawy przez Prezydenta Rzeczypospolitej wynosi 7 dni. Art. 124. Do Senatu stosuje się odpowiednio przepisy art. 110, art. 112, art. 113 i art. 120. Referendum Art. 125. 1. W sprawach o szczególnym znaczeniu dla państwa może być przeprowadzone referendum ogólnokrajowe. 2. Referendum ogólnokrajowe ma prawo zarządzić Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów lub Prezydent Rzeczypospolitej za zgodą Senatu wyrażoną bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów. 3. Jeżeli w referendum ogólnokrajowym wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych do głosowania, wynik referendum jest wiążący. 4. Ważność referendum ogólnokrajowego oraz referendum, o którym mowa w art. 235 ust. 6, stwierdza Sąd Najwyższy. 5. Zasady i tryb przeprowadzania referendum określa ustawa. Rozdział V PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Art. 126. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej i gwarantem ciągłości władzy państwowej. 2. Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium. 3. Prezydent Rzeczypospolitej wykonuje swoje zadania w zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach. Art. 127. 1. Prezydent Rzeczypospolitej jest wybierany przez Naród w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i w głosowaniu tajnym. 2. Prezydent Rzeczypospolitej jest wybierany na pięcioletnią kadencję i może być ponownie wybrany tylko raz. 3. Na Prezydenta Rzeczypospolitej może być wybrany obywatel polski, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 35 lat i korzysta z pełni praw wyborczych do Sejmu. Kandydata zgłasza co najmniej 100 000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu. 4. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który otrzymał więcej niż połowę ważnie oddanych głosów. Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyska wymaganej większości, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu przeprowadza się ponowne głosowanie. 5. W ponownym głosowaniu wyboru dokonuje się spośród dwóch kandydatów, którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali kolejno największą liczbę głosów. Jeżeli którykolwiek z tych dwóch kandydatów wycofa zgodę na kandydowanie, utraci prawo wyborcze lub umrze, w jego miejsce do wyborów w ponownym głosowaniu dopuszcza się kandydata, który otrzymał kolejno największą liczbę głosów w pierwszym głosowaniu. W takim przypadku datę ponownego głosowania odracza się o dalszych 14 dni. 6. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który w ponownym głosowaniu otrzymał więcej głosów. 7. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów i przeprowadzania wyborów oraz warunki ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej określa ustawa. Art. 128. 1. Kadencja Prezydenta Rzeczypospolitej rozpoczyna się w dniu objęcia przez niego urzędu. 2. Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej zarządza Marszałek Sejmu na dzień przypadający nie wcześniej niż na 100 dni i nie później niż na 75 przed upływem kadencji urzędującego Prezydenta Rzeczypospolitej, a w razie opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej - nie później niż w czternastym dniu po opróżnieniu urzędu, wyznaczając datę wyborów na dzień wolny od pracy przypadający w ciągu 60 dni od dnia zarządzenia wyborów. Art. 129. 1. Ważność wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej stwierdza Sąd Najwyższy. 2. Wyborcy przysługuje prawo zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej na zasadach określonych w ustawie. 3. W razie stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej przeprowadza się nowe wybory, na zasadach przewidzianych w art. 128 ust. 2 dla przypadku opróżnienia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej. Art. 130. Prezydent Rzeczypospolitej obejmuje urząd po złożeniu wobec Zgromadzenia Narodowego następującej przysięgi: "Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji, będę strzegł niezłomnie godności Narodu, niepodległości i bezpieczeństwa Państwa, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem". Przysięga może być złożona z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". Art. 131. 1. Jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie może przejściowo sprawować urzędu, zawiadamia o tym Marszałka Sejmu, który tymczasowo przejmuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej. Gdy Prezydent Rzeczypospolitej nie jest w stanie zawiadomić Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu, wówczas o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej rozstrzyga Trybunał Konstytucyjny na wniosek Marszałka Sejmu. W razie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Trybunał Konstytucyjny powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej. 2. Marszałek Sejmu tymczasowo, do czasu wyboru nowego Prezydenta Rzeczypospolitej, wykonuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej w razie: 1) śmierci Prezydenta Rzeczypospolitej, 2) zrzeczenia się urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej, 3) stwierdzenia nieważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej lub innych przyczyn nieobjęcia urzędu po wyborze, 4) uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej niezdolności Prezydenta Rzeczypospolitej do sprawowania urzędu, ze względu na stan zdrowia, uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego, 5) złożenia Prezydenta Rzeczypospolitej z urzędu orzeczeniem Trybunału Stanu. 3. Jeżeli Marszałek Sejmu nie może wykonywać obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej, obowiązki te przejmuje Marszałek Senatu. 4. Osoba wykonująca obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej nie może postanowić o skróceniu kadencji Sejmu. Art. 132. Prezydent Rzeczypospolitej nie może piastować żadnego innego urzędu ani pełnić żadnej funkcji publicznej, z wyjątkiem tych, które są związane ze sprawowanym urzędem. Art. 133. 1. Prezydent Rzeczypospolitej jako reprezentant państwa w stosunkach zewnętrznych: 1) ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe, o czym zawiadamia Sejm i Senat, 2) mianuje i odwołuje pełnomocnych przedstawicieli Rzeczypospolitej Polskiej w innych państwach i przy organizacjach międzynarodowych, 3) przyjmuje listy uwierzytelniające i odwołujące akredytowanych przy nim przedstawicieli dyplomatycznych innych państw i organizacji międzynarodowych. 2. Prezydent Rzeczypospolitej przed ratyfikowaniem umowy międzynarodowej może zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie jej zgodności z Konstytucją. 3. Prezydent Rzeczypospolitej w zakresie polityki zagranicznej współdziała z Prezesem Rady Ministrów i właściwym ministrem. Art. 134. 1. Prezydent Rzeczypospolitej jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 2. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej. 3. Prezydent Rzeczypospolitej mianuje Szefa Sztabu Generalnego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych na czas określony. Czas trwania kadencji, tryb i warunki odwołania przed jej upływem określa ustawa. 4. Na czas wojny Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, mianuje Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych. W tym samym trybie może on Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych odwołać. Kompetencje Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasady jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej określa ustawa. 5. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, nadaje określone w ustawach stopnie wojskowe. 6. Kompetencje Prezydenta Rzeczypospolitej, związane ze zwierzchnictwem nad Siłami Zbrojnymi, szczegółowo określa ustawa. Art. 135. Organem doradczym Prezydenta Rzeczypospolitej w zakresie wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa państwa jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego. Art. 136. W razie bezpośredniego, zewnętrznego zagrożenia państwa Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, zarządza powszechną lub częściową mobilizację i użycie Sił Zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 137. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Art. 138. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje ordery i odznaczenia. Art. 139. Prezydent Rzeczypospolitej stosuje prawo łaski. Prawa łaski nie stosuje się do osób skazanych przez Trybunał Stanu. Art. 140. Prezydent Rzeczypospolitej może zwracać się z orędziem do Sejmu, do Senatu lub do Zgromadzenia Narodowego. Orędzia nie czyni się przedmiotem debaty. Art. 141. 1. W sprawach szczególnej wagi Prezydent Rzeczypospolitej może zwołać Radę Gabinetową. Radę Gabinetową tworzy Rada Ministrów obradująca pod przewodnictwem Prezydenta Rzeczypospolitej. 2. Radzie Gabinetowej nie przysługują kompetencje Rady Ministrów. Art. 142. 1. Prezydent Rzeczypospolitej wydaje rozporządzenia i zarządzenia na zasadach określonych w art. 92 i art. 93. 2. Prezydent Rzeczypospolitej wydaje postanowienia w zakresie realizacji pozostałych swoich kompetencji. Art. 143. Organem pomocniczym Prezydenta Rzeczypospolitej jest Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje statut Kancelarii oraz powołuje i odwołuje Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej. Art. 144. 1. Prezydent Rzeczypospolitej, korzystając ze swoich konstytucyjnych i ustawowych kompetencji, wydaje akty urzędowe. 2. Akty urzędowe Prezydenta Rzeczypospolitej wymagają dla swojej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów, który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność przed Sejmem. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy: 1) zarządzania wyborów do Sejmu i Senatu, 2) zwoływania pierwszego posiedzenia nowo wybranych Sejmu i Senatu, 3) skracania kadencji Sejmu w przypadkach określonych w Konstytucji, 4) inicjatywy ustawodawczej, 5) zarządzania referendum ogólnokrajowego, 6) podpisywania albo odmowy podpisania ustawy, 7) zarządzania ogłoszenia ustawy oraz umowy międzynarodowej w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, 8) zwracania się z orędziem do Sejmu, do Senatu lub Zgromadzenia Narodowego, 9) wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, 10) wniosku o przeprowadzenie kontroli przez Najwyższą Izbę Kontroli, 11) desygnowania i powoływania Prezesa Rady Ministrów, 12) przyjmowania dymisji Rady Ministrów i powierzania jej tymczasowego pełnienia obowiązków, 13) wniosku do Sejmu o pociągnięcie do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu członka Rady Ministrów, 14) odwoływania ministra, któremu Sejm wyraził wotum nieufności, 15) zwoływania Rady Gabinetowej, 16) nadawania orderów i odznaczeń, 17) powoływania sędziów, 18) stosowania prawa łaski, 19) nadawania obywatelstwa polskiego i wyrażania zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, 20) powoływania Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, 21) powoływania Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego, 22) powoływania Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, 23) powoływania prezesów Sądu Najwyższego oraz wiceprezesów Naczelnego Sądu Administracyjnego, 24) wniosku do Sejmu o powołanie Prezesa Narodowego Banku Polskiego, 25) powoływania członków Rady Polityki Pieniężnej, 26) powoływania i odwoływania członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego, 27) powoływania członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, 28) nadawania Statutu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej oraz powoływania i odwoływania Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej, 29) wydawania zarządzeń na zasadach określonych w art. 93, 30) zrzeczenia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej. Art. 145. 1. Prezydent Rzeczypospolitej za naruszenie Konstytucji, ustawy lub za popełnienie przestępstwa może być pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu. 2. Postawienie Prezydenta Rzeczypospolitej w stan oskarżenia może nastąpić uchwałą Zgromadzenia Narodowego podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego na wniosek co najmniej 140 członków Zgromadzenia Narodowego. 3. Z dniem podjęcia uchwały o postawieniu Prezydenta Rzeczypospolitej w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu sprawowanie urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej ulega zawieszeniu. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Rozdział VI RADA MINISTRÓW I ADMINISTRACJA RZĄDOWA Art. 146. 1. Rada Ministrów prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Do Rady Ministrów należą sprawy polityki państwa nie zastrzeżone dla innych organów państwowych i samorządu terytorialnego. 3. Rada Ministrów kieruje administracją rządową. 4. W zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w szczególności: 1) zapewnia wykonanie ustaw, 2) wydaje rozporządzenia, 3) koordynuje i kontroluje prace organów administracji rządowej, 4) chroni interesy Skarbu Państwa, 5) uchwala projekt budżetu państwa, 6) kieruje wykonaniem budżetu państwa oraz uchwala zamknięcie rachunków państwowych i sprawozdanie z wykonania budżetu, 7) zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny, 8) zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa, 9) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi, 10) zawiera umowy międzynarodowe wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe, 11) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej, 12) określa organizację i tryb swojej pracy. Art. 147. 1. Rada Ministrów składa się z Prezesa Rady Ministrów i ministrów. 2. W skład Rady Ministrów mogą być powoływani wiceprezesi Rady Ministrów. 3. Prezes i wiceprezes Rady Ministrów mogą pełnić także funkcje ministra. 4. W skład Rady Ministrów mogą być ponadto powoływani przewodniczący określonych w ustawach komitetów. Art. 148. Prezes Rady Ministrów: 1) reprezentuje Radę Ministrów, 2) kieruje pracami Rady Ministrów, 3) wydaje rozporządzenia, 4) zapewnia wykonywanie polityki Rady Ministrów i określa sposoby jej wykonywania, 5) koordynuje i kontroluje pracę członków Rady Ministrów, 6) sprawuje nadzór nad samorządem terytorialnym w granicach i formach określonych w Konstytucji i ustawach, 7) jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji rządowej. Art. 149. 1. Ministrowie kierują określonymi działami administracji rządowej lub wypełniają zadania wyznaczone im przez Prezesa Rady Ministrów. Zakres działania ministra kierującego działem administracji rządowej określają ustawy. 2. Minister kierujący działem administracji rządowej wydaje rozporządzenia. Rada Ministrów, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może uchylić rozporządzenie lub zarządzenie ministra. 3. Do przewodniczącego komitetu, o którym mowa w art. 147 ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do ministra kierującego działem administracji rządowej. Art. 150. Członek Rady Ministrów nie może prowadzić działalności sprzecznej z jego obowiązkami publicznymi. Art. 151. Prezes Rady Ministrów, wiceprezesi Rady Ministrów i ministrowie składają wobec Prezydenta Rzeczypospolitej następującą przysięgę: "Obejmując urząd Prezesa Rady Ministrów (wiceprezesa Rady Ministrów, ministra), uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji i innym prawom Rzeczypospolitej Polskiej, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem." Przysięga może być złożona z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". Art. 152. 1. Przedstawicielem Rady Ministrów w województwie jest wojewoda. 2. Tryb powoływania i odwoływania oraz zakres działania wojewodów określa ustawa. Art. 153. 1. W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa, w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej. 2. Prezes Rady Ministrów jest zwierzchnikiem korpusu służby cywilnej. Art. 154. 1. Prezydent Rzeczypospolitej desygnuje Prezesa Rady Ministrów, który proponuje skład Rady Ministrów. Prezydent Rzeczypospolitej powołuje Prezesa Rady Ministrów wraz z pozostałymi członkami Rady Ministrów w ciągu 14 dni od dnia pierwszego posiedzenia Sejmu lub przyjęcia dymisji poprzedniej Rady Ministrów i odbiera przysięgę od członków nowo powołanej Rady Ministrów. 2. Prezes Rady Ministrów, w ciągu 14 dni od dnia powołania przez Prezydenta Rzeczypospolitej, przedstawia Sejmowi program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania. Wotum zaufania Sejm uchwala bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. 3. W razie niepowołania Rady Ministrów w trybie ust. 1 lub nieudzielenia jej wotum zaufania w trybie ust. 2 Sejm w ciągu 14 dni od upływu terminów określonych w ust. 1 lub ust. 2 wybiera Prezesa Rady Ministrów oraz proponowanych przez niego członków Rady Ministrów bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Prezydent Rzeczypospolitej powołuje tak wybraną Radę Ministrów i odbiera przysięgę od jej członków. Art. 155. 1. W razie niepowołania Rady Ministrów w trybie art. 154 ust. 3 Prezydent Rzeczypospolitej w ciągu 14 dni powołuje Prezesa Rady Ministrów i na jego wniosek pozostałych członków Rady Ministrów oraz odbiera od nich przysięgę. Sejm w ciągu 14 dni od dnia powołania Rady Ministrów przez Prezydenta Rzeczypospolitej udziela jej wotum zaufania większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. 2. W razie nieudzielenia Radzie Ministrów wotum zaufania w trybie określonym w ust. 1, Prezydent Rzeczypospolitej skraca kadencję Sejmu i zarządza wybory. Art. 156. 1. Członkowie Rady Ministrów ponoszą odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu za naruszenie Konstytucji lub ustaw, a także za przestępstwa popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem. 2. Uchwałę o pociągnięciu członka Rady Ministrów do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu Sejm podejmuje na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej lub co najmniej 115 posłów większością 3/5 ustawowej liczby posłów. Art. 157. 1. Członkowie Rady Ministrów ponoszą przed Sejmem solidarną odpowiedzialność za działalność Rady Ministrów. 2. Członkowie Rady Ministrów ponoszą przed Sejmem również odpowiedzialność indywidualną za sprawy należące do ich kompetencji lub powierzone im przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 158. 1. Sejm wyraża Radzie Ministrów wotum nieufności większością ustawowej liczby posłów na wniosek zgłoszony przez co najmniej 46 posłów i wskazujący imiennie kandydata na Prezesa Rady Ministrów. Jeżeli uchwała została przyjęta przez Sejm, Prezydent Rzeczypospolitej przyjmuje dymisję Rady Ministrów i powołuje wybranego przez Sejm nowego Prezesa Rady Ministrów, a na jego wniosek pozostałych członków Rady Ministrów oraz odbiera od nich przysięgę. 2. Wniosek o podjęcie uchwały, o której mowa w ust. 1, może być poddany pod głosowanie nie wcześniej niż po upływie 7 dni od dnia jego zgłoszenia. Powtórny wniosek może być zgłoszony nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia poprzedniego wniosku. Powtórny wniosek może być zgłoszony przed upływem 3 miesięcy, jeżeli wystąpi z nim co najmniej 115 posłów. Art. 159. 1. Sejm może wyrazić ministrowi wotum nieufności. Wniosek o wyrażenie wotum nieufności może być zgłoszony przez co najmniej 69 posłów. Przepis art. 158 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Prezydent Rzeczypospolitej odwołuje ministra, któremu Sejm wyraził wotum nieufności większością głosów ustawowej liczby posłów. Art. 160. Prezes Rady Ministrów może zwrócić się do Sejmu o wyrażenie Radzie Ministrów wotum zaufania. Udzielenie wotum zaufania Radzie Ministrów następuje większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Art. 161. Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, dokonuje zmian w składzie Rady Ministrów. Art. 162. 1. Prezes Rady Ministrów składa dymisję Rady Ministrów na pierwszym posiedzeniu nowo wybranego Sejmu. 2. Prezes Rady Ministrów składa dymisję Rady Ministrów również w razie: 1) nieuchwalenia przez Sejm wotum zaufania dla Rady Ministrów, 2) wyrażenia Radzie Ministrów wotum nieufności, 3) rezygnacji Prezesa Rady Ministrów. 3. Prezydent Rzeczypospolitej, przyjmując dymisję Rady Ministrów, powierza jej dalsze sprawowanie obowiązków do czasu powołania nowej Rady Ministrów. 4. Prezydent Rzeczypospolitej, w przypadku określonym w ust. 2 pkt 3, może odmówić przyjęcia dymisji Rady Ministrów. Rozdział VII SAMORZĄD TERYTORIALNY Art. 163. Samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Art. 164. 1. Podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina. 2. Inne jednostki samorządu regionalnego albo lokalnego i regionalnego określa ustawa. 3. Gmina wykonuje wszystkie zadania samorządu terytorialnego nie zastrzeżone dla innych jednostek samorządu terytorialnego. Art. 165. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mają osobowość prawną. Przysługują im prawo własności i inne prawa majątkowe. 2. Samodzielność jednostek samorządu terytorialnego podlega ochronie sądowej. Art. 166. 1. Zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej są wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadania własne. 2. Jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych. 3. Spory kompetencyjne między organami samorządu terytorialnego i administracji rządowej rozstrzygają sądy administracyjne. Art. 167. 1. Jednostkom samorządu terytorialnego zapewnia się udział w dochodach publicznych odpowiednio do przypadających im zadań. 2. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego są ich dochody własne oraz subwencje ogólne i dotacje celowe z budżetu państwa. 3. Źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego są określone w ustawie. 4. Zmiany w zakresie zadań i kompetencji jednostek samorządu terytorialnego następują wraz z odpowiednimi zmianami w podziale dochodów publicznych. Art. 168. Jednostki samorządu terytorialnego mają prawo ustalania wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie określonym w ustawie. Art. 169. 1. Jednostki samorządu terytorialnego wykonują swoje zadania za pośrednictwem organów stanowiących i wykonawczych. 2. Wybory do organów stanowiących są powszechne, równe, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów i przeprowadzania wyborów oraz warunki ważności wyborów określa ustawa. 3. Zasady i tryb wyborów oraz odwoływania organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego określa ustawa. 4. Ustrój wewnętrzny jednostek samorządu terytorialnego określają, w granicach ustaw, ich organy stanowiące. Art. 170. Członkowie wspólnoty samorządowej mogą decydować, w drodze referendum, o sprawach dotyczących tej wspólnoty, w tym o odwołaniu pochodzącego z wyborów bezpośrednich organu samorządu terytorialnego. Zasady i tryb przeprowadzania referendum lokalnego określa ustawa. Art. 171. 1. Działalność samorządu terytorialnego podlega nadzorowi z punktu widzenia legalności. 2. Organami nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego są Prezes Rady Ministrów i wojewodowie, a w zakresie spraw finansowych regionalne izby obrachunkowe. 3. Sejm, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może rozwiązać organ stanowiący samorządu terytorialnego, jeżeli organ ten rażąco narusza Konstytucję lub ustawy. Art. 172. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mają prawo zrzeszania się. 2. Jednostka samorządu terytorialnego ma prawo przystępowania do międzynarodowych zrzeszeń społeczności lokalnych i regionalnych oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw. 3. Zasady, na jakich jednostki samorządu terytorialnego mogą korzystać z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, określa ustawa. Rozdział VIII SĄDY I TRYBUNAŁY Art. 173. Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz. Art. 174. Sądy i Trybunały wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Sądy Art. 175. 1. Wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe. 2. Sąd wyjątkowy lub tryb doraźny może być ustanowiony tylko na czas wojny. Art. 176. 1. Postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. 2. Ustrój i właściwość sądów oraz postępowanie przed sądami określają ustawy. Art. 177. Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów. Art. 178. 1. Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom. 2. Sędziom zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków. 3. Sędzia nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Art. 179. Sędziowie są powoływani przez Prezydenta Rzeczypospolitej, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, na czas nieoznaczony. Art. 180. 1. Sędziowie są nieusuwalni. 2. Złożenie sędziego z urzędu, zawieszenie w urzędowaniu, przeniesienie do innej siedziby lub na inne stanowisko wbrew jego woli może nastąpić jedynie na mocy orzeczenia sądu i tylko w przypadkach określonych w ustawie. 3. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku na skutek uniemożliwiających mu sprawowanie jego urzędu choroby lub utraty sił. Tryb postępowania oraz sposób odwołania się do sądu określa ustawa. 4. Ustawa określa granicę wieku, po osiągnięciu której sędziowie przechodzą w stan spoczynku. 5. W razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych wolno sędziego przenosić do innego sądu lub w stan spoczynku z pozostawieniem mu pełnego uposażenia. Art. 181. Sędzia nie może być, bez uprzedniej zgody sądu określonego w ustawie, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Sędzia nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się prezesa właściwego miejscowo sądu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 182. Udział obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości określa ustawa. Art. 183. 1. Sąd Najwyższy sprawuje nadzór nad działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania. 2. Sąd Najwyższy wykonuje także inne czynności określone w Konstytucji i ustawach. 3. Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej na sześcioletnią kadencję spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Art. 184. Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje również orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej. Art. 185. Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej na sześcioletnią kadencję spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 186. 1. Krajowa Rada Sądownictwa stoi na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów. 2. Krajowa Rada Sądownictwa może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności z Konstytucją aktów normatywnych w zakresie, w jakim dotyczą one niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Art. 187. 1. Krajowa Rada Sądownictwa składa się z: 1) Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Ministra Sprawiedliwości, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego i osoby powołanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej, 2) piętnastu członków wybranych spośród sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych, 3) czterech członków wybranych przez Sejm spośród posłów oraz dwóch członków wybranych przez Senat spośród senatorów. 2. Krajowa Rada Sądownictwa wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących. 3. Kadencja wybranych członków Krajowej Rady Sądownictwa trwa cztery lata. 4. Ustrój, zakres działania i tryb pracy Krajowej Rady Sądownictwa oraz sposób wyboru jej członków określa ustawa. Trybunał Konstytucyjny Art. 188. Trybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach: 1) zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją, 2) zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, 3) zgodności przepisów prawa wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, 4) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych, 5) skargi konstytucyjnej, o której mowa w art. 79 ust. 1. Art. 189. Trybunał Konstytucyjny rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa. Art. 190. 1. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. 2. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych w art. 188 podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny dwunastu miesięcy. W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów. 4. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania. 5. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego zapadają większością głosów. Art. 191. 1. Z wnioskiem w sprawach, o których mowa w art. 188, do Trybunału Konstytucyjnego wystąpić mogą: 1) Prezydent Rzeczypospolitej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, 50 posłów, 30 senatorów, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prokurator Generalny, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, 2) Krajowa Rada Sądownictwa w zakresie, o którym mowa w art. 186 ust. 2, 3) organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego, 4) ogólnokrajowe organy związków zawodowych oraz ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców i organizacji zawodowych, 5) kościoły i inne związki wyznaniowe, 6) podmioty określone w art. 79 w zakresie w nim wskazanym. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5, mogą wystąpić z takim wnioskiem, jeżeli akt normatywny dotyczy spraw objętych ich zakresem działania. Art. 192. Z wnioskiem w sprawach, o których mowa w art. 189, do Trybunału Konstytucyjnego wystąpić mogą: Prezydent Rzeczypospolitej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego i Prezes Najwyższej Izby Kontroli. Art. 193. Każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem. Art. 194. 1. Trybunał Konstytucyjny składa się z 15 sędziów, wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą. Ponowny wybór do składu Trybunału jest niedopuszczalny. 2. Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Art. 195. 1. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji. 2. Sędziom Trybunału Konstytucyjnego zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków. 3. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w okresie zajmowania stanowiska nie mogą należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Art. 196. Sędzia Trybunału Konstytucyjnego nie może być, bez uprzedniej zgody Trybunału Konstytucyjnego, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Sędzia nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 197. Organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa. Trybunał Stanu Art. 198. 1. Za naruszenie Konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, odpowiedzialność konstytucyjną przed Trybunałem Stanu ponoszą: Prezydent Rzeczypospolitej, Prezes Rady Ministrów oraz członkowie Rady Ministrów, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, osoby, którym Prezes Rady Ministrów powierzył kierowanie ministerstwem oraz Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych. 2. Odpowiedzialność konstytucyjną przed Trybunałem Stanu ponoszą również posłowie i senatorowie w zakresie określonym w art. 107. 3. Rodzaje kar orzekanych przez Trybunał Stanu określa ustawa. Art. 199. 1. Trybunał Stanu składa się z przewodniczącego, 2 zastępców przewodniczącego i 16 wybieranych przez Sejm spoza grona posłów i senatorów na czas kadencji Sejmu. Zastępcy przewodniczącego Trybunału oraz co najmniej połowa członków Trybunału Stanu powinni mieć kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego. 2. Przewodniczącym Trybunału Stanu jest Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego. 3. Członkowie Trybunału Stanu w sprawowaniu funkcji sędziego Trybunału Stanu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom. Art. 200. Członek Trybunału Stanu nie może być bez uprzedniej zgody Trybunału Stanu, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Członek Trybunału Stanu nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się przewodniczącego Trybunału Stanu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 201. Organizację Trybunału Stanu oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa. Rozdział IX ORGANY KONTROLI PAŃSTWOWEJ I OCHRONY PRAWA Najwyższa Izba Kontroli Art. 202. 1. Najwyższa Izba Kontroli jest naczelnym organem kontroli państwowej. 2. Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi. 3. Najwyższa Izba kontroli działa na zasadach kolegialności. Art. 203. 1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje działalność organów administracji rządowej, Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych z punktu widzenia legalności, gospodarności, celowości i rzetelności. 2. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować działalność organów samorządu terytorialnego, komunalnych osób prawnych i innych komunalnych jednostek organizacyjnych z punktu widzenia legalności, gospodarności i rzetelności. 3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować z punktu widzenia legalności i gospodarności działalność innych jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych w zakresie, w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa. Art. 204. 1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Sejmowi: 1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej, 2) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów, 3) informacje o wynikach kontroli, wnioski i wystąpienia, określone w ustawie. 2. Najwyższa Izba Kontroli przedstawia Sejmowi coroczne sprawozdanie ze swojej działalności. Art. 205. 1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli jest powoływany przez Sejm za zgodą Senatu, na 6 lat i może być ponownie powołany tylko raz. 2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej ani wykonywać innych zajęć zawodowych. 3. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu. Art. 206. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 207. Organizację oraz tryb działania Najwyższej Izby Kontroli określa ustawa. Rzecznik Praw Obywatelskich Art. 208. 1. Rzecznik Praw Obywatelskich stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji oraz w innych aktach normatywnych. 2. Zakres i sposób działania Rzecznika Praw Obywatelskich określa ustawa. Art. 209. 1. Rzecznik Praw Obywatelskich jest powoływany przez Sejm za zgodą Senatu, na 5 lat. 2. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej ani wykonywać innych zajęć zawodowych. 3. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu. Art. 210. Rzecznik Praw Obywatelskich jest w swojej działalności niezawisły, niezależny od innych organów państwowych i odpowiada jedynie przed Sejmem na zasadach określonych w ustawie. Art. 211. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Rzecznik Praw Obywatelskich nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 212. Rzecznik Praw Obywatelskich corocznie informuje Sejm i Senat o swojej działalności oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Art. 213. 1. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji. 2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wydaje rozporządzenia, a w sprawach indywidualnych podejmuje uchwały. Art. 214. 1. Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji są powoływani przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczypospolitej. 2. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością pełnionej funkcji. Art. 215. Zasady i tryb działania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jej organizację oraz szczegółowe zasady powoływania jej członków określa ustawa. Rozdział X FINANSE PUBLICZNE Art. 216. 1. Środki finansowe na cele publiczne są gromadzone i wydatkowane w sposób określony w ustawie. 2. Nabywanie, zbywanie i obciążanie nieruchomości, udziałów lub akcji oraz emisja papierów wartościowych przez Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski lub inne państwowe osoby prawne następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie. 3. Ustanowienie monopolu następuje w drodze ustawy. 4. Zaciąganie pożyczek oraz udzielanie gwarancji i poręczeń finansowych przez państwo następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie. 5. Nie wolno zaciągać pożyczek lub udzielać gwarancji i poręczeń finansowych, w następstwie których państwowy dług publiczny przekroczy 3/5 wartości rocznego produktu krajowego brutto. Sposób obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto oraz państwowego długu publicznego określa ustawa. Art. 217. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Art. 218. Organizację Skarbu Państwa oraz sposób zarządzania majątkiem Skarbu Państwa określa ustawa. Art. 219. 1. Sejm uchwala budżet państwa na rok budżetowy w formie ustawy budżetowej. 2. Zasady i tryb opracowania projektu budżetu państwa, stopień jego szczegółowości oraz wymagania, którym powinien odpowiadać projekt ustawy budżetowej, a także zasady i tryb wykonywania ustawy budżetowej określa ustawa. 3. W wyjątkowych przypadkach dochody i wydatki państwa w okresie krótszym niż rok może określać ustawa o prowizorium budżetowym. Przepisy dotyczące projektu ustawy budżetowej stosuje się odpowiednio do projektu ustawy o prowizorium budżetowym. 4. Jeżeli ustawa budżetowa albo ustawa o prowizorium budżetowym nie weszły w życie w dniu rozpoczęcia roku budżetowego, Rada Ministrów prowadzi gospodarkę finansową na podstawie przedłożonego projektu ustawy. Art. 220. 1. Zwiększenie wydatków lub ograniczenie dochodów planowanych przez Radę Ministrów nie może powodować ustalenia przez Sejm większego deficytu budżetowego niż przewidziany w projekcie ustawy budżetowej. 2. Ustawa budżetowa nie może przewidywać pokrywania deficytu budżetowego przez zaciąganie zobowiązania w centralnym banku państwa. Art. 221. Inicjatywa ustawodawcza w zakresie ustawy budżetowej, ustawy o prowizorium budżetowym, zmiany ustawy budżetowej, ustawy o zaciąganiu długu publicznego oraz ustawy o udzielaniu gwarancji finansowych przez państwo przysługuje wyłącznie Radzie Ministrów. Art. 222. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi najpóźniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku budżetowego projekt ustawy budżetowej na rok następny. W wyjątkowych przypadkach możliwe jest późniejsze przedłożenie projektu. Art. 223. Senat może uchwalić poprawki do ustawy budżetowej w ciągu 20 dni od dnia przekazania jej Senatowi. Art. 224. 1. Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje w ciągu 7 dni ustawę budżetową albo ustawę o prowizorium budżetowym przedstawioną przez Marszałka Sejmu. Do ustawy budżetowej i ustawy o prowizorium budżetowym nie stosuje się przepisu art. 122 ust. 5. 2. W przypadku zwrócenia się Prezydenta Rzeczypospolitej do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy budżetowej albo ustawy o prowizorium budżetowym przed jej podpisaniem, Trybunał orzeka w tej sprawie nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku w Trybunale. Art. 225. Jeżeli w ciągu 4 miesięcy od dnia przedłożenia Sejmowi projektu ustawy budżetowej nie zostanie ona przedstawiona Prezydentowi Rzeczypospolitej do podpisu, Prezydent Rzeczypospolitej może w ciągu 14 dni zarządzić skrócenie kadencji Sejmu. Art. 226. 1. Rada Ministrów w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego przedkłada Sejmowi sprawozdanie z wykonania ustawy budżetowej wraz z informacją o stanie zadłużenia państwa. 2. Sejm rozpatruje przedłożone sprawozdanie i po zapoznaniu się z opinią Najwyższej Izby Kontroli podejmuje, w ciągu 90 dni od dnia przedłożenia Sejmowi sprawozdania, uchwałę o udzieleniu lub odmowie udzielenia Radzie Ministrów absolutorium. Art. 227. 1. Centralnym bankiem państwa jest Narodowy Bank Polski. Przysługuje mu wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizowania polityki pieniężnej. Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza. 2. Organami Narodowego Banku Polskiego są: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Rada Polityki Pieniężnej oraz Zarząd Narodowego Banku Polskiego. 3. Prezes Narodowego Banku Polskiego jest powoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej, na 6 lat. 4. Prezes Narodowego Banku Polskiego nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu. 5. W skład Rady Polityki Pieniężnej wchodzą Prezes Narodowego Banku Polskiego jako przewodniczący oraz osoby wyróżniające się wiedzą z zakresu finansów powoływane na 6 lat, w równej liczbie przez Prezydenta Rzeczypospolitej, Sejm i Senat. 6. Rada Polityki Pieniężnej ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej. Rada Polityki Pieniężnej, w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej. 7. Organizację i zasady działania Narodowego Banku Polskiego oraz szczegółowe zasady powoływania i odwoływania jego organów określa ustawa. Rozdział XI STANY NADZWYCZAJNE Art. 228. 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej. 2. Stan nadzwyczajny może być wprowadzony tylko na podstawie ustawy, w drodze rozporządzenia, które podlega dodatkowemu podaniu do publicznej wiadomości. 3. Zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres, w jakim mogą zostać ograniczone wolności i prawa człowieka i obywatela w czasie poszczególnych stanów nadzwyczajnych, określa ustawa. 4. Ustawa może określić podstawy, zakres i tryb wyrównywania strat majątkowych wynikających z ograniczenia w czasie stanu nadzwyczajnego wolności i praw człowieka i obywatela. 5. Działania podjęte w wyniku wprowadzenia stanu nadzwyczajnego muszą odpowiadać stopniowi zagrożenia i powinny zmierzać do jak najszybszego przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa. 6. W czasie stanu nadzwyczajnego nie mogą być zmienione: Konstytucja, ordynacje wyborcze do Sejmu, Senatu i organów samorządu terytorialnego, ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej oraz ustawy o stanach nadzwyczajnych. 7. W czasie stanu nadzwyczajnego oraz w ciągu 90 dni po jego zakończeniu nie może być skrócona kadencja Sejmu, przeprowadzane referendum ogólnokrajowe, nie mogą być przeprowadzane wybory do Sejmu, Senatu, organów samorządu terytorialnego oraz wybory Prezydenta Rzeczypospolitej, a kadencje tych organów ulegają odpowiedniemu przedłużeniu. Wybory do organów samorządu terytorialnego są możliwe tylko tam, gdzie nie został wprowadzony stan nadzwyczajny. Art. 229. W razie zewnętrznego zagrożenia państwa, zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić stan wojenny na części albo na całym terytorium państwa. Art. 230. 1. W razie zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 90 dni, stan wyjątkowy na części albo na całym terytorium państwa. 2. Przedłużenie stanu wyjątkowego może nastąpić tylko raz, za zgodą Sejmu i na czas nie dłuższy niż 60 dni. Art. 231. Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego lub wyjątkowego Prezydent Rzeczypospolitej przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od podpisania rozporządzenia. Sejm niezwłocznie rozpatruje rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej. Sejm może je uchylić bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Art. 232. W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu. Art. 233. 1. Ustawa określająca zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w czasie stanu wojennego i wyjątkowego nie może ograniczać wolności i praw określonych w art. 30 (godność człowieka), art. 34 i art. 36 (obywatelstwo), art. 38 (ochrona życia), art. 39, art. 40 i art. 41 ust. 4 (humanitarne traktowanie), art. 42 (ponoszenie odpowiedzialności karnej), art. 45 (dostęp do sądu), art. 47 (dobra osobiste), art. 53 (sumienie i religia), art. 63 (petycje) oraz art. 48 i art. 72 (rodzina i dziecko). 2. Niedopuszczalne jest ograniczenie wolności i praw człowieka i obywatela wyłącznie z powodu rasy, płci, języka, wyznania lub jego braku, pochodzenia społecznego, urodzenia oraz majątku. 3. Ustawa określająca zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej może ograniczać wolności i prawa określone w art. 22 (wolność działalności gospodarczej), art. 41 ust. 1, 3 i 5 (wolność osobista), art. 50 (nienaruszalność mieszkania), art. 52 ust. 1 (wolność poruszania się i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), art. 59 ust. 3 (prawo do strajku), art. 64 (prawo własności), art. 65 ust. 1 (wolność pracy), art. 66 ust. 1 (prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy) oraz art. 66 ust. 2 (prawo do wypoczynku). Art. 234. 1. Jeżeli w czasie stanu wojennego Sejm nie może zebrać się na posiedzenie, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów wydaje rozporządzenia z mocą ustawy w zakresie i w granicach określonych w art. 228 ust. 3-5. Rozporządzenia te podlegają zatwierdzeniu przez Sejm na najbliższym posiedzeniu. 2. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, mają charakter źródeł powszechnie obowiązującego prawa. Rozdział XII ZMIANA KONSTYTUCJI Art. 235. 1. Projekt ustawy o zmianie Konstytucji może przedłożyć co najmniej 1/5 ustawowej liczby posłów, Senat lub Prezydent Rzeczypospolitej. 2. Zmiana Konstytucji następuje w drodze ustawy uchwalonej w jednakowym brzmieniu przez Sejm i następnie w terminie nie dłuższym niż 60 dni przez Senat. 3. Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie Konstytucji może odbyć się nie wcześniej niż trzydziestego dnia od dnia przedłożenia Sejmowi projektu ustawy. 4. Ustawę o zmianie Konstytucji uchwala Sejm większością co najmniej 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz Senat bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów. 5. Uchwalenie przez Sejm ustawy zmieniającej przepisy rozdziałów I, II lub XII Konstytucji może odbyć się nie wcześniej niż sześćdziesiątego dnia po pierwszym czytaniu projektu tej ustawy. 6. Jeżeli ustawa o zmianie Konstytucji dotyczy rozdziałów I, II lub XII, podmioty określone w ust. 1 mogą zażądać, w terminie 45 dni od dnia uchwalenia ustawy przez Senat, przeprowadzenia referendum zatwierdzającego. Z wnioskiem w tej sprawie podmioty te zwracają się do Marszałka Sejmu, który zarządza niezwłocznie przeprowadzenie referendum w ciągu 60 dni od dnia złożenia wniosku. Zmiana Konstytucji zostaje przyjęta, jeżeli za tą zmianą opowiedziała się większość głosujących. 7. Po zakończeniu postępowania określonego w ust. 4 i 6 Marszałek Sejmu przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej uchwaloną ustawę do podpisu. Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział XIII Przepisy przejściowe i końcowe Art. 236. 1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji Rada Ministrów przedstawi Sejmowi projekty ustaw niezbędnych do stosowania Konstytucji. 2. Ustawy wprowadzające w życie art. 176 ust. 1 w zakresie dotyczącym postępowania przed sądami administracyjnymi zostaną uchwalone przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji. Do czasu wejścia w życie tych ustaw obowiązują przepisy dotyczące rewizji nadzwyczajnej od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 237. 1. W okresie 4 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji w sprawach o wykroczenia orzekają kolegia do spraw wykroczeń przy sądach rejonowych, przy czym o karze aresztu orzeka sąd. 2. Odwołanie od orzeczenia kolegium rozpoznaje sąd. Art. 238. 1. Kadencja konstytucyjnych organów władzy publicznej i osób wchodzących w skład wybranych lub powołanych przed wejściem w życie Konstytucji kończy się z upływem okresu ustalonego w przepisach obowiązujących przed dniem wejścia w życie Konstytucji. 2. W przypadku, gdy przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie Konstytucji nie ustalały tej kadencji, a od dnia wyboru lub powołania upłynął okres dłuższy niż ustalony przez Konstytucję, kadencja konstytucyjna organów władzy publicznej lub osób wchodzących w ich skład upływa po roku od dnia wejścia w życie Konstytucji. 3. W przypadku, gdy przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie Konstytucji nie ustalały tej kadencji, a od dnia wyboru lub powołania upłynął okres krótszy niż ustalony przez Konstytucję dla konstytucyjnych organów władzy publicznej lub osób wchodzących w ich skład, czas w którym organy te lub osoby pełniły funkcje według przepisów dotychczasowych, wlicza się do kadencji ustalonej w Konstytucji. Art. 239. 1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją ustaw uchwalonych przed dniem jej wejścia w życie nie są ostateczne i podlegają rozpatrzeniu przez Sejm, który może odrzucić orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Nie dotyczy to orzeczeń wydanych w następstwie pytań prawnych do Trybunału Konstytucyjnego. 2. Postępowanie w sprawach o ustalenie przez Trybunał Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustaw wszczęte przed wejściem w życie Konstytucji podlega umorzeniu. 3. Z dniem wejścia w życie Konstytucji uchwały Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ustalenia wykładni ustaw tracą moc powszechnie obowiązującą. W mocy pozostają prawomocne wyroki sądu oraz inne prawomocne decyzje organów władzy publicznej podjęte z uwzględnieniem znaczenia przepisów ustalonego przez Trybunał Konstytucyjny w drodze powszechnie obowiązującej wykładni ustaw. Art. 240. W okresie roku od dnia wejścia w życie Konstytucji ustawa budżetowa może przewidywać pokrywanie deficytu budżetowego przez zaciąganie zobowiązań w centralnym banku państwa. Art. 241. 1. Umowy międzynarodowe ratyfikowane dotychczas przez Rzeczpospolitą Polską na podstawie obowiązujących w czasie ich ratyfikacji przepisów konstytucyjnych i ogłoszone w Dzienniku Ustaw, uznaje się za umowy ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie i stosuje się do nich przepisy art. 91 Konstytucji, jeżeli z treści umowy międzynarodowej wynika, że dotyczą one kategorii spraw wymienionych w art. 89 ust. 1 Konstytucji. 2. Rada Ministrów w ciągu 2 lat od wejścia w życie Konstytucji przedstawi Sejmowi wykaz umów międzynarodowych zawierających postanowienia niezgodne z Konstytucją. 3. Senatorowie wybrani przed dniem wejścia w życie Konstytucji, którzy nie ukończyli 30 lat zachowują swoje mandaty do końca kadencji na którą zostali wybrani. 4. Połączenie mandatu posła lub senatora z funkcją lub zatrudnieniem, których dotyczy zakaz określony w art. 103, powoduje wygaśnięcie mandatu po upływie miesiąca od dnia wejścia w życie Konstytucji, chyba że poseł albo senator wcześniej zrzeknie się funkcji albo ustanie zatrudnienie. 5. Sprawy będące przedmiotem postępowania ustawodawczego albo przed Trybunałem Konstytucyjnym bądź Trybunałem Stanu, a rozpoczęte przed wejściem w życie Konstytucji, są prowadzone zgodnie z przepisami konstytucyjnymi obowiązującymi w dniu rozpoczęcia sprawy. 6. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji Rada Ministrów ustali, które z uchwał Rady Ministrów oraz zarządzeń ministrów lub innych organów administracji rządowej podjęte lub wydane przed dniem wejścia w życie Konstytucji wymagają - stosownie do warunków określonych w art. 87 ust. 1 i art. 92 Konstytucji - zastąpienia ich przez rozporządzenia wydane na podstawie upoważnienia ustawy, której projekt w odpowiednim czasie Rada Ministrów przedstawi Sejmowi. W tym samym okresie Rada Ministrów przedstawi Sejmowi projekt ustawy określającej, które akty normatywne organów administracji rządowej wydane przed dniem wejścia w życie Konstytucji stają się uchwałami albo zarządzeniami w rozumieniu art. 93 Konstytucji. 7. Obowiązujące w dniu wejścia w życie Konstytucji akty prawa miejscowego oraz przepisy gminne stają się aktami prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 ust. 2 Konstytucji. Art. 242. Tracą moc: 1) ustawa konstytucyjna z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), 2) ustawa konstytucyjna z dnia 23 kwietnia 1992 r. o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 336 oraz z 1994 r. Nr 61, poz. 251). Art. 243. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia jej ogłoszenia. PRZEWODNICZĄCY ZGROMADZENIA NARODOWEGO Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. (Dz. U. Nr 79, poz. 484) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady, ogólne warunki i tryb: 1) udzielania poręczeń i gwarancji przez Skarb Państwa, tworzenia zasobu majątkowego Skarbu Państwa oraz wykonywania zobowiązań z tych tytułów, 2) udzielania poręczeń i gwarancji przez niektóre osoby prawne, 3) udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego poręczeń ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. 2. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1 pkt. 1, stanowią jedyne dopuszczalne formy, w jakich organy państwa mogą ustanawiać, w drodze umowy, odpowiedzialność majątkową Skarbu Państwa za zobowiązania innych podmiotów. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) poręczeniach udzielanych przez Skarb Państwa - należy przez to rozumieć poręczenia: a) spłaty kredytów, b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji, c) wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe, 2) gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa - należy przez to rozumieć gwarancje: a) spłaty kredytów, b) naprawienia szkód, 3) poręczeniach lub gwarancjach udzielanych przez niektóre osoby prawne - należy przez to rozumieć poręczenia lub gwarancje udzielane przez nie będące bankami oraz zakładami ubezpieczeń następujące podmioty, uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania poręczeń lub gwarancji w ramach powierzonych im zadań państwowych lub w zakresie prowadzonej przez nie działalności gospodarczej: a) państwowe osoby prawne utworzone w drodze ustawy, b) spółki prawa handlowego, w których akcje (udziały) stanowiące własność Skarbu Państwa przekraczają połowę kapitału akcyjnego (zakładowego), c) spółdzielnie, w których wartość udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa przekracza połowę funduszu udziałowego, d) fundacje, w których fundatorem jest Skarb Państwa, e) osoby prawne, w których akcje (udziały) stanowiące własność Skarbu Państwa lub podmiotów, o których mowa pod lit. a)-d), przekraczają połowę kapitału akcyjnego (zakładowego) lub funduszu udziałowego, f) fundacje, w których fundatorami są osoby prawne, o których mowa w lit. a)-d), 4) poręczeniach udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego - należy przez to rozumieć poręczenia spłaty kredytów udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, 5) osobie krajowej - należy przez to rozumieć osobę krajową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 71, poz. 449), 6) osobie zagranicznej - należy przez to rozumieć osobę zagraniczną w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w pkt. 5, 7) kredycie - należy przez to rozumieć: a) kredyt udzielony przez bank-kredytodawcę będący osobą krajową, b) kredyt lub pożyczkę udzielone przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego osobą zagraniczną, 8) kredytobiorcy - należy przez to rozumieć odpowiednio kredytobiorcę lub pożyczkobiorcę będącego osobą krajową, 9) prawie budżetowym - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), 10) ustawie o obligacjach - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 i Nr 118, poz. 574), 11) ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184). Rozdział 2 Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów Art. 3. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, lub Minister Finansów mogą udzielać, w imieniu Skarbu Państwa: 1) kredytodawcom krajowym i zagranicznym - poręczeń spłaty części lub całości kredytu bankowego i związanych z nim odsetek, jeżeli kwota poręczenia przekracza równowartość 1,5 mln ECU, 2) kredytodawcom będącym bankami zagranicznymi lub zagranicznymi instytucjami finansowymi - gwarancji spłaty kredytów wraz z odsetkami i innymi kosztami, jeżeli wymagają tego zasady lub zwyczaje międzynarodowe. 2. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, lub Minister Finansów mogą ograniczyć, w umowie poręczenia lub gwarancji, odpowiedzialność Skarbu Państwa do przypadków, w których niewywiązywanie się kredytobiorcy ze spłaty kredytu nastąpiło na skutek zdarzeń w niej określonych, a w szczególności zdarzeń, o których mowa w art. 19 ust. 1. 3. Gwarancja może być udzielona również bankowi zagranicznemu lub zagranicznej instytucji finansowej, jeżeli taki bank lub instytucja udzieliły kredytodawcy gwarancji za kredytobiorcę. 4. Poręczenia lub gwarancje udzielane są na wniosek kredytobiorcy, kredytodawcy lub określonego w ust. 3 banku albo instytucji finansowej. 5. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia, może podwyższyć kwotę warunkującą możliwość udzielenia poręczenia, o której mowa w ust. 1 pkt. 1, nie więcej jednak niż do kwoty 4,5 mln ECU. Art. 4. Poręczenia i gwarancje są terminowe i udzielane są do kwoty z góry oznaczonej. Art. 5. 1. Poręczenia i gwarancje mogą być udzielone do wysokości 60% wykorzystanej kwoty kredytu objętego poręczeniem lub gwarancją oraz do wysokości 60% odsetek od tej kwoty. 2. Rada Ministrów może udzielić poręczenia do wysokości wyższej niż określona w ust. 1 w przypadku przedsięwzięcia o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej. Art. 6. 1. Rada Ministrów udziela poręczeń lub gwarancji w przypadku, jeżeli kwota poręczenia lub gwarancji przekracza równowartość 15 mln ECU lub jeżeli poręczenie lub gwarancja przekroczą wysokość, o której mowa w art. 5 ust. 1. 2. Minister Finansów udziela poręczeń lub gwarancji w innych przypadkach niż określone w ust. 1. Art. 7. 1. Poręczenia lub gwarancje mogą być udzielane pod warunkiem przeznaczenia objętego nimi kredytu na finansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych zapewniających: 1) rozwój lub utrzymanie infrastruktury, 2) rozwój eksportu dóbr i usług, 3) ochronę środowiska, 4) wsparcie procesów adaptacyjnych i rozwojowych w prywatyzowanych przedsiębiorstwach państwowych, 5) wdrażanie nowych rozwiązań technicznych lub technologicznych będących wynikiem badań naukowych lub prac badawczo-rozwojowych. 2. Poręczenia lub gwarancje mogą być także udzielane pod warunkiem przeznaczenia objętego nimi kredytu na finansowanie zakupu materiałów lub wyrobów gotowych, przeznaczonych na realizację przedsięwzięć polegających na wykonaniu dóbr inwestycyjnych na eksport, o wartości jednostkowej powyżej 10 mln ECU i cyklu produkcyjnym powyżej 6 miesięcy. Art. 8. Warunkiem udzielenia poręczenia lub gwarancji jest ustanowienie przez kredytobiorcę zabezpieczenia na rzecz Skarbu Państwa, na wypadek roszczeń wynikających z tytułu wykonania obowiązków poręczyciela lub gwaranta. Art. 9. Wykonanie zobowiązań z tytułu poręczenia następuje na wniosek kredytodawcy w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej, po przedstawieniu przez kredytodawcę dokumentów i informacji potwierdzających brak tej zdolności. Art. 10. 1. Skuteczność poręczeń lub gwarancji uwarunkowana jest wniesieniem opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Rada Ministrów lub odpowiednio Minister Finansów mogą odstąpić od naliczenia i pobrania opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji, jeżeli w umowie poręczenia lub gwarancji odpowiedzialność Skarbu Państwa została ograniczona do przypadku, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt. 1, dotyczącego niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez organ administracji państwowej, oraz do przypadku, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt. 2. 3. Opłata prowizyjna, o której mowa w ust. 1, naliczana jest od objętej poręczeniem lub gwarancją kwoty przyznanego kredytu i pobierana jest, w zależności od okresu, na jaki poręczenie lub gwarancja zostały udzielone, w wysokości od 0,2% do 2% tej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Opłata prowizyjna od gwarancji, o której mowa w art. 3 ust. 3, naliczana jest od kwoty objętej gwarancją Skarbu Państwa i pobierana jest w wysokości od 0,1% do 1% tej kwoty. Art. 11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji spłaty kredytów oraz ustali wysokość, warunki i tryb pobierania opłaty prowizyjnej, o której mowa w art. 10. Rozdział 3 Poręczenia wykonania zobowiązań wynikających z obligacji Art. 12. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, lub Minister Finansów mogą udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń spełnienia przez emitenta świadczeń pieniężnych wynikających z wyemitowanych przez niego obligacji. 2. Poręczenie może obejmować zapłatę należności głównej lub należności ubocznych albo obu tych należności. 3. Poręczenie jest udzielane na wniosek emitenta obligacji. 4. Poręczenie udzielone przez Skarb Państwa stanowi zabezpieczenie całkowite lub zabezpieczenie częściowe w rozumieniu ustawy o obligacjach. Art. 13. Poręczeniem mogą być objęte zobowiązania wynikające tylko z takich obligacji, których emisja następuje przez publiczną subskrypcję, zaś termin realizacji praw z tych obligacji nie jest krótszy niż rok od daty emisji. Art. 14. Poręczenie może być udzielone pod warunkiem przeznaczenia środków pochodzących z emisji obligacji na finansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych zapewniających: 1) rozwój lub utrzymanie infrastruktury, 2) ochronę środowiska. Art. 15. Z tytułu udzielenia poręczenia pobierana jest opłata prowizyjna, w wysokości nie wyższej niż 1% kwoty objętej poręczeniem. Art. 16. Do poręczeń stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, 5, 6 i 8. Art. 17. 1. Wykonanie zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu udzielonego poręczenia następuje na wniosek i za pośrednictwem banku-reprezentanta w rozumieniu przepisów ustawy o obligacjach. 2. Bank-reprezentant obowiązany jest do składania Ministrowi Finansów oświadczeń i zawiadomień, o których mowa w art. 34 pkt. 3 i 4 oraz art. 35 ust. 1 ustawy o obligacjach. Art. 18. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczeń wykonania zobowiązań wynikających z obligacji oraz ustali wysokość, warunki i tryb pobierania opłaty prowizyjnej, o której mowa w art. 15. Rozdział 4 Gwarancje naprawienia szkód Art. 19. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, może udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, osobom krajowym i zagranicznym gwarancji naprawienia szkód powstałych z tytułu: 1) niewykonania lub nienależytego wykonania przez przedsiębiorstwa państwowe, jednostki samorządu terytorialnego, organy administracji państwowej lub podmioty gospodarcze, w których Skarb Państwa posiada większość udziałów lub akcji, umów związanych z realizacją przedsięwzięć inwestycyjnych, 2) wprowadzenia zakazu transferów zysków lub zakazu wymiany waluty narodowej na walutę płatności. 2. Gwarancja może być udzielona w związku z realizacją na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej inwestycji o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej, dotyczącej rozwoju infrastruktury lub ochrony środowiska, gdy przewidywany okres zwrotu kapitałów zaangażowanych w tę inwestycję wynosi co najmniej 5 lat. Art. 20. Do gwarancji stosuje się odpowiednio przepisy art. 3 ust. 3 i 4 oraz art. 4. Art. 21. Skuteczność gwarancji uwarunkowana jest wniesieniem opłaty prowizyjnej, naliczanej w wysokości nie wyższej niż 2% kwoty objętej gwarancją; w przypadku opłaty prowizyjnej od gwarancji udzielonej bankowi zagranicznemu lub zagranicznej instytucji finansowej, jeżeli taki bank lub inwestycja udzieliły gwarancji naprawienia szkód, przepis art. 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 22. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania przez Skarb Państwa gwarancji naprawienia szkód oraz ustali wysokość, warunki i tryb pobierania opłaty prowizyjnej, o której mowa w art. 21. Rozdział 5 Poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe Art. 23. 1. Rada Ministrów może udzielać, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, w imieniu Skarbu Państwa, osobom zagranicznym poręczeń wypłaty odszkodowania z tytułu zniszczenia, uszkodzenia lub kradzieży nie ubezpieczonych eksponatów, których właścicielami lub uprawnionymi posiadaczami są te osoby, jeżeli eksponaty te składają się na wystawę artystyczną, organizowaną w Rzeczypospolitej Polskiej, a ich łączna wartość przekracza 7 mln ECU. 2. Poręczenie jest udzielane na wniosek organizatora wystawy. 3. Do poręczeń stosuje się przepis art. 4. Art. 24. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczeń wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe. Rozdział 6 Zasady tworzenia zasobu majątkowego przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa Art. 25. 1. Tworzy się zasób majątkowy Skarbu Państwa, zwany dalej "zasobem", przeznaczony na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa. 2. Na zasób składają się, wyodrębnione zgodnie z art. 26 ust. 4, akcje i udziały w spółkach stanowiące własność Skarbu Państwa. 3. Zasób powiększają akcje i udziały uzyskane w wyniku dochodzenia przez Ministra Finansów, w imieniu Skarbu Państwa, wierzytelności z tytułu udzielonych poręczeń lub gwarancji. Art. 26. 1. Łączna wartość akcji (udziałów) podlegających wyodrębnieniu w danym roku powinna wynosić nie mniej niż 0,5% łącznej kwoty poręczeń i gwarancji udzielonych w roku poprzednim, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Łączna wartość akcji (udziałów) składających się na zasób nie może przekroczyć 15% łącznej wartości wszystkich zobowiązań wynikających z udzielonych poręczeń i gwarancji według stanu na koniec ubiegłego roku. 3. Dla potrzeb wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, wartość akcji ustala się na podstawie ich wartości rynkowej; wartość akcji nie będących przedmiotem obrotu publicznego oraz udziałów ustala się na podstawie wartości księgowej spółki. 4. Rada Ministrów wyodrębnia, na wniosek Ministra Skarbu Państwa, uzgodniony z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, do dnia 28 lutego każdego roku, akcje lub udziały, o których mowa w art. 25 ust. 2, oraz określa ich liczbę i łączną wartość, zgodnie z ust. 3. 5. Minister Skarbu Państwa może wycofać z zasobu akcje lub udziały, o których mowa w art. 25 ust. 2, zastępując je jednocześnie akcjami lub udziałami o łącznej wartości odpowiadającej łącznej wartości wycofanych akcji lub udziałów. Art. 27. 1. Akcje i udziały składające się na zasób nie mogą być: 1) zbywane w innym celu niż w związku z potrzebą zaspokojenia roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa, 2) obciążane. 2. Czynność prawna dokonana z naruszeniem przepisu ust. 1 jest nieważna. Art. 28. 1. Akcje i udziały składające się na zasób zbywa, na zlecenie Ministra Skarbu Państwa wydane w porozumieniu z Ministrem Finansów, Bank Gospodarstwa Krajowego. 2. O zbyciu akcji (udziałów) Bank Gospodarstwa Krajowego zawiadamia Ministra Skarbu Państwa oraz Ministra Finansów. 3. Do zbywania akcji (udziałów) składających się na zasób nie stosuje się przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych i przepisu art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775). 4. Z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, Bank Gospodarstwa Krajowego otrzymuje prowizję w wysokości określonej przez Ministra Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Finansów, nie wyższą jednak niż 1% dochodu uzyskanego ze zbycia akcji (udziałów). Rozdział 7 Ustalanie limitu i wykonywanie zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa Art. 29. 1. Minister Finansów wykonuje, ze środków budżetu państwa, zobowiązania z tytułu udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń lub gwarancji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W uzasadnionych przypadkach Minister Finansów wykonuje zobowiązania z tytułu poręczeń lub gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa także ze środków zgromadzonych na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w Banku Gospodarstwa Krajowego. 3. Gospodarka finansowa środkami gromadzonymi na rachunku, o którym mowa w ust. 2, prowadzona jest przez Ministra Finansów, w imieniu Skarbu Państwa, na zasadach określonych w przepisach ustawy. Art. 30. 1. Minister Finansów otworzy w Banku Gospodarstwa Krajowego rachunek rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa. 2. Na rachunku, o którym mowa w ust. 1, gromadzone są: 1) przychody ze sprzedaży akcji i udziałów, o których mowa w art. 25, 2) odsetki z tytułu oprocentowania środków zgromadzonych na tym rachunku. 3. Środki gromadzone na rachunku, o którym mowa w ust. 1, przeznaczone są na: 1) wykonywanie zobowiązań z tytułu poręczeń lub gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa, 2) pokrycie kosztów dochodzenia wierzytelności Skarbu Państwa powstałych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji, 3) zapłatę prowizji, o której mowa w art. 28 ust. 4. Art. 31. Łączną kwotę, do wysokości której mogą być udzielane przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancje, określa ustawa budżetowa, z wyodrębnieniem kwoty, do wysokości której mogą być udzielane przez Skarb Państwa gwarancje naprawienia szkód. Rozdział 8 Udzielanie poręczeń i gwarancji przez niektóre osoby prawne Art. 32. Do poręczeń i gwarancji udzielanych przez niektóre osoby prawne stosuje się przepis art. 4 oraz odpowiednio przepis art. 8. Art. 33. 1. Osoby prawne, o których mowa w art. 2 pkt. 3, mogą udzielać poręczeń lub gwarancji do wysokości nie wyższej niż 30% wartości kapitałów (funduszy) własnych, z zastrzeżeniem, że wysokość poręczenia lub gwarancji udzielanych za zobowiązania określonego podmiotu nie może przekroczyć 10% wartości tych kapitałów (funduszy). 2. Minister Finansów może wyrazić zgodę na udzielanie poręczeń lub gwarancji do wysokości wyższej niż określona w ust. 1 lub ustalić w inny sposób niż określony w ust. 1 dopuszczalną łączną wysokość udzielanych poręczeń i gwarancji oraz dopuszczalną wysokość poręczenia lub gwarancji za zobowiązania określonego podmiotu. Art. 34. 1. Osoby prawne, o których mowa w art. 2 pkt.3, będą przekazywały Ministrowi Finansów kwartalne informacje o: 1) liczbie i wartości udzielonych poręczeń i gwarancji, 2) aktualnym stanie należności i zobowiązań z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, 3) podmiotach, na rzecz których oraz za zobowiązania których poręczenia lub gwarancje zostały udzielone oraz przeznaczeniu kwot objętych poręczeniem lub gwarancją, 4) przebiegu dochodzenia wierzytelności powstałych w związku z wykonaniem udzielonych poręczeń i gwarancji. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w terminie 30 dni po upływie kwartału. Rozdział 9 Poręczenia udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych Art. 35. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego tworzy Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych. 2. Na Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych składają się: 1) środki przekazywane z budżetu państwa, określane corocznie w ustawie budżetowej, 2) wpływy z inwestycji środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa, 3) kwoty odzyskane w drodze dochodzenia wierzytelności powstałych w związku z udzielonymi przez Bank Gospodarstwa Krajowego poręczeniami ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, 4) przychody ze sprzedaży akcji lub udziałów przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego przez Skarb Państwa w trybie ust. 3, 5) dywidendy z akcji lub udziałów, o których mowa w pkt. 4, 6) darowizny i zapisy, 7) inne wpływy. 3. W celu zasilenia Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych Minister Skarbu Państwa, w imieniu Skarbu Państwa, może, w drodze rozporządzenia, przekazać nieodpłatnie Bankowi Gospodarstwa Krajowego akcje lub udziały stanowiące własność Skarbu Państwa. 4. Do przekazania akcji (udziałów), o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, dotyczących trybu zbywania akcji i udziałów Skarbu Państwa. Art. 36. 1. Środki Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych przeznaczane są na zabezpieczenie spłaty kredytów bankowych oraz odsetek od tych kredytów, poręczonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego zgodnie z przepisami ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Minister Finansów, w drodze umowy zawartej z Bankiem Gospodarstwa Krajowego, może przeznaczyć środki Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych także na inne cele związane z udzielaniem poręczeń. Art. 37. Bank Gospodarstwa Krajowego może udzielać poręczeń, jeżeli kwota poręczenia nie przekracza wysokości określonej w art. 3 ust. 1 pkt. 1 lub ustalonej zgodnie z art. 3 ust. 5. Art. 38. 1. Poręczeniem mogą być objęte kredyty inwestycyjne oraz kredyty przeznaczone na zakup materiałów lub surowców do produkcji. 2. Do poręczeń stosuje się przepis art. 4 oraz odpowiednio przepisy art. 8 i 34. 3. Szczegółowe warunki i tryb udzielania poręczeń oraz wysokość, warunki i tryb pobierania opłat prowizyjnych z tytułu udzielonych poręczeń określi umowa zawarta między Ministrem Finansów a Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Art. 39. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego wyodrębnia w swoim planie finansowym plan finansowy Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, opracowany w porozumieniu z Ministrem Finansów. 2. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat. Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 40. Rada Ministrów dostosuje statut Banku Gospodarstwa Krajowego do przepisów ustawy. Art. 41. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego przeniesie środki Funduszu Poręczeń Kredytowych na rachunek Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. 2. Spłata zobowiązań z tytułu poręczeń, udzielonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Funduszu Poręczeń Kredytowych przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. Art. 42. Spłata zobowiązań z tytułu poręczeń lub gwarancji Skarbu Państwa, powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje zgodnie z przepisami rozdziału 7. Art. 43. 1. Minister Finansów, w imieniu Skarbu Państwa, wykonuje czynności zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji na zasadach, warunkach i w trybie określonych w innych ustawach, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Warunki i tryb sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany tych wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części określi, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów. 3. Minister Finansów może upoważnić Bank Gospodarstwa Krajowego do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1. 4. Z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, Bank Gospodarstwa Krajowego otrzymuje prowizję w wysokości określonej w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Finansów a Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Art. 44. Do egzekucji wierzytelności Skarbu Państwa powstałych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i Nr 141, poz. 692 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680). Art. 45. Minister Finansów prowadzi ewidencje należności i zobowiązań: 1) Skarbu Państwa - z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, 2) osób prawnych, o których mowa w art. 2 pkt. 3 - z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, 3) Banku Gospodarstwa Krajowego - z tytułu poręczeń udzielonych ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. Art. 46. Rada Ministrów przedstawia corocznie Sejmowi w terminie właściwym do przedstawienia sprawozdania z wykonania budżetu państwa za dany rok informację o: 1) poręczeniach i gwarancjach udzielonych przez Skarb Państwa, 2) poręczeniach i gwarancjach udzielonych przez niektóre osoby prawne, 3) poręczeniach udzielonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego, ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, 4) liczbie i wartości akcji (udziałów) składających się na zasób, 5) wykorzystaniu środków gromadzonych na rachunku, o którym mowa w art. 29 ust. 2. Art. 47. Poręczenia i gwarancje udzielane przez Skarb Państwa zwalnia się z opłaty skarbowej. Art. 48. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 1 pkt. 7 otrzymuje brzmienie: "7) opłaty od poręczeń i gwarancji, udzielonych przez Skarb Państwa," b) w ust. 2 w pkt. 10 wyrazy "udzielonych na podstawie art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "udzielonych przez Skarb Państwa na podstawie odrębnych przepisów"; 2) w art. 4 w ust. 3 w pkt. 1 wyrazy "udzielonych na podstawie art. 23" zastępuje się wyrazami "i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa"; 3) skreśla się art. 23 i 23a; 4) w art. 24 w pkt. 2 w lit. b) wyrazy "art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "odrębnych przepisów"; 5) w art. 26 pkt. 3 otrzymuje brzmienie: "3) środki na spłatę, objętych poręczeniami lub gwarancjami Skarbu Państwa, kredytów bankowych na inwestycje"; 6) w art. 27 w ust. 2 w pkt. 5 wyrazy "w tym kredyt bankowy objęty poręczeniem, o którym mowa w art. 23" zastępuje się wyrazami "w tym kredyt lub pożyczka objęte poręczeniem albo gwarancją Skarbu Państwa"; 7) w art. 34 w ust. 3 w pkt. 6 wyrazy "na podstawie art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "przez Skarb Państwa"; 8) w art. 57 ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Nieodzyskanie w całości lub w części kwot wydatkowanych z budżetu państwa z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa nie stanowi naruszenia dyscypliny budżetowej, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, iż odzyskanie tych kwot w pełnej wysokości nie jest możliwe." Art. 49. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) w art. 26 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów lub Minister Finansów mogą udzielać poręczeń i gwarancji wykonania zobowiązań gminy, na podstawie ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484).", 2) skreśla się ust. 2, 3) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Warunki i tryb udzielania poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. 4. Minister Finansów może dokonywać potrąceń, z należnej gminie subwencji ogólnej, kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu wykonania poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1." Art. 50. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154) w art. 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do poręczeń, o których mowa w ust. 2 pkt. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484).". Art. 51. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) w art. 23 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1. Art. 52. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255) w art. 3 skreśla się ust. 4. Art. 53. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) w art. 17 w ust. 1 po pkt. 4p dodaje się pkt. 4r i 4s w brzmieniu: "4r) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego, prowadzącego Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych, stanowiące równowartość dochodu przekazanego na ten Fundusz, 4s) dochody z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego otrzymywanego przez Bank Gospodarstwa Krajowego na podstawie ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484)." Art. 54. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119) w art. 14 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej od aktywów Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych utworzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego oraz od środków zgromadzonych na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w tym banku." Art. 55. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 31 w ust. 3 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz środki zgromadzone na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w Banku Gospodarstwa Krajowego." Art. 56. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 2 w ust. 3 pkt. 5 otrzymuje brzmienie: "5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji udzielonych przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484)." Art. 57. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy wydane na podstawie art. 23 i 23a Prawa budżetowego, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 58. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 1997 r. poręczenia i gwarancje Skarbu Państwa mogą być udzielane do kwoty, o której mowa w art. 8 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106). Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 477--z dnia 13 lipca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 478--z dnia 14 lipca 1997 r. w sprawie zawieszenia organizowania imprez artystycznych i rozrywkowych w dniu 18 lipca 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 479--z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 480--z dnia 3 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 481--z dnia 7 lipca 1997 r. o sprostowaniu błędu w oświadczeniu rządowym z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy karnej skarbowej. (Dz. U. Nr 79, poz. 485) Art. 1. w ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444 i Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 757 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 71, poz. 449 i Nr 75, poz. 441) art. 492-502 otrzymują brzmienie: "Art. 492. § 1. Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo, małżonek skazanego, a także osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu. § 2. Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub niedopuszczalną z mocy ustawy, sąd pozostawia bez rozpoznania. Art. 493. § 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w pierwszej instancji. § 2. Sąd, o którym mowa w § 1, powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania. Art. 494. § 1. Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku. § 2. Jeżeli sąd orzekał jednoosobowo, prośbę o ułaskawienie rozpoznaje się w składzie jednego sędziego i dwóch ławników. Art. 495. Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po wydaniu wyroku. Art. 496. § 1. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną - przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią, a w braku podstaw do wydania opinii pozytywnej - pozostawia prośbę bez dalszego biegu. § 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią. § 3. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z opiniami. § 4. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w art. 492 § 1. Art. 497. § 1. Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem. § 2. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 493 albo art. 499. Art. 498. Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez rozpoznania. Art. 499. § 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię. § 2. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje. Art. 500. Uznając, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie. Art. 501. § 1. W wypadku wydania wyroku skazującego na karę śmierci, a także w razie utrzymania takiego wyroku w mocy, sąd wydaje niezwłocznie opinię w kwestii ułaskawienia. Po uprawomocnieniu się wyroku sąd przedstawia akta sprawy Prokuratorowi Generalnemu. § 2. Prokurator Generalny przedstawia niezwłocznie akta sprawy Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze swoim wnioskiem w kwestii ułaskawienia. Do czasu rozstrzygnięcia tego wniosku wyrok nie ulega wykonaniu. § 3. W wypadku określonym w § 1 opinie sądów nie są dostępne dla uczestników postępowania, a opinia wydana przez sąd pierwszej instancji także dla sądu odwoławczego do czasu ogłoszenia wyroku przez ten sąd. Art. 502. Postanowienia przewidziane w rozdziale niniejszym nie wymagają sporządzenia uzasadnienia." Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449) art. 249-253 otrzymują brzmienie: "Art. 249. § 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się organowi finansowemu, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji. Art. 492 i art. 498 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał tylko finansowy organ pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną - przesyła Ministrowi Finansów akta sprawy wraz ze swoją opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej - pozostawia prośbę bez dalszego biegu. § 3. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał finansowy organ drugiej instancji, organ orzekający w pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części wraz ze swoją opinią. § 4. Organ orzekający w drugiej instancji pozostawia prośbę o ułaskawienie bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje opinię negatywną, a opinię taką wydał już organ orzekający w pierwszej instancji; w innych wypadkach organ orzekający w drugiej instancji przesyła Ministrowi Finansów akta wraz z opiniami. § 5. Jeżeli choćby jeden finansowy organ orzekający zaopiniował pozytywnie prośbę o ułaskawienie, Minister Finansów przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem. § 6. Przy rozpoznawaniu prośby o ułaskawienie bierze się pod uwagę okoliczności określone w art. 495 Kodeksu postępowania karnego. Art. 250. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Ministrowi Finansów w celu nadania jej biegu zgodnie z art. 249 albo art. 251. Art. 251. § 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Minister Finansów, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy wraz z opiniami finansowych organów orzekających albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o opinię. § 2. Minister Finansów przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje. Art. 252. Uznając, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem, finansowy organ orzekający wydający opinię oraz Minister Finansów mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie. Art. 253. Pozytywne opinie finansowych organów orzekających nie są dostępne dla stron." Art. 3. Prośby o ułaskawienie, które zostały wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi. (Dz. U. Nr 79, poz. 486) Na podstawie art. 85 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) oraz art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Łączności. 3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów. § 2. Do zadań i kompetencji Pełnomocnika należy inicjowanie i koordynowanie działań służących rozwojowi telekomunikacji wiejskiej, a w szczególności: 1) systematyczna analiza i ocena stanu telekomunikacji wiejskiej, 2) przygotowywanie propozycji sposobów poprawy stanu telekomunikacji wiejskiej, 3) koordynowanie: a) działań, w ramach prac Rady Ministrów, zmierzających do rozwoju telekomunikacji wiejskiej, b) pomocy ze strony zagranicy dla telekomunikacji wiejskiej, 4) inicjowanie przedsięwzięć umożliwiających rozwój telekomunikacji wiejskiej. § 3. Pełnomocnik, w porozumieniu z Ministrem Łączności, w szczególności: 1) przedstawia Radzie Ministrów lub poszczególnym ministrom propozycje działań i przedsięwzięć, zwłaszcza projekty zmian uregulowań prawnych zmierzających do usprawnienia telekomunikacji wiejskiej, 2) inicjuje oraz podejmuje działania w zakresie współpracy z bankami, a także instytucjami i organizacjami finansowymi, mające na celu gromadzenie środków finansowych i technicznych na budowę i rozwój telekomunikacji wiejskiej, 3) podejmuje działania w celu racjonalnego wykorzystania środków finansowych przeznaczonych na rozwój telekomunikacji wiejskiej, planowanych w ustawie budżetowej, 4) współdziała z właściwymi organami samorządu terytorialnego i innymi jednostkami organizacyjnymi w kształtowaniu i realizacji polityki kredytowej w zakresie telekomunikacji wiejskiej, 5) propaguje w środkach masowego przekazywania informacje o optymalnych sposobach i formach organizacji telefonizacji wsi, 6) prowadzi stałą współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz organizacjami społecznymi i podmiotami gospodarczymi w dziedzinie telekomunikacji wiejskiej, 7) współdziała z operatorami usług powszechnych na rzecz rozwoju telekomunikacji wiejskiej. § 4. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji o stanie telekomunikacji wiejskiej i propozycji jej poprawy. § 5. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na rozwój telekomunikacji wiejskiej, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 6. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 7. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie związanym z jego zadaniami. § 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Łączności. § 9. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Łączności. § 10. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi, ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 11. § 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie zadań i kompetencji Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi (Dz. U. Nr 24, poz. 103). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych. (Dz. U. Nr 79, poz. 487) Na podstawie art. 40 ust. 3, art. 42 ust. 6, art. 43 ust. 5, art. 44 ust. 4 i art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 68, poz. 439) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 570 i z 1997 r. Nr 24, poz. 121) wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Za dochód, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się wszelkie przychody pomniejszone o faktycznie poniesione koszty ich uzyskania (dochód brutto).", 2) w ust. 2 w pkt. 2 skreśla się wyrazy "oraz dodatków dla sierot zupełnych", 3) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do dochodu nie wlicza się dodatków dla sierot zupełnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej oraz jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru przedsiębiorstw państwowych. (Dz. U. Nr 79, poz. 488) Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia rejestru przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 96, poz. 473) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. W księdze rejestrowej przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" nie dokonuje się wpisu danych określonych w § 3 ust. 4 pkt.3." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Sprawiedliwości. (Dz. U. Nr 79, poz. 489) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Ministerstwu Sprawiedliwości nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 lipca 1997 r. (poz. 489) STATUT MINISTERSTWA SPRAWIEDLIWOŚCI § 1. 1. Ministerstwo Sprawiedliwości, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Sprawiedliwości, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem oraz zgodnie z jego zarządzeniami, decyzjami i poleceniami. 2. Przepis ust. 1, na podstawie odrębnych przepisów, stosuje się również do Ministra jako Prokuratora Generalnego. § 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy stanu, Prokuratora Krajowego i innych zastępców Prokuratora Generalnego, Dyrektora Generalnego Urzędu, Dyrektora Generalnego Służby Więziennej oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1 i ust. 2 pkt. 1. 2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem Dyrektora Generalnego Urzędu oraz Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "ustawą". 3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji oraz innych czynności w określonych sprawach w jego imieniu. § 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, ich skład osobowy i organizację, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt. 5 ustawy. § 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Ministra, 2) Biuro Ministra, 3) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu, 4) Departament Sądów i Notariatu, 5) Departament Wykonania Kar i Środków Karnych, 6) Departament Spraw Rodzinnych i Nieletnich, 7) Departament Współpracy Międzynarodowej i Prawa Europejskiego, 8) Departament Legislacyjno-Prawny, 9) Departament Organizacji i Informatyki, 10) Departament Kadr i Szkolenia, 11) Departament Budżetu i Majątku Skarbu Państwa, 12) Biuro do Spraw Analiz i Prognoz, 13) Biuro do Spraw Wydawania Monitora Sądowego i Gospodarczego, 14) Biuro Realizacji Projektu Centrum Ogólnopolskich Rejestrów Sądowych, 15) Biuro Prasowe, 16) Biuro Finansowo-Administracyjne, 17) Biuro Spraw Obronnych. 2. W skład Ministerstwa wchodzą również: 1) Prokuratura Krajowa, w której funkcjonują: a) Biuro Prezydialne, b) Biuro Postępowania Przygotowawczego, c) Biuro do Spraw Przestępczości Zorganizowanej, d) Biuro Postępowania Sądowego, 2) Centralny Zarząd Służby Więziennej. 3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek, o których mowa w ust. 1, oraz Prokuratury Krajowej określa regulamin organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego Urzędu, a w odniesieniu do Centralnego Zarządu Służby Więziennej - statut nadany przez Ministra na podstawie odrębnych przepisów. 4. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt. 1, rozstrzyga Minister. § 5. Ministrowi, na podstawie odrębnych przepisów, podlegają: 1) Służba Więzienna, 2) zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich oraz rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne i kuratorskie ośrodki pracy z młodzieżą, 3) Główna Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytut Pamięci Narodowej. § 6. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne oraz pełni funkcje organu założycielskiego przedsiębiorstw państwowych, których wykaz stanowi załącznik nr 1 do statutu. § 7. Minister, na podstawie odrębnych przepisów, prowadzi i nadzoruje szkoły podstawowe (lub równorzędne) dla dorosłych, średnie ogólnokształcące, zasadnicze i średnie zawodowe dla osób przebywających w zakładach karnych, których wykaz stanowi załącznik nr 2 do statutu. § 8. Minister aktualizuje wykazy, o których mowa w § 6 i 7, stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów. Załączniki do statutu Ministerstwa Sprawiedliwości Załącznik nr 1 WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, WOBEC KTÓRYCH MINISTER SPRAWIEDLIWOŚCI PEŁNI FUNKCJE ORGANU ZAŁOŻYCIELSKIEGO 1. Jednostki nadzorowane przez Ministra Sprawiedliwości: 1) Instytut Ekspertyz Sądowych im. prof. dr Jana Sehna w Krakowie, 2) Instytut Wymiaru Sprawiedliwości. 2. Przedsiębiorstwa państwowe działające przy zakładach karnych, wobec których Minister Sprawiedliwości pełni funkcje organu założycielskiego: 1) Drukarnia Nr 1 w Warszawie, 2) Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów w Warszawie, 3) Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów we Włocławku, 4) Przedsiębiorstwo Przemysłu Meblarskiego w Potulicach, 5) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego w Płocku, 6) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego w Stargardzie Szczecińskim, 7) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego w Sztumie, 8) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego we Włodawie, 9) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego w Wołowie, 10) Przedsiębiorstwo Przemysłu Metalowego we Wronkach, 11) Przedsiębiorstwo Przemysłu Obuwniczego w Nowogardzie, 12) Przedsiębiorstwo Przemysłu Obuwniczego w Nowym Wiśniczu, 13) Przedsiębiorstwo Przemysłu Obuwniczego w Strzelcach Opolskich, 14) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Bydgoszczy, 15) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Grudziądzu, 16) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Łodzi, 17) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Raciborzu, 18) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Siedlcach, 19) Przedsiębiorstwo Przemysłu Odzieżowego w Sieradzu. Załącznik nr 2 WYKAZ SZKÓŁ NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI I FUNKCJONUJĄCYCH PRZY ZAKŁADACH KARNYCH 1. Zespół Szkół dla Dorosłych w Barczewie 2. Zespół Szkół dla Dorosłych w Bydgoszczy-Fordonie 3. Zespół Szkół dla Dorosłych w Czarnem 4. Zespół Szkół dla Dorosłych w Grudziądzu 5. Zespół Szkół dla Dorosłych w Iławie 6. Zespół Szkół dla Dorosłych w Nowym Wiśniczu 7. Zespół Szkół dla Dorosłych w Nysie 8. Zespół Szkół dla Dorosłych w Płocku 9. Zespół Szkół dla Dorosłych w Rawiczu 10. Zespół Szkół dla Dorosłych w Siedlcach 11. Zespół Szkół dla Dorosłych w Sieradzu 12. Zespół Szkół dla Dorosłych w Stargardzie Szczecińskim 13. Zespół Szkół dla Dorosłych w Strzelcach Opolskich 14. Zespół Szkół dla Dorosłych w Sztumie 15. Zespół Szkół dla Dorosłych w Tarnowie 16. Zespół Szkół dla Dorosłych w Uhercach 17. Zespół Szkół dla Dorosłych w Warszawie-Białołęce 18. Zespół Szkół dla Dorosłych we Włocławku 19. Zespół Szkół dla Dorosłych we Włodawie 20. Zespół Szkół dla Dorosłych w Wojkowicach 21. Zespół Szkół dla Dorosłych w Wołowie 22. Zespół Szkół dla Dorosłych we Wrocławiu 23. Zespół Szkół dla Dorosłych we Wronkach Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO z dnia 15 lipca 1997 r. Sygn. akt III SW 435/97 w sprawie ważności referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 79, poz. 490) Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych: przewodniczący: Prezes Sądu Najwyższego - Jan Wasilewski, sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski (autor uzasadnienia), Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel, protokolanci: Monika Nieznańska, Katarzyna Wróblewska, z udziałem Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Tadeusza Stępnia i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Łączkowskiego, na posiedzeniu jawnym w dniu 15 lipca 1997 r. Na podstawie sprawozdania Państwowej Komisji Wyborczej z przebiegu referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. oraz wydanych przez Sąd Najwyższy opinii w sprawie protestów przeciwko ważności referendum i po wysłuchaniu wniosków Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej, działając na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), podjął następującą uchwałę: referendum konstytucyjne przeprowadzone w dniu 25 maja 1997 r. na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 31, poz. 174) jest ważne. Przewodniczący: Jan Wasilewski Prezes Sądu Najwyższego Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel Uzasadnienie Orzeczenie w przedmiocie ważności referendum konstytucyjnego, przewidziane w art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), Sąd Najwyższy wydaje na podstawie i w granicach przesłanek określonych w art. 35 ust. 1 ustawy oraz - w myśl art. 36 ust. 2 ustawy - przy odpowiednim zastosowaniu przepisów ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 ze zmianami). Znaczy to, że Sąd Najwyższy powinien na podstawie sprawozdania Państwowej Komisji Wyborczej z przebiegu referendum konstytucyjnego i opinii wydanych przez składy orzekające w sprawach poszczególnych protestów, jak też po zapoznaniu się ze stanowiskiem Prokuratora Generalnego stwierdzić, czy popełniono przestępstwo przeciwko referendum, a także czy naruszono przepisy ustawy o referendum dotyczące głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyniku referendum oraz ocenić, czy zachowania te mogły mieć bądź miały wpływ na wynik referendum konstytucyjnego. Przeciwko ważności referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. wniesiono 433 protesty, spośród których Sąd Najwyższy 259 protestów pozostawił bez dalszego biegu, natomiast 7 protestów zostało zwróconych z powodu ich niepodpisania. Merytorycznemu badaniu poddano zatem 167 protestów. Ich zarzuty zostały w 103 przypadkach uznane za bezzasadne. Natomiast odnośnie do pozostałych 64 protestów trzyosobowe składy Sądu Najwyższego wyraziły opinie, że ich zarzuty są zasadne. Naruszenie prawa będące przedmiotem tych zarzutów pozostawały jednak w 30 przypadkach bez wpływu na wynik głosowania w obwodach. Zarzuty doniosłe dla wyniku wspomnianego głosowania stwierdzono więc w 34 przypadkach naruszeń prawa dotyczącego referendum. Wśród nich 28 naruszeń prawa mogło mieć, a 6 naruszeń miało wpływ na wynik głosowania. Po zapoznaniu się z opiniami wyrażonymi w sprawach poszczególnych protestów, Sąd Najwyższy orzekający w pełnym składzie Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował wiarygodność wyników głosowania w obwodach nr 1 w Lubojnie (woj. częstochowskie) i nr 1 w Pleśnej (woj. tarnowskie). W związku z tym Sąd Najwyższy uchwałą z dnia 8 lipca 1997 r., III SW 434/97, podjętą na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy o referendum, unieważnił głosowanie w tych obwodach. Zakresem tego unieważnienia Sąd Najwyższy objął również głosowanie w obwodzie nr 3 w Kutnie (woj. płockie), biorąc z urzędu pod rozwagę naruszenia prawa w czasie głosowania w tym obwodzie, opisane w sprawozdaniu Państwowej Komisji Wyborczej z przebiegu referendum. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 1997 r. została przekazana Państwowej Komisji Wyborczej, która na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy o referendum dokonała w tymże dniu korekty wyników głosowania i wyniku referendum. Na posiedzeniu w dniu 15 lipca 1997 r., wyznaczonym dla podjęcia uchwały w przedmiocie ważności referendum konstytucyjnego, Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej pozostawił rozstrzygnięcie do uznania Sądu Najwyższego. Natomiast Zastępca Prokuratora Generalnego wniósł o uznanie referendum za ważne. Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje: Kluczowe znaczenie dla treści orzeczenia Sądu Najwyższego ma kwestia dopuszczalności oraz zasadność zarzutów odnośnie do naruszenia przepisów ustawy o referendum dotyczących ustalenia wyniku referendum. Ustawa o referendum odróżnia "wynik głosowania" i "wynik referendum". Wyniki głosowania w obwodzie są ustalane przez obwodowe komisje do spraw referendum (art. 29 ustawy), a w województwach - przez wojewódzkie komisje do spraw referendum na podstawie protokołów głosowania w obwodach (art. 33 ust. 2 ustawy). Przepis art. 34 ust. 3 pkt. 1 ustawy stanowi natomiast, że Państwowa Komisja Wyborcza "ustala wynik referendum i sporządza protokół o wyniku referendum". Znaczeniowy zakres zwrotu "ustala wynik referendum" nie może być jednak sprowadzony do arytmetycznego podsumowania zbiorczych wyników głosowania w województwach i traktowany jako synonim zbiorczego wyniku głosowania w całym kraju. Ustalenie w referendum, jaka liczba głosujących opowiedziała się za poszczególnymi rozwiązaniami, nie jest bowiem celem samym w sobie, lecz jedynie środkiem do celu w postaci ustalenia, za którym z dwóch, czy za którym z więcej niż dwóch rozwiązań opowiedziała się większość biorących udział w głosowaniu i czy ich liczba przekroczyła połowę uprawnionych do udziału w głosowaniu. Innymi słowy, chodzi o ustalenie, czy referendum przyniosło rozstrzygnięcie (art. 9 ust. 2) i czy rozstrzygnięcie to jest zarazem wiążące (art. 9 ust. 1), co właściwe organy państwowe zobowiązuje do niezwłocznego podjęcia czynności dla realizacji wyniku referendum (art. 10 ustawy). Ustalenie wyniku referendum zwykłego musi być zatem co do zasady rozumiane jako obliczenie wyniku głosowania w skali wszystkich obwodów oraz jako stwierdzenie jego rozstrzygającego lub wiążącego charakteru. Jest charakterystyczne, że w obwieszczeniu z dnia 20 lutego 1996 r. o wynikach głosowania i wynikach referendów przeprowadzonych w dniu 18 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 101) Państwowa Komisja Wyborcza podała nie tylko liczbę głosujących za poszczególnymi wariantami odpowiedzi, ale wyraźnie ponadto stwierdziła, że "wynik referendum nie jest wiążący". Natomiast w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 26 maja 1997 r. o wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 353) zabrakło wypowiedzi o prawnych skutkach tego referendum, lecz jej funkcję pełni stwierdzenie zawarte w pkt. III obwieszczenia, że: "większość biorących udział w głosowaniu wynosi 6.069.896 osób. Na postawione pytanie "Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." większość głosujących udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK")." Cytowane stwierdzenie jest adekwatne do specyficznego charakteru ratyfikacyjnego referendum konstytucyjnego, przewidzianego w ustawie konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992 r. o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 336 ze zmianami). Ustawa ta stanowi bowiem, że Konstytucję RP uchwaloną przez Zgromadzenie Narodowe przyjmuje Naród w drodze referendum konstytucyjnego (art. 1 ust. 1), którego przeprowadzenie zarządza Prezydent RP, przy czym przyjęcie Konstytucji w referendum następuje wówczas, gdy opowiedziała się za nią większość biorących udział w głosowaniu (art. 11 ust. 1). Wyniku referendum konstytucyjnego nie sposób zatem kwalifikować w kategoriach "wiążący" albo "nie wiążący", a jedynie według kryterium "przyjęcia" bądź "nieprzyjęcia" Konstytucji przez większość spośród obywateli biorących udział w głosowaniu. Tak rozumiany wynik referendum konstytucyjnego jest implicite zawarty w treści pkt. III obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej, gdyż Komisja stwierdziła, że określona w art. 11 ust. 1 ustawy konstytucyjnej jedyna przesłanka przyjęcia Konstytucji została spełniona, z czego należało wnosić, iż Konstytucja jest przyjęta. Takiej oceny treści pkt. III obwieszczenia Komisji nie zmienia fakt, że brak w nim również wyraźnego zastrzeżenia o przyjęciu Konstytucji pod zawieszającym warunkiem orzeczenia przez Sąd Najwyższy o ważności samego referendum. Wspomniany warunek wynika bowiem wprost z art. 36 ust. 3 ustawy o referendum, do którego odsyła art. 10 ust. 3 ustawy konstytucyjnej, stanowiący, że za przyjęciem albo przeciw przyjęciu Konstytucji obywatele opowiadają się w referendum przeprowadzonym w trybie określonym przez ustawę zwykłą, czyli ustawę o referendum. Sąd Najwyższy uważa zatem, że zarzut protestów dotyczący deklaratoryjnego stwierdzenia w obwieszczeniu Komisji o przyjęciu Konstytucji mieści się w przedmiotowych ramach protestu przeciw ważności referendum, tzn. jest dopuszczalny i powinien być poddany merytorycznej ocenie. Ocena ta wymaga zatem odpowiedzi na pytanie, czy wspomniany zarzut protestów jest zasadny, a więc czy przyjęcie Konstytucji uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r. wymagało uczestniczenia w referendum konstytucyjnym więcej niż połowy osób uprawnionych do głosowania. Powoływany już przepis art. 11 ust. 1 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992 r. stanowi wyraźnie, że przyjęcie Konstytucji w referendum następuje wówczas, gdy opowiedziała się za nią większość biorących udział w głosowaniu. Jednoznacznie brzmiący przepis ustawy konstytucyjnej nie ustalił więc quorum biorących udział w głosowaniu, oddając wiernie intencje ustrojodawcy wynikające wprost z treści protokołów 11 i 13 posiedzenia Sejmu I kadencji, zwołanych w marcu i kwietniu 1992 r. W toku debaty sejmowej dominowały wypowiedzi przeciwne uzależnianiu skuteczności referendum od liczby uczestników głosowania. Szansę przyjęcia nowej Konstytucji uważano za dobro ważniejsze niż ryzyko poparcia jej przez mniejszość elektoratu, a oczekiwanie w referendum frekwencji przekraczającej próg 50% osób uprawnionych oceniano jako nierealne. Twierdzono też, że wynik referendum powinien być wyrazem świadomego wyboru, a nie obywatelskiej bierności. Tymczasem przyjęcie określonego quorum udziału w referendum sprawiłoby, że o jego losach decydowaliby faktycznie ci z obywateli, którzy do głosowania nie poszli. Przyjęcie w referendum progu uczestnictwa oznaczałoby ponadto nałożenie na obywateli obowiązków politycznych, gdy tymczasem zainteresowany ma wolny wybór uczestniczenia albo nieuczestniczenia w głosowaniu, chociaż skutki tego wyboru nie mogą być przerzucane na państwo. Podkreślano wreszcie, że nieprzyjęcie Konstytucji z powodu zbyt niskiej frekwencji nie przyniosłoby ustrojodawcy jednoznacznych informacji, które mógłby wykorzystać w toku dalszych prac nad ustawą zasadniczą. Przytoczone argumenty pokazują, że sposób uregulowania referendum konstytucyjnego nie był pozbawiony aksjologicznego uzasadnienia, co nie wyklucza oferowania różnych jego ocen. Instytucja referendum została też uregulowana w tzw. Małej Konstytucji, czyli w ustawie konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. Nr 84, poz. 426 ze zmianami). Przepis art. 19 Małej Konstytucji stanowi, że referendum może być przeprowadzone w sprawach o szczególnym znaczeniu dla Państwa (ust. 1), przy czym prawo rozpisania referendum przysługuje Sejmowi lub Prezydentowi za zgodą Senatu (ust. 2), zaś wynik referendum jest wiążący, jeżeli uczestniczyła w nim więcej niż połowa uprawnionych do głosowania (ust. 3). Natomiast art. 19 ust. 4 Małej Konstytucji stanowi, że "zasady i tryb przeprowadzenia referendum określa ustawa". Porównanie referendum konstytucyjnego oraz referendum ukształtowanego przez Małą Konstytucję prowadzi do wniosku, że są to dwie różne instytucje prawne. Referendum konstytucyjne ma bowiem obligatoryjny, stanowczy i ratyfikacyjny charakter. Natomiast referendum według Małej Konstytucji jest fakultatywne, opiniodawcze albo stanowcze (zależnie od liczby biorących udział w głosowaniu), co pośrednio dowodzi, że jest to referendum poprzedzające uchwalenie aktu normatywnego. Kompetencja do zarządzenia referendum konstytucyjnego przysługuje wyłącznie Prezydentowi, gdy tymczasem kompetencję do rozpisania referendum według Małej Konstytucji mają Sejm oraz Prezydent za zgodą Senatu. Ustawa konstytucyjna z 23 kwietnia 1992 r. określa zatem podstawowe zasady referendum konstytucyjnego, pozostawiając ustawie zwykłej określenie tylko trybu przeprowadzenia referendum, podczas gdy Mała Konstytucja przekazuje ustawie zwykłej zarówno procedurę, jak też "zasady" przeprowadzenia referendum. Wspomniana procedura - uregulowana w odrębnej ustawie o referendum - stanowi więc jedyny element łączący oba rodzaje referendum. W tej sytuacji uzasadniony jest wniosek, że hierarchicznie równorzędne normy prawne dotyczące referendum konstytucyjnego oraz referendów innych niż konstytucyjne (zwykłych) mają odrębne zakresy zastosowania i normowania. Między tymi normami systemu prawnego nie ma dlatego sprzeczności, której usunięcie wymagałoby sięgania do reguł kolizyjnych. Wniosku tego nie podważa powoływanie się na argument ze sformułowania art. 19 ust. 1 Małej Konstytucji o rozpisywaniu referendum "w sprawach o szczególnym znaczeniu dla Państwa". Można bowiem powiedzieć, że przyjęcie nowej Konstytucji jest dla Państwa sprawą jedyną w swoim rodzaju i dlatego referendum konstytucyjne zostało unormowane w odrębnej ustawie konstytucyjnej. Wzajemna relacja obu wyżej interpretowanych ustaw konstytucyjnych uległa ograniczonej zmianie po nowelizacji ustawy z 23 kwietnia 1992 r., dokonanej ustawą z dnia 22 kwietnia 1994 r. (Dz. U. Nr 61, poz. 251). Ustawa nowelizacyjna przewidziała bowiem w przepisie art. 2c ust. 1 możliwość przeprowadzenia referendum w sprawie zasad, na których miałaby się opierać Konstytucja. Takie referendum wstępne byłoby odmianą referendum konstytucyjnego tylko ze względu na ustrojowy charakter przedmiotu poddanych mu rozstrzygnięć. Natomiast w świetle pozostałych kryteriów klasyfikacji referendów można by takie referendum zaliczyć do referendów zwykłych. Dlatego ustrojodawca w przepisie art. 2c ust. 2 ustawy z 23 kwietnia 1992 r. postanowił konsekwentnie, że zasady, przedmiot i tryb przeprowadzania wstępnego referendum konstytucyjnego określa ustawa. Krzyżowanie się zakresów normowania i zastosowania norm ustawy konstytucyjnej z 23 kwietnia 1992 r. i Małej Konstytucji w części dotyczącej wstępnego referendum konstytucyjnego oraz referendów zwykłych znalazło ułomny pod względem techniczno-legislacyjnym kształt w chronologicznie najpóźniejszej ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum, a właściwie o referendach. Ustawa ta odnosi się bowiem zarówno do referendum z art. 19 Małej Konstytucji, jak też do obu referendów konstytucyjnych. Przepis art. 1 ustawy stanowi przy tym, że reguluje ona "zasady i tryb przeprowadzenia" tych wszystkich referendów, chociaż ustrojodawca dopuścił tak szeroki zakres ustawy zwykłej jedynie wobec referendum z Małej Konstytucji oraz wobec wstępnego referendum konstytucyjnego, zezwalając w tym wypadku również na określenie "przedmiotu" takiego referendum (art. 14 ust. 2 ustawy o referendum). Natomiast przy ratyfikacyjnym referendum konstytucyjnym odesłaniem do regulacji w ustawie zwykłej objął ustrojodawca wyłącznie "tryb przeprowadzenia referendum". Wszelkie wątpliwości, jakie stylizacja lub zwłaszcza systematyka ustawy o referendum może nasuwać w części dotyczącej ratyfikacyjnego referendum konstytucyjnego, powinny być zatem interpretowane w kierunku zapewniającym zgodność wykładni z treścią norm ustawy konstytucyjnej z 23 kwietnia 1992 r. Dotyczy to między innymi art. 13 ust. 1 ustawy o referendum, który stanowi zbędne w istocie powtórzenie zasady z art. 11 ust. 1 ustawy konstytucyjnej z 23 kwietnia 1992 r. o przyjęciu Konstytucji w referendum, jeżeli opowiedziała się za nią większość biorących udział w głosowaniu i która to zasada nie może być mieszana ze sprawą wiążącego charakteru referendum, uregulowana w art. 9 ustawy referendalnej. Chociaż przepis ten jest usytuowany w rozdziale 1 ustawy ("zasady ogólne"), to ma z wyżej podanych względów odpowiednie zastosowanie jedynie do wstępnego referendum konstytucyjnego, co zresztą wynika jednoznacznie z art. 14 ust. 5 ustawy. Identyczne stanowisko zajął również Trybunał Konstytucyjny, który w uzasadnieniu uchwały z dnia 13 lutego 1996 r. (sygn. W 1/96) w sprawie powszechnie obowiązującej wykładni art. 9 ustawy o referendum stwierdził, że w odniesieniu do referendum zarządzonego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992 r. sam ustrojodawca określił, iż przyjęcie Konstytucji w referendum następuje wówczas, gdy opowiedziała się za nią większość biorących udział w głosowaniu (art. 11 ust. 1), pozostawiając ustawodawcy określenie tylko trybu przeprowadzenia referendum konstytucyjnego (art. 10 ust. 3). Z powyższych rozważań wynika, że najpoważniejszy zarzut protestów, dotyczący naruszenia przepisów ustawy o referendum dotyczących ustalenia co do wyniku referendum, jest bezzasadny. Z treści opinii wyrażonych przez składy Sądu Najwyższego orzekające w sprawach poszczególnych protestów wynika, że kwestia ważności referendum wymaga jeszcze weryfikacji z punktu widzenia zarzutów dotyczących procedowania obwodowych komisji do spraw referendum, umieszczenia plakatów agitacyjnych w lokalach wyborczych lub budynkach będących ich siedzibą oraz pozbawienia możliwości udziału w referendum obywateli zamieszkałych poza krajem, zwłaszcza w Republice Francuskiej. Odnośnie do pierwszej grupy zarzutów należy zauważyć, że obejmuje ona różnego rodzaju uchybienia w trybie dokonywania czynności, które w celu zapewnienia sprawnego, spokojnego i rzetelnego przebiegu głosowania oraz ustalenia jego wyników zostały obwodowym komisjom określone szczegółowo w ustawie o referendum oraz - z mocy zawartych w niej odesłań - w Ordynacji wyborczej do Sejmu, a zwłaszcza w uchwale Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 14 kwietnia 1997 r. w sprawie wytycznych dla obwodowych komisji do spraw referendum, dotyczących przygotowania i przeprowadzenia referendum konstytucyjnego zarządzonego na dzień 25 maja 1997 r. (Monitor Polski Nr 24, poz. 238). Wspomniane uchybienia dotyczyły w szczególności reguł obchodzenia się z kartami do głosowania, zasad wypełniania protokołu głosowania oraz sposobu jego przekazywania do komisji wojewódzkiej. Nawet usprawiedliwione zarzuty o proceduralnym charakterze obejmowały jedynie uchybienia nie mające w zasadzie żadnego wpływu na ustalenie wyniku głosowania w obwodzie. W przeciwnym razie, a więc w sytuacji, gdy uchybienia te zniekształciły wynik głosowania bądź w połączeniu z innymi jeszcze zdarzeniami dotyczącymi komisji lub jej członków stawiały pod znakiem zapytania rzetelne odzwierciedlenie woli głosujących, Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 8 lipca 1997 r. III SW 434/97, orzekł o unieważnieniu głosowania w obwodach nr 1 w Lubojnie (woj. częstochowskie) i nr 1 w Pleśnej (woj. tarnowskie) oraz nr 3 w Kutnie (woj. płockie). Sąd Najwyższy podkreśla też, że niezgodnie z art. 42 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu jest umieszczenie w dniu referendum w lokalu do głosowania jakiegokolwiek plakatu nie mającego charakteru "urzędowego obwieszczenia wyborczego". Złamaniem zakazu wynikającego z powołanego przepisu było więc umieszczenie w dniu 25 maja 1997 r. w lokalach do głosowania choćby przez krótki czas plakatu z hasłem: "My naród Polski, wszyscy obywatele Rzeczypospolitej Polskiej - Konstytucję ustanawiamy". Kwestia, czy treść lub forma tego plakatu powinny być kwalifikowane jako agitacja, ma wobec tego doniosłość tylko dla przypadków jego umieszczenia "na terenie budynku", w którym znajdował się lokal do głosowania, gdyż w takim zakresie przepis art. 42 ust. 1 Ordynacji zakazuje również agitowania. Podobna ocena wspomnianego plakatu jest - zdaniem Sądu Najwyższego - możliwa, zwłaszcza że ustawodawca nie konkretyzuje pojęcia "agitacja", a zatem nie wyklucza rozumienia jej - zgodnie ze znaczeniem tego słowa - jako każdego oddziaływania na opinię w celu zjednania zwolenników dla jakieś sprawy, poglądu czy idei, w tym wypadku dla sprawy przyjęcia Konstytucji. Przedmiot lub metoda agitacji nie są jednak obojętne, jeżeli oceniać je w płaszczyźnie wpływu na wynik głosowania lub wynik referendum. Z tego punktu widzenia wspomniany plakat nawet w razie przypisania mu agitacyjnego charakteru nie daje racjonalnych przesłanek do twierdzenia o istnieniu takiego wpływu. Należy bowiem zakładać, że udział w referendum wzięły osoby wcześniej już zdecydowane - między innymi pod wpływem biegunowych ocen Konstytucji, ferowanych w kampanii referendalnej - jak głosować i tej decyzji nie był w stanie zmienić sporny plakat. Gdyby zresztą przypisywać plakatom podobne znaczenie, to przy ich pomocy można by zmieniać społeczne zachowania ludzi. Tymczasem znajomość ludzkich reakcji na zewnętrzne presje lub sugestie pokazuje, że niektóre osoby pod wpływem nacisku zachowują się przeciwnie w stosunku do oczekiwań agitującego. Autentycznym zagrożeniem dla niezakłóconego przebiegu wyborów lub referendów jest natomiast propaganda i agitacja zawierająca dane lub informacje nieprawdziwe, wobec czego prawodawca uregulował sposoby ich zwalczania nawet w okresie tzw. ciszy bezpośrednio poprzedzającej głosowanie (art. 139 Ordynacji wyborczej do Sejmu). Inne formy zakłócania spokoju w czasie i w miejscu głosowania należałoby zatem traktować głównie jako naruszenie powszechnie akceptowanych reguł politycznej kultury, mających wprawdzie prawną doniosłość, ale nie podlegających prawnemu sankcjonowaniu. Dlatego Sąd Najwyższy nie stwierdził przesłanek do unieważnienia głosowania w obwodach, w których ekspozycja plakatu miała miejsce. Tym bardziej nie jest więc możliwe kwestionowanie na tej podstawie ważności referendum w skali ogólnopolskiej. Sąd Najwyższy podziela również opinię o bezzasadności zarzutów dotyczących udziału w referendum obywateli polskich przebywających poza granicami kraju. Wymaganie posiadania przez nich ważnych paszportów wynika bowiem expressis verbis z art. 12 ust. 2 ustawy o referendum. Natomiast nieprzeprowadzenie referendum konstytucyjnego na terytorium Republiki Francuskiej było spowodowane kolizją z równocześnie odbywającymi się tam wyborami parlamentarnymi. Wskutek tego doszło wprawdzie do zniesienia wyznaczonych wcześniej we Francji obwodów do głosowania w referendum konstytucyjnym, ale nie pozbawiło to zainteresowanych prawa udziału w referendum, gdyż prawo to mogli zrealizować w krajach sąsiednich oraz w Polsce. Takie utrudnienia w urzeczywistnianiu praw publicznych mogą być niekiedy faktycznym skutkiem stałego bądź czasowego pobytu obywatela poza granicami kraju. Zniesienie obwodów do głosowania we Francji było zresztą skutkiem znalezienia się polskich organów państwowych w swoistym stanie wyższej konieczności, zmuszającym do wyboru pomiędzy wydłużeniem stosunkowo nielicznej grupie obywateli drogi do najbliższego lokalu wyborczego a ważniejszym dobrem publicznym, w postaci przeprowadzenia referendum konstytucyjnego w zaplanowanym terminie i utrzymania dobrych stosunków z Francją. Wspomniany wybór nie był zatem działaniem bezprawnym, a poza tym należy go kwalifikować jako "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 24 ust. 2 w związku z art. 24 ust. 3 ustawy o referendum. Przeprowadzone analizy prowadzą do konkluzji, że również pozostałe zarzuty protestów (obok zarzutu nieuczestniczenia w referendum więcej niż 50% osób uprawnionych do głosowania) są bezzasadne lub nie miały wpływu na wynik referendum, skorygowany w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 lipca 1997 r. Dlatego Sąd Najwyższy na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy o referendum w związku z art. 128 ust. 1 Ordynacji wyborczej do Sejmu podjął uchwałę o ważności referendum. Orzekając o ważności referendum, Sąd Najwyższy stwierdził, że Konstytucja została przyjęta. Przewodniczący: Jan Wasilewski Prezes Sądu Najwyższego Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Zbigniew Myszka, Teresa Romer, Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Barbara Wagner, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491) Art. 1. 1. Osobom, które wskutek powodzi poniosły straty w gospodarstwie domowym w wyniku zalania mieszkań, przysługuje jednorazowa zapomoga pieniężna. 2. Jednorazowa zapomoga pieniężna przysługuje w wysokości 3 000 zł na gospodarstwo domowe. 3. Na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu zapomogę przyznaje kierownik ośrodka pomocy społecznej w uzgodnieniu z upoważnionymi przedstawicielami rady gminy. Art. 2. 1. Członkom rodziny osoby, która zmarła w związku z powodzią, przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości jednorazowego odszkodowania przewidzianego ustawą z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461). 2. W okresie od 1 września 1997 r. do 31 grudnia 1997 r. prawo do zasiłku rodzinnego dla członków rodziny uprawnionego, który został dotknięty skutkami powodzi, przysługuje niezależnie od dochodu rodziny. 3. Jednorazowe świadczenie pieniężne wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych ze środków przyznanych z budżetu państwa. Art. 3. 1. W przypadku jeżeli dla ratowania szczególnie ważnych obszarów zagrożonych powodzią podjęto decyzję o skierowaniu wód zalewowych w inny obszar, to osobom, które w wyniku tej decyzji poniosły straty, przysługuje pełne odszkodowanie. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb udzielania odszkodowań, o których mowa w ust. 1. Art. 4. 1. Przyczynę usprawiedliwiającą nieobecność pracownika w pracy stanowi faktyczna niemożność świadczenia pracy w związku z powodzią. 2. Za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z przyczyny, o której mowa w ust. 1, pracownik zachowuje prawo do odpowiedniej części wynagrodzenia określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu pracy przez okres nie dłuższy niż 5 dni roboczych. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania wobec pracowników, których uprawnienie do wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu powodzi lub do innej formy rekompensaty utraconego wynagrodzenia z tego tytułu wynika z odrębnych przepisów. 4. Wynagrodzenie określone w ust. 2 wypłaca pracodawca. 5. W wypadku braku środków na wynagrodzenie, spowodowanego przejściowym zaprzestaniem działalności wskutek powodzi, wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, wypłaca się ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Decyzję o przyznaniu środków na wypłatę tego wynagrodzenia podejmuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy na podstawie pisemnego wniosku pracodawcy. Art. 5. 1. W razie braku środków na wypłatę pracownikom wynagrodzenia przysługującego za: 1) czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, które zostały bezpośrednio spowodowane powodzią, 2) wykonaną pracę, polegającą na ochronie zakładu pracy przed powodzią lub na usuwaniu skutków powodzi, mającą na celu utrzymanie lub przywrócenie prowadzenia przez pracodawcę działalności gospodarczej - przez pracodawcę, który wskutek powodzi przejściowo zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie, Minister Pracy i Polityki Socjalnej może zarządzić przekazanie pracodawcy brakujących środków w formie nie oprocentowanej pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może podlegać zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do wysokości określonej w art. 81 § 1 Kodeksu pracy, nie wyższej jednak niż 3 zł za godzinę, 24 zł za dzień lub 600 zł za miesiąc - odpowiednio do czasu niewykonywania pracy w okresie, o którym mowa w ust. 4. 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może podlegać zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości nie wyższej niż 5 zł za godzinę, 40 zł za dzień lub 1.000 zł za miesiąc - odpowiednio do czasu wykonywania pracy w okresie, o którym mowa w ust. 4. 4. Zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może podlegać wynagrodzenie określone w ust. 1 pkt 1 i 2 za okres nie dłuższy niż od dnia 1 lipca 1997 r. do dnia 30 września 1997 r. 5. Przekazanie środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na wypłatę wynagrodzenia określonego w ust. 1 następuje na pisemny wniosek pracodawcy zawierający oświadczenie o braku własnych środków na wypłatę wynagrodzenia, określenie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie podlegające zaspokojeniu z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz kwoty tego wynagrodzenia; do wniosku załącza się wykaz pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało zaspokojeniu z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 6. Wypłaty wynagrodzenia dokonuje pracodawca zgodnie z wykazem pracowników, o którym mowa w ust. 5, zweryfikowanym i zatwierdzonym przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w drodze rozporządzenia: 1) określi wzory wniosku i wykazu, o których mowa w ust. 5, tryb ich składania i rozpatrywania, sposób przekazywania środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i dokonywania wypłaty wynagrodzenia oraz szczegółowe zasady zwrotu Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych kwot przekazanych pracodawcy, 2) może, w uzgodnieniu z Radą Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wydłużyć okres, o którym mowa w ust. 4. Art. 6. Środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą być przeznaczone na cele związane z pomocą i likwidacją skutków powodzi na rzecz pracowników innego pracodawcy. Art. 7. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przewidziane w bieżącym planie finansowym mogą być przeznaczone na: 1) utrzymanie zagrożonych likwidacją, z powodu powodzi, miejsc pracy osób niepełnosprawnych, 2) pożyczki zakładom pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi, 3) utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej z powodu powodzi, 4) zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi - na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461). Art. 8. Zakład pracy chronionej może przekazać środki zakładowego funduszu rehabilitacji na rzecz innego zakładu pracy chronionej, który poniósł straty w wyniku powodzi, z przeznaczeniem na pomoc dla osób niepełnosprawnych zatrudnionych w tym zakładzie. Art. 9. Pożyczki przyznane przed powodzią ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych: 1) osobom niepełnosprawnym na działalność gospodarczą, 2) zakładom pracy chronionej - mogą być umarzane w 100%, jeżeli w związku z powodzią nastąpiła utrata możliwości spłaty pożyczki. Art. 10. Pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie pracy nie objętej treścią umowy o pracę, jeżeli jest to konieczne w związku z usuwaniem skutków powodzi u tego pracodawcy, a praca ta nie zagraża zdrowiu pracownika. W takim wypadku pracownik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia. Art. 11. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z zatrudnieniem pracowników bezpośrednio przy likwidacji skutków powodzi nie podlega wliczeniu do limitu godzin nadliczbowych, o którym mowa w art. 133 § 2 Kodeksu pracy. Art. 12. 1. Posiadaczom gospodarstw rolnych oraz osobom prowadzącym działy specjalne produkcji rolnej na obszarach dotkniętych powodzią przysługuje pomoc w naturze lub ekwiwalencie pieniężnym udzielana za pośrednictwem gminy. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, polega na możliwości otrzymania nieodpłatnie jednej tony pszenicy na jeden hektar użytków rolnych zalanych przez powódź lub równowartości ceny minimalnej jednej tony pszenicy ze środków uzyskanych z jej sprzedaży przez Agencję Rynku Rolnego. 3. Udzielenie pomocy następuje na wniosek osoby poszkodowanej, złożony niezwłocznie do gminy, na terenie której została wyrządzona szkoda przez powódź. 4. Gmina najpóźniej do dnia 1 września 1997 r. zbilansowane potrzeby w zakresie pomocy, o której mowa w ust. 2, zgłosi do Agencji Rynku Rolnego. 5. Rada Ministrów zrekompensuje budżet Agencji Rynku Rolnego w pozycji rezerwy państwowe do wartości przekazanych nieodpłatnie z zasobów Agencji Rynku Rolnego jako pomoc w naturze posiadaczom gospodarstw rolnych dotkniętych klęską powodzi. Art. 13. Agencja Rynku Rolnego, wykorzystując zapasy rezerw państwowych, udostępni gminie pszenicę lub środki finansowe, o których mowa w art. 12 ust. 2, w ilości określonej w zapotrzebowaniu. Art. 14. 1. Publiczne zakłady opieki zdrowotnej w okresie do 31 października 1997 r. udzielają bezpłatnie świadczeń zdrowotnych osobom nieuprawnionym w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) poszkodowanym w wyniku powodzi i z tego powodu znajdującym się w niedostatku. 2. Podstawą do bezpłatnych świadczeń jest zaświadczenie wydane przez organ gminy, stwierdzające okoliczności, o których mowa w ust. 1. Art. 15. 1. Wojewoda, w razie zagrożenia epizootycznego lub epidemicznego, może: 1) nakazywać lekarzom weterynarii wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji zagrożenia, 2) wyznaczyć osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje do wykonywania czynności pomocniczych - określając rodzaj i zakres czynności do wykonania. 2. Wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, jest odpłatne i nie jest zatrudnieniem w rozumieniu Kodeksu pracy. Art. 16. 1. Zwalnia się od podatku dochodowego: 1) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 2, otrzymane przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych albo od osób prawnych na usuwanie skutków powodzi, 2) darowizny otrzymane przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych na cele określone w pkt 1, 3) kwoty umorzonych pożyczek przyznanych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych: a) osobom niepełnosprawnym - na działalność gospodarczą, b) zakładom pracy chronionej - na cele inwestycyjne - jeżeli w związku z powodzią nastąpiła utrata możliwości spłaty tych pożyczek, 4) zapomogę pieniężną oraz świadczenie pieniężne, o których mowa w art. 1 i 2. 2. Jeżeli przychody wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 3 zostały wydatkowane na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, nie stosuje się przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164 i Nr 71, poz. 449) oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153 i Nr 79, poz. 484). 3. Zwalnia się od podatku od spadków i darowizn darowizny otrzymane przez osoby fizyczne poszkodowane w wyniku powodzi. 4. Zwalnia się z opłaty skarbowej: 1) podania i załączniki do podań składanych przez osoby i jednostki poszkodowane w wyniku powodzi w lipcu 1997 r., 2) czynności urzędowe, zaświadczenia i zwolnienia związane z odtwarzaniem dokumentów utraconych lub zniszczonych w powodzi, o której mowa w pkt 1. 5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 3, stosuje się do dnia 30 czerwca 1998 r. Art. 17. 1. Na obszarach dotkniętych powodzią, w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 30 czerwca 1998 r., do wydobywania kopalin pospolitych w celu likwidacji szkód powstałych w wyniku powodzi nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496). 2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, na obszarach dotkniętych powodzią wydobywanie kopalin pospolitych w celu likwidacji szkód powstałych w wyniku powodzi następuje na podstawie decyzji wójta, burmistrza (prezydenta miasta), wydanej niezwłocznie po otrzymaniu wniosku. 3. Wniosek o wydanie decyzji na wydobywanie kopaliny, o której mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o decyzję, 2) prawo wnioskodawcy do terenu, na którym ma być wydobywana kopalina, 3) rodzaj kopaliny, która ma być przedmiotem wydobycia, oraz sposób jej wydobycia, 4) zobowiązanie wnioskodawcy, że wydobyta kopalina będzie wykorzystywana w całości do likwidacji szkód powstałych w wyniku powodzi. 4. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się: 1) podmiot wydobywający kopalinę, 2) rodzaj wydobywanej kopaliny, 3) sposób wydobywania kopaliny, 4) teren, na którym ma być wydobywana kopalina, 5) wymagania dotyczące wydobywania kopaliny, a w szczególności w zakresie bezpieczeństwa powszechnego i ochrony środowiska. 5. W wypadku wykorzystania kopaliny na inne cele niż określone w ust. 1, podmiot wydobywający kopalinę na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2, podlega odpowiedzialności na zasadach określonych w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze. 6. Podmioty gospodarcze wydobywające kopalinę pospolitą na obszarach dotkniętych powodzią na podstawie koncesji udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują prawo do wydobywania tych kopalin na warunkach określonych w tych koncesjach. Art. 18. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 lipca 1998 r. na terenach objętych powodzią: 1) nie stosuje się przepisów art. 82 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299), 2) odwołania od decyzji o pozwoleniach wodnoprawnych, o których mowa w art. 82 ust. 1 pkt 4-12 ustawy, o której mowa w pkt 1, nie wstrzymują wykonania tych decyzji, 3) odwołania od decyzji, o których mowa w art. 68 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296), nie wstrzymują wykonania tych decyzji. Art. 19. 1. Upoważnia się Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do dysponowania środkami zgromadzonymi zgodnie z art. 87b ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 18 pkt 3, z opłat i kar na rzecz usuwania skutków powodzi do dnia 31 lipca 1998 r. 2. Do dysponowania środkami, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie ogólne zasady dysponowania środkami Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Art. 20. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska, po przeprowadzeniu kontroli w jednostkach organizacyjnych (zakładach) znajdujących się na obszarach dotkniętych powodzią, może zaniechać, w całości lub w części, w okresie do dnia 31 grudnia 1997 r., wymierzania kar pieniężnych określonych przepisami ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne, o ile naruszenie przepisów powołanych ustaw nastąpiło w związku z powodzią. Art. 21. Od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 1998 r. zawiesza się organizowanie i funkcjonowanie Państwowej Straży Łowieckiej utworzonej mocą ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr 60, poz. 369). Art. 22. 1. W 1997 r.: 1) Minister Finansów przedstawia komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu i Najwyższej Izbie Kontroli informację o przebiegu wykonania budżetu państwa za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja 1997 r., w terminie do dnia 10 września 1997 r., 2) zarząd gminy, na terenie której wystąpiła powódź, przedstawia radzie gminy i regionalnej izbie obrachunkowej informacje o przebiegu wykonania budżetu gminy za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja 1997 r., w terminie 90 dni po upływie okresu sprawozdawczego, 3) Minister Finansów może wyrazić zgodę na zmianę wykorzystania środków budżetowych przeznaczonych uprzednio na finansowanie inwestycji centralnej; przepisu art. 27 ust. 2b i 2c ustawy, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się. 2. W zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się przepisu art. 53 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484). Art. 23. 1. Należności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne pracowników oraz odsetek za zwłokę za czerwiec, lipiec i sierpień 1997 r. od zakładów pracy, które doznały szkód wskutek powodzi w lipcu 1997 r., mogą być umorzone na wniosek tych zakładów, umotywowany doznaniem wskutek powodzi poważnych szkód majątkowych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do należnych, na podstawie odrębnych przepisów, składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na zaopatrzenie emerytalne osób nie będących pracownikami. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz wpłat na Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. 4. Należności Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników oraz odsetek za zwłokę za III i IV kwartał 1997 r. oraz I i II kwartał 1998 r. od ubezpieczonych rolników, którzy doznali szkód wskutek powodzi w 1997 r., mogą być umorzone na ich wniosek umotywowany doznaniem poważnych szkód w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Art. 24. W wypadku zniszczenia wskutek powodzi dokumentów niezbędnych do ustalenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego przyjmuje się: 1) wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków na udowodnienie okresów zatrudnienia (ubezpieczenia) oraz czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, 2) wszelkie dokumenty na udowodnienie wysokości zarobków lub dochodów przyjmowanych do podstawy wymiaru świadczeń. Art. 25. Minister Łączności może podejmować, wobec podmiotów prowadzących działalność telekomunikacyjną lub pocztową, decyzje dotyczące usuwania doraźnych i długofalowych skutków powodzi oraz nakładać na te podmioty określone obowiązki w terminie do 30 czerwca 1998 r. Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z tym że art. 4, 10, 11 i 24 wchodzą w życie z mocą od dnia 6 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi. (Dz. U. Nr 80, poz. 492) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., zwanej dalej "powodzią", na terenach gmin określonych zgodnie z przepisem ust. 2. 2. Rada Ministrów, na wniosek właściwego wojewody, w drodze rozporządzenia, określa gminy, na obszarze których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi. Art. 2. 1. Do remontu i odbudowy obiektów budowlanych nie stosuje się przepisów: 1) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 2) art. 74 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44, Nr 54, poz. 348 i Nr 68, poz. 435). 2. W zakresie uregulowanym niniejszą ustawą przepisy innych ustaw stosuje się, gdy przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż użyte w stanie pierwotnym, 2) odbudowie - należy przez to rozumieć odtworzenie obiektu budowlanego w całości lub części, w miejscu i o wymiarach obiektu odtwarzanego, jeżeli odtworzeniu podlegają jego elementy konstrukcyjne, 3) obiektach liniowych - należy przez to rozumieć drogi, linie kolejowe, w tym budynki, budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu kolejowego oraz sieci uzbrojenia terenu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349). Rozdział 2 Remont i odbudowa obiektów budowlanych Art. 4. 1. Remont obiektu budowlanego wymaga zgłoszenia właściwemu organowi nadzoru budowlanego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nie wymaga zgłoszenia remont: 1) obiektów liniowych, 2) obiektów regulacji rzek i urządzeń melioracji szczegółowych, 3) obiektów budowlanych o kubaturze mniejszej niż 1000 m3, takich jak budynki mieszkalne, obiekty gospodarcze, inwentarskie, składowe, handlowe lub usługowe, 4) obiektów budowlanych nie wyższych niż 12 m nad poziomem terenu lub o wysokości do trzech kondygnacji nadziemnych. Art. 5. 1. Odbudowa obiektu budowlanego wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę odbudowa: 1) obiektów liniowych, 2) obiektów regulacji rzek i urządzeń melioracji szczegółowych, 3) obiektów budowlanych o kubaturze mniejszej niż 1000 m3, takich jak budynki mieszkalne, obiekty gospodarcze, inwentarskie, składowe, handlowe lub usługowe, 4) obiektów budowlanych nie wyższych niż 12 m nad poziomem terenu lub o wysokości do trzech kondygnacji nadziemnych, 5) innych obiektów budowlanych wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680), zwanej dalej "ustawą - Prawo budowlane". 3. Zgłoszenia właściwemu organowi nadzoru budowlanego wymaga odbudowa obiektów wymienionych w ust. 2 pkt 1, 3 i 4, z wyjątkiem obiektów gospodarczych, a także obiektów składowych usytuowanych w ramach działki siedliskowej. 4. Do odbudowy obiektów wymienionych w ust. 3 przepisy art. 42 i art. 45 ustawy - Prawo budowlane stosuje się odpowiednio. Art. 6. 1. Zgłoszenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 3, należy dokonać przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli, w terminie 7 dni od dnia doręczenia zgłoszenia, właściwy organ nadzoru budowlanego nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do rozbiórek, o których mowa w art. 31 ustawy - Prawo budowlane. Art. 7. 1. Do wniosku o pozwolenie na budowę dotyczące obiektu budowlanego należy dołączyć: 1) projekt architektoniczno-budowlany, 2) dokument stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. 2. Do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę obiektu budowlanego należy dołączyć: 1) zgodę właściciela obiektu, 2) szkic usytuowania obiektu, 3) opis zakresu i sposobu prowadzenia robót rozbiórkowych, 4) opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia, 5) w zależności od potrzeb, projekt rozbiórki obiektu. 3. Przepisów art. 32, art. 33 i art. 34 ust. 1 i 3 ustawy - Prawo budowlane nie stosuje się. Art. 8. 1. Przy właściwym organie nadzoru budowlanego działa Zespół Opiniowania Dokumentacji, w skład którego wchodzą przedstawiciele właściwych miejscowo organów: 1) Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 2) Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska, 3) Państwowej Inspekcji Pracy, 4) Państwowej Straży Pożarnej, 5) Konserwatora Zabytków. 2. Do zadań Zespołu, o którym mowa w ust. 1, należy opiniowanie projektów architektoniczno-budowlanych i zgłoszeń, w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów. Art. 9. 1. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę w zakresie odbudowy obiektu budowlanego właściwy organ nadzoru budowlanego sprawdza: 1) prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, 2) kompletność projektu architektoniczno-budowlanego, 3) posiadanie pozytywnej opinii Zespołu Opiniowania Dokumentacji, 4) wykonanie projektu architektoniczno-budowlanego przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane. 2. Przepisów art. 35 i art. 39 ustawy - Prawo budowlane nie stosuje się. Art. 10. 1. Do użytkowania obiektu budowlanego, na odbudowę którego, zgodnie z ustawą, jest wymagane pozwolenie na budowę lub zgłoszenie, o którym mowa w art. 5 ust. 3, można przystąpić niezwłocznie po zawiadomieniu właściwego organu nadzoru budowlanego o zakończeniu odbudowy. 2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oryginał dziennika budowy, 2) oświadczenie kierownika budowy o zgodności wykonanej odbudowy obiektu budowlanego z projektem architektoniczno-budowlanym, przepisami i obowiązującymi Polskimi Normami, 3) protokoły badań i sprawdzeń, 4) powykonawczą inwentaryzację geodezyjną. Rozdział 3 Właściwość organów nadzoru budowlanego i postępowanie administracyjne Art. 11. 1. Właściwość organów nadzoru budowlanego ustala się według przepisów ustawy - Prawo budowlane, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Pozwolenia na budowę dotyczące odbudowy obiektów budowlanych zaliczonych do kategorii inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi wydaje wojewoda. Art. 12. 1. Decyzji o pozwoleniu na budowę w zakresie odbudowy obiektu budowlanego nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, należy wydać w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Rozdział 4 Przepisy końcowe Art. 13. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane. Art. 14. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do terenów objętych huraganem w czerwcu 1997 r. Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 grudnia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 482--z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie wynagradzania pracowników komunalnych zakładów budżetowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach gospodarki gruntami i wywłaszczania nieruchomości na terenach objętych powodzią z lipca 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 493) Art. 1. 1. Wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, odpowiednio, w drodze zarządzenia lub uchwały, mogą odstąpić od przeprowadzania przetargu przy zbywaniu nieruchomości położonych na terenach objętych powodzią z lipca 1997 r., zwanych dalej "terenami powodziowymi", przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe dla osób, których lokale lub budynki mieszkalne uległy zniszczeniu, oraz realizację urządzeń infrastruktury technicznej lub innych celów publicznych w związku z usuwaniem skutków powodzi. 2. Przy zbywaniu nieruchomości, o których mowa w ust. 1, wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży lub oddania w użytkowanie wieczyste wywiesza się, na okres 21 dni, w siedzibie odpowiednio - urzędu rejonowego lub urzędu gminy, a ponadto informację o wywieszeniu tego wykazu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Art. 2. 1. Ceny nieruchomości, o których mowa w art. 1, mogą być rozkładane na raty nie dłużej niż 10 lat. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, wierzytelność Skarbu Państwa lub gminy podlega zabezpieczeniu, w szczególności - zabezpieczeniu hipotecznemu. Pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości. 3. Wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy - mogą odstąpić od oprocentowania ceny rozłożonej na raty, mogą również udzielić bonifikaty od ceny nieruchomości. Art. 3. Przepisy art. 2 stosuje się odpowiednio do pierwszej opłaty za oddanie nieruchomości na terenach powodziowych w użytkowanie wieczyste. Art. 4. Terenowy organ rządowej administracji ogólnej - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a rada gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy - mogą, na wniosek zainteresowanych, podejmować decyzje o umorzeniu, w całości lub w części, zobowiązań z tytułu nabycia od Skarbu Państwa lub gminy, na własność lub w użytkowanie wieczyste, nieruchomości położonych na terenach powodziowych. Umorzenia dokonuje się za zgodą odpowiednio - wojewody lub rady gminy. Art. 5. Właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości położonych na terenach powodziowych są zwolnieni z opłat adiacenckich, w wypadku wzrostu wartości nieruchomości w wyniku odbudowy obiektów infrastruktury technicznej na terenach powodziowych. Art. 6. 1. W przypadku usuwania szkód spowodowanych siłą wyższą, których powstaniu nie można było zapobiec, odpowiednio wojewoda albo rada gminy - mogą zezwolić na czasowe zajęcie nieruchomości na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. 2. W przypadku konieczności nabywania nieruchomości niezbędnych do wykonania robót drogowych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca 1997 r. mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 29-32 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775), z tym że kompetencje Prezesa Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad wykonuje właściwy terytorialnie naczelny dyrektor okręgu dróg publicznych. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 1 lipca 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach postępowania administracyjnego i sądowego w związku z usuwaniem skutków powodzi z lipca 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 494) Art. 1. 1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., zwanej dalej "powodzią", oraz w stosunku do osób poszkodowanych w wyniku powodzi. 2. Przez osoby poszkodowane w rozumieniu ustawy rozumie się osoby fizyczne, osoby prawne oraz podmioty gospodarcze nie posiadającej osobowości prawnej, które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych albo utraciły możliwość korzystania z zajmowanego lokalu. 3. Zaświadczenie o okolicznościach, o których mowa w ust. 2, wydaje organ gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności gospodarczej osoby poszkodowanej. Art. 2. 1. Organy administracji państwowej i inne organy działające w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego są obowiązane załatwiać sprawy związane z usuwaniem skutków powodzi w pierwszej kolejności i bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie miesiąca od dnia wszczęcia postępowania. 2. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 1, stronie służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu. W sprawach tych przepisów art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się. 3. W razie stwierdzenia bezczynności organu, Naczelny Sąd Administracyjny może wymierzyć temu organowi grzywnę. Orzeczenie o ukaraniu grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez opatrywania go klauzulą wykonalności. Przepis art. 31 ust. 6 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471) stosuje się odpowiednio. Art. 3. 1. W postępowaniu administracyjnym oraz w postępowaniu sądowym w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi osoby poszkodowane nie ponoszą opłat skarbowych i innych opłat administracyjnych oraz kosztów sądowych. 2. Postępowanie w razie zaginięcia lub zniszczenia akt w zakresie dotyczącym odtworzenia akt sądowych zniszczonych lub zaginionych wskutek powodzi jest wolne od kosztów sądowych. 3. Przepis ust. 2 stosuje się także do postępowania o założenie ksiąg wieczystych dla nieruchomości, których księgi wieczyste zaginęły lub uległy zniszczeniu wskutek powodzi. Art. 4. Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i sądy powszechne rozpoznają sprawy związane z usuwaniem skutków powodzi w pierwszej kolejności. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 80, poz. 495) Art. 1. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej mogą brać udział ponadto w zwalczaniu klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków."; 2) w art. 60: a) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Powołanie do odbycia ćwiczeń wojskowych, przeprowadzanych w trybie natychmiastowego stawiennictwa, może nastąpić w celu: 1) sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej i bojowej jednostek wojskowych, 2) udziału jednostek wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków.", b) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, do odbycia ćwiczeń wojskowych powołuje się żołnierzy rezerwy przede wszystkim spoza obszaru objętego klęską żywiołową, nadzwyczajnym zagrożeniem środowiska i likwidacją ich skutków."; 3) w art. 100 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Niezależnie od ćwiczeń wojskowych, podoficerów, chorążych i oficerów rezerwy można powołać do okresowej służby wojskowej w przypadkach uzasadnionych potrzebami obrony Państwa lub potrzebami Sił Zbrojnych, a także zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków."; 4) w art. 200 w ust. 1 po wyrazach "przygotowania obrony Państwa" dodaje się wyrazy "oraz zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków."; 5) w art. 208: a) w ust. 1 po wyrazach "inne jednostki organizacyjne" dodaje się po przecinku wyrazy "a także osoby fizyczne", b) w ust. 2 po wyrazach "obrony Państwa" dodaje się wyrazy "a także zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków."; 6) w art. 209 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 210 i 211, nie stosuje się do używania nieruchomości i rzeczy ruchomych udostępnionych w celu zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONSTYTUCJA 483--z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy. (Dz. U. Nr 80, poz. 496) Art. 1. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647) w art. 31 wprowadza się następujące zmiany: 1) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznawane dodatki do uposażenia, uzasadnione szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, przewidziane dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową."; 2) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zasady przyznawania dodatku funkcyjnego oraz dodatków uzasadnionych szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 484--z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. 485--z dnia 6 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i ustawy karnej skarbowej. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 486--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi. 487--z dnia 8 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych. 488--z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru przedsiębiorstw państwowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 489--z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Sprawiedliwości. UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO 490--z dnia 15 lipca 1997 r. Sygn. akt III SW 435/97 w sprawie ważności referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 122, poz. 772) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej", zwaną dalej "odznaką". § 2. 1. Odznaka jest zaszczytnym, honorowym wyróżnieniem i może być nadawana pracownikom transportu, spedycji i drogownictwa oraz gospodarki morskiej, którzy swą postawą szczególnie przyczynili się do osiągnięć i rozwoju tych dziedzin gospodarki narodowej. 2. Odznaka może być również nadawana: 1) obywatelom innych państw za zasługi w rozwoju i umacnianiu współpracy międzynarodowej w dziedzinie transportu oraz spedycji i drogownictwa, a także gospodarki morskiej, 2) innym osobom za zasługi związane z transportem, spedycją, drogownictwem i gospodarką morską. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub bezpośrednio podległej Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej, 2) ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług i osiągnięć w dziedzinie transportu, spedycji, drogownictwa lub gospodarki morskiej uzasadniających nadanie odznaki osobom wymienionym w § 2 oraz ich dane personalne. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej najpóźniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki. § 4. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 32 mm i jest wykonana z metalu w kolorze srebrnym. Na środku jest umieszczony zarys obszaru Polski wypełniony napisem "ZASŁUŻONY DLA TRANSPORTU RP". Na odwrotnej stronie medalu jest umieszczony napis "RZECZPOSPOLITA POLSKA". Medal jest zawieszony na prostokątnej zawieszce o wymiarach 32 mm x 8 mm pokrytej w połowie białą, w połowie czerwoną emalią. Na środku zawieszki na czerwono emaliowanej tarczy jest umieszczony Orzeł w kolorze srebrnym według wzoru określonego w ustawie z dnia 9 lutego 1990 r. o zmianie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 10, poz. 60). Na odwrotnej stronie zawieszki jest umocowane zapięcie. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza uroczyście Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub upoważniona przez niego osoba. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 6. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej. § 7. W razie zagubienia lub zniszczenia odznaki albo dokumentu stwierdzającego jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. (poz. 772) Załącznik nr 1 WNIOSEK o nadanie odznaki Str. 1 Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA TRANSPORTU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA TRANSPORTU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych. (Dz. U. Nr 80, poz. 497) Art. 1. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) po art. 23a dodaje się art. 23b w brzmieniu: "Art. 23b. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w przypadku wystąpienia klęski żywiołowej, powołać okręgowych koordynatorów odbudowy wszystkich kategorii dróg i obiektów mostowych. 2. Koordynatorami, o których mowa w ust. 1, ustanawia się naczelnych dyrektorów okręgów dróg publicznych. 3. Do zadań koordynatorów należy: 1) oszacowanie skutków zniszczeń dróg i obiektów mostowych, 2) ocena stanu technicznego obiektów, o których mowa w pkt 1, 3) ustalenie stanu zagrożenia technicznego obiektów, o których mowa w pkt 1, 4) ustalenie stopnia pilności odtwarzania poszczególnych obiektów i zakresu niezbędnych robót o charakterze natychmiastowym (przywrócenie przejezdności) i docelowym (odbudowa), 5) ustalenie harmonogramu prac w zakresie likwidacji skutków klęski żywiołowej. 4. Koordynatorzy, o których mowa w ust. 1, realizują swoje zadania, w porozumieniu z wojewodami i organami samorządu terytorialnego, na obszarze swojego działania." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo celne. (Dz. U. Nr 80, poz. 498) Art. 1. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 64, poz. 407) w art. 14 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może ustalić szczegółową listę określającą ilość lub wartość towarów zwolnionych od cła, związanych z realizacją programów zapobiegania i likwidacji skutków klęsk żywiołowych, krajowego systemu ratowniczego, utrzymania rezerw państwowych oraz bezpieczeństwa publicznego." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o Policji. (Dz. U. Nr 80, poz. 499) Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. 1. W razie klęski żywiołowej lub nadzwyczajnego zagrożenia środowiska, gdy siły Policji są niewystarczające do wykonania ich zadań w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji uzgodniony z Ministrem Obrony Narodowej, może zarządzić użycie żołnierzy Żandarmerii Wojskowej do udzielania pomocy Policji. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom Żandarmerii Wojskowej przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów, określone w art. 15-17. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonym dla policjantów." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych. (Dz. U. Nr 80, poz. 500) Art. 1. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 118 i Nr 75, poz. 469) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. 1. Do przydzielania środków finansowych, określonych w art. 14 ust. 2 pkt 1 i 2, jednostkom naukowym i jednostkom badawczo-rozwojowym, które doznały szkód w wyniku powodzi z lipca 1997 r., zwanej dalej "powodzią", nie stosuje się przepisów art. 15 ust. 1 i 2. 2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, przeznaczone na usuwanie skutków powodzi, są przyznawane przez Przewodniczącego Komitetu bezpośrednio jednostkom naukowym i jednostkom badawczo-rozwojowym." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne. (Dz. U. Nr 80, poz. 502) Art. 1. W ustawie z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Leki podstawowe, uzupełniające, recepturowe i wydawane na podstawie art. 11 oraz artykuły sanitarne są wydawane bezpłatnie do wysokości limitu ceny, w aptekach ogólnodostępnych oraz w aptekach zakładowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także w aptekach zakładowych przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" - osobom uprawnionym i nieuprawnionym, poszkodowanym w wyniku powodzi z lipca 1997 r. i z tego powodu znajdującym się w niedostatku. 2. Podstawą do bezpłatnego wydania z aptek leków i artykułów sanitarnych, o których mowa w ust. 1, jest recepta według wzoru Mz/Pom-31 z dopiskiem "powódź". Lekarz wystawiający taką receptę odnotowuje fakt jej wystawienia w dokumentacji medycznej. 3. Osoba ubiegająca się o wystawienie recepty, o której mowa w ust. 2, powinna legitymować się zaświadczeniem wydanym przez organ gminy stwierdzającym okoliczności, o których mowa w ust. 1. 4. Refundacja, o której mowa w art. 12a, obejmuje również cenę leku lub artykułu sanitarnego wydawanego z apteki bezpłatnie na zasadach określonych w niniejszym artykule." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 października 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. (Dz. U. Nr 80, poz. 503) Art. 1. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) po art. 64 dodaje się art. 64a w brzmieniu: "Art. 64a. 1. Od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 stycznia 1998 r. podmiot urządzający gry liczbowe jest obowiązany przekazywać z dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1, 35% tych wpływów na wyodrębniony rachunek utworzony przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2. Wpływy z dopłat, gromadzone na wyodrębnionym rachunku, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się wyłącznie na finansowanie i dofinansowywanie wydatków związanych z usunięciem skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. 3. Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, na wyłączny wniosek Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi, w formie określonej w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 47b ust. 2a. 4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, przekazuje się według zasad i w trybie określonych dla wpłat z tytułu podatku od gier." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. (Dz. U. Nr 80, poz. 504) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 719) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Dopłaty do oprocentowania kredytów mogą być stosowane za okres nie dłuższy niż: 1) 12 miesięcy do kredytów na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) 24 miesiące do kredytów zaciągniętych od 1 lipca 1996 r. do 30 czerwca 1998 r. z przeznaczeniem na cele wymienione w art. 4 ust. 1 pkt 1, dla osób posiadających gospodarstwa rolne lub prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, w których wystąpiły poważne szkody spowodowane przez powódź, która miała miejsce w lipcu 1997 r., 3) 84 miesiące do kredytów na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 - od dnia otrzymania kredytu." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. (Dz. U. Nr 80, poz. 505) Art. 1. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 i z 1997 r. Nr 60, poz. 370) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. W okresie do dnia 31 grudnia 1998 r.: 1) Fundusz centralny tworzy się z 50% dochodów Funduszu, o których mowa w art. 23 ust. 3 i 4, 2) Fundusz terenowy przekazuje, w terminie 15 dni po zakończeniu każdego miesiąca, 50% zgromadzonych dochodów, wymienionych w art. 23 ust. 3 i 4, na rachunek Funduszu centralnego."; 2) po art. 32a dodaje się art. 32b w brzmieniu: "Art. 32b. W okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. środki Funduszu terenowego w pierwszej kolejności powinny być przekazane na wykonywanie prac wymienionych w art. 25 ust. 1 pkt 1-6 oraz pkt 8 i 9, na obszarze gmin dotkniętych powodzią z lipca 1997 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 39--z dnia 24 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków, zasad i trybu udzielania koncesji na działalność w zakresie sportu profesjonalnego oraz wysokości opłaty koncesyjnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 40--z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy i wywożonych za granicę oraz ich minimalnych ilości podlegających państwowemu nadzorowi standaryzacyjnemu. 41--z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania oceny i wydawania orzeczeń o jakości handlowej towarów, rozpatrywania odwołań od orzeczeń inspektorów i powoływania Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu Standaryzacji oraz wzorów druków wymaganych dokumentów. 42--z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu obliczania i pobierania opłat. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 80, poz. 506) Art. 1. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) po art. 78 dodaje się art. 781 w brzmieniu: "Art. 781. 1. Przepisy art. 62, 63 i 65-67 stosuje się odpowiednio w wypadku zaistnienia klęski żywiołowej, nadzwyczajnego zagrożenia środowiska i na czas usuwania ich skutków. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób finansowania przedsięwzięć związanych z zakwaterowaniem osób w warunkach, o których mowa w ust. 1, oraz organy właściwe w tych sprawach." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 80, poz. 507) Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. 1. Środki Funduszu mogą być przeznaczone na pomoc w remontach, a także odbudowie lokali mieszkalnych i budynków mieszkalnych oraz obiektów towarzyszącej infrastruktury komunalnej, uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.. 2. Ze środków, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane dotacje, pożyczki i preferencyjne kredyty właścicielom lokali mieszkalnych i budynków mieszkalnych oraz obiektów towarzyszącej infrastruktury komunalnej. 3. Wniosek o udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, powinien być złożony do dnia 31 grudnia 1997 r. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania dotacji, pożyczek i kredytów, o których mowa w ust. 2, oraz zasady spłaty pożyczek i kredytów. 5. Pożyczki i kredyty, o których mowa w ust. 2, mogą być częściowo umarzane na warunkach określonych przez Radę Ministrów, w drodze rozporządzenia. 6. Pełnomocnik Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi może wskazać Bankowi Gospodarstwa Krajowego inny bank, któremu ten powierzy czynności związane z udzielaniem dotacji, pożyczek i kredytów, o których mowa w ust. 2." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. U. Nr 80, poz. 508) Art. 1. W ustawie z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 106, poz. 496) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Na wniosek kredytobiorcy, którego mieszkanie (dom jednorodzinny) zostało uszkodzone lub zniszczone w wyniku powodzi, która miała miejsce z lipcu 1997 r., bank zawiesza spłatę kredytu wraz z odsetkami do dnia 31 lipca 1998 r., bez względu na wysokość dochodu jego gospodarstwa domowego." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego. (Dz. U. Nr 80, poz. 509) Art. 1. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. 1. W przypadku klęski żywiołowej lub nadzwyczajnego zagrożenia środowiska, mienie Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 1 pkt 1, może być przekazane nieodpłatnie, oddane w użytkowanie wieczyste, najem, dzierżawę, zarząd, użyczone lub oddane do korzystania na podstawie innego stosunku prawnego jednostkom organizacyjnym, osobom prawnym lub osobom fizycznym, w celu likwidacji skutków tej klęski lub nadzwyczajnego zagrożenia środowiska - bez pośrednictwa Agencji Mienia Wojskowego. 2. Przekazanie mienia w przypadku, o którym mowa w ust. 1, może zarządzić Minister Obrony Narodowej albo z jego upoważnienia inny organ wojskowy." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy budżetowej na rok 1997. (Dz. U. Nr 80, poz. 510) Art. 1. W ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1 po wyrazach "budżetu państwa w 1996 r." po przecinku dodaje się wyrazy "a także z tytułu kredytu, o którym mowa w art. 10a"; 2) w art. 5: a) w ust. 2 wyrazy "3.000.000 tys. zł" zastępuje się wyrazami "4.500.000 tys. zł", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu kredytu, o którym mowa w art. 10a, w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć 2.500.000 tys. zł."; 3) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu: "Art. 10a. 1. Narodowy Bank Polski udzieli Ministrowi Finansów kredytu z przeznaczeniem na sfinansowanie wydatków związanych z prowadzeniem akcji przeciwpowodziowej lub usuwaniem skutków powodzi. 2. Kredyt, o którym mowa w ust. 1, zostanie postawiony do dyspozycji Ministra Finansów w postaci odnawialnej linii kredytowej. 3. Środki z kredytu, o którym mowa w ust. 1, gromadzone są na wydzielonym subkoncie budżetu państwa."; 4) w art. 39 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "USA" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) dofinansowanie usuwania skutków powodzi na obszarach dotkniętych powodzią, do wysokości równowartości w złotych kwoty 300 mln dolarów USA."; 5) w art. 40: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W wypadku wniosków wojewodów, na terenie działania których wystąpiła powódź, opinię, o której mowa w ust. 1, wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, jeżeli przesunięcie wydatków między działami dotyczy spraw usuwania skutków powodzi."; 6) po art. 40 dodaje się art. 40a i 40b w brzmieniu: "Art. 40a. Upoważnia się Ministra Finansów do: 1) przeniesienia środków zablokowanych w trybie art. 43 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe do rezerw celowych i przeznaczenia ich - w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji - na finansowanie kosztów pomocy udzielanej na obszarach dotkniętych powodzią oraz usuwania skutków powodzi, 2) utworzenia rezerwy celowej pod nazwą "pomoc udzielana na obszarach dotkniętych powodzią oraz usuwanie skutków powodzi." Art. 40b. 1. Upoważnia się ministrów do dokonywania, w uzgodnieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, przeniesień wydatków między działami w ramach budżetów ministrów po poinformowaniu o planowanym przeniesieniu Ministra Finansów, jeżeli przesunięcie wydatków między działami dotyczy spraw usuwania skutków powodzi. 2. Minister Finansów może w terminie 3 dni od otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1, zgłosić sprzeciw i poinformować o jego zgłoszeniu Radę Ministrów. 3. Rada Ministrów podejmuje decyzje w sprawie podtrzymania lub odrzucenia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 2. 4. Rada Ministrów dokonuje okresowej analizy dochodów i wydatków budżetu państwa, w tym wydatków związanych z usuwaniem skutków powodzi, nie rzadziej jednak niż co 14 dni. 5. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe."; 7) w art. 52 w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także importu interwencyjnego niezbędnego do usuwania skutków powodzi."; 8) po art. 53 dodaje się art. 53a-53e w brzmieniu: "Art. 53a. 1. Gminy, na obszarze których wystąpiła powódź, mogą otrzymać dotację celową na dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, udzielane są przez wojewodów. Art. 53b. Do wysokości dotacji celowych na dofinansowanie inwestycji realizowanych jako zadania własne gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 21 ustawy, o której mowa w art. 48. Art. 53c. Upoważnia się Ministra Finansów do przyspieszenia - na wniosek wojewody - terminu przekazania rat subwencji, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 48, gminom szczególnie dotkniętym powodzią. Art. 53d. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia ustala: 1) wykaz gmin, o których mowa w art. 53a i 53c, 2) zasady udzielania i sposób rozliczania dotacji, o których mowa w art. 53a. Art. 53e. Zobowiązuje się następujących dysponentów części budżetowych: Kancelarię Prezydenta, Kancelarię Sejmu, Kancelarię Senatu, Najwyższą Izbę Kontroli, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny, Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, Krajowe Biuro Wyborcze, Krajową Radę Radiofonii i Telewizji oraz Polską Agencję Prasową do ograniczenia wydatków majątkowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy budżetowej na 1997 rok o 20% i przeznaczenie tych środków do dyspozycji Ministra Finansów na zwiększenie rezerwy celowej o nazwie "pomoc udzielana na obszarach dotkniętych powodzią oraz usuwanie skutków powodzi.";" 9) załącznik nr 3 "część 98 - Przychody i rozchody związane z finansowaniem w 1997 r. niedoboru budżetowego" otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej ustawy. Art. 2. Rada Ministrów przedstawia komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu, po zakończeniu każdego miesiąca, informację o przebiegu realizacji postanowień niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. (poz. 510) CZĘŚĆ 98 - PRZYCHODY I ROZCHODY ZWIĄZANE Z FINANSOWANIEM W 1997 R. NIEDOBORU BUDŻETOWEGO TreśćPoz.Przewidywane wykonanie w 1996 r.Plan na 1997 r. SaldoPrzychodyRozchody w tysiącach złotych 123456 Finansowanie niedoboru budżetowego ogółem110.158.86512.220.00064.911.25152.691.251 I. Finansowanie ze źródeł krajowych211.209.81112.761.98562.831.12350.069.138 1. Stan środków na początek roku31.844.8101.400.0001.400 000 w tym: depozyt4622.82140.00040.000 2. Bony skarbowe51.966.8712.214.82343.431.12341.216.300 2a. Kredyty z NBP62.500.0002.500.000 3. Zobowiązania długoterminowe krajowe79.380.9516.773.99215.500.0008.726.008 a) obligacje pożyczek państwowych tzw. aktywne811.378.2829.040.84815.500.0006.459.152 - obligacje roczne91.041.624-1.625.7432.400.0004.025.743 - obligacje trzyletnie103.040.7202.006.0123.150.0001.143.988 - obligacje dwuletnie112.977.9383.510.5794.800.0001.289.421 - obligacje pięcioletnie121.637.9003.450.0003.450.000 - obligacje dziesięcioletnie132.680.1001.700.0001.700.000 b) obligacje tzw. pasywne14-1.782.331-2.046.8562.046.856 - obligacja konwersyjna15-122.000-122.000122.000 - obligacje restrukturyzacyjne16-443.921-540.000540.000 - obligacja nominowana w dolarach USA17-1.216.409-1.384.0201.384.020 - obligacje zamienne18-801801 - obligacje 60% wewnętrznej pożyczki państwowej19-1-3535 c) pozostałe zobowiązania długoterminowe20-215.000-220.000220.000 - kredyty na inwestycje infrastrukturalne21-215.000-220.000220.000 4. Udzielone pożyczki krajowe22-86.83086.830 - dla KUKE23-86.83086.830 5. Zmiana stanu depozytów24-582.821-40.00040.000 6. Stan środków na koniec roku251.400.000 w tym: depozyt2640.000 II. Finansowanie ze źródeł zagranicznych27-1.050.946-541.9852.080.1282.622.113 1. Kredyty zagraniczne udzielone28-92.628-450.72626.269476.995 2. Kredyty zagraniczne otrzymane29-1.125.033-1.299.078326.8831.625.961 a) Klub Paryski30-377.641-772.541772.541 b) Gwarantowane poza Klubem Paryskim31-158.657-114.209114.209 c) Bank Światowy32443.025-276.28338.773315.056 - budownictwo3317.6185.6325.632 - leśnictwo3476.17333.14133.141 - pożyczka dostosowawcza dla rolnictwa (ASAL)35263.100 - pożyczka dostosowawcza dla sektora finansowego i przedsiębiorstw (EFSAL)36263.493 - raty kapitałowe od pożyczek zaciągniętych przez BP w latach 1991-199437-177.359-315.056315.056 d) Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju - budownictwo384.309 e) kredyty na ochronę zdrowia (dla MZiOS)39123.269-17.71017.710 f) filie banków polskich za granicą40-786.900288.110288.110 g) pozostałe41-372.438-406.445406.445 3. Konwersja długu zagranicznego na złote42-143.355-320.505320.505 4. Rozliczenia sald clearingowych43-156.959-50.10715.76965.876 5. Udział w organizacjach międzynarodowych44-10.570-15.67515.675 6. Ekokonwersja/Ekofundusz45-87.510-101.270101.270 7. Refundacje46-18.009-15.83115.831 8. Emisja obligacji skarbowych na międzynarodowym rynku finansowym47455.7511.576.3501.576.350 9. Fundusz Prywatyzacji Banków Polskich4867.220120.500120.500 10. Wpływy od podmiotów gospodarczych na spłatę odpożyczonych kredytów zagranicznych4960010.35710.357 11. Inne źródła finansowania zagranicznego5059.5474.0004.000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. (Dz. U. Nr 80, poz. 511) Art. 1. W ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie określenia terminów składania wniosków, zasad podziału i trybu przekazywania dotacji budżetowej na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. (Dz. U. Nr 81, poz. 513) Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa terminy składania wniosków, zasady podziału i tryb przekazywania dotacji budżetowej na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, powstałego do dnia 31 grudnia 1995 r., wraz z odsetkami, zwanego dalej "zadłużeniem", którą przyznaje się dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa spełniających warunki, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510), zwanej dalej "ustawą". 2. Wysokość dotacji budżetowej na spłatę zadłużenia określa się w kwocie nie wyższej od iloczynu tego zadłużenia oraz wskaźnika zmniejszenia wierzytelności objętych układem w postępowaniu układowym, zwanym dalej "układem", wynikającego z tego postępowania, lub wskaźnika umorzenia wierzytelności, wynikającego z bankowego postępowania ugodowego, z zastrzeżeniem ust. 4-6. 3. Przez wskaźnik umorzenia wierzytelności, o którym mowa w ust. 2, rozumie się iloraz sumy kwot wierzytelności podlegających umorzeniu i zamianie na akcje (udziały) do kwoty wierzytelności ogółem, objętych ugodą bankową. Przepis stosuje się odpowiednio do wskaźnika zmniejszenia wierzytelności objętych układem. 4. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 2, nie może przekroczyć 50% zadłużenia. 5. W spółkach z udziałem Skarbu Państwa wysokość dotacji, o której mowa w ust. 2, po uwzględnieniu przepisu ust. 4, jest ustalona wprost proporcjonalnie do udziału Skarbu Państwa na dzień 31 grudnia 1995 r. 6. Dotacja budżetowa ustalona zgodnie z przepisami ust. 2, 4 i 5 nie może być wyższa niż zadłużenie na dzień uprawomocnienia się ugody bankowej lub postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu. § 2. 1. Przedsiębiorstwa państwowe i spółki z udziałem Skarbu Państwa spełniające warunki, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, składają wniosek o przyznanie dotacji na restrukturyzację zadłużenia organowi założycielskiemu lub organowi reprezentującemu Skarb Państwa w spółce, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. Wniosek złożony po tym terminie nie podlega rozpatrzeniu. 2. Przedsiębiorstwa państwowe i spółki z udziałem Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, do otrzymania dotacji powinny wraz z wnioskiem przedstawić następujące informacje: 1) nazwę i adres przedsiębiorstwa państwowego lub firmę spółki z udziałem Skarbu Państwa oraz numer REGON, 2) nazwę organu założycielskiego przedsiębiorstwa państwowego lub organu reprezentującego Skarb Państwa w spółce, 3) kwotę zadłużenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, oraz kwotę tego zadłużenia na dzień uprawomocnienia się ugody bankowej lub postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, uzgodnione z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, 4) kwotę wierzytelności ogółem i w podziale na poszczególne grupy wierzytelności, objętą ugodą bankową lub układem, wraz z wymienieniem warunków ugody lub układu dla każdej z tych grup i datą uprawomocnienia się ugody lub postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, 5) wskaźnik zmniejszenia wierzytelności lub wskaźnik umorzenia wierzytelności, o którym mowa w § 1 ust. 2 i 3, 6) informację co do wysokości udziału Skarbu Państwa w kapitale akcyjnym (zakładowym) spółki na dzień 31 grudnia 1995 r., 7) kwotę dotacji budżetowej na restrukturyzację zadłużenia, ustaloną zgodnie z § 1 ust. 2-6. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinny być dołączone: 1) kopia ugody bankowej wraz z ogłoszeniem banku o uprawomocnieniu się ugody lub postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, wraz z warunkami układu oraz klauzulą o dacie uprawomocnienia się tego postanowienia, 2) informacja o realizacji ugody bankowej lub układu, 3) kopia zwartego porozumienia z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie spłaty zadłużenia, jeżeli porozumienie takie zostało zawarte, wraz z informacją o wywiązywaniu się z tego porozumienia i opłacaniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, 4) wstępne porozumienie z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie ratalnej spłaty zadłużenia istniejącego w dniu wejścia w życie rozporządzenia, wraz z informacją o opłacaniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli brak jest porozumienia, o którym mowa w pkt. 3. § 3. 1. Organ założycielski lub organ reprezentujący Skarb Państwa w spółce, po rozpatrzeniu wniosku sporządzonego zgodnie z § 2 ust. 2 i zawierającego materiały wymienione w § 2 ust. 3 oraz stwierdzeniu, że wnioskodawca spełnia warunki, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, występuje do Ministra Finansów o przyznanie dotacji na spłatę zadłużenia, w terminie 30 dni od daty wpływu wniosku wraz z informacjami, o których mowa w § 2 ust. 2. 2. Wystąpienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać dane, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt. 1-7, oraz datę uprawomocnienia się ugody bankowej lub postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu. § 4. 1. Minister Finansów dokonuje podziału dotacji według zasad określonych w § 1 i wydaje decyzje o przyznaniu z rezerwy celowej budżetu państwa środków na zwiększenie wydatków budżetowych organu założycielskiego lub organu reprezentującego Skarb Państwa w spółce na restrukturyzację zadłużenia dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa. 2. Organ założycielski przedsiębiorstwa państwowego lub organ reprezentujący Skarb Państwa w spółce: 1) powiadamia przedsiębiorstwo państwowe lub spółkę z udziałem Skarbu Państwa o wysokości przyznanej dotacji, 2) przekazuje dotację do Centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na spłatę zadłużenia przedsiębiorstw państwowych lub spółek z udziałem Skarbu Państwa, którym przyznana została dotacja na ten cel. 3. Przedsiębiorstwo państwowe lub spółka z udziałem Skarbu Państwa, po otrzymaniu zawiadomienia o wysokości przyznanej dotacji, zawiera ostateczne porozumienie z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie warunków i terminów spłaty pozostałego zadłużenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 514) Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z rezerwy środków, o której mowa w art. 31 ust. 1 pkt. 3 lit. a) ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510), zwiększa się w budżecie Krajowego Urzędu Pracy środki na wynagrodzenia o 1.226 tys. zł na 165 etatów. 2. Środki, o których mowa w ust. 1, przeznacza się do dyspozycji Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi na okres od dnia 15 lipca 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 lipca 1997 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczególnych zasad udzielania zamówień publicznych ze względu na ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan klęski żywiołowej lub inny ważny interes państwa. (Dz. U. Nr 81, poz. 515) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie określenia szczególnych zasad udzielania zamówień publicznych ze względu na ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan klęski żywiołowej lub inny ważny interes państwa (Dz. U. Nr 109, poz. 524) po § 9 dodaje się § 9a w brzmieniu: "§ 9a. Nie podlegają wykluczeniu z ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego związanego z usuwaniem skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., dostawcy i wykonawcy zalegający z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. (Dz. U. Nr 81, poz. 516) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 106, poz. 494) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 555) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład urzędu Komitetu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Polityczny Przewodniczącego Komitetu, 2) Sekretariat Urzędu Komitetu, 3) Departament Harmonizacji Prawa i Spraw Traktatowych, 4) Departament Koordynacji, 5) Departament Stosunków Międzynarodowych, 6) Departament Kształcenia Europejskiego i Informacji, 7) Departament Pomocy Zagranicznej, Funduszy i Programów Wspólnotowych, 8) Departament Dokumentacji Europejskiej, 9) Departament do Spraw Negocjacji Akcesyjnych, 10) Biuro Prawne, 11) Biuro Administracyjno-Budżetowe, 12) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wzorów wniosku pracodawcy o przekazanie środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i wykazu pracowników, których wynagrodzenie podlega zaspokojeniu z tego Funduszu, a także trybu ich składania i rozpatrywania, sposobu przekazywania pracodawcom środków Funduszu na wypłatę tych wynagrodzeń oraz szczegółowych zasad ich zwrotu. (Dz. U. Nr 81, poz. 517) Na podstawie art. 5 ust. 7 pkt. 1 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491), zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "Funduszu", rozumie się przez to Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. § 2. 1. Wzór wniosku o przekazanie środków z Funduszu, zwanego dalej "wnioskiem", stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór wykazu pracowników, których wynagrodzenia podlegają zaspokojeniu z Funduszu, zwanego dalej "wykazem", stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Pracodawca składa wniosek, wraz z wykazem, w dwóch egzemplarzach do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, za pośrednictwem dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. 2. Wniosek dotyczący wynagrodzeń za okres do dnia 31 lipca 1997 r. pracodawca składa nie później niż do dnia 8 sierpnia 1997 r. 3. Wniosek dotyczący wynagrodzeń za okres do dnia 31 sierpnia 1997 r. pracodawca składa nie później niż do dnia 8 września 1997 r. 4. Wniosek dotyczący wynagrodzeń za okres do dnia 30 września 1997 r. pracodawca składa nie później niż do dnia 8 października 1997 r. 5. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej wniosek złożony przez pracodawcę, wraz z własną opinią w sprawie tego wniosku - w ciągu 7 dni od złożenia wniosku. 6. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, równolegle z przekazaniem wniosku Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, składa zapotrzebowanie na środki Funduszu Prezesowi Krajowego Urzędu Pracy, który przekazuje niezwłocznie te środki na rachunek bankowy wojewódzkiego urzędu pracy. 7. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po otrzymaniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o przekazaniu środków Funduszu pracodawcy, niezwłocznie przekazuje pracodawcy kopię tego zarządzenia wraz z dwoma egzemplarzami wykazu oraz odpowiednie środki finansowe z Funduszu na wskazany rachunek bankowy pracodawcy. 8. Środki finansowe z Funduszu, przekazane na wypłatę wynagrodzeń, mogą być przeznaczone wyłącznie na ten cel. 9. Wypłaty wynagrodzeń ze środków Funduszu pracodawca dokonuje niezwłocznie, nie później niż w terminie 21 dni od dnia otrzymania środków finansowych w trybie określonym w ust. 7. 10. Po dokonaniu wypłaty pracodawca przekazuje na rachunek bankowy, z którego otrzymał środki finansowe, w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia ich otrzymania, różnicę między kwotą otrzymaną w trybie określonym w ust. 7 a kwotą wypłaconą pracownikom. W tym samym terminie pracodawca zwraca dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy jeden egzemplarz wykazu zawierający potwierdzenie otrzymania przez pracowników wynagrodzenia. 11. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po otrzymaniu wykazu, o którym mowa w ust. 10, rozlicza wykonanie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o przekazaniu środków Funduszu pracodawcy; rozliczenie to stanowi podstawę do uznania zarządzenia za wykonane. 12. Pracodawca dokonuje zwrotu środków otrzymanych z Funduszu w 24 miesięcznych ratach począwszy od stycznia 1999 r.; pracodawca może dokonać zwrotu środków otrzymanych z funduszu w krótszym okresie. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1997 r. (poz. 517) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 82, poz. 518) Art. 1. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 27: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustalanie zasad wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym podział środków z tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności, ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową."; b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zakładowy system (zasady) wynagradzania i związane z nim regulaminy nagród i premiowania są ustalane i zmieniane w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową; dotyczy to również zasad podziału środków na wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych w państwowej jednostce sfery budżetowej."; 2) w art. 30: a) w ust. 5 po wyrazach "regulaminu wynagradzania" dodaje się przecinek oraz wyrazy "regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych", b) w ust. 6 skreśla się wyrazy "oraz zasad wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych"; 3) w art. 45: a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli nieruchomość, o której mowa w ust. 1, w dniu podziału nie stanowi własności lub nie jest przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, podziałowi pomiędzy Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność" i Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych podlegają nakłady na nieruchomość poczynione przez Zrzeszenie Związków Zawodowych i zwrócone przez właściciela nieruchomości.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w terminie do dnia 31 sierpnia 1997 r., w oparciu o inwentaryzację nieruchomości, o których mowa w ust. 1, określi w drodze rozporządzenia wykazy nieruchomości, które od dnia wejścia w życie rozporządzenia stanowić będą wyłączną własność albo przedmiot użytkowania wieczystego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych; wykazy te stanowić będą podstawę do ujawnienia praw w księgach wieczystych.", c) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1a i 3, wolne jest od opłat sądowych." Art. 2. W ustawie z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego (Dz. U. z 1996 r. Nr 143, poz. 661) w art. 32 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) potrącenia z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności wobec Skarbu Państwa, na zasadach przewidzianych dla zobowiązań podatkowych." Art. 3. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, warunki wynagradzania mediatorów z listy, o której mowa w ust. 1."; 2) dodaje się art. 111 w brzmieniu: "Art. 111. 1. Mediatorom na czas prowadzenia mediacji przysługuje zwolnienie od pracy. Łączny wymiar tego zwolnienia w roku kalendarzowym nie może przekraczać 30 dni. 2. Wynagrodzenie należne mediatorowi oraz zwrot poniesionych kosztów przejazdu i zakwaterowania określa umowa zawarta przez mediatora ze stronami sporu zbiorowego. 3. Wynagrodzenie mediatora nie może być niższe od ustalonego w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 11 ust. 3. 4. Koszty postępowania mediacyjnego, o których mowa w ust. 2, ponoszą strony sporu zbiorowego w równych częściach, chyba że uzgodnią inny ich podział. 5. W razie udokumentowanego braku środków na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 2 i 4, na wniosek strony sporu zbiorowego Minister Pracy i Polityki Socjalnej pokrywa koszty mediacji, z tym że wynagrodzenie mediatora pokrywane jest do wysokości określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 11 ust. 3." Art. 4. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Wypłata świadczenia urlopowego następuje nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w ust. 5.", b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. W przypadku zmian w stanie zatrudnienia w ciągu roku kalendarzowego podstawę tworzenia Funduszu lub wypłaty świadczenia urlopowego przez pracodawcę stanowi liczba zatrudnionych, o której mowa w ust. 1, w dniu 1 stycznia danego roku."; 2) w art. 5 w ust. 3a wyrazy "może być" zastępuje się wyrazem "jest"; 3) w art. 6 w ust. 1 wyrazy "art. 4 i 5" zastępuje się wyrazami "art. 4, 5 i 6a ust. 1"; 4) w art. 6a wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 po wyrazie "dokonuje" dodaje się przecinek oraz wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 1a," b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeśli rozpoczęcie działalności następuje w roku kalendarzowym w wyniku komercjalizacji, przejęcia, podziału lub połączenia zakładu lub jego części z równoczesnym przejęciem pracowników, pracodawca tworzy Fundusz lub wypłaca świadczenie urlopowe według zasad określonych w art. 3.", c) w ust. 2 po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "lub ust. 1a"; 5) w art. 7: a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "działalności socjalnej" dodaje się przecinek oraz wyrazy "o której mowa w art. 2 pkt 1," b) w pkt 8 po wyrazach "lokali mieszkalnych" dodaje się wyrazy " w części nie przeznaczonej na utrzymanie pozostałych zakładowych zasobów mieszkaniowych"; 6) w art. 8 w ust. 2 skreśla się zdanie trzecie. Art. 5. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy (związku komunalnego), będące częścią nieruchomości, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, i pozostające w użytkowaniu Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, stają się przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Nie narusza to praw osób trzecich. 2. Budynki i inne urządzenia oraz lokale znajdujące się na gruntach określonych w ust. 1 stają się z dniem wejścia w życie ustawy z mocy prawa własnością Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Nabycie własności następuje nieodpłatnie. 3. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, o których mowa w ust. 1, oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 2, stwierdza się decyzją wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub decyzją zarządu gminy (zarządu związku komunalnego) w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy (związku komunalnego). 4. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, o których mowa w ust. 1, wolne jest od pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w terminie czternastu dni od dnia wejścia w życie ustawy, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz nieruchomości, o których mowa w ust. 1 i 2, będących następnie przedmiotem podziału na podstawie art. 45 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 6. 1. Środki pieniężne Zrzeszenia Związków Zawodowych przekazane na zasadach i w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 48 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, podlegają waloryzacji, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 2, z tym że waloryzacji dokonuje się za okres do dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 2. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokona, w drodze decyzji, rozliczenia wynikającego z waloryzacji, o której mowa w ust. 1. Art. 7. 1. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzona przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, zwana dalej "Spółką", przejmie przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, jednostki organizacyjnej "Fundusz Wczasów Pracowniczych", działającej na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 3 - jako aport wniesiony do Spółki przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. 2. Spółka wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki Funduszu Wczasów Pracowniczych, bez względu na charakter stosunku prawnego, z którego te prawa i obowiązki wynikają. 3. Traci moc ustawa z dnia 21 kwietnia 1988 r. o Funduszu Wczasów Pracowniczych (Dz. U. Nr 11, poz. 84 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85). 4. Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) stosuje się odpowiednio w części dotyczącej nieodpłatnego udostępnienia udziałów uprawnionym pracownikom Funduszu Wczasów Pracowniczych oraz członkom jego organów, w stosunku do udziałów w Spółce pokrytych aportem, o którym mowa w ust. 1. Szczegółowe zasady udostępnienia udziałów określi umowa Spółki. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 4 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., i art. 7 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem 31 sierpnia 1997 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 82, poz. 519) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92, z 1996 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 52, poz. 229 oraz z 1997 r. Nr 36, poz. 219) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dopłaty są udzielane na cele, o których mowa: 1) w § 1 pkt 1-6 i 8, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) w § 1 pkt 1-6, za okres nie dłuższy niż 24 miesiące, do kredytów zaciągniętych w okresie od dnia 1 lipca 1996 r. do dnia 30 czerwca 1998 r. dla osób posiadających gospodarstwa rolne lub prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, w których wystąpiły poważne szkody spowodowane przez powódź, która miała miejsce w lipcu 1997 r., 3) w § 1 pkt 7 i 9, za okres nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia zawarcia umowy kredytowej.", 2) w § 5 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "kredytu" dodaje się wyrazy "a po 1 lipca 1997 r. do kredytów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 - 50% wartości kredytu". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. (Dz. U. Nr 82, poz. 520) Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się kontyngent celny wartościowy, w wysokości 200 mln ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne. 2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów przywożonych z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej, po uprzednim potwierdzeniu przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301 i Nr 65, poz. 415). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 520) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY WARTOŚCIOWY Kod PCNWyszczególnienie 2510Naturalne fosforany wapniowe, naturalne fosforany glinowo-wapniowe i kreda fosforanowa 2828Podchloryny; techniczny podchloryn wapniowy; chloryny; podbrominy 2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany) 2841 61 00 0Nadmanganian potasu 3104Nawozy potasowe mineralne lub chemiczne 3401Mydło; organiczne produkty powierzchniowo czynne i preparaty używane jako mydło, w postaci prętów, kawałków lub w innych ukształtowanych formach, nawet zawierających mydło; papier, watolina, filc i włóknina, impregnowane, powlekane lub powlekane mydłem lub detergentem 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401 3405Pasty i kremy do obuwia, mebli, podłóg, nadwozi, szkła lub metalu, pasty i proszki do czyszczenia oraz podobne preparaty (nawet w postaci papieru, watoliny, filcu, włókniny, tworzyw sztucznych komórkowych lub gumy porowatej, impregnowanych, powlekanych lub pokrytych takimi preparatami) wyłączając woski z pozycji nr 3404 3802Węgiel aktywowany; aktywowane naturalne produkty mineralne 3808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy) 3901 10 10 0Polietylen liniowy 3901 20Polietylen o gęstości 0,94 lub większej 3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych 4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze) 4014Artykuły higieniczne lub farmaceutyczne (łącznie z odciągaczami do mleka), z kauczuku wulkanizowanego, innego niż ebonit, z wyposażeniem lub bez z ebonitu 4015Odzież i dodatki do odzieży (także rękawiczki), do wszystkich celów, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit 8403Kotły centralnego ogrzewania nie ujęte w pozycji nr 8402 8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z pozycji nr 8407 lub 8408 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe) 8429Spycharki czołowe, spycharki skośne, równiarki, zgarniarki niwelujące, zgarniarki, koparki, czerparki, ładowarki, podbijarki i walce drogowe, samobieżne 8430Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania, zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali; pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe 8431Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z pozycji od nr 8425 do nr 8430 8502Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe 8503 00Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z pozycji nr 8501 lub 8502 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 491--z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. 492--z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi. 493--z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach gospodarki gruntami i wywłaszczania nieruchomości na terenach objętych powodzią z lipca 1997 r. 494--z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach postępowania administracyjnego i sądowego w związku z usuwaniem skutków powodzi z lipca 1997 r. 495--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 496--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy. 497--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych. 498--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo celne. 499--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o Policji. 500--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych. 501--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. 502--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne. 503--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. 504--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. 505--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. 506--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 507--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw. 508--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw. 509--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego. 510--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy budżetowej na rok 1997. 511--z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie zasad i trybu udzielania odszkodowań za straty spowodowane skierowaniem wód zalewowych w inny obszar w związku z zagrożeniem powodzią. (Dz. U. Nr 82, poz. 521) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491), zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady i tryb udzielania odszkodowań osobom, które poniosły straty w wyniku decyzji o skierowaniu wód zalewowych w inny obszar dla ratowania szczególnie ważnych obszarów zagrożonych powodzią w lipcu 1997 r. § 2. Przez osoby, które poniosły straty w rozumieniu rozporządzenia, zwane dalej osobami poszkodowanymi, rozumie się osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki nie posiadające osobowości prawnej, które w wyniku decyzji wymienionej w § 1 doznały strat. § 3. 1. Przy ustalaniu wysokości strat bierze się od uwagę w szczególności: 1) wartość utraconych plonów i zwierząt gospodarskich, 2) koszty rekultywacji gruntów lub przywrócenia ich do stanu poprzedniego, 3) wartość kosztorysową remontu lub odbudowy budynków, budowli, urządzeń oraz lokali, 4) wartość kosztów naprawy uszkodzonych pojazdów, maszyn, sprzętu i innych ruchomości, 5) wartość utraconych lub uszkodzonych surowców, półfabrykatów i wyrobów gotowych. 2. W razie utraty rzeczy ruchomych lub braku możliwości naprawy, ich wartość rynkową ustala się z uwzględnieniem stopnia zużycia. 3. Wysokość odszkodowania ustala się z uwzględnieniem należnego osobie poszkodowanej świadczenia z tytułu ubezpieczenia. § 4. 1. Postępowanie wszczyna się na wniosek osoby poszkodowanej. W razie dłuższej nieobecności osoby poszkodowanej, postępowanie może być wszczęte z urzędu. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) zaświadczenie organu gminy, właściwej ze względu na miejsce powstania strat, stwierdzające okoliczności, o których mowa w § 1, 2) szacunkowe wyliczenie strat, 3) dowody określające status osoby poszkodowanej (właściciel, użytkownik, dzierżawca, najemca lub posiadacz pod innym tytułem prawnym). § 5. 1. Szacowanie strat poprzedza się dokonaniem oględzin, które należy przeprowadzić niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie czternastu dni od daty zgłoszenia wniosku o odszkodowanie lub wszczęcia postępowania z urzędu. 2. Oględzin oraz oszacowania strat dokonuje komisja powołana przez kierownika rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, właściwego ze względu na miejsce powstania strat, zwanego dalej kierownikiem urzędu rejonowego. 3. W skład komisji wchodzą w szczególności rzeczoznawcy majątkowi i przedstawiciel gminy, na której terenie powstały straty. § 6. 1. O terminie oględzin i szacowania strat powiadamia się osobę poszkodowaną lub inną osobę upoważnioną do działania w jej imieniu, zwaną dalej osobą upoważnioną. 2. Nieobecność osoby poszkodowanej lub osoby upoważnionej nie wstrzymuje dokonania oględzin i oszacowania strat. 3. Z oględzin oraz oszacowania strat sporządza się protokół, który podpisują: przewodniczący komisji i osoba poszkodowana lub osoba przez nią upoważniona. § 7. 1. Komisja powinna dążyć do polubownego ustalenia wysokości odszkodowania. W takim przypadku ugodę zawiera poszkodowany z kierownikiem urzędu rejonowego. Do ugody stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. 2. W razie braku ugody, o której mowa w ust. 1, decyzję o przyznaniu i wysokości odszkodowania wydaje kierownik urzędu rejonowego na podstawie ustaleń komisji, w oparciu o zasady określone w przepisach Kodeksu cywilnego o odszkodowaniu. § 8. 1. Od decyzji kierownika urzędu rejonowego osobie poszkodowanej lub osobie upoważnionej służy prawo wniesienia odwołania do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce powstania strat, w terminie czternastu dni od doręczenia decyzji. Odwołanie składa się w urzędzie, który wydał decyzję. 2. Kierownik urzędu rejonowego przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu rejonowego, chyba że wydał nową decyzję uwzględniającą w całości odwołanie. 3. Sąd rejonowy rozpoznaje odwołanie w trybie postępowania procesowego. Od wyroku sądu przysługuje apelacja. § 9. 1. Wypłaty odszkodowania dokonuje kierownik urzędu rejonowego niezwłocznie po zawarciu ugody, a gdy do jej zawarcia nie doszło - po wydaniu decyzji. 2. W razie wniesienia odwołania do sądu rejonowego osobie poszkodowanej wypłaca się odszkodowanie w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji. Wypłata pozostałej części odszkodowania, jeżeli zostanie ono podwyższone, następuje po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez sąd. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 sierpnia 1998 r. w sprawie właściwości terytorialnej organów powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników górskich. (Dz. U. Nr 113, poz. 733) Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 714) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa właściwość terytorialną organów właściwych do powołania komisji egzaminacyjnych dla przewodników górskich. § 2. 1. Komisje, o których mowa w § 1, powołują: 1) dla obszaru zachodniego Beskidów Zachodnich, obejmującego Beskid Śląski, Beskid Mały, Beskid Makowski i Beskid Żywiecki do przełączy Sieniawskiej, wraz z położoną od nich na północ częścią Pogórza Karpackiego oraz Orawą - wojewoda bielski, 2) dla obszaru wschodniego Beskidów Zachodnich, obejmującego Beskid Wyspowy, Gorce, Beskid Sądecki, wraz z położoną od nich na północ częścią Pogórza Karpackiego, a także dla obszaru Tatr, Pienin oraz Podtatrza, obejmującego Spisz, Orawę i Podhale - wojewoda nowosądecki, 3) dla obszaru Beskidów Wschodnich, obejmującego Bieszczady i Beskid Niski od Przełęczy Tylickiej do Przełęczy Użockiej, wraz z położoną od nich na północ częścią Pogórza Karpackiego - wojewoda krośnieński, 4) dla obszaru zachodniego Sudetów, obejmującego Karkonosze, Góry Izerskie, Góry Kaczawskie i Rudawy Janowickie, wraz z Przedgórzem Sudeckim - wojewoda jeleniogórski, 5) dla obszaru wschodniego Sudetów, obejmującego Góry Wałbrzyskie, Góry Sowie, Góry Stołowe, Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie, Góry Bardzkie, Góry Złote i Masyw Śnieżnika - wojewoda wałbrzyski. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, organizacji i trybu działania Komisji Egzaminacyjnej powołanej dla sprawdzenia tych kwalifikacji oraz wzoru świadectwa stwierdzającego te kwalifikacje i wymagania. (Dz. U. Nr 114, poz. 734) Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668 i Nr 107, poz. 669) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą wykonywać: 1) osoby fizyczne, jeżeli posiadają kwalifikacje i spełniają wymagania określone w § 2, 3 lub 4, 2) osoby prawne i jednostki nie posiadające osobowości prawnej, działające we własnym imieniu i na własny rachunek, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Osoby prawne i jednostki nie posiadające osobowości prawnej, prowadzące działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, powierzają wykonywanie czynności związanych z tą działalnością zatrudnionym przez nie osobom fizycznym spełniającym wymagania określone w rozporządzeniu. § 2. 1. Działalność, o której mowa w § 1, może wykonywać osoba fizyczna, która: 1) ma pełną zdolność do czynności prawnych, 2) posiada wykształcenie: a) wyższe ekonomiczne o specjalności rachunkowość i co najmniej dwuletnią praktykę w księgowości lub b) średnie zawodowe o kierunku rachunkowość uzyskane w szkołach publicznych lub szkołach niepublicznych mających uprawnienia szkół publicznych, w tym również w szkołach policealnych i pomaturalnych co najmniej o dwuletnim okresie nauczania w zakresie rachunkowości, i co najmniej pięcioletnią praktykę w księgowości, 3) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 4) nie była prawomocnie skazana za przestępstwa: przeciwko mieniu, gospodarcze, fałszowania pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, naruszeniu tajemnicy państwowej lub służbowej, przeciwko dokumentom lub karne skarbowe, 5) uzyskała świadectwo potwierdzające kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, zwane dalej "świadectwem kwalifikacyjnym"; wzór świadectwa kwalifikacyjnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Warunek wykształcenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, jeżeli osoba ubiegająca się o świadectwo kwalifikacyjne posiada: 1) dyplom ukończenia studiów wyższych na jednym z kierunków ekonomicznych w zakresie specjalizacji rachunkowość lub 2) dyplom ukończenia studiów wyższych na dowolnym kierunku oraz świadectwo ukończenia studiów podyplomowych z zakresu rachunkowości, lub 3) świadectwo ukończenia szkoły średniej o specjalizacji rachunkowość, lub 4) świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub pomaturalnej o co najmniej dwuletnim okresie nauczania w zakresie rachunkowości. 3. Osoby ubiegające się o świadectwo kwalifikacyjne lub o dopuszczenie do egzaminu, o którym mowa w § 3 ust. 1, składają do Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów wniosek wraz z załącznikami, którymi mogą być również wyciągi lub kopie następujących dokumentów: 1) dowodu osobistego (strona identyfikacyjna i adresowa), uwierzytelnione przez notariusza lub sekretariat Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów, 2) potwierdzających wykształcenie i praktykę w księgowości, uwierzytelnione przez notariusza, a także dowód uiszczenia opłaty skarbowej, określonej odrębnymi przepisami. 4. Dane, o których mowa w ust. 3, podlegają rejestracji prowadzonej przez Departament Rachunkowości Ministerstwa Finansów. § 3. 1. Osoby nie spełniające warunków wykształcenia określonych w § 2 ust. 1 pkt 2, a mające co najmniej średnie wykształcenie i udokumentowaną pięcioletnią praktykę w księgowości, mogą uzyskać świadectwo kwalifikacyjne po zdaniu egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną, o której mowa w § 6. 2. Wnioski o dopuszczenie do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, powinny być składane nie później niż na 21 dni przed terminem egzaminu. § 4. Osoby wpisane na podstawie odrębnych przepisów do rejestru biegłych rewidentów uznaje się za spełniające wymagania kwalifikacyjne, niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. § 5. Wymagań oraz warunków, o których mowa w § 2 lub 3, nie stosuje się do podmiotów uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów do badania sprawozdań finansowych. § 6. 1. Egzaminy dla osób, o których mowa w § 3, przeprowadzane są przez Komisję Egzaminacyjną przy Ministrze Finansów sprawdzającą kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, zwaną dalej "Komisją". 2. Komisja składa się z: 1) przewodniczącego, 2) zastępcy przewodniczącego, 3) sekretarza, 4) sześciu członków - zwanych dalej "członkami Komisji". 3. Członków Komisji, w tym również przewodniczącego, jego zastępcę i sekretarza, powołuje Minister Finansów na każdą sesję egzaminacyjną odrębnie. § 7. 1. Pracami Komisji kieruje Prezydium składające się z przewodniczącego, jego zastępcy i sekretarza. 2. Komisja jest organem kolegialnym. Decyzje podejmowane są w formie uchwał na posiedzeniach, zwykłą większością głosów obecnych członków Komisji. Uchwały Komisji podpisują wszyscy członkowie obecni na posiedzeniu. Członek Komisji ma prawo zgłosić głos odrębny, który podlega zaprotokołowaniu. 3. Posiedzenie Komisji zwołuje przewodniczący, a w razie jego nieobecności - jego zastępca. 4. Komisja ze swojego składu wyznacza osoby odpowiedzialne za realizację określonych zadań. § 8. Do zadań Komisji należy: 1) ustalanie terminów przeprowadzania poszczególnych sesji egzaminacyjnych, 2) przygotowanie testów egzaminacyjnych na każdą sesję egzaminacyjną odrębnie, w zakresie wiadomości określonych w załączniku nr 2, 3) przeprowadzenie egzaminów oraz sprawdzenie testów egzaminacyjnych, 4) rozpatrywanie składanych przez uczestników egzaminu wniosków o ponowną ocenę testu egzaminacyjnego. § 9. Sesja egzaminacyjna wyznaczana jest dla co najmniej 50 osób zakwalifikowanych do egzaminu. § 10. 1. Obsługę organizacyjną sesji egzaminacyjnych oraz administracyjno-biurową Komisji, na warunkach określonych umową, wykonuje Ośrodek Doskonalenia Zawodowego Kadr Resortu Finansów w Warszawie, zwany dalej "Ośrodkiem". 2. Do zadań wykonywanych przez Ośrodek należy w szczególności: 1) wykonanie formularzy testów egzaminacyjnych w sposób zapewniający ich poufność, 2) informowanie na piśmie osób zakwalifikowanych do egzaminu o terminach i miejscu egzaminów w danej sesji oraz - w terminie do 21 dni od daty egzaminu - o wynikach egzaminu, 3) sporządzanie list osób przystępujących do egzaminu w danej sesji egzaminacyjnej, 4) obsługa i zapewnienie niezbędnych warunków do przeprowadzenia poszczególnych sesji egzaminacyjnych, 5) wydanie świadectw zdania egzaminu według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 osobom, które zdały egzamin. § 11. 1. Informacja określająca warunki uczestnictwa w sesji egzaminacyjnej, a w szczególności termin i miejsce egzaminu, ogłaszana jest w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów, a ponadto zamieszczana jest w dzienniku ogólnopolskim "Rzeczpospolita" na miesiąc przed terminem egzaminu. 2. Osoby zakwalifikowane do egzaminu są informowane odrębnymi pismami o jego terminie i miejscu. § 12. 1. Komisja przeprowadza sesje egzaminacyjne w wydzielonych pomieszczeniach, w warunkach umożliwiających zdającym samodzielność pracy, a członkom Komisji - nadzór nad przebiegiem egzaminu. 2. Wejście na salę egzaminacyjną odbywa się po okazaniu dowodu tożsamości. § 13. 1. Egzamin trwa 5 godzin. Czas rozpoczęcia i zakończenia egzaminu określa członek Komisji kierujący egzaminem. 2. W czasie egzaminu zdający może opuścić salę po uzyskaniu zgody członków Komisji, przy czym: 1) przekazuje pracę egzaminacyjną członkom Komisji, 2) czas jego nieobecności w sali odnotowuje się na karcie odpowiedzi. 3. Członkowie Komisji nadzorujący przebieg egzaminu mają prawo wykluczyć z egzaminu osoby, które podczas egzaminu korzystały z cudzej pomocy, posługiwały się materiałami pomocniczymi, pomagały innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób zakłócały przebieg egzaminu. § 14. 1. Egzamin przeprowadzany jest przez Komisję w formie testu, który składa się ze 160 pytań. 2. Każde pytanie testu egzaminacyjnego jest oceniane według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty, 2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt, 3) brak odpowiedzi - zero punktów. 3. Wyłączną podstawę oceny stanowią udzielone w sposób trwały i umożliwiający czytelność odpowiedzi podane przez zdającego egzamin na załączonym do testu formularzu (karcie odpowiedzi). 4. Warunkiem zdania egzaminu przez zdającego jest otrzymanie co najmniej 220 punktów dodatnich, stanowiących sumę punktów uzyskanych za odpowiedzi prawidłowe, pomniejszoną o punkty ujemne za odpowiedzi nieprawidłowe. § 15. 1. Na wniosek uczestnika egzaminu, złożony w terminie 14 dni od dnia doręczenia pisemnej informacji o wyniku egzaminu, Komisja udostępnia zdającemu do wglądu w obecności sekretarza Komisji jego pracę egzaminacyjną. 2. W terminie 21 dni od dnia doręczenia pisemnej informacji o wyniku egzaminu jego uczestnik może zwrócić się pisemnie do Komisji o ponowną ocenę testu egzaminacyjnego. § 16. Świadectwo zdania egzaminu stanowi podstawę wydania przez Ministra Finansów świadectwa kwalifikacyjnego. § 17. Osoby, które nie zdały egzaminu w danej sesji egzaminacyjnej, mogą ponownie przystąpić do kolejnego egzaminu. § 18. 1. Rejestr osób, które uzyskały świadectwo kwalifikacyjne uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzony jest w Departamencie Rachunkowości Ministerstwa Finansów. 2. Rejestr i dokonywane w nim zmiany są ogłaszane w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów. § 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 140, poz. 790, z 1995 r. Nr 71, poz. 356, z 1996 r. Nr 135, poz. 633 i z 1997 r. Nr 124, poz. 790). § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1998 r. (poz. 734) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 ZAKRES WIADOMOŚCI PODLEGAJĄCYCH SPRAWDZENIU NA EGZAMINIE DLA OSÓB USŁUGOWO PROWADZĄCYCH KSIĘGI RACHUNKOWE A. Zakres przedmiotowy I. System informatyczny i podstawy informatyki. II. Rachunkowość. III. Wybrane zagadnienia z niektórych dziedzin prawa. IV. Zobowiązania podatkowe, opłaty i zobowiązania o charakterze podatkowym. B. Szczegółowy zakres wymogów I. System informatyczny i podstawy informatyki 1. Środowisko informatyczne: 1) informatyka, system informatyczny, sprzęt i oprogramowanie, 2) systemy użytkowe, zbiory danych, przetwarzanie danych i tryb przetwarzania, 3) środowisko informatyczne, bezpieczeństwo środowiska informatycznego i ochrona danych. 2. Pojęcie systemu, struktura systemu, informacje: 1) funkcje systemu, 2) przetwarzanie i zabezpieczanie informacji, 3) system informatyczny w rachunkowości. 3. Niezbędne cechy systemów rachunkowości informatycznej, wymagania: 1) funkcjonalne, 2) eksploatacyjne, 3) w zakresie bezpieczeństwa, 4) ustawowe, 5) jakościowe. II. Rachunkowość 1. Teoria rachunkowości, jej koncepcje, zasady i normy: 1) teoretyczne podstawy rachunkowości: a) proces gospodarczy jako przedmiot poznania, b) konta księgowe (pojęcie, rodzaje, zasady tworzenia, rola i zadania), c) zasada bilansowa, d) zasada podwójnego zapisu, e) prezentacja sytuacji majątkowej, finansowej i dochodowej w sprawozdaniu finansowym, 2) podstawowe założenia rachunkowości (podmiot gospodarczy, wartość pieniężna, nominalizm, koszt historyczny, okresy sprawozdawcze), 3) podstawowe cechy jakościowe rachunkowości (wiarygodność, użyteczność, sprawdzalność, rzetelność, prawidłowość), 4) podstawowe zasady rachunkowości (memoriału, ciągłości, kontynuacji, współmierności, istotności, ostrożnej wyceny), 5) zasady pomiaru i klasyfikacji informacji w rachunkowości oraz ich przedstawienia i ich interpretacji, 6) normy prowadzenia rachunkowości: normy prawne, uznane normy zawodowe, metody rachunkowości, stosowanie wybranych metod, 7) zagadnienia organizacji rachunkowości i kontroli wewnętrznej. 2. Prowadzenie ksiąg rachunkowych: 1) zasady ogólne (podmioty, sposób prowadzenia, odpowiedzialność), 2) dane, dokumenty księgowe, kontrola dowodów księgowych i danych, 3) księgi rachunkowe, funkcje, formy, zapisy w porządku chronologicznym i systematycznym, księgi główne i pomocnicze, zestawienia obrotów i sald, 4) okresy sprawozdawcze, otwieranie i zamykanie ksiąg, 5) inwentaryzacja, pojęcie, zakres, tryb przeprowadzania, rozliczania, 6) dokumentacja w zakresie stosowanych zasad rachunkowości, 7) bezpieczeństwo i przechowywanie dokumentacji, 8) stosowanie techniki komputerowej do prowadzenia ksiąg, 9) ocena systemów użytkowych rachunkowości informatycznej. 3. Zagadnienia rachunkowości: 1) ujęcie w rachunkowości składników majątku obrotowego, środków pieniężnych (gotówki, bonów pieniężnych, środków na rachunkach bankowych), ekwiwalentów środków pieniężnych, weksli i czeków obcych, nabytych w celu odsprzedaży papierów wartościowych (obligacji, akcji itp.), należności, zapasów (wycena i prezentacja zapasów po koszcie historycznym), nakładów przyszłych okresów, 2) ujęcie rachunkowości rzeczowych składników majątku trwałego: rzeczowe składniki majątku trwałego i ich klasyfikacja, pomiar wartości początkowej (brutto), amortyzacja majątku trwałego - alternatywne metody amortyzacji, nakłady na remonty i konserwacje, przeszacowanie wartości składników majątku trwałego, problem kapitalizacji odsetek, operacje leasingowe (u leasingobiorcy, leasingodawcy), zasoby naturalne - ujęcie ich zużycia, 3) ujęcie w rachunkowości niematerialnej aktywów trwałych: rodzaje składników niematerialnych majątku trwałego, treść pojęcia "wartość firmy" (goodwill) oraz przyczyny powstania i zmian wartości tego składnika majątkowego, wartość firmy i "ujemna" wartość, koszty organizacji zgromadzenia kapitału zakładowego, koszty badań i rozwoju, koszty nabycia praw majątkowych, patenty, koncesje, licencje, oprogramowanie komputerów i podobne wartości, amortyzacja niematerialnych składników majątku trwałego, 4) finansowe składniki majątku trwałego, 5) kryteria klasyfikacji papierów wartościowych zaliczonych do majątku trwałego i obrotowego, 6) ujęcie w rachunkowości operacji papierami wartościowymi, obrotu nieruchomościami, obrotu wierzytelnościami, 7) kapitały (fundusze) podstawowe w przedsiębiorstwach różnego typu własności (kupcy, spółki jawne i cywilne, spółki kapitałowe, spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe i inne), kapitały rezerwowe tworzone z zysku, kapitały z przeszacowania środków trwałych, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, 8) ujęcie krótkoterminowych i długoterminowych zobowiązań: tytuły i kryteria klasyfikacji, ujęcie w ewidencji, 9) ujęcie przychodów i kosztów: uznanie za przychód, przychody ze sprzedaży produktów, towarów i usług, koszt sprzedanych produktów, towarów i usług, przychody finansowe i koszty finansowe oraz pozostałe przychody operacyjne i pozostałe koszty operacyjne, rozliczenia międzyokresowe kosztów i przychodów, obroty wewnętrzne i koszt obrotów wewnętrznych, stosowanie zasady ostrożności, pozycje nadzwyczajne - kryteria ich klasyfikacji; ustalanie wyniku finansowego brutto i netto; podział wyniku finansowego; ustalanie wyniku finansowego z punktu widzenia zasad rachunkowości a ujęcie dla potrzeb podatkowych, 10) szczególne problemy w rachunkowości, zdarzenia warunkowe, zdarzenia występujące po dacie bilansu, 11) rachunkowość przedsiębiorstw w szczególnych sytuacjach: założenie, przekształcenie, połączenie, przejęcie, postępowanie naprawcze, likwidacja, upadłość, prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych, zmiana formy prawnej, 12) szczególne zasady rachunkowości jednostek nie prowadzących działalności gospodarczej, uproszczenia. 4. Sprawozdania finansowe: 1) ogólne zasady sporządzania sprawozdań, 2) roczne sprawozdania finansowe i jego składniki (bilans, rachunek zysków i strat, sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych, informacja dodatkowa), 3) sprawozdanie z działalności jednostki, 4) tryb i terminy: sporządzania, badania, zatwierdzania i ogłaszania sprawozdań finansowych. 5. Rachunek kosztów: 1) miejsce rachunku kosztów w systemie informacyjnym przedsiębiorstwa i rachunkowości, 2) koszty i ich klasyfikacja z punktu widzenia wyceny składników majątkowych i pomiaru zysku, 3) klasyfikacja kosztów dla potrzeb podejmowania decyzji i planowania (funkcje i zmienność kosztów), 4) zasady ewidencji kosztów (według rodzajów, według miejsc powstawania itp.). 6. Istota, przedmiot, rodzaje i metody kalkulacji kosztów. III. Wybrane zagadnienia z niektórych dziedzin prawa 1. Elementy prawa pracy: stosunek pracy i związane z nim obowiązki pracodawcy i pracownika. 2. Elementy prawa cywilnego (Kodeks cywilny): 1) przepisy ogólne prawa cywilnego: a) formy wymagane dla ważności czynności prawnych, b) terminy, c) przedawnienie roszczeń, 2) własność i inne prawa rzeczowe, 3) zobowiązania: a) czyny niedozwolone, b) spółka, c) przekaz i papiery wartościowe. 3. Elementy postępowania podatkowego, z uwzględnieniem uregulowań zawartych w ustawie o kontroli skarbowej: 1) zasady ogólne, 2) strona, 3) załatwianie spraw, 4) doręczenia, 5) wezwania, 6) terminy, 7) udostępnienie akt, 8) dowody, 9) zawieszenie postępowania, 10) decyzje, 11) postanowienia, 12) odwołania, zażalenia, 13) wznowienie postępowania, 14) stwierdzenie nieważności decyzji oraz uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej, 15) ustawa o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. 4. Elementy prawa o działalności gospodarczej: 1) podstawowe pojęcia prawa handlowego, 2) powstawanie, funkcjonowanie i likwidacja: spółki jawnej, komandytowej, z o.o., akcyjnej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, 3) prawo układowe i upadłościowe, 4) ustawa o działalności gospodarczej. 5. Papiery wartościowe: 1) istota, właściwości i rodzaje papierów wartościowych, 2) sposoby przenoszenia praw z papierów wartościowych, 3) weksle, 4) czeki, 5) obligacje, 6) publiczny obrót papierami wartościowymi, 7) konosamenty i kwity depozytowe. 6. Odpowiedzialność za naruszenie przepisów prawa gospodarczego. IV. Zobowiązania podatkowe, opłaty i zobowiązania o charakterze podatkowym 1. System podatkowy i wykonywanie zobowiązań podatkowych: 1) pobierane aktualnie podatki i niepodatkowe należności budżetowe stanowiące dochody budżetu państwa i budżetu gminy, 2) zasady wykonywania zobowiązań podatkowych i przepisy wykonawcze, 3) kontrola podatkowa, egzekucja zaległości podatkowych, 4) podstawowe pojęcia z zakresu systemu podatkowego. 2. Podatki pośrednie: 1) podatek od towarów i usług: a) zakres stosowania, b) zasady ustalania podstawy wymiaru, c) zasady dokumentowania, d) zasady rozliczania, e) deklaracje podatkowe, 2) akcyza: a) zakres stosowania, b) zasady ustalania podstawy wymiaru, c) zasady dokumentowania, d) zasady rozliczania, e) deklaracje podatkowe, 3) podatek od gier: a) zakres stosowania, b) zasady ustalania podstawy wymiaru, c) zasady dokumentowania, d) zasady rozliczania, e) deklaracje podatkowe. 3. Podatki bezpośrednie: 1) podatek dochodowy od osób prawnych: a) zasady ustalania dochodu (przychodu) do opodatkowania, w tym w szczególności pojęcie przychodów i kosztów, b) ulgi i zwolnienia od podatku, c) pobór podatku, 2) podatek dochodowy od osób fizycznych: a) zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych pobierane przez płatnika (zasady naliczania zaliczek, zasady ewidencjonowania zaliczek, zeznania roczne), b) podatek od osób fizycznych od przychodów z działalności gospodarczej: - zasady ustalania dochodu (przychodu), - ulgi i odliczenia, - pobór zaliczek, - zeznania roczne. 4. Opodatkowanie dochodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych. 5. Podatki stanowiące dochód budżetów gmin (podatki lokalne) i opłata skarbowa: 1) przedmiot opodatkowania podatkami lokalnymi i przedmiot opłaty skarbowej, 2) zakres stosowania opłaty skarbowej, 3) zasady ustalania podstawy wymiaru podatków lokalnych i opłaty skarbowej, 4) pobór i rozliczanie podatków lokalnych i opłaty skarbowej. 6. Składki ZUS i na fundusze pokrewne oraz zasiłki z ubezpieczenia społecznego: 1) przedmiot składek ZUS, 2) wymiary składek na: ubezpieczenie społeczne, fundusz przeciwdziałania bezrobociu, fundusz gwarancyjny, 3) zasiłki z ubezpieczenia społecznego (chorobowe, rodzinne) i wynagrodzenia za czas choroby (zakres podmiotowy, sposób ustalania uprawnień, wyliczenia wymiaru). 7. Cło i opłaty pobierane w związku z obrotem towarowym i usługami z zagranicą. 8. Postępowanie egzekucyjne i prawo karne skarbowe: 1) zabezpieczenia i egzekucja w postępowaniu podatkowym, 2) materialne prawo karne skarbowe, 3) postępowanie karne skarbowe. Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 27 sierpnia 1998 r. w sprawie zaniechania poboru opłaty skarbowej. (Dz. U. Nr 114, poz. 735) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru opłaty skarbowej od sprzedaży obligacji skarbowych. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 20 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i warunków przeprowadzenia przetargów w celu wyboru podmiotów, którym będą wydane koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych łącznie z zezwoleniem na zakładanie i używanie urządzeń i sieci telekomunikacyjnych. (Dz. U. Nr 114, poz. 736) Na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 16 kwietnia 1998 r. w sprawie trybu i warunków przeprowadzenia przetargów w celu wyboru podmiotów, którym będą wydane koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych łącznie z zezwoleniem na zakładanie i używanie urządzeń i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 53, poz. 333 i Nr 85, poz. 542) w § 1 w pkt 12 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 13-18 w brzmieniu: "13) częstochowskim, 14) kieleckim, z wyłączeniem gmin: Bieliny, Górno, Łagów, Nowa Słupia, Bałtów, Bodzechów, Kunów, Ostrowiec Świętokrzyski, Waśniów, 15) łódzkim, z wyłączeniem gmin: Andrespol, Brójce, Konstantynów Łódzki, Nowosolna, miejskiej Pabianice, Pabianice, Rzgów, 16) płockim, z wyłączeniem gmin: Płock, Stara Biała, Dąbrowice, Krośniewice, Krzyżanów, miejskiej Kutno, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy, Strzelce, Witonia, Daszyna, Góra Świętej Małgorzaty, miejskiej Łęczyca, Łęczyca, Piątek, Bedlno, Oporów, Pacyna, Żychlin, 17) skierniewickim, z wyłączeniem gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, miejskiej Rawa Mazowiecka, Rawa Mazowiecka, Regnów, Sadkowice, 18) warszawskim, z wyłączeniem gmin: Leoncin, Nowy Dwór Mazowiecki, Pomiechówek, Zakroczym, Celestynów, Józefów, Karczew, Otwock, Wiązowna, Czosnów, Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów, Raszyn, Tarczyn." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Łączności: M. Zdrojewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 sierpnia 1998 r. w sprawie objęcia wojskowym dozorem technicznym urządzeń technicznych. (Dz. U. Nr 114, poz. 737) Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa urządzenia techniczne występujące wyłącznie w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej, jednostkach wojskowych resortu spraw wewnętrznych i administracji oraz Straży Granicznej, które podlegają dozorowi technicznemu organów wojskowego dozoru technicznego. § 2. Dozorowi technicznemu, o którym mowa w § 1, podlegają następujące specjalistyczne urządzenia techniczne: 1) zbiorniki miotaczy ognia, 2) pomocniczy osprzęt podnośny pośredniczący między urządzeniami dźwignicowymi a ładunkiem niebezpiecznym, a w szczególności: a) trawersy, b) chwytniki i chwytaki, c) pojemniki i kosze, d) zawiesia i obejmy. § 3. Eksploatujący specjalistyczne urządzenia techniczne, o których mowa w § 2, wyprodukowane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, mogą je wykorzystywać bez zezwolenia na ich używanie, nie dłużej jednak niż przez okres jednego roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. R. Szeremietiew Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 19 sierpnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego. (Dz. U. Nr 114, poz. 738) Na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116, z 1996 r. Nr 3, poz. 21, Nr 42, poz. 185 i Nr 85, poz. 389 oraz z 1998 r. Nr 55, poz. 357) w § 1 wyrazy "220 zł" zastępuje się wyrazami "250 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. R. Brzezik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie sposobu technicznego przygotowania sieci telekomunikacyjnej do kontroli rozmów telefonicznych oraz sposobu dokonywania, rejestracji, przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów z kontrolowanych rozmów telefonicznych. (Dz. U. Nr 114, poz. 739) Na podstawie art. 242 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej ma obowiązek przygotowania sieci do przeprowadzania kontroli rozmów telefonicznych oraz innych przekazów informacji i przystosowania jej do utrwalania treści takich rozmów i przekazów, przy użyciu urządzeń samoczynnie uruchamiających zapis i wyłączających go po zakończeniu utrwalania, w warunkach uniemożliwiających dostęp do utrwalanych treści podmiotom do tego nie uprawnionym. 2. Przygotowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na utworzeniu systemu dostępu do treści rozmów telefonicznych i treści innych przekazów informacji spełniającego funkcje: 1) wprowadzania do systemu danych identyfikujących użytkownika sieci, 2) ujmowania sygnałów, 3) odbioru sygnałów i dokonywania zapisu treści rozmów lub innych przekazów informacji. 3. System, o którym mowa w ust. 2, powinien zapewniać niezwłoczne przeprowadzenie kontroli rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji i danych im towarzyszących, właściwych dla danego systemu telekomunikacyjnego, oraz właściwą jakość przekazu. § 2. Czynności związane z wykonywaniem orzeczeń i zarządzeń w przedmiocie kontroli i utrwalenia rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji, a także związane z nimi doręczenia, powinny być realizowane w sposób przewidziany dla przekazywania wiadomości, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej. § 3. 1. Utrwalenia treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji dokonuje się przy użyciu środków technicznych, przez zapis przekazywanych informacji przychodzących do lub wychodzących od określonego użytkownika sieci telekomunikacyjnej, w sposób umożliwiający ich odtworzenie przy użyciu urządzeń odtwarzających. 2. Utrwalenia dokonuje podmiot wskazany w postanowieniu sądu lub prokuratora, na nośniku umożliwiającym odtworzenie treści informacji, zwanym dalej "nośnikiem". 3. Osoba dokonująca utrwalenia treści rozmowy telefonicznej zapisuje lub oznacza na nośniku, o którym mowa w ust. 2, sygnaturę akt sprawy, w której czynność ta została zlecona, swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe, a także dane dotyczące podstawy utrwalania. Dotyczy to także czasu rozpoczęcia i zakończenia utrwalania. § 4. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej zapewnia osobie, o której mowa w § 3 ust. 3, możliwość utrwalenia informacji przesyłanych w sieci, w sposób uniemożliwiający zapoznanie się przez tę osobę z treścią utrwalanych informacji. 2. W razie przekazywania informacji w sieci, po ich zakodowaniu przez operatora, ma on obowiązek ich udostępnienia w formie nie zakodowanej. § 5. Dane identyfikujące odbiorcę i nadawcę informacji, czas i miejsce jej nadania oraz odbioru mogą być utrwalane odrębnie od treści rozmów lub treści innych przekazów informacji. § 6. 1. W notatce urzędowej z czynności kontroli i utrwalenia, sporządzonej przez osobę upoważnioną do jej przeprowadzenia, należy zamieścić: 1) datę i miejsce sporządzenia notatki oraz sygnaturę akt sprawy, 2) imię, nazwisko i stanowisko służbowe osoby sporządzającej, 3) oznaczenie czynności ze wskazaniem podstawy jej przeprowadzenia, 4) imię i nazwisko użytkownika sieci telekomunikacyjnej lub nazwę podmiotu będącego użytkownikiem oraz dane identyfikujące urządzenie służące do przeprowadzania rozmów, których treść podlega utrwaleniu, a także, w miarę możności, dane identyfikujące urządzenia, z którymi dokonywane były połączenia, 5) rodzaj i typ aparatury utrwalającej oraz niezbędne dane o pracy urządzenia utrwalającego, w tym rodzaj i typ użytego nośnika i parametry zapisu, 6) czas rozpoczęcia i zakończenia zapisu, z zaznaczeniem, czy zostało użyte urządzenie do automatycznego uruchamiania i wyłączania aparatury, 7) dane pozwalające na identyfikację użytego nośnika, 8) w miarę potrzeby inne dane dotyczące dokonywanej czynności. 2. W razie uszkodzenia aparatury utrwalającej lub nośnika bądź ich zatrzymania w trakcie zapisu, czyni się o tym odpowiednią wzmiankę w notatce, o której mowa w ust. 1. Przepis § 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 7. Po zakończeniu utrwalania nośnik, na którym dokonywano zapisu, osoba, o której mowa w § 3 ust. 3, opakowuje wraz z notatką wymienioną w § 6, oznacza sygnaturą akt sprawy i przekazuje organowi zarządzającemu utrwalenie treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji. § 8. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej zapewnia rejestrację faktu przeprowadzenia kontroli rozmowy telefonicznej i innego przekazu informacji, gromadząc dane o przeprowadzonych kontrolach. 2. Dane te obejmują: 1) sygnaturę akt sprawy i datę wydania postanowienia sądu lub prokuratora, 2) datę przeprowadzenia kontroli, 3) informację o podmiocie przeprowadzającym kontrolę i osobie dokonującej czynności, 4) imię i nazwisko użytkownika sieci lub nazwę podmiotu będącego użytkownikiem, w stosunku do którego zarządzono kontrolę, 5) czas dokonywania kontroli. 3. Gromadzenie, przechowywanie i udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1 i 2, odbywa się przy zastosowaniu przepisów dotyczących wiadomości, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej. § 9. 1. W protokole czynności, podczas której nastąpiło odtworzenie zapisu, zamieszcza się imię, nazwisko i stanowisko służbowe osoby dokonującej odtworzenia oraz dane, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 i 5, oraz dane dotyczące rodzaju i typu aparatury odtwarzającej. W wypadkach wydawania przez sąd lub prokuratora zgody, o której mowa w art. 237 § 6 Kodeksu postępowania karnego, należy nadto zamieścić w protokole datę jej wydania i sygnaturę akt sprawy, w której została wydana. 2. Przy odtwarzaniu zapisu może być użyte dodatkowe urządzenie korygujące lub wzmacniające dźwięk. Należy o tym dokonać wzmianki w protokole czynności. 3. Jeżeli okaże się to konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa osoby, której głos lub wizerunek zostały utrwalone, sąd lub prokurator może zarządzić odtworzenie w warunkach uniemożliwiających jej rozpoznanie. Czynności tej należy dokonać w sposób zapewniający, że zapis na nośniku lub nośnik nie ulegną uszkodzeniu. § 10. O uszkodzeniu nośnika w związku z odtwarzaniem należy uczynić adnotację w protokole czynności. W razie uszkodzenia nośnika w innych okolicznościach, należy sporządzić odpowiednią notatkę urzędową. § 11. Nośnik z zapisami treści rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji przechowuje się i przesyła w warunkach zabezpieczających przed utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, zwłaszcza przed szkodliwym działaniem środków chemicznych, czynników mechanicznych, temperatury, promieniowania, pola magnetycznego lub elektrycznego. § 12. 1. Zapis treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji, którego zniszczenie sąd zarządził na podstawie art. 238 § 3 Kodeksu postępowania karnego, podlega usunięciu w sposób uniemożliwiający odtworzenie zapisu. 2. Jeżeli mimo usunięcia zapisu zachodzi możliwość jego odtworzenia, należy zarządzić fizyczne zniszczenie nośnika. 3. Z czynności usunięcia zapisu lub zniszczenia nośnika sporządza się protokół. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministrów Sprawiedliwości i Obrony Narodowej z dnia 10 maja 1983 r. w sprawie sposobu dokonywania, zabezpieczania, przechowywania, odtwarzania oraz niszczenia zapisów treści rozmów telefonicznych (Dz. U. Nr 27, poz. 133). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie określenia organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakresu spraw zleconych tym organom. (Dz. U. Nr 114, poz. 740) Na podstawie art. 471 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555) zarządza się, co następuje: § 1. W sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym dochodzenie, obok Policji prowadzić mogą również: 1) organy Państwowej Inspekcji Handlowej w sprawach o ujawnione przez nie w czasie przeprowadzania inspekcji przestępstwa przewidziane w art. 306 Kodeksu karnego oraz w art. 20 ust. 2, art. 22 ust. 3 i art. 24 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770); 2) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w sprawach o przestępstwa określone w art. 30 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668); 3) urzędy skarbowe i inspektorzy kontroli skarbowej w sprawach o przestępstwa z art. 77-79 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668 i Nr 107, poz. 669) oraz z art. 20 ust. 2, art. 22 ust. 3 i art. 24 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770); 4) organy Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej w sprawach o przestępstwa określone w art. 75a ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926). § 2. 1. Organy uprawnione do prowadzenia dochodzeń, określone w § 1, mogą również w tym zakresie wnosić i popierać oskarżenie przed sądem pierwszej instancji w postępowaniu uproszczonym. 2. Uprawnienia do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji przysługują także organom Straży Granicznej w sprawach o przestępstwa z art. 264 § 1 i 2 i art. 277 Kodeksu karnego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli akt oskarżenia wnosi i popiera prokurator. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 1969 r. w sprawie określenia organów uprawnionych do prowadzenia dochodzeń oraz do wnoszenia i popierania oskarżenia w postępowaniu uproszczonym, jak również zakresu spraw im zleconych (Dz. U. Nr 37, poz. 322, z 1971 r. Nr 6, poz. 65, z 1979 r. Nr 20, poz. 120, z 1994 r. Nr 140, poz. 797 i z 1996 r. Nr 56, poz. 256). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy. (Dz. U. Nr 114, poz. 741) Na podstawie art. 194 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: § 1. W celu wykonania orzeczenia o przepadku przedmiotów przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy następujące przedmioty: 1) przerobione lub podrobione znaki urzędowe i narzędzia pomiarowe - właściwemu miejscowo organowi administracji rządowej stopnia wojewódzkiego, 2) sprzęt i ekwipunek wojskowy - właściwemu miejscowo wojewódzkiemu sztabowi wojskowemu, 3) przerobione lub podrobione dokumenty kolejowe - Dyrekcji Generalnej Polskich Kolei Państwowych, 4) których posiadanie wymaga zezwolenia organów administracji rządowej, a które nie są sprzętem lub ekwipunkiem wojskowym - właściwej miejscowo komendzie wojewódzkiej Policji, 5) inne niż wymienione w pkt 1-4, które mogą mieć znaczenie podczas szkolenia służb śledczych lub badań naukowych z zakresu kryminalistyki - Komendzie Głównej Policji. § 2. Przy przekazywaniu przedmiotów, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy regulujące przekazywanie urzędowi skarbowemu przedmiotów objętych prawomocnym orzeczeniem o ich przepadku. § 3. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 sierpnia 1984 r. w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio organom ścigania i wymiaru sprawiedliwości (Dz. Urz. Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 5, poz. 28). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 17 listopada 1998 r. w sprawie zasad i terminów przekazywania środków na finansowanie oświetlenia dróg publicznych, dla których gmina nie jest zarządcą. (Dz. U. Nr 143, poz. 922) Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa zasady i terminy przekazywania z budżetu państwa środków na finansowanie oświetlenia dróg publicznych, dla których gmina nie jest zarządcą. 2. Przez drogi publiczne, dla których gmina nie jest zarządcą, rozumie się drogi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668). § 2. 1. Gmina, która poniosła wydatki na sfinansowanie oświetlenia dróg, dla których nie jest zarządcą, będzie uzyskiwała zwrot tych wydatków od wojewody w terminie 7 dni od przedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 2-4. 2. Sfinansowanie kosztów energii elektrycznej dostarczonej do punktów świetlnych następuje na podstawie kopii: 1) rachunku (faktury) wystawionego przez dostawcę energii elektrycznej, stwierdzającego jej sprzedaż, 2) dowodu uiszczonej należności. 3. Wymaganymi dokumentami do zwrotu kosztów utrzymania punktów świetlnych w należytym stanie technicznym są kopie: 1) rachunku (faktury) wystawionego przez konserwatora sieci i punktów świetlnych, stwierdzającego wykonanie usługi, 2) dowodu uiszczonej należności, 3) protokołu postępowania o zamówienie publiczne, w razie gdy usługa konserwacji nie jest świadczona przez dostawcę energii elektrycznej. 4. Zwrot kosztów budowy nowych punktów świetlnych następuje po przedłożeniu kopii: 1) protokołu postępowania o zamówienie publiczne, 2) rachunku (faktury) wystawionego przez wykonawcę budowy, 3) dowodu uiszczonej należności. § 3. 1. W przypadku gdy rachunki, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1, obejmują również należności związane z oświetleniem dróg gminnych, wówczas zwrot wydatków w części odnoszącej się do oświetlenia dróg, dla których gmina nie jest zarządcą, następuje na podstawie proporcji określonych w ust. 2 i 3. 2. W odniesieniu do pobranej energii elektrycznej proporcje, o których mowa w ust. 1, ustala się biorąc pod uwagę sumę mocy zainstalowanych urządzeń oświetleniowych przy drogach, dla których gmina nie jest zarządcą, w stosunku do sumy mocy wszystkich urządzeń oświetleniowych, którą obejmuje rachunek. 3. W odniesieniu do kosztów utrzymania punktów świetlnych proporcje, o których mowa w ust. 1, ustala się biorąc pod uwagę ilość punktów świetlnych zlokalizowanych w pasie dróg publicznych, dla których gmina nie jest zarządcą, w stosunku do ilości wszystkich punktów świetlnych, którą obejmuje rachunek. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 12 listopada 1998 r. w sprawie wzorów deklaracji składanych Zarządowi Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez pracodawców zobowiązanych do wpłat na ten Fundusz. (Dz. U. Nr 143, poz. 923) Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzory składanych przez pracodawców deklaracji miesięcznych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej "Funduszem": 1) wzór deklaracji "DEK-I" dotyczącej wpłat, o których mowa: a) w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887), zwanej dalej "ustawą", b) w art. 24 ust. 2 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) wzór deklaracji "DEK-II" dotyczącej wpłat, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Określa się wzory deklaracji rocznych wpłat na Fundusz: 1) wzór deklaracji "DEK-R-I" dotyczącej wpłat, o których mowa: a) w art. 21 ust. 1 ustawy, b) w art. 24 ust. 2 ustawy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, 2) wzór deklaracji "DEK-R-II" dotyczącej wpłat, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Określa się wzór deklaracji "DEK-W" dotyczącej wpłat na Fundusz, o których mowa w art. 23 ustawy, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 listopada 1998 r. (poz. 923) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 4 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni palnej, gazowej i sygnałowej oraz amunicji do niej, ręcznych miotaczy gazu i kajdanek przez Państwową Straż Rybacką oraz sprawowania przez Policję nadzoru w tym zakresie nad Strażą. (Dz. U. Nr 143, poz. 924) Na podstawie art. 23a ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni palnej, gazowej i sygnałowej oraz amunicji do niej, ręcznych miotaczy gazu i kajdanek przez Państwową Straż Rybacką i strażników tej Straży oraz sprawowania przez Policję nadzoru w tym zakresie nad Strażą. § 2. Państwowa Straż Rybacka posiada broń palną, gazową i sygnałową, zwaną dalej "bronią", amunicję do tej broni oraz ręczne miotacze gazu na podstawie świadectwa broni wydanego przez wojewódzkiego (stołecznego) komendanta Policji na zasadach określonych w przepisach o broni, amunicji i materiałach wybuchowych. § 3. Broń, amunicja i ręczne miotacze gazu podlegają rejestracji w książce stanu uzbrojenia, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Broń, amunicję, ręczne miotacze gazu oraz kajdanki należy przechowywać w magazynie broni, który powinien stanowić oddzielne pomieszczenie w budynku murowanym, usytuowane w miarę możliwości na piętrze. 2. Drzwi do magazynu broni powinny być: 1) wykonane z metalu albo obite blachą stalową o grubości powyżej 2 mm, 2) zamykane na dwa zamki patentowe i żelazną sztabę, 3) zaopatrzone w blokady przeciwwyważeniowe, 4) oplombowywane. 3. Okna magazynu broni powinny być: 1) osłonięte siatką metalową o wymiarach oczek 10 × 10 mm, 2) zabezpieczone na stałe zamocowanymi w murze kratami metalowymi wykonanymi z prętów stalowych o średnicy nie mniejszej niż 12 mm lub płaskowników stalowych o wymiarach nie mniejszych niż 8 × 30 mm, przy czym odstęp między prętami nie powinien przekraczać wymiarów 120 × 120 mm, a między płaskownikami 80 mm w poziomie i 240 mm w pionie. 4. Magazyn broni powinien być wyposażony w sprzęt gaśniczy oraz instalację alarmową przeciwwłamaniową. § 5. 1. Broń, amunicję, ręczne miotacze gazu oraz kajdanki należy przechowywać w szafach stalowych znajdujących się w magazynie broni. 2. Broń na czas przechowywania powinna być wyjęta z futerału i rozładowana, ze zwolnionym kurkiem i odłączonym magazynkiem, zabezpieczona, technicznie sprawna, kompletna, czysta i zakonserwowana. 3. Amunicja do broni powinna znajdować się w pudełkach, woreczkach lub pojemnikach, do których powinna być włożona w sposób uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju. Przechowywanie amunicji w magazynkach nabojowych jest zabronione. § 6. 1. Wydawanie broni, amunicji i ręcznych miotaczy gazu oraz ich zdanie rejestruje się w książce wydania i przyjęcia broni, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wydawanie kajdanek oraz ich zdanie rejestruje się w karcie ewidencji kajdanek, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Książki i kartę, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w § 3, prowadzi i przechowuje w magazynie broni osoba upoważniona przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Rybackiej do prowadzenia tego magazynu. 4. Osoba upoważniona do prowadzenia magazynu broni powinna posiadać przeszkolenie podstawowe lub szkolenie specjalistyczne z zakresu posługiwania się bronią oraz zasad i warunków jej przechowywania i ewidencji, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez komendanta wojewódzkiego (stołecznego) Policji. § 7. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Rybackiej wyposaża strażnika Państwowej Straży Rybackiej w broń po ukończeniu przez strażnika z wynikiem pozytywnym przeszkolenia z zakresu posługiwania się bronią oraz zasad i warunków jej przechowywania i ewidencji, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez komendanta wojewódzkiego (stołecznego) Policji. § 8. 1. Strażnik Państwowej Straży Rybackiej jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2, do zdania broni do magazynu broni niezwłocznie po zakończeniu służby. 2. Spełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, jeżeli strażnik na polecenie przełożonego wykonuje zadania wymagające przebywania w terenie poza godzinami pracy osoby upoważnionej do prowadzenia magazynu broni. § 9. Strażnik Państwowej Straży Rybackiej w przypadkach, o których mowa w § 8 ust. 2, po wykonaniu zadania, obowiązany jest przechowywać broń w sposób uniemożliwiający dostęp do niej osobom trzecim. § 10. Strażnik Państwowej Straży Rybackiej obowiązany jest zdać posiadaną broń, amunicję oraz ręczny miotacz gazu do magazynu broni w przypadku: 1) wykonywania czynności służbowych nie wymagających wyposażenia w broń, 2) polecenia komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Rybackiej. § 11. Zabrania się strażnikowi Państwowej Straży Rybackiej: 1) udostępniania broni osobom nie upoważnionym, 2) dokonywania przeróbek i napraw broni we własnym zakresie, 3) posiadania przy sobie broni w sposób mogący doprowadzić do jej utraty. § 12. Strażnik Państwowej Straży Rybackiej, któremu wydano broń, jest obowiązany w czasie wykonywania obowiązków służbowych posiadać przy sobie świadectwo broni. § 13. 1. Nadzór nad Państwową Strażą Rybacką w zakresie zasad i warunków posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni, amunicji, ręcznych miotaczy gazu i kajdanek sprawuje właściwy komendant wojewódzki (stołeczny) Policji. 2. Czynności kontrolne związane z nadzorem nad Państwową Strażą Rybacką, o którym mowa w ust. 1, są wykonywane w ramach kontroli okresowych, doraźnych i sprawdzających. 3. Kontrole okresowe są podejmowane w celu zapewnienia przestrzegania zasad i warunków posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni, amunicji, ręcznych miotaczy gazu i kajdanek. 4. Kontrole doraźne są podejmowane w razie podejrzenia, że nastąpiło naruszenie zasad i warunków posiadania, przechowywania i ewidencjonowania broni, amunicji, ręcznych miotaczy gazu i kajdanek. 5. Kontrole sprawdzające są prowadzone w celu stwierdzenia, czy nieprawidłowości i uchybienia ujawnione w toku kontroli okresowych i doraźnych zostały usunięte. § 14. 1. Czynności kontrolne są dokonywane w czasie pracy Państwowej Straży Rybackiej, a jeżeli wymaga tego dobro kontroli - również poza godzinami pracy i w dniach wolnych od pracy. 2. Policjant dokonujący kontroli podejmuje czynności kontrolne na podstawie legitymacji służbowej oraz imiennego upoważnienia wydanego przez wojewódzkiego (stołecznego) komendanta Policji, które okazuje przed przystąpieniem do czynności kontrolnych. 3. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Rybackiej jest obowiązany zapewnić policjantowi dokonującemu kontroli niezbędne warunki do sprawnego wykonywania czynności kontrolnych. 4. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Rybackiej albo osoba przez niego upoważniona lub osoba upoważniona do prowadzenia magazynu broni ma prawo uczestniczyć we wszystkich czynnościach kontrolnych podejmowanych przez policjanta dokonującego kontroli. § 15. 1. Z przeprowadzonej kontroli policjant sporządza protokół kontroli, który powinien zawierać w szczególności - miejsce i datę przeprowadzenia kontroli, sprawozdanie z przeprowadzonych czynności kontrolnych, stwierdzone uchybienia, zalecenia mające na celu ich usunięcie oraz termin ich wykonania. 2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostawia się w kontrolowanej jednostce. 3. Protokół kontroli podpisują: 1) policjant dokonujący kontroli, 2) komendant wojewódzki Państwowej Straży Rybackiej albo osoba przez niego upoważniona, 3) osoba upoważniona do prowadzenia magazynu broni, 4) inne osoby, których wyjaśnienia, jako istotne dla czynności kontrolnych, zostały przytoczone w protokole. 4. Komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Rybackiej albo osobie przez niego upoważnionej i osobie upoważnionej do prowadzenia magazynu broni oraz osobie, o której mowa w ust. 3 pkt 4, przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole kontroli. 5. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, komendant wojewódzki (stołeczny) Policji jest obowiązany dokonać ich analizy i, w miarę potrzeby, podjąć dodatkowe czynności kontrolne. 6. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części, komendant wojewódzki (stołeczny) Policji przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia, bez zbędnej zwłoki. § 16. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Rybackiej jest obowiązany powiadomić pisemnie komendanta wojewódzkiego (stołecznego) Policji - w terminie określonym przez policjanta dokonującego kontroli - o sposobie wykonania wydanych w toku kontroli zaleceń lub powiadomić o przyczynie ich niewykonania. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 listopada 1998 r. (poz. 924) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 5 listopada 1998 r. w sprawie trybu powoływania i odwoływania rzeczoznawców, ich kwalifikacji i zasad wynagradzania oraz szczegółowych zasad oszacowywania zwierząt. (Dz. U. Nr 143, poz. 925) Na podstawie art. 25 ust. 8 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rzeczoznawców do oszacowywania zwierząt, zwanych dalej "rzeczoznawcami", powołuje lekarz weterynarii, o którym mowa w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), zwany dalej "lekarzem weterynarii", spośród kandydatów zgłoszonych przez izbę rolniczą. 2. Izba rolnicza zgłasza kandydatów na rzeczoznawców spośród osób zamieszkałych na obszarze objętym działalnością lekarza weterynarii. 3. Lekarz weterynarii może odwołać rzeczoznawcę po zasięgnięciu opinii izby rolniczej. § 2. O powołaniu i odwołaniu rzeczoznawcy lekarz weterynarii zawiadamia wójta (burmistrza, prezydenta), podając imię, nazwisko i adres zamieszkania rzeczoznawcy. § 3. Rzeczoznawcą może być osoba prowadząca gospodarstwo rolne, w którym prowadzona jest produkcja zwierzęca lub dział specjalny produkcji rolnej w zakresie produkcji zwierzęcej, posiadająca co najmniej wykształcenie zawodowe. § 4. 1. Przy wyznaczaniu rzeczoznawcy stosuje się odpowiednio art. 24 Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Rzeczoznawca, przed przystąpieniem do oszacowania, składa lekarzowi weterynarii oświadczenie, że nie zachodzi żadna z okoliczności powodujących wyłączenie go od udziału w oszacowaniu. § 5. 1. Oszacowanie powinno nastąpić w miarę możliwości przed zabiciem zwierzęcia lub ubojem sanitarnym, a w przypadku zwierząt padłych w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej - niezwłocznie po padnięciu. 2. Ustalając wartość rynkową zwierzęcia, należy uwzględnić w szczególności: 1) wagę zwierzęcia i klasę mięsności - w odniesieniu do zwierząt rzeźnych, 2) wartość hodowlaną i użytkową oraz wiek - w odniesieniu do zwierząt hodowlanych, 3) aktualną cenę według notowań rynkowych w dniu oszacowania. 3. Z czynności oszacowania sporządza się protokół, który powinien zawierać: 1) imiona i nazwiska osób dokonujących oszacowania, 2) miejsce i datę oraz czas rozpoczęcia i zakończenia oszacowania, 3) opis zwierzęcia, 4) wyszczególnienie kwot oszacowania ustalonych przez poszczególnych rzeczoznawców i lekarza weterynarii, 5) podpisy osób biorących udział w oszacowaniu. § 6. 1. Rzeczoznawcy przysługuje: 1) wynagrodzenie za każdą rozpoczętą godzinę wykonywania czynności oszacowania w wysokości 1/170 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc poprzedniego kwartału, publikowanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, 2) zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. 2. Wynagrodzenie określone w ust. 1 ustala i wypłaca lekarz weterynarii ze środków przeznaczonych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 19 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1998 r. (Dz. U. Nr 143, poz. 926) Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1998 r. (Dz. U. Nr 71, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 w ust. 1 w pkt 1 i w ust. 4 w pkt 1 wyrazy "31 października 1998 r." zastępuje się wyrazami "30 listopada 1998 r.", 2) w § 35: a) w ust. 1 po wyrazach "ust. 5" dodaje się wyrazy "i 6", b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona przedsiębiorcy również po sprzedaży nawozów wapniowych na rzecz gminy, w przypadku gdy właściwy organ gminy przekaże nawozy bezpłatnie producentom rolnym i uzyska potwierdzenie odbioru tych nawozów." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 listopada 1998 r. w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego przysługującego w zamian za umundurowanie żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 143, poz. 927) Na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanym dalej "żołnierzami zawodowymi", którym nie wydano przedmiotów umundurowania w naturze, wypłaca się równoważnik pieniężny, zwany dalej "równoważnikiem", w następującej wysokości: 1) oficerom w stopniu generała (admirała): a) w jednostkach lądowych 3 421,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 3 399,00 zł, c) w marynarce wojennej 4 040,00 zł, 2) oficerom starszym: a) w jednostkach lądowych 1 652,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 1 647,00 zł, c) w marynarce wojennej 1 805,00 zł, 3) oficerom młodszym: a) w jednostkach lądowych 1 634,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 1 631,00 zł, c) w marynarce wojennej 1 797,00 zł, 4) chorążym: a) w jednostkach lądowych 1 642,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 1 641,00 zł, c) w marynarce wojennej 1 737,00 zł, 5) podoficerom: a) w jednostkach lądowych 1 622,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 1 621,00 zł, c) w marynarce wojennej 1 709,00 zł. 2. Równoważnik w wysokości określonej w ust. 1 wypłaca się za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego roku. § 2. Równoważnik nie przysługuje żołnierzom zawodowym powołanym do służby w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, którym wydaje się przedmioty umundurowania w naturze. § 3. Żołnierzom zawodowym mianowanym na kolejny stopień w okresie, o którym mowa w § 1 w ust. 2, wypłaca się dodatkowo równoważnik pieniężny w następującej wysokości: 1) 1) generałom (admirałom): a) w jednostkach lądowych 504,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 467,00 zł, c) w marynarce wojennej 3 794,00 zł, 2) pułkownikom (komandorom): a) w jednostkach lądowych 4 460,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 4 459,00 zł, c) w marynarce wojennej 6 487,00 zł, 3) kapitanom: a) w jednostkach lądowych 395,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 241,00 zł, c) w marynarce wojennej 624,00 zł, 4) chorążym: a) w jednostkach lądowych 366,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 215,00 zł, c) w marynarce wojennej 755,00 zł, 5) podoficerom: a) w jednostkach lądowych 513,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 361,00 zł, c) w marynarce wojennej 902,00 zł, 6) podoficerom w korpusie chorążych: a) w jednostkach lądowych 579,00 zł, b) w jednostkach lotniczych 422,00 zł, c) w marynarce wojennej 603,00 zł. § 4. Kobietom będącym żołnierzami zawodowymi, przy powołaniu do służby, wypłaca się dodatkowo równoważnik pieniężny za nie wydane w naturze przedmioty umundurowania w następującej wysokości: 1) w jednostkach lądowych 165,00 zł, 2) w jednostkach lotniczych 165,00 zł, 3) w marynarce wojennej 215,00 zł. § 5. W przypadku przedłużenia okresu używalności przedmiotów umundurowania należnych, a nie wydanych w naturze, żołnierzom zawodowym wypłaca się równoważnik pieniężny za przedłużony okres używalności według cen obowiązujących w dniu wypłaty równoważnika. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 1 kwietnia 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 42/97 z dnia 17 listopada 1998 r. (Dz. U. Nr 143, poz. 928) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Stefan J. Jaworski - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Wiesław Johann - sprawozdawca, Błażej Wierzbowski, Marian Zdyb, protokolant: Joanna Szymczak, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 1998 r. na rozprawie sprawy z wniosku Komisji Krajowej WZZ "Sierpień 80", z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli i Prokuratora Generalnego, o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z późniejszymi zmianami), w części pozbawiającej prawa zrzeszania się w dowolnie wybranych związkach zawodowych pracowników nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne w Najwyższej Izbie Kontroli, jest niezgodny z art. 2, art. 12 i art. 59 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), orzeka: Artykuł 86 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 589, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 883) jest zgodny z art. 2, art. 12 i art. 59 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Stefan J. Jaworski Zdzisław Czeszejko-Sochacki Wiesław Johann Błażej Wierzbowski Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. (Dz. U. Nr 144, poz. 929) Art. 1. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756 i Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 67 otrzymuje brzmienie: "Art. 67. 1. Kasy Chorych uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie, zwany dalej "sądem rejestrowym". 2. W postępowaniu przed sądem rejestrowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. 3. Rejestr jest jawny i dostępny dla osób trzecich. 4. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakie powinien spełniać wniosek o wpis do rejestru, oraz wzór i sposób prowadzenia rejestru."; 2) po art. 69 dodaje się art. 69c w brzmieniu: "Art. 69c. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może tworzyć i znosić branżowe Kasy Chorych. 2. Wniosek o powołanie branżowej Kasy Chorych, poparty pisemnymi deklaracjami co najmniej 500 000 pełnoletnich osób, przedkłada Radzie Ministrów Minister Zdrowia i Opieki Społecznej , po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas Chorych i Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. 3. W rozporządzeniu o utworzeniu branżowej Kasy Chorych Rada Ministrów nadaje Kasie pierwszy statut oraz określa w szczególności: 1) nazwę i siedzibę branżowej Kasy Chorych, 2) sposób organizowania branżowej Kasy Chorych i źródła pokrycia kosztów jej tworzenia, 3) tryb powoływania, zadania i uprawnienia pełnomocnika do spraw zorganizowania branżowej Kasy Chorych, 4) ustrój branżowej Kasy Chorych i kompetencje jej organów, 5) tryb powoływania na stanowiska w organach branżowej Kasy Chorych i odwoływania z tych stanowisk, 6) zakres podmiotowy branżowej Kasy Chorych. 4. Branżową Kasę Chorych znosi się na wniosek Prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. 5. W rozporządzeniu o zniesieniu branżowej Kasy Chorych Rada Ministrów określa w szczególności sposób i tryb przeprowadzenia likwidacji tej Kasy oraz przeznaczenie jej mienia. 6. W przypadku zniesienia branżowej Kasy Chorych jej członkowie stają się członkami regionalnej Kasy Chorych właściwej dla ich miejsca zamieszkania."; 3) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. W skład Rady Krajowego Związku Kas Chorych wchodzą po jednym przedstawicielu Kasy Chorych, gdy Kasa liczy do 2 000 000 członków, a w przypadku gdy liczy powyżej 2 000 000 członków - dwóch przedstawicieli."; 4) art. 168 otrzymuje brzmienie: "Art. 168. Do dnia 31 grudnia 1998 r. opinie, o których mowa w art. 69c ust. 2, wydaje Pełnomocnik."; 5) po art. 168 dodaje się art. 168a i 168b w brzmieniu: "Art. 168a. 1. Osoby objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o których mowa w art. 8, stają się, z mocy niniejszej ustawy, członkami regionalnej Kasy Chorych właściwej dla ich miejsca zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób, które odpowiadają warunkom określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 69c ust. 3 i do dnia 31 grudnia 1998 r. złożą pisemną deklarację członkostwa w branżowej Kasie Chorych. Osoby te z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się członkami branżowej Kasy Chorych. Deklaracja członkostwa powinna być złożona pełnomocnikowi branżowej Kasy Chorych. 3. Podmioty, o których mowa w art. 16, są obowiązane dokonać zgłoszenia ubezpieczonego do właściwej Kasy Chorych, nie później niż do dnia 31 grudnia 1998 r. 4. Kasa Chorych od dnia rozpoczęcia działalności przejmuje finansowanie i zapewnia kontynuację świadczeń zdrowotnych zleconych ubezpieczonym przed tym dniem w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Art. 168b. Wniosek o zmianę członkostwa w Kasie Chorych może być uwzględniony nie wcześniej niż z dniem 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem przypadku zmiany miejsca zamieszkania poza obszar działania Kasy Chorych, której ubezpieczony jest członkiem." Art. 2. W ustawie z dnia 18 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 756) skreśla się w art. 1 pkt 62, w pkt 64 dodawany art. 69c, pkt 87, 134 i 135. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. (Dz. U. Nr 144, poz. 930) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz przez osoby duchowne. Art. 2. 1. Osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opłacają zryczałtowany podatek dochodowy w formie: 1) ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, 2) karty podatkowej. 2. Osoby duchowne, prawnie uznanych wyznań, opłacają zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych. 3. Wpływy z podatku dochodowego opłacanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych stanowią dochód budżetu państwa. 4. Wpływy z karty podatkowej stanowią dochody gmin. Art. 3. Przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756 i Nr 137, poz. 887), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym". Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) działalność usługowa - pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264), z zastrzeżeniem pkt 2-4, 2) działalność gastronomiczna - usługi związane z przygotowaniem posiłków oraz sprzedażą posiłków i towarów, 3) działalność usługowa w zakresie handlu - sprzedaż w stanie nie przetworzonym nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone w mniejsze opakowania albo rozlane w butelki, puszki lub mniejsze pojemniki, 4) działalność usługowa w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu - sprzedaż detaliczną towarów ze skrzyni, walizy, kosza, z samochodu, wozu konnego albo w inny sposób przenoszonych lub przewożonych z miejsca na miejsce, 5) działalność wytwórcza - działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika, 6) towary - towary handlowe, surowce i materiały podstawowe, z tym że: a) towarami handlowymi są towary (wyroby) zakupione z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży w stanie nie przetworzonym, b) surowcami i materiałami podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone, z tym że za surowce i materiały podstawowe nie uważa się paliw i olejów zużywanych w transporcie, 7) dowody zakupu - otrzymane faktury, rachunki, paragony, dowody wewnętrzne oraz opis otrzymanego towaru; do udokumentowania zakupów towarów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, 8) karty przychodów - indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników prowadzone przez podatników dokonujących pracownikom wypłat należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym, 9) podatek dochodowy na ogólnych zasadach - podatek dochodowy od osób fizycznych opłacany przy zastosowaniu podstawy obliczania podatku, o której mowa w art. 26 ustawy o podatku dochodowym, i skali, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym, 10) księgi - księgi rachunkowe albo podatkową księgę przychodów i rozchodów, prowadzone na zasadach określonych w odrębnych przepisach, 11) gospodarstwo rolne - gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Art. 5. Podatnicy opodatkowani na zasadach określonych w ustawie nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Rozdział 2 Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych Art. 6. 1. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 8, podlegają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, zwanej dalej "spółką". 2. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również przychody: 1) rolników prowadzących gospodarstwo rolne: a) ze sprzedaży piasku, żwiru, kamieni, gliny, glinki, torfu i innych minerałów wydobywanych z gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, b) z usług świadczonych osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym w zakresie przewozu mleka do punktów skupu, zrywki i wywozu drewna z lasu do punktów przeładunkowych oraz przewozu uczniów do szkół, c) z usług o charakterze agrotechnicznym i przewozowym, świadczonych na rzecz kół łowieckich, 2) osób fizycznych z tytułu świadczenia usług hotelarskich, polegających na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych, w tym również takich usług połączonych z wydawaniem posiłków, jeżeli łączna liczba pokoi, w tym także w domkach turystycznych, nie przekracza 12, 3) osób fizycznych z działalności gospodarczej w zakresie wytwórczości ludowej i artystycznej, wykonywanej osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli: a) sprzedają wytwarzane przez siebie wyroby lub świadczą usługi w zakresie wytwórczości ludowej lub artystycznej wyłącznie na rzecz osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz osób fizycznych będących przedsiębiorcami; na równi z usługami traktuje się wytwarzanie wyrobów o charakterze ludowym i artystycznym z materiałów powierzonych oraz naprawę tych wyrobów, b) ze sprzedaży wyrobów lub świadczenia usług osiągają przychody w kwocie nie przekraczającej 40.000 zł rocznie, c) założą książkę zamówień. 3. Wytwórczością ludową i artystyczną, o której mowa w ust. 2 pkt 3, jest działalność polegająca na wytwarzaniu wyłącznie w sposób rękodzielniczy, przy zastosowaniu obróbki maszynowej jedynie do wstępnej obróbki surowca, wyrobów zakwalifikowanych przez komisje etnograficzno-artystyczne Stowarzyszenia Twórców Ludowych, Fundacji "Cepelia" - Polska Sztuka i Rękodzieło oraz Fundacji Ochrony i Rozwoju Twórczości Ludowej, których wykaz stanowi załącznik nr 1 do ustawy. 4. Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli: 1) w roku poprzedzającym rok podatkowy: a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nie przekraczającej 400.000 zł, lub b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 400.000 zł, 2) rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej - bez względu na wysokość przychodów. 5. Jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki, opłaca w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych: 1) odrębnie z działalności wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności wykonywanej w formie spółki, gdy spełnia warunki określone w ust. 4 pkt 1, albo 2) z działalności wykonywanej samodzielnie, gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. a), a z działalności wykonywanej w formie spółki - gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. b). 6. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych opłacają również podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzili działalność samodzielnie lub w formie spółki, z której przychody były opodatkowane wyłącznie w formie karty podatkowej, lub za część roku były opodatkowane w formie karty podatkowej i za część roku na ogólnych zasadach, a łączne przychody w roku poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczyły kwoty 400.000 zł; w tych przypadkach przychody opodatkowane w formie karty podatkowej oblicza się wyłącznie na podstawie wystawionych faktur lub rachunków. Do podatników tych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 4 i 5. Art. 7. 1. Do podatników rozpoczynających działalność w roku podatkowym, którzy w poprzednim roku podatkowym nie prowadzili działalności, opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stosuje się od dnia uzyskania pierwszego przychodu. W przypadku nowo utworzonej spółki za rozpoczęcie działalności uważa się datę uzyskania pierwszego przychodu przez tę spółkę. 2. Nie stanowi rozpoczęcia działalności w roku podatkowym: 1) całkowita lub częściowa zmiana branży lub przedmiotu działalności, 2) zmiana umowy spółki lub zmiana wspólnika. Art. 8. 1. Przepisów rozdziału 2, z wyjątkiem art. 6 ust. 2, nie stosuje się do podatników: 1) opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3, 2) korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego, 3) osiągających w całości lub w części przychody z tytułu: a) prowadzenia aptek, b) działalności w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenia lombardów), c) działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych, d) wykonywania wolnych zawodów, e) świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 4, 4) wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, 5) podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym: a) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną na imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem, b) po zmianie działalności wykonywanej na imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem, na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków, c) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka - jeżeli małżonek lub małżonkowie, na imię których prowadzona była działalność przed zmianą, opłacali z tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach, 6) rozpoczynających działalność samodzielnie lub w formie spółki, jeżeli podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników, przed rozpoczęciem działalności w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy, wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres działalności podatnika lub spółki. 2. Jeżeli podatnicy wymienieni w ust. 1 pkt 6 nie zamierzają wykonywać działalności na rzecz byłych lub obecnych pracodawców, mogą do dnia rozpoczęcia działalności, o którym mowa w art. 7, zawiadomić urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika o korzystaniu z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W przypadku gdy podatnik lub spółka dokona sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub uzyska przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, traci prawo do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca roku podatkowego opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 3. Jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy nie uzyskał przychodu z działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z dniem uzyskania przychodów z tych rodzajów działalności i od tego dnia opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 4. Nie wyłącza opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych osiąganie dodatkowo przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. 5. Przychody, o których mowa w ust. 4, podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach. Art. 9. 1. Podatnik może zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy. Zrzeczenie może być dokonane nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego lub do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w ciągu roku. 2. Zrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, podatnik dokonuje przez złożenie urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika pisemnego oświadczenia. W wypadku prowadzenia działalności w formie spółki, wszyscy wspólnicy składają wspólne oświadczenie urzędom skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania każdego ze wspólników. 3. Podatnik jest obowiązany w terminie siedmiu dni od dnia złożenia oświadczenia o zrzeczeniu złożyć: 1) urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 29 ust. 3 lub 4, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, jeżeli wybierze tę formę i spełnia warunki określone w rozdziale 3, albo 2) urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, zawiadomienie o założeniu właściwych ksiąg od dnia 1 stycznia roku podatkowego lub od dnia rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, jeżeli wybierze opłacanie podatku dochodowego na ogólnych zasadach. 4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może być również złożone w tym samym oświadczeniu, w którym podatnik zrzeka się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Art. 10. Zwolnienia od podatku dochodowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 35, 43, 46, 48 ustawy o podatku dochodowym, stosuje się odpowiednio do podatników opłacających ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wymienionych w art. 6 ust. 1. Art. 11. 1. Podatnik uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1, opłacający podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, może odliczyć od przychodów stratę, o której mowa w art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym, oraz wydatki określone w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie zostały odliczone od dochodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym. 2. W przypadku dokonywania odliczeń od przychodu stosuje się odpowiednio przepisy art. 9 ust. 3 i art. 26 ust. 2-12 ustawy o podatku dochodowym. 3. Za wydatki na cele rehabilitacyjne ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym, 6) odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych i szkolno-wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające, 7) opłacanie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym trzykrotności najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy, 8) utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7, 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa, 10) opłacanie tłumacza języka migowego, 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, 12) leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą odpowiadającą 20% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo), 13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a), 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7, 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na: a) turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym, b) leczeniu sanatoryjnym w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych oraz szkolno-wychowawczych, c) koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych. 4. Wydatki na cele rehabilitacyjne wymienione w ust. 3 podlegają odliczeniu od przychodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy, odlicza się różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z zakładowego funduszu albo Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub zwróconą z jakichkolwiek środków. 5. Podstawą do odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 3, jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 3 pkt 7, 8 i 14. 6. Warunkiem odliczenia, o którym mowa w ust. 5, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo 3) orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. 7. Przepisy ust. 3-6 stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowie - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy. 8. Ilekroć w przepisach ust. 3-7 jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo b) znaczny stopień niepełnosprawności, 2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. 9. Odliczenie, o którym mowa w ust. 5, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. lub w odniesieniu do dzieci do lat 16 orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez lekarza specjalistę lub właściwą przychodnię specjalistyczną publicznej służby zdrowia. Art. 12. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi: 1) 8,5%: a) przychodów z działalności usługowej, w tym z działalności gastronomicznej w zakresie przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, b) przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego, c) prowizji uzyskanej przez komisanta ze sprzedaży na podstawie umowy komisu, d) prowizji uzyskanej przez kolportera prasy na podstawie umowy o kolportaż prasy, e) przychodów określonych w art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. b) i c), f) przychodów ze świadczenia usług, określonych w art. 6 ust. 2 pkt 3, 2) 5,5%: a) przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton, b) uzyskanej prowizji z działalności handlowej w zakresie sprzedaży jednorazowych biletów komunikacji miejskiej, znaczków do biletów miesięcznych, znaków opłaty skarbowej, znaczków pocztowych, żetonów i kart magnetycznych do automatów, c) przychodów z działalności wytwórczej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a), d) przychodów ze sprzedaży wyrobów, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3, 3) 3,0% przychodów: a) z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu, b) z działalności usługowej w zakresie handlu, c) ze świadczenia usług związanych z produkcją zwierzęcą, zaliczonych zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług do klasy 01.42 - usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt (z wyjątkiem usług weterynaryjnych) i do klasy 85.20 - usługi weterynaryjne, d) z działalności rybaków morskich i zalewowych w zakresie sprzedaży ryb i innych surowców z własnych połowów, z wyjątkiem konserw oraz prezerw z ryb i innych surowców z połowów, e) o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 i 5-9 ustawy o podatku dochodowym, f) osób fizycznych z tytułu świadczenia usług hotelarskich, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2. 2. Podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. 3. Jeżeli podatnik obowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów prowadzi działalność, z której przychody są opodatkowane różnymi stawkami określonymi w ust. 1, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ustala się według stawki właściwej dla przychodów z każdego rodzaju działalności, pod warunkiem że ewidencja przychodów jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie przychodów z każdego rodzaju działalności. W razie gdy podatnik, o którym mowa w zdaniu poprzednim, nie prowadzi ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów dla każdego rodzaju działalności, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów. 4. W przypadku gdy działalność jest wykonywana w formie spółki, przychody opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zyskach określonego w umowie. W razie braku takiego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Art. 13. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne podatnika, o której mowa w art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, zapłaconej w roku podatkowym, zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile nie została odliczona od podatku dochodowego. 2. W przypadku dokonywania obniżki, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27b ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym. Art. 14. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wymienionych w art. 6 ust. 1, pomniejszony o kwotę składki, o której mowa w art. 13, ulega obniżeniu o wydatki wymienione w art. 27a ust. 1, z wyjątkiem pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie zostały odliczone od podatku na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym. 2. W przypadku dokonywania odliczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27a ust. 2, ust. 3 pkt 1 lit. a)-c), e)-h), pkt 2 i 3, ust. 4-6, ust. 7 pkt 1, ust. 7a, ust. 8-15, ust. 17-19 oraz ust. 21 ustawy o podatku dochodowym. Art. 15. 1. Podatnicy i spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, prowadzić ewidencję przychodów odrębnie za każdy rok podatkowy, zwaną dalej "ewidencją", wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów. 2. Obowiązek prowadzenia ewidencji nie dotyczy podatników uzyskujących przychody wymienione w art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 wyłącznie od osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz osób fizycznych będących przedsiębiorcami, a także przychody, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3. 3. Obowiązek prowadzenia ewidencji, z zastrzeżeniem ust. 4, powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika o założeniu ewidencji do dnia 20 stycznia roku podatkowego, w którym będą opłacali ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. 4. Podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności w ciągu roku podatkowego są obowiązani złożyć zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, w terminie siedmiu dni od dnia rozpoczęcia działalności. 5. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, zawiadomienie składa jeden ze wspólników. W przypadku gdy jeden ze wspólników ma miejsce zamieszkania na terenie objętym właściwością miejscową urzędu skarbowego, na którym również znajduje się siedziba spółki, obowiązek złożenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, ciąży na tym wspólniku. 6. Ewidencję oraz dowody, na podstawie których dokonywane są zapisy, a także dowody zakupu, o których mowa w ust. 1, należy przechowywać w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, albo w biurze rachunkowym, któremu zostało powierzone prowadzenie ewidencji. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie ewidencji zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym urząd skarbowy, w którym zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu ewidencji, wskazując nazwę i adres biura oraz miejsce (adres) przechowywania ewidencji i dowodów związanych z jej prowadzeniem. Art. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób prowadzenia ewidencji, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ewidencja, aby stanowiła dowód w postępowaniu podatkowym, sposób dokumentowania przychodów oraz obliczania należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, 2) sposób prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o którym mowa w art. 15 ust. 1, 3) sposób prowadzenia książki zamówień, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3 lit. c). Art. 17. W razie nieprowadzenia lub prowadzenia ewidencji bez zachowania warunków do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, organ podatkowy określi wartość nie zaewidencjonowanego przychodu, w tym również w drodze oszacowania, i ustali od tej kwoty ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 20%. Art. 18. 1. Osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, zwane dalej "płatnikami", na których rzecz jest wykonywana działalność wymieniona w art. 6 ust. 2, są obowiązane do obliczania i poboru ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przy każdorazowej wypłacie należności. 2. Płatnicy nie są obowiązani do poboru ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym zawiadomi w formie pisemnej płatnika, że: 1) nie spełnia warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub 2) zrzekł się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy. Art. 19. 1. Płatnicy przekazują kwoty pobranego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych pomniejszone o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 13, w terminie do siódmego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym na rzecz podatnika dokonano wypłaty należności - na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. 2. W terminie, o którym mowa w ust. 1, płatnicy są obowiązani przesłać właściwym urzędom skarbowym w odniesieniu do przychodów, o których mowa: 1) w art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 - zbiorcze deklaracje według ustalonego wzoru, 2) w art. 6 ust. 2 pkt 3 - imienne informacje według ustalonego wzoru. 3. W terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku podatkowym płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom osiągającym przychody wymienione w art. 6 ust. 2 pkt 3 oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje o wysokości przychodu i pobranym ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych. Art. 20. 1. Podatnicy, uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1, są obowiązani sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, zwany dalej "spisem z natury", na dzień zaprowadzenia ewidencji oraz na koniec każdego roku podatkowego. Spis z natury należy sporządzić również w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy spółki, a także na dzień likwidacji działalności. W razie zawiadomienia urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, podatnicy są obowiązani sporządzić również spis rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi, zwanych dalej "wyposażeniem". 2. Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko i imię właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w ust. 1, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji...", podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników). 3. Podatnik wycenia towary i inne składniki majątku objęte spisem z natury według cen zakupu albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu, a także gdy nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu. Przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie - powiększoną o należne cło i podatek akcyzowy, opłaty wyrównawcze oraz opłaty celne dodatkowe, zaś w przypadku otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. 4. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny najpóźniej w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu z natury. 5. Podatnik jest obowiązany wpisać do ewidencji spis z natury według poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało sporządzone odrębne szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników. Zestawienie to powinno być przechowywane łącznie z ewidencją. Art. 21. 1. Podatnicy, z wyjątkiem podatników, o których mowa w art. 15 ust. 2, są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień w terminie złożenia zeznania - na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. 2. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika: 1) informację według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu i wysokości dokonanych odliczeń za I półrocze roku podatkowego - w terminie do dnia 31 lipca każdego roku, 2) zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku. 3. Przy obliczaniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za poszczególne miesiące podatnicy mogą uwzględniać odliczenia i obniżki, o których mowa w art. 11, 13 i 14. 4. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynikający z zeznania jest podatkiem należnym za dany rok podatkowy, chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której ustali inną wysokość podatku. 5. W razie niezłożenia zeznania o wysokości osiągniętego przychodu, dokonanych odliczeniach i kwocie należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, urząd skarbowy, z zastrzeżeniem art. 17, wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Art. 22. 1. W razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi - chyba że jest zwolniony z tego obowiązku - i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do określenia podatku dochodowego przyjmuje się dochód osiągnięty po utracie warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Rozdział 3 Karta podatkowa Art. 23. 1. Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność: 1) usługową lub wytwórczo-usługową, określoną w części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy, zwanej dalej "tabelą", w zakresie wymienionym w załączniku nr 4 do ustawy - przy zatrudnieniu nie przekraczającym stanu określonego w tabeli, 2) usługową w zakresie handlu detalicznego żywnością, napojami, wyrobami tytoniowymi oraz kwiatami, z wyjątkiem napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu - w warunkach określonych w części II tabeli, 3) usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego artykułami nieżywnościowymi - w warunkach określonych w części III tabeli, z wyjątkiem handlu paliwami silnikowymi, środkami transportu samochodowego, ciągnikami rolniczymi i motocyklami oraz z wyjątkiem handlu artykułami nieżywnościowymi objętego koncesjonowaniem, 4) gastronomiczną - jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu - w warunkach określonych w części IV tabeli, 5) w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu - w warunkach określonych w części V tabeli, 6) w zakresie usług rozrywkowych - w warunkach określonych w części VI tabeli, 7) w zakresie sprzedaży posiłków domowych w mieszkaniach, jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu - w warunkach określonych w części VII tabeli, 8) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego - w warunkach określonych w części VIII tabeli, 9) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług weterynaryjnych, w tym również sprzedaż preparatów weterynaryjnych wymienionych w pozycjach: 24.42.13-70, 24.42.21-65, 24.42.21-69, 24.42.23-40 ex oraz 24.41.51-90.30 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w związku ze świadczonymi usługami - w warunkach określonych w części IX tabeli, 10) w zakresie opieki domowej nad dziećmi i osobami chorymi - w warunkach określonych w części X tabeli, 11) w zakresie usług edukacyjnych, polegającą na udzielaniu lekcji na godziny - w warunkach określonych w części XI tabeli. 2. Wyróżnik "ex", o którym mowa w ust. 1 pkt 9, oznacza, że zakres dopuszczonych do sprzedaży wyrobów jest węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Art. 24. 1. Podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatnicy ci są jednak obowiązani wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury, o których mowa w odrębnych przepisach, stwierdzające sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi, oraz przechowywać w kolejności numerów kopie tych rachunków i faktur w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę. 2. Do podatników, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy opłacali podatek dochodowy na ogólnych zasadach lub w innej formie niż karta podatkowa albo którzy w roku podatkowym rozpoczęli działalność, nie stosuje się zwolnień, o których mowa w ust. 1, w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej, nie dłuższym jednak niż cztery miesiące. Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji. 3. Podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy opłacali podatek dochodowy w formie karty podatkowej, są obowiązani, do dnia otrzymania decyzji ustalającej wysokość tego podatku, opłacać podatek dochodowy w formie karty podatkowej, w wysokości stawki określonej w decyzji ustalającej jej wysokość na rok poprzedni. Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji. Art. 25. 1. Podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli: 1) złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie, 2) we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 11 części tabeli, 3) przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług z innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne, 4) nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 6 ust. 2, 5) małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie, 6) nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym. 2. Nie wyłącza opodatkowania w formie karty podatkowej: 1) prowadzenie przez podatnika działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, w elektrowniach wodnych i wiatrowych, o mocy oddawanej do 5000 kilowatów, oraz wytwarzanie biogazu, 2) osiąganie przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze - z których przychody (dochody) podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach. 3. Za usługi specjalistyczne w rozumieniu ust. 1 pkt 3 uważa się czynności i prace wchodzące w inny niż zgłoszony zakres działalności, niezbędne do całkowitego wykonania wyrobu lub świadczonej usługi, w tym również czynności i prace towarzyszące, o których mowa w załączniku nr 4. 4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 w różnym zakresie lub prowadzi działalność w odrębnych zakładach, łączne zatrudnienie nie może przekroczyć stanu zatrudnienia określonego dla zakresu działalności, dla którego przewidziano najniższy stan zatrudnienia. 5. Podatnicy prowadzący działalność określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1- 6 mogą być opodatkowani w formie karty podatkowej również wtedy, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki, pod warunkiem że łączna liczba wspólników oraz zatrudnionych pracowników nie przekracza stanu zatrudnienia określonego w tabeli. 6. Przy ocenie warunków uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej i ustalaniu wysokości podatku dochodowego w odniesieniu do podatników, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, do liczby pracowników: 1) wlicza się również osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą oraz członków rodziny mających inne niż podatnik miejsce pobytu stałego lub czasowego, 2) nie wlicza się: a) członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym z podatnikiem, a w razie gdy działalność prowadzona jest przez wspólników - tylko członków rodziny jednego ze wspólników, b) osób zatrudnionych w celu nauki zawodu lub przyuczenia do wykonywania określonej pracy, zgodnie z odrębnymi przepisami o nauce zawodu lub przyuczaniu do wykonywania określonej pracy - w okresie nauki zawodu lub przyuczania oraz nie więcej niż trzech osób zatrudnionych w okresie pierwszych dwunastu miesięcy po złożeniu przez nie egzaminu; na równi z osobami zatrudnionymi w celu nauki zawodu lub przyuczenia do wykonywania określonej pracy traktuje się uczniów szkół średnich oraz studentów, zatrudnionych w okresie wakacji letnich i zimowych, c) osób pobierających emerytury lub renty - łącznie nie więcej niż dwóch, d) pracowników zatrudnionych wyłącznie przy sprzedaży wyrobów, przyjmowaniu zleceń na usługi, utrzymywaniu czystości w zakładzie, prowadzeniu kasy i księgowości, kierowców i konwojentów - pod warunkiem, że podatnik określił na piśmie zakres czynności tych pracowników, e) osób, na których rachunek jest prowadzona działalność po śmierci podatnika, jeżeli osoby te nie biorą udziału w prowadzeniu działalności, f) jednego bezrobotnego absolwenta skierowanego, na podstawie odrębnych przepisów, przez właściwy urząd pracy do odbywania stażu u pracodawcy przez okres nie przekraczający dwunastu miesięcy. 7. Przy ocenie warunków uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej i ustalaniu wysokości stawek podatku w odniesieniu do podatników, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2-6 i 11, do liczby pracowników nie wlicza się małżonka, z zastrzeżeniem pkt 2 objaśnień do części V tabeli oraz pkt 1 objaśnień do części XI tabeli, i niepełnoletnich członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym z podatnikiem. W razie prowadzenia działalności przez wspólników - do liczby pracowników nie wlicza się małżonka i niepełnoletnich członków rodziny tylko jednego wspólnika. Przy prowadzeniu działalności usługowej w zakresie handlu detalicznego i gastronomii - do liczby pracowników nie wlicza się ponadto osób zatrudnionych w celu praktycznej nauki zawodu, zgodnie z odrębnymi przepisami o nauce zawodu, oraz pracowników zatrudnionych wyłącznie do utrzymywania czystości w zakładzie, pod warunkiem że podatnik określił na piśmie zakres czynności tych pracowników. 8. W przypadku powołania osób, o których mowa w ust. 6 pkt 2 lit. b), do odbycia zasadniczej służby wojskowej w okresie pierwszych dwunastu miesięcy po złożeniu przez nie egzaminu, okres niewliczania ich do stanu zatrudnienia przedłuża się o czas trwania służby, jeżeli podatnik zawiadomi w formie pisemnej o tym fakcie urząd skarbowy w terminie siedmiu dni od dnia powołania do służby. Art. 26. 1. Wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 4, ustala się: 1) dla podatników prowadzących działalność określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1 i pkt 5-11 - według stawek miesięcznych określonych w tabeli, 2) dla podatników prowadzących działalność określoną w art. 23 ust. 1 pkt 2-4 - w granicach stawek miesięcznych określonych w tabeli, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiary tej działalności. 2. W przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 5, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki określonej dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników. 3. W przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. e), wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki bezpośrednio poprzedzającej stawkę określoną dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników, z tym że stawka ta nie może być niższa od określonej dla działalności wykonywanej bez zatrudnienia pracowników. 4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności wymienionej w art. 23 ust. 1 pkt 1 w różnych zakresach lub różnych miejscowościach, dla których przewidziano różne wysokości stawek karty podatkowej, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki właściwej dla tego zakresu działalności i miejscowości, dla których przewidziana jest stawka najwyższa. Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do podatników prowadzących działalność usługową w zakresie handlu detalicznego oraz działalność gastronomiczną. 5. Liczbę mieszkańców miejscowości określonych w tabeli przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy. Art. 27. 1. Stawki karty podatkowej: 1) określone w części I tabeli obniża się o 20% dla podatników, którzy ukończyli do dnia 1 stycznia roku podatkowego 60 lat życia lub są osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono co najmniej lekki stopień niepełnosprawności, jeżeli przy prowadzeniu działalności określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem prowadzenia parkingów, nie zatrudniają pracowników, w tym również osób określonych w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. a) i c), nie licząc małżonka, 2) określone w części V tabeli obniża się o 20% dla podatników, którzy ukończyli do dnia 1 stycznia roku podatkowego 60 lat życia lub są osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono co najmniej umiarkowany lub lekki stopień niepełnosprawności, jeżeli przy prowadzeniu działalności w zakresie usług transportowych nie zatrudniają pracowników i członków rodziny, 3) określone w części I tabeli obniża się dla podatników, którzy zatrudniają pracowników będących osobami, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono co najmniej lekki stopień niepełnosprawności, o 10% na każdą osobę; obniżka stawki nie dotyczy osób wymienionych w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. c) i d). 2. Na wniosek podatnika urząd skarbowy może dodatkowo obniżyć stawkę karty podatkowej określoną w części I tabeli w przypadkach szczególnie uzasadnionych - w stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1. 3. Na wniosek podatnika urząd skarbowy może obniżyć stawkę karty podatkowej określoną w części I tabeli, jeżeli rozmiar działalności podatnika, przy zatrudnieniu nie przekraczającym jednego pracownika, wskazuje na to, że określona w tabeli stawka byłaby oczywiście za wysoka. 4. W razie gdy podatnik prowadzi działalność wymienioną w art. 23 ust. 1 pkt 2-5 i pkt 8-11 w rozmiarach wskazujących na to, iż określone w częściach II-V i VIII-XI tabeli stawki byłyby oczywiście nieodpowiednie, stawki te mogą być na wniosek podatnika lub z urzędu obniżone lub podwyższone, nie więcej jednak niż o 50%. 5. Podatnikom, którzy przy równoczesnym zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy wykonują usługi i nie zatrudniają pracowników oraz osób, o których mowa w art. 25 ust. 6, stawki karty podatkowej określone w części I tabeli obniża się o 80%; podatnicy ci nie mogą równocześnie korzystać z obniżek przewidzianych w ust. 1-4. 6. W przypadkach określonych w art. 25 ust. 5 obniżkę stawki, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 5, stosuje się, jeżeli wszyscy wspólnicy spełniają warunki uprawniające do tej obniżki. 7. Przepisy ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy przed dniem 1 września 1997 r. uzyskali orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednej z trzech grup inwalidzkich przez organy działające na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym. Art. 28. 1. W razie zatrudnienia przez podatnika przy prowadzeniu działalności określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem prowadzenia parkingów, pełnoletnich członków rodziny, nie licząc małżonka, a w przypadkach określonych w art. 25 ust. 5 - pełnoletnich członków rodziny jednego ze wspólników, nie licząc małżonka, a także w razie zatrudnienia osób, o których mowa w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. c) i d), podwyższa się stawkę karty podatkowej z tytułu zatrudnienia każdej z tych osób za miesiące, w których była zatrudniona: 1) o 40% stawki określonej dla działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, 2) o 30% stawki określonej dla działalności prowadzonej przy zatrudnieniu jednego pracownika, 3) o 20% stawki określonej dla działalności prowadzonej przy zatrudnieniu dwóch pracowników, 4) o 15% stawki określonej dla działalności prowadzonej przy zatrudnieniu trzech pracowników, 5) o 10% stawki określonej dla działalności prowadzonej przy zatrudnieniu czterech i pięciu pracowników. 2. Wysokość stawki karty podatkowej ustalonej na podstawie ust. 1 nie może być wyższa od stawki bezpośrednio następującej po stawce właściwej dla łącznej liczby wspólników i pracowników. Art. 29. 1. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik składa właściwemu urzędowi skarbowemu w deklaracji według ustalonego wzoru, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, od którego ma być zastosowana karta, a jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w ciągu roku podatkowego - przed rozpoczęciem działalności. Jeżeli do końca każdego roku podatkowego objętego opodatkowaniem w formie karty podatkowej podatnik nie zgłosił likwidacji działalności, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie. 2. Podatnicy, którzy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w służbie weterynaryjnej organów administracji publicznej i wykonują równocześnie działalność, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 9, są obowiązani dołączyć do wniosku oświadczenie w formie pisemnej o tym zatrudnieniu. 3. Właściwy miejscowo w sprawie podatku dochodowego opłacanego w formie karty podatkowej jest urząd skarbowy według miejsca położenia zorganizowanego zakładu, wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji działalności gospodarczej, a w razie niedopełnienia zgłoszenia działalności do ewidencji lub gdy działalność jest wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - według miejsca zamieszkania podatnika lub siedziby spółki, a jeżeli nie można ustalić siedziby spółki - według miejsca zamieszkania jednego ze wspólników. 4. Jeżeli działalność jest prowadzona w kilku zorganizowanych zakładach na terenie objętym właściwością miejscową kilku urzędów skarbowych, właściwość ustala się według miejsca wskazanego przez podatnika jako siedzibę działalności. Art. 30. 1. Urząd skarbowy, uwzględniając wniosek o zastosowanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, odrębnie na każdy rok podatkowy. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, w decyzji tej wymienia się wszystkich jej wspólników. 2. Jeżeli urząd skarbowy stwierdzi brak warunków do zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, wydaje decyzję odmowną. W tym przypadku podatnik jest obowiązany płacić: 1) ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia warunki określone w rozdziale 2, albo 2) podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 3. Podatnicy, o których mowa w ust. 2, korzystający dotychczas ze zwolnienia od obowiązku prowadzenia ksiąg albo ewidencji, o której mowa w art. 15 ust. 1, są obowiązani do założenia i prowadzenia właściwych ksiąg albo ewidencji, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja odmawiająca im zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej. Art. 31. 1. Podatek dochodowy w formie karty podatkowej, wynikający z decyzji, o której mowa w art. 30, podatnik obniża o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne opłaconej w roku podatkowym, zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile nie została odliczona od podatku dochodowego. Zasadę tę stosuje się również do podatników, o których mowa w art. 25 ust. 5. 2. Kwota składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którą pomniejsza się kartę podatkową, nie może przekroczyć 7,5% podstawy wymiaru tej składki, określonej w odrębnych przepisach. 3. Wysokość wydatków na cele, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. 4. Po upływie roku podatkowego, w terminie do dnia 31 stycznia, podatnik jest obowiązany złożyć we właściwym urzędzie skarbowym roczną informację według ustalonego wzoru o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach. 5. Podatnicy płacą podatek dochodowy w formie karty podatkowej, pomniejszony o zapłaconą składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, bez wezwania w terminie do dnia siódmego każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za grudzień - w terminie do dnia 28 grudnia roku podatkowego, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Art. 32. 1. Podatnik może zrzec się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej. 2. Podatnik, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany od pierwszego dnia miesiąca następującego po zrzeczeniu zaprowadzić: 1) ewidencję i płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia warunki określone w rozdziale 2, albo 2) właściwe księgi i płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 3. Do końca miesiąca, w którym podatnik zrzekł się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, jest obowiązany opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach. W tym przypadku podatnik jest obowiązany złożyć właściwemu urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru w ustawie o podatku dochodowym o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku do końca miesiąca, w którym zrzekł się opodatkowania w formie karty podatkowej, w terminie przewidzianym dla składania tej deklaracji. W tym samym terminie podatnik jest obowiązany wpłacić różnicę pomiędzy kwotą podatku dochodowego wynikającego z deklaracji a kwotą podatku dochodowego zapłaconego w formie karty podatkowej, w okresie przed zrzeczeniem się opodatkowania w tej formie. Art. 33. 1. W razie rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, podatek w formie karty podatkowej za okres od dnia rozpoczęcia działalności do końca pierwszego miesiąca pobiera się w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy korzystali ze zwolnienia od podatku dochodowego i którym okres tego zwolnienia upłynął z pierwszym dniem danego miesiąca. 3. W razie likwidacji działalności w ciągu roku podatkowego i zgłoszenia tego urzędowi skarbowemu, podatek w formie karty podatkowej za ostatni miesiąc prowadzenia działalności pobiera się za okres do dnia zaprzestania działalności w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień. Art. 34. 1. W razie zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym, z wyjątkiem podatników prowadzących działalność usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego, nie pobiera się podatku w formie karty podatkowej za pełny okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej dziesięć dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie w terminie trzech dni od dnia jej rozpoczęcia i dnia jej zakończenia. 2. Zasadę, o której mowa w ust. 1, stosuje się do podatników prowadzących działalność usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego, jeżeli przerwa została spowodowana chorobą, służbą wojskową, wyjazdem za granicę oraz urlopem wypoczynkowym w wymiarze co najmniej jednego miesiąca. Art. 35. 1. Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej, z wyjątkiem prowadzących parkingi, jeżeli przy prowadzeniu działalności zatrudniają pracowników, w tym również wymienionych w art. 25 ust. 6 pkt 1, oraz osoby, o których mowa w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. a), c), d) i f), są obowiązani prowadzić książkę ewidencji zatrudnienia tych osób, zwaną dalej "ewidencją zatrudnienia". 2. Podatnik jest obowiązany przechowywać ewidencję zatrudnienia w miejscu wykonywania działalności albo w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, z zastrzeżeniem ust. 3, jeżeli działalność jest wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu. 3. Podatnicy prowadzący działalność usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu są obowiązani przechowywać ewidencję zatrudnienia w miejscu wykonywania działalności. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji zatrudnienia. Art. 36. 1. Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej są obowiązani zawiadomić urząd skarbowy: 1) o zmianach, jakie zaszły w stosunku do stanu faktycznego podanego w złożonym wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, które: a) powodują utratę warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej, b) mają wpływ na wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, a w szczególności o zmianach: w stanie zatrudnienia, miejsca prowadzenia działalności, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby stanowisk na parkingu oraz liczby i rodzaju urządzeń przy prowadzeniu usług rozrywkowych, liczby godzin przeznaczonych na wykonywanie wolnego zawodu w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego oraz wolnego zawodu w zakresie usług weterynaryjnych, liczby sprzedawanych posiłków domowych, liczby godzin sprawowania opieki domowej nad dziećmi i osobami chorymi, liczby godzin przeznaczonych na udzielanie lekcji, 2) o likwidacji prowadzonej działalności. 2. Nie uważa się za zwiększenie stanu zatrudnienia czasowego zatrudnienia pracownika lub pełnoletniego członka rodziny w miejsce nieobecnego stałego pracownika, którego nieobecność trwa nieprzerwanie co najmniej dziesięć dni i jest spowodowana szczególnymi względami, w tym chorobą, urlopem, powołaniem na ćwiczenia wojskowe. 3. W przypadkach wymienionych w ust. 2, jeżeli w miejsce nieobecnego stałego pracownika podatnik nie zatrudni innego pracownika lub pełnoletniego członka rodziny, urząd skarbowy obniża stawkę karty podatkowej w sposób określony w art. 37. 4. Nie stanowi przeszkody do opodatkowania w formie karty podatkowej przekroczenie stanu zatrudnienia określonego w części I, II i IV tabeli: 1) nie więcej niż o trzech pracowników - jeżeli podatnik prowadzi działalność na terenie gmin wymienionych w odrębnych przepisach, określających wykaz gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, oraz zawiadomi o tym urząd skarbowy, albo 2) nie więcej niż o dwóch pracowników - jeżeli podatnik prowadzący gospodarstwo rolne wykonuje równocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą w miejscowości o liczbie mieszkańców do 5000 oraz zawiadomi o tym urząd skarbowy. 5. Podatnikowi spełniającemu równocześnie warunki określone w ust. 4 pkt 1 i 2 przysługuje prawo do przekroczenia stanu zatrudnienia nie więcej niż o trzech pracowników. 6. Z tytułu zatrudnienia osób, o których mowa w ust. 4, stawka karty podatkowej nie ulega zmianie. 7. O zmianach, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, podatnik jest obowiązany zawiadomić w formie pisemnej urząd skarbowy, najpóźniej w terminie siedmiu dni od powstania okoliczności powodujących zmiany. Jeżeli zawiadomienie dotyczy zatrudnienia osoby, o której mowa w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. d), należy w nim również podać szczegółowy zakres czynności, które osoba ta ma wykonywać. 8. Jeżeli w trakcie roku podatkowego gmina zostanie wyłączona z wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, preferencje, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i w ust. 5, podatnik zachowuje do dnia 31 grudnia danego roku podatkowego. 9. Liczbę mieszkańców, o której mowa w ust. 4 pkt 2, przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy. Art. 37. W razie zawiadomienia o zmianach, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 lit. b) i ust. 3, zmiana wysokości podatku w formie karty podatkowej następuje poczynając od miesiąca, w którym zaszły okoliczności powodujące zmianę. Należność za ten miesiąc pobiera się w wysokości 1/30 dotychczasowej miesięcznej należności za każdy dzień części miesiąca przed dniem, w którym nastąpiła zmiana, zwiększonej lub zmniejszonej o 1/30 nowej miesięcznej należności za każdy dzień pozostałej części tego miesiąca. Art. 38. 1. Podatnik może zrzec się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zmieniającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Przepis art. 32 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Do końca miesiąca, w którym podatnik zrzekł się zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, opłaca on za każdy miesiąc podatek dochodowy w formie karty podatkowej, w wysokości stawki określonej w decyzji w sprawie ustalenia jej wysokości na dany rok. Art. 39. 1. Podatnik, który zawiadomi w formie pisemnej urząd skarbowy o utracie warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej, jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić: 1) ewidencję i płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia warunki określone w rozdziale 2, albo 2) właściwe księgi - chyba że jest zwolniony od tego obowiązku - i płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach. 2. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podlegających za część roku opodatkowaniu na ogólnych zasadach, za podstawę do ustalenia podatku dochodowego za ten okres przyjmuje się dochód osiągnięty od dnia utraty warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej. Art. 40. 1. W przypadku gdy podatnik: 1) poda we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej dane niezgodne ze stanem faktycznym, powodujące nieuzasadnione zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej bądź ustalenie wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej w kwocie niższej od należnej, lub 2) prowadzi nierzetelnie (niezgodnie ze stanem faktycznym) ewidencję zatrudnienia bądź, mimo obowiązku, nie prowadzi tej ewidencji, a stwierdzony stan zatrudnienia jest wyższy od zgłoszonego urzędowi skarbowemu, lub 3) nie zawiadomi urzędu skarbowego w terminie, o którym mowa w art. 36 ust. 7, o zmianach powodujących utratę warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej albo mających wpływ na podwyższenie wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej, bądź w zawiadomieniu poda dane w tym zakresie niezgodne ze stanem faktycznym, lub 4) w rachunku lub fakturze stwierdzających sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi poda dane istotnie niezgodne ze stanem faktycznym - urząd skarbowy stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1. 2. W przypadkach określonych w ust. 1: 1) podatnicy są obowiązani płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach za cały rok podatkowy, 2) obowiązek założenia właściwych ksiąg powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Art. 41. W razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 40, kwoty wpłacone z tytułu karty podatkowej zalicza się na podatek dochodowy określony na ogólnych zasadach za dany rok podatkowy. Rozdział 4 Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych Art. 42. 1. Osoby duchowne, osiągające przychody z opłat otrzymywanych w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim, opłacają od tych przychodów podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów osób duchownych, zwany dalej "ryczałtem". 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, zawiadamiają właściwy urząd skarbowy o rozpoczęciu pełnienia funkcji o charakterze duszpasterskim w terminie 14 dni od dnia objęcia funkcji. Art. 43. 1. Kwartalne stawki ryczałtu od przychodów proboszczów i od przychodów wikariuszy określone są odpowiednio w załącznikach nr 5 i 6 do ustawy. 2. Kwartalne stawki ryczałtu od przychodów proboszczów i od przychodów wikariuszy, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do osób duchownych wszystkich wyznań, sprawujących porównywalne funkcje. 3. Liczbę mieszkańców przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy. Art. 44. 1. Kwartalna stawka ryczałtu ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym bezpośrednio przez osobę duchowną w kwartale, za jaki uiszczany jest ryczałt, o ile składka ta nie została odliczona od podatku dochodowego. 2. Kwota składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się stawkę ryczałtu od przychodów osób duchownych, nie może przekroczyć 7,5% podstawy wymiaru tej składki, określonej w odrębnych przepisach. 3. Wysokość wydatków na cele, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. 4. Do dnia 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym osoba duchowna jest obowiązana złożyć w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim roczną informację, według ustalonego wzoru, o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od ryczałtu w poszczególnych kwartałach. Art. 45. 1. Wikariusze lub inni duchowni pełniący czasowo funkcje proboszczów opłacają ryczałt według stawek określonych w załączniku nr 5. 2. Osoby duchowne kierujące jednostkami kościelnymi posiadającymi samodzielną administrację w wydzielonej części parafii (wikariaty eksponowane, kuracje, lokacje itd.) opłacają ryczałt według stawek określonych w załączniku nr 5, właściwych dla liczby mieszkańców tej części parafii. Proboszcz parafii opłaca w takim przypadku ryczałt według stawki odpowiadającej liczbie mieszkańców, zmniejszonej o liczbę mieszkańców wydzielonej części parafii. 3. Rektorzy i inne osoby duchowne kierujące jednostkami kościelnymi posiadającymi samodzielną administrację bez wydzielonej części parafii opłacają ryczałt według stawek określonych w załączniku nr 6, dla parafii o liczbie mieszkańców powyżej 1.000 do 3.000, w zależności od siedziby kierowanej jednostki lub miejsca zatrudnienia. 4. Osoby duchowne nie pełniące funkcji proboszczów, wikariuszy i rektorów, które osiągają przychody wymienione w art. 42 ust. 1 z misji, rekolekcji oraz innych posług religijnych, jeżeli zawiadomią urząd skarbowy o osiąganiu takich przychodów, opłacają ryczałt według stawek określonych w załączniku nr 6 dla parafii o liczbie mieszkańców powyżej 1.000 do 3.000, w zależności od miejsca zamieszkania. Art. 46. 1. Urząd skarbowy właściwy według miejsca wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim, zwany dalej "właściwym urzędem skarbowym", wydaje decyzję ustalającą wysokość ryczałtu, odrębnie na każdy rok podatkowy. 2. Właściwy urząd skarbowy, na wniosek osoby duchownej, odpowiednio obniża stawki ryczałtu określone w załącznikach nr 5 i 6, jeżeli liczba wyznawców na danym terenie stanowi mniejszość w ogólnej liczbie mieszkańców. Osoba duchowna jest obowiązana dołączyć do wniosku oświadczenie o liczbie wyznawców. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 47. Osoby duchowne opłacają ryczałt, pomniejszony o zapłaconą w kwartale składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, bez wezwania - w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, a za czwarty kwartał - do dnia 28 grudnia roku podatkowego, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Art. 48. 1. W razie rozpoczęcia wykonywania funkcji w ciągu kwartału, stawkę ryczałtu za okres od dnia rozpoczęcia wykonywania funkcji do końca kwartału ustala się za każdy dzień w wysokości 1/90 części stawki kwartalnej. 2. W razie zaprzestania na stałe wykonywania funkcji i zgłoszenia tego faktu właściwemu urzędowi skarbowemu, odpowiednio zmniejsza się stawkę ryczałtu w sposób określony w ust. 1. 3. W razie przerwy w wykonywaniu funkcji trwającej dłużej niż jeden miesiąc i zawiadomienia o tym właściwego urzędu skarbowego w ciągu trzech dni od dnia rozpoczęcia przerwy, kwartalną stawkę ryczałtu zmniejsza się w sposób określony w ust. 1 o każdy dzień przerwy trwającej ponad miesiąc. Art. 49. 1. W razie zmiany miejsca wykonywania funkcji, osoba duchowna jest obowiązana w terminie siedmiu dni zawiadomić o tym urzędy skarbowe właściwe według dotychczasowego i nowego miejsca wykonywania funkcji oraz podać dane niezbędne do ustalenia wysokości ryczałtu według nowego miejsca wykonywania funkcji. Obowiązek zawiadomienia dotyczy również odpowiednio osób, których charakter wykonywanej funkcji ulega zmianie. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 właściwy urząd skarbowy, ustalając wysokość ryczałtu za okres do końca roku podatkowego, stosuje odpowiednio przepis art. 48 ust. 1. Art. 50. Osoby duchowne opłacające ryczałt są zwolnione od obowiązku składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu ze źródła przychodu objętego ryczałtem. Art. 51. 1. Osoby duchowne mogą zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu za dany rok podatkowy, nie później niż do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy lub do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia pełnienia funkcji o charakterze duszpasterskim w przypadku rozpoczęcia pełnienia tych funkcji w ciągu roku podatkowego, i opłacać za ten rok podatek dochodowy na ogólnych zasadach, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Zrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, osoba duchowna dokonuje poprzez złożenie, właściwemu urzędowi skarbowemu, pisemnego oświadczenia lub w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 42 ust. 2, jeżeli osoba duchowna zrzeka się opodatkowania w formie ryczałtu począwszy od dnia rozpoczęcia wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim. 3. Osoby duchowne mogą zrzec się opłacania ryczałtu i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów na zasadach określonych w odrębnych przepisach, zawiadamiając o tym na piśmie właściwy urząd skarbowy w terminie 14 dni po otrzymaniu decyzji ustalającej wysokość ryczałtu. 4. Przepis art. 9 ust. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Przepisy wspólne Art. 52. 1. Podatnicy dokonujący pracownikom wypłat należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym, są obowiązani prowadzić karty przychodów, o których mowa w art. 4 pkt 8. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia kart przychodów. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: 1) zbiorczych deklaracji i imiennych informacji, o których mowa w art. 19 ust. 2 i 3, 2) zeznania i informacji, o których mowa w art. 21 ust. 2, 3) wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, o którym mowa w art. 29 ust. 1, 4) rocznych informacji o wysokości składki zapłaconej na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 31 ust. 4 i art. 44 ust. 4, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia, terminu i miejsca składania. Art. 53. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, oraz uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1 mogą korzystać z ulgi z tytułu szkolenia uczniów, polegającej na obniżeniu zryczałtowanego podatku dochodowego, zwanej dalej "ulgą uczniowską". 2. Ulga uczniowska, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, w tym również w formie spółki prawa cywilnego, spółki komandytowej lub spółki jawnej, uprawnionym na mocy odrębnych przepisów do szkolenia uczniów i zatrudniającym w ramach prowadzonej działalności pracowników w celu nauki zawodu. 3. Ulga uczniowska przysługuje, jeżeli szkolenie zastało zakończone pozytywnym wynikiem egzaminu. 4. Ulga uczniowska nie przysługuje za wyszkolenie pracownika będącego już wykwalifikowanym pracownikiem (czeladnikiem) w tym samym lub innym zawodzie. 5. Wysokość ulgi uczniowskiej za wyszkolenie jednego pracownika zależy od okresu szkolenia wynikającego z umowy i pracę. 6. Ulga uczniowska z tytułu wyszkolenia jednego pracownika stanowi równowartość: 1) sześciokrotności najniższego wynagrodzenia miesięcznego pracowników, określonego za miesiąc, w którym zakończono szkolenie pozytywnym wynikiem egzaminu - przy okresie szkolenia do 24 miesięcy, 2) dziesięciokrotności miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 - przy okresie szkolenia ponad 24 miesiące. 7. Ulgę uczniowską stosuje się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja o przyznaniu ulgi. 8. Kwoty ulg uczniowskich, określone w ust. 6, podwyższa się o 20% podatnikom, którzy prowadzą działalność gospodarczą w miejscowościach o liczbie mieszkańców do 5.000 oraz w gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, określonych w odrębnych przepisach. Podwyżka ulgi uczniowskiej o 20% przysługuje także wtedy, gdy po zakończeniu szkolenia gmina, w której prowadzona jest działalność, wykreślona została z wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 9. Kwoty ulg uczniowskich określone w ust. 6 i 8 dodatkowo podwyższa się o 20% podatnikom, którzy w danym roku podatkowym zakończyli szkolenie więcej niż jednego pracownika; podwyżka przysługuje z tytułu zakończenia szkolenia pozytywnym wynikiem egzaminu każdego następnego pracownika. 10. Ulga uczniowska przysługuje, jeżeli zatrudnienie pracownika w celu nauki zawodu trwało przez cały okres szkolenia wynikający z umowy o pracę w celu nauki zawodu. 11. Jeżeli umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego została rozwiązana z przyczyn niezależnych od podatnika, a pracownik podjął naukę zawodu na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego u innego podatnika - przysługującą z tytułu wyszkolenia ulgę uczniowską dzieli się między obydwu podatników, proporcjonalnie do liczby miesięcy prowadzonego przez nich szkolenia. Jeżeli rozwiązanie umowy nastąpiło z winy szkolącego podatnika, ulga uczniowska przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu szkolenia tylko temu podatnikowi, u którego pracownik ukończył naukę zawodu. 12. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, ulga uczniowska przysługuje wspólnikom proporcjonalnie do ich udziału w dochodach spółki. W przypadku zmiany wspólnika w ciągu okresu szkolenia przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio. 13. Przepisy ust. 1-12 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy na podstawie umowy zawartej ze szkołą prowadzą zajęcia praktyczne lub praktyki zawodowe uczniów zasadniczych szkół zawodowych, techników, liceów zawodowych i policealnych szkół zawodowych dla niepracujących, zwane dalej "praktyczną nauką zawodu", pod warunkiem że praktyczna nauka zawodu trwała nie krócej niż 10 miesięcy. 14. Wniosek o przyznanie ulg uczniowskich, o których mowa w ust. 1-13, podatnik jest obowiązany złożyć w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika, w terminie miesiąca od daty złożenia przez pracownika egzaminu kończącego naukę zawodu lub od daty zakończenia przez ucznia odbywania u podatnika praktycznej nauki zawodu. Podatnik jest obowiązany dołączyć do wniosku dokument stwierdzający datę złożenia przez pracownika egzaminu kończącego naukę zawodu wynikiem pozytywnym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 11, również oświadczenie stwierdzające przyczyny krótszego okresu szkolenia. Wniosek o ulgę uczniowską, o której mowa w ust. 13, powinien zawierać następujące dane: datę zawarcia ze szkołą umowy o praktyczną naukę zawodu, imię i nazwisko ucznia, datę rozpoczęcia i zakończenia przez ucznia odbywania u podatnika praktycznej nauki zawodu. Art. 54. 1. Poczynając od roku podatkowego 2000 kwoty określone w art. 6 ust. 2 pkt 3 lit. b), ust. 4 pkt 1 i ust. 6 oraz stawki określone w załącznikach nr 3, 5 i 6 ulegają corocznie podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen konsumpcyjnych towarów i usług w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 2. Przy obliczaniu kwot i stawek w sposób określony w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, pomija się końcówki wyrażone w groszach. 3. Przy obliczaniu stawek określonych w części I tabeli w zakresie usług parkingowych, części VI oraz częściach VIII-XI tabeli stawki zaokrągla się do pełnych dziesiątek groszy w ten sposób, że kwoty wynoszące: 1) mniej niż 5 groszy pomija się, 2) 5 i więcej groszy podwyższa się do pełnych dziesiątek groszy. Art. 55. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty i stawki, obliczone zgodnie z art. 54. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 56. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416, Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686, Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934, Nr 141, poz. 943 i 945, z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756 i Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 3 wyrazy "w art. 30 ust. 1 pkt 6" zastępuje się wyrazami "w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930), zwanej dalej «ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym»"; 2) w art. 26: a) w ust. 5 wyrazy "zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 6" zastępuje się wyrazami "ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym", b) w ust. 13 wyrazy "art. 30 ust. 4" zastępuje się wyrazami "art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym", c) dodaje się ust. 13a w brzmieniu: "13a. Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały odliczone od przychodów na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym."; 3) w art. 27a: a) w ust. 7 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu: "3) wydatki na cele określone w ust. 1 nie zostały odliczone od ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 14 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.", b) w ust. 16 wyrazy "art. 30 ust. 4" zastępuje się wyrazami "art. 14 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym"; 4) w art. 30: a) w ust. 1 skreśla się pkt 6 i 8, b) skreśla się ust. 2, c) w ust. 3 wyrazy "pkt 1-6 i 8" zastępuje się wyrazami "pkt 1-5 oraz 9 i 11", d) skreśla się ust. 4, e) w ust. 5 skreśla się pkt 2, f) skreśla się ust. 6 i 7; 5) w art. 41 w ust. 4 w pkt 2 skreśla się wyrazy "oraz w pkt 8, jeżeli tak stanowią odrębne przepisy". Art. 57. 1. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej od dnia 1 stycznia 1999 r. może być złożony nie później niż do dnia 20 stycznia 1999 r. 2. Obowiązek złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podatników, którzy do końca 1998 r. prowadzili działalność gospodarczą i byli opodatkowani w formie karty podatkowej. 3. Zrzeczenie z opodatkowania w formie ryczałtu od dnia 1 stycznia 1999 r., o którym mowa w art. 51 ust. 1, może nastąpić nie później niż do dnia 20 stycznia 1999 r. Art. 58. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że przepisy art. 16, art. 35 ust. 4, art. 52 ust. 2 oraz art. 56 pkt 4 lit. e) wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. (poz. 930) Załącznik nr 1 WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO (ATESTOWANYCH PRZEZ KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE) OBJĘTYCH RYCZAŁTEM OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH Objaśnienie: Wyróżnik "ex" oznacza, że zakres wyrobów objętych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Część I. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 128.61.1 exWyroby nożownicze 228.63.14 exZawiasy, zamocowania, obsady i podobne wyroby do pojazdów mechanicznych, drzwi, okien, mebli itp., wykonane z metali nieszlachetnych 328.75.24 exStatuetki i pozostałe wyroby dekoracyjne oraz ramki do fotografii, obrazków itp., ramki z lusterkami, wykonane z metali pospolitych 428.75.27 exWyroby z metali pospolitych pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane 528.75.27-43.30Wyroby kowalstwa artystycznego 628.75.27-59.81Wyroby brązownicze i kowalstwa artystycznego 731.50.2 exLampy i osprzęt oświetleniowy 833.50.26 exKoperty do zegarków, obudowy do zegarów i ich części 936.21.10-20.00 exMedale 1036.22.13 exWyroby jubilerskie oraz ich części; wyroby jubilerskie ze złota lub srebra oraz ich części 1136.22.14 exWyroby wykonane z metali szlachetnych pozostałe; wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub półszlachetnych z wyjątkiem 36.22.14-70.00Katalizatory, w postaci drucianej tkaniny lub siatki, z platyny 1236.61.10 exBiżuteria sztuczna Część II. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 126.21.11 exZastawy stołowe, naczynia kuchenne i inne artykuły gospodarstwa domowego oraz artykuły toaletowe z porcelany 226.21.12 exZastawy stołowe, naczynia kuchenne i inne artykuły gospodarstwa domowego (poza porcelaną) 326.21.13 exStatuetki i inne dekoracyjne wyroby ceramiczne 426.25.12 exWyroby ceramiczne pozostałe, poza budowlanymi, gdzie indziej nie sklasyfikowane 531.50.2 exLampy i osprzęt oświetleniowy 633.50.26 exKoperty do zegarków, obudowy do zegarów i ich części 736.61.10 exBiżuteria sztuczna 836.63.61-39 exFajki i cybuchy z innych materiałów 936.63.61-50 exCygarniczki do papierosów i cygar oraz ich części, części fajek 1092.31.10-00.22 exRzeźby, posągi z dowolnego materiału, oryginalne, współczesne 1192.31.10-00.42 exWyroby artystyczne z ceramiki, współczesne Część III. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 126.13.12Kieliszki i szklanki poza szklano-ceramicznymi 226.13.13Wyroby ze szkła w rodzaju używanych do celów stołowych, kuchennych, toaletowych, biurowych, do dekoracji wnętrz itp. 326.15.24Części szklane do lamp i osprzętu oświetleniowego, podświetlane płyty z nazwami firm itp. 426.15.26Wyroby szklane, gdzie indziej nie sklasyfikowane 536.61.10-90.1Biżuteria sztuczna szklana 692.31.10-00.43Wyroby artystyczne ze szkła, współczesne Część IV. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny, słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 120.40.12-50.1Beczki i komplety beczkowe z drewna iglastego 220.40.12-50.2Beczki i komplety beczkowe z drewna liściastego 320.40.12-50.3Baryłki do płynów drewniane 420.51.12Przybory stołowe i kuchenne drewniane 520.51.13Intarsje i inkrustacje drewniane, kasety drewniane na biżuterię lub sztućce, statuetki i inne ozdoby drewniane 620.51.14Ramy do obrazów, fotografii, luster lub podobnych przedmiotów drewniane i pozostałe artykuły z drewna 720.52.15Wyroby ze słomy lub innych materiałów używanych do wyplatania; wyroby koszykarskie i plecionkarskie z wyjątkiem: 20.52.15-30.31Maty z trzciny pospolitej izolacyjne 20.52.15-30.32Maty z trzciny pospolitej podtynkowe 20.52.15-30.40Maty ze słomy izolacyjne dla budownictwa 20.52.15-59.00Wyroby z materiałów do wyplatania pozostałe (z wyjątkiem roślinnych), gdzie indziej nie sklasyfikowane 821.22.11-50Serwetki i obrusy z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue 921.22.12-90.12Wyroby do użytku domowego z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue - firanki 1021.25.14-77.10Koronki i hafty z papieru lub tektury 1122.22.20-17.00Pamiętniki 1222.22.20-80Albumy na próbki lub do kolekcji, z papieru lub tektury 1336.11.12Meble do siedzenia o konstrukcji głównie drewnianej 1436.13.10-90.30Meble kuchenne drewniane regionalne i artystyczne 1536.14.12Meble drewniane do sypialni, jadalni oraz drewniane meble salonowe 1636.14.13Meble drewniane, gdzie indziej nie sklasyfikowane 1736.14.14Meble z tworzyw sztucznych oraz meble wykonane z innych materiałów, łącznie z meblami trzcinowymi, wiklinowymi, bambusowymi lub wykonanymi z podobnych materiałów 1836.61.10-90.91Biżuteria sztuczna, pozostała - z drewna 1936.63.61-35.10Fajki i cybuchy z drewna lub korzenia - o charakterze pamiątkarskim 2036.63.61-50Cygarniczki do papierosów i cygar oraz ich części, części fajek Część V. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 117.20.10 exTkaniny (z wyjątkiem tkanin specjalnych) z włókien naturalnych innych niż bawełniane 217.20.20 exTkaniny bawełniane (z wyjątkiem tkanin specjalnych) 317.20.40 exPlusz, welwet, inne tkaniny strzyżone, tkaniny ręcznikowe i inne specjalne z wyjątkiem: 17.20.40-70Gaza (bez zaliczonej do 17.54.11.30) 17.20.40-90Tkaniny z włókien szklanych (łącznie z tkaninami wąskimi) 417.40.11 exKoce (z wyjątkiem kocy elektrycznych) i pledy turystyczne 517.40.12 exBielizna pościelowa 617.40.13 exBielizna stołowa 717.40.14 exBielizna do celów toaletowych i kuchennych 817.40.15 exZasłony (łącznie z draperiami), rolety; zasłony lub lambrekiny łóżkowe 917.40.16 exWyroby wyposażenia wnętrz pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane; zestawy tkanin i przędzy do wykonywania dywaników, gobelinów itp. 1017.51.11 exDywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, wiązane 1117.51.12 exDywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, tkane 1217.51.13 exDywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, z nitkami powiązanymi w pęczki 1317.51.14 exDywany i pozostałe włókiennicze wykładziny podłogowe, gdzie indziej nie sklasyfikowane (w tym z filcu) 1417.54.11 exTkaniny wąskie; wyroby wykończeniowe itp. 1517.54.12 exTiul i inne tkaniny siatkowe, tkaniny o ściegu dzianinowym lub szydełkowym; koronki w sztukach, w taśmach lub w postaci motywu 1617.54.13 exHafty w sztukach, taśmach lub w postaci motywu Część VI. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 117.40.12 exBielizna pościelowa 217.40.13 exBielizna stołowa 317.71 exTrykotaże 417.72 exPulowery, swetry i podobne wyroby dziane lub szydełkowe 518.22 exUbiory wierzchnie pozostałe z wyjątkiem: 18.22.4Odzież używana i inne używane wyroby włókiennicze 618.23 exBielizna z wyjątkiem: 18.23.25Biustonosze, pasy, gorsety, szelki, podwiązki i podobne artykuły oraz ich części 718.24 exOdzież i dodatki odzieżowe pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane z wyjątkiem: 18.24.12Dresy, ubiory narciarskie, stroje kąpielowe i inna odzież, z materiałów o splocie dzianinowym lub szydełkowym Część VII. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 118.10.10 exOdzież ze skóry lub skóry wtórnej 218.30.12 exOdzież, dodatki odzieżowe oraz inne wyroby wykonane ze skór futerkowych (z wyjątkiem nakryć głowy) 319.20.11 exWyroby rymarskie przeznaczone dla każdego rodzaju zwierząt, wykonane z dowolnego materiału 419.20.14-50.00 exWyroby ze skóry lub skóry wtórnej, gdzie indziej nie sklasyfikowane 519.30 exObuwie 692.31.10-00.46 exWyroby artystyczne ze skóry, współczesne Część VIII. Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 133.20.32-55.00 exPrzyrządy traserskie 236.30.12-90.20 exMandoliny i mandole 336.30.12-90.30 exBanjo 436.30.12-90.90 exInstrumenty muzyczne strunowe pozostałe, gdzie indziej nie wymienione 592.31.10-00.12 exObrazy, rysunki, pastele, grafiki, plakaty, druki reklamowe wykonane ręcznie, współczesne 692.31.10-00.22 exRzeźby, posągi z dowolnego materiału, oryginalne, współczesne Załącznik nr 2 WYKAZ USŁUG, KTÓRYCH ŚWIADCZENIE WYŁĄCZA PODATNIKA Z OPODATKOWANIA RYCZAŁTEM OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH, OZNACZONYCH WEDŁUG POLSKIEJ KLASYFIKACJI WYROBÓW I USŁUG Objaśnienie: Wyróżnik "ex" oznacza, że zakres usługi wymieniony w załączniku jest węższy niż określony w grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Lp.Symbol PKWiUNazwa usługi 123 122.33.10Usługi reprodukcji komputerowych nośników informacji 250.10.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży pojazdów mechanicznych 350.30.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych 450.40.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży motocykli oraz części i akcesoriów do nich 5grupa 51.1Usługi pośrednictwa w handlu hurtowym 6grupa 55.1Usługi hoteli 7grupa 55.2Usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania 863.12.12Usługi magazynowania i przechowywania cieczy i gazów 963.12.14-00.30Usługi magazynowania i przechowywania towarów w strefach wolnocłowych 1063.21.24Usługi parkingowe 1163.21.25-00.10Usługi obsługi centrali wzywania radio-taxi 1263.22.12Usługi pilotowania 13grupa 63.3Usługi organizatorów i pośredników turystycznych 14sekcja JUsługi pośrednictwa finansowego 15sekcja KUsługi związane z nieruchomościami, wynajem, nauka i prowadzenie działalności gospodarczej z wyjątkiem: 71.3Usługi wynajmu pozostałych maszyn i urządzeń 71.4Usługi wypożyczania artykułów użytku osobistego i domowego, gdzie indziej nie sklasyfikowane 72.40.10 exUsługi baz danych - dotyczy wyłącznie baz danych dotyczących informacji handlowej i usługowej 72.5Usługi konserwacji i napraw maszyn biurowych, księgujących i liczących 74.40.12 exUsługi planowania, opracowywania i zamieszczania reklam - dotyczy wyłącznie reklamy handlowej 74.70.12Usługi mycia okien 74.70.13Usługi sprzątania tradycyjnego 74.70.14Usługi sprzątania specjalistycznego 74.70.15Usługi czyszczenia pieców i kominów 74.70.16Usługi sprzątania i czyszczenia obiektów, pozostałe 74.82Usługi związane z pakowaniem 74.84.15Usługi organizowania wystaw, targów i kongresów 16sekcja LUsługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z wyjątkiem: 75.25.11Usługi związane ze zwalczaniem pożarów i zapobieganiem pożarom 75.25.12 exUsługi ochrony przeciwpożarowej pozostałe - dotyczy wyłącznie pozostałej działalności straży pożarnej 17sekcja MUsługi w zakresie edukacji z wyjątkiem: 80.10.11 exUsługi wychowania przedszkolnego - dotyczy wyłącznie przygotowania dzieci do nauki w szkole 1885.1Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego 1985.32.13Usługi poradnictwa dla dzieci, gdzie indziej nie sklasyfikowane 85.32.14Usługi opieki społecznej świadczone przez instytucje o charakterze doraźnym 85.32.15Usługi opieki społecznej związane z przystosowaniem zawodowym 20dział 91Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej nie sklasyfikowane 21dział 92Usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem z wyjątkiem: 92.53Usługi związane z ogrodami botanicznymi i zoologicznymi oraz obszarami z obiektami chronionej przyrody 2293.05 exUsługi pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane - dotyczy wyłącznie biur matrymonialnych, opieki doraźnej, robienia zakupów, działalności wróżbitów, astrologów, działalności w zakresie usług towarzyskich Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK PODATKU DOCHODOWEGO W FORMIE KARTY PODATKOWEJ (w złotych) Część I. Działalność usługowa oraz wytwórczo-usługowa Objaśnienia: 1. Stawki oznaczone w rubryce 3: - "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, - "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika, - "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników, - "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników, - "4" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 4 pracowników, - "5" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 5 pracowników, 2. Za pracowników nie uważa się osób wymienionych w art. 25 ust. 6 pkt 2 ustawy. 3. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w tej części tabeli dopuszczalne jest - poza usługami, o których mowa w art. 4 pkt 1 ustawy - wytwarzanie: a) przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego, b) przedmiotów (wyrobów) na indywidualne zamówienie z materiałów własnych wykonawcy, w tym także połączone z czynnościami ich instalowania, uwzględniające indywidualne cechy przedmiotów (wyrobów) lub życzenia zamawiającego, - jeżeli przedmioty (wyroby) te nie są przeznaczone przez zamawiającego do dalszej odprzedaży lub nie służą zamawiającemu do celów wytwórczych lub usługowych jako surowce, materiały, półfabrykaty, elementy, części. 4. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w lp. 70-76 dopuszczalne jest - poza świadczeniami dla ludności - wykonywanie świadczeń dla innych odbiorców w rozmiarze nie przekraczającym kwoty 48 000 zł przychodu rocznie. 5. Za świadczenia dla ludności uważa się opłacane ze środków pieniężnych ludności świadczenia określone w ust. 3 oraz usługi, o których mowa w art. 4 pkt 1 ustawy. Przez pojęcie "ludność" rozumie się osoby fizyczne i gospodarstwa domowe oraz inne podmioty, tj. indywidualne gospodarstwa rolne i ogrodnicze, zakłady wytwórcze, budowlane, handlowe i usługowe prowadzone przez osoby fizyczne i spółki nie mające osobowości prawnej, oraz zakłady prowadzone przez agentów. Pojęcie "ludność" obejmuje również organizacje wyznaniowe i zakonne, placówki państw obcych (wyłącznie w rozumieniu służb dyplomatycznych i konsularnych) oraz rady szkół i placówek, rady rodziców i inaczej nazwane reprezentacje rodziców. 6. Pojęcie świadczeń dla ludności nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (w tym półfabrykatów, elementów, części, obróbki elementów) przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odprzedaży oraz wykonywania robót budowlano-montażowych w ramach tzw. podwykonawstwa, jeżeli inwestorem są inne osoby i jednostki niż wymienione w ust. 5. 7. Zakres działalności oznaczonej w rubryce 2 tabeli symbolem "*" obejmuje działalność usługową i wytwórczo-usługową. 8. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w lp. 79 w zakresie zbiorowego wypasu owiec w rejonach górskich w sezonie letnim stawki określone w rubrykach 4-6 dotyczą działalności przy zatrudnieniu nie przekraczającym 4 pracowników. Lp.Zakres działalnościOznaczenie stawekW miejscowości o liczbie mieszkańców do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000 123456 1usługi ślusarskie0225262287 1386418481 2492566642 3616704784 2usługi w zakresie wyrobu i naprawy naczyń blaszanych0163176200 1308333355 2379418468 3usługi rusznikarskie0114128137 1212250275 4usługi w zakresie złotnictwa - jubilerstwa - dla ludności0262287287 1443507507 2666741741 5usługi grawerskie0236262299 1431492556 6usługi w zakresie wyrobu pieczątek0212250275 1395431492 7usługi pobielania kotłów i naczyń0468468468 1912912912 8usługi kowalskie0114128137 1225262287 2308333355 3340371402 9usługi w zakresie elektromechaniki chłodniczej0236275299 1431492556 2654747819 3819903983 10usługi w zakresie kotlarstwa0212250275 1379418468 11usługi w zakresie mechaniki maszyn0187212236 1340364395 2431492556 3518591666 4630716794 12usługi w zakresie mechaniki maszyn i urządzeń rolniczych0114137152 1236262299 2317348371 3364395431 4402456518 13usługi w zakresie elektromechaniki sprzętu medycznego i laboratoryjnego0137163176 1308340364 2395431492 3481543616 14usługi w zakresie mechaniki precyzyjnej0152163187 1308333355 2379418468 3443507566 15usługi w zakresie mechaniki maszyn biurowych0152163187 1317348371 16usługi w zakresie wyrobu i naprawy wag0187212236 1355386418 17usługi zegarmistrzowskie0114137152 1250275308 2324355379 3371411456 18usługi w zakresie antykorozyjnego zabezpieczania pojazdów0333355386 1642730801 292110111111 3117813481518 19usługi w zakresie mycia oraz smarowania samochodów i motocykli oraz inne usługi nie związane z ich naprawą0200225250 1379418468 2507581654 3666766830 4766848921 58939831075 20usługi w zakresie elektromechaniki, z wyjątkiem dźwigowej, chłodniczej i pojazdowej0250275308 1443518581 2654754819 3784856939 21naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych0163187212 1333355386 2411468531 22usługi w zakresie tele- i radiomechaniki0163176200 1317348371 2395431492 3518591666 4630716794 23usługi w zakresie bieżnikowania opon0324324324 1556556556 2741741741 3838838838 24usługi wulkanizatorskie, z wyjątkiem bieżnikowania opon0225262287 1395431492 2556642716 3691775848 25szklarstwo*0200200200 1386386386 2492492492 3591591591 26witrażownictwo*0152163187 1308340364 2379418468 3386492556 27usługi stolarskie, z wyjątkiem wyrobu trumien0200225250 1355386418 2468531604 3591666754 28kołodziejstwo*0152152152 1299299299 2364364364 29usługi w zakresie pozłotnictwa0128152163 1262299324 2333355386 3364395431 30usługi tapicerskie0137163176 1308340364 2386418481 3443518581 31bednarstwo*0102102102 1212212212 2287287287 32koszykarstwo*0250250287 1566566566 2801801801 33wytwarzanie mioteł, wyrobów z gałęzi i słomy*0137137137 1299299299 34gręplarstwo*07789102 1200225250 2262299324 35kilimiarstwo*0176176176 1355355355 2443443443 36koronkarstwo, z wyjątkiem maszynowego*0898989 1200200200 37usługi hafciarskie0128137137 1250275275 2333355355 3379411411 4411456456 38dziewiarstwo na drutach i szydełkach*0535353 1137137137 2187187187 39repasacja pończoch0535353 1137137137 40usługi w zakresie bieliźniarstwa089102114 1212236262 2287317340 41usługi w zakresie gorseciarstwa089102114 1212236262 2287317340 42czapnictwo i kapelusznictwo męskie*0137137137 1275275275 2348348348 43modniarstwo*0152152152 1299299299 2371371371 44usługi krawieckie07789102 1163187212 2262299324 3333355386 4355386418 5402456518 45cerowanie i naprawa odzieży, obciąganie guzików, okrętkowanie, mereżkowanie, plisowanie0535353 1114128137 2152163187 46usługi w zakresie kożuszkarstwa0176200200 1355386386 2468531531 3616691691 47cholewkarstwo*0114114114 1250250250 2333333333 48szewstwo miarowe0128152163 1287317340 2355386418 3402443507 49szewstwo ortopedyczne*089102114 1225262287 2308333355 3355386418 50szewstwo naprawkowe0657789 1163176200 2225262287 51odświeżanie i renowacja wyrobów skórzanych i futrzarskich, z wyjątkiem mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskich0128152163 1250275308 2333355386 3371411456 52usługi w zakresie mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskich0187212236 1340371402 2431492556 53usługi w zakresie kuśnierstwa0187212212 1364395395 2492556556 3630704704 54rymarstwo, z wyjątkiem produkcji plandek*089102114 1200225262 2275308333 55rękawicznictwo - wyrób rękawiczek skórzanych i skóropodobnych, z wyjątkiem roboczych, ochronnych i sportowych*0137137137 1275275275 2348348348 56młynarstwo*0777777 1137137137 2200200200 57przemiał i przerób zbóż w wiatrakach oraz śrutowanie zboża*0535353 1656565 2102102102 58wytwarzanie waty z cukru*, prażenie kukurydzy*0536565 1128137137 59usługi w zakresie introligatorstwa0137163176 1308333355 2379418468 60usługi w zakresie lutnictwa0114128137 1212250275 2308333355 61usługi w zakresie organmistrzostwa0137163176 1275308333 2348379411 62usługowy wyrób i naprawa instrumentów dętych0114137152 1236262299 2317348371 63usługowy wyrób i naprawa instrumentów perkusyjnych0137163176 1275308333 2340371402 64usługowy wyrób i naprawa instrumentów harmoniowych i fortepianowych0114137152 1250275308 2333355386 65usługowy wyrób i naprawa instrumentów muzycznych elektrycznych i elektronicznych0137163176 1299324348 66ortopedyka*0656577 1137163176 2212236262 3236262299 67usługi w zakresie lakiernictwa0163163163 1340340340 68usługowe wytwarzanie szyldów0137163176 1308333355 2379418468 69konserwacja i naprawa przedmiotów zabytkowych i artystycznych0152163187 1308333355 2379418468 3443518581 70usługi w zakresie robót budowlanych: murarskich, ciesielskich, dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych ze wznoszeniem i montażem konstrukcji stalowych - dla ludności0200225250 1340364395 2468531604 3654741819 4766838921 58849761 066 71usługi w zakresie sztukatorstwa - dla ludności0152163187 1262299324 2348379411 3411468531 72usługi w zakresie odgrzybiania budynków - dla ludności0200225250 1340364395 73usługi w zakresie cyklinowania - dla ludności0152163187 308333355 74usługi w zakresie zduństwa - dla ludności0152163176 1287317340 2364395431 3468531604 75usługi w zakresie robót budowlanych instalacyjnych związanych z zakładaniem instalacji: grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych, wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego - dla ludności0262299324 1468531604 2691775847 3819912994 76studniarstwo, z wyjątkiem wiercenia studni o głębokości ponad 30 m - dla ludności0250250250 1317317317 2616616616 77obsługa maszynowa produkcji rolniczej i ogrodniczej0262262262 1431431431 2630630630 3775775775 78usługi zwalczania szkodników roślin i zwierząt0137137137 1287287287 79usługi utrzymania i pielęgnacji zwierząt0225225225 1402402402 z czego usługi w zakresie zbiorowego wypasu owiec w rejonach górskich w sezonie letnim 176176176 80usługi w zakresie prania, prasowania i prężenia firanek0163176200 1308340364 2386418481 81usługi w zakresie maglowania0657789 1163176200 2212250275 82usługi w zakresie chemicznego czyszczenia i farbowania, z wyjątkiem czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskich0152163187 1299324348 2364395431 3443456518 4468518581 83pranie pierza i puchu0114137152 1250275308 2333355386 84kominiarstwo0102114128 1236262299 2317348371 85usługi odkażania, tępienia owadów i odszczurzania0187212236 1364395431 2481543616 86usługi fryzjerskie dla kobiet i dziewcząt07789102 1200225250 2275308333 3333355386 4355386418 5431492556 87usługi fryzjerskie dla mężczyzn i chłopców0777789 1163187212 2250275308 3308333355 4317348371 5395431492 88usługi kosmetyczne07789102 1200225250 2287317340 3340371402 4364395431 5395431492 89manicure, pedicure0536565 1128137137 2152163187 3212250275 4236262299 5317348371 90usługi fotograficzne - świadczone z wykorzystaniem urządzeń do samoczynnego automatycznego naświetlania odbitek (samoczynnych printerów)0340371402 1666754819 28669571 048 39761 0801 202 usługi pozostałe0137163176 1299324348 2364395431 3411468531 4468543602 91wyświetlanie rysunków, planów i tekstów techniką kserografii i diazotypii0308333355 1591666754 92sprzątanie wnętrz0137163176 1275308333 2348379411 93ważenie osób0404040 94usługi w zakresie radiestezji0777777 95usługi świadczone w gospodarstwach domowych0137163176 Usługi parkingowe Objaśnienie: Stawki dotyczą działalności bez względu na stan zatrudnienia. Lp.Parkingi o liczbie stanowiskStawka 123 powyżej: do: 1 1404 zł od każdego stanowiska 2140 180560 zł + 6 zł od każdego stanowiska powyżej 140 3180 800 zł + 7 zł od każdego stanowiska powyżej 180 Część II. Usługi w zakresie handlu detalicznego żywnością, napojami, wyrobami tytoniowymi oraz kwiatami Objaśnienia: 1. Stawki oznaczone w rubryce 3: - "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, - "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika, - "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników, - "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników. 2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem małżonka. 3. W ramach detalicznej sprzedaży artykułów żywnościowych podatnicy mogą również dokonywać detalicznej sprzedaży wydawnictw prasowych (PKWiU 22.12, 22.13), biletów komunikacji miejskiej (PKWiU 22.22.13-00.20 ex), opakowań z tworzyw sztucznych (toreb i torebek) (PKWiU 25.22.11 ex, 25.22.12 ex), zapałek (PKWiU 36.63.63-00), zapalniczek (PKWiU 36.63.61-10, 36.63.62-30) i papieru toaletowego (PKWiU 21.22.11-10). 4. W ramach detalicznej sprzedaży kwiatów podatnicy mogą również dokonywać detalicznej sprzedaży ziemi i odżywek do kwiatów (bez względu na symbol PKWiU), doniczek (bez względu na symbol PKWiU), kwiatów i wieńców sztucznych (PKWiU 36.63.76-50, 36.63.76-90), nasion roślin kwiatowych (PKWiU 01.12.23-00.10), sadzonek roślin kwiatowych (PKWiU 01.12.21-00.33), zieleni ciętej spod szkła (PKWiU 01.12.22-00.2, 01.12.22-00.30), świec i zniczy (PKWiU 36.63.75-00.1, 36.63.75-00.30), kart okolicznościowych (bez względu na symbol PKWiU) oraz maskotek (bez względu na symbol PKWiU). 5. Wyróżnik "ex", o którym mowa w ust. 3, oznacza, że zakres dopuszczonych do sprzedaży wyrobów jest węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Lp.Usługi w zakresie handlu detalicznegoW miejscowości o liczbie mieszkańców do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000 oddooddooddo 123456789 1żywnością, w tym owocami i warzywami, napojami i wyrobami tytoniowymi0225340308418340531 1308418340531418679 2340536418679531775 3418679531775714965 2kwiatami0308418340531418679 1340531418679531775 2418679531775714965 Część III. Usługi w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego artykułami nieżywnościowymi Objaśnienia: 1. Stawki oznaczone w rubryce 3: - "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, - "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika, - "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników. 2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem małżonka. Lp.Działalność handlowa w zakresie obnośnej i obwoźnej sprzedaży detalicznejW miejscowości o liczbie mieszkańców do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000 oddooddooddo 123456789 1artykułów nieżywnościowych03086793407754181264 134077541812645311870 241196556816977142482 Część IV. Gastronomia Objaśnienia: 1. Stawki oznaczone w rubryce 3: - "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, - "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika, - "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników, - "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników, - "4" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 4 pracowników. 2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem małżonka. Lp.Prowadzenie działalności gastronomicznej bez sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholuOznaczenie stawekStawka 1234 1w zakresie sprzedaży lodów z automatów0299-395 1395-518 2468-591 3543-666 4730-857 2w zakresie pozostałej działalności gastronomicznej0250-348 1348-481 2411-543 3492-616 4663-809 Część V. Usługi transportowe Objaśnienia: 1. Stawki określone pod lp. 1 i 2 mogą być podwyższone, nie więcej jednak niż o 50%, w razie wykonywania działalności ze zmiennikiem. 2. Za zmiennika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, nie wyłączając małżonka. 3. Stawki określone pod lp. 2 dotyczą działalności z użyciem samochodu ciężarowego o ładowności do 2 t. 4. Stawki określone pod lp. 4 dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu nie przekraczającym 1 pracownika lub 1 pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem małżonka. Lp.Rodzaj usługiW miejscowości o liczbie mieszkańców do 25 000ponad 25 000 do 100 000ponad 100 000 do 500 000powyżej 500 000 123456 1Usługi taksówkowe w zakresie przewozu osób129136146157 2Usługi taksówkowe w zakresie przewozu ładunków194212229254 3Przewozy pasażerskie z wykorzystaniem ludzkiej i zwierzęcej siły pociągowej81818181 4Usługi transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego i towarowego, z wyjątkiem przewozu jednostkami o napędzie mechanicznym90909090 z czego: usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich40-6540-6540-6540-65 Część VI. Usługi rozrywkowe Objaśnienia: 1. Stawki dotyczą działalności przy zatrudnieniu nie przekraczającym 2 pracowników lub 2 pełnoletnich członków rodziny, z wyjątkiem małżonka. 2. Znak "*" oznacza, że w razie prowadzenia więcej niż jednego urządzenia stawkę karty podatkowej określa się dla każdego urządzenia oddzielnie, a następnie sumę tych stawek podwyższa się o 50%. 3. W razie świadczenia dwu lub więcej rodzajów usług, stawkę karty podatkowej określa się dla każdego rodzaju usług oddzielnie, a następnie sumę tych stawek podwyższa się o 30%, niezależnie od podwyżki określonej w ust. 2. Lp.Rodzaj świadczonych usługLiczba urządzeń (samochodów)Stawka 1234 1Automaty zręcznościowe, na których nie są prowadzone gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe (bilardy elektromechaniczne, gry telewizyjne, gry elektroniczne), zabawki bujane (ruchome figury) oraz szafy grającedo 226 zł od każdego urządzenia powyżej 2 do 452 zł + 61 zł od każdego urządzenia ponad 2 powyżej 4 do 6174 zł + 75 zł od każdego urządzenia ponad 4 powyżej 6 do 8 324 zł + 80 zł od każdego urządzenia ponad 6 powyżej 8 do 10484 zł + 92 zł od każdego urządzenia ponad 8 powyżej 10668 zł + 105 zł od każdego urządzenia ponad 10 2Karuzele o obrocie prostym (poziome z wiszącymi lub stojącymi sylwetkami dla dzieci, poziome gondolowe lub krzesełkowe, pionowe gondolowe) i o obrocie złożonym (elektrohydrauliczne gondolowe) dla dzieci - o liczbie miejsc: do 161*5 zł od każdego miejsca powyżej 161*80 zł + 5 zł od każdego miejsca ponad 16 3Karuzele o obrocie złożonym (elektrohydrauliczne lub elektropneumatyczne gondolowe) - o liczbie miejsc: do 241*16 zł od każdego miejsca powyżej 241*384 zł + 13 zł od każdego miejsca ponad 24 4Imprezy samochodowe (pawilony, tory, miasteczka samochodowe) - o liczbie samochodówdo 660 zł od każdego samochodu powyżej 6 do 12360 zł + 94 zł od każdego samochodu ponad 6 powyżej 12 do 24924 zł + 120 zł od każdego samochodu ponad 12 powyżej 242 364 zł + 150 zł od każdego samochodu ponad 24 5Strzelnice1187 zł 2380 zł powyżej 2380 zł + 380 zł od każdej strzelnicy ponad 2 6Imprezy zręcznościowe inne: a) rzuty różne, tasiemkarnie, tarcze obrotowe149 zł 2123 zł 3288 zł powyżej 3288 zł + 198 zł od każdego urządzenia ponad 3 b) siłomierze, bajazzo, bilardy ręcznedo 413 zł od każdego urządzenia powyżej 4 do 652 zł + 15 zł od każdego urządzenia ponad 4 powyżej 682 zł + 30 zł od każdego urządzenia ponad 6 7Huśtawki (wahadłowe i kołowe)151 zł 2262 zł powyżej 2262 zł + 262 zł od każdego urządzenia ponad 2 8Kolejki torowe1*8 zł 9Zjeżdżalnie: a) zjeżdżalnie "Gigant"1*47 zł b) zjeżdżalnie przewoźne1*31 zł 10Imprezy pozostałe: a) pałac strachów, labirynt1*942 zł b) ściana emocji1*767 zł c) ściana lalkowa1*262 zł d) głowa medium, pokazy gadów1*152 zł e) gabinet złudzeń, pokazy iluzjonistyczne1*65 zł f) gabinet luster1*34 zł g) hipodrom - kuce1*21 zł Część VII. Sprzedaż posiłków domowych w mieszkaniach Lp.Rodzaj wykonywanej czynnościW miejscowości o liczbie mieszkańców do 25 000powyżej 25 000 1234 Sprzedaż śniadań, obiadów i kolacji w liczbie posiłków każdego rodzaju, licząc w skali średniej tygodniowej: 1do 10 na dobę227241 2do 20 na dobę312329 3do 30 na dobę358- Sprzedaż jednodaniowych posiłków i napojów bezalkoholowych na podstawie umowy zawartej z jednostką właściwą do prowadzenia działalności gastronomicznej lub turystycznej w liczbie: 4do 50 posiłków na dobę273298 5do 100 posiłków na dobę358394 Część VIII. Wolne zawody - świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego Objaśnienia: 1. Stawka dotyczy również wykonywania zawodu przy zatrudnieniu jednej pomocy fachowej lub przyuczonej. 2. Stawka nie dotyczy działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej osób fizycznych. Lp.Rodzaj wykonywanego zawoduStawka 123 1Pielęgniarka, położna1 zł za każdą godzinę Część IX. Wolne zawody - świadczenie usług weterynaryjnych Objaśnienia: 1. Stawka dotyczy również wykonywania zawodu przy zatrudnieniu jednej pomocy fachowej lub przyuczonej. 2. Za pomoc fachową lub przyuczoną nie uważa się lekarza weterynarii. 3. Stawki nie dotyczą działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej osób fizycznych. 4. Stawka określona pod lit. b) dotyczy wyłącznie podatników, którzy wykonują usługi weterynaryjne i są równocześnie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w służbie weterynaryjnej organów administracji publicznej. Rodzaj wykonywanego zawoduLiczba godzin przeznaczonych na wykonywanie zawodu miesięcznieStawka 123 Lekarz weterynarii: a)do 485 zł za każdą godzinę powyżej 48 do 96240 zł + 6 zł za każdą godzinę ponad 48 powyżej 96528 zł b)-260 zł Część X. Opieka domowa nad dziećmi i osobami chorymi Objaśnienie: Stawki dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników,, z wyjątkiem małżonka. Liczba godzin przeznaczonych na wykonywanie usług miesięcznieStawka 12 do 481 zł za każdą godzinę powyżej 48 do 9648 zł + 2 zł za każdą godzinę ponad 48 powyżej 96144 zł Część XI. Usługi edukacyjne w zakresie udzielania lekcji na godziny Objaśnienia: 1. Stawki dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, nie wyłączając małżonka. 2. Za udzielanie lekcji na godziny uważa się pomoc w nauce, polegającą głównie na odrabianiu (przygotowaniu) z uczniem zadanych lekcji. Liczba godzin przeznaczonych na udzielanie lekcji miesięcznieStawka 12 do 483 zł za każdą godzinę powyżej 48 do 96144 zł + 6 zł za każdą godzinę ponad 48 powyżej 96432 zł Załącznik nr 4 CHARAKTERYSTYKA DZIAŁALNOŚCI USŁUGOWEJ I WYTWÓRCZO-USŁUGOWEJ OBJĘTEJ OPODATKOWANIEM W FORMIE KARTY PODATKOWEJ Objaśnienie: Zakres działalności oznaczonej w rubryce 2 tabeli symbolem "*" obejmuje działalność usługową i wytwórczo-usługową. Lp.Zakres działalnościPrzedmiot działalności 123 1usługi ślusarskieWyrób, naprawa i konserwacja wyrobów z metali oraz przy użyciu elementów z innych surowców, a w szczególności: narzędzi, prostych narzędzi pomiarowych, mebli, sprzętu gospodarstwa domowego i rolno-ogrodniczego; sprzętu i urządzeń sportowo-rekreacyjnych; konstrukcji, okuć, części armatur i innych elementów na potrzeby budownictwa; kas pancernych i kaset; wózków dziecięcych i gospodarczych, rowerów, części zamiennych i akcesoriów do pojazdów jednośladowych i maszyn, ogrodzeń metalowych, wraz z ich montażem, galanterii, artykułów powszechnego użytku z grupy 1001 drobiazgów oraz naprawa zabawek itp. Naprawa części mechanicznych maszyn i urządzeń. Naprawa i konserwacja sprzętu przeciwpożarowego. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 2usługi w zakresie wyrobu i naprawy naczyń blaszanychWyrób i naprawa naczyń blaszanych. Wyrób przedmiotów z cyny (np. dzbanów, kufli, kielichów, mis, świeczników). Wyrób rur i kolanek do pieców. Renowacja przedmiotów zabytkowych z blachy. Obudowa blachą wszelkiego rodzaju sprzętu. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 3usługi rusznikarskieWyrób, naprawa i konserwacja broni palnej (myśliwskiej, sportowej krótkiej i gazowej). Dorabianie części zamiennych do broni i montowanie na niej lunet. Renowacja broni, np. oksydowanie. Ocena stanu technicznego broni i jej przestrzeliwanie. Zdobienie broni. Wyrób amunicji do broni myśliwskiej i sportowej. Wyrób kopii dawnej broni palnej. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 4usługi w zakresie złotnictwa-jubilerstwa - dla ludnościWyrób, naprawa, przeróbka i konserwacja biżuterii i innych przedmiotów użytkowych i ozdobnych (np. wyrobów korpusowych) z metali szlachetnych i innych metali. Obróbka i oprawa kamieni naturalnych i syntetycznych. Zdobienie wyrobów różnymi technikami. Rytowanie w kamieniach. Usługowa oprawa bursztynów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 5usługi grawerskieZdobienie ręczne i maszynowe przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych z metali szlachetnych, kolorowych i żelaznych technikami grawerskimi. Grawerowanie wklęsłe, płaskie i wypukłe w metalu, kamieniach szlachetnych i ozdobnych oraz innych materiałach. Wyrób stempli i matryc. Wyrób medali, orderów, plakietek, znaczków, monogramów, wizytówek, szyldzików, numeratorów, cechowników, wzorników itp. oraz różnych ozdób technikami grawerskimi. Rytowanie walców. Cyzelowanie. Emaliowanie, inkrustowanie i intarsjowanie. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 6usługi w zakresie wyrobu pieczątekWykonywanie wszelkiego rodzaju pieczątek. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia świadczonej usługi. 7usługi pobielania kotłów i naczyńNakładanie powłoki cynowej na powierzchnię powierzonych kotłów, naczyń i urządzeń, wraz z pracami przygotowawczymi i wykończeniowymi, np. trawienie, czyszczenie, polerowanie. Naprawa pobielanych naczyń i przedmiotów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczonej usługi. 8usługi kowalskieNaprawa i konserwacja narzędzi, sprzętu i maszyn rolniczych, przedmiotów gospodarstwa domowego z metali żelaznych, podwozi, przyczep do pojazdów mechanicznych, pojazdów konnych i wózków ręcznych. Wyrób części do maszyn rolniczych i pojazdów techniką plastycznej obróbki metali. Wyrób kutych okuć budowlanych. Wyrób i naprawa kutych parkanów, bram, balustrad i krat ozdobnych oraz innych zdobniczych przedmiotów kutych, wykonywanie odkuwek do dalszej obróbki. Podkuwanie koni. Wyrób, naprawa i konserwacja resorów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 9usługi w zakresie elektromechaniki chłodniczejMontaż, demontaż i naprawa podzespołów, zespołów oraz członów funkcjonalnych urządzeń i aparatury chłodniczej oraz zamrażającej. Wykonywanie, naprawa i konserwacja instalacji elektrycznej do urządzeń chłodniczych i zamrażających. Wykonywanie części zamiennych do urządzeń chłodniczych i zamrażających, wraz z obróbką metali. Napełnianie agregatów środkami chłodniczymi. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia świadczonej usługi. 10usługi w zakresie kotlarstwaWyrób, naprawa, konserwacja oraz instalowanie wszelkiego rodzaju: kotłów centralnego ogrzewania (parowych i wodnych, nisko-, średnio- i wysokoprężnych), kotłów warzelnych i o innym przeznaczeniu, aparatów grzewczo-wentylacyjnych, wymienników ciepła różnych typów i innych zbiorników ciśnieniowych i bezciśnieniowych. Montowanie na kotłach i zbiornikach osprzętu i aparatury kontrolno-pomiarowej; czyszczenie kotłów i zbiorników. Wyrób elementów do kotłów, zbiorników, wymienników ciepła itp. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 11usługi w zakresie mechaniki maszynWyrób, naprawa, konserwacja, montaż i demontaż maszyn i urządzeń mechanicznych przemysłowych, hydraulicznych i gospodarstwa domowego oraz pomp. Wyrób części zamiennych do maszyn. Obróbka ręczna i maszynowa części maszyn. Regulacja nowych, naprawianych i konserwowanych maszyn, urządzeń oraz kontrola ich sprawnego działania. Projektowanie wytwarzanych maszyn i urządzeń mechanicznych i hydraulicznych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 12usługi w zakresie mechaniki maszyn i urządzeń rolniczychWyrób, naprawa i konserwacja maszyn rolniczych i urządzeń zmechanizowanego sprzętu rolniczego. Wyrób części zamiennych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 13usługi w zakresie elektromechaniki sprzętu medycznego i laboratoryjnegoWyrób, instalowanie, naprawa i konserwacja aparatury i urządzeń elektromedycznych. Wykonywanie, naprawa i konserwacja instalacji elektromedycznych i uziemień dla urządzeń elektromedycznych. Wyrób aparatury elektromedycznej, z zastosowaniem podzespołów elektronicznych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 14usługi w zakresie mechaniki precyzyjnejWyrób, naprawa, regeneracja i konserwacja narzędzi, aparatów precyzyjnych, medycznych, geodezyjnych, optycznych, nawigacyjnych, foto- i kinotechnicznych, w tym również liczników samochodowych i taksometrów oraz innych aparatów specjalistycznych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 15usługi w zakresie mechaniki maszyn biurowychNaprawa i konserwacja wszelkich maszyn biurowych, księgujących i liczących oraz urządzeń poligraficznych. Dorabianie części do naprawianych maszyn i urządzeń. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczonej usługi. 16usługi w zakresie wyrobu i naprawy wagWyrób, naprawa i konserwacja wag. Dorabianie części do naprawianych wag. Wyrób odważników. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 17usługi zegarmistrzowskieWyrób, naprawa, konserwacja i regulacja zegarów, w tym elektronicznych i kurantów. Dorabianie części zamiennych. Konstruowanie, wyrób, naprawa i regulacja drobnych mechanizmów precyzyjnych. Zakładanie i naprawa pasków i bransolet z metali nieszlachetnych do zegarków, wymiana baterii. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 18usługi w zakresie antykorozyjnego zabezpieczania pojazdówAntykorozyjne zabezpieczanie środków transportu. 19usługi w zakresie mycia oraz smarowania samochodów i motocykli oraz inne usługi nie związane z ich naprawąMycie i czyszczenie środków transportu. Smarowanie i wymiana oleju w środkach transportu, konserwacja podwozi oraz inne usługi nie związane z naprawą środków transportu. 20usługi w zakresie elektromechaniki, z wyjątkiem dźwigowej, chłodniczej i pojazdowejWyrób i naprawa silników i prądnic elektrycznych. Wyrób i naprawa zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego, spawarek i zgrzewarek elektrycznych, prostowników, stabilizatorów i transformatorów, aparatury łączeniowej (łączników), urządzeń elektromechanicznych. Wyrób i naprawa urządzeń grzejnych i oświetleniowych. Wyrób i montaż zapalarek piezoelektrycznych. Wykonywanie instalacji elektrycznych do maszyn i urządzeń elektrycznych. Naprawa i konserwacja instalacji elektrycznych. Wyrób podzespołów i urządzeń elektromechanicznych i elektronicznych oraz rozdzielni elektroenergetycznych do 1 kV. Pomiary elektryczne i badania odbiorcze odbiorników elektrycznych. Wyrób, regeneracja, naprawa i ładowanie akumulatorów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 21naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznychNaprawa zespołów i kompletnych urządzeń stosowanych w elektronicznym sprzęcie powszechnego użytku, w energetyce, elektronice, elektrotechnice i automatyce przemysłowej, jak np. zasilacze, urządzenia sygnalizacyjne, alarmowe, sterownicze, wzmacniacze elektroakustyczne, magnetowidy, kamery, aparatura diagnostyczna, naukowa, elektroniczny sprzęt pomiarowo-kontrolny, urządzenia cyfrowe służące do zbierania i przetwarzania informacji itp. Naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń pomocniczych. Naprawa zegarków i zegarów elektronicznych (z wyłączeniem analogowych). Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia świadczonej usługi. 22usługi w zakresie tele- i radiomechanikiNaprawa i konserwacja oraz instalowanie urządzeń i aparatów radiowych, telewizyjnych, teletechnicznych, elektroakustycznych, w tym również domofonów, sygnalizacyjnych oraz elektronicznych i elektromechanicznych urządzeń współpracujących, w tym również anten telewizyjnych, z wyjątkiem instalacji i montażu anten satelitarnych i sieci telewizji kablowej. Konserwacja i naprawa telefonicznej sieci wewnątrzzakładowej, central telefonicznych, aparatów telefonicznych i urządzeń dyspozytorskich wewnątrzzakładowych. Wykonywanie nietypowych urządzeń stabilizacyjnych, antenowych oraz części zamiennych, elementów i podzespołów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 23usługi w zakresie bieżnikowania oponBieżnikowanie i kolcowanie opon. 24usługi wulkanizatorskie, z wyjątkiem bieżnikowania oponNaprawa wszelkiego rodzaju opon i dętek, montaż i demontaż opon oraz wyważanie kół, naprawa wszelkich wyrobów z gumy i gumopodobnych, w tym zabawek i artykułów sanitarnych, naprawa obuwia gumowego oraz artykułów gumowo-metalowych; powlekanie tkanin gumą, wykonywanie klejów do gumy. 25szklarstwo*Szklenie ram okiennych, drzwiowych, świetlików, wystaw, inspektów i szklarni. Szklenie akwariów i gablot oraz mebli i pojazdów. Wykładanie ścian i kolumn szkłem. Łączenie szkła przez klejenie. Oprawa obrazów, dyplomów, fotografii itp. Sporządzanie kitów szklarskich. Wyrób, renowacja i osadzanie luster. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 26witrażownictwo*Wyrób, rekonstrukcja, naprawa i konserwacja witraży, wykonywanie kloszy do lamp lub innych kompozycji ze szkła kolorowego wiązanego metalami. Osadzanie witraży. Barwienie i wypalanie, matowanie, formatowanie i trawienie szkła, przygotowywanie złączy. Wykonywanie towarzyszących robót szklarskich. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 27usługi stolarskie, z wyjątkiem wyrobu trumienWyrób, naprawa, renowacja i konserwacja mebli z drewna i z zastosowaniem innych materiałów oraz wykonywanie części drewnianych do mebli o mieszanym wykonawstwie. Obudowa wnętrz drewnem i materiałami drewnopochodnymi. Wyrób i naprawa stolarki budowlanej z drewna lub materiałów drewnopochodnych. Wykonywanie drewnianych schodów i balustrad. Wyrób i naprawa przedmiotów galanteryjnych, artykułów gospodarstwa domowego i sprzętu sportowego z drewna. Usługowe wykonywanie elementów podłogowych. Wyrób i naprawa futerałów z drewna itp. Wykonywanie i naprawa budek, altanek i kiosków. Usługowa stolarska obróbka drewna. Wyrób ram. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 28kołodziejstwo*Wyrób i naprawa drewnianych pojazdów zaprzęgowych, np. wozów gospodarczych, powozów, karawanów, karet, sań i sanek. Wykonywanie obudowy drewnianej maszyn rolniczych i przyczep. Wyrób drewnianych narzędzi rolniczych oraz drewnianego sprzętu gospodarstwa wiejskiego, np. żłobków, koryt, skrzyń, drabin itp. Naprawa wyrobów bednarskich i z zakresu tokarstwa w drewnie. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 29usługi w zakresie pozłotnictwaPozłacanie folią i farbą przedmiotów zabytkowych i użytkowych, np. ram, rzeźb, listew, elementów sztukatorskich, tablic nagrobkowych, elementów obiektów budowlanych itp. Wyrób i naprawa pozłacanych ram stylowych i listew ozdobnych. Renowacja i rekonstrukcja wyżej wymienionych przedmiotów. Oprawa obrazów, dyplomów, fotografii itp. 30usługi tapicerskieWyrób i renowacja kompletów, zestawów i pojedynczych mebli tapicerskich konstrukcji skrzyniowej i szkieletowej o różnym przeznaczeniu. Wyrób i naprawa tapicerskiego sprzętu sportowego. Wykładanie wnętrz mieszkalnych i w środkach transportu materiałami przeciwakustycznymi i ciepłochłonnymi oraz wykonywanie dekoracji okolicznościowych. Szycie i zakładanie zasłon. Szycie pokrowców. Zszywanie i układanie dywanów i chodników. Wykonywanie i naprawa tapicerki w środkach transportu. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 31bednarstwo*Wyrób, naprawa i impregnowanie drewnianych naczyń klepkowych (np. wiader, cebrzyków, beczek). Wyrób klepki bednarskiej. 32koszykarstwo*Wyrób przedmiotów koszykarskich i plecionkarskich (np. koszy, mebli, galanterii) z wikliny, trzciny, rogożyny i bambusa oraz z zastosowaniem innych materiałów. Barwienie wykonywanych wyrobów. Naprawa i konserwacja mebli wiklinowych, trzcinowych itp. 33wytwarzanie mioteł, wyrobów z gałęzi i słomy*Wyrób mioteł i kropideł. Wyrób mat, słomianek, wycieraczek, koszyków oraz galanterii użytkowej i ozdobnej z gałęzi i słomy. 34gręplarstwo*Usługowe zgrzeblenie (gręplowanie) różnych surowców włókienniczych, w szczególności wełny. Gręplowanie różnych materiałów i odpadów produkcyjnych pochodzenia włókienniczego. 35kilimiarstwo*Wyrób i naprawa na warsztatach ręcznych: gobelinów i kilimów, makat, chodników, dywanów itp. oraz tkanin artystycznych przy użyciu różnych materiałów, np. wełny, lnu, bawełny, skóry, szkła, drewna, ceramiki, włosia końskiego, włókien syntetycznych, piór. Barwienie i przędzenie surowca do wytwarzania wyrobów. 36koronkarstwo, z wyjątkiem maszynowego*Wyrób koronek oraz przedmiotów użytkowych i ozdobnych metodą koronkarską. 37usługi hafciarskieRęczne i maszynowe haftowanie szat liturgicznych, bielizny stołowej, pościelowej, osobistej, odzieży itp. przy zastosowaniu różnych stylów i metod wykonawczych. Szycie i haftowanie sztandarów. Naprawa i renowacja haftowanych przedmiotów zabytkowych. Wyrób firan, galonów, taśm, szychów, ozdób i dystynkcji do mundurów, tarcz szkolnych itp. Szycie strojów ludowych i regionalnych oraz elementów tych strojów, zdobionych haftem i koronkami. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 38dziewiarstwo na drutach i szydełkach*Wyrób na drutach i szydełkach przedmiotów z przędzy, włóczki, nici, sznurka itp. 39repasacja pończochNaprawa pończoch, rajstop, skarpet oraz innych wyrobów dziewiarskich metodą podnoszenia oczek. 40usługi w zakresie bieliźniarstwaWyrób, przerabianie i naprawa bielizny stołowej, pościelowej, niemowlęcej, dziecięcej, damskiej i męskiej (dziennej i nocnej), liturgicznej, podomek, szlafroków, płaszczy kąpielowych, bonżurek męskich, czepków pielęgniarskich, kucharskich itp. Wyrób kołder, śpiworów, poduszek, pierzyn, sienników. Wyrób z materiałów włókienniczych odzieży, ubiorów i rękawiczek oraz nakryć głowy dla dzieci do lat 6. Wyrób firanek i zasłon okiennych, pledów, narzut, fartuchów, bluzek, krawatów, chustek, apaszek, żabotów i muszek, śliniaków, kostiumów plażowych itp. Usługowe okrętkowanie. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 41usługi w zakresie gorseciarstwaWyrób i naprawa gorsetów (z wyłączeniem gorsetów ortopedycznych), biustonoszy, pasków do pończoch, pasów ciążowych, kostiumów plażowych, kąpielowych itp. 42czapnictwo i kapelusznictwo męskie*Wyrób, naprawa, przerabianie i odświeżanie męskich, młodzieżowych, chłopięcych i dziecięcych nakryć głowy, np. czapek cywilnych, mundurowych, szkolnych, kapeluszy, pilotek, beretów, biretów, z wszelkiego rodzaju materiałów, w tym również ze skór, futer i ich imitacji. 43modniarstwo*Wyrób, naprawa, przerabianie i odświeżanie kapeluszy damskich, beretów, toczków, czapek i czapeczek dziecięcych itp. nakryć głowy z wszelkiego rodzaju materiałów, w tym również ze skóry, futer i ich imitacji. Wyrób sztucznych kwiatów oraz innych ozdób, stroików do kapeluszy, welonów, wianków itp. z tkanin i skóry. Szycie szalików jako kompletu z nakryciem głowy. Szycie i upinanie welonów ślubnych, żałobnych oraz kokard. 44usługi krawieckieSzycie miarowe ubiorów i okryć damskich, męskich i dziecięcych, np.: kostiumy, kurtki, wdzianka, płaszcze letnie, płaszcze zimowe, spodnie, marynarki, prochowce z podpinką, ubiory sportowe, fraki, smokingi, sutanny, mundury, z wszelkich materiałów, w tym również ze skór licowych i materiałów skóropodobnych, oraz pelis z użyciem skór futerkowych naturalnych i sztucznych. Pokrywanie błamów. Naprawa i renowacja ubrań i okryć. Wyrób, naprawa i renowacja odzieży lekkiej damskiej i dziecięcej, jak: bluzki, sukienki, suknie, spódnice, spodnie, spodniumy, prochowce, wiatrówki, fartuchy, kombinezony, ubiory sportowe, ubiory plażowe, odzież młodzieżowa lekka itp. Szycie ocieplanej odzieży dla dzieci do lat 6. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 45cerowanie i naprawa odzieży, obciąganie guzików, okrętkowanie, mereżkowanie, plisowanieCerowanie odzieży, w tym cerowanie artystyczne. Naprawa odzieży. Obciąganie guzików, klamer i pasków. Ręczne i maszynowe okrętkowanie, mereżkowanie, plisowanie spódnic, bluzek i innej garderoby oraz zasłon i firanek. Wszywanie zamków błyskawicznych, obszywanie maszynowe i ręczne dziurek, nabijanie zatrzasków i nap. 46usługi w zakresie kożuszkarstwaSzycie, naprawa, odświeżanie i zdobienie kożuchów oraz ich imitacji. Szycie, naprawa i odświeżanie galanterii z kożucha oraz imitacji. Wykonywanie błamów i wyrobów ze skór baranich z włosem. 47cholewkarstwo*Modelowanie i wykonywanie wierzchnich części obuwia ze skór, surowców skóropodobnych, materiałów włókienniczych i innych. Naprawa i przeróbka wierzchnich części obuwia. Naprawa wyrobów kaletniczych. 48szewstwo miaroweUsługowe wykonywanie, naprawa i odświeżanie obuwia ze skóry, z materiałów zastępczych, skóropodobnych, tekstylnych, drewna, tworzyw sztucznych itp. 49szewstwo ortopedyczne*Wykonywanie, naprawa oraz renowacja i odświeżanie obuwia ortopedycznego (korekcyjnego, protezowego, aparatowego itp.) ze skór i innych materiałów. Formowanie kopyt i cholewek do obuwia ortopedycznego, wyrób i regeneracja wkładek ortopedycznych. Naprawy z zakresu szewstwa. 50szewstwo naprawkoweNaprawa i odświeżanie obuwia. 51odświeżanie i renowacja wyrobów skórzanych i futrzarskich, z wyjątkiem mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskichOdświeżanie i renowacja wyrobów skórzanych lub skóropodobnych. Naprawa odzieży skórzanej i skóropodobnej, drobne przeróbki (np. skracanie, zwężanie, przedłużanie). Barwienie. Odświeżanie wyrobów futrzarskich lub ich części. Renowacja wyrobów futrzarskich i naprawa odzieży futrzarskiej, drobne przeróbki, np. skracanie, przedłużanie. Czyszczenie włosa, czyszczenie skóry (mizdry), barwienie, zszywanie i wprawianie brakujących części wyrobów. 52usługi w zakresie mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskichCzyszczenie i farbowanie wyrobów futrzarskich w zmechanizowanych agregatach pralniczych przy użyciu środków czyszczących lub farbujących. 53usługi w zakresie kuśnierstwaSzycie, naprawa i renowacja futer, kołnierzy, czapek, błamów oraz innej odzieży i galanterii futrzanej ze skór szlachetnych, półszlachetnych i zwykłych oraz z ich imitacji. Szycie pokrowców, narzut, makat dekoracyjnych, błamów, chodników itp. z futer oraz z wszelkiego rodzaju ścinków i odpadów futrzarskich. 54rymarstwo, z wyjątkiem produkcji plandek*Wyrób i naprawa przedmiotów użytkowych i ozdobnych (np. uprzęży, siodeł, troków, pasów pędnych i transmisyjnych, sprzętu sportowego i myśliwskiego, kagańców, smyczy, biczów, waliz) ze skór rymarskich i materiałów zastępczych. Drobne naprawy wyrobów kaletniczych i pokryć tapicerskich. 55rękawicznictwo - wyrób rękawiczek skórzanych i skóropodobnych, z wyjątkiem roboczych, ochronnych i sportowych*Wyrób, naprawa i odświeżanie rękawiczek skórzanych i skóropodobnych damskich, męskich i dziecięcych oraz wkładów ocieplających do rękawiczek ze skóry i skóropodobnych. 56młynarstwo*Przemiał i przerób zbóż i innych nasion na określone rodzaje i gatunki mąki, kaszy, śruty i innych przetworów zbożowych. Przygotowywanie ziarna zbóż i innych nasion do przemiału i przerobu. 57przemiał i przerób zbóż w wiatrakach oraz śrutowanie zboża*Przemiał i przerób zbóż w wiatrakach, śrutownikach i mlewnikach na określone rodzaje i gatunki mąki, kaszy i śruty. Przygotowywanie ziarna zbóż do przemiału i przerobu. 58wytwarzanie waty z cukru*, prażenie kukurydzy*Wytwarzanie waty z cukru. Prażenie kukurydzy (pop corn), z wyjątkiem prażenia kukurydzy przeznaczonej do dalszej odprzedaży lub wykorzystania jako surowiec do celów wytwórczych lub usługowych. 59usługi w zakresie introligatorstwaOprawa książek, dokumentów, bloków, notesów itp., tłoczenie, złocenie i barwienie napisów i ozdób introligatorskich. Konserwowanie druków i naprawa zniszczonych kart, ksiąg i opraw. Laminowanie. Naklejanie map, plansz, planów, reprodukcji, fotografii itp. Wyrób albumów, bloków, ksiąg handlowych, klaserów itp. Wyrób ozdobnych pudeł i pudełek, etui do biżuterii, futerałów, kaset do nakryć stołowych itp. Wyrób teczek na akta, obwolut, opakowań z kartonu i papieru oraz zdobionej galanterii papierniczej. Usługowe krojenie papieru, tektury i wszelkich materiałów introligatorskich. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 60usługi w zakresie lutnictwaWyrób, naprawa, korekta, konserwacja i strojenie instrumentów smyczkowych i szarpanych, w tym z użyciem elementów elektronicznych. Wyrób części i akcesoriów do instrumentów smyczkowych i szarpanych. Naprawa futerałów i pulpitów. 61usługi w zakresie organmistrzostwaWyrób, naprawa, rekonstrukcja i konserwacja organów i części zamiennych do organów (z wyłączeniem organów elektronicznych). Montaż, instalowanie i strojenie organów. Naprawa fisharmonii. 62usługowy wyrób i naprawa instrumentów dętychWyrób, przeróbka, naprawa, renowacja i konserwacja oraz strojenie, przestrajanie i korekta muzycznych instrumentów dętych blaszanych i drewnianych. Wyrób, przeróbka i montowanie części zespołów i podzespołów do instrumentów muzycznych dętych blaszanych i drewnianych. Polerowanie muzycznych instrumentów dętych. Naprawa pulpitów oraz futerałów do instrumentów dętych. 63usługowy wyrób i naprawa instrumentów perkusyjnychWyrób, przeróbka, naprawa, konserwacja i strojenie oraz korekta instrumentów perkusyjnych. Wyrób, przeróbka i montowanie części detali, zespołów i podzespołów do instrumentów perkusyjnych. Naprawa futerałów, pulpitów i nośników do instrumentów perkusyjnych. 64usługowy wyrób i naprawa instrumentów harmoniowych i fortepianowychWyrób, przeróbka, naprawa, korekta, przestrajanie i strojenie instrumentów, np.: fortepiany, pianina, klawikordy, klawesyny, pianole, fisharmonie oraz wszelkiego rodzaju harmonie, akordeony i harmonijki ustne. Wytwarzanie, przeróbka i montowanie części, zespołów i podzespołów do instrumentów harmoniowych i fortepianowych. Naprawa pulpitów, futerałów i nośników do instrumentów harmoniowych i fortepianowych. 65usługowy wyrób i naprawa instrumentów muzycznych elektrycznych i elektronicznychWyrób, przeróbka, naprawa, konserwacja oraz strojenie, przestrajanie i korekta instrumentów elektrycznych i elektronicznych, np. klawisety, organy, gitary elektroakustyczne. Wykonywanie, przeróbka i montaż części, zespołów i podzespołów elektronicznych do naprawianych instrumentów. Naprawa aparatury nagłaśniającej i sprzętu elektroakustycznego (np.: wzmacniaczy, głośników, mikrofonów, kamer pogłosowych, mikserów wielokanałowych stereofonicznych) związanych z instrumentem. Sprawdzanie i przystosowanie poprawności działania instrumentów elektroakustycznych oraz aparatury nagłaśniającej. 66ortopedyka*Wykonywanie wszelkich prac z zakresu mechaniki ortopedycznej i bandażownictwa. Wykonywanie i naprawa protez kończyn dolnych i górnych, aparatów, gorsetów ortopedycznych, pasów brzusznych i przepuklinowych, zawieszeń protez, aparatów ortopedycznych itp. Wykonywanie części do protez, aparatów, gorsetów ortopedycznych itp. 67usługi w zakresie lakiernictwaLakierowanie powierzchni przedmiotów oraz zabezpieczanie materiałami antykorozyjnymi konstrukcji metalowych, z wyłączeniem środków transportu i obiektów budowlanych. Lakierowanie mebli oraz stolarki i elementów budowlanych, np. boazerii, balustrad, lamperii (nie związanych trwale z budynkiem). Renowacja powłok lakierniczych. Lakierowanie części, elementów zespołów, przedmiotów przez zanurzanie. 68usługowe wytwarzanie szyldówWytwarzanie szyldów, tablic, wywieszek, reklam, znaków firmowych, godeł i szablonów na różnych podkładach (blacha, szkło, drewno sztuczne, płótno i inne), w tym również techniką złocenia i srebrzenia. 69konserwacja i naprawa przedmiotów zabytkowych i artystycznychWykonywanie prac konserwatorskich i napraw wszelkiego rodzaju przedmiotów artystycznych uznanych za zabytkowe, np.: obrazy, ramy, rzeźby, meble, przedmioty muzealne, broń, zbroje, zegary, tkaniny, stroje. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczonej usługi. 70usługi w zakresie robót budowlanych: murarskich, ciesielskich, dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych ze wznoszeniem i montażem konstrukcji stalowych - dla ludnościWykonywanie, naprawa i rozbiórka murowanych obiektów budowlanych, ich części lub elementów, np. murów i stropów z różnych materiałów. Wykonywanie i naprawa ław fundamentowych, tynków wewnętrznych i zewnętrznych, elewacji. Wykonywanie, naprawa i rozbiórka ogrodzeń i kanałów murowanych i betonowych itp. Wykonywanie, konserwacja i rozbiórka kominów. Układanie płytek ceramicznych itp. Osadzanie w murach i ściankach stolarki i ślusarki budowlanej. Wykonywanie podłoży pod posadzki oraz posadzek betonowych i cementowych. Wykonywanie rusztowań. Wykonywanie wykopów pod obiekty budowlane. Wykonywanie, przebudowa, naprawa i rozbiórka drewnianych obiektów budowlanych, konstrukcji dachowych, mostków, ogrodzeń drewnianych. Wykonywanie napraw i konserwacji drewnianych ścian, pokryć dachowych i stropów, podłóg z desek i schodów. Wykonywanie konstrukcji drewnianych - trybun, pomostów estradowych, przystani i drewnianych elementów terenów osiedlowych i placów zabaw dziecięcych. Deskowanie i stemplowanie konstrukcji betonowych i żelbetowych. Montaż i demontaż rusztowań i pomostów roboczych. Wykonywanie deskowań (szalunków) i zabezpieczeń przy robotach ziemnych. Zabezpieczanie elementów drewnianych impregnatami, środkami malarskimi i ognioochronnymi. Krycie i naprawa wszelkiego rodzaju dachów przy zastosowaniu tradycyjnych i współczesnych pokryć dachowych. Wykonywanie napraw i konserwacji drewnianych konstrukcji dachowych. Zakładanie izolacji dachowych. Impregnacja elementów drewnianych budynków. Zakładanie, naprawa i konserwacja urządzeń odwadniających. Naprawa i wykonywanie (na własne potrzeby) rynien dachowych i elementów blacharskich. Zakładanie i naprawa ław kominowych. Zabezpieczanie antykorozyjne pokryć dachowych i elementów blacharskich oraz innych stalowych elementów dachów. Montaż żaluzji, folii antywłamaniowych i przeciwsłonecznych. Układanie, remont i konserwacja podłóg i posadzek z różnych materiałów, jak: drewno, kamień, ceramika, tworzywo sztuczne, beton itp. Przygotowanie podłoży pod posadzki. Układanie płytek ceramicznych na ścianach. Malowanie elewacji i wnętrz budynków przy zastosowaniu różnych technik malarskich. Przygotowanie podłoży. Malowanie urządzeń w budynkach. Lakierowanie otworów i elementów budowlanych, mebli ściennych itp. Nakładanie różnego rodzaju tapet. Przygotowanie podłoży pod tapety. Malowanie antykorozyjne obiektów budowlanych o konstrukcji metalowej, np. ogrodzeń, latarni, słupów wysokiego napięcia, urządzeń energetycznych itp. Wykonywanie rusztowań i zabezpieczeń bhp. Wykonywanie przeciwwilgociowych, termicznych, akustycznych, antykorozyjnych i biologicznych izolacji budowlanych przy użyciu wszelkich materiałów izolacyjnych. Przygotowanie obiektu budowlanego do wykonania robót izolacyjnych. Sprawdzanie i kontrola działania urządzeń izolacyjnych. Usuwanie uszkodzeń izolacji. Naprawa drenażu odwadniającego budynki. 71usługi w zakresie sztukatorstwa - dla ludnościKrycie, naprawa i konserwacja dachów blachą. Wykonywanie, naprawa i konserwacja wszelkich elementów blacharskich. Naprawa i konserwacja pokryć dachowych krytych blachą. Malowanie i zabezpieczanie antykorozyjne elementów dachowych. Wykonywanie i montaż przewodów i elementów z blachy dla instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Naprawa i konserwacja rynien dachowych, rur spustowych itp. elementów. Wykonywanie i naprawa ław kominowych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia świadczonej usługi. Wyrób elementów budowlanych z gipsu, jak: gzymsy, stiuki, sztablatury itp. Wytwarzanie odlewów z gipsu, rzeźb, płaskorzeźb, ornamentów i napisów oraz ich naprawa i konserwacja. Wyrób gipsowych makiet budynków, modeli i fragmentów elewacji. Wykonywanie tynków zwykłych, specjalnych i szlachetnych, dokonywanie ich naprawy i konserwacji. Przygotowanie różnych form gipsowych. Wyrób przedmiotów zdobniczych z gipsu. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi. 72usługi w zakresie odgrzybiania budynków - dla ludnościOdgrzybianie i osuszanie wszelkiego rodzaju obiektów budowlanych różnymi technikami. Wzmacnianie odgrzybionych ścian np. poprzez ściągi. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia. 73usługi w zakresie cyklinowania - dla ludnościCyklinowanie podłóg, schodów drewnianych itp. - ręczne lub maszynowe. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia. 74usługi w zakresie zduństwa - dla ludnościWykonywanie, rozbiórka i naprawa ceramicznych pieców grzewczych i trzonów kuchennych. Budowa, rozbiórka i naprawa pieców piekarniczych, wędzarni, suszarni itp. Budowa i naprawa pieców przenośnych (ceramicznych). Budowa kominów. Wykonywanie czopuchów. Remont i naprawa kanałów dymowych i kominów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia. 75usługi w zakresie robót budowlanych instalacyjnych związanych z zakładaniem instalacji: grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych, wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego - dla ludnościWykonywanie, naprawa i konserwacja wszelkiego rodzaju wewnętrznych i zewnętrznych instalacji oraz urządzeń: wodociągowych, kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, klimatyzacyjnych, w tym również przemysłowych i specjalnych (np. kuchni parowych, pralni mechanicznych, suszarni). Czyszczenie wykonanej instalacji i zabezpieczenie jej przed korozją, a w razie potrzeby położenie izolacji termicznej. Wykonywanie nietypowych elementów instalacyjnych. Wykonywanie, naprawa i konserwacja wszelkiego rodzaju wewnętrznych i zewnętrznych instalacji i urządzeń gazowych, w tym również przemysłowych i specjalnych (np. instalacji gazów technicznych i sprężonego powietrza, instalacji bezprzewodowej na gaz płynny). Czyszczenie instalacji i zabezpieczanie antykorozyjne. Malowanie instalacji gazów technicznych w kolorach ustalonych przez dozór techniczny. Wykonywanie nietypowych elementów instalacyjnych. Wykonywanie, naprawa i konserwacja: instalacji elektroenergetycznych siły, światła i sygnalizacji sterowania i słaboprądowych, instalacji piorunochronowej i uziemiającej, linii elektroenergetycznych i telefonicznych napowietrznych i kablowych, rozdzielnic elektrycznych i pulpitów sterujących, instalacji w stacjach "trafo" i agregatów prądotwórczych. Instalowanie i konserwacja odbiorników elektrycznych. Pomiary i badania odbiorcze instalacji, odbiorników i urządzeń elektrycznych. Wykonywanie pomiarów stanu izolacji i skuteczności zerowania, uziemienia itp. Wykonywanie i naprawa instalacji aparatury kontrolno-pomiarowej, sterowania i automatyki. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia. 76studniarstwo, z wyjątkiem wiercenia studni o głębokości ponad 30 m - dla ludnościKopanie szybów studziennych, wraz z wydobywaniem urobku ręcznie lub za pomocą sprzętu zmechanizowanego. Wykonywanie obudowy z kręgów lub murowanych z cegły i innych materiałów. Czyszczenie, konserwacja i dezynfekcja studni. Wykonywanie w otworach studni ekranów wodoszczelnych, np. z iłu. Wykonywanie ze zbrojonego betonu pokrywy studni z zamykanym włazem. Montowanie pomp studziennych ręcznych lub hydroforowych. Naprawa pomp studziennych. Montaż i demontaż pomp głębinowych. Wykonywanie filarów studziennych. Wiercenie studzien do głębokości 30 m i ich obudowa. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia. 77obsługa maszynowa produkcji rolniczej i ogrodniczejWykonywanie za pomocą maszyn rolniczych zabiegów agrotechnicznych, np. orek, podorywek, bronowań, wałowań, rozrzucania obornika, rozsiewania nawozów sztucznych, siewu zbóż i traw, sadzenia ziemiopłodów, opylania roślin środkami chemicznymi, koszenia traw, sprzętu zbóż, wykopków ziemniaków, buraków, omłotów, ustawiania stert, zwożenia plonów. 78usługi zwalczania szkodników roślin i zwierzątZwalczanie szkodników roślin i zwierząt wszelkiego rodzaju sposobami, np. środkami chemicznymi, biologicznymi i mechanicznymi. 79usługi utrzymania i pielęgnacji zwierzątZapewnienie prawidłowego utrzymywania zwierząt przez przygotowanie i podawanie paszy i pojenie. Wypas zwierząt. Utrzymywanie w czystości zwierząt i pomieszczeń dla zwierząt. Ręczne i mechaniczne dojenie zwierząt mlecznych. Wykonywanie podstawowych zabiegów zootechnicznych. Pielęgnacja zwierząt gospodarskich i domowych. Strzyżenie psów i owiec. 80usługi w zakresie prania, prasowania i prężenia firanekPranie w wodzie i prasowanie bielizny, odzieży oraz firanek, zasłon itp. Prężenie firanek i zasłon. 81usługi w zakresie maglowaniaMaglowanie bielizny oraz firanek, zasłon itp. na gorąco i na zimno. 82usługi w zakresie chemicznego czyszczenia i farbowania, z wyjątkiem czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskichChemiczne czyszczenie, odplamianie oraz pranie odzieży i innych wyrobów włókienniczych. Chemiczne czyszczenie wyrobów ze skóry. Barwienie, odbarwianie (wybielanie) tkanin, dzianin, przędzy, wyrobów odzieżowych itp. Apreturowanie wyrobów po praniu i farbowaniu. 83pranie pierza i puchuPranie pierza i puchu. 84kominiarstwoCzyszczenie, sprawdzanie i wydawanie opinii o stanie: przewodów kominowych, dymowych, spalinowych i wentylacyjnych, kanałów łączących paleniska z przewodami kominowymi, kanałów przełazowych i nasad kominowych. Badanie stanu przewodów kominowych, kominowo-ogrzewczych i wentylacyjnych, kanałów oraz połączeń paleniskowych w budynkach przed oddaniem ich do użytku, wyszukiwanie przerw w ścianach przewodów kominowych i wentylacyjnych oraz sprawdzanie połączeń paleniskowych w budynkach już użytkowanych. Badanie przyczyn wadliwego działania przewodów kominowych i kanałów. Wydawanie opinii dotyczących połączenia palenisk i wentylacji na podstawie przeprowadzonej kontroli przewodów kominowych. Czyszczenie i sprawdzanie kominów wolno stojących. Czyszczenie i konserwacja wszelkiego rodzaju palenisk i urządzeń grzewczych oraz pieców i rur, a także kotłów niskoprężnych i wysokoprężnych oraz kanałów spalinowych. Czyszczenie wędzarni. Odgruzowywanie przewodów kominowych i wentylacyjnych. Wypalanie sadzy w przewodach kominowych. Montaż i demontaż ław kominowych oraz naprawa głowic kominowych. 85usługi odkażania, tępienia owadów i odszczurzaniaTępienie owadów w pomieszczeniach mieszkalnych, biurowych, produkcyjnych, magazynowych itp. środkami chemicznymi. Tępienie gryzoni w pomieszczeniach użytkowych za pomocą środków chemicznych. Odkażanie budynków, pomieszczeń inwentarskich, klatek dla zwierząt hodowlanych itp. oraz obiektów zagrożonych epidemiologicznie (szamb, wysypisk śmieci i in.). 86 i 87usługi fryzjerskie dla: kobiet i dziewcząt oraz mężczyzn i chłopcówStrzyżenie, upinanie i fryzowanie włosów. Strzyżenie oraz pielęgnacja zarostu (brody, wąsów). Golenie twarzy i głowy. Farbowanie i rozjaśnianie włosów. Farbowanie wąsów i brody. Farbowanie brwi i rzęs, regulowanie brwi. Komputerowy dobór fryzur. Wykonywanie masażu twarzy i głowy, z wyjątkiem masaży leczniczych. Usługowe ostrzenie brzytew. Usługowy wyrób peruk. 88usługi kosmetyczneWykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki upiększającej: stosowanie maseczek upiększających, farbowanie rzęs oraz regulacja i farbowanie brwi, makijaż, manicure i pedicure. Wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki zachowawczej, z zastosowaniem odpowiednich aparatów i preparatów: oczyszczanie skóry twarzy i pleców, masaże pielęgnacyjne twarzy, szyi, ramion, rąk, głowy itp., maski pielęgnacyjne (np. ściągające, odżywcze, plastyczne i ziołowe). Wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki leczniczej, jak: lecznicze oczyszczanie skóry z zaskórników, usuwanie prosaków oraz wykwitów mięczaka zakaźnego, masaże lecznicze, masaże refleksyjne, zabiegi z dziedziny światło-, wodo- i elektroterapii, wchodzące w zakres kosmetyki zachowawczej i leczniczej. 89manicure, pedicureNadawanie kształtu paznokciom przez skracanie i opiłowanie. Wycinanie naskórka, lakierowanie paznokci. Usuwanie zgrubień skóry i wycinanie nagniotków. 90usługi fotograficzneWykonywanie w zakładzie i poza zakładem fotografii, filmów i przeźroczy: portretowych, reportażowych, okolicznościowych, krajobrazowych, technicznych itp. Wykonywanie fotokopii. Wykonywanie prac powierzonych. Sporządzanie odbitek fotograficznych na papierze, porcelanie itp. Przedmiot działalności nie obejmuje prac wykonywanych na kasetach magnetowidowych. 91wyświetlanie rysunków, planów i tekstów techniką kserografii i diazotypiiWykonywanie odbitek rysunków, planów, tekstów itp. techniką światłokopii (diazotypii) i kserografii. 92sprzątanie wnętrzCzyszczenie, mycie i odkurzanie pomieszczeń oraz mebli. Czyszczenie i mycie urządzeń sanitarnych. Czyszczenie dywanów itp. Pastowanie - froterowanie podłóg. 93ważenie osóbWażenie osób i mierzenie wzrostu przy użyciu wag osobowych. 94usługi w zakresie radiestezjiWyznaczanie w terenie przebiegu żył wodnych, kreślenie ich głębokości, wydajności i jakości wody. Wykrywanie stref zadrażnień. Zabezpieczanie przed różnego rodzaju szkodliwym promieniowaniem w mieszkaniach, budynkach inwentarskich, zakładach pracy itp. oraz zabezpieczanie szklarni i ogródków przed szkodliwym dla roślin promieniowaniem. 95usługi świadczone w gospodarstwach domowychObsługa gospodarstw domowych w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego. Załącznik nr 5 KWARTALNE STAWKI RYCZAŁTU OD PRZYCHODÓW PROBOSZCZÓW Objaśnienie: Liczbę mieszkańców przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, za który opłacany jest ryczałt, według danych właściwych organów administracji miast i gmin, prowadzących ewidencje ludności. W parafiach o liczbie mieszkańcówStawka w złotych powyżejdo 1 000257 1 0002 000292 2 0003 000316 3 0004 000344 4 0005 000374 5 0006 000408 6 0007 000443 7 0008 000479 8 0009 000516 9 00010 000560 10 00012 000608 12 00014 000661 14 00016 000717 16 00018 000777 18 00020 000840 20 000 911 Załącznik nr 6 KWARTALNE STAWKI RYCZAŁTU OD PRZYCHODÓW WIKARIUSZY Objaśnienie: Liczbę mieszkańców przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, za który opłacany jest ryczałt, według danych właściwych organów administracji miast i gmin, prowadzących ewidencje ludności. W parafiach o liczbie mieszkańcówJeżeli siedziba parafii znajduje się powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5 000w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 5 000 do 50 000powyżej 50 000 stawki w złotych 1 00083164235 1 0003 000235247247 3 0005 000247259271 5 0008 000252271277 8 00010 000259283290 10 000 271290299 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. Nr 144, poz. 931) Art. 1. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756 i Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1a w ust. 2: a) w pkt 2 w lit. c) wyrazy "o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "Ordynacji podatkowej", b) w pkt 3 w lit. b) wyraz "podmiotami" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcami"; 2) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. 2. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku."; 3) w art. 6 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego,"; 4) w art. 7: a) w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych - w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia dokonanego na podstawie przepisów działu XIII Kodeksu handlowego, 5) strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem przekształconych na podstawie przepisów działu XIII Kodeksu handlowego.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. O wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty."; 5) w art. 8: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwy urząd skarbowy; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. 2. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.", c) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.", d) w ust. 4 wyrazy "ust. 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1", e) w ust. 5 wyrazy "ust. 2, w terminie do dnia 20 grudnia." zastępuje się wyrazami "ust. 1, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności."; 6) w art. 9 po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2c w brzmieniu: "2a. W przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, obowiązanych do prowadzenia ewidencji rachunkowej wymienionej w ust. 1, gdy określenie dochodu na ich podstawie nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości: 1) 5% - z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego, 2) 10% - z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług transportowych, 3) 60% - z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest określone w formie prowizji, 4) 80% - z działalności w zakresie usług adwokackich lub rzeczoznawstwa, 5) 20% - z pozostałych źródeł przychodów. 2b. Przez pojęcie "działalność w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego", o której mowa w ust. 2a pkt 1, wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, uważa się sprzedaż towarów polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy, jeżeli podatnicy ci mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo działające na podstawie zezwolenia udzielonego przez ministra właściwego do spraw gospodarki lub innego właściwego ministra. 2c. Przepisów ust. 2a i 2b nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, stanowi inaczej."; 7) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dochodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także: dochód z umorzenia udziałów lub akcji, wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej, dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego lub akcyjnego albo funduszu udziałowego w spółdzielniach, a także dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) osoby prawnej.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli w wyniku łączenia spółek powstanie u dotychczasowego udziałowca (akcjonariusza) spółki przejętej dodatnia różnica pomiędzy wydatkami na nabycie (objęcie) udziałów lub akcji w tej spółce a wartością udziałów lub akcji przydzielonych przez spółkę przejmującą, to różnica ta, stanowiąca dochód, nie podlega opodatkowaniu w momencie połączenia spółek; przy ustalaniu dochodu ze zbycia tych udziałów lub akcji spółki przejmującej udziałowiec (akcjonariusz) za koszt uzyskania przychodów przyjmuje wydatki, jakie poniósł na nabycie (objęcie) udziałów lub akcji w spółce przejętej. Przepisy te stosuje się odpowiednio do członków spółdzielni."; 8) w art. 11: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli: 1) podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo 2) osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo 3) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów - i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, gdy podmiot krajowy: 1) wykorzystuje swój związek z innym podmiotem krajowym, któremu przysługują ulgi w podatku dochodowym lub który, będąc osobą fizyczną, korzysta ze zryczałtowanych form opodatkowania podatkiem dochodowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, lub 2) jest powiązany kapitałowo z innym podmiotem krajowym, lub 3) pozostaje w związku gospodarczym z innym podmiotem krajowym - i w związku z istnieniem takich powiązań lub związków wykonuje świadczenia na warunkach korzystniejszych, odbiegających od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia, w wyniku czego nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby warunki tych świadczeń nie odbiegały od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia.", c) w ust. 7 wyrazy "w ust. 5" zastępuje się wyrazami "w ust. 4 i 5", d) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Związek gospodarczy, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, zachodzi w przypadkach, gdy podmioty krajowe pozostające w takim związku układają swoje wzajemne stosunki na warunkach odbiegających od warunków, jakie stosują wobec podmiotów, z którymi nie pozostają w takim związku, bądź jakie stosują między sobą podmioty niezależne, w szczególności gdy między tymi podmiotami krajowymi zawarta jest umowa spółki cywilnej, spółki jawnej, spółki komandytowej, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego użytkowania rzeczy lub praw oraz umowa kooperacyjna."; 9) w art. 12: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń oraz przychodów w naturze, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie," b) w ust. 4: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów lub akcji w spółce, w tym wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej - w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia, a także zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami - w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia," - w pkt 6 wyraz "gmin" zastępuje się wyrazami "jednostek samorządu terytorialnego", - po pkt 6a dodaje się pkt 6b w brzmieniu: "6b) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych wpłat dokonywanych na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie odrębnych przepisów, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów," - po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym," - w pkt 11 skreśla się wyraz "zwrotnych", - po pkt 11 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 12 w brzmieniu: "12) w przypadku łączenia się spółek, jeżeli spółka przejmująca wydaje udziały (akcje) udziałowcom (akcjonariuszom) spółki przejmowanej - nadwyżki wartości otrzymanego przez spółkę przejmującą majątku spółki przejmowanej ponad wartość udziałów (akcji) przyznanych udziałowcom (akcjonariuszom) spółki przejmowanej, z wyjątkiem majątku przejętego w wyniku umorzenia posiadanych przez spółkę przejmującą udziałów (akcji) spółki przejmowanej; przepisy te stosuje się odpowiednio do członków spółdzielni."; 10) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, praw majątkowych oraz innych rzeczy, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. 2. Wartość rynkową nieruchomości i praw majątkowych oraz innych rzeczy określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia zawarcia umowy. 3. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający. 4. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym kredytu lub pożyczki - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy oraz do zbycia w formie wniesienia do spółki lub spółdzielni wkładu niepieniężnego w postaci środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5."; 11) w art. 15 w ust. 1b po wyrazach "U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są" dodaje się wyrazy "koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:"; 12) w art. 16: a) w ust. 1: - w pkt 1 część zdania następująca po przepisie lit. c) otrzymuje brzmienie: "- wydatki te, po ich zaktualizowaniu zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, przy określaniu dochodu ze zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia," - w pkt 4 wyrazy "według kursów walut obcych ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia odprawy celnej lub z dnia zakupu w kraju albo z dnia przekazania samochodu do używania i mających zastosowanie przy sprzedaży walut" zastępuje się wyrazami "według kursu średniego ECU ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) strat w środkach obrotowych lub środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi; przy ustalaniu straty nie uwzględnia się otrzymanych odszkodowań," - po pkt 13 dodaje się pkt 13a w brzmieniu: "13a) odsetek od dopłat wnoszonych do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także odsetek od dywidend i innych dochodów z udziału w zyskach osób prawnych," - w pkt 21 wyrazy "ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)" zastępuje się wyrazami "Ordynacji podatkowej", - w pkt 30 skreśla się wyrazy "obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych", - w pkt 37 w lit. a) wyrazy "Minister Finansów na wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej" zastępuje się wyrazami "Minister Finansów w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej," - w pkt 37 skreśla się lit. b), - pkt 38 otrzymuje brzmienie: "38) wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego," - po pkt 38 dodaje się pkt 38a w brzmieniu: "38a) wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji," - w pkt 49 wyrazy "sprzedaży walut obcych" zastępuje się wyrazami "średniego ECU", - w pkt 51 skreśla się wyrazy "obowiązującej w przedsiębiorstwach państwowych", - w pkt 52 po wyrazie "albo" dodaje się wyrazy "bez uzasadnienia", - w pkt 54 wyrazy "budżetu gminy" zastępuje się wyrazami "budżetów jednostek samorządu terytorialnego", - pkt 58 otrzymuje brzmienie: "58) wydatków i kosztów sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14, 23-25 i 27," - w pkt 59 po wyrazach "(Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62)" skreśla się przecinek, - po pkt 59 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 60-62 w brzmieniu: "60) odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni, 61) odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni, 62) kosztów działalności Kasy Chorych i jej oddziałów - w części sfinansowanej z funduszu rezerwowego Kasy Chorych.", b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.", c) w ust. 2a: - w pkt 1 w lit. a) po wyrazie "dłużnik" dodaje się wyraz "zmarł", - w pkt 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 26 lit. b)" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 26 lit. b) i c)", d) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, posiadanych przez udziałowców (akcjonariuszy) udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują tym udziałowcom (akcjonariuszom). 7. Wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, funduszu udziałowego w spółdzielni lub kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego funduszu lub kapitału, jaka nie została na ten fundusz lub kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5."; 13) w art. 17: a) w ust. 1: - w pkt 4a w lit. a) wyrazy "o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "Ordynacji podatkowej", - pkt 4g otrzymuje brzmienie: "4g) dochody związków jednostek samorządu terytorialnego - w części przeznaczonej dla tych jednostek," - skreśla się pkt 12, - pkt 13 i 14 otrzymują brzmienie: "13) składki członkowskie członków organizacji politycznych, społecznych i zawodowych - w części nie przeznaczonej na działalność gospodarczą, 14) dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego," - w pkt 20 skreśla się wyrazy "wniesionych do tych funduszy przez Skarb Państwa", a po wyrazie "spółek" dodaje się wyrazy "mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej", - po pkt 32 dodaje się pkt 33 w brzmieniu: "33) dochody z działalności niezarobkowej spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, prowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, w części przeznaczonej na cele statutowe.", b) w ust. 1c pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przedsiębiorstwach komunalnych mających osobowość prawną, dla których funkcję organu założycielskiego pełnią jednostki samorządu terytorialnego lub ich jednostki pomocnicze utworzone na podstawie odrębnych przepisów,"; 14) w art. 18: a) w ust. 1: - skreśla się pkt 4, - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) kwoty równej funduszowi wynagrodzeń przysługujących osobom pozbawionym wolności i zatrudnionym u podatnika innego niż przywięzienny zakład pracy, o którym mowa w odrębnych przepisach.", b) skreśla się ust. 2-6c; 15) w art. 18a: a) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. Przy ocenie nabycia prawa do odliczeń warunek określony w ust. 8 pkt 4 uważa się za spełniony, mimo wystąpienia zaległości przewyższającej odpowiednio 3% kwoty należnego podatku, jeżeli podatnik dokona korekty deklaracji podatkowej i ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami albo w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji organu pierwszej instancji określającej zobowiązanie podatkowe ureguluje taką zaległość wraz z należnymi odsetkami.", b) po ust. 21 dodaje się ust. 21a w brzmieniu: "21a. Przy ocenie utraty prawa do odliczeń z przyczyn, o których mowa w ust. 21 pkt 1, uznaje się, że nie występuje utrata tego prawa, jeżeli podatnik dokona korekty deklaracji podatkowej i ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami albo w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji organu pierwszej instancji określającej zobowiązanie podatkowe ureguluje taką zaległość wraz z należnymi odsetkami."; 16) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: 1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne lub osoby prawne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ustala się w wysokości 20% przychodów, 3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, 4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę, stanowi inaczej."; 17) w art. 25: a) w ust. 1 wyrazy "ust. 2a i 3-5" zastępuje się wyrazami "ust. 2a, 3-6", b) w ust. 4 wyrazy "deklaracjach miesięcznych" zastępuje się wyrazami "składanych deklaracjach", c) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu: "6. Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne według następujących zasad: 1) za każdy z pierwszych pięciu miesięcy roku podatkowego w wysokości 1/6 podatku należnego od podstawy opodatkowania wykazanej w deklaracji o wysokości dochodu (straty) osiągniętego za okres pierwszych sześciu miesięcy roku bezpośrednio poprzedzającego rok podatkowy, 2) za szósty miesiąc roku podatkowego w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych obliczonych zgodnie z pkt 1, 3) za każdy z kolejnych sześciu miesięcy roku podatkowego w wysokości 1/6 podatku należnego od podstawy opodatkowania wykazanej w deklaracji, o której mowa w ust. 7 pkt 4, obejmującej okres pierwszych sześciu miesięcy roku podatkowego. 7. Podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6, są obowiązani: 1) zawiadomić o tym właściwy urząd skarbowy w terminie wpłaty pierwszej zaliczki, 2) stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym, 3) wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 2 i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach, 4) bez wezwania składać deklaracje, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego do dnia, w którym upłynął szósty miesiąc roku podatkowego, w terminie określonym do wpłaty zaliczki za ten miesiąc, 5) dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27. 8. Przepisy ust. 6 i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy: 1) po raz pierwszy podjęli działalność w roku podatkowym, 2) w roku poprzedzającym rok podatkowy ponieśli lub odliczali stratę, 3) dokonywali w trakcie roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy odliczeń, o których mowa w art. 18 ust. 1 lub w art. 18a ust. 1, lub dokonują takich odliczeń w trakcie roku podatkowego, 4) w roku poprzedzającym rok podatkowy byli obowiązani do wpłaty mniejszej albo większej liczby zaliczek niż przypadająca do wpłaty w roku podatkowym."; 18) w art. 26: a) w ust. 1 wyrazy "w art. 21 i 22" zastępuje się wyrazami "w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej są obowiązane przed wyjściem statku z portu polskiego przesłać urzędowi skarbowemu właściwemu według siedziby Morskiej Agencji deklarację o wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w porcie polskim i wpłacić na rachunek tego urzędu należny podatek. Odpis deklaracji oraz dowód wpłaty podatku zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane przekazać właściwej miejscowo Morskiej Agencji. Jeżeli jednak przed wyjściem statku z portu polskiego nie jest możliwe ustalenie wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów, zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane wpłacić zaliczkę na podatek od przewidywanego przychodu, a następnie w ciągu 60 dni od dnia wyjścia z portu przekazać za pośrednictwem tej Agencji ostateczne dane o wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów oraz wpłacić różnicę między kwotą należnego podatku a kwotą wpłaconej zaliczki.", c) w ust. 2 wyrazy "uprawomocnienia się uchwały zgromadzenia członków" zastępuje się wyrazami "podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały"; 19) w art. 27: a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Obowiązek złożenia zeznania o ostatecznej wysokości dochodu (straty) nie dotyczy podatników, u których nie wystąpiły zmiany w danych wykazanych w zeznaniu wstępnym o wysokości osiągniętego dochodu (straty).", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "- do zeznania o ostatecznej wysokości dochodu"; 20) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy posiadający wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały) położone na terenie innych gmin niż gmina, na terenie której podatnicy mają swoją siedzibę, są obowiązani załączać do deklaracji oraz zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje o wysokości należnych gminom i województwom udziałów w podatku dochodowym, ustalonych zgodnie z odrębnymi przepisami."; 21) w art. 37: a) w ust. 1: - wyrazy "do dnia 31 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia 1999 r.", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dochody podatników z tytułu nieodpłatnie otrzymanych środków trwałych zaliczanych do infrastruktury technicznej w zakresie urządzeń, obiektów i sieci: wodnokanalizacyjnych, gazowych i ciepłowniczych, jeżeli przedmiotem działalności tych podatników jest działalność w zakresie świadczeń wodnokanalizacyjnych, gazowych i ciepłowniczych," b) w ust. 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje wyrazy "nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych podatników, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów, z których wynika, że podmiot powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, dzielonego lub łączonego.". Przepisy przejściowe i końcowe Art. 2. 1. Przepisy art. 1 pkt 4 mają zastosowanie do strat poniesionych przez podatników w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 1998 r. 2. Przepisy art. 1 pkt 12 lit. a) tiret czwarte mają zastosowanie do odsetek od dopłat wynikających z uchwał właściwych organów osoby prawnej, podjętych po dniu 31 grudnia 1998 r.; w przypadku podjęcia stosownych uchwał przed dniem 31 grudnia 1998 r., podatnicy, na rzecz których uchwalono dopłatę, są obowiązani, w terminie do dnia 31 stycznia 1999 r., zawiadomić urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę podatnika o podjęciu stosownej uchwały i przesłać jej kopię. W przeciwnym przypadku przyjmuje się, że uchwała została podjęta po dniu 31 grudnia 1998 r. 3. Podatnicy, którzy zawarli umowy pożyczki (kredytów), o których w art. 1 pkt 12 lit. a) tiret siedemnaste, przed dniem wejścia w życie ustawy - z wyjątkiem podatników, którzy kopię takiej umowy przekazali uprzednio urzędowi skarbowemu i opłacili stosowną opłatę skarbową - są obowiązani, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, zawiadomić urzędy skarbowe, właściwe ze względu na siedzibę podatnika, o zawarciu takich umów i przesłać tym urzędom ich wykazy zawierające dane określające strony takiej umowy, wysokość odsetek, zabezpieczenie umowy oraz okres, na jaki umowa została zawarta; w przeciwnym przypadku przyjmuje się, że umowa została zawarta po dniu wejścia w życie ustawy. 4. Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 1999 r. ponieśli wydatki na budowę budynku mieszkalnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatki na zakup działki pod budowę tego budynku i nabyli prawo do odliczeń, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1999 r.: 1) zachowują prawo do tych odliczeń po dniu 31 grudnia 1998 r., na zasadach określonych w tej ustawie, 2) w razie zaistnienia okoliczności powodujących obowiązek zwiększenia dochodu lub zmniejszenia straty - również w przypadku zbycia działki pod budowę tego budynku - dokonują takiego zwiększenia lub zmniejszenia po dniu 31 grudnia 1998 r., w zakresie i na zasadach określonych w tej ustawie. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2001 r., poniosą wydatki na kontynuację budowy tego budynku mieszkalnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatki na zakup działki pod budowę tego budynku. 6. Zasady, o których mowa w art. 1 pkt 15, mają zastosowanie również do podatników, którzy korzystali z odliczeń od dochodu przed dniem 1 stycznia 1999 r., oraz do podatników, którym przysługuje prawo do odliczeń na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 736 i z 1998 r. Nr 94, poz. 593). 7. Przepisy art. 1 pkt 17 mają zastosowanie do rozliczenia podatku dochodowego od dochodu uzyskanego w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 1998 r. 8. Przepis art. 21 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1998 r., zachowuje moc obowiązującą w odniesieniu do przychodów wynikających z umów zawartych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Art. 3. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. i ma zastosowanie, z zastrzeżeniem art. 2, do dochodów uzyskanych od tego dnia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 1999 r. (Dz. U. Nr 144, poz. 932) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się, że w 1999 r.: 1) maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi 10,5%, 2) orientacyjne wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kolejnych kwartałach roku, w stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z roku poprzedniego, wynoszą: a) w I kwartale - 8,0%, b) w II kwartale - 9,5%, c) w III kwartale - 10,5%, d) w IV kwartale - 14,0%. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego trybu działań pracowników ochrony, podejmowanych wobec osób znajdujących się w granicach chronionych obiektów i obszarów. (Dz. U. Nr 144, poz. 933) Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowy tryb działań pracowników ochrony, polegających na: 1) ustalaniu uprawnień osób do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych, 2) legitymowaniu osób w celu ustalenia ich tożsamości, 3) wzywaniu osób do opuszczenia obszaru lub obiektu, w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku, 4) ujęciu osób stwarzających, w sposób oczywisty, bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji. § 2. 1. Ustalenia uprawnienia osoby do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych pracownik ochrony dokonuje przez: 1) sprawdzenie czy osoba posiada przepustkę, identyfikator albo inny dokument uprawniający do przebywania na obszarze lub w obiekcie chronionym, wystawiony przez osobę zarządzającą tym obszarem lub obiektem, 2) porównanie okazanego dokumentu z określonym wzorem, 3) sprawdzenie okazanego dokumentu pod względem: a) zgodności danych personalnych w nim zawartych z tożsamością osoby, b) terminu jego ważności. 2. Ustalenia uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, pracownik ochrony może dokonać także na podstawie ustnego lub pisemnego upoważnienia do przebywania przez osobę na obszarze lub w obiekcie chronionym, wydanego przez zarządzającego tym obiektem lub obszarem. 3. Pracownik ochrony, na żądanie osoby, w stosunku do której podejmuje czynności określone w ust. 1 i 2, jest obowiązany: 1) podać swoje imię i nazwisko oraz okazać licencję lub inny dokument identyfikacyjny potwierdzający uprawnienia do podjęcia czynności w taki sposób, aby osoba, wobec której jest podejmowana ta czynność, miała możliwość odczytania i zanotowania danych zawartych w tym dokumencie, 2) podać podstawę prawną i przyczynę podjęcia czynności. § 3. Przed rozpoczęciem legitymowania osoby pracownik ochrony jest obowiązany: 1) podać swoje imię i nazwisko oraz, w razie potrzeby, okazać licencję lub inny dokument identyfikacyjny, potwierdzający uprawnienia do podjęcia czynności w taki sposób, aby osoba legitymowana miała możliwość odczytania i zanotowania danych zawartych w tym dokumencie, 2) podać podstawę prawną i przyczynę legitymowania. § 4. 1. Przystępując do legitymowania, pracownik ochrony wzywa osobę legitymowaną do okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2. 2. Tożsamość osoby legitymowanej ustala się na podstawie: 1) dowodu osobistego, 2) tymczasowego dowodu osobistego, 3) tymczasowego zaświadczenia tożsamości, 4) dokumentu stwierdzającego tożsamość cudzoziemca, 5) paszportu, 6) innych dokumentów potwierdzających tożsamość, zaopatrzonych w fotografię i adres zamieszkania osoby legitymowanej. § 5. 1. Pracownik ochrony, legitymując, dokonuje sprawdzenia okazanego dokumentu pod względem zgodności danych personalnych w nim zawartych z tożsamością osoby legitymowanej. 2. W razie legitymowania osób znajdujących się w pojeździe, gdy uzasadniają to względy bezpieczeństwa, pracownik ochrony ma prawo żądać opuszczenia pojazdu przez te osoby. § 6. Z czynności legitymowania pracownik ochrony sporządza notatkę służbową, zawierającą dane personalne osoby legitymowanej, wskazanie rodzaju dokumentu oraz jego numeru i serii, a także czasu, miejsca i przyczyny legitymowania. § 7. 1. Pracownik ochrony wzywa osobę nie posiadającą uprawnienia do przebywania na obszarze lub w obiekcie chronionym albo zakłócającą porządek do opuszczenia obszaru lub obiektu, informując ją o przyczynie wydania tego polecenia. 2. Przed przystąpieniem do czynności, o której mowa w ust. 1, pracownik ochrony jest obowiązany użyć zwrotu "Służba ochrony" oraz podać swoje imię i nazwisko. 3. W przypadku niepodporządkowania się poleceniu, o którym mowa w ust. 1, pracownik ochrony wzywa Policję i sporządza notatkę służbową o okolicznościach tego wezwania. § 8. 1. Przy ujęciu osoby stwarzającej, w sposób oczywisty, bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, pracownik ochrony jest obowiązany do: 1) użycia zwrotu "Służba ochrony", 2) wezwania osoby do zachowania zgodnego z prawem i odstąpienia od wykonywania czynności stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także chronionego mienia, 3) uniemożliwienia oddalenia się osoby ze wskazanego miejsca, 4) poinformowania osoby o ujęciu i jego przyczynach oraz uprzedzenia o obowiązku zastosowania się do wydawanych poleceń, 5) wylegitymowania osoby ujętej w celu ustalenia jej tożsamości, 6) niezwłocznego powiadomienia Policji, 7) przekazania osoby ujętej przybyłym na wezwanie funkcjonariuszom Policji. 2. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego podczas wykonywania czynności ujęcia odbywa się na warunkach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów użycia przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 89, poz. 563). § 9. Pracownik ochrony jest obowiązany do udzielenia pomocy przedlekarskiej osobie ujętej, która ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność, a w razie potrzeby lub na jej prośbę jest obowiązany wezwać pomoc lekarską. § 10. 1. Każdy przypadek ujęcia osoby pracownik ochrony jest zobowiązany udokumentować w notatce służbowej. 2. Notatka służbowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności: 1) dane personalne osoby ujętej, 2) datę, godzinę i miejsce ujęcia, 3) przyczynę ujęcia, 4) datę i godzinę poinformowania oraz przekazania osoby Policji, 5) numer licencji, imię i nazwisko pracownika ochrony, 6) informację o udzieleniu pomocy przedlekarskiej i jej zakresie. § 11. Przepisy § 8-10 rozporządzenia stosuje się także w przypadku wykonywania przez pracowników ochrony czynności, o której mowa w art. 37 pkt 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego. (Dz. U. Nr 144, poz. 934) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego (Dz. U. Nr 145, poz. 672 i z 1997 r. Nr 158, poz. 1052) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 wyrazy "Wojewoda Bielski" zastępuje się wyrazami "Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 2) w § 9 wyrazy "Urząd Wojewódzki w Bielsku-Białej" zastępuje się wyrazami "Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 3) w § 10 wyrazy "Wojewody Bielskiego" zastępuje się wyrazami "Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie skali podatku dochodowego oraz wysokości kwoty przychodu podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanemu. (Dz. U. Nr 144, poz. 935) Na podstawie art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 5, w związku z art. 27 ust. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 930) zarządza się, co następuje: § 1. Skalę podatku dochodowego określonego w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 930), zwanej dalej "ustawą", ustala się na rok 1999 w wysokości: Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi ponaddo 29.62419% podstawy obliczenia minus kwota 394 zł 80 gr 29.62459.2485.233 zł 76 gr + 30% nadwyżki ponad 29.624 zł 59.248 14.120 zł 96 gr + 40% nadwyżki ponad 59.248 zł § 2. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, ustala się na 1999 r. w wysokości 109 zł. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 25 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 144, poz. 936) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 2-4, art. 38 ust. 2 oraz art. 47 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 2, poz. 3, Nr 80, poz. 519 i Nr 129, poz. 857) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia poz. 1 otrzymuje brzmienie: 1234 "10241-1, 0242-2, -3Paliwa do silników: 1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1 270,00 zł/t w tym: a) etylina 94 i benzyna bazowa tej etyliny1 249,00 zł/t b) benzyny bezołowiowe1 157,00 zł/t c) paliwo lotnicze1 242,00 zł/t 2) oleje napędowe do silników szybkoobrotowych, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych770,00 zł/t w tym oleje o zawartości siarki: a) do 0,05% włącznie710,00 zł/t b) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie750,00 zł/t 3) paliwa do silników lotniczych turbospalinowych730,00 zł/t 4) oleje napędowe do silników szybkoobrotowych wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji olejów smarowych, w których udział komponentów uzyskanych z regeneracji zużytych olejów smarowych w produkcie gotowym wynosi minimum 10%1)wolne od podatku 5) Oleje opałowe, z których 85% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele opałowewolne od podatku 6) pozostałewolne od podatku" 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia poz. 16 i 17 otrzymują brzmienie: 1234 "16ex 2710 00Paliwa do silników: 1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1 270,00 zł/t w tym: a) etylina 941 249,00 zł/t b) benzyny bezołowiowe1 157,00 zł/t c) benzyny lotnicze, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych1 242,00 zł/t 2) oleje napędowe do silników szybkoobrotowych, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych770,00 zł/t w tym oleje o zawartości siarki: a) do 0,05% włącznie710,00 zł/t b) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie750,00 zł/t 2710 00 66 9 2710 00 67 9 2710 00 68 93) paliwa do silników odrzutowych730,00 zł/t 4) pozostałe oleje napędowe, w przypadku gdy import dotyczy oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele opałowewolne od podatku 17bez względu na kod PCNOleje opałowe o parametrach określonych w ust. 1 lit. f) Uwag dodatkowych do działu 27 w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047 oraz z 1998 r. Nr 19, poz. 88, Nr 42, poz. 242, Nr 68, poz. 447, Nr 74, poz. 477, Nr 81, poz. 525 i Nr 88, poz. 558), w przypadku gdy import dotyczy oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele opałowewolne od podatku" § 2. Przepisu § 15 ust. 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia, o którym mowa w § 1, nie stosuje się do sprzedaży wyrobów wymienionych w § 1, od których pobrano podatek akcyzowy według stawek obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 września 1998 r. o przedłużeniu kadencji ławników ludowych i członków kolegiów do spraw wykroczeń. (Dz. U. Nr 145, poz. 937) Art. 1. Przedłuża się kadencję ławników ludowych w sądach powszechnych, wybranych na kadencję obejmującą lata 1994-1998, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607), do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 2. Przedłuża się kadencję członków kolegiów do spraw wykroczeń, wybranych na kadencję obejmującą lata 1994-1998, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 717), do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 października 1998 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. (Dz. U. Nr 145, poz. 938) Art. 1. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11: a) w ust. 2: - w pkt 1 wyrazy "5 milionów ECU" zastępuje się wyrazami "25 milionów ECU", - w pkt 2 wyrazy "2 miliony ECU" zastępuje się wyrazami "5 milionów ECU", - w pkt 3 skreśla się wyrazy "10%,", a wyrazy "5 milionów ECU" zastępuje się wyrazami "25 milionów ECU", - dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) objęcia akcji lub udziałów nowo tworzonego przedsiębiorcy, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 25% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotów obejmujących te akcje lub udziały - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 25 milionów ECU," - w pkt 4 skreśla się wyrazy "10%,", a wyrazy "5 milionów ECU" zastępuje się wyrazami "25 milionów ECU", - w pkt 5 wyrazy "5 milionów ECU" zastępuje się wyrazami "25 milionów ECU", - w pkt 6 wyrazy "5 milionów ECU" zastępuje się wyrazami "25 milionów ECU", b) w ust. 4 wyrazy "podmiot dominujący, jak i zależny" zastępuje się wyrazami "podmioty dominujące, jak i zależne"; 2) w art. 11a: a) w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "i przekształcenia", b) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) objęcia lub nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu", c) w ust. 6 po wyrazach "okresów oczekiwania na" dodaje się wyrazy "dokonanie zgłoszenia przez pozostałych uczestników łączenia, a także okresów oczekiwania na"; 3) skreśla się art. 11c; 4) art. 11d otrzymuje brzmienie: "Art. 11d. Przedsiębiorcy, których zamiar łączenia podlega zgłoszeniu, do czasu otrzymania zawiadomienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia lub upływu terminu na wydanie decyzji zakazującej łączenia, są obowiązani wstrzymać się z podejmowaniem czynności, które powodują lub mogą powodować uzyskanie bądź umocnienie pozycji dominującej na rynku przez łączące się podmioty albo przez jednego z nich, chociażby czynności te nie stanowiły praktyk monopolistycznych w rozumieniu przepisów ustawy."; 5) w art. 11e skreśla się wyrazy "i przekształcenia"; 6) w art. 13 skreśla się wyraz "przekształcenia" oraz następujący po nim przecinek; 7) w art. 15 w ust. 1 wyrazy "w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5 oraz w art. 11c" zastępuje się wyrazami "w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9 oraz w art. 11a ust. 4 i 5"; 8) w art. 15a w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "i art. 11c"; 9) w art. 16 w ust. 2 w pkt 2 skreśla się wyrazy "i przekształcenia" oraz wyrazy "i art. 11c"; 10) w art. 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wchodzi centrala w Warszawie oraz delegatury w Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i w Warszawie.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową i rzeczową delegatur Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów."; 11) w art. 20 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym."; 12) w art. 21: a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Nie wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano stosowania praktyki monopolistycznej, upłynął rok, a w przypadku niewykonania obowiązku zgłoszenia zamiaru łączenia przedsiębiorców - pięć lat.", b) w ust. 4 skreśla się wyrazy " , art. 11c". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 24 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulaminu jego działania. (Dz. U. Nr 145, poz. 939) Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 1995 r. w sprawie ustalenia struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulaminu jego działania (Dz. U. Nr 112, poz. 540) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 12 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) wykonywanie czynności związanych z załatwianiem skarg i wniosków", 2) w § 14 w pkt 2 skreśla się wyrazy "załatwianiem skarg i wniosków" oraz przecinek. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie utworzenia ośrodków zamiejscowych Naczelnego Sądu Administracyjnego, określenia ich siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej. (Dz. U. Nr 145, poz. 940) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego, zwane dalej "ośrodkami zamiejscowymi", oraz określa się ich siedziby i obszary właściwości: 1) Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku - dla obszaru województwa podlaskiego, 2) Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku - dla obszaru województw: kujawsko-pomorskiego i pomorskiego, 3) Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z siedzibą w Gliwicach - dla obszaru województwa śląskiego, 4) Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie - dla obszaru województw: małopolskiego i świętokrzyskiego, 5) Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie - dla obszaru województwa lubelskiego, 6) Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi - dla obszaru województwa łódzkiego, 7) Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu - dla obszaru województw: lubuskiego i wielkopolskiego, 8) Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie - dla obszaru województwa podkarpackiego, 9) Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie - dla obszaru województwa zachodniopomorskiego, 10) Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu - dla obszaru województw: dolnośląskiego i opolskiego. § 2. Ośrodki zamiejscowe są właściwe w sprawach, o których mowa w art. 16 i 17 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, z zakresu działania: 1) organów administracji publicznej mających siedzibę na terenie województw objętych właściwością ośrodków zamiejscowych określoną w § 1, 2) Prezesa Głównego Urzędu Ceł w postępowaniu odwoławczym w sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy celne mające siedzibę na terenie województw objętych właściwością ośrodków zamiejscowych określoną w § 1, 3) Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w sprawach osób zamieszkałych na terenie województw objętych właściwością ośrodków zamiejscowych określoną w § 1. § 3. Sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego lub jego ośrodka zamiejscowego przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych. § 4. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 1995 r. w sprawie utworzenia ośrodków zamiejscowych Naczelnego Sądu Administracyjnego, określenia ich siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej (Dz. U. Nr 112, poz. 541). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 listopada 1998 r. w sprawie wykazu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył. (Dz. U. Nr 145, poz. 941) Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1998 r. (poz. 941) WYKAZ SAMODZIELNYCH PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ ORAZ JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO WŁAŚCIWYCH DO PRZEJĘCIA UPRAWNIEŃ ORGANU, KTÓRY JE UTWORZYŁ I. Województwo dolnośląskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Szpital Rejonowyul. Szpitalna 16, 59-920 BogatyniaPowiat zgorzelecki 2Dolnośląski Szpital Specjalistyczny im. T. Marciniaka - Centrum Medycyny Ratunkowejul. Traugutta 116, 50-420 WrocławSamorząd województwa 3Szpital Rehabilitacyjnyul. Willowa 4, 55-055 ŻmigródPowiat trzebnicki 4Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul. Krakowska 28, 50-425 WrocławSamorząd województwa 5Dolnośląskie Centrum Diagnostyki Medycznej DOLMEDul. Legnicka 40, 53-674 WrocławSamorząd województwa 6Zespół Opieki Zdrowotnejul. Lubańska 9/13, 59-900 ZgorzelecPowiat zgorzelecki 7Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sanatoryjna 15, 58-530 KowaryPowiat jeleniogórski 8Wojewódzki Zespół Szpitalno-Sanatoryjny Chorób Płucul. Trzebnicka 5/7, 55-035 Oborniki ŚląskieSamorząd województwa 9Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 11, 56-120 Brzeg DolnyPowiat wołowski 10Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płuc w Jeleniej Górze z siedzibą w Kowarachul. Sanatoryjna 27, 58-530 KowarySamorząd województwa 11Centrum Pneumonologii Dziecięcejul. Myśliwska 13, 58-540 KarpaczSamorząd województwa 12Jeleniogórski Ośrodek Medycyny Pracyul. Groszowa 1, 58-500 Jelenia GóraSamorząd województwa 13Wojewódzki Szpital w Legnicyul. Iwaszkiewicza 5, 59-220 LegnicaPowiat legnicki 14Wojewódzka Przychodnia Stomatologicznaul. Dworcowa 7, 59-220 LegnicaSamorząd województwa 15Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Senatorska 1, 59-220 LegnicaSamorząd województwa 16Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Lubinieul. Księcia Ludwika I 5, 59-300 LubinSamorząd województwa 17Szpital Zakaźnyul. Poselska 14, 59-220 LegnicaSamorząd województwa 18Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Szpitalna 8, 59-500 ZłotoryjaSamorząd województwa 19Szpital Chirurgicznyul. Senatorska 1, 59-220 LegnicaSamorząd województwa 20Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul. Krakowska 28, 50-425 WrocławSamorząd województwa 21Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Chorób Infekcyjnych im. J. Gromkowskiegoul. Koszarowa 5, 51-149 WrocławSamorząd województwa 22Zespół Opieki Zdrowotnej w Jelczu-Laskowicachul. Bożka 13, 55-220 Jelcz-LaskowiceGmina Jelcz-Laskowice 23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wolności 117, 58-226 BielawaPowiat dzierżoniowski 24Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Międzyleśna 3, 57-500 Bystrzyca KłodzkaPowiat kłodzki 25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dusznikach-Zdrojuul. Sprzymierzonych 21, 57-340 Duszniki-ZdrójPowiat kłodzki 26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Cicha 1, 58-200 DzierżoniówPowiat dzierżoniowski 27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 1, 57-300 KłodzkoPowiat kłodzki 28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 2, 57-400 Nowa RudaPowiat kłodzki 29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Westerplatte 22, 58-100 ŚwidnicaPowiat świdnicki 30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 3, 58-160 ŚwiebodzicePowiat świdnicki 31Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Ząbkowicach Śląskichul. Armii Krajowej 46, 57-200 Ząbkowice ŚląskiePowiat ząbkowicki 32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kolejowa 29, 57-200 ZiębicePowiat ząbkowicki 33Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital Zespolony w Wałbrzychuul. Batorego 4, 58-300 WałbrzychSamorząd województwa 34Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital Wojewódzki im. Dr A. Sokołowskiego w Wałbrzychuul. Dr Sokołowskiego 4, 58-309 WałbrzychSamorząd województwa 35Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital Ginekologiczno-Położniczyul. Paderewskiego 10, 58-301 WałbrzychSamorząd województwa 36Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Wałbrzychuul. Moniuszki 110, 58-300 WałbrzychSamorząd województwa 37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul. Morawka 1, 57-550 Stronie ŚląskieSamorząd województwa 38Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Chorób Płucul. Słoneczna 1, 58-351 SokołowskoSamorząd województwa 39Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Chrobrego 39, 58-300 WałbrzychSamorząd województwa 40Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital Leczenia Odwykowego w Czarnym Borzeul. Parkowa 8, 58-379 Czarny BórSamorząd województwa 41Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Sanatorium Chorób Płuc i Gruźlicy w Rościszowieul. Piękna 11, 58-252 RościszówSamorząd województwa 42Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Państwowy Zespół Prewentoriów w Bielawieul. Korczaka 3, 58-260 BielawaSamorząd województwa 43Samodzielny Publiczny Zespół Rehabilitacyjno-Sanatoryjny dla Dzieci "Czermna Bukowina" w Kudowie-Zdrojuul. Kościuszki 116, 57-350 Kudowa-ZdrójSamorząd województwa 44Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci "Poranek" w Zagórzu Śląskimul. Główna 13, 58-321 JugowiceSamorząd województwa 45Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Złotym Stokuul. Spacerowa 5, 57-250 Złoty StokPowiat kłodzki 46Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład Leczniczo-Opiekuńczy w Kamieńcu Ząbkowickimul. Szpitalna 1, 57-230 Kamieniec ZąbkowickiPowiat ząbkowicki 47Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Bardzie Śląskimul. Główna 36, 57-256 Bardo ŚląskiePowiat ząbkowicki II. Województwo kujawsko-pomorskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Wojewódzka Przychodnia Zdrowia Psychicznegoul. Sułkowskiego 58a, 85-634 BydgoszczSamorząd województwa 2Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ogrodowa 3, 89-200 SzubinPowiat nakielski 3Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 30, 88-400 ŻninPowiat żniński 4Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Karłowicza 26, 85-092 BydgoszczSamorząd województwa 5Zespół Opieki Zdrowotnej - Radziejówul. Szpitalna 3, 88-200 RadziejówPowiat radziejowski 6Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznychul. Okrzei 74, 87-800 WłocławekPowiat włocławski 7Szpital Wojewódzkiul. Wieniecka 43, 87-800 WłocławekPowiat włocławski 8Zespół Opieki Zdrowotnej - Lipnoul. Nieszawska 6, 87-600 LipnoPowiat lipnowski 9Zespół Opieki Zdrowotnej - Aleksandrówul. Słowackiego 18, 87-700 Aleksandrów KujawskiPowiat aleksandrowski 10Zakład Leczniczo-Opiekuńczy87-721 RaciążekPowiat aleksandrowski 11Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Wyszyńskiego 21, 87-800 WłocławekSamorząd województwa 12Wojewódzki Szpital Dziecięcyul. Konstytucji 3 Maja 42, 87-100 ToruńSamorząd województwa 13Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Chełmińska 26, 87-100 ToruńSamorząd województwa 14Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Konstytucji 3 Maja 42, 87-100 ToruńSamorząd województwa 15Wojewódzkie Samodzielne Centrum Stomatologiiul. Przedzamcze 10, 87-100 ToruńSamorząd województwa 16Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dr. Koppa 1a, 87-400 Golub-DobrzyńSamorząd województwa III. Województwo lubelskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 700-lecia 3, 21-400 ŁukówPowiat łukowski 2Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Terebelska 57/65, 21-500 Biała PodlaskaSamorząd województwa 3Zespół Opieki Zdrowotnejul. Staromiejska 20, 21-350 Międzyrzec PodlaskiPowiat bialski 4Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wisznicka 111, 21-300 Radzyń PodlaskiPowiat radzyński 5Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościelna 124, 21-200 ParczewPowiat parczewski 6Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych21-305 SuchowolaSamorząd województwa 7Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnegoul. Warszawska 20, 21-500 Biała PodlaskaSamorząd województwa 8Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Okopowa 3, 21-500 Biała PodlaskaPowiat bialski 9Wojewódzki Zespół Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Okopowa 3, 21-500 Biała PodlaskaSamorząd województwa 10Samodzielny Publiczny Zespół Opieki ZdrowotnejAl. Grunwaldzkie 1, 22-600 Tomaszów LubelskiPowiat tomaszowski 11Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Peowiaków 1, 22-400 ZamośćSamorząd województwa 12Samodzielny Publiczny Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Zagłoby 8, 22-400 ZamośćSamorząd województwa 13Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki im. Jana Bożegoul. Biernackiego 9, 20-049 LublinSamorząd województwa 14Wojewódzka Przychodnia Zaopatrzenia Ortopedycznego i Środków Pomocniczych - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Chodźki 4, 20-093 LublinSamorząd województwa 15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leśmiana 4, 21-040 ŚwidnikPowiat świdnicki 16Samodzielny Publiczny Zakład Opiekuńczo-Lecznicy dla Psychicznie i Nerwowo Chorych24-121 CelejówSamorząd województwa 17Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Jaczewskiego 7, 20-090 LublinSamorząd województwa 18Wojewódzki Ośrodek Medycyny Sportowej - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zygmuntowska 4a, 20-101 LublinSamorząd województwa 19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rynek 12, 20-530 DęblinPowiat rycki 20Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Cicha 14, 23-300 KraśnikPowiat kraśnicki 21Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wróblewskiego 4, 24-100 PuławyPowiat puławski 22Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Cicha 14, 21-200 LubartówPowiat lubartowski IV. Województwo lubuskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki Nr 2ul. Warszawska 48, 66-400 Gorzów WielkopolskiPowiat gorzowski 2Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Narutowicza 6, 66-470 KostrzynPowiat gorzowski 3Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. 30 Stycznia 67, 66-300 MiędzyrzeczPowiat międzyrzecki 4Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 5, 66-440 SkwierzynaPowiat międzyrzecki 5Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Nadodrzańska 6, 69-100 SłubicePowiat słubicki 6Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i DzieckiemAl. Niepodległości 16, 65-048 Zielona GóraPowiat zielonogórski 7Lubuski Szpital Specjalistyczny Pulmonologiczno-Kardiologicznyul. Wojska Polskiego 52, 66-230 TorzymSamorząd województwa 8Zespół Opieki Zdrowotnejul. Ks. A. Kostki 33, 67-400 WschowaPowiat nowosolski V. Województwo łódzkie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Medycyny Pracyul. Kilińskiego 8/12, 95-200 PabianicePowiat pabianicki 2Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Sienkiewicza 137/141, 90-203 ŁódźSamorząd województwa 3Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Aleksandrowska 159, 91-229 ŁódźSamorząd województwa 4Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób Płucul. Okólna 181, 91-520 ŁódźSamorząd województwa 5Zakład Profilaktyczno-Rehabilitacyjny dla Dzieci z Przewlekłymi Chorobami Górnych Dróg Oddechowych i Wadami Wymowyul. Zdrowia 2/12, 95-039 SokolnikiPowiat wieruszowski 6Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Parzęczewska 35, 95-100 ZgierzSamorząd województwa 7Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. M. Pirogowaul. Wólczańska 195, 90-531 ŁódźSamorząd województwa 8Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. M. Madurowiczaul. Wileńska 37, 94-029 ŁódźSamorząd województwa 9Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Aleksandrowska 61/63, 91-224 ŁódźSamorząd województwa 10Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej Matki i Dzieckaul. Piłsudskiego 71, 90-329 ŁódźSamorząd województwa 11Specjalistyczny Dermatologiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Pogonowskiego 44, 90-618 ŁódźSamorząd województwa 12Zespół Opieki Zdrowotnejul. Ułańska 28, 99-400 ŁowiczPowiat łowicki 13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki ZdrowotnejWarszawska 14, 96-200 Rawa MazowieckaPowiat rawski 14Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Sieradzka 3, 98-290 WartaSamorząd województwa 15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 16, 98-300 WieluńPowiat wieluński 16Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Warszawska 62, 98-100 ŁaskPowiat łaski 17Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Mickiewicza 6, 98-200 SieradzSamorząd województwa 18Szpital Rejonowyul. Czaplinieckiej 123, 97-400 BełchatówSamorząd województwa 19Szpital Rejonowyul. Wojska Polskiego 77, 97-300 Piotrków TrybunalskiPowiat piotrkowski 20Zespół Opieki Zdrowotnejul. Zachodnia 2, 99-100 ŁęczycaPowiat łęczycki 21Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Armii Krajowej 7, 98-200 SieradzSamorząd województwa VI. Województwo małopolskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych im. St. Horoungaul. Armii Krajowej 5, 30-150 KrakówSamorząd województwa 2Centrum Medycyny Profilaktycznejul. Komorowskiego 12, 30-106 KrakówSamorząd województwa 3Krakowski Szpital Reumatologii i Rehabilitacjiul. Focha 33, 30-119 KrakówSamorząd województwa 4Szpital Położniczo-Ginekologiczny im. R. Czerwiakowskiegoul. Siemiradzkiego 1, 31-137 KrakówSamorząd województwa 5Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci "Solidarność"32-052 RadziszówSamorząd województwa 6Akademickie Centrum Rehabilitacji im. S. Jasińskiegoul. Ciągłówki 9, 34-500 ZakopaneSamorząd województwa 7Krakowskie Centrum Rehabilitacjiul. Modrzewiowa 22, 30-244 KrakówSamorząd województwa 8Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Wielicka 267, 30-663 KrakówPowiat krakowski 9Wojewódzka Przychodnia Stomatologicznaul. Batorego 3, 31-135 KrakówSamorząd województwa 10Zespół Opieki Zdrowotnej - Zakład Samodzielny w Limanowejul. Piłsudskiego 61, 34-600 LimanowaPowiat limanowski 11Zespół Opieki Zdrowotnej w Zakopanemul. Kamieniec 10, 34-500 ZakopanePowiat tatrzański 12Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Chorób Płucul. Gładkie 1, 34-500 ZakopanePowiat tatrzański 13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Miasta Tarnowaul. Boya-Żeleńskiego 4a, 33-100 TarnówPowiat tarnowski 14Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 1, 33-200 Dąbrowa TarnowskaPowiat dąbrowski 15Specjalistyczny Zespół Chorób Płuc i Gruźlicyul. Fałata 2, 43-360 BystraSamorząd województwa 16Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Ogrodowa 1, 32-615 GrojecSamorząd województwa 17Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Dąbrowskiego 19, 34-120 AndrychówSamorząd województwa 18Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wysokie Brzegi 4, 32-600 OświęcimPowiat oświęcimski 19Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Karmelicka 5, 34-100 WadowicePowiat wadowicki 20Górnośląski Ośrodek Rehabilitacji dla Dzieciul. Dietla 5, 34-410 RabkaSamorząd województwa 21Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 3, 32-200 MiechówPowiat miechowski 22Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej32-241 KozłówGmina Kozłów 23Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Batorego 3, 31-135 KrakówSamorząd województwa 24Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 22, 34-200 Sucha BeskidzkaPowiat suski 25Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. Sokoła 19, 32-500 ChrzanówPowiat chrzanowski VII. Województwo mazowieckie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Szpital Wojewódzkiul. Powstańców Wielkopolskich, 06-400 CiechanówSamorząd województwa 2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dobrskiej 1, 06-500 MławaPowiat mławski 3Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 7, 09-100 PłońskPowiat płoński 4Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 56, 09-300 ŻurominPowiat żuromiński 5Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Medyczna 19, 09-400 PłockSamorząd województwa 6Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Kolegialna 19, 09-402 PłockSamorząd województwa 7Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnegoul. Gwardii Ludowej 5, 09-400 PłockSamorząd województwa 8Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 32, 09-200 SierpcPowiat sierpecki 9Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 37, 05-330 Mińsk MazowieckiPowiat miński 10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kilińskiego 29, 08-110 SiedlcePowiat siedlecki 11Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ks. Bosco 5, 08-300 Sokołów PodlaskiPowiat sokołowski 12Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 15, 07-100 WęgrówPowiat węgrowski 13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Staszica 18, 08-400 GarwolinPowiat garwoliński 14Samodzielny Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób Płuc05-321 RudkaSamorząd województwa 15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. P. Skargi 10, 05-600 GrójecPowiat grójecki 16Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sikorskiego 10, 26-900 KozienicePowiat kozienicki 17Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Śniadeckiego 10, 27-300 LipskoPowiat lipski 18Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Legionistów 38, 26-940 PionkiPowiat radomski 19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wschodnia 23, 26-500 SzydłowiecPowiat szydłowiecki 20Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Szpital Rejonowyul. Dr Anki 4, 27-100 IłżaPowiat radomski 21Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Tochtermana 1, 26-600 RadomPowiat radomski 22Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Bodzentyńska 18, 27-100 IłżaPowiat radomski 23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Tomaszewska 11, 26-420 Nowe MiastoPowiat płoński 24Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Partyzantów 8, 26-400 PrzysuchaPowiat przysuski 25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Pokoju 5, 26-700 ZwoleńPowiat zwoleński 26Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Jacka Jerza 5, 26-600 RadomSamorząd województwa 27Wojewódzki Zespół Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Krychnowicachul. Krychnowicka 1, 26-600 RadomSamorząd województwa 28Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Tochtermana 1, 26-600 RadomPowiat radomski 29Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Aleksandrowicza 5, 26-600 RadomSamorząd województwa 30Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Mokotówul. Zamiany 13, 02-786 WarszawaGmina Warszawa-Centrum 31Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Praga Północul. Jagiellońska 34, 03-719 WarszawaGmina Warszawa-Centrum 32Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Praga Południeul. Krypska 39, 04-082 WarszawaGmina Warszawa-Centrum 33Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Bródnoul. Rzepichy 8, 03-246 WarszawaGmina Warszawa-Centrum 34Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Dermatologicznej Opieki Zdrowotnejul. Leszno 15, 01-192 WarszawaSamorząd województwa 35Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. prof. Mazurkiewicza - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Partyzantów 2/4, 05-802 PruszkówSamorząd województwa 36Wojewódzki Zespół Specjalistyczny Rehabilitacji Niepełnosprawnych i Zaopatrzenia Ortopedycznego - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Schillera 10, 02-248 WarszawaSamorząd województwa 37Szpital Wolski im. Dr Anny Gostyńskiej - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kasprzaka 17, 00-211 WarszawaPowiat warszawski 38Wojewódzki Szpital Bródnowski - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kondratowicza 8, 03-242 WarszawaSamorząd województwa 39Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej im. Św. Anny - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Barska 16/20, 02-315 WarszawaSamorząd województwa 40Szpital Położniczo-Ginekologiczny Św. Zofii - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żelazna 90, 00-879 WarszawaPowiat warszawski 41Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. prof. Bogdanowicza - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Niekłańska 4/24, 00-924 WarszawaSamorząd województwa 42Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. prof. Brudzińskiego w Dziekanowie Leśnym - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej05-092 ŁomiankiSamorząd województwa 43Wojewódzki Szpital Zakaźny - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wolska 37, 01-201 WarszawaSamorząd województwa 44Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Poznańska 22, 00-685 WarszawaSamorząd województwa 45Wojewódzka Przychodnia dla Nauczycieli - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Śliska 5, 00-127 WarszawaSamorząd województwa 46Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Wolaul. Ciołka 11, 01-445 WarszawaGmina Warszawa-Centrum 47Gminny Ośrodek Zdrowia18-324 SzulborzeGmina Szulborze Wielkie VIII. Województwo opolskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Opolskie Centrum Rehabilitacjiul. Wyzwolenia 80, 49-137 KorfantówSamorząd województwa 2Centrum Terapii Nerwic Moszna - Zamek47-340 ZielinaSamorząd województwa 3Samodzielny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul. Ozimska 20, 45-057 OpoleSamorząd województwa 4Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Neuropsychiatrycznyul. Wodociągowa 4, 45-255 OpoleSamorząd województwa 5Samodzielny Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul. Szpitalna 18, 48-140 BraniceSamorząd województwa 6Samodzielny Szpital Reumatologiczno-Rehabilitacyjnyul. Namysłowska 22, 46-034 PokójSamorząd województwa 7Ośrodek Lecznictwa Odwykowego w Woskowicach Małych46-142 Bukowa ŚląskaSamorząd województwa 8Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu z siedzibą w Kędzierzynie-Koźluul. Reja 2a, 47-223 Kędzierzyn-KoźleSamorząd województwa IX. Województwo podkarpackie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Zespół Opieki Zdrowotnej w Strzyżowieul. Dąbrowskiego 10, 38-100 StrzyżówPowiat strzyżowski 2Zespół Opieki Zdrowotnej w Ropczycachul. Wyszyńskiego 54, 39-100 RopczycePowiat ropczycko-sędziszowski 3Zespół Opieki Zdrowotnej Nr 2 w Rzeszowieul. Batorego 5, 35-005 RzeszówPowiat rzeszowski 4Szpital Wojewódzki Nr 2 w Rzeszowieul. Lwowska 60, 35-301 RzeszówSamorząd województwa 5Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Rzeszowieul. Szopena 2, 35-057 RzeszówSamorząd województwa 6Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płucul. Rycerska 2, 35-241 RzeszówSamorząd województwa 7Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej Nr 1ul. Czackiego 2, 35-051 RzeszówPowiat rzeszowski 8Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 1, 37-400 NiskoPowiat niżański 9Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze36-140 GórnaPowiat rzeszowski 10Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Skłodowskiej 1, 39-460 Nowa DębaGmina Nowa Dęba 11Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Mickiewicza 25, 39-400 TarnobrzegPowiat tarnobrzeski 12Przychodnia Zapobiegawczo-Lecznicza przy Hucie Stalowa Wola S.A. - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Energetyków 13, 37-450 Stalowa WolaPowiat stalowowolski 13Przychodnia Zapobiegawczo-Lecznicza przy Przedsiębiorstwie PKSul. Ofiar Katynia, 37-450 Stalowa WolaPowiat stalowowolski 14Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Hetmańska 120, 35-045 RzeszówSamorząd województwa X. Województwo podlaskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Wojewódzki Szpital Zespolonyul. M. Skłodowskiej-Curie 26, 15-278 BiałystokSamorząd województwa 2Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Żurawia 14, 15-540 BiałystokSamorząd województwa 3Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Elewatorska 8, 15-950 BiałystokSamorząd województwa 4Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób Płucul. Warszawska 18, 15-063 BiałystokSamorząd województwa 5Specjalistyczny Dermatologiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Św. Rocha 3, 15-879 BiałystokSamorząd województwa 6Wojewódzki Zespół Opieki Paliatywnejul. Reja 69b, 16-400 SuwałkiSamorząd województwa 7Szpital Wojewódzkiul. Piłsudskiego 11, 18-400 ŁomżaSamorząd województwa 8Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Szosa Zambrowska 1/27, 18-400 ŁomżaPowiat łomżyński 9Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szosa Zambrowska 1/27, 18-400 ŁomżaPowiat łomżyński 10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Zakład Patomorfologiiul. Piłsudskiego 11, 18-400 ŁomżaSamorząd województwa 11Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnieńul. Rybaki 3, 18-400 ŁomżaPowiat łomżyński 12Szpital Ogólnyul. Konstytucji 3 Maja 34, 19-203 GrajewoPowiat grajewski 13Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Kolejowa 8, 19-200 GrajewoPowiat grajewski 14Szpital Ogólnyul. Wojska Polskiego 69, 18-500 KolnoPowiat kolneński 15Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. St. Milewskiego 36, 18-500 KolnoPowiat kolneński 16Szpital Ogólnyul. Papieża Jana Pawła II 14, 18-300 ZambrówPowiat zambrowski 17Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Papieża Jana Pawła II 14, 18-300 ZambrówPowiat zambrowski 18Szpital Ogólnyul. Szpitalna 5, 18-200 Wysokie MazowieckiePowiat wysokomazowiecki 19Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 5, 18-200 Wysokie MazowieckiePowiat wysokomazowiecki 20Terenowy Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słonimska 15/1, 15-028 BiałystokPowiat białostocki 21Zespół Opieki Zdrowotnejul. Korczaka 23, 18-100 ŁapyPowiat białostocki 22Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kleszczelowska 1, 17-100 Bielsk PodlaskiPowiat bielski 23Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej - Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Poleska 89, 15-874 BiałystokSamorząd województwa 24Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnejpl. Z. Brodowicza 1, 16-070 ChoroszczSamorząd województwa 25Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej - Prewentorium PrzeciwgruźliczeBaciki Średnie, 17-303 SiemiatyczeSamorząd województwa 26Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Lipowa 190, 17-200 HajnówkaPowiat hajnowski 27Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 15, 16-200 Dąbrowa BiałostockaPowiat sokólski 28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 12, 16-300 AugustówPowiat augustowski 29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rittera 2, 16-500 SejnyPowiat sejneński 30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 101, 16-400 SuwałkiPowiat suwalski 31Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzkiul. Szpitalna 60, 16-400 SuwałkiSamorząd województwa 32Ośrodek Rehabilitacjiul. Waryńskiego 22, 16-400 SuwałkiSamorząd województwa 33Specjalistyczny Psychiatryczny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 60, 16-400 SuwałkiSamorząd województwa XI. Województwo pomorskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Wojewódzkie Centrum Leczenia Uzależnień83-250 Zapowiednik k. SkarszewSamorząd województwa 2Ośrodek Terapii Uzależnień84-221 Smażyno k. WejherowaSamorząd województwa 3Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnejul. Jana z Kolna 22/26, 80-864 GdańskPowiat gdański 4Szpital Rejonowyul. Ściegiennego 13, 83-200 Starogard GdańskiPowiat starogardzki 5Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul Lęborska 13, 77-100 BytówPowiat bytowski 6Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szczecińska 31, 77-300 CzłuchówPowiat człuchowski 7Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zwycięstwa 13, 84-300 LęborkPowiat lęborski 8Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wybickiego 30, 77-200 MiastkoPowiat bytowski 9Specjalistyczny Psychiatryczny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. G. Morcinka 20, 76-200 SłupskSamorząd województwa 10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 21, 82-100 Nowy Dwór GdańskiSamorząd województwa 11Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Lotha 26, 76-200 SłupskSamorząd województwa 12Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej84-312 CewiceGmina Cewice XII. Województwo śląskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Przychodnia Rejonowa - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Mireckiego 29a, 42-200 CzęstochowaPowiat częstochowski 2Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sosnowa 16, 42-290 BlachowniaPowiat częstochowski 3Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacjiul. Zamek 1, 42-718 KochciceSamorząd województwa 4Bielskie Pogotowie Ratunkoweul. E. Plater 145, 43-300 Bielsko-BiałaPowiat bielski 5Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Mostowa, 43-300 Bielsko-BiałaPowiat bielski 6Beskidzki Zespół Leczniczo-Rehabilitacyjny43-384 JaworzeSamorząd województwa 7Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczy34-315 Międzybrodzie ŻywieckieSamorząd województwa 8Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Ujsolska 35, 34-370 RajczaSamorząd województwa 9Wojewódzki Ośrodek Chorób Płuc Dzieci i Młodzieży w IstebnejIstebna 500, 43-460 WisłaSamorząd województwa 10Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Bielska 4, 43-400 CieszynPowiat cieszyński 11Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 52, 34-300 ŻywiecPowiat żywiecki 12Szpital Wojewódzkiul. Armii Krajowej 141, 43-300 Bielsko-BiałaPowiat bielski 13Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej przy Fiat Auto Poland S.A.ul. Grażyńskiego 141, 43-300 Bielsko-BiałaPowiat bielski 14Szpital Ogólnyul. Widok 5, 43-300 Bielsko-BiałaSamorząd województwa 15Szpital Onkologicznyul. Widok 5, 43-300 Bielsko-BiałaSamorząd województwa 16Szpital Pediatrycznyul. Widok 5, 43-300 Bielsko-BiałaSamorząd województwa 17Zakład Lecznictwa Zamkniętegoul. Lipa 2, 41-703 Ruda ŚląskaPowiat Ruda Śląska 18Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Nr 3ul. Energetyków 46, 44-200 RybnikSamorząd województwa 19Wojewódzkie Zakłady Ortopedyczneul. Stefana Batorego 17, 41-900 BytomSamorząd województwa 20Górnośląski Szpital Onkologicznyul. Sienkiewicza, 44-101 GliwiceSamorząd województwa 21Samodzielny Zespół Lecznictwa Ambulatoryjnegoal. Piłsudskiego 92, 41-308 Dąbrowa GórniczaPowiat Dąbrowa Górnicza 22Wojewódzki Ośrodek Reumatologoczno-Rehabilitacyjnyul. Uzdrowiskowa 54, 43-230 Goczałkowice-ZdrójSamorząd województwa 23Szpital Psychiatrycznyul. Gliwicka 5, 44-180 ToszekSamorząd województwa 24Centrum Diagnostyki Nieurazowych Chorób Narządów Ruchyul. Uzdrowiskowa 5, 43-450 UstrońSamorząd województwa 25Zespół Opieki Zdrowotnejul. 26 Marca 51, 44-300 Wodzisław ŚląskiPowiat wodzisławski 26Szpital Specjalistycznyul. M. Skłodowskiej-Curie 10, 41-800 ZabrzeSamorząd województwa 27Szpital Miejski Nr 1 Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wyciska 1, 42-800 ZabrzePowiat Zabrze 28Szpital Rejonowyul. Zamkowa 4, 41-803 ZabrzePowiat Zabrze 29Rejonowe Pogotowie Ratunkoweul. Czarna 3, 41-200 SosnowiecSamorząd województwa 30Zakład Diagnostyki Obrazowejpl. Medyków 2, 41-200 SosnowiecSamorząd województwa 31"Repty" Górnośląskie Centrum Rehabilitacji im. gen. J. Ziętkaul. Śniadeckiego 1, Tarnowskie GórySamorząd województwa 32Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kochanowskiego 11, 43-320 Czechowice-DziedzicePowiat bielski 33Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 1ul. Kościuszki 29, 44-100 GliwicePowiat gliwicki 34Szpital im. Ludwika Rydygieraul. Markiewki 87, 40-213 KatowicePowiat Katowice 35Centrum Psychiatriiul. Korczaka 27, 40-338 KatowiceSamorząd województwa 36Szpital im. J. Śniadeckiegoul. Szopienicka 10, 40-432 KatowicePowiat Katowice 37Szpital im. Leszczyńskiegoul. Raciborska 26, 40-074 KatowiceSamorząd województwa 38Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy im. Św. Józefaul. Dworcowa 31, 44-145 PilchowiceGmina Pilchowice 39Zakład Opieki Zdrowotnej w Miedźnejul. Pszczyńska 2, 43-225 WolaGmina Miedźna 40Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Damrota 6, 44-145 PilchowiceGmina Pilchowice 41Miejsko-Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Gliwicka 28, 44-153 SośnicowiceGmina Sośnicowice 42Zakład Pulmunologiiul. Lipowa 3, 42-600 Tarnowskie GórySamorząd województwa 43Ośrodek Diabetologiczny dla Dzieci i Młodzieżyul. Zwycięstwa 31, 44-100 GliwiceSamorząd województwa 44Ośrodek Rehabilitacyjno-Leczniczyul. Katowicka 22, 43-190 MikołówPowiat mikołowski 45Ośrodek Rehabilitacyjno-Wychowawczyul. Mikołowska, 43-180 Orzesze-ZawiśćSamorząd województwa 46Śląski Szpital Reumatologoczno-Rehabilitacyjnyul. Szpitalna 11, 43-450 UstrońSamorząd województwa 47Szpital Chorób Płucul. Gliwicka 20, 43-180 OrzeszeSamorząd województwa 48Szpital Miejski Nr 1ul. Zegadłowicza 3, 41-200 SosnowiecPowiat Sosnowiec 49Szpital Miejski Nr 2 im. Dr K. Zaharskiegoul. 3 Maja 33, 41-200 SosnowiecPowiat Sosnowiec 50Szpital Miejski Nr 3ul. Szpitalna 1, 41-200 SosnowiecPowiat Sosnowiec XIII. Województwo świętokrzyskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 1ul. Olszewskiego 2, 25-950 KielcePowiat kielecki 2Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 1ul. Świętokrzyska 22, 27-400 Ostrowiec ŚwiętokrzyskiPowiat ostrowiecki 3Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 1ul. Ekonomii 4, 26-110 Skarżysko-KamiennaPowiat skarżyski 4Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 2ul. Jagiellońska 74, 25-734 KielcePowiat kielecki 5Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracyul. Piłsudskiego 101, 26-220 StąporkówPowiat konecki 6Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Olszewskiego 2, 25-663 KielceSamorząd województwa XIV. Województwo warmińsko-mazurskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kopernika 8, 14-400 PasłękPowiat elbląski 2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Moniuszki 13, 14-500 BraniewoPowiat braniewski 3Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sanatoryjna 1, 14-530 FromborkSamorząd województwa 4Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Tysiąclecia 5, 82-300 ElblągSamorząd województwa 5Samodzielny Publiczny Szpital Psychiatrycznyul. gen. J. Bema 24, 11-600 WęgorzewoSamorząd województwa 6Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnieńul. Warszawska 41, 11-500 GiżyckoSamorząd województwa 7Ośrodek Rehabilitacji UzależnionychRóżewiec, 11-603 WęgielsztynSamorząd województwa 8Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wyszyńskiego 11, 11-200 BartoszycePowiat bartoszycki 9Zespół Opieki Zdrowotnej13-340 BiskupiecPowiat olsztyński 10Zakład Opieki Zdrowotnej - Szpitalul. Grunwaldzka 10, 11-040 Dobre MiastoPowiat olsztyński 11Zespół Opieki Zdrowotnejul. gen. Andersa 8, 14-200 IławaPowiat iławski 12Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie, 11-400 KętrzynPowiat kętrzyński 13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bartoszycka 3, 11-300 Lidzbark WarmińskiPowiat lidzbarski 14Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dąbrowskiego 16, 14-300 MorągPowiat ostródzki 15Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wolności 12, 11-700 MrągowoPowiat mrągowski 16Zespół Opieki Zdrowotnejul. Mickiewicza 23, 13-100 NidzicaPowiat nidzicki 17Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 23, 11-440 ReszelPowiat kętrzyński 18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 2, 14-100 OstródaPowiat ostródzki 19Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Żołnierska 18, 10-561 OlsztynSamorząd województwa 20Samodzielny Publiczny Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcyul. Żołnierska 18, 10-561 OlsztynSamorząd województwa 21Wojewódzki Zespół Lecznictwa Psychiatrycznegoal. Wojska Polskiego 35, 10-288 OlsztynSamorząd województwa 22Samodzielny Publiczny Zespół Pulmonologii i Onkologiiul. Jagiellońska 78, 10-239 OlsztynSamorząd województwa 23Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci w Ameryce14-150 OlsztynekSamorząd województwa 24Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny w Górowie Iławeckimul. Armii Czerwonej 24, 11-220 Górowo IławeckieSamorząd województwa 25Samodzielny Publiczny Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczyul. Słowackiego 23, 11-440 ReszelPowiat kętrzyński 26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Toruńska 6a, 19-300 EłkPowiat ełcki 27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Warszawska 41, 11-500 GiżyckoPowiat giżycki 28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Słoneczna 7, 11-500 GołdapPowiat olecko-gołdapski 29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego 5, 19-400 OleckoPowiat olecko-gołdapski 30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 2, 12-200 PiszPowiat piski 31Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 17, 11-600 WęgorzewoPowiat giżycki 32Samodzielny Publiczny Szpital Psychiatrycznyul. Gen. J. Bema 24, 11-600 WęgorzewoSamorząd województwa 33Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leśna 1, 13-200 DziałdowoPowiat działdowski 34Samodzielny Publiczny Szpital Powiatowyul. Bartoszycka 3, 11-300 Lidzbark WarmińskiPowiat lidzbarski 35Samodzielna Publiczna Przychodnia Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. 11 Listopada 15, 11-300 Lidzbark WarmińskiMiasto Lidzbark Warmiński 36Samodzielny Publiczny Zespół Przychodni Specjalistycznychul. 11 Listopada 15, 11-300 Lidzbark WarmińskiPowiat lidzbarski 37Samodzielna Publiczna Wojewódzka Specjalistyczna Przychodnia dla Dzieci i Młodzieżyul. Żołnierska 18, 10-561 OlsztynPowiat olsztyński 38Wojewódzki Zespół Poradni Zdrowia Psychicznegoal. Wojska Polskiego 35, 10-288 OlsztynSamorząd województwa 39Samodzielna Przychodnia Onkologicznaul. Kajki 3, 10-546 OlsztynSamorząd województwa 40Samodzielna Przychodnia Chorób Płucul. Jagiellońska 78, 10-239 OlsztynSamorząd województwa 41Zakład Ambulatoryjnej Opieki Specjalistycznejul. Żołnierska 16A, 10-561 OlsztynSamorząd województwa 42Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 2, 14-100 SzczytnoGmina Szczytno 43Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. M. Konopnickiej 4, 12-230 Biała PiskaGmina Biała Piska 44Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia19-520 Banie MazurskieGmina Banie Mazurskie 45Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia19-420 Kowale OleckieGmina Kowale Oleckie 46Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 2, 11-730 MikołajkiGmina Mikołajki 47Samodzielny Publiczny Miejsko-Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Czerniaka 12, 12-250 OrzyszGmina Orzysz 48Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Wczasów 4, 12-220 Ruciane-NidaGmina Ruciane-Nida 49Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. 40-lecia PRL 6, 11-510 WydminyGmina Wydminy XV. Województwo wielkopolskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Poznańska 79, 62-800 KaliszSamorząd województwa 2Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Poznańska 125, 63-300 PleszewPowiat pleszewski 3Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 7, 63-600 KępnoPowiat kępiński 4Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Bolewskiego 8, 63-700 KrotoszynPowiat krotoszyński 5Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej dla Dzieci i Młodzieżyul. Zamkowa 2, 64-113 OsiecznaSamorząd województwa 6Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Magazynowa 5, 64-100 LesznoPowiat leszczyński 7Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Wyszyńskiego 1, 62-510 KoninSamorząd województwa 8Zespół Opieki Zdrowotnejul. Poduchowne 1, 62-700 TurekPowiat turecki 9Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 91, 64-700 CzarnkówPowiat czarnkowsko-trzcianecki 10Zespół Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 29, 64-800 ChodzieżPowiat chodzieski 11Zespół Opieki Zdrowotnejpl. Wojska Polskiego 19, 98-300 WyrzyskPowiat pilski 12Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna, 77-400 ZłotówPowiat złotowski 13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego 43, 64-920 PiłaPowiat pilski 14Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracyul. Poznańska 55a, 60-852 PoznańSamorząd województwa 15Szpital Rehabilitacyjno-Kardiologiczny64-600 Kowanówko k. ObornikPowiat obornicki 16Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dorosłychul. Mogileńska 42, 61-044 PoznańPowiat poznański 17Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dorosłych i Dzieciul. E. Orzeszkowej 27, 62-200 GnieznoPowiat gnieźnieński 18Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczyul. Promenady 7, 63-100 ŚremPowiat śremski 19Poznański Ośrodek Reumatologicznyul. Mickiewicza 95, 63-100 ŚremSamorząd województwa 20Zakład Leczenia UzależnieńCharcice 12, 64-412 Chrzypsko WielkieSamorząd województwa 21Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul. Krysiewicza 7/8, 61-825 PoznańSamorząd województwa 22Szpital Pneumologiczny "Staszycówka"Ludwikowo, 62-050 MosinaSamorząd województwa 23Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieciul. Sanatoryjna 2, 60-480 KiekrzSamorząd województwa 24Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Grobla 26, 61-858 PoznańPowiat poznański 25Zakład Opieki Zdrowotnejul. Poniatowskiego 25, 62-600 KołoPowiat kolski XVI. Województwo zachodniopomorskie Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej 1234 1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Pułku Ułanów 9,76-100 SławnoSamorząd województwa 2Państwowe Sanatorium Przeciwgruźliczeul. Staszica 4, TucznoSamorząd województwa 3Zespół Opieki Zdrowotnejul. 12 Lutego 9 WałczPowiat wałecki 4Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Niedziałkowskiego 4, 73-200 ChoszcznoPowiat choszczeński 5Szpital Wojewódzkiul. Chałubińskiego 7, 75-581 KoszalinSamorząd województwa 6Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płucul. Niepodległości 44/48, 75-252 KoszalinSamorząd województwa 7Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Kościuszki 5, 75-404 KoszalinPowiat koszaliński 8Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznychal. Monte Cassino 9, 75-414 KoszalinPowiat koszaliński 9Ośrodek Leczenia Uzależnień Alkoholowych78-217 StanominoSamorząd województwa 10Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 9, 78-200 BiałogardPowiat białogardzki 11Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 32, 76-150 DarłowoPowiat sławieński 12Zespół Opieki Zdrowotnejul. Chrobrego 4, 78-500 Drawsko PomorskiePowiat drawski 13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Łopuskiego 8, 78-100 KołobrzegSamorząd województwa 14Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej Nr 1ul. Bociania 4, 78-100 KołobrzegGmina Kołobrzeg 15Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej Nr 2ul. Łopuskiego 8, 78-100 KołobrzegGmina Kołobrzeg 16Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej Nr 3ul. Waryńskiego 8, 78-100 KołobrzegGmina Kołobrzeg 17Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bobolicka 4, 76-130 PolanówGmina Polanów 18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Gwardii Ludowej 5, 78-320 Połczyn-ZdrójPowiat świdwiński 19Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 1, 76-004 SianówGmina Sianów 20Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 38, 78-400 SzczecinekPowiat szczecinecki 21Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wolności 14, 78-540 Kalisz PomorskiGmina Kalisz Pomorski 22Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bobolicka 1, 78-220 TychowoGmina Tychowo 23Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejplac 600-lecia 1, 78-520 ZłocieniecGmina Złocieniec 24Zespół Ośrodków Zdrowia Gminy Grzmiącaul. Kolejowa 11, 78-450 GrzmiącaGmina Grzmiąca 25Przychodnia Rejonowaul. Zwycięstwa 8/10, 78-430 BoboliceGmina Bobolice 26Zespół Ośrodków Zdrowia Gminy Szczecinekul. Pilska 3, 78-400 SzczecinekGmina Szczecinek 27Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Arkońska 4, 71-455 SzczecinSamorząd województwa 28Specjalistyczny Szpital im. prof. A. Sokołowskiegoul. Sokołowskiego 11, 70-880 SzczecinSamorząd województwa 29Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Mączna 4, 70-780 SzczecinSamorząd województwa 30Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoal. Wojska Polskiego 92/94, 70-481 SzczecinSamorząd województwa 31Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Bolesława Śmiałego 33, 70-347 SzczecinSamorząd województwa 32Portowy Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Energetyków 2, 70-656 SzczecinSamorząd województwa 33Samodzielny Publiczny Zakład Stoczniowy Opieki Zdrowotnejul. Dubois 27, 71-610 SzczecinSamorząd województwa 34Samodzielny Publiczny Ośrodek Rehabilitacji Dzieci i Młodzieżyul. M. Skłodowskiej-Curie 14, 71-332 SzczecinSamorząd województwa 35Samodzielny Publiczny Dziecięcy Ośrodek Rehabilitacji74-104 Nowe CzarnowoSamorząd województwa 36Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Nowogardzka 2, 72-100 GoleniówPowiat goleniowski 37Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 10, 72-400 Kamień PomorskiPowiat kamieński 38Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Konopnickiej 2, 72-600 ŚwinoujściePowiat Świnoujście 39Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Jana Pawła II 2, 74-200 PyrzycePowiat pyrzycki 40Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Siedlecka 2a, 72-010 PolicePowiat policki 41Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Parkowa 7, 74-100 GryfinoPowiat gryfiński 42Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego 27, 73-110 Stargard SzczecińskiPowiat stargardzki 43Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej72-300 GryficePowiat gryficki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 21 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych. (Dz. U. Nr 145, poz. 942) Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do odpadów niebezpiecznych określonych w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów (Dz. U. Nr 162, poz. 1135). § 2. 1. Odpady niebezpieczne, przeznaczone do wykorzystania lub unieszkodliwiania w innym miejscu niż miejsce ich powstawania, są gromadzone i przechowywane w celu zebrania przed transportem partii wysyłkowej o odpowiedniej wielkości oraz w odpowiednim opakowaniu. 2. W miejscach gromadzenia odpadów niebezpiecznych, o których mowa w ust. 1, mogą być gromadzone i przechowywane tylko odpady, które są przeznaczone do wykorzystania lub unieszkodliwiania w instalacjach specjalistycznych, na zasadach określonych w rozporządzeniu. 3. Odpady niebezpieczne powinny być gromadzone i przechowywane w pojemnikach lub przeładowywane do urządzeń magazynowych. 4. Sposób gromadzenia i przechowywania odpadów niebezpiecznych nie może oddziaływać negatywnie na kolejne operacje w ich wykorzystywaniu lub unieszkodliwianiu. 5. Każdy rodzaj odpadów niebezpiecznych powinien być gromadzony i przechowywany oddzielnie. 6. Do przechowywania odpadów niebezpiecznych powinno stosować się urządzenia magazynowe: 1) odpadów w postaci stałej - zadaszone wiaty magazynowe dla pojemników z odpadami, zasieki naziemne dla odpadów składowanych luzem, wykonane z materiału odpornego na korozyjne działanie składników odpadów, 2) odpadów w postaci ciekłej - wiaty magazynowe dla pojemników z odpadami, zbiorniki naziemne zamknięte dla odpadów przepompowywanych z cystern transportowych oraz z innych zbiorników przewoźnych, 3) odpadów w postaci past i szlamów - wiaty magazynowe dla pojemników z odpadami, zadaszone zbiorniki naziemne otwarte z materiałów odpornych na korozyjne działanie składników odpadów. § 3. 1. Powierzchnie komunikacyjne przy obiektach do przechowywania odpadów niebezpiecznych oraz place przeładunkowe i drogi wewnętrzne w miejscu gromadzenia odpadów niebezpiecznych powinny być utwardzone, uszczelnione przed przeciekami wód opadowych do gruntu i wyposażone w instalacje kanalizacji ze zbiornikiem wód opadowych oraz ścieków z okresowego zmywania powierzchni. 2. Ścieki z pojemników, zbiorników i urządzeń służących do prac ładunkowych oraz z powierzchni utwardzonych w miejscach gromadzenia odpadów niebezpiecznych powinny być badane na zawartość składników szkodliwych, występujących w składowanych odpadach, i w zależności od wyniku badania kierowane do oczyszczenia lub do urządzeń kanalizacyjnych. 3. Teren gromadzenia odpadów powinien być wyposażony w sieć hydrantów na potrzeby gaśnicze oraz na potrzeby zmywania powierzchni utwardzonych, w oświetlenie zewnętrzne, urządzenia i materiały gaśnicze, zapas sorbentów do likwidacji rozlewów odpadów w postaci ciekłej. 4. Teren gromadzenia odpadów niebezpiecznych powinien być ogrodzony w sposób uniemożliwiający przedostanie się osób postronnych i zwierząt. § 4. 1. Odpady niebezpieczne powinny być dostarczane do miejsc ich gromadzenia w pojemnikach zapewniających bezpieczeństwo prac ładunkowych i przewozu. 2. Pojemniki, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w rotacji pomiędzy wytwórcą odpadu, miejscem gromadzenia i odbiorcą odpadu. 3. Pojemniki, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane z materiału odpornego na działanie składników umieszczanego w nich odpadu i posiadać szczelne zamknięcie zabezpieczające przed przypadkowym rozproszeniem odpadu w trakcie transportu i czynności załadunkowych i rozładunkowych. 4. Dla odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do wykorzystania i unieszkodliwiania w procesach termicznych dopuszcza się zastosowanie pojemników jednorazowych, ulegających rozkładowi w tych procesach. 5. Pojemników, o których mowa w ust. 4, nie powinno się stosować do gromadzenia odpadów łatwo palnych. 6. Dla dostaw odpadów niebezpiecznych w postaci ciekłej mogą być wykorzystywane cysterny, jeśli miejsce powstania, gromadzenia i przechowywania tych odpadów jest wyposażone w odpowiednie urządzenia do ich przepompowania i przechowania. § 5. Przepisów § 2 ust. 2-6 oraz § 3 i 4 nie stosuje się do gromadzenia i przechowywania odpadów niebezpiecznych pochodzenia medycznego i weterynaryjnego. § 6. 1. Odpady niebezpieczne pochodzenia medycznego i weterynaryjnego o kodach klasyfikacyjnych 18 01 03 i 18 02 02 podlegają unieszkodliwianiu. 2. Do gromadzenia odpadów, o których mowa w ust. 1, należy stosować pojemniki jednorazowego użytku, wykonane z materiału ulegającego rozkładowi termicznemu w procesie unieszkodliwiania; pojemniki powinny posiadać pokrywę jednorazowego użytku, uniemożliwiającą powtórne otwarcie pojemnika. 3. Jako szczególny rodzaj pojemników dopuszcza się stosowanie worków z tworzywa sztucznego nie przepuszczających zapachów, dwuwarstwowych, zamykanych przez zgrzewanie. 4. Nie dopuszcza się do sortowania odpadów, o których mowa w ust. 1, oraz otwierania pojemników po napełnieniu i przeładunku ich zawartości; w przypadku uszkodzenia pojemnika należy go w całości umieścić w innym, większym pojemniku. 5. Pojemniki z odpadami niebezpiecznymi pochodzenia medycznego i weterynaryjnego należy przechowywać w wydzielonym pomieszczeniu, w którym możliwe jest zmywanie ścian i podłogi oraz przeprowadzanie dezynfekcji; dezynfekcję należy przeprowadzać każdorazowo w przypadku uszkodzenia pojemnika. 6. Czas przechowywania pojemników zawierających odpady, o których mowa w ust. 1, nie powinien przekraczać 48 godzin w pomieszczeniach o temperaturze 10°-20°C; przy dłuższym czasie przechowywania obowiązuje ochładzanie pomieszczenia magazynowego do temperatury nie przekraczającej 10°C. 7. Odpady niebezpieczne pochodzenia medycznego i weterynaryjnego podlegają obowiązkowi unieszkodliwiania w procesach termicznych przy zastosowaniu metod A1 oraz A4 wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 7. Wykorzystywanie odpadów niebezpiecznych powinno odbywać się na warunkach określonych w odrębnych przepisach, dotyczących wykorzystywania odpadów do celów przemysłowych. § 8. 1. Odpady niebezpieczne: 1) podlegające unieszkodliwieniu przez przekształcenie termiczne, stanowiące szczególny przypadek procesu chemicznego, 2) podlegające unieszkodliwieniu w procesie przekształcenia fizycznego, chemicznego lub łącznego fizycznego i chemicznego, poza wymienionymi w pkt 1, 3) podlegające unieszkodliwieniu przez składowanie bez poddawania ich procesom, o których mowa w pkt 1 i 2 zawiera tabela w kolumnach 5, 4 i 3 załącznika do rozporządzenia. 2. Sposób unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych określa kolumna 6 tabeli załącznika do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dopuszcza się stosowanie innych niż określone w ust. 2 sposobów unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, jeżeli zostaną spełnione wymagania określone w rozporządzeniu. § 9. Przekształcanie termiczne odpadów niebezpiecznych w paleniskach kotłowych lub w spalarniach odpadów wymaga spełnienia następujących warunków: 1) czas utrzymywania spalin w komorze spalania powinien wynosić co najmniej 2 sekundy w temperaturze: a) nie niższej od 850°C - jeśli zawartość chloru w związkach organicznych w przekształcalnych odpadach nie przekracza 1% suchej masy odpadów, b) nie niższej od 1100°C - jeśli zawartość chloru w związkach organicznych w przekształcanych odpadach przekracza 1% suchej masy odpadów, 2) zawartość tlenu w gazach spalinowych nie może być mniejsza niż 6%, 3) gazy odlotowe z procesu powinny być monitorowane w zakresie ciągłej rejestracji temperatury w komorze spalania, ciśnienia, zawartości tlenu i pary wodnej. § 10. Termiczne przekształcanie odpadów niebezpiecznych w piecach obrotowych do produkcji cementu i wapna, w których wysokie temperatury procesów oraz czas utrzymywania spalin w tych temperaturach w granicach od 4 do 8 sekund gwarantują skuteczność rozkładu składników pochodzenia organicznego, wymaga spełnienia następujących warunków: 1) nie może ulec pogorszeniu skład gazów odlotowych z procesu, w porównaniu do pracy instalacji bez wprowadzania do niej odpadów niebezpiecznych, 2) urządzenia do przechowywania odpadów oraz ich przygotowania do przekształcenia powinny być wykonane w sposób zapewniający ochronę środowiska. § 11. 1. Termiczne przekształcenie odpadów niebezpiecznych przez ich rozkład pirolityczny wymaga spełnienia następujących warunków: 1) zawartość organicznych związków chlorowców w parach i gazach odlotowych z procesu rozkładu pirolitycznego odpadów niebezpiecznych nie powinna przekraczać wartości 0,5 nanograma w jednym metrze sześciennym [0,5 ng/m3], 2) gazy z procesu pirolitycznego powinny być wykorzystane jako paliwo pomocnicze w paleniskach kotłowni grzewczych; w przypadkach braku możliwości takiego wykorzystania dopuszcza się spalanie gazów w pochodni. 2. Dopuszcza się bezpośrednie składowanie stałej pozostałości po rozkładzie pirolitycznym na składowisku odpadów wyposażonym w instalację do oczyszczania odcieków. § 12. 1. Pozostałości po przekształceniu odpadów niebezpiecznych w procesach fizycznych, chemicznych lub łącznych fizycznych i chemicznych powinny być pozbawione cech powodujących zagrożenie dla środowiska w stopniu uniemożliwiającym ich wykorzystanie lub - w przypadku braku możliwości ich wykorzystania - składowanie, w warunkach zapewniających ochronę zdrowia oraz życia ludzi i ochronę środowiska. 2. Urządzenia do przekształcania odpadów niebezpiecznych w procesach fizycznych, chemicznych lub łącznych fizycznych i chemicznych powinny być wykonane w sposób zapewniający nieemitowanie do powietrza substancji szkodliwych w stężeniach przekraczających normy zawarte w przepisach szczególnych. 3. Ścieki z procesów, o których mowa w ust. 1, powinny być kontrolowane przez ciągły pomiar wartości pH i mętności, z automatycznym zamknięciem odpływu w przypadku przekroczenia wartości granicznych, określonych dla instalacji służącej do unieszkodliwiania odpadów, na podstawie przepisów szczególnych. 4. Dla przerobu różnych rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszcza się użycie zainstalowanych urządzeń w układach wielofunkcyjnych. § 13. 1. Wykorzystanie przekształconych w procesach fizycznych, chemicznych lub łącznych fizycznych i chemicznych odpadów niebezpiecznych, zawierających metale ciężkie, składających się wyłącznie z substancji nieorganicznych, do sporządzania mieszanek betonowych na potrzeby budownictwa, z wyłączeniem budynków przeznaczonych do stałego przebywania ludzi i zwierząt, możliwe jest pod warunkiem nieprzekroczenia w badaniu wymywalności metali ciężkich z próbek betonów wzrostu stężenia tych metali w wyciągu wodnym powyżej wartości 10 mg/dm3 łącznie w przeliczeniu na masę pierwiastków. 2. Badanie wymywalności metali ciężkich z wyrobów betonowych zawierających unieszkodliwione odpady niebezpieczne przeprowadza się przez zanurzenie całkowicie w wodzie próbki badanego materiału i utrzymywanie jej przez 48 godzin przy stałym mieszaniu; woda użyta do badania nie powinna zawierać chloru, powinna mieć temperaturę 18°-22°C i twardość w granicach 3 do 6 mval/dm3; stosunek wagowy wody do materiału badanego powinien wynosić 10:1. § 14. 1. Odpady niebezpieczne: 1) w postaci ciekłej, szlamów lub trwałych zawiesin, 2) tworzące aerozole przy prędkości strumienia powietrza nad odpadem poniżej 2 m/s, 3) dla których strata masy po prażeniu w temperaturze 800°C przekracza 10% masy odpadu suchego, 4) emitujące na składowisku samoistnie lub pod wpływem czynników atmosferycznych gazy lub pary szkodliwe dla organizmów żywych lub dla środowiska, lub uciążliwe zapachowo, 5) zawierające składniki rozpuszczalne w wodzie w ilościach przekraczających 10% masy odpadu suchego, 6) zawierające kwasy i alkalia w ilościach powodujących zmianę pH wyciągu wodnego, sporządzonego przy stosunku masy wody do odpadu 10:1, na poniżej 4 i powyżej 13 powinny być przekształcone przed składowaniem. 2. Rozpuszczalność w wodzie zawartych w składowym odpadzie związków chemicznych metali ciężkich powinna być równa lub mniejsza od rozpuszczalności ich wodorotlenków. § 15. 1. Unieszkodliwianie odpadów niebezpiecznych przez składowanie powinno następować na odpowiednio urządzonym i oznakowanym składowisku, zlokalizowanym na obszarze, na którym nie występuje zagrożenie powodzią. 2. Składowisko, o którym mowa w ust. 1, powinno: 1) zostać urządzone w sposób zapewniający zachowanie odległości pomiędzy najniżej położoną warstwą uszczelniającą dno składowiska a maksymalnym poziomem wody podziemnej, nie mniejszej niż jeden metr, 2) posiadać uszczelnienie dna i ścian bocznych do poziomu co najmniej 2 m powyżej otaczającego terenu, zabezpieczające przed przenikaniem wód opadowych z wnętrza składowiska do wód podziemnych. 3. Uszczelnienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, powinno się składać z następujących warstw: 1) dolnej warstwy uszczelniającej, o przepuszczalności hydraulicznej nie większej niż 10-9 cm/s, ze szczeliwa mineralnego, o grubości nie mniejszej niż 1,5 m, 2) pośredniej, piaskowo-żwirowej warstwy, o grubości 30 cm, zawierającej awaryjny system drenażu dla odprowadzania ewentualnych przecieków przez górne uszczelnienie, 3) górnej warstwy uszczelniającej, o przepuszczalności hydraulicznej nie większej niż 10-9 cm/s, wykonanej geomembraną z tworzywa sztucznego lub z dwu warstw geowłókniny z warstwą szczeliwa mineralnego (bentonitu) pomiędzy nimi, 4) żwirowej warstwy filtracyjnej, o grubości co najmniej 30 cm, z systemem drenażu odcieków wód opadowych. 4. Dla ochrony wód opadowych przed skażeniem w trakcie eksploatacji składowiska odpadów niebezpiecznych należy prowadzić bieżącą budowę okrywy ziemnej zboczy poprzez utrzymywanie obwałowania bocznego o grubości co najmniej 2 m warstwy ziemnej na wysokości nie mniejszej niż 50 cm nad poziom korony składowiska; powierzchnię zewnętrzną zboczy należy formować z zastosowaniem lepiszcza organicznego ulegającego powolnej biodegradacji i obsiewu roślinami stabilizującymi powierzchnię. 5. Po zakończeniu eksploatacji składowiska odpadów niebezpiecznych powierzchnia jego korony powinna być uszczelniona geomembraną i przykryta warstwą ziemi o grubości co najmniej 2 m formowanej w sposób określony w ust. 4. 6. Odcieki wód opadowych ujęte drenażem podlegają oczyszczeniu zgodnie z warunkami określonymi w przepisach szczególnych; eksploatację instalacji drenażu po zamknięciu składowiska należy kontynuować do całkowitego zaniku odcieków. 7. Dla okresowej kontroli jakości wód podziemnych, w odległości 30 m od krawędzi składowiska odpadów niebezpiecznych, należy wykonać i utrzymywać w stanie zdatnym do użytku dwa piezometry rozmieszczone na kierunku napływu i odpływu wód podziemnych. 8. Składowisko powinno posiadać ogrodzenie i stały nadzór w okresie eksploatacji 9. Teren składowiska, którego eksploatacja została zakończona, powinien podlegać okresowej kontroli stanu powierzchni zboczy i korony, na których nie dopuszcza się wykonywania wykopów, instalacji nadziemnych i podziemnych oraz budynków. § 16. 1. Wymagania, o których mowa w § 15 ust. 2-7, nie dotyczą składowania odpadów niebezpiecznych pochodzących z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych o kodach klasyfikacyjnych 17 01 05 oraz 17 06 01 2. Składowiska do wyłącznego składowania odpadów, o których mowa w ust. 1, w postaci nie przekształconej powinny być urzązane w specjalnie wykonanych zagłębieniach w gruncie, ze ścianami bocznymi zabezpieczonymi przed osypywaniem. 3. Powierzchnia składowanych odpadów, o których mowa w ust. 1, powinna być zabezpieczana przed emisją pyłów przez przykrycie folią lub warstwą gruntu każdorazowo po złożeniu odpadów. 4. Składowanie odpadów, o których mowa w ust. 1 powinno być zakończone na poziomie 2 m poniżej poziomu terenu otoczenia, a następnie należy składowisko wypełnić ziemią do poziomu terenu. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r. (poz. 942) SPOSOBY UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH Kod4)Rodzaj odpadówOdpady dopuszczone do bezpośredniego składowaniaUnieszkodliwianie przez przekształcenie fizyczne, chemiczne lub łącznie fizyczne i chemiczneUnieszkodliwianie przez przekształcenie termiczneZalecone procesy i ich kolejność5) 123456 02Odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz przetwórstwa żywności 02 01Odpady z produkcji podstawowej 02 01 05Odpady agrochemikaliówXA3 03Odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy celulozowej, płyt i mebli 03 01Odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli 03 01 04Odpady z chemicznej przeróbki drewnaXB2 03 02Odpady powstające przy konserwacji drewna 03 02 01Środki do konserwacji i impregnacji drewna nie zawierających związków chlorowcoorganicznychXA1(A4) 03 02 02Środki do konserwacji i impregnacji drewna zawierające związki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 03 02 03Metaloorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewnaXA3 03 02 04Nieorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewnaXB1,2,3,4 04Odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego 04 01Odpady z przemysłu skórzanego 04 01 03Tłuszcze pogarbarskie zawierające rozpuszczalnikiXA1 04 02Odpady z przemysłu tekstylnego 04 02 11Odpady z klejenia (szlichtowania) i wykańczania zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 05Odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz wysokotemperaturowej przeróbki węgla 05 01Ropopochodne szlamy i odpady stałe 05 01 03Osady z dna zbiornikówXA2(A3) 05 01 04Kwaśne szlamy z procesów alkilowaniaXA2(A3) 05 01 05Wycieki ropy naftowejXA1 05 01 07Kwaśne smołyXA2(A3) 05 01 08Inne smołyXA2(A3) 05 04Zużyte materiały filtracyjne 05 04 01Zużyte materiały filtracyjneXB3 - A2(A3) 05 06Odpady z procesów termicznej przeróbki węgla 05 06 01Kwaśne smołyXA2(A3) 05 06 02Smoła koksowniczaXA2(A3) 05 06 03Inne smołyXA2(A3) 05 06 04Osady z kolumn chłodniczychXD1 05 06 05Odpady ciekłe zawierające fenoleXB3 - A1 05 06 99Inne nie wymienione odpadyXA2(A3) 05 07Odpady z oczyszczania gazu ziemnego 05 07 01Osady zawierające rtęć lub jej związkiXB3 - D2(D3) 05 08Odpady z odzyskiwania (regeneracji) olejów 05 08 01Zużyte sorbenty z surowców ilastychXA3(A1) 05 08 02Kwaśne smołyXA3(A1) 05 08 03Inne smołyXA3(A1) 05 08 04Uwodnione odpady ciekłe z regeneracji olejówXB3 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków nieorganicznych 06 01Odpadowe roztwory kwaśne 06 01 01Kwas siarkawy i siarkowy [siarkowy (IV) i (VI)]XB4 06 01 02Kwas chlorowodorowyXB4 06 01 03Kwas fluorowodorowyXB4 06 01 04Kwas fosforawy i fosforowy [fosforowy (III) i (IV)]XB4 06 01 05Kwas azotawy i azotowy [azotowy (III) i (V)]XB4 06 01 99Inne nie wymienione odpadyIN 06 02Odpadowe roztwory alkaliczne 06 02 01Wodorotlenek wapniaXB4 06 02 02Wodorotlenek soduXB4 06 02 03Woda amoniakalnaXB4 06 02 99Inne nie wymienione odpadyIN 06 03Sole odpadowe i ich roztwory 06 03 11Sole i roztwory zawierające cyjankiXB2 - B1 06 04Odpady zawierające metale 06 04 02Sole metali (z wyłączeniem podgrupy 06 03 bez 06 03 11) XB1 06 04 03Odpady zawierające arsenXB1 06 04 04Odpady zawierające rtęćXB1 06 04 05Odpady zawierające inne metale ciężkieXB1 06 07Odpady z produkcji chloru i chlorowców 06 07 01Odpady azbestowe z elektrolizyXB1 06 07 02Węgiel aktywny z produkcji chloruXA4(A2) 06 13Odpady z innych nieorganicznych procesów chemicznych 06 13 01Nieorganiczne pestycydy, biocydy oraz środki do konserwacji drewnaXB3 - B1 06 13 02Zużyty węgiel aktywny (z wyłączeniem 06 07 02)XA4(A2) 07Odpady z przemysłu syntezy organicznej 07 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania podstawowych produktów przemysłu syntezy organicznej 07 01 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalnikiXA2(A3) 07 01 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 01 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 01 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 01 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 01 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 07 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tworzyw sztucznych oraz kauczuków i włókien syntetycznych 07 02 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1 07 02 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 07 02 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 02 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 02 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 02 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 02 10Inne zużyte sorbenty i osady filtracyjneXA1(A3) 07 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania organicznych barwników i pigmentów (z wyłączeniem podgrupy 06 11) 07 03 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1(A3) 07 03 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 07 03 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 03 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 03 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 03 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 03 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 07 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania pestycydów (z wyłączeniem 02 01 05) 07 04 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1(A3) 07 04 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalnikiXA2(A3) 07 04 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 04 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 04 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 04 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 04 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 07 04 11Opakowania po produktach i półproduktachIN 07 05Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farmaceutyków 07 05 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1(A3) 07 05 03Chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA2(A3) 07 05 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 05 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 05 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 05 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 05 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 07 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tłuszczów, natłustek, mydeł, detergentów, środków dezynfekcyjnych i kosmetyków 07 06 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1(A3) 07 06 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalnikiXA2(A3) 07 06 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 06 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 06 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 06 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 06 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 07 07Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych nie wymienionych produktów chemicznych 07 07 01Wody popłuczne i ługi macierzysteXB3 - A1(A3) 07 07 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 07 07 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzysteXA1(A3) 07 07 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 07 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjneXA1(A3) 07 07 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowcówXA2(A3) 07 07 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjneXA1(A3) 08Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich 08 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i lakierów (z wyłączeniem podgrupy 08 03) 08 01 01Odpady farb i lakierów zawierających rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 01 02Odpady farb i lakierów nie zawierających rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA2(A3) 08 01 06Szlamy z usuwania z farb i lakierów zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 01 07Szlamy z usuwania farb i lakierów nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA2(A3) 08 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb drukarskich 08 03 01Farby drukarskie zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 03 02Farby drukarskie nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA1(A3) 08 03 05Szlamy farb drukarskich zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 03 06Szlamy farb drukarskich nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA1(A3) 08 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania klejów, kitów i mas szpachlowych 08 04 01Odpadowe kleje, kity i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 04 02Odpadowe kleje, kity i szczeliwa nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA1(A3) 08 04 05Osady z klejów i szczeliw zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 08 04 06Osady z klejów i szczeliw nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA1(A3) 09Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01 01Wodne roztwory wywoływaczy i aktywatorówXB2 09 01 02Wodne roztwory wywoływaczy do płyt offsetowychXB4 09 01 04Roztwory utrwalaczyXB2 09 01 05Roztwory wybielaczy i kąpieli wybielająco-utrwalającychXB2 09 01 06Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków zawierające srebroXB2 09 01 09Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku z bateriamiXB3 10Odpady nieorganiczne z procesów termicznych 10 01Odpady z elektrowni i innych zakładów energetycznego spalania paliw (z wyłączeniem grupy 19) 10 01 09Kwas siarkowy i jego roztworyXB4 10 03Odpady z hutnictwa aluminium 10 03 01Smoły i inne odpady z masy surowcowej do wyrobu anodXA4(A3) 10 03 07Zużyte wykładziny z piecówXD1 10 03 10Odpady z przetwarzania żużli słonych i zgarów z drugiego wytopuXA3(B1) 10 03 12Inne pyły (łącznie z pyłami z młynów kulowych)IN 10 03 15Piana z wytopu o właściwościach palnych lub wydzielająca w zetknięciu z wodą gazy palneIN 10 04Odpady z hutnictwa ołowiu 10 04 01ŻużleXB1 10 04 03Wapno zawierające związku arsenuXB1 10 04 04Pyły z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 04 05Inne cząstki i pyłyXB1 10 04 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 04 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 05Odpady z hutnictwa cynku 10 05 01Żużle (z wyłączeniem 10 05 08)XD1 10 05 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 05 05Odpady stałe z oczyszczania gazuXB1 10 05 06Szlamy z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 06Odpady z hutnictwa miedzi 10 06 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowychXB1 10 11Odpady z hutnictwa szkła 10 11 10Odpady zawierające azbestIN 10 14Odpady z produkcji żelazostopów 10 14 02Pyły z produkcji żelazokrzemuXB1 11Odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 01Odpady ciekłe i szlamy z obróbki i powlekania metali (tj. procesów galwanicznych, procesów cynkowania, wytrawiania, fosforanowania oraz alkalicznego odtłuszczania) 11 01 01Odpady cyjankaliczne zawierające metale ciężkie inne niż chromXB2 - B1 11 01 02Odpady cyjankaliczne nie zawierające metali ciężkichXB2 11 01 03Odpady nie zawierające cyjanków, lecz zawierające chromXB2 - B1 11 01 05Zużyte kwaśne kąpiele trawiąceXB4 11 01 06Inne kwaśne odpadyXB4 11 01 07Alkalia nie wyszczególnione w inny sposóbXB4 11 01 08Osady i szlamy z fosforanowaniaXB1 11 02Odpady i szlamy z hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 02 02Szlamy z hydrometalurgii cynku (włącznie z getytem i jarozytem)XB1 11 03Szlamy i odpady stałe z procesów hartowania 11 03 01Odpady zawierające cyjankiXB2 - B3 11 03 99Inne nie wymienione odpadyIN 12Odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych 12 01Odpady z kształtowania (włącznie z kuciem, spawaniem, wytłaczaniem, toczeniem, cięciem, piłowaniem) 12 01 06Odpadowe oleje z obróbki metali zawierające chlorowce niezemulgowaneXA2(A3) 12 01 07Odpadowe oleje z obróbki metali nie zawierające chlorowców niezemulgowanychXA1(A3) 12 01 08Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali zawierające chlorowceXB3 - A2(A3) 12 01 09Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali nie zawierające chlorowcówXB3 - A1(A3) 12 01 10Syntetyczne oleje z obróbki metaliXA2(A3) 12 01 11Szlamy z obróbki metaliXA3(A2) 12 01 12Zużyte woski i tłuszczeXA1(A3) 12 03Odpady z odtłuszczania wodą i parą (z wyłączeniem grupy 11) 12 03 01Odpady z odtłuszczania wodąXB3 - A1 12 03 02Odpady z odtłuszczania parąXB3 - A1 13Oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12) 13 01Odpadowe oleje hydrauliczne i płyny hamulcowe 13 01 01Oleje hydrauliczne zawierające PCB2) lub PCT3)XA2(A3) 13 01 02Inne oleje hydrauliczne zawierające związki chlorowcoorganiczne niezemulgowaneXA2(A3) 13 01 03Inne oleje hydrauliczne nie zawierające związków chlorowcoorganicznych niezemulgowanychXA1(A3) 13 01 04Emulsje olejowe zawierające związki chlorowcoorganiczneXB3 - A2(A3) 13 01 05Emulsje olejowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznychXB3 - A1(A3) 13 01 06Hydrauliczne oleje mineralneXA1(A3) 13 01 07Inne oleje hydrauliczneXA2(A3) 13 01 08Płyny hamulcoweXA2(A3) 13 01 09Odpady zawierające PBB1)XA2(A3) 13 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe) 13 02 01Oleje smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 13 02 02Oleje smarowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznychXA1(A3) 13 02 03Inne oleje smaroweXA2(A3) 13 03Odpadowe oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 01Oleje i ciecze zawierające PCB2) lub PCT3)XA2(A3) 13 03 02Oleje i ciecze zawierające inne związki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 13 03 03Oleje i ciecze nie zawierające związków chlorowcoorganicznychXA1(A3) 13 03 04Syntetyczne oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatoryXA2(A3) 13 03 05Oleje mineralne stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatoryXA1(A3) 13 04Oleje zęzowe 13 04 01Oleje zęzowe z żeglugi śródlądowejXA1(A3) 13 04 02Oleje zęzowe z portowych kanałów ściekowychXA1(A3) 13 04 03Oleje zęzowe z innej żeglugiXA1(A3) 13 05Odpady z odwadniania olejów w separatorach 13 05 01Odpady w postaci stałejXA1(A3) 13 05 02Odpady w postaci szlamówXA1(A3) 13 05 03Szlamy z kolektorówXA1(A3) 13 05 04Szlamy i emulsje z odsalaniaXB3 - A1(A3) 13 05 05Inne emulsjeXB3 - A1(A3) 13 06Odpady olejowe nie wymienione 13 06 01Inne nie wymienione odpady olejoweXA2(A3) 14Odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08) 14 01Odpady z odtłuszczania metali i konserwacji maszyn 14 01 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)XA3 14 01 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalnikiXA2(A3) 14 01 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaninyXA1(A3) 14 01 04Mieszaniny rozpuszczalników chlorowcoorganicznych z wodąXB3 - A2(A3) 14 01 05Mieszaniny rozpuszczalników nie zawierających związanych chlorowców z wodąXB3 - A1(A3) 14 01 06Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA3(A2) 14 01 07Szlamy i odpady stałe nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznychXA1(A3) 14 02Odpady z czyszczenia tkanin i odtłuszczania produktów naturalnych 14 02 01Rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalnikiXA2(A3) 14 02 02Mieszaniny rozpuszczalników lub cieczy organicznych nie zawierających związków chlorowcoorganicznychXA1(A3) 14 02 03Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA3(A2) 14 02 04Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalnikiXA1(A3) 14 03Odpady z przemysłu elektronicznego 14 03 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)XA3 14 03 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA2(A3) 14 03 03Rozpuszczalniki i ich mieszaniny nie zawierające związków chlorowcoorganicznychXA1(A3) 14 03 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA3(A2) 14 03 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalnikiXA1(A3) 14 04Odpady chłodziw, propelentów pianowych i aerozolowych 14 04 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)XA3 14 04 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalnikiXA2(A3) 14 04 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaninyXA1(A3) 14 04 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA3(A2) 14 04 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalnikiXA1(A3) 14 05Odpady z odzysku rozpuszczalników i chłodziw (pozostałość po destylacji) 14 05 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)XA3 14 05 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalnikiXA2(A3) 14 05 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaninyXA1(A3) 14 05 04Szlamy zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczneXA3(A2) 14 05 05Szlamy zawierające inne rozpuszczalnikiXA1(A3) 16Odpady różne, nie ujęte w innych grupach 16 01Wyeksploatowane pojazdy 16 01 05Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodówXA1(A3) 16 02Zużyte urządzenia i ich elementy 16 02 01Transformatory i kondensatory zawierające PCB2) lub PCT3)XB3 16 02 04Urządzenia zawierające wolny azbestIN 16 02 06Odpady zawierające azbestXB1 16 04Odpady materiałów wybuchowych 16 04 01Odpadowa amunicjaXB2 16 04 02Odpadowe wyroby pirotechniczne (ognie sztuczne)XB2 16 04 03Inne materiały wybuchoweXB2 16 06Baterie i akumulatory 16 06 01Baterie i akumulatory ołowioweXB3 - B4 16 06 02Baterie i akumulatory niklowo-kadmoweXB3 - B4 16 06 03Suche ogniwa rtęcioweXB3 - D2 16 06 06Elektrolit z baterii i akumulatorówXB4 16 07Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych i cystern transportowych (z wyjątkiem grup 05 i 12) 16 07 01Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników zawierające chemikaliaXB3 - A2(A3) 16 07 02Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników po ropie naftowej lub jej produktachXB3 - A1(A3) 16 07 03Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych przewożących ropę naftową lub jej produktyXB3 - A1(A3) 16 07 04Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych zawierające chemikaliaXB3 16 07 05Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych zawierające chemikaliaXB3 16 07 06Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych po ropie naftowej lub jej produktachXB3 - A1(A3) 16 08Odpady podobne do komunalnych segregowane i gromadzone selektywnie 16 08 12Farby, kleje, lepiszcza i żywiceXA2(A3) 16 08 13RozpuszczalnikiXA2(A3) 16 08 17Odczynniki fotograficzneXB2(B4) 16 08 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środkiXA3 16 08 21Lampy fluoroscencyjne i inne odpady zawierające rtęćXB3 - D2 17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych 17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz drogowych 17 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbestXB1 17 06Materiały izolacyjne (bez podgrupy 17 03) 17 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbestX6)XB1 18Odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych z nimi badań 18 01Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej 18 01 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjiXA1(A4) 18 01 05Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia i lekiXA3 18 02Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej 18 02 02Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjomXA1(A4) 18 02 04Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikaliaXA3 19Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej 19 01Odpady ze spalania i termicznego rozkładu odpadów komunalnych oraz podobnych odpadów z handlu, przemysłu i instytucji 19 01 03Popioły lotneXB1 19 01 04Pył z kotłów i piecówXB1 19 01 05Osady z filtrowania spalinXB1 19 01 06Szlamy i inne odpady o konsystencji ciekłej z oczyszczania spalinXB3 - B1 19 01 07Odpady stałe z oczyszczania spalinXD1 19 01 10Zużyty węgiel aktywny z oczyszczania spalinXA4(A3) 19 02Odpady z fizykochemicznej przeróbki odpadów przemysłowych 19 02 01Szlamy wodorotlenków metali i inne szlamy po wytrącaniu metali z roztworówXD1 19 04Odpady zeszklone o z procesów zeszkliwiania oraz ze spalania odpadów innych niż 19 01 19 04 02Popioły lotne i inne odpady z oczyszczania spalinXB1 19 04 03Nie zeszklona faza stałaXB1 19 07Odcieki ze składowisk 19 07 01Odcieki ze składowisk nieoczyszczoneIN 19 08Odpady z oczyszczalni ścieków nie wyspecyfikowane inaczej 19 08 03Tłuszcze i mieszaniny olejów z oczyszczania ściekówXA1(A3) 19 08 06Nasycone lub zużyte żywice jonowymienneXA2(A3) 10 08 07Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowychXB4 - B3 20Odpady komunalne 20 01Odpady komunalne segregowane i gromadzone selektywnie 20 01 12Farby, kleje, lepiszcza i żywiceXA2(A3) 20 01 13RozpuszczalnikiXA2(A3) 20 01 17Odczynniki fotograficzneXB2(B4) 20 01 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środkiXA3 20 01 21Lampy fluoroscencyjne i inne odpady zawierające rtęćXB3 - D2 Znaczenie użytych skrótów: znak "X" w kolumnach 3,4,5 w poszczególnych wierszach oznacza sposób unieszkodliwiania odpadu; 1) polibromowane dwufenyle; 2) polichlorowane dwufenyle; 3) polichlorowane trójfenyle; 4) kod wg rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów (Dz. U. Nr 162, poz. 1135); 5) kreska pomiędzy symbolami oznacza sekwencje operacji unieszkodliwiania odpadu; w nawiasach podano równorzędną metodę unieszkodliwiania; 6) dopuszcza się składowanie na warunkach określonych w § 16 rozporządzenia; IN - w kolumnie 6 oznacza, że dla odpadu powinna być przez jego wytwórcę przedstawiona metoda unieszkodliwiania, właściwa dla jego składu chemicznego. Objaśnienie symboli procesów unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych występujących w kolumnie 6: Procesy przekształcania termicznego: A1 - procesy spalania odpadów niebezpiecznych nie zawierających związków chlorowcoorganicznych ani związków cynku, kadmu, miedzi, niklu, kobaltu i rtęci w ilości przekraczającej 0,5% wagowych suchej masy odpadów łącznie w przeliczeniu na masę pierwiastków; A2 - procesy spalania odpadów niebezpiecznych zawierających związki chlorowcoorganiczne, w tym PCB, przy zawartości metali ciężkich jak dla A1; A3 - procesy spalania odpadów niebezpiecznych w obrotowych piecach do produkcji cementu lub wapna; A4 - procesy pirolitycznego rozkładu odpadów niebezpiecznych. Procesy fizyczne, chemiczne lub łączne fizyczne i chemiczne: B1 - procesy wytrącania trudno rozpuszczalnych związków chemicznych metali ciężkich zawartych w odpadach dla zmniejszenia ich rozpuszczalności w wodzie oraz procesy ich immobilizacji poprzez zamykanie w masie betonowej, spiekanie w materiałach ceramicznych lub zeszklenie; B2 - procesy utleniania i redukcji składników odpadów; B3 - procesy oddzielania szkodliwych składników odpadów od obojętnych poprzez destylację, destylację z parą wodną, stripping gazowy, ekstrakcję, adsorpcję i inne procesy fizyczne; B4 - procesy zobojętniania kwasów i zasad. Składowanie odpadów niebezpiecznych: D1 - składowanie luzem na składowiskach otwartych urządzonych w sposób nie powodujący zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi oraz dla środowiska; D2 - Składowanie jak w sposobie D1 w pojemnikach wykonanych z materiałów odpornych na korozję; D3 - składowanie w składowiskach zamkniętych urządzonych na powierzchni ziemi w postaci specjalnych budowli lub pod powierzchnią ziemi w wyrobiskach surowców mineralnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu prowadzenia gospodarki finansowej Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. (Dz. U. Nr 145, poz. 943) Na podstawie art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i sposób prowadzenia gospodarki finansowej Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668). § 2. 1. Agencja prowadzi gospodarkę finansową poprzez wyodrębnione organizacyjnie jednostki, którymi są: 1) w zakresie gospodarowania mieniem przejętym od Skarbu Państwa - Biuro Prezesa Agencji, oddziały rejonowe i terenowe Agencji, zwane dalej "jednostkami organizacyjnymi Agencji", 2) w zakresie prowadzenia własnej działalności gospodarczej - wyodrębnione organizacyjnie w ramach oddziału rejonowego i terenowego Agencji jednostki gospodarcze, zwane dalej "jednostkami gospodarczymi Agencji". 2. Jednostki organizacyjne Agencji prowadzą gospodarkę finansową na zasadach rozrachunku wewnętrznego. 3. Jednostki gospodarcze Agencji prowadzą działalność na zasadach pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego. § 3. Zadania Agencji określone w art. 16 ustawy oraz koszty funkcjonowania jednostek Agencji, o których mowa w § 2 ust. 1, są finansowane z uzyskiwanych przez Agencję przychodów określonych w art. 19 ust. 2 ustawy. Rozdział 2 Plan finansowy § 4. 1. Agencja działa na podstawie rocznego planu finansowego, o którym mowa w art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy. 2. Roczny plan finansowy Agencji, wymieniony w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) przychody, w tym dotacje na realizację zadań zleconych przez Ministra Obrony Narodowej, o których mowa w art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy, 2) koszty uzyskania przychodów, 3) nadwyżkę lub niedobór przychodów w stosunku do kosztów, 4) kierunki rozdysponowania nadwyżki przychodów nad kosztami, 5) przychody oraz wydatki z funduszu rezerwowego Agencji, 6) sposób pokrycia niedoboru przychodów w stosunku do kosztów. § 5. 1. Oddziały terenowe i rejonowe Agencji oraz jednostki gospodarcze Agencji działają na podstawie rocznych planów finansowych sporządzanych przez ich kierowników, zgodnie z zasadami określonymi przez Prezesa Agencji. 2. Roczne plany finansowe oddziałów rejonowych Agencji i ich jednostek gospodarczych zatwierdza Prezes Agencji. 3. Roczne plany finansowe oddziałów terenowych Agencji i ich jednostek gospodarczych zatwierdza dyrektor oddziału rejonowego Agencji. Rozdział 3 Fundusze Agencji § 6. Tworzy się następujące fundusze własne Agencji: 1) fundusz zasobowy, 2) fundusz statutowy, 3) fundusz rezerwowy. § 7. 1. Oddziały terenowe i rejonowe Agencji tworzą fundusz zasobowy, stanowiący wartość mienia powierzonego Agencji przez Skarb Państwa, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. 2. Fundusz zasobowy ulega zwiększeniu o: 1) wartość mienia, o którym mowa w ust. 1, przekazywanego Agencji w ciągu roku obrotowego, 2) środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne sfinansowane z funduszu rezerwowego, 3) inwestycje, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy, realizowane z dotacji budżetowej. 3. Fundusz zasobowy ulega zmniejszeniu o: 1) wartość mienia, o którym mowa w ust. 1, sprzedanego, zlikwidowanego bądź nieodpłatnie przekazanego przez Agencję, 2) wartość umorzenia składników majątkowych zaliczanych do majątku trwałego stanowiącego własność Skarbu Państwa, dokonywanego zgodnie z obowiązującymi przepisami. § 8. 1. Jednostki organizacyjne Agencji tworzą fundusz statutowy, stanowiący wartość mienia własnego Agencji, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. 2. Fundusz statutowy ulega zwiększeniu o wartość środków trwałych oraz wartości niematerialne i prawne sfinansowane z funduszu rezerwowego, w celu zapewnienia funkcjonowania jednostek Agencji, o których mowa w § 2 ust. 1. § 9. 1. Prezes Agencji tworzy fundusz rezerwowy. Fundusz rezerwowy składa się z: 1) nadwyżki przychodów z tytułu sprzedaży osobnych kwater stałych, lokali mieszkalnych i innych nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa nad kosztami bezpośrednio związanymi z tą sprzedażą, 2) zysku Agencji, o którym mowa w § 10 ust. 6. 2. Dysponentem funduszu rezerwowego jest Prezes Agencji. 3. Fundusz rezerwowy przeznacza się na finansowanie: 1) inwestycji zwiększających fundusz zasobowy Agencji, polegających na: a) budowie, b) zakupach środków trwałych, c) zwiększeniu wartości użytkowej środków trwałych, stanowiących mienie powierzone Agencji przez Skarb Państwa, 2) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zwiększających fundusz statutowy Agencji, 3) strat wynikających z działalności prowadzonej przez jednostki Agencji, 4) innych celów związanych z działalnością Agencji. Rozdział 4 Rozliczenia wewnętrzne § 10. 1. Oddział terenowy Agencji w ciągu roku obrotowego przekazuje do: 1) Biura Prezesa Agencji - 20% nadwyżki przychodów nad kosztami, uzyskanej z tytułu najmu lokali użytkowych i dzierżawy gruntów, 2) oddziału rejonowego Agencji: a) 60% nadwyżki przychodów nad kosztami, uzyskanej z tytułu najmu lokali użytkowych i dzierżawy gruntów, b) 50% nadwyżki przychodów nad kosztami, uzyskanej z działalności gospodarczej, w tym z podległych jednostek gospodarczych Agencji. 2. Oddział rejonowy Agencji pokrywa koszty utrzymania biura tego oddziału z wpływów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz przychodów własnych. 3. Oddział rejonowy Agencji przekazuje w ciągu roku obrotowego: 1) na fundusz rezerwowy - całość nadwyżki przychodów z tytułu sprzedaży osobnych kwater stałych, lokali mieszkalnych i innych nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa nad kosztami bezpośrednio związanymi z tą sprzedażą, 2) do oddziałów terenowych Agencji - środki finansowe, przeznaczone w szczególności na: a) pokrycie kosztów ponoszonych przez te oddziały na zadania wskazane przez dyrektora oddziału rejonowego Agencji, b) pokrycie strat tych oddziałów. 4. Prezes Agencji przeznacza w ciągu roku obrotowego z funduszu rezerwowego środki finansowe na zadania określone w § 9 ust. 3, z uwzględnieniem kierunków rozdysponowania tego funduszu, wynikających z rocznego planu finansowego Agencji, o którym mowa w § 4 ust. 2. 5. Zysk brutto oddziałów terenowych i rejonowych Agencji podlega przekazaniu na koniec roku obrotowego do Biura Prezesa Agencji. 6. Zysk po opodatkowaniu zwiększa fundusz rezerwowy. § 11. 1. Roczne sprawozdanie finansowe Agencji podlega badaniu przez biegłego rewidenta. 2. Wyboru podmiotu uprawnionego do badania sprawozdania finansowego Agencji dokonuje Rada Nadzorcza Agencji. § 12. 1. Prezes Agencji przedstawia Radzie Nadzorczej Agencji, Ministrowi Skarbu Państwa oraz Ministrowi Obrony Narodowej: 1) sprawozdanie z rocznej działalności Agencji, 2) roczne sprawozdanie finansowe Agencji wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta. 2. Roczne sprawozdanie finansowe Agencji zatwierdza Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. Rozdział 5 Dotacje budżetowe § 13. Agencja otrzymuje dotacje budżetowe na realizację zadań zleconych wymienionych w art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy, które są finansowane do wysokości tych dotacji, ustalanych corocznie dla Agencji w budżecie Ministerstwa Obrony Narodowej. § 14. 1. Dotacje budżetowe, o których mowa w art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy, są udzielane Agencji na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Prezesem Agencji a właściwym dysponentem środków budżetowych. Porozumienie określa w szczególności tryb i terminy przekazywania oraz rozliczania środków budżetowych. 2. Prezes Agencji może wnioskować do Ministra Obrony Narodowej o dokonanie zmian pomiędzy pozycjami wydatków określonych w układzie wykonawczym budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej dla Agencji. 3. Nie wykorzystane w ciągu roku budżetowego dotacje, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, art. 35 ust. 2, art. 39 ust. 1, art. 42 ust. 3, art. 48 ust. 1, art. 53 ust. 1 i art. 88 ust. 2 ustawy, po zakończeniu roku podlegają przekazaniu na dochody budżetowe. Rozdział 6 Przepis końcowy § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Skarbu Państwa: E. Wąsacz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt SK.7/98 z dnia 23 listopada 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 944) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Andrzej Mączyński - przewodniczący Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Ferdynand Rymarz Jadwiga Skórzewska-Łosiak protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 1998 r. skargi konstytucyjnej Kazimiery Hadryan, z udziałem jej pełnomocnika, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie zgodności art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687, z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676, Nr 111, poz. 725 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 55, poz. 351) z art. 32 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: Art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687, z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676, Nr 111, poz. 725 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 55, poz. 351) jest zgodny z art. 32 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Andrzej Mączyński Zdzisław Czeszejko-Sochacki Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Ferdynand Rymarz Jadwiga Skórzewska-Łosiak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K.22/98 z dnia 24 listopada 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 945) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wojciech Sokolewicz - przewodniczący Janusz Trzciński - sprawozdawca Teresa Dębowska-Romanowska Lech Garlicki Stefan J. Jaworski protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 1998 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady Miejskiej w Policach, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie zgodności art. 182 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 732 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) z art. 165 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: Art. 182 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 732 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) jest zgodny z art. 165 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wojciech Sokolewicz Teresa Dębowska-Romanowska Lech Garlicki Stefan J. Jaworski Janusz Trzciński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 listopada 1998 r. o sprostowaniu błędu. (Dz. U. Nr 145, poz. 946) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr 94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 650) prostuje się następujący błąd: "Art. 64a ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych, omyłkowo zamieszczony w ust. 2 obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 650), powinien być zamieszczony w tekście ustawy stanowiącym załącznik do obwieszczenia zamiast wyrazów "Art. 64a. (pominięty).49)"." Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zadań, szczegółowych zasad i trybu funkcjonowania Kolegium do Spraw Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów, zasad udziału w posiedzeniach Kolegium przedstawicieli służb specjalnych i innych właściwych organów, a także zakresu czynności Sekretarza Kolegium. (Dz. U. Nr 146, poz. 947) Na podstawie art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1997 r. w sprawie zadań, szczegółowych zasad i trybu funkcjonowania Kolegium do Spraw Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów, zasad udziału w posiedzeniach Kolegium przedstawicieli służb specjalnych i innych właściwych organów, a także zakresu czynności Sekretarza Kolegium (Dz. U. Nr 64, poz. 412) w § 1 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wyrażanie opinii lub ocen w sprawach szczegółowych projektów budżetu Urzędu Ochrony Państwa i budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej, w części dotyczącej Wojskowych Służb Informacyjnych, przed ich rozpatrzeniem przez Radę Ministrów, a także sprawozdań z ich wykonania,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie określenia wzoru zawiadomienia o zamiarze nabycia akcji spółki publicznej w liczbie powodującej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 25%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy oraz sposobu dokonania tego zawiadomienia. (Dz. U. Nr 146, poz. 948) Na podstawie art. 149 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wzór zawiadomienia o zamiarze nabycia akcji spółki publicznej w liczbie powodującej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 25%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, zwanego dalej "zawiadomieniem", stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Jeżeli wymóg przedstawienia informacji zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania ze względu na specyfikę podmiotu lub inne umotywowane okoliczności, w treści zawiadomienia powinno to być wyraźnie wskazane. § 2. 1. Osoba składająca zawiadomienie, zwana dalej "zawiadamiającym", sporządza zawiadomienie w formie pisemnej. 2. Do zawiadomienia dołącza się dokument potwierdzający umocowanie osób podpisujących zawiadomienie. § 3. 1. Zawiadomienie, z zastrzeżeniem ust. 2, sporządza się w języku polskim. 2. Jeżeli zawiadamiający jest podmiotem zagranicznym z miejscem zamieszkania lub siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawiadomienie może zostać sporządzone w języku obcym. W takim przypadku do zawiadomienia należy dołączyć tłumaczenie zawiadomienia na język polski, dokonane przez tłumacza przysięgłego. § 4. Zawiadamiający doręcza zawiadomienie do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w sposób zapewniający zachowanie poufności przekazywanych informacji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1998 r. (poz. 948) WZÓR ZAWIADOMIENIA Zawiadomienie o zamiarze nabycia akcji spółki publicznej w trybie art. 149 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715), zwanej dalej "ustawą": 1. Oznaczenie zawiadamiającego [imię i nazwisko lub nazwa (firma); miejsce zamieszkania (siedziba), adres, telefon, telefaks, adres strony internetowej, e-mail oraz forma prawna i numer właściwego rejestru]: .................................................................................................... 2. Oznaczenie podmiotu dominującego wobec zawiadamiającego [imię i nazwisko lub nazwa (firma); miejsce zamieszkania (siedziba), adres, telefon, telefaks, adres strony internetowej, e-mail oraz forma prawna i numer właściwego rejestru], ze wskazaniem charakteru tej dominacji zgodnie z art. 4 pkt 16 ustawy, a w przypadku gdy podmiot dominujący jest podmiotem zależnym od innego podmiotu lub podmiotów w grupie kapitałowej - wskazanie struktury tej zależności ze wskazaniem podmiotów dominujących wszystkich szczebli dominacji: .................................................................................................... 3. Wskazanie innych od podmiotu dominującego akcjonariuszy (wspólników) posiadających 20% lub więcej ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu (zgromadzeniu wspólników) zawiadamiającego, z podaniem liczby i procentu posiadanych przez nich głosów: .................................................................................................... 4. Wskazanie spółki, której zamiaru nabycia akcji dotyczy zawiadomienie, oraz wszystkich akcji z uwzględnieniem akcji nowej emisji, zwanych dalej "akcjami spółki" (w szczególności ich liczby oraz rodzaju) ze wskazaniem akcji spółki, które zawiadamiający ma zamiar nabyć, oraz oznaczeniem progów (25%, 33%, 50%) głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy i wskazaniem odpowiednio, czy zawiadamiający oraz podmiot dominujący zamierzają osiągnąć, czy przekroczyć określony próg: .................................................................................................... 5. Charakterystyka stanu posiadania akcji spółki i praw głosu z tych akcji oraz jego zmian w wyniku ewentualnego zrealizowania zamiaru nabycia akcji (w literach a), d) i g) należy uwzględnić łącznie akcje posiadane przez zawiadamiającego: bezpośrednio i pośrednio przez podmioty zależne): Liczba akcji spółkiUdział w kapitale akcyjnym spółki w %Liczba głosów z akcji spółkiUdział głosów z akcji spółki w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy w % 12345 a) Zawiadamiający osiągnie łącznie po zamierzonym nabyciu........................................ b) Zawiadamiający (bezpośrednio)........................................ c) Przez podmioty zależne (pośrednio)........................................ d) Zawiadamiający ma zamiar nabyć łącznie........................................ e) Zawiadamiający (bezpośrednio)........................................ f) Przez podmioty zależne (pośrednio)........................................ g) Zawiadamiający posiada łącznie przed zamierzonym nabyciem........................................ h) Zawiadamiający (bezpośrednio)........................................ i) Przez podmioty zależne (pośrednio)........................................ j) Podmiot dominujący wobec zawiadamiającego posiada razem k) Podmiot dominujący wobec zawiadamiającego osiągnie po zamierzonym nabyciu razem 6. Oznaczenie podmiotów zależnych od zawiadamiającego [nazwa (firma); siedziba i adres, telefon, telefaks, adres strony internetowej, e-mail oraz forma prawna i numer właściwego rejestru] z określeniem cech tej zależności zgodnie z art. 4 pkt 16 ustawy oraz wskazaniem liczby i rodzaju akcji spółki posiadanych przez poszczególne podmioty - w przypadku gdy podmioty te posiadają akcje spółki: .................................................................................................... 7. Opis trybu zamierzonego nabycia, ze wskazaniem, czy nabycie nastąpi: w obrocie pierwotnym, w obrocie wtórnym na rynku giełdowym lub na regulowanym rynku pozagiełdowym, w wykonaniu umowy o subemisję inwestycyjną lub usługową, w wyniku wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji, w wyniku zamiany obligacji na akcje lub w inny sposób, z jego wskazaniem: .................................................................................................... 8. Termin, do którego zawiadamiający zamierza nabywać akcje w celu osiągnięcia lub przekroczenia progu wskazanego w ust. 4 zawiadomienia oraz w przypadku zamiaru ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji - planowany termin jego ogłoszenia: .................................................................................................... 9. Wskazanie celu planowanego nabycia akcji oraz szczegółowych zamiarów zawiadamiającego w stosunku do spółki, której akcje zamierza nabyć, wraz z: a) określeniem planowanego udziału zawiadamiającego w kapitale akcyjnym spółki i w głosach na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, b) określeniem planów zawiadamiającego odnośnie do funkcjonowania spółki w publicznym obrocie oraz wykorzystania instytucji tego obrotu dla pozyskiwania dodatkowych kapitałów dla jej rozwoju (czy zawiadamiający podejmie działania zmierzające do uchylenia zgody na wprowadzenie akcji spółki do publicznego obrotu zgodnie z art. 86 ustawy), c) sprecyzowaniem roli, jaką spółka odgrywa i będzie odgrywać w grupie kapitałowej, zawiadamiającego, jego planów odnośnie do utrzymania dotychczasowego przedmiotu działalności spółki oraz wskazaniem jej miejsca w krótko- i długookresowej strategii działania zawiadamiającego i jej planowanego udziału w rynkach lokalnym i globalnym, d) określeniem planów zawiadamiającego odnośnie do transferu wiedzy i kapitału do spółki: .................................................................................................... 10. Charakterystyka działalności gospodarczej zawiadamiającego, ze wskazaniem branży, wymaganych koncesji lub zezwoleń, organizacji tej działalności (jednostka, grupa), podstawowych produktów, obecności na rynku w ujęciu geograficznym, pozycji rynkowej najważniejszych produktów, podstawowych danych ekonomicznych opisujących skalę działalności i osiąganą rentowność, liczby zatrudnionych pracowników oraz innych informacji istotnie charakteryzujących zawiadamiającego i jego działalność ze względu na cel zamierzonego nabycia. W przypadku gdy działalność gospodarcza zawiadamiającego jest podporządkowana działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot dominujący - dodatkowo odpowiednio informacje dla podmiotu dominującego: .................................................................................................... 11. Wskazanie, czy papiery wartościowe wyemitowane przez zawiadamiającego lub podmiot dominujący są notowane na rynkach regulowanych, w tym zagranicznych, z podaniem miejsca notowania: .................................................................................................... 12. Wskazanie i opis wszelkich porozumień, na mocy których może nastąpić w przyszłości nabycie przez zawiadamiającego, jego podmiot dominujący lub podmioty od niego zależne, akcji spółki od stron porozumienia: .................................................................................................... 13. Wskazanie i opis wszelkich porozumień mających na celu wspólne wykonywanie praw z akcji przez zawiadamiającego, jego podmiot dominujący i pozostałe strony porozumienia, ze wskazaniem stron tych porozumień: .................................................................................................... 14. Imiona i nazwiska, miejsca zamieszkania oraz podpisy zawiadamiającego albo osób uprawnionych do składania i podpisywania oświadczeń w imieniu zawiadamiającego: .................................................................................................... 15. Imiona i nazwiska, miejsca zamieszkania oraz podpisy podmiotu dominującego wobec zawiadamiającego albo osób uprawnionych do składania i podpisywania oświadczeń w imieniu podmiotu dominującego wobec zawiadamiającego: .................................................................................................... Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie określenia obowiązków sprawozdawczych domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską w zakresie wykonywania czynności pośrednictwa w nabywaniu i zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych. (Dz. U. Nr 146, poz. 949) Na podstawie art. 60 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską w zakresie wykonywania czynności pośrednictwa w nabywaniu i zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o domu maklerskim, rozumie się przez to dom maklerski i bank prowadzący działalność maklerską, uprawniony do wykonywania czynności określonych w ust. 1 na podstawie zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanej dalej "Komisją", o którym mowa w art. 30 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715). § 2. 1. Dom maklerski przekazuje Komisji sprawozdania miesięczne, sporządzane według stanu na ostatni dzień miesiąca roku kalendarzowego. 2. Dom maklerski przekazuje sprawozdanie miesięczne do dziesiątego dnia miesiąca następującego po zakończeniu miesiąca objętego tym sprawozdaniem. 3. Wzory sprawozdań miesięcznych stanowią załączniki nr 1-6 do rozporządzenia. § 3. 1. W przypadku gdy dom maklerski posiada rachunek papierów wartościowych służący do przechowywania papierów wartościowych klientów domu maklerskiego, otwarty w zagranicznym podmiocie prowadzącym rachunki papierów wartościowych, przekazuje on w sprawozdaniu miesięcznym dane zawarte w sprawozdaniach, których wzory stanowią załączniki nr 1-6 do rozporządzenia. 2. W przypadku gdy dom maklerski nie posiada rachunku, o którym mowa w ust. 1, przekazuje on w sprawozdaniu miesięcznym dane zawarte w sprawozdaniach, których wzory stanowią załączniki nr 1, 3 i 5 do rozporządzenia. § 4. 1. Wartość papierów wartościowych wykazywaną w sprawozdaniu miesięcznym, których wzory stanowią załączniki nr 2, 4 i 6 do rozporządzenia, ustala się na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, według wartości rynkowej tych papierów w kraju, w którym są one przechowywane na rachunkach papierów wartościowych. 2. W przypadku gdy określony papier wartościowy jest w danym kraju przedmiotem obrotu na więcej niż jednym rynku regulowanym, ustalenie wartości tego papieru wartościowego następuje według jego wartości rynkowej, osiągniętej na rynku, na którym w okresie sprawozdawczym wolumen obrotów był większy. § 5. Obowiązek sporządzenia pierwszego sprawozdania miesięcznego powstaje: 1) dla domów maklerskich, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia posiadają zezwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 2 - w odniesieniu do miesiąca, w którym rozporządzenie weszło w życie, 2) dla domów maklerskich, które po dniu wejścia w życie rozporządzenia uzyskują zezwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 2 - w odniesieniu do miesiąca, w którym uzyskały to zezwolenie. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1998 r. (poz. 949) Załącznik nr 1 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA Z OBROTU NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI WYEMITOWANYMI PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ ZA GRANICĄ, ZAKUPIONYMI LUB SPRZEDANYMI PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora krajowego, do którego należy podmiot posiadający papiery wartościowe, zakupione lub sprzedane na zagranicznych rynkach regulowanych, wyemitowane przez podmioty zagraniczne. Sektory krajowe: R - podmioty sektora rządowego (jednostki centralne), SL - samorządy lokalne, NBP - Narodowy Bank Polski, DM - dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską sporządzający sprawozdanie, który zakupił papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek, BM - inne domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, B - inne banki krajowe, w tym oddziały banków zagranicznych działających w Polsce, FI - fundusze inwestycyjne, F - pozostałe instytucje finansowe*) nie wymienione wyżej, OF - osoby fizyczne, P - pozostałe podmioty krajowe. *) Do pozostałych instytucji finansowych zalicza się: • pomocnicze instytucje pośrednictwa finansowego, np. giełdy papierów wartościowych, • instytucje ubezpieczeniowe, z wyłączeniem Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i Rzecznika Ubezpieczonych, np. instytucje prowadzące działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych, w zakresie ubezpieczeń na życie, • fundusze emerytalne. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu/sprzedaży papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe kraju, w którym ma siedzibę emitent papierów wartościowych, według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 4 - Należy podać oznaczenie rynku regulowanego, gdzie odbywała się transakcja, według klucza: G - rynek giełdowy, PZ - rynek pozagiełdowy. Rubryka 5 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której dokonywane były transakcje danymi papierami wartościowymi, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryki 10-11 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 6-11 - Przez wartość transakcji należy rozumieć iloczyn ilości zakupionych/sprzedanych papierów wartościowych przemnożonych przez cenę zakupu/sprzedaży papierów wartościowych bez uwzględnienia prowizji za dokonanie transakcji. Rubryki 12-17 - Wartość transakcji wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji. Załącznik nr 2 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA ZE STANU PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH PRZECHOWYWANYCH NA RACHUNKACH ZA GRANICĄ, WYEMITOWANYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ ZA GRANICĄ, ZAKUPIONYCH NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora krajowego, do którego należy podmiot posiadający papiery wartościowe, zakupione na regulowanych rynkach zagranicznych, wyemitowane przez podmioty zagraniczne. Sektory krajowe: R - podmioty sektora rządowego (jednostki centralne), SL - samorządy lokalne, NBP - Narodowy Bank Polski, DM - dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską sporządzający sprawozdanie, który zakupił papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek, BM - inne domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, B - inne banki krajowe, w tym oddziały banków zagranicznych działających w Polsce, FI - fundusze inwestycyjne, F - pozostałe instytucje finansowe*) nie wymienione powyżej, OF - osoby fizyczne, P - pozostałe podmioty krajowe. *) Do pozostałych instytucji finansowych zalicza się: • pomocnicze instytucje pośrednictwa finansowego, np. giełdy papierów wartościowych, • instytucje ubezpieczeniowe, z wyłączeniem Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i Rzecznika Ubezpieczonych, np. instytucje prowadzące działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych, w zakresie ubezpieczeń na życie, • fundusze emerytalne. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe kraju, w którym ma siedzibę emitent papierów wartościowych, według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 4 - Należy podać oznaczenie rynku regulowanego, gdzie odbywała się transakcja, według klucza: G - rynek giełdowy, PZ - rynek pozagiełdowy. Rubryka 5 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której dokonywane były transakcje danymi papierami wartościowymi, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryki 6-8 - Wszędzie, gdzie jest to możliwe, należy podać wartość papierów wartościowych znajdujących się na rachunkach podmiotów krajowych według ostatniej ceny rynkowej w okresie sprawozdawczym. W przypadku niemożności określenia ceny rynkowej wartość należy określić według ostatniej ceny emisyjnej dla papierów udziałowych i według wartości nominalnej dla papierów dłużnych, powiększonej o należne odsetki. Rubryka 8 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 9-11 - Wartość papierów wartościowych wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu, na który sporządzane jest sprawozdanie. Załącznik nr 3 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA Z OBROTU NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI WYEMITOWANYMI PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, ZAKUPIONYMI LUB SPRZEDANYMI PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora krajowego, do którego należy podmiot emitujący papiery wartościowe, zakupione lub sprzedane na zagranicznych rynkach regulowanych, przez podmiot polski sporządzający sprawozdanie. Sektory krajowe: NBP - Narodowy Bank Polski, SP - Skarb Państwa, SL - samorządy lokalne, B - banki krajowe, w tym oddziały banków zagranicznych działających w Polsce, P - pozostałe podmioty krajowe. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu/sprzedaży papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której nominowane są dane papiery wartościowe, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryka 8-9 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 4-9 - Przez wartość transakcji należy rozumieć iloczyn ilości zakupionych/sprzedanych papierów wartościowych przemnożonych przez cenę zakupu/sprzedaży papierów wartościowych bez uwzględnienia prowizji za dokonanie transakcji. Rubryki 10-15 - Wartość transakcji wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji. Załącznik nr 4 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA ZE STANU PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH PRZECHOWYWANYCH NA RACHUNKACH ZA GRANICĄ, WYEMITOWANYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, ZAKUPIONYCH NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora krajowego, do którego należy podmiot emitujący papiery wartościowe, zakupione na regulowanych rynkach zagranicznych, przez podmioty polskie. Sektory krajowe: NBP - Narodowy Bank Polski, SP - Skarb Państwa, SL - samorządy lokalne, B - banki krajowe, w tym oddziały banków zagranicznych działających w Polsce, P - pozostałe podmioty krajowe. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której nominowane są dane papiery wartościowe, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryki 4-6 - Wszędzie, gdzie jest to możliwe, należy podać wartość papierów wartościowych znajdujących się na rachunkach podmiotów krajowych według ostatniej ceny rynkowej w okresie sprawozdawczym. W przypadku niemożności określenia ceny rynkowej wartość należy określić według ostatniej ceny emisyjnej dla papierów udziałowych i według wartości nominalnej dla papierów dłużnych, powiększonej o należne odsetki. Rubryka 6 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 7-9 - Wartość papierów wartościowych wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu, na który sporządzane jest sprawozdanie. Załącznik nr 5 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA Z OBROTU NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI ZAKUPIONYMI LUB SPRZEDANYMI PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA ZA GRANICĄ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora, do którego należy podmiot posiadający papiery wartościowe, zakupione lub sprzedane na zagranicznych rynkach regulowanych, wyemitowane przez podmioty zagraniczne. Sektory: OP - osoby prawne, OF - osoby fizyczne, P - pozostałe podmioty zagraniczne. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju nabywcy papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu/sprzedaży papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 4 - Należy podać oznaczenie literowe kraju, w którym ma siedzibę emitent papierów wartościowych, według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 5 - Należy podać oznaczenie rynku regulowanego, gdzie odbywała się transakcja, według klucza: G - rynek giełdowy, PZ - rynek pozagiełdowy. Rubryka 6 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której dokonywane były transakcje danymi papierami wartościowymi, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryki 11-12 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 7-12 - Przez wartość transakcji należy rozumieć iloczyn ilości zakupionych/sprzedanych papierów wartościowych przemnożonych przez cenę zakupu/sprzedaży papierów wartościowych bez uwzględnienia prowizji za dokonanie transakcji. Rubryki 13-18 - Wartość transakcji wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji. Załącznik nr 6 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA ZE STANU PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH PRZECHOWYWANYCH NA RACHUNKACH ZA GRANICĄ, WYEMITOWANYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ ZA GRANICĄ, ZAKUPIONYCH NA REGULOWANYCH RYNKACH ZAGRANICZNYCH PRZEZ PODMIOTY Z SIEDZIBĄ LUB MIEJSCEM ZAMIESZKANIA ZA GRANICĄ Rubryka 1 - Należy podać oznaczenie sektora, do którego należy podmiot posiadający papiery wartościowe, zakupione lub sprzedane na regulowanych rynkach zagranicznych, wyemitowane przez podmioty zagraniczne. Sektory: OP - osoby prawne, OF - osoby fizyczne, P - pozostałe podmioty zagraniczne. Rubryka 2 - Należy podać oznaczenie literowe kraju nabywcy papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 3 - Należy podać oznaczenie literowe kraju zakupu papierów wartościowych według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 4 - Należy podać oznaczenie literowe kraju, w którym ma siedzibę emitent papierów wartościowych, według międzynarodowych kodów ISO 3166-1 (zgodnie z rubryką "alpha-2"). Rubryka 5 - Należy podać oznaczenie rynku regulowanego, gdzie odbywała się transakcja, według klucza: G - rynek giełdowy, PZ - rynek pozagiełdowy. Rubryka 6 - Należy podać oznaczenie literowe waluty, w której dokonywane były transakcje danymi papierami wartościowymi, według międzynarodowych kodów ISO 4217 (zgodnie z rubryką "alfabetycznie"). Rubryki 7-9 - Wszędzie, gdzie jest to możliwe, należy podać wartość papierów wartościowych znajdujących się na rachunkach podmiotów krajowych według ostatniej ceny rynkowej w okresie sprawozdawczym. W przypadku niemożności określenia ceny rynkowej wartość należy określić według ostatniej ceny emisyjnej dla papierów udziałowych i według wartości nominalnej dla papierów dłużnych, powiększonej o należne odsetki. Rubryka 9 - Do udziałowych papierów wartościowych zalicza się: • akcje i udziały zwykłe, • akcje uprzywilejowane, z wyłączeniem akcji dających ich posiadaczom prawo do stałych dochodów, niezależnych od wyników finansowych spółki, • kwity depozytowe (ADR, GDR), • jednostki uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych, • certyfikaty inwestycyjne emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania. Rubryki 10-12 - Wartość papierów wartościowych wyrażona w jednostkach waluty powinna być przeliczona na złote polskie według średniego kursu ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu, na który sporządzane jest sprawozdanie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacyjnego i finansowego wydzielenia działalności maklerskiej banku. (Dz. U. Nr 146, poz. 950) Na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1. Bank, który uzyskał zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd na prowadzenie działalności maklerskiej oraz prowadzący działalność, o której mowa w art. 30 ust. 4-6 i art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715), prowadzi tę działalność wyłącznie w ramach wydzielonego organizacyjnie i finansowo biura maklerskiego. § 2. Biuro maklerskie prowadzi działalność, o której mowa w § 1, jako oddział banku lub jako inna jednostka organizacyjna banku działająca na zasadach oddziału banku. § 3. 1. Biuro maklerskie powinno posiadać odrębne pomieszczenia, stanowiska wraz z wyposażeniem, urządzenia i numery telekomunikacyjne identyfikowalne pod nazwą biura maklerskiego. 2. Biuro maklerskie nie może wykonywać żadnych czynności w zakresie swojej działalności w pomieszczeniach i na stanowiskach oraz przy użyciu urządzeń innych od tych, które wydzielono pod nazwą biura maklerskiego. 3. Bank nie może wykonywać żadnej innej działalności, poza określoną w § 1, w pomieszczeniach i na stanowiskach lub przy użyciu urządzeń wydzielonych dla biura maklerskiego. § 4. 1. Czynności związane z prowadzeniem działalności, o której mowa w § 1, mogą wykonywać wyłącznie pracownicy zatrudnieni w biurze maklerskim lub osoby pozostające z biurem maklerskim w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. 2. Informatyczne systemy lub podsystemy przetwarzania danych w zakresie działalności biura maklerskiego powinny być wydzielone lub zabezpieczone w taki sposób, aby uniemożliwić dostęp do tych danych osobom nieupoważnionym. § 5. 1. Biuro maklerskie samodzielnie przechowuje i archiwizuje dokumenty związane z jego działalnością. Dokumenty mogą być przechowywane i archiwizowane w pomieszczeniach banku, pod warunkiem wydzielenia archiwum biura maklerskiego z archiwum banku. 2. Osoby wykonujące czynności przechowywania i archiwizacji dokumentów, o których mowa w ust. 1, działają na podstawie umowy zawartej z biurem maklerskim. § 6. Przepisy § 3-5 stosuje się również w przypadku prowadzenia punktów obsługi klientów oraz innych jednostek organizacyjnych biura maklerskiego w pomieszczeniach innych podmiotów. § 7. Bank opracowuje i wdraża pisemne procedury regulujące zasady przepływu informacji, w tym także informacji poufnych, między biurem maklerskim a bankiem, a także zapewniające bezpieczeństwo danych, których ujawnienie mogłoby naruszyć interes uczestników publicznego obrotu papierami wartościowymi. § 8. Bank wydziela kapitał (fundusz) na działalność maklerską z funduszy własnych banku. § 9. 1. Biuro maklerskie prowadzi odrębnie księgi rachunkowe dotyczące jego działalności. 2. Biuro maklerskie ewidencjonuje wszystkie przychody i koszty oraz zyski i straty związane z jego działalnością, w tym również koszty działania punktów obsługi klientów oraz innych jednostek organizacyjnych biura. 3. Biuro maklerskie sporządza samodzielne sprawozdania finansowe w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów. § 10. Biuro maklerskie rozlicza się z bankiem z przychodów i kosztów oraz z zysków i strat wyłącznie wynikiem finansowym. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 listopada 1998 r. w sprawie sposobu sporządzania oraz przechowywania protokołów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej. (Dz. U. Nr 146, poz. 951) Na podstawie art. 196 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Z zeznań świadków obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej, sporządza się odrębny protokół, który wyłącza się z akt sprawy. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, może być sporządzony wyłącznie przez pracownika właściwego miejscowo organu podatkowego. § 2. 1. Protokoły, w których zamieszczone są wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, sporządzane są przez pracownika, który zgodnie z przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej został upoważniony do dostępu do takich wiadomości. 2. Protokołom, o których mowa w ust. 1, nadaje się klauzulę "Tajne specjalnego znaczenia" lub "Tajne" stosowanie do przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Dokumenty te podlegają rejestracji w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów oraz w stosownym dzienniku korespondencji dokumentów tajnych lub tajnych specjalnego znaczenia. § 3. Protokołom, w których zamieszczone są wiadomości stanowiące tajemnicę służbową lub zawodową, nadaje się klauzulę "Poufne" stosownie do przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Dokumenty te podlegają rejestracji w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów i w dzienniku korespondencji dokumentów poufnych. § 4. O sporządzeniu protokołu, o którym mowa w § 1, czyni się wzmiankę w odpowiednim miejscu protokołu załączonego do akt sprawy lub w odpowiednim miejscu akt, wskazując numer rejestracyjny przechowywanego dokumentu niejawnego oraz numer teczki, w której jest przechowywany. § 5. 1. Protokoły, o których mowa w § 2, przechowuje się w kancelarii tajnej. 2. Jeżeli kancelaria tajna nie została utworzona, protokoły przechowuje pracownik wykonujący czynności przewidziane dla prowadzącego kancelarię tajną, stosownie do przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. § 6. Protokoły, o których mowa w § 3, przechowuje się w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom nieupoważnionym. § 7. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się przepisy o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 25 listopada 1998 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych. (Dz. U. Nr 146, poz. 952) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650 i Nr 144, poz. 946) zarządza się, co następuje: § 1. Dokonuje się waloryzacji podstawy opodatkowania w podatku od gier dla: 1) gier prowadzonych w kasynach gry, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 93 852 zł25% powyżej 93 852 zł do 187 703 zł23 463 zł + 30% od kwoty powyżej 93 852 zł powyżej 187 703 zł do 312 925 zł51 618 zł + 35% od kwoty powyżej 187 703 zł powyżej 312 925 zł do 469 388 zł95 446 zł + 40% od kwoty powyżej 312 925 zł powyżej 469 388 zł158 031 zł + 50% od kwoty powyżej 469 388 zł 2) gier prowadzonych w salonach gier w automatach losowych, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 23 430 zł30% powyżej 23 430 zł do 46 991 zł7 029 zł + 40% od kwoty powyżej 23 430 zł powyżej 46 991 zł do 78 232 zł16 453 zł + 50% od kwoty powyżej 46 991 zł powyżej 78 232 zł32 073 zł + 60% od kwoty powyżej 78 232 zł § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 listopada 1997 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych (Dz. U. Nr 143, poz. 961). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie kas rejestrujących. (Dz. U. Nr 146, poz. 953) Na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104 oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. obowiązek ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwany dalej "ewidencjonowaniem", dotyczy podatników, u których wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104 oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905), zwanej dalej "ustawą", w ciągu 1998 r. przekroczyła 60 000 zł. 2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. obowiązek ewidencjonowania dotyczy podatników, u których wysokość obrotu z tytułu działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy w ciągu 1999 r. przekroczyła 40 000 zł. 2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 29 ust. 2c ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podatnicy, zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 lub ust. 6 ustawy, z dniem przekroczenia kwoty obrotu uprawniającej do zwolnienia są obowiązani do ewidencjonowania. § 4. Podatnicy: prowadzący sprzedaż gazu płynnego, świadczący usługi przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji podmiejskiej i międzymiastowej - są obowiązani do ewidencjonowania od dnia 1 marca 1999 r., bez względu na wysokość obrotu osiągniętego w 1998 r. § 5. 1. Podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą od dnia 1 stycznia 1999 r. obowiązani są do ewidencjonowania od dnia dokonania pierwszej sprzedaży towaru (świadczenia usługi) osobie fizycznej wymienionej w art. 29 ust. 1 ustawy. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy podatników opłacających podatek dochodowy w formie karty podatkowej. § 6. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania następujących podatników: 1) świadczących usługi łączności, 2) świadczących usługi komunalne materialne, z wyłączeniem sprzedaży gazu płynnego, oraz usługi niematerialne, z wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych. 2. Zwolnienie określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli udział wartości tych usług był wyższy od 70% ogólnego obrotu podatnika z tytułu działalności wymienionej w art. 29 ust. 1 ustawy. § 7. W okresie do dnia 31 grudnia 2000 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż dokonywaną przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży towarów, z wyjątkiem sprzedaży paliw płynnych. § 8. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 9. 1. Odliczenie, o którym mowa w art. 29 ust. 2b ustawy, zwane dalej "odliczeniem", może być dokonane w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiąc następujący po miesiącu, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie; podstawą do odliczenia jest dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą. 2. Kwota dokonanego w danym miesiącu odliczenia, z tytułu nabycia kas rejestrujących, nie może być wyższa od kwoty różnicy między podatkiem należnym a naliczonym w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; w przypadku określonym w art. 21 ust. 2 ustawy kwota odliczenia zwiększa kwotę różnicy podatku w trzech równych częściach miesięcznych. § 10. 1. Dokonanie odliczenia następuje pod warunkiem złożenia przez podatnika w urzędzie skarbowym, co najmniej na 14 dni przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemnego oświadczenia o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania do ewidencjonowania. 2. W terminach wynikających z § 1-6 podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencjonowanie, w każdym miesiącu, przy zastosowaniu co najmniej 1/20 (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych) liczby kas, która została zgłoszona przez podatnika w urzędzie skarbowym, we wszystkich miejscach sprzedaży i świadczenia usług, na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania. Od pierwszego dnia każdego następnego miesiąca podatnicy obowiązani są wprowadzić do ewidencjonowania kolejne kasy, w liczbie nie mniejszej niż liczba kas zainstalowanych w pierwszym miesiącu ewidencjonowania. 3. Odliczenia mogą dokonać podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązującym ich terminie, przy użyciu kas rejestrujących spełniających określone odrębnymi przepisami kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunki stosowania tych kas przez podatników. 4. Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących w przypadku, gdy w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania: 1) zaprzestaną ich używania, 2) zaprzestaną działalności, 3) nastąpi otwarcie likwidacji, 4) zostanie ogłoszona upadłość, 5) nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. 5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 4, powstaje po upływie miesiąca, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu. § 11. Przepisy § 9 ust. 1 i § 10 stosuje się odpowiednio do zwrotu kwoty, o której mowa w art. 29 ust. 2c ustawy. § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 157, poz. 806 i z 1997 r. Nr 44, poz. 281). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 listopada 1998 r. (poz. 953) Załącznik nr 1 TERMINY ROZPOCZĘCIA EWIDENCJONOWANIA PRZY ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH W 1999 R. Lp.Terminy rozpoczęcia ewidencjonowaniaWielkość obrotu osiągnięta przez podatników w 1998 r., która zobowiązuje do ewidencjonowania w 1999 r., w złotych 1od 1 lutegoponad 80 000 2od 1 marcapowyżej 78 000 do 80 000 3od 1 kwietniapowyżej 76 000 do 78 000 4od 1 majapowyżej 74 000 do 76 000 5od 1 czerwcapowyżej 72 000 do 74 000 6od 1 lipcapowyżej 70 000 do 72 000 7od 1 sierpniapowyżej 68 000 do 70 000 8od 1 wrześniapowyżej 66 000 do 68 000 9od 1 październikapowyżej 64 000 do 66 000 10od 1 listopadapowyżej 62 000 do 64 000 11od 1 grudniapowyżej 60 000 do 62 000 Załącznik nr 2 TERMINY ROZPOCZĘCIA EWIDENCJONOWANIA PRZY ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH W 2000 R. Lp.Terminy rozpoczęcia ewidencjonowaniaWielkość obrotu osiągnięta przez podatników w 1999 r., która zobowiązuje do ewidencjonowania w 2000 r., w złotych 1od 1 lutegoponad 60 000 2od 1 marcapowyżej 58 000 do 60 000 3od 1 kwietniapowyżej 56 000 do 58 000 4od 1 majapowyżej 54 000 do 56 000 5od 1 czerwcapowyżej 52 000 do 54 000 6od 1 lipcapowyżej 50 000 do 52 000 7od 1 sierpniapowyżej 48 000 do 50 000 8od 1 wrześniapowyżej 46 000 do 48 000 9od 1 październikapowyżej 44 000 do 46 000 10od 1 listopadapowyżej 42 000 do 44 000 11od 1 grudniapowyżej 40 000 do 42 000 Załącznik nr 3 WYKAZ CZYNNOŚCI ZWOLNIONYCH DO DNIA 31 GRUDNIA 2000 R. Z OBOWIĄZKU EWIDENCJONOWANIA PRZY ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH 1. Sprzedaż towarów i świadczenie usług na rzecz pracowników podatnika. 2. Sprzedaż nieruchomości i świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, z wyłączeniem płatności dokonywanych czekiem, bankową kartą płatniczą lub kredytową. 3. Świadczenie usług niematerialnych, z wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych. 4. Przyjmowanie należności związanych z wykonywaniem usług przewozu osób przez rewizorów, a w przypadku transportu kolejowego - również przez konduktorów. 5. Świadczenie usług finansowych, pocztowych i kurierskich, telekomunikacyjnych, dostaw wody i ciepła, gazu przewodowego, energii elektrycznej, usług odprowadzania i oczyszczania ścieków, usuwania śmieci i nieczystości, usług kominiarskich, a także innych usług komunalnych materialnych, z wyłączeniem sprzedaży gazu płynnego. 6. Sprzedaż nie przetworzonych produktów rolnych i hodowlanych, warzyw i owoców dokonywana przez rolników, użytkowników działek przyzagrodowych i ogródków działkowych. 7. Sprzedaż biletów komunikacji lotniczej. 8. Czynności wymienione w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 3 grudnia 1998 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. (Dz. U. Nr 146, poz. 954) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Podwyższa się górne granice stawek kwotowych: 1) określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), zwanej dalej "ustawą": a) w pkt 1 do 0,38 zł, b) w pkt 2 do 13,47 zł, c) w pkt 3 do 6,26 zł, d) w pkt 4 do 4,49 zł, e) w pkt 6 do 0,46 zł, f) w pkt 7 w lit. a) do 0,03 zł, g) w pkt 7 w lit. b) do 2,61 zł, h) w pkt 7 w lit. c) do 0,06 zł, 2) określone w art. 10 ustawy: a) w pkt 1 do 1952,53 zł, b) w pkt 2 do 1509,79 zł, 3) określone w art. 14 pkt 1 ustawy do 29,77 zł, 4) określone w art. 19 pkt 1 ustawy: a) w lit. a) do 448,61 zł, b) w lit. b) do 1,23 zł, c) w lit. c) do 149,68 zł. § 2. Z dniem 1 stycznia 1999 r. traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 143, poz. 956). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie na rok podatkowy 1999. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu bibliotek, których zbiory tworzą narodowy zasób biblioteczny, określenia organizacji tego zasobu oraz zasad i zakresu jego szczególnej ochrony. (Dz. U. Nr 146, poz. 955) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz bibliotek, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny, zwany dalej "zasobem", określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Organizacja zasobu zapewnia w szczególności: 1) optymalne warunki gromadzenia oraz zachowania podstawowego zbioru publikowanych i rękopiśmiennych dokumentów bibliotecznych wytworzonych przez Polaków lub dotyczących Polski, przechowywanych w bibliotekach polskich, oraz dokumentacji o polonikach przechowywanych w bibliotekach zagranicznych, 2) prowadzenie pełnej dokumentacji zasobu, 3) prowadzenie i upowszechnianie systemu informacji o zbiorach zasobu, 4) szczególną ochronę i konserwację materiałów bibliotecznych wchodzących w skład zasobu. § 3. 1. W celu współdziałania w ramach przedsięwzięć związanych z organizacją zasobu Minister Kultury i Sztuki powołuje, na okres czteroletniej kadencji, Radę do Spraw Narodowego Zasobu Bibliotecznego, zwaną dalej "Radą". 2. Przewodniczącym Rady jest dyrektor Biblioteki Narodowej w Warszawie. 3. W skład Rady wchodzą po jednym przedstawicielu: 1) Biblioteki Narodowej, 2) Biblioteki Jagiellońskiej, 3) Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 4) Krajowej Rady Bibliotecznej, 5) Ministra Kultury i Sztuki, 6) Ministra Edukacji Narodowej, 7) Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych, 8) Prezesa Polskiej Akademii Nauk , 9) Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. 4. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez Ministra Kultury i Sztuki. § 4. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) opiniowanie wniosków organizatorów bibliotek o włączenie ich zbiorów do zasobu oraz przedstawianie Ministrowi Kultury i Sztuki propozycji dotyczących zatwierdzenia tych wniosków, 2) opiniowanie systemu informacji o zasobie, 3) opracowywanie i przyjmowanie planów pracy dotyczących zasobu. § 5. Szczególna ochrona zasobu polega na: 1) sporządzeniu planu ochrony zasobów, 2) zabezpieczeniu przed zniszczeniem w schronach, budowlach ochronnych w obrębie jednostki organizacyjnej oraz na zorganizowaniu odpowiedniej ochrony, 3) ograniczeniu udostępniania zasobu wyłącznie do celów naukowych i ekspozycyjnych innym bibliotekom lub instytucjom zapewniającym właściwe warunki ich zabezpieczenia, 4) utrwalaniu zasobu na innych nośnikach. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 listopada 1998 r. (poz. 955) WYKAZ BIBLIOTEK, KTÓRYCH ZBIORY W CAŁOŚCI LUB CZĘŚCI TWORZĄ NARODOWY ZASÓB BIBLIOTECZNY 1. Biblioteka Centralna Polskiego Związku Niewidomych w Warszawie. 2. Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. 3. Biblioteka Główna Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. 4. Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej w Warszawie. 5. Biblioteka Główna i Ośrodek Naukowo-Techniczny Politechniki Wrocławskiej we Wrocławiu. 6. Biblioteka i Fonoteka Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie. 7. Biblioteka Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 8. Biblioteka Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 9. Biblioteka Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 10. Biblioteka Jagiellońska w Krakowie. 11. Biblioteka Kórnicka Polskiej Akademii Nauk w Kórniku. 12. Biblioteka Muzeum - Zamek w Łańcucie. 13. Biblioteka Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 14. Biblioteka Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. 15. Biblioteka Muzeum Narodowego w Warszawie oraz filie w Krośniewicach i Nieborowie. 16. Biblioteka Muzeum Tatrzańskiego im. dr. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem. 17. Biblioteka Muzeum Teatralnego w Warszawie. 18. Biblioteka Narodowa w Warszawie. 19. Biblioteka Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. 20. Biblioteka Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. 21. Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. 22. Biblioteka Publiczna miasta stołecznego Warszawy w Warszawie. 23. Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu. 24. Biblioteka Sejmowa w Warszawie. 25. Biblioteka Śląska w Katowicach. 26. Biblioteka Uniwersytecka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. 27. Biblioteka Uniwersytecka w Łodzi. 28. Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu. 29. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. 30. Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu. 31. Biblioteka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. 32. Biblioteka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. 33. Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. 34. Biblioteka Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie. 35. Biblioteka, Muzeum i Archiwum Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. 36. Biblioteka Główna Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. 37. Biblioteka Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 38. Biblioteka Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. 39. Centralna Biblioteka Rolnicza w Warszawie. 40. Centralna Biblioteka Statystyczna im. Stefana Szulca w Warszawie. 41. Centralna Biblioteka Wojskowa w Warszawie. 42. Główna Biblioteka Lekarska im. Stanisława Konopki w Warszawie. 43. Książnica Cieszyńska w Cieszynie. 44. Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica w Szczecinie. 45. Muzeum Narodowe w Krakowie - Biblioteka Czartoryskich w Krakowie. 46. Muzeum Narodowe w Krakowie - Dział Rękopisów, Starych Druków i Kartografii w Krakowie. 47. Towarzystwo Naukowe Płockie - Biblioteka im. Zielińskich w Płocku. 48. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. 49. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emanuela Smołki w Opolu. 50. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie. 51. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego w Gdańsku. 52. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. 53. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach. 54. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Kamila Norwida w Zielonej Górze. 55. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 listopada 1998 r. w sprawie utworzenia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 146, poz. 956) Na podstawie art. 3 § 3 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się następujące wojskowe sądy okręgowe i określa ich siedziby oraz obszary właściwości: 1) Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu - dla województw objętych właściwością wojskowych sądów garnizonowych w Bydgoszczy, Gdyni, Poznaniu, Szczecinie i Wrocławiu, 2) Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie - dla województw objętych właściwością wojskowych sądów garnizonowych w Krakowie, Lublinie, Olsztynie i Warszawie. 2. Tworzy się następujące wojskowe sądy garnizonowe i określa ich siedziby oraz obszary właściwości: 1) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Bydgoszczy - dla województwa kujawsko-pomorskiego, 2) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Gdyni - dla województwa pomorskiego, 3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Krakowie - dla województw: małopolskiego, śląskiego i świętokrzyskiego, 4) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Lublinie - dla województw: lubelskiego i podkarpackiego, 5) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Olsztynie - dla województw: podlaskiego i warmińsko-mazurskiego, 6) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Poznaniu - dla województw: lubuskiego i wielkopolskiego, 7) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Szczecinie - dla województwa zachodniopomorskiego, 8) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie - dla województw: łódzkiego i mazowieckiego, 9) Wojskowy Sąd Garnizonowy we Wrocławiu - dla województw: dolnośląskiego i opolskiego. § 2. Tworzy się Wydział Zamiejscowy w Zielonej Górze Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu dla rozpoznawania spraw z województwa lubuskiego. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. z 1998 r. Nr 4, poz. 11). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie wzorcowego statutu powiatu. (Dz. U. Nr 146, poz. 957) Na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzorcowy statut powiatu stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 listopada 1998 r. (poz. 957) WZORCOWY STATUT POWIATU STATUT POWIATU ...................... Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Powiat ......................, zwany dalej "powiatem", stanowi lokalną wspólnotę samorządową tworzoną przez mieszkańców powiatu oraz terytorium obejmujące: 1) miasta: ...................... 2) gminy: ...................... § 2. Siedzibą władz powiatu jest ...................... § 3. 1. Powiat ma osobowość prawną. 2. Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. § 4. Powiat posiada herb i flagę ustanowione przez radę powiatu uchwałą nr ...................... z dnia ...................... w sprawie ...................... § 5. 1. Do zakresu działania powiatu należy wykonywanie określonych ustawami zadań publicznych o charakterze ponadgminnym. 2. Do zakresu działania powiatu, o którym mowa w ust. 1, należy również wykonywanie zadań powiatowych służb, inspekcji i straży. 3. Powiat wykonuje także zadania z zakresu administracji rządowej, jeżeli ustawy określają te sprawy jako należące do zakresu działania powiatu. § 6. 1. W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami. 2. Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej. 3. Tworzenie jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze uchwały rady powiatu. Rozdział 2 Organy powiatu § 7. Organami powiatu są: 1) rada powiatu, 2) zarząd powiatu. § 8. 1. Rada powiatu jest organem stanowiącym i kontrolnym powiatu. 2. Kadencja rady trwa 4 lata, licząc od dnia wyborów. 3. Radni są wybierani w wyborach bezpośrednich. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady powiatu określa ustawa z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602). 4. W skład rady powiatu wchodzi ...................... radnych. § 9. Do wyłącznej właściwości rady powiatu należy: 1) stanowienie aktów prawa miejscowego, w tym statutu powiatu, 2) wybór i odwołanie zarządu, 3) powoływanie i odwoływanie, na wniosek starosty, sekretarza powiatu i skarbnika powiatu, 4) stanowienie o kierunkach działania zarządu powiatu oraz rozpatrywanie sprawozdań z działalności zarządu, w tym z działalności finansowej, 5) uchwalanie budżetu powiatu, 6) rozpatrywanie sprawozdań z wykonania budżetu oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium dla zarządu z tego tytułu, 7) podejmowanie uchwał w sprawach wysokości podatków i opłat w granicach określonych ustawami, 8) podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych powiatu dotyczących: a) zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na okres dłuższy niż trzy lata, jeśli przepisy ustaw nie stanowią inaczej, b) emitowania obligacji oraz określania zasad ich zbywania, nabywania i wykupu, c) zaciągania długoterminowych pożyczek i kredytów, d) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych zaciąganych przez zarząd oraz maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd w roku budżetowym, e) zobowiązań w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości przekraczającej granicę ustaloną corocznie przez radę, f) tworzenia i przystępowania do związków, stowarzyszeń, fundacji i spółdzielni oraz ich rozwiązywania lub występowania z nich, g) tworzenia i przystępowania do spółek, ich rozwiązywania i występowania z nich oraz określania zasad wnoszenia wkładów, obejmowania, nabywania i zbywania udziałów i akcji, h) współdziałania w innymi powiatami i z gminami, jeżeli związane jest to z koniecznością wydzielenia majątku, i) tworzenia, przekształcania i likwidacji jednostek organizacyjnych oraz wyposażania ich w majątek, 9) określanie wysokości sumy, do której zarząd może samodzielnie zaciągać zobowiązania, 10) podejmowanie uchwał w sprawach herbu powiatu i flagi powiatu, 11) podejmowanie uchwał w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady powiatu. § 10. 1. Uchwały rady powiatu są podejmowane zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady w głosowaniu jawnym, chyba że przepisy ustawowe stanowią inaczej. 2. Odrzucenie w głosowaniu uchwały o udzieleniu absolutorium jest równoznaczne z przyjęciem uchwały o nieudzieleniu zarządowi absolutorium. § 11. 1. Rada powiatu wybiera ze swego grona przewodniczącego i ... wiceprzewodniczących bezwględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym. 2. Radny wchodzący w skład zarządu powiatu nie może pełnić funkcji, o których mowa w ust. 1. 3. Wyłącznym zadaniem przewodniczącego jest organizowanie pracy rady powiatu oraz prowadzenie jej obrad. W przypadku nieobecności przewodniczącego, jego zadania wykonuje upoważniony wiceprzewodniczący. 4. Odwołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczącego rady powiatu następuje na wniosek co najmniej 1/4 ustawowego składu rady, w trybie określonym w ust. 1. 5. W przypadku rezygnacji przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego, rada podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia tej rezygnacji zwykłą większością głosów, nie później niż w ciągu jednego miesiąca od dnia złożenia rezygnacji. § 12. 1. Rada powiatu obraduje na sesjach zwoływanych przez przewodniczącego w miarę potrzeby, co najmniej jednak raz na ........ . 2. Na wniosek co najmniej 1/4 ustawowego składu rady, zarządu lub starosty, przewodniczący jest obowiązany zwołać sesję w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku. 3. Pierwszą sesję nowo wybranej rady zwołuje przewodniczący rady poprzedniej kadencji w terminie przypadającym w ciągu 14 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad powiatów na obszarze całego kraju lub - w przypadku wyborów przedterminowych - w ciągu 21 dni po ogłoszeniu wyników wyborów do rady powiatu. 4. Pierwszą sesję nowo wybranej rady, do czasu wyboru przewodniczącego rady, prowadzi najstarszy wiekiem radny. § 13. 1. Rada powiatu działa zgodnie z uchwalonym planem pracy. 2. W razie potrzeby rada powiatu może dokonywać zmian i uzupełnień w planie pracy. § 14. 1. Przewodniczący rady powiatu przygotowuje i zwołuje sesje rady. 2. O sesji zawiadamia się wszystkich radnych co najmniej na ........ dni przed terminem rozpoczęcia obrad. Zawiadomienie powinno zawierać: 1) miejsce, dzień i godzinę rozpoczęcia sesji, 2) projekt porządku obrad. 3. Materiały na sesję, w szczególności projekty uchwał, doręcza się na ........ dni przed rozpoczęciem sesji, z tym że materiały na sesje, których przedmiotem jest uchwalenie budżetu powiatu oraz rozpatrzenie sprawozdania z wykonania budżetu, doręcza się radnym co najmniej na ........ dni przed rozpoczęciem sesji. § 15. 1. Rada powiatu rozpatruje na sesjach i rozstrzyga w drodze uchwał wszystkie sprawy należące do jej kompetencji określone w ustawie o samorządzie powiatowym oraz w innych ustawach, a także w przepisach wydanych na podstawie ustaw. 2. Rada powiatu, w formie uchwał, wyraża opinie i zajmuje stanowisko w sprawach związanych z realizacją kompetencji stanowiących i kontrolnych. § 16. 1. Przed każdą sesją przewodniczący rady powiatu, po zasięgnięciu opinii starosty, ustala listę gości zaproszonych na sesję. 2. W sesjach rady powiatu uczestniczą, z głosem doradczym, sekretarz i skarbnik powiatu. 3. Do udziału w sesjach rady powiatu mogą zostać zobowiązani kierownicy powiatowych służb, inspekcji i straży oraz innych jednostek organizacyjnych powiatu. 4. Zarząd powiatu jest obowiązany udzielić wszelkiej pomocy w przygotowaniu i obsłudze sesji rady powiatu. § 17. 1. Sesje rady powiatu są jawne, chyba że przepisy ustaw stanowią inaczej. 2. Zawiadomienie o terminie, miejscu i przedmiocie sesji rady powiatu powinno zostać podane do publicznej wiadomości poprzez ........ . 3. Porządek obrad sesji rady powiatu powinien zostać wyczerpany w zasadzie na jednym posiedzeniu. Na wniosek przewodniczącego rady lub radnego rada powiatu może postanowić o przerwaniu obrad i ich kontynuowaniu w innym terminie na kolejnym posiedzeniu tej samej sesji. 4. O przerwaniu obrad, zgodnie z ust. 3, rada powiatu może postanowić w szczególności ze względu na niemożliwość wyczerpania porządku obrad lub konieczność jego rozszerzenia, potrzebę dostarczenia dodatkowych materiałów lub inne nieprzewidziane przeszkody uniemożliwiające radzie powiatu podejmowanie uchwał. 5. W protokole obrad rady odnotowuje się przerwanie obrad, o którym mowa w ust. 3, imiona i nazwiska nieobecnych radnych oraz radnych, którzy bez usprawiedliwienia opuścili obrady przed ich zakończeniem. § 18. 1. Rada powiatu rozpoczyna obrady w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady. 2. W przypadku gdy liczba radnych obecnych na sesji zmniejszy się poniżej połowy ustawowego składu rady, przewodniczący rady nie przerywa obrad, niemożliwe jest jednak wówczas podejmowanie uchwał. 3. Przewodniczący rady powiatu otwiera, prowadzi i zamyka sesje rady. 4. Otwarcie sesji rady powiatu następuje wraz z wypowiedzeniem przez przewodniczącego rady formuły: "Otwieram obrady sesji rady powiatu." 5. Po otwarciu sesji przewodniczący rady: 1) stwierdza na podstawie listy obecności prawomocność obrad, 2) przedstawia projekt porządku obrad; z wnioskiem o uzupełnienie lub zmianę projektu porządku obrad może wystąpić radny, komisja, klub radnych albo zarząd powiatu, 3) poddaje pod głosowanie porządek obrad oraz wnioski, o których mowa w pkt 2. 6. Rada może uchwalić w trakcie obrad uzupełnienie lub zmianę ustalonego porządku obrad wyłącznie z ważnych powodów, na wniosek przewodniczącego rady, komisji lub zarządu. 7. Porządek obrad każdej sesji powinien obejmować w szczególności: 1) przyjęcie protokołu poprzedniej sesji, 2) sprawozdanie starosty z wykonania uchwał rady powiatu, 3) rozpatrzenie projektów uchwał oraz podjęcie uchwał, 4) interpelacje i zapytania radnych, 5) wnioski i oświadczenia radnych. § 19. 1. Interpelacje i zapytania radnych kieruje się odpowiednio do zarządu powiatu albo komisji rady, za pośrednictwem przewodniczącego rady. 2. Interpelację składa się w sprawach zasadniczych dla powiatu. 3. Radni mogą składać interpelacje na sesji lub w okresie między sesjami. 4. Odpowiedź na interpelację jest udzielana ustnie na sesji lub pisemnie, w ciągu ........ dni od daty jej złożenia. § 20. 1. Zapytania składa się w sprawach dotyczących bieżących problemów powiatu, w szczególności w celu uzyskania informacji o określonym stanie faktycznym. 2. Do odpowiedzi na zapytania radnych stosuje się przepisy § 19 ust. 3 i 4. § 21. 1. Przewodniczący rady powiatu prowadzi obrady zgodnie z uchwalonym porządkiem obrad, otwierając i zamykając dyskusję nad każdym z punktów. 2. Radny nie może zabierać głosu bez zezwolenia przewodniczącego rady. 3. Przewodniczący rady może zabierać głos w każdej chwili obrad. 4. Przewodniczący rady może udzielić głosu osobom zaproszonym na sesję rady. § 22. 1. Przewodniczący rady powiatu czuwa nad sprawnym przebiegiem obrad, zwłaszcza w odniesieniu do wystąpień radnych i innych osób uczestniczących w sesji. 2. Jeżeli treść lub sposób wystąpienia albo zachowanie radnego zakłóca porządek obrad lub powagę sesji, przewodniczący rady, po zwróceniu uwagi, może odebrać mu głos. Fakt ten odnotowuje się w protokole sesji. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osób uczestniczących w sesji rady. 4. Przewodniczący rady, po uprzednim zwróceniu uwagi, może nakazać opuszczenie sali obrad rady osobom będącym publicznością, które swoim zachowaniem zakłócają porządek obrad lub naruszają powagę sesji. § 23. 1. Przewodniczący rady powiatu udziela głosu w kolejności zgłoszeń. 2. Przewodniczący rady powiatu udziela głosu poza kolejnością w sprawie wniosków o charakterze formalnym, w szczególności dotyczących: 1) sprawdzenia kworum, 2) zmiany lub uzupełnienia porządku obrad, 3) ograniczenia czasu wystąpień mówców, 4) zakończenia wystąpień, 5) zakończenia dyskusji i podjęcia uchwały, 6) zarządzenia przerwy, 7) odesłania projektu uchwały do komisji, 8) przeliczenia głosów, 9) przestrzegania regulaminu obrad. § 24. 1. Przewodniczący rady zamyka dyskusję po wyczerpaniu listy mówców. W razie potrzeby, przewodniczący może zarządzić przerwę w celu umożliwienia właściwej komisji lub zarządowi powiatu zajęcia stanowiska wobec zgłoszonych wniosków albo przygotowania poprawek w rozpatrywanym projekcie uchwały lub innym dokumencie. 2. Po zamknięciu dyskusji przewodniczący rady rozpoczyna procedurę głosowania. Przed zarządzeniem głosowania można zabrać głos tylko w celu zgłoszenia i uzasadnienia wniosku formalnego o sposobie lub porządku głosowania. § 25. 1. W inicjatywą podjęcia określonej uchwały mogą wystąpić: 1) co najmniej ... radnych, 2) przewodniczący rady, 3) klub radnych, 4) komisja rady, 5) zarząd powiatu. 2. Projekty uchwał powinny być zaopiniowane przez właściwe komisje rady. 3. Projekty uchwał zgłaszane przez podmioty wymienione w ust. 1 pkt 1-4 wymagają zaopiniowania przez zarząd powiatu. 4. Przewodniczący rady przekazuje projekty uchwał właściwym komisjom i zarządowi powiatu. § 26. 1. Projekt uchwały powinien zawierać: 1) tytuł uchwały, 2) podstawę prawną, 3) przepisy regulujące sprawy będące przedmiotem uchwały, 4) wskazanie organu odpowiedzialnego za wykonanie uchwały, 5) określenie terminu wejścia w życie uchwały. 2. Do projektu uchwały dołącza się uzasadnienie zawierające w szczególności: wskazanie potrzeby podjęcia uchwały, oczekiwane skutki społeczne oraz skutki finansowe uchwały i źródła ich pokrycia. § 27. 1. Uchwały rady powiatu podpisuje przewodniczący rady. 2. W przypadku nieobecności przewodniczącego rady powiatu, uchwały podpisuje wiceprzewodniczący rady prowadzący sesję. § 28. 1. Podjętym uchwałom nadaje się kolejne numery, podając cyframi rzymskimi numer sesji, cyframi arabskimi numer uchwały oraz rok podjęcia uchwały. Uchwałę opatruje się datą posiedzenia, na którym została przyjęta. 2. Uchwały ewidencjonuje się w rejestrze uchwał i przechowuje wraz z protokołami sesji rady powiatu. Rejestr uchwał prowadzi starosta. 3. Starosta zobowiązany jest do przedłożenia wojewodzie uchwał rady w ciągu 7 dni od dnia ich podjęcia. Uchwała organu powiatu w sprawie wydania przepisów porządkowych podlega przekazaniu niezwłocznie. 4. Starosta przedkłada regionalnej izbie obrachunkowej na zasadach określonych w ust. 3: 1) uchwałę budżetową, 2) uchwałę w sprawie absolutorium dla zarządu, 3) inne uchwały objęte zakresem działania izby. § 29. 1. Powiatowe przepisy porządkowe ogłasza się przez ich publikację w środkach masowego przekazu oraz w drodze obwieszczeń lub ........ . Przepisy te wchodzą w życie z dniem takiego ogłoszenia. 2. Powiatowe przepisy porządkowe podlegają także ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. § 30. Starostwo powiatowe gromadzi i udostępnia w swojej siedzibie zbiór aktów prawa miejscowego ustanowionych przez powiat. § 31. 1. W głosowaniu jawnym radni głosują przez podniesienie ręki. 2. Głosowanie jawne przeprowadza i oblicza wszystkie głosy przewodniczący rady powiatu. 3. Wyniki głosowania jawnego ogłasza przewodniczący rady powiatu. 4. Wyniki głosowania jawnego odnotowuje się w protokole sesji. § 32. 1. W głosowaniu tajnym radni głosują na kartach opatrzonych pieczęcią rady. 2. Głosowanie tajne przeprowadza komisja skrutacyjna wybrana przez radę powiatu spośród radnych. Komisja skrutacyjna wybiera przewodniczącego komisji. 3. Kart do głosowania nie może być więcej niż radnych obecnych na sesji. 4. Przewodniczący komisji skrutacyjnej ogłasza wyniki głosowania tajnego niezwłocznie po ich ustaleniu. 5. Z głosowania tajnego komisja skrutacyjna sporządza protokół, który stanowi załącznik do protokołu sesji. § 33. 1. Głosowanie zwykłą większością głosów oznacza, że przyjęty zostaje wniosek, który uzyskał największą liczbę głosów. Głosów nieważnych lub wstrzymujących się nie dolicza się do żadnej z grup głosujących. 2. Głosowanie bezwględną większością głosów oznacza, że przyjęty zostaje wniosek, który uzyskał co najmniej o jeden głos więcej od sumy pozostałych ważnie oddanych głosów, tzn. przeciwnych i wstrzymujących się. W razie parzystej liczby ważnie oddanych głosów, bezwzględną większość stanowi 50% ważnie oddanych głosów plus jeden głos ważnie oddany. W razie nieparzystej liczby ważnie oddanych głosów bezwzględną większość głosów stanowi pierwsza liczba całkowita, przewyższająca połowę ważnie oddanych głosów. § 34. 1. Z przebiegu sesji rady powiatu sporządza się protokół. 2. Protokół sesji rady powinien zawierać w szczególności: 1) określenie numeru, daty i miejsca odbywania sesji, godziny jej rozpoczęcia i zakończenia, imiona i nazwiska przewodniczącego rady i osoby sporządzającej protokół, 2) stwierdzenie prawomocności obrad, 3) odnotowanie przyjęcia protokołu poprzedniej sesji, 4) uchwalony porządek obrad, 5) przebieg obrad, a w szczególności: treść lub streszczenie wystąpień, teksty zgłoszonych i uchwalonych wniosków, odnotowanie zgłoszenia pisemnych wystąpień, 6) przebieg głosowania i jego wyniki, 7) podpis przewodniczącego rady i osoby sporządzającej protokół. 3. Do protokołu dołącza się: listę obecności radnych, listę zaproszonych gości, teksty uchwał przyjętych przez radę, protokoły głosowań tajnych, zgłoszone na piśmie wnioski nie wygłoszone przez radnych, usprawiedliwienia osób nieobecnych, oświadczenia i inne dokumenty złożone na ręce przewodniczącego rady. 4. Protokół sesji rady powiatu wykłada się do publicznego wglądu na ........ dni przed terminem kolejnej sesji. 5. Protokół poprzedniej sesji rady powiatu jest przyjmowany na następnej sesji. Poprawki i uzupełnienia do protokołu powinny być wnoszone przez radnych nie później niż do rozpoczęcia sesji rady, na której następuje przyjęcie protokołu. § 35. Obsługę rady powiatu i jej komisji zapewnia wyodrębniona komórka organizacyjna wchodząca w skład starostwa powiatowego. § 36. 1. Rada powiatu kontroluje działalność zarządu oraz powiatowych jednostek organizacyjnych. W tym celu powołuje komisję rewizyjną. 2. W skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, z wyjątkiem radnych pełniących funkcje przewodniczącego i wiceprzewodniczącego rady oraz radnych będących członkami zarządu. 3. Komisja rewizyjna opiniuje wykonanie budżetu powiatu i występuje z wnioskiem do rady powiatu w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi. Wniosek w sprawie absolutorium podlega zaopiniowaniu przez regionalną izbę obrachunkową. 4. Komisja rewizyjna wykonuje również inne zadania w zakresie kontroli, zlecane przez radę powiatu. 5. Przepis ust. 4 nie narusza uprawnień kontrolnych innych komisji powoływanych przez radę powiatu. § 37. 1. Pracą komisji rewizyjnej kieruje jej przewodniczący. 2. Rada powiatu wybiera przewodniczącego oraz pozostałych członków komisji rewizyjnej w liczbie ..., w tym zastępcę (zastępców) przewodniczącego i sekretarza komisji. 3. Komisja rewizyjna działa na podstawie rocznego planu kontroli, zatwierdzonego przez radę powiatu. 4. Komisja rewizyjna przedstawia radzie powiatu projekt planu, o którym mowa w ust. 3, do dnia ........ roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan. 5. Za zgodą rady powiatu komisja rewizyjna może przeprowadzić kontrolę w zakresie i terminie nie przewidzianych w rocznym planie kontroli. § 38. 1. Komisja rewizyjna rozpatruje i rozstrzyga sprawy na posiedzeniach zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy składu komisji. W przypadku równej liczby głosów, decyduje głos przewodniczącego komisji. 2. Sekretarz komisji sporządza z jej posiedzenia protokół, który podlega przyjęciu na następnym posiedzeniu komisji. 3. Komisja rewizyjna może zapraszać na swoje posiedzenia kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych oraz inne osoby. 4. Komisja rewizyjna, za zgodą rady powiatu, może powoływać rzeczoznawców, ekspertów i biegłych. § 39. 1. Komisja rewizyjna kontroluje działalność zarządu powiatu i powiatowych jednostek organizacyjnych, biorąc pod uwagę kryteria: zgodności z prawem, celowości, rzetelności i gospodarności. 2. W celu przeprowadzenia czynności kontrolnych przewodniczący komisji rewizyjnej wyznacza zespół kontrolny składający się z ........ do ........ członków komisji. Przewodniczący komisji udziela członkom zespołu pisemnego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, określając w nim zakres kontroli. 3. Przewodniczący komisji rewizyjnej, co najmniej na ........ dni przed przeprowadzeniem kontroli, zawiadamia na piśmie kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej o zakresie i terminie kontroli. 4. Członkowie zespołu kontrolnego, przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, są obowiązani okazać kierownikowi kontrolowanej jednostki upoważnienie, o którym mowa w ust. 2. § 40. 1. Członek komisji rewizyjnej podlega wyłączeniu z udziału w kontroli, jeżeli przedmiot kontroli może dotyczyć praw i obowiązków jego albo jego małżonka, krewnych lub powinowatych. 2. Członek komisji może również być wyłączony z udziału w kontroli, jeżeli zachodzą okoliczności mogące wywołać wątpliwość co do jego bezstronności. 3. O wyłączeniu członka komisji z udziału w kontroli rozstrzyga komisja rewizyjna. § 41. 1. Kierownicy kontrolnych jednostek organizacyjnych są obowiązani do zapewnienia warunków przeprowadzenia kontroli, w szczególności udostępnienia potrzebnych dokumentów oraz udzielenia informacji i wyjaśnień. 2. Zespół kontrolny wykonuje czynności kontrolne w dniach i godzinach pracy kontrolowanej jednostki. 3. Wykonywanie czynności kontrolnych nie może naruszać porządku pracy obowiązującego w kontrolowanej jednostce. § 42. 1. Zespół kontrolny, w terminie ........ dni od zakończenia kontroli, sporządza protokół kontroli, który podpisują członkowie zespołu oraz kierownik kontrolowanej jednostki, który może wnieść zastrzeżenia do protokołu. Zespół niezwłocznie przedstawia podpisany protokół komisji rewizyjnej. 2. Komisja rewizyjna, na podstawie protokołu kontroli, sporządza i kieruje do kierownika kontrolowanej jednostki oraz do zarządu powiatu wystąpienie pokontrolne, zawierające wnioski i zalecenia usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w określonym terminie. 3. Kierownik kontrolowanej jednostki, do której zostało skierowane wystąpienie pokontrolne, jest obowiązany zawiadomić komisję rewizyjną o sposobie realizacji wniosków i zaleceń w wyznaczonym terminie, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Kierownik kontrolowanej jednostki, w terminie ... dni od otrzymania wystąpienia pokontrolnego, może odwołać się do rady powiatu. Rozstrzygnięcie rady powiatu jest ostateczne. 5. Komisja rewizyjna przedstawia radzie powiatu sprawozdanie z wyników kontroli zleconych przez radę, wyników kontroli wykonania budżetu powiatu oraz z realizacji rocznego planu kontroli. 6. Sprawozdania z wyników kontroli zleconych przez radę powiatu przedstawia się niezwłocznie po zakończeniu kontroli, a z realizacji rocznego planu kontroli okresowo raz na ....................... . § 43. Członkowie komisji rewizyjnej są obowiązani przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, sanitarnych oraz dotyczących ochrony tajemnicy państwowej i służbowej, obowiązujących w kontrolowanej jednostce. § 44. 1. Rada powiatu, w drodze uchwały, może powoływać ze swojego grona stałe i doraźne komisje do określonych zadań, określając przedmiot ich działania oraz skład osobowy. 2. Komisje podlegają radzie powiatu w całym zakresie swojej działalności, przedkładają jej swoje plany pracy i sprawozdania z działalności. 3. Pracą komisji kieruje przewodniczący powoływany i odwoływany przez członków komisji. Komisja może również powołać sekretarza komisji. 4. Radny może być członkiem nie więcej niż ........ komisji stałych, a przewodniczącym - tylko ........ . 5. Propozycje składu osobowego komisji oraz zmian w tym składzie przedstawia przewodniczący rady na wniosek zainteresowanych radnych, klubów radnych lub komisji. § 45. 1. Do zadań komisji stałych należy: 1) przygotowywanie i opiniowanie projektów uchwał rady powiatu, 2) występowanie z inicjatywą uchwałodawczą, 3) sprawowanie kontroli nad wykonaniem uchwał rady, 4) opiniowanie i rozpatrywanie spraw przekazanych komisji przez radę, zarząd lub inne komisje, 5) przyjmowanie i analizowanie skarg i wniosków mieszkańców powiatu, dotyczących działalności rady i zarządu. 2. Komisja stała działa zgodnie z planem pracy zatwierdzonym przez radę. Rada może dokonywać zmian w zatwierdzonym planie. 3. Komisja jest obowiązana przedstawić radzie sprawozdanie ze swojej działalności co najmniej ........ w roku oraz w każdym czasie - na żądanie rady. § 46. 1. Komisja obraduje w obecności co najmniej połowy swojego składu. 2. W posiedzeniach komisji, oprócz jej członków, mogą także uczestniczyć: przewodniczący rady, radni nie będący członkami komisji oraz członkowie zarządu powiatu. 3. Przewodniczący komisji może zaprosić na jej posiedzenie inne osoby, których obecność jest uzasadniona ze względu na przedmiot rozpatrywanej sprawy. § 47. 1. Przewodniczący komisji kieruje jej pracami, a w szczególności: 1) ustala terminy i porządek posiedzeń, 2) zapewnia przygotowanie i dostarczenie członkom komisji niezbędnych materiałów, 3) zwołuje posiedzenia komisji, 4) kieruje obradami komisji. 2. Przewodniczący komisji jest obowiązany zwołać posiedzenie komisji na wniosek co najmniej 1/3 członków komisji lub przewodniczącego rady. 3. W przypadku nieobecności przewodniczącego komisji, jego obowiązki wykonuje wiceprzewodniczący, powoływany i odwoływany przez komisję. § 48. 1. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy jej składu, w głosowaniu jawnym. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji. 2. Wnioski odrzucone przez komisję umieszcza się, na żądanie wnioskodawcy, w sprawozdaniu komisji jako wnioski mniejszości, w szczególności w sprawach dotyczących projektów uchwał rady. 3. Sprawozdanie komisji przedstawia na sesji rady przewodniczący komisji lub wyznaczony przez komisję radny sprawozdawca. § 49. 1. Zakres działania, kompetencje oraz skład osobowy komisji doraźnej określa rada powiatu w uchwale o powołaniu komisji. 2. Do komisji doraźnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące komisji stałej, z uwzględnieniem ust. 1. § 50. 1. Radni mogą tworzyć kluby radnych. 2. Klub może utworzyć co najmniej ........ radnych. 3. Przynależność radnych do klubów jest dobrowolna. § 51. 1. Utworzenie klubu radnych należy zgłosić przewodniczącemu rady powiatu w ciągu ........ dni od dnia zebrania założycielskiego. 2. Zgłoszenie utworzenia klubu radnych powinno zawierać: 1) imię i nazwisko przewodniczącego klubu, 2) listę członków klubu z określeniem funkcji wykonywanych w klubie, 3) nazwę klubu - jeżeli klub ją posiada. 3. Działalność klubów radnych nie może być finansowana z budżetu powiatu. 4. Kluby radnych działają zgodnie z uchwalonymi przez siebie regulaminami. Regulamin klubu nie może być sprzeczny ze statutem powiatu. 5. Przewodniczący klubów radnych są obowiązani przedłożyć przewodniczącemu rady regulaminy klubów w terminie ........ dni od ich uchwalenia. 6. Przedstawiciele klubów mogą przedstawiać stanowiska klubów we wszystkich sprawach będących przedmiotem obrad rady. § 52. 1. Zarząd powiatu jest organem wykonawczym powiatu. 2. W skład zarządu powiatu wchodzą: starosta jako jego przewodniczący, wicestarosta i pozostali członkowie w liczbie ........ osób. 3. Członkowie zarządu powiatu mogą być wybrani również spoza składu rady. § 53. 1. Z członkami zarządu nawiązuje się stosunek pracy na podstawie wyboru, z zastrzeżeniem ust. 2. Wariant I 2. Przepis ust. 1 dotyczy również radnych wybranych do zarządu. Wariant II 3. Przepis ust. 1 nie dotyczy radnych wybranych do zarządu. § 54. 1. Zarząd powiatu wykonuje uchwały rady powiatu i zadania powiatu określone przepisami prawa. 2. Do zadań zarządu powiatu należy w szczególności: 1) przygotowywanie projektów uchwał rady, 2) wykonywanie uchwał rady, 3) gospodarowanie mieniem powiatu, 4) wykonywanie budżetu powiatu, 5) zatrudnianie i zwalnianie kierowników jednostek organizacyjnych powiatu, z zastrzeżeniem § 66 ust. 5. 3. W realizacji zadań zarząd powiatu podlega wyłącznie radzie powiatu. 4. Zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu, które wspólnie tworzą powiatową administrację zespoloną. § 55. 1. Starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz. 2. W sprawach nie cierpiących zwłoki, związanych z zagrożeniem interesu publicznego, zagrażających bezpośrednio zdrowiu i życiu oraz w sprawach mogących spowodować znaczne straty materialne, starosta podejmuje niezbędne czynności należące do właściwości zarządu powiatu. Nie dotyczy to wydawania przepisów porządkowych. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2, wymagają przedstawienia do zatwierdzenia na najbliższym posiedzeniu zarządu powiatu. 4. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego, zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży. 5. Starosta wydaje decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości powiatu, chyba że przepisy szczególne przewidują wydawanie decyzji przez zarząd powiatu. 6. Starosta może upoważnić na piśmie wicestarostę, poszczególnych członków zarządu powiatu, pracowników starostwa, powiatowych służb, inspekcji i straży oraz kierowników jednostek organizacyjnych powiatu, do wydawania w jego imieniu decyzji, o których mowa w ust. 5. § 56. Do zadań starosty w zakresie organizowania pracy zarządu powiatu należy w szczególności: 1) przygotowanie projektu porządku obrad zarządu, 2) określanie czasu i miejsca posiedzenia zarządu, 3) przygotowywanie materiałów do projektowanego porządku obrad, 4) zapewnienie obsługi posiedzenia zarządu. § 57. 1. Członkowie zarządu są obowiązani brać czynny udział w jego pracach. 2. Zarząd obraduje i podejmuje rozstrzygnięcia na posiedzeniach zwoływanych w miarę potrzeby, jednak nie rzadziej niż .................................. . 3. W razie potrzeby, starosta może zwołać posiedzenie zarządu w innym terminie, a także rozszerzyć porządek obrad. 4. Starosta jest obowiązany zwołać posiedzenie zarządu na pisemny wniosek co najmniej dwóch członków zarządu w terminie ... dni od złożenia wniosku. § 58. 1. Posiedzenia zarządu zwołuje oraz przewodniczy im starosta lub wicestarosta. 2. W posiedzeniach zarządu uczestniczą członkowie zarządu - z głosem stanowiącym, a sekretarz i skarbnik powiatu - z głosem doradczym. 3. Do udziału w posiedzeniach zarządu starosta może zobowiązać pracowników starostwa powiatowego, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu, właściwych ze względu na przedmiot obrad. 4. Do udziału w posiedzeniach zarządu mogą zostać zaproszone inne osoby, w szczególności radni. § 59. 1. Zarząd rozstrzyga w formie uchwał wszystkie sprawy należące do jego kompetencji wynikające w ustaw oraz przepisów wykonawczych do ustaw i w granicach upoważnień ustawowych. 2. Oprócz uchwał zawierających rozstrzygnięcia, zarząd może podejmować inne uchwały, w szczególności zawierające opinie i stanowiska zarządu. 3. Uchwały zarządu podpisują wszyscy członkowie zarządu obecni na posiedzeniu zarządu. 4. Uchwały zarządu będące decyzjami w sprawach z zakresu administracji publicznej podpisuje starosta. W decyzjach wymienia się imiona i nazwiska członków zarządu, którzy brali udział w podjęciu decyzji. 5. Do podejmowania uchwał przez zarząd stosuje się odpowiednio § 10 ust. 1. § 60. 1. Inicjatywa uchwałodawcza przysługuje członkom zarządu oraz sekretarzowi i skarbnikowi powiatu. 2. Zarząd rozstrzyga o sposobie wykonania uchwał rady powiatu, chyba że rada określi zasady wykonywania swojej uchwały. § 61. 1. Z posiedzenia zarządu sporządza się protokół. 2. W protokole podaje się imiona i nazwiska członków zarządu uczestniczących w posiedzeniu, a w przypadku gdy w posiedzeniu zarządu uczestniczyły również inne osoby, w protokole podaje się ich imiona i nazwiska oraz wskazuje, w jakim charakterze te osoby uczestniczyły w posiedzeniu. 3. Protokół posiedzenia zarządu powinien dokładnie odzwierciedlać przebieg posiedzenia, a zwłaszcza przebieg dyskusji nad rozstrzygnięciami podejmowanymi przez zarząd. 4. Protokół posiedzenia zarządu podpisują wszyscy członkowie zarządu uczestniczący w posiedzeniu. 5. Członkowie zarządu oraz inni uczestnicy posiedzenia nogą zgłosić do protokołu wniosek o jego sprostowanie lub uzupełnienie. 6. Zarząd przyjmuje protokół posiedzenia na posiedzeniu następnym. W razie zgłoszenia wniosków, o których mowa w ust. 5, o ich uwzględnieniu rozstrzyga zarząd. 7. Zarząd udostępnia protokoły swoich posiedzeń do publicznego wglądu, jeśli nie narusza to przepisów o ochronie tajemnicy państwowej lub służbowej albo ochronie danych osobowych. 8. Organy kontrolujące działalność zarządu mają prawo wglądu do protokołów posiedzeń i uchwał zarządu. § 62. Starosta składa radzie powiatu na każdej sesji sprawozdanie z działalności zarządu w okresie od poprzedniej sesji. § 63. 1. Skarbnik powiatu jest głównym księgowym budżetu powiatu. 2. Zadania skarbnika powiatu jako głównego księgowego budżetu powiatu określają odrębne przepisy. 3. Skarbnik powiatu kontrasygnuje dokumenty dotyczące czynności prawnych mogących spowodować powstanie zobowiązań majątkowych. 4. Do kontrasygnaty czynności, o których mowa w ust. 3, skarbnik może upoważnić inną osobę. 5. Skarbnik powiatu, który odmówił kontrasygnaty, ma jednak obowiązek jej dokonania na pisemne polecenie starosty, przy równoczesnym powiadomieniu o tym rady powiatu i regionalnej izby obrachunkowej. § 64. 1. Sekretarz powiatu, w imieniu starosty, sprawuje nadzór nad wykonywaniem bieżących zadań przez komórki organizacyjne starostwa, w szczególności nad terminowym i prawidłowym załatwianiem spraw, przestrzeganiem regulaminu organizacyjnego starostwa i instrukcji kancelaryjnej. 2. Ponadto sekretarz powiatu zapewnia merytoryczną i techniczno-organizacyjną obsługę posiedzeń organów kolegialnych powiatu oraz wykonuje inne zadania w ramach upoważnień udzielonych przez zarząd powiatu i starostę. § 65. Sekretarz i skarbnik powiatu uczestniczą w pracach zarządu powiatu oraz mogą uczestniczyć w obradach rady powiatu i jej komisji z głosem doradczym. Rozdział 3 Jednostki organizacyjne powiatu, powiatowe służby, inspekcje i straże § 66. 1. Jednostki organizacyjne powiatu tworzy się w celu wykonywania zadań powiatu. 2. Do jednostek, o których mowa w ust. 1, należą w szczególności: 1) powiatowe centrum pomocy rodzinie, 2) domy pomocy społecznej, 3) zakłady opieki zdrowotnej, 4) szkoły ponadpodstawowe i placówki oświatowe, 5) instytucje kultury, w tym biblioteki publiczne, 6) powiatowy ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, ........................................................ ........................................................ ........................................................ . 3. Jednostki organizacyjne powiatu tworzy, przekształca i likwiduje oraz wyposaża w majątek rada powiatu. 4. Organizację i zasady funkcjonowania jednostek organizacyjnych powiatu określają regulaminy organizacyjne uchwalone przez zarząd powiatu, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Szczególne warunki lub zasady powoływania, odwoływania oraz tryb zatrudniania i zwalniania kierowników i pracowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu określają odrębne przepisy. 6. Zarząd powiatu prowadzi i aktualizuje wykaz jednostek organizacyjnych powiatu. Wykaz udostępnia się do publicznego wglądu w starostwie powiatowym. § 67. 1. Powiatowe służby, inspekcje i straże tworzą: 1) komenda powiatowa Policji w ......................, 2) komenda powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w ......................, 3) powiatowa stacja sanitarno-epidemiologiczna w ......................, 4) powiatowy inspektorat weterynaryjny w ......................, 5) powiatowy inspektorat nadzoru budowlanego w ......................, ........................................................ ........................................................ ........................................................ . 2. Starosta, sprawując zwierzchnictwo w stosunku do powiatowych służb, inspekcji i straży: 1) powołuje i odwołuje ich kierowników, z wyjątkiem kierowników jednostek wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2, 2) zatwierdza programy ich działania, 3) uzgadnia wspólne działanie tych jednostek na obszarze powiatu, 4) w sytuacjach szczególnych kieruje wspólnymi działaniami tych jednostek, 5) zleca w uzasadnionych przypadkach prowadzenie kontroli. 3. Uprawnienia starosty i rady powiatu wobec powiatowych służb, inspekcji i straży określają przepisy ustawowe. Rozdział 4 Gospodarka finansowa powiatu § 68. 1. Powiat prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu. 2. Budżet powiatu jest planem finansowym obejmującym dochody i wydatki powiatu. 3. Budżet powiatu jest uchwalany przez radę powiatu na rok kalendarzowy, zwany dalej "rokiem budżetowym". § 69. 1. Opracowanie i przedstawienie do uchwalenia projektu budżetu powiatu, a także inicjatywa w sprawie zmian tego budżetu, należą do wyłącznej kompetencji zarządu powiatu. 2. Zarząd powiatu przygotowuje i przedstawia radzie powiatu, nie później niż do dnia 15 listopada roku, poprzedzającego rok budżetowy, projekt budżetu, uwzględniając zasady prawa budżetowego oraz ustalenia rady powiatu. 3. Bez zgody zarządu powiatu, rada powiatu nie może wprowadzić w projekcie budżetu powiatu zmian powodujących zwiększenie wydatków nie znajdujących pokrycia w planowanych dochodach lub zwiększenie planowanych dochodów bez jednoczesnego ustanowienia źródeł tych dochodów. § 70. Rada powiatu określa tryb prac nad projektem uchwały budżetowej, ustalając w szczególności: 1) obowiązki jednostek organizacyjnych powiatu oraz powiatowych służb, inspekcji i straży w toku prac nad projektem budżetu powiatu, 2) wymaganą przez radę powiatu szczegółowość projektu, z zastrzeżeniem, że szczegółowość ta nie może być mniejsza niż określona w odrębnych przepisach, 3) wymagane materiały informacyjne, które zarząd powiatu powinien przedstawić radzie powiatu wraz z projektem uchwały budżetowej, 4) terminy obowiązujące w toku prac nad projektem budżetu powiatu. § 71. 1. Uchwała budżetowa powiatu powinna być uchwalona przed rozpoczęciem roku budżetowego. 2. W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie wymienionym w ust. 1, do czasu uchwalenia budżetu przez radę powiatu, nie później jednak niż do dnia 31 marca roku budżetowego, podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu przedłożony radzie powiatu. 3. W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2, regionalna izba obrachunkowa ustala budżet powiatu najpóźniej do dnia 30 kwietnia roku budżetowego. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2. 4. W przypadku gdy dochody i wydatki państwa określa ustawa o prowizorium budżetowym, rada powiatu może uchwalić prowizorium budżetowe powiatu na okres objęty prowizorium budżetowym państwa. 5. Uchwałę budżetową powiatu lub uchwałę, o której mowa w ust. 4, starosta przedkłada regionalnej izbie obrachunkowej w ciągu 7 dni od dnia jej podjęcia. § 72. 1. Za prawidłowe wykonanie budżetu powiatu odpowiada zarząd powiatu. 2. Zarządowi powiatu przysługuje wyłączne prawo: 1) zaciągania zobowiązań mających pokrycie w ustalonych w uchwale budżetowej kwotach wydatków, w ramach upoważnień udzielonych przez radę powiatu, 2) emitowania papierów wartościowych, w ramach upoważnień udzielonych przez radę powiatu, 3) dokonywania wydatków budżetowych, 4) zgłaszania propozycji zmian w budżecie powiatu, 5) dysponowania rezerwą budżetu powiatu, 6) blokowania środków budżetowych, w przypadkach określonych ustawą. 3. Gospodarka środkami finansowymi znajdującymi się w dyspozycji powiatu jest jawna. Wymóg jawności jest spełniany w szczególności przez: 1) jawność debaty budżetowej, 2) opublikowanie uchwały budżetowej oraz sprawozdań z wykonania budżetu powiatu, 3) przedstawienie pełnego wykazu kwot dotacji celowych udzielanych z budżetu powiatu, 4) ujawnienie sprawozdania zarządu z działań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2. Rozdział 5 Mienie powiatu § 73. 1. Mieniem powiatu jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez powiat lub inne powiatowe osoby prawne. 2. Powiatowymi osobami prawnymi, oprócz powiatu, są inne samorządowe jednostki organizacyjne, którym ustawy przyznają taki status, a także te osoby prawne, które mogą być tworzone na podstawie ustaw wyłącznie przez powiat. 3. Powiat jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem praw i obowiązków, które dotyczą mienia powiatu nie należącego do innych powiatowych osób prawnych. § 74. 1. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych w imieniu powiatu składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i osoba upoważniona przez zarząd w drodze uchwały. 2. Zarząd może upoważnić pracowników starostwa, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu do składania oświadczeń woli związanych z prowadzeniem bieżącej działalności powiatu. 3. Jeżeli czynność prawna może spowodować powstanie zobowiązań majątkowych, do jej skuteczności potrzebna jest kontrasygnata skarbnika powiatu lub osoby przez niego upoważnionej. § 75. Powiat nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania innych powiatowych osób prawnych, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. § 76. 1. Zarząd mieniem powiatu i jego ochrona powinny być wykonywane ze szczególną starannością. 2. Za właściwe gospodarowanie mieniem powiatu odpowiedzialny jest zarząd powiatu, a także kierownicy powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu. Rozdział 6 Przepis końcowy § 77. Zmian statutu dokonuje rada powiatu w trybie właściwym dla jego uchwalenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu województwa. (Dz. U. Nr 146, poz. 958) Na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. Nr 91, poz. 576) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna wysokość diet przysługujących radnemu województwa nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie kwoty 3-krotnego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu powiatu. (Dz. U. Nr 146, poz. 959) Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie kwoty 2-krotnego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 23 listopada 1998 r. w sprawie ustalenia granicy od strony lądu portu morskiego w Gdańsku. (Dz. U. Nr 146, poz. 960) Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 34, poz. 145 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Granicę od strony lądu portu morskiego w Gdańsku ustala się, jak następuje: Poczynając od pkt 1, położonego przy zachodniej głowicy wejścia do portu, granica przechodzi na południowy zachód od pkt 2, wyznaczonego przez załamanie ogrodzenia w odległości 660 m od ww. głowicy mola zachodniego i dalej w miejscu, w którym ogrodzenie to odchodzi od linii brzegowej, biegnie wzdłuż trwałego ogrodzenia na południe i południowy zachód do pkt 3 przy bocznicy kolejowej. Od pkt 3 biegnie na wschód wzdłuż południowej linii regulacyjnej ul. Oliwskiej poprzez pkt 4, 5, 6 do pkt 7 i dalej na południe, wzdłuż zachodniej linii regulacyjnej ul. Władysława IV, do pkt 8 przy ogrodzeniu stolarni nr 1. Od tego punktu biegnie na południowy zachód do pkt 9, który stanowi przecięcie ogrodzenia działki nr 1/2 z północną linią regulacyjną ul. Wyzwolenia. Następnie granica biegnie wymienioną linią regulacyjną ul. Wyzwolenia, aż do jej przecięcia z północno-zachodnią linią regulacyjną ul. Marynarki Polskiej do pkt 10, stanowiącego przecięcie linii regulacyjnych ulic Wyzwolenia i Marynarki Polskiej. Następnie granica skręca na południowy zachód i przebiega wzdłuż północno-zachodniej linii regulacyjnej ul. Marynarki Polskiej do ul. Swojskiej poprzez pkt 11, 12 do pkt 13. Od tego punktu biegnie na południowy wschód do północnej linii regulacyjnej ul. Swojskiej do pkt 14 przy ul. Twardej i dalej na południowy zachód po stronie południowo-wschodniej linii regulacyjnej tej ulicy do pkt 15 przy narożniku trwałego ogrodzenia (między działkami nr 10/5 i 11/11). Od tego punktu granica biegnie na południowy wschód, prostopadle do ul. Twardej na odległość 50 m, wzdłuż trwałego ogrodzenia stadionu do pkt 16, po północno-wschodnim ogrodzeniu stadionu b. RKS "Stoczniowiec" tuż przed pierwszym rozjazdem kolejowym, a następnie na północno-zachodnią granicę działki nr 2/3 i północną granicę działki nr 2/9 do ul. Marynarki Polskiej - do pkt 17, położonego na przecięciu tej granicy ze wschodnią linią regulacyjną ul. Marynarki Polskiej. Następnie granica przebiega północno-wschodnią linią regulacyjną ul. Jana z Kolna do bramy nr 3 Stoczni Gdańskiej - do pkt 18. Następnie granica skręca na północny, a później na południowy wschód i biegnie wzdłuż północnej linii rozgraniczającej drogi wewnętrznej Stoczni Gdańskiej, zwanej drogą "Transportowców", do przecięcia z północno-wschodnią linią regulacyjną drogi zwanej "Narzędziową". Od przecięcia się tych dróg biegnie północną stroną drogi "Narzędziowej" do przecięcia się z drogą zwaną "Główną" - do pkt 19. Następnie skręca na północ wschodnią linią regulacyjną drogi "Głównej" do mostu pontonowego - do pkt 20. Przed mostem pontonowym granica skręca na wschód i przebiega nabrzeżem Stoczni Gdańskiej, zwanym "Nabrzeżem Poremontowym" - po linii brzegowej morskich wód wewnętrznych do pkt 21, leżącego w odległości 2,15 m od brzegu rzeki Motława, na linii rozgraniczającej teren Stoczni Gdańskiej od terenu Gdańskich Zakładów Gazowniczych. W dalszym ciągu granica biegnie poprzez pkt 22, 23 na południe nabrzeżem zachodnim Motławy i Starej Motławy w odległości od 2 do 5 m od brzegu tej rzeki do pkt 24 na przyczółku mostu przy Zielonej Bramie, następnie północną stroną mostu na Wyspę Spichrzów i dalej wzdłuż jej obrzeża na północ, brzegiem Starej Motławy - po linii zabudowy do pkt 25, położonego na północnym cyplu tej wyspy. Następnie skręca na południe, nabrzeżem Nowej Motławy w odległości 6 m od linii brzegu rzeki do pkt 26, na przyczółku mostu Stągiewnego. Od tego punktu biegnie na wschodni brzeg Nowej Motławy po północnej stronie mostu i dalej na północ po linii rozgraniczającej pomiędzy tą rzeką a ul. Szafarnia do pkt 27, następnie południowo-zachodnim skrajem mostu przechodzi na wyspę Ołowiankę. Okala tę wyspę wzdłuż brzegu Motławy po obrysie budynku Muzeum Morskiego, dalej biegnie wzdłuż ogrodzenia przedsiębiorstwa Elektrociepłowni Gdańsk i Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku i trasą rurociągu sanitarnego poprzez pkt 28, 29, 30 do pkt 31 - na północny zachód po zachodniej linii regulacyjnej ul. Na Stępce. Od pkt 31 skręca na wschód na odległość 170 m - wzdłuż południowej granicy Zakładów Rybnych do pkt 32 i dalej 70 m - na południe do pkt 33, następnie 340 m - na południowy wschód do pkt 34 na ul. Siennickiej. Od tego punktu biegnie 140 m na północny wschód, wzdłuż linii rozgraniczającej ul. Siennicką od strony zachodniej do pkt 35, położonego przed podjazdem na most Siennicki, następnie ok. 480 m - na południowy wschód do pkt 36 przy bocznicy kolejowej i dalej na wschód - wzdłuż południowej strony tej bocznicy, poprzez pkt 37 i 38 - wzdłuż północnego brzegu rzeki Rozwójki do pkt 39 - przy wiadukcie na ul. Elbląskiej. Od tego punktu w dalszym ciągu granica biegnie na wschód - poprzez pkt 40, 41, 42, 43, 44, 45, wzdłuż północnej linii regulacyjnej ul. Elbląskiej i Sztutowskiej do pkt 46. Od tego punktu ok. 700 m granica skręca na południe do pkt 47 przy rzece Rozwójce (Czarna Łacha) i dalej biegnie północno-zachodnim brzegiem tej rzeki do pkt 48 na lewym brzegu Martwej Wisły. Stamtąd biegnie na północny wschód, przekracza Martwą Wisłę, zgodnie z przebiegiem granicy między morskimi wodami wewnętrznymi a wodami śródlądowymi, do pkt 49 na jej prawym brzegu na Wyspie Sobieszewskiej - przy ogrodzeniu Spółdzielni Rybołówstwa Morskiego do pkt 50, leżącego na początku ul. Nadwiślańskiej. Następnie biegnie na północny zachód wzdłuż ogrodzenia tej Spółdzielni i wzdłuż granicy lasów Nadleśnictwa Stegna oraz po wschodniej stronie wału oddzielającego Wisłę Śmiałą od jeziora Ptasi Raj do pkt 51. W pkt 51 granica skręca o 130° na północny wschód, osiągając brzeg Zatoki Gdańskiej w pkt 52, a następnie biegnie na północny zachód do pkt 53 i pkt 54 przy falochronie wschodnim Wisły Śmiałej - stanowiącego granicę redy wód morskich ogłoszoną w rozporządzeniu Ministra Żeglugi (Dz. U. z 1950 r. Nr 50, poz. 464 oraz z 1974 r. Nr 26, poz. 153). Następnie biegnie zgodnie z tą granicą do pkt 1, leżącego na południowo-zachodniej granicy tej redy. 2. Na terenie Portu Gdańsk znajdują się wyłączone z niego trzy enklawy: 1) tereny miejskie Stogów, Górek Zachodnich, 2) tereny miejskie Przeróbki, 3) tereny Westerplatte. 3. Granica enklawy, o której mowa w ust. 2 pkt 1, obejmującej tereny miejskie Stogów i Górek Zachodnich, przebiega następująco: granica enklawy ma początek w pkt 55 o współrzędnych X = 34960 i Y = 37970 w układzie "Gdańsk 70" (położonym na przecięciu starej linii brzegowej z zachodnią stroną drogi polnej, stanowiącej przedłużenie ul. Stogi na północ, przed jej zakrętem na wschód ku Wiśle Śmiałej) i biegnie do pkt 56, leżącego na załamaniu zachodniej i północnej linii regulacyjnej ul. Stogi. Następnie biegnie zachodnią linią regulacyjną tej ulicy na południe aż do jej przecięcia z linią regulacyjną ul. Łowickiej, stanowiącego pkt 57. Od punktu granicznego 57, położonego na skrzyżowaniu południowej linii granicznej ul. Łowickiej (Górki Zachodnie) z linią wyznaczoną przez wschodnią granicę nieruchomości nr 68 (obręb 270), granica biegnie po wschodniej stronie ul. Łęczyckiej na południe do pkt 58, położonego przy północnej linii regulacyjnej ul. Kutnowskiej. Od tego punktu granica biegnie na zachód, wzdłuż północnej linii regulacyjnej ul. Kutnowskiej, następnie ul. Mewy i ul. Nad Brzegiem - przez pkt: 59, 60, 61, 62 do pkt 63 - położonego przy narożniku południowo-zachodnim ogródków działkowych, następnie skręca 21,2 m na północ - wzdłuż tego ogrodzenia, następnie na zachód - równolegle do linii brzegowej aż do ogrodzenia ośrodka Ligi Obrony Kraju. Następnie po ogrodzeniu tego ośrodka skręca 90 m na północ, potem 130 m na zachód i 80 m na południe (poprzez pkt 64, 65 i 66) do pkt 67, położonego przy ul. Nad Brzegiem. Od tego punktu granica biegnie na zachód - wzdłuż północnej linii regulacyjnej ul. Nad Brzegiem, a następnie dalej na zachód - wzdłuż południowych linii regulacyjnych ul. Tamka i Stryjewskiego do pkt 68. Od pkt 68 granica biegnie na północ do pkt 69 - wschodnią granicą działki nr 47/14 (obręb 273), następnie skręca na zachód - południową granicą działek nr 47/9 i 7/6 do jej przecięcia ze wschodnią linią regulacyjną ul. Kaczeńce w pkt 70. Następnie granica enklawy skręca na północ, biegnąc wschodnią linią regulacyjną ul. Kaczeńce, aż do jej przecięcia z północną linią regulacyjną ul. Wosia Budzysza w pkt 71. Od tego punktu granica skręca na wschód, biegnąc północną linią regulacyjną ul. Wosia Budzysza do pkt 72, stanowiącego skrajny południowo-wschodni punkt graniczny działki nr 26/2. Następnie granica skręca na północ, biegnąc wschodnią granicą tej działki do pkt 73 - stanowiącego skrajny południowy punkt graniczny działki nr 26/3 i rozdzielającego działki nr 26/2, 26/8, 26/33 i 26/3. Następnie granica biegnie na północny wschód - pomiędzy działkami nr 26/3, 26/33, 26/14 do pkt 74, położonego przy zachodniej linii regulacyjnej ul. Wrzosy, przecina tę ulicę prostopadle do jej wschodniej linii regulacyjnej i biegnie nią na południe do skrajnego zachodniego punktu granicznego działki nr 18. Następnie granica enklawy biegnie północną granicą działek nr: 18, 17/2, 16 i 15 do wschodniej linii regulacyjnej ul. Sokolej, skręca nią na południowy zachód i biegnie zachodnią granicą działki nr 14 do pkt 75, położonego na jej przecięciu z północno-zachodnią linią regulacyjną ul. Nowotnej. Od tego punktu granica biegnie tą linią regulacyjną na północny wschód do pkt 76, położonego przy pętli autobusowej. Następnie granica enklawy skręca na północny zachód i północ i biegnie granicą działki nr 2/2 (obręb 273) i następnie przechodzi między obrębami 272 i 274 na północny zachód i północny wschód do pkt 77, położonego na linii brzegowej. Od pkt 77 do pkt 55 obwód enklawy Stogi zamyka ustalona linia brzegowa Zatoki Gdańskiej. 4. Granica enklawy, o której mowa w ust. 2 pkt 2, obejmującej tereny miejskie Przeróbki, przebiega następująco: z granic Portu Gdańsk wyłączona jest enklawa dzielnicy Przeróbka gminy Gdańsk oznaczona punktami 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 78. Jej granica ma początek w pkt 78, położonym na przecięciu północnej linii regulacyjnej ul. Siennej z południowo-zachodnią linią rozgraniczenia torowiska kolejowego, i biegnie w kierunku północno-zachodnim - wzdłuż zachodniej linii rozgraniczającej to torowisko do pkt 79 - stanowiącego jej przecięcie się z linią rozgraniczenia torowiska tramwajowego. Od tego punktu granica biegnie nadal w kierunku północno-zachodnim - linią rozgraniczenia torowiska kolejowego do jej przecięcia z zachodnią linią regulacyjną ul. Siennickiej w pkt 80. Następnie skręca na południowy zachód - południową stroną linii regulacyjnej ul. Siennickiej do pkt 81, położonego na przecięciu tej linii z północno-wschodnią linią regulacyjną ul. Przetocznej, a następnie na północny zachód - do pkt 82. Od pkt 82 granica enklawy biegnie na południe i południowy zachód wzdłuż zachodniej granicy działki nr 4, położonej przy skrzyżowaniu ulic Przetocznej i Siennickiej do pkt 83, a następnie na południowy wschód oraz południe do pkt 84. Od tego punktu granica skręca na wschód i przebiega w odległości od 30 do 70 m od nabrzeża Martwej Wisły do pkt 85, położonego na zachodniej linii regulacyjnej ul. Krynicznej, a następnie przecina ul. Kryniczną, skręcając na północny wschód - po północnej stronie linii regulacyjnej ul. Siennej aż do początkowego pkt 78. 5. Granica enklawy, o której mowa w ust. 2 pkt 3, obejmującej tereny Westerplatte, przebiega następująco: granica ta ma początek w pkt 86, znajdującym się po wschodniej stronie głowicy falochronu wschodniego. Biegnie ona w kierunku południowo-wschodnim do pkt 87, a następnie po wschodnim brzegu Kanału Portowego w odległości około 20 m od tego kanału do pkt 88. Od tego punktu granica enklawy biegnie 81,4 m na północ i północny wschód podnóżem skarpy - prostopadle do Kanału Portowego do pkt 89, a następnie na wschód do pkt 90 i południowy wschód - wzdłuż trwałego ogrodzenia portowego na odległość około 650 m do pkt 91. Od tego punktu biegnie 75 m na wschód do pkt 92, a następnie 102 m na północ do pkt 93 i dalej prostopadle do brzegu na północny wschód do pkt 94, położonego na linii brzegowej przy plaży Westerplatte (części wschodniej). Od pkt 94 do początkowego pkt 86 obwód enklawy Westerplatte zamyka ustalona linia brzegowa Zatoki Gdańskiej. § 2. Linia przebiegu granicy, o której mowa w § 1, oznaczona jest na mapie w skali 1 : 10 000, która dostępna jest do wglądu w Urzędzie Miejskim w Gdańsku i Urzędzie Morskim w Gdyni. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Żeglugi z dnia 19 października 1950 r. w sprawie ustalenia granicy terytorialnej morskiego portu handlowego w Gdańsku (Dz. U. Nr 50, poz. 464 i z 1974 r. Nr 26, poz. 153), z wyjątkiem przepisów określających granicę redy wód morskich morskiego portu handlowego w Gdańsku. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 3 grudnia 1998 r. o ogłoszeniu ostatecznego wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego art. 131 ust. 1 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 146, poz. 961) Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) ogłaszam ostateczny wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 maja 1998 r. sygn. K. 37/97 orzekający niezgodność art. 131 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) - w zakresie, w jakim nie uwzględnia żołnierzy uznanych za jedynych żywicieli rodzin oraz żołnierzy samotnych w okresie odbywania służby wojskowej, z wyjątkiem nadterminowej zasadniczej służby wojskowej i okresowej służby wojskowej, będących właścicielami lokali mieszkalnych, pośród uprawnionych do uzyskania świadczenia na pokrycie należności i opłat za zajmowane mieszkanie - z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: M. Safjan Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 października 1998 r. w sprawie określenia wykazu szkół i placówek o znaczeniu regionalnym, których prowadzenie należy do samorządu województwa. (Dz. U. Nr 147, poz. 964) Na podstawie art. 5 ust. 6c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wykaz szkół i placówek o znaczeniu regionalnym, których prowadzenie należy do samorządu województwa. 2. Wykaz szkół i placówek, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: w.z. L. Balcerowicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 października 1998 r. (poz. 964) WYKAZ SZKÓŁ I PLACÓWEK O ZNACZENIU REGIONALNYM, KTÓRYCH PROWADZENIE NALEŻY DO SAMORZĄDU WOJEWÓDZTWA Lp.WojewództwoNazwa szkoły lub placówkiAdres 1234 1dolnośląskieOśrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiewidomychWrocław, al. Kasztanowa 3a/5 Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychWrocław, ul. Dworska 8 Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychWrocław, ul. Hubska 7 Medyczne Studium Zawodowe im. L. HirszfeldaBolesławiec, ul. Tyrankiewiczów 11 Medyczne Studium ZawodoweJelenia Góra, ul. Wynalazców 9 Zespół Szkół Medycznych im. A. RydlównyJelenia Góra, ul. Leśna 5 Liceum Medyczne i Medyczne Studium ZawodoweZgorzelec, ul. Partyzantów 4 Zespół Szkół MedycznychJawor, ul. Rapackiego 1 Zespół Szkół MedycznychLubin, ul. M. Skłodowskiej-Curie 72 Medyczne Studium ZawodoweWałbrzych, ul. Armii Krajowej 35B Medyczne Studium ZawodoweKłodzko, ul. Łukasińskiego 43 Medyczne Studium ZawodoweŚwidnica, ul. Traugutta 5 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. H. JordanaWrocław, ul. Worcella 25/27 Zespół Szkół Medycznych im. dr H. HirszfeldowejWrocław, ul. Bartla 5 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. M. Skłodowskiej-CurieWrocław, ul. Stawowa 24 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. L. HirszfeldaWrocław, ul. Grunwaldzka 2 Medyczne Studium Zawodowe nr 5Wrocław, ul. Św. Mikołaja 78/79 Medyczne Studium ZawodoweOleśnica, ul. Wojska Polskiego 56 Liceum Medyczne im. E. Plater i Medyczne Studium ZawodoweStrzelin, ul. Wrocławska 25 2kujawsko-pomorskieSzkoła Podstawowa Specjalna nr 2 przy Państwowym Przedsiębiorstwie "Uzdrowisko Ciechocinek"Ciechocinek, ul. Staszica 7 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 4 przy Sanatorium MSWiA i 22 Wojskowym Szpitalu UzdrowiskowymCiechocinek, ul. Warzelniana 1 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Państwowym Przedsiębiorstwie "Uzdrowisko Wieniec"Wieniec-Zdrój Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychToruń, ul. Janiny Bartkiewiczówny 93 Medyczne Studium Zawodowe im. M. KopernikaToruń, ul. Św. Jana 1/3 Zespół Szkół Medycznych im. Z. SzlenkierToruń, ul. Batorego 39b Medyczne Studium ZawodoweBrodnica, ul. Kamionka 18 Zespół Szkół MedycznychGrudziądz, ul. Sienkiewicza 22 Medyczne Studium ZawodoweCiechocinek, ul. Staszica 7 Medyczne Studium ZawodoweLipno, ul. Traugutta 1 Medyczne Studium ZawodoweWłocławek, ul. Obrońców Wisły 1920 r. 21/25 Zespół Szkół MedycznychInowrocław, ul. Narutowicza 53 Medyczne Studium ZawodoweŚwiecie, ul. Wojska Polskiego 85 3lubelskieSzkoła Podstawowa przy Zakładzie Leczniczo-WychowawczymTuligłowy Szkoła Podstawowa nr 41 przy Dziecięcym Szpitalu KlinicznymLublin, ul. Chodźki 2 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 13 przy Szpitalu MiejskimPuławy, ul. Bema 4 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Sanatorium RehabilitacyjnymKrasnobród, ul. Podzamek Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychLublin, ul. Szkolna 16 Medyczne Studium Zawodowe im. M. MinczewskiejBiała Podlaska, ul. Okopowa 3 Medyczne Studium ZawodoweRadzyń Podlaski, ul. Sitkowskiego 1 Zespół Szkół Medycznych im. Władysławy SzocChełm, ul. Szpitalna 50 Medyczne Studium Zawodowe im. Aureliusza MarchwicaKrasnystaw, ul. Sobieskiego 4b Medyczne Studium Zawodowe im. St. LiebhartaLublin, ul. Jaczewskiego 5 Liceum MedyczneLublin, Al. Racławickie 7 Medyczne Studium ZawodoweLublin, ul. Słowicza 5 Medyczne Studium ZawodoweLublin, ul. Spokojna 10 Medyczne Studium ZawodoweKraśnik, ul. Armii Krajowej 25 Medyczne Studium ZawodoweLubartów, ul. Chopina 6a Medyczne Studium ZawodowePuławy, ul. Piłsudskiego 74 Zespół Szkół Medycznych im. St. WołynkiJanów Lubelski, ul. Zamoyskiego 57 Medyczne Studium Zawodowe im. J. KorczakaŁuków, ul. Kryńskiego 10 Medyczne Studium Zawodowe im. Z. BagińskiejParczew, ul. Szpitalna 1c Medyczne Studium ZawodoweZamość, ul. Partyzantów 20 Medyczne Studium ZawodoweTomaszów Lubelski, ul. Łaszczowiecka 9 Medyczne Studium ZawodoweBiłgoraj, ul. T. Kościuszki 127 4lubuskieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychGorzów Wlkp., ul. Dowgielewiczowej 7 Zespół Szkół MedycznychGorzów Wlkp., ul. Dowgielewiczowej 5 Medyczne Studium ZawodoweDrezdenko, ul. Kościuszki 31 Medyczne Studium ZawodoweMiędzyrzecz, ul. Staszica 22B Medyczne Studium Zawodowe im. M. Skłodowskiej-CurieZielona Góra, ul. Wazów 44 5łódzkieSzkoła Podstawowa Specjalna dla Dzieci Przewlekle Chorych w Rafałówce przy Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opiekuńczo-LeczniczymRafałówka, 98-203 Rossoszyca Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychŁódź, ul. Snycerska 8 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. M. Skłodowskiej-CurieŁódź, ul. Wielkopolska 72/74 Zespół Szkół Medycznych nr 1Łódź, ul. Narutowicza 122 Medyczne Studium Zawodowe nr 3Łódź, ul. Narutowicza 58 Medyczne Studium Zawodowe nr 1Łódź, ul. Piłsudskiego 159 Zespół Szkół MedycznychZgierz, ul. Sokołowska 2 Medyczne Studium ZawodoweBełchatów, ul. Czapliniecka 72/74 Medyczne Studium ZawodoweTomaszów Mazowiecki, ul. Św. Antoniego 47 Medyczne Studium Zawodowe im. M. KopernikaPiotrków Trybunalski, ul. Ks. Piotra Skargi 3 Medyczne Studium ZawodoweKutno, ul. Dąbrowskiego 1 Liceum Medyczne i Medyczne Studium ZawodoweSieradz, ul. 3 Maja 7 Zespół Szkół MedycznychŁowicz, ul. Ułańska 2 6małopolskieZespół Szkół Ogólnokształcących przy Instytucie Gruźlicy i Chorób PłucRabka, ul. Polna 14 Szkoła Podstawowa przy Państwowym Przedsiębiorstwie "Uzdrowisko Rabka"Rabka, ul. Orkana 28 Szkoła Podstawowa przy Sanatorium KolejowymRabka, ul. Kościuszki 18 Szkoła Podstawowa przy Prewentorium KolejowymNowy Targ, os. Oleksówki 42 Szkoła Podstawowa przy Klinice Ortopedii i Rehabilitacji w Collegium Medicum Uniwersytetu JagiellońskiegoZakopane, ul. Balzaca 15 Szkoła Podstawowa przy Klinice Ortopedii i Rehabilitacji w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego - Oddział Okulistyki DziecięcejZakopane, ul. Makuszyńskiego 1 Liceum Ogólnokształcące przy Klinice Ortopedii i Rehabilitacji w Collegium Medicum Uniwersytetu JagiellońskiegoZakopane, ul. Kuźnice 1/3 Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyMyślenice, ul. 3 Maja 97 Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychKraków, ul. Osiedle Stalowe 17 Medyczne Studium Zawodowe nr 1Kraków, ul. Michałowskiego 12 Medyczne Studium Zawodowe nr 2Kraków, ul. Zamojskiego 58 Medyczne Studium Zawodowe nr 3 im. St. LeszczyńskiejKraków, ul. Św. Anny 5 Medyczne Studium Zawodowe nr 4Kraków, ul. Koletek 12 Medyczne Studium Zawodowe nr 5Kraków, ul. Miodowa 36 Medyczne Studium Zawodowe nr 6Kraków, Os. Teatralne 4a Medyczne Studium Masażu LeczniczegoKraków, ul. Królewska 86 Zespół Szkół Medycznych im. T. ChałubińskiegoMyślenice, ul. Zdrojowa 18 Zespół Szkół Medycznych im. J. WolskiejNowy Sącz, ul. Jagiellońska 61 Medyczne Studium ZawodoweGorlice, ul. Jagiełły 2 Medyczne Studium Zawodowe im. H. ChrzanowskiejLimanowa, ul. W. Witosa 5 Medyczne Studium ZawodoweNowy Targ, ul. Kokoszków 71 Medyczne Studium Zawodowe im. Z. MaterowejRabka, ul. Podhalańska 42b Medyczne Studium ZawodoweZaborze k. Oświęcimia, ul. Jezioro 21 Medyczne Studium ZawodoweWadowice, ul. Wojska Polskiego 13 Medyczne Studium ZawodoweMiechów, ul. Sobieskiego 8 Medyczne Studium ZawodoweBochnia, ul. Planty 2 7mazowieckieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychWarszawa, ul. Obrońców 31 Medyczne Studium ZawodoweCiechanów, ul. Sienkiewicza 33 Medyczne Studium Zawodowe nr 16Otwock, ul. Andriollego 90 Medyczne Studium ZawodowePłock, ul. 3 Maja 4 Medyczne Studium ZawodoweGostynin, ul. 3 Maja 15 Zespół Szkół MedycznychRadom, ul. Kelles-Krauza 3 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Pielęgniarek WarszawyWarszawa, ul. Parkowa 23 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Prof. I. RoszkowskiegoWarszawa, ul. Solec 57 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. Prof. E. BiernackiegoWarszawa, ul. Grenadierów 30a Medyczne Studium Zawodowe nr 12 im. Prof. M. MichałowiczaWarszawa, ul. Ciołka 27 Medyczne Studium Zawodowe nr 14Warszawa, ul. Świętojerska 9 Medyczne Studium Zawodowe nr 3Warszawa, ul. Hoża 88 Medyczne Studium Zawodowe nr 6Warszawa, ul. Solec 57 Policealne Medyczne Studium Zawodowe nr 11Warszawa, ul. Nowy Zjazd 1 Medyczne Studium Zawodowe nr 15Warszawa, ul. Rakowiecka 23 Liceum Medyczne nr 5Warszawa, ul. Nowogrodzka 75 Medyczne Studium Zawodowe nr 8Pruszków, ul. Partyzantów 2/4 Medyczne Studium ZawodoweGarwolin, ul. Kościuszki 53 Medyczne Studium ZawodoweMińsk Mazowiecki, ul. I PLM W-wa 1 Medyczne Studium ZawodoweSokołów Podlaski, ul. M. Skłodowskiej-Curie 24 Zespół Szkół MedycznychSiedlce, ul. Młynarska 17 Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-CurieŻyrardów, ul. Waryńskiego 1 Medyczne Studium ZawodoweOstrołęka, ul. R. Traugutta 2 Medyczne Studium ZawodoweMaków Mazowiecki, ul. Mickiewicza 39 Medyczne Studium ZawodoweWyszków, ul. Komisji Edukacji Narodowej 2 8opolskieMedyczne Studium Zawodowe im. M. KujawskiejOpole, ul. Katowicka 68 Medyczne Studium ZawodoweBranice, ul. Szpitalna 18 Medyczne Studium Zawodowe im. H. ChrzanowskiejBrzeg, ul. Ofiar Katynia 25 Medyczne Studium Zawodowe im. M. MinczewskiejKędzierzyn-Koźle, ul. Piastowska 12 Medyczne Studium ZawodoweNysa, ul. Ujejskiego 12 Zespół Szkół Medycznych im. J. KorczakaPrudnik, ul. Piastowska 26 9podkarpackieSzkoła Podstawowa nr 36 przy Szpitalu Wojewódzkim nr 2Rzeszów, ul. Lwowska 60 Zespół Placówek Specjalnych dla Dzieci Przewlekle ChorychRymanów-Zdrój, ul. Zdrojowa 48 Zespół Szkół Medycznych im. prof. R. WeiglaJasło, ul. Lwowska 24A Liceum Medyczne i Medyczne Studium ZawodoweSanok, ul. Zagrody 1 Medyczne Studium ZawodoweKorczyna, ul. A. Fredry 2 Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychRzeszów, ul. Niedzielskiego 2 Zespół Szkół Medycznych im. J. IżyckiejPrzemyśl, ul. Słowackiego 85 Medyczne Studium ZawodowePrzemyśl, ul. Poniatowskiego 33 Medyczne Studium ZawodoweJarosław, ul. Grunwaldzka 24 Medyczne Studium ZawodoweRzeszów, ul. Warzywna 1 Zespół Szkół MedycznychMielec, ul. Kościuszki 7 Liceum Medyczne i Medyczne Studium ZawodoweŁańcut, ul. Grunwaldzka 11 Zespół Szkół Medycznych im. H. ChrzanowskiejStalowa Wola, ul. Staszica 5 10podlaskieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychBiałystok, ul. Poleska 27 Medyczne Studium ZawodoweBiałystok, ul. Ogrodowa 23 Medyczne Studium ZawodoweBiałystok, ul. Czackiego 8 Medyczne Studium ZawodoweBielsk Podlaski, ul. Kleszczelowska 5 Medyczne Studium ZawodoweŁomża, ul. Wiejska 16 Medyczne Studium Zawodowe im. Z. SzlenkierównyKolno, ul. Wojska Polskiego 3 Medyczne Studium Zawodowe im. St. LeszczyńskiejWysokie Mazowieckie, ul. Jagiellońska 2 Medyczne Studium ZawodoweSuwałki, ul. Sejneńska 30 11pomorskieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychGdańsk, ul. Hallera 245 Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. PCKGdańsk, ul. Reduta Miś 5/7 Medyczne Studium Zawodowe nr 2Gdańsk, ul. Gen. J. Hallera 17 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. M. SłabegoGdańsk, ul. Gen. J. Hallera 122 Zespół Szkół Medycznych nr 3 im. M. Skłodowskiej-CurieGdańsk, ul. Tuwima 15 Zespół Szkół MedycznychGdynia, ul. Żeromskiego 31 Medyczne Studium Zawodowe im. prof. Z. KieturakisaWejherowo, ul. 3 Maja 4 Liceum Medyczne im. H. HassTczew, ul. Wodna 8 Medyczne Studium Zawodowe im. Matki Teresy z KalkutyStarogard Gdański, ul. Skarszewska 7 Medyczne Studium ZawodoweKościerzyna, ul. Sikorskiego 1 Medyczne Studium ZawodoweChojnice, ul. Świętopełka 3 Medyczne Studium ZawodoweSztum, ul. Reja 12 Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-CurieSłupsk, ul. Bałtycka 29 12śląskieZespół Szkół Specjalnych przy Wojewódzkim Ośrodku Chorób Płuc i GruźlicyIstebna 50, 43-360 Wisła Zespół Szkół SpecjalnychSkoczów, ul. Mickiewicza 12 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Sanatorium Rehabilitacyjnym dla DzieciZbrosławice, ul. Gliwicka 1 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym dla DzieciJastrzębie-Zdrój, ul. Kościuszki 14 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 17 przy Sanatorium Rehabilitacyjnym dla Dzieci i MłodzieżyGoczałkowice-Zdrój, ul. Uzdrowiskowa 24 Szkoła Podstawowa Specjalna nr 11 przy Sanatorium Rehabilitacyjnym dla DzieciOrzesze-Zawiść, ul. Mikołowska 208 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Górnośląskim Ośrodku Rehabilitacji dla DzieciRabka, ul. Dietla 5 Bielska Szkoła Polityki SocjalnejBielsko-Biała, ul. Młodzieżowa 7 Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychKatowice, ul. Wiertnicza 3 Zespół Szkół MedycznychŻywiec, ul. Grunwaldzka 9 Medyczne Studium Zawodowe im. dr Wł. BiegańskiegoCzęstochowa, ul. Dąbrowskiego 75 Zespół Szkół MedycznychLubliniec, ul. Grunwaldzka 48 I Medyczne Studium Zawodowe im. Z. SzlenkierównyKatowice, ul. Wiertnicza 3 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. J. KoraszewskiegoGliwice, ul. Chudoby 10 Medyczne Studium ZawodoweGliwice, ul. Hutnicza 9 Medyczne Studium Zawodowe im. A. FiderkiewiczaMikołów, ul. Pokoju 4 Medyczne Studium ZawodoweRacibórz, ul. Warszawska 7 Zespół Szkół MedycznychRuda Śląska, ul. Hallera 61 Zespół Szkół MedycznychRybnik, ul. Borki 37d Liceum Medyczne i Medyczne Studium ZawodoweSosnowiec, ul. Franciszkańska 5A Medyczne Studium ZawodoweTarnowskie Góry, ul. Opolska 26 Medyczne Studium ZawodoweWodzisław Śląski, ul. Wałowa 5 Medyczne Studium ZawodoweZawiercie, ul. Żabia 19A Medyczne Studium ZawodoweCzeladź, ul. Tuwima 14A Medyczne Studium Zawodowe nr 1Katowice, ul. Gliwicka 276 Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Prof. A. CieszyńskiegoZabrze, ul. 3 Maja 63 13świętokrzyskieMedyczne Studium Zawodowe im. J. IżyckiejKielce, ul. IX Wieków Kielc 19 Medyczne Studium ZawodoweBusko-Zdrój, Al. Mickiewicza 13 Medyczne Studium Zawodowe im. H. ChrzanowskiejMorawica, ul. XXX-lecia 4B Medyczne Studium ZawodoweOstrowiec Świętokrzyski, ul. Iłżecka 45 Medyczne Studium Zawodowe im. M. MichałowiczaSkarżysko-Kamienna, ul. Legionów 124 Medyczne Studium Zawodowe im. J. KorczakaStarachowice, ul. Radomska 38 14warmińsko-mazurskieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychOlsztyn, ul. Mariańska 1 Medyczne Studium ZawodoweOlsztyn, ul. Mariańska 1 Medyczne Studium ZawodoweIława, ul. Chełmińska 1 Medyczne Studium ZawodoweEłk, ul. Bahrkego 2b Medyczne Studium ZawodoweGiżycko, ul. Sikorskiego 3 Medyczne Studium ZawodowePisz, ul. Młodzieżowa 26 Medyczne Studium ZawodoweDziałdowo, ul. Wolności 64 Medyczne Studium ZawodoweElbląg, ul. Saperów 14E 15wielkopolskieSzkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychPoznań, ul. Borówki 10 Medyczne Studium Zawodowe im. dr K. MarcinkowskiegoGniezno, ul. Mieszka I 27 Medyczne Studium Zawodowe nr 2Poznań, ul. Bukowska 29 Zespół Szkół MedycznychKonin, ul. Przemysłowa 4 Medyczne Studium ZawodoweKościan, pl. Paderewskiego 1 Medyczne Studium ZawodowePiła, ul. Teatralna 1 Zespół Szkół MedycznychWolsztyn, ul. Poznańska 32 Medyczne Studium Zawodowe im. H. ChrzanowskiejOstrów Wlkp., ul. Limanowskiego 17 Medyczne Studium ZawodoweKępno, ul. Sienkiewicza 25 Medyczne Studium Zawodowe im. PCKPoznań, ul. Mostowa 6 Medyczne Studium ZawodowePoznań, ul. Szamarzewskiego 99 Medyczne Studium ZawodoweRawicz, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 16zachodniopomorskieSzkoła Podstawowa Specjalna przy Szpitalach Uzdrowiskowych PP "Uzdrowisko Kołobrzeg"Kołobrzeg, ul. Rafińskiego 7 Szkoła Podstawowa Specjalna przy Dziecięcym Szpitalu UzdrowiskowymDźwirzyno, ul. Wyzwolenia 17 Szkoła Policealna Pracowników Służb SpołecznychSzczecin, ul. Orła Białego 2 Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa ChałubińskiegoKoszalin, ul. Leśna 2 Zespół Szkół MedycznychKołobrzeg, ul. A. Grottgera 12 Zespół Szkół MedycznychSzczecinek, ul. Kościuszki 47 Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Bohaterów Powstania WarszawskiegoSzczecin, pl. Orła Białego 2 Zespół Szkół MedycznychŚwinoujście, ul. Grodzka 3 Medyczne Studium ZawodoweStargard Szczeciński, ul. Park 3 Maja 2 Medyczne Studium Zawodowe nr 1Szczecin, ul. Broniewskiego 9 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1998 r. w sprawie określenia wykazu instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych właściwym ministrom i centralnym organom administracji rządowej, wojewodom i innym terenowym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowanych, przekazywanych określonym jednostkom samorządu terytorialnego. (Dz. U. Nr 147, poz. 965) Na podstawie art. 147 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych albo nadzorowanych przez ministrów i centralne organy administracji rządowej, przekazywanych określonym jednostkom samorządu terytorialnego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Określa się wykaz instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wojewodom i innym terenowym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowanych, przekazywanych określonym jednostkom samorządu terytorialnego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 listopada 1998 r. (poz. 965) Załącznik nr 1 WYKAZ INSTYTUCJI I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODLEGŁYCH LUB PODPORZĄDKOWANYCH ALBO NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRÓW I CENTRALNE ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ, PRZEKAZYWANYCH OKREŚLONYM JEDNOSTKOM SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Odra-Film" Wrocław, ul. Bogusławskiego 14 2. Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Helios-Film" Łódź, ul. Żeromskiego 74/76 WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Apollo-Film" Kraków, ul. Pychowicka 7 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Agencja Dystrybucji Filmowej Warszawa, ul. Trębacka 3 2. Państwowe Instytucje Filmowe "Max-Film" Warszawa, ul. Jagiellońska 26 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Neptun-Film" Gdańsk, ul. Piwna 22 WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Silesia-Film" Katowice, ul. Górnicza 5 2. Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Państwowe Instytucje Filmowe "Film-Art" Poznań, ul. Bułgarska 19 Załącznik nr 2 WYKAZ INSTYTUCJI I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODLEGŁYCH LUB PODPORZĄDKOWANYCH WOJEWODOM I INNYM TERENOWYM ORGANOM ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ ALBO PRZEZ NICH NADZOROWANYCH, PRZEKAZYWANYCH OKREŚLONYM JEDNOSTKOM SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO CZĘŚĆ I WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Jeleniogórska Dyrekcja Inicjatyw Gospodarczych w Jeleniej Górze - Jelenia Góra, ul. Kochanowskiego 10 2. Wojewódzka Pracownia Urbanistyczna we Wrocławiu - Wrocław, pl. Powstańców Warszawy 1 3. Wojewódzka Pracownia Urbanistyczna w Legnicy - Legnica, ul. Rynek 34 4. Regionalne Biuro Urbanistyczne w Wałbrzychu - Wałbrzych, ul. Ratuszowa 5 5. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich we Wrocławiu - Wrocław, ul. Kraińskiego 16 6. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Legnicy - Legnica, ul. Ściegiennego 1 7. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Wałbrzychu - Wałbrzych, ul. Wrocławska 169 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT BOLESŁAWIECKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Bolesławiec, ul. Zgorzelecka 26/28 POWIAT KAMIENNOGÓRSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Kamienna Góra, pl. Kościelny 4 POWIAT KŁODZKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Bystrzyca Kłodzka, ul. Okrzei 32 POWIAT LUBAŃSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół Lubań, ul. Kombatantów 2 POWIAT MILICKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół Miasta i Gminy - Milicz, pl. Ks. Waresiaka 3a POWIAT OŁAWSKI 1. Miejski Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Oława, ul. 3 Maja 18e POWIAT STRZELIŃSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Strzelin, ul. Kamienna 1a POWIAT ŚWIDNICKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Świdnica, ul. Muzealna 4 POWIAT TRZEBNICKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Oborniki Śląskie, ul. Parkowa 6 POWIAT WROCŁAWSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół Miasta i Gminy - Sobótka, ul. Św. Jakuba 3 POWIAT ZĄBKOWICKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Ząbkowice Śląskie, ul. Waryńskiego 18 POWIAT ZGORZELECKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Zgorzelec, ul. Daszyńskiego 75 MIASTO NA PRAWACH POWIATU JELENIA GÓRA 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Jelenia Góra, ul. Piłsudskiego 12 2. Scentralizowana Obsługa Schronisk Młodzieżowych - Jelenia Góra, ul. Piłsudskiego 12 MIASTO NA PRAWACH POWIATU LEGNICA 1. Zespół Obsługi Finansowej Placówek Oświatowych - Legnica, ul. Szkolna 7 MIASTO NA PRAWACH POWIATU WAŁBRZYCH 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Wałbrzych, ul. Limanowskiego 9 MIASTO NA PRAWACH POWIATU WROCŁAW 1. Miejski Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Wrocław, ul. Januszowicka 15a 2. Wojewódzki Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Wrocław, ul. Januszowicka 15a 3. Dyrekcja Inwestycji Miejskich we Wrocławiu - Wrocław, ul. Kotlarska 41 4. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów - Wrocław, ul. Wejherowska 28 WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzki Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa we Włocławku - Włocławek, ul. Mielęcińska 13 2. Wojewódzka Dyrekcja Dróg i Mostów we Włocławku - Włocławek, ul. Komunalna 3 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: MIASTO NA PRAWACH POWIATU TORUŃ 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Toruniu - Toruń, ul. Piekary 37/39 MIASTO NA PRAWACH POWIATU WŁOCŁAWEK 1. Międzyszkolny Zespół Obsługi Socjalnej Szkół - Włocławek, ul. Nowomiejska 15 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzki Zakład Usług Wodnych w Białej Podlaskiej z siedzibą w Parczewie - Parczew, ul. Lubartowska 4A 2. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Chełmie - Chełm, pl. Niepodległości 1 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT CHEŁMSKI 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Chełmie - Chełm, ul. Lubelska 20 POWIAT WŁODAWSKI 1. Zespół Obsługi Placówek Oświatowych we Włodawie - Włodawa, ul. Partyzantów 17 MIASTO NA PRAWACH POWIATU LUBLIN 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Lublinie - Lublin, ul. Krakowskie Przedmieście 76 WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Gorzowie Wielkopolskim - Gorzów Wielkopolski, ul. Zielona 16 2. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Zielonej Górze - Zielona Góra, ul. Dr. Pieniężnego 24 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Regionalna Pracownia Urbanistyczna w Łodzi - Łódź, ul. Więckowskiego 20 2. Dyrekcja Inwestycji w Kutnie - Kutno, ul. Wojska Polskiego 10A 3. Wojewódzki Zespół Realizacji Inwestycji w Skierniewicach - Skierniewice, ul. Sobieskiego 16 4. Wojewódzkie Biuro Urbanistyczne w Skierniewicach - Skierniewice, ul. Łowicka 1/3 5. Wojewódzki Zarząd Dróg w Łodzi - Łódź, ul. Zawiszy Czarnego 8/10 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT KUTNOWSKI 1. Dyrekcja Inwestycji w Kutnie - Kutno, ul. Wojska Polskiego 10A 2. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 6 w Żychlinie - Żychlin, ul. Narutowicza 84a 3. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 7 w Kutnie - Kutno, ul. Oporowska 7 POWIAT ŁASKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Szkół i Placówek Oświatowo-Wychowawczych w Łasku - Łask, ul. Batorego 31 POWIAT ŁĘCZYCKI 1. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 4 w Łęczycy - Łęczyca, ul. Ozorkowskie Przedmieście 2 2. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 8 w Piątku - Piątek, ul. Kutnowska 19 POWIAT RADOMSZCZAŃSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Placówek Oświatowych - Radomsko, ul. Piastowska 21 POWIAT SIERADZKI 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Sieradzu - Sieradz, ul. Jana Pawła II 3 2. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Szkół w Warcie - Warta, ul. 3 Maja 29 POWIAT TOMASZOWSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Placówek Oświatowo-Wychowawczych - Tomaszów Mazowiecki, ul. Św. Antoniego 18 POWIAT WIELUŃSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Szkół w Wieluniu - Wieluń, ul. 18 Stycznia 15 POWIAT ZDUŃSKOWOLSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Szkół w Zduńskiej Woli - Zduńska Wola, ul. Srebrna 2a MIASTO NA PRAWACH POWIATU ŁÓDŹ 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Łodzi - Łódź, ul. Traugutta 18 2. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Łódź, ul. Kopernika 36 MIASTO NA PRAWACH POWIATU PIOTRKÓW TRYBUNALSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjnej Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych - Piotrków Trybunalski, ul. Dąbrowskiego 13 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SKIERNIEWICE 1. Zakład Administracyjno-Obsługowy w Skierniewicach - Skierniewice, ul. Senatorska 12 WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. Kilińskiego 70 2. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji i Dróg Miejskich w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. Kilińskiego 70 3. Wojewódzki Zarząd Dróg Miejskich w Tarnowie - Tarnów, ul. Narutowicza 37 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT OŚWIĘCIMSKI 1. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Oświęcim, ul. Bema 4 POWIAT SUSKI 1. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Sucha Beskidzka, ul. Kościelna 5b POWIAT TATRZAŃSKI 1. Zespół Scentralizowanej Obsługi Finansowo-Księgowej w Zakopanem - Zakopane, ul. Gimnazjalna 14 POWIAT WADOWICKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek - Andrychów, ul. F. Pachla 16 2. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Wadowice, ul. Mickiewicza 19 MIASTO NA PRAWACH POWIATU NOWY SĄCZ 1. Zespół Scentralizowanej Obsługi Finansowo-Księgowej w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. Długosza 61 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KRAKÓW 1. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Głuchych - Kraków, ul. Św. Stanisława 10 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Ostrołęce - Ostrołęka, ul. Piłsudskiego 38 2. Wojewódzki Zarząd Dróg w Siedlcach - Siedlce, ul. Daszyńskiego 10 3. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Płocku - Płock, ul. Słowackiego 4 4. Biuro Opieki nad Grobami Obcokrajowców "BONGO" - Warszawa, ul. Gen. Andersa 16 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT GOSTYNIŃSKI 1. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 1 w Gostyninie - Gostynin, ul. Polna 39 POWIAT OTWOCKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół w Otwocku - Otwock, ul. Karczewska 37 POWIAT PŁOCKI 1. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 9 w Gąbinie - Gąbin, ul. Staszica 1 POWIAT SIERPECKI 1. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 3 w Sierpcu - Sierpc, ul. Armii Krajowej 10 POWIAT WARSZAWSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Warszawa, ul. Paryska 25 2. Zespół Obsługi Finansowej Szkół - Warszawa, ul. Felińskiego 15 POWIAT ŻUROMIŃSKI 1. Zespół Obsługi Ekonomiczno-Administracyjny Szkół i Placówek w Żurominie - Żuromin, ul. Wyzwolenia 61 MIASTO NA PRAWACH POWIATU PŁOCK 1. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 2 w Płocku - Płock, ul. Kilińskiego 4 2. Zespół Jednostek Budżetowych Nr 5 w Płocku - Płock, ul. Łukasiewicza 11 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SIEDLCE 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Siedlcach - Siedlce, ul. Piłsudskiego 38 WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Krośnie - Krosno, ul. Kościuszki 49 2. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Przemyślu - Przemyśl, ul. Wodna 2 3. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Rzeszowie - Rzeszów, ul. Hoffmanowej 21 4, Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Tarnobrzegu - Tarnobrzeg, ul. Dąbrówki 11 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: MIASTO NA PRAWACH POWIATU PRZEMYŚL 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Przemyślu - Przemyśl, ul. Władycze 3 2. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów - Przemyśl, ul. Kapitulna 4 WOJEWÓDZTWO PODLASKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Białymstoku - Białystok, ul. Grochowa 2a II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: MIASTO NA PRAWACH POWIATU SUWAŁKI 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Suwałkach - Suwałki, ul. Sejneńska 51 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Rejonowy Zarząd Inwestycji w Słupsku - Słupsk, ul. Banacha 12 2. Wojewódzki Zarząd Inwestycji w Słupsku - Słupsk, ul. Banacha 12 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT STAROGARDZKI 1. Miejski Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Starogard Gdański, ul. Gdańska 6 POWIAT TCZEWSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Tczew, ul. Kopernika 1 POWIAT WEJHEROWSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Rumia, ul. Starowiejska 4 2. Miejski Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół - Wejherowo, ul. Zamkowa 14 MIASTO NA PRAWACH POWIATU GDAŃSK 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Placówek Specjalnych - Gdańsk, ul. Wałowa 21 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SŁUPSK 1. Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej w Słupsku - Słupsk, ul. Wojska Polskiego 12 WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska w Katowicach - Katowice, ul. Św. Huberta 35 2. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Bielsku-Białej - Bielsko-Biała, ul. Grażyńskiego 10 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT CIESZYŃSKI 1. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Cieszyn, ul. Kochanowskiego 7 POWIAT TARNOGÓRSKI 1. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów - Tarnowskie Góry, ul. J. Śniadeckiego 1 POWIAT ŻYWIECKI 1. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Żywiec, ul. Słowackiego 2 MIASTO NA PRAWACH POWIATU BIELSKO-BIAŁA 1. Rejonowy Zespół Ekonomiczny - Bielsko-Biała, ul. Piastowska 44 MIASTO NA PRAWACH POWIATU CHORZÓW 1. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów Wzroku - Chorzów, ul. Hajducka 22 MIASTO NA PRAWACH POWIATU GLIWICE 1. Rejonowy Zespół Obsługi Ekonomiczno-Finansowej Szkół Gliwice - Gliwice, ul. Barlickiego 59 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KATOWICE 1. Zakład Badawczo-Doświadczalny Gospodarki Komunalnej w Katowicach - Katowice, ul. Markiewki 24 2. Rejonowy Zespół Obsługi Ekonomiczno-Finansowej Szkół Katowice - Katowice, ul. Gliwicka 181 MIASTO NA PRAWACH POWIATU TYCHY 1. Rejonowy Zespół Obsługi Ekonomiczno-Finansowej Szkół Tychy - Tychy, ul. Budowlanych 59 WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Kielcach - Kielce, ul. Piotrkowska 12 WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Elblągu - Elbląg, ul. Skrzydlata 1 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: MIASTO NA PRAWACH POWIATU OLSZTYN 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół w Olsztynie - Olsztyn, ul. Głowackiego 17 WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE I. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane województwu samorządowemu: 1. Wojewódzkie Biuro Urbanistyki i Architektury w Pile - Piła, al. Niepodległości 3 2. Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Koninie - Konin, ul. Sosnowa 10 3. Wojewódzka Dyrekcja Dróg i Mostów w Koninie - Konin, ul. Przemysłowa 120 II. Instytucje i jednostki organizacyjne przekazywane powiatom: POWIAT GNIEŹNIEŃSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół w Gnieźnie - Gniezno, ul. Chrobrego 41 POWIAT KALISKI 1. Wojewódzka Dyrekcja Dróg Miejskich w Kaliszu - Kalisz, ul. Kolegialna 1 POWIAT WRZESIŃSKI 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół we Wrześni - Września, ul. 3 Maja 8 MIASTO NA PRAWACH POWIATU POZNAŃ 1. Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół Poznań - Poznań, ul. Gdańska 1 2. Zakład Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów - Poznań, ul. Szamarzewskiego 78/82 MIASTO NA PRAWACH POWIATU LESZNO 1. Zespół Obsługi Szkół i Placówek w Lesznie - Leszno, ul. Mickiewicza 5 CZĘŚĆ II WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE POWIAT DZIERŻONIOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Niemczy - Niemcza, ul. Świerczewskiego 11 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Bielawie - Bielawa, ul. Żeromskiego 2 POWIAT GŁOGOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Głogowie - Głogów, ul. Neptuna 22/24 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Głogowie - Głogów, ul. Norwida 3 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Głogowie - Głogów, ul. Andromedy 23 POWIAT GÓROWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób niepełnosprawnych fizycznie we Wronińcu - Wroniniec POWIAT JAWORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Bolkowie - Bolków, ul. Kamiennogórska 3 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Mierczycach - Wądroże Wielkie, Mierczyce 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Jaworze - Jawor, pl. Seniora 3 POWIAT JELENIOGÓRSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kowarach - Kowary, ul. Waryńskiego 36 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Sosnówce Górnej 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Janowicach Wielkich - Janowice Wielkie, ul. Chłopska 1 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Miłkowie - Miłków, ul. Wiejska 165 POWIAT KAMIENNOGÓRSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kamiennej Górze - Kamienna Góra, ul. Armii Ludowej 5 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Szarocinie - Leszczyniec Szarocin POWIAT KŁODZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Podzamku - Kłodzko Podzamek 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Szczytnej - Szczytna, ul. Zamkowa 8 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Bystrzycy Kłodzkiej, ul. Górna 23 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Nowej Rudzie - Nowa Ruda, ul. Parkowa 20 POWIAT LEGNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Legnickim Polu - Legnickie Pole, ul. Benedyktów 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych "Prząśnik" w Brenniku 24, Ruja 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Legnicy - Legnica, ul. Grabskiego 11 POWIAT LWÓWECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Mirsku - Mirsk, ul. Zielona 12 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Przecznicy - Rębiszów Przecznica 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Nielestnie - Wleń Nielestno 17 POWIAT MILICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Miliczu - Milicz, ul. Kombatantów 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krośnicach - Krośnice, ul. Kwiatowa 9 POWIAT OLEŚNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ostrowinie - Poniatowice Ostrowina 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Jemielnie - Wabienice Jemielna POWIAT OŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Oławie - Oława, ul. Lwowska 3/5 POWIAT ŚWIDNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Jaskulinie - Dobromierz Jaskulin 13 POWIAT TRZEBNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Obornikach Śląskich - Oborniki Śląskie, ul. Wyszyńskiego 33 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Rościsławicach - Oborniki Śląskie Rościsławice POWIAT ZĄBKOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych (dzieci) w Bardzie, Opolnica 59 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Brzeźnicy - Brzeźnica 78 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ząbkowicach Śląskich - Ząbkowice Śląskie, ul. Szpitalna 3 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ziębicach - Ziębice, ul. Kościelna 10 POWIAT ZGORZELECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zgorzelcu - Zgorzelec, ul. Przechodnia 8 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Zgorzelcu - Zgorzelec, ul. Pułaskiego 11/13 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Opolnie-Zdroju - Opolno-Zdrój, ul. Parkowa 2 MIASTO NA PRAWACH POWIATU JELENIA GÓRA 1. Specjalistyczny Ośrodek Pracy Socjalnej w Jeleniej Górze - Jelenia Góra, ul. Leśna 5 MIASTO NA PRAWACH POWIATU LEGNICA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Legnicy - Legnica, ul. Kubusia Puchatka 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Legnicy - Legnica, ul. Wojska Polskiego 20 MIASTO NA PRAWACH POWIATU WROCŁAW 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych we Wrocławiu - Wrocław, ul. Karmelkowa 25/27 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych we Wrocławiu - Wrocław, ul. Świątnicka 25/27 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych we Wrocławiu - Wrocław, ul. Kaletnicza 8 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych we Wrocławiu - Wrocław, ul. Rędzińska 66/68 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych we Wrocławiu - Wrocław, ul. Mączna 3 WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE POWIAT ALEKSANDROWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zakrzewie POWIAT BRODNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Brodnicy - Brodnica, ul. Wiejska 1 POWIAT BYDGOSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bożenkowie - Osielsko Bożenkowo 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gądeczu - Dobrcz Gądecz 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Koronowie - Koronowo, ul. Paderewskiego 35 POWIAT CHEŁMIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Mgoszczu - Lisewo Mgoszcz POWIAT GOLUBSKO-DOBRZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Golubiu-Dobrzyniu - Golub-Dobrzyń, ul. PTTK 6 POWIAT INOWROCŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Inowrocławiu - Inowrocław, ul. Wierzbińskiego 49 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kawęczynie - Gniewkowo Kawęczyn 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kołudzie Małej - Janikowo Kołuda Mała 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ludzisku - Janikowo 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ostrowie - Chełmce Ostrowo 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Parchaniach 7. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Tarnówku - Chełmce Tarnówko 8. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Warzynie - Gniewkowo Warzyn POWIAT LIPNOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Nowej Wsi - Wielgie Nowa Wieś POWIAT MOGILEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Siemionkach - Jeziora Wielkie Siemionki POWIAT RADZIEJOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Piotrkowie Kujawskim - Piotrków Kujawski, ul. Poznańska 106 POWIAT RYPIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Ugoszczy Brzuze POWIAT SĘPOLIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kamieniu Krajeńskim - Kamień Krajeński, ul. Podgórna 2 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Suchorączku - Więcbork Suchorączek POWIAT ŚWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Gołuszycach - Pruszcz Pomorski Gołuszyce POWIAT TORUŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Browinie - Chełmża Browina 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Pigży - Łubianka Pigża 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Osieku - Obrowo Osiek n. Wisłą 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Wielkiej Nieszawce - Cieplice Wielka Nieszawka 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Dobrzejewicach - Dobrzejewice Obrowo POWIAT TUCHOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wysokiej - Raciąż Wysoka POWIAT WĄBRZESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Wąbrzeźnie - Wąbrzeźno, ul. Pod Młynik 4A 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Książkach - Książki, ul. Północna 36 POWIAT WŁOCŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Wilkowiczkach - Czerniewice Wilkowiczki 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kowalu - Kowal, ul. Kopernika 19 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Rzeżewie - Kłóbka Rzeżewo 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Kurowie - Baruchowo Kurowo POWIAT ŻNIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Barcinie - Barcin, ul. Polan 30 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Podobowicach 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Tonowie - Janowiec Wielkopolski Tonowo MIASTO NA PRAWACH POWIATU BYDGOSZCZ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bydgoszczy - Bydgoszcz, ul. Gałczyńskiego 2 2. Dom Pomocy Społecznej dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi w Bydgoszczy - Bydgoszcz, ul. Dunikowskiego 2 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Bydgoszczy - Bydgoszcz, ul. Łomżyńska 54 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Bydgoszczy - Bydgoszcz, ul. Mińska 15a MIASTO NA PRAWACH POWIATU GRUDZIĄDZ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Grudziądzu - Grudziądz, ul. Parkowa 12 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Grudziądzu - Grudziądz, ul. Nadgórna 30/32 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Grudziądzu - Grudziądz, ul. Dywizjonu 303/4 MIASTO NA PRAWACH POWIATU TORUŃ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Toruniu - Toruń, Szosa Chełmińska 220 MIASTO NA PRAWACH POWIATU WŁOCŁAWEK 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych we Włocławku - Włocławek, ul. Nowomiejska 19 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych we Włocławku - Włocławek, ul. Dobrzyńska 102 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE POWIAT BIALSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kozuli - Biała Podlaska Kozula 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kostomłotach - Dobratycze Kostomłoty 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Konstantynowie - Konstantynów, ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 6 POWIAT BIŁGORAJSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Teodorówce - Biłgoraj Teodorówka POWIAT CHEŁMSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kaniem 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Chojnie Nowym 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i umysłowo upośledzonych w Nowinach - Nowiny 31 POWIAT JANOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Janowie Lubelskim - Janów Lubelski, ul. Wiejska 12 POWIAT KRASNOSTAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Bończy 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krasnymstawie - Krasnystaw, ul. Kwiatowa 2 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Surhowie POWIAT KRAŚNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kraśniku - Kraśnik, ul. Oboźna 36 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Popkowicach 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gościeradowie - Gościeradów Folwark 20 POWIAT LUBARTOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kocku - Kock, ul. Kościuszki 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Lubartowie - Lubartów, ul. Lubelska 119 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Samoklęskach - Samoklęski 1 POWIAT LUBELSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Matczynie - Bełżyce Matczyn POWIAT ŁUKOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łukowie - Łuków, ul. Broniewskiego 20/26 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ryżkach - Łuków Ryżki POWIAT PARCZEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kalince, Przewłoka POWIAT RYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Rososzy - Ryki 1 POWIAT ŚWIDNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Świdniku - Świdnik, ul. Piasecka 152 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krzesimowie - Mełgiew 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Wygnanowicach - Stryjno POWIAT TOMASZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tyszowicach - Tyszowice, ul. Wielka 101 POWIAT WŁODAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Różance POWIAT ZAMOJSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Krasnobrodzie - Krasnobród, ul. Sanatoryjna 30 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Majdanie Wielkim - Krasnobród Majdan Wielki 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Klemensowie - Michałów Klemensów 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Ruskich Piaskach MIASTO NA PRAWACH POWIATU LUBLIN 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Lublinie - Lublin, ul. Głowackiego 26 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Lublinie - Lublin, ul. Kosmonautów 78 WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE POWIAT GORZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kamieniu Wielkim - Witnica 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Kostrzynie - Kostrzyn n. Odrą, ul. Narutowicza 4a POWIAT KROŚNIEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Brzeźnicy - Dąbie Lubuskie POWIAT MIĘDZYRZECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Międzyrzeczu - Międzyrzecz, ul. Tadeusza Podbielskiego 2 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Skwierzynie - Skwierzyna, ul. Przemysłowa 42 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rokitnie - Rokitno nr 58 gm. Przytoczna 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rokitnie - Rokitno nr 38 gm. Przytoczna 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych oraz dla samotnych kobiet w ciąży lub samotnych matek z małoletnimi dziećmi w Jasieńcu - Trzciel 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Szarczu - Szarcz Pszczew POWIAT NOWOSOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i osób przewlekle somatycznie chorych w Kożuchowie - Kożuchów, ul. Szprotawska 19 POWIAT STRZELECKO-DREZDENECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Dobiegniewie - Dobiegniew, ul. Gdańska 17 POWIAT SULĘCIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Tursku - Tursk Sulęcin POWIAT ŚWIEBODZIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Jordanowie, Świebodzin 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Glińsku - Świebodzin 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Toporowie - Toporów, ul. Świerczewskiego 17 POWIAT ZIELONOGÓRSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Trzebiechowie - Trzebiechów, ul. Sulechowska 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Bełczu - Bojadła POWIAT ŻARSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Żarach - Żary, ul. Piastowska 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Lubsku - Lubsko, ul. Zamkowa 27 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Miłowicach - Olbrachtów MIASTO NA PRAWACH POWIATU GORZÓW WIELKOPOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób niepełnosprawnych fizycznie i kombatantów w Gorzowie Wielkopolskim - Gorzów Wielkopolski, ul. Podmiejska-Boczna 10 2. Dom Pomocy Społecznej "Dom w Połowie Drogi" dla osób z chorobą alkoholową - Gorzów Wielkopolski, ul. Walczaka 27 3. Dom Pomocy Społecznej - Ośrodek Interwencji Kryzysowej dla bezdomnych kobiet, samotnych kobiet w ciąży i samotnych matek z małoletnimi dziećmi oraz kobiet doświadczających przemocy w rodzinie - Gorzów Wielkopolski, ul. Okrzei 39 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Gorzowie Wielkopolskim - Gorzów Wielkopolski, ul. Walczaka 42 MIASTO NA PRAWACH POWIATU ZIELONA GÓRA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Zielonej Górze - Zielona Góra, ul. Słowackiego 29 2. Dom Pomocy Społecznej dla kombatantów w Zielonej Górze - Zielona Góra, ul. Lubuska 11 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE POWIAT BEŁCHATOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Zabłotach - Zelów Zabłoty 19 POWIAT KUTNOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych we Franciszkowie - Łanięta Franciszków 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kutnie - Kutno, ul. Krzywoustego 11 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kutnie - Kutno, ul. Oporowska 27 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Pniewie - Plecka Dąbrowa Pniewo 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Wojszycach - Bedlno Wojszyce 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Woli Chruścińskiej - Łanięta Wola Chruścińska POWIAT ŁĘCZYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Karsznicach - Góra św, Małgorzaty Karsznice 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łęczycy - Łęczyca, ul. Kilińskiego 2 POWIAT ŁOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Borówku - Bielawy Borówek POWIAT ŁÓDZKI WSCHODNI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Brzezinach - Brzeziny, ul. Moniuszki 24 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Dąbrowie - Jeżów Dąbrowa 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Lisowicach - Koluszki Lisowice 4. Dom Pomocy Społecznej dla psychicznie chorych w Wiśniowej Górze - Wiśniowa Góra, ul. Tuszyńska 56 POWIAT OPOCZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Białaczowie - Białaczów, ul. Piotrkowska 21 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Drzewicy - Drzewica, ul. Stawowa 16 POWIAT PABIANICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i osób starych w Pabianicach - Pabianice, ul. Wiejska 59/61 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Konstantynowie - Konstantynów, ul. Bechcice 3 POWIAT PIOTRKOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Łochyńsku - Rozprza Łochyńsko POWIAT PODDĘBICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Gostkowie - Wartkowice Gostków POWIAT RADOMSZCZAŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Radzichowicach POWIAT SIERADZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Sieradzu - Sieradz, ul. Armii Krajowej 34 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Biskupicach - Charłupia Mała Biskupice 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Witowie - Burzenin Witów 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rożdżałach - Rossoszyca Rożdżały POWIAT TOMASZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tomaszowie Mazowieckim - Tomaszów Mazowiecki, ul. Polna 56 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tomaszowie Mazowieckim - Tomaszów Mazowiecki, ul. Jana Pawła II 37 POWIAT WIELUŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Skrzynnie - Ostrówek Skrzynno POWIAT WIERUSZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla psychicznie chorych w Chróścinie Wsi - Bolesławiec 2. Dom Pomocy Społecznej dla psychicznie chorych w Chróścinie Zamku - Bolesławiec Chróścin Zamek POWIAT ZDUŃSKOWOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zduńskiej Woli - Zduńska Wola, ul. Łaska 42 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i osób przewlekle somatycznie chorych w Przetówku - Szadek Przetówek POWIAT ZGIERSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zgierzu - Zgierz, ul. Chełmska 16/18 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ozorkowie - Ozorków, ul. Mickiewicza 1 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rąbieniu - Aleksandrów, Rąbień AB 59 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Głownie - Głowno, ul. Krasicka 51 MIASTO NA PRAWACH POWIATU ŁÓDŹ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łodzi - Łódź, ul. Przyrodnicza 24 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łodzi - Łódź, ul. Dojazdowa 5/7 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łodzi - Łódź, ul. Rojna 15 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łodzi - Łódź, ul. Krzemieniecka 7/9 5. Centrum Rehabilitacyjno-Opiekuńcze dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Przybyszewskiego 255/267 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Strzelców Kaniowskich 32 7. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Ciołkowskiego 2 8. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Kurasia Ognia 10 9. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Narutowicza 114 10. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Paradna 36 11. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Kosynierów Gdyńskich 20 12. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Łodzi - Łódź, ul. Podgórna 6/10 13. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łodzi - Łódź, ul. Spadkowa 4/6 14. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łodzi - Łódź, ul. Sierakowskiego 65 MIASTO NA PRAWACH POWIATU PIOTRKÓW TRYBUNALSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Piotrkowie Trybunalskim - Piotrków Trybunalski, ul. Żwirki 5/7 WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE POWIAT BOCHEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Bochni - Bochnia, ul. Karolina 14 POWIAT CHRZANOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Płazie - Płaza, ul. Wiosny Ludów 4 POWIAT GORLICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Gorlicach - Gorlice, ul. Sienkiewicza 30 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Gorlicach - Gorlice, ul. Michalusa 14 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Klimkówce - Łosice Klimkówka POWIAT KRAKOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Batowicach - Kraków Batowice 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Karniowicach - Bolechowice Karniowice 10 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Więckowicach - Bolechowice Więckowice 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Owczarach - Przybysławice Owczary 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Czernej - Krzeszowice Czerna 110 POWIAT LIMANOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Limanowej - Limanowa, ul. Witosa 24/26 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Mszanie Dolnej - Mszana Dolna, ul. Rakoczego 9 POWIAT MIECHOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Miechowie - Miechów, ul. Warszawska 49 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Mianocicach - Mianocice, gmina Książ Wielki POWIAT MYŚLENICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych "Kombatant" w Trzemeśni 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Harbutowicach - Harbutowice Sułkowice 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Pcimiu POWIAT NOWOSĄDECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Muszynie - Muszyna, ul. Zielona 20 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Zbyszycach - Gródek Zbyszyce POWIAT NOWOTARSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zaskalu - Szaflary POWIAT OLKUSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Olkuszu - Olkusz, ul. Kantego 4 POWIAT OŚWIĘCIMSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bobrku - Bobrek, ul. Ks. Ogińskiej 2 POWIAT PROSZOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łyszkowicach - Koniusza Łyszkowice POWIAT SUSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Makowie Podhalańskim - Maków Podhalański, ul. Żeromskiego 17 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łętowni - Łętownia 353 POWIAT TARNOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Stróżach - Zakliczyn Stróże 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wietrzychowicach - Wietrzychowice 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Karwodrzy - Tuchów Karwodrza 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Rzuchowej 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Sieradzy - Sieradza Żabno POWIAT TATRZAŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Zakopanem - Zakopane, ul. Żeromskiego 12 POWIAT WADOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Wadowicach - Wadowice, ul. Parkowa 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Izdebniku 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Wadowicach - Wadowice, ul. Pułaskiego 5 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KRAKÓW 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Krakowie - Kraków, ul. Kluzeka 6 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Krakowie - Kraków, ul. Praska 25 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Krakowie - Kraków, Osiedle Sportowe 9 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Radziwiłłowska 8 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Helclów 2 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Zielna 41 7. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Łanowa 39 8. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Krakowska 55 9. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krakowie - Kraków, ul. Łanowa 41 10. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krakowie - Kraków, Osiedle Szkolne 28 11. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krakowie - Kraków, Osiedle Hutnicze 5 12. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krakowie - Kraków, ul. Łanowa 41b 13. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krakowie - Kraków, ul. Łanowa 43a 14. Dom Pomocy Społecznej dla samotnej matki w Krakowie - Kraków, ul. Łanowa 43b 15. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krakowie - Kraków, ul. Babińskiego 25 16. Wojewódzki Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Krakowie - Kraków, ul. Radziwiłłowska 8b MIASTO NA PRAWACH POWIATU NOWY SĄCZ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. E. Plater 20 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. P. Skargi 10 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. Nawojowska 155 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Nowym Sączu - Nowy Sącz, ul. Nawojowska 159 MIASTO NA PRAWACH POWIATU TARNÓW 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tarnowie - Tarnów, ul. Szpitalna 53 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE POWIAT BIAŁOBRZESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Niedabylu - Stromiec Niedabyl POWIAT CIECHANOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ciechanowie - Ciechanów, ul. Krucza 32 2. Dom Pomocy Społecznej dla kombatantów w Ciechanowie - Ciechanów, ul. Batalionów Chłopskich 12 3. Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Ciechanowie - Ciechanów, ul. Świętochowskiego 8 POWIAT GOSTYNIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Czarnowie - Pacyna Czarnów POWIAT GRODZISKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Izdebnie Kościelnym POWIAT GRÓJECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tomczycach - Michałowice k. Grójca Tomczyce 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Nowym Mieście - Nowe Miasto, ul. Ogrodowa 18 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Lesznowoli - Grójec Lesznowola POWIAT KOZIENICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kozienicach - Kozienice, ul. Lubelska 50 POWIAT LIPSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Lipsku - Lipsko, ul. 1 Maja 79 POWIAT MAKOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla samotnych kobiet w Makowie Mazowieckim - Maków Mazowiecki, ul. Mazowiecka 2 POWIAT MIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Mieni - Cegłów Mienia 2. Dom Pomocy Społecznej św. Józefa dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Mieni - Cegłów Mienia 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kątach - Siennica Kąty POWIAT MŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej Krajowy Ośrodek Mieszkalno-Rehabilitacyjny dla osób chorych na SM w Dąbku - Stupsk POWIAT OTWOCKI 1. Dom Pomocy Społecznej "Wrzos" dla osób starych w Świdrze - Świder, ul. Zagłoby 8/10 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Anielinie - Anielin, ul. Andriollego 1 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Otwocku - Otwock, ul. Konopnickiej 15/17 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Śródborowie - Otwock, ul. Ziemowita 7 POWIAT PIASECZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Górze Kalwarii - Góra Kalwaria, ul. Szpitalna 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Konstancinie-Jeziornie - Konstancin-Jeziorna, ul. Potulickich 1 POWIAT PŁOCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Brwilnie - Płock 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Goślicach - Ciachcin Goślice 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Koszelewie - Gąbin Koszelew 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Miszewie Murowanym - Miszewo Murowane 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Zakrzewie - Podgórze Zakrzewo POWIAT PRZASNYSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Przasnyszu - Przasnysz, ul. Ruda 1 POWIAT PUŁTUSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ołdakach - Ołdaki Gzy 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Obrytem POWIAT RADOMSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Jedlance - Jedlińsk Jedlanka 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Krzyżanowicach - Krzyżanowice 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych we Wsoli - Jedlińsk Wsola 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Wierzbicy - Osiedle Wierzbica 37, Wierzbica POWIAT SOCHACZEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Sochaczewie - Sochaczew, ul. Gawłowska 148 POWIAT SOKOŁOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Wirowie - Skrzeszew Wirów POWIAT SZYDŁOWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych "Dom Kombatanta" w Łaziskach - Orońsko Łaziska POWIAT WARSZAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej im. Matysiaków dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Arabska 3 2. Dom Pomocy Społecznej "Syrena" dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Syreny 26 3. Dom Pomocy Społecznej "Chemik" dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Korotyńskiego 10 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Bohaterów 46/48 5. Dom Pomocy Społecznej Zasłużonego Pracownika Budownictwa dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Elekcyjna 6 6. Dom Pomocy Społecznej Pracownika Oświaty dla osób starych w Warszawie - Warszawa, ul. Parkowa 7a 7. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Wójtowska 13 8. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Nowoursynowska 216 9. Dom Pomocy Społecznej "Kombatant" dla osób przewlekle somatycznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Sternicza 125 10. Dom Pomocy Społecznej "Kombatant" dla osób przewlekle somatycznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Dickensa 25 11. Dom Pomocy Społecznej im. św. Brata Alberta dla osób przewlekle somatycznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Kawęczyńska 4b 12. Dom Pomocy Społecznej "Leśny" dla osób przewlekle psychicznie chorych w Warszawie - Warszawa, ul. Tułowicka 3 13. Dom Pomocy Społecznej "Przedwiośnie" dla osób umysłowo upośledzonych w Warszawie - Warszawa, ul. Przedwiośnie 1 14. Centrum Usług Opiekuńczo-Socjalnych "Ośrodek Nowolipie" w Warszawie - Warszawa, ul. Nowolipie 25b POWIAT WARSZAWSKI ZACHODNI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Sadowej - Sadowa, ul. Jagodowa 2 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bramkach - Błonie Bramki POWIAT WOŁOMIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Zielonce - Zielonka, ul. Poniatowskiego 29 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Radzyminie - Radzymin, ul. Konstytucji 3 Maja 7 POWIAT WYSZKOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Brańszczyku - Brańszczyk, ul. I Armii Wojska Polskiego 65 POWIAT ZWOLEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Grudku - Policzna Grudek POWIAT ŻUROMIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bądzynie - Lubowidz POWIAT ŻYRARDOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Żyrardowie - Żyrardów, ul. Gen. Sosabowskiego 23 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Żyrardowie - Żyrardów, ul. Limanowskiego 32b 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Hamernii - Radziejowice Hamernia MIASTO NA PRAWACH POWIATU OSTROŁĘKA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ostrołęce - Ostrołęka, ul. Rolna 27 MIASTO NA PRAWACH POWIATU PŁOCK 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Płocku - Płock, ul. Krótka 6A MIASTO NA PRAWACH POWIATU RADOM 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych Weterana Walki i Pracy w Radomiu - Radom, ul. Wyścigowa 16 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych "Nad Potokiem" w Radomiu - Radom, ul. Struga 88 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Radomiu - Radom, pl. Stare Miasto 2 WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE POWIAT BRZESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Grodkowie - Grodków, ul. Mickiewicza 15 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Jędrzejowie - Jędrzejów POWIAT GŁUBCZYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Dzbańcach - Włodzienin Dzbańce 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Klisinie - Szonów Klisino 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bliszczycach - Branice 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Głubczycach - Głubczyce, ul. Dworcowa 10 POWIAT KĘDZIERZYŃSKO-KOZIELSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kędzierzynie-Koźlu - Kędzierzyn-Koźle, ul. Dąbrowszczaków 1 POWIAT KLUCZBORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kluczborku - Kluczbork, ul. Wołczyńska 33 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gierałcicach - Wołczyn Gierałcice, ul. Opolska 28 POWIAT KRAPKOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Krapkowicach - Krapkowice, ul. Ogrodowa 5 POWIAT NAMYSŁOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Namysłowie - Namysłów, ul. Bohaterów Warszawy 27 POWIAT NYSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Korfantowie - Korfantów, ul. 3 Maja 2 POWIAT OLESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Radawiu - Radawie, ul. Żwirowa 1 POWIAT OPOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Prószkowie - Prószków, ul. Zamkowa 8 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Opolu - Opole, ul. Chmielowicka 6 3. Wojewódzki Ośrodek Poradnictwa Socjalnego w Opolu - Opole, ul. Dambonia 17 POWIAT PRUDNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Prudniku - Prudnik, ul. Młynarska 11 2. Ośrodek Rehabilitacji i Opieki Psychiatrycznej w Racławicach - Racławice, ul. Zwycięstwa 34 POWIAT STRZELECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Szymiszowie - Szymiszów, ul. Strzelecka 2 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Strzelcach Opolskich - Strzelce Opolskie, ul. Strażacka 8 WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE POWIAT BIESZCZADZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Moczarach - Ustrzyki Dolne Moczary POWIAT BRZOZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Brzozowie - Brzozów, ul. Witosa 7 POWIAT DĘBICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Dębicy - Dębica-Wolica, ul. Leśna 183 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Parkoszu POWIAT JAROSŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Jarosławiu - Jarosław, pl. Mickiewicza 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Moszczanach - Laszki Moszczany 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wysocku - Laszki 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Pełkiniach Wygarkach - Jarosław Pełkinie Wygarki POWIAT JASIELSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Foluszu - Cieklin Folusz POWIAT LEŻAJSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Brzozie Królewskiej - Brzoza Królewska 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Piskorowicach - Piskorowice Mołynie POWIAT LUBACZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rudzie Różaneckiej - Narol POWIAT ŁAŃCUCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łańcucie - Łańcut, ul. Piłsudskiego 72 POWIAT PRZEMYSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Huwnikach - Rybotycze Huwniki POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Lubzinie - Lubzina, gm. Ropczyce 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Rudzie - Ruda k. Kamionki POWIAT RZESZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Górnie - Górno POWIAT STRZYŻOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Babicy 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gliniku Dolnym - Glinik Dolny k. Frysztaka POWIAT TARNOBRZESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Nowej Dębie - Nowa Dęba, ul. Jana Pawła II 7 2. Krajowy Ośrodek Socjalno-Szkoleniowy dla Kobiet w Gorzycach - Gorzyce, ul. 11 Listopada 12 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KROSNO 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Krośnie - Krosno, ul. Żwirki i Wigury 4a MIASTO NA PRAWACH POWIATU PRZEMYŚL 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Przemyślu - Przemyśl, ul. Basztowa 17 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Przemyślu - Przemyśl, ul. Wysockiego 99 MIASTO NA PRAWACH POWIATU RZESZÓW 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Rzeszowie - Rzeszów, ul. Sucharskiego 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych "Kombatant" w Rzeszowie - Rzeszów, ul. Powstańców 4 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rzeszowie - Rzeszów, ul. Powstańców Styczniowych 37 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Rzeszowie - Rzeszów, ul. Załęska 7a MIASTO NA PRAWACH POWIATU TARNOBRZEG 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tarnobrzegu - Tarnobrzeg, ul. Kurasia 7 WOJEWÓDZTWO PODLASKIE POWIAT BIAŁOSTOCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Choroszczy - Choroszcz, ul. Al. Niepodległości 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Czerewkach - Dorożki Czerewki 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Jałówce - Jałówka, ul. Leśna 11 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Łaźniach - Sokołda Łaźnie 14 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Uhowie - Uhowo, ul. Surażska 67 POWIAT BIELSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Brańsku POWIAT GRAJEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Grajewie - Grajewo, ul. Nowickiego 1 POWIAT HAJNOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Białowieży - Białowieża, ul. Centura 2 POWIAT MONIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Mońkach - Mońki, ul. PCK 15 POWIAT SIEMIATYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Siemiatyczach - Siemiatycze, ul. 3 Maja 2 POWIAT WYSOKOMAZOWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kozarzach - Ciechanowiec Kozarze 63 MIASTO NA PRAWACH POWIATU BIAŁYSTOK 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Białymstoku - Białystok, ul. Baranowicka 203 MIASTO NA PRAWACH POWIATU ŁOMŻA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łomży - Łomża, ul. Polowa 39 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SUWAŁKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Suwałkach - Suwałki, ul. Pułaskiego 66 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE POWIAT CHOJNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych, Charzykowy POWIAT CZŁUCHOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Czarnem - Czarne, ul. Zamkowa 19 POWIAT GDAŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Zaskoczynie - Mierzeszyn Zaskoczyn POWIAT KARTUSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kobysewie - Przodkowo Kobysewo POWIAT KOŚCIERSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Cisewie - Karsin Cisew POWIAT KWIDZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kwidzynie - Kwidzyn, ul. Malborska 18 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ryjewie - Ryjewo, ul. Donimirskich 11 POWIAT LĘBORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Lęborku - Lębork, ul. Stryjewskiego 23 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Lęborku - Lębork, ul. Wojska Polskiego 43 POWIAT MALBORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Malborku - Malbork, ul. Słowackiego 45 POWIAT NOWODWORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Stegnie - Stegna, ul. Morska 11 POWIAT PUCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Pucku - Puck, ul. Majkowskiego 3 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych - Żarnowiec Lubkowo POWIAT SŁUPSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Machowinie - Ustka Machowino 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Machowinku - Objazda Machowinko POWIAT STAROGARDZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Starogardzie Gdańskim - Starogard Gdański, ul. Hallera 27 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Starogardzie Gdańskim - Starogard Gdański, Al. Wojska Polskiego 12 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Starogardzie Gdańskim - Starogard Gdański, ul. Pawia 4 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rokocinie - Starogard Gdański Rokocin 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Szpęgawsku - Starogard Gdański Szpęgawsk POWIAT TCZEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Gniewie - Gniew, ul. Gdańska 23 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Pelpinie - Pelpin, ul. Szpitalna 2 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Stanisławiu - Lubiszewo Stanisławie 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Damaszce - Godziszewo Damaszka 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rudnie - Rudno, ul. Lipowa 1 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Wyrębach Wielkich POWIAT WEJHEROWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wejherowie - Wejherowo, ul. Przebendowskiego 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Strzebielinku - Gniewkowo Strzebielinek MIASTO NA PRAWACH POWIATU GDAŃSK 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Gdańsku - Gdańsk, ul. Polanki 121 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gdańsku - Gdańsk, ul. Starogardzka 20 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SŁUPSK 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Słupsku - Słupsk, ul. Leśna 8 WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE POWIAT BĘDZIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Będzinie - Będzin, ul. Mickiewicza 2 2. Środowiskowy Dom Samopomocy dla osób przewlekle psychicznie chorych w Czeladzi - Czeladź, ul. Sikorskiego 5 POWIAT BIELSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wilkowicach - Wilkowice, ul. Kościelna 5 2. Dom Pomocy Społecznej dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi w Bielsku-Białej - Bielsko-Biała, ul. Potok 6 3. Centrum dla osób z upośledzeniem umysłowym w Bielsku-Białej - Bielsko-Biała, ul. Sobieskiego 158 POWIAT CIESZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Cieszynie - Cieszyn, ul. Korfantego 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Skoczowie - Skoczów, ul. Sportowa 13 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Pogórzu 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Drogomyślu - Drogomyśl, ul. Modrzewiowa 1 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ustroniu - Ustroń, ul. Bażantów 68 6. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kończycach - Kończyce, ul. Staropolska 14 POWIAT CZĘSTOCHOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Blachowni - Blachownia, ul. Sienkiewicza 6 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Turowie - Olsztyn Turów 57 3. Wojewódzkie Centrum Terapeutyczno-Opiekuńcze w Częstochowie - Częstochowa, ul. Tkacka 3/5 POWIAT GLIWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kuźni - Kuźnia Nieborowska, ul. Knurowska 13 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Sośnicowicach - Sośnicowice, ul. Kozielska 1 POWIAT LUBLINIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Lublińcu - Lubliniec, ul. Kochcicka 14 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych "Dom Kombatanta" w Lublińcu 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych "Zameczek" w Lublińcu POWIAT MIKOŁOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Orzeszu - Orzesze, ul. Traugutta 45 POWIAT RACIBORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Raciborzu - Racibórz, ul. Grzonki 1 POWIAT RYBNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Lyskach - Lyski, ul. Rybnicka 7 POWIAT TARNOGÓRSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tarnowskich Górach - Tarnowskie Góry, ul. Włoska 24 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Miedarach - Miedary, ul. Zamkowa 7 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Łubiu Górnym - Łubie Górne, ul. Pyskowicka 34 POWIAT WODZISŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Gorzycach - Gorzyce, ul. Bogumińska 9 POWIAT ZAWIERCIAŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Zawierciu - Zawiercie, ul. Rzemieślnicza 9 POWIAT ŻYWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Żywcu - Żywiec, ul. Sienkiewicza 52a MIASTO NA PRAWACH POWIATU BYTOM 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bytomiu - Bytom, ul. Frenzla 204 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Bytomiu - Bytom, ul. Stolarzowicka 33 MIASTO NA PRAWACH POWIATU CHORZÓW 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Chorzowie - Chorzów, ul. Michałkowicka 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Chorzowie - Chorzów, ul. Wandy 64 MIASTO NA PRAWACH POWIATU DĄBROWA GÓRNICZA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Dąbrowie Górniczej - Dąbrowa Górnicza, ul. Norwida 1 MIASTO NA PRAWACH POWIATU GLIWICE 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Gliwicach - Gliwice, ul. Pszczyńska 100 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Gliwicach - Gliwice, ul. Derkacza 10 MIASTO NA PRAWACH POWIATU JAWORZNO 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Jaworznie - Jaworzno, ul. Obrońców Poczty Gdańskiej 65 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KATOWICE 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Katowicach - Katowice, ul. Traktorzystów 42 MIASTO NA PRAWACH POWIATU MYSŁOWICE 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Mysłowicach - Mysłowice, ul. Reja 54 MIASTO NA PRAWACH POWIATU PIEKARY ŚLĄSKIE 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Piekarach Śląskich - Piekary Śląskie, ul. Trautmana 4 MIASTO NA PRAWACH POWIATU RUDA ŚLĄSKA 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Rudzie Śląskiej - Ruda Śląska, ul. Puszkina 7 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SOSNOWIEC 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Sosnowcu - Sosnowiec, ul. Andersa 81b WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE POWIAT BUSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Zborów, gmina Solec-Zdrój 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Gnojno POWIAT JĘDRZEJOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Mnichów k. Jędrzejowa POWIAT KIELECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Łagiewnikach, gmina Chmielnik 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Zgórsko, gmina Sitkówka-Nowiny POWIAT KONECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych - Końskie, ul. Warszawska 25 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Ruda Pilczycka, gmina Słupia Konecka POWIAT OPATOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Zochcinie - Opatów Zochcin 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Czachowie - Ożarów Czachów 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Sobowie - Ożarów Sobów 6 POWIAT OSTROWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ostrowcu Świętokrzyskim - Ostrowiec Świętokrzyski, ul. Grabowiecka 7 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych - Ostrowiec Świętokrzyski, Os. Słoneczne 49 POWIAT PIŃCZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych - Pińczów, ul. Wesoła 5 POWIAT SANDOMIERSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Sandomierzu - Sandomierz, ul. Czyżewskiego 1 POWIAT SKARŻYSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Skarżysku-Kamiennej - Skarżysko-Kamienna, ul. Sporna 6 POWIAT STARACHOWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Starachowicach - Starachowice, ul. Bema 26 POWIAT WŁOSZCZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych - Włoszczowa, ul. Koniecpolska 20 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KIELCE 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kielcach - Kielce, ul. Tarnowska 10 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kielcach - Kielce, ul. Jagiellońska 76 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kielcach - Kielce, ul. Sobieskiego 30 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Kielcach - Kielce, ul. Żeromskiego 4/6 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Kielcach - Kielce, ul. Bobrowa 15 WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE POWIAT BARTOSZYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i osób starych w Bartoszycach - Bartoszyce, ul. Monte Cassino 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Bisztynku - Bisztynek, ul. 9 Maja 7 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Szczurkowie - Wojdukajmy Szczurkowo POWIAT BRANIEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Braniewie - Braniewo, ul. Królewiecka 35 POWIAT DZIAŁDOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Uzdowie - Uzdowo POWIAT ELBLĄSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Rangórach - Tolkmicko 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Tolkmicku - Tolkmicko, ul. Szpitalna 2 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych ze schorzeniami poalkoholowymi - Władysławowo POWIAT EŁCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Nowej Wsi Ełckiej - Nowa Wieś Ełcka, ul. Lipowa 1a POWIAT GIŻYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Giżycku - Giżycko, ul. Warszawska 31 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Węgorzewie - Węgorzewo, ul. 11 Listopada 12 POWIAT IŁAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Suszu - Susz, ul. Iławska 42 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Lubawie - Lubawa, ul. Grunwaldzka 11 POWIAT KĘTRZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kętrzynie - Kętrzyn, ul. Wileńska 16 POWIAT MRĄGOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi w Mrągowie - Mrągowo, ul. Młodkowskiego 19 POWIAT NOWOMIEJSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Grodzicznie - Grodziczno POWIAT OLECKO-GOŁDAPSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Kowalach Oleckich - Kowale Oleckie, ul. Witosa 8 POWIAT OLSZTYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Barczewie - Barczewo, ul. Kraszewskiego 17 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Grazymach - Biesal Grazymy 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Jezioranach - Jeziorany, ul. Kajki 49 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i osób starych w Jonkowie 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Olsztynku - Olsztynek, ul. Park 5 POWIAT OSTRÓDZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Szyldaku - Szyldak POWIAT SZCZYCIEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Szczytnie - Szczytno, ul. Wielbarska 2 MIASTO NA PRAWACH POWIATU ELBLĄG 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Elblągu - Elbląg, ul. Toruńska 17 MIASTO NA PRAWACH POWIATU OLSZTYN 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i kombatantów w Olsztynie - Olsztyn, ul. Fałata 23 2. Wojewódzki Ośrodek Poradnictwa Socjalnego w Olsztynie - Olsztyn, ul. Kopernika 45 WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE POWIAT CHODZIESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i inwalidów w Chodzieży - Chodzież, ul. Ujska 47 POWIAT CZARNKOWSKO-TRZCIANECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Trzciance - Trzcianka, ul. 27 Stycznia 41 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Gębicach 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób ze schorzeniami układu nerwowego w Wieleniu - Wieleń, ul. Świerczewskiego 9 POWIAT GNIEŹNIEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Gnieźnie - Gniezno, ul. Wrzesińska 21 POWIAT GOSTYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Borku Wielkopolskim - Zimnowoda Borek Wielkopolski 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Krobi - Rogowo Krobia 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Chwałkowie - Chwałkowo Krobia 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Chumiętkach - Chumiętki Krobia POWIAT JAROCIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Zakrzewie - Witaszyce POWIAT KĘPIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Rzetni - Kochłowy Rzetnia POWIAT KOLSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kole - Koło, ul. Poniatowskiego 21 POWIAT KONIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Koninie - Konin, ul. Południowa 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Ślesinie - Ślesin, ul. Kościelna 46 3. Ośrodek Specjalistycznego Poradnictwa Socjalnego w Koninie - Konin, ul. Noskowskiego 1b POWIAT KOŚCIAŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Lubiniu - Mościszki Lubiń 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Jarogniewicach, ul. Poznańska 25 POWIAT KROTOSZYŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Baszkowie POWIAT MIĘDZYCHODZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Piłce - Międzychód 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Łężeczkach POWIAT OBORNICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Rogoźnie - Rogoźno, ul. Poznańska 89 POWIAT OSTROWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Ostrowie Wielkopolskim - Ostrów Wielkopolski, ul. Partyzancka 8 2. Dom Pomocy Społecznej dla psychicznie chorych w Psarach - Sieroszewice Psary POWIAT OSTRZESZOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kobylej Górze - Kobyla Góra 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Kobylej Górze - Kochłowy 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Marszałkach - Bukownica Marszałki POWIAT PILSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Pile - Piła, ul. 11 Listopada 40 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Chlebnie - Łobżenica Chlebno 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Falmierowie 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Dębnie - Łobżenica Dębno 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Rzadkowie - Kaczory Rzadkowo POWIAT PLESZEWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla psychicznie chorych w Fabianowie - Sośnica Fabianów 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Pleszewie - Pleszew, pl. Wolności 5 POWIAT RAWICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w Pakosławiu - Osiek Pakosław 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Pakówce - Pakówka Bojanowo POWIAT SŁUPECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Skubarczewie - Orchowo Skubarczewo 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Strzałkowie - Strzałkowo, ul. Pułaskiego 1 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Zagórowie - Zagórów, ul. Lidmanowskiego 4 POWIAT SZAMOTULSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Nowej Soli - Wronki Nowa Wieś, ul. Szamotulska 9 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych we Wronkach - Wronki Pożarowo 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Chojnie - Wronki Chojno POWIAT ŚREMSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Śremie - Śrem, ul. Farna 16 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Psarskim - Psarskie, ul. Owocowa 8 POWIAT TURECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych i psychicznie chorych w Skęczniewie POWIAT WĄGROWIECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Srebrnej Górze - Wapno Srebrna Góra POWIAT WRZESIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych we Wrześni - Września, ul. Szkolna 25 MIASTO NA PRAWACH POWIATU KALISZ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Kaliszu - Kalisz, ul. Winiarska 26 MIASTO NA PRAWACH POWIATU LESZNO 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Lesznie - Leszno, ul. Korczaka 1 MIASTO NA PRAWACH POWIATU POZNAŃ 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Poznaniu - Poznań, ul. Konarskiego 11/13 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Poznaniu - Poznań, ul. Ugory 20 3. Dom Pomocy Społecznej dla niepełnosprawnych fizycznie okresowego pobytu w Poznaniu - Poznań, ul. Dolne Chyby 10 WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE POWIAT BIAŁOGARDZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Białogardzie - Białogard, ul. Janusza Sidły 1 POWIAT CHOSZCZEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych w Brzezinach - Drawno POWIAT DRAWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych - Darskowo POWIAT GOLENIOWSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Nowogardzie - Nowogard, ul. Piłsudskiego 9 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i psychicznie chorych w Nowogardzie - Nowogard, ul. Smużyny 2 POWIAT GRYFICKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Gryficach - Gryfice, ul. Kościuszki 35 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i psychicznie chorych w Jarominie, Trzebiatów 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i przewlekle psychicznie chorych w Resku - Resko, ul. Wojska Polskiego 8 POWIAT GRYFIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Dębcach - Gryfino Dębce 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i psychicznie chorych Nowe Czarnowo, Gryfino 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych i psychicznie chorych w Moryniu - Moryń, ul. Rynkowa 27 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Trzcińsku-Zdroju - Trzcińsko-Zdrój, al. Róż 1 POWIAT KAMIEŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Śniatowie - Śniatowo, Kamień Pomorski POWIAT KOŁOBRZESKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Gościnie - Gościno, ul. Karlińska 1 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych we Włościborzu - Włościbórz, Dygowo POWIAT KOSZALIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych - Cetuń Polanów 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych w Mielnie - Mielno, ul. Spokojna 1 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych (dzieci) - Nowe Bielice Biesiekierz 4. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych - Parsowo Biesiekierz 5. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych - Żydowo Polanów POWIAT MYŚLIBORSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Myśliborzu - Myślibórz, ul. Celna 23 POWIAT PYRZYCKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Pyrzycach - Pyrzyce, ul. Niepodległości 4/5 POWIAT STARGARDZKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Dolicach - Dolice, ul. Wiśniowa 12 POWIAT SZCZECINECKI 1. Ośrodek Specjalistycznego Poradnictwa Socjalnego w Szczecinku - Szczecinek, ul. Wiejska 4 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych w Bornem Sulimowie - Borne Sulimowo POWIAT ŚWIDWIŃSKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych - Krzecko, Sławoborze 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób umysłowo upośledzonych - Modrzewiec, Rąbino POWIAT WAŁECKI 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Wałczu - Wałcz, ul. Orla 35 MIASTO NA PRAWACH POWIATU SZCZECIN 1. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych "Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej" w Szczecinie - Szczecin, ul. Romera 21/29 2. Dom Pomocy Społecznej dla osób starych i osób przewlekle somatycznie chorych "Dom Kombatanta" im. gen. M. Boruty-Spiechowicza w Szczecinie - Szczecin, ul. Krucza 17 3. Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych w Szczecinie - Szczecin, ul. Broniewskiego 4/6. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 maja 1998 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli. (Dz. U. Nr 148, poz. 966) Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 589, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 883) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować działalność innych jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców) w zakresie, w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa, w szczególności: 1) wykonują zadania zlecone lub powierzone przez państwo lub samorząd terytorialny, 2) wykonują zamówienia publiczne na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego, 3) organizują lub wykonują prace interwencyjne albo roboty publiczne, 4) działają z udziałem państwa lub samorządu terytorialnego, korzystają z mienia państwowego lub komunalnego, w tym także ze środków przyznanych na podstawie umów międzynarodowych, 5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji udzielonych przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), 6) wykonują zadania z zakresu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 7) wywiązują się z zobowiązań, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z innych należności budżetowych, gospodarki pozabudżetowej i państwowych funduszy celowych oraz świadczeń pieniężnych na rzecz państwa wynikających ze stosunków cywilnoprawnych."; 2) w art. 5: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy "w zakresie wykonywania zadań własnych", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kontrola działalności jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców, o których mowa w art. 2 ust. 3, jest przeprowadzana pod względem legalności i gospodarności."; 3) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może występować do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskami o: 1) stwierdzenie zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją, 2) stwierdzenie zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, 3) stwierdzenie zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, 4) stwierdzenie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych, 5) rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa."; 4) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego."; 5) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może należeć do partii politycznej, zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, wykonywać innych zajęć zawodowych ani prowadzić działalności publicznej, nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu."; 6) w art. 21: a) w ust. 1 wyrazy "Prezydium Sejmu" zastępuje się wyrazami "Marszałek Sejmu", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Ze stanowiskiem wiceprezesa oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli nie można łączyć mandatu posła i senatora."; 7) w art. 22 w ust. 2 i 6 wyrazy "Prezydium Sejmu" zastępuje się wyrazami "Marszałek Sejmu"; 8) w art. 25: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organizację wewnętrzną Najwyższej Izby Kontroli, w tym siedziby delegatur i zakres ich właściwości terytorialnej, określa statut Najwyższej Izby Kontroli nadany w drodze zarządzenia przez Marszałka Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.", b) w ust. 3 wyrazy "Prezydium Sejmu" zastępuje się wyrazami "Marszałek Sejmu"; 9) użyte w art. 83, w art. 92 ust. 2 pkt 2, w art. 92 ust. 3 i w art. 93 ust. 1 pkt 2 w różnych przypadkach wyrazy "komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych". Art. 2. Do czasu nadania nowego statutu w trybie art. 25 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą, zachowuje moc dotychczasowy statut Najwyższej Izby Kontroli. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie wzorów wezwań do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej, szczegółowego sposobu ich ogłaszania oraz warunków nabywania akcji w wyniku tych wezwań. (Dz. U. Nr 148, poz. 967) Na podstawie art. 157 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wzory wezwań do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji spółki publicznej, szczegółowy sposób ich ogłaszania oraz warunki nabywania akcji w wyniku tych wezwań, w przypadku: 1) zamiaru wystąpienia przez akcjonariusza lub akcjonariuszy spółki publicznej z żądaniem umieszczenia w porządku obrad walnego zgromadzenia sprawy powzięcia uchwały o wycofaniu akcji spółki z publicznego obrotu, na podstawie art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715), zwanej dalej "ustawą", 2) nabywania w obrocie wtórnym, w okresie krótszym niż 90 dni, akcji dopuszczonych do publicznego obrotu, zapewniających co najmniej 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy spółki publicznej, na podstawie art. 151 ust. 1 ustawy, 3) realizacji obowiązku, wynikającego z art. 154 pkt 1 ustawy, przez akcjonariusza, który uzyskał ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy spółki. 2. Wzory wezwań stanowią załączniki nr 1-3 do rozporządzenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) wezwaniu - rozumie się przez to wezwania, o których mowa w § 1 ust. 1, o treści określonej w § 4 i 6, 2) wzywającym - rozumie się przez to: a) akcjonariusza lub akcjonariuszy spółki publicznej zobowiązanych do ogłoszenia wezwania w przypadku określonym w § 1 ust. 1 pkt 1, b) podmiot zobowiązany do ogłoszenia wezwania w przypadku określonym w § 1 ust. 1 pkt 2, c) akcjonariusza spółki publicznej zobowiązanego do ogłoszenia wezwania w przypadku określonym w § 1 ust. 1 pkt 3, 3) podmiocie pośredniczącym - rozumie się przez to dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską, za którego pośrednictwem wzywający ogłasza i przeprowadza wezwanie. § 3. 1. W przypadku gdy wezwanie dotyczy nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu, które nie są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, jego ogłoszenie i przeprowadzenie następuje za pośrednictwem podmiotu pośredniczącego, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym obrotu tymi papierami wartościowymi. 2. W przypadku gdy wezwanie dotyczy również nabycia akcji, które przed dniem jego ogłoszenia nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu, jego ogłoszenie i przeprowadzenie następuje za pośrednictwem podmiotu pośredniczącego, który uzyskał zezwolenie na podejmowanie czynności faktycznych i prawnych, mających na celu doprowadzenie do objęcia lub nabycia przez zleceniodawcę papierów wartościowych nie dopuszczonych do publicznego obrotu. § 4. 1. Podmiot pośredniczący przekazuje pisemne zawiadomienie o zamiarze ogłoszenia wezwania, zwane dalej "zawiadomieniem", w trybie określonym w art. 152 ust. 1 ustawy, załączając wezwanie zawierające, z zastrzeżeniem § 6: 1) imię i nazwisko lub nazwę (firmę), miejsce zamieszkania (siedzibę) oraz adres wzywającego, 2) firmę, siedzibę, adres oraz numery telefonu, faksu i adres poczty elektronicznej podmiotu pośredniczącego, 3) podstawę prawną ogłoszenia wezwania, 4) oznaczenie akcji objętych wezwaniem, ich rodzaju i emitenta, 5) liczbę akcji, jaką wzywający zamierza nabyć w wyniku wezwania, i odpowiadającą jej liczbę głosów oraz liczbę akcji, jaką wzywający zamierza osiągnąć w wyniku wezwania, i odpowiadającą jej liczbę głosów; w przypadku określonym w § 1 ust. 1 pkt 2 - wskazanie, czy wezwanie jest ogłoszone z warunkiem, o którym mowa w ust. 5, 6) cenę, po której będą nabywane akcje objęte wezwaniem, 7) termin przeprowadzenia wezwania, w tym termin przyjmowania zapisów na akcje objęte wezwaniem, ze wskazaniem, czy i przy spełnieniu jakich warunków nastąpi skrócenie terminu przyjmowania zapisów, 8) wskazanie podmiotu dominującego wobec wzywającego, 9) liczbę akcji oraz odpowiadającą jej liczbę głosów, jaką wzywający posiada wraz z podmiotem dominującym i podmiotami zależnymi, oraz liczbę akcji i odpowiadającą jej liczbę głosów, jaką zamierza on osiągnąć wraz z podmiotem dominującym i podmiotami zależnymi po przeprowadzeniu wezwania, 10) wskazanie miejsc przyjmowania zapisów na akcje objęte wezwaniem, 11) wskazanie, czy i w jakich terminach wzywający będzie nabywał w czasie trwania wezwania akcje od osób, które odpowiedziały na wezwanie, 12) tryb i sposób zapłaty przez wzywającego za nabywane akcje - w przypadku akcji nie dopuszczonych do publicznego obrotu, 13) wskazanie, czy wzywający jest podmiotem dominującym albo zależnym wobec emitenta akcji objętych wezwaniem, z określeniem cech tej dominacji albo zależności, 14) oświadczenie wzywającego o otrzymaniu zawiadomienia o braku zastrzeżeń wobec nabycia akcji lub decyzji właściwego organu udzielającej zgody na nabycie akcji lub wskazanie, że wezwanie jest ogłoszone pod warunkiem otrzymania odpowiednich decyzji lub zawiadomień przed rozpoczęciem zapisów, 15) cel ogłoszenia wezwania oraz szczegółowe zamiary podmiotu ogłaszającego wezwanie w stosunku do spółki, której akcje są przedmiotem wezwania, 16) w przypadku wezwania określonego w § 1 ust. 1 pkt 2 - wskazanie, że wzywający jest uprawniony do odstąpienia od wezwania, jeżeli inny podmiot ogłosi wezwanie na akcje objęte wezwaniem, 17) wskazanie sposobu przeprowadzenia wezwania w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1. 2. W przypadku, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, do zawiadomienia powinno być dołączone zaświadczenie o ustanowieniu zabezpieczenia zgodnie z art. 151 ust. 2 ustawy. 3. Po otrzymaniu zawiadomienia spółka prowadząca giełdę, spółka prowadząca rynek pozagiełdowy, dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską, posiadający zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, zawiesza obrót akcjami objętymi wezwaniem na najbliższą sesję lub dzień obrotu. 4. Jeżeli zawiadomienie zostaje przekazane w czasie trwania sesji lub dnia obrotu, spółka prowadząca giełdę, spółka prowadząca rynek pozagiełdowy, dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską, posiadający zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, zawiesza obrót tymi akcjami również w danym dniu. 5. Wzywający może określić minimalną liczbę akcji objętą zapisami, po której osiągnięciu zobowiązuje się do nabycia tych akcji. § 5. 1. W przypadku, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, wzywający jest obowiązany do: 1) nabycia wszystkich akcji objętych zapisami złożonymi w terminie przyjmowania zapisów - w przypadku gdy liczba akcji jest mniejsza albo równa wskazanej w wezwaniu, lub nabycia akcji w liczbie określonej w wezwaniu na zasadzie proporcjonalnej redukcji - w przypadku gdy liczba akcji objętych zapisami złożonymi w terminie przyjmowania zapisów jest większa od liczby określonej w wezwaniu, albo 2) nabycia akcji objętych zapisami złożonymi w ciągu pierwszych 7 dni roboczych przyjmowania zapisów, na zasadzie proporcjonalnej redukcji - w przypadku gdy liczba akcji objętych tymi zapisami jest większa od wskazanej w wezwaniu, lub nabycia wszystkich akcji objętych zapisami złożonymi do końca dnia roboczego poprzedzającego dzień, na którego koniec liczba akcji objętych zapisami przekroczyła liczbę akcji określoną w wezwaniu - w przypadku gdy liczba akcji objętych zapisami złożonymi w ciągu pierwszych 7 dni roboczych przyjmowania zapisów jest równa lub mniejsza od wskazanej w wezwaniu; w stosunku do akcji objętych zapisami złożonymi w dniu, w którym liczba akcji objętych zapisami przekroczyła liczbę akcji określoną w wezwaniu, stosuje się zasadę proporcjonalnej redukcji. 2. Informacje o liczbie akcji będących przedmiotem transakcji, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 11, są przekazywane przez podmiot pośredniczący agencji informacyjnej oraz udostępniane w miejscach przyjmowania zapisów na akcje objęte wezwaniem. § 6. W przypadkach określonych w § 1 ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli wezwanie przewiduje zapisywanie się na zamianę akcji, wezwanie oprócz treści wskazanej w § 4 powinno zawierać: 1) określenie rodzaju oraz wartości rzeczy lub praw, które będą wydawane w zamian za nabywane akcje, zasad dokonania ich wyceny oraz ustalenia parytetu zamiany, a także określenie przypadków, w których parytet ten może ulec zmianie, 2) tryb i sposób dokonania zamiany. § 7. Podmiot pośredniczący po przekazaniu zawiadomienia, o którym mowa w § 4 ust. 1, przekazuje agencji informacyjnej, o której mowa w art. 81 ust. 1 ustawy, w celu opublikowania: 1) treść wezwania, 2) informacje o ustanowieniu zabezpieczenia, jego rodzaju i wartości. § 8. 1. Podmiot pośredniczący publikuje treść wezwania co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. 2. Przekazanie treści wezwania do publikacji w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim następuje nie wcześniej niż po przekazaniu treści wezwania agencji informacyjnej. § 9. Podmiot pośredniczący udostępnia treść wezwania do publicznej wiadomości, w miejscach przyjmowania zapisów na akcje objęte wezwaniem, w terminach przyjmowania zapisów. § 10. 1. Przyjmowanie zapisów rozpoczyna się nie wcześniej niż w 7 dniu i nie później niż w 14 dniu przypadającym po dniu przekazania przez podmiot pośredniczący zawiadomienia, o którym mowa w § 4 ust. 1, jednak nie wcześniej niż trzeciego dnia po opublikowaniu treści wezwania w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. 2. Termin przyjmowania zapisów, w przypadkach określonych w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, nie może być krótszy niż 30 dni i nie może być dłuższy niż 90 dni. Termin ten może ulec skróceniu, jeżeli został zrealizowany cel wezwania. 3. Termin przyjmowania zapisów, w przypadku określonym w § 1 ust. 1 pkt 2, nie może być krótszy niż 7 dni roboczych i nie może być dłuższy niż 90 dni. § 11. Po ogłoszeniu wezwania, w terminie jego przeprowadzania, wzywający: 1) może nabywać akcje, których wezwanie dotyczy, jedynie w ramach tego wezwania i w sposób w nim określony, 2) nie może zbywać akcji spółki, której dotyczy wezwanie. § 12. 1. Zapis na sprzedaż lub zamianę akcji jest składany w podmiocie pośredniczącym. Złożenie zapisu jest potwierdzane wpisem w rejestrze prowadzonym w tym celu przez podmiot pośredniczący. Na potwierdzenie złożenia zapisu osoba zgłaszająca się na wezwanie otrzymuje wyciąg z tego rejestru. 2. W przypadku gdy osoba zgłaszająca się na wezwanie nie posiada na rachunku papierów wartościowych, prowadzonym przez podmiot pośredniczący, akcji będących przedmiotem wezwania, wraz z zapisem na sprzedaż lub zamianę akcji, osoba ta składa świadectwo depozytowe. 3. W przypadku gdy przedmiotem wezwania są akcje nie dopuszczone do publicznego obrotu, osoba zgłaszająca się na wezwanie, wraz z zapisem na sprzedaż lub zamianę akcji, składa akcje objęte zapisem do depozytu w podmiocie pośredniczącym. § 13. 1. Transakcja, której skutkiem ma być przeniesienie akcji objętych zapisem, następuje w ciągu 3 dni po upływie terminu przyjmowania zapisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Transakcje, których skutkiem ma być przeniesienie akcji objętych zapisami, w przypadku wezwania, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, przeprowadzanego w sposób, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, mogą nastąpić nie wcześniej niż po upływie pierwszych 7 dni roboczych przyjmowania zapisów. 3. Przeniesienie praw z akcji w wyniku transakcji, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w dniu rozliczenia transakcji w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, jednak nie później niż trzeciego dnia od dnia zawarcia transakcji. § 14. 1. Wzywający może w terminie przeprowadzania wezwania zmieniać cenę, po jakiej zamierza nabyć akcje, lub parytet zamiany, nie częściej niż co 5 dni roboczych, z zastrzeżeniem ust. 2. Informacje o zmianie ceny lub parytetu zamiany podmiot pośredniczący przekazuje do agencji informacyjnej, publikuje co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i udostępnia w miejscu przyjmowania zapisów na akcje objęte wezwaniem. 2. Wzywający może zmieniać cenę, po jakiej zamierza nabyć akcje, lub parytet zamiany bez zachowania terminu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy inny podmiot ogłosił wezwanie dotyczące tych samych akcji. 3. W przypadku gdy inny podmiot ogłosił wezwanie dotyczące tych samych akcji, składający zapis jest uprawniony do cofnięcia złożonego zapisu, jeśli nie nastąpiło przeniesienie praw z akcji. 4. W przypadku gdy nowa cena: 1) jest wyższa od ceny określonej w wezwaniu przed zmianą - wzywający jest obowiązany zapłacić tę nową cenę wszystkim osobom, które zapisały się na sprzedaż akcji, zanim ogłoszono zmianę ceny, z tym jednak, że osobom, które wcześniej uzyskały zgodnie z tą zasadą, prawo do otrzymania ceny wyższej od nowej ceny - wzywający jest obowiązany zapłacić tę wyższą cenę, 2) jest niższa od ceny określonej w wezwaniu przed zmianą - wzywający jest obowiązany zapłacić wszystkim osobom, które zapisały się na sprzedaż akcji, zanim ogłoszono zmianę ceny, cenę, po której zapisały się na sprzedaż akcji, z tym jednak że osobom, które wcześniej uzyskały prawo do otrzymania ceny wyższej od ceny, po jakiej się zapisały - tę wyższą cenę. 5. Wzywający nie jest obowiązany do zapłacenia ceny, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 4, jeżeli zmiana ceny nastąpiła po zawarciu transakcji w trakcie wezwania. 6. Zasady określone w ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do parytetów zamiany. 7. Wzywający może zaproponować różne ceny lub parytety zamiany, w zależności od rodzaju praw wynikających z akcji. § 15. Do wezwania, które zostało ogłoszone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 16. Traci moc zarządzenie Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie sposobu ogłoszenia publicznego wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji oraz warunków nabywania tą drogą akcji notowanych na giełdzie (Monitor Polski Nr 36, poz. 314). § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1998 r. (poz. 967) Załącznik nr 1 WEZWANIE DO ZAPISYWANIA SIĘ NA SPRZEDAŻ AKCJI ZGODNIE Z ART. 86 UST. 4 USTAWY Z DNIA 21 SIERPNIA 1997 R. - PRAWO O PUBLICZNYM OBROCIE PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WEZWANIE DO ZAPISYWANIA SIĘ NA SPRZEDAŻ LUB ZAMIANĘ AKCJI ZGODNIE Z ART. 151 UST. 1 USTAWY Z DNIA 21 SIERPNIA 1997 R. - PRAWO O PUBLICZNYM OBROCIE PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 WEZWANIE DO ZAPISYWANIA SIĘ NA SPRZEDAŻ LUB ZAMIANĘ AKCJI ZGODNIE Z ART. 154 PKT 1 USTAWY Z DNIA 21 SIERPNIA 1997 R. - PRAWO O PUBLICZNYM OBROCIE PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych. (Dz. U. Nr 148, poz. 968) Na podstawie art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 3, art. 40 ust. 7 oraz art. 47 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 48, poz. 239, z 1995 r. Nr 136, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 101, poz. 631) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 8 dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Za zajęcie pasa drogowego, na prawach wyłączności, pod parkingi pobiera się opłaty wymienione w ust. 2-4, zmniejszone o 85%."; 2) w § 10a: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Opłata za 1 m2 powierzchni pasa drogowego, zajętego przez rzut poziomy obiektu handlowego i usługowego, oraz opłata za 1 m2 powierzchni reklamy wynosi za każdy dzień zajęcia pasa: Lp.Rodzaj drógStawki opłat w złotych obiekty handlowe i usługowereklamy w obszarze zabudowanym obszar nie zabudowanyobszar zabudowany - miejscowości powyżej 500 tys. mieszkańcówpowyżej 100 tys. do 500 tys. mieszkańcówpowyżej 40 tys. do 100 tys. mieszkańcówdo 40 tys. mieszkańców 12345678 1Autostrady i drogi ekspresowe0,500,800,700,600,501,90 2Drogi oznaczone numerami jedno- i dwucyfrowymi0,400,700,600,500,401,50 3Pozostałe drogi krajowe0,200,400,300,250,201,10 4Drogi wojewódzkie0,100,250,200,150,100,90 5Drogi gminne i lokalne miejskie w miastach, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta0,080,190,100,08-0,80 6Pozostałe drogi gminne i lokalne miejskie0,05--0,080,050,60" b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Za umieszczenie obiektu handlowego lub reklamy w pasie drogowym drogi przebiegającej przez centrum miasta można pobrać opłaty podwyższone o 100%, a w strefie przyległej do centrum - o 50%. Granice stref określa zarząd miasta. 5. W przypadku umieszczania w pasie drogowym tablic propagujących hasła o treści związanej z bezpieczeństwem ruchu drogowego ustala się stawkę opłaty 0." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych. (Dz. U. Nr 148, poz. 969) Na podstawie art. 69c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929). § 2. 1. Z dniem 1 stycznia 1999 r. tworzy się Branżową Kasę Chorych dla Służb Mundurowych, zwaną dalej "Kasą". 2. Członkami Kasy mogą być: 1) żołnierze zawodowi oraz żołnierze odbywający służbę okresową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową, 2) funkcjonariusze Policji, 3) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej, 4) funkcjonariusze Służby Więziennej, 5) funkcjonariusze Straży Granicznej, 6) funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa, 7) emeryci i renciści pobierający świadczenia na podstawie: a) ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431 i Nr 137, poz. 887), b) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 944), c) ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 8) kombatanci, o których mowa w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 oraz z 1998 r. Nr 37, poz. 204 i Nr 106, poz. 668), 9) osoby, o których mowa w pkt 1-6, pobierające uposażenia po zwolnieniu ze służby, 10) pracownicy zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych: a) wymienionych w statucie Ministerstwa Obrony Narodowej, b) utworzonych na podstawie przepisów ustawy o Służbie Więziennej, c) wymienionych w ustawach o Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Urzędzie Ochrony Państwa oraz w statucie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także pracownicy jednostek organizacyjnych obsługujących pozostałe organy wymienione w załączniku do statutu oraz pracownicy jednostek organizacyjnych służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, z wyłączeniem pracowników jednostek badawczo-rozwojowych, 11) pracownicy przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" oraz pracownicy jednostek wydzielonych i wydzielanych przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", 12) pracownicy urzędu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, 13) członkowie rodzin pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym osób wymienionych w pkt 1-12. § 3. Kasie nadaje się pierwszy statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Obszarem działania Kasy jest Rzeczpospolita Polska. § 5. Siedzibą Kasy jest miasto stołeczne Warszawa. § 6. Kasa wykonuje swoje zadania przez Biuro Kasy oraz oddziały. § 7. Organami Kasy są Rada Kasy i Zarząd Kasy. § 8. 1. Członków Rady Kasy powołują i odwołują odpowiednio Ministrowie: Obrony Narodowej, Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Szef Urzędu Ochrony Państwa spośród osób ubezpieczonych w Kasie. 2. W skład Rady Kasy wchodzą przedstawiciele ubezpieczonych w liczbie: 1) po sześciu z resortów: obrony narodowej, spraw wewnętrznych i administracji oraz przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", 2) dwóch z resortu sprawiedliwości, 3) jeden z Urzędu Ochrony Państwa. 3. Do kompetencji Rady Kasy należą zadania określone w art. 76 ustawy. § 9. 1. Zarząd Kasy tworzą dyrektor oraz 2-5 członków, w tym 2 zastępcy dyrektora. 2. Dyrektora powołuje i odwołuje Rada Kasy. Zastępców dyrektora, a także członków Zarządu Kasy, powołuje Rada Kasy, na wniosek dyrektora. 3. Do kompetencji Zarządu Kasy należą zadania określone w art. 82 ust. 6 i art. 83 ustawy. § 10. 1. Pełnomocnik Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego powoła Pełnomocnika do Spraw Zorganizowania Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnik działa przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Do zadań Pełnomocnika należy zorganizowanie Kasy. W tym celu Pełnomocnik w szczególności: 1) sporządza spis osób, które złożyły deklarację, o których mowa w art. 69c ust. 2 i art. 168a ust. 2 ustawy, 2) przedstawia Pełnomocnikowi Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego analizę finansową planowanych przychodów i kosztów w organizowanej Kasie, 3) wypełnia, do czasu powołania Zarządu Kasy, zadania tego organu, a w szczególności przed dniem rozpoczęcia działalności Kasy zawiera na pierwszy rok umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 1999 r. z zakładami opieki zdrowotnej, a także innymi podmiotami posiadającymi uprawnienia i warunki do udzielania tych świadczeń na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni odpowiadać świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze świadczeniodawcami na pierwszy rok działalności Kas Chorych (Dz. U. Nr 134, poz. 873), 4) tworzy na potrzeby Kasy system informacyjno-obliczeniowy, 5) przeprowadzi szkolenia pracowników Kasy i oddziałów, 6) wystąpi do sądu rejestracyjnego z wnioskiem o wpis Kasy do rejestru. 4. Pełnomocnik tworzy Biuro Organizacyjne Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych, zwane dalej "Biurem Organizacyjnym", które z dniem uzyskania osobowości prawnej przez Kasę staje się Biurem Kasy. 5. Biurem Organizacyjnym kieruje dyrektor powołany przez Pełnomocnika. 6. Pełnomocnik kończy swoją działalność w dniu pierwszego posiedzenia Zarządu Kasy, powołanego przez Radę Kasy. § 11. Koszty utworzenia Kasy są pokrywane ze środków budżetu państwa w częściach dotyczących Ministrów: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Obrony Narodowej, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Urzędu Ochrony Państwa. § 12. Kasa działa na podstawie statutu, o którym mowa w § 3, do czasu uchwalenia przez Radę Kasy nowego statutu, w trybie określonym w art. 76 pkt 1 ustawy. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1998 r. (poz. 969) STATUT BRANŻOWEJ KASY CHORYCH DLA SŁUŻB MUNDUROWYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Branżowa Kasa Chorych dla Służb Mundurowych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych (Dz. U. Nr 148, poz. 969), zwanego dalej "rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest miasto stołeczne Warszawa. § 3. Kasa obejmuje swoim zasięgiem obszar Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. Kasa jest instytucją samorządną, samodzielną pod względem organizacyjnym i finansowym, reprezentującą interesy ubezpieczonych. § 5. 1. Kasa tworzy biura terenowe, zwane dalej "oddziałami". 2. Oddziałami Kasy są: 1) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Gdańsku, z siedzibą w m. Gdańsk - dla województw pomorskiego i warmińsko-mazurskiego, 2) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Lublinie, z siedzibą w m. Lublin - dla województw lubelskiego i podkarpackiego, 3) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Łodzi, z siedzibą w m. Łódź - dla województw łódzkiego i świętokrzyskiego, 4) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Krakowie, z siedzibą w m. Kraków - dla województw małopolskiego i śląskiego, 5) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Bydgoszczy, z siedzibą w m. Bydgoszcz - dla województw wielkopolskiego i kujawsko-pomorskiego, 6) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Szczecinie, z siedzibą w m. Szczecin - dla województw lubuskiego i zachodniopomorskiego, 7) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych w Warszawie, z siedzibą w m. Warszawa - dla województw mazowieckiego i podlaskiego, 8) Oddział Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych we Wrocławiu, z siedzibą w m. Wrocław - dla województw dolnośląskiego i opolskiego. § 6. Zasady działania oddziału określa regulamin oddziału. § 7. Członkostwo w Kasie jest oparte na zasadzie wolnego wyboru Kasy Chorych, z uwzględnieniem przepisów ustawy i rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych. § 8. 1. Osoba podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, odpowiadająca warunkom określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych i zainteresowana przystąpieniem do Kasy, składa pisemną deklarację członkostwa. 2. Kasa jest obowiązana przyjąć w poczet członków osoby, o których mowa w ust. 1, najpóźniej w ciągu 7 dni od złożenia deklaracji członkostwa, jeżeli osoby te spełniają warunki do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym. 3. Członek Kasy nie może być jednocześnie członkiem innej Kasy Chorych. 4. Po przyjęciu do Kasy, osoba ubezpieczona jest obowiązana w ciągu 7 dni zawiadomić o tym fakcie Kasę Chorych, w której ostatnio była członkiem, oraz poinformować płatnika składki lub właściwy organ emerytalno-rentowy. 2. Zadania i organy Kasy § 9. Do zadań Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, a w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) dokonywanie analiz przebiegu obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) ustalanie planu finansowego Kasy, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych, 7) kontrolowanie realizacji umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych, 8) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 10. Kasa, w ramach zadań, o których mowa w § 9, w szczególności: 1) pobiera składki na ubezpieczenie zdrowotne członków Kasy oraz prowadzi ich ewidencję, 2) gromadzi i przechowuje dane umożliwiające stwierdzenie obowiązku ubezpieczenia i członkostwa w Kasie, 3) przygotowuje i wydaje członkom Kasy karty ubezpieczenia, 4) rejestruje i ewidencjonuje zgłoszenia obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 5) prowadzi rejestr osób, które zrezygnowały z członkostwa w Kasie i ubezpieczyły się w innej Kasie Chorych lub innej instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 6) gromadzi dane, dostarczone przez świadczeniodawców, w zakresie udzielonych członkom Kasy świadczeń zdrowotnych, 7) przekazuje i uzyskuje dane niezbędne do kontynuacji ubezpieczenia - w wypadku przeniesienia członków w ramach Kas Chorych, 8) przetwarza bieżące informacje o ubezpieczonym w celu utrzymania ciągłości opłacania składek, 9) informuje, na żądanie ubezpieczonego, o udzielonych mu świadczeniach oraz kosztach tych świadczeń, 10) tworzy fundusze Kasy i dokonuje należnych odpisów, na zasadach określonych w ustawie oraz innych przepisach, 11) gospodaruje zgromadzonymi środkami w celu zapewnienia członkom Kasy najwyższej jakości świadczeń zdrowotnych, 12) sporządza corocznie prognozę przychodów i kosztów na kolejne trzy lata, 13) sporządza prognozę długoterminową, 14) opracowuje roczny plan finansowy, 15) przesyła prognozy do Krajowego Związku Kas Chorych i Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", 16) przekazuje do publicznej wiadomości roczny plan finansowy oraz sprawozdanie z jego wykonania, 17) zarządza nadwyżką przychodów nad kosztami Kasy, 18) lokuje wolne środki funduszu rezerwowego, 19) opracowuje roczne sprawozdania z wykonania planów finansowych, 20) zbiera i opracowuje materiały statystyczne, 21) monitoruje dostępność, jakość oraz koszty świadczeń zdrowotnych, 22) organizuje konkursy ofert na udzielanie świadczeń zdrowotnych, 23) zawiera umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, 24) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie kontroli problemowych pod kątem dbałości oraz zakresu i niezbędności udzielanych świadczeń zdrowotnych, 25) kontroluje dokumentację aptek, na zasadach ustalonych w ustawie, 26) przeprowadza kontrole świadczeniodawców w zakresie wywiązywania się z zawartych umów, 27) opracowuje plan zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej na obszarze działania Kasy i oddziałów, 28) dokonuje oceny zachorowalności i chorobowości członków Kasy, 29) dokonuje oceny realizacji umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych pod kątem dostępności i jakości tych świadczeń, 30) współdziała z innymi instytucjami na rzecz ochrony zdrowia, organami jednostek samorządu terytorialnego, administracji rządowej, instytucjami zajmującymi się promocją zdrowia oraz organizacjami świadczeniodawców, 31) opracowuje analizy zagrożeń działalności Kasy, 32) formułuje prognozy dotyczące kosztów udzielonych świadczeń, kosztów leków zleconych ubezpieczonym oraz kosztów pobytu w szpitalach, 33) wydaje wytyczne do opracowywania rocznych planów finansowych oddziałów, 34) kontroluje zawieranie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych pod względem celowości, rzetelności i gospodarności, 35) wykonuje inne zadania niezbędne do realizacji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. § 11. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, 2) Zarząd Kasy. § 12. 1. Rada Kasy składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. Członków Rady Kasy powołują i odwołują odpowiednio Ministrowie: Obrony Narodowej, Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Szef Urzędu Ochrony Państwa. 2. W skład Rady Kasy wchodzą przedstawiciele ubezpieczonych w liczbie: 1) po sześciu z resortów: obrony narodowej, spraw wewnętrznych i administracji oraz przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", 2) dwóch z resortu sprawiedliwości, 3) jeden z Urzędu Ochrony Państwa. 3. Rada Kasy podejmuje uchwałę i występuje do właściwego ministra w sprawie powołania lub odwołania członków Rady Kasy. § 13. Do zakresu czynności Rady Kasy należy w szczególności: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i zakresie ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek, dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, oraz nie więcej niż trzech pozostałych członków Zarządu Kasy, 4) ustalanie wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Zarządu Kasy, 5) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 6) uchwalanie planu finansowego i przekazywanie go do Urzędu Nadzoru oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd Kasy rocznych oraz okresowych sprawozdań finansowych, 7) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych i rocznych sprawozdań z jego wykonania, 8) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu Kasy oraz Komisji Skarg i Wniosków, 9) uchwalanie regulaminu Rady Kasy i Zarządu Kasy, 10) podejmowanie uchwał określających wysokość udziału własnego ubezpieczonego, jeżeli stosowane w Kasie opłaty mają być niższe niż określone w odrębnych przepisach, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, a zwłaszcza decyzji o lokowaniu funduszy Kasy, zaciągania pożyczek, inwestycji przekraczających upoważnienie statutowe Zarządu oraz nabywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał o łączeniu, dzieleniu lub zmianie obszaru działania oddziałów Kasy, 13) wybieranie przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych. § 14. 1. Kadencja Rady Kasy trwa 4 lata i kończy się najpóźniej w ciągu 14 dni od powołania wszystkich nowo wybranych członków Rady Kasy. 2. Posiedzenie nowo wybranej Rady Kasy powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od powołania wszystkich jej członków. 3. Na pierwszym posiedzeniu Rada Kasy wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza, którzy tworzą Prezydium, oraz przewodniczącego i członków Komisji Skarg i Wniosków. 4. Członkowie Prezydium są wybierani w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów. § 15. 1. Pracami Rady Kasy kieruje Prezydium, które zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące, przygotowuje porządek obrad oraz niezbędne materiały. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady Kasy, a w razie nieobecności - zastępca przewodniczącego. 3. Posiedzenia Rady Kasy są protokołowane. Załącznikami do protokołu są: porządek obrad, teksty podjętych uchwał oraz lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady Kasy są umieszczane nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady Kasy. § 16. 1. Rada Kasy jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa statutowej liczby członków. 2. Uchwały Rady Kasy zapadają bezwzględną większością głosów członków obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym, chyba że statut stanowi inaczej. 3. Uchwały dotyczące spraw osobowych są podejmowane w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne Rada Kasy przeprowadza również w innych sprawach, na wniosek zgłoszony przez członka Rady Kasy. § 17. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy oraz osoby zaproszone na posiedzenie w charakterze ekspertów i doradców otrzymują diety, a osoby zamiejscowe zwrot kosztów przejazdu i noclegów, na zasadach określonych w przepisach dotyczących diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada Kasy, przy czym diety wypłacone w ciągu miesiąca jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy. 3. Na wniosek członka Rada Kasy może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poczynionych przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 18. 1. Na pierwszym posiedzeniu Rada Kasy dokonuje wyboru przewodniczącego oraz 5 członków Komisji Skarg i Wniosków. 2. Komisja rozpatruje pisemne zażalenia i skargi ubezpieczonych wpływające do Rady Kasy i we współpracy z Zarządem Kasy udziela skarżącym wyczerpujących odpowiedzi. 3. Członkowie Komisji pełnią dyżur raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Kasy oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Raz w miesiącu Komisja zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu Komisja rozpatruje skargi i wnioski, które napłynęły od ubezpieczonych, i podejmuje uchwały o sposobie ich załatwiania. O podjętej uchwale przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację. Z posiedzenia Komisji jest sporządzany protokół, który podpisuje przewodniczący Komisji i protokolant wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji. 5. Raz na kwartał Komisja przedstawia sprawozdanie ze swojej działalności Radzie Kasy. 6. Komisja prowadzi badania poziomu zadowolenia ubezpieczonych z działalności Kasy i otrzymywanych świadczeń zdrowotnych. § 19. 1. Rada Kasy podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, po rozpatrzeniu umotywowanego wniosku Zarządu Kasy, jeżeli stwierdzi, ze utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy i ułatwi ubezpieczonym dostęp do świadczeń z tytułu ubezpieczenia. 2. Rada Kasy zatwierdza opracowany i przedstawiony przez Zarząd Kasy zakres działania oddziału. Uchwała w sprawie powołania oddziału zapada zwykłą większością głosów. § 20. 1. Zarząd Kasy składa się z dyrektora oraz 2-5 członków, w tym z 2 zastępców, powołanych przez Radę Kasy na czas kadencji Rady. 2. Rada Kasy może odwołać członka Zarządu Kasy w każdym czasie, w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu Zarządu. 3. Rada Kasy odwołuje cały skład Zarządu Kasy, w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego lub nieudzielenia Zarządowi Kasy absolutorium. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu Kasy stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy na podstawie powołania. 5. Zarząd Kasy reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje jej działalnością i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady Kasy. 6. Oświadczenia woli, w imieniu Zarządu Kasy, składa dyrektor Kasy lub, z jego upoważnienia, jeden z jego zastępców. Zarząd Kasy jest uprawniony do udzielania pełnomocnictw. § 21. Do zadań Zarządu Kasy należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady Kasy, 2) opracowywanie projektu planu pracy Kasy, 3) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 4) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 7) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 8) negocjowanie, zawieranie i rozliczanie umów ze świadczeniodawcami oraz sprawowanie ogólnej kontroli ich wykonywania, 9) zapewnienie obsługi organizacyno-technicznej organów Kasy, 10) przedstawianie Radzie Kasy projektów utworzenia oddziałów Kasy, ich lokalizacji, obszaru i zakresu działania lub zmiany dotychczasowej właściwości oddziałów, 11) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 12) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru statutu Kasy, uchwał Rady Kasy oraz innych dokumentów, o których Urząd powinien być powiadomiony, w terminach określonych w ustawie, 13) podawanie do wiadomości ubezpieczonych, za pośrednictwem środków społecznego przekazu, treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz innych informacji określonych w ustawie i niniejszym statucie, 14) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Kasy corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 15) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Kasy projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnego opieki zdrowotnej, 16) powoływanie i odwoływanie dyrektorów oddziałów, 17) podejmowanie innych decyzji w sprawach określonych w ustawie i niniejszym statucie. § 22. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy w szczególności: 1) nadzór nad wykonywaniem uchwał Rady Kasy, 2) opracowywanie i przedstawianie Radzie Kasy projektu planu pracy, 3) przedstawianie Radzie Kasy projektu planu finansowego, 4) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego i planu pracy, 5) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności, 6) negocjowanie i zawieranie umów ze świadczeniodawcami oraz sprawowanie ogólnej kontroli ich wykonywania, 7) organizowanie i sprawowanie nadzoru nad pracą Biura Kasy, zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) opracowywanie i przestawianie Radzie Kasy projektów utworzenia oddziałów Kasy, ich lokalizacji, obszaru i zakresu działania lub zmiany dotychczasowej ich własności, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) określanie polityki kadrowej, 11) przekazywanie do Urzędu Nadzoru uchwał Rady Kasy zatwierdzających: statut oraz okresowe i roczne sprawozdania finansowe, kwartalne i roczne sprawozdania z działalności Kasy, informację o uruchomieniu funduszu rezerwowego oraz coroczną prognozę przychodów i kosztów dla kolejnych 3 lat, a także prognozę długoterminową, 12) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie poprawy jakości świadczeń udzielanych na rzecz ubezpieczonych. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Biurze Kasy. § 23. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora Kasy do spraw finansowo-administracynych należą zadania z zakresu administrowania Kasą i zarządzania finansami, a w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) wykonywanie planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczaniu oraz w finansowej kontroli ich wykonywania, 5) opracowanie projektów finansowych powstających oddziałów, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych odnośnie do finansowej działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych, stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach swoich kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. § 24. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora Kasy do spraw medycznych należy w szczególności: 1) monitorowanie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych gwarantowanych przez Kasę, 2) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzania kontroli w zakresie jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych gwarantowanych przez Kasę i przedstawianie w tym zakresie wniosków Zarządowi Kasy, 3) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) dokonywanie ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz opracowywanie na ich podstawie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych, 5) realizacja planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej na obszarze działania Kasy i oddziałów, 6) wykonywanie innych zadań wynikających z ustawy oraz niniejszego statutu. § 25. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych, na zasadach określonych w ustawie, zastępca dyrektora Kasy do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli, w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem ich jakości i zgodności z przyjmowanymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych metod leczniczych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych stosowanych w diagnostyce, leczeniu i rehabilitacji, 5) zasadności wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją za leki i materiały medyczne, 6) przestrzegania zasady gospodarności, 7) innych przewidzianych w ustawie lub niniejszym statucie obszarów działalności Kasy. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 26. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne oraz ich naprawy - bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnością pełną. 2. Rada Kasy, na wniosek Zarządu Kasy, określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, o takim samym zastosowaniu, ale różnych cenach, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej, której dochody na członka rodziny wynoszą poniżej najniższego wynagrodzenia ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, Kasa może wypożyczyć niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze nieodpłatnie. 4. Wniosek o wypożyczenie, zaopiniowany przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który stwierdza potrzebę zastosowania przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego, wraz z dokumentami określającymi dochody ubezpieczonego, rozpatruje Zarząd Kasy. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku, sprzęt jest przekazywany ubezpieczonemu na okres wskazany przez Zarząd Kasy. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi niezwłocznie po zwróceniu sprzętu przez uprawnionego. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu w stopniu większym, niż by to wynikało z przeciętnego użytkowania. § 27. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego, zlecone przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadkach: 1) przewozu między zakładami opieki zdrowotnej, jeżeli wynika on z potrzeby zachowania ciągłości leczenia, 2) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 3) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu, 4) przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu, uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu opieki, udzielającego świadczeń w tym zakresie, i z powrotem. 2. W innych niż określone w ust. 1 przypadkach korzystania z przewozu środkiem transportu sanitarnego, zleconych przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczony jest zobowiązany do pokrycia kosztów tego przewozu. § 28. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, jest obowiązany okazać kartę ubezpieczenia w chwili występowania o to świadczenie. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty ubezpieczenia, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 7 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony może uchylić się od obowiązku opłacenia należności za uzyskane świadczenie bez okazania karty ubezpieczenia, o ile w terminie 7 dni od wezwania do uiszczenia należności, wystąpi do Zarządu Kasy z pisemną prośbą o odstąpienie od obciążenia go należnością za świadczenia oraz okaże opłaconą kartę ubezpieczenia i poda przyczyny niewywiązania się z obowiązku okazywania karty w chwili występowania o oświadczenie zdrowotne. 4. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, o ile, w terminie 7 dni od uregulowania należności, wystąpi do Zarządu Kasy z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 5. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego, Zarząd Kasy podejmuje decyzję, o której informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu finansowego i rocznego sprawozdania finansowego § 29. Kasa prowadzi gospodarkę finansową na podstawie rocznego planu finansowego zrównoważonego w zakresie wpływów i wydatków, zgodnie z ustawą oraz z zasadami określonymi w przepisach o rachunkowości, obowiązującymi osoby prawne, i zasadami racjonalnej gospodarki oraz rachunku ekonomicznego. § 30. 1. Roczne sprawozdanie finansowe obejmuje odrębne sprawozdania finansowe każdego wyodrębnionego organizacyjnie oddziału i jednostki centralnej oraz łączne sprawozdanie finansowe Kasy. 2. W łącznym sprawozdaniu finansowym Kasy, będącym sumą sprawozdań wyodrębnionych organizacyjnie oddziałów oraz jednostki centralnej, wydziela się odpowiednio: 1) środki i fundusze wydzielone, 2) wzajemne należności i zobowiązania, 3) odpowiednie części wyniku finansowego, wynikające ze wzajemnych rozliczeń operacji gospodarczych. 3. Roczne sprawozdanie finansowe składa się z: 1) bilansu, 2) rachunku zysków i strat, 3) informacji dodatkowej, 4) sprawozdania z przepływu środków pieniężnych. § 31. Dyrektor Kasy oraz dyrektorzy oddziałów zapewniają sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego. § 32. 1. Sprawozdania finansowe są poddawane badaniu przez biegłego rewidenta, zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 7 ustawy o rachunkowości. 2. Zweryfikowane przez biegłego rewidenta sprawozdanie finansowe podlega zatwierdzeniu przez Radę Kasy nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia bilansowego. 3. Uchwałę w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego (wraz z zatwierdzonym sprawozdaniem) Zarząd Kasy przesyła, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia przyjęcia przez Radę Kasy, do Urzędu Nadzoru. 4. Dyrektor Kasy, w terminie do 15 dni od dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego, składa w sądzie rejestrowym: 1) roczne sprawozdanie finansowe, 2) opinię biegłego rewidenta, 3) odpis uchwały Rady Kasy o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysków lub pokryciu strat. 5. Dyrektor Kasy, w terminie określonym w ust. 4, składa do ogłoszenia w Monitorze Polskim B: 1) bilans oraz rachunek zysków i strat, 2) sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych, 3) opinię biegłego rewidenta, 4) odpis uchwały Rady Kasy o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty. 5. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 33. 1. Zarząd realizuje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia techniczną i organizacyjno-finansową obsługę organów Kasy. 2. Dyrektor Kasy kieruje działalnością Biura i nadzoruje jego sprawne funkcjonowanie. § 34. 1. Regulamin organizacyjny Biura ustala dyrektor Kasy, po zasięgnięciu opinii Zarządu Kasy. 2. Regulamin określa w szczególności: 1) organizację wewnętrzną Biura Kasy, 2) zakres zadań poszczególnych komórek organizacyjnych. 6. Zasady kontroli wewnętrznej Kasy § 35. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Zarządu Kasy sprawuje Rada Kasy, która bada i zatwierdza sprawozdanie finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad świadczeniem usług ubezpieczenia zdrowotnego na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem, zarówno Kasy, jak i Rady Kasy, sprawuje Urząd Nadzoru. § 36. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania kontroli wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i opłacania składki na ubezpieczenie. § 37. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników jest odpowiedzialny dyrektor Kasy. 2. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy, dyrektorzy oddziałów Kasy, a także szefowie poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 3. W zależności od potrzeb, dyrektor Kasy oraz dyrektorzy oddziałów mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników odpowiednio Biura lub oddziału Kasy. § 38. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy oraz jej oddziałów. § 39. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 40. 1. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych, o których mowa w § 37 ust. 3, przez pracowników Kasy jest imienne upoważnienie udzielone na piśmie odpowiednio przez dyrektora Kasy lub dyrektora oddziału. 2. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 41. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków. 7. Postanowienie końcowe § 42. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę Kasy nowego statutu w trybie art. 76 pkt 1 ustawy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu instytucji kultury wpisanych do rejestrów prowadzonych przez ministrów i kierowników urzędów centralnych, nie podlegających przekazaniu jednostkom samorządu terytorialnego ze względu na ogólnonarodowy charakter zadań przez nie wykonywanych. (Dz. U. Nr 148, poz. 970) Na podstawie art. 145 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz instytucji kultury wpisanych do rejestrów prowadzonych przez ministrów i kierowników urzędów centralnych, nie podlegających przekazaniu jednostkom samorządu terytorialnego ze względu na ogólnonarodowy charakter zadań przez nie wykonywanych. 2. Wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1998 r. (poz. 970) WYKAZ INSTYTUCJI KULTURY WPISANYCH DO REJESTRÓW PROWADZONYCH PRZEZ MINISTRÓW I KIEROWNIKÓW URZĘDÓW CENTRALNYCH, NIE PODLEGAJĄCYCH PRZEKAZANIU JEDNOSTKOM SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO ZE WZGLĘDU NA OGÓLNONARODOWY CHARAKTER ZADAŃ PRZEZ NIE WYKONYWANYCH Instytucje wpisane do rejestru Ministra Kultury i Sztuki 1. Biblioteka Narodowa w Warszawie 2. "Zachęta" Państwowa Galeria Sztuki w Warszawie 3. Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie 4. Centrum Animacji Kultury w Warszawie 5. Centrum Sztuki Współczesnej "Zamek Ujazdowski" w Warszawie 6. Muzeum Narodowe w Krakowie 7. Muzeum Narodowe w Poznaniu 8. Muzeum Narodowe w Warszawie 9. Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki w Krakowie 10. Zamek Królewski w Warszawie - Pomnik Historii i Kultury Narodowej 11. Muzeum Łazienki Królewskie Zespół Pałacowo-Ogrodowy w Warszawie 12. Muzeum Pałac w Wilanowie 13. Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce 14. Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku 15. Muzeum Zamkowe w Malborku 16. Muzeum Stutthof w Sztutowie 17. Państwowe Muzeum na Majdanku 18. Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka 19. Teatr Narodowy 20. Teatr Wielki - Opera Narodowa 21. Państwowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie 22. Filharmonia Narodowa w Warszawie 23. Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie 24. Filmoteka Narodowa w Warszawie - instytucja podległa Komitetowi Kinematografii 25. Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych 26. Ośrodek Zabytkowego Krajobrazu 27. Ośrodek Ratowniczych Badań Archeologicznych 28. Krajowy Ośrodek Dokumentacji Regionalnych Towarzystw Kultury 29. Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku 30. Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach 31. Dom Pracy Twórczej w Wigrach 32. Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa Instytucja wpisana do rejestru Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Centralna Biblioteka Rolnicza Instytucja wpisana do rejestru Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej Główna Biblioteka Lekarska Instytucje wpisane do rejestru Ministra Obrony Narodowej 1. Muzeum Wojska Polskiego 2. Centralna Biblioteka Wojskowa 3. Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego 4. Orkiestra Koncertowa Wojska Polskiego 5. Dom Wojska Polskiego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu instytucji kultury o charakterze regionalnym wpisanych do rejestrów prowadzonych przez wojewodów, podlegających przekazaniu do samorządów województw w celu ich prowadzenia, w ramach zadań własnych. (Dz. U. Nr 148, poz. 971) Na podstawie art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz instytucji kultury o charakterze regionalnym dotychczas wpisanych do rejestrów prowadzonych przez wojewodów, które podlegają przekazaniu do samorządów województw w celu ich prowadzenia, w ramach zadań własnych. 2. Wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1998 r. (poz. 971) WYKAZ INSTYTUCJI KULTURY O CHARAKTERZE REGIONALNYM WPISANYCH DO REJESTRÓW PROWADZONYCH PRZEZ WOJEWODÓW, PODLEGAJĄCYCH PRZEKAZANIU DO SAMORZĄDÓW WOJEWÓDZTW W CELU ICH PROWADZENIA, W RAMACH ZADAŃ WŁASNYCH. 1. WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE Wojewoda Wrocławski1. Muzeum Narodowe we Wrocławiu 2. Teatr Polski we Wrocławiu 3. Wrocławski Teatr Pantomimy we Wrocławiu 4. Państwowa Opera we Wrocławiu 5. Państwowa Filharmonia we Wrocławiu 6. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Tadeusza Mikulskiego we Wrocławiu 7. Ośrodek Kultury i Sztuki 8. Wratislavia Cantans we Wrocławiu Wojewoda Jeleniogórski9. Muzeum Okręgowe w Jeleniej Górze 10. Państwowa Filharmonia w Jeleniej Górze Wojewoda Wałbrzyski11. Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu 12. Filharmonia Sudecka w Wałbrzychu 2. WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE Wojewoda Bydgoski1. Państwowa Opera Nova w Bydgoszczy 2. Państwowa Filharmonia Pomorska im. I. Paderewskiego w Bydgoszczy 3. Wojewódzki Ośrodek Kultury 4. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy Wojewoda Toruński5. Muzeum Etnograficzne 6. Teatr im. W. Horzycy 7. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska Mikołaja Kopernika w Toruniu 8. Państwowa Galeria Sztuki i Ośrodek Edukacji Plastycznej w Toruniu 9. Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Toruniu Wojewoda Włocławski10. Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej 3. WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE Wojewoda Lubelski1. Muzeum Lubelskie 2. Muzeum Wsi Lubelskiej 3. Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym 4. Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie 5. Ośrodek Praktyk Teatralnych Gardzienice 6. Państwowa Filharmonia im. H. Wieniawskiego w Lublinie 7. Teatr Muzyczny w Lublinie 8. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego 9. Wojewódzki Dom Kultury 10. Dom Muzyki w Kraczewicach 4. WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE Wojewoda Gorzowski1. Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim 2. Wojewódzka Biblioteka Publiczna 3. Muzeum w Gorzowie Wojewoda Zielonogórski4. Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze 5. Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego 6. Filharmonia Zielonogórska im. Tadeusza Bairda 7. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej Górze 8. Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli 9. Regionalne Centrum Animacji Kultury 5. WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE Wojewoda Łódzki1. Muzeum Sztuki w Łodzi 2. Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne 3. Państwowy Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi 4. Teatr Wielki w Łodzi 5. Państwowa Filharmonia im. A. Rubinsteina 6. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im Marszałka Józefa Piłsudskiego 7. Łódzki Dom Kultury 6. WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE Wojewoda Krakowski1. Muzeum Archeologiczne w Krakowie 2. Muzeum Etnograficzne im. S. Udzieli 3. Teatr im. Juliusza Słowackiego 4. Opera i Operetka 5. Państwowa Filharmonia im. K. Szymanowskiego w Krakowie 6. Wojewódzka Biblioteka Publiczna 7. Wojewódzki Ośrodek Kultury 8. Krakowski Teatr - Scena STU 9. Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA Wojewoda Nowosądecki10. Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu 11. Muzeum Tatrzańskie im. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem 12. Teatr im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem 13. Wojewódzki Ośrodek Kultury w Nowym Sączu 14. Biuro Wystaw Artystycznych w Nowym Sączu Wojewoda Tarnowski15. Muzeum Okręgowe w Tarnowie 7. WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE Wojewoda Ciechanowski1. Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie 2. Muzeum Romantyzmu w Opinogórze Wojewoda Ostrołęcki3. Muzeum Okręgowe w Ostrołęce Wojewoda Płocki4. Muzeum Mazowieckie w Płocku 5. Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu 6. Teatr Dramatyczny im. S. Szaniawskiego w Płocku Wojewoda Radomski7. Muzeum Wsi Radomskiej 8. Muzeum Okręgowe w Radomiu Wojewoda Siedlecki9. Muzeum Okręgowe w Siedlcach Wojewoda Warszawski10. Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza 11. Teatr Polski 12. Teatr Żydowski im. E. R. Kamińskiej 13. Warszawska Opera Kameralna 14. Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy 15. Warszawski Ośrodek Kultury 16. Centrum Sztuki Studio im. S. I. Witkiewicza 17. Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie 18. Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych w Warszawie 8. WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE Wojewoda Opolski1. Muzeum Śląska Opolskiego 2. Muzeum Wsi Opolskiej 3. Teatr im. Jana Kochanowskiego 4. Państwowa Filharmonia w Opolu 5. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu 9. WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE Wojewoda Krośnieński1. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku 2. Muzeum Okręgowe w Krośnie Wojewoda Przemyski3. Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej 4. Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytkowych Założeń Ogrodowych i Arboretum w Bolestraszycach 5. Centrum Kulturalne w Przemyślu 6. Państwowa Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Wojewoda Rzeszowski7. Muzeum Okręgowe 8. Muzeum Zamek w Łańcucie 9. Państwowy Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie 10. Państwowa Filharmonia w Rzeszowie 11. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna 12. Wojewódzki Dom Kultury 13. Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej 10. WOJEWÓDZTWO PODLASKIE Wojewoda Białostocki1. Muzeum Państwowe w Białymstoku 2. Państwowa Filharmonia w Białymstoku 3. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku 4. Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Białymstoku 5. Państwowy Teatr Dramatyczny im. A. Węgierki w Białymstoku Wojewoda Łomżyński6. Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu Wojewoda Suwalski7. Ośrodek "Pogranicze - sztuk, kultur, narodów" w Sejnach 11. WOJEWÓDZTWO POMORSKIE Wojewoda Gdański1. Muzeum Narodowe w Gdańsku 2. Muzeum Archeologiczne 3. Muzeum - Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich 4. Teatr Wybrzeże 5. Teatr Muzyczny im. D. Baduszkowej 6. Państwowa Opera Bałtycka 7. Państwowa Filharmonia Bałtycka 8. Nadbałtyckie Centrum Kultury 9. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Josepha Conrada Wojewoda Słupski10. Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku 11. Muzeum Zachodnio-Kaszubskie w Bytowie 12. WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE Wojewoda Katowicki1. Muzeum Śląskie w Katowicach 2. Państwowe Muzeum w Pszczynie 3. Górnośląski Park Etnograficzny 4. Państwowy Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach 5. Państwowa Opera Śląska w Bytomiu 6. Państwowa Filharmonia Śląska w Katowicach 7. Biblioteka Śląska w Katowicach 8. Wojewódzka Biblioteka Publiczna 9. Centrum Dziedzictwa Kulturowego Górnego Śląska w Katowicach 10. Muzeum Górnośląskie w Bytomiu 11. Teatr Rozrywki w Chorzowie 12. Instytucja Kameralistyki Ars Cameralis Silesiae Superioris Wojewoda Bielski13. Muzeum Okręgowe w Bielsku-Białej 14. Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej Wojewoda Częstochowski15. Wojewódzki Ośrodek Kultury w Częstochowie 13. WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE Wojewoda Kielecki1. Muzeum Narodowe w Kielcach 2. Muzeum Wsi Kieleckiej w Kielcach 3. Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach 4. Świętokrzyska Filharmonia im. O. Kolberga w Kielcach 5. Wojewódzki Dom Kultury im. J. Piłsudskiego w Kielcach 6. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach 14. WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE Wojewoda Olsztyński1. Muzeum Warmii i Mazur 2. Muzeum Budownictwa Ludowego, Park Etnograficzny 3. Regionalny Ośrodek Kultury 4. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. E. Sukertowej Biedrawiny 5. Państwowa Filharmonia im. Feliksa Nowowiejskiego 6. Państwowy Teatr im. Stefana Jaracza 7. Centrum francusko-polskie Cote ďArmor - Olsztyn Wojewoda Elbląski8. Muzeum im. Mikołaja Kopernika we Fromborku 9. Teatr Dramatyczny w Elblągu 10. Wojewódzki Ośrodek Kultury w Elblągu 15. WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE Wojewoda Poznański1. Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy w Lednogórze 2. Muzeum Martyrologii w Żabikowie 3. Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie 4. Teatr Nowy w Poznaniu 5. Teatr Wielki im. S. Moniuszki 6. Państwowa Filharmonia w Poznaniu 7. Polski Teatr Tańca - Balet Poznański 8. Wojewódzka Biblioteka Publiczna 9. Państwowy Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie Wojewoda Kaliski10. Muzeum Okręgowe w Kaliszu 11. Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu 12. Państwowy Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu Wojewoda Koniński13. Muzeum Okręgowe w Koninie 14. Wojewódzki Ośrodek Kultury i Wystaw Artystycznych w Koninie Wojewoda Leszczyński15. Muzeum Okręgowe w Lesznie 16. Wojewódzki Dom Kultury w Lesznie Wojewoda Pilski17. Muzeum Okręgowe w Pile 16. WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE Wojewoda Szczeciński1. Muzeum Narodowe w Szczecinie 2. Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie 3. Teatr Polski w Szczecinie 4. Opera i Operetka w Szczecinie 5. Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica w Szczecinie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie powierzenia Kamiennogórskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności przedsiębiorców na terenie Kamiennogórskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości oraz ustalenia zakresu tej kontroli. (Dz. U. Nr 148, poz. 972) Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Powierza się Kamiennogórskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości S.A. z siedzibą w Kamiennej Górze, jako zarządzającemu Kamiennogórską Specjalną Strefą Ekonomiczną Małej Przedsiębiorczości, zwaną dalej "strefą", udzielanie w imieniu Ministra Gospodarki zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. § 2. Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie, wydawane z zastosowaniem przepisu § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 135, poz. 903 i z 1998 r. Nr 121, poz. 788) mogą być wydawane wyłącznie po porozumieniu z Ministrem Gospodarki. § 3. Powierza się Kamiennogórskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości S.A. wykonywanie bieżącej kontroli działalności przedsiębiorców na terenie strefy, przewidzianej dla organu koncesyjnego w przepisach o koncesjonowaniu działalności gospodarczej, w zakresie zgodności działalności prowadzonej przez przedsiębiorców na terenie strefy z zezwoleniami, o których mowa w § 1. § 4. Kamiennogórska Specjalna Strefa Ekonomiczna Małej Przedsiębiorczości S.A. przekazuje Ministrowi Gospodarki kwartalną informację o funkcjonowaniu strefy oraz kopie zezwoleń niezwłocznie po ich udzieleniu. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: w z. A. Skowrońska -Łuczyńska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 11 marca 1998 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w szkołach wyższych. (Dz. U. Nr 37, poz. 209) Na podstawie art. 1781 § 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do szkół wyższych wymienionych w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym, zwanych dalej "uczelniami". § 2. Rektor uczelni, mając na uwadze kierunek studiów i strukturę organizacyjną uczelni, ustala szczegółowe obowiązki i odpowiedzialność pracowników oraz studentów w zakresie przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy i nauki oraz ustala obowiązki pracowników w zakresie zapewnienia studentom bezpiecznych i higienicznych warunków nauki. § 3. 1. Rektor jest obowiązany do organizowania szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy dla wszystkich pracowników uczelni oraz zapoznawania ich na bieżąco z nowymi przepisami, instrukcjami, wytycznymi i wskazówkami w tym zakresie. 2. Obowiązkiem rektora jak również organizowanie szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy dla wszystkich studentów rozpoczynających naukę w uczelni. 3. Zakres i program szkolenia dla studentów, o którym mowa w ust. 2, minimalny wymiar czasu szkolenia oraz maksymalną wielkość grup szkoleniowych ustala rektor w zależności od specyfiki wydziału oraz rodzaju występujących zagrożeń. § 4. 1. Uczelnia jest obowiązana do zaopatrzenia pracowników w niezbędne środki ochrony indywidualnej. 2. Uczelnia jest obowiązana zapewnić studentom niezbędne środki ochrony indywidualnej w zależności od rodzaju zajęć i specyfiki poszczególnych wydziałów. § 5. 1. Budynki i pomieszczenia uczelni oraz przynależne do nich tereny i urządzenia, zgodnie z ich funkcją i przeznaczeniem, powinny spełniać wymagania przepisów techniczno­budowlanych oraz ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Obiekty i budynki powinny być wyposażone w odpowiedni podręczny sprzęt gaśniczy i agregaty, w zależności od zagrożenia wybuchem, kategorii zagrożenia ludzi, wielkości obciążenia ogniowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej. Sprzęt powinien być utrzymany w pełnej sprawności do użycia. 3. W obiektach i budynkach uczelni, na terenie których organizowane są stałe stanowiska pracy oraz zajęcia dydaktyczne, powinny znajdować się niezbędne pomieszczenia higienicznosanitarne odpowiednio urządzone oraz utrzymane w stanie pełnej sprawności i czystości. 4. Drogi ewakuacyjne i inne drogi oraz przejścia i dojścia dla pieszych na terenie uczelni powinny być utrzymane w należytym stanie, nie stwarzającym zagrożeń dla użytkowników. Drogi ewakuacyjne powinny ponadto spełniać wymagania przepisów techniczno­budowlanych. 5. W pomieszczeniach uczelni powinny być spełnione warunki dotyczące oświetlenia, wentylacji, ogrzewania i powierzchni użytkowej zgodnie z przepisami odrębnymi, a także z uwzględnieniem potrzeb użytkowych i funkcji poszczególnych pomieszczeń. 6. Stan wyposażenia pomieszczeń uczelni (mebli, sprzętu, urządzeń i instalacji) nie może stanowić zagrożeń dla osób korzystających z tych pomieszczeń. 7. W budynkach i pomieszczeniach uczelni, w których wykonywane są badania pilotażowe, eksperymenty chemiczne, fizyczne lub inne mogące stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia przebywających w nich ludzi, obowiązuje zachowanie szczególnych środków ostrożności. W uczelniach, które prowadzą badania eksperymentalne, szczegółowe instrukcje prowadzenia tych badań powinny zawierać postanowienia dotyczące zapobiegania zagrożeniu dla zdrowia i życia ludzkiego. Instrukcje te opracowuje kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej badania w porozumieniu z pracownikiem służby bezpieczeństwa i higieny pracy. § 6. Uczelnia jest obowiązana do utrzymywania w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne użytkowanie posiadanych przez siebie obiektów, urządzeń i terenów sportowych, a także do zapewnienia nadzoru osób do tego upoważnionych w czasie realizacji zajęć z wychowania fizycznego oraz wszelkiego rodzaju zawodów sportowych organizowanych przez uczelnię, na zasadach określonych w przepisach odrębnych. § 7. Miejsca pracy oraz pomieszczenia, do których wzbroniony jest dostęp osobom nie zatrudnionym lub studentom, powinny być odpowiednio oznakowane i zabezpieczone przed swobodnym dostępem osób nieuprawnionych. § 8. 1. Rektor może czasowo zawiesić zajęcia w uczelni, jeżeli w salach temperatura wynosi poniżej 15°C. 2. Rektor może również czasowo zawiesić zajęcia w uczelni albo zarządzić czasowe zamknięcie uczelni lub jej jednostki organizacyjnej w przypadku wystąpienia na danym terenie klęski żywiołowej, epidemii bądź innych zdarzeń zagrażających życiu lub zdrowiu pracowników i studentów. § 9. 1. Jeżeli miejsce, w którym mają być prowadzone zajęcia, lub stan znajdujących się w nim urządzeń może stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa studentów, prowadzący zajęcia jest obowiązany nie dopuścić do zajęć lub przerwać je, powiadamiając o tym niezwłocznie bezpośredniego przełożonego, podając motywy swojej decyzji. 2. Prowadzący zajęcia w warsztatach, pracowniach specjalistycznych, laboratoriach oraz zajęcia wychowania fizycznego powinni być przeszkoleni w zakresie podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy. 3. W pomieszczeniach uczelni, a w szczególności w warsztatach, laboratoriach, pracowniach specjalistycznych, sekretariatach rektora, dziekana, dyrektora administracyjnego, powinny się znajdować apteczki, wyposażone w niezbędne środki farmaceutyczne i materiały medyczne, których okres ważności nie upłynął, wraz z instrukcją o zasadach udzielania pierwszej pomocy. Wykorzystane środki i materiały do udzielania pierwszej pomocy powinny być na bieżąco uzupełniane. Rozdział 2 Laboratoria, warsztaty, pracownie specjalistyczne § 10. 1. W zależności od rodzaju zajęć w laboratoriach, warsztatach, pracowniach specjalistycznych stosuje się branżowe przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy niniejszego rozdziału. 2. Maszyny i inne urządzenia techniczne powinny być wyposażone w zabezpieczenia chroniące przed urazami, działaniem substancji szkodliwych dla zdrowia, porażeniem prądem elektrycznym, szkodliwymi wstrząsami, nadmiernym hałasem, działaniem wibracji lub promieniowaniem oraz powinny być utrzymane w stanie zapewniającym pełną sprawność działania i bezpieczeństwo pracy. 3. Maszyny i inne urządzenia techniczne czasowo niesprawne, uszkodzone lub pozostające w naprawie powinny być wyraźnie oznakowane i zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie. 4. Przy maszynach i innych urządzeniach technicznych powinna być wywieszona w widocznym i dostępnym miejscu instrukcja obsługi, uwzględniająca zasady i przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy. § 11. 1. W laboratoriach, warsztatach oraz pracowniach specjalistycznych powinien znajdować się w widocznym i łatwo dostępnym miejscu regulamin porządkowy, określający szczegółowe przepisy i zasady ich użytkowania oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Prowadzący zajęcia jest obowiązany do sprawdzenia przed rozpoczęciem zajęć i dopuszczeniem do nich studentów, czy stan techniczny maszyn i urządzeń oraz instalacji elektrycznej, ogólny stan laboratorium lub pracowni specjalistycznej nie stwarza zagrożenia dla życia i zdrowia studentów. 3. Prowadzący zajęcia jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo studentów w trakcie prowadzonych zajęć. § 12. 1. Niedopuszczalne jest prowadzenie zajęć w uczelni bez nadzoru pracownika lub innej osoby prowadzącej zajęcia, posiadającej odpowiednie przygotowanie gwarantujące przeprowadzenie zajęć zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Niedozwolone jest dopuszczanie studentów do zajęć przy maszynach i innych urządzeniach technicznych, a także do zajęć w laboratoriach i pracowniach specjalistycznych, bez uprzedniego zaznajomienia ich z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz obowiązującym regulaminem porządkowym. Do zaznajomienia studentów z tymi przepisami i zasadami jest obowiązany prowadzący zajęcia. § 13. 1. Gospodarka truciznami i środkami chemicznymi oraz promieniotwórczymi, a także prace w kontakcie z nimi powinny być prowadzone zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie odrębnymi przepisami. 2. Wszelkie materiały niebezpieczne, mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi, powinny być wyraźnie oznakowane, przechowywane w zamkniętych pomieszczeniach i miejscach do tego celu przystosowanych, w opakowaniach chroniących przed ich szkodliwym lub niebezpiecznym działaniem. 3. Studenci narażeni na działanie czynników szkodliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia podlegają badaniom lekarskim na zasadach i w trybie określonych w przepisach odrębnych. Rozdział 3 Domy studenckie § 14. 1. Stan instalacji oraz sprzętu i urządzeń w domach studenckich nie może stanowić zagrożeń dla osób tam mieszkających i pracujących. 2. Pomieszczenia mieszkalne w domach studenckich powinny zapewniać co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę. 3. Oświetlenie pomieszczeń, wentylacja, instalacja elektryczna i gazowa oraz wszelkie urządzenia techniczne w domach studenckich powinny odpowiadać Polskim Normom. § 15. 1. Pomieszczenia w domach studenckich powinny być utrzymywane we właściwym stanie sanitarnym. 2. Pomieszczenia przeznaczone na natryski, łazienki, ustępy, umywalnie powinny być ogrzewane i wyposażone w wentylację zgodnie z obowiązującymi przepisami. § 16. W domach studenckich powinny być wydzielone, stosownie do potrzeb, pomieszczenia przeznaczone na indywidualną naukę oraz świetlica. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 17. 1. Uczelnia jest obowiązana do prowadzenia ewidencji wypadków studentów, którym ulegli podczas zajęć organizowanych przez uczelnię na terenie uczelni i poza jej terenem. Obowiązek zgłoszenia wypadku spoczywa na prowadzącym zajęcia. 2. Przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków studentów, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy. Szczegółowy tryb postępowania w tych sprawach ustala rektor. § 18. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do zajęć organizowanych przez uczelnię poza jej terenem. 2. Przepisy rozporządzenia dotyczące studentów stosuje się odpowiednio do innych osób pobierających naukę albo odbywających zajęcia praktyczno­techniczne w uczelni. 3. Przepisy rozporządzenia dotyczące pracowników uczelni stosuje się odpowiednio do osób wykonujących na rzecz uczelni prace społecznie użyteczne. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: M. Handke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. (Dz. U. Nr 148, poz. 974) Na podstawie art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 lutego 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 37, poz. 138). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. (poz. 974) WYKAZ NIEKTÓRYCH POLSKICH NORM DOTYCZĄCYCH BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY I. Normy dotyczące ochrony pracowników przed zagrożeniami fizycznymi. 1. PN-N-01307:1994 Hałas. Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy. Wymagania dotyczące wykonywania pomiarów. - tylko według punktu 2.3. 2. Pn-86/N-01338 Hałas infradźwiękowy. Dopuszczalne wartości poziomów ciśnienia akustycznego na stanowiskach pracy i ogólne wymagania dotyczące wykonywania pomiarów. - tylko według punktu 2.2. II. Normy dotyczące środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego. 1. PN-77/C-94136 Obuwie ochronne gumowe. Kalosze i półbuty elektroizolacyjne. 2. PN-EN 136:1993 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Maski. Wymagania, badanie, znakowanie. 3. PN-EN 136-10:1998 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Maski do specjalnego stosowania. Wymagania, badanie, znakowanie. 4. PN-EN 137:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Aparaty powietrzne butlowe ze sprężonym powietrzem. Wymagania, badanie, znakowanie. 5. PN-EN 138:1997 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Aparaty wężowe świeżego powietrza w połączeniu z maską, półmaską lub zespołem ustnika. Wymagania, badanie, znakowanie. 6. PN-EN 139:1997 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Aparaty wężowe sprężonego powietrza w połączeniu z maską, półmaską lub zespołem ustnika. Wymagania, badanie, znakowanie. 7. PN-EN 140:1993 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Półmaski i ćwierćmaski. Wymagania, badanie, znakowanie. 8. PN-EN 141:1995 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze i filtropochłaniacze. Wymagania, badanie i znakowanie. 9. PN-EN 142:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Zespoły ustnika. Wymagania, badanie, znakowanie. 10. PN-EN 143:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Filtry. Wymagania, badanie, znakowanie. 11. PN-EN 145:1994 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Aparaty regeneracyjne ze sprężonym tlenem. Wymagania, badanie, znakowanie. 12. PN-EN 146:1997 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Filtrujący sprzęt z wymuszonym przepływem powietrza wyposażony w hełmy lub kaptury. Wymagania, badanie, znakowanie. 13. PN-EN 147:1997 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Filtrujący sprzęt ze wspomaganiem przepływu powietrza wyposażony w maski, półmaski lub ćwierćmaski. Wymagania, badanie, znakowanie. 14. PN-EN 149:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Półmaski filtrujące. Wymagania, badanie, znakowanie. 15. PN-EN 166:1998 Ochrona indywidualna oczu. Wymagania. 16. PN-EN 169:1996 Ochrona indywidualna oczu. Filtry spawalnicze i filtry dla technik pokrewnych. Wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania i zalecane stosowanie. 17. PN-EN 170:1994 Ochrona indywidualna oczu. Filtry chroniące przed nadfioletem. Wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania i zalecane stosowanie. 18. PN-EN 171:1994 Ochrona indywidualna oczu. Filtry chroniące przed podczerwienią. Wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania i zalecane stosowanie. 19. PN-WN 271:1998 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Aparaty wężowe sprężonego powietrza lub tłoczonego powietrza wyposażone w kaptur do użycia podczas obróbki strumieniowo-ściernej. Wymagania, badanie, znakowanie. 20. PN-EN 340:1996 Odzież ochronna. Wymagania ogólne. 21. PN-EN 344:1996 Wymagania i metody badania obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do użytku w pracy. 22. PN-EN 345:1996 Wymagania dla obuwia bezpiecznego do użytku w pracy. 23. PN-EN 346:1996 Wymagania dla obuwia ochronnego do użytku w pracy. 24. PN-EN 347:1996 Wymagania dla obuwia zawodowego do użytku w pracy. 25. PN-EN 348:1994 Odzież ochronna. Metoda badań. Wyznaczanie odporności materiałów na działanie drobnych rozprysków stopionego metalu. 26. PN-EN 352-1:1996 Ochronniki słuchu. Wymagania bezpieczeństwa i badania. Nauszniki przeciwhałasowe. 27. PN-EN 352-2:1996 Ochronniki słuchu. Wymagania bezpieczeństwa i badania. Wkładki przeciwhałasowe. 28. PN-EN 353-1:1996 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Urządzenia samozaciskowe ze sztywną prowadnicą. 29. PN-EN 353-2:1996 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Urządzenia samozaciskowe z giętką prowadnicą. 30. PN-EN 354:1997 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Linki bezpieczeństwa. 31. PN-EN 355:1997 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Amortyzatory. 32. PN-EN 360:1996 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Urządzenia samohamowne. 33. PN-EN 361:1997 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Szelki bezpieczeństwa. 34. PN-EN 362:1997 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Łączniki. 35. PN-EN 363:1997 Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości. Systemy powstrzymywania spadania. 36. PN-EN 371:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze AX i filtropochłaniacze przeciwko niskowrzącym związkom organicznym. Wymagania, badanie, znakowanie. 37. PN-EN 372:1996 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze SX i filtropochłaniacze przeciwko specyficznym związkom. Wymagania, badanie, znakowanie. 38. PN-EN 374-1:1998 Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami. Terminologia i wymagania. 39. PN-EN 388:1997 Rękawice ochronne chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. 40. PN-EN 397:1997 Przemysłowe hełmy ochronne. 41. PN-EN 403:1996 Ucieczkowy sprzęt ochrony układu oddechowego. Sprzęt oczyszczający wyposażony w kaptur przeznaczony do użycia podczas pożaru. Wymagania, badanie, znakowanie. 42. PN-EN 407:1997 Rękawice ochronne chroniące przed zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień). 43. PN-EN 412:1997 Fartuchy ochronne używane przy stosowaniu ręcznych noży. 44. PN-EN 420:1996 Wymagania ogólne dla rękawic. 45. PN-EN 466:1998 Odzież ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące odzieży chroniącej przed chemikaliami z połączeniami nie przepuszczającymi cieczy (typ 3). 46. PN-EN 467:1998 Odzież ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące odzieży ochraniającej poszczególne części ciała. 47. PN-EN 471:1997 Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności. 48. PN-EN 510:1996 Wymagania dla odzieży ochronnej stosowanej przy zagrożeniu wplątania się w ruchome części. 49. PN-EN 511:1998 Rękawice ochronne chroniące przed zimnem. 50. PN-IEC 895:1994 Ubiory przewodzące do prac pod napięciem przy urządzeniach o napięciu znamionowym do 800 kV prądu przemiennego. 51. PN-ISO 4643:1994 Obuwie formowane z tworzyw sztucznych. Buty z poli (chlorku winylu) z podszewką i bez podszewki do użytku ogólnoprzemysłowego. Wymagania. 52. PN-ISO 5423:1994 Obuwie formowane z tworzyw sztucznych. Buty poliuretanowe z podszewką i bez podszewki do użytku ogólnoprzemysłowego. Wymagania. 53. PN-ISO 6110:1993 Obuwie całotworzywowe formowane. Obuwie przemysłowe z poli (chlorku winylu) podszewkowane lub niepodszewkowane odporne na działanie substancji chemicznych. Wymagania. 54. PN-ISO 6112:1993 Obuwie całotworzywowe formowane. Obuwie przemysłowe z poli (chlorku winylu) podszewkowane lub niepodszewkowane ogólnego przeznaczenia odporne na działanie tłuszczów zwierzęcych i olejów roślinnych. Wymagania. 55. PN-ISO 6910:1993 Obuwie całotworzywowe formowane. Obuwie przemysłowe poliuretanowe podszewkowane lub niepodszewkowane ogólnego przeznaczenia odporne na działanie tłuszczów zwierzęcych i olejów roślinnych. Wymagania. 56. PN-76/M-69160 Spawalnictwo. Osłony twarzy przed promieniowaniem łuku spawalniczego. Tarcze spawalnicze. 57. PN-86/N-01309/05 Ochronniki słuchu. Wymagania i badania - z wyłączeniem punktów: 1.3.1 do 1.3.5, 1.3.7, 2.1.2 do 2.1.7, 2.2, 3, 4.1 z wyjątkiem pkt 4.1.3.1 i 4.2, z wyjątkiem fragmentów dotyczących nauszników nahełmowych (patrz - PN-EN 352-1:1996 i PN-EN 352-2:1996). 58. PN-78/O-91031 Obuwie wyjściowe i robocze na drewnianych spodach - w zakresie obuwia roboczego. 59. PN-78/O-91036 Obuwie ochronne. Obuwie odporne na oleje. 60. PN-88/O-91037 Obuwie ochronne. Metalowe ochrony palców stopy. 61. PN-90/O-91038 Obuwie ochronne. Ochrony śródstopia. 62. PN-0-91042:1996 Obuwie ochronne. Trzewiki dla dekarzy. 63. PN-0-91043:1996 Obuwie ochronne i robocze. Obuwie filcowo-gumowe. 64. PN-92/O-91060 Obuwie robocze. Obuwie dla pracowników atomistyki. 65. PN-92/O-91061 Obuwie ochronne. Obuwie dla pracowników atomistyki. 66. PN-0-91064:1995 Obuwie filcowo-tworzywowe robocze. 67. PN-89/P-84505/01 Odzież robocza. Fartuchy. Postanowienia ogólne. 68. PN-89/P-84505/02 Odzież robocza. Fartuchy damskie. 69. PN-89/P-84505/03 Odzież robocza. Fartuchy męskie. 70. PN-89/P-84505/04 Odzież robocza. Fartuchy okrywające przód. 71. PN-89/P-84505/05 Odzież robocza. Fartuchy-spódnice. 72. PN-P-84525:1998 Odzież robocza. Ubrania robocze. Wymagania. 73. PN-92/P-84672 Ochrony rąk. Kryteria oceny wykonania. 74. PN-90/P-84675 Odzież ochronna. Wymagania i metody badań materiałów powlekanych i odzieży wodoochronnej. 75. PN-92/P-84681 Odzież ochronna dla pracowników atomistyki. 76. PN-92/P-84682 Odzież robocza dla pracowników atomistyki. 77. PN-92/P-84683 Odzież robocza. Koszule męskie. 78. PN-92/P-84684 Odzież robocza. Kombinezony. 79. PN-P-84688:1998 Rękawice gumowe chroniące przed działaniem kwasów, ługów i soli. Wymagania i badania. 80. PN-P-84690:1998 Rękawice chroniące przed działaniem olejów mineralnych. Wymagania i badania. 81. PN-88/Z-08054 Bezpieczeństwo pracy. Dermatologiczne środki ochrony osobistej. Klasyfikacja i wymagania. III. Normy dotyczące ochrony przed zagrożeniami wypadkowymi. 1. PN-EN 294:1994 Bezpieczeństwo maszyn. Odległości bezpieczeństwa uniemożliwiające sięganie kończynami górnymi do stref niebezpiecznych. 2. PN-EN 457:1998 Maszyny. Bezpieczeństwo. Dźwiękowe sygnały bezpieczeństwa. Wymagania ogólne, projektowanie i badania. 3. PN-EN 45014:1993 Ogólne kryteria dotyczące deklaracji zgodności wydawanej przez dostawców. - obowiązek stosowania kryteriów zawartych w normie dotyczy wyrobów, odnośnie do których odrębne przepisy stanowią obowiązek wydania deklaracji zgodności, nie określając jej treści i/lub wzoru. 4. PN-80/M-49060 Maszyny i urządzenia. Wejścia i dojścia. Wymagania. - obowiązek stosowania normy nie dotyczy maszyn do robót ziemnych (niezależnie od maszyn i urządzeń wymienionych w pkt 1.2, których norma nie dotyczy). 5. PN-93/N-01256/03 Znaki bezpieczeństwa. Ochrona i higiena pracy. - wraz ze zmianą PN-N-01256-3/A1:1997. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 26 listopada 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad postępowania przetargowego na udzielenie koncesji na budowę i eksploatację autostrad płatnych. (Dz. U. Nr 148, poz. 976) Na podstawie art. 53 w związku z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania przetargowego na udzielenie koncesji na budowę i eksploatację autostrad płatnych (Dz. U. Nr 58, poz. 306) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 10 w ust. 3 po wyrazie "służbowej" dodaje się wyrazy "oraz pisemnego oświadczenia, że nie pozostają z uczestnikami postępowania przetargowego w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności", 2) w § 12 w ust. 1 po wyrazie "przetargu" dodaje się wyrazy "przed otwarciem dokumentacji do kwalifikacji wstępnej złożonej przez jej uczestników". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie kryteriów kwalifikacji leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, do grupy objętej wspólnym limitem ceny. (Dz. U. Nr 148, poz. 977) Na podstawie art. 38 ust. 7 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. Leki o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, kwalifikowane są do grupy objętej wspólnym limitem ceny na podstawie następujących kryteriów: 1) tych samych wskazań, 2) udowodnionej w wyniku badań klinicznych porównywalnej skuteczności, 3) tego samego mechanizmu działania, 4) tych samych najczęściej występujących działań niepożądanych, 5) tej samej drogi podania. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie konkursu ofert na zawieranie przez Kasy Chorych umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych. (Dz. U. Nr 148, poz. 978) Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje tryb: 1) składania ofert w celu zawarcia omów o udzielanie od dnia 1 stycznia 2000 r. świadczeń zdrowotnych, zwanych dalej "umowami", 2) przeprowadzania konkursu ofert, 3) zgłaszania i rozpatrywania skarg i protestów związanych z czynnościami, o których mowa w pkt 1 i 2. § 2. Umowy mogą być zawarte przez Kasy Chorych, zwane dalej "zamawiającym", wyłącznie ze świadczeniodawcami, którzy złożyli ofertę, zwanymi dalej "oferentami", i zostali wybrani na zasadach określonych w rozporządzeniu. § 3. 1. Wszelkie oświadczenia i zawiadomienia składane przez zamawiającego i oferentów wymagają formy pisemnej. 2. Za zachowanie formy pisemnej uważa się także zapis treści czynności w protokole przeprowadzenia czynności. § 4. 1. W celu przeprowadzenia konkursu ofert zamawiający powołuje komisję konkursową w składzie co najmniej 3 osób i wyznacza spośród nich przewodniczącego. 2. Członkiem komisji konkursowej nie mogą być osoby, które: 1) są oferentami, pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej oraz w linii bocznej do drugiego stopnia, albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z oferentem, jego przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo członkami organów osób prawnych występujących jako oferenci, 2) pozostają z oferentem w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności, lub w takim stosunku pozostaje ich małżonek. 3. Członkowie komisji konkursowej po otwarciu ofert składają oświadczenia, że nie zachodzą wobec nich przesłanki określone w ust. 2. 4. Wyłączenia członka komisji konkursowej i powołania nowego dokonuje zamawiający z urzędu lub na wniosek członka komisji konkursowej albo oferenta. § 5. 1. Zamawiający dokonuje ogłoszenia o konkursie ofert wraz z zaproszeniem do składania ofert. 2. Ogłoszenie o konkursie ofert zamieszcza się w biuletynie Kas Chorych, na tablicy ogłoszeń w siedzibie zamawiającego oraz w siedzibie właściwych terenowo okręgowych izb zrzeszających zawody medyczne. Zamawiający może postanowić o publikacji ogłoszenia na łamach terenowej prasy codziennej. § 6. W ogłoszeniu o konkursie ofert należy określić w szczególności: 1) nazwę i siedzibę zamawiającego, 2) przedmiot konkursu ofert, 3) warunki, jakie powinna spełniać oferta, 4) miejsce i termin, w którym można zapoznać się ze szczegółowymi warunkami konkursu ofert oraz szczegółowymi materiałami informacyjnymi o przedmiocie konkursu ofert; termin nie może być krótszy niż 7 dni od daty ogłoszenia, 5) miejsce i termin składania ofert nie krótszy niż 14 dni od daty ogłoszenia, 6) miejsce i termin otwarcia ofert, 7) miejsce i termin ogłoszenia rozstrzygnięcia konkursu ofert, 8) zastrzeżenie o prawie do odwołania konkursu ofert oraz do przedłużenia terminu składania ofert i terminu ogłoszenia rozstrzygnięcia konkursu ofert, 9) informację o możliwości składania skarg i protestów. § 7. 1. Jeżeli zamawiający przygotował dla całości lub części oferty wzór oferty lub formularz oferty, złożenie oferty lub jej części powinno nastąpić zgodnie z tym wzorem lub formularzem. 2. Zamawiający może żądać za wzory i formularze, szczegółowe warunki konkursu ofert oraz szczegółowe materiały informacyjne o przedmiocie konkursu ofert opłaty pokrywającej jedynie koszty ich druku oraz przekazania. § 8. Oferty składa się, pod rygorem odrzucenia, w formie pisemnej, w zamkniętych kopertach lub paczkach w miejscu i czasie określonym w ogłoszeniu. § 9. Konkurs ofert rozpoczyna się otwarciem ofert i trwa do czasu ogłoszenia rozstrzygnięcia konkursu ofert, chyba że postępowanie konkursowe zostanie unieważnione stosownie do § 17. § 10. Konkurs ofert składa się z części jawnej i niejawnej. § 11. 1. W części jawnej konkursu ofert komisja konkursowa w obecności oferentów: 1) stwierdza prawidłowość ogłoszenia konkursu ofert oraz liczbę otrzymanych ofert, 2) otwiera koperty lub paczki z ofertami i ustala, które z ofert spełniają warunki, o których mowa w § 6 pkt 3, 3) przyjmuje do protokołu zgłoszone przez oferentów wyjaśnienia lub oświadczenia. 2. Obecność oferentów w części jawnej konkursu ofert nie jest obowiązkowa. 3. Firma (nazwa) i adres oferenta, którego oferta jest otwierana, ogłaszane są osobom obecnym oraz niezwłocznie odnotowywane w protokole postępowania konkursowego. 4. W toku dokonywania formalnej oceny złożonych ofert komisja konkursowa może żądać udzielenia przez oferentów wyjaśnień dotyczących zawartości złożonych przez nich ofert. 5. Komisja konkursowa odrzuca oferty nie odpowiadające warunkom, o których mowa w § 6 pkt 3, lub zgłoszone po wyznaczonym terminie, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. W przypadku gdy któraś z ofert zawiera braki formalne, komisja konkursowa może zobowiązać oferenta do usunięcia tych braków w wyznaczonym terminie pod rygorem odrzucenia oferty. W tym trybie nie może być usunięty brak ceny i warunków wykonywania świadczeń zdrowotnych. § 12. Komisja konkursowa ma prawo przeprowadzenia kontroli w celu potwierdzenia prawdziwości i prawidłowości danych zawartych w ofercie oraz zażądać dostarczenia dokumentów potwierdzających dane i informacje zawarte w ofercie. § 13. 1. W części niejawnej konkursu ofert komisja konkursowa może: 1) wybrać najkorzystniejszą ofertę, 2) dokonać wyboru większej liczby ofert, jeżeli wykonywanie świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem konkursu ofert przez jednego oferenta jest niemożliwe lub utrudnione, 3) oddalić wszystkie oferty, jeżeli nie zapewniają właściwej możliwości wykonywania świadczeń zdrowotnych. 2. Komisja konkursowa może, jeśli zostało to przewidziane w ogłoszeniu o konkursie ofert, wybrać kilka ofert w celu wykonania całości zadania. 3. W razie oddalenia wszystkich ofert zamawiający niezwłocznie ogłasza nowy konkurs ofert. § 14. 1. O rozstrzygnięciu konkursu ofert ogłasza się w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o konkursie ofert, z zastrzeżeniem § 6 pkt 8. 2. Ogłoszenie zawierające firmę (nazwę) i siedzibę tego, którego ofertę wybrano, niezwłocznie zamieszcza się na tablicy ogłoszeń w siedzibie zamawiającego. § 15. Z przebiegu konkursu ofert sporządza się protokół, który powinien zawierać w szczególności: 1) oznaczenie miejsca i czasu rozpoczęcia i zakończenia konkursu ofert, 2) imiona i nazwiska członków komisji konkursowej, 3) wykaz zgłoszonych ofert, 4) wskazanie ofert nie odpowiadających warunkom, o których mowa w § 6 pkt 3, wraz z uzasadnieniem, 5) wnioski i oświadczenia członków komisji konkursowej oraz oferentów obecnych przy konkursie ofert, 6) wskazanie najkorzystniejszej dla zamawiającego oferty lub ofert albo ustalenie, że wszystkie oferty zostały oddalone, 7) wzmiankę o odczytaniu protokołu, 8) podpisy przewodniczącego komisji konkursowej oraz protokolanta. § 16. Z chwilą ogłoszenia rozstrzygnięcia konkursu ofert komisja konkursowa rozwiązuje się. § 17. 1. Zamawiający na wniosek komisji konkursowej unieważnia postępowanie konkursowe, gdy: 1) nie wpłynęła żadna oferta, 2) wpłynęła jedna oferta nie podlegająca odrzuceniu, z zastrzeżeniem § 18, 3) cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający przeznaczył na finansowanie zamówienia, 4) wystąpiła istotna zmiana okoliczności, powodująca, że prowadzenie postępowania lub zawarcie umowy nie leży w interesie ubezpieczonych, czego nie można było wcześniej przewidzieć. 2. O unieważnieniu postępowania konkursowego zamawiający zawiadamia pisemnie oferentów biorących w nim udział, dołączając uzasadnienie. § 18. Jeżeli wpłynęła tylko jedna oferta nie podlegająca odrzuceniu, zamawiający może przyjąć tę ofertę, gdy okoliczności wskazują, że na ogłoszony ponownie na tych samych warunkach konkurs ofert nie wpłynie więcej ofert. § 19. 1. Oferentom, których interes prawny doznał uszczerbku w wyniku naruszenia przez komisję konkursową lub zamawiającego określonych w ustawie i rozporządzeniu zasad przeprowadzania konkursu ofert, przysługują środki odwoławcze - skarga lub protest. 2. Środki odwoławcze nie przysługują na: 1) oddalenie wszystkich ofert, 2) unieważnienie postępowania konkursowego. § 20. 1. W toku postępowania konkursowego, do czasu ogłoszenia rozstrzygnięcia konkursu ofert, oferent może złożyć do komisji konkursowej umotywowaną skargę. 2. Do czasu rozpatrzenia skargi postępowanie konkursowe ulega zawieszeniu. 3. Komisja konkursowa rozstrzyga skargę w ciągu 3 dni od daty jej złożenia i udziela pisemnej odpowiedzi składającemu skargę. 4. Ogłoszenie o złożeniu skargi i jej rozstrzygnięcie niezwłocznie zamieszcza się na tablicy ogłoszeń w siedzibie zamawiającego. 5. W przypadku uwzględnienia skargi komisja konkursowa powtarza zaskarżoną czynność. § 21. 1. Oferent może złożyć zamawiającemu umotywowany protest dotyczący rozstrzygnięcia konkursu ofert w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia o rozstrzygnięciu konkursu. Wniesienie protestu dopuszczalne jest tylko przed zawarciem umowy. Zamawiający odrzuca protest wniesiony po terminie. 2. Przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, zamawiający nie może zawrzeć umowy. 3. Wniesienie protestu wstrzymuje zawarcie umowy do czasu rozpatrzenia protestu. 4. Zamawiający rozpoznaje i rozstrzyga protest w ciągu 7 dni od daty jego złożenia i udziela pisemnej odpowiedzi składającemu protest. 5. Ogłoszenie o wniesieniu protestu i jego rozstrzygnięcie niezwłocznie zamieszcza się na tablicy ogłoszeń w siedzibie zamawiającego 6. W przypadku uwzględnienia protestu zamawiający ogłasza nowy konkurs ofert. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 27 listopada 1998 r. w sprawie wzoru zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji przez Kasy Chorych. (Dz. U. Nr 148, poz. 979) Na podstawie art. 59a ust. 8 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji przez Kasy Chorych aptekom (punktom aptecznym), stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 listopada 1998 r. (poz. 979) ZBIORCZE ZESTAWIENIE RECEPT PODLEGAJĄCYCH REFUNDACJI PRZEZ KASY CHORYCH APTEKOM (PUNKTOM APTECZNYM) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 grudnia 1998 r. w sprawie określenia leków, które zasłużony honorowy dawca krwi może stosować w związku z oddaniem krwi dla celów leczniczo-zapobiegawczych. (Dz. U. Nr 148, poz. 980) Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz leków, które zasłużony honorowy dawca krwi może otrzymać bezpłatnie, na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, i stosować w związku z oddaniem przez niego krwi dla celów leczniczo-zapobiegawczych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 grudnia 1998 r. (poz. 980) WYKAZ LEKÓW, KTÓRE ZASŁUŻONY HONOROWY DAWCA KRWI MOŻE STOSOWAĆ W ZWIĄZKU Z ODDANIEM KRWI DLA CELÓW LECZNICZO-ZAPOBIEGAWCZYCH Lp.NazwaPostać 123 1Ferrosi gliconas Ascoferdraż. 2Vitaraldraż. 3Rapidproszek, torebki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzoru bankowego dokumentu płatniczego składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. (Dz. U. Nr 149, poz. 981) Na podstawie art. 49 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Płatnik składek reguluje zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przy użyciu pisemnego dokumentu bankowego, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Zasady wypełniania przez płatnika dokumentu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 1998 r. (poz. 981) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 ZASADY WYPEŁNIANIA PRZEZ PŁATNIKA DOKUMENTU POLECENIE PRZELEWU/WPŁATY GOTÓWKOWEJ NALEŻNOŚCI ZUS Polecenie przelewu/Wpłaty gotówkowej jest jedynym dokumentem przeznaczonym do dokonywania wpłat należności z tytułu składek pobieranych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Czytelne wypełnienie tego dokumentu (wyłącznie kolorem czarnym i niebieskim) oraz podanie właściwych identyfikatorów, według zasad podanych poniżej, jest bardzo ważne z uwagi na konieczność zapewnienia jednoznacznej identyfikacji płatnika składek, w celu rozliczenia dokonanej wpłaty na właściwym koncie rozliczeniowym. Od 1 stycznia 1999 r. płatnik składek jest zobowiązany do dokonywania wpłat należności z tytułu składek wynikających z właściwej części deklaracji rozliczeniowej/korygującej za dany miesiąc trzema odrębnymi przelewami, na odpowiednio wydzielone w Narodowym Banku Polskim rachunki ZUS, tj.: • należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne - na rachunek 1010102326-139-51 • należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne - na rachunek 1010102326-139-52 • należności z tytułu składek na Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) - na rachunek 1010102326-139-53 Uwaga! Jeżeli wpłacający/zleceniodawca jest pośrednikiem (tzn. dokonuje płatności za osobę trzecią), to w polach dotyczących płatnika wpisuje nazwę skróconą, NIP, identyfikator uzupełniający i dane dotyczące deklaracji płatnika, za którego dokonuje wpłaty należności. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja • Przy dokonywaniu wpłaty za więcej niż jeden miesiąc, należy wpisać rok, miesiąc i numer bieżąco składanej lub wybranej, złożonej wcześniej deklaracji rozliczeniowej/korygującej, co będzie traktowane jako dyspozycja płatnika składek, co do kolejności rozliczenia wpłaty, i tak: Jeżeli zostanie wpisany rok, miesiąc i numer bieżąco złożonej deklaracji rozliczeniowej, to w pierwszej kolejności zostaną pokryte zobowiązania za miesiąc kalendarzowy, za który została złożona bieżąca deklaracja rozliczeniowa, a nadwyżka zostanie rozliczona na najwcześniejsze zaległości, z uwzględnieniem pierwszeństwa rozliczenia odsetek za zwłokę. Jeżeli zostanie wpisany rok, miesiąc i numer deklaracji rozliczeniowej/korygującej złożonej za jeden z wcześniejszych miesięcy kalendarzowych, to w pierwszej kolejności zostaną pokryte zobowiązania ze wskazanego okresu, a ewentualna nadwyżka zostanie rozliczona na pozostałe zaległości, z uwzględnieniem pierwszeństwa rozliczenia odsetek za zwłokę. • Jeżeli wpłata dotyczy układu ratalnego, należy wpisać w polu "Deklaracja" rok i miesiąc wyznaczonego terminu raty, a w polu "Nr dekl." - numer decyzji o udzieleniu układu ratalnego. Wpłata powinna obejmować opłatę prolongacyjną. • Jeżeli wpłata dotyczy składki z odroczonym terminem płatności, należy wpisać w polu "Deklaracja" rok i miesiąc terminu, do którego odroczono wpłatę składki, a w polu "Nr dekl." - numer decyzji o odroczeniu terminu. Wpłata powinna obejmować opłatę prolongacyjną. • Jeżeli wpłata dotyczy opłaty dodatkowej, należy wpisać w polu "Deklaracja" zera, a w polu "Nr dekl." - nr decyzji o wymierzeniu opłaty dodatkowej, np. 00000 02 • Jeżeli wpłata dotyczy przepisu pokontrolnego, należy wpisać w polu "Deklaracja" rok, miesiąc z deklaracji przekazanej do ZUS, w której została rozliczona składka wynikająca z przepisu pokontrolnego, a w polu "Nr dekl." - 99. • Jeżeli płatnik został obciążony kosztami egzekucyjnymi przez ZUS, to należy wpisać w polu "Deklaracja" numer tytułu wykonawczego, a w polu "Nr dekl." - zera (00). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów. (Dz. U. Nr 149, poz. 982) Na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzory dokumentów: 1) zgłoszenie do ubezpieczeń/zgłoszenie zmiany danych osoby ubezpieczonej - o symbolu ZUS ZUA, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) Zgłoszenie danych o członkach rodziny, których adres zamieszkania jest zgodny z adresem zamieszkania ubezpieczonego, dla celów ubezpieczenia zdrowotnego - o symbolu ZUS ZCZA, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) zgłoszenie danych o członkach rodziny, których adres zamieszkania nie jest zgodny z adresem zamieszkania ubezpieczonego, dla celów ubezpieczenia zdrowotnego - o symbolu ZUS ZCNA, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego/zgłoszenie zmiany danych - o symbolu ZUS ZZA stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia, 5) zgłoszenie zmiany danych identyfikacyjnych osoby ubezpieczonej - o symbolu ZUS ZIUA, stanowiące załącznik nr 5 do rozporządzenia 6) wyrejestrowanie z ubezpieczeń/kontynuowanie ubezpieczeń - o symbolu ZUS ZWUA, stanowiące załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) raport imienny dla płatników uprawnionych do wypłaty świadczeń z ubezpieczenia chorobowego - o symbolu ZUS RCA, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia, 8) raport imienny dla płatników nie uprawnionych do wypłaty świadczeń z ubezpieczenia chorobowego - o symbolu ZUS RNA, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia, 9) raport imienny o należnych składkach na ubezpieczenie zdrowotne - o symbolu ZUS RZA, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia, 10) raport imienny o wypłaconych świadczeniach i przerwach w opłacaniu składek - o symbolu ZUS RSA, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia, 11) raport imienny o wypłaconych świadczeniach, przerwach w opłacaniu składek oraz informacjach niezbędnych do uznania okresów pracy za okresy pracy górniczej - o symbolu ZUS RGA, stanowiący załącznik nr 11 do rozporządzenia, 12) raport miesięczny dla osoby ubezpieczonej - o symbolu ZUS RMUA, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia, 13) zgłoszenie/zmiana danych płatnika składek - osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej - o symbolu ZUS ZPA, stanowiące załącznik nr 13 do rozporządzenia, 14) zgłoszenie/zmiana danych płatnika składek - osoby fizycznej - o symbolu ZUS ZFA, stanowiące załącznik nr 14 do rozporządzenia, 15) zgłoszenie zmiany danych identyfikacyjnych płatnika składek - o symbolu ZUS ZIPA, stanowiące załącznik nr 15 do rozporządzenia, 16) wyrejestrowanie płatnika składek - o symbolu ZUS ZWPA, stanowiące załącznik nr 16 do rozporządzenia, 17) informacja o numerach rachunków bankowych płatnika składek - o symbolu ZUS ZBA, stanowiąca załącznik nr 17 do rozporządzenia, 18) adresy prowadzenia działalności gospodarczej przez płatnika składek - o symbolu ZUS ZAA, stanowiące załącznik nr 18 do rozporządzenia, 19) deklaracja rozliczeniowa - o symbolu ZUS DRA, stanowiąca załącznik nr 19 do rozporządzenia. 2. Dla imiennych raportów miesięcznych korygujących ustala się odpowiednio te same wzory, o których mowa w ust. 1 pkt 7-12. 3. Dla deklaracji rozliczeniowej korygującej ustala się ten sam wzór, o którym mowa w ust. 1 pkt 19. § 2. Dokumenty, o których mowa w § 1, wypełnia się przy użyciu kodów określonych w załączniku nr 20 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998 r. (poz. 982) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 20 KODY WYKORZYSTYWANE W DOKUMENTACH UBEZPIECZENIOWYCH I. Kod tytułu ubezpieczenia składa się z 6 znaków oznaczających: • podmiot podstawowy (2 znaki); • rozszerzenie podmiotu ( 2 znaki); • ustalone bądź nie ustalone prawo do emerytury lub renty (1 znak); • stopień niepełnosprawności (1 znak); Podmiot podstawowy wraz z rozszerzeniem: 01 10 - pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę, 01 20 - pracownik młodociany I rok nauki, 01 21 - pracownik młodociany II rok nauki, 01 22 - pracownik młodociany III rok nauki, 01 23 - pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania wykonywania określonej pracy, 02 00 - osoba wykonująca pracę nakładczą, 03 10 - członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej, 03 11 - członek spółdzielni kółek rolniczych, 03 12 - członek innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, 03 20 - osoba wykonująca pracę w spółdzielni lub w gospodarstwie rolnym spółdzielni na innej podstawie niż stosunek pracy, nie będąca jej członkiem i wynagradzana według zasad obowiązujących członków spółdzielni, w tym kandydat na członka spółdzielni, 04 10 - osoba wykonująca umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą na okres do 14 dni, 04 11 - osoba wykonująca umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą na okres co najmniej 15 dni, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 12 - osoba wykonująca umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą na okres co najmniej 15 dni, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca nie jest wykonywana w siedzibie ani w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 13 - osoba wykonująca umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą na okres co najmniej 15 dni, jeżeli jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat, 04 14 - osoba wykonująca kolejną umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą z tym samym zleceniodawcą na okres krótszy niż 15 dni, jeżeli łączny okres, na który umowy zostały zawarte, wynosi co najmniej 15 dni, a przerwy pomiędzy tymi umowami są krótsze niż 60 dni, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 15 - osoba wykonująca kolejną umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą z tym samym zleceniodawcą na okres krótszy niż 15 dni, jeżeli łączny okres, na który umowy zostały zawarte wynosi co najmniej 15 dni, a przerwy pomiędzy tymi umowami są krótsze niż 60 dni, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca nie jest wykonywana w siedzibie ani w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 16 - osoba wykonująca kolejną umowę agencyjną lub umowę zlecenia zawartą z tym samym zleceniodawcą na okres krótszy niż 15 dni, jeżeli łączny okres, na który umowy zostały zawarte, wynosi co najmniej 15 dni, a przerwy pomiędzy tymi umowami są krótsze niż 60 dni, jeżeli jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat, 04 20 - osoba współpracująca przy wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia zawartej na okres do 14 dni, 04 21 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną lub umowę zlecenia rodzącą obowiązek lub dającą prawo do ubezpieczeń społecznych, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 22 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną lub umowę zlecenia rodzącą obowiązek lub dającą prawo do ubezpieczeń społecznych, jeżeli nie jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat i praca nie jest wykonywana w siedzibie ani w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, 04 23 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną lub umowę zlecenia rodzącą obowiązek lub dającą prawo do ubezpieczeń społecznych, jeżeli jest uczniem szkoły ponadpodstawowej lub studentem do ukończenia 26 lat, 05 10 - osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, 05 11 - osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, 05 20 - twórca, 05 21 - osoba współpracująca z twórcą, 05 30 - artysta, 05 31 - osoba współpracująca z artystą, 05 40 - adwokat, 05 41 - osoba wykonująca inny wolny zawód niż adwokat, 05 42 - osoba współpracująca z osobą wykonującą wolny zawód, 06 10 - poseł lub senator pobierający uposażenie, 06 20 - poseł lub senator nie pobierający uposażenia, 07 10 - stypendysta sportowy pobierający stypendium (z wyjątkiem osób uczących się lub studiujących), jeśli nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu, 07 20 - stypendysta sportowy pobierający stypendium (z wyjątkiem osób uczących się lub studiujących), jeśli podlega ubezpieczeniu z innego tytułu, a nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, 08 00 - osoba wykonująca odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, 09 10 - osoba bezrobotna pobierająca zasiłek dla bezrobotnych, 09 11 - osoba bezrobotna nie pobierająca zasiłku dla bezrobotnych, 09 20 - absolwent pobierający stypendium w okresie skierowania przez powiatowy urząd pracy na szkolenie lub odbycie stażu, 09 40 - osoba bezrobotna pobierająca zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne z powiatowego urzędu pracy, 10 10 - duchowny nie prowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od minimalnej podstawy wymiaru, 10 11 - duchowny nie prowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru, 10 20 - duchowny nie prowadzący działalności gospodarczej, będący członkiem zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem, 10 30 - duchowny prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, 10 40 - alumn seminarium duchownego, nowicjusz, postulant, juniorysta przed ukończeniem 25 roku życia, 11 10 - żołnierz niezawodowy w służbie czynnej, 11 11 - osoba odbywająca formy zastępcze służby wojskowej, 11 12 - osoba odbywająca nadterminową zasadniczą służbę wojskową, 11 13 - osoba odbywająca okresową służbę wojskową, 11 20 - żołnierz zawodowy, 11 30 - funkcjonariusz Policji, 11 31 - funkcjonariusz UOP, 11 32 - funkcjonariusz Straży Granicznej, 11 33 - funkcjonariusz Państwowej Straży Pożarnej, 11 40 - funkcjonariusz Służby Więziennej, 11 50 - osoba w stanie spoczynku pobierająca uposażenie, 11 51 - osoba w stanie spoczynku pobierająca uposażenie rodzinne, 11 52 - osoba w stanie spoczynku pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby, 12 10 - osoba przebywająca na urlopie wychowawczym, pozostająca na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu, jeśli nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty i nie ma innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych, 12 11 - osoba przebywająca na urlopie wychowawczym, nie pozostająca na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu, jeśli nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty i nie ma innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych, 12 20 - osoba przebywająca na urlopie wychowawczym, nie pozostająca na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu, jeśli ma ustalone prawo do emerytury lub renty, 12 30 - osoba przebywająca na urlopie wychowawczym, nie pozostająca na wyłącznym utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu, jeśli nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty i ma inny tytuł rodzący obowiązek ubezpieczeń społecznych, 12 40 - osoba pobierająca zasiłek macierzyński, jeśli nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty i nie ma innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych, 13 10 - osoba, która na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy pobiera świadczenia socjalne wypłacane w czasie urlopu, 13 20 - osoba, która pobiera zasiłek socjalny na czas przekwalifikowania zawodowego i poszukiwania nowego zatrudnienia, 14 10 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje zasiłek stały, 14 11 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje gwarantowany zasiłek okresowy, 14 20 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje rentę socjalną, 14 21 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje zasiłek stały wyrównawczy, 15 00 - małżonek pracownika skierowanego do pracy w przedstawicielstwie dyplomatycznym, urzędzie konsularnym, stałym przedstawicielstwie przy ONZ lub w innej misji specjalnej za granicą, w instytucie, ośrodku informacji kultury za granicą, 16 10 - obywatel polski wykonujący pracę w podmiocie zagranicznym za granicą, 16 20 - obywatel polski wykonujący pracę w podmiocie zagranicznym na terytorium RP, jeżeli podmiot nie posiada w Polsce swojej siedziby ani przedstawicielstw, 17 00 - osoba, która z powodu sprawowania opieki nad członkiem rodziny spełniającym warunki do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów, 18 10 - student lub uczestnik dziennych studiów doktoranckich, pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, jeśli nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innego tytułu, 18 11 - student lub uczestnik dziennych studiów doktoranckich, nie pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, jeśli nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innego tytułu, 18 20 - uczestnik innych niż dzienne studiów doktoranckich, pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, 18 21 - student lub uczestnik dziennych studiów doktoranckich, pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, jeśli podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innego tytułu, 18 30 - słuchacz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, 19 00 - osoba kontynuująca ubezpieczenie, 20 10 - sędzia, 20 20 - prokurator, 21 10 - dziecko lub uczeń nie pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, 21 20 - słuchacz zakładu kształcenia nauczycieli nie pozostający na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, 22 10 - kombatant nie podlegający ubezpieczeniu społecznemu w RP, 22 20 - kombatant nie pobierający emerytury lub renty, 23 10 - cudzoziemiec, który przebywa na terytorium RP na podstawie karty stałego pobytu i nie jest zatrudniony w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach lub międzynarodowych instytucjach, 23 11 - cudzoziemiec, który przebywa na terytorium RP na podstawie karty stałego pobytu i jest zatrudniony w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach lub międzynarodowych instytucjach, 23 20 - cudzoziemiec, który przebywa na terytorium RP na podstawie karty czasowego pobytu w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, 24 10 - osoby objęte dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, 25 00 - emeryt lub rencista nie podlegający ubezpieczeniu społecznemu, 50 00 - osoba objęta innym tytułem ubezpieczeń. Ustalone prawo do emerytury lub renty: 0 - osoba, która nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty, 1 - osoba, która ma ustalone prawo do emerytury, 2 - osoba, która ma ustalone prawo do renty. Stopień niepełnosprawności: 0 - osoba nie posiadająca orzeczenia o niepełnosprawności, 1 - osoba, która ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, 2 - osoba, która ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 3 - osoba, która ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. II. Kod stopnia pokrewieństwa/powinowactwa składa się z 2 znaków: 01 - małżonek, 11 - dziecko własne, przysposobione lub dziecko drugiego małżonka, 21 - wnuk lub dziecko obce przyjęte na wychowanie, również w ramach rodziny zastępczej, 30 - matka, 31 - ojciec, 32 - macocha, 33- ojczym, 40 - babka, 41 - dziadek, 50 - osoby przysposabiające osoby ubezpieczone, 60 - inni krewni wstępni pozostający z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym, nie objęci obowiązkiem ubezpieczenia. III. Kod stopnia niezdolności do pracy składa się z 2 znaków: 01 - osoba, która nie legitymuje się orzeczeniem w sprawie niezdolności do pracy, 11 - osoba niezdolna do pracy częściowo na czas nie określony, 12 - osoba niezdolna do pracy częściowo na czas określony, 13 - osoba niezdolna do pracy całkowicie na czas nie określony, 14 - osoba niezdolna do pracy całkowicie na czas określony, 15 - osoba całkowicie niezdolna do pracy i niezdolna do samodzielnej egzystencji na czas nie określony, 16 - osoba całkowicie niezdolna do pracy i niezdolna do samodzielnej egzystencji na czas określony, 20 - osoba, na której rzecz orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, 31 - osoba posiadająca orzeczoną III grupę inwalidzką przyznaną na czas nie określony, 32 - osoba posiadająca orzeczoną III grupę inwalidzką przyznaną na czas określony, 33 - osoba posiadająca orzeczoną II grupę inwalidzką przyznaną na czas nie określony, 34 - osoba posiadająca orzeczoną II grupę inwalidzką przyznaną na czas określony, 35 - osoba posiadająca orzeczoną I grupę inwalidzką przyznaną na czas nie określony, 36 - osoba posiadająca orzeczoną I grupę inwalidzką przyznaną na czas określony, 41 - osoba posiadająca stałą lub długotrwałą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, gdy przysługuje jej zasiłek pielęgnacyjny, 42 - osoba posiadająca stałą lub długotrwałą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, gdy nie przysługuje jej zasiłek pielęgnacyjny. IV. Kod wykonywanego zawodu składa się z 7 znaków zawartych w "Klasyfikacji zawodów i specjalności", wydanej na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 48, poz. 253). V. Kod wykształcenia składa się z 2 znaków: 11 - wykształcenie niepełne podstawowe, 12 - wykształcenie podstawowe ukończone, 20 - wykształcenie zasadnicze zawodowe, 31 - wykształcenie średnie zawodowe/techniczne, 32 - wykształcenie średnie ogólnokształcące, 40 - wykształcenie policealne, 50 - wykształcenie wyższe (w tym licencjat). VI. Kod pracy w szczególnych warunkach/w szczególnym charakterze ma postać: ● 5 pierwszych znaków jest zgodne z załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), z których: - w polu pierwszym wpisujemy nazwę wykazu (A lub B), - dwa następne znaki - to numer działu w wykazie podany cyframi arabskimi, - dwa znaki dalsze - to numer rodzaju pracy w dziale; ● 2 następne znaki - to kod zarządzenia resortowego według następującej listy: 01 - Zarządzenie nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r, 02 - Zarządzenie nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r., 03 - Zarządzenie nr 41 Ministra Finansów z dnia 17 maja 1985 r., 04 - Zarządzenie nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r., 05 - Zarządzenie nr 19 Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 10 listopada 1986 r., 06 - Zarządzenie nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r., 07 - Zarządzenie nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 r., 08 - Zarządzenie nr 50 Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 13 grudnia 1983 r., 09 - Zarządzenie nr 26 Ministra Kultury i Sztuki z dnia 1 lipca 1983 r., 10 - Zarządzenie nr 33 Ministra Łączności z dnia 16 maja 1983 r., 11 - Zarządzenie nr 28 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 lipca 1986 r., 12 - Zarządzenie nr 37 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 25 października 1983 r., 13 - Zarządzenie nr 48 Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1983 r., 14 - Zarządzenie nr DK 4-1000-1/84 Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 15 czerwca 1984 r., 15 - Zarządzenie nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r., 16 - Zarządzenie nr 11/86 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 marca 1986 r., 17 - Zarządzenie nr 51/83/CZZK Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 października 1983 r., 18 - Zarządzenie nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r., 19 - Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca 1983 r. (Dz. Urz. MZiOS Nr 8, poz. 40 z późn. zm.), 20 - Zarządzenie nr 9 Ministra Gospodarki Materiałowej z dnia 31 maja 1983 r., 21 - Zarządzenie nr 9 Prezesa Centralnego Urzędu Geologii z dnia 4 lipca 1983 r., 22 - Zarządzenie nr 11 Przewodniczącego Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej z dnia 1 lipca 1988 r., 23 - Zarządzenie nr 24 Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 15 sierpnia 1983 r., 24 - Zarządzenie nr 24 Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacji, Norm i Jakości z dnia 6 czerwca 1983 r., 25 - Uchwała nr 64/83 Zarządu Głównego Centralnego Związku Spółdzielni Rolniczych "Samopomoc Chłopska" z dnia 25 lipca 1983 r., 26 - Uchwała nr 184 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 20 maja 1983 r., 27 - Uchwała nr 80/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy z dnia 30 czerwca 1983 r., 28 - Uchwała nr 38 Zarządu "Społem" Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców z dnia 11 lipca 1983 r., 29 - Uchwała nr 106 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Inwalidów z dnia 20 lipca 1983 r., 30 - Uchwała nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich z dnia 27 czerwca 1983 r., 31 - Uchwała nr 14/84 Zarządu Centrali i Spółdzielni Ogrodniczych i Pszczelarskich z dnia 23 marca 1984 r., 32 - Zarządzenie nr 21 Prezesa Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" z dnia 21 października 1983 r., 33 - Uchwała nr 41/83 Zarządu Głównego Związku Zakładów Doskonalenia Zawodowego z dnia 28 września 1983 r., 34 - Zarządzenie nr 47 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 czerwca 1983 r., 35 - Zarządzenie nr 20 Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk z dnia 16 czerwca 1983 r., 36 - Zarządzenie nr 12/83 Naczelnego Redaktora Polskiej Agencji Prasowej (PAP) z dnia 31 maja 1983 r., 37 - Uchwała nr 22 Zarządu "Cepelii" Centralnego Związku Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego z dnia 1 czerwca 1983 r., 38 - Zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 maja 1983 r., 39 - Uchwała nr 62 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Niewidomych z dnia 15 lipca 1983 r., 40 - Zarządzenie nr 24 Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" z dnia 15 lipca 1988 r., 41 - Uchwała Prezydium Zarządu Stowarzyszenia "PAX" z dnia 28 grudnia 1983 r., 42 - Uchwała nr 19/84 Zarządu Centralnego Związku Budowlanych Spółdzielni Pracy z dnia 24 kwietnia 1984 r., 43 - Uchwała nr XXVIII/193/84 Zarządu Centralnego Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych z dnia 15 marca 1984 r., 44 - Zarządzenie nr 17 Ministra - Kierownika Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z dnia 2 sierpnia 1985 r., 45 - Zarządzenie nr 1/89 Ministra - Kierownika Urzędu do spraw Wyznań z dnia 6 stycznia 1989 r., 46 - Uchwała nr 24 Zarządu Krajowego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych z dnia 14 czerwca 1983 r.; ● ostatnie dwa znaki jest to numer określający stanowisko pracy jako punkt w pozycji rodzaj pracy - określony w wykazie szczegółowym stanowiącym załącznik do zarządzenia resortowego, stosowanego przez płatnika składek na podstawie odrębnych przepisów. Kod pracy w szczególnym charakterze /lista A/ oraz kod pracy pracowników kolejowych /lista B/ składa się z 9 znaków. Przy ustalaniu tych kodów nie stosuje się notacji określonej dla kodów wykorzystywanych w układzie załączników A i B do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i zarządzeń resortowych; A: Kody pracy w szczególnym charakterze: 000320301 - pracownik organów kontroli państwowej, 000320302 - pracownik organów administracji celnej, pracownik (ubezpieczony) wykonujący działalność twórczą lub artystyczną: 032030301 - tancerz, 032030302 - akrobata, 032030303 - gimnastyk, 032030304 - ekwilibrysta, 032030305 - kaskader, 032030306 - solista wokalista, 032030307 - muzyk grający na instrumentach dętych, 032030308 - treser zwierząt drapieżnych, 032030309 - artysta chóru, 032030310 - żongler, 032030311 - komik cyrkowy, 032030312 - aktor teatru lalek, 032030313 - aktorka, 032030314 - dyrygentka, 032030315 - muzyk grający na instrumentach smyczkowych, 032030316 - muzyk grający na instrumentach perkusyjnych, 032030317 - muzyk grający na instrumentach klawiszowych, 032030318 - operator obrazu filmowego, 032030319 - fotografik, 000320304 - dziennikarz zatrudniony w redakcjach dzienników, czasopism, w radiu, telewizji oraz w agencjach prasowych, informacyjnych, publicystycznych albo fotograficznych, objęty układem pracy dziennikarzy, 000320305 - nauczyciel, wychowawca lub inny pracownik pedagogiczny wykonujący pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, 000320307 - pracownik jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej. B: Kody pracy pracowników kolejowych: 000420101 - osoby pozostające w stosunku pracy w jednostkach organizacyjnych przedsiębiorstwa "PKP", z wyłączeniem biur projektów kolejowych, 000420102 - osoby pozostające w stosunku pracy w innych kolejowych jednostkach (komórkach) organizacyjnych, których pracownicy byli objęci dotychczasowymi przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin. 000430201 - okres zatrudnienia na kolei na parowym pojeździe trakcyjnym, 000430202 - okres zatrudnienia na kolei na spalinowym pojeździe trakcyjnym, 000430203 - okres zatrudnienia na kolei na elektrycznym pojeździe trakcyjnym, 000430204 - okres zatrudnienia na kolei w drużynie konduktorskiej, 000430205 - okres zatrudnienia na kolei na stanowisku manewrowego, 000430206 - okres zatrudnienia na kolei na stanowisku ustawiacza. VII. Kod Kasy Chorych składa się z 3 znaków, z których pierwsze 2 znaki - to znak kasy, a znak trzeci - to litera: R - dla Kasy Regionalnej, B - dla Kasy Branżowej, 01R - Dolnośląska Regionalna Kasa Chorych we Wrocławiu, 02R - Kujawsko-Pomorska Regionalna Kasa Chorych w Bydgoszczy, 03R - Lubelska Regionalna Kasa Chorych w Lublinie, 04R - Lubuska Regionalna Kasa Chorych w Zielonej Górze, 05R - Łódzka Regionalna Kasa Chorych w Łodzi, 06R - Małopolska Regionalna Kasa Chorych w Krakowie, 07R - Mazowiecka Regionalna Kasa Chorych w Warszawie, 08R - Opolska Regionalna Kasa Chorych w Opolu, 09R - Podkarpacka Regionalna Kasa Chorych w Rzeszowie, 10R - Podlaska Regionalna Kasa Chorych w Białymstoku, 11R - Pomorska Regionalna Kasa Chorych w Gdańsku, 12R - Śląska Regionalna Kasa Chorych w Katowicach, 13R - Świętokrzyska Regionalna Kasa Chorych w Kielcach, 14R - Warmińsko-Mazurska Regionalna Kasa Chorych w Olsztynie, 15R - Wielkopolska Regionalna Kasa Chorych w Poznaniu, 16R - Zachodniopomorska Regionalna Kasa Chorych w Szczecinie, 17B -Branżowa Kasa Chorych dla Służb Mundurowych w Warszawie. VIII. Kod stopnia niepełnosprawności: 0 - osoba nie posiadająca orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, 1 - osoba, która ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, 2 - osoba, która ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 3 - osoba, która ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, IX. Kod przyczyny wyrejestrowania ubezpieczonego składa się z 3 pól: 100 - rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy, 101 - rozwiązanie lub zakończenie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, 102 - rozwiązanie lub zakończenie pracy osoby przyuczanej do wykonywania określonej pracy, 110 - rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę nakładczą, 120 - rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 121 - zakończenie współpracy przy wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 130 - wygaśnięcie obowiązku wykonywania pracy na rzecz rolniczej spółdzielni produkcyjnej, 131 - wygaśnięcie obowiązku wykonywania pracy na rzecz spółdzielni kółek rolniczych, 140 - zaprzestanie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, 141 - zaprzestanie wykonywania działalności twórczej lub artystycznej, 142 - zaprzestanie wykonywania wolnego zawodu, 143 - zakończenie współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, 144 - zakończenie współpracy przy wykonywaniu działalności twórczej lub artystycznej, 145 - zakończenie współpracy przy wykonywaniu wolnego zawodu, 150 - utrata prawa do uposażenia poselskiego lub senatorskiego, 160 - zaprzestanie spełniania warunków do pobierania stypendium sportowego, 170 - zakończenie wykonywania odpłatnej pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, 180 - utrata prawa do zasiłku dla bezrobotnych, 181 - utrata prawa do stypendium z tytułu skierowania przez powiatowy urząd pracy na szkolenie lub odbycie stażu, 182 - utrata prawa do pobierania zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego z powiatowego urzędu pracy, 190 - wystąpienie ze stanu duchownego, 200 - zakończenie odbywania służby czynnej przez żołnierzy niezawodowych, 201 - zakończenie odbywania zastępczej formy służby wojskowej, 202 - zakończenie odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, 203 - zakończenie odbywania okresowej zasadniczej służby wojskowej, 210 - zakończenie służby żołnierza zawodowego, 220 - zakończenie służby funkcjonariusza Policji, 221 - zakończenie służby funkcjonariusza UOP, 222 - zakończenie służby funkcjonariusza Straży Granicznej, 223 - zakończenie służby funkcjonariusza Państwowej Straży Pożarnej, 224 - zakończenie służby funkcjonariusza Służby Więziennej, 230 - zaprzestanie spełniania warunków do objęcia ubezpieczeniem obowiązkowym osób przebywających na urlopie wychowawczym, 231 - zaprzestanie spełniania warunków do objęcia ubezpieczeniem obowiązkowym osób przebywających na zasiłku macierzyńskim, 240 - utrata prawa do pobierania świadczenia socjalnego na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy, 241 - utrata prawa do pobierania zasiłku socjalnego na czas przekwalifikowania zawodowego i poszukiwania nowego zatrudnienia na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy, 250 - wydanie decyzji o zaprzestaniu opłacania składki za osobę pobierającą zasiłek stały z pomocy społecznej, 251 - wydanie decyzji o zaprzestaniu opłacania składki za osobę pobierającą gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej, 252 - utrata prawa do pobierania renty socjalnej z pomocy społecznej, 253 - utrata prawa do pobierania zasiłku stałego wyrównawczego z pomocy społecznej, 300 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków do tych ubezpieczeń z tytułu bycia małżonkiem pracownika skierowanego do pracy w przedstawicielstwie dyplomatycznym, 301 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków do tych ubezpieczeń z tytułu bycia osobą, która z powodu stanu zdrowia członka rodziny wymagającego stałej opieki oraz pielęgnacji lub pomocy w czynnościach samoobsługowych nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innych tytułów, 310 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków do tych ubezpieczeń przez obywatela polskiego wykonującego pracę u podmiotu zagranicznego, 311 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków do tych ubezpieczeń przez obywatela polskiego z tytułu wykonywania pracy u podmiotu zagranicznego na terytorium RP, jeżeli podmioty te nie posiadają w Polsce swojej siedziby ani przedstawicielstwa, 320 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków z tytułu bycia studentem lub uczestnikiem dziennych studiów doktoranckich, 321 - rezygnacja z dobrowolnych ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków z tytułu bycia uczestnikiem innych niż dzienne studiów doktoranckich, 322 - rezygnacja z ubezpieczeń społecznych lub zaprzestanie spełniania warunków z tytułu bycia słuchaczem Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, 330 - rezygnacja z kontynuowania ubezpieczeń społecznych, 340 - utrata prawa do wykonywania zawodu sędziego, 341 - utrata prawa do wykonywania zawodu prokuratora, 342 - utrata prawa do wykonywania zawodu adwokata, 350 - utrata prawa do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu pozostawania na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, 351 - utrata prawa do ubezpieczenia zdrowotnego dziecka, ucznia, słuchacza zakładów kształcenia nauczycieli, którzy nie pozostają na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego, 360 - utrata prawa do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu bycia kombatantem nie podlegającym ubezpieczeniom społecznym w RP lub nie pobierającym emerytury bądź renty, 370 - ustanie prawa do ubezpieczenia zdrowotnego cudzoziemca, który przebywa na terytorium RP na podstawie karty stałego pobytu, 371 - ustanie prawa do ubezpieczenia zdrowotnego cudzoziemca, który przebywa na terytorium RP na podstawie karty czasowego pobytu wydanej w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, 372 - ustanie prawa do ubezpieczenia zdrowotnego cudzoziemca, który jest zatrudniony w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach lub międzynarodowych instytucjach, 373 - ustanie prawa do ubezpieczenia zdrowotnego cudzoziemca, który przebywa w RP na podstawie innych umów międzynarodowych, 400 - rezygnacja z dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego osoby nie objętej obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, 500 - zgon osoby ubezpieczonej, 600 - inne przyczyny wyrejestrowania z ubezpieczeń, 601 - nabycie prawa do emerytury lub renty, 602 - powstanie zbiegu ubezpieczeń społecznych powodującego możliwość wyrejestrowania z tytułu dotychczasowego ubezpieczenia, 603 - porzucenie pracy lub zerwanie umowy, z tytułu której osoba podlegała ubezpieczeniom. X. Kod rodzaju uprawnienia składa się z 2 znaków: 11 - wpis do ewidencji działalność gospodarczej, 12 - wpis do ewidencji placówek i szkół niepublicznych, prowadzonej przez kuratora oświaty, 13 - wpis do ewidencji placówek i szkół artystycznych niepublicznych, prowadzonej przez Ministra Kultury i Sztuki, 14 - wpis do ewidencji szkół medycznych niepublicznych, prowadzonej przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, 15 - wpis do ewidencji szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej niepublicznych, prowadzonej przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 16 - wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, prowadzonej przez innego właściwego ministra, 21 - wpis na listę radców prawnych, 22 - wpis na listę adwokatów, 23 - wpis do rejestru indywidualnych (specjalistycznych) praktyk lekarskich, 24 - wpis do rejestru indywidualnych praktyk (pielęgniarek i położnych), 31 - koncesja, 32 - zezwolenie na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi, 33 - zezwolenie kuratora oświaty na założenie szkoły publicznej, 34 - zezwolenie Ministra Kultury i Sztuki na założenie szkoły artystycznej, 35 - zezwolenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na założenie publicznej szkoły medycznej, 36 - zezwolenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na założenie publicznej szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej, 37 - zezwolenie innego właściwego ministra na założenie szkoły publicznej innej niż wymienione, 40 - uprawnienie inne niż wymienione wyżej. XI. Kod przyczyny wyrejestrowania płatnika z ubezpieczeń składa się z 3 znaków: osoba fizyczna opłacająca składki wyłącznie za siebie: 111 - opłacająca składki wyłącznie za siebie - decyzja o wykreśleniu z ewidencji, rejestru lub skreślenie z listy, 112 - opłacająca składki wyłącznie za siebie - wygaśnięcie wydanego na czas określony uprawnienia do prowadzenia pozarolniczej działalności, 113 - oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności, 114 - złożenie wniosku o wyłączenie z ubezpieczeń społecznych osoby podlegającej dobrowolnie tym ubezpieczeniom, 115 - postanowienie sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego, 116 - nabycie prawa do emerytury lub renty, 117 - zgon płatnika składek; osoba fizyczna opłacająca składki także za innych ubezpieczonych: 121 - zgłoszenie wyrejestrowania ostatniej osoby (w tym siebie), za którą płatnik rozliczał i opłacał składki, 122 - postanowienie sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego; płatnik składek posiadający osobowość prawną: 211 - wykreślenie płatnika z rejestru przedsiębiorstw, 212 - wykreślenie płatnika z rejestru fundacji prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie, 213 - wykreślenie płatnika z rejestru stowarzyszeń i partii politycznych, 214 - wykreślenie płatnika z rejestru spółdzielni, 215 - wykreślenie płatnika z rejestru spółek, prowadzonego przez wydział gospodarczy sądu rejonowego, 216 - wykreślenie płatnika z rejestru Kas Chorych prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie, 217 - wykreślenie płatnika z innego rejestru niż wymienione wyżej, 220 - postanowienie sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego, 230 - wyrejestrowanie na podstawie aktu prawnego ogłaszającego likwidację danej osoby prawnej, 240 - zgłoszenie wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych ostatniej osoby, za którą płatnik miał obowiązek rozliczać i opłacać składki; płatnik będący jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, jednostka/zakład budżetowy: 311 - zarządzenie ministra, kierownika urzędu centralnego, wojewody o likwidacji jednostki budżetowej, 312 - decyzja ministra, kierownika urzędu centralnego, wojewody o likwidacji zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej, 313 - decyzja rady gminy, rady powiatowej o likwidacji zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej, 314 - ogłoszenie ustawy o likwidacji jednostki budżetowej, w odniesieniu do jednostek powołanych ustawą, 321 - decyzja o wykreśleniu spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej, 322 - wygaśnięcie uprawnienia spółki cywilnej na prowadzenie działalności gospodarczej, 323 - rozwiązanie umowy, 330 - wykreślenie spółki jawnej z rejestru spółek, prowadzonego przez wydział gospodarczy sądu rejonowego, 340 - postanowienie sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego, 350 - zgłoszenie wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych ostatniej osoby, za którą płatnik miał obowiązek rozliczać i opłacać składki, 600 - inne przyczyny wyrejestrowania płatnika. XII. Typ identyfikatora P - PESEL, N - NIP, R - REGON, 1 - dowód osobisty, 2 - paszport. XIII. Kod składników wynagrodzenia składa się z 2 znaków: 11 - wynagrodzenie zasadnicze, 12 - wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z dopłatami, 21 - premia miesięczna, 22 - premia kwartalna, 31 - składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, 32 - składniki wynagrodzenia wypłacane jednorazowo, 50 - inne składniki wynagrodzenia. XIV. Kod świadczenia/przerwy składa się z 3 znaków: Przerwa w opłacaniu składek: 111 - urlop bezpłatny udzielony na pisemny wniosek pracownika (art. 174 § 1 Kodeksu pracy), 112 - urlop bezpłatny udzielony w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy (art. 1741 § 1 Kodeksu pracy), 121 - urlop wychowawczy udzielony na podstawie § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych, 122 - urlop wychowawczy udzielony na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych, 130 - okres, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę (art. 361 § 1 Kodeksu pracy), 140 - okres, za który nie są opłacane składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe z powodu przekroczenia w okresie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek, 151 - okres nieobecności w pracy usprawiedliwionej bez prawa do wynagrodzenia lub zasiłku, 152 - okres nieobecności w pracy nie usprawiedliwionej; Rodzaj świadczenia: 211 - zasiłek porodowy, 212 - zasiłek wyrównawczy, 213 - zasiłek pogrzebowy, 220 - składniki wynagrodzenia przysługujące w okresie niezdolności do pracy, jeżeli nie zostały uwzględnione w podstawie wymiaru wypłaconego, za czas tej niezdolności, wynagrodzenia lub zasiłku; Rodzaj świadczenia i przerwy: 311 - zasiłek macierzyński z ubezpieczenia chorobowego, 312 - zasiłek opiekuńczy z ubezpieczenia chorobowego, 313 - zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego, 314 - zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego, 321 - świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego, 322 - świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego, 331 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z innych przyczyn niż wypadek przy pracy lub choroba zawodowa, finansowane ze środków pracodawcy, 332 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z innych przyczyn niż wypadek przy pracy lub choroba zawodowa, finansowane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP), 333 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, finansowane ze środków pracodawcy, 334 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, finansowane ze środków FGŚP, 350 - inne świadczenia i przerwy. XV. Kod choroby składa się z 1 znaku literowego, a w przypadku zbiegu chorób kod ma postać X/X. Wpisywany na formularze kod choroby będzie miał postać zgodną z drukiem L-4. XVI. Kody dotyczące okresów pracy górniczej wykorzystywane w raporcie imiennym ZUS RGA Kod okresu pracy górniczej (pole 01 w bloku III.C, IV.C, V,C, VI.C): 01 - praca zaliczana w wymiarze półtorakrotnym pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, o której mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS), 02 - praca zaliczana w wymiarze półtorakrotnym na warunkach określonych w art. 37 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na stanowiskach dozoru ruchu i kierownictwa ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki lub w kopalniach węgla brunatnego, 03 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uznawana za pracę górniczą, pod warunkiem przepracowania co najmniej połowy dniówek roboczych pod ziemią, 04 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uznawana za pracę górniczą, pod warunkiem przepracowania co najmniej połowy dniówek roboczych pod ziemią, 05 - praca wykonywana pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, 06 - praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i w otworowych kopalniach siarki, 07 - praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego. XVII. Kod drużyny ratowniczej (pole 04 w bloku III.C, IV.C, V.C, VI.C): 1 - członkostwo w drużynie ratowniczej, 2 - mechanik sprzętu ratowniczego drużyny ratowniczej. XVIII. Kod dniówek/zjazdów (pole 10 w bloku III.C, IV.C, V.C, VI.C): 1 - dniówki pod ziemią, 2 - dniówki zaliczane w wymiarze półtorakrotnym, 3 - zjazdy, 4 - dniówki na powierzchni, 5 - dniówki na odkrywce, 6 - dniówki w kopalniach otworowych siarki. Uwaga!. Z kodem 2 zaliczane są dniówki przodkowe i szybowe, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. XIX. Kod urlopu/nieobecności usprawiedliwionej (pole 11 w bloku III.C, IV.C, V.C, VI.C): 1 - urlop wypoczynkowy, 2 - urlop szkoleniowy, 3 - delegacja służbowa, 4 - usprawiedliwiona nieobecność w pracy z powodu okresowych badań lekarskich, 5 - inne usprawiedliwione nieobecności. XX. Kod stanowiska/pracy górniczej składa się z 6 znaków. Okodowane będą stanowiska pracy: 1) od 10001 do 10029 - na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki, otworowych kopalniach siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki uważa się za pracę górniczą, 2) od 20001 do 20032 - na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą, 3) od 30101 do 30308 - na których okresy pracy pod ziemią oraz w kopalniach siarki i węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym, 4) od 40001 do 40007 - dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń, na których praca wykonywana jest co najmniej przez połowę dniówek roboczych w miesiącu pod ziemią w celu zaliczenia tych okresów w wymiarze półtorakrotnym, 5) od 510100 do 540500 - kierownictwa ruchu i dozoru ruchu podziemnych zakładów górniczych, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą, 6) od 610100 - do 640500 - kierownictwa ruchu i dozoru ruchu podmiotów gospodarczych wykonujących dla podziemnych zakładów górniczych roboty górnicze, roboty przy budowie szybów, roboty budowlano-montażowe, roboty przy naprawie maszyn i wdrażaniu nowych urządzeń oraz wykonujących dla kopalń siarki i węgla brunatnego roboty górnicze, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą, 7) od 710100 - do 740313 - kierownictwa ruchu i dozoru ruchu kopalń siarki i węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą. Stanowiska ustala się według wykazów, stanowiących załączniki do rozporządzenia ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty oraz ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie określenia stanowisk kierownictwa ruchu i dozoru ruchu pod ziemią, w kopalniach siarki i w kopalniach węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą. Do czasu wydania rozporządzeń przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowiska te ustala się na podstawie: - rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 8) oraz - zarządzenia nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 23 grudnia 1994 r. (Dz. Urz. MPiH z 1 lipca 1995 r. Nr 1, poz. 4). Przy kodowaniu stanowisk określonych w pkt 1-4 należy jako pierwszy znak pola wpisać "0", a jeżeli osoba zatrudniona na stanowisku określonym w wykazach 1-3 (z wyjątkiem stanowisk oznaczonych kodami: 30121, 30210, 30308) jest jednocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego w tej drużynie, należy jako pierwszy znak pola wpisać "8"; drugi znak wskazuje wykaz stanowisk, trzeci i czwarty - pozycję, a piąty i szósty - punkt w pozycji, 8) okodowane będą również stanowiska pracy: 530108 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 530100, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 530208 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 530200, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 540108 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 540100, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 540208 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 540200, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 630108 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 630100, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 630208 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 630200, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 640108 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 640100, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 640208 - praca na stanowisku oznaczonym kodem 640200, jeśli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 9) ustala się także następujące kody dla pracy górniczej: 936101 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wykonywana pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, 836101 - praca oznaczona kodem 936101, jeżeli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 936102 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wykonywana pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, 836102 - praca oznaczona kodem 936102, jeżeli ubezpieczony jest równocześnie członkiem drużyny ratowniczej lub mechanikiem sprzętu ratowniczego, 036103 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, 036106 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w charakterze ratowników zawodowych w stacjach ratownictwa górniczego, 036107 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, 036108 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 8 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, 036109 - praca na stanowiskach nauczycieli/instruktorów zawodu w górniczych polach szkoleniowych pod ziemią oraz w kopalniach siarki i węgla brunatnego, 036110 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, 036111 - praca, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE NA ODKRYWCE W KOPALNIACH SIARKI, W OTWOROWYCH KOPALNIACH SIARKI ORAZ W PRZEDSIĘBIORSTWACH I INNYCH PODMIOTACH WYKONUJĄCYCH ROBOTY GÓRNICZE DLA KOPALŃ SIARKI UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ 10001 - górnik kopalni odkrywkowej, 10002 - górnik kopalni otworowej, 10003 - górnik strzałowy kopalni odkrywkowej, 10004 - górnik wiertacz kopalni odkrywkowej, 10005 - górnik mechanik aparatury kontrolno-pomiarowej kopalni otworowej, 10006 - operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce, 10007 - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce, 10008 - operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce, 10009 - operator koparek na polach górniczych w kopalni otworowej, 10010 - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na polach górniczych w kopalni otworowej, 10011 - operator taśmociągów i urządzeń pomocniczych na odkrywce, 10012 - operator urządzeń rozdrabniających i sortowniczych na odkrywce, 10013 - operator pomp i sprężarek na odkrywce, zatrudniony w przodku bezpośrednio w procesie urabiania, 10014 - operator pomp i sprężarek na polach górniczych w kopalni otworowej, 10015 - operator urządzeń przenośnikowo-załadowczych w kopalni otworowej, 10016 - operator ciągników i ładowarek samojezdnych na odkrywce oraz w kopalni otworowej, 10017 - operator agregatu cementacyjnego w kopalni otworowej, 10018 - monter urządzeń i wież wiertniczych na polach górniczych w kopalni otworowej, 10019 - motorowy wiertniczy na polach górniczych w kopalni otworowej, 10020 - pomiarowy na odkrywce, 10021 - pomiarowy na polach górniczych w kopalni otworowej, 10022 - wiertacz na polach górniczych w kopalni otworowej, 10023 - pomocnik wiertacza na polach górniczych w kopalni otworowej, 10024 - płuczkowy wierceń na polach górniczych w kopalni otworowej, 10025 - robotnik transportowy na odkrywce, 10026 - robotnik transportowy na polach górniczych w kopalni otworowej, 10027 - robotnik robót melioracyjnych i rekultywacji górniczej na odkrywce, 10028 - wydawca materiałów wybuchowych na odkrywce lub na polach górniczych w kopalni otworowej, 10029 - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce lub na polach górniczych w kopalni otworowej przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, cieśle. WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE NA ODKRYWCE W KOPALNIACH WĘGLA BRUNATNEGO ORAZ W PRZEDSIĘBIORSTWACH I INNYCH PODMIOTACH WYKONUJĄCYCH ROBOTY GÓRNICZE DLA KOPALŃ WĘGLA BRUNATNEGO UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ 20001 - górnik na odkrywce, 20002 - górnik odwadniacz złóż na odkrywce, 20003 - górnik strzałowy na odkrywce i jego pomocnik, 20004 - elektromonter maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz elektromonter zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce, 20005 - elektromonter i pomiarowy urządzeń automatyki i łączności na odkrywce, 20006 - kierowca operator samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce, 20007 - konserwator tras kolei górniczej na odkrywce, 20008 - konserwator tras przenośnikowych na odkrywce (górnik eksploatacji taśmociągów), 20009 - maszynista kolei górniczej na odkrywce i jego pomocnik, 20010 - maszynista pomp odwodnienia odkrywki i jego pomocnik, 20011 - mechanik maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz mechanik zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce, 20012 - operator mechanik urządzeń wiertniczych i aparatury wyciągowej na odkrywce i jego pomocnik, 20013 - operator przenośników taśmowych na odkrywce i jego pomocnik, 20014 - operator koparki wielonaczyniowej na odkrywce i jego pomocnik, 20015 - operator przesypu koparki na odkrywce, 20016 - operator przesypu zwałowarki na odkrywce, 20017 - operator rozjazdów transportu szynowego na odkrywce, 20018 - operator wysypu koparki na odkrywce, 20019 - operator wysypu zwałowarki na odkrywce, 20020 - operator urządzeń za- i wyładunkowych na odkrywce, 20021 - operator zwałowarki na odkrywce i jego pomocnik, 20022 - operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, 20023 - operator koparki jednonaczyniowej na odkrywce, 20024 - pomiarowy na odkrywce, 20025 - robotnik robót melioracyjnych i rekultywacji górniczej na odkrywce, 20026 - spawacz maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz spawacz zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce i jego pomocnik, 20027 - taśmowy na odkrywce, 20028 - toromistrz i robotnik torowy na odkrywce, 20029 - wiertacz na odkrywce i jego pomocnik, 20030 - wulkanizator taśm przenośnikowych na odkrywce i jego pomocnik, 20031 - zsypowy na odkrywce, 20032 - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle. WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH OKRESY PRACY POD ZIEMIĄ ORAZ W KOPALNIACH SIARKI I WĘGLA BRUNATNEGO ZALICZA SIĘ W WYMIARZE PÓŁTORAKROTNYM Pod ziemią: 30101 - górnik kombajnista, strugowy, wrębiarz, taranista, 30102 - górnik operator maszyn samojezdnych w przodkach, 30103 - górnik w ścianie, w komorze, zabierce, chodniku, ubierce, przybierce lub przekopie, przy ładowaniu i urabianiu ręcznym i mechanicznym oraz murarz, betoniarz, zbrojarz i cieśla w ścianie, w komorze, zabierce, chodniku lub przy przebudowie, 30104 - górnik ładowacz, wiertacz, murarz, betoniarz, zbrojarz i cieśla zatrudnieni przy głębieniu i przebudowie szybów i szybików oraz inni pracownicy zatrudnieni przy robotach szybowych - za czas pracy w szybach i szybikach, 30105 - górnik budowacz, 30106 - górnik wiertacz, 30107 - górnik strzałowy i instruktor strzałowy, 30108 - górnik rabunkarz, 30109 - pracownicy zatrudnieni przy obsłudze, konserwacji i przekładce przodkowych urządzeń odstawczych, budowie tam podsadzkowych, przebudowie rurociągów podsadzkowych w przodkach oraz podsadzaniu wyrobisk podsadzką, 30110 - górnik ługownik i monter rurociągów górniczych - zatrudnieni w przodkach w kopalniach soli przy urabianiu natryskowym, 30111 - górnik prostowacz elementów obudowy w przodkach, 30112 - górnik tamiarz, 30113 - górnik szlamarz chodników wodnych, rząpi i osadników, 30114 - monitorzysta w komorze w oddziale hydraulicznym, 30115 - operator urządzeń energomechanicznych bezpośredniego napędu urządzeń eksploatacyjnych w przodkach oraz kołowrotów bezpieczeństwa w ścianach, 30116 - pracownicy zatrudnieni przy montażu, demontażu, likwidacji i transporcie obudów maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach, 30117 - rzemieślnicy stale zatrudnieni pod ziemią w przodkach, szybach i szybikach przy bieżącej obsłudze i konserwacji sprzętu mechanicznego i elektrycznego oraz montażu, demontażu i konserwacji instalacji hydraulicznej, pneumatycznej, elektrycznej i sygnalizacyjnej, 30118 - młodszy górnik i pracownik niewykwalifikowany (pomoc dołowa) wykonujący pracę razem z pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach oznaczonych kodami od 30101 do 30117, 30119 - pracownicy zatrudnieni na stanowiskach oznaczonych kodami od 30101 do 30118 przy robotach górniczych polegających na przebudowie chodników głównych i pomocniczych z równoczesną przybierką i nową obudową oraz na przebudowie szybów i szybików, 30120 - instruktorzy uczniów zasadniczych szkół górniczych i nauczyciele zawodu - za czas pracy w przodku, 30121 - ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub okręgowych stacjach ratownictwa górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn kopalnianych, 30122 - pracownicy zatrudnieni przy opylaniu wyrobisk i zabudowie przeciwwybuchowych zapór pyłowych, 30123 - metaniarze zatrudnieni przy pomiarach w przodkach. W kopalniach siarki: 30201 - górnik kopalni odkrywkowej, 30202 - górnik strzałowy kopalni odkrywkowej, 30203 - górnik wiertacz kopalni odkrywkowej, 30204 - operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce, 30205 - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce, 30206 - operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce, 30207 - operator urządzeń rozdrabniających i sortowniczych na odkrywce, 30208 - operator pomp i sprężarek na odkrywce zatrudniony w przodku bezpośrednio w procesie urabiania, 30209 - rzemieślnicy zatrudnieni na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, 30210 - ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub okręgowych stacjach ratownictwa górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn kopalnianych, wykonujący pracę górniczą na stanowiskach oznaczonych kodami od 10001 do 10029. W kopalniach węgla brunatnego: 30301 - górnik kopalni odkrywkowej, 30302 - górnik strzałowy kopalni odkrywkowej, 30303 - operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce, 30304 - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce, 30305 - operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce, 30306 - operator pomp i sprężarek na odkrywce zatrudniony w przodku bezpośrednio w procesie urabiania, 30307 - rzemieślnicy zatrudnieni na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, 30308 - ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub okręgowych stacjach ratownictwa górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn kopalnianych, wykonujący pracę górniczą na stanowiskach oznaczonych kodami od 20001 do 20032. WYKAZ STANOWISK DOZORU RUCHU I KIEROWNICTWA RUCHU KOPALŃ, O KTÓRYCH MOWA W ART. 37 UST. 2 USTAWY 40001 - kierownik robót górniczych, kierownik robót pomocniczych, główny mechanik, główny elektryk, 40002 - Kierownik wentylacji, odmetanowania, do spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw tąpań, 40003 - nadsztygar i sztygar objazdowy: górniczy, mechaniczny, elektryczny, energetyczny, automatyki, hydrauliki, łączności, wentylacji, odmetanowania, strzałowy, szybowy, likwidacji, podsadzki, przewozu dołowego, profilaktyki pożarowej, wierceń, do spraw tąpań, do spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw montażu i zbrojeń, do spraw obudowy i kierowania stropem, 40004 - sztygar oddziałowy, sztygar zmianowy, nadgórnik i dozorca oddziału: wydobywczego, robót przygotowawczych, odwodnieniowych, przewozu dołowego, podsadzki, urządzeń maszynowych, urządzeń elektrycznych, automatyki, hydrauliki, łączności, urządzeń wydobywczych, urządzeń wyciągowych i szybowych, pyłowego, likwidacji, wentylacji, odmetanowania, wierceń, szybowego, do spraw tąpań, do spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw montażu i zbrojeń, do spraw obudowy i kierowania stropem, 40005 - technik strzałowy i pożarowy, 40006 - instruktor strzałowy, 40007 - inni pracownicy dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń, jeżeli przepracowali w danym miesiącu co najmniej połowę dniówek roboczych pod ziemią lub na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki. WYKAZ STANOWISK KIEROWNICTWA RUCHU I DOZORU RUCHU PODZIEMNYCH ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ Stanowiska kierownictwa ruchu zakładu górniczego 510100 - Dyrektor przedsiębiorstwa wielozakładowego, kopalni, prezes zarządu spółki kopalni - kierownik ruchu zakładu górniczego, 510200 - Dyrektor techniczny przedsiębiorstwa, kopalni, naczelny inżynier i zastępca dyrektora, zastępca prezesa zarządu spółki kopalni, zawiadowca ruchu - zastępca kierownika ruchu zakładu górniczego, 510300 - Zawiadowca ruchu - kierownik ruchu części zakładu górniczego, 510400 - Kierownik robót górniczych. Kierownik działu ruchu zakładu górniczego określonej specjalności /główny inżynier/: • 510501 - górniczego, • 510502 - energetyczno-maszynowego, • 510503 - maszynowego /główny mechanik/, • 510504 - energetycznego /główny energetyk/, • 510505 - elektrycznego /główny elektryk/, • 510506 - automatyki /główny automatyk/, • 510507 - wentylacji, • 510508 - bhp, • 510509 - strzelniczego, • 510510 - mierniczo-geologicznego, • 510511 - mierniczego /główny mierniczy górniczy/, • 510512 - geologicznego /główny geolog górniczy/, • 510513 - hydrogeologicznego /główny hydrogeolog górniczy/, • 510514 - geofizyk /główny geofizyk górniczy/, • 510515 - przygotowania produkcji, rozwoju i projektowania procesów likwidacji zakładu górniczego, • 510516 - inwestycji, • 510517 - tąpań /zabezpieczenia wyrobisk i podsadzki/, • 510518 - technologii górniczej, • 510519 - mechaniki górotworu i obudowy. Stanowiska wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego Nadsztygar /inżynier/ i sztygar objazdowy: • 520101 - górniczy, • 520102 - wiertniczy, • 520103 - wentylacji, spraw pożarowych, klimatyzacji, • 520104 - mechaniki górotworu, obudowy, kierowania stropem, kotwienia górotworu, • 520105 - zabezpieczenia wyrobisk i podsadzki, • 520106 - ds. tąpań, • 520107 - ds. wyrzutów i gazów, • 520108 - ds. zagrożeń wodnych, • 520109 - ds. techniki strzałowej i gospodarki środkami strzałowymi, • 520110 - ochrony radiologicznej, • 520111 - odmetanowania, • 520112 - metanometrii, • 520113 - mechaniczny /maszynowy/, • 520114 - elektryczny, • 520115 - energetyczny, • 520116 - energomaszynowy /energomechaniczny/, • 520117 - maszyn dołowych, • 520118 - urządzeń szybowych i wyciągowych, • 520119 - urządzeń teletechnicznych, • 520120 - automatyki, • 520121 - spawalnictwa, • 520122 - bhp, • 520123 - przewozu dołowego, • 520124 - nadzoru inwestycji dołowych, • 520125 - likwidacji i zbrojeń urządzeń przodkowych, • 520126 - pyłowy, • 520127 - ds. mierniczo-geologicznych. 520200 - Kierownik kopalnianej stacji /drużyny/ ratownictwa górniczego, 520300 - Dyspozytor ruchu zakładu górniczego, 520400 - Kierownik gospodarki maszynami, smarami, technologii górniczej. Starszy inspektor określonej specjalności: • 520501 - nadzoru inwestycji dołowych, • 520502 - bhp, • 520503 - wykonawstwa remontów urządzeń, • 520504 - gospodarki maszynami, smarami, technologii górniczej, • 520505 - ds. przygotowania produkcji, rozwoju i projektowania procesów likwidacji zakładu górniczego, • 520506 - budownictwa górniczego, • 520507 - mierniczy. 520600 - Starszy mierniczy górniczy, 520700 - Starszy: geolog, hydrogeolog, geofizyk górniczy. Stanowiska średniego dozoru ruchu zakładu górniczego 530100 - Sztygar oddziału dołowego według nazwy oddziału, którym kieruje, 530200 - Sztygar zmianowy oddziału dołowego według nazwy oddziału, w którym jest zatrudniony, 530300 - Sztygar spawalnictwa, 530400 - Mierniczy górniczy, 530500 - Asystent mierniczego górniczego, 530600 Geolog, hydrogeolog, geofizyk górniczy. Inspektor określonej specjalności: • 530701 - bhp, • 530702 - ds. przygotowania produkcji, rozwoju i projektowania procesu likwidacji zakładu górniczego, • 530703 - nadzoru inwestycyjnego, • 530704 - gospodarki maszynami, smarami, technologii górniczej, • 530705 - mierniczy, • 530706 - wykonawstwa remontów urządzeń. Technik określonej specjalności: • 530801 - pożarowy, • 530802 - ds. tąpań, • 530803 - pyłowy, • 530804 - ds. zagrożeń wodnych, • 530900 - dyspozytor ds. metanometrii i tąpań. Stanowiska niższego dozoru ruchu zakładu górniczego: • 540100 - nadgórnik w oddziale dołowym, • 540200 - dozorca odpowiedniej specjalności zatrudniony w oddziale dołowym. Specjalista /technik/ określonej specjalności: • 540301 - mierniczy, • 540302 - geolog, • 540303 - hydrogeolog, • 540304 - geofizyk górniczy, 540400 - Instruktor strzałowy, 540500 - Instruktor spawalniczy. WYKAZ STANOWISK KIEROWNICTWA RUCHU I DOZORU RUCHU PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH WYKONUJĄCYCH DLA PODZIEMNYCH ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH ROBOTY GÓRNICZE, ROBOTY PRZY BUDOWIE SZYBÓW, ROBOTY BUDOWLANO-MONTAŻOWE, ROBOTY PRZY NAPRAWIE MASZYN I WDRAŻANIU NOWYCH URZĄDZEŃ ORAZ WYKONUJĄCYCH DLA KOPALŃ SIARKI I WĘGLA BRUNATNEGO ROBOTY GÓRNICZE, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ Stanowiska kierownictwa ruchu zakładu 610100 - Dyrektor, prezes zarządu - podmiotu gospodarczego, 610200 - Z-ca dyrektora ds. technicznych, wiceprezes zarządu ds. technicznych, naczelny inżynier podmiotu gospodarczego. Główny inżynier: • 610301 - podmiotu gospodarczego, • 610302 - górniczy, • 610303 - energomechaniczny /maszynowy/, • 610304 - wentylacji, • 610305 - ds. technologii górniczej, • 610306 - ds. bhp, • 610307 - ds. techniki strzałowej, • 610308 - ds. montażu, • 610309 - ds. przygotowania produkcji. 610400 - Kierownik robót górniczych. Główny: • 610501 - mechanik ds. określonej grupy urządzeń mechanicznych, • 610502 - energetyk ds. określonej grupy urządzeń energetycznych, • 610503 - elektryk ds. określonej grupy urządzeń elektrycznych, • 610504 - mierniczy górniczy /kierownik działu mierniczego/. Stanowiska wyższego dozoru ruchu zakładu Nadsztygar /inżynier/: • 620101 - górniczy, • 620102 - wiertniczy i kierownik działu wierceń, • 620103 - wentylacji, • 620104 - ds. wyrzutów gazów i skał, • 620105 - strzelniczy, • 620106 - energomechaniczny /maszynowy/, • 620107 - mechaniczny dla określonego rodzaju robót lub urządzeń, • 620108 - energetyczny dla określonego rodzaju robót lub urządzeń, • 620109 - elektryczny dla określonego rodzaju robót lub urządzeń, • 620110 - podziemnych wdrożeń nowych technologii i urządzeń, • 620111 - urządzeń szybowych i wyciągowych, • 620112 - automatyki, • 620113 - nadzoru inwestycji dołowych, • 620114 - robót montażowych, 620200 - Główny specjalista do spraw górniczych i realizacji inwestycji górniczych. Kierownik: • 620301 - budowy i głębienia szybu • 620302 - określonej grupy robót /zespołu budów/ i jego zastępca, • 620303 - wydziału montażowego /produkcyjnego/ i jego zastępca, • 620304 - oddziału montażowego /produkcyjnego/, • 620305 - kontroli technicznej, • 620306 - wydziału rozruchowo-pomiarowego, • 620307 - działu bhp. Starszy inspektor: • 620401 - nadzoru inwestycji dołowych, • 620402 - bhp, • 620403 - wykonawstwa remontów i urządzeń mechanicznych, elektrycznych, energetycznych, • 620404 - gospodarki smarowniczej /gospodarki maszynami/, • 620405 - ds. przygotowania produkcji, • 620406 - ds. technologii górniczej, 620500 - Starszy mierniczy górniczy, 620600 - Starszy geolog. Stanowiska średniego dozoru ruchu zakładu 630100 - Sztygar oddziału dołowego według nazwy oddziału, którym kieruje, 630200 - Sztygar zmianowy oddziału dołowego według nazwy oddziału, w którym jest zatrudniony, 630300 - Inspektor bhp, samodzielny specjalista /specjalista/ bhp, 630400 - Inspektor ds. przygotowania produkcji, 630500 - Inspektor gospodarki smarowniczej /gospodarki maszynami/, 630600 - Inspektor nadzoru inwestycyjnego, 630700 - Mierniczy górniczy, 630800 - Geolog, 630900 - Kierownik budowy, 631000 - Kierownik robót montażowych /zespołu robót montażowych/, 631100 - Kierownik określonej grupy robót, 631200 - Starszy inspektor /inspektor/ dla określonego rodzaju robót, 631300 - Starszy inspektor /inspektor/ montażowy, 631400 - Starszy inspektor /inspektor/ kontroli technicznej. Stanowiska niższego dozoru ruchu zakładu 640100 - Nadgórnik w oddziale dołowym, 640200 - Dozorca odpowiedniej specjalności zatrudniony w oddziale dołowym, 640300 - Instruktor strzałowy, 640400 - Mistrz /starszy majster, majster/ dla określonego rodzaju robót, 640500 - Brygadzista dla określonego rodzaju robót. Uwaga: Za pracowników kierownictwa ruchu i dozoru ruchu podmiotów gospodarczych wykonujących roboty: górnicze, przy budowie szybów, budowlano-montażowe i specjalistyczne w podziemnych zakładach górniczych oraz wykonujących dla kopalń siarki i węgla brunatnego roboty górnicze uważa się tylko osoby posiadające kwalifikacje zgodne z art. 2 i art. 70 ust. 3, z uwzględnieniem przepisów art. 148 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, ze zm.). Pracownikom kierownictwa ruchu i dozoru ruchu podmiotów gospodarczych uznaje się za pracę górniczą tylko zatrudnienie związane z nadzorem i kierowaniem robotami prowadzonymi w zakładach górniczych. WYKAZ STANOWISK KIEROWNICTWA RUCHU I DOZORU RUCHU KOPALŃ SIARKI I WĘGLA BRUNATNEGO, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ Stanowiska kierownictwa ruchu zakładu górniczego 710100 - Dyrektor przedsiębiorstwa, kopalni lub zakładu - kierownik ruchu zakładu górniczego, 710200 - Z-ca dyrektora przedsiębiorstwa kopalni lub zakładu ds. technicznych, górniczych, produkcji, inwestycji - z-ca kierownika ruchu zakładu górniczego, 710300 - Zawiadowca ruchu kopalni, odkrywki - kierownik ruchu części zakładu górniczego, 710400 - Z-ca zawiadowcy ruchu kopalni, odkrywki - z-ca kierownika ruchu części zakładu górniczego; Naczelny inżynier do spraw: • 710501 - górniczych, • 710502 - inwestycji, • 710503 - energomechanicznych, 710600 - Kierownik robót górniczych. Kierownik działu ruchu zakładu górniczego określonej specjalności /główny inżynier/: • 710701 - górniczego /kierownik robót górniczych/, • 710702 - technologii górniczej /główny technolog/, • 710703 - mechanicznego /główny mechanik/, • 710704 - elektrycznego /główny elektryk/, • 710705 - energomechanicznego /główny energomechanik/, • 710706 - energetycznego /główny energetyk/, • 710707 - inwestycji górniczych, • 710708 - automatyki i pomiarów, • 710709 - bhp, • 710710 - geologicznego /główny geolog górniczy/, • 710711 - mierniczego /główny mierniczy górniczy/, • 710712 - mierniczo-geologicznego, • 710713 - kontroli jakości remontów, • 710714 - kontroli technicznej, • 710715 - wiertniczego, 710800 - Główny zmianowy inżynier ruchu lub zmianowy inżynier ruchu. Stanowiska wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego Nadsztygar i sztygar objazdowy: • 720101 - górniczy, • 720102 - wiertniczy (kierownik działu wierceń), • 720103 - urządzeń mechanicznych, mechaniczny, • 720104 - urządzeń energetycznych, energetyczny, • 720105 - urządzeń elektrycznych, elektryczny, • 720106 - urządzeń energomechanicznych, • 720107 - remontowy, • 720108 - łączności, sygnalizacji i automatyzacji, • 720109 - techniki strzałowej, inżynier strzałowy, • 720110 - spawalnictwa, • 720111 - bhp, • 720112 - hydrogeologiczny, • 720113 - wulkanizacji taśm przenośnikowych. 720200 - Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, 720300 - Główny dyspozytor, dyspozytor ruchu zakładu górniczego (kopalni, odkrywki), 720400 - Starszy mierniczy, 720500 - Starszy: geolog, hydrogeolog, geofizyk, geotechnik. Starszy inspektor (główny specjalista) według specjalności: • 720601 - górniczej, • 720602 - wiertniczej, • 720603 - geologicznej, • 720604 - mierniczej, • 720605 - geofizycznej, • 720606 - hydrogeologicznej, • 720607 - techniki strzałowej, • 720608 - inżynierii górniczej, • 720609 - mechanicznej, • 720610 - elektrycznej, • 720611 - energetycznej, • 720612 - automatyki i pomiarów, • 720613 - teletechnicznej, • 720614 - spawalniczej, • 720615 - rekultywacji górniczej, • 720616 - bhp, • 720617 - nadzoru inwestycyjnego, • 720618 - wulkanizacji taśm przenośnikowych. Stanowiska średniego dozoru ruchu zakładu górniczego 730100 - Sztygar oddziału wiertniczego, wydobywczego i oddziału związanego z utrzymaniem ruchu, remontowego, wulkanizacji taśm przenośnikowych oraz rekultywacji górniczej według nazwy oddziału, którym kieruje, 730200 - Sztygar zmianowy oddziału wiertniczego, wydobywczego i oddziału związanego z utrzymaniem ruchu, remontowego, wulkanizacji taśm przenośnikowych oraz rekultywacji górniczej według nazwy oddziału, w którym jest zatrudniony, 730300 - Mierniczy, 730400 - Geolog, hydrogeolog, geofizyk, geotechnik. Inspektor /specjalista/ według specjalności: • 730501 - górniczej, • 730502 - wiertniczej, • 730503 - mierniczej, • 730504 - geologicznej, • 730505 - geofizycznej, • 730506 - hydrogeologicznej, • 730507 - techniki strzałowej, • 730508 - inżynierii górniczej, • 730509 - mechanicznej, • 730510 - elektrycznej, • 730511 - energetycznej, • 730512 - automatyki i pomiarów, • 730513 - teletechnicznej, • 730514 - spawalniczej, • 730515 - rekultywacji górniczej, • 730516 - bhp, • 730517 - nadzoru inwestycyjnego, • 730518 - wulkanizacji taśm przenośnikowych. 730600 - Dyspozytor zmianowy ruchu zakładu górniczego, 730700 - Technik strzałowy. Stanowiska niższego dozoru ruchu zakładu górniczego 740100 - Nadgórnik, 740200 - Dozorca odpowiedniej specjalności zatrudniony w oddziale wydobywczym, w oddziale związanym z utrzymaniem ruchu, remontowym, wulkanizacji taśm przenośnikowych lub rekultywacji górniczej. Technik według specjalności: • 740301 - górniczej, • 740302 - wiertniczej, • 740303 - geologicznej, • 740304 - mierniczej, • 740305 - geofizycznej, • 740306 - hydrogeologicznej, • 740307 - inżynierii górniczej, • 740308 - mechanicznej, • 740309 - teletechnicznej, • 740310 - spawalniczej, • 740311 - rekultywacji górniczej, • 740312 - bhp, • 740313 - nadzoru inwestycyjnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000. (Dz. U. Nr 150, poz. 983) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego: 1) źródła dochodów, 2) zasady ustalania subwencji ogólnych, 3) zasady i tryb przekazywania subwencji ogólnych, 4) zasady i tryb udzielania dotacji. 2. Ustawa obowiązuje w latach 1999 i 2000. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) jednostkach samorządu terytorialnego - rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa, 2) reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego - rozumie się przez to stronę samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, 3) roku budżetowym - rozumie się przez to rok, na który ustalany jest budżet, 4) roku bazowym - rozumie się przez to rok poprzedzający rok, na który ustalany jest budżet, 5) liczbie mieszkańców - rozumie się przez to liczbę mieszkańców faktycznie zamieszkałych na terenie jednostki samorządu terytorialnego, według stanu na dzień 30 czerwca roku bazowego, podaną przez Główny Urząd Statystyczny, 6) zadaniach własnych jednostek samorządu terytorialnego - rozumie się przez to takie zadania wykonywane przez te jednostki, które nie są zadaniami należącymi do właściwości organów administracji rządowej lub wykonywanymi na podstawie umów bądź porozumień, 7) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie się przez to 100% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, pobieranego na zasadach ogólnych, przy czym przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty, 8) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych - rozumie się przez to 100% wpływów z tego podatku, przy czym przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty, 9) podstawowych dochodach podatkowych gminy - rozumie się przez to dochody, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a)-e), pkt 2 lit. a) i b) oraz pkt 3 i art. 24, 10) podstawowych dochodach podatkowych powiatu - rozumie się przez to dochody, o których mowa w art. 8 pkt 1, 11) podstawowych dochodach podatkowych województwa - rozumie się przez to dochody, o których mowa w art. 11 pkt 1, 12) nowych jednostkach samorządu terytorialnego - rozumie się przez to jednostki samorządu terytorialnego, które zostały utworzone lub których granice uległy zmianie po dniu 30 czerwca roku bazowego, 13) obszarze dzielonych jednostek samorządu terytorialnego - rozumie się przez to obszar jednostek samorządu terytorialnego, istniejących w dniu 30 czerwca roku bazowego, które ulegając podziałowi spełniają warunek, że obszar nowych jednostek po podziale pokrywa się z łącznym obszarem dzielonych jednostek przed podziałem. DZIAŁ II Źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego Rozdział 1 Dochody gminy Art. 3. Dochodami gminy są: 1) wpływy z ustalonych i pobieranych na podstawie odrębnych ustaw podatków: a) od nieruchomości, b) rolnego, c) leśnego, d) od środków transportowych, e) od działalności gospodarczej osób fizycznych, opłacanego w formie karty podatkowej, f) od spadków i darowizn, g) od posiadania psów, 2) wpływy z opłat: a) skarbowej, b) eksploatacyjnej, w części określonej w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), c) lokalnych, uiszczanych na podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), d) innych, pobieranych na podstawie odrębnych ustaw, o ile te ustawy stanowią, że jest to dochód gminy, 3) udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, w wysokości: a) 27,6% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gminy, ustalonych w sposób określony w art. 5, b) 5% wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę na terenie gminy, z zastrzeżeniem art. 7, 4) subwencja ogólna, 5) dochody uzyskiwane przez jednostki budżetowe gmin oraz wpłaty od zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych gminy, 6) dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminie oraz inne zadania zlecone ustawami, 7) odsetki od środków finansowych gminy, gromadzonych na rachunkach bankowych, 8) dochody z majątku gminy. Art. 4. Dochodami gminy mogą być: 1) dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych gminy, 2) dotacje celowe na zadania realizowane przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej lub z innymi jednostkami samorządu terytorialnego, 3) dotacje celowe z budżetu państwa na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, 4) dotacje z funduszów celowych, 5) spadki, zapisy i darowizny, 6) odsetki od pożyczek udzielanych przez gminę, 7) opłaty prolongacyjne oraz odsetki od nieterminowo regulowanych należności, stanowiących dochody gminy, 8) odsetki i dywidendy od kapitału wniesionego do spółek, 9) dochody z kar pieniężnych i grzywien, określonych odrębnymi przepisami, 10) inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów. Art. 5. Udział gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,276 i wskaźnik równy udziałowi należnego, w roku poprzedzającym rok bazowy, podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gminy, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie złożonych, do dnia 30 czerwca roku bazowego, zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. Art. 6. 1. W roku 1999 udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,276 i współczynnik skorygowanego udziału dochodów gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznych dochodach gmin z tego podatku w roku poprzedzającym rok bazowy, wyliczony według zasad określonych w ust. 2. 2. Współczynnik, o którym mowa w ust. 1, oblicza się następująco: 1) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w 1997 r. w województwie, w którym położona była gmina w dniu 31 grudnia 1998 r., mnoży się przez wskaźnik 0,276 oraz wskaźnik liczby mieszkańców gminy do ogólnej liczby mieszkańców w danym województwie według stanu na dzień 30 czerwca 1997 r., 2) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w 1997 r. mnoży się przez wskaźnik 0,276 i wskaźnik równy udziałowi należnego w 1997 r. podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gminy, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, 3) oblicza się różnicę pomiędzy kwotą, obliczoną zgodnie z pkt 2, a kwotą obliczoną zgodnie z pkt 1, a następnie mnoży się przez wskaźnik wynoszący 0,75, 4) kwotę obliczoną zgodnie z pkt 1 koryguje się o kwotę obliczoną zgodnie z pkt 3, 5) oblicza się iloraz kwoty wyliczonej zgodnie z pkt 4 i łącznej kwoty dochodów z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w 1997 r. Art. 7. 1. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiada wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały) położone na terenie gminy innej niż gmina właściwa dla siedziby podatnika, wówczas dochody, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. b), są przekazywane do budżetów tych gmin, na których terenie położone są te zakłady (oddziały), proporcjonalnie do liczby osób w nich zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb rozliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmując za podstawę rozliczeń informacje podatników składane do urzędów skarbowych, zawierające wykaz wyodrębnionych organizacyjnie zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach). Rozdział 2 Dochody powiatu Art. 8. Dochodami powiatu są: 1) udział, w wysokości 1% wpływów, ze stanowiącego dochód budżetu państwa podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie powiatu, ustalony w sposób określony w art. 10, 2) subwencja ogólna, 3) dochody uzyskiwane przez jednostki budżetowe powiatu oraz wpłaty od zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych powiatu, 4) dotacje celowe z budżetu państwa na realizację zadań służb, inspekcji i straży, o których mowa w ustawie o samorządzie powiatowym, 5) dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiat na podstawie odrębnych ustaw, 6) dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie zadań własnych powiatu, 7) odsetki od środków finansowych powiatu gromadzonych na rachunkach bankowych, 8) dochody z majątku powiatu. Art. 9. Dochodami powiatu mogą być: 1) dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych powiatu, 2) dotacje celowe z budżetu państwa na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, 3) dotacje z funduszów celowych, 4) dotacje celowe na zadania realizowane przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej lub z innymi jednostkami samorządu terytorialnego, 5) spadki, zapisy i darowizny, 6) odsetki od pożyczek udzielanych przez powiat, 7) odsetki od nieterminowo przekazywanych należności stanowiących dochody powiatu, 8) odsetki i dywidendy od kapitału wniesionego do spółek, 9) dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych odrębnymi przepisami, 10) inne dochody należne powiatowi na podstawie odrębnych przepisów. Art. 10. Udział powiatu we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,01 i wskaźnik równy udziałowi, należnego w roku poprzedzającym rok bazowy, podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gmin wchodzących w skład powiatu, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie, złożonych do dnia 30 czerwca roku bazowego, zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. Rozdział 3 Dochody województwa Art. 11. Dochodami województwa są: 1) udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, w wysokości: a) 1,5% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie województwa, ustalonych w sposób określony w art. 13, b) 0,5% wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę na terenie województwa, z zastrzeżeniem art. 14, 2) subwencja ogólna, 3) dochody uzyskiwane przez jednostki budżetowe województwa oraz wpłaty od zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych województwa, 4) dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej wykonywane przez województwo na podstawie odrębnych przepisów, 5) dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie zadań własnych województwa, 6) odsetki od środków finansowych województwa gromadzonych na rachunkach bankowych, 7) dochody z majątku województwa. Art. 12. Dochodami województwa mogą być: 1) dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych województwa, 2) dotacje celowe na zadania realizowane przez województwo na podstawie porozumień z organami administracji rządowej lub z innymi jednostkami samorządu terytorialnego, 3) dotacje celowe dla państwowych uczelni zawodowych utworzonych na wniosek sejmiku województwa, 4) dotacje z funduszów celowych, 5) spadki, zapisy i darowizny, 6) odsetki od pożyczek udzielanych przez województwo, 7) odsetki od nieterminowo przekazywanych należności stanowiących dochody województwa, 8) odsetki i dywidendy od kapitału wniesionego do spółek, 9) dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych odrębnymi przepisami, 10) inne dochody należne województwu na podstawie odrębnych przepisów. Art. 13. Udział województwa we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,015 i wskaźnik równy udziałowi należnego, w roku poprzedzającym rok bazowy, podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gmin wchodzących w skład województwa, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie, złożonych, do dnia 30 czerwca roku bazowego, zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. Art. 14. 1. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiada wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały) położone na terenie województwa innego niż województwo właściwe dla siedziby podatnika, wówczas dochody, o których mowa w art. 11 pkt 1 lit. b), są przekazywane do budżetów tych województw, na których terenie położone są te zakłady (oddziały), proporcjonalnie do liczby osób w nich zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb rozliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmując za podstawę rozliczeń informacje podatników składane do urzędów skarbowych, zawierające wykaz wyodrębnionych organizacyjnie zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach). DZIAŁ III Zasady gromadzenia dochodów Art. 15. 1. Dochody jednostek samorządu terytorialnego, które na podstawie odrębnych przepisów pobierane są przez urzędy skarbowe, gromadzone są na rachunku bankowym urzędu skarbowego i odprowadzane na rachunki właściwych budżetów jednostek samorządu terytorialnego w terminie nie później niż 20 dni po dniu, w którym wpłynęły na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Udziały we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego, podlegają przekazaniu z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów jednostek samorządu terytorialnego w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego. 3. Urząd skarbowy przekazuje na wniosek przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego kwartalne informacje o stanie i terminach realizacji dochodów, o których mowa w ust. 1. 4. Jeżeli dochody pobrane na rzecz jednostek samorządu terytorialnego nie zostaną przekazane w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, jednostce samorządu terytorialnego przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. Art. 16. 1. Wpływy z opłaty skarbowej odprowadzane na rachunek urzędu skarbowego: 1) przez płatnika, od umów sprzedaży (zamiany) nieruchomości - przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość, 2) z punktów sprzedaży znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów wekslowych - przekazywane są na rachunek budżetu gminy, w siedzibie której znajduje się ten punkt, zaś z pozostałych punktów sprzedaży, na rachunek budżetu gminy, na obszarze której znajdują się te punkty. 2. Wpływy z podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia własności (prawa użytkowania wieczystego) nieruchomości, odprowadzane na rachunek urzędu skarbowego przez płatnika, przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość. Art. 17. 1. Udzielanie ulg, odraczanie, umarzanie, rozkładanie na raty oraz zaniechanie poboru w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego i wpłacanych bezpośrednio na rachunki jednostek samorządu terytorialnego należy do kompetencji przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego. 2. W przypadku pobieranych przez urząd skarbowy podatków i opłat stanowiących w całości dochody jednostek samorządu terytorialnego, urząd ten może odraczać, umarzać, rozkładać na raty lub zaniechać poboru podatków oraz zwalniać płatnika z obowiązku pobrania oraz wpłaty podatku lub zaliczek na podatek, wyłącznie na wniosek lub za zgodą przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego. 3. W zakresie opłat, o których mowa w art. 3 pkt 2 lit. b), pobieranych przez organ wskazany w odrębnych przepisach, inny niż urząd skarbowy, udzielanie ulg, odraczanie, umarzanie, rozkładanie na raty oraz zaniechanie poboru opłaty może nastąpić w sposób określony przepisami odrębnymi, po uzyskaniu zgody przewodniczącego zarządu gminy. 4. Wniosek lub zgoda, o których mowa w ust. 2 i 3, wydawane są w formie postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie. Art. 18. Skutki finansowe wynikające z uchwał rad gmin, określających niższe niż maksymalne stawki podatków, z wyjątkiem podatku od środków transportowych, oraz skutki decyzji, wydanych przez organy podatkowe w trybie określonym w art. 17 ust. 1 i 2, nie stanowią podstawy do zwiększenia części podstawowej subwencji ogólnej dla gminy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 7. DZIAŁ IV Zasady ustalania subwencji ogólnych Rozdział 1 Subwencja ogólna dla gminy Art. 19. 1. Każda gmina otrzymuje z budżetu państwa subwencję ogólną składającą się z części: 1) podstawowej, 2) oświatowej, 3) rekompensującej. 2. O przeznaczeniu środków otrzymanych w formie subwencji ogólnej decyduje rada gminy. Art. 20. 1. Kwotę przeznaczoną na część podstawową subwencji ogólnej dla wszystkich gmin ustala się jako sumę kwoty stanowiącej nie mniej niż 1% planowanych w ustawie budżetowej dochodów budżetu państwa oraz kwoty wpłat gmin, ustalonych według zasad określonych w art. 23. 2. Podziału kwoty przeznaczonej na część podstawową subwencji ogólnej dokonuje się w następujący sposób: 1) odlicza się 4% na rezerwę części podstawowej, 2) ustala się dla poszczególnych gmin kwotę wyrównawczą, stanowiącą element składowy części podstawowej subwencji ogólnej, według zasad określonych w art. 21, 3) pozostałą kwotę części podstawowej subwencji ogólnej rozdziela się między wszystkie gminy proporcjonalnie do przeliczeniowej liczby mieszkańców w poszczególnych gminach, ustalonej według zasad określonych w art. 22. 3. Rezerwę części podstawowej subwencji ogólnej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, przeznacza się na zwiększenie części podstawowej subwencji ogólnej dla gmin nie objętych kwotą wyrównawczą części podstawowej subwencji ogólnej, w których w pierwszym półroczu danego roku wystąpił ubytek dochodów, wynikający ze zmiany zasad ustalania udziałów gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, wykazany w sprawozdaniu gminy za pierwsze półrocze danego roku; rezerwą tą dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. Art. 21. 1. Kwota wyrównawcza stanowiąca element składowy części podstawowej subwencji ogólnej przysługuje gminom, w których wskaźnik podstawowych dochodów podatkowych na jednego mieszkańca, obliczony według zasad określonych w ust. 2, zwany dalej "wskaźnikiem G", jest mniejszy niż 85% analogicznego wskaźnika obliczonego łącznie dla wszystkich gmin, zwanego dalej "wskaźnikiem P". 2. Wskaźnik G oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7, dzieląc kwotę podstawowych dochodów podatkowych gminy, w pierwszym półroczu roku bazowego, przez liczbę mieszkańców gminy. 3. Wysokość należnej gminie kwoty wyrównawczej oblicza się mnożąc liczbę stanowiącą 90% różnicy między 85% wskaźnika P i wskaźnikiem G przez liczbę mieszkańców gminy i przez wskaźnik określający dla roku bazowego relację planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w pierwszym półroczu. 4. Podstawę obliczenia wskaźnika G i wskaźnika P stanowią dochody wykazane w sprawozdaniach gmin, których obowiązek sporządzenia wynika z odrębnych przepisów, oraz dane o liczbie mieszkańców. 5. Dla celów obliczenia kwoty wyrównawczej części podstawowej subwencji ogólnej dla gmin, w miejsce dochodów gmin z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, wykazanych w sprawozdaniach gmin, o których mowa w ust. 4, przyjmuje się dochody z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, które ustala się: 1) dla 1999 r. - mnożąc łączną kwotę dochodów gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w pierwszym półroczu 1998 r., wykazaną przez gminy w sprawozdaniu, przez współczynnik ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 6 ust. 2, stosując wskaźnik określony w art. 6 ust. 2 pkt 3, 2) dla 2000 r. - mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku, za pierwsze półrocze 1999 r., przez wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gminy, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku. 6. Dla ustalenia kwoty wyrównawczej przyjmuje się dochody, które gmina może uzyskać z podatku rolnego, stosując średnią cenę skupu żyta określoną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a w przypadku innych podatków, stosując stawki maksymalne, z wyjątkiem podatku od środków transportowych, z którego dochody stanowią wpływy realizowane przy zastosowaniu stawek określonych w uchwałach rady gminy, bez zwolnień, odroczeń, umorzeń oraz zaniechań poboru dochodów gminy, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a)-e) oraz pkt 2 lit. a) i b). 7. Dla gminy o liczbie mieszkańców do 15 000 przyjmuje się do obliczenia kwoty wyrównawczej części podstawowej subwencji ogólnej dochody z tytułu podatku od nieruchomości, wynikające ze stawek tego podatku, uchwalonych przez radę tej gminy. Art. 22. Dla gmin o liczbie mieszkańców: 1) nie większej niż 5 000 - przeliczeniowa liczba mieszkańców jest równa liczbie 5 000, 2) od 5 001 do 10 000 - przeliczeniowa liczba mieszkańców jest równa liczbie mieszkańców, 3) powyżej 10 000 - przeliczeniową liczbę mieszkańców ustala się w następujący sposób: Liczba mieszkańcówPrzeliczeniowa liczba mieszkańców 10 000-50 00010 000 + 110% liczby mieszkańców powyżej 10 000 powyżej 50 000 do 300 00054 000 + 120% liczby mieszkańców powyżej 50 000 powyżej 300 000354 000 + 125% liczby mieszkańców powyżej 300 000. Art. 23. 1. Gminy, w których wskaźnik G jest większy niż 150% wskaźnika P, dokonują wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie części podstawowej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 20. 2. Kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez wskaźnik określający dla roku bazowego relacje planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w pierwszym półroczu i przez kwotę wynoszącą: 1) dla gmin, dla których wskaźnik G jest nie większy niż 200% wskaźnika P - 20% nadwyżki wskaźnika G ponad 150% wskaźnika P, 2) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 200% i nie większy niż 300% wskaźnika P - 10% wskaźnika P, powiększoną o 25% nadwyżki wskaźnika G ponad 200% wskaźnika P, 3) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 300% wskaźnika P - 35% wskaźnika P, powiększoną o 30% nadwyżki wskaźnika G ponad 300% wskaźnika P. 3. Łączna kwota wpłat, o których mowa w ust. 1, określana jest w ustawie budżetowej na dany rok. 4. Gminy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, na rachunek dochodów budżetu państwa w dwunastu równych ratach, w terminie do 15 dnia każdego miesiąca; od kwot nie wpłaconych w terminie nalicza się odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. 5. Do nie wpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 24. Część rekompensująca subwencji ogólnej dla gminy może składać się z: 1) kwoty rekompensującej dochody utracone w związku z częściową likwidacją podatku od środków transportowych, 2) kwoty rekompensującej dochody utracone bezpośrednio z tytułu: a) ustawowych ulg i zwolnień, określonych w: - art. 12 ust. 1 pkt 4-6 i ust. 3, art. 13 ust. 1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 108, poz. 681), - art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz 1998 r. Nr 106, poz. 668), - art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756), - art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887), b) obniżenia opłaty eksploatacyjnej na podstawie art. 84 ust. 6 ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. Art. 25. 1. Kwotę rekompensującą, o której mowa w art. 24 pkt 1, przeznaczoną dla wszystkich gmin ustala się w wysokości nie mniejszej niż 10,5% planowanych w ustawie budżetowej wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przyznawania gminom kwoty rekompensującej, o której mowa w art. 24 pkt 1, z uwzględnieniem utraconej kwoty dochodu z tytułu częściowej likwidacji podatku od środków transportowych, ustalonej na podstawie informacji gmin za 1997 r. Art. 26. 1. Gmina, która utraciła dochody na skutek zastosowania ulg i zwolnień ustawowych określonych w art. 24 pkt 2, otrzymuje kwotę rekompensującą, o której mowa w art. 24 pkt 2. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady obliczania i tryb przekazywania gminom kwoty rekompensującej, o której mowa w art. 24 pkt 2, z uwzględnieniem wniosków gmin, zawierających dane o rocznych skutkach ustawowych ulg i zwolnień. Art. 27. Kwotę rekompensującą, o której mowa w art. 24 pkt 2, przeznaczoną dla wszystkich gmin określa dla każdego roku budżetowego ustawa budżetowa. Rozdział 2 Subwencja ogólna dla powiatu Art. 28. 1. Subwencja ogólna dla powiatu składa się z części: 1) oświatowej, 2) drogowej, 3) wyrównawczej - w przypadku określonym w art. 30. 2. O przeznaczeniu środków otrzymanych w formie subwencji ogólnej decyduje rada powiatu. Art. 29. Kwotę przeznaczoną na część wyrównawczą subwencji ogólnej dla wszystkich powiatów określa dla każdego roku budżetowego ustawa budżetowa. Art. 30. 1. Część wyrównawczą subwencji ogólnej otrzymuje powiat, w którym wskaźnik podstawowych dochodów podatkowych na jednego mieszkańca, obliczony według zasad określonych w ust. 2, zwany dalej "wskaźnikiem S", jest mniejszy od wskaźnika Sw, o którym mowa w ust. 3. 2. Wskaźnik S dla danego powiatu oblicza się, dzieląc kwotę planowanych na dany rok budżetowy dla tego powiatu dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustaloną zgodnie z art. 10 na podstawie planowanej ogólnej kwoty wpływów z tego podatku, przyjętej w ustawie budżetowej na rok budżetowy, przez liczbę mieszkańców powiatu. 3. Wskaźnik Sw, będący podstawą do wyliczenia części wyrównawczej subwencji ogólnej, jest najwyższym wskaźnikiem S dla 1999 r., wyliczonym zgodnie z ust. 2. 4. Wskaźnik Sw, o którym mowa w ust. 3, waloryzowany jest corocznie wskaźnikiem korygującym dla podatku dochodowego od osób fizycznych ustalonym jako iloraz planowanej ogólnej kwoty wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, przyjętej w ustawie budżetowej na rok budżetowy, i planowanej kwoty wpływów z tego podatku, przyjętej w ustawie budżetowej na rok bazowy. 5. Wysokość należnej powiatowi części wyrównawczej subwencji ogólnej oblicza się mnożąc liczbę stanowiącą 85% różnicy między wskaźnikiem Sw i wskaźnikiem S dla danego powiatu, przez liczbę mieszkańców powiatu. Rozdział 3 Subwencja ogólna dla województwa Art. 31. 1. Subwencja ogólna dla województwa składa się z części: 1) oświatowej, 2) drogowej, 3) wyrównawczej - w przypadku określonym w art. 33. 2. O przeznaczeniu środków otrzymanych w formie subwencji ogólnej decyduje sejmik województwa. Art. 32. Kwotę przeznaczoną na część wyrównawczą subwencji ogólnej dla wszystkich województw określa dla każdego roku budżetowego ustawa budżetowa. Art. 33. 1. Część wyrównawczą subwencji ogólnej otrzymują województwa, w których wskaźnik podstawowych dochodów podatkowych na jednego mieszkańca, obliczony według zasad określonych w ust. 2, zwany dalej "wskaźnikiem W", jest mniejszy od wskaźnika Ww, o którym mowa w ust. 5. 2. Wskaźnik W dla danego województwa oblicza się dzieląc kwotę planowanych dochodów, o których mowa w art. 11 pkt 1, wyliczonych zgodnie z ust. 3 i 4 dla tego województwa, przez liczbę jego mieszkańców. 3. Kwotę planowanych na rok budżetowy dochodów województwa z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc planowaną kwotę wpływów z tego podatku, przyjętą w ustawie budżetowej na rok budżetowy, przez wskaźnik 0,015 i wskaźnik równy udziałowi należnego, w roku poprzedzającym rok bazowy, podatku dochodowego od osób fizycznych, zamieszkałych na terenie gmin wchodzących w skład województwa, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie złożonych, do dnia 30 czerwca roku bazowego, zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. 4. Kwotę planowanych na dany rok budżetowy dochodów województwa z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną planowaną kwotę wpływów z tego podatku, przyjętą w ustawie budżetowej na rok budżetowy, przez wskaźnik 0,005 i wskaźnik równy udziałowi wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych w roku poprzedzającym rok bazowy z terenu danego województwa, w ogólnej kwocie wpływów z tego podatku w tym samym roku, z zastrzeżeniem ust. 9. 5. Wskaźnik Ww, będący podstawą do wyliczenia części wyrównawczej subwencji ogólnej, jest najwyższym wskaźnikiem W dla 1999 r., wyliczonym zgodnie z ust. 2. 6. Wskaźnik Ww, o którym mowa w ust. 5, waloryzowany jest: 1) dla dochodów, o których mowa w ust. 3 - wskaźnikiem korygującym dla podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, 2) dla dochodów, o których mowa w ust. 4 - wskaźnikiem korygującym dla podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, 7. Wskaźniki korygujące ustala się: 1) dla podatku dochodowego od osób fizycznych - jako iloraz planowanej ogólnej kwoty wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, przyjętej w ustawie budżetowej na rok budżetowy, i planowanej kwoty wpływów z tego podatku, przyjętej w ustawie budżetowej na rok bazowy, 2) dla podatku dochodowego od osób prawnych - jako iloraz planowanej ogólnej kwoty wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych, przyjętej w ustawie budżetowej na rok budżetowy, i planowanej kwoty wpływów z tego podatku, przyjętej w ustawie budżetowej na rok bazowy. 8. Wysokość należnej województwu części wyrównawczej subwencji ogólnej oblicza się mnożąc liczbę stanowiącą 70% różnicy między wskaźnikiem Ww i wskaźnikiem W dla danego województwa przez liczbę mieszkańców województwa. 9. Podstawę obliczenia udziału poszczególnych województw w łącznej kwocie dochodów województw z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych w roku poprzedzającym rok bazowy stanowią dochody wykazane w sprawozdaniach, których obowiązek sporządzania wynika z odrębnych przepisów. Rozdział 4 Zasady ustalania części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego Art. 34. 1. Kwotę przeznaczoną na część oświatową subwencji ogólnej dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego ustala się w łącznej kwocie nie mniejszej niż 12,8% planowanych dochodów budżetu państwa. 2. Od kwoty, o której mowa w ust. 1, odlicza się 1% na rezerwę części oświatowej subwencji ogólnej. 3. Rezerwą subwencji, o której mowa w ust. 2, dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. Art. 35. Część oświatową subwencji ogólnej, po odliczeniu kwoty rezerwy, o której mowa w art. 34 ust. 2, rozdziela się między poszczególne gminy, powiaty i województwa według zasad ustalonych, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem typów i rodzaju szkół prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz liczby uczniów w tych szkołach. Rozdział 5 Zasady ustalania części drogowej subwencji ogólnej dla powiatów i województw Art. 36. 1. Kwotę przeznaczoną dla wszystkich powiatów i województw na część drogową subwencji ogólnej związaną z budową, modernizacją, utrzymaniem, zarządzaniem i ochroną dróg wojewódzkich, powiatowych oraz dróg powiatowych, wojewódzkich i krajowych w granicach miast na prawach powiatu, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, ustala się w wysokości 60% kwoty ustalonej na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668). 2. Od kwoty, o której mowa w ust. 1, odlicza się 10% na rezerwę części drogowej subwencji ogólnej, przeznaczoną na inwestycje. 3. Rezerwą, o której mowa w ust. 2, dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw transportu oraz reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. Art. 37. 1. Podział kwoty, o której mowa w art. 36, na poszczególne powiaty, miasta na prawach powiatu i województwa następuje z uwzględnieniem w szczególności długości i gęstości sieci dróg, drogowej infrastruktury technicznej, natężenia ruchu, wypadkowości oraz zrównoważenia rozwoju infrastruktury drogowej, w tym przygranicznej. 2. Rada Ministrów po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania i tryb przekazywania części drogowej subwencji ogólnej dla powiatów, miast na prawach powiatów i województw. DZIAŁ V Zasady i tryb ustalania subwencji ogólnych i udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz wpłat dla nowych jednostek samorządu terytorialnego Art. 38. 1. Subwencje ogólne, o których mowa w art. 19, art. 28 i art. 31, oraz udziały we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a), art. 8 pkt 1 i art. 11 pkt 1 lit. a), ustala się dla jednostek samorządu terytorialnego istniejących w dniu 30 czerwca roku bazowego. 2. Subwencje ogólne dla nowych gmin oblicza się w następujący sposób: 1) według zasad określonych w art. 21 i 22 oblicza się, odrębnie dla każdego obszaru gmin dzielonych, część podstawową subwencji ogólnej dla wszystkich gmin istniejących w dniu 30 czerwca roku bazowego i leżących na obszarze gmin dzielonych, 2) kwoty części podstawowej oraz rekompensującej subwencji ogólnej, obliczone dla gmin leżących na obszarze gmin dzielonych, dzieli się między nowe gminy proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców, 3) kwotę części oświatowej subwencji ogólnej, obliczoną dla gmin leżących na obszarze gmin dzielonych, dzieli się między nowe gminy według zasad, o których mowa w art. 35. 3. Subwencje ogólne dla nowych powiatów oblicza się w następujący sposób: 1) kwotę części oświatowej subwencji ogólnej, obliczoną dla powiatów leżących na obszarze powiatów dzielonych, dzieli się między nowe powiaty według zasad, o których mowa w art. 35, 2) kwotę części wyrównawczej subwencji ogólnej, obliczoną dla powiatów leżących na obszarze powiatów dzielonych, dzieli się między nowe powiaty proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców. 4. Udziały jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 1, dla nowych jednostek samorządu terytorialnego, ustala się dzieląc kwotę udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, obliczoną dla jednostek samorządu terytorialnego, leżących na terenie obszaru dzielonych jednostek samorządu terytorialnego, proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców. 5. W przypadku połączenia jednostek samorządu terytorialnego, kwoty subwencji ogólnych oraz udziałów, o których mowa w ust. 1, ustala się jako sumy subwencji ogólnych i udziałów dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. 6. W przypadku utworzenia nowych jednostek samorządu terytorialnego lub zmiany granic po dniu 1 stycznia roku, na który oblicza się subwencje ogólne i udziały, o których mowa w ust. 1, ponownemu podziałowi podlega kwota subwencji ogólnej oraz udziałów, przypadająca na okres od dnia utworzenia lub zmiany granic nowych jednostek samorządu terytorialnego do końca roku, a jeżeli utworzenie lub zmiana granic jednostek samorządu terytorialnego nie nastąpiło w pierwszym dniu miesiąca - od pierwszego dnia następnego miesiąca po dniu utworzenia lub zmiany granic jednostki samorządu terytorialnego. 7. Nowe jednostki samorządu terytorialnego mogą, w drodze zgodnych uchwał podjętych przez organy stanowiące wszystkich zainteresowanych jednostek samorządu terytorialnego, uzgodnić inny sposób podziału kwot subwencji ogólnej oraz udziałów, o których mowa w ust. 1. 8. Ustalenie nowego podziału subwencji ogólnej oraz udziałów następuje w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych uchwał, o których mowa w ust. 7. Art. 39. 1. Wpłaty, o których mowa w art. 23 ust. 1, oblicza się dla nowych gmin, dzieląc między nowe gminy proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców kwotę wpłat, obliczoną dla gmin leżących na obszarze gmin dzielonych. 2. Nowe gminy mogą, w drodze zgodnych uchwał podjętych przez rady wszystkich zainteresowanych gmin, uzgodnić inny sposób podziału kwoty wpłat, o których mowa w ust. 1. 3. Ustalenia nowego podziału wpłat dokonuje się w terminie określonym w art. 38 ust. 8. DZIAŁ VI Zasady i tryb przekazywania subwencji ogólnych Art. 40. Minister właściwy do spraw finansów publicznych informuje właściwe jednostki samorządu terytorialnego o: 1) rocznych kwotach poszczególnych części subwencji ogólnych, przyjętych w projekcie ustawy budżetowej, z wyjątkiem kwoty części rekompensującej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 24 pkt 2 - w terminie do dnia 15 października roku bazowego, 2) wysokości rocznej wpłaty, wyliczonej zgodnie z art. 23 - w terminie do dnia 15 października roku bazowego, 3) planowanej na dany rok kwocie dochodów z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, wyliczonej według zasad określonych w art. 5, art. 10 i art. 13 - w terminie do dnia 15 października roku bazowego, 4) ostatecznych wysokościach przyznanych kwot poszczególnych części subwencji ogólnych oraz ostatecznej rocznej wpłacie, o której mowa w pkt 2 - w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej, 5) zmianach kwot poszczególnych części subwencji ogólnych w wyniku podziału rezerw tych subwencji. Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje jednostkom samorządu terytorialnego: 1) część oświatową subwencji ogólnej - w ratach miesięcznych, z których rata za marzec wynosi 2/13 ogólnej kwoty subwencji na zadania oświatowe - w terminie do 25 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc wypłaty wynagrodzeń, 2) część podstawową subwencji ogólnej - w dwunastu równych ratach miesięcznych, w terminie do 15 dnia każdego miesiąca, 3) kwotę rekompensującą, o której mowa w art. 24 pkt 1 - w dwunastu równych ratach miesięcznych, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca, 4) kwotę rekompensującą, o której mowa w art. 24 pkt 2 - w dwóch ratach, w terminach: a) do dnia 31 maja - w wysokości wyrównującej ubytek dochodów za rok poprzedzający rok podatkowy,b) do dnia 15 października - w wysokości 50% kwot ubytku dochodów w roku podatkowym, wykazanych we wniosku, o którym mowa w art. 26 ust. 2, 5) część drogową subwencji ogólnej, o której mowa w art. 36 - w dwunastu równych ratach miesięcznych, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca.2. Jeżeli części subwencji ogólnej nie zostaną przekazane w terminach określonych w ust. 1, jednostkom samorządu terytorialnego przysługują, licząc od dnia następnego po upływie terminu określonego w ust. 1, odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. Art. 42. 1. Jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonej przez upoważnione organy zostanie stwierdzone, że w sprawozdaniu, wniosku lub informacji, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 4, art. 25 ust. 2 lub w art. 26 ust. 2, zostały podane nieprawdziwe dane i gmina otrzymała części subwencji ogólnej, wymienione w art. 21, art. 25 lub art. 26, w kwocie wyższej od należnej lub dokonała wpłat, o których mowa w art. 23, w kwocie niższej niż należna, minister właściwy do spraw finansów publicznych zmniejsza kwotę należnej gminie części subwencji ogólnej, zmniejszając lub wstrzymując kolejne raty tej części subwencji ogólnej o odpowiednie kwoty, wraz z przypadającymi od nich odsetkami w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych, chyba że jednostka ta dokona wcześniej zwrotu nienależnie otrzymanych kwot wraz z odsetkami. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zawiadamia właściwą regionalną izbę obrachunkową o zmniejszeniu kwoty należnej gminie części subwencji ogólnej, o którym mowa w ust. 1. 3. Kwoty, o których mowa w ust. 1, uzyskane przez gminę nienależnie podlegają, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, zwrotowi do budżetu państwa. 4. Kwoty uzyskane nienależnie przez gminę przy ustalaniu części subwencji ogólnej, o których mowa w art. 21 i art. 25, zwiększają kwotę rezerwy, o której mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, z przeznaczeniem na pomoc gminom w przypadkach losowych, którą dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych. 5. Kwoty uzyskane nienależnie przez jednostkę samorządu terytorialnego przy ustaleniu części oświatowej subwencji ogólnej zwiększają odpowiednio kwotę rezerwy, o której mowa w art. 34 ust. 2. 6. Do odsetek od kwot uzyskanych nienależnie przez gminę, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 48 § 1 i art. 67 ustawy - Ordynacja podatkowa. 7. Umarzanie odsetek, rozkładanie na raty i odraczanie terminu płatności należy do właściwości ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 8. Decyzja o zwrocie nienależnej części subwencji ogólnej lub zwiększeniu zaniżonej wpłaty, o której mowa w art. 23, nie może być wydana po upływie 5 lat, licząc od końca roku budżetowego, za który sporządzono sprawozdanie z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zawierające dane stanowiące podstawę do wyliczenia subwencji. DZIAŁ VII Zasady i tryb przekazywania dotacji Rozdział 1 Zasady ogólne dotowania wieloletnich programów rozwoju województwa oraz inwestycji realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego Art. 43. 1. Na realizację wieloletnich programów rozwoju województwa, o których mowa w odrębnych przepisach, samorząd województwa może otrzymać dotacje celowe z budżetu państwa. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem warunków i trybu przekazywania oraz zasad kontroli ich wykorzystania. Art. 44. 1. Z budżetu państwa mogą być udzielane dotacje celowe na dofinansowanie inwestycji realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego jako zadanie własne. 2. Zasady i kryteria podziału środków na dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, ustalane są przez wojewodę po zasięgnięciu opinii samorządu województwa. 3. Łączna wysokość dotacji przyznanych w kolejnych latach na dofinansowanie inwestycji realizowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 4 i art. 45, 50% wartości kosztorysowej inwestycji. 4. Wysokość dotacji otrzymanej przez jednostkę samorządu terytorialnego w danym roku na dofinansowanie inwestycji, z wyjątkiem inwestycji dotyczących szkół i placówek oświatowych, nie może przekroczyć: 1) w pierwszym roku realizacji inwestycji - 80% kwoty środków planowanych w budżecie jednostki samorządu terytorialnego na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę otrzymanych dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w art. 45 - 200% kwoty tych środków, 2) jeżeli inwestycja jest rozpoczynana i kończona w tym samym roku - 100% kwoty środków planowanych w budżecie jednostki samorządu terytorialnego na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę otrzymanych dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w art. 45 - 300% kwoty tych środków. 5. Jednostka samorządu terytorialnego, otrzymująca dotację na dofinansowanie inwestycji, obowiązana jest złożyć wojewodzie w terminie 30 dni od zakończenia roku budżetowego informację zawierającą: 1) wykaz inwestycji realizowanych z udziałem dotacji, 2) wartości kosztorysowe tych inwestycji, 3) kwoty dotacji i kwoty środków z budżetu jednostki samorządu terytorialnego przekazane w ciągu roku na finansowanie poszczególnych inwestycji. 6. Jednostka samorządu terytorialnego, która nie przeznaczy w danym roku na finansowanie dotowanej inwestycji środków z budżetu jednostki samorządu terytorialnego w pełnej kwocie, wymaganej na podstawie ust. 4, obowiązana jest zwrócić dotację, przyznaną w danym roku, w części proporcjonalnej do poniesionych wydatków, w terminie nie później niż do końca roku następującego po roku, w którym otrzymała dotację. 7. Dotacje, o których mowa w ust. 1, nie wykorzystane w roku budżetowym zgodnie z przeznaczeniem, podlegają zwrotowi do budżetu państwa. 8. Do dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa, w przypadkach określonych w ust. 6 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa. Art. 45. 1. Jeżeli inwestycja jest realizowana przez gminę: 1) której wskaźnik G jest mniejszy od 60% wskaźnika P, o których mowa w art. 21, albo 2) zagrożoną szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, objętą wykazem ustalonym na podstawie odrębnych przepisów i otrzymującą kwotę wyrównawczą części podstawowej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 21, - łączna wysokość dotacji, o której mowa w art. 44 ust. 3, nie może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji. 2. Jeżeli inwestycja realizowana jest przez gminę w celu zagospodarowania nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej i przekazanych gminie na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668), łączna wysokość dotacji, o której mowa w art. 44 ust. 3, może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji. Rozdział 2 Zasady dotowania zadań realizowanych na mocy porozumień Art. 46. Jednostka samorządu terytorialnego, realizująca zadania z zakresu działania innych jednostek samorządu terytorialnego na mocy porozumień zawartych z tymi jednostkami, otrzymuje od nich dotacje celowe w kwocie wynikającej z zawartego porozumienia. Art. 47. Jednostka samorządu terytorialnego, realizująca zadania z zakresu administracji rządowej na mocy porozumień zawartych z organami tej administracji, otrzymuje od nich dotacje celowe w kwocie wynikającej z zawartego porozumienia. Art. 48. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania dotacji na realizację przez jednostkę samorządu terytorialnego zadań przejętych na podstawie porozumień, o których mowa w art. 46 i art. 47, określają te porozumienia. Rozdział 3 Dotacje celowe z budżetu państwa dla gminy Art. 49. 1. Gminie wykonującej zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami są przyznawane z budżetu państwa dotacje celowe na realizację tych zadań. 2. Kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się według zasad przyjętych do określania wydatków podobnego rodzaju w budżecie państwa. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów, jeżeli inne ustawy nie stanowią inaczej. 4. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane w trybie umożliwiającym pełne i terminowe wykonanie zlecanych zadań. 5. W przypadku niedotrzymania warunków określonych w ust. 2 i 4, gminie przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia w postępowaniu sądowym. Art. 50. 1. Z budżetu państwa udzielane są dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie określonych w odrębnych przepisach zadań własnych gminy z zakresu: 1) pomocy społecznej, 2) wypłat dodatków mieszkaniowych, 3) innych zadań. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów. Art. 51. 1. Z budżetu państwa mogą być udzielane gminie dotacje celowe na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. 2. Do dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 44 ust. 3 i 4. Rozdział 4 Dotacje celowe z budżetu państwa dla powiatu Art. 52. 1. Powiat otrzymuje dotacje celowe z budżetu państwa: 1) na realizację zadań przez powiatowe służby, inspekcje i straże, 2) na zadania z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiat na podstawie odrębnych przepisów. 2. Kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się według zasad przyjętych w budżecie państwa do określania wydatków podobnego rodzaju. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów, jeżeli inne ustawy nie stanowią inaczej. 4. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane w trybie umożliwiającym pełne i terminowe wykonywanie zadań. 5. W przypadku niedotrzymania warunków określonych w ust. 2 i 4, powiatowi przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia w postępowaniu sądowym. Art. 53. 1. Z budżetu państwa udzielane są dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie zadań własnych powiatu z zakresu: 1) pomocy społecznej, określonych w odrębnych przepisach, 2) innych zadań określonych w odrębnych przepisach, na zasadach w nich określonych. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów w terminie umożliwiającym pełne i terminowe wykonanie zadań. 3. Do dotacji na cele inwestycyjne związane z zadaniami, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 44 ust. 3 i 4. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania dotacji celowych z budżetu państwa na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Art. 54. 1. Z budżetu państwa mogą być udzielane powiatowi dotacje celowe na usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. 2. Do dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 44 ust. 3 i 4. Rozdział 5 Dotacje celowe z budżetu państwa dla województwa Art. 55. 1. Województwo otrzymuje dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez województwo na podstawie odrębnych przepisów. 2. Kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się według zasad przyjętych w budżecie państwa do określania wydatków podobnego rodzaju. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów, jeżeli inne ustawy nie stanowią inaczej. 4. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane w trybie umożliwiającym pełne i terminowe wykonywanie zadań. 5. W przypadku niedotrzymania warunków określonych w ust. 2 i 4, województwu przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia w postępowaniu sądowym. Art. 56. 1. Z budżetu państwa udzielane są dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie zadań własnych województwa z zakresu: 1) pomocy społecznej, określonych w odrębnych przepisach, 2) art. 23 ust. 1a ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668), 3) innych zadań określonych w odrębnych przepisach, na zasadach w nich określonych. 2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów w terminie umożliwiającym pełne i terminowe wykonanie zadań. 3. Do dotacji na cele inwestycyjne związane z zadaniami, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 44 ust. 3 i 4. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania dotacji celowych z budżetu państwa na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1. DZIAŁ VIII Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 57. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w art. 14 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) może zwolnić mieszkańców gminy z podatku od posiadania psów albo wprowadzić inne zwolnienia niż określone w art. 13 ust. 2." Art. 58. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 skreśla się ust. 2; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 1, dzielone są w relacji: 1) 40% - na zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2) 60% - na zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 3. 2. Środki na wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem, zarządzaniem i ochroną dróg, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 3, przekazywane są w formie części drogowej subwencji ogólnej ustalanej na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach." Art. 59. 1. W 1999 r. ustala się rezerwę subwencji ogólnych w wysokości 1,5% sumy kwot części wyrównawczych, o których mowa w art. 29 i art. 32. 2. Rezerwą, o której mowa w ust. 1, dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. Art. 60. Z budżetu państwa udzielane są w 1999 r. gminom, powiatom i województwom dotacje celowe na finansowanie zadań oświatowych, realizowanych w placówkach i innych jednostkach systemu oświaty, o których mowa w art. 5 ust. 5a i 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759), z wyłączeniem szkół o znaczeniu regionalnym. Art. 61. 1. W celu zapewnienia ciągłości finansowania zadań przekazanych powiatom i województwom, z wyłączeniem miast na prawach powiatu, minister właściwy do spraw finansów publicznych udziela do dnia 15 stycznia 1999 r. jednorazowej zaliczki z budżetu państwa w wysokości 1/12 planowanych rocznych podstawowych dochodów podatkowych na poczet dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych potrąca w sześciu ratach, począwszy od dnia 1 lipca 1999 r., kwoty odpowiadające wysokości przekazanych zaliczek, o których mowa w ust. 1, z dochodów powiatów i województw, ustalonych zgodnie z art. 10 i 13. Art. 62. Do finansowania inwestycji centralnych, przekazywanych jednostkom samorządu terytorialnego, których inwestorami w dniu 31 grudnia 1998 r. byli wojewodowie lub ministrowie, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 44 ust. 3 i 4. Art. 63. Informacje dotyczące 1999 r., o których mowa w art. 40, minister właściwy do spraw finansów publicznych przekaże gminom do dnia 15 stycznia 1999 r. Art. 64. Rada Ministrów przedłoży Sejmowi i Senatowi do dnia 31 maja 2000 r. informację o skutkach obowiązywania ustawy wraz z propozycjami niezbędnych zmian. Art. 65. Traci moc ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. z 1998 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 98, poz. 611). Art. 66. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 7 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 25 ust. 2, art. 26 ust. 2, art. 35 i art. 59 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności. (Dz. U. Nr 150, poz. 984) Art. 1. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 4 w zdaniu wstępnym po wyrazach "oraz pkt 4 lit." dodaje się wyrazy "a) i"; 2) art. 82 otrzymuje brzmienie: "Art. 82. 1. W zakresie dotyczącym prawa do nieodpłatnego nabycia akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A. przez uprawnionych pracowników stosuje się przepisy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz. U. Nr 150, poz. 984). 2. Uprawnionymi pracownikami, o których mowa w ust. 1, są, z zastrzeżeniem ust. 3, osoby będące w dniu przekształcenia dokonanego na podstawie art. 76 pracownikami PPTT oraz: 1) osoby, które przepracowały co najmniej dziesięć lat w PPTT lub w spółce Telekomunikacja Polska S.A., a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110), 2) osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w PPTT lub w spółce Telekomunikacja Polska S.A. zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 231 Kodeksu pracy. 3. Uprawnionymi pracownikami są również pracownicy spółki Telekomunikacja Polska S.A. zatrudnieni w tej spółce po dniu przekształcenia, o którym mowa w ust. 2, którzy pozostawali z tą spółką w stosunku pracy z dniu 30 czerwca 1998 r." Art. 2. 1. Termin składania oświadczeń o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A. przez osoby uprawnione w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, które nie złożyły dotychczas takich oświadczeń, wygasa z upływem trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Oświadczenia o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A., złożone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przez osoby uprawnione w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, lecz nie uprawnione według przepisów dotychczasowych, stają się skuteczne z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Skarb Państwa przystąpi do nieodpłatnego zbywania akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A. po trzech miesiącach od upływu terminu, o którym mowa w ust. 1. Prawo do nieodpłatnego nabycia tych akcji wygasa z upływem sześciu miesięcy od dnia przystąpienia przez Skarb Państwa do nieodpłatnego zbywania akcji. W wyżej uregulowanym zakresie nie stosuje się przepisu art. 38 ust. 2 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie daty zaprzestania przez Ministra Finansów ustalania taryf oraz opłat za nielegalny pobór ciepła. (Dz. U. Nr 150, poz. 985) Na podstawie art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów zaprzestaje ustalania taryf w odniesieniu do ciepła oraz ustalania zakresu i wysokości opłat za nielegalny pobór ciepła, na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594 i Nr 106, poz. 668). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej. (Dz. U. Nr 150, poz. 986) Na podstawie art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące okręgowe urzędy górnicze oraz ustala ich siedziby i właściwość miejscową: 1) Okręgowy Urząd Górniczy w Bytomiu dla części obszaru województwa śląskiego, obejmującej powiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski i tarnogórski oraz miasta na prawach powiatu: Bytom, Częstochowa, Piekary Śląskie, Ruda Śląska i Świętochłowice, 2) Okręgowy Urząd Górniczy w Gliwicach dla obszaru województwa opolskiego oraz części obszaru województwa śląskiego, obejmującej powiaty: gliwicki i mikołowski oraz miasta na prawach powiatu: Gliwice i Zabrze, 3) Okręgowy Urząd Górniczy w Katowicach dla części obszaru województwa śląskiego, obejmującej powiaty: będziński i zawierciański oraz miasta na prawach powiatu: Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Katowice, Mysłowice, Siemianowice Śląskie i Sosnowiec, 4) Okręgowy Urząd Górniczy w Kielcach dla obszaru województw: łódzkiego i świętokrzyskiego oraz części obszaru województwa podkarpackiego, obejmującej powiat tarnobrzeski i miasto na prawach powiatu Tarnobrzeg, 5) Okręgowy Urząd Górniczy w Krakowie dla obszaru województwa małopolskiego, 6) Okręgowy Urząd Górniczy w Krośnie dla obszaru województwa podkarpackiego, z wyłączeniem powiatu tarnobrzeskiego i miasta na prawach powiatu Tarnobrzeg, 7) Okręgowy Urząd Górniczy w Lublinie dla obszaru województw: podlaskiego i lubelskiego, 8) Okręgowy Urząd Górniczy w Poznaniu dla obszaru województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, pomorskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego, a także dla obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, 9) Okręgowy Urząd Górniczy w Rybniku dla części obszaru województwa śląskiego, obejmującej powiaty: raciborski, rybnicki i wodzisławski oraz miasta na prawach powiatu: Jastrzębie-Zdrój, Rybnik i Żory, 10) Okręgowy Urząd Górniczy w Tychach dla części obszaru województwa śląskiego, obejmującej powiaty: bielski, cieszyński, pszczyński, tyski i żywiecki oraz miasta na prawach powiatu: Bielsko-Biała, Jaworzno i Tychy, 11) Okręgowy Urząd Górniczy w Wałbrzychu dla części obszaru województwa dolnośląskiego, obejmującej powiaty: dzierżoniowski, jeleniogórski, kamiennogórski, kłodzki, lubański, lwówecki, świdnicki, wałbrzyski, ząbkowicki i zgorzelecki oraz miasta na prawach powiatu: Jelenia Góra i Wałbrzych, 12) Okręgowy Urząd Górniczy w Warszawie dla obszaru województw: mazowieckiego i warmińsko-mazurskiego, 13) Okręgowy Urząd Górniczy we Wrocławiu dla części obszaru województwa dolnośląskiego, obejmującej powiaty: bolesławiecki, głogowski, górowski, jaworski, legnicki, lubiński, milicki, oleśnicki, oławski, polkowicki, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski i złotoryjski oraz miasta na prawach powiatu: Legnica i Wrocław. § 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 73, poz. 457). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 10 września 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 151, poz. 987) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: DZIAŁ I Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe oraz ich usytuowanie, przy zachowaniu przepisów Prawa budowlanego, odrębnych ustaw i przepisów szczególnych, a także ustaleń Polskich Norm. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) linii tramwajowych, 2) dróg szynowych służących do transportu wewnątrzzakładowego w obszarze zamkniętym i nie mających połączenia z liniami i bocznicami kolejowymi, 3) dróg szynowych na obszarze górniczym - kopalń odkrywkowych oraz zwałowisk odpadów, 4) transportowych urządzeń linowych i linowo-terenowych, 5) wyciągów narciarskich. 3. Warunki techniczne budynków znajdujących się na obszarze kolejowym określają odrębne przepisy. 4. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać linie metra, określają przepisy szczególne. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu i robotach budowlanych budowli kolejowych. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) budowli kolejowej - rozumie się przez to całość techniczno-użytkową wraz z gruntem, na którym jest usytuowana, oraz instalacjami i urządzeniami, służącą do ruchu pojazdów kolejowych, organizacji i sterowania tym ruchem, umożliwiającą dokonywanie przewozów osób lub rzeczy, a w szczególności: drogi szynowe normalnotorowe, szerokotorowe i wąskotorowe, koleje niekonwencjonalne, budowle ziemne, mosty, wiadukty, przepusty, konstrukcje oporowe, rampy, perony, place ładunkowe, skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi w jednym poziomie, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, urządzenia zasilania elektrotrakcyjnego, urządzenia zabezpieczenia i sterowania ruchem, urządzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i urządzenia techniczne oraz inne budowle usytuowane na obszarze kolejowym służące do prowadzenia ruchu kolejowego i utrzymania linii kolejowej, 2) drodze szynowej - rozumie się przez to budowlę wraz z gruntem, na którym jest usytuowana, składająca się z toru (elementu jezdnego) o konstrukcji szynowej, dostosowaną do ruchu pojazdów kolejowych, 3) pojeździe kolejowym - rozumie się przez to tabor kolejowy (pojazdy trakcyjne - lokomotywy lub wagony przystosowane do przewozu osób lub rzeczy) oraz pojazdy specjalistyczne, przystosowane do poruszania się po torze kolejowym, 4) kolejach niekonwencjonalnych - rozumie się przez to te wszystkie koleje, w których ruch pojazdu kolejowego jest niekonwencjonalny, a w szczególności koleje: linowe, linowo-terenowe, magnetyczne, 5) przechyłce toru - rozumie się przez to podniesienie toku szynowego zewnętrznego w stosunku do toku wewnętrznego dla toru w łuku, w celu zrównoważenia siły odśrodkowej, która powstaje przy ruchu pojazdu kolejowego po torze w łuku, 6) nawierzchni - rozumie się przez to konstrukcję przystosowaną do przenoszenia na grunt obciążeń stałych i ruchomych związanych z ruchem pojazdów kolejowych, składającą się z toru, po którym poruszają się pojazdy kolejowe, elementów podporowych, elementów przytwierdzających i łączących oraz podsypki, 7) podtorzu - rozumie się przez to budowlę geotechniczną wykonaną na gruncie rodzimym jako nasyp lub przekop wraz z urządzeniami ją zabezpieczającymi i odwadniającymi, 8) parametrach techniczno-eksploatacyjnych linii kolejowej - rozumie się przez to ustalone przez zarząd kolei dla danej linii kolejowej parametry określające: maksymalną dopuszczalną prędkość eksploatacyjną pojazdów kolejowych, ich maksymalne dopuszczalne naciski na tor kolejowy, obciążenie przewozami wyrażone w gigagramach brutto na rok [Gg/rok] lub teragramach brutto na rok [Tg/rok] oraz skrajnię budowli, 9) skrajni budowli - rozumie się przez to przestrzeń określoną graniczną linią wyznaczającą minimalne, konieczne do zachowania w obszarze podziemnym i nadziemnym toru kolejowego, odległości budowli kolejowej od osi toru kolejowego i górnej powierzchni główki szyny w celu zapewnienia bezkolizyjnej pracy maszyn i urządzeń przy budowie i robotach budowlanych linii kolejowej oraz bezpiecznego postoju i ruchu pojazdów kolejowych, 10) ukresie - rozumie się przez to punkt oznaczony w sposób trwały i widoczny, usytuowany w międzytorzu w miejscu rozgałęzienia torów w rozjeździe, poza którym nie mogą znajdować się pojazdy kolejowe, 11) remontach budowli kolejowej - rozumie się przez to wykonywanie w istniejącej budowli kolejowej robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy ustalonych parametrach techniczno-eksploatacyjnych, 12) odbudowie budowli kolejowej - rozumie się przez to wykonanie nowej budowli kolejowej w miejsce niesprawnej lub nieczynnej budowli kolejowej, 13) rozbudowie budowli kolejowej - rozumie się przez to dobudowanie urządzeń lub budowli do istniejącej budowli kolejowej, 14) modernizacji budowli kolejowej - rozumie się przez to roboty mające na celu przystosowanie budowli kolejowej do wyższych od dotychczasowych parametrów techniczno-eksploatacyjnych, 15) długości budowlanej toru - rozumie się przez to długość toru mierzoną między początkami rozjazdów, gdy początki rozjazdów albo ich końce zwrócone są do siebie, albo długość toru mierzoną między początkiem rozjazdu a czołem belki odbojnicowej kozła oporowego; długość rozjazdów pośrednich znajdujących się w torze odlicza się, 16) długości użytecznej toru - rozumie się przez to długość części toru przeznaczoną na postój pociągu lub wagonów, to jest długość mierzoną pomiędzy punktem ustawienia semafora, tarczy zaporowej lub manewrowej a ukresem, końcem odcinka izolowanego, punktem zwalniającym przebieg pociągu, miejscem usytuowania wykolejnicy lub miejscem przejazdu lub przejścia kolejowego, jeśli są one czynne w czasie postoju pociągu lub wagonów; jeżeli przy torze nie znajduje się semafor, tarcza zaporowa lub manewrowa, to długość użyteczną toru określa odległość między ukresami, 17) długości ogólnej toru - rozumie się przez to długość budowlaną z dodaniem długości rozjazdów i kozłów oporowych. § 4. Dla określenia warunków technicznych wprowadza się podział budowli kolejowych na: 1) kolejowe budowle drogowe, których konstrukcja jest bezpośrednio lub pośrednio związana z ruchem pojazdów kolejowych, które stanowią: a) drogi szynowe, gdy elementem konstrukcyjnym, po którym porusza się pojazd kolejowy, są dwie stalowe szyny ułożone na podbudowie równolegle; z uwagi na odległości pomiędzy szynami rozróżnia się: koleje normalnotorowe (o odległości 1 435 mm), wąskotorowe (o odległości mniejszej niż 1 435 mm), szerokotorowe (o odległości większej niż 1 435 mm), b) kolejowe obiekty inżynieryjne, zwane dalej "obiektami inżynieryjnymi", c) urządzenia zasilania elektrotrakcyjnego, 2) kolejowe budowle towarzyszące, które stanowią: a) budowle i urządzenia związane z obsługą przewozów osób i rzeczy, b) budowle zaplecza technicznego taboru kolejowego i dróg szynowych, c) budowle i urządzenia sterowania ruchem kolejowym, d) budowle i urządzenia telekomunikacyjne, e) urządzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne, 3) koleje niekonwencjonalne. § 5. Przy wykonywaniu robót budowlanych budowli kolejowych powinno się stosować materiały i wyroby dopuszczone do stosowania w budownictwie kolejowym. DZIAŁ II Zabudowa i zagospodarowanie obszaru kolejowego Rozdział 1 Usytuowanie linii kolejowej i budowli kolejowych § 6. 1. Linia kolejowa powinna być tak usytuowana, aby zapewnić uzyskanie: 1) jak najlepszego dostępu do kolejowych budynków, budowli i urządzeń związanych z obsługą przewozów osób i rzeczy, 2) zminimalizowania zakresu niezbędnych do wykonania robót ziemnych oraz liczby obiektów inżynieryjnych, 3) wymaganych parametrów eksploatacyjnych obejmujących: a) prędkość maksymalną pojazdów kolejowych [km/h], b) maksymalny nacisk osi pojazdów kolejowych [kN/oś], c) skrajnię budowli [mm], d) obciążenie przewozami [Gg/rok] lub [Tg/rok], 4) oszczędności zużycia energii na cele trakcyjne. 2. Usytuowanie posterunków ruchu na linii kolejowej powinno zapewnić możliwie jednakowy czas przejazdu pojazdów kolejowych pomiędzy nimi, wynikający z zakładanego obciążenia linii, przy uwzględnieniu - na liniach dwutorowych - okresowych zamknięć odcinków linii dla ruchu pociągów w celu przeprowadzania robót związanych z utrzymaniem i remontem drogi kolejowej. 3. Przy kształtowaniu przebiegu trasy nowej lub modernizowanej linii kolejowej należy uwzględniać nie tylko parametry eksploatacyjne, jakie wynikają z aktualnych potrzeb w zakresie przewozów kolejowych na danym obszarze, ale także przewidywane znaczenie danej linii kolejowej w przewozach tranzytowych, ponadregionalnych i międzynarodowych.. § 7. 1. Granica przyległego pasa gruntu, w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym, powinna być oznaczona w terenie stałymi punktami zwanymi granicznikami i powinna znajdować się w odległości co najmniej 3,0 m od zewnętrznej krawędzi budowli kolejowej lub granicy robót ziemnych związanych z konstrukcją drogi szynowej, najbardziej odległej od osi toru. 2. Na liniach jednotorowych, w przypadku projektowania dobudowy drugiego toru, granica przyległego pasa gruntu, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględnić grunt przeznaczony pod budowę drugiego toru. § 8. 1. Linia kolejowa powinna posiadać wyposażenie techniczne zapewniające osiąganie określonych parametrów eksploatacyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3. 2. Wyposażenie techniczne linii kolejowej obejmuje konstrukcyjne elementy nawierzchni, podtorze, obiekty inżynieryjne oraz w szczególności następujące budowle i urządzenia: 1) systemu sterowania ruchem kolejowym, 2) związane z obsługą przewozu osób i rzeczy, 3) zaplecza technicznego taboru kolejowego, 4) zasilania elektrotrakcyjnego, 5) telekomunikacyjne, 6) zasilania elektroenergetycznego, 7) sieci technicznych, 8) związane ze skrzyżowaniem z drogami publicznymi w jednym poziomie, 9) związane z osłoną antyawaryjną. 3. Budowle i urządzenia, o których mowa w ust. 2, powinny być usytuowane na obszarze kolejowym tak, aby: 1) nie powodowały utrudnień w czynnościach związanych z wykonywaniem przewozu, 2) nie kolidowały ze sobą, 3) umożliwiały przeprowadzanie napraw bez konieczności wyłączania innych urządzeń, 4) nie powodowały ograniczenia widoczności toru kolejowego w miejscach przeznaczonych do przebywania osób, 5) nie zakłócały prawidłowego funkcjonowania innych urządzeń. 4. Układ torowy, w miejscach usytuowania posterunków ruchu oraz w miejscach usytuowania urządzeń obsługi przewozu osób i rzeczy, powinien być dostosowany do rodzaju i wielkości zadań przewozowych. Rozdział 2 Skrajnia budowli § 9. 1. W skrajni budowli nie może znajdować się żaden trwały element obiektu budowlanego lub urządzenia, z wyjątkiem toru oraz urządzeń przeznaczonych do bezpośredniego współdziałania z pojazdem kolejowym (urządzeń: sterowania ruchem kolejowym, sieci trakcyjnej, telekomunikacyjnych). 2. Skrajnie budowli na liniach kolejowych normalnotorowych powinny odpowiadać wymaganiom określonym w Polskiej Normie oraz przepisach Międzynarodowego Związku Kolei, zwanego dalej "UIC". 3. Ewidencję wymiarów skrajni budowli usytuowanych przy, nad i pod torem kolejowym prowadzi i uaktualnia zarząd kolei. Rozdział 3 Bezpieczeństwo ruchu kolejowego § 10. 1. W celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji linii kolejowych, a szczególności bezpiecznego ruchu pojazdów kolejowych, linie kolejowe powinny być wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed: 1) najechaniem jednego pojazdu kolejowego na inny pojazd kolejowy stojący lub poruszający się po tym samym torze, 2) przejechaniem pojazdu kolejowego z jednego toru na inny tor, na którym znajduje się pojazd kolejowy, 3) wjazdem pojazdu kolejowego na odcinek toru z prędkością większą niż jest dopuszczalna dla tego odcinka toru, 4) najechaniem pojazdu kolejowego na pojazd drogowy na skrzyżowaniu linii kolejowej z drogą w jednym poziomie, 5) dopuszczeniem do ruchu niesprawnych pojazdów kolejowych lub których naciski osi na tor przekraczają wartości dopuszczalne. 2. Rodzaj urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinien być dostosowany do parametrów eksploatacyjnych linii kolejowej, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Linie kolejowe powinny być wyposażone w: 1) stałe sygnalizatory torowe (semafory i tarcze) ustawiane lub zawieszane przy torze kolejowym, informujące obsługę pojazdu kolejowego o dopuszczalnej prędkości, jaka obowiązuje na odcinku za sygnalizatorem torowym; na liniach kolejowych przystosowanych do dużej prędkości sygnalizacja torowa może być zastąpiona sygnalizacją kabinową w pojeździe kolejowym, 2) znaki i sygnały drogowe widoczne w każdych warunkach atmosferycznych, informujące o kilometrażu, pochyleniu podłużnym i innych parametrach toru oraz oznaczające miejsca, na których obowiązuje inna prędkość niż ustalona parametrami eksploatacyjnymi dla danej linii, 3) urządzenia łączności pomiędzy posterunkami ruchu. § 11. W celu zapewnienia bezpiecznego przekraczania toru kolejowego przez pojazdy drogowe i pieszych linia kolejowa powinna być wyposażana w przejazdy i przejścia, których kategorie i rodzaje, dostosowane do natężenia ruchu kolejowego i drogowego, określają przepisy szczególne. DZIAŁ III Budowle kolejowe na liniach normalnotorowych Rozdział 1 Klasyfikacja linii kolejowych § 12. 1. Droga szynowa normalnotorowa jest to droga, w której odległość pomiędzy główkami dwóch szyn wynosi 1 435 mm, mierząc 14 mm poniżej górnej powierzchni toczonej szyn, posiadająca standard konstrukcyjny dostosowany do parametrów eksploatacyjnych ustalonych dla danej linii kolejowej. 2. Linie kolejowe dzielą się na jednotorowe, dwutorowe lub wielotorowe oraz odcinki, szlaki i stacje, zgodnie z przepisani szczególnymi. 3. Stacja jest to budowla kolejowa stanowiąca połączony za pomocą rozjazdów układ torowy wraz z urządzeniami sterowania ruchem i łączności, gdzie oprócz toru głównego zasadniczego znajduje się co najmniej jeden tor główny dodatkowy, a pojazdy kolejowe (pociągi) mogą rozpoczynać i kończyć jazdę, krzyżować się i wyprzedzać, jak również zmieniać skład lub kierunek jazdy. 4. W miejscach styku kolei o różnych szerokościach toru powinny być urządzone następujące stacje styczne: 1) przeładunkowe lub przesiadkowe, 2) komunikacji przestawczej - wyposażone w urządzenia do zmiany wózków lub urządzenia do zmiany rozstawu kół w wózkach. § 13. 1. Linia kolejowa powinna spełniać parametry eksploatacyjne, niezbędne dla umożliwienia wykonywania przewozu osób lub rzeczy. 2. Ukształtowanie trasy linii kolejowej, standardy konstrukcyjne drogi szynowej oraz urządzenia sterowania ruchem i łączności powinny odpowiadać kategoriom linii kolejowych, których parametry eksploatacyjne określa tabela 3.1. Tabela 3.1 Parametry eksploatacyjne linii kolejowych Lp.Kategoria linii kolejowejObciążenie przewozami T [Tg/rok]Prędkość maksymalna vmax [km/h]Prędkość maks. pociągów towarowych vt [km/h]Dopuszczalne naciski osi P [kN] 123456 1Magistralne (0)T ≥ 25120 < vmax ≤ 20080 < vmax ≤ 120P ≤ 221 2Pierwszorzędne (1)10 ≤ T < 2580 < vmax ≤ 12060 < vmax ≤ 80210 ≤ P < 221 3Drugorzędne (2)3 ≤ T < 1060 < vmax ≤ 8050 < vmax ≤ 60200 ≤ P < 210 4Znaczenia miejscowego (3)T < 3vmax ≤ 60vmax ≤ 50P < 200 3. Spełnienie jednego z warunków, o których mowa w ust. 2, jest wystarczające do zakwalifikowania linii kolejowej do odpowiedniej kategorii, przy czym należy brać pod uwagę: 1) wymagania przewozowe, 2) ukształtowanie trasy linii kolejowej w planie i profilu, 3) standard konstrukcyjny drogi szynowej, 4) wyposażenie techniczne linii kolejowej w urządzenia sterowania ruchem, zasilania elektrotrakcyjnego i telekomunikacyjne. 4. Linię kolejową uznaje się za przystosowaną do danej prędkości, jeżeli na co najmniej połowie jej długości układ geometryczny, nawierzchnia, podtorze, obiekty inżynieryjne oraz urządzenia sterowania ruchem są przystosowane do ruchu pociągów z daną prędkością. § 14. 1. Ustalenie punktu początkowego i końcowego linii kolejowej, początku kilometrowania, kwalifikowanie linii do poszczególnych kategorii oraz dokonywanie zmian w tym zakresie należy do zarządu kolei. 2. W przypadku wystąpienia zmian w technicznym wyposażeniu linii kolejowej sprawiających, że nie będzie ono odpowiadać danej kategorii linii, należy przywrócić odpowiedni stan wyposażenia przy zachowaniu danej kategorii albo zmienić kategorię linii kolejowej według aktualnego stanu wyposażenia technicznego. Rozdział 2 Klasyfikacja torów kolejowych § 15. 1. W celu określenia wymagań w zakresie utrzymania nawierzchni i standardów konstrukcyjnych nawierzchni tory kolejowe dzieli się na sześć klas technicznych (0, 1, 2, 3, 4, 5). 2. O zakwalifikowaniu torów do jednej z sześciu klas decydują następujące parametry eksploatacyjne: 1) dopuszczalna prędkość pociągów, 2) dopuszczalny przy tej prędkości nacisk osi lokomotywy, 3) dopuszczalny przy tej prędkości nacisk osi wagonów, 4) ekwiwalentne obciążenie przewozami. 3. Wartość trzech pierwszych parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno przyjmować się według rzeczywistych wielkości obowiązujących dla danego toru - prędkości pociągów i nacisków osi kursującego taboru kolejowego. Wartość ekwiwalentnego obciążenia przewozami oblicza się według wzoru: gdzie: qe - ekwiwalentne obciążenie przewozami [Tg/rok], α - współczynnik ekwiwalentności zależny od wartości nacisków kursującego taboru: - dla nacisków do 140 kN i = 1, α1 = 0,75, - dla nacisków od 141 kN do 190 kN i = 2, α1 = 0,90, - dla nacisków od 191 kN do 221 kN i = 3, α1 = 1,2, qi - roczne rzeczywiste obciążenie przewozami w powyższych przedziałach nacisków osi [Tg]. 4. Jeżeli różnica pomiędzy obciążeniem ekwiwalentnym i rzeczywistym jest mniejsza niż 10% lub brak danych do obliczenia obciążenia ekwiwalentnego, możliwa jest klasyfikacja torów na podstawie obciążenia rzeczywistego. 5. Szczegółowe warunki klasyfikacji torów kolejowych określa tabela 3.2. Tabela 3.2 Warunki klasyfikacji torów kolejowych Klasy techniczne torówParametry eksploatacyjneUwagi dopuszczalna prędkość pociągów [km/h]dopuszczalne naciski osimaksymalne ekwiwalentne obciążenie przewozami [Tg/rok] lokomotywy [kN]wagonów [kN] 123456 0200205140do 251. Podane dopuszczalne naciski osi taboru odnoszą się do wytrzymałości nawierzchni i nie mają zastosowania do obiektów inżynieryjnych. 1100221221nie normowane 1202102052. Po torach klasy 0 i 1 mogą być dopuszczone do kursowania lokomotywy nowej generacji o nacisku osi 221 kN, pod warunkiem że pomierzone podczas ruchu naprężenia dynamiczne w szynach nie przekroczą więcej niż o 30% wartości naprężeń statystycznych. 140210190 160205140 28022122116-253. W przypadku braku możliwości obliczenia ekwiwalentnego obciążenia przewozami, o zakwalifikowaniu toru do odpowiedniej klasy decyduje rzeczywiste obciążenie przewozami. 10021020516-25 12020519016-25 3702302309-15 802102059-15 4602302304-8 702102054-8 5302302300-3 402102050-3 6. Przy klasyfikacji torów na liniach dwutorowych powinno się rozpatrywać każdy tor oddzielnie; jeżeli poszczególne tory kwalifikują się do różnych klas, należy do obu torów danej linii kolejowej przyjąć jedną, wyższą klasę toru. 7. Decyzję o zakwalifikowaniu toru do danej klasy podejmuje zarząd kolei. Rozdział 3 Podtorze kolejowe § 16. 1. Górna powierzchnia podtorza (torowisko) powinna być przystosowana do: 1) zbudowania nawierzchni oraz innych obiektów związanych z prowadzeniem ruchu pojazdów kolejowych, a także do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem drogi szynowej, 2) odprowadzenia wód opadowych z torowiska, 3) utrzymania na odpowiedniej głębokości poziomu wód gruntowych. 2. Podtorze i podłoże kolejowe powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach. 3. W zależności od relacji między ukształtowaniem terenu i położeniem wysokościowym toru kolejowego, podtorze (rys. 3.1) może być wykonane jako nasyp albo jako przekop, z gruntów odpowiednio uformowanych, wzmocnionych i zabezpieczonych przed wpływami eksploatacyjnymi, klimatycznymi i geologiczno-hydrologicznymi. 4. Podtorze powinno zapewnić: 1) wytrzymałość wymaganą dla danej kategorii linii, 2) mniejsze od dopuszczalnych odkształcenia trwałe i sprężyste powstające w wyniku oddziaływań dynamicznych, 3) wymiary torowiska odpowiadające danej kategorii linii, 4) niezmienność kształtu bez względu na wpływ klimatu i oddziaływań eksploatacyjnych, 5) możliwość mechanizacji robót nie tylko podczas budowy, lecz także w czasie eksploatacji, w tym robót trakcyjnych, teletechnicznych, nawierzchniowych. Ilustracja Rys. 3.1 Elementy podtorza kolejowego (a - w nasypie, b - w przekopie) 5. Pod względem wytrzymałościowym podtorze powinno być tak wykonane, aby wyrażone w megapaskalach [MPa] minimalne wartości modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku w zależności od kategorii linii nie były mniejsze niż określone w tabeli 3.3, z zastrzeżeniem ust. 7. Tabela 3.3 Minimalne wartości modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku Lp.Kategoria linii kolejowejLinie nowe i modernizowane [MPa] 123 1Magistrale (0)120 2Pierwszorzędne (1)100 3Drugorzędne (2)80 4Znaczenia miejscowego (3)60 6. Podane w tabeli 3.3 minimalne wartości modułu odkształcenia podtorza dotyczą tak zwanych złych warunków hydrogeologicznych, określonych przez: - stałe przewilgocenie gruntów podtorza w przypadku, gdy do głębokości 1,5 m poniżej główki szyny istnieje możliwość stałego występowania wody w gruncie albo - gdy stopień konsystencji gruntu podtorza lc ≤ 0,75. Stopień konsystencji gruntu podtorza lc oblicza się według wzoru: gdzie: WL - granica płynności gruntu według Casagrande'a [%], W - wilgotność gruntu [%], lp - wskaźnik plastyczności [%], lp = WL - Wp [%], Wp - granica plastyczności [%]. 7. Możliwe jest zmniejszenie, określonych w tabeli 3.3, minimalnych wartości modułu odkształcenia podtorza o: 1) 10 % - w przypadku występowania czasowego przewilgocenia gruntów podtorza, kiedy do głębokości 1,5 m poniżej główki szyny istnieje możliwość czasowego występowania wody w gruncie, albo przy stopieniu konsystencji gruntu podtorza 0,75 < lc < 1,0, 2) 20 % - w przypadku, gdy nie występują dodatkowe przewilgocenia gruntów podtorza, albo przy stopieniu konsystencji gruntu podtorza lc >_ 1,0. § 17. 1. Przy wyborze materiałów do budowy podtorza powinno się uwzględniać przydatność materiałów miejscowych uzyskiwanych z przekopów lub z odpadów przemysłowych, a także z dodatkowych ukopów. 2. Niedopuszczalne jest dokonywanie zmian konstrukcyjnych podtorza bezpośrednio pod nawierzchnią, powodujących skokowe zmiany wartości modułu sprężystości. Zmiany konstrukcyjne górnych warstw podtorza muszą odbywać się łagodnie na długości co najmniej 20 m wzdłuż osi toru. Na równiach stacyjnych konstrukcja górnych warstw podtorza powinna być jednakowa dla całych grup torowych. § 18. 1. Wymiary podtorza powinny być dostosowane do ustalonego przebiegu trasy linii kolejowej, w szczególności przy uwzględnieniu: 1) kategorii linii kolejowej, 2) liczby torów, 3) lokalizacji podtorza (na: szlaku, równi stacyjnej, podejściu do mostów), 4) położenia linii (w planie i w profilu), 5) grubości warstwy podsypki, długości podkładów, rodzaju toru (klasyczny, bezstykowy). 2. Przy ustalaniu przekroju poprzecznego podtorza i nawierzchni (przekroje normalne) dla wszystkich kategorii linii kolejowej powinno się uwzględniać następujące warunki: 1) torowisko powinno być wykonane z pochyleniem poprzecznym od 3% do 5% od osi toru - dla zapewnienia odpływu wody opadowej z nawierzchni, 2) pomiędzy krawędzią dolną konstrukcji nawierzchni a krawędzią torowiska musi być zachowana ława torowiska o szerokości uzależnionej od kategorii linii - dla ułatwienia wykonywania czynności technologicznych przy utrzymaniu drogi kolejowej, 3) skarpy podtorza powinny mieć pochylenie zapewniające ich stateczność w oparciu o przeprowadzoną analizę stateczności, jak również stateczność całego podtorza, 4) w zależności od ukształtowania terenu, dla odprowadzenia wód do cieków naturalnych bądź kanalizacji, podtorze powinno być chronione rowami bocznymi, jedno- lub dwustronnymi, oraz innymi urządzeniami odwadniającymi; szerokość i głębokość rowu powinna być dostosowana do maksymalnej ilości wody, jaka może płynąć rowem, a pochylenie podłużne dna rowu powinno zapewniać swobodny spływ wody. 3. Przekroje normalne toru na prostej i w łukach, w zależności od kategorii linii kolejowej, przedstawiają rysunki 3.2 a-e. 4. Przejście między przekrojami poprzecznymi podtorza o różnych wymiarach należy wykonywać stopniowo na długości nie mniejszej niż 5 m. a Ilustracja b Ilustracja Rys. 3.2. Przekroje normalne toru - linia magistralna i pierwszorzędna dwutorowa. a - na prostej; b - w łuku Ilustracja Rys. 3.2 c Przekrój normalny toru - linia magistralna i pierwszorzędna jednotorowa na prostej Oznaczenia na rysunkach 3.2 a-c: ar - poszerzenie między osiami torów z uwagi na promień łuku i przechyłkę toru, aw - poszerzenie jednostronne od wewnątrz toru z uwagi na promień łuku i przechyłkę toru, az - poszerzenie jednostronne na zewnątrz toru z uwagi na promień łuku i przechyłkę toru, c - minimalna wymagana szerokość ławy torowiska 0,60 m, □ - korytko kablowe w obsypce filtracyjnej, d - nominalna grubość podsypki pod podkładami (według kategorii). Uwaga: 1. Wartości w nawiasach dotyczą odcinków linii kolejowych, na których przewiduje się prowadzenie ruchu pociągów z prędkością większą niż 160 km/h. 2. Wartość 0,25 m dotyczy toru klasycznego. Ilustracja Rys. 3.2 d Przekrój normalny toru - linia drugorzędna dwutorowa na prostej (na łuku wg wzoru na rys. 3.2 b) Ilustracja Rys. 3.2 e Przekrój normalny toru - linia drugorzędna i znaczenia miejscowego jednotorowa na prostej Oznaczenia na rysunkach 3.2 d-e: c - minimalna wymagana szerokość ławy torowiska - 0,60 m, □ - korytko kablowe w obsypce filtracyjnej, d - nominalna grubość podsypki pod podkładami (według kategorii). Uwaga: 1. Wartości w nawiasach dotyczą odcinków linii kolejowych, na których przewiduje się prowadzenie ruchu pociągów z prędkością większą niż 80 km/h i mniejszą niż 160 km/h. 2. Wartość 0,25 m dotyczy toru klasycznego. Ilustracja Ilustracja Rys. 3.2 f Wyznaczanie dolnej krawędzi podsypki w torze z przechyłką na linii dwutorowej przy zasypaniu czół podkładów na szerokości 0,45 m, z zastrzeżeniem, że: a) przy zasypaniu czół podkładów na 0,35 m i 0,30 m wymiary b1 i b2 zwiększa się odpowiednio o 0,10 m i 0,15 m, b) szerokość ławy torowiska od strony zewnętrznej łuku, niezależnie od wymiaru b1, powinna być nie mniejsza niż 0,40 m. W przypadku gdy tej szerokości nie można uzyskać, poszerza się torowisko lub zmienia położenie torów w kierunku do wewnątrz łuku. Rozdział 4 Nawierzchnia kolejowa § 19. 1. Standard konstrukcyjny nawierzchni kolejowej powinien być dostosowany do wymaganych parametrów eksploatacyjnych linii kolejowej, o których mowa w § 13 i 15, oraz przepisów UIC. 2. Standardy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej określają wymagania w zakresie typów szyn, typów i rodzajów podkładów, rodzaju przytwierdzeń, złączek oraz rodzaju podsypki, dopuszczonych do stosowania w torach określonej klasy; dopuszcza się stosowanie w jednej klasie torów kilku równorzędnych standardów nawierzchni, ze względu na rodzaj zastosowanych elementów. 3. Zmiana klasy toru na wyższą następuje po przystosowaniu go do standardu konstrukcji nawierzchni przewidzianej w danej klasie toru. Obniżenie klasy toru, w przypadku gdy nie spełnia on wymagań standardów konstrukcyjnych nawierzchni, powoduje odpowiednią zmianę parametrów eksploatacyjnych linii kolejowej. 4. Dla przyjętych klas torów ustalanie standardów konstrukcyjnych nawierzchni oraz dopuszczalnych odchyłek od wartości nominalnych w konstrukcji nawierzchni i konstrukcji (ustroju) toru kolejowego, przy budowie i utrzymaniu należy do zarządu kolei. § 20. 1. Tor klasyczny stanowi konstrukcję, w której szyny o normatywnej długości są ze sobą połączone na stałe za pomocą złączek i przytwierdzone do podkładów; długość wstawki szynowej zależy od klasy toru i nie może być mniejsza niż 6 m. 2. Konstrukcja złącza powinna umożliwić zmiany długości szyn pod wpływem temperatury; wartości wymaganych luzów w stykach szyn przy układaniu toru lub jego regulacji określa tabela 3.4. Tabela 3.4 Wartości wymaganych luzów w stykach szyn Temperatura szyny [°C]Szyny o długości [m] 61215182530 Wartości luzów w [mm] 1234567 -15 do -10379101417 -9 do -636891316 -5 do 036791214 1234567 0 do 535681112 6 do 102467910 11 do 15245688 16 do 20234566 21 do 25133444 26 do 30122222 31 do 35111111 36 do 40000000 3. Styki szyn w torze prostym powinny leżeć na linii prostopadłej do osi toru, a w łukach - wzdłuż promienia łuku; odchylenia od tych warunków nie mogą przekraczać 20 mm w torze prostym i połowy wartości skrócenia szyny w torze w łuku. 4. W celu wyrównania różnic długości szyn obu toków w torze w łuku należy w toku wewnętrznym układać szyny skrócone. 5. Łączenie szyn typów UIC 60 i S 49 powinno być wykonane za pomocą szyn przejściowych. Do połączeń innych typów szyn oraz przy wykonywaniu robót związanych z wymianą nawierzchni możliwe jest stosowanie łubków przejściowych. 6. W odległości nie mniejszej niż 6 m możliwa jest zmiana rodzaju podkładów i podsypki w torze. § 21. 1. Tor bezstykowy stanowi konstrukcję, w której kolejne szyny łączone są ze sobą trwale przy pomocy zgrzewania elektrooporowego, spawania termitowego lub łukowego. 2. Długość odcinka toru bezstykowego jest nieograniczona. Odcinki toru z szynami spawanymi lub zgrzewanymi o długości większej niż 180 m uważa się za tor bezstykowy. 3. Tor bezstykowy można stosować we wszystkich klasach torów, przy zachowaniu następujących wymagań technicznych: 1) najmniejszy promień łuku poziomego toru powinien wynosić: a) w torach głównych i głównych dodatkowych wszystkich kategorii linii - 500 m na podkładach drewnianych i 450 m na podkładach betonowych, b) we wszystkich torach stacyjnych - 300 m, 2) tor bezstykowy nie może zaczynać się i kończyć na krzywej przejściowej, 3) pochylenia podłużne linii kolejowej nie mogą przekraczać 12‰, 4) toru bezstykowego nie powinno się układać w miejscach, gdzie podtorze wykazuje tendencje do trwałych odkształceń, a w szczególności na osuwiskach, zapadnięciach, w miejscach występowania szkód górniczych, 5) przytwierdzenie szyn do podkładów powinno być dokonywane wyłącznie w temperaturze mierzonej w szynie i wynoszącej od +15°C do +30°C (temperatura neutralna). 4. Nawierzchnię toru bezstykowego stanowią: 1) szyny typu UIC 60 lub S 49, które powinny odpowiadać standardom konstrukcyjnym odpowiedniej klasy torów; układane w torach głównych i głównych zasadniczych nie powinny posiadać otworów, z wyjątkiem otworów o średnicy nie większej niż 20 mm wykonywanych w osi obojętnej szyny w celu przyłączenia urządzeń sterowania ruchem kolejowym, instalowania elektrycznych obwodów torowych lub innych urządzeń, 2) podkłady betonowe lub drewniane, których typy i rozstaw określają standardy konstrukcyjne nawierzchni dla odpowiedniej klasy torów, 3) podsypka tłuczniowa ze skał naturalnych o parametrach technicznych określonych w standardach konstrukcyjnych nawierzchni; szerokość pryzmy podsypki od czoła podkładu powinna wynosić co najmniej 0,45 m, 4) przytwierdzenia sprężyste albo przytwierdzenia typu K, które powinny zapewnić siłę docisku szyny do podkładu o wartości 8-12 kN. § 22. 1. Szyny w płaszczyźnie pionowej powinny być układane w pochyleniu skierowanym do osi toru o wartościach: 1) 1:40 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu UIC 60, 2) 1:20 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu S 49 i innymi. 2. Przejście od szyn ustawionych pionowo w rozjeździe do szyn ustawionych w pochyleniu w torze powinno być wykonane stopniowo w przęśle przed i za rozjazdem, przy czym: 1) dla pochylenia 1:20 (szyny S 49 i inne) - przejście należy wykonywać za pomocą podkładek o pochyleniu 1:40 ułożonych w miejscach wskazanych w dokumentacji technicznej rozjazdu, 2) w złączach na długości łubków oraz w miejscach spawania szyn - nie należy wykonywać zmiany pochylenia szyn, 3) przejście od pochylenia 1:40 do 1 ∞ należy wykonywać za pomocą podkładek przejściowych rozjazdowych, szczególnie w rozjazdach na podrozjazdnicach betonowych w miejscach wskazanych w dokumentacji technicznej rozjazdu. 3. Jeżeli długość odcinka toru pomiędzy rozjazdami nie przekracza 30 m, to szyny na tym odcinku powinno się układać bez pochylenia poprzecznego na podkładach rozjazdowych lub z pochyleniem 1:40 na podkładach drewnianych. § 23. 1. Nominalna szerokość toru na odcinkach prostych i w łukach o promieniu 250 m i większym, mierzona 14 mm poniżej górnej powierzchni główki szyny, wynosi 1 435 mm. 2. W łukach o promieniach mniejszych od 250 m nominalna szerokość toru powinna być powiększona o wartości poszerzenia toru poprzez odsuniecie szyny wewnętrznej w kierunku środka łuku. Wartości poszerzenia toru w łuku określa tabela 3.5. Tabela 3.5 Wartości poszerzenia toru w łukach Promień łuku [m]Poszerzenie toru [mm] 12 R ≥ 2500 200 ≤ R < 25010 180 ≤ R < 20015 160 ≤ R < 18020 R < 16025 3. Przejście od szerokości nominalnej toru do zwiększonej szerokości toru w łuku powinno się wykonywać stopniowo na krzywej przejściowej. 4. Jeżeli dwa łuki o różnych poszerzeniach toru są połączone ze sobą krzywą przejściową, to przejście od jednego poszerzenia do drugiego powinno się wykonywać na długości krzywej przejściowej. 5. Jeżeli dwa łuki o tym samym kierunku zwrotu, lecz o różnych poszerzeniach, stykają się ze sobą tworząc łuk koszowy, to na całej długości łuku o mniejszym promieniu powinno się zachować wymagane dla niego poszerzenie, przejście zaś do mniejszej wartości poszerzenia wykonać na łuku o większym promieniu. § 24. 1. Rozjazdy i skrzyżowania torów powinny odpowiadać typom szyn leżących w torach i standardom konstrukcyjnym nawierzchni dla poszczególnych klas torów. 2. Przy układaniu rozjazdów powinno się przestrzegać następujących warunków: 1) w zależności od dopuszczalnej prędkości pociągu na kierunek zwrotny rozjazdu powinno się stosować rozjazdy o skosie i promieniu łuku toru zwrotnego, określone w tabeli 3.6, Tabela 3.6 Dopuszczalne prędkości w torze zwrotnym rozjazdu Dopuszczalna prędkość pociągu na torze zwrotnym [km/h]Promień łuku rozjazdu [m]Skos rozjazdu 123 v ≤ 1001 2001:18,5 v ≤ 605001:12 v ≤ 40300 lub 1901:9 2) rozjazdy krzyżowe nie powinny być układane w torach, w przypadku gdy prędkość jazdy pociągu w kierunku prostym jest większa niż 100 km/h, 3) rozjazdy o skosach 1:7,5, 1:7, 1:6,6 i 1:4,8 nie mogą być stosowane w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych, 4) w trudnych warunkach terenowych na istniejących bocznicach kolejowych możliwe jest stosowanie rozjazdów o promieniu równym 140 m i o skosach 1:7 i 1:5, 5) rozjazdy łukowe mogą być stosowane tylko w przypadkach wynikających z konieczności ułożenia rozjazdu w torze położonym w łuku, 6) rozjazdy nie powinny być układane w miejscach załomu profilu podłużnego; w przypadku konieczności ułożenia rozjazdu w tych miejscach promień łuku pionowego zaokrąglający załom: a) wklęsły - powinien być nie mniejszy niż 2 000 m, b) wypukły - powinien być nie mniejszy niż 5 000 m, 7) przy układaniu rozjazdów w torach głównych zasadniczych pomiędzy rozjazdami powinny być stosowane wstawki proste o długości nie krótszej niż 15 m, z wyjątkiem rozjazdów wchodzących w skład podwójnych połączeń torów równoległych, 8) przy układaniu rozjazdów w torach stacyjnych powinno się stosować wstawki proste o długości obliczonej na podstawie wzoru: gdzie: l - długość wstawki prostej w [m], v - prędkość pociągów w kierunku zwrotnym [km/h], lecz nie krótsze niż 6 m, 9) przy stosowaniu rozjazdów z krzyżownicami łukowymi układanymi końcami do siebie w połączeniach torów równoległych powinno się stosować wstawki proste o długości obliczonej na podstawie wzoru: gdzie: oznaczenia l i v - jak w pkt 8, lecz nie krótszej niż 6 m, 10) w przypadkach stosowania połączeń rozjazdowych powinno się sprawdzać przyrost przyspieszenia niezrównoważonego & obliczonego na podstawie wzoru: gdzie: Ψ - przyrost przyspieszenia niezrównoważonego [m/s3], v - prędkość pociągów w kierunku zwrotnym [km/h], a1, a2 - niezrównoważone przyspieszenia boczne w łukach rozjazdów [m/s2] z uwzględnieniem kierunku ich działania; przyspieszenia sumuje się w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach i odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku, w - długość wstawki prostej pomiędzy łukami w połączeniach torów rozjazdami, długość wstawki liczona pomiędzy końcami i początkami łuków rozjazdów [m], b - baza sztywna wagonu (przyjmowana do obliczeń 20 m) przy czym Ψ nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej 1,0 m/s3, 11) występującą różnicę szerokości toru na łuku i w początku rozjazdu powinno się wyrównać w torze przyległym do rozjazdu, 12) w bocznych torach stacyjnych możliwe jest układanie rozjazdów z poszerzeniem w styku przediglicowym za końcem rozjazdu poprzedzającego, z tym że przejście od zwiększonej szerokości do normalnej wykonuje się na końcu rozjazdu poprzedzającego. 3. Rozjazdy mogą być układane na podrozjazdnicach drewnianych lub betonowych; w torach linii kolejowych, po których kursują pociągi z prędkością większą lub równą 100 km/h, powinno się stosować podrozjazdnice z drewna twardego lub betonowe. 4. Przy układaniu rozjazdów powinno się stosować rodzaje i grubości warstw podsypki określone w standardach konstrukcyjnych nawierzchni dla klas torów, w których leżą rozjazdy. 5. Rozjazdy mogą być łączone ze sobą i z torem za pomocą złącz na łubki lub spawane; w torach bezstykowych powinny być stosowane rozjazdy spawane. 6. W torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych linii kolejowych, po których kursują pociągi z prędkością większą lub równą 100 km/h, powinny być stosowane rozjazdy z zamknięciami nastawczymi niewrażliwymi na pełzanie szyn, w torach pozostałych zaś, w przypadku wystąpienia pełzania szyn, powinny być stosowane urządzenia przeciwpełzne przed i za rozjazdem; w rozjazdach o skosie 1:9 i promieniu 300 m w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych na liniach nowo budowanych lub modernizowanych oraz na pozostałych liniach przy wymianie rozjazdów powinny być dodatkowo stosowane urządzenia stabilizujące iglice. 7. Górna powierzchnia warstwy podsypki na długości zwrotnicy powinna być położona o 50 mm niżej od górnej powierzchni podrozjazdnic. W miejscu zamocowania zamknięć nastawczych, okienek pomiędzy podrozjazdnicami nie zapełnia się podsypką, lecz powinny być wyłożone klinkierem, cegłą, elementami betonowymi lub asfaltem, w szczególności w celu zapewnienia odprowadzenia wody, albo powinna być zastosowana podrozjazdnica skrzynkowa. 8. Rozjazdy krzyżowe w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinny być stosowane w nowo budowanych i modernizowanych liniach kolejowych. § 25. 1. W torach położonych w łukach o promieniach 600 m i mniejszych powinno się stosować szyny ze stali o wytrzymałości na rozciąganie materiału główki szyny Rm > 1100 MPa oraz przytwierdzenia szyn sprężyste albo przytwierdzenia typu K. 2. W torach położonych w łukach o promieniach 300 m i mniejszych, przy szynie wewnętrznej powinno się układać prowadnice z szyn starych użytecznych lub kształtowników stalowych. Prowadnice powinny być ułożone w torze z zachowaniem następujących warunków: 1) szerokość żłobka pomiędzy powierzchnią prowadzącą prowadnicy a powierzchnią boczną główki szyny toku wewnętrznego powinna wynosić 60 mm z dopuszczalnymi odchyłkami +5 mm, -3 mm, 2) prowadnice powinny być układane na całej długości łuku wraz z krzywymi przejściowymi i wydłużeniem ich co najmniej o 2,00 m na przyległe odcinki toru, 3) końce prowadnic z obu stron na długości 0,30 m powinny być odgięte pod kątem 30° w kierunku środka toru, 4) w torach położonych w łukach o promieniach 250 m - 160 m odległość prowadzącej krawędzi prowadnicy od bocznej krawędzi tocznej szyny toku zewnętrznego powinna wynosić odpowiednio: a) 1 385 mm - przy szerokości toru 1 445 mm, b) 1 390 mm - przy szerokości toru 1 450 mm, c) 1 395 mm - przy szerokości toru 1 455 mm. § 26. 1. Nawierzchnia kolejowa w obrębie przejazdu powinna mieć co najmniej ten sam standard konstrukcyjny co nawierzchnia toru przylegającego do przejazdu. 2. Na szerokości przejazdu oraz w odległości 6 m po obu jego stronach nie dopuszcza się: 1) zmieniania w torze rodzaju podkładów i podsypki, jak również układania w obrębie przejazdu podkładów drewnianych, jeżeli tor poza przejazdem ułożony jest na podkładach betonowych, 2) stosowania styków łubkowych szyn i odbojnic; występujące złącza szyn powinny być spawane. 3. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać przejazdy, określają przepisy w sprawie skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowania. § 27. 1. W torach linii zelektryfikowanych ze stykami klasycznymi w celu zapewnienia przepływu prądu trakcyjnego w tokach szynowych powinno się stosować łączniki szynowe. Sposób mocowania łączników do szyn powinien zapewnić trwałość połączenia w czasie eksploatacji oraz możliwość wykonywania robót w torach przy użyciu maszyn torowych; przewody łączników powinny być odizolowane od podkładów i podsypki. 2. Tory nie zelektryfikowane powinny być odizolowane od torów zelektryfikowanych w sposób określony w Polskiej Normie. 3. Przewody i kable od urządzeń sterowania ruchem kolejowym i od urządzeń trakcyjnych sieci powrotnej powinny być przyłączane do szyn za pomocą trzpieni wciskanych lub wkręcanych w oś obojętną szyny, a przewody pomiędzy tokami szyn powinny być układane na podkładach, z zastrzeżeniem że przyłączanie przewodów i kabli do stopki lub szyjki szyny przez spawanie, lutospawanie lub zgrzewanie jest niedozwolone. 4. W razie konieczności założenia w torze odcinka izolowanego współpracującego z systemem sterowania ruchem konstrukcja nawierzchni na tym odcinku powinna zapewnić impedancję wymaganą przez system sterowania ruchem. § 28. 1. W końcu toru nie połączonego z innym torem powinien być ustawiony kozioł oporowy. 2. W torach mogą być stosowane następujące rodzaje kozłów oporowych: 1) kozły stalowe szynowe lub wykonane z kształtowników, 2) kozły betonowe, 3) kozły samohamujące. 3. Nawierzchnia torów żeberek ochronnych i innych torów, które ze względu na swoje przeznaczenie powinny być zakończone kozłem oporowym, powinna być tego samego typu i konstrukcji co w torze przed żeberkiem ochronnym lub kozłem oporowym przy czym możliwe jest stosowanie nawierzchni lżejszych typów. 4. Tory żeberka ochronnego lub inne, zakończone kozłem oporowym, na długości co najmniej 30 m przed kozłem oporowym przy semaforach wjazdowych i w odległości 15 m przy semaforach wyjazdowych, powinny być zasypane żwirową zasypką na wysokość 100 mm powyżej główki szyny, zaś gdy żeberko ochronne lub tor prowadzi w kierunku urwiska, rzeki lub innej trwałej przeszkody, to odległość kozła oporowego od tej przeszkody powinna wynosić co najmniej 100 m, a tor powinien być zasypany zasypką na wysokość od 150 mm do 300 mm powyżej główki szyny, na długości co najmniej 30 m przed kołem oporowym, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Jeżeli z powodu warunków terenowych nie można uzyskać odległości określonych w ust. 4, to możliwe jest zmniejszenie odległości kozła oporowego od przeszkody do 50 m, pod warunkiem że teren za kozłem oporowym będzie zasypany poziomą warstwą żwiru o grubości co najmniej 500 mm na długości nie mniejszej niż 30 m. § 29. Skrzyżowanie lub splot torów o normalnej szerokości z torami o innych szerokościach powinno odpowiadać w szczególności następującym warunkom: 1) skrzyżowanie torów powinny posiadać skosy od 60° do 90°, 2) konstrukcja skrzyżowania powinna zachować ciągłość toków szynowych w torze o większym obciążeniu, 3) skrzyżowanie powinno być wykonane z szyn cięższego typu leżących w jednym z krzyżujących się torów; w torze o lżejszym typie szyn z obu stron skrzyżowania powinno się stosować przęsła szynowe o długości co najmniej 15 m z szyn zastosowanych na skrzyżowaniu, 4) przytwierdzenie elementów skrzyżowania lub splotu do podrozjazdnic i podkładów powinno zapewnić zachowanie wymaganych szerokości obu torów. Rozdział 5 Rozstaw torów i skrajnia budowli § 30. 1. Rozstaw torów (odległość pomiędzy ich osiami) ustala się w zależności od obowiązującej na danej linii kolejowej skrajni budowli. 2. Rozstaw torów powinien wynosić nie mniej niż 3,75 m, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz pierwszorzędnych dwutorowych położonych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach większych od 4 000 m oraz prędkości pociągów do 160 km/h powinien wynosić nie mniej niż: 1) 4,00 m - dla międzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych, 2) 4,20 m - dla międzytorzy nie zabudowanych linii nowo budowanych, 3) 4,75 m - dla międzytorzy, gdzie przewiduje się ustawienie stałych sygnałów, słupów sieci oświetleniowej lub energetycznej, 4) 4,90 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej. 4. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz pierwszorzędnych dwutorowych położonych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach większych od 4 000 m oraz prędkości pociągów większych niż 160 km/h powinien wynosić nie mniej niż: 1) 4,50 m - dla międzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych i nowo budowanych, 2) 5,60 m - dla międzytorzy, gdzie przewiduje się ustawienie stałych sygnalizatorów, słupów sieci oświetleniowej i energetycznej, 3) 5,80 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej. 5. Na liniach kolejowych dwutorowych położonych w łukach o promieniu 4 000 m lub mniejszych rozstawy torów wymienione w ust. 2, 3 i 4 powinny być zwiększone o wartości określone w tabeli 3.7. Tabela 3.7 Poszerzenie międzytorza [mm] Promień łuku [m]Przy przechyłce w torze zewnętrznym większej niż w torze wewnętrznymW pozostałych przypadkach na szlakuna stacjach na linii o dopuszczalnej prędkości maksymalnej [km/h] do 120ponad 120do 120ponad 120do 120ponad 120 1234567 4 000459030502020 3 5004510035602020 3 0006011040702525 2 00090170651003535 1 800100190701204040 1 500115230801405050 1 2001602601101606060 1 0002202701451707575 8002302801601909090 700255300180200105105 600260320190220120120 500290340220250145145 400340380260280180180 350375400290310205205 300425440335340240240 250480490385390290290 200560580460470360360 180580600490500400400 6. Na liniach kolejowych modernizowanych odległość od osi najbliższego toru szlakowego lub głównego zasadniczego na stacji do przytorowej krawędzi słupa sieci trakcyjnej, oświetleniowej i energetycznej oraz sygnalizatora lub wskaźnika na odcinkach prostych i w łukach o promieniu większym od 4 000 m powinna wynosić: 1) 2,50 m - gdy prędkość pociągów nie przekracza 160 km/h, 2) 2,60 m - gdy prędkość pociągów jest większa niż 160 km/h, 3) 2,70 m - w miejscach wymiany lub lokalizacji nowych słupów sieci trakcyjnej, oświetleniowej, energetycznej oraz sygnalizatorów i wskaźników na odcinkach prostych i w łukach o promieniu większym niż 4 000 m, niezależnie od prędkości ruchu pociągów, 4) 4,00 m - od osi najbliższego toru, gdy słupy, o których mowa w pkt 3, będą ustawione w rejonie dróg rozjazdowych. 7. Dla odcinków linii kolejowych położonych w łukach, odległości, o których mowa w ust. 6, należy zwiększyć o wielkości określone w Polskiej Normie. 8. Odległość bocznej powierzchni fundamentów słupów oraz znaków drogowych powinna wynosić nie mniej niż 2,20 m od osi toru na głębokości do 1,50 m poniżej główki szyny, z zastrzeżeniem że usytuowanie fundamentu nie narusza drożności urządzeń odwadniających; natomiast odległość pomiędzy górną płaszczyzną fundamentu a poziomem ławy torowiska powinna wynosić 0,10 ±0,05 m. 9. Korytka kryte na kable i przewody powinny być usytuowane na ławie torowiska w odległości minimum 2,20 m od osi toru i zakopywane na głębokość h = 1,50 m z dopuszczalną odchyłką +0,05 m od powierzchni tocznej główki szyny, z tym że górna powierzchnia korytka kablowego powinna być na tym samym poziomie co ława torowiska; górna powierzchnia korytka kablowego usytuowanego na międzytorzu musi być na takim samym poziomie jak górna powierzchnia podkładu niższego toru. 10. Przy wykonywaniu robót torowych z użyciem ciężkich maszyn dolny obrys skrajni powinien wynosić 2,20 m od osi toru i 1,50 m poniżej górnej powierzchni główki szyny. Rozdział 6 Układ geometryczny torów § 31. 1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego określony jest: 1) położeniem toru w krzywiznach poziomych o stałej wartości promienia łuku, 2) położeniem toru w krzywiznach poziomych o zmiennej wartości promienia łuku (krzywej przejściowej), 3) położeniem toru na załomach niwelety. 2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno się przyjmować model ruchu punktu materialnego poruszającego się po trajektorii ustalonej osią toru, określony następującymi parametrami: 1) niezrównoważonym przyspieszeniem odśrodkowym - a [m/s2], 2) niezrównoważonym przyspieszeniem dośrodkowym - at [m/s2], 3) przyrostem przyspieszenia - Ψ [m/s3], 4) prędkością podnoszenia koła na rampie przechyłkowej - f [mm/s]. 3. Przy ustalaniu dopuszczalnych wartości parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno się uwzględniać własności kinematyczne pojazdów kolejowych, konstrukcję toru oraz stan utrzymania nawierzchni. 4. Wartość minimalnej przechyłki (h) dla toru w łuku wynosi 20 mm, a wartość przechyłki maksymalnej wynosi 150 mm, z tym że wartości te dotyczą torów, po których kursuje tabor kolejowy z niewychylnymi pudłami. § 32. 1. Wartość minimalnej długości promieni łuków powinna być taka, aby przy uwzględnieniu dopuszczalnego niezrównoważonego przyspieszenia odśrodkowego (adop) i maksymalnej dopuszczalnej przechyłki (hmax), umożliwiały ruch z maksymalną prędkością (vmax) ustaloną dla danej linii i warunków eksploatacyjnych. Minimalną długość promienia łuku kołowego Rmin [m] oblicza się wstępnie według wzoru: gdzie: Rmin - minimalna długość promienia łuku kołowego [m], adop - dopuszczalne niezrównoważone przyspieszenia odśrodkowe [m/s2], vmax - maksymalna prędkość pociągów na danej linii kolejowej [km/h], hmax - maksymalna dopuszczalna wartość przechyłki [mm], g - przyspieszenie ziemskie [m/s2], s - rozstaw osi szyn w torze [m]. 2. Minimalne promienie łuków dla poszczególnych kategorii linii kolejowych określa tabela 3.8, z zastrzeżeniem że: 1) na nowo budowanych liniach magistralnych, na których przewidywany jest ruch pociągów z prędkościami ponad 160 km/h, minimalny promień łuku wynosi 4 000 m, a na liniach modernizowanych - 2 000 m, Tabela 3.8 Minimalne promienie łuku Kategorie linii kolejowychMinimalny promień łuku w [m] w terenie: nizinnympodgórskimgórskim 1234 magistralna1 4001 200600 pierwszorzędna1 200600400 drugorzędna600400300 znaczenia miejscowego400250200 2) w uzasadnionych przypadkach zarząd kolei może wyrazić zgodę na zaniechanie modernizacji łuku przy modernizacji linii, 3) w torach głównych położonych w obrębie węzłów kolejowych oraz na podejściach do stacji i do obiektów inżynieryjnych na terenach nizinnych i podgórskich w trudnych warunkach terenowych możliwe jest zastosowanie mniejszych promieni łuków niż określono w ust. 1 i w tabeli 3.8, lecz nie mniejszych niż określone w tabeli 3.8 dla terenów górskich, z zastrzeżeniem pkt 5 i 6, 4) na łącznicach kolejowych łączących linie różnej kategorii możliwe jest stosowanie promieni łuków ustalonych dla linii o niższej kategorii, 5) w torach bocznicowych położonych między torami stacji lub punktów zdawczo-odbiorczych a punktami ładunkowymi bocznicy, po których odbywa się przejazd lokomotyw, możliwe jest stosowanie łuków o promieniu nie mniejszym niż 180 m, 6) w torach bocznicy, po których przetaczanie wagonów sprzęgniętych odbywa się ciągnikiem właściciela, zarządcy lub użytkownika bocznicy, przeciągarkami lub ręcznie, możliwe jest stosowanie łuków o promieniu większym lub równym 150 m, 7) w stacyjnych torach bocznych nie powinno się stosować łuków o promieniach mniejszych niż promienie łuków torów zwrotnych w rozjazdach kolejowych zastosowanych na stacji. 3. Długość toru w łuku kołowym lmin powinna wynosić: 1) w torach głównych linii magistralnych i pierwszorzędnych: lecz nie mniej niż 30 m, gdzie: vmax - prędkość maksymalna na danej linii kolejowej w [km/h], 2) 30 m - w torach głównych linii drugorzędnych, 3) 10 m - w pozostałych torach. 4. Jeżeli warunki terenowe nie pozwalają osiągnąć minimalnej długości łuku kołowego, powinno się zastosować łuk paraboliczny złożony z dwóch stykających się krzywych przejściowych. § 33. 1. Dla ograniczenia przyspieszenia odśrodkowego, jakie powstaje przy ruchu po łuku, powinno się stosować na części kolistej łuku przechyłkę, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, której wartość h powinna spełniać nierówność: gdzie: vmax - maksymalna prędkość pociągów pasażerskich [km/h], R - promień łuku [m], s - rozstaw osi szyn w torze [m], vt - prędkość pociągów towarowych [km/h], g - przyspieszenie ziemskie [m/s2], adop - dopuszczalna wartość przyspieszenia niezrównoważonego dla pociągów pasażerskich określona w tabeli 3.9 [m/s2], at - dopuszczalna wartość przyspieszenia niezrównoważonego dla pociągów towarowych określona w tabeli 3.10 [m/s2] 2. Wartość przechyłki powinna mieścić się w granicach 20 mm ≤ h ≤ 150 mm. Tabela 3.9 Dopuszczalne wartości przyspieszenia niezrównoważonego adop dla pociągów pasażerskich (dla linii nowo budowanych i istniejących - przy utrzymaniu nawierzchni) Rodzaj układu torowegoadop[m/s2] 12 łuki i pojedyncze krzywe przejściowe dla torów, po których odbywa się ruch z v < 160 km/h0,8 łuki i pojedyncze krzywe przejściowe dla torów, po których odbywa się ruch z v ≥160 km/h0,6 tory zwrotne rozjazdów zwyczajnych0,65 tory boczne na stacjach (v ≤ 40 km/h)0,65 łuki o promieniach: 200 m < R ≤ 250 m0,5 łuki o promieniach: R ≤ 200 m0,45 poszerzenia międzytorzy w trudnych warunkach terenowych0,45 poszerzenia międzytorzy w dogodnych warunkach terenowych0,3 Tabela 3.10 dopuszczalne wartości przyspieszenia niezrównoważonego at dla pociągów towarowych (dla linii nowo budowanych i istniejących - przy utrzymaniu nawierzchni) Obciążenie przewozami [Tg/rok}at [m/s2] 12 0 ≤ T < 50,6 5 ≤ T < 100,5 10 ≤ T < 150,4 15 ≤ T < 200,3 T ≥ 200,2 3. W przypadku gdy przy wyznaczaniu wartości przechyłki według wzoru podanego w ust. 1: 1) jest kilka wartości przechyłki spełniających obie nierówności - wybiera się jedną z nich, biorąc pod uwagę rodzaj i masę kursujących pociągów oraz obciążenie przewozami, 2) nie ma wartości przechyłki spełniającej równocześnie obie nierówności: a) ogranicza się maksymalną prędkość pociągów albo b) zwiększa się prędkość minimalną pociągów, albo c) zwiększa się promień łuku, 3) wartość przechyłki jest większa od dopuszczalnej wartości maksymalnej: a) przyjmuje się przechyłkę równą wartości dopuszczalnej i wyznacza wartość prędkości maksymalnej albo b) przyjmuje się inną długość promienia łuku, 4) wartość przechyłki jest mniejsza od wartości minimalnej: a) przyjmuje się przechyłkę minimalną i wyznacza prędkość minimalną albo b) przyjmuje się przechyłkę równą zero i wyznacza prędkość maksymalną, albo c) przyjmuje się inną długość promienia łuku. 4. Przy określaniu postępowania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2-4, powinno się brać pod uwagę warunki techniczno-eksploatacyjne danej linii kolejowej oraz warunki terenowe. 5. Przechyłki nie stosuje się w niełukowanych rozjazdach zwyczajnych i krzyżowych, w torach głównych dodatkowych i bocznych na stacjach oraz w rozjazdach pod warunkiem nieprzekroczenia wartości dopuszczalnej przyspieszenia niezrównoważonego. 6. Przechyłki nie stosuje się również na bocznicach kolejowych o długości do 1 km. § 34. 1. Pomiędzy odcinkami toru bez przechyłki i z przechyłką oraz odcinkami toru o różnych przechyłkach wykonuje się odcinek przejściowy o długości (l) i zmiennej przechyłce, zwany dalej "rampą przechyłkową". 2. Zmiana wartości przechyłki powinna następować liniowo, tj. w odległości (x) od początku rampy przechyłkowej, i powinna wynosić: gdzie: hx - wartość przechyłki w odległości x [mm], h - wartość przechyłki w łuku [mm], x - odległość od początku rampy przechyłkowej l - długość rampy przechyłkowej [m]. 3. W trudnych warunkach terenowych oraz przy modernizacji układu torowego dopuszcza się stosowanie ramp przechyłkowych krzywoliniowych, w których zmiana wartości przechyłki ma kształt: 1) paraboli trzeciego stopnia o równaniu: albo 2) cosinusoidy o równaniu: przy oznaczeniach jak w ust. 2. 4. Przy projektowaniu i robotach budowlanych toru powinno się uwzględnić wichrowatość konstrukcyjną toru, występującą na długości rampy przechyłkowej niezależnie od jej kształtu spowodowaną zmiennością przechyłki oraz dodatkową wichrowatość powstającą wskutek odchylenia wartości przechyłki od wartości nominalnej. 5. Długość rampy przechyłkowej przy danej różnicy przechyłek wynika z kształtu rampy, dopuszczalnego jej pochylenia i dopuszczalnej prędkości podnoszenia koła na rampie. 6. Zasadnicze, dopuszczalne i minimalne wartości pochyleń rampy przechyłkowej oraz wynikające z nich długości prostoliniowych ramp przechyłkowych określa tabela 3.11, gdzie: v - prędkość jazdy pociągów [km/h], h - wartość przechyłki w łuku lub różnica przechyłek w łukach, pomiędzy którymi wykonuje się rampę przechyłkową [mm]. Tabela 3.11 Parametry prostoliniowych ramp przechyłkowych Prędkość jazdy [km/h]Dopuszczalne pochylenie rampy [‰]Długość rampy [m] 1234 40 < v < 200100/vzasadnicza 40 ≤ v < 200125/vdopuszczalna v < 402,5minimalna 7. Długość dopuszczalna może być stosowana tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy z powodu trudnych warunków terenowych nie można zastosować rampy o długości zasadniczej. Długość minimalna powinna być stosowana wyłącznie w trudnych warunkach terenowych, przy prędkości jazdy pociągów mniejszej od 40 km/h. 8. Jeżeli warunki terenowe na to zezwalają, to zamiast długości zasadniczej, dopuszczalnej lub minimalnej rampy przechyłkowej powinno się stosować dłuższe rampy. 9. Długość prostoliniowej rampy przechyłkowej powinna być tak dobrana, aby prędkość f podnoszenia koła na rampie określona według wzoru: przy oznaczeniach jak w ust. 6 - nie przekraczała dopuszczalnych wartości określonych w tabeli 3.12. Tabela 3.12 Dopuszczalna prędkość podnoszenia koła taboru na prostoliniowych rampach przechyłkowych linii kolejowych nowo budowanych i istniejących - przy utrzymaniu nawierzchni Wartośćf [mm/s] 12 zasadnicza28 dopuszczalna35 10. Określoną w tabeli 3.12 wartość dopuszczalną powinno się stosować tylko w przypadkach, gdy z powodu trudnych warunków terenowych nie można zastosować wartości zasadniczej. Możliwe jest przyjmowanie wartości pośrednich pomiędzy wartością dopuszczalną i zasadniczą, w zależności od warunków terenowych. 11. Maksymalne pochylenie i minimalne długości krzywoliniowych ramp przechyłkowych określono w tabeli 3.13. Maksymalna dopuszczalna prędkość podnoszenia koła na krzywoliniowej rampie przechyłkowej wynosi 56 mm/s. Tabela 3.13 Pochylenia i długości krzywoliniowych ramp przechyłkowych (dla linii nowo budowanych i istniejących modernizowanych oraz przy utrzymaniu nawierzchni) Kształt rampyMaksymalne pochylenie rampy [‰]Minimalna długość rampy [m] 123 parabola trzeciego stopnia2,50,6 h cosinusoida2,50,63 h § 35. 1. W torach na szlaku i w torach głównych zasadniczych, a także w torach głównych dodatkowych na stacjach, jeżeli odbywa się po nich ruch pociągów bez zatrzymania, pomiędzy odcinkiem prostym toru i łukiem poziomym lub pomiędzy łukami kołowymi jednego kierunku o różnych promieniach (łuk koszowy) powinny być wykonane krzywe przejściowe, na których długości występuje ciągła zmiana krzywizny toru oraz może występować ciągła zmiana przechyłki i poszerzenia toru. 2. Krzywą przejściową określa się parabolą trzeciego stopnia o równaniu: gdzie: R - promień łuku kołowego [m], l - długość krzywej przejściowej z prostoliniową rampą przechyłkową [m], x - odległość od początku krzywej przejściowej [m]. 3. Jeżeli na krzywej przejściowej występuje krzywoliniowa rampa przechyłkowa, to powinno się zastosować krzywą przejściową wyznaczoną według następujących wzorów: 1) przy rampie przechyłkowej w postaci paraboli trzeciego stopnia - krzywej Blossa: "> 2) przy rampie przechyłkowej w postaci cosinusoidy: przy oznaczeniach jak w ust. 2. 4. Długość krzywej przejściowej powinna być taka, aby przyrost niezrównoważonego przyspieszenia bocznego nie przekroczył wartości dopuszczalnych określonych w tabeli 3.14. Tabela 3.14 Dopuszczalny przyrost niezrównoważonego przyspieszenia bocznego Ψdop [m/s3] linii nowo budowanych i istniejących - przy utrzymaniu nawierzchni Rodzaj układu torowegoΨdop [m/s3] 12 Pojedyncze krzywe przejściowe i poszerzenia międzytorzy za pomocą krzywych przejściowych w trudnych warunkach0,5 Poszerzenie międzytorzy za pomocą krzywych przejściowych w dogodnych warunkach terenowych0,3 Wstawki proste pomiędzy łukami rozjazdów1,0 Wartość przyrostu przyspieszenia bocznego & oblicza się według wzoru: gdzie: Ψ - przyrost przyspieszenia bocznego [m/s3], a - wartość niezrównoważonego przyspieszenia bocznego w łuku kołowym lub różnica wartości niezrównoważonych przyspieszeń bocznych w łuku koszowym [m/s2], v - prędkość pociągu [km/h], l - długość krzywej przejściowej [m]. 5. W zależności od warunków terenowych możliwe jest przyjmowanie większych długości krzywej przejściowej niż wyznaczone według wzoru w ust. 4, przyjmując w nim wartości dopuszczalne przyrostu przyspieszenia. 6. Połączenie bez krzywej przejściowej łuku kołowego (w tym łuku rozjazdu) z prostą jest możliwe pod warunkiem, że przyrost bocznego przyspieszenia niezrównoważonego obliczony jest według wzoru: i nie przekroczy wartości dopuszczalnych określonych w tabeli 3.14, gdzie: Ψ - przyrost przyspieszenia bocznego [m/s3], v - prędkość pociągu [km/h], b - długość bazy sztywnej pojazdu mierzona między czopami skrętu wózków [m], przy czym dla pojazdów kolejowych spełniających przepisy UIC wartość ta powinna wynosić 20 m, R - promień łuku kołowego [m]. 7. Połączenie łuków kołowych bez krzywej przejściowej i przechyłki, oddzielonych od siebie wstawką prostą lub stykających się ze sobą (w tym połączenia torów rozjazdami lub rozjazdów z łukami przylegającymi do nich), jest możliwe pod warunkiem, że przyrost niezrównoważonego przyspieszenia bocznego obliczony jest według wzoru: i nie przekroczy wartości dopuszczalnych określonych w tabeli 3.14, gdzie: Ψ - przyrost przyspieszenia bocznego [m/s3], v - prędkość pociągu [km/h], a1, a2 - niezrównoważone przyspieszenia boczne w łukach [m/s2] z uwzględnieniem kierunku ich działania; przyspieszenia sumuje się w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach i odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku, b - długość bazy sztywnej pojazdu kolejowego [m], w - długość wstawki prostej pomiędzy łukami [m]. W połączeniach torów rozjazdami długość wstawki liczy się pomiędzy końcami i początkami łuków rozjazdów. 8. Długość krzywej przejściowej powinna być równa długości rampy przechyłkowej. Jeżeli długość krzywej przejściowej jest większa od długości rampy przechyłkowej, należy powiększyć długość rampy do długości krzywej przejściowej przez zmniejszenie pochylenia rampy. Jeżeli rampa przechyłkowa jest dłuższa od krzywej przejściowej, a skrócenie rampy do długości krzywej spowodowałoby przekroczenie dopuszczalnego pochylenia rampy określonego w tabeli 3.11, to możliwe jest częściowe zachodzenie rampy na łuk kołowy. W tym przypadku przechyłka na początku łuku kołowego powinna mieścić się w przedziale wyznaczonym z wzoru w § 32 ust. 1. Jeżeli nie wykonano rampy przechyłkowej, to minimalna długość krzywej przejściowej powinna wynosić: przy oznaczeniach jak w ust. 6 i 7. § 36. 1. Najmniejsza długość odcinka prostego toru bez przechyłki i o normatywnej szerokości pomiędzy łukami kołowymi lub krzywymi przejściowymi określa tabela 3.15. Tabela 3.15 Najmniejsza długość odcinka toru prostego pomiędzy łukami w [m] ToryWarunki terenowe normalnetrudne 123 główne linii magistralnych i pierwszorzędnych główne linii drugorzędnych30 pozostałe tory10 gdzie vmax - rzeczywista prędkość maksymalna w [km/h]. 2. Jeżeli ze względu na warunki terenowe nie można uzyskać długości określonych w tabeli 3.15, to przy sąsiednich łukach: a) jednego kierunku o różnych promieniach - połączenie toru powinno się wykonać bez wstawki prostej za pomocą jednej krzywej przejściowej, b) przeciwnego kierunku - połączenie toru można wykonać bez wstawki prostej, stykając ze sobą krzywe przejściowe obu łuków, pod warunkiem że nie jest przekroczona wartość dopuszczalna przyrostu przyspieszenia. § 37. 1. Maksymalne pochylenie podłużne torów linii kolejowych, pomniejszone na długości łuków poziomych o wielkość odpowiadającą oporowi ruchu w łukach, nie może być większe od pochylenia miarodajnego. 2. Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej kategorii według tabeli 3.1 powinno się stosować następujące wartości pochylenia miarodajnego: 1) dla linii magistralnych i pierwszorzędnych - 6‰, 2) dla linii drugorzędnych - 10‰, 3) dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych - 20‰, z zastrzeżeniem, że przy ustalaniu wartości pochylenia miarodajnego zarząd kolei powinien uwzględniać wymaganą warunkami techniczno-eksploatacyjnymi prędkość pociągów, moc pojazdów trakcyjnych, masę pociągów, obciążenie przewozami oraz zużycie energii. 3. Wartość pochylenia odpowiadającego oporowi ruchu po łuku poziomym określa się według wzorów: gdzie: iR - wartość pochylenia podłużnego torów [‰], R - promień łuku poziomego w [m], Σα - suma kątów środkowych w [°] przy kilku łukach poziomych położonych obok siebie, ΣlR - suma długości odcinków toru w łukach poziomych; jeżeli łuki są oddzielone wstawkami prostymi lub krzywymi przejściowymi, ich długość należy dodać do sumarycznej długości odcinków w łukach. 4. Pochylenie miarodajne wyznacza się na długości odpowiadającej co najmniej długości najcięższego pociągu towarowego. Na krótkich odcinkach odpowiadających 1/3 długości najdłuższego pociągu towarowego, w niekorzystnych warunkach terenowych, możliwe jest przekroczenie o 20% pochylenia miarodajnego. W tunelach o długości większej niż 250 m pochylenie podłużne nie może być większe niż 70% pochylenia miarodajnego ustalonego dla danej kategorii linii kolejowej. 5. W przypadku występowania trudnych warunków terenowych, po dokonaniu obliczenia trakcyjnego połączonego z analizą ekonomiczną, zarząd kolei może zezwolić na określonych odcinkach linii kolejowych na stosowanie pochyleń podłużnych większych niż pochylenie miarodajne. § 38. 1. Odległość pomiędzy załomami profilu podłużnego (długość odcinków o stałym pochyleniu) nie powinna być mniejsza od długości najdłuższego pociągu kursującego po danej linii kolejowej. 2. Odległość, o której mowa w ust. 1, może być zmniejszona do 1/3 długości najdłuższego pociągu w następujących przypadkach: 1) przy łagodzeniu załomów profilu podłużnego wstawkami o pochyleniu pośrednim, 2) przy podejściach do różnopoziomowych skrzyżowań torów przed stacjami węzłowymi oraz w torach węzłów kolejowych, łącznic i czasowych objazdów, 3) w przebudowywanych torach stacyjnych, gdy przebudowa wymaga okresowych zmian profilu podłużnego, 4) przy zmniejszaniu pochylenia miarodajnego w łukach. 3. Dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi: 1) 5‰ - w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych, 2) połowę odpowiedniego pochylenia miarodajnego - w torach pozostałych linii kolejowych, a w przypadku gdy różnica pochyleń podłużnych jest większa od dopuszczalnej, powinno się wykonać pochylenia pośrednie. 4. Pochylenia podłużne odwrotnego kierunku większe od 2,5‰ powinny być złagodzone wstawką przejściową o pochyleniu do 2,5‰, o długości spełniającej warunki, o których mowa w ust. 1. 5. Załomy profilu podłużnego powinny być zaokrąglone łukami pionowymi o promieniu nie mniejszym niż określone w tabeli 3.16, z zastrzeżeniem ust. 6. Tabela 3.16 Promienie łuków pionowych ToryPromień łuku pionowego [m] 12 przeznaczone do jazdy z prędkościami maksymalnymi ponad 160 km/h na liniach nowo budowanych20 000 przeznaczone do jazdy z prędkościami maksymalnymi od 141 km/h do 160 km/h na liniach nowo budowanych oraz z prędkościami ponad 160 km/h na liniach modernizowanych15 000 główne linii magistralnych i pierwszorzędnych10 000 główne linii drugorzędnych i tory główne dodatkowe linii magistralnych i pierwszorzędnych5 000 główne dodatkowe linii drugorzędnych2 500 linii znaczenia miejscowego i tory boczne wszystkich kategorii linii2 000 6. Możliwe jest zmniejszenie promienia łuku pionowego do 500 m w przypadku usytuowania torów bocznych w trudnych warunkach terenowych. 7. Zaokrąglenia załomu profilu podłużnego łukiem pionowym nie wykonuje się, jeżeli odległość teoretycznego punktu załomu od krzywizny łuku zaokrąglającego, mierzona wzdłuż promienia, jest mniejsza od 8 mm. Odległość tę wyznacza się według wzoru: gdzie: z - odległość punktu załomu od krzywizny łuku [mm], R - promień łuku pionowego [m], i1, i2 - algebraiczne wartości sąsiednich pochyleń (z uwzględnieniem znaku "+" lub "-") [‰]. 8. Dla zapewnienia jednakowej grubości warstwy podsypki zaokrąglenia załomów profilu podłużnego powinny być uwzględnione w profilu podłużnym podtorza. Jeżeli występują trudności w zaokrągleniu załomu podtorza, to w miejscu zaokrąglenia profilu podłużnego można przyjąć minimalną dla danej klasy toru grubość podsypki. 9. Początki łuków zaokrąglających załomy profilu podłużnego powinny być oddalone co najmniej 6 m od końców belek głównych mostów i wiaduktów bez podsypki. Na mostach i wiaduktach z podsypką mogą być stosowane łuki pionowe, jeżeli w projekcie konstrukcji obiektu uwzględniono dodatkowe obciążenia spowodowane istnieniem załomu profilu podłużnego. Odległość początku łuku od punktu załomu wyznacza się według wzoru: gdzie: t - długość stycznej łuku pionowego zaokrąglającego załom [m], R - promień łuku pionowego [m], i1, i2 - algebraiczne wartości sąsiednich pochyleń (z uwzględnieniem znaku "+" lub "-") [‰]. 10. Na nowo budowanych liniach kolejowych magistralnych, pierwszorzędnych i drugorzędnych załomy profilu linii nie powinny znajdować się w obrębie ramp przechyłkowych. Minimalna odległość załomu lub łuku pionowego od rampy przechyłkowej powinna wynosić 6 m. 11. W torach linii kolejowych modernizowanych i łukach nowo budowanych linii kolejowych znaczenia miejscowego jest możliwe wykonanie załomów profilu podłużnego na prostoliniowych rampach przechyłkowych, jeżeli takie rozwiązanie umożliwi uniknięcie kosztownej przebudowy obiektów inżynieryjnych lub podtorza, po spełnieniu następujących warunków: 1) pochylenie podłużne rampy przechyłkowej nie powinno przekraczać 2‰, 2) promień łuku zaokrąglającego załom profilu podłużnego nie powinien być mniejszy od 5 000 m, 3) w obrębie rampy przechyłkowej i łuku pionowego oraz na odcinkach po 15 m z każdej strony rampy przechyłkowej powinny być utrwalone w terenie, za pomocą znaków regulacji osi toru, współrzędne toku szynowego, na którym znajduje się rampa przechyłkowa, 4) załom profilu podłużnego powinien znajdować się w połowie długości rampy przechyłkowej, długość łuku pionowego zaś powinna być równa długości tej rampy. Rozdział 7 Kształtowanie układów torowych stacji § 39. 1. Układ torowy stacji (liczba torów i ich połączenia) powinien zapewniać bezzakłóceniową pracę przy obsłudze pociągów związanych z przewodem osób i rzeczy. 2. Stacja, na której łączy się kilka linii kolejowych o tej samej szerokości toru, powinna posiadać taki układ torów głównych (kierunkowy lub liniowy), który umożliwiałby przejazd pociągu z każdej linii na każdą linię. § 40. 1. Liczba torów głównych zasadniczych na stacji powinna odpowiadać liczbie torów głównych wchodzących do danej stacji. 2. Liczba torów głównych dodatkowych powinna wynikać z natężenia ruchu oraz prawdopodobieństwa zatrzymania pociągu przed stacją, ze względu na zajętość wszystkich torów głównych zasadniczych. 3. Układy torów i dróg zwrotnicowych na stacji powinny chronić przejazdy po torach głównych zasadniczych za pomocą żeberek ochronnych, torów wyciągowych, układu rozjazdów oraz urządzeń wykolejnicowych. § 41. 1. Układ torowy stacji powinien zapewnić: 1) możliwość bezkolizyjnego przyjmowania pociągów na tory przyjazdowe ze wszystkich linii wchodzących do stacji, 2) sprawną organizację pracy rozrządowej przez wydzielenie torów lub grup torowych przyjazdowych, kierunkowych, odjazdowych i tranzytowych, a także torów wyciągowych oraz takie ich połączenie torami komunikacyjnymi, aby możliwa była równoczesna bezkolizyjna praca manewrowa w różnych miejscach stacji, a także powiązanie z innymi urządzeniami technicznego wyposażenia stacji, w szczególności jak lokomotywownia, wagonownia, ładownie, place składowe, bocznice, 3) w miarę jednakowe długości użyteczne torów w poszczególnych grupach torowych, 4) bezkolizyjne prowadzenia rozrządu i zestawiania pociągów, 5) dokonywanie napraw bieżących wagonów. 2. W zależności od liczby rozrządzanych wagonów, stacja może posiadać wyposażenie techniczne, a w szczególności górkę rozrządową, pochylnię stacyjną, urządzenia hamulcowe, urządzenia dopychające, system automatycznego rozrządu; przy czym rodzaj i ilość wyposażenia technicznego stacji rozrządowych określa zarząd kolei. 3. Międzytorza oddzielające poszczególne grupy torowe powinny być poszerzone dla umożliwienia budowy na nich ścieżek lub stacyjnych dróg technologicznych. 4. Drogi zwrotnicowe poszczególnych grup torowych powinny posiadać tego samego typu rozjazdy. 5. Stosowanie różnopoziomowych skrzyżowań torów w obrębie stacji rozrządowej powinno być uzasadnione obciążeniem punktów krytycznych, wynikającym z procesu technologicznego stacji. § 42. 1. Jeżeli przez stację przechodzą linie kolejowe różnych kategorii, tory główne powinny posiadać standard linii o najwyższej kategorii. 2. Drogi zwrotnicowe łączące tory główne powinny posiadać standard nawierzchni torów szlakowych. Promień rozjazdów powinien umożliwiać przejazd przez rozjazd na kierunek zwrotny z prędkością przewidzianą warunkami techniczno-eksploatacyjnymi ustalonymi dla danej stacji. 3. Standard konstrukcyjny nawierzchni bocznych torów stacyjnych, po których odbywa się ruch manewrowy składów wagonów lub postój wagonów, powinien odpowiadać standardowi przewidzianemu dla tej klasy torów. 4. Przy ustalaniu długości torów stacyjnych należy uwzględnić długość: 1) budowlaną toru, 2) użyteczną toru, 3) ogólną toru. 5. Układy torowe powinny zapewniać wymaganą długość użyteczną torów, która dla torów: 1) głównych zasadniczych - jest większa od długości najdłuższego pociągu towarowego, powiększona o długość dwóch lokomotyw; w przypadku przeznaczenia torów głównych zasadniczych wyłącznie do obsługi pociągów pasażerskich ich długość wynika z największej liczby wagonów w pociągu pasażerskim - powiększona o długość dwóch lokomotyw, 2) stacyjnych bocznych - jest zależna od liczby wagonów, jakie mają na nich przebywać przy uwzględnieniu rezerwy wynikającej ze sposobu przeprowadzania rozrządu (zwiększenie o 50% długości wynikającej z liczby wagonów), 3) ładunkowych - jest zależna od liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod załadunek lub wyładunek, 4) wyciągowych - jest zależna od długości najdłuższego składu manewrowego, 5) łącznicowych lub komunikacyjnych, na których może nastąpić zatrzymanie składu manewrowego - jest większa od najdłuższego składu lub pociągu przejeżdżającego przez łącznicę. 6. Odległości między osiami torów powinny wynikać z warunków określonych skrajnią budowli, przeznaczeniem torów i zakresem prac planowanych związanych z zagospodarowaniem międzytorza. 7. Tory główne zasadnicze będące przedłużeniem torów szlakowych, a także w miarę możliwości pozostałe tory stacyjne powinny być położone w linii prostej. 8. Liczba i rodzaj rozjazdów ułożonych w torach stacyjnych powinny zapewnić możliwość realizowania wszystkich przebiegów pociągowych i manewrowych objętych procesem technologicznym stacji. 9. Układy torów i dróg zwrotnicowych powinno się tak projektować i budować, aby przebiegi pociągów po torach głównych zasadniczych były chronione od innych przebiegów pociągowych, manewrowych oraz nie zamierzonego wjazdu pociągów na tor szlakowy. § 43. 1. Grupy torowe przeznaczone do wykonywania na nich czynności manewrowych objętych procesem technologicznym stacji powinny być połączone torami komunikacyjnymi, na których jest możliwe wykonywanie wyłącznie ruchu manewrowego. 2. Układy torów komunikacyjnych powinien zapewniać połączenia pomiędzy grupami torów w sposób minimalizujący liczbę zmian kierunku jazdy w trakcie przestawiania grup wagonów; w przypadku gdy zachodzi potrzeba zmiany kierunku jazdy - tory komunikacyjne powinno się podłączać do torów wyciągowych; tory komunikacyjne nie powinny krzyżować się z torami głównymi. 3. Układy torowe nie posiadające połączeń z innymi grupami torów powinny być zakończone zbiorczą drogą zwrotnicową i wspólnym żeberkiem z kozłem oporowym. 4. Dla zabezpieczenia przejazdu przez stacje pociągu tory główne zasadnicze, od strony, gdzie możliwy jest ruch manewrowy lub stoją wagony luzem, powinny być osłonięte żeberkami ochronnymi; gdy nie ma możliwości budowy żeberek ochronnych, możliwe jest zastosowanie innego urządzenia technicznego chroniącego przejeżdżający pociąg przed najechaniem z boku, na warunkach określonych przez zarząd kolei. Funkcje żeberka ochronnego może też spełniać układ torowy z rozjazdami, których położenie uniemożliwia wjazd na tor, po którym odbywa się przejazd pociągu. § 44. 1. Liczbę rozjazdów na stacjach powinno się ograniczyć do minimum. W torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinno się układać: 1) rozjazdów krzyżowych, 2) rozjazdów o skosach mniejszych niż 1:9, 3) skrzyżowań torów z krzyżownicami podwójnymi o skosie mniejszym niż 1:9. 2. Rozjazdy w torach głównych mogą być wykonane z szyn cięższych od szyn ułożonych w torze; rozjazdy w torach stacyjnych bocznych mogą być układane z szyn lżejszych od zabudowanych w tym torze. 3. Kształt drogi zwrotnicowej powinien być dostosowany do wymaganych szerokości międzytorzy; na drodze zwrotnicowej obejmującej tory główne powinny być stosowane rozjazdy tego samego typu. § 45. 1. Na międzytorzu mogą znajdować się w szczególności: urządzenia odwadniające, obiekty sygnalizacyjne, urządzenia energetyczne i oświetleniowe, ścieżki dla pracowników lub drogi technologiczne, perony oraz inne urządzenia związane z czynnościami ruchowymi, handlowymi i technologicznymi stacji, z zastrzeżeniem, że nie kolidują one z wymaganiami skrajni budowli. 2. Minimalne rozstawy torów, pomiędzy którymi będą usytuowane perony, z zastrzeżeniem ust. 3, powinny wynosić: 1) 9,0 m - przy peronach dwukrawędziowych z dojściem od czoła i przy peronach bagażowych, 2) 10,7 m - przy peronach dwukrawędziowych z dojściem różnopoziomowym, 3) 6,0 m - przy peronach jednokrawędziowych (powiększone o grubość słupów ustawionych na tym międzytorzu). 3. W przypadku torów, po których jeżdżą pociągi z prędkością v > 140 km/h, minimalne rozstawy torów, pomiędzy którymi będą usytuowane perony, powinna wynosić: 1) 13,0 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukrawędziowego z zabudową (w szczególności: wejściami do tunelu lub na kładkę, dźwigami osobowo-towarowymi, kioskami, wiatami); w przypadku trudnych warunków terenowych szerokość tę można zmniejszyć do 12,0 m, po uzyskaniu zgody zarządu kolei, 2) 10,4 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukrawędziowego bez zabudowy, 3) 10,5 m - pod budowę peronu jednokrawędziowego z zabudową, 4) 9,7 m - pod budowę peronu jednokrawędziowego bez zabudowy. 4. Nieczynną krawędź peronu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 4, powinno się zabezpieczyć od strony toru, po którym odbywa się ruch pociągów. Rozdział 8 Urządzenia odwadniające linii kolejowych i stacji § 46. 1. Odwodnienie polega na zbieraniu wód powierzchniowych i podziemnych z terenu i urządzeń kolejowych i odprowadzeniu ich do odbiorników naturalnych lub sztucznych. 2. Sposoby odwodnienia i stosowane w tym celu konstrukcje powinno się dobierać na podstawie wyników badań i analiz, uwzględniających w szczególności przewidywaną skuteczność odwodnienia, możliwości technologiczne budowy i utrzymania, oddziaływanie na środowisko, wpływ na stosunki wodne danego obszaru i uwarunkowania architektoniczne. 3. Urządzenia odcinające lub zmniejszające dopływ wód do odwadnianych budowli i urządzeń kolejowych powinny: 1) być skuteczne w zmniejszeniu wilgotności gruntów podtorza i zapewniać dostatecznie szybki spływ wody ze wszystkich punktów warstwy filtracyjnej, 2) nie powodować osłabienia stateczności budowli posadowionych na odwadnianym terenie i w jego sąsiedztwie, 3) być trwałe i odporne na działanie czynników destrukcyjnych, 4) nie powodować zanieczyszczenia wód powierzchniowych i podziemnych oraz gleby, 5) spełniać warunki obowiązujące na terenie stref ochronnych źródeł i ujęć wody oraz na obszarach poddanych pod ochronę na podstawie przepisów o ochronie przyrody, a także terenach uzdrowisk, 6) nie utrudniać eksploatacji i utrzymania linii kolejowej i jej urządzeń. 4. Urządzenia odwadniające, o których mowa w ust. 3, dzielą się na: 1) powierzchniowe - do których należą rowy wykonywane przy kształtowaniu podtorza na szlakach i stacjach kolejowych, 2) wgłębne - do których należą drenaże i studzienki. 5. Warunki techniczne, jakim mają odpowiadać urządzenia odwadniające, określają przepisy dotyczące budowli hydrotechnicznych. § 47. 1. Urządzenia odwadniające powinny być usytuowane: 1) wzdłuż drogi szynowej - jako elementy konstrukcyjne podtorza kolejowego, 2) na stacjach kolejowych - jako sieć wgłębnych i powierzchniowych urządzeń odwadniających równię stacyjną, wykonywaną w trakcie kształtowania podtorza na stacji. 2. W terenie pochylonym w kierunku przekopów, na których powstaje zagrożenie zalewania torów, powstawania usuwisk i rozmywania ścian skarp, powinno się budować rowy górne w odległości 3,00-5,00 m od krawędzi przekopu. Pochylenia podłużne dna rowów oraz konstrukcja ścian bocznych rowów powinny zabezpieczać przed przekroczeniem granicznej prędkości przepływu wody i nie dopuszczać do gromadzenia się wody. Graniczna prędkość przepływu wody zależy od rodzaju stosowanego umocnienia rowu. 3. Równie stacyjne kształtowane na gruntach nieprzesiąkliwych powinno się odwadniać drenażem podłużnym usytuowanym na międzytorzu i drenażem poprzecznym, połączonymi w sieć odwadniającą. Warunki kształtowania sieci odwadniającej równie stacyjne określa się dla każdej stacji z uwzględnieniem poziomu wody gruntowej, ukształtowania terenu, układu torowego i innych czynników wpływających na sprawne i trwałe działanie tej sieci. 4. Odprowadzenie wód opadowych zanieczyszczonych substancjami szkodliwymi powinno mieć urządzenia utylizacyjne oraz lokalizację oddzieloną od pozostałych układów odwadniających. Rozdział 9 Kolejowe obiekty inżynieryjne § 48. 1. Do kolejowych obiektów inżynieryjnych, zwanych dalej "obiektami inżynieryjnymi", zalicza się: mosty, wiadukty, przepusty, ściany oporowe, tunele liniowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych. 2. Konstrukcja, stateczność i nośność obiektów inżynieryjnych powinny odpowiednio spełniać wymagania Polskich Norm i przepisów UIC. 3. Konstrukcja i usytuowanie obiektów inżynieryjnych powinny zapewnić utrzymanie niwelety toru, zgodne z ukształtowaniem drogi szynowej. § 49. 1. Konstrukcja nawierzchni kolejowej na obiektach inżynieryjnych powinna być dostosowana do konstrukcji obiektu inżynieryjnego. Sprężystość toru na obiekcie inżynieryjnym oraz w jego sąsiedztwie powinny być zbliżone, a zmiana sprężystości toru na dojazdach do tego obiektu powinna następować płynnie przed i za - na długości 20 m. 2. Jeżeli tor kolejowy jest układany na podsypce, konstrukcja toru na obiektach inżynieryjnych powinna być taka sama jak poza obiektem. 3. Na liniach przeznaczonych do ruchu pociągów z prędkością 160 km/h lub większą, koryto podsypkowe powinno zapewniać możliwość wykonania robót sprzętem zmechanizowanym, przy czym: 1) szerokość koryta pod pojedynczym torem kolejowym powinna wynosić nie mniej niż 4,40 m, a głębokość nie mniej niż 0,75 m, mierząc od główki szyny, 2) grubość warstwy podsypki pod podkładami powinna wynosić 0,30-0,35 m. 4. W przypadku gdy konstrukcja obiektu inżynieryjnego wymaga stosowania nawierzchni bez podsypki (mostownice, bezpośrednie przymocowanie szyn do konstrukcji), różnica sprężystości toru na i poza obiektem nie może być większa niż 30%. Jeżeli różnica sprężystości jest większa niż 30%, należy ograniczyć prędkość pojazdów kolejowych do wartości określonej na podstawie szczegółowej analizy dynamicznej. 5. W celu uniknięcia niekorzystnych oddziaływań dynamicznych na stykach szyn, tor kolejowy na całej długości obiektu inżynieryjnego oraz na odcinku 6,00 m, liczonych od przyczółków, powinien być układany jako bezstykowy, a przy długościach mniejszych niż 180 m - z szyn spawanych lub zgrzewanych. 6. Oś toru w płaszczyźnie poziomej na obiekcie powinna się pokrywać z osią podłużną obiektu. Maksymalne przesunięcie osi toru względem osi przęsła, nie wymagające analizy projektowej, wynosi 35 mm, natomiast przesunięcie większe niż 35 mm wymaga uwzględnienia w obliczeniach statycznych konstrukcji nośnej obiektu. 7. Na obiektach inżynieryjnych o rozpiętości przęseł 30 m i więcej tor kolejowy powinien być ułożony na każdym przęśle z obustronnym wzniesieniem do środka przęsła odpowiadającym wzniesieniu konstrukcyjnemu przęsła o strzałce równej wielkości ugięcia trwałego od obciążenia stałego i połowie strzałki od obciążenia ruchomego. Na przęsłach, które wzniesienia konstrukcyjnego nie posiadają, wzniesienie toru powinno być wykonane przez dobór siodełek o odpowiednich wysokościach lub dobór mostownic. 8. Na obiektach inżynieryjnych o rozpiętościach przęseł mniejszych niż 30 m tor może być układany w profilu podłużnym linii kolejowej obowiązującym na tym odcinku. 9. Jeżeli obiekt inżynieryjny jest usytuowany w łuku lub krzywej przejściowej, tor powinien być ułożony z zachowaniem odpowiedniej przechyłki i właściwych ramp przechyłkowych. W torach położonych na mostownicach przechyłkę toru uzyskuje się przez konstrukcyjne podniesienie podłużnic lub zastosowanie odpowiednich siodełek, z tym że: 1) przy przechyłce do 50 mm - stosuje się mostownice o odpowiednio większej wysokości, 2) przy przechyłce ponad 50 mm, jeżeli nie zastosowano konstrukcyjnego podniesienia podłużnic - stosuje się siodełka o odpowiedniej wysokości na podłużnicy lub pasie dźwigara pod tokiem zewnętrznym. 10. Na obiektach inżynieryjnych z torem ułożonym na mostownicach lub bezpośrednio przymocowanych do konstrukcji obiektu o długości dylatacyjnej: 1) większej niż 60 m - dla przęseł stalowych, 2) większej niż 90 m - dla przęseł betonowych, powinno się stosować przyrządy wyrównawcze umieszczone nad łożyskami ruchomymi zgodnie z projektem technicznym obiektu; na liniach dwutorowych przyrządy wyrównawcze układa się tak, aby normalny ruch pociągów odbywał się z ostrza przyrządu. 11. Długość dylatacyjną, o której mowa w ust. 10, stanowi: a) na obiektach jednoprzęsłowych - rozpiętość teoretyczna przęsła, b) na obiektach wieloprzęsłowych z dźwigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach występują wyłącznie pary łożysko stałe i łożysko ruchome - rozpiętość teoretyczna każdego z przęseł oddzielnie, c) na obiektach wieloprzęsłowych z dźwigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach występują na przemian para łożysk stałych i para łożysk ruchomych - suma rozpiętości teoretycznych przęseł sąsiadujących z filarem, na którym znajdują się dwa łożyska ruchome, d) na obiektach o konstrukcji belki wspornikowej - odległość od podpory stałej do końca wspornika, e) na obiektach wieloprzęsłowych z belkami ciągłymi - odległość od łożyska stałego do osi najodleglejszego łożyska ruchomego. 12. W celu przeciwdziałania skutkom wykolejenia się taboru na i pod obiektem inżynieryjnym należy: 1) na obiektach inżynieryjnych, których długość przekracza 20 m, 2) na obiektach inżynieryjnych o długości 6-20 m, z wyjątkiem obiektów z jazdą górą, posiadających nawierzchnię na podsypce, usytuowanych: a) w łukach o promieniu mniejszym od 350 m oraz na krzywych przejściowych przylegających do tych łuków, b) w torach na stacjach, c) na nasypach o wysokości ponad 4 m, 3) pod obiektami inżynieryjnymi, których podpory znajdują się w odległości mniejszej niż 2,5 m od osi toru, - ułożyć na całej jego długości wewnątrz toru w odległości 190 mm - 210 mm od bocznej powierzchni główki szyny (rys. 3.3) odbojnice z szyn starych użytecznych, kształtowników stalowych lub innych konstrukcji. Zakończenie części dziobowej odbojnic powinno się wykonać w formie bezpośredniego połączenia ze sobą szyn odbojnicowych lub kształtowników bez stosowania dziobów z drewna. Rys. 3.3 Schemat układania odbojnic na obiektach inżynieryjnych a) na linii jednotorowej Ilustracja b) na linii dwutorowej Ilustracja § 50. 1. Światło mostów powinno się ustalać na podstawie obliczeń hydrologicznych dla maksymalnego przepływu rocznego wody o prawdopodobieństwie wystąpienia przepływu miarodajnego nie większym niż: 1) 0,5% - dla linii magistralnych i pierwszorzędnych, 2) 0,1% - dla pozostałych linii, przy zachowaniu następujących wymagań: a) spód konstrukcji mostu powinien być wzniesiony ponad poziom wody maksymalnie spiętrzonej nad wodami śródlądowymi nieżeglownymi: - co najmniej 1,00 m - na wodach uznanych za spławne oraz na ciekach niespławnych, - co najmniej 0,50 m - na pozostałych wodach nieżeglownych, - co najmniej 1,50 m - na wodach uznanych za żeglowne, pod przęsłami nieżeglownymi, b) spód konstrukcji mostu (przęseł) nad ciekami żeglownymi powinien być wzniesiony ponad najwyższy poziom wody żeglownej zgodnie z wymogami danej klasy drogi wodnej, c) górna powierzchnia ciosu podłożyskowego podpory mostu kolejowego powinna być wzniesiona co najmniej 0,50 m powyżej poziomu maksymalnej wody spiętrzonej, d) ze względu na warunki spływu lodów w wieloprzęsłowych mostach, co najmniej jedno przęsło w korycie głównym cieku powinno mieć rozpiętość nie mniejszą niż 1/5 szerokości lustra wody przy jej średnim stanie. 2. Światło wiaduktów kolejowych nad drogami powinno odpowiadać wymaganiom skrajni drogowej, odpowiedniej dla danej klasy drogi. Wzniesienie spodu konstrukcji wiaduktu nad niweletą drogi niepublicznej powinno być nie mniejsze niż 3,50 m. 3. Światło wiaduktów kolejowych nad liniami kolejowymi powinno odpowiadać kolejowej skrajni budowli, z uwzględnieniem wymogów trakcji elektrycznej, oraz na liniach określonych przez zarząd kolei - wymogom przewozu ładunków z przekroczoną skrajnią taboru. 4. Na mostach i wiaduktach o długości większej niż 15 m powinny być wydzielone obustronne chodniki o szerokości nie mniejszej niż 0,75 m. § 51. 1. Przeprowadzanie małych cieków wodnych przepustem pod nasypem linii kolejowej powinno spełniać następujące warunki: 1) przy ustalaniu rzędnej cieku w przepuście należy uwzględnić istniejące urządzenia melioracji wodnych o przepływach stałych lub okresowych przyległych do linii kolejowej, 2) światło przepustu należy wyznaczać na podstawie obliczeń hydrologicznych dla przepływu miarodajnego o prawdopodobieństwie wystąpienia nie większym niż 1%, 3) światło przepustów z elementów prefabrykowanych nie powinno być projektowane z założeniem wlotu całkowicie zatopionego. 2. Na liniach kolejowych nowo budowanych lub modernizowanych, przy nasypach o wysokości większej niż 4 m, w miejscach przepędzania bydła oraz w miejscach występowania naturalnych ciągów dzikich zwierząt powinno się budować przepusty lub wiadukty, umożliwiające swobodne przejście. § 52. 1. Konstrukcja tunelu liniowego nie powinna ograniczać prędkości jazdy pociągów, konstrukcyjnych warunków układania nawierzchni kolejowej i odwodnienia oraz zawieszenia sieci trakcji elektrycznej. 2. Szerokość skrajni budowli w tunelu liniowym powinna odpowiadać wymogom danej linii kolejowej, powiększonej: 1) nie mniej niż o 400 mm z każdej strony - dla linii jednotorowej, 2) nie mniej niż 300 mm z każdej strony - dla linii dwutorowej. 3. Tunel liniowy o długości większej niż 50 m powinien mieć nisze o wymiarach nie mniejszych niż: szerokość 1,50 m, wysokość 2,00 m i głębokość 0,60 m, rozmieszczonych przemiennie po obu stronach toru w odległościach nie większych niż 25 m. Tunel liniowy o długości ponad 200 m powinien mieć ponadto instalacje wentylacyjną oraz oświetlenie zapewniające średnie natężenie światła nie mniejsze niż 3 luksy. 4. Tunel liniowy powinien posiadać urządzenia odwadniające do odprowadzenia wody z tunelu. Rozdział 10 Urządzenia zasilania elektrotrakcyjnego § 53. 1. Urządzenia zasilania elektrotrakcyjnego zasilające elektryczne szynowe pojazdy trakcyjne w energię elektryczną w trakcie ich jazdy po zelektryfikowanym torze kolejowym stanowią: sieć trakcyjna i obiekty zasilające sieć trakcyjną, tj. podstacje trakcyjne wraz z liniami zasilającymi, kabiny sekcyjne i linie zasilaczy. 2. System zasilania trakcyjnego oraz szczegółowe wymagania techniczne dotyczące urządzeń zasilania elektrotrakcyjnego określa zarząd kolei. § 54. 1. Podstacje trakcyjne stanowią zespół elektrycznych urządzeń zasilających, przetwórczych i rozdzielczych, umieszczonych całkowicie lub częściowo w budynkach lub kontenerach na ogrodzonym, niedostępnym dla osób postronnych terenie, posiadającym zabudowany otokowy uziom ochronny. 2. Odległości między podstacjami trakcyjnymi, jak i typ zastosowanych w nich urządzeń, zależą od: 1) przyjętego systemu zasilania trakcyjnego, 2) założonego dla danej linii kolejowej natężenia ruchu pociągów, 3) rodzajów, prędkości jazdy i mas pociągów, 4) typu elektrycznych pojazdów trakcyjnych. 3. Rodzaj urządzenia podstacji trakcyjnych powinien by uzależniony od sposobu sterowania urządzeniami zasilania elektroenergetycznego, tj. obsługiwanymi przez obecny w nich personel lub sterowanymi zdalnie z nastawni. 4. Linie elektroenergetyczne zasilające podstacje trakcyjne mogą być budowane jako napowietrzne lub kablowe. 5. Kabiny sekcyjne stanowiące zespół elektrycznych urządzeń rozdzielczych instalowanych w budynkach lub kontenerach powinny posiadać otokowy uziom ochronny lub być uszynione. 6. Podstacje trakcyjne i kabiny sekcyjne powinny mieć wykonany dojazd drogowy, przy czym podstacje trakcyjne mogą posiadać doprowadzony tor kolejowy. 7. Energię elektryczną doprowadza się do sieci trakcyjnej z podstacji trakcyjnych lub kabin sekcyjnych za pomocą linii zasilaczy budowanych jako napowietrzne lub kablowe. § 55. 1. Sieć trakcyjna obejmuje sieć jezdną i sieć powrotną. Sieć jezdna służąca bezpośredniemu doprowadzeniu energii elektrycznej do pojazdu trakcyjnego za pośrednictwem odbieraków prądu składa się z zespołu przewodów wraz z osprzętem sieciowym i konstrukcji wsporczych, a sieć powrotna składa się z szyn toru kolejowego oraz ich połączeń elektrycznych przewodzących prąd trakcyjny. 2. Wytrzymałość mechaniczna konstrukcji wsporczych sieci jezdnej oraz odległości między sąsiednimi konstrukcjami powinny zapewniać podwieszenie przewodów i osprzętu sieciowego w sposób umożliwiający właściwą współpracę odbieraków prądu z siecią jezdną przy wymaganej prędkości jazdy pociągów i w założonym zakresie zmian temperatury otoczenia. 3. Usytuowanie konstrukcji wsporczych sieci jezdnej przy torze kolejowym nie powinno: 1) naruszać skrajni budowli nadziemnych i podziemnych, 2) utrudniać lub ograniczać czynności technologicznych wykonywanych przy utrzymaniu linii kolejowej, 3) kolidować z urządzeniami odwadniającymi i zakłócać ich funkcjonowania. 4. Elementy sieci jezdnej znajdujące się pod napięciem powinny być odizolowane od konstrukcji wsporczych. 5. W systemie zasilania o napięciu 3 kV prądu stałego odstęp pomiędzy elementami sieci jezdnej lub odbieraka prądu, znajdującymi się pod napięciem, a uziemionymi lub uszynionymi elementami budowli kolejowych lub innych konstrukcji powinien wynosić nie mniej niż 200 mm. Odległość ta może być zmniejszona do 150 mm, jeżeli dalsze wzajemne zbliżenie elementów jest trwale ograniczone przez zastosowanie konstrukcji usztywniającej lub elementów izolacyjnych. 6. Dla umożliwienia selektywnego wyłączania napięcia w wybranych odcinkach sieci trakcyjnej powinno się stosować sekcjonowanie sieci jezdnej. Na stacjach sekcjonowane powinny być wszystkie tory główne oraz połączenia tych torów. W zależności od układu torowego, organizacji ruchu i obciążenia przewozami sekcjonowanie może obejmować grupy torów. 7. Konstrukcje wsporcze sieci jezdnej mogą być wykorzystane dodatkowo do podwieszania przewodów linii elektroenergetycznych służących do zasilania odbiorów nietrakcyjnych. § 56. 1. Urządzenia łączeniowe w podstacjach trakcyjnych, kabinach sekcyjnych, odłączniki sekcyjne sieci trakcyjnej i inne urządzenia łączeniowe przystosowane do obsługi zdalnej mogą być włączone do systemu zdalnego sterowania. 2. System zdalnego sterowania powinien być odporny na zakłócenia powodujące możliwość błędnego zasterowania i być wyposażony w sygnalizację zakłóceń pracy systemu; wszystkie urządzenia sterowane powinny mieć odwzorowany stan łączników w nastawni zdalnego sterowania. § 57. 1. Obwód zasilania trakcyjnego obejmujący urządzenia podstacji trakcyjnych (kabin sekcyjnych), linie zasilaczy, trakcyjną sieć jezdną i powrotną powinien zapewnić wyłączalność prądów zwarć w pojazdach trakcyjnych i elementach tego obwodu. 2. W systemie zasilania prądem stałym ochrona przeciwporażeniowa polega na zastosowaniu obwodu zasilania umożliwiającego szybkie wyłączenie przepływu prądu w przypadku powstania zwarcia; dla zapewnienia wyłączalności prądu zwarcia doziemnego konieczne jest stosowanie uszynień. 3. Metalowe konstrukcje naziemne, usytuowane w pasie linii kolejowej w odległości mniejszej niż 5 m od osi skrajnego toru zelektryfikowanego, powinny być przyłączone do sieci powrotnej (uszynione). 4. Podłączenie do sieci powrotnej powinno być wykonane jako uszynienie indywidualne lub grupowe. Przy stosowaniu uszynień indywidualnych konstrukcje wsporcze sieci jezdnej usytuowane w miejscach ogólnodostępnych lub wyposażonych w urządzenia wymagające obsługi powinny być uszynione podwójnie. Przy stosowaniu uszynień grupowych podłączenie do sieci powrotnej powinno być wykonane za pośrednictwem odpowiednich zwierników zapewniających przepływ prądu tylko w warunkach zakłóceniowych; system uszynień indywidualnych i grupowych powinien spełniać wymagania Polskiej Normy dotyczącej upływu prądów błądzących. 5. Jeżeli szyny toru kolejowego stanowią sieć powrotną, średnia rezystancja jednego toku szynowego względem ziemi nie może wynosić mniej niż 0,5 @ km. Dla zapewnienia tego warunku odległość warstwy tłucznia od stopki szyny powinna wynosić nie mniej niż 30 mm. 6. Szyny kolejowe nie zespawane w tor bezstykowy powinny być połączone łącznikami szynowymi przytwierdzonymi do szyny przez spawanie, lutowanie, wciskanie, skręcanie lub w inny sposób dopuszczony przez zarząd kolei. Konstrukcja łączników szynowych nie powinna zwiększać ogólnej rezystancji sieci powrotnej o więcej niż 20%. Zabrania się łączenia łączników szynowych do stopki lub szyjki szyny poprzez spawanie. DZIAŁ IV Budowle kolejowe na liniach wąskotorowych Rozdział 1 Warunki ogólne i klasyfikacja linii wąskotorowych § 58. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozporządzenia. § 59. 1. Koleje wąskotorowe (drogi szynowe wąskotorowe) są to koleje o szerokości toru określonej w Polskiej Normie, wynoszącej 750 mm, 785 mm i 1 000 mm. 2. W przypadku linii istniejących, na których warunki terenowe nie pozwalają na zastosowanie torów o szerokości 750 mm lub gdy zachodzi potrzeba rozbudowy, możliwe jest stosowanie torów o szerokości 600 mm. § 60. 1. Drogi szynowe wąskotorowe w zależności od obciążenia przewozami oraz wyposażenia technicznego dzieli się na trzy kategorie. Parametry eksploatacyjne wąskotorowych linii kolejowych kwalifikujące do jednej z kategorii określa tabela 4.1. Tabela 4.1 Parametry eksploatacyjne wąskotorowych linii kolejowych Lp.Kategoria wąskotorowej linii kolejowejObciążenie przewozami T [Gg/rok]Prędkość maksymalna vmax [km/h]Dopuszczalne naciski osi P [kN] 12345 1IT ≥ 100vmax > 408,3 2II50 ≤ T < 10030 ≤ vmax ≤ 408,3 3IIIT < 50vmax ≤ 308,3 2. Na liniach kolejowych wąskotorowych, na których odbywa się przewóz towarowych wagonów normalnotorowych na transporterach, prędkość maksymalna pociągów towarowych nie może przekraczać 20 km/h - dla linii o szerokości toru 750 mm i 30 km/h - dla linii o szerokości toru 1 000 mm, niezależnie od kategorii linii. 3. Spełnienie jednego z warunków podanych w tabeli 4.1 jest wystarczające do zakwalifikowania linii kolejowej do odpowiedniej kategorii. Kwalifikowanie linii wąskotorowych do poszczególnych kategorii odbywa się zgodnie z przepisami § 13. Rozdział 2 Podtorze kolejowe § 61. 1. Szerokość torowiska na prostej oraz w łukach o promieniu większym od 300 m dla linii jednotorowej o szerokości toru 750 mm powinna wynosić co najmniej: 1) 3,80 m - dla linii I kategorii, 2) 3,50 m - dla linii II i III kategorii. 2. Przy przebudowie linii istniejących możliwe jest stosowanie następujących szerokości torowiska: 1) 3,50 m - dla linii I i II kategorii, 2) 3,30 m - dla linii III kategorii. 3. Dla budowanych linii dwutorowych szerokość torowiska powinna wynosić co najmniej 7,30 m. Przekroje normalne toru linii jedno- i dwutorowych przedstawia rys. 4.1. 4. Przy budowie linii jednotorowej w łuku o promieniu mniejszym niż 300 m szerokość torowiska, o której mowa w ust. 2, powinna być powiększona o 0,15 m. Przy budowie linii dwutorowej w łuku szerokość torowiska powinna być powiększona o wartości wynikające z wymogów odpowiedniej skrajni budowli. 5. Szerokość ławy torowiska mierzona od krawędzi torowiska do dolnej krawędzi podsypki powinna wynosić co najmniej 0,50 m z każdej strony toru. Na istniejących liniach dopuszcza się stosowanie mniejszej szerokości ławy, jednak nie mniejszej niż 0,30 m. 6. Na stacjach i mijankach torowisko powinno się budować z pochyleniem poprzecznym nie mniejszym niż 4% w kierunku urządzeń odwadniających. Ilustracja Ilustracja Rys. 4.1 Przekroje normalne podtorza i nawierzchni w [m] § 62. 1. Pochylenia skarp w przekopach i nasypach o wysokości do 6 m w gruntach sypkich powinny wynosić 1:1,5. Przy nasypach wyższych od 6 m w dolnej części nasypu poniżej 6 m od krawędzi torowiska skarpy powinno się budować z pochyleniem 1:1,75. 2. Pochylenie skarp nasypu w gruntach skalistych o wysokości 6 m powinno wynosić 1:1,3. Przy nasypach wyższych od 6 m, w dolnej części nasypu poniżej 6 m od krawędzi torowiska powinno się stosować pochylenie 1:1,5. 3. Skarpy nasypów i przekopów o wysokości powyżej 6 m powinny posiadać ławy o szerokości od 0,50 m do 1,00 m. 4. W sprzyjających warunkach geologicznych i hydrogeologicznych pochylenie skarp w przekopach o głębokości do 12 m, zależnie od rodzajów i uwarstwienia gruntu, powinno się stosować w granicach: 1) 1:1,5 - w gruntach sypkich o jednolitym uwarstwieniu, 2) od 1:0,5 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zależnie od rodzaju i uwarstwienia gruntu oraz głębokości przekopu, 3) 1:0,1 - w skałach słabo wietrzejących przy pochyleniu warstw w kierunku na zewnątrz torowiska, 4) od 1:0,2 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zależnie od rodzaju i uwarstwienia skał oraz głębokości przekopu. 5. Pochylenia skarp w nasypach i w przekopach o wysokości ponad 12 m powinno się każdorazowo ustalać na podstawie wyników badań geotechnicznych. 6. Powinno się unikać wykonywania płytkich przekopów o głębokości mniejszej niż 1,00 m i niskich nasypów o wysokości mniejszej niż 0,50 m. Na liniach wąskotorowych III kategorii mogą być wyjątkowo budowane nasypy o wysokości mniejszej. 7. Skarpy nasypów i przekopów powinny być odpowiednio umocnione. § 63. 1. Spadli podłużne rowów bocznych i górnych powinny być nie mniejsze niż 2‰, a ich przekrój powinien zapewniać swobodny odpływ zbieranej wody. 2. Dno i skarpy rowów odwadniających o stromych spadkach powinny być umocnione z uwzględnieniem warunków wynikających z ilości i szybkości przepływającej wody oraz rodzaju gruntu. 3. W przekopach o pochyleniu podłużnym mniejszym niż 2‰, przy zastosowaniu odwrotnych spadków dna rowu, można zmniejszyć głębokość rowu do 0,20 m, przy zachowaniu górnej przepisowej szerokości rowu. 4. Rowy boczne przy nasypach na równinnych odcinkach linii kolejowej lub na gruntach nieprzepuszczalnych oraz przy nasypach do 0,50 m powinno się wykonywać z obu stron nasypu. Ława pomiędzy górną krawędzią rowu i podstawą nasypu powinna wynosić co najmniej 1,00 m i mieć spadek poprzeczny w kierunku rowu nie mniejszy niż 2%. 5. Rowy górne powinny być wykonywane tylko w uzasadnionych przypadkach. Należy dążyć do ujęcia wód spływających po stoku do rowów bocznych, które w zależności od warunków hydrogeologicznych powinny być odsunięte od torowiska i posiadać zwiększony przekrój. 6. Na obszarach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi krawędź torowiska powinna wznosić się co najmniej o 0,50 m nad zaobserwowany lub obliczony najwyższy poziom wody. 7. Na budowanej lub przebudowywanej stacji podtorze w obrębie równi stacyjnej powinno być wykonane z gruntów sypkich oraz odpowiednio odwodnione, z uwzględnieniem występujących warunków terenowych. Rozdział 3 Nawierzchnia kolejowa § 64. 1. Tory główne linii kolejowej wąskotorowej I i II kategorii powinny być układane z nowych szyn walcowanych dla kolei wąskotorowych lub z odpowiednich szyn starych użytecznych dla kolei normalnotorowych. 2. Przy budowie, modernizacji lub remoncie linii kolejowej wąskotorowej, na której przewidziane są przewozy wagonów normalnotorowych na transporterach, powinno się stosować w torach głównych, na szlaku i na stacjach oraz w torach bocznych o długości ponad 1 km, jak również w torach w obrębie rampy przestawczej, szyny o masie co najmniej 23 kg na jeden metr bieżący (1 m.b.). W torach bocznych możliwe jest stosowanie szyn lżejszych, lecz o masie nie mniejszej niż 18,3 kg na 1 m.b. 3. Tory główne linii III kategorii oraz tory stacyjne główne i boczne linii wszystkich kategorii, z uwzględnieniem warunku, o którym mowa ust. 2, mogą być układane z szyn kolei wąskotorowych o masie nie mniejszej niż 18,3 kg na 1 m.b. 4. Typ i długość szyn powinno się ustalać w zależności od typu i nacisku osi taboru przewidzianego do kursowania na danej linii oraz od jego prędkości. 5. Długość szyn układanych w tory, z wyjątkiem szyn skróconych w łukach, przy rozjazdach oraz skrzyżowaniach torów, nie powinna być mniejsza niż: 1) 15 m - dla nowych szyn kolei wąskotorowych, 2) 30 m - dla szyn spawanych starych użytecznych kolei normalnotorowych. 6. Przy układaniu w tory szyn spawanych odcinek szyny spawanej nie może być większy niż 60 m. 7. Na odcinkach toru, na których szyny narażone są na pełzanie, powinno się stosować opórki przeciwpełzne lub inne środki przeciwdziałające pełzaniu szyn. § 65. 1. Dla ruchu pociągów transporterowych ilość podkładów przypadających na jeden km długości toru powinna wynosić: 1) od 1 300 do 1 400 sztuk - na odcinkach prostych, 2) od 1 400 do 1 500 sztuk - na odcinkach w łukach. 2. Długość podkładów drewnianych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić: 1) 1,80 m - w torach na rampie przestawczej oraz w torach przeznaczonych na postój wagonów normalnotorowych na transporterach, 2) co najmniej 1,50 m - w pozostałych torach stacyjnych i szlakowych. 3. Długość podkładów betonowych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, nie powinna być mniejsza niż 1,45 m. 4. Nie powinno się układać torów na podkładach betonowych w miejscach występowania szkód górniczych. § 66. 1. W torach przewidzianych do ruchu pociągów transporterowych jako podsypkę powinno się stosować żwir płukany, piasek gruboziarnisty, kliniec lub tłuczeń. W torach na podkładach betonowych nie wolno stosować podsypki żużlowej. 2. Międzytorza na stacjach i mijankach do poziomu górnej powierzchni podkładów sąsiednich torów mogą być wypełnione podsypką gorszego gatunku. 3. Nie powinno się układać podsypki tłuczniowej bezpośrednio na świeżo wykonanym podtorzu. W przypadkach wyjątkowych, gdy istnieje konieczność ułożenia tłucznia na świeżo wykonanym podtorzu, to między torowiskiem i warstwą tłucznia powinno się wykonać żwirową lub piaskową warstwę ochronną o grubości 0,08 m. 4. Grubość warstwy podsypki pod podkładami drewnianymi powinna wynosić: 1) 0,20 m - w torach głównych linii I i II kategorii, 2) 0,15 m - w torach bocznych linii I i II kategorii oraz w torach głównych linii III kategorii. 3) 0,10 m - w torach bocznych linii III kategorii. 5. W budowanych torach na podkładach betonowych grubość warstwy podsypki, o której mowa w ust. 4, powinno się zwiększyć o 0,05 m. § 67. 1. Skos rozjazdów powinien być ustalony stosownie do kategorii linii i przeznaczenia torów. 2. W torach głównych linii I kategorii powinno się stosować rozjazdy o skosie 1:9, a w pozostałych torach linii I kategorii - rozjazdy o skosie 1:7. 3. Nie powinno się stosować rozjazdów krzyżowych pojedynczych i podwójnych z krzyżownicami podwójnymi o skosie mniejszym niż 1:7. 4. Pomiędzy rozjazdami ułożonymi ostrzami ku sobie w torach głównych powinno się stosować wstawkę prostą o długości co najmniej 6 m. 5. Rozjazdy i skrzyżowania torów w torach głównych powinny być tego samego typu co szyny przyległych torów lub typu cięższego. 6. Rozjazdy należy układać na podsypce żwirowej, a w uzasadnionych przypadkach - na podsypce tłuczniowej. Rozdział 4 Skrajnia budowli § 68. Skrajnie budowli na liniach kolei wąskotorowych, w zależności od szerokości toru i prowadzenia przewozu wagonów normalnotorowych na transporterach, określają Polskie Normy. Rozdział 5 Kształtowanie położenia toru na szlaku § 69. 1. Maksymalne pochylenie podłużne torów wąskotorowych linii kolejowych, powiększone na długości łuków poziomych o wartość oporu ruchu w łukach, nie powinno przekraczać pochylenia miarodajnego określonego w tabeli 4.2. Tabela 4.2 Pochylenia miarodajne na kolejach wąskotorowych Lp.Kategoria liniiNajwiększe pochylenie miarodajne w [‰] przy trakcji: pojedynczejpodwójnej 1234 1I, II2030 2III2540 2. Dodatkowy opór w łuku określa się według wzoru: gdzie: iK - dodatkowy opór w łuku [‰], R - promień łuku [m]. Na łukach położonych blisko siebie dodatkowy opór określa się według wzoru: gdzie: iK - dodatkowy opór w łuku [‰], l - długość odcinka [m], α - suma arytmetyczna kątów środkowych wszystkich łuków na danym odcinku [°]. 3. Na liniach z wyraźnie zaznaczającymi się kierunkami przewozów ładunków, gdy potok ładunków w kierunku próżnym jest mniejszy niż 0,6 potoku w kierunku ładownym i nie przewiduje się zmian w tym zakresie, możliwe jest stosowanie w kierunku próżnym pochyleń miarodajnych zwiększonych o 20% w stosunku do pochyleń przyjętych dla kierunku ładownego. 4. Ostre załomy profilu podłużnego toru powinno się łagodzić za pomocą wstawek poziomych lub odcinków o pochyleniu pośrednim. 5. Pochylenia kierunku odwrotnego toru większe niż 4‰ powinny być przedzielone odcinkami poziomymi lub o pochyleniu nie większym niż 4‰. 6. Odcinki profilu podłużnego toru o jednostajnym pochyleniu powinny być możliwie długie. Minimalne długości tych odcinków określa tabela 4.3. Tabela 4.3 Minimalne długości odcinków o jednostajnym pochyleniu Lp.Kategoria liniiMinimalna długość odcinka pochylenia podłużnego o jednostajnym pochyleniu w [m] przy miarodajnym pochyleniu kierunku ładownego w [‰] 6-78-1213-30 12345 1I, II200150100 2III1007550 7. Pochylenie profilu podłużnego w przekopach nie powinno być mniejsze niż 2‰. 8. Załomy profilu podłużnego powinno się zaokrąglić, gdy suma dwóch sąsiednich pochyleń odwrotnych lub różnica dwóch pochyleń jednakowego kierunku jest większa niż 4‰. 9. Zaokrąglenie załomów profilu podłużnego powinno się wykonać łukami o promieniu: 1) od 2 000 m do 5 000 m - dla linii I i II kategorii, 2) 1 000 m - dla linii III kategorii oraz wszystkich torów bocznych. 10. Strzałkę łuku pionowego zaokrąglenia załomów profilu podłużnego oblicza się według wzoru: gdzie: f - strzałka łuku w [m], R - promień łuku w [m], n - suma lub różnica pochyleń w [‰]. 11. Nie powinno się wykonywać zaokrąglenia załomu profilu podłużnego, gdy f < 0,008 m. 12. Długość stycznej łuku zaokrąglającego załom profilu podłużnego oblicza się według wzoru: przy oznaczeniach jak w ust. 10. 13. Rzędne łuku zaokrąglającego w dowolnym punkcie na stycznej oblicza się według wzoru: gdzie: y - rzędna łuku w [m] odniesiona do stycznej łuku, x - odcięta na osi stycznej liczona w [m] od początku stycznej, R - promień łuku w [m]. 14. Zaokrąglenie załomu profilu podłużnego powinno się wykonać w podtorzu; w przypadku gdy rzędne łuku są mniejsze od 0,08 m, zaokrąglenie można wykonać przez zmianę grubości podsypki. 15. Łuki zaokrąglające załomy profilu podłużnego nie powinny zachodzić na dźwigary mostowe, przy czym odległość początku łuku od dźwigara powinna wynosić co najmniej 6,0 m. 16. Na łukach zaokrąglających załomy profilu podłużnego mogą być układane rozjazdy, jeżeli łuki te są wklęsłe. Natomiast na łukach wypukłych mogą być układane rozjazdy tylko wówczas, gdy promień łuku zaokrąglającego jest większy od 2 000 m; w innych przypadkach początek łuku zaokrąglającego powinien być odsunięty od końca rozjazdu na odległość nie mniejszą niż 6 m. § 70. 1. Promienie poziomych łuków kołowych na szlaku powinny wynosić od 100 m do 2 000 m i stanowić wielokrotność liczby 100; promienie poniżej 400 m powinny stanowić wielokrotność liczby 50. 2. W zależności od kategorii linii wąskotorowej promienie łuków kołowych nie powinny być mniejsze niż: 1) 200 m - dla linii I kategorii, 2) 150 m - dla linii II kategorii, 3) 100 m - dla linii III kategorii. 3. W torach głównych możliwe jest stosowanie łuków o promieniach mniejszych od określonych w ust. 2, lecz nie mniejszych niż 75 m, w szczególności w następujących przypadkach: 1) w trudnych warunkach terenowych, 2) na objazdach i podejściach do skrzyżowań z istniejącymi kolejami i drogami. 4. Łuki kołowe poziome w planie powinny być oddzielone wstawkami prostymi; długość wstawek prostych powinna umożliwić wykonanie krzywych przejściowych i przejść wyrównujących przechyłki z pozostawieniem odcinków prostych o długości nie mniejszej niż: 1) 20 m - dla linii I i II kategorii, 2) 10 m - dla linii III kategorii. § 71. Na łukach o promieniu poniżej 300 m powinno się zwiększyć szerokość toru o wartości określone w tabeli 4.4. Tabela 4.4 Poszerzenie toru w łukach Lp.Promień łuku R [m]Wartość poszerzenia [mm] 123 1275 > R ≥ 1805 2180 > R ≥ 9010 3R < 9015 § 72. 1. Przejścia między prostą a łukiem o promieniu równym lub mniejszym niż 300 m powinno się łagodzić za pomocą krzywych przejściowych. Krzywe przejściowe powinny być również wykonane między łukami o różnych promieniach nie przekraczających 300 m. Długość krzywej przejściowej oblicza się według wzoru: gdzie: l - długość krzywej przejściowej w [m], h - przechyłka toru dla przyjętej prędkości i promienia łuku w [mm]. 2. Punkty końcowe krzywych przejściowych powinny być oddalone co najmniej o 6 m od rozjazdów i dźwigarów mostowych, na których układa się tor bez podsypki, oraz od początku łuku zaokrąglającego załom profilu podłużnego. § 73. 1. Przechyłkę toru powinno się wykonywać na łukach o promieniach mniejszych niż 2 000 m. 2. Wartość przechyłki oblicza się według wzoru: gdzie: h - wartość przechyłki w [mm], v - prędkość techniczna najszybszego pociągu na danej linii w [km/h], R - promień łuku w [m]. 3. Wartość przechyłki toru nie może przekraczać 80 mm. W torach przystosowanych do przewozu wagonów normalnotorowych na transporterach maksymalna wartość przechyłki toru wynosi 40 mm. W przypadku kursowania po torach transporterów i innych pociągów z prędkością wymagającą większej przechyłki prędkość tych pociągów powinno się ograniczyć tak, aby odpowiadała przechyłce 40 mm. 4. Przejście od odcinka toru bez przechyłki do odcinka toru z przechyłką lub od mniejszej przechyłki do większej powinno się wykonać na rampie przechyłkowej. Rampę przechyłkową powinno się wykonać na długości krzywej przejściowej, a jeżeli krzywa przejściowa nie występuje - na odcinku prostej przed łukiem; pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno być większe niż 1:400. § 74. 1. Odległość pomiędzy osiami sąsiednich torów na odcinkach szlaku nie powinna być mniejsza niż: 1) 3,00 m - pomiędzy torami wąskimi, 2) 3,70 m - pomiędzy torem wąskim i normalnym, 3) 4,00 m - pomiędzy torami wąskimi dla ruchu pociągów transporterowych. 2. W przypadku przebudowy linii istniejących możliwe jest stosowanie mniejszej odległości pomiędzy osiami torów wąskiego i normalnego, nie mniejszej jednak niż 3,50 m. 3. W przypadku ustawienia między torami słupów, masztów, ogrodzeń lub innych obiektów oraz budowy lub przebudowy torów w łukach odległości pomiędzy osiami torów powinny być zwiększone według zasad obowiązujących na torach stacyjnych. 4. Odległość między osią toru a najbliższą krawędzią jezdni drogi kołowej nie powinna być mniejsza niż 3,00 m. 5. Położenie osi toru powinno być oznaczone wskaźnikami. Wskaźniki osi toru powinno się ustawiać w odległości 1,50 m od osi torów. 6. Przy torach powinno się ustawić następujące znaki i wskaźniki: 1) kilometrowe i hektometrowe, 2) początku, środka i końca łuku, 3) pochylenia podłużnego większego od 6‰, 4) granic podziału administracyjnego kolei, 5) graniczniki. Rozdział 6 Kształtowanie położenia torów na stacji § 75. 1. Układ torów na stacjach powinien zapewniać obsługę i pracę punktów ładunkowych z ograniczeniem do minimum manewrowania załadowanymi transporterami. 2. W trudnych warunkach terenowych możliwe jest zmniejszanie długości użytkowej torów wyciągowych do połowy przewidywanej długości pociągów, zwiększonej o długość zespołu przetaczanego. 3. Tory ładunkowe służące do formowania pociągów transporterowych (przy rampach przestawczych) powinny leżeć na prostej poziomej, na długości co najmniej równej długości formowanego pociągu transporterowego, licząc od ścianki czołowej rampy. 4. Tory ładunkowe wąskie powinno się budować w poziomie sąsiednich torów. W trudnych warunkach terenowych możliwe jest położenie toru ładunkowego poniżej torów sąsiednich, pod warunkiem wykonania odwodnienia. § 76. 1. Odgałęzienia linii wąskotorowych i bocznic od istniejących linii powinno się wykonać na stacjach i mijankach. 2. W przypadkach uzasadnionych względami ekonomicznymi możliwa jest budowa odgałęzienia na szlaku, pod warunkiem wybudowania w tym miejscu posterunku odgałęźnego. § 77. 1. Tory główne zasadnicze i tory główne dodatkowe na stacjach i mijankach oraz tory ładunkowe i postojowe powinny być budowane na poziomych odcinkach toru. W trudnych warunkach terenowych dopuszcza się budowę tych torów na pochyleniu nie większym niż 2,5‰. 2. Na budowanych lub przebudowywanych mijankach i przystankach osobowych, na których nie przewiduje się pracy manewrowej związanej z odczepianiem i doczepianiem lokomotyw lub wagonów do pociągu, w trudnych warunkach terenowych, możliwa jest budowa torów na pochyleniu nie przekraczającym 7‰. 3. Tory wyciągowe mogą być budowane na pochyleniu w kierunku torów rozrządowych nie większym niż 2,5‰. 4. Tory przeznaczone do postoju załadowanych transporterów powinny być budowane w poziomie lub na pochyleniu nie większym niż 1,5‰. 5. Tory w budynkach powinny być budowane w poziomie. 6. Tory trakcyjne przeznaczone wyłącznie do ruchu pojedynczych lokomotyw mogą być budowane na pochyleniu nie większym niż 40‰. 7. Rozjazdy powinny być układane na tych samych pochyleniach co tory stacyjne. W trudnych warunkach terenowych rozjazdy wjazdowe mogą być budowane w pochyleniu przyległych szlaków. 8. Załomy profilu podłużnego powinny być zaokrąglone w płaszczyźnie pionowej łukiem o promieniu 2 000 m. W obrębie stacji i na dojściach do nich promienie łuków zaokrąglających załomy mogą być zmniejszone do 1 000 m. § 78. 1. Stacje i mijanki powinny być budowane na odcinkach prostych. W trudnych warunkach terenowych możliwa jest budowa stacji i mijanek w łukach o jednym kierunku zwrotu i promieniu nie mniejszym niż 300 m. 2. Promienie łuków w torach głównych zasadniczych i dodatkowych na stacjach i mijankach nie powinny być mniejsze niż na przyległych szlakach. 3. Łuki kołowe w torach bocznych na stacjach i mijankach powinno się wykonywać przy zachowaniu minimalnego promienia łuku 60 m. 4. W torach ładunkowych położonych w łuku promień łuku na długości frontu ładunkowego nie może być mniejszy niż 100 m, a przy torach położonych wzdłuż wysokich ramp - nie mniejszy niż 300 m. 5. Wszystkie tory stacyjne powinno się budować bez przechyłki i krzywych przejściowych, przy czym w torach bocznych pomiędzy łukami kołowymi można nie stosować wstawek prostych. § 79. 1. Na stacjach, mijankach i ładowniach odległość pomiędzy osiami sąsiednich torów na odcinkach prostych nie powinna być mniejsza od wartości podanych w tabeli 4.5. 2. Przy ustawieniu na międzytorzu urządzeń lub budowli, a w szczególności żurawi wodnych, znaków i sygnałów, ogrodzeń, słupów - odległość między osiami torów powinna uwzględniać zachowanie skrajni budowli kolejowej. 3. Odległość pomiędzy osiami torów dla ruchu pociągów transporterowych, w miejscu ustawienia słupka ukresowego, nie powinna być mniejsza niż 3,58 m. 4. Odległość między osiami torów w łukach oraz wartości graniczne skrajni budowli dla toru w łuku powinno się zwiększyć w zależności od szerokości toru i wartości promienia łuku. Tabela 4.5 Szerokości międzytorzy kolei wąskotorowych Lp.ToryOdległości między osiami sąsiednich torów w [m] wąskichwąskiego z normalnym 1234 1Główne zasadnicze i dodatkowe oraz tory sąsiadujące z nimi4,004,50 2Naprawcze5,00- 3Tor główny i wyciągowy4,00- 4Rozrządowe i tory w grupie przyjazdowo-odjazdowej4,004,50 5Przeładunkowe3,003,30 6Postojowe4,004,50 7Z peronem międzytorowym dla pociągów: 1) zwykłych5,105,50 2) transporterowych5,75 8Przeznaczone do kursowania pociągów transporterowych - na stacjach, mijankach, ładowniach i bocznicach (również przy ustawieniu semaforów o szerokości 100 mm)4,50 - przy ustawieniu na międzytorzu żurawi wodnych i sygnałów stałych o szerokości słupa większej niż 100 mm4,75 - przy ustawieniu na międzytorzu słupów energetycznych lub telefonicznych4,90 9Przy rampach ładunkowych służących do wtaczania i staczania wagonów normalnotorowych na i z transporterów5,00 Rozdział 7 Urządzenia stacyjne § 80. 1. Perony usytuowane między budynkiem stacyjnym a najbliższym torem powinny mieć na całej długości budynku stacyjnego szerokość nie mniejszą niż 4 m, a w pozostałej części - nie mniejszą niż 2 m. 2. Perony jednokrawędziowe na międzytorzu powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 2,40 m. 3. Długość peronów powinna odpowiadać długości zatrzymujących się przy nich pociągów pasażerskich. 4. Odległość krawędzi peronów od osi toru na prostej i w łukach o promieniu powyżej 800 m powinna wynosić 1,30 m. Odległość ta, w łukach o promieniu 800 m i mniejszych, powinna być odpowiednio powiększona o wielkości określone w Polskich Normach dla kolei o szerokości toru 750 mm. 5. Krawędzie peronów powinny wznosić się 0,20 m nad powierzchnię główki szyny. 6. Urządzenia ustawiane na peronie, w szczególności słupy i latarnie, powinny znajdować się w odległości co najmniej 3,00 m od osi toru. § 81. 1. Odległość krawędzi rampy przeładunkowej od osi toru powinna wynosić 1,43 m. 2. Powierzchnia rampy przeładunkowej powinna wznosić się nad poziomem główki szyny przyległego toru o 0,72 m, a nad poziomem kołowej drogi dojazdowej - o 1,30 m. 3. Długość i ilość ramp uzależniona jest od zakresu wykonywanych na stacji prac przeładunkowych. § 82. 1. Przy budowie, przebudowie lub modernizacji urządzeń stacyjnych na stacjach dla ruchu transporterów powinno się uwzględnić warunki wynikające z budowy i obsługi transporterów. 2. Rampa przestawcza do ładowania wagonów normalnotorowych na transportery powinna być usytuowana w osi torów ładunkowych toru wąskiego i normalnego. Układ elementów rampy przestawczej i wymogi techniczne jej powiązania z konstrukcją transportera określa rys. 4.2. 3. Stałe rampy ładunkowe powinny mieć wykonane ścianki czołowe z materiału trwałego. Ścianki czołowe ramp prowizorycznych mogą być wykonane z drewna. Ilustracja Rys. 4.2 Rampa do wprowadzania wagonów normalnotorowych na transporter w [m] 4. Tor ładunkowy wąski powinien być ułożony na wzmocnionym i odwodnionym podłożu wykonanym jako płyta betonowa lub żelbetowa o długości co najmniej 9,30 m, związana ze ścianką czołową rampy. Poza płytą - posypkę toru ładunkowego powinno się wykonać z tłucznia o grubości warstwy 0,30 m na całej długości zestawianego pociągu transporterowego. 5. Dla rampy prowizorycznej wąski tor ładunkowy powinien być ułożony na warstwie tłucznia grubości 0,30 m na całej długości pociągu transporterowego. 6. Tor ładunkowy normalny położony na górnym poziomie rampy powinien być wykonany w ten sposób, aby różnica poziomów górnych powierzchni główek szyn obu torów wynosiła 0,41 m. 7. W wąskim torze ładunkowym oraz w torach przeznaczonych do załadunku i wyładunku towarów z wagonów normalnotorowych stojących na transporterach należy wykonać urządzenia służące do podkładania klinów pod ramy transporterów, o szerokości co najmniej 0,12 m, umocowane w odległości 0,78 m od osi toru wąskiego. 8. Połączenie transportera z torem ładunkowym przy ściance czołowej rampy powinno się wykonać za pomocą zamknięć hakowych zamontowanych do końców szyn toru ładunkowego normalnego położonego na górnym poziomie rampy. 9. Rampy i tory ładunkowe oraz tory, na których odbywa się praca przeładunkowa z wagonów normalnotorowych stojących na transporterach, powinny być oświetlone światłem górnym, a rampa i tory ładunkowe na długości zestawianego pociągu transporterowego oprócz oświetlenia górnego powinny być z obu stron oświetlone dodatkowo światłem bocznym do wysokości co najmniej 1 m ponad główkę szyny. 10. Przy budowie urządzeń stacyjnych powinno się przewidywać zastosowanie mechanicznych wciągarek linowych lub lokomotyw do wtaczania i staczania wagonów normalnotorowych na transportery. Rozdział 8 Obiekty inżynieryjne § 83. 1. Mosty powinny być budowane jako konstrukcje trwałe. Mosty drewniane mogą być budowane jedynie jako budowle tymczasowe. 2. Nośność mostów powinna odpowiadać wymaganiom Polskich Norm. Układ konstrukcyjny (ustrój) mostów powinien być obliczony zgodnie z przepisami projektowania mostów. Schematy obciążenia mostów do obliczeń ich konstrukcji przedstawia rys. 4.3. Schemat A. Obciążenia ruchome obiektów mostowych kolei wąskotorowych o szerokości toru 750 mm Ilustracja Schemat B. Obciążenia ruchome obiektów mostowych na liniach kolei wąskotorowych o szerokości toru 750 mm, po których kursują transportery przewożące wagony kolei normalnotorowych Ilustracja Rys. 4.3 Schematy obciążeń obiektywów inżynieryjnych 3. Przy nasypach o wysokości do 6 m skarpy stoków przy przyczółkach ze skrzydłami równoległymi powinny mieć pochylenie wzdłuż ściany skrzydła 1:1, a przy nasypach wyższych pochylenie dolnej części skarpy poniżej 6 m od krawędzi torowiska powinno wynosić 1:1,25. Skrzydła przyczółków powinny, na poziomie torowiska, wchodzić w nasyp co najmniej na długości 0,30 m. 4. Światła poziome mostów powinny być zaprojektowane w sposób zapewniający swobodny i bezpieczny przepływ wód. § 84. 1. Na mostach i wiaduktach, jeżeli wysokość nasypu przekracza 2,50 m, powinno się wykonać zejścia (schody), po jednym na każdym końcu obiektu. 2. Przy mostach, których światło poziome wynosi 50 m lub więcej, powinno się wykonać w dobrze widocznych miejscach odpowiednie łaty wodowskazowe. 3. Na mostach i przyczółkach mostowych poręcze powinno się wykonywać: 1) gdy wysokość nasypu przekracza 3 m, 2) gdy długość konstrukcji nośnej mostu przekracza 4 m, 3) na wszystkich mostach w obrębie stacji, mijanek i przystanków osobowych. 4. Na mostach o długości ponad 5 m powinno się wykonywać odbojnice lub inne urządzenia zabezpieczające tabor w przypadku wykolejenia. § 85. 1. Dla zapewnienia swobodnego i bezpiecznego przepływu wód, we wszystkich przypadkach, w których nie występuje konieczność budowy mostów, powinno się wykonywać przepusty. 2. Nie wolno budować przepustów drewnianych. Do budowy przepustów prowizorycznych powinno się stosować rury żelbetowe. 3. Otwory przepustów prostokątnych powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 0,60 m, a otwory przepustów rurowych powinny mieć średnicę wewnętrzną nie mniejszą niż 0,60 m. Przepusty rurowe o długości ponad 12 m należy wykonywać o średnicy wewnętrznej nie mniejszej niż 0,80 m. 4. Jeżeli przepust służy jednocześnie do przepędzania bydła, to szerokość otworu w świetle nie powinna być mniejsza niż 3 m, a wysokość od powierzchni drogi do dolnej powierzchni sklepienia nie mniejsza niż 2 m. 5. Wzniesienie stopki szyny nad powierzchnię sklepienia w przepustach rurowych nie obetonowanych i sklepionych powinno wynosić co najmniej 0,65 m, a w przepustach płaskich i rurowych obetonowanych - co najmniej 0,30 m. DZIAŁ V Budowle kolejowe na liniach szerokotorowych Rozdział 1 Warunki ogólne § 86. 1. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepisy działu III. Rozdział 2 Nawierzchnia kolejowa § 87. 1. Szerokość toru powinna być mierzona na odcinku prostym 13 mm poniżej górnej powierzchni główki szyny. Szerokość nominalna dla linii nowo budowanej powinna wynosić 1 520 mm. Możliwa jest szerokość 1 524 mm. 2. Na łukach o promieniach mniejszych od 350 m szerokość toru powinno się odpowiednio zwiększyć do wartości określonych w tabeli 5.1. Tabela 5.1 Szerokość toru w łukach [mm] Promień łuku [m]Dla szerokości toru [mm] 15201524 Tor w łukach o R ≥ 350 m15201524 Tor w łukach 300 ≤ R < 350 m15301530 Tor w łukach R < 300 m15351540 3. Poszerzenie toru przy przejściu z prostej w łuk wykonuje się na całej długości krzywej przejściowej, a w przypadku jej braku - na odcinku prostym przyległym do łuku, przy zachowaniu warunku, że zmiana poszerzenia nie przekracza 1 mm/m. § 88. 1. Na odcinkach prostych toru górne krawędzie główek szyn obu toków powinny znajdować się na jednym poziomie. 2. Na odcinkach prostych możliwe jest układanie jednego toku szynowego wyżej w stosunku do drugiego o 4 mm na całej długości odcinka. Jeżeli na odcinku tym znajdują się mosty z mostownicami, na których jazda odbywa się górą, i mosty te są długości mniejszej niż 25 m, to na nich również zachowuje się taką samą różnicę wysokości położenia toków szynowych. 3. Nie dopuszcza się stosowania stałej różnicy położenia toków szynowych w tunelach na pozostałych mostach o długości 25 m i na podejściach do nich oraz w rozjazdach. 4. Na liniach dwutorowych toki szynowe zewnętrzne ustawia się wyżej niż toki szynowe wewnętrzne. § 89. 1. W łukach o promieniu 4 000 m i mniejszym zewnętrzny tok szynowy powinien być podniesiony w stosunku do toku wewnętrznego o wartość przechyłki (h) wyliczonej ze wzoru: gdzie: vmin - minimalna prędkość pociągów [km/h], R - promień łuku [m], vmax - maksymalna prędkość pociągów [km/h], g - przyspieszenie ziemskie 9,81 m/s2, s - szerokość toru [m], at - dopuszczalne przyspieszenie dośrodkowe według tabeli 3.9, adop - dopuszczalne niezrównoważone przyspieszenie odśrodkowe 0,7 m/s2 przy czym obliczoną wartość przechyłki zaokrągla się do 5 mm. 2. Przechyłka na łuku nie może być większa niż 150 mm. 3. Na liniach dwu- i wielotorowych położonych na pochyleniach, gdzie prędkość pociągów w różnych kierunkach może być różna, wartość przechyłki oblicza się dla każdego kierunku oddzielnie. Jeżeli w łuku przechyłka w torze wewnętrznym jest mniejsza niż przechyłka w torze zewnętrznym, to dla ustalenia jej wartości należy brać pod uwagę skrajnię budowli. 4. W torach stacyjnych położonych w łukach, po których prędkość jazdy nie przekracza 25 km/h, przechyłki nie stosuje się. § 90. 1. Łączenie torów w łuku z torem na prostej oraz łączenie torów w łukach o różnych promieniach powinno być wykonywane za pomocą krzywych przejściowych. 2. Krzywej przejściowej można nie wykonywać przy połączeniu: 1) prostej z łukiem o promieniu większym niż 3 000 m, 2) łuku z łukiem o promieniu R1 i R2, których różnica krzywizn spełnia następującą nierówność: 3. Długość krzywej przejściowej określa się następująco: 1) przy połączeniu prostej z łukiem na linii jednotorowej lub na linii wielotorowej dla toru zewnętrznego: l = h ≥ ldop gdzie: l - długość krzywej przejściowej w [m], h - wartość przechyłki w [mm], ldop - minimalna długość krzywej przejściowej według tabeli 5.2, 2) na linii wielotorowej przy połączeniu prostej z łukiem dla toru wewnętrznego przy równoczesnym wykonywaniu poszerzenia międzytorza: gdzie: lwew - długość krzywej przejściowej w [m], R - wartość promienia łuku w [m], dm - poszerzenie międzytorza w [m], lzew - długość krzywej przejściowej w torze zewnętrznym w [m], ldop - minimalna długość krzywej przejściowej według tabeli 5.2, Tabela 5.2 Długości krzywych przejściowych Wartość promienia łuku [m]Minimalna długość krzywej przejściowej [m] R ≥ 1 50030 1 000 ≤ R < 1 50040 710 ≤ R < 1 00050 R < 71060 3) przy połączeniu dwóch łuków jednego kierunku, gdy różnica ich krzywizn jest większa niż 1:3 000: l=∆h ≥ 30 m gdzie: ∆h - różnica przechyłek na łukach w [mm]. § 91. 1. Dla osiągnięcia na części kolistej łuku wymaganej przechyłki wykonuje się rampę przechyłkową na całej długości krzywej przejściowej, a przy braku krzywej przejściowej - na odcinku prostym przyległym do łuku. 2. Pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno być większe niż 1:1 000, z tym że w trudnych warunkach terenowych możliwe jest zwiększenie pochylenia rampy do 3:1 000. § 92. 1. Przy wykonaniu ramp przechyłkowych dla dwóch łuków położonych blisko siebie do długości wstawki prostej pomiędzy łukami powinno się: 1) dostosować długość odcinka prostego pomiędzy wykonanymi rampami przechyłkowymi, który nie powinien być mniejszy niż 25 m, 2) zwiększyć pochylenie ramp do 3:1 000, jeżeli długość odcinka prostego pomiędzy rampami jest mniejsza niż 25 m, 3) wykonać przechyłkę na całej długości wstawki prostej, jeżeli długość odcinka prostego pomiędzy rampami nadal jest mniejsza niż 25 m, z tym że: a) przechyłka ta powinna być równa przechyłce w łuku, jeżeli promienie obu łuków są jednakowe, b) jeżeli promienie obu łuków są różne, to większą przechyłkę zmniejsza się stopniowo na całej długości prostej aż do wartości przechyłki mniejszej. 2. Jeżeli łuki jednego kierunku, ale o różnych promieniach, łączą się krzywą przejściową, to rampę przechyłkową (od przechyłki większej do mniejszej) oraz ewentualne poszerzenie toru wykonuje się na długości tej krzywej. Przy braku krzywej przejściowej rampy przechyłkowe i poszerzenia wykonywane są na łuku o większym promieniu. 3. Przy łukach różnego kierunku wymagana długość wstawki prostej pomiędzy rampami powinna wynosić 25 m, z tym że w trudnych warunkach terenowych możliwe jest: 1) zmniejszenie do 15 m długości wstawki, 2) zwiększenie pochylenia ramp do 3:1 000, 3) przesunięcie początku rampy tak, aby na początku łuku przechyłka była równa połowie wartości przechyłki na łuku. § 93. Przy połączeniu odcinka prostego toru z różnicą 4 mm w położeniu toków szynowych z torem w łuku rampę przechyłkową wykonuje się z uwzględnieniem różnicy położenia toków szynowych na odcinku prostym. Rozdział 3 Skrajnia budowli § 94. 1. Budowle i urządzenia kolejowe usytuowane na liniach szerokotorowych powinny odpowiadać wymogom skrajni przedstawionej na rys. 5.1. Ilustracja Rys. 5.1 Skrajnia budowli dla torów szerokich 1520 (1524) mm według normy GOST 9238 -83/Gosudarstwiennyj Standart Sojuza SSR/ 2. Odległość pomiędzy osiami torów na odcinkach prostych linii dwutorowych nie powinna być mniejsza niż 4 100 mm. Na liniach trzy- i czterotorowych odległość pomiędzy osiami drugiego i trzeciego toru na odcinkach prostych nie powinna być mniejsza niż 5 000 mm. 3. Przy odległości pomiędzy osiami torów położonych w łukach o promieniach mniejszych niż 4 000 m powinno się stosować zwiększenie skrajni budowli o wartości określone dla skrajni budowli kolei normalnotorowych, określone w Polskich Normach. 4. Odległość pomiędzy osiami torów stacyjnych położonych na prostych nie może być mniejsza niż 4 800 mm, z tym że odległość ta w przypadku torów przeładunkowych, odstawczych oraz o mniejszym znaczeniu w pracy stacji może być zmniejszona do 4 500 mm; odległości pomiędzy osiami torów przeznaczonych do bezpośredniego przeładunku towarów z wagonu do wagonu może być zmniejszona do 3 600 mm. 5. Odległość pomiędzy osiami torów głównych zasadniczych przechodzących na zewnątrz układu torowego stacji może być równa odległości tych osi na szlaku. Rozdział 4 Kształtowanie układów torowych stacji § 95. 1. Rozjazdy układane w stacyjne tory główne powinny umożliwiać przejazd pociągów po prostej z prędkością nie mniejszą niż na przyległych szlakach. 2. Rozjazdy i skrzyżowania torów powinny odpowiadać typom szyn ułożonych w torze przyległym do rozjazdu. § 96. 1. Rozjazdy układane w tor powinny posiadać krzyżownice następujących typów: a) w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych - o skosie 1:9, b) w torach przyjazdowo-odjazdowych dla ruchu towarowego - o skosie nie większym niż 1:9. 2. Zabrania się montowania w torach głównych stacyjnych rozjazdów w łukach na liniach, na których przewiduje się ruch pociągów z prędkością większa lub równą 100 km/h. 3. Zabrania się montowania rozjazdów krzyżowych w torach głównych stacyjnych na liniach, na których przewiduje się ruch pociągów z prędkością większą niż 70 km/h. § 97. 1. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o tych samych skosach i promieniach zwróconych ku sobie początkami iglic z odgałęzieniem na obie strony toru prostego powinno się zachować wstawkę toru prostego o długości nie mniejszej niż 12,50 m, a w trudnych warunkach - nie mniejszej niż 6,25 m. Szerokość toru na długości wstawki powinna być taka sama jak w stykach opornic. 2. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o takich samych skosach i promieniach, zwróconych ku sobie początkami iglic, z odgałęzieniem na jedną stronę toru prostego, powinno się zachować wstawkę toru prostego o długości nie mniejszej niż 12,50 m, a w trudnych warunkach terenowych - nie mniejszej niż 6,25 m; możliwe jest niestosowanie wstawki prostej na przebudowywanych stacjach, jeżeli odległość między początkami iglic w rozjazdach przyległych tego samego typu i skosu wynosi nie mniej niż 8,66 m. 3. Możliwe jest niestosowanie wstawki toru prostego, o której mowa w ust. 1 i 2, przy montowaniu rozjazdów w pozostałych torach stacyjnych. 4. Przy montowaniu dwóch następujących po sobie rozjazdów długość wstawki prostej w torach przyjazdowo-odjazdowych pomiędzy rozjazdami nie powinna być mniejsza niż 12,50 m; w pozostałych torach i w trudnych warunkach terenowych nie powinna być mniejsza niż 6,25 m. 5. Przy montowaniu przyległych rozjazdów symetrycznych o skosie 1:6 na przyjazdowo-odjazdowych torach ruchu wyłącznie towarowego wstawka prosta pomiędzy rozjazdami powinna być nie mniejsza niż 7,46 m, w pozostałych torach - niż 6,25 m, a w trudnych warunkach terenowych - nie mniejsza niż 4,50 m. 6. Przy układaniu przyległych rozjazdów z szyn różnego typu, we wszystkich przypadkach, o których mowa w ust. 1-5, stosuje się wstawkę prostą o długości nie mniejszej niż 12,5 m. 7. Ustalenie standardów konstrukcyjnych nawierzchni należy do zarządu kolei. DZIAŁ VI Kolejowe budowle towarzyszące Rozdział 1 Obiekty do obsługi podróżnych § 98. 1. Obiekty do obsługi osób mogą być usytuowane na stacjach i przystankach osobowych. 2. Perony stanowiące budowle przeznaczone do wsiadania i wysiadania osób oraz załadunku i wyładunku przesyłek bagażowych i pocztowych powinny być usytuowane równolegle do osi torów, w odległości określonej wymogami skrajni. 3. W zależności od potrzeb technologicznych pracy stacji przy projektowaniu peronów i przystanków osobowych powinno się ustalić: 1) liczbę peronów oraz liczbę krawędzi peronowych, 2) odpowiednie usytuowanie peronów, wynikające z położenia peronów względem torów, 3) sposób dojścia do peronów, 4) możliwość obsługi osób niepełnosprawnych, 5) możliwość obsługi bagażowej, 6) długość i szerokość peronów. 4. Perony lokalizuje się wyłącznie przy torach głównych zasadniczych i dodatkowych. Perony nie powinny być lokalizowane przy torach o pochyleniach większych niż 6‰, a na przystankach osobowych - o pochyleniach większych niż 10‰. 5. Usytuowanie peronu pomiędzy torami wymaga zachowania minimalnych rozstawów torów określonych w § 45. 6. Perony, w miarę możliwości, powinny być usytuowane wzdłuż torów na odcinkach prostych; w trudnych warunkach terenowych dopuszcza się usytuowanie peronów w łuku o promieniu większym lub równym 300 m, pod warunkiem zainstalowania urządzeń umożliwiających obsłudze pojazdu trakcyjnego obserwację całego składu pociągu od strony peronu. 7. Odległość krawędzi peronu od osi toru powinna być zgodna z wymogami skrajni i wynosić 1,725 m, przy czym dla peronu w łuku odległość tę należy zwiększyć zgodnie z wymogami skrajni budowli określonymi w Polskich Normach. 8. Wysokość peronu powinna wynosić 0,55 m nad główkę szyny, z tym że możliwe jest, za zgodą zarządu kolei, budowanie peronów o wysokości 0,76 m na liniach kolejowych, na których prowadzony jest ruch podmiejski. Wysokość wydzielonych peronów bagażowych wynosi 0,30 m. 9. Długość peronu, w zależności od długości pociągów zatrzymujących się przy peronie, powinna wynosić: 1) 400 m - dla pociągów 16-wagonowych, 2) 300 m - dla pociągów 12-wagonowych, 3) 200 m - dla pociągów 8-wagonowych. 10. Przy ustalaniu szerokości peronu powinno się uwzględniać: pas bezpieczeństwa, pas powierzchni zabudowanej oraz pas powierzchni użytkowej. 11. Pas bezpieczeństwa, na którym nie wolno przebywać podróżnym podczas wjazdu, przejazdu bez zatrzymania oraz odjazdu pojazdów kolejowych, mierzony jest od krawędzi peronu. Pas ten powinien być trwały i wyraźnie oznaczony. 12. Szerokość pasa bezpieczeństwa powinna wynosić nie mniej niż: 1) 0,75 m - na peronach, gdzie zatrzymują się wszystkie pojazdy kolejowe lub prędkość pojazdu bez zatrzymania jest mniejsza niż 40 km/h, 2) 1,00 m - na peronach usytuowanych przy liniach kolejowych, po których możliwe są przejazdy pojazdów kolejowych bez zatrzymania z prędkością 40 km/h ≤ v < 140 km/h, 3) 1,50 m - na peronach usytuowanych przy liniach kolejowych, po których możliwe są przejazdy pojazdów kolejowych bez zatrzymania z prędkością v ≥ 140 km/h. 13. Pas powierzchni zabudowanej peronu powinien być przeznaczony na usytuowanie obiektów przeznaczonych dla podróżnych, w szczególności poczekalni, wind, wejść do tunelu lub na kładkę, punktów handlowych. 14. Pas powierzchni użytkowej peronu jest przeznaczony dla podróżnych oczekujących na pojazd kolejowy. 15. Szerokość pasa powierzchni użytkowej peronu wynika z długości pojazdów kolejowych oraz maksymalnej liczby pasażerów przebywających jednocześnie na peronie, przy założeniu, że pasażer z bagażem zajmuje 0,50 m2, a bez bagażu - 0,33 m2 powierzchni peronu; jeżeli na pasie powierzchni użytkowej przewiduje się zabudowę, umieszczenie ławek lub innych urządzeń, należy odpowiednio zwiększyć szerokość peronu. 16. Najmniejsza szerokość pasa powierzchni użytkowej wzdłuż całego peronu nie może wynosić mniej niż 2 m, licząc od wewnętrznej krawędzi pasa bezpieczeństwa w kierunku do osi peronu lub do zewnętrznych krawędzi budowli znajdujących się na peronie. 17. Na stacjach osobowych prowadzących odprawę bagażu przy ustalaniu szerokości peronu powinno się uwzględnić możliwość swobodnego dojazdu i poruszania się wózków bagażowych poprzez zastosowanie pochylni na końcu peronu lub dźwigów bagażowych. 18. Nawierzchnia peronów powinna być szorstka również w warunkach zawilgocenia, ułożona ze spadkiem poprzecznym 1-3%; wartość spadku na pasie bezpieczeństwa nie powinna przekroczyć 1%. 19. Do obliczeń wytrzymałościowych nawierzchni peronu powinno się przyjmować obciążenia: 1) ciągłe, tłumem ludzi - o wartości 0,5 Mg/m2, 2) wózków bagażowych, według projektowanych obciążeń rzeczywistych. 20. Na stacjach i przystankach osobowych powinno się budować w miarę możliwości wiaty zabezpieczające osoby przebywające na peronie przed opadami atmosferycznymi, w dostosowaniu do istniejących lub przewidywanych lokalizacji przejść dla pieszych, stanowiących dojście do peronu lub poczekalni peronowych, przy czym: 1) szerokość wiaty powinna uwzględniać wymagania skrajni budowli, 2) architektura wiat powinna być dostosowana do otoczenia i charakteru budynku dworca oraz obiektów usytuowanych na peronie, 3) odprowadzenie wód opadowych z wiaty do przewodów kanalizacyjnych lub rowów odwadniających powinno odbywać się za pomocą rur spustowych, 4) wiata nie może zasłaniać widoczności sygnałów i wskaźników kolejowych, 5) wiata stalowa na liniach zelektryfikowanych powinna być zabezpieczona przed korozją elektrolityczną. 21. Na stacjach i przystankach osobowych, na których znajdują się perony niskie o wysokości 0,30 m naprzeciwległe, w celu uniemożliwienia przechodzenia przez tory w miejscach do tego nie przystosowanych, powinno się na międzytorzu założyć na długości peronów siatki (bariery) ochronne o wysokości co najmniej 0,90 m, jeżeli nie będą kolidowały z wymogami skrajni budowli. § 99. 1. Perony powinny być połączone z budynkiem dworca lub przystanków osobowych specjalnymi wyraźnie oznaczonymi przejściami; w zależności od natężenia ruchu może być wykonanych od jednego do trzech przejść równoległych. 2. Usytuowanie połączeń dworca z peronami powinno zapewniać jak najkrótszą drogę przejścia. Powinno się dążyć do rozdzielenia potoków paserów przyjeżdżających od wyjeżdżających, a przejścia dla pasażerów wychodzących z peronów powinny umożliwiać wyjście z pominięciem budynku dworca. Rozdział 2 Przejścia przez tory kolejowe § 100. 1. Na liniach o niewielkim natężeniu ruchu pociągów możliwe jest wykonywanie naziemnych przejść przez tory kolejowe dla pieszych i ruchu bagażowego, zwanych dalej "przejściami". Przejścia powinny być zlokalizowane w miejscach zapewniających dobrą widoczność linii kolejowej w obu kierunkach. Liczba przejść powinna wynikać z natężenia ruchu pieszego lub bagażowego. 2. Przejścia przez więcej niż trzy tory kolejowe, przejścia przez tor, gdzie prędkość przejeżdżających pociągów przekracza 15 km/h, oraz przy braku widoczności nadjeżdżających pociągów, powinny być zabezpieczone zaporami zamykanymi na czas przejazdu pociągu oraz wyposażone w sygnalizację świetlną i dźwiękową. 3. Nie strzeżone przejścia przez tory do peronów powinny być zabezpieczone labiryntami, wykonanymi na dojściach do przejść, o wysokości nie mniejszej niż 1,25 m i szerokości 1,60 m, wymuszającymi obserwację w kierunku nadjeżdżającego pociągu oraz zapewniającymi dobrą widoczność nadjeżdżających pociągów. 4. Szerokość przejścia przez tory powinna być nie mniejsza niż 2,40 m. 5. Przejście na całej długości powinno być równe z poziomem szyn kolejowych oraz wykonane z materiałów niepalnych, zapewniających równą, szorstką i trwałą powierzchnię; tymczasowe przejścia naziemne dla pieszych mogą być wykonane z drewnianych podkładów starych użytecznych, z tym że muszą spełniać wszystkie wymogi bezpiecznego użytkowania. 6. Na dojściach do przejść nie wolno wykonywać schodów, a w przypadku różnicy poziomów powinno się wykonywać pochylnie o nachyleniu nie większym niż 7% i długości nie większej niż 6 m; co najmniej z jednej strony pochylni na wysokości 0,90 m powinna być umieszczona poręcz dla ułatwienia ruchu osób niepełnosprawnych. 7. Przejście przez tory powinno mieć zapewnione w porze nocnej oświetlenie górne o natężeniu nie mniejszym niż 50 lx (luksów). § 101. 1. Przejścia pod torami wykonywane są, w szczególności w razie konieczności wykonania bezkolizyjnych dojść do peronów lub przejść przez grupę torów, dla dużej liczby osób oraz w celu prowadzenia ruchu bagażowego. 2. Lokalizacja przejść pod torami powinna wynikać z analizy ciągów komunikacyjnych na obszarze kolejowym. 3. Szerokość przejścia powinna wynikać z natężenia ruchu pieszego w okresie szczytowym i nie może być mniejsza od 3 m, a jego wysokość liczona od najwyższego poziomu posadzki na paśmie ruchu - nie mniejsza niż 2,40 m. 4. Konstrukcja przejścia powinna odznaczać się trwałością, spełniać warunki określone w odrębnych przepisach oraz wymagania wytrzymałościowe określone w Polskich Normach, przy czym: 1) wody gruntowe występujące w sąsiedztwie przejść powinno się odprowadzić od przejścia lub obniżyć ich poziom; w przypadku występowania wód gruntowych nie dających się odprowadzić konstrukcję przejścia powinno się zabezpieczyć szczelną wanną izolacyjną, sięgającą co najmniej 0,50 m ponad najwyższy przewidywany poziom wód gruntowych, 2) wzdłuż ścian powinno się ułożyć drenaż na głębokości umożliwiającej odwodnienie ścian, 3) posadzka powinna mieć odpowiednie pochylenia w stronę cieków umożliwiających grawitacyjny spływ wód do studzienek, 4) wejścia powinny być zabezpieczone przed przedostawaniem się opadów atmosferycznych, 5) nawierzchnia posadzki powinna posiadać dużą szorstkość, 6) oświetlenie powinno odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach szczególnych oraz Polskich Normach. § 102. 1. W przypadku braku możliwości wykonania bezkolizyjnego przejścia pod torami powinno się budować przejścia dla pieszych nad torami kolejowymi (kładki). 2. Szerokość kładki, wynikająca z natężenia ruchu pieszego w okresie szczytowym, nie powinna być mniejsza niż 3,0 m. 3. Odległość konstrukcji spodu kładki od główki szyny powinna wynikać z obowiązującej dla danej linii kolejowej skrajni budowli, z uwzględnieniem warunków elektryfikacji linii oraz przewozów rzeczy z przekroczoną skrajnią wagonów. 4. Konstrukcja kładki powinna spełniać wymagania określone w przepisach szczególnych oraz w Polskich Normach. 5. Kładki dla pieszych powinny być budowane wyłącznie z materiałów niepalnych. 6. Przy obliczeniach wytrzymałościowych kładki należy uwzględniać obciążenie tłumem ludzi o wartości co najmniej 0,5 Mg/m2, obciążenie śniegiem i wiatrem oraz na liniach zelektryfikowanych lub przewidzianych do elektryfikacji - obciążenie podwieszeniem sieci trakcyjnej, z uwzględnieniem przypadków jednoczesnego zerwania: 1) dwóch lin nośnych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla nie więcej niż siedmiu torów, 2) 1/3 ogólnej liczby lin nośnych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla ponad siedmiu torów. Obciążenie dodatkowe dla przypadku jednostronnego zerwania liny nośnej powinno się przyjmować jako siłę skupioną o wartości 16 kN. 7. Podpory międzytorowe kładek oraz ich fundamenty nie mogą wchodzić w skrajnię budowli na głębokość 1,50 m poniżej główki szyny w odległości 2,20 m od osi toru. 8. Kładki nad liniami zelektryfikowanymi powinny być wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed porażeniem prądem. W tym celu powinno się: 1) po obu stronach kładki wykonać szczelne osłony pionowe o wysokości co najmniej 1 m od poziomu posadzki kładki i wychodzące co najmniej 1 m od najbardziej wysuniętego elementu sieci trakcyjnej znajdującego się pod napięciem, 2) wszystkie elementy kładki wykonane z materiałów przewodzących prąd elektryczny, znajdujące się w odległości mniejszej niż 5 m od osi toru elektryfikowanego, powinny być uszynione. 9. Konstrukcja lub wyposażenie kładki powinno uniemożliwiać spływ wód opadowych z kładki na sieć trakcyjną. Spodnia część pomostu kładki powinna posiadać urządzenia uniemożliwiające spływ wód opadowych z kładki na sieć trakcyjną. 10. Nawierzchnia pomostu kładki powinna być odporna na ścieranie i wykonana z materiałów o dużej szorstkości również w warunkach zawilgocenia. 11. Oświetlenie kładek powinno odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach szczególnych oraz w Polskich Normach. § 103. 1. Schody stosowane jako dojścia do przejść i kładek dla pieszych powinny odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach szczególnych oraz Polskich Normach. 2. Szerokość schodów będących przedłużeniem osi tunelu lub kładki nie powinna być mniejsza od szerokości tunelu lub kładki 3. Nowo budowane lub modernizowane schody powinny być wyposażone w pochylnie dla wózków dziecięcych, wózków dla osób niepełnosprawnych, rowerów lub urządzenia dźwigowe, 4. Przejścia podziemne i przejścia nad torami powinno się wyposażyć w urządzenia dźwigowe w celu umożliwienia korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne oraz osoby na wózkach. Rozdział 3 Obiekty dla obsługi przewozów towarowych § 104. 1. Rodzaj obiektów i urządzeń do przeładunku towarów powinien zależeć od rodzaju ładunków i sposobu ich przewożenia. 2. Stacje, na których dokonuje się odprawy towarów, powinny być wyposażone co najmniej w plac ładunkowy, rampę ładunkową oraz magazyn, a ponadto, w zależności od zakresu i wielkości prac przewozowych, mogą być wyposażone w urządzenia przeładunkowe stacjonarne i ruchome oraz inne urządzenia i obiekty niezbędne dla wykonywania specjalistycznych czynności przeładunkowych. 3. Stacje, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać układy torowe łączące tory ładunkowe z torami głównymi, przystosowane do wykonywania czynności manewrowych związanych z obsługą punktów ładunkowych, akumulacją wagonów, odstawianiem wagonów oraz wyłączaniem i włączaniem grup wagonów z i do pociągów towarowych, jak również tory do odstawiania wagonów z materiałami niebezpiecznymi. § 105. 1. Place ładunkowe powinny być przeznaczone do przeładunku towarów w relacji wagon - pojazd samochodowy oraz do składowania towarów masowych przewożonych jako ładunki całowagonowe, w tym kontenerów, nie wymagających zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi. 2. Długość placu ładunkowego powinna odpowiadać co najmniej długości użytkowej toru przy placu. 3. Szerokość placu ładunkowego powinna być zależna od wyposażenia w sprzęt przeładunkowy, rodzaj i ilości ładunków składowanych na placu oraz od możliwości manewrowych pojazdów samochodowych. Minimalna szerokość placu ładunkowego powinna wynosić 4 m. 4. Długość toru przy placu ładunkowym tworzy front ładunkowy i powinna być dostosowana do charakteru i ilości przeładunków oraz procesu obsługi punktów ładunkowych. 5. Place ładunkowe powinny być ograniczone od strony toru krawężnikami w odległości 1,60 m od osi toru i wysokości do 0,30 m nad główkę szyny. 6. Nawierzchnia placów ładunkowych powinna być utwardzona, o wytrzymałości dostosowanej do nacisków osi pojazdów samochodowych oraz składowanych towarów. 7. Powierzchnia placu powinna posiadać pochylenie 1-3%, przeznaczone do odprowadzenia wód opadowych. Wody opadowe należy odprowadzać do systemu kanalizacyjnego, a przy jego braku - do rowów odwadniających. Niedozwolone jest stosowanie pochylenia placu ładunkowego w kierunku toru. 8. Place ładunkowe powinny być wyposażone w: 1) urządzenia oświetleniowe zapewniające oświetlenie obiektu zgodne z Polskimi Normami, 2) instalacje elektroenergetyczne do podłączenia urządzeń przeładunkowych. § 106. 1. Rampy ładunkowe, zwane dalej "rampami", powinny być przeznaczone do przeładunku ciężkich przedmiotów, pojazdów, maszyn i urządzeń oraz żywego inwentarza. 2. Rampy boczne powinny mieć wysokość odpowiadającą wysokości podłogi wagonu, rampy czołowe zaś - wysokość umożliwiającą ładowanie nad zderzakami wagonów. 3. Na stacjach, na których przewidywane są przeładunki naczep samochodowych w transporcie kombinowanym, wysokość rampy musi być dostosowana do wysokości podłogi wagonów przystosowanych do przewozów kombinowanych. 4. W zależności od przeznaczenia rozróżnia się rodzaje ramp: 1) jednostronne - z krawędzią przy torze i pochylnią wjazdową o pochyleniu 1:5 i minimalnej szerokości drogi ładunkowej na powierzchni rampy 4 m; rampa jednostronna powinna mieć pochylenie 5% od krawędzi w stronę pochylni, 2) dwustronne - z krawędziami po obu stronach i drodze ładunkowej o minimalnej szerokości 4 m, 3) przymagazynowe - gdzie przeładunku dokonuje się w relacji wagon - magazyn. 5. Długość rampy powinna być dostosowana do liczby jednocześnie załadowywanych i wyładowywanych wagonów, wynikającej z procesu obsługi punktów ładunkowych stacji, i powinna wynosić nie mniej niż 16 m. W uzasadnionych przypadkach rampa może być usytuowana na całej długości użytkowej toru ładunkowego. 6. Nawierzchnia ramp powinna być utwardzona do odpowiedniej wytrzymałości oraz wykonana z pochyleniem umożliwiającym odprowadzenie wód opadowych do rowu lub do systemu kanalizacyjnego. 7. Konstrukcja ścianek oporowych ramp powinna być zgodna z Polskimi Normami. Ścianki oporowe ramp czołowych powinny być zabezpieczone belką energochłonną na wysokości zderzaków. 8. Na rampach powinny być instalowane punkty oświetleniowe. § 107. 1. Magazyny ładunkowe powinny być przeznaczone do przechowywania ładunków drobnicowych wymagających zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi oraz kradzieżą. 2. Długość magazynów ładunkowych oraz wiat nad rampami przymagazynowymi powinna być dostosowana do liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod magazyn. 3. Szerokość magazynu ustala się w zależności od rodzaju przesyłek i technologii prac przeładunkowych; powinna ona wynosić nie mniej niż 9 m. 4. Liczba wrót magazynu powinna być dostosowana do liczby wagonów obsługiwanych równocześnie; szerokość wrót powinna umożliwić swobodne przeładowywanie ładunków. 5. Usytuowanie podłogi w magazynach powinno być na tym samym poziomie co ramp przymagazynowych od strony toru i drogi, a wytrzymałość podłogi powinna odpowiadać obciążeniu wózkami bagażowymi i składowanymi ładunkami. § 108. 1. Dla obsługi punktów ładunkowych, usytuowanych w miejscach, o których mowa w § 104-106, powinno się w układzie torowym stacji wydzielić grupę torów odstawczych, na których będą gromadzone wagony podstawione na punkty ładunkowe oraz wagony z punktów ładunkowych oczekujące na włączenie do składu pociągu. 2. Długość i liczba torów odstawczych zależy od liczby punktów ładunkowych oraz liczby wagonów podstawianych na punkty ładunkowe. 3. Dla umożliwienia odstawiania wagonów z pociągu na tory odstawcze oraz z torów odstawczych na punkty ładunkowe i odwrotnie w układzie torowym stacji należy wykonać tor wyciągowy oraz, w miarę potrzeby, tory komunikacyjne. Długość toru wyciągowego powinna być większa od łącznej długości jednorazowo przestawianej grupy wagonów, powiększonej o długość lokomotywy manewrowej i drogę hamowania tego składu z prędkości 20 km/h do zatrzymania się. 4. Przy torach odstawczych powinno się przewidzieć wykonanie na międzytorzach ścieżek, słupów, sygnalizatorów oraz, w miarę potrzeby, dróg technologicznych. 5. Punkty ładunkowe, na których dokonuje się przeładunku znacznej ilości ładunków całowagonowych, powinny być wyposażone w: 1) wagi wagonowe - usytuowane na oddzielnym torze wyłączonym z przebiegów manewrowych, połączonym z układem torowym punktu ładunkowego. Tor, na którym zbudowana jest waga, powinien być ułożony w poziomie i na prostej, na długości co najmniej 50 m po obu stronach wagi. Mechanizm wagi powinien być oddzielony od nawierzchni kolejowej dla umożliwienia ruchu lokomotyw i wagonów w okresie, gdy waga jest nieczynna; nośność wagi powinna odpowiadać największej masie brutto wagonów, zaś długość pomostu - rozstawowi skrajnych osi najdłuższego wagonu kolejowego, 2) skrajnik - którego brama powinna być ustawiona na torze ładunkowym lub wagowym, a tor na długości 15 m z każdej strony od skrajnika powinien być ułożony na prostej. § 109. 1. Bocznice kolejowe powinny być połączone z torami stacyjnymi, w wyjątkowych przypadkach zaś dopuszcza się połączenie bocznicy z torem szlakowym, pod warunkiem osłonięcia punktu odgałęzienia torem ochronnym. 2. Na stacjach obsługujących bocznice powinno się wyodrębnić grupę torów zdawczo-odbiorczych, na których odbywa się przekazywanie wagonów na bocznicę oraz odbiór wagonów z bocznicy i przygotowanie ich do włączenia do składu pociągu. Jeżeli na bocznicę mają wjeżdżać pociągi, wówczas tory zdawczo-odbiorcze wykonuje się jako tory główne. 3. Tor na bocznicy powinien odpowiadać warunkom technicznym i konstrukcyjnym co najmniej dla najniższej klasy torów określonej przez dany zarząd kolei. 4. Początek bocznicy powinien być oznakowany w sposób określony przez zarząd kolei. 5. Tory kolei zakładowej powinny odpowiadać warunkom technicznym i konstrukcyjnym torów bocznicowych. Rozdział 4 Obiekty zaplecza technicznego taboru kolejowego § 110. 1. Na stacjach, na których następuje zmiana lokomotyw oraz kończy lub rozpoczyna się obsługa trakcyjna pociągów, powinny znajdować się lokomotywownie lub grupy postojowych torów trakcyjnych. 2. Lokalizacja lokomotywowni w rejonie stacji lub węzła powinna zapewniać możliwie krótkie i bezkolizyjne połączenie z grupami torów przyjazdowych, odjazdowych i postojowych stacji osobowej oraz grupami torów przyjazdowych i odjazdowych stacji towarowej. Lokomotywownia powinna być usytuowana na płaskim terenie. 3. Lokomotywownię stanowią: budynek główny z torami kolejowymi oraz halą przeglądowo-naprawczą, warsztatami, magazynami, pomieszczeniami administracyjnymi oraz socjalnymi, magazynami materiałów łatwo palnych, stanowiska kontrolne oraz składowiska zewnętrzne. 4. Wjazd i wyjazd z terenu lokomotywowni powinien odbywać się jednym torem komunikacyjnym. 5. Układ torów i rozmieszczenie urządzeń lokomotywowni powinny zapewniać bezkolizyjne przemieszczanie się lokomotyw przy wykonywaniu ustalonych czynności technologicznych oraz możliwość omijania urządzeń w trakcie przemieszczania się lokomotyw. 6. Długości poszczególnych torów powinny być dostosowane do procesu technologicznego lokomotywowni. 7. Podstawą do wyznaczania długości torów i wyposażenia lokomotywowni jest liczba lokomotyw i zespołów trakcyjnych ustalona na podstawie liczby i relacji pociągów, które dana lokomotywownia powinna obsługiwać, z uwzględnieniem liczby lokomotyw rezerwowych mogących znajdować się w naprawie. 8. Międzytorza w lokomotywowni powinny umożliwić lokalizację dróg technologicznych o szerokości 3,60 m lub utwardzonych ścieżek o szerokości 1,00 m oraz wymaganych urządzeń, z zachowaniem warunków skrajni budowli. 9. Nawierzchnia torów lokomotywowni powinna odpowiadać standardom bocznych torów stacyjnych. § 111. 1. Stacje obsługujące dużą liczbę wagonów mogą być wyposażone w wagonownie, w których dokonywane są bieżące naprawy wagonów. 2. Lokalizacja wagonowni na terenie stacji powinna zapewnić możliwie krótkie i bezkolizyjne połączenie z torami kierunkowymi stacji towarowej lub torami postojowymi stacji osobowej; teren lokalizacji wagonowni powinien być płaski. 3. Układ torowy wagonowni może obejmować tory: dla wagonów oczekujących na naprawę - naprawcze i przeglądowe, dla wagonów po naprawie - objazdowe i komunikacyjne, wyciągowe, wagowe, dla magazynowania zestawów kołowych oraz magazynowe. 4. Długość torów, o których mowa w ust. 3, powinna być dostosowana do procesu technologicznego wagonowni. 5. Podstawą do wyznaczania długości torów i wyposażenia jest liczba wagonów mogących być jednocześnie w naprawie. 6. Międzytorza w wagonowniach powinny umożliwić lokalizację dróg technologicznych o szerokości 3,60 m lub utwardzonych ścieżek o szerokości 1,00 m oraz wymaganych urządzeń, z zachowaniem warunków skrajni budowli. 7. Nawierzchnia torów wagonowni powinna odpowiadać standardom bocznych torów stacyjnych. Rozdział 5 Budowle i urządzenia sterowania ruchem kolejowym § 112. 1. Urządzenia techniczne związane ze sterowaniem ruchem kolejowym, zwane dalej "urządzeniami srk", w zależności od pełnionych przez nie funkcji, mogą być: 1) wbudowane bezpośrednio w elementy konstrukcyjne toru kolejowego, 2) usytuowane na torowisku lub wbudowane w podtorze, 3) umieszczone w specjalnie przeznaczonych do tego celu budynkach (nastawniach), kontenerach lub innych obiektach spełniających wymagania odpowiednie do rodzaju zastosowanych urządzeń. 2. Urządzenia srk, o których mowa w ust. 1, powinny być instalowane poza skrajnią budowli. 3. Urządzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie mogą osłabić wytrzymałości konstrukcyjnej elementu drogi szynowej, wpływać na zmniejszenie trwałości eksploatacyjnej drogi oraz powodować zmian w warunkach współpracy koła z szyną. 4. Urządzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być usytuowane w ten sposób, aby nie utrudniać czynności związanych z utrzymaniem i naprawami linii kolejowej oraz nie naruszać systemu odwodnienia linii kolejowej. § 113. 1. O lokalizacji i liczbie nastawni powinny decydować względy ruchowe i rodzaj zastosowanych urządzeń srk. 2. Przy lokalizacji nastawni należy uwzględniać możliwość rozbudowy układu torowego. § 114. 1. Elementy konstrukcyjne linii kolejowej bezpośrednio współpracujące z urządzeniami srk i wpływające na niezawodność działania tego systemu powinny: 1) posiadać wymagane parametry elektryczne, 2) być odizolowane od gruntu, 3) posiadać odpowiednią trwałość i odporność na odkształcenia i uszkodzenia, 4) być wykonane z materiału o odpowiednich cechach fizycznych i chemicznych ze względu na pracę nawierzchni, jak i systemu sterowania. 2. Przy zabudowie urządzeń srk, stanowiących elementy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej, nie powinno się dopuścić do trwałego naruszenia konstrukcji toru kolejowego. 3. Prace wykonywane w torze kolejowym nie powinny naruszyć istniejących urządzeń srk ani przerwać połączeń kablowych; w razie konieczności demontażu urządzeń srk na czas wykonywanych robót torowych, powinny one być odtworzone przed dopuszczeniem ruchu pociągów. § 115. 1. Nawierzchnia w torach i w rozjazdach powinna zapewnić właściwą współpracę z urządzeniami srk. 2. Przy budowie torów, na których będą instalowane obwody torowe, należy stosować: 1) podsypkę tłuczniową ze skał twardych o grubości warstwy określonej standardem danego toru, lecz nie mniejszej niż 0,20 m, pod podkładem w osi szyny w najwyższym punkcie podtorza kolejowego, 2) podkłady lub podrozjazdnice drewniane impregnowane, bez przewierconych na wylot otworów, 3) podkłady i podrozjazdnice betonowe posiadające dyble z tworzyw sztucznych lub inne rozwiązania konstrukcyjne zapewniające właściwą izolację szyn od podkładów, 4) do torów izolowanych - podkłady i podrozjazdnice w stanie suchym o rezystancji nie mniejszej niż 50 kΩ (kiloomów), mierzonej między podkładami; w warunkach eksploatacji dopuszcza się wartość rezystancji podtorza nie mniejszą niż 2 Ωkm (omokilometry), 3. W torach i odcinkach izolowanych nie należy stosować podkładów i podrozjazdnic stalowych oraz opórek przeciwpełznych. 4. Tory i odcinki izolowane torów powinny posiadać odwodnienie. § 116. 1. Dla umożliwienia przekazywania obsłudze pojazdów trakcyjnych poleceń związanych z ruchem pociągów i ruchem manewrowym instaluje się przy torach urządzenia sygnalizacyjne. 2. Rodzaje, konstrukcje i zasady instalowania urządzeń sygnalizacyjnych, jak również wymagania dotyczące ich wzajemnego powiązania w urządzeniach sterowania ruchem kolejowym ustala zarząd kolei. § 117. 1. Rozjazdy powinny posiadać zabezpieczenia przed zmianą przełożenia zwrotnic w czasie przejazdu pojazdu kolejowego. 2. Zwrotnice, po których odbywają się przejazdy pojazdów kolejowych, powinny być włączone w system urządzeń nastawczych. Rozdział 6 Budowle i urządzenia telekomunikacyjne § 118. 1. Urządzenia sieci telekomunikacyjnej, radiowej lub urządzenia innej łączności dopuszczonej do stosowania powinny zapewniać łączność pomiędzy jej użytkownikami, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Decyzje o rodzaju zastosowanej łączności podejmuje zarząd kolei. 3. Centrale i łącza powinny być wykonane z elementów i układów charakteryzujących się dużą niezawodnością przy zastosowaniu nowoczesnych technologii. 4. Kolejowa sieć łączności radiowej stanowi integralną część kolejowej sieci telekomunikacyjnej. 5. Urządzeniami radiołączności są anteny radiowo-odbiorcze, urządzenia radiowe stacjonarne i ruchome, które powinny spełniać parametry określone w odrębnych przepisach. Wartości tych parametrów powinny być skoordynowane pomiędzy poszczególnymi zarządami kolei. Rozdział 7 Urządzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne § 119. 1. Kolejowe obiekty budowlane, w zależności od ich przeznaczenia, powinny być wyposażone w szczególności w: 1) instalacje i urządzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej, 2) instalacje grzewcze, 3) instalacje gazowe, 4) instalacje wodociągowe i kanalizacyjne, 5) instalacje sprężonego powietrza, klimatyzacje, 6) instalacje gaśnicze. 2. Warunki techniczne sieci oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w ust. 1, określają przepisy szczególne oraz Polskie Normy. 3. Sieci i instalacje usytuowane na obszarze kolejowym powinny spełniać dodatkowe wymagania, szczególnie w zakresie: 1) przestrzegania wymogów skrajni budowli, 2) bezpieczeństwa eksploatacji linii kolejowej, 3) bezpieczeństwa pracowników i użytkowników kolei, 4) zabezpieczenia przed ingerencją osób trzecich, 5) niepowodowania zakłóceń w funkcjonowaniu urządzeń stosowanych przez kolej. 4. Sieci i urządzenia podziemne powinny posiadać ochronę przed wpływem prądów błądzących. 5. Skrzyżowanie sieci i instalacji z drogą szynową, lokalizacja tych skrzyżowań oraz szczegółowe warunki techniczne powinny być każdorazowo uzgadniane z zarządem kolei. § 120. 1. Elektryczne urządzenia oświetleniowe usytuowane na obszarach i w budynkach kolejowych powinny zapewnić: 1) poziom natężenia oświetlenia określony w Polskich Normach, 2) zachowanie równomierności natężenia oświetlenia, 3) właściwą barwę światła dobraną do przeznaczenia obiektu, jego kolorystyki i wystroju, 4) bezpieczeństwo pracy kolei. 2. Zasilanie do zewnętrznych punktów oświetleniowych usytuowanych w pobliżu torów powinno być doprowadzone podziemnymi liniami kablowymi. § 121. Elektroenergetyczne linie kablowe biegnące wzdłuż torów powinny być układane w zakrytych kanałach kablowych albo bezpośrednio w ziemi. Miejsce ułożenia kabli powinno być trwale oznakowane. § 122. 1. Układanie sieci gazowych na obszarze kolejowym powinno być ograniczone do minimum. 2. Sieć gazowa przebiegająca przez obszar kolejowy powinna posiadać na granicy z tym obszarem zawór odcinający, umożliwiający zamknięcie dopływu gazu w przypadku awarii sieci lub urządzeń gazowych podłączonych do sieci. § 123. 1. Sieć wodociągowa i kanalizacyjna powinna być usytuowana na obszarze kolejowym możliwie jak najdalej od urządzeń torowych związanych z prowadzeniem ruchu pociągu, a szczególnie skablowanych linii elektroenergetycznych oraz urządzeń sterowania ruchem kolejowym. 2. Usytuowanie na obszarze kolejowym sieci, o której mowa w ust. 1, powinno zapewnić dostęp do urządzeń sieci bez powodowania zakłóceń procesów przewozowych, czynności technologicznych oraz zakłóceń w dostępie i użytkowaniu obiektów kolejowych. Przy projektowaniu sieci równoległej do toru odległość od granicy przyległego pasa gruntu powinna wynosić co najmniej 5 m. 3. Sieć wodociągowa przebiegająca przez obszar kolejowy powinna posiadać na granicy z tym obszarem zawór odcinający, umożliwiający zamknięcie dopływu wody w przypadku awarii sieci lub urządzeń wodnych podłączonych do sieci. § 124. Skrzyżowania lub zbliżenia linii elektroenergetycznych z linią kolejową powinny być zgodne z Polskimi Normami oraz odpowiadać następującym warunkom: 1) linie elektroenergetyczne nie powinny naruszać skrajni budowli linii kolejowych, zasłaniać sygnałów i wskaźników kolejowych, powodować zakłóceń w obwodach sygnalizacji i sterowania ruchem kolejowym, 2) lokalizacja linii elektroenergetycznych nie powinna utrudniać prowadzenia ruchu kolejowego, utrzymania i obsługi dróg szynowych oraz innych urządzeń kolejowych, 3) skrzyżowanie linii elektroenergetycznej z linią kolejową powinno być wykonane po najkrótszej trasie; kąt skrzyżowania linii elektroenergetycznej z linią kolejową powinien wynosić od 60° do 90°, z zaleceniem stosowania kąta 90°, 4) podziemne elektroenergetyczne linie kablowe powinny być ułożone w przepustach kablowych na głębokości co najmniej 1,50 m od górnej powierzchni tocznej główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu odwadniającego, 5) linie elektroenergetyczne niskiego napięcia oraz linie teletechniczne przy skrzyżowaniu z linią kolejową powinno się skablować i przeprowadzić pod tą linią; na nie zelektryfikowanych liniach kolejowych możliwe jest wykonanie napowietrznego skrzyżowania tej linii z linią elektroenergetyczną niskiego napięcia, przy czym minimalna odległość od główki szyny powinna wynosić nie mniej niż 6,0 m, 6) przy skrzyżowaniu linii elektroenergetycznej z linią kolejową zelektryfikowaną odległość pionowa (h) przewodów linii elektroenergetycznej od przewodów sieci trakcyjnej (jezdnych, nośnych, zasilających) powinna wynosić co najmniej: a) przy skrzyżowaniu z linią o napięciu 1 kV do 110 kV: b) przy skrzyżowaniu z linią o napięciu wyższym niż 110 kV: gdzie: U - napięcie znamionowe linii elektroenergetycznej w [kV]. § 125. Skrzyżowanie rurociągów: wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych oraz gazociągów, zwanych dalej "rurociągami", z linią kolejową powinno być zgodne z Polskimi Normami oraz odpowiadać następującym warunkom: 1) skrzyżowanie rurociągu z linią kolejową powinno być wykonane po najkrótszej trasie; kąt skrzyżowania powinien wynosić od 60° do 90°, z zaleceniem stosowania kąta zbliżonego do 90°, 2) rurociągi przeprowadzane pod torami kolejowymi powinny być układane w rurach ochronnych lub przepustach z zachowaniem wymogów skrajni budowli, aby możliwy był ich remont lub konserwacja w sposób nie powodujący zakłóceń w prowadzeniu ruchu pojazdów kolejowych, 3) rury ochronne lub przepusty, o których mowa w pkt 2, powinny być układane na głębokości co najmniej 1,50 m od główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu bocznego odwadniającego tory kolejowe; rury ochronne powinny być zabezpieczone od wpływów korozji elektrolitycznej, 4) na wejściu i wyjściu rurociągu pod tory kolejowe powinno się wykonać komory rewizyjne, z uwzględnieniem możliwości rozbudowy lub modernizacji urządzeń kolejowych, 5) w przypadku zbliżeń lub skrzyżowań z podziemnymi liniami kablowymi lub podziemnymi elementami konstrukcji wsporczych powinno się zachować odpowiednie odległości w poziomie i w pionie w zależności od rodzaju sieci, zgodnie z Polską Normą, 6) w wyjątkowych przypadkach możliwe jest wykonanie wolno stojącego nadziemnego skrzyżowania rurociągu ciepłowniczego lub wodociągowego z linią kolejową, 7) po uzyskaniu zgody właściciela wiaduktu oraz zarządu kolei możliwe jest skrzyżowanie rurociągów z linią kolejową poprzez wbudowanie rurociągów w wiadukty drogowe nad liniami kolejowymi. DZIAŁ VII Budowle szybkich kolei miejskich § 126. 1. Szybkie koleje miejskie, zwane dalej "SKM", charakteryzujące się jednakową długością składu wagonów, dużą częstotliwością kursowania i nierównomiernym natężeniem ruchu w różnych porach doby, przystosowane są wyłącznie do prowadzenia ruchu pociągów pasażerskich, służą do świadczenia usług w zakresie przewozu osób w dużych aglomeracjach miejskich. 2. SKM posiada układ liniowy, bez skrzyżowań z innymi liniami w jednym poziomie, z dwoma stacjami zwrotnymi posiadającymi rozbudowany układ torowy. 3. SKM powinna posiadać, w miarę możliwości, równomiernie rozmieszczone przystanki osobowe z peronami jednokrawędziowymi na zewnątrz torów lub peronami wyspowymi; rodzaj peronu powinien być uzależniony od warunków terenowych. 4. Ze względu na usytuowanie SKM rozróżnia się koleje naziemne i nadziemne (na wiaduktach) lub typu mieszanego. 5. Na liniach SKM minimalny promień poziomych łuków powinno się określać w zależności od prędkości ruchu pociągów wynikającej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych linii, pochylenia miarodajne zaś powinno się określać dla każdej linii w zależności od mocy eksploatowanych pojazdów trakcyjnych oraz masy pociągów i ich prędkości wynikającej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych. 6. Przy wyznaczaniu parametrów układu torowego stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozporządzenia. 7. Linie SKM powinny być dwutorowe, z zastrzeżeniem ust. 10. 8. W celu zapewnienia możliwości wykonywania napraw oraz umożliwienia dojazdu pociągu ratunkowego w przypadku awarii linie SKM powinny posiadać układy rozjazdowe umożliwiające przejazd pociągów z jednego toru na drugi, rozmieszczone w takich odległościach, aby możliwy był przejazd pociągu ratunkowego przy wstrzymanym ruchu kolejowym. 9. Rozjazdy, o których mowa w ust. 8, powinny znajdować się bezpośrednio przed lub za peronami, z wyjątkiem linii SKM, na których częstotliwość ruchu pociągów w godzinie szczytu jest mniejsza niż 6 minut. 10. Pod warunkiem rezerwacji terenu pod budowę drugiego toru możliwa jest budowa SKM jako linii jednotorowej. Mijanki powinny być wykonywane jako odcinki drugiego toru obejmujące dwa sąsiednie przystanki oraz tor pomiędzy nimi. 11. Możliwe jest wykonanie połączenia awaryjnego linii SKM z innymi liniami kolejowymi poza stacjami zwrotnymi; połączenie to powinno być zabezpieczone żeberkiem ochronnym. § 127. Perony SKM powinny posiadać długość odpowiadającą długości składu pociągów; przy różnej długości składów w poszczególnych porach doby perony powinny posiadać trwale oznakowane miejsca zatrzymywania się czoła pociągu. § 128. 1. Dla wszystkich linii SKM obsługujących daną aglomerację miejską powinno się wykonać co najmniej jedną stację postojową o łącznej pojemności odpowiadającej liczbie składów pociągów obsługujących ruch na tych liniach. 2. Wyposażenie techniczne stacji postojowej powinno zapewnić możliwość czyszczenia wagonów wewnątrz i na zewnątrz, dokonywania przeglądów technicznych, konserwacji oraz napraw. Tory stacji postojowej powinny być połączone ze stacją zwrotną torem komunikacyjnym nie posiadającym skrzyżowań z innymi liniami kolejowymi. W celu szybkiego rozwinięcia ruchu po przerwie nocnej wskazane jest wykonanie na stacjach zwrotnych poszczególnych linii SKM dodatkowych torów postojowych. § 129. Linie SKM powinny być wyposażone w urządzenia samoczynnego systemu sterowania ruchem pociągów, a linie usytuowane w tunelach - w system automatycznego ograniczenia prędkości. § 130. 1. Standard konstrukcyjny linii SKM powinien charakteryzować się wysoką trwałością i niezawodnością, własnościami tłumiącymi drgania i hałas oraz dużą odpornością na odkształcenia. 2. W nawierzchni drogi szynowej SKM powinno się stosować przekładki tłumiące w systemie przytwierdzenia szyn do podkładu (płyty) i posadowienia podkładu (płyty) w celu zapobieżenia rozwoju falistego zużycia powierzchni tocznych szyn. 3. Linie SKM naziemne i nadziemne przechodzące w odległości mniejszej niż 50 m od budynków mieszkalnych, powinny być wyposażone w przytorowe ekrany tłumiące hałas. DZIAŁ VIII Budowle kolei niekonwencjonalnych Rozdział 1 Ogólne wymagania techniczno-eksploatacyjne § 131. 1. Koleje niekonwencjonalne stanowią koleje, w których: 1) pojazd kolejowy porusza się po nawierzchni nieszynowej, przy równoczesnym zachowaniu warunku powiązania drogi z pojazdem poprzez specjalną konstrukcję zespołu jezdnego pojazdu oraz drogi, 2) pojazd kolejowy nie posiada kół napędowych wykorzystujących przyczepność i tarcie dla zamiany momentu obrotowego wytworzonego przez silnik trakcyjny w ruch postępowy. 2. Do kolei niekonwencjonalnych zalicza się w szczególności koleje linowe, koleje jednoszynowe, koleje na poduszkach powietrznych lub magnetycznych. § 132. 1. Koleje niekonwencjonalne dopuszczone do wykonywania przewozu osób powinny spełniać warunki określone w dziale II i VI. 2. Współczynnik bezpieczeństwa konstrukcyjnych elementów nośnych kolei niekonwencjonalnych powinien wynosić co najmniej 3,0. 3. Koleje niekonwencjonalne powinny zapewniać możliwość bezpiecznego opuszczenia pojazdu przez pasażerów w przypadku awarii. Rozdział 2 Koleje linowe § 133. 1. Kolej linowa stanowi zespół powiązanych technicznie i technologicznie obiektów budowlanych i urządzeń służących do przewozu osób w pojazdach przemieszczających się po torze linowym przebiegającym ponad terenem. 2. Koleje linowe dzielą się na: 1) wahadłowe i okrężne: a) gondolowe (kabinowe), b) krzesełkowe, 2) linowo-terenowe. 3. Obiekty budowlane kolei linowych stanowią: 1) budynki stacji, 2) podpory trasowe, 3) fundamenty: a) układów napędowych, przewojowych i napinających, b) podpór trasowych. 4. Warunki techniczne urządzeń kolei linowych określają przepisy o dozorze technicznym. § 134. 1. Dla ustalenia rozmieszczenia podpór na trasie, określenia ich wysokości i obciążeń powinno się odrębnie dla każdej podpory przeprowadzić obliczenia w zakresie: 1) usytuowania podpory - odległości od sąsiednich podpór, różnic wysokości punktów podparcia liny nośnej lub nośno-napędowej, kątów załamania cięciw na danej podporze oraz kątów pochylenia cięciw przyległych przelotów, 2) maksymalnych i minimalnych sił reakcji liny na podporze, 3) maksymalnych i minimalnych zwisów liny na przyległych przelotach, 4) maksymalnych i minimalnych wzniesień pojazdów nad terenem. 2. Podpory trasowe powinno się projektować i budować jako wolno stojące, bez stosowania odciągów. 3. Kształt konstrukcji podpór trasowych i ich fundamentów powinien uniemożliwiać odpływ wód opadowych. 4. Podpory trasowe powinny być wyposażone w drabiny lub inne urządzenia umożliwiające wejście na podporę, zabezpieczone przed dostępem osób postronnych, wysięgniki stałe lub ruchome, poręcze, podesty oraz uchwyty, umożliwiające przeprowadzanie robót konserwacyjnych lub montażowych. § 135. 1. Budynki stacji kolei linowych powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach. 2. Stacje powinny posiadać perony dostosowane do rodzaju kolei linowych i rodzaju pojazdów. 3. Perony kolei linowych wahadłowych powinny być wyposażone w prowadnicę umożliwiającą prawidłowy wjazd pojazdu wychylonego poprzecznie o kąt do 20°. 4. Ukształtowanie prowadnic peronu kolei linowych powinno eliminować możliwość zaczepienia dolną krawędzią pojazdu o prowadnicę w przypadku wychylenia podłużnego pojazdu o 30°, przy czym szczelina pomiędzy stojącym pojazdem a krawędzią peronu nie powinna być większa niż 0,10 m. 5. Długość, pochylenie i kształt peronu powinny być dostosowane zarówno do ruchu pojazdu obciążonego jak i pustego. 6. Perony powinny być zabezpieczone od zewnątrz poręczami. 7. Stacje kolei linowych powinny być wyposażone w pośrednie poczekalnie przedperonowe, umożliwiające wpuszczanie pasażerów na peron dopiero po wjeździe i zatrzymaniu się pojazdu. 8. Budynki stacji i perony kolei linowych z ruchem okrężnym, pojazdami odkrytymi i innymi pojazdami powinny zapewniać bezkolizyjny ruch pojazdów. § 136. 1. Kolej szynowa, w której ruch pojazdu wywołany jest liną napędową, stanowi kolej linowo-terenową. 2. Nawierzchnia drogi kolei linowo-terenowej powinna odpowiadać warunkom określonym dla nawierzchni kolei szynowej, przy czym w celu przeciwdziałania pełzaniu szyn konieczne jest odpowiednie przytwierdzenie szyn do podkładów. 3. Dla prowadzenia liny napędowej powinno się umieścić pomiędzy tokami szyn specjalne rolki dwuobrzeżowe, przymocowane do dwóch sąsiednich podkładów w osi toru, rozmieszczone w takiej odległości, aby przy swobodnym zwisie lina napędowa nie dotykała elementów nawierzchni. Przy położeniu toru w łuku kołowym powinno się zagęścić rozstaw rolek oraz pochylić je tak, aby utrzymać kolisty kształt położenia liny napędowej. 4. Pochylenie linii kolei linowo-terenowej powinno mieć stałą wartość na całej długości równą średniemu pochyleniu stoku, na którym położona jest linia. W łukach linii kolei linowo-terenowej nie wykonuje się przechyłki i krzywych przejściowych. 5. Przy peronach wielopoziomowych do obsługi pojazdów z podłogą wielopoziomową różnice wysokości poszczególnych peronów nie powinny przekraczać wysokości od 0,14 m do 0,18 m, a w przypadku większej różnicy poziomów powinny być wykonane i wyraźnie oznakowane schody na całej szerokości peronu. 6. Odległość krawędzi peronu kolei linowo-terenowej od pojazdu nie powinna być większa niż 0,10 m. 7. Skrajnia budowli dla kolei linowo-terenowych powinna być dostosowana do skrajni taboru i szerokości torów przyjętej dla danej kolei. DZIAŁ IX Przepisy przejściowe i końcowe § 137. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budowli kolejowych istniejących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz w stosunku do których przed tym dniem została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę albo został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się w przypadku modernizacji budowli kolejowych, o których mowa w ust. 1. § 138. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wymagań, jakie powinien spełniać wniosek o wpis do rejestru Kas Chorych i Krajowego Związku Kas Chorych, oraz wzoru i sposobu prowadzenia rejestru. (Dz. U. Nr 152, poz. 988) Na podstawie art. 67 ust. 4 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rejestr Kas Chorych, zwany dalej "rejestrem", prowadzi się dla Kas Chorych i Krajowego Związku Kas Chorych, określonych w przepisach ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929). 2. Rejestr prowadzi się w formie księgi rejestrowej oddzielnie dla każdej Kasy Chorych i Krajowego Związku Kas Chorych. § 2. Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać dane potrzebne do wypełnienia odpowiednich rubryk księgi rejestrowej. § 3. Do wniosku o wpisanie do rejestru Kasy Chorych dołącza się: 1) w przypadku regionalnej Kasy Chorych: a) akt o utworzeniu regionalnej Kasy Chorych, b) statut regionalnej Kasy Chorych, 2) w przypadku branżowej Kasy Chorych: a) akt o utworzeniu branżowej Kasy Chorych, b) statut branżowej Kasy Chorych. § 4. 1. Wniosek o wpisanie do rejestru rady Kasy Chorych i zarządu Kasy Chorych wnoszą te organy w terminie 30 dni od daty ich powołania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w sprawach o wpisanie do rejestru zmian w składzie rady Kasy Chorych i zarządu Kasy Chorych. § 5. Do wniosku o wpisanie do rejestru Krajowego Związku Kas Chorych dołącza się: 1) uchwały rad Kas Chorych o wyborze przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 2) protokół wyboru przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego oraz sekretarza Rady Krajowego Związku Kas Chorych, 3) uchwała Rady Krajowego Związku Kas Chorych o powołaniu dyrektora Biura Krajowego Związku Kas Chorych, 4) statut Krajowego Związku Kas Chorych, 5) decyzja Prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych o zatwierdzeniu statutu. § 6. Księga rejestrowa Kasy Chorych składa się z następujących rubryk: 1) rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu, 2) rubryka druga - nazwa i rodzaj Kasy Chorych oraz numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej - REGON, 3) rubryka trzecia - siedziba i adres Kasy Chorych, 4) rubryka czwarta - wzmianka o statucie oraz jego zmianach, ze wskazaniem tych zmian, 5) rubryka piąta - terytorialny obszar działania Kasy Chorych, 6) rubryka szósta - lista imienna członków rady i zarządu Kasy Chorych, 7) rubryka siódma - ustanowienie zarządu komisarycznego, zniesienie Kasy Chorych, 8) rubryka ósma - likwidacja Kasy Chorych, dane likwidatorów, 9) rubryka dziewiąta - data dokonania wpisu oraz podpis sekretarza sądu, 10) rubryka dziesiąta - uwagi. § 7. Księga rejestrowa Krajowego Związku Kas Chorych składa się z następujących rubryk: 1) rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu, 2) rubryka druga - nazwa Krajowego Związku Kas Chorych oraz numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej - REGON, 3) rubryka trzecia - siedziba i adres Krajowego Związku Kas Chorych, 4) rubryka czwarta - wzmianka o statucie oraz jego zmianach, ze wskazaniem tych zmian, 5) rubryka piąta - lista imienna członków Rady oraz dane przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego, sekretarza Rady i dyrektora Biura Krajowego Związku Kas Chorych, 6) rubryka szósta - data dokonania wpisu oraz podpis sekretarza sądu, 7) rubryka siódma - uwagi. § 8. Wniosek o wpisanie zmiany do rejestru wnosi się w terminie 14 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego zmianę wpisu. § 9. Księgi rejestrowe nie mogą być wydawane poza miejsce ich przechowywania. § 10. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdej Kasy Chorych oraz Krajowego Związku Kas Chorych prowadzi się akta rejestrowe obejmujące dokumenty stanowiące podstawę dokonania wpisu oraz dokumenty dotyczące postępowania rejestrowego. § 11. Rejestr oraz złożone do akt dokumenty stanowiące podstawę wpisu może przeglądać każdy pod nadzorem sekretarza sądowego. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie utworzenia regionalnych Kas Chorych i ich oddziałów, określenia ich siedzib i obszaru działania oraz nadania im statutów. (Dz. U. Nr 152, poz. 989) Na podstawie art. 167 ust. 8 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się szesnaście regionalnych Kas Chorych. 2. Siedziby regionalnych Kas Chorych ustala się: 1) we Wrocławiu dla Dolnośląskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa dolnośląskiego, 2) w Bydgoszczy dla Kujawsko-Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa kujawsko-pomorskiego, 3) w Lublinie dla Lubelskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa lubelskiego, 4) w Zielonej Górze dla Lubuskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa lubuskiego, 5) w Łodzi dla Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa łódzkiego, 6) w Krakowie dla Małopolskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa małopolskiego, 7) w Warszawie dla Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa mazowieckiego, 8) w Opolu dla Opolskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa opolskiego, 9) w Rzeszowie dla Podkarpackiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa podkarpackiego, 10) w Białymstoku dla Podlaskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa podlaskiego, 11) w Gdańsku dla Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa pomorskiego, 12) w Katowicach dla Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa śląskiego, 13) w Kielcach dla Świętokrzyskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa świętokrzyskiego, 14) w Olsztynie dla Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa warmińsko-mazurskiego, 15) w Poznaniu dla Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa wielkopolskiego, 16) w Szczecinie dla Zachodniopomorskiej Regionalnej Kasy Chorych obejmującej obszar województwa zachodniopomorskiego. 3. Tworzy się następujące oddziały regionalnych Kas Chorych: 1) w Dolnośląskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Dolnośląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Wałbrzychu obejmujący obszar powiatów: kłodzkiego, świdnickiego, wałbrzyskiego i ząbkowickiego oraz miasta Wałbrzych, b) Oddział Dolnośląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Jeleniej Górze obejmujący obszar powiatów: bolesławieckiego, jeleniogórskiego, kamiennogórskiego, lubańskiego, lwóweckiego i zgorzeleckiego oraz miasta Jelenia Góra, c) Oddział Dolnośląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Legnicy obejmujący obszar powiatów: głogowskiego, jaworskiego, legnickiego, lubińskiego, polkowickiego i złotoryjskiego oraz miasta Legnica, 2) w Kujawsko-Pomorskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Kujawsko-Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą we Włocławku obejmujący obszar powiatów: aleksandrowskiego, lipnowskiego, radziejowskiego, rypińskiego i włocławskiego oraz miasta Włocławek, b) Oddział Kujawsko-Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Toruniu obejmujący obszar powiatów: brodnickiego, chełmińskiego, golubsko-dobrzyńskiego, grudziądzkiego, toruńskiego i wąbrzeskiego oraz miast: Grudziądz i Toruń, 3) w Lubelskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Lubelskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Chełmie obejmujący obszar powiatów: chełmskiego, krasnostawskiego i włodawskiego oraz miasto Chełm, b) Oddział Lubelskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Białej Podlaskiej obejmujący obszar powiatów: bialskiego, łukowskiego, parczewskiego i radzyńskiego oraz miasta Biała Podlaska, c) Oddział Lubelskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Zamościu obejmujący obszar powiatów: biłgorajskiego, hrubieszowskiego, tomaszowskiego i zamojskiego oraz miasta Zamość, 4) w Lubuskiej Regionalnej Kasie Chorych: Oddział Lubuskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim obejmujący obszar powiatów: gorzowskiego, międzyrzeckiego, słubickiego, strzelecko-drezdeneckiego i sulęcińskiego oraz miasta Gorzów Wielkopolski, 5) w Łódzkiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Piotrkowie Trybunalskim obejmujący obszar powiatów: bełchatowskiego, opoczyńskiego, piotrkowskiego, radomszczańskiego i tomaszowskiego oraz miasta Piotrków Trybunalski, b) Oddział Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Sieradzu obejmujący obszar powiatów: łaskiego, pajęczańskiego, poddębickiego, sieradzkiego, wieluńskiego, wieruszowskiego i zduńskowolskiego, c) Oddział Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Skierniewicach obejmujący obszar powiatów: kutnowskiego, łęczyckiego, łowickiego, rawskiego i skierniewickiego oraz miasta Skierniewice, 6) w Małopolskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Małopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Tarnowie obejmujący obszar powiatów: bocheńskiego, brzeskiego, dąbrowskiego i tarnowskiego oraz miasta Tarnów, b) Oddział Małopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Nowym Sączu obejmujący obszar powiatów: gorlickiego, limanowskiego i nowosądeckiego oraz miasta Nowy Sącz, c) Oddział Małopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Nowym Targu obejmujący obszar powiatów: nowotarskiego, suskiego i tatrzańskiego, 7) w Mazowieckiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Warszawie obejmujący obszar powiatów: grodziskiego, legionowskiego, nowodworskiego, otwockiego, piaseczyńskiego, pruszkowskiego, sochaczewskiego, warszawskiego, warszawskiego zachodniego, wołomińskiego i żyrardowskiego, b) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Ciechanowie obejmujący obszar powiatów: ciechanowskiego, mławskiego, płońskiego, pułtuskiego i żuromińskiego, c) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Radomiu obejmujący obszar powiatów: białobrzeskiego, grójeckiego, kozienickiego, lipskiego, przysuskiego, radomskiego, szydłowieckiego i zwoleńskiego oraz miasta Radom, d) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Siedlcach obejmujący obszar powiatów: garwolińskiego, łosickiego, mińskiego, siedleckiego, sokołowskiego i węgrowskiego oraz miasta Siedlce, e) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Ostrołęce obejmujący obszar powiatów: makowskiego, ostrołęckiego, ostrowskiego, przasnyskiego i wyszkowskiego oraz miasta Ostrołęka, f) Oddział Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Płocku obejmujący obszar powiatów: gostynińskiego, płockiego i sierpeckiego oraz miasta Płock, 8) w Podlaskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Podlaskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Łomży obejmujący obszar powiatów: grajewskiego, kolneńskiego, łomżyńskiego, wysokomazowieckiego i zambrowskiego oraz miasta Łomża, b) Oddział Podlaskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Suwałkach obejmujący obszar powiatów: augustowskiego, sejneńskiego i suwalskiego oraz miasta Suwałki, 9) w Pomorskiej Regionalnej Kasie Chorych: Oddział Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Słupsku obejmujący obszar powiatów: bytowskiego, chojnickiego, człuchowskiego, lęborskiego i słupskiego oraz miasta Słupsk, 10) w Śląskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Gliwicach obejmujący obszar powiatów: gliwickiego i tarnogórskiego oraz miast: Gliwice i Zabrze, b) Oddział Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Bielsku-Białej obejmujący obszar powiatów: bielskiego, cieszyńskiego i żywieckiego oraz miasta Bielsko-Biała, c) Oddział Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Częstochowie obejmujący obszar powiatów: częstochowskiego, kłobuckiego, lublinieckiego i myszkowskiego oraz miasta Częstochowa, d) Oddział Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Rybniku obejmujący obszar powiatów: raciborskiego, rybnickiego i wodzisławskiego oraz miast: Jastrzębie-Zdrój, Rybnik i Żory, e) Oddział Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Dąbrowie Górniczej obejmujący obszar powiatów: będzińskiego i zawierciańskiego oraz miast: Dąbrowa Górnicza, Jaworzno i Sosnowiec, 11) w Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Elblągu obejmujący obszar powiatów: braniewskiego, elbląskiego, iławskiego, lidzbarskiego i nowomiejskiego oraz miasta Elbląg, b) Oddział Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Ełku obejmujący obszar powiatów: ełckiego, giżyckiego, olecko-gołdapskiego i pilskiego, 12) w Wielkopolskiej Regionalnej Kasie Chorych: a) Oddział Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Lesznie obejmujący obszar powiatów: gostyńskiego, kościańskiego, leszczyńskiego i rawickiego oraz miasta Leszno, b) Oddział Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Kaliszu obejmujący obszar powiatów: jarocińskiego, kaliskiego, kępińskiego, krotoszyńskiego, ostrowskiego, ostrzeszowskiego i pleszewskiego oraz miasta Kalisz, c) Oddział Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Koninie obejmujący obszar powiatów: kolskiego, konińskiego, słupeckiego i tureckiego oraz miasta Konin, d) Oddział Wielkopolskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Pile obejmujący obszar powiatów: chodzieskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego, pilskiego, wągrowieckiego i złotowskiego, 13) w Zachodniopomorskiej Regionalnej Kasie Chorych: Oddział Zachodniopomorskiej Regionalnej Kasy Chorych z siedzibą w Koszalinie obejmujący obszar powiatów: białogardzkiego, drawskiego, kołobrzeskiego, koszalińskiego, sławieńskiego, szczecineckiego i świdwińskiego oraz miasta Koszalin. 4. Powiaty, które nie są objęte zasięgiem działania oddziałów regionalnych Kas Chorych, obsługiwane są przez odpowiednią dla danego województwa regionalną Kasę Chorych. 5. Oddziały, o których mowa w ust. 3, funkcjonują do czasu podjęcia stosownej uchwały przez Radę Kasy Chorych, podjętą w trybie art. 76 pkt 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929). § 2. 1. Nadaje się pierwszy statut: 1) Dolnośląskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) Kujawsko-Pomorskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) Lubelskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) Lubuskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, 5) Łódzkiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, 6) Małopolskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) Mazowieckiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia, 8) Opolskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia, 9) Podkarpackiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia, 10) Podlaskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia, 11) Pomorskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 11 do rozporządzenia, 12) Śląskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia, 13) Świętokrzyskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 13 do rozporządzenia, 14) Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 14 do rozporządzenia, 15) Wielkopolskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 15 do rozporządzenia, 16) Zachodniopomorskiej Regionalnej Kasie Chorych, stanowiący załącznik nr 16 do rozporządzenia. 2. Kasy działają na podstawie statutów, o których mowa w ust. 1, do czasu uchwalenia przez Radę Kasy Chorych nowego statutu w trybie określonym w art. 76 pkt 1 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 7 grudnia 1998 r. (poz. 989) Załącznik nr 1 STATUT DOLNOŚLĄSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Dolnośląska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Wrocław. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa dolnośląskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie, na wniosek dyrektora Kasy, dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisuje przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, a w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, a w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora Kasy. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 2 STATUT KUJAWSKO-POMORSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Kujawsko-Pomorska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Bydgoszcz. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa kujawsko-pomorskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisuje przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 3 STATUT LUBELSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Lubelska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Lublin. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa lubelskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisuje przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 4 STATUT LUBUSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Lubuska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Zielona Góra. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa lubuskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisuje przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 5 STATUT ŁÓDZKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Łódzka Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Łódź. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa łódzkiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy i planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 6 STATUT MAŁOPOLSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Małopolska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Kraków. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa małopolskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, a w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 7 STATUT MAZOWIECKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Mazowiecka Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Warszawa. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa mazowieckiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, i rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy i planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 8 STATUT OPOLSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Opolska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Opole. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa opolskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, i rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy i planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków wicedyrektorowi Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 9 STATUT PODKARPACKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Podkarpacka Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Rzeszów. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa podkarpackiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje Przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wnioski. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 10 STATUT PODLASKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Podlaska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Białystok. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa podlaskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, a w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wnioski. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji winna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 11 STATUT POMORSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Pomorska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Gdańsk. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa pomorskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wnioski. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy i planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisuje kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 12 STATUT ŚLĄSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Śląska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy są Katowice. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa śląskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 13 STATUT ŚWIĘTOKRZYSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Świętokrzyska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy są Kielce. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa świętokrzyskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy i planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeżeli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeżeli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 14 STATUT WARMIŃSKO-MAZURSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Warmińsko-Mazurska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Olsztyn. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa warmińsko-mazurskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, a w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 17 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeśli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 15 STATUT WIELKOPOLSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Wielkopolska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Poznań. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa wielkopolskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek Dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeśli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy, a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 16 STATUT ZACHODNIOPOMORSKIEJ REGIONALNEJ KASY CHORYCH 1. Postanowienia ogólne § 1. Zachodniopomorska Regionalna Kasa Chorych, zwana dalej "Kasą", działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929), zwanej dalej "ustawą", oraz postanowień niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Kasy jest Szczecin. § 3. 1. Kasa jest podstawową jednostką organizacyjną powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa zachodniopomorskiego. 2. Kasa jest instytucją samorządną i reprezentuje interesy ubezpieczonych. § 4. 1. Kasa jest zobowiązana przyjąć w skład swoich członków każdą osobę upoważnioną na podstawie przepisów ustawowych do członkostwa w Kasie. 2. Osoba, która złożyła pisemny wniosek o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne, podpisuje umowę z Kasą. 3. Kasa może uzależnić objęcie osoby, o której mowa w ust. 2, dobrowolnym ubezpieczeniem od zapłaty przez tę osobę opłaty dodatkowej. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, jest uzależniona od okresu, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, i wynosi wielokrotność miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodów zadeklarowanych przez ubezpieczonego, równej: 1) 10% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 pkt 15 ustawy, zwanym dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie od 3 miesięcy do 1 roku, 2) 25% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 1 roku do 2 lat, 3) 50% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 2 lat do 5 lat, 4) 75% dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 5 lat do 10 lat, 5) dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla osoby, której okres nieskładkowy wynosi nieprzerwanie powyżej 10 lat. 5. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek osoby, o której mowa w ust. 2, Zarząd Kasy może rozłożyć zapłatę opłaty na raty miesięczne - nie więcej niż na 5 rat, a w przypadkach wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej może odstąpić od naliczania opłaty. 2. Zadania i organy Kasy § 5. Do zakresu działania Kasy należy wykonywanie wszelkich czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, a w szczególności: 1) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, 2) stwierdzanie i potwierdzanie prawa osoby ubezpieczonej do świadczeń, 3) analizowanie wykonywania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, 4) zarządzanie funduszami Kasy, 5) uchwalanie planu finansowego, 6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz ubezpieczonych oraz kontrola realizacji tych umów, 7) tworzenie oddziałów Kasy i kierowanie ich działalnością. § 6. Organami Kasy są: 1) Rada Kasy, zwana dalej "Radą", 2) Zarząd Kasy, zwany dalej "Zarządem". § 7. Rada składa się z przedstawicieli ubezpieczonych i liczy 21 członków. § 8. Do zakresu czynności Rady należy: 1) uchwalanie statutu Kasy, 2) podejmowanie uchwał o utworzeniu oddziałów Kasy i ustalanie obszaru ich działania, 3) powoływanie i odwoływanie dyrektora Kasy oraz, na jego wniosek: a) dwóch zastępców dyrektora, w tym zastępcy dyrektora do spraw medycznych, b) nie więcej niż trzech członków Zarządu, 4) powoływanie i odwoływanie na wniosek dyrektora Kasy dyrektorów oddziałów, 5) ustalanie wynagrodzenia dla osób, o których mowa w pkt 3, 6) powoływanie i odwoływanie członków Komisji Skarg i Wniosków, 7) uchwalanie planu finansowego oraz przyjmowanie i zatwierdzanie opracowanych przez Zarząd rocznych oraz kwartalnych sprawozdań finansowych, 8) uchwalanie planu pracy oraz rozpatrywanie i przyjmowanie kwartalnych oraz rocznych sprawozdań z jego wykonania, 9) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności Zarządu oraz Komisji Skarg i Wniosków, 10) uchwalanie regulaminu Rady i Zarządu, 11) podejmowanie uchwał dotyczących majątku Kasy, inwestycji przekraczających upoważnienia statutowe Zarządu oraz nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, 12) podejmowanie uchwał w sprawach przekazanych przez Zarząd, 13) przeprowadzanie wyboru przedstawicieli do Krajowego Związku Kas Chorych, 14) podejmowanie uchwał o przeznaczeniu nadwyżki przychodów nad kosztami Kasy w danym roku. § 9. 1. Kadencja Rady trwa 4 lata i kończy się w dniu pierwszego posiedzenia Rady nowej kadencji, zwołanego przez marszałka województwa. Pierwsze posiedzenie Rady nowej kadencji powinno odbyć się nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powołania nowej Rady. 2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady wybierają ze swojego składu przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i sekretarza oraz przewodniczącego i 4 członków Komisji Skarg i Wniosków. Przewodniczący, dwaj wiceprzewodniczący i sekretarz tworzą prezydium Rady, które przygotowuje porządek obrad posiedzeń Rady. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wybierane są w głosowaniu tajnym. § 10. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący, który zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na 2 miesiące. 2. Posiedzenie prowadzi przewodniczący Rady lub, w razie jego nieobecności, wyznaczony przez przewodniczącego wiceprzewodniczący. 3. Posiedzenia Rady są protokołowane. Załącznikiem do protokołu są: 1) porządek obrad, 2) lista obecności, na której oprócz nazwisk członków Rady są umieszczone nazwiska osób zaproszonych na posiedzenie, 3) teksty podjętych uchwał. 4. Protokół podpisują przewodniczący i sekretarz Rady. § 11. 1. Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej połowa liczby członków Rady, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych Rada jest uprawniona do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu Rady bierze udział co najmniej 2/3 liczby członków. 3. Uchwały Rady zapadają bezwzględną większością głosów członków Rady obecnych na posiedzeniu, w głosowaniu jawnym. 4. Uchwały dotyczące spraw osobowych podejmowane są w głosowaniu tajnym. Głosowanie tajne przeprowadza się również w innych sprawach, jeżeli Rada tak postanowi na wniosek członka Rady. § 12. 1. Za udział w posiedzeniach członkowie Rady Kasy otrzymują diety, a osoby zamiejscowe ponadto zwrot kosztów przejazdu i noclegów w trybie określonym w regulaminie Rady. 2. Wysokość diet określa uchwałą Rada, przy czym diety wypłacone za jedno posiedzenie jednej osobie nie mogą przekroczyć 2/3 przeciętnego wynagrodzenia. 3. Na wniosek członka Rada może przyznać zwrot niezbędnych wydatków poniesionych przez członka Rady przy wykonywaniu prac związanych z funkcjonowaniem Rady. 4. Zasady ustalania diet i zwrotu poniesionych kosztów i wydatków, przewidziane w ust. 1-3, stosuje się również do członków Komisji Skarg i Wniosków. § 13. 1. W skład Komisji Skarg i Wniosków wchodzi przewodniczący oraz 4 członków. 2. Komisja Skarg i Wniosków rozpatruje skargi i wnioski ubezpieczonych wpływające do Rady i we współpracy z Zarządem udziela skarżącym odpowiedzi. 3. Każdy członek Komisji pełni dyżur co najmniej raz w tygodniu w lokalu Zarządu Kasy w celu przyjmowania interesantów chcących osobiście złożyć skargę lub wniosek. Informacja o dniach i godzinach dyżurów członków Komisji powinna zostać umieszczona na tablicy ogłoszeń w lokalu Biura Zarządu oraz w lokalach oddziałów Kasy. 4. Co najmniej raz w miesiącu Komisja Skarg i Wniosków zbiera się na posiedzeniu, które zwołuje przewodniczący. Na posiedzeniu członkowie Komisji przedstawiają skargi i wnioski, które wpłynęły od ubezpieczonych, a Komisja podejmuje uchwały o sposobie ich załatwienia. O podjętej uchwale i o sposobie załatwienia sprawy przewodniczący Komisji informuje ubezpieczonego, wysyłając stosowną informację na piśmie. 5. Z posiedzenia Komisji sporządzany jest protokół, który podpisują przewodniczący Komisji i wyznaczony przez przewodniczącego ze składu Komisji protokolant. § 14. 1. W skład Zarządu wchodzi dyrektor, jego dwóch zastępców i nie więcej niż trzech członków Zarządu. 2. Rada może odwołać osoby, o których mowa w ust. 1, w każdym czasie w przypadku oczywistego i rażącego naruszenia przepisów ustawy, statutu lub regulaminu pracy Zarządu. 3. Rada odwołuje cały skład Zarządu w przypadku odrzucenia rocznego sprawozdania finansowego. 4. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące stosunku pracy albo przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. 5. Zarząd reprezentuje Kasę na zewnątrz, kieruje działalnością Kasy i podejmuje decyzje we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Rady. 6. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kasy uprawniony jest dyrektor Kasy lub z jego upoważnienia jeden z zastępców dyrektora. § 15. Do zadań Zarządu należy w szczególności: 1) wykonywanie uchwał Rady, 2) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy i projektu planu pracy Kasy, 3) wykonywanie planu finansowego i planu pracy Kasy, 4) zarządzanie funduszami i mieniem Kasy, 5) lokowanie funduszu rezerwowego Kasy, 6) opracowywanie kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności Kasy, 7) negocjowanie, zawieranie, rozliczanie umów ze świadczeniodawcami, a także kontrola wykonywania tych umów, 8) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów Kasy, 9) przygotowanie umotywowanych wniosków o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 10) kierowanie działalnością oddziałów Kasy, 11) przekazywanie do wiadomości Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanego dalej "Urzędem Nadzoru", statutu Kasy, uchwał Rady oraz innych dokumentów, o których Urząd Nadzoru zgodnie z ustawą powinien być powiadomiony, 12) podawanie do publicznej wiadomości treści statutu, rocznego planu finansowego Kasy oraz rocznego sprawozdania finansowego, 13) przygotowanie i przedstawianie Radzie corocznych prognoz przychodów oraz przewidywanych kosztów, 14) przygotowanie i przedstawianie Radzie projektu planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 15) określanie zakresu obowiązków członków Zarządu. § 16. 1. Do zakresu obowiązków dyrektora Kasy należy zarządzanie Kasą, w szczególności: 1) monitorowanie rozliczeń finansowych Kasy, 2) nadzór nad wykonaniem uchwał Rady, 3) przedkładanie Radzie projektu planu finansowego i projektu planu pracy, 4) nadzór nad wykonaniem planu finansowego i planu pracy Kasy, 5) przedkładanie Radzie kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności Kasy, 6) nadzór nad realizacją umów ze świadczeniodawcami, 7) organizacja i nadzór nad pracą Biura zapewniającego organizacyjno-techniczną obsługę organów Kasy, 8) przedkładanie Radzie wniosków Zarządu o utworzenie oddziałów Kasy, o ustalenie ich lokalizacji i obszaru działania, 9) nadzór nad działalnością oddziałów Kasy, 10) kształtowanie i nadzorowanie realizacji polityki w zakresie działalności finansowej, inwestycyjnej i informatycznej, w szczególności określanie kierunków polityki związanej z rozwojem, wdrażaniem i stosowaniem w Kasie nowoczesnych technik oraz ich realizacją, 11) nadzór nad realizacją zaleceń Urzędu Nadzoru. 2. Dyrektor Kasy jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w Kasie. 3. Dyrektor Kasy określa zasady polityki kadrowej w Kasie. § 17. 1. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw medycznych należy zapewnienie dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, a w szczególności: 1) nadzór nad zawieraniem umów ze świadczeniodawcami i opracowywanie wytycznych w tym zakresie, 2) kontrola realizacji umów i rozliczeń ze świadczeniodawcami, 3) nadzór nad realizacją ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia kontroli w zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Kasę, 5) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w zakresie dotyczącym udzielanych świadczeń zdrowotnych, 6) opracowywanie wskazówek do zawierania umów o udzielanie świadczeń na podstawie dokonywanych ocen zachorowalności i rodzajów występujących chorób na obszarze działania Kasy oraz planu zabezpieczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, 7) reprezentowanie Kasy w zakresie nadzorowanej działalności oraz udzielonych przez dyrektora Kasy upoważnień, 8) współpraca przy realizacji uprawnień do lecznictwa sanatoryjnego, 9) kontrola uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, 10) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości wśród ubezpieczonych w Kasie oraz opracowywanie wniosków dotyczących działania Kasy w tym zakresie. 2. W ramach sprawowanego nadzoru nad realizacją umów o udzielanie świadczeń zastępca dyrektora do spraw medycznych dokonuje lub zleca przeprowadzenie kontroli w szczególności w zakresie: 1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności i jakości tych świadczeń oraz zasad organizacji ich udzielania, 2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i zgodności z istniejącymi standardami, 3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii medycznych, 4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, zlecanych ubezpieczonym, 5) sposobu wystawiania recept i rozliczeń związanych z refundacją. § 18. Do zakresu obowiązków zastępcy dyrektora do spraw finansowo-administracyjnych należą zadania z zakresu zarządzania finansami Kasy i administrowania Kasą, w szczególności: 1) opracowywanie projektu planu finansowego Kasy, 2) nadzór nad wykonywaniem planu finansowego Kasy, 3) opracowywanie okresowych i rocznych sprawozdań finansowych, 4) udział w zawieraniu umów ze świadczeniodawcami, ich rozliczanie oraz finansowa kontrola ich wykonania, 5) opracowywanie projektów finansowych powstających oddziałów Kasy, 6) przygotowywanie corocznych prognoz przychodów i kosztów dla kolejnych trzech lat oraz prognozy długoterminowej, 7) ogólny nadzór i kontrola gospodarki finansowej Kasy, 8) współpraca z Komisją Skarg i Wniosków w celu wyeliminowania zastrzeżeń ubezpieczonych w zakresie finansowej strony działalności Kasy, 9) współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie prawidłowości naliczania i pobierania składki, 10) zatwierdzanie: a) zbiorczych planów remontów, b) jednostkowych planów inwestycyjnych i remontów oraz dokonywanie w nich zmian, c) zmian w zbiorczych planach inwestycyjnych i remontach, d) studiów i analiz przedprojektowych stanowiących podstawę do opracowania projektu inwestycyjnego, e) trybu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówień i składu komisji przetargowych, 11) aprobowanie protokołów postępowania przetargowego, 12) udzielanie zamówień publicznych w ramach kompetencji, 13) aprobowanie rzeczowo-finansowego planu inwestycyjnego i sprawozdań z jego wykonania, 14) nadzorowanie: a) realizacji wdrażania kompleksowego systemu informatycznego Kasy, b) realizacji dostaw, usług i robót budowlano-remontowych w jednostkach organizacyjnych Kasy, c) działalności Kasy w sprawach dotyczących współpracy z instytucjami świadczącymi na rzecz Kasy usługi z zakresu elektronicznego przetwarzania danych. 3. Zasady udzielania niektórych świadczeń § 19. 1. Na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ubezpieczonemu przysługują przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie. 2. Rada na wniosek Zarządu określi limit cen dla przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, które będą przez Kasę finansowane całkowicie lub częściowo. 3. Osobie ubezpieczonej Kasa może wypożyczać nieodpłatnie niezbędne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze. 4. Wniosek o wypożyczenie podlega zaopiniowaniu przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który potwierdza potrzebę stosowania sprzętu ortopedycznego lub pomocniczego. W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku sprzęt przekazywany jest ubezpieczonemu na okres wskazany przez Kasę. 5. Kasa może uzależnić wydanie sprzętu od wniesienia kaucji za sprzęt w wysokości od 20% do 50% wartości sprzętu. Kaucja podlega zwrotowi bezzwłocznie po zwrocie sprzętu. Kaucja może być pomniejszona w przypadku zużycia sprzętu większego niż wynikające z normalnego użycia sprzętu. § 20. 1. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkiem transportu sanitarnego zlecone przez lekarza w przypadkach: 1) przewozu chorego wymagającego natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, 2) przewozu wynikającego z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. 2. Ubezpieczonemu przysługują bezpłatne przewozy środkami transportu sanitarnego, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w przypadku przewozu osoby z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu udzielającego tych świadczeń i z powrotem. 3. W razie zlecenia przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego przewozu środkiem transportu sanitarnego w przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 i 2, ubezpieczony zobowiązany jest do pokrycia kosztów transportu w wysokości 50% ogólnego kosztu przewozu. § 21. 1. Ubezpieczony, chcąc skorzystać ze świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązany jest w chwili występowania o świadczenie przedstawić ważną kartę ubezpieczenia. 2. Jeżeli ubezpieczony uzyskał świadczenie bez okazania karty, jest zobowiązany do przedstawienia karty ubezpieczenia nie później niż w terminie 14 dni od daty uzyskania świadczenia, a jeżeli przedstawienie karty było niemożliwe ze względu na stan zdrowia - od daty ustania tej okoliczności. Po upływie tego terminu Kasa obciąży ubezpieczonego lub płatnika pełną należnością za udzielone świadczenie. 3. Ubezpieczony lub płatnik może ubiegać się o zwrot kosztów za uzyskane świadczenia, jeśli w terminie 7 dni od uregulowania należności wystąpi do Zarządu z pisemnym wnioskiem o zwrot kosztów za świadczenie zdrowotne lub udokumentuje opłacenie zaległych składek wraz z należnymi odsetkami. 4. Po rozpatrzeniu prośby ubezpieczonego lub płatnika Zarząd podejmuje rozstrzygnięcie, o którym informuje zainteresowanego listem poleconym. 4. Zasady funkcjonowania Biura Kasy § 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Kasy, które zapewnia merytoryczną, organizacyjno-finansową i techniczną obsługę organów Kasy. 2. Jednostkami organizacyjnymi Biura są Centrala Biura oraz oddziały Kasy. 3. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Centrali Biura są departamenty, a w oddziałach Biura - wydziały. 4. Departamentem kieruje dyrektor departamentu, a wydziałem - kierownik wydziału. 5. Dyrektorzy departamentów podlegają w zakresie spraw pracowniczych dyrektorowi Kasy a w zakresie spraw merytorycznych - właściwemu ze względu na zakres obowiązków zastępcy dyrektora Kasy lub członkowi Zarządu. 6. Kierownicy wydziałów podlegają dyrektorowi oddziału. 7. Zarząd uchwala strukturę organizacyjną Centrali Kasy, określającą podział na poszczególne komórki organizacyjne, zakres ich działania oraz kompetencje. 5. Zasady tworzenia i funkcjonowania oddziałów § 23. Oddziały tworzy się w miejscowościach, w których ich istnienie poprawia dostępność ubezpieczonych do Kasy, ułatwia i poprawia współpracę ze świadczeniodawcami oraz ułatwia kontrolę wykonywania usług. § 24. 1. Rada, po rozpatrzeniu wniosku Zarządu, podejmuje uchwałę powołującą oddział Kasy, jeśli stwierdzi, że utworzenie oddziału usprawni działanie Kasy. 2. W uchwale, o której mowa w ust. 1, Rada ustala obszar działania oddziału oraz powołuje dyrektora oddziału. § 25. 1. Oddziałem Kasy kieruje Zarząd przy pomocy dyrektora oddziału. 2. Zarząd Kasy uchwala regulamin organizacyjny oddziału. 3. Do zakresu działania dyrektora oddziału należy: 1) kierowanie bieżącą działalnością oddziału, 2) nadzorowanie pracowników oddziału i wnioskowanie do dyrektora Kasy o nawiązanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku pracy z poszczególnymi pracownikami oddziału, a także wnioskowanie o przyznanie premii lub nagród, 3) wykonywanie poleceń Zarządu w zakresie działania oddziału, 4) przygotowywanie projektu regulaminu organizacyjnego oddziału. 4. Do zadań oddziału należy: 1) stwierdzanie prawa do świadczeń, 2) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem, 3) prowadzenie rejestru udzielanych świadczeń zdrowotnych, 4) kontrolowanie wykonania umów o świadczenia zdrowotne, 5) wykonywanie innych zadań określonych w uchwale Rady o powołaniu oddziału Kasy. 6. Zasady sporządzania i zatwierdzania planu oraz sprawozdania finansowego § 26. 1. Kasa sporządza plan finansowy w oparciu o planowane wpływy ze składek osób ubezpieczonych i innych źródeł. 2. W planie finansowym Kasy przedstawia się: 1) przychody Kasy w podziale na: a) składki na ubezpieczenie zdrowotne, b) dochody z lokat i papierów wartościowych emitowanych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, c) kwoty wyrównania finansowego, o którym mowa w art. 135 ustawy, d) środki na zadania, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, e) inne przychody, 2) koszty Kasy w podziale na: a) koszty świadczeń dla ubezpieczonych, b) koszty działalności Kasy, w szczególności utrzymania nieruchomości, wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, diety i zwroty kosztów podróży, c) odpisy na fundusz rezerwowy Kasy, d) odpisy na rzecz Krajowego Związku Kas Chorych, e) odszkodowania, f) zwroty kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych przez inne Kasy lub instytucje w przypadkach określonych ustawą, g) wyrównanie finansowe, o którym mowa w art. 135 ustawy, h) koszty realizacji zadań, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy. 3. Plan finansowy powinien być planem zrównoważonym po stronie przychodów i wydatków. 4. Plan finansowy musi przewidywać, że suma kwot zobowiązań Kasy wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w tym planie. 5. Plan finansowy powinien być sporządzony zgodnie z zasadą szczegółowości. § 27. Plan finansowy jest zatwierdzany przez Radę najpóźniej do 30 października roku poprzedzającego. § 28. 1. Zasady sporządzania sprawozdania finansowego Kasy określają przepisy o rachunkowości. 2. Sprawozdanie finansowe Rada zatwierdza przed 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym. 7. Zasady kontroli działania Kasy § 29. 1. Stałą i bezpośrednią kontrolę nad pracą Kasy sprawuje Rada, która w szczególności bada i zatwierdza sprawozdania finansowe, a za pośrednictwem Komisji Skarg i Wniosków sprawuje nadzór nad prawidłowym świadczeniem usług zdrowotnych na rzecz ubezpieczonych. 2. Nadzór nad funkcjonowaniem Kasy sprawuje Urząd Nadzoru. § 30. 1. Kasa jest zobowiązana do przeprowadzania we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kontroli prawidłowości wykonywania obowiązków w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności do badania rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych tym ubezpieczeniem oraz prawidłowości obliczania i wpłacania składki na ubezpieczenie. 2. Kontrolę z ramienia Kasy przeprowadza osoba upełnomocniona przez dyrektora. 3. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. 4. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. § 31. 1. Dla zapewnienia prawidłowości działania Kasy Biuro Kasy podlega kontroli wewnętrznej. 2. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej oraz wykorzystanie jej wyników odpowiedzialny jest dyrektor Kasy. 3. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu także zastępcy dyrektora Kasy i członkowie Zarządu, dyrektorzy oddziałów, a także kierownicy poszczególnych komórek organizacyjnych Biura. 4. W zależności od potrzeb osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie kontroli mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników Centrali lub oddziału Kasy. § 32. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne Biura Kasy. 2. Kontrola wewnętrzna polega na: 1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania, w celu oceny prawidłowości ich realizacji, w szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności, 2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane. § 33. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych jest imienne upoważnienie dla kontrolującego udzielone na piśmie przez osobę zlecającą kontrolę. Kontrolujący jest upoważniony do badania dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień związanych z przedmiotem kontroli. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują kontrolujący i kontrolowany. W szczególności do protokołu kontrolowany może dołączyć swoje wyjaśnienia w sprawie. § 34. Kontrolujący podlega wyłączeniu od kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw i obowiązków. 8. Postanowienie końcowe § 35. Niniejszy statut obowiązuje do czasu uchwalenia przez Radę nowego statutu w trybie przewidzianym w art. 76 pkt 1 ustawy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie finansowania działań jednostek wojskowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz świadczeń, uprawnień i obowiązków żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach w 1998 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 990) Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 19 lutego 1998 r. o zasadach użycia Sił Zbrojnych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w 1998 r. (Dz. U. Nr 23, poz. 119) oraz art. 20a ust. 4 pkt 3 w związku z art. 20a ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944), a także art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678, Nr 141, poz. 943 i 944) oraz art. 136 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944 oraz z 1998 r. Nr 146, poz. 961) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1998 r. w sprawie finansowania działań jednostek wojskowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz świadczeń, uprawnień i obowiązków żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach (Dz. U. Nr 89, poz. 562) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. W przypadku powrotu żołnierza do kraju z przyczyn wymienionych w § 4 pkt 1, 2 i 4, koszty przewozu ponosi żołnierz." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. (Dz. U. Nr 153, poz. 991) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996 (Dz. U. Nr 156, poz. 782 oraz z 1997 r. Nr 116, poz. 743 i Nr 158, poz. 1048) w § 3 w pkt 3 wyrazy "do dnia 20 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 20 grudnia 1999 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1997. (Dz. U. Nr 153, poz. 992) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1997 (Dz. U. Nr 162, poz. 1109 i z 1998 r. Nr 124, poz. 812) w § 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 9-11 oraz ust. 2 pkt 2 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1998 r., a w ust. 1 pkt 7 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1999 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. (Dz. U. Nr 153, poz. 993) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491, z 1997 r. Nr 70, poz. 443 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 157, poz. 799, z 1997 r. Nr 73, poz. 456 oraz z 1998 r. Nr 37, poz. 206 i Nr 80, poz. 518), w ust. 6 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) Władza Wdrażająca Program Współpracy Przygranicznej Phare, 4) Krajowe Centrum Informacji Kryminalnej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych. (Dz. U. Nr 153, poz. 994) Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1994 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 139, poz. 767, z 1995 r. Nr 68, poz. 344, z 1997 r. Nr 145, poz. 976 i z 1998 r. Nr 43, poz. 257) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Prawny, 2) Departament Biuletynu Zamówień Publicznych, 3) Departament Kontroli, Analiz i Szkoleń, 4) Biuro Organizacyjno-Finansowe, 5) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów kontroli skarbowej. (Dz. U. Nr 153, poz. 995) Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105, Nr 71, poz. 449, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) w związku z art. 22 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz urzędów kontroli skarbowej, ich siedziby oraz terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1992 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 12, poz. 49 i z 1994 r. Nr 33, poz. 123), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Ulegają reorganizacji dotychczasowe urzędy kontroli skarbowej w: Warszawie, Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, we Wrocławiu i w Zielonej Górze. 3. Reorganizację urzędów kontroli skarbowej wymienionych w ust. 2 oraz likwidację pozostałych urzędów kontroli skarbowej przeprowadzają pełnomocnicy Ministra Finansów ustanowieni na podstawie odrębnych przepisów. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem § 2 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: L. Balcerowicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1998 r. (poz. 995) WYKAZ URZĘDÓW KONTROLI SKARBOWEJ, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu kontroli skarbowejTerytorialny zasięg działania urzędu kontroli skarbowej 1Urząd Kontroli Skarbowej w Warszawiewojewództwo mazowieckie 2Urząd Kontroli Skarbowej w Białymstokuwojewództwo podlaskie 3Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczywojewództwo kujawsko-pomorskie 4Urząd Kontroli Skarbowej w Gdańskuwojewództwo pomorskie 5Urząd Kontroli Skarbowej w Katowicachwojewództwo śląskie 6Urząd Kontroli Skarbowej w Kielcachwojewództwo świętokrzyskie 7Urząd Kontroli Skarbowej w Krakowiewojewództwo małopolskie 8Urząd Kontroli Skarbowej w Lubliniewojewództwo lubelskie 9Urząd Kontroli Skarbowej w Łodziwojewództwo łódzkie 10Urząd Kontroli Skarbowej w Olsztyniewojewództwo warmińsko-mazurskie 11Urząd Kontroli Skarbowej w Opoluwojewództwo opolskie 12Urząd Kontroli Skarbowej w Poznaniuwojewództwo wielkopolskie 13Urząd Kontroli Skarbowej w Rzeszowiewojewództwo podkarpackie 14Urząd Kontroli Skarbowej w Szczeciniewojewództwo zachodniopomorskie 15Urząd Kontroli Skarbowej we Wrocławiuwojewództwo dolnośląskie 16Urząd Kontroli Skarbowej w Zielonej Górzewojewództwo lubuskie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. (Dz. U. Nr 153, poz. 996) Na podstawie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) w związku z art. 22 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz urzędów skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wykaz izb skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Ustala się wykaz urzędów skarbowych uprawnionych do wydawania lub sprzedaży banderol lub wydawania upoważnień do wydawania banderol oraz ich terytorialny zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych (Dz. U. Nr 59, poz. 368 i Nr 155, poz. 1017), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Ulegają reorganizacji dotychczasowe izby skarbowe w: Warszawie, Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, we Wrocławiu i w Zielonej Górze. 3. Reorganizację izb skarbowych wymienionych w ust. 2 oraz likwidację pozostałych izb skarbowych przeprowadzają pełnomocnicy Ministra Finansów ustanowieni na podstawie odrębnych przepisów. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem § 4 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1998 r. (poz. 996) Załącznik nr 1 WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 123 województwo dolnośląskie 1Urząd Skarbowy w Bolesławcupowiat bolesławiecki obejmujący: miasto Bolesławiec gminy: Bolesławiec, Gromadka, Nowogrodziec, Osiecznica, Warta Bolesławiecka 2Urząd Skarbowy w Bystrzycy Kłodzkiejczęść powiatu kłodzkiego obejmująca gminy: Bystrzyca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Międzylesie, Stronie Śląskie 3Urząd Skarbowy w Dzierżoniowiepowiat dzierżoniowski obejmujący: miasta: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce, Piława Górna gminy: Dzierżoniów, Łagiewniki, Niemcza 4Urząd Skarbowy w Głogowiepowiat głogowski obejmujący: miasto Głogów gminy: Głogów, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Żukowice powiat górowski obejmujący gminy: Góra, Jemielno, Niechlów, Wąsosz 5Urząd Skarbowy w Jaworzepowiat jaworski obejmujący: miasto Jawor gminy: Bolków, Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Wądroże Wielkie 6Urząd Skarbowy w Jeleniej Górzemiasto na prawach powiatu - Jelenia Góra powiat jeleniogórski obejmujący: miasta: Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba gminy: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica 7Urząd Skarbowy w Kamiennej Górzepowiat kamiennogórski obejmujący: miasto Kamienna Góra gminy: Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów 8Urząd Skarbowy w Kłodzkuczęść powiatu kłodzkiego obejmująca: miasta: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Polanica-Zdrój gminy: Kłodzko, Lewin Kłodzki, Szczytna 9Urząd Skarbowy w Legnicymiasto na prawach powiatu - Legnica powiat legnicki obejmujący: miasto Chojnów gminy: Chojnów, Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice, Ruja 10Urząd Skarbowy w Lubaniupowiat lubański obejmujący: miasta: Lubań, Świeradów-Zdrój gminy: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka, Siekierczyn 11Urząd Skarbowy w Lubiniepowiat lubiński obejmujący: miasto Lubin gminy: Lubin, Rudna, Ścinawa powiat polkowicki obejmujący gminy: Chocianów, Gaworzyce, Grębocice, Polkowice, Przemków, Radwanice 12Urząd Skarbowy w Lwówku Śląskimpowiat lwówecki obejmujący gminy: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Wleń 13Urząd Skarbowy w Miliczupowiat milicki obejmujący gminy: Cieszków, Krośnice, Milicz 14Urząd Skarbowy w Nowej Rudzieczęść powiatu kłodzkiego obejmująca: miasto Nowa Ruda gminy: Nowa Ruda, Radków 15Urząd Skarbowy w Oleśnicypowiat oleśnicki obejmujący: miasto Oleśnica gminy: Bierutów, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda, Międzybórz, Oleśnica, Syców, Twardogóra 16Urząd Skarbowy w Oławiepowiat oławski obejmujący: miasto Oława gminy: Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława 17Urząd Skarbowy w Strzeliniepowiat strzeliński obejmujący gminy: Borów, Kondratowice, Przeworno, Strzelin, Wiązów 18Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejpowiat średzki obejmujący gminy: Kostomłoty, Malczyce, Miękinia, Środa Śląska, Udanin 19Urząd Skarbowy w Świdnicypowiat świdnicki obejmujący: miasta: Świdnica, Świebodzice gminy: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica, Żarów 20Urząd Skarbowy w Trzebnicypowiat trzebnicki obejmujący gminy: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia, Żmigród 21Urząd Skarbowy w Wałbrzychumiasto na prawach powiatu - Wałbrzych powiat wałbrzyski obejmujący: miasta: Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój gminy: Czarny Bór, Głuszyca, Mieroszów, Stare Bogaczowice, Walim 22Urząd Skarbowy w Wołowiepowiat wołowski obejmujący gminy: Brzeg Dolny, Wińsko, Wołów 23Urząd Skarbowy Wrocław-Fabrycznaczęść miasta na prawach powiatu - Wrocław pod nazwą Fabryczna 24Urząd Skarbowy Wrocław-Krzykiczęść miasta na prawach powiatu - Wrocław pod nazwą Krzyki 25Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Poleczęść miasta na prawach powiatu - Wrocław pod nazwą Psie Pole 26Urząd Skarbowy Wrocław-Stare Miastoczęść miasta na prawach powiatu - Wrocław pod nazwą Stare Miasto 27Urząd Skarbowy Wrocław-Śródmieścieczęść miasta na prawach powiatu - Wrocław pod nazwą Śródmieście 28Pierwszy Urząd Skarbowy we Wrocławiupowiat wrocławski obejmujący gminy: Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Mietków, Sobótka, Święta Katarzyna, Żórawina 29Urząd Skarbowy w Ząbkowicach Śląskichpowiat ząbkowicki obejmujący gminy: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok 30Urząd Skarbowy w Zgorzelcupowiat zgorzelecki obejmujący: miasta: Zawidów, Zgorzelec gminy: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec, Zgorzelec 31Urząd Skarbowy w Złotoryipowiat złotoryjski obejmujący: miasta: Wojcieszów, Złotoryja gminy: Pielgrzymka, Świerzawa, Zagrodno, Złotoryja województwo kujawsko-pomorskie 32Urząd Skarbowy w Aleksandrowie Kujawskimpowiat aleksandrowski obejmujący: miasta: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa gminy: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck, Raciążek, Waganiec, Zakrzewo 33Urząd Skarbowy w Brodnicypowiat brodnicki obejmujący: miasto Brodnica gminy: Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Górzno, Grążawy, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Świedziebnia, Zbiczno 34Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta na prawach powiatu - Bydgoszcz pod nazwami: Bajka, Bartodzieje, Bielawy, Bohaterów, Brdyujście, Fordon, Leśne, Mariampol, Nad Wisłą, Niepodległości, Przylesie, Śródmieście (część wschodnia do ul. Gdańskiej) powiat bydgoski obejmujący gminy: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Koronowo, Nowa Wieś Wielka, Osielsko, Sicienko, Solec Kujawski 35Drugi Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęść miasta na prawach powiatu - Bydgoszcz pod nazwami: Biedaszkowo, Czersko Polskie, Glinki, Górzyskowo, Kapuściska, Łęgnowo, Stare Miasto łącznie z Wyspą Młyńską, Szwederowo, Wyżyny, Wzgórze Wolności. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy dzieli granica wyznaczona nurtem rzeki Brdy od mostu Marszałka Focha do ujścia rzeki Wisły do mostu w Fordonie. 36Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęść miasta na prawach powiatu - Bydgoszcz pod nazwami: Błonie, Bocianowo, Czyżkówko, Flisy, Jachcice, Janowo, Jary, Miedzyń, Okole, Opławiec, Osowa Góra, Piaski, Prądy, Smukała Dolna, Śródmieście (zachodnia część wzdłuż ul. Gdańskiej), Wilczak, Zawisza. Terytorialny zasięg działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy wyznacza granica przebiegająca: - z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul. Marszałka Focha, ul. Gdańską, - z Drugim Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul. Marszałka Focha, ul. Kruszwicką, ul. Szubińską. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy. 37Urząd Skarbowy w Chełmniepowiat chełmiński obejmujący: miasto Chełmno gminy: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno, Unisław 38Urząd Skarbowy w Grudziądzumiasto na prawach powiatu - Grudziądz powiat grudziądzki obejmujący gminy: Grudziądz, Gruta, Łasin, Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Świecie n. Osą 39Urząd Skarbowy w Inowrocławiupowiat inowrocławski obejmujący: miasto Inowrocław gminy: Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo, Kruszwica, Pakość, Rojewo, Złotniki Kujawskie 40Urząd Skarbowy w Lipniepowiat lipnowski obejmujący: miasto Lipno gminy: Bobrowniki, Chrostkowo, Dobrzyń n. Wisłą, Kikół, Lipno, Skępe, Tłuchowo, Wielgie 41Urząd Skarbowy w Mogilniepowiat mogileński obejmujący gminy: Dąbrowa, Jeziora Wielkie, Mogilno, Strzelno 42Urząd Skarbowy w Nakle n. Noteciąpowiat nakielski obejmujący gminy: Kcynia, Mrocza, Nakło n. Notecią, Sadki, Szubin 43Urząd Skarbowy w Radziejowiepowiat radziejowski obejmujący: miasto Radziejów gminy: Bytoń, Dobre, Osięciny, Piotrków Kujawski, Radziejów, Topólka 44Urząd Skarbowy w Rypiniepowiat rypiński obejmujący: miasto Rypin gminy: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno, Wąpielsk 45Urząd Skarbowy w Świeciupowiat świecki obejmujący gminy: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo, Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo, Warlubie 46Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniuczęść miasta na prawach powiatu - Toruń część zachodnia miasta pod nazwami: Bydgoskie, Chełmińskie, Czerniewice, Podgórz, Rudak-Stawki, Staromiejskie, Wrzosy 47Drugi Urząd Skarbowy w Toruniuczęść miasta na prawach powiatu - Toruń część wschodnia miasta pod nazwami: Grębocin-Bielawy, Jakubskie, Kaszczorek, Mokre, Na Skarpie, Rubinkowo powiat toruński obejmujący: miasto Chełmża gminy: Chełmża, Czernikowo, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu i Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu dzieli granica wyznaczona ulicami: Grudziądzką, Warneńczyka, Przy Kaszowniku, pl. Pokoju Toruńskiego, wzdłuż torów kolejowych do mostu kolejowego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu. 48Urząd Skarbowy w Tucholipowiat tucholski obejmujący gminy: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo, Śliwice, Tuchola powiat sępoleński obejmujący gminy: Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Sośno, Więcbork 49Urząd Skarbowy w Wąbrzeźniepowiat wąbrzeski obejmujący: miasto Wąbrzeźno gminy: Dębowa Łąka, Książki, Płużnica, Wąbrzeźno powiat golubsko-dobrzyński obejmujący: miasto Golub-Dobrzyń gminy: Ciechocin, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Radomin, Zbójno 50Urząd Skarbowy we Włocławkumiasto na prawach powiatu - Włocławek powiat włocławski obejmujący: miasto Kowal gminy: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki, Izbica Kujawska, Kowal, Lubanie, Lubień Kujawski, Lubraniec, Włocławek 51Urząd Skarbowy w Żniniepowiat żniński obejmujący gminy: Barcin, Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn, Rogowo, Żnin województwo lubelskie 52Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasto na prawach powiatu - Biała Podlaska powiat bialski obejmujący: miasta: Międzyrzec Podlaski, Terespol gminy: Biała Podlaska, Drelów, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Międzyrzec Podlaski, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Sławatycze, Sosnówka, Terespol, Tuczna, Wisznice, Zalesie 53Urząd Skarbowy w Biłgorajupowiat biłgorajski obejmujący: miasto Biłgoraj gminy: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin 54Urząd Skarbowy w Chełmiemiasto na prawach powiatu - Chełm powiat chełmski obejmujący: miasto Rejowiec Fabryczny gminy: Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Leśniowice, Rejowiec Fabryczny, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Wierzbica, Wojsławice, Żmudź 55Urząd Skarbowy w Hrubieszowiepowiat hrubieszowski obejmujący miasto Hrubieszów gminy: Dołhobyczów, Horodło, Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie, Werbkowice 56Urząd Skarbowy w Janowie Lubelskimpowiat janowski obejmujący gminy: Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki 57Urząd Skarbowy w Krasnymstawiepowiat krasnostawski obejmujący: miasto Krasnystaw gminy: Fajsławice, Gorzków, Izbica, Krasnystaw, Kraśniczyn, Łopiennik Górny, Rejowiec, Rudnik, Siennica Różana, Żółkiewka 58Urząd Skarbowy w Kraśnikupowiat kraśnicki obejmujący: miasto Kraśnik gminy: Annopol, Dzierzkowice, Gościeradów, Kraśnik, Szastarka, Trzydnik Duży, Urzędów, Wilkołaz, Zakrzówek 59Urząd Skarbowy w Lubartowiepowiat lubartowski obejmujący: miasto Lubartów gminy: Abramów, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów, Michów, Niedźwiada, Ostrów Lubelski, Ostrówek, Serniki, Uścimów 60Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta na prawach powiatu - Lublin pod nazwami: Błonie, Bursaki, Centrum, Czwartek - część zachodnia do ul. Lubartowskiej, Górki, Karłowicza, Konstantynów, Lipniak, Lipińskiego, Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa, Łęgi, Moniuszki, Piastów, Poligon, Poręba, Rury Brygidkowskie, Ruta, Skarpa, Sławin, Sławinek, Szerokie, Szopena, Tatry, Węglin Południowy, Węglin Północny, Węglinek, Wieniawa powiat świdnicki obejmujący: miasto Świdnik gminy: Mełgiew, Piaski, Rybczewice, Trawniki 61Drugi Urząd Skarbowy w Lubliniepowiat lubelski obejmujący gminy: Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Garbów, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica, Krzczonów, Niedrzwica Duża, Niemce, Strzyżewice, Wojciechów, Wólka, Wysokie, Zakrzew powiat łęczyński obejmujący gminy: Cyców, Ludwin, Łęczna, Milejów, Puchaczów, Spiczyn 62Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta na prawach powiatu - Lublin pod nazwami: Abramowice, Bronowice Nowe, Bronowice Stare, Czwartek - część wschodnia od ul. Lubartowskiej, Dziesiąta, Dziesiąta Stara, Felin, Głusk, Hajdów, Jakubowice, Kalinowszczyzna, Kośminek, Majdanek, 1 Maja, Ponikwoda, Rudnik, Rury Jezuickie, Rusałka, Stare Miasto, Stary Gaj, Tatary, Wrotków, Zadębie, Zemborzyce. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie i Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie dzieli granica wyznaczona: od granicy miasta linią kolejową z kierunku Dęblina do wiaduktu kolejowego na rzece Bystrzycy, nurtem rzeki Bystrzycy od wiaduktu kolejowego do mostu przy ul. Krochmalnej, ul. Krochmalną od mostu do ronda z ul. Jana Pawła II i ul. Nadbystrzycką, ul. Nadbystrzycką, ul. G. Narutowicza, pl. Wolności, ul. Bernardyńską do skrzyżowania z ul. Kozią, ul. Kozią, pl. Łokietka, ul. Lubartowską, al. Spółdzielczości Pracy do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne i place są objęte terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie. 63Urząd Skarbowy w Łukowiepowiat łukowski obejmujący: miasta: Łuków, Stoczek Łukowski gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska 64Urząd Skarbowy w Opolu Lubelskimpowiat opolski obejmujący gminy: Chodel, Józefów, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa, Wilków 65Urząd Skarbowy w Parczewiepowiat parczewski obejmujący gminy: Dębowa Kłoda, Jabłoń, Milanów, Parczew, Podedwórze, Siemień, Sosnowica 66Urząd Skarbowy w Puławachpowiat puławski obejmujący: miasto Puławy gminy: Baranów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Markuszów, Nałęczów, Puławy, Wąwolnica, Żyrzyn powiat rycki obejmujący: miasto Dęblin gminy: Kłoczew, Nowodwór, Ryki, Stężyca, Ułęż 67Urząd Skarbowy w Radzyniu Podlaskimpowiat radzyński obejmujący: miasto Radzyń Podlaski gminy: Borki, Czemierniki, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat, Wohyń 68Urząd Skarbowy w Tomaszowie Lubelskimpowiat tomaszowski obejmujący: miasto Tomaszów Lubelski gminy: Bełżec, Jarczów, Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Tyszowce, Ulhówek 69Urząd Skarbowy we Włodawiepowiat włodawski obejmujący: miasto Włodawa gminy: Hanna, Hańsk, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola Uhruska, Wyryki 70Urząd Skarbowy w Zamościumiasto na prawach powiatu - Zamość powiat zamojski obejmujący gminy: Adamów, Grabowiec, Komarów-Osada, Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz, Radecznica, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec województwo lubuskie 71Urząd Skarbowy w Gorzowie Wielkopolskimmiasto na prawach powiatu - Gorzów Wielkopolski powiat gorzowski obejmujący: miasto Kostrzyn gminy: Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Witnica powiat strzelecko-drezdenecki obejmujący gminy: Dobiegniew, Drezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn 72Urząd Skarbowy w Krośnie Odrzańskimpowiat krośnieński obejmujący: miasto Gubin gminy: Bobrowice, Bytnica, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie, Maszewo 73Urząd Skarbowy w Międzyrzeczupowiat międzyrzecki obejmujący gminy: Bledzew, Międzyrzecz, Przytoczna, Pszczew, Skwierzyna, Trzciel 74Urząd Skarbowy w Nowej Solipowiat nowosolski obejmujący: miasto Nowa Sól gminy: Bytom Odrzański, Kolsko, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława, Szlichtyngowa, Wschowa 75Urząd Skarbowy w Słubicachpowiat słubicki obejmujący gminy: Cybinka, Górzyca, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słubice 76Urząd Skarbowy w Świebodziniepowiat sulęciński obejmujący gminy: Krzeszyce, Lubniewice, Słońsk, Sulęcin, Torzym powiat świebodziński obejmujący gminy: Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec, Świebodzin, Zbąszynek 77Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść miasta na prawach powiatu - Zielona Góra część zachodnia miasta 78Drugi Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść miasta na prawach powiatu - Zielona Góra część wschodnia miasta. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze i Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze dzieli granica wyznaczona ulicami: Wrocławską, Kupiecką, Batorego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze. powiat zielonogórski obejmujący gminy: Babimost, Bojadła, Czerwieńsk, Kargowa, Nowogród Bobrzański, Sulechów, Świdnica, Trzebiechów, Zabór, Zielona Góra 79Urząd Skarbowy w Żaganiupowiat żagański obejmujący: miasta: Gozdnica, Żagań gminy: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki, Żagań 80Urząd Skarbowy w Żarachpowiat żarski obejmujący: miasta: Łęknica, Żary gminy: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Żary województwo łódzkie 81Urząd Skarbowy w Bełchatowiepowiat bełchatowski obejmujący: miasto Bełchatów gminy: Bełchatów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rusiec, Szczerców, Zelów 82Urząd Skarbowy w Brzezinachczęść powiatu łódzkiego wschodniego obejmująca: miasto Brzeziny gminy: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Rogów, Koluszki 83Urząd Skarbowy w Głownieczęść powiatu zgierskiego obejmująca: miasto: Głowno gminy: Głowno, Stryków 84Urząd Skarbowy w Kutniepowiat kutnowski obejmujący: miasto Kutno gminy: Bedlno, Dąbrowice, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy, Oporów, Strzelce, Żychlin powiat łęczycki obejmujący: miasto Łęczyca gminy: Daszyna, Góra Świętej Małgorzaty, Grabów, Łęczyca, Piątek, Świnice Warckie, Witonia 85Urząd Skarbowy w Łaskupowiat łaski obejmujący gminy: Buczek, Łask, Sędziejowice, Widawa, Wodzierady 86Urząd Skarbowy w Łowiczupowiat łowicki obejmujący: miasto Łowicz gminy: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kiernozia, Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów, Zduny 87Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część wschodnia części miasta pod nazwą Bałuty 88Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część zachodnia części miasta pod nazwą Bałuty. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: al. Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, ul. Zgierską do północnej granicy miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty 89Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część zachodnia części miasta pod nazwą Górna 90Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część wschodnia części miasta pod nazwą Górna. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna i Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna dzieli granica wyznaczona: al. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza, od skrzyżowania z ul. Zbarską, ul. Niższą do ul. Śląskiej, ul. Śląską do skrzyżowania z ul. Rzgowską przy torach kolejowych, ul. Rzgowską do południowej granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna. 91Urząd Skarbowy Łódź-Polesieczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część miasta pod nazwą Polesie 92Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieścieczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część miasta pod nazwą Śródmieście 93Urząd Skarbowy Łódź-Widzewczęść miasta na prawach powiatu - Łódź część miasta pod nazwą Widzew część powiatu łódzkiego wschodniego obejmująca gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna, Rzgów, Tuszyn 94Urząd Skarbowy w Opoczniepowiat opoczyński obejmujący gminy: Białaczów, Drzewica, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno, Żarnów 95Urząd Skarbowy w Pabianicachpowiat pabianicki obejmujący: miasta: Konstantynów Łódzki, Pabianice gminy: Dłutów, Dobroń, Ksawerów, Lutomiersk, Pabianice 96Urząd Skarbowy w Piotrkowie Trybunalskimmiasto na prawach powiatu - Piotrków Trybunalski powiat piotrkowski obejmujący gminy: Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Wola Krzysztoporska, Wolbórz 97Urząd Skarbowy w Poddębicachpowiat poddębicki obejmujący gminy: Dalików, Pęczniew, Poddębice, Uniejów, Wartkowice, Zadzim 98Urząd Skarbowy w Radomskupowiat pajęczański obejmujący gminy: Działoszyn, Kiełczygłów, Nowa Brzeźnica, Pajęczno, Rząśnia, Siemkowice, Strzelce Wielkie, Sulmierzyce powiat radomszczański obejmujący: miasto Radomsko gminy: Dobryszyce, Gidle, Gomunice, Kamieńsk, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Wielgomłyny, Żytno 99Urząd Skarbowy w Rawie Mazowieckiejpowiat rawski obejmujący: miasto Rawa Mazowiecka gminy: Biała Rawska, Cielądz, Rawa Mazowiecka, Regnów, Sadkowice 100Urząd Skarbowy w Sieradzupowiat sieradzki obejmujący: miasto Sieradz gminy: Błaszki, Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin, Goszczanów, Klonowa, Sieradz, Warta, Wróblew, Złoczew 101Urząd Skarbowy w Skierniewicachmiasto na prawach powiatu - Skierniewice powiat skierniewicki obejmujący gminy: Bolimów, Głuchów, Godzianów, Kowiesy, Lipce Reymontowskie, Maków, Nowy Kawęczyn, Skierniewice, Słupia 102Urząd Skarbowy w Tomaszowie Mazowieckimpowiat tomaszowski obejmujący: miasto Tomaszów Mazowiecki gminy: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Żelechlinek 103Urząd Skarbowy w Wieluniupowiat wieluński obejmujący gminy: Biała, Czarnożyły, Konopnica, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas powiat wieruszowski obejmujący gminy: Bolesławiec, Czastary, Galewice, Lututów, Łubnice, Sokolniki, Wieruszów 104Urząd Skarbowy w Zduńskiej Wolipowiat zduńskowolski obejmujący: miasto Zduńska Wola gminy: Szadek, Zapolice, Zduńska Wola 105Urząd Skarbowy w Zgierzuczęść powiatu zgierskiego obejmująca: miasta: Ozorków, Zgierz gminy: Aleksandrów Łódzki, Ozorków, Parzęczew, Zgierz województwo małopolskie 106Urząd Skarbowy w Bochnipowiat bocheński obejmujący: miasto Bochnia gminy: Bochnia, Drwinia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana, Żegocina 107Urząd Skarbowy w Brzeskupowiat brzeski obejmujący gminy: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa 108Urząd Skarbowy w Chrzanowiepowiat chrzanowski obejmujący gminy: Alwernia, Babice, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia 109Urząd Skarbowy w Dąbrowie Tarnowskiejpowiat dąbrowski obejmujący gminy: Bolesław, Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin 110Urząd Skarbowy w Gorlicachpowiat gorlicki obejmujący: miasto Gorlice gminy: Biecz, Bobowa, Gorlice, Lipinki, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie 111Pierwszy Urząd Skarbowy Krakówpowiat krakowski obejmujący gminy: Czernichów, Igołomia-Wawrzeńczyce, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia, Kocmyrzów-Luborzyca, Krzeszowice, Liszki, Michałowice, Mogilany, Skała, Skawina, Słomniki, Sułoszowa, Świątniki Górne, Wielka Wieś, Zabierzów, Zielonki 112Urząd Skarbowy Kraków-Krowodrzaczęści miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Bronowice, Łobzów, Zwierzyniec Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik ulicami: Pasternik, Radzikowskiego do Ronda Ofiar Katynia, Armii Krajowej do przecięcia z linią kolejową Kraków - Katowice, wzdłuż tej linii do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Warszawa, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto wzdłuż linii kolejowej do skrzyżowania z ul. Kamienną, ul. Z. Krasińskiego do mostu Dębnickiego i dalej nurtem rzeki Wisły do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. Zachodnia strona (numery parzyste) ul. Kamiennej, al.: J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza. 113Urząd Skarbowy Kraków-Nowa HutaWschodnia strona (numery nieparzyste) ul. Kamiennej, al.: J. Słowackiego, A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. części miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Bieńczyce, Grębałów, Mistrzejowice, Nowa Huta 114Urząd Skarbowy Kraków-Podgórzeczęści miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Łagiewniki, Podgórze, Prokocim-Bieżanów, Wola Duchacka. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędami Skarbowymi Kraków-Nowa Huta i Kraków-Śródmieście nurtem rzeki Wisły, od granicy administracyjnej miasta na wschodzie, w kierunku zachodnim, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto: nurtem rzeki Wisły w kierunku zachodnim od mostu kolejowego aż do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły, dalej na południe nurtem rzeki Wilgi do skrzyżowania z ul. Lipińskiego, ulicami: Lipińskiego, Turonia, Podhalańską, Obozową do skrzyżowania z ul. Żywiecką, ul. Żywiecką do skrzyżowania z ul. Zawiłą w kierunku południowo-zachodnim, ul. Zawiłą do skrzyżowania z ul. Borkowską, dalej na południe dochodzi do szlaku kolejowego Kraków - Skawina, skręca na zachód wzdłuż linii kolejowej do skrzyżowania z ul. Solówki, ul. Solówki do skrzyżowania z ul. Petrażyckiego, skręca w kierunku wschodnim tą ulicą, a dalej na południe, aż do granic administracyjnych miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze. 115Urząd Skarbowy Kraków-Prądnikczęści miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Prądnik Biały, Prądnik Czerwony. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto linią kolejową od skrzyżowania z ul. Langiewicza do skrzyżowania z ul. Rakowicką, z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od skrzyżowania al. Gen. Bora-Komorowskiego z ul. Akacjową, ul. Akacjową do ul. M. Dzielskiego przez tereny zielone, do ogródków działkowych, przez ogródki działkowe do skrzyżowania z al. Jana Pawła II, Parkiem Lotników Polskich do skrzyżowania ul. Czyżyńskiej z ul. Szenwalda, ul. Szenwalda do al. Jana Pawła II, al. Jana Pawła II do skrzyżowania z obwodnicą towarową, obwodnicą towarową do skrzyżowania z ul. Rakowicką, - z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta od skrzyżowania linii kolejowej Kraków - Warszawa z granicą administracyjną miasta w kierunku południowo-wschodnim do przecięcia z ul. Powstańców, ulicami: Reduta, Krzesławicką, Dobrego Pasterza do al. Gen. Bora-Komorowskiego do skrzyżowania z ul. Akacjową. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik. 116Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miastoczęści miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Dębniki, Stare Miasto. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto wyznacza granica przebiegająca: - z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od przecięcia kolejowej obwodnicy towarowej z ul. Rakowicką, ulicami: Rakowicką, Lubomirskiego, Bosacką, Lubicz do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Tarnów, wzdłuż linii kolejowej do mostu na Wiśle. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto. 117Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieścieczęści miasta na prawach powiatu - Kraków pod nazwami: Czyżyny, Grzegórzki. Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście i Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta wyznacza granica przebiegająca ulicami: al. Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Gen. Okulickiego, al. Gen. Andersa, ul. Braci Schindlerów, ul. F. Hynka, ul. M. Dąbrowskiej, ul. Bieńczycką do ronda Czyżyńskiego, al. Jana Pawła II do skrzyżowania z al. Gen. Boruty-Spiechowicza, ul. Bpa. P. Tomickiego, ul. Odmentową, ul. Podbipięty, ul. Niepokalanej Marii Panny do skrzyżowania z ul. Klasztorną, ul. Klasztorną do rzeki Wisły. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście. 118Urząd Skarbowy w Limanowejpowiat limanowski obejmujący: miasta: Limanowa, Mszana Dolna gminy: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź, Słopnice, Tymbark 119Urząd Skarbowy w Miechowiepowiat miechowski obejmujący gminy: Charsznica, Gołcza, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Racławice, Słaboszów 120Urząd Skarbowy w Myślenicachpowiat myślenicki obejmujący gminy: Dobczyce, Lubień, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa 121Urząd Skarbowy w Nowym Sączumiasto na prawach powiatu - Nowy Sącz powiat nowosądecki obejmujący: miasto Grybów gminy: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro, Stary Sącz 122Urząd Skarbowy w Nowym Targupowiat nowotarski obejmujący: miasta: Nowy Targ, Szczawnica gminy: Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Krościenko n. Dunajcem, Lipnica Wielka, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka, Spytkowice, Szaflary 123Urząd Skarbowy w Olkuszupowiat olkuski obejmujący: miasta: Bukowno, Sławków gminy: Bolesław, Klucze, Olkusz, Trzyciąż, Wolbrom 124Urząd Skarbowy w Oświęcimiupowiat oświęcimski obejmujący: miasto Oświęcim gminy: Brzeszcze, Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów, Zator 125Urząd Skarbowy w Proszowicachpowiat proszowicki obejmujący gminy: Koniusza, Koszyce, Nowe Brzesko, Pałecznica, Proszowice, Radziemice 126Urząd Skarbowy w Suchej Beskidzkiejpowiat suski obejmujący: miasta: Jordanów, Sucha Beskidzka gminy: Budzów, Bystra-Sidzina, Jordanów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja, Zembrzyce 127Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść miasta Tarnowa na prawach powiatu obejmująca część północno-wschodnią miasta część powiatu tarnowskiego obejmująca gminy: Ciężkowice, Gromnik, Pleśna, Radłów, Wierzchosławice, Wojnicz, Zakliczyn 128Drugi Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść miasta na prawach powiatu - Tarnów obejmująca część południowo-zachodnią miasta część powiatu tarnowskiego obejmująca gminy: Lisia Góra, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Tarnów, Tuchów, Wietrzychowice, Żabno. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie dzieli granica wyznaczona ulicami: Klikowską, Krasińskiego, pl. T. Kościuszki, ul.: G. Narutowicza, Konarskiego, Gumniską, Braci Saków. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie. 129Urząd Skarbowy w Wadowicachpowiat wadowicki obejmujący gminy: Andrychów, Brzeźnica, Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów, Tomice, Wadowice, Wieprz 130Urząd Skarbowy w Wieliczcepowiat wielicki obejmujący gminy: Biskupice, Gdów, Kłaj, Niepołomice, Wieliczka 131Urząd Skarbowy w Zakopanempowiat tatrzański obejmujący: miasto Zakopane gminy: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin województwo mazowieckie 132Urząd Skarbowy w Białobrzegachpowiat białobrzeski obejmujący gminy: Białobrzegi, Promna, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec, Wyśmierzyce 133Urząd Skarbowy w Ciechanowiepowiat ciechanowski obejmujący: miasto Ciechanów gminy: Ciechanów, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin, Sońsk 134Urząd Skarbowy w Garwoliniepowiat garwoliński obejmujący: miasta: Garwolin, Łaskarzew gminy: Borowie, Garwolin, Górzno, Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Parysów, Pilawa, Sobolew, Trojanów, Wilga, Żelechów 135Urząd Skarbowy w Gostyniniepowiat gostyniński obejmujący: miasto Gostynin gminy: Gostynin, Pacyna, Sanniki, Szczawin Kościelny 136Urząd Skarbowy w Grodzisku Mazowieckimpowiat grodziski obejmujący: miasta: Milanówek, Podkowa Leśna gminy: Baranów, Grodzisk Mazowiecki, Jaktorów, Żabia Wola 137Urząd Skarbowy w Grójcupowiat grójecki obejmujący gminy: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Goszczyn, Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto n. Pilicą, Pniewy, Tarczyn, Warka 138Urząd Skarbowy w Kozienicachpowiat kozienicki obejmujący gminy: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew, Sieciechów 139Urząd Skarbowy w Legionowiepowiat legionowski obejmujący: miasto Legionowo gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Wieliszew 140Urząd Skarbowy w Łosicachpowiat łosicki obejmujący gminy: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów, Sarnaki, Stara Kornica 141Urząd Skarbowy w Makowie Mazowieckimpowiat makowski obejmujący: miasto Maków Mazowiecki gminy: Czerwonka, Karniewo, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie, Sypniewo, Szelków 142Urząd Skarbowy w Mińsku Mazowieckimpowiat miński obejmujący: miasta: Mińsk Mazowiecki, Sulejówek, Wesoła gminy: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Halinów, Jakubów, Kałuszyn, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Siennica, Stanisławów 143Urząd Skarbowy w Mławiepowiat mławski obejmujący: miasto Mława gminy: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo 144Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimpowiat nowodworski obejmujący: miasto Nowy Dwór Mazowiecki gminy: Czosnów, Leoncin, Nasielsk, Pomiechówek, Zakroczym 145Urząd Skarbowy w Ostrołęcemiasto na prawach powiatu - Ostrołęka powiat ostrołęcki obejmujący gminy: Baranowo, Czarnia, Czerwin, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rzekuń, Troszyn 146Urząd Skarbowy w Ostrowi Mazowieckiejpowiat ostrowski obejmujący: miasto Ostrów Mazowiecka gminy: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Brok, Małkinia Górna, Nur, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń, Szulborze Wielkie, Wąsewo, Zaręby Kościelne 147Urząd Skarbowy w Otwockupowiat otwocki obejmujący: miasta: Józefów, Otwock gminy: Celestynów, Karczew, Kołbiel, Osieck, Sobienie-Jeziory, Wiązowna 148Urząd Skarbowy w Piaseczniepowiat piaseczyński obejmujący gminy: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów, 149Urząd Skarbowy w Płockumiasto na prawach powiatu - Płock powiat płocki obejmujący gminy: Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Drobin, Gąbin, Łąck, Mała Wieś, Nowy Duninów, Radzanowo, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Wyszogród 150Urząd Skarbowy w Płońskupowiat płoński obejmujący: miasta: Płońsk, Raciąż gminy: Baboszewo, Czerwińsk n. Wisłą, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Sochocin, Załuski 151Urząd Skarbowy w Pruszkowiepowiat pruszkowski obejmujący: miasta: Piastów, Pruszków gminy: Brwinów, Michałowice, Nadarzyn, Raszyn 152Urząd Skarbowy w Przasnyszupowiat przasnyski obejmujący: miasto Przasnysz gminy: Chorzele, Czernice Borowe, Jednorożec, Krasne, Krzynowłoga Mała, Przasnysz 153Urząd Skarbowy w Pułtuskupowiat pułtuski obejmujący gminy: Gzy, Obryte, Pokrzywnica, Pułtusk, Świercze, Winnica, Zatory 154Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiuczęść miasta na prawach powiatu - Radom część północna miasta część powiatu radomskiego obejmująca: miasto Pionki gminy: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Pionki, Skaryszew, Zakrzew 155Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuczęść miasta na prawach powiatu - Radom część południowa miasta część powiatu radomskiego obejmująca gminy: Kowala, Przytyk, Wierzbica, Wolanów. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu i Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu dzieli granica wyznaczona na zachód ulicami: Lubelską, St. Żeromskiego, pl. Kazimierza Wielkiego, M. Reja, pl. ks. R. Kotlarza, L. Okulickiego, Kielecką na odcinku od ul. L. Okulickiego do ul. Wolanowskiej, Wolanowską. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu. 156Urząd Skarbowy w Siedlcachmiasto na prawach powiatu - Siedlce powiat siedlecki obejmujący gminy: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn Poduchowny 157Urząd Skarbowy w Sierpcupowiat sierpecki obejmujący: miasto Sierpc gminy: Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo, Zawidz 158Urząd Skarbowy w Sochaczewiepowiat sochaczewski obejmujący: miasto Sochaczew gminy: Brochów, Iłów, Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew, Teresin 159Urząd Skarbowy w Sokołowie Podlaskimpowiat sokołowski obejmujący: miasto Sokołów Podlaski gminy: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski, Sterdyń 160Urząd Skarbowy w Szydłowcupowiat szydłowiecki obejmujący gminy: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Szydłowiec, powiat przysuski obejmujący gminy: Borkowice, Gielniów, Klwów, Odrzywół, Potworów, Przysucha, Rusinów, Wieniawa 161Urząd Skarbowy Warszawa-Bemowoczęść powiatu warszawskiego obejmująca gminy: Warszawa-Bemowo, Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy 162Urząd Skarbowy Warszawa-Bielanyczęść powiatu warszawskiego obejmująca gminę Warszawa-Bielany powiat warszawski zachodni obejmujący gminy: Błonie, Izabelin, Kampinos, Leszno, Łomianki, Ożarów Mazowiecki, Stare Babice 163Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotówczęść powiatu warszawskiego obejmująca dzielnicę Warszawa-Mokotów gminy Warszawa-Centrum 164Urząd Skarbowy Warszawa-Pragaczęść powiatu warszawskiego obejmująca dzielnice: Warszawa-Praga Południe gminy Warszawa-Centrum, Warszawa-Praga Północ gminy Warszawa-Centrum 165Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieścieczęść powiatu warszawskiego obejmująca dzielnice: część północna dzielnicy Warszawa-Śródmieście gminy Warszawa-Centrum, dzielnica Warszawa-Żoliborz gminy Warszawa-Centrum 166Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieścieczęść powiatu warszawskiego obejmująca dzielnice: część południowa dzielnicy Warszawa-Śródmieście gminy Warszawa-Centrum, dzielnica Warszawa-Ochota gminy Warszawa-Centrum. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście rozgraniczają Al. Jerozolimskie. Strona północna Al. Jerozolimskich (numery parzyste) objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. Strona południowa al. Jerozolimskich (numery nieparzyste) objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. Dla podmiotów gospodarczych nie objętych systemem adresowym prowadzących działalność na terenie przejścia podziemnego na skrzyżowaniu Al. Jerozolimskich i ul. Marszałkowskiej właściwy jest Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście. 167Urząd Skarbowy Warszawa-TargówekDla podmiotów gospodarczych nie objętych systemem adresowym prowadzących działalność na terenie przejścia podziemnego przy Dworcu Centralnym właściwy jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście część powiatu warszawskiego obejmująca gminy: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Targówek 168Urząd Skarbowy Warszawa-Ursynówczęść powiatu warszawskiego obejmująca gminy: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów 169Urząd Skarbowy Warszawa-Wawerczęść powiatu warszawskiego obejmująca gminy: Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer 170Urząd Skarbowy Warszawa-Wolaczęść powiatu warszawskiego obejmująca dzielnicę Warszawa-Wola gminy Warszawa-Centrum 171Urząd Skarbowy w Węgrowiepowiat węgrowski obejmujący: miasto Węgrów gminy: Grębków, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Wierzbno 172Urząd Skarbowy w Wołominiepowiat wołomiński obejmujący: miasta: Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka gminy: Dąbrówka, Jadów, Klembów, Poświętne, Radzymin, Strachówka, Tłuszcz, Wołomin 173Urząd Skarbowy w Wyszkowiepowiat wyszkowski obejmujący gminy: Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik, Somianka, Wyszków, Zabrodzie 174Urząd Skarbowy w Zwoleniupowiat zwoleński obejmujący gminy: Kazanów, Policzna, Przyłęk, Tczów, Zwoleń powiat lipski obejmujący gminy: Chotcza, Ciepielów, Lipsko, Rzeczniów, Sienno, Solec n. Wisłą 175Urząd Skarbowy w Żurominiepowiat żuromiński obejmujący gminy: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Żuromin 176Urząd Skarbowy w Żyrardowiepowiat żyrardowski obejmujący: miasto Żyrardów gminy: Mszczonów, Puszcza Mariańska, Radziejowice, Wiskitki województwo opolskie 177Urząd Skarbowy w Brzegupowiat brzeski obejmujący: miasto Brzeg gminy: Brzeg, Grodków, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka 178Urząd Skarbowy w Głubczycachpowiat głubczycki obejmujący gminy: Baborów, Branice, Głubczyce, Kietrz 179Urząd Skarbowy w Kędzierzynie-Koźlupowiat kędzierzyńsko-kozielski obejmujący: miasto Kędzierzyn-Koźle gminy: Bierawa, Cisek, Pawłowiczki, Polska Cerkiew, Reńska Wieś 180Urząd Skarbowy w Kluczborkupowiat kluczborski obejmujący gminy: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie, Wołczyn 181Urząd Skarbowy w Namysłowiepowiat namysłowski obejmujący gminy: Domaszowice, Namysłów, Pokój, Świerczów, Wilków 182Urząd Skarbowy w Nysiepowiat nyski obejmujący gminy: Głuchołazy, Kamiennik, Korfantów, Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce 183Urząd Skarbowy w Oleśniepowiat oleski obejmujący gminy: Dobrodzień, Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów, Rudniki, Zębowice 184Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolumiasto na prawach powiatu - Opole 185Drugi Urząd Skarbowy w Opolupowiat opolski obejmujący gminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Murów, Niemodlin, Ozimek, Popielów, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa 186Urząd Skarbowy w Prudnikupowiat prudnicki obejmujący gminy: Biała, Głogówek, Lubrza, Prudnik powiat krapkowicki obejmujący gminy: Gogolin, Krapkowice, Strzeleczki, Walce, Zdzieszowice 187Urząd Skarbowy w Strzelcach Opolskichpowiat strzelecki obejmujący gminy: Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd, Zawadzkie województwo podkarpackie 188Urząd Skarbowy w Brzozowiepowiat brzozowski obejmujący gminy: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów, Jasienica Rosielna, Nozdrzec 189Urząd Skarbowy w Dębicypowiat dębicki obejmujący: miasto Dębica gminy: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Żyraków 190Urząd Skarbowy w Jarosławiupowiat jarosławski obejmujący: miasta: Jarosław, Radymno gminy: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno, Rokietnica, Roźwienica, Wiązownica 191Urząd Skarbowy w Jaślepowiat jasielski obejmujący: miasto Jasło gminy: Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Skołyszyn, Szerzyny, Tarnowiec 192Urząd Skarbowy w Kolbuszowejpowiat kolbuszowski obejmujący gminy: Cmolas, Kolbuszowa, Majdan Królewski, Niwiska, Raniżów, Stary Dzikowiec 193Urząd Skarbowy w Krośniemiasto na prawach powiatu - Krosno powiat krośnieński obejmujący gminy: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów, Wojaszówka 194Urząd Skarbowy w Leskuczęść powiatu bieszczadzkiego obejmująca gminy: Baligród, Cisna, Lesko, Olszanica, Solina 195Urząd Skarbowy w Leżajskupowiat leżajski obejmujący: miasto Leżajsk gminy: Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna 196Urząd Skarbowy w Lubaczowiepowiat lubaczowski obejmujący: miasto Lubaczów gminy: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików, Wielkie Oczy 197Urząd Skarbowy w Łańcuciepowiat łańcucki obejmujący: miasto Łańcut gminy: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa, Żołynia 198Urząd Skarbowy w Mielcupowiat mielecki obejmujący: miasto Mielec gminy: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Padew Narodowa, Przecław, Radomyśl Wielki, Tuszów Narodowy, Wadowice Górne 199Urząd Skarbowy w Przemyślumiasto na prawach powiatu - Przemyśl powiat przemyski obejmujący gminy: Bircza, Dubiecko, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica 200Urząd Skarbowy w Przeworskupowiat przeworski obejmujący: miasto Przeworsk gminy: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa, Tryńcza, Zarzecze 201Urząd Skarbowy w Ropczycachpowiat ropczycko-sędziszowski obejmujący gminy: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Wielopole Skrzyńskie 202Urząd Skarbowy w Rzeszowiemiasto na prawach powiatu - Rzeszów powiat rzeszowski obejmujący: miasto Dynów gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik, Dynów, Głogów Małopolski, Hyżne, Kamień, Krasne, Lubenia, Sokołów Małopolski, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn 203Urząd Skarbowy w Sanokupowiat sanocki obejmujący: miasto Sanok gminy: Besko, Bukowsko, Komańcza, Sanok, Tyrawa Wołoska, Zagórz, Zarszyn 204Urząd Skarbowy w Stalowej Wolipowiat stalowowolski obejmujący: miasto Stalowa Wola gminy: Bojanów, Pysznica, Radomyśl, Zaklików, Zaleszany powiat niżański obejmujący gminy: Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Rudnik n. Sanem, Ulanów 205Urząd Skarbowy w Strzyżowiepowiat strzyżowski obejmujący gminy: Czudec, Frysztak, Niebylec, Strzyżów, Wiśniowa 206Urząd Skarbowy w Tarnobrzegumiasto na prawach powiatu - Tarnobrzeg powiat tarnobrzeski obejmujący gminy: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Nowa Dęba 207Urząd Skarbowy w Ustrzykach Dolnychczęść powiatu bieszczadzkiego obejmująca gminy: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki Dolne województwo podlaskie 208Urząd Skarbowy w Augustowiepowiat augustowski obejmujący: miasto Augustów gminy: Augustów, Bargłów Kościelny, Lipsk, Nowinka, Płaska, Sztabin 209Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta na prawach powiatu - Białystok pod nazwami: Antoniuk, Bacieczki, Bażantarnia, Białostoczek, Dziesięciny, Marczuk, Nowe Miasto, Piaski, Starosielce, Śródmieście, Wysoki Stoczek 210Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta na prawach powiatu - Białystok pod nazwami: Bagnówka, Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej do ul. Sienkiewicza), Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), Warszawską, Nowowarszawską (do ul. Ciołkowskiego), Ciołkowskiego (od ul. Nowowarszawskiej), Wiaduktem. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku. powiat białostocki obejmujący gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, Zawady 211Urząd Skarbowy w Bielsku Podlaskimpowiat bielski obejmujący: miasta: Bielsk Podlaski, Brańsk gminy: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Orla, Rudka, Wyszki powiat hajnowski obejmujący: miasto Hajnówka gminy: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew, Narewka 212Urząd Skarbowy w Grajewiepowiat grajewski obejmujący: miasto Grajewo gminy: Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Wąsosz 213Urząd Skarbowy w Kolniepowiat kolneński obejmujący: miasto Kolno gminy: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl 214Urząd Skarbowy w Łomżymiasto na prawach powiatu - Łomża powiat łomżyński obejmujący gminy: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo, Wizna, Zbójna 215Urząd Skarbowy w Mońkachpowiat moniecki obejmujący gminy: Goniądz, Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno, Mońki, Trzcianne 216Urząd Skarbowy w Siemiatyczachpowiat siemiatycki obejmujący: miasto Siemiatycze gminy: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja, Perlejewo, Siemiatycze 217Urząd Skarbowy w Sokółcepowiat sokólski obejmujący gminy: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Suchowola, Szudziałowo 218Urząd Skarbowy w Suwałkachmiasto na prawach powiatu - Suwałki powiat suwalski obejmujący gminy: Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo, Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki, Szypliszki, Wiżajny powiat sejneński obejmujący: miasto Sejny gminy: Giby, Krasnopol, Puńsk, Sejny 219Urząd Skarbowy w Wysokiem Mazowieckiempowiat wysokomazowiecki obejmujący: miasto Wysokie Mazowieckie gminy: Ciechanowiec, Czyżew-Osada, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Sokoły, Szepietowo, Wysokie Mazowieckie 220Urząd Skarbowy w Zambrowiepowiat zambrowski obejmujący: miasto Zambrów gminy: Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, Zambrów województwo pomorskie 221Urząd Skarbowy w Bytowiepowiat bytowski obejmujący gminy: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka, Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino, Tuchomie 222Urząd Skarbowy w Chojnicachpowiat chojnicki obejmujący: miasto Chojnice gminy: Brusy, Chojnice, Czersk, Konarzyny 223Urząd Skarbowy w Człuchowiepowiat człuchowski obejmujący: miasto Człuchów gminy: Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała, Przechlewo, Rzeczenica 224Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta na prawach powiatu - Gdańsk pod nazwami: Brzeźno, Chełm, Jasień, Kiełpino Górne, Letnica, Lipce, Łostowice, Nowy Port, Olszynka, Orunia, Przeróbka, Siedlce, Sienna Grobla, Szadółki, Smęgorzyno, Sobieszewo, Stogi, Suchanino, Śródmieście, Święty Wojciech, Ujeścisko, Zabornia. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wyznacza granica przebiegająca ulicami: - z Drugim Urzędem Skarbowym w Gdańsku od Zatoki Gdańskiej ul. Gen. J. Hallera, do skrzyżowania z ul. Uczniowską. Ulica graniczna objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. - z Trzecim Urzędem Skarbowym w Gdańsku ul. Uczniowską do skrzyżowania z ul. Marynarki Polskiej, ul. Marynarki Polskiej do Węzła Kliniczna, trakcją kolejową od stacji Gdańsk Nowe Szkoty do stacji Gdańsk Stocznia, częścią ul. 3 Maja do skrzyżowania z ul. Gen. A. Giełguda, ul. Gen. A. Giełguda, ul. Powstańców Warszawskich, ul. L. Bethovena, częścią ul. F. Szuberta, (od Nr 77 nieparzyste do końca), ul. Rakoczego do skrzyżowania z ul. Piekarniczą, ul. Piekarniczą, ul. Myśliwską (od Nr 1 do Nr 25), ul. Kartuską do ul. Łabędzkiej, ul. Łabędzką do końca, od ul. Łabędzkiej linią prostą do ul. Gronostajowej, ul. Gronostajową do ul. Kartuskiej, ul. Kartuską do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. 225Drugi Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta na prawach powiatu - Gdańsk pod nazwami: Niedźwiednik, Osowa, Oliwa, Przymorze, Wysoka, Zaspa, Żabianka. Terytorialne zasięgi działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wyznacza granica przebiegająca ulicami: - z Trzecim Urzędem Skarbowym w Gdańsku ul. Gen. J. Hallera od skrzyżowania z ul. Uczniowską, ul. B. Chrobrego, ul. T. Kościuszki, ul. J. Słowackiego do granicy administracyjnej miasta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. 226Trzeci Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta na prawach powiatu - Gdańsk pod nazwami: Karczemki, Kokoszki, Matarnia, Migowo, Nowe Szkoty, Piecki, Wrzeszcz. 227Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta na prawach powiatu - Gdynia pod nazwami: Bernadowo, Działki Leśne (część od ul. Wolności), Gdynia Główna (Śródmieście), Gołębiewo, Kamienna Góra, Karwiny, Kolibki, Krykulec Leśny, Mały Kack, Orłowo, Redłowo, Wielki Kack, Witomino, Wzgórze Św. Maksymiliana. 228Drugi Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta na prawach powiatu - Gdynia pod nazwami: Babie Doły, Chwarzno, Chylonia, Chylońskie Łąki, Cisowa, Dąbrowa, Dąbrówka, Demptowo, Działki Leśne (część do ul. Wolności), Grabówek, Kacze Buki (do granicy miasta Gdyni), Kolonia Rybacka, Leszczynki, Nowe Obłuże, Obłuże, Obłuże Leśne, Oksywie, Osada Kolejowa, Osada Rybacka, Pogórze Dolne, Pogórze Górne, Pustki Cisowskie, teren Portu, Wiczlino, Wiczlino Wybudowanie, Zielenisz. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni i Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni dzieli granica wyznaczona ulicami: od morza (od Nabrzeża Francuskiego) ul. Francuską, Chrzanowskiego, Węglową, wzdłuż torów do przystanku Gdynia Główna Osobowa, przecięciem ul. Morskiej z ul. Wolności, ul. Wolności poprzez Trójmiejski Park Krajobrazowy do Obwodnicy Trójmiejskiej do skrzyżowania ul. Nowowiczlińskiej z ul. Chwaszczyńską. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni. 229Urząd Skarbowy w Kartuzachpowiat kartuski obejmujący gminy: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno, Żukowo 230Urząd Skarbowy w Kościerzyniepowiat kościerski obejmujący: miasto Kościerzyna gminy: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma, Stara Kiszewa 231Urząd Skarbowy w Kwidzyniepowiat kwidzyński obejmujący: miasto Kwidzyn gminy: Gardeja, Kwidzyn, Prabuty, Ryjewo, Sadlinki 232Urząd Skarbowy w Lęborkupowiat lęborski obejmujący: miasta: Lębork, Łeba gminy: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Wicko 233Urząd Skarbowy w Malborkupowiat malborski obejmujący: miasto Malbork gminy: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Sztum powiat nowodworski obejmujący: miasto Krynica Morska gminy: Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Stegna, Sztutowo 234Urząd Skarbowy w Puckupowiat pucki obejmujący: miasta: Hel, Jastarnia, Puck, Władysławowo gminy: Kosakowo, Krokowa, Puck 235Urząd Skarbowy w Słupskumiasto na prawach powiatu - Słupsk powiat słupski obejmujący: miasto Ustka gminy: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kępice, Kobylnica, Potęgowo, Słupsk, Smołdzino, Ustka 236Urząd Skarbowy w Sopociemiasto na prawach powiatu - Sopot 237Urząd Skarbowy w Starogardzie Gdańskimpowiat starogardzki obejmujący: miasta: Czarna Woda, Skórcz, Starogard Gdański gminy: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Zblewo 238Urząd Skarbowy w Tczewiepowiat tczewski obejmujący: miasto Tczew gminy: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy, Tczew powiat gdański obejmujący: miasto Pruszcz Gdański gminy: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Suchy Dąb, Trąbki Wielkie 239Urząd Skarbowy w Wejherowiepowiat wejherowski obejmujący: miasta: Reda, Rumia, Wejherowo gminy: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud, Wejherowo województwo śląskie 240Urząd Skarbowy w Będziniepowiat będziński obejmujący: miasta: Będzin, Czeladź, Wojkowice gminy: Bobrowniki, Mierzęcice, Psary, Siewierz 241Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta na prawach powiatu - Bielsko-Biała część miasta leżąca na zachodnim brzegu rzeki Białej 242Drugi Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta na prawach powiatu - Bielsko-Biała część miasta leżąca na wschodnim brzegu rzeki Białej część powiatu bielskiego obejmująca: miasto Szczyrk gminy: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice, Wilkowice. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej dzieli naturalna granica wyznaczona rzeką Białą. 243Urząd Skarbowy w Bytomiumiasto na prawach powiatu - Bytom 244Urząd Skarbowy w Chorzowiemiasto na prawach powiatu - Chorzów miasto na prawach powiatu - Świętochłowice 245Urząd Skarbowy w Cieszyniepowiat cieszyński obejmujący: miasta: Cieszyn, Ustroń, Wisła gminy: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Istebna, Skoczów, Strumień, Zebrzydowice 246Urząd Skarbowy w Czechowicach-Dziedzicachczęść powiatu bielskiego obejmująca gminy: Bestwina, Czechowice-Dziedzice 247Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść miasta na prawach powiatu - Częstochowa część zachodnia miasta część powiatu częstochowskiego obejmująca gminy: Blachownia, Kamienica Polska, Konopiska, Mykanów, Poczesna, Starcza 248Drugi Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść miasta na prawach powiatu - Częstochowa część wschodnia miasta część powiatu częstochowskiego obejmująca gminy: Dąbrowa Zielona, Janów, Kłomnice, Koniecpol, Kruszyna, Lelów, Mstów, Olsztyn, Przyrów, Rędziny. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Częstochowie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie dzieli granica wyznaczona ulicami: al. Wojska Polskiego, al. Niepodległości, al. Wolności, al. Tadeusza Kościuszki, Armii Krajowej, Stefana Kisielewskiego, ul. Ludową od skrzyżowania z ul. Stefana Kisielewskiego. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie. 249Urząd Skarbowy w Dąbrowie Górniczejmiasto na prawach powiatu - Dąbrowa Górnicza 250Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść miasta na prawach powiatu - Gliwice część południowa miasta ograniczona od zachodu, południa i wschodu granicami administracyjnymi miasta, od północy drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul. Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta. 251Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść miasta na prawach powiatu - Gliwice część północna miasta ograniczona od zachodu, północy i wschodu granicami administracyjnymi miasta, od południa drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul. Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta. powiat gliwicki obejmujący: miasta: Knurów, Pyskowice gminy: Gierałtowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek, Wielowieś. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach i Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach dzieli granica wyznaczona ulicami: Wyczółkowskiego do skrzyżowania z drogą szybkiego ruchu A4, droga szybkiego ruchu A4 do skrzyżowania z rondem przy ul. Reymonta. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach. 252Urząd Skarbowy w Jastrzębiu-Zdrojumiasto na prawach powiatu - Jastrzębie-Zdrój 253Urząd Skarbowy w Jaworzniemiasto na prawach powiatu - Jaworzno 254Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicachczęść miasta na prawach powiatu - Katowice część zachodnia miasta 255Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachczęść miasta na prawach powiatu - Katowice część wschodnia miasta. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach i Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach dzieli granica wyznaczona ulicami Tadeusza Kościuszki i Wojciecha Korfantego. Ulice graniczne łącznie z ulicami: Pocztową, Św. Jana, Rynkiem objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach. 256Urząd Skarbowy w Kłobuckupowiat kłobucki obejmujący gminy: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń, Wręczyca Wielka 257Urząd Skarbowy w Lublińcupowiat lubliniecki obejmujący: miasto Lubliniec gminy: Boronów, Ciasna, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pawonków, Woźniki 258Urząd Skarbowy w Mikołowiepowiat mikołowski obejmujący: miasta: Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze gminy: Ornontowice, Wyry 259Urząd Skarbowy w Mysłowicachmiasto na prawach powiatu - Mysłowice 260Urząd Skarbowy w Myszkowiepowiat myszkowski obejmujący: miasto Myszków gminy: Koziegłowy, Niegowa, Poraj, Żarki 261Urząd Skarbowy w Piekarach Śląskichmiasto na prawach powiatu - Piekary Śląskie 262Urząd Skarbowy w Pszczyniepowiat pszczyński obejmujący gminy: Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna, Pawłowice, Pszczyna, Suszec 263Urząd Skarbowy w Raciborzupowiat raciborski obejmujący: miasto Racibórz gminy: Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie, Rudnik 264Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiejmiasto na prawach powiatu - Ruda Śląska 265Urząd Skarbowy w Rybnikumiasto na prawach powiatu - Rybnik powiat rybnicki obejmujący gminy: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Lyski, Świerklany 266Urząd Skarbowy w Siemianowicach Śląskichmiasto na prawach powiatu - Siemianowice Śląskie 267Urząd Skarbowy w Sosnowcumiasto na prawach powiatu - Sosnowiec 268Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachpowiat tarnowski obejmujący: miasta: Kalety, Miasteczko Śląskie, Radzionków, Tarnowskie Góry gminy: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg, Zbrosławice 269Urząd Skarbowy w Tychachmiasto na prawach powiatu - Tychy powiat tyski obejmujący: miasta: Bieruń, Imielin, Lędziny gminy: Bojszowy, Chełm Śląski 270Urząd Skarbowy w Wodzisławiu Śląskimpowiat wodzisławski obejmujący: miasta: Pszów, Radlin, Rydułtowy, Wodzisław Śląski gminy: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana 271Urząd Skarbowy w Zabrzumiasto na prawach powiatu - Zabrze 272Urząd Skarbowy w Zawierciupowiat zawierciański obejmujący: miasta: Poręba, Zawiercie gminy: Irządze, Kroczyce, Łazy, Ogrodzieniec, Pilica, Szczekociny, Włodowice, Żarnowiec 273Urząd Skarbowy w Żorachmiasto na prawach powiatu - Żory 274Urząd Skarbowy w Żywcupowiat żywiecki obejmujący: miasto Żywiec gminy: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły, Węgierska Górka województwo świętokrzyskie 275Urząd Skarbowy w Busku-Zdrojupowiat buski obejmujący gminy: Busko-Zdrój, Gnojno, Nowy Korczyn, Pacanów, Solec-Zdrój, Stopnica, Tuczępy, Wiślica 276Urząd Skarbowy w Jędrzejowiepowiat jędrzejowski obejmujący gminy: Imielno, Jędrzejów, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Wodzisław powiat włoszczowski obejmujący gminy: Kluczewsko, Krasocin, Moskorzew, Radków, Secemin, Włoszczowa 277Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcachczęść miasta na prawach powiatu - Kielce obejmująca ulice: Warszawska, Rynek, Duża, Jana Pawła II, Ściegiennego i ulice na wschód od tej linii. część powiatu kieleckiego obejmująca gminy: Bieliny, Bodzentyn, Chmielnik, Daleszyce, Górno, Łagów, Masłów, Morawica, Nowa Słupia, Pierzchnica, Raków 278Drugi Urząd Skarbowy w Kielcachczęść miasta na prawach powiatu - Kielce obejmująca pozostałe ulice na zachód od ulic: Warszawska, Rynek, Duża, Jana Pawła II, Ściegiennego. część powiatu kieleckiego obejmująca gminy: Chęciny, Łopuszno, Miedziana Góra, Mniów, Piekoszów, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn, Zagnańsk 279Urząd Skarbowy w Końskichpowiat konecki obejmujący gminy: Fałków, Gowarczów, Końskie, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Słupia (Konecka), Smyków, Stąporków 280Urząd Skarbowy w Opatowiepowiat opatowski obejmujący gminy: Baćkowice, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów, Wojciechowice 281Urząd Skarbowy w Ostrowcu Świętokrzyskimpowiat ostrowiecki obejmujący: miasto Ostrowiec Świętokrzyski gminy: Bałtów, Bodzechów, Ćmielów, Kunów, Waśniów 282Urząd Skarbowy w Pińczowiepowiat pińczowski obejmujący gminy: Działoszyce, Kije, Michałów, Pińczów, Złota powiat kazimierski obejmujący gminy: Bejsce, Czarnocin, Kazimierza Wielka, Opatowiec, Skalbmierz, 283Urząd Skarbowy w Sandomierzupowiat sandomierski obejmujący: miasto Sandomierz gminy: Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Samborzec, Wilczyce, Zawichost 284Urząd Skarbowy w Skarżysku-Kamiennejpowiat skarżyski obejmujący: miasto Skarżysko-Kamienna gminy: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów 285Urząd Skarbowy w Starachowicachpowiat starachowicki obejmujący: miasto Starachowice gminy: Brody, Mirzec, Pawłów, Wąchock 286Urząd Skarbowy w Staszowiepowiat staszowski obejmujący gminy: Bogoria, Łubnice, Oleśnica, Osiek, Połaniec, Rytwiany, Staszów, Szydłów województwo warmińsko-mazurskie 287Urząd Skarbowy w Bartoszycachpowiat bartoszycki obejmujący: miasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie gminy: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo Iławeckie, Sępopol powiat lidzbarski obejmujący: miasto Lidzbark Warmiński gminy: Kiwity, Lidzbark Warmiński, Lubomino, Orneta 288Urząd Skarbowy w Braniewiepowiat braniewski obejmujący: miasto Braniewo gminy: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Pieniężno, Płoskinia, Wilczęta 289Urząd Skarbowy w Działdowiepowiat działdowski obejmujący: miasto Działdowo gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica, Rybno 290Urząd Skarbowy w Elblągumiasto na prawach powiatu - Elbląg powiat elbląski obejmujący gminy: Elbląg, Godkowo, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Młynary, Pasłęk, Rychliki, Tolkmicko 291Urząd Skarbowy w Ełkupowiat ełcki obejmujący: miasto Ełk gminy: Ełk, Kalinowo, Prostki, Stare Juchy 292Urząd Skarbowy w Giżyckupowiat giżycki obejmujący: miasto Giżycko gminy: Banie Mazurskie, Budry, Giżycko, Kruklanki, Miłki, Pozezdrze, Ryn, Węgorzewo, Wydminy 293Urząd Skarbowy w Iławiepowiat iławski obejmujący: miasta: Iława, Lubawa gminy: Iława, Kisielice, Lubawa, Susz, Zalewo 294Urząd Skarbowy w Kętrzyniepowiat kętrzyński obejmujący: miasto Kętrzyn gminy: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel, Srokowo powiat mrągowski obejmujący: miasto Mrągowo gminy: Mikołajki, Mrągowo, Piecki, Sorkwity 295Urząd Skarbowy w Nidzicypowiat nidzicki obejmujący gminy: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo, Nidzica 296Urząd Skarbowy w Nowym Mieście Lubawskimpowiat nowomiejski obejmujący: miasto Nowe Miasto Lubawskie gminy: Biskupiec, Grodziczno, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie 297Urząd Skarbowy w Oleckupowiat olecko-gołdapski obejmujący gminy: Dubeninki, Gołdap, Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno, Wieliczki 298Urząd Skarbowy w Olsztyniemiasto na prawach powiatu - Olsztyn powiat olsztyński obejmujący gminy: Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Gietrzwałd, Jeziorany, Jonkowo, Kolno, Olsztynek, Purda, Stawiguda, Świątki 299Urząd Skarbowy w Ostródziepowiat ostródzki obejmujący: miasto Ostróda gminy: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Ostróda 300Urząd Skarbowy w Piszupowiat piski obejmujący gminy: Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida 301Urząd Skarbowy w Szczytniepowiat szczycieński obejmujący: miasto Szczytno gminy: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Rozogi, Szczytno, Świętajno, Wielbark województwo wielkopolskie 302Urząd Skarbowy w Czarnkowiepowiat czarnkowsko-trzcianecki obejmujący: miasto Czarnków gminy: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Trzcianka, Wieleń 303Urząd Skarbowy w Gnieźniepowiat gnieźnieński obejmujący: miasto Gniezno gminy: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Niechanowo, Trzemeszno, Witkowo 304Urząd Skarbowy w Gostyniupowiat gostyński obejmujący gminy: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia, Pępowo, Piaski, Pogorzela, Poniec 305Urząd Skarbowy w Grodzisku Wielkopolskimpowiat grodziski obejmujący gminy: Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Rakoniewice, Wielichowo 306Urząd Skarbowy w Jarociniepowiat jarociński obejmujący gminy: Jaraczewo, Jarocin, Kotlin, Żerków powiat pleszewski obejmujący gminy: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów, Pleszew 307Pierwszy Urząd Skarbowy w Kaliszumiasto na prawach powiatu - Kalisz 308Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszupowiat kaliski obejmujący gminy: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków, Mycielin, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki, Żelazków 309Urząd Skarbowy w Kępniepowiat kępiński obejmujący gminy: Baranów, Bralin, Kępno, Łęka Opatowska, Perzów, Rychtal, Trzcinica 310Urząd Skarbowy w Kolepowiat kolski obejmujący: miasto Koło gminy: Babiak, Chodów, Dąbie, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz 311Urząd Skarbowy w Koniniemiasto na prawach powiatu - Konin powiat koniński obejmujący gminy: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Sompolno, Stare Miasto, Ślesin, Wierzbinek, Wilczyn 312Urząd Skarbowy w Kościaniepowiat kościański obejmujący: miasto Kościan gminy: Czempiń, Kościan, Krzywiń, Śmigiel 313Urząd Skarbowy w Krotoszyniepowiat krotoszyński obejmujący: miasto Sulmierzyce gminy: Kobylin, Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Rozdrażew, Zduny 314Urząd Skarbowy w Leszniemiasto na prawach powiatu - Leszno powiat leszczyński obejmujący gminy: Krzemieniewo, Lipno, Osieczna, Rydzyna, Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice 315Urząd Skarbowy w Międzychodziepowiat międzychodzki obejmujący gminy: Chrzypsko Wielkie, Kwilcz, Międzychód, Sieraków 316Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślupowiat nowotomyski obejmujący gminy: Kuślin, Lwówek, Miedzichowo, Nowy Tomyśl, Opalenica, Zbąszyń 317Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimpowiat ostrowski obejmujący: miasto Ostrów Wielkopolski gminy: Nowe Skalmierzyce, Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice, Sośnie 318Urząd Skarbowy w Ostrzeszowiepowiat ostrzeszowski obejmujący gminy: Czajków, Doruchów, Grabów n. Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat, Ostrzeszów 319Urząd Skarbowy w Pilepowiat pilski obejmujący: miasto Piła gminy: Białośliwie, Kaczory, Łobżenica, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo, Ujście, Wyrzysk, Wysoka powiat chodzieski obejmujący: miasto Chodzież gminy: Budzyń, Chodzież, Margonin, Szamocin 320Urząd Skarbowy Poznań-Grunwaldczęść miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwą Grunwald 321Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyceczęść miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwą Jeżyce 322Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miastoczęść miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwą Nowe Miasto 323Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniupowiat poznański obejmujący: miasta: Luboń, Puszczykowo gminy: Buk, Czerwonak, Dopiewo, Kleszczewo, Komorniki, Kostrzyn, Kórnik, Mosina, Murowana Goślina, Pobiedziska, Rokietnica, Stęszew, Suchy Las, Swarzędz, Tarnowo Podgórne 324Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieścieczęści miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwami: Śródmieście, Garbary ograniczona rzeką Wartą, północną stroną ul. Królowej Jadwigi i ul. Towarowej do mostu Dworcowego, wschodnią stroną ul. Roosvelta i ul. Pułaskiego do skrzyżowania ulic Pułaskiego, Obornickiej i al. Armii Poznań, al. Armii Poznań do rzeki Warty. 325Urząd Skarbowy Poznań-Winogradyczęści miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwami: Winogrady, Piątkowo, Umultowo, Morasko, Naramowice zawarte między rzeką Wartą, al. Armii Poznań, wschodnią stroną ul. Obornickiej do wiaduktu kolejowego, granicą miasta Poznania do rzeki Warty. Ulica graniczna - al. Armii Poznań - objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście. 326Urząd Skarbowy Poznań-Wildaczęść miasta na prawach powiatu - Poznań pod nazwą Wilda 327Urząd Skarbowy w Rawiczupowiat rawicki obejmujący gminy: Bojanowo, Jutrosin, Miejska Górka, Pakosław, Rawicz 328Urząd Skarbowy w Słupcypowiat słupecki obejmujący: miasto Słupca gminy: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Słupca, Strzałkowo, Zagórów 329Urząd Skarbowy w Szamotułachpowiat szamotulski obejmujący: miasto Obrzycko gminy: Duszniki, Kaźmierz, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Szamotuły, Wronki 330Urząd Skarbowy w Śremiepowiat śremski obejmujący gminy: Brodnica, Dolsk, Książ Wielkopolski, Śrem 331Urząd Skarbowy w Środzie Wielkopolskiejpowiat średzki obejmujący gminy: Dominowo, Krzykosy, Nowe Miasto n. Wartą, Środa Wielkopolska, Zaniemyśl 332Urząd Skarbowy w Turkupowiat turecki obejmujący: miasto Turek gminy: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Tuliszków, Turek, Władysławów 333Urząd Skarbowy w Wągrowcupowiat wągrowiecki obejmujący: miasto Wągrowiec gminy: Damasławek, Gołańcz, Mieścisko, Skoki, Wapno, Wągrowiec powiat obornicki obejmujący gminy: Oborniki, Rogoźno, Ryczywół 334Urząd Skarbowy w Wolsztyniepowiat wolsztyński obejmujący gminy: Przemęt, Siedlec, Wolsztyn 335Urząd Skarbowy we Wrześnipowiat wrzesiński obejmujący gminy: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla, Pyzdry, Września 336Urząd Skarbowy w Złotowiepowiat złotowski obejmujący: miasto Złotów gminy: Jastrowie, Krajenka, Lipka, Okonek, Tarnówka, Zakrzewo, Złotów województwo zachodniopomorskie 337Urząd Skarbowy w Białogardziepowiat białogardzki obejmujący: miasto Białogard gminy: Białogard, Karlino, Tychowo powiat świdwiński obejmujący: miasto Świdwin gminy: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze, Świdwin 338Urząd Skarbowy w Choszczniepowiat choszczeński obejmujący gminy: Bierzwnik, Choszczno, Drawno, Krzęcin, Pełczyce, Recz 339Urząd Skarbowy w Drawsku Pomorskimpowiat drawski obejmujący gminy: Czaplinek, Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo, Złocieniec 340Urząd Skarbowy w Goleniowiepowiat goleniowski obejmujący gminy: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard, Osina, Przybiernów, Stepnica 341Urząd Skarbowy w Gryficachpowiat gryficki obejmujący gminy: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów 342Urząd Skarbowy w Gryfiniepowiat gryfiński obejmujący gminy: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino, Mieszkowice, Moryń, Stare Czarnowo, Trzcińsko-Zdrój, Widuchowa 343Urząd Skarbowy w Kamieniu Pomorskimpowiat kamieński obejmujący gminy: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Międzyzdroje, Świerzno, Wolin 344Urząd Skarbowy w Kołobrzegupowiat kołobrzeski obejmujący: miasto Kołobrzeg gminy: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl, Ustronie Morskie 345Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasto na prawach powiatu - Koszalin 346Drugi Urząd Skarbowy w Koszaliniepowiat koszaliński obejmujący gminy: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów, Świeszyno powiat sławieński obejmujący: miasta: Darłowo, Sławno gminy: Darłowo, Malechowo, Postomino, Sławno 347Urząd Skarbowy w Myśliborzupowiat myśliborski obejmujący gminy: Barlinek, Boleszkowice, Dębno, Myślibórz, Nowogródek Pomorski 348Urząd Skarbowy w Pyrzycachpowiat pyrzycki obejmujący gminy: Bielice, Kozielice, Lipiany, Przelewice, Pyrzyce, Warnice 349Urząd Skarbowy w Stargardzie Szczecińskimpowiat stargardzki obejmujący: miasto Stargard Szczeciński gminy: Chociwel, Dobrzany, Dolice, Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań, Węgorzyno 350Pierwszy Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta na prawach powiatu - Szczecin pod nazwami: Arkońskie-Niemierzyn, Bukowo, Centrum - część, Golęcino-Gocław, Niebuszewo-Bolinko, Osów, Skolwin, Stare Miasto, Stołczyn, Śródmieście-Północ - część, Warszewo, Żelechowo powiat policki obejmujący gminy: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno, Police 351Drugi Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta na prawach powiatu - Szczecin pod nazwami: Centrum - część, Głębokie-Pilchowo, Gumieńce, Krzekowo-Bezrzecze, Łękno, Nowe Miasto, Pogodno, Śródmieście-Północ - część, Śródmieście-Zachód, Świerczewo, Turzyn 352Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta na prawach powiatu - Szczecin pod nazwami: Bukowe-Klęskowo, Dąbie, Drzetowo-Grabowo, Majowe-Kijewo, Międzyodrze-Wyspa Pucka, Płonie-Śmierdnica-Jezierzyce, Podjuchy, Pomorzany, Słoneczne, Wielgowo-Sławociesze, Załom, Zdroje, Żydowice-Klucz. Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie i Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie dzieli granica wyznaczona ulicami: E. Zegadłowicza, Wojska Polskiego, pl. Zwycięstwa, Bramą Portową, Kard. Stefana Wyszyńskiego do mostu Długiego na granicy z Trzecim Urzędem Skarbowym w Szczecinie. Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. Terytorialny zasięg działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie wyznacza granica przebiegająca: - z Drugim Urzędem Skarbowym ulicami: Bulwarem Piastowskim od mostu Długiego, Kolumba, Dąbrowskiego, Mieszka I, Cukrową do południowej granicy miasta w miejscu przecięcia się z ul. Cukrową, - z Pierwszym Urzędem Skarbowym od północnej granicy miasta w miejscu przecięcia się z lewym brzegiem rzeki Odry, lewym brzegiem rzeki Odry do ul. Grobla, ulicami: Grobli, Wiszesława, Dębogórską, Ludową, Druckiego-Lubeckiego, Stalmacha, Nocznickiego, Hutniczą, Firlika, Łady, Bulwarem Piastowskim do mostu Długiego. 353Urząd Skarbowy w SzczecinkuUlice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. powiat szczecinecki obejmujący: miasto Szczecinek gminy: Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo, Grzmiąca, Szczecinek 354Urząd Skarbowy w Świnoujściumiasto na prawach powiatu - Świnoujście 355Urząd Skarbowy w Wałczupowiat wałecki obejmujący: miasto Wałcz gminy: Człopa, Mirosławiec, Tuczno, Wałcz. Załącznik nr 2 WYKAZ IZB SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba izby skarbowejTerytorialny zasięg działania 1Izba Skarbowa w Warszawiewojewództwo mazowieckie 2Izba Skarbowa w Białymstokuwojewództwo podlaskie 3Izba Skarbowa w Bydgoszczywojewództwo kujawsko-pomorskie 4Izba Skarbowa w Gdańskuwojewództwo pomorskie 5Izba Skarbowa w Katowicachwojewództwo śląskie 6Izba Skarbowa w Kielcachwojewództwo świętokrzyskie 7Izba Skarbowa w Krakowiewojewództwo małopolskie 8Izba Skarbowa w Lubliniewojewództwo lubelskie 9Izba Skarbowa w Łodziwojewództwo łódzkie 10Izba Skarbowa w Olsztyniewojewództwo warmińsko-mazurskie 11Izba Skarbowa w Opoluwojewództwo opolskie 12Izba Skarbowa w Poznaniuwojewództwo wielkopolskie 13Izba Skarbowa w Rzeszowiewojewództwo podkarpackie 14Izba Skarbowa w Szczeciniewojewództwo zachodniopomorskie 15Izba Skarbowa we Wrocławiuwojewództwo dolnośląskie 16Izba Skarbowa w Zielonej Górzewojewództwo lubuskie Załącznik nr 3 WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH UPRAWNIONYCH DO WYDAWANIA LUB SPRZEDAŻY BANDEROL LUB WYDAWANIA UPOWAŻNIEŃ DO WYDAWANIA BANDEROL ORAZ ICH TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu skarbowego 1Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku, ul. Świętojańska 13województwo podlaskie 2Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczy, ul. Tadeusza Rejtana 5województwo kujawsko-pomorskie 3Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku, ul. Na Stoku 49bwojewództwo pomorskie 4Drugi Urząd Skarbowy w Katowicach, ul. Paderewskiego 32bwojewództwa: śląskie, opolskie 5Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście, ul. Krowoderskich Zuchów 2województwa: małopolskie, świętokrzyskie 6Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie, ul. Sądowa 5województwo lubelskie 7Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górna, ul. Wróblewskiego 10awojewództwo łódzkie 8Urząd Skarbowy w Olsztynie, ul. Marszałka J. Piłsudskiego 59województwo warmińsko-mazurskie 9Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu, ul. Chłapowskiego 17/18województwa: lubuskie, wielkopolskie 10Urząd Skarbowy w Rzeszowie, ul. Zamkowa 8województwo podkarpackie 11Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie, ul. Rydla 65województwo zachodniopomorskie 12Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, ul. Lindleya 14województwo mazowieckie 13Pierwszy Urząd Skarbowy we Wrocławiu, ul. Piłsudskiego 38awojewództwo dolnośląskie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 9 grudnia 1998 r. w sprawie trybu rozliczenia środków budżetowych za rok 1998, szczególnych zasad i trybu sporządzania i przekazywania sprawozdań budżetowych za rok 1998 oraz szczególnych zasad i terminów przeprowadzenia inwentaryzacji. (Dz. U. Nr 153, poz. 997) Na podstawie art. 82 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb rozliczenia środków budżetowych za rok 1998, 2) szczególne zasady i tryb sporządzania i przekazywania sprawozdań budżetowych za rok 1998, 3) szczególne zasady i terminy przeprowadzenia inwentaryzacji, przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16, 18 i 26 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872) oraz inne jednostki przejmowane przez wojewodów. § 2. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872), 2) ustawie o rachunkowości - rozumie się przez to ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668 i Nr 107, poz. 669), 3) ministrze - rozumie się przez to również kierownika naczelnego i centralnego organu administracji państwowej oraz innego dysponenta wyodrębnionej części budżetu państwa. § 3. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16, 18 i 26 ustawy, będące w dniu 31 grudnia 1998 r. państwowymi jednostkami budżetowymi, oraz państwowe jednostki budżetowe przejmowane przez wojewodów: 1) rozliczają środki budżetowe otrzymane w roku 1998 i przekazują pozostałości tych środków z rachunków bieżących na rachunek bieżący właściwego w dniu 31 grudnia 1998 r. dysponenta środków budżetu państwa, 2) przekazują dochody budżetu państwa, zrealizowane w roku 1998, z rachunku bieżącego - subkonto dochodów na rachunek bieżący - subkonto właściwe dla dochodów realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe, właściwego w dniu 31 grudnia 1998 r. urzędu skarbowego, w trybie i w terminach określonych w § 43 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa (Dz. U. Nr 76, poz. 333 oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 22 i Nr 80, poz. 411). 2. W roku 1999 w terminie określonym w § 43 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów, o którym mowa w ust. 1: 1) ministrowie rozliczają środki budżetowe otrzymane w roku 1998 i przekazują na centralny rachunek bieżący budżetu państwa pozostałości tych środków łącznie z otrzymanymi pozostałościami środków budżetowych od właściwych państwowych jednostek budżetowych, o których mowa w ust. 1, 2) wojewodowie, których obszar działania obejmuje miasta będące siedzibami dotychczasowych wojewodów, rozliczają środki budżetowe otrzymane w roku 1998 przez dotychczasowych wojewodów i przekazują pozostałości tych środków z rachunków bieżących dotychczasowych urzędów wojewódzkich na centralny rachunek bieżący budżetu państwa, z wyszczególnieniem na poleceniach przelewów symbolu dotychczasowego województwa. 3. Jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, po porozumieniu z właściwymi oddziałami okręgowymi Narodowego Banku Polskiego mogą w roku 1999 na poleceniach przelewów związanych z przekazywaniem pozostałości środków i dochodów budżetu państwa stosować stemple firmowe obowiązujące w dniu 31 grudnia 1998 r. § 4. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w § 3 ust. 1, rozwiązują umowę rachunku bankowego z właściwymi oddziałami okręgowymi Narodowego Banku Polskiego z dniem 31 stycznia 1999 r., wypowiadając tę umowę do dnia 31 grudnia 1998 r. 2. Dotychczasowi wojewodowie rozwiązują umowy rachunku bankowego z właściwymi oddziałami okręgowymi NBP z dniem 31 stycznia 1999 r., wypowiadając te umowy do dnia 31 grudnia 1998 r., oraz wskazują osoby, w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach, upoważnione do dysponowania do dnia 31 stycznia 1999 r. rachunkiem bieżącym dotychczasowego urzędu wojewódzkiego. § 5. 1. W roku 1999 jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16, 18 i 26 ustawy, oraz inne jednostki przejmowane przez wojewodów, dokonują ostatecznego rozliczenia za rok 1998 nadwyżek środków obrotowych środków specjalnych jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i instytucji kultury prowadzących gospodarkę na zasadach określonych dla zakładów budżetowych oraz wpłat z zysku gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych, zgodnie z obowiązującymi w roku 1988 przepisami. 2. Jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, dokonują wpłat na rachunek bieżący - subkonto dochodów odpowiednio: 1) właściwego w dniu 31 grudnia 1998 r. ministerstwa, 2) właściwego urzędu wojewódzkiego, na którego obszarze działania położone są miasta będące siedzibami dotychczasowych województw, z uwzględnieniem przepisów szczególnych w tym zakresie. § 6. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16, 18 i 26 ustawy, oraz inne jednostki przejmowane przez wojewodów, sporządzają sprawozdania budżetowe za rok 1998 zgodnie z obowiązującymi przepisami za ten rok i przekazują je dysponentom środków budżetowych według podległości obowiązującej w roku 1998. 2. Ministrowie przekazują łączne sprawozdania budżetowe za rok 1998, z uwzględnieniem sprawozdań budżetowych właściwych jednostek, o których mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 3. Wojewodowie sporządzają i przekazują sprawozdania budżetowe za rok 1998, zgodnie z art. 76 ustawy. 4. Jeżeli z mocy ustawy z dniem 31 grudnia 1998 r. wygasają akty powołania kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 16, 18 i 26 ustawy, właściwi ministrowie i wojewodowie, w porozumieniu z organami jednostek samorządu terytorialnego, upoważnią właściwe osoby do sporządzania i podpisywania sprawozdań budżetowych za rok 1998. § 7. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy: 1) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na zasadach i w terminach określonych w ustawie o rachunkowości, z uwzględnieniem zasad i terminów stosowanych w jednostce, 2) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998, sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. i otwierają księgi rachunkowe na rok 1999 według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kontynuujących działalność. 2. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 2 ustawy: 1) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, z tym że wyceny aktywów i pasywów dokonuje się według zasad obowiązujących na dzień bilansowy dla jednostek kontynuujących działalność, 2) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998 i sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność. 3. Jednostki organizacyjne, które przejmują jednostki, o których mowa w ust. 2: 1) sporządzają na dzień 1 stycznia 1999 r. bilans otwarcia na podstawie bilansu jednostek przejmowanych i swojego bilansu, sporządzonych na dzień 31 grudnia 1998 r., 2) wprowadzają do ksiąg rachunkowych roku 1999 składniki aktywów i pasywów jednostek przejmowanych na podstawie bilansów jednostek przejmowanych i protokołów inwentaryzacji. § 8. Jednostki organizacyjne, które w związku z art. 18 ustawy: 1) podlegają w całości połączeniu z inną jednostką: a) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, z tym że wycena aktywów i pasywów jest dokonywana według zasad obowiązujących na dzień bilansowy dla jednostek kontynuujących działalność, b) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998 i sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, 2) przejmują jednostki, o których mowa w pkt 1: a) sporządzają na dzień 1 stycznia 1999 r. bilans otwarcia na podstawie bilansu jednostek przejmowanych i swojego bilansu, sporządzonych na dzień 31 grudnia 1998 r., b) wprowadzają do ksiąg rachunkowych roku 1999 składniki aktywów i pasywów jednostek przejmowanych na podstawie bilansów jednostek przejmowanych i protokołów inwentaryzacji, 3) podlegają podziałowi w całości: a) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na dzień 31 grudnia 1998 r., według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, z tym że wycena aktywów i pasywów jest dokonywana według zasad obowiązujących na dzień bilansowy dla jednostek kontynuujących działalność, b) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998 i sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, 4) przekazują część swojego majątku: a) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na zasadach i w terminach określonych w ustawie o rachunkowości, z uwzględnieniem zasad i terminów stosowanych w jednostce, b) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998, sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. i otwierają księgi rachunkowe na rok 1999 według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kontynuujących działalność, c) wyksięgowują z dniem 1 stycznia 1999 r. z ksiąg rachunkowych aktywa i pasywa podlegające przekazaniu właściwej jednostce, na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, 5) przejmują składniki aktywów i pasywów od jednostek, o których mowa w pkt 4, ujmują je w księgach rachunkowych z dniem 1 stycznia 1999 r. na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, 6) ulegają likwidacji: a) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność, z tym że wycena aktywów i pasywów jest dokonywana według zasad obowiązujących na dzień bilansowy dla jednostek kontynuujących działalność, b) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998 i sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kończących działalność. § 9. Instytucje i jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 2 ustawy: 1) dokonują inwentaryzacji aktywów i pasywów na zasadach i w terminach określonych w ustawie o rachunkowości, z uwzględnieniem zasad i terminów stosowanych w jednostce, 2) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998, sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. i otwierają księgi rachunkowe na rok 1999, według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kontynuujących działalność. § 10. 1. Instytucje i jednostki organizacyjne podlegające podziałowi w trybie art. 26 ust. 4 ustawy: a) dokonują pełnej inwentaryzacji aktywów i pasywów według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., b) zamykają księgi rachunkowe za rok 1998 i sporządzają bilans na dzień 31 grudnia 1998 r. według zasad określonych w ustawie o rachunkowości dla jednostek kontynuujących działalność, 3) wyksięgowują z dniem 1 stycznia 1999 r. z ksiąg rachunkowych aktywa i pasywa podlegające przekazaniu właściwej jednostce, na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. 2. Jednostki organizacyjne przejmujące składniki aktywów i pasywów od jednostek, o których mowa w ust. 1, ujmują je w księgach rachunkowych z dniem 1 stycznia 1999 r. na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. § 11. 1. Jednostki organizacyjne przekazujące w 1999 r. inwestycje centralne określone w przepisach, o których mowa w art. 74 ust. 3 ustawy: 1) dokonują inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej inwestycji rozpoczętych oraz inwentaryzacji pozostałych aktywów i pasywów dotyczących inwestycji centralnych na dzień przekazania inwestycji, zgodnie z odrębnymi przepisami, 2) wyksięgują z dniem 1 stycznia 1999 r. z ksiąg rachunkowych aktywa i pasywa dotyczące przekazywanej inwestycji centralnej na podstawie protokołów inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej. 2. Jednostki organizacyjne przejmujące inwestycje centralne, o których mowa w ust. 1, ujmują z dniem 1 stycznia 1999 r. w księgach rachunkowych aktywa i pasywa dotyczące inwestycji centralnych na podstawie protokołów inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia taryf dla paliw gazowych do dystrybucji. (Dz. U. Nr 164, poz. 1171) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość stawek opłat za dostarczanie odbiorcom siecią gazową, zgodnie z umową i wskazaniami urządzeń pomiarowych, następujących paliw gazowych: a) gazu ziemnego wysokometanowego, b) gazu ziemnego zaazotowanego, 2) wysokość stawek opłat za dostarczanie bądź pobór paliw gazowych w ilości niezgodnej z umową, 3) zasady stosowania stawek opłat za dostarczane paliwa gazowe, 4) zasady udzielania bonifikat w związku ze zmianą jakości paliw. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) przedsiębiorstwo gazownicze - przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wydobycia, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami gazowymi, 2) dostawca (sprzedawca) - przedsiębiorstwo gazownicze zajmujące się sprzedażą i dostarczaniem paliw gazowych do miejsca odbioru, a także odbiorcę, który za zgodą i wiedzą przedsiębiorstwa gazowniczego odsprzedaje z sieci wewnętrznej paliwa gazowe innym odbiorcom, 3) przyłącze - odcinek gazociągu od gazociągu zasilającego do kurka głównego włącznie, służący do przyłączania instalacji gazowej znajdującej się w obiekcie odbiorcy, wyposażony w układ pomiarowy, 4) sieć gazowa - połączone i współpracujące ze sobą instalacje, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa gazowniczego, 5) okres umowny - czas obowiązywania umowy, 6) metr sześcienny normalny (m3) - jednostkę rozliczeniową, do której odnoszą się ceny ustalone w rozporządzeniu, oznaczającą ilość suchego gazu zawartą w objętości 1 m3 przy ciśnieniu 101,325 kPa i temperaturze 0ºC, 7) moc umowna - moc ustaloną w umowie jako: a) maksymalna godzinowa możliwość odbioru paliwa gazowego, zgłoszona przez odbiorcę i przyjęta przez dostawcę lub b) maksymalna godzinowa możliwość odbioru paliwa gazowego, skorygowana w wyniku wprowadzenia ograniczeń, lub c) zdolność poboru gazu, wynikająca z nominalnej godzinowej przepustowości gazomierza lub nominalnej godzinowej przepustowości kryzy ograniczającej, zainstalowanej w uzgodnieniu z dostawcą na przyłączu, lub d) zdolność poboru gazu, wynikająca z sumy nominalnych godzinowych poborów wszystkich zainstalowanych odbiorników gazowych, przyjęta na podstawie ekspertyzy wykonanej na wniosek oraz koszt odbiorcy przez jednostkę zaakceptowaną przez dostawcę, jeżeli suma ta jest mniejsza od nominalnej godzinowej przepustowości gazomierza, 8) układ pomiarowy - gazomierze i inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości pobieranych paliw gazowych i dokonywania rozliczeń. Rozdział 2 Ogólne zasady stosowania stawek opłat § 3. Ustalone w rozporządzeniu: 1) zasady rozliczeń i stawki opłat za paliwa gazowe obowiązują wszystkich sprzedawców paliw gazowych pochodzących z własnej produkcji lub nabytych, 2) stawki opłat obowiązują dla każdego zespołu urządzeń odbiorczych zasilanych z jednego przyłącza, tj. ze stacji redukcyjno-pomiarowej lub punktu zasilania wyposażonego w rozliczeniowe przyrządy pomiarowe, 3) stawki opłat zawierają podatek od towarów i usług w wysokości 22%. § 4. 1. Stawki opłat ustalone w rozporządzeniu obowiązują przy dostawach paliw gazowych o jakości określonej w PN-87/C-96001 "Paliwa gazowe rozprowadzane wspólną siecią i przeznaczone dla gospodarki komunalnej" (Dz. Norm. i Miar z 1987 r. Nr 4, poz. 12) i następującym nominalnym cieple spalania: - gaz ziemny wysokometanowy 38,147 MJ/m3, - gaz ziemny zaazotowany 24,190 MJ/m3. 2. Przy dostawie paliw gazowych o cieple spalania obliczonym metodą średniej ważonej, niższym lub wyższym o więcej niż 5% od wartości nominalnych określonych w ust. 1, należność za gaz z tytułu opłaty za ilość pobranego gazu podlega obniżeniu lub podwyższeniu współczynnikiem korygującym, obliczanym według wzoru: gdzie: X - współczynnik korygujący, Hs śr - ciepło spalania dostarczonego gazu, Hs n - nominalne ciepło spalania (w wysokości określonej w ust. 1). 3. Pomiarów rzeczywistego ciepła spalania, z częstotliwością zgodną z Polską Normą, o której mowa w ust. 1, lub wynikającą z umowy, dokonuje dostawca, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W przypadku gdy odbiorca zainstaluje aparaturę uzgodnioną z dostawcą i przez niego sprawdzaną, umożliwiającą określenie ciepła spalania gazu dostarczonego w okresie obrachunkowym, wówczas do obliczenia współczynnika korygującego przyjmowane są wskazania tej aparatury. 5. Przepisy ust. 2-4 nie mają zastosowania do odbiorców zakwalifikowanych do grup taryfowych Z5 i Za5, o których mowa w rozdziale 6. 6. Przy dostawie paliw gazowych o zawartości zanieczyszczeń przekraczających wielkości określone w Polskiej Normie, o której mowa w ust. 1, dostawca udziela odbiorcy bonifikaty, której wysokość określa umowa stron. 7. W przypadku dostarczania jednego rodzaju paliwa gazowego do instalacji gazowej odbiorcy zasilającej, zespół urządzeń odbiorczych zgrupowanych na zwartym, określonym granicami terenie, za pomocą więcej niż jednego przyłącza, wielkość parametrów za dostarczane paliwo ustala się sumarycznie dla całej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 8. 8. Przy przekroczeniu ustalonych przez dostawcę maksymalnych poborów dla poszczególnych przyłączy opłaty za przekroczenie tych poborów stosuje się odrębnie dla każdego przyłącza, zgodnie z ustalonym w umowie sposobem rozliczeń. § 5. 1. W przypadku zawarcia, z inicjatywy odbiorcy lub dostawcy, umowy związanej ze szczególnymi warunkami dostawy i poboru paliw gazowych, w szczególności związanej z poborem gazu przez odbiorcę, o technologii pracy w ruchu ciągłym, bezpośrednio z sieci przesyłowej wysokiego ciśnienia - możliwe jest stosowanie innych stawek opłat niż zawarte w rozporządzeniu. 2. Dostawy gazu ziemnego wysokometanowego i gazu ziemnego zaazotowanego do jednego odbiorcy rozlicza się odrębnie. 3. Dla celów rozliczeniowych wielkość godzinowego poboru paliwa gazowego oblicza się na podstawie poboru w czasie godziny zegarowej. Przepis ten nie dotyczy dostaw paliw gazowych do odbiorców zakwalifikowanych do grup taryfowych Z5 i Za5, o których mowa w rozdziale 6. 4. W przypadku gdy z przyczyn niezależnych zarówno od dostawcy, jak i odbiorcy nastąpiło uszkodzenie urządzenia pomiarowego, na skutek czego określenie ilości paliwa gazowego odebranego w okresie rozliczeniowym nie jest możliwe, w celu ustalenia należności za odebrane przez odbiorcę paliwo, przyjmuje się ilość paliw gazowych zużytych w analogicznych warunkach roku poprzedniego. Dla odbiorcy, któremu nie można określić porównywalnych warunków, przyjmuje się ilości wynikające z przemnożenia czasu w okresie rozliczeniowym oraz mocy umownej określonej w umowie dostawy gazu. 5. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 4, obejmuje okres pobierania paliw gazowych od początku okresu obrachunkowego, w którym zgłoszono nieprawidłowość wskazań lub zażądano sprawdzenia układu pomiarowego. Jeśli zostanie udowodnione, że błędne określenie należności trwało dłużej, to korekta obejmuje cały okres, w którym występowały nieprawidłowości. 6. Odczyty wskazań przyrządów pomiarowo-rozliczeniowych dokonywane są z dokładnością do 1 m3. Jeżeli pomiar gazu odbywa się przy ciśnieniu nie wyższym niż 2,5 kPa nadciśnienia, to dla celów rozliczeniowych 1 m3 gazu odczytany na gazomierzu zrównany jest taryfowo z 1 m3 normalnym. Rozdział 3 Ogólne zasady taryfikacji i rozliczeń § 6. 1. Grupy taryfowe stosowane przez dostawcę paliw gazowych w rozliczeniach z odbiorcami zależą od: 1) mocy umownej, 2) rodzaju urządzenia pomiarowego. 2. W oparciu o kryteria określone w ust. 1 stosowane są, z zastrzeżeniem ust. 3, następujące grupy taryfowe: 1) przy odbiorze gazu ziemnego wysokometanowego w ilości powyżej 10 m3/h: a) grupa Z1 dla odbiorców wyposażonych w gazomierz wraz z urządzeniem rejestrującym przebieg godzinowego poboru gazu, b) grupa Z2 dla odbiorców wyposażonych w gazomierz bez urządzenia rejestrującego przebieg godzinowego poboru gazu, 2) przy odbiorze gazu ziemnego zaazotowanego w ilości powyżej 25 m3/h: a) grupa Za1 dla odbiorców wyposażonych w gazomierz wraz z urządzeniem rejestrującym przebieg godzinowego poboru gazu, b) grupa Za2 dla odbiorców wyposażonych w gazomierz bez urządzenia rejestrującego przebieg godzinowego poboru gazu, 3) przy odbiorze gazu ziemnego wysokometanowego w ilości nie przekraczającej 10 m3/h - grupa Z5, 4) przy odbiorze gazu ziemnego zaazotowanego w ilości nie przekraczającej 25 m3/h - grupa Za5. 3. Przy odbiorze paliw gazowych (bez względu na rodzaj gazu) w ilości nie przekraczającej 65 m3/h odbiorca, na swój wniosek, może być zakwalifikowany do grupy taryfowej Z2 lub Z5 bądź odpowiednio Za2 lub Za5. Odbiorca może wystąpić o zmianę grupy taryfowej, nie częściej niż raz na 12 miesięcy. § 7. 1. Dla grup taryfowych Z1, Za1 oraz Z2 i Za2 opłata za dostarczone paliwo gazowe stanowi sumę: 1) opłaty stałej za moc umowną, 2) opłaty zmiennej za pobrane paliwo gazowe. 2. Dla grup taryfowych Z5 i Za5 opłata za dostarczone paliwo gazowe stanowi sumę: 1) miesięcznej stałej opłaty eksploatacyjnej, 2) opłaty zmienionej za dostarczone paliwo gazowe. § 8. Dla odbiorców z obiektami nieprzemysłowymi wyposażonymi w urządzenia grzewcze, zakwalifikowanych do: 1) grup taryfowych Z2 i Za2 opłatę stałą za moc rozlicza się w sposób następujący: a) w miesiącach od maja do września włącznie - na podstawie ilości rzeczywistego poboru paliwa gazowego w tym okresie, podzielonej przez czas kalendarzowy (nominalną liczbę godzin maja, czerwca, lipca, sierpnia i września), nie mniej niż za 1 m3/h, b) w miesiącach od października do kwietnia według zasad określonych w rozdziale 5, 2) grup taryfowych Z1 i Za1 opłatę stałą rozlicza się według maksymalnej mocy rocznej. § 9. 1. Opłaty stałe za moc umowną dla odbiorców zakwalifikowanych do grup taryfowych Z1 i Za1 oraz Z2 i Za2 w przypadku: 1) poboru paliw gazowych wyłącznie w miesiącach II i III kwartału lub, 2) poboru całorocznego, jeśli zgłoszona przez odbiorcę moc umowna na II i III kwartał lub jeden z tych kwartałów jest wyższa co najmniej o 20% od mocy umownej na I kwartał, ulegają obniżeniu według zasad określonych w ust. 2 i 3. 2. W przypadku poboru paliw gazowych wyłącznie w miesiącach II i III kwartału opłaty z moc zamówioną ulegają obniżeniu o 50%. 3. W przypadku całorocznego poboru paliw gazowych - jeśli moc umowna na II i III kwartał lub na jeden z tych kwartałów jest większa w stosunku do mocy umownej na I kwartał: 1) o ponad 50%, to obniżenie opłaty stałej o 50% przysługuje od nadwyżki w poborze w tym kwartale, na który moc umowna została zwiększona, 2) w granicach od 20% do 50%, to proporcjonalne obniżenie opłaty stałej przysługuje od nadwyżki między mocą zwiększoną a mocą umowną na I kwartał, za okres wyszczególniony w umowie. Rozdział 4 Zasady rozliczeń i wysokości stawek opłat dla grup taryfowych Z1 i Za1 § 10. 1. Opłatę stałą oblicza się jako iloczyn mocy zamówionej przez odbiorcę na dany kwartał, liczby godzin nominalnych w okresie rozliczeniowym i stawki opłaty za moc umowną, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty stałej za moc umownązł/m3/h0,11500,0908 2. Opłatę zmienną oblicza się jako iloczyn ilości pobranego paliwa gazowego i stawki opłaty za pobrane paliwo, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty za pobrane paliwa gazowezł/m30,43200,2693 3. Odbiorca zgłasza dostawcy, z wyprzedzeniem określonym w umowie, wielkość mocy umownej dla poszczególnych kwartałów roku, nie mniej niż 1 m3/h. 4. Odbiorca ma prawo zmiany wielkości mocy umownej dla poszczególnych kwartałów przy zachowaniu następujących zasad: 1) zwiększenie mocy umownej może nastąpić tylko w drodze dwustronnego uzgodnienia dostawcy z odbiorcą, przy czym w ramach tego uzgodnienia dopuszcza się zwiększenie mocy na okresy krótsze niż kwartał; rozliczenie, za okres uzgodnionego poboru, zwiększonej mocy następuje według stawki opłaty stałej ustalonej w ust. 1; naliczone opłaty za przekroczenie poboru umownego nie podlegają korekcie, 2) obniżenie mocy umownej może nastąpić w drodze uzgodnienia między dostawca´ i odbiorcą z wyprzedzeniem: a) co najmniej 30-dniowym, lub b) co najmniej 90-dniowym, lub c) co najmniej 180-dniowym; rozliczenie, za okres uzgodnionego poboru, zmniejszonej mocy następuje według stawek zależnych od wielkości obniżenia mocy wyrażonej w %, w wysokości: Poz.Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty stałej za moc umowną obniżoną z wyprzedzeniem:zł/m3/h 1co najmniej 30-dniowym % obniżenia w granicach 1.1do 200,13110,1036 1.2od 21 do 400,14720,1162 1.3od 41 do 600,16560,1308 1.4powyżej 600,18400,1453 2co najmniej 90-dniowym % obniżenia w granicach 2.1do 200,12710,1003 2.2od 21 do 400,13920,1099 2.3od 41 do 600,15290,1208 2.4powyżej 600,16680,1317 3co najmniej 180-dniowym % obniżenia w granicach 3.1do 200,12310,0971 3.2od 21 od 400,13110,1036 3.3od 41 do 600,14030,1107 3.4powyżej 600149501180 5. W przypadku ograniczenia wielkości mocy umownej, wprowadzonego w trybie określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych lub ciekłych, w dostarczaniu i poborze paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła oraz określenia organów uprawnionych do kontroli przestrzegania wprowadzonych ograniczeń (Dz. U. Nr 60, poz. 386) lub w przypadku doraźnych ograniczeń mocy umownej, wynikających z pracy systemu gazowniczego, o których odbiorca został uprzedzony zgodnie z umową sprzedaży gazu, opłata stała za moc zamówioną, ustalona w ust. 3, ulega obniżeniu proporcjonalnie do wielkości i czasu trwania ograniczenia. 6. Odbiorcy, którzy nie dostosowali się do ograniczenia wprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 5, oraz ograniczeń wprowadzonych na podstawie umowy sprzedaży, na skutek naruszenia tej umowy, uiszczają oprócz opłaty, stałej i zmiennej, dodatkowo, opłatę za nadwyżkę ponad dopuszczalny pobór według następujących stawek: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty za pobór gazu ponad pobór dopuszczalnyzł/m30,84310,5237 7. W przypadku niedostarczenia przez dostawcę umownych wielkości paliw gazowych, na skutek: 1) ograniczenia wielkości mocy umownej w związku z prowadzonymi pracami przyłączeniowymi i konserwacyjno-remontowymi, 2) innych przyczyn doraźnego ograniczenia wielkości mocy umownej bądź spadku ciśnienia (na dopływie przed reduktorem) w sieci poniżej ciśnienia minimalnego ustalonego w umowie na czas dłuższy niż 30 minut, o którym odbiorca nie został uprzedzony, dostawca jest zobowiązany do zapłaty odbiorcy kwoty wynikającej z iloczynu ilości m3 nie dostarczonego gazu i stawek opłat, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty za nie dostarczone, w wyniku ograniczeń, paliwa gazowezł/m30,36980,2297 Ilość nie dostarczonego gazu ustala się jako iloczyn różnicy między wysokością mocy umownej a poborem nakazanym przez dostawcę i czasu trwania tego ograniczenia. Zasada ta dotyczy ograniczeń, które nie powodują wyłączeń z ruchu urządzeń i instalacji produkcyjnych odbiorcy. 8. W przypadku niedostarczenia przez dostawcę umownych wielkości paliw gazowych na skutek spadku ciśnienia, zwrot kwoty, o której mowa w ust. 7, przysługuje odbiorcom, którzy posiadają na dopływie przed reduktorem urządzenia do ciągłej rejestracji ciśnienia oraz aparaturę rejestrującą godzinowy pobór gazu. Zwrot tej kwoty nie przysługuje, jeżeli odbiorca przekroczył moc umowną, a w okresie wprowadzenia ograniczeń przekroczył wielkość poboru nakazaną przez dostawcę. 9. W przypadku przekroczenia przez odbiorcę wielkości mocy umownej lub mocy wynikającej z wprowadzonych przez dostawcę ograniczeń, w związku z prowadzonymi pracami przyłączeniowymi lub konserwacyjno-remontowymi bądź innymi przyczynami doraźnego ograniczenia mocy umownej, wynikającymi z pracy systemu gazowniczego, odbiorcy uiszczają dodatkowe opłaty za każdy 1 m3 paliwa gazowego stanowiący nadwyżkę poboru ponad obowiązujący pobór lub pobór wynikający z ograniczeń w każdej godzinie zegarowej, według następujących stawek: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z1Za1 Stawka opłaty za nadwyżkę poboru przy ograniczeniachzł/m30,68880,4278 Rozdział 5 Zasady rozliczeń i wysokość stawek opłat dla grup taryfowych Z2 i Za2 § 11. 1. Opłatę stałą oblicza się jako iloczyn zamówionej mocy, liczby godzin nominalnych okresu rozliczeniowego i stawki opłaty stałej, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z2Za2 Stawka opłaty stałej za moc umownązł/m3/h0,10930,0859 2. Opłatę zmienną oblicza się jako iloczyn ilości pobranego paliwa gazowego i stawki opłaty za pobrane paliwo, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z2Za2 Stawka opłaty za pobrane paliwa gazowezł/m30,43200,2693 3. Opłata stała obliczana jest za moc umowną zgłoszoną przez odbiorcę w oparciu o: 1) nominalną godzinową przepustowość gazomierza lub nominalną godzinową przepustowość zainstalowanej na przyłączu w uzgodnieniu z dostawcą - kryzy ograniczającej pobór lub 2) sumę nominalnych godzinowych poborów wszystkich zainstalowanych odbiorników gazowych, ustaloną na podstawie ekspertyzy wykonanej na wniosek oraz koszt odbiorcy przez jednostkę zaakceptowaną przez dostawcę, jeżeli suma ta jest mniejsza od nominalnej godzinowej przepustowości gazomierza. 4. Odbiorcy, dla których wielkość opłaty stałej obliczana jest na podstawie nominalnego godzinowego poboru odbiorników gazowych, obowiązani są do uzgodnienia z dostawcą terminu przyłączenia nowych odbiorników w celu skorygowania wysokości opłaty stałej. 5. Korektę, o której mowa w ust. 3, przeprowadza się od dnia, w którym nastąpiło przyłączenie. Jeżeli przyłączenie nowych odbiorników nie zostało uzgodnione z dostawcą, korektę przeprowadza się od daty nabycia przyłączonych odbiorników, a w razie braku tych danych - za okres jednego roku wstecz. 6. Wysokość opłaty stałej podlega korekcie, jeżeli w jakimkolwiek okresie wielkość godzinowego poboru obliczona na podstawie zużycia paliw gazowych według zapisu w dzienniku zużycia bądź też obliczona na podstawie dorywczego pomiaru z poboru gazu w którejkolwiek godzinie zegarowej (iloraz ilości pobranego gazu i czasu poboru tej ilości wyrażonego w godzinach) jest wyższa od godzinowego poboru paliwa gazowego stanowiącego podstawę obliczenia opłaty stałej. Korektę przeprowadza się przyjmując za podstawę pobór godzinowy obliczony z ilości pobranego gazu, powiększony o 10% 7. Dla odbiorców zakwalifikowanych do grup taryfowych Z2 i Za2 stosuje się przepisy § 10 ust. 5-9. Rozdział 6 Zasady rozliczeń i wysokości stawek opłat dla grup taryfowych Z5 i Za5 § 12. 1. Miesięczne stałe opłaty eksploatacyjne dla odbiorców paliw gazowych zakwalifikowanych do grup taryfowych Z5 i Za5 wynoszą: 1) w przypadku odbiorców, którzy zawarli umowę na dostawę paliw gazowych, z uwzględnieniem celów grzewczych - 4,40 zł, 2) w przypadku odbiorców, którzy zawarli umowę na dostawę paliw gazowych, z wyłączeniem celów grzewczych - 2,70 zł. 2. Obsługa eksploatacyjna, o której mowa w ust. 1, obejmuje handlową i techniczną obsługę odbiorców, polegającą na: 1) założeniu, kontroli i konserwacji gazomierza, 2) odczytach rozliczeniowych i kontrolnych poboru paliw gazowych, 3) wystawianiu i doręczaniu rachunków, 4) prowadzeniu stosownej ewidencji rozliczeniowej odbiorców. 3. Miesięczne opłaty eksploatacyjne naliczane są w pełnej wysokości, niezależnie od dnia miesiąca, w którym nastąpiło zawarcie lub rozwiązanie umowy. Opłaty eksploatacyjne dolicza się do bieżących rachunków za pobrane paliwa gazowe. 4. Opłatę zmienną oblicza się jako iloczyn ilości pobranego paliwa gazowego i stawki opłaty za pobrane paliwo, w następującej wysokości: Rodzaj opłatyJedn. miaryGrupa taryfowa Z5Za5 Stawka za pobrane paliwa gazowezł/m30,820,52 Rozdział 7 Przepisy końcowe § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji" (Dz. U. Nr 157, poz. 1035). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie właściwości rzeczowej i miejscowej organów celnych. (Dz. U. Nr 164, poz. 1172) Na podstawie art. 263 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje: § 1. W sprawach, w których Kodeks celny przewiduje podejmowanie rozstrzygnięć przez organ celny, właściwy rzeczowo jest dyrektor urzędu celnego, jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. § 2. Właściwość miejscową organów celnych do prowadzenia postępowania w sprawach celnych określa się w sposób następujący: 1) Dyrektor Urzędu Celnego w Białej Podlaskiej - obszar województwa lubelskiego, z wyłączeniem miasta Zamość oraz powiatów: biłgorajskiego, hrubieszowskiego, tomaszowskiego, zamojskiego oraz miasto Siedlce i powiaty: garwoliński, łosicki, siedlecki, sokołowski i węgrowski z obszaru województwa mazowieckiego, 2) Dyrektor Urzędu Celnego w Białymstoku - obszar województwa podlaskiego oraz powiaty: ełcki i piski z obszaru województwa warmińsko-mazurskiego, 3) Dyrektor Urzędu Celnego w Cieszynie - obszar województwa śląskiego, z wyłączeniem miast: Bytom, Chorzów, Częstochowa, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze, Żory i powiatów: będzińskiego, częstochowskiego, gliwickiego, kłobuckiego, lublinieckiego, mikołowskiego, myszkowskiego, rybnickiego, tarnogórskiego, tyskiego, zawiercińskiego, oraz powiaty: oświęcimski, suski, wadowicki z obszaru województwa małopolskiego, 4) Dyrektor Urzędu Celnego w Gdańsku - obszar województwa pomorskiego, z wyłączeniem miast: Gdynia, Słupsk, Sopot oraz powiatów: bytowskiego, chojnickiego, człuchowskiego, kartuskiego, kościerskiego, lęborskiego, puckiego, słupskiego, wejherowskiego, oraz miasto Elbląg i powiat elbląski z obszaru województwa warmińsko-mazurskiego, 5) Dyrektor Urzędu Celnego w Gdyni - obszar województwa pomorskiego, z wyłączeniem miasta Gdańsk oraz powiatów: chojnickiego, kwidzyńskiego, malborskiego, nowodworskiego, gdańskiego, starogardzkiego, tczewskiego, 6) Dyrektor Urzędu Celnego w Katowicach - obszar województwa śląskiego, z wyłączeniem miast: Bielsko-Biała i Jastrzębie-Zdrój oraz powiatów: bielskiego, cieszyńskiego, pszczyńskiego, raciborskiego, wodzisławskiego, żywieckiego, oraz miasto Sławków z powiatu olkuskiego z obszaru województwa małopolskiego, 7) Dyrektor Urzędu Celnego w Krakowie - obszar województwa małopolskiego, z wyłączeniem miast Nowy Sącz i Sławków z powiatu olkuskiego oraz powiatów: gorlickiego, limanowskiego, nowosądeckiego, nowotarskiego, oświęcimskiego, suskiego, tatrzańskiego, wadowickiego, oraz powiat dębicki z obszaru województwa podkarpackiego i obszar województwa świętokrzyskiego, z wyłączeniem powiatów: sandomierskiego i staszowskiego, 8) Dyrektor Urzędu Celnego w Legnicy - obszar województwa dolnośląskiego, z wyłączeniem miast: Wałbrzych i Wrocław oraz powiatów: dzierżoniowskiego, kłodzkiego, milickiego, oleśnickiego, oławskiego, strzelińskiego, średzkiego, świdnickiego, trzebnickiego, wałbrzyskiego, wołowskiego, wrocławskiego, ząbkowickiego, 9) Dyrektor Urzędu Celnego w Łodzi - obszar województwa łódzkiego oraz miasto Płock i powiaty: gostyniński, płocki, sierpecki, sochaczewski, żyrardowski z obszaru województwa mazowieckiego, 10) Dyrektor Urzędu Celnego w Nowym Targu - obszar województwa małopolskiego, z wyłączeniem miast: Kraków i Tarnów oraz powiatów: bocheńskiego, brzeskiego, chrzanowskiego, dąbrowskiego, krakowskiego, miechowskiego, myślenickiego, olkuskiego, oświęcimskiego, proszowickiego, suskiego, tarnowskiego, wadowickiego, wielickiego, 11) Dyrektor Urzędu Celnego w Olsztynie - obszar województwa warmińsko-mazurskiego, z wyłączeniem miasta Elbląg i powiatów: elbląskiego, ełckiego i piskiego, 12) Dyrektor Urzędu Celnego w Poznaniu - obszar województwa wielkopolskiego, z wyłączeniem miasta Konin i powiatów: kolskiego, konińskiego, tureckiego oraz gminy Zbąszyń z powiatu nowotomyskiego, oraz powiat wałecki z obszaru województwa zachodniopomorskiego, 13) Dyrektor Urzędu Celnego w Przemyślu - miasto Zamość i powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, tomaszowski, zamojski z obszaru województwa lubelskiego i obszar województwa podkarpackiego, z wyłączeniem powiatu dębickiego, oraz powiaty: sandomierski i staszowski z obszaru województwa świętokrzyskiego, 14) Dyrektor Urzędu Celnego w Rzepinie - obszar województwa lubuskiego oraz gmina Zbąszyń z powiatu nowotomyskiego z obszaru województwa wielkopolskiego, 15) Dyrektor Urzędu Celnego w Szczecinie - obszar województwa zachodniopomorskiego, z wyłączeniem powiatu wałeckiego, 16) Dyrektor Urzędu Celnego w Toruniu - obszar województwa kujawsko-pomorskiego i powiat chojnicki z obszaru województwa pomorskiego oraz miasto Konin i powiaty: koniński, kolski i turecki z obszaru województwa wielkopolskiego, 17) Dyrektor Urzędu Celnego w Warszawie - obszar województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miast: Płock i Siedlce oraz powiatów: garwolińskiego, gostynińskiego, łosickiego, płockiego, siedleckiego, sierpeckiego, sochaczewskiego, sokołowskiego, węgrowskiego i żyrardowskiego, 18) Dyrektor Urzędu Celnego Port Lotniczy w Warszawie - teren Międzynarodowego Portu Lotniczego Warszawa-Okęcie, 19) Dyrektor Urzędu Celnego we Wrocławiu - obszar województwa dolnośląskiego, z wyłączeniem miast: Jelenia Góra i Legnica oraz powiatów: bolesławieckiego, głogowskiego, górowskiego, jaworskiego, jeleniogórskiego, kamiennogórskiego, legnickiego, lubańskiego, lubińskiego, lwóweckiego, polkowickiego, zgorzeleckiego, złotoryjskiego, oraz obszar województwa opolskiego. § 3. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia są prowadzone według przepisów dotychczasowych. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie właściwości rzeczowej i miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 144, poz. 967). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania w postępowaniu karnym skarbowym. (Dz. U. Nr 164, poz. 1173) Na podstawie art. 129 pkt 1 ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720, z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 108, poz. 682 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje: § 1. Powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia artykuły ustawy oznaczają artykuły ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 122, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100. z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720, z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 108, poz. 682 i Nr 160, poz. 1063). § 2. Do orzekania w pierwszej instancji w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 48, 63 § 1 i 2, art. 80-87 oraz w art. 911 ustawy wyznacza się urzędy celne w Białej Podlaskiej, Białymstoku, Cieszynie, Gdańsku, Gdyni, Katowicach, Krakowie, Legnicy, Łodzi, Nowym Targu, Olsztynie, Poznaniu, Przemyślu, Rzepinie, Szczecinie, Toruniu, Warszawie, Port Lotniczy w Warszawie i we Wrocławiu. § 3. Właściwość miejscową urzędów celnych do orzekania w pierwszej instancji w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określa się w sposób następujący: 1) Urząd Celny w Białej Podlaskiej - obszar województwa lubelskiego, z wyłączeniem miasta Zamość oraz powiatów: biłgorajskiego, hrubieszowskiego, tomaszowskiego, zamojskiego, oraz miasto Siedlce i powiaty: garwoliński, łosicki, siedlecki, sokołowski i węgrowski z obszaru województwa mazowieckiego, 2) Urząd Celny w Białymstoku - obszar województwa podlaskiego oraz powiaty: ełcki i piski z obszaru województwa warmińsko-mazurskiego, 3) Urząd Celny w Cieszynie - obszar województwa śląskiego, z wyłączeniem miast: Bytom, Chorzów, Częstochowa, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze, Żory i powiatów: będzińskiego, częstochowskiego gliwickiego, kłobuckiego, lublinieckiego, mikołowskiego, myszkowskiego, rybnickiego, tarnogórskiego, tyskiego, zawierciańskiego, oraz powiaty: oświęcimski, suski i wadowicki z obszaru województwa małopolskiego, 4) Urząd Celny w Gdańsku - obszar województwa pomorskiego, z wyłączeniem miast: Gdynia, Słupsk, Sopot oraz powiatów: bytowskiego, chojnickiego, człuchowskiego, kartuskiego, kościerskiego, lęborskiego, puckiego, słupskiego, wejherowskiego, oraz miasto Elbląg i powiat elbląski z obszaru województwa warmińsko-mazurskiego, 5) Urząd Celny w Gdyni - obszar województwa pomorskiego, z wyłączeniem miasta Gdańsk oraz powiatów: chojnickiego, kwidzyńskiego, malborskiego, nowodworskiego, gdańskiego, starogardzkiego, tczewskiego, 6) Urząd Celny w Katowicach - obszar województwa śląskiego, z wyłączeniem miast: Bielsko-Biała i Jastrzębie-Zdrój oraz powiatów: bielskiego, cieszyńskiego, pszczyńskiego, raciborskiego, wodzisławskiego, żywieckiego, oraz miasto Sławków z powiatu olkuskiego z obszaru województwa małopolskiego, 7) Urząd Celny w Krakowie - obszar województwa małopolskiego, z wyłączeniem miasta Nowy Sącz i miasta Sławków z powiatu olkuskiego oraz powiatów: gorlickiego, limanowskiego, nowosądeckiego, nowotarskiego, oświęcimskiego, suskiego, tatrzańskiego, wadowickiego, oraz powiat dębicki z obszaru województwa podkarpackiego i obszar województwa świętokrzyskiego, z wyłączeniem powiatów: sandomierskiego i staszowskiego, 8) Urząd Celny w Legnicy - obszar województwa dolnośląskiego, z wyłączeniem miast: Wałbrzych i Wrocław oraz powiatów: dzierżoniowskiego, kłodzkiego, milickiego, oleśnickiego, oławskiego, strzelińskiego, średzkiego, świdnickiego, trzebnickiego, wałbrzyskiego, wołowskiego, wrocławskiego, ząbkowickiego, 9) Urząd Celny w Łodzi - obszar województwa łódzkiego oraz miasto Płock i powiaty: gostyniński, płocki, sierpecki, sochaczewski i żyrardowski z obszaru województwa mazowieckiego, 10) Urząd Celny w Nowym Targu - obszar województwa małopolskiego, z wyłączeniem miast: Kraków i Tarnów oraz powiatów: bocheńskiego, brzeskiego, chrzanowskiego, dąbrowskiego, krakowskiego, miechowskiego, myślinickiego, olkuskiego, oświęcimskiego, proszowickiego, suskiego, tarnowskiego, wadowickiego, wielickiego, 11) Urząd Celny w Olsztynie - obszar województwa warmińsko-mazurskiego, z wyłączeniem miasta Elbląg i powiatów: elbląskiego, ełckiego i piskiego, 12) Urząd Celny w Poznaniu - obszar województwa wielkopolskiego, z wyłączeniem miasta Konin i powiatów: kolskiego, konińskiego, tureckiego oraz gminy Zbąszyń z powiatu nowotomyskiego, i powiat wałecki z obszaru województwa zachodniopomorskiego, 13) Urząd Celny w Przemyślu - miasto Zamość i powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, tomaszowski, zamojski z obszaru województwa lubelskiego i obszar województwa podkarpackiego, z wyłączeniem powiatu dębickiego, oraz powiaty: sandomierski i staszowski z obszaru województwa świętokrzyskiego, 14) Urząd Celny w Rzepinie - obszar województwa lubuskiego oraz gmina Zbąszyń z powiatu nowotomyskiego z obszaru województwa wielkopolskiego, 15) Urząd Celny w Szczecinie - obszar województwa zachodniopomorskiego, z wyłączeniem powiatu wałeckiego, 16) Urząd Celny w Toruniu - obszar województwa kujawsko-pomorskiego i powiat chojnicki z obszaru województwa pomorskiego oraz miasto Konin i powiaty: konińskie, kolski i turecki z obszaru województwa wielkopolskiego, 17) Urząd Celny w Warszawie - obszar województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miast: Płock i Siedlce oraz powiatów: garwolińskiego, gostynińskiego, łosickiego, płockiego, siedleckiego, sierpeckiego, sochaczewskiego, sokołowskiego, węgrowskiego i żyrardowskiego, 18) Urząd Celny Port Lotniczy w Warszawie - teren Międzynarodowego Portu Lotniczego Warszawa-Okęcie, 19) Urząd Celny we Wrocławiu - obszar województwa dolnośląskiego, z wyłączeniem miast: Jelenia Góra i Legnica oraz powiatów: bolesławieckiego, głogowskiego, górowskiego, jaworskiego, jeleniogórskiego, kamiennogórskiego, legnickiego, lubańskiego, lubińskiego, lwóweckiego, polkowickiego, zgorzeleckiego, złotoryjskiego, oraz obszar województwa opolskiego. § 4. 1. Do postępowań w sprawach karnych skarbowych wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia. 2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, należy przekazać według właściwości ustalonej zgodnie z § 3 w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 1998 r. w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania w postępowaniu karnym skarbowym (Dz. U. Nr 46, poz. 274 i Nr 129, poz. 856). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. (Dz. U. Nr 164, poz. 1174) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zwalnia się w 1999 r. płatników, o których mowa w art. 31, 34 i 35 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602, Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 390 i Nr 162, poz. 1121), zwanej dalej "ustawą", z obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych przez nich dochodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, pracy nakładczej oraz rent i emerytur, w części przekraczającej: 1) podatek stanowiący 19% dochodu ustalonego zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy - od podatników, którzy uzyskali od początku roku dochód nie przekraczający górnej granicy drugiego przedziału skali podatkowej, określonej w art. 27 ustawy, 2) podatek stanowiący 30% dochodu ustalonego zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy - od podatników, którzy uzyskali od początku roku dochód przekraczający górną granicę drugiego przedziału skali podatkowej, o której mowa w pkt 1. 2. Zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli podatnik uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1, złoży płatnikowi pisemne oświadczenie, że: 1) zamierza rozliczyć się w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub art. 4 ustawy, 2) przewidywane za rok podatkowy dochody małoletniego dziecka, które są doliczane do dochodów jednego z rodziców, lub dochody małżonka mieszczą się w niższych przedziałach skali podatkowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, niż dochody podatnika, 3) małżonek, z którym podatnik zamierza się wspólnie opodatkować, nie będzie korzystał w roku podatkowym z możliwości obniżenia zaliczek. § 2. Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w § 1 ust. 2, pobierają zaliczki na podatek, według zasad określonych w § 1 ust. 1, począwszy do miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie; przepisy art. 32 ust. 3 i 3b ustawy stosuje się odpowiednio. § 3. W razie zmiany stanu faktycznego, podanego w oświadczeniu, o którym mowa w § 1 ust. 2, podatnik jest obowiązany poinformować o tym płatnika; w tym przypadku od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik przestał spełniać warunki do obniżenia zaliczek, zaliczki są pobierane według zasad określonych w art. 32 ust. 1 i 1d ustawy. § 4. Po zakończeniu roku podatkowego podatnicy, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, zgodnie z art. 45 ustawy. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do dochodów osiąganych od dnia 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. J. Bauc Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie zasad i terminów sporządzania sprawozdawczości budżetowej. (Dz. U. Nr 164, poz. 1175) Na podstawie art. 51 i art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 68, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się obowiązek sporządzania i przekazywania: 1) sprawozdań budżetowych na formularzach oznaczonych symbolami: a) Rb-23 - "Miesięczne/półroczne/roczne sprawozdanie o stanie środków na rachunkach bieżących i inwestycyjnych oraz zobowiązaniach dysponentów środków budżetu państwa"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia, b) Rb-24 - "Miesięczne/półroczne/roczne sprawozdanie o stanie środków na rachunkach bieżących urzędów skarbowych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia, c) Rb-25 - "Miesięczne sprawozdanie o dochodach i wydatkach budżetowych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia, d) Rb-27 - "Półroczne/roczne sprawozdanie o dochodach budżetowych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia, e) Rb-28 - "Półroczne/roczne sprawozdanie o wydatkach budżetowych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia, f) Rb-30 - "Półroczne/roczne sprawozdanie o środkach pozabudżetowych ( z wyjątkiem gospodarstw pomocniczych)"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia, g) Rb-31 - "Półroczne/roczne sprawozdanie o środkach gospodarstw pomocniczych" (jednostek budżetowych państwowych i gminnych); wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia, h) Rb-49 - "Roczny bilans z wykonania budżetu gminy"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia, i) Rb-50 - "Półroczne/roczne sprawozdanie o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom, miejskim strefom usług publicznych i Związkowi Komunalnemu m.st. Warszawy"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia, j) Rb-60 - "Roczne sprawozdanie o dysponentach środków budżetu państwa i zakładach budżetowych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia, k) Rb-70 - "Kwartalne sprawozdanie o zatrudnieniu i wynagrodzeniach"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 12 do rozporządzenia, l) Rb-71 - "Kwartalne sprawozdanie o liczbie i kwotach zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych"; wzór sprawozdania stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia; 2) bilansów jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych, instytucji kultury wymienionych w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), zwanych dalej "instytucjami kultury" - według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia, 3) informacji o wykonaniu ustawy budżetowej, zwanej dalej "informacją" - według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia. § 2. Do sporządzania i przekazywania sprawozdań budżetowych wymienionych w § 1 pkt 1 są obowiązane następujące jednostki: 1) w zakresie budżetu państwa: a) dysponenci środków budżetowych budżetu państwa wszystkich stopni - Rb-23, Rb-25, Rb-27, Rb-28, Rb-30 (z wykonania środków specjalnych i państwowych funduszy celnych), Rb-70 oraz Rb-71, b) urzędy skarbowe i izby skarbowe, jako organy podatkowe, w zakresie dochodów budżetu państwa z tytułu podatków, opłat oraz innych nieopodatkowych należności budżetu państwa - Rb-24, Rb-25, Rb-27, c) zakłady budżetowe - Rb-30 i Rb-70, d) instytucje kultury - Rb-30 i Rb-70, e) gospodarstwa pomocnicze państwowych jednostek budżetowych - Rb-31 i Rb-70, 2) w zakresie budżetów gmin, miejskich stref usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy: a) zarządy gmin, organy wykonawcze miejskich stref usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy oraz podległe im jednostki budżetowe - Rb-25, Rb-27, Rb-28, Rb-30 (z wykonania gminnych funduszy celowych), Rb-50, b) zakłady budżetowe - Rb-30, c) instytucje kultury - Rb-30, d) gospodarstwa pomocnicze gminnych jednostek budżetowych - Rb-31, e) urzędy skarbowe - organy podatkowe w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody budżetów gmin i udziałów gmin w dochodach budżetu państwa - Rb-25, Rb-27, 3) jednostki organizacyjne i osoby fizyczne - z wykonywanych zadań budżetowych, określonych w art. 12 pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042), zwanej dalej "Prawem budżetowym" - Rb-25, Rb-28, 4) państwowe szkoły wyższe Rb-70, 5) dysponenci główni i dysponenci budżetu państwa drugiego stopnia - Rb-60. 2. Do sporządzania bilansów są obowiązane jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych oraz instytucje kultury. 3. Do sporządzania informacji są obowiązani dysponenci główni środków budżetu państwa oraz dysponenci funduszy celowych wyszczególnionych w ustawie budżetowej na dany rok. § 3. 1. W zakresie: 1) budżetu państwa sporządza się: a) sprawozdanie miesięczne: Rb-23, Rb-24, Rb-25 - za okres od początku roku do końca stycznia, lutego, marca, kwietnia, maja, lipca, sierpnia, września, października, listopada i grudnia; w sprawozdaniach za grudzień wykazuje się dochody i wydatki okresu przejściowego, wymienione w § 43 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa (Dz. U. Nr 76, poz. 333 oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 22 i Nr 80, poz. 411), b) sprawozdanie kwartalne: Rb-70 - za okres od początku roku do końca każdego kwartału, a sprawozdanie Rb-71 - za okres od początku do końca każdego kwartału sprawozdawczego oraz za okres od początku roku do końca okresu sprawozdawczego, c) sprawozdania półroczne: Rb-23, Rb-24, Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 i Rb-50 - za okres od początku roku do końca półrocza, d) sprawozdania roczne: Rb-23, Rb-24, Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 i Rb-50 - za okres od początku do końca roku, e) sprawozdanie Rb-60 - na dzień kończący rok sprawozdawczy, 2) budżetów gmin, miejskich stref usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy sporządza się: a) sprawozdanie miesięczne: Rb-25 - za okres od początku roku do końca marca, maja, września, października, listopada i grudnia, b) sprawozdanie półroczne: Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 i Rb-50 - za okres od początku roku do końca półrocza, c) sprawozdania roczne: Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 i Rb-50 - za okres od początku roku do końca roku. 2. Roczny bilans z wykonania budżetu gminy (Rb-49) i bilans jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych oraz instytucji kultury sporządza się na dzień kończący rok sprawozdawczy. 3. Informacje sporządza się za okres od początku roku do końca roku. 4. Terminy sporządzania i obieg sprawozdań ustala się w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 5. Zasady sporządzania sprawozdań wprowadzonych rozporządzeniem określa Instrukcja w sprawie sporządzania sprawozdawczości budżetowej, stanowiąca załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także Szef Urzędu Ochrony Państwa, odpowiednio do art. 70 Prawa budżetowego, mogą ustalić szczególne zasady i terminy sporządzania sprawozdawczości budżetowej w podległych im państwowych jednostkach budżetowych i jednostkach gospodarki pozabudżetowej. 2. Wymienieni w ust. 1 dysponenci główni składają łączne sprawozdania miesięczne, kwartalne, półroczne i roczne do Ministerstwa Finansów, zgodnie z zasadami i terminami obowiązującymi dysponentów głównych środków budżetu państwa, określonymi w niniejszym rozporządzeniu. 3. Wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast), organy wykonawcze miejskich stref usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy przesyłają właściwym urzędom statystycznym zbiorcze roczne sprawozdania z wykonania budżetu gmin oraz właściwym dysponentom głównym budżetu państwa odrębne łączne półroczne i roczne sprawozdanie z wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej, zleconych gminom, miejskim strefom usług publicznych i Związkowi Komunalnemu m.st. Warszawy. 4. Właściwi dysponenci główni budżetu państwa sporządzają i przekazują do Ministerstwa Finansów łączne sprawozdanie o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom, miejskim strefom usług publicznych i Związkowi Komunalnemu m.st. Warszawy. 5. Główny Urząd Statystyczny opracowuje zbiorcze roczne sprawozdanie z wykonania budżetów gmin i przesyła je do Ministerstwa Finansów w terminie do dnia 15 kwietnia po roku sprawozdawczym. 6. Dysponenci główni sporządzają i przekazują do Głównego Urzędu Statystycznego łączne sprawozdanie Rb-70 o zatrudnieniu i wynagrodzeniach - w terminie 28 dni po upływie okresu sprawozdawczego. Główny Urząd Statystyczny przekazuje do Ministerstwa Finansów informacje o zatrudnieniu i wynagrodzeniach w układzie działowym i w układzie określonym w ustawie budżetowej - w terminie 50 dni po upływie okresu sprawozdawczego. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia dotyczące gminy, budżetu gminy, zarządu gminy stosuje się odpowiednio do miejskiej strefy usług publicznych oraz Związku Komunalnego m.st. Warszawy, budżetu miejskiej strefy usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy, organów wykonawczych miejskiej strefy usług publicznych i Związku Komunalnego m.st. Warszawy. 2. Począwszy od okresów sprawozdawczych za rok 1999 przepisy rozporządzenia dotyczące gminy, budżetu gminy, zarządu gminy stosuje się odpowiednio do samorządu województwa oraz powiatu, budżetu samorządu województwa oraz budżetu powiatu, zarządu województwa oraz zarządu powiatu. § 6. Tracą moc: 1) zarządzenie nr 2 Ministra Finansów z dnia 14 stycznia 1992 r. w sprawie zasad i terminów sporządzania sprawozdawczości budżetowej (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 2, poz. 7, z 1993 r. Nr 15, poz. 69 i Nr 23, poz. 110 oraz z 1994 r. Nr 22, poz. 74), 2) zarządzenie nr 37 Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie zasad i terminów sporządzania sprawozdania o stanie środków na rachunkach finansowania inwestycji jednostek i zakładów budżetowych oraz o stanie zobowiązań dotyczących tych inwestycji (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 9, poz. 46 oraz z 1994 r. Nr 22, poz. 73). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do sprawozdań budżetowych, bilansów oraz informacji za okresy sprawozdawcze poczynając od roku 1999 oraz sprawozdań budżetowych miesięcznych za grudzień 1998 r., sprawozdań za 1V kwartał 1998 r. i rocznych za rok 1998, bilansów oraz informacji za rok 1998. Minister Finansów: w z. J. Bauc Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1998 r. (poz. 1175) Załącznik nr 1 TERMINY SPORZĄDZANIA I OBIEG SPRAWOZDAWCZOŚCI BUDŻETOWEJ Rodzaj sprawozdaniaJednostki składające sprawozdanieJednostki otrzymujące oryginały sprawozdańTermin złożenia sprawozdania po upływie okresu sprawozdawczego nie później niżJednostki otrzymujące kopie sprawozdań (do wiadomości) 12345 A. Sprawozdanie miesięczne: 1) w zakresie budżetu państwa a) Rb-23, Rb-25- dysponenci środków trzeciego stopnia- dysponenci środków drugiego stopnia lub dysponenci główni10 dni1) - dysponenci środków drugiego stopnia- dysponenci główni15 dni1) - dysponenci główni- Ministerstwo Finansów20 dni1) Departament Budżetu Państwa b) Rb-24, Rb-25- urzędy skarbowe- izby skarbowe12 dni1), - izby skarbowe- Ministerstwo Finansów18 dni1) Departament Budżetu Państwa 2) w zakresie budżetów gmin: a) Rb-25 (o dochodach gmin i o udziałach gmin w dochodach budżetu państwa)- urzędy skarbowe- zarządy gmin16 dni b) Rb-25 - jednostkowe- dysponenci środków gminy- zarządy gmin10 dni - zbiorcze- zarządy gminsprawozdanie pozostaje w gminie20 dni B. Sprawozdanie kwartalne - w zakresie budżetu państwa a) Rb-70dysponenci środków trzeciego stopnia, - dysponenci środków drugiego stopnia lub dysponenci główni10 dni zakłady budżetowe, państwowe szkoły wyższe, instytucje kultury, fundusze celowe (ZUS, KRUS)- dysponenci główni10 dni - dysponenci drugiego stopnia- dysponenci główni16 dni - dysponenci główni: ministerstwa i urzędy centralne, urzędy wojewódzkie, samorządowe kolegia odwoławcze- Główny Urząd Statystyczny - Ośrodek Informatyki Statystycznej w Radomiu28 dni b) Rb-71- dysponenci główni (wymienieni w § 18 instrukcji)- Ministerstwo Finansów Departament Budżetu Państwa25 dni C. Sprawozdanie półroczne 1) w zakresie budżetu państwa a) Rb-23, Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31- dysponenci środków trzeciego stopnia, - dysponenci środków drugiego stopnia lub dysponenci główni10 lipca - zakłady budżetowe i instytucje kultury- dysponenci główni10 lipca - dysponenci środków drugiego stopnia- dysponenci główni Rb-23, Rb-27, Rb-28 16 lipca Rb-30, Rb-31 20 lipca - dysponenci główni:- Ministerstwo Finansów - ministerstwa i urzędy centralne i samorządowe kolegia odwoławczeDepartament Budżetu Państwa Rb-23, Rb-27, Rb-28 22 lipca Rb-30 i Rb-31 26 lipca - urzędy wojewódzkie: Rb-23, Rb-27, Rb-28 22 lipca Rb-30, Rb-31 28 lipca b) Rb-50 - łączne- dysponenci główni- Ministerstwo Finansów28 lipca Departament Budżetu Państwa c) Rb-24, Rb-27- urzędy skarbowe- izby skarbowe14 lipca - izby skarbowe- Ministerstwo Finansów22 lipca Departament Budżetu Państwa 2) w zakresie budżetów gmin: a) Rb-27 (o dochodach gmin i o udziałach gmin w dochodach budżetu państwa)- urzędy skarbowe- zarządy gmin16 lipca b) Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31, Rb-50 - sprawozdania jednostkowe- dysponenci środków gminy, zakłady budżetowe- zarządy gmin10 lipca - sprawozdania zbiorczezarządy gmin Rb-27, Rb-28- sprawozdanie pozostaje w gminie20 lipca- regionalne izby obrachunkowe Rb-30, Rb-31- sprawozdanie pozostaje w gminie28 lipca- regionalne izby obrachunkowe - sprawozdania łączneRb-50- dysponenci główni28 lipca- regionalne izby obrachunkowe D. Sprawozdania roczne: 1) w zakresie budżetu państwa: a) Rb-23, Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31- dysponenci środków trzeciego stopnia, - dysponenci środków drugiego stopnia lub dysponenci główni26 stycznia - zakłady budżetowe, instytucje kultury- dysponenci główni26 stycznia dysponenci środków drugiego stopnia:- dysponenci główni Rb-23, Rb-27, Rb-28 8 lutego Rb-30, Rb-31 12 lutego - dysponenci główni:- Ministerstwo Finansów^Najwyższa Izba Kontroli ministerstwa, urzędy centralne i samorządowe kolegia odwoławcze:Departament Budżetu Państwa Rb-23, Rb-27, Rb-28 20 lutego Rb-30, Rb-31 24 lutego urzędy wojewódzkie:- Ministerstwo Finansów delegatury Najwyższej Izby Kontroli Rb-23, Rb-27, Rb-28Departament Budżetu Państwa28 lutego Rb-30, Rb-31 10 marca b) Rb-50 - łączne- dysponenci główni- Ministerstwo Finansów15 marca Departament Budżetu Państwa c) Rb-60- dysponenci środków drugiego stopnia- dysponenci główni8 lutego - dysponenci główni- Ministerstwo Finansów15 marca Departament Budżetu Państwa d) Rb-24, Rb-27- urzędy skarbowe- izby skarbowe4 lutego - izby skarbowe- Ministerstwo Finansów18 lutego Departament Budżetu Państwa f) informacja o wykonaniu ustawy budżetowej- dysponenci główni- Ministerstwo Finansów Departament Budżetu Państwa - w zakresie dochodów i wydatków w terminie składania Rb-27 i Rb-28 - w zakresie środków pozabudżetowych w terminie składania Rb-30 i Rb-31 g) bilanse jednostek, zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych, instytucji kultury- dysponenci środków trzeciego stopnia, - dysponenci środków drugiego stopnia lub dysponenci główni30 marca - zakłady budżetowe, instytucje kultury- dysponenci główni30 marca - dysponenci środków drugiego stopnia- dysponenci główni15 kwietnia - dysponenci główni- Ministerstwo Finansów30 kwietnia Departament Budżetu Państwa 2) w zakresie budżetów gmin: a) Rb-27 (o dochodach gmin i udziałach gmin w dochodach budżetu państwa)- urzędy skarbowe- zarządy gmin14 lutego b) Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 i Rb-50 - sprawozdanie jednostkowe- dysponenci środków gminy, zakłady budżetowe- zarządy gmin30 stycznia - sprawozdania zbiorcze- zarządy gmin (wójt, burmistrz, prezydent miasta)- właściwe urzędy statystyczne28 lutego- regionalne izby obrachunkowe Rb-27, Rb-28, Rb-30, Rb-31 - łączneRb-50- dysponenci główni budżetu państwa28 lutego- regionalne izby obrachunkowe - delegatury Najwyższej Izby Kontroli c) bilanse jednostek, zakładów budżetowych, instytucji kultury, gospodarstw pomocniczych - jednostkowe- dysponenci środków- zarządy gmin30 marca gminy, zakłady budżetowe, instytucje kultury - zbiorczy- zarządy gmin- (pozostaje w gminie)15 kwietnia- regionalne izby obrachunkowe d) Rb-49-zarządy gmin- (pozostaje w gminie)14 marca- regionalne izby obrachunkowe 1) sprawozdania miesięczne za styczeń i grudzień - o 8 dni później Załącznik nr 2 INSTRUKCJA W SPRAWIE SPORZĄDZANIA SPRAWOZDAWCZOŚCI BUDŻETOWEJ Rozdział 1 Przepisy wstępne § 1. Jednostki organizacyjne obowiązane do sporządzania sprawozdań, wymienione w § 2 rozporządzenia, składają je w terminach określonych w załączniku nr 1, odpowiednio: 1) w zakresie budżetu państwa, a) dysponenci środków budżetowych - właściwym dysponentom środków budżetowych wyższego stopnia, b) zakłady budżetowe - właściwym dysponentom głównym, c) urzędy skarbowe w zakresie dochodów budżetu państwa z tytułu podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetu państwa - izbom skarbowym, a z realizowanych przez urzędy skarbowe dochodów gmin i udziałów w dochodach budżetu państwa - zarządom gmin, d) jednostki organizacyjne i osoby fizyczne z wykonania zadań budżetowych - właściwym dysponentom budżetu państwa, e) instytucje kultury - właściwym dysponentem głównym budżetu państwa, f) państwowe szkoły wyższe - właściwym dysponentom głównym budżetu państwa, g) główni dysponenci środków budżetu państwa i izby skarbowe w zakresie wymienionym w lit. c) - Ministerstwu Finansów, z wyjątkiem sprawozdania Rb-70 o zatrudnieniu i wynagrodzeniach, które należy przekazać do Głównego Urzędu Statystycznego (§ 4 ust. 6 rozporządzenia), 2) w zakresie budżetów gmin: a) jednostki budżetowe, zakłady budżetowe oraz instytucje kultury - zarządom gmin, b) zarządy gmin - właściwym regionalnym izbom obrachunkowym i właściwym urzędom statystycznym oraz ze środków budżetu państwa na zadania administracji rządowej zlecone gminom - właściwym dysponentom głównym i regionalnym izbom obrachunkowym. § 2. Sprawozdania: 1) jednostkowe - sporządzane są przez jednostki wymienione w § 1, na podstawie ich ksiąg rachunkowych, 2) łączne - sporządzane są przez dysponentów środków budżetu państwa drugiego stopnia i dysponentów głównych na podstawie sprawozdań jednostkowych jednostek podległych i własnego sprawozdania jednostkowego, a także sporządzane przez izby skarbowe na podstawie sprawozdań jednostkowych urzędów skarbowych jako organów podatkowych, 3) zbiorcze - sporządzane są przez zarządy gmin, na podstawie sprawozdań jednostkowych jednostek podległych i własnego sprawozdania jednostkowego. § 3. 1. Dane w sprawozdaniach wykazuje się narastająco od początku roku do końca okresu sprawozdawczego, z zastrzeżeniem ust. 2. Dane planowane wykazuje się w kwotach wynikających z planu finansowego jednostki, po ewentualnych jego zmianach dokonanych w trybie przepisów o wykonywaniu budżetu. 2. Dane w sprawozdaniu wyszczególnionym w § 1 pkt 1 lit. l) rozporządzenia wykazuje się w danym kwartale oraz narastająco od początku roku do końca okresu sprawozdawczego. 3. Za koniec okresu sprawozdawczego lub dzień kończący rok sprawozdawczy rozumie się również dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również zakończenie likwidacji, oraz dzień poprzedzający zmianę formy prawnej. 4. Przyjmuje się następujące symbole dla grup paragrafów planowanych wydatków: 1) w zakresie budżetu państwa - określane corocznie przez Ministra Finansów w wytycznych do opracowania układu wykonawczego budżetu państwa, 2) w zakresie budżetów gmin: 10 - wynagrodzenia osobowe (§ 11, 12 i 15) 20 - wynagrodzenia pozostałe (§ 13, 14 i 17) 30 - wydatki pochodne od wynagrodzeń (§ 41, 42) 50 - dotacje (§ 27, 47, 48, 51-53 i 55) 70 - wydatki na finansowanie inwestycji i wydatki majątkowe (§ 72-74, 78 i 80) 90 - pozostałe wydatki bieżące (paragrafy nie wymienione w ww. grupach), z wyjątkiem § 81 81 - rezerwy (§ 81). 5. Sprawozdania jednostkowe i bilans jednostkowy sporządza się w złotych i groszach, stosownie do zasad obowiązujących przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych. 6. Sprawozdania łączne i zbiorcze oraz bilans łączny i zbiorczy sporządza się w kwotach zaokrąglonych do pełnych złotych (bez znaków po przecinku). 7. Sprawozdania należy sporządzać w sposób czytelny i trwały. Podpisy na sprawozdaniach składa się odręcznie na każdym formularzu w miejscu do tego oznaczonym. Pod podpisem umieszcza się pieczątkę z imieniem i nazwiskiem osoby podpisującej. 8. Sprawozdania sporządza się w liczbie egzemplarzy równej liczbie jednostek, którym mają być złożone, powiększonej o egzemplarz przeznaczony do akt jednostki sporządzającej sprawozdanie. 9. Jednostce uprawnionej do otrzymywania sprawozdań, wymienionej w § 1, składa się pierwszy egzemplarz (oryginał) sprawozdania. § 4. 1. Jednostki sprawozdawcze są obowiązane sporządzać sprawozdania rzetelnie i prawidłowo pod względem merytorycznym i formalno-rachunkowym. Kwoty wykazane w sprawozdaniach powinny być zgodne z ewidencją księgową prowadzoną na podstawie uchwały z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr 107, poz. 669 i Nr 155, poz. 1014) i zarządzenia nr 46 Ministerstwa Finansów z dnia 1 sierpnia 1995 r. w sprawie szczególnych zasad prowadzenia rachunkowości oraz jednolitych planów kont dla państwowych i gminnych jednostek budżetowych i ich gospodarstw pomocniczych, zakładów budżetowych, państwowych i gminnych funduszy celowych oraz gmin i ich związków (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 14, poz. 60). 2. Jednostki otrzymujące sprawozdania są obowiązane sprawdzić ich prawidłowość formalno-rachunkową. 3. Jednostki otrzymujące sprawozdania są uprawnione do ustalania merytorycznej prawidłowości złożonych sprawozdań; w tym celu mogą żądać przedstawienia wskazanych ksiąg rachunkowych i dokumentów. § 5. Nieprawidłowości ujawnione w sprawozdaniach w toku kontroli, o której mowa w § 4 ust. 2 i 3, powinny być usunięte przed włączeniem zawartych w nich danych do sprawozdań łącznych (zbiorczych). W razie potrzeby należy dokonać także odpowiednich zapisów korygujących w księgach rachunkowych okresu sprawozdawczego. Rozdział 2 Sprawozdania miesięczne § 6. Sprawozdaniami miesięcznymi są: 1) sprawozdania o stanie środków na rachunkach bieżących i inwestycyjnych oraz o zobowiązaniach dysponentów środków budżetu państwa, sporządzane na formularzu Rb-23, 2) sprawozdania o stanie środków na rachunkach bieżących urzędów skarbowych, sporządzane na formularzu Rb-24, 3) sprawozdanie o dochodach i wydatkach budżetowych, sporządzane na formularzu Rb-25. § 7. 1. Miesięczne sprawozdanie jednostkowe Rb-23 o stanie środków na rachunkach bieżących i inwestycyjnych oraz o zobowiązaniach dysponentów środków sporządzają dysponenci środków budżetu państwa odpowiednio do treści formularza, przy czym na stronie 1: 1) w wierszu 11 - "Dochody wykonane" wykazuje się zrealizowane dochody według sprawozdań Rb-25 sporządzonych za dany okres sprawozdawczy, 2) w wierszu 12 wykazuje się dochody, które państwowe jednostki budżetowe przekazały do właściwych urzędów skarbowych na rachunki bieżące dla gromadzenia dochodów państwowych jednostek budżetowych - odpowiednio do § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa (Dz. U. Nr 76, poz. 333 oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 22 i Nr 80, poz. 411), 3) w wierszu 13 wykazuje się stan środków na rachunku bieżącym - subkonto dochodów w NBP, który obejmuje kwoty dochodów wyszczególnionych w wierszach: a) 14 "Dochody państwowych jednostek budżetowych", b) 15 "Podatki pobrane przez urzędy celne, a nie przekazane jeszcze do urzędów skarbowych", c) 16 "Pozostałe wpływy" (np. opłaty manipulacyjne bądź inne wpływy pozostające przejściowo na rachunku dochodów, nie zaliczone do dochodów państwowych jednostek budżetowych i nie ujęte w sprawozdaniu Rb-25), 4) w wierszu 21 dysponenci główni wykazują środki otrzymane z Ministerstwa Finansów, dysponenci drugiego stopnia - od dysponentów głównych, dysponenci trzeciego stopnia - od dysponentów drugiego stopnia lub od dysponentów głównych, 5) w wierszu 22 wykazuje się zrealizowane wydatki według sprawozdań Rb-25 sporządzonych za dany okres sprawozdawczy, 6) w wierszu 23 dysponenci środków wykazują środki przekazane podległym dysponentom, 7) w wierszu 24 wykazuje się stan środków na rachunku bieżącym w NBP, 8) w wierszu 31 wykazuje się środki na wynagrodzenia wypłacone za dany miesiąc i zaliczone do wydatków danego okresu sprawozdawczego (ujęte w sprawozdaniu Rb-25), które zostały pobrane z banków krajowych (oprócz banków spółdzielczych) w ramach zastępczej obsługi bankowej, lecz nie obciążają jeszcze rachunków bieżących - subkonto wydatków państwowych jednostek budżetowych w oddziałach okręgowych NBP, 9) w wierszu 32 wykazuje się środki na wynagrodzenia wypłacone "z góry" - pobrane lub przekazane na rachunki pomocnicze w bankach spółdzielczych z rachunków bieżących państwowych jednostek budżetowych, ulokowanych w oddziałach okręgowych NBP, na wypłatę wynagrodzeń w następnym miesiącu (okresie sprawozdawczym), które obciążają rachunki bieżące wydatków państwowych jednostek budżetowych, a nie dotyczą danego okresu sprawozdawczego (nie ujęte w sprawozdaniu Rb-25). 2. Na stronie 2 formularza Rb-23 wykazuje się zobowiązania dotyczące wydatków bieżących państwowych jednostek budżetowych, przy czym: 1) w wierszu "a" wykazuje się zobowiązania zaciągnięte w latach ubiegłych (łącznie z odsetkami należnymi na koniec roku) i nie spłacone do końca okresu sprawozdawczego, 2) w wierszu "b" wykazuje się zobowiązania zaciągnięte w roku bieżącym i nie spłacone do końca okresu sprawozdawczego, 3) w rubryce 7 wykazuje się globalną kwotę wszystkich bezspornych zobowiązań wynikających z ewidencji księgowej, 4) w rubryce 8 wykazuje się zobowiązania wymagalne, tj. te zobowiązania z rubryki 7, których termin zapłaty przez dysponenta środków minął przed upływem danego okresu sprawozdawczego, a nie są ani przedawnione, ani umorzone, 5) w rubrykach 9-14 wykazuje się strukturę zobowiązań wymagalnych zgodnie z treścią poszczególnych rubryk; zobowiązania z tytułu potrąceń (rubryka 13) wykazuje się na podstawie właściwych decyzji urzędu skarbowego o potrąceniu zobowiązań podatkowych podatnika z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec państwowej jednostki budżetowej - uregulowane na podstawie art. 64 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), zwanej dalej "ustawą - Ordynacja podatkowa", a w latach ubiegłych (do końca roku 1997) - na podstawie art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939), zwanej dalej "ustawą o zobowiązaniach podatkowych", 6) strukturę zobowiązań wykazuje się w podziale na poszczególne działy klasyfikacji wydatków budżetowych; ponadto w ostatnim wierszu wykazuje się dane o zobowiązaniach w rozdziale 8591 "leki dla uprawnionych". 3. Na stronie 3 formularza Rb-23 wykazuje się zobowiązania dotyczące wydatków inwestycyjnych państwowych jednostek budżetowych, przy czym: 1) w wierszu "a" wykazuje się zobowiązania zaciągnięte w latach ubiegłych (łącznie z odsetkami należnymi na koniec roku) i nie spłacone do końca okresu sprawozdawczego, 2) w wierszu "b" wykazuje się zobowiązania zaciągnięte w roku bieżącym i nie spłacone do końca okresu sprawozdawczego, 3) w rubryce 7 wykazuje się globalną kwotę wszystkich bezspornych zobowiązań wynikających z ewidencji księgowej, 4) w rubryce 8 wykazuje się zobowiązania wymagalne, tj. te zobowiązania z rubryki 7, których termin zapłaty przez dysponenta środków minął przed upływem danego okresu sprawozdawczego, a nie są ani przedawnione, ani umorzone, 5) w rubrykach 9-12 wykazuje się strukturę zobowiązań wymagalnych zgodnie z treścią poszczególnych rubryk; zobowiązania z tytułu potrąceń (rubryki 10 i 12) wykazuje się na podstawie właściwych decyzji urzędu skarbowego o potrąceniu zobowiązań podatkowych podatnika z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec państwowej jednostki budżetowej - uregulowane na podstawie art. 64 ustawy - Ordynacja podatkowa, a w latach ubiegłych (do końca roku 1997) - na podstawie art. 28 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, 6) strukturę zobowiązań wykazuje się w podziale na poszczególne działy klasyfikacji wydatków budżetowych. § 8. Miesięczne sprawozdania łączne Rb-23 sporządza się w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych przy uwzględnieniu następujących uwag: 1) kwoty wykazane w wierszu 21 i wierszu 23 na stronie 1 nie podlegają sumowaniu, 2) stan środków na rachunku bieżącym w NBP wykazany w wierszu 24 na stronie 1 powinien być zgodny z wyliczeniem: poz. 21 - poz. 22 + poz. 31 - poz. 32. § 9. Miesięczne sprawozdania jednostkowe Rb-24 o stanie środków na rachunkach bieżących urzędów skarbowych sporządzają urzędy skarbowe odpowiednio do treści formularza. § 10. Miesięczne sprawozdanie łączne Rb-24 sporządza się w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. § 11. Sprawozdania jednostkowe Rb-25 sporządza się na odrębnych formularzach: 1) dla danych o dochodach budżetowych, 2) dla danych o wydatkach budżetowych. § 12. 1. Dysponenci środków budżetu państwa sporządzają jednostkowe sprawozdania Rb-25 o dochodach i wydatkach budżetowych ze szczegółowością: 1) dochody w rubrykach "Plan (po zmianach)" i "Wykonanie od początku roku": a) za styczeń, luty, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, październik, listopad, grudzień - dział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w działach, b) za marzec, wrzesień - dział, rozdział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach, 2) wydatki: a) za styczeń, luty, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, październik, listopad, grudzień: - w rubryce "Plan (po zmianach)" - dział, grupa paragrafów, - w rubryce "Wykonanie od początku roku" - dział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w działach, wojewodowie sporządzają ponadto odrębny załącznik (na formularzu Rb-25) z wykonania wydatków z tytułu leków dla uprawnionych, ujmowanych w rozdziale 8591, b) za marzec, wrzesień: - w rubryce "Plan (po zmianach)" - dział, rozdział, grupa paragrafów, - w rubryce "Wykonanie od początku roku" - dział, rozdział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach. 2. Dysponenci środków budżetów gmin sporządzają jednostkowe sprawozdania Rb-25 o dochodach i wydatkach budżetowych za okresy sprawozdawcze od początku roku do końca marca, maja, września, października, listopada i grudnia w szczegółowości: 1) dochody - dział, paragraf, 2) wydatki: a) rubryka "Plan (po zmianach)" - dział, grupa paragrafów, odpowiednio do § 3 ust. 4 pkt 2, b) rubryka "Wykonanie od początku roku" - dział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w działach. 3. W rubryce "Plan (po zmianach)" i w rubryce "Wykonanie od początku roku" wykazuje się dane na podstawie księgowości analitycznej, prowadzonej do rachunku bieżącego - odpowiednio dla dochodów lub wydatków budżetowych. § 13. 1. Urzędy skarbowe, jako organy podatkowe, sporządzają sprawozdania jednostkowe Rb-25 o dochodach ze szczegółowością - dział, rozdział, paragraf w zakresie: 1) budżetu państwa, 2) budżetu poszczególnych gmin. 2. Sprawozdania wymienione w ust. 1 urzędy skarbowe sporządzają następująco: 1) nie wypełniają rubryki "Plan (po zmianach)", 2) w rubryce "Wykonanie od początku roku" wykazują dane na podstawie księgowości podatkowej. 3. W sprawozdaniach wymienionych w ust. 1 pkt 1 w rubryce "Wykonanie od początku roku" wykazuje się za dany okres sprawozdawczy: 1) wykonane dochody budżetu państwa, 2) należne udziały gmin we wpływach dochodów budżetu państwa, 3) należne odpisy od dodatkowych wpływów podatkowych i niepodatkowych należności budżetu państwa na środek specjalny w izbach skarbowych, utworzony na podstawie art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943). Kwoty należnych udziałów wymienionych w pkt 2 i należnych odpisów wymienionych w pkt 3 wykazuje się ze znakiem minus lub zapisem czerwonym. 4. W sprawozdaniach wymienionych w ust. 1 pkt 2 w rubryce "Wykonanie od początku roku" wykazuje się: 1) wykonane dochody gmin z tytułu podatków i opłaty skarbowej, pobierane przez urzędy skarbowe, 2) należne udziały gmin we wpływach dochodów budżetu państwa za dany okres sprawozdawczy, 3) należne odpisy od dodatkowych wpływów dochodów gmin pobieranych przez urzędy skarbowe - na środek specjalny wymieniony w ust. 3 pkt 3, za dany okres sprawozdawczy; kwoty należnych odpisów wykazuje się ze znakiem minus lub zapisem czerwonym. 5. Sprawozdania, o których mowa w: 1) ust. 1 pkt 1- sporządza się za okresy sprawozdawcze określone w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia, 2) ust. 1 pkt 2 - sporządza się za okresy sprawozdawcze określone w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia, - w terminach określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 14. Sprawozdania łączne i zbiorcze Rb-25 sporządza się w szczegółowości określonej dla sprawozdań jednostkowych. Rozdział 3 Sprawozdania kwartalne § 15. Sprawozdaniami kwartalnymi są: 1) sprawozdanie o zatrudnieniu i wynagrodzeniach - sporządzane na formularzu Rb-70, 2) sprawozdanie o liczbie i kwotach zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych - sporządzane na formularzu Rb-71. § 16. 1. Sprawozdanie jednostkowe Rb-70 o zatrudnieniu i wynagrodzeniach sporządzają niżej wymienione państwowe jednostki organizacyjne: 1) jednostki budżetowe, 2) zakłady budżetowe, 3) gospodarstwa pomocnicze, 4) instytucje kultury wymienione w § 1 pkt 2 rozporządzenia, 5) szkoły wyższe, 6) fundusze celowe - wyłącznie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (za okresy sprawozdawcze roku 1998) i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, - na oddzielnym formularzu dla każdego z występujących rodzajów zadań i form finansowania, w szczególności dział, rozdział, status zatrudnienia. 2. Wymienione w ust. 1 państwowe jednostki organizacyjne sporządzają sprawozdania Rb-70, z wyłączeniem etatów i wynagrodzeń dla: 1) środków specjalnych, 2) zadań z zakresu administracji rządowej powierzonych gminom na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 32, poz. 176) wyłącznie dla okresów sprawozdawczych za 1998 r., 3) zadań z zakresu administracji rządowej powierzonych organom samorządu terytorialnego wykonywanych na podstawie porozumień z organami administracji rządowej - począwszy od okresów sprawozdawczych za rok 1999, 4) etatów kalkulacyjnych i wynagrodzeń finansowanych z dotacji celowej na dofinansowanie własnych zadań bieżących gmin, w dziale 79 - Oświata i wychowanie - wyłącznie dla okresów sprawozdawczych za 1998 r., 5) osób zatrudnionych do wykonywania prac interwencyjnych i robót publicznych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych (Dz. U. Nr 38, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 25, poz. 134), a także bezrobotnych absolwentów. 3. Etaty i wynagrodzenia dla zadań wymienionych w ust. 2 wykazuje się na oddzielnych formularzach, z dokładnym określeniem w tytule formy finansowania i rodzaju zadania, przy czym dla: 1) środków specjalnych wykazuje się dane w sprawozdaniu Rb-70 tylko wtedy, gdy w tej formie finansowania występują etaty kalkulacyjne i wynagrodzenia, 2) zadań wymienionych w ust. 2 pkt 2-4 wypełnia się kolumny dotyczące planu i wykonania jako dane kalkulacyjne, do określenia dotacji; należy w kolumnach dotyczących wykonania podać zarówno etaty kalkulacyjne, jak i wynagrodzenia przekazane organom samorządu terytorialnego, 3) prac interwencyjnych, robót publicznych i bezrobotnych absolwentów, o których mowa w ust. 2 pkt 5, wyłącznie dotyczące wykonania. W rubryce 14 - "Wykonanie wynagrodzeń osobowych" należy podać wielkość wynagrodzeń finansowanych przez daną jednostkę organizacyjną (bez ujmowania wynagrodzeń w części finansowanej z Funduszu Pracy). 4. Państwowe jednostki organizacyjne wymienione w ust. 1 sporządzają sprawozdania dla wszystkich zatrudnionych według statusu zatrudnienia; w odrębnych pozycjach należy wymienić oddzielnie pracowników cywilnych, orzeczników, sądowych kuratorów zawodowych, komorników sądowych, osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, pracowników służby cywilnej, żołnierzy zawodowych oraz pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową i funkcjonariuszy, a także osadzonych. 5. Pracownicy na stanowiskach inspekcyjno-technicznych w części 53 - Wyższy Urząd Górniczy nie są objęci ustawą z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016 i Nr 160, poz. 1059). Należy dlatego sporządzić oddzielnie dwa sprawozdania dla jednostek budżetowych, w dziale 91 - Administracja państwowa: 1) dla pracowników objętych ww. ustawą z dnia 23 grudnia 1994 r., 2) dla pracowników inspekcyjno-technicznych. 6. Sprawozdanie Rb-70 o zatrudnieniu i wynagrodzeniach sporządza się zgodnie z treścią rubryk nagłówka. W poszczególnych rubrykach formularza należy ujmować: 1) w rubryce 1 - symbol części według klasyfikacji budżetowej, 2) w rubryce 2 - symbol statystyczny województwa, 3) w rubryce 3 - dysponenci główni mogą wprowadzać oznaczenie dysponentów podległych (nie należy wypełniać w sprawozdaniu łącznym dysponenta głównego i wprowadzać do rekordu na dyskietce), 4) w rubryce 4 - wykazuje się odpowiednie symbole przyjęte do oznaczenia form finansowania: 020 - jednostki budżetowe, 031 - zakłady budżetowe dotowane, 032 - zakłady budżetowe niedotowane, 050 - szkoły wyższe, 061 - gospodarstwa pomocnicze dotowane, 062 - gospodarstwa pomocnicze niedotowane, 100 - środki specjalne, 110 - fundusze celowe - wyłącznie Fundusz Ubezpieczeń Społecznych (za okresy sprawozdawcze roku 1998) i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, 120 - instytucje kultury; w gospodarce pozabudżetowej działu 01 - Przemysł i działu 40 - Rolnictwo, przy oznaczaniu formy finansowania zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych, należy wykazywać tylko symbole 032 - zakład budżetowy niedotowany, 062 - gospodarstwo pomocnicze niedotowane, 5) w rubryce 5 - wykazuje się odpowiednie symbole przyjęte do oznaczenia rodzaju zadania: a) A - podstawowa działalność jednostki organizacyjnej (nie obejmuje zadań wymienionych jako B, C, D), b) B - zadania powierzone z zakresu administracji rządowej, c) C - w dziale 79 - Oświata i wychowanie - zadania finansowane z dotacji celowej na dofinansowanie własnych zadań bieżących gmin, d) D - osoby zatrudnione do prac inwestycyjnych i robót publicznych oraz bezrobotni absolwenci, 6) w rubrykach 6 i 7 - wprowadza się odpowiednio dział i rozdział według klasyfikacji budżetowej, 7) w rubryce 8 - podaje się następujące symbole dla statusu zatrudnienia: 01 - pracownicy cywilni (z wyłączeniem orzeczników, sądowych kuratorów zawodowych, komorników sądowych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, pracowników służby cywilnej oraz osadzonych), 02 - orzecznicy, 03 - osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, 04 - pracownicy służby cywilnej, 05 - żołnierze zawodowi oraz pełniący nadterminową zasadniczą służbę wojskową i funkcjonariusze, 06 - osadzeni - dla roku 1999, 07 - sądowi kuratorzy zawodowi, 08 - komornicy sądowi, 8) w rubryce 9 - "Plan po zmianach" - wykazuje się kalkulacyjne liczby etatów, na które jednostka sprawozdawcza otrzymała środki lub limit wynagrodzeń osobowych, nie wliczając osób zatrudnionych poza granicami kraju. Jednostki zaliczone do działu 99 - urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa - podają liczby etatów ustalone we własnym zakresie; etaty kalkulacyjne przyznane w ciągu roku, z późniejszym terminem uruchomienia, a także w odniesieniu do jednostek, które w danym roku uległy likwidacji lub przekształceniu należy wykazać w planie, w ujęciu średniorocznym, 9) w rubryce 10 - "Przeciętne wykonanie w okresie sprawozdawczym" - wykazuje się przeciętną liczbę zatrudnionych, w przeliczeniu na pełne etaty (z dokładnością do pełnego etatu) w okresie sprawozdawczym. Przeciętną liczbę zatrudnionych w okresie sprawozdawczym oblicza się dodając przeciętne liczby zatrudnionych w poszczególnych miesiącach roku, które upłynęły od początku roku do końca okresu sprawozdawczego i dzieląc otrzymaną sumę przez liczbę tych miesięcy; przeciętną liczbę zatrudnionych w danym miesiącu oblicza się dodając połowę stanu zatrudnionych na początku miesiąca stan zatrudnionych w 15 dniu miesiąca oraz połowę stanu w ostatnim dniu miesiąca; otrzymaną sumę dzieli się przez 2. W odniesieniu do jednostek, które w danym roku uległy przekształceniu lub likwidacji, podaje się w wykonaniu przeciętną liczbę zatrudnionych za okres, w którym te jednostki funkcjonowały w państwowej sferze budżetowej. Oznacza to, że jeżeli jednostka np. funkcjonowała przez 4 miesiące i miała 15 etatów, to średniorocznie wykazuje 5 etatów (15 etatów x 4 miesiące : 12 miesięcy). Zatrudnienie osób niepełnosprawnych należy ujmować tylko z tych miesięcy, w których wynagrodzenia tych osób były finansowane ze środków lub limitów wynagrodzeń danej jednostki, w przeliczeniu na przeciętną liczbę zatrudnionych w okresie sprawozdania; oznacza to, że jeżeli w ciągu roku były zatrudnione 4 osoby niepełnosprawne, których wynagrodzenia co drugi miesiąc były finansowane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to średniorocznie wykazuje się 2 osoby, 10) w rubryce 11 - "Stan na koniec okresu sprawozdawczego" - wykazuje się liczbę zatrudnionych w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego w przeliczeniu na pełne etaty (z dokładnością do pełnego etatu), tj. podaje się stan ewidencyjny pełnozatrudnionych (po przeliczeniu), 11) w rubrykach 12 i 13 - wykazuje się wysokość środków lub limitów na wynagrodzenia osobowe i dodatkowe wynagrodzenie roczne (w tym uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy - § 12, 15 i 17) ustaloną dla jednostki sprawozdawczej w ramach środków i limitów określonych w ustawie budżetowej na dany rok, tj. plan po zmianach wprowadzonych na podstawie obowiązujących przepisów przez dysponentów środków budżetowych. Dane liczbowe wykazywane w "Planie po zmianach" powinny obejmować środki i limity na wynagrodzenia wynikające z załącznika do ustawy budżetowej "Zatrudnienie i wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej", powiększone o: a) środki i limity na podwyżki wynagrodzeń oraz zmiany organizacyjne na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów, b) etaty i środki na wynagrodzenia na podstawie decyzji Ministra Finansów w związku z rozdysponowaniem rezerw celowych. Dysponenci środków budżetowych nie mogą zwiększać ustalonego w powyższy sposób planu środków i limitów na wynagrodzenia. Zmniejszenie powyższego planu środków na wynagrodzenia może być dokonane przez dysponentów w przypadku przeznaczenia tych środków na inne wydatki niż wynagrodzenia. W jednostkach gospodarki pozabudżetowej oraz szkołach wyższych, w "Planie po zmianach" nie uwzględnia się wypłat wynagrodzeń poza limitem, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, mogą być wypłacane poza limitem (Dz. U. Nr 94, poz. 465 i Nr 136, poz. 669 oraz z 1998 r. Nr 69, poz. 448), 12) w rubrykach 14, 15 i 16 - wykazuje się wykonanie wynagrodzeń osobowych (w tym uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy, tj. § 12 i 15) i dodatkowe wynagrodzenie roczne (a za rok 1998 wypłaty z zakładowego funduszu nagród) od początku roku do końca okresu sprawozdawczego (nie uwzględnia się wypłat wynagrodzeń finansowanych z Państwowego Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz Funduszu Pracy). Wynagrodzenia w rubrykach 14-16 należy wykazywać w ujęciu kosztowym, z wyjątkiem kosztów dodatkowego wynagrodzenia rocznego ustalonego za rok 1998. Oznacza to, że kwoty wynagrodzeń powinny być ujmowane w wysokości zgodnej z kwotami brutto list płacy, tj. łącznie z zaliczką na podatek dochodowy od tych wynagrodzeń, niezależnie od terminu płatności zaliczek na ten podatek do urzędu skarbowego za grudzień. Wypłaty dodatkowych wynagrodzeń rocznych pracownikom, z którymi rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją urzędu (art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej - Dz. U. Nr 160, poz. 1080 i z 1998 r. Nr 155, poz. 1014) ujmuje się w rubryce 16; dane liczbowe wykazane w "Wykonaniu" według list płac brutto nie mogą przekraczać ustalonego zgodnie z pkt 11 planu po zmianach środków i limitów na wynagrodzenia, z wyjątkiem ww. wypłat wynagrodzeń poza limitem, 13) dla państwowych szkół wyższych przy przeliczaniu zatrudnienia na pełne etaty oraz rozliczaniu wynagrodzeń osobowych i dodatkowego wynagrodzenia rocznego należy stosować zasady wynikające z postanowień § 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1991 r. w sprawie zasad gospodarki finansowej uczelni (Dz. U. Nr 84, poz. 380 i Nr 112, poz. 485), 14) jednostki, w których występują wynagrodzenia wypłacane poza limitem na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych mogą być wypłacane poza limitem (Dz. U. Nr 94, poz. 465 i Nr 136, poz. 669 oraz z 1998 r. Nr 69, poz. 448) - w sprawozdaniu w rubrykach 14 i 16 powinny wykazać łączne wynagrodzenia, zaś w rubryce 15 wynagrodzenia wypłacone poza limitem, 15) zarówno w planie, jak i w wykonaniu powinny występować w danej części tylko te działy, które zawiera załącznik do ustawy budżetowej dotyczący środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń; nie dotyczy to naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa z działu 99. § 17. 1. Dysponenci główni sporządzają sprawozdanie łączne w szczegółowości określonej dla sprawozdań jednostkowych i przekazują na formularzu oraz na dyskietce do Głównego Urzędu Statystycznego na adres: Ośrodek Informatyki Statystycznej, 26-000 Radom, ul. Planty 39/45. 2. Sprawozdanie na dyskietce sporządza się według wytycznych Ośrodka Informatyki Statystycznej. 3. W sporządzonych przez dysponentów głównych sprawozdaniach Rb-70 nie wykazuje się pozycji zbiorczych. § 18. 1. Sprawozdanie jednostkowe Rb-71 o liczbie i kwotach zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych sporządzają dysponenci główni środków budżetowych na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne: 1) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, 2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 3) Ministerstwo Obrony Narodowej, 4) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 5) Urząd Ochrony Państwa, 6) Komenda Główna Policji (wyłącznie za okresy sprawozdawcze 1998 roku), 7) Ministerstwo Sprawiedliwości, 8) Sąd Najwyższy, 9) Naczelny Sąd Administracyjny, 10) Trybunał Konstytucyjny, lub ustanowieni przez nich dysponenci drugiego i trzeciego stopnia. 2. Sprawozdania sporządza się zgodnie z treścią formularza, w szczegółowości: dział, rozdział, wykazując dla tytułów wyszczególnionych w rubryce 9: 1) w rubryce 10 - dane za kwartał sprawozdawczy, 2) w rubryce 11 - dane za okres od początku roku do końca roku sprawozdawczego. 3. Przeciętną miesięczną liczbę wypłaconych zasiłków rodzinnych oblicza się następująco: 1) przeciętna miesięczna liczba zasiłków rodzinnych (poz. 10) wypłaconych w kwartale sprawozdawczym (rubryka 10) równa się sumie zasiłków wypłaconych w poszczególnych miesiącach kwartału sprawozdawczego, dzielonej przez 3, 2) przeciętna miesięczna liczba wypłaconych zasiłków w okresie od początku do końca okresu sprawozdawczego (rubryka 11) równa się sumie zasiłków wypłaconych w poszczególnych miesiącach od początku roku do końca okresu sprawozdawczego podzielonej przez liczbę miesięcy tego okresu. W analogiczny sposób ustala się przeciętną miesięczną liczbę zasiłków pielęgnacyjnych (poz. 20) oraz liczbę rodzin otrzymujących zasiłki rodzinne (poz. 30). 4. Terminy sporządzania i przekazywania sprawozdań przez dysponentów drugiego i trzeciego stopnia określają dysponenci główni wymienieni w ust. 1. § 19. Dysponenci główni, wyszczególnieni w § 18 ust. 1, sporządzają sprawozdanie łączne o liczbie i kwotach zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. Rozdział 4 Sprawozdania półroczne i roczne § 20. 1. Sprawozdaniami półrocznymi i rocznymi są: 1) sprawozdanie o stanie środków na rachunkach bieżących i inwestycyjnych oraz zobowiązania dysponentów środków budżetu państwa - sporządzane na formularzu Rb-23, 2) sprawozdanie o stanie środków na rachunkach bieżących urzędów skarbowych - sporządzane na formularzu Rb-24, 3) sprawozdanie o dochodach budżetowych - sporządzane na formularzu Rb-27, 4) sprawozdanie o wydatkach budżetowych - sporządzane na formularzu Rb-28, 5) sprawozdanie o środkach zakładów budżetowych, instytucji kultury, środków specjalnych jednostek budżetowych i funduszy celowych - sporządzane na formularzu Rb-30, 6) sprawozdanie o środkach gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych - sporządzane na formularzu Rb-31, 7) sprawozdanie o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom - sporządzane na formularzu Rb-50. 2. Sprawozdaniami rocznymi są: 1) bilans - sporządzany przez jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, instytucje kultury oraz gospodarstwa pomocnicze, według wzoru określonego w załączniku nr 14 do rozporządzenia, 2) bilans z wykonania budżetu gminy - sporządzany na formularzu Rb-49, 3) sprawozdanie o dysponentach środków budżetowych państwa - sporządzane na formularzu Rb-60, 4) informacja o wykonaniu ustawy budżetowej - sporządzana przez dysponentów głównych budżetu państwa według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia. § 21. 1. Półroczne i roczne sprawozdania Rb-23 o stanie środków na rachunkach bieżących i zobowiązaniach dysponentów środków budżetu państwa sporządza się odpowiednio do przepisów § 7 i 8. 2. W sprawozdaniu rocznym Rb-23 na stronie 1: 1) kwoty wykazane w wierszu 11 powinny być zgodne z kwotami wykazanymi w wierszu 12, a kwoty wykazane w wierszu 21 powinny być zgodne z kwotami wykazanymi w wierszu 22, 2) w wierszach: 13, 24, 31 i 32 nie powinny być wykazywane żadne dane. § 22. Półroczne i roczne sprawozdania Rb-24 o stanie środków na rachunkach bieżących urzędów skarbowych sporządza się odpowiednio do przepisów § 9 i 10. Rozdział 5 Rb-27 półroczne/roczne sprawozdanie o dochodach budżetowych - jednostkowe, łączne i zbiorcze § 23. Sprawozdania jednostkowe o dochodach budżetowych sporządza się w układzie: dział, rozdział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach. § 24. 1. Sprawozdanie jednostkowe o dochodach budżetowych z tytułu podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetowych, pobieranych przez właściwe urzędy skarbowe, jako organy podatkowe, oraz gminy sporządza się na podstawie danych księgowości podatkowej w sposób następujący: 1) w rubryce "Plan po zmianach" wykazuje się dane o planowanych dochodach; urzędy skarbowe nie wypełniają rubryki "Plan po zmianach", 2) w rubryce "Należności" wykazuje się salda początkowe zaległości zmniejszone o nadpłaty i powiększone o kwoty przypisów, po zmniejszeniu ich o kwoty odpisów; jeżeli kwota nadpłat i odpisów przewyższa kwotę zaległości i przypisów, wówczas różnicę wykazuje się jako liczbę ujemną, 3) w rubryce "Potrącenia" - wykazuje się w sprawozdaniach: a) urzędów skarbowych, jako organów podatkowych, zryczałtowane wynagrodzenie płatników i inkasentów, odpowiednio do art. 28 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz potrącenia z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatników wobec Skarbu Państwa z tytułów wymienionych w art. 64 i art. 66 § 1 pkt 1 wymienionej ustawy, b) zarządów gmin zryczałtowane wynagrodzenie płatników i inkasentów odpowiednio do art. 28 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz potrącenia z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec gminy z tytułów wymienionych w art. 65 i art. 66 § 1 pkt 2 wymienionej ustawy, 4) w rubryce "Wykonanie" wykazuje się wpływy po zmniejszeniu o dokonane zwroty; jeżeli suma zwrotów przewyższa sumę wpłat, różnicę wykazuje się jako liczbę ujemną, 5) w rubryce "Saldo końcowe" wykazuje się, oddzielnie, faktyczne zaległości i nadpłaty ustalone na podstawie danych analitycznych kont podatkowych. Sprawozdanie to powinno bilansować się w następujący sposób: należności minus potrącenia minus wpływy równają się zaległościom końcowym minus nadpłaty końcowe. 2. Urzędy skarbowe, jako organy podatkowe, sporządzają jednostkowe sprawozdania Rb-27 w zakresie: 1) budżetu państwa, 2) poszczególnych budżetów gmin. 3. W sprawozdaniach wymienionych w ust. 2 pkt 1 wykazuje się za dany okres sprawozdawczy: 1) dochody budżetu państwa z tytułu podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetowych - odpowiednio do ust. 1, 2) udziały gmin we wpływach dochodów budżetu państwa należne za dany okres sprawozdawczy, które zmniejszają dochody budżetu państwa - odpowiednio do ust. 5, 3) odpisy od podatkowych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetu państwa na środek specjalny wymieniony w § 13 ust. 3 pkt 3 - odpowiednio do ust. 6. 4. W sprawozdaniach wymienionych w ust. 2 pkt 2 wykazuje się: 1) dochody gmin, które realizują urzędy skarbowe - odpowiednio do ust. 1, 2) udziały gmin we wpływach dochodów budżetu państwa należne za dany okres sprawozdawczy - odpowiednio do ust. 5, 3) odpisy od dodatkowych wpływów dochodów gmin - pobieranych przez urzędy skarbowe - na środek specjalny wymieniony w § 13 ust. 3 pkt 3 - odpowiednio do ust. 6. 5. Udziały gmin we wpływach budżetu państwa w sprawozdaniach Rb-27 wymienionych w ust. 2 oraz udziały gmin we wpływach podatku dochodowego od osób fizycznych, otrzymane z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa, wykazuje się następująco: 1) w rubryce "Należności" - należne udziały gmin we wpływach dochodów budżetu państwa, 2) w rubryce "Wykonanie" - przekazane do urzędów gmin kwoty udziałów gmin we wpływach dochodów budżetu państwa, 3) w rubryce "Saldo końcowe" odpowiednio: saldo "Zaległości" lub "Nadpłat" wynikające z rozliczeń z poszczególnymi gminami, 4) w sprawozdaniach wymienionych w ust. 2 pkt 1 kwoty w rubrykach wymienionych w pkt 1-3 wykazuje się ze znakiem minus lub zapisem czerwonym. 6. Odpisy na środek specjalny w sprawozdaniach Rb-27 wymienionych w ust. 2 wykazuje się następująco: 1) w rubryce "Należności" - należne odpisy od dodatkowych wpływów podatkowych i niepodatkowych należności budżetowych, 2) w rubryce "Wykonanie" - przekazane kwoty odpisów na rachunek środka specjalnego w izbach skarbowych, 3) w rubryce "Saldo końcowe" odpowiednio: saldo zaległości lub nadpłat wynikające z rozliczeń poszczególnych urzędów skarbowych, 4) w rubrykach wymienionych w pkt 1-3 kwoty wykazuje się ze znakiem minus lub zapisem czerwonym. 7. Sprawozdania o dochodach budżetowych nie wymienionych w ust. 1 sporządza się w zakresie wpływów planowanych i wykonanych oraz zaległości (salda końcowego nie zmniejszonego o ewentualne salda nadpłat). Dochody wykonane wykazuje się na podstawie danych księgowości analitycznej dochodów budżetowych do rachunku bieżącego - subkonto dochodów, a zaległości na podstawie ewidencji analitycznej do konta - należności z tytułu dochodów budżetowych. 8. Dysponenci środków budżetu państwa ujmują w sprawozdaniach wymienionych w ust. 7 dochody związane z realizacją zadań zleconych gminie z zakresu administracji rządowej. § 25. 1. Izby skarbowe sporządzają sprawozdania łączne o dochodach budżetu państwa z tytułu podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetowych w zakresie ustalonym w § 24 ust. 1-6. 2. Dysponenci główni i dysponenci drugiego stopnia środków budżetu państwa sporządzają sprawozdania łączne o dochodach budżetu państwa w zakresie ustalonym w § 24 ust. 7 i 8. 3. Zarządy gmin sporządzają zbiorcze sprawozdania Rb-27 o dochodach budżetowych, w których wykazują: 1) dochody gminy odpowiednio do § 24 ust. 1, 2) dochody podległych jednostek budżetowych odpowiednio do § 24 ust. 7 i 8, 3) dotacje na zadania zlecone gminom z zakresu administracji rządowej ze zbiorczego sprawozdania Rb-50, o którym mowa w § 35, 4) udziały gmin we wpływach podatku dochodowego od osób fizycznych, otrzymane z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa za dany okres sprawozdawczy odpowiednio do przepisu § 24 ust. 5 pkt 1-3. § 26. 1. Zarządy gmin sporządzają na formularzu Rb-27 informację z wykonania dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminie według dysponentów środków w szczegółowości ustalonej w § 23 i w zakresie ustalonym w § 24 ust. 7. 2. Dochody wymienione w ust. 1 nie są wykazywane w sprawozdaniach gmin. Rozdział 6 Rb-28 półroczne/roczne sprawozdanie o wydatkach budżetowych - jednostkowe, łączne i zbiorcze § 27. 1. Sprawozdania jednostkowe o wydatkach budżetowych sporządza się na podstawie danych księgowości analitycznej do rachunku bieżącego: 1) w zakresie budżetu państwa: a) w rubryce "Plan (po zmianach)" - wykazuje się dane o planowanych wydatkach, w szczegółowości określonej w § 3 ust. 4 pkt 1, b) w rubryce "Wykonanie od początku roku" - wykazuje się wykonane wydatki w szczegółowości: dział, rozdział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach; 2) w zakresie budżetów gmin: a) w rubryce "Plan (po zmianach)" - wykazuje się dane o planowanych wydatkach w szczegółowości: dział, rozdział i odpowiednio do § 3 ust. 4 pkt 2 grupy paragrafów: 10, 20, 90 oraz wyszczególnione paragrafy wymienione w grupach 30, 50, 70 i paragraf 81, b) w rubryce "Wykonanie od początku roku" - wykazuje się wykonane wydatki w szczegółowości: dział, rozdział, paragraf; sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach. 2. Niewłaściwe obciążenia oraz uznania rachunków bieżących wykazuje się, wprowadzając symbol 99 zamiast paragrafu. Niewłaściwe obciążenie wykazuje się zapisem zwykłym, a niewłaściwe uznania rachunku - jako liczbę ujemną. § 28. Dysponenci główni środków budżetu państwa sporządzają sprawozdanie łączne o wydatkach budżetowych w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. § 29. Zarządy gmin sporządzają zbiorcze sprawozdania o wydatkach budżetowych w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych Rb-28 i sprawozdania zbiorczego Rb-50 o wydatkach budżetowych w zakresie zadań administracji rządowej zleconych gminom. Rozdział 7 Rb-30 półroczne/roczne sprawozdanie o środkach pozabudżetowych (z wyjątkiem gospodarstw pomocniczych) - jednostkowe, łączne i zbiorcze § 30. Sprawozdania jednostkowe Rb-30 sporządza się ze szczegółowością dla: 1) zakładów budżetowych - według działu i rozdziału, 2) środków specjalnych państwowych jednostek budżetowych - według działu i rozdziału, 3) instytucji kultury - według działu i rozdziału, 4) państwowych funduszy celowych - odrębnie dla każdego funduszu. § 31. Sprawozdanie Rb-30 dla zakładów budżetowych, instytucji kultury, środków specjalnych państwowych jednostek budżetowych i funduszy celowych sporządza się: 1) w dziale "Przychody" - wykazuje się w rubrykach "Plan" i "Wykonanie" według paragrafów: a) przychody, b) zyski nadzwyczajne, c) dotacje, oraz d) stan środków obrotowych na początek roku, e) inne zwiększenia środków obrotowych poza wykazanymi w "Przychodach", 2) w dziale "Rozchody" - wykazuje się w rubrykach "Plan" i "Wykonanie" według paragrafów: a) koszty, b) straty nadzwyczajne, c) wpłaty do budżetu, a także d) inne zmniejszenia środków obrotowych poza wykazanymi w "Rozchodach"; w tym rozchody towarów, e) stan środków obrotowych na koniec roku, oraz f) podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", 3) w dziale "Środki obrotowe" wykazuje się w rubrykach "Stan konta na 1.01." i "Stan na koniec okresu sprawozdawczego": a) środki pieniężne; w tym środki pieniężne (gotówka) w kasie, b) materiały, z tego: - środki żywności, - pozostałe materiały, c) produkty, d) towary, e) należności, f) zobowiązania, g) środki pieniężne (gotówka) w kasie. § 32. 1. Dysponenci główni środków budżetu państwa sporządzają sprawozdania łączne: o środkach zakładów budżetowych, o środkach instytucji kultury, o środkach specjalnych państwowych jednostek budżetowych, w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. 2. Zarządy gmin sporządzają zbiorcze sprawozdanie o środkach zakładów budżetowych, instytucji kultury i środków specjalnych jednostek budżetowych, w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. Rozdział 8 Rb-31 półroczne/roczne sprawozdanie o środkach gospodarstw pomocniczych - jednostkowe, łączne i zbiorcze § 33. Sprawozdanie jednostkowe Rb-31 dla gospodarstw pomocniczych sporządza się w układzie: dział, rozdział - następująco: 1) w dziale "Przychody" sprawozdania - wykazuje się w rubrykach "Plan" i "Wykonanie": a) przychody ze sprzedaży wyrobów i usług, b) dotacje z budżetu, c) pozostałe przychody (m.in. zyski nadzwyczajne, przychody z operacji finansowych, ze sprzedaży środków trwałych, materiałów oraz zmiana stanu produktów), 2) w dziale "Rozchody" sprawozdania - wykazuje się w rubrykach "Plan" i "Wykonanie" w wierszach: a) M11 - "Wynagrodzenia osobowe" (§ 11), b) M12 - "Dodatkowe wynagrodzenie roczne" (§ 17), c) M13 - "Wynagrodzenia pozostałe" (§ 13-15), d) M14 - "Koszty materiałowe", e) M15 - "Koszty usług", f) M16 - "Składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych", g) M17 - "Składki na Fundusz Pracy", h) M18 - "Pozostałe rozchody" nie wymienione w wierszach M11-M17 (w tym straty nadzwyczajne), i) P10 - "Podatek dochodowy od osób prawnych", 3) w dziale "Zysk (strata)" sprawozdania - wykazuje się w rubrykach "Plan" i "Wykonanie": a) wpłatę do budżetu, b) wynik finansowy netto; zysk lub strata, c) zwiększenie środków obrotowych, d) wpłatę na środki specjalne, e) wpłatę na rachunek finansowania inwestycji, f) zmniejszenie środków obrotowych na pokrycie ujemnego wyniku finansowego (strat), 4) gospodarstwa pomocnicze, które przeznaczą: a) podatek dochodowy na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, b) wpłatę do budżetu na podstawie § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 maja 1991 r. w sprawie gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych (Dz. U. Nr 42, poz. 185) na: zwiększenie środków obrotowych, środek specjalny jednostki budżetowej lub rachunek finansowania inwestycji - wykazują te dane w dziale "Zysk/strata" w wierszu 22, 24 i 25, zgodnie z przeznaczeniem - bez wykazywania podatku dochodowego w wierszu P10 i wpłaty do budżetu w wierszu T21, 5) przeznaczenie podatku dochodowego i wpłaty z zysku na cele, o których mowa w pkt 4, nie ma wpływu na ustalenie wyniku finansowego netto (zysku lub straty - wykazywanych odpowiednio w wierszu 30 lub 31); w związku z tym kwoty wykazane w sprawozdaniach tych gospodarstw powinny być uzgodnione w rubryce "Wykonanie" następująco: "Przychody" minus "Rozchody" (kwoty z wiersza H i N) równają się sumie kwot wykazanych w wierszach: a) P10 - Podatek dochodowy od osób prawnych, b) T21 - Wpłata do budżetu, c) T22 - Zwiększenie środków obrotowych, d) T24 - Wpłata na środki specjalne, e) T25 - Wpłata na rachunek środków inwestycyjnych, - zmniejszonych o kwotę wykazaną w wierszu T28 - zmniejszenie środków obrotowych na pokrycie ujemnego wyniku finansowego, 6) dział "Środki obrotowe" - wykazuje się odpowiednio do § 31 pkt 3. § 34. 1. Dysponenci główni środków budżetu państwa sporządzają sprawozdania łączne o środkach gospodarstw pomocniczych w pełnym zakresie informacji ustalonych dla sprawozdań jednostkowych. 2. Zarządy gmin sporządzają zbiorcze sprawozdania o środkach gospodarstw pomocniczych w pełnym zakresie informacji wynikających ze sprawozdań jednostkowych. 3. W sprawozdaniach wymienionych w ust. 1 i 2 sumuje się ze sprawozdań jednostkowych oddzielnie wynik finansowy netto - zysk i oddzielnie wynik finansowy netto - strata. Rozdział 9 Rb-50 półroczne/roczne sprawozdanie o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom § 35. 1. Zarządy gmin sporządzają sprawozdania z wykonania dotacji i wydatków budżetowych w zakresie zadań administracji rządowej zleconych gminom - według poszczególnych głównych dysponentów środków budżetu państwa zlecających zadania, w układzie: dział, rozdział, paragraf. Sumowaniu podlegają kwoty wyszczególnione w rozdziałach. 2. Sprawozdania Rb-50 sporządza się na odrębnych formularzach: a) dla dotacji na zadania zlecone gminom z zakresu administracji rządowej, b) dla wydatków budżetowych w zakresie zadań administracji rządowej zleconych gminom. 3. W rubryce "Plan (po zmianach)" wykazuje się dane o planowanych dotacjach lub wydatkach budżetowych wynikające z planu finansowego zleconych gminie zadań z zakresu administracji rządowej. 4. W rubryce "Wykonanie od początku roku" wykazuje się dane na podstawie księgowości analitycznej prowadzonej do rachunku bieżącego gminy - odpowiednio dla dochodów lub wydatków budżetowych. 5. Jeżeli zlecone gminom zadania z zakresu administracji rządowej są realizowane przez wyodrębnione jednostki organizacyjne podległe gminie, jednostki te sporządzają sprawozdanie jednostkowe w szczegółowości wymienionej w ust. 1. § 36. 1. Zarządy gmin łączą sprawozdania z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom na podstawie sprawozdań jednostkowych, o których mowa w § 35 ust. 1 i 5, w szczegółowości: dział, rozdział, paragraf - oddzielnie dla dotacji i wydatków według dysponentów głównych budżetu państwa. 2. Zarządy gmin przekazują sprawozdania, o których mowa w ust. 1, do właściwych dysponentów głównych budżetu państwa przekazujących dotacje. 3. Właściwi dysponenci główni zlecający gminom wykonanie zdań z zakresu administracji rządowej sporządzają łączne sprawozdanie Rb-50 i przekazują do Ministerstwa Finansów. 4. Zarządy gmin sporządzają zbiorcze sprawozdanie z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom i włączają je odpowiednio: do zbiorczego sprawozdania Rb-27 o dochodach budżetowych zgodnie z § 25 ust. 3 i do zbiorczego sprawozdania Rb-28 o wydatkach budżetowych zgodnie z § 29. Rozdział 10 Bilans jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, instytucji kultury oraz gospodarstw pomocniczych § 37. 1. Jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, instytucje kultury oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych prowadzące księgi rachunkowe stosownie do zasad rachunkowości określonych w ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939, Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr 107, poz. 669 i Nr 155, poz. 1014) oraz w zarządzeniu nr 46 Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 1995 r. w sprawie szczególnych zasad prowadzenia rachunkowości oraz jednolitych planów kont dla państwowych i gminnych jednostek budżetowych i ich gospodarstw pomocniczych, zakładów budżetowych, państwowych i gminnych funduszy celowych oraz gmin i ich związków (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 14, poz. 60) - sporządzają bilans według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. 2. Bilans sporządza się na dzień kończący rok sprawozdawczy. 3. Wykazane w bilansie salda na początku roku sprawozdawczego powinny być zgodne z saldami wykazanymi w bilansie na konie roku poprzedniego. Ewentualne różnice między saldami na koniec roku poprzedniego i początek roku sprawozdawczego mogą występować np. z powodu reorganizacji jednostki sprawozdawczej, zmian w planie kont, zmian formularza bilansu. 4. W bilansie wykazuje się aktywa i pasywa według stanu na początek i na koniec okresu sprawozdawczego. Jeżeli określone konto służy do ewidencji zarówno aktywów, jak i pasywów, w bilansie wykazuje się odrębnie oba jego salda. Aktywa i pasywa wykazywane w poszczególnych wierszach bilansu powinny wynikać z prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych. Aktywa i pasywa powinny być zinwentaryzowane i wycenione zgodnie z zasadami określonymi w przepisach wymienionych w ust. 1. 5. Dane zamieszczone w poszczególnych wierszach bilansu sumuje się w następujący sposób: 1) dane z wierszy bez ograniczeń cyfrowych i literowych stanowią sumę wiersza z oznaczeniem cyfry rzymskiej, 2) dane z wierszy oznaczonych cyframi rzymskimi stanowią sumę wierszy z oznaczeniem literowym, 3) sumy wierszy z oznaczeniem literowym stanowią sumę bilansową aktywów lub pasywów. 6. Dane wykazuje się w każdym wierszu bilansu, zgodnie z nazwą wiersza bez oznaczeń cyfrowych i literowych, a następnie sumy wykazuje się w wierszach oznaczonych cyfrą rzymską i literą. Nie wypełnia się wierszy, w przypadku gdy dane zjawisko nie występuje. 7. Sporządzając bilans jednostkowy w rubrykach "Stan na początek roku" i "Stan na koniec roku" wykazuje się w poszczególnych wierszach dane zgodnie z nazwą wiersza, przy czym: 1) wiersz 03 - "Grunty" wypełniają jednostki, które na mocy odrębnych przepisów wykonują uprawnienia właścicielskie w stosunku do gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy; wiersza tego nie wypełniają jednostki posiadające grunty na mocy prawa wieczystej dzierżawy, zarządu, najmu itp., 2) w wierszu 07 - "Inne środki trwałe" wykazuje się również środki trwałe objęte saldem konta 012 "Pozostałe środki trwałe w magazynie", 3) w wierszu 09 - "Środki przekazane na poczet inwestycji" wykazuje się wpłaty na inwestycje wspólne realizowane przez inną jednostkę lub wpłaty na inwestycje realizowane przez inwestora zastępczego, jeżeli zgodnie z umową jednostki te prowadzą również obsługę finansowo-księgową inwestycji, 4) w wierszu 42 - "Wynik finansowy netto" bilansu wykazuje się dane dotyczące wyniku finansowego netto, czyli saldo konta 860 "Straty i zyski nadzwyczajne oraz wynik finansowy". W zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych zysk netto jest ustalany po przeksięgowaniu salda konta 870 "Podatki i obowiązkowe rozliczenia z budżetem obciążające wynik finansowy" (czyli wpłacony i zarachowany na koniec roku sprawozdawczego podatek dochodowy od osób prawnych, a w gospodarstwach pomocniczych - również wpłaconą i zarachowaną na koniec roku sprawozdawczego wpłatę z zysku do budżetu). 8. Jednostka budżetowa realizująca, oprócz zadań finansowych z budżetu, zadania finansowane: 1) ze środków specjalnych, 2) z funduszy celowych, 3) ze środków nie wyodrębnionego organizacyjnie i finansowo gospodarstwa pomocniczego - sporządza jeden bilans, łącząc wszystkie jednorodne aktywa i pasywa dotyczące tych środków, i wykazuje je w bilansie zgodnie z nazwami poszczególnych wierszy formularza. Dane dotyczące finansowania ze środków obcych, np. PHARE, z wyjątkiem sum na zlecenie, wykazuje się w "innych aktywach" i "innych pasywach". § 38. Bilans łączny i bilans zbiorczy sporządza się oddzielnie dla: 1) jednostek budżetowych, 2) zakładów budżetowych (bez instytucji kultury), 3) gospodarstw pomocniczych, 4) instytucji kultury wymienionych w § 1 pkt 2 rozporządzenia - przez sumowanie danych bilansów jednostkowych. W bilansie łącznym lub zbiorczym nie można kompensować sald aktywów i pasywów, wykazywanych w bilansach jednostkowych. § 39. Salda łącznego lub zbiorczego bilansu otwarcia mogą się różnić od sald łącznego lub zbiorczego bilansu na koniec roku poprzedniego tylko z powodu zmian organizacyjnych, polegających na włączeniu lub wyłączeniu z systemu sprawozdawczego jednostek podległych oraz zmianom, o których mowa w § 37 ust. 3. Rozdział 11 Rb-49 roczny bilans z wykonania budżetu gminy § 40. 1. Gminy sporządzają bilans z wykonania budżetu gminy na formularzu Rb-49. 2. Bilans gminy z wykonania budżetu sporządza się na dzień kończący rok sprawozdawczy, według zasad ustalonych w § 37 ust. 4 i 5. Rozdział 12 Rb-60 roczne sprawozdanie o dysponentach środków budżetu państwa i zakładach budżetowych § 41. Dysponenci główni, dysponenci środków budżetu państwa drugiego stopnia oraz zakłady budżetowe sporządzają sprawozdanie Rb-60 - według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku, zgodnie z treścią tego formularza. § 42. Dysponenci główni składają do Ministerstwa Finansów sprawozdania własne, podległych dysponentów drugiego stopnia i zakładów budżetowych. Rozdział 13 Informacja o wykonaniu ustawy budżetowej § 43. 1. Dysponenci główni środków budżetu państwa dołączają do sprawozdań rocznych zestawienie sporządzone według układu podanego w ustawie budżetowej dla poszczególnych dysponentów głównych (części). 2. Dysponenci funduszów celowych wyszczególnionych w ustawie sporządzają informacje z wykonania planów finansowych funduszów w zakresie danych i w szczegółowości wynikającej z ustawy. 3. W informacji o dochodach i wydatkach wykazuje się dane planowane ze szczegółowością i w wysokości wynikającej z ustawy budżetowej na dany rok oraz z taką samą szczegółowością plan po zmianach i wykonanie planu wynikające ze sprawozdań. 4. W zakresie gospodarki pozabudżetowej wpłaty do budżetu oraz dotacje z budżetu podaje się w wielkościach faktycznie (kasowo) wykonanych. 5. Źródło dochodów i rodzaje wydatków powstałe w toku wykonywania budżetu, które nie występują w ustawie budżetowej w danej części budżetu, zamieszcza się w zestawieniu w kolejności zastosowanej w ustawie budżetowej - odpowiednio w rubrykach: "Plan po zmianach" i "Wykonanie" - dla wydatków, a dla dochodów tylko w rubryce "Wykonanie". W zakresie gospodarki pozabudżetowej zamieszcza się dane w rubryce "Plan po zmianach" i "Wykonanie". Rozdział 14 Uzgadnianie sprawozdań § 44. 1. Państwowe jednostki budżetowe uzgadniają z oddziałami okręgowymi Narodowego Banku Polskiego stany rachunków bieżących na koniec okresu sprawozdawczego - subkonto dochodów i subkonto wydatków - wykazywane w jednostkowych sprawozdaniach Rb-23. 2. Urzędy skarbowe uzgadniają z oddziałami okręgowymi Narodowego Banku Polskiego stany dochodów na rachunkach bieżących na koniec okresu sprawozdawczego - według subkont - wykazywanych w jednostkowych sprawozdaniach Rb-24. 3. Oddziały okręgowe Narodowego Banku Polskiego potwierdzają fakt uzgodnienia odciśnięciem stempla dziennego na sprawozdaniach wymienionych w ust. 1 i 2. 4. Oddziały okręgowe Narodowego Banku Polskiego potwierdzają fakt uzgodnienia sprawozdań wymienionych w ust. 1 i 2 w okresie: 1) miesięczne - od dnia 5 do dnia 8 następnego miesiąca, a za grudzień od dania 10 do dnia 16 stycznia następnego roku, 2) półroczne - od dnia 5 do dnia 10 lipca, 3) roczne - do dnia 26 stycznia roku następnego. 5. Jednostka nadrzędna, przyjmując sprawozdania jednostkowe, powinna sprawdzić potwierdzenie oddziału okręgowego, o którym mowa w ust. 3. 6. Dysponenci środków budżetu państwa uzgadniają sprawozdanie Rb-23: 1) kwartalnie - kwotę przekazanych dochodów do urzędów skarbowych - z urzędami skarbowymi; urzędy skarbowe potwierdzają zgodność kwot przez odciśnięcie stempla, datę i podpis, 2) za okresy sprawozdawcze - kwotę środków otrzymanych i przekazanych - z dysponentami środków budżetu państwa wyższego i niższego stopnia. 7. Urzędy skarbowe uzgadniają z Ministerstwami Finansów - poprzez izby skarbowe - kwoty przekazanych dochodów do Ministerstwa Finansów, Departament Budżetu Państwa na subkonta centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa, wykazane w sprawozdaniach Rb-24. Rozdział 15 Przekazywanie sprawozdań do wiadomości § 45. 1. Główni dysponenci środków budżetu państwa składają Najwyższej Izbie Kontroli, w terminach ustalonych dla odbiorców sprawozdań, odpisy wszystkich sprawozdań rocznych, przy czym wojewodowie składają sprawozdania roczne właściwym delegaturom Najwyższej Izby Kontroli. 2. Zarządy gmin składają kopie wszystkich sprawozdań półrocznych i rocznych regionalnym izbom obrachunkowym, a sprawozdania o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej składają ponadto głównym dysponentom zlecającym zadania i właściwym delegaturom Najwyższej Izby Kontroli. Rozdział 16 Przepisy końcowe § 46. 1. Przy sporządzaniu na komputerach niektórych sprawozdań łącznych i zbiorczych wymienionych w § 6 i 20 rubrykę 4 ("C") można wykorzystać do wpisania cyfry kontrolnej przy stosowaniu kontroli "modulo", a rubrykę 6 ("kod pozycji"), która w sprawozdaniach Rb-30 i Rb-31 jest wypełniona, do oznaczenia wierszy wykazanych w sprawozdaniach. 2. Rubrykę 5 ("część") wypełniają dysponenci główni. Urzędy wojewódzkie i samorządowe kolegia odwoławcze wypełniają także rubrykę 1 ("woj."), wpisując symbol statystyczny województwa. 3. W sprawozdaniach zbiorczych wymienionych w § 6 i 20, dotyczących gmin, zarządy gmin wpisują w rubryce 1 ("woj.") statystyczny symbol województwa i w rubryce 2 ("gminy") symbol gminy według REGON-u. 4. W sprawozdaniach łącznych i zbiorczych dla określenia rodzaju środków pozabudżetowych przyjmuje się trzycyfrowy symbol, który wpisuje się w rubryce 6 ("Rodzaj środka pozabudżetowego") sprawozdań Rb-30 i Rb-31. Należy stosować następujące symbole rodzajów środków: 1) 100 - zakłady budżetowe, 2) 101 - instytucje kultury, 3) 200 - środki specjalne, 4) 400 - gospodarstwa pomocnicze, 5) 3xx - państwowe fundusze celowe, przy czym pierwszy znak "3" określa rodzaj środków pozabudżetowych (fundusze), a znaki 2 i 3 określają numery kolejne państwowych funduszy celowych, ustalone odrębnie. 5. Dla ustalenia kompletności sprawozdań łącznych i zbiorczych sporządza się następujące zestawienia: 1) według działów dla sprawozdań: a) o dochodach i wydatkach budżetowych (Rb-25), b) o dochodach budżetowych (Rb-27), c) o wydatkach budżetowych (Rb-28), d) o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom (Rb-50), e) składane komplety sprawozdań wymienionych w lit. a), b), c), powinny zawierać numerację stron poszczególnych formularzy sprawozdawczych, 2) dla sprawozdań o środkach pozabudżetowych Rb-30 i Rb-31 na formularzu Rb-30: a) według działów i rozdziałów dla zakładów budżetowych i środków specjalnych, gospodarstw pomocniczych oraz b) według symboli poszczególnych państwowych funduszy celowych - ujmując kwoty ogółem rubryk "Plan" i "Wykonanie" z wiersza "L" (lub z wiersza "H" z Rb-31) po stronie "Przychody" i z wiersza "S" (lub z wiersza "S" z Rb-31) po stronie "Rozchody" w zestawieniu zbiorczym - odpowiedni po stronie "Przychody" w wierszach "G" i po stronie "Rozchody" w wierszach "M", z jednoczesnym wpisaniem w rubryce "§" symboli działów i rozdziałów dla środków wymienionych w pkt 2 lit. a) lub trzycyfrowych symboli funduszy wymienionych w pkt 2 lit. b), 3) zestawienia wymienione w pkt 1 i 2 należy podsumować. 6. W celu zapewnienia kontroli prawidłowości wprowadzania danych na nośniki danych w sprawozdaniach łącznych i zbiorczych należy stosować odpowiednie liczby kontrolne: 1) dla sprawozdań o dochodach budżetowych (Rb-25 i Rb-27) i dla sprawozdań o wydatkach budżetowych (Rb-25 i Rb-28) oraz dla sprawozdań o dotacjach i wydatkach budżetowych z wykonania zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom (Rb-50) - liczbę kontrolną stanowi odpowiednio do szczegółowości sporządzanych sprawozdań suma symboli: działu, rozdziału, paragrafów i grup paragrafów w ramach każdego rozdziału (działu), którą zamieszcza się w rubrykach "Rozdział" i "§" z wyrównaniem prawostronnym w tym wierszu, w którym podaje się kwotę ogółem rozdziału, 2) dla sprawozdań o środkach pozabudżetowych (Rb-30 i Rb-31) liczby kontrolne stanowią po stronie "Przychody" i "Rozchody" sumę symboli: województwa (w sprawozdaniach zbiorczych gmin i łącznych urzędów wojewódzkich), rodzaju środka pozabudżetowego (z rubryki 6), działu, rozdziału, paragrafów (odpowiednich symboli z Rb-31); liczby kontrolne zamieszcza się w rubryce "§" (w rubryce 11 w Rb-31), w wierszu "H" (obok "Razem" z wyrównaniem prawostronnym) dla przychodów, w wierszu "N" (obok "Razem" z wyrównaniem prawostronnym) dla rozchodów. 7. Dane ze sprawozdań łącznych (Rb-25, Rb-27 i Rb-28) dysponenci główni (z wyjątkiem samorządowych kolegiów odwoławczych) przekazują do Ministerstwa Finansów na dyskietce 3 1/2'' postaci zbiorów typu baza danych lub tekstowych, bez sum zbiorczych i pozycji kontrolnych. Dane na dyskietkach powinny mieć strukturę zgodną ze wzorem zawartym w załączniku do instrukcji. Załącznik do instrukcji STRUKTURA ZBIORÓW DOCHODÓW I WYDATKÓW PRZEKAZYWANYCH NA DYSKIETKACH 3 1/2'' Dane ze sprawozdań Rb-25, Rb-27, Rb-28 należy przekazywać na dyskietkach w jednym z dwóch typów formatów plików: - baza danych (rozszerzenie .dbf), - tekstowy o ściśle określonej długości pól, gdzie pola wyrównane są do prawej bez separatorów (rozszerzenie .txt). Nazwę zbioru ustala się według wzoru Zxnnrrmm.dbf lub .txt, gdzie: - x - rodzaj sprawozdania: D dla dochodów, W dla wydatków, - nn - nr sprawozdania, - rr - rok, - mm - miesiąc. Struktura zbiorów sprawozdań Rb-25, Rb-27 o dochodach budżetowych powinna być następująca: Nazwa polaTyp polaDługość polaNr rubryki z formularza Rb25/27Uwagi CZNumeric25symbol części wg klasyfikacji WOJNumeric21symbol województwa DZNumeric27symbol działu ROZNumeric48symbol rozdziału lub 0 dla Rb-25 (z wyjątkiem zbiorów za marzec i wrzesień) PARNumeric29symbol paragrafu PLANNumeric1619 WYKONNumeric1611(Rb-25) lub 12(Rb-27) ZALEGNumeric1613dotyczy tylko Rb-27 Struktura zbiorów sprawozdań Rb-25, Rb-28 o wydatkach budżetowych powinna być następująca: Nazwa polaTyp polaDługość polaNr rubryki z formularza Rb25/28Uwagi CZNumeric25symbol części wg klasyfikacji WOJNumeric21symbol województwa DZNumeric27symbol działu ROZNumeric48symbol rozdziału lub 0 dla Rb-25 (z wyjątkiem zbiorów za marzec i wrzesień) GPANumeric49symbol grupy paragrafów PARNumeric29symbol paragrafu PLANNumeric1610 WYKONNumeric1611 Uwaga: jeżeli wypełniana jest pozycja PLAN, wówczas pozycje PAR i WYKON powinny być równe 0. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 28 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny. (Dz. U. Nr 164, poz. 1176) Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 144, poz. 966), w § 2 po pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn, urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed dniem wejścia w życie Kodeksu celnego." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania regionalnych inspektoratów celnych. (Dz. U. Nr 164, poz. 1177) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449 i z 1998 r. Nr 137, poz. 886) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące regionalne inspektoraty celne oraz ustala ich siedziby i terytorialny zasięg działania: 1) Regionalny Inspektorat Celny w Białymstoku dla obszaru województwa podlaskiego, 2) Regionalny Inspektorat Celny w Gdańsku dla obszaru województw: kujawsko-pomorskiego i pomorskiego, 3) Regionalny Inspektorat Celny w Katowicach dla obszaru województw: opolskiego i śląskiego, 4) Regionalny Inspektorat Celny w Krakowie dla obszaru województw: małopolskiego i świętokrzyskiego, 5) Regionalny Inspektorat Celny w Lublinie dla obszaru województwa lubelskiego, 6) Regionalny Inspektorat Celny w Olsztynie dla obszaru województwa warmińsko-mazurskiego, 7) Regionalny Inspektorat Celny w Poznaniu dla obszaru województw: lubuskiego i wielkopolskiego, 8) Regionalny Inspektorat Celny w Przemyślu dla obszaru województwa podkarpackiego, 9) Regionalny Inspektorat Celny w Szczecinie dla obszaru województwa zachodniopomorskiego. § 2. Na obszarach województw nie wymienionych w § 1 zadania określone w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449 i z 1998 r. Nr 137, poz. 886) wykonuje Generalny Inspektor Celny przy pomocy podległego mu Generalnego Inspektoratu Celnego. § 3. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia są prowadzone według przepisów dotychczasowych. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania regionalnych inspektoratów celnych (Dz. U. Nr 63, poz. 408). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 29 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie emisji obligacji rocznej pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym. (Dz. U. Nr 164, poz. 1178) Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591, Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 czerwca 1998 r. w sprawie emisji obligacji rocznej pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym (Dz. U. Nr 73, poz. 467 i Nr 121, poz. 791) w § 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Finansów zastrzega sobie prawo do odstąpienia od sprzedaży obligacji serii o danym terminie wykupu; w takim przypadku Minister Finansów podaje informacje do wiadomości publicznej w drodze ogłoszenia w środkach masowego przekazu oraz w punktach obsługi klienta. Obligacje nie zaoferowane do sprzedaży ulegają umorzeniu." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin, w zakresie kwoty rekompensującej dochody utracone w związku z częściową likwidacją podatku od środków transportowych. (Dz. U. Nr 164, poz. 1179) Na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983) zarządza się, co następuje: § 1. Roczną kwotę części rekompensującej subwencji ogólnej dla gminy, w zakresie kwoty rekompensującej dochody utracone w związku z częściową likwidacją podatku od środków transportowych, ustala się mnożąc ogólną kwotę części rekompensującej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 24 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983), zwanej dalej "ustawą", przez współczynnik udziału gminy w ogólnej kwocie tej części subwencji, wyliczony zgodnie z § 2. § 2. Współczynnik udziału gminy w ogólnej kwocie części rekompensującej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 24 pkt 1 ustawy, obliczony do jedenastego miejsca po przecinku, jest równy procentowemu udziałowi dochodów gminy z tytułu podatku od środków transportowych za 1997 r. w ogólnej kwocie tych dochodów w części dotyczącej środków transportowych, poza środkami, o których mowa w art. 8, ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31, Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 780 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 150, poz. 986 i Nr 160, poz. 1058). § 3. Dochody gminy oraz ogólną kwotę dochodów, o których mowa w § 2, ustala się na podstawie informacji gmin o dochodach z tytułu podatku od środków transportowych za 1997 r., o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania gminom subwencji drogowej (Dz. U. Nr 59, poz. 376 i Nr 86, poz. 545). § 4. Współczynnik, o którym mowa w § 2, oblicza się na podstawie kwot wykazanych przez gminy w kol. 1 poz. 3 i kol. 2 poz. 3 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów, o którym mowa w § 3. § 5. Kwota rekompensująca dochody utracone w związku z częściową likwidacją podatku od środków transportowych przekazywana będzie, zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy, na rachunek budżetu gminy. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń udziałów gmin i województw we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. (Dz. U. Nr 164, poz. 1180) Na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę podatnika dokonuje rozliczenia udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, zwanego dalej "podatkiem dochodowym", posiadających wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały) położone na terenie: 1) gminy innej niż gmina właściwa dla siedziby podatnika, 2) województwa innego niż województwo właściwe dla siedziby podatnika. 2. Rozliczenie kwoty wpływów z tytułu podatku dochodowego następuje zgodnie z: 1) art. 7 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983), 2) danymi zawartymi w informacji podatników, wymienionymi w § 2 ust. 1. § 2. 1. Informacja, o której mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, powinna zawierać: 1) wykaz wyodrębnionych organizacyjnie zakładów (oddziałów) osób prawnych i jednostek organizacyjnych wymienionych w § 1 ust. 1, ze wskazaniem gmin i województw, na których terenie są położone, 2) liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach), ustaloną według stanu: a) na ostatni dzień miesiąca kończącego okres, za który przypada zaliczka podatku dochodowego - dla rozliczenia udziałów gmin i województw we wpływach z podatku dochodowego w trakcie roku podatkowego, b) na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - dla ostatecznego rozliczenia udziałów, o których mowa w lit. a), za ostatni miesiąc roku podatkowego, 3) procentowy udział zatrudnionych w zakładach (oddziałach), położonych na terenie poszczególnych gmin i województw, do zatrudnionych ogółem, stanowiący podstawę do ustalenia przez urzędy skarbowe należnych poszczególnym gminom i województwom udziałów w podatku dochodowym. 2. Podatnicy, w tym także dokonujący wpłat zaliczkowych podatku dochodowego bez obowiązku sporządzania deklaracji, przekazują urzędom skarbowym informacje, o których mowa w ust. 1: 1) w terminie wpłaty zaliczki podatku dochodowego za styczeń roku podatkowego, 2) każdorazowo, w terminie wpłaty zaliczki podatku dochodowego, w przypadku zmian stanu zatrudnienia, w trakcie roku podatkowego, wpływających na zmianę procentowego udziału zatrudnionych w zakładach (oddziałach) położonych na terenie danej gminy lub województwa do zatrudnionych ogółem, 3) w terminie złożenia rocznego zeznania podatkowego. § 3. Liczbę osób zatrudnionych w wyodrębnionym organizacyjnie zakładzie (oddziale) osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, o których mowa w § 1 ust. 1, ustala się biorąc pod uwagę miejsce świadczenia pracy, wynikające z umowy o pracę, zgodnie z zasadami metodycznymi statystyki, określonymi w przepisach szczególnych. § 4. 1. Urząd skarbowy, właściwy ze względu na siedzibę podatnika, przekazuje gminie i województwu, na których terenie podatnik posiada wyodrębniony organizacyjnie zakład (oddział), należne im udziały w podatku dochodowym uwzględniając dane zawarte w informacjach, o których mowa w § 2, nie później niż w terminie 20 dni po dniu, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego. 2. W przypadku gdy kwota należnych poszczególnym gminom lub województwom udziałów, o których mowa w § 1 ust. 1, nie przekracza 100 zł, urząd skarbowy przekazuje te udziały w okresach półrocznych. § 5. Urząd skarbowy, właściwy ze względu na siedzibę podatnika, przekazuje gminom i województwom półroczne informacje, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i 3, wraz z informacjami o stanie i terminach realizacji ich dochodów z tytułu udziałów w podatku dochodowym od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. § 6. 1. Nadpłatę w przekazanych gminom i województwom udziałach, wynikającą z rozliczenia rocznego wpływów z podatku dochodowego potrąca się z wpłat udziałów należnych gminom i województwom za najbliższe trzy miesiące. 2. W przypadku niemożności potrącenia nadpłaty, o której mowa w ust. 1, gmina lub województwo dokonuje jej zwrotu w trzech równych ratach miesięcznych, poczynając nie później niż od 20 dnia od daty otrzymania w tej sprawie zawiadomienia z urzędu skarbowego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenker Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji. (Dz. U. Nr 164, poz. 1181) Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426 i Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie wykazu towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 162, poz. 1125). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 23 grudnia 1998 r. (poz. 1181) WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYMI OBRÓT Z ZAGRANICĄ WYMAGA KONCESJI Lp.WyszczególnienieKod PCN 123 w przywozie i wywozie IBroń i amunicja, ich części i akcesoria (w tym broń myśliwska, sportowa i obezwładniająca: 1) broń sportowa, myśliwska i obezwładniająca, amunicja do niej oraz części i akcesoriaex. Dział 93 2) muszkiety, strzelby i karabiny wyprodukowane w latach 1850-1938 oraz ich części i podzespołyex. 9302 - 9305 z wyjątkiem ex. 9705 00 00 0 - 9706 00 00 0 3) rewolwery, pistolety i karabiny maszynowe wyprodukowane w latach 1850-1890 oraz reprodukcje muszkietów, strzelb i karabinów, których oryginały zostały wyprodukowane w latach 1850-1890ex. 9302 - 9305 z wyjątkiem ex. 9705 00 00 0 - 9706 00 00 0 IINiektóre materiały wybuchowe i wyroby pirotechniczne: 1) materiały wybuchowe i prochy o niższych parametrach(1)3601 00 00 0 - 3602 00 00 0 2) lonty prochowe, lonty detonujące, spłonki nabojowe i detonujące, zapalniki, detonatory elektryczne(1)ex 3603 00 3) ognie sztuczne, petardy sygnalizacyjne, rakiety do sygnalizacji podczas mgły lub deszczu(1)3604 ex. Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji w przywozie IIIRóżne przetwory spożywcze: 1) gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej2103 90 30 0 2) złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów2106 90 20 0 IVNapoje alkoholowe: 1) wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21 10 9, 2204 21 99 0, 2204 29 10 9, 2204 29 99 0, 2204 30 10 9, 2204 30 96 9, 2204 30 98 9 2) wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205 10 90 9, 2205 90 90 9 3) pozostałe napoje fermentowane (jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej2206 00 10 0, 2206 00 31 9, 2206 00 39 9, 2206 00 51 9, 2206 00 59 9, 2206 00 81 9, 2206 00 89 9 4) alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone, o dowolnej mocy2207 5) alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208, z wyjątkiem 2208 90 69 1 VCygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402 VIPaliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji: 1) oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe2709 00 2) oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze2710 00, z wyjątkiem: 2710 00 81 0, 2710 00 83 0, 2710 00 85 0, 2710 00 87 0, 2710 00 88 0, 2710 00 89 0, 2710 00 92 0, 2710 00 94 0, 2710 00 96 0, 2710 00 97 0, 3) gaz ziemny2711 11 00 0, 2711 21 00 0 VIICzęści do montażu przemysłowego dla pojazdów mechanicznych A. Dotyczy tylko towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego pojazdów mechanicznych z pozycji 8703: 1) silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy8407 33 10 0, 8407 34 10 0, 8407 90 50 0 2) silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne)8408 20 10 0 3) podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 87058706 00 91 1 4) nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 87058707 10 10 0 5) części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701 do 87058708 10 10 0, 8708 21 10 0, 8708 29 10 0, 8708 31 10 0, 8708 39 10 0, 8708 40 10 0, 8708 50 10 0, 8708 60 10 0, 8708 70 10 0, 8708 80 10 0, 8708 91 10 0, 8708 92 10 0, 8708 93 10 0, 8708 94 10 0, 8708 99 10 0 B. Dotyczy tylko towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego ciągników rolniczych oraz używanych w leśnictwie, ciągników kołowych z pozycji 8701 z wyłączeniem 8701 20: 1) silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) 8408 20 31 1, 8408 20 35 1, 8408 20 37 1 2) podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 87058706 00 11 1 3) nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 87058707 90 90 1 4) części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701 do 87058708 10 90 1, 8708 21 90 1, 8708 29 90 1, 8708 31 91 1, 8708 39 90 1, 8708 40 90 1, 8708 50 90 1, 8708 60 91 1, 8708 60 99 1, 8708 70 50 1, 8708 70 91 1, 8708 70 99 1, 8708 80 90 1, 8708 91 90 1, 8708 92 90 1, 8708 93 90 1, 8708 94 90 1, 8708 99 30 1, 8708 99 50 1, 8708 99 92 1, 8708 99 98 1 (1) inne niż te określone w zarządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającym zarządzenie w sprawie ustalenia wykazów towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą (Monitor Polski Nr 45, poz. 443). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 23 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu żelatyną. (Dz. U. Nr 164, poz. 1182) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 3 i art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. - o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 24 czerwca 1998 r. w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu żelatyną (Dz. U. Nr 81, poz. 527) w § 1 wyrazy "31 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1999 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 23 grudnia 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych oraz zasad udzielania koncesji na taki przywóz. (Dz. U. Nr 164, poz. 1183) Na podstawie art. 20 ust. 3a oraz art. 20 ust. 7a ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212, Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych oraz zasad udzielania koncesji na taki przywóz (Dz. U. Nr 162, poz. 1133) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę wejścia w życie rozporządzenia wprowadzono na polski obszar celny z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych danej marki oraz zmontowano co najmniej 1000 sztuk samochodów osobowych ze sprowadzonych z zagranicy części," - w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) syntetyczną informację na temat osiągniętego w 1998 r. przez wnioskodawcę wyniku wymiany handlowej z zagranicą towarów będących wyrobami przemysłu motoryzacyjnego oraz surowców i materiałów stosowanych do ich wytworzenia.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku niemożności złożenia dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 3-5 i 11 przy wystąpieniu wnioskodawcy o koncesję dopuszcza się możliwość złożenia oświadczeń stwierdzających, że wnioskodawca spełnia wymogi określone w ust. 1 oraz że dokumenty te zostaną dostarczone w terminie do dnia 15 lutego 1999 r."; 2) w § 2: a) w ust. 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "1. Koncesja może być wydana wnioskodawcom, którzy złożą dokumenty, o których mowa w § 1, oraz udokumentują spełnienie następujących wymogów:", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przed dniem wejścia w życie rozporządzenia dokonywali montażu przemysłowego samochodów osobowych, z zachowaniem ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104, poz. 480 i Nr 157, poz. 794 oraz z 1997 r. Nr 65, poz. 416 i Nr 139, poz. 935) i a) w okresie 12 miesięcy, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zmontowali co najmniej 1 000 sztuk samochodów danej marki, albo b) są podmiotami dominującymi w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) bądź posiadającymi wspólny podmiot dominujący z podmiotem spełniającym wymóg określony w lit. a), albo c) osiągnęli w 1998 r. dodatni bilans wymiany handlowej z zagranicą w zakresie wyrobów przemysłu motoryzacyjnego oraz surowców i materiałów stosowanych do ich wytworzenia," - skreśla się punkt 4, b) skreśla się ust. 2 i ust. 3, 3) § 3 i 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. Koncesja jest wydawana na przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych marek określonych w koncesji. § 4. Koncesja jest wydawana na czas oznaczony, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 1999 r."; 4) skreśla się § 5. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Gospodarki: w z. A. Skowrońska-Łuczyńska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzoru wniosku stosowanego w postępowaniu o wydanie pozwoleń na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, wykazu dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, warunków wydania i wykorzystania pozwolenia, sposobu i trybu ewidencjonowania wydanych pozwoleń w ramach kontyngentu taryfowego w roku 1999. (Dz. U. Nr 164, poz. 1184) Na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) w związku z art. 14 § 6a ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku stosowany w postępowaniu o wydanie pozwoleń na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, warunki wydania i wykorzystania pozwolenia, sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń w ramach kontyngentu taryfowego ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 160, poz. 1070), zwanego dalej "kontyngentem samochodowym". 2. Pozwolenie na przywóz pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kontyngentu samochodowego, zwane dalej "pozwoleniem", wydaje Minister Gospodarki na podstawie wniosków składanych przez osoby krajowe, o których mowa w ust. 4. 3. Wzór wniosku o wydanie pozwolenia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, dotyczącym każdej marki pojazdu samochodowego odrębnie, może występować przedsiębiorca będący wyłącznym przedstawicielem producenta lub producentów pojazdów danej marki, z którym producent zawarł umowę upoważniającą do przywozu w 1999 r. takich pojazdów na polski obszar celny w ramach kontyngentu samochodowego ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1070). 5. Wnioski mogą być składane i będą rozpatrywane: 1) pierwszy wniosek na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego może być składany od dnia wejścia w życie rozporządzenia, 2) drugi wniosek na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego może być składany do dnia 5 lutego 1999 r., 3) następne wnioski na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego mogą być składane w odstępach czterotygodniowych, 4) wnioski będą rozpatrywane do czasu wyczerpania kontyngentu samochodowego, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1999 r. 6. Wnioski złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nie podlegają rozpatrzeniu. 7. Terminy składania rozliczeń na przywóz samochodów oraz wydawania pozwoleń określone zostaną w obwieszczeniu Ministra Gospodarki. § 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1 ust. 2, powinny być dołączone następujące dokumenty: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) kopia zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego (REGON), 3) pisemne oświadczenie podmiotu zagranicznego o nadaniu wnioskodawcy wyłącznych uprawnień, upoważniających do przywozu pojazdów samochodowych danej marki na polski obszar celny w ramach kontyngentu samochodowego ustanowionego w 1999 r.; oświadczenie to powinno być potwierdzone wraz z tłumaczeniem na język polski przez urząd konsularny Rzeczypospolitej Polskiej właściwy dla siedziby podmiotu zagranicznego, 4) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, o niezaleganiu przez wnioskodawcę z realizacją zobowiązań podatkowych lub zaświadczenie, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 5) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne lub zaświadczenie o tym, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 6) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami z tytułu długu celnego lub zaświadczenie, że dług celny rozłożony na raty lub o odroczonym terminie płatności jest realizowany; przy wystąpieniu przedsiębiorcy o pierwsze pozwolenie przywozu dopuszcza się możliwość złożenia oświadczenia wnioskodawcy, że dokument ten zostanie dostarczony w ciągu 3 tygodni od dnia złożenia wniosku, 7) w przypadku wnioskowania o kolejne pozwolenie, wydawane nie później niż do dnia 30 września 1999 r. - kopia faktury producenta, kopia poprzednio udzielonego pozwolenia z potwierdzonym przez organ celny jego wykorzystaniem, fotokopia zgłoszenia celnego potwierdzonego przez organ celny, 8) w przypadku wniosków dotyczących puli nie wykorzystanej przez importerów do dnia 30 września 1999 r. - dodatkowo kopia umowy sprzedaży zawartej z nabywcą pojazdu samochodowego. § 3. 1. Warunkiem udzielenia pierwszego pozwolenia, z zastrzeżeniem § 2 pkt 7 i 8, jest: 1) złożenie prawidłowo wypełnionego wniosku wraz z wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami wymienionymi w § 2, 2) wniesienie opłaty określonej w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towaru z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 162, poz. 1127). 2. Udzielenie kolejnego pozwolenia będzie możliwe, jeżeli wnioskodawca spełni następujące warunki: 1) wykorzysta wszystkie pozwolenia udzielone na podstawie wniosku poprzedniego, 2) złoży prawidłowo wypełniony wniosek wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami określonymi w § 2, z wyjątkiem pkt 3 i 8, 3) wniesie opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Warunkiem wykorzystania pozwolenia jest potwierdzenie przez organ celny na pozwoleniu zgłoszenia w urzędzie celnym określonej partii towaru w ramach udzielonego pozwolenia. § 4. 1. Pozwolenia udzielone zgodnie z § 2 pkt 7 mogą być wykorzystane nie później niż do dnia 30 września 1999 r. 2. Wnioskodawcy zobowiązani są przedłożyć w Ministerstwie Gospodarki w terminie do dnia 14 października 1999 r. informacje dotyczące stopnia wykorzystania pozwoleń na przywóz, wydanych do dnia 30 września 1999 r., tj. załączyć dokumenty, o których mowa w § 2 pkt 7. 3. Wniosek o udzielenie pozwolenia przywozu złożony przez wnioskodawcę, który nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie będzie rozpatrywany. 4. Na część kontyngentu samochodowego nie wykorzystanego do dnia 30 września 1999 r. przedsiębiorcy składają wnioski wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami wymienionymi w § 2, z wyjątkiem pkt 3. 5. Udzielenie pozwoleń na przywóz pojazdów samochodowych w ramach części kontyngentu samochodowego, nie wykorzystanego do dnia 30 września 1999 r. następuje na rzecz przedsiębiorców spełniających warunki wymienione w § 1 ust. 4, którzy w okresie przed dniem 30 września 1999 r. wykorzystali w pełni ostatnio udzielone pozwolenie przywozu, tj. zaimportowali w całości ilość samochodów przyznaną im przez Ministerstwo Gospodarki w ramach kontyngentu samochodowego. 6. Wniosek o udzielenie pozwolenia na przywóz, dotyczący części kontyngentu, o której mowa w ust. 4, może być składany od dnia 15 października 1999 r. 7. Pozwolenia udzielone zgodnie z ust. 4 będą ważne do dnia 31 grudnia 1999 r. § 5. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń prowadzona jest w Departamencie Administrowania Obrotem, Towarami i Usługami w Ministerstwie Gospodarki. 2. Wzór prowadzenia ewidencji udzielonych pozwoleń określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 grudnia 1998 r. (poz. 1184) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 EWIDENCJA UDZIELONYCH POZWOLEŃ Nr wnioskuData wpłynięcia wnioskuNazwa wnioskodawcyPrzedmiot wnioskuData wydania pozwoleniaNumer pozwoleniaOdbiorcaData odbioru lub wysyłki pozwolenia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ Wracaj Brak dokumentu Strona startowa © 1997-2003 ABC Publishing House. All rights reserved. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania przewodniczących wydziałów Polskiej Akademii Nauk. (Dz. U. Nr 130, poz. 864) Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny dla przewodniczących wydziałów Polskiej Akademii Nauk, zwanej dalej "Akademią", ustala się przy zastosowaniu mnożników minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego, określonej dla profesora placówki naukowej Akademii. 2. Mnożniki, o których mowa w ust. 1, ustala się w następującej wysokości: 1) 2,5 - dla wynagrodzenia zasadniczego, 2) 1,5 - dla dodatku funkcyjnego. § 2. W sprawach dotyczących dodatku za wysługę lat, nagród jubileuszowych, odpraw rentowych lub emerytalnych oraz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej - do przewodniczących wydziałów stosuje się przepisy obowiązujące pracowników Kancelarii Akademii. § 3. Wynagrodzenie przysługuje od dnia następującego po dniu wyboru. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15 października 1997 r. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: wz. M. Manicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 13 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Tarnowskiej oraz Warszawsko-Praskiej. (Dz. U. Nr 130, poz. 865) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Diecezji Tarnowskiej" z siedzibą w Tarnowie, erygowana przez Biskupa Tarnowskiego, 2) "Akcja Katolicka Diecezji Warszawsko-Praskiej" z siedzibą w Warszawie, erygowana przez Biskupa Warszawsko-Praskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 13 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Radomskiej i Zamojsko-Lubaczowskiej. (Dz. U. Nr 130, poz. 866) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą: 1) "Akcja Katolicka Diecezji Radomskiej" z siedzibą w Radomiu, erygowana przez Biskupa Radomskiego, 2) "Akcja Katolicka Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej" z siedzibą w Zamościu, erygowana przez Biskupa Zamojsko-Lubaczowskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru. (Dz. U. Nr 130, poz. 867) Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) w związku z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych oraz Obrony Narodowej z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru (Dz. U. Nr 49, poz. 226) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "dotyczące stanu zdrowia," dodaje się wyrazy "w tym wynik ostatniego badania radiofotograficznego narządów klatki piersiowej," b) w ust. 2 po wyrazach "poprzedniego poboru" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "w tym wynik ostatniego badania radiofotograficznego narządów klatki piersiowej."; 2) w § 7 w ust. 3 liczbę "30" zastępuje się liczbą "25"; 3) po § 8 dodaje się § 8a w brzmieniu: "§ 8a. Dane zawarte w wojewódzkim planie poboru, listach poborowych oraz księgach orzeczeń lekarskich są wiadomościami stanowiącymi tajemnicę służbową."; 4) w § 12 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do organów gmin, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780)."; 5) w załączniku nr 1 do rozporządzenia, stanowiącym wzór wezwania do poboru, na stronie 2 wezwania: a) w zdaniu pierwszym po wyrazach "dotyczące stanu zdrowia," dodaje się wyrazy "w tym wynik ostatniego badania rtg narządów klatki piersiowej." b) w zdaniu drugim po wyrazach "poprzedniego poboru" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "w tym wynik ostatniego badania rtg narządów klatki piersiowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie tworzenia, organizacji i kontroli zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania w tych zakładach. (Dz. U. Nr 130, poz. 868) Na podstawie art. 18 ust. 7 i art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 marca 1992 r. w sprawie tworzenia, organizacji i kontroli zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania w tych zakładach (Dz. U. Nr 31, poz. 134) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się wyrazy "rejonowych aresztach śledczych, rejonowych zakładach karnych" i następujący po nich przecinek; 2) w § 2: a) w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych" i następujący po nich przecinek, b) w ust. 1 skreśla się pkt 3, c) w ust. 2 w pkt 13 wyraz "świadectw" zastępuje się wyrazem "skierowań", a wyrazy "uzyskanie zatrudnienia" zastępuje się wyrazami "zaświadczeń lekarskich mogących ułatwić im zatrudnienie", d) w ust. 2 w pkt 14 skreśla się wyrazy "a także uzależnionych od alkoholu, środków odurzających lub psychotropowych" i następujący po nich przecinek; 3) w § 3 w ust. 3 wyrazy "Zespół Naczelnego Lekarza Więziennictwa w Centralnym Zarządzie Zakładów Karnych" zastępuje się wyrazami "Naczelny Lekarz Więziennictwa"; 4) w § 4: a) w ust. 1 skreśla się pkt 4, b) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) oddziały dla wymagających stosowania szczególnych środków leczniczo-wychowawczych," c) w ust. 1 skreśla się pkt 6, d) w ust. 3 dodaje się zdanie w brzmieniu: "W przypadkach uzasadnionych koniecznością zapewnienia większej dostępności świadczeń zdrowotnych Dyrektor Generalny Służby Więziennej po zasięgnięciu opinii Naczelnego Lekarza Więziennictwa może ustalić odstępstwa od niektórych tych wymagań."; 5) w § 5 w ust. 3 i 4 wyrazy "Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych" zastępuje się wyrazami "Dyrektor Generalny Służby Więziennej"; 6) w § 6: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Szpital lub oddział szpitalny organizuje się dla zapewnienia całodobowej opieki zdrowotnej osobom pozbawionym wolności, kierowanym z terenowo wyznaczonych zakładów karnych. Do jego zadań należy w szczególności: 1) udzielanie chorym świadczeń leczniczych i diagnostycznych, 2) przeprowadzanie obserwacji i konsultacji pacjentów kierowanych przez ambulatoria lub upoważnione organy, 3) kierowanie pacjentów do właściwych zakładów opieki zdrowotnej w celu dalszego leczenia poszpitalnego lub rehabilitacji.", b) w ust. 5 po wyrazie "ambulatoriów" skreśla się przecinek i wyrazy "oddziałów odwykowych, domów matki i małego dziecka, zakładów", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Przeznaczenie, rodzaj i zakres świadczeń zdrowotnych oddziałów dla wymagających stosowania szczególnych środków leczniczo-wychowawczych regulują odrębne przepisy."; 7) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kontrolę i ocenę działalności zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności wykonują posiadający odpowiednie kwalifikacje zawodowe funkcjonariusze i pracownicy Centralnego Zarządu Służby Więziennej i okręgowych inspektoratów Służby Więziennej."; b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) współdziałanie z innymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej w zakresie zapewnienia osobom pozbawionym wolności świadczeń zdrowotnych."; 8) w § 9: a) w ust. 1 w pkt 4 po wyrazie "szpitalu" skreśla się przecinek i wyrazy "oddziale odwykowym" oraz wyrazy "lub pododdziale", b) w ust. 3 po wyrazie "dokonują" skreśla się dwukropek, a wyrazy "lekarz, felczer, pielęgniarka i psycholog" zastępuje się wyrazami "uprawnieni funkcjonariusze i pracownicy służby zdrowia"; 9) w § 10 skreśla się wyrazy "tej osoby", kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "w sposób uniemożliwiający wgląd osób nieuprawnionych"; 10) w § 12 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu ustalania i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych sędziom i prokuratorom w stanie spoczynku oraz członkom ich rodzin. (Dz. U. Nr 130, poz. 869) Na podstawie art. 712 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) i art. 62b ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 752 i 753 i Nr 124, poz. 782) oraz art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 782) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) osobie uprawnionej - rozumie się przez to: a) sędziego w stanie spoczynku, b) prokuratora w stanie spoczynku, c) członka rodziny sędziego lub prokuratora zmarłego w czasie służby lub w stanie spoczynku, uprawnionego do renty rodzinnej, d) sędziego lub prokuratora, który uzyskał prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia 1998 r., jeżeli prawo to nabył zajmując stanowisko sędziego lub prokuratora, e) członka rodziny zmarłego sędziego lub prokuratora, pobierającego z tego tytułu przed dniem 1 stycznia 1998 r. rentę rodzinną z ubezpieczenia społecznego, 2) uposażeniu - rozumie się przez to uposażenie osób, o których mowa w pkt 1, 3) właściwej jednostce organizacyjnej - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, w której sędzia lub prokurator otrzymywał ostatnio wynagrodzenie lub uposażenie, bądź jednostkę organizacyjną, która przejęła zlikwidowany sąd lub prokuraturę, wypłacające to wynagrodzenie lub uposażenie. § 2. 1. Upoważnienie sędziego lub prokuratora w stanie spoczynku, z zastrzeżeniem art. 711 § 1 ustawy o ustroju sądów powszechnych, ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku. 2. Uposażenie sędziego lub prokuratora, który uzyskał prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia 1998 r., jeżeli prawo to nabył zajmując stanowisko sędziego lub prokuratora, ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, jakie pobierałby sędzia lub prokurator w dniu 1 stycznia 1998 r. na ostatnio zajmowanym stanowisku przed przejściem na emeryturę lub rentę. 3. Uposażenie, o którym mowa w ust. 2: 1) sędziego okręgowego sądu ubezpieczeń społecznych, okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych oraz Trybunału Ubezpieczeń Społecznych - ustala się według wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat sędziego sądu wojewódzkiego, 2) podprokuratora i wiceprokuratora prokuratury rejonowej - ustala się według wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat prokuratora prokuratury rejonowej, 3) podprokuratora i wiceprokuratora prokuratury wojewódzkiej, wiceprokuratora i prokuratora Prokuratury Generalnej oraz prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości - ustala się według wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat prokuratora prokuratury wojewódzkiej. § 3. 1. Uposażenie rodzinne ustala się w wysokości procentowej, o której mowa w art. 782 § 1 ustawy o ustroju sądów powszechnych, od uposażenia ustalonego w sposób określony w § 2 ust. 1-3 rozporządzenia. 2. Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedno uposażenie rodzinne. 3. Uposażenie rodzinne podlega podziałowi na równe części, jeżeli: 1) do uposażenia uprawnione są osoby małoletnie, nad którymi opiekę sprawują różne osoby, 2) pełnoletni członek rodziny zażąda podziału uposażenia, 3) zachodzą inne okoliczności uzasadniające podział uposażenia. § 4. Osoba uprawniona, pobierająca dotychczas świadczenie z ubezpieczenia społecznego, przekaże w terminie do dnia 1 grudnia 1997 r. właściwej jednostce organizacyjnej informację o pobieraniu tego świadczenia, wskazując oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub inny organ wypłacający to świadczenie, rodzaj świadczenia i numer decyzji o przyznaniu emerytury lub renty, bądź renty rodzinnej, na podstawie których świadczenie to otrzymuje. § 5. Osoba ubiegająca się o wypłatę uposażenia rodzinnego składa we właściwej jednostce organizacyjnej wniosek o wypłatę tego uposażenia. Do wniosku należy załączyć odpowiednie dokumenty uzasadniające prawo tej osoby do renty rodzinnej. § 6. 1. Uposażenie wypłacają właściwe jednostki organizacyjne. 2. Właściwe jednostki organizacyjne zawiadamiają na piśmie osoby uprawnione o wysokości należnego im w danym roku uposażenia oraz o dacie i miejscu wypłaty. 3. Jeżeli osoba uprawniona nie zamieszkuje w okręgu właściwej jednostki organizacyjnej, wypłata uposażenia i zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, mogą być powierzone jednostce organizacyjnej właściwej dla miejsca zamieszkania osoby uprawnionej. § 7. 1. Uposażenie wypłaca się osobie uprawnionej w formie pieniężnej, raz w miesiącu, z dołu, w terminie wypłat wynagrodzenia. 2. Wypłata uposażenia w inny sposób może być dokonana na pisemny wniosek tej osoby. § 8. 1. W terminie do dnia 5 grudnia 1997 r. właściwe jednostki organizacyjne na podstawie posiadanej dokumentacji ustalą osoby uprawnione, którym będą wypłacać uposażenia, i wysokość należnych im uposażeń oraz dokonają zawiadomień, o jakich mowa w § 6 ust. 2. 2. O podjęciu z dniem 1 stycznia 1998 r. wypłaty uposażeń osobom uprawnionym, pobierającym dotychczas świadczenia z ubezpieczenia społecznego, jednostki organizacyjne powiadomią w terminie do dnia 5 grudnia 1997 r. właściwe oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy emerytalne wypłacające te świadczenia. 3. Jeżeli osoba uprawniona pobrała po dniu 1 stycznia 1998 r. świadczenia z ubezpieczenia społecznego, właściwa jednostka organizacyjna dokona refundacji kwoty wypłaconych świadczeń Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych lub innemu organowi emerytalnemu, wypłacając jednocześnie osobie uprawnionej różnicę między należnym uposażeniem a kwotą pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 października 1997 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów. (Dz. U. Nr 130, poz. 870) Na podstawie art. 63 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 37, poz. 164, z 1995 r. Nr 68, poz. 350, Nr 122, poz. 593 oraz z 1996 r. Nr 104, poz. 482) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. Przy składaniu wniosku o zarejestrowanie pojazdu jego właściciel, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i 6, jest obowiązany przedstawić: 1) oryginał dowodu własności pojazdu, 2) ostatni dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był już zarejestrowany. Wzór wniosku określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. W przypadku zgłoszenia do rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy, jego właściciel, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, jest obowiązany: 1) przedstawić: a) oryginał dowodu własności pojazdu, b) oryginał dowodu odprawy celnej przywozowej tego pojazdu, a w przypadku zagubienia, kradzieży dowodu odprawy celnej - uwierzytelnioną przez urząd celny kopię dowodu odprawy celnej, c) dowód rejestracyjny albo dokument o wyrejestrowaniu pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą, 2) oddać tablice rejestracyjne. 3. W przypadku zgłoszenia do rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu pojazdami, właściciel pojazdu jest obowiązany: 1) przedstawić: a) oryginał dowodu własności z adnotacją o dacie i numerze dowodu odprawy celnej, b) dowód rejestracyjny albo dokument o wyrejestrowaniu pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą, 2) oddać tablice rejestracyjne. 4. W przypadku powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną podmiotowi polskiemu, podmiot ten przy zgłoszeniu do rejestracji tego pojazdu jest obowiązany: 1) przedstawić: a) oryginał egzemplarza umowy, na której podstawie nastąpiło wydanie pojazdu, b) oryginał dowodu odprawy celnej, c) dowód rejestracyjny albo dokument o wyrejestrowaniu pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą, 2) oddać tablice rejestracyjne. 5. W przypadku gdy dowód własności pojazdu jest niezgodny z ostatnim dowodem rejestracyjnym, o którym mowa w ust. 1, w zakresie danych dotyczących poprzedniego właściciela, właściciel pojazdu jest obowiązany przedstawić również inny dokument (dokumenty) pozwalający ustalić prawo własności pojazdu. 6. W przypadku gdy dowodem własności jest prawomocne orzeczenie sądu ustalające prawo własności pojazdu oraz pojazd ma autentyczne numery nadwozia (podwozia) i silnika, właściciel nie ma obowiązku przedstawienia ostatniego dowodu rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1. W takim przypadku nie stosuje się ust. 2 i 5. 7. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji nowego pojazdu zakupionego na terenie Polski, właściciel pojazdu jest obowiązany przedstawić wyciąg ze świadectwa homologacji, wydany przez producenta lub importera, albo kopię decyzji zwalniającej dany typ pojazdu z homologacji, uwierzytelnioną przez producenta albo importera. Wymóg ten nie dotyczy pojazdów wyprodukowanych lub sprowadzanych w ilości 1 sztuki danego typu pojazdu w ciągu roku kalendarzowego. 8. Jeżeli jest wymagane badanie stanu technicznego pojazdu, właściciel jest obowiązany przedstawić dowód badania stanu technicznego pojazdu. 9. Dokumenty przedstawione przy wniosku o rejestrację, sporządzone w języku obcym, powinny być przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego."; 2) w § 4 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) rachunek lub faktura,"; 3) w § 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku zgłoszenia do rejestracji pojazdu złożonego (zbudowanego) poza macierzystą wytwórnią, wnioskodawca jest obowiązany przedstawić, z zastrzeżeniem ust. 2, dowody własności następujących zespołów, pochodzących z różnych pojazdów: 1) nadwozia, 2) podwozia (ramy), 3) silnika, a jeżeli zespoły te pochodzą z pojazdów zarejestrowanych - także kopie dowodów rejestracyjnych tych pojazdów uwierzytelnione przez organ rejestrujący, który je wydał. Wnioskodawca jest obowiązany złożyć oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że jest właścicielem pozostałych zespołów i części służących do zbudowania tego pojazdu. Przepisy § 3 ust. 2, 3, 5 i 9 stosuje się odpowiednio.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku zgłoszenia wymiany nadwozia (podwozia) lub silnika w pojeździe zarejestrowanym, wnioskodawca jest obowiązany przedstawić dowód własności wymienionego zespołu, a jeżeli zespół ten pochodzi z pojazdu zarejestrowanego - kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu uwierzytelnioną przez organ rejestrujący, który go wydał. Przepisy § 3 ust. 2, 3, 5 i 9 stosuje się odpowiednio."; 4) w § 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W razie konieczności ustalenia prawa własności pojazdu na drodze postępowania sądowego, organ rejestrujący, na podstawie zaświadczenia wydanego przez sąd o doręczeniu stronie pozwanej odpisu pozwu w sprawie o ustalenie prawa własności, czasowo dopuszcza pojazd do ruchu, wydając jednocześnie tablice rejestracyjne zwyczajne i pozwolenie czasowe ważne na okres 1 roku. Przepis § 3 ust. 2 i 8 stosuje się odpowiednio."; 5) w § 9: a) dotychczasowa treść § 9 zostaje oznaczona jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jeżeli właściciel nie zgłosi pojazdu do zarejestrowania po upływie terminu, o którym mowa w § 8 ust. 3, organ rejestrujący wycofuje na stałe pojazd z ruchu po wezwaniu właściciela do zwrotu tablic rejestracyjnych."; 6) w § 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice tymczasowe przeznaczone są do oznaczania pojazdu czasowo dopuszczonego do ruchu na drogach, z zastrzeżeniem § 6 ust. 3, i służą do umożliwienia jego przejazdu z miejsca zakupu lub odbioru na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do miejsca zamieszkania lub siedziby jego właściciela, do umożliwienia przejazdów związanych z koniecznością dokonania badania technicznego, badania homologacyjnego typu pojazdu oraz do umożliwienia wyjazdu lub wywozu tego pojazdu za granicę. Właściciel pojazdu jest obowiązany zwrócić te tablice organowi, który je wydał, w terminie określonym w dowodzie rejestracyjnym lub pozwoleniu czasowym; nie dotyczy to przypadku wyjazdu lub wywozu pojazdu za granicę. Tablice tymczasowe mogą być wydane na okres niezbędny do załatwienia sprawy, która była powodem ich wydania, jednak nie dłuższy niż 14 dni."; 7) w § 20 poz. 1 rubryka 3 otrzymuje brzmienie: "1. WA, WF, WG, WI, WM, WP, WS, WT, WU, WV, WX i WZ." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia rodzajów statków stanowiących polską własność nie podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego. (Dz. U. Nr 130, poz. 871) Na podstawie art. 19 § 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 i z 1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego nie podlegają następujące rodzaje statków stanowiących polską własność, jeżeli nie uprawiają żeglugi poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: 1) bez napędu mechanicznego, 2) o napędzie mechanicznym, o długości całkowitej do 15 m, 3) używane do celów sportowych lub rekreacyjnych. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Żeglugi z dnia 14 listopada 1962 r. w sprawie zwolnienia niektórych rodzajów statków od obowiązku wpisu do rejestru okrętowego (Dz. U. Nr 60, poz. 294). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 października 1997 r. w sprawie przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych. (Dz. U. Nr 130, poz. 872) Na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają warunki przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych po drogach publicznych oraz jednostki uprawnione do kontroli tego przewozu i użytych do niego pojazdów. § 2. W przypadkach uzasadnionych względami obronności kraju lub koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego dopuszcza się odstępstwa od przepisów niniejszego rozporządzenia w stosunku do przewozów materiałów niebezpiecznych pojazdami będącymi w dyspozycji Sił Zbrojnych na warunkach i w trybie określonych odrębnymi przepisami. § 3. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) umowa ADR - Umowę europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób; 2) załącznik A lub B - odpowiednio załącznik A do Umowy ADR "Przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych" lub załącznik B do Umowy ADR "Przepisy dotyczące pojazdów i przewozu" według ich stanu prawnego na dzień 1 lipca 1997 r.; 3) materiały niebezpieczne (towary niebezpieczne) - materiały i przedmioty, których przewóz drogowy, na podstawie przepisów załączników A i B, jest zabroniony albo dozwolony na warunkach określonych w tych załącznikach; 4) klasa materiałów niebezpiecznych - grupę materiałów niebezpiecznych, wydzieloną na podstawie dominującego zagrożenia; 5) liczba marginesowa (lm.) - numer przepisu załącznika A lub B; 6) sztuka przesyłki - opakowanie transportowe wraz z zawartym w nim materiałem niebezpiecznym stanowiące odrębną część lub całość ładunku; określenie to nie obejmuje materiałów niebezpiecznych przewożonych luzem w pojazdach lub kontenerach oraz materiałów niebezpiecznych przewożonych w cysternach; 7) materiały inaczej nie określone (i.n.o.) - materiały niebezpieczne nie wymienione z nazwy w załączniku A, których właściwości odpowiadają wymienionym w tym załączniku nazwom grupowym. 2. Użyte w postanowieniach załączników A i B określenie "właściwa władza" w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej oznacza Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej lub jednostkę przez niego upoważnioną, z zastrzeżeniem § 5. 3. Wyróżnia się następujące grupy materiałów niebezpiecznych: a) klasa 1 - materiały i przedmioty wybuchowe, b) klasa 2 - gazy, c) klasa 3 - materiały ciekłe zapalne, d) klasa 4.1 - materiały stałe zapalne, e) klasa 4.2 - materiały samozapalne, f) klasa 4.3 - materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne, g) klasa 5.1 - materiały utleniające, h) klasa 5.2 - nadtlenki organiczne, i) klasa 6.1 - materiały trujące, j) klasa 6.2 - materiały zakaźne, k) klasa 7 - materiały promieniotwórcze, l) klasa 8 - materiały żrące, m) klasa 9 - różne materiały i przedmioty niebezpieczne. § 4. 1. Do przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych stosuje się postanowienia załączników A i B, z zastrzeżeniem § 6 i 8. 2. Dopuszcza się przewóz materiałów niebezpiecznych na warunkach określonych w specjalnych umowach dwustronnych lub wielostronnych, zawartych na podstawie postanowienia art. 4 ust. 3 Umowy ADR, jeżeli stroną tych umów jest Rzeczpospolita Polska. § 5. W zakresie szczegółowych czynności administracyjnych wskazanych w przepisach załączników A i B określenie "właściwa władza" oznacza odpowiednio: 1) Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki lub jednostkę przez niego upoważnioną - w sprawach warunków przewozu drogowego materiałów promieniotwórczych klasy 7; 2) Urząd Dozoru Technicznego - w sprawach warunków technicznych opakowań przeznaczonych do przewozu drogowego gazów klasy 2; 3) Główny Inspektorat Kolejowego Dozoru Technicznego - w sprawach warunków technicznych cystern przeznaczonych do przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych oraz w sprawach wydawania świadectw dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych; 4) jednostkę upoważnioną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - w sprawach nadzoru nad czynnościami ładunkowymi i postojem pojazdów z materiałami niebezpiecznymi; 5) jednostkę upoważnioną przez Ministra Gospodarki - w sprawach badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu materiałów niebezpiecznych klas 1, 2, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9; 6) jednostkę upoważnioną przez Ministra Gospodarki - w sprawach warunków technicznych opakowań materiałów niebezpiecznych klas 1, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9. § 6. Do ruchu krajowego nie mają zastosowania postanowienia załączników A i B w zakresie używania języków innych niż język polski, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2. § 7. 1. Do przewozu materiałów niebezpiecznych mogą być użyte pojazdy samochodowe - z wyjątkiem motocykli - oraz ciągnięte przez nie przyczepy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego i przyczepy może być użyty do przewozu paliwa do silników Diesla, materiałów utleniających stosowanych jako nawozy sztuczne lub materiałów trujących stosowanych jako środki ochrony roślin, jeżeli materiały te przewożone są w sztukach przesyłki, w ilościach nie przekraczających odpowiednich limitów określonych pod lm. 10 011 załącznika B. § 8. 1. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 221(2) załącznika B, dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w zwalniacz. 2. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 261(2) załącznika B, dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w ogranicznik prędkości, jeżeli pojazdy te zostały zarejestrowane po raz pierwszy w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 1 lipca 1995 r. § 9. 1. W przypadku pojazdów, w stosunku do których na podstawie przepisów załącznika B wymagane jest "świadectwo dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych", potwierdzenia spełnienia przez pojazd odpowiednich wymagań technicznych dokonują stacje kontroli pojazdów, o których mowa w art. 66 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515). 2. Świadectwo określone w ust. 1 wystawia jednostka, o której mowa w § 5 pkt 3, w językach polskim i angielskim, zgodnie z wzorem podanym w załączniku B. 3. W przypadku gdy pojazd nie jest wyposażony w wymagane urządzenia lub jedno z nich określone w § 8, świadectwo, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać informację o braku tych urządzeń lub tego urządzenia oraz uwagę następującej treści: "Pojazd dopuszczony do przewozu materiałów niebezpiecznych wyłącznie w ruchu krajowym". § 10. Przewóz materiałów inaczej nie określonych (i.n.o.) nadawanych do przewozu w kraju jest dozwolony po zaklasyfikowaniu ich jako materiały dopuszczone do przewozu przez: 1) jednostkę wymienioną w § 5 pkt 1 - w przypadku materiałów promieniotwórczych klasy 7, 2) jednostkę wymienioną w § 5 pkt 5 - w przypadku materiałów niebezpiecznych pozostałych klas. § 11. Przewóz na obszarze miast benzyn o numerze rozpoznawczym 1203 oraz skroplonych mieszanin węglowodorów gazowych o numerze rozpoznawczym 1965 w cysternach o pojemności powyżej 7000 litrów, dokonywany w celu zaopatrzenia stacji paliw, może odbywać się tylko w okresie i po drogach wyznaczonych przez właściwego wojewodę. § 12. 1. Ustala się "Wykaz materiałów niebezpiecznych, których przewóz podlega zgłoszeniu do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej", w brzmieniu określonym w załączniku do rozporządzenia. 2. Przewóz materiałów niebezpiecznych wymienionych w załączniku, o którym mowa w ust. 1, należy zgłosić do właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej. 3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje: 1) w terminie nie krótszym niż 5 dni przed rozpoczęciem przewozu, jeżeli przewóz rozpoczyna się w kraju: a) krajowy przewoźnik materiału niebezpiecznego, b) nadawca materiału niebezpiecznego, jeżeli przewóz jest wykonywany przez przewoźnika zagranicznego, 2) przed zezwoleniem na wjazd pojazdu z materiałem niebezpiecznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przewóz rozpoczyna się za granicą - właściwa jednostka Straży Granicznej. 4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, powinno mieć formę pisemną i zawierać następujące dane: 1) nazwę materiału niebezpiecznego i jego numer rozpoznawczy, 2) klasyfikację materiału (odpowiednio: klasa, punkt, litera, podklasa, grupa zgodności, karta), 3) ilość materiału i sposób jego przewozu (odpowiednio: przewóz w cysternie, luzem lub w sztukach przesyłki), 4) planowane miejsce i czas rozpoczęcia przewozu, 5) planowaną trasę przewozu, 6) nazwy i adresy przewoźnika, nadawcy i odbiorcy materiału. § 13. 1. Kontroli przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych dokonują jednostki Policji oraz jednostki wymienione w § 5 pkt 1-3 w zakresie ich kompetencji. 2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) klasyfikację materiału niebezpiecznego, 2) dobór opakowania lub cysterny, 3) oznakowanie opakowań i sztuk przesyłki, 4) zakazy pakowania razem różnych materiałów, 5) rozmieszczenie i zabezpieczenie sztuk przesyłki na pojeździe, 6) zakazy ładowania razem sztuk przesyłki z różnymi materiałami, 7) stan techniczny opakowań i cystern użytych do przewozu, 8) stan techniczny pojazdu użytego do przewozu, jego oznakowanie i wyposażenie, 9) sposób przewozu, 10) uczestniczenie pojazdu z materiałem niebezpiecznym w ruchu drogowym, 11) kwalifikacje kierowcy, 12) dokumenty wymagane przy przewozie. § 14. Do dnia 30 czerwca 1998 r. nie jest wymagane świadectwo, o którym mowa w § 9, w stosunku do pojazdów używanych wyłącznie w ruchu krajowym, zaopatrzonych w zaświadczenie z badania technicznego dopuszczające pojazd do przewozu określonych materiałów niebezpiecznych, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia na podstawie przepisów zarządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 października 1995 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów stosowanych przy tym dokumentów (Monitor Polski Nr 63, poz. 695). § 15. Traci moc rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 2 grudnia 1983 r. w sprawie warunków i kontroli przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 67, poz. 301 i z 1986 r. Nr 42, poz. 206). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 11, który - w odniesieniu do przewozu skroplonych mieszanin węglowodorów gazowych o numerze rozpoznawczym 1965 - wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. Z. Sobotka Załącznik do rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 1997 r. (poz. 872) WYKAZ MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH, KTÓRYCH PRZEWÓZ PODLEGA ZGŁOSZENIU DO KOMENDANTA WOJEWÓDZKIEGO PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ Klasa niebezpieczeństwaMateriały niebezpieczne, których przewóz podlega zgłoszeniu na podstawie § 12 rozporządzenia 1- materiały podklasy 1.1 grupy zgodności A, - pozostałe materiały podklasy 1.1 w ilości większej niż 1000 kg1), - materiały podklasy 1.2 w ilości większej niż 3000 kg1), - materiały podklasy 1.3 w ilości większej niż 5000 kg1), - materiały podklasy 1.5 w ilości większej niż 5000 kg1), 1) Łączna masa netto materiałów przewożonych na pojeździe samochodowym i przyczepie. 2- gazy grup: T, TF, TC, TO, TFC, TOC, przewożone w cysternach o pojemności większej niż 3000 litrów, 3, 4.2, 4.3, 5.1, 6.1 i 8- materiały wymienione pod literą a) różnych punktów tych klas, przewożone w cysternach o pojemności większej niż 3000 litrów, 5.2- materiały przewożone w cysternach, 6.2- materiały wymienione w punkcie 1 tej klasy, 7- sztuki przesyłki typu B(U) z materiałami promieniotwórczymi o łącznej aktywności większej niż 3x103A12) lub 3x103A22) albo 1000 Tbq (20 kCi), w zależności która z tych wartości jest najniższą; - sztuki przesyłki typu B(M); - sztuki przesyłki z materiałami rozszczepialnymi, jeżeli suma wskaźników transportowych sztuk przesyłki przekracza 50; - materiały przewożone w specjalnych warunkach. 2) Wartości A1 i A2 podane są pod lm. 3700 dodatku A.7 do załącznika A. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 16 października 1997 r. w sprawie dodatkowych kwalifikacji zawodowych kierownika apteki i hurtowni farmaceutycznej. (Dz. U. Nr 130, poz. 873) Na podstawie art. 40 ust. 4 oraz art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Kierownikiem apteki ogólnodostępnej może być osoba, która posiada: 1) 5-letni staż pracy w zawodzie aptekarza, 2) specjalizację I stopnia w zakresie farmacji aptecznej, klinicznej lub farmakologii. 2. Kierownikiem apteki zakładowej może być osoba, która posiada: 1) 7-letni staż pracy w zawodzie aptekarza, 2) specjalizację II lub I stopnia w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. § 2. Kierownikiem hurtowni farmaceutycznej może być osoba, która posiada 2-letni staż pracy w zawodzie aptekarza. § 3. Do stażu pracy, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 i w § 2, zalicza się również prowadzenie apteki lub hurtowni na podstawie uzyskanej koncesji samodzielnie lub w charakterze wspólnika. § 4. Osoba pełniąca w dniu wejścia w życie rozporządzenia funkcję kierownika apteki albo hurtowni zachowuje uprawnienia do pełnienia tych funkcji na warunkach określonych w art. 40 ust. 1 oraz art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym, z zastrzeżeniem § 5. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r., z wyjątkiem przepisów § 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, które, w stosunku do osób, o których mowa w § 4, wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. (Dz. U. Nr 131, poz. 874) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji", zwaną dalej "odznaką". § 2. 1. Odznaka jest zaszczytnym, honorowym wyróżnieniem i może być nadawana pracownikom Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji oraz innych jednostek w uznaniu: 1) wieloletniej, wyróżniającej się pracy w jednostkach akredytujących, certyfikujących i badawczych, 2) osiągnięć w dziedzinie promowania jakości polskich wyrobów i usług, 3) osiągnięć w popularyzacji i wdrażaniu do praktyki nowych rozwiązań jakościowych, usprawnień w dziedzinie organizacji krajowego systemu badań i certyfikacji, 4) działalności naukowo-dydaktycznej w dziedzinie akredytacji, badań i certyfikacji oraz w dziedzinie rozwijania współpracy z odpowiednimi instytucjami zagranicznymi. 2. Odznakę nadaje Dyrektor Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra (kierownika urzędu centralnego) - w stosunku do pracowników podległych jednostek organizacyjnych zajmujących się badaniami i certyfikacją, 2) wojewody - w stosunku do pracowników urzędów terenowych organów administracji ogólnej oraz innych jednostek terenowych: a) zajmujących się badaniami i certyfikacją, b) prowadzących działalność związaną z promowaniem jakości polskich wyrobów i usług, 3) Przewodniczącego Rady do Spraw Badań i Certyfikacji, 4) prezesa zarządu klubów działających przy Polskim Centrum Badań i Certyfikacji, 5) kierownika Biura Kadr - w stosunku do pracowników komórek organizacyjnych Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. 3. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług i osiągnięć w pracy lub działalności w zakresie krajowego systemu badań i certyfikacji, uzasadniający nadanie odznaki, oraz dane personalne pracownika. 4. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 5. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Dyrektorowi Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji najpóźniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki. § 3. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 30 mm. Wykonana jest z metalu w kolorze srebrnym. W środku medalu jest umieszczony srebrzony orzeł, według wzoru określonego w ustawie z dnia 9 lutego 1990 r. o zmianie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 10, poz. 60), a pod nim monogram "RP". Wokół orła jest umieszczona litera "Q", pokryta w połowie białą i w połowie czerwoną emalią. W otoku jest umieszczony napis "ZASŁUŻONY DLA SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI". Odwrotna strona odznaki jest gładka. 2. Odznaka jest zawieszona na prostokątnej zawieszce o wymiarach 25 mm x 7 mm, na której są umieszczone litery "PCBC", oznaczające skrót nazwy Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. 3. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wręczenia odznaki wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie dokonuje Dyrektor Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji lub upoważniona przez niego osoba. 2. Wręczenie odznaki wraz z legitymacją stwierdzającą nadanie odznaki odbywa się w sposób uroczysty, z okazji Święta Niepodległości 11 listopada lub z okazji innych uroczystości. 3. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Polskie Centrum Badań i Certyfikacji. 2. O nadaniu odznaki dokonuje się adnotacji w aktach osobowych pracownika. § 6. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 7. W wypadku utraty odznaki lub legitymacji, na prośbę osoby wyróżnionej, Polskie Centrum Badań i Certyfikacji może ponownie wydać odznakę i legitymację. Ponowne wydanie odznaki następuje za zwrotem kosztów jej wytworzenia. § 8. Koszty odznaki oraz wydatki związane z jej nadaniem będą pokrywane ze środków Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania i noszenia (Dz. U. Nr 142, poz. 660). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. (poz. 874) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI" Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI" Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA SYSTEMU BADAŃ I CERTYFIKACJI" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu nadawania odznaki "Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej" oraz ustalenia jej wzoru i sposobu noszenia. (Dz. U. Nr 131, poz. 875) Na podstawie art. 73 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Odznakę "Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej", zwaną dalej "odznaką", nadaje się za ratowanie życia i ochronę mienia osobom, które: 1) wykazały ofiarność i odwagę w bezpośrednich działaniach ratowniczych w czasie pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia, 2) swą pracą lub działalnością w sposób szczególny przyczyniły się do rozwoju ochrony przeciwpożarowej, 3) mają wybitne osiągnięcia służbowe jako strażacy Państwowej Straży Pożarnej. § 2. 1. Odznaka jest trzystopniowa: brązowa, srebrna i złota. Przy nadawaniu odznaki należy zachować kolejność w stopniach. 2. Pomiędzy nadaniem odznaki kolejnego stopnia powinny upłynąć co najmniej 4 lata. 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1, można odstąpić od zasady zachowania kolejności oraz terminów, o których mowa w ust. 1 i 2. § 3. 1. Odznakę nadaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwany dalej "Ministrem", na wniosek Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług uzasadniających nadanie odznaki osobom wymienionym w § 1 oraz ich dane personalne. 3. Wzór wniosku o nadanie odznaki stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi najpóźniej na miesiąc przed przewidywanym przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej terminem wręczenia odznaki. § 4. 1. Odznaka jest zawieszona na wstędze o kolorach: po obu brzegach czerwień, w środku błękit rozjaśniający się do bieli ku brzegom czerwonym. Na jej awersie centralnym akcentem jest orzeł strażacki nałożony na krzyż z czerwoną emalią, wkomponowany w wieniec dębowy. Odznaka jest trzystopniowa w kolorze metalu: złota, srebra i brązu. We wszystkich stopniach orzeł strażacki jest srebrzony i nakładany na czerwoną emalię krzyży. Na rewersie znajduje się obrys krzyża na tle koła. W krzyżu widnieje poziomy napis: "ZA RATOWANIE ŻYCIA I OCHRONĘ MIENIA". Wymiar odznaki wynosi 44 mm po ramionach krzyża. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki, wraz z legitymacją stwierdzającą nadanie odznaki dokonuje Minister lub osoba upoważniona przez niego. 2. Wręczenie odznaki odbywa się z okazji "Dnia Strażaka" lub innych uroczystości, a także w każdym czasie w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1. § 6. 1. Odznakę nosi się na lewej stronie piersi. 2. Zamiast odznaki można nosić jej miniaturkę lub baretkę. § 7. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej. 2. W razie zgubienia, zniszczenia lub kradzieży odznaki lub legitymacji stwierdzającej jej nadanie, wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa, w części dotyczącej Państwowej Straży Pożarnej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 1997 r. (poz. 875) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ" Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ" w III klasach na wstędze Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR LEGITYMACJI ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ" Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 września 1997 r. w sprawie Kampinoskiego Parku Narodowego. (Dz. U. Nr 132, poz. 876) Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349) zarządza się, co następuje: § 1. Kampinoski Park Narodowy, położony w województwie warszawskim (38 476,08 ha) i województwie piotrkowskim (68,25 ha), zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 38 544,33 ha. § 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od północno-zachodniego narożnika działki nr 2/28 (wieś Dąbrowa) w kierunku południowo-wschodnim północną i wschodnią granicą działek nr 2/28, 1/30, 12/28 do punktu granicznego nr 5257, dalej biegnie linią prostą do punktu granicznego nr 150112, północną granicą działek nr 70, 71, 73, wschodnią granicą działki nr 73, północną granicą działek nr 99-101, wschodnią granicą działki nr 101 do punktu granicznego nr 150258, dalej biegnie północną granicą rowu melioracyjnego po punktach granicznych nr 150261, 150272, 150282, 150287, 150291, 150296, wschodnią granicą działek nr 120, 121, (obręb Dąbrowa, gmina Łomianki), po punktach granicznych nr 5268-5275 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), północną granicą działek nr 1492/1-1492/10, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 2357, po punktach granicznych nr 8023-8027, 8867, wschodnią granicą działki nr 1520 (obręb Laski, gmina Izabelin), po punktach granicznych nr 7-15 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), po punktach granicznych nr 8538, 8033-8035, 8958, 8036, 8037, 8539, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 4 M, południowo-zachodniego narożnika działki nr 2227, zachodnią granicą działki nr 2227, południową granicą drogi gminnej - działka nr 2213, północną granicą drogi gminnej - działka nr 1885, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 1887-1890, 2390-2401, 491, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 492, 474/1, wschodnią granicą działki nr 472/2, południową granicą rowu melioracyjnego na działkach od nr 472 do nr 469, od nr 466 do nr 463, nr 2262, od nr 460 do nr 458, północną granicą drogi gminnej - działka nr 447, wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 420, południową granicą działki nr 205, zachodnią granicą działek nr 205, 212, 224, 251, 258, 289, południową granicą działek nr 275, od nr 281 do nr 277, zachodnią granicą działek nr 277, 283, 307/2, północną granicą działki nr 307/2, zachodnią granicą działek nr 314, 321, 350, 349, północną granicą drogi gminnej - działka nr 172, południową granicą działki nr 2 do punktu granicznego nr 4053A (obręb Laski, gmina Izabelin), południową granicą oddziału nr 199i, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą oddziałów nr 204c, f, 205d, h, n, północną granicą oddziału nr 205r, o, po punktach granicznych nr 5299-5305, 4070-4073, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 4074-4079, 5306-5309, 4080, 5310, 4081, 5311, 4082-4084, zachodnią granicą oddziału nr 209j, południową granicą oddziału nr 209k, i, wschodnią granicą oddziału nr 209j, po punktach granicznych nr 4086-4089, 5312, 4090, 4091, 5314, 4092-4099, 4100-4104, 5316, 4105, 5317, 4106, załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach granicznych nr 4107-4110, 5318, 4111-4114, 5413, 4115, 5119, 4116, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 4117-4121, 5320, 4122, załamuje się w kierunku północnym i biegnie po punktach granicznych nr 4123, 4124, 5414, 4125-4131, 5321 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 434/1, 433/1, 432/1, 421/1, 419/1, od południowo-zachodniego narożnika działki nr 419/1 biegnie linią prostą do południowo-zachodniego narożnika działki nr 401/1, wschodnią granicą działki nr 395, południową granicą rowu melioracyjnego do północno-zachodniego narożnika działki nr 222, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą działek nr 222, 602, 603, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północną granicą rowu melioracyjnego do południowo-wschodniego narożnika działki nr 795, dalej biegnie linią prostą do północno-wschodniego narożnika działki nr 844, wschodnią granicą działki nr 844 (obręb Truskaw, gmina Izabelin), północną granicą oddziału nr 222 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), zachodnią granicą działek nr 865/4 i 864/2, od północno-zachodniego narożnika działki nr 864/2 biegnie linią prostą do północno-zachodniego narożnika działki nr 877/1, północną granicą działki nr 877/1 do północno-zachodniego narożnika działki nr 899/1, północną granicą działki nr 899/1 do północno-zachodniego narożnika działki nr 903/1, północną granicą działki nr 903/1 do północno-zachodniego narożnika działki nr 906/1, północną granicą działek nr 906/1, 908/4, 910/1 do północno-zachodniego narożnika działki nr 915/1, północną i wschodnią granicą działki nr 915/1, północną granicą drogi gminnej - działka nr 1084, północno-wschodnią granicą działek nr 1227-1231, 1290 (obręb Truskaw, gmina Izabelin), północną granicą oddziałów nr 187, 186, po punktach granicznych nr 27-31, 5642, 32-35, 5633, 37-42, 44, 5612, 5613, 47, 49-52, 5537, 54, 56, 5615, 57-59, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i zachodnim, następnie biegnie po punktach granicznych nr 60, 61, 5616, 5617, 62-64, 5619 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), wschodnią granicą działek nr 139/2 i 139/1, południową granicą działek nr 136 i 138, zachodnią granicą działek nr 138, 135, północną granicą działek od nr 133 do nr 130 (obręb Lipków, gmina Stare Babice), załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą oddziału nr 187d, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą oddziału nr 187 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), wschodnią granicą działek nr 7, 8, 21, północną granicą drogi gminnej - działka nr 23 (obręb Koczargi Stare, gmina Stare Babice), północną granicą drogi gminnej - działka nr 10, południową granicą lasu na działkach nr 28, 2, 16 i 1 (obręb Wojcieszyn, gmina Stare Babice), południową, zachodnią i północną granicą działki nr 1 do punktu granicznego nr 49 (obręb Zalesie, gmina Stare Babice), załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działek nr 67 i 39, południowo-zachodnią granicą działki nr 38, południową granicą działek nr 21, 13 (obręb Stanisławów, gmina Stare Babice), południową granicą działek nr 200, 199, 185, 244, 242, 232, 183, 181, 179, 177, 175, 173, 171, 169, 167, 165, 163, zachodnią granicą działek nr 163, 127, południową granicą działki nr 110, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działki nr 110, południową granicą działek od nr 92 do nr 87, wschodnią i południową granicą działki nr 93, wschodnią granicą działki nr 82/2 (obręb Mariew, gmina Stare Babice), wschodnią granicą działki nr 48, północną granicą drogi gminnej - działki nr 55 i 103, wschodnią granicą działki nr 122, południową granicą działek nr 122 i 121, wschodnią granicą działki nr 120, północną granicą drogi gminnej - działka nr 127 (obręb Wólka, gmina Leszno), wschodnią granicą działek nr 31, 43, 91, 97/5, południową i zachodnią granicą działki nr 97/5, południowo-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 96, północną granicą drogi gminnej - działka nr 101 (obręb Zaborów, gmina Leszno), południowo-wschodnią granicą działek nr 24, 23, 22, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie zachodnią granicą działki nr 22, południowo-zachodnią granicą działki nr 12, południową granicą rowu melioracyjnego - działka nr 39, zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 3, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą łąki na działce nr 2/2 (obręb PGR Zaborów, gmina Leszno), po punktach granicznych nr 4483-4502 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), południową granicą lasu na działkach nr 181, od nr 179 do nr 166, 162, 161, północną granicą działek nr 130, 129, południową granicą działek od nr 117 do nr 104, południową granicą lasu na działkach nr 103, od nr 101 do nr 98, od nr 78 do nr 74, wschodnią granicą działek nr 80, 85, południową granicą lasu na działkach nr 85, 84, od nr 70 do nr 66, od nr 58 do nr 53, 18, od nr 52 do nr 44, 42, 41, od nr 39 do nr 34, od nr 30 do nr 28, 23, 21, 19 (obręb Zaborówek, gmina Leszno), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej - działka nr 327, północną granicą drogi gminnej - działka nr 333 (obręb Leszno, gmina Leszno); po punktach granicznych nr 2145-2165 załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 2166, 3032, 2167-2169, południową granicą oddziału nr 204g, p, o, t, wschodnią granicą oddziału nr 204i, x, y, po punktach granicznych nr 2173, 3034, 2174-2176, 3035, 2177-2183, 3037, 3036, 2184-2187, 2188, 3038 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), wschodnią i południową granicą działki nr 47/1 (obręb Marianów, gmina Leszno), po punktach granicznych nr 2190-2195 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), południową granicą działki nr 17, zachodnią granicą działki nr 1 (obręb Marianów, gmina Leszno), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północną granicą drogi gminnej - działki nr 97 i 28 (obręb Szymanówek, gmina Leszno), wschodnią granicą działki nr 132, północną granicą drogi gminnej - działki nr 154, 153, 114, południową granicą działki nr 106, południowo-wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 88, wschodnią, południową i zachodnią granicą działek nr 101 i 89, zachodnią granicą działki nr 81 (obręb Korfowe, gmina Leszno), południową granicą działek nr 327/1, 316/1, 309, 304/1, 302/2, 302/1, 301, 300, 298/1, 296, 172/1, 197, 195, 170 i 190/1 (obręb Wiejca, gmina Kampinos), północną granicą drogi gminnej - działka nr 59, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 168 (obręb Kampinos A, gmina Kampinos), północną granicą drogi gminnej - działka nr 199, zachodnią granicą działki nr 201, północną granicą działek nr 201 i 492/1 (obręb Kampinos, gmina Kampinos), zachodnią granicą działki nr 3, zachodnią i północną granicą działki nr 1 (obręb Koszówka, gmina Kampinos), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą rowu melioracyjnego - działka nr 62 (obręb Józefów, gmina Kampinos), załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działek nr 400, 401/2, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą rowu melioracyjnego - działka nr 335, zachodnią granicą działki nr 336 (obręb Kampinos, gmina Kampinos), południową granicą wsi Granica do punktu granicznego nr 10 (obręb Granica, gmina Kampinos), po punktach granicznych od nr 9 do nr 1, od nr 21 do nr 19, zachodnią granicą działek od nr 247 do nr 242 (obręb Wola Pasikońska, gmina Kampinos), południową granicą działki nr 55 (obręb Łazy Leśne, gmina Kampinos), po punktach granicznych nr 24, 5106, 25, 5107, 26-44, 5100, 45-48, 5101 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), wschodnią i południową granicą działki nr 1 (obręb Wola Pasikońska, gmina Kampinos), południową granicą działki nr 63, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie zachodnią granicą działek nr 63, 65 (obręb Kirsztajnów, gmina Kampinos), zachodnią i północną granicą działki nr 166, wschodnią granicą działki nr 165, północną granicą drogi gminnej - działka nr 146, zachodnią granicą działek nr 100, 3 (obręb Pindal, gmina Kampinos), południową granicą działek od nr 356 do nr 354, 350, 349, 102, 348, 346, 344, 342, 340, zachodnią granicą działek nr 338, 288, 287, 238, 237, północną granicą drogi gminnej - działka nr 93, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 01608 - działka nr 104, zachodnią granicą działek nr 1, 3 (obręb Lasocin, gmina Brochów), zachodnią granicą działki nr 45, południową i zachodnią granicą działki nr 2 (obręb Bieliny, gmina Brochów), południowo-zachodnią granicą działek nr 75/1, 78/3, 78/2, 78/1, 77, 76 i od nr 62 do nr 58, 57/2, 57/1, 56, zachodnią granicą działek nr 56, 36/1, południowo-zachodnią i północną granicą działek nr 7/1, 6/1, 5/1, 4/1, 3/1, 2/3, 1/1 (obręb Brochów-Łąki, gmina Brochów), zachodnią granicą działek nr 220, 222, 257, 229, 224, 228, 227, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 01608 - działka nr 158 (obręb Miszory, gmina Brochów), południową i zachodnią granicą oddziału nr 132 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów), zachodnią granicą działek nr 52/1, 50/1, 49/1, 48/1, 37, 35/1, 34, po punktach granicznych nr 115/k, 117/k, południową i zachodnią granicą działki nr 16, północną granicą działki nr 15, południową i zachodnią granicą działki nr 13/1, zachodnią granicą działek nr 9/1, 9/2, 4 (obręb Wilcze Śladowskie, gmina Brochów), południowo-zachodnią granicą działek nr 111, 108, 105, 102, 113, 94, 91, 89, 87, 85, 83, 81, 79, 77, (obręb Nowa Wieś-Śladów, gmina Brochów), załamuje się w kierunku północno-wschodnim i wschodnim, następnie biegnie wschodnią i południową granicą kanału - działki nr 392 i 686 (obręb Śladów, gmina Brochów), południową granicą kanału - działka nr 209 (obręb Kromnów, gmina Brochów), południową granicą kanału - działka nr 34, północną granicą działek nr 49, 50, wschodnią granicą działki nr 50 (obręb Gorzewnica, gmina Brochów), południową granicą kanału - działka nr 29, wschodnią granicą działki nr 43/2 (obręb Piaski Królewskie, gmina Brochów), po punktach granicznych nr 364, 3641, 365, 908, 366, 1160, 367-374, 3741, 375-387, 1161, północną granicą oddziałów nr 408a, 407p, wschodnią granicą oddziału nr 407p, po punktach granicznych nr 396-399, 1163, 400, 1164, 401-407, 1165, 408-411, północną granicą oddziału nr 20c, b, a, wschodnią granicą oddziału nr 20a, po punktach granicznych nr 420-426, 1167, 427-433, 1168, 434-438, 1169, 439, 1170, 440, 1192, 441, 1171, 442-448, 1194, 1172, 449-451, 1173, 452, 453, 1174, 454, wschodnią granicą oddziału nr 1a (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów), wschodnią granicą drogi gminnej - działka nr 320, południową granicą drogi wojewódzkiej nr 01609 - działka nr 300 (obręb Grochale Nowe, gmina Leoncin), południową granicą drogi wojewódzkiej nr 01609 - działka nr 126 i drogi krajowej nr 576 - działka nr 125/1 (obręb Grochale Stare, gmina Leoncin), po punktach granicznych nr 71-77, 7602, 78/37603, 79-81, 1-5, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północną i wschodnią granicą działek nr 412, 125 i 414 do punktu granicznego nr 13/32609, po punktach granicznych nr 14-22, 151, 23-31, 32/2450 (obręb Kazuń Polski, gmina Czosnów), wschodnią granicą działki nr 7/10, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek od nr 7/10 do nr 7/1, od nr 6 do nr 3, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 3 (obręb Czeczotki, gmina Czosnów), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 1212, 1213, 36-46 (obręb Kazuń Polski, gmina Czosnów), po punktach granicznych nr 7801, 86-94 (obręb Cybulice Małe, gmina Czosnów), południowo-wschodnią granicą działek nr 153, 232, 241, 240, (obręb Rybitew, gmina Leoncin), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 9 (obręb Cybulice Małe, gmina Czosnów), wschodnią granicą działek nr 12, 22, południową granicą działki nr 22, wschodnią granicą działek nr 30, 239, 31, 76, północną i wschodnią granicą działki nr 101 (obręb Cybulice Duże, gmina Czosnów), zachodnią granicą drogi krajowej nr 579 - działka nr 109 (obręb Sowia Wola Folwarczna, gmina Czosnów), zachodnią granicą drogi krajowej nr 579 - działka nr 64 (obręb Sowia Wola, gmina Czosnów), wschodnią granicą działek nr 53-55 (obręb Dąbrówka, gmina Czosnów), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 259, 261, 263, 265, 267, 269, 27244, 271, północną granicą drogi gminnej - działka nr 76 (obręb Aleksandrów, gmina Czosnów), północną granicą działek nr 1-9, 11-18, 20-25, 27-34, 35/1, 37/1, 38, 39/2, 39/3, 40, 41, 43, 45-50, południową granicą kanału - działka nr 94 (obręb Brzozówka, gmina Czosnów), południową granicą kanału - działka nr 284 (obręb Małocice, gmina Czosnów), południową granicą kanału - działki nr 290/1 i 290/2 (obręb Augustówek, gmina Czosnów), południową granicą kanału - działka nr 281 (obręb Łosia Wólka, gmina Czosnów), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 01616 - działka nr 153 (obręb Adamówek, gmina Czosnów), załamuje się w kierunku północnym i biegnie po punktach granicznych nr 5402-5408, 5200, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 4815-4837, 5205-54209, zachodnią, północną i wschodnią granicą oddziału nr 300, po punktach granicznych nr 4844-4851, 5218, 5219, 4852, wschodnią granicą oddziału nr 6a (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski), południową granicą działki nr 138, wschodnią granicą działki nr 176 na odległość 250 m i biegnie w kierunku południowo-wschodnim (zgodnie z mapą stanowiącą załącznik do planu zagospodarowania przestrzennego gminy Czosnów, wieś Izabelin-Dziekanówek zatwierdzonego uchwałą nr 35/VII/86 Gminnej Rady Narodowej z dnia 25 lutego 1986 r. i uchwałą nr 92/93 Rady Gminy Czosnów z dnia 8 czerwca 1993 r. obręb Izabelin-Dziekanówek, gmina Czosnów), wschodnią granicą działki nr 226 i dalej biegnie w kierunku wschodnim (zgodnie z mapą stanowiącą załącznik do planu zagospodarowania przestrzennego gminy Łomianki zatwierdzonego uchwałą nr XXVI/158/93 Rady Gminy Łomianki z dnia 24 marca 1993 r. - obręb Sadowa, gmina Łomianki), po punktach granicznych nr 4867, 4868/4, 4869/5, 5226, 4870/6, 5227, 4871/7, 5228, 4872, 5229, 4873, 4874, od nr 8866 do nr 8861, 5234-5239 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski) do punktu początkowego (wieś Dąbrowa) - o powierzchni 37 671,63 ha, 2) działki nr 262, 263, 303 (obręb Sadowa, gmina Łomianki) - o powierzchni 045 ha, 3) działki nr 178 i 269 (obręb Dąbrowa, gmina Łomianki) - o powierzchni 1,01 ha, 4) działki nr 137/1 (miasto Łomianki) - o powierzchni 0,06 ha, 5) działka nr 227 (obręb Dziekanów Leśny, gmina Łomianki) - o powierzchni 0,26 ha, 6) działki nr 4, 10, 93/1, 94, 95, 96, 253/2, 254/1 (obręb Borzęcin Duży, gmina Stare Babice) - o powierzchni 29,98 ha, 7) działki nr 6/1, 71/2, 114/1, 127-129, 144/1, 183 (obręb Hornówek, gmina Izabelin) - o powierzchni 2,73 ha, 8) działki nr 156, 663, 850, 985, 991, 1033 (obręb Izabelin, gmina Izabelin) - o powierzchni 0,94 ha, 9) oddziały nr 213 i 214 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Laski) - o powierzchni 58,55 ha, 10) działki nr 2358/1-2358/5, 2360/1, 2360/2, 2374-2379, 167-169, części działek nr 458, 460, 466, 470, 472/1 położonych na południe od rowu melioracyjnego (obręb Laski, gmina Izabelin) - o powierzchni 5,90 ha, 11) działka nr 139/1 (obręb Lipków, gmina Stare Babice) - o powierzchni 3,77 ha, 12) działki nr 104, 106, 108/1, 140, 245, 250, 286/2 (obręb Mariew, gmina Stare Babice) - o powierzchni 19,58 ha, 13) działka nr 24 (obręb Koczargi Stare, gmina Stare Babice) - o powierzchni 0,48 ha, 14) działki nr 284, 402/1, 402/2, 419/2, 419/3, 419/4, 419/5, 432/2, 432/3, 432/4, 434/2, 434/3, 434/4, 434/5, 560, 683, 742, 912/1, 922, 932, 944/2, 948, 965/3 (obręb Truskaw, gmina Izabelin) - o powierzchni 8,98 ha, 15) działka nr 29 (obręb Zalesie, gmina Stare Babice) - o powierzchni 15,16 ha, 16) działka nr 79 (obręb Grądy, gmina Leszno) - o powierzchni 1,17 ha, 17) oddziały nr 260, 261, 262 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos) - o powierzchni 52,29 ha, 18) działki nr 111, 113, 114, 116 (obręb Szymanówek, gmina Leszno) - o powierzchni 4,83 ha, 19) działki nr 8, 20, 25, 27, 47, 50 (obręb Wiktorów, gmina Leszno) - o powierzchni 39,12 ha, 20) działki nr 216, 219, 222, 224, 228, 230, 232, 241, 243, 245, 247, 249, 251, 254, 258, 260, 262, 264, 266, 269, 274, 276, 279, 282, 284, 140/2, 166, 182, 200 (obręb Wólka, gmina Leszno) - o powierzchni 37,45 ha, 21) działki nr 3, 7, 11, 14 (obręb Wyględy, gmina Leszno) - o powierzchni 6,65 ha, 22) oddział nr 204r, s, w (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos) - o powierzchni 1,66 ha, 23) działka nr 23 (obręb Grabnik, gmina Kampinos) - o powierzchni 0,99 ha, 24) działki nr 58, 78, 83 (obręb Józefów, gmina Kampinos) - o powierzchni 2,56 ha, 25) działki nr 274-293 (obręb Kampinos A, gmina Kampinos) - o powierzchni 1,36 ha, 26) działki nr 1, 39, 43, 45, 47, 59, 63/1, 377, 379, 78/1, 79/1, 87, 88, 106, 107, 108, 133, 134, 135, 137, 138, 139, 141/1, 142/1, 143/1, 149, 152/1, 153/1, 159, 160, 166, 196, 151, 140, 2, 89, 80/1 (obręb Komorów, gmina Kampinos) - o powierzchni 30,54 ha, 27) działka nr 110 (obręb Łazy, gmina Kampinos) - o powierzchni 0,51 ha, 28) działka nr 26/1 (obręb Łazy, kolonia Ludwików, gmina Kampinos) - o powierzchni 0,52 ha, 29) działka nr 10 (obręb Wola Pasikońska, gmina Kampinos) - o powierzchni 4,01 ha, 30) oddziały nr 222, 223, 224 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos) - o powierzchni 48,22 ha, 31) działki nr 48/3 i 82 (obręb Gorzewnica, gmina Brochów) - o powierzchni 1,84 ha, 32) działki nr 92, 93, 100, 138, 145, 152, 155, 180, 183, 186, 251, 254, 257, 171, 95, 96, 146, 174, 192 (obręb Nowa Wieś-Śladów, gmina Brochów) - o powierzchni 8,73 ha, 33) działki nr 181 i 185 (obręb Kromnów, gmina Brochów) - o powierzchni 6,32 ha, 34) oddział nr 71a, b (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 1,50 ha, 35) oddział nr 207 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 43,81 ha, 36) działki nr 332, 336, 343, 359 (obręb Śladów, gmina Brochów) - o powierzchni 3,24 ha, 37) oddziały nr 134, 135 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 62,26 ha, 38) działka nr 10 (obręb Wilcze Śladowskie, gmina Brochów) - o powierzchni 0,58 ha, 39) oddziały nr 220, 221 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos) - o powierzchni 77,75 ha, 40) działki nr 192, 212 (obręb Miszory, gmina Brochów) - o powierzchni 2,59 ha, 41) oddział nr 133 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 5,97 ha, 42) działka nr 24/1 (obręb Górki Tułowskie, gmina Brochów) - o powierzchni 1,54 ha, 43) działka nr 34 (obręb Hilarów, gmina Brochów) - o powierzchni 1,34 ha, 44) działki nr 82, 86 (obręb Olszowiec, gmina Brochów) - o powierzchni 1,56 ha, 45) działki nr 118/3 i 117/7 (obręb Grochale Stare, gmina Leoncin) - o powierzchni 8,47 ha, 46) działki nr 309 i 319 (obręb Grochale Nowe, gmina Leoncin) - o powierzchni 6,32 ha, 47) działki nr 5/1, 6/1, 41/1, 42/1, 39/2, 45/4, 30/2, 38/2 (obręb Krubiczew, gmina Leoncin) - o powierzchni 6,76 ha, 48) działki nr 31, 81, 42/2, 83/1, 46/1 (obręb Nowiny, gmina Leoncin) - o powierzchni 6,20 ha, 49) działka nr 31 (obręb Michałów, gmina Leoncin) - o powierzchni 0,60 ha, 50) działki nr 135/1, 166/2, 219, 269, 300, 319, 338, 341, 299, 298, 251, 353, 309, 196, 292, 238/2, 340, 239/2 (obręb Polesie Nowe, gmina Leoncin) - o powierzchni 23,21 ha, 51) działka nr 33 (obręb Secymin Nowy, gmina Leoncin) - o powierzchni 7,70 ha, 52) działka nr 135 (obręb Secymin Polski, gmina Leoncin) - o powierzchni 0,38 ha, 53) działki nr 61/3, 61/6, 61/8 (obręb Wicentówek, gmina Leoncin) - o powierzchni 4,18 ha, 54) działka nr 105/1 (obręb Nowy Wilków, gmina Leoncin) - o powierzchni 0,52 ha, 55) działki nr 90, 196, 226 (obręb Cybulice Małe, gmina Czosnów) - o powierzchni 4,30 ha, 56) działki nr 49, 50, 52, 60, 65, 66, 70/1, 71-73, 79, 81, 83, 86, 88-90, 92, 94-96, 98-100, 102, 103, 229, 231-233, 235/1, 237-239, 241-243, 245, 246, 248, 251/1, 253, 255, 257-259, 261, 262, 364, 365, 368, 375/1 (obręb Czeczotki, gmina Czosnów) - o powierzchni 17,36 ha, 57) oddział nr 224 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 25,38 ha, 58) oddziały nr 226, 227 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 50,02 ha, 59) działka nr 82 (obręb Jesionka, gmina Czosnów) - o powierzchni 15,87 ha, 60) działki nr 152/12, 152/13 (obręb Kazuń-Bielany, gmina Czosnów) - o powierzchni 0,68 ha, 61) oddział nr 223 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kromnów) - o powierzchni 17,02 ha, 62) działka nr 95/2 (obręb Sady, gmina Czosnów) - o powierzchni 0,95 ha, 63) działka nr 294 (obręb Sowia Wola, gmina Czosnów) - o powierzchni 5,85 ha, 64) działki nr 135, 136, 140, 141 (obręb Sowia Wola Folwarczna, gmina Czosnów) - o powierzchni 3,92 ha, 65) oddziały nr 162o, p, 172o, p, 173 Nadleśnictwa Smardzewice (według mapy Nadleśnictwa Smardzewice z 1972 r.) zajęte pod Ośrodek Hodowli Żubrów - o powierzchni 68,25 ha. § 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Ministra Obrony Narodowej - o powierzchni 275,14 ha, 2) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Warszawie (zajęte pod drogi publiczne o powierzchni 56,28 ha, 3) Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Warszawie - o powierzchni 89,14 ha, 4) Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa o powierzchni 113,79 ha. § 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy. § 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się: 1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i lęgowisk zwierzęcych, mrowisk, gniazd ptasich i wybierania jaj, 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin, 3) zbioru grzybów i owoców poza miejscami do tego wyznaczonymi, 4) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, 5) zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza, 6) zmiany stosunków wodnych, 7) niszczenia gleby, 8) wydobywania skał i torfu, 9) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi, 10) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i łowieckiej, 11) prowadzenia działalności handlowej i usługowej poza miejscami do tego wyznaczonymi, 12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, 13) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa, 14) zakłócania ciszy, 15) używania motolotni i lotni, 16) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2 000 m wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej. 2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, 2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, 3) prowadzenia gospodarki rolnej, leśnej, łowieckiej i zadrzewieniowej na obszarach nie objętych ochroną ścisłą i częściową, 4) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb ochrony Parku, 5) renaturalizacji stosunków wodnych i ekosystemów, 6) prowadzenia akcji ratowniczych, likwidacji skutków klęsk żywiołowych i zwalczania gradacji owadów, 7) wykonywania zadań z zakresu obronności państwa. § 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 37 756,49 ha, położoną w województwach: warszawskim (36 256,49 ha), skierniewickim (300 ha) i płockim (1 200 ha). 2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu zetknięcia się północno-zachodniej granicy ulicy Papirusów miasta stołecznego Warszawy z południowo-zachodnią granica Wisły w kierunku południowo-zachodnim północno-zachodnią granicą ulicy Papirusów, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie północno-wschodnią granicą ulicy Pułkowej, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą ulicy Karola Wójcickiego, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą ulicy Loteryjki, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej osiedla Radiowo (działka nr 40), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą ulicy Arkuszowej, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą ulicy Księżycowej (według planu Gminy Warszawa-Bielany w skali 1:15 000 wydanie pierwsze, wydawnictwo GEA), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą oddziału nr 1A, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą oddziału 1A, 1, 2, 7, 6, 4, 5, 10, 15, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą ulicy Kocjana (według mapy przeglądowej lasów miejskich "Rezerwat Bemowo-Łosiowe Błoto" z dnia 1 stycznia 1989 r.), załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą gminy Stare Babice, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi gminnej nr 0127024, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą wsi Latchorzew (obręb Latchorzew, gmina Stare Babice), północną granicą drogi krajowej nr 580 (Warszawa-Poznań), zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 01532 (Stare Babice-Piotrówek Wielki), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą gminy Stare Babice, południową granicą gminy Leszno, następnie biegnie północną granicą drogi gminnej - działka nr 39/1 (obręb Wąsy-Kolonia, gmina Leszno) i działka nr 13 (obręb PGR Zaborówek-Wąsy, gmina Leszno), załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 01438 (Zaborówek-Święcice), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi gminnej - działka nr 4 (obręb PGR Zaborówek-Wąsy, gmina Leszno), południową granicą gminy Leszno, północną granicą drogi gminnej - działka nr 14 (obręb PGR Leszno, gmina Leszno), załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi krajowej nr 579 - na odcinku Leszno-Błonie, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą rowu melioracyjnego na działce nr 4, następnie południową granicą obrębu PGR Leszno, gmina Leszno, obrębu Walentów, gmina Leszno, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie północno-wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 01444 na odcinku Walentów-Podrochale, północną granicą drogi gminnej nr 0109019 (Podrochale-Czarnów), dalej biegnie południową granicą gminy Leszno, północno-wschodnią granicą drogi gminnej - działek nr 46, 104, 90 (obręb Podkampinos, gmina Kampinos), działek nr 46, 45, 43, 42 (obręb Kwiatkówek, gmina Kampinos), działki nr 95 (obręb Zawady, gmina Kampinos), działki nr 95 (obręb Zawady, gmina Kampinos), działki nr 319 (obręb Komorów, gmina Kampinos), działki nr 141 (obręb Pasikonie, gmina Kampinos), południową granicą oddziału nr 223, zachodnią granicą oddziału nr 224 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), północną granicą drogi krajowej nr 580 - na odcinku Kampinos-Sochaczew, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 01607 - na odcinku Wola Pasikońska-Strojec, południową i zachodnią granicą gminy Kampinos, północną granicą drogi gminnej nr 0109035 (obręb Budki Żelazowskie, gmina Kampinos), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią i południową granicą oddziału nr 220 (według mapy Kampinoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1991 r. obręb Kampinos), północną granicą drogi wojewódzkiej nr 01617 - na odcinku Wólka Smolana-Plecewice, zachodnią granicą drogi krajowej nr 578 - na odcinku Brochów-Sochaczew do rzeki Bzura, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą Bzury przez teren gminy Brochów następnie przez teren gminy Młodzieszyn (województwo skierniewickie), dalej biegnie przez most w mieście Wyszogród (województwo płockie), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą rzeki Wisły przez teren województwa płockiego, warszawskiego i miasta stołecznego Warszawy do punktu położonego na wysokości ulicy Papirusów, przecina rzekę Wisłę i dochodzi do punktu wyjścia. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia Kampinoskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 17, poz. 91 i z 1975 r. Nr 28, poz. 144), z wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Kampinoskiego Parku Narodowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 132, poz. 877) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496 oraz Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie. 2. Rozporządzenie określa warunki, które przy zachowaniu przepisów prawa budowlanego oraz odrębnych przepisów, a także ustaleń Polskich Norm zapewniają: 1) bezpieczeństwo konstrukcji, 2) bezpieczeństwo pożarowe, 3) bezpieczeństwo użytkowania, 4) odpowiednie warunki higieniczne i zdrowotne oraz ochronę środowiska, 5) ochronę przed hałasem i drganiami, 6) oszczędność energii i odpowiednią izolacyjność cieplną przegród, 7) odpowiednie warunku użytkowe, 8) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, 9) trwałość budowli, 10) ochronę dóbr kultury. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie, modernizacji i zmianie sposobu użytkowania budowli rolniczych lub ich części, a także związanych z nimi urządzeń budowlanych. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o budowlach rolniczych - rozumie się przez to budowle dla potrzeb rolnictwa i przechowalnictwa produktów rolnych, w szczególności takie jak: zbiorniki na płynne odchody zwierzęce, płyty do składowania obornika, silosy na kiszonkę, silosy na zboże i pasze, komory fermentacyjne i zbiorniki biogazu. Rozdział 2 Zabudowa i zagospodarowanie terenu § 4. Usytuowanie budowli rolniczych i projekt zagospodarowania działki lub terenu powinny być zgodne z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. § 5. 1. Do budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych należy zapewnić dojścia i dojazdy przystosowane do sposobu ich użytkowania, w tym drogi pożarowe, określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej. 2. Szerokość zorganizowanych ciągów dojazdowych do budowli rolniczych powinna wynosić co najmniej 3 m. 3. Ukształtowanie niwelety podłużnej i przekrojów poprzecznych dojazdów oraz dojść do budowli rolniczych powinny zapewniać spływ wód opadowych. 4. Stanowiska postojowe i dojazdy do budowli rolniczych powinny posiadać nawierzchnię utwardzoną, zapewniającą odpływ wód opadowych. § 6. 1. Do usuwania i magazynowania odchodów pochodzenia zwierzęcego powinny być przewidziane urządzenia i zbiorniki dostosowane do systemów technologicznych utrzymywania zwierząt, zwane dalej "zbiornikami na płynne odchody zwierzęce". 2. Zbiorniki na płynne odchody zwierzęce powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne; zbiorniki zamknięte powinny być szczelnie przykryte płytą zaopatrzoną w otwór wejściowy i wentylacyjny. 3. Odległości zamkniętych zbiorników na płynne odchody zwierzęce, mierzone od pokryw i wylotów wentylacyjnych powinny wynosić co najmniej: 1) od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich - 15 m, 2) od magazynów środków spożywczych, a także obiektów budowlanych przetwórstwa rolno-spożywczego - 15 m, 3) od granicy działki sąsiedniej - 4 m, 4) od budynków magazynowych ogólnych - 5 m, 5) od silosów na zboże i pasze - 5 m, 6) od silosów na kiszonki - 5 m. 4. Odległość otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o pojemności do 200 m3 oraz płyt gnojowych powinna wynosić co najmniej: 1) od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich - 30 m, 2) od budynków przetwórstwa rolno-spożywczego i magazynów środków spożywczych - 50 m, 3) od budynków magazynowych pasz i ziarna 10 m, 4) od granicy działki sąsiedniej - 4 m, 5) od silosów na zboże i pasze - 5 m, 6) od silosów na kiszonki - 10 m. 5. Dopuszcza się sytuowanie zbiorników na płynne odchody zwierzęce w odległościach mniejszych niż określone w ust. 3 pkt 3 i ust. 4 pkt 4 lub na granicy działek, w wypadku gdy będą przylegać do tego samego rodzaju zbiorników na działce sąsiedniej. 6. Odległość otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce o pojemności większej niż 200 m3 od obiektów budowlanych wymienionych w ust. 4 i od granicy działki sąsiedniej określa się indywidualnie w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w uzgodnieniu z właściwym państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym. § 7. 1. Odległości komór fermentacyjnych i zbiorników biogazu o pojemności do 100 m3 powinny wynosić co najmniej: 1) od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz od budynków inwentarskich - 15 m, 2) od innych budynków - 8 m, 3) od granicy działki sąsiedniej - 5 m, 4) od składu węgla i koksu - 15 m, 5) od innych komór fermentacyjnych i zbiorników biogazu - 15 m, 6) od silosów na zboże i pasze o pojemności większej niż 100 ton - 15 m, 7) od innych obiektów budowlanych nie będących budynkami - 5 m. 2. Zbiorniki biogazu i komory fermentacyjne o pojemności większej niż 100 m3 powinny być lokalizowane na działkach przeznaczonych wyłącznie dla biogazowni, a odległości, o których mowa w ust. 1, powinny być co najmniej dwukrotnie większe. § 8. Odległość silosów na zboże i pasze o pojemności większej niż 100 ton powinna wynosić co najmniej: 1) od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz od budynków inwentarskich - 15 m, 2) od innych budynków - 8 m, 3) od biogazowni - 15 m, 4) od składu węgla i koksu - 15 m, 5) od granicy działki sąsiedniej - 5 m. § 9. Odległości myjni urządzeń ochrony roślin powinny wynosić co najmniej: 1) od budynków przeznaczonych na pobyt ludzi, silosów na kiszonki, magazynów pasz i ziarna, magazynów ogólnych i obiektów budowlanych przetwórstwa rolno-spożywczego - 30 m, 2) od granicy działki sąsiedniej - 5 m. § 10. Odległości pomiędzy budowlami rolniczymi a budowlami i budynkami związanymi z nimi technologicznie nie ogranicza się, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. § 11. Usytuowanie budowli rolniczych uciążliwych dla otoczenia, w szczególności z uwagi na zapylenie, zapachy, wydzielanie się substancji toksycznych, powinno uwzględniać przeważające kierunki wiatrów, tak żeby przez jak najdłuższą część roku znajdowały się one po stronie zawietrznej względem obiektów budowlanych przeznaczonych na pobyt ludzi oraz względem obszarów chronionych. § 12. Budowle rolnicze uciążliwe dla otoczenia powinny być odizolowane od przyległych terenów pasami zieleni średnio- i wysokopiennej. Rozdział 3 Budowle rolnicze i urządzenia budowlane z nimi związane § 13. 1. Budowle rolnicze i urządzenia budowlane z nimi związane powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający w fazie budowy i eksploatacji zachowanie stanów granicznych nośności i użytkowania konstrukcji. 2. W stalowych elementach konstrukcyjnych budowli rolniczych narażonych na korozję należy, niezależnie od zabezpieczenia antykorozyjnego, stosować naddatki. § 14. Posadowienie budowli rolniczych powinno: 1) być dostosowane do warunków hydrogeologicznych i innych cech podłoża gruntowego, 2) być dostosowane do rodzaju konstrukcji oraz sposobu użytkowania budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych, 3) zapewniać zachowanie stanów granicznych nośności i użytkowania. § 15. 1. Występujące w budowlach rolniczych urządzenia techniczne powodujące wstrząsy i wibracje powinny być wykonane na oddzielnych fundamentach, z zachowaniem odstępów dylatacyjnych, w sposób uniemożliwiający przenoszenie wstrząsów i wibracji na fundamenty obiektu. 2. Fundamenty budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych powinny być zabezpieczone przed: 1) negatywnymi skutkami oddziaływania wód gruntowych, 2) skutkami przemarzania podłoża gruntowego, jeżeli podłoże stanowią grunty wysadzinowe, 3) uszkodzeniami umożliwiającymi przeniknięcie do gruntu szkodliwych substancji znajdujących się w budowli. § 16. Przegrody budowlane budowli rolniczych powinny być projektowane i wykonywane z zapewnieniem bezpieczeństwa i odporności ogniowej konstrukcji, przy doborze materiałów zapewniających walory użytkowe i trwałość budowli. § 17. W budowlach rolniczych przeznaczonych do magazynowania produktów spożywczych i pasz oraz komponentów przeznaczonych do ich produkcji zabronione jest stosowanie materiałów toksycznych i charakteryzujących się stężeniem naturalnych izotopów promieniotwórczych większym od przewidzianego w przepisach w sprawie dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, wydzielanych przez materiały budowlane, urządzenia i elementy wyposażenia w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi. § 18. Przegrody budowlane podziemnych budowli rolniczych oraz zagłębione w gruncie części przegród pozostałych budowli rolniczych powinny być zabezpieczone przed negatywnymi skutkami oddziaływania środowiska gruntowo-wodnego oraz przed zawilgoceniem i przenikaniem wilgoci do wnętrza budowli. § 19. 1. Przegrody budowlane budowli rolniczych narażone na negatywne oddziaływanie środowiska wewnętrznego, niezależnie od szczelności ich wykonania, powinny być osłonięte od wewnątrz powłokami zabezpieczającymi. 2. Przegrody budowlane, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób umożliwiający wymianę elementów zniszczonych lub uszkodzonych. § 20. Przykrycia podziemnych budowli rolniczych przenoszące obciążenie zewnętrzne stałe lub zmienne powinny być oznakowane tablicami ostrzegawczymi zawierającymi informacje o wielkości dopuszczalnych obciążeń i ich rozmieszczeniu. § 21. 1. W biogazowniach powinny być stosowane niskociśnieniowe zbiorniki biogazu metalowe, żelbetowe lub z tworzyw elastycznych. 2. Zbiorniki powłokowe z tworzyw elastycznych powinny być zabezpieczone ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,8 m. 3. Odległość ogrodzenia od płaszcza zbiornika biogazu powinna wynosić co najmniej 0,85 m. 4. Dopuszcza się odległość mniejszą od określonej w ust. 3, pod warunkiem wykonania ogrodzenia w sposób uniemożliwiający sięgnięcie do płaszcza zbiornika. 5. Zbiorniki biogazu metalowe i żelbetowe mogą być nie obudowane. 6. Podziemne zbiorniki biogazu mogą być obciążone jedynie znajdującym się nad nimi gruntem. § 22. Komory fermentacyjne i zbiorniki biogazu powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zabezpieczający przed: 1) pożarem lub wybuchem, 2) zamarznięciem przewodów doprowadzających i odprowadzających gaz, 3) kondensacją gazu, 4) korozją powodowaną przez substancje zawarte w gazie, a w szczególności przez amoniak i siarkowodór. § 23. 1. Komory fermentacyjne powinny być wykonywane z materiałów niepalnych. 2. Izolacja cieplna komór fermentacyjnych i przewodów biogazu powinna być wykonana w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie ognia. § 24. 1. Komory fermentacyjne i zbiorniki biogazu powinny być wyposażone w instalacje odgromowe i chronione od elektryczności statycznej. 2. Instalacje elektryczne powinny być prowadzone w rurach o stopniu ochrony nie niższym niż IP-54; w wypadku stosowania mieszadeł nurkowych stopień ochrony powinien wynosić IP-68. § 25. Tworzywa elastyczne przeznaczone do budowy zbiorników biogazu powinny charakteryzować się: 1) wytrzymałością na rozrywanie co najmniej 15 N/cmb, 2) przepuszczalnością metanu nie większą niż 10 cm3/m2h bar, 3) odpornością na działanie temperatur w granicach od -30°C do +50°C, 4) możliwością odprowadzania ładunków elektrostatycznych. § 26. 1. W pomieszczeniach, w których znajdują się zbiorniki biogazu, należy zapewnić wentylację grawitacyjną. 2. Otwory nawiewne w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się bezpośrednio nad posadzką, a kanały wywiewne powinny być wyprowadzone ponad dach. 3. W pomieszczeniach ze zbiornikami biogazu otwory nawiewne i wywiewne powinny mieć powierzchnię przekroju dla zbiorników o pojemności: 1) do 50 m3 - 400 cm2, 2) powyżej 50 m3 do 100 m3 - 700 cm2, 3) powyżej 100 m3 do 200 m3 - 1 000 cm2, 4) powyżej 200 m3 - 1 500 cm2. § 27. Pomieszczenia sterowni znajdujące się obok komór fermentacyjnych powinny być wentylowane. § 28. 1. Konstrukcja otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce powinna zapewniać warunki ich użytkowania poprzez: 1) umożliwienie dojazdu oraz opróżnienia gromadzących się osadów, 2) wykonanie spadków w dnie w kierunku komory czerpalnej gnojowicy, 3) wykonanie spadków na zewnątrz dla odpływu wód opadowych. 2. Naziemne i częściowo zagłębione otwarte zbiorniki na płynne odchody zwierzęce, mające wysokość mniejszą niż 1,8 m, oraz zbiorniki ziemne powinny być zabezpieczone ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,8 m. 3. Pomosty obsługowe i dojścia dla obsługi otwartych zbiorników na płynne odchody zwierzęce powinny być zabezpieczone barierkami ochronnymi o wysokości co najmniej 1,1 m z poprzeczką umieszczoną w połowie jej wysokości i na wysokości 0,15 m nad pomostem. 4. Izolacja wodoszczelna dna i skarp zbiorników ziemnych na płynne odchody zwierzęce powinna być wykonana z trwałych materiałów izolacyjnych. § 29. Płyty do składowania obornika powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne. § 30. 1. Składy otwarte węgla, koksu i żużla powinny być położone w terenie, w którym nie gromadzą się wody opadowe. 2. Skład powinien mieć dojazd dla pojazdów mechanicznych. 3. Podłoże składu powinno być utwardzone ze spadkiem nie mniejszym niż 3%. 4. Skład węgla brunatnego powinien być przykryty. § 31. 1. Myjnie płytowe dla pojazdów i urządzeń rolniczych powinny posiadać utwardzoną nawierzchnię z betonu szczelnego ze spadkami dla odpływu wód opadowych oraz szczelne osadniki błota i tłuszczu, a także studzienki zbiorcze. 2. Myjnie urządzeń do ochrony roślin powinny być wyposażone w szczelne zbiorniki ścieków. Rozdział 4 Trwałość budowli rolniczych § 32. 1. Budowle rolnicze narażone na działanie korozji powinny mieć konstrukcję ukształtowaną w sposób zmniejszający negatywne skutki oddziaływania środowiska; w budowlach tych należy stosować wyroby odporne na oddziaływanie środowiska. 2. Przyjęty sposób ochrony przed korozją powinien uwzględniać przewidywany okres eksploatacji budowli rolniczej. § 33. 1. Sposób ochrony powierzchniowej budowli rolniczych narażonych na działanie korozji powinien: 1) być dostosowany do rozwiązań materiałowych, 2) spełniać wymagania higieniczne, 3) umożliwiać konserwację i naprawy. 2. Rozwiązania technologiczne, architektoniczne, instalacyjne i konstrukcyjne powinny uniemożliwiać zniszczenie budowli rolniczej w razie uszkodzenia korozyjnego niektórych elementów. 3. Do elementów wymagających okresowej kontroli i konserwacji należy zapewnić dostęp. § 34. Konstrukcje budowli rolniczych narażonych na działanie korozji powinny być zabezpieczone przed powstawaniem odkształceń i rys powodujących naruszenie szczelności powłoki ochronnej. § 35. Konstrukcja silosów na kiszonkę powinna zapewniać należytą ochronę przed oddziaływaniem soków oraz ich przenikaniem do otaczającego środowiska poprzez wykonanie odpowiednich spadków i kanalików do odprowadzania soków do szczelnych studzienek. § 36. W dnie i ścianach zbiorników przy ciśnieniu hydrostatycznym do 0,05 MPa może być stosowany beton zwykły; przy ciśnieniu wyższym powinien być stosowany beton hydrotechniczny. § 37. 1. Żelbetowe elementy budowli rolniczych narażone na działanie korozji powinny być wykonane z betonu szczelnego klasy co najmniej B20, zbrojonego stalą węglową o nie podwyższonej wytrzymałości. 2. W elementach, o których mowa w ust. 1, należy stosować zbrojenie z naddatkiem na korozję. 3. Złącza elementów budowlanych, dla których beton nie stanowi dostatecznej ochrony, należy zabezpieczać powłokami ochronnymi lub wykonywać ze stali nierdzewnej. 4. Minimalna otulina zbrojenia w elementach budowlanych, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić: 1) 50 mm od strony środowiska powodującego korozję w silosach na kiszonki, 2) 30 mm w ścianach i dnach leja silosów na zboża i pasze, w których beton powinien spełniać dodatkowo warunek podwyższonej ścieralności. 5. Składniki betonu nie powinny powodować korozji zbrojenia. § 38. Elementy stalowe w konstrukcjach i przegrodach budowlanych narażonych na działanie korozji należy zabezpieczać powłokami ochronnymi lub wykonywać ze stali nierdzewnej. Rozdział 5 Bezpieczeństwo pożarowe i zabezpieczenie przed wybuchem § 39. Budowle rolnicze powinny być zabezpieczone przed pożarem lub wybuchem, w szczególności przez zapewnienie: 1) nośności konstrukcji przez założony czas, 2) warunków ewakuacji, 3) bezpiecznych odległości między obiektami budowlanymi, 4) dróg pożarowych, 5) rozwiązań technicznych i materiałowych dostosowanych do występującego zagrożenia pożarowego lub zagrożenia wybuchem, 6) instalacji i urządzeń elektrycznych o stopniu bezpieczeństwa odpowiadającym występującemu zagrożeniu pożarowemu lub zagrożeniu wybuchem, 7) wody do celów przeciwpożarowych, 8) podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń ratowniczych, 9) oznakowania znakami bezpieczeństwa. § 40. Budowle rolnicze powinny być wykonane z elementów budowlanych nie rozprzestrzeniających ognia. § 41. Odległości stanowisk postojowych dla pojazdów samochodowych i samojezdnych maszyn rolniczych od biogazowni rolniczych powinny wynosić co najmniej 10 m. § 42. 1. Dla budowli rolniczych, w których lub wokół których mogą tworzyć się mieszaniny niebezpieczne palnych gazów lub palnych pyłów z powietrzem, należy wyznaczyć strefy zagrożenia wybuchem. 2. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla budowli rolniczych i urządzeń budowlanych z nimi związanych określa załącznik do rozporządzenia. 3. Dopuszcza się przyjmowanie innych wymiarów stref zagrożenia wybuchem niż określone w załączniku, o którym mowa w ust. 2, w wypadku zastosowania rozwiązań technicznych uzasadniających ich przyjęcie zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o ochronie przeciwpożarowej. § 43. 1. W biogazowniach wokół zewnętrznych ścian komór fermentacyjnych i zbiorników biogazu ustala się strefy bezpieczeństwa w zależności od ich pojemności: 1) do 50 m3 - 3 m, 2) ponad 50 m3 do 100 m3 - 5 m, 3) ponad 100 m3 - 8 m. 2. Strefa bezpieczeństwa powinna być oddzielona ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,5 m oraz oznakowana tablicami ostrzegawczymi: "Biogazownia. Zagrożenie wybuchem. Używanie ognia otwartego i palenie tytoniu zabronione". § 44. Budowle rolnicze powinny być chronione przed wyładowaniami atmosferycznymi. Rozdział 6 Higiena i zdrowie § 45. 1. Budowle rolnicze i urządzenia budowlane z nimi związane powinny być projektowane i wykonane w sposób zabezpieczający przed wydzielaniem szkodliwych substancji. 2. W wypadku gdy nie można uniknąć wydzielania się szkodliwych substancji, należy przewidzieć właściwą wentylację, aby stężenia tych substancji nie przekraczały dopuszczalnych norm, określonych w odrębnych przepisach. § 46. W budowlach rolniczych, wewnątrz których wydzielają się szkodliwe dla zdrowia substancje i zapachy, należy przewidzieć skuteczny system wentylacji na czas doraźnego pobytu obsługi, zapewniający wykonywanie czynności związanych z czyszczeniem, naprawą i konserwacją, zgodnie z odpowiednimi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy. § 47. 1. Dojścia i przejścia do urządzeń technicznych w budowlach rolniczych, niezbędne na czas konserwacji i remontów, powinny zapewniać bezpieczne wykonywanie czynności remontowych. 2. Przy projektowaniu przejść i dojść przepisy o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, stosuje się odpowiednio. § 48. Instalacje i urządzenia budowli rolniczych służące do odprowadzania zużytych wód, soków kiszonkowych, a także innych nieczystości i zanieczyszczeń, powinny być projektowane i wykonane w sposób zabezpieczający przed przenikaniem szkodliwych substancji do wód i gruntu. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 49. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budowli rolniczych, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji lub jeśli budowę nie wymagającą pozwolenia rozpoczęto przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 50. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. (poz. 877) WYMIARY STREF ZAGROŻENIA WYBUCHEM DLA BUDOWLI ROLNICZYCH I URZĄDZEŃ BUDOWLANYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH 1. Biogazownie 1) komory fermentacyjne - Z0 w całej komorze nad osadem gnilnym, w komorach przelewowych i syfonach 2) wokół nie zapewniających gazoszczelności włazów do komór - Z1 - 3 m 3) wokół połączeń kołnierzowych gwintowanych i ściskanych rurociągów gazowych, dławic i gniazd zaworów przy ciśnieniach ponad 2 bary - Z2 - 0,5 m 4) aparatura kontrolno-pomiarowa filtry w pomieszczeniach - Z2 całe pomieszczenia 5) filtry w pomieszczeniach wyposażonych w eksplorymetry i wentylację mechaniczną awaryjną - nie wyznacza się 6) wokół zaworów bezpieczeństwa - Z1 - 5 m 7) wokół przewodów odpowietrzających i wydmuchowych - Z1 o promieniu 5 m, przy czym 1 m w dół, 10 m w górę 8) pomieszczenia sprężarek biogazu - Z1 w całym pomieszczeniu 9) pomieszczenia sprężarek biogazu wyposażone w eksplorymetry i wentylację mechaniczną awaryjną - Z1 - 0,5 m wokół możliwych źródeł wydzielania 2. Suszarnie, wytwórnie pasz, silosy zbóż i pasz, punkty przyjęciowe zbóż 1) silosy i urządzenia technologiczne, w tym obudowane urządzenia transportowe - Z10 wewnątrz urządzeń i zbiorników zamkniętych 2) urządzenia rozładowcze i pakujące - Z11 w promieniu 3 m od miejsca pakowania worków lub zasypu zbiorników, przyczep ciągnikowych i samochodów ciężarowych 3) kosze zasypowe sypkich palnych produktów rolnych - Z11 w objętości kosza i dodatkowo 3 m w każdym nieograniczonym szczelnymi przegrodami kierunku. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 30 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. z 197 r. Nr 132, poz. 878) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726), w związku z art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46 i Nr 118, poz. 574 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 200), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 12: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli z warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w § 13, § 271, § 272 ust. 4, nie wynikają inne wymagania, należy zachować odległości zabudowy od granicy z sąsiednimi działkami co najmniej: 1) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi - 4 m, 2) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów - 3 m.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Dopuszcza się sytuowanie budynku, z zastrzeżeniem § 270 ust. 2, bezpośrednio przy granicy działki budowlanej bądź w odległości mniejszej od określonej w ust. 4 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m od tej granicy, jeżeli w projekcie zabudowy i zagospodarowania terenu (działki budowlanej) zostanie wykazana możliwość zachowania określonych w rozporządzeniu odległości między projektowaną zabudową a istniejącymi lub zaprojektowanymi elementami zagospodarowania działki sąsiedniej i uzyskana pisemna zgoda jej właściciela."; 2) w § 34 skreśla się ust. 2; 3) § 35 otrzymuje brzmienie: "§ 35. Kompostownie powinny posiadać budowę zapewniającą nieprzedostawanie się do gruntu ciekłych produktów kompostowania, a zbiorniki na nieczystości ciekłe, doły ustępów nie skanalizowanych oraz urządzenia kanalizacyjne i zbiorniki do usuwania i gromadzenia wydalin pochodzenia zwierzęcego powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne, szczelne przekrycie z zamykanym otworem do usuwania nieczystości i odpowietrzenie wyprowadzone co najmniej 0,5 m ponad poziom terenu."; 4) w § 36: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Odległości dołów ustępów nie skanalizowanych o liczbie miejsc większej niż 4 oraz zbiorników na nieczystości ciekłe i kompostowni o pojemności od 10 do 50 m3 powinny wynosić co najmniej: 1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń budynków wymienionych w ust. 1 pkt 1 - 30 m, 2) od granicy działki sąsiedniej - z wyjątkiem terenów zabudowy zagrodowej - 15 m, 3) od linii rozgraniczającej drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 10 m.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Organ właściwy w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym, określa odległości zbiorników na nieczystości ciekłe i kompostowni o pojemności powyżej 50 m3 od budynków przeznaczonych na pobyt ludzi."; 5) w § 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Szerokość bramy powinna wynosić w świetle co najmniej 2,4 m, a szerokość furtki co najmniej 0,9 m, przy czym na drodze pożarowej szerokości te regulują przepisy odrębne w sprawie bezpieczeństwa pożarowego."; 6) w § 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Budynek średniowysoki i wyższy, o liczbie kondygnacji większej niż 1, niezależnie od przeznaczenia, a także dwukondygnacyjny i wyższy budynek zakładu opieki zdrowotnej, opieki społecznej oraz inne budynki, stosownie do przeznaczenia, należy wyposażyć w urządzenia dźwigowe."; 7) w § 55 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Adaptacja na cele mieszkalne poddasza (strychu), usytuowanego bezpośrednio nad 4 kondygnacją istniejącego budynku wielorodzinnego, wzniesionego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, nie wymaga wyposażenia budynku w dźwig."; 8) w § 72: a) w ust. 1 w tabeli w kolumnie 2 po liczbie 2,5 - odpowiadającej minimalnej wysokości w świetle dla pomieszczeń mieszkalnych w budynkach jednorodzinnych i wielorodzinnych oraz sypialni 1-4 osobowych w budynkach zamieszkania zbiorowego - dodaje się odnośnik "*)", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pomieszczenia, których wysokość powinna, w myśl ust. 1, wynosić co najmniej 3 m i 3,3 m, mogą być obniżone do wysokości nie mniejszej niż 2,5 m w wypadku zastosowania klimatyzacji, pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego."; 9) w § 75 dotychczasowy przepis oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W budynku użyteczności publicznej drzwi wewnętrzne, z wyjątkiem drzwi do pomieszczeń pomocniczych i gospodarczych, powinny mieć w świetle szerokość co najmniej 0,9 m."; 10) § 83 otrzymuje brzmienie: "§ 83. Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nie przeznaczona dla osób niepełnosprawnych, wyposażona w umywalkę, powinna w świetle mieć co najmniej 1,35 m długości i 1 m szerokości, natomiast bez umywalki - co najmniej 1,15 m długości i 0,9 m szerokości."; 11) w § 94: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W budynku wielorodzinnym szerokość w świetle ścian pomieszczeń powinna wynosić co najmniej: 1) pokoju sypialnego przewidzianego dla jednej osoby - 2,2 m, 2) pokoju sypialnego przewidzianego dla dwóch osób - 2,6 m, 3) kuchni w mieszkaniu jednopokojowym - 1,7 m, 4) kuchni w mieszkaniu wielopokojowym 2,3 m.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wymiary określone w ust. 1 nie mogą być podstawą do ustalania minimalnych powierzchni użytkowych pomieszczeń,"; 12) w § 95 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do 0,9 m na długości korytarza nie większej niż 1,5 m."; 13) w § 98 dotychczasowy przepis oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Pomieszczenia techniczne i gospodarcze powinny być wyposażone w instalacje i urządzenia elektryczne dostosowane do przeznaczenia tych pomieszczeń, zgodnie z wymaganiami Polskich Norm."; 14) w § 130 w ust. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) instalację oświetleniową."; 15) w § 154 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W pomieszczeniu z paleniskami na paliwo stałe, płynne lub z urządzeniami gazowymi pobierającymi powietrze do spalania z pomieszczenia i z grawitacyjnym odprowadzeniem spalin, a także jeżeli powietrze do spalania dostarczane jest z zewnątrz bezpośrednio do paleniska z zamkniętą komorą spalania szczelnym kanałem, stosowanie mechanicznej wentylacji wyciągowej jest zabronione."; 16) w § 155 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, oświaty, wychowania, zakładów opieki zdrowotnej i opieki społecznej, a także w pomieszczeniach biurowych przeznaczonych na pobyt ludzi, nie wyposażonych w wentylację mechaniczną, okna powinny mieć konstrukcję umożliwiającą otwieranie co najmniej 50% ich powierzchni w danym pomieszczeniu, w celu okresowego wietrzenia. Nie dotyczy to sal operacyjnych, pomieszczeń sterylnych i innych pomieszczeń mających klimatyzację, a także budynków wysokościowych."; 17) w dziale IV tytuł rozdziału 7 otrzymuje brzmienie: "Instalacja gazowa na paliwa gazowe"; 18) w § 157: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Instalacja gazowa w budynku wysokim lub wysokościowym może być doprowadzona tylko do pomieszczeń technicznych, w których zainstalowane są urządzenia gazowe, usytuowane w piwnicy lub na pierwszej bądź ostatniej kondygnacji. Przepisu tego nie stosuje się przy remoncie i modernizacji instalacji gazowej.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Instalacje gazowe dla gazu cięższego od powietrza nie mogą być stosowane w pomieszczeniach, których poziom podłogi znajduje się poniżej otaczającego terenu."; 19) w § 158 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Zabrania się instalowania urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ gazu do części mieszkalnej budynku wielorodzinnego. Nie dotyczy to indywidualnych urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ gazu do odrębnych mieszkań."; 20) w § 163 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przewody instalacji gazowej należy wykonywać z rur stalowych bez szwu lub rur stalowych ze szwem przewodowych, zgodnych z wymaganiami Polskich Norm, łączonych przez spawanie. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowanych do przyłączenia armatury oraz do innych połączeń w budynku: 1) mieszkalnym jednorodzinnym, 2) mieszkalnym wielorodzinnym za gazomierzami odbiorców indywidualnych, 3) zamieszkania zbiorowego lub użyteczności publicznej za połączeniami odgałęzień prowadzących do odrębnych lokali."; 21) w § 164 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Po zewnętrznej stronie ścian budynku nie może być prowadzona instalacja gazowa: 1) zasilana gazem zawierającym parę wodną, 2) zasilana mieszaninami A i B propanu i butanu, o składzie określonym w Polskiej Normie dotyczącej węglowodorowych gazów płynnych, 3) wykonana z rur miedzianych."; 22) w § 170 skreśla się ust. 2; 23) w § 176: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przewody łączące urządzenia gazowe z kanałami spalinowymi oraz kanały spalinowe odprowadzające spaliny na zasadzie ciągu naturalnego powinny mieć przekrój dostosowany do obciążenia cieplnego pochodzącego od urządzeń gazowych, zgodnie z Polskimi Normami.", b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Dopuszcza się wyprowadzenie przez zewnętrzną ścianę budynku przewodów powietrzno-spalinowych od urządzeń gazowych o mocy do 21 kW w wolno stojących budynkach jednorodzinnych oraz o mocy do 5 kW w pozostałych budynkach. Wylot spalin powinien znajdować się co najmniej 0,5 m od krawędzi okien i ryzalitów przesłaniających.", c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Przewody łączące urządzenia gazowe, wyposażone w palniki nadmuchowe, z kanałami spalinowymi, a także kanały spalinowe, powinny mieć przekrój dostosowany do nadciśnienia w komorze spalania oraz do obciążenia cieplnego pochodzącego od tych urządzeń."; 24) w § 183 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) urządzenia ochrony przeciwprzepięciowej."; 25) § 184 otrzymuje brzmienie: "§ 184. Jako uziomy instalacji elektrycznej należy wykorzystywać metalowe konstrukcje budynków, inne metalowe elementy umieszczone w fundamentach stanowiące sztuczny uziom fundamentowy, zbrojenia fundamentów i ścian oraz przewodzące prąd instalacje wodociągowe, pod warunkiem uzyskania zgody jednostki eksploatującej sieć wodociągową."; 26) § 202 otrzymuje brzmienie: "§ 202. Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia maszynowni, szyby oraz podszybia dźwigów określają Polskie Normy i przepisy techniczne wydane przez Urząd Dozoru Technicznego."; 27) w § 212 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Klasę odporności pożarowej budynku lub jego części należy ustalać według poniższej tabeli: Klasa odporności pożarowejBudynki produkcyjne i magazynoweBudynki zaliczane do kategorii zagrożenia ludzi ZL*) 123 ABudynki o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej ponad 4 000 MJ/m2- BBudynki o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej ponad 2 000 do 4 000 MJ/m2 oraz budynki wysokie i wysokościowe o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej do 2 000 MJ/m2**)a) liczące powyżej 2 kondygnacji kategorii: ZL I, ZL II, ZL V b) wysokie i wysokościowe kategorii ZL III c) wysokościowe kategorii ZL IV CBudynki średniowysokie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej do 2 000 MJ/m2 oraz budynki niskie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej ponad 1 000 do 2 000 MJ/m2**) a) dwukondygnacyjne kategorii: ZL I, ZL II, ZL V b) powyżej 2 kondygnacji niskie i średniowysokie kategorii ZL III c) powyżej 3 kondygnacji niskie, średniowysokie i wysokie kategorii ZL IV DBudynki niskie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej do 1 000 MJ/m2**)a) jednokondygnacyjne kategorii ZL II b) do 2 kondygnacji kategorii ZL III c) trzykondygnacyjne kategorii ZL IV EBudynki jednokondygnacyjne o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej do 500 MJ/m2a) jednokondygnacyjne z elementów nie rozprzestrzeniających ognia kategorii: ZL I i ZL V b) do 2 kondygnacji kategorii ZL IV *) Kategorie zagrożenia ludzi określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej. **) Z wyłączeniem budynków wymienionych dla klasy E." 28) w § 216: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Elementy budynku zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności pożarowej powinny spełniać wymagania w zakresie odporności ogniowej i rozprzestrzenia ognia określone w poniższej tabeli: Klasa odporności pożarowej budynkuElementy budynku główna konstrukcja nośna (ściany, słupy, podciągi, ramy)Stropyścianki działowe i ściany osłonowedachy*), tarasy konstrukcja nośna dachu minimalna odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa w minRozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ognia 123456789 A240NRO120NRO60NRO30NRO B120NRO60NRO30**)NRO30NRO C60NRO60NRO15**)NRO15NRO D30NRO30NRO(-)SRO***)(-)SRO***) E(-)SRO(-)SRO(-)SRO(-)SRO Odporność ogniową i klasyfikację w zakresie rozprzestrzeniania ognia określa się zgodnie z Polskimi Normami Oznaczenia w tabeli: min - minuty, NRO - nie rozprzestrzeniające ognia, SRO - słabo rozprzestrzeniające ogień, (-) - nie stawia się wymagań, *) - wymagania odporności ogniowej nie dotyczą naświetli dachowych, świetlików i okien połaciowych, jeżeli zastosowano je na powierzchni nie większej niż 20% powierzchni połaci dachowych, **) - dla komór zsypów na odpadki - 60 min, drzwi - 30 min, ***) - dla budynku kategorii ZL II jest wymagane NRO." b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W ścianach zewnętrznych budynku kategorii ZL II, z uwzględnieniem ust. 7, mogą być stosowane materiały izolacyjne palne, jeżeli osłaniająca je od wewnątrz okładzina ścian jest wykonana z materiału niepalnego. Odporność ogniowa okładziny powinna wynosić co najmniej: 1) w budynku klasy B - 60 min, 2) w budynku klasy C i D - 30 min", c) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Okładzina zewnętrzna i jej zamocowanie mechaniczne, a także izolacja termiczna ściany zewnętrznej budynku na wysokości powyżej 25 m od poziomu terenu muszą być wykonane z materiałów niepalnych. 8. Dopuszcza się ocieplenie ściany zewnętrznej budynku mieszkalnego, wzniesionego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, o wysokości do 11 kondygnacji włącznie, z użyciem samogasnącego polistyrenu spienionego, w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie ognia."; 29) w § 218 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dach lub stropodach budynku niższego, przylegającego do ściany z otworami budynku wyższego, powinien być wykonany jako nie rozprzestrzeniający ognia na szerokości co najmniej 8 m, licząc od ściany budynku wyższego."; 30) § 225 otrzymuje brzmienie: "§ 225. Okładzina szklana ścian zewnętrznych budynku wysokiego i wysokościowego powinna być wykonana ze szkła o podwyższonej wytrzymałości na uderzenia, tłukącego się na drobne, nieostre odłamki."; 31) w § 227 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dopuszczalne wielkości stref pożarowych w budynkach produkcyjnych i magazynowych określa poniższa tabela: Rodzaj stref pożarowychObciążenie ogniowe w MJ/m2Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych w budynkach, w m2 jednokondygnacyjnychwielokondygnacyjnych niskich i średniowysokichwysokich i wysokościowych 12345 Strefy pożarowe z pomieszczeniem zagrożonym wybuchemponad 4 000 1 000-- ponad 2 000 do 4 0002 000-- ponad 1 000 do 2 0004 0001 000- ponad 500 do 1 0006 0002 000- do 5008 0003 000500 Strefy pożarowe pozostałeponad 4 0002 0001 000- ponad 2 000 do 4 0004 0002 000- ponad 1 000 do 2 0008 0004 000- ponad 500 do 1 00015 0008 0001 000 do 50020 00010 0002 500" 32) w § 229 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W jednokondygnacyjnym budynku produkcyjnym i magazynowym, bez pomieszczenia zagrożonego wybuchem, oraz na ostatniej kondygnacji takiego budynku wielokondygnacyjnego wielkości stref pożarowych można powiększyć o 100%, jeżeli: 1) budynek jest wykonany z elementów nie rozprzestrzeniających ognia, 2) zastosowano samoczynne urządzenia oddymiające."; 33) w § 231 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych można przyjmować dla każdej części budynku oddzielnie, odpowiednio do podziału budynków zgodnie z § 227 ust. 1 i § 230 ust. 1, pod warunkiem wydzielenia poszczególnych części ścianami lub stropami oddzielenia przeciwpożarowego."; 34) w § 236 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Drzwi ewakuacyjne z budynku przeznaczonego dla więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz. Wymaganie to nie dotyczy budynku wpisanego do rejestru zabytków."; 35) w § 254 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ściany i stropy szybu dźwigowego do celów przeciwpożarowych powinny mieć klasę odporności ogniowej wymaganą w stosunku do ścian nośnych i stropów danego budynku. Drzwi do dźwigu lub przedsionka dźwigu powinny mieć klasę odporności ogniowej nie mniejszą niż połowa odporności ogniowej ścian."; 36) w § 266 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Piec z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych oraz przewody spalinowe i dymowe powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce albo równorzędną okładziną - co najmniej 0,15 m."; 37) w § 269 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przewody oddymiającej wentylacji pożarowej powinny mieć odporność ogniową równą odporności ogniowej wymaganej dla stropów zgodnie z § 216."; 38) w § 274 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Jednokondygnacyjny garaż o powierzchni użytkowej do 100 m2 powinien mieć ściany i dach nie rozprzestrzeniające ognia."; 39) w § 276 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Powierzchnia strefy pożarowej w garażu otwartym nie może przekraczać 30 000 m2."; 40) w § 286 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tymczasowy budynek wykonany z materiałów palnych lub z palną izolacją należy przegradzać w odstępach nie przekraczających 24 m ścianami oddzieleń przeciwpożarowych odporności ogniowej co najmniej 60 min; nie dotyczy to wypadków określonych w § 287 i 288."; 41) w § 288 dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) wyposażenia w oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa, 7) wyposażenia w instalację elektryczną wykonaną zgodnie z Polskimi Normami."; 42) § 299 otrzymuje brzmienie: "§ 299. 1. Okna w budynku powyżej drugiej kondygnacji, a także okna na niższych kondygnacjach, wychodzące na chodniki lub inne przejścia dla pieszych, powinny mieć skrzydła otwierane do wewnątrz. 2. Dopuszcza się stosowanie okien otwieranych na zewnątrz, o poziomej osi obrotu (uchylnych) i maksymalnym wychyleniu skrzydła do 0,6 m, mierząc od lica ściany zewnętrznej, pod warunkiem zastosowania w nich szyb zapewniających bezpieczeństwo użytkowania oraz umożliwienia ich mycia, konserwacji i naprawy od wewnątrz pomieszczeń lub z urządzeń technicznych instalowanych na zewnątrz budynku. 3. Przepisów określonych w ust. 1 i 2 nie stosuje się do budynku wpisanego do rejestru zabytków. 4. Okna w budynku wysokościowym, na kondygnacjach położonych powyżej 55 m nad terenem, powinny mieć zabezpieczenia uniemożliwiające ich otwarcie przez osoby do tego nie powołane."; 43) w § 319 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dachy w budynkach o wysokości powyżej 15 m nad poziomem terenu powinny mieć spadki umożliwiające odpływ wody do wewnętrznych rur spustowych."; 44) § 329 otrzymuje brzmienie: "§ 329. 1. Dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego wymagania określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli wartość wskaźnika E, określającego obliczeniowe zapotrzebowanie na energię końcową (ciepło) do ogrzewania budynku w sezonie grzewczym, wyrażone ilością energii przypadającej w ciągu roku na 1 m3 kubatury ogrzewanej części budynku, jest mniejsza od wartości granicznej E0. 2. Dla budynku mieszkalnego w zabudowie jednorodzinnej wymagania określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli: 1) wartość wskaźnika E, o którym mowa w ust. 1, jest mniejsza od wartości granicznej E0, lub 2) przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej oraz innym wymaganiom związanym z oszczędnością energii, określonym w załączniku do rozporządzenia. 3. Dla budynku użyteczności publicznej i budynku przemysłowego wymagania określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej oraz innym wymaganiom związanym z oszczędnością energii, określonym w załączniku do rozporządzenia. 4. Wartości graniczne E0 wskaźnika sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynku, w zależności od współczynnika kształtu budynku A/V, dla budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego wynoszą: 1) E0 = 29 kWh/(m3 rok) przy A/V ≤ 0,20, 2) E0 = 26,6 + 12 A/V kWh/(m3 rok) przy 0,20 < A/V < 0,90, 3) E0 = 37,4 kWh/(m3 rok) przy A/V ≥ 0,90 gdzie: A - jest sumą pół powierzchni wszystkich ścian zewnętrznych (wraz z oknami i drzwiami balkonowymi), dachów i stropodachów, podłóg na gruncie lub stropów nad piwnicą nie ogrzewaną, stropów nad przejazdami, oddzielających część ogrzewaną budynku od powietrza zewnętrznego, liczonych po obrysie zewnętrznym, V - jest kubaturą ogrzewanej części budynku, obliczoną zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad obliczania kubatury budynków, powiększoną o kubaturę ogrzewanych pomieszczeń na poddaszu użytkowym lub w piwnicy i pomniejszoną o kubaturę wydzielonych klatek schodowych, szybów wind, otwartych wnęk, loggii i galerii. 5. Wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynku mieszkalnego i zamieszkania zbiorowego E, o którym mowa w ust. 1, oblicza się zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych."; 45) § 330 otrzymuje brzmienie: "§ 330. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się, z zastrzeżeniem § 2 ust. 1 i § 207 ust. 3, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia: 1) została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę, 2) zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonywania robót budowlanych, w wypadku gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji, o której mowa w pkt 1."; 46) § 331 otrzymuje brzmienie: "§ 331. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budynków wznoszonych z prefabrykatów wielkowymiarowych w okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. włącznie, w zakresie wymagań określonych w: a) § 72, jeżeli wysokości pomieszczeń mieszkalnych określone w tabeli będą obniżone nie więcej niż o 50 mm, b) § 94 ust. 1, jeżeli zostaną zachowane określone w nim wymiary, z wyjątkiem szerokości kuchni w mieszkaniach wielopokojowych, która może być zmniejszona do 1,7 m."; 47) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. (poz. 878) WYMAGANIA IZOLACYJNOŚCI CIEPLNEJ I INNE WYMAGANIA ZWIĄZANE Z OSZCZĘDNOŚCIĄ ENERGII 1. Izolacyjność cieplna przegród i podłóg na gruncie 1.1. Wartości współczynnika przenikania ciepła k ścian, stropów i stropodachów, obliczone zgodnie z Polską Normą, nie mogą być większe niż wartości kmax, określone w tabelach: Budynek mieszkalny w zabudowie jednorodzinnej Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K) 123 1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym): a) przy tj > 16°C: - o budowie warstwowej*) z izolacją z materiału o współczynniku przewodzenia ciepła # ≤ 0,05 W/(m K), 0,30 - pozostałe0,50 b) przy tj <_ 16°C (niezależnie od rodzaju ściany)0,80 2Ściany piwnic nie ogrzewanychbez wymagań 3Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami: a) przy tj > 16°C0,30 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C0,50 4Stropy nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami podpodłogowymi0,60 5Stropy nad piwnicami ogrzewanymibez wymagań 6Ściany wewnętrzne oddzielające pomieszczenie ogrzewane od nie ogrzewanego1,00 tj - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy *) tynk zewnętrzny i wewnętrzny nie jest uznawany jako warstwa Budynek użyteczności publicznej Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K) 123 1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym): a) przy tj > 16°C: - pełne0,45 - z otworami okiennymi i drzwiowymi0,55 - ze wspornikami balkonu, przenikającymi ścianę0,65 b) przy tj ≤ 16°C (niezależnie od rodzaju ściany)0,70 2Ściany wewnętrzne między pomieszczeniami ogrzewanymi a klatkami schodowymi lub korytarzami3,00*) 3Ściany przylegające do szczelin dylatacyjnych o szerokości: a) do 5 cm, trwale zamkniętych i wypełnionych izolacją cieplną na głębokość co najmniej 20 cm3,00 b) powyżej 5 cm, niezależnie od przyjętego sposobu zamknięcia i zaizolowania szczeliny1,00 4Ściany piwnic nie ogrzewanychbez wymagań 5Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami: a) przy tj > 16°C0,30 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C0,50 6Stropy nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami podpodłogowymi0,60 7Stropy nad piwnicami ogrzewanymibez wymagań *) Jeżeli przy drzwiach wejściowych do budynku nie ma przedsionka, to wartość współczynnika k ściany wewnętrznej przy klatce schodowej na parterze nie powinna być większa niż 1,0 W/(m2 K) Budynek przemysłowy Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K) 123 1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym): a) przy tj > 16°C: - pełne0,45 - z otworami okiennymi i drzwiowymi0,55 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C: - pełne0,75 - z otworami okiennymi i drzwiowymi0,90 c) przy tj ≤ 8°C1,20 2Ściany wewnętrzne i stropy międzykondygnacyjne a) dla •tj > 16K1,00 b) dla 8K < •tj ≤ 16K1,40 c) dla •tj ≤ 8Kbez wymagań 3Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami: a) przy tj > 16°C0,30 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C0,50 c) przy tj ≤ 8°C0,70 tj - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy lub określana indywidualnie w projekcie technologicznym • tj - różnica temperatur obliczeniowych w pomieszczeniach 1.2. Wartości współczynnika przenikania ciepła k okien, drzwi balkonowych i drzwi zewnętrznych nie mogą być większe niż wartości kmax, określone w tabelach: Budynek mieszkalny w zabudowie jednorodzinnej Lp.Okna, drzwi balkonowe i drzwi zewnętrzneKmax W/(m2 K) 123 1Okna (w tym połaciowe), drzwi balkonowe i powierzchnie przezroczyste nieotwieralne w pomieszczeniach o tj ≥ 20°C: - w I, II i III strefie klimatycznej2,6 - w IV i V strefie klimatycznej2,0 2Okna w ścianach oddzielających pomieszczenia ogrzewane od nie ogrzewanych4,0 3Okna pomieszczeń piwnicznych i poddaszy nie ogrzewanych oraz nad klatkami schodowymi nie ogrzewanymibez wymagań 4Drzwi zewnętrzne wejściowe2,6 Budynek użyteczności publicznej Lp.Okna, drzwi balkonowe, świetliki i drzwi zewnętrzneKmax W/(m2 K) 123 1Okna i drzwi balkonowe: a) przy tj ≥ 20°C2,3 b) przy tj < 20°Cbez wymagań 2Okna i drzwi balkonowe w pomieszczeniach o szczególnych wymaganiach higienicznych (pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi w szpitalach, żłobkach i przedszkolach)2,3 3Okna pomieszczeń piwnicznych i poddaszy nie ogrzewanych oraz świetliki nad klatkami schodowymi nie ogrzewanymibez wymagań 4Drzwi zewnętrzne wejściowe do budynków2,6 Budynek przemysłowy Lp.Okna, świetliki, drzwi i wrotaKmax W/(m2K) 123 1Okna i świetliki w przegrodach zewnętrznych: a) przy tj > 16°C2,6 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C4,0 c) przy tj ≤ 8°Cbez wymagań 2Drzwi i wrota w przegrodach zewnętrznych: a) przy tj > 16°C1,4 b) przy 8°C < tj ≤ 16°C3,0 c) przy tj ≤ 8°Cbez wymagań tj - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy lub określana indywidualnie w projekcie technologicznym 1.3. Dopuszcza się dla budynku przemysłowego większe wartości współczynnika k, niż określone w pkt 1.1. i 1.2., jeśli uzasadnia to rachunek efektywności ekonomicznej inwestycji, obejmujący koszty budowy i eksploatacji budynku. 1.4. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej, budynku użyteczności publicznej, a także budynku przemysłowym podłoga na gruncie w ogrzewanym pomieszczeniu powinna być izolowana dodatkową izolacją cieplną w postaci pasów pionowych lub poziomych o szerokości co najmniej 1,0 m usytuowanych wzdłuż linii styku podłogi ze ścianą zewnętrzną. Suma oporów cieplnych warstw podłogowych, dodatkowej izolacji cieplnej (poziomej lub pionowej) i gruntu, obliczona zgodnie z Polską Normą, nie powinna być mniejsza od wartości określonych w poniższej tabeli: Minimalne wartości sumy oporów cieplnych dla podłóg układanych na gruncie Lp.Składniki oporu ciepłaRmin m2 K/W 8°C tj 16°Ctj > 16°C 1234 1warstwy podłogowe, izolacja cieplna (pozioma lub pionowa) oraz ściana zewnętrzna lub fundamentowa (schemat wg rys 1)1,01,5 2Warstwy podłogowe i grunt przyległy do podłogi (w jej strefie środkowej)bez wymagań1,5 Ilustracja Rys. 1. Schemat wymaganej ochrony cieplnej podłogi na gruncie w strefie przyściennej: a) izolacja cieplna pozioma, b) izolacja cieplna pionowa; 1 - poziom terenu Podłogom stykającym się z gruntem w pomieszczeniach o temperaturze obliczeniowej tj ≤ 8°C oraz podłogom usytuowanym poniżej 0,6 m od poziomu terenu nie stawia się żadnych wymagań izolacyjności cieplnej. 1.5. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku przemysłowym wartości oporów cieplnych ścian stykających się z gruntem, na odcinku ściany równym 1,0 m licząc od poziomu terenu, nie mogą być mniejsze niż: a) przy tj > 16°C - 1,0 m2 K/W, b) przy 4°C < tj ≤16°C - 0,8 m2 K/W, a na odcinku ściany poniżej 1,0 m, licząc od poziomu terenu, wartości oporu cieplnego nie ogranicza się. 2. Inne wymagania związane z oszczędnością energii 2.1. Powierzchnia okien 2.1.1. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej pole powierzchni A0, wyrażone w m2, okien oraz przegród szklanych i przezroczystych, o współczynniku przenikania ciepła k nie mniejszym niż 2,0 W/(m2 K), obliczone według ich wymiarów modularnych, nie może być większe niż wartość A0max obliczona według wzoru: A0max = 0,15 Az + 0,03 Aw gdzie: Az - jest sumą pól powierzchni rzutu poziomego wszystkich kondygnacji nadziemnych (w zewnętrznym obrysie budynku) w pasie o szerokości 5 m wzdłuż ścian zewnętrznych, Aw - jest sumą pól powierzchni pozostałej części rzutu poziomego wszystkich kondygnacji po odjęciu Az. 2.1.2. W budynku użyteczności publicznej pole powierzchni A0, wyrażone w m2, okien oraz przegród szklanych przezroczystych, o współczynniku przenikania ciepła k nie mniejszym niż 2,0 W/(m2 K), obliczone według ich wymiarów modularnych, nie może być większe niż wartość A0max obliczona według wzoru określonego w pkt 2.1.1, jeśli nie jest to sprzeczne z warunkami odnośnie do zapewnienia niezbędnego oświetlenia światłem dziennym, określonymi w § 57 rozporządzenia. 2.1.3. W budynku przemysłowym łączne pole powierzchni okien i ścian szklanych w stosunku do powierzchni całej elewacji nie może być większe niż: a) w budynku jednokondygnacyjnym (halowym) - 15%, b) w budynku wielokondygnacyjnym - 30%. 2.2. Punkt rosy 2.2.1. W budynku mieszkalnym, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku przemysłowym opór cieplny nieprzezroczystych przegród zewnętrznych powinien umożliwiać utrzymanie na wewnętrznych jej powierzchniach temperatury wyższej co najmniej o 1°C od punktu rosy powietrza w pomieszczeniu, przy obliczeniowych wartościach temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego oraz przy obliczeniowej wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu, obliczonej zgodnie z Polską Normą. 2.2.2. W pomieszczeniu klimatyzowanym, z utrzymywaną stałą wilgotnością względną powietrza, temperatura na wewnętrznej powierzchni przegród powinna być wyższa od punktu rosy powietrza w pomieszczeniu. 2.3. Szczelność na przenikanie powietrza 2.3.1. W budynku mieszkalnym, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku przemysłowym przegrody zewnętrzne nieprzezroczyste, złącza między przegrodami i częściami przegród oraz połączenia okien z ościeżnicami należy projektować i wykonywać pod kątem osiągnięcia ich całkowitej szczelności na przenikanie powietrza. 2.3.3. W budynku mieszkalnym i budynku użyteczności publicznej współczynnik infiltracji powietrza dla otwieranych okien i drzwi balkonowych w pomieszczeniach, w których napływ powietrza zewnętrznego zapewniony jest przez nawiewniki okienne, powinien wynosić nie więcej niż 0,3 m3/(m h daPa2/3), a w pozostałych wypadkach powyżej 0,5, lecz nie więcej niż 1,0 m3/(m h daPa2/3). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 2 września 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa żeglugi statków morskich i bezpieczeństwa życia na morzu. (Dz. U. Nr 132, poz. 879) Na podstawie art. 40 § 3 pkt 2, art. 49 § 1 i 3, art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 i z 1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają: 1) wymagania technicznego stanu bezpieczeństwa statków morskich, zwanych dalej "statkami", w zakresie budowy, stałych urządzeń i wyposażenia oraz inne wymagania bezpieczeństwa żeglugi i bezpieczeństwa życia na morzu, w tym zarządzanie bezpieczną eksploatacją, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 2, 2) tryb przeprowadzania przeglądów i inspekcji w sprawach, o których mowa w pkt 1, 3) wzory dokumentów bezpieczeństwa statków i sposób ich wystawiania i potwierdzania, 4) wysokość opłat za przeprowadzenie inspekcji oraz za wystawienie lub potwierdzenie dokumentów bezpieczeństwa statków. 2. Wymagania dotyczące: 1) liczebności oraz kwalifikacji zawodowych załogi, 2) prowadzenia dzienników na statkach, 3) przewozu materiałów i ładunków określają przepisy odrębne. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej oraz Policji, 2) statków sportowych, 3) statków śródlądowych uprawiających żeglugę na wodach morskich, 4) statków nie podlegających wpisowi do rejestru okrętowego lub rejestru statków morskich, 5) statków nowo wybudowanych, przebudowanych, odbudowanych lub remontowanych udających się w podróż próbną przed rozpoczęciem żeglugi, 6) doków pływających. 2. Przepisy dotyczące statków, o których mowa w ust. 1 pkt 3-6, w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i bezpieczeństwa życia na morzu oraz przeprowadzania inspekcji wydają dyrektorzy urzędów morskich w trybie określonym ustawą z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243, 1996 r. Nr 34, poz. 145 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726). § 3. Do wymagań bezpieczeństwa żeglugi i bezpieczeństwa życia na morzu stosuje się umowy międzynarodowe wiążące Rzeczpospolitą Polską oraz przepisy niniejszego rozporządzenia. § 4. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) żegludze bałtyckiej - oznacza to żeglugę po Morzu Bałtyckim i innych morzach zamkniętych o podobnych warunkach żeglugowych, a także żeglugę na morzach otwartych do 50 mil morskich od miejsca schronienia, z dopuszczalną odległością między dwoma miejscami schronienia do 100 mil morskich, 2) żegludze przybrzeżnej - oznacza to żeglugę w odległości nie większej niż 20 mil morskich od brzegu w rejonie Morza Bałtyckiego lub innego morza zamkniętego o podobnych warunkach żeglugowych, 3) żegludze krajowej - oznacza to żeglugę na wodach morskich w odległości nie większej niż 12 mil morskich od brzegu morskiego Rzeczypospolitej Polskiej, 4) żegludze osłoniętej - oznacza to żeglugę na akwenie Zalewu Szczecińskiego i Wiślanego oraz po Zatoce Gdańskiej na zachód od linii łączącej punkt na Półwyspie Helskim o współrzędnych 54°35' szerokości geograficznej północnej i 018°49' długości geograficznej wschodniej z punktem na Mierzei Wiślanej o współrzędnych 54°22' szerokości geograficznej północnej i 018°57' długości geograficznej wschodniej, 5) żegludze portowej - oznacza to żeglugę w obrębie portów, łącznie z Roztoką Odrzańską, do linii równoleżnika przechodzącego przez Bramę Torową nr 4 na Kanale Piastowskim i Zalewie Kamieńskim, 6) żegludze międzynarodowej - oznacza to żeglugę na akwenach innych niż wymienione w pkt 1-5, 7) kodeksach - oznacza to kodeksy Międzynarodowej Organizacji Morskiej, zwanej dalej "IMO", dotyczące bezpieczeństwa żeglugi i bezpieczeństwa życia na morzu, w tym zarządzania bezpieczną eksploatacją, 8) statku - oznacza to statek morski o polskiej przynależności. Rozdział 2 Wymagania techniczne stanu bezpieczeństwa statku § 5. Statek może być używany w żegludze morskiej, jeśli odpowiada wymaganiom technicznego stanu bezpieczeństwa w zakresie: budowy, stałych urządzeń i wyposażenia. § 6. Statek odpowiada wymaganiom technicznego stanu bezpieczeństwa, jeżeli czyni zadość przepisom technicznym dotyczącym: 1) kadłuba, 2) urządzeń sterowych, 3) urządzeń kotwicznych, 4) urządzeń holowniczych i cumowniczych, 5) stałych urządzeń połowowych, 6) masztów i olinowania, 7) silników napędowych głównych, 8) mechanizmów pomocniczych, 9) kotłów parowych oraz ich wyposażenia, 10) zbiorników ciśnieniowych oraz ich urządzeń, 11) rurociągów, 12) wałów śrubowych oraz śrub napędowych i innych pędników, 13) urządzeń automatyki, 14) urządzeń i instalacji gaśniczych oraz sprzętu gaśniczego, 15) wolnej burty, 16) stateczności, 17) niezatapialności w odniesieniu do statków, których dotyczy, 18) urządzeń nawigacyjnych i sygnałowych oraz statkowych świateł nawigacyjnych, 19) urządzeń elektrycznych oraz ich instalacji, 20) urządzeń radiokomunikacyjnych, 21) środków ratunkowych i ich urządzeń, 22) urządzeń ładunkowych i dźwigowych, 23) innych urządzeń z zakresu technicznego stanu bezpieczeństwa, określonym w umowach międzynarodowych i kodeksach oraz przepisach technicznych instytucji klasyfikacyjnych. § 7. 1. W zakresie technicznego stanu bezpieczeństwa statku uznaje się za obowiązujące przepisy techniczne wydawane przez polską instytucję klasyfikacyjną, działającą pod nazwą przedsiębiorstwo państwowe "Polski Rejestr Statków", z siedzibą w Gdańsku, zwaną dalej "PRS". 2. W stosunku do przystani i platform, pomostów oraz innych tego rodzaju urządzeń pływających o prostej konstrukcji nadzór nad spełnieniem wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa dyrektor urzędu morskiego może powierzyć stoczni lub uznanemu przez niego rzeczoznawcy. § 8. 1. Statki, ich stałe urządzenia i wyposażenie podlegają, w zakresie ustalonym w § 6, nadzorowi technicznemu PRS, który obejmuje: budowę, odbudowę, przebudowę i remonty statków, ich stałych urządzeń i wyposażenia oraz zapewnienie wymaganego stanu technicznego w trakcie eksploatacji, z zastrzeżeniem ust. 2. Nadzór techniczny jest realizowany w drodze dokonywania przeglądów. 2. W stosunku do przystani i platform, pomostów oraz innych tego rodzaju urządzeń pływających o prostej konstrukcji nadzór nad spełnieniem wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa może być dokonywany także poprzez stocznie lub uznanego przez dyrektora urzędu morskiego rzeczoznawcę. § 9. 1. Statki zakupione z ważną klasą obcej instytucji klasyfikacyjnej oraz statki, które uzyskały czasową polską przynależność, podlegają przekazaniu pod nadzór techniczny PRS przy pierwszym przeglądzie okresowym dla potwierdzenia klasy, jednak nie później niż po upływie 15 miesięcy od daty zakupu statku lub wpisu do rejestru okrętowego. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może powierzyć nadzór techniczny nad budową, przebudową i remontem statków oraz ich stałych urządzeń i wyposażenia, a także nad zachowaniem ich wymaganego stanu technicznego w czasie eksploatacji, obcej instytucji klasyfikacyjnej. § 10. Jeżeli nadzór obcej instytucji klasyfikacyjnej nie obejmuje wszystkich spraw wchodzących w zakres nadzoru technicznego PRS, dopełnienie wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa w tym zakresie podlega nadzorowi PRS. § 11. 1. Spełnienie wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa statku PRS stwierdza po dokonaniu przeglądu, w świadectwach, zaświadczeniach lub orzeczeniach, zwanych dalej "dokumentami instytucji klasyfikacyjnej". 2. Podmioty, o których mowa w § 8 ust. 2 i § 9 ust. 2, wydają, w przypadkach określonych w tych przepisach, świadectwa, zaświadczenia lub orzeczenia o spełnieniu wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa statku. Dokumenty te uznawane są za równorzędne z dokumentami PRS. Rozdział 3 Inne wymagania bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu § 12. Niezależnie od spełnienia wymagań technicznego stanu bezpieczeństwa określonych w § 5 i 6 statek może być używany w żegludze morskiej, jeżeli spełnia także inne wymagania bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, obejmujące w szczególności: 1) wyposażenie w środki i urządzenia ratunkowe, 2) obsadę łodzi i tratw ratunkowych, 3) wyposażenie w środki sygnałowe, nawigacyjne i radiowe, 4) urządzenia do podejmowania pilota, 5) alarmy i ćwiczenia, 6) ochronę przeciwpożarową, 7) zarządzanie jego bezpieczną eksploatacją. § 13. 1. W zakresie, o którym mowa w § 12 pkt 1, statki pasażerskie oraz inne statki o pojemności brutto 500 i powyżej, odbywające żeglugę międzynarodową, z wyjątkiem statków rybackich, powinny być wyposażone w: 1) łodzie ratunkowe, 2) łodzie ratownicze, 3) tratwy ratunkowe, 4) koła ratunkowe, 5) pasy ratunkowe, 6) ubrania ratunkowe, 7) środki ochrony cieplnej, 8) inne środki i urządzenia ratunkowe. 2. Ilość i rodzaj środków ratunkowych, ich rozmieszczenie, sposób instalowania i wyposażenie określa Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzona w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. wraz z późniejszymi zmianami (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319 i z 1986 r. Nr 35, poz. 177) oraz Protokołem sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321), zwana dalej "Konwencją SOLAS". § 14. Statki uprawiające podróże poza rejon żeglugi przybrzeżnej, o pojemności brutto poniżej 3 000, powinny być dodatkowo wyposażone w ubrania ratunkowe odpowiadające wymaganiom Konwencji SOLAS, dla każdej osoby znajdującej się na statku. § 15. 1. Dla statków innych niż wymienione w § 13 ust. 1 ustala się następujące kategorie pod względem wyposażenia w środki i urządzenia ratunkowe: 1) kategoria A1 - statki pasażerskie odbywające podróże w żegludze przybrzeżnej, 2) kategoria A2 - statki pasażerskie odbywające podróże w żegludze osłoniętej, 3) kategoria A3 - statki pasażerskie uprawiające żeglugę portową, 4) kategoria B - statki towarowe o pojemności brutto poniżej 500, 5) kategoria C1 - statki rybackie o długości powyżej 75 m, wliczając w to statki, które przetwarzają swoje połowy, 6) kategoria C2 - statki rybackie o długości 75 m i poniżej, wliczając w to statki, które przetwarzają swoje połowy, 7) kategoria D - statki specjalistyczne o pojemności brutto poniżej 500. 2. Ilość, rodzaj i rozmieszczenie środków i urządzeń ratunkowych dla poszczególnych kategorii statków, o których mowa w ust. 1, określają dyrektorzy urzędów morskich. Dyrektorzy urzędów morskich określają ponadto rodzaj przedmiotów stanowiących wyposażenie środków ratunkowych dla poszczególnych kategorii tych statków oraz minimalny zestaw urządzeń nawigacyjnych, radiowych i środków sygnałowych dla tych statków. 3. Ilekroć wyposażenie w środki ratunkowe uzależnione jest od długości statku, przyjmuje się wówczas jego długość pomiarową określoną przepisami Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków, sporządzonej w Londynie dnia 23 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 56, poz. 247 i 248). 4. Warunki uznawania stacji przeprowadzających atestację środków ratunkowych określają dyrektorzy urzędów morskich, zgodnie z wymogami IMO, i wydają świadectwa uznania dla tych stacji. § 16. Wszystkie znajdujące się na statku środki i urządzenia ratunkowe oraz przedmioty stanowiące ich wyposażenie powinny być utrzymywane w należytym stanie technicznym i w stałej gotowości do użycia w razie nagłej potrzeby zarówno przed rozpoczęciem żeglugi, jak i przez cały czas trwania podróży. § 17. 1. W składzie załogi każdego statku powinna znajdować się określona liczba osób posiadająca kwalifikacje do kierowania oraz obsługi łodzi i tratw ratunkowych. 2. Dowodem posiadania kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, jest dyplom oficerski w specjalności pokładowej lub świadectwo ratownika. § 18. 1. Wymagana minimalna liczba osób posiadających kwalifikacje, o których mowa w § 17, dla każdej znajdującej się na statku łodzi ratunkowej wynosi dla nośności łodzi: 1) do 40 osób - 2, 2) od 41 do 61 osób - 3, 3) od 62 do 85 osób - 4, 4) powyżej 85 osób - 5. 2. Dla każdej łodzi ratunkowej powinien być wyznaczony kierownik łodzi i jego zastępca. Kierownictwo łodzi ratunkowej powinno być powierzone osobie posiadającej kwalifikacje, o których mowa w § 17. 3. Do obsługi każdej łodzi motorowej powinien być przydzielony członek załogi znający obsługę silnika. § 19. 1. Do obsługi każdej tratwy ratunkowej kapitan statku wyznacza co najmniej jednego członka załogi posiadającego kwalifikacje, o których mowa w § 17. W razie wyznaczenia do obsługi tratwy ratunkowej więcej niż jednego członka załogi, kapitan wyznacza kierownika tratwy. 2. Dyrektor urzędu morskiego, mając na względzie charakter podróży, liczbę osób na statku oraz rodzaj statku, może: 1) zezwolić na wyznaczenie na kierowników tratw ratunkowych zamiast osób o kwalifikacjach, o których mowa w § 3, osoby posiadające przeszkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych, 2) odmiennie ustalić liczbę osób wyznaczonych do obsługi środków ratunkowych. § 20. Świadectwa ratownika posiadane przez członków załogi statku pasażerskiego powinny znajdować się u kapitana statku i na żądanie organu inspekcyjnego być okazywane wraz z imiennym wykazem: 1) oficerów pokładowych, 2) osób posiadających świadectwo ratownika. § 21. 1. Statek morski uprawiający żeglugę międzynarodową powinien być wyposażony w: 1) kompas magnetyczny i żyroskopowy, 2) echosondę i sondę ręczną, 3) chronometr i sekundomierz, 4) radar, 5) radiopławę awaryjną, 6) radiotelefon UKF, 7) stację radiotelefoniczną, 8) latarnie sygnałowo-pozycyjne, 9) dzwon, gong i przyrząd do nadawania sygnałów dźwiękowych, 10) komplet sygnałów optycznych, 11) inne urządzenia nawigacyjne, radiowe i środki sygnałowe zgodnie postanowieniami umów międzynarodowych. 2. Statek wymieniony w ust. 1 powinien prowadzić radiową służbę nasłuchu zgodnie z umowami międzynarodowymi. 3. Znajdujące się na statku środki sygnałowe, urządzenia nawigacyjne i radiowe, sposób ich zainstalowania i rozmieszczenia powinny odpowiadać wymaganiom określonym w rozporządzeniu i przepisom technicznym PRS. 4. Wyposażenie jednostek ratunkowych w środki do radiowej łączności dwukierunkowej oraz transpondery radarowe powinny być przechowywane na statku w dobrym stanie technicznym i w gotowości do umieszczenia w środkach ratunkowych. § 22. 1. Statki o pojemności brutto mniejszej niż 200 powinny być wyposażone w reflektory radarowe. Wymagania w zakresie budowy i instalowania reflektorów radarowych na statkach określają przepisy techniczne PRS. 2. Dyrektor urzędu morskiego może polecić zainstalowanie reflektorów radarowych na statkach o pojemności brutto powyżej 200, jeżeli uzna to za konieczne ze względu na bezpieczeństwo żeglugi. § 23. 1. Statki powinny być wyposażone w niezbędne do prowadzenia nawigacji aktualne zestawy map morskich, wydawnictw i podręczników oraz w przybory nawigacyjne, a także teksty umów międzynarodowych i kodeksów z zakresu bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu. 2. Minimalny zestaw wydawnictw i podręczników oraz przyborów nawigacyjnych określają dyrektorzy urzędów morskich. 3. Podręcznik mocowania ładunku powinien być zatwierdzony przez PRS. § 24. 1. Statki odbywające podróże morskie, w czasie których zachodzi prawdopodobieństwo korzystania z usług pilota morskiego, powinny być wyposażone w urządzenia do podejmowania pilota zgodnie z Konwencją SOLAS. 2. Zgodność budowy urządzeń do podejmowania pilota z wymaganiami Konwencji SOLAS stwierdza PRS. 3. Urządzenie do podejmowania pilota powinno być utrzymywane w stałej gotowości do użycia. 4. Umocowanie urządzenia do podejmowania pilota, wejście pilota na statek i jego zejście ze statku powinien nadzorować oficer pokładowy. § 25. 1. Na statkach obowiązują następujące alarmy: 1) alarm ogólny, 2) alarm pożarowy, 3) alarm innych zagrożeń. 2. Ustala się następujące sygnały alarmów: 1) sygnał alarmu ogólnego stanowi siedem lub więcej krótkich dźwięków z następującym po nich jednym dźwiękiem długim: (.......-) (.......-) (.......-), 2) sygnał alarmu pożarowego stanowią dwa krótkie dźwięki z następującym po nich jednym dźwiękiem długim: (..-) (..-) (..-), 3) sygnał alarmu innych zagrożeń stanowią dwa krótkie dźwięki z następującymi po nich dwoma długimi dźwiękami, a następnie znów dwa krótkie dźwięki: (..- -..) (..- -..) (..- -..). 3. Polecenie opuszczenia statku jest ostatnią fazą alarmu ogólnego i może być poprzedzone jednym długim sygnałem dźwiękowym (-). Kapitan przez rozgłośnię statkową lub inny środek łączności wewnętrznej kilkakrotnie poleca opuścić statek. 4. Na każdym statku powinien znajdować się aktualny rozkład alarmowy, opracowany zgodnie z wytycznymi wydanymi przez dyrektorów urzędów morskich, określający sygnały alarmowe, ich charakterystykę oraz sposób postępowania i obowiązki członków załogi na wypadek alarmu. 5. Na statku, na którym znajdują się pomieszczenia dla pasażerów, powinny znajdować się również, sporządzone w odpowiednich językach, tablice informacyjne dla pasażerów, określające: 1) sygnały alarmu ogólnego i jego charakterystykę, 2) sposób zachowania się pasażerów na wypadek ogłoszenia alarmu, 3) sposób zakładania pasa ratunkowego lub ubrania ratunkowego. § 26. 1. W celach szkoleniowych przeprowadza się na statkach alarmy ćwiczebne dla załogi oraz próbne dla pasażerów. 2. Alarmy ćwiczebne i próbne ogłasza się po uprzednim zawiadomieniu pasażerów lub załogi o terminie ich przeprowadzenia. 3. Ćwiczebne alarmy pożarowe i ogólne powinny być przeprowadzane zgodnie z wytycznymi wydanymi przez dyrektorów urzędów morskich, z tym że: 1) na statkach pasażerskich i towarowych odbywających podróże międzynarodowe - w terminach i na zasadach zgodnych z postanowieniami Konwencji SOLAS, 2) na statkach w żegludze portowej, osłoniętej i przybrzeżnej - zgodnie z instrukcją w sprawie alarmów, opracowaną przez armatora na podstawie wytycznych dyrektora urzędu morskiego, 3) na pozostałych statkach - w odstępach nie przekraczających jednego miesiąca oraz każdorazowo, jeżeli skład załogi uległ zmianie w ponad 25%, 4) na wszystkich statkach - w porze nocnej, w odstępach nie przekraczających 3 miesięcy. 4. Ćwiczebny alarm innych zagrożeń należy przeprowadzać co najmniej raz na 3 miesiące. Tematem ćwiczeń powinny być przemiennie pozostałe zagrożenia statku, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie wytycznymi. § 27. 1. Szczegółowe instrukcje alarmowe dla poszczególnych statków oraz rozkłady alarmowe dla statków pasażerskich opracowują armatorzy na podstawie wytycznych wydanych przez dyrektorów urzędów morskich. 2. Ilość i rodzaj sprzętu awaryjnego do likwidowania przecieków i ratowania statku przed zatonięciem określają dyrektorzy urzędów morskich. § 28. 1. Sprzęt gaśniczy przeznaczony do wyposażenia statków powinien odpowiadać przepisom technicznym PRS. 2. Konstrukcje zabezpieczenia przeciwpożarowego statków oraz ich wyposażenie w stałe urządzenia i instalacje gaśnicze określają przepisy techniczne PRS. 3. Szczegółowe zasady ustalania normatywów wyposażania statków w sprzęt gaśniczy określają przepisy dyrektorów urzędów morskich. § 29. 1. Rodzaj, ilość i rozmieszczenie sprzętu gaśniczego na statku ustala dyrektor urzędu morskiego przy zatwierdzaniu planu ochrony przeciwpożarowej. 2. Plan ochrony przeciwpożarowej powinien być: 1) wywieszony w miejscu widocznym i ogólnie dostępnym, a jego kopia przechowywana przez kapitana statku wraz z innymi dokumentami; dodatkowy egzemplarz planu powinien być przechowywany w pojemniku umieszczonym i oznakowanym zgodnie z Konwencją SOLAS jako plan dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, 2) sporządzony w języku polskim, a pojemnik oznakowany również w języku polskim - na statkach w żegludze krajowej. 3. Plan ochrony przeciwpożarowej opracowuje armator według wytycznych dyrektora urzędu morskiego. § 30. 1. Sprzęt gaśniczy powinien być: 1) używany wyłącznie do celów ratowniczo-gaśniczych i ratowniczych oraz szkoleniowych, 2) utrzymywany w należytym stanie technicznym i w gotowości do natychmiastowego użycia podczas podróży i postoju statku w porcie. 2. Utrzymywanie sprzętu gaśniczego w należytym stanie technicznym i gotowości do użycia podlega kontroli organu inspekcyjnego. § 31. Na każdym statku wszyscy członkowie załogi powinni być przeszkoleni w zakresie ochrony przeciwpożarowej, a ewidencja dotycząca odbycia przeszkolenia powinna znajdować się u kapitana statku i być okazywana na żądanie organu inspekcyjnego. § 32. 1. Statki pasażerskie oraz inne statki o pojemności brutto 500 i powyżej, uprawiające żeglugę międzynarodową, z wyjątkiem statków rybackich, oraz armatorzy tych statków powinni spełniać wymagania w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją, wynikające z Konwencji SOLAS i Międzynarodowego Kodeksu Zarządzania Bezpieczeństwem i Ochrony Środowiska, zwanego dalej "Kodeksem zarządzania bezpieczeństwem". 2. Przeglądy w zakresie zgodności statku i armatora z wymaganiami, o których mowa w ust. 1, wykonuje PRS na zlecenie armatora, zgodnie z regulaminami uzgodnionymi z dyrektorami urzędów morskich. 3. Raport zawierający wyniki przeglądu wraz z wnioskiem o wydanie certyfikatu zgodności i certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem PRS przekazuje dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla siedziby armatora. 4. Dyrektor urzędu morskiego może wyznaczyć swojego przedstawiciela do udziału w przeglądach, o których mowa w ust. 2. Rozdział 4 Inspekcje i dokumenty bezpieczeństwa statku § 33. W zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu statki podlegają inspekcjom: wstępnym, okresowym, dorywczym i kontrolnym, z tym że w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją armatorzy i statki podlegają inspekcjom wstępnym i okresowym oraz dla potwierdzenia dokumentów bezpieczeństwa. § 34. 1. Inspekcje wstępne i okresowe obejmują swym zakresem całokształt stanu bezpieczeństwa statku i mają na celu stwierdzenie, czy statek posiada ważne dokumenty instytucji klasyfikacyjnej, o których mowa w § 11, w zakresie budowy: statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia oraz czy jego stan odpowiada wszystkim wymaganiom w zakresie całokształtu bezpieczeństwa statku. 2. Inspekcje wstępne i okresowe w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją mają na celu stwierdzenie, czy armator i jego statek odpowiadają wymaganiom określonym w Konwencji SOLAS i Kodeksie zarządzania bezpieczeństwem. § 35. Inspekcje dorywcze obejmują swoim zakresem wybrane elementy bezpieczeństwa statku bądź też całokształt stanu bezpieczeństwa statku w celu stwierdzenia, czy stan statku i jego stałych urządzeń i wyposażenia nie uległ zmianom w takim zakresie, że może to spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa statku, ładunku, pasażerów i załogi. Inspekcje dorywcze, obejmujące swoim zakresem całokształt bezpieczeństwa statku, mogą być uznane przez organ inspekcyjny za inspekcje okresowe. § 36. Inspekcje kontrolne mogą obejmować swoim zakresem elementy bezpieczeństwa statku w stopniu, w jakim organ inspekcyjny uzna to za konieczne w celu stwierdzenia, czy: 1) statek posiada ważne dokumenty bezpieczeństwa i zaświadczenia instytucji klasyfikacyjnej dotyczące budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia, 2) stałe urządzenia i wyposażenie statku są w stanie zapewniającym ich sprawne działanie, 3) od czasu wydania dokumentów bezpieczeństwa nie zaszły zmiany w stanie technicznym: kadłuba, stałych urządzeń i wyposażeniu oraz czy nie miały miejsca uszkodzenia wpływające na stan bezpieczeństwa statku, 4) przestrzegane są inne wymagania z zakresu bezpieczeństwa statku, określone w § 1 ust. 2 i § 12. § 37. 1. Statki o obcej przynależności, przebywające w porcie lub na redzie portu polskiego, mogą być poddane inspekcji kontrolnej dyrektora urzędu morskiego. 2. Inspekcja statku o obcej przynależności obejmuje: 1) potwierdzenie zgodności wyposażenia i urządzeń statku z wymaganiami Konwencji SOLAS, 2) potwierdzenie zgodności stanu załogi z certyfikatem bezpiecznej obsługi, 3) potwierdzenie zasadniczej charakterystyki statku ze świadectwem pomiarowym, 4) stwierdzenie, czy statek posiada ważne dokumenty bezpieczeństwa, 5) wszystkie inne wymagania wynikające z umów i porozumień międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu. § 38. Przy przeprowadzaniu inspekcji statku powinien być obecny kapitan statku lub wyznaczony przez niego zastępca. § 39. 1. Statek lub armator zgłoszony do inspekcji wstępnej oraz okresowej powinien być przygotowany do sprawnego jej przeprowadzenia. 2. W przypadku inspekcji dorywczej przeprowadzonej na żądanie właściciela, armatora lub kapitana statku przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 40. Podczas inspekcji organowi inspekcyjnemu należy przedstawić dokumenty instytucji klasyfikacyjnej jako dowód dopełnienia wymagań w zakresie: budowy, stałych urządzeń i wyposażenia. § 41. 1. W razie stwierdzenia lub uzasadnionego podejrzenia, że stan statku, jego stałych urządzeń lub wyposażenia nie odpowiada stanowi stwierdzonemu w dokumentach instytucji klasyfikacyjnej, organ inspekcyjny rozszerza odpowiednio zakres inspekcji i zawiadamia o tym instytucję klasyfikacyjną oraz może zażądać od instytucji klasyfikacyjnej przeprowadzenia ponownego przeglądu. 2. Z każdej przeprowadzonej inspekcji organ inspekcyjny sporządza protokół, którego kopie otrzymuje kapitan statku i armator. 3. W razie negatywnego wyniku inspekcji, organ inspekcyjny powiadamia armatora statku, a w odniesieniu do statku o obcej przynależności - konsula państwa, którego banderę statek podnosi, IMO oraz organ, który wydał dokumenty bezpieczeństwa statku, o wszystkich okolicznościach, jakie złożyły się na negatywny wynik inspekcji. § 42. Organ inspekcyjny na podstawie wyników inspekcji wydaje polecenia i zalecenia pokontrolne dla armatora i kapitana statku. Wykonanie poleceń powinno być zgłoszone na piśmie organowi inspekcyjnemu, który je wydał, w ustalonym przez niego terminie. § 43. 1. W razie pozytywnego wyniku inspekcji wstępnej lub okresowej, organ inspekcyjny wydaje dokumenty bezpieczeństwa statku lub potwierdza ich ważność. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w razie uznania przez organ inspekcyjny inspekcji dorywczej za inspekcję okresową. § 44. 1. Konsul może, bez przeprowadzenia inspekcji, przedłużyć jednorazowo dokumenty bezpieczeństwa statku na okres do trzech miesięcy od daty ich wygaśnięcia, w celu dopłynięcia statku do portu, w którym może być przeprowadzona inspekcja. 2. O każdym przypadku przedłużenia ważności dokumentów bezpieczeństwa statku konsul powiadamia dyrektora urzędu morskiego, właściwego dla portu macierzystego statku. 3. Konsul może w szczególnych przypadkach, w uzgodnieniu z dyrektorem urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku, zlecić organowi inspekcyjnemu państwa, w którego porcie statek przebywa, przeprowadzenie inspekcji statku związanej z wydaniem lub potwierdzeniem dokumentów bezpieczeństwa statku. § 45. 1. Statki określone w § 13 ust. 1 obowiązane są odpowiednio posiadać następujące dokumenty bezpieczeństwa przewidziane w Konwencji SOLAS i związanych z nią kodeksach: 1) świadectwo pasażerskie, 2) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego, 3) certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego, 4) certyfikat bezpieczeństwa wyposażenia statku towarowego, 5) certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego, 6) certyfikat zwolnienia, 7) certyfikat bezpiecznej obsługi, 8) certyfikat zdolności do przewozu stałych ładunków masowych, 9) certyfikat zdolności dla statku przewożącego materiały niebezpieczne, 10) certyfikat konstrukcji i wyposażenia statku dynamicznie unoszonego, 11) pozwolenie eksploatacji statku dynamicznie unoszonego, 12) certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego, 13) certyfikat zarządzania bezpieczeństwem, 14) tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem. 2. Armator statku, o którym mowa w § 13 ust. 1, obowiązany jest posiadać dokument zgodności albo tymczasowy dokument zgodności, określony w Kodeksie zarządzania bezpieczeństwem. Kopia dokumentu powinna znajdować się na statku. 3. Statki inne niż wymienione w § 13 ust. 1 obowiązane są posiadać odpowiednio: 1) kartę bezpieczeństwa, którą wydaje się na okres nie dłuższy niż 60 miesięcy, 2) kartę bezpieczeństwa na jednorazową lub próbną podróż, 3) kartę bezpieczeństwa typu "Ł", którą wydaje się dla statków małych o prostej budowie na okres nie dłuższy niż ważność dokumentów instytucji klasyfikacyjnej. 4. Wzory dokumentów bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz kart bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 46. 1. Dokumenty bezpieczeństwa, których okres ważności przekracza 12 miesięcy, podlegają potwierdzeniu w okresach rocznych. Podstawą potwierdzenia jest pozytywny wynik inspekcji dla potwierdzenia dokumentu bezpieczeństwa. 2. Dokument bezpieczeństwa traci ważność przed upływem okresu, na który został wystawiony, jeżeli: 1) na statku zaszły zmiany zagrażające jego bezpieczeństwu, 2) utracił ważność odpowiedni dokument instytucji klasyfikacyjnej, stwierdzający stan technicznego bezpieczeństwa statku, 3) nie zostało dokonane roczne potwierdzenie ważności dokumentu. § 47. Statki odbywające podróż próbną mogą otrzymać dokumenty bezpieczeństwa wymienione w § 45 ust. 1, pod warunkiem spełnienia wymagań określonych dla statków odbywających żeglugę międzynarodową. § 48. 1. Dokumenty bezpieczeństwa statku wydaje się w trzech egzemplarzach z przeznaczeniem dla: statku, armatora i dyrektora urzędu morskiego. 2. Dokumenty bezpieczeństwa statku oraz dokumenty instytucji klasyfikacyjnej lub ich poświadczone kopie powinny znajdować się stale na statku i być zawsze dostępne dla organu inspekcyjnego. § 49. 1. Statki pasażerskie powinny posiadać dodatkowo aktualny wykaz ograniczeń żeglugi sporządzony zgodnie z postanowieniami konwencji SOLAS przez PRS. 2. Wymagania określone w ust. 1 w odniesieniu do statków wybudowanych przed dniem 1 stycznia 1997 r. powinny być spełnione nie później niż podczas pierwszego przeglądu okresowego. Rozdział 5 Przeprowadzanie inspekcji § 50. Dyrektor urzędu morskiego przeprowadza inspekcje przez wyznaczonych w tym celu inspektorów. § 51. 1. Dyrektor urzędu morskiego przeprowadza inspekcje w celu stwierdzenia, czy: 1) statek odpowiada wymaganiom w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, w tym w zakresie bezpiecznej eksploatacji statku, 2) armator spełnia wymagania bezpiecznej eksploatacji statku. 2. Spełnienie przez statek, wymieniony w § 13 ust. 1, wymagań w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, w tym w zakresie bezpiecznej eksploatacji, stwierdza dyrektor urzędu morskiego, wystawiając odpowiednie dokumenty wymienione w § 45 ust. 1. 3. Spełnienie przez armatora wymagań w zakresie bezpiecznej eksploatacji stwierdza dyrektor urzędu morskiego, wystawiając odpowiedni dokument wymieniony w § 45 ust. 2. 4. Spełnienie przez statek inny niż wymieniony w § 13 ust. 1 wymagań w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu stwierdza dyrektor urzędu morskiego, wystawiając odpowiedni dokument wymieniony w § 45 ust. 3. § 52. Regulamin przeprowadzania inspekcji, kwalifikacje inspektorów oraz wzór protokołu inspekcji określają przepisy dyrektorów urzędów morskich. Rozdział 6 Opłaty za inspekcje statków i wystawianie lub potwierdzanie dokumentów bezpieczeństwa § 53. 1. Za przeprowadzenie inspekcji wstępnej, okresowej i dorywczej statków oraz za wystawianie lub potwierdzanie dokumentów bezpieczeństwa statków organ dokonujący tych czynności pobiera opłaty. 2. Nie pobiera się opłat za przeprowadzenie inspekcji kontrolnej statku. 3. Wysokość opłat za przeprowadzanie inspekcji statków i za wystawianie lub potwierdzanie dokumentów bezpieczeństwa określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Opłaty za czynności wymienione w ust. 1 ustala się w jednostkach taryfowych (j.t.). Wartość złotową jednostki taryfowej stanowi równowartość 0,2 SDR - Specjalnych Praw Ciągnienia według kursu w tabelach kursowych Narodowego Banku Polskiego. 5. Opłatę za wykonaną czynność ustala się według wartości złotowej, obowiązującej w dniu wykonania czynności. § 54. 1. Organ inspekcyjny pobiera opłaty, wydając nakaz płatniczy w ciągu 7 dni od dokonania czynności podlegającej opłacie. 2. Opłaty za inspekcje oraz za wystawienie, potwierdzenie, przedłużenie lub przywrócenie ważności dokumentów bezpieczeństwa statku ponosi armator lub właściciel statku. 3. Od opłat nie uiszczonych w terminie pobiera się odsetki za zwłokę, w wysokości określonej przepisami o zobowiązaniach podatkowych. § 55. Opłata za wystawienie lub potwierdzenie każdego dokumentu bezpieczeństwa zawiera w sobie opłatę za przeprowadzenie inspekcji i sporządzenie dokumentu. § 56. Opłaty za czynności wymienione w § 53 ust. 1 stanowią dochody budżetu państwa. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 57. Dokumenty bezpieczeństwa statku wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują moc do czasu upływu ich ważności lub najbliższej inspekcji okresowej. § 58. 1. Wymagania w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją, o których mowa w § 32 ust. 1, obowiązują: 1) w odniesieniu do statków pasażerskich oraz zbiornikowców do przewozu produktów naftowych, chemikaliowców, gazowców, masowców i innych statków towarowych uznanych przez Konwencję SOLAS za bardzo szybkie statki towarowe, o pojemności brutto 500 i powyżej - z dniem 1 lipca 1998 r., 2) w odniesieniu do pozostałych statków towarowych i ruchomych jednostek wiertniczych o pojemności brutto 500 i powyżej - z dniem 1 lipca 2002 r. 2. Przed terminami, o których mowa w ust. 1, armator może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie spełnienia przez niego i jego statek wymagań w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją, o których mowa w § 32 ust. 1, oraz wydanie dokumentów, o których mowa w § 45 ust. 1 pkt 13 i 14 oraz ust. 2, nie wcześniej jednak niż w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 59. Traci moc rozporządzenie Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 14 października 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa żeglugi statków morskich (Dz. U. Nr 32, poz. 171). § 60. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 września października 1997 r. (poz. 879). Załącznik nr 1 WZORY DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 OPŁATY ZA PRZEPROWADZANIE INSPEKCJI I WYSTAWIANIE LUB POTWIERDZANIE DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA STATKU A. OPŁATY ZA PRZEPROWADZENIE INSPEKCJI I WYSTAWIENIE DOKUMENTÓW: 1. Za certyfikat bezpieczeństwa i świadectwo pasażerskie statku pasażerskiego: 1.1 Statki o pojemności brutto do 500 1200 j.t. 1.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2000 1600 j.t. 1.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2000 do 10.000 2400 j.t. 1.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 3200 j.t. 1.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo 480 j.t. 2. Za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego: 2.1 Statki o pojemności brutto do 500 2250 j.t. 2.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2000 3000 j.t. 2.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2000 do 10.000 3750 j.t. 2.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 5970 j.t. 2.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo 1350 j.t. 3. Za certyfikat bezpieczeństwa wyposażenia statku towarowego: 3.1 Statki o pojemności brutto do 500 1050 j.t. 3.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2000 1200 j.t. 3.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2000 do 10.000 1500 j.t. 3.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 1950 j.t. 3.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo 450 j.t. 4. Za certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego: 4.1 z wyposażeniem radiotelefonicznym dla statków o pojemności brutto do 500 lub z wyposażeniem GMDSS na obszary A1 lub A2 600 j.t. 4.2 z wyposażeniem radiotelegraficznym lub radiotelefonicznym dla statków o pojemności brutto powyżej 500 lub z wyposażeniem GMDSS na obszary A3 i A4 900 j.t. 5. Za certyfikat zwolnienia - opłata wynosi 50% stawki opłaty podstawowej za dokument, którego certyfikat zwolnienia dotyczy. 6. Za certyfikat bezpiecznej obsługi 500 j.t. 7. Za certyfikat zdolności do przewozu stałych ładunków masowych 1000 j.t. 8. Za certyfikat zdolności dla statku przewożącego materiały niebezpieczne 1200 j.t. 9. Za certyfikat konstrukcji i wyposażenia statku dynamicznie unoszonego opłata pobierana jest od pojemności brutto w wysokości jak za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego. 10. Za pozwolenie eksploatacji statku dynamicznie unoszonego - opłata pobierana jest w wysokości 50% opłaty za certyfikat konstrukcji i wyposażenia statku dynamicznie unoszonego. 11. Za certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego - opłata pobierana jest od pojemności brutto w wysokości jak za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego. 12. Za certyfikat zarządzania bezpieczeństwem oraz za tymczasowy certyfikat - opłata pobierana jest od pojemności brutto w wysokości jak za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego. 13. Za tymczasowy dokument zgodności oraz za tymczasowy dokument zgodności 3000 j.t. 14. Za kartę bezpieczeństwa i kartę bezpieczeństwa typu "Ł" (opłaty roczne) 14.1 Statki o pojemności brutto do 20 lub 15 m długości 100 j.t. 14.2 Statki o pojemności brutto powyżej 20 do 100 lub powyżej 15 m do 25 m długości 300 j.t. 14.3 Statki o pojemności brutto powyżej 100 do 250 500 j.t. 14.4 Statki o pojemności brutto powyżej 250 do 500 650 j.t. 14.5 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2000 1000 j.t. 14.6 Statki o pojemności brutto powyżej 2000 do 10.000 2000 j.t. 14.7 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 3000 j.t. 14.8 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo 450 j.t. 14.9 Opłaty określone w pkt 14.1 - 14.8 ulegają obniżeniu o: - 50% w przypadku gdy statek nie posiada własnego napędu mechanicznego, - 20% w przypadku gdy statek nie posiada własnego napędu mechanicznego, ale posiada mechanizmy pomocnicze. 15. Za kartę bezpieczeństwa na jednorazową podróż 15.1 Statki o pojemności brutto do 20 lub 15 m długości 50 j.t. 15.2 Statki o pojemności brutto powyżej 20 do 100 lub powyżej 15 m do 25 m długości 150 j.t. 15.3 Statki o pojemności brutto powyżej 100 do 250 250 j.t. 15.4 Statki o pojemności brutto powyżej 250 do 500 325 j.t. 15.5 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2000 500 j.t. 15.6 Statki o pojemności brutto powyżej 2000 do 10.000 1000 j.t. 15.7 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 1500 j.t. 15.8 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo 225 j.t. 15.9 Opłaty określone w pkt 15.1 - 15.8 ulegają obniżeniu o: - 50% w przypadku gdy statek nie posiada własnego napędu mechanicznego. 16. Za wystawienie dla statku morskiego po raz pierwszy dokumentu bezpieczeństwa - opłata wynosi 110% opłaty podstawowej dla danego dokumentu. 17. Za wydanie certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego statkom morskim posiadającym klasę "A" - opłata wynosi 110% opłaty podstawowej za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego. B. OPŁATY ZA POTWIERDZANIE WAŻNOŚCI DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA - opłata za potwierdzenie dokumentów bezpieczeństwa wynosi 200 j.t. za każdy dokument bezpieczeństwa, na którym dokonano potwierdzenia ważności. C. OPŁATY INNE 1. za wydanie duplikatu lub odpisu dokumentu bezpieczeństwa 50 j.t. 2. w przypadku gdy inspekcję pozytywną poprzedziła inspekcja negatywna opłata za wystawienie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 200% opłaty podstawowej dla danego dokumentu. 3. w przypadku gdy inspekcja poprzedzająca wydanie lub potwierdzenie dokumentu bezpieczeństwa statku - z powodów niezależnych od urzędu morskiego - zostanie w całości lub w części dokonana poza godzinami pracy urzędu morskiego opłata za wydanie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 130% opłaty podstawowej za dany dokument. D. Ilekroć opłaty przewidziane w niniejszym załączniku są uzależnione od długości statku należy przez to rozumieć długość określoną w § 16 ust. 3 rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 9 października 1997 r. w sprawie sposobu dystrybucji komórek, tkanek i narządów. (Dz. U. Nr 132, poz. 880) Na podstawie art. 16 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje sposób dystrybucji pobranych ze zwłok ludzkich w celu przeszczepienia innej osobie komórek, tkanek i narządów oraz szpiku i innych regenerujących się komórek i tkanek pobranych od żywego człowieka. § 2. 1. Jednostka organizacyjna służby zdrowia, która pobrała narząd ze zwłok ludzkich w celu przeszczepienia, jest obowiązana niezwłocznie powiadomić telefonicznie, faxem lub w inny sposób o pobraniu narządu Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji "Poltransplant", zwane dalej Poltransplantem, i jednostkę organizacyjną prowadzącą krajową listę osób oczekujących na przeszczepienie pobranego narządu. 2. Powiadomienie powinno zawierać dane medyczne dotyczące dawcy oraz pobranego narządu, umożliwiające ocenę przydatności narządu do przeszczepienia i ocenę zgodności immunologicznej. 3. Jednostka organizacyjna prowadząca krajową listę osób oczekujących na przeszczepienie pobranego narządu dokonuje w oparciu o kryteria medyczne wyboru biorcy i po upewnieniu się o możliwości dokonania przeszczepienia powiadamia niezwłocznie, po uprzednim porozumieniu z Poltransplantem, jednostkę organizacyjną służby zdrowia, która pobrała narząd, o nazwie, adresie i numerze telefonu (faxu) zakładu opieki zdrowotnej, do którego należy dostarczyć pobrany narząd. 4. O powiadomieniu, o którym mowa w ust. 3, jednostka organizacyjna prowadząca krajową listę osób oczekujących na przeszczepienie informuje niezwłocznie zakład opieki zdrowotnej, który ma dokonać przeszczepienia, ze wskazaniem nazwy, adresu i numeru telefonu (faxu) jednostki organizacyjnej służby zdrowia, która dokonała pobrania narządu, w celu ustalenia sposobu i terminu jego dostarczenia. § 3. Przepisy § 2 stosuje się odpowiednio w przypadku pobrania ze zwłok ludzkich tkanek oka. § 4. 1. Dystrybucja komórek i tkanek przechowywanych do przeszczepienia w banku komórek i tkanek jest dokonywana na podstawie zbiorczego lub jednostkowego zamówienia zakładu opieki zdrowotnej dokonującego ich przeszczepienia. 2. Zamówienie powinno zawierać dane dotyczące rodzaju komórek, tkanek i ich liczby oraz sposobu i miejsca ich dostarczenia. § 5. 1. Bank komórek i tkanek powiadamia o złożonym zamówieniu jednostkę organizacyjną prowadzącą krajową listę oczekujących na przeszczepienie określonych komórek, objętych zamówieniem. 2. Jednostka organizacyjna prowadząca krajową listę osób oczekujących na przeszczepienie określonych komórek i tkanek, kierując się kolejnością na liście i względami medycznymi, wskazuje bankowi komórek i tkanek zakład opieki zdrowotnej, do którego należy dostarczyć komórki i tkanki w pierwszej kolejności. § 6. Jednostka organizacyjna służby zdrowia, bank komórek i tkanek do przesyłki zawierającej komórki i tkanki załącza: 1) informacje o sterylności przeszczepu, o sposobie konserwowania i postępowania przed użyciem przeszczepu oraz zaopatruje przeszczep w numer kodowy pozwalający na identyfikację dawcy i zastosowaną procedurę medyczną, 2) zestawienie rzeczywiście poniesionych kosztów pobrania komórek i tkanek, ich przechowywania i transportu ustalonych zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 104, poz. 661) oraz wysokość należności z tego tytułu i sposób zapłaty. § 7. 1. Zakład opieki zdrowotnej dokonujący przeszczepienia komórek i tkanek może zawierać porozumienia na okres wieloletni z bankami komórek i tkanek na dostarczanie określonych komórek i tkanek. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, nie zwalnia banku komórek i tkanek od dostarczenia w pierwszej kolejności komórek i tkanek zakładowi opieki zdrowotnej, który ma dokonać ich przeszczepienia osobie objętej krajową listą osób oczekujących na przeszczepienie określonych komórek i tkanek. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 9 października 1997 r. w sprawie zasad i trybu ustalania kosztów pobrania, przechowywania i transportu komórek, tkanek i narządów oraz zwrotu tych kosztów. (Dz. U. Nr 132, poz. 881) Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, w rozumieniu przepisów odrębnych. § 2. Do rzeczywiście poniesionych kosztów pobrania komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich w jednostce organizacyjnej służby zdrowia zalicza się koszty osobowe i materiałowe obejmujące: 1) koszty osobowe komisji stwierdzającej trwałe i nieodwracalne ustanie funkcji pnia mózgu (śmierci mózgowej), 2) koszty pobytu w szpitalu potencjalnego dawcy w okresie od podejrzenia śmierci mózgowej do jej stwierdzenia, 3) koszty opinii lekarza anatomopatologa lub lekarza sądowego o stanie zwłok i o możliwości pobrania tkanek na podstawie kryteriów kwalifikacji dawców, 4) bezpośrednie koszty zabiegu pobrania i protezowania zwłok, 5) koszty badań laboratoryjnych koniecznych do wykonania przed pobraniem, 6) koszty hodowania komórek do przeszczepienia, 7) koszty konserwacji, sterylizacji przechowywania i opakowania przedmiotu pobrania, 8) koszty transportu przedmiotu pobrania do zakładu opieki zdrowotnej, w którym ma być dokonany zabieg przeszczepienia. § 3. Do rzeczywiście poniesionych kosztów przez bank komórek i tkanek zalicza się koszty wymienione w § 2 pkt 3-8. § 4. 1. Do ustalania wysokości i trybu ustalania kosztów, o których mowa w § 2 i 3, oraz ich ewidencjonowania stosuje się przepisy zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 czerwca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencji dochodów i kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Monitor Polski Nr 19, poz. 143), z tym że jednostka organizacyjna służby zdrowia pobierająca komórki, tkanki i narządy oraz bank komórek i tkanek jest ośrodkiem zadaniowym w rozumieniu tych przepisów. 2. Należność, jaką zakład opieki zdrowotnej, któremu dostarczono w celu przeszczepienia komórki, tkanki i narządy, jest obowiązany przekazać jednostce organizacyjnej służby zdrowia bądź bankowi komórek i tkanek z tytułu realizacji zamówienia, jest ustalona na podstawie kosztów finalnych, obliczanych zgodnie z § 2-5 zarządzenia, o którym mowa w ust. 1. § 5. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do dostarczania komórek, tkanek i narządów stosuje się przepisy kodeksu cywilnego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. (Dz. U. Nr 133, poz. 882) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Komornik sądowy, zwany dalej "komornikiem", jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Art. 2. 1. Komornik wykonuje czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych oraz inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. 2. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa. 3. Komornikom powierza się w szczególności następujące zadania: 1) wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń, 2) wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów, 3) sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora. 4. Komornik, poza zadaniami określonymi w ust. 3, ma prawo: 1) doręczania zawiadomień sądowych, obwieszczeń, protestów i zażaleń oraz innych dokumentów za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty, 2) na wniosek organizatora licytacji - sprawowania urzędowego nadzoru nad dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub najwyższej oferty. Art. 3. 1. Przy wykonywaniu czynności komornik podlega tylko ustawom oraz orzeczeniom sądu. 2. Prezes sądu rejonowego, przy którym działa komornik, nadzoruje formalną poprawność jego działalności, a w szczególności: 1) szybkość, sprawność i rzetelność postępowania poprzez badanie, czy w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość w podejmowaniu czynności, przy czym nadzór nie może wkraczać w działania podlegające nadzorowi sądu, 2) prawidłowość prowadzenia biurowości i rachunkowości, z tym że nadzór nie może wkraczać w gospodarkę środkami przeznaczonymi na utrzymanie kancelarii komorniczej i finansowanie działalności egzekucyjnej, 3) kulturę pracy, w tym przestrzeganie wyznaczonych terminów czynności i przyjmowania interesantów oraz utrzymywanie kancelarii komorniczej na poziomie odpowiednim do godności urzędu i posiadanych środków. 3. W zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 2, prezes sądu rejonowego działa wyłącznie poprzez jednokrotną kontrolę przeprowadzoną w ciągu roku w kancelarii komornika sprawowaną osobiście lub przez wyznaczonego sędziego i przy pomocy księgowego oraz w ramach rozpatrywania skarg i zażaleń nie stanowiących przedmiotu rozpoznania sądu w trybie art. 767 Kodeksu postępowania cywilnego. Prezes sądu rejonowego uprawniony jest, w zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 2, do żądania od komornika stosownych wyjaśnień i wydawania zarządzeń, których nieprzestrzeganie może stanowić podstawę wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Art. 4. Komornik używa okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwa, zawierającej w otoku jego funkcję oraz oznaczenie siedziby. Art. 5. Komornik prowadzi kancelarię komorniczą zwaną dalej "kancelarią". Art. 6. Skargi na postępowanie komornika nie dotyczące czynności egzekucyjnych i nie objęte nadzorem prezesa sądu rejonowego rozpatrują organy samorządu komorniczego. Art. 7. 1. Na wniosek prezesa właściwego sądu apelacyjnego Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii właściwej izby komorniczej, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi rewiry komornicze oraz wyznacza siedziby kancelarii. 2. Minister Sprawiedliwości prowadzi rejestr rewirów komorniczych i siedzib kancelarii. 3. Minister Sprawiedliwości do dnia 31 marca każdego roku ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz zarejestrowanych kancelarii i rewirów komorniczych. Art. 8. 1. Wierzyciel ma prawo wyboru komornika w granicach właściwości sądu apelacyjnego. 2. Komornik działa na obszarze swojego rewiru komorniczego obejmującego część lub cały obszar właściwości sądu rejonowego lub kilku sądów rejonowych. 3. Komornik nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, do którego przeprowadzenia jest właściwy. 4. Na pisemny wniosek wierzyciela komornik może prowadzić egzekucję na obszarze właściwości sądu apelacyjnego. 5. Komornik prowadzący egzekucję według wyboru wierzyciela zawiadomi o wszczęciu i zakończeniu egzekucji komornika, któremu sprawa przypadłaby zgodnie z właściwością lub podziałem czynności. 6. W razie podejmowania czynności, na żądanie wierzyciela poza rewirem komornika, kosztami obciąża się wierzyciela, niezależnie od przysługującego mu zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych. Na pokrycie kosztów wierzyciel wpłaca zaliczkę przed podjęciem czynności. 7. Przez koszty, o których mowa w ust. 6, rozumie się diety, zwrot za przejazdy, transporty specjalistyczne oraz koszty noclegów komornika. 8. Komornik, za zgodą wierzyciela, może przekazać całość lub część sprawy egzekucyjnej innemu komornikowi, jeżeli ten wyrazi na to zgodę. Przekazanie sprawy nie wpływa na wysokość opłat. 9. Do komornika stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o wyłączeniu sędziego. Rozdział 2 Powoływanie i odwoływanie komorników Art. 10. 1. Komornikiem sądowym może być ten, kto: 1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 2) jest nieskazitelnego charakteru, 3) ukończył wyższe studia prawnicze lub administracyjne, 4) odbył aplikację komorniczą, 5) złożył egzamin komorniczy, 6) ukończył 25 lat. 2. Od wymagań określonych w ust. 1 w pkt 4 i 5 zwolnieni są sędziowie, prokuratorzy, adwokaci, radcowie prawni, notariusze oraz osoby, które ukończyły aplikację sądową, prokuratorską, adwokacką, radcowską lub notarialną, a także osoby posiadające stopień doktora nauk prawnych. Art. 11. 1. Komornika powołuje Minister Sprawiedliwości na wniosek zainteresowanego, złożony za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego, w okręgu którego komornik zamierza wykonywać swoje czynności. Przed powołaniem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii samorządu komorniczego o zainteresowanym. 2. Samorząd komorniczy ma obowiązek przedstawić opinię, o której mowa w ust. 1, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Brak opinii w tym terminie nie wstrzymuje rozpoznania wniosku przez Ministra Sprawiedliwości. 3. Minister Sprawiedliwości może również powołać komornika z własnej inicjatywy po zasięgnięciu opinii samorządu komorniczego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 12. 1. Do wniosku o powołanie zainteresowany powinien dołączyć dokumenty potwierdzające swoje kwalifikacje oraz może przedkładać opinie. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa osoba zainteresowana bezpośrednio do prezesa sądu apelacyjnego lub za pośrednictwem izby komorniczej, w której okręgu znajduje się rewir komorniczy, o którego objęcie wnioskuje zainteresowany. Art. 13. 1. Komornik jest obowiązany w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia o powołaniu utworzyć lub objąć kancelarię i zgłosić o tym Ministrowi Sprawiedliwości. 2. Minister Sprawiedliwości w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku niedokonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, powołanie traci moc. Okoliczność tę stwierdza Minister Sprawiedliwości. 4. Z dniem zgłoszenia o objęciu lub utworzeniu kancelarii Ministrowi Sprawiedliwości nawiązuje się stosunek pracy z komornikiem. Art. 14. 1. Przy powołaniu komornik składa ślubowanie wobec Ministra Sprawiedliwości według następującej roty: "Ślubuje uroczyście jako komornik powierzone mi obowiązki wypełnić zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy państwowej i zawodowej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości, godności i honoru." 2. Minister Sprawiedliwości może upoważniać prezesa właściwego sądu apelacyjnego do przyjęcia ślubowania. Art. 15. 1. Minister Sprawiedliwości odwołuje komornika, jeżeli komornik: 1) zrezygnował z pełnienia swoich obowiązków, 2) z powodu choroby lub stanu zdrowia został uznany orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków komornika lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się takiemu badaniu, mimo zalecenia właściwej izby komorniczej, 3) ukończył 65 rok życia, 4) został pozbawiony prawomocnym wyrokiem sądu praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu, 5) rażąco i uporczywie naruszył przepisy prawa, co zostało stwierdzone orzeczeniami sądu wydanymi w wyniku rozpoznania środków zaskarżenia, skarg na czynności komornika lub innych środków prawnych - na wniosek prezesa właściwego sądu apelacyjnego, 6) został ukarany, prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym, karą wydalenia ze służby komorniczej, 7) nie zawarł umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub utracił to ubezpieczenie z zawinionych przez siebie przyczyn. 2. Odwołanie komornika w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 5 i 7, następuje po uprzednim wysłuchaniu komornika, chyba że nie jest to możliwe, oraz po zasięgnięciu opinii samorządu komorniczego. Rozdział 3 Obowiązki i prawa komorników Art. 16. Komornik jest obowiązany postępować zgodnie z przepisami prawa, złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej oraz podnosić kwalifikacje zawodowe. Art. 17. Komornik używa tytułu: "Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w ..." lub "Komornik Sądowy Rewiru ... przy Sądzie Rejonowym w ...", a jeżeli siedziba kancelarii znajduje się w innej miejscowości niż siedziba sądu rejonowego, należy dodać "Kancelaria Komornicza w ..." z dokładnym adresem. Art. 18. 1. Komornik dostosowuje dni i godziny przyjęć interesantów do miejscowych warunków. Po uzgodnieniu tych warunków z prezesem sądu rejonowego, przy którym działa, podaje o nich informację na tablicy informacyjnej u wejścia do kancelarii. 2. W sprawach pilnych komornik powinien przyjąć interesantów poza ustalonymi godzinami przyjęć. Komornik powinien również przyjąć interesantów w niedziele i święta, jeżeli ważny interes strony wymaga niezwłocznego działania z udziałem komornika. Art. 19. 1. Komornik może wykonywać czynności urzędowe w dni robocze i soboty w godzinach od 7 do 21. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych wymagana jest zgoda prezesa sądu rejonowego. 2. Czynności komornika rozpoczęte przed godziną 21 mogą być prowadzone w dalszym ciągu bez zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli ich przerwanie może znacznie utrudnić egzekucję. Art. 20. 1. Komornik jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności sprawy, o których powziął wiadomość ze względu na wykonywane czynności. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, trwa także po odwołaniu komornika. 3. Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy komornik składa zeznanie przed sądem w charakterze świadka. Art. 21. 1. Komornikowi nie wolno podejmować dodatkowego zajęcia lub zatrudnienia, które by przeszkadzało w pełnieniu obowiązków albo mogło uchybiać powadze wykonywanego zawodu. 2. Dodatkowe zatrudnienie komornik może podjąć za zgodą prezesa właściwego sądu apelacyjnego i rady izby komorniczej. 3. O zamiarze podjęcia dodatkowego zajęcia komornik zawiadamia prezesa właściwego sądu apelacyjnego i radę izby komorniczej. Prezes tego sądu w terminie tygodniowym może sprzeciwić się podjęciu tego zajęcia. Art. 22. Komornik ma obowiązek w terminie tygodniowym przekazać uprawnionemu wyegzekwowane należności, a jeżeli dopuści do opóźnienia, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu odsetki od kwot otrzymanych i nie rozliczonych w terminie. Art. 23. 1. Komornik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu czynności. 2. Zastępca komornika ponosi odpowiedzialność jak komornik w zakresie czynności, które wykonywał. Art. 24. Komornik ma obowiązek zawarcia umowy o ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkodę, która może wyniknąć w związku z jego działalnością egzekucyjną, a jeżeli komornik zatrudnia pracowników, również umowy o ubezpieczeniu od swojej odpowiedzialności za szkodę, która może wyniknąć z działania jego pracowników w związku z postępowaniem egzekucyjnym. Art. 25. Komornicy opłacają, na potrzeby organów samorządu komorniczego, składki miesięczne, których wysokość ustala corocznie Krajowa Rada Komornicza. Art. 26. 1. Jeżeli komornik nie może pełnić obowiązków z powodu przeszkód prawnych lub faktycznych, pełnienie obowiązków zleca się zastępcy komornika. 2. Zastępcą komornika może być komornik innego rewiru komorniczego lub asesor komorniczy. Art. 27. 1. W przypadku gdy w kancelarii nie jest zatrudniony asesor komorniczy, zastępcę komornika wyznacza prezes właściwego sądu apelacyjnego na wniosek właściwej rady izby komorniczej. 2. Zastępstwo komornika musi być uzgodnione z komornikiem, chyba że nie jest to możliwe. Art. 28. Za podstawę naliczenia składki na ubezpieczenie społeczne komornika przyjmuje się wyłącznie jego wynagrodzenie zasadnicze. Rozdział 4 Aplikanci i asesorzy komorniczy Art. 29. 1. Aplikantem komorniczym może być ten, kto odpowiada wymaganiom określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1-3. 2. Aplikant komorniczy jest zatrudniony przez komornika za zgodą rady izby komorniczej. 3. Komornik ma obowiązek zatrudnić co najmniej jednego aplikanta komorniczego w okresie 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Prezes sądu apelacyjnego może zwolnić komornika z obowiązku, o którym mowa w ust. 3, po zasięgnięciu opinii prezesa sądu rejonowego i rady izby komorniczej. Art. 30. 1. Aplikacja komornicza trwa 2 lata i ma na celu zapoznanie aplikanta komorniczego z całokształtem pracy komornika. 2. Aplikant komorniczy po upływie roku od dnia rozpoczęcia aplikacji komorniczej może być upoważniony przez komornika do samodzielnego wykonywania określonych czynności egzekucyjnych, do których upoważniony jest asesor komorniczy. Upoważnienie to wymaga formy pisemnej i powinno być okazane stronie na jej żądanie przed przystąpieniem do czynności. Art. 31. 1. Aplikacja komornicza kończy się egzaminem komorniczym, organizowanym przez Krajową Radę Komorniczą, składanym przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Ministra Sprawiedliwości. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości jako przewodniczący, 2) przedstawiciel Krajowej Rady Komorniczej, 3) dwaj sędziowie sądu wojewódzkiego delegowani przez Ministra Sprawiedliwości, 4) komornik delegowany przez radę izby komorniczej. 3. Koszty przeprowadzenia egzaminu komorniczego ponosi Krajowa Rada Komornicza i egzaminowany. 4. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, zakres egzaminu komorniczego, tryb postępowania komisji egzaminacyjnej i wysokość wynagrodzenia jej członków. Art. 32. 1. Asesorem komorniczym może zostać osoba odpowiadająca wymaganiom określonym w art. 10. 2. Asesora komorniczego powołuje prezes właściwego sądu apelacyjnego na wniosek komornika, który zamierza zatrudnić asesora komorniczego. 3. Rada izby komorniczej w uzasadnionych przypadkach może zobowiązać komornika do zatrudnienia asesora komorniczego w jego kancelarii. Art. 33. 1. Komornik może zlecić asesorowi komorniczemu przeprowadzenie egzekucji w sprawach o świadczenie pieniężne nie przewyższające kwoty dwudziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości. 2. Komornik może zlecić asesorowi komorniczemu także dokonanie określonych czynności w innych sprawach, z wyłączeniem: 1) sprzedaży oraz wydania wierzycielowi ruchomości o wartości przekraczającej kwotę, o której mowa w ust. 1, 2) wykonania opróżnienia lokalu, pomieszczenia, gruntu lub przedsiębiorstwa, 3) wykonania orzeczenia o zastosowaniu środków przymusu, 4) wykonania orzeczenia o odebraniu osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką, 5) ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych w sprawach o roszczenia niepieniężne oraz o roszczenia pieniężne przekraczające kwotę, o której mowa w ust. 1, 6) sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, o ile suma ta przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, 7) wydawania decyzji i podpisywania dokumentów dotyczących depozytu. 3. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1 i 2 powinno być wystawione na piśmie i określać sprawy lub czynności, do których przeprowadzenia asesor komorniczy został upoważniony. Rozdział 5 Koszty działalności egzekucyjnej komornika i zasady prowadzenia kancelarii Art. 34. Koszty działalności egzekucyjnej komornika obejmują: 1) osobowe i rzeczowe koszty zorganizowania i utrzymania kancelarii, w szczególności związane z zatrudnieniem pracowników, zapewnieniem lokalu i wyposażeniem w niezbędny sprzęt biurowy, 2) koszty ochrony zajętego mienia i niezbędnej ochrony osobistej oraz ubezpieczenia mienia kancelarii i własnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, 3) koszty przejazdów w miejscowości będącej siedzibą komornika, korespondencji, obrotu pieniężnego, przewozu drobnych ruchomości nie wymagających transportu specjalistycznego, 4) obowiązkowe opłaty na samorząd komorniczy ponoszone zgodnie z przepisami ustawy, 5) inne koszty niezbędne do wykonywania czynności egzekucyjnych oraz czynności przewidziane przepisami ustawy, jeżeli nie są pokrywane w trybie określonym w art. 39. Art. 35. Koszty, o których mowa w art. 34, komornik pokrywa z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Art. 36. 1. Komornik zatrudnia na podstawie umów: o pracę, o dzieło lub zlecenia pracowników oraz inne osoby niezbędne do obsługi kancelarii, a także ochrony i pomocy w czynnościach w terenie. 2. Komornik zatrudnia aplikantów komorniczych zgodnie z art. 29 ust. 2 i asesorów komorniczych zgodnie z art. 32 ust. 2. 3. Za działania osób wymienionych w ust. 1 i 2 związane z postępowaniem egzekucyjnym komornik odpowiada jak za działania własne. 4. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania komornika wynikające z zatrudnienia osób, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz kosztów jego działalności. Art. 37. 1. Ruchomości stanowiące wyposażenie kancelarii stanowią własność komornika i nie podlegają egzekucji jako przedmioty niezbędne do osobistej pracy. 2. Po zakończeniu pełnienia funkcji komornik obowiązany jest przekazać następcy nieodpłatnie pieczęcie urzędowe. Ewidencjonowane ruchomości wyposażenia kancelarii obowiązany jest zbyć następcy na jego życzenie po cenie zakupu pomniejszonej o stopień amortyzacji. Art. 38. Komornik może utworzyć kancelarię poza budynkiem sądu. Rozdział 6 Wydatki w toku egzekucji Art. 39. 1. Komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji tylko w zakresie określonym ustawą. 2. Wydatkami, o których mowa w ust. 1, są: 1) należności biegłych. 2) koszty ogłoszeń w pismach, 3) koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości, 4) należności osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach, 5) koszty działania komornika, o których mowa w art. 8 ust. 7, poza terenem rewiru komorniczego, 6) koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym. Art. 40. Na pokrycie wydatków, o których mowa w art. 39, komornik może żądać zaliczki od strony, która wniosła o dokonanie czynności, uzależniając czynność od jej uiszczenia. Zasada ta dotyczy także czynności w sprawach z wniosku Skarbu Państwa lub gminy lub na polecenie sądu albo prokuratora. Sąd rejonowy, przy którym działa komornik, przekazuje komornikowi sumy niezbędne na pokrycie wydatków w sprawach innych osób zwolnionych od kosztów sądowych. Art. 41. Komornik obowiązany jest rozliczyć zaliczkę w terminie miesiąca od dnia poczynienia wydatków, na które była przeznaczona, i zwrócić jej nie wykorzystana część. Jeżeli skutkiem wcześniejszego postępowania lub z innych przyczyn opłacona zaliczkowo czynność w ogóle nie została dokonana - termin miesięczny biegnie od dnia ukończenia postępowania lub zaistnienia przyczyn niedokonania czynności. Art. 42. Sumy przekazane przez sąd lub prokuratora zgodnie z art. 40 komornik zwraca po ich wyegzekwowaniu z pierwszeństwem przed wszelkimi innymi należnościami. Rozdział 7 Opłaty egzekucyjne Art. 43. Za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne. Art. 44. 1. W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera opłaty stosunkowe, zależne od wartości egzekwowanego świadczenia. W razie rozszerzenia przez wierzyciela egzekucji co do wysokości egzekwowanego świadczenia, pobiera się także opłatę stosunkową od różnicy tego świadczenia 2. W razie wyboru przez wierzyciela więcej niż dwóch sposobów egzekucji świadczeń pieniężnych, opłata stosunkowa ulega podwyższeniu o 1/10 część za każdy następny sposób egzekucji. 3. W sprawach o egzekucję świadczeń niepieniężnych i w innych przypadkach określonych w ustawie opłata jest stała. Art. 45. 1. Wszczęcie egzekucji świadczeń pieniężnych uzależnione jest od uiszczenia przez wierzyciela części opłaty stosunkowej w wysokości 7% wartości egzekwowanego świadczenia, nie więcej jednak niż 1/3 całej opłaty, o której mowa w art. 49. 2. Jeżeli egzekucja okaże się bezskuteczna bądź wyegzekwowana kwota nie wystarcza na pokrycie kosztów egzekucji, komornik zwraca połowę opłaty stosunkowej. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzekwowanej należności Skarbu Państwa i gmin, nie wyłączając egzekucji prowadzonej na polecenie sądu lub prokuratora. Zasada ta nie dotyczy innych wierzycieli zwolnionych od kosztów sądowych przez sąd lub z mocy ustawy. 4. Nieuiszczenie opłaty, o której mowa w ust. 1, w terminie tygodnia od dnia otrzymania przez wierzyciela wezwania do zapłaty lub nieprzekazanie przez wierzyciela wezwania do zapłaty lub nieprzekazanie jej przez sąd lub prokuratora, łącznie z poleceniem egzekucyjnym, powoduje zwrot wniosku lub polecenia. 5. Nie opłacony wniosek o wszczęcie egzekucji wniesiony przez adwokata lub radcę prawnego zwraca się bez wzywania do opłat, jeżeli od wniosku pobrana powinna być oplata stała. 6. Komornik może rozłożyć na raty opłatę uiszczaną przez wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, wszczynając egzekucję po wpłaceniu pierwszej raty ustalonej przez komornika. Art. 46. 1. Do wartości egzekwowanego roszczenia stanowiącej podstawę ustalenia opłaty egzekucyjnej wlicza się odsetki, koszty i inne należności podlegające egzekucji wraz ze świadczeniem głównym w dniu złożenia wniosku lub rozszerzenia egzekucji. 2. Do wartości, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak kosztów toczącego się postępowania egzekucyjnego i kosztów zastępstwa przez adwokata lub radcę prawnego w tym postępowaniu egzekucyjnym. 3. Przy oznaczaniu wartości egzekwowanego roszczenia każde rozpoczęte 10 zł liczy się za pełne. Art. 47. 1. W sprawach o egzekucję świadczeń powtarzających się wartość egzekwowanego roszczenia, stanowiącą podstawę ustalenia opłaty stosunkowej w dniu wszczęcia egzekucji, stanowi suma świadczeń za jeden rok oraz suma świadczeń zaległych. 2. Jeżeli przedmiotem egzekucji są świadczenia za okres krótszy niż rok, wartość egzekwowanego roszczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi suma świadczeń za cały czas ich trwania. Art. 48. 1. Jeżeli prowadzona jest egzekucja alimentów zasądzonych w stosunku ułamkowym lub procentowym i nie można ustalić wartości egzekwowanego roszczenia w sposób określony w art. 47, to wartość tego roszczenia należy ustalić tymczasowo na podstawie dolnej granicy świadczenia określonego w tytule wykonawczym, a w razie braku oznaczenia dolnej granicy, na podstawie pierwszej potrąconej raty. 2. Ostateczną wartość roszczenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się po upływie każdego roku od dnia potrącenia pierwszej raty. Art. 49. Cała opłata stosunkowa wynosi 21% wartości egzekwowanego świadczenia, jednak nie może być niższa niż 1/10 i wyższa niż trzydziestokrotna wysokość prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, zwanego dalej "prognozowanym przeciętnym wynagrodzeniem". Art. 50. Za egzekucję odebrania rzeczy komornik pobiera opłatę stałą w wysokości 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 51. 1. Opłata stała wynosi 40% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za: 1) wprowadzenie w posiadane nieruchomości i usunięcie z niej ruchomości; w przypadku przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych opłatę pobiera się od każdej izby składającej się na pomieszczenie przedsiębiorstwa, 2) wprowadzenie zarządcy w zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa oraz za wprowadzenie dozorcy w dozór nieruchomości, 3) opróżnienie lokalu z rzeczy lub osób, z tym że odrębną opłatę pobiera się od każdej izby. 2. Przy opróżnianiu lokali mieszkalnych nie pobiera się odrębnej opłaty od pomieszczeń stanowiących: przedpokoje, alkowy, korytarze, werandy, łazienki, spiżarnie, loggie i podobnych. 3. Przy opróżnianiu pomieszczeń i lokali niemieszkalnych, w szczególności garażu, stajni, obory lub sklepu, pobiera się opłatę za każde pomieszczenie, jak za izbę. Art. 52. Za wykonanie orzeczenia w sprawie odebrania osoby pobiera się opłatę stałą w wysokości 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Art. 53. Za dokonanie spisu inwentarza albo innego spisu majątku pobiera się stałą opłatę w wysokości 10% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę. Art. 54. Za wprowadzenie wierzyciela w posiadanie w przypadkach innych niż wymienione w art. 51 pobiera się opłatę stałą w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, a w razie podjęcia egzekucji na skutek dalszych naruszeń posiadania, opłatę zwiększa się każdorazowo o 100%. Art. 55. Za opieczętowanie lub zdjęcie pieczęci, bez dokonywania równoczesnego spisu, pobiera się opłatę stałą w wysokości 4% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia od każdej opieczętowanej izby lub innego pomieszczenia. Art. 56. Za egzekucję inną niż wymieniona w art. 44-55 pobiera się opłatę stałą w wysokości 10% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę czynności egzekucyjnych. Art. 57. Za wszystkie czynności z udziałem Policji pobiera się opłatę stałą w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, którą ściąga się od dłużnika. Art. 58. Za udział w usunięciu oporu dłużnika oraz za wykonanie nakazu w sprawie osadzenia dłużnika w zakładzie karnym pobiera się opłatę w wysokości 25% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Wykonanie nakazu osadzenia uzależnione jest od uiszczenia opłaty przez wierzyciela. Art. 59. 1. Opłatę nie uiszczoną przez wierzyciela zwolnionego od kosztów sądowych oraz pozostałą część opłaty nie obciążającą wierzyciela komornik ściąga od dłużnika, z tym że drugą część opłaty stosunkowej oblicza się proporcjonalnie do wyegzekwowanych kwot. 2. Jeżeli egzekucja świadczeń powtarzających się trwa dłużej niż rok, wysokość świadczeń wyegzekwowanych stanowi podstawę ustalenia opłaty stosunkowej ściąganej od dłużnika. 3. W egzekucji wszczętej na polecenie sądu lub prokuratora z wyegzekwowanych kwot w pierwszej kolejności zwraca się uiszczona część opłaty stosunkowej, a drugą połowę oblicza się zgodnie z zasadą, o której mowa w ust. 1. 4. Z drugiej części opłat egzekucyjnych ściągniętych od dłużnika, o których mowa w ust. 1, 20% stanowi dochód Skarbu Państwa. Art. 60. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, opłaty za czynności komorników nie będące czynnościami egzekucyjnymi. Rozdział 8 Wynagrodzenie komorników Art. 61. 1. Komornik otrzymuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. 2. Komornik oprócz wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera wynagrodzenie prowizyjne z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Art. 62. 1. Wynagrodzeniem prowizyjnym komornika są opłaty egzekucyjne pobrane i ściągnięte w danym miesiącu, pomniejszone o koszty działalności egzekucyjnej, określone w art. 34, oraz o kwotę opłat, o których mowa w art. 59 ust. 4. 2. Wynagrodzenie prowizyjne komornik raz w miesiącu pobiera bezpośrednio z uzyskanych opłat egzekucyjnych. 3. W zakresie wynagrodzenia prowizyjnego komornik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 63. 1. Zastępca niezdolnego do pracy komornika, ustanowiony na podstawie art. 26, pobiera 20% wynagrodzenia prowizyjnego uzyskanego w zastępowanym rewirze komorniczym za czas niezdolności do pracy komornika nie przekraczający 35 dni w ciągu roku. 2. Jeżeli zastępowany komornik pobiera zasiłek chorobowy, korzysta z urlopu bezpłatnego lub z innych przyczyn nie może wykonywać obowiązków - zastępca komornika pobiera całość wynagrodzenia prowizyjnego. 3. Zastępca komornika ustanowiony na czas urlopu wypoczynkowego komornika nie pobiera uzyskanego w czasie zastępstwa wynagrodzenia prowizyjnego. Wynagrodzenie to przypada w całości zastępowanemu. Rozdział 9 Nadzór nad komornikami Art. 64. 1. Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników i działalnością samorządu komorniczego sprawuje Minister Sprawiedliwości. Nadzór ten nie może wkraczać w działania podlegające nadzorowi sądu. 2. Nadzór nad działalnością komorników sprawuje Minister Sprawiedliwości poprzez prezesów sądów apelacyjnych i sędziów-wizytatorów. 3. Minister Sprawiedliwości, lub z jego upoważnienia, prezes sądu apelacyjnego może zlecić sędziemu-wizytatorowi przeprowadzenie wizytacji w określonej kancelarii. Art. 65. 1. Krajowa Rada Komornicza sprawuje nadzór nad komornikami niezależnie od nadzoru sprawowanego przez Ministra Sprawiedliwości i prezesów sądów. 2. Krajowa Rada Komornicza wyznacza komorników-wizytatorów spośród komorników, którzy są obowiązani dokonywać wizytacji w kancelariach danego okręgu. Wizytacja kancelarii powinna być przeprowadzona co najmniej raz w ciągu 3 lat. 3. Przedmiotem nadzoru, o którym mowa w ust. 1, jest terminowość, rzetelność i skuteczność postępowania egzekucyjnego. 4. Osoby powołane do sprawowania nadzoru nad działalnością komorników mają prawo wglądu w czynności komorników, mogą żądać wyjaśnień oraz w razie stwierdzenia uchybień mogą wystąpić do sądu o wydanie zarządzenia w trybie art. 759 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 66. 1. Komornik jest obowiązany złożyć przed dniem 1 lutego każdego roku roczne sprawozdanie ze swojej działalności. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, komornik składa prezesowi sądu apelacyjnego, a kopię tego sprawozdania - właściwej radzie izby komorniczej. 3. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania, o którym mowa w ust. 1. Art. 67. 1. Rada izby komorniczej przekazuje Krajowej Radzie Komorniczej po dwa egzemplarze protokołów wizytacji i wniosków, poleceń powizytacyjnych oraz sprawozdania zbiorcze kancelarii, a także uchwały i protokoły walnych zgromadzeń komorników izb komorniczych. 2. Krajowa Rada Komornicza przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości uchwały i protokoły walnych zgromadzeń izb komorniczych oraz Krajowego Zjazdu Komorników, a także własne sprawozdanie roczne wraz z bilansem, w terminie dwóch tygodni od dnia ich otrzymania lub sporządzenia. 3. Minister Sprawiedliwości może zażądać, w razie potrzeby, od Prezesa Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych również innych dokumentów niż określone w ust. 2. Art. 68. 1. Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o uchylenie uchwały samorządu komorniczego sprzecznej z prawem w terminie 6 miesięcy od dnia jej otrzymania. 2. Sąd Najwyższy oddala skargę lub uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu komorniczego ze wskazaniami co do sposobu jej załatwienia. Art. 69. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe przepisy o biurowości i rachunkowości kancelarii. Art. 70. Polecenia i wnioski z wizytacji stanowią dla Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych materiał do obowiązkowego, stałego szkolenia komorników. Rozdział 10 Odpowiedzialność dyscyplinarna Art. 71. Komornik odpowiada dyscyplinarnie w szczególności za: 1) naruszenie powagi i godności urzędu, 2) rażącą obrazę przepisów prawa, 3) niewykonanie poleceń powizytacyjnych, 4) wydatkowanie środków podlegających dokumentacji na działalność rażąco niezgodną z ich przeznaczeniem. Art. 72. 1. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) kara pieniężna do trzykrotnej wysokości najniższego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, 4) wydalenie ze służby komorniczej. 2. Kara nagany oraz kara pieniężna pociąga za sobą utratę biernego prawa wyborczego do organów samorządu komorniczego na okres 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego. 3. Kary pieniężne są przekazywane na rzecz Krajowej Rady Komorniczej. 4. Wydalenie ze służby komorniczej pociąga za sobą zakaz wykonywania zawodu na okres 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego. 5. Kary, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, ulegają zatarciu po upływie 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego, a kara wydalenia ze służby komorniczej ulega zatarciu po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4. Art. 73. Po upływie 3 lat od dnia popełnienia czynu nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, a postępowanie wszczęte ulega umorzeniu. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach prawa karnego. Art. 74. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego mogą złożyć Minister Sprawiedliwości, prezesi sądów, sędziowie-wizytatorzy, organy samorządu komorniczego oraz komornicy-wizytatorzy. Art. 75. 1. Sprawy dyscyplinarne w pierwszej instancji rozpoznaje w składzie 3-osobowym komisja dyscyplinarna powołana przez Krajową Radę Komorniczą. 2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej stronom przysługuje odwołanie do sądu wojewódzkiego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. 3. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu wojewódzkiego nie przysługuje kasacja. Art. 76. Wykonanie prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej w przypadku kary wydalenia ze służby komorniczej należy do Ministra Sprawiedliwości, a w przypadku kar wymienionych w art. 72 ust. 1 pkt 1-3 - do rady właściwej izby komorniczej. Art. 77. W przypadku prawomocnego ukarania koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi ukarany. Art. 78. 1. Komisja dyscyplinarna może zawiesić w czynnościach komornika, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub karne. 2. Na uchwałę o zawieszeniu w czynnościach komornika przysługuje zażalenie do sądu wojewódzkiego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. 3. Wniesienie zażalenia nie uchyla zawieszenia. 4. Zawieszenie w czynnościach ustaje z dniem prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego, chyba że: 1) komisja dyscyplinarna uchyliła je wcześniej, 2) prawomocnie orzeczona została kara wymieniona w art. 72 ust. 1 pkt 4. 5. W czasie zawieszenia w czynnościach komornika zawiesza się z mocy prawa wszelkie funkcje pełnione przez niego w samorządzie komorniczym. Rozdział 11 Samorząd komorniczy Art. 79. 1. Komornicy tworzą samorząd komorniczy. 2. Samorząd komorniczy obejmuje: 1) Krajowy Zjazd Komorników, 2) Krajowa Radę Komorniczą, 3) walne zgromadzenia komorników izb komorniczych, 4) izby komornicze. 3. Krajowa Rada Komornicza i izby komornicze posiadają osobowość prawną. 4. Kadencja władz samorządu komorniczego trwa 4 lata. Art. 80. 1. Najwyższą władzą samorządu komorniczego jest Krajowy Zjazd Komorników. 2. Krajowy Zjazd Komorników wybiera Prezesa Krajowej Rady Komorniczej, Krajową Komisję Rewizyjną oraz określa siedzibę władz. 3. Członków Krajowej Rady Komorniczej wybierają walne zgromadzenia komorników izb komorniczych po dwóch z każdej izby komorniczej. 4. Krajowy Zjazd Komorników jest zwoływany dla zaopiniowania uchwał w najważniejszych sprawach dotyczących komorników i warunków ich pracy. Art. 81. 1. Zwyczajny Krajowy Zjazd Komorników jest zwoływany co 2 lata. 2. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Komorników może być zwołany w każdym czasie na żądanie Ministra Sprawiedliwości albo na żądanie co najmniej trzech izb komorniczych, albo na mocy uchwały Krajowej Rady Komorniczej. 3. Tematyka i problemy do rozstrzygnięcia powinny być podane radom izb komorniczych na miesiąc przed zwołaniem Krajowego Zjazdu Komorniczego. Art. 82. Krajowa Rada Komornicza jest związana uchwałami Krajowego Zjazdu Komorników i w swoich poczynaniach nie może wykroczyć poza upoważnienia określone w uchwałach i ustawie. Art. 83. Krajowa Rada Komornicza jest reprezentantem komorników. Art. 84. 1. Prezes Krajowej Rady Komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. w razie nieobecności Prezesa jego obowiązki wykonuje wiceprezes. 2. Uchwały Krajowej Rady Komorniczej są wykonywane przez Prezesa lub wyznaczonych jej członków. 3. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych Krajowa Rada Komornicza wyraża w formie uchwały. 4. Krajowa Rada Komornicza na posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te Krajowa Rada Komornicza doręcza Ministrowi Sprawiedliwości i radom wszystkich izb komorniczych. Art. 85. 1. Do zakresu działania Krajowej Rady Komorniczej należy w szczególności: 1) wyrażanie opinii w sprawie powołania i odwołania komorników i asesorów komorniczych, o ustanowieniu i znoszeniu rewirów komorniczych oraz określania siedzib kancelarii, 2) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących biurowości i rachunkowości obowiązujących w kancelariach i w innych sprawach dotyczących przepisów, organizacji i funkcjonowania komornika i kancelarii, 3) przedstawianie opinii w sprawach zmian przepisów dotyczących egzekucji i funkcjonowania komorników, 4) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Sprawiedliwości lub organy samorządu komorniczego, 5) wyrażanie opinii w sprawach zasad etyki zawodowej, 6) wyrażanie opinii w sprawach aplikacji komorniczej, 7) organizowanie egzaminów na stanowisko komornika, 8) ustalanie wysokości składek miesięcznych na potrzeby samorządu komorniczego oraz zasad ich wydatkowania, 9) wyznaczanie komorników-wizytatorów dla poszczególnych izb komorniczych, 10) zwoływanie Krajowego Zjazdu Komorników oraz jego organizacja, 11) uchwalanie regulaminu pracy Krajowej Rady Komorniczej, 12) współpraca z organizacjami komorników innych krajów, 13) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa, 14) wydawanie czasopisma zawodowego, 15) prowadzenie działalności gospodarczej, 16) budowanie, wynajmowanie i utrzymywanie wspólnych pomieszczeń magazynowych i hal aukcyjnych oraz utrzymywanie ciężkiego sprzętu transportowego. 2. W zakresie prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 15, oświadczenia woli w imieniu Krajowej Rady Komorniczej składa Prezes lub wiceprezes oraz jeden z jej członków. 3. Krajowa Rada Komornicza może przekazać radzie izby komorniczej zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 16. 4. Krajowa Rada Komornicza składa Ministrowi Sprawiedliwości raz w roku w pierwszym miesiącu drugiego kwartału informacje o stanie egzekucji. Art. 86. 1. Izbę komorniczą tworzą komornicy prowadzący kancelarię w okręgu sądu apelacyjnego. 2. Siedzibą izby komorniczej jest miejscowość, w której ma siedzibę sąd apelacyjny. 3. Członkostwo w izbie komorniczej z mocy prawa powstaje z dniem objęcia przez komornika rewiru komorniczego i ustaje z dniem odwołania komornika. Z dniem odwołania komornik przestaje pełnić wszelkie funkcje w organach samorządu komorniczego. Art. 87. Organami izby komorniczej są: 1) walne zgromadzenie komorników izby komorniczej, 2) rada izby komorniczej, 3) komisja rewizyjna. Art. 88. 1. Walne zgromadzenia komorników izby komorniczej są zwyczajne i nadzwyczajne. 2. Zwyczajne walne zgromadzenie komorników izby komorniczej zwołuje rada izby komorniczej w pierwszym kwartale każdego roku. 3. Nadzwyczajne walne zgromadzenie komorników izby komorniczej zwoływane jest z inicjatywy Krajowej Rady Komorniczej na podstawie uchwały rady izby komorniczej albo na wniosek co najmniej 1/5 komorników izby komorniczej. 4. W walnym zgromadzeniu komorników izby komorniczej ma obowiązek uczestniczyć każdy członek danej izby komorniczej. 5. W walnym zgromadzeniu komorników izby komorniczej mają prawo uczestniczyć aplikanci i asesorzy komorniczy, jednakże nie mogą oni brać udziału w głosowaniu. Art. 89. 1. Do kompetencji walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej należy: 1) wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczącego oraz członków rady izby komorniczej, 2) wybór członków Krajowej Rady Komorniczej, 3) wybór komisji rewizyjnej w składzie przewodniczącego i 4 członków, 4) zatwierdzanie rocznego sprawozdania przedstawionego przez radę izby komorniczej i zamknięcie okresu rachunkowego, 5) uchwalenie budżetu, 6) uchwalenie składek na określone cele, 7) uchwalenie regulaminu działania, 8) opiniowanie innych spraw dotyczących komorników, o które zwróci się Minister Sprawiedliwości. 2. Walne zgromadzenie komorników izby komorniczej wybiera przewodniczącego zgromadzenia i uchwala regulamin swojego działania w głosowaniu jawnym. 3. Walne zgromadzenie komorników izby komorniczej podejmuje uchwały w innych sprawach niż określone w ust. 2 w głosowaniu tajnym. Art. 90. 1. Decyzje walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej zapadają w formie uchwał. 2. Do ważności uchwał walnego zgromadzenia komorników izby komorniczej wymagana jest zwykła większość głosów w obecności co najmniej 2/3 komorników izby komorniczej. Art. 91. 1. Rada izby komorniczej działa w siedzibie izby komorniczej i składa się z: 1) 7 osób - w izbach liczących do 100 komorników, 2) 9 osób - w izbach liczących powyżej 100 komorników. 2. Rada izby komorniczej na posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te rada doręcza wszystkim komornikom izby komorniczej i Krajowej Radzie Komorniczej. Art. 92. 1. Rada izby komorniczej reprezentuje izbę komorniczą. 2. Przewodniczący rady izby komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. W razie nieobecności przewodniczącego, jego obowiązki wykonuje wiceprzewodniczący rady. 3. Uchwały rady izby komorniczej są wykonywane przez przewodniczącego lub wyznaczonych jej członków. 4. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych rada izby komorniczej wyraża w formie uchwały. Art. 93. 1. Do zakresu działania rady izby komorniczej należy: 1) przygotowywanie i przedstawianie walnemu zgromadzeniu komorników izb komorniczych wniosków w sprawie tworzenia i znoszenia rewirów komorniczych oraz określenia ich siedzib, 2) wyrażanie opinii w sprawie powoływania i odwoływania komorników i asesorów komorniczych, 3) zlecanie asesorom komorniczym zastępowania komorników, 4) nadzór nad przestrzeganiem przez komorników i asesorów komorniczych powagi i godności zawodu, 5) zlecanie komornikom-wizytatorom dokonania wizytacji wyznaczonej kancelarii, 6) organizowanie doskonalenia zawodowego komorników, 7) organizowanie szkolenia aplikantów komorniczych, 8) zarząd majątkiem izby komorniczej, 9) zwoływanie walnych zgromadzeń komorników izby komorniczej i wykonywanie uchwał tych zgromadzeń, 10) prowadzenie rejestrów komorników, asesorów i aplikantów komorniczych oraz rejestru kancelarii i ich siedzib w obrębie danej izby komorniczej, 11) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa i wynikających z podjętych uchwał. 2. Do zakresu działania rady izby komorniczej może także należeć wykonywanie czynności, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 16. 3. Rada izby komorniczej przedstawia corocznie Krajowej Radzie Komorniczej informacje o rejestrach, o których mowa w ust. 1 pkt 10. Art. 94. 1. Uchwały rady izby komorniczej zapadają zwykłą większością głosów, przy czym w razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. 2. Do ważności uchwał rady izby komorniczej jest wymagana obecność ponad połowy jej członków. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 95. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 113, poz. 752 i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 131 w § 1 po wyrazie "pocztę" stawia się przecinek i dodaje się wyraz "komornika"; 2) po art. 759 dodaje się art. 7591 w brzmieniu: "Art. 7591. Przepisy niniejszego Kodeksu dotyczące właściwości miejscowej komorników nie uchybiają prawu wyboru komornika określonemu w odrębnych przepisach."; 3) w art. 770 zdanie czwarte otrzymuje brzmienie: "Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi."; 4) art. 772 otrzymuje brzmienie; "Art. 772. Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia wyda szczególne przepisy o czynnościach komorników."; 5) po art. 773 dodaje się art. 7731 w brzmieniu: "Art. 7731. § 1. W wypadku zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik, który pierwszy wszczął egzekucję. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do egzekucji z nieruchomości."; 6) art. 844 otrzymuje brzmienie: "Art. 844. § 1. Egzekucja z ruchomości należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości, chyba że wierzyciel wybierze innego komornika. § 2. Komornik, który wszczął egzekucję z niektórych ruchomości dłużnika, jest właściwy do przeprowadzenia egzekucji z pozostałych ruchomości dłużnika, chociażby znajdowały się w okręgu innego sądu."; 7) w art. 865: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zajęte ruchomości nie używane, stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik na wniosek strony może sprzedać przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach o 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości.", b) w § 3 wyrazy "placówkom handlu uspołecznionego lub innym jednostkom gospodarki uspołecznionej," zastępuje się wyrazami "maklerskim i innym". Art. 96. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r, Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604) w art. 44 skreśla się wyrazy "i komorników". Art. 97. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule działu V skreśla się wyraz "komornicy" oraz następujący po nim przecinek; 2) skreśla się art. 121; 3) w art. 124: a) w § 1 skreśla się pkt 3, b) w § 3 skreśla się wyraz "komorników" oraz następujący po nim przecinek; 4) w art. 125 skreśla się pkt 2. Art. 98. W ustawie z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189) w art. 10 wyraz "wydania" zastępuje się wyrazem "doręczenia". Rozdział 13 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 99. 1. Komornicy zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy stają się z tym dniem komornikami w rozumieniu tej ustawy w dotychczasowych siedzibach. 2. Komornicy prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy zespół komorników lub działalność komorniczą w innej wspólnej formie dostosują sposób prowadzenia tej działalności do wymogów tej ustawy, w terminie 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. 3. Minister Sprawiedliwości doręczy komornikom akty powołania, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Z dniem doręczenia komornikowi aktu powołania ustaje jego dotychczasowy stosunek służbowy. Art. 100. Praktykanci komorniczy, którzy złożyli z wynikiem pozytywnym egzamin komorniczy przed dniem wejścia w życie ustawy - na swój wniosek - mogą zostać powołani przez Ministra Sprawiedliwości asesorami komorniczymi, choćby nie spełniali wymagań określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3. Art. 101. 1. Osoby, które rozpoczęły praktykę komorniczą przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie spełniają wymagań określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3, mogą kontynuować szkolenie, a po jego ukończeniu przystąpić do egzaminu komorniczego. 2. Osoby określone w ust. 1 mogą być zatrudnione na stanowisku komornika po uzupełnieniu kwalifikacji, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Art. 102. 1. Komornicy, którzy w dniu powołania na stanowisko komornika nie ukończyli 35 roku życia, mają obowiązek uzupełnić kwalifikacje wymagane w art. 10 ust. 1 pkt 3 w ciągu 10 lat od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Minister Sprawiedliwości może, na wniosek prezesa sądu apelacyjnego właściwego dla miejsca działania komornika, zwolnić komornika od spełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli przemawiają za tym ważne względy społeczne lub osobiste obowiązanego. 3. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości odwołuje komornika ze stanowiska. Art. 103. 1. Komornik może odkupić majątek, stanowiący środki trwałe, prowadzonej przez siebie kancelarii nabyty z funduszy pochodzących z ryczałtu kancelaryjnego. 2. Cenę zbycia majątku, o którym mowa w ust. 1, oblicza się przy pomniejszeniu ceny rynkowej o stopień amortyzacji. 3. Prezes sądu apelacyjnego, w uzasadnionych przypadkach, może rozłożyć na raty należności za majątek, o którym mowa w ust. 1, na okres nie dłuższy niż 3 lata. Art. 104. 1. Sprawy egzekucyjne wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy rozliczane są do dnia jej zakończenia według przepisów dotychczasowych, z tym że ryczałty kancelaryjne w całości zatrzymują komornicy bez obowiązku rozliczenia. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do egzekucji alimentów i innych świadczeń powtarzających się, w których opłaty i inne należności pobiera się według przepisów ustawy z zaliczeniem opłat pobranych przed dniem jej wejścia w życie, z tym że nadwyżka opłat oraz pobrane ryczałty nie podlegają zwrotowi. Art. 105. 1. Kwota funduszu rezerwowego zgromadzona w sądzie w ramach rachunku sum depozytowych, prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów, podlega z dniem wejścia w życie ustawy przekazaniu na koszty działalności egzekucyjnej. 2. Kwoty pochodzące z nadwyżek ryczałtu kancelaryjnego, zgromadzone na rachunkach depozytowych sądów, podlegają od dnia wejścia w życie ustawy przekazaniu na rachunek Krajowej Rady Komorniczej z przeznaczeniem na: 1) pożyczki inwestycyjne dla nowo ustanowionych rewirów komorniczych, 2) wynagrodzenia aplikantów i asesorów komorniczych, 3) inne cele wynikające ze statutowej działalności organów samorządu komorniczego. Art. 106. Przez okres nie dłuższy niż 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy komornicy zachowują prawo do zajmowania w sądach dotychczas użytkowanych lokali na podstawie umowy najmu zawartej między komornikiem a prezesem sądu rejonowego. Art. 107. 1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zwoła walne zgromadzenie komorników izby komorniczej mającej siedzibę w okręgu tego sądu w celu przeprowadzenia pierwszych wyborów do organów izby komorniczej oraz członków Krajowej Rady Komorniczej. 2. Minister Sprawiedliwości w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zwoła Krajowy Zjazd Komorników w celu przeprowadzenia pierwszych wyborów do organów samorządu komorniczego. Art. 108. 1. Krajowa Rada Komornicza na pierwszym posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swoich członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te Krajowa Rada Komornicza doręcza Ministrowi Sprawiedliwości i radom wszystkich izb komorniczych. 2. Rada izby komorniczej na pierwszym posiedzeniu dokonuje podziału czynności między swych członków, jak również uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te rada doręcza wszystkim komornikom izby komorniczej i Krajowej Radzie Komorniczej. Art. 109. Do czasu ukonstytuowania się samorządu komorniczego i jego organów, nie dłużej jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, do nadzoru nad komornikami oraz odpowiedzialności służbowej i dyscyplinarnej stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 110. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. (Dz. Nr 133, poz. 883) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych. 2. Przetwarzanie danych osobowych może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą, lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą. Art. 2. 1. Ustawa określa zasady postępowania przy przetwarzaniu danych osobowych oraz prawa osób fizycznych, których dane osobowe są lub mogą być przetwarzane w zbiorach danych. 2. Ustawę stosuje się do przetwarzania danych osobowych w systemach informatycznych oraz w kartotekach, skorowidzach, księgach, wykazach i w innych zbiorach ewidencyjnych. 3. W odniesieniu do zbiorów danych osobowych sporządzanych doraźnie, wyłącznie ze względów technicznych, szkoleniowych lub w związku z dydaktyką w szkołach wyższych, a po ich wykorzystaniu niezwłocznie usuwanych albo poddanych anonimizacji, mają zastosowanie jedynie przepisy rozdziału 5. Art. 3. 1. Ustawę stosuje się do organów państwowych oraz samorządu terytorialnego, a także do innych państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych oraz podmiotów niepaństwowych realizujących zadania publiczne. 2. Ustawę stosuje się również do osób fizycznych i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które przetwarzają dane w związku z działalnością zarobkową, zawodową lub dla realizacji celów statutowych. 3. Ustawę stosuje się do podmiotów określonych w ust. 1 i 2, które mają siedzibę albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie mają siedziby albo miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przetwarzają dane przy wykorzystaniu środków technicznych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Ustawy nie stosuje się do osób fizycznych, które przetwarzają dane wyłącznie w celach osobistych lub domowych. Art. 4. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita polska, stanowi inaczej. Art. 5. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw, które odnoszą się do przetwarzania danych, przewidują dalej idącą ich ochronę, niż wynika to z niniejszej ustawy, stosuje się przepisy tych ustaw. Art. 6. W rozumieniu ustawy za dane osobowe uważa się każdą informację dotyczącą osoby fizycznej, pozwalającą na określenie tożsamości tej osoby. Art. 7. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) zbiorze danych - rozumie się przez to każdy posiadający strukturę zestaw danych o charakterze osobowym, dostępnych według określonych kryteriów, niezależnie od tego, czy zestaw ten jest rozproszony lub podzielony funkcjonalnie, 2) przetwarzaniu danych - rozumie się przez to jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych, 3) usuwaniu danych - rozumie się przez to zniszczenie danych osobowych lub taką ich modyfikację, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości osoby, której dane dotyczą, 4) administratorze danych - rozumie się przez to organ, instytucję, jednostkę organizacyjną, podmiot lub osobę, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, decydujące o celach i środkach przetwarzania danych osobowych, 5) zgodzie osoby, której dane dotyczą - rozumie się przez to oświadczenie woli, którego treścią jest zgoda na przetwarzanie danych osobowych tego, kto składa oświadczenie; zgoda nie może być domniemana lub dorozumiana z oświadczenia woli o innej treści. Rozdział 2 Organ ochrony danych osobowych Art. 8. 1. Organem do spraw ochrony danych osobowych jest Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, zwany dalej "Generalnym Inspektorem". 2. Generalnego Inspektora powołuje i odwołuje Sejm Rzeczypospolitej Polskiej za zgodą Senatu. 3. Na stanowisko Generalnego Inspektora może być powołany ten, kto łącznie spełnia następujące warunki: 1) jest obywatelem polskim i stale zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) wyróżnia się wysokim autorytetem moralnym, 3) posiada wyższe wykształcenie prawnicze oraz odpowiednie doświadczenie zawodowe, 4) nie był karany za przestępstwo. 4. Generalny Inspektor w zakresie wykonywania swoich zadań podlega tylko ustawie. 5. Kadencja Generalnego Inspektora trwa 4 lata, licząc od dnia złożenia ślubowania. Po upływie kadencji Generalny Inspektor pełni swoje obowiązki do czasu objęcia stanowiska przez nowego Generalnego Inspektora. 6. Ta sama osoba nie może być Generalnym Inspektorem więcej niż przez dwie kadencje. 7. Kadencja Generalnego Inspektora wygasa z chwilą jego śmierci, odwołania lub utraty obywatelstwa polskiego. 8. Sejm, za zgodą Senatu, odwołuje Generalnego Inspektora, jeżeli: 1) zrzekł się stanowiska, 2) stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek choroby, 3) sprzeniewierzył się złożonemu ślubowaniu, 4) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa. Art. 9. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Generalny Inspektor składa przed Sejmem następujące ślubowanie: "Obejmując stanowisko Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych uroczyście ślubuję dochować wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, strzec prawa do ochrony danych osobowych, a powierzone mi obowiązki wypełniać sumiennie i bezstronnie." Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg". Art. 10. 1. Generalny Inspektor nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, ani wykonywać innych zajęć zawodowych. 2. Generalny Inspektor nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu. Art. 11. Generalny Inspektor nie może być bez uprzedniej zgody Sejmu pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Generalny Inspektor nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Marszałka Sejmu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. Art. 12. Do zadań Generalnego Inspektora w szczególności należy: 1) kontrola zgodności przetwarzania danych z przepisami o ochronie danych osobowych, 2) wydawanie decyzji administracyjnych i rozpatrywanie skarg w sprawach wykonania przepisów o ochronie danych osobowych, 3) prowadzenie rejestru zbiorów danych oraz udzielanie informacji o zarejestrowanych zbiorach, 4) opiniowanie projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących ochrony danych osobowych, 5) inicjowanie i podejmowanie przedsięwzięć w zakresie doskonalenia ochrony danych osobowych, 6) uczestniczenie w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się problematyką ochrony danych osobowych. Art. 13. 1. Generalny Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, zwanego dalej Biurem. 2. Generalny Inspektor oraz pracownicy Biura, zwani dalej inspektorami, są obowiązani zapewnić ochronę wiadomościom stanowiącym tajemnicę państwową lub służbową, z którymi się zetknęli w toku kontroli przetwarzania danych. 3. Organizację oraz zasady działania Biura określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 14. W celu wykonania zadań, o których mowa w art. 12 pkt 1 i 2, Generalny Inspektor lub upoważnieni przez niego inspektorzy mają w szczególności prawo: 1) wstępu, w godzinach od 6 do 22, za okazaniem imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej, do pomieszczenia, w którym zlokalizowany jest zarejestrowany zbiór danych, i przeprowadzenia niezbędnych badań lub innych czynności kontrolnych w celu oceny zgodności przetwarzania danych z ustawą, 2) żądać złożenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień oraz wzywać i przesłuchiwać osoby w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego, 3) żądać okazania dokumentów i wszelkich danych mających bezpośredni związek z problematyką kontroli, 4) żądać udostępnienia do kontroli urządzeń, nośników oraz systemów informatycznych służących do przetwarzania danych, 5) zlecać sporządzanie ekspertyz i opinii. Art. 15. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz kontrolowana osoba fizyczna będąca administratorem danych osobowych są obowiązani umożliwić inspektorowi przeprowadzenie kontroli, a w szczególności umożliwić dokonanie czynności, o których mowa w art. 14 pkt 1-4. Art. 16. 1. Z czynności kontrolnych inspektor sporządza protokół, którego jeden egzemplarz doręcza kontrolowanemu administratorowi danych. 2. Protokół podpisują inspektor i kontrolowany administrator danych, który może wnieść do protokołu umotywowane zastrzeżenia i uwagi. 3. W razie odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego administratora danych, inspektor czyni o tym wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może, w terminie 7 dni, przedstawić swoje stanowisko na piśmie Generalnemu Inspektorowi. Art. 17. 1. Jeżeli na podstawie wyników kontroli inspektor stwierdzi naruszenie przepisów o ochronie danych osobowych, występuje do Generalnego Inspektora o zastosowanie środków, o których mowa w art. 18. 2. Na podstawie ustaleń kontroli inspektor może żądać wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub innego przewidzianego prawem postępowania przeciwko osobom winnym dopuszczenia do uchybień i poinformowania go, w określonym terminie, o wynikach tego postępowania i podjętych działaniach. Art. 18. 1. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, Generalny Inspektor z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej nakazuje administratorowi danych, w drodze decyzji administracyjnej, przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: 1) usunięcie uchybień, 2) uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych, 3) zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe, 4) wstrzymanie przekazywania danych osobowych za granicę, 5) zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom, 6) usunięcie danych osobowych. 2. Decyzje Generalnego Inspektora, o których mowa w ust. 1, nie mogą ograniczać swobody działania podmiotów zgłaszających kandydatów lub listy kandydatów w wyborach do Sejmu, Senatu i organów samorządu terytorialnego, pomiędzy dniem zarządzenia wyborów a dniem głosowania. 3. W przypadku gdy przepisy innych ustaw regulują odrębnie wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy tych ustaw. Art. 19. W razie stwierdzenia, że działanie lub zaniechanie kierownika jednostki organizacyjnej, jej pracownika lub innej osoby fizycznej będącej administratorem danych wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w ustawie, Generalny Inspektor kieruje do organu powołanego do ścigania przestępstw zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, dołączając dowody dokumentujące podejrzenie. Art. 20. Generalny Inspektor składa Sejmowi, raz w roku, sprawozdanie ze swojej działalności wraz z wnioskami wynikającymi ze stanu przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych. Art. 21. 1. Strona może zwrócić się do Generalnego Inspektora z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. Na decyzję Generalnego Inspektora w przedmiocie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stronie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 22. Postępowanie w sprawach uregulowanych w niniejszej ustawie prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Rozdział 3 Zasady przetwarzania danych osobowych Art. 23. 1. Przetwarzanie danych jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy: 1) osoba, której dane dotyczą, wyrazi na to zgodę, chyba że chodzi o usunięcie dotyczących jej danych, 2) zezwalają na to przepisy prawa, 3) jest niezbędne osobie, której dane dotyczą, w celu wywiązania się z umowy, której jest stroną, lub na jej życzenie w celu podjęcia niezbędnych działań przed zawarciem umowy, 4) jest niezbędne do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego, 5) jest niezbędne do wypełnienia usprawiedliwionych celów administratorów danych, o których mowa w art. 3 ust. 2, a przetwarzanie danych nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą. 2. Zgoda, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może obejmować również przetwarzanie danych w przyszłości, jeżeli nie zmienia się cel przetwarzania. 3. Jeżeli przetwarzanie danych jest niezbędne dla ochrony żywotnych interesów osoby, której dane dotyczą, a spełnienie warunku określonego w ust. 1 pkt 1 jest niemożliwe, można przetwarzać dane bez zgody tej osoby, do czasu, gdy uzyskanie zgody będzie możliwe. Art. 24. 1. W przypadku zbierania danych osobowych od osoby, której one dotyczą, administrator danych jest obowiązany poinformować tę osobę o: 1) adresie swojej siedziby i pełnej nazwie, a w przypadku gdy administratorem danych jest osoba fizyczna - o miejscu swojego zamieszkania oraz imieniu i nazwisku, 2) celu zbierania danych, a w szczególności o znanych mu w czasie udzielania informacji lub przewidywanych odbiorcach lub kategoriach odbiorców danych, 3) prawie wglądu do swoich danych oraz ich poprawiania, 4) dobrowolności albo obowiązku podania danych, a jeżeli taki obowiązek istnieje, o jego podstawie prawnej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli ustawa zezwala na przetwarzanie danych bez ujawnienia faktycznego celu ich zbierania. Art. 25. 1. W przypadku zbierania danych osobowych nie od osoby, której one dotyczą, administrator danych jest obowiązany poinformować tę osobę, bezpośrednio po utrwaleniu zebranych danych, o: 1) adresie swojej siedziby i pełnej nazwie, a w przypadku gdy administratorem danych jest osoba fizyczna - o miejscu swojego zamieszkania oraz imieniu i nazwisku, 2) celu i zakresie zbierania danych, a w szczególności o odbiorcach lub kategoriach odbiorców danych, 3) źródle danych, 4) prawie wglądu do swoich danych oraz ich poprawiania, 5) uprawnieniach wynikających z art. 32 ust. 1 pkt 7 i 8. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli: 1) przepis innej ustawy przewiduje lub dopuszcza zbieranie danych osobowych bez wiedzy osoby, której dane dotyczą, 2) dane przewidziane do zebrania są ogólnie dostępne, 3) dane te są niezbędne do badań naukowych, dydaktycznych, historycznych, statystycznych lub badania opinii publicznej, ich przetwarzanie nie narusza praw lub wolności osoby, której dane dotyczą, a spełnienie wymagań określonych w ust. 1 wymagałoby nadmiernych nakładów lub zagrażałoby realizacji celu badania, 4) administrator danych nie przetwarza dalej zebranych danych po ich jednorazowym wykorzystaniu. Art. 26. 1. Administrator danych przetwarzający dane powinien dołożyć szczególnej staranności w celu ochrony interesów osób, których dane dotyczą, a w szczególności jest obowiązany zapewnić, aby dane te były: 1) przetwarzane zgodnie z prawem, 2) zbierane dla oznaczonych, zgodnych z prawem celów i nie poddawane dalszemu przetwarzaniu niezgodnemu z tymi celami, z zastrzeżeniem ust. 2, 3) merytorycznie poprawne i adekwatne w stosunku do celów, w jakich są przetwarzane, 4) przechowywane w postaci umożliwiającej identyfikację osób, których dotyczą, nie dłużej niż jest to niezbędne do osiągnięcia celu przetwarzania. 2. Przetwarzanie danych w celu innym niż ten, dla którego zostały zebrane, jest dopuszczalne, jeżeli nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą, oraz następuje: 1) w celach badań naukowych, dydaktycznych, historycznych lub statystycznych, 2) z zachowaniem przepisów art. 23 i 25. Art. 27. 1. Zabrania się przetwarzania danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową, jak również danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym. 2. Przetwarzanie danych, o których mowa w ust. 1, jest jednak dopuszczalne, jeżeli: 1) osoba, której dane dotyczą, wyrazi na to zgodę na piśmie, chyba że chodzi o usunięcie dotyczących jej danych, 2) przepis szczególny innej ustawy zezwala na przetwarzanie takich danych bez zgody osoby, której dane dotyczą, i stwarza pełne gwarancje ich ochrony, 3) przetwarzanie takich danych jest niezbędne do ochrony żywotnych interesów osoby, której dane dotyczą, lub innej osoby, gdy osoba, której dane dotyczą, nie jest fizycznie lub prawnie zdolna do wyrażenia zgody, do czasu ustanowienia opiekuna prawnego lub kuratora, 4) jest to niezbędne do wykonania statutowych zadań kościołów i innych związków wyznaniowych, stowarzyszeń, fundacji lub innych niezarobkowych organizacji lub instytucji o celach politycznych, naukowych, religijnych, filozoficznych lub związkowych, pod warunkiem, że przetwarzanie danych dotyczy wyłącznie członków tych organizacji lub instytucji albo osób utrzymujących z nimi stałe kontakty w związku z ich działalnością i zapewnione są pełne gwarancje ochrony przetwarzanych danych, 5) przetwarzanie dotyczy danych, które są niezbędne do dochodzenia praw przed sądem, 6) przetwarzanie jest niezbędne do wykonania zadań administratora danych odnoszących się do zatrudnienia pracowników i innych osób, a zakres przetwarzanych danych jest określony w ustawie, 7) przetwarzanie jest prowadzone w celu ochrony stanu zdrowia, świadczenia usług medycznych lub leczenia pacjentów przez osoby trudniące się zawodowo leczeniem lub świadczeniem innych usług medycznych, zarządzania udzielaniem usług medycznych i są stworzone pełne gwarancje ochrony danych osobowych, 8) przetwarzanie dotyczy danych, które zostały podane do wiadomości publicznej przez osobę, której dane dotyczą. Art. 28. 1. Przetwarzanie danych dotyczących skazań, orzeczeń o ukaraniu, mandatów karnych, a także innych orzeczeń wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym można prowadzić wyłącznie na podstawie ustawy. 2. Numery porządkowe stosowane w ewidencji ludności mogą zawierać tylko oznaczenie płci, daty urodzenia, numer nadania oraz liczbę kontrolną. 3. Zabronione jest nadawanie ukrytych znaczeń elementom numerów porządkowych w systemach ewidencjonujących osoby fizyczne. Art. 29. 1. W przypadku udostępniania danych osobowych w celach innych niż włączenie do zbioru, administrator danych, o którym mowa w art. 3 ust. 1, udostępnia posiadane w zbiorze dane osobom lub podmiotom uprawnionym do ich otrzymania na mocy przepisów prawa. 2. Dane osobowe, z wyłączeniem danych, o których mowa w art. 27 ust. 1, mogą być także udostępnione w celach innych niż włączenie do zbioru, innym osobom i podmiotom niż wymienione w ust. 1, jeżeli w sposób wiarygodny uzasadnią potrzebę posiadania tych danych, a ich udostępnienie nie naruszy praw i wolności osób, których dane dotyczą. 3. Dane osobowe udostępnia się na pisemny, umotywowany wniosek, chyba że przepis innej ustawy stanowi inaczej. Wniosek powinien zawierać informacje umożliwiające wyszukanie w zbiorze żądanych danych osobowych oraz wskazywać ich zakres i przeznaczenie. 4. Udostępnione dane osobowe można wykorzystać wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem, dla którego zostały udostępnione. Art. 30. Administrator danych odmawia udostępnienia danych osobowych ze zbioru danych podmiotom i osobom innym niż wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli spowodowałoby to: 1) ujawnienie wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, 2) zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, życia i zdrowia ludzi, mienia lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, 3) zagrożenie dla podstawowego interesu gospodarczego lub finansowego państwa, 4) istotne naruszenie dóbr osobistych osób, których dane dotyczą, lub innych osób. Art. 31. 1. Administrator danych może powierzyć innemu podmiotowi, w drodze umowy zawartej na piśmie, przetwarzanie danych. 2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może przetwarzać dane wyłącznie w zakresie i celu przewidzianym w umowie. 3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przed rozpoczęciem przetwarzania danych do podjęcia środków zabezpieczających zbiór danych, o których mowa w art. 36-39. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, odpowiedzialność za przestrzeganie przepisów niniejszej ustawy spoczywa na administratorze danych, co nie wyłącza odpowiedzialności podmiotu, który zawarł umowę, za przetwarzanie danych niezgodnie z tą umową. Rozdział 4 Prawa osoby, której dane dotyczą Art. 32. 1. Każdej osobie przysługuje prawo do kontroli przetwarzania danych, które jej dotyczą, zawartych w zbiorach danych, a zwłaszcza prawo do: 1) uzyskania wyczerpującej informacji, czy taki zbiór istnieje, oraz do ustalenia administratora danych, adresu jego siedziby i pełnej nazwy, a w przypadku gdy administratorem danych jest osoba fizyczna - jej miejsca zamieszkania oraz imienia i nazwiska, 2) uzyskania informacji o celu, zakresie i sposobie przetwarzania danych zawartych w takim zbiorze, 3) uzyskania informacji, od kiedy przetwarza się w zbiorze dane jej dotyczące, oraz podania w powszechnie zrozumiałej formie treści tych danych 4) uzyskania informacji o źródle, z którego pochodzą dane jej dotyczące, chyba że administrator danych jest zobowiązany do zachowania w tym zakresie tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej, 5) uzyskania informacji o sposobie udostępniania danych, a w szczególności informacji o odbiorcach lub kategoriach odbiorców, którym dane te są udostępniane, 6) żądania uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych osobowych, czasowego lub stałego wstrzymania ich przetwarzania lub ich usunięcia, jeżeli są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo są już zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane, 7) wniesienia, w przypadkach wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 5, pisemnego, umotywowanego żądania zaprzestania przetwarzania jej danych ze względu na jej szczególną sytuację, 8) wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania jej danych w przypadkach, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 5, gdy administrator danych zamierza je przetwarzać w celach marketingowych lub wobec przekazywania jej danych osobowych innemu administratorowi danych. 2. W przypadku wniesienia żądania, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, administrator danych zaprzestaje przetwarzania kwestionowanych danych osobowych albo bez zbędnej zwłoki przekazuje żądanie Generalnemu Inspektorowi, który podejmuje stosowną decyzję. 3. W razie wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, dalsze przetwarzanie kwestionowanych danych jest niedopuszczalne. 4. Jeżeli dane są przetwarzane dla celów naukowych, dydaktycznych, historycznych, statystycznych lub archiwalnych, administrator danych może odstąpić od informowania osób o przetwarzaniu ich danych w przypadkach, gdy pociągałoby to za sobą nakłady niewspółmierne z zamierzonym celem. 5. Osoba zainteresowana może skorzystać z prawa do informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, nie częściej niż raz na 6 miesięcy. Art. 33. 1. Na wniosek osoby, której dane dotyczą, administrator danych jest obowiązany, w terminie 30 dni, poinformować o przysługujących jej prawach, a zwłaszcza wskazać w formie zrozumiałej odnośnie danych osobowych jej dotyczących: 1) jakie dane osobowe zawiera zbiór, 2) w jaki sposób zebrano dane, 3) w jakim celu i zakresie dane są przetwarzane, 4) w jakim zakresie oraz komu dane zostały udostępnione. 2. Na wniosek osoby, której dane dotyczą, informacji, o których mowa w ust. 1, udziela się na piśmie. Art. 34. W sprawach informowania i udostępniania danych osobie, której dane dotyczą, stosuje się przepisy art. 30. Art. 35. 1. W razie wykazania przez osobę, której dane osobowe dotyczą, że są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo są zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane, administrator danych jest obowiązany, bez zbędnej zwłoki, do uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych, czasowego lub stałego wstrzymania przetwarzania kwestionowanych danych lub ich usunięcia ze zbioru, chyba że dotyczy to danych osobowych, w odniesieniu do których tryb ich uzupełnienia, uaktualnienia lub sprostowania określają odrębne ustawy. 2. W razie niedopełnienia przez administratora danych obowiązku, o którym mowa w ust. 1, osoba, której dane dotyczą, może się zwrócić do Generalnego Inspektora z wnioskiem o nakazanie dopełnienia tego obowiązku. Rozdział 5 Zabezpieczenie zbiorów danych osobowych Art. 36. Administrator danych jest obowiązany do zastosowania środków technicznych i organizacyjnych zapewniających ochronę przetwarzanych danych osobowych, a w szczególności powinien zabezpieczyć dane przed ich udostępnieniem osobom nie upoważnionym, zabraniem przez osobę nieuprawnioną, uszkodzeniem lub zniszczeniem. Art. 37. Do obsługi systemu informatycznego oraz urządzeń wchodzących w jego skład, służących do przetwarzania danych, mogą być dopuszczone wyłącznie osoby posiadające upoważnienie wydane przez administratora danych. Art. 38. Administrator danych przetwarzanych w systemie informatycznym jest obowiązany zapewnić kontrolę nad tym, jakie dane osobowe, kiedy i przez kogo zostały do zbioru wprowadzone oraz komu są przekazywane, zwłaszcza gdy przekazuje się je za pomocą urządzeń teletransmisji danych. Art. 39. 1. Administrator danych prowadzi ewidencję osób zatrudnionych przy ich przetwarzaniu. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mające dostęp do danych osobowych, obowiązane są do zachowania ich w tajemnicy. Obowiązek ten istnieje również po ustaniu zatrudnienia. Rozdział 6 Rejestracja zbiorów danych osobowych Art. 40. Administrator danych jest obowiązany zgłosić zbiór danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 43 ust. 1. Art. 41. 1. Zgłoszenie zbioru danych do rejestracji powinno zawierać: 1) wniosek o wpisanie zbioru do rejestru zbiorów danych osobowych, 2) oznaczenie podmiotu prowadzącego zbiór i adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania, w tym numer identyfikacyjny rejestru podmiotów gospodarki narodowej, jeżeli został mu nadany, oraz podstawę prawną upoważniającą do prowadzenia zbioru, 3) zakres i cel przetwarzania danych, 4) sposób zbierania oraz udostępniania danych, 5) opis środków technicznych i organizacyjnych zastosowanych w celach określonych w art. 36-39, 6) informację o sposobie wypełnienia wymagań technicznych i organizacyjnych, o których mowa w art. 45 pkt 1. 2. Administrator danych jest obowiązany zgłaszać Generalnemu Inspektorowi każdą zmianę informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia dokonania zmiany w zbiorze danych. Art. 42. 1. Generalny Inspektor prowadzi ogólnokrajowy, jawny rejestr zbiorów danych osobowych zgłoszonych do rejestracji. Rejestr powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 41 ust. 1, 2. Każdy ma prawo przeglądać rejestr, o którym mowa w ust. 1. 3. Na żądanie osoby zainteresowanej może być wydane zaświadczenie o zarejestrowaniu wskazanego zbioru danych. Art. 43. 1. Z obowiązku rejestracji zbioru danych zwolnieni są administratorzy danych: 1) objętych tajemnicą państwową ze względu na obronność lub bezpieczeństwo państwa, ochronę życia i zdrowia ludzi, mienia lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, 2) przetwarzanych przez właściwe organy dla potrzeb postępowania sądowego, 3) dotyczących członków kościoła lub innego związku wyznaniowego, o uregulowanej sytuacji prawnej, 4) dotyczących osób u nich zatrudnionych, zrzeszonych lub uczących się, 5) dotyczących osób korzystających z ich usług medycznych, obsługi notarialnej, adwokackiej lub radcy prawnego, 6) tworzonych na podstawie ordynacji wyborczych do Sejmu, Senatu, rad gmin, ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustaw o referendum i ustawy o referendum gminnym, 7) dotyczących osób pozbawionych wolności na podstawie ustawy, w zakresie niezbędnym do wykonania tymczasowego aresztowania lub kary pozbawienia wolności, 8) przetwarzanych wyłącznie w celu wystawienia faktury, rachunku lub prowadzenia sprawozdawczości finansowej, 9) powszechnie dostępnych, 10) przetwarzanych w celu przygotowania rozprawy wymaganej do uzyskania dyplomu ukończenia szkoły wyższej lub stopnia naukowego, 11) przetwarzanych w zakresie drobnych bieżących spraw życia codziennego. 2. W odniesieniu do zbiorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, Generalnemu Inspektorowi nie przysługują uprawnienia określone w art. 12 pkt 2, art. 14 pkt 1, 3-5 oraz w art. 15-18. Art. 44. 1. Generalny Inspektor wydaje decyzję o odmowie rejestracji zbioru danych, jeżeli: 1) nie zostały spełnione wymogi określone w art. 41 ust. 1, 2) przetwarzanie danych naruszałoby zasady określone w art. 23-30, 3) urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania zbioru danych zgłoszonego do rejestracji nie spełniają podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, określonych w przepisach, o których mowa w art. 45 pkt 1. 2. Odmawiając rejestracji zbioru danych Generalny Inspektor nakazuje wstrzymanie dalszego przetwarzania danych w tym zbiorze lub ich usunięcie. 3. Nakaz wstrzymania dalszego przetwarzania danych w zbiorze danych lub ich usunięcia podlega natychmiastowemu wykonaniu. 4. Administrator danych może zgłosić ponownie zbiór danych do rejestracji po usunięciu wad, które były powodem odmowy rejestracji zbioru. 5. W razie ponownego zgłoszenia zbioru do rejestracji administrator danych może rozpocząć ich przetwarzanie po zarejestrowaniu zbioru. Art. 45. Minister właściwy do spraw administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) podstawowe warunki techniczne i organizacyjne, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych, 2) wzór wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 3, 3) wzór zgłoszenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1, 4) wzór upoważnienia i legitymacji służbowej, o których mowa w art. 14 pkt 1. Art. 46. Administrator danych może rozpocząć ich przetwarzanie w zbiorze danych po zgłoszeniu tego zbioru Generalnemu Inspektorowi do rejestracji, chyba że ustawa zwalnia go z tego obowiązku. Rozdział 7 Przekazywanie danych osobowych za granicę Art. 47. 1. Przekazanie danych osobowych za granicę może nastąpić jedynie wtedy, gdy kraj docelowy daje gwarancje ochrony danym osobowym na swoim terytorium przynajmniej takie, jak obowiązujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy przesłanie danych osobowych wynika z obowiązku nałożonego na administratora danych przepisami prawa lub postanowieniami ratyfikowanej umowy międzynarodowej. 3. Administrator danych może jednak przekazać dane osobowe za granicę, jeżeli: 1) osoba, której dane dotyczą, udzieliła na to zgody na piśmie, 2) przekazanie jest niezbędne do wykonania umowy pomiędzy administratorem danych a osobą, której dane dotyczą, lub jest podejmowane na jej życzenie, 3) przekazanie jest niezbędne do wykonania umowy zawartej w interesie osoby, której dane dotyczą, pomiędzy administratorem danych a innym podmiotem, 4) przekazanie jest niezbędne ze względu na dobro publiczne lub do wykazania zasadności roszczeń prawnych, 5) przekazanie jest niezbędne do ochrony żywotnych interesów osoby, której dane dotyczą, 6) dane są ogólnie dostępne. Art. 48. W przypadkach innych niż wymienione w art. 47 ust. 2 i 3 przekazanie danych osobowych za granicę do kraju, który nie daje gwarancji ochrony danych osobowych przynajmniej takich, jakie obowiązują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może mieć miejsce po uzyskaniu zgody Generalnego Inspektora. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 49. 1. Kto przetwarza w zbiorze dane osobowe, choć ich przetwarzanie nie jest dopuszczalne albo do których przetwarzania nie jest uprawniony, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli czyn określony w ust. 1 dotyczy danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową, danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 50. Kto administrując zbiorem danych przechowuje w zbiorze dane osobowe niezgodnie z celem utworzenia zbioru, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 51. 1. Kto administrując zbiorem danych lub będąc obowiązany do ochrony danych osobowych udostępnia je lub umożliwia dostęp do nich osobom nieupoważnionym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 52. Kto administrując danymi narusza choćby nieumyślnie obowiązek zabezpieczenia ich przed zabraniem przez osobę nieuprawnioną, uszkodzeniem lub zniszczeniem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 53. Kto będąc do tego obowiązany nie zgłasza do rejestracji zbioru danych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 54. Kto administrując zbiorem danych nie dopełnia obowiązku poinformowania osoby, której dane dotyczą, o jej prawach lub przekazania tej osobie informacji umożliwiających korzystanie z praw przyznanych jej w niniejszej ustawie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 55. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 469) w art. 2 w pkt 2 po wyrazach "Rzecznika Praw Obywatelskich," dodaje się wyrazy "Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,". Art. 56. W ustawie z dnia 16 września 1982 o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 dodaje się pkt 13 w brzmieniu: "13) Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych."; 2) w art. 36 w ust. 5 w pkt 1 wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "Krajowego Biura Wyborczego" dodaje się wyrazy "oraz Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,"; 3) w art. 48 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "Biura Rzecznika Praw Obywatelskich," dodaje się wyrazy "Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,". Art. 57. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775 i 778) w art. 31 w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "Najwyższej Izby Kontroli" dodaje się wyrazy ", Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych". Art. 58. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 589 i Nr 121, poz. 770) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji," dodaje się wyrazy "Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,"; 2) w ust. 2 po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji," dodaje się przecinek oraz wyrazy "Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,". Art. 59. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) w art. 2 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "Krajowym Biurze Wyborczym" dodaje się wyrazy, "Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych." Art. 60. W ustawie z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. Służba Więzienna może gromadzić i przetwarzać informacje i dane osobowe, w tym także bez zgody osób, których dotyczą, niezbędne do realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 3 ustawy." Art. 61. 1. Podmioty określone w art. 3, prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy zbiory danych osobowych w systemach informatycznych, mają obowiązek złożenia wniosków o zarejestrowanie tych zbiorów w trybie określonym w art. 41, w terminie 18 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, chyba że ustawa zwalnia ich z tego obowiązku. 2. Do czasu rejestracji zbioru danych osobowych w trybie określonym w art. 41, podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą prowadzić te zbiory bez rejestracji. Art. 62. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) art. 8-11, art. 13 i 45 wchodzą w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia, 2) art. 55-59 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. (Dz. U. Nr 133, poz. 884) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa warunki świadczenia, przez przedsiębiorców krajowych i zagranicznych, usług turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z klientami o świadczenie tych usług są zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2. Przedsiębiorcy zagraniczni mogą świadczyć usługi turystyczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na warunkach określonych w ustawie i wyłącznie przez przedstawicielstwo utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych. Art. 3. Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć: 1) usługi turystyczne - usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym, 2) impreza turystyczna - co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólna ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu, 3) wycieczka - rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników, 4) organizowanie imprez turystycznych - przygotowywanie, oferowanie i realizacja imprez turystycznych, 5) organizator turystyki - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną, 6) pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na wykonywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych, 7) agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających koncesje w kraju lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju, 8) usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie usług z tym związanych, 9) turysta - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc, 10) odwiedzający - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości oraz nie korzystającą z noclegu, 11) klient - osobę, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na rzecz której umowa została zawarta, a także osobę, której przekazano prawo do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową, 12) przedsiębiorca krajowy - osobę fizyczną mającą miejsce stałego pobytu w kraju oraz osobę prawną i nie posiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną, utworzone zgodnie z przepisami prawa polskiego i mające siedzibę w kraju, 13) przedsiębiorca zagraniczny- osobę fizyczną mającą miejsce stałego pobytu za granicą oraz osobę prawną i nie posiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną, utworzone zgodnie z przepisami państw obcych i mające siedzibę za granicą Rozdział 2 Organizatorzy turystyki, pośrednicy i agenci turystyczni Art. 4. 1. Działalność gospodarcza, polegająca na organizowaniu imprez turystycznych, wymaga uzyskania koncesji organizatora turystyki. 2. Działalność gospodarcza, polegająca na wykonywaniu na zlecenie klientów czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych, wymaga uzyskania koncesji organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego. 3. Nie wymaga uzyskiwania koncesji działalność agentów turystycznych polegająca na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających koncesję lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju. 4. Nie wymaga uzyskiwania koncesji niezarobkowe organizowanie wycieczki i imprez turystycznych przez organizacje, stowarzyszenia, szkoły, kościoły i inne związki wyznaniowe oraz kościelne osoby prawne dla swoich uczniów, członków lub wyznawców. Art. 5. 1. Koncesji organizatora turystyki i koncesji pośrednika turystycznego udziela się, jeżeli przedsiębiorca występujący o koncesję spełnia następujące warunki: 1) organizowanie imprez turystycznych lub wykonywanie pośrednictwa turystycznego stanowi podstawowy przedmiot jego działalności lub jest wyodrębnione organizacyjnie, 2) zapewni kierowanie działalnością wymienioną w pkt 1 oraz działalnością samodzielnie dokonujących czynności prawnych oddziałów, filii i ekspozytur przez osoby: a) posiadające odpowiednie wykształcenie i praktykę, o których mowa w art. 6, b) nie karane za przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu i dokumentom, 3) przedstawi dowód zapewnienia pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w wypadku gdy organizator turystyki wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych w formie: a) umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo b) umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej na rzecz klientów, 4) dysponuje lokalem odpowiednim do prowadzonej działalności. 2. Obowiązek utrzymywania gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, dotyczy całego okresu prowadzonej działalności. 3. Treść gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, obejmuje upoważnienie dla organu koncesyjnego do wydawania dyspozycji wypłaty środków na pokrycie kosztów powrotu klientów do kraju. Art. 6. 1. Działalnością w zakresie organizowania imprez turystycznych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, mogą kierować osoby posiadające: 1) 2 lata praktyki w organizowaniu imprez turystycznych i ukończone studia wyższe z zakresu turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii, zarządzania i marketingu, 2) 4 lata praktyki w organizowaniu imprez turystycznych i ukończoną szkołę ponadpodstawową z zakresu obsługi ruchu turystycznego lub ukończone inne studia wyższe niż wymienione w pkt 1, 3) 6 lat praktyki w organizowaniu imprez turystycznych i ukończoną szkołę średnią inną niż wymienione w pkt 2. 2. Działalnością w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów oświadczenie usług turystycznych, o których ,mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, mogą kierować osoby posiadające: 1) 1 rok praktyki w obsłudze turystów - przy ukończonych studiach wyższych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2) 2 lata praktyki w obsłudze turystów - przy ukończonej szkole średniej zawodowej z zakresu obsługi ruchu turystycznego lub przy ukończonych studiach wyższych innych niż wymienione w ust. 1 pkt 1, 3) 3 lata praktyki w obsłudze turystów - przy ukończonej innej szkole średniej. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określa czynności, których wykonywanie uznaje się za praktykę w rozumieniu ust. 1 i 2, oraz dokumenty stwierdzające jej posiadanie. Art. 7. 1. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia i cofnięcia koncesji, o których mowa w art. 4, jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki odmawia udzielenia koncesji, a wydaną koncesję cofa, jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymagań niezbędnych do jej udzielenia. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może wydaną koncesję cofnąć, w wypadkach określonych w niniejszej ustawie i przepisach ustawy o działalności gospodarczej, o której mowa w art. 47. 4. Przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję organizatora turystyki lub koncesję pośrednika turystycznego, a także przedsiębiorca, który prowadził działalność w tym zakresie bez uzyskania wymaganej koncesji, nie może uzyskać żadnej z tych koncesji w okresie 3 lat od daty cofnięcia koncesji lub ujawnienia prowadzenia działalności bez koncesji. Art. 8. W zakresie nie uregulowanym ustawą w sprawach koncesji organizatora turystyki i koncesji pośrednika turystycznego stosuje się przepisy ustawy o działalności gospodarczej, o której mowa w art. 47. Art. 9. 1. Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze rozporządzenia, określa, uwzględniając zakres i rodzaj działalności prowadzonej przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych: 1) minimalną wysokość sumy gwarancji, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 lit. a), 2) minimalną wysokość sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta, z tytułu umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 lit. b). 2. Organizator turystyki oraz pośrednik turystyczny są obowiązani przedkładać organowi koncesyjnemu dokumenty potwierdzające zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej. 3. Wypowiedzenie umowy gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, przez organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego jest niedopuszczalne bez zgody organu koncesyjnego. Art. 10. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, może określić dokumenty i zakres informacji, jakie przedsiębiorcy ubiegający się o koncesję organizatora turystyki i pośrednika turystycznego powinny przedstawić organowi koncesyjnemu w celu uprawdopodobnienia, że spełnią warunki określone ustawą. Rozdział 3 Ochrona klienta Art. 11. Do umów zawieranych przez organizatorów turystyki z klientami stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 12. 1. Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, który proponuje klientom imprezy turystyczne lub usługi turystyczne, udostępniając im odpowiednie informacje pisemne, a w szczególności broszury, foldery, katalogi, jest obowiązany wskazać w tych materiałach w sposób dokładny i zrozumiały: 1) cenę imprezy turystycznej lub usługi turystycznej albo sposób jej ustalenia, 2) miejsce pobytu lub trasę imprezy, 3) rodzaj, klasę, kategorię lub charakterystykę środka transportu, 4) położenie, rodzaj i kategorię obiektu zakwaterowania, według przepisów kraju pobytu, 5) ilość i rodzaj posiłków, 6) program zwiedzania i atrakcji turystycznych, 7) kwotę lub procentowy udział zaliczki w cenie imprezy turystycznej lub usługi turystycznej oraz termin zapłaty całej ceny, 8) termin powiadomienia klienta o ewentualnym odwołaniu imprezy turystycznej z powodu niewystarczającej liczby zgłoszeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń, 9) podstawy prawne umowy i koncesje prawne wynikające z umowy. 2. Jeżeli umowa zawarta z klientem nie zawiera odmiennych postanowień, to odpowiednie wskazania zawarte w informacjach pisemnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1-8, stają się elementem umowy. Art. 13. 1. Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny jest obowiązany podać klientowi, przed zawarciem umowy: 1) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszportowych i wizowych oraz o przeciwwskazaniach zdrowotnych do udziału w imprezie turystycznej, 2) informację o możliwości zawarcia umowy ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z udziału w imprezie turystycznej oraz o zakresie ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia. 2. Organizator turystyki jest obowiązany poinformować klienta o szczególnych zagrożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obszarach oraz o możliwości ubezpieczenia z tym związanego. Dotyczy to także zagrożeń powstałych po zawarciu umowy. 3. Organizator turystyki jest obowiązany, przed rozpoczęciem imprezy turystycznej, podać klientom: 1) nazwisko lub nazwę lokalnego przedstawiciela organizatora turystyki (lub innej instytucji), do którego klient może zwracać się w razie trudności, a także jego adres i numer telefonu, 2) w odniesieniu do imprez turystycznych dla dzieci - informację o możliwości bezpośredniego kontaktu z dzieckiem lub osobą odpowiedzialną w miejscu pobytu dziecka, 3) planowany czas przejazdu, miejsca i czas trwania postojów. 4. Udzielanie informacji, o których mowa w ust. 1-3, nie zwalnia organizatora turystyki od obowiązku opieki nad turystami. Art. 14. 1. Umowa o świadczenie usług turystycznych polegających na organizowaniu imprez turystycznych wymaga formy pisemnej. 2. Umowa powinna określać: 1) organizatora turystyki i numer jego koncesji oraz imię i nazwisko osoby, która w jego imieniu umowę podpisała, 2) miejsce pobytu lub trasę wycieczki, 3) czas trwania imprezy turystycznej, 4) program imprezy turystycznej obejmujący rodzaj, jakość i terminy oferowanych usług, w tym: a) rodzaj, charakter i kategorię środka transportu oraz datę, godzinę, miejsce wyjazdu i planowanego powrotu, b) położenie, rodzaj i kategorię obiektu hotelarskiego zgodnie z przepisami kraju pobytu lub opis wyposażenia obiektów nie zaliczanych do rodzajów i kategorii, c) ilość i rodzaj posiłków, d) program zwiedzania i inne usługi wliczone w cenę imprezy turystycznej, 5) cenę imprezy turystycznej, wraz z wyszczególnieniem wszelkich koniecznych należności, podatków i opłat, jeżeli nie są one zawarte w cenie, oraz wyraźne sformułowanie okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny zgodnie z art. 17, 6) sposób zapłaty, 7) rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów, 8) sposób zgłaszania reklamacji związanych z wykonywaniem usług przez organizatora turystyki lub osobę z nim współpracującą wraz z podaniem terminu zgłaszania takich reklamacji, 9) wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego i na które strony umowy wyraziły zgodę, 10) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikające z umowy. 3. Organizatorzy turystyki, organizujący imprezy turystyczne za granicą, mają obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w tych imprezach umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia. 4. Organizator turystyki jest obowiązany wydać klientowi wpłacającemu należność za imprezę turystyczną lub zaliczkę przekraczającą 10% tej sumy: 1) dokument potwierdzający posiadanie gwarancji, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 lit. a), wraz ze wskazaniem sposobu ubiegania się o wypłatę środków z tej gwarancji w wypadkach określonych ustawą, lub 2) dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 lit. b). Art. 15. 1. Niedopełnienie obowiązków określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 i art. 14 może być, zgodnie z art. 7 ust. 3, uznane przez organ koncesyjny za podstawę cofnięcia koncesji. Nie uchybia to możliwości dochodzenia przez klienta odszkodowania. 2. Powierzenie przez organizatora turystyki samodzielnego wykonania zdań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobie nieuprawnionej lub nie znającej odpowiedniego języka może stanowić również podstawę cofnięcia koncesji organizatora turystyki. Art. 16. 1. Organizator turystyki nie może żądać od klienta żadnych kwot z tytułu odstąpienia od umowy, poza uzasadnioną opłatą manipulacyjną, jeżeli klient, odstępując od umowy, wskaże osobę spełniającą warunki udziału w imprezie turystycznej, której przekaże uprawnienia i która przejmie obowiązki wynikające z tej umowy. 2. W przypadku określonym w ust. 1 organizator turystyki jest obowiązany zwrócić wszelkie wpłacone przez klienta kwoty na poczet ceny imprezy turystycznej. Art. 17. 1. Cena ustalona w umowie nie może być podwyższona, chyba że umowa wyraźnie przewiduje możliwość podwyższenia ceny, a organizator turystyki udokumentuje wpływ na podwyższenie ceny jednej z następujących okoliczności: 1) wzrostu kosztów transportu, 2) wzrostu ceł, podatków lub opłat należnych za takie usługi, jak lotniskowe, załadunkowe lub przeładunkowe w portach morskich i lotniczych, 3) wzrost kursów walut. 2. W okresie 20 dni przed datą wyjazdu cena ustalona w umowie nie może być podwyższona. Art. 18. 1. Organizator turystyki nie może w umowie lub przez inną czynność prawną wyłączyć lub ograniczyć swojej odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umów zawieranych z klientami. 2. Ograniczenie odpowiedzialności, o której mowa w ust. 1, może wynikać jedynie z: 1) przepisów obowiązujących w kraju pobytu, w odniesieniu do usług świadczonych przez miejscowych usługodawców, 2) postanowień umów międzynarodowych, 3) przepisów szczególnych - pod warunkiem wyraźnego zastrzeżenia w umowie. Art. 19. 1. Postanowienia umów zawieranych przez organizatorów turystyki z klientami mniej korzystne dla klientów niż postanowienia niniejszej ustawy są nieważne. 2. W miejsce postanowień umowy mniej korzystnych dla klienta obowiązują przepisy ustawy. Rozdział 4 Przewodnicy turystyczni i piloci wycieczek Art. 20. 1. Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą. 2. Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie wycieczek, fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach oraz sprawowanie opieki nad uczestnikami wycieczki. 3. Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, oraz czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy, a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy. Art. 21. 1. Przewodnicy turystyczni otrzymują uprawnienia następujących rodzajów: 1) przewodników górskich dla określonych obszarów górskich, 2) przewodników miejskich dla poszczególnych miast, 3) przewodników terenowych dla poszczególnych województw lub regionów. 2. Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy klasy w zależności od stopnia trudności tras i wycieczek. 3. Uprawnienia przewodnika terenowego obejmują również miasta położone w obrębie województwa lub regionu. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, może określić miasta, dla których są wymagane uprawnienia przewodnika miejskiego. Art. 22. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która: 1) ukończyła 18 lat, 2) ukończyła szkołę średnią, 3) posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, 4) nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, 5) odbyła szkolenie i praktykę oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek. Art. 23. Osoba ubiegająca się o wydanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlega badaniom lekarskim wstępnym, a osoba posiadająca uprawnienia - badaniom okresowym, w trybie i zakresie określonym w przepisach o badaniach lekarskich pracowników. Art. 24. 1. Szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wojewody, które: 1) dysponują kadrą wykładowców posiadających wykształcenie wyższe oraz praktykę - w zakresie zagadnień objętym programem, 2) zapewnia warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnieniem dokumentacji szkolenia. 2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe. Upoważnienie wydane na stałe może zostać cofnięte, jeżeli upoważniona jednostka organizacyjna lub osoba przestała spełniać warunki określone w ust. 1 lub gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem. Art. 25. 1. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na: 1) obszar uprawnień - dla przewodników turystycznych, 2) miejsce organizacji kursu - dla pilotów wycieczek. 2. W skład komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1, wchodzą przedstawiciele stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz organizacji biur podróży. 3. Wojewoda, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może odmówić dopuszczenia do egzaminu osoby, która nie spełnia warunków określonych w art. 22. Odmowa ta następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 26. 1. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek mogą być zawieszone za powtarzające się uchybienia w wykonywaniu zadań lub postępowaniu przewodnika turystycznego albo pilota wycieczek: 1) jeżeli uchybienie stwierdzą osoby uprawnione do kontroli, 2) w wypadku skarg potwierdzonych co do ich słuszności. 2. Zawieszenie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek może nastąpić na okres do 12 miesięcy. Przywrócenie zawieszonych uprawnień wojewoda może uzależnić od zdania egzaminu sprawdzającego, obejmującego część lub całość zakresu umiejętności wymaganych od przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek. 3. Egzamin sprawdzający przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa w art. 25 ust. 1. Art. 27. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek cofa się, jeżeli przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek: 1) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 22 pkt 3 i 4, 2) nie zdał egzaminu sprawdzającego, o którym mowa w art. 26 ust. 2. Art. 28. 1. Uprawnienia przewodnikom turystycznym i pilotom wycieczek wydają, odmawiają wydania, zawieszają i przywracają oraz cofają wojewodowie, właściwi dla miejsca zamieszkania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, w drodze decyzji administracyjnej. 2. Ewidencję nadanych uprawnień przewodnikom turystycznym i pilotom wycieczek prowadzi wojewoda. Art. 29. 1. Osoby wykonujące zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlegają kontroli. Kontrola obejmuje: 1) posiadane uprawnień co do ich obszaru i ważności, 2) poprawność wykonywania zadań przewodnika turystycznego i pilota wycieczek. 2. Kontroli podlega także zapewnienie przez organizatorów turystyki opieki przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek nad uczestnikami imprezy turystycznej, przewidzianej w art. 30 i art. 31. 3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonują osoby imiennie upoważnione przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz przez wojewodów. 4. Osoby dokonujące kontroli powiadamiają o stwierdzonych uchybieniach wojewodę właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli. 5. Wojewoda, o którym mowa w ust. 4, otrzymane wyniki kontroli przekazuje odpowiednio: 1) wojewodzie, który nadał uprawnienia przewodnikowi turystycznemu lub pilotowi wycieczek, 2) Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w sprawach dotyczących działalności organizatora turystyki. Art. 30. 1. Organizatorzy turystyki podlegający obowiązkowi uzyskania koncesji, określonej w art. 4 ust. 1 i 2, organizujący wycieczki w kraju i za granicą, w których uczestniczy co najmniej 10 osób realizujących wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zapewnić uczestnikom opiekę osób posiadających uprawnienia; 1) przewodnika turystycznego - dla wycieczek w kraju, 2) pilota wycieczek - dla wycieczek w kraju, z wyjątkiem wymagających udziału przewodnika turystycznego zgodnie z art. 34 ust. 2 pkt 4 ustawy, oraz dla grupowych wycieczek turystycznych za granicą. 2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wystawić przewodnikowi turystycznemu i pilotowi wycieczek pisemne zlecenie, określając w nim miejsce (obszar) i czas usługi przewodnickiej lub pilotarskiej, oraz upoważnienie do działania w imieniu organizatora w zakresie niezbędnym do prowadzenia imprezy turystycznej. Art. 31. 1. Organizator turystyki organizujący wycieczki za granicą jest obowiązany zapewnić opiekę pilota posiadającego znajomość języka powszechnie znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym. 2. Organizator turystyki organizujący wycieczki dla turystów z zagranicy jest obowiązany zapewnić opiekę przewodnika turystycznego i pilota wycieczek posiadających znajomość języka umożliwiającego swobodny kontakt z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym. Art. 32. 1. Znajomość języka obcego dokumentuje się dyplomem ukończenia studiów filologicznych, nauczycielskiego kolegium języków obcych lub świadectwem ukończenia szkoły z obcym językiem wykładowym za granicą. 2. Osoby, które nie legitymują się dokumentami wymienionymi w ust. 1, mogą złożyć egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języków obcych, o której mowa w ust. 3. 3. Komisje egzaminacyjne języków obcych powołują wojewodowie spośród osób znajdujących się na liście Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki ogłoszonej w formie obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. 4. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze rozporządzenia, może uznać za udokumentowaną znajomość języka obcego potwierdzoną świadectwem wystawionym przez inne instytucje niż wymienione w ust. 1. Art. 33. 1. Przewodnicy turystyczni mogą po przeszkoleniu oprowadzać obsługiwane wycieczki po muzeach, wystawach i zabytkach, gdy zadania tego nie wykonuje uprawniony pracownik etatowy. 2. W programie szkolenia przewodników turystycznych uwzględnia się znajomość muzeów położonych na obszarze ważności ich uprawnień. 3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze rozporządzenia, określa zasady szkolenia i wykonywania funkcji przewodnika turystycznego w muzeach i zabytkach. Art. 34. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze rozporządzenia, określa właściwość terytorialną organów powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników górskich. 2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określa: 1) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, 2) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o upoważnienie, o którym mowa w art. 24 ust. 1, 3) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego i plota wycieczek, sprawdzenie znajomości języka obcego przez przewodnika turystycznego i pilota wycieczek oraz wysokość wynagrodzenia egzaminatorów, 4) miasta i obszary, na których organizatorzy turystyki mają obowiązek zapewnienia udziału przewodnika turystycznego, 5) programy szkolenia i zasady egzaminowania kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, 6) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników górskich, zakres terytorialny uprawnień przewodników górskich i stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych przez przewodników górskich posiadających uprawnienia odpowiedniej klasy, 7) skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji egzaminacyjnych, o których mowa w art. 25, 8) skład i zasady działania komisji egzaminacyjnych języków obcych, o których mowa w art. 32 ust. 3, oraz wzory świadectw wydawanych przez te komisje, 9) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek. Rozdział 5 Usługi hotelarskie Art. 35. 1. Usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach hotelarskich, które spełniają: 1) wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany, 2) wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi przepisami. 2. Usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt 2. Art. 36. Ustala się następujące rodzaje obiektów hotelarskich: 1) hotele - obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwu-osobowych, świadczące szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów, 2) motele - hotele położone przy drogach, zapewniające możliwość korzystania z usług motoryzacyjnych i dysponujące parkingiem, 3) pensjonat - obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich klientów całodzienne wyżywienie, 4) kempingi - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach i przyczepach samochodowych, domkach turystycznych lub innych obiektach stałych, oraz przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów, 5) domy wycieczkowe - obiekty posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów, 6) schroniska młodzieżowe - obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej turystyki młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów, 7) schroniska - obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów, 8) pola biwakowe - obiekty nie strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach. Art. 37. Ustala się dla: 1) hoteli, moteli i pensjonatów - pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami, 2) kempingów - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami, 3) domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych - trzy kategorie oznaczone cyframi rzymskimi. Art. 38. 1. Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów dokonuje, kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Ewidencję pól biwakowych prowadzi wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze względu na miejsce ich położenia. 3. Wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze względu na miejsce położenia obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2, prowadzi ich ewidencje. 4. Przed wydaniem decyzji w zakresie rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich organy wymienione w ust. 1 mogą zwracać się o opinię do wyspecjalizowanych stowarzyszeń. 5. Zadania określone w ust. 2 i 3 są zadaniami zleconymi z zakresu administracji rządowej. 6. Zadania zlecone gminom, określone w ustawie, są finansowane ze środków będących w dyspozycji właściwego wojewody, który przekazuje je gminom. Art. 39. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, o którym mowa w art. 35 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać zaszeregowanie tego obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii. 2. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji wymienionej w art. 38 ust. 3. 3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach, o których mowa w art. 35, mają obowiązek informowania właściwego organu o okolicznościach powodujących zmianę rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego oraz o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich. Art. 40. 1. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki dokonuje kontroli w zakresie spełnienia przez obiekt hotelarski wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany. 2. W razie stwierdzenia, że obiekt hotelarski nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki występuje do właściwego organu o dokonanie zmiany rodzaju lub kategorii obiektu. 3. Organy wymienione w art. 38 mają prawo kontrolować, w zakresie swojej właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35, w stosunku do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt, pozostający poza ewidencją organu dokonującego kontroli, nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu. 4. Organy, o których mowa w ust. 1 i 3, mogą wykonywać następujące czynności kontrolne: 1) dokonywać kontroli wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład kontrolowanych obiektów, 2) żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiekcie zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą, 3) żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2. Art. 41. 1. Jeżeli obiekt hotelarski przestał spełniać wymagania określone dla rodzaju i kategorii, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1, właściwy organ dokonuje z urzędu zmiany rodzaju lub kategorii obiektu bądź uchyla decyzję o zaszeregowaniu obiektu do określonego rodzaju. 2. Jeżeli obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 pkt 2 lub w art. 35 ust. 2, organ prowadzący ewidencje obiektu może nakazać wstrzymanie świadczenia usług hotelarskich do czasu usunięcia stwierdzonych uchybień. 3. Przepis ust. 2 nie narusza uprawnień innych organów, wynikających z odrębnych przepisów. Art. 42. Zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania bądź zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju, nadanie, odmowa nadania lub zmiana kategorii, a także nakazanie wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 43. 1. Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich, o których mowa w art. 36 i art. 37, podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy nazw rodzajów używanych w kontekście, z którego jednoznacznie wynika, że obiekty te nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu niniejszej ustawy. 3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie mogą do oznaczenia obiektów hotelarskich, obok nazw rodzajów określonych w ustawie, stosować inne nazwy. Art. 44. 1. W obiektach hotelarskich należy umieścić na widocznym miejscu: 1) nazwę oraz siedzibę lub imię i nazwisko, a także adres przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie w tym obiekcie, 2) tablicę określającą rodzaj i kategorię obiektu, 3) informację o zakresie świadczonych usług wraz z podstawowymi cenami, 4) informację o przystosowaniu obiektu do obsługi osób niepełnosprawnych. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, należy umieścić również na zewnątrz obiektu hotelarskiego. 3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach hotelarskich mogą, w celu zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa klientów i ich mienia, wydawać regulaminy porządkowe wiążące wszystkie osoby przebywające na terenie obiektu. 4. Wykaz wymagań dla obiektów hotelarskich, odpowiadający rodzajowi i kategorii obiektu, a także pełny cennik usług powinny być udostępnione na żądanie klienta. Art. 45. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określa: 1) wymagania dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich co do wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych, oraz warunki dopuszczenia odstępstw od tych wymagań, 2) szczegółowe zasady i tryb zaliczania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów i kategorii, 3) sposób dokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2, 4) minimalne wymagania co do wyposażenia obiektów świadczących usługi hotelarskie, o których mowa w art. 35 ust. 2, 5) tryb sprawowania kontroli nad przestrzeganiem w poszczególnych obiektach wymagań co do wyposażenia i świadczenia usług, odpowiadających rodzajowi i kategorii obiektu, o których mowa w art. 40, 6) sposób prowadzenia ewidencji obiektów hotelarskich oraz innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 46. W Kodeksie wykroczeń w art. 601 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Kto: 1) wykonuje bez wymaganych uprawnień zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, 2) świadcząc usługi hotelarskie używa nazw rodzajowych lub określenia kategorii obiektów hotelarskich bez decyzji lub niezgodnie z decyzją, 3) wbrew obowiązkowi świadczy usługi hotelarskie w obiekcie nie zgłoszonym do ewidencji, 4) świadczy usługi hotelarskie wbrew decyzji nakazującej wstrzymanie ich świadczenia - podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny." Art. 47. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 83, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 124, poz. 783) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) wynajmowanie turystom przez rolników pokoi lub miejsc na ustawienie namiotów w obrębie gospodarstwa, sprzedaż posiłków i świadczenie usług z tym związanych." 2) w art. 11: a) w ust. 1 dodaje się pkt 20 i pkt 21 w brzmieniu: "20) organizowania imprez turystycznych, z wyłączeniem działalności określonej w art. 9 ust 2 pkt 4, 21) pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych.", b) dodaje się ust. 12 w brzmieniu: "12. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 20 i pkt 21, określają przepisy o usługach turystycznych.". Art. 48. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 110, poz. 715) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Warunkiem otrzymania koncesji, o której mowa w art. 17 pkt 3, jest ponadto: 1) posiadanie koncesji organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, zgodnie z przepisami o usługach turystycznych, 2) zatrudnienie przez organizatora turystyki osób, które złożą egzamin ze znajomości zasad wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody." Art. 49. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) posiadały uprawnienia pr7zewodnika turystycznego lub pilota wycieczek krajowych, nadane im przez terenowe organy administracji rządowej, 2) zdały egzamin na przewodnika turystycznego w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym albo u innego organizatora szkolenia w zakresie obowiązującym w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym, 3) posiadały uprawnienia pilota wycieczek zagranicznych, nadane im przez centralny organ administracji rządowej do spraw turystyki lub przez instytucję uprawnioną przez ten organ, - stają się odpowiednio przewodnikami turystycznymi lub pilotami wycieczek w rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane, pod rygorem utraty dotychczasowych uprawnień, do wystąpienia, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy, z wnioskiem o potwierdzenie posiadanych uprawnień oraz ich udokumentowanie. 3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określa sposób i tryb zaliczania uprawnień, o których mowa w ust. 1, do zakresu uprawnień przewodników turystycznych i pilotów wycieczek ustalonego ustawą. 4. W sprawach, o których mowa w ust. 2, wydaje się decyzję administracyjną. Art. 50. 1. Zaszeregowanie obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów i kategorii na podstawie dotychczasowych przepisów zachowuje ważność, o ile rodzaj i kategoria obiektu odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie. 2. Jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy obiekt hotelarski nie został zaszeregowany do określonego rodzaju i kategorii lub dotychczasowy rodzaj i kategoria obiektu nie odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie, przedsiębiorca świadczący usługi hotelarskie w tym obiekcie jest obowiązany wystąpić, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktów wykonawczych do ustawy, o których mowa w art. 45, do właściwego organu o zaszeregowanie obiektu według nowych przepisów. Art. 51. 1. Wpisy do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych zachowują ważność: 1) w terminie do dnia 30 czerwca 1998 r., 2) do czasu uprawomocnienia się decyzji wydanej na wniosek o udzielenie koncesji, złożony w terminie określonym w pkt 1, nie dłużej jednak niż do upływu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Organ koncesyjny zawiadomi właściwy organ ewidencyjny o uprawomocnieniu się decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Przedsiębiorcy nie podlegający wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej, a prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy działalność w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zakresie zawierania umów o świadczenie usług turystycznych, mają obowiązek wystąpienia o wydanie odpowiedniej koncesji w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 4. Do czasu udzielenia lub odmowy udzielenia koncesji, przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 3, mają prawo działać na dotychczasowych zasadach. Art. 52. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw. (Dz. Nr 133, poz. 885) Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) preambuła otrzymuje brzmienie: "Rzeczpospolita Polska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju, oznaczającą dążenie do: - zachowania możliwości odtwarzania się zasobów naturalnych, - racjonalnego użytkowania zasobów nieodnawialnych i zastępowania ich substytutami, - ograniczania uciążliwości dla środowiska i nieprzekraczania granic wyznaczonych jego odpornością, - zachowania różnorodności biologicznej, - zapewnienia obywatelom bezpieczeństwa ekologicznego, - tworzenia podmiotom gospodarczym warunków do uczciwej konkurencji w dostępie do ograniczonych zasobów i możliwości odprowadzania zanieczyszczeń, zapewnia ochronę i racjonalne kształtowanie środowiska stanowiącego dobro ogólnonarodowe oraz tworzy warunki sprzyjające urzeczywistnianiu prawa obywateli do równoprawnego korzystania z wartości środowiska. Kierując się powyższym, uznaje się za niezbędne: - ustanowienie środków prawnych zapewniających użytkowanie środowiska zgodnie z interesem publicznym, - określenie obowiązków organów państwowych, samorządowych, podmiotów gospodarczych i innych jednostek organizacyjnych, a także organizacji społecznych i zawodowych, - ochronę środowiska przez każdego obywatela oraz rozwijanie świadomości społecznej w celu powszechnego wypełniania tego obowiązku, i w związku z tym stanowi się, co następuje:"; 2) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ochrona środowiska polega na działaniu lub zaniechaniu umożliwiającym zachowanie bądź przywrócenie równowagi przyrodniczej koniecznej do osiągnięcia celu, o którym mowa w art. 1 ust. 1. Ochrona ta wyraża się w szczególności w: 1) racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami przyrodniczymi zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, 2) przeciwdziałaniu lub zapobieganiu szkodliwym wpływom na środowisko powodującym jego zniszczenie, zanieczyszczenie, zmiany cech fizycznych lub charakteru elementów przyrodniczych, 3) przywracaniu do stanu właściwego elementów przyrodniczych."; 3) w art. 3: a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) zrównoważonym rozwoju - rozumie się przez to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym w celu równoważenia szans dostępu do środowiska poszczególnych społeczeństw lub ich obywateli - zarówno współczesnego, jak i przyszłych pokoleń - następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych," b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a-4e w brzmieniu: "4a) odpadach - rozumie się przez to odpady określone przepisami o odpadach, 4b) substancjach niebezpiecznych - rozumie się przez to substancje, ich składniki, mieszaniny lub preparaty, które ze względu na swoje właściwości chemiczne, fizyczne, biologiczne lub toksyczne mogą w przypadku nieprawidłowego obchodzenia się z nimi spowodować śmierć, rozstrój zdrowia lub uszkodzenie ciała ludzkiego albo zniszczenie lub uszkodzenie dóbr materialnych lub elementów środowiska, w tym organizmów żywych, 4c) instalacjach mogących spowodować nadzwyczajne zagrożenia środowiska - rozumie się przez to instalacje zlokalizowane w obiektach lub miejscach stałych (instalacje stacjonarne), które służą do produkcji, przetwarzania, sprzedawania, gromadzenia, przesyłania bądź wykorzystywania lub usuwania substancji niebezpiecznych w takiej formie i ilości, że stwarza to ryzyko poważnych awarii lub katastrof z udziałem tych substancji, 4d) raporcie bezpieczeństwa - rozumie się przez to dokument zawierający charakterystykę jakościową i informacje o ilości substancji niebezpiecznych składowanych w zakładzie, wykorzystywanych lub uzyskiwanych w procesie produkcji, oraz plan operacyjno-ratowniczy podejmowanych na własnym terenie działań na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń, 4e) czystszej produkcji - rozumie się przez to sposób organizacji, techniki i technologie oraz metody produkcji, które uwzględniają konieczność zapobiegania zagrożeniu lub ograniczania zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska w procesach produkcyjnych oraz we wszystkich fazach istnienia gotowego produktu, w tym także po utracie jego cech użytkowych," c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) tytule prawnym - rozumie się przez to prawo własności, użytkowania wieczystego, zarządu, użytkowania oraz inne prawa wynikające z umów cywilnoprawnych," d) skreśla się pkt 11 i 12, e) po pkt 14 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 15 w brzmieniu: "15) zieleni miejskiej - rozumie się przez to zespoły roślinności spełniające cele wypoczynkowe, zdrowotne i estetyczne, a w szczególności: parki, zieleńce, zieleń na placach, ulicach, zieleń izolacyjną i pracownicze ogrody działkowe."; 4) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Zrównoważony rozwój i ochrona środowiska stanowią istotny element polityki społeczno-gospodarczej oraz polityki zagospodarowania przestrzennego państwa. Zasada zrównoważonego rozwoju i ochrona środowiska stanowią podstawę do sporządzania i aktualizacji: koncepcji polityki zagospodarowania przestrzennego kraju, studiów zagospodarowania przestrzennego województw, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Zadania związane z realizacją zasady zrównoważonego rozwoju i ochroną środowiska są uwzględniane w aktach normatywnych, a także w działalności organów państwowych, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych. 2. W dokumentach i planach, o których mowa w ust. 1, w szczególności: 1) określa się przedsięwzięcia niezbędne do zapobiegania powstawaniu zanieczyszczeń i odpadów oraz do zapewnienia ochrony środowiska lub przywrócenia go do stanu właściwego, 2) ustala się warunki podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej, umożliwiające uzyskanie optymalnych efektów w zakresie ochrony środowiska, oraz zapewnia niezbędne środki na ten cel, 3) wykorzystuje się osiągnięcia nauki i techniki, zmniejszające zagrożenie środowiska."; 5) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Przy ustalaniu w planach zagospodarowania przestrzennego kierunków rozwoju kraju, województw, miast oraz gmin należy uwzględniać potrzeby ochrony środowiska i zasadę zrównoważonego rozwoju. 2. W studium i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego zapewnia się warunki utrzymania równowagi przyrodniczej, racjonalną gospodarkę zasobami przyrodniczymi środowiska i ochronę walorów krajobrazowych oraz warunków klimatycznych. Przeznaczenie i sposoby zagospodarowania terenów powinny w największym stopniu zapewniać zachowanie ich walorów naturalnych. 3. W studium i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, przy przeznaczeniu terenów na poszczególne cele oraz określaniu zadań związanych z ich zagospodarowaniem, w strukturze wykorzystania terenów ustala się proporcje pozwalające na zachowanie lub przywracanie na nich równowagi przyrodniczej i prawidłowych warunków życia. 4. W studium i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego w szczególności: 1) ustala się programy racjonalnego wykorzystania powierzchni ziemi i racjonalnego gospodarowania zasobami gleby, 2) zapewnia się kompleksowe rozwiązywanie problemów zabudowy miast i wsi, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej, odprowadzania ścieków, składowania i unieszkodliwiania odpadów, urządzania i kształtowania terenów zieleni, 3) zapewnia się ochronę walorów krajobrazowych środowiska i warunków klimatycznych, 4) uwzględnia się potrzeby ochrony powietrza, ochrony przed hałasem i wibracjami oraz przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, a także potrzeby ochrony powierzchni ziemi na terenach eksploatacji złóż kopalin, 5) uwzględnia się potrzeby ochrony wód przed zanieczyszczeniami powstającymi w związku z prowadzeniem gospodarki rolnej. 5. W studium i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego określa się także sposób zagospodarowania obszarów objętych szkodliwym oddziaływaniem na środowisko powodowanym działalnością gospodarczą, jeżeli oddziaływanie to nie może być wyeliminowane albo skutecznie ograniczone przez zastosowanie odpowiednich środków technicznych, zmianę technologii lub wyznaczenie obszarów ograniczonego użytkowania."; 6) w art. 7 ust. 1 po wyrazie "ustaleń" dodaje się wyraz "miejscowych"; 7) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Rzeczpospolita Polska rozwija współpracę międzynarodową w sprawach ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju. 2. Zawierane przez Rzeczpospolitą polską umowy międzynarodowe powinny uwzględniać potrzeby ochrony środowiska i zasadę zrównoważonego rozwoju."; 8) w art. 11 w ust. 1 po wyrazach "ochrony środowiska" dodaje się wyrazy "i zrównoważonego rozwoju"; 9) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W studium zagospodarowania przestrzennego województwa oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy uwzględnia się obszary występowania złóż kopalin oraz obecne i przyszłe potrzeby eksploatacji tych złóż."; 10) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Przy przygotowywaniu i wykonywaniu robót polegających na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych uwzględnia się potrzebę zachowania dolin rzecznych oraz obszarów zalewowych w stanie równowagi przyrodniczej i utrzymania różnorodności biologicznej. 2. Przy przygotowywaniu i wykonywaniu robót melioracyjnych, odwodnień budowlanych oraz innych robót ziemnych zmieniających stosunki wodne jednostki organizacyjne i osoby fizyczne są obowiązane stosować środki zapewniające zachowanie równowagi przyrodniczej i różnorodności biologicznej, w tym zwłaszcza odpowiednich stosunków wodnych w glebie. 3. Wojewoda w drodze decyzji ustala warunki prowadzenia robót, o których mowa w ust. 1 i 2. W przypadku robót podejmowanych na terenach o szczególnych wartościach społeczno-gospodarczych, a zwłaszcza na terenach, na których znajdują się skupienia roślinności o szczególnej wartości z punktu widzenia przyrodniczego lub gospodarczego, terenach o walorach krajobrazowych i ekologicznych, terenach masowych lęgów ptactwa, występowania skupień gatunków chronionych i tarlisk ryb, decyzja wydawana jest na podstawie przedstawionej przez wnioskodawcę oceny oddziaływania na środowisko, sporządzonej przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa."; 11) w art. 23 w ust. 1 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "Wojewoda"; 12) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. Ochrona powietrza polega na zapobieganiu powstawaniu, na ograniczaniu lub na eliminowaniu wprowadzanych do powietrza substancji zanieczyszczających w celu zmniejszenia stężeń do dopuszczalnego poziomu lub utrzymania ich na poziomie nie przekraczającym obowiązujących wielkości dopuszczalnych stężeń substancji."; 13) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. Jednostki organizacyjne są obowiązane stosować metody, technologie i środki techniczne chroniące powietrze przed zanieczyszczeniem."; 14) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. 1. Przy podejmowaniu przedsięwzięć, z którymi związane jest wprowadzanie do powietrza substancji zanieczyszczających, uwzględnia się aktualny stan zanieczyszczenia powietrza na danym obszarze, określany przez właściwego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. 2. Na obszarze, na którym nastąpiło przekroczenie dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających, wojewoda może, w drodze decyzji, nałożyć na jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność powodującą wprowadzenie substancji zanieczyszczających obowiązek prowadzenia pomiarów stężeń tych substancji w powietrzu."; 15) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, listy substancji zanieczyszczających, dopuszczalne wartości stężeń tych substancji w powietrzu oraz zakres, warunki ich dotrzymywania, obszar, na którym mają obowiązywać a także czas ich obowiązywania. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne do wprowadzania do powietrza ilości i rodzaje substancji zanieczyszczających z procesów technologicznych i operacji technicznych, warunki uznawania dopuszczalnych ilości i rodzajów substancji zanieczyszczających za dotrzymane, czas obowiązywania tych ustaleń, postępowanie w przypadku zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych lub pracy urządzeń ochronnych, warunki prowadzenia tych procesów i operacji oraz konieczne ze względu na wymagania ochrony środowiska urządzenia techniczne, a także przypadki, w których jest niezbędne prowadzenie pomiarów stężeń substancji zanieczyszczających w gazach odlotowych i zakres tych pomiarów. 3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania dopuszczalnych do wprowadzania do powietrza rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających oraz wymagania, jakim powinna odpowiadać dokumentacja niezbędna do wydania decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne wielkości i rodzaje substancji zanieczyszczających wytwarzanych przez silniki spalinowe, czas obowiązywania tych ustaleń oraz konieczne ze względu na ochronę środowiska urządzenia techniczne wymagane w układach tych silników. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, metody obliczania stanu zanieczyszczenia powietrza dla źródeł istniejących i projektowanych."; 16) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Jednostka organizacyjna wprowadzająca do powietrza substancje zanieczyszczające jest obowiązana, z zastrzeżeniem ust. 4, posiadać decyzję ustalającą rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza. 2. Organem właściwym do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, jest wojewoda, któremu jednostka organizacyjna przedstawia dokumentację odpowiadającą wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 3. Decyzją tą mogą być nałożone dodatkowe obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem. 3. Wojewoda może także nałożyć na jednostkę organizacyjną obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza w drodze odrębnej decyzji. 4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy jednostek organizacyjnych wprowadzających do powietrza substancje zanieczyszczające powstałe w wyniku parowania paliw przy przeładunku oraz substancje zanieczyszczające powstające w procesach spalania: 1) w silnikach spalinowych, 2) w źródłach o łącznej wydajności cieplnej: - do 0,5 MWt opalanych węglem kamiennym lub olejem, - do 1 MWt opalanych koksem, drewnem, słomą lub gazem. 5. Do jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 4, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 6. Decyzja ostateczna, o której mowa w ust. 1, może być uchylona lub zmieniona przez organ administracji państwowej, który ją wydał, w razie: 1) zmiany ilości, rodzaju lub warunków odprowadzania substancji zanieczyszczających, 2) zmiany norm i przepisów dotyczących ochrony powietrza, 3) powstania nowych źródeł zanieczyszczeń powietrza. 7. Uchylenie lub zmiana decyzji z przyczyn określonych w ust. 6 pkt 3 może nastąpić za odszkodowaniem. 8. Jednostka organizacyjna, która uzyskuje korzyści w związku z uchyleniem lub zmianą decyzji z przyczyn określonych w ust. 6 pkt 3, uczestniczy w pokrywaniu kosztów odszkodowania stosownie do uzyskanych korzyści. 9. Dane o rodzajach i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza zawarte w decyzjach, o których mowa w ust. 1, wojewoda przechowuje w publicznie dostępnym rejestrze. 10. Na wniosek jednostki organizacyjnej, której decyzja dotyczy, uzasadniony szczególnymi potrzebami ochrony tajemnicy handlowej, organ wyłącza dane, o których mowa w ust. 9, z publicznie dostępnego rejestru umieszczając o tym w nim informację."; 17) w art. 31 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub osobę fizyczną", a wyrazy "art. 30 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 30 ust. 1-3 i 5"; 18) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu; "Art. 31a. Wojewoda może, w drodze rozporządzenia, w celu ograniczenia zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzi, zapobieżenia zniszczeniu środowiska lub zabytków, określić dla terenu województwa lub jego części jakość albo rodzaje paliw dopuszczonych do stosowania przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 30 ust. 4, oraz przez osoby fizyczne, a także sposób realizacji i kontroli tego obowiązku."; 19) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. 1. Wojewoda, w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem sanitarnym i wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska, może, w drodze rozporządzenia, określić alarmowe poziomy stężeń zanieczyszczeń dla terenu województwa lub jego części oraz określić zakres działań zmierzających do ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza, a w szczególności: 1) tryb i sposób ogłaszania stanów alarmowych, 2) listę jednostek organizacyjnych obowiązanych do ograniczenia lub zakazu emisji, 3) tryb uzgadniania sposobu i zakresu ograniczenia emisji, 4) sposób organizacji i ograniczeń lub zakazu ruchu pojazdów, maszyn i urządzeń napędzanych silnikami spalinowymi na obszarem na którym ogłoszono stan alarmowy, 5) postępowanie organów, instytucji i jednostek organizacyjnych oraz zachowanie się obywateli w razie ogłoszenia stanu alarmowego. 2. Wojewoda, w przypadku stwierdzenia przekroczenia alarmowego poziomów stężeń na podstawie udostępnionych przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska wyników badań i obserwacji oraz ocen i prognoz stanu środowiska, ogłasza stan alarmowy w sposób określony w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1. 3. Wojewoda może ogłosić stan alarmowy, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy z przeprowadzonych analiz i prognoz wynika, że występująca sytuacja może doprowadzić do osiągnięcia lub przekroczenia określonych w rozporządzeniu wojewody alarmowych poziomów stężeń. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i ust. 3, wojewoda informuje o obowiązkach wynikających z tego staniu w lokalnych środkach masowego przekazu. 5. O wprowadzeniu stanu alarmowego wojewoda powiadamia wojewodów z sąsiednich województw."; 20) w art. 34: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ochronę świata roślinnego i zwierzęcego zapewnia się w szczególności w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego przez zabezpieczenie lasów i zadrzewień przed szkodliwym oddziaływaniem zanieczyszczeń środowiska, zalesianie, zadrzewianie lub tworzenie skupień roślinności, zwłaszcza gdy jest to konieczne ze względu na potrzebę ochrony gleby i świata zwierzęcego, kształtowanie klimatu oraz inne potrzeby związane z zapewnieniem równowagi przyrodniczej i zaspokojeniem potrzeb ludzi w zakresie wypoczynku.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego oraz jednostki organizacyjne są obowiązane chronić lasy przed szkodliwymi wpływami gazów, pyłów, odpadów i ścieków."; 21) w art. 36 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Ochronie podlegają również tereny przewidziane w planach zagospodarowania przestrzennego pod rozbudowę istniejących lub budowę nowych ogrodów botanicznych i zoologicznych."; 22) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. 1. Zamierzone uwolnienie genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska w celach eksperymentalnych lub wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego organizmy genetycznie zmodyfikowane lub składającego się z takich organizmów albo ich części wymaga zezwolenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 2. Organizmy genetycznie zmodyfikowane oznaczają organizmy, których struktura genomu została zmieniona przez usunięcie jednego lub więcej genów albo zmianę jednego lub więcej genów, a także w drodze hodowli organizmów hybrydowych realizowanej z wykorzystaniem techniki inżynierii genetycznej. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca załącza ocenę zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w drodze rozporządzenia, ogłosi wykaz wszystkich produktów wprowadzonych do obrotu, o których mowa w ust. 1. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może uchylić wydane zezwolenie w przypadku, gdy zamierzone uwolnienie genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska w celach eksperymentalnych lub gdy wprowadzony do obrotu produkt zawierający organizmy genetycznie zmodyfikowane lub składający się z takich organizmów albo ich części może spowodować większe zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi niż wynika to z oceny zagrożenia, o której mowa w ust. 3. 6. Jednostka organizacyjna, która uzyskała zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, obowiązana jest do niezwłocznego poinformowania Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o każdym przypadku zwiększenia zagrożenia, o którym mowa w ust. 5. 7. Produkt, o którym mowa w ust. 1, wprowadzony do obrotu, powinien być odpowiednio oznakowany i opakowany. 8. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych, określi w drodze rozporządzenia: 1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie zezwoleń, o których mowa w ust. 1, 2) wymagania, jakim powinna odpowiadać ocena zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi, o której mowa w ust. 3, oraz zakres badań i analiz niezbędnych do jej sporządzenia, 3) wymagania, jakim powinny odpowiadać oznakowanie i opakowanie, o których mowa w ust. 7."; 23) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Ochronę walorów krajobrazowych środowiska i wynikające z niej zadania uwzględnia się w opracowaniach, o których mowa w art. 5 ust. 1."; 24) skreśla się art. 41; 25) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się obowiązek tworzenia i ochrony terenów zieleni miejskiej."; 26) w art. 43 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Przy zmianie przeznaczenia terenu zieleni miejskiej stosuje się przepisy dotyczące opracowywania i uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 3. Przepis ust. 2 dotyczy także terenów jeszcze nie zagospodarowanych, lecz przeznaczonych zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na tereny zieleni miejskiej."; 27) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. 1. Tereny na obszarach gmin pokryte drzewostanem o charakterze parkowym, stanowiące własność gminy lub Skarbu Państwa, mogą być objęte ochroną jako parki, jeżeli nie podlegają przepisom o ochronie dóbr kultury. 2. Rada gminy ustanawiając park określa jego granice oraz sposób wykonywania ochrony."; 28) w art. 48: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Usunięcie drzew i krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić za zezwoleniem wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Organ ten może uzależnić udzielenie zezwolenia od przesadzenia drzew lub krzewów we wskazane przez niego miejsce, jeżeli takie przesadzenie jest możliwe, albo od zastąpienia drzew lub krzewów przewidzianych do usunięcia innymi drzewami lub krzewami.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do: 1) drzew i krzewów owocowych, 2) drzew i krzewów sadzonych na plantacjach, 3) drzew i krzewów, których wiek nie przekracza 5 lat, z zastrzeżeniem pkt 4, 4) drzew i krzewów, których wiek nie przekracza 30 lat, usuwanych z terenu nieruchomości stanowiących własność lub będących w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych."; 29) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. Przepisów ustawy dotyczących usuwania drzew i krzewów, pobierania opłat i wymierzania kar nie stosuje się do: 1) drzew i krzewów w lasach i na gruntach leśnych, 2) drzew i krzewów objętych ochroną na podstawie ustawy o ochronie przyrody, 3) drzew i krzewów usuwanych z wałów przeciwpowodziowych i międzywali, jeżeli obowiązek ich usunięcia wynika z odrębnych przepisów."; 30) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. 1. Ochrona przed hałasem i wibracjami polega na zapobieganiu ich powstawaniu lub przenikaniu do środowiska. 2. Jednostki organizacyjne i osoby fizyczne zapewnią ochronę środowiska przed hałasem i wibracjami przez zaniechanie czynności powodujących hałas lub wibracje bądź przez stosowanie odpowiednich środków technicznych lub organizacyjnych mających na celu zapobieżenie powstawaniu albo przenikaniu do środowiska hałasu lub wibracji, a także zmniejszeniu poziomu hałasu i ograniczenie wibracji."; 31) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w drodze rozporządzenia, określi: 1) dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku, 2) obowiązki organów administracji publicznej, jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych związane z ochroną ludzi i środowiska przed hałasem i wibracjami."; 32) art. 51 otrzymuje brzmienie: "Art. 51. 1. Wojewoda, na podstawie pomiarów poziomu hałasu w środowisku, dokonuje oceny warunków akustycznych. 2. Jeżeli hałas w środowisku przekracza dopuszczalny poziom, wojewoda określa, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 51a, dla jednostek organizacyjnych dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do środowiska. 3. Decyzja ostateczna, o której mowa w ust. 2, może być uchylona lub zmieniona przez organ, który ją wydał, w razie: 1) zmiany rodzaju terenu powodującej podwyższenie lub obniżenie dopuszczalnego poziomu hałasu, 2) zmiany norm i przepisów dotyczących ochrony środowiska przed hałasem, 3) powstania nowych źródeł hałasu przenikającego do środowiska. 4. Uchylenie lub zmiana decyzji z przyczyn określonych w ust. 3 pkt 3 może nastąpić za odszkodowaniem. 5. Jednostka organizacyjna, która uzyskuje korzyści w związku z uchyleniem lub zmianą decyzji z przyczyn określonych w ust. 3 pkt 3, uczestniczy w kosztach odszkodowania stosownie do uzyskanych korzyści. 6. W przypadku przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu określonego decyzją, o której mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może nakazać wstrzymanie działalności powodującej przekroczenie. 7. W przypadkach określonych w ust. 6, na wniosek zainteresowanego, organ wymieniony w tym przepisie może ustalić termin usunięcia przyczyn przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu, a w razie nieusunięcia ich w tym terminie nakaże wstrzymanie działalności powodującej przekroczenie."; 33) po art. 51 dodaje się art. 51a w brzmieniu: "Art. 51a. Decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 2, nie wymaga się w przypadku organizowania jednorazowej imprezy rozrywkowej, sportowej, handlowo-reklamowej lub innej o podobnym charakterze."; 34) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. 1. Przebieg oraz rozwiązania techniczne tras komunikacyjnych powinny zapewniać możliwie najmniejsze uciążliwości dla środowiska w zakresie hałasu i wibracji. 2. Rada gminy może uchwalać przepisy gminne ustanawiające ograniczenia w korzystaniu z urządzeń technicznych oraz środków transportu i komunikacji stwarzających uciążliwości dla środowiska w zakresie hałasu i wibracji lub ograniczenia czasu ich pracy."; 35) w art. 60 w ust. 2 skreśla się drugie zdanie; 36) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalne poziomy promieniowania, jakie mogą występować w środowisku, oraz wymagania obowiązujące przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ochrony przed promieniowaniem jonizującym, której zasady określają przepisy odrębne. 3. Wymagania obowiązujące przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania, o których mowa w ust. 1, emitowanego przez urządzenia znajdujące się na terenach będących w zarządzie organów wojskowych, określi w drodze zarządzenia Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej."; 37) w art. 64: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "prowadzące albo"; 38) w art. 65 skreśla się wyraz "również"; 39) w art. 66 skreśla się wyrazy "i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą"; 40) w art. 68: a) w ust. 3 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej ustalający lokalizację inwestycji" zastępuje się wyrazami "Organ ustalający warunki zabudowy i zagospodarowania terenu", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Projekt budowlany przedstawiany przy ubieganiu się o decyzję o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego oraz o decyzję o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w przypadku inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, wymaga uzgodnienia z wojewodą i właściwym państwowym terenowym inspektorem sanitarnym.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Uzgodnienie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz projektu budowlanego inwestycji szczególnie szkodliwej dla środowiska i zdrowia ludzi lub inwestycji mogącej pogorszyć stan środowiska dokonywane jest na podstawie odpowiedniej dla danego etapu inwestycyjnego oceny oddziaływania na środowisko, sporządzonej na koszt inwestora przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa."; 41) w art. 69 ust. 1 otrzymuje brzmienie; "1. Przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu uwzględnia się wymagania wynikające z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i przepisów o ochronie środowiska."; 42) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. 1. Wojewoda może decyzją zobowiązać inwestora, a także właściciela, zarządcę lub posiadacza obiektu budowlanego albo zespołu obiektów, do przedstawienia sporządzonej przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oceny oddziaływania inwestycji lub obiektu budowlanego albo zespołu obiektów na środowisko. 2. Koszty sporządzenia ocen, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 68 ust. 6, ponosi inwestor, właściciel, zarządca lub posiadacz obiektu budowlanego lub zespołu obiektów albo ubiegający się o koncesję na działalność, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) lub prowadzący działalność w oparciu o tę koncesję. 3. W razie nieprzedstawienia w wyznaczonym terminie żądanej oceny jej wykonanie może być zlecone na koszt zobowiązanego. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko, o których mowa w ust, 1 oraz w art. 20 ust. 3, art. 68 ust. 6 i art. 71 ust. 2."; 43) art. 70a otrzymuje brzmienie: "Art. 70a. 1. Uprawnienia biegłego, o którym mowa w art. 20 ust. 3, art. 68 ust. 6 i art. 70 ust. 1 niniejszej ustawy, a także w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne i w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody, stwierdza Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wydając świadectwo. Odmowa nadania uprawnień następuje w drodze decyzji. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa powołuje komisję kwalifikacyjną do spraw uprawnień biegłych, a także prowadzi listę biegłych. 3. Koszty postępowania kwalifikacyjnego ponosi osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień biegłego. 4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje, jakim powinien odpowiadać biegły, sposób, tryb i szczegółowe warunki nadawania uprawnień oraz działania komisji kwalifikacyjnej do spraw uprawnień biegłych, sposób ustalania kosztów postępowania kwalifikacyjnego oraz wynagrodzenie za udział w pracach komisji kwalifikacyjnej do spraw uprawnień biegłych. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może cofnąć, w drodze decyzji, uprawnienia, o których mowa w ust. 1, w przypadku stwierdzenia przez komisję kwalifikacyjną, że biegły nie wykonuje swoich zadań z należytą starannością albo zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej lub obowiązującymi przepisami. 6. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa stwierdza wygaśnięcie uprawnień i skreśla biegłego z listy: 1) na własną prośbę biegłego, 2) w razie: a) pozbawienia biegłego praw publicznych, b) utraty przez biegłego zdolności do czynności prawnych orzeczonej przez sąd, c) skazania biegłego prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo z chęci zysku, d) orzeczenia wobec biegłego prawomocnym wyrokiem sądowym kary dodatkowej w postaci zakazu wykonywania zawodu lub funkcji biegłego, e) śmierci biegłego, f) cofnięcia biegłemu uprawnień, o którym mowa w ust. 5."; 44) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. 1. Jednostka organizacyjna w projektowanej i prowadzonej działalności jest obowiązana uwzględniać i stosować takie rozwiązania techniczne, technologiczne i organizacyjne, które wyeliminują szkodliwe oddziaływanie na środowisko poza terenem zakładu, do którego jednostka organizacyjna posiada tytuł prawny. 2. Jeżeli z oceny oddziaływania na środowisko, sporządzonej przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, wynika, że mimo zastosowania rozwiązań, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyeliminowane uciążliwe oddziaływania na środowisko, to dla: oczyszczalni ścieków, składowisk odpadów komunalnych, tras komunikacyjnych, kompostowni, lotnisk, linii i stacji elektroenergetycznych oraz obiektów radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych tworzy się obszar ograniczonego użytkowania. 3. Obszar ograniczonego użytkowania tworzy wojewoda w drodze rozporządzenia, określając granice obszaru, ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, wymagania techniczne dotyczące budynków oraz sposób korzystania z terenu, wynikający z oceny oddziaływania na środowisko, o której mowa w ust. 2. 4. Ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, wymagania techniczne dotyczące budynków oraz sposób korzystania z terenu ustalone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3, uwzględnia się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu."; 45) po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu: "Art. 71a. 1. Do naprawienia szkód powstałych w wyniku wprowadzenia ograniczeń, o których mowa w art. 71 ust. 2, jest zobowiązana jednostka organizacyjna, której działalność spowodowała wprowadzenie tych ograniczeń. 2. Do naprawienia szkód, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. 3. W sprawach o naprawienie szkód orzekają sądy powszechne."; 46) w art. 74 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe wymagania, jakim ze względu na potrzeby ochrony środowiska powinny odpowiadać maszyny i inne urządzenia techniczne."; 47) art. 76 otrzymuje brzmienie: "Art. 76. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać użytkownikowi maszyny lub innego urządzenia technicznego wykonanie w określonym czasie odpowiednich czynności zmierzających do ograniczenia ich uciążliwości dla środowiska. 2. W wypadku niezastosowania się użytkownika maszyny lub innego urządzenia technicznego do ustaleń, o których mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać unieruchomienie maszyny lub innego urządzenia technicznego, powodujących uciążliwości dla środowiska."; 48) w art. 79 w ust. 2 wyrazy "Minister Przemysłu i Handlu" zastępuje się wyrazami "Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa"; 49) w art. 82: a) w ust. 1 skreśla się wyraz "gospodarczą", b) w ust. 2 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "Wojewoda", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W razie braku możliwości wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda zobowiąże jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną do uiszczenia na rzecz Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich i gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej kwoty pieniężnej odpowiadającej wysokości szkód wynikłych z naruszenia stanu środowiska."; 50) w art. 84: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "w strefie ochronnej (art. 71 ust. 1) lub", b) w ust. 2 w zdaniach pierwszym i trzecim wyrazy "terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw gospodarki gruntami i wywłaszczania nieruchomości stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organ właściwy do spraw gospodarki gruntami i wywłaszczania nieruchomości"; 51) skreśla się art. 85; 52) w art. 86: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opłaty uiszczane są za: 1) wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza, 2) usuwanie drzew lub krzewów, 3) inne formy korzystania ze środowiska na zasadach określonych odrębnymi przepisami.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jednostki organizacyjne obowiązane są do uiszczania opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1; opłaty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, nalicza i pobiera organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzewa lub krzewu.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Jednostki organizacyjne uiszczają opłaty, o których mowa w ust. 2 pkt 1, bez względu na to, czy ustawa nakłada obowiązek posiadania decyzji ustalającej rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających powietrze dopuszczonych do wprowadzania do powietrza."; 53) art. 86a otrzymuje brzmienie: "Art. 86a. 1. Opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza ustala się w zależności od ich rodzaju i ilości. 2. Opłatę za usunięcie drzew ustala się w zależności od obwodu pnia, rodzaju lub gatunku (odmiany) drzewa, a za usunięcie krzewów - w zależności od powierzchni porośniętej krzewami."; 54) art. 86b otrzymuje brzmienie: "Art. 86b. 1. Opłaty, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1, jednostki organizacyjne ustalają we własnym zakresie i wnoszą je bez wezwania na rachunek urzędu wojewódzkiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska. 2. Opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian ustala się, z zastrzeżeniem ust. 8, według stawek obowiązujących w dniu korzystania ze środowiska lub wprowadzania w nim zmian. 3. Opłaty, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1, jednostka organizacyjna obowiązana jest wnieść do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału. 4. Jednostka organizacyjna obowiązana jest do prowadzenia aktualizowanej co kwartał ewidencji zawierającej wykaz rodzajów i ilości zanieczyszczeń wprowadzonych do powietrza oraz dane, na których podstawie określono te ilości. 5. Jednostka organizacyjna obowiązana jest bez wezwania przedstawić wojewodzie, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, informację zawierającą wykaz oraz dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące zanieczyszczeń objętych opłatami, wprowadzonych w ubiegłym roku kalendarzowym do powietrza. 6. Wykazy, o których mowa w ust. 5, przechowywane są przez wojewodę w publicznie dostępnym rejestrze. Na wniosek jednostki organizacyjnej, uzasadniony szczególnymi potrzebami ochrony tajemnicy handlowej, organ wyłącza dane, o których mowa w ust. 4 i 5, z publicznie dostępnego rejestru, umieszczając o tym w nim informację. 7. W razie niedopełnienia przez jednostkę organizacyjną obowiązku wniesienia opłaty lub złożenia informacji, o której mowa w ust. 5, lub w razie złożenia informacji nasuwającej zastrzeżenia, wojewoda, na podstawie własnych ustaleń, wydaje decyzję, w której określa wysokość nie wniesionej opłaty, stosując stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania. 8. Ustaleń, o których mowa w ust. 7, dokonuje się w szczególności na podstawie: 1) ciągłych pomiarów emisji zanieczyszczeń, 2) wskaźników emisji zanieczyszczeń, 3) innych danych technologicznych i technicznych. 9. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 30 ust. 1, nie posiadające decyzji ustalającej rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających powietrze dopuszczonych do wprowadzania do powietrza, a obowiązane do jej posiadania, ponoszą opłaty podwyższone o 100%, a począwszy od 1 stycznia 1999 r. - podwyższone o 200%, natomiast od 1 stycznia 2000 r. - o 500%."; 55) w art. 86c: a) skreśla się ust. 2, b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta odracza jednostce organizacyjnej na okres dwóch lat termin uiszczenia opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, jeżeli zezwolenie przewiduje możliwość przesadzenia ich w inne miejsce. 4. Jeżeli przesadzone drzewa lub krzewy zachowały żywotność po terminie dwóch lat od dnia ich przesadzenia lub nie zachowały żywotności na skutek siły wyższej lub klęski suszy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta umorzy należność z tytułu ustalonej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów."; 56) w art. 86d: a) w pkt 3 wyrazy "wojewódzkim konserwatorem przyrody" zastępuje się wyrazem "wojewodą", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) jeżeli usunięcie jest związane z odnową i zabiegami pielęgnacyjnymi drzew znajdujących się na terenach nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków," - w pkt 7 wyrazy "wojewódzkim konserwatorem przyrody" zastępuje się wyrazem "wojewodą", - po pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) usuwanych z terenów zieleni miejskiej, z parków ustanowionych przez radę gminy i ogrodów działkowych w związku z zabiegami pielęgnacyjnymi.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do usuwania krzewów."; 57) art. 86e otrzymuje brzmienie: "Art. 86e. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje substancji zanieczyszczających, za których wprowadzanie do powietrza pobiera się opłaty, oraz jednostkowe stawki opłat, 2) rodzaje i gatunki (odmiany) drzew i krzewów, za których usuwanie pobiera się opłaty, oraz jednostkowe stawki opłat, 3) szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86b ust. 4, oraz rejestru, o którym mowa w art. 86b ust. 6. 2. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, podwyższyć wysokość opłat, w przypadku gdy drzewa lub krzewy usuwa się z terenów ochrony uzdrowiskowej, terenów nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków oraz terenów zieleni miejskiej, nie więcej niż o 100%. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, współczynniki różnicujące opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian oraz wysokość kwoty, poniżej której wojewoda, wójt, burmistrz albo prezydent miasta lub wojewódzki konserwator zabytków może odstąpić od pobrania opłaty, a także wykaz przedmiotowych i podmiotowych zwolnień od uiszczania opłat. 4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może podwyższać stawki opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza."; 58) art. 86f otrzymuje brzmienie: "Art. 86f. 1. Obowiązek uiszczenia opłaty przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin wniesienia opłaty. 2. Nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia opłaty, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 3, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym usunięto drzewa lub krzewy, upłynęło 5 lat."; 59) w art. 86g: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za termin uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1, uważa się ostatni dzień, w którym, zgodnie z art. 86b ust. 3, wpłata powinna nastąpić. W przypadku opłat, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 2, termin płatności wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Kwoty nadpłacone w wyniku niezależnie uiszczonych opłat (nadpłaty) podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet bieżących i zaległych opłat, a w razie braku takich obowiązków - zaliczeniu na poczet przyszłych opłat, chyba że jednostka organizacyjna zgłosi wniosek o ich zwrot. 5. Wymierzone, a nie pobrane opłaty nie są objęte postępowaniem układowym."; 60) w art. 87 po ust. 2 dodaje się ust. 3-10 w brzmieniu: "3. Nadzór nad działalnością Narodowego Funduszu sprawuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 4. Uchwała Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu sprzeczna z prawem jest nieważna. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka, w drodze decyzji, organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty otrzymania uchwały. 5. Organ nadzoru, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały, może wstrzymać jej wykonanie. 6. W sprawach stwierdzenia nieważności uchwały przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679 i Nr 114, poz. 739) stosuje się odpowiednio. 7. Przepisy ust. 4-6 stosuje się odpowiednio do wojewódzkich funduszy, z tym że organem nadzoru jest wojewoda. 8. Decyzja wojewody stwierdzająca nieważność uchwały jest ostateczna. 9. Po upływie terminu wskazanego w ust. 4 organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu lub wojewódzkiego funduszu. W tym przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania uchwały należy do sądu administracyjnego."; 61) art. 87a otrzymuje brzmienie: "Art. 87a. Środki Narodowego Funduszu, wojewódzkich funduszy i gminnych funduszy służą finansowaniu ochrony środowiska i gospodarki wodnej w celu realizacji zasady zrównoważonego rozwoju."; 62) w art. 87b: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "wymierzonych i", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dochodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat i kar pieniężnych ustalanych na podstawie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. Dochody te przeznacza się na finansowanie prac geologicznych w zakresie gospodarki zasobami naturalnymi i poznania budowy geologicznej kraju oraz na finansowanie potrzeb górnictwa służących zmniejszeniu uciążliwości dla środowiska wynikających z wydobywania kopalin.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Dochody, o których mowa w ust. 1-3, są środkami publicznymi w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz. 488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778).", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wojewoda i wojewódzki inspektor ochrony środowiska prowadzą wyodrębnione rachunki bankowe w celu gromadzenia i redystrybucji wpływów, o których mowa w ust. 1. Wpływy te, powiększone o dochody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o opłaty poniesione na egzekucje należności oraz o koszty obsługi rachunków bankowych, przekazuje się do dnia 15 następnego miesiąca na rachunek Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich i gminnych funduszy.", e) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przed przekazaniem wpływów z kar na rachunek Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich funduszy, o których mowa w ust. 4, pomniejsza je o 20%, a kwotę uzyskaną z tytułu pomniejszenia przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska z przeznaczeniem na cele, o których mowa w art. 18a ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335. z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770).", f) po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5b w brzmieniu: "5a. W przypadku gdy składowisko odpadów jest zlokalizowane na obszarze więcej niż jednej gminy, dochód, o którym mowa w ust. 5, podlega podziałowi proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez składowisko na obszarze tych gmin. 5b. Dochody gminnych funduszy gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym.", g) w ust. 8 po wyrazie "Wpływy" dodaje się wyrazy "Narodowego Funduszu"; 63) art. 87c otrzymuje brzmienie: "Art. 87c. Dochodami Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy mogą być także: 1) dochody z operacji finansowych, a w szczególności z tytułu posiadania udziałów przez Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze w spółkach, z odsetek od udzielonych pożyczek na realizację zadań ochrony środowiska i gospodarki wodnej, z oprocentowania rachunków bankowych i lokat, z zysków ze sprzedaży i posiadania papierów wartościowych, 2) środki z tytułu emisji obligacji, zaciągania kredytów i zyski z przedsięwzięć realizowanych na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej wspólnie z innymi jednostkami organizacyjnymi, 3) inne wpłaty i środki z innych funduszy, 4) inne dochody określone przez Radę Ministrów."; 64) art. 88 otrzymuje brzmienie: "Art. 88. Środki gminnych funduszy przeznacza się na: 1) edukację ekologiczną oraz propagowanie działań proekologicznych i zasady zrównoważonego rozwoju, 2) wspomaganie systemów kontrolno-pomiarowych stanu środowiska oraz systemów pomiarowych zużycia wody i ciepła, 3) realizowanie zadań modernizacyjnych i inwestycyjnych, służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej, 4) urządzenie i utrzymywanie terenów zieleni, zadrzewień, zakrzewień oraz parków ustanowionych przez radę gminy, 5) realizację przedsięwzięć związanych z gospodarczym wykorzystaniem oraz składowaniem odpadów, 6) wspieranie działań zapobiegających powstawaniu zanieczyszczeń i odpadów, w szczególności zmierzających do wprowadzenia czystości produkcji, 7) profilaktykę zdrowotną dzieci na obszarze szczególnej ochrony środowiska, na których występują przekroczenia norm zanieczyszczeń środowiska, 8) inne zadania służące ochronie środowiska wynikające z zasady zrównoważonego rozwoju w gminie, ustalone przez radę gminy."; 65) art. 88a otrzymuje brzmienie: "Art. 88a. Środki wojewódzkich funduszy przeznacza się na wspomaganie działalności określonej w art. 88 pkt 1-8, a ponadto na dofinansowywanie: 1) działań na rzecz ochrony przyrody i lasów oraz zadań związanych ze zwiększaniem lesistości kraju, 2) działań polegających na zapobieganiu nadzwyczajnym zagrożeniom środowiska i na ich likwidacji, 3) badań naukowych i upowszechniania ich wyników oraz postępu technicznego w ochronie środowiska i gospodarce wodnej, 4) opracowań i wdrażania nowych technik i technologii, w szczególności dotyczących: ścieków, paliw i spalin, utylizacji odpadów, ograniczania hałasu, promieniowania oraz zużycia wody, 5) innych zadań związanych ze zrównoważonym rozwojem, ochroną środowiska i gospodarką wodną, ustalonych w planach działalności wojewódzkich funduszy."; 66) art. 88b otrzymuje brzmienie: "Art. 88b. 1. Środki Narodowego Funduszu przeznacza się na wspomaganie działalności w sferze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zgodnie z celami określonymi w art. 88 pkt 1-8 i art. 88a pkt 1-4, a ponadto polegającej na: 1) rozwoju przemysłu produkcji urządzeń mechanicznych i aparatury kontrolno-pomiarowej, służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej, 2) rozwoju specjalistycznego potencjału wykonawczego służącego realizacji inwestycji w sferze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, 3) rozwoju sieci stacji pomiarowych, laboratoriów i ośrodków przetwarzania informacji, służących badaniu jakości środowiska, 4) realizacji kompleksowych programów badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych oraz programów edukacji ekologicznej, 5) wspomaganiu regionalnych i ponadregionalnych programów zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska, 6) realizacji innych zadań związanych z ochroną środowiska i gospodarką wodną, ustalonych w planie działalności Narodowego Funduszu. 2. Środki Narodowego Funduszu można przeznaczać na wspieranie projektów inwestycji, o których mowa w ust. 1, poza granicami kraju."; 67) w art. 88c: a) w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) dopłaty do preferencyjnych kredytów i pożyczek," b) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Przeznaczenie środków na finansowanie prac geologicznych wymaga zasięgnięcia opinii Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a na finansowanie potrzeb górnictwa - opinii Ministra Gospodarki oraz Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.";, c) po ust. 3 dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu: "4. Na wniosek wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska, jeżeli jego środki własne zostały wyczerpane, Narodowy Fundusz może dofinansować działalność wojewódzkiego funduszu służącą realizacji zadań wynikających z priorytetów i polityki ekologicznej państwa. 5. Narodowy Fundusz może udzielać poręczeń spłaty kredytów oraz zwrotu środków przyznanych przez rządy państw i organizacje międzynarodowe, przeznaczonych na realizację zadań ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 6. Narodowy Fundusz może przejąć zobowiązania Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, jeżeli przyznanie środków przez rządy państw i organizacje międzynarodowe, zgodnie z ustaleniami umów międzynarodowych, jest uwarunkowane udzieleniem przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa gwarancji zwrotu wypłaconych kwot w całości lub w części, z przyczyn określonych w tych umowach. 7. Wnioskom o przyznanie pożyczek lub dotacji, których wartość jednostkowa przekracza 10 000 000 ECU, dotyczącym projektów lub inwestycji mających na celu założenie urządzeń lub instalacji służących jedynie ograniczeniu uciążliwości spowodowanych powstawaniem zanieczyszczeń lub odpadów - takich jak np. oczyszczalnie ścieków, elektrofiltry lub składowiska odpadów - towarzyszyć musi uzasadnienie zawierające analizę ewentualnych alternatywnych rozwiązań organizacyjnych, technicznych lub technologicznych mających na celu wyeliminowanie lub ograniczenie powstawania zanieczyszczeń i odpadów i wprowadzenie czystszej produkcji."; 68) art. 88e otrzymuje brzmienie: "Art. 88e. 1. Rada Nadzorcza Narodowego Funduszu liczy od 13 do 15 osób, a rady nadzorcze wojewódzkich funduszy od 7 do 9 osób. 2. Skład i strukturę Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu ustala Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, uwzględniając w składzie Rady dwóch przedstawicieli ogólnopolskiej reprezentacji gmin oraz przedstawiciela pozarządowych organizacji ekologicznych wybranego spośród zgłoszonych przez nie kandydatów cieszących się poparciem największej liczby organizacji. 3. W przypadku niezgłoszenia przedstawicieli przez ogólnopolską reprezentację gmin lub pozarządowe organizacje ekologiczne Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może delegować na ich miejsce swoich przedstawicieli. 4. Członków Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu powołuje i odwołuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 5. W skład rad nadzorczych wojewódzkich funduszy wchodzą: 1) przedstawiciel wojewody, 2) przewodniczący komisji ochrony środowiska sejmiku samorządowego, 3) przewodniczący wojewódzkiej komisji ochrony przyrody, 4) przedstawiciel Narodowego Funduszu, wyznaczony przez Radę, 5) jeden lub dwaj eksperci z dziedziny ochrony środowiska i gospodarki wodnej, wyznaczeni przez wojewodę, 6) jeden lub dwaj eksperci wyznaczeni przez sejmik samorządowy, 7) przedstawiciel pozarządowych organizacji ekologicznych wybrany spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje działające na terenie danego województwa i cieszących się poparciem największej ich liczby. 6. Członków rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu, o których mowa w ust. 5, powołuje i odwołuje wojewoda. 7. Funkcji członka rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu nie może pełnić wojewoda oraz wicewojewoda. 8. Do zadań Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu i rad nadzorczych wojewódzkich funduszy należy odpowiednio: 1) ustalenie kryteriów wyboru przedsięwzięć finansowanych ze środków narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy, 2) uchwalanie, w oparciu o politykę ekologiczną państwa, planów działalności wojewódzkich funduszy oraz zatwierdzanie list przedsięwzięć priorytetowych do 30 listopada każdego roku, 3) uchwalanie, w oparciu o politykę ekologiczną państwa i listy przedsięwzięć priorytetowych wojewódzkich funduszy, planu działalności i zatwierdzanie list priorytetowych przedsięwzięć Narodowego Funduszu, do dnia 31 stycznia każdego roku. 4) ustalanie zasad udzielania i umarzania pożyczek oraz udzielania dotacji, 5) zatwierdzanie wniosków zarządu w sprawach emisji obligacji własnych oraz nabywania obligacji i akcji jednostek gospodarczych, zaciągania kredytów i pożyczek, wnoszenia udziałów do spółek, a także zatwierdzanie wniosków o udzielenie pożyczek i dotacji, których wartość jednostkowa przekracza: a) w przypadku pożyczki lub dotacji z Narodowego Funduszu - równowartość kwoty 300 000 ECU, b) w przypadku pożyczki lub dotacji z wojewódzkiego funduszu - 0,5% dochodów uzyskanych przez ten fundusz w roku poprzednim, 6) zatwierdzanie rocznych sprawozdań zarządu z działalności i bilansu Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy, 7) ustalanie zasad wynagradzania członków Zarządu i pracowników biura Narodowego Funduszu oraz członków zarządów i pracowników biur wojewódzkich funduszy, 8) kontrola działalności Zarządu Narodowego Funduszu i zarządów wojewódzkich funduszy, 9) składanie w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku kalendarzowego sprawozdań: a) z działalności Narodowego Funduszu - Ministrowi Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, b) z działalności wojewódzkich funduszy - właściwemu wojewodzie. 9. Wynagrodzenie członków Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu za udział w pracach Rady ustala Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a wynagrodzenie członków rad nadzorczych wojewódzkich funduszy - właściwy wojewoda."; 69) w art. 88f: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Funkcji członka zarządu wojewódzkiego funduszu nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji publicznej.", b) w ust. 5 wyrazy "ust. 4 pkt 4" zastępuje się wyrazami "ust. 8 pkt 5"; 70) art. 88g otrzymuje brzmienie: "Art. 88g. 1. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze tworzą fundusz statutowy i fundusz rezerwowy oraz mogą tworzyć inne fundusze. 2. Na fundusz statutowy składają się w szczególności wartość netto środków trwałych, wartości niematerialne i prawne oraz środki pieniężne zgromadzone z dochodów, o których mowa w art. 87b. 3. Fundusz rezerwowy tworzy się z części zysku netto. 4. Koszty działalności Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy pokrywane są z przychodów z operacji finansowych, a w szczególności z posiadania udziałów w innych jednostkach, z papierów wartościowych, z odsetek od pożyczek i należności, w tym także odsetek za zwłokę w zapłacie, z rozwiązania rezerw, otrzymania dyskonta, z zysków ze sprzedaży papierów wartościowych, z uzyskania dodatnich różnic kursowych oprocentowania lokat i rachunków bankowych. 5. Dochody z działalności Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy zwalnia się od podatku dochodowego."; 71) w art. 88h: a) w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Burmistrzowie, wójtowie i prezydenci miast co roku przedstawiają do zatwierdzenia radzie gminy projekt zestawienia przychodów i wydatków gminnego funduszu.", c) w ust. 6 wyrazy "Burmistrzowie i wójtowie" zastępuje się wyrazami "Burmistrzowie, wójtowie i prezydenci miast"; 72) po art. 88h dodaje się art. 88i w brzmieniu: "Art. 88i. 1. Szczegółowe zasady, organizację i tryb działania organów Narodowego Funduszu określa statut Narodowego Funduszu. 2. Statut, o którym mowa w ust. 1, nadaje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Finansów w drodze rozporządzenia. 3. Szczegółowe zasady gospodarki finansowej Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska określa Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Finansów w drodze rozporządzenia. 4. Szczegółowe zasady, organizację i tryb działania wojewódzkiego funduszu określa statut nadany przez wojewodę po uzgodnieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa."; 73) w art. 89 skreśla się ust. 2; 74) art. 90 otrzymuje brzmienie: "Art. 90. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego zapewniają warunki niezbędne do realizacji zasady zrównoważonego rozwoju oraz przestrzegania przepisów o ochronie środowiska na terenie objętym właściwością tych organów przez podległe im i nadzorowane przez nie jednostki organizacyjne. 2. Rada Ministrów określa politykę ekologiczną państwa zgodną z zasadą zrównoważonego rozwoju. 3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, wojewodowie oraz rady gmin opracowują programy zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska wynikające z polityki ekologicznej państwa. 4. Częścią programów, o których mowa w ust. 3, są krajowe, wojewódzkie i gminne listy przedsięwzięć priorytetowych."; 75) w art. 91 wyrazy "na terenie" zastępuje się wyrazami "w zakresie"; 76) w art. 97 w ust. 3 po wyrazie "powołuje" dodaje się wyrazy "i odwołuje"; 77) w art. 99: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jednostki pomocnicze samorządu terytorialnego, samorząd pracowniczy, jednostki ochotniczych straży pożarnych, związki zawodowe i inne organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona środowiska, mogą podejmować działalność sprzyjającą ochronie środowiska i zmierzającą do urzeczywistnienia prawa obywateli do korzystania z jego wartości, polegającą w szczególności na: 1) kształtowaniu właściwego stosunku do środowiska, szerzeniu zrozumienia celów ochrony środowiska oraz propagowaniu spraw ochrony środowiska i poczynań zmierzających do zapewnienia tej ochrony, 2) inicjowaniu i podejmowaniu społecznych działań dotyczących ochrony środowiska, 3) inicjowaniu i podejmowaniu działań dotyczących właściwego stosunku do zwierząt i innych składników przyrody żywej, 4) zgłaszaniu wniosków mających na celu ochronę środowiska w działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej oraz zmierzających do poprawy jego stanu, 5) współdziałaniu z jednostkami organizacyjnymi w opracowaniu i realizacji programów i planów działania zmierzających do poprawy stanu środowiska, 6) zwiększaniu społecznego wpływu na działalność jednostek organizacyjnych w celu zapewnienia optymalnej efektywności poczynań na rzecz ochrony środowiska, 7) organizowaniu spotkań mających na celu rozszerzenie zainteresowania problematyką zrównoważonego rozwoju, 8) wykonywaniu innych uprawnień przewidzianych w ustawie.", b) w ust. 2 wyrazy "Organom samorządu mieszkańców miast i wsi" zastępuje się wyrazami "Jednostkom pomocniczym samorządu terytorialnego"; 78) w art. 99a: a) w ust. 1 wyrazy "Wojewódzkie rady narodowe mogą" zastępuje się wyrazami "Rada gminy może", b) w ust. 2 wyrazy "wojewódzka rada narodowa" zastępuje się wyrazami "i odwołuje rada gminy", c) w ust 4 wyrazy "wojewódzką radę narodową" zastępuje się wyrazami "radę gminy"; 79) art. 100 otrzymuje brzmienie: "Art. 100. 1. Organizacje, o których mowa w art. 99 ust. 1 i art. 99a, mogą występować do właściwych organów administracji publicznej o zastosowanie środków zmierzających do usunięcia zagrożenia środowiska, jak też występować do sądu z roszczeniem o zaniechanie naruszania środowiska na określonym terenie i przywrócenie stanu poprzedniego lub naprawienie zaistniałych w związku z tym szkód oraz o zakazanie lub ograniczenie działalności zagrażającej środowisku. 2. Organy administracji publicznej, decydujące o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz o pozwoleniu na budowę, przed wydaniem decyzji dotyczącej inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi lub inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, informują o przygotowywanych przedsięwzięciach jednostki pomocnicze samorządu terytorialnego oraz organizacje społeczne właściwe ze względu na przedmiot i teren działania; jednostki te i organizacje w terminie nie dłuższym niż 30 dni mogą zgłosić wnioski i zastrzeżenia. 3. Właściwy organ administracji publicznej rozpatruje zgłoszone wnioski i zastrzeżenia oraz zawiadamia o sposobie ich załatwienia jednostki pomocnicze samorządu terytorialnego oraz organizacje społeczne, które zgłosiły wnioski i zastrzeżenia. 4. Organizacjom społecznym zainteresowanym ochroną środowiska ze względu na przedmiot i teren swojego działania, a także jednostkom pomocniczym samorządu terytorialnego w zakresie ich właściwości miejscowej przysługuje prawo uczestnictwa na prawach strony w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z ochroną środowiska. 5. Organy zobowiązane do powiadamiania organizacji społecznych w sprawach, o których mowa w ust. 2, prowadzą listę organizacji społecznych, które, powołując się na przedmiot i teren swego działania, zgłoszą danemu organowi chęć otrzymywania takich powiadomień."; 80) w art. 104 w ust. 1 po wyrazie "wojewoda" dodaje się wyrazy ", w porozumieniu z komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska,"; 81) w art. 105 w ust. 3 wyrazy "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 82) po art. 105 dodaje się art. 105a i 105b w brzmieniu: "Art. 105a. 1. W celu przeciwdziałania nadzwyczajnym zagrożeniom środowiska wójt, burmistrz albo prezydent miasta, na którego terenie znajduje się instalacja mogąca spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska, obowiązani są do sporządzenia planu operacyjno-ratowniczego na wypadek wystąpienia takiego zagrożenia poza terenem, do którego jednostka organizacyjna eksploatująca tę instalację posiada tytuł prawny. 2. Jeśli nadzwyczajne zagrożenie swoim zasięgiem może przekraczać granice jednej gminy, plan operacyjno-ratowniczy, o którym mowa w ust. 1, sporządza wojewoda na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta lub wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, a jeśli zagrożenie wykracza poza teren województwa - Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na wniosek wojewody lub Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. 3. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1, obowiązana jest do przedstawienia organom, o których mowa w ust. 1 i 2, dokumentacji umożliwiającej sporządzenie planów operacyjno-ratowniczych. 4. Koszty sporządzenia planu, o którym mowa w ust. 1, i dokumentacji, o której mowa w ust. 3, ponosi jednostka organizacyjna, której działalność stwarza możliwość wystąpienia nadzwyczajnego zagrożenia środowiska. 5. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać plan operacyjno-ratowniczy sporządzony na wypadek wystąpienia nadzwyczajnego zagrożenia poza terenem, do którego jednostka organizacyjna eksploatująca instalację mogącą spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska posiada tytuł prawny. Art. 105b. 1. Użytkownicy instalacji mogących spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska są obowiązani do przeprowadzania ich okresowych kontroli, weryfikowania wyników raportu bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 4, oraz sporządzenia i okresowego weryfikowania planu operacyjno-ratowniczego podejmowanych na własnym terenie działań na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń. 2. Plan operacyjno-ratowniczy, o którym mowa w ust. 1, uzgadnia się z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta, na którego terenie znajduje się instalacja mogąca spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska oraz z właściwą komendą rejonową Państwowej Straży Pożarnej. 3. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać plan operacyjno-ratowniczy podejmowanych na własnym terenie działań na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń, oraz szczegółowe zasady jego weryfikacji. 4. Inwestor i użytkownik instalacji mogącej spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska są obowiązani, przed oddaniem jej do eksploatacji, do sporządzenia raportu bezpieczeństwa. 5. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać raport bezpieczeństwa, oraz szczegółowe zasady jego weryfikacji."; 83) w art. 106 w ust. 1 w pkt 3 skreśla się przecinek oraz wyrazy "narusza zakazy lub nakazy mające na celu ochronę walorów wypoczynkowych i krajobrazowych określonego terenu (art. 41)" 84) po art. 106 dodaje się art. 106a w brzmieniu: "Art. 106a. Kto wbrew przepisom i ciążącemu na nim obowiązkowi utrudnia lub uniemożliwia Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, wojewódzkim inspektorom ochrony środowiska oraz upoważnionym przez nich pracownikom Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska przeprowadzenie kontroli, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany."; 85) w art. 110: a) w ust. 1 po wyrazach "wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza" dodaje się wyrazy "i pobiera", b) w ust. 1b wyrazy "organ gminy" zastępuje się wyrazami "wójt, burmistrz albo prezydent miasta", c) po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu: "1c. Decyzje o wymiarze kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 1b, oraz decyzje o odroczeniu terminu płatności lub rozłożeniu kary na raty przechowywane są przez właściwe organy w publicznie dostępnym rejestrze.", d) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość, zasady i tryb nakładania kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 1b, oraz szczegółowe zasady prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1c.", e) po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu: "3b. Wymierzone, a nie pobrane kary nie są objęte postępowaniem układowym."; 86) w art. 110b w ust. 1 po wyrazie "kary" dodaje się wyraz "łącznej"; 87) w art. 110c: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Decyzja o odroczeniu terminu płatności może być podjęta w razie stwierdzenia, że ukarana jednostka organizacyjna realizuje terminowo inwestycje, a ich wykonanie oraz oddanie do użytku w okresie nie dłuższym niż 5 lat zapewni usunięcie przyczyn wymierzenia tej kary.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Przepis ust. 6 może być zastosowany odpowiednio w przypadku stwierdzenia przez wojewódzkich inspektorów, że inwestycja nie jest realizowana zgodnie z ustalonym harmonogramem." Art. 2. 1. Sprawy wszczęte, a nie zakończone wydaniem decyzji ostatecznej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpoznaniu w trybie przepisów niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do spraw wszczętych, a nie zakończonych wydaniem decyzji ostatecznej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian oraz do opłat za 1997 r. stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym jednak że dla jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 30 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się podwyższonej o 100% opłaty za brak decyzji o dopuszczalnej emisji. Art. 3. 1. Przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc, wydane na podstawie art. 41 ustawy, o której mowa w art. 1, akty prawne zawierające zakazy lub nakazy konieczne do zapewnienia ochrony terenów posiadających walory wypoczynkowe i krajobrazowe przed ich niszczeniem bądź utratą tych walorów. 2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, wojewodowie dostosują akty prawne, o których mowa w ust. 1, do wymagań ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349). Art. 4. Biegli wpisani na listę rzeczoznawców Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zachowują swoje uprawnienia przez 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dotychczas ustanowione parki wiejskie stają się parkami ustanowionymi przez radę gminy w rozumieniu art. 47 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 6. Użytkownicy istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy instalacji mogących spowodować nadzwyczajne zagrożenie środowiska są obowiązani, w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, do sporządzenia raportu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 105b ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 7. 1. Na wniosek jednostki organizacyjnej wojewoda, w drodze decyzji, może odroczyć termin uiszczenia naliczonych, a nie pobranych do dnia 31 grudnia 1995 r., opłat za wprowadzenie zanieczyszczeń do powietrza i składowanie odpadów oraz opłat naliczonych za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych wraz z odsetkami za nieterminowe uiszczenie tych opłat na okres nie dłuższy niż 3 lata. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może być podjęta pod warunkiem, że jednostka organizacyjna ubiegająca się o odroczenie w terminie uiszcza opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian oraz za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, naliczone po dniu wejścia w życie ustawy. 3. Po upływie okresu odroczenia opłaty wraz z odsetkami objęte decyzją o odroczeniu, z zastrzeżeniem ust. 4, jednostka organizacyjna uiszcza w okresie nie dłuższym niż 5 lat w ratach określonych przez wojewodę w decyzji, o której mowa w ust. 1. 4. Odsetki, o których mowa w ust. 1, wojewoda może, w drodze decyzji, umorzyć po upływie okresu odroczenia, jeżeli w tym okresie jednostka organizacyjna realizuje inwestycje służące ochronie środowiska. 5. W przypadku stwierdzenia, że w okresie odroczenia jednostka organizacyjna nie uiszcza w terminie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian oraz za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, naliczanych po dniu wejścia w życie ustawy, wojewoda, w drodze decyzji, stwierdzi wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1, i jednocześnie zobowiąże jednostkę organizacyjną do uiszczenia odroczonych opłat i odsetek wraz z odsetkami ustawowymi za okres odroczenia w terminie 14 dni od daty wydania tej decyzji. 6. Decyzja wojewody, o której mowa w ust. 5, jest ostateczna. 7. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, przerywa bieg przedawnienia poboru opłaty. Art. 8. 1. Jednostki organizacyjne, które posiadają wydane na podstawie dotychczasowych przepisów decyzje w sprawie stref ochronnych, obowiązane są w terminie do 2005 r. do ograniczenia szkodliwego oddziaływania na środowisko do terenu, do którego posiadają tytuł prawny. 2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, wojewodowie z urzędu stwierdzą wygaśnięcie wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów decyzji w sprawie stref ochronnych. 3. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, jednostka organizacyjna ograniczy szkodliwe oddziaływanie na środowisko do terenu, do którego posiada tytuł prawny, wojewoda, na jej wniosek, stwierdzi wygaśnięcie decyzji w sprawie strefy ochronnej. 4. Właściciel nieruchomości położonej w strefie ochronnej może do 2005 r. żądać wykupu lub zmiany nieruchomości na inną, na zasadach określonych w art. 84 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, jeżeli korzystanie z niej w sposób dotychczasowy byłoby związane z istotnymi ograniczeniami lub utrudnieniami. 5. Jeżeli po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, jednostka organizacyjna nie ograniczy szkodliwego oddziaływania na środowisko do terenu, do którego posiada tytuł prawny, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, nakaże wstrzymanie działalności powodującej szkodliwe oddziaływanie na środowisko. Decyzja wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska jest natychmiast wykonalna. Art. 9. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 592 i Nr 121, poz. 770) w art. 4 w § 1 po pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu: "8) wymierzone na podstawie przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska, a nie pobrane opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz kary pieniężne, 9) wymierzone na podstawie przepisów ustawy - Prawo wodne, a nie pobrane opłaty za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych stanowiących własność państwa oraz kary pieniężne." Art. 10. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r, Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 25 w ust. 2 wyrazy "lub jednostkę organizacyjną wskazaną przez organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego" zastępuje się wyrazami "z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa"; 2) w art. 31: a) w ust. 4 skreśla się pkt 3, b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Biegłym biorącym udział w postępowaniu wodnoprawnym uprawnienia są nadawane w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska." Art. 11. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) rozpatrywanie wniosków o przeprowadzenie kontroli, składanych przez wojewódzki sejmik samorządu terytorialnego,"; 2) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. 1. Przekazane przez wojewódzkich inspektorów ochrony środowiska środki finansowe w wysokości 20% pobranych kar pieniężnych wymierzonych w wyniku kontroli przestrzegania wymogów ochrony środowiska oraz środki, o których mowa w art. 18 ust. 1, przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska i na premie dla jej pracowników, a w szczególności dla tych, którzy przyczynili się do skutecznej realizacji zadań, o których mowa w art. 2. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób rozdysponowania środków, o których mowa w ust. 1, oraz zasady przyznawania premii pracownikom Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska."; 3) w art. 19 po wyrazie "lokalizacji" dodaje się wyrazy "inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz". Art. 12. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 349) w art. 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Biegłym w zakresie ochrony przyrody uprawnienia są nadawane w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska." Art. 13. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) po art. 105 dodaje się art. 105a w brzmieniu: "Art. 105a. 1. Jeżeli ustawa uzależnia ważność rozstrzygnięcia organu państwowej administracji geologicznej od jego uzgodnienia lub zaopiniowania przez inny organ, zajęcie stanowiska przez ten organ powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14 dni od daty doręczenia tego rozstrzygnięcia lub jego projektu. 2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, nie zajmie stanowiska w sprawie, rozstrzygnięcie uważa się za przyjęte w brzmieniu przedłożonym przez organ państwowej administracji geologicznej, z upływem terminu określonego w ust. 1. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do rozstrzygnięć organu państwowego nadzoru górniczego." Art. 14. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 111, poz. 726) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dołącza się prognozę skutków wpływu ustaleń planu na środowisko przyrodnicze, sporządzoną przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa."; 2) w art. 40: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Uzgodnienia, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i pkt 2, podejmowane są przez właściwe organy w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, na podstawie ocen oddziaływania na środowisko, sporządzanych przez biegłych z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.", b) w ust. 5 w pkt 2 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) oceny oddziaływania na środowisko przyrodnicze inwestycji, o których mowa w pkt 1, sporządzane przez biegłych z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa."; 3) w art. 41 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, zainteresowany obowiązany jest załączyć ocenę oddziaływania na środowisko w odniesieniu do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi i mogących pogorszyć stan środowiska, sporządzoną przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa." Art. 15. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 20 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ocenę oddziaływania autostrady na środowisko, sporządzoną przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa." Art. 16. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 22, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 października 1997 r. w sprawie określenia reguł ustalania preferencyjnego pochodzenia towarów oraz sposobu jego dokumentowania. (Dz. U. Nr 134, poz. 886) Na podstawie art. 20 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wytwarzanie - każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem lub operacjami charakterystycznymi dla danego procesu produkcyjnego, 2) materiał - składnik, surowiec, komponent lub część, użyte do wytworzenia produktu, 3) produkt - wytworzony, wydobyty lub uzyskany towar, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania, 4) cena ex works - cenę zapłaconą producentowi za produkt w kraju, w którym został wytworzony, uwzględniającą koszty wszystkich materiałów użytych do wytworzenia produktu, po odliczeniu wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w wypadku wywozu produktu, 5) materiał niepochodzący - materiał pochodzący z kraju innego niż kraj, w którym towar jest wytwarzany, lub materiał, którego pochodzenia nie można ustalić, 6) pozycja HS - pierwsze cztery cyfry nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS), 7) przesyłka - określoną ilość produktów, która albo jest wysyłana od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo jest objęta jednym dokumentem transportowym obejmującym jej transport od eksportera do odbiorcy lub jedną fakturą, w wypadku braku dokumentów transportowych, 8) reguły szczegółowe - rodzaje procesów określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia, zwanym dalej "Wykazem". Rozdział 2 Ustalanie pochodzenia towarów § 2. 1. Towarami, do których stosuje się preferencyjne stawki celne przyjęte jednostronnie przez Rzeczpospolitą Polską w odniesieniu do niektórych krajów, grup krajów lub regionów, zwanych dalej "krajami korzystającymi", są towary pochodzące z kraju korzystającego, bezpośrednio przywożone z tego kraju do Rzeczypospolitej Polskiej oraz których pochodzenie zostało udokumentowane zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 4. 2. W celu korzystania z preferencyjnych stawek celnych, o których mowa w ust. 1, za pochodzące z kraju korzystającego uznawane są: 1) produkty całkowicie uzyskane w tym kraju, w rozumieniu § 3, albo 2) produkty, do których wytwarzania użyto produktów innych niż całkowicie uzyskane, pod warunkiem, że materiały niepochodzące zostały poddane w kraju korzystającym wystarczającemu przetworzeniu, w rozumieniu § 4. § 3. 1. Produktami całkowicie uzyskanymi w kraju korzystającym są: 1) produkty mineralne wydobyte na jego terytorium z ziemi lub dna morskiego, 2) rośliny i produkty roślinne tam zebrane, 3) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane, 4) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych, 5) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo przeprowadzone na jego terytorium, 6) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z mórz znajdujących się poza morzami terytorialnymi przez statki kraju korzystającego, 7) produkty wytworzone na pokładzie statków przetwórni kraju korzystającego wyłącznie z produktów, o których mowa w pkt 6, 8) produkty używane tam zebrane, nadające się tylko do odzyskiwania surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady, 9) odpady i złom powstające w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej, 10) produkty wydobyte z dna morskiego lub z wnętrza ziemi pod nim, znajdującym się poza ich morzami terytorialnymi, pod warunkiem że kraj korzystający posiada wyłączne prawa do eksploatacji tego dna lub wnętrza ziemi pod nim, 11) produkty wytworzone w kraju korzystającym wyłącznie z produktów, o których mowa w pkt 1-10, lub z ich pochodnych na dowolnym etapie przetworzenia. 2. Określenia "statek kraju korzystającego" i "statek przetwórnia kraju korzystającego", o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, oznaczają statki lub statki przetwórnie, które spełniają łącznie następujące warunki: 1) są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w kraju korzystającym lub w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) pływają pod banderą kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej, 3) są, w części wynoszącej co najmniej 50%, własnością osoby fizycznej będącej obywatelem kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej albo osoby prawnej bądź jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej z zarządem mieszczącym się w jednym z tych krajów, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącymi zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej i w których przynajmniej połowa kapitału należy do kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej, do ich organizacji publicznych albo do ich obywateli, 4) ich kapitan i oficerowie są obywatelami kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej, 5) co najmniej 75% ich załogi jest obywatelami kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Określenia "kraj korzystający" lub "Rzeczpospolita Polska", w rozumieniu ust. 2, obejmują również morza terytorialne tego kraju lub Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. 1. Z zastrzeżeniem § 5 i 7, za wystarczające przetworzenie materiałów niepochodzących, z wyjątkiem wypadku, o którym mowa w ust. 2, uznaje się obróbki lub przetworzenia powodujące, że wytworzony produkt jest klasyfikowany w innej pozycji HS niż pozycje obejmujące każdy z użytych materiałów niepochodzących. 2. W wypadku produktów wymienionych w kolumnach 1 i 2 Wykazu, za wystarczające przetworzenie uznaje się wykonanie na materiałach niepochodzących co najmniej obróbki lub przetworzenia określonych w kolumnie 3 tego Wykazu. 3. Do celów stosowania reguł szczegółowych, wartością użytych materiałów niepochodzących jest ich wartość celna, określona w chwili przywozu tych materiałów do kraju, w którym towar jest wytwarzany lub, jeśli wartość celna materiałów niepochodzących nie została określona - pierwsza możliwa do ustalenia cena zapłacona za te materiały w kraju, w którym towar jest wytwarzany. 4. Do celów stosowania reguł szczegółowych, wartość celną towarów przywożonych do kraju korzystającego określa się zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu GATT 1994 (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej). 5. Jeżeli, zgodnie z regułą szczegółową, do wytwarzania produktu mogą być użyte materiały niepochodzące objęte jakąkolwiek pozycją HS, to mogą być użyte także materiały niepochodzące objęte taką samą pozycją jak produkt, z uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być zawarte w regule. 6. Jeżeli reguła szczegółowa określa, że produkt może być wytworzony z materiałów niepochodzących objętych jakąkolwiek pozycją taryfową łącznie z materiałami z pozycji, w jakiej klasyfikowany jest produkt określony w kolumnie 2 Wykazu, mogą być użyte materiały klasyfikowane w dowolnej pozycji oraz materiały klasyfikowane w takiej samej pozycji co produkt, mające inną nazwę niż ten produkt. 7. Jeżeli zgodnie z regułą szczegółową materiał niepochodzący może być użyty na określonym etapie wytwarzania, dozwolone jest użycie takiego materiału na tym lub wcześniejszym etapie wytwarzania. 8. Jeżeli produkt wykonany z materiałów niepochodzących nabył pochodzenie kraju wytworzenia, jest następnie użyty jako materiał w procesie wytwarzania nowego produktu, to dla celów ustalenia pochodzenia nowego produktu reguła szczegółowa nie dotyczy produktu włączonego. 9. W wypadku gdy reguła szczegółowa określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału niepochodzącego, nie jest konieczne, żeby wszystkie takie materiały były użyte. 10. Jeżeli, zgodnie z regułą szczegółową, produkt musi być wytwarzany z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia materiałów niepochodzących, których z powodu ich właściwości reguła ta nie dotyczy. 11. W wypadku produktów otrzymanych z dwóch lub więcej materiałów włókienniczych, reguła szczegółowa ma zastosowanie do każdego z tych niepochodzących materiałów. 12. Jeżeli produkt składa się z grupy lub zespołu wyrobów, ale jest klasyfikowany w jednej pozycji HS, w celu określenia pochodzenia tego produktu stosuje się regułę dotyczącą tej pozycji HS. 13. Jeżeli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji HS, pochodzenie poszczególnych produktów określa się odrębnie. 14. Jeżeli zgodnie z zasadami nomenklatury HS opakowanie jest klasyfikowane łącznie z produktem, pochodzenie ustala się dla produktów łącznie z opakowaniem. 15. W wypadku gdy reguła szczegółowa określa dwa lub więcej udziały procentowe jako maksymalną wartość materiałów niepochodzących, które mogą być użyte do wytwarzania produktu, udziały te nie mogą być sumowane. Maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może przekroczyć największego podanego udziału procentowego. 16. W wypadku określania pochodzenia materiałów i wyrobów włókienniczych należących do sekcji XI HS: 1) niewłókiennicze materiały dekoracyjne i dodatki lub inne użyte niewłókiennicze materiały z zawartością materiałów włókienniczych nie muszą spełniać warunków ustalonych w kolumnie 3 Wykazu, 2) niepochodzące niewłókiennicze materiały dekoracyjne i dodatki lub inne produkty, które nie zawierają materiałów włókienniczych, mogą być użyte, w szczególności, jeżeli nie mogą one być wykonane z materiałów wymienionych w kolumnie 3, 3) jeżeli stosuje się regułę procentową, wartość elementów dekoracyjnych i dodatków musi być doliczona do wartości zawartych w produkcie materiałów niepochodzących. § 5. 1. Materiały niepochodzące, które, zgodnie z regułami określonymi w § 4, nie powinny być użyte do wytwarzania produktu, mogą być zastosowane pod warunkiem że: 1) ich łączna wartość nie przekracza 5% ceny ex works produktu oraz 2) żaden z udziałów procentowych określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia jako wartość maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy stosowaniu ust. 1. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do produktów z działów 50 do 63 nomenklatury HS. § 6. 1. Produkty pochodzące z Rzeczypospolitej Polskiej, przywożone bezpośrednio z Rzeczypospolitej Polskiej do kraju korzystającego, uznaje się za pochodzące z kraju korzystającego, pod warunkiem że zostały poddane w tym kraju obróbce lub przetworzeniu, które wykracza poza zakres obróbek lub przetworzeń określonych w § 7 (kumulacja pochodzenia). 2. W celu stosowania kumulacji pochodzenia, przy ustalaniu pochodzenia produktów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej, przepisy § 2-5 stosuje się odpowiednio. 3. Pochodzenie towarów z Rzeczypospolitej Polskiej w celu kumulacji pochodzenia powinno być udokumentowane zgodnie z § 26. 4. W celu stosowania kumulacji pochodzenia, przy ustalaniu, czy towar jest przywożony bezpośrednio z Rzeczypospolitej Polskiej do kraju korzystającego, przepisy § 12 i 13 stosuje się odpowiednio. § 7. Następujące obróbki lub przetworzenia uważane są za niewystarczające do nadania pochodzenia produktom, niezależnie od tego, czy zostaną spełnione warunki określone w § 4 ust. 1 lub 2: 1) zabiegi mające na celu zabezpieczenie produktów w czasie ich transportu i składowania, w szczególności wentylacja, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w solance, nasycanie siarką lub dodawanie innych substancji, lub usuwanie uszkodzonych części, 2) proste operacje usuwania pyłu, przesiewania, sortowania, klasyfikowania, łączenia, w tym także tworzenia zestawów, mycia, malowania lub wycinania, 3) zmiana opakowań, rozdzielanie lub łączenie paczek, 4) proste operacje konfekcjonowania, w szczególności butelkowanie, pakowanie w torby, etui, pudełka, mocowanie na kartach lub planszach, 5) znakowanie produktów lub ich opakowań etykietami albo innymi znakami wyróżniającymi, 6) proste mieszanie produktów jednorodnych lub różnych rodzajów, gdzie jeden lub więcej składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym rozporządzeniu, umożliwiających uznanie ich za pochodzące z kraju korzystającego lub z Rzeczypospolitej Polskiej, 7) proste łączenie części produktów w celu złożenia produktu kompletnego, 8) połączenie dwóch lub większej liczby operacji wymienionych w pkt 1-7, 9) ubój zwierząt. § 8. Do określenia pochodzenia produktu nie jest istotne pochodzenie: 1) energii elektrycznej i paliwa, 2) fabryki i jej wyposażenia, 3) maszyn i narzędzi, 4) towarów, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład produktu, - które zostały wykorzystane do jego produkcji. § 9. Części zamienne, akcesoria i wyposażenie przywożone na polski obszar celny w tym samym czasie co sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy i będące częścią ich typowego fabrycznego wyposażenia, są uważane za mające takie samo pochodzenie jak ten sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy, o ile te części zamienne, akcesoria i wyposażenie zostały uwzględnione przy ustalaniu pochodzenia sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów oraz są wliczone w ich cenę i nie są oddzielnie fakturowane. § 10. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, towary będące kompletami w rozumieniu nomenklatury HS są uważane za pochodzące z kraju korzystającego, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami pochodzącymi z tego kraju. 2. W wypadku gdy komplet składa się z produktów pochodzących i niepochodzących z kraju korzystającego, będzie on jako całość uważany za pochodzący z kraju korzystającego, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15% ceny ex works kompletu. 3. W wypadku określania pochodzenia towarów klasyfikowanych jako komplet w pozycjach HS: 6308, 8206 i 9605, reguły szczegółowe stosuje się w odniesieniu do tych kompletów jako całości. Rozdział 3 Terytorialne wymogi ustalania pochodzenia § 11. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, reguły określone w rozdziale 2 muszą być w sposób ciągły spełnione w kraju korzystającym lub w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Jeżeli produkty pochodzące z kraju korzystającego lub z Rzeczypospolitej Polskiej zostały wywiezione do innego kraju, a następnie są powrotnie przywiezione, produkty te uważa się za pochodzące z kraju korzystającego lub Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem udowodnienia, że: 1) towary powracające są tymi samymi, które zostały wywiezione, oraz 2) towary nie zostały poddane żadnej operacji wykraczającej poza czynności mające na celu zapobieżenie ich zepsuciu. § 12. Za towary przywożone bezpośrednio z kraju korzystającego do Rzeczypospolitej Polskiej uważa się: 1) towary transportowane z kraju pochodzenia do Rzeczypospolitej Polskiej bez wprowadzania na terytorium krajów trzecich, 2) towary stanowiące przesyłkę, której transport odbywał się przez terytorium krajów innych niż kraj korzystający lub Rzeczpospolitą Polską, pod warunkiem że towary pozostawały pod dozorem organów celnych kraju tranzytu lub składowania i nie zostały tam poddane innym operacjom niż składowanie, przeładunek lub operacje mające na celu zapewnienie utrzymania ich w nie zmienionym stanie, 3) produkty przesyłane transportem przesyłowym przez terytorium krajów innych niż kraj korzystający. § 13. 1. Dowodem bezpośredniego transportu, określonego w § 12 pkt 1, jest dokument transportowy sporządzony w kraju korzystającym lub w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Dowodem, że warunki, o których mowa w § 12 pkt 2, zostały spełnione, może być: 1) dokument transportowy, obejmujący przejazd z kraju korzystającego do Rzeczypospolitej Polskiej lub z Rzeczypospolitej Polskiej do kraju korzystającego, albo 2) zaświadczenie wydane przez władze celne kraju tranzytu, zawierające: a) dokładny opis towarów, b) datę ich wyładunku i ponownego załadunku, z podaniem wykorzystanych statków lub innych środków transportu, c) poświadczenie warunków, na których odbywał się ich tranzyt. § 14. 1. Produkty wysłane z kraju korzystającego i przeznaczone na wystawę zorganizowaną w kraju innym niż kraj korzystający lub Rzeczpospolita Polska oraz sprzedane w celu ich przywozu do Polski, korzystają z preferencyjnych stawek celnych, jeżeli spełniają określone w rozporządzeniu warunki do uznania ich za pochodzące z kraju korzystającego i jeżeli na podstawie dokumentów przedstawianych organom celnym ustalono, że towar: 1) został bezpośrednio przywieziony z terytorium kraju korzystającego do kraju, w którym odbyła się wystawa, oraz 2) został sprzedany lub odstąpiony odbiorcy w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) został wysłany do Rzeczypospolitej Polskiej w stanie, w jakim został wysłany na wystawę, oraz 4) od chwili, kiedy został wysłany na wystawę, nie został użyty do innych celów niż pokaz na tej wystawie. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się w odniesieniu do każdej wystawy, targów lub podobnej publicznej imprezy o charakterze handlowym, przemysłowym, rolnym albo rzemieślniczym, nie organizowanych w celach prywatnych, odbywających się w magazynach lub pomieszczeniach handlowych. Rozdział 4 Dokumentowanie pochodzenia towarów § 15. 1. Z zastrzeżeniem § 24 i 25, w celu zastosowania preferencyjnych stawek celnych, pochodzenie towarów z kraju korzystającego musi zostać udokumentowane świadectwem pochodzenia na Formularzu A, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Organy celne mogą zażądać, aby przy dokonywaniu zgłoszenia celnego świadectwo pochodzenia zostało przedstawione łącznie z oświadczeniem zgłaszającego potwierdzającym, że produkty spełniają warunki wymagane do zastosowania preferencyjnych stawek celnych. § 16. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A może stanowić dowód pochodzenia towaru z kraju korzystającego, pod warunkiem że: 1) kraj korzystający przekazał Głównemu Urzędowi Ceł nazwy i adresy organów upoważnionych do wydawania świadectw pochodzenia na Formularzu A oraz wzory odcisków pieczęci stosowanych przez te organy, 2) świadectwo zostało sporządzone przez organ upoważniony w kraju korzystającym do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia towarów i zostało potwierdzone pieczęcią zgodną z wzorem, o którym mowa w pkt 1, 3) kraj korzystający, na wniosek polskich organów celnych, dokonuje weryfikacji świadectw pochodzenia i przekazuje dokumenty ich dotyczące, zgodnie z zasadami określonymi w § 29, 4) świadectwo poświadcza, że towar objęty świadectwem spełnia określone w rozporządzeniu warunki dotyczące ustalania pochodzenia towarów, 5) świadectwo spełnia inne warunki określone w niniejszym rozdziale. § 17. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A powinno zostać sporządzone w następujący sposób: 1) wszystkie pola formularza powinny być wypełnione, z wyjątkiem pól 2 i 3, które wypełnia się tylko w wypadku, gdy dane te są znane, 2) pola formularza powinny być wypełnione zgodnie z opisem pól zawartym na formularzu, 3) podpis w polu 11 formularza powinien być złożony odręcznie, 4) formularz świadectwa powinien być wypełniony odręcznie tuszem lub atramentem i wielkimi literami albo maszynowo, 5) świadectwo powinno zostać sporządzone w języku polskim, francuskim, angielskim lub, jeżeli wymagają tego warunki handlu, w innym języku, 6) świadectwo powinno mieć wymiary 210 mm x 297 mm; możliwa jest tolerancja długości wynosząca plus 8 mm lub minus 5 mm, 7) papier używany do wykonania formularza świadectwa powinien być biały, rodzaju nadającego się do pisania, nie zawierający ścieru drzewnego i ważący nie mniej niż 25g/m2, 8) świadectwo powinno mieć wydrukowany w tle zielony wzór giloszujący, powodujący, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub chemiczną stanie się widoczne, 9) świadectwo powinno mieć numer seryjny, drukowany lub nie, za którego pomocą świadectwo może być zidentyfikowane, 10) w polu 8 świadectwa dla produktów całkowicie uzyskanych wpisuje się literę "P", a dla produktów poddanych wystarczającej obróbce lub przetworzeniu - literę "W" i pozycję towaru według nomenklatury HS, 11) druga strona świadectwa powinna zawierać określenie sposobu wypełniania pola 8 formularza oraz może zawierać inne uwagi dotyczące stosowania stawek preferencyjnych. § 18. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A, dotyczące towarów, o których mowa w § 14 ust. 1, powinno określać także nazwę i miejsce wystawy. Jeżeli okaże się to niezbędne, organ celny może zażądać przedstawienia dodatkowych dokumentów potwierdzających charakter wystawy i warunki, na których towary zostały wystawione. § 19. 1. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A zachowuje ważność przez 10 miesięcy od dnia jego wydania przez właściwe władze kraju korzystającego. 2. Polskie organy celne mogą uznać, że świadectwo pochodzenia przedstawione po upływie terminu ważności, o którym mowa w ust. 1, może stanowić dowód pochodzenia towaru, jeżeli świadectwo nie mogło być przedstawione w terminie z powodu działania siły wyższej lub w związku z zaistnieniem innych wyjątkowych okoliczności. 3. Świadectwo pochodzenia przedstawione po upływie terminu ważności, o którym mowa w ust. 1, może stanowić dowód pochodzenia towaru, w celu retrospektywnego zastosowania preferencyjnych stawek celnych, pod warunkiem że towary zostały przywiezione na polski obszar celny nie później niż w ciągu 10 miesięcy po dniu wydania świadectwa. § 20. 1. Organ celny może uznać za dowód pochodzenia towaru świadectwo na Formularzu A w wyjątkowych okolicznościach wydane po dokonaniu wywozu z kraju korzystającego towarów, na które jest wystawiane, pod warunkiem że: 1) niewystawienie świadectwa przed wywozem towaru z kraju korzystającego spowodowane zostało pomyłką, nieumyślnym przeoczeniem lub zaistnieniem innej szczególnej okoliczności lub 2) świadectwo pochodzenia na Formularzu A było wystawione, ale nie zostało przyjęte przy przywozie na polski obszar celny z powodów formalnych. 2. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A, o którym mowa w ust. 1, powinno być w polu 4 opatrzone napisem "WYSTAWIONO RETROSPEKTYWNIE", "DELIVRÉ A POSTERIORI" lub "ISSUED RETROSPECTIVELY". § 21. 1. W wypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia na Formularzu A, organ celny może uznać duplikat tego świadectwa wydany przez upoważniony organ. 2. Na duplikacie świadectwa pochodzenia na Formularzu A powinien być umieszczony w polu 4 napis "DUPLIKAT", "DUPLCATA" lub "DUPLICATE" oraz data wydania i numer oryginału świadectwa. 3. Duplikat jest ważny od dnia wystawienia oryginału świadectwa. § 22. 1. Polskie organy celne mogą, na pisemny wniosek zainteresowanej osoby, na podstawie świadectwa pochodzenia na Formularzu A wydanego przez władze kraju korzystającego (pierwotnego świadectwa), wydać świadectwa zastępcze, potwierdzające pochodzenie towarów z kraju korzystającego. 2. Świadectwo zastępcze powinno: 1) w polu 1 podawać nazwę osoby, na której wniosek wystawiono świadectwo pierwotne, 2) w polu 2 podawać nazwę ostatecznego odbiorcy towaru, jeżeli jest znany, 3) w polu 4 zawierać napis "ŚWIADECTWO ZASTĘPCZE", "CERTIFICAT DE REMPLACEMENT" lub "REMPLACEMENT CERTIFICATE" oraz datę wydania pierwotnego świadectwa pochodzenia i jego numer seryjny, 4) w polach 3-8 zawierać wszystkie wzmianki umieszczone w takich polach na pierwotnym świadectwie, 5) w polu 10 podawać numer faktury, 6) w polu 11 być poświadczone przez organ celny, który wydał świadectwo zastępcze, 7) w polu 12 zawierać dane dotyczące kraju pochodzenia i kraju przeznaczenia, zgodne z danymi zamieszczonymi w pierwotnym świadectwie; pole to powinno być podpisane przez osobę, która wystąpiła z wnioskiem o wydanie świadectwa zastępczego. 3. Urząd celny wystawiający świadectwo zastępcze powinien wpisać na świadectwie pierwotnym numery serii wydanych świadectw zastępczych z określeniem, dla jakiej ilości towaru je wystawiono. 4. Organ celny może, w uzasadnionych wypadkach, zażądać dołączenia do świadectwa zastępczego fotokopii świadectwa pierwotnego. § 23. Towar zdemontowany lub nie zmontowany, w rozumieniu nomenklatury HS i objęty sekcjami XVI i XVII lub pozycjami HS 7308 i 9406, przywożony partiami na warunkach uzgodnionych z polskimi organami celnymi, na wniosek zgłaszającego, może być uważany za stanowiący jeden towar. Świadectwo pochodzenia na Formularzu A powinno być wystawione dla kompletnego towaru i przedstawione przy przywozie pierwszej partii. § 24. 1. W celu zastosowania preferencyjnych stawek celnych pochodzenie towarów z kraju korzystającego może zostać udokumentowane przez przedstawienie deklaracji, której wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, zwanej dalej "deklaracją na fakturze", złożonej przez osobę wywożącą towar z kraju korzystającego na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, opisującym towary, których ta deklaracja dotyczy, w sposób wystarczający do ich identyfikacji, pod warunkiem że: 1) kraj korzystający, na wniosek polskich organów celnych, dokonuje weryfikacji deklaracji na fakturze i przekazuje dokumenty dotyczące towarów, zgodnie z zasadami określonymi w § 29, 2) deklaracja na fakturze poświadcza, że towary nią objęte spełniają określone w rozporządzeniu warunki dotyczące ustalania pochodzenia towarów, 3) przesyłka, której dotyczy deklaracja na fakturze, zawiera produkty pochodzące z kraju korzystającego, których łączna wartość nie przekracza równowartości 3 000 ECU. 2. Deklarację na fakturze sporządza się dla każdej przesyłki oddzielnie. 3. Deklaracja na fakturze może być złożona w formie pisma maszynowego, stempla bądź nadruku albo napisana odręcznie w języku polskim, francuskim lub angielskim. Jeżeli deklaracja na fakturze jest napisana odręcznie, to powinna być napisana tuszem lub atramentem i wielkimi literami. 4. Deklaracja na fakturze powinna być własnoręcznie podpisana przez osobę, która ją składa. § 25. 1. Preferencyjne stawki celne mogą być stosowane bez konieczności przedstawiania świadectwa pochodzenia na Formularzu A lub deklaracji na fakturze, w wypadku towarów wchodzących w skład małych paczek wysyłanych przez osoby prywatne do osób prywatnych lub towarów stanowiących bagaż osobisty podróżnych, pod warunkiem że: 1) towary te nie są sprowadzane w celach handlowych, 2) zostały zadeklarowane jako spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia i jeśli nie ma wątpliwości co do prawdziwości tej deklaracji, 3) łączna wartość produktów nie przekracza równowartości 215 ECU w wypadku małych paczek lub 600 ECU w wypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnego. 2. Przywóz nie jest uważany za dokonywany w celach handlowych, jeżeli jest sporadyczny i dotyczy jedynie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin oraz jeżeli rodzaj produktów i ich ilość nie świadczą o handlowym celu przywozu. § 26. 1. Do celów stosowania kumulacji pochodzenia, pochodzenie produktów polskich powinno zostać udokumentowane wystawionym przez polskie organy celne świadectwem przewozowym EUR.1, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W polu nr 2 świadectwa przewozowego EUR.1 powinien być umieszczony napis "KRAJE KORZYSTAJĄCE Z GSP", "PAYS BENÉFICIAIRES DU SPG" lub "GSP BENEFICIARY COUNTRIES" oraz "POLSKA", "POLOGNE" lub "POLAND". 3. Do celów stosowania kumulacji pochodzenia świadectwo przewozowe EUR.1 powinno spełniać następujące warunki: 1) formularz powinien być wydrukowany w języku polskim lub, jeżeli wymagają tego warunki handlu, w innym języku, 2) świadectwo powinno być sporządzone w języku polskim, angielskim lub francuskim, 3) świadectwo powinno być wypełnione odręcznie tuszem lub atramentem i drukowanymi literami albo maszynowo, 4) formularz powinien mieć wymiary 210 mm x 297 mm; z tolerancją długości wynoszącą do minus 5 mm lub plus 8 mm, 5) papier używany na świadectwo powinien być biały, rodzaju nadającego się do pisania, nie może zawierać ścieru drzewnego i musi ważyć nie mniej niż 25g/m2, 6) formularz powinien mieć wydrukowany w tle zielony wzór giloszujący, powodujący, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub chemiczną stanie się widoczne, 7) formularz musi mieć nazwę i adres drukarni lub znak, za którego pomocą drukarnia może być zidentyfikowana, 8) świadectwo powinno mieć numer seryjny, drukowany lub nie, za którego pomocą może być zidentyfikowane. § 27. W wypadku świadectw pochodzenia na Formularzu A dla produktów, w których wytworzeniu użyto materiałów pochodzących z Polski i zastosowano kumulację pochodzenia, w polu 4 świadectwa pochodzenia na Formularzu A powinien być umieszczony napis "KUMULACJA Z POLSKĄ", "CUMUL POLOGNE" albo "POLAND CUMULATION". § 28. 1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między informacjami podanymi na dokumentach stanowiących dowód pochodzenia towarów a danymi zawartymi w dokumentach przedstawionych w urzędzie celnym, w celu spełnienia formalności celnych przywozowych, nie powoduje nieważności dokumentu potwierdzającego pochodzenie, jeżeli w sposób nie budzący wątpliwości ustalono, że dowód pochodzenia dotyczy przywożonych towarów. 2. Oczywiste pomyłki pisarskie lub rachunkowe, a zwłaszcza błędy maszynowe, na świadectwie pochodzenia na Formularzu A, deklaracji na fakturze lub na świadectwie przewozowym EUR.1 nie stanowią przeszkody do uznania tych dokumentów za dowód pochodzenia towarów, jeżeli nie będą to pomyłki mogące poddawać w wątpliwość prawdziwość informacji zawartych w tym dokumencie. § 29. 1. W celu sprawdzenia autentyczności dokumentu stanowiącego dowód pochodzenia towarów lub prawidłowości danych w nim zawartych, organ celny, przez okres 3 lat od daty wydania dokumentu, może skierować do właściwych organów kraju korzystającego wniosek o przeprowadzenie weryfikacji tego dokumentu, wraz z jego oryginałem lub fotokopią, lub o przekazanie dokumentów, na których podstawie wystawiono weryfikowany dokument, lub na których podstawie towar został wywieziony z kraju korzystającego. 2. Odpowiedź organów kraju korzystającego powinna zawierać takie informacje, które pozwolą na stwierdzenie, czy weryfikowane dokumenty są autentyczne i zawierają prawidłowe dane. 3. W wypadku gdy właściwy organ kraju korzystającego, w terminie 6 miesięcy od dnia wysłania wniosku, nie udzieli odpowiedzi lub udzielona odpowiedź nie będzie spełniała warunku, o którym mowa w ust. 2, organ celny występuje z ponownym wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji. 4. Jeżeli w terminie 4 miesięcy od wysłania ponownego wniosku organ kraju korzystającego nie udzieli odpowiedzi lub udzielona odpowiedź nie będzie spełniała warunku, o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że towar objęty dokumentem nie spełnia warunków do stosowania preferencyjnych stawek celnych. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 30. Dokumenty potwierdzające pochodzenie towarów wystawione przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez 10 miesięcy od dnia ich wydania, chyba że umowy międzynarodowe przewidują inne terminy ważności. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: w z. M. Belka Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 października 1997 r. (poz. 886) Załącznik nr 1 WYKAZ PROCESÓW WYKONYWANYCH NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH NADAJĄCYCH PRODUKTOM POCHODZENIE KRAJU WYTWARZANIA Pozycja PCNOpis produktuRodzaj procesów 123 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzoneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem mięsa wołowego mrożonego z pozycji nr 0202 0202Mięso wołowe mrożoneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem mięsa wołowego świeżego lub chłodzonego z pozycji nr 0201 0206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów, mułów lub osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożoneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem tusz zwierzęcych objętych pozycjami nr 0201 do 0205 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone i wędzone; jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobówWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem mięsa i podrobów objętych pozycjami nr 0201 do 0206 i 0208 lub wątróbki drobiowej objętej pozycją nr 0207 0302 do 0305Ryby inne niż żyweWytwarzanie, w którym wszystkie użyte uprzednio materiały z działu 3 muszą być pochodzące 0402, 0404 do 0406Produkty mleczarskieWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem mleka lub śmietany z pozycji nr 0401 lub 0402 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakaoWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały objęte działem 4 muszą być przedtem pochodzące, - wszystkie użyte soki owocowe objęte pozycją nr 2009 lub sacharoza muszą być pochodzące, i - wartość wszystkich użytych materiałów z działu 18 nie przekracza 40% ceny ex works produktu 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącegoWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem jaj ptasich z pozycji nr 0407 ex 0506Kości i rdzenie rogów, nie obrobioneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z działu 2 muszą być przedtem pochodzące 0710 do 0713Jadalne warzywa, mrożone lub suszone, zakonserwowane tymczasowo, z wyjątkiem objętych pozycjami nr ex 0710 i ex 0711, dla których reguły ustalone są poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte roślinne materiały muszą być przedtem pochodzące ex 0710Kukurydza cukrowa (nie gotowana lub gotowana na parze lub w wodzie), mrożonaWytwarzanie ze świeżej lub chłodzonej kukurydzy cukrowej ex 0711Kukurydza cukrowa, zakonserwowana tymczasowoWytwarzanie ze świeżej lub chłodzonej kukurydzy cukrowej 0811Owoce i orzechy, nie gotowane lub gotowane na parze albo w wodzie, mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Zawierające dodatek cukruWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być przedtem pochodzące - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce lub orzechy muszą być przedtem pochodzące 0812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (np. gazowym dwutlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego spożyciaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce lub orzechy muszą być przedtem pochodzące 0813Owoce, suszone, inne niż objęte pozycją nr 0801 do 0806; mieszanki orzechów lub suszonych owoców objętych niniejszym działemWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce lub orzechy muszą być przedtem pochodzące 0814Skórki owoców cytrusowych i melonów (łącznie z arbuzami), świeże, mrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwującychWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce lub orzechy muszą być przedtem pochodzące ex Dział 11Produkty przemysłu młynarskiego; słód, skrobie; inulina; gluten pszenny, z wyjątkiem pozycji nr ex 1106Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte zboża, jadalne rośliny, korzenie i bulwy objęte pozycją nr 0714 lub owoce muszą być przedtem pochodzące ex 1106Mąka i grysik z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją nr 0713Suszenie i mielenie roślin strączkowych objętych pozycją nr 0708 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (np. balsamy)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji nr 1301 nie może przekroczyć 50% ceny ex works produktu 1501Tłuszcz wieprzowy (łącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż tłuszcze z pozycji nr 0209 lub 1503 - Tłuszcze z kości lub odpadówWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem objętych pozycjami nr 0203, 0206 lub 0207 lub kości objętych pozycją nr 0506 - PozostałeWytwarzanie z mięsa lub jadalnych podrobów wieprzowych objętych pozycjami nr 0203 lub 0206, lub z mięsa i jadalnych podrobów drobiowych objętych pozycją nr 0207 1502Tłuszcze wołowe, owcze lub kozie, inne niż tłuszcze z pozycji nr 1503: - Tłuszcze z kości lub odpadkówWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem objętych pozycjami nr 0201, 0202, 0204 lub 0206 lub z kości objętych pozycją nr 0506 - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały zwierzęce z działu 2 muszą być przedtem pochodzące 1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie: - Stałe frakcje olejów rybnych i tłuszcze oraz oleje ze ssaków morskichWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 1504 - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały zwierzęce z działów 2 i 3 muszą być przedtem pochodzące ex 1505Rafinowana lanolinaWytwarzanie z surowego tłuszczu z wełny, objętego pozycją nr 1505 1506Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Stałe frakcjeWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 1506 - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały zwierzęce z działu 2 muszą być przedtem pochodzące ex 1507 do 1515Oleje roślinne i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: - Stałe frakcje, z wyjątkiem frakcji oleju jojobaWytwarzanie z innych materiałów objętych pozycjami nr 1507 do 1515 - Pozostałe, z wyjątkiem:Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały roślinne muszą być przedtem pochodzące - oleju tungowego; wosku mirtowego i wosku japońskiego - olejów o przeznaczeniu technicznym lub przemysłowym, innych niż do produkcji artykułów spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ex 1516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, reestryfikowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzoneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały zwierzęce i roślinne muszą być przedtem pochodzące ex 1517Jadalne ciekłe mieszaniny olejów roślinnych objętych pozycjami nr 1507 do 1515Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały roślinne muszą być przedtem pochodzące ex 1601Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe oparte o te produktyWytwarzanie ze zwierząt objętych działem 1 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krewWytwarzanie ze zwierząt objętych działem 1 1603Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnychWytwarzanie ze zwierząt objętych działem 1. Jednakże wszystkie użyte ryby, skorupiaki, mięczaki lub inne bezkręgowce wodne muszą być przedtem pochodzące 1604Przetworzone lub konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte ryby lub ikra rybia muszą być przedtem pochodzące 1605Skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne, przetworzone lub konserwowaneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte skorupiaki, mięczaki lub inne bezkręgowce wodne muszą być przedtem pochodzące ex 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza w postaci stałej, aromatyzowana lub barwionaWytwarzanie z materiałów sklasyfikowanych w innej pozycji niż produkt. Jednakże wszystkie użyte środki aromatyzujące i barwiące muszą być przedtem pochodzące 1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z miodem naturalnym lub nie; karmel: - Chemicznie czysta maltoza i fruktozaWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 1702 - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być przedtem pochodzące ex 1703Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru, aromatyzowane lub barwioneWytwarzanie z materiałów sklasyfikowanych w innej pozycji niż produkt. Jednakże wszystkie użyte środki aromatyzujące i barwiące muszą być przedtem pochodzące 1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakaoWytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w dziale 17. Jednakże wszystkie użyte materiały aromatyzujące i barwiące muszą być przedtem pochodzące 1804Masło kakaowe, tłuszcz i olejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte ziarna kakaowe muszą być przedtem pochodzące 1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakaoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, pod warunkiem że wartość wszystkich użytych materiałów z działu 18 nie przekracza 40% ceny ex works produktu, a użyty cukier, objęty pozycją nr 1701 musi być przedtem pochodzący 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Ekstrakt słodowyWytwarzanie ze zbóż objętych działem 10 - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże cukier objęty pozycją nr 1701 nie może być użyty 1902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub nieWytwarzanie, w którym wszystkie użyte zboża (z wyjątkiem pszenicy twardej), mięso, podroby mięsne, ryby, skorupiaki lub mięczaki muszą być przedtem pochodzące 1903Tapioka i jej namiastki przygotowane ze skrobi, w postaci płatków, ziaren, perełek, odsiewu lub w podobnych postaciachWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być przedtem pochodzące ex 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (np. płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane: - Nie zawierające kakaoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być przedtem pochodzące - Zawierające kakaoWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 1904, z wyjątkiem cukru objętego pozycją nr 1701, pod warunkiem że wartość wszystkich użytych materiałów z działu 18 nie przekracza 40% ceny ex works produktu 1905Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki (biskwity) i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyrobyWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem materiałów z działu 11 2001Warzywa, owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowegoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy lub warzywa muszą być przedtem pochodzące 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowegoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte pomidory muszą być przedtem pochodzące 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowegoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte grzyby i trufle muszą być przedtem pochodzące 2004 i 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone lub nieWytwarzanie, w którym wszystkie użyte warzywa muszą być przedtem pochodzące 2006Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i inne części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane)Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy lub inne części roślin i wszystkie cukry z działu 17 muszą być przedtem pochodzące 2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce lub orzechy i wszystkie cukry z działu 17 muszą być przedtem pochodzące 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Owoce i orzechy gotowane inaczej niż na parze lub w wodzie, nie zawierające dodatku cukru, mrożoneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce i orzechy muszą być przedtem pochodzące - PozostałeWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy, nasiona i inne materiały z działów 8 i 9 oraz wszystkie cukry lub napoje, alkohole i octy z działów 17 i 22 muszą być przedtem pochodzące 2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy lub warzywa z działów 7 i 8 oraz wszystkie cukry z działu 17 muszą być przedtem pochodzące ex 2101Cykoria palona i jej ekstrakty, esencje i koncentratyWytwarzanie, w którym cała użyta cykoria musi być przedtem pochodząca ex 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże może być użyta mączka lub grysik z gorczycy lub gotowa musztarda ex 2103Gotowa musztardaWytwarzanie z mączki lub grysiku z gorczycy 2104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze homogenizowane: - zupy i buliony i przetwory z nichWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem przetworzonych lub zakonserwowanych roślin objętych pozycjami nr 2002 do 2005 - złożone przetwory spożywcze homogenizowaneStosuje się regułę dla pozycji, w której klasyfikowany jest produkt luzem ex 2105Lody śmietankowe i inne lody jadalne, zawierające kakaoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, pod warunkiem że wartość użytych materiałów objętych działem 18 nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 2106Aromatyzowane lub barwione syropy cukroweWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być przedtem pochodzące 2201Wody, w tym naturalne lub sztuczne wody mineralne i wody gazowane, nie zawierające dodatku cukru ani innej substancji słodzącej ani aromatyzującej; lód i śniegWytwarzanie, w którym cała użyta woda musi być przedtem pochodząca 2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr 2009Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże wszystkie użyte soki owocowe muszą być przedtem pochodzące ex 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy z dodatkiem alkoholuWytwarzanie z innego moszczu winogronowego ex 2205, ex 2207, ex 2208 i ex 2209Następujące materiały zawierające winogrona:Wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem winogron lub jakiegokolwiek materiału otrzymywanego z winogron - wermut i inne wina ze świeżych winogron aromatyzowane roślinami lub substancjami aromatycznymi, - alkohol etylowy i inne alkohole skażone lub nie; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, - złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów, - ocet ex 2208Whisky o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 50% obj.Wytwarzanie, w którym wartość użytych alkoholi podstawowych wytwarzanych ze zboża nie przekracza 15% ceny ex works produktu ex 2303Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyjątkiem stężonych płynów z rozmiękczania), o zawartości protein, w przeliczeniu na suchy produkt, powyżej 40% masyWytwarzanie, w którym cała użyta kukurydza musi być przedtem pochodząca ex 2306Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego, zawierające powyżej 3% masy oleju oliwkowegoWytwarzanie, w którym wszystkie użyte oliwki muszą być przedtem pochodzące 2309Produkty używane do karmienia zwierzątWytwarzanie, w którym wszystkie użyte zboża, cukier lub melasa, mięso lub mleko muszą być przedtem pochodzące 2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniuWytwarzanie, w którym przynajmniej 70% masy nie przetworzonego tytoniu lub odpadów tytoniowych, objętych pozycją nr 2401, musi być przedtem pochodzące ex 2403Tytoń do paleniaWytwarzanie, w którym przynajmniej 70% masy nie przetworzonego tytoniu lub odpadów tytoniowych, objętych pozycją nr 2401, musi być przedtem pochodzące ex 2504Grafit naturalny krystaliczny, ze zwiększoną zawartością węgla, oczyszczony i mielonyZwiększanie zawartości węgla, oczyszczanie i mielenie surowego grafitu krystalicznego ex 2515Marmur, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty, przez piłowanie lub inaczej na bloki lub płyty w kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym) o grubości nie przekraczającej 25 cmCięcie, przez piłowanie lub inaczej, kamienia (nawet uprzednio pociętego przez piłowanie) o grubości przekraczającej 25 cm ex 2516Granit, porfir, bazalt, piaskowiec oraz inne kamienie pomnikowe lub budowlane, nawet wstępnie obrobione lub tylko pocięte, przez piłowanie lub inaczej na bloki lub płyty w kształcie prostokątnym (nawet kwadratowym) o grubości nie przekraczającej 25 cmCięcie, przez piłowanie lub inaczej, kamienia (nawet uprzednio pociętego przez piłowanie) o grubości przekraczającej 25 cm ex 2518Dolomit wypalanyWypalanie dolomitu nie wypalonego ex 2519Tłuczony naturalny węglan magnezowy (magnezyt), w hermetycznie uszczelnionych pojemnikach i tlenek magnezu, czysty lub nie, inny niż wypalony węglan magnezu lub całkowicie wypalona (spiekana) magnezjaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże może być użyty naturalny węglan magnezu (magnezyt) ex 2520Preparaty gipsowe specjalnie przygotowane dla stomatologiiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2524Naturalne włókna azbestoweWytwarzanie z koncentratu azbestowego ex 2525Proszek mikiRozdrabnianie miki lub odpadów miki ex 2530Pigmenty mineralne, wypalane lub sproszkowaneWypalanie lub mielenie pigmentów mineralnych ex 2707Oleje, w których masa składników aromatycznych jest większa niż masa składników niearomatycznych, będące olejami podobnymi do olejów mineralnych otrzymywanych przez destylację w wysokiej temperaturze smoły węglowej, z której więcej niż 65% objętościowo destyluje w temperaturze poniżej 250°C (wraz z mieszaninami benzyny lakierniczej i benzolu), do użycia jako paliwa energetyczne lub grzewczeOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2709Oleje surowe otrzymywane z materiałów bitumicznychDestylacja destrukcyjna materiałów bitumicznych 2710 do 2712Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadniczeOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione 2713 do 2715Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznychOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-backs) ex Dział 28Chemikalia nieorganiczne; organiczne lub nieorganiczne związki metali szlachetnych, metali ziem rzadkich oraz pierwiastków promieniotwórczych lub izotopów; z wyjątkiem pozycji nr ex 2811 i ex 2833, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże, materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 2811Trójtlenek siarkiWytwarzanie z dwutlenki siarki ex 2833Siarczan glinuWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 29Chemikalia organiczne, z wyjątkiem pozycji nr: ex 2901, ex 2902, ex 2905, 2915, ex 2932, 2933 i 2934, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże, materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 2901Węglowodory alifatyczne przeznaczone do stosowania jako paliwo zasilające lub do ogrzewaniaOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2902Cykliczne związki nasycone i nienasycone (inne niż azuleny), benzen, toluen, ksylen, przeznaczone do stosowania jako paliwo zasilające lub do ogrzewaniaOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 2905Alkoholany metalu alkoholi wymienionych w tej pozycji i etanolu lub glicerynyWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 2905. Jednakże alkoholany metalu wymienione w tej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycjami nr 2915 i 2916 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu ex 2932- Etery wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycją nr 2909 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu - Acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją 2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotuWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycjami nr 2932 i 2933 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu 2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczneWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycjami nr 2932, 2933 i 2934 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu ex Dział 30Produkty farmaceutyczne, z wyłączeniem objętych pozycjami nr: 3002, 3003, 3004, 3005 i ex 3006, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych, profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza drożdżami) oraz produkty podobne: - produkty składające się z dwóch lub więcej składników, które zostały zmieszane dla celów terapeutycznych lub profilaktycznych, lub nie zmieszane produkty do tych samych celów, przedstawione w odmierzonych dawkach albo w formach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznejWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - pozostałe: - krew ludzkaWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych lub profilaktycznychWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3003 i 3004- frakcje krwi inne niż antysurowice, hemoglobina i globulina surowicyWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - hemoglobina, globulina krwi i globulina surowicyWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - pozostałeWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3002. Materiały wymienione w tym opisie mogą być użyte również pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006) złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano dla celów terapeutycznych lub profilaktycznychWytwarzanie z materiałów innych niż substancje aktywne. Jednakże materiały z pozycji nr 3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość, wzięta razem, nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3005Wata, gaza, bandaże i podobne artykuły (np. opatrunki, przylepne plastry, kataplazmy) impregnowane lub pokryte substancjami farmaceutycznymi lub przygotowane w opakowaniach do sprzedaży detalicznej do celów medycznych, chirurgicznych, dentystycznych lub weterynaryjnychWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając substancje farmaceutyczne. Jednakże wartość użytych materiałów z pozycji nr 3005 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu ex 3006Chemiczne środki antykoncepcyjne na bazie hormonów lub środków plemnikobójczychWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając substancje aktywne ex Dział 31Nawozy, z wyjątkiem pozycji nr ex 3105, dla której reguła podana jest poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3105Nawozy mineralne lub chemiczne zawierające dwa lub trzy z pierwiastków nawozowych: azot, fosfor i potas; inne nawozy; produkty niniejszego działu w tabletkach lub podobnych postaciach, lub w opakowaniach o masie brutto nie przekraczającej 10 kg, z wyjątkiem:Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - azotanu sodu - cyjanamidu wapnia - siarczanu potasu - siarczanu magnezowo-potasowego ex Dział 32Ekstrakty garbników i środków barwiących; garbniki i ich pochodne; barwniki, pigmenty i inne substancje barwiące; farby i lakiery; kit i inne masy uszczelniające; atramenty; z wyjątkiem pozycji nr ex 3201 i 3205, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3201Garbniki i ich sole, etery, estry i inne pochodneWytwarzanie z ekstraktów garbarskich pochodzenia roślinnego 3205Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych (2) wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działuWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem pozycji nr 3202 i 3204, pod warunkiem że wartość wszystkich materiałów objętych pozycją nr 3205 nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex Dział 33Olejki eteryczne i rezinoidy; preparaty perfumeryjne, kosmetyczne i toaletowe; z wyjątkiem pozycji nr 3301, dla której reguła podana jest poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznychWytwarzanie z materiałów klasyfikowanych w jakiejkolwiek pozycji, włączając materiały z innej "grupy" (3) w tej pozycji. Jednakże materiały z tej samej grupy mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex Dział 34Mydło, organiczne środki powierzchniowo czynne, preparaty piorące, preparaty smarowe, woski syntetyczne, woski preparowane, preparaty do czyszczenia i szorowania, świece i artykuły podobne, pasty modelarskie, "woski dentystyczne" oraz preparaty dentystyczne produkowane na bazie gipsu, z wyjątkiem pozycji nr ex 3403 i 3404, dla których reguła jest podana poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3403Preparaty smarowe zawierające oleje z ropy naftowej lub oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, pod warunkiem że stanowią one mniej niż 70% masyOperacje rafinacji i /lub jeden lub więcej procesów specyficznych (1) lub Pozostałe operacje, w których wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 3404Woski sztuczne i woski preparowane na bazie parafiny, woski naftowe, woski otrzymywane z minerałów bitumicznych, gacz parafinowy lub parafina w łuskachWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 35Substancje białkowe; skrobie modyfikowane; kleje; enzymy; z wyjątkiem objętych pozycjami nr 3505 i ex 3507, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: - Etery i estry skrobi, Wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, włączając inne materiały objęte pozycją nr 3505 - PozostałeWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem materiałów objętych pozycją nr 1108 ex 3507Preparaty enzymatyczne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączoneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 36Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; zapałki; stopy piroforyczne; niektóre materiały łatwo palneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex Dział 37Materiały fotograficzne i kinematograficzne, z wyjątkiem pozycji nr: 3701, 3702 i 3704, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu 3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, również w kasetachWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycje nr 3701 lub 3702 3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlonyWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycje nr 3701 lub 3702 3704Płyty fotograficzne, film, papier, karton i tkaniny, naświetlone, lecz nie wywołaneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycje nr 3701 do 3704 ex Dział 38Produkty chemiczne różne, z wyjątkiem pozycji nr: ex 3801, ex 3803, ex 3805, ex 3806, ex 3807, 3808 do 3814, 3818 do 3820, 3822 i 3823, dla których reguły podane są poniżejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji co produkt mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3801- Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej i grafit półkoloidalny; pasty węglowe do elektrodWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Grafit w postaci pasty, będącej mieszaniną ponad 30% masy grafitu z olejami mineralnymiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycją nr 3403 nie przekracza 20% ceny ex works produktu ex 3803Olej talowy oczyszczonyRafinowanie surowego oleju talowego ex 3805Terpentyna siarczanowa oczyszczonaOczyszczanie przez destylację lub rafinowanie surowej terpentyny siarczanowej ex 3806Żywice estroweWytwarzanie z kwasów żywicznych ex 3807Smoła drzewna (drzewny pak smołowy)Destylacja paku smołowego ex 3811Dodatki do olejów smarowych, zawierające oleje otrzymane z ropy naftowej lub oleje otrzymywane z minerałów bitumicznychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycją nr 3811 nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3808 do 3814, 3818 do 3820 i 3822Produkty chemiczne różneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe: - Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacjiWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt - Przemysłowe alkohole tłuszczoweWytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek pozycji, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 3823 3824- Następujące produkty z pozycji 3824:Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu - Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni, oparte na naturalnych produktach żywicznych - Kwasy naftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie oraz ich estry - Sorbit inny niż wymieniony w pozycji nr 2905 - Sulfoniany z ropy naftowej, z wyłączeniem sulfonianów metali alkalicznych, tiofenowane kwasy sulfonowe z olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych oraz ich sole - Wymieniacze jonowe - Pochłaniacze gazów do rur próżniowych - Alkaliczny tlenek żelaza do oczyszczania gazów - Woda amoniakalna i odpadkowy tlenek produkowany w czasie oczyszczania gazu węglowego - Kwasy sulfonaftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie i ich estryWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Oleje fuzlowe i olej Dippela - Mieszaniny soli mających różne aniony - Pasty kopiarskie na bazie żelatyny, nawet na podłożu papierowym lub tekstylnym - Pozostałe 3901 do 3915Tworzywa sztuczne w formach podstawowych, odpady, ścinki i resztki, z tworzyw sztucznych: - Produkty homopolimeryzacji addycyjnejWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu i - wartość wszystkich materiałów objętych działem 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu (4) - PozostałeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich materiałów objętych działem 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu (4) 3916 do 3921Półprodukty z tworzyw sztucznych: - Produkty płaskie, poddane dalszej obróbce niż tylko obróbce powierzchniowej lub pocięte na kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratowymi); inne produkty, nie obrabiane dalej niż tylko powierzchniowoWytwarzanie, w którym: wartość wszystkich materiałów objętych działem 39 nie przekracza 50% ceny ex works produktu (4) - Pozostałe: - Produkty homopolimeryzacji addycyjnejWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu i - wartość wszystkich materiałów objętych działem 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu (4) - PozostałeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich materiałów objętych działem 39 nie przekracza 20% ceny ex works produktu (4) 3922 do 3926Wyroby z tworzyw sztucznychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4001Laminowane płyty z krepy na podeszwy butówLaminowanie arkuszy naturalnego kauczuku 4005Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub w płytach, arkuszach lub taśmachWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 4012Bieżnikowane lub używane opony pneumatyczne z kauczuku; opony pełne lub wypełnione pianką, wymienne bieżniki opon, ochraniacze dętek, z kauczukuWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem objętych pozycjami nr 4011 lub 4012 ex 4017Wyroby z utwardzonego kauczukuWytwarzanie z utwardzonego kauczuku ex 4102Surowe skóry owcze lub jagnięce, bez wełnyUsuwanie wełny ze skóry owiec lub jagniąt, z wełną 4104 do 4107Skóra, bez włosia lub wełny, inna niż skóra objęta pozycjami nr 4108 lub 4109Dogarbowywanie wstępnie wygarbowanej skóry lub wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt 4109Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra metalizowanaWytwarzanie ze skóry wymienionej w pozycjach 4104 do 4107 pod warunkiem, że jej wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe, łączoneWytwarzanie z nie łączonych garbowanych lub wykończonych skór futerkowych 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby futrzarskieWytwarzanie z nie łączonych garbowanych lub obrabianych skór futerkowych, z pozycji nr 4302 ex 4403Drewno o zgrubnie nadanym prostokątnym kształcieWytwarzanie z nie obrobionego drewna, okorowanego lub nie, lub tylko z grubsza ociosanego ex 4407Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone o grubości powyżej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładkęStruganie, szlifowanie lub łączenie na zakładkę ex 4408Arkusze forniru i arkusze do produkcji sklejek o grubości nie przekraczającej 6 mm, łączone na długości, i inne drewno pocięte wzdłużnie, skrawane lub łuszczone o grubości nie przekraczającej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładk꣹czenie na długości, struganie, szlifowanie lub łączenie na zakładkę ex 4409- Drewno (łącznie z klepkami i listwami na parkiet, nie połączonymi), kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi lub powierzchni, szlifowane lub łączone na wpust i pióroSzlifowanie lub łączenie na wpust lub pióro - Kształtki lub profileProfilowanie lub frezowanie ex 4410 do ex 4413Kształtki i profile, łącznie z listwami przypodłogowymi oraz inne deski profilowaneProfilowanie lub frezowanie ex 4415Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewnianeWytwarzanie z listew nie ciętych na wymiar ex 4416Beczki drewniane, baryłki, kadzie, cebry i inne wyroby bednarskie oraz ich drewniane częściWytwarzanie z klepek z rowkami nie poddanymi innej obróbce poza przepiłowaniem na dwóch podstawowych powierzchniach ex 4418- Drewniane wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt Jednakże komórkowe płyty drewniane, gonty i łupki mogą być użyte - Kształtki i profileProfilowanie lub frezowanie ex 4421Drewienka na zapałki; drewniane kołki lub szpilki do obuwiaWytwarzanie z drewna objętego jakąkolwiek pozycją, z wyjątkiem drewna ciągniętego objętego pozycją nr 4409 4503Wyroby z korka naturalnegoWytwarzanie z korka z pozycji nr 4501 ex 4811Papier i tektura, tylko liniowane, kreskowane lub kratkowaneWytwarzanie z materiałów papierniczych objętych działem 47 4816Kalka maszynowa, papier samokopiujący oraz inne papiery do kopiowania lub papiery przedrukowe (z wyjątkiem z pozycji nr 4809), matryce powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w pudełkachWytwarzanie z materiałów papierniczych objętych działem 47 4817Koperty, karty listowe, karty pocztowe i karty korespondencyjne, z papieru lub kartonu; komplety w pudełkach, w portfelach i okładkach z papieru lub kartonu, zawierające zestaw materiałów piśmiennychWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4818Papier toaletowyWytwarzanie z materiałów papierniczych objętych działem 47 ex 4819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe, z papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowychWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4820Bloki listoweWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtuWytwarzanie z materiałów papierniczych objętych działem 47 4909Karty pocztowe drukowane lub ilustrowane; drukowane karty z osobistymi pozdrowieniami, wiadomościami lub ogłoszeniami, nawet ilustrowane, nawet z kopertami lub ozdobamiWytwarzanie z materiałów nie klasyfikowanych w pozycjach nr 4909 lub 4911 4910Kalendarze drukowane różnych rodzajów, również bloki kalendarzowe: - Kalendarze typu "wiecznego" lub z wymiennymi blokami wykonane na bazie materiału innego niż papier i tekturaWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu - Pozostałe- Wytwarzanie z materiałów nie klasyfikowanych w pozycjach nr 4909 lub 4911 5501 do 5507Cięte włókna chemiczneWytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulty włókienniczej ex Dział 50 do 55Przędza, włókno pojedyncze, nici: - Przędza jedwabnaWytwarzanie z kokonów jedwabnika, odpadów jedwabiu, nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia - PozostałeWytwarzanie z: - włókna naturalnego nie gręplowanego lub czesanego, lub inaczej przygotowanego do przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych ex Dział 50 do 55Tkaniny: - Zawierające nitkę gumowąWytwarzanie z pojedynczej przędzy - PozostałeWytwarzanie z: - przędzy kokosowej - włókien naturalnych - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - papieru lub Drukowanie połączone przynajmniej z dwoma operacjami przygotowującymi lub wykańczającymi (takimi jak czyszczenie, wybielanie, marceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalandrowanie, nadawanie odporności na kurczenie się, trwałe wykończenie, dekatyzacja, impregnacja, poprawianie struktury i węzełkowanie), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu ex Dział 56Wata, filc i włókniny; przędze specjalne; szpagat, powrozy, linki i liny oraz wyroby z nich, z wyjątkiem pozycji nr 5602, 5604, 5605 i 5606, dla których reguły są podane poniżejWytwarzanie z: - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych 5602 5604Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany tego rodzaju obróbce: - Filc igłowanyWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej. Jednakże: - włókno polipropylenowe ciągłe objęte pozycją nr 5402 - włókno polipropylenowe objęte pozycją nr 5503 lub 5506, lub - kabel z włókna ciągłego polipropylenowego objęty pozycją nr 5501, którego miano pojedynczego włókna ciągłego lub ciętego jest we wszystkich przypadkach mniejsze niż 9 decyteksów mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works produktu - PozostałeWytwarzanie z: - włókien naturalnych - ciętych włókien sztucznych otrzymywanych z kazeiny, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji nr 5404 lub 5405, impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym: - Nić gumowa lub szpagat pokryty materiałem włókienniczymWytwarzanie z nici gumowych lub szpagatu, nie pokrytych materiałem włókienniczym - PozostałeWytwarzanie z: - naturalnych włókien, nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych 5605Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał z pozycji nr 5404 lub 5405, połączony z metalem w postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalemWytwarzanie z: - naturalnych włókien - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowywanych do przędzenia - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych 5606Przędza żyłkowana i taśma lub podobny materiał z pozycji 5404 lub 5405, żyłkowany (z wyłączeniem materiałów z pozycji nr 5605 i żyłkowanej przędzy z włosia końskiego); przędza szenilowa (łącznie z kosmykową przędzą szenilową); przędza krajkowa supełkowaWytwarzanie z: - naturalnych włókien - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowywanych do przędzenia - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub - materiałów papierniczych Dział 57Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe: - z filcu tkanego na krośnie igłowymWytwarzanie z: - włókien naturalnych, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej. Jednakże: - włókno polipropylenowe ciągłe objęte pozycją nr 5402 - włókno polipropylenowe objęte pozycją nr 5503 lub 5506, lub - kabel z włókna ciągłego polipropylenowego objęty pozycją nr 5501, którego miano pojedynczego włókna ciągłego lub ciętego jest we wszystkich przypadkach mniejsze niż 9 decyteksów mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works produktu - Z pozostałego filcuWytwarzanie z: - naturalnych włókien nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - PozostałeWytwarzanie z: - przędzy kokosowej - przędzy syntetycznego lub sztucznego włókna ciągłego - naturalnych włókien, lub ex Dział 58- ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny obiciowe; pasmanteria; hafty; z wyjątkiem objętych pozycjami nr 5805 i 5810; dla których reguły są podane poniżej: - Łączone z nicią gumowąWytwarzanie z pojedynczej przędzy - PozostałeWytwarzanie z: - włókien naturalnych - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowywanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub 5805Tkaniny obiciowe ręcznie tkane typu gobelinów, Flanders, Aubusson, Beauvais i podobne oraz tkaniny obiciowe haftowane na kanwie (np. "petit point" lub krzyżykowo), nawet konfekcjonowaneDrukowanie połączone przynajmniej z dwoma operacjami przygotowującymi lub wykańczającymi (takimi jak czyszczenie, wybielanie, marceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalandrowanie, nadawanie odporności na kurczenie się, trwałe wykończenie, dekatyzacja, impregnacja, poprawianie struktury i węzełkowanie), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47 Wytwarzanie z materiałów objętych inną pozycją niż pozycja nr 5805 5810Hafty w sztukach, taśmach lub motywachWytwarzanie z przędzy 5901Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw książek itp.; techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania stożków kapeluszyWytwarzanie z przędzy 5902Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego: - Zawierające nie więcej niż 90% masy materiałów włókienniczychWytwarzanie z przędzy - PozostałeWytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 5903Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902Wytwarzanie z przędzy 5904Linoleum, także wycinane według kształtu; wykładziny podłogowe składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie włókienniczym, również wykrojone według kształtuWytwarzanie z przędzy 5905Włókiennicze wykładziny ścienne: - Impregnowane, powlekane, pokryte lub laminowane gumą, tworzywami sztucznymi lub innymi materiałamiWytwarzanie z przędzy - PozostałeWytwarzanie z: - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub Drukowanie połączone przynajmniej z dwiema operacjami przygotowującymi lub wykańczającymi (takimi jak czyszczenie, wybielanie, marceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalandrowanie, nadawanie odporności na kurczenie się, trwałe wykończenie, dekatyzacja, impregnacja, poprawianie struktury i węzełkowanie), gdy wartość użytej nie zadrukowanej tkaniny nie przekracza 47 5906Materiały włókiennicze gumowane, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902 - Tkaniny dziane lub szydełkowaneWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - Pozostałe tkaniny wykonane z przędzy sporządzonej z syntetycznego włókna ciągłego, zawierające więcej niż 90% masy materiałów włókienniczychWytwarzanie z materiałów chemicznych - PozostałeWytwarzanie z przędzy 5907Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna malowane jako dekoracje teatralne, tła atelier i podobneWytwarzanie z przędzy 5908Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu, nawet impregnowaneWytwarzanie z pojedynczej przędzy 5909 do 5911Artykuły włókiennicze używane w przemyśle - Tarcze lub pierścienie polerskie inne niż z filcu wymienionego w pozycji nr 5911Wytwarzanie z przędzy lub tkaniny odpadowej lub ze szmat z pozycji nr 6310 - PozostałeWytwarzanie z: - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej Dział 60Dzianiny i wyroby szydełkowaneWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej Dział 61Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowaneWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej ex Dział 62Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych, z wyjątkiem pozycji nr 6213 i 6214, dla których reguła podana jest poniżejWytwarzanie z przędzy 6213 i 6214Chusteczki do nosa, szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykułyWytwarzanie z pojedynczej nie bielonej przędzy 6301 do 6304Koce i pledy; bielizna pościelowa, bielizna stołowa, bielizna do celów toaletowych i kuchennych; firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe; inne artykuły wyposażenia wnętrz, z wyjątkiem z pozycji nr 9404: - Z filcu lub materiałów nietkanychWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej - PozostałeWytwarzanie z pojedynczej nie bielonej przędzy 6305Worki i torby stosowane do pakowania towarówWytwarzanie z: - włókien naturalnych, - ciętych włókien chemicznych nie gręplowanych lub czesanych, lub inaczej przygotowanych do przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej 6306Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony przeciwsłoneczne; namioty; żagle do łodzi, desek windsurfingowych i pojazdów lądowych; wyposażenie kempingowe: - Z materiałów nie tkanychWytwarzanie z: - włókien naturalnych lub - materiałów chemicznych, lub pulpy włókienniczej - PozostałeWytwarzanie z pojedynczej nie bielonej przędzy 6307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie w wykrojami odzieżyWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 6308Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek lub podobnych artykułów włókienniczych, w opakowaniach, przeznaczone do sprzedaży detalicznejKażda pozycja w zestawie musi spełniać regułę, jaka dotyczyłaby jej wtedy, gdyby nie była w zestawie. Jednakże artykuły niepochodzące mogą być włączone pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 15% ceny ex works zestawu 6401 do 6405ObuwieWytwarzanie z materiałów wymienionych w jakiejkolwiek pozycji, z wyjątkiem nie metalowych części do obuwia z pozycji nr 6406 6503Kapelusze i inne nakrycia głowy z filcu, wykonane z korpusów, stożków lub płatów do kapeluszy z pozycji nr 6501, nawet z podszyciem i przybraniemWytwarzanie z przędzy lub włókien tekstylnych 6505Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane, lub wykonane z koronki, filcu lub innych materiałów włókienniczych, w kawałku (ale nie z pasków), nawet z podszyciem i przybraniem; siatki na włosy z jakiegokolwiek materiału, nawet z podszyciem i przybraniemWytwarzanie z przędzy lub włókien tekstylnych 6601Parasole i parasole przeciwsłoneczne (włączając parasole-laski, parasole ogrodowe i podobne)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 6803Wyroby z łupków i łupków scalonychWytwarzanie z łupka poddanego obróbce ex 6804 do 6805Wyroby wykonane ze sztucznych materiałów ściernych opartych o węglik krzemuWytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, z wyjątkiem z pozycji nr 6804 lub 6805 i węglika krzemu z pozycji nr 2849 ex 6812Wyroby z azbestu lub z mieszaniny na bazie azbestu, lub na bazie azbestu i węglanu magnezowegoWytwarzanie z włókna azbestowego lub z mieszaniny na bazie azbestu, lub na bazie azbestu i węglanu magnezowego ex 6814Wyroby z miki; włącznie z miką scaloną lub regenerowaną na podłożu z papieru, tektury lub innych materiałówWytwarzanie z obrobionej miki (łącznie ze scaloną lub regenerowaną miką) 7006Szkło z pozycji nr 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale nie obramowane lub nie oprawione w innych materiałachWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7001 7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowegoWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7001 7008Wielościenne elementy izolacyjne ze szkłaWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7001 7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymiWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7001 7010Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia szklaneWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt lub cięcie butli lub butelek pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7013Wyroby ze szkła w rodzaju używanych do celów stołowych, kuchennych, toaletowych, biurowych, dekoracji wnętrz lub podobnych celów (z wyjątkiem z pozycji nr 7010 lub 7018)Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt lub cięcie wyrobów ze szkła pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 7019Wyroby (inne niż przędza) z włókien szklanychWytwarzanie z: - nie barwionej taśmy, niedoprzędów, przędzy lub nici szklanych ciętych lub - wełny szklanej ex 7102, ex 7103 i ex 7104Obrobione kamienie szlachetne lub półszlachetne (naturalne, syntetyczne lub odtworzone)Wytwarzanie z nie obrobionych kamieni szlachetnych lub półszlachetnych ex 7106, ex 7108 i ex 7110Metale szlachetne w stanie półproduktu albo w postaci proszkuWytwarzanie z nie obrobionych metali szlachetnych ex 7107, ex 7109 i ex 7111Metale platerowane metalem szlachetnym w stanie półproduktuWytwarzanie z metali platerowanych metalami szlachetnymi 7116Wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (naturalnych, syntetycznych lub odtworzonych)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7117Sztuczna biżuteriaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, lub Wytwarzanie z części materiału nieszlachetnego, nieplaterowanego, ani nie pokrytego metalami szlachetnymi, pod warunkiem że wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7207Półwyroby ze stali niestopowejWytwarzanie z materiałów wymienionych w pozycjach nr 7201, 7202, 7203, 7204 lub 7205 7208 do 7216Wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, kątowniki, kształtowniki i profile z żelaza lub stali niestopowejWytwarzanie ze sztab lub z innych pierwotnych form objętych pozycją nr 7206 7217Drut ze stali niestopowejWytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją nr 7218 ex 7218, 7219 do 7222Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnejWytwarzanie ze sztab lub innych podstawowych form objętych pozycją nr 7218 7223Drut ze stali nierdzewnejWytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją nr 7218 ex 7224, 7225 do 7227Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty w nieregularnych kręgach, z pozostałych stali stopowychWytwarzanie ze sztab lub z innych pierwotnych form objętych pozycją nr 7224 7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki, kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczychWytwarzanie ze sztab lub z innych pierwotnych form objętych pozycjami nr 7206, 7218 lub 7224 7229Drut z pozostałej stali stopowejWytwarzanie z półwyrobów wymienionych w pozycji nr 7224 ex 7301Ścianka szczelnaWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7206 7302Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali: szyny, szyny ochronne i szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania, cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe, nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkładki pod szyny, uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone do łączenia lub mocowania szynWytwarzanie z materiałów objętych pozycją nr 7206 ex 7304, ex 7305 i ex 7306Rury, przewody rurowe i profile drążone z żelaza (innego niż żeliwo) lub ze staliWytwarzanie z materiałów objętych pozycjami nr 7206, 7207, 7218 lub 7224 7308Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z pozycji nr 9406) i części konstrukcji (np. mosty i części mostów, wrota śluz, wieże, maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz ramy do nich, progi drzwiowe, okiennice, balustrady, filary i kolumny) ze stali; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, profile, rury itp., przygotowane do użycia w konstrukcjach, z żeliwa lub ze staliWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże spawane kątowniki, kształtowniki i profile objęte pozycją nr 7301 nie mogą być użyte ex 7322Grzejniki centralnego ogrzewania, nieelektryczneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów objętych pozycją nr 7322 nie przekracza 5% ceny ex works produktu ex Dział 74Miedź i wyroby z miedzi, z wyjątkiem pozycji od nr 7401 do 7405; reguła dla pozycji nr ex 7403 jest podana poniżejWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 7403Stopy miedzi w postaci nie obrobionejWytwarzanie z miedzi rafinowanej, nie obrobionej, lub z odpadów i złomu ex Dział 75Nikiel i wyroby z niklu, z wyjątkiem pozycji od nr 7501 do 7503Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 76Aluminium i wyroby z aluminium, z wyjątkiem pozycji nr 7601, 7602 i ex 7616; reguła dotycząca pozycji ex 7616 jest podana poniżejWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 7616Wyroby z aluminium inne niż gaza, tkanina, ruszty, tkaniny siatkowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne materiały (łącznie z taśmami ciągłymi) z drutu aluminiowego, aluminiowa siatka rozciąganaWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże gaza, tkanina, ruszty, tkaniny siatkowe, ogrodzenia, tkanina wzmacniająca i podobne materiały (łącznie z taśmami ciągłymi) z drutu aluminiowego, lub aluminiowa siatka rozciągana mogą być użyte, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex Dział 78Ołów i wyroby z ołowiu, z wyjątkiem pozycji nr 7801 i 7802; reguła dla pozycji nr 7801 jest podana poniżejWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7801Ołów nie obrobiony: - Ołów rafinowanyWytwarzanie z ołowiu w "sztabach" lub "do obróbki" - PozostałyWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże odpady i złom objęte pozycją nr 7802 nie mogą być użyte ex Dział 79Cynk i wyroby z cynku, z wyjątkiem pozycji nr 7901 i 7902; reguła dla pozycji nr 7901 jest podana poniżejWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 7901Cynk nie obrobionyWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże odpady i złom objęte pozycją nr 7902 nie mogą być użyte ex Dział 80Cyna i wyroby z cyny, z wyjątkiem pozycji nr 8001, 8002 i 8007; reguła dla pozycji nr 8001 jest podana poniżejWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 8001Cyna nie obrobionaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże odpady i złom objęte pozycją nr 8002 nie mogą być użyte ex Dział 81Inne metale nieszlachetne, obrobione, wyroby z nichWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów klasyfikowanych w tej samej pozycji co produkty nie przekracza 50% ceny ex works produktu 8206Narzędzia złożone z dwóch lub więcej wyrobów ujętych w pozycjach nr 8202 do 8205, tworzące komplety do sprzedaży detalicznejWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycje nr 8202 do 8205. Jednakże narzędzia objęte pozycjami nr 8202 do 8205 mogą być włączone do kompletu pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 15% ceny ex works kompletu 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów), nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnychWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8208Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznychWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8211Noże z ostrzami tnącymi, nawet ząbkowanymi (nawet noże ogrodnicze), inne niż z pozycji nr 8208Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże ostrza i rękojeści noży z metalu nieszlachetnego mogą być użyte 8214Pozostałe artykuły nożownicze (np. maszynki do strzyżenia włosów, topory rzeźnicze lub kuchenne, tasaki, noże do maszynek do mięsa, noże do papieru); zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (nawet pilniki do paznokci)Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże rękojeści z metalu nieszlachetnego mogą być użyte 8215Łyżki, widelce, chochle, cedzidła, łopatki do podawania tortów, noże do ryb, noże do masła, szczypce do cukru i podobne artykuły kuchenne lub stołoweWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże rękojeści z metalu nieszlachetnego mogą być użyte ex 8306Statuetki i inne ozdoby z metali nieszlachetnychWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże materiały objęte pozycją nr 8306 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu ex Dział 84Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne oraz ich części, z wyjątkiem tych, które występują w następujących pozycjach, dla których reguły są podane poniżej: 8403, ex 8404, 8406 do 8409, 8412, 8415, 8418, 8425 do 8430, ex 8431, 8444 do 8447, ex 8448, 8452, 8456 do 8466, 8469 do 8472, 8480, 8484 i 8485Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - gdzie, w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt używane są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8403 i ex 8404Kotły centralnego ogrzewania nie ujęte w pozycji nr 8402 i instalacje pomocnicze przeznaczone do współpracy z kotłami centralnego ogrzewaniaWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycje nr 8403 lub 8404. Jednakże materiały, które są sklasyfikowane w pozycjach 8403 lub 8404, mogą być użyte pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 5% ceny ex works produktu 8406Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje paryWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowyWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8408Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z pozycji 8407 lub 8408Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8412Pozostałe silniki i siłownikiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotnościWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z pozycji nr 8415Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - gdzie, w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt używane są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, i - w którym wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 8425 do 8428Maszyny do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunkuWytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - gdzie, w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8431 używane są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8429Spycharki czołowe, spycharki skośne, równiarki, zgarniarki niwelujące, zgarniarki, koparki, czerparki, ładowarki, podbijarki i walce drogowe, samobieżne: - Walce drogoweWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - PozostałeWytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - gdzie, w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8431 używane są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8430Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania, zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali; pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikoweWytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - gdzie, w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8431 używane są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu ex 8431Części do walców drogowychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8444 do 8447Maszyny wymienione w tych pozycjach przeznaczone do wykorzystywania w przemyśle włókienniczymWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 8448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444 i 8445Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8452Maszyny do szycia, z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w pozycji nr 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia: - Maszyny do szyciaWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - wartość wszystkich niepochodzących materiałów użytych w czasie montowania głowicy (bez silnika) nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - stosowane mechanizmy naciągu nitki, szydełkowy i zygzakowy są przedtem pochodzące - PozostałeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8456 do 8466Obrabiarki i maszyny oraz części i akcesoria do nich z pozycji nr 8456 do 8466Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8469 do 8472Maszyny biurowe (np. maszyny do pisania, kalkulatory, maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych, powielacze, zszywarki)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 8484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą, umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach; uszczelnienia mechaniczneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8485Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych, izolatorów, uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dzialeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 85Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku, oraz części i akcesoria do tych wyrobów; z wyjątkiem wymienionych w następujących pozycjach, dla których reguły są podane poniżej: 8501, 8502, ex 8518, 8519 do 8529, 8535 do 8537, 8542, 8544 do 8548Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych)Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej podanym limicie, materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8503 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8502Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikoweWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycjach nr 8501 lub 8503 są użyte tylko do łącznej wartości 5% ceny ex works produktu ex 8518Mikrofony i ich stojaki, głośniki, w obudowach lub bez; elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękoweWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt użyte są tylko do wartości 5% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8519Gramofony bez wzmacniacza, gramofony ze wzmacniaczem, odtwarzacze kasetowe oraz inny sprzęt do odtwarzania dźwięku nie zawierający urządzenia do rejestracji dźwiękuWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8520Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie, w urządzenia do odtwarzania dźwiękuWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunery wideo)Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż wyszczególnione w dziale 37Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z działu 37: - Matryce i negatywy do płyt gramofonowych stosowanych w fonografiiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - PozostałeWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8523 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop klatką i inne rejestrujące kamery wideoWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8529 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8526Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania drogą radiowąWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8529 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegarWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8529 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu; monitory i projektory wideoWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycji nr 8529 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 8528: - Nadające się do użycia wyłącznie lub głównie z aparaturą wideo do zapisu lub odtwarzaniaWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - PozostałeWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących, i - wszystkie użyte tranzystory z pozycji nr 8541 są produktami pochodzącymi 8535 i 8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe, wtyki, skrzynki przełączowe)Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycjach nr 8538 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe, wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w Dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura połączeniowa objęta pozycją nr 8517Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycjach nr 8538 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8542Elektroniczne układy scalone i mikromodułyWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w pozycjach nr 8541 lub 8542 są użyte tylko do łącznej wartości 5% ceny ex works produktu 8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub zaopatrzone w końcówki (złączki)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii, oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, do zastosowań elektrotechnicznychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8546Izolatory elektryczne z dowolnego materiałuWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8547Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych, a różniące się od izolatorów z pozycji nr 8546; rurki kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych materiałem izolacyjnymWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8548Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne, zużyte elektryczne części maszyn i urządzeń, nie wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego działuWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8601 do 8607Lokomotywy szynowe lub tramwaje, tabor szynowy i jego częściWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8608Osprzęt torów kolejowych i tramwajowych; mechaniczne (oraz elektromechaniczne) urządzenia sygnalizacyjne, bezpieczeństwa i sterowania ruchem szynowym, drogowym, na wodach śródlądowych, miejscach postojowych, w portach lub na lotniskach; ich częściWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8609Pojemniki i kontenery (także do przewozu cieczy) przystosowane do przewozu jednym lub więcej środkami transportuWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 87Pojazdy nieszynowe oraz ich części i akcesoria, z wyjątkiem objętych następującymi pozycjami, dla których reguły są podane poniżej: 8709 do 8711, ex 8712, 8715 i 8716Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 8709Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu wewnątrzzakładowego, nie wyposażone w urządzenia podnośnikowe, przeznaczone do użytku w zakładach produkcyjnych, magazynach, portach i lotniskach do przewozu towarów na niewielkie odległości; ciągniki przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części do powyższych pojazdówWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8710Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem lub bez, oraz części tych pojazdówWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8711Motocykle (także motorowery) oraz rowery wyposażone w pomocnicze silniki, z wózkiem bocznym lub bez; wózki boczneWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących ex 8712Rowery bez łożysk tocznychWytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycji nr 8714 8715Wózki dziecięce i ich częściWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8716Przyczepy i naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich częściWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 8803Części wyrobów z pozycji nr 8801 lub 8802Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji nr 8803 nie przekracza 5% ceny ex works produktu 8804Spadochrony (nawet spadochrony kierowane i paralotnie) oraz spadochrony wirnikowe; ich części i akcesoria: - Spadochrony wirnikoweWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami z pozycji nr 8804 - PozostałeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji nr 8804 nie przekracza 5% ceny ex works produktu 8805Maszyny i urządzenia startowe dla statków powietrznych; maszyny i urządzenia umożliwiające lądowanie na lotniskowcu oraz podobne maszyny i urządzenia; naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery); części do powyższych maszyn i urządzeńWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji nr 8805 nie przewyższa 5% ceny ex works produktu Dział 89Statki, łodzie oraz konstrukcje pływająceWytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże kadłuby z pozycji nr 8906 nie mogą być użyte ex Dział 90Przyrządy, narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne, medyczne i chirurgiczne; ich części i akcesoria; z wyjątkiem objętych następującymi pozycjami, dla których reguły są podane poniżej: 9001, 9002, 9004, ex 9005, ex 9006, 9007, 9011, ex 9014, 9015 do 9017, ex 9018 i 9024 do 9033Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 9001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznieWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9002Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub aparatury, ale inne od tego rodzaju ze szkła nie obrobionego optycznieWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9004Okulary, gogle itp., okulary korekcyjne, ochronne lub do innych celówWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 9005Lornetki, lunety, inne teleskopy optyczne i ich stojaki i mocowania, z wyjątkiem przyrządów radioastronomicznychWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących ex 9006Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze) oraz żarówki błyskowe, z wyjątkiem żarówek błyskowych zapalanych elektrycznie, oprócz lamp według pozycji nr 8539Wytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 9007Kamery i projektory filmowe, zawierające urządzenia do zapisu i odtwarzania dźwięku lub bez takich urządzeńWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 9011Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcjiWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących ex 9014Pozostałe przyrządy i pomoce nawigacyjneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9015Przyrządy i aparaty geodezyjne, topograficzne, miernicze, niwelacyjne, fotogrametryczne, hydrograficzne, oceanograficzne, hydrologiczne, meteorologiczne, geofizyczne, z wyłączeniem kompasów i busoliWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9016Wagi o czułości 5cg lub lepszej, nawet z odważnikamiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działuWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex 9018Fotele dentystyczne wraz z urządzeniami dentystycznymi lub spluwaczkami dentystycznymiWytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją, łącznie z innymi materiałami objętymi pozycją nr 9018 9024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości, wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności itp. mechanicznych własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych, papieru lub tworzyw sztucznych)Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządówWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9026Przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub 9032Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np. polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku, łącznie ze światłomierzami; mikrotomyWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9028Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej, włącznie z licznikami wzorcowymi do nich: - części i akcesoriaWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - pozostałeWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopyWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub promieni jonizującychWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu; projektory profiloweWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroliWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9033Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatów z Działu 90Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu ex Dział 91Zegary i zegarki oraz ich części; z wyjątkiem objętych następującymi pozycjami, dla których reguły są podane poniżej: 9105, 9109 do 9113Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu 9105Pozostałe zegaryWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 9109Mechanizmy zegarowe, kompletne i zmontowaneWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących 9110Kompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarowe lub zegarkoweWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, i - w powyżej określonym limicie, materiały klasyfikowane w pozycji nr 9114 są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 9111Koperty zegarków i ich częściWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 9112Obudowy zegarów oraz obudowy podobnego typu dla innych wyrobów objętych niniejszym działem, oraz ich częściWytwarzanie, w którym: - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu, - w powyżej określonym limicie, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości 5% ceny ex works produktu 9113Paski i bransoletki do zegarków oraz ich części: - Z metalu, pokrywane lub nie, złotem lub srebrem, lub platerowane metalem szlachetnymWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - PozostałeWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu Dział 92Instrumenty muzyczne; części i akcesoria do tych wyrobówWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Dział 93Broń i amunicja, ich części i akcesoriaWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9405Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze i punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp., ze źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie indziej nie wymienione ani nie włączoneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9406Budynki prefabrykowaneWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9503Pozostałe zabawki, modele redukcyjne (zmniejszone w skali), inne podobne modele służące do zabawy, nawet z napędem; łamigłówki wszelkich typówWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 9506Obrobione główki do kijów golfowychWytwarzanie ze wstępnie ukształtowanych klocków ex 9601 i ex 9602Wyroby ze zwierzęcych, roślinnych lub mineralnych materiałów rzeźbiarskichWytwarzanie z "obrobionych" materiałów rzeźbiarskich objętych tą samą pozycją ex 9603Miotły i szczotki (z wyjątkiem mioteł i podobnych wyrobów i szczotek wykonanych z włosia kuny leśnej lub wiewiórki), ręcznie sterowane mechaniczne zamiatarki podłóg, bezsilnikowe; poduszki i wałki do malowania, ściągaczki do wody z szyb i ścierkiWytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9605Zestawy podróżne do higieny osobistej, szycia oraz czyszczenia ubrań lub obuwiaKażda pozycja z zestawu musi spełniać regułę, jaka dotyczyłaby jej, gdyby nie znajdowała się w zestawie. Jednakże wyroby niepochodzące mogą być w nim umieszczone pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 15% ceny ex works zestawu 9606Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne części tych artykułów; guziki w postaci półproduktówWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - pod warunkiem, wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu 9608Pióra kulkowe i długopisy; pisaki i pióra z końcówkami filcowanymi lub z tworzyw porowatych; pióra wieczne, stylografy oraz inne pióra; rapidografy; ołówki automatyczne; obsadki do piór, obsadki do ołówków itp.; części (nawet skuwki i klipsy) powyższych wyrobów, nie objętych pozycją nr 9609Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt. Jednakże stalówki lub końcówki stalówkowe i inne materiały klasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekroczy 5% ceny ex works produktu 9612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w pudełkachWytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż produkt, i - pod warunkiem, że wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu ex 9614Fajki do tytoniu lub cybuchyWytwarzanie ze wstępnie ukształtowanych klocków (1) Dla stosowania reguł dotyczących pozycji PCN nr: ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 wyrażenie "procesy specyficzne" odnosi się do następujących procesów: (a) destylacja w próżni, (b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania, (c) krakowanie, (d) reformowanie, (e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników, (f) proces obejmujący wszystkie następujące operacje: - traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, - neutralizacja środkami alkalicznymi, - odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi (aktywowanymi ziemiami), aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem, (g) polimeryzacja, (h) alkilowanie, (i) izomeryzacja. Dla stosowania reguł dotyczących pozycji PCN nr 2710, 2711 i 2712 wyrażenie "procesy specyficzne" odnosi się do następujących procesów: (a) destylacja w próżni, (b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania, (c) krakowanie, (d) reformowanie, (e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników, (f) proces obejmujący wszystkie następujące operacje: - traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, - neutralizacja środkami alkalicznymi, - odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi (aktywowanymi ziemiami), aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem, (g) polimeryzacja, (h) alkilowanie, (i) izomeryzacja, (j) (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich klasyfikowanych w pozycji nr ex 2710) odsiarczanie wodorem dające redukcję co najmniej 85% zawartości siarki w obrabianych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T), (k) (tylko w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w pozycji nr 2710) odparafinowywanie innym procesem niż filtrowanie, (l) (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich klasyfikowanych w pozycji nr ex 2710) traktowanie wodorem przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250°C przy użyciu katalizatora, innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarujących z pozycji nr ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie będzie jednak uważane za proces specyficzny, (m) (tylko w odniesieniu do olejów opałowych klasyfikowanych w pozycji taryfowej nr ex 2710) destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30% objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy 300°C metodą ASTM D 86, (n) (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje płynne (napędowe) i oleje opałowe klasyfikowane w pozycji nr ex 2710) obróbka za pomocą elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości. Dla stosowania reguł dotyczących pozycji PCN nr: ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 proste operacje takie jak czyszczenie, dekatyzacja, odsalanie, oddzielanie wody, filtrowanie, barwienie, uzyskiwanie zawartości siarki w wyniku mieszania produktów o różnej zawartości siarki, wszystkie kombinacje tych operacji oraz podobne operacje nie nadają pochodzenia. (2) Uwaga 3 do działu 32 stanowi, że preparaty te są takiego rodzaju, jakiego używa się do barwienia dowolnego materiału lub używa się jako składników w wytwarzaniu substancji barwiących, pod warunkiem że nie są one klasyfikowane w innej pozycji w dziale 32. (3) "Grupa" jest uważana za jakąkolwiek część pozycji oddzieloną od reszty za pomocą średnika. (4) W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w pozycjach od nr 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od nr 3907 do 3911, z drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w produkcie. (5) Warunków ustalonych w kolumnie 3 wykazu nie stosuje się do podstawowych materiałów włókienniczych użytych do wytwarzania produktu, które razem stanowią nie więcej niż 10% lub mniej łącznej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych. Tolerancja taka może być stosowana tylko do produktów mieszanych, które zostały wytworzone z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych. W przypadku tkanin zawierających przędzę wytworzoną z poliuretanu łączoną z elastycznymi segmentami z polieteru skręcanego lub nie, tolerancja ta w odniesieniu do tej przędzy wynosi 20%. W wypadku tkanin zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego, tolerancja ta wynosi 30% w odniesieniu do tego pasma. Następujące materiały uważane są za podstawowe materiały włókiennicze: - jedwab, - wełna, - gruba sierść zwierzęca, - cienka sierść zwierzęca, - włosie końskie, - bawełna, - materiały papiernicze i papier, - len, - konopie, - juta i inne tekstylne włókna łykowe, - sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawy, - włókna kokosowe, z konopi manilskich, z ramii (włókna z pokrzywy chińskiej) i inne roślinne włókna tekstylne, - syntetyczne włókna ciągłe, - sztuczne włókna ciągłe, - syntetyczne włókna cięte, - sztuczne włókna cięte. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 DEKLARACJA NA FAKTURZE Ilustracja Załącznik nr 4 strona 1 ŚWIADECTWO PRZEWOZOWE Ilustracja strona 2 Ilustracja UWAGI 1. Świadectwa nie mogą zawierać wymazań lub wyrazów wpisanych nad innymi wyrazami. Wszystkie zmiany muszą być dokonane przez skreślenie nieprawidłowych informacji i dodanie wszelkich koniecznych poprawek. Każda taka zmiana musi być parafowana przez osobę, która wypełnia świadectwo, i potwierdzona przez władze celne kraju lub obszaru wystawiającego świadectwo. 2. Między pozycjami wpisanymi do świadectwa nie może być odstępów i każda pozycja musi być poprzedzona numerem. Bezpośrednio pod ostatnią pozycją musi być narysowana linia pozioma. Każde nie wykorzystane miejsce musi być zakreślone w taki sposób, aby uniemożliwić późniejsze uzupełnienia. 3. Towary muszą być opisane zgodnie z praktyką handlową i podaniem wystarczającej ilości szczegółów, żeby umożliwić ich zidentyfikowanie. strona 3 WNIOSEK O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO Ilustracja strona 4 DEKLARACJA EKSPORTERA Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 134, poz. 887) Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 4 września 1997 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 109, poz. 709) w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) wyrazy "Załącznik nr 3" zastępuje się wyrazami "Załącznik nr 3**", 2) wyrazy "Załącznik nr 20" zastępuje się wyrazami "Załącznik nr 20**". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Łączności: A. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 14 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kierowania żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na stanowiska pracy związane z obronnością kraju. (Dz. U. Nr 134, poz. 888) Na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Pośrednictwo pracy wobec żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 88 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami zwolnionymi z zawodowej służby wojskowej", na stanowiska pracy związane z obronnością kraju, o których mowa w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 września 1997 r. w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz. U. Nr 124, poz. 787), prowadzą: 1) dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej, 2) dowódcy rodzajów sił zbrojnych i okręgów wojskowych, 3) szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, 4) wojskowi komendanci uzupełnień, zwani dalej jednostkami prowadzącymi pośrednictwo pracy. § 2. 1. Zatrudnienie żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju może nastąpić na jego wniosek, złożony do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego według miejsca zamieszkania lub do innej jednostki prowadzącej pośrednictwo pracy. 2. Jednostka prowadząca pośrednictwo pracy, uwzględniając charakter kwalifikacji posiadanych przez żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy, w okresie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinna przedstawić temu żołnierzowi propozycję zatrudnienia na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju. 3. W razie braku wolnych stanowisk pracy związanych z obronnością kraju jednostka prowadząca pośrednictwo pracy powiadamia o tym zainteresowanego. § 3. 1. Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej oraz jednostki podległe, podporządkowane lub nadzorowane przez te organy, stowarzyszenia, organizacje społeczne, a także agencje i fundacje, których statuty przewidują działalność na rzecz obronności kraju, zawiadamiają dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej o wolnych stanowiskach związanych z obronnością kraju oraz o jednostkach właściwych do podjęcia decyzji o zatrudnieniu. 2. Podmioty, inne niż wymienione w ust. 1, o których mowa w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 września 1997 r. w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju, zawiadamiają wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu. 3. Wzór zawiadomienia o wolnych stanowiskach pracy związanych z obronnością kraju określa załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 października 1997 r. (poz. 888) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 17 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. (Dz. U. Nr 134, poz. 889) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 168 i z 1995 r. Nr 19, poz. 94) w § 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz pracowników młodocianych, z którymi zakład pracy zawarł umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. (Dz. U. Nr 134, poz. 890) Na podstawie art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi (Dz. U. Nr 41, poz. 215 i z 1997 r. Nr 25, poz. 135) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 5 skreśla się wyrazy "po akceptacji Ministra Pracy i Polityki Socjalnej lub na polecenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej"; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przeznaczenie środków Funduszu Pracy na finansowanie: 1) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach działań statutowych przez organizacje i instytucje, 2) nabywania skarbowych papierów wartościowych lub obligacji, z których zobowiązania zostały poręczone przez Skarb Państwa, 3) nabywania papierów wartościowych emitowanych przez Narodowy Bank Polski może nastąpić za zgodą dysponenta głównego, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. (Dz. U. Nr 134, poz. 891) Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 91, poz. 452, z 1996 r. Nr 107, poz. 508 i Nr 117, poz. 560 oraz z 1997 r. Nr 17, poz. 94) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 2-5 otrzymują brzmienie: "2. Pracodawca składa wniosek do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej za pośrednictwem dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Pracodawca składa wniosek w dwóch egzemplarzach, do których zobowiązany jest dołączyć dwa egzemplarze wykazu, zawierającego kwoty nie wypłaconych poszczególnym pracownikom wynagrodzeń. 5. Wzór wykazu pracowników, którym nie wypłacono wynagrodzeń za pracę, oraz kwot nie wypłaconych tym pracownikom wynagrodzeń, zwanego dalej "wykazem", stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Do dokumentów, o których mowa w ust. 4, pracodawca zobowiązany jest dołączyć również: 1) komplet załączników określonych we wzorze wniosku, 2) informację właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o stanie zobowiązań pracodawcy oraz ewentualnych warunkach ich spłaty, 3) informację właściwego urzędu skarbowego o stanie zobowiązań pracodawcy wobec budżetu państwa, 4) informację banku finansującego pracodawcę o stanie jego zadłużenia, ewentualnych zobowiązaniach przeterminowanych, obsłudze zadłużenia oraz tytułach egzekucyjnych, 5) w przypadku pracodawców, których to dotyczy, odpowiednio: opinię organu założycielskiego przedsiębiorstwa /organu reprezentującego Skarb Państwa w spółce/ narodowego funduszu inwestycyjnego będącego głównym akcjonariuszem spółki - zawierającą w szczególności informacje o realizowanym przez pracodawcę programie naprawczym /programie restrukturyzacji/, sposobie i terminie zasilenia kapitałowego pracodawcy (drogą zbycia akcji lub udziałów).", 2) § 3-5 otrzymują brzmienie: "§ 3. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania od pracodawcy wniosku i wykazu sporządza opinię w sprawie wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 4 ustawy, wypełnia przeznaczoną do tego celu część II wniosku oraz przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej jeden egzemplarz wniosku wraz z kompletem dokumentów określonych w § 1 ust. 6 - nie później niż na 7 dni przed terminem posiedzenia Rady Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. § 4. Na żądanie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, działającego z własnej inicjatywy lub na wniosek związku zawodowego, pracodawca w terminie 7 dni dokonuje czynności określonych w § 1, a dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania wniosku i wykazu dokonuje czynności określonych w § 3. § 5. W przypadku stwierdzenia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, że w okresie między przekazaniem wniosku Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej a terminem rozpatrzenia go przez Radę Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nastąpił wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy dokonuje odpowiedniej weryfikacji kwot nie wypłaconych wynagrodzeń pracowników, o których mowa w cz. II pkt 3 wniosku, oraz niezwłocznie powiadamia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o zatwierdzeniu nowej wysokości kwoty skorygowanego wynagrodzenia, określonej wcześniej w cz. II pkt 2 wniosku.", 3) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po otrzymaniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie dokonania wypłaty jednorazowego świadczenia: 1) w obydwu egzemplarzach wykazu wypełnia kolumnę 6, 6a i 6b zgodnie z zarządzoną wysokością kwoty wynagrodzeń do wypłaty oraz z kwotami skorygowanego wynagrodzenia wykazanymi w kolumnie 5 wykazu, z uwzględnieniem przepisu § 5, 2) niezwłocznie przekazuje pracodawcy zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, wraz z wykazami, oraz odpowiednie środki finansowe z Funduszu na wskazany rachunek bankowy pracodawcy.", 4) w § 12 skreśla się ust. 2, 5) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 października 1997 r. (poz. 891) Załącznik nr 1 WZÓR WNIOSKU Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR WYKAZU Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 października 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji i sposobu prowadzenia rejestru zastawów. (Dz. U. Nr 134, poz. 892) Na podstawie art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Powołane w rozporządzeniu artykuły bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121, poz. 769 ). 2. W rozumieniu rozporządzenia właściwy powszechny numer identyfikacyjny oznacza: 1) dla osób fizycznych - numer nadany w powszechnym elektronicznym systemie ewidencji ludności, zwanym "systemem PESEL", 2) dla osób prawnych, spółek komandytowych, spółek jawnych oraz innych podmiotów - numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej w oparciu o przepisy o statystyce publicznej, zwanym "rejestrem REGON". § 2. 1. Rejestr zastawów, służący do dokonywania wpisów zastawu rejestrowego, zwany dalej "rejestrem", prowadzi się w systemie informatycznym. 2. Urządzenia rejestrowe znajdują się w Ministerstwie Sprawiedliwości w Centrali Rejestru Zastawów. § 3. Rejestr obejmuje siedem rubryk podzielonych na pola, w których wpisuje się następujące dane: 1) w rubryce pierwszej: a) w polu pierwszym - numer pozycji rejestru, b) w polu drugim - oznaczenie sądu, c) w polu trzecim - numer kolejny wpisu w danej pozycji rejestru, d) w polu czwartym - sygnaturę akt, e) w polu piątym - datę złożenia wniosku o wpis, f) w polu szóstym - datę wydania postanowienia o wpisie, g) w polu siódmym - datę dokonania wpisy w rejestrze, 2) w rubryce drugiej "Zastawnik" - dane dotyczące zastawnika: a) w polu pierwszym - numer kolejny podmiotu w rubryce, b) w polu drugim - oznaczenie podmiotu: - Skarb Państwa albo - inny podmiot, c) w polu trzecim - nazwę / nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego, d) w polu czwartym - drugi człon nazwiska złożonego, e) w polu piątym - pierwsze imię, f) w polu szóstym - drugie imię, g) w polu siódmym - właściwy powszechny numer identyfikacyjny, h) w polu ósmym - kraj, i) w polu dziewiątym - miejscowość, j) w polu dziesiątym - gminę, k) w polu jedenastym - województwo, l) w polu dwunastym - ulicę, ł) w polu trzynastym - numer domu, m) w polu czternastym - numer lokalu, 3) w rubryce trzeciej "Zastawca" - dane dotychczas zastawcy: a) w polu pierwszym - numer kolejny podmiotu w rubryce, b) w polu drugim - oznaczenie podmiotu: - Skarb Państwa albo - inny podmiot, c) w polu trzecim - nazwę / nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego, d) w polu czwartym - drugi człon nazwiska złożonego, e) w polu piątym - pierwsze imię, f) w polu szóstym - drugie imię, g) w polu siódmym - właściwy powszechny numer identyfikacyjny, h) w polu ósmym - kraj, i) w polu dziewiątym - miejscowość, j) w polu dziesiątym - gminę, k) w polu jedenastym - województwo, l) w polu dwunastym - ulicę, ł) w polu trzynastym - numer domu, m) w polu czternastym - numer lokalu, 4) w rubryce czwartej "Dłużnik" - dane dotyczące dłużnika, jeżeli nie jest zastawcą: a) w polu pierwszym - numer kolejny podmiotu w rubryce, b) w polu drugim - oznaczenie podmiotu: - Skarb Państwa albo - inny podmiot, c) w polu trzecim - nazwę / nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego, d) w polu czwartym - drugi człon nazwiska złożonego, e) w polu piątym - pierwsze imię, f) w polu szóstym - drugie imię, g) w polu siódmym - właściwy powszechny numer identyfikacyjny, h) w polu ósmym - kraj, i) w polu dziewiątym - miejscowość, j) w polu dziesiątym - gminę, k) w polu jedenastym - województwo, l) w polu dwunastym - ulicę, ł) w polu trzynastym - numer domu, m) w polu czternastym - numer lokalu, 5) w rubryce piątej "Przedmiot zastawu": a) w polu pierwszym - nazwę przedmiotu zastawu, b) w polu drugim - numer pozycji Katalogu sposobu opisu przedmiotów zastawu, stanowiącego załącznik nr 1, zwanego dalej "Katalogiem", c) w polach od trzeciego do ósmego - cechy identyfikacji przedmiotu zastawu według Katalogu, d) w polu dziewiątym - sposób oznakowania przedmiotu zastawu, 6) w rubryce szóstej - "Szczegóły dotyczące zastawu": a) w polu pierwszym - określenie rodzaju ujawnionej kwoty: - kwota wierzytelności zabezpieczona zastawem, - oznaczenie najwyższej kwoty zabezpieczenia, b) w polu drugim - wysokość kwoty, c) w polu trzecim - oznaczenie waluty, d) w polu czwartym - wzmiankę o sposobie zaspokojenia określonym w art. 22, e) w polu piątym - wzmiankę o sposobie zaspokojenia określonym w art. 24, f) w polu szóstym - wzmiankę o sposobie zaspokojenia określonym w art. 27 ust. 1, g) w polu siódmym - wzmiankę o sposobie zaspokojenia określonym w art. 27 ust. 2, h) w polu ósmym - wzmiankę o sposobie zaspokojenia określonym w art. 28, i) w polu dziewiątym - wzmiankę o zastrzeżeniu dotyczącym zbycia przedmiotu zastawu określonym w art. 14 ust. 1, j) w polu dziesiątym - wzmiankę o zastrzeżeniu dotyczącym obciążenia przedmiotu zastawu określonym w art. 14 ust. 1, 7) w rubryce siódmej "Wykreślenie zastawu": w polu pierwszym - wzmiankę o wykreśleniu zastawu z rejestru. § 4. Wniosek o wpis do rejestru obejmuje jeden przedmiot zastawu, oznaczony zgodnie z Katalogiem. § 5. W wypadku gdy po stronie zastawnika, zastawcy lub dłużnika występuje spółka cywilna, we wniosku o wpis do rejestru wymienia się wszystkich wspólników tej spółki. Nazwy i innych danych spółki nie podaje się we wniosku. § 6. W wypadku gdy po stronie zastawnika, zastawcy lub dłużnika występuje więcej niż jeden podmiot, do wniosku o wpis do rejestru należy dołączyć załączniki, złożone na urzędowych formularzach, obejmujące dane wszystkich tych podmiotów. § 7. We wniosku o wpis do rejestru należy podać właściwy powszechny numer identyfikacyjny każdego z podmiotów podlegających wpisaniu do rejestru. § 8. Sąd z urzędu dokonuje sprawdzenia danych wskazanych we wniosku o wpis do rejestru z danymi wynikającymi z systemu PESEL lub rejestru REGON, chyba że istnieją przeszkody faktyczne uniemożliwiające dokonanie takiego sprawdzenia. § 9. Do sądu składa się wypełnione urzędowe formularze w dwóch egzemplarzach wraz z odpowiednią ilością odpisów, dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom. § 10. 1. Każdy zastaw rejestrowy, zwany dalej "zastawem", wpisuje się do rejestru pod oddzielną pozycją, oznaczoną kolejnym numerem, zwanym dalej "numerem pozycji rejestru". 2. Z chwilą wpisu zastawu do rejestru nadaje się numer pozycji rejestru. § 11. Datą wpisu do rejestru jest data wprowadzenia do rejestru danych zawartych w postanowieniu sądu w przedmiocie wpisu do rejestru. § 12. O dokonanym wpisie zawiadamia się wnioskodawcę i osoby, których wpis dotyczy. § 13. Dla każdego zastawu prowadzi się odrębne akta rejestrowe, obejmujące dokumenty stanowiące podstawę wpisu do rejestru, dokumenty dotyczące postępowania rejestrowego oraz odpis z rejestru. § 14. W wypadku gdy jako zastawnik, zastawca lub dłużnik występuje więcej niż jeden podmiot, dane dotyczące każdego z tych podmiotów wpisuje się w rejestrze w odpowiedniej rubryce pod kolejnym numerem podmiotu w danej rubryce. § 15. Jeżeli podmiot wpisany w rubrykach "Zastawnik", "Zastawca" lub "Dłużnik" w polu drugim określony jest jako Skarb Państwa, to w kolejnych polach tych rubryk wpisuje się dane dotyczące organu lub jednostki organizacyjnej reprezentującej Skarb Państwa. § 16. Przy każdym kolejnym wpisie dotyczącym tej samej pozycji rejestru, w rubryce pierwszej wypełnia się pola od trzeciego do siódmego. § 17. 1. Wpisu do rejestru dokonuje się wielkimi literami z użyciem znaków pisarskich ujętych w tablicy znaków pisarskich, stanowiącej załącznik nr 2. 2. W wypadku wystąpienia w imieniu, nazwisku, nazwie, adresie, opisie przedmiotu zastawu znaku pisarskiego nie występującego w tablicy znaków pisarskich, o której mowa w ust. 1, wpisu do rejestru zastawów dokonuje się zgodnie z zasadami określonymi w załączniku nr 3. 3. Maksymalne ilości znaków pisarskich w poszczególnych polach rejestru określa załącznik nr 4. § 18. W polach rejestru przewidzianych na wpisanie adresu wpisów dokonuje się zgodnie z nazwami przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, prowadzonym na podstawie przepisów o statystyce publicznej. § 19. 1. Czynności związane z prowadzeniem rejestru wykonuje się w sądzie, o którym mowa w art. 36 ust. 2, oraz w Centrali Rejestru Zastawów. 2. W sądzie wykonuje się czynności związane z postępowaniem w sprawach o wpis do rejestru, w tym wysyłanie stronom odpisów postanowień i zawiadomień o dokonanym wpisie oraz prowadzi się akta rejestrowe. 3. Czynności związane z wprowadzaniem danych do rejestru wykonuje się w Centrali Rejestru Zastawów. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 1997 r. (poz. 892) Załącznik nr 1 KATALOG SPOSOBU OPISU PRZEDMIOTÓW ZASTAWU Katalog składa się z ośmiu działów oznaczonych literami od A do G zawierających zasady opisu przedmiotów w nich wyszczególnionych oraz działu H zawierającego zasady opisu właściwe dla innych przedmiotów niż te, dla których zasady opisu zawarte zostały w działach A-G. Każdy dział dzieli się na pozycje, które obejmują zasady opisu dotyczące poszczególnych przedmiotów. Opis przedmiotu zastawu wg zasad z działu H stosuje się, gdy w działach A - G brak jest pozycji katalogu właściwej dla danego przedmiotu. Zaciemnieniem zaznaczone są cechy, według których wyszukiwany jest w rejestrze zastawów przedmiot zastawu rejestrowego. Spis Działów Katalogu: DZIAŁ A RZECZY RUCHOME 2 DZIAŁ B ZBIÓR RZECZY RUCHOMYCH LUB PRAW STANOWIĄCYCH CAŁOŚĆ GOSPODARCZĄ CHOCIAŻBY JEGO SKŁAD BYŁ ZMIENNY 47 DZIAŁ C WSPÓŁWŁASNOŚĆ UŁAMKOWA RZECZY RUCHOMEJ ORAZ WSPÓLNOŚĆ PRAW (UDZIAŁY) 51 DZIAŁ D WIERZYTELNOŚCI I PRAWA PRZYSZŁE 54 DZIAŁ E PRAWA NA DOBRACH NIEMATERIALNYCH 57 DZIAŁ F PRAWA Z PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH 63 DZIAŁ G UDZIAŁY W SPÓŁCE Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ 70 DZIAŁ H INNE PRZEDMIOTY NIŻ TE, DLA KTÓRYCH ZASADY OPISU ZOSTAŁY ZAWARTE W DZIAŁACH A-G. 72 DZIAŁ A RZECZY RUCHOME Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja DZIAŁ B ZBIÓR RZECZY RUCHOMYCH LUB PRAW STANOWIĄCYCH CAŁOŚĆ GOSPODARCZĄ CHOCIAŻBY JEGO SKŁAD BYŁ ZMIENNY Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja DZIAŁ C WSPÓŁWŁASNOŚĆ UŁAMKOWA RZECZY RUCHOMEJ ORAZ WSPÓLNOŚĆ PRAW (UDZIAŁY) DZIAŁ D WIERZYTELNOŚCI I PRAWA PRZYSZŁE Ilustracja Ilustracja DZIAŁ E PRAWA NA DOBRACH NIEMATERIALNYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja DZIAŁ F PRAWA Z PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja DZIAŁ G UDZIAŁY W SPÓŁCE Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ Ilustracja DZIAŁ H INNE PRZEDMIOTY NIŻ TE, DLA KTÓRYCH ZASADY OPISU ZOSTAŁY ZAWARTE W DZIAŁACH A-G Ilustracja Załącznik nr 2 TABLICA ZNAKÓW PISARSKICH Ilustracja Załącznik nr 3 ZASADY WPISU DO REJESTRU ZASTAWÓW W RAZIE WYSTĄPIENIA ZNAKU PISARSKIEGO NIE WYSTĘPUJĄCEGO W TABLICY ZNAKÓW PISARSKICH Ilustracja Załącznik nr 4 MAKSYMALNA ILOŚĆ ZNAKÓW PISARSKICH W POSZCZEGÓLNYCH POLACH REJESTRU ZASTAWÓW PoleIlość znaków 1. W polach zawierających imię i nazwisko osób fizycznych: a) imię pierwsze24 b) imię drugie24 c) nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego28 d) drugi człon nazwiska złożonego28 2. W polu zawierającym nazwę podmiotu nie będącego osobą fizyczną120 3. W polach adresu: a) kraj50 b) miejscowość56 c) gmina24 d) województwo24 e) ulica60 f) numer domu15 g) numer lokalu15 4. W polu "Nazwa przedmiotu zastawu"150 5. W polu "Sposób oznakowania przedmiotu zastawu"200 6. W polach "Cechy opisu przedmiotu zastawu według Katalogu (dla każdej z cech)"150 7. W polu "Wysokość kwoty"15 i 2 dziesiętne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 października 1997 r. w sprawie ustroju i organizacji centralnej informacji o zastawach rejestrowych oraz szczegółowych zasad udzielania informacji, wydawania odpisów i zaświadczeń. (Dz. U. Nr 134, poz. 893) Na podstawie art. 43 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Centralna informacja o zastawach rejestrowych, zwana dalej "centralną informacją", wchodzi w skład Ministerstwa Sprawiedliwości. § 2. Centralna informacja składa się z: Wydziału Obsługi Klientów, Wydziału Obsługi Technicznej, Wydziału Obsługi Ekspozytur i ekspozytur centralnej informacji, stanowiących terenowe punkty centralnej informacji, zwanych dalej "ekspozyturami". § 3. Zadania z zakresu udzielania informacji oraz wydawania odpisów i zaświadczeń centralna informacja realizuje przez Wydział Obsługi Klientów oraz ekspozytury. § 4. Centralna informacja udziela informacji oraz wydaje zaświadczenia i odpisy z rejestru zastawów na podstawie danych otrzymanych z Centrali Rejestru Zastawów, o której mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji i sposobu prowadzenia rejestru zastawów (Dz. U. Nr 134, poz. 892). § 5. Centralna informacja udziela następujących informacji: 1) czy dany podmiot jako zastawca jest wpisany do rejestru zastawów i pod jakim numerem pozycji rejestru zastawów oraz czy toczy się postępowanie o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca i pod jaką sygnaturą akt sprawy, 2) czy dany podmiot jako zastawca określonego przedmiotu zastawu rejestrowego jest wpisany do rejestru zastawów i pod jakim numerem pozycji rejestru zastawów oraz czy toczy się postępowanie o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca określonego przedmiotu zastawu rejestrowego i pod jaką sygnaturą akt sprawy, 3) o braku w rejestrze zastawów danego numeru pozycji rejestru, 4) o wykreśleniu zastawu rejestrowego pod danym numerem pozycji rejestru zastawów wraz z podaniem daty wykreślenia oraz nazwy sądu, który wydał postanowienie o wykreśleniu tego zastawu, 5) o braku w Centrali Rejestru Zastawów sprawy o danej sygnaturze akt, 6) o numerze pozycji rejestru zastawów właściwym dla danej sygnatury akt sprawy, 7) że sprawa o danej sygnaturze akt jest w toku, wraz z określeniem daty złożenia wniosku, 8) że pod daną sygnaturą akt sprawy wpisany był zastaw rejestrowy pod danym numerem pozycji rejestru zastawów, wraz z podaniem daty jego wykreślenia oraz nazwy sądu, który wydał postanowienie o wykreśleniu tego zastawu. § 6. Informacji, o których mowa w § 5, udziela się w formie pisemnej. § 7. Gromadzenie i rozliczanie wpływów z tytułu opłat za wydawanie odpisów, zaświadczeń, pisemnych informacji następuje w formie środka specjalnego jednostki budżetowej w Ministerstwie Sprawiedliwości. Rozdział 2 Zgłaszanie wniosków do centralnej informacji § 8. 1. Wniosek o wydanie odpisu z rejestru zastawów składa się na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. We wniosku o wydanie odpisu z rejestru zastawów podaje się numer pozycji rejestru zastawów. § 9. 1. Wniosek o wydanie zaświadczeń o wpisie danego podmiotu jako zastawcy lub o wpisie podmiotu jako zastawcy określonego przedmiotu zastawu rejestrowego w rejestrze zastawów składa się na formularzach, których wzory stanowią załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia. 2. We wniosku o wydanie zaświadczenia o wpisie podmiotu jako zastawcy w rejestrze zastawów podaje się: 1) dla osób fizycznych - powszechny numer identyfikacyjny PESEL albo imię i nazwisko, 2) dla osób prawnych, spółek komandytowych, spółek jawnych i innych podmiotów nie będących osobami fizycznymi - powszechny numer identyfikacyjny REGON albo nazwę. 3. We wniosku o wydanie zaświadczenia o wpisie podmiotu jako zastawcy określonego przedmiotu zastawu rejestrowego w rejestrze zastawów podaje się dane, o których mowa w ust. 2, oraz numer pozycji Katalogu sposobu opisu przedmiotów zastawu, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji i sposobu prowadzenia rejestru zastawów (Dz. U. Nr 134, poz. 892), zwanego dalej Katalogiem, albo dane, o których mowa w ust. 2, numer pozycji Katalogu oraz jedną cechę identyfikującą przedmiot zastawu, określoną według Katalogu, będącą cechą do wyszukiwania. 4. We wnioskach, o których mowa w ust. 2 i 3, jeżeli nie wskazano w nich powszechnego numeru identyfikacyjnego, można podać również: 1) dla osób fizycznych - drugie imię oraz dane dotyczące adresu: województwo, gmina, miejscowość, 2) dla osób prawnych, spółek komandytowych, spółek jawnych i innych podmiotów nie będących osobami fizycznymi - dane dotyczące adresu: województwo, gmina, miejscowość. § 10. 1. Wniosek o podanie numeru pozycji rejestru zastawów, pod którym jest wpisany zastaw rejestrowy, składa się na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się sygnaturę akt sprawy. § 11. 1. Wnioski, o których mowa w § 8-10, zwane dalej "wnioskami", składa się: 1) w Wydziale Obsługi Klientów, 2) w ekspozyturze. 2. Ekspozytura udziela informacji oraz wydaje zaświadczenia i odpisy z rejestru zastawów tylko na wniosek złożony bezpośrednio w ekspozyturze. 3. Wnioski przesyłane pocztą do ekspozytur przekazuje się do Wydziału Obsługi Klientów. § 12. Wniosek złożony z naruszeniem przepisów § 8, § 9 ust. 1, 2, 3 i § 10, wniosek nie opłacony lub od którego uiszczono opłatę w wysokości niższej od należnej, pozostawia się bez nadania biegu, informując o tym wnioskodawcę. § 13. Wnioski wpisuje się do ewidencji wniosków, prowadzonej przez Wydział Obsługi Klientów lub ekspozyturę. § 14. W ewidencji wniosków, o której mowa w § 13, wpisuje się datę wpływu wniosku, rodzaj wniosku oraz sposób i datę jego załatwienia. Rozdział 3 Szczegółowe zasady udzielania informacji oraz wydawania odpisów i zaświadczeń § 15. Centralna informacja udziela informacji oraz wydaje zaświadczenia i odpisy z rejestru zastawów na wniosek, na podstawie danych wyszukanych w rejestrze zastawów, dokładnie odpowiadających wypełnionym lub wykreślonym polom wniosku. § 16. Uwzględniając wniosek o wydanie odpisu z rejestru zastawów, centralna informacja: 1) wydaje odpis z rejestru zastawów lub 2) udziela informacji, o których mowa w § 5 pkt 3 i 4. § 17. Odpis z rejestru zastawów może być skrócony, aktualny lub pełny. § 18. 1. Odpis skrócony z rejestru zastawów zawiera aktualne dane dotyczące zastawcy, określone w rubryce trzeciej w polach od pierwszego do siódmego danej pozycji rejestru zastawów. 2. Odpis aktualny z rejestru zastawów zawiera aktualną treść wpisów w rejestrze zastawów pod daną pozycją tego rejestru. 3. Odpis pełny z rejestru zastawów zawiera treść wszystkich wpisów w rejestrze zastawów, dokonanych od chwili pierwszego wpisu pod daną pozycją tego rejestru. § 19. Na każdym odpisie z rejestru zastawów zamieszcza się informację, że toczy się postępowanie o zmianę wpisu lub o wykreślenie zastawu pod podaną sygnaturą sprawy albo że nie toczy się takie postępowanie. § 20. Informacje o braku w rejestrze zastawów danego numeru pozycji rejestru wydaje się w wypadku, gdy w rejestrze nie ma jeszcze takiego numeru. § 21. Jeżeli pod danym numerem pozycji rejestru zastawów zastaw rejestrowy został wykreślony, udziela się informacji, o której mowa w § 5 pkt 4. § 22. Uwzględniając wniosek o wydanie zaświadczeń o wpisie podmiotu jako zastawcy lub o wpisie podmiotu jako zastawcy określonego przedmiotu zastawu rejestrowego w rejestrze zastawów, centralna informacja wydaje: 1) zaświadczenie o braku wpisu danego podmiotu jako zastawcy lub o braku wpisu danego podmiotu jako zastawcy określonego przedmiotu zastawu rejestrowego w rejestrze zastawów oraz że toczy się postępowanie, pod podaną sygnaturą akt sprawy, o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca, lub o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca określonego przedmiotu zastawu rejestrowego, albo że nie toczy się takie postępowanie, 2) zaświadczenie, że dany podmiot jako zastawca lub dany podmiot jako zastawca określonego przedmiotu zastawu rejestrowego jest wpisany do rejestru zastawów pod daną pozycją rejestru zastawów oraz że toczy się postępowanie, pod podaną sygnaturą akt sprawy, o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca, lub o wpis nowego zastawu rejestrowego, w którym dany podmiot występuje jako zastawca określonego przedmiotu zastawu rejestrowego, albo że nie toczy się takie postępowanie. § 23. Na skutek złożenia wniosku o podanie numeru pozycji rejestru zastawów, pod którym jest wpisany zastaw rejestrowy, centralna informacja udziela informacji, o których mowa w § 5 pkt 5, 6, 7 i 8. § 24. Każdy odpis, zaświadczenie oraz pisemna informacja powinny zawierać, poza treścią, oznaczenie miejsca i daty wydania dokumentu oraz datę i godzinę stanu rejestru zastawów, według którego wydano odpis, zaświadczenie lub pisemną informację, a także powinny być podpisane przez upoważnionego pracownika i opatrzone pieczęcią urzędową. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października 1997 r. (poz. 893) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 października 1997 r. w sprawie wysokości opłat oraz warunków zwolnienia z opłat za wykonanie odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów partii politycznych. (Dz. U. Nr 134, poz. 894) Na podstawie art. 23 pkt 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Za odpisy i wyciągi z ewidencji i statutów partii politycznych pobiera się opłatę w kwocie 6 zł za każdą stronicę wydanego dokumentu. 2. Każdą rozpoczętą stronicę liczy się jako całość. § 2. Za uwierzytelnienie wydanego odpisu lub wyciągu z ewidencji lub statutów partii politycznych pobiera się opłatę w kwocie 20 zł. § 3. Prezes sądu może zwolnić od obowiązku uiszczenia opłat, o których mowa w § 1 i 2, w całości albo w części osobę, która wykaże, że ze względu na swoją sytuację majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie uiścić opłat. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 13 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 134, poz. 895) Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 82, poz. 530) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadkach uzasadnionych warunkami lokalnymi właściwy komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, za zgodą Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, może wprowadzić dla podległych jednostek organizacyjnych, a Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej dla pozostałych jednostek - godziny rozpoczęcia służby w rozkładzie określonym w ust. 1 odmiennie niż to wynika z ust. 2, jednak nie wcześniej niż o godzinie 730 i nie później niż o godz. 815.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Funduszowi Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej. (Dz. U. Nr 134, poz. 896) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Fundusz Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej" z siedzibą w Lublinie, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Lubelskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 21 października 1997 r. w sprawie trybu przeprowadzania badań lekarskich osób zatrzymanych przez Straż Graniczną. (Dz. U. Nr 134, poz. 897) Na podstawie art. 11 ust. 2b ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przez Straż Graniczną, zwanej dalej "osobą zatrzymaną", przeprowadza się, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym jej życiu lub zdrowiu. 2. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się w szczególności, gdy: 1) osoba zatrzymana ma widoczne obrażenia ciała albo utraciła przytomność, 2) oświadcza ona, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby jej życiu lub zdrowiu, 3) z posiadanych przez Straż Graniczną informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba ta może być chora zakaźnie. § 2. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się po dokonaniu przez Straż Graniczną niezbędnych czynności związanych z zatrzymaniem, chyba że zachodzą okoliczności określone w § 1 ust. 2 pkt 1. § 3. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się po wyrażeniu na nie zgody przez tę osobę. Zgoda taka nie jest wymagana, jeżeli stan zdrowia osoby zatrzymanej uniemożliwia złożenie przez nią oświadczenia w tym przedmiocie lub gdy inne przepisy tak stanowią. § 4. 1. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza się, z zastrzeżeniem ust. 2, na podstawie pisemnego wniosku kierownika jednostki organizacyjnej Straży Granicznej, która dokonała zatrzymania, lub osoby przez niego upoważnionej. 2. Jeżeli zachodzą okoliczności określone w § 1 ust. 2 pkt 1, wniosek o przeprowadzenie badania lekarskiego osoby zatrzymanej może być złożony w formie ustnej. Wniosek ten powinien być następnie potwierdzony na piśmie. § 5. 1. Straż Graniczna zapewnia: 1) przewiezienie osoby zatrzymanej do właściwego zakładu opieki zdrowotnej w celu przeprowadzenia badania lekarskiego, z zastrzeżeniem ust. 2, 2) bezpieczeństwo pracowników służby zdrowia w czasie przeprowadzania badania lekarskiego osoby zatrzymanej. 2. Jeżeli stan zdrowia osoby zatrzymanej wskazuje na potrzebę użycia do jej przewiezienia specjalnego środka transportu sanitarnego - przewiezienia dokonuje pogotowie ratunkowe. § 6. 1. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza lekarz jednostki organizacyjnej Straży Granicznej, a jeżeli nie jest to możliwe - lekarz publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego i utrzymywanego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji albo innego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, położonego najbliżej jednostki Straży Granicznej, która dokonała zatrzymania. 2. Badanie lekarskie osoby zatrzymanej jest przeprowadzane w zakładzie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku gdy badanie lekarskie osoby zatrzymanej przeprowadza lekarz jednostki organizacyjnej Straży Granicznej, przeprowadzane jest ono na terenie tej jednostki. § 7. 1. Po przeprowadzeniu badania osoby zatrzymanej lekarz wydaje zaświadczenie lekarskie o istnieniu lub braku przeciwwskazań medycznych do zatrzymania. 2. W przypadku gdy osoba zatrzymana swym zachowaniem uniemożliwia przeprowadzenie badania lekarskiego, okoliczność tę odnotowuje się w zaświadczeniu lekarskim, o którym mowa w ust. 1, a ponadto w książce służby jednostki organizacyjnej Straży Granicznej, która dokonała zatrzymania. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 24 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Legnickiej. (Dz. U. Nr 134, poz. 898) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Diecezji Legnickiej z siedzibą w Legnicy, erygowanej przez Biskupa Legnickiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 24 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Archidiecezji Warmińskiej. (Dz. U. Nr 134, poz. 899) Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Akcja Katolicka Archidiecezji Warmińskiej z siedzibą w Olsztynie, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Warmińskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 15 października 1997 r. w sprawie podziału środków finansowych przeznaczonych na niektóre drogi publiczne w 1998 r. (Dz. U. Nr 134, poz. 900) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa podział środków finansowych przeznaczonych na budowę i modernizację dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, z wyłączeniem odcinków dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i obwodnic. § 2. Ustala się podział środków finansowych na finansowanie w 1998 r. dróg publicznych określonych w § 1 na: 1) budowę dróg krajowych, zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia, 2) modernizację dróg krajowych, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, 3) modernizację dróg krajowych uszkodzonych na skutek powodzi w lipcu 1997 r., zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1997 r. (poz. 900) Załącznik nr 1 BUDOWA DRÓG KRAJOWYCH (ZADANIA INWESTYCYJNE) IC - oznacza inwestycję centralną tys. zł (c.98) Lp.województwo MIASTONr drogi krajowejNazwa zadaniaPlan na 1998 r. ogółemw tym zadania zlecone gminom 123456 ogółem kraj 139 30067 900 w tym: 1warszawskie WARSZAWA18aTrasa Armii Krajowej (IC) 4,2 km11 000 580al. Prymasa Tysiąclecia etap I 2,7 km (IC)17 000 Razem 28 0000 2bielskie BIELSKO-BIAŁA94Przebudowa ul. Żywieckiej - etap II odc. od ul. PCK do ul. Łagodnej 1,8 km4 0004 000 OŚWIĘCIM950/933Przebudowa dojazdów do wiaduktu 1,2 km3 200 Razem 7 2004 000 3bydgoskie BYDGOSZCZ10aTrasa Nowołęczycka wraz z mostem przez rz. Brdę (odc. ul. Nowotoruńska - Fordońska) 250 m5 2005 200 Razem 5 2005 200 4gorzowskie GORZÓW WLKP.3Most na rz. Warcie (IC) 900 m13 00013 000 Razem 13 00013 000 5jeleniogórskie JELENIA GÓRA3Obwodnica m. Jeleniej Góry (IC) 1,0 km8 000 BOLESŁAWIEC4Budowa obwodnicy miejskiej 1,4 km2 500 Razem 10 5000 6kaliskie KALISZ25/42Budowa ul. Stańczukowskiego na odc. od ul. Poznańskiej do ul. Majkowskiej 1,2 km1 7001 700 Razem 1 7001 700 7katowickie BYTOM4ul Wrocławska z wiaduktem (IC) 2,4 km1 100 RYBNIK49/91/929Obwodnica miejska połączenie dróg 91,929 i 49 - ul. Wodzisławska - Chwałowicka 1,8 km2 2002 200 Razem 3 3002 200 8kieleckie STARACHOWICE744aBudowa wiaduktu drogowego 398 m4 000 744aBudowa dojazdów do wiaduktu 1,2 km4 400 Razem 8 4000 9legnickie LUBIN335aBudowa ul. Niepodległości od przedłużenia ul. Chocianowskiej do ul. Hutniczej 0,7 km1 800 Razem 1 8000 10lubelskie LUBLIN17/19Budowa węzła "Poniatowskiego" 3,9 km3 0003 000 PUŁAWY44Przebudowa wiaduktu w ciągu ul. Lubelskiej 219 m1 250 44Dojazdy do wiaduktu 0,5 km650 Razem 4 9003 000 11łomżyńskie ŁOMŻA61aOdbudowa mostu przez rz. Narew 240 m2 400 Razem 2 4000 12łódzkie ŁÓDŹ1Przebudowa układu komunikacyjnego w rej. Dworca Łódź Kaliska z estakadą nad Al. Włókniarzy (IC) 2,1 km12 00012 000 14Przebudowa ul. Pabianickiej - etap III - od Chocianowickiej do projektowanej ul. Wyścigowej (bez przebudowy linii tramwajowej) 1,2 km1 5001 500 ZGIERZ702Przebudowa wiaduktu nad torami PKP w ul. Piątkowskiej 20 m1 500 Razem 15 00013 500 13opolskie KĘDZIERZYN-KOŹLE424Obwodnica północna miasta etap II - odc. od ul. Młyńskiej do Gliwickiej2 300 Razem 2 3000 14pilskie PIŁA11aObwodnica południowa miasta - etap I 2,8 km2 000 Razem 2 0000 15piotrkowskie PIOTRKÓW TRYB.44Trasa W-Z - część drogowa 1,3 km1 500 Razem 1 5000 16radomskie RADOM7Skrzyżowanie drogi Nr 7 z drogą Nr 44 2,6 km2 0002 000 Razem 2 0002 000 17suwalskie SUWAŁKI19/652Budowa ul. Bulwarowej 0,7 km1 800 Razem 1 8000 18szczecińskie SZCZECIN117Przebudowa drogi jedna jezdnia 4,5 km2 5002 500 Razem 2 5002 500 19wałbrzyskie WAŁBRZYCH374aObwodnica - ul. Moniuszki Niepodległości, I etap 2,5 km2 8002 800 Razem 2 8002 800 20wrocławskie WROCŁAW344aObwodnica Śródmiejska odc. ul. Ślężna - Powstańców Śląskich - zad. 2 1,0 km3 0003 000 5ul. Dubois odc. od Mostów Mieszczańskich do ul. Pomorskiej (Trasa N II) 0,5 km9 7009 700 344aObwodnica Śródmiejska odc. od ul. Ojca Beyzyma do ul. Grabiszyńskiej 1,1 km5 3005 300 Razem 18 00018 000 21Rezerwa na inwestycje centralne w Warszawie5 000 Załącznik nr 2 MODERNIZACJE DRÓG KRAJOWYCH tys. zł (c.98) Lp.województwo MIASTONr drogi krajowejNazwa zadaniaPlan na 1998 r. ogółemw tym zadania zlecone gminom 123456 ogółem kraj 195 30078 350 w tym: 1warszawskie WARSZAWA2ul. Ostrobramska odc. ul. Kinowa - Płowiecka 4,0 km3 600 PRUSZKÓW718Modernizacja wiaduktu w ciągu ul. Poznańskiej 203 m3 500 Razem 7 1000 2bialskopodlaskie BIAŁA PODLASKA83Modernizacja skrzyżowań w ciągu ul. Janowskiej 17238 m22 000 Razem 2 0000 3białostockie BIAŁYSTOK19Modernizacja ul. Towarowej wraz z wiaduktem 4,5 km2 500 Razem 2 5000 4bielskie BIELSKO-BIAŁA942Modernizacja wiaduktu w ciągu ul. Warszawskiej nitka zachodnia 185 m2 9002 900 Razem 2 9002 900 5bydgoskie BYDGOSZCZ10Modernizacja ul. Grunwaldzkiej 2,7 km2 6002 600 INOWROCŁAW25Modernizacja wiaduktu w ul. Poznańskiej 19 m1 500 Razem 4 1002 600 6chełmskie CHEŁM82Modernizacja drogi wraz z wiaduktem w Al. Przyjaźni 3,0 km2 000 Razem 2 0000 7ciechanowskie CIECHANÓW60Modernizacja mostu w ciągu ul. 17 Stycznia 31 m1 900 Razem 1 9000 8częstochowskie CZĘSTOCHOWA46Przedłużenie ul. Św. Jadwigi do ul. Okulickiego i ul. Okulickiego do ul. Wręczyckiej 1,6 km2 0002 000 46Drugie jezdnie ulicy Szajnowicza i Okulickiego 1,4 km3 1003 100 Razem 5 1005 100 9elbląskie ELBLĄG50Modernizacja ul. Grunwaldzkiej i Tysiąclecia wraz z mostem 0,7 km1 100 50Modernizacja mostu przez rz. Fiszewkę w ul. Warszawskiej 25 m1 300 Razem 2 4000 10gdańskie GDAŃSK7aTrasa W-Z - jedna jezdnia - odc. od ul. Sikorsk. do ul. Łostowickiej 1,1 km7 000 STAROGARD GDAŃSKI22Modernizacja mostu przez rz. Wierzycę w ciągu ul. Sikorskiego 24 m950 Razem 7 9500 11gorzowskie GORZÓW WLKP.3Modernizacja ul. Sikorskiego 1,4 km2 7002 700 Razem 2 7002 700 12jeleniogórskie JELENIA GÓRA3Modernizacja ul. Konstytucji 3 Maja od węzła Zaborze do estakady 1,4 km1 600 Razem 1 6000 13kaliskie KALISZ470Modernizacja ul. Warszawskiej 1,2 km1 0001 000 OSTRÓW WLKP.43Modernizacja ul. Poznańskiej, Krotoszyńskiej, Raszkowska 1,1 km850 Razem 1 8501 000 14katowickie BYTOM911ul. Nowowitczaka, modernizacja jezdni i wiaduktów 3,2 km1 5001 500 4Modernizacja ul. Siemianowickiej 0,4 km1 000 4Modernizacja ul. Kolejowej + kładka 0,6 km1 700 CHORZÓW914Modernizacja ul. Katowickiej, wiadukt + tunel 2,0 km1 0001 000 CZELADŹ4Modernizacja ulic Będzińskiej i Staszica wraz z mostem 2,7 km1 600 DĄBROWA GÓRNICZA4Skrzyżowanie ul. Królowej Jadwigi, Sobieskiego + przejście podziemne 8 000 m2800 GLIWICE91ul. Boh. Getta Warszawskiego, Toszecka, 1 Maja, Rybnicka, wiadukt, most 7,9 km1 5001 500 JASTRZĘBIE937Modernizacja ulic Zdrojowej, Cieszyńskiej, 11 Listopada oraz skrzyżowań 6,5 km1 4001 400 JAWORZNO914Modernizacja ul. Katowickiej, Krakowskiej, Grunwaldzkiej 6,9 km1 7001 700 KATOWICE914Modernizacja ul. Chorzowskiej, ronda Rozdzieńskiego, Nowokrakowskiej, Bagiennej + mosty, wiadukty, kładki 9,2 km etap I600600 etap II800800 KNURÓW921Modernizacja ul. Dworcowej 1,8 km900 MYSŁOWICE934Modernizacja ul. Brzezińskiej wraz z wiaduktem 1,1 km1 1001 100 914Modernizacja ul. Katowickiej z tunelem 0,5 km600600 RACIBÓRZ49II etap przebudowy mostu w ciągu al. Armii Krajowej 1,5 km1 600 RUDA ŚL.925Modernizacja ulic Zabrzańskiej, 1 Maja, Dworcowej, Goduli + most 16,4 km1 8001 800 RYBNIK49Modernizacja ulic Żorskiej i Prostej + wiadukt 5,5 km2 0002 000 SIEMIANOWICE ŚLĄSKIE4Modernizacja ul. Krupanka 2,5 km1 300 SOSNOWIEC914Modernizacja ul. Orląt Lwowskich + wiadukt 4,6 km2 0002 000 TARNOWSKIE GÓRY908Modernizacja ul. Gliwickiej 3,5 km1 300 WODZISŁAW936Modernizacja ul. Młodzieżowej 0,8 km1 800 ZABRZE908Przebudowa wiaduktu w ciągu ul. Witosa 34 m1 5001 500 Razem 29 50017 500 15kieleckie KIELCE73ul. Tarnowska, Jesionowa, Manifestu Lipcowego, Świętokrzyska 6,1 km2 400 OSTROWIEC ŚWIĘTOKRZYSKI9aCiąg obwodnicowy etap II 3,0 km3 000 SKARŻYSKO KAMIENNA746Modernizacja Al. Legionów 0,5 km700 Razem 6 1000 16konińskie KONIN25/266Modernizacja skrzyżowania ulic Przemysłowa - Kardynała Wyszyńskiego 6 800 m2950 Razem 9500 17koszalińskie KOSZALIN6Modernizacja skrzyżowania ulic Fałata - Zawadzkiego - Młyńska 0,4 km350350 KOŁOBRZEG102Przebudowa skrzyżowania Trzebiatowska - Młyńska - Wolności 0,5 km600 Razem 950350 18krakowskie KRAKÓW914ul. Opolska (bez ekranów) 3,7 km3 9003 900 914/777Węzeł Opolska - 29 Listopada - Lublańska (bez estakady) 0,7 km10 05010 050 777Modernizacja ul. Lublańskiej 1,1 km1 1001 100 4/7Modernizacja Mostu Dębnickiego 3 012 m24 3004 300 Razem 19 35019 350 19krośnieńskie KROSNO991Modernizacja ul. Niepodległości od ul. Korczyńskiej do ul. Legionów 0,45 km400 Razem 4000 20legnickie LEGNICA343Modernizacja ul. Wrocławskiej z wiaduktem 3,1 km1 8001 800 3Modernizacja mostu przez rz. Kaczawę w ciągu ul. Jaworzyńskiej 56 m1 500 GŁOGÓW34Modernizacja ul. Obwodowej 1,0 km800 34Modernizacja ul. Legnickiej 0,6 km2 000 Razem 6 1001 800 21leszczyńskie LESZNO34Modernizacja trasy W-Z odc. I al. Konstytucji 3 Maja - ul. Grunwaldzka 0,45 km2 000 Razem 2 0000 22lubelskie PUŁAWY44Modernizacja ul. Lubelskiej od Grota Roweckiego do Słowackiego etap II 0,7 km2 500 Razem 2 5000 23łomżyńskie ŁOMŻA61Modernizacja ul. Wojska Polskiego i Piłsudskiego III etap 0,5 km800 63Modernizacja al. Legionów 4,0 km1 500 Razem 2 3000 24łódzkie ŁÓDŹ14Modernizacja istniejącej jezdni ul. Pabianickiej odc. od ul. Starorudzkiej do ul. Chocianowickiej 1,6 km3 0003 000 Razem 3 0003 000 25nowosądeckie NOWY SĄCZ99aTrasa nad Kamienicą - 0,8 km zadanie I - przejście tunelowe950 99aTrasa nad Kamienicą - zadanie II - al. Piłsudskiego ze skrzyżowaniem z ul. Nawojowską 2,2 km1 900 98Modernizacja mostu Piłsudskiego przez rz. Dunajec 307 m1 000 Razem 3 8500 26olsztyńskie OLSZTYN16ul. Obiegowa 1,4 km1 0001 000 Razem 1 0001 000 27opolskie OPOLE454Modernizacja ul. Budowlanych - etap I 1,3 km2 0002 000 45Modernizacja ul. Oleskiej 1,2 km1 5001 500 Razem 3 5003 500 28ostrołęckie OSTROŁĘKA627Modernizacja ul. Ostrowskiej od ul. Kuklińskiego do ul. Przemysłowej 2,3 km1 850 Razem 1 8500 29pilskie PIŁA11Modernizacja al. Powstańców Wlkp. 3,5 km600 Razem 6000 30piotrkowskie BEŁCHATÓW8Modernizacja ul. Piłsudskiego i Sienkiewicza 1,8 km1 500 Razem 1 5000 31płockie PŁOCK62Modernizacja ul. Wyszogrodzkiej 2,0 km1 000 KUTNO60Modernizacja ul. Szymanowskiego 1,9 km1 100 Razem 2 1000 32poznańskie POZNAŃ5ul. Hetmańska, I etap wiadukt Traugutta - VI segment 30 m4 8004 800 11Modernizacja ul. Witosa i Obornickiej 0,6 km1 6001 600 GNIEZNO260Modernizacja wiaduktu w ciągu ul. Warszawskiej900 260Modernizacja ul. Witkowskiej odc. Wierzbowa - Słoneczna 2,0 km1 700 Razem 9 0006 400 33przemyskie PRZEMYŚL4Modernizacja ul. 3 Maja oraz mostu przez rz. Wiar 3,2 km700 4Modernizacja ul. Lwowskiej 4,1 km1 300 Razem 2 0000 34rzeszowskie RZESZÓW4Modernizacja ul. Krakowskiej 1,3 km4 300 MIELEC984Modernizacja ul. Staszica 1,6 km1 500 Razem 5 8000 35siedleckie SIEDLCE63Modernizacja ul. Starowiejskiej 3,3 km1 000 Razem 1 0000 36sieradzkie SIERADZ14Modernizacja mostu przez rz. Wartę 231 m4 500 Razem 4 5000 37skierniewickie ŻYRARDÓW717Modernizacja ul. 1 Maja, Mickiewicza1 000 Razem 1 0000 38słupskie SŁUPSK6Modernizacja ul. Gdańskiej od ul. Sierpinka do Kozietulskiego 0,5 km900900 6Modernizacja ul. Tuwima od pl. Zwycięstwa do pl. Dąbrowskiego 0,4 km700700 Razem 1 6001 600 39suwalskie EŁK669Modernizacja ul. Kilińskiego i Grajewskiej 2,7 km2 500 Razem 2 5000 40szczecińskie ŚWINOUJŚCIE3Przebudowa drogi 5,5 km2 500 Razem 2 5000 41tarnobrzeskie TARNOBRZEG723Modernizacja drogi - al. Warszawska 1,5 km1 000 STALOWA WOLA84Modernizacja ul. Energetyków 1,33 km2 500 Razem 3 5000 42tarnowskie TARNÓW4Modernizacja ul. Krakowskiej od granicy miasta do obwodnicy 0,8 km1 700 4Modernizacja ul. Krakowskiej - odc. obwodnica - Czerwona oraz Warsztatowa - Narutowicza 0,8 km1 400 Razem 3 1000 43toruńskie TORUŃ1Przebudowa ul. Grudziądzkiej 3,6 km3 400 1Modernizacja wiaduktu na Placu Armii Krajowej 55 m1 100 GRUDZIĄDZ16Modernizacja ul. Paderewskiego, I etap 1,6 km2 700 Razem 7 2000 44włocławskie WŁOCŁAWEK557Modernizacja mostu na Stopniu Wodnym 254 m500500 1Modernizacja drogi 1,4 km2 000 Razem 2 500500 45wrocławskie WROCŁAW5Modernizacja drogi ul. Powstańców Śl. - Karkonowska - II etap - od ul Przyjaźni do Orlej 1,4 km3 0003 000 344aObwodnica Śródmiejska od ul. Orzechowej do Ślężnej jezdnia północna 1,2 km4 0004 000 Razem 7 0007 000 46zamojskie ZAMOŚĆ858Modernizacja ul. Szczebrzeskiej 1,2 km900 849Modernizacja ul. Lipskiej 2,4 km700 Razem 1 6000 47zielonogórskie ZIELONA GÓRA284Modernizacja ul. Wrocławskiej 2,4 km400400 275Modernizacja Trasy Północnej 4,9 km1 6501 650 NOWA SÓL297Modernizacja ul. Staszica i Wojska Polskiego wraz z wiaduktem 3,0 km300 3Modernizacja ul. Zielonogórskiej 2,1 km1 500 Razem 3 8502 050 48Rezerwa na modernizacje dróg publicznych krajowych w miastach prezydenckich5 000 Załącznik nr 3 MODERNIZACJE DRÓG KRAJOWYCH USZKODZONYCH NA SKUTEK POWODZI W LIPCU 1997 r. tys. zł (c.98) Lp.województwo MIASTONr drogi krajowejNazwa zadaniaPlan na 1998 r. ogółemw tym zadania zlecone gminom 123456 ogółem kraj 35 00017 600 w tym: 1bielskie BIELSKO BIAŁA94ul. Żywiecka (odc. od ul. Stalowej do ul. PCK)500500 96ul. Niepodległości, Krakowska700700 942ul. Bystrzańska, Partyzantów1 3001 300 Razem 2 5002 500 2jeleniogórskie JELENIA GÓRA3ul. Konstytucji 3 Maja, Wrocławska, Zgorzelecka, Spółdzielcza, Trasa Czeska300 297ul. Na Zgorzelec100 365ul. Legnicka50 367ul. Sudecka, Łączna, Pola100 Razem 5500 3katowickie KATOWICE914wiadukty w ciągu ul. Bagiennej2 0002 000 BĘDZIN4ul. Czeladzka, Małobędzka + tunel200 BYTOM43ul. Strzelców Bytomskich500500 DĄBROWA GÓRNICZA4ul. Królowej Jadwigi, Sobieskiego + przejście podziemne200 KNURÓW921ul. Niepodległości100 MYSŁOWICE914ul. Katowicka300300 RACIBÓRZ49/919ul. Gliwicka600 RYBNIK49ul. Żarska200200 929ul. 1 Maja200200 Razem 4 3003 200 4legnickie LEGNICA343Most przez rz. Kaczawę w ciągu ul. Kartuskiej1 0001 000 GŁOGÓW34Odcinek drogi pomiędzy mostami nad rz. Odrą oraz nad Starym Korytem Odry2 300 Razem 3 3001 000 5lubelskie PUŁAWY44ul. Piłsudskiego - dojazd do mostu przez rz. Wisłę1 400 801ul. Dęblińska - droga zlokalizowana na wale przeciwpowodziowym1 700 Razem 3 1000 6nowosądeckie NOWY SĄCZ98ul. Lwowska + most Legionów - most1 030 98/99Bulwar Obrońców Narwiku80 99ul. Tarnowska + mosty, Nawojowska290 Razem 1 4000 7opolskie OPOLE4ul. Wrocławska (odc. od ul. Niemodlińskiej do ul. Domańskiego)2 0002 000 414ul. Niemodlińska1 0001 000 KĘDZIERZYN-KOŹLE408ul. Chrobrego, Żeromskiego, Wyspiańskiego2 700 418ul. 24 Kwietnia300 Razem 6 0003 000 8przemyskie PRZEMYŚL4ul. Krakowska3 100 Razem 3 1000 9wałbrzyskie WAŁBRZYCH367ul. Zachodnia, 1 Maja3030 374ul. Wrocławska + most7070 375ul. Andersa2020 376ul. Wieniawskiego + most160160 377ul. Wałbrzyska2020 379ul. Świdnicka, Strzegomska230230 381ul. Kamieniecka, 11 Listopada170170 ŚWIDNICA5Most w ciągu ul. Szarych Szeregów200 382Most w ciągu ul. Westerplatte450 Razem 1 350700 10wrocławskie WROCŁAW5Odbudowa ul. Podwale2 8002 800 456Odbudowa ul. Traugutta (objazd drogi Nr 8 dla pojazdów pow. 3,5 m)4 4004 400 Razem 7 2007 200 11zielonogórskie NOWA SÓL3ul. Wrocławska, Głogowska, Plac Wyzwolenia1 600 315ul. Południowa (droga na wale przeciwpowodziowym)600 Razem 2 2000 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ ORAZ MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zakresu i warunków korzystania ze świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin. (Dz. U. Nr 134, poz. 901) Na podstawie art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Funkcjonariusze Służby Więziennej oraz członkowie ich rodzin, zwani dalej "osobami uprawnionymi", mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, jeżeli: 1) w miejscowości, w której przebywają, nie ma zakładu służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych lub istniejący zakład nie udziela świadczeń leczniczych w potrzebnym zakresie albo korzystanie z tych świadczeń jest utrudnione lub niemożliwe, 2) konieczne jest udzielenie natychmiastowej pomocy, 3) przewóz chorego do zakładu służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych zagrażałby jego życiu lub zdrowiu, 4) zachodzi konieczność korzystania ze świadczeń konsultacyjnych, których nie zapewnia zakład służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych. § 2. 1. W przypadkach określonych w § 1 publiczne zakłady opieki zdrowotnej udzielają świadczeń leczniczych bezpłatnie w formie opieki ambulatoryjnej, domowej, doraźnej i stacjonarnej. 2. Świadczenia lecznicze publicznych zakładów opieki zdrowotnej udzielane osobom uprawnionym nie obejmują: 1) środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych, 2) zwrotu kosztów przejazdu do zakładu opieki zdrowotnej, 3) lecznictwa uzdrowiskowego. § 3. Podstawą do udzielania świadczeń w przypadkach określonych w § 1 jest dokument uprawniający do korzystania ze świadczeń zakładów służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych. § 4. Koszty udzielania świadczeń określonych w § 2 ust. 1 przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej osobom uprawnionym, z wyjątkiem kosztów leków i materiałów medycznych wydawanych przez apteki ogólnodostępne, nie podlegają refundacji. § 5. Osoby uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Służby Więziennej korzystają ze świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach i w zakresie określonych w tych przepisach. § 6. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 sierpnia 1987 r. w sprawie warunków korzystania ze świadczeń leczniczych zakładów społecznych służby zdrowia przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin (Monitor Polski Nr 27, poz. 213). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Częstochowie. (Dz. U. Nr 135, poz. 902) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Częstochowska Specjalna Strefa", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 144,04 ha położonych na terenie gminy Rędziny. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Częstochowska Specjalna Strefa Ekonomiczna SA z siedzibą w Częstochowie. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1500 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Częstochowskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 902) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU CZĘSTOCHOWSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Jednostka ewidencyjna: Rędziny obręb: Kościelec Na karcie mapy 1 oznaczona jako działki Nr 1/1 i 1/2 Granica strefy przebiega od punktu 1/178 w kierunku zachodnim istniejącym ogrodzeniem z drutu po słupkach betonowych tego ogrodzenia poprzez punkt 5/M do punktu 125/Rz, tu załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie poprzez punkt 126/Rz do punktu 127/Rz. W punkcie 127/Rz załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu 18 poprzez punkty 128/Rz, 129/Rz. Na odcinku 1/178-5/M granicę strefy stanowi granica obrębu Marianka Rędzińska. Na odcinkach 128/Rz - 129/Rz - 18 granica określona jest przez granicę wsi Marianka Kościelecka. Na odcinkach 5M - 125/Rz - 126/Rz - 127/Rz - 128/Rz granica strefy określana jest poprzez granicę obrębu Rząsawa. O strony północnej granica strefy opisana jest punktami 18, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 17 - w wymienionych punktach znajdują się słupki graniczne z krzyżem. Na odcinkach 18 - 16 - 15 - 14 - 13 - 12 - 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1 - 17 w Rudnikach. Od strony wschodniej granica strefy przebiega od punktu 17 w kierunku południowym po istniejącym ogrodzeniu z drutu i słupkach betonowych tego ogrodzenia poprzez punkty 121/R, 120/R, 119c/R, 119b/R, 119/R do punktu 118/R. Na odcinku 17 - 121/R - 120/R - 119c/R - 119b/R - 119/R - 118/R granicę strefy stanowi granica obrębu Rudniki. Od strony południowej granica strefy jest opisana punktami 118/R, 117/R, 17/M, 16/M, 15/M, 14/M, 13/M, 12/M, 11/M, 10/M, 9/M, 8/M, 7/M, 6/M, 1/178 i przebiega po istniejących punktach granicznych. Na odcinkach 118/R - 117/R - 17/M granicę strefy stanowi granica obrębu Rudniki. Na odcinkach 17/M - 16/M - 15/M - 14/M - 13/M - 12/M - 11/M - 10/M - 9/M - 8/M - 7/M - 6/M - 1/178 granicę strefy stanowi granica obrębu Marianka Rędzińska. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze. (Dz. U. Nr 135, poz. 903) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Kamiennogórska Specjalna Strefa Ekonomiczna Małej Przedsiębiorczości", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 234 ha położonych na terenie miasta Kamienna Góra. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Karkonoska Agencja Rozwoju Regionalnego SA z siedzibą w Jeleniej Górze. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 400 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 25% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 25% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 w ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Karkonoskiej Agencji Rozwoju Regionalnego SA z siedzibą w Jeleniej Górze w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 903) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU KAMIENNOGÓRSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej (SSE) zlokalizowany jest w mieście Kamienna Góra województwo jeleniogórskie w północno-zachodniej części miasta i obejmuje swym zasięgiem nieruchomości uwidocznione w ewidencji gruntów w obrębach nr 1, 2, 3 i 4 o łącznej powierzchni 274 ha 67 arów. Opis granicy rozpoczęto od pkt nr 1 zlokalizowanego na styku granic działki nr 31/1 z działką nr 30 i 34 położonych w obrębie nr 2, skąd granica biegnie prawą stroną drogi oznaczonej nr 34 w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 2 zlokalizowanego na styku granic działek 30 i 28/1 obr. 2, następnie załamuje się pod kątem prostym biegnąc wzdłuż granicy działki 28/2 do pkt nr 4 w kierunku północno-zachodnim. W pkt nr 4 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy działki 29, biegnie do pkt nr 5 znajdującego się na styku działek 34, 28/1 i 29. Od pkt 5 załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc prawą stroną wzdłuż drogi nr 34 przez pkt 6 do pkt 7, który znajduje się przy działce nr 58 i 34 obręb 3. Dalej biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki nr 58 do pkt nr 8. Z pkt 8 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 9 położonego na styku granic działek nr 85, 60 i 34 obręb 3. Dalej biegnie wzdłuż prawej strony drogi nr 34 obręb 3 w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 10 do pkt nr 11. Z pkt nr 11 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granic działek nr 63 i 64 do pkt nr 12 znajdującego się na styku działek nr 64, 68 i 63, od pkt 12 w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granic działek nr 63 i 68 przecinając drogę nr 62 obrąb 2 do pkt nr 13. Z pkt 13 granica biegnie prawą stroną drogi nr 62 obręb 2 w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 14. Pkt nr 14 znajduje się na styku granic działek nr 71, 55 i 62 obręb 2. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 15 wzdłuż granic działek 71, 75 i 55 obręb 2. Z pkt 15 biegnie przez pkt 16, 17, 18, 19, 20, 21 wyłączając działkę 104/1 obręb 2. Pkt 21 znajduje się na styku granic działek 104/1, 86 i 105/2 obr. 2. W pkt 21 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim biegnąc prawą stroną drogi nr 86 obr. 2 do pkt nr 22, w którym załamuje się w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granic działek nr 105/2 i 105/3 obr. 2 do pkt nr 23. Od pkt 23 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim biegnąc lewą stroną drogi nr 108 obr. 2 do pkt nr 24. W pkt 24 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim biegnąc wzdłuż prawej strony ul. Towarowej do pkt nr 25. W pkt nr 25 załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż granic działek nr 126, 127, 122 i 128 obręb 2 do pkt nr 26. Z pkt 26 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż prawej strony drogi nr 133 obręb 2 do pkt 27. W pkt 27 załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż granic działek nr 155, 156, 122 obręb 2 do pkt nr 28, który znajduje się w przecięciu granic działek nr 122, 120 i 121 obręb 2. Następnie biegnie prawą stroną drogi nr 121 obręb 2 do pkt 29, a następnie do pkt 30 przecinając ul. Jedwabną. Pkt 30 znajduje się przy ulicy Jedwabnej na styku granic działek 140 i 142 obręb 4. Od pkt 30 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granic działek 140, 142 i 144/2 obręb 4 do pkt nr 31. Od pkt nr 31 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki nr 136 obręb 4 stanowiącej bocznicę kolejową, biegnąc jej prawą stroną do pkt nr 32. W pkt nr 32 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim biegnąc wzdłuż granic działek 135/1, 133 i 134/2 obręb 4 do pkt nr 33, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż granic działek nr 134/2, 134/1 i 133 do pkt nr 36 przez pkt nr 34 i 35 wzdłuż granicy działek nr 134/1 i 129 obręb 4 skręcając w kierunku północno-wschodnim do pkt 36. Z pkt nr 36 biegnie do pkt nr 37, 38 i 39 wzdłuż granicy działki nr 139 obręb 4 w linii łamanej. Następnie od pkt nr 39 biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki nr 140 obręb 4 do pkt 30. Z pkt 29 biegnie wzdłuż prawej strony ulicy Jedwabnej w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 40, gdzie załamuje się w kierunku północnym przez pkt nr 41, 42, 43 do pkt nr 44, od pkt nr 44 w kierunku północno-zachodnim wzdłuż lewej strony drogi nr 86 obręb 2 do pkt nr 45, od pkt nr 45 w kierunku południowym prawą stroną rowu nr 93 obręb 2 do pkt nr 46, od pkt nr 46 w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działek nr 169 i 168 obręb 2 do pkt nr 47 skręcając w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 48, a następnie załamując się w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 49 obręb 2. Od pkt 49 granica skręca w kierunku zachodnim wzdłuż prawej strony drogi nr 8 obręb 2 do pkt nr 50. Od pkt nr 50 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc lewą stroną drogi 176 obręb 2 przez pkt 51, 52 do pkt 53. W pkt nr 53 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do pkt 54 wzdłuż granicy działki nr 178 obręb 2. Następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż granicy działki nr 178 obręb 2 do pkt 55. Od pkt nr 55 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez pkt nr 56, 57 i 58 do pkt 59. W pkt 59 załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż prawej strony drogi nr 86 obręb 2 do pkt 60. W pkt nr 60 załamuje się w kierunku północno-wschodnim biegnąc wzdłuż działki 76/42 (lasy) do pkt nr 61. W pkt 61 załamuje się w kierunku południowo-wschodnim biegnąc lewą stroną drogi nr 80 obręb 2 do pkt nr 62 i dalej do pkt nr 63, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 64 i dalej linią łamaną wzdłuż granicy lasów w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 65, a następnie prawą stroną drogi nr 63 i 64 obręb 1 do pkt nr 66, następnie linią łamaną w kierunku północno-wschodnim przez pkt 67 do pkt 68, od pkt 68 wzdłuż prawej strony ul. Polnej w kierunku południowo-wschodnim do pkt 69, a następnie przez pkt 70, 71 do pkt 72 wzdłuż granicy działki nr 51 obręb 1, dalej biegnie prawą stroną ulicy Polnej w kierunku południowo-wschodnim do torów PKP relacji Kamienna Góra - Marciszów nr działki 1/1 obręb 3 do pkt nr 73. W pkt 73 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim biegnąc wzdłuż torów PKP przez punkty 74, 75, 76 , 77 do pkt nr 78. W pkt 78 załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż lewej strony drogi nr 14/1 obręb 2 do pkt nr 79. Od pkt 79 linią łamaną przez pkt 80 biegnie do pkt nr 81 w kierunku południowo-wschodnim znajdującego się przy torach PKP. Z pkt 81 biegnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt 82 załamując się w kierunku północno-zachodnim, biegnąc wzdłuż prawej strony drogi nr 24 obręb 2 do pkt nr 83. W pkt 83 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim biegnąc przez pkt 84 do pkt nr 1. Do obszaru specjalnej strefy ekonomicznej włączono grunty nie graniczące z wyżej opisanym kompleksem; są to tereny zakładów "Len" S.A. oraz Tkalnie Jedwabiu "Floreta" w upadłości. Opis rozpoczęto od nr 85 znajdującego się na styku granic działek 80/2, 83/12 i 83/13 obręb nr 3. Od pkt 85 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż prawej strony drogi nr 80/2 obręb 3 do pkt nr 86, gdzie granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż prawej strony drogi 80/1 obręb 3 do pkt 87, a następnie w tym samym kierunku wzdłuż granicy działki 139 do pkt nr 88. Od pkt 88 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i linią łamaną przez pkt nr 89, 90, 91, 92, 93, 94 do pkt nr 95. W pkt 95 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią łamaną biegnie przez pkt 96, 97, 98 do pkt 99. Z pkt 99 biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż rzeki Bóbr do pkt nr 100. W pkt nr 100 załamuje się w kierunku zachodnim biegnąc do pkt nr 101, gdzie następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc wzdłuż granic działek 83/10 do pkt nr 102, załamuje się w kierunku zachodnim biegnąc do pkt 103, który znajduje się na granicy działki 83/9, 84 i 163 obręb 3. Następnie biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż ulicy Papieża Jana Pawła II (dawna ulica Świerczewskiego) do pkt nr 104. W pkt 104 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim biegnąc linią łamaną przez pkt 105, 106, 107, 108, 109 do pkt nr 85. Od pkt 110 znajdującego się na styku granic działek nr 247/13, 247/15 i 27 (rzeka Bóbr) obręb nr 3 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną przez pkt 111, 112 do pkt 113, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim biegnąc przez pkt 114 do pkt 115. W pkt 115 załamuje się w kierunku południowo-wschodnim biegnąc do pkt 116. Od pkt 116 linią łamaną biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt 117, 118 do pkt 119. Pkt 119 znajduje się na styku granic działek nr 247/23, 247/2 i 189 obręb nr 3. Następnie granica biegnie prawą stroną ulicy Lompy w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 120. W pkt 120 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim biegnąc linią łamaną poprzez pkt 121 wzdłuż granicy działki nr 246 obręb 3 oraz 247/22 i 247/19 obręb 3 do pkt nr 122. W pkt nr 122 załamuje się w kierunku południowym biegnąc lewą stroną drogi 247/19 obręb 3 do pkt nr 123, który znajduje się na styku granic działki 247/20, oraz 27 (rzeka Bóbr) obręb 3. Następnie granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy rzeki Bóbr linią łamaną do pkt nr 110. Teren Tkalni Jedwabiu "Floreta" w upadłości. Opis rozpoczęto od pkt nr 124. Od pkt nr 124 znajdującego się przy ul. Ściegiennego na styku działek nr 192 i 190/1 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 125. Następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 126 wzdłuż działki nr 192. Od pkt 126 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż prawej strony ulicy Lompy biegnąc linią łamaną do pkt nr 127. W pkt nr 127 załamuje się granica w kierunku północno-wschodnim biegnąc poprzez pkt 128, 129, 130, 131 do pkt nr 124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej". (Dz. U. Nr 135, poz. 904) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Kostrzyńsko-Słubicka Specjalna Strefa Ekonomiczna", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 457,27 ha położonych na terenie miasta gminy Kostrzyn n. Odrą i gminy Słubice. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Kostrzyńsko-Słubicka Specjalna Strefa Ekonomiczna SA z siedzibą w Kostrzynie n. Odrą. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 20% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 20% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA z siedzibą w Kostrzynie n. Odrą w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 904) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ KOSTRZYN n. ODRĄ - SŁUBICE Podstrefa: Kostrzyn n. Odrę - Kompleks 1 Obręb: nr 1 Kostrzyn n. Odrą Obręb: nr 7 Kostrzyn n. Odrą Opis granicy rozpoczynamy od punktu granicznego nr 7-109 położonego w obrębie ewidencyjnym nr 1 przy ul. Asfaltowej, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działek nr 7-32 i 7-33. Z tego punktu granica SSE biegnie w kierunku południowo-wschodnim, południowym brzegiem ul. Asfaltowej, poprzez punkty nr 7-96, 7-100, 7-99, 7-97, 7-101, 7-102 i 7-98 do punktu 7-110. Dalej granica przecina skośnie ul Asfaltową przechodząc na jej północną stronę i w punkcie granicznym nr 1-1601, należącym do obrębu ewidencyjnego nr 7, załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i wzdłuż działki nr 1-412/5 dochodzi do punktu nr 1-4855. W tym punkcie następuje załamanie granicy w kierunku południowo-wschodnim. Dalej granica biegnie poprzez punkty nr 1-4856, 1-4857, 1-4858, 1-4859, 1-4860 i 1-4861 do punktu 1-4862, położonego na skraju lasu, gdzie następuje jej załamanie pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim. Kolejne załamanie granicy w kierunku południowo-wschodnim następuje w punkcie nr 1-1626. Tu granica załamuje się i biegnie południowym skrajem lasu w kierunku południowo-wschodnim przez punkty graniczne nr 1-1627, 1-1640, 1-1639, 1-1659, 1-1658, 1-1657, 1-1656, 1-1655 i 1-1654 do punktu 1-4882. W punkcie 1-4882 następuje załamanie granicy pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i dalej dochodzi ona przez punkt nr 1-4883 do punktu 1-4884, przecina ulicę Asfaltową, załamuje się w punkcie 7-158 i biegnie w kierunku południowo-wschodnim skrajem ul. Asfaltowej poprzez punkty 7-159, 7-160, 7-161, 7-162, 7-164, 7-165, 7-166, 7-163 do punktu 7-172. W tym punkcie granica skręca w kierunku południowo-zachodnim, skrajem działki nr 7-63/3 dochodzi do punktu 1-181, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i biegnie granicą działki nr 7-63/23 przez punkty 7-182, 7-184, 7-179, 7-183, 7-178, 7-188, 7-189, 7-190, do punktu 7-191. Z tego punktu granica biegnie w kierunku północno-zachodnim brzegiem wału przez punkty 7-605, 7-1184, 7-604, 7-603, 7-602, 7-601 do punktu 7-994, skręca wzdłuż toru kolejowego i poprzez punkt nr 7-993 dochodzi do punktu 7-598. W punkcie 7-598 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim, przecina tor kolejowy i dochodzi przez punkty 7-990 i 7-140 do punktu 7-141. Z tego punktu granica załamuje się w kierunku zachodnim, dochodzi do punktu 7-138 i biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkty 7-86, 7-85, 7-89, 7-84, 7-83, 7-88, 7-82, 7-87 do punktu 7-78, gdzie załamuje się pod kątem ostrym w kierunku południowo-zachodnim, dochodzi do punktu 7-81, załamuje się pod kątem prostym, przechodzi przez punkt 7-80 do punktu 7-79. Tu następuje załamanie granicy pod kątem prostym i dalej przebiega ona w kierunku północno-wschodnim przez punkty 7-75, 7-74, 7-73, 7-91, 7-202 do punktu 7-1166, skąd trafia do punktu nr 7-109, od którego rozpoczęto opis granicy Kompleksu nr 1 Podstrefy Kostrzyn n. Odrą. Podstrefa: Kostrzyn n. Odrą - Kompleks 2 Obręb: nr 1 Kostrzyn n. Odrą Opis granicy rozpoczynamy od punktu nr 1-4920 położonego w północno-wschodniej części działki nr 1-1265/6. Z tego punktu granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim, linią łamaną, obrzeżem linii kolejowej Kostrzyn n. Odrą - Szczecin przez punkty graniczne 1-4923, 1-231, 1-232, 1-234, 1-788, 1-236, 1-237, 1-822, 1-839, 1-840, 1-841, 1-842, 1-245, 1-246, 1-247, 1-843, 1-846, 1-248, 1-850, 1-851, 1-249, 1-855, 1-856, 1-860, 1-250, 1-861, 1-251, 1-252 do punktu nr 1-864. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim, dochodzi do punktu nr 1-863, skręca w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkt nr 1-862 trafia do punktu nr 1-859. Następnie granica biegnie brzegiem działki nr 1-246 w kierunku południowo-zachodnim do punktu 1-858, gdzie skręca pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim, przechodzi przez punkt 1-857 i w punkcie 1-854 skręca na południowy zachód. W punkcie 1-853 granica załamuje się na północny zachód, przechodzi przez punkty 1-852, 1-849, 1-848 i w punkcie granicznym nr 1-845 skręca w kierunku północno-wschodnim, dochodząc do punktu nr 1-3941. Od tego punktu granica strefy biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim przez punkty graniczne 1-3942, 1-831, 1-4913, 1-4914, 1-896, 1-4986, 1-4985, 1-895, 1-1864, 1-4863, 1-772, 1-773, 1-767 i 1-766 do punktu 1-762. Następnie granica skręca w kierunku północnym, przechodzi przez punkty nr 1-761, 1-760, 1-759, 1-758, 1-737 i w punkcie nr 1-618 załamuje się w kierunku zachodnim, trafia poprzez punkt nr 1-619 do punktu 40-208. Z tego punktu granica biegnie linią łamaną w kierunku zbliżonym do północnego przez punkty 1-581, 40-209, 40-210 do 1-578, skręca w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 1-579, załamuje się na północ i poprzez punkt nr 1-582 dochodzi do punktu 1-583. Dalej granica biegnie południowym skrajem działki nr 1-141 do punktu 1-575, skręca w kierunku północno-wschodnim i przechodząc przez punkty nr 1-572, 1-573, 1-574, 1-2517, 1-568, 1-566 trafia do punktu 1-515, gdzie skręca na północny zachód. Poprzez punkty nr 1-516 i 1-517 dochodzi do punktu nr 1-518, skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie w linii prostej przez punkt 1-4348 do punktu 1-556. W tym punkcie granica skręca pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim, następnie w punkcie 1-558 załamuje się na południowy zachód, przebiega przez punkty 1-555, 1-538, 1-539 i dochodzi do punktu 1-560, położonego na skraju kompleksu leśnego. Dalej granica biegnie skrajem działek nr 1-95 i 1-85 przez punkty 1-543, 1-544, 1-545, 1-546, 1-547, 1-325, skręca na północny wschód i przez punkt nr 1-490 dochodzi do punktu 1-467. Z tego punktu granica przebiega skrajem lasu w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-468, 1-469, 1-470, 1-471, 1-472, 1-473, 1-474, 1-475, 1-476, 1-477, 1-480, 1-333, w punkcie nr 1-299 skręca na północny wschód do punktu 1-298 i dalej biegnie w kierunku północno-zachodnim linią łamaną przez punkty 1-297, 1-296, 1-295, 40-215, 1-294, 1-293, 1-292, 1-291, 1-290, 1-289, 1-288, 40-217, 1-287 do punktu 40-218. W tym punkcie granica skręca na północny zachód, dochodzi przez punkt 1-286 do punktu 40-219, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i skrajem działki 1-5 trafia do punktu 1-285. Z tego punktu granica biegnie skrajem lasu w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 1-284, 1-283, 40-221, 1-282, 1-281 do punktu nr 1-280, skręca na północny wschód i przez punkt nr 1-279 dochodzi do punktu nr 40-223. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty 1-278, 1-277, 1-276, 1-275, 1-274, 40-224, 1-273, 1-272, 1-271, 1-270, 1-269, 1-268, 1-267, 1-266, 40-226, 1-265, 1-264, 40-227, 1-263, 1-262, 1-261, 40-228, 1-260, 1-259, 1-224, 1-391, 1-394, 1-395, 1-396, 1-397, 1-398 do punktu 40-202, gdzie załamuje się pod kątem prostym na północny wschód i w punkcie 1-4915 skręca na południowy wschód dochodząc do punktu 1-4916. Stąd granica skręca na południowy zachód, w punkcie nr 1-4917 załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią łamaną poprzez punkty 1-500, 1-499, 1-2516, 1-498, 40-199, 1-4918 i 1-4919 do punktu 1-4920, od którego rozpoczęto opis granicy Kompleksu nr 2 Podstrefy Kostrzyn n. Odrą. Podstrefa: Kostrzyn n. Odrą - Kompleks 3 Obręb: nr 3 Kostrzyn n. Odrą Opis granicy rozpoczynamy od punktu granicznego nr 3-27, położonego w południowym krańcu działki ewidencyjnej nr 3-4/3, przy linii kolejowej Kostrzyn n. Odrą - Gorzów Wlkp. Z tego punktu granica biegnie w kierunku północno-zachodnim poprzez punkty nr 3-28, 3-29 i 3-33 do punktu nr 3-34, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi o punktu nr 3-35. W tym punkcie następuje załamanie i dalej granica biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 3-36 i 3-37 do punktu 3-38. Tu granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim, przechodzi przez punkty graniczne 4-3586, 4-3507, 4-3584, 3-180 oraz 3-105, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu nr 3-106, stanowiącego północno-zachodni kraniec działki ewidencyjnej nr 3-16. Dalej granica skręca w kierunku północno-wschodnim, dochodzi do punktu nr 3-134, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim, przechodzi przez punkt nr 3-133 i z punktu nr 3-104 biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty graniczne nr 3-103, 3-183, 3-102, 3-101, 3-100, 3-181, 3-91 i trafia do punktu 3-90. Stąd granica biegnie linią łamaną wschodnim brzegiem działki nr 3-6/1, poprzez punkty nr 3-98, 3-110, 3-88, 3-87, 3-86, 3-85, 3-84, 3-83, 3-82, 3-81, 3-80, 3-79, 3-78, 3-77, 3-76, 3-75, 3-74, 3-73, 3-72, dochodzi do punktu 3-145, załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i w punkcie nr 3-146 skręca w kierunku południowo-zachodnim, dochodząc do punktu nr 3-144. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim, przechodzi przez punkt 3-112 i w punkcie nr 3-113 skręca w kierunku południowo-zachodnim dochodząc przez punkty nr 3-114, 3-115 i 3-116 do punktu 3-117. Dalej granica skręca w kierunku zachodnim i w punkcie nr 3-118 załamuje się pod kątem ostrym na południowy zachód i trafia do punktu nr 3-139. Z tego punktu granica strefy biegnie w kierunku południowo-zachodnim północną stroną linii kolejowej Kostrzyn n.O - Gorzów Wlkp. przez punkty 3-140, 3-141, 3-142, 3-121, 3-122, 3-138, 3-12, 3-14, 3-15, 3-16, 3-17, 3-18, 3-19, 3-20, 3-21, 3-22, 3-23, 3-24 i trafia do punktu nr 3-27, od którego rozpoczęto opis granicy Kompleksu nr 3 Podstrefy Kostrzyn n.O. Podstrefa: Słubice Obręb: nr 3 Słubice Opis granicy rozpoczynamy od punktu nr 308-681 położonego na południowo-zachodnim rogu działki 74/12 sąsiadującego z działkami 74/9 i 74/11. Dalej granica biegnie w kierunku północnym do punktu 308-683, położonego przy ogrodzeniu trwałym działki 74/3 i skręca w kierunku wschodnim wzdłuż płotu przez punkty nr 308-673 do punktu 308-672. Następnie granica odbija w kierunku północno-wschodnim po ogrodzeniu do punktu 308-671, który opiera się o budynek stanowiący własność prywatną. Dalej po ścianach budynku przechodzi przez punkty 308-670, 308-669 do punktu 308-668. Z punktu 308-668 granica skręca w kierunku północno-wschodnim wzdłuż ogrodzenia do punktu 308-667, tutaj granica tworzy zaułek do punktu 308-666. Z punktu 308-666 granica skręca w prawo i przebiega wzdłuż ogrodzenia trwałego do punktu 308-665, stanowiącego narożnik ogrodzenia. Dalej granica biegnie wzdłuż ogrodzenia przez punkty 308-664, 308-663 do punktu 308-662, gdzie skręca w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty nr 309-661 i 308-660 trafia do punktu nr 308-659, stanowiącego narożnik budynku, biegnie ścianą budynku do punktu nr 308-6585, a następnie przez punkt 308-657 dochodzi do punktu 308-656. Z tego punktu granica skręca w kierunku południowo-wschodnim biegnie wzdłuż ogrodzenia linią łamaną poprzez punkty nr 308-655, 308-654, 308-653, 308-652, 308-651 do punktu nr 308-650, skręca pod kątem prostym w prawo i w punkcie 420.234-350 załamuje się w kierunku północno-wschodnim. Dalej granica biegnie linią prostą przez punkty nr 115-155, 115-156, 115-157 do punktu 420.234-352, skręca w prawo pod kątem prostym, dochodzi do punktu 115-159, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim i przez punkty 115-160 i 420.234-359 trafia do punktu 420.234-358. W tym miejscu granica skręca w kierunku południowym, przechodzi przez punkt 420.234-357 i z punktu 115-164 biegnie w kierunku zachodnim przez punkt 307-76 do punktu 307-77, skręca w lewo do punktu 100-7599 i dalej biegnie na północny zachód przez punkty 100-7598, 100-7597, 100-7596 do punktu 308-54. Z tego punktu granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż linii kolejowej Berlin-Moskwa przez punkty 308-55, 100-6014, 100-6015, 308-56, 308-57, 308-58, 308-59, 308-60, 308-61, 308-62, 309-63, 308-64, 308-65, 308-66, 308-680, 308-67, 308-68, 308-69, 308-70, 308-71, 308-72, 308-73, 308-74, 308-75, 308-76, 308-77, 308-78, 308-79, 308-80, 308-81, 308-82, 308-83, 308-84 do punktu 115-126. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie skrajem lasu przez punkty 115-127, 420.234-238, 420.234-237 do punktu 115-130, skręca w kierunku południowo-zachodnim i dalej przebiega granicą lasu przez punkty 420.234-236, 420.234-235, 420.234-234, 420.234-233, 115-135, 420.234-232, 420.234-231 do punktu 420.234-230. W tym punkcie granica skręca w lewo, dochodzi do punktu 308-678, odbija w prawo do punktu 308-677, załamuje się pod kątem prostym na południowy zachód do punktu 308-676 i biegnie na północny zachód do punktu nr 608-679. Z tego punktu granica biegnie skrajem lasu w kierunku południowym przez punkty 420.234-229, 115-140 do punktu 115-141, skręca na zachód, przebiega przez punkty nr 420.234-228, 420.234-227, 420.234-226, 420.234-225, 115-146, 115-147, trafia do punktu 115-148, skręca pod kątem prostym w lewo do punktu 115-149 i odbija w prawo do punktu 115-150. Dalej biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu 308-682, załamuje się pod kątem prostym w lewo i trafia do punktu 308-681, od którego rozpoczęto opis granicy Podstrefy Słubice. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 135, poz. 905) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Słupska Specjalna Strefa Ekonomiczna", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 135,87 ha położonych na terenach gminy miasta Słupsk i gminy Słupsk. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Pomorska Agencja Rozwoju Regionalnego SA z siedzibą w Słupsku. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 700 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 20% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 20% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca roku i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Pomorskiej Agencji Rozwoju Regionalnego SA z siedzibą w Słupsku w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 905) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC SŁUPSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Kompleks Słupsk 1 - Obręb 01 - ark. mapy 5 działki nr 58/3, 60/2 Opis granic rozpoczęto od pkt nr 1 położonego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 58/3. Przesuwając się w kierunku północnym wzdłuż granicy pomiędzy działkami 58/4 i 58/3 dochodzimy do pkt nr 2. W pkt nr 2 granica skręca w kierunku wschodnim do pkt nr 3. Z pkt 3 granica biegnie w kierunku północnym i przechodząc przez pkt 4 dochodzi do pkt 5, który znajduje się w miejscu styku działek nr 59 (torowisko PKP), dz. nr 58/4 i dz. nr 60/2. W pkt nr 5 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnąc zachodnią stroną torowiska (dz. nr 59 - PKP) dochodzi do pkt nr 6. Na odcinku 6-7 kompleks nr 1 SSE graniczy z drogą (dz. nr 65/1). Granicę na odcinku 7-8 określa granica między działkami o numerach 60/2 i 61/3. Z punktu nr 8 poprzez punkty nr 9, 10, 11 i 12 granicę kompleksu wyznacza granica drogi - dz. nr 62/3. Z punktu nr 12 granica kompleksu nr 1 SSE biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy działki nr 62/4 do pkt nr 1 od którego rozpoczęto opis granic tego kompleksu. Kompleks Słupsk 2 - Obręb nr 01, ark. mapy 5 działki nr 58/5, 58/6, 69, 4/3 Opis granic rozpoczynamy od pkt nr 13, który jest najbardziej wysuniętym na południe punktem granicznym kompleksu nr 2 SSE. Z pkt nr 13 granica biegnie w kierunku północnym na odc. długości ok. 500 m stanowiąc granicą pomiędzy działkami nr 52/10 i 58/5. Z pkt nr 14 poprzez pkt 15 do pkt nr 16 granicę na odcinku ok. 170 m stanowi linia rozgraniczająca działki nr 58/5 i 52/5. W pkt nr 16 granica skręca do pkt nr 16a w kierunku południowo-wschodnim i na odcinku ok. 100 m biegnie wzdłuż granicy działek nr 58/5 i 4/6. W pkt 16a zmienia kierunek na północno-wschodni, biegnie na odległość ok. 120 m do pkt nr 16b wzdłuż granicy działek nr 4/3 i 4/6. Z pkt 16b granica kompleksu biegnie poprzez pkt. nr 16c i 16d wzdłuż granicy działek nr 4/3 i 4/6 do pkt nr 17a. Na odcinku 17a-17 granica kompleksu biegnie po granicy działek nr 58/5-4/6, w pkt 17 dochodzi do działki nr 59 (PKP - torowisko). Z pkt nr 17 granica biegnie w kierunku południowym zachodnią stroną działki nr 59 (PKP) i dochodzi do pkt nr 18. W pkt nr 18 granica skręca pod kątem prostym w kierunku zachodnim i dochodzi do pkt nr 19 (odcinek 18-19 ok. 100 m). W pkt 19 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim załamując się w punkcie nr 20 dochodzi do pkt nr 21, z pkt nr 21 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku południowym do pkt nr 13, skąd rozpoczęto opis granic kompleksu nr 2 SSE. Na odcinku 18-19-20-21-13 granicę kompleksu wyznacza linia graniczna pomiędzy działkami nr 69 i 58/4. Kompleks Słupsk 3 - Obręb 01 - ark. mapy 1 Opis granic rozpoczynamy od pkt nr 25 znajdującego się u zbiegu granic działek nr 4/6, 45 (torowisko PKP) i działki nr 4/2. Z tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż działki nr 4/6 do pkt nr 26 i dalej w tym kierunku (ok. 50 m) do pkt nr 22. W tym punkcie granica tego kompleksu zmienia bieg na kierunek północny i wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 4/5 i 4/2 biegnie do punktu nr 23. Punkt nr 23 znajduje się na krawędzi drogi (dz. nr 5). W punkcie nr 23 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż południowej granicy drogi (granica pomiędzy działkami nr 5 - droga i dz. nr 4/2) dochodząc do punktu nr 4. Punkt nr 24 znajduje się na granicy torowiska PKP (dz. nr 45) oraz zbiegu linii granicznych działek nr 5 - droga i 4/2. Od punktu nr 24 do punktu nr 25 granica kompleksu biegnie w kierunku południowym zachodnią stroną torowiska PKP - dz. nr 45 i dochodzi do pkt nr 25, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu nr 3 SSE. Kompleks Słupsk 4 - Obręb 01 - ark. mapy 1 działki nr 6, 7, 8/1, 9/1, 9/4, 9/3 Opis granic rozpoczynamy od pkt nr 32 stanowiącego najbardziej wysunięty na południe punkt działki nr 6 stanowiący punkt zbiegu linii granicznych działek nr 6, 5 - droga i działki nr 10 - torowisko PKP. Z tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż drogi - dz. nr 5 (odc. ok. 420 m) do punktu 27. W pkt nr 27 granica załamuje się o kąt ok. 90° i biegnie w kierunku północnym wzdłuż granicy działek nr 6, 7, 8/1, 9/3, 9/4, 9/1 (punkty nr 28, 29, 30) do punktu nr 31. Odcinek granicy kompleksu nr 4 oznaczony punktami 27-31 jest jednocześnie granicą obrębu nr 01 i granicą administracyjną miasta Słupska. Od pkt nr 31 do pkt nr 32 granicę kompleksu nr 4 wyznacza zachodnia granica działki nr 10 - PKP. Kompleks Słupsk 5 - Obręb 01 - ark. mapy 4 działki nr 46/30, 46/43, 46/44, 46/25, 133, 132, 46/19, 46/34, 46/38, 46/40, 44/3, 46/39, 46/32, 44/2, 49 Opis granic rozpoczęto od pkt nr 33 położonego w południowym narożniku działki nr 46/30 u zbiegu dwóch działek będących torowiskami PKP. Dalej granica kompleksu biegnie w kierunku północnym wschodnią granicą działki nr 59 będącej torowiskiem kolejowym relacji Słupsk-Ustka, na odcinku ok. 1600 m. Wzdłuż torowiska PKP dochodzimy do punktu nr 34. Punkt nr 34 znajduje się u zbiegu linii granicznych działek nr 44/3, 45 - PKP oraz działki nr 41 - droga. W punkcie nr 34 granica załamuje się pod kątem ok. 70° i dalej biegnie w kierunku południowo-wschodnim południową granicą drogi - dz. nr 41 na odcinku ok. 340 m dochodząc do pkt nr 35. Następnie na odcinku pomiędzy punktami nr 35 i 36 granicę stanowi odcinek ok. 12 m będący granicą pasa drogowego ul. Portowej - dz. nr 28. Odcinek granicy kompleksu nr 5 oznaczony punktami nr 36-37 wyznacza zachodnia granica działki nr 42, dalej w punkcie nr 37 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 42 z dz. nr 44/2 (odc. ok. 60 m) do pkt nr 38. Granica kompleksu załamuje się pod kątem ok. 90° i biegnie w kierunku południowym wzdłuż linii granicznej pomiędzy działkami nr 44/2 i 43 (ok. 65 m) do pkt nr 39. W punkcie nr 39 ponownie następuje załamanie przebiegu granicy pod kątem ok. 90°, tym razem w kierunku południowo-wschodnim i wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/43 i 43 dochodzimy do pkt nr 40 (odc. ok. 105 m). Punkt nr 40 znajduje się na granicy pasa drogowego ulicy Portowej - dz. nr 47/2 u zbiegu granic działek nr 43 i 46/43. Następnie granica kompleksu nr 5 biegnie wzdłuż ulicy Portowej przez ok. 150 m do punktu oznaczonego nr 41. W tym punkcie granica kompleksu załamuje się pod kątem ok. 80° i biegnie w kierunku południowo-zachodnim granicą między działkami nr 46/13 i 46/43 do pkt nr 42, dalej załamując się pod kątem ok. 90° przyjmuje kierunek południowo-wschodni i dochodzi do pkt nr 43 (ok. 75 m). Następnie w pkt 43 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim przez odcinek ok. 70 m biegnie w tym kierunku do pkt nr 44. Z punktu nr 44 granica kompleksu biegnie do pkt nr 45, załamuje się w tym punkcie pod kątem ok. 70° i kierując się w stronę północno-wschodnią (ok. 100 m) dochodzi do pkt nr 46, dalej załamuje się pod kątem ok. 90° i na odcinku ok. 205 m biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 47, następnie załamuje się pod kątem ok. 90° i na odcinku ok. 130 m biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 48; w tym punkcie kierunek przebiegu granicy ulega zmianie na północny (odcinek ok. 40 m) i dochodzimy do pkt nr 49. Opisany wyżej odcinek granicy kompleksu nr 5 oznaczony punktami 41-42-43 wyznacza granica pomiędzy działkami nr 46/13 i 46/43; odcinek granicy oznaczony punktami nr 43-44-45-46 wyznacza linia przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 46/11 i 46/43, natomiast odcinek oznaczony punktami nr 46-47-48-49 pokrywa się z granicą pomiędzy działkami nr 46/31 i 46/43. Punkt nr 49 jest punktem zbiegu granic działek nr 46/31, 46/43 oraz 46/32. Granica opisywanego kompleksu nr 5 z tego punktu biegnie na odcinku ok. 170 m w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy pomiędzy działkami 46/31 i 46/32 (równolegle do ul. Portowej w kierunku Ustki) do punktu nr 50. W tym punkcie granica ulega załamaniu w kierunku wschodnim (odc. ok. 8 m) do punktu nr 51 i dalej biegnie w kierunku południowo-wschodnim krawędzią ulicy Portowej (granica pomiędzy działkami nr 47/2 - droga i działką nr 46/32) do pkt nr 52. W punkcie nr 52 następuje załamanie granicy kompleksu pod kątem 90° w kierunku południowo-zachodnim zgodnie z przebiegiem granicy działki nr 46/32 dochodząc do pkt nr 53. Od tego punktu granice kompleksu stanowi granica ul Portowej - dz. nr 47/2 z działką nr 133 dochodząc do punktu nr 54. W punkcie nr 54 granica kompleksu załamuje się pod kątem zbliżonym do 90° i biegnąc wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 133 i 46/22 (ok. 65 m) w kierunku południowo-zachodnim dochodzi do punktu nr 55. Następnie z pkt nr 55 będącego punktem zbiegu linii granicznych działek nr 133, 46/22 i 46/43 granicę kompleksu wyznacza granica działek nr 46/22 i 46/43 (ok. 130 m) dochodząc do punktu nr 56, dalej załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do pkt nr 57 (ok. 35 m). W tym punkcie załamuje się w kierunku południowym (odcinek ok. 35 m) i dochodzi do pkt 58. Odcinek granicy oznaczony punktami nr 56-57-58 pokrywa się z odcinkiem granicy pomiędzy działką 46/43 i działką 46/36. Wychodząc z punktu nr 58 - granicę kompleksu wyznacza granica pomiędzy działkami nr 46/36 i 46/44 - dochodzimy do punktu nr 59 i dalej wzdłuż granicy pomiędzy działkami 46/9 i 46/44 w kierunku wschodnim do punktu nr 60. W tym punkcie następuje zmiana kierunku przebiegu granicy o kąt zbliżony do 180° i biegnie ona wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/44 i 48/7 do punktu nr 61. Następnie z pkt nr 61 poprzez pkt 62, 63, 64 do pkt nr 65 granicę kompleksu wyznacza granica pomiędzy działkami nr 46/43 i 48/7. Punkt nr 65 jest punktem zbiegu linii granicznych działek nr 48/7, 47/2 (ul. Portowa) i 46/43. Z punktu nr 65 granica na odcinku ok. 10 m biegnie krawędzią ulicy Portowej (dz. nr 47/2) dochodząc do punktu nr 66. Z punktu nr 66 granicę tego kompleksu stanowi granica pasa torowiska PKP z działką nr 46/43 i przez punkty 67 i 68 dochodzimy do pkt nr 69. Na odcinku pomiędzy punktem 69 i 33 granicą jest linia rozgraniczająca działkę PKP i działkę nr 46/30. Punkt nr 33 jest punktem, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu nr 5. W kompleksie nr 5 wyodrębniona jest pełna enklawa składająca się z działek nr 46/27 i 46/28, które nie wchodzą w skład terenów objętych zasięgiem SSE. Opis granic tego terenu rozpoczynamy w pkt nr 70, który jest punktem zbiegu linii granicznych działek nr 46/25, 46/28 i 46/43. Na odcinku 70-71 granicę strefy stanowi granica pomiędzy działkami nr 46/43 i 46/28. Dalej granicę kompleksu w zakresie oznaczonym punktami 71-72-73-74-75-76-77 do 78 stanowi granica pomiędzy działkami nr 46/3 i 46/27. Dalszy przebieg granicy kompleksu na odcinku oznaczonym punktami nr 78-79-80 jest zgodny z przebiegiem granicy pomiędzy działkami nr 49 i 46/27. Od punktu nr 80 granicę enklawy w kompleksie nr 5 stanowi linia graniczna biegnąca w kierunku wschodnim będąca granicą pomiędzy działkami 46/27 i 46/28 (stanowiącymi tę enklawę) a działką nr 46/43. Kompleks Słupsk 6 - Obręb 01 - ark. mapy 2 i 3 działki nr 38/30, 38/22 Opis granic kompleksu nr 6 rozpoczynamy od pkt nr 83 stanowiącego południowo-zachodni narożnik działki nr 38/30. Punkt ten znajduje się na przecięciu granicy pomiędzy działkami 38/30 i 38/14 z granicą działki nr 119/1 (ul. Borchardta). Z tego punktu granica kompleksu biegnie na północ granicą działek 119/1 i 38/30 do pkt nr 84 i dalej na północ granicą działek 119/1 i 38/22 do punktu 85 (odcinek 83-84-85 ok. 160 m). W punkcie 85 kierunek przebiegu granicy ulega zmianie na wschodni i biegnąc granicą działki nr 38/22 na odcinku ok. 60 m dochodzi do punktu nr 86. Od punktu nr 86 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim (ok. 500 m) do pkt nr 87 i wyznacza ją linia rozgraniczająca działkę 38/22 z działkami budowlanymi o numerach od 70 do 84 oraz fragmentami działki nr 119/1 - ulica Borchardta. W punkcie nr 87 granica kompleksu załamuje się pod kątem ok. 90° w kierunku wschodnim (ok. 20 m) kieruje się do punktu nr 88. Z pkt nr 88 przez pkt nr 89 do pkt nr 90 granica biegnie w kierunku północnym i dalej przechodząc przez punkty 91, 92, 93, 94, 95, 96 do 97 zmienia stopniowo kierunek na południowo-zachodni pokrywając się na tym odcinku (87-97) z linią graniczną pomiędzy działkami nr 38/22 i 39. Granicę kompleksu SSE pomiędzy punktami 97-98 do 99 (ok. 220 m) wyznacza granica pasa drogowego ulicy Portowej (w ramach arkusza nr 4 dz. nr 47/2, w ramach arkusza nr 2 dz. nr 28). W punkcie nr 99 granica kompleksu załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-wschodnim (ok. 90 m) i kieruje się do pkt nr 100 wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 27 i 26. W tym punkcie ponownie ulega załamaniu i na odcinku ok. 40 m biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 101 wzdłuż granicy działki nr 27. Poczynając od punktu nr 101 do punktu 138 granicę kompleksu nr 6 SSE wyznacza granica pasa rzecznego rzeki Słupia. W punkcie nr 138 granica odchodzi od pasa rzecznego i wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 38/22 i 38/13 ulegając zgodnie z jej przebiegiem załamaniom w punktach nr 139, 140, 141 dochodzi do pkt nr 142. Od pkt nr 142 do pkt nr 143 granice strefy stanowi wschodnia granica (ok. 8 m) pomiędzy działką nr 38/14 - droga a działką nr 38/22, następny odcinek granicy o długości ok. 200 m od pkt nr 143 do pkt nr 83 stanowi północna granica pomiędzy tymi działkami. Punkt nr 83 jest punktem, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu nr 6 SSE. Kompleks Włynkówko 1 - Obręb 033 - ark. mapy 1 działki nr 251/5, 251/14, 255, 251/13, 251/12, 251/11, 251/21 Opis granicy rozpoczynamy od pkt nr 1. Jest to południowy narożnik działki nr 251/12. Od punktu nr 1 do pkt nr 2 granica biegnie w kierunku zachodnim (ok. 240 m) wzdłuż linii granicznej między działkami nr 251/12 i 235. W punkcie nr 2 granica ulega załamaniu pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku północnym (ok. 50 m) do pkt nr 3 i dalej w kierunku zachodnim do pkt nr 4. Odcinek oznaczony punktami nr 2-3-4 pokrywa się z odcinkiem granicy pomiędzy działkami nr 250 i 251/12. Granica kompleksu oznaczona punktami o numerach 4-5-6-7 biegnie w kierunku północnym granicą drogi - dz. nr 230/4 od strony działek nr 251/12, 251/13 i 255. W punkcie nr 7 kierunek przebiegu opisywanej granicy ulega zmianie na południowo-wschodni i biegnie ona krawędzią drogi wzdłuż granicy z działkami nr 255, 251/14, 251/5 oraz 251/21. Granica ta jest oznaczona punktami o numerach 7-8-9-10-11-12. W punkcie nr 12 granica kompleksu zmienia kierunek przebiegu na południowo-wschodni i biegnie wzdłuż granicy dz. nr 251/21 działkami o numerach 251/15, 251/16, 251/17, 251/18, 251/19, 251/20, 251/8 - dr., 251/22 i jej przebieg oznaczony jest numerami 12-23 (dług. odc. ok. 340 m). Na odcinku granicy 23-24 biegnie ona w kierunku północno-wschodnim i wyznacza ją granica pomiędzy działkami nr 251/22 i 251/11. Od punktu nr 24 przez pkt 25 do pkt nr 1 granice kompleksu SSE wyznacza zachodnia krawędź drogi z działkami nr 251/11 i 251/12. Kompleks Włynkówko 2 - Obręb 033 - ark. mapy 1 działki nr 226/1, 226/2 Opis granic tego kompleksu zaczynamy od pkt nr 26 będącego punktem styku granicy pomiędzy działkami nr 226/2 i 227 a krawędzią drogi - dz. nr 230/3. Od tego punktu granica kompleksu biegnie w kierunku północnym do pkt nr 27 (ok. 90 m), w którym granica działek nr 226/2 i 227 styka się z terenem kolejowym - dz. nr 294. Od tego punktu granica kompleksu biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż linii rozgraniczającej torowisko kolejowe z działkami nr 226/2 i 226/1 do pkt nr 28 (ok. 280 m). Od pkt nr 28 przez pkt nr 29 do pkt nr 26 granica kompleksu biegnie w kierunku północno-zachodnim i stanowi ją północna krawędź drogi dz. nr 230/3 granicząca z działkami nr 226/2 i 226/1. Kompleks Włynkówko 3 - Obręb 033 - ark. mapy 1 działki nr 230/7, 251/9 Kompleks stanowią dwie działki. Granicę oznaczoną punktami nr 30-31 wyznacza linia graniczna rozgraniczająca działkę nr 230/7 z drogą - dz. nr 251/8 przebiegająca w kierunku północno-zachodnim na odcinku ok. 20 m. Granica w pkt nr 31 zmienia kierunek na północny i na odcinku 31-32 wyznacza go granica pomiędzy działkami nr 251/9 i 251/8 - droga. Długość tego odcinka wynosi ok. 40 m. W pkt nr 32 kierunek przebiegu granicy kompleksu ulega zmianie na północno-wschodni i również jest wyznaczony przez linie graniczną działek nr 251/8 i 251/9 (ok. 50 m) dochodząc do pkt nr 33. Granica od pkt nr 33 kieruje się do pkt nr 29 leżącego na granicy administracyjnej m. Słupska. Na odcinku 29-28 (ok. 90 m) kompleks Włynkówko 3 graniczy z kompleksem Słupsk 4. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice". (Dz. U. Nr 135, poz. 906) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą Specjalna Strefa Ekonomiczna "Starachowice", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 123,77 ha położonych na terenie miasta Starachowice. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Specjalna Strefa Ekonomiczna "Starachowice" SA z siedzibą w Starachowicach. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. 1. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. 2. Podmiot, który prowadził działalność gospodarczą na terenie, na którym następnie ustanowiono strefę, może nadal prowadzić działalność gospodarczą na jej terenie bez zezwolenia, z wyłączeniem działalności określonej w § 3. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10 % i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice" SA w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 906) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ "STARACHOWICE" Opisywany obszar strefy ekonomicznej (SSE), zlokalizowany w północnej części Starachowic, obejmuje swym zasięgiem nieruchomości gruntowe zabudowane, uwidocznione w ewidencji gruntów w obrębie nr 01 o łącznej powierzchni 123,7700 ha. Opis granicy rozpoczęto od punktu nr 1035 zlokalizowanego w północnym narożniku działki o numerze ewidencyjnym 162/2, wspólnego dla działek oznaczonych geodezyjnymi nr 2 i 3. Od punktu nr 1035 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim poprzez punkt nr 1150 do 1148. W punkcie nr 1148 załamuje się pod kątem prostym w kierunku wschodnim i biegnie przez punkt nr 1106 do punktu nr 1151. Odcinek od punktu nr 1035 do punktu 1151 stanowi granicę działek o numerach ewidencyjnych 3 i 162/2. Z punktu nr 1151 granica biegnie w kierunku południowym do punktu nr 1139, w którym załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie w linii łamanej przez punkty nr 1138, 1111, 1112, 1136, 281, 280, 1228, 1189 do punktu nr 1190. Wyżej opisany odcinek stanowi granicę działki nr 162/2 z działkami nr 28, 29, 21, 22, 24, 25. Od punktu nr 1190, który jest punktem granicznym pomiędzy działkami nr 162/2, 25, 15 i 328, granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim prawą stroną toru kolejowego o numerze ewidencyjnym działki 328, poprzez punkty nr 1219, 1221, 1224, 1227 do punktu nr 1191, następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku wschodnim do punktu nr 1456. W punkcie nr 1456 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty nr 1595, 1591, 1462, 0137, 794, 795 do punktu nr 796, stanowiąc granicę między działkami nr 329, 381, 327/20 i 327/18. Od punktu nr 796 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie przez punkt graniczny nr 797 do punktu nr 0136, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty graniczne nr 1455, 1442, do punktu nr 11/66. Wyżej opisany odcinek stanowi granicę między działką nr 327/19 z działkami nr 327/18, 332, 347, 350. Z punktu granicznego nr 1166 granica biegnie w kierunku zachodnim do punktu nr 1157, gdzie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i przez punkty nr 792, 1156, 1155, 1113, 1096 do punktu nr 1095. W punkcie nr 1095 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty nr 1454, 1452, 1449 do punktu nr 023. Odcinek granicy od punktu nr 1166 do punktu nr 023 stanowi granicę między działkami ewidencyjnymi 327/19, 327/30, 727/7 i działkami nr 351, 352, 327/3, 724, 727/3. Od punktu nr 023 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu nr 024, który jest punktem granicznym działek nr 727/3, 727/5, 729/11. Od punktu nr 024 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie w linii łamanej przez punkty nr 1568, 1569, 1570, 1571 do punktu nr 1572. Odcinek od punktu nr 024 do punktu nr 1572 stanowi granicę między działką nr 729/15, a działkami nr 727/5, 730, 732. W punkcie nr 1572 granica załamuje się w kierunku wschodnim i poprzez punkty nr 0155, 1573 biegnie do punktu nr 1574, gdzie pod kątem prostym załamuje się w kierunku północnym i przez punkty nr 1576, 2372, 1585, 1586 biegnie do punktu nr 1559, załamuje się w kierunku wschodnim i przez punkty nr 1583 i 1584 biegnie do punktu granicznego nr 2-30. Od punktu nr 2-30 załamuje się w kierunku południowym i linią łamaną poprzez punkty 2-31, 2-32, 2-33 biegnie do punktu nr 1582. Opisany odcinek granicy od punktu nr 1572 do punktu nr 2-30 stanowi granicę między działkami nr 729/15, 729/11 i 734 a działkami nr 732, 731, 730, 733. Od punktu nr 2-30 do punktu nr 1582 granica przebiega między działką nr 734 a granicą obrębu nr 02, prawą stroną ulicy Radomskiej. Od punktu nr 1582, który jest punktem granicznym działek nr 734 i 729/11 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy obrębu ewidencyjnego nr 01 i 02, ul. Radomską linią łamaną przez punkty nr 2-34, 2-35, 2-36, 2-37, 2-38, 2-39, 2-40, 2-41, 2-42, 2-43, 2-44, 2-45, 2-46, do punktu nr 2-47 i stanowi granicę ewidencyjną działek nr 729/11, 729/15 i 3/2. W punkcie nr 2-47 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przez punkty nr 0138, 0139 biegnie do punktu 1664, następnie załamuje się w kierunku zachodnim i przez punkty nr 1665 i 1666 biegnie do punktu nr 1667, gdzie załamuje się w kierunku północnym do punktu nr 0140. Odcinek od punktu nr 2-47 do punktu nr 0140 stanowi granicę między działką nr 729/15, a działkami nr 742, 729/14, 740, 729/13. Następnie w punkcie nr 0140 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną po południowej stronie muru oporowego przez punkty nr 1008, 1009, 1010, 1011, 1012, 1013 do punktu nr 1043. Odcinek od punktu nr 0140 do punktu nr 1043 stanowi granicę między działką 729/13 a działkami 729 i 738. Od punktu nr 1043 granica SSE biegnie w kierunku północno-wschodnim prawą stroną drogi przez punkty nr 1738, 1739, 1741, 1745, 1746, 1747, 1749, 1751, 1764, 1765, 1766, 076 do punktu nr 1767, następnie załamuje się w kierunku zachodnim przez punkt nr 1768 do punktu nr 1753, przecina drogę dojazdową i biegnie przez punkty nr 1763, 1762 do punktu nr 1761, załamuje się w kierunku północnym i przez punkty nr 1760, 1759, 1758, 019, 020, 0141, 0142, 0143, biegnie do punktu nr 0144. Odcinek granicy od punktu nr 1043, do punktu nr 0144, stanowi granicę między działkami ewidencyjnymi nr 727/10 i 735/5, a działkami nr 738, 727/3, 727/9, 736, 735/1, 735/2 i 735/4. W punkcie granicznym nr 0144 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkty nr 1511, 1512, 1514 do punktu nr 1515. Odcinek od punktu nr 0144 do punktu nr 1515 jest granicą między działką 728/4 a drogą o numerze 727/10. Od punktu nr 1515 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną po zachodniej krawędzi muru oporowego poprzez punkty nr 0146, 0147, 0148, 0149 do punktu nr 0150 i dalej linią prostą przez punkt nr 1518 do punktu nr 0151 i dalej w kierunku zachodnim południową stroną drogi przez punkt nr 0152 do punktu nr 0153. Odcinek od punktu nr 1515 do punktu nr 1518 jest granicą między działkami 728/3 i 728/4, od punktu nr 1518 do punktu nr 0153 między działką 727/20 a działkami nr 727/7 i 327/32. Od punktu nr 0153 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i do punktu nr 0154 przebiega środkiem drogi. W punkcie nr 0154 załamuje się w kierunku zachodnim do punktu nr 1620, następnie pod kątem prostym załamuje się w kierunku południowym i przez punkt nr 1618 biegnie do punktu nr 1251. Odcinek od punktu nr 0153 do punktu nr 1251 jest granicą między działką 727/10 a działkami nr 727/8, 726 i 725. Z punktu nr 1251 granica biegnie w kierunku zachodnim przez punkty nr 1250, 1245, 1244, 1243 do punktu 697, następnie załamuje się w punkcie 697 w kierunku południowym i przez punkt nr 696 biegnie linią prostą do punktu nr 692, następnie załamuje się w punkcie nr 692 pod kątem prostym w kierunku zachodnim przez punkt nr 583 do punktu nr 0147. Odcinek od punktu nr 1251 do punktu nr 0147 stanowi granicę działek nr 725, 327/15 i 327/1 z działką nr 327/32. Od punktu nr 0147 granica biegnie w kierunku południowym zachodnią stroną działki nr 327/32 poprzez punkt nr 0149 linią prostą. W punkcie nr 0149 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną między działkami nr 1605, 1604, 1603, 1602, 1601, 1600, 1599, 1596, 1575, 1531, 1528, 1461, 1459 do punktu nr 1765, gdzie załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 327/31 przez punkty nr 1833, 1733, 1732, do punktu nr 1597. Od punktu nr 1597 załamuje się w kierunku zachodnim poprzez punkt nr 1598 do punktu nr 0149, gdzie załamuje się w kierunku północnym do punktu nr 0150 i w punkcie nr 0150 załamuje się pod kątem prostym w kierunku zachodnim do punktu nr 0151 i przebiega południową granicą działki 327/30, graniczącą z działką 327/29. Następnie od punktu nr 0151 przebiega linią prostą w kierunku zachodnim przez punkty nr 0152, 0153 do punktu nr 0154 i stanowi północną granicę działki nr 163/2 z działką nr 163/1. Następnie od punktu nr 0154 poprzez punkty nr 305, 306, 307 do punktu nr 1255 granicę stanowi prawa strona ulicy Strzelniczej nr działki 504. Od punktu nr 1255 granica przebiega linią łamaną w kierunku północnym przez punkty nr 1254, 1253, 1014, 1015, 1016, 1017 do punktu nr 1018 i stanowi granicę między działką nr 146 będącą w zarządzie Lasów Państwowych - Nadleśnictwa Starachowice z działkami nr 163/1 i 162/2. Od punktu nr 1018 załamuje się w kierunku północno-wschodnim i przebiega linią łamaną poprzez punkty nr 1041, 1038, 1037, 1036 po północnej granicy działką nr 114 i 162/2 do punktu nr 1035, od którego rozpoczęto opis granicy specjalnej strefy ekonomicznej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 135, poz. 907) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Tarnobrzeska Specjalna Strefa Ekonomiczna EURO-PARK WISŁOSAN", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 609,03 ha położonych na terenach miasta i gminy Nowa Dęba, miasta Tarnobrzeg, miasta i gminy Staszów, gminy Tuczępy i miasta Stalowa Wola. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Agencja Rozwoju Przemysłu SA z siedzibą w Warszawie. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92), i jednocześnie nie są podejmowane przez podmiot działający na terenie strefy przed dniem jej utworzenia rzeczywiste działania mające na celu ograniczenie emisji tych zanieczyszczeń. § 4. 1. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. 2. Podmiot, który prowadził działalność gospodarczą na terenie, na którym następnie ustanowiono strefę, może nadal prowadzić działalność gospodarczą na jej terenie bez zezwolenia, z wyłączeniem działalności określonej w § 3. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Agencji Rozwoju Przemysłu SA z siedzibą w Warszawie w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 907) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU TARNOBRZESKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa Nowa Dęba, Obręb Nowa Dęba, ark mapy 10, 11, 12, 16, 17, 18, 6, 2, 3, 1, 22, 23, 24, 27, 28 Począwszy od punktu nr-1, który jest punktem granicznym miasta i gminy Nowa Dęba i gminy Majdan Królewski granica biegnie po ogrodzeniu Zakładu DEZAMET w kierunku wschodnim przez punkt Nr-2 do punktu Nr-3. Od punktu Nr-3 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty 4, 5, 6, do punktu nr-7. Od punktu nr-7 granica ponownie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkty o numerach od 8 do 17. W punkcie nr-17 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim dochodząc do punktu nr-18, który jest początkowym punktem granicznym nie ogrodzonego terenu zakładowej bocznicy kolejowej. Od punktu nr-18 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty o numerach 19, 20, 21 do punktu nr-22 i biegnie dalej nieznacznie skręcając w kierunku północno-wschodnim do punktu nr-23. Od punktu nr-23 granica biegnie w kierunku południowym do punktu nr-24. Punkty 23 i 24 są punktami granicznymi z terenem PKP. Od punktu nr-24 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr-25. Od punktu nr-25 granica nieznacznie skręca w kierunku południowo-zachodnim i przez punkty o numerach 26 i 27 biegnie do punktu nr 28, który wraz z punktem granicznym nr-18 zamyka teren nie ogrodzonej części zakładowej bocznicy kolejowej. Od punktu nr-28 granica biegnie ogrodzeniem w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr-29. Od punktu nr-29 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty 30 i 31 do punktu nr-32 i biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr-33. Od punktu nr-33 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty o numerach 34, 35, 36, 37, 38 do punktu nr-39. Od punktu nr-39 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr-40 do punktu nr-41. Następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr-42. Od punktu nr-42 granica biegnie skręcając w kierunku zachodnim do punktu nr-43. Od punktu nr-43 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr-44. Od punktu nr-44 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr-45. Od punktu nr-45 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr-46. Od punktu nr-46 granica biegnie południowo-zachodnią granicą działki o nr ewidencyjnym 161/15 przez punkty o numerach 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55 do punktu nr 56. Od punktu nr-56 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr-57. Od punktu nr-57 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim przechodząc przez ul. T. Kościuszki do punktu nr-58. Od punktu nr-58 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr-59. Od punktu nr-59 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim, wschodnią stroną ulicy płka Szypowskiego do punktu nr-60. Od punktu nr-60 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim wschodnią stroną ul. płka Szypowskiego przez punkty graniczne nr-61, 62, 63, 64 do punktu nr-65. Od punktu nr-65 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przecinając ulicę Metalowca, dochodzi do punktu nr-66. Od punktu nr-66 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po ogrodzeniu Zakładu do punktu nr-67. Od punktu nr-67 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr-68. Od punktu nr-68 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i przez punkty o numerach 69, 70, 71 biegnie do punktu nr-72, który jest punktem granicznym z terenem PKP. Od punktu nr-72 granica biegnie dalej w kierunku południowo-zachodnim przez punkty o numerach 73, 74, 75, 76 do punktu o nr-77, granicząc jednocześnie na tym odcinku z terenami PKP. Od punktu nr-77 granica biegnie w kierunku zachodnim do punktu nr-78, który jest punktem granicznym z gminą Majdan Królewski. Od punktu nr-78 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr-79 i dalej południowym brzegiem rowu przez punkty o numerach 80 i 81 do punktu nr-82 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim. Od punktu nr-82 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim zewnętrznym brzegiem drogi przez punkty o numerach od 83 do 95. Od punktu nr-95 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr-96. Od punktu nr-96 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkt graniczny nr-97 do punktu nr-98. Od punktu nr-98 granica załamuje się w kierunku zachodnim i przebiega przez punkt nr-99 do punktu nr-100. Od punktu granicznego nr-100 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i dalej przez punkty o numerach 101 i 102 dobiega do punktu nr-1, od którego rozpoczęto opis granic. Podstrefa Stalowa Wola, Obręb nr 6 Stalowa Wola, ark. mapy 2, 3, 5, 6 Punkt 1 granicy znajduje się na linii przedłużenia południowej krawędzi pasa drogowego od ob. 199 do Tlenowni (obiekt nr 417) do przecięcia z bramą wyjazdową z Huty Stalowa Wola (HSW) na ob. Tlenowni. Dalszy przebieg granicy pokrywa się z północną i wschodnią granicą działki 103/3. Punkty od 2-15 odpowiadają kolejnym granicznikom działki 103/3: 604059-604055, 317697, 316920-316913, 608440. Punkt 15 (granicznik 608440) jest płn.-wschodnim narożnikiem dz. 103/4, od niego granica SSE biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż granicy między działkami 103/3 i 103/4. Punkty od 15-20 odpowiadają granicznikom 608440-608435. Punkt 20 znajduje się na zewnętrznym ogrodzeniu HSW, w miejscu przecięcia się północnej granicy działki 103/4 i wschodniej granicy dz. 102/19. Dalej granica biegnie na południe ogrodzeniem HSW, pokrywającym się ze wschodnią i południową granicą działki 102/19. Punkty 20-24 odpowiadają kolejnym granicznikom 608435, 604074-604076, 608400. Od pkt 24 granica biegnie w kierunku zachodnim, wzdłuż północnej granicy dz. 102/2, aż do jej płn.-zachodniego narożnika (p. 25). Od punktu 25 granica biegnie w kierunku północnym po ogrodzeniu ob. 1508 od strony zachodniej do punktu przecięcia przedłużenia południowego odcinka ogrodzenia podstacji RPZ-3 do punktu 28. Od tego miejsca granica załamuje się w kierunku zachodnim wzdłuż ogrodzenia podstacji RPZ-3 od strony południowej - do pkt 29. Dalej granica biegnie w kierunku północnym po zachodniej części ww. ogrodzenia do punktu 31. W punkcie 31 granica załamuje się w kierunku zachodnim po południowej granicy konturu lasu obok ob. 500 do przecięcia z zachodnią granicą tego konturu lasu - do punktu 32. Od punktu 32 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż ww. granicy lasu do punktu 33. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku zachodnim do przecięcia ze wschodnią krawędzią pasa drogowego do bramy nr 3 - do punktu 34. Od punktu 34 granica biegnie w kierunku północnym wschodnią krawędzią ww. pasa drogowego do punktu 36, w którym przecina się z południową krawędzią pasa drogowego do ob. Tlenowni. W punkcie 36 granica załamuje się w kierunku wschodnim do miejsca, w którym przecina się z przedłużeniem zachodniego ogrodzenia podstacji RPZ-0 - do punktu 37. Dalej w kierunku południowym do punktu 38, który pokrywa się z granicznikiem nr 608487, będącym północno-zachodnim narożnikiem działki 102/13. Od punktu 38-45 granica pokrywa się z północną granicą dz. 102/13. Kolejnym punktom granicy odpowiadają graniczniki 608487-608494. Punkt 46 jest na przecięciu linii wyznaczonej przez punkty 44-45 biegnącej na wschód z linią wschodniego ogrodzenia podstacji RPZ-0, dalej na północ do przecięcia z południową krawędzią pasa drogowego do Tlenowni - do punktu 47. Od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim do punktu 48, będącego zachodnim narożnikiem dz. 102/6 - granicznikiem 608434. Dalszy odcinek granicy pokrywa się z zachodnią i północną granicą dz. 102/6. Punkt 50 znajduje się w północno-wschodnim narożniku dz. 102/6 (granicznik 608419). Z tego miejsca biegnie ostatni odcinek granicy do punktu 1. Obręb nr 6 Stalowa Wola, ark. mapy 5 Pierwszy punkt granicy kompleksu znajduje się w ogrodzeniu HSW i jest płn.-zach. narożnikiem działki 102/11 - granicznikiem 608475. Oznaczono go cyfrą 101. Od p. 101 granica biegnie w kierunku wschodnim, północną granicą dz. 102/11, poprzez kolejne punkty 102-106. Punktom 102-106 odpowiadają punkty graniczne 608476-608480. Punkt 106 stanowi północno-wsch. narożnik dz. 102/11, od tego miejsca granica załamuje się w kierunku południowym, wzdłuż placu należącego do ob. 1350 do p. 107. Dalej granica biegnie w kierunku płd.-zach. do punktu 108, który znajduje się w narożniku betonowego placu należącego do ob. 1350, dalej poprzez punkty 109 i 110 po konturze ww. placu wzdłuż torów kolejowych biegnących do bramy wyjazdowej do pkt 112. Odcinek granicy od p. 109-112 przebiega wzdłuż terenu ob. 1350 i granicy lasu znajdującego się na płd. wschód od działki 102/11. Odcinek 106-112 równocześnie jest wschodnią granicą działki; kolejnym punktom 109-112 odpowiadają numery graniczników 608480-608486. Punkt 112 znajduje się w zewnętrznym ogrodzeniu HSW - bramie wyjazdowej. Od tego punktu, aż do p. 117 granica biegnie po narożnikach ogrodzenia zakładu; kolejnym punktom granicy 113-118 odpowiadają graniczniki o nr 604090-604086. Punkt 118 jest płn.-zach. narożnikiem działki 106 (gr. 604086). Od pkt 118 do p. 121 granica pokrywa się z granicą wschodnią i południową dz. 77/9. Punkt 121 jest płd.-wschodnim narożnikiem działki 77/6. Od tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim południowymi bokami działek 77/6, 77/5, 77/2, 77/1 do p. 122, który jest płd.-zachodnim narożnikiem dz. 77/1. Dalej granica biegnie w kierunku północnym do p. 123 będącego płn.-zach. narożnikiem dz. 77/1. Odcinek granicy od 118-123 stanowi granicę między lasami HSW a lasami Nadleśnictwa Rozwadów. Punkty 124-130 usytuowano na charakterystycznych załomach dz. 77/7 - czyli drogi łączącej działki 77/1-6 z drogą St. Wola-Bojanów - włączając ją do strefy. Punkt 130 znajduje się w miejscu styku dz. 77/7 i dz. 77/9. Dalej granica biegnie do p. 131, będącego płd.-zachodnim narożnikiem dz. 102/11 (gr. 604092) znajdującego się w ogrodzeniu zewnętrznym HSW. Od tego punktu biegnie ostatni odcinek granicy, do p. 101 po ogrodzeniu HSW, zachodnią granicą działki 102/11. Podstrefa Staszów Obręb Krzywołęcz, ark. mapy 1 i obręb Grzybów, ark. mapy 1 (Rejon I podstrefy) Granica rejonu pierwszego leżącego w obrębie Krzywołęcz (dz. nr 71/5) i Grzybów (dz. nr 1383 i 1384) biegnie zachodnio-północną granicą działki nr 71/5 od punktu 1 do punktu 2, gdzie załamuje się i biegnie północno-wschodnią granicą tej działki do punktu 3. Z punktu 3 będącego wschodnim narożnikiem działki granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu 4 stanowiącego północny narożnik działki nr 1383, a dalej w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy tej działki, przez punkt 5, wzdłuż granicy działki nr 1384 do punktu 6 stanowiącego południowy narożnik działki nr 1384. Z punktu 6 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki nr 1384 do punktu 7 będącego zachodnim narożnikiem tej działki i jednocześnie południowym narożnikiem działki 71/5, stąd biegnie do załamania w punkcie 8, gdzie skręca w kierunku północnym do punktu 9. Dalej granica biegnie wzdłuż południowej granicy działki 71/5 i zamyka się w punkcie wyjściowym, tj. w punkcie nr 1. Obręb Grzybów, ark. mapy 2 (Rejon II i IIa podstrefy) Granica biegnie od punktu 1 do punktu 3 wzdłuż drogi krajowej Staszów-Kraków, przylegającej na tym odcinku do działki 1310 (od punktu 1 do punktu 2) i do działki 1313 (od punktu 2 do punktu 3). Następnie po załamaniu biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu 4, wzdłuż granicy pomiędzy działką 1313 i drogą krajową Grzybów-Tuczępy, a dalej granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i przez punkt 6 oddzielający działkę 1314 i działkę 1310 biegnie do punktu 7 będącego zachodnim narożnikiem działki 1310, skąd linią łamaną przez punkt 8 wzdłuż północno-zachodniej granicy działki 1310 do punktu 9 będącego północnym narożnikiem tej działki. Dalej granica biegnie wzdłuż drogi Grzybów-Krzywołęcz do punktu 10, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu 11, skąd po załamaniu biegnie w kierunku wschodnim i zamyka się w punkcie 1. Druga część leży po drugiej stronie drogi Grzybów-Tuczępy i w całości pokrywa się z granicami działek 1317/1 i 1317/3, wyznaczonych punktami 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19. Północna granica tych działek przylega do drogi Grzybów-Tuczępy, a granica wschodnia działki 1317/3 przylega do drogi Staszów-Kraków. Obręb Rzędów, ark. mapy 2 (Rejon III podstrefy) Począwszy od punktu 1 granica biegnie wzdłuż torowiska bocznicy zakładowej północną granicą działek 132/1, 132/3, 132/5 do punktu 2, gdzie po załamaniu biegnie wzdłuż drogi Grzybów-Tuczępy w kierunku południowo-wschodnim do punktu 3. Z punktu 3 biegnie w kierunku północnym do punktu 4, skąd biegnie wzdłuż torowiska bocznicy zakładowej, południową granicą działek 132/3 i 132/1 do punktu 5, gdzie załamuje się w kierunku północnym i wraca do punktu 1. Druga część obszaru leży po drugiej stronie drogi Grzybów-Tuczępy i granica biegnie wzdłuż tej drogi od punktu 6 do punktu 7, gdzie załamuje się i biegnie w kierunku południowym do punktu 8, skąd biegnie w kierunku zachodnim południową granicą działek 339/2 i 339/3 do punktu 9. Dalej po załamaniu biegnie w kierunku północnym do punktu 10, a następnie linią łamaną wzdłuż północnej granicy działki 339/3 do punktu 11 i po załamaniu w kierunku północnym do punktu 6. Obręb Dobrów, ark. mapy 3 i obręb Rzędów, ark. mapy 2 (Rejon IV podstrefy) Rejon IV położony jest w obrębie Dobrów (działki nr 149/1, 149/2, 149/3, 149/6, 149/7, 149/12) i Rzędów (działki nr 339/4, 339/5). Granica biegnie wzdłuż torowiska od punktu 1 linią łamaną, będącą jednocześnie południową granicą działek 339/4, 149/7, 149/2 do punktu 2, następnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu 3 i wzdłuż drogi Grzybów-Tuczępy w kierunku wschodnim do punktu 4. Dalej północną granicą torowiska do punktu 5, gdzie skręca w kierunku północnym do punktu 6, skąd północną granicą działek 149/3, 149/6, 339/5 i 339/4 linią łamaną biegnie do punktu 7, gdzie skręca na południe i zamyka się w punkcie 1. Obręb Dobrów, ark. mapy 2 (Rejon V podstrefy) Rejon V jest położony w obrębie Dobrów i składa się z działek 121/15 i 121/11. Granica biegnie od punktu 1 linią łamaną wzdłuż południowo-zachodniej granicy działek 121/15 i 121/11 (będącej jednocześnie granicą bocznicy kolejowej) do punktu nr 2, który jest najbardziej na zachód wysuniętym narożnikiem działki nr 121/11. Po załamaniu w punkcie 2 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu 3 i dalej w kierunku wschodnim do punktu 4 leżącego przy drodze lokalnej, wzdłuż której granica biegnie następnie w kierunku południowym do punktu 5. Tutaj granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie do punktu 6, gdzie po załamaniu się skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu 7, skąd linią łamaną biegnie do punktu 8 leżącego przy drodze Grzybów-Tuczępy. Dalej biegnie wzdłuż linii rozgraniczającej działkę nr 121/15 z drogą Grzybów-Tuczępy do punktu nr 1. Podstrefa Tarnobrzeg Obręb Nagnajów, ark. mapy 3 i obręb Chmielów ark. mapy 4, 8 Opis granicy rozpoczęto od pkt nr 1 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki ewidencyjnej nr 277/26, skąd granica obszaru biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 2 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki ewid. nr 277/13, a następnie przez pkt 3 zlokalizowany w południowo-wschodnim narożniku działki wzdłuż granicy działki do pkt nr 4 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 277/13. Od pkt nr 4 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt 5 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki ewid. nr 277/13. Między punktami 2, 3, 4 i 5 granica przebiega po granicy ewidencyjnej działki nr 277/13. W pkt nr 5 granica skręca w kierunku północno-wschodnim biegnąc wzdłuż południowo-wschodniej strony ul. Zakładowej - drogi gminnej o nr ewid. 137/1, będącej jednocześnie północno-zachodnimi granicami działek ewid. nr 277/26, 277/13, 277/20, 277/19, 277/18, 277/17, 277/10, i dochodzi do pkt nr 6 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki ewid. 277/10, gdzie skręca w kierunku wschodnim i dalej biegnie wzdłuż północnej granicy działki ewid. nr 277/10 do pkt nr 6a leżącego na granicy obrębów geodezyjnych Nagnajów i Chmielów. Od pkt nr 6a granica biegnie nie zamieniając kierunku wzdłuż południowej strony drogi "C" będącej działką ewid. nr 14/37 do pkt nr 7 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki ewid. nr 14/41. Od pkt 7 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy między działkami ewid. nr 14/41 i 14/42 do punktu nr 8 zlokalizowanego przy południowo-zachodnim narożniku działki ewid. nr 14/42. Od punktu nr 8 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim zamykając działkę ewid. nr 14/42 od strony południowej wzdłuż granicy między działkami ewid. nr 14/40 i 14/41 do punktu nr 9 zlokalizowanego przy torach kolejowych byłej łącznicy do Piaseczna położonego w północno-wschodnim narożniku działki ewidencyjnej 14/41. W punkcie nr 9 granica skręca w kierunku wschodnim i przecinając tory kolejowe dochodzi do punktu nr 10 zlokalizowanego w najdalej wysuniętym na wschód narożniku działki ewid. nr 14/41. Od pkt 10 skręca w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż północno-zachodniej granicy działek ewidencyjnych nr 1223/1, 1224/1, 1227, 1228, 14/43 obrębu Chmielów do pkt nr 11 zlokalizowanego przy drodze gminnej nr ewid. 1291 w obr. Chmielów jako pkt graniczny działek ewid. nr 14/43, 14/41, 1291. Od pkt 11 granica zakręca, biegnąc w kierunku wschodnim wzdłuż północnej strony drogi gminnej nr ewid. 14/4 będącej jednocześnie południową granicą działki ewid. nr 14/41, do pkt nr 11a położonego na granicy obrębu geodezyjnego Chmielów i Nagnajów. Od pkt 11a granica biegnie nadal wzdłuż północnej strony drogi gminnej nr ewid. 278/4 w obrębie Nagnajów stanowiącej jednocześnie południowo-zachodnie granice działek ewidencyjnych nr 277/14, 277/46, 277/43, 277/42, 277/38, 277/32, 277/27, 277/26 do pkt nr 1 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki ewidencyjnej nr 277/26 w obr. Nagnajów, od którego opis rozpoczęto. Obręb Machów, ark. mapy 10, 11 i obręb Nagnajów, ark. mapy 1, 3 Począwszy od punktu nr 12 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki ewid. nr 957/11 w obrębie geodezyjnym Machów granica obszaru strefy ekonomicznej biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia zakładu będącego jednocześnie północną granicą działki ewid. nr 957/11 przez pkt nr 12a i 12b do pkt 13 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki ewid. nr 957/11. Na odcinku między punktami 12a i 12b granica przebiega po północnej krawędzi działki ewid. nr 953. Od pkt nr 13 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działki ewid. nr 957/11 przez pkt nr 14, 15, 16 do pkt nr 17 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki ewid. nr 957/17, gdzie skręca w kierunku południowym i biegnąc wschodnią granicą działki ewid. nr 957/17 dochodzi do pkt 18 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki ewid. nr 957/17. Od pkt 18 granica strefy ekonomicznej biegnie północną stroną drogi zakładowej B, czyli działki ewid. nr 957/10 do pkt nr 19 zlokalizowanego jako północno-zachodni narożnik działki ewid. nr 957/10, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim biegnąc wzdłuż granicy działki ewid. do pkt nr 20 stanowiącego południowo-wschodni narożnik działki ewid. nr 899/6 położonej w obr. Machów. Granica dzieląca działkę 899 na 899/6 i 899/4 oznaczona pkt 20 i 21 stanowi w tym miejscu połączenie części wschodniej terenu KiZPS (Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki "Siarkopol" w Tarnobrzegu) z częścią zachodnią terenu Kopalni Machów. Następnie granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim zachodnią stroną drogi o numerach ewidencyjnych 899/4, 902 w obr. Machów i 137/1 obrębu Nagnajów o łącznej długości 325 m do punktu 22. Z punktu 22 granica skręca w kierunku zachodnim, biegnąc między działkami ewid. nr 500/2 i 502 do bramy wejściowej Kopalni Machów, gdzie załamanie to oznaczone jest pkt 23, następnie dalej w kierunku zachodnim do pkt 24, który stanowi narożnik ogrodzenia magazynu depozytowego. Z punktu 24 biegnie w kierunku południowo-zachodnim na długości 350 m do punktu 25, który jest na północnej części drogi oznaczonej nr ewidencyjnym 505. Z punktu 25 poprzez punkty 26, 27 do 28, które ograniczają drogę dojazdową o numerze ewidencyjnym 505, granica skręca na południowy zachód do punktu 29 stanowiącego najdalej na południe wysunięty narożnik działki ewid. nr 500/2. Następnie z pkt 29 poprzez pkt 30 do pkt 31 granica strefy biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 506 i 500/2 do styku z drogą państwową (Wisłostrada) nr ewidencyjny 494/1 obręb Nagnajów. Dalszy przebieg granicy dochodzi do pkt 32, który oddalony jest od pkt 31 o ok. 270 m na północ wzdłuż Wisłostrady. Z punktu tego granica skręca w kierunku wschodnim wzdłuż południowej strony drogi wewnątrzzakładowej biegnącej na wyrobisko Kopalni na odcinku 1 km do punktu 33, następnie w kierunku północnym 100 m do punktu 12, który to punkt jest punktem załamania granicy w kierunku wschodnim, od którego rozpoczęto opis. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew". (Dz. U. Nr 135, poz. 908) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą Specjalna Strefa Ekonomiczna "Tczew", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 102,26 ha położonych na terenie miasta gminy Tczew i gminy Tczew. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Specjalna Strefa Ekonomiczna "Żarnowiec-Tczew" sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio z godnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10 % i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec-Tczew" sp. z o.o. w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 908) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ TCZEW Specjalna Strefa Ekonomiczna Tczew zlokalizowana na gruntach o łącznej powierzchni 102,2580 ha, zlokalizowanych w województwie gdańskim na terenie gminy miejskiej Tczew i gminy wiejskiej Tczew. Specjalna Strefa Ekonomiczna Tczew obejmuje oddzielone od siebie tereny, zlokalizowane w gminie miejskiej Tczew i w gminie wiejskiej Tczew. 1. Teren ROKITKI zlokalizowany w gminie miejskiej Tczew i w gminie wiejskiej Tczew Teren zlokalizowany jest w południowo-zachodnim rejonie miasta na działkach ewidencyjnych położonych w obrębach: - dla terenów miasta Tczew - obręb 5, - dla terenów gminy wiejskiej Tczew - obręb Rokitki. Na szkicu 1 przedstawiono lokalizację i zarys granic terenu Rokitki Opis granic i terenu Począwszy od pkt 1 położonego na granicy działki ewidencyjnej 162, przy północnej stronie wschodniej bramy wjazdowej na teren obszaru, granica biegnie na południe, przecinając drogę wjazdową do pkt 2. Od pkt 2 biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 163/2 do pkt 3 na granicy z terenem PKP, następnie w kierunku południowym wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 163/2, 165/4 oraz terenów PKP poprzez pkt 4 do pkt 5. Od pkt 5 biegnie w kierunku zachodnim, wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 165/4 i 165/3 do pkt 6 na granicy z działką ewidencyjną 117 (granicy miasta i gminy wiejskiej), z kolei wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 117 poprzez pkt 7 do pkt 8 na granicy z działką ewidencyjną 120. Od pkt 8 biegnie w kierunku północnym wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 120 do pkt 9 położonym na południowym skraju drogi wewnętrznej - działki ewidencyjnej 116, następuje w kierunku wschodnim wzdłuż południowego skraju drogi do pkt 10 położonego na południowym skraju drogi z granicą miasta Tczew. Od pkt 10, przecinając poprzecznie drogę - działkę ewidencyjną 116, granica biegnie do pkt 11 położonego na północnym skraju drogi i granicy miasta Tczew. Od pkt 11 granica biegnie wzdłuż północnego skraju drogi (działki ewidencyjnej 116) do pkt 12 na wschodnim skraju działki ewidencyjnej 111 i drogi. Od pkt 12 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 111 i jej przedłużenia w kierunku północnym do pkt 13 z przecięciem się z granicą działki ewidencyjnej 112. Od pkt 13 położonego na granicy działki ewidencyjnej 112 i terenów kolejowych granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granic działek ewidencyjnych 112 i 109 do pkt 14 na granicy terenów miasta Tczew i gminy Tczew. Od pkt 14 granica biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/8, 23/16 do pkt 15, następnie w kierunku południowym wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/16 do pkt 16, z kolei wzdłuż granic działek ewidencyjnych 23/16 i 23/17 do pkt 17 na granicy z działką ewidencyjną 23/13 i od pkt 17 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/13 do pkt 18 na granicy działki ewidencyjnej 23/13 i 23/18 i od pkt 18 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/18 do pkt 19, z kolei w kierunku północnym do pkt 20 na granicy działek ewidencyjnych 23/18, 23/5 i 24 i od pkt 20 wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 23/5, 20/1 i 23/15 do pkt 21, następnie od pkt 21 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/15 do pkt 22 na granicy z działką ewidencyjną 23/5 i od pkt 22 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/5 do pkt 23, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 23/18 poprzez pkt 24 do pkt 25 na granicy z działką ewidencyjną 162 (droga). Od pkt 25 granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 162 (drogi) do pkt 1 (pkt wyjściowego). Powierzchnia terenu Rokitki wynosi 35,7965 ha. 2. Teren CZATKOWY zlokalizowany w gminie miejskiej Tczew Teren zlokalizowany jest w północno-wschodnim rejonie miasta, na działkach ewidencyjnych położonych w obrębie 2. Na szkicu 1 przedstawiono lokalizacje i zarys granic terenu Czatkowy Opis granic i terenu Począwszy od pkt 1, położonego na granicy działki ewidencyjnej 2/13 w rejonie skrzyżowania ulic Czatkowskiej i Szkolnej, granica terenu biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 2/13 do pkt 2, od pkt 2 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 2/13, poprzez pkt 3, 4, 5 i 6 do pkt 7 na granicy działki ewidencyjnej 7, następnie poprzez pkt 8 do pkt 9 na granicy działki ewidencyjnej 6/6 i od pkt 9 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 6/6 poprzez pkt 10 i 11 do pkt 12, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 7 z działkami ewidencyjnymi 6/7, 6/4, 6/8 i 6/9 do pkt 13 na granicy z działką ewidencyjną 6/7. Od pkt 13 granica biegnie wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 6/7 i 4/7 do pkt 14 na granicy działek ewidencyjnych 6/8 i 4/7, następnie poprzez pkt 15 do pkt 16 na granicy działek ewidencyjnych 4/7, 4/8 i 4/9, od pkt 16 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 4/8 poprzez pkt 17, 18, 19 do pkt 20 na granicy działek ewidencyjnych 4/8, 6/7 i 4/10, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 6/7 do pkt 21, z kolei od pkt 21 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 6/7 do pkt 22 na granicy działki ewidencyjnej 18/5. Od pkt 22 granica biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/5 w kierunku północno-wschodnim do pkt 23 na granicy z działką ewidencyjną 18/4, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/4 poprzez pkt 24 do pkt 25 na granicy działki ewidencyjnej 19/3, z kolei wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 19/3 w kierunku południowym do pkt 26 na granicy działki ewidencyjnej 18/7. Od pkt 26 wzdłuż granicy drogi - działki ewidencyjnej 18/7, w kierunku zachodnim do pkt 27 na granicy z działką ewidencyjną 18/3, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/3 poprzez pkt 28, 29 do pkt 30 na granicy z drogą - działką 18/7, z kolei przecinając poprzecznie drogę - działkę ewidencyjną 18/7 do pkt 31. Od pkt 31 biegnie wzdłuż granicy drogi - działki ewidencyjnej 18/7 poprzez pkt 32 do pkt 33 na granicy działki ewidencyjnej 18/6, z kolei od pkt 33 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/6 poprzez pkt 34 do pkt 35 na granicy działki ewidencyjnej 19/4 i skraju ul. Czatkowskiej. Od pkt 35 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 19/4 i ul. Czatkowskiej, w kierunku południowym do pkt 36, z kolei od pkt 36 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 19/4 i 18/5 poprzez pkt 37 do pkt 38 na granicy z działką ewidencyjną 20 (ogródkami działkowymi). Następnie biegnie w kierunku północno-zachodnim, wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/5 do pkt 39, z kolei od pkt 39 w kierunku północno-wschodnim do pkt 40 na granicy działek ewidencyjnych 12/1 i 18/5. Od pkt 40 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 18/5 do pkt 41 na granicy działek ewidencyjnych 18/5, 12/1 i 12/2, z kolei od pkt 41 w kierunku północnym wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 12/2 i 11/3 do pkt 42. Od pkt 42 biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 11/3 do pkt 43, z kolei od pkt 43 wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 11/3 i 13 do pkt 44 na granicy z drogą - działką ewidencyjną 9, następnie wzdłuż skraju drogi - działki ewidencyjnej 9 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 45. Przecinając poprzecznie drogę - działkę ewidencyjną 9 do pkt 46 na północnym skraju drogi - działki ewidencyjnej 9, następnie wzdłuż północnego skraju drogi - działki ewidencyjnej 9 do pkt 47 na granicy z działką ewidencyjną 3, z kolei w kierunku północnym wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 3 do pkt 48 na granicy działki ewidencyjnej 3. Od pkt 48 biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 3 do pkt 49, z kolei wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 3 i 4/1 do pkt 50 na granicy z działką ewidencyjną 4/2, a od pkt 50 w kierunku północno-wschodnim poprzez pkt 51 na granicy działki ewidencyjnej 2/2 do pkt 52 na skraju ul. Szkolnej, z kolei w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż skraju ul. Szkolnej poprzez pkt 53 leżący na granicy działek ewidencyjnych 2/2 i 2/13 do punktu wyjściowego 1. Powierzchnia terenu Czatkowy wynosi 66,4615 ha. Powierzchnia obszaru podstrefy Tczew obejmującego dwa (2) tereny: teren Rokitki i teren Czatkowy wynosi 102,2580 ha. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 135, poz. 909) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Warmińsko-Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 334,96 ha położonych na terenach gminy miasta Bartoszyce, miasta Dobre Miasto, gminy Bartoszyce i gminy Szczytno. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Warmińsko-Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna" SA z siedzibą w Olsztynie. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 350 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 20% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 20% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA z siedzibą w Olsztynie w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 909) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU WARMIŃSKO-MAZURSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Bartoszyce W skład kompleksu wchodzą trzy działki o numerach 105/3, 107/1, 107/4 - o łącznej powierzchni 16.0616 ha, ż tym że działka 107/1 oddzielona jest od pozostałych 25-metrowym pasem terenu przeznaczonym pod przyszłą ulicę. Podstawowa część kompleksu to działki 105/3 i 107/4 położone przy wyjeździe z m. Bartoszyce w kierunku m. Kętrzyna i rozciągające się w kierunku wschodnim na szerokość około 300 m między ulicami Kętrzyńską i Przemysłową. Północna granica kompleksu rozpoczyna się od punktu granicznego 18537, leżącego na południowej krawędzi ul. Przemysłowej i stanowiącego jednocześnie granicę działki 105/2. Z niego granica kompleksu przebiega południowym skrajem ulicy Przemysłowej w kierunku wschodnim poprzez utrwalone kamieniami betonowymi z krzyżem punkty nr 8567, 8568, 8594 do punktu 805, w którym znajduje się kamień polny z wyrytym krzyżem. Tutaj granica zatrzymuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i biegnie niewidoczną w terenie linią prostą poprzez utrwalone kamieniami punkty 804, 803, 802, 801, 800, 799, 798, 797 do punktu 796 leżącego na północnym skraju ul. Kętrzyńskiej na styku z działką 397. Od tego miejsca zatrzymując się w kierunku zachodnim granica przebiega północną krawędzią (dołem skarpy) tej ulicy do punktu 18541 poprzez zastabilizowane punkty graniczne 8585, 8586. Stąd zatrzymując się w kierunku północnym granica kompleksu przebiega niewidoczną w terenie linią, wschodnią stroną przyszłej ulicy poprzez zastabilizowane punkty graniczne o numerach 18540, 18539, 18538 do punktu granicznego 18537 skąd rozpoczęto opis granic kompleksu. Działka 107/1 oddzielona od działki 107/4 pasem przyszłej ulicy rozpoczyna się od granicznika 8776, stanowiącego zbieg granic działek 107/1, 107/3, 108. Stąd granice działki biegną liniami prostymi po trwałym ogrodzeniu, najpierw w kierunku zachodnim do punktu 8777, następnie w kierunku północnym do punktu 8783, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim dochodząc do punktu 8784. W wymienionych trzech punktach załamań granicy znajdują się betonowe słupy ogrodzenia. Z punktu 8784 granica dochodzi do punktu początkowego 8776 i jest linią niewidoczną w terenie. Bezledy Obręb Molwity (ark. 1 dz. 3/29) i obręb Piersele (ark. 1 dz. 3/9, 3/11, 3/12 ). Północna granica strefy rozpoczyna się od granicznika nr 43-375 zlokalizowanego u zbiegu granic działek 1/3, 3/7, 3/29. Od tego punktu granica biegnie przez granicznik o numerze 43-376 aż do granicznika nr 43-377 w kierunku północno-wschodnim, wzdłuż pasa granicznego między Rzecząpospolitą Polską a Okręgiem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej. Na graniczniku nr 43-377 granica załamuje się i przebiega w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy między działkami 3/29, 3/23 i dochodzi przez granicznik 43-378 do granicznika 43-379. Punkt ten rozgranicza działka 3/29, 3/23, 3/26. Od punktu 43-379 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy z działką 3/26 poprzez punkt 43-380, który rozgranicza działki 3/29, 3/26, 2; dalej granica biegnie wyraźną miedzą do punktu 43-342 położonego przy drodze nr 3/28. W punkcie tym granica łamie się pod kątem ostrym i biegnie na ogólnym kierunku północno-zachodnim, wzdłuż pasa drogowego linią łamaną przez graniczniki 43-332, 43-330 do 43-382, gdzie granica łamie się i przechodzi przez drogę dojazdową, którą tworzy działka nr 3/28, 20/7, 3/13 do punktu 51-31. Dalej biegnie w linii prostej wzdłuż granicy z działką 3/14 w kierunku południowo-zachodnim do punktu 51-20. W punkcie tym granica łamie się pod kątem prostym i przebiega w kierunku północno-zachodnim przez graniczniki 51-108, 51-21 do punktu 51-28. Z punktu tego granica biegnie linią łamaną przez graniczniki 51-27, 51-26, 51-25, 51-24 w kierunku północnym dochodząc do granicy z działką 3/8. W punkcie 51-24 granica ponownie łamie się i biegnie na ogólnym kierunku wschodnim: na odcinku 51-24 - 51-30 graniczy z działką 3/8, a na odcinku 51-29 - 51-30 graniczy z działką 3/7. Z punktu 51-30 granica ponownie przechodzi przez drogę dojazdową do granicy państwa w kierunku północno-wschodnim i od granicznika 43-142 biegnie najpierw wzdłuż granicy z działką 3/8 przez punkt 43-38, następnie wzdłuż granicy z działką 3/7 dochodzi do granicznika 43-381. Tu granica łamie się ponownie pod kątem prostym, przebiega dalej wzdłuż granicy działki 3/7 w kierunku północno-zachodnim do granicznika 43-375. Z kompleksu Bezledy jest wyłączony pas drogowy, który wyznaczają następujące graniczniki: 43-142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, 382, 51-31, 51-107, 51-30. Korpele Obręb Korpele (ark. mapy nr 1 dz. nr 19/3, 20/1, 21/5, 21/8, 21/9, 21/10, 21/12, 21/13, 21/14, 21/16, 21/17, 21/18, 21/19, 21/20, 21/21, 21/27, 40/1, 41/1). Opis granicy rozpoczynamy od punktu 66 położonego na północno-zachodnim rogu dz. nr 21/18 będącego punktem granicznym między działkami 475/2, 21/18 a torem kolejowym nr 2/1. Przesuwając się w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż torowiska kolejowego o ok. 26 m, dochodzimy do punktu 65, a następnie po 60 m do punktu nr 64 granicą między działkami 2/1 (tor kolejowy) i 21/18, skąd nie zmieniając kierunku dochodzimy po ok. 43 m do punktu 63 i dalej po 56,5 m do punktu 62. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i wzdłuż torowiska kolejowego po ok. 24 m dochodzi do punktu 61. W punkcie 61 ponownie skręca w kierunku południowo-wschodnim do punktu 4 u zbiegu granic działek nr 21/18, 21/17 i 2/1. Z punktu 4 - nie zmieniając kierunku granica biegnie południową stroną toru kolejowego ok. 12 m do punktu nr 60, a następnie 35 m do punktu 59 i dalej ok. 59 m do punktu nr 58. W punkcie 58 granica odchyla się bardziej w kierunku południowo-wschodnim i po ok. 23,5 m dochodzi do punktu nr 57, gdzie skręca na wschód i po 33,5 m dochodzi do punktu nr 17 u zbiegu granic działek nr 21/17, 42, 2/1. Z punktu nr 17 granica biegnie ok. 67 m w kierunku południowym do punktu nr 16 miedzą między działkami nr 21/17 i 42, gdzie skręca w kierunku wschodnim i północnym skrajem drogi nr 21/19 i 21/4. Z punktu 115 do punktu 3099 granica przebiega zachodnią krawędzią drogi gruntowej 21/4 w kierunku południowo-zachodnim, gdzie skręca na zachód wzdłuż ogrodzenia trwałego po 82 m osiąga punkt 3098. W punkcie 3098 granica załamuje się o 90° w kierunku południowym i po ok. 28,5 m wzdłuż ogrodzenia trwałego dochodzi do punktu 3096, a następnie wyraźną w terenie miedzą po ok. 43 m dochodzi do punktu 3102, gdzie ponownie skręca o 90° w kierunku wschodnim i miedzą między działkami 21/27 i 21/25 po ok. 93 m dochodzi do punktu 3101, a następnie nie zmieniając kierunku osiąga punkt 101 na granicy miasta Szczytna. Z punktu 101 do punktu 286 granica o długości ok. 93 m przebiega w kierunku południowo-zachodnim, gdzie skręca na wschód i po ok. 12 m osiąga punkt 285, skąd wzdłuż ogrodzenia betonowego przebiega ponownie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 8 odległego o ponad 135 m i dalej nie zmieniając kierunku zdąża ponad 10 m do punktu 828, a po następnych 8 m osiąga punkt 284 u zbiegu granic działek 40/1, 39/1 i obrębu miasta Szczytno. Z punktu 284 do punktu 10 granica o długości ok. 59 m biegnie południową stroną starego torowiska w kierunku południowo-zachodnim, a następnie do punktu nr 11 wyraźną miedzą ponad 55 m nie zmieniając kierunku, rozgraniczając działki 41/1 i 39/1. W punkcie 11 granica odchyla się bardziej w kierunku zachodnim i po ok. 186 m wyraźną w terenie miedzą osiąga punkt 12 przy drodze gruntowej nr 21/9. Z punktu 12 do punktu 14 granica o długości ponad 94 m przebiega w kierunku południowo-wschodnim północną krawędzią drogi gruntowej nr 21/9, gdzie odchyla się bardziej na południe i zdąża krawędzią tej drogi do punktu 15 odległego o ponad 91 m. W punkcie 15 granica skręca ponownie na południowy-zachód i dąży do punktu 7 po przeciwnej stronie drogi nr 21/9, a następnie wzdłuż drogi nr 43 zdąża do punktu nr 6 odległego o ok. 140 m, skąd nie zmieniając kierunku biegnie do punktu 3026 będącego ogrodzeniem trwałym. W punkcie 3026 granica skręca o ponad 90° i wzdłuż tego ogrodzenia zmierza ponad 70,5 m do punktu 3035, a następnie ok. 42 m do punktu 3025, gdzie ponownie skręca na południowy zachód i wzdłuż ogrodzenia trwałego biegnie 66,5 m do punktu 3024 rozgraniczając działki 21/12 i 21/23. Z punktu 3024 do punktu 3023 przy drodze nr 43 granica o długości ponad 78 m przebiega w kierunku południowo-wschodnim, gdzie skręca ponownie w kierunku południowo-zachodnim i północną stroną drogi grunt. nr 43 biegnie do punktu 3 odległego o 162,5 m, skąd po ponad 5 m osiąga punkt nr 2 rozgraniczający drogę gruntową 20/1 z działką 19/3 i po ok. 213 m, nie zmieniając kierunku osiąga punkt 1, a następnie lekko odchylając się w kierunku południowym po ok. 56 m dochodzi do punktu 3036 u zbiegu granic działek 19/3, 19/2 i drogi 43. Z punktu 3026 do punktu 3037 granica o długości ok. 115 m biegnie skrajem lasu w kierunku północno-zachodnim, gdzie skręca o ponad 90° i po ponad 90 m skrajem lasu w kierunku północno-wschodnim osiąga punkt 3038, w którym ponownie skręca na północny zachód i po ok. 117 m skrajem lasu dochodzi do punktu 83 przy drodze gruntowej nr 20/1. Z punktu 83 granica przebiega w kierunku północno-wschodnim ok. 40 m do punktu 35 po przeciwnej stronie drogi nr 20/1. Dalej granica biegnie w kierunku północno-wschodnim rozgraniczając działki 475/2 i 21/12 do punktu 82 odległego o ok. 47 m, a następnie nie zmieniając kierunku wyraźną miedzą ponad 89 m dochodzi do punktu 55 i po następnych ok. 96 m osiąga punkt 54 u zbiegu granic działek 475/2, 21/12, 21/18. Z punktu 54 do punktu 53 granica biegnie dalej w kierunku północno-wschodnim ponad 236 m, rozgraniczając działki 475/2 i 21/8, skąd nie zmieniając kierunku po ok. 106 m osiąga punkt 19 u zbiegu granic działek nr 475/2, 21/8, 21/5, skąd zdąża do punktu 18 ponad 115,5 m w nie zmienionym kierunku. Punkt 18 jest punktem granicznym u zbiegu granic działek nr 475/2, 21/5, 21/16. Z punktu 18 granica biegnie do punktu 2990 w tym samym kierunku wyraźną w terenie miedzą ponad 80,5 m, a następnie ponad 40 m do punktu 2987. Punkty 2990 i 2987 stanowią obie strony drogi nr 21/19. Z punktu 2987 do punktu 66, od którego rozpoczęliśmy opis granica o długości ok. 78 m biegnie w kierunku północno-wschodnim. Szymany Obręb Szymany (ark. mapy nr 3, dz. 463/3) Opis granic rozpoczynamy do punktu 144. Jest to najbardziej na południe wysunięty punkt kompleksu zlokalizowany ok. 0,8 m od trwałego ogrodzenia. Z punktu 144 granica biegnie na odcinku ok. 88,5 m w kierunku północno-zachodnim do punktu 20011; tu załamuje się w kierunku północnym i skrajem lasu zmierza poprzez punkty 20012, 20013, 20014, 20015, 20016, 20017, 20018, 20019 do punktu 20020. W punkcie 20020 granica SSE odchyla się w kierunku północno-zachodnim na odcinku ok. 475 m i poprzez punkt 20021 dochodzi do znajdującego się na skraju drogi dojazdowej punktu nr 20022. Od punktu 20022 granica kompleksu zmienia swój kierunek ma południowo-wschodni i poprzez punkty 20023, 20024, 20025 dochodzi do punktu 20026. Na odcinku 20022-20026 granica SSE przebiega wzdłuż asfaltowej drogi dojazdowej. W punkcie 20026 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i wzdłuż ogrodzenia przechodzi przez punkty 120, 121, 122, 123 do punktu 124, w którym odchyla się w kierunku południowo-zachodnim na odcinku ok. 227 m i poprzez punkt 125 dochodzi do punktu 126, utrzymując odległość ok. 0,7-1,0 m od trwałego ogrodzenia. Od punktu 126 granica kompleksu załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie nadal wzdłuż ogrodzenia poprzez punkty 127, 130, 131, 134 do punktu 135; tu lekko odchyla się w kierunku południowym i dalej przebiega poprzez punkty 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143 dochodząc do punktu wyjściowego 144. Dobre Miasto Obręb Nowa Wieś Mała (ark. mapy nr 3 dz. nr 8, 273, 274/10) Obręb 1 m. Dobre Miasto (ark. mapy 222.221.1641, 222.221.1642 dz. nr 2, 6, 272/71). W skład kompleksu wchodzą dwie działki o numerach ewidencyjnych 274/10, 273 położone w obrębie Nowa Wieś Mała o łącznej powierzchni 40,5088 ha oraz działka nr 8 o powierzchni 8.7185 ha położona w obrębie nr 1 m. Dobre Miasto. Działka 273 oddzielona jest od pozostałych działek szosą Dobre Miasto - Miłakowo. Opis granic rozpoczynamy od punktu nr 78 położonego przy krawędzi szosy nr 221/1 w północno-zachodnim rogu działki 274/10. Przesuwając się w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż szosy o ok. 170 m dochodzimy do punktu 79, a następnie poprzez punkt 10001 dochodzimy do punktu 10064. W punkcie tym odbijamy pod kątem prostym w kierunku południowym i dochodzimy do punktu nr 10065. Od tego punktu granica ulega łagodnemu odchyleniu w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt 10066 dąży do punktu 10067; tam załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt 10068 dochodzimy do punktu 10069. W punkcie 10069 granica SSE załamuje się pod kątem prostym i wzdłuż działki nr 4 biegnie do punktu 10084. Tam załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i osiąga punkt 10083. Granicę SSE między punktami 10083, 10082, 10081, 10080 stanowi linia prosta o długości ok. 75,0 m. W punkcie 10080 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i poprzez punkt 10079 biegnie do punktu 10090, tam załamuje się w kierunku północno-wschodnim i osiąga punkt 10077. Dalej granica strefy biegnie w kierunku południowym po granicy działki 10/2 do punktu 10100 poprzez punkt 10078 i 10101. W punkcie 10101 ulega lekkiemu odchyleniu w kierunku wschodnim i w linii prostej na odcinku 225 m dąży do punktu 10121; tam odchyla się łagodnie w kierunku zachodnim i osiąga punkt 10122. W punkcie 10122 granica SSE załamuje się pod kątem prostym poprzez punkt 10123 dąży do punktu 10124, gdzie odchyla się w kierunku południowo-wschodnim i w odległości 25 m dochodzi do punktu 10125. Od tego punktu granica SSE biegnie w linii prostej w kierunku południowym poprzez punkt 10016 do punktu 1017. Z punktu 1017 skręca w kierunku zachodnim i w linii prostej o długości ok. 775 m dąży do punktu 1016; aby dotrzeć do punktu 1027 z punktu 1016 należy iść na północ ok. 675 m. Z punktu 1027 skręcamy pod kątem prostym w kierunku wschodnim i w linii prostej poprzez punkt 75 osiągamy punkt 76. W tym punkcie granica odbija w kierunku północno-zachodnim pod kątem prostym i poprzez punkty 3023, 77, 3021 dochodzimy do punktu 78, od którego rozpoczęto opis. W skład wyżej wymienionego kompleksu wchodzi również działka 273. Opis jej granic rozpoczynamy od punktu 1029 położonego przy zbiegu szosy 221/1 i drogi 230/1. Od tego punktu granica biegnie prawym skrajem drogi 230/1 do punktu 1036. Przedłużając tę linię dochodzimy do punktu 1030. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i dąży do punktu 1031. Od tego punktu biegnie skrajem pasa kolejowego w kierunku południowo-zachodnim przez punkty 1032, 1037, 1034. W punkcie 1034 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie przez punkty 50010, 50009, 50008, 50007, 50006, 50005, 50004, 50003, 50002, 50001. Punkty te stanowią załamania rowu melioracyjnego. W punkcie nr 50001 granica ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i biegnie prawym skrajem szosy 221/1 poprzez punkt 1035 do punktu 1029. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec". (Dz. U. Nr 135, poz. 910) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Specjalną Strefę Ekonomiczną pod nazwą Specjalna Strefa Ekonomiczna "Żarnowiec", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 197,01 ha położonych na terenie gminy Krokowa i gminy Gniewino. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat. 5. Zarządzającym strefą jest Specjalna Strefa Ekonomiczna "Żarnowiec-Tczew" sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane: a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770), 3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92). § 4. 1. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji oraz remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a także przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. 2. Podmiot, który prowadził działalność gospodarczą na terenie, na którym następnie ustanowiono strefę, może nadal prowadzić działalność gospodarczą na jej terenie bez zezwolenia, z wyłączeniem działalności określonej w § 3. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. 3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 1 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. 4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych po utworzeniu strefy w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0 - stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% podatku należnego lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec-Tczew" sp. z o.o. w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. (poz. 910) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ ŻARNOWIEC Specjalna Strefa Ekonomiczna "Żarnowiec" zlokalizowana na gruntach o łącznej powierzchni 197,0141 ha obejmuje zwarty obszar zlokalizowany w województwie gdańskim na terenie gmin Krokowa i Gniewino. Strefa zlokalizowana jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębach: ŻARNOWIEC, KARTOSZYNO, NADOLE. Na szkicu 1 przedstawiono lokalizację i zarys granic Specjalnej Strefy Ekonomicznej ŻARNOWIEC. Opis granic i terenu. Począwszy od pkt 1 zlokalizowanego na granicy działki ewidencyjnej 199/13 (obręb Kartoszyno) przy południowej bramie wjazdowej na teren obszaru granica biegnie na zachód do pkt 2 na brzegu Jeziora Żarnowieckiego wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/13 i 97/2, następnie brzegiem jeziora wzdłuż działki ewidencyjnej 199/13 do pkt 3 na granicy działki ewidencyjnej 293/6 (obręb Nadole). Od pkt 3 biegnie w kierunku północno-zachodnim, brzegiem jeziora, wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 293/6 do pkt 4 na granicy z działką ewidencyjną 293/13. Od pkt 4 granica odchodzi od Jeziora Żarnowieckiego w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 293/13 i 199/74 do pkt 5, następnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 199/74 i 199/75 do pkt 6 na granicy z działką ewidencyjną 199/30. Od pkt 6 biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/75 i 293/15 do pkt 7, z kolei w kierunku północno-zachodnim do pkt 8, następnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt 9 zlokalizowanego nad brzegiem jeziora na granicy działek ewidencyjnych 293/15 i 293/16. Od pkt 9 granica biegnie brzegiem jeziora wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 293/16 do pkt 10, następnie od pkt 10 wzdłuż granicy obrębu Kartoszyno do pkt 11 na granicy działki ewidencyjnej 199/84. Od pkt 11 biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granic działek ewidencyjnych 199/84, 36/5, 35/5 i 9/9 do pkt 12, przecinając na wysokości działki ewidencyjnej 35/5 drogę asfaltową w kierunku wsi Lubkowo. Od pkt 12 biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 9/9 do pkt 13, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 197 w kierunku wschodnim do pkt 14, z kolei w kierunku południowo-wschodnim do pkt 15 na granicy działki ewidencyjnej 50/3. Od pkt 15 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 50/3 do pkt 16, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 50/3 do pkt 17, z kolei w kierunku południowo-zachodnim do pkt 18 - na granicy z działką ewidencyjną 197. Od pkt 18 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 197 do pkt 19 na granicy działki ewidencyjnej 204, następnie od pkt 19 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 20 - na granicy z działką ewidencyjną 50/5. Od pkt 20 biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 50/5 do pkt 21, od pkt 21 w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 204 pkt 22 na granicy z działką ewidencyjną 198/11 i od pkt 22 w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 198/11 do pkt 23. Od pkt 23 biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 198/11 do pkt 24, następnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt 25, z kolei zgodnie z granicą działki ewidencyjnej 198/11 do pkt 26 i od pkt 26 w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 198/26 i 198/24 do pkt 27, z kolei zgodnie z granicą działki ewidencyjnej 198/25 do pkt 28, następnie do pkt 29. Od pkt 29 biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 198/25 do pkt 30 na granicy działki ewidencyjnej 198/22 i następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 198/22 do punktu 31 na granicy z działką ewidencyjną 24/6, z kolei w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy działek ewidencyjnych 24/6 i 25/4 do pkt 32, następnie od pkt 32 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 33 na granicy działek ewidencyjnych 26/8 i 198/22, z kolei od pkt 33 do pkt 34 leżącego na granicy działek ewidencyjnych 198/22 i 198/7, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 198/22 do pkt 35 na granicy z działką ewidencyjną 205 (droga), następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 205 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 36 na granicy działki ewidencyjnej 67/4. Od pkt 36 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 67/4 do pkt 37, następnie przecinając drogę asfaltową do wsi Tyłowo do pkt 38 na granicy z działką ewidencyjną 199/51. Od pkt 38 biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/37 do pkt 39 na granicy działek ewidencyjnych 199/36, 199/37 i południowego skraju działki ewidencyjnej 206 (drogi), z kolei w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż południowego skraju drogi (działki ewidencyjnej 206) do pkt 40 na granicy działki ewidencyjnej 199/39. Od pkt 40 biegnie w kierunku południowym do pkt 41, następnie wzdłuż działek ewidencyjnych 199/47 i 199/48 do pkt 42 na granicy działki ewidencyjnej 104/2, z kolei wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 104/2 do pkt 43 i od pkt 43 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 44, następnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 104/2 do pkt 45, z kolei w kierunku zachodnim do pkt 46. Od pkt 46 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/47 do pkt 47, następnie w kierunku zachodnim do pkt 48, z kolei w kierunku południowo-zachodnim do pkt 49 i następnie w kierunku zachodnim do pkt 50 na granicy działki ewidencyjnej 199/46 i 102/2 i od pkt 50 w kierunku północno-wschodnim do pkt 51, na granicy działek ewidencyjnych 102/2 i 102/3, z kolei do pkt 52 i następnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt 53 na granicy z działką ewidencyjną 87. Od pkt 53 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 87 poprzez pkt 54 i 55 do pkt 56, z kolei w kierunku południowo-zachodnim do pkt 57 na granicy działki ewidencyjnej 89 i od pkt 57 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 89 poprzez pkt 58, 59 do pkt 60 na granicy z działką ewidencyjną 102/2. Od pkt 60 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 90 do pkt 61, następnie wzdłuż działki ewidencyjnej 91/5 do pkt 62, z kolei wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/73 do pkt 63 na granicy działki ewidencyjnej 199/27 i od pkt 63 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/27 do pkt 64 i od pkt 64 wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 199/73 do pkt 65. Od pkt 65 biegnie wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 99/1 do pkt 66 na granicy działki ewidencyjnej 207 (wschodnim skraju drogi), następnie przecinając działkę ewidencyjną 207 (drogę) do pkt 1 (pkt wyjściowego) na granicy działki ewidencyjnej 199/13. Powierzchnia obszaru Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec" wynosi 197,0141 ha. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. w sprawie ustanowienia Mazowieckiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. (Dz. U. Nr 135, poz. 911) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Mazowiecka Specjalna Strefa Ekonomiczna TECHNOPARK-MODLIN", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 1256,1 ha położonych na terenie gminy Zakroczym, gminy Nowy Dwór Mazowiecki i gminy Pomiechówek. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 12 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Mazowiecka Specjalna Strefa Ekonomiczna" S.A. z siedzibą w Nowym Dworze Mazowieckim. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane na: a) zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych oraz wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 6 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, w wysokości ustalonej na podstawie przepisu ust. 2. 2. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy, a w wypadku osób prawnych - także mający siedzibę na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0, stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku lub 2) przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi związane były zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody "Mazowieckiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" S.A. z siedzibą w Nowym Dworze Mazowieckim w części wydatkowanej, w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. (poz. 911) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU MAZOWIECKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Obszar Zakroczym, gmina Zakroczym działki ew. nr 5, 8, 13, 9, 12, 10/7 - obręb PGR Nowy Modlin - "POLIGON". Północno-zachodnia granica strefy biegnie od punktu granicznego 679019 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki ew. nr 5 i biegnie w kierunku południowym linią prostą wzdłuż działki ew. nr 5 do punktu granicznego 679021. W punkcie 679021 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do rozwartego i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż działki ew. nr 9 linią łamaną przez punkty graniczne: 679023, 679024, 679025, 679026, 679027 do punktu granicznego A. W punkcie A granica załamuje się pod kątem ostrym w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy działki ew. nr 10/7 przez punkty graniczne A, K, J, H, G, F, E, D, C do punktu granicznego B. W punkcie B granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy z działkami ew. nr 9, 8, 13 linią łamaną przez punkty graniczne 679028, 679/619001, 679/619002, 679/619003, 679/619004, 679/619005, 679/619006, 679/619007, 679/619008, 679/619010, 679/619011 do punktu granicznego 679/195/679. W punkcie 619/195/679 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do ostrego i biegnie w kierunku południowo-zachodnim (wzdłuż granicy z miastem Nowy Dwór Mazowiecki i działki ew. nr 13) linią łamaną przez punkty graniczne: 679/195001, 679/195002, 679/195003, 679/195004, 679/195005, 679/195006, 679/195007, 679/195008, 679/195009 do punktu granicznego 679/195/279. W punkcie 679/195/279 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku północno-zachodnim (wzdłuż granicy z miastem Zakroczym i działek ew. nr 13, 11, 9, 6 i 10/7) linią łamaną przez punkty graniczne: 679/279003, 679/279005, 679/279006, 679/279008, 679/279009. W punkcie 679/279009 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku północnym wzdłuż działki ew. nr 10/7 linią prostą do punktu granicznego 14. W punkcie 14 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie linią łamaną przez punkty graniczne 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 39, 38, 37, 36, 35, 34, 33, 32, 31, 30, 29, 28, 27, 42, 41, 40, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1. W punkcie 1 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku północnym linią prostą wzdłuż działki ew. nr 10/7 do punktu początkowego 679019. Obszar lotniska wojskowego, gmina Nowy Dwór Mazowiecki arkusze map ew. nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 obręb 1-01, działki nr 1/1, 1/15, 1/16, 1/17, 1/18, 1/19, 1/20, 1/21 i 1/22. Północna granica biegnie od punktu granicznego nr 9000132 zlokalizowanego w płn.-zach. narożniku działki nr 1/15 w kierunku wschodnim linią prostą wzdłuż dz. 1/15 przez punkty graniczne nr 9000133, 9000134, 9000135 do punktu nr 9000136. W punkcie granicznym nr 9000136 granica załamuje się lekko w kierunku płn.-wsch. i biegnie wzdłuż działki nr 1/15 przez punkty graniczne nr 9000137, 9000138 do punktu nr 9000139. W punkcie granicznym nr 9000139 granica załamuje się lekko w kierunku płd.-wsch. i biegnie do punktu nr 9000140. W punkcie granicznym nr 9000140 granica załamuje się w kierunku płn.-wsch. i biegnie przez punkt graniczny nr 9000141 do punktu nr 9000142. W punkcie granicznym nr 9000142 granica załamuje się w kierunku płd.-wsch. i biegnie wzdłuż działki nr 1/15 do punktu nr 9000143, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie przez punkty graniczne nr 9000144, 9000145 do punktu nr 9000146. W punkcie granicznym nr 9000146 granica załamuje się lekko w kierunku płn.-wsch. i biegnie wzdłuż działek nr 1/15 i 1/16 przez punkty graniczne nr 9000147, 9000148 do punktu granicznego nr 9000149. W punkcie granicznym nr 9000149 granica załamuje się w kierunku płd.-wsch. pod kątem lekko rozwartym i biegnie wzdłuż działek nr 1/16 i 1/17 przez punkty graniczne nr 9000150, 9000151, 9000152, 9000153 do punktu nr 9000154. W punkcie granicznym nr 9000154 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty graniczne nr 9000155, 9000156, 9000157, 9000158 do punktu granicznego nr 9000159. W punkcie granicznym nr 9000159 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku płd.-zach. i biegnie do punktu 9000160, w którym załamuje się w kierunku płd.-wsch. pod kątem prostym i biegnie wzdłuż działki nr 1/22 przez punkt graniczny nr 9000161 do punktu nr 9000162. W punkcie granicznym nr 9000162 granica załamuje się w kierunku płd.-wsch. i biegnie wzdłuż działki nr 1/22 przez punkty graniczne nr 9000163, 9000164, 9000165, 9000166, 9000167 i 9000168 do punktu nr 9000169. W punkcie granicznym nr 9000169 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią owalną wzdłuż południowej części działki nr 1/22, 1/19, 1/1 przez punkty graniczne nr 8000300, 8000299, 8000298, 8000297, 8000296, 8000293, 8000294, 8000292, 8000291, 8000290, 8000289, 8000288, 8000287, 8000286, 8000285, 8000284, 8000283, 8000282, 8000281, 8000280, 8000279, 8000278, 8000277, 8000276, 8000274, 8000273, 8000272, 8000271, 8000270, 8000295, 8000269, 8000268, 8000267, 8000266, 8000265, 8000264, 8000263, 8000262, 8000261, 8000260, 8000259, 5, 87, 4, 3, 12 do punktu granicznego nr 2, który stanowi płd.-zach. narożnik działki nr 1/1. W punkcie granicznym nr 2 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1/19 w kierunku północnym przez punkty graniczne nr 11, 9000123, 9000124, 66 do punktu granicznego nr 9000125. W punkcie granicznym nr 9000125 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie wzdłuż działki nr 1/18 w kierunku zachodnim przez punkty graniczne nr 65, 9000126 do punktu nr 9000127. W punkcie granicznym nr 9000127 granica załamuje się pod kątem rozwartym i biegnie w kierunku płn.-zach. przez punkty nr 9000128 i 13 do punktu nr 9000129. W punkcie granicznym nr 9000129 granica załamuje się pod kątem lekko rozwartym i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działek nr 1/17 i 1/15 w kierunku północnym przez punkty graniczne nr 9000130, 9000131, 17 do punktu początkowego nr 9000132. Obszar Nowy Modlin, gmina Pomiechówek w obrębie geodezyjnym Nowy Modlin podzielony jest na dwie części drogą wojewódzką. Część I. Gmina Pomiechówek obręb Nowy Modlin, ark. mapy ewid. nr 1, działki nr 7, 6/3, 14/13. Północna granica strefy rozpoczyna się od punktu granicznego nr 3502 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 6/3. Od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim poprzez punkty nr 3501103 do punktu granicznego nr 3609. Na odcinku tym granica pokrywa się z granicą obrębów geodezyjnych Nowy Modlin i Kosewo. W punkcie nr 3609 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i biegnie poprzez punkty graniczne 3608, 3607, 3606, 3605, 3604, 3603 i 3602 do punktu nr 3601 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 6/3 na północnej stronie drogi lokalnej nr 12. Na odcinku tym granica pokrywa się z granicą obrębów geodezyjnych Nowy Modlin i Stanisławowo. W punkcie nr 3601 granica załamuje się pod kątem rozwartym w kierunku zachodnim i biegnie północną stroną drogi lokalnej nr 12 do granicy z działką nr 6/14. Następnie granica załamuje się pod kątem ostrym w kierunku północno-zachodnim i biegnie wzdłuż granicy działki nr 6/14, a następnie pokrywając się z granicą działki nr 6/14 biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim, a następnie w kierunku południowo-zachodnim i południowym. Następnie granica przecina drogę lokalną nr 13 biegnąc do północno-wschodniego narożnika działki nr 14/13 zlokalizowanego na południowo-wschodniej stronie drogi lokalnej nr 13. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 14/14 biegnąc do punktu granicznego nr 18003. W punkcie 18003 granica pod kątem zbliżonym do prostego załamuje się w kierunku północno-zachodnim biegnąc poprzez punkty graniczne nr 18002 i 18001 do punktu 17814. Na odcinku tym granica pokrywa się z granicą obrębów geodezyjnych Nowy Modlin i Kosewo. W punkcie 17814 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 17901, pokrywając się na tym odcinku z granicą obrębów geodezyjnych Nowy Modlin i Szczypiorno. Od punktu 17901 granica biegnie linią łamaną wzdłuż północno-wschodniej granicy drogi lokalnej nr 3 poprzez punkty nr 17902, 17904, 17905, 17906 i 17907 do punktu początkowego nr 3502. Wewnątrz opisanego obszaru znajdują się wyłączone z terenu strefy działki o numerach 6/4, 6/5, 6/6, 6/7, 6/9, 6/10, 6/12, 6/13, 6/16, 6/17, 6/18, 6/19 i 6/20 zabudowane budynkami produkcyjno-składowymi, stacjami transformatorowymi. Część II. Gmina Pomiechówek obręb Nowy Modlin, arkusz mapy ewidencyjnej nr 1 działki nr 313/1, 313/2, 313/3, 313/4, 313/5, 314, 110, 104/2, 104/4, 104/6, 104/9, 104/13 i 104/15. Południowa granica rozpoczyna się od punktu granicznego nr 4207 i biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu 40809, w którym załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku wschodnim i biegnie do punktu nr 40808. Następnie w punkcie 40808 załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu 40807, w którym załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu 40806. Następnie granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 40805, w którym załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu 40804. W punkcie 40804 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku południowo-wschodnim poprzez punkt 40803 do punktu 40802, w którym załamuje się pod kątem rozwartym w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr 4202. Na odcinku od punktu początkowego 4207 do punktu nr 4202 granica obszaru pokrywa się z granicą gmin Pomiechówek i Nowy Dwór Mazowiecki. Następnie w punkcie 4202 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodnich granic działek nr 110, 108, 104/2 i 104/6 do granicy z działką 104/14. W południowo-wschodnim narożniku działki 104/14 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki 104/14 do granicy z działką 104/13. Następnie załamuje się w kierunku północno-wschodnim, a potem w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż granic działki 104/15 do granicy z drogą lokalną nr 103, tj. do południowo-wschodniego narożnika działki 104/15, w którym załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż północno-wschodniej strony drogi lokalnej nr 103 do granicy z działką 98/1. Na odcinku od punktu 4202 do południowo-wschodniego narożnika działki 104/14 oraz od południowo-wschodniego narożnika działki 104/15 do granicy z działką 98/1 granica obszaru pokrywa się z granicą obrębów Nowy Modlin i Stanisławowo. W północno-wschodnim narożniku działki 104/9 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i linią łamaną biegnie wzdłuż granic działki 104/9 do granicy z drogą nr 109. Następnie załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego, biegnie w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-zachodnią stroną drogi 109 do południowo-wschodniego narożnika działki 42. Tu załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-zachodnim i biegnie wzdłuż południowej granicy działki 42. W południowo-zachodnim narożniku działki 42 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią łamaną wzdłuż granic z działkami 42, 41/1, 40, 39, 38, 317/1, a następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i przebiega linią łamaną wzdłuż granic z działkami 317/1, 318/1 do granicy z drogą lokalną nr 24. Tu załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową stroną drogi 24 do granicy z działką 26. W północno-wschodnim narożniku działki 26 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym, a następnie w kierunku zachodnim, biegnąc wzdłuż działek 26 i 25 do punktu granicznego 23. W punkcie 23 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i biegnie wzdłuż granicy działki 25 do granicy z drogą lokalną 24. Następnie w północno-zachodnim narożniku działki 25 zlokalizowanym na południowej stronie drogi 24 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku zachodnim południową stroną drogi 24 do granicy z drogą 21. Następnie pod kątem rozwartym załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wschodnią stroną drogi 21 wzdłuż granic działek 314, 313/5, 313/4, 313/3, 313/2, 313/1, 70/1 do punktu granicznego z drogą nr 75 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki 70/1. Tu granica załamuje się pod kątem ostrym w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż północnej strony drogi 75 do punktu początkowego 4207. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie. (Dz. U. Nr 135, poz. 912) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Krakowski Park Technologiczny", zwaną dalej "strefą". 2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 66,4801 ha położonych na terenie miasta Krakowa. 3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia. 4. Strefę ustanawia się na okres 12 lat. 5. Zarządzającym strefą jest "Centrum Zaawansowanych Technologii - Kraków" Spółka z o.o. z siedzibą w Krakowie. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane na: a) zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń, b) zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju 123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296, c) spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776), przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, 2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, 3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną odpowiednio zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 499 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może zostać zróżnicowana w poszczególnych latach. 3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 2. § 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych oraz wyrobów tytoniowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770). § 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów działalności gospodarczej: 1) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku, 2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU", 3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych w sekcjach G i H KWiU, 4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I KWiU, 5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K KWiU, 6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU. § 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 6 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, w wysokości ustalonej na podstawie przepisu ust. 2. 2. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości. § 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy, a w wypadku osób prawnych - mający także siedzibę na terenie strefy. 2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie. § 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych przepisach. 2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa. 3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne. § 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. § 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. § 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, określoną w zezwoleniu, nie mający prawa do zwolnień może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0, stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78). 2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia. § 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione. W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych. § 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10 i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach. 2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i, począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w rozporządzeniu, jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i zwolnień do końca okresu i ich obowiązywania. 3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których mowa w § 10 i 11. § 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: 1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3,0% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub 2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub 3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub 4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub 5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub 6) zostanie postawiony w stan likwidacji, lub zostanie ogłoszona jego upadłość. 2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień. § 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody "Centrum Zaawansowanych Technologii - Kraków" Spółka z o.o. z siedzibą w Krakowie w części wydatkowanej, w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz na modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na jej terenie. § 15. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje określone w § 5, 10 i 11 mogą ulec zmianie w celu ich dostosowania do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej jako członka Unii Europejskiej. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. (poz. 912) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ "KRAKOWSKI PARK TECHNOLOGICZNY" W KRAKOWIE Obszar nr 1 (A) Obręb: Nr 35 Kraków-Podgórze (sekcja mapy 685, 686) Obręb: Nr 38 Kraków-Podgórze (sekcja mapy 1911) Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej (SSE-KPT) zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części Krakowa. Obejmuje on swoim zasięgiem nieruchomości gruntowe uwidocznione w obrębach nr 35 i 38 jednostki ewidencyjnej Kraków-Podgórze, o łącznej powierzchni 19 ha 34 a 82 m2. Granica kompleksu przebiega wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 205 od punktu granicznego, który jest południowo-zachodnim narożem działki nr 205 z działką nr 182/9. Następnie biegnie północno-wschodnią i wschodnią granicą działki nr 205 do granicy z działką nr 172 i dalej wzdłuż północnej granicy działki nr 172 do granicy z działką nr 207. Dalej granica biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 207 oraz północnej, wschodniej i południowej granicy działki nr 13, położonej w obrębie nr 35, do wspólnego punktu z działką nr 207, gdzie załamuje się w kierunku północnym. Następnie granica załamuje się w kierunku zachodnim na granicy działki nr 171/2, 169, 168 i 167 i dochodzi do wspólnego punktu granicznego z działką nr 205. Dalej granica biegnie wzdłuż południowego brzegu działki nr 195 do wspólnego punktu z działką 157 i biegnie wzdłuż zachodnio-południowej granicy działki nr 157 do wspólnego punktu z działką nr 205. Obszar nr 2 (B) Obręb: nr 6 Kraków-Nowa Huta (sekcje mapy 924-D, 925-C i 974-B) Granica zachodnia kompleksu przebiega od punktu 1 położonego na zachodniej granicy działki nr 21/26 w odległości 20 m od istniejącego budynku Instytutu Pojazdów Szynowych (IPSz) w kierunku północnym do punktu nr 2, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku zachodnim, biegnąc do punktu nr 3 wzdłuż granicy działki nr 21/26 z działką nr 30. Od punktu 3 granica biegnie w kierunku północnym przez punkt 4, gdzie zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie do punktu 5, położonego przy ul. Bora Komorowskiego. W punkcie 5 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu 6 wzdłuż ul. Bora Komorowskiego, dalej wzdłuż ul. Okulickiego. W punkcie 6 granica zmienia kierunek na południowo-wschodni, biegnie prostoliniowo do punktu 7, gdzie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu 8, położonego na wschodniej krawędzi ul. Skarżyńskiego. Od punktu 8 granica biegnie północno-wschodnią stroną ul. Skarżyńskiego do punktu 9. W punkcie 9 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie prostolinijnie do punktu 10, w odległości 15 m od budynku IPSz. W punkcie 10 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie środkiem pomiędzy budynkami IPSz i Hamowni dochodząc do punktu 1, położonego na granicy działki nr 21/26 z działką nr 30. Obszar nr 3 (C) Obręb: nr 20 Kraków-Nowa Huta (sekcja mapy 1031) Kompleks nr 3 położony jest we wschodniej części miasta Krakowa w obrębie nr 20, jednostki ewidencyjnej Kraków-Nowa Huta. Granica kompleksu przebiega od punktu nr 1 położonego w południowo-zachodnim narożu działki nr 1/43, w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, położone wzdłuż granicy z działką nr 1/64, do punktu nr 10. Od punktu 10 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie prostolinijnie na odcinku 720 m do punktu 11. Następnie granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 12 stanowiącego punkt wspólny działek nr 1/43 i nr 207. W punkcie 12 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż działki nr 1/43 z działką nr 207. Następnie w punkcie 13 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowym do punktu położonego przy ul. Igołomskiej, stanowiącej drogę krajową nr 777. Od punktu 14 granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy pasa drogowego ul. Igołomskiej do punktu 1, od którego rozpoczęto opis granic. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej. (Dz. U. Nr 135, poz. 913) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 208,99 ha, położonych na terenach: miasta Ozorkowa, miasta Zgierza, miasta Łodzi, gminy Pabianice i gminy Ksawerów.", 2) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy, a w wypadku osób prawnych - mający także siedzibę na terenie strefy.", 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. (poz. 913) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC ŁÓDZKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa Łódź Kompleks NOWY JÓZEFÓW-SREBRNA Obręb: P-38 (ark. map nr 3, 4), P-39 (ark. map nr 5, 6, 7 i 11); Łódź Obręb: K-18 (ark. mapy nr 1), K-19 (ark. mapy nr 1); Konstantynów Opis granicy rozpoczynamy od punktu osnowy nr 1742 położonego na południowo-wschodnim rogu działki 100 u zbiegu dwóch dróg (dz. nr 318 i dz. 317), przesuwając się w kierunku zachodnim po drodze (dz. nr 317) wzdłuż działki 100 i działki 102 do punktu 1 (do torowiska kolejowego) ok. 350 m. W punkcie 1 granica SSE załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i na odcinku ok. 180 m biegnie (wzdłuż torowiska kolejowego) pomiędzy działką nr 103/2 i działką nr 102 do punktu 2. Do punktu 3 skręcamy o trzydzieści stopni na północny zachód (wzdłuż kompleksu leśnego) ok. 180 m, następnie idziemy na południe (wzdłuż kompleksu leśnego) do punktu 4 i ul. Nowy Józefów (dz. nr 316); jest to odcinek ok. 280 m. Ok. 12 m przesuwając się na zachód po ul. Nowy Józefów (dz. nr 316) jest pkt 5. Idąc z pkt 5 pod kątem prostym na południe wzdłuż dz. nr 38/3 i 37/3 dochodzimy do pkt 6. Pkt 6 stanowi południowo-wschodni pkt graniczny działki 38/3. Granica SSE pomiędzy punktem 5 a punktem 6 stanowi ok. 350 m. Dalej wzdłuż południowej granicy dz. 38/3, 39/3, 40/4 i 41/3 oraz po granicy ul. Maratońskiej w kierunku zachodnim w odległości ok. 88 m zlokalizowany jest pkt 7. Od pkt 7 na północ pod kątem prostym po zachodniej granicy działki 41/3 i po granicy dz. 42/3 w odległości ok. 348 m jest pkt 8. Pkt ten jest również północno-zachodnim punktem granicznym działki 41/3. Pkt 9 leży na zachód od punktu 8, a odległość między nimi to ok. 242 m. Pkt 9 jest południowo-wschodnim punktem granicznym działki 133. Północno-wschodnim granicznikiem działki 136 jest pkt 10. Granica SSE na odcinku pomiędzy punktem 9 a 10 stanowi wschodnie granice działek: 133, 134, 135, 136 i biegnie wzdłuż drogi (dz. nr 331/2) na odległości 478 m. Na zachód od punktu 10 wzdłuż południowych granic działek 139, 138, 137 w odl. ok. 229 m znajduje się pkt 11. Pkt ten jest również południowo-zachodnim granicznikiem działki 137. Aby dotrzeć do punktu 434, z punktu 11 należy iść na północ ok. 434 m (270 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 137 w granicach gminy Łódź i 164 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 59 w granicach gminy Konstantynów). Z punktu 434 skręcamy na północny wschód i idąc ok. 260 m wzdłuż północnych granic działek nr 59, 60, 61 (poprzez punkty 434-433 110 m, 433-431 60 m, 431-426 90 m) docieramy do pkt 426. Skręcając na południe pod kątem prostym i w odl. ok. 278 m dochodzimy do pkt 12. Pkt 13 położony jest na wschód od punktu 12 w odl. ok. 70 m. Skręcając pod kątem prostym na południe w odl. ok. 162 m dochodzimy do pkt 412. W tym miejscu granica SSE załamuje się na wschód i biegnie na odcinku ok. 304 m do punktu 443. Z punktu 443 kierując się na północ dochodzimy do pkt 440 (odl. 443-440 to ok. 166 m). Skręcając na północny wschód w odl. ok. 38 m dochodzimy do pkt nr 670. Pkt 14 znajduje się na wschód i w odl. ok. 264 m od punktu 670, a granica SSE tnie działkę nr 90/30. Z punktu 14 w kierunku południowym w odl. ok. 96 m jest pkt 466, który jest również południowo-wschodnim granicznikiem działki nr 90/31. Pkt 15 leży w odl. ok. 86 m za zachód od granicznika nr 466. Z punktu 15 skręcamy na południe wzdłuż działek: 93/4 (należącej do SSE) i 93/5 (nie należącej do SSE). W odl. ok. 123 m zlokalizowany jest punkt 16. Położony jest on na granicy pomiędzy Łodzią a Konstantynowem. Z punktu 16 idziemy wzdłuż granicy miast po drodze bez nazwy (dz. nr 101) i wzdłuż północnej granicy działki nr 100, gdzie w odl. ok. 150 m znajduje się pkt 17 SSE. Pkt 17 jest północno-wschodnim granicznikiem działki nr 100. Najbardziej wysuniętą na wschód granicą SSE jest wschodnia granica działki 100 biegnąca z punktu 17 na południe pod kątem prostym do punktu osnowy nr 1742. Odcinek ten ma odległość ok. 530 m. Kompleks CENTRUM - obręb W-25, ark. mapy nr 3. Kompleks Centrum stanowi jedna działka nr 80/5 znajdująca się pomiędzy ulicami: od północy Fabryczną (dz. nr 57), od wschodu Magazynową (dz. nr 25/1), od południa Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i od zachodu Targową (dz. nr 74/1). Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Fabrycznej (dz. nr 57) róg Magazynowej (dz. nr 25/1). Pkt 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 80/5. Do punktu 2 należy skierować się z punktu 1 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 80/5 i ul. Magazynowej (dz. nr 25/1) w kierunku południowym ok. 386 m, następnie skręcamy o dziewięćdziesiąt stopni na zachód i przesuwamy się o ok. 15 m. W tym miejscu zlokalizowany jest pkt 3. Z punktu 3 kierujemy się na południe znów o dziewięćdziesiąt stopni i ok. 41 m. Pkt 4 znajduje się na granicy działki nr 80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4). Idąc wzdłuż Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i działki Kompleksu Centrum SSE na południowy zachód ok. 84 m trafimy na pkt 5. Pkt 6 znajduje się na północ od punktu 5 w odległości ok. 61 m. W odległości ok. 64 m na zachód, idąc od punktu 6, jest pkt 7, następnie, przesuwając się na południowy zachód ok. 25 m, jest pkt 8 SSE. Pkt 9 znajduje się znowu na granicy działki 80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4), czyli na południowy wschód od punktu 8 w odległości ok. 60 m. Idąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i działki należącej do Kompleksu Centrum na południowy zachód w odległości ok. 84 m dochodzimy do pkt 10. Stanowi on również południowo-zachodni róg działki 80/5. Pkt 11 znajduje się na północny zachód w odległości ok. 67 m od pkt 10. Z pkt 11 kierujemy się na północny zachód wzdłuż granicy działki 80/5 i działki 82/1 (nie należącej do strefy). Odcinek granicy pomiędzy punktami 11 i 12 ma ok. 101 m. Pkt 13 w stosunku do pkt 12 znajduje się na północ w odległości ok. 13 m. Ok. 8 m od pkt 13 w kierunku na północny zachód jest usytuowany pkt 14. Z pkt 14 idąc na północ wzdłuż zachodniej granicy działki 80/5 i wzdłuż ul. Targowej (dz. nr 74/1) w odległości ok. 291 m dochodzimy do pkt 15, będącego jednocześnie północno-zachodnim granicznikiem działki 80/5. Pkt 15 znajduje się również przy zbiegu ul. Targowej (dz. nr 74/1) i ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Aby zamknąć Kompleks Centrum SSE w całość należy z pkt 15 skierować się na wschód wzdłuż północnej granicy działki 80/5 i wzdłuż ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Odcinek granicy pomiędzy punktami 15 - 1 ma długość ok. 340 m. Kompleks DĄBROWA - obręb W-31 ark. mapy nr 8. Kompleks Dąbrowa stanowi część jednej działki ewidencyjnej o nr 170/24 (jest to 16 dz. hipotecznych), znajdującej się pomiędzy ulicami: od północy Dostawczą (dz. nr 137/22), od wschodu Puszkina (dz. nr 142/11), od południa dz. nr 212/6 i od zachodu pozostała część dz. nr 170/24. Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Dostawczej (dz. nr 137/22) róg Puszkina (dz. nr 142/11). Pkt 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 170/24. Do punktu 2 należy skierować się z punktu 1 na południe wzdłuż granicy działki należącej do SSE i ul. Puszkina (dz. nr 142/11), w odl. ok. 227 m znajduje się pkt 2. Skręcając na zachód o dziewięćdziesiąt stopni wzdłuż granic działek 170/24 i 212/6 w odl. ok. 160 m znajduje się pkt 3. Z punktu 3 pod kątem prostym skręcamy na północ, tnąc dz. nr 170/24 na dwie. Odległość pomiędzy punktem 3 a punktem 4 wynosi ok. 22 m. Z punktu 4 idziemy na wschód wzdłuż ul. Dostawczej i dochodzimy do punktu nr 1, który jest w odległości ok. 149 m. Podstrefa Ozorków ark. map nr 1, 2, 3, 4. Teren podstrefy obejmuje nie zabudowane tereny obrębu geodezyjnego 0-8 i obrębu geodezyjnego 0-12. Punkty załamań granicy strefy ozorkowskiej oznaczone są kolejno numerami od 1 do 36. Oznaczona w ten sposób granica biegnie od pkt 1 - przy zbiegu działek 1/3, 1/4, 2/4 po granicy działki 2/7 do pkt 2, dalej w kierunku południowym do pkt 3, następnie równolegle do ul. Sikorskiego po granicach 3/3, 4/3 do pkt 4. Od pkt 4 biegnie w stronę południa do pkt 5, a dalej po północnej granicy działki 97/2, 82/2, 81/1, 81/2 do pkt 6. Następnie od tego pkt granica biegnie w stronę południa do pkt 7, a dalej północnymi granicami działek 81/2, 81/3, 80/1, 79, 78 do pkt 8 i dalej na północ do pkt 9, a następnie granicami działki 69 przez pkt 10, 11, 12 do granicy działki 78, by następnie skręcić w stronę południa po granicy tej działki do pkt 13, dalej południową granicą działki 78 do pkt 14. Od pkt 14 granica kieruje się ma południowy wschód po granicy działki 80/1 do pkt 15, a następnie omijając siedlisko - przez pkt 16 do pkt 17 (zbieg granic działek: 81/3, 80/1 i ul. Adamówek).Od pkt 17 wzdłuż ul. Adamówek na zachód do pkt 18, a następnie omijając siedliska na działkach 83, 84, 86, 87 przez pkt 19 i 20 ponownie wraca do ul. Adamówek w pkt 21. Dalej granica biegnie od pkt 21 ul. Adamówek na zachód do końca granicy działki nr 90 do pkt 22, a następnie po zachodniej granicy działki 90 w stronę północy do pkt 23 w celu ominięcia siedlisk na działkach 91 i 92/2 do pkt 24, dalej ponownie wraca do ul. Adamówek przez pkt 25 do pkt 26, a następnie po całej zachodniej granicy działki 94 do pkt 27, dalej kieruje się na wschód do granicy pomiędzy działkami 97/1 i 97/2 do pkt 28, następnie zachodnią granicą działki 97/2 do północnej granicy działki 2/6 w pkt 29. Od pkt 29 granica biegnie do zachodniej granicy działki 2/5 do pkt 30, a następnie tą granicą do pkt 31, opuszczając tym samym teren określony w obrębie geodezyjnym 0-12, biegnąc dalej po granicach działki w obrębie 0-8. Zatem od pkt 31 granica biegnie pomiędzy terenami kolejowymi a działkami 3, 2, 1 na północ do pkt 32 to jest ul. Konstytucji 3 Maja, a następnie granicą północną działek 1, 2, 3, 4/1, 4/2 do pkt 33, a od pkt 33 - zachodnią granicą ul. Armii Krajowej, kierując się na południe przez pkt 35 i 36 do pkt 1 strefy. Podstrefa Zgierz Kompleks RUDUNKI - obręb 114 m. Zgierza, ark. 112 432 1812 i 112432 1814. Szczegółowy przebieg granicy kompleksu jest następujący: Od północy na odcinku 1-2 graniczy z działką 132/6. W punkcie 2 załamuje się w kierunku południowym i przebiega granicą działek 235 i 237 do punktu 3. W punkcie 3 załamuje się w kierunku wschodnim i granicą działek 237 i 238, przecinając ul. Stępowizna dochodzi do punktu 4. W punkcie 4 granica kompleksu zmienia kierunek na południowy i granicą działki 181 dochodzi do punktu 5, gdzie załamuje się do punktu 6 i w kierunku zachodnim przebiega po granicy działek 256 i 255, przecinając działkę 180, tj. ul. Stępowizna. W punkcie 6 granica załamuje się ku północy do punktu 7 i biegnie po granicy działek 250 i 133/1. W punkcie 7 granica zmienia kierunek i do pkt 8 przebiega w kierunku zachodnim. W punkcie 8 załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu 9, gdzie znów załamuje się i na odcinku od punktu 9 do punktu 10 biegnie w kierunku zachodnim. Na odcinku 7, 8, 9, 10 granica przebiega wewnątrz Zakładów Urządzeń i Elementów Technicznych "ZUT" w Zgierzu. W punkcie 10 granica zmienia kierunek na północny i dochodzi do punktu 1. Punkty 1 i 10 leżą w linii regulacyjnej ul. Szczawińskiej. Kompleks BORUTA - obręb nr 121 m. Zgierza, ark. 112 434 0612, 112 434 0614, 112 434 0621, 112 434 0623, 112 434 0631, 112 434 0632, 112 434 0641, 112 434 0643. Od północy od punktu 1 leżącego na granicy działek 90/147 i 90/89 do punktu 2 leżącego na granicy działek 90/37 i 90/39 granica przebiega skrajem bocznicy kolejowej ZPB "Boruta". W punkcie 2 skręca w kierunku południowym i przez pkt 3 biegnie do punktu 4 wschodnią granicą drogi zakładowej (ul. Energetyków). W punkcie 4 granica skręca w kierunku wschodnim i do punktu 5 znajdującego się na granicy działek 198-199 biegnie w odległości ok. 10-15 m od budynku EC-IV. W punkcie 5 skręca w kierunku południowym do punktu 6 leżącego u zbiegu działek 198, 199 i 207 i biegnie granicą działek 198 i 199. W punkcie 6 granica zmienia kierunek na zachodni i poprzez punkty 7, 8 dochodzi do punktu 9 leżącego na granicy działek 212, 223 i 224. Od punktu 9 poprzez punkty 10, 11 granica przebiega w kierunku południowym, wschodnim brzegiem zakładowej ul. Energetyków i granicy działki nr 224 do punktu 12. W punkcie 12 skręca w kierunku wschodnim i linią łamaną przez punkty 13, 14, 15, 16, 17, 18 dochodzi do punktu 19 leżącego na granicy działek 226 i 227. Na ww. odcinku przebiega po granicy działek nr 224, 242, 236, 225, 237, 226, 227. W punkcie 19 granica skręca w kierunku północnym i przez punkty 20, 21 dochodzi do punktu 22. W punkcie 22 znajdującym się na granicy działek 205 i 211 w górze toru bocznicy kolejowej granica zmienia kierunek na północno-wschodni i przez punkty 23, 24 dochodzi do punktu 25 znajdującego się u zbiegu góry skarpy bocznicy kolejowej z drogą zakładową (ul. Ciepłownicza) w działce 90/87. W punkcie 25 granica skręca na wschód i południową górą skarpy ul. Ciepłowniczej dochodzi do punktu 26 leżącego u zbiegu góry ww. skarpy z odnogą bocznicy w działce 90/88. Z punktu 26 granica dochodzi do punktu 39, a następnie zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie wzdłuż odnogi bocznicy kolejowej poprzez punkty 40, 41, 42 do punktu 43, leżącego u zbiegu ul. Konstantynowskiej i bocznicy kolejowej. Od punktu 43 do punktu 48 biegnie zachodnią granicą ul. Konstantynowskiej w kierunku południowym poprzez punkty 44, 45, 46, 47 wyznaczające granicę krańcówki autobusowej od strony ZPB "Boruta" SA w Zgierzu. Od punktu 48 granica przebiega wzdłuż ul. Konstantynowskiej do punktu 29. W punkcie 29 skręca w kierunku zachodnim i do punktu 30 biegnie południową granicą działek nr 264, 263, 262, 261 i 260. Od punktu 30 do punktu 31 granica biegnie w kierunku północnym po granicy działek 260 i 183/2. W punkcie 31 granica zmienia kierunek na zachodni i do punktu 32 biegnie południową granicą działek 260, 259, 258, 257, 256, 255 i 254. W punkcie 32 granica zmienia kierunek na południowo-zachodni i wschodnią granicą działki 253 dochodzi do punktu 33, gdzie zmienia kierunek na północno-zachodni i południową granicą działek nr 253, 252, 251 dochodzi do punktu 34. W punkcie 34 skręca w kierunku północno-wschodnim i poprzez punkty 35, 36, 37 zachodnią granicą działek 251, 238, 215, 212 i 90/32 dochodzi do punktu początkowego 1. Podstrefa Pabianice Kompleks PORSZEWICE - obręb Porszewice i Okołowice - ark. map nr 172, 173, 174, 221 i 223. W skład kompleksu Porszewice wchodzi działka nr 108/1 o pow. 13,58 ha, położona we wsi Porszewice i działka nr 395 o pow. 4,14 ha, a także część działki nr 397/1 o pow. ok. 10,17 ha położonej we wsi Okołowice. Działki te stanowią własność Skarbu Państwa i są we władaniu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Opis granic rozpoczynamy od punktu 1 położonego przy drodze krajowej nr 711 Pabianice-Konstantynów. Z punktu tego granica kompleksu biegnie wzdłuż drogi polnej oznaczonej w ewidencji nr 398 do punktu 5 poprzez punkty 2, 3 i 4, w których się załamuje. Po załamaniu się w punkcie 5 biegnie w kierunku południowo-zachodnim tą samą drogą do punktu 6. Z punktu 6 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim drogą wiejską nr ewidencyjny 396 do punktu 7. Po załamaniu się w punkcie 7 biegnie poprzez punkty 8 i 9 do punktu 10, położonego przy drodze polnej nr ewidencyjny 551. Droga ta oddziela grunty obrębu Porszewice od obrębu Okołowice. Z punktu 10 granica biegnie wzdłuż drogi do punktu 11, a następnie po załamaniu się poprzez punkty 12, 13, 14 i 15 linią łamaną do punktu 16. Z punktu 16 do punktu 19 granica biegnie wzdłuż drogi lokalnej nr 108/3 do drogi państwowej nr 711 Pabianice-Konstantynów. W punkcie 19 granica załamuje się i wzdłuż drogi biegnie do punktu 1 poprzez punkty 20 i 21. Kompleks KSAWERÓW - obręb Ksawerów - ark. map nr 154, 202, 203, 204 i 251. Działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 2161/4 o pow. 32,73 ha i 2169/2 o pow. 5,53 ha położone są w miejscowości Widzew obręb Ksawerów, stanowią własność Skarbu Państwa i są we władaniu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Opis granic tego kompleksu rozpoczynamy od punktu 1 położonego przy drodze oznaczonej w ewidencji nr 2163/2. Z tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim do punktu 6 brzegiem rowu o szerokości 5 m, który załamuje się w punktach 2, 3, 4 i 5. W punkcie 6 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu 7, a następnie po załamaniu się biegnie w kierunku zachodnim do punktu 8. Z punktu 8 granica biegnie w kierunku południowym do punktu 9, z którego biegnie poprzez punkty 10, 11, 12 i 13 do punktu 14. Następnie wzdłuż drogi o nr ewidencyjnym 2163/2 biegnie w kierunku północnym do punktu 1, skąd rozpoczęto opis działki wchodzącej w skład tego kompleksu. Działka ta jest położona w odległości ok. 300 m od ul. Szkolnej oznaczonej w ewidencji gruntów nr 1853, która stanowi drogę wojewódzką nr 24175. W skład tego kompleksu wchodzi również działka nr 2169/2, która jest położona przy ul. Szkolnej w odl. ok. 600 m od działki nr 2161/4. Granica biegnie z punktu 15 położonego przy ul. Szkolnej w kierunku południowym do punktu 16. W punkcie tym załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku zachodnim do punktu 17 położonego na granicy z gruntami miasta Pabianice. Po załamaniu się w punkcie 17 biegnie do punktu 18 położonego przy ul. Szkolnej, a dalej wzdłuż tejże ulicy do punktu 15. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu. (Dz. U. Nr 135, poz. 914) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526 i z 1997 r. Nr 120, poz. 757) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 627,10 ha położonych na terenie miasta Mielec.", 2) w § 2 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, wszystkich użytych do ich wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej terenem nie przekracza 70% przychodów uzyskanych z ich sprzedaży, pomniejszonych o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3," 3) w załączniku nr 1 do rozporządzenia na końcu skreśla się zdanie w brzmieniu: "Ogólny obszar terenu SSE wynosi 574,8580 ha" i dodaje się tekst w brzmieniu: "Obręb Mielec-Cyranka: Począwszy od pkt nr 75 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 951/2 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez punkty o numerach od 76 do 113. Punkty te stanowią linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 113 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie poprzez pkt nr 114 do pkt nr 115 wzdłuż południowej krawędzi działki 507/2. W pkt nr 115 granica skręca na południe i biegnie linią łamaną poprzez punkty o numerach od 116 do 144. W terenie punkty te stanowią zachodnią krawędź drogi polnej - działka 1012 na styku z działkami: 508/6, 508/4, 509/2, 432/2, 433/2, 434/2, 510, 511, 537/2, 439, 440/2, 441/2, 1247, 444/2, 445/2, 446/2, 447/4, 447/6, 448/2, 942/2, 943/2, 944, 945/2, 946/2, 947, 948/2, 949/2, 950/2, 951/2. W pkt nr 144 położonym na południowo-wschodnim narożniku działki 951/2 granica skręca na zachód i biegnie południową granicą działki 951/2 do pkt nr 75, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 145 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 497/2 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez punkty o numerach 146, 147, 148. Punkty te stanowią linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 148 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie poprzez pkt nr 149 do pkt nr 150 wzdłuż północnej granicy działki 491/2. W pkt 150, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki 491/2, granica skręca na południe i biegnie linią łamaną poprzez punkty o numerach od 151 do 157. W terenie punkty te stanowią zachodnią krawędź drogi polnej - działka 1216/2 na styku z działkami: 491/2, 492/2, 493/2, 494/2, 495/2, 496/2 i 497/2. W pkt nr 157, który w terenie stanowi południowo-wschodni narożnik działki 497/2 granica skręca na zachód i biegnie południową granicą działki 497/2 do pkt nr 145, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 158 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 1236 granica biegnie w kierunku północnym poprzez punkty o numerach od 159 do 164. W terenie punkty te stanowią wschodni brzeg rowu melioracyjnego - działka 1217/2 na styku z działkami: 1236, 1235, 1234, 1233, 1232 i 1231. Od pkt nr 164 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie poprzez punkty o numerach od 165 do 175. W terenie punkty te stanowią wschodni brzeg rowu melioracyjnego - działka 1217/2 na styku z działkami: 1230, 1229, 1228, 1227, 1226, 1225/2, 1225/1, 1224, 1223, 1222, 1221 i 1220. W pkt nr 176, który w terenie stanowi północno-zachodni narożnik działki 1220, granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 177, który w terenie stanowi południowo-zachodni skraj drogi stanowiącej działkę 1216/4. Od pkt nr 177 granica biegnie na północ wzdłuż zachodniego skraju ww. drogi do pkt nr 178. W pkt nr 178 granica skręca na wschód północną stroną rowu 1217/3 i biegnie przez pkt nr 179 do pkt nr 180. Od pkt nr 180, który w terenie stanowi północno-zachodni skraj rowu melioracyjnego, granica biegnie na wschód północną krawędzią tego rowu przez pkt o numerach 181, 182, 183 i jest zarazem granicą obrębu. W skład ww. rowu wchodzą działki 1219/1, 1218/5, 1218/3, 1218/6, 1218/4. W pkt 183 granica skręca na południowy zachód i biegnie w linii prostej do pkt nr 184. Linia ta rozgranicza tereny działek: 1219/2, 1220, 1221, 1222, 1223, 1224, 1225/1, 1225/2, 1226, 1227, 1228, 1229, 1230, 1231, 1232, 1233, 1234, 1235 i 1236 od terenów PGL - Nadleśnictwo Mielec i jest zarazem granicą obrębu. W pkt nr 184, który w terenie stanowi południowo-wschodni narożnik działki 1236, granica skręca na zachód i biegnie południową granicą ww. działki do pkt nr 158, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 185 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 455/2 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim w linii prostej do pkt nr 186, który w terenie stanowi północno-zachodni narożnik działki 451/2. Linia łącząca ww. pkt stanowi linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 186 granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 178 wzdłuż północnej granicy działki 451/2, która stanowi zarazem granicę obrębu. W pkt 178, który w terenie stanowi północno-zachodni narożnik działki 451/2, granica skręca na południe i biegnie przez pkt nr 177 do pkt nr 187. W pkt nr 187, który w terenie stanowi południowo-wschodni narożnik działki 455/2, granica skręca na zachód i biegnie południową granicą ww. działki do pkt nr 185, od którego opis rozpoczęto. Obręb Mielec-Chorzelów Począwszy od pkt nr 188 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 1220/33 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 189 do pkt nr 190. W terenie punkty te stanowią wschodni brzeg kanału melioracyjnego Potok. Od pkt 190, który w terenie stanowi północno-zachodnie naroże działki 1224/8, granica skręca na południowy wschód i biegnie linią łamaną przez punkty o numerach od 191 do 206. Od pkt nr 206 granica biegnie dalej do pkt nr 182. Linia ta stanowi granicę obrębów Mielec-Chorzelów i Mielec-Mościska. Od pkt nr 182 granica skręca na zachód i biegnie przez pkt nr 181, 180, 179, 178, 186 do pkt 188, od którego opis rozpoczęto. Punkty te opisane były w obrębie Mielec-Cyranka. Obręb Mielec-Mościska Począwszy od pkt nr 190 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 1248/9 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 207 i 208 do pkt nr 209. Punkt ten w terenie stanowi północny narożnik działki 246/165. W pkt 209 granica skręca na północ i biegnie do pkt nr 210 wzdłuż zachodniego brzegu rowu - działka 1246/217. W pkt 210 granica skręca na wschód i biegnie do pkt 211, który leży w terenie u zbiegi granic działek 1246/203, 1246/76 - droga i 1246/217 - rów. W pkt nr 211 granica skręca na południowy wschód i biegnie przez pkt nr 212, 213 i 214 do pkt nr 215 wzdłuż południowego skraju drogi 1246/79. Od pkt nr 215 granica biegnie do pkt 216 południowym skrajem drogi - działka 1320/3. W pkt 216, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki 1246/112, granica skręca na południe i biegnie linią prostą do pkt nr 217 wzdłuż wschodnich granic działek: 1246/112, 1246/110, 1246/77, 1246/76, 1246/73, 1246/15, 1246/18, 1246/72, 1246/69, 1246/22, 1246/23, 1246/68, 1246/128, 1246/60, 1246/59, 1246/30, 1246/31, 1246/52, 1246/34, 1246/35, 1246/192, 1246/191, 1246/186, 1246/185, 1246/178, 1246/177, 1246/174, 1248/4, 1248/13, 1248/14 i 1248/17. W pkt nr 217 granica skręca na północny zachód i biegnie do pkt nr 183 środkiem rowu melioracyjnego - działka 1248/7. Od pkt nr 183 granica biegnie dalej przez pkt 182, 206, 205, 204, 203, 202, 201, 200, 199, 198, 197, 196, 195, 194, 193, 192, 191 do pkt 190, od którego opis rozpoczęto. Przebieg granicy pomiędzy ww. punktami opisano w Obrębie Mielec-Chorzelów. Począwszy od pkt nr 218 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 1246/158 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 219 do pkt 220. W terenie punkty te stanowią linię wywłaszczenia pod poszerzenie rowu Potok. W pkt 220 kończy się linia wywłaszczenia i granica skręca na zachód do pkt 221 położonego na brzegu rowu Potok stanowiącego działkę 1246/83. Od pkt nr 221 granica biegnie przez pkt nr 222 do pkt nr 223 wzdłuż wschodniego brzegu ww. rowu. W pkt nr 223, który w terenie stanowi północno-zachodni narożnik działki 1490, granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 39 wzdłuż ogrodzenia będącego jednocześnie granicą lotniska. W pkt 39, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki 1490, granica skręca na południowy zachód i biegnie w linii prostej do pkt nr 224 i dalej do pkt 225 wzdłuż północno-zachodniego skraju drogi - działka 1246/79 na styku z następującymi działkami: 1490, 1246/5, 1246/8, 1246/132, 1246/134, 1246/136, 1246/138, 1246/140, 1246/17 i 1246/144. W pkt nr 225 granica skręca na zachód i biegnie wzdłuż północnego skraju drogi 1246/79 do pkt nr 218, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 226 zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki 1246/110 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 227 i 228 do pkt nr 229 wzdłuż krawędzi drogi 1246/79 na styku z następującymi działkami: 1246/100, 1246/101, 1246/104, 1246/105, 1246/107, 1246/10, 1246/7, 1246/6 i 1491. W pkt 229, który w terenie stanowi północno-zachodni narożnik działki 1491, granica skręca na południowy wschód i biegnie w linii prostej do pkt nr 230 wzdłuż granicy działki 1491 z drogą - 1246/79. W pkt 230 granica skręca na południe i biegnie poprzez pkt 231 do pkt nr 232, który leży w terenie u zbiegu granic działek 1246/6, 1317/1 i 1320/3 - droga. W pkt nr 232 granica skręca na zachód i biegnie północnym skrajem drogi 1320/3 do pkt nr 226, od którego opis rozpoczęto. Obręb Mielec-Mościska I Począwszy od pkt nr 71 zlokalizowanego na północno-zachodnim narożniku działki 1246/16 granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia lotniska do pkt nr 233, W pkt nr 233, który leży na zbiegu granic działek 1243/28, 1246/83 - rów Potok i 6 - Lotnisko, granica skręca na południowy zachód i biegnie wzdłuż brzegu rowu Potok do pkt nr 236. W pkt nr 236 granica skręca na zachód i biegnie linią łamaną przez pkt o numerach 235, 234 do pkt nr 74 wzdłuż południowych granic działek 1243/28, 1243/29, 1243/30, 1243/31 i 1243/32. W pkt nr 74 granica skręca na północ i biegnie do pkt nr 73 wzdłuż zachodniej granicy działki 1243/32. W pkt nr 73 granica skręca na południowy zachód i biegnie do pkt nr 72. W pkt nr 72 granica skręca na północ i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki 1243/16 do pkt nr 71, od którego opis rozpoczęto. Obręb Mielec Przemysłowy Począwszy od pkt nr 40 granica biegnie wzdłuż ogrodzenia lotniska do pkt nr 71. W pkt nr 71 granica skręca na południe i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 5 do pkt nr 72. W pkt nr 72 granica skręca na północny wschód i biegnie do pkt nr 73. W pkt 73 granica skręca na południe i biegnie do pkt nr 74 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 5. W pkt nr 74 granica skręca na wschód i biegnie linią łamaną przez pkt o numerach 234, 235 do pkt 236 położonego na brzegu rowu Potok. W pkt nr 236 granica skręca na południe i biegnie do pkt nr 237 wzdłuż zachodniego brzegu rowu Potok. W pkt nr 237 granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 44. Od pkt nr 44 granica biegnie poprzez pkt o numerach 43, 42, 41 do pkt nr 40, od którego opis rozpoczęto. Przebieg granicy od pkt nr 44 do pkt nr 40 umieszczony jest w pierwszym opisie granic niniejszego załącznika.* Ogólny obszar terenu SSE EURO-PARK MIELEC wynosi 627,10 ha. * Dz. U. z 1995 r. Nr 107, poz. 526." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 135, poz. 915) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645 i Nr 108, poz. 699) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. M. Belka Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 1997 r. (poz. 915) WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH WYSTĄPIŁA POWÓDŹ Lp.WojewództwoGminy 123 1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Sucha Beskidzka 3. Szczyrk 4. Ustroń 5. Żywiec II. gminy: 1. Andrychów 2. Brenna 3. Brzeźnica 4. Buczkowice 5. Budzów 6. Chełmek 7. Czernichów 8. Gilowice 9. Goleszów 10. Hażlach 11. Istebna 12. Jasienica 13. Jeleśnia 14. Kęty 15. Koszarawa 16. Kozy 17. Lanckorona 18. Lipowa 19. Łękawica 20. Łodygowice 21. Maków Podhalański 22. Milówka 23. Mucharz 24. Oświęcim 25. Porąbka 26. Przeciszów 27. Radziechowy-Wieprz 28. Rajcza 29. Skoczów 30. Spytkowice 31. Strumień 32. Stryszów 33. Ślemień 34. Świnna 35. Tomice 36. Ujsoły 37. Wadowice 38. Węgierska Górka 39. Wieprz 40. Wilamowice 41. Zator 42. Zawoja 43. Zembrzyce 2częstochowskieI. gminy miejskie: 1. Częstochowa 2. Kalety 3. Lubliniec II. gminy: 1. Ciasna 2. Dobrodzień 3. Kochanowice 4. Koniecpol 5. Koziegłowy 6. Kruszyna 7. Krzepice 8. Lipie 9. Miedźno 10. Mstów 11. Mykanów 12. Nowa Brzeźnica 13. Olesno 14. Opatów 15. Panki 16. Pawonków 17. Poczesna 18. Popów 19. Poraj 20 Przystajń 21. Radłów 22. Rudniki 23. Szczekociny 3gorzowskieI. gminy miejskie: 1. Kostrzyn II. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Słubice 5. Witnica 4jeleniogórskieI. gminy miejskie: 1. Jelenia Góra 2. Bolesławiec 3. Kamienna Góra 4. Karpacz 5. Kowary 6. Lubań 7. Piechowice 8. Szklarska Poręba 9. Świeradów-Zdrój 10. Wojcieszów II. gminy: 1. Bolesławiec 2. Bolków 3. Gryfów Śląski 4. Janowice Wielkie 5. Jeżów Sudecki 6. Kamienna Góra 7. Leśna 8. Lubawka 9. Lubomierz 10. Lwówek Śląski 11. Marciszów 12. Mirsk 13. Mysłakowice 14. Nowogrodziec 15. Olszyna 16. Podgórzyn 17. Stara Kamienica 18. Świerzawa 19. Wleń 5kaliskieI. gminy miejskie: 1. Kalisz II. gminy: 1. Blizanów 2. Bolesławiec 3. Brzeziny 4. Chocz 5. Czajków 6. Doruchów 7. Galewice 8. Gizałki 9. Godziesze Wielkie 10. Gołuchów 11. Grabów n. Prosną 12. Kraszewice 13. Łubnice 14. Odolanów 15. Przygodzice 16. Sieroszewice 17. Sośnie 18. Wieruszów 19. Żerków 6katowickieI. gminy miejskie: 1. Bieruń 2. Gliwice 3. Knurów 4. Mikołów 5. Mysłowice 6. Poręba 7. Racibórz 8. Ruda Śląska 9. Rybnik 10. Rydułtowy 11. Sławków 12. Sosnowiec 13. Wodzisław Śląski 14. Zabrze II. gminy: 1. Babice 2. Bestwina 3. Bojszowy 4. Brzeszcze 5. Chrzanów 6. Chełm Śląski 7. Czerwionka-Leszczyny 8. Gierałtowice 9. Goczałkowice-Zdrój 10. Godów 11. Gorzyce 12. Jejkowice 13. Klucze 14. Kornowac 15. Krupski Młyn 16. Krzanowice 17. Krzyżanowice 18. Kuźnia Raciborska 19. Libiąż 20. Lubomia 21. Lyski 22. Łazy 23. Miedźna 24. Nędza 25. Pawłowice 26. Pietrowice Wielkie 27. Pilchowice 28. Pilica 29. Pszczyna 30. Rudnik 31. Siewierz 32. Sośnicowice 33. Świerklany 34. Tworóg 35. Wolbrom 36. Zbrosławice 37. Zebrzydowice 38. Żarnowiec 7kieleckieI. gminy miejskie: 1. Kielce II. gminy: 1. Bejsce 2. Bieliny 3. Bodzechów 4. Brody 5. Charsznica 6. Chęciny 7. Daleszyce 8. Górno 9. Kije 10. Koszyce 11. Kunów 12. Łagów 13. Miedziana Góra 14. Morawica 15. Nowy Korczyn 16. Opatowiec 17. Pacanów 18. Sędziszów 19. Słaboszów 20. Wiślica 8konińskieI. gminy miejskie: 1. Koło 2. Konin II. gminy: 1. Dąbie 2. Golina 3. Grabów 4. Kościelec 5. Lądek 6. Pyzdry 7. Rzgów 8. Świnice Warckie 9. Zagórów 9krakowskieI. gminy miejskie: 1. Kraków II. gminy: 1. Alwernia 2. Biskupice 3. Czernichów 4. Dobczyce 5. Drwina 6. Gdów 7. Igołomia-Wawrzeńczyce 8. Kłaj 9. Liszki 10. Myślenice 11. Niepołomice 12. Nowe Brzesko 13. Pcim 14. Raciechowice 15. Skawina 16. Sułoszowa 17. Tokarnia 18. Trzyciąż 19. Wieliczka 20. Wielka Wieś 10legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica 2. Chojnów 3. Głogów 4. Jawor 5. Złotoryja II. gminy: 1. Chojnów 2. Głogów 3. Grębocice 4. Gromadka 5. Kotla 6. Krotoszyce 7. Kunice 8. Legnickie Pole 9. Męcinka 10. Miłkowice 11. Mściwojów 12. Paszowice 13. Pęcław 14. Pielgrzymka 15. Prochowice 16. Rudna 17. Ruja 18. Ścinawa 19. Wądroże Wielkie 20. Zagrodno 21. Złotoryja 22. Żukowice 11leszczyńskieII. gminy: 1. Góra 2. Jemielno 3. Niechlów 4. Szlichtyngowa 5. Wąsosz 6. Wschowa 12lubelskieI. gminy miejskie: 1. Puławy II. gminy: 1. Janowiec 2. Kazimierz Dolny 3. Puławy 4. Wilków 13nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Nowy Sącz 2. Grybów 3. Limanowa 4. Mszana Dolna 5. Nowy Targ 6. Szczawnica II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Czorsztyn 7. Dobra 8. Gorlice 9. Gródek n. Dunajcem 10. Grybów 11. Jodłownik 12. Kamienica 13. Kamionka Wielka 14. Korzenna 15. Krościenko n. Dunajcem 16. Laskowa 17. Limanowa 18. Lubień 19. Łabowa 20. Łącko 21. Łososina Dolna 22. Łukowica 23. Łużna 24. Moszczenica 25. Mszana Dolna 26. Muszyna 27. Nawojowa 28. Niedźwiedź 29. Nowy Targ 30. Ochotnica Dolna 31. Piwniczna 32. Podegrodzie 33. Poronin 34. Raba Wyżna 35. Rytro 36. Sękowa 37. Słopnice 38. Stary Sącz 39. Szaflary 40. Tymbark 41. Uście Gorlickie 14opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Brzeg 3. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Baborów 2. Bierawa 3. Branice 4. Brzeg 5. Byczyna 6. Chrząstowice 7. Cisek 8. Dąbrowa 9. Dobrzeń Wielki 10. Głogówek 11. Głubczyce 12. Głuchołazy 13. Gogolin 14. Grodków 15. Kamiennik 16. Kietrz 17. Kluczbork 18. Kolonowskie 19. Komprachcice 20. Korfantów 21. Krapkowice 22. Leśnica 23. Lewin Brzeski 24. Lubrza 25. Lubsza 26. Łambinowice 27. Łubniany 28. Murów 29. Niemodlin 30. Nysa 31. Olszanka 32. Otmuchów 33. Ozimek 34. Paczków 35. Pokój 36. Popielów 37. Prószków 38. Prudnik 39. Reńska Wieś 40. Skoroszyce 41. Strzelce Opolskie 42. Strzeleczki 43. Tarnów Opolski 44. Turawa 45. Ujazd 46. Walce 47. Wołczyn 48. Zdzieszowice 15radomskieII. gminy: 1. Białobrzegi 2. Chotcza 3. Drzewica 4. Gniewoszów 5. Jastrzębia 6. Jedlińsk 7. Kozienice 8. Magnuszew 9. Nowe Miasto n. Pilicą 10. Odrzywół 11. Promna 12. Przyłęk 13. Przytyk 14. Sieciechów 15. Solec n. Wisłą 16. Warka 17. Wyśmierzyce 18. Zakrzew 16rzeszowskieII. gminy: 1. Borowa 2. Czermin 3. Gawłuszowice 4. Ropczyce 17sieradzkieI. gminy miejskie: 1. Sieradz II. gminy: 1. Biała 2. Brzeźnio 3. Buczek 4. Burzenin 5. Działoszyn 6. Konopnica 7. Lutomiersk 8. Lututów 9. Łask 10. Mokrsko 11. Osjaków 12. Ostrówek 13. Pątnów 14. Pęczniew 15. Poddębice 16. Rusiec 17. Sędziejowice 18. Sieradz 19. Skomlin 20. Warta 21. Wartkowice 22. Widawa 23. Wieluń 24. Wierzchlas 25. Wróblew 26. Zadzim 27. Zapolice 28. Zduńska Wola 29. Złoczew 18skierniewickieII. gminy: 1. Domaniewice 2. Łyszkowice 3. Młodzieszyn 4. Nieborów 5. Wiskitki 19tarnobrzeskieI. gminy miejskie: 1. Tarnobrzeg 2. Sandomierz II. gminy: 1. Annopol 2. Baranów Sandomierski 3. Ćmielów 4. Dwikozy 5. Gorzyce 6. Koprzywnica 7. Łoniów 8. Łubnice 9. Osiek 10. Padew Narodowa 11. Połaniec 12. Radomyśl 13. Rytwiany 14. Samborzec 15. Staszów 16. Tarłów 17. Zawichost 20tarnowskieII. gminy: 1. Bochnia 2. Borzęcin 3. Brzesko 4. Ciężkowice 5. Czchów 6. Dębno 7. Gnojnik 8. Gromnik 9. Iwkowa 10. Lipnica Murowana 11. Łapanów 12. Pleśna 13. Rzepiennik Strzyżewski 14. Skrzyszów 15. Szerzyny 16. Szczurowa 17. Trzciana 18. Tuchów 19 Wietrzychowice 20. Zakliczyn 21. Żegocina 21toruńskieI. gminy miejskie: 1. Toruń 2. Grudziądz II. gminy: 1. Chełmno 2. Grudziądz 3. Lubicz 4. Obrowo 5. Unisław 6. Wielka Nieszawka 22wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Wałbrzych 2. Bielawa 3. Boguszów-Gorce 4. Dzierżoniów 5. Jedlina-Zdrój 6. Kłodzko 7. Nowa Ruda 8. Pieszyce 9. Piława Górna 10. Szczawno-Zdrój 11. Świdnica 12. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Ciepłowody 4. Czarny Bór 5. Dobromierz 6. Dzierżoniów 7. Głuszyca 8. Jaworzyna Śląska 9. Kamieniec Ząbkowicki 10. Kłodzko 11. Lądek-Zdrój 12. Marcinowice 13. Mieroszów 14. Międzylesie 15. Niemcza 16. Nowa Ruda 17. Przeworno 18. Radków 19. Stare Bogaczowice 20. Stoszowice 21. Stronie Śląskie 22. Strzegom 23. Szczytna 24. Świdnica 25. Walim 26. Ząbkowice Śląskie 27. Ziębice 28. Złoty Stok 29. Żarów 23wrocławskieI. gminy miejskie: 1. Wrocław 2. Oława II. gminy: 1. Bierutów 2. Brzeg Dolny 3. Czernica 4. Długołęka 5. Jelcz-Laskowice 6. Jordanów Śląski 7. Kąty Wrocławskie 8. Kobierzyce 9. Kondratowice 10. Kostomłoty 11. Krośnice 12. Łagiewniki 13. Malczyce 14. Mietków 15. Miękinia 16. Oborniki Śląskie 17. Oława 18. Sobótka 19. Strzelin 20. Środa Śląska 21. Święta Katarzyna 22. Wiązów 23. Wińsko 24. Wisznia Mała 25. Wołów 26. Żmigród 27. Żurawina 24zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Zielona Góra 2. Gubin 3. Nowa Sól 4. Żagań II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Cybinka 4. Czerwieńsk 5. Dąbie 6. Gubin 7. Krosno Odrzańskie 8. Maszewo 9. Niegosławice 10. Nowa Sól 11. Nowogród Bobrzański 12. Otyń 13. Siedlisko 14. Sulechów 15. Szprotawa 16. Trzebiechów 17. Zabór 18. Zielona Góra 19. Żagań Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. (Dz. U. Nr 135, poz. 916) Na podstawie art. 53d pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 150) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią (Dz. U. Nr 97, poz. 596 i Nr 108, poz. 698) wprowadza się następujące zmiany: 1) Lp. 1 otrzymuje brzmienie: "1bielskieI. gminy miejskie: 1. Szczyrk II. gminy: 1. Budzów 2. Gilowice 3. Istebna 4. Koszarawa 5. Łękawica 6. Łodygowice 7. Milówka 8. Porąbka 9. Radziechowy-Wieprz 10. Rajcza 11. Stryszów 12. Ślemień 13. Świnna 14. Ujsoły 15. Węgierska Górka 16. Zator 17. Zembrzyce" 2) Lp. 7 otrzymuje brzmienie: "7legnickieI. gminy miejskie: 1. Legnica II. gminy: 1. Kotla 2. Paszowice 3. Pielgrzymka 4. Prochowice 5. Ścinawa" 3) Lp. 11 otrzymuje brzmienie: "11opolskieI. gminy miejskie: 1. Opole 2. Kędzierzyn-Koźle II. gminy: 1. Bierawa 2. Cisek 3. Dąbrowa 4. Dobrzeń Wielki 5. Głogówek 6. Głuchołazy 7. Krapkowice 8. Lewin Brzeski 9. Lubrza 10 Lubsza 11. Nysa 12. Otmuchów 13. Paczków 14. Popielów 15. Prudnik 16. Reńska Wieś 17. Strzelce Opolskie" 4) Lp. 16 otrzymuje brzmienie: "16wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Jedlina-Zdrój 2. Kłodzko 3. Pieszyce 4. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Kamieniec Ząbkowicki 8. Kłodzko 9. Lądek-Zdrój 10. Marcinowice 11. Międzylesie 12. Nowa Ruda 13. Radków 14. Stare Bogaczowice 15. Stoszowice 16. Stronie Śląskie 17. Strzegom 18. Walim" 5) Lp. 18 otrzymuje brzmienie: "18zielonogórskieI. gminy miejskie: 1. Nowa Sól II. gminy: 1. Bojadła 2. Bytom Odrzański 3. Czerwieńsk 4. Dąbie 5. Krosno Odrzańskie 6. Maszewo 7. Nowa Sól 8. Otyń 9. Siedlisko 10. Trzebiechów 11. Zabór" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. (Dz. U. Nr 135, poz. 917) Na podstawie art. 66 § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 102, poz. 643 i Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. W § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 i z 1997 r. Nr 6, poz. 34) pkt 20 otrzymuje brzmienie: "20) straży gminnych (miejskich),". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 24 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin. (Dz. U. Nr 135, poz. 918) Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. 1 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 maja 1996 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 64, poz. 311) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Osobom, o których mowa w § 1, mogą być przyznane następujące świadczenia: 1) zapomogi pieniężne, 2) dopłaty do kosztów leczenia, 3) zwrot części kosztów opieki paliatywno-hospitacyjnej realizowanej w domu chorego, 4) zwrot części kosztów pogrzebu emeryta lub rencisty, niezależnie od przysługującego z tego tytułu zasiłku pogrzebowego, 5) dofinansowanie wypoczynku oraz krajowego i zagranicznego wypoczynku dzieci i młodzieży, organizowanego w formie kolonii, obozów lub zimowisk." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 22 października 1997 r. w sprawie ogólnej powierzchni przeznaczonej pod uprawy maku i konopi włóknistych oraz rejonizacji tych upraw w 1998 r. (Dz. U. Nr 135, poz. 919) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ogólną powierzchnię przeznaczoną w 1998 r. pod uprawy maku ustala się na 8 500 ha, w tym dla województw: 1) bialskopodlaskiego - 20 ha, 2) bydgoskiego - 800 ha, 3) chełmskiego - 360 ha, 4) elbląskiego - 500 ha, 5) kaliskiego - 170 ha, 6) kieleckiego - 470 ha, 7) konińskiego - 600 ha, 8) krakowskiego - 245 ha, 9) lubelskiego - 450 ha, 10) pilskiego - 85 ha, 11) płockiego - 400 ha, 12) poznańskiego - 140 ha, 13) przemyskiego - 480 ha, 14) radomskiego - 120 ha, 15) rzeszowskiego - 200 ha, 16) sieradzkiego - 45 ha, 17) tarnobrzeskiego - 500 ha, 18) tarnowskiego - 5 ha, 19) toruńskiego - 300 ha, 20) włocławskiego - 850 ha, 21) zamojskiego - 1 690 ha, 22) zielonogórskiego - 70 ha. 2. Określona w ust. 1 powierzchnia przeznaczona pod uprawy maku dotyczy wyłącznie maku niskomorfinowego. § 2. Ogólną powierzchnię przeznaczoną w 1998 r. pod uprawy konopi włóknistych ustala się na 2.200 ha, w tym dla województw: 1) chełmskiego - 100 ha, 2) kieleckiego - 90 ha, 3) legnickiego - 500 ha, 4) lubelskiego - 100 ha, 5) radomskiego - 110 ha, 6) rzeszowskiego - 200 ha, 7) tarnobrzeskiego - 500 ha, 8) wałbrzyskiego - 100 ha, 9) zamojskiego - 500 ha. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 22 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób. (Dz. U. Nr 135, poz. 920) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 641) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób (Dz. U. Nr 98, poz. 456 i Nr 154, poz. 756) wprowadza się następujące zmiany: A. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków do bezpłatnego wydawania na recepty - chorym w leczeniu": 1) pod lp. 2 na końcu dodaje się wyrazy: BRp. Mukobronsyrop 30 mg/5 mlx100 ml 2) lp. 5 otrzymuje brzmienie: 5 Pancreatinum Rp.•Kreonkaps. 8000 j. lipazyd20 kaps. Rp.•Panzytrat 10000kaps. 10000 j. lipazye20 kaps. 3) pod lp. 23 w rubryce "Nazwa" wyraz "Biorubina" zastępuje się wyrazem "Biorubicina", 4) pod lp. 30 na końcu dodaje się wyrazy: BRp. Decaristabl. 0,05 gx2 tabl. 5) pod lp. 34 po wyrazie "Methotrexatum" dodaje się wyrazy: ARp. Methotrexatinj. 25 mg/mlx1 amp. ARp.Methotrexatinj. 50 mg/2 mlx1 amp. ARp.Methotrexatinf. 5 g/200 mlx1 but. á 200 ml ARp.Methotrexatinf. 0,5 g/20 mlx1 but. á 20 ml ARp.Methotrexatinf. 1,0 g/40 mlx1 but. á 40 ml 6) lp. 35 otrzymuje brzmienie: 35 Mitomycin BRp.Mitomycin Cfiol. 0,002 ge1 fiol. BRp.Mitomycin Cfiol. 0,01 gg1 fiol. BRp.Mitomycin Cfiol. 0,02 gg1 fiol. 7) lp. 41 otrzymuje brzmienie: Tamoxifeni citras #ARp.Nolvadextabl. 0,01 gd30 tabl. #ARp.Nolvadex Dtabl. powl. 0,02 gf30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 10 Hexaltabl. powl. 0,01 gd30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 20 Hexaltabl. powl. 0,02 ge30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 30 Hexaltabl. powl. 0,03 gf30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifen 40 Hexaltabl. powl. 0,04 gf30 tabl. powl. #ARp.Tamoxifentabl., tabl. powl. 0,01 gd30 tabl., tabl. powl. #ARp.Tamofentabl. 0,01 gd30 tabl. #ARp.Tamofentabl. 0,02 gf30 tabl. #ARp.Tamofentabl. 0,04 gg30 tabl. #ARp.Zemide 10tabl. 0,01 gd30 tabl. #ARp.Zemide 20tabl. 0,02 gf30 tabl. #ARp.Zemide 30tabl. powl. 0,03 gf30 tabl. powl. #ARp.Zemide 40tabl. 0,04 gf30 tabl. #ARp.Zitazonium 10tabl. 0,01 gd30 tabl. 8) lp. 47 otrzymuje brzmienie: 47 Vincristini sulfas BRp.Vincristininj. 0,001 gg10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Vincristininj. 0,5 mgg10 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Oncovininj. 0,001 g + rozp.f1 kompl. 9) pod lp. 80 w rubryce "nazwa" wyraz "Chlorpernazinum" zastępuje się wyrazem "Choropernazinum", 10) lp. 102 otrzymuje brzmienie: 102 Glucagoni hydrochloridum BRp.Glucagoninj. 0,001 gf1 fiol. s. subst. + rozp. BRp.Glucagon zestaw natychmiastowej pomocyliof. 0,001 g + strzyk. z rozp.g1 fiol. BRp.GlucaGen 1 mg Hypokitliof. do inj. 1 mg/1 mlx1 fiol. á 1 mg + strzyk. z rozp. á 1 ml BRp.GlucaGenliof. do inj. 1 mg/1 mlx1 fiol. á 1 mg + rozp. á 1 ml 11) pod lp. 103 w odniesieniu do leków o nazwach: Insulin Actrapid NovoLet, Humulin R-cartridge, Humulin N-cartridge, Humulin M1 (10/90)-cardridge, Humulin M2 (20/80)-cardridge, Humulin M3 (30/70)-cardridge i Humulin M4 (40/60)-cardridge: a) w rubryce "Postać i dawka" we wszystkich przypadkach dodaje się średnik i wyrazy "3 ml", b) w rubryce "Najmniejsze zarej. opak." we wszystkich przypadkach dodaje się średnik i wyrazy "3 ml", c) na końcu dodaje się wyrazy: Rp. Insulinum Isophanicum WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml Rp.Insulinum Lente WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml Rp.Insulinum Maxirapid WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml Rp.Insulinum Semilente WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml Rp.Insulinum Sol. Neutralis WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml Rp.Insulinum Ultralente WO-Sfiol. 400 j.m./10 mlxfiol. 10 ml 12) pod lp. 107 po wyrazach "Pilocarpini hydrochloridum" dodaje się wyrazy: #BRp.•3% Sol. Pilocarpinikrople do oczu 3%x3 x 5 ml #BRp.•4% Sol. Pilocarpinikrople do oczu 4%x3 x 5 ml B. W załączniku nr 2 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz testów diagnostycznych do wydawania na recepty po wniesieniu opłaty ryczałtowej - chorym w leczeniu": 1) pod lp. 116 na końcu dodaje się wyrazy: Rp. Bebilon sojowyproszekd400 g 2) pod lp. 119 na końcu dodaje się wyrazy: Rp. Glucocard IItest paskowyx50 pasków Rp.Elite SensorsTMtest paskowyx50 pasków C. W załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w leczeniu": 1) pod lp. 121 na końcu dodaje się wyrazy: Rp. Glinormaxtabl. 0,08 gx60 tabl. Rp.Diabezidtabl. 0,08 gx60 tabl. Rp.Glibezidtabl. 0,08 gx60 tabl. 2) lp. 124 otrzymuje brzmienie: 124 Rp. Strzykawki jednorazowego użytku z wyeliminowaną przestrzenią martwą i igły o grubości do 0,4 mm przeznaczone do podawania insuliny D. W załączniku nr 4 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 50% ceny - chorym w leczeniu": 1) pod lp. 126 na końcu dodaje się wyrazy: #BRp. Mabusontabl. 5 mgx30 tabl. #BRp. Mabusontabl. 10 mgx30 tabl. 2) pod lp. 127 na końcu dodaje się wyrazy: #BRp. Fluxinkaps. 0,02 gx14 kaps. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Wiesława Walendziaka. (Dz. U. Nr 136, poz. 921) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów Wiesław Walendziak, zwany dalej "Ministrem", opracowuje projekty programów prac Rady Ministrów, inicjuje, programuje i koordynuje działania administracji rządowej w zakresie legislacji, realizuje zadania dotyczące polityki kadrowej, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów, oraz wykonuje zadania wynikające z pełnienia funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) opracowywanie programów prac legislacyjnych Rady Ministrów 2) nadzór nad przygotowaniem projektów aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych rozpatrywanych przez Radę Ministrów oraz przedstawianych do podpisu Prezesowi Rady Ministrów, 3) przygotowywanie dla Prezesa Rady Ministrów opinii w sprawie zmian kadrowych na kierowniczych stanowiskach państwowych w administracji rządowej, w tym na stanowiskach wojewodów i wicewojewodów, 4) kierowanie działalnością i nadzór nad realizacją zadań Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określonych w art. 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), 5) nadzór nad wykonywaniem zarządzeń, decyzji, poleceń oraz innych dyspozycji Prezesa Rady Ministrów, 6) wypełnianie, określonych w odrębnych przepisach, zadań Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 7) nadzór nad zapewnianiem przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów obsługi ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, 8) określanie, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, szczegółowych zakresów zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 9) nadawanie regulaminu organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 10) wykonywanie innych zadań zleconych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. Obsługę Ministra zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 4. 1. W toku wykonywania działań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) powoływać zespoły do opracowywania określonych zagadnień, 2) zlecać sporządzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Teresy Kamińskiej. (Dz. U. Nr 136, poz. 922) Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Minister-członek Rady Ministrów Teresa Kamińska, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem realizacji zadań administracji rządowej w zakresie reform społecznych w dziedzinie oświaty, kultury, zdrowia i pomocy społecznej, zwanych dalej "reformami społecznymi". 2. Minister sprawuje nadzór nad działalnością Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego (Dz. U. Nr 41, poz. 256). § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) przygotowanie programów i harmonogramów prac nad reformami społecznymi, 2) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów prawnych niezbędnych do przeprowadzenia reform społecznych, 3) koordynowanie: a) współdziałania organów administracji rządowej realizujących zadania w zakresie objętym reformami społecznymi, b) realizacji zadań określonych w rozporządzeniu z właściwymi organami administracji rządowej, w szczególności w ramach właściwego stałego komitetu Rady Ministrów, c) pomocy zagranicznej na rzecz reform społecznych, 4) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny reform społecznych, 5) upowszechnianie problematyki reform społecznych, 6) nadzorowanie prac Międzyresortowego Zespołu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, powołanego w odrębnym trybie, 7) przejęcie spraw w toku, prowadzonych przez zniesiony urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. § 3. 1. W toku realizacji zadań, o których mowa w § 1 i 2, Minister współdziała z właściwymi organami administracji rządowej, w szczególności z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Edukacji, Kultury i Sztuki, Pracy i Polityki Socjalnej, Sprawiedliwości oraz Zdrowia i Opieki Społecznej. 2. Minister podejmuje współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz organizacjami pozarządowymi w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań. 3. Minister może występować do właściwych organów i instytucji administracji rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego zainteresowań, których rozwiązanie należy do kompetencji tych organów i instytucji, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska. § 4. 1. Minister przedstawia Prezesowi Rady Ministrów analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania. 2. Minister informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 1 i 2. § 5. Minister może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 6. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewniają Ministrowi: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej - w zakresie, o którym mowa w § 2, oraz Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej - w zakresie określonym w § 1 ust. 2. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Jerzego Kropiwnickiego. (Dz. U. Nr 136, poz. 923) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów Jerzy Kropiwnicki, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z kierowaniem Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) kierowanie Rządowym Centrum Studiów Strategicznych i nadzór nad realizacją jego zadań, 2) wypełnianie, określonych w odrębnych przepisach, zadań Prezesa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, 3) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów: a) prognoz i strategicznych programów rozwoju gospodarczego i społecznego, b) koncepcji polityki zagospodarowania przestrzennego kraju, c) ocen międzynarodowych uwarunkowań sytuacji kraju oraz długofalowych koncepcji polityki zagranicznej, d) ocen funkcjonalności struktur państwa oraz propozycji ich przekształceń, e) ocen działów gospodarki z punktu widzenia potrzeb obronnych oraz założeń do strategicznych programów rozwoju potencjału obronnego, 4) analizowanie zgodności treści i przebiegu realizacji programów krótkookresowych oraz średniookresowych ze strategicznymi programami długookresowymi i informowanie Rady Ministrów o stwierdzonych niezgodnościach, 5) ocena bieżącej sytuacji społeczno-gospodarczej państwa, 6) analizowanie stanu gospodarki z punktu widzenia realizacji programów strategicznych oraz regionalnych i informowanie Rady Ministrów o stwierdzonych zagrożeniach, 7) przygotowanie innych analiz, prognoz i programów zleconych przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, 8) wykonywanie zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, stosownie do kompetencji ustalonych w odrębnych przepisach, 9) inicjowanie, programowanie i koordynowanie realizacji polityki regionalnej państwa, z zastrzeżeniem kompetencji innych organów określonych w odrębnych przepisach, 10) studia, analizy i programowanie rozwoju sektora małych i średnich przedsiębiorstw, 11) opiniowanie zgodności wojewódzkich studiów zagospodarowania przestrzennego oraz programów zawierających zadania rządowe służące realizacji celów publicznych z koncepcją polityki przestrzennego zagospodarowania kraju. § 3. W granicach określonych przez Prezesa Rady Ministrów Minister realizuje swoje zadania przy pomocy Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. § 4. 1. W toku wykonywania działań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich niezbędnych informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) powoływać zespoły do opracowywania określonych zagadnień, 2) zlecać przeprowadzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 6. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Ministrowi Rządowe Centrum Studiów Strategicznych. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Janusza Pałubickiego. (Dz. U. Nr 136, poz. 924) Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów Janusz Pałubicki, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "służbami specjalnymi", oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) przygotowywanie i przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów oraz - po uzyskaniu jego zgody - Radzie Ministrów: a) projektów założeń polityki w zakresie bezpieczeństwa państwa i ochrony jego porządku konstytucyjnego, b) projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących bezpieczeństwa państwa, w tym także projektów dotyczących lustracji, z zastrzeżeniem kompetencji właściwych ministrów, c) ocen stanu bezpieczeństwa państwa, d) projektów planów i kierunków działania służb specjalnych, e) ocen wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań, f) projektów aktów normatywnych oraz działań zmierzających do udostępnienia obywatelom akt dotyczących bezprawnych postępowań prowadzonych przeciwko nim przez służby specjalne i inne właściwe organy, g) projektów działań zmierzających do stworzenia zintegrowanego systemu służb specjalnych oraz innych jednostek wykonujących zadania na rzecz bezpieczeństwa państwa, 2) wykonywanie, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, czynności wynikających ze sprawowanej przez Prezesa Rady Ministrów funkcji nadzoru nad działalnością Szefa Urzędu Ochrony Państwa oraz związanych z odpowiedzialnością za działalność służb specjalnych, w tym: a) przygotowywanie projektów wytycznych Prezesa Rady Ministrów w sprawie działalności służb specjalnych, b) sprawowanie bieżącego nadzoru i kontroli działań służb specjalnych oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek, c) koordynowanie działań służb specjalnych oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek, d) przygotowywanie opinii o kandydatach na stanowiska Szefa Urzędu Ochrony Państwa, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych i ich zastępców, e) przygotowywanie oceny stanu realizacji wytycznych Prezesa Rady Ministrów wymienionych pod lit. a), 3) wykonywanie oraz nadzorowanie zadań i misji specjalnych w dziedzinie bezpieczeństwa państwa, wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, 4) reprezentowanie Prezesa Rady Ministrów w kontaktach międzynarodowych związanych z działalnością służb specjalnych. § 3. W toku realizacji zadań, o których mowa w § 1 i 2 Minister współdziała z innymi zainteresowanymi organami, w szczególności z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, z zachowaniem opiniodawczo-doradczej funkcji Kolegium do Spraw Służb Specjalnych w zakresie określonym w odrębnych przepisach. § 4. Minister, w zakresie realizacji zadań określonych w rozporządzeniu, może żądać od służb specjalnych wszelkich informacji, w szczególności dotyczących: 1) planowania budżetu oraz jego wykonania, 2) planowanych działań mających istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa, 3) zasad i trybu realizacji zadań służbowych, 4) polityki kadrowej, 5) współdziałania służb specjalnych z partnerami zagranicznymi. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Jerzego Widzyka. (Dz. U. Nr 136, poz. 925) Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów Jerzy Widzyk, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań administracji rządowej w zakresie usuwania skutków powodzi z lipca 1997 r., zwanej dalej "powodzią". § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) aktualizacja i realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Narodowy Program Odbudowy i Modernizacji", zwanego dalej "Programem", 2) przygotowanie planów finansowo-rzeczowych i harmonogramu działań podejmowanych w ramach Programu oraz innych działań podejmowanych w celu usunięcia skutków powodzi, 3) opracowanie preliminarza wydatków oraz dysponowanie - w granicach wyznaczonych ustawami - środkami przeznaczonymi na realizację zadań określonych w Programie, w tym dokonywanie podziału rezerw budżetowych przeznaczonych na realizację Programu, 4) podejmowanie działań zmierzających do pozyskiwania na realizację Programu pozabudżetowych środków finansowych ze źródeł krajowych i zagranicznych, 5) analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych i ekonomicznych z dziedzin związanych z usuwaniem skutków powodzi, 6) opiniowanie rozstrzygnięć podejmowanych przez organy administracji rządowej, dotyczących spraw określonych w Programie, 7) realizowanie zadań określonych w odrębnych przepisach dla zniesionego urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi, 8) przejęcie spraw w toku, prowadzonych przez Ministra-członka Rady Ministrów, którego zakres działania został określony w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Andrzeja Piłata (Dz. U. Nr 87, poz. 550), 9) realizacja innych zadań w zakresie usuwania skutków powodzi, powierzonych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. 1. W toku wykonywania działań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich niezbędnych informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 4. 1. Zadania, o których mowa w rozporządzeniu, Minister realizuje przy pomocy urzędów wojewódzkich. 2. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) tworzyć biura terenowe, 2) powoływać zespoły do opracowania określonych zagadnień, 3) zlecać przeprowadzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 5. 1. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Ministrowi, z zastrzeżeniem ust. 2, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. 2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. obsługę, o której mowa w ust. 1, zapewniają Ministrowi: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Krajowy Urząd Pracy oraz wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. (Dz. U. Nr 137, poz. 926) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa normuje: 1) zobowiązania podatkowe, 2) informacje podatkowe, 3) postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające, 4) tajemnicę skarbową. Art. 2. § 1. Przepisy ustawy stosuje się do: 1) podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, 2) podatków stanowiących dochody budżetów gmin, 3) opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, 4) spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1 i 2, należących do właściwości organów podatkowych. § 2. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1 organy. § 3. Organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych. § 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych oraz podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich, 2) przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, a także wydane na ich podstawie akty wykonawcze, 3) podatkach - rozumie się przez to również: a) zaliczki na podatki, b) raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, c) opłaty oraz inne niepodatkowe należności budżetowe, 4) księgach podatkowych - rozumie się przez to księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci, 5) deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci, 6) ulgach podatkowych - rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku. Art. 4. § 1. Obowiązkiem podatkowym jest nie skonkretyzowana powinność poniesienia przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie. § 2. Zakres podmiotowy obowiązku podatkowego, przedmiot opodatkowania, moment powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatkowe określają ustawy podatkowe. Art. 5. Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Art. 6. Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Art. 7. § 1. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. § 2. Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1. Art. 8. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Art. 9. Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Art. 10. § 1. Wprowadzenie zryczałtowanej formy opodatkowania nie pozbawia podatnika możliwości dokonania wyboru opodatkowania na zasadach ogólnych. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli ustawy podatkowe nie przewidują możliwości wyboru przez podatnika formy opodatkowania. Art. 11. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Art. 12. Jeżeli ostatni dzień terminu przewidzianego w przepisach prawa podatkowego przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. DZIAŁ II Organy podatkowe i ich właściwość Rozdział 1 Organy podatkowe Art. 13. § 1. Organami podatkowymi, stosownie do ich właściwości, są: 1) urzędy skarbowe, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) - jako organy pierwszej instancji, z zastrzeżeniem § 2, 2) izby skarbowe - jako organy odwoławcze od decyzji urzędów skarbowych, 3) samorządowe kolegia odwoławcze - jako organy odwoławcze od decyzji wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast). § 2. Jeżeli, na podstawie odrębnych przepisów, organem pierwszej instancji jest izba skarbowa, organem odwoławczym jest Minister Finansów. § 3. Minister Finansów jest organem podatkowym w sprawach: 1) określonych w § 2, 2) w których, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, jest organem pierwszej instancji. § 4. Organami podatkowymi wyższego stopnia są organy odwoławcze. Organem podatkowym wyższego stopnia dla izby skarbowej jest Minister Finansów. Art. 14. § 1. Minister Finansów: 1) sprawuje ogólny nadzór w sprawach podatkowych, 2) dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego urzędowej interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego. § 2. W razie stwierdzenia rozbieżności w orzecznictwie Minister Finansów zawiadamia o tym właściwy sąd lub organ mogący zastosować środki służące usunięciu rozbieżności. § 3. Interpretacje, o których mowa w § 1 pkt 2, są zamieszczane w Biuletynie Skarbowym Ministerstwa Finansów. § 4. Właściwy organ podatkowy pierwszej instancji, na żądanie podatnika, płatnika lub inkasenta, jest obowiązany do udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie wszczęto postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej. § 5. Występując z żądaniem, o którym mowa w § 4, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie; przepis art. 170 § 1 stosuje się odpowiednio. § 6. Zastosowanie się przez podatnika do urzędowej interpretacji prawa podatkowego, o której mowa w § 1 pkt 2, nie może mu szkodzić. Rozdział 2 Właściwość organów podatkowych Art. 15. Organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Art. 16. Właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania. Art. 17. § 1. Jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo siedziby podatnika, płatnika lub inkasenta. § 2. Rada Ministrów może ustalić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników w sposób odmienny niż określony w § 1. Art. 18. § 1. Jeżeli w trakcie roku podatkowego lub określonego w odrębnych przepisach innego okresu rozliczeniowego nastąpi zdarzenie powodujące zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego, organem podatkowym właściwym miejscowo do końca okresu rozliczeniowego pozostaje ten organ podatkowy, który był właściwy w pierwszym dniu roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego. § 2. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których, w razie zmiany właściwości miejscowej w trakcie roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego, właściwym organem podatkowym jest organ inny niż wymieniony w § 1. Art. 19. Spory o właściwość rozstrzyga: 1) między urzędami skarbowymi w jednym województwie - izba skarbowa, 2) między urzędami skarbowymi w różnych województwach - Minister Finansów, 3) między izbami skarbowymi - Minister Finansów, 4) między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta) a urzędem skarbowym - sąd administracyjny, 5) między wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) w jednym województwie - samorządowe kolegium odwoławcze, 6) między wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) w różnych województwach - Prezes Rady Ministrów. Art. 20. Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość organ podatkowy, na którego obszarze nastąpiło wszczęcie postępowania, podejmuje tylko te czynności, które są niezbędne ze względu na interes publiczny lub ważny interes strony. DZIAŁ III Zobowiązania podatkowe Rozdział 1 Powstawanie zobowiązania podatkowego Art. 21. § 1. Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem: 1) zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, 2) doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. § 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3. § 3. Jeżeli, wskutek wszczętego postępowania podatkowego, organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości podatkowej, albo stwierdza nadpłatę. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio, gdy podatnik obowiązany jest do zapłaty podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku bez złożenia deklaracji, a obowiązku tego nie wykonał w całości lub w części. § 5. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym. Art. 22. § 1. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia: 1) zaniechać w całości lub w części: a) ustalania zobowiązań podatkowych, b) poboru podatków, w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników, 2) zwolnić niektóre grupy płatników z obowiązku pobierania podatków lub zaliczek na podatki oraz określić wynikające z tego zwolnienia obowiązki podatników. § 2. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem § 3, może: 1) zaniechać w całości lub w części: a) ustalania zobowiązania podatkowego, b) poboru podatku, gdy pobranie podatku zagraża ważnym interesom podatnika, a w szczególności jego egzystencji, 2) zwolnić płatnika z obowiązku pobrania: a) podatku - gdy pobranie podatku zagraża ważnym interesom podatnika, a w szczególności jego egzystencji, b) zaliczek na podatek - jeżeli podatnik uprawdopodobni, że pobrane zaliczki byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy. § 3. Organy podatkowe nie mogą zaniechać ustalania w całości lub w części zobowiązań podatkowych stanowiących dochody gmin. § 4. Wniosek o zaniechanie poboru podatku nie rozpatrzony przez organ podatkowy przed upływem terminu płatności podatku traktuje się jako wniosek o umorzenie zaległości podatkowej. § 5. W przypadku wydania decyzji na podstawie § 2 pkt 2 organ podatkowy określa termin wpłacenia przez podatnika podatku lub zaliczki na podatek, chyba że podatnik jest obowiązany do dokonania rocznego lub innego okresowego rozliczenia tego podatku. § 6. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach wymienionych w § 2. Art. 23. § 1. Organ podatkowy określa podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli brak jest danych niezbędnych do jej określenia, a także gdy dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. § 2. Przepis § 1 stosuje się również w przypadku naruszenia przez podatnika warunków uprawniających do korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania. § 3. Organ podatkowy odstąpi od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. § 4. Jeżeli podstawa opodatkowania została określona w drodze oszacowania, a na podatniku ciążył obowiązek zapłacenia zaliczek na podatek, organ podatkowy określa wysokość każdej z zaliczek proporcjonalnie do wysokości zaległości podatkowej, z uwzględnieniem okresu, w którym zaległość powstała. § 5. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii właściwych organizacji samorządu społeczno-zawodowego i gospodarczego, może określić, w drodze rozporządzenia, dla niektórych rodzajów działalności, uproszczone normy służące oszacowaniu podstawy opodatkowania. Art. 24. Organ podatkowy, w drodze decyzji, określa wysokość straty poniesionej przez podatnika, jeżeli wysokość straty różni się od wysokości wynikającej ze złożonej deklaracji, a poniesienie straty, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, uprawnia do skorzystania z ulg podatkowych. Art. 25. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia: 1) zryczałtować podatki oraz określać szczegółowe zasady oraz warunki ich zryczałtowania, 2) wprowadzać obowiązek wpłacania zaliczek na podatki oraz określać sposób ich obliczania lub ich wysokość. Rozdział 2 Odpowiedzialność podatnika, płatnika i inkasenta Art. 26. Podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Art. 27. § 1. Płatnik, w zakresie przewidzianym w art. 8, odpowiada całym swoim majątkiem: 1) za niepobranie podatku od podatnika lub pobranie podatku w wysokości niższej od należnej, 2) za niewpłacenie w terminie pobranych podatków. § 2. Inkasent odpowiada całym swoim majątkiem za pobrane, a nie wpłacone w terminie podatki. Art. 28. § 1. Płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. § 2. W razie stwierdzenia, że płatnik lub inkasent pobrał wynagrodzenie nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, organ podatkowy wydaje decyzję o zwrocie nienależnego wynagrodzenia. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa, 2) szczegółowe zasady oraz tryb zwrotu otrzymanego wynagrodzenia w razie pobrania przez płatnika lub inkasenta podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. § 4. Rada gminy może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody gminy. Art. 29. § 1. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność, o której mowa w art. 26, obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka. § 2. Skutki prawne ograniczenia, zniesienia lub wyłączenia ustawowej wspólności majątkowej nie odnoszą się do zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem: 1) zawarcia umowy o ograniczeniu lub wyłączeniu ustawowej wspólności majątkowej, 2) uprawomocnienia się orzeczenia sądu o zniesieniu ustawowej wspólności majątkowej. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do płatnika oraz inkasenta. Art. 30. § 1. W razie niedopełnienia przez płatnika lub inkasenta obowiązków określonych w art. 8 lub 9 organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika (inkasenta), w której określa wysokość nie pobranego lub pobranego, a nie wpłaconego podatku. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach odpowiedzialność ponosi podatnik. § 3. Płatnikowi, w terminie roku od dnia dokonania wpłaty na podstawie decyzji, o której mowa w § 1, przysługuje w stosunku do podatnika roszczenie o zapłatę równowartości nie pobranego podatku. § 4. Roszczenie, o którym mowa w § 3, dochodzone jest w postępowaniu przed sądem powszechnym. Art. 31. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, będące płatnikami lub inkasentami, są obowiązane wyznaczyć osoby, do których obowiązków należy obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, a także zgłosić właściwemu miejscowo organowi podatkowemu imiona, nazwiska i adresy tych osób. Zgłoszenia należy dokonać w terminie wyznaczonym do dokonania pierwszej wpłaty, a w razie zmiany osoby wyznaczonej - w terminie 14 dni od dnia, w którym wyznaczono inną osobę. Art. 32. § 1. Płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub inkasem podatków przez 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym byli obowiązani do ich poboru lub inkasa. § 2. Po upływie okresu, o którym mowa w § 1, płatnicy i inkasenci obowiązani są przekazać podatnikom dokumenty związane z poborem lub inkasem podatku; dokumenty podlegają zniszczeniu, jeżeli przekazanie ich podatnikowi jest niemożliwe. Rozdział 3 Zabezpieczenie wykonania zobowiązań podatkowych Art. 33. § 1. Zobowiązanie podatkowe może być zabezpieczone na majątku podatnika przed terminem płatności podatku, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane. § 2. Zabezpieczenia można dokonać również przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości podatkowej, jeżeli z dowodów zgromadzonych w postępowaniu wynika, że zobowiązanie podatkowe może nie zostać wykonane. § 3. Jeżeli zabezpieczenie następuje przed wydaniem decyzji, o których mowa w § 2, organ podatkowy określa w decyzji o zabezpieczeniu przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego, na podstawie posiadanych danych co do wysokości podstawy opodatkowania. § 4. Decyzja o zabezpieczeniu wygasa: 1) po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, 2) z dniem doręczenia decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej. § 5. Przepisy § 2 i 3 oraz § 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio do należności określonych w decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta. § 6. Wygaśnięcie decyzji, o którym mowa w § 4, nie narusza ważności postanowienia wydanego na podstawie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. § 7. Zabezpieczenie następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 34. § 1. Skarbowi Państwa i gminie przysługuje hipoteka ustawowa na wszystkich nieruchomościach podatnika z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2 oraz z tytułu zaległości podatkowych w podatkach stanowiących ich dochód. § 2. Część ułamkowa nieruchomości może być przedmiotem hipoteki ustawowej, jeżeli stanowi udział podatnika. § 3. Przedmiotem hipoteki ustawowej jest również: 1) użytkowanie wieczyste, 2) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, 3) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, 4) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej (prawo do lokalu mieszkalnego w domu budowanym przez spółdzielnię mieszkaniową w celu przeniesienia jego własności na członka spółdzielni), 5) wierzytelność zabezpieczona hipoteką. § 4. W przypadku, o którym mowa w § 3 pkt 1, hipoteka obejmuje również budynki i inne urządzenia na użytkowanym terenie, stanowiące własność użytkownika wieczystego. § 5. Hipoteka ustawowa jest skuteczna wobec każdorazowego właściciela przedmiotu hipoteki i ma pierwszeństwo przed innymi hipotekami, chociażby wierzytelność z tytułu podatków nie została ujawniona w księdze wieczystej. § 6. Przepisu § 5 nie stosuje się, jeżeli przedmiot hipoteki ustawowej jest obciążony równocześnie hipoteką ustanowioną dla zabezpieczenia długoterminowego kredytu bankowego na cele mieszkaniowe; w tym przypadku o pierwszeństwie decyduje kolejność wniosków o dokonanie wpisu. § 7. Przepisy § 1-6 stosuje się odpowiednio do należności przypadających od płatnika lub inkasenta. Art. 35. Hipoteka ustawowa powstaje z dniem: 1) doręczenia podatnikowi decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, 2) wydania przez organ podatkowy decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, 3) wydania decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta. Art. 36. § 1. Na wniosek organu podatkowego właściwy sąd rejonowy dokonuje wpisu hipoteki ustawowej do księgi wieczystej. § 2. Wpisanej hipotece ustawowej przysługuje pierwszeństwo przed hipotekami ustawowymi nie ujawnionymi w księdze wieczystej. § 3. Zasady pierwszeństwa nie stosuje się, jeżeli żadna z hipotek ustawowych nie została ujawniona w księdze wieczystej. Art. 37. Jeżeli organ podatkowy nie złoży wniosku o wpis hipoteki ustawowej w terminie miesiąca od dnia jej powstania, hipoteka ustawowa wygasa. Art. 38. Jeżeli przedmiot hipoteki obciążają hipoteki ustawowe na rzecz Skarbu Państwa oraz gminy nie wpisane w księdze wieczystej, a suma uzyskana z licytacji przedmiotu hipoteki nie wystarcza na zaspokojenie obu wierzycieli, suma ta podlega proporcjonalnemu podziałowi pomiędzy Skarb Państwa oraz gminę w stosunku, w jakim pozostaje kwota hipoteki ustawowej Skarbu Państwa do kwoty hipoteki ustawowej gminy. Art. 39. § 1. W toku postępowania podatkowego, na żądanie organu podatkowego, podatnik, płatnik lub inkasent obowiązany jest do wyjawienia nieruchomości oraz przysługujących mu praw majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki ustawowej, jeżeli z dowodów zgromadzonych w postępowaniu wynika, że zobowiązanie podatkowe może zostać nie wykonane. § 2. Wyjawienia dokonuje się w formie oświadczenia składanego pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Przed odebraniem oświadczenia organ podatkowy jest obowiązany uprzedzić składającego oświadczenie o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. § 3. Minister Finansów może określić, w drodze zarządzenia, wzór formularza oświadczenia, o którym mowa w § 2. Art. 40. § 1. Organy podatkowe właściwe w sprawach poszczególnych zobowiązań podatkowych, za zgodą właściciela nieruchomości lub prawa wymienionego w art. 34 § 3, wydają nabywającemu, na jego wniosek, zaświadczenie o wysokości nie ujawnionych hipotek ustawowych. § 2. Hipoteka ustawowa powstała po dniu wydania zaświadczenia, a przed dniem przeniesienia własności, obciąża przedmiot hipoteki. § 3. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość nie ujawnionych hipotek ustawowych na dzień wydania zaświadczenia. Art. 41. § 1. Skarbowi Państwa z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2, a także z tytułu zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa przysługuje zastaw skarbowy na: 1) wszystkich będących własnością podatnika rzeczach ruchomych służących do prowadzenia działalności gospodarczej lub wykonywania wolnego zawodu oraz na zbywalnych prawach majątkowych związanych z prowadzoną działalnością, 2) innych niż wymienione w pkt 1 rzeczach ruchomych będących własnością podatnika oraz na nie będących przedmiotem hipoteki zbywalnych prawach majątkowych, jeżeli wartość poszczególnych rzeczy lub praw wynosi co najmniej 10 000 złotych. § 2. Wszczęcie postępowania w sprawie ustanowienia zastawu, o którym mowa w § 1 pkt 2, następuje w przypadku przewidzianym w art. 23 oraz przy ustalaniu wysokości dochodu z nie ujawnionych źródeł przychodu lub nie znajdującego pokrycia w źródłach ujawnionych. § 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do należności przypadających od płatników lub inkasentów. Art. 42. § 1. Zastaw skarbowy powstaje z dniem wpisu do rejestru zastawów skarbowych. § 2. Zastaw skarbowy wpisany wcześniej ma pierwszeństwo przed zastawem skarbowym wpisanym później. § 3. Zastaw skarbowy jest skuteczny wobec każdorazowego właściciela przedmiotu zastawu i ma pierwszeństwo przed jego wierzycielami osobistymi, z zastrzeżeniem § 4. § 4. W przypadku gdy rzecz ruchoma lub prawo majątkowe zostały obciążone zastawem ujawnionym w innym rejestrze prowadzonym na podstawie odrębnych ustaw, zastaw wpisany wcześniej ma pierwszeństwo przed zastawem wpisanym później. Art. 43. § 1. Rejestry zastawów skarbowych prowadzone są przez urzędy skarbowe. § 2. Centralny Rejestr Zastawów Skarbowych prowadzi Minister Finansów. Art. 44. Wpis zastawu skarbowego do rejestru dokonywany jest na podstawie doręczonej decyzji: 1) ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, 2) określającej wysokość zaległości podatkowej, 3) o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta. Art. 45. W przypadku określonym w art. 41 § 2 spisu rzeczy ruchomych oraz praw majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego, dokonuje organ podatkowy. Przepisy art. 39 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Art. 46. § 1. Organ prowadzący rejestr, na wniosek zainteresowanego, wydaje wypis z rejestru zastawów skarbowych zawierający informacje o obciążeniu rzeczy lub prawa zastawem skarbowym oraz o wysokości zabezpieczonego zastawem skarbowym zobowiązania podatkowego lub zaległości podatkowej. § 2. Za wydanie wypisu, o którym mowa w § 1, pobiera się opłatę stanowiącą dochód budżetu państwa. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór rejestrów, o których mowa w art. 43, oraz sposób prowadzenia tych rejestrów, 2) wysokość opłaty, o której mowa w § 2. Rozdział 4 Terminy płatności Art. 47. § 1. Termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. § 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego określają kalendarzowo terminy płatności podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku, a decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego nie została doręczona co najmniej na 14 dni przed terminem płatności podatku, pierwszej zaliczki na podatek lub pierwszej raty podatku, obowiązuje termin określony w § 1. § 3. Jeżeli podatnik jest obowiązany sam obliczyć i wpłacić podatek, za termin płatności uważa się ostatni dzień, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wpłata powinna nastąpić. § 4. Terminem płatności dla płatników i inkasentów jest ostatni dzień, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, powinna nastąpić wpłata należności z tytułu podatku. § 5. Minister Finansów może określać, w drodze rozporządzenia, kalendarzowo terminy płatności poszczególnych podatków, zaliczek na podatek lub rat podatku. Art. 48. § 1. Organ podatkowy, ze względu na ważny interes podatnika, na jego wniosek, może: 1) odroczyć termin płatności podatku, 2) rozłożyć na raty zapłatę podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, 3) odraczać inne terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego, z wyjątkiem terminów określonych w art. 68-71, art. 76 § 1, art. 78 § 1, art. 80 § 1, art. 87 § 3 i 4, art. 88 § 1 i art. 118. § 2. Przepis § 1 pkt 2 stosuje się również do należności przypadających od płatników lub inkasentów, na podstawie decyzji o odpowiedzialności podatkowej. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach, o których mowa w § 1 i 2. Art. 49. § 1. W razie wydania decyzji na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 lub 2 terminem płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku albo poszczególnych rat, na jakie została rozłożona zaległość podatkowa lub podatek. § 2. Jeżeli w terminie określonym w decyzji podatnik nie dokonał zapłaty odroczonego podatku bądź nie zapłacił którejkolwiek z rat, na jakie została rozłożona zaległość podatkowa lub podatek, terminem płatności tej raty lub odroczonego podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku, jest termin określony w art. 47 § 1 lub 3. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do rozłożonych na raty należności płatników lub inkasentów, wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności. Art. 50. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, ze względu na interes publiczny, przedłużać terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego, z wyjątkiem terminów określonych w art. 68-71, art. 76 § 1, art. 78 § 1, art. 80 § 1, art. 87 § 3 i 4, art. 88 § 1 i art. 118. Rozdział 5 Zaległość podatkowa Art. 51. § 1. Zaległością podatkową jest podatek nie zapłacony w terminie płatności. § 2. Za zaległość podatkową uważa się także nie zapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23 § 4, lub ratę podatku. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek na podatki oraz rat podatków nie wpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta. Art. 52. § 1. Na równi z zaległością podatkową traktuje się także: 1) nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 74 § 2, została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, 2) zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy, 3) wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. § 2. Przepisów § 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli zwrot nadpłaty lub zwrot podatku został dokonany w trybie przewidzianym w art. 275. Rozdział 6 Odsetki za zwłokę i opłata prolongacyjna Art. 53. § 1. Od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do nadpłat, zwrotu podatku oraz wynagrodzeń, o których mowa w art. 52 § 1. § 3. Odsetki za zwłokę, z zastrzeżeniem § 4, nalicza podatnik, płatnik lub inkasent. § 4. W przypadkach przewidzianych w art. 21 § 3 i 4, art. 28 § 2 oraz art. 30 § 1 odsetki za zwłokę nalicza organ podatkowy, określając ich wysokość na dzień wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, decyzji o zwrocie wynagrodzenia lub decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika (inkasenta). § 5. W przypadkach, o których mowa w art. 52 § 1, odsetki za zwłokę naliczane są odpowiednio od dnia: 1) zwrotu nadpłaty lub jej zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, 2) zwrotu podatku, 3) pobrania wynagrodzenia. Art. 54. § 1. Odsetek za zwłokę nie nalicza się: 1) jeżeli w postępowaniu zabezpieczającym organ podatkowy, przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub przed upływem terminu płatności podatku, dokonał zajęcia środków pieniężnych, rzeczy lub praw majątkowych, a następnie, po upływie terminu płatności podatku, środki pieniężne, w tym kwoty uzyskane ze sprzedaży rzeczy lub praw, zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych, 2) za okres od dnia następnego po upływie terminu do przekazania odwołania organowi odwoławczemu do dnia otrzymania odwołania przez ten organ, 3) za okres od następnego dnia po upływie terminu do rozpatrzenia odwołania do dnia doręczenia stronie decyzji organu odwoławczego, 4) w przypadku zawieszenia postępowania z urzędu - od dnia wystąpienia przesłanek powodujących zawieszenie postępowania do dnia doręczenia postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania. § 2. Przepis § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do przejęcia na poczet zaległości podatkowych zajętych uprzednio rzeczy lub praw majątkowych. § 3. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w § 1 i 2 przypadki, w których odsetki za zwłokę nie są naliczane. Art. 55. § 1. Odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego. § 2. Jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę. Art. 56. § 1. Stawka odsetek za zwłokę wynosi 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. § 2. Stawka odsetek za zwłokę ulega obniżeniu lub podwyższeniu w stopniu odpowiadającym obniżeniu lub podwyższeniu podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, poczynając od dnia, w którym stopa ta uległa zmianie. § 3. Minister Finansów ogłasza, w drodze obwieszczenia, stawkę odsetek za zwłokę w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 57. § 1. W razie wydania decyzji na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 lub 2, dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, organ podatkowy ustala opłatę prolongacyjną. § 2. Stawka opłaty prolongacyjnej wynosi 50% ogłaszanej na podstawie art. 56 § 3 stawki odsetek za zwłokę. § 3. Wysokość opłaty prolongacyjnej oblicza się przy zastosowaniu stawki opłaty prolongacyjnej obowiązującej w dniu wydania decyzji, o której mowa w § 1. § 4. Opłata prolongacyjna wpłacana jest w terminach płatności, o których mowa w art. 49 § 1; w razie niedotrzymania terminu płatności przepis art. 49 § 2 stosuje się odpowiednio. § 5. Nie ustala się opłaty prolongacyjnej, gdy przyczyną wydania decyzji, o której mowa w § 1, były klęska żywiołowa lub wypadek losowy. § 6. Organ podatkowy może odstąpić od ustalenia opłaty prolongacyjnej, jeżeli wydanie decyzji, o której mowa w § 1, następuje w związku z bankowym postępowaniem ugodowym lub postępowaniem układowym. § 7. Rada gminy może wprowadzić opłatę prolongacyjną - w wysokości nie większej niż określona w § 2 - z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków stanowiących dochód budżetów gmin. Przepisy § 3-5 stosuje się odpowiednio. § 8. Przepisy § 1-4 i 7 stosuje się również do rozłożonych na raty należności płatników lub inkasentów, wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej. Art. 58. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej. Rozdział 7 Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych Art. 59. § 1. Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek: 1) zapłaty podatku, w tym również potrącenia oraz zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatkowych, zaniechania poboru podatku, a także umorzenia zaległości podatkowych, 2) pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta, 3) przedawnienia. § 2. Zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek: 1) zapłaty należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, 2) przedawnienia. Art. 60. § 1. Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się: 1) przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta, 2) w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika na podstawie polecenia przelewu lub na podstawie zlecenia pokrycia należności wystawionego przez organ podatkowy. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika lub inkasenta. Art. 61. § 1. Zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie bankowych rozliczeń bezgotówkowych. § 2. Formę rozliczeń, o której mowa w § 1, stosuje się również do wpłat kwot podatków pobranych przez płatników, jeżeli płatnicy spełniają warunki określone w § 1. § 3. Przepisu § 1 nie stosuje się: 1) do zapłaty podatków nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, 2) gdy zapłata podatku, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, dokonywana jest papierami wartościowymi, znakami skarbowymi akcyzy, znakami opłaty skarbowej lub urzędowymi blankietami wekslowymi, 3) do podatków pobieranych przez płatników lub inkasentów. § 4. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, dopuścić zapłatę niektórych podatków papierami wartościowymi, określić szczegółowe zasady stosowania tej formy zapłaty oraz terminy dokonania zapłaty w tej formie. Art. 62. § 1. Jeżeli na podatniku ciążą zobowiązania podatkowe z tytułu różnych podatków, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet pokrycia podatku, zaliczki na podatek, raty podatku lub zaległości podatkowej, począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności, chyba że podatnik wskaże, na poczet którego zobowiązania dokonuje wpłaty. § 2. W razie rozłożenia podatku lub zaległości podatkowej na raty, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet raty o najwcześniejszym terminie płatności. § 3. Do wpłat zaliczonych na poczet zaległości podatkowej stosuje się art. 55 § 2. Art. 63. § 1. Podstawy opodatkowania zaokrągla się do pełnych złotych, a kwoty podatków, odsetek za zwłokę oraz opłat prolongacyjnych - do pełnych dziesiątek groszy. § 2. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, określić: 1) szczegółowe sposoby zaokrąglania podstaw opodatkowania, kwot podatków, odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, 2) odmienne niż określone w § 1 zasady zaokrąglania podstaw opodatkowania oraz kwot podatków z tytułu niektórych zobowiązań podatkowych, 3) szczegółowe zasady i sposoby zaokrąglania kwot wykazywanych w księgach podatkowych, a także w fakturach oraz rachunkach wystawianych przez podatników, 4) przypadki, w których zaokrąglania nie stosuje się. Art. 64. § 1. Bieżące zobowiązania podatkowe oraz zaległości podatkowe w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa podlegają, na wniosek podatnika, potrąceniu z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa z tytułu: 1) prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie art. 417 lub 419 Kodeksu cywilnego, 2) prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z zaistnieniem okoliczności przewidzianych w art. 417 lub 419 Kodeksu cywilnego, 3) nabycia przez Skarb Państwa nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub wywłaszczenia nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami, 4) odszkodowania za niesłuszne skazanie albo niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie, uzyskanego na podstawie art. 552 Kodeksu postępowania karnego, 5) odszkodowania uzyskanego na podstawie przepisów o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz bytu Państwa Polskiego. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do wzajemnych, bezspornych i wymagalnych wierzytelności podatnika wobec państwowych jednostek budżetowych z tytułu robót budowlanych, dostaw lub usług wykonanych przez niego w trybie przepisów o zamówieniach publicznych, pod warunkiem że potrącenie dokonywane jest przez tego podatnika i z tej wierzytelności. § 3. Potrącenia z tytułów wymienionych w § 1 i 2 można również dokonać z urzędu. § 4. Na wniosek podatnika wierzytelności z tytułów wymienionych w § 1 i 2 mogą być również zaliczane na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. § 5. Potrącenie następuje: 1) z dniem złożenia wniosku - w przypadkach przewidzianych w § 1, 2) z dniem wydania przez organ podatkowy postanowienia - w przypadku przewidzianym w § 3. § 6. Odmowa potrącenia następuje w drodze decyzji. Art. 65. § 1. Uprawnienie, o którym mowa w art. 64 § 1, przysługuje również podatnikom w stosunku do gminy z tytułu: 1) prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie art. 4201 Kodeksu cywilnego, 2) prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z zaistnieniem okoliczności przewidzianych w art. 4201 Kodeksu cywilnego, 3) nabycia przez gminę nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub wywłaszczenia nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. § 2. Przepisy art. 64 § 2-6 stosuje się odpowiednio. Art. 66. § 1. Szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz: 1) Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, 2) gminy - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody gminy. § 2. Przeniesienie własności, o którym mowa w § 1 pkt 1, następuje na wniosek podatnika, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego urzędu skarbowego, pomiędzy rejonowym organem rządowej administracji ogólnej a podatnikiem, a w przypadku przewidzianym w § 1 pkt 2 - na podstawie umowy zawartej pomiędzy zarządem gminy a podatnikiem. § 3. Umowa oraz wyrażenie zgody, o których mowa w § 2, wymagają formy pisemnej. § 4. W przypadkach wymienionych w § 1 za termin wygaśnięcia zobowiązania podatkowego uważa się dzień przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych. Art. 67. § 1. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy, na wniosek podatnika, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę. § 2. Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach umarzania zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę. § 4. Minister Finansów, w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników, może, w drodze rozporządzenia, umarzać zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa lub odsetki za zwłokę przypadające od tych zaległości. Rozdział 8 Przedawnienie Art. 68. § 1. Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. § 2. Jeżeli podatnik: 1) nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego, 2) w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. § 3. Przepis § 2 stosuje się również do opodatkowania dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nie ujawnionych. § 4. W przypadku, o którym mowa w § 3, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania rocznego dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. § 5. Bieg terminu przedawnienia zawiesza się, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia trwa do dnia, w którym decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Art. 69. § 1. W razie niedopełnienia przez podatnika warunków uprawniających do skorzystania z uzyskanej ulgi podatkowej, prawo do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe powstaje w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi. § 2. Termin do wydania decyzji, o której mowa w § 1, wynosi 3 lata od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi podatkowej, a jeżeli podatnik nie zgłosił organowi podatkowemu utraty prawa do ulgi - 5 lat. § 3. Ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego następuje na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dniu powstania obowiązku podatkowego oraz istniejącego w tym dniu stanu faktycznego. § 4. Jeżeli, zgodnie z odrębnymi przepisami, zobowiązanie podatkowe ustalane jest na rok kalendarzowy lub na inny okres, decyzja, o której mowa w § 1, wydawana jest na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dniu nabycia prawa do ulgi. Art. 70. § 1. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. § 2. Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu: 1) od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 48 § 1 pkt 1 i 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej, 2) od dnia nabycia prawa do ulgi podatkowej do dnia wygaśnięcia tego uprawnienia. § 3. Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek pierwszej czynności egzekucyjnej, o której podatnik został powiadomiony. § 4. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne. § 5. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu terminu przedawnienia. § 6. Nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką, jednakże po upływie terminu przedawnienia zaległość podatkowa może być egzekwowana tylko z przedmiotu hipoteki. Art. 71. Przepisy art. 70 stosuje się odpowiednio do należności płatników lub inkasentów z tytułu nie pobranych albo nie wpłaconych podatków. Rozdział 9 Nadpłata Art. 72. § 1. Za nadpłatę uważa się: 1) kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, 2) kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej, 3) świadczenie płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 1, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej. § 2. W przypadku gdy organ podatkowy uchyli decyzję określającą wysokość zaległości podatkowej lub decyzję, o której mowa w art. 30 § 1, bądź stwierdzi nieważność takich decyzji, a następnie, w terminie przewidzianym w art. 76 § 1 pkt 3, zostanie wydana decyzja w tej samej sprawie, nadpłatę stanowi różnica pomiędzy podatkiem wpłaconym a podatkiem wynikającym z tej decyzji. Art. 73. § 1. Wysokość nadpłaty określana jest przez organ podatkowy, a w przypadkach wymienionych w art. 74 § 2 - przez podatnika. § 2. Jeżeli nadpłata powstała w wyniku prawomocnego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, a podatnik, którego zobowiązanie podatkowe powstało w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1: 1) złożył jedną z deklaracji, o których mowa w art. 74 § 2, lub inną deklarację, z której wynika wysokość zobowiązania podatkowego - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie skorygowaną deklarację, 2) został rozliczony przez płatnika - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie zeznanie, o którym mowa w art. 74 § 2 pkt 1, 3) nie był obowiązany do składania deklaracji - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot. Art. 74. § 1. Nadpłata powstaje z dniem: 1) zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej, 2) pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej, 3) zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności płatnika (inkasenta), jeżeli świadczenie to było nienależne lub zostało określone w wysokości większej od należnej. § 2. Jeżeli, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, podatnik jest obowiązany do wpłacania zaliczek na podatek, a także gdy zaliczki na podatek są pobierane przez płatnika, nadpłata powstaje z dniem złożenia: 1) zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, 2) zeznania wstępnego - dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych, 3) deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego. Art. 75. § 1. Nadpłaty podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. § 2. Nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek; jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji wydanej na podstawie art. 79 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie określonym w art. 76 § 1 pkt 1 lit. e). § 3. Organ podatkowy może, na wniosek podatnika, dokonać wcześniejszego zwrotu nadpłaty, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi okolicznościami. Art. 76. § 1. Nadpłata podlega zwrotowi w terminie: 1) 30 dni od dnia wydania decyzji o: a) zmianie decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości podatkowej, b) zmianie decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, c) uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości podatkowej, d) uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, e) stwierdzeniu nadpłaty, 2) 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 73 § 2, 3) 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 74 § 2. § 2. Zwrot nadpłaty następuje na rachunek bankowy podatnika, płatnika lub inkasenta. § 3. Na wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta nie obowiązanych do posiadania rachunku bankowego zwrot nadpłaty następuje w gotówce. Art. 77. § 1. Nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych. § 2. Oprocentowanie przysługuje: 1) w przypadkach przewidzianych w art. 76 § 1 pkt 1 lit. a)-d) - od dnia powstania nadpłaty, 2) w przypadku przewidzianym w art. 76 § 1 pkt 1 lit. e) - od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty: a) jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie miesiąca od dnia wydania decyzji o stwierdzeniu nadpłaty, b) jeżeli decyzja w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, 3) w przypadku przewidzianym w art. 76 § 1 pkt 3 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, do dnia zwrotu nadpłaty lub do dnia złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych. § 3. W przypadku przewidzianym w art. 76 § 1 pkt 2 oprocentowanie przysługuje za okres: 1) od dnia powstania nadpłaty do dnia jej zwrotu - pod warunkiem złożenia przez podatnika wniosku o zwrot nadpłaty w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o utracie mocy obowiązującej w całości lub w części aktu normatywnego lub dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części ten akt, 2) od dnia powstania nadpłaty do trzydziestego dnia od dnia ogłoszenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o utracie mocy obowiązującej w całości lub w części aktu normatywnego lub dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części ten akt - jeżeli wniosek, o którym mowa w pkt 1, został złożony po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o utracie mocy obowiązującej w całości lub w części aktu normatywnego lub dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części ten akt. § 4. Za dzień zwrotu nadpłaty uważa się dzień: 1) obciążenia rachunku bankowego organu podatkowego na podstawie polecenia przelewu, 2) wypłacenia kwoty nadpłaty przez organ podatkowy lub postawienia nadpłaty do dyspozycji podatnika. Art. 78. § 1. Prawo do zwrotu nadpłaty wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin określony w art. 76 § 1. § 2. Po upływie terminu określonego w § 1 wygasa również prawo do żądania zaliczenia nadpłaty na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych. § 3. Złożenie wniosku o zwrot nadpłaty lub o zaliczenie nadpłaty na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych przerywa bieg terminu do zwrotu nadpłaty. Rozdział 10 Stwierdzenie nadpłaty Art. 79. § 1. Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć żądanie stwierdzenia nadpłaty podatku. § 2. Uprawnienie określone w § 1 przysługuje również: 1) podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli: a) w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 74 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne bądź w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali kwotę nadpłaty w wysokości mniejszej od należnej, b) w deklaracjach innych niż wymienione w art. 74 § 2 pkt 3 wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali kwotę podatku przypadającego do zwrotu w wysokości mniejszej od należnej, c) nie będąc obowiązanymi do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej, 2) płatnikom lub inkasentom, jeżeli w składanych przez nich deklaracjach wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od pobranego. § 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach, o których mowa w § 1. Art. 80. § 1. Prawo do żądania stwierdzenia nadpłaty wygasa: 1) w przypadkach, o których mowa w art. 79 § 1, po upływie 5 lat od dnia: a) pobrania przez płatnika podatku nienależnie lub w wysokości większej od należnej, b) złożenia zeznania, o którym mowa w art. 74 § 2 pkt 1, c) uprawomocnienia się decyzji o uchyleniu lub zmianie decyzji, na podstawie której płatnik dokonał obliczenia podatku, 2) w przypadkach, o których mowa w art. 79 § 2 pkt 1 lit. a) i b) - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji), w którym wykazano zobowiązanie podatkowe w wysokości większej od należnej albo kwotę nadpłaty lub podatku przypadających do zwrotu w wysokości mniejszej od należnej, 3) w przypadku, o którym mowa w art. 79 § 2 pkt 1 lit. c) - po upływie 5 lat od dnia, w którym dokonano wpłaty podatku, 4) w przypadku, o którym mowa w art. 79 § 2 pkt 2 - po upływie 5 lat od dnia złożenia deklaracji, w której wykazano pobrany podatek w wysokości większej od należnej. § 2. Przepisów art. 79 § 2 pkt 1 lit. b) oraz § 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli ustawy podatkowe przewidują odmienny tryb zwrotu podatku. Art. 81. § 1. Podatnicy, których zobowiązanie podatkowe powstało w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, korygują uprzednio złożoną deklarację w razie: 1) złożenia wniosku o zwrot nadpłaty w trybie przewidzianym w art. 73 § 2, 2) wydania przez organ podatkowy decyzji na podstawie art. 79 § 1 lub 2. § 2. Uprawnienie do skorygowania deklaracji przysługuje również: 1) podatnikom, którzy w złożonej deklaracji wykazali zobowiązanie podatkowe w wysokości mniejszej od należnej albo kwotę nadpłaty w wysokości większej od należnej, 2) płatnikom lub inkasentom - w przypadkach określonych w art. 79 § 2 pkt 2. § 3. W przypadku skorygowania deklaracji organ podatkowy nie stosuje kar przewidzianych w ustawie karnej skarbowej. § 4. Uprawnienie, o którym mowa w § 2: 1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie zobowiązań podatkowych, których dotyczy postępowanie lub kontrola, 2) przysługuje nadal - w zakresie, w jakim organ podatkowy w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej nie stwierdził naruszenia prawa lub nie wydał decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej. § 5. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i szczegółowe zasady korygowania deklaracji w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych, 2) inne przypadki uprawniające podatnika do: a) skorygowania uprzednio złożonej deklaracji, b) złożenia deklaracji, jeśli jej nie złożył, mimo że był do tego obowiązany. Rozdział 11 Informacje podatkowe Art. 82. § 1. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą lub wykonujące wolny zawód są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji: 1) na pisemne żądanie organu podatkowego - o zdarzeniach wynikających ze stosunków cywilnoprawnych albo z prawa pracy, mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób lub jednostek, z którymi zawarto umowę, 2) bez wezwania przez organ podatkowy - o umowach zawartych z osobami zagranicznymi. § 2. Banki, na pisemne żądanie urzędów skarbowych, obowiązane są do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących numerów rachunków bankowych podmiotów, o których mowa w § 1, oraz przekazywania danych umożliwiających identyfikację posiadaczy tych rachunków. § 3. Banki oraz inne instytucje finansowe, na pisemne żądanie Ministra Finansów oraz jego upoważnionego przedstawiciela, są obowiązane do udzielenia informacji w razie wystąpienia władz podatkowych państw obcych - w zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. § 4. Żądanie, o którym mowa w § 3, oznacza się klauzulą: "Tajemnica skarbowa", a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. § 5. Organ podatkowy określa zakres żądanych informacji, o których mowa w § 1 i 2, oraz termin ich przekazania. § 6. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) przypadki oraz zakres informacji, o których mowa w § 1 pkt 2, a także szczegółowe zasady, termin i tryb ich sporządzania i przekazywania, 2) organy administracji rządowej lub samorządowej obowiązane do przekazywania informacji podatkowych bez wezwania przez organ podatkowy, zakres tych informacji, a także tryb ich sporządzania oraz terminy przekazywania. Art. 83. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb przekazywania informacji, o których mowa w art. 82 § 1, przez organy lub jednostki podległe tym ministrom. Art. 84. § 1. Sądy, komornicy sądowi oraz notariusze są obowiązani sporządzać i przekazywać właściwym organom podatkowym informacje wynikające ze zdarzeń prawnych, które mogą spowodować powstanie zobowiązania podatkowego. § 2. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje informacji, ich zakres, terminy oraz sposób przekazywania informacji przez sądy, komorników sądowych i notariuszy. Art. 85. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) grupy podmiotów obowiązanych do: a) składania zeznań, wykazów, informacji lub deklaracji oraz ustalać zakres danych zawartych w tych dokumentach, a także terminy ich składania i rodzaje dokumentów, które powinny być do nich dołączone. b) prowadzenia ksiąg lub ewidencji oraz określać rodzaje i sposoby prowadzenia tych dokumentów, szczegółowe warunki, jakim powinny one odpowiadać, aby stanowiły dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, 2) szczegółowy zakres obowiązków związanych z prowadzeniem ksiąg lub ewidencji. Art. 86. § 1. Podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym księgi były prowadzone. § 2. Przepis § 1 nie dotyczy podatników, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami są obowiązani do złożenia ksiąg podatkowych wraz z zeznaniem podatkowym. Rozdział 12 Rachunki Art. 87. § 1. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub wykonujący wolny zawód obowiązani są - na żądanie kupującego lub usługobiorcy - wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. § 2. Przepis § 1 nie dotyczy rolników sprzedających produkty roślinne i zwierzęce pochodzące z własnej hodowli, nie przerobione sposobem przemysłowym, chyba że sprzedaż jest dokonywana w ich odrębnych, stałych miejscach sprzedaży, poza obrębem uprawy lub hodowli. § 3. Podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania. § 4. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. § 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, oraz wymogi, którym rachunki powinny odpowiadać. Art. 88. § 1. Podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków w kolejności ich wystawienia przez 5 lat kalendarzowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do podatników obowiązanych do żądania rachunków. Art. 89. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) grupy podatników zwolnionych z obowiązku wystawiania rachunków, o których mowa w art. 87 § 1, 2) przypadki, w których podatnicy są obowiązani do: a) dokumentowania rachunkami nabycia towarów lub usług, b) prowadzenia ewidencji rachunków dokumentujących nabycie towarów lub usług, 3) dodatkowe obowiązki ewidencyjne związane z nabyciem niektórych towarów lub usług przez podatników nie obowiązanych do prowadzenia ksiąg. Art. 90. Podatnicy, na których, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 89 pkt 2 lit. a), nałożono obowiązek dokumentowania rachunkami nabycia towarów lub usług, składają żądanie wystawienia rachunku nie później niż w dniu zawarcia umowy. Przepis art. 87 § 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 13 Odpowiedzialność solidarna Art. 91. Do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dla zobowiązań cywilnoprawnych. Art. 92. § 1. Jeżeli, zgodnie z ustawami podatkowymi, podatnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do zobowiązań podatkowych pobieranych w formie łącznego zobowiązania pieniężnego. W tym przypadku zasady odpowiedzialności solidarnej stosuje się z chwilą doręczenia decyzji (nakazu płatniczego) osobie, na którą, zgodnie z odrębnymi przepisami, wystawia się decyzję (nakaz płatniczy). Rozdział 14 Prawa i obowiązki następców prawnych Art. 93. § 1. Jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, osoba prawna powstała w wyniku: 1) przekształcenia innej osoby prawnej, 2) połączenia się osób prawnych - wstępuje we wszelkie, przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki przekształconej osoby prawnej albo każdej z łączących się osób prawnych. § 2. Jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, spółka nie mająca osobowości prawnej powstała w wyniku przekształcenia: 1) spółki cywilnej w spółkę jawną, 2) spółki jawnej w spółkę komandytową, 3) przedsiębiorstwa kupca jednoosobowego w spółkę jawną, 4) przedsiębiorstwa podmiotu gospodarczego w spółkę komandytową - wstępuje we wszelkie, przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki przekształconego podmiotu. § 3. Jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, w przewidziane przepisami prawa podatkowego uprawnienia osoby prawnej wykreślonej z właściwego rejestru na skutek jej podziału: 1) wstępują osoby prawne powstałe w wyniku podziału - w zakresie uprawnień majątkowych, 2) wstępuje wskazana w akcie o podziale jedna z nowo utworzonych osób prawnych - w zakresie uprawnień niemajątkowych. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się również do praw i obowiązków wynikających z decyzji administracyjnych wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego. Art. 94. Przepisy art. 93 § 1 i 4, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa. Art. 95. § 1. Odpowiedzialność nabywców lub spółek, o których mowa w art. 94, z tytułu: 1) odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych zlikwidowanego przedsiębiorstwa, 2) oprocentowania przypadających do zwrotu zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług - ograniczona jest do odsetek (oprocentowania) naliczonych do dnia wykreślenia przedsiębiorstwa z rejestru przedsiębiorstw państwowych. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do odpowiedzialności Skarbu Państwa lub gminy z tytułu oprocentowania nadpłat oraz oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług. Art. 96. Odsetki za zwłokę oraz oprocentowanie, o których mowa w art. 95, naliczane są nadal: 1) po upływie 14 dni od dnia doręczenia spółce decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej lub wydania decyzji w sprawie zwrotu zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług, 2) począwszy od dnia otrzymania przez organ podatkowy wniosku o zwrot nadpłaty lub o zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Art. 97. § 1. Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. § 2. Jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek. Art. 98. § 1. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. § 2. Spadkobiercy ponoszą również odpowiedzialność za: 1) pobrane, a nie wpłacone podatki z tytułu sprawowanej przez spadkodawcę funkcji płatnika lub inkasenta, 2) odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy, 3) nie zwrócone przez spadkodawcę zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz ich oprocentowanie, 4) opłatę prolongacyjną, 5) koszty postępowania egzekucyjnego. § 3. Na wniosek osoby, która uprawdopodobni, że może być spadkobiercą, organ podatkowy wydaje zaświadczenie o wysokości znanych temu organowi, wymienionych w § 1 i 2, zobowiązań spadkodawcy. Art. 99. Bieg terminów przewidzianych w art. 70, 71, 76 § 1 oraz art. 78 § 1 ulega zawieszeniu od dnia śmierci spadkodawcy do dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, nie dłużej jednak niż do dnia, w którym upłynęły 2 lata od śmierci spadkodawcy. Art. 100. § 1. O zakresie odpowiedzialności spadkobierców orzekają, w odrębnych decyzjach, organy podatkowe właściwe ze względu na miejsce zamieszkania spadkodawcy. § 2. W decyzji, o której mowa w § 1, organ podatkowy określa wysokość: 1) zaległości podatkowych z tytułu poszczególnych zobowiązań podatkowych spadkodawcy oraz odsetek za zwłokę od tych zaległości, 2) pobranych, a nie wpłaconych podatków z tytułu sprawowanej przez spadkodawcę funkcji płatnika lub inkasenta, 3) nie zwróconych przez spadkodawcę zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług oraz ich oprocentowania, 4) opłaty prolongacyjnej, 5) kosztów postępowania egzekucyjnego. § 3. Termin płatności należności wymienionych w § 2 wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Art. 101. § 1. Odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy oraz oprocentowanie nie zwróconych zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług naliczane są do dnia otwarcia spadku. § 2. Odsetki za zwłokę oraz oprocentowanie, o których mowa w § 1, naliczane są nadal w przypadku niedotrzymania przez spadkobierców terminu określonego w art. 100 § 3. § 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do należnych od spadkodawcy kosztów postępowania egzekucyjnego. Art. 102. Przepisy art. 100 i 101 stosuje się, jeżeli: 1) w stosunku do spadkodawcy nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe lub 2) postępowanie podatkowe, którego stroną był spadkodawca, zostało zakończone decyzją ostateczną. Art. 103. § 1. Organy podatkowe zawiadamiają spadkobierców o złożonych przez spadkodawcę odwołaniach od decyzji, zażaleniach na postanowienia oraz skargach do sądu administracyjnego, o decyzjach wydanych na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 lub 2, a także o decyzjach i postanowieniach, które zostały doręczone spadkodawcy, a w dniu jego śmierci nie upłynął jeszcze termin do złożenia odwołania, zażalenia lub skargi do sądu administracyjnego. § 2. W przypadkach, o których mowa w § 1, terminy do złożenia odwołania, zażalenia lub skargi do sądu administracyjnego biegną ponownie od dnia doręczenia zawiadomienia. Art. 104. § 1. Jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty. § 2. Jeżeli spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg lub odliczeń, spadkobierca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 1, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków. § 3. Po upływie terminu, o którym mowa w § 2, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy lub wysokość nadpłaty. § 4. Termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w § 3. Art. 105. § 1. Oprocentowanie z tytułu przypadających na rzecz spadkodawcy nadpłat oraz zwrotów podatków naliczane jest do dnia otwarcia spadku. § 2. Oprocentowanie naliczane jest nadal po upływie 45 dni od dnia złożenia organowi podatkowemu przez spadkobierców prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. § 3. Należne spadkodawcy nadpłaty oraz zwroty podatków, a także oprocentowanie z tych tytułów zwracane są poszczególnym spadkobiercom w proporcji określonej w ich zgodnym oświadczeniu woli, pod warunkiem złożenia tego oświadczenia nie później niż w terminie 30 dni od dnia złożenia postanowienia, o którym mowa w § 2. § 4. W razie niezłożenia oświadczenia woli w terminie, o którym mowa w § 3, kwoty należnych nadpłat i zwrotów podatków, a także kwoty oprocentowania z tych tytułów składane są do depozytu urzędu skarbowego. Koszty przechowywania ponoszą spadkobiercy. Art. 106. § 1. Zapisobierca, który otrzymał należny mu zapis, ponosi odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spadkodawcy. § 2. Zakres odpowiedzialności zapisobiercy ograniczony jest do wartości otrzymanego zapisu. § 3. Do odpowiedzialności zapisobiercy stosuje się odpowiednio art. 97 § 1 oraz art. 98-104. Rozdział 15 Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich Art. 107. § 1. W przypadkach i w zakresie przewidzianych w niniejszym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. § 2. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za: 1) podatki nie pobrane oraz pobrane, a nie wpłacone przez płatników lub inkasentów, 2) odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych, 3) nie zwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz za oprocentowanie tych zaliczek, 4) koszty postępowania egzekucyjnego. Art. 108. § 1. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w decyzji. § 2. Decyzja, o której mowa w § 1, nie może zostać wydana: 1) przed upływem 14 dni od dnia doręczenia podatnikowi decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, 2) przed dniem doręczenia: a) decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, b) decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, c) decyzji w sprawie zwrotu zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług. § 3. Egzekucja zobowiązania wynikającego z decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej może być wszczęta dopiero wówczas, gdy egzekucja z majątku podatnika okazała się w całości lub w części bezskuteczna. Art. 109. W razie wydania decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej przepisy art. 47 § 1, art. 48 § 1 pkt 1 i 2, art. 51 § 1, art. 64, 66 oraz 67 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Art. 110. § 1. Rozwiedziony małżonek podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z byłym małżonkiem za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej, jednakże tylko do wysokości wartości przypadającego mu udziału w majątku wspólnym. § 2. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, nie obejmuje: 1) nie pobranych należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1, 2) odsetek za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych powstałych po dniu uprawomocnienia się orzeczenia o rozwodzie. Art. 111. § 1. Członek rodziny podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą lub wykonującym wolny zawód za zaległości podatkowe wynikające z tej działalności i powstałe w okresie, w którym stale współdziałał z podatnikiem w jej wykonywaniu, osiągając korzyści z prowadzonej przez niego działalności. § 2. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, nie dotyczy osób, które w okresie stałego współdziałania z podatnikiem były osobami, wobec których na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny - w zakresie wynikającym z obowiązku alimentacyjnego. § 3. Za członków rodziny podatnika uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu. § 4. Przepis § 1 stosuje się również do małżonków, którzy zawarli umowę o ograniczeniu lub wyłączeniu ustawowej wspólności majątkowej bądź których ustawowa wspólność majątkowa została zniesiona przez sąd. § 5. Odpowiedzialność, o której mowa w § 1: 1) ograniczona jest do wysokości uzyskanych korzyści, 2) nie obejmuje nie pobranych należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1, z wyjątkiem należności, które nie zostały pobrane od osób wymienionych w § 3. Art. 112. § 1. Nabywca przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do nabywców środków trwałych, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami środki te były ujęte w prowadzonej przez zbywcę ewidencji lub wykazie środków trwałych, a ich wartość w dniu zbycia wynosi co najmniej 10 000 złotych. § 3. Zakres odpowiedzialności nabywcy ograniczony jest do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub środka trwałego. § 4. W przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub środka trwałego zakres odpowiedzialności nabywcy ograniczony jest ponadto do wysokości zaległości podatkowych w takiej części, w jakiej wartość nabytej zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub nabytego środka trwałego pozostaje do wartości środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa, które jest lub było prowadzone przez zbywcę. § 5. Zakres odpowiedzialności nabywcy nie obejmuje: 1) należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1, 2) odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania, o którym mowa w art. 107 § 2 pkt 3, powstałych po dniu nabycia. § 6. Przepisów § 4 i 5 nie stosuje się do nabywców będących członkami rodziny podatnika, o których mowa w art. 111 § 3. § 7. Nabywający, za zgodą zbywającego, może wystąpić do organów podatkowych właściwych miejscowo dla zbywającego o wydanie zaświadczenia o wysokości jego zaległości podatkowych. § 8. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 7, organ podatkowy określa wysokość zaległości podatkowych zbywającego na dzień wydania zaświadczenia. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu. § 9. Nabywca odpowiada również za zaległości podatkowe zbywcy powstałe po dniu wydania zaświadczenia, a przed dniem nabycia przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub środka trwałego, jeżeli od dnia wydania zaświadczenia do dnia zbycia; 1) upłynęło 30 dni - w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, 2) upłynęły 3 dni - w przypadku zbycia środka trwałego. Art. 113. Jeżeli podatnik, za zgodą innej osoby, w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się lub posługiwał się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, osoba ta ponosi solidarną odpowiedzialność z podatnikiem całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe powstałe podczas prowadzenia tej działalności. Art. 114. § 1. Dzierżawca nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem samoistnym nieruchomości za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych, wynikających z opodatkowania nieruchomości, powstałych podczas trwania dzierżawy. § 2. Zakres odpowiedzialności dzierżawcy nie obejmuje należności wymienionych w art. 107 § 2. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do użytkownika nieruchomości. Art. 115. § 1. Wspólnik spółki cywilnej, jawnej, a także komandytowej, nie będący komandytariuszem, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki lub wspólników, wynikające z działalności spółki. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do byłego wspólnika, jeżeli wynikające z działalności spółki zaległości podatkowe spółki oraz innych wspólników powstały w okresie, gdy był on wspólnikiem. § 3. W razie rozwiązania spółki nie stosuje się terminów przewidzianych w art. 108 § 2. § 4. Orzeczenie o odpowiedzialności, o której mowa w § 1, za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązań podatkowych, powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, nie wymaga uprzedniego wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowych spółki. Art. 116. § 1. Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, chyba że członek zarządu wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono upadłość lub wszczęto postępowanie układowe albo że niezgłoszenie upadłości oraz brak postępowania układowego nastąpiły nie z jego winy, bądź też wskaże on mienie, z którego egzekucja jest możliwa. § 2. Odpowiedzialność członków zarządu spółki określona w § 1 obejmuje zobowiązania podatkowe, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członków zarządu spółki. Art. 117. § 1. Osoba prawna powstała w wyniku podziału innej osoby prawnej odpowiada za zaległości podatkowe tej osoby całym swoim majątkiem solidarnie z: 1) innymi osobami prawnymi powstałymi w wyniku podziału, 2) innymi osobami prawnymi powstałymi w wyniku podziału oraz z osobą prawną, która uległa podziałowi. § 2. W przypadku określonym w § 1 pkt 2 odpowiedzialność obejmuje zaległości podatkowe osoby prawnej, która uległa podziałowi, z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych do dnia podziału. Art. 118. § 1. Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat. § 2. Przedawnienie zobowiązania wynikającego z decyzji, o której mowa w § 1, następuje po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej została wydana. Art. 119. § 1. Kwoty, o których mowa w art. 41 § 1 pkt 2 i w art. 112 § 2, podlegają w każdym roku podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w pierwszych dwóch kwartałach danego roku w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku. § 2. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, ogłasza, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 sierpnia danego roku, kwoty, o których mowa w art. 41 § 1 pkt 2 i w art. 112 § 2. DZIAŁ IV Postępowanie podatkowe Rozdział 1 Zasady ogólne Art. 120. Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Art. 121. § 1. Postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. § 2. Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są na wniosek strony udzielać niezbędnych informacji o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania. Art. 122. W toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Art. 123. § 1. Organy podatkowe obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. § 2. Organ podatkowy może odstąpić od zasady przewidzianej w § 1, jeżeli w wyniku postępowania wszczętego na wniosek strony zostanie wydana decyzja w całości uwzględniająca wniosek strony. Art. 124. Organy podatkowe powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwianiu sprawy, aby w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez stosowania środków przymusu. Art. 125. § 1. Organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. § 2. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwiane niezwłocznie. Art. 126. Sprawy podatkowe załatwiane są w formie pisemnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Art. 127. Postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Art. 128. Decyzje, od których nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana tych decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie oraz w ustawach podatkowych. Art. 129. Postępowanie podatkowe jest jawne wyłącznie dla stron. Rozdział 2 Wyłączenie pracownika organu podatkowego oraz organu podatkowego Art. 130. § 1. Pracownik urzędu skarbowego, urzędu gminy (miasta), izby skarbowej, Ministerstwa Finansów oraz członek samorządowego kolegium odwoławczego podlega wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych oraz innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w których: 1) jest stroną, 2) stroną jest jego małżonek, rodzeństwo, wstępny oraz zstępny, 3) stronami są osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, 4) był świadkiem lub biegłym albo był lub jest przedstawicielem podatnika, albo w których przedstawicielem podatnika jest jedna z osób wymienionych w pkt 2 i 3, 5) brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji, 6) zaistniały okoliczności, w związku z którymi wszczęto przeciw niemu postępowanie służbowe, dyscyplinarne lub karne, 7) stroną jest osoba pozostająca wobec niego w stosunku nadrzędności służbowej. § 2. Przyczyny wyłączenia od załatwienia sprawy trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 3. Bezpośredni przełożony pracownika jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności nie wymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności pracownika. § 4. Jeżeli nastąpi wyłączenie pracownika, naczelnik urzędu skarbowego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), dyrektor izby skarbowej lub Minister Finansów wyznaczają innego pracownika do prowadzenia sprawy. § 5. W przypadku wyłączenia członka samorządowego kolegium odwoławczego jego przewodniczący lub etatowy członek kolegium wyznaczają osobę uprawnioną do zastąpienia osoby wyłączonej. Jeżeli samorządowe kolegium odwoławcze na skutek wyłączenia jego członków nie może załatwić sprawy z braku wymaganego kworum, Minister Finansów wyznacza do załatwienia sprawy samorządowe kolegium odwoławcze w innym województwie. Art. 131. § 1. Urząd skarbowy podlega wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku gdy sprawa dotyczy: 1) naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy, 2) dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy, 3) małżonka, rodzeństwa, wstępnych lub zstępnych osób wymienionych w pkt 1 albo 2, 4) osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo 2. § 2. W przypadku wyłączenia urzędu skarbowego z przyczyn określonych w: 1) § 1 pkt 1, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 1 - sprawę załatwia urząd skarbowy wyznaczony przez właściwą izbę skarbową, 2) § 1 pkt 2, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 2 - sprawę załatwia urząd skarbowy wyznaczony przez Ministra Finansów. Art. 132. § 1. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) podlegają wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących ich zobowiązań podatkowych, a także ulg, odroczeń, umorzeń lub zaniechania poboru należności związanych z tymi zobowiązaniami. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do spraw dotyczących: 1) małżonka, rodzeństwa, wstępnych lub zstępnych wójta, burmistrza (prezydenta miasta), 2) osób związanych stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobami wymienionymi w pkt 1 lub w § 1. § 3. W przypadku wyłączenia organu, o którym mowa w § 1, samorządowe kolegium odwoławcze wyznacza organ właściwy do załatwiania sprawy. Rozdział 3 Strona Art. 133. Stroną w postępowaniu podatkowym jest każdy, kto żąda czynności organu podatkowego, do kogo czynność organu podatkowego się odnosi lub czyjego interesu działanie organu podatkowego chociażby pośrednio dotyczy. Art. 134. § 1. Stroną w postępowaniu podatkowym jest podatnik, płatnik, inkasent lub ich następcy prawni, a także osoby trzecie wymienione w art. 110-117. § 2. Stroną w postępowaniu podatkowym może być również osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, inna niż wymieniona w § 1, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego, przed powstaniem obowiązku podatkowego, ciążą na niej szczególne obowiązki lub zamierza skorzystać z uprawnień wynikających z tego prawa. Art. 135. § 1. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych strony ocenia się według przepisów prawa cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. § 2. Osoby fizyczne nie posiadające zdolności do czynności prawnych działają przez swych ustawowych przedstawicieli. § 3. Strona nie będąca osobą fizyczną działa przez swego ustawowego przedstawiciela albo przez właściwy do tego organ. § 4. W razie śmierci strony w toku postępowania w sprawach dotyczących praw lub obowiązków podlegających dziedziczeniu na miejsce dotychczasowej strony wstępują jej następcy prawni. § 5. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio do następców prawnych, o których mowa w art. 93 i 94. Art. 136. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Art. 137. § 1. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. § 2. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu. § 3. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa. § 4. W zakresie nie uregulowanym w § 1-3 stosuje się przepisy prawa cywilnego. Art. 138. § 1. Organ podatkowy wystąpi do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela dla osoby niezdolnej do czynności prawnych lub osoby nieobecnej, jeżeli przedstawiciel nie został już wyznaczony. § 2. W przypadku konieczności podjęcia niezbędnych czynności organ podatkowy wyznacza dla osoby nieobecnej przedstawiciela uprawnionego do działania w postępowaniu do czasu wyznaczenia dla niej przedstawiciela przez sąd. § 3. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej nie może prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów, sąd, na wniosek organu podatkowego, może ustanowić dla niej kuratora. Rozdział 4 Załatwianie spraw Art. 139. § 1. Załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. § 2. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone na podstawie dowodów przedstawianych przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania. § 3. Załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy. § 4. Do terminów określonych w § 1-3 nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Art. 140. § 1. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. § 2. Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu. Art. 141. § 1. Na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub ustalonym na podstawie art. 140 stronie służy skarga do organu podatkowego wyższego stopnia. § 2. Organ podatkowy wymieniony w § 1, uznając skargę za uzasadnioną, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Art. 142. Pracownik organu podatkowego, który z nieuzasadnionych przyczyn nie załatwił sprawy w terminie lub nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 140 albo nie załatwił sprawy w dodatkowym terminie ustalonym zgodnie z art. 141 § 2, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej przepisami prawa. Art. 143. § 1. Organ podatkowy może upoważnić pracownika kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu i w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji, postanowień i zaświadczeń. § 2. Upoważnienie, o którym mowa w § 1, może być udzielone również: 1) pracownikom urzędu skarbowego - przez naczelnika urzędu skarbowego, 2) pracownikom izby skarbowej - przez dyrektora izby skarbowej. § 3. Upoważnienie udzielane jest w formie pisemnej. Rozdział 5 Doręczenia Art. 144. Organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez upoważnione osoby. Art. 145. § 1. Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela - temu przedstawicielowi. § 2. Jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Art. 146. § 1. W toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o każdej zmianie swego adresu. § 2. W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy. Art. 147. § 1. W razie wyjazdu za granicę na okres co najmniej 6 miesięcy, strona obowiązana jest do ustanowienia pełnomocnika do spraw doręczeń. § 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, ciąży również na zagranicznych osobach fizycznych, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca stałego pobytu. § 3. Ustanowienie pełnomocnika do spraw doręczeń zgłaszane jest organowi podatkowemu właściwemu w sprawie. § 4. W razie niedopełnienia obowiązków przewidzianych w § 1-3 pismo uważa się za doręczone: 1) pod dotychczasowym adresem - w przypadku, o którym mowa w § 1, 2) pod adresem ostatniego czasowego pobytu - w przypadku, o którym mowa w § 2. Art. 148. § 1. Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. § 2. Pisma mogą być również doręczane: 1) w siedzibie organu podatkowego, 2) w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. § 3. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie. Art. 149. W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy umieszcza się zawiadomienie na drzwiach mieszkania adresata. Art. 150. § 1. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 lub 149 organ podatkowy może wezwać publicznie adresata do odbioru pisma. § 2. Wezwanie publikowane jest dwukrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, w odstępie co najmniej 7 dni. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia drugiego wezwania. Art. 151. Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby. Przepis art. 146 stosuje się odpowiednio. Art. 152. § 1. Odbierający pismo potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia. § 2. Jeżeli odbierający pismo nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo, i przyczynę braku jej podpisu. Art. 153. § 1. Jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu przez pocztę lub w inny sposób, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy. § 2. W przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata. Art. 154. § 1. Pisma skierowane do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które nie mają organów, doręcza się kuratorowi wyznaczonemu przez sąd. § 2. Pisma skierowane do osób fizycznych nie znanych z miejsca pobytu, dla których sąd nie wyznaczył przedstawiciela, doręcza się przedstawicielowi wyznaczonemu na podstawie art. 138 § 2. § 3. Pisma kierowane do osób korzystających ze szczególnych uprawnień wynikających z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego doręcza się w sposób przewidziany w przepisach szczególnych, w umowach i przyjętych w zwyczajach międzynarodowych. Rozdział 6 Wezwania Art. 155. § 1. Organ podatkowy może wezwać stronę lub inne osoby do osobistego stawienia się w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań bądź dokonania określonej czynności. § 2. Jeżeli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej ważnej przyczyny, organ podatkowy może przyjąć wyjaśnienie lub zeznanie albo dokonać czynności w miejscu pobytu tej osoby. Art. 156. § 1. Wezwany jest obowiązany do osobistego stawienia się tylko na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa. § 2. Jeżeli właściwym miejscowo do rozpatrzenia sprawy jest organ podatkowy mający siedzibę na obszarze województwa innego niż określone w § 1, osoba obowiązana do osobistego stawienia się może zastrzec, że chce stawić się przed organem właściwym do rozpatrzenia sprawy. § 3. W przypadku wszczęcia postępowania podatkowego z urzędu organ podatkowy w postanowieniu o wszczęciu postępowania poucza stronę o możliwości złożenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, zastrzeżenia, o którym mowa w § 2. Art. 157. § 1. Jeżeli postępowanie podatkowe prowadzone jest przez organ podatkowy, którego siedziba nie znajduje się na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa osoba obowiązana do osobistego stawiennictwa, oraz jeżeli osoba ta nie złożyła zastrzeżenia, o którym mowa w art. 156 § 2, organ ten zwraca się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tej osoby o wezwanie jej w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań albo dokonania innych czynności, związanych z prowadzonym postępowaniem. § 2. Zwracając się do innego organu podatkowego, organ prowadzący postępowanie określa okoliczności, które mają być przedmiotem wyjaśnień lub zeznań, albo czynności, jakie mają być dokonane. Art. 158. Przepisów art. 156 § 1 oraz art. 157 nie stosuje się w przypadkach, w których charakter sprawy lub czynności wymaga osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie. Art. 159. § 1. W wezwaniu należy wskazać: 1) nazwę i adres organu podatkowego, 2) imię i nazwisko osoby wzywanej, 3) w jakiej sprawie i w jakim charakterze oraz w jakim celu osoba ta zostaje wezwana, 4) czy osoba wezwana powinna stawić się osobiście lub przez pełnomocnika, czy też może złożyć wyjaśnienie lub zeznanie na piśmie, 5) termin, do którego żądanie powinno być spełnione, albo dzień, godzinę i miejsce zgłoszenia się osoby wzywanej lub jej pełnomocnika, 6) skutki prawne niezastosowania się do wezwania. § 2. Wezwanie powinno być podpisane przez pracownika organu podatkowego, z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby podpisującej. Art. 160. § 1. W sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, wezwania można dokonać telegraficznie lub telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności, z podaniem danych wymienionych w art. 159 § 1. § 2. Wezwanie przekazane w sposób określony w § 1 powoduje skutki prawne tylko wtedy, gdy nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie. Rozdział 7 Terminy Art. 161. § 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu. § 2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który odpowiada początkowemu dniu terminu. § 3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniu terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca. § 4. Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. § 5. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo w polskiej placówce pocztowej albo złożono w polskim urzędzie konsularnym. Termin uważa się za zachowany również w przypadku, gdy przed jego upływem żołnierz lub członek załogi statku morskiego złożył je w dowództwie jednostki wojskowej lub kapitanowi statku, a także gdy osoba pozbawiona wolności złożyła pismo w administracji zakładu karnego. Art. 162. § 1. W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. § 2. Podanie o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie z wniesieniem podania należy dopełnić czynności, dla której był określony termin. § 3. Przywrócenie terminu do złożenia podania przewidzianego w § 2 jest niedopuszczalne. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się do terminów procesowych. Art. 163. § 1. O przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ podatkowy. § 2. O przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia organ podatkowy właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia. § 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy zażalenie. Art. 164. Przed rozpatrzeniem podania o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia organ podatkowy pierwszej instancji, na żądanie strony, może wstrzymać wykonanie decyzji lub postanowienia. Rozdział 8 Wszczęcie postępowania Art. 165. § 1. Postępowanie podatkowe wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. § 2. Wszczęcie postępowania z urzędu następuje w formie postanowienia. § 3. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu. § 4. Datą wszczęcia postępowania z urzędu jest dzień doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania. Art. 166. § 1. W sprawach, w których prawa i obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ podatkowy, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. § 2. W sprawie połączenia postępowań organ podatkowy wydaje postanowienie, na które służy zażalenie. Art. 167. § 1. Do czasu wydania decyzji przez organ pierwszej instancji strona może rozszerzyć zakres żądania lub zgłosić nowe żądanie, niezależnie od tego, czy żądanie to wynika z tej samej podstawy prawnej co dotychczasowe, pod warunkiem, że dotyczy tego samego stanu faktycznego. § 2. Odmowa uwzględnienia żądania w sprawie zmiany zakresu postępowania następuje w formie postanowienia, na które służy zażalenie. Art. 168. § 1. Podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone na piśmie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokółu. § 2. Podanie powinno zawierać co najmniej treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adresu, a także czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych. § 3. Podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokółu powinno być podpisane przez wnoszącego, a protokół ponadto przez pracownika, który go sporządził. Jeżeli podanie wnosi osoba, która nie może lub nie umie złożyć podpisu, podanie lub protokół podpisuje za nią inna osoba przez nią upoważniona, czyniąc o tym wzmiankę obok podpisu. § 4. Organ podatkowy obowiązany jest potwierdzić wniesienie podania, jeżeli wnoszący je tego zażąda. Art. 169. § 1. Jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. § 2. Przepis § 1 stosuje się również, jeżeli strona nie wniosła opłat, które zgodnie z odrębnymi przepisami powinny zostać uiszczone z góry. § 3. Organ podatkowy rozpatrzy jednak podanie nie spełniające warunku, o którym mowa w § 2, jeżeli: 1) za niezwłocznym rozpatrzeniem podania przemawiają względy społeczne lub ważny interes strony, 2) wniesienie podania stanowi czynność, dla której jest ustanowiony termin zawity, 3) podanie wniosła osoba zamieszkała za granicą. § 4. Organ podatkowy wydaje decyzję w sprawie pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Art. 170. § 1. Jeżeli organ podatkowy, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je organowi właściwemu, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie. § 2. Podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu określonego przepisami prawa uważa się za wniesione z zachowaniem terminu. Art. 171. § 1. Jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, organ podatkowy, do którego wniesiono podanie, rozpatruje sprawę należącą do jego właściwości rzeczowej. Równocześnie organ podatkowy zawiadamia wnoszącego podanie, że w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, informując go o treści art. 66 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. § 2. Jeżeli organ podatkowy otrzyma podanie złożone zgodnie z zawiadomieniem, o którym mowa w art. 66 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, podanie uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania, z tym że nie wywołuje ono skutków w postaci skrócenia terminów określonych w art. 139 § 1 i 3. § 3. Jeżeli podanie wniesiono do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie danych zawartych w podaniu, albo gdy z podania wynika, ze właściwym w sprawie jest sąd, organ podatkowy zwraca podanie osobie, która je wniosła, z odpowiednim pouczeniem. Rozdział 9 Protokoły i adnotacje Art. 172. § 1. Organ podatkowy sporządza zwięzły protokół z każdej czynności postępowania mającej istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, chyba że czynność została w inny sposób utrwalona na piśmie. § 2. W szczególności sporządza się protokół: 1) przyjęcia wniesionego ustnie podania, 2) przesłuchania strony, świadka i biegłego, 3) oględzin i ekspertyz dokonywanych przy udziale pracownika organu podatkowego, 4) ustnego ogłoszenia postanowienia. Art. 173. § 1. Protokół sporządza się tak, aby z jego treści wynikało, kto, kiedy, gdzie i jakich czynności dokonał, kto i w jakim charakterze był przy nich obecny, co i w jaki sposób w wyniku tych czynności ustalono i jakie uwagi zgłosiły obecne osoby. § 2. Protokół odczytuje się wszystkim osobom obecnym, biorącym udział w czynności urzędowej, które powinny następnie protokół podpisać. Odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokóle. Art. 174. § 1. Protokół przesłuchania powinien być odczytany i przedłożony do podpisu osobie zeznającej niezwłocznie po złożeniu zeznania. § 2. W protokółach przesłuchania osoby, która złożyła zeznanie w języku obcym, należy podać w przekładzie na język polski treść złożonego zeznania oraz wskazać osobę i adres tłumacza, który dokonał przekładu. Tłumacz powinien podpisać protokół przesłuchania. Art. 175. Organ podatkowy może zezwolić na dołączenie do protokółu zeznania na piśmie podpisanego przez zeznającego oraz innych dokumentów mających znaczenie dla sprawy. Art. 176. Skreśleń i poprawek w protokóle należy tak dokonywać, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. Dokonanie skreśleń i poprawek powinno być potwierdzone w protokóle przed jego podpisaniem. Art. 177. Czynności organu podatkowego, z których nie sporządza się protokółu, a które mają znaczenie dla sprawy lub toku postępowania, utrwala się w aktach w formie adnotacji podpisanej przez pracownika dokonującego tych czynności. Rozdział 10 Udostępnianie akt Art. 178. § 1. W każdym stadium postępowania organ podatkowy obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek, kopii lub odpisów. § 2. Czynności określone w § 1 dokonywane są w lokalu organu podatkowego w obecności pracownika tego organu. § 3. Strona może żądać uwierzytelnienia odpisów lub kopii akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, jeżeli jest to uzasadnione jej ważnym interesem. Art. 179. § 1. Przepisów art. 178 nie stosuje się do znajdujących się w aktach sprawy dokumentów objętych ochroną tajemnicy państwowej, a także do innych dokumentów, które organ podatkowy wyłączy z akt sprawy ze względu na interes publiczny. § 2. Odmowa umożliwienia stronie zapoznania się z dokumentami, o których mowa w § 1, sporządzania z nich notatek, kopii i odpisów, uwierzytelniania odpisów i kopii lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia. § 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 2, służy zażalenie. Rozdział 11 Dowody Art. 180. § 1. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być księgi podatkowe oraz inne dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin. § 2. Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 181. Dowodami w postępowaniu podatkowym są również: 1) deklaracje, które zgodnie z przepisami prawa podatkowego zostały złożone przez stronę, 2) informacje podatkowe pochodzące ze źródeł określonych w art. 82 § 1 i 2 oraz w art. 84 § 1, 3) inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej. Art. 182. § 1. Banki, na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego wydane w związku z postępowaniem podatkowym wszczętym przez urząd skarbowy, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących strony postępowania w zakresie: 1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków, 2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków, 3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczek pieniężnych, a także umów depozytowych, 4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi, 5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi. § 2. Przepisy § 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do domów maklerskich. § 3. Towarzystwa funduszy powierniczych i towarzystwa funduszy inwestycyjnych, na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego, są obowiązane do sporządzania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa. Przepis § 1 w części dotyczącej wystąpienia z żądaniem stosuje się odpowiednio. Art. 183. Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji, o których mowa w art. 182, naczelnik urzędu skarbowego może wystąpić po uprzednim wezwaniu do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia urzędu skarbowego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie tych informacji, a strona w wyznaczonym terminie: 1) nie udzieliła informacji, 2) nie upoważniła urzędu skarbowego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie informacji. Art. 184. § 1. Występując z żądaniem, o którym mowa w art. 182, naczelnik urzędu skarbowego powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę szczególnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami. § 2. W żądaniu naczelnik urzędu skarbowego określa zakres informacji oraz termin ich przekazania. Przepis art. 82 § 4 stosuje się odpowiednio. § 3. Żądanie zawiera ponadto: 1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania informacji objętych żądaniem, 2) dowody potwierdzające, że strona: a) odmówiła udzielenia informacji lub b) nie wyraziła zgody na udzielenie urzędowi skarbowemu upoważnienia do zażądania tych informacji, lub c) w terminie określonym przez urząd skarbowy nie udzieliła informacji albo upoważnienia. § 4. Odpis żądania naczelnik urzędu skarbowego przekazuje dyrektorowi nadrzędnej izby skarbowej. Art. 185. Instytucje finansowe wymienione w art. 182 odmawiają udzielenia informacji, jeżeli żądanie naczelnika urzędu skarbowego nie spełnia wymogów formalnych określonych w art. 184 § 2 i 3. Art. 186. § 1. Jeżeli strona, mimo ciążącego na niej obowiązku, nie złożyła deklaracji, organ podatkowy może zażądać dopełnienia tego obowiązku. § 2. W razie wątpliwości co do rzetelności złożonej deklaracji organ podatkowy wzywa podatnika do udzielenia niezbędnych wyjaśnień lub uzupełnienia deklaracji, wyznaczając mu odpowiedni termin oraz wskazując przyczyny, ze względu na które dane zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość. Art. 187. § 1. Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. § 2. Organ podatkowy może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu. § 3. Fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi podatkowemu z urzędu nie wymagają dowodu. Fakty znane organowi podatkowemu z urzędu należy zakomunikować stronie. Art. 188. Żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem. Art. 189. § 1. Organ podatkowy może wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodu będącego w jej posiadaniu. § 2. Termin ustala się uwzględniając charakter dowodu i stan postępowania, przy czym nie może on być krótszy niż 3 dni. Art. 190. § 1. Strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub oględzin przynajmniej na 7 dni przed terminem. § 2. Strona ma prawo brać udział w przeprowadzaniu dowodu, może zadawać pytania świadkom i biegłym oraz składać wyjaśnienia. Art. 191. Organ podatkowy ocenia na podstawie zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Art. 192. Okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możliwość wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów. Art. 193. § 1. Księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. § 2. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. § 3. Za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów. § 4. Organ podatkowy nie uznaje za dowód w rozumieniu przepisu § 1 ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy. § 5. Organ podatkowy uznaje jednak za dowód księgi podatkowe, które prowadzone są w sposób wadliwy, jeżeli wady nie mają istotnego znaczenia dla sprawy. § 6. Jeżeli organ podatkowy stwierdzi, że księgi podatkowe są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy, to w protokóle badania ksiąg określa, za jaki okres i w jakiej części nie uznaje ksiąg za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. § 7. Odpis protokółu, o którym mowa w § 6, organ podatkowy doręcza stronie. § 8. Strona, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokółu, może wnieść zastrzeżenia do zawartych w nim ustaleń, przedstawiając jednocześnie dowody, które umożliwią organowi podatkowemu prawidłowe określenie podstawy opodatkowania. Art. 194. § 1. Dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy administracji publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wydawania. § 3. Przepisy § 1 i 2 nie wyłączają możliwości przeprowadzenia dowodu przeciwko treści dokumentów wymienionych w tych przepisach. Art. 195. Świadkami nie mogą być: 1) osoby niezdolne do postrzegania lub komunikowania swych spostrzeżeń, 2) osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej lub służbowej na okoliczności objęte tajemnicą, jeżeli nie zostały, w trybie określonym obowiązującymi przepisami, zwolnione od obowiązku zachowania tej tajemnicy, 3) duchowni prawnie uznanych wyznań - co do faktów objętych tajemnicą spowiedzi. Art. 196. § 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony, wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Prawo odmowy zeznań trwa także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub jego bliskich wymienionych w § 1 na odpowiedzialność karną, karną skarbową albo spowodować naruszenie obowiązku zachowania ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej. § 3. Przed odebraniem zeznania organ podatkowy uprzedza świadka o prawie odmowy zeznań i odpowiedzi na pytania oraz o odpowiedzialności za fałszywe zeznania. § 4. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania oraz przechowywania protokółów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej lub zawodowej. Art. 197. § 1. W przypadku gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ podatkowy może powołać biegłego lub biegłych w celu wydania opinii. § 2. Do wyłączenia biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 § 1 i 2. W pozostałym zakresie do biegłych stosuje się przepisy dotyczące przesłuchania świadków. Art. 198. § 1. Organ podatkowy może w razie potrzeby przeprowadzić oględziny. § 2. Jeżeli przedmiot oględzin znajduje się u osób trzecich, osoby te są obowiązane, na wezwanie organu podatkowego, do okazania tego przedmiotu. Art. 199. Jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, organ podatkowy przesłuchuje stronę po wyrażeniu przez nią zgody. Do przesłuchania strony stosuje się przepisy dotyczące świadka. Art. 200. § 1. Przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie trzydniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się w przypadku przewidzianym w art. 123 § 2. Rozdział 12 Zawieszenie postępowania Art. 201. § 1. Organ podatkowy zawiesza postępowanie: 1) w razie śmierci strony, jeżeli postępowanie nie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe, 2) gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, 3) w razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony, 4) w razie utraty przez stronę lub jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności prawnych, 5) w sprawie dotyczącej odpowiedzialności osoby trzeciej - do dnia, w którym decyzja, o której mowa w art. 108 § 2, stanie się ostateczna. § 2. Postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania organ podatkowy doręcza stronie lub jej spadkobiercom. § 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy zażalenie. Art. 202. Organ podatkowy, który z przyczyn określonych w art. 201 § 1 pkt 1, 3 lub 4 zawiesił postępowanie, obowiązany jest podjąć niezbędne kroki w celu usunięcia przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania. Art. 203. § 1. Organ podatkowy, który zawiesił postępowanie z przyczyny określonej w art. 201 § 1 pkt 2, wzywa równocześnie stronę do wystąpienia w oznaczonym terminie do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego, chyba że strona wykaże, że już zwróciła się w tej sprawie do właściwego organu lub sądu. § 2. Jeżeli strona nie wystąpiła do właściwego organu lub sądu w wyznaczonym terminie, organ podatkowy z urzędu zwróci się do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego. Art. 204. § 1. Organ podatkowy, na wniosek strony, może zawiesić postępowanie w sprawie udzielenia ulg w zapłacie zobowiązań podatkowych. § 2. Jeżeli w ciągu 3 lat od daty zawieszenia postępowania strona nie zwróci się o jego podjęcie, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane. § 3. W postanowieniu o zawieszeniu postępowania organ podatkowy poucza stronę o treści § 2. Art. 205. § 1. Gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania, organ podatkowy podejmuje postępowanie z urzędu lub na żądanie strony. § 2. Na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie. Art. 206. Zawieszenie postępowania wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w niniejszym dziale. Rozdział 13 Decyzje Art. 207. § 1. Organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. § 2. Decyzja rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji. Art. 208. § 1. Gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ podatkowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. § 2. Organ podatkowy może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte. Art. 209. § 1. Jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, w tym wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie, decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ. § 2. Organ podatkowy załatwiający sprawę, zwracając się do innego organu o zajęcie stanowiska, zawiadamia o tym stronę. § 3. Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska, obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia o zajęcie stanowiska. § 4. W zakresie nie uregulowanym w § 1-3 organ, o którym mowa w § 3, stosuje przepisy art. 106 § 4-6 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 210. § 1. Decyzja zawiera: 1) oznaczenie organu podatkowego, 2) datę jej wydania, 3) oznaczenie strony, 4) powołanie podstawy prawnej, 5) rozstrzygnięcie, 6) uzasadnienie faktyczne i prawne, 7) pouczenie o trybie odwoławczym - jeżeli od decyzji służy odwołanie, 8) podpis osoby upoważnionej, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. § 2. Decyzja, w stosunku do której może zostać wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, zawiera ponadto pouczenie o możliwości wniesienia powództwa lub skargi. § 3. Przepisy prawa podatkowego mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać decyzja. § 4. Uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, uzasadnienie prawne zaś zawiera podstawę prawną decyzji z przytoczeniem przepisów prawa. § 5. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie strony. Nie dotyczy to decyzji wydanej na skutek odwołania bądź na podstawie której przyznano ulgę w zapłacie podatku. Art. 211. Decyzję doręcza się stronie na piśmie. Art. 212. Organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia. Art. 213. § 1. Strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. § 2. Uzupełnienie lub sprostowanie decyzji, o której mowa w § 1, następuje w drodze decyzji. § 3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w § 2, termin do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia tej decyzji. Art. 214. Nie może szkodzić stronie błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania, wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo brak takiego pouczenia. Art. 215. § 1. Organ podatkowy może, z urzędu lub na żądanie strony, prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanej przez ten organ decyzji. § 2. Organ podatkowy, który wydał decyzję, na żądanie strony lub organu egzekucyjnego wyjaśnia w drodze postanowienia wątpliwości co do treści decyzji. § 3. Na postanowienie w sprawie sprostowania i wyjaśnienia służy zażalenie. Rozdział 14 Postanowienia Art. 216. § 1. W toku postępowania organ podatkowy wydaje postanowienia. § 2. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania podatkowego, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. Art. 217. § 1. Postanowienie zawiera: 1) oznaczenie organu podatkowego, 2) datę jego wydania, 3) oznaczenie strony albo innych osób biorących udział w postępowaniu, 4) powołanie podstawy prawnej, 5) rozstrzygnięcie, 6) pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego, 7) podpis osoby upoważnionej, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. § 2. Postanowienie zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie. Art. 218. Postanowienie, od którego służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego, doręcza się na piśmie. Art. 219. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 210 § 2-5 oraz art. 212-215, a do postanowień, na które przysługuje zażalenie - również art. 240-249 oraz art. 251 i 252, z tym że zamiast decyzji, o których mowa w art. 243 § 3, art. 245 § 1, art. 248 § 3 i art. 251, wydaje się postanowienie. Rozdział 15 Odwołania Art. 220. § 1. Od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji służy odwołanie tylko do jednej instancji. § 2. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ podatkowy wyższego stopnia. Art. 221. W przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji przez Ministra Finansów lub przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie od decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym. Art. 222. Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Art. 223. § 1. Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję. § 2. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia: 1) decyzji stronie, 2) zawiadomienia, o którym mowa w art. 103 § 1. Art. 224. § 1. Wniesienie odwołania od decyzji organu podatkowego nie wstrzymuje jej wykonania. § 2. Organ podatkowy ze względu na szczególnie ważny interes strony może na jej wniosek postanowić o wstrzymaniu wykonania decyzji w całości lub w części. § 3. Postanowienie, o którym mowa w § 2, podlega w każdym czasie uchyleniu przez organ, który je wydał, lub przez organ odwoławczy. § 4. Organ, który wydał postanowienie na podstawie § 2, przekazuje jego kopię organowi wyższego stopnia. Art. 225. Jeżeli odwołanie nie zostanie rozpatrzone w terminie określonym w art. 139 § 3, a decyzja do tego czasu nie zostanie wykonana w całości lub w części - jej wykonanie podlega wstrzymaniu z mocy prawa w granicach określonych w odwołaniu. Art. 226. § 1. Jeżeli organ podatkowy, który wydał decyzję, uzna, że odwołanie wniesione przez stronę zasługuje na uwzględnienie w całości, wyda nową decyzję, którą uchyli lub zmieni zaskarżoną decyzję. § 2. Od nowej decyzji służy stronie odwołanie. Art. 227. § 1. Organ podatkowy, do którego wpłynęło odwołanie, przekazuje je wraz z aktami sprawy właściwemu organowi odwoławczemu w terminie miesiąca od dnia otrzymania odwołania, chyba że w tym terminie wyda decyzję na podstawie art. 226. § 2. Organ podatkowy, przekazując sprawę, jest obowiązany ustosunkować się do przedstawionych zarzutów. Art. 228. § 1. Organ odwoławczy stwierdza w formie postanowienia: 1) niedopuszczalność odwołania, 2) uchybienie terminowi do wniesienia odwołania. § 2. Postanowienia w sprawach wymienionych w § 1 są ostateczne. Art. 229. Organ odwoławczy może przeprowadzić, na żądanie strony lub z urzędu, dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który wydał decyzję. Art. 230. § 1. W przypadku gdy w toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie stwierdzi, że zobowiązanie podatkowe lub podstawa opodatkowania zostały ustalone lub określone w kwocie niższej, niż to wynika z przepisów prawa podatkowego, zwraca sprawę organowi podatkowemu pierwszej instancji w celu zmiany wydanej decyzji. Postanowienie o przekazaniu sprawy organ odwoławczy doręcza stronie. § 2. Nowa decyzja wydawana jest zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu powstania obowiązku podatkowego. § 3. Od nowej decyzji służy stronie odwołanie, które podlega rozpatrzeniu łącznie z odwołaniem wniesionym od zmienionej decyzji. § 4. Jeżeli strona nie złożyła odwołania od nowej decyzji, organ odwoławczy rozpatruje odwołanie od decyzji, która uległa zmianie. Art. 231. W sprawach dotyczących ulg w zapłacie podatków organ podatkowy może wydać decyzję na niekorzyść strony odwołującej się jedynie wówczas, gdy decyzja organu pierwszej instancji rażąco narusza prawo. Art. 232. Strona może cofnąć odwołanie przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy. Organ odwoławczy nie uwzględni jednak cofnięcia odwołania, jeżeli prowadziłoby to do utrzymania w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów uzasadniających jej uchylenie lub z innych przyczyn wadliwej. Art. 233. § 1. Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której: 1) utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji albo 2) uchyla decyzję organu pierwszej instancji: a) w całości albo w części - i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w sprawie, b) w całości i sprawę przekazuje do ponownego rozpatrzenia właściwemu organowi podatkowemu, jeżeli decyzja organu pierwszej instancji została wydana z naruszeniem przepisów art. 240 lub 247, albo 3) umarza postępowanie odwoławcze. § 2. Organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, organ ten może wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Art. 234. Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny. Art. 235. W sprawach nie uregulowanych w art. 220-234 w postępowaniu przed organami odwoławczymi mają odpowiednie zastosowanie przepisy o postępowaniu przed organami pierwszej instancji. Rozdział 16 Zażalenia Art. 236. § 1. Na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi. § 2. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia: 1) postanowienia stronie, 2) zawiadomienia, o którym mowa w art. 103 § 1. Art. 237. Postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji. Art. 238. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże organ podatkowy, który wydał postanowienie, może wstrzymać jego wykonanie, gdy uzna to za uzasadnione. Art. 239. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań. Rozdział 17 Wznowienie postępowania Art. 240. § 1. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli: 1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, 2) decyzja wydana została w wyniku przestępstwa, 3) decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 130-132, 4) strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, 5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nie znane organowi, który wydał decyzję, 6) decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu, 7) decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione w sposób mogący mieć wpływ na treść wydanej decyzji. § 2. Jeżeli sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne w celu ochrony interesu publicznego, postępowanie z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 lub 2 może być wznowione również przed wydaniem przez sąd lub inny organ orzeczenia stwierdzającego sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa. § 3. Z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn, określonych w przepisach prawa. Art. 241. § 1. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony. § 2. Wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 240 § 1 pkt 4 następuje tylko na żądanie strony. Art. 242. § 1. W przypadku zaistnienia okoliczności, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 4, podanie o wznowienie postępowania składa się w terminie miesiąca od dnia powzięcia wiadomości o wydaniu decyzji. § 2. Podanie złożone po upływie terminu określonego w § 1 nie podlega rozpatrzeniu. Art. 243. § 1. Wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia. § 2. Postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przesłanek wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. § 3. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze decyzji. Art. 244. § 1. Organem właściwym w sprawach wymienionych w art. 243 jest organ, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji. § 2. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działanie organu wymienionego w § 1, o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie wyznacza organ właściwy w sprawach wymienionych w art. 243 § 2. § 3. Przepis § 2 nie dotyczy przypadków, w których decyzję w ostatniej instancji wydał Minister Finansów lub samorządowe kolegium odwoławcze. Art. 245. § 1. Organ, o którym mowa w art. 244 § 1 lub 2, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 243 § 2, wydaje decyzję, w której: 1) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 240 § 1, albo 2) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, jeżeli od dnia doręczenia tej decyzji upłynęło 5 lat, albo 3) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, jeżeli wskutek wznowienia postępowania mogłaby zostać wydana wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej, albo 4) uchyla w całości lub w części decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie przesłanek przewidzianych w art. 240 § 1, i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy. § 2. Organ podatkowy odmówi uchylenia decyzji w całości lub w części również wówczas, gdy nie mógłby wydać nowej decyzji z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 lub w art. 70. § 3. W przypadkach gdy w wyniku wznowienia postępowania nie można uchylić decyzji na skutek okoliczności, o których mowa w § 1 pkt 2 lub 3, organ podatkowy w uzasadnieniu stwierdza, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa, oraz wskaże okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji. Art. 246. § 1. Organ podatkowy właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania. § 2. Na postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji służy stronie zażalenie, chyba że postanowienie wydał Minister Finansów lub samorządowe kolegium odwoławcze. Rozdział 18 Stwierdzenie nieważności decyzji Art. 247. § 1. Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która: 1) została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, 2) została wydana bez podstawy prawnej, 3) została wydana z rażącym naruszeniem prawa, 4) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, 5) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie, 6) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, 7) zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa, 8) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą. § 2. Organ podatkowy odmówi jednak stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli wydanie decyzji w tej sprawie nastąpiłoby po upływie terminów przewidzianych w art. 68 lub w art. 70. Art. 248. § 1. Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 247 jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja została wydana przez Ministra Finansów lub przez samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ. § 2. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. § 3. Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji następuje w formie decyzji. Art. 249. § 1. Organ podatkowy odmawia wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie zostało wniesione po upływie roku od jej doręczenia. § 2. Termin określony w § 1 stosuje się również do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. § 3. Odmowa rozpatrzenia żądania, o którym mowa w § 1, następuje w formie decyzji. Art. 250. § 1. Przepisów art. 249 nie stosuje się w razie stwierdzenia nieważności decyzji wydanych na podstawie przepisów prawnych, które utraciły moc lub zostały uchylone bądź zmienione w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. § 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli: 1) od ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym doręczono decyzję, upłynęło 5 lat, 2) wydanie decyzji w tej sprawie nastąpiłoby po upływie terminów przewidzianych w art. 68 lub w art. 70. Art. 251. § 1. Rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji następuje w formie decyzji. § 2. Organ podatkowy, odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w art. 247 § 2, stwierdza w uzasadnieniu, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa oraz wskazuje okoliczności, z powodu których nie stwierdził nieważności tej decyzji. Art. 252. § 1. Organ podatkowy, właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzymuje z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 247. § 2. Na postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji służy zażalenie. Rozdział 19 Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej Art. 253. § 1. Decyzja ostateczna, na mocy której strona nie nabyła prawa, może być uchylona lub zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za tym interes publiczny lub ważny interes podatnika. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do decyzji: 1) ustalających albo określających wysokość zobowiązania podatkowego, 2) o odpowiedzialności podatkowej płatników lub inkasentów, 3) o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich. § 3. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, nie przysługuje samorządowemu kolegium odwoławczemu. § 4. W przypadkach wymienionych w § 1 właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uchylenia lub zmiany dotychczasowej decyzji. Art. 254. § 1. Decyzja ostateczna, ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego na dany okres, może być zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji. § 2. Zmiana decyzji ostatecznej może dotyczyć tylko okresu, za który ustalono wysokość zobowiązania podatkowego. Art. 255. § 1. Organ podatkowy pierwszej instancji uchyla decyzję, jeżeli została ona wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonych czynności, a strona nie dopełniła ich w wyznaczonym terminie. § 2. Organ podatkowy uchyla decyzję w formie decyzji. Art. 256. § 1. Organ podatkowy odmawia wszczęcia postępowania w sprawie uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie zostało wniesione po upływie roku od jej doręczenia. § 2. Termin określony w § 1 stosuje się również do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej. § 3. Odmowa rozpatrzenia żądania, o którym mowa w § 1, następuje w formie decyzji. Art. 257. § 1. Przepisów art. 256 nie stosuje się do zmiany decyzji na podstawie art. 254. § 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, organ podatkowy nie może zmienić decyzji ostatecznej po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doręczono decyzję. Rozdział 20 Wygaśnięcie decyzji Art. 258. § 1. Organ podatkowy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli: 1) stała się bezprzedmiotowa, 2) została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku, 3) strona nie dopełniła przewidzianych w tej decyzji lub w przepisach prawa podatkowego warunków uprawniających do skorzystania z ulg, 4) strona nie dopełniła określonych w przepisach prawa podatkowego warunków uprawniających do skorzystania z ryczałtowych form opodatkowania, 5) strona nie dotrzymała terminu płatności określonego w decyzji o odroczeniu terminu płatności podatku. § 2. Organ podatkowy stwierdza wygaśnięcie decyzji w drodze decyzji. § 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 3-5, decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji wywołuje skutki prawne od dnia doręczenia decyzji, której wygaśnięcie się stwierdza. Art. 259. § 1. Organ podatkowy stwierdza wygaśnięcie decyzji w części, jeżeli w przypadku rozłożenia zaległości podatkowej na raty strona nie dotrzymała terminu płatności raty. § 2. Przepisy art. 258 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 21 Odpowiedzialność odszkodowawcza Art. 260. § 1. Stronie, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji, która następnie została uchylona w wyniku wznowienia postępowania lub stwierdzono nieważność tej decyzji, służy odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, chyba że przesłanki, które uzasadniają uchylenie decyzji lub stwierdzenie jej nieważności, powstały z winy strony. § 2. Przepis § 1 stosuje się również, jeżeli: 1) szkoda została poniesiona wskutek uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji, 2) decyzji nie można uchylić lub stwierdzić jej nieważności z przyczyn wymienionych w art. 240 § 1 lub w art. 247. § 3. Jeżeli winę za powstanie okoliczności stanowiącej przesłankę do uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji ponosi inna strona postępowania, stronie, która poniosła szkodę, służy roszczenie o odszkodowanie od strony winnej powstania tej okoliczności. Dochodzenie roszczenia następuje przed sądem powszechnym. Art. 261. § 1. Do odszkodowania stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 418 i art. 4201. § 2. O odszkodowanie wnosi się do organu, który wydał decyzję z naruszeniem prawa. § 3. O odszkodowaniu orzeka organ podatkowy, który uchylił decyzję lub stwierdził jej nieważność albo który orzekł o wydaniu decyzji z naruszeniem prawa, gdy uchylenie decyzji lub stwierdzenie jej nieważności nie mogło nastąpić z przyczyn określonych w art. 245 § 1 pkt 2 lub 3, art. 245 § 2, art. 247 § 2 lub w art. 250 § 2. § 4. W przypadku odmowy wypłaty odszkodowania lub orzeczenia o odszkodowaniu w wysokości mniejszej od zgłoszonej w żądaniu w tej sprawie, stronie przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji. § 5. Za odmowę wypłaty odszkodowania uważa się również niewydanie decyzji w terminie 2 miesięcy od dnia wniesienia żądania przez stronę. W tym przypadku wniesienie powództwa może nastąpić w każdym czasie. § 6. Roszczenie o odszkodowanie przedawnia się po upływie 3 lat od dnia doręczenia decyzji uchylającej decyzję lub stwierdzającej jej nieważność albo od dnia doręczenia decyzji stwierdzającej na podstawie art. 245 § 1 pkt 2 lub 3, art. 245 § 2, art. 247 § 2 lub art. 250 § 2, wydanie decyzji z naruszeniem prawa. Rozdział 22 Kary porządkowe Art. 262. § 1. Strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego: 1) nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, lub 2) bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności, lub 3) bez zezwolenia tego organu opuścili miejsce przeprowadzenia czynności przed jej zakończeniem, mogą zostać ukarani karą porządkową do 2 500 zł. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do osoby, która wyraziła zgodę na powołanie jej na biegłego. § 3. Przepis § 1 stosuje się również do osób trzecich, które bezzasadnie odmawiają okazania przedmiotu oględzin. § 4. Kary porządkowej, o której mowa w § 1, nie stosuje się w przypadku przesłuchania strony w trybie art. 199. § 5. Karę porządkową nakłada się w formie postanowienia, na które służy zażalenie. § 6. Organ podatkowy, który nałożył karę porządkową, może, na wniosek ukaranego, złożony w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia o nałożeniu kary porządkowej, uznać za usprawiedliwione niestawiennictwo lub niewykonanie innych obowiązków, o których mowa w § 1, i uchylić karę. Art. 263. § 1. O nałożeniu kary porządkowej oraz o jej uchyleniu rozstrzyga organ podatkowy, przed którym toczy się postępowanie. § 2. Na postanowienie o odmowie uchylenia kary przysługuje zażalenie. § 3. Ukaranie karą porządkową nie wyklucza możliwości zastosowania wobec opornego świadka lub biegłego środków przymusu przewidzianych w przepisach szczególnych. Rozdział 23 Koszty postępowania Art. 264. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, koszty postępowania przed organami podatkowymi ponosi Skarb Państwa lub gmina. Art. 265. § 1. Do kosztów postępowania zalicza się: 1) koszty podróży i inne należności świadków, biegłych i tłumaczy, ustalone zgodnie z przepisami o należnościach świadków i biegłych w postępowaniu sądowym, 2) koszty, o których mowa w pkt 1, związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została błędnie wezwana do stawienia się, 3) wynagrodzenie przysługujące biegłym i tłumaczom, 4) koszty oględzin, 5) koszty doręczenia pism urzędowych. § 2. Organ podatkowy może zaliczyć do kosztów postępowania także inne wydatki bezpośrednio związane z rozstrzygnięciem sprawy. Art. 266. § 1. Organ podatkowy, na żądanie, zwraca koszty postępowania, o których mowa w art. 265 § 1 pkt 1 i 2. § 2. Żądanie zwrotu poniesionych kosztów podróży należy zgłosić organowi podatkowemu, który prowadzi postępowanie, przed wydaniem decyzji w sprawie, pod rygorem utraty roszczenia. Art. 267. § 1. Stronę obciążają koszty: 1) które zostały poniesione w jej interesie albo na jej żądanie, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie, 2) wezwania, o którym mowa w art. 150, 3) sporządzania odpisów lub kopii, o których mowa w art. 178, 4) przewidziane w odrębnych przepisach, 5) powstałe z jej winy, a w szczególności koszty: a) o których mowa w art. 268, b) wynikłe wskutek zatajenia lub nieprzedstawienia dowodu w wyznaczonym terminie, c) wynikłe wskutek złożenia wyjaśnień lub zeznań niezgodnych z prawdą. § 2. W uzasadnionych przypadkach organ podatkowy może zażądać od strony złożenia zaliczki w określonej wysokości na pokrycie kosztów postępowania. Art. 268. § 1. Osobę, która przez niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 262 § 1, spowodowała dodatkowe koszty postępowania, można obciążyć tymi kosztami. § 2. Jeżeli dodatkowe koszty spowodowało kilka osób, odpowiadają one solidarnie. § 3. Obciążenie dodatkowymi kosztami postępowania następuje w formie postanowienia, na które służy zażalenie. § 4. Przepisu § 3 nie stosuje się w razie uchylenia kary porządkowej. Art. 269. § 1. Jednocześnie z wydaniem decyzji organ podatkowy ustala, w formie postanowienia, wysokość kosztów postępowania, które obowiązana jest ponieść strona, oraz termin i sposób ich uiszczenia. § 2. Na postanowienie w sprawie kosztów postępowania służy zażalenie. Art. 270. Organ podatkowy, na wniosek osoby obowiązanej, może umorzyć w całości lub w części koszty postępowania w przypadku stwierdzenia niemożności poniesienia ich przez obowiązanego. Art. 271. Koszty postępowania podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. DZIAŁ V Czynności sprawdzające Art. 272. Organy podatkowe pierwszej instancji dokonują czynności sprawdzających, mających na celu: 1) sprawdzenie terminowości: a) składania deklaracji i oświadczeń majątkowych, b) wpłacania zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów, 2) stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów wymienionych w pkt 1, 3) ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Art. 273. § 1. Organ podatkowy wydaje postanowienia w sprawach: 1) potrącenia zobowiązania podatkowego z bezspornej, wzajemnej i wymagalnej wierzytelności wobec Skarbu Państwa, państwowej jednostki budżetowej lub gminy, 2) zaliczenia na poczet zaległości podatkowych: a) wpłaty dokonanej przez podatnika, b) nadpłaty, c) zwrotu podatku. § 2. Na postanowienia, o których mowa w § 1, służy zażalenie. Art. 274. § 1. W razie stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy lub oczywiste omyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, organ podatkowy zwraca się do składającego deklarację o złożenie niezbędnych wyjaśnień oraz o skorygowanie deklaracji, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość. § 2. Jeżeli podatnik skorygował deklarację w sposób powodujący usunięcie wątpliwości, organ podatkowy dokonuje odpowiedniej adnotacji w deklaracji, a jeżeli w wyniku skorygowania deklaracji wysokość zobowiązania podatkowego uległa podwyższeniu - organ podatkowy dodatkowo zamieszcza w niej informację, czy i w jakiej wysokości wpłacono zaległość podatkową. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do deklaracji składanych przez płatników lub inkasentów. § 4. Przepis art. 81 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 275. § 1. Jeżeli ze złożonej deklaracji wynika, że podatnik skorzystał z przysługujących mu ulg podatkowych, organ podatkowy może zwrócić się do niego o okazanie dokumentów lub o złożenie fotokopii dokumentów, które, zgodnie z przepisami, potwierdzają prawo do skorzystania z ulgi. § 2. Banki, na żądanie urzędu skarbowego, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o zdarzeniach stanowiących podstawę do skorzystania przez podatnika z ulg podatkowych, jeżeli zostały wykazane w deklaracji złożonej przez podatnika. § 3. Przepis § 2 stosuje się również do domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską oraz towarzystw funduszy powierniczych i towarzystw funduszy inwestycyjnych. § 4. Do informacji, o których mowa w § 2 i 3, przepis art. 82 § 4 stosuje się odpowiednio. Art. 276. § 1. Organ podatkowy, za zgodą podatnika, może dokonać oględzin lokalu mieszkalnego lub części tego lokalu, jeżeli jest to niezbędne do zweryfikowania zgodności stanu faktycznego z danymi wynikającymi ze złożonej przez podatnika deklaracji oraz z innych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na cele mieszkaniowe. § 2. W przypadku określonym w § 1 pracownik organu podatkowego, w porozumieniu z podatnikiem, ustala termin dokonania oględzin. Podpisaną przez podatnika adnotację o ustaleniu terminu oględzin zamieszcza się w aktach sprawy. § 3. W razie nieudostępnienia lokalu mieszkalnego w uzgodnionym terminie bez usprawiedliwionych przyczyn organ podatkowy może wyznaczyć nowy termin do przeprowadzenia oględzin lub wszcząć kontrolę podatkową. § 4. Pracownik organu podatkowego sporządza zwięzłą informację o przeprowadzonych oględzinach, którą dołącza do akt sprawy. § 5. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio w przypadku skorzystania przez podatnika z ulg inwestycyjnych. Art. 277. Przepisy art. 274-276 stosuje się odpowiednio w przypadku złożenia deklaracji lub wniosku w sprawie zwrotu podatku. Art. 278. § 1. Urząd skarbowy podlega wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, w przypadku gdy czynności te dotyczą: 1) naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy, 2) dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy, 3) małżonka, rodzeństwa, wstępnych, zstępnych osoby wymienionej w pkt 1 albo w pkt 2, 4) osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo w pkt 2. § 2. Przyczyny wyłączenia urzędu skarbowego trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie złożone przez naczelnika urzędu skarbowego (jego zastępcę). Oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania, składane jest dyrektorowi nadrzędnej izby skarbowej w przypadku, gdy urząd skarbowy, którym kieruje naczelnik (jego zastępca), jest właściwy miejscowo dla tych osób lub osób wymienionych w § 1 pkt 3 i 4. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do osób wymienionych w § 1 pkt 2 oraz pozostających z tymi osobami w stosunkach określonych w § 1 pkt 3 i 4, jeżeli urząd skarbowy, nad którym sprawuje nadzór dyrektor izby skarbowej (jego zastępca), jest urzędem skarbowym właściwym miejscowo dla tych osób. § 5. W przypadku, o którym mowa w § 4, oświadczenie składane jest Ministrowi Finansów. § 6. W przypadku wyłączenia urzędu skarbowego z przyczyn określonych w: 1) § 1 pkt 1, 3 lub 4 - czynności sprawdzających dokonuje urząd skarbowy wyznaczony przez nadrzędną izbę skarbową, 2) § 1 pkt 2-4 - czynności sprawdzających dokonuje urząd skarbowy wyznaczony przez Ministra Finansów. § 7. Deklaracje składane są w urzędzie skarbowym, który podlega wyłączeniu. Urząd skarbowy, do którego wpłynęła deklaracja, sporządza jej kopię, którą dołącza do akt sprawy, a oryginał przekazuje urzędowi skarbowemu wyznaczonemu zgodnie z § 6. Art. 279. § 1. Pracownik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli czynności te dotyczą zobowiązań podatkowych ciążących na pracowniku lub osobach pozostających z nim w stosunkach określonych w art. 278 § 1 pkt 3 lub 4. § 2. Przepis art. 278 § 2 stosuje się odpowiednio. § 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie pracownika składane naczelnikowi urzędu skarbowego. Przepis art. 278 § 3 stosuje się odpowiednio. § 4. W razie wyłączenia pracownika naczelnik urzędu skarbowego obowiązany jest do wyznaczenia innego pracownika uprawnionego do wykonywania czynności sprawdzających. Art. 280. W sprawach nie uregulowanych w art. 272-279 stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5, 6, 10, 14 oraz 16 działu IV ustawy. DZIAŁ VI Kontrola podatkowa Art. 281. § 1. Organy podatkowe pierwszej instancji przeprowadzają kontrolę podatkową u podatników, płatników i inkasentów, zwanych dalej "kontrolowanymi". § 2. Celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie wywiązywania się kontrolowanych z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. § 3. Przepis § 1 nie narusza, przewidzianych w odrębnych przepisach, uprawnień innych organów do prowadzenia kontroli podatkowej. Art. 282. Kontrolę podatkową podejmuje się z urzędu. Art. 283. § 1. Kontrola podatkowa przeprowadzana jest na podstawie imiennego upoważnienia udzielonego przez: 1) naczelnika urzędu skarbowego - pracownikom tego urzędu, 2) wójta, burmistrza (prezydenta miasta) - pracownikom urzędu gminy (miasta). § 2. W upoważnieniu, o którym mowa w § 1, określony jest również zakres kontroli. § 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wzór imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej. Art. 284. § 1. Kontrolujący, w zakresie wynikającym z upoważnienia, są w szczególności uprawnieni do: 1) wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń, 2) żądania okazania majątku podlegającego kontroli oraz do dokonania jego oględzin, 3) żądania przeprowadzenia remanentu, 4) żądania udostępnienia akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz do dokonywania z nich odpisów, wyciągów i notatek. § 2. Kontrolujący w toku kontroli podatkowej może również, za zgodą prokuratora rejonowego, dokonać przeszukania pomieszczeń lub rzeczy. Przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu odnoszące się do Policji mają także zastosowanie do kontrolujących. § 3. Kontrolujący mogą zażądać wydania za pokwitowaniem: 1) próbek towarów, 2) akt, ksiąg i dokumentów, o których mowa w § 1 pkt 4: a) w razie powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że są one nierzetelne - na czas nie dłuższy niż miesiąc - lub b) gdy podatnik nie zapewnia warunków umożliwiających wykonywanie czynności kontrolnych związanych z badaniem tej dokumentacji. § 4. Przeglądanie akt postępowania przygotowawczego i sądowego, akt spraw sądowych, a także dokumentów stanowiących tajemnicę państwową, służbową lub zawodową oraz sporządzanie z nich odpisów i notatek następuje z zachowaniem właściwych przepisów. Art. 285. § 1. Osoba prowadząca kontrolę obowiązana jest okazać kontrolowanemu upoważnienie do jej przeprowadzenia oraz legitymację służbową. § 2. Jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są członkowi zarządu, wspólnikowi lub innej osobie upoważnionej do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego. § 3. W razie nieobecności osób wymienionych w § 1 i 2 upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są pracownikowi lub osobie czynnej w miejscu wszczęcia kontroli. § 4. Kopię upoważnienia pozostawia się kontrolowanemu. Art. 286. § 1. Kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani umożliwić wykonywanie czynności, o których mowa w art. 284. § 2. Kontrolowany jest obowiązany udzielać wszelkich wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli. § 3. Osoby upoważnione do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego, pracownicy oraz osoby współdziałające z kontrolowanym są obowiązani udzielać wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli, wynikających z zakresu wykonywanych czynności lub zadań. Art. 287. § 1. Kontrolujący, za zgodą kontrolowanego, ma prawo wstępu do lokalu mieszkalnego lub części tego lokalu oraz do dokonania oględzin lokalu, jeżeli został on wskazany jako miejsce wykonywania działalności gospodarczej bądź jako siedziba podmiotu gospodarczego. § 2. W przypadku gdy organ podatkowy powziął wiarygodną informację, że w lokalu mieszkalnym prowadzona jest nie zgłoszona do opodatkowania działalność gospodarcza albo że są w nim przechowywane przedmioty, księgi podatkowe, akta lub inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie istnienia obowiązku podatkowego lub określenia wysokości zobowiązania podatkowego, prokurator rejonowy, na wniosek organu podatkowego, może udzielić temu organowi zgody na przeprowadzenie przez upoważnionych pracowników oględzin tego lokalu. § 3. Postanowienie dotyczące przeprowadzenia oględzin doręcza się posiadaczowi lokalu mieszkalnego przed przystąpieniem do oględzin. § 4. Tryb przewidziany w § 2 i 3 stosuje się również do kontrolowanych: 1) o których mowa w § 1, jeżeli nie wyrażą zgody na dokonanie oględzin lokalu mieszkalnego, 2) w stosunku do których wszczęto postępowanie w sprawie opodatkowania dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nie ujawnionych. § 5. Do przeszukania lokali mieszkalnych stosuje się odpowiednio art. 284 § 2. Art. 288. § 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego wskazanej, chyba że kontrolowany zrezygnuje z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych. Jeżeli kontrolowanym jest osoba lub jednostka wymieniona w art. 285 § 2, czynności kontrolnych dokonuje się w obecności osób upoważnionych. § 2. Oświadczenie o rezygnacji z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych składane jest na piśmie. W razie odmowy złożenia oświadczenia kontrolujący dokonuje odpowiedniej adnotacji, dołączając ją do akt sprawy. § 3. W przypadku nieobecności kontrolowanego lub osób wymienionych w art. 285 § 2 czynności kontrolne dokonywane są w obecności przywołanego świadka. Świadek nie musi być obecny przy czynnościach kontrolnych dotyczących przeprowadzenia dowodu z ksiąg, ewidencji, zapisków lub innych dokumentów. § 4. Z czynności kontrolnych dokonanych podczas nieobecności kontrolowanego lub osób wymienionych w art. 285 § 2 sporządza się protokół, który niezwłocznie doręcza się kontrolowanemu. Art. 289. § 1. Kontrolowanego lub osobę wymienioną w art. 285 § 2 powiadamia się o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub z oględzin, nie później niż bezpośrednio przed podjęciem tych czynności. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli kontrolowany lub osoba wymieniona w art. 285 § 2 są nieobecni, a okoliczności sprawy uzasadniają natychmiastowe przeprowadzenie dowodu. Art. 290. § 1. Przebieg kontroli kontrolujący dokumentuje w protokóle. § 2. Protokół kontroli zawiera: 1) wskazanie kontrolowanego, 2) wskazanie osób kontrolujących, 3) określenie przedmiotu i zakresu kontroli, 4) określenie miejsca i czasu przeprowadzenia kontroli, 5) opis dokonanych ustaleń, 6) przedstawienie dowodów, 7) pouczenie o prawie złożenia zastrzeżeń lub wyjaśnień. Art. 291. § 1. Protokół jest sporządzany w trzech jednobrzmiących egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokołu kontrolujący doręcza kontrolowanemu. § 2. Kontrolowany, który nie zgadza się z ustaleniami protokołu, może w terminie 21 dni od dnia jego doręczenia złożyć zastrzeżenia lub wyjaśnienia, wskazując równocześnie stosowne wnioski dowodowe. § 3. W razie niezłożenia wyjaśnień lub zastrzeżeń w terminie określonym w § 2 przyjmuje się, że kontrolowany nie kwestionuje ustaleń kontroli. Art. 292. W sprawach nie uregulowanych w art. 281-291 stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 2, 5, 6, 10, 11, 14, 16, 22 oraz 23 działu IV ustawy. DZIAŁ VII Tajemnica skarbowa Art. 293. § 1. Indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do danych zawartych w: 1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione w § 1, 2) aktach dokumentujących czynności sprawdzające, 3) aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz aktach spraw karnych skarbowych, 4) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz ze źródeł innych niż wymienione w § 1 lub w pkt 1 i 2. Art. 294. § 1. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązani są: 1) pracownicy urzędów skarbowych oraz izb skarbowych, 2) wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) oraz pracownicy samorządowych służb finansowych, 3) członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych, a także pracownicy biur tych kolegiów, 4) Minister Finansów oraz pracownicy Ministerstwa Finansów, 5) osoby, które na podstawie odrębnych przepisów odbywają praktykę zawodową w Ministerstwie Finansów lub w organach podatkowych. § 2. Osoby wymienione w § 1 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia następującej treści: "Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej." § 3. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub zakończeniu praktyki zawodowej. § 4. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich ujawnienie zezwala przepis prawa. § 5. Przepisu § 4 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte tajemnicą skarbową. Art. 295. § 1. W toku postępowania podatkowego dostęp do informacji, o których mowa w art. 184, przysługuje wyłącznie pracownikowi załatwiającemu sprawę, jego bezpośredniemu przełożonemu oraz naczelnikowi urzędu skarbowego. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do informacji uzyskanych w trybie art. 82 § 3 oraz art. 275 § 2 i 3. Art. 296. § 1. Akta spraw zawierające informacje pochodzące z banków, z wyłączeniem informacji, o których mowa w art. 82 § 2, oraz z innych instytucji finansowych przechowuje się w pomieszczeniach zabezpieczonych zgodnie z przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. § 2. Informacje, o których mowa w § 1, po ich wykorzystaniu są wyłączane z akt sprawy i przechowywane w kasach pancernych lub szafach pancernych. O wyłączeniu informacji dokonuje się adnotacji w aktach sprawy. § 3. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w § 1, następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 297. Art. 297. § 1. Akta zawierające informacje wymienione w art. 182 urzędy skarbowe udostępniają wyłącznie: 1) Ministrowi Finansów lub izbie skarbowej - w toku postępowania podatkowego lub karnego skarbowego, 2) innym urzędom skarbowym albo organom kontroli skarbowej - w związku ze wszczętym postępowaniem podatkowym, karnym skarbowym lub kontrolą podatkową, 3) sądom lub prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem, 4) Ministrowi Sprawiedliwości, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego - w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej, a także Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jeżeli strona wniesie podanie o złożenie rewizji nadzwyczajnej, 5) Prokuratorowi Generalnemu: a) w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej, b) na wniosek właściwego prokuratora: - w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego, - w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, 6) Sądowi Najwyższemu - w związku z rozpoznaniem rewizji nadzwyczajnej. § 2. W przypadkach określonych w § 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio przepisy art. 295 § 1. § 3. W przypadkach, o których mowa w § 1, akta spraw są oznaczane oraz przekazywane w sposób przewidziany w art. 82 § 4. § 4. Urzędy skarbowe udostępniają Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w § 1, po wyłączeniu z nich informacji wymienionych w art. 182, chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów. Art. 298. Akta nie zawierające informacji, o których mowa w art. 182, organy podatkowe udostępniają: 1) Ministrowi Finansów, 2) innym organom podatkowym, 3) organom kontroli skarbowej, 4) Najwyższej Izbie Kontroli - w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli, 5) sądowi albo prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem, 6) biegłym powołanym w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie określonym przez organ podatkowy, 7) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach. Art. 299. § 1. Organy podatkowe udostępniają informacje wynikające z akt spraw podatkowych, z wyłączeniem informacji określonych w art. 182, innym organom podatkowym, organom kontroli skarbowej i Ministrowi Finansów. § 2. W zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach organy podatkowe obowiązane są udostępnić informacje wynikające z akt spraw podatkowych. § 3. Informacje, o których mowa w § 1, udostępniane są również: 1) organom celnym, 2) rejonowym urzędom pracy, 3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. § 4. Jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą być udostępniane również informacje o numerach rachunków bankowych posiadanych przez podatników. § 5. Dokumenty zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami § 2-4 oznacza się klauzulą: "Tajemnica skarbowa". Art. 300. W zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania informacje zawarte w aktach spraw podatkowych lub inne informacje mogą być przekazywane władzom podatkowym państw obcych, pod warunkiem że obowiązujące w tych państwach przepisy prawa dają rękojmię wykorzystania przekazanych informacji zgodnie z zasadami przyjętymi w zawartych umowach. Art. 301. Przepisy art. 297-299 nie naruszają uprawnień strony przewidzianych w art. 178 i art. 179. Art. 302. Organy podatkowe, za zgodą podatnika, obowiązane są wydać zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika na żądanie: 1) jednostek organizacyjnych, które na podstawie ustaw regulujących zasady funkcjonowania tych jednostek uprawnione są do udzielania kredytów (pożyczek), 2) kontrahentów podatników prowadzących działalność gospodarczą, 3) małżonka podatnika, 4) wspólnika spółek wymienionych w art. 115. Art. 303. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 40 § 1, art. 98 § 3, art. 112 § 7 oraz art. 302. Art. 304. § 1. Naczelnicy urzędów skarbowych składają Ministrowi Finansów półroczne sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu postępowań podatkowych oraz karnych skarbowych, w porównaniu z liczbą spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji, o których mowa w art. 182. § 2. Informacje, o których mowa w § 1, są corocznie przedkładane Sejmowi łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa. Art. 305. § 1. Minister Finansów podaje do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące podatków. § 2. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, przysługuje również organom podatkowym. § 3. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, przysługuje również Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli. DZIAŁ VIII Przepisy karne Art. 306. § 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej, ujawnia informacje objęte tą tajemnicą, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. § 2. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy skarbowej, ujawnia informacje określone w art. 182, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. § 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. DZIAŁ IX Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 307. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471 i Nr 102, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do: 1) postępowania w sprawach karnych skarbowych, 2) spraw uregulowanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), z wyjątkiem przepisów działów IV, V, VII i VIII."; 2) tytuł działu III otrzymuje brzmienie: "Przepisy szczególne w sprawach ubezpieczeń społecznych"; 3) skreśla się art. 164-179. Art. 308. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78 i z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i Nr 141, poz. 692 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w § 1 w pkt 1 wyrazy "o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)"; 2) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu: "Art. 26a. § 1. Dla zobowiązań podatkowych powstających w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa podstawę wystawienia tytułu wykonawczego stanowi również deklaracja lub zeznanie złożone przez zobowiązanego. § 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, tytuł wykonawczy można wystawić, jeżeli: 1) w deklaracji lub zeznaniu zostało zamieszczone pouczenie, że stanowią one podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, 2) wierzyciel przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego przesłał zobowiązanemu upomnienie, o którym mowa w art. 15 § 1."; 3) w art. 154 po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Zajęcie zabezpieczające przekształca się w zajęcie egzekucyjne z dniem wygaśnięcia decyzji, o której mowa w art. 33 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa." Art. 309. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643 i Nr 121, poz. 770) po art. 175 dodaje się art. 175a w brzmieniu: "Art. 175a. § 1. W toku postępowania przygotowawczego kierownikowi finansowego organu dochodzenia, o którym mowa w art. 174 § 2 pkt 2, przysługują uprawnienia przewidziane w art. 182 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926). § 2. Przepisy art. 184 § 2 i 4 oraz art. 295-297 i art. 301 ustawy - Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio." Art. 310. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752) w art. 66 wyraz "państwową" zastępuje się wyrazami "Skarbu Państwa lub gminy". Art. 311. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 skreśla się ust. 3; 2) w art. 16: a) skreśla się ust. 6, b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia." Art. 312. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 1 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, że podatnicy podatku rolnego będący równocześnie podatnikami podatku od nieruchomości lub podatku leśnego wpłacają te podatki w formie łącznego zobowiązania pieniężnego na podstawie jednej decyzji (nakazu płatniczego), oraz wskazać osoby, na które wystawia się decyzję. 5. Za zobowiązania podatkowe wchodzące w skład łącznego zobowiązania pieniężnego odpowiadają solidarnie osoby, na które wystawiono nakaz płatniczy, oraz osoby, na których ciąży obowiązek zapłaty zobowiązania pieniężnego." Art. 313. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119, Nr 71, poz. 449, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 14 dodaje się art. 15 w brzmieniu: "Art. 15. 1. Banki są obowiązane realizować polecenia przelewu na rachunki organów podatkowych lub na rachunki gmin z tytułu należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), w terminie 3 dni roboczych od dnia obciążenia rachunku bankowego posiadacza tego rachunku. 2. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 1, banki obowiązane są do zapłacenia, na rzecz Skarbu Państwa lub gminy, odsetek w wysokości przewidzianej dla odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. 3. Do odpowiedzialności banku z tytułu niedopełnienia obowiązku określonego w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa o odpowiedzialności podatkowej inkasenta."; 2) w art. 113 w ust. 4 po wyrazach "i rachunków bieżących" dodaje się przecinek oraz wyrazy "nie realizowanych przez bank poleceń przelewu na rachunki organów podatkowych lub na rachunki gmin"; 3) w art. 115 w pkt 1 po wyrazach "wkłady oszczędnościowe zgromadzone w bankach" dodaje się przecinek oraz wyrazy "a także należności Skarbu Państwa oraz gmin z tytułu nie zrealizowanych przez bank poleceń przelewu na rachunki organów podatkowych lub na rachunki gmin". Art. 314. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 751) w art. 12 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 skreśla się pkt 5; 2) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) przypadki, w których zapłata opłaty skarbowej następuje znakami tej opłaty lub przez nabycie urzędowego blankietu wekslowego, 2) sposób pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposób prowadzenia rejestrów tych opłat."; 3) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wzory znaków opłaty skarbowej oraz urzędowych blankietów wekslowych, a także warunki ich wymiany." Art. 315. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 770) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu: "Art. 60a. 1. W razie niewykonania przekazu pocztowego dotyczącego należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), organowi podatkowemu lub gminie, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 pkt 3, Poczta Polska jest obowiązana do zapłacenia odbiorcy przekazu odsetek w wysokości przewidzianej dla odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. 2. Do odpowiedzialności Poczty Polskiej z tytułu nieterminowego wykonania przekazu pocztowego podmiotom wymienionym w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa o odpowiedzialności podatkowej inkasenta." Art. 316. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i Nr 133, poz. 883) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb umarzania wierzytelności państwowych jednostek budżetowych z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), oraz udzielania innych ulg w spłacaniu tych należności oraz wskaże organy do tego uprawnione."; 2) w art. 17 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Rada gminy może określić szczegółowe zasady i tryb umarzania wierzytelności jednostek organizacyjnych gminy z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, oraz udzielania innych ulg w spłacaniu tych należności oraz wskazać organy do tego uprawnione."; 3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. Organy podatkowe, o których mowa w ustawie - Ordynacja podatkowa, są obowiązane do prowadzenia ewidencji wydanych przez te organy: 1) decyzji, na podstawie których przyznano ulgi w spłacie podatków, 2) postanowień o wstrzymaniu wykonania decyzji." Art. 317. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r., Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w pkt 6 po wyrazach "dochodzeniowym i administracyjnym oraz" dodaje się wyrazy "płatników i"; 2) w art. 20: a) w ust. 1 po wyrazach "ujawnionych źródłach" dodaje się wyrazy "lub pochodzące ze źródeł nie ujawnionych"; b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania."; 3) w art. 23 w ust. 1 w pkt 18 wyrazy "przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)"; 4) w art. 30 w ust. 1 w pkt 7 po wyrazach "źródeł przychodów" dodaje się wyrazy "lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach". Art. 318. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105, Nr 71, poz. 449 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24: a) w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "Kodeksu postępowania administracyjnego" zastępuje się wyrazami "ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przy określaniu podstaw opodatkowania organowi kontroli skarbowej przysługują uprawnienia organu podatkowego przewidziane w przepisach podatkowych oraz w art. 186 § 2 i art. 193 ustawy - Ordynacja podatkowa."; 2) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. W zakresie nie uregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa."; 3) w art. 34a w ust. 1: a) w pkt 1 wyrazy "Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej, izbie skarbowej lub podatkowej komisji odwoławczej - w toku postępowania administracyjnego lub karnego skarbowego" zastępuje się wyrazami "Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej lub izbie skarbowej - w toku postępowania podatkowego lub karnego skarbowego", b) w pkt 2 wyrazy "postępowaniem administracyjnym" zastępuje się wyrazami "postępowaniem podatkowym"; 4) w art. 34c wyrazy "art. 73 i 74 Kodeksu postępowania administracyjnego" zastępuje się wyrazami "art. 178 i 179 ustawy - Ordynacja podatkowa"; 5) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wyłączenia inspektora stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 ustawy - Ordynacja podatkowa, a w postępowaniu karnym skarbowym - art. 135 i 136 ustawy karnej skarbowej," Art. 319. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 i 777) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się również strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych."; 2) w art. 16 w ust. 1 w pkt 21 wyrazy "przepisy o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)". Art. 320. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503 i Nr 121, poz. 770) w art. 17 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 3 wyraz "Inkasentem" zastępuje się wyrazem "Płatnikiem"; 2) w ust. 4 wyraz "inkasent" zastępuje się wyrazem "płatnik"; 3) w ust. 5 wyrazy "o zobowiązaniach podatkowych" zastępuje się wyrazami "ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926)". Art. 321. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722 i Nr 123, poz. 776 i 780) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. W razie niedopełnienia obowiązku przewidzianego w ust. 8 od nie zwróconej kwoty naliczane są odsetki za zwłokę jak od zaległości podatkowych. Odsetki naliczane są od następnego dnia po upływie terminu określonego w ust. 8, a jeżeli termin ten przypada wcześniej od terminu najbliższego okresu rozliczeniowego - od terminu, w którym powinno zostać dokonane rozliczenie podatku."; 2) po art. 24 dodaje się art. 24a i 24b w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Skarbowi Państwa przysługuje hipoteka ustawowa z tytułu warunkowych wierzytelności wynikających z wypłacenia zaliczki naliczonego podatku. 2. Hipoteka ustawowa powstaje z dniem wypłacenia zaliczki naliczonego podatku. 3. Do hipoteki ustawowej, w zakresie nie uregulowanym w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926). Art. 24b. 1. Skarbowi Państwa z tytułu warunkowych wierzytelności wynikających z wypłacenia zaliczki naliczonego podatku przysługuje zastaw skarbowy na będących własnością podatnika rzeczach ruchomych oraz na zbywalnych prawach majątkowych. 2. Wpis zastawu skarbowego do rejestru zastawów skarbowych dokonywany jest na podstawie uwzględnionego wniosku w sprawie wypłacenia zaliczki naliczonego podatku. 3. Do zastawu skarbowego, w zakresie nie uregulowanym w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa." Art. 322. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484, Nr 113, poz. 734, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780) w art. 10 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gmin, a pobieranych przez urząd skarbowy, urząd ten udziela ulg, odroczeń, umorzeń, stosuje zaniechanie poboru podatków oraz zwalnia płatnika z obowiązku pobrania oraz wpłaty podatku lub zaliczek na podatek wyłącznie na wniosek lub za zgodą zarządu gminy."; 2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wniosek lub zgoda, o których mowa w ust. 2, wydawane są w drodze postanowienia."; 3) w ust. 4 po wyrazie "podjętych" dodaje się wyrazy "przez organy podatkowe". Art. 323. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 31; 2) w art. 40 skreśla się ust. 2. Rozdział 2 Przepisy przejściowe Art. 324. § 1. Do spraw wszczętych, a nie rozpatrzonych przez organ podatkowy pierwszej instancji przed dniem 1 stycznia 1998 r. stosuje się, z zastrzeżeniem § 2, przepisy niniejszej ustawy. § 2. Wnioski złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w sprawach: 1) odroczenia terminu płatności podatku, 2) rozłożenia na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej, 3) potrącenia zobowiązań podatkowych - rozpatrywane są na podstawie przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Art. 325. Przepis art. 22 § 4 stosuje się również do złożonych, a nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wniosków o zaniechanie poboru podatków. Art. 326. § 1. Hipoteka ustawowa powstała w okresie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia jej powstania, chyba że organ podatkowy złoży w tym czasie wniosek o jej wpis do księgi wieczystej. § 2. Hipoteki ustawowe powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wygasają, jeżeli organ podatkowy nie złoży wniosku o ich wpis do księgi wieczystej w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 327. Wygasają zastawy ustawowe powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 328. Wierzytelności wobec Skarbu Państwa lub państwowych jednostek budżetowych, które stały się wymagalne do dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, mogą podlegać potrąceniu na zasadach przewidzianych w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, jeżeli wniosek o dokonanie potrącenia zostanie złożony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 329. Terminy przewidziane w: 1) art. 69 § 2 - stosuje się również do zdarzeń, które nastąpiły przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, 2) art. 80 § 1 pkt 1 - stosuje się również, jeżeli płatnik, w ciągu miesiąca poprzedzającego dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, pobrał podatek nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Art. 330. Zwrot nadpłat powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dokonywany jest na podstawie przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Art. 331. § 1. Prawo do skorygowania deklaracji, o którym mowa w art. 81 § 2, stosuje się również do deklaracji złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. § 2. W sprawach, o których mowa w § 1, przepis art. 81 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 332. Do odpowiedzialności osób trzecich, o których mowa w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, z tytułu zaległości podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Art. 333. Osoby prawne, o których mowa w art. 117, ponoszą również odpowiedzialność za zaległości podatkowe powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 334. § 1. Odwołania od decyzji urzędu skarbowego, wniesione do podatkowej komisji odwoławczej przed dniem 1 stycznia 1998 r., przekazuje się do dalszego prowadzenia właściwym izbom skarbowym. Czynności podjęte w toku postępowania przez podatkową komisję odwoławczą pozostają w mocy. § 2. Wnioski w sprawie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną wydaną przez podatkową komisję odwoławczą, a także wnioski w sprawie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności takiej decyzji rozpatrywane są przez izbę skarbową, przy której działała ta komisja. § 3. Wnioski w sprawach, o których mowa w § 2, złożone przed dniem 1 stycznia 1998 r., rozpatrywane są na podstawie dotychczasowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 335. Odwołania od decyzji wydanych na podstawie przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych, wniesione przed dniem 1 stycznia 1998 r., podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów tej ustawy oraz dotychczasowych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 336. Wnioski o uchylenie lub zmianę decyzji ostatecznej, na podstawie której strona nabyła prawo, wniesione przed dniem 1 stycznia 1998 r., podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach przewidzianych w art. 155 i art. 177 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 337. Żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej wysokość zaległości podatkowej, wniesione przed dniem 1 stycznia 1998 r., podlega rozpatrzeniu na zasadach przewidzianych w dotychczasowych przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 338. § 1. Umarza się wszczęte z urzędu postępowania w sprawie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych, jeżeli decyzje te zostały wydane przed dniem 1 stycznia 1997 r., chyba że strona wniesie o dalsze rozpoznanie sprawy. § 2. Przepis § 1 nie dotyczy postępowania w sprawach, o których mowa w art. 250. Art. 339. Przepisy art. 258 § 1 pkt 3-5, § 2 i 3 oraz art. 259 stosuje się również do decyzji wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 340. Oświadczenia, o których mowa w art. 278 § 3-5 oraz art. 279 § 3, składane są w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 341. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na ustawę o zobowiązaniach podatkowych lub odsyłają ogólnie do przepisów o zobowiązaniach podatkowych, stosuje się przepisy działu III niniejszej ustawy. Art. 342. § 1. W okresie do dnia 31 grudnia 1999 r. instytucje finansowe wymienione w art. 182 mogą występować do urzędu skarbowego, który żądał przekazania informacji, z wnioskami o ograniczenie zakresu żądanej informacji i terminu jej przekazania. § 2. Wniosek, o którym mowa w § 1, składany jest w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania i wymaga uzasadnienia. § 3. Urząd skarbowy w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku postanawia ostatecznie o zakresie żądanych informacji i terminie ich przekazania. Rozdział 3 Przepisy końcowe Art. 343. § 1. Tracą moc: 1) dekret z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych (Dz. U. Nr 17, poz. 92 i z 1975 r. Nr 10, poz. 56), 2) ustawa z dnia 21 grudnia 1958 r. o szczególnym trybie ściągania zaległości z tytułu niektórych zobowiązań właścicieli nieruchomości wobec Państwa (Dz. U. Nr 77, poz. 398, z 1962 r. Nr 38, poz. 166 i z 1971 r. Nr 27, poz. 250), 3) ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770). § 2. Pozostają w mocy, do czasu zastąpienia ich nowymi przepisami, nie dłużej jednak niż przez 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przepisy wykonawcze wydane na podstawie: 1) ustawy o zobowiązaniach podatkowych, 2) art. 164 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art. 67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119, art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny. (Dz. U. Nr 138, poz. 927) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnikiem jest sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy inicjowanie i koordynowanie działań na rzecz kształtowania i realizacji polityki państwa wobec rodziny. 2. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności: 1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej i bytowej rodzin, w tym rodzin wielodzietnych, patologicznych bądź zagrożonych patologią społeczną lub będących w trudnej sytuacji, 2) inicjowanie i koordynowanie działań umożliwiających rodzinie wykorzystanie jej praw do godnego realizowania zadań, 3) opiniowanie, udział w opracowywaniu i, w miarę potrzeby, przygotowywanie projektów programów działań i regulacji prawnych służących poprawie bytowych, społecznych i kulturowych warunków życia rodziny, 4) propagowanie wartości dotyczących rodziny i wychowania młodego pokolenia, także w zakresie przystosowania do życia społecznego, 5) współpraca z instytucjami właściwego szczebla odpowiedzialności za programy edukacyjne i wychowawcze, 6) inspirowanie i wspieranie działalności grup, organizacji i środowisk, działających na rzecz rodziny, 7) przejęcie spraw w toku, prowadzonych przez zniesione urzędy Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet oraz Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. § 3. 1. Pełnomocnik koordynuje wypełnianie zadań zapewniających realizację pełni praw dzieci i młodzieży oraz poprawę warunków ich życia, wynikających z: 1) ustaw i uchwał Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz aktów wykonawczych, a także innych dokumentów Rady Ministrów i jej organów, 2) rządowych programów przyjętych do realizacji, 3) umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a w szczególności przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526) oraz zaleceń organizacji międzynarodowych działających na rzecz dzieci i młodzieży. 2. Pełnomocnik realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, w szczególności przez: 1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej dzieci i młodzieży oraz warunków ich rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska sieroctwa, niepełnosprawności, zagrożenia patologiami społecznymi, a także ich wpływu na poziom życia oraz rozwój dzieci i młodzieży, 2) inicjowanie lub przygotowanie rozwiązań i regulacji prawnych oraz działań w zakresie kształtowania właściwych warunków życia dzieci i młodzieży, gwarancji respektowania ich praw i ochrony interesów, w tym: a) rozwiązywania problemów sieroctwa naturalnego i społecznego oraz opieki zastępczej, b) przeciwdziałania społecznym patologiom dotykającym dzieci i młodzież oraz minimalizowania ich skutków, c) zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także pozamedycznych (w tym potrzeb edukacyjnych, socjalnych, kulturowych, integracyjnych) dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, d) rozwijania pozaszkolnych, instytucjonalnych form pobudzania aktywności intelektualnej i fizycznej dzieci i młodzieży, w celu tworzenia optymalnych warunków ich rozwoju i samorealizacji, 3) obowiązkowe opiniowanie, udział w opracowywaniu regulacji prawnych, a także programów działań służących poprawie materialnych, społecznych oraz kulturowych warunków życia i rozwoju dzieci i młodzieży. § 4. Do zadań Pełnomocnika należy również: 1) współpraca w sprawach rodziny, dzieci i młodzieży z organizacjami oraz instytucjami międzynarodowymi, a także międzyrządowa współpraca dwustronna w tym zakresie, 2) czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Rzeczpospolitą Polską konwencji i umów międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, w tym koordynowanie działań w zakresie realizacji zasad zawartych w konwencji, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, a także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie przystępowania do kolejnych umów i konwencji - przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych. § 5. 1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współpracy z właściwymi organami administracji rządowej, w szczególności z Ministrami: Edukacji Narodowej, Sprawiedliwości, Zdrowia i Opieki Społecznej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Spraw Zagranicznych, do których może zwracać się o udzielenie informacji i pomocy. 2. Pełnomocnik podejmuje współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz organizacjami pozarządowymi w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań. 3. Pełnomocnik może występować do właściwych organów i instytucji administracji rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego zainteresowań, których rozwiązanie należy do kompetencji tych organów i instytucji, z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska. 4. Organy opracowujące projekty aktów prawnych są obowiązane do uzyskiwania opinii i stanowiska Pełnomocnika w zakresie spraw należących do jego właściwości. § 6. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów. § 7. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2-4. § 8. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanych z jego zadaniami. § 9. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową, zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 10. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet. (Dz. U. Nr 138, poz. 928) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet (Dz. U. Nr 49, poz. 260). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. (Dz. U. Nr 138, poz. 929) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci (Dz. U. Nr 47, poz. 302). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie określenia wzorów ogłoszeń o zamówieniach publicznych publikowanych w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz dodatkowych informacji zawartych w ogłoszeniach. (Dz. U. Nr 138, poz. 930) Na podstawie art. 14a ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz. 488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory ogłoszeń oraz dodatkowe informacje, które muszą być zawarte w ogłoszeniach: 1) o przetargu nieograniczonym (druk ZP-110), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) o przetargu ograniczonym (druk ZP-120), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) o wstępnej kwalifikacji (druk ZP-130), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, 4) o przetargu dwustopniowym (druk ZP-140), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, 5) o wyniku postępowania (druk ZP-150), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, 6) o rozpoczęciu postępowania w trybie negocjacji z zachowaniem konkurencji (druk ZP-160), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) o rozpoczęciu postępowania w trybie zapytania o cenę (druk ZP-170), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 2. Tracą moc: 1) zarządzenie Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie określenia wzoru ogłoszenia o organizacji przetargu nieograniczonego oraz dodatkowych informacji, które muszą być zawarte w ogłoszeniu (Monitor Polski z 1995 r. Nr 1, poz. 13 i z 1996 r. Nr 27, poz. 292), 2) zarządzenie Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie określenia wzoru zaproszenia do składania ofert w przetargu nieograniczonym (Monitor Polski z 1995 r. Nr 1, poz. 14), 3) zarządzenie Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych z dnia 25 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wzoru ogłoszenia o wyborze oferty oraz dodatkowych informacji, jakie muszą być zawarte w ogłoszeniu (Monitor Polski Nr 43, poz. 501 i z 1996 r. Nr 27, poz. 293). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1997 r. (poz. 930) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 4 listopada 1997 r. sygn. akt U. 3/97 (Dz. U. Nr 138, poz. 931) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Stefan Jaworski - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca, Ferdynand Rymarz, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Prokuratora Generalnego oraz Ministra Gospodarki, o stwierdzenie, że § 3 pkt 2 oraz § 4 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych (Dz. U. Nr 92, poz. 463), uzależniające zwolnienie od cła mienia osób przesiedlających się (art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy - Prawo celne) od zameldowania na pobyt stały oraz udokumentowania faktu dokonania takiego zameldowania przez przedłożenie organom celnym dowodu osobistego z wpisem o zameldowaniu przy dokonywaniu zgłoszenia mienia do odprawy celnej - są niezgodne z art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), a w konsekwencji naruszają zasadę wyrażoną w art. 56 ust. 2 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), że minister wydaje rozporządzenia w celu wykonania ustaw i na podstawie udzielonych w nich upoważnień, orzeka: § 3 pkt 2 oraz § 4 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych (Dz. U. Nr 92, poz. 463), uzależniające zwolnienie od cła mienia przesiedlających się (art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy - Prawo celne) od zameldowania na pobyt stały oraz udokumentowania faktu dokonania takiego zameldowania przez przedłożenie organom celnym dowodu osobistego z wpisem o zameldowaniu przy dokonywaniu zgłoszenia mienia do odprawy celnej - nie są niezgodne z art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) oraz art. 149 ust. 2 w związku z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Stefan Jaworski Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych. (Dz. U. Nr 139, poz. 932) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty uczestniczące w realizowaniu tych programów, oraz zasady zawierania składających się na nie umów. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) pracownik - osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania, spółdzielczej umowy o pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, osobę zatrudnioną na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jeżeli jest ona objęta ubezpieczeniem społecznym z tego tytułu, oraz osobę zatrudnioną na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub wyboru do organu reprezentującego osoby prawnej, w tym kontraktu menadżerskiego, 2) pracodawca - podmiot zatrudniający pracowników w rozumieniu pkt 1, 3) zatrudnienie - zawarcie umowy o pracę bądź innej umowy, o której mowa w pkt 1, oraz powołanie, wybór i mianowanie, 4) zakład ubezpieczeń - zakład ubezpieczeń na życie w formie spółki akcyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685 i Nr 121, poz. 769 i 770), 5) towarzystwo ubezpieczeń - towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych na życie w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej, 6) fundusz inwestycyjny - fundusz inwestycyjny otwarty lub specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933), 7) uczestnik - osobę, która przystąpiła do pracowniczego programu emerytalnego, 8) środki - środki finansowe na rachunkach pracowników, prowadzonych na podstawie zakładowej umowy emerytalnej przez zakłady lub towarzystwa ubezpieczeń, fundusze inwestycyjne bądź pracownicze fundusze emerytalne, 9) reprezentacja pracowników - zakładową organizację związkową lub reprezentację wyłonioną w sposób określony w art. 15 ust. 4 ustawy, jeżeli w zakładzie nie działa zakładowa organizacja związkowa, 10) wypłata - wypłatę pracownikowi środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego na warunkach określonych w zakładowej umowie emerytalnej, 11) wypłata transferowa - przeniesienie środków zgromadzonych przez pracownika w ramach pracowniczego programu emerytalnego do innego zakładu ubezpieczeń, towarzystwa ubezpieczeń, funduszu inwestycyjnego lub pracowniczego funduszu emerytalnego, 12) zwrot - wycofanie środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego w razie wypowiedzenia umowy przez uczestnika, w przypadku gdy brak jest tytułu do wypłaty i nie nastąpiło przeniesienie środków do innego zakładu ubezpieczeń towarzystwa ubezpieczeń, funduszu inwestycyjnego lub pracowniczego funduszu emerytalnego, 13) Urząd Nadzoru - Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, 14) rejestr - rejestr pracowniczych programów emerytalnych prowadzony przez Urząd Nadzoru. Art. 3. Pracowniczy program emerytalny stanowią zakładowe umowy emerytalne, pracownicze umowy emerytalne oraz umowy z zakładami albo towarzystwami ubezpieczeń, umowy z funduszami inwestycyjnymi bądź statuty pracowniczych funduszy emerytalnych, które określają warunki gromadzenia środków ze składek pracowników wpłacanych przez pracodawcę, przeznaczonych do wypłat w wieku emerytalnym lub w przypadku uzyskania uprawnień do świadczeń rentowych z tytułu niezdolności do pracy, spełniające kryteria ustalone w ustawie. Art. 4. 1. Pracownicze programy emerytalne mogą być oferowane na warunkach niniejszej ustawy przez pracodawcę lub łącznie co najmniej przez dwóch pracodawców, zatrudniających każdy co najmniej 5 pracowników. 2. Pracodawcy powinni być wpisani do rejestrów nie później niż rok przed dniem zawarcia zakładowej umowy emerytalnej. Warunek wpisu do rejestru nie dotyczy pracodawców - osób fizycznych, jeżeli pomimo tego zatrudniania nie podlegają wpisowi do rejestru, oraz spółek z udziałem pracowników przejmujących przedsiębiorstwo w ramach prywatyzacji, na podstawie właściwych przepisów. 3. Pracodawca prowadzący działalność nieprzerwanie od 3 lat może zaoferować pracowniczy program emerytalny, jeżeli zatrudnia co najmniej 3 pracowników. 4. Uczestnikami pracowniczych programów emerytalnych mogą być, obok pracowników, także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek, wspólnicy spółek cywilnych, jawnych oraz wspólnicy spółki komandytowej odpowiadający bez ograniczenia, o ile te osoby lub spółki prowadzą programy emerytalne dla swoich pracowników, przewidujące równocześnie uczestnictwo pracodawców. Art. 5. 1. Prawo do uczestnictwa w pracowniczym programie emerytalnym przysługuje pracownikowi, który: 1) ukończył 18 lat i 2) jest zatrudniony u danego pracodawcy nie krócej niż 3 miesiące, chyba że zakładowa umowa emerytalna stanowi inaczej, oraz 3) spełnia warunki określone w zakładowej umowie emerytalnej. 2. Uczestnikami pracowniczych programów emerytalnych mogą zostać pracownicy wykonujący pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa w ramach delegowania przez pracodawcę mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na posiadane obywatelstwo oraz status wynikający z prawa dewizowego i podatkowego. 3. Osoba zatrudniona u kilku pracodawców prowadzących programy emerytalne może w tym samym czasie uczestniczyć w więcej niż jednym programie emerytalnym. Art. 6. 1. Zakładowa umowa emerytalna nie może przewidywać dla uczestnictwa pracowników w programie żadnych innych warunków poza określonymi ustawą. Warunki te nie mogą ponadto powodować sytuacji, w której przy ich zachowaniu prawo uczestnictwa w pracowniczym programie emerytalnym miałaby mniej niż połowa liczby zatrudnionych pracowników. 2. Zakładowa umowa emerytalna może określać minimalny staż pracy uczestnika u określonego pracodawcy lub pracodawców dłuższy niż 3 miesiące. Art. 7. 1. Pracownicze programy emerytalne mogą być prowadzone według wyboru pracodawców tylko w jednej z następujących form pracowniczego zabezpieczenia emerytalnego: 1) pracowniczego funduszu emerytalnego, 2) umowy o wnoszeniu przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, 3) umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, 4) umowy o wnoszeniu przez pracodawcę składek pracowników, którzy staną się członkami towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych będącego stroną tej umowy. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, mogą być zawierane tylko dla ubezpieczenia na życie związanego z funduszem inwestycyjnym oraz, dodatkowo, dobrowolnie z ubezpieczeniem wypadkowym i chorobowym, jeżeli są one uzupełnieniem ubezpieczenia na życie związanego z funduszem inwestycyjnym. 3. Tworzenie pracowniczych funduszy i towarzystw emerytalnych, ustalanie treści ich statutów oraz rejestracja odbywa się według przepisów ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934). Art. 8. Określenia "program emerytalny", "plan emerytalny" lub "umowa emerytalna" mogą być używane wyłącznie dla określenia programów, planów i umów uregulowanych w niniejszej ustawie. Rozdział 2 Międzyzakładowe programy emerytalne Art. 9. 1. Pracodawcy, w celu zaoferowania pracownikom programu emerytalnego, mogą zawierać umowy o wspólnym międzyzakładowym programie emerytalnym, w których ustalają formę pracowniczego zabezpieczenia emerytalnego wraz z warunkami, które zaoferują w zakładowej umowie emerytalnej. 2. Do umów o wspólnym międzyzakładowym programie emerytalnym stosuje się przepis art. 10 ust. 2. 3. Pracodawcy mogą się zobowiązać, że w przypadku upadłości jednego z nich, likwidacji, zbycia przedsiębiorstwa, jego podziału bądź połączenia pozostali będą nadal prowadzić program emerytalny dla pracowników przedsiębiorstwa dotychczas objętego programem, o ile nowy pracodawca do niego przystąpi. 4. Pracodawcy są zobowiązani, w przypadkach wskazanych w ust. 3, do zapewnienia obsługi i zarządu środków zgromadzonych na rachunkach pracowników przedsiębiorstwa dotychczas objętego programem, do czasu ich wypłaty, wypłaty transferowej bądź zwrotu. Art. 10. 1. Pracodawcy związani umową wspólnego międzyzakładowego programu emerytalnego mogą na wniosek innego pracodawcy akceptującego warunki umowy i programu zgodzić się na przystąpienie jego do umowy i objąć programem, o ile pracodawca we właściwym trybie przyjmie warunki programu. 2. Przystąpienie pracodawcy do międzyzakładowego programu emerytalnego nie zwalnia z obowiązku zawarcia zakładowej umowy emerytalnej. Art. 11. 1. Pracowniczy program emerytalny może przewidywać prowadzenie równolegle różnych form zabezpieczenia emerytalnego, o których mowa w art. 7, w przypadkach gdy pracodawca nabywa przedsiębiorstwo lub zorganizowaną jego część (zakład) wraz z przejęciem zobowiązań z zakładowej umowy emerytalnej, umów z funduszami inwestycyjnymi, zakładami lub towarzystwami ubezpieczeń albo nabyciem akcji w pracowniczym towarzystwie emerytalnym bądź następuje połączenie pracodawców prowadzących pracownicze programy emerytalne. 2. W terminie 3 lat od dnia nabycia bądź połączenia, w sytuacjach, o których mowa w ust. 1, pracodawca powinien zapewnić zmianę zakładowych umów emerytalnych oraz umów z funduszami inwestycyjnymi, towarzystwami albo zakładami ubezpieczeń lub połączenie towarzystw emerytalnych bądź przejęcie funduszu emerytalnego przez jedno z towarzystw i likwidację drugiego, tak aby oferować pracownikom jedną formę pracowniczego programu emerytalnego. Rozdział 3 Tworzenie pracowniczych programów emerytalnych Art. 12. Zakładowa umowa emerytalna jest umową zawieraną przez pracodawcę z reprezentacją pracowników, ustalającą co najmniej: 1) formę programu emerytalnego, 2) tryb przystępowania i występowania pracowników z programu, 3) zasady: a) uczestnictwa w programie, b) gromadzenia, wypłat, zwrotu i wypłaty transferowej zgromadzonych środków. Art. 13. Pracownicza umowa emerytalna jest umową zwieraną przez dobrowolne przystąpienie pracownika do pracowniczego programu emerytalnego na zasadach, o których mowa w art. 17, w drodze złożenia pisemnej deklaracji uczestnictwa zawierającej deklarowaną co najmniej składkę podstawową, którą pracodawca będzie upoważniony potrącać z wynagrodzenia pracownika po opodatkowaniu i przelewać na jego rachunek zgodnie z ustaleniami pracowniczego programu emerytalnego. Art. 14. 1. Pracodawca przedstawia ofertę zawierającą projekt zakładowej umowy emerytalnej z dokonanym wyborem jednej z form pracowniczego programu emerytalnego, o których mowa w art. 7 ust. 1, wraz z warunkami ustalonymi wstępnie z funduszem inwestycyjnym, zakładem albo towarzystwem ubezpieczeń bądź z projektem statutu towarzystwa i statutu pracowniczego funduszu emerytalnego reprezentacji pracowników. 2. Zakładowa umowa emerytalna określa: 1) formę pracowniczego programu emerytalnego wraz ze wskazaniem funduszu inwestycyjnego, zakładu albo towarzystwa ubezpieczeń bądź pracowniczego funduszu emerytalnego, który będzie gromadził środki finansowe i zarządzał nimi na podstawie umowy z pracodawcą, 2) warunki, jakie powinien spełniać zatrudniony w chwili przystąpienia do programu, 3) terminy i sposób deklarowania, naliczania oraz potrącania składek przez pracodawcę w celu przelewu na rachunek pracownika prowadzony w jednej z form programu, 4) warunki deklarowania składek, gromadzenia, gospodarowania, przenoszenia, zwrotu i wypłat środków przez zakład lub towarzystwo ubezpieczeń bądź pracowniczy fundusz emerytalny, z którym pracodawca zawarł umowę, 5) warunki zmiany i wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej, 6) terminy i formy zadysponowania środkami finansowymi przez pracownika oraz ich wypłat, zwrotu albo przeniesienia, 7) przypadki, w jakich środki pochodzące ze składki dodatkowej będą mogły być wypłacane, niezależnie od środków pochodzących ze składki podstawowej, 8) warunki, sposób i terminy wypłat i zwrotu oraz ich skutki dla uprawnień uczestnika programu emerytalnego. 3. Zakładowa umowa emerytalna, w sytuacji gdy ustala realizację programu przez pracowniczy fundusz emerytalny, powinna określać również warunki utworzenia pracowniczego towarzystwa emerytalnego prowadzącego fundusz oraz warunki i zasady, o których mowa w ustawie o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bądź wskazywać istniejący pracowniczy fundusz emerytalny i pracownicze towarzystwo emerytalne. 4. Zakładowa umowa emerytalna, w sytuacji gdy ustala realizację programu poprzez gromadzenie środków w funduszu inwestycyjnym, powinna określać również zasady ponoszenia przez pracowników na rzecz funduszu opłat za zbywanie i odkupywanie jednostek uczestnictwa, o których mowa w ustawie o funduszach inwestycyjnych. 5. Akwizycję pracowniczych programów emerytalnych i poszczególnych form zabezpieczenia emerytalnego na terenie zakładów pracy może prowadzić wyłącznie pracodawca. Art. 15. 1. Zakładową umowę emerytalną zawiera pracodawca z reprezentacją pracowników. 2. W zakładzie pracy, w którym działa: 1) jedna związkowa organizacja zakładowa, pracodawca zawiera umowę z tą organizacją, 2) więcej niż jedna związkowa organizacja zakładowa, pracodawca zawiera wspólną umowę ze wszystkimi organizacjami związkowymi. 3. W razie niezawarcia umowy w terminie 6 miesięcy od przedstawienia propozycji programu zakładowej organizacji związkowej z powodu niemożności uzgodnienia przez strony jej treści, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 4. 4. W sytuacji gdy w zakładzie nie ma organizacji związkowej, reprezentację pracowniczą wybiera, w trybie przez siebie ustalonym, ogólne zebranie załogi. Pracodawca zwołuje zebranie w sposób zwyczajowo przyjęty w zakładzie, nie później niż na 7 dni przed jego odbyciem. Uchwały podjęte przez zebranie są ważne bez względu na liczbę osób w nim uczestniczących, o ile było ono prawidłowo zwołane. 5. Spory ze stosunków prawnych powstałe pomiędzy stronami zakładowych umów emerytalnych rozstrzygają sądy powszechne. Art. 16. Pracownicza umowa emerytalna jest sporządzana w formie pisemnej i w swojej treści zawiera następujące postanowienia pracowniczego programu emerytalnego: 1) formę pracowniczego programu emerytalnego, 2) maksymalną i minimalną wysokość możliwej do zadeklarowania miesięcznej składki zarówno podstawowej, jak i dodatkowej, sposób deklarowania oraz ustalania przeciętnego wynagrodzenia stanowiącego podstawę do ich naliczania, 3) plan emerytalny zawierający: a) podstawowe warunki, w zależności od formy programu: - polisy grupowej wystawianej przez zakład ubezpieczeń, - umowy zawieranej z towarzystwem ubezpieczeń, - statutu pracowniczego funduszu emerytalnego, - umowy zawieranej z funduszem inwestycyjnym, b) warunki wypłaty, wypłaty transferowej i zwrotu środków zgromadzonych na rachunku uczestnika, z podaniem, w zależności od formy programu, projektowanego planu wypłat według przewidywanych przyszłych warunków, czasu gromadzenia środków, stopy rentowności i wielkości składek, c) warunki zmiany lub wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej, d) informacje wskazujące na: - możliwości wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej i konsekwencje finansowe z tym związane, - prawa osoby uposażonej lub spadkobierców na wypadek śmierci pracownika, - przypadki i konsekwencje likwidacji programu, - możliwość zadysponowania prawami do zgromadzonych środków, - skutki podatkowe wnoszenia składki według obowiązujących w dacie umowy przepisów. Art. 17. 1. W celu przystąpienia do pracowniczego programu emerytalnego pracownik lub osoba, o której mowa w art. 4 ust. 4, składa pracodawcy deklarację uczestnictwa w programie. 2. Deklaracja uczestnictwa pracownika w programie emerytalnym powinna zawierać: 1) wysokość deklarowanej składki podstawowej lub podstawowej i dodatkowej oraz upoważnienie dla pracodawcy do jej naliczania, potrącania z wynagrodzenia oraz przelewania na rachunek pracownika do podmiotu zarządzającego środkami, 2) oświadczenie pracownika o znajomości warunków pracowniczej umowy emerytalnej i dobrowolności przystąpienia do pracowniczego programu emerytalnego na tych warunkach, 3) ewentualne rozrządzenie na wypadek śmierci pracownika. 3. Pracodawca jest zobowiązany przyjąć deklarację, o ile osoba składająca deklarację spełnia warunki programu, lub zwrócić deklarację wraz z uzasadnieniem w ciągu jednego miesiąca od dnia jej złożenia, jeżeli zachodzą przesłanki określone w ustawie lub w zakładowej umowie emerytalnej do odmowy zawarcia pracowniczej umowy emerytalnej. 4. Do zawarcia umowy dochodzi z upływem terminu do zwrotu deklaracji, a pracodawca jest zobowiązany z tą chwilą do wydania uczestnikowi podpisanej przez siebie umowy. 5. W sprawach o zawarcie umów i roszczenia ze stosunków prawnych między uczestnikami pracowniczych programów emerytalnych a pracodawcami orzekają sądy powszechne właściwe dla miejsca zamieszkania uczestnika. Art. 18. 1. Pracodawca może przewidzieć w programie emerytalnym prowadzonym w formie funduszu emerytalnego, że zawarcie pracowniczej umowy emerytalnej lub otwarcie rachunku w funduszu jest uzależnione od wniesienia przez uczestnika funduszu na jego rachunek akcji pracodawcy, które uczestnik otrzymał nieodpłatnie lub nabył na warunkach preferencyjnych w procesie prywatyzacji. Warunek ten może dotyczyć wyłącznie pracowników, którzy nabyli akcje od Skarbu Państwa, i obowiązywać przez okres nie dłuższy niż 5 lat od dnia wyznaczonego w programie. 2. Zakładowa umowa emerytalna powinna określać jednolitą, określoną w stosunku do ilości akcji nabytych przez pracownika od Skarbu Państwa liczbę akcji, którą wszyscy uprawnieni do uczestnictwa pracownicy, którzy takie akcje otrzymali, powinni wnieść do funduszu. 3. W pracowniczej umowie emerytalnej powinny być zawarte warunki wnoszenia akcji na rachunek w funduszu, warunki prowadzenia tych rachunków oraz terminy i warunki zbycia tych akcji na rzecz funduszu. Uczestnik w deklaracji, w sytuacji, o której mowa w tym artykule, deklaruje liczbę akcji pracodawcy, którą wniesie na swój rachunek, w liczbie, jaka wynika z zakładowej umowy emerytalnej. Art. 19. 1. Pracownik, za pośrednictwem pracodawcy, składa oświadczenia woli w sprawach objętych pracowniczym programem emerytalnym dotyczące ubezpieczenia, uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym bądź członkostwa w pracowniczym funduszu emerytalnym zakładowi ubezpieczeń, towarzystwu ubezpieczeń, funduszowi inwestycyjnemu lub pracowniczemu funduszowi emerytalnemu. 2. Przepis ust. 1 stosuje się po ustaniu zatrudnienia, chyba że nastąpiło przejęcie zarządzania pracowniczym funduszem emerytalnym przez inne pracownicze towarzystwo emerytalne, połączenie albo podział towarzystw, a pracodawca nie jest akcjonariuszem, natomiast wskazano akcjonariusza przejmującego obowiązki dotychczasowego pracodawcy. W przypadku połączenia, podziału, zbycia przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części i zmiany tym samym pracodawcy, uczestnik pracowniczego programu emerytalnego składa oświadczenia woli za pośrednictwem nowego pracodawcy. Art. 20. 1. Pracowniczy program emerytalny, a w tym zakładowa umowa emerytalna, pracownicze umowy emerytalne, umowy z zakładami i towarzystwami ubezpieczeń, umowy z funduszami inwestycyjnymi, a także umowy akcjonariuszy towarzystw funduszy emerytalnych i statuty pracowniczych funduszy emerytalnych stają się skuteczne nie wcześniej niż z chwilą rejestracji programu przez Urząd Nadzoru. 2. Do zmiany zakładowej umowy emerytalnej stosuje się przepisy art. 16. 3. Zmiany zakładowej umowy emerytalnej, które powodowałyby wzrost obciążeń finansowych uczestników lub pogarszały warunki dysponowania środkami, mogą wchodzić w życie nie wcześniej niż po wpisie do rejestru i w 5 miesięcy od dnia wysłania uczestnikom pisemnego zawiadomienia o zmianie. Art. 21. Osoba, która będąc uczestnikiem pracowniczego programu emerytalnego przestała spełniać jego warunki bądź też ustało jej zatrudnienie u pracodawcy prowadzącego program emerytalny, może nie wycofywać środków do czasu wypłaty lub przeniesienia ich po przystąpieniu do innego pracowniczego programu emerytalnego. Art. 22. 1. Wysokość składek w granicach określonych pracowniczym programem emerytalnym deklaruje pracownik. Składka podstawowa nie może być wyższa od 7% wynagrodzenia pracownika stanowiącego podstawę ustalenia obowiązkowej składki na ubezpieczenie społeczne. 2. Pracownik może zadeklarować składkę dodatkową ze swojego wynagrodzenia otrzymywanego od pracodawcy prowadzącego pracowniczy program emerytalny, którego uczestnikiem jest pracownik. 3. Zakłady albo towarzystwa ubezpieczeń, fundusze inwestycyjne bądź pracownicze fundusze emerytalne zapewnią prowadzenie indywidualnych rachunków uczestników dla środków pochodzących ze składki podstawowej i dodatkowej w taki sposób, aby możliwa była ich wypłata lub zwrot osobno. 4. Pracownik może dokonać podwyższenia zadeklarowanej składki zarówno podstawowej w granicach określonych w ust. 1, jak i dodatkowej, oznaczonej kwotowo lub procentowo. W sytuacji oznaczenia składki procentowo pracodawca dokonuje obliczenia składki od wynagrodzenia pracownika wypłaconego w okresie kwartalnym na kwartał następny. Wynagrodzenie wypłacane za okresy dłuższe uwzględnia się proporcjonalnie. Art. 23. 1. Składki na rzecz zakładów ubezpieczeń, towarzystw ubezpieczeń bądź do funduszy inwestycyjnych albo pracowniczych funduszy emerytalnych naliczają pracodawcy z wypłacanego przez nich pracownikom wynagrodzenia po opodatkowaniu i odprowadzają je na ich rachunki. 2. Składki, w wysokości zadeklarowanej przez pracownika są przez pracodawcę naliczane, pobierane i odprowadzane w następujący sposób: przy wynagrodzeniach wypłacanych raz w miesiącu bądź w krótszych okresach - przy każdej z wypłat, przy wynagrodzeniach wypłacanych w dłuższych niż miesięczny terminach - zgodnie z postanowieniami zawartymi w zakładowej umowie emerytalnej. Art. 24. Wartość składki podstawowej potrącanej do wysokości określonej ustawą nie jest wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia obowiązkowej składki na ubezpieczenie społeczne pracodawcy i pracownika. Art. 25. 1. Pracodawca w zakresie zawierania pracowniczych umów emerytalnych, umów z funduszami inwestycyjnymi, zakładami albo towarzystwami ubezpieczeń bądź pracowniczymi funduszami emerytalnymi działa we własnym imieniu i na rachunek odpowiednio: zakładów bądź towarzystw ubezpieczeń, pracowniczych funduszy emerytalnych, funduszy inwestycyjnych lub pracowników. 2. Pracodawca ponosi wobec uczestników odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania swoich obowiązków zgodnie z zakładową umową emerytalną oraz z tytułu terminowości i poprawności naliczania, potrącania i odprowadzania składek na rachunki pracowników. Rozdział 4 Zasady wypłat i likwidacja pracowniczych programów emerytalnych Art. 26. 1. Wypłata środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego następuje wyłącznie w następujących okolicznościach: 1) na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat albo wcześniejszym uzyskaniu uprawnień emerytalnych lub w razie orzeczenia właściwego organu o uzyskaniu uprawnień do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy, 2) w razie niewystąpienia uczestnika z żądaniem wypłaty środków przed ukończeniem przez niego 70 lat, po osiągnięciu tego wieku, 3) w razie likwidacji pracowniczego towarzystwa lub funduszu emerytalnego, o ile nie nastąpi wypłata transferowa bądź przejęcie funduszu przez inne towarzystwo emerytalne, 4) w razie likwidacji funduszu inwestycyjnego, o ile nie nastąpi wypłata transferowa, 5) w razie likwidacji zakładu lub towarzystwa ubezpieczeń, o ile nie nastąpi wypłata transferowa lub przelew praw (cesja) z umowy pracodawcy z zakładem bądź towarzystwem ubezpieczeń na rzecz innego zakładu lub towarzystwa ubezpieczeniowego, 6) w wypadku śmierci uczestnika - na rzecz osoby uposażonej lub spadkobierców albo uposażonych wskazanych w umowie ubezpieczenia. 2. Wypłaty mogą być, w zależności od żądania uczestnika, dokonywane jednorazowo bądź ratalnie, w gotówce lub przelewem na wskazany przez uczestnika rachunek, w tym również na rachunek w zakładzie ubezpieczeń lub towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych, pod warunkiem że nie jest on prowadzony w ramach pracowniczego programu emerytalnego. Wypłaty jednorazowe muszą być dokonane w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia żądania, a w przypadku wypłat ratalnych pierwsza rata jest płatna w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia zgłoszenia żądania, chyba że uczestnik zażąda wypłaty w terminie późniejszym. 3. Wypłata bez wniosku uczestnika następuje, w razie ukończenia przez niego 70 lat, jednorazowo, w terminie 3 miesięcy od tej daty. 4. Wypłata skutkuje utratę prawa do udziału w pracowniczych programach emerytalnych w przyszłości, poza sytuacją wskazaną w ust. 1 pkt 3. 5. Wypłata nie może nastąpić w sytuacji określonej w art. 5 ust. 3, jeżeli po jej dokonaniu pracownik pozostawałby uczestnikiem innego programu emerytalnego. W takim przypadku można dokonać wyłączenie wypłaty transferowej. Art. 27. 1. Statut pracowniczego funduszu emerytalnego, umowa z funduszem inwestycyjnym albo umowa z zakładem bądź towarzystwem ubezpieczeń powinna określać, zgodnie z ustaleniami zakładowej umowy emerytalnej, terminy i warunki wypłat ratalnych, jednak z zapewnieniem możliwości wypowiedzenia i jednorazowej wypłaty w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące oraz przelewu praw do środków (cesji) na rzecz osób trzecich z jednoczesną dopuszczalnością ich zablokowania na czas oznaczony. 2. Zasady obliczania i wypłat środków zgromadzonych na rachunku w pracowniczym funduszu emerytalnym reguluje ustawa o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, na rachunkach w funduszach inwestycyjnych - ustawa o funduszach inwestycyjnych, a na rachunkach towarzystw bądź zakładów ubezpieczeń - ustawa o działalności ubezpieczeniowej. Szczegółowe zasady określają odpowiednio statuty lub regulaminy. 3. Do wypłat dokonywanych na warunkach ustawy nie stosuje się ograniczeń zawartych w ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 71, poz. 449), dotyczących transferu za granicę wartości dewizowych oraz sprzedaży przez banki za krajowe środki płatnicze osobom zagranicznym zagranicznych środków płatniczych. Art. 28. 1. Wypłata transferowa jest dokonywana do innego zakładu ubezpieczeń, towarzystwa, funduszu inwestycyjnego albo pracowniczego funduszu emerytalnego na podstawie dyspozycji pracownika przy ustaniu uczestnictwa w dotychczasowym programie i przystąpienia do nowego na skutek zmiany pracodawcy, wypowiedzenia w nim udziału przez pracownika bądź likwidacji pracowniczego programu emerytalnego. 2. Zakładowa umowa emerytalna powinna przewidywać termin i sposób przyjęcia nowego uczestnika, który zamierza przetransferować środki i uczestniczyć w pracowniczym programie emerytalnym po zmianie pracodawcy, jeżeli spełnia on warunki zawarte w umowie. 3. Umowy z zakładem albo towarzystwem ubezpieczeń, umowy z funduszem inwestycyjnym oraz statuty pracowniczych funduszy emerytalnych powinny określać terminy, warunki i zapewniać przyjmowanie wpłat transferowych oraz przyjmowanie uczestników zamierzających kontynuować udział w pracowniczym programie emerytalnym. Art. 29. 1. Zwrot środków zgromadzonych w programie następuje w razie wypowiedzenia umowy przez uczestnika: w przypadkach określonych w ustawie oraz w razie likwidacji programu, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej. 2. Podmiot zarządzający środkami zapewnia ich zwrot w terminie upływu okresu wypowiedzenia według dyspozycji pracownika zawartej w wypowiedzeniu. 3. W przypadku zwrotu środków pochodzących ze składki dodatkowej pracodawca nalicza i potrąca wynagrodzenie za obsługę programu emerytalnego uczestnika, w wysokości obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w zakładowej umowie emerytalnej. Art. 30. Wypłata, wypłata transferowa lub zwrot środków zgromadzonych w funduszu inwestycyjnym w wyniku realizacji pracowniczego programu emerytalnego następuje formie pieniężnej, po odkupieniu przez ten fundusz jednostek uczestnictwa znajdujących się na rachunku uczestnika. Art. 31. 1. Uczestnik może dokonać w każdym czasie wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej składanego pracodawcy w formie pisemnej, przy czym okres wypowiedzenia przewidziany umową zakładową nie może być krótszy niż 1 miesiąc i dłuższy niż 3 miesiące. 2. W razie wypowiedzenia umowy, środki dotychczas zgromadzone na rachunku uczestnika pozostają na tym rachunku do czasu ich wypłaty zgodnie z postanowieniami zakładowej umowy emerytalnej, z wyjątkiem wypłaty transferowej do innego pracowniczego programu emerytalnego, która następuje na wniosek uczestnika. 3. W przypadku wypowiedzenia umowy na skutek połączenia, podziału, zbycia przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części i zmiany tym samym pracodawcy, likwidacji programu w związku z likwidacją pracodawcy lub pracowniczego funduszu, bądź jego upadłością, może nastąpić zwrot dotychczas zgromadzonych środków na wniosek uczestnika. 4. Zwrotu środków pochodzących ze składki dodatkowej dokonuje się w przypadku wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej na wniosek pracownika w terminach i na warunkach określonych w zakładowej umowie emerytalnej. W przypadku wypowiedzenia umowy i zwrotu środków pochodzących ze składki dodatkowej, uczestnik traci prawo do udziału w pracowniczych programach emerytalnych w przyszłości. Art. 32. 1. W deklaracji uczestnik pracowniczego programu emerytalnego może dokonać rozrządzenia środkami zgromadzonymi na jego rachunku w ramach pracowniczego programu emerytalnego poprzez wskazanie osoby uposażonej do odbioru świadczenia na wypadek jego śmierci. 2. W przypadku braku rozrządzenia na wypadek śmierci uprawnieni są spadkobiercy na zasadach ogólnych. Wypłata na ich rzecz powinna nastąpić w terminie 1 miesiąca od dnia przedłożenia stwierdzenia nabycia spadku ze wskazaniem przez spadkobierców osoby uprawnionej do odbioru wypłaty. Art. 33. Środki zgromadzone w ramach pracowniczego programu emerytalnego ze składki podstawowej nie podlegają egzekucji sądowej i administracyjnej, chyba że powstał obowiązek ich zwrotu albo wypłaty i wtedy podlegają egzekucji od dnia wymagalności. Ograniczenia powyższe nie mają zastosowania do egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń z tytułu alimentów. Art. 34. 1. Likwidacja pracowniczego programu emerytalnego może nastąpić w przypadku: 1) likwidacji bądź upadłości pracodawcy, 2) likwidacji lub upadłości zakładu albo towarzystwa ubezpieczeń, 3) likwidacji funduszu inwestycyjnego lub pracowniczego funduszu emerytalnego, 4) spadku wartości środków wniesionych w ramach programu poniżej kwoty ustalonej w umowie z zakładem albo towarzystwem ubezpieczeń, funduszem inwestycyjnym bądź w statucie funduszu emerytalnego. 2. Umowy z zakładami albo towarzystwami ubezpieczeń powinny zapewniać w przypadku likwidacji programu, w sytuacjach wskazanych w ust. 1 pkt 1 i 3, utrzymanie środków na rachunkach w ramach dotychczasowych umów, do czasu ich wypłaty, przelewu na inny rachunek z nowej umowy ubezpieczenia zaoferowanej uczestnikowi bądź wypłaty transferowej, chyba że uczestnik złoży wypowiedzenie i wystąpi o zwrot środków. 3. Pracodawca w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ma obowiązek zapewnić zawarcie umowy z nowym towarzystwem lub zakładem ubezpieczeń, funduszem inwestycyjnym albo pracowniczym towarzystwem i zaproponować zmianę zakładowej umowy emerytalnej w niezbędnym zakresie. 4. Decyzję o likwidacji pracowniczego programu emerytalnego pracodawca przesyła uczestnikom z podaniem terminu, od którego zaprzestaje naliczania i poboru składek, oraz przyczyn likwidacji ze wskazaniem czynności, które podjął zgodnie z postanowieniami tej ustawy i ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Rozdział 5 Rejestracja pracowniczych programów emerytalnych Art. 35. 1. Do powstania pracowniczego programu emerytalnego konieczne jest: zawarcie zakładowej umowy emerytalnej, zawarcie umowy z funduszem inwestycyjnym, zakładem ubezpieczeń lub towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych bądź powstanie towarzystwa emerytalnego i uchwalenie statutu pracowniczego funduszu emerytalnego, wpis do rejestru prowadzonego przez Urząd Nadzoru. 2. Wniosek pracodawcy o wpis pracowniczego programu emerytalnego do rejestru powinien zawierać dane pracodawcy: nazwę (firmę), siedzibę, numer REGON, adres do korespondencji wraz z dokumentami źródłowymi potwierdzającymi te dane i w załączeniu: umowę z zakładem lub towarzystwem ubezpieczeń, umowę z funduszem inwestycyjnym lub statut towarzystwa funduszu pracowniczego, umowę o wspólnym międzyzakładowym programie emerytalnym, zakładową umowę emerytalną, wzór pracowniczej umowy emerytalnej. Art. 36. 1. Wpis pracowniczego programu emerytalnego do rejestru powinien obejmować: 1) zawarte we wniosku dane dotyczące pracodawcy, 2) informację, czy program jest wspólny, czy też nie, 3) formę programu emerytalnego oraz dane zakładu ubezpieczeń, towarzystwa ubezpieczeń, funduszu inwestycyjnego lub pracowniczego funduszu emerytalnego, który będzie zarządzać gromadzonymi środkami, 4) warunki uczestnictwa w programie zawarte w zakładowej umowie emerytalnej. 2. Pracodawca ma obowiązek zgłosić wszelkie zmiany powyższych danych w terminie 2 tygodni od dnia ich wystąpienia. 3. Zmiana pracowniczej umowy emerytalnej może obowiązywać nie wcześniej niż od dnia wpisu do rejestru przez Urząd Nadzoru. Art. 37. 1. Urząd Nadzoru jest obowiązany rozpatrzyć wniosek o wpis programu do rejestru w terminie 1 miesiąca od dnia jego złożenia. 2. Jeżeli wniosek nie spełnia warunków wynikających z przepisów niniejszej ustawy, Urząd Nadzoru jest zobowiązany w terminie 1 miesiąca wezwać pracodawcę do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin nie krótszy niż trzy tygodnie. Art. 38. Urząd Nadzoru może odmówić rejestracji pracowniczego programu emerytalnego wyłącznie w przypadku, o którym mowa w art. 37 ust. 2. Art. 39. 1. Urząd Nadzoru sprawuje nadzór nad pracowniczymi programami emerytalnymi w zakresie ich zgodności z prawem. 2. Urząd Nadzoru jest uprawniony w szczególności do żądania od pracodawcy prowadzącego pracowniczy program emerytalny wszystkich informacji, dokumentów i wyjaśnień związanych z prowadzeniem tego programu. 3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w prowadzeniu programu Urząd Nadzoru powiadamia o nich osobę prowadzącą program i wyznacza termin do ich usunięcia. 4. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, Urząd Nadzoru może nałożyć na osobę prowadzącą program karę pieniężną w wysokości do 500 000 złotych. 5. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą kompetencje Urzędu Nadzoru reguluje ustawa o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Art. 40. 1. Do postępowania przed Urzędem Nadzoru stosuje się Kodeks postępowania administracyjnego. Rejestracja, odmowa rejestracji programu lub zmian oraz wykreślenie programu z rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia rejestru programów emerytalnych oraz terminy i tryb wydawania wypisów z rejestru. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 41. 1. Kto, nie będąc do tego uprawniony, używa w nazwie (firmie) lub określenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej albo w reklamie określeń, o których mowa w art. 8, podlega grzywnie do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 5. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 działając w imieniu osoby prawnej. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 42. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89 i Nr 137, poz. 926) w art. 1 w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także nabycie nie należących do spadków praw do środków zgromadzonych w pracowniczym funduszu emerytalnym, funduszu inwestycyjnym otwartym lub specjalistycznym funduszu inwestycyjnym otwartym - w wyniku realizacji pracowniczego programu emerytalnego, na podstawie rozrządzenia dokonanego przez uczestnika tego programu na wypadek jego śmierci". Art. 43. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 14 w ust. 2 w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) otrzymane wynagrodzenie za obsługę pracowniczego programu emerytalnego uczestnika, w związku ze zwrotem środków pochodzących ze składki dodatkowej."; 2) w art. 22 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych." Art. 44. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777 i Nr 137, poz. 926) w art. 15 po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu: "1d. Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych." Art. 45. 1. Pracodawcy prowadzący dla pracowników grupowe ubezpieczenia na życie, związane z funduszem inwestycyjnym lub inną formą grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne, korzystający na mocy odrębnych przepisów z prawa do odliczenia poniesionych wydatków od podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, zaoferują zawarcie zakładowych umów emerytalnych na warunkach tej ustawy. 2. Jeżeli w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy pracodawca nie złoży do Urzędu Nadzoru wniosku skutkującego wpisem pracowniczego programu emerytalnego do rejestru, traci uprawnienia, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności pracodawcy związane z zawarciem i realizacją zakładowej umowy emerytalnej, poborem składek, zwrotem i wypłacaniem środków nie stanowią czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Art. 46. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych. (Dz. U. Nr 139, poz. 933) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2. 1. Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych publicznie w określone w ustawie papiery wartościowe i inne prawa majątkowe. 2. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, przestrzegając zasad ograniczenia ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie. 3. Organizację i sposób działania funduszu inwestycyjnego określają ustawa oraz jego statut. Art. 3. 1. Organem funduszu inwestycyjnego jest towarzystwo funduszy inwestycyjnych, zwane dalej "towarzystwem", utworzone zgodnie z przepisami ustawy. W przypadkach określonych w ustawie w funduszu może być utworzona rada inwestorów jako organ kontrolny. 2. Towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny oraz, jako jego organ, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. 3. Towarzystwo reprezentuje fundusz inwestycyjny w sposób określony dla reprezentacji towarzystwa w jego statucie. Art. 4. Siedzibą funduszu inwestycyjnego jest siedziba towarzystwa będącego jego organem. Art. 5. 1. Uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które za wpłaty wnoszone do funduszu nabywają jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne. 2. Jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego. 3. Uczestnicy funduszu nie odpowiadają za zobowiązania funduszu. Art. 6. 1. Mienie funduszu inwestycyjnego, zwane dalej "aktywami funduszu", obejmuje środki z tytułu wpłat jego uczestników, prawa nabyte przez fundusz oraz pożytki z tych praw. 2. Wpłaty do funduszu inwestycyjnego, z zastrzeżeniem ust. 3, dokonywane są w gotówce. 3. Wpłaty do funduszu inwestycyjnego mogą być dokonywane w papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, jeżeli ustawa lub odrębne przepisy oraz statut funduszu na to zezwalają. Art. 7. 1. Fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny. 2. Aktywa funduszu wycenia się według rynkowej wartości składników aktywów funduszu w dniu wyceny, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny. 3. Wartość aktywów netto funduszu ustala się, pomniejszając wartość aktywów funduszu o jego zobowiązania. Art. 8. Wartość aktywów netto funduszu inwestycyjnego nie może być niższa niż 2 500 000 zł. Art. 9. Obowiązki określone w ustawie jako przechowywanie aktywów funduszu inwestycyjnego wykonuje depozytariusz. Art. 10. Towarzystwo i depozytariusz działają niezależnie i w interesie uczestników funduszu inwestycyjnego. Rozdział 2 Tworzenie funduszy inwestycyjnych Art. 11. 1. Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanej dalej "Komisją". 2. Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz. 3. Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako: 1) fundusz otwarty, 2) specjalistyczny fundusz otwarty, 3) fundusz zamknięty, 4) fundusz mieszany. 4. Jedynie fundusze inwestycyjne utworzone zgodnie z ustawą mają prawo i obowiązek umieszczania w nazwie oznaczenia "fundusz inwestycyjny". 5. Fundusz inwestycyjny ma również obowiązek umieszczenia w nazwie oznaczenia rodzaju funduszu, zgodnie z ust. 3. Art. 12. 1. Do utworzenia funduszu inwestycyjnego jest niezbędne: 1) nadanie funduszowi statutu przez towarzystwo, 2) zawarcie przez towarzystwo z depozytariuszem umowy o przechowywanie aktywów funduszu, 3) wydanie zezwolenia przez Komisję, 4) zebranie wpłat do funduszu w wysokości określonej w jego statucie, 5) wpisanie funduszu do rejestru funduszy inwestycyjnych. 2. Łączna wysokość wpłat, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie może być niższa niż 4 000 000 zł. 3. Wpłaty do funduszu są zbierane w drodze zapisów. 4. Towarzystwo, tworząc fundusz inwestycyjny otwarty, może przeprowadzić zapisy, o których mowa w ust. 3, poprzez dokonanie wpłat przez towarzystwo lub jego akcjonariuszy. 5. Fundusz inwestycyjny nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru funduszy inwestycyjnych. Z tą chwilą towarzystwo staje się organem funduszu. Art. 13. 1. Rejestr funduszy inwestycyjnych prowadzi Sąd Wojewódzki w Warszawie, zwany dalej "sądem rejestrowym". 2. Rejestr funduszy jest jawny i dostępny dla osób trzecich. 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru funduszy inwestycyjnych, wzór tego rejestru oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach o wpis do rejestru funduszy. Art. 14. 1. Statut funduszu inwestycyjnego sporządza się w formie aktu notarialnego. 2. Statut określa: 1) nazwę i rodzaj funduszu, 2) firmę, siedzibę i adres towarzystwa, 3) organy funduszu i sposób jego reprezentacji, 4) firmę (nazwę), siedzibę i adres depozytariusza, 5) czas trwania funduszu, jeżeli jest ograniczony, 6) łączną wysokość wpłat do funduszu, ustaloną zgodnie z art. 12 ust. 2, 7) termin i warunki dokonywania zapisów na jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne, 8) w przypadku funduszu inwestycyjnego zamkniętego lub mieszanego - liczbę certyfikatów inwestycyjnych, na które przeprowadzane będą zapisy, oraz zasady przydziału certyfikatów inwestycyjnych, 9) cel inwestycyjny funduszu, 10) zasady polityki inwestycyjnej funduszu, 11) zasady wypłacania dochodów funduszu uczestnikom funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych, 12) rodzaje, wysokość i sposób kalkulacji kosztów obciążających fundusz, w tym wynagrodzenie towarzystwa oraz terminy pokrywania poszczególnych rodzajów kosztów, 13) częstotliwość i sposób dokonywania wyceny aktywów funduszu, ustalania wartości aktywów netto funduszu oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa albo certyfikat inwestycyjny, 14) sposób i szczegółowe warunki: a) zbywania jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, b) odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych, 15) prawa uczestników funduszu, 16) szczegółowy sposób udostępniania informacji o funduszu inwestycyjnym do publicznej wiadomości, 17) sposób ogłaszania zmian statutu, 18) przyczyny likwidacji funduszu inwestycyjnego. Art. 15. 1. Celami inwestycyjnymi funduszu mogą być wyłącznie: 1) ochrona realnej wartości aktywów funduszu, 2) osiąganie dochodu funduszu z lokowania aktywów funduszu, 3) wzrost wartości aktywów funduszu w wyniku wzrostu wartości lokat. 2. Przy określaniu celu inwestycyjnego należy w statucie wyraźnie zastrzec, że fundusz nie gwarantuje jego osiągnięcia. Art. 16. Zasady polityki inwestycyjnej funduszu szczegółowo określają sposoby osiągania celu inwestycyjnego, a w szczególności: 1) rodzaje papierów wartościowych i innych praw majątkowych będących przedmiotem lokat funduszu, 2) kryteria doboru lokat, 3) zasady dywersyfikacji lokat i inne ograniczenia inwestycyjne, 4) dopuszczalną wysokość kredytów i pożyczek zaciąganych przez fundusz. Art. 17. Do wniosku towarzystwa o wydanie zezwolenia na utworzenie funduszu inwestycyjnego załącza się: 1) statut funduszu inwestycyjnego, 2) umowę z depozytariuszem, 3) statut towarzystwa tworzącego fundusz oraz odpis z rejestru handlowego, 4) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej i komisji rewizyjnej towarzystwa, jeżeli komisja rewizyjna została ustanowiona, 5) dane osobowe członków zarządu depozytariusza, 6) dane osobowe osób zatrudnionych w towarzystwie, które mają istotny wpływ na działalność funduszu, w tym w szczególności na decyzje inwestycyjne funduszu, 7) listę osób wyznaczonych przez depozytariusza do wykonywania obowiązków określonych w umowie, 8) informacje o kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym osób, o których mowa w pkt 6 i 7, zwłaszcza w zakresie lokowania w papiery wartościowe i inne prawa majątkowe stanowiące przedmiot lokat funduszu, oraz zaświadczenia o niekaralności tych osób, 9) odpisy z właściwego rejestru podmiotów, którym towarzystwo powierzyło wykonywanie swoich obowiązków. Art. 18. 1. Komisja wydaje zezwolenie na utworzenie funduszu inwestycyjnego w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. 2. Jeżeli dokumenty, o których mowa w art. 17 pkt 1 i 2, nie spełniają warunków określonych przepisami prawa, Komisja wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków, określając termin nie krótszy niż siedem dni. 3. Jeżeli osoby, o których mowa w art. 17 pkt 6 i 7, nie dają rękojmi należytego wykonywania obowiązków albo jeżeli statut funduszu nie uwzględnia należycie interesów uczestników funduszu, Komisja wydaje decyzję o odmowie udzielenia zezwolenia. Art. 19. 1. Zmiana statutu funduszu inwestycyjnego wymaga zezwolenia Komisji. 2. Komisja wydaje zezwolenie w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. 3. Komisja odmawia zezwolenia, jeżeli zmiana jest sprzeczna z prawem lub interesem uczestników funduszu. 4. O zmianie statutu funduszu towarzystwo ogłosi w sposób określony w statucie. 5. Zmiana statutu funduszu wchodzi w życie w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania ogłoszenia o zmianie statutu lub od dnia ostatniego ogłoszenia, jeżeli statut przewiduje więcej niż jedno ogłoszenie. 6. Komisja może zezwolić na skrócenie terminu określonego w ust. 5, jeżeli nie naruszy to interesu uczestników funduszu albo jeżeli skrócenia terminu wymaga interes uczestników funduszu. 7. Fundusz inwestycyjny zawiadamia Komisję o dokonaniu ogłoszeń i terminach ich dokonania oraz składa wniosek do sądu rejestrowego o wpisanie do rejestru zmiany statutu, dołączając do wniosku jego jednolity tekst wraz z informacją o dokonaniu ogłoszeń i o terminach ich dokonania. Sąd rejestrowy wpisuje do rejestru informację o zmianie statutu wraz z datą wejścia w życie zmiany. Art. 20. 1. Termin na zebranie wpłat do funduszu inwestycyjnego biegnie od dnia doręczenia zezwolenia na jego utworzenie i nie może być krótszy niż siedem dni ani dłuższy niż cztery miesiące. 2. Osoby zapisujące się na jednostki uczestnictwa albo na certyfikaty inwestycyjne dokonują wpłat do funduszu inwestycyjnego i otrzymują pisemne potwierdzenie wpłat. 3. Zapis na jednostki uczestnictwa albo na certyfikaty inwestycyjne jest nieodwołalny i bezwarunkowy. Art. 21. 1. Towarzystwo prowadzi zapisy, o których mowa w art. 20 ust. 2, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotu prowadzącego działalność maklerską. 2. Za zgodą Komisji towarzystwo może prowadzić zapisy za pośrednictwem podmiotu innego niż wymieniony w ust. 1. 3. W przypadku zapisów prowadzonych za pośrednictwem innego podmiotu, do wniosku, o którym mowa w art. 17, towarzystwo załącza umowę zawartą z tym podmiotem. Art. 22. 1. Wpłaty dokonane do funduszu inwestycyjnego są gromadzone przez towarzystwo na wydzielonym rachunku u depozytariusza. 2. Do wpłat dokonanych w papierach wartościowych przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Przed rejestracją funduszu inwestycyjnego towarzystwo nie może rozporządzać wpłatami do funduszu ani kwotami z tytułu oprocentowania tych wpłat. Art. 23. 1. Po upływie terminu dokonywania zapisów na jednostki uczestnictwa, a w przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych i mieszanych - po zebraniu wymaganych statutem wpłat, towarzystwo niezwłocznie składa do sądu rejestrowego wniosek o wpisanie funduszu do rejestru funduszy inwestycyjnych. Do wniosku należy dołączyć: 1) zezwolenie Komisji na utworzenie funduszu inwestycyjnego, 2) statut funduszu, 3) statut towarzystwa tworzącego fundusz oraz odpis z rejestru handlowego, 4) listę członków zarządu towarzystwa, 5) oświadczenie depozytariusza o zebraniu wymaganych statutem wpłat oraz o zgodności sposobu ich zebrania z ustawą, statutem funduszu oraz zezwoleniem wydanym przez Komisję. 2. Sąd rejestrowy rozpoznaje sprawę w terminie czternastu dni od dnia złożenia wniosku. 3. Sąd rejestrowy odmawia wpisu funduszu do rejestru, jeżeli nie zostały spełnione warunki określone w ustawie, statucie funduszu lub zezwoleniu wydanym przez Komisję. 4. Niezwłocznie po wpisaniu funduszu do rejestru funduszy inwestycyjnych fundusz doręcza Komisji wypis z tego rejestru oraz odpowiednio: 1) wydaje jednostki uczestnictwa przypadające na dokonaną przez uczestnika wpłatę powiększoną o odsetki od wpłaty naliczone przez depozytariusza lub 2) dokonuje przydziału certyfikatów inwestycyjnych oraz wydaje certyfikaty uczestnikom. Art. 24. 1. Do dnia wpisania funduszu inwestycyjnego do rejestru Komisja może cofnąć zezwolenie na utworzenie funduszu, jeżeli przy zbieraniu wpłat towarzystwo naruszyło przepisy ustawy, statut funduszu lub warunki zezwolenia. 2. Zezwolenie na utworzenie funduszu wygasa, jeżeli: 1) w określonym w statucie terminie na dokonanie zapisów na jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne, licząc od dnia doręczenia zezwolenia na utworzenie funduszu, towarzystwo nie zebrało wpłat w wysokości określonej w statucie, 2) przed upływem miesiąca, licząc od terminu określonego w pkt 1, towarzystwo nie złożyło wniosku o wpisanie funduszu do rejestru. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 23 ust. 3, towarzystwo jest zobowiązane niezwłocznie zwrócić wpłaty do funduszu wraz z odsetkami od wpłat naliczonymi przez depozytariusza. Art. 25. 1. Do dnia wpisania funduszu inwestycyjnego do rejestru towarzystwo dokonuje czynności prawnych, mających na celu utworzenie funduszu, we własnym imieniu i na własny rachunek. 2. Z chwilą wpisania funduszu inwestycyjnego do rejestru fundusz wstępuje w prawa i obowiązki z tytułu: 1) wpłat, 2) umowy z depozytariuszem. Art. 26. 1. Fundusz inwestycyjny zbywa jednostki uczestnictwa albo certyfikaty inwestycyjne bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotu prowadzącego działalność maklerską. 2. Za zgodą Komisji jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne mogą być zbywane za pośrednictwem podmiotu innego niż określony w ust. 1. 3. Minimalną wysokość wpłaty do funduszu określa statut. 4. Fundusz inwestycyjny może pobierać opłaty za zbywanie jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych, odkupywanie jednostek uczestnictwa lub wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych. Wysokość i sposób pobierania tych opłat określa statut funduszu. Art. 27. 1. Fundusz inwestycyjny może dokonać podziału jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, jeżeli statut funduszu na to zezwala. Podział jednostki uczestnictwa albo certyfikatu inwestycyjnego dokonywany jest na równe części, tak aby ich całkowita wartość odpowiadała wartości jednostki uczestnictwa albo certyfikatu inwestycyjnego przed podziałem. 2. Statut funduszu określa sposób podziału jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych oraz sposób dokonywania ogłoszeń o zamiarze dokonania podziału. Art. 28. 1. Wpis do rejestru funduszy inwestycyjnych obejmuje: 1) nazwę i rodzaj funduszu inwestycyjnego, 2) cel inwestycyjny i czas trwania funduszu, 3) firmę, siedzibę i adres towarzystwa tworzącego fundusz, sposób reprezentowania towarzystwa oraz numer wpisu towarzystwa do rejestru handlowego wraz z oznaczeniem sądu prowadzącego rejestr, 4) listę członków zarządu towarzystwa oraz pełnomocników, którym udzielono pełnomocnictwa ogólnego do reprezentowania funduszu, 5) firmę lub nazwę, siedzibę i adres depozytariusza. 2. W razie zmiany danych wymienionych w ust. 1 fundusz składa niezwłocznie wniosek o ich wpisanie do rejestru funduszy. 3. Wpisanie zmian związanych z przejęciem zarządzania funduszem inwestycyjnym przez inne towarzystwo może nastąpić dopiero po przedstawieniu: 1) zezwolenia Komisji na odpowiednią zmianę statutu funduszu, 2) informacji o braku zastrzeżeń Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w odniesieniu do przejęcia zarządzania funduszem. Art. 29. 1. Rachunkowość funduszy inwestycyjnych oraz terminy sporządzania, badania i składania do ogłoszenia rocznych i półrocznych sprawozdań finansowych regulują odrębne przepisy. 2. Roczne sprawozdania finansowe funduszu inwestycyjnego zatwierdza walne zgromadzenie akcjonariuszy towarzystwa. Rozdział 3 Towarzystwo funduszy inwestycyjnych Art. 30. Towarzystwo tworzy się w formie spółki akcyjnej z siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, po uzyskaniu zezwolenia Komisji. Art. 31. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do towarzystw stosuje się przepisy Kodeksu handlowego. Art. 32. Jeżeli założycielem lub założycielami towarzystwa są osoby prawne, warunku określonego w przepisie art. 308 zdanie trzecie Kodeksu handlowego nie stosuje się. Art. 33. 1. Firma towarzystwa zawiera oznaczenie "towarzystwo funduszy inwestycyjnych". 2. Oznaczenia "towarzystwo funduszy inwestycyjnych" może używać jedynie towarzystwo utworzone na podstawie ustawy. Art. 34. 1. Przedmiotem przedsiębiorstwa towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi oraz reprezentowanie ich wobec osób trzecich. 2. Towarzystwo zarządza funduszem inwestycyjnym odpłatnie. Art. 35. 1. Kapitał akcyjny towarzystwa jest opłacany wyłącznie gotówką. 2. Kapitał akcyjny towarzystwa opłaca się w całości przed wpisaniem spółki do rejestru handlowego. 3. Kapitał akcyjny towarzystwa wynosi co najmniej 3 000 000 zł. Jeżeli towarzystwo ma zarządzać więcej niż jednym funduszem, kwota ta ulega powiększeniu o 1 000 000 zł na każdy kolejny fundusz. Art. 36. 1. Towarzystwo ma obowiązek utrzymywania kapitałów własnych na poziomie nie niższym niż 50% minimalnego kapitału akcyjnego określonego zgodnie z art. 35 ust. 3. 2. O zmniejszeniu wysokości kapitałów własnych poniżej poziomu określonego w ust. 1 towarzystwo zawiadamia niezwłocznie Komisję. 3. Komisja może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa, jeżeli wysokość kapitałów własnych towarzystwa nie zostanie, w terminie trzech miesięcy uzupełniona do wymaganego poziomu. Art. 37. 1. Kapitał akcyjny towarzystwa może być opłacony wyłącznie ze źródeł udokumentowanych. Środki na pokrycie kapitału akcyjnego nie mogą pochodzić z pożyczki lub kredytu. 2. Osoby obejmujące akcje towarzystwa są obowiązane do udokumentowania źródeł pochodzenia gotówki i złożenia oświadczenia o wywiązywaniu się z obowiązków podatkowych, pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, załącza się do wniosków: 1) o zezwolenie na utworzenie towarzystwa, 2) o wpis towarzystwa do rejestru handlowego. Art. 38. Akcje towarzystwa są akcjami imiennymi i nie mogą być zamieniane na akcje na okaziciela. Art. 39. 1. Nabycie przez jednego akcjonariusza akcji lub praw z akcji towarzystwa w liczbie, która spowoduje przekroczenie 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy towarzystwa, wymaga uprzedniego zezwolenia Komisji. Czynności dokonane bez zezwolenia Komisji są nieważne. 2. Nabycie akcji towarzystwa przez podmiot będący w rozumieniu przepisów prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi podmiotem zależnym uważa się za nabycie akcji przez podmiot dominujący. Art. 40. Do wniosku o wydanie zezwolenia na utworzenie towarzystwa załącza się: 1) statut towarzystwa, 2) zgodę założycieli na zawiązanie spółki akcyjnej i na brzmienie statutu oraz na objęcie akcji przez założycieli - samych lub łącznie z osobami trzecimi, 3) schemat organizacji towarzystwa oraz regulamin zapobiegania ujawnianiu informacji, których wykorzystanie mogłoby naruszać interes uczestników funduszu inwestycyjnego lub interes uczestników publicznego obrotu papierami wartościowymi, 4) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej i komisji rewizyjnej towarzystwa, jeżeli komisja rewizyjna została ustanowiona, wraz z opisem ich kwalifikacji i doświadczeń zawodowych, a także zaświadczenia o niekaralności tych osób, 5) oświadczenia osób, o których mowa w pkt 4, o wyrażeniu zgody na pełnienie funkcji, 6) listę co najmniej dwóch doradców inwestycyjnych, którzy zostaną zatrudnieni przez towarzystwo, wraz z ich oświadczeniami o wyrażeniu zgody na zatrudnienie. Art. 41. 1. Komisja wydaje zezwolenie na utworzenie towarzystwa w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. 2. Jeżeli wniosek o wydanie zezwolenia na utworzenie towarzystwa nie spełnia warunków określonych przepisami prawa, Komisja wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków, określając termin nie krótszy niż siedem dni. 3. Jeżeli osoby, o których mowa w art. 40 pkt 4, nie dają rękojmi należytego wykonywania obowiązków, Komisja wydaje decyzję o odmowie udzielenia zezwolenia. Art. 42. 1. Zezwolenia Komisji wymaga: 1) zmiana statutu towarzystwa, zmiana depozytariusza lub umowy z depozytariuszem, 2) powołanie członków zarządu, rady nadzorczej i komisji rewizyjnej, jeżeli została ustanowiona. 2. Zezwolenia nie wymaga powołanie w skład zarządu, rady nadzorczej i komisji rewizyjnej osób, które pełniły funkcję w tych organach w poprzedniej kadencji. Art. 43. Towarzystwo niezwłocznie zawiadamia Komisję o każdej zmianie danych zawartych we wniosku i dokumentach, o których mowa w art. 17. Art. 44. 1. Towarzystwo odpowiada wobec uczestników funduszu za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków spowodowane jest okolicznościami, za które towarzystwo odpowiedzialności nie ponosi. 2. Za szkody z tytułów, o których mowa w ust. 1, fundusz inwestycyjny nie ponosi odpowiedzialności. 3. Powierzenie wykonania niektórych obowiązków osobie trzeciej nie ogranicza odpowiedzialności towarzystwa. Art. 45. 1. Do zachowania tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszu inwestycyjnego obowiązani są: 1) członkowie organów towarzystwa, 2) pracownicy towarzystwa, 3) osoby pozostające z towarzystwem albo funduszem w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, 4) pracownicy podmiotów pozostających z towarzystwem albo funduszem w stosunku, o którym mowa w pkt 3. 2. Tajemnicę zawodową w rozumieniu ust. 1 stanowi informacja związana z lokatami funduszu oraz rejestrem uczestników funduszu, której ujawnienie mogłoby naruszyć interes uczestników funduszu lub interes uczestników publicznego obrotu papierami wartościowymi. Art. 46. 1. Towarzystwo nie może: 1) nabywać lub obejmować udziałów, akcji albo innych papierów wartościowych, jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa emitowanych przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę za granicą ani uczestniczyć w spółkach nie mających osobowości prawnej, 2) nabywać papierów wartościowych emitowanych przez depozytariusza, 3) udzielać pożyczek, gwarancji i poręczeń, z wyjątkiem pożyczek z funduszu utworzonego na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770), 4) zaciągać pożyczek i kredytów, w tym także dokonywać emisji obligacji, w wysokości przekraczającej łącznie 10% wartości kapitałów własnych. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do: 1) papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 2) jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych zbywanych przez fundusze inwestycyjne zarządzane przez dane towarzystwo, w tym jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych nabywanych w drodze zapisów, o których mowa w art. 12 ust. 3, 3) udziałów w spółkach lub akcji spółek prowadzących rejestr uczestników funduszu inwestycyjnego, zarządzanych przez dane towarzystwo, 4) udziałów w spółkach lub akcji spółek rozliczających transakcje zawierane na rynku kapitałowym w liczbie nie powodującej powstania stosunku dominacji w rozumieniu przepisów prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Art. 47. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości towarzystwa lub otwarcia jego likwidacji, Komisja cofa zezwolenie na utworzenie towarzystwa. 2. Komisja może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa, jeżeli stwierdzi, że fundusz inwestycyjny prowadzi działalność z naruszeniem przepisów ustawy, statutu funduszu lub warunków zezwolenia. 3. W decyzji o cofnięciu zezwolenia Komisja określa datę wejścia tej decyzji w życie. Decyzja może wejść w życie najwcześniej po upływie siedmiu dni od dnia jej wydania. Art. 48. 1. Od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa fundusz inwestycyjny jest reprezentowany przez depozytariusza. W tym czasie fundusz nie zbywa jednostek uczestnictwa ani nie emituje certyfikatów inwestycyjnych. 2. Fundusz inwestycyjny podlega likwidacji, jeżeli w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia inne towarzystwo nie przejmie zarządzania funduszem inwestycyjnym. 3. Towarzystwo, które zamierza przejąć zarządzanie funduszem inwestycyjnym, zgłasza wniosek do Komisji o zezwolenie na zmianę statutu funduszu w zakresie określonym w art. 14 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz dokumentami określonymi w art. 17 pkt 3, 4, 6 i 8. Art. 49. 1. Towarzystwo przechowuje i archiwizuje dokumenty oraz inne nośniki informacji funduszy inwestycyjnych, którymi zarządza. 2. W przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego dokumenty i inne nośniki informacji, o których mowa w ust. 1, towarzystwo ma obowiązek przechowywać przez pięć lat od chwili zakończenia likwidacji. 3. Jeżeli zezwolenie wygasło z mocy prawa lub cofnięto zezwolenie na prowadzenie działalności przez towarzystwo, depozytariusz przechowuje i archiwizuje dokumenty oraz inne nośniki informacji funduszy co najmniej przez pięć lat od chwili zakończenia likwidacji funduszu. 4. W przypadku upadłości lub likwidacji depozytariusza do dokumentów i innych nośników informacji, związanych z zarządzaniem funduszem inwestycyjnym, stosuje się przepis art. 460 § 2 Kodeksu handlowego. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia Komisję o wyznaczonym przechowawcy. Rozdział 4 Depozytariusz Art. 50. Umowę o przechowywanie aktywów funduszu można zawrzeć wyłącznie z bankiem, którego siedziba znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i którego fundusze własne wynoszą co najmniej 100 000 000 zł, albo z Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych Spółką Akcyjną. Art. 51. 1. Obowiązki w zakresie przechowywania aktywów funduszu inwestycyjnego obejmują: 1) prowadzenie rejestru aktywów funduszu inwestycyjnego zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawartych na polecenie funduszu, 2) zapewnienie, aby odkupywanie jednostek uczestnictwa lub wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych odbywało się zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego, 3) zapewnienie, aby rozliczanie umów dotyczących aktywów funduszu inwestycyjnego oraz rozliczanie umów z uczestnikami funduszu następowało bez nie uzasadnionego opóźnienia, 4) zapewnienie, aby wartość netto aktywów funduszu inwestycyjnego i wartość jednostki uczestnictwa była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutu funduszu inwestycyjnego, 5) zapewnienie, aby dochody funduszu inwestycyjnego były wykorzystywane w sposób zgodny z przepisami prawa i ze statutem funduszu, 6) wykonywanie poleceń funduszu inwestycyjnego, chyba że są sprzeczne z prawem lub statutem funduszu inwestycyjnego. 2. Depozytariusz może zawierać umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, również z bankami lub instytucjami finansowymi, które mają siedzibę poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Depozytariusz zapewnia zgodne z prawem i statutem wykonywanie obowiązków funduszu, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, co najmniej przez stałą kontrolę czynności faktycznych i prawnych dokonywanych przez fundusz oraz doprowadzanie do zgodności tych czynności z prawem i statutem funduszu. 4. Depozytariusz jest również obowiązany do występowania, w imieniu uczestników, z powództwem przeciwko towarzystwu z tytułu szkody spowodowanej niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji. Art. 52. 1. Członkowie organów depozytariusza i jego pracownicy nie mogą być członkami władz towarzystwa. 2. Depozytariusz nie może być akcjonariuszem towarzystwa zarządzającego funduszem inwestycyjnym, którego aktywa przechowuje. Art. 53. 1. Umowa o przechowywanie aktywów funduszu określa szczegółowe obowiązki depozytariusza i funduszu inwestycyjnego, sposób ich wykonywania, a także wynagrodzenie depozytariusza, sposób kalkulacji kosztów obciążających fundusz, oraz wskazuje osoby wyznaczone przez depozytariusza do wykonywania umowy. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, nie może ograniczyć obowiązków depozytariusza określonych w ustawie. Art. 54. 1. Depozytariusz odpowiada za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków określonych w art. 51 ust. 1 i 4. 2. Odpowiedzialność depozytariusza nie może być wyłączona lub ograniczona ani w umowie o przechowywanie aktywów funduszu, ani z tego powodu, że przechowywanie części lub całości aktywów funduszu depozytariusz zlecił innemu podmiotowi, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1. Art. 55. Fundusz inwestycyjny lub depozytariusz może rozwiązać umowę o przechowywanie aktywów funduszu, za wypowiedzeniem, w terminie nie krótszym niż sześć miesięcy. O wypowiedzeniu umowy wypowiadający zawiadamia niezwłocznie Komisję. Art. 56. 1. Jeżeli depozytariusz nie wykonuje obowiązków określonych w umowie o przechowywanie aktywów funduszu albo wykonuje je nienależycie: 1) fundusz inwestycyjny wypowiada umowę i niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję, 2) Komisja może nakazać funduszowi inwestycyjnemu zmianę depozytariusza. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, wypowiedzenie może nastąpić w terminie krótszym niż sześć miesięcy. Art. 57. W przypadku otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości depozytariusza, fundusz inwestycyjny niezwłocznie dokonuje zmiany depozytariusza. Przepisu art. 55 zdanie pierwsze nie stosuje się. Art. 58. 1. Zmiana depozytariusza jest dokonywana w sposób zapewniający nieprzerwane wykonywanie obowiązków określonych w art. 51 ust. 1. 2. Depozytariusz, z którym rozwiązano umowę, jest obowiązany wydać depozytariuszowi, z którym fundusz inwestycyjny zawarł umowę, przechowywane aktywa funduszu inwestycyjnego oraz dokumenty związane z wykonywaniem obowiązków określonych w ust. 1 w terminach uzgodnionych przez strony, jednakże bez zbędnej zwłoki. Art. 59. Przechowywane przez depozytariusza aktywa funduszu inwestycyjnego albo wpłaty dokonane na rachunek, o którym mowa w art. 22 ust. 1, nie mogą być przedmiotem egzekucji kierowanej przeciwko depozytariuszowi lub podmiotom, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, nie wchodzą do masy upadłości depozytariusza lub tych podmiotów i nie mogą być objęte postępowaniem układowym. Rozdział 5 Fundusze inwestycyjne otwarte Art. 60. Fundusz inwestycyjny otwarty zbywa jednostki uczestnictwa i dokonuje ich odkupienia na żądanie uczestnika funduszu. Z chwilą odkupienia jednostki uczestnictwa są umarzane z mocy prawa. Art. 61. 1. Jednostki uczestnictwa danego funduszu inwestycyjnego otwartego reprezentują jednakowe prawa majątkowe. 2. Jednostka uczestnictwa nie może być zbyta przez uczestnika na rzecz osób trzecich. 3. Jednostka uczestnictwa podlega dziedziczeniu. 4. Wierzytelność, której przedmiotem jest odkupienie jednostki uczestnictwa, może być przedmiotem zastawu, jednakże zaspokojenie się z tej wierzytelności może być dokonane wyłącznie przez jej odkupienie przez fundusz. Art. 62. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty zbywa i odkupuje jednostki uczestnictwa z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na dwa tygodnie. 2. Statut funduszu inwestycyjnego może określać wartość aktywów netto, po której przekroczeniu fundusz może zawiesić zbywanie jednostek uczestnictwa. W takim przypadku statut funduszu określi warunki wznowienia zbywania jednostek uczestnictwa. Art. 63. Z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż w każdym dniu zbywania lub odkupywania jednostek uczestnictwa, fundusz inwestycyjny otwarty dokonuje: 1) wyceny aktywów funduszu, 2) ustalenia wartości aktywów netto, 3) ustalenia ceny zbycia i odkupienia jednostek uczestnictwa. Art. 64. Jednostki uczestnictwa są zbywane i odkupywane po cenie wynikającej z podzielenia wartości aktywów netto funduszu przez liczbę jednostek ustaloną na podstawie rejestru uczestników funduszu w dniu wyceny, odpowiednio powiększonej lub pomniejszonej o opłaty, o których mowa w art. 26 ust. 4. Art. 65. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty prowadzi rejestr uczestników funduszu. 2. Rejestr uczestników funduszu zawiera w szczególności: 1) dane identyfikujące uczestnika funduszu, 2) liczbę jednostek uczestnictwa należących do uczestnika, 3) datę nabycia, liczbę i cenę nabycia jednostki uczestnictwa, 4) datę odkupienia, liczbę odkupionych jednostek oraz kwotę wypłaconą uczestnikowi za odkupione jednostki, 5) datę oraz kwotę dochodów funduszu wypłaconych uczestnikowi, 6) informacje o pełnomocnictwach udzielonych lub odwołanych przez uczestnika funduszu. Art. 66. 1. Osobom, które dokonały wpłaty na jednostki uczestnictwa, fundusz jest obowiązany zbyć liczbę jednostek ustaloną zgodnie z art. 64. 2. Zbycie jednostek uczestnictwa następuje w chwili wpisania do rejestru uczestników funduszu liczby jednostek uczestnictwa nabytych przez uczestnika za dokonaną wpłatę. 3. Statut funduszu inwestycyjnego może określać minimalna kwotę, za jaką jednorazowo można nabyć jednostki uczestnictwa. Art. 67. 1. Od uczestników, którzy zażądali odkupienia jednostek uczestnictwa, fundusz jest obowiązany odkupić te jednostki po cenie ustalonej zgodnie z art. 64. 2. Odkupienie jednostek uczestnictwa następuje w chwili wpisania do rejestru uczestników funduszu liczby odkupionych jednostek uczestnictwa i kwoty należnej uczestnikowi z tytułu odkupienia tych jednostek. 3. Fundusz niezwłocznie dokonuje wypłaty kwoty, o której mowa w ust. 2, w sposób określony w statucie funduszu. 4. Jeżeli w okresie dwóch tygodni suma wartości odkupionych przez fundusz jednostek uczestnictwa oraz jednostek, których odkupienia zażądano, stanowi kwotę przekraczającą 10% wartości aktywów funduszu, fundusz może zawiesić odkupywanie jednostek uczestnictwa na dwa tygodnie. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję: 1) odkupywanie jednostek uczestnictwa może zostać zawieszone na okres nie przekraczający dwóch miesięcy, 2) w okresie nie przekraczającym sześciu miesięcy, przy zastosowaniu proporcjonalnej redukcji lub przy dokonywaniu wypłat z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa, fundusz może odkupywać jednostki uczestnictwa w ratach. Art. 68. 1. Statut określi terminy, w jakich najpóźniej nastąpi: 1) zbycie przez fundusz jednostek uczestnictwa po dokonaniu wpłaty na te jednostki, 2) odkupienie przez fundusz jednostek uczestnictwa po zgłoszeniu żądania ich odkupienia. 2. Terminy, o których mowa w ust. 1, nie mogą być dłuższe niż siedem dni. Art. 69. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty, niezwłocznie po dokonaniu zbycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa, doręcza uczestnikowi funduszu pisemne potwierdzenie. 2. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) dane identyfikujące uczestnika funduszu, 2) nazwę funduszu, 3) datę zbycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa, 4) liczbę zbytych lub odkupionych jednostek uczestnictwa i ich wartość, 5) liczbę jednostek uczestnictwa posiadanych przez uczestnika po zbyciu lub odkupieniu jednostek uczestnictwa. Art. 70. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 73, może lokować aktywa funduszu wyłącznie w: 1) papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na giełdzie papierów wartościowych lub na regulowanym rynku pozagiełdowym, który działa regularnie i do którego dostęp nie jest ograniczony oraz jest uznany przez właściwy organ za spełniający warunki określone przepisami prawa, z wyjątkiem wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754), 2) papiery wartościowe dopuszczone do obrotu publicznego nabywane w obrocie pierwotnym lub pierwszej ofercie publicznej, o ile warunki emisji lub pierwszej oferty publicznej zakładają złożenie wniosku o dopuszczenie do obrotu, o którym mowa w pkt 1, oraz gdy dopuszczenie do obrotu jest zapewnione w okresie nie dłuższym niż jeden rok od dnia emisji, pod warunkiem że statut funduszu zezwala na dokonywanie takich lokat, z wyjątkiem wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 3) papiery wartościowe, inne niż określone w pkt 1 i 2, lub wierzytelności pieniężne o terminie wymagalności nie dłuższym niż rok, pod warunkiem że są one zbywalne i ich wartość rynkowa może być ustalona w każdym czasie (nie rzadziej jednak niż w dniu wyceny), z tym że łączna wartość tych lokat nie może przewyższyć 10% wartości aktywów funduszu. 2. Lokowanie w papiery wartościowe, które są w obrocie na giełdzie lub oficjalnie uznanym regulowanym rynku pozagiełdowym, oraz w papiery wartościowe, których dopuszczenie do takiego obrotu jest zapewnione, w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska lub państwo należące do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) wymaga uzyskania zezwolenia Komisji na dokonywanie lokat na określonej giełdzie lub rynku. Nie uchybia to przepisom Prawa dewizowego. Art. 71. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty nie może lokować więcej niż 5% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot i w wierzytelności wobec tego podmiotu. 2. Fundusz inwestycyjny otwarty może lokować do 10% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot i w wierzytelności wobec tego podmiotu, jeżeli łączna wartość takich lokat nie przekroczy 40% wartości aktywów funduszu oraz gdy statut funduszu to przewiduje. Art. 72. 1. Do lokat w papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski nie stosuje się ograniczeń, o których mowa w art. 71. 2. Ograniczeń, o których mowa w art. 71, nie stosuje się również do lokat w papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez państwa należące do OECD oraz międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub przynajmniej jedno z państw należących do OECD. 3. Jeżeli lokaty, o których mowa w ust. 1 lub 2, nie spełniają warunków określonych w art. 71, powinny być dokonywane w papiery wartościowe co najmniej sześciu różnych emisji, z tym że wartość lokaty w papiery żadnej z tych emisji nie może przewyższać 30% wartości aktywów funduszu. 4. Lokaty, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonywane w papiery wartościowe jednego emitenta lub gwarantowane przez jeden podmiot nie mogą przewyższać 35% wartości aktywów funduszu, chyba że statut funduszu na to zezwala i wskazuje tego emitenta lub gwaranta. Art. 73. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty, z zastrzeżeniem ust. 4, może nabywać jednostki uczestnictwa w innych funduszach inwestycyjnych otwartych mających siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Fundusz inwestycyjny otwarty może lokować swoje aktywa w tytuły uczestnictwa emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę za granicą, jeżeli instytucje te oferują publicznie tytuły uczestnictwa i umarzają je na żądanie uczestnika oraz jeżeli stosują ograniczenia inwestycyjne co najmniej takie, jak określone w rozdziale 5. 3. Łączna wartość lokat, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może przewyższać 5% wartości aktywów funduszu. 4. Fundusz inwestycyjny otwarty może nabywać jednostki uczestnictwa innych funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez to samo towarzystwo wyłącznie w przypadku, gdy fundusze te specjalizują się w inwestycjach na określonym obszarze geograficznym lub w określonej branży albo sektorze gospodarczym i możliwość nabywania jednostek uczestnictwa w takich funduszach jest wskazana w statucie funduszu. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, towarzystwo nie może pobierać wynagrodzenia ani obciążać funduszu kosztami związanymi z lokowaniem aktywów funduszu w jednostki uczestnictwa. Art. 74. Fundusz inwestycyjny może zawierać umowy, których przedmiotem są papiery wartościowe i prawa majątkowe, z innym funduszem zarządzanym przez to samo towarzystwo. Fundusz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić Komisję o istotnych warunkach zawartej umowy. Art. 75. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty nie może nabyć papierów wartościowych dających więcej niż 10% głosów w którymkolwiek organie emitenta tych papierów. 2. W przypadku gdy papiery wartościowe nabyte przez fundusze zarządzane przez to samo towarzystwo dawałyby więcej niż 10% głosów w organach emitenta, fundusze te mogą wykonywać prawo głosu z papierów wartościowych dających łącznie 10% głosów. Art. 76. 1. Czynności prawne dokonane z naruszeniem ograniczeń określonych w art. 71 ust. 1 lub ust. 2, art. 72 ust. 3 lub ust. 4, art. 73 ust. 3 oraz art. 75 ust. 1 są ważne. 2. Jeżeli fundusz inwestycyjny otwarty przekroczy ograniczenia określone w przepisach wymienionych w ust. 1, jest obowiązany do dostosowania, w ciągu sześciu miesięcy, stanu swoich aktywów do wymagań określonych w ustawie, uwzględniając należycie interesy uczestników funduszu. Art. 77. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty nie może: 1) zobowiązywać się do przeniesienia praw, które w chwili zawarcia umowy jeszcze nie zostały przez fundusz nabyte, chyba że ma roszczenie o nabycie takich praw, z zastrzeżeniem art. 76, 2) udzielać pożyczek, gwarancji i poręczeń, z zastrzeżeniem art. 70. 2. Fundusz inwestycyjny otwarty, z zastrzeżeniem ust. 3, nie może: 1) lokować aktywów funduszu w papiery wartościowe i wierzytelności towarzystwa zarządzającego tym funduszem, jego akcjonariuszy oraz podmiotów pozostających z nimi w stosunku zależności lub dominacji, w rozumieniu przepisów Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 2) zawierać umów, których przedmiotem są papiery wartościowe i wierzytelności pieniężne o terminie wymagalności nie dłuższym niż rok, z: a) członkami organów towarzystwa, b) osobami zatrudnionymi w towarzystwie, c) osobami wyznaczonymi przez depozytariusza do wykonywania obowiązków określonych w umowie o przechowywanie aktywów funduszu, d) osobami pozostającymi z osobami wymienionymi w lit. a)-c) w związku małżeńskim, e) osobami, z którymi osoby wymienione w lit. a)-c) łączy stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia włącznie, 3) zawierać umów, których przedmiotem są papiery wartościowe i prawa majątkowe, z akcjonariuszami: a) towarzystwa, b) depozytariusza, c) podmiotów pozostających z towarzystwem lub depozytariuszem w stosunku zależności lub dominacji w rozumieniu przepisów Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 3. Komisja może zezwolić na dokonanie czynności prawnych, o których mowa w ust. 2, pod warunkiem że nie będzie to naruszało interesów uczestników funduszu. Art. 78. Fundusz inwestycyjny otwarty może zaciągać, wyłącznie w bankach, pożyczki i kredyty, o terminie spłaty do roku, w łącznej wysokości nie przekraczającej 10% wartości aktywów funduszu w chwili zaciągania tych pożyczek i kredytów. Art. 79. Fundusz inwestycyjny otwarty utrzymuje, wyłącznie w zakresie niezbędnym do zaspokojenia bieżących zobowiązań funduszu, część swoich aktywów na rachunkach bankowych. Art. 80. 1. Fundusz inwestycyjny otwarty może zawierać umowy mające za przedmiot papiery wartościowe wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, inne prawa pochodne z praw majątkowych będących przedmiotem lokat oraz transakcje terminowe wyłącznie dla ograniczenia ryzyka inwestycyjnego i przy uwzględnieniu celu inwestycyjnego funduszu. 2. Rada Ministrów, na wniosek Przewodniczącego Komisji, w drodze rozporządzenia, może ograniczyć możliwości zawierania umów, o których mowa w ust. 1. Art. 81. Minister Finansów, w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia, jaką część aktywów funduszu inwestycyjnego otwartego mogą stanowić papiery wartościowe i wierzytelności objęte lub nabyte poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 82. W przypadku papierów wartościowych emitowanych za granicą pojęcie "papiery wartościowe" ma w ustawie takie znaczenie, jakie nadają mu przepisy państwa, w którym zostały wyemitowane. Rozdział 6 Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte Art. 83. Do specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych stosuje się przepisy o funduszach inwestycyjnych otwartych, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 84. 1. Statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego może stanowić, że uczestnikami funduszu mogą zostać podmioty określone w statucie lub takie, które spełniają warunki określone w statucie. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego może także określać warunki, w jakich uczestnik może żądać odkupienia jednostki uczestnictwa przez fundusz, w tym w szczególności termin, w którym uczestnik powinien zgłosić zamiar żądania odkupienia jednostki uczestnictwa, lub termin, w którym nastąpi wypłata kwoty z tytułu odkupienia tych jednostek. 3. Jeżeli statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego przewiduje, że jego uczestnikami mogą być osoby prawne, fundusz może, przy dokonywaniu lokat aktywów, stosować ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego mieszanego, o ile jego statut tak stanowi. Art. 85. 1. Statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego może przewidywać utworzenie rady inwestorów jako organu kontrolnego. 2. Tryb działania rady inwestorów określa statut funduszu oraz regulamin przyjęty przez radę. 3. Rada inwestorów kontroluje realizację celu inwestycyjnego funduszu i polityki inwestycyjnej oraz stosowanie ograniczeń inwestycyjnych. W tym celu rada inwestorów może przeglądać księgi i dokumenty funduszu oraz żądać wyjaśnień od towarzystwa. 4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizowaniu celu inwestycyjnego, polityki inwestycyjnej lub stosowaniu ograniczeń inwestycyjnych, rada inwestorów wzywa towarzystwo do niezwłocznego usunięcia nieprawidłowości oraz zawiadamia o nich Komisję. 5. Rada inwestorów może postanowić o rozwiązaniu funduszu, o ile statut tak stanowi. Uchwała w tej sprawie może być powzięta, jeżeli głosy za powzięciem uchwały oddali uczestnicy reprezentujący łącznie co najmniej 50% ogólnej liczby jednostek uczestnictwa danego funduszu. Art. 86. 1. W skład rady inwestorów może wchodzić uczestnik funduszu reprezentujący ponad 5% ogólnej liczby jednostek uczestnictwa w danym funduszu, który wyraża zgodę na udział w radzie. Fundusz niezwłocznie zawiadamia uczestnika o spełnieniu przez niego tego warunku. Rada inwestorów rozpoczyna działalność, gdy co najmniej trzech inwestorów spełnia powyższe warunki. 2. Członkostwo w radzie inwestorów ustaje z dniem złożenia rezygnacji lub z dniem zawiadomienia inwestora o posiadaniu przez niego jednostek uczestnictwa w liczbie mniejszej niż wymagana w ust. 1. 3. Uprawnienia i obowiązki wynikające z członkostwa w radzie inwestorów uczestnik wykonuje osobiście. Każda jednostka uczestnictwa posiadana przez członka rady daje prawo do jednego głosu w radzie. Uchwały rady są podejmowane bezwzględną większością głosów. Art. 87. Statut funduszu może zezwolić na dokonywanie wpłat papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, które uczestnicy nabyli na zasadach preferencyjnych lub nieodpłatnie, zgodnie z odrębnymi przepisami. W takim przypadku przepisu art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi nie stosuje się. Rozdział 7 Fundusze inwestycyjne zamknięte Art. 88. Fundusz inwestycyjny zamknięty emituje certyfikaty inwestycyjne. Fundusz inwestycyjny zamknięty nie może nabywać certyfikatów inwestycyjnych, które wyemitował. Art. 89. 1. Certyfikat inwestycyjny jest papierem wartościowym na okaziciela. 2. Certyfikat inwestycyjny jest niepodzielny. 3. Certyfikaty inwestycyjne danego funduszu reprezentują jednakowe prawa majątkowe. 4. Certyfikaty inwestycyjne umarza się wyłącznie w przypadkach przewidzianych w ustawie. Art. 90. Do dopuszczenia certyfikatów inwestycyjnych do publicznego obrotu i do obrotu tymi certyfikatami stosuje się przepisy prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi , o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 91. Wydanie przez Komisję zezwolenia na utworzenie funduszu inwestycyjnego zamkniętego jest równoznaczne z dopuszczeniem pierwszej emisji certyfikatów inwestycyjnych do obrotu publicznego. Art. 92. Fundusz inwestycyjny zamknięty dokonuje wyceny aktywów funduszu i ustala wartość aktywów netto oraz wartość aktywów netto przypadającą na certyfikat inwestycyjny z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na sześć miesięcy, oraz na siedem dni przed rozpoczęciem zbywania certyfikatów kolejnej emisji. Art. 93. Cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych drugiej i następnych emisji nie może być niższa niż wartość aktywów netto funduszu przypadająca na certyfikat inwestycyjny według ostatniej wyceny aktywów poprzedzającej emisję. Cena certyfikatu może być powiększona o opłatę, o której mowa w art. 26 ust. 4. Art. 94. 1. Fundusz inwestycyjny zamknięty prowadzi rejestr certyfikatów inwestycyjnych. 2. Rejestr certyfikatów inwestycyjnych zawiera w szczególności: 1) datę każdej emisji, liczbę oferowanych certyfikatów oraz wartość emisji, 2) liczbę certyfikatów każdej emisji zbytych uczestnikom funduszu, cenę certyfikatu oraz łączną wartość wpłat za certyfikaty danej emisji. Art. 95. 1. Osobom, które dokonały wpłaty na certyfikaty inwestycyjne, fundusz inwestycyjny zamknięty jest obowiązany zbyć certyfikaty według ceny określonej zgodnie z art. 93, na warunkach i w sposób określony w statucie funduszu i w prospekcie emisyjnym. 2. Zbycie, o którym mowa w ust. 1, następuje w chwili wpisania certyfikatu objętego przez uczestnika na jego rachunek papierów wartościowych. 3. Statut funduszu może określać minimalną kwotę, za jaką jednorazowo można nabyć certyfikaty inwestycyjne. Art. 96. 1. Emisja certyfikatów inwestycyjnych jest zamknięta po dokonaniu wpłat na wszystkie wyemitowane certyfikaty lub po upływie terminu określonego w prospekcie emisyjnym, nie dłuższego jednak niż sześć miesięcy od rozpoczęcia przyjmowania wpłat na certyfikaty, w odniesieniu zaś do pierwszej emisji - nie dłuższego niż cztery miesiące. 2. Kolejna emisja certyfikatów inwestycyjnych jest możliwa po zamknięciu poprzedniej emisji. Art. 97. 1. Fundusz inwestycyjny zamknięty jest obowiązany w ciągu siedmiu dni od dnia wpisania funduszu do rejestru funduszy inwestycyjnych oraz od dnia zamknięcia każdej kolejnej emisji certyfikatów do złożenia wniosku o dopuszczenie certyfikatów inwestycyjnych do obrotu na rynku giełdowym lub regulowanym rynku pozagiełdowym. 2. Komisja może przedłużyć termin określony w ust. 1 o siedem dni na uzasadniony wniosek funduszu inwestycyjnego. Art. 98. 1. Fundusz inwestycyjny zamknięty, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, może lokować aktywa w: 1) papiery wartościowe, 2) wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności wobec osób fizycznych, 3) udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, 4) waluty, 5) prawa pochodne od praw majątkowych będących przedmiotem lokat, 6) transakcje terminowe - pod warunkiem że są zbywalne. 2. Papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot, wierzytelności wobec tego podmiotu i udziały w tym podmiocie nie mogą stanowić łącznie więcej niż 10% wartości aktywów funduszu. 3. Waluta jednego państwa nie może stanowić więcej niż 10% wartości aktywów funduszu. 4. Ograniczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, nie stosuje się do papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, państwa należące do OECD albo międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub przynajmniej jedno z państw należących do OECD. 5. Do lokat funduszu inwestycyjnego zamkniętego stosuje się przepisy art. 77 ust. 2 i 3. Art. 99. Fundusz inwestycyjny zamknięty może zaciągać, wyłącznie w bankach, pożyczki i kredyty o łącznej wysokości nie przekraczającej 50% wartości aktywów funduszu w chwili ich zaciągania. Art. 100. 1. Czynności prawne dokonane z naruszeniem ograniczeń, o których mowa w art. 98 ust. 1-3 i ust. 5, są ważne. 2. Jeżeli fundusz inwestycyjny zamknięty przekroczy ograniczenie określone w przepisach wymienionych w ust. 1, jest obowiązany do stosowania, w ciągu sześciu miesięcy, stanu swoich aktywów do wymagań określonych w tych przepisach, uwzględniając należycie interes uczestników funduszu. Art. 101. 1. W funduszu inwestycyjnym zamkniętym działa rada inwestorów jako organ kontrolny. 2. Do rady, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 85 i 86. Art. 102. Minister Finansów, w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia, jaką część aktywów funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą stanowić papiery wartościowe i wierzytelności objęte lub nabyte poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 8 Fundusze inwestycyjne mieszane Art. 103. Fundusz inwestycyjny mieszany emituje certyfikaty inwestycyjne i dokonuje ich wykupienia na żądanie uczestnika funduszu. Z chwilą wykupienia przez fundusz certyfikaty inwestycyjne są umarzane z mocy prawa. Art. 104. 1. Certyfikaty inwestycyjne są wykupywane przez fundusz z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz w roku. 2. Statut funduszu inwestycyjnego mieszanego określi terminy i sposób dokonywania ogłoszeń o wykupie certyfikatów inwestycyjnych. Art. 105. Do certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusz inwestycyjny mieszany stosuje się przepis art. 89. Art. 106. Fundusz inwestycyjny mieszany nie może nabywać certyfikatów inwestycyjnych, które wyemitował. Wyjątek stanowi wykupienie certyfikatów inwestycyjnych na żądanie uczestnika. Art. 107. 1. Do emisji certyfikatów inwestycyjnych stosuje się przepisy art. 91, 96 i 97. 2. Do dopuszczenia certyfikatów inwestycyjnych do publicznego obrotu i obrotu tymi certyfikatami stosuje się przepisy prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 108. Fundusz inwestycyjny mieszany dokonuje wyceny swoich aktywów i ustala wartość aktywów netto przypadającą na certyfikat inwestycyjny: 1) z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na trzy miesiące, 2) na siedem dni przed rozpoczęciem przyjmowania wpłat na certyfikaty kolejnej emisji, 3) na siedem dni przed dniem wykupywania certyfikatów, 4) w dniu zbywania certyfikatów, 5) w dniu wykupywania certyfikatów. Art. 109. 1. Cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych drugiej i następnej emisji jest równa wartości aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia zbywania certyfikatów. Cena certyfikatu może być powiększona o opłatę, o której mowa w art. 26 ust. 4. 2. Cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych jest równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupienia. Cena ta może być pomniejszona o opłatę, o której mowa w art. 26 ust. 4. Art. 110. 1. Fundusz inwestycyjny mieszany prowadzi rejestr certyfikatów inwestycyjnych. 2. Rejestr certyfikatów inwestycyjnych zawiera w szczególności: 1) datę każdej emisji, liczbę oferowanych certyfikatów oraz wartość emisji, 2) liczbę certyfikatów każdej emisji zbytych uczestnikom funduszu, cenę certyfikatu oraz łączną wartość wpłat za certyfikaty danej emisji, 3) datę emisji i liczbę certyfikatów umorzonych z mocy prawa w wyniku ich wykupienia przez fundusz. Art. 111. 1. Osobom, które dokonały wpłaty na certyfikaty inwestycyjne, fundusz jest zobowiązany zbyć certyfikaty według ceny ustalonej zgodnie z art. 109 ust. 1, na warunkach i w sposób określony w statucie funduszu i prospekcie emisyjnym. 2. Zbycie, o którym mowa w ust. 1, następuje w chwili wpisania certyfikatów inwestycyjnych objętych przez uczestnika na jego rachunek papierów wartościowych. 3. Statut funduszu może określać minimalną kwotę, za jaką jednorazowo można nabyć certyfikaty inwestycyjne. Art. 112. 1. Od uczestników, którzy zażądali wykupienia certyfikatów inwestycyjnych, fundusz jest obowiązany wykupić te certyfikaty po cenie ustalonej zgodnie z art. 109 ust. 2. 2. Wykupienie certyfikatu inwestycyjnego następuje w chwili wykreślenia certyfikatu z rachunku papierów wartościowych uczestnika. 3. Fundusz niezwłocznie dokonuje wypłaty kwoty, o której mowa w ust. 1, w sposób określony w statucie funduszu. Art. 113. 1. Fundusz inwestycyjny mieszany może lokować aktywa w: 1) papiery wartościowe, z wyjątkiem wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 2) wierzytelności pieniężne o terminie wymagalności nie dłuższym niż rok, 3) udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, 4) waluty - pod warunkiem że są one zbywalne i ich wartość może być ustalona nie rzadziej niż w każdym dniu wyceny aktywów funduszu. 2. Lokowanie w papiery wartościowe lub wierzytelności w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska lub państwo należące do OECD wymaga uzyskania zezwolenia Komisji na dokonywanie lokat. Nie uchybia to przepisom Prawa dewizowego. Art. 114. 1. Fundusz inwestycyjny mieszany może dokonywać lokat, o których mowa w art. 113 ust. 1, pod warunkiem, że nie więcej niż 5% wartości jego aktywów będą stanowiły: 1) papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot, wierzytelności wobec tego podmiotu lub udziały w tym podmiocie, 2) waluta jednego państwa. 2. Jeżeli statut funduszu tak stanowi, fundusz inwestycyjny mieszany może lokować do 10% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe i prawa, o których mowa w ust. 1 pkt 1, albo w waluty jednego państwa. Łączna wartość takich lokat nie może przekroczyć 40% wartości aktywów funduszu. Art. 115. 1. Do lokat w papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski nie stosuje się ograniczeń, o których mowa w art. 114. 2. Ograniczeń, o których mowa w art. 114, nie stosuje się również do lokat w papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez państwa należące do OECD albo międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub przynajmniej jedno z państw należących do OECD, o ile Komisja na to zezwoli. Nie uchybia to przepisom Prawa dewizowego. 3. Jeżeli lokaty, o których mowa w ust. 1 i 2, nie spełniają warunków określonych w art. 114, powinny być dokonywane w papiery wartościowe co najmniej sześciu różnych emisji, z tym że wartość lokaty w papiery żadnej z tych emisji nie może przewyższać 30% wartości aktywów funduszu. 4. Lokaty, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonywane w papiery wartościowe jednego emitenta lub gwarantowane przez jeden podmiot, nie mogą przewyższać 35% wartości aktywów funduszu, chyba że statut funduszu na to zezwala i wskazuje tego emitenta lub gwaranta. Art. 116. 1. Fundusz inwestycyjny mieszany może nabywać jednostki uczestnictwa w innych funduszach inwestycyjnych lub tytuły uczestnictwa emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania, mające siedzibę za granicą. 2. Jeżeli fundusz inwestycyjny mieszany jest jednym z wielu funduszy zarządzanych przez jedno towarzystwo, może on nabywać jednostki uczestnictwa innych funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez to samo towarzystwo, gdy możliwość nabywania jednostek uczestnictwa w takich funduszach jest w sposób wyraźny określona w statucie funduszu. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, towarzystwo nie może pobierać wynagrodzenia ani obciążać funduszu kosztami związanymi z lokowaniem aktywów funduszu w jednostki uczestnictwa tych funduszy. Art. 117. 1. Czynności prawne dokonane z naruszeniem ograniczeń określonych w art. 114 i w art. 115 ust. 3 lub ust. 4 są ważne. 2. Jeżeli fundusz inwestycyjny mieszany przekroczy ograniczenia określone w przepisach wymienionych w ust. 1, jest obowiązany do dostosowania w ciągu sześciu miesięcy stanu swoich aktywów do wymagań określonych w ustawie, uwzględniając należycie interes uczestników funduszu. Art. 118. Do funduszu inwestycyjnego mieszanego przepisy art. 77 stosuje się odpowiednio. Art. 119. Fundusz inwestycyjny mieszany może zaciągać, wyłącznie w bankach, pożyczki i kredyty o łącznej wysokości nie przekraczającej 30% wartości aktywów funduszu w chwili ich zaciągania. Art. 120. 1. Jeżeli statut funduszu inwestycyjnego mieszanego tak stanowi, fundusz może dokonywać lokat w papiery wartościowe wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, inne prawa pochodne od praw majątkowych będących przedmiotem lokat oraz transakcje terminowe, przy uwzględnieniu celu inwestycyjnego funduszu. 2. Rada Ministrów, na wniosek Przewodniczącego Komisji, w drodze rozporządzenia, może ograniczyć możliwości zawierania umów, o których mowa w ust. 1. Art. 121. Minister Finansów, w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji, może określić, w drodze rozporządzenia, jaką część aktywów funduszu inwestycyjnego mieszanego mogą stanowić papiery wartościowe i wierzytelności objęte lub nabyte poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 9 Obowiązki informacyjne funduszy inwestycyjnych i nadzór Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Art. 122. Fundusz inwestycyjny otwarty ma obowiązek ogłaszania prospektów informacyjnych we wskazanym w statucie dzienniku o zasięgu krajowym. Art. 123. Fundusz inwestycyjny zamknięty i fundusz inwestycyjny mieszany publikują w sposób określony przepisami prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi prospekty emisyjne wraz ze statutem funduszu. Art. 124. 1. Prospekt informacyjny funduszu inwestycyjnego otwartego powinien zawierać statut funduszu oraz wszelkie informacje niezbędne do oceny ryzyka inwestycyjnego. 2. Rada Ministrów, na wniosek Przewodniczącego komisji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt informacyjny. Art. 125. 1. Przy zbywaniu jednostek uczestnictwa fundusz inwestycyjny otwarty udostępnia roczne i półroczne sprawozdania finansowe oraz prospekt informacyjny funduszu. 2. Fundusz inwestycyjny otwarty jest obowiązany doręczyć uczestnikowi funduszu, na jego żądanie, roczne i półroczne sprawozdania oraz prospekt informacyjny. 3. Fundusz inwestycyjny otwarty przekazuje Komisji, roczne i półroczne sprawozdania oraz prospekty informacyjne niezwłocznie po ich sporządzeniu. Art. 126. Fundusz inwestycyjny ma obowiązek ogłaszać, w sposób określony w statucie, cenę zbywania i odkupywania lub wykupywania jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych, niezwłocznie po jej ustaleniu. Art. 127. 1. Towarzystwo i fundusz inwestycyjny mają obowiązek dostarczania Komisji okresowych sprawozdań oraz bieżących informacji dotyczących ich działalności i sytuacji finansowej. 2. Rada Ministrów, na wniosek Przewodniczącego Komisji, określi, w drodze rozporządzenia, zakres sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, oraz terminy ich dostarczania. Art. 128. 1. Osoba upoważniona przez Przewodniczącego Komisji ma prawo wstępu do pomieszczeń: 1) towarzystwa - w celu sprawdzenia, czy jego działalność jest zgodna z prawem i statutem, 2) depozytariusza - w celu sprawdzenia, czy jego działalność w zakresie wykonywania obowiązków depozytariusza jest zgodna z prawem i umową, o której mowa w art. 50, 3) podmiotu, o którym mowa w art. 26 ust. 2 - w celu sprawdzenia, czy jego działalność w zakresie pośrednictwa w zbywaniu jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych jest zgodna z prawem, umową zawartą z funduszem i zgodą wydaną przez komisję. 2. Kontrolujący ma prawo: 1) wglądu do ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji, 2) żądania sporządzenia, na koszt kontrolowanego, kopii tych dokumentów i nośników informacji, 3) żądania udzielenia informacji lub wyjaśnień przez pracowników kontrolowanych podmiotów. 3. Towarzystwo jest obowiązane zapewnić kontrolującemu dostęp do wszystkich ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji związanych z działalnością towarzystwa, które są przechowywane u osób trzecich w związku z powierzeniem im niektórych czynności na podstawie odrębnych umów. 4. Upoważnienie Przewodniczącego Komisji określa zakres kontroli. 5. Kontrolujący sporządza protokół z dokonanych czynności. 6. Komisja zawiadamia kontrolowany podmiot o stwierdzonych nieprawidłowościach i wyznacza termin ich usunięcia. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, Komisja może nałożyć na kontrolowany podmiot karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. Art. 129. W przypadku przeprowadzania postępowania kontrolnego w towarzystwie lub funduszu inwestycyjnym w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izby Kontroli, kontrolerzy mają dostęp do tajemnicy zawodowej na podstawie odrębnego upoważnienia Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Art. 130. 1. Informacje o funduszu inwestycyjnym publikowane przez towarzystwo, w tym informacje reklamowe, powinny rzetelnie przedstawiać sytuację finansową funduszu oraz ryzyko związane z uczestnictwem w funduszu. 2. Jeżeli Komisja stwierdzi, że publikacje, o których mowa w ust. 1, wprowadzają lub mogą wprowadzić w błąd, może zakazać ich ogłaszania i nakazać ogłoszenie odpowiednich sprostowań w wyznaczonym terminie. 3. Jeżeli zakaz lub nakaz nie zostanie wykonany, Komisja nakłada na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. W takim wypadku Komisja dokona ogłoszenia odpowiednich sprostowań na koszt towarzystwa. Art. 131. 1. W uzasadnionych przypadkach Komisja może nakazać funduszowi inwestycyjnemu zmianę osób, o których mowa w art. 17 pkt 4, 6 i 7, wyznaczając termin na dokonanie tej zmiany. 2. Jeżeli zmiana, o której mowa w ust. 1, nie zostanie dokonana w określonym terminie, Komisja może nałożyć na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. 3. Jeżeli mimo nałożenia kary pieniężnej zmiana nie zostanie dokonana, Komisja może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa. W takim przypadku stosuje się przepis art. 48. Art. 132. Depozytariusz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić Komisję, że fundusz działa z naruszeniem prawa lub nienależycie uwzględnia interes uczestników funduszu. Art. 133. 1. Jeżeli towarzystwo lub depozytariusz nie wypełniają określonych w ustawie obowiązków przekazywania informacji Komisji lub uczestnikom funduszu, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. 2. Jeżeli fundusz inwestycyjny nie przestrzega przepisów ustawy lub statutu, określających zasady inwestowania, lub nie wykona obowiązku określonego w art. 76 ust. 2, art. 97 ust. 1, art. 100 ust. 2 lub art. 117 ust. 2, Komisja może nałożyć na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 100 000 zł. Art. 134. W sprawach cywilnych z zakresu tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych Przewodniczącemu Komisji przysługują uprawnienia prokuratora wynikające z właściwych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 135. 1. Udzielenie zezwolenia przewidzianego w ustawie podlega stałej opłacie w wysokości nie większej niż równowartość 4 500 ECU, ustalanej przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 2. Przeznaczenie i rozdysponowanie wpływów z opłat, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie i na zasadach określonych w art. 21 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 3. Minister Finansów w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji określa, w drodze rozporządzenia, wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy uiszczania opłat określonych w ust. 1. Rozdział 10 Przejęcie, przekształcenie i likwidacja funduszu inwestycyjnego Art. 136. 1. Towarzystwo może na podstawie umowy zawartej z innym towarzystwem będącym organem funduszu inwestycyjnego przejąć zarządzanie tym funduszem. 2. Towarzystwo przejmujące zarządzanie wstępuje w prawa i obowiązki towarzystwa będącego dotychczas organem funduszu. Postanowienia umowy wyłączające przejęcie określonych obowiązków są bezskuteczne wobec osób trzecich. Art. 137. 1. Fundusz inwestycyjny zamknięty może zostać przekształcony w fundusz inwestycyjny mieszany. 2. Fundusz inwestycyjny mieszany może zostać przekształcony w fundusz inwestycyjny zamknięty. 3. Przekształcenia funduszu dokonuje towarzystwo funduszy inwestycyjnych przez zmianę statutu funduszu. Art. 138. 1. Fundusz inwestycyjny ulega likwidacji jeżeli: 1) upłynął okres, na który, w myśl statutu, fundusz został utworzony, 2) zarządzanie funduszem nie zostało przejęte przez inne towarzystwo w terminie określonym w art. 48 ust. 2, 3) depozytariusz zaprzestał wykonywania swoich obowiązków i nie zawarto z innym bankiem umowy o przechowywanie aktywów, 4) wartość aktywów netto funduszu spadła poniżej wartości określonej w art. 8, 5) rada inwestorów podjęła uchwałę o rozwiązaniu funduszu, 6) wystąpiły inne przyczyny określone w statucie funduszu inwestycyjnego. 2. Likwidacja funduszu inwestycyjnego następuje na podstawie decyzji Komisji. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, należy określić datę rozpoczęcia i zakończenia likwidacji. Przy określeniu terminu zakończenia likwidacji należy uwzględnić wielkość i rodzaje aktywów funduszu. Art. 139. 1. Informacja o wystąpieniu przesłanek likwidacji funduszu powinna być niezwłocznie opublikowana przez towarzystwo lub depozytariusza, w sposób określony w statucie funduszu, oraz przekazana Komisji. 2. Jeżeli publikacja informacji, o której mowa w ust. 1, nie zostanie dokonana przez podmiot wskazany w ust. 1, Komisja dokonuje publikacji na koszt towarzystwa. 3. Niezwłocznie po wydaniu decyzji o likwidacji funduszu Komisja zawiadomi o tym sąd rejestrowy, załączając odpis decyzji. Sąd, z urzędu, wpisuje do rejestru funduszy inwestycyjnych datę rozpoczęcia likwidacji oraz dane likwidatora. 4. Przepisy ust. 1-3 w przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych i mieszanych nie uchybiają przepisom prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Art. 140. Likwidatorem funduszu inwestycyjnego jest depozytariusz, chyba że Komisja wyznaczy innego likwidatora. Art. 141. 1. Likwidacja funduszu inwestycyjnego polega na zbyciu jego aktywów, ściągnięciu należności funduszu, zaspokojeniu wierzycieli funduszu i umorzeniu jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych przez wypłatę uzyskanych środków pieniężnych uczestnikom funduszu, proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nich jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych. 2. Zbywanie aktywów funduszu powinno być dokonywane z należytym uwzględnieniem interesów uczestników funduszu inwestycyjnego. Art. 142. Środki pieniężne, których wypłacenie nie było możliwe, likwidator przekazuje do depozytu sądowego. Art. 143. O dokonaniu czynności określonych w art. 141 ust. 1 i art. 142 likwidator niezwłocznie zawiadamia Komisję; jednocześnie składa wniosek do sądu rejestrowego o wykreślenie zlikwidowanego funduszu z rejestru funduszy inwestycyjnych. Art. 144. Rada Ministrów, na wniosek Przewodniczącego Komisji, określi, w drodze rozporządzenia, tryb likwidacji funduszy inwestycyjnych. Rozdział 11 Postanowienia antymonopolowe Art. 145. Do połączenia towarzystw lub przejęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770), z zastrzeżeniem art. 146 niniejszej ustawy. Art. 146. 1. Zamiar połączenia towarzystw lub zamiar przejęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w ciągu czternastu dni od dnia: 1) podjęcia przez walne zgromadzenie akcjonariuszy łączonych towarzystw uchwał o połączeniu, 2) zgłoszenia Komisji zamiaru przejęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 48 ust. 3, 3) zawarcia umowy o przejęcie zarządzania funduszem inwestycyjnym, o której mowa w art. 136. 2. Zgłoszenia zamiaru dokonują: 1) w przypadku połączenia towarzystw - oddzielnie zarządy tych towarzystw, 2) w pozostałych przypadkach - zarząd towarzystwa przejmującego zarządzanie. 3. Do zgłoszenia zamiaru połączenia towarzystw należy załączyć wypisy z rejestru handlowego, statuty łączących się towarzystw oraz informacje o zarządzanych przez te towarzystwa funduszach, obejmujące w szczególności wielkość aktywów funduszy oraz pozycję zajmowaną na rynku usług finansowych, a także odpowiednio dokumenty, o których mowa w ust. 1. 4. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie nie dłuższym niż trzydzieści dni, zawiadamia zgłaszającego zamiar o braku zastrzeżeń bądź wydaje decyzję zakazującą łączenia towarzystw lub przejęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym. Decyzję taką można wydać tylko wówczas, jeżeli towarzystwo w wyniku połączenia lub przejęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym uzyskałoby lub umocniłoby pozycję dominującą na rynku. Rozdział 12 Przepisy karne Art. 147. Kto, będąc odpowiedzialny za informacje zawarte w prospekcie informacyjnym, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść informacji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 5 000 000 zł. Art. 148. 1. Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszu inwestycyjnego, ujawnia ją lub wykorzystuje, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 1 000 000 zł. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 lub grzywny do 5 000 000 zł. Art. 149. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność, której przedmiotem jest lokowanie środków pieniężnych zebranych publicznie w papiery wartościowe i inne prawa majątkowe,podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 lub grzywny do 5 000 000 zł. Rozdział 13 Przepisy przejściowe, zmieniające i końcowe Art. 150. 1. W funduszach inwestycyjnych otwartych wpłaty na nabycie jednostek uczestnictwa mogą być dokonywane powszechnymi świadectwami udziałowymi oraz świadectwami rekompensacyjnymi, jeżeli statuty tych funduszy tak stanowią. 2. Świadectwa rekompensacyjne mogą stanowić nie więcej niż 50% aktywów funduszu. Art. 151. Do wniosków o udzielenie zezwolenia, o których mowa w art. 96 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz. 554), nie rozpatrzonych przez Komisję do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 152. 1. Fundusze powiernicze istniejące w dniu wejścia w życie ustawy mogą przez trzy lata prowadzić działalność na dotychczasowych zasadach. 2. Zezwolenia udzielone towarzystwom funduszy powierniczych na podstawie dotychczasowych przepisów wygasają, z mocy prawa, z upływem trzech lat od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 153. 1. Towarzystwo funduszy powierniczych przekształca się w towarzystwo funduszy inwestycyjnych przez zmianę statutu, obejmującą zmianę firmy oraz zmianę przedmiotu przedsiębiorstwa. 2. Towarzystwo funduszy powierniczych staje się towarzystwem funduszy inwestycyjnych z dniem wpisania do rejestru handlowego zmian w statucie towarzystwa. 3. Zmiana statutu towarzystwa funduszy powierniczych, o której mowa w ust. 1, polegająca na dostosowaniu statutu do wymogów ustawy nie wymaga zgody Komisji. 4. Towarzystwo niezwłocznie informuje Komisję o zmianach statutu wpisanych do rejestru handlowego. Art. 154. Fundusz powierniczy może zostać przekształcony w fundusz inwestycyjny otwarty w następującym trybie: 1) towarzystwo składa do Komisji wniosek o zezwolenie na przekształcenie funduszu powierniczego w fundusz inwestycyjny otwarty wraz z dokumentami określonymi w art. 17, 2) po uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w pkt 1, towarzystwo dokonuje dwukrotnego ogłoszenia o zamiarze przekształcenia funduszu powierniczego w fundusz inwestycyjny otwarty, z tym że drugiego ogłoszenia należy dokonać po upływie co najmniej trzydziestu dni od daty pierwszego ogłoszenia; w ogłoszeniu należy zaznaczyć, że z chwilą przekształcenia środki powierzone funduszowi powierniczemu stają się aktywami funduszu inwestycyjnego otwartego, a jednostki uczestnictwa funduszu powierniczego stają się jednostkami uczestnictwa funduszu inwestycyjnego otwartego, 3) po upływie trzech miesięcy od dnia dokonania drugiego ogłoszenia, o którym mowa w pkt 2, towarzystwo składa do sądu rejestrowego wniosek o wpis do rejestru funduszy inwestycyjnych; przepis art. 23 stosuje się odpowiednio. Art. 155. Z chwilą wpisania przekształconego funduszu do rejestru funduszy inwestycyjnych: 1) fundusz inwestycyjny otwarty, powstały z przekształcenia funduszu powierniczego, wstępuje w prawa i obowiązki nabyte na rzecz funduszu powierniczego, 2) aktywa funduszu powierniczego stają się aktywami funduszu inwestycyjnego otwartego, 3) jednostki uczestnictwa funduszu powierniczego stają się jednostkami uczestnictwa funduszu inwestycyjnego otwartego. Art. 156. Do dnia wpisania do rejestru funduszy inwestycyjnych funduszu inwestycyjnego otwartego, powstałego z przekształcenia funduszu powierniczego, do zarządzania tym funduszem stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 157. Tracą moc art. 2 pkt 7 i 8, rozdział 8 i art. 120 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754). Art. 158. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) przychody z tytułu udziału w funduszach powierniczych lub inwestycyjnych, w tym również z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, odkupienia jednostek uczestnictwa oraz wykupienia certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych, a także z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych utworzonych na podstawie przepisów o funduszach inwestycyjnych,"; 2) w art. 21 w ust. 1: a) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) kwoty zwracane przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych w związku z wygaśnięciem zezwolenia na utworzenie funduszu inwestycyjnego," b) dodaje się pkt 56 i 57 w brzmieniu: "56) przychody z tytułu udziału w funduszach powierniczych lub inwestycyjnych, w tym również z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych oraz zbycia certyfikatów inwestycyjnych i jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, 57) przychody z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego."; 3) w art. 23 w ust. 1 pkt 38 otrzymuje brzmienie: "38) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów w spółce albo akcji oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, świadectw udziałowych narodowych funduszy inwestycyjnych oraz certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze zbycia tych udziałów, wkładów, akcji oraz innych papierów wartościowych, a także dochodu ze zbycia świadectw udziałowych narodowych funduszy inwestycyjnych oraz zbycia certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych albo umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, a także z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego,"; 4) w art. 52 w pkt 1 skreśla się lit. c). Art. 159. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) fundusze inwestycyjne utworzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933)."; 2) w art. 12 w ust. 4: a) w pkt 3 skreśla się wyrazy "wykupu przez emitenta papierów wartościowych oraz z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych", b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) przychodów otrzymywanych przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych z tytułu zapisów na jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne.", 3) w art. 16 w ust. 1: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów w spółce albo akcji oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, świadectw udziałowych narodowych funduszy inwestycyjnych oraz certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze zbycia tych udziałów, wkładów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym dochodu z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także dochodu ze zbycia świadectw udziałowych narodowych funduszy inwestycyjnych oraz zbycia certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, a także z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego," b) w pkt 10 skreśla się lit. d); 4) w art. 17 w ust. 1 w pkt 20 na końcu dodaje się wyrazy "jak również z tytułu sprzedaży udziałów lub akcji spółek wniesionych do tych funduszy przez Skarb Państwa". Art. 160. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, przepisów o funduszach inwestycyjnych lub przepisów o działalności ubezpieczeniowej, bez względu na wielkość przychodów,"; 2) w art. 64: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jednostek działających na podstawie Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych," b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Badaniu i ogłaszaniu podlegają również półroczne sprawozdania finansowe funduszy inwestycyjnych."; 3) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. 1. Kierownik jednostki, o której mowa w art. 64 ust. 1, obowiązany jest złożyć bilans, rachunek zysków i strat oraz sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych za rok obrotowy do ogłoszenia w ciągu 15 dni od dnia ich zatwierdzenia, wraz z opinią biegłego rewidenta oraz odpisem uchwały bądź postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty. Zakres rocznego i półrocznego sprawozdania finansowego funduszy inwestycyjnych oraz termin ich złożenia do ogłoszenia określają odrębne przepisy. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1 i art. 64 ust. 4, następuje w Monitorze Polskim B."; 4) w art. 81 w ust. 2 w pkt 1 dodaje się lit. d) w brzmieniu: "d) szczególne zasady rachunkowości funduszy inwestycyjnych, w tym również wzory składników sprawozdania finansowego, terminy sporządzania i złożenia do ogłoszenia rocznych i półrocznych sprawozdań finansowych, zakres ogłaszanych rocznych i półrocznych sprawozdań finansowych oraz termin zatwierdzania rocznego sprawozdania finansowego." Art. 161. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. (Dz. U. Nr 139, poz. 934) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy emerytalnych, zwanych dalej "funduszami". Art. 2. 1. Fundusz jest osobą prawną. 2. Przedmiotem działalności funduszu jest gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego. Art. 3. 1. Organem funduszu jest towarzystwo emerytalne, zwane dalej "towarzystwem", utworzone zgodnie z przepisami ustawy. 2. Towarzystwo tworzy fundusz oraz, jako jego organ, zarządza nim i reprezentuje w stosunkach z osobami trzecimi. 3. Towarzystwo reprezentuje fundusz w sposób określony dla reprezentacji towarzystwa w jego statucie. Art. 4. Siedziba towarzystwa jest siedzibą funduszu. Art. 5. Członkowie funduszu nie odpowiadają za jego zobowiązania. Art. 6. 1. Składki wpłacane do funduszu, nabyte za nie prawa oraz pożyczki z tych praw stanowią jego aktywa. 2. Wartość aktywów netto funduszu ustala się pomniejszając wartość aktywów funduszu o jego zobowiązania. Art. 7. Ustawa nie narusza przepisów innych ustaw, które przewidują wypłatę świadczeń pieniężnych w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego. Art. 8. Użyte w niniejszej ustawie określenia mają następujące znaczenie: 1) podmiot związany - oznacza w stosunku do danego podmiotu jednostkę dominującą, zależną lub stowarzyszoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754 i Nr 139, poz. 933) oraz jednostkę zależną od jednostki dominującej w stosunku do tego podmiotu, 2) członek funduszu - oznacza osobę fizyczną, która zawarła umowę z funduszem lub na której nazwisko, w przypadkach określonych w ustawie, został otwarty rachunek w funduszu, 3) wypłata transferowa - oznacza przeniesienie środków znajdujących się na rachunku członka z jednego funduszu do innego funduszu lub przeniesienie tych środków dokonywane między rachunkami tego samego funduszu, 4) zakład ubezpieczeń emerytalnych - oznacza spółkę akcyjną prowadzącą działalność ubezpieczeniową polegającą na oferowaniu i wypłacaniu emerytur dożywotnich członkom otwartych funduszy, którzy osiągnęli wiek emerytalny, ze środków zgromadzonych w tych funduszach, na zasadach określonych w odrębnych ustawach, 5) otwarty fundusz - oznacza otwarty fundusz emerytalny, który został utworzony i jest zarządzany przez powszechne towarzystwo, 6) pracowniczy fundusz - oznacza pracowniczy fundusz emerytalny, który został utworzony i jest zarządzany przez pracownicze towarzystwo, 7) towarzystwo - oznacza spółkę akcyjną będącą organem funduszu, 8) powszechne towarzystwo - oznacza powszechne towarzystwo emerytalne będące organem otwartego funduszu, 9) pracownicze towarzystwo - oznacza pracownicze towarzystwo emerytalne będące organem pracowniczego funduszu. Rozdział 2 Fundusze emerytalne Art. 9. 1. Fundusz jest tworzony jako otwarty lub pracowniczy. 2. Fundusz tworzony jest wyłącznie przez towarzystwo. Art. 10. 1. Nazwa otwartego funduszu zawiera określenie "otwarty fundusz emerytalny", a nazwa pracowniczego funduszu zawiera określenie "pracowniczy fundusz emerytalny". 2. Wyłącznie fundusz utworzony zgodnie z niniejszą ustawą jest uprawniony do używania w swojej nazwie lub do określenia prowadzonej przez siebie działalności albo w reklamie określenia "fundusz emerytalny". Art. 11. Czas trwania funduszu jest nieograniczony. Art. 12. Utworzenie funduszu wymaga: 1) nadania funduszowi statutu przez towarzystwo, 2) zawarcia przez towarzystwo z depozytariuszem umowy o przechowywanie aktywów funduszu, 3) uzyskania przez towarzystwo zezwolenia na utworzenie funduszu, 4) wpisania funduszu do rejestru funduszy. Art. 13. 1. Statut funduszu jest uchwalany przez walne zgromadzenie towarzystwa. 2. Statut funduszu określa: 1) nazwę funduszu, 2) firmę, siedzibę i adres towarzystwa, 3) wysokość kapitału akcyjnego towarzystwa, skład akcjonariuszy towarzystwa i ilość posiadanych przez nich akcji, 4) sposób reprezentacji funduszu przez towarzystwo, 5) firmę (nazwę), siedzibę i adres depozytariusza, 6) rodzaje, wysokość, sposób oraz tryb kalkulacji i pokrywania kosztów obciążających fundusz i jego członków, w tym wysokość opłat, o których mowa w art. 134 ust. 1, 7) sposób informowania przez fundusz o zmianach statutu, 8) inne dane przewidziane w przepisach ustawy. 3. Poza danymi, o których mowa w ust. 2, statut otwartego funduszu określa: 1) dziennik o zasięgu krajowym przeznaczony do ogłoszeń funduszu, 2) terminy ogłaszania przez fundusz prospektu informacyjnego. 4. Poza danymi, o których mowa w ust. 2, statut pracowniczego funduszu określa: 1) terminy oraz formę i tryb wypłaty środków zgromadzonych na rachunkach członków, 2) zasady prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusz, wraz z informacją o tym, czy fundusz będzie sam zarządzał aktywami, czy też powierzy zarządzanie aktywami osobie trzeciej. 5. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe dane, jakie powinny być zamieszczone w statucie funduszu, jeżeli wymaga tego interes członków funduszu. Art. 14. Do wniosku towarzystwa o wydanie zezwolenia na utworzenie funduszu należy dołączyć: 1) statut funduszu, 2) umowę z depozytariuszem, 3) aktualny odpis z rejestru handlowego towarzystwa, 4) dane osobowe osób zatrudnionych w towarzystwie lub osób, które towarzystwo zamierza zatrudnić, mających istotny wpływ na gospodarkę finansową funduszu, 5) listę osób wyznaczonych przez depozytariusza do wykonywania obowiązków określonych w umowie, 6) informacje o kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym osób, o których mowa w pkt 4 i 5, ze wskazaniem, które z tych osób są doradcami inwestycyjnymi. Art. 15. 1. Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, zwany dalej "Urzędem Nadzoru", wydaje zezwolenie na utworzenie funduszu w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Zezwolenie jest równoznaczne z zatwierdzeniem statutu funduszu. 2. Urząd Nadzoru odmawia zezwolenia, jeżeli: 1) wniosek i dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych w ustawie, 2) statut funduszu nie zabezpiecza należycie interesów członków funduszu, 3) osoby, o których mowa w art. 14 pkt 4 i 5, nie dają rękojmi należytego wykonywania powierzonych obowiązków. Art. 16. 1. Po uzyskaniu zezwolenia na utworzenie funduszu towarzystwo niezwłocznie składa do sądu rejestrowego wniosek o wpisanie funduszu do rejestru funduszy. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) zezwolenie na utworzenie funduszu, 2) statut funduszu, 3) statut towarzystwa tworzącego fundusz wraz z aktualnym odpisem z rejestru handlowego towarzystwa, 4) listę członków zarządu towarzystwa. 3. Rozpoznanie wniosku przez sąd rejestrowy następuje w terminie 14 dni od dnia jego złożenia. 4. Sąd rejestrowy odmawia wpisania funduszu do rejestru funduszy, jeżeli nie zostały spełnione warunki określone ustawą. 5. Niezwłocznie po wpisaniu funduszu do rejestru funduszy fundusz doręcza Urzędowi Nadzoru odpis z tego rejestru. Art. 17. Wpis do rejestru funduszy obejmuje: 1) nazwę funduszu, 2) firmę, siedzibę i adres towarzystwa, sposób reprezentacji towarzystwa oraz numer wpisu towarzystwa do rejestru handlowego i oznaczenie sądu prowadzącego ten rejestr, 3) imiona i nazwiska członków zarządu towarzystwa oraz prokurentów, jeżeli zostali ustanowieni, 4) firmę (nazwę), siedzibę i adres depozytariusza. Art. 18. Zezwolenie na utworzenie funduszu wygasa, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia zezwolenia towarzystwo nie złożyło wniosku o wpisanie funduszu do rejestru funduszy. Art. 19. 1. Do dnia wpisania funduszu do rejestru funduszy towarzystwo dokonuje czynności prawnych mających na celu utworzenie funduszu, we własnym imieniu i na własny rachunek. 2. Z chwilą wpisania funduszu do rejestru funduszy fundusz wstępuje w prawa i obowiązki towarzystwa z tytułu umowy z depozytariuszem, o której mowa w art. 14 pkt 2. Art. 20. 1. Fundusz nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru funduszy. 2. Z chwilą wpisania do rejestru funduszy towarzystwo staje się organem funduszu. Art. 21. 1. Rejestr funduszy prowadzi Sąd Wojewódzki w Warszawie, zwany w niniejszej ustawie "sądem rejestrowym". 2. Rejestr funduszy jest jawny i dostępny dla osób trzecich. 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru funduszy, wzór tego rejestru oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach o wpis do rejestru funduszy. Art. 22. 1. Zmiana statutu funduszu wymaga zezwolenia Urzędu Nadzoru. 2. Urząd Nadzoru odmawia zezwolenia, jeżeli zmiana jest sprzeczna z prawem lub interesem członków funduszu. 3. Decyzję w sprawie zmiany statutu otwartego funduszu podejmuje powszechne towarzystwo w formie uchwały walnego zgromadzenia. 4. Decyzję w sprawie zmiany statutu pracowniczego funduszu podejmuje pracownicze towarzystwo w formie uchwały rady nadzorczej. Uchwała rady nadzorczej wymaga zatwierdzenia przez walne zgromadzenie. Art. 23. 1. Zmianę statutu otwarty fundusz ogłasza w dzienniku o zasięgu krajowym przeznaczonym do ogłoszeń funduszu. 2. Zmiana statutu wchodzi w życie w terminie wskazanym w ogłoszeniu o jego zmianie, jednak nie wcześniej niż z upływem 5 miesięcy od dnia dokonania ogłoszenia. 3. Urząd Nadzoru może zezwolić na skrócenie terminu 5 miesięcy, o którym mowa w ust. 2, jeżeli nie naruszy to interesu członków funduszu albo jeżeli wymaga tego interes członków funduszu. 4. Fundusz zawiadamia Urząd Nadzoru o dokonaniu ogłoszenia i jego terminie oraz składa wniosek do sądu rejestrowego o wpisanie do rejestru zmiany statutu, dołączając do wniosku zezwolenie Urzędu Nadzoru na zmianę statutu, uchwałę zmieniającą statut wraz z jednolitym tekstem statutu oraz informację o dokonaniu ogłoszenia i jego terminie. 5. Sąd rejestrowy wpisuje do rejestru informację o zmianie statutu wraz datą wejścia w życie zmiany. Przepis art. 16 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 24. 1. Zmiana statutu pracowniczego funduszu wymaga zawiadomienia na piśmie akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa i wchodzi w życie w terminie wskazanym w zawiadomieniu, jednak nie wcześniej niż z upływem miesiąca od dnia doręczenia zawiadomienia ostatniemu akcjonariuszowi. 2. Zmiana statutu wywołująca skutki finansowe w stosunku do członków pracowniczego funduszu, polegające na zwiększeniu obciążeń finansowych funduszu lub pogorszeniu warunków dysponowania przez członków środkami zgromadzonymi na ich rachunkach, wchodzi w życie na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 932). 3. Przepisy art. 23 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio, z tym że do wniosku o wpisanie do rejestru zmiany statutu dołącza się także uchwałę walnego zgromadzenia zatwierdzającą uchwałę zmieniającą statut. Art. 25. 1. W razie zmiany danych wymienionych w art. 17 pkt 3 fundusz składa niezwłocznie wniosek o ich wpisanie do rejestru funduszy, dołączając aktualny odpis z rejestru handlowego towarzystwa. 2. Wpisanie zmian związanych z przejęciem zarządzania funduszem przez inne towarzystwo może nastąpić dopiero po przedstawieniu: 1) zezwolenia Urzędu Nadzoru na przejęcie zarządzania funduszem, 2) informacji o braku zastrzeżeń Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów do przejęcia zarządzania funduszem, jeżeli przejęcia dokonuje powszechne towarzystwo. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku połączenia towarzystw. Art. 26. 1. Rachunkowość funduszy oraz terminy sporządzania, badania i składania do ogłoszenia sprawozdań finansowych regulują przepisy ustawy o rachunkowości. 2. Roczne sprawozdania finansowe funduszu zatwierdza towarzystwo w formie uchwały walnego zgromadzenia. Rozdział 3 Towarzystwa emerytalne Art. 27. 1. Towarzystwo prowadzi działalność wyłącznie w formie spółki akcyjnej. 2. Towarzystwo prowadzi działalność jako powszechne towarzystwo lub pracownicze towarzystwo. Art. 28. 1. Firma powszechnego towarzystwa zawiera oznaczenie "powszechne towarzystwo emerytalne", a firma pracowniczego towarzystwa zawiera oznaczenie "pracownicze towarzystwo emerytalne". 2. Do używania oznaczeń wskazanych w ust. 1 są uprawnione wyłącznie towarzystwa utworzone zgodnie z niniejszą ustawą. Art. 29. 1. Przedmiotem przedsiębiorstwa towarzystwa jest wyłącznie tworzenie i zarządzanie funduszami oraz ich reprezentowanie wobec osób trzecich. Wyłącznie towarzystwo jest uprawnione do prowadzenia takiej działalności. 2. Z zastrzeżeniem art. 229, towarzystwo tworzy i zarządza tylko jednym funduszem, chyba że zarządzanie więcej niż jednym funduszem jest skutkiem przejęcia przez towarzystwo zarządzania innym funduszem albo połączenia towarzystw. 3. Powszechne towarzystwo zarządza funduszem odpłatnie. 4. Pracownicze towarzystwo nie może mieć celu zarobkowego. Akcjonariusze pracowniczego towarzystwa nie mają prawa do udziału w zysku rocznym. Art. 30. 1. Kapitał akcyjny towarzystwa nie może być zebrany w drodze publicznej subskrypcji. 2. Akcje towarzystwa są wyłącznie akcjami imiennymi i nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela. 3. Towarzystwo nie może wydawać akcji o szczególnych uprawnieniach. 4. Statut towarzystwa powinien traktować wszystkich akcjonariuszy w jednakowy sposób. W szczególności statut nie może przyznawać niektórym akcjonariuszom dodatkowych uprawnień lub ograniczać praw niektórych akcjonariuszy albo też nakładać na niektórych akcjonariuszy dodatkowych obowiązków. 5. Jeżeli akcjonariuszem towarzystwa jest związek zawodowy, organizacja pracodawców, izba gospodarcza lub organizacja samorządu zawodowego, której działalność wynika z przepisów ustawy, do akcjonariusza takiego nie stosuje się przepisów ust. 3 i 4. Art. 31. Minimalna wysokość kapitału akcyjnego powszechnego towarzystwa nie może być niższa niż równowartość w złotych 4 000 000 ECU, wyliczana według średniego kursu walut obcych Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu sporządzenia statutu towarzystwa. Art. 32. 1. Kapitał akcyjny towarzystwa jest pokrywany wyłącznie wkładem pieniężnym. 2. Kapitał akcyjny powszechnego towarzystwa powinien być opłacony w całości przed zarejestrowaniem towarzystwa. 3. Kapitał akcyjny powszechnego towarzystwa nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony w jakikolwiek sposób. Art. 33. 1. Powszechne towarzystwo ma obowiązek utrzymywania kapitałów własnych na poziomie nie niższym niż jedna druga minimalnego kapitału akcyjnego określonego w art. 31. 2. O obniżeniu wysokości kapitałów własnych poniżej poziomu określonego w ust. 1 powszechne towarzystwo zawiadamia niezwłocznie Urząd Nadzoru. 3. Nieuzupełnienie wysokości kapitałów własnych do wymaganego poziomu w terminie wyznaczonym przez Urząd Nadzoru, nie krótszym niż 3 miesiące i nie dłuższym niż 12 miesięcy, jest podstawą cofnięcia przez Urząd Nadzoru zezwolenia na utworzenie towarzystwa. Art. 34. Jeżeli założycielem lub założycielami powszechnego towarzystwa są osoby prawne, warunku określonego w przepisie art. 308 zdanie trzecie Kodeksu handlowego nie stosuje się. Art. 35. 1. Założycielem pracowniczego towarzystwa może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Pracodawca będący osobą prawną może być jednoosobowym założycielem pracowniczego towarzystwa. Art. 36. Ilekroć w niniejszej ustawie mowa jest o założycielach towarzystwa, należy przez to rozumieć także akcjonariuszy tego towarzystwa. Art. 37. 1. Ten sam podmiot może być akcjonariuszem wyłącznie jednego powszechnego towarzystwa. 2. Podmioty związane mogą być akcjonariuszami wyłącznie tego samego powszechnego towarzystwa. 3. W przypadku połączenia dwóch lub większej liczby podmiotów w sytuacji, gdy przed połączeniem każdy z nich jest akcjonariuszem innego powszechnego towarzystwa, oraz w przypadku, gdy podmioty będące dotychczas akcjonariuszami różnych powszechnych towarzystw stały się podmiotami związanymi, Urząd Nadzoru może wyrazić zgodę na odstąpienie od ograniczeń określonych w ust. 1 lub 2, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, w celu umożliwienia podmiotowi działającemu w wyniku połączenia lub podmiotom, które stały się podmiotami związanymi, dostosowania ich działalności do wymogów ustawy. Art. 38. 1. Każdorazowe nabycie lub objęcie akcji towarzystwa wymaga zezwolenia Urzędu Nadzoru, z zastrzeżeniem ust. 4. Czynność prawna dokonana z naruszeniem tego wymogu jest nieważna. 2. Wniosek o zezwolenie składa, za pośrednictwem towarzystwa, podmiot zamierzający nabyć lub objąć akcje. 3. Urząd Nadzoru zezwala na nabycie lub objęcie akcji, jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w ustawie dla założycieli towarzystwa. 4. Wymóg określony w ust. 1 nie obowiązuje przy nabyciu lub objęciu akcji przez dotychczasowego akcjonariusza towarzystwa. W takim przypadku podmiot nabywający lub obejmujący akcje jedynie zawiadamia Urząd Nadzoru o nabyciu lub objęciu akcji w terminie 14 dni od daty nabycia lub objęcia akcji. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do nabycia praw z akcji towarzystwa. Art. 39. 1. Władzami towarzystwa są: 1) zarząd, 2) rada nadzorcza, 3) walne zgromadzenie. 2. Towarzystwo może mieć także komisję rewizyjną. Do komisji rewizyjnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 43 i 44, art. 59 ust. 1, art. 148 pkt 3, art. 150 pkt 1 lit. b), art. 158 ust. 1 pkt 5 lit. a), art. 204 ust. 1 pkt 2 oraz art. 206 i 209 dotyczące rady nadzorczej. Art. 40. 1. O ile statut nie stanowi inaczej, członków zarządu powszechnego towarzystwa powołuje i odwołuje walne zgromadzenie. 2. Członków zarządu pracowniczego towarzystwa powołuje i odwołuje rada nadzorcza. 3. Członków pierwszego zarządu pracowniczego towarzystwa powołują założyciele na okres roku. Art. 41. 1. Członkiem zarządu towarzystwa może być osoba, która spełnia łącznie następujące wymogi: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 2) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo skarbowe lub przestępstwo, o którym mowa w rozdziale 22, 3) posiada wyższe wykształcenie, 4) legitymuje się stażem pracy nie krótszym niż 7 lat, 5) daje rękojmię należytego wykonywania funkcji członka zarządu, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Przynajmniej jedna trzecia składu zarządu powinna legitymować się wyższym wykształceniem prawniczym lub ekonomicznym. 3. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 powinien być spełniony przez co najmniej dwie trzecie składu zarządu. 4. Ocena spełnienia wymogu określonego w ust. 1 pkt 5 następuje na podstawie załączników do wniosku o zezwolenie na utworzenie towarzystwa, o których mowa w art. 54 ust. 1 pkt 5 i 6. 5. Jeżeli wymogi określone w ust. 2 lub 3 nie są spełnione w związku z odwołaniem członka zarządu, towarzystwo jest obowiązane, w terminie 6 miesięcy, dostosować swoją działalność do wymogów określonych w ustawie. Art. 42. 1. Członkiem zarządu powszechnego towarzystwa nie może być osoba będąca członkiem organu zarządzającego lub organu nadzoru: 1) podmiotu będącego akcjonariuszem tego towarzystwa, 2) innego powszechnego towarzystwa, 3) depozytariusza przechowującego aktywa otwartego funduszu lub funduszu inwestycyjnego, 4) narodowego funduszu inwestycyjnego lub firmy zarządzającej majątkiem narodowego funduszu inwestycyjnego, 5) towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub podmiotu będącego akcjonariuszem towarzystwa funduszy inwestycyjnych, 6) podmiotu prowadzącego działalność maklerską w rozumieniu przepisów prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz inną działalność w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi, 7) podmiotu związanego w stosunku do któregokolwiek z podmiotów wymienionych w pkt 1-6. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, odnosi się także do osób pozostających z podmiotami, o których mowa w ust. 1, w stosunku pracy, stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. Art. 43. Członkowie pierwszej rady nadzorczej towarzystwa powoływani są na dwa lata. Art. 44. 1. Członkiem rady nadzorczej towarzystwa może być osoba spełniająca wymogi określone w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz dająca rękojmię należytego wykonywania funkcji członka rady nadzorczej. 2. Przynajmniej połowa członków rady nadzorczej towarzystwa powinna posiadać wyższe wykształcenie prawnicze lub ekonomiczne, z tym że w przypadku pracowniczego towarzystwa wymóg ten powinna spełniać przynajmniej połowa członków rady nadzorczej powoływanych w inny sposób niż określony w art. 45 ust. 1. 3. Przynajmniej połowa członków rady nadzorczej powszechnego towarzystwa jest powoływana spoza kręgu akcjonariuszy towarzystwa oraz członków ich organu zarządzającego i organu nadzoru. 4. Przepis ust. 1 stosuje się z odpowiednim uwzględnieniem art. 41 ust. 4, a przepis ust. 2 i 3 - z odpowiednim uwzględnieniem art. 41 ust. 5. Art. 45. 1. W skład rady nadzorczej pracowniczego towarzystwa wchodzą co najmniej w jednej drugiej osoby wybrane przez członków pracowniczego funduszu, na których rachunki zostały wpłacone składki w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających dzień wyborów. 2. Liczbę członków rady nadzorczej pracowniczego towarzystwa wybieranych przez członków pracowniczego funduszu określa statut towarzystwa, a tryb ich wyboru określa regulamin uchwalony przez radę nadzorczą. 3. Regulamin, o którym mowa w ust. 2, określa w szczególności, czy w wyborach mają uczestniczyć sami członkowie, czy też wybrani przez nich przedstawiciele, a także określa zasady odwoływania osób wybranych do rady nadzorczej przed upływem kadencji rady nadzorczej. Regulamin nie może uzależnić ważności wyboru od liczby osób uczestniczących w wyborach. 4. Jeżeli regulamin przewiduje wybory za pośrednictwem przedstawicieli członków, powinien określać także tryb wyboru i odwoływania przedstawicieli oraz czas trwania ich kadencji. 5. Pierwszy wybór członków rady nadzorczej wybieranych przez członków pracowniczego funduszu powinien nastąpić nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia przyjęcia przez fundusz pierwszej składki. Do tego czasu rada nadzorcza działa w składzie wybranym przez założycieli pracowniczego towarzystwa i liczy nie mniej niż 5 osób. 6. Niedokonanie wyboru członków rady nadzorczej wybieranych przez członków pracowniczego funduszu w terminie, o którym mowa w ust. 5, nie stanowi przeszkody do podejmowania ważnych uchwał przez radę nadzorczą. 7. W przypadku wygaśnięcia, przed upływem kadencji rady nadzorczej, mandatu członka rady nadzorczej wybranego przez członków pracowniczego funduszu, rada nadzorcza ogłasza niezwłocznie wybory uzupełniające. Art. 46. Przepisy art. 379 § 3-5 Kodeksu handlowego stosuje się tylko do tych członków rady nadzorczej towarzystwa, którzy są powoływani w inny sposób niż określony w art. 45 ust. 1. Art. 47. Pracownikiem powszechnego towarzystwa, mającym istotny wpływ na gospodarkę finansową funduszu, nie może być osoba będąca członkiem organu zarządzającego lub organu nadzoru albo pozostająca w stosunku pracy, stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami, o których mowa w art. 42 ust. 1. Art. 48. 1. Towarzystwo odpowiada wobec członków funduszu za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie tych obowiązków jest spowodowane okolicznościami, za które towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności i którym nie mogło zapobiec mimo dołożenia najwyższej staranności. 2. Za szkody z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, fundusz nie ponosi odpowiedzialności. 3. Jeżeli powszechne towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w myśl ust. 1, szkoda jest pokrywana ze środków Funduszu Gwarancyjnego, chyba że szkoda nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego. Przepis art. 180 stosuje się odpowiednio. 4. Przepis ust. 3 stosuje się także w razie ogłoszenia upadłości powszechnego towarzystwa, jeżeli szkoda, za którą towarzystwo ponosi odpowiedzialność, nie może być pokryta z jego masy upadłości. Pokrycie szkody z masy upadłości następuje z zachowaniem kolejności określonej w art. 177 ust. 2. 5. Powierzenie wykonywania niektórych obowiązków osobie trzeciej nie ogranicza odpowiedzialności towarzystwa. Art. 49. 1. Do zachowania tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszu są obowiązani: 1) członkowie władz statutowych towarzystwa, 2) osoby pozostające z towarzystwem w stosunku pracy, 3) osoby pozostające z towarzystwem lub funduszem w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, 4) pracownicy podmiotów pozostających z towarzystwem albo funduszem w stosunku, o którym mowa w pkt 3. 2. Tajemnica zawodowa, w rozumieniu ust. 1, obejmuje informacje związane z lokatami funduszu, rejestrem członków funduszu, rozrządzeniami członków funduszu na wypadek śmierci oraz oświadczeniami, o których mowa w art. 83, których ujawnienie mogłoby naruszyć interes członków funduszu lub interes uczestników publicznego obrotu papierami wartościowymi. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku udostępnienia informacji objętej tajemnicą zawodową prokuratorowi, w związku z powzięciem podejrzenia o popełnienie przestępstwa, albo na żądanie prokuratora lub sądu, albo innych właściwych organów państwowych, w związku z toczącymi się postępowaniami w sprawach dotyczących działalności funduszu, towarzystwa lub depozytariusza, w tym także na żądanie Urzędu Nadzoru, w związku ze sprawowaniem przez niego nadzoru nad działalnością funduszy. Art. 50. 1. Towarzystwo nie może: 1) nabywać lub obejmować udziałów, akcji albo innych papierów wartościowych, jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa emitowanych przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę za granicą ani uczestniczyć w spółkach nie mających osobowości prawnej, 2) nabywać papierów wartościowych emitowanych przez depozytariusza, 3) udzielać pożyczek, gwarancji i poręczeń, z wyjątkiem pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, 4) zaciągać pożyczek i kredytów, w tym także dokonywać emisji obligacji, jeżeli wysokość zobowiązań towarzystwa z tego tytułu przekroczy łącznie 20% wartości kapitałów własnych. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do: 1) papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, 2) udziałów w spółkach lub akcji spółek prowadzących rejestr członków funduszu zarządzanego przez dane towarzystwo, 3) udziałów w spółkach lub akcji spółek rozliczających transakcje zawierane na rynku kapitałowym, w ilości nie powodującej powstania stosunku dominacji, w rozumieniu przepisów prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 4) papierów wartościowych wystawianych na podstawie prawa czekowego. Art. 51. 1. Towarzystwo przechowuje i archiwizuje dokumenty i inne nośniki informacji funduszu, którym zarządza. 2. W przypadku likwidacji funduszu, w sposób określony w art. 71 ust. 1, dokumenty i inne nośniki informacji, o których mowa w ust. 1, przechowuje likwidator tego funduszu, a w przypadku likwidacji pracowniczego funduszu, w sposób określony w art. 75, dokumenty i inne nośniki informacji, o których mowa w ust. 1, przechowuje depozytariusz. Obowiązek przechowania trwa przez pięćdziesiąt lat od chwili zakończenia likwidacji funduszu. 3. Niezależnie od obowiązków określonych w ust. 2 depozytariusz przechowuje i archiwizuje wszelkie dokumenty i inne nośniki informacji, związane z wykonywaniem przez niego zadań depozytariusza, przez pięćdziesiąt lat od chwili zakończenia likwidacji funduszu. 4. W przypadku upadłości lub likwidacji depozytariusza, do dokumentów i innych nośników informacji, związanych z zarządzaniem funduszem lub wykonywaniem zadań depozytariusza, stosuje się przepis art. 460 § 2 Kodeksu handlowego. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia Urząd Nadzoru o wyznaczonym przechowawcy. Art. 52. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do towarzystw stosuje się przepisy Kodeksu handlowego. Rozdział 4 Warunki podejmowania działalności przez towarzystwa emerytalne Art. 53. Utworzenie towarzystwa wymaga zezwolenia Urzędu Nadzoru. Art. 54. 1. Zezwolenie jest wydawane na wniosek założycieli towarzystwa, do którego dołącza się: 1) statut towarzystwa, 2) zgodę założycieli na zawiązanie towarzystwa i brzmienie statutu oraz na objęcie akcji przez założycieli, 3) regulamin organizacyjny towarzystwa określający w szczególności sposób zapobiegania ujawnianiu informacji, których wykorzystanie mogłoby naruszać interes członków funduszu lub interes uczestników publicznego obrotu papierami wartościowymi, 4) listę założycieli wraz z informacją o tym, czy są podmiotami związanymi i jaki jest charakter istniejących między nimi powiązań, a także dokumentami potwierdzającymi ich status prawny i pochodzenie środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie kapitału akcyjnego towarzystwa, 5) listę członków władz statutowych towarzystwa, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 45, wraz z ich oświadczeniami o wyrażeniu zgody na pełnienie funkcji we władzach statutowych towarzystwa oraz spełnianiu wszystkich wymogów określonych w ustawie, a także danymi osobowymi tych osób oraz opisem ich kwalifikacji i dotychczasowej działalności zawodowej, 6) zaświadczenia o niekaralności członków władz statutowych towarzystwa, w zakresie wynikającym z art. 41 ust. 1 pkt 2, 7) dokumenty przedstawiające sytuację finansową wszystkich akcjonariuszy towarzystwa w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających datę złożenia wniosku, w tym dokumenty potwierdzające brak zaległości podatkowych, 8) plan organizacyjny i finansowy działalności towarzystwa na 3 lata. 2. Wraz z wnioskiem o zezwolenie na utworzenie powszechnego towarzystwa założyciele mogą złożyć wniosek o wydanie przez Urząd Nadzoru promesy zezwolenia na utworzenie otwartego funduszu, dołączając do tego wniosku: 1) projekt statutu funduszu, 2) projekt umowy z depozytariuszem, 3) dane osobowe osób, które towarzystwo zamierza zatrudnić po utworzeniu, mających istotny wpływ na gospodarkę finansową funduszu, 4) listę osób, które zostaną wyznaczone przez depozytariusza do wykonywania obowiązków określonych w projekcie umowy, 5) informacje o kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym osób, o których mowa w pkt 3 i 4, ze wskazaniem, które z tych osób są doradcami inwestycyjnymi. Art. 55. 1. Urząd Nadzoru wydaje decyzję w sprawie zezwolenia w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. 2. Wydanie zezwolenia jest równoznaczne z zatwierdzeniem przez Urząd Nadzoru statutu towarzystwa. Art. 56. 1. Jeżeli jednocześnie z wnioskiem o zezwolenie na utworzenie powszechnego towarzystwa założyciele złożyli wniosek o wydanie przez Urząd Nadzoru promesy zezwolenia na utworzenie otwartego funduszu, a nie zachodzą podstawy do odmowy jej wydania, Urząd Nadzoru wydaje promesę wraz z wydaniem zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa. 2. W promesie Urząd Nadzoru określa okres jej ważności, który nie może być krótszy niż 6 miesięcy. 3. W okresie ważności promesy Urząd Nadzoru nie może odmówić wydania zezwolenia na utworzenie otwartego funduszu, chyba że nastąpią zmiany w treści załączników, o których mowa w art. 14, w stosunku do treści załączników określonych w art. 54 ust. 1 pkt 1 i ust. 2. 4. Odmowa wydania promesy zezwolenia na utworzenie funduszu może nastąpić z przyczyn, o których mowa w art. 15 ust. 2. Art. 57. Urząd Nadzoru odmawia wydania zezwolenia na utworzenie towarzystwa, jeżeli: 1) wniosek i dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych w przepisach prawa, 2) w statucie towarzystwa są zamieszczone postanowienia mogące zagrażać bezpieczeństwu aktywów funduszu albo w inny sposób naruszać interes członków funduszu, 3) przedstawiony przez założycieli plan organizacyjny i finansowy działalności towarzystwa na 3 lata nie zabezpiecza w należyty sposób interesów członków funduszu, 4) założyciele towarzystwa i członkowie władz statutowych towarzystwa nie dają rękojmi prowadzenia spraw towarzystwa w sposób zapewniający należytą ochronę interesów członków funduszu, 5) z dokumentów przedstawiających sytuację finansową akcjonariuszy towarzystwa za ostatnie 5 lat wynika, że którykolwiek z nich posiada zaległości podatkowe, 6) kapitał akcyjny powszechnego towarzystwa pochodzi z pożyczki, kredytu lub jest obciążony w jakikolwiek sposób. Art. 58. Zmiana statutu towarzystwa, depozytariusza lub umowy z depozytariuszem wymaga zezwolenia Urzędu Nadzoru. Art. 59. 1. Zezwolenia Urzędu Nadzoru wymaga powołanie członków zarządu i rady nadzorczej towarzystwa, chyba że powołanie dotyczy osób, które pełniły funkcje w tych organach w poprzedniej kadencji. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do członków rady nadzorczej pracowniczego towarzystwa wybieranych przez członków pracowniczego funduszu. Art. 60. Towarzystwo jest obowiązane zawiadamiać niezwłocznie Urząd Nadzoru o każdej zmianie danych zawartych w załączniku do wniosku o utworzenie towarzystwa, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 3. Rozdział 5 Przejęcie zarządzania funduszem emerytalnym, łączenie się towarzystw emerytalnych i likwidacja funduszu emerytalnego Art. 61. W przypadku ogłoszenia upadłości towarzystwa lub otwarcia jego likwidacji Urząd Nadzoru wydaje decyzję o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa. Art. 62. 1. Urząd Nadzoru może wydać decyzję o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa, jeżeli stwierdzi, że fundusz prowadzi działalność niezgodnie z przepisami ustawy lub statutem funduszu albo w sposób zagrażający interesom członków funduszu. 2. Przed cofnięciem zezwolenia Urząd Nadzoru może wezwać fundusz, aby w określonym terminie doprowadził swoją działalność do właściwego stanu. 3. Niezależnie od cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub wezwania, o którym mowa w ust. 2, Urząd Nadzoru może nałożyć na towarzystwo karę pieniężną do wysokości 500 000 zł, jeżeli stwierdzone nieprawidłowości były szczególnie rażące. Art. 63. W decyzji o cofnięciu zezwolenia Urząd Nadzoru określa datę wejścia tej decyzji w życie. Art. 64. 1. Od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa fundusz jest reprezentowany przez depozytariusza. W tym czasie fundusz nie może przyjmować nowych członków. 2. Jeżeli w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia zarządzanie otwartym funduszem nie zostanie przejęte przez inne powszechne towarzystwo zgodnie z art. 66 ust. 3, przejęcia zarządzania tym funduszem dokonuje powszechne towarzystwo zarządzające otwartym funduszem, którego aktywa netto miały najwyższą wartość na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia weszła w życie, na warunkach określonych w decyzji Urzędu Nadzoru. Art. 65. Jeżeli decyzja o cofnięciu zezwolenia, wydana przez Urząd Nadzoru z innych przyczyn niż określone w art. 61, zostanie zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, rozpoznanie skargi powinno nastąpić w terminie 2 miesięcy od daty jej wniesienia. Art. 66. 1. Powszechne towarzystwo, które zamierza zrezygnować z prowadzenia dotychczasowej działalności, może, na podstawie umowy zawartej z innym powszechnym towarzystwem, przekazać temu towarzystwu zarządzanie otwartym funduszem, którym zarządza. 2. Powszechne towarzystwo przejmujące zarządzanie otwartym funduszem wstępuje w prawa i obowiązki powszechnego towarzystwa zarządzającego dotychczas tym funduszem. Postanowienia umowy wyłączające określone obowiązki są bezskuteczne wobec osób trzecich. 3. Poza przypadkiem określonym w ust. 1 przejęcie przez towarzystwo zarządzania funduszem jest możliwe tylko w przypadku cofnięcia przez Urząd Nadzoru zezwolenia na utworzenie towarzystwa zarządzającego tym funduszem, z zastrzeżeniem art. 67. 4. Przejęcia zarządzania funduszem może dokonać wyłącznie towarzystwo zarządzające funduszem tego samego rodzaju. Art. 67. 1. Towarzystwo może połączyć się z innym towarzystwem. 2. Przepis art. 66 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 68. 1. Przejęcie zarządzania funduszem w przypadkach, o których mowa w art. 66, oraz połączenia towarzystw wymaga zezwolenia Urzędu Nadzoru. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia składa towarzystwo przejmujące zarządzanie funduszem, a w przypadku połączenia towarzystw - każde z łączących się towarzystw. 3. Zezwolenie na przejęcie zarządzania funduszem lub połączenie towarzystw jest równoznaczne z zezwoleniem na zmianę statutu funduszu w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 2-4. 4. Zezwolenie Urzędu Nadzoru określa szczegółowe warunki przejęcia zarządzania funduszem lub połączenia towarzystw. Art. 69. 1. Na podstawie zezwolenia Urzędu Nadzoru na przejęcie zarządzania funduszem lub połączenie towarzystw następuje likwidacja funduszu, którym zarządzanie zostało przejęte przez inne towarzystwo lub który był zarządzany przez towarzystwo przejęte w wyniku połączenia albo - jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 463 pkt 2 Kodeksu handlowego - który został wskazany we wniosku o wydanie zezwolenia na połączenie towarzystw zgodnie z ust. 5. 2. Zezwolenie określa datę rozpoczęcia i zakończenia likwidacji funduszu. 3. O wydaniu zezwolenia Urząd Nadzoru zawiadamia niezwłocznie sąd rejestrowy, załączając odpis zezwolenia. Sąd, z urzędu wpisze w rejestrze funduszy datę rozpoczęcia likwidacji i likwidatora. 4. Likwidatorem funduszu jest towarzystwo, które przejęło zarządzanie tym funduszem. 5. Jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 463 pkt 2 Kodeksu handlowego, wniosek o zezwolenie na połączenie towarzystw powinien wskazywać fundusz podlegający likwidacji. Art. 70. 1. Treść zezwolenia Urzędu Nadzoru na przejęcie zarządzania otwartym funduszem lub połączenie powszechnych towarzystw oraz o uprawnieniach przysługujących członkom funduszu w związku z jego likwidacją otwarty fundusz ogłasza niezwłocznie w dzienniku o zasięgu krajowym. 2. Otwarty fundusz jest obowiązany, na podstawie zawiadomienia przez członka o zawarciu umowy z innym otwartym funduszem, dokonanego w terminie 2 miesięcy od daty ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonać wypłaty transferowej środków zgromadzonych na jego rachunku do tego funduszu. W tym przypadku otwarty fundusz nie może pobierać opłaty, o której mowa w art. 134 ust. 1 pkt 2. 3. W przypadku pracowniczego funduszu informacja o treści wskazanej w ust. 1 jest podawana niezwłocznie, w sposób określony w statucie, do wiadomości akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem. 4. O treści ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, lub treści informacji, o której mowa w ust. 3, fundusz zawiadamia niezwłocznie Urząd Nadzoru. 5. Jeżeli otwarty fundusz nie wykona obowiązku, o którym mowa w ust. 1, Urząd Nadzoru dokonuje ogłoszenia na koszt likwidatora. Art. 71. 1. Likwidacja funduszu odbywa się w drodze przeniesienia jego aktywów do funduszu zarządzanego przez towarzystwo, które przejęło zarządzanie tym funduszem lub które przejęło towarzystwo zarządzające tym funduszem w wyniku połączenia, a jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 463 pkt 2 Kodeksu handlowego - do funduszu nie podlegającego likwidacji wskutek połączenia towarzystw, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Przeniesienie aktywów następuje w dniu wskazanym w zezwoleniu na przejęcie zarządzania funduszem lub połączenie towarzystw, przypadającym nie później niż w terminie 9 miesięcy od dnia wydania przez Urząd Nadzoru takiego zezwolenia. Dzień wskazany w zezwoleniu jest datą zakończenia likwidacji funduszu w rozumieniu art. 69 ust. 2. 3. Niezwłocznie po zawiadomieniu Urzędu Nadzoru, o którym mowa w art. 70 ust. 4, fundusz podlegający likwidacji jest obowiązany rozwiązać umowę z depozytariuszem przechowującym jego aktywa oraz jest uprawniony do rozwiązania umów ze wszystkimi innymi podmiotami działającymi na jego rzecz, z dniem zakończenia likwidacji. Jakiekolwiek postanowienia tych umów, ograniczające lub wyłączające możliwość rozwiązania umowy w powyższy sposób, uważa się za nie istniejące. 4. W dacie zakończenia likwidacji funduszu przeniesienie jego aktywów do innego funduszu uważa się za dokonane, a fundusz ten wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki funduszu zlikwidowanego. Z tą chwilą fundusz przejmujący dokonuje przeliczenia jednostek rozrachunkowych istniejących w funduszu przejętym na jednostki rozrachunkowe istniejące w funduszu przejmującym. 5. Wydanie aktywów funduszu przejętego depozytariuszowi przechowującemu aktywa funduszu przejmującego następuje z zachowaniem zasad określonych w art. 163. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb likwidacji funduszu odbywającej się w drodze przeniesienia jego aktywów do innego funduszu. Art. 72. Niezwłocznie po zakończeniu likwidacji funduszu likwidator zawiadamia Urząd Nadzoru o dokonaniu czynności, o których mowa w art. 71 ust. 3-5, oraz składa wniosek do sądu rejestrowego o wykreślenie tego funduszu z rejestru funduszy. Art. 73. Likwidacja pracowniczego funduszu, którym zarządzanie nie zostało przejęte przez inne pracownicze towarzystwo, następuje z zachowaniem przepisów art. 74-78. Art. 74. 1. Likwidacja pracowniczego funduszu następuje na podstawie decyzji Urzędu Nadzoru o jego likwidacji. 2. Decyzja Urzędu Nadzoru określa datę rozpoczęcia i zakończenia likwidacji funduszu. 3. Przepisy art. 69 ust. 3 oraz art. 70 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 4. Likwidatorem pracowniczego funduszu jest depozytariusz, chyba że Urząd Nadzoru wyznaczy innego likwidatora. Art. 75. Likwidacja pracowniczego funduszu polega na zbyciu jego aktywów, ściągnięciu należności funduszu, zaspokojeniu wierzycieli funduszu i rozdysponowaniu środków zgromadzonych na rachunkach członków funduszu zgodnie z ich dyspozycją. Art. 76. 1. W przypadku likwidacji pracowniczego funduszu środki zgromadzone na rachunkach jego członków mogą być rozdysponowane w jeden z następujących sposobów: 1) przekazane w ramach wypłaty transferowej do innego pracowniczego funduszu, o ile członek spełnia warunki członkostwa w tym funduszu, 2) przekazane do zakładu ubezpieczeń na życie na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych, 3) przekazane do funduszu inwestycyjnego otwartego lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych, 4) wypłacone członkowi w formie jednorazowej wypłaty. 2. Wykorzystanie środków w sposób określony w ust. 1 pkt 4 następuje także wówczas, gdy członek nie wyda dyspozycji co do sposobu wykorzystania tych środków. 3. Środki nie rozdysponowane zgodnie z ust. 1 są składane do depozytu sądowego. Art. 77. O zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w art. 75, likwidator zawiadamia niezwłocznie Urząd Nadzoru, składając jednocześnie wniosek do sądu rejestrowego o wykreślenie zlikwidowanego funduszu z rejestru funduszy. Art. 78. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb likwidacji pracowniczych funduszy w przypadku, o którym mowa w art. 73, a w szczególności sposób i termin składania przez członków funduszu dyspozycji dotyczących sposobu wykorzystania środków zgromadzonych na ich rachunkach. Rozdział 6 Postanowienia antymonopolowe Art. 79. 1. Zamiar połączenia powszechnych towarzystw lub zamiar przejęcia zarządzania otwartym funduszem podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jeżeli łączna wartość aktywów netto funduszy zarządzanych w następstwie zamierzonego połączenia lub przejęcia zarządzania przekroczyłaby, w którymkolwiek z miesięcy przypadających w roku poprzedzającym rok zgłoszenia takiego zamiaru, 33% łącznej wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy. 2. Zamiar połączenia lub przejęcia zarządzania, o którym mowa w ust. 1, należy zgłosić w terminie 14 dni od dnia: 1) podjęcia przez walne zgromadzenia akcjonariuszy łączących się powszechnych towarzystw uchwał o połączeniu z innym towarzystwem, 2) złożenia wniosku do Urzędu Nadzoru o zezwolenie na przejęcie zarządzania otwartym funduszem w związku z cofnięciem zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa, 3) zawarcia umowy o przejęcie zarządzania otwartym funduszem, o której mowa w art. 66 ust. 1. 3. Zgłoszenia zamiaru dokonują: 1) przy połączeniu towarzystw - oddzielnie zarządy tych towarzystw, 2) przy przejęciu zarządzania funduszem - zarząd towarzystwa przejmującego zarządzanie. 4. Do zgłoszenia zamiaru połączenia towarzystw należy dołączyć odpis z rejestru handlowego, statuty łączących się towarzystw oraz informację o funduszach zarządzanych przez te towarzystwa, obejmującą w szczególności wartość aktywów netto funduszy oraz pozycje zajmowane na rynku usług finansowych, a także odpowiednio dokumenty, o których mowa w ust. 2. 5. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w terminie nie dłuższym niż miesiąc, zawiadamia zgłaszającego zamiar o braku zastrzeżeń bądź wydaje decyzję zakazującą łączenia towarzystw lub przejęcia zarządzania funduszem. Decyzja taka może być wydana tylko wówczas, jeżeli towarzystwo, w wyniku połączenia lub przejęcia zarządzania funduszem, uzyskałoby lub umocniło pozycję dominującą na rynku. 6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się w razie przejęcia zarządzania otwartym funduszem w przypadku, o którym mowa w art. 64 ust. 2. Art. 80. W zakresie nie uregulowanym w ustawie do połączenia powszechnych towarzystw lub przejęcia zarządzania otwartym funduszem stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770). Rozdział 7 Członkostwo w funduszu emerytalnym Art. 81. 1. Uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu następuje z chwilą zawarcia umowy z funduszem. 2. Otwarty fundusz nie może odmówić zawarcia umowy, o ile osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu spełnia warunki określone w odrębnych ustawach. 3. Można być członkiem tylko jednego otwartego funduszu, z zastrzeżeniem przepisów art. 84. Art. 82. 1. Zawierając umowę z otwartym funduszem, osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu wskazuje imiennie jedną lub więcej osób, na których rzecz ma nastąpić, po jej śmierci, wypłata środków niewykorzystanych zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego oraz art. 131. 2. Jeżeli członek wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach, uważa się, że udziały tych osób są równe. 3. Członek może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję. W szczególności członek może wskazać inne osoby uprawnione do otrzymania środków po jego śmierci, zamiast lub obok osób, o których mowa w ust. 1, a także w inny sposób oznaczyć udział wskazanych osób w tych środkach. 4. Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci członka staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią członka. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w równych częściach pozostałym osobom wskazanym, chyba że członek zadysponuje tym udziałem w inny sposób. Art. 83. 1. Zawierając umowę z otwartym funduszem, osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu jest ponadto obowiązana złożyć pisemne oświadczenie o stosunkach majątkowych istniejących między nią a jej małżonkiem, a jeżeli między małżonkami nie istnieje wspólność ustawowa - udokumentować także sposób uregulowania tych stosunków. Powyższy obowiązek ciąży także na członku otwartego funduszu, który zawarł związek małżeński po zawarciu umowy z funduszem. 2. Członek otwartego funduszu jest obowiązany zawiadomić fundusz na piśmie o każdorazowej zmianie w stosunku do treści oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, o ile zmiana taka obejmuje środki zgromadzone na jego rachunku. Do zawiadomienia należy dołączyć dowód takiej zmiany. Art. 84. Jeżeli członek otwartego funduszu przystępuje do innego otwartego funduszu, jest obowiązany zawiadomić na piśmie o zawarciu umowy z tym funduszem otwarty fundusz, do którego dotychczas wpłacał składki. Wraz z zawiadomieniem członek składa na piśmie oświadczenie woli o rozwiązaniu dotychczasowej umowy z dniem dokonania wypłaty transferowej, o której mowa w art. 119. Art. 85. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób i tryb zawarcia umowy, na której podstawie następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu, 2) sposób i termin składania oświadczenia o małżeńskich stosunkach majątkowych członka otwartego funduszu oraz zawiadamiania otwartego funduszu o każdorazowej zmianie w stosunku do treści takiego oświadczenia obejmującej środki zgromadzone na rachunku członka, 3) sposób i termin zawiadamiania otwartego funduszu przez członka o przystąpieniu do innego otwartego funduszu. Art. 86. 1. Członkiem pracowniczego funduszu może zostać osoba fizyczna spełniająca warunki określone w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych dla uczestnika pracowniczego programu emerytalnego. 2. Osoba, która przestała spełniać warunki, o których mowa w ust. 1, zachowuje status członka pracowniczego funduszu. Art. 87. Uzyskanie członkostwa w pracowniczym funduszu następuje z chwilą zawarcia pracowniczej umowy emerytalnej, na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 88. Członek może zrezygnować z członkostwa w pracowniczym funduszu, w drodze wypowiedzenia pracowniczej umowy emerytalnej, na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 89. 1. Fundusz prowadzi rejestr członków funduszu zawierający podstawowe dane osobowe członków, dane o wpłatach składek do funduszu i otrzymanych wypłatach transferowych oraz przeliczeniach tych składek i wypłat transferowych na jednostki rozrachunkowe, dane o aktualnym stanie środków na rachunkach, a w pracowniczych funduszach - także dane o aktualnym stanie akcji na rachunkach ilościowych. 2. Podstawowe dane osobowe członków, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) imiona i nazwisko, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) imiona rodziców, 4) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL, 5) miejsce zamieszkania. 3. Prowadzenie rejestru członków funduszu może być powierzone osobie trzeciej, z zastrzeżeniem przepisów art. 49. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia rejestru członków funduszu, w tym szczegółowy zakres informacji, które powinny być zawarte w rejestrze, a także zasady sporządzania i przechowywania kopii danych zawartych w rejestrze na wypadek jego utraty. Art. 90. 1. W sprawach o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami otwartych funduszy a tymi funduszami lub ich organami orzekają sądy ubezpieczeń społecznych właściwe dla miejsca zamieszkania członka funduszu. 2. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem art. 460 § 1, art. 461 § 1 i 2, art. 463 § 11 i 3, art. 467 § 4, art. 476 § 1-2 i 4-5, art. 4771 § 11-2, art. 4772, art. 4776, art. 4779-47714a. Art. 91. W sprawach o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami pracowniczych funduszy a tymi funduszami lub ich organami orzekają sądy powszechne właściwe dla miejsca zamieszkania członka funduszu. Rozdział 8 Działalność akwizycyjna otwartych funduszy emerytalnych Art. 92. 1. W ramach działalności akwizycyjnej prowadzonej przez otwarte fundusze nie jest dozwolone oferowanie dodatkowych korzyści materialnych z tytułu członkostwa w otwartym funduszu, jeżeli celem takiego działania miałoby być skłonienie kogokolwiek, aby przystąpił do funduszu lub pozostawał jego członkiem. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do innej działalności niż określona w tym przepisie, jeżeli w jej ramach oferuje się dodatkowe korzyści materialne w zamian za przystąpienie do określonego otwartego funduszu lub pozostawanie jego członkiem. 3. Działalność akwizycyjna, w rozumieniu ust. 1, oznacza wszelką działalność zarobkową, mającą na celu skłonienie kogokolwiek, aby przystąpił do otwartego funduszu lub pozostawał członkiem tego funduszu. Działalność akwizycyjna obejmuje także zawieranie w imieniu otwartego funduszu umów, na których podstawie następuje uzyskanie członkostwa w tym funduszu, oraz pośredniczenie przy zawieraniu takich umów. Art. 93. 1. Działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu mogą prowadzić: 1) banki krajowe w rozumieniu ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119, Nr 71, poz. 449, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 137, poz. 926), 2) zakłady ubezpieczeń, 3) podmioty prowadzące działalność maklerską w rozumieniu przepisów prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 4) agenci ubezpieczeniowi, 5) podmioty prowadzące działalność brokerską w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej, 6) państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska". 2. Działalność akwizycyjna może być prowadzona przez otwarty fundusz bez pośrednictwa podmiotów, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności akwizycyjne mogą wykonywać wyłącznie osoby fizyczne wpisane do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy, prowadzonego przez Urząd Nadzoru. 4. Jeżeli otwarty fundusz prowadzi działalność akwizycyjną bez pośrednictwa podmiotów, o których mowa w ust. 1, czynności akwizycyjne na rzecz tego funduszu mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby fizyczne zatrudnione przez powszechne towarzystwo będące organem tego funduszu. 5. Czynności akwizycyjne nie mogą być wykonywane na rzecz otwartego funduszu w ramach działalności gospodarczej, chyba że osoba fizyczna wykonująca te czynności jest agentem ubezpieczeniowym lub prowadzi działalność brokerską w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej. 6. Osoba fizyczna wpisana do rejestru, o którym mowa w ust. 3, może wykonywać czynności akwizycyjne na rzecz więcej niż jednego otwartego funduszu. Art. 94. 1. Do rejestru, o którym mowa w art. 93 ust. 3, może być wpisana osoba fizyczna, która: 1) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, przestępstwo skarbowe lub przestępstwo, o którym mowa w rozdziale 22, 3) ma pełną zdolność do czynności prawnych. 2. Urząd Nadzoru dokonuje wpisu do rejestru na podstawie zgłoszenia dokonanego przez podmiot prowadzący działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu, a jeżeli otwarty fundusz nie korzysta z pośrednictwa takiego podmiotu - przez ten fundusz. Odmowa wpisu następuje w drodze decyzji administracyjnej. 3. Rejestr osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy zawiera: 1) numer wpisu do rejestru, 2) podstawowe dane osobowe osób wpisanych do rejestru, obejmujące: a) imiona i nazwisko, b) datę i miejsce urodzenia, c) imiona rodziców, d) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL, e) miejsce zamieszkania, 3) nazwę podmiotu, w którego imieniu osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne, 4) nazwę otwartego funduszu, na którego rzecz osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne. 4. Urząd Nadzoru dokonuje w drodze decyzji administracyjnej wykreślenia osoby wpisanej do rejestru na wniosek podmiotu, w imieniu którego osoba ta wykonuje czynności akwizycyjne, lub z urzędu, jeżeli osoba ta: 1) przestała spełniać warunki konieczne do uzyskania wpisu do rejestru, 2) nie wykonuje czynności akwizycyjnych przez okres dłuższy niż 2 lata, 3) wykonuje czynności akwizycyjne z naruszeniem przepisów prawa. 5. Podmiot, w którego imieniu osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne, zgłasza niezwłocznie Urzędowi Nadzoru fakt zaprzestania wykonywania przez tę osobę czynności akwizycyjnych w jego imieniu. Na podstawie zgłoszenia Urząd Nadzoru wpisuje do rejestru odpowiednią wzmiankę. 6. Jeżeli osoba wpisana do rejestru rozpoczyna wykonywanie czynności akwizycyjnych w imieniu podmiotu innego niż podmiot wpisany do rejestru, podmiot ten obowiązany jest zgłosić ten fakt niezwłocznie Urzędowi Nadzoru. Zgłoszenie powinno nastąpić przed rozpoczęciem wykonywania czynności akwizycyjnych. Na podstawie zgłoszenia Urząd Nadzoru dokonuje odpowiedniej zmiany w rejestrze oraz wykreślenia wzmianki, o której mowa w ust. 5. 7. Z zastrzeżeniem ust. 6, podmiot, w którego imieniu osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne, obowiązany jest zgłaszać Urzędowi Nadzoru zmiany danych objętych wpisem do rejestru w terminie 30 dni od dnia powzięcia o nich wiadomości. Odmowa wpisu zmiany danych następuje w drodze decyzji administracyjnej. 8. Za wpis do rejestru oraz zmianę danych objętych wpisem Urząd Nadzoru pobiera opłatę, która stanowi dochód środka specjalnego Urzędu Nadzoru, o którym mowa w art. 203 ust. 5. Opłaty nie pobiera się za wykreślenie z rejestru, o którym mowa w ust. 4, oraz za wpis i wykreślenie wzmianki, o której mowa w ust. 5. 9. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Nadzoru, określa, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki i terminy uiszczania opłat z tytułów, o których mowa w ust. 8 zdanie pierwsze, przy czym wysokość opłaty za wpis do rejestru nie może przekraczać 250% najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, a wysokość opłaty za zmianę danych objętych wpisem nie może przekraczać 100% tego wynagrodzenia. Rozdział 9 Rachunki i przeliczenia składek Art. 95. Składki są wpłacane na rachunki prowadzone przez otwarte fundusze, w wysokości i na zasadach określonych w odrębnych ustawach, lub na rachunki prowadzone przez pracownicze fundusze, w wysokości i z częstotliwością określoną w planie emerytalnym, o którym mowa w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 96. 1. Składki do pracowniczego funduszu są wpłacane w imieniu pracowników będących członkami tego funduszu. 2. Wpłaty składek, o których mowa w ust. 1, w imieniu pracowników dokonuje ich pracodawca będący akcjonariuszem pracowniczego towarzystwa. 3. Składka do pracowniczego funduszu może być wpłacona także w wyniku dokonania wypłaty transferowej, o której mowa w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 97. 1. Wpłaty do otwartych funduszy i pracowniczych funduszy mogą być dokonywane w formie papierów wartościowych, na zasadach określonych w odrębnych ustawach. 2. Wpłaty do pracowniczych funduszy mogą być dokonywane w formie akcji, o których mowa w art. 101, na zasadach określonych w rozdziale 10. Art. 98. Z chwilą przystąpienia członka do funduszu, fundusz otwiera dla niego rachunek, na który są wpłacane składki oraz przekazywane wypłaty transferowe. Art. 99. 1. Składki wpłacane do funduszu oraz otrzymane wypłaty transferowe są przeliczane na jednostki rozrachunkowe. 2. Jednostka rozrachunkowa stanowi, na potrzeby ustalenia wartości aktywów netto funduszu, proporcjonalny udział w poszczególnych składnikach tych aktywów. 3. Całkowita wartość jednostek rozrachunkowych jest zawsze równa całkowitej wartości aktywów netto funduszu przeliczonych na te jednostki. 4. Składki oraz otrzymane wypłaty transferowe mogą być przeliczane również na części ułamkowe jednostki rozrachunkowej, a wartość środków na rachunku członka może być wyrażona w takich częściach ułamkowych. 5. Wartość aktywów netto funduszu oraz wartość jednostki rozrachunkowej jest ustalana zgodnie z zasadami wyceny aktywów i zobowiązań funduszy. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wyceny aktywów i zobowiązań funduszy. Art. 100. 1. Przeliczanie na jednostki rozrachunkowe wpłacanych składek oraz otrzymanych wypłat transferowych następuje w określonym dniu, zwanym dalej "dniem przeliczenia", według wartości jednostek rozrachunkowych na ten dzień. 2. W przypadku pracowniczych funduszy dniem przeliczenia jest ostatni dzień roboczy miesiąca, o ile fundusz nie określi w statucie także innych dni przeliczenia. 3. W pierwszym dniu przeliczenia, następującym po dokonaniu wpłaty pierwszej składki do funduszu, wartość jednostki rozrachunkowej wynosi 10 zł. 4. Do czasu przeliczenie składek i wypłat transferowych są one przechowywane na odrębnym rachunku pieniężnym funduszu. Odsetki należne z tytułu przechowywania środków pieniężnych na tym rachunku stanowią przychód funduszu. 5. Przeliczanie papierów wartościowych, o których mowa w art. 97 ust. 1, na jednostki rozrachunkowe odbywa się na zasadach określonych w odrębnych ustawach. 6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, dni przeliczenia w otwartych funduszach, przy czym dzień przeliczenia powinien przypadać nie rzadziej niż cztery razy w miesiącu. Rozdział 10 Rachunki ilościowe Art. 101. 1. Akcje uzyskane przez członków pracowniczego funduszu, nieodpłatnie lub na warunkach preferencyjnych, w następstwie prywatyzacji pracodawcy są składane na rachunkach ilościowych prowadzonych przez pracownicze fundusze na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. 2. Pracowniczy fundusz może powierzyć prowadzenie rachunków ilościowych podmiotowi uprawnionemu do prowadzenia rachunków papierów wartościowych. 3. Na jednym rachunku ilościowym nie mogą być składane akcje więcej niż jednego emitenta. 4. Akcje złożone na rachunkach ilościowych są ujmowane ilościowo. 5. Członkowie pracowniczego funduszu nie mogą rozporządzać akcjami złożonymi na rachunkach ilościowych ani prawem do dywidendy z tych akcji. 6. Dokonanie przez członka pracowniczego funduszu rozporządzenia prawem poboru akcji nowej emisji może nastąpić z uwzględnieniem art. 105. Art. 102. 1. Pracowniczy fundusz likwiduje rachunki ilościowe członków i przenosi akcje zdeponowane na tych rachunkach do aktywów funduszu w oparciu o harmonogram likwidacji rachunków ilościowych ustalany przez pracownicze towarzystwo, w drodze uchwały rady nadzorczej, i podawany do wiadomości Urzędu Nadzoru nie później niż 3 miesiące przed rozpoczęciem likwidacji tych rachunków. 2. Harmonogram, o którym mowa w ust. 1, powinien określać: 1) terminy przeniesienia akcji do aktywów funduszu, 2) zasady ustalania ilości akcji złożonych na rachunkach ilościowych przez poszczególnych członków, które podlegają przeniesieniu do aktywów funduszu, w tym akcji złożonych przez osoby, które przystąpią do funduszu po ogłoszeniu harmonogramu, 3) ilość akcji złożonych na rachunkach ilościowych przez poszczególnych członków, które podlegają przeniesieniu do aktywów funduszu w poszczególnych terminach. 3. Dla osób przystępujących do pracowniczego funduszu, po ogłoszeniu harmonogramu, ustala się indywidualnie terminy przeniesienia akcji do aktywów funduszu. 4. Przeniesienie akcji do aktywów funduszu może nastąpić wyłącznie w dniach przeliczenia. 5. W dniu przeniesienia akcji członkom funduszu zalicza się, odpowiednio, na rachunki jednostki rozrachunkowe o wartości odpowiadającej wartości akcji przeniesionych z ich rachunków ilościowych, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ustalenie wartości akcji następuje w oparciu o zasady wyceny aktywów funduszu. 6. Likwidacja rachunków ilościowych, na których złożone zostały akcje danego emitenta, rozpoczyna się nie później niż w terminie 3 lat od dnia złożenia pierwszej akcji tego emitenta na rachunku ilościowym i nie może trwać dłużej niż 10 lat, licząc od daty przeniesienia pierwszej akcji z rachunku ilościowego do aktywów funduszu. 7. W razie stwierdzenia, że realizacja harmonogramu może przebiegać lub przebiega z naruszeniem przepisów prawa lub interesów członków pracowniczego funduszu, Urząd Nadzoru może zawiesić realizację tego harmonogramu i wezwać pracowniczy fundusz do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. 8. Przeniesienie akcji spółek publicznych, złożonych na rachunkach ilościowych, do aktywów pracowniczego funduszu odbywa się poza rynkiem regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754), a do przeniesienia tych akcji nie stosuje się przepisów art. 38 ust. 3 i 4 ustawy z dnia ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926). Art. 103. 1. Jeżeli członek zwróci się o dokonanie wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu środków zgromadzonych na jego rachunku w pracowniczym funduszu, rachunek ilościowy tego członka powinien być niezwłocznie zlikwidowany, a akcje nie przeniesione dotychczas do aktywów funduszu - wydane członkowi, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli pracowniczy fundusz dokonuje wypłaty środków zgromadzonych na rachunku członka funduszu w formie wypłaty realizowanej w ratach, rachunek ilościowy członka funduszu podlega likwidacji z chwilą wypłaty ostatniej raty, a zdeponowane na nim akcje zostają wydane członkowi funduszu. 3. W razie śmierci członka funduszu posiadającego rachunek ilościowy albo rozwiązania przez rozwód lub unieważnienie jego małżeństwa, akcje znajdujące się na rachunku ilościowym zostają wydane osobie uprawnionej. Przepis art. 130 i 133 stosuje się odpowiednio. 4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie ustania wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa członka pracowniczego funduszu albo umownego wyłączenia lub ograniczenia wspólności ustawowej między członkiem tego funduszu a jego małżonkiem. Art. 104. Dywidenda wypłacana z akcji zdeponowanych na rachunku ilościowym oraz cena uzyskana ze zbycia przez pracowniczy fundusz, w imieniu członka funduszu, prawa poboru akcji nowej emisji jest przekazywana na rachunek członka funduszu prowadzony w jednostkach rozrachunkowych. Art. 105. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przeprowadzania i rozliczania transakcji zbywania przez pracowniczy fundusz, w imieniu członków funduszu, praw poboru przysługujących im z akcji złożonych na rachunkach ilościowych, a także szczegółowe warunki i tryb, w jakim dopuszczalna jest realizacja tych praw przez członków funduszu. Art. 106. 1. Jeżeli łączna ilość akcji tego samego emitenta, zdeponowanych na wszystkich rachunkach ilościowych w jednym pracowniczym funduszu, przekroczy 1% ogólnej ilości akcji tego emitenta, prawa związane z własnością tych akcji, z wyjątkiem praw majątkowych, wykonywane są przez przedstawiciela członków funduszu posiadających akcje na rachunkach ilościowych, zwanego dalej "przedstawicielem". 2. Przedstawiciel jest wybierany na 3 lata w wyborach tajnych przez członków funduszu posiadających akcje danego emitenta na rachunkach ilościowych. 3. Tryb wyboru przedstawiciela określa regulamin uchwalony przez radę nadzorczą pracowniczego towarzystwa. Regulamin określa w szczególności, czy w wyborach mają uczestniczyć sami członkowie, czy też wybrani przez nich przedstawiciele, oraz zasady odwoływania przedstawiciela przed upływem okresu, na który został wybrany. Regulamin nie może uzależnić ważności wyboru przedstawiciela od liczby osób uczestniczących w wyborach. 4. Przepis art. 45 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 11 Wypłata środków zgromadzonych na rachunku Art. 107. 1. Członek funduszu nie może rozporządzać środkami zgromadzonymi na swoim rachunku. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do rozrządzeń członka funduszu na wypadek śmierci. Art. 108. Środki zgromadzone na rachunku członka otwartego funduszu nie podlegają egzekucji. Art. 109. Środki zgromadzone na rachunku członka pracowniczego funduszu podlegają egzekucji na zasadach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 110. Warunki nabycia przez członka otwartego funduszu uprawnień do wypłaty środków zgromadzonych na jego rachunku oraz zasady wypłaty tych środków określają odrębne ustawy. Art. 111. 1. Wypłata środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu następuje przez przeniesienie tych środków do wskazanego przez członka zakładu ubezpieczeń emerytalnych, w którym wykupił on emeryturę dożywotnią. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb składania przez członków otwartego funduszu dyspozycji dotyczących przeniesienia środków do zakładu ubezpieczeń emerytalnych w związku z wykupieniem emerytury dożywotniej, oraz zasady i tryb przeniesienia tych środków do zakładu ubezpieczeń emerytalnych. Art. 112. Sposób wykorzystania środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu, w razie nabycia przez członka uprawnień do renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego, określają odrębne ustawy. Art. 113. Warunki nabycia przez członka pracowniczego funduszu uprawnień do wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu środków zgromadzonych na jego rachunku określa ustawa o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 114. 1. Pracowniczy fundusz jest obowiązany zapewnić członkom funduszu możliwość wypłaty całości środków zgromadzonych na ich rachunkach w formie wypłaty jednorazowej. 2. W trybie i na zasadach określonych w statucie funduszu wypłata środków może nastąpić także w formie wypłaty realizowanej w ratach. 3. Wypłata środków w obu formach lub w jednej z nich następuje ma pisemne żądanie członka funduszu. Art. 115. Wypłata jednorazowa jest dokonywana nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez pracowniczy fundusz żądania członka funduszu. Art. 116. Jeżeli wypłata jest realizowana w ratach, pierwsza rata płatna jest nie później niż w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania przez pracowniczy fundusz żądania członka funduszu, chyba że zażąda on wypłaty w terminie późniejszym. Art. 117. Członek otrzymujący wypłatę środków w ratach może w każdym czasie zażądać wypłaty środków pozostających na jego rachunku w formie wypłaty jednorazowej. Wypłata jednorazowa następuje z zachowaniem zasad określonych w art. 115. Art. 118. Jeżeli do chwili ukończenia 70 lat członek pracowniczego funduszu nie wystąpi do funduszu z żądaniem wypłaty środków zgromadzonych na jego rachunku, fundusz dokonuje wypłaty tych środków w formie wypłaty jednorazowej w terminie 3 miesięcy od daty ukończenia przez członka funduszu 70 lat. Art. 119. 1. W razie przystąpienia przez członka otwartego funduszu do innego otwartego funduszu, dotychczasowy fundusz dokonuje wypłaty transferowej do funduszu, do którego członek przystąpił, na podstawie zawiadomienia przez członka o zawarciu umowy z tym funduszem. Otwarty fundusz, do którego wypłata transferowa jest dokonywana, jest obowiązany przyjąć taką wypłatę. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, termin i tryb dokonania wypłaty transferowej, o której mowa w ust. 1. Art. 120. Warunki dokonywania wypłat transferowych przez pracownicze fundusze określa ustawa o pracowniczych programach emerytalnych. Art. 121. Nie jest dozwolone dokonywanie wypłaty transferowej z rachunku w otwartym funduszu na rachunek w pracowniczym funduszu ani z rachunku w pracowniczym funduszu na rachunek w otwartym funduszu. Art. 122. 1. Wypłaty transferowe między otwartymi funduszami odbywają się w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca kończącego kwartał. 2. Kwota wypłaty transferowej jest ustalana w piątym dniu roboczym przed dniem tej wypłaty. Art. 123. Rozliczenia wypłat transferowych między otwartymi funduszami dokonuje Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółka Akcyjna, zwany dalej "Krajowym Depozytem". Art. 124. Szczegółowy tryb dokonywania rozliczeń wypłat transferowych między otwartymi funduszami określa Krajowy Depozyt w regulaminie zatwierdzonym przez Urząd Nadzoru. Art. 125. Wypłata transferowa nie wyłącza odpowiedzialności towarzystwa będącego organem funduszu dokonującego wypłaty transferowej wobec byłego członka tego funduszu lub innej osoby, na której rzecz wypłata transferowa została dokonana. Rozdział 12 Podział środków w razie rozwodu lub unieważnienia małżeństwa Art. 126. Jeżeli małżeństwo członka otwartego funduszu uległo rozwiązaniu przez rozwód lub zostało unieważnione, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, są przekazywane w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu. Art. 127. Wypłata transferowa jest dokonywana przez otwarty fundusz w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia funduszowi dowodu, że środki zgromadzone na rachunku członka funduszu przypadły byłemu współmałżonkowi. Art. 128. 1. Jeżeli były współmałżonek uprawniony nie posiada rachunku w otwartym funduszu i, w terminie 2 miesięcy od dnia przedstawienia dowodu, o którym mowa w art. 127, nie wskaże rachunku w jakimkolwiek otwartym funduszu, otwarty fundusz, do którego należy drugi z byłych współmałżonków, niezwłocznie otworzy rachunek na nazwisko byłego współmałżonka uprawnionego i przekaże na ten rachunek, w ramach wypłaty transferowej, przypadające mu środki zgromadzone na rachunku jego byłego współmałżonka. Z chwilą otwarcia rachunku były współmałżonek uprawniony uzyskuje członkostwo w funduszu. Przepisu art. 81 ust. 1 nie stosuje się. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, otwarty funduszu wzywa byłego współmałżonka uprawnionego, aby niezwłocznie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 82 ust. 1. Art. 129. Przepisy art. 126-128 stosuje się odpowiednio w przypadku ustania wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa członka otwartego funduszu albo umownego wyłączenia lub ograniczenia wspólności ustawowej między członkiem tego funduszu a jego małżonkiem. Art. 130. 1. Wypłata środków zgromadzonych na rachunku członka pracowniczego funduszu, które były objęte małżeńską wspólnością majątkową, w przypadku rozwiązania małżeństwa przez rozwód lub unieważnienie małżeństwa, następuje bezpośrednio na rzecz jego byłego współmałżonka w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia funduszowi dowodu, że środki te przypadły byłemu współmałżonkowi. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku ustania wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa członka pracowniczego funduszu albo umownego wyłączenia lub ograniczenia wspólności ustawowej między członkiem tego funduszu a jego małżonkiem. Rozdział 13 Podział środków w razie śmierci członka funduszu emerytalnego Art. 131. 1. Jeżeli w chwili śmierci członek otwartego funduszu pozostawał w związku małżeńskim, a odrębne przepisy dotyczące renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego nie stanowią inaczej, fundusz dokonuje wypłaty transferowej połowy środków zgromadzonych na rachunku zmarłego na rachunek małżonka zmarłego w otwartym funduszu, w zakresie, w jakim środki te stanowiły przedmiot małżeńskiej wspólności majątkowej. 2. Wypłata transferowa jest dokonywana w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia przez małżonka zmarłego odpisu aktu zgonu, odpisu aktu małżeństwa oraz pisemnego oświadczenia stwierdzającego, czy do chwili śmierci członka funduszu nie zaszły żadne zmiany w stosunku do treści oświadczenia, o którym mowa w art. 83 ust. 1, lub zawiadomienia, o którym mowa w art. 83 ust. 2, a jeżeli zmiany te miały miejsce - także dowodu tych zmian. 3. Jeżeli małżonek zmarłego członka funduszu nie posiada rachunku w otwartym funduszu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 128. Art. 132. 1. Środki zgromadzone na rachunku zmarłego członka otwartego funduszu, które nie zostaną wykorzystane zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego oraz art. 131, przekazywane są osobom wskazanym przez zmarłego, zgodnie z art. 82 ust. 1, a w ich braku - członkom najbliższej rodziny zmarłego w równych częściach. Członkami najbliższej rodziny zmarłego są: małżonek, dzieci, rodzice oraz wnuki zmarłego. 2. Środki przypadające członkom najbliższej rodziny zmarłego otrzymują w pierwszej kolejności małżonek i dzieci zmarłego, a w przypadku ich braku - rodzice i wnuki zmarłego. 3. Otwarty fundusz dokonuje wypłaty środków należnych osobie wskazanej przez zmarłego lub członkowi jego najbliższej rodziny w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia funduszowi urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby uprawnionej, z tym że wypłata środków przypadających małżonkowi zmarłego może być przekazana na jego żądanie na rachunek w otwartym funduszu. W tym ostatnim przypadku do wypłaty transferowej środków przypadających małżonkowi zmarłego stosuje się odpowiednio art. 128. 4. Wypłata dokonywana bezpośrednio na rzecz osoby wskazanej przez zmarłego lub członka jego najbliższej rodziny następuje w formie wypłaty jednorazowej lub w formie wypłaty w ratach płatnych przez okres nie dłuższy niż 2 lata, zgodnie z pisemną dyspozycją osoby uprawnionej. 5. Zasady wypłaty w ratach określa statut otwartego funduszu. Art. 133. 1. W razie śmierci członka pracowniczego funduszu, środki zgromadzone na jego rachunku są wypłacane osobie wskazanej przez członka funduszu jako uposażonej do odbioru świadczenia na wypadek jego śmierci. W przypadku braku rozrządzenia na wypadek śmierci zgromadzone środki wchodzą w skład spadku. 2. Wypłata środków, o których mowa w ust. 1, następuje bezpośrednio na rzecz osób uprawnionych, w terminie 1 miesiąca od dnia przedstawienia funduszowi dowodu, że środki te przypadły tym osobom. Rozdział 14 Finansowanie działalności funduszu emerytalnego Art. 134. 1. Otwarty fundusz może pobierać opłaty wyłącznie w następujący sposób: 1) w formie potrącenia określonej procentowo kwoty z wpłacanych składek, z zastrzeżeniem, że potrącenie to jest dokonywane przed przeliczeniem składek na jednostki rozrachunkowe, 2) w formie potrącenia określonej kwoty ze środków na rachunku członka funduszu, z zastrzeżeniem, że może to nastąpić tylko wówczas, gdy wypłata transferowa do innego otwartego funduszu zostanie dokonana przed opłaceniem przez członka składek za okres 24 miesięcy, licząc od daty uzyskania członkostwa w funduszu dokonującym wypłaty transferowej. 2. Kwoty stanowiące równowartość opłat, o których mowa w ust. 1, otwarty fundusz przekazuje niezwłocznie na rzecz powszechnego towarzystwa. Art. 135. Otwarty fundusz stosuje jednolitą metodę obliczania i pobierania opłat, o których mowa w art. 134 ust. 1, w stosunku do wszystkich członków, z zastrzeżeniem, że opłaty, o których mowa w art. 134 ust. 1 pkt 1, mogą być pobierane w niższej wysokości w stosunku do członków posiadających dłuższy staż członkowski, określony w statucie funduszu, przy czym nie jest dozwolone różnicowanie wysokości opłat w stosunku do osób posiadających taki sam staż członkowski. Art. 136. 1. Koszty związane z realizacją transakcji nabywania lub zbywania aktywów funduszu, stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz osób trzecich, z których pośrednictwa fundusz jest obowiązany korzystać z mocy odrębnych przepisów, oraz koszty związane z przechowywaniem tych aktywów, stanowiące równowartość wynagrodzenia depozytariusza są pokrywane przez fundusz bezpośrednio z jego aktywów. 2. Fundusz może pokrywać bezpośrednio ze swoich aktywów także koszty zarządzania funduszem przez towarzystwo w kwocie ustalonej w statucie, jednak nie wyższej niż 0,05% wartości zarządzanych aktywów netto w skali miesiąca. Kwota ta jest obliczana na każdy dzień ustalania wartości aktywów netto funduszu i płatna w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca. 3. Przy ustalaniu wartości zarządzanych aktywów netto funduszu, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia się wartości lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 8, oraz lokat w tytułach uczestnictwa emitowanych przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę za granicą, o których mowa w art. 143 ust. 1. Art. 137. 1. Koszty działalności funduszu, które nie są pokrywane bezpośrednio z jego aktywów, pokrywa towarzystwo. 2. Pracodawcy będący akcjonariuszami pracowniczego towarzystwa są obowiązani do pokrywania kosztów działalności tego towarzystwa na zasadach określonych w statucie towarzystwa. Art. 138. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady obliczania oraz maksymalną wysokość opłat, o których mowa w art. 134 ust. 1 pkt 2. Rozdział 15 Działalność lokacyjna funduszy emerytalnych Art. 139. Fundusz lokuje swoje aktywa zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, dążąc do osiągnięcia maksymalnego stopnia bezpieczeństwa i rentowności dokonywanych lokat. Art. 140. Przy ustalaniu, jaka część aktywów pracowniczego funduszu może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, nie uwzględnia się akcji złożonych na rachunkach ilościowych oraz środków na odrębnym rachunku pieniężnym, o którym mowa w art. 100 ust. 4. Art. 141. 1. Aktywa funduszu mogą być lokowane z zastrzeżeniem art. 146, wyłącznie w następujących kategoriach lokat: 1) obligacjach, bonach i innych papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, a także w pożyczkach i kredytach udzielanych tym podmiotom, 2) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych, opiewających na świadczenia pieniężne, gwarantowanych lub poręczanych przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski, a także depozytach, kredytach i pożyczkach gwarantowanych lub poręczanych przez te podmioty, 3) depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, 4) akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku giełdowym, 5) akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku pozagiełdowym lub spółek nie notowanych na regulowanym rynku giełdowym i na regulowanym rynku pozagiełdowym, lecz dopuszczonych do publicznego obrotu, 6) akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, 7) certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne mieszane, 8) jednostkach uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte, 9) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 10) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu, 11) zabezpieczonych całkowicie obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 12) zabezpieczonych całkowicie obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż gminy, związki komunalne lub miasto stołeczne Warszawa, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 13) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez spółki publiczne, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu, 14) innych lokatach, które może, w drodze rozporządzenia, określić Rada Ministrów, z zastrzeżeniem, że lokaty w prawach pochodnych, o których mowa w ustawie - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, mogą mieć na celu wyłącznie ograniczenie ryzyka inwestycyjnego związanego ze zmianą kursów walut w związku z lokatami, o których mowa w art. 143. 2. Aktywa funduszy mogą być lokowane w jednostkach uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte, jeżeli polityka inwestycyjna tych funduszy inwestycyjnych, wynikająca z ich statutów i okresowo podawana do publicznej wiadomości, zgodnie z odrębnymi przepisami, polega na lokowaniu aktywów wyłącznie w kategoriach lokat, o których mowa w ust. 1 i art. 143, z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w art. 142. 3. Ilekroć w niniejszej ustawie mowa jest o funduszach inwestycyjnych otwartych, towarzystwach funduszy inwestycyjnych zarządzających takimi funduszami oraz jednostkach uczestnictwa zbywanych przez takie fundusze, należy przez to rozumieć odpowiednio także fundusze powiernicze i towarzystwa funduszy powierniczych, o których mowa w ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, z 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz. 554), a także jednostki uczestnictwa zbywane przez te fundusze. Art. 142. 1. Lokaty w kategoriach lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 1-9 i 11, powinny stanowić łącznie nie mniej niż 95% wartości aktywów funduszu emerytalnego. 2. Lokaty w poszczególnych kategoriach lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 2-13, podlegają następującym ograniczeniom: 1) w przypadku lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 2, nie więcej niż 10% wartości aktywów funduszu może być ulokowane w jednym rodzaju papierów wartościowych, 2) w przypadku lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 3, nie więcej niż 5% wartości aktywów funduszu może być ulokowane w jednym banku albo w dwóch lub większej liczbie banków będących podmiotami związanymi, przy czym w przypadku jednego dowolnie wybranego banku lub grupy banków będących podmiotami związanymi limit ten może wynosić 7,5%, 3) w przypadku lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 7, nie więcej niż 2% wartości aktywów funduszu może być ulokowane w certyfikatach inwestycyjnych wyemitowanych przez jeden fundusz inwestycyjny zamknięty lub jeden fundusz inwestycyjny mieszany, 4) w przypadku lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 8, nie więcej niż 5% wartości aktywów funduszu może być ulokowane w jednostkach uczestnictwa zbywanych przez jeden fundusz inwestycyjny otwarty lub jeden specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty, przy czym nie więcej niż 15% wartości aktywów funduszu może być ulokowane łącznie we wszystkich funduszach inwestycyjnych otwartych oraz specjalistycznych funduszach inwestycyjnych otwartych zarządzanych przez jedno towarzystwo funduszy inwestycyjnych, 5) łączna wartość lokat aktywów funduszu we wszystkich papierach wartościowych jednego emitenta albo dwóch lub większej liczby emitentów będących podmiotami związanymi nie może przekroczyć 5% wartości tych aktywów. 3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 4, nie dotyczą pracowniczych funduszy. 4. Ograniczeń, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się, jeżeli na fundusz został nałożony obowiązek przyjmowania wpłat w formie określonej w art. 97 ust. 1. Przepisy art. 149 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną część aktywów otwartego funduszu, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, o których mowa w art. 141. 6. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalną część aktywów pracowniczego funduszu, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, o których mowa w art. 141. Art. 143. 1. Na podstawie ogólnego zezwolenia udzielonego przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia, i na warunkach określonych w tym zezwoleniu aktywa funduszu mogą być lokowane poza granicami kraju w papierach wartościowych emitowanych przez spółki notowane na podstawowych giełdach rynków kapitałowych państw obcych będących członkami OECD lub innych państw obcych, które określone zostaną w tym zezwoleniu, a także w papierach skarbowych emitowanych przez rządy lub banki centralne tych państw oraz tytułach uczestnictwa emitowanych przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę w tych państwach, jeżeli instytucje te oferują publicznie tytuły uczestnictwa i umarzają je na żądanie uczestnika. 2. Do lokat, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 142. Art. 144. Aktywa otwartego funduszu nie mogą być lokowane w: 1) akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez powszechne towarzystwo zarządzające tym funduszem, 2) akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez akcjonariusza powszechnego towarzystwa zarządzającego tym funduszem, 3) akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do podmiotów określonych w pkt 1 i 2. Art. 145. Aktywa pracowniczego funduszu nie mogą być lokowane w papierach wartościowych emitowanych przez pracownicze towarzystwo zarządzające tym funduszem. Art. 146. 1. Nie więcej niż 5% wartości aktywów pracowniczego funduszu może być łącznie ulokowane w akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem oraz podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do tych akcjonariuszy, bez względu na to, czy papiery te są dopuszczone do publicznego obrotu. 2. Jeżeli przedmiotem lokat, o których mowa w ust. 1, są zarówno papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, jaki i papiery wartościowe nie dopuszczone do publicznego obrotu, limit określony w ust. 1 wynosi 12,5% wartości aktywów funduszu, o ile lokaty w papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu stanowią co najmniej 7,5% wartości aktywów funduszu. 3. Aktywa pracowniczego funduszu mogą być lokowane w papierach wartościowych emitowanych przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem lub podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do tych akcjonariuszy, o ile zezwala na to statut tego funduszu. Art. 147. Statut pracowniczego funduszu określa, czy i w jakich papierach wartościowych, papierach skarbowych lub tytułach uczestnictwa fundusz może lokować swoje aktywa poza granicami kraju. Art. 148. Wszelkie lokaty pracowniczego funduszu w jednostkach uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte podlegają następującym ograniczeniom: 1) towarzystwo funduszy inwestycyjnych zarządzające funduszem inwestycyjnym otwartym lub specjalistycznym funduszem inwestycyjnym otwartym, w którego jednostkach uczestnictwa pracowniczy fundusz ulokował swoje aktywa, nie może posiadać więcej niż 5% akcji któregokolwiek z akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem oraz więcej niż 10% łącznej ilości akcji wszystkich akcjonariuszy tego towarzystwa, 2) w akcjach któregokolwiek z akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa nie może być ulokowane więcej niż 5% wartości aktywów funduszu inwestycyjnego otwartego lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego, 3) żaden z członków zarządu ani rady nadzorczej pracowniczego towarzystwa nie może być członkiem zarządu ani rady nadzorczej towarzystwa funduszy inwestycyjnych zarządzającego funduszem inwestycyjnym otwartym lub specjalistycznym funduszem inwestycyjnym otwartym. Art. 149. 1. Jeżeli w następstwie zmiany cen rynkowych stanowiących podstawę wyceny aktywów i zobowiązań funduszy, kursów walut albo powiązań organizacyjnych lub kapitałowych między podmiotami, których instrumenty finansowe są przedmiotem lokaty aktywów funduszu, albo w następstwie innych okoliczności, na które fundusz nie ma bezpośredniego wpływu, naruszy on w sposób nieumyślny przepisy niniejszego rozdziału, obowiązany jest podjąć niezwłocznie kroki w celu dostosowania działalności lokacyjnej do wymogów określonych w ustawie. 2. Dostosowanie działalności lokacyjnej do wymogów określonych w ustawie powinno nastąpić nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia zaistnienia stanu niezgodnego z prawem albo od dnia, w którym przeprowadzona wycena aktywów funduszu wykazała zaistnienie takiego stanu, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy. 3. Na wniosek funduszu, złożony nie później niż w terminie 1 miesiąca od daty zaistnienia stanu niezgodnego z prawem lub daty stwierdzenia takiego stanu, zgodnie z ust. 2, Urząd Nadzoru może zezwolić na przedłużenie do 12 miesięcy okresu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli jest o uzasadnione ze względu na ochronę interesów członków funduszu. 4. Jeżeli w następstwie realizacji harmonogramu, o którym mowa w art. 102, nastąpi - ze względu na interes członków pracowniczego funduszu - naruszenie przez fundusz przepisów art. 146, dostosowanie działalności lokacyjnej funduszu do wymogów określonych w tych przepisach powinno nastąpić nie później niż w terminie miesiąca od daty zaistnienia stanu niezgodnego z prawem lub daty stwierdzenia takiego stanu, zgodnie z ust. 2, z tym że Urząd Nadzoru może, na wniosek funduszu, przedłużyć ten termin do 6 miesięcy. W tym ostatnim przypadku przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 150. Fundusz nie może: 1) zbywać swoich aktywów: a) towarzystwu zarządzającemu funduszem, b) członkom zarządu lub rady nadzorczej towarzystwa, c) osobom zatrudnionym w towarzystwie, d) osobom pozostającym z osobami wymienionymi w lit. b)-c) w związku małżeńskim, stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia włącznie, e) akcjonariuszom towarzystwa, f) podmiotowi związanemu w stosunku do towarzystwa, g) podmiotowi związanemu w stosunku do akcjonariuszy towarzystwa, h) depozytariuszowi przechowującemu jego aktywa, 2) nabywać za swoje aktywa aktywów od któregokolwiek z podmiotów wymienionych w pkt 1, 3) udzielać pożyczek, gwarancji i poręczeń, z zastrzeżeniem art. 141 ust. 1, art. 143 ust. 1 i art. 151. Art. 151. 1. Dozwolone jest udzielanie z aktywów funduszu pożyczek środków pieniężnych podmiotom, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 4 i 5, przy czym pożyczki takie są równoznaczne z lokatą w akcjach tych podmiotów. 2. Fundusz może udzielać pożyczek w postaci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, na zasadach i warunkach, które Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia. Art. 152. 1. Pracowniczy fundusz może powierzyć, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, zarządzanie aktywami funduszu podmiotowi, który na podstawie tych przepisów jest uprawniony do prowadzenia działalności w zakresie zarządzania cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie i posiada na wykonywanie tej działalności zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. 2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest wybierany przez pracownicze towarzystwo, w drodze uchwały rady nadzorczej, i zarządza częścią lub całością aktywów pracowniczego funduszu na podstawie stosownej umowy z funduszem oraz zgodnie z określonymi w statucie funduszu zasadami prowadzenia działalności lokacyjnej. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, statut pracowniczego funduszu powinien określać warunki, na jakich fundusz powierza zarządzanie całością lub częścią swoich aktywów, lub upoważnić pracownicze towarzystwo do ich ustalenia w drodze uchwały rady nadzorczej. Art. 153. W ramach działalności lokacyjnej poza granicami kraju, fundusz może powierzyć, w zakresie określonym w art. 143, zarządzanie swoimi aktywami podmiotom mającym siedzibę na obszarze państw, o których mowa w tym przepisie, które są uprawnione do prowadzenia działalności w zakresie zarządzania cudzymi aktywami na mocy przepisów obowiązujących w tych państwach. Art. 154. 1. Pożyczki i kredyty zaciągnięte przez fundusz nie mogą przekraczać 2,5% wartości jego aktywów. 2. W przypadku pracowniczego funduszu zaciągnięcie pożyczki lub kredytu jest możliwe wyłącznie na podstawie decyzji pracowniczego towarzystwa podjętej w formie uchwały rady nadzorczej. Art. 155. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe ograniczenia w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze, mając na względzie ochronę interesów członków tych funduszy. Art. 156. Jeżeli fundusz nie przestrzega przepisów ustawy określających zasady działalności lokacyjnej lub nie wykona obowiązków określonych w art. 149 ust. 1, 2 i 4, Urząd Nadzoru może nałożyć na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. Rozdział 16 Depozytariusz Art. 157. Fundusz jest obowiązany wybrać depozytariusza, któremu, na podstawie umowy, powierza przechowywanie swoich aktywów. Art. 158. 1. Depozytariuszem może być bank, który: 1) jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe, 2) posiada fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co najmniej 100 000 000 ECU, o ile przedmiotem przechowywania mają być aktywa otwartego funduszu, lub 30 000 000 ECU, o ile przedmiotem przechowywania mają być aktywa pracowniczego funduszu, 3) nie posiada akcji towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje, lub akcji podmiotu związanego w stosunku do tego towarzystwa ani też nie posiada żadnych innych związków kapitałowych z tymi podmiotami, 4) nie jest pożyczkodawcą lub kredytodawcą w stosunku do funduszu, którego aktywa przechowuje, ani towarzystwa zarządzającego tym funduszem, chyba że kwota pożyczki lub kredytu nie przekracza 1% wartości aktywów funduszu, oraz 5) nie zatrudnia ani nie posiada w składzie władz statutowych osób, które są: a) członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje, b) członkami organu zarządzającego, rady nadzorczej lub pracownikami podmiotu związanego w stosunku do towarzystwa, o którym mowa w lit. a). 2. Depozytariuszem może być Krajowy Depozyt, o ile spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 3-5. Art. 159. 1. Do obowiązków depozytariusza w zakresie przechowywania aktywów funduszu należy: 1) prowadzenie rejestru aktywów funduszu zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawieranych za zgodą depozytariusza, 2) zapewnienie, aby wartość aktywów netto funduszu była ustalana w sposób pozwalający funduszowi na wykonanie obowiązków określonych w rozdziale 17, 3) zapewnienie, aby umowy obejmujące nabywanie i zbywanie aktywów funduszu były zgodne z przepisami prawa oraz statutem funduszu, 4) wykonywanie poleceń funduszu, chyba że są one sprzeczne z przepisami prawa lub statutem funduszu albo w ocenie depozytariusza zagrażają bezpieczeństwu aktywów funduszu, 5) zapewnienie, aby aktywa funduszu były lokowane zgodnie z przepisami prawa oraz statutem funduszu, 6) zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu oraz umów z członkami funduszu, 7) wykonywanie poleceń likwidatora dotyczących likwidacji funduszu, 8) wykonywanie innych obowiązków przewidzianych ustawą. 2. Depozytariusz może, na polecenie funduszu, zawierać umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z bankami lub instytucjami finansowymi, które mają siedzibę poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem, że fundusze własne takich banków lub instytucji finansowych wynoszą co najmniej 200 000 000 ECU. 3. Depozytariusz jest obowiązany do występowania, w imieniu członków funduszu, z powództwem przeciwko towarzystwu z tytułu szkody spowodowanej niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez towarzystwo obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji. 4. Depozytariusz zapewnia zgodne z przepisami prawa i statutem funduszu wykonywanie obowiązków funduszu, o których mowa w ust. 1 pkt 2-3 i 5-6, przynajmniej przez stałą kontrolę czynności faktycznych i prawnych dokonywanych przez fundusz oraz doprowadzanie do zgodności tych czynności z przepisami prawa i statutem funduszu. Art. 160. 1. Umowa z depozytariuszem o przechowywanie aktywów funduszu powinna określać szczegółowe obowiązki depozytariusza i funduszu, sposób ich wykonywania, wynagrodzenie depozytariusza, sposób obliczania kosztów i pobierania opłat obciążających fundusz, a także wskazywać osoby wyznaczone przez depozytariusza do wykonywania umowy. Umowa nie może ograniczać ustawowych obowiązków depozytariusza. 2. Depozytariusz odpowiada za wszelkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków nałożonych przez ustawę. 3. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 2, nie może być wyłączona bądź ograniczona ani w umowie o przechowywanie aktywów funduszu, ani wskutek powierzenia przechowywania całości lub części aktywów funduszu innemu podmiotowi. 4. Fundusz lub depozytariusz może rozwiązać umowę o przechowywanie aktywów funduszu w drodze wypowiedzenia, którego okres nie może być krótszy niż 6 miesięcy. O wypowiedzeniu umowy i jego przyczynach strona wypowiadająca umowę powiadamia niezwłocznie Urząd Nadzoru. Art. 161. 1. Jeżeli depozytariusz nie wykonuje obowiązków określonych w umowie o przechowywanie aktywów funduszu albo wykonuje je nienależycie: 1) fundusz wypowiada umowę, zawiadamiając niezwłocznie Urząd Nadzoru o tym fakcie, 2) Urząd Nadzoru może nakazać funduszowi zmianę depozytariusza. 2. Urząd Nadzoru może nakazać funduszowi zmianę depozytariusza także wtedy, gdy nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji finansowej depozytariusza, zagrażające bezpieczeństwu przechowywanych przez niego aktywów. 3. Narodowy Bank Polski niezwłocznie informuje Urząd Nadzoru o każdym przypadku istotnego pogorszenia sytuacji finansowej banku pełniącego funkcję depozytariusza, o którym mowa w ust. 2. 4. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd niezwłocznie informuje Urząd Nadzoru o istotnym pogorszeniu sytuacji finansowej Krajowego Depozytu, w przypadku, o którym mowa w ust. 2. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, wypowiedzenie może nastąpić w terminie krótszym niż wskazany w art. 160 ust. 4. Art. 162. 1. W razie ogłoszenia upadłości lub otwarcia likwidacji depozytariusza, a także w przypadku stwierdzenia przez Urząd Nadzoru naruszenia przez depozytariusza warunków umowy w sposób zagrażający bezpieczeństwu aktywów funduszu lub interesom jego członków, fundusz dokonuje niezwłocznie zmiany depozytariusza. W tym przypadku nie stosuje się przepisu art. 160 ust. 4 zdanie pierwsze. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy depozytariusz przestanie spełniać którykolwiek z warunków określonych w art. 158, o czym niezwłocznie zawiadamia fundusz i Urząd Nadzoru. Art. 163. 1. Każdorazowa zmiana depozytariusza następuje w sposób zapewniający nieprzerwane wykonywanie obowiązków w zakresie przechowywania aktywów funduszu. 2. W razie rozwiązania umowy z dotychczasowym depozytariuszem, powinien on wydać depozytariuszowi, z którym fundusz zawarł umowę, przechowywane aktywa funduszu i wszelkie dokumenty związane z wykonywaniem obowiązków określonych w ust. 1, w terminie uzgodnionym przez strony, jednakże bez zbędnej zwłoki. Art. 164. 1. Depozytariusz jest obowiązany poinformować niezwłocznie Urząd Nadzoru o wszelkich działaniach i zaniechaniach funduszu, które, w jego ocenie, stanowią naruszenie prawa, postanowień statutu funduszu lub powodują, że interesy członków funduszu nie są należycie uwzględniane. 2. Depozytariusz jest obowiązany niezwłocznie poinformować Urząd Nadzoru o stwierdzonych nieprawidłowościach w ustaleniu przez fundusz wartości aktywów netto funduszu, wartości jednostki rozrachunkowej i wysokości stopy zwrotu, o których mowa w art. 166, 169 i 170. Art. 165. Aktywa funduszu przechowywane w sposób przewidziany w przepisach niniejszego rozdziału nie mogą być przedmiotem egzekucji skierowanej przeciwko depozytariuszowi lub podmiotom, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1, a także nie wchodzą w skład masy upadłości depozytariusza lub tych podmiotów i nie mogą być objęte postępowaniem układowym. Rozdział 17 Wycena aktywów i obliczanie stopy zwrotu funduszy emerytalnych Art. 166. Wartość aktywów netto funduszu jest ustalana przez fundusz w każdym dniu wyceny, o którym mowa w art. 168, i według stanu na ten dzień, oraz podawana do wiadomości Urzędu Nadzoru. Art. 167. Wycena aktywów netto funduszu stanowi podstawę ustalenia wartości jednostki rozrachunkowej, zgodnie z przepisami rozdziału 9. Art. 168. 1. W przypadku otwartego funduszu dniem wyceny jest każdy dzień roboczy, z wyjątkiem sobót, a w przypadku pracowniczego funduszu ostatni dzień roboczy każdego miesiąca. 2. Statut pracowniczego funduszu może określić także inne dni wyceny. Art. 169. Wartość jednostki rozrachunkowej jest ustalana przez fundusz w każdym dniu wyceny i według stanu na ten dzień oraz podawana do wiadomości Urzędu Nadzoru, a w przypadku otwartych funduszy także do wiadomości jednej z agencji informacyjnych wskazanych przez Urząd Nadzoru. Art. 170. Otwarty fundusz, który przyjmował składki co najmniej przez 24 miesiące, ustala na koniec każdego miesiąca kończącego kwartał wysokość stopy zwrotu za ostatnie 24 miesiące. Wysokość stopy zwrotu jest podawana do wiadomości Urzędu Nadzoru oraz jednej z agencji informacyjnych wskazanych przez ten Urząd. Art. 171. Fundusz jest obowiązany przekazywać informacje o wielkościach, o których mowa w art. 166, 169 i 170, do wiadomości depozytariusza niezwłocznie po ich sporządzeniu. Art. 172. Stopą zwrotu funduszu jest wyrażony procentowo iloraz różnicy wartości jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym miesiąca kończącego kwartał i wartości tej jednostki w ostatnim dniu roboczym miesiąca przypadającego przed 24 miesiącami oraz wartości tej jednostki w ostatnim dniu roboczym miesiąca przypadającego przed 24 miesiącami. Art. 173. 1. Średnią ważoną stopą zwrotu wszystkich otwartych funduszy za okres 24 miesięcy jest suma iloczynów stopy zwrotu każdego z otwartych funduszy, o których mowa w art. 170, i wskaźnika przeciętnego udziału w rynku danego otwartego funduszu. Wskaźnikiem przeciętnego udziału w rynku danego otwartego funduszu jest średnia arytmetyczna wskaźnika udziału w rynku w ostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego okres 24 miesięcy i wskaźnika udziału w rynku w ostatnim dniu roboczym miesiąca przypadającego na koniec okresu 24 miesięcy. Wskaźnikiem udziału w rynku otwartego funduszu, w określonym dniu, jest iloraz wartości aktywów netto tego funduszu i wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, o których mowa w art. 170, według stanu na dzień obliczenia wskaźnika. 2. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy Prezes Urzędu Nadzoru podaje do publicznej wiadomości. Art. 174. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady ustalania stopy zwrotu i średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy, w tym zasady zaokrąglania ustalonych wielkości, 2) sposób i termin zawiadamiania Urzędu Nadzoru przez otwarty fundusz o wysokości stopy zwrotu funduszu oraz sposób i termin przekazywania przez otwarty fundusz informacji o wysokości tej stopy do agencji informacyjnej, 3) sposób podawania przez Prezesa Urzędu Nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy, o której mowa w art. 173 ust. 1, 4) sposób i termin zawiadamiania Urzędu Nadzoru przez fundusz o wartości aktywów netto funduszu i wartości jednostki rozrachunkowej. Rozdział 18 Niedobór Art. 175. 1. Niedobór występuje w otwartym funduszu w przypadku, gdy stopa zwrotu tego funduszu za okres 24 miesięcy, o którym mowa w art. 170, jest niższa od minimalnej wymaganej stopy zwrotu. 2. Minimalną wymaganą stopą zwrotu jest stopa zwrotu niższa o 50% od średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy w tym okresie lub o 4 punkty procentowe od tej średniej, w zależności od tego, która z tych wielkości jest niższa. 3. Kwota niedoboru jest obliczana jako iloczyn liczby jednostek rozrachunkowych w otwartym funduszu w ostatnim dniu roboczym okresu 24 miesięcy oraz różnicy między wartością jednostki rozrachunkowej, która zapewniałaby osiągnięcie minimalnej wymaganej stopy zwrotu, a faktyczną wartością jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym okresu 24 miesięcy. Art. 176. 1. W razie wystąpienia niedoboru otwarty fundusz jest obowiązany w terminie 3 dni, licząc od chwili podania przez Prezesa Urzędu Nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy, przeznaczyć na pokrycie niedoboru wszelkie środki dostępne na rachunku rezerwowym, o którym mowa w art. 181 ust. 1. 2. Jeżeli środki na rachunku rezerwowym są niewystarczające na pokrycie niedoboru, powszechne towarzystwo dokonuje jego pokrycia z własnych środków w terminie 14 dni od chwili podania przez Prezesa Urzędu Nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy. Art. 177. 1. Jeżeli pokrycie niedoboru, w sposób określony w art. 176 ust. 2, okaże się niemożliwe, zarząd powszechnego towarzystwa jest obowiązany zawiadomić o tym niezwłocznie Urząd Nadzoru, który występuje do właściwego sądu z wnioskiem o ogłoszenie jego upadłości. 2. W razie ogłoszenia upadłości towarzystwa pokrycie niedoboru z jego majątku może nastąpić dopiero po uprzednim zaspokojeniu należności innych wierzycieli towarzystwa według kolejności określonej w art. 204 § 1 pkt 1-3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751 i Nr 121, poz. 770), jednakże przed zaspokojeniem należności, o których mowa w art. 204 § 1 pkt 5-9 tego rozporządzenia. Art. 178. Niedobór nie pokryty, zgodnie z przepisami art. 176 i 177, pokrywany jest ze środków Funduszu Gwarancyjnego. Art. 179. 1. Jeżeli niedobór powstał w następstwie utraty przez depozytariusza aktywów otwartego funduszu, mających postać materialną, depozytariusz jest obowiązany do wyrównania niedoboru, zanim wykorzystane zostaną na ten cel środki na rachunku rezerwowym, własne środki powszechnego towarzystwa lub środki Funduszu Gwarancyjnego. 2. Wyrównanie niedoboru przez depozytariusza następuje w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia wystąpienia niedoboru, chociażby utrata aktywów otwartego funduszu nie została przez depozytariusza zawiniona. 3. Z tytułu pokrycia niedoboru Fundusz Gwarancyjny nabywa, w stosunku do depozytariusza lub jego masy upadłości, roszczenie o zwrot środków Funduszu Gwarancyjnego wykorzystanych na pokrycie niedoboru. Art. 180. Skarb Państwa gwarantuje pokrycie niedoboru w przypadku, gdy niedobór nie może być pokryty ze środków Funduszu Gwarancyjnego, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych ustawach. Art. 181. 1. Otwarty fundusz otwiera rachunek rezerwowy, na który przekazywane są środki powszechnego towarzystwa. 2. Środki na rachunku rezerwowym stanowią część aktywów funduszu. 3. Na towarzystwo, które nie dokonuje wpłat na rachunek rezerwowy, zgodnie z ust. 1, Urząd Nadzoru może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. Art. 182. Ze środków na rachunku rezerwowym nie może być prowadzona egzekucja przeciwko powszechnemu towarzystwu. Art. 183. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady pokrywania niedoboru w przypadkach, o których mowa w art. 176-179, 2) proporcjonalną część aktywów netto otwartego funduszu, która powinna być przechowywana na rachunku rezerwowym, z zastrzeżeniem, że wielkość ta nie może być niższa niż 1% ani wyższa niż 3% wartości pozostałych aktywów netto funduszu oraz że może być zależna od udziału wartości aktywów netto danego funduszu w wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, 3) sposób ustalania przez powszechne towarzystwo wielkości środków, które powinny być przekazywane na rachunek rezerwowy, 4) sposób wycofywania przez powszechne towarzystwo nadwyżek środków z rachunku rezerwowego. Rozdział 19 Fundusz Gwarancyjny Art. 184. Tworzy się Fundusz Gwarancyjny, którego administratorem jest Krajowy Depozyt. Art. 185. 1. Przychodami Funduszu Gwarancyjnego są wpłaty dokonywane przez powszechne towarzystwa z własnych środków oraz przychody z lokowania środków Funduszu Gwarancyjnego. Środki Funduszu Gwarancyjnego nie podlegają egzekucji prowadzonej z majątku powszechnego towarzystwa. 2. Wpłaty powszechnego towarzystwa do Funduszu Gwarancyjnego stanowią określoną procentowo, identyczną dla wszystkich otwartych funduszy, wartość aktywów netto otwartego funduszu zarządzanego przez to towarzystwo. 3. Wysokość i zasady dokonywania wpłat do Funduszu Gwarancyjnego określa, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów, z zastrzeżeniem, że całkowita wartość środków Funduszu Gwarancyjnego nie może przekraczać 0,1% wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, o ile wartość zobowiązań otwartego funduszu nie przekracza tej wielkości. Art. 186. 1. Sposób i tryb wnoszenia wpłat do Funduszu Gwarancyjnego, a także sposób i tryb działania Funduszu Gwarancyjnego, w tym lokowania jego środków, określa Krajowy Depozyt w regulaminie zatwierdzanym przez Urząd Nadzoru. 2. Regulamin określa również sposób gospodarowania środkami Funduszu Gwarancyjnego, szczegółowe warunki i tryb dokonywania wypłat z tych środków oraz ich zwrotu powszechnym towarzystwom, a także sposób dokonywania rozliczeń z powszechnymi towarzystwami, które zaprzestały dokonywania wpłat wskutek zakończenia działalności określonej w ustawie. 3. Regulamin może zawierać także inne postanowienia niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania Funduszu Gwarancyjnego. Art. 187. Ze środków Funduszu Gwarancyjnego są dokonywane wypłaty na rzecz otwartych funduszy, w których wystąpił niedobór, w zakresie, w jakim środki na rachunku rezerwowym oraz własne środki powszechnego towarzystwa nie są wystarczające na pokrycie tego niedoboru, a także są pokrywane szkody, o których mowa w art. 48 ust. 1, w zakresie, w jakim powszechne towarzystwo nie ponosi za nie odpowiedzialności lub szkody te nie mogą być pokryte z jego masy upadłości. Art. 188. Zwrot wpłat z Funduszu Gwarancyjnego stanowi przychód powszechnego towarzystwa w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Rozdział 20 Obowiązki informacyjne funduszy emerytalnych Art. 189. 1. Otwarty fundusz jest obowiązany, raz w roku, ogłaszać prospekt informacyjny we wskazanym w statucie dzienniku o zasięgu krajowym. 2. Prospekt informacyjny otwartego funduszu powinien zawierać jego statut, informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej funduszu oraz zatwierdzone roczne sprawozdanie finansowe funduszu. Art. 190. 1. Otwarty fundusz udostępnia prospekt informacyjny każdej osobie, która złoży wniosek o przyjęcie do funduszu, przy czym powinno to nastąpić przed zawarciem umowy z funduszem. 2. Otwarty fundusz udostępnia prospekt informacyjny, wraz z ostatnim półrocznym sprawozdaniem finansowym, także na każde żądanie członka. 3. Prospekt informacyjny oraz półroczne i roczne sprawozdania finansowe powinny być przekazane Urzędowi Nadzoru niezwłocznie po ich sporządzeniu, a roczne sprawozdania finansowe - także po ich zatwierdzeniu przez powszechne towarzystwo w drodze uchwały walnego zgromadzenia. Art. 191. Fundusz doręcza każdemu członkowi, w regularnych odstępach czasu, nie rzadziej jednak niż co 12 miesięcy, pisemną informację o środkach znajdujących się na rachunku członka, terminach dokonanych w tym okresie wpłat składek i wypłat transferowych oraz przeliczeniu tych składek i wypłat transferowych na jednostki rozrachunkowe, a także o wynikach działalności lokacyjnej funduszu. Art. 192. Fundusz jest obowiązany, na żądanie członka, udzielić mu na piśmie informacji określającej pieniężną wartość środków zgromadzonych na jego rachunku. Art. 193. 1. Fundusz udostępnia informacje dotyczące struktury swoich aktywów, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W odstępach miesięcznych otwarty fundusz udostępnia dane o tym, jaka część aktywów została ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat przewidzianych w przepisach rozdziału 15, według stanu na ostatni dzień wyceny w danym miesiącu. 3. W odstępach półrocznych otwarty fundusz udostępnia dane o tym, jaka wartość i jaka część aktywów funduszu była ulokowana w poszczególnych lokatach, podając informację o emitencie poszczególnych papierów wartościowych, według stanu na ostatni dzień wyceny przypadający w ostatnim miesiącu każdego okresu półrocznego, z zastrzeżeniem że dane z okresu półrocznego dotyczyć mogą wyłącznie lokat stanowiących co najmniej 1% wartości aktywów funduszu. 4. Pełna informacja o strukturze aktywów otwartego funduszu i pracowniczego funduszu, z uwzględnieniem także lokat stanowiących mniej niż 1% wartość aktywów funduszu, jest udostępniana na koniec każdego okresu rocznego. Art. 194. 1. Informacje, o których mowa w art. 193 ust. 2-4, otwarty fundusz przekazuje niezwłocznie do Urzędu Nadzoru oraz do jednej z agencji informacyjnych wskazanych przez Urząd Nadzoru, a informacje, o których mowa w art. 193 ust. 3 i 4, ogłasza ponadto w dzienniku o zasięgu krajowym. 2. Pracowniczy fundusz przekazuje niezwłocznie informację, o której mowa w art. 193 ust. 4, do Urzędu Nadzoru oraz akcjonariuszom pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem. Art. 195. Towarzystwo i fundusz mają obowiązek dostarczania Urzędowi Nadzoru okresowych sprawozdań oraz bieżących informacji dotyczących ich działalności i sytuacji finansowej. Art. 196. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt informacyjny, oraz niezbędną treść informacji, o których mowa w art. 191 i 192, 2) sposób i termin udostępniania przez fundusz prospektu informacyjnego oraz informacji, o których mowa w art. 191-193, 3) zakres sprawozdań i bieżących informacji dostarczanych przez towarzystwo i fundusz do Urzędu Nadzoru oraz terminy przekazywania tych sprawozdań i informacji. Art. 197. 1. Informacje o otwartym funduszu, publikowane przez powszechne towarzystwo, w tym informacje reklamowe, a także informacje o pracowniczym funduszu, udostępniane przez pracownicze towarzystwo, powinny rzetelnie przedstawiać sytuację finansową funduszu oraz ryzyko związane z członkostwem w funduszu. 2. Jeżeli Urząd Nadzoru stwierdzi, że publikacje lub udostępniane informacje, o których mowa w ust. 1, wprowadzają w błąd lub mogą wprowadzić w błąd, może zakazać ich ogłaszania lub udostępniania oraz nakazać ogłoszenie lub udostępnienie odpowiednich sprostowań w wyznaczonym terminie. 3. Jeżeli zakaz lub nakaz nie zostanie wykonany, Urząd Nadzoru nakłada na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł oraz ogłasza lub udostępnia odpowiednie sprostowania na koszt towarzystwa. Art. 198. Jeżeli towarzystwo lub depozytariusz nie wypełnia określonych w ustawie obowiązków przekazywania informacji Urzędowi Nadzoru lub członkom funduszu, Urząd Nadzoru może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. Rozdział 21 Nadzór nad działalnością funduszy emerytalnych Art. 199. 1. Tworzy się Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi jako centralny organ administracji rządowej. 2. Nadzór nad Urzędem Nadzoru sprawuje Prezes Rady Ministrów. Art. 200. 1. Zadaniem Urzędu Nadzoru jest ochrona interesów członków funduszy oraz uczestników pracowniczych programów emerytalnych. 2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, Urząd Nadzoru realizuje poprzez: 1) sprawowanie nadzoru nad działalnością funduszy, 2) inspirowanie, organizowanie i podejmowanie działań mających na celu zapewnienie rozwoju systemu funduszy w Polsce, 3) sprawowanie nadzoru nad funkcjonowaniem pracowniczych programów emerytalnych, 4) pogłębianie wiedzy społeczeństwa na temat celów i zasad działalności funduszy, ze szczególnym uwzględnieniem praw przysługujących ich członkom, 5) pogłębianie wiedzy społeczeństwa na temat celów i zasad funkcjonowania pracowniczych programów emerytalnych, ze szczególnym uwzględnieniem praw uczestników takich programów, 6) współdziałanie z organami administracji rządowej, Narodowym Bankiem Polskim, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, towarzystwami, podmiotami działającymi na rzecz funduszy oraz związkami pracodawców, związkami zawodowymi i innymi organizacjami społecznymi w zakresie kształtowania polityki państwa zapewniającej bezpieczny rozwój funduszy i pracowniczych programów emerytalnych, 7) udzielanie informacji Narodowemu Bankowi Polskiemu w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru nad bankami pełniącymi funkcje depozytariuszy i bankami będącymi akcjonariuszami towarzystw, 8) udzielanie informacji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru nad działalnością Krajowego Depozytu, 9) podejmowanie innych działań przewidzianych przepisami niniejszej ustawy. Art. 201. 1. Urzędem Nadzoru kieruje Prezes powoływany przez Prezesa Rady Ministrów na okres 5 lat. 2. Odwołanie Prezesa Urzędu Nadzoru przez Prezesa Rady Ministrów przed upływem kadencji może nastąpić za zgodą Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru, o którym mowa w art. 211 ust. 1, wyrażoną w formie uchwały podjętej bezwględną większością głosów w obecności co najmniej dwóch trzecich składu Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru. 3. Na wniosek Prezesa Urzędu Nadzoru Prezes Rady Ministrów powołuje i odwołuje wiceprezesów Urzędu Nadzoru. Prezes Rady Ministrów może odwołać wiceprezesów Urzędu Nadzoru także z własnej inicjatywy. 4. Wielkość środków na wynagrodzenia Prezesa, wiceprezesów, dyrektora generalnego i pracowników Urzędu Nadzoru określana jest corocznie w ustawie budżetowej, w relacji do wynagrodzeń, łącznie z premiami i innymi dodatkami, wypłacanych w powszechnych towarzystwach. 5. Prezes Rady Ministrów nadaje Urzędowi Nadzoru, w drodze rozporządzenia, statut, który określa jego organizację i zadania. Art. 202. 1. Do postępowania przed Urzędem Nadzoru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Na decyzję Urzędu Nadzoru służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 3. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez Urząd Nadzoru nie wstrzymuje wykonania decyzji Urzędu Nadzoru o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa, jeżeli cofnięcie zezwolenia następuje z innych przyczyn niż określone w art. 61. Art. 203. 1. Wydatki Urzędu Nadzoru są pokrywane z budżetu państwa w wysokości ustalanej corocznie w ustawie budżetowej. 2. Od powszechnych towarzystw pobiera się miesięcznie opłaty w kwocie nie przekraczającej 0,02% składek wpłaconych w danym miesiącu do zarządzanych przez nie otwartych funduszy. 3. Od pracowniczych towarzystw pobiera się kwartalnie opłaty w kwocie nie przekraczającej 0,2% składek wpłaconych w danym kwartale do zarządzanych przez nie pracowniczych funduszy. 4. Od pracodawców prowadzących pracownicze programy emerytalne pobiera się kwartalnie opłaty w kwocie nie przekraczającej 0,1% składek wpłaconych w danym kwartale na rzecz uczestników pracowniczych programów emerytalnych. 5. Połowa wpływów z opłat, o których mowa w ust. 2-4, pobieranych przez Urząd Nadzoru, stanowi dochód środka specjalnego Urzędu Nadzoru, z przeznaczeniem na usprawnienie pracy Urzędu Nadzoru, podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników Urzędu Nadzoru oraz premie dla Prezesa, wiceprezesów, dyrektora generalnego i pracowników Urzędu Nadzoru. Pozostała część wpływów stanowi dochód budżetu państwa. 6. Szczegółowy sposób rozdysponowania wpływów stanowiących dochód środka specjalnego oraz zasady przyznawania premii pracownikom Urzędu Nadzoru określa Prezes Urzędu Nadzoru w drodze regulaminu zatwierdzanego przez Komitet Doradczy Urzędu Nadzoru. 7. Zasady przyznawania premii Prezesowi i wiceprezesom oraz dyrektorowi generalnemu Urzędu Nadzoru określa statut, o którym mowa w art. 201 ust. 5. 8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, tryb oraz terminy wnoszenia opłat, o których mowa w ust. 2-4. Art. 204. 1. W ramach nadzoru nad działalnością funduszy Urząd Nadzoru uprawniony jest w szczególności do: 1) żądania udostępnienia przez towarzystwo kopii dokumentów związanych z działalnością funduszu oraz zapoznawania się z ich treścią, 2) żądania wszelkich informacji i wyjaśnień od członków zarządu, rady nadzorczej i pracowników towarzystwa dotyczących działalności funduszu. 2. Osoba upoważniona przez Prezesa Urzędu Nadzoru ma prawo wstępu do pomieszczeń: 1) towarzystwa - w celu sprawdzenia, czy działalność towarzystwa jest zgodna z prawem i statutem, 2) depozytariusza - w celu sprawdzenia, czy jego działalność związana z przechowywaniem aktywów funduszu jest zgodna z prawem i umową o przechowywanie aktywów funduszu, 3) podmiotu, któremu fundusz powierzył prowadzenie rejestru członków funduszu - w celu sprawdzenia, czy jego działalność związana z prowadzeniem tego rejestru jest zgodna z prawem. 3. Osoba przeprowadzająca kontrolę ma prawo: 1) wglądu do wszelkich ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji, 2) żądania sporządzenia oraz wydania kopii tych dokumentów i nośników informacji, 3) żądania udzielenia informacji przez członków władz statutowych i pracowników kontrolowanych podmiotów. 4. Towarzystwo jest obowiązane zapewnić osobie przeprowadzającej kontrolę dostęp do wszystkich ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji związanych z działalnością funduszu, które są przechowywane u osób trzecich w związku z powierzeniem im niektórych czynności na podstawie odrębnych umów. 5. Upoważnienie Prezesa Urzędu Nadzoru określa zakres kontroli. 6. Po sporządzeniu przez osobę przeprowadzającą kontrolę protokołu z dokonanych czynności Urząd Nadzoru powiadamia kontrolowany podmiot o stwierdzonych nieprawidłowościach i wyznacza termin do ich usunięcia. 7. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, Urząd Nadzoru może nałożyć na kontrolowany podmiot karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł. W przypadku stwierdzenia rażących nieprawidłowości, Urząd Nadzoru może nałożyć karę pieniężną bezpośrednio po ich stwierdzeniu. Art. 205. 1. Członek może wnieść do Urzędu Nadzoru skargę na fundusz, jeżeli sądzi, że działalność tego funduszu jest niezgodna z przepisami prawa lub postanowieniami statutu funduszu. 2. Skargę na fundusz może wnieść także osoba, która byłą uprzednio jego członkiem w okresie 6 miesięcy poprzedzających wniesienie skargi. 3. W imieniu grupy członków skargę na fundusz może wnieść do Urzędu Nadzoru także organizacja społeczna, której zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej. Art. 206. 1. Urząd Nadzoru może żądać zwołania posiedzenia zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa oraz umieszczenia poszczególnych spraw na porządku obrad tych organów, jeżeli uzna to za konieczne do prawidłowego sprawowania nadzoru nad działalnością funduszu. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Urząd Nadzoru deleguje swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniu zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia towarzystwa, który jest uprawniony do zabierania głosu w sprawach objętych porządkiem obrad tych organów. Art. 207. W sprawach cywilnych w zakresu tworzenia i działania funduszy Prezesowi Urzędu Nadzoru przysługują uprawnienia prokuratora, wynikające z właściwych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego Art. 208. Prezes Urzędu Nadzoru składa raz w roku sprawozdanie z działalności Urzędu Nadzoru Prezesowi Rady Ministrów. Art. 209. 1. Prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny i pracownicy Urzędu Nadzoru nie mogą być jednocześnie akcjonariuszami ani wykonywać obowiązków członka zarządu lub rady nadzorczej towarzystwa, a także pozostawać z towarzystwem w stosunku pracy, stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. Zakaz powyższy dotyczy także pozostawania w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z funduszem. 2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów i ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. Art. 210. Do Prezesa, wiceprezesów, dyrektora generalnego, pracowników Urzędu Nadzoru, a także osób pozostających z Urzędem Nadzoru w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, stosuje się odpowiednio przepisy art. 49. Art. 211. 1. Tworzy się Komitet Doradczy Urzędu Nadzoru jako organ doradczy i opiniodawczy Urzędu Nadzoru w sprawach związanych z działalnością funduszy oraz funkcjonowaniem pracowniczych programów emerytalnych. 2. Do zadań Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru należy: 1) opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących działalności funduszy oraz funkcjonowania pracowniczych programów emerytalnych, 2) opiniowanie sprawozdań Prezesa Urzędu Nadzoru z działalności Urzędu Nadzoru, 3) przedstawianie Urzędowi Nadzoru opinii w sprawach związanych z działalnością funduszy i funkcjonowaniem pracowniczych programów emerytalnych, 4) wyrażanie zgody na odwołanie Prezesa Urzędu Nadzoru, 5) zatwierdzanie regulaminu, o którym mowa w art. 203 ust. 6. Art. 212. 1. Komitet Doradczy Urzędu Nadzoru składa się z 15 osób. 2. Członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru oraz jego przewodniczącego i wiceprzewodniczącego powołuje Prezes Rady Ministrów spośród osób posiadających wiedzę i doświadczenie w sprawach związanych z zadaniami wykonywanymi przez Urząd Nadzoru. 3. Przynajmniej 6 członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru Prezes Rady Ministrów powołuje spośród osób rekomendowanych przez Komisję Trójstronną do Spraw Społeczno-Gospodarczych. 4. Kadencja członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru trwa 6 lat, licząc od dnia powołania, z tym że co 2 lata kończy się kadencja jednej trzeciej członków. Członkowie Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców. 5. Powołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru następuje na 2 lata. 6. Do członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru stosuje się odpowiednio przepisy art. 49. 7. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość i zasady wynagradzania członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru. Art. 213. Koszty działalności Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru są pokrywane z budżetu państwa. Art. 214. Zasady i tryb działania Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru określa regulamin uchwalany przez Komitet Doradczy Urzędu Nadzoru i zatwierdzany przez Prezesa Rady Ministrów. Rozdział 22 Przepisy karne Art. 215. Kto nie będąc do tego uprawniony używa w nazwie (firmie) lub do określenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej albo w reklamie określeń, o których mowa w art. 10 ust. 2 lub art. 28 ust. 1, podlega grzywnie do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 2. Art. 216. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność, o której mowa w art. 2 ust. 2 lub art. 29 ust. 1, podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 217. Kto, podejmując decyzje inwestycyjne na rachunek funduszu, narusza wymogi w zakresie działalności lokacyjnej określone w niniejszej ustawie, stwarzając przez to zagrożenie dla interesów członka funduszu, podlega grzywnie do 1 000 000 zł. Art. 218. 1. Kto, będąc odpowiedzialny za informacje zawarte w prospekcie informacyjnym, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, wpływające w istotny sposób na treść informacji, podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto, będąc odpowiedzialny za inne informacji udostępniane członkom funduszu lub Urzędowi Nadzoru, zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, podlega grzywnie do 1 000 000 zł. Art. 219. 1. Kto, wbrew zakazowi przewidzianemu w art. 92 ust. 1, oferuje w ramach działalności akwizycyjnej określone w tym przepisie dodatkowe korzyści materialne w celu skłonienia do przystąpienia do otwartego funduszu lub pozostawania jego członkiem, podlega grzywnie do 1 000 000 zł. 2. Tej samej karze podlega, kto nie będąc wpisany do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy wykonuje takie czynności na rzecz otwartego funduszu albo prowadząc działalność akwizycyjną nie czyni tego za pośrednictwem osoby wpisanej do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy. 3. Tej samej karze podlega, kto prowadząc działalność, o której mowa w art. 92 ust. 2, oferuje dodatkowe korzyści materialne w zamian za przystąpienie do określonego otwartego funduszu lub za pozostawanie jego członkiem. Art. 220. 1. Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszu, ujawnia ją lub wykorzystuje, podlega grzywnie do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 5. Art. 221. Kto, będąc obowiązany do podjęcia czynności przewidzianych w rozdziale 18 w związku z wystąpieniem w otwartym funduszu niedoboru, nie dopełnia ciążących na nim obowiązków, podlega grzywnie do 1 000 000 zł. Art. 222. Odpowiedzialności karnej, przewidzianej w przepisach art. 215-221, podlega także ten, kto dopuszcza się czynów określonych w tych przepisach działając w imieniu osoby prawnej. Rozdział 23 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 223. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318, Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 113, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 133, poz. 882) w art. 476 w § 3 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "oraz sprawy o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami otwartych funduszy emerytalnych a tymi funduszami lub ich organami". Art. 224. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770) w art. 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Ograniczeń określonych w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli założycielami są wyłącznie towarzystwa emerytalne działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych." Art. 225. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685 i Nr 121, poz. 769 i 770) w art. 10 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do działalności akwizycyjnej na rzecz otwartych funduszy emerytalnych, prowadzonej przez zakład ubezpieczeń na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych." Art. 226. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932 i 933), wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 5 w brzmieniu: "5) przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej."; 2) w art. 17: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania jest tytuł prawny w postaci udziałów (akcji) stanowiących kapitał osób prawnych, w tym również dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych, oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach, przychody z tytułu podziału majątku likwidowanej spółki (spółdzielni), a także wartość dokonanych na rzecz udziałowców i akcjonariuszy nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w art. 12 ust. 3 i 3a," b) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu: "7) przychody z odpłatnego przeniesienia prawa poboru, w tym również ze zbycia prawa poboru akcji nowej emisji przez pracowniczy fundusz emerytalny w imieniu członka funduszu, 8) przychody członków pracowniczych funduszy emerytalnych z tytułu przeniesienia akcji złożonych na rachunkach ilościowych do aktywów tych funduszy."; 3) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12, 14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach."; 4) w art. 21 w ust. 1 w pkt 57 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 58 i 59 w brzmieniu: "58) wypłaty środków z pracowniczego funduszu emerytalnego dokonane na rzecz członka tego funduszu, 59) wypłaty środków z otwartego funduszu emerytalnego na rzecz byłego współmałżonka członka tego funduszu, przekazane na rachunek tego współmałżonka w otwartym funduszu emerytalnym."; 5) w art. 22 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu: "1c. U pracodawców będących akcjonariuszami pracowniczych towarzystw emerytalnych kosztami uzyskania przychodu są także: 1) wydatki na pokrycie kosztów działalności pracowniczych towarzystw emerytalnych, 2) opłaty pobierane przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych."; 6) w art. 24: a) w ust. 5 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Dochodem z tytułu przeniesienia akcji złożonych na rachunku ilościowym członka pracowniczego funduszu emerytalnego do aktywów tego funduszu jest różnica pomiędzy wartością tych akcji w dniu przeniesienia, wycenionych według zasad wyceny aktywów funduszy emerytalnych, a kosztem nabycia tych akcji."; 7) w art. 30 w ust. 1 w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 9-11 w brzmieniu: "9) od kwot wypłacanych po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, z wyjątkiem wypłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 59 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, 10) od dochodu członka pracowniczego funduszu emerytalnego z tytułu przeniesienia akcji złożonych na rachunku ilościowym do aktywów tego funduszu - w wysokości 20% uzyskanego dochodu, 11) od przychodów z tytułu zbycia prawa poboru akcji nowej emisji przez pracowniczy fundusz emerytalny w imieniu członka funduszu - w wysokości 20% uzyskanego przychodu."; 8) w art. 41 po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Otwarte fundusze emerytalne są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od wypłat, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 9. 4b. Pracownicze fundusze emerytalne są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od: a) dochodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 10; b) przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 11." Art. 227. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932 i 933) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) fundusze emerytalne utworzone na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.", 2) w art. 15 po ust. 1d dodaje się ust. 1e-1g w brzmieniu: "1e. W powszechnych towarzystwach emerytalnych kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także: 1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności otwartego funduszu emerytalnego, 2) kwoty przekazane na rachunek rezerwowy otwartego funduszu emerytalnego, 3) wydatki poniesione na pokrycie niedoboru w otwartym funduszu emerytalnym, jeżeli środki zgromadzone na rachunku rezerwowym tego funduszu są niewystarczające na pokrycie tego niedoboru, 4) wpłaty dokonane na Fundusz Gwarancyjny, o których mowa w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, 5) opłaty pobierane przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnym, o których mowa w ustawie wymienionej w pkt 4. 1f. W pracowniczych towarzystwach emerytalnych kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także: 1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności pracowniczego funduszu emerytalnego, 2) opłaty pobierane przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, o których mowa w ustawie wymienionej w ust. 1e pkt 4. 1g. U pracodawców będących akcjonariuszami pracowniczego towarzystwa emerytalnego kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także: 1) wydatki poniesione na pokrycie kosztów działalności pracowniczego towarzystwa emerytalnego, 2) opłaty pobierane przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, o których mowa w ustawie wymienionej w ust. 1e pkt 4."; 3) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 30 w brzmieniu: "30) dochody Funduszu Gwarancyjnego, o którym mowa w ustawie wymienionej w art. 15 ust. 1e pkt 4." Art. 228. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754 i Nr 139, poz. 933) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) w pkt 3 wyraz "lub" zastępuje się przecinkiem, b) po wyrazach "przepisów o działalności ubezpieczeniowej" dodaje się wyrazy "lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych"; 2) w art. 64 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a: "2a) jednostek działających na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,"; 3) w art. 81 w ust. 3 dodaje się pkt 5: "5) w porozumieniu z Prezesem Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi szczególne zasady rachunkowości funduszy emerytalnych, w tym również wzory bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej i innych składników sprawozdania finansowego, terminy sporządzania i złożenia do ogłoszenia rocznych sprawozdań finansowych, zakres ogłaszanych rocznych sprawozdań finansowych oraz termin zatwierdzania rocznego sprawozdania finansowego." Rozdział 24 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 229. 1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. powszechne towarzystwo może zarządzać jednym otwartym funduszem działającym na zasadach określonych w ustawie. 2. Od dnia 1 stycznia 2005 r. powszechne towarzystwo może zarządzać dwoma otwartymi funduszami oznaczonymi jako odpowiednio "otwarty fundusz emerytalny typu A" i "otwarty fundusz emerytalny typu B". 3. Otwarty fundusz prowadzący działalność lokacyjną, na zasadach określonych w rozdziale 15, jest obowiązany używać w swojej nazwie określenia "otwarty fundusz emerytalny typu A" nie później niż od dnia 1 stycznia 2005 r. 4. Otwarty fundusz typu B nie może lokować swoich aktywów w kategoriach lokat wymienionych w art. 141 ust. 1 pkt 3-8, 10, 12 i 14 oraz w art. 143. 5. Ustalanie średniej ważonej stopy zwroty oraz minimalnej wymaganej stopy zwrotu następuje odrębnie w odniesieniu do otwartego funduszu typu A i otwartego funduszu typu B. 6. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o relacji wartości aktywów netto otwartego funduszu do wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy począwszy od dnia 1 stycznia 2005 r., należy przez to rozumieć relację wartości aktywów netto otwartego funduszu określonego typu do wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy tego samego typu. 7. Uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu typu B może nastąpić nie wcześniej niż po ukończeniu 50 lat. Art. 230. Przy powoływaniu członków Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru na pierwszą kadencję Prezes Rady Ministrów określa, którzy z członków są powoływani na 2, 4 oraz 6 lat. Art. 231. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem: 1) art. 199-214 i art. 230, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 1998 r., 2) art. 1-60, art. 147, 152, art. 157-164, art. 197, art. 215-222, które wchodzą w życie z dniem 1 sierpnia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. (Dz. U. Nr 139, poz. 935) Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104, poz. 480 i Nr 157, poz. 794 oraz z 1997 r. Nr 65, poz. 416) w § 2 wyrazy "dokonują montażu przemysłowego pojazdów samochodowych." zastępuje się wyrazami "i w dniu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia dokonują montażu przemysłowego pojazdów samochodowych danej marki." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. (Dz. U. Nr 139, poz. 936) Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301, Nr 65, poz. 415 i Nr 107, poz. 695) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 w pkt 4 skreśla się lit. h), 2) w załączniku nr 1 skreśla się kolumnę 15 "Łotwa". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie opłat pobieranych przez organy celne. (Dz. U. z 1997 r. Nr 139, poz. 937) Na podstawie art. 276 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje: 1) stawki opłat za wydanie pozwolenia i koncesji oraz wypadki, w których opłat tych się nie pobiera, 2) stawki opłat manipulacyjnych, manipulacyjnych dodatkowych oraz opłat za przechowywanie towarów, 3) czynności kontroli celnej, za które pobierana jest opłata manipulacyjna. § 2. 1. Ustala się następujące stawki opłat za wydanie pozwolenia na: 1) wprowadzenie lub wyprowadzenie towaru z polskiego obszaru celnego przez inne niż otwarte przejście graniczne 100,- zł, 2) prowadzenie magazynu celnego 3.000,- zł, 3) stosowanie procedury uproszczonej 1.000,- zł, 4) korzystanie z gospodarczej procedury celnej: a) składu celnego 100,- zł, b) uszlachetniania czynnego 200,- zł, c) przetwarzania pod kontrolą celną 200,- zł, d) odprawy czasowej 100,- zł, e) uszlachetniania biernego 300,- zł, 5) przeniesienie praw i obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej na inną osobę 100,- zł, 6) zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu 200,- zł, 7) prowadzenie składu celnego prywatnego 3.000,- zł, 8) prowadzenie składu celnego publicznego 3.500,- zł, 9) przeniesienie na inną osobę praw i obowiązków prowadzącego skład celny 1.500,- zł, 10) składowanie w pomieszczeniach składu celnego towarów krajowych, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego 50,- zł, 11) poddanie towarów przywożonych, złożonych w składzie celnym, zwyczajowym czynnościom mającym na celu zapewnienie ich utrzymania w niezmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji bądź odsprzedaży 10,- zł, 12) czasowe wyprowadzenie towarów ze składu celnego 50,- zł, 13) przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego 50,- zł, 14) przedłużenie terminu, o którym mowa w art. 125 § 2, art. 147 § 3 i art. 155 § 1 Kodeksu celnego 20,- zł, 15) zniszczenie towaru 200,- zł, 16) stosowanie generalnego zabezpieczenia lub zabezpieczenia ryczałtowego 1.000,- zł. 2. W wypadku gdy pozwolenia, o których mowa w ust. 1, są udzielane łącznie, pobierana jest jedna opłata według stawki najwyższej, określonej dla udzielonych pozwoleń. § 3. Za wydanie koncesji na prowadzenie agencji celnej ustala się opłatę w wysokości 5.000,- zł. § 4. 1. Opłat, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 4 lit. a) i d), nie pobiera się w wypadku, gdy osobą ubiegającą się o wydanie pozwolenia jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, której celem statutowym jest wyłącznie działalność edukacyjna, naukowo-techniczna, z zakresu ochrony środowiska, ochrony zdrowia i opieki społecznej, a także pomocy społecznej lub w zakresie pomocy humanitarnej, jeżeli przedmiotem przywozu z zagranicy są towary przeznaczone do prowadzenia działalności statutowej, z wyłączeniem towarów przeznaczonych do działalności gospodarczej. 2. Opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 4 lit. d), nie pobiera się, jeżeli przedmiotem przywozu lub wywozu są towary, których rodzaj lub ilość nie wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej. 3. Opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 4 lit. e), nie pobiera się, jeżeli towary wywożone są czasowo w celu dokonania naprawy gwarancyjnej. § 5. W wypadku wydania duplikatu, zmiany pozwolenia lub koncesji pobiera się opłatę w wysokości 5% opłaty, o której mowa w § 2 i 3. § 6. 1. Ustala się następujące stawki opłat manipulacyjnych za: 1) wykonywanie czynności kontroli celnej: a) pobranie próbek 20,- zł, b) badanie dokumentów wymaganych do zgłoszenia celnego 10,- zł, c) dokonywanie oględzin towarów 10,- zł d) przeprowadzenie rewizji celnej 20,- zł, e) przeprowadzenie rewizji celnej towaru wywożonego w obrocie pocztowym 5,- zł za każdą przesyłkę, f) kontrola środków transportu 10,- zł, g) strzeżenie towarów 25,- zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego, h) nałożenie zamknięć celnych 4,- zł za każde zamknięcie celne, i) kontrola zamknięć celnych 2,- zł za każde zamknięcie celne, j) konwojowanie 2,- zł za 1 km, 2) udzielenie wiążącej informacji taryfowej 500,- zł, 3) potwierdzenie pochodzenia lub statusu celnego towaru 50,- zł, 4) zatwierdzenie współczynnika produktywności lub określenie sposobu jego obliczenia 20,- zł, 5) unieważnienie zgłoszenia celnego 20,- zł, 6) objęcie towaru procedurą tranzytu na wniosek zgłaszającego 50,- zł, 7) czynności podejmowane w celu pokrycia z zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego 70,- zł, 8) wpis na listę agentów celnych 50,- zł, 9) rozpatrzenie wniosku dotyczącego ochrony własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej 2.000,- zł. 2. Opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), c), d) i f), nie pobiera się w wypadku wprowadzenia lub wyprowadzenia towaru z polskiego obszaru celnego, dokonywanego przez podróżnego. § 7. Ustala się następujące stawki opłat manipulacyjnych dodatkowych za czynności podejmowane w wyniku: 1) naruszenia przez osobę terminu do nadania towarowi przeznaczenia celnego 150,- zł, 2) usunięcia towaru spod dozoru celnego 1.200,- zł, 3) naruszenia przez osobę warunków lub terminów ustalonych przy objęciu towaru procedurą zawieszającą lub gospodarczą procedurą celną 80,- zł, 4) naruszenia warunku zwolnienia towaru od należności celnych przywozowych lub wywozowych 1.000,- zł, 5) wykonywania na wniosek osoby zainteresowanej czynności służbowych poza siedzibą lub czasem pracy urzędu celnego 30,- zł za każdą godzinę pracy funkcjonariusza celnego, w tym za czas niezbędny na dojazd oraz za opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, niezawinione przez funkcjonariusza celnego. § 8. 1. Za przechowanie towarów niekrajowych w depozycie pobiera się opłatę w wysokości 5% ich wartości celnej za każdy rozpoczęty miesiąc, jednak nie mniej niż 3% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w kwartale poprzedzającym przyjęcie towarów do depozytu. 2. Za przechowanie towarów niekrajowych w magazynie celnym prowadzonym przez organ celny pobiera się opłatę w wysokości 2% wartości celnej towaru za pierwszy rozpoczęty miesiąc, a za każdy rozpoczęty następny miesiąc - w wysokości 1% wartości celnej towaru. 3. Za przechowanie towarów krajowych w depozycie lub magazynie celnym prowadzonym przez organ celny pobiera się opłatę w wysokości określonej odpowiednio w ust. 1 lub 2. Wartością stanowiącą podstawę do poboru opłaty będzie wartość rynkowa towaru identycznego lub podobnego z dnia przyjęcia towaru do depozytu lub magazynu celnego. 4. W wypadku przechowania wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5% ich równowartości ustalonej według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich przyjęcia do przechowania, za każdy rozpoczęty miesiąc, jednak nie mniej niż 3% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw, ogłoszonego przez Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w kwartale poprzedzającym przyjęcie towarów do depozytu. 5. W wypadku przekazania innej osobie towaru celnego do przechowania pod dozorem celnym opłata z tytułu przechowania stanowi równowartość kosztów przechowania poniesionych przez tę osobę. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim. (Dz. Nr 140, poz. 938) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Narodowy Bank Polski, zwany dalej "NBP", jest bankiem centralnym Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2. 1. NBP posiada osobowość prawną i prawo używania pieczęci z godłem państwowym. 2. NBP nie podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorstw państwowych. 3. Działalność NBP jest prowadzona na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Siedzibą NBP jest Warszawa. Art. 3. 1. Podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu NBP. 2. Do zadań NBP należy także: 1) organizowanie rozliczeń pieniężnych, 2) prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi, 3) prowadzenie działalności dewizowej w granicach określonych ustawami, 4) prowadzenie bankowej obsługi budżetu państwa, 5) regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie, 6) kształtowanie warunków niezbędnych dla rozwoju systemu bankowego, 7) opracowywanie sprawozdawczego bilansu płatniczego oraz bilansów należności i zobowiązań zagranicznych państwa, 8) wykonywanie innych zadań określonych ustawami. Art. 4. NBP przysługuje wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 5. 1. NBP może być członkiem międzynarodowych instytucji finansowych i bankowych. 2. NBP nie może być udziałowcem bądź akcjonariuszem innych osób prawnych, z wyjątkiem prowadzących działalność usługową wyłącznie na rzecz instytucji finansowych i Skarbu Państwa. Rozdział 2 Organizacja NBP Art. 6. Organami NBP są: 1) Prezes NBP, 2) Rada Polityki Pieniężnej, 2) Zarząd NBP. Art. 7. 1. NBP wykonuje zadania przez Centralę i inne jednostki organizacyjne. 2. Zarząd NBP w drodze uchwały: 1) powołuje, przekształca i likwiduje komórki organizacyjne Centrali NBP i inne jednostki organizacyjne, 2) określa zakres działalności oraz organizację wewnętrzną Centrali NBP i pozostałych jednostek organizacyjnych NBP. Art. 8. Działalność jednostek organizacyjnych NBP podlega rewizji wewnętrznej, którą wykonuje komórka Centrali NBP podporządkowana Prezesowi NBP. A. Prezes NBP Art. 9. 1. Prezes NBP jest powoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na okres 6 lat. 2. Ta sama osoba nie może być Prezesem NBP dłużej niż przez dwie kolejne kadencje. 3. Prezes NBP obejmuje obowiązki po złożeniu wobec Sejmu przysięgi następującej treści: "Obejmując obowiązki Prezesa Narodowego Banku Polskiego przysięgam uroczyście, że postanowień Konstytucji i innych ustaw będę ściśle przestrzegać oraz że we wszystkich swoich działaniach dążyć będę do rozwoju gospodarczego Ojczyzny i pomyślności obywateli". Przysięga może być złożona z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg". 4. Kadencja Prezesa NBP wygasa: 1) po upływie okresu sześcioletniego, 2) w razie śmierci, 3) w razie złożenia rezygnacji, 4) w razie odwołania. 5. Odwołanie Prezesa NBP może nastąpić, gdy: 1) nie wypełnia on swych obowiązków na skutek długotrwałej choroby, 2) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione przestępstwo, 3) Trybunał Stanu orzekł wobec niego zakaz zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwowych. Art. 10. 1. Prezesa NBP w czasie jego nieobecności zastępuje wiceprezes NBP - pierwszy zastępca Prezesa NBP. 2. Wiceprezesów NBP i członków Zarządu NBP powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Prezesa NBP. 3. Wiceprezesi NBP kierują wyznaczonymi przez Prezesa NBP działami pracy NBP. Art. 11. 1. Prezes NBP jest przełożonym wszystkich pracowników NBP. Prawa i obowiązki pracowników NBP określa Kodeks pracy i pragmatyka służbowa określona odrębną ustawą. 2. Prezes NBP przewodniczy Radzie Polityki Pieniężnej, Zarządowi NBP, Komisji Nadzoru Bankowego oraz reprezentuje NBP na zewnątrz. 3. Prezes NBP reprezentuje interesy Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych instytucjach bankowych oraz, o ile Rada Ministrów nie postanowi inaczej, w międzynarodowych instytucjach finansowych. 4. Prezes NBP przy wydawaniu zarządzeń podlegających ogłoszeniu oraz decyzji administracyjnych ma prawo używania pieczęci z godłem państwowym. 5. Prezes NBP: 1) ustala, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, zasady przechowywania wartości pieniężnych w bankach i przedsiębiorstwach produkujących znaki pieniężne oraz transportowania tych wartości przez banki i te przedsiębiorstwa, 2) realizuje zadania wynikające z przepisów o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. B. Rada Polityki Pieniężnej Art. 12. 1. Rada Polityki Pieniężnej, zwana dalej "Radą", ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej. Rada składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego. 2. Kierując się założeniami polityki pieniężnej Rada w szczególności: 1) ustala wysokość stóp procentowych NBP, 2) ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków, 3) określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych, 4) zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP, 5) przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP, 6) ustala zasady operacji otwartego rynku. 3. Rada dokonuje ocen działalności Zarządu NBP w zakresie realizacji założeń polityki pieniężnej. 4. Rada uchwala zasady rachunkowości NBP, przedłożone przez Prezesa NBP. Art. 13. 1. W skład Rady wchodzą: 1) Przewodniczący Rady, którym jest Prezes NBP, 2) 9 członków powoływanych w równej liczbie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm i Senat, spośród specjalistów z zakresu finansów. 2. Członkowie Rady powoływani są na 6 lat. 3. Powołanie nowych członków Rady powinno nastąpić najpóźniej do dnia wygaśnięcia kadencji poprzednich. 4. Członek Rady przed objęciem obowiązków w Radzie składa przed organem powołującym przysięgę następującej treści: "Obejmując obowiązki członka Rady Polityki Pieniężnej przysięgam uroczyście, że będę działać z pełną bezstronnością, posiadaną wiedzą i doświadczeniem w zakresie polityki pieniężnej, zgodnie z celami działalności Narodowego Banku Polskiego." Przysięga może być złożona z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg". 5. Organy uprawnione do powołania członka Rady odwołują go wyłącznie w przypadku: 1) zrzeczenia się swej funkcji, 2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa, 4) przyczyn, o których mowa w art. 14 ust. 2. 6. W razie śmierci członka Rady, organ powołujący stwierdza wygaśnięcie jego mandatu. 7. Uzupełnienia składu Rady na miejsce opróżnione z przyczyn określonych w ust. 5 i 6 organy powołujące dokonują nie później niż w okresie 3 miesięcy od odwołania lub stwierdzenia wygaśnięcia mandatu członka Rady. Członek Rady powołany w tym trybie pełni swoje funkcje do końca kadencji, na którą powołany był jego poprzednik. 8. Ponowne powołanie do składu Rady jest niedopuszczalne, chyba że poprzednie powołanie nastąpiło w trakcie kadencji na okres krótszy niż 3 lata. Art. 14. 1. W okresie kadencji członek Rady nie może zajmować żadnych innych stanowisk i podejmować działalności zarobkowej lub publicznej poza pracą naukową, dydaktyczną lub twórczością autorską, a za zgodą Rady wyrażoną w drodze uchwały (bez udziału zainteresowanego) - dopuszczalna jest działalność w organizacjach międzynarodowych. 2. Członek Rady będący członkiem partii politycznej lub związku zawodowego obowiązany jest na okres kadencji w Radzie zawiesić działalność w tej partii lub w tym związku, pod rygorem odwołania z Rady. 3. Członkom Rady przysługuje wynagrodzenie w wysokości równej wynagrodzeniu wiceprezesów NBP. Wynagrodzenie to przysługuje również w ciągu 3 miesięcy od daty wygaśnięcia kadencji, z wyjątkiem, gdy powodem odwołania jest skazanie prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa. Art. 15. W posiedzeniach Rady może uczestniczyć przedstawiciel Rady Ministrów bez prawa udziału w głosowaniu; może on przedstawiać wnioski do rozważenia przez Radę. Art. 16. 1. Posiedzenia Rady zwołuje Przewodniczący co najmniej raz w miesiącu. 2. Tryb działania Rady określa regulamin uchwalony przez Radę większością głosów. 3. Ustalenia Rady podejmowane są w formie uchwał większością głosów przy obecności co najmniej 5 członków, w tym Przewodniczącego Rady. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos Przewodniczącego Rady. 4. Stanowiska zajęte przez członków Rady w głosowaniu podlegają ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym po upływie 6 tygodni, ale nie później niż 3 miesięcy od daty podjęcia uchwały. C. Zarząd NBP Art. 17. 1. Działalnością NBP kieruje Zarząd. 2. W skład Zarządu NBP wchodzą: Prezes NBP - jako przewodniczący oraz 6-8 członków Zarządu, w tym 2 wiceprezesów NBP. 3. Zarząd NBP: 1) realizuje uchwały Rady, 2) podejmuje uchwały w sprawach nie zastrzeżonych w ustawie do wyłącznej kompetencji innych organów NBP. 4. Do zakresu działania Zarządu NBP należy w szczególności: 1) podejmowanie uchwał w sprawie udzielania bankom upoważnień do wykonywania czynności obrotu dewizowego, 2) realizowanie zadań z zakresu polityki kursowej, 3) okresowa ocena obiegu pieniężnego i rozliczeń pieniężnych oraz obrotu dewizowego, 4) nadzorowanie operacji otwartego rynku, 5) ocena funkcjonowania systemu bankowego, 6) uchwalanie planu działalności i planu finansowego NBP, 7) uchwalanie prowizji i opłat bankowych stosowanych przez NBP oraz ustalanie ich wysokości, 8) określanie zasad gospodarowania funduszami NBP, 9) określanie zasad organizacji i podziału zadań w NBP, 10) określanie zasad polityki kadrowej i płacowej w NBP, 11) uchwalanie rocznego sprawozdania z działalności NBP, 12) sporządzanie bilansu NBP oraz rachunku zysków i strat, 13) opracowywanie bilansów obrotów płatniczych państwa z zagranicą, 14) przygotowywanie i rozpatrywanie projektów uchwał i innych materiałów kierowanych do Rady. Art. 18. Członek Zarządu NBP nie może zajmować żadnych innych stanowisk i podejmować działalności zarobkowej lub publicznej poza pracą naukową, dydaktyczną lub twórczością autorską. Przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 19. Uchwały zarządu NBP zapadają większością bezwzględną głosów, a w przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos Prezesa NBP. Art. 20. Szczegółowy tryb działania Zarządu NBP określa regulamin uchwalony przez Zarząd. Rozdział 3 NBP a władze państwowe Art. 21. W wykonaniu swoich zadań NBP współdziała z właściwymi organami państwa w kształtowaniu i realizacji polityki gospodarczej państwa, dążąc przy tym do zapewnienia należytej realizacji założeń polityki pieniężnej, a w szczególności: 1) przekazuje organom państwa założenia polityki pieniężnej oraz informacje dotyczące realizacji polityki pieniężnej i sytuacji w systemie bankowym, 2) współdziała z Ministrem Finansów w opracowaniu planów finansowych państwa, 3) opiniuje projekty aktów normatywnych z zakresu polityki gospodarczej, 4) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących działalności banków i mających znaczenie dla systemu bankowego. Art. 22. Prezes NBP może uczestniczyć w posiedzeniach Sejmu i Rady Ministrów. Art. 23. 1. Prezes NBP w imieniu Rady: 1) przedstawia Sejmowi i Radzie Ministrów: a) kwartalne informacje o bilansie płatniczym, b) roczne bilanse należności i zobowiązań płatniczych państwa, 2) przekazuje Radzie Ministrów i Ministrowi Finansów projekty założeń polityki pieniężnej, opinie w sprawie projektu ustawy budżetowej, prognozy bilansu płatniczego oraz ustalenia Rady, 3) opracowuje okresowe informacje o wpłatach (wypłatach) z zysku. 2. Naczelne organy państwowe, organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, banki i inne osoby prawne, jednostki organizacyjne nie będące osobami prawnymi oraz inni przedsiębiorcy: 1) przekazują na żądanie NBP dane niezbędne do ustalania polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa, 2) uczestniczący w obrotach z zagranicą - przekazują NBP dane niezbędne do sporządzenia bilansu płatniczego oraz bilansów należności i zobowiązań zagranicznych państwa. 3. Banki przekazują ponadto na żądanie NBP dane niezbędne do oceny ich sytuacji finansowej i ryzyka sektora bankowego. 4. Tryb i szczegółowe zasady przekazywania danych, o których mowa w ust. 2 i 3, określa Zarząd NBP w drodze uchwały. 5. Dane, o których mowa w ust. 2 i 3, mogą być wykorzystywane wyłącznie dla dokonywania opracowań i ocen oraz sporządzania bilansów należności i zobowiązań zagranicznych w tym przepisie wymienionych i nie mogą być udostępniane osobom trzecim. Art. 24. 1. NBP realizuje politykę walutową ustaloną przez Radę Ministrów w porozumieniu z Radą. 2. Zasady ustalania kursu złotego w stosunku do walut obcych ustala Rada Ministrów w porozumieniu z Radą. 3. NBP ogłasza bieżące kursy walut obcych oraz kursy innych wartości dewizowych. Rozdział 4 Nadzór bankowy Art. 25. 1. Nadzór nad działalnością banków sprawuje Komisja Nadzoru Bankowego, zwana dalej "Komisją". Decyzje i określone przez Komisję zadania wykonuje i koordynuje wydzielony organizacyjnie w strukturze NBP - Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego. 2. Do zadań Komisji należy w szczególności: 1) określanie zasad działania banków zapewniających bezpieczeństwo środków pieniężnych zgromadzonych przez klientów w bankach, 2) nadzorowanie banków w zakresie przestrzegania ustaw, statutu i innych przepisów prawa oraz obowiązujących je norm finansowych, 3) dokonywanie okresowych ocen stanu ekonomicznego banków i przedstawianie ich Radzie oraz wpływu polityki pieniężnej, podatkowej i nadzorczej na ich rozwój, 4) opiniowanie zasad organizacji nadzoru bankowego i ustalanie trybu jego wykonywania. 3. Zadania Komisji oraz sposób ich realizacji określa ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939). Art. 26. 1. W skład Komisji wchodzą: 1) Przewodniczący Komisji - Prezes NBP, 2) zastępca Przewodniczącego Komisji - Minister Finansów lub delegowany przez niego sekretarz lub podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, 3) przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 4) Prezes Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, 5) Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd lub jego zastępca, 6) przedstawiciel Ministra Finansów, 7) Generalny Inspektor Nadzoru Bankowego. 2. W posiedzeniach Komisji uczestniczy w głosem doradczym przedstawiciel Związku Banków Polskich w sprawach dotyczących regulacji nadzoru bankowego. 3. Przedstawiciel Związku Banków Polskich może także uczestniczyć w posiedzeniach Komisji w sprawach określonych w art. 25 ust. 2 pkt 1. Art. 27. 1. Komisja podejmuje decyzje w zakresie swoich kompetencji większością głosów przy obecności co najmniej połowy składu Komisji. Przy równej liczbie głosów rozstrzyga głos Przewodniczącego Komisji. 2. W razie nieobecności Przewodniczącego posiedzeniom Komisji przewodniczy zastępca Przewodniczącego. 3. Komisja może upoważnić Przewodniczącego Komisji do podejmowania działań w określonych przez nią sprawach, które wymagają załatwienia w okresie między posiedzeniami Komisji, z wyjątkiem: 1) zezwolenia na utworzenie banku, 2) zawieszenia działalności banku i wnioskowania o jego upadłość, 3) nakładania kar przewidzianych w ustawie, o której mowa w art. 25 ust. 3. 4. Prezes NBP informuje Komisję na najbliższym jej posiedzeniu o podjętych decyzjach, o których mowa w ust. 3. Art. 28. 1. Komisja podejmuje decyzje w formie uchwał, które podpisuje Przewodniczący Komisji. 2. Szczegółowy tryb działania Komisji określa regulamin uchwalony przez nią zwykłą większością głosów przy obecności wszystkich członków Komisji. Art. 29. 1. Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego jest organem wykonawczym Komisji. 2. Szczegółowy tryb działania Inspektoratu określa regulamin uchwalony przez Komisję większością głosów w obecności wszystkich członków Komisji. 3. Generalnego Inspektora Nadzoru Bankowego powołuje i odwołuje Prezes NBP w uzgodnieniu z Ministrem Finansów. Art. 30. 1. Inspektorzy nadzoru bankowego powinni posiadać odpowiednie wykształcenie i doświadczenie zawodowe. W szczególności inspektorem nadzoru bankowego może być ten, kto: 1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, 2) daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków służbowych, 3) ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej, 4) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o specjalności przydatnej do wykonywania nadzoru bankowego, 5) posiada co najmniej 3-letni staż pracy w bankowości, 6) złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora nadzoru bankowego przed komisją egzaminacyjną, powołaną przez Komisję. 2. Komisja określa zasady przeprowadzania egzaminów i odbywania praktyki zawodowej dla kandydatów na inspektorów nadzoru bankowego. Rozdział 5 Emisja znaków pieniężnych Art. 31. Znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze. Art. 32. Znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 33. 1. Wzory i wartość nominalną banknotów oraz wzory, wartość nominalną, stop, próbę i masę monet oraz wielkość emisji znaków pieniężnych, jak również terminy wprowadzenia ich do obiegu ustala Prezes NBP w drodze zarządzenia. 2. Prezes NBP może wycofywać z obiegu określone znaki pieniężne. Po upływie terminu określonego przez Prezesa NBP znaki te przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają wymianie w wyznaczonych przez Prezesa NBP bankach. Art. 34. 1. Znaki pieniężne, nie odpowiadające wskutek zużycia lub uszkodzenia warunkom ustalonym przez Prezesa NBP, przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają wymianie. 2. Prezes NBP określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb wymiany znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1. Art. 35. 1. Fałszywe znaki pieniężne podlegają zatrzymaniu, bez prawa do zwrotu ich równowartości. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do fałszywych banknotów i monet opiewających na waluty obce. 3. Prezes NBP określa, w drodze zarządzenia, zasady i tryb postępowania przy zatrzymywaniu znaków pieniężnych (podejrzanych co do autentyczności) oraz postępowania z fałszywymi znakami pieniężnymi. Zarządzenie wymaga uzgodnienia z Ministrem Sprawiedliwości i Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji. Art. 36. NBP może prowadzić w kraju i za granicą sprzedaż monet, banknotów i numizmatów przeznaczonych na cele kolekcjonerskie oraz na inne cele, na warunkach i według zasad ustalonych przez Zarząd NBP w drodze uchwały. Art. 37. NBP organizuje gospodarkę znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 6 Instrumenty polityki pieniężnej Art. 38. 1. W celu kształtowania podaży pieniądza i działalności kredytowej NBP gromadzi rezerwy obowiązkowe banków. 2. Rezerwę obowiązkową banków stanowi wyrażona w złotych część środków pieniężnych w złotych i walutach obcych zgromadzonych na rachunkach bankowych, środków uzyskanych ze sprzedaży papierów wartościowych oraz innych środków przyjętych przez bank podlegających zwrotowi, z wyjątkiem środków przyjętych od innego banku krajowego, a także środków przyjętych od banku zagranicznego na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy lub środków pozyskanych z zagranicy na co najmniej 2 lata. 3. Banki spółdzielcze utrzymują rezerwy obowiązkowe w banku, w którym są zrzeszone, a banki regionalne zrzeszone w Banku Gospodarki Żywnościowej S.A. utrzymują rezerwy na rachunku w tym banku w kwocie odpowiadającej rezerwom zrzeszonych w nim banków spółdzielczych i własnym rezerwom obowiązkowym. Kwoty rezerw obowiązkowych banków regionalnych Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. odprowadza na swój rachunek w NBP. Banki zrzeszające banki spółdzielcze, działające poza strukturą Banku Gospodarki Żywnościowej S.A., utrzymują rezerwy obowiązkowe własne i banków spółdzielczych w nich zrzeszonych na swoich rachunkach w NBP. Art. 39. 1. Stopa rezerwy obowiązkowej banków może być zróżnicowana ze względu na umowny okres przechowywania środków pieniężnych oraz rodzaj waluty. 2. Suma rezerw obowiązkowych nie może przekroczyć: 1) 30% sumy środków pieniężnych, o których mowa w art. 38 ust. 2, od wkładów na żądanie, 2) 20% sumy środków pieniężnych, o których mowa w art. 38 ust. 2, od wkładów terminowych. Stopa ta jest ustalana do stanów średniomiesięcznych. 3. Zarząd NBP może zwolnić bank z obowiązku utrzymywania rezerwy obowiązkowej w okresie realizacji programu postępowania naprawczego. 4. Kwota rezerwy obowiązkowej nie podlega oprocentowaniu. Art. 40. Zarząd NBP ustala zasady i tryb naliczania i utrzymywania rezerw obowiązkowych w NBP, w tym rodzaje rachunków bankowych, których nie dotyczy obowiązek utrzymywania rezerw, a ponadto może określać wysokość zapasu gotówki w złotych, którego utrzymanie w kasach bankowych będzie równoznaczne z utrzymywaniem rezerw w NBP. Art. 41. 1. W razie naruszenia obowiązku określonego w art. 40 utrzymywania rezerwy, bank uiszcza na rzecz NBP odsetki od różnicy pomiędzy kwotą, która podlega utrzymywaniu na rachunkach, a kwotą faktycznie na tych rachunkach utrzymywaną. 2. Stawkę odsetek, o których mowa w ust. 1, uchwala Zarząd NBP w wysokości nie większej niż dwukrotna wysokość stopy oprocentowania kredytu lombardowego. 3. Zarząd NBP może wyrazić zgodę na nieuszczanie przez bank odsetek, o których mowa w ust. 1, gdy bank jest w stanie zawieszenia, likwidacji albo upadłości. Art. 42. 1. NBP może udzielać bankom kredytu refinansowego w złotych w celu uzupełnienia ich zasobów pieniężnych. 2. NBP przy udzielaniu kredytu refinansowego kieruje się zdolnością banku do spłaty tego kredytu wraz z odsetkami w umownych terminach spłaty, z zastrzeżeniem, o którym mowa w ust. 3. 3. NBP może udzielić kredytu refinansowego także bankowi dla realizacji programu postępowania naprawczego banku. 4. Kredyt refinansowy może być udzielony: 1) do określonej kwoty w rachunku kredytu, 2) pod zastaw papierów wartościowych - do wysokości równej określonej części nominalnej wartości tych papierów (kredyt lombardowy), 3) w innej formie, określonej przez Zarząd NBP. Art. 43. NBP może udzielać kredytu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu na uzgodnionych z zarządem tego Funduszu warunkach. Art. 44. 1. NBP może przyjmować od banków weksle do dyskonta i redyskonta. 2. Zarząd NBP określa rodzaje weksli przyjmowanych przez NBP do dyskonta i redyskonta oraz uchwala zasady i tryb ich dyskonta oraz redyskonta. Art. 45. Prezes NBP obwieszcza ustalone przez Radę stopy: dyskontową i redyskontową weksli, oprocentowania kredytu refinansowego i kredytu lombardowego oraz rezerw obowiązkowych banków. Art. 46. W razie zagrożenia realizacji polityki pieniężnej Rada może w drodze uchwały wprowadzić: 1) ograniczenie wielkości środków pieniężnych oddawanych przez banki do dyspozycji kredytobiorców i pożyczkobiorców, 2) obowiązek utrzymywania nie oprocentowanego depozytu w NBP od zagranicznych środków wykorzystanych przez banki i krajowych przedsiębiorców. Art. 47. Pożyczki i kredyty zaciągnięte przez NBP w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych mogą być przeznaczane na udzielanie kredytu w walutach obcych bankom krajowym. Art. 48. NBP może: 1) emitować i sprzedawać papiery wartościowe, 2) sprzedawać i kupować skarbowe papiery wartościowe w operacjach otwartego rynku, 3) organizować obrót papierami wartościowymi, których jest emitentem, oraz skarbowymi papierami wartościowymi. Art. 49. NBP może być powierzona obsługa pożyczki państwowej, zaciągniętej w drodze emisji papierów wartościowych. Art. 50. NBP może przyjmować papiery wartościowe do przechowania i administrowania oraz jako przedmiot zastawu. Rozdział 7 Prowadzenie rachunków bankowych Art. 51. 1. NBP prowadzi rachunki: 1) banków, 2) budżetu państwa, 3) Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, 4) innych osób prawnych, za zgodą Prezesa NBP. 2. Zarząd NBP określa, w drodze uchwały, warunki otwierania i prowadzenia rachunków banków. Rozdział 8 Działalność dewizowa Art. 52. 1. NBP realizuje funkcje centralnej bankowej instytucji dewizowej poprzez gromadzenie rezerw dewizowych, zarządzanie rezerwami dewizowymi oraz podejmowanie czynności bankowych i innych mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa obrotu dewizowego i płynności płatniczej kraju. 2. NBP wykonuje kontrolę dewizową w zakresie ustalonym w przepisach prawa dewizowego. 3. NBP może pełnić funkcje agenta finansowego Rządu w zakresie zawierania i realizacji umów kredytowych oraz obsługi zadłużenia zagranicznego państwa; NBP nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa w tym zakresie. Szczegółowy tryb postępowania ustali każdorazowo umowa między NBP i Ministrem Finansów. 4. NBP może posiadać wartości dewizowe i dokonywać obrotu tymi wartościami we własnym imieniu i na własny rachunek oraz na rachunek innych podmiotów, jak również wykonywać czynności obrotu dewizowego w kraju i za granicą, w tym również w zakresie udzielania i zaciągania kredytów i pożyczek zagranicznych oraz udzielania i przyjmowania poręczeń i gwarancji bankowych w obrotach z zagranicą. 5. NBP może upoważniać inne niż bank osoby prawne oraz podmioty nie będące osobami prawnymi do wykonywania obsługi dewizowej i walutowej ludności. Rozdział 9 Szczególne obowiązki i uprawnienia NBP Art. 53. Uchwały Rady i Zarządu NBP, z wyjątkiem uchwał określonych w art. 54 pkt 1, ogłaszane są w Monitorze Polskim. Art. 54. Prezes NBP wydaje Dziennik Urzędowy Narodowego Banku Polskiego, w którym ogłaszane są w szczególności: 1) uchwały Rady i Zarządu NBP dotyczące funkcjonowania banków, 2) roczne sprawozdanie finansowe, 3) obwieszczenia w sprawie utworzenia, likwidacji i upadłości banku, 4) obwieszczenia Prezesa NBP dotyczące oprocentowania kredytu refinansowego i lombardowego, stopy dyskontowej i redyskontowej weksli oraz stopy rezerw obowiązkowych banków. Art. 55. Pracownicy NBP oraz członkowie Rady, a także organów opiniodawczo-doradczych przy Zarządzie NBP są obowiązani do nieujawniania osobom nie upoważnionym wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, służbową i bankową, z którymi zapoznali się podczas pracy w NBP, lub członkostwa w wymienionych wyżej organach. Obowiązek ten trwa również po rozwiązaniu stosunku pracy oraz po ustaniu członkostwa we wspomnianych organach. Art. 56. 1. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych NBP są upoważnieni: 1) Prezes NBP albo 2) dwie osoby działające łącznie spośród: a) wiceprezesów NBP lub pozostałych członków Zarządu NBP oraz b) pełnomocników powoływanych przez Zarząd NBP albo osobę przez niego do tego upoważnioną, działających w granicach udzielonych im pełnomocnictw. 2. Do wykonywania czynności określonego rodzaju lub czynności szczególnych osoby wymienione w ust. 1 mogą ustanowić pełnomocnika działającego samodzielnie w granicach udzielonego pełnomocnictwa. Art. 57. 1. NBP, na równi z jednostkami budżetowymi, korzysta ze zwolnienia od podatków oraz od opłat sądowych i skarbowych. 2. Egzekucja należności pieniężnych od NBP może być prowadzona, gdy wierzyciel złożył w NBP tytuł egzekucyjny sądowy lub administracyjny i w ciągu miesiąca od daty złożenia tytułu objęte nim świadczenie nie zostało wykonane. Do egzekucji przeciwko NBP stosuje się odpowiednio przepis art. 1060 Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 58. Nie można ogłosić upadłości NBP. Art. 59. NBP może inicjować i organizować badania naukowe, jak również prowadzić działalność wydawniczą i promocyjną. Rozdział 10 Gospodarka finansowa NBP Art. 60. 1. Funduszami własnymi NBP są fundusze podstawowe oraz fundusze specjalne. 2. Do funduszy podstawowych NBP zalicza się: fundusz statutowy oraz fundusz rezerwowy. Art. 61. Fundusz statutowy NBP wynosi 400 milionów złotych i jest uzupełniany z odpisów zysku NBP przez okres nie dłuższy niż 3 lata. Art. 62. 1. Fundusz rezerwowy przeznaczony jest na pokrycie strat bilansowych NBP. 2. Odpisy na fundusz rezerwowy wynoszą 2% rocznego zysku bilansowego. Art. 63. Funduszami specjalnymi NBP są: 1) fundusz premiowy, 2) zakładowy fundusz nagród, 3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Art. 64. NBP prowadzi gospodarkę finansową na podstawie planu finansowego zatwierdzonego przez Radę. Art. 65. 1. Zasady tworzenia funduszu premiowego, w tym wysokość odpisu z rocznego zysku na fundusz, oraz sposób wykorzystania środków funduszu uchwala Zarząd NBP. Fundusz premiowy przeznaczony jest na wypłatę premii dla pracowników NBP. 2. Zasady tworzenia i wykorzystywania zakładowego funduszu nagród i zakładowego funduszu świadczeń socjalnych regulują odrębne przepisy. 3. Zarząd NBP może uchwalić inne fundusze specjalne, za zgodą Ministra Finansów. 4. Wysokość corocznych odpisów na fundusze specjalne wymaga uzgodnienia z Ministrem Finansów. 5. NBP tworzy rezerwę na pokrycie ryzyka zmian kursu złotego do walut obcych. Zasady tworzenia i rozwiązywania tych rezerw określa Rada. Art. 66. 1. Wielkość środków na wynagrodzenia ustalana jest corocznie w planie finansowym NBP, z uwzględnieniem poziomu płac w sektorze bankowym. 2. Zasady wynagradzania pracowników NBP ustala Zarząd NBP. 3. Wynagrodzenie Prezesa i wiceprezesów NBP ustalane jest na podstawie przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, z tym że wynagrodzenie ustala się z uwzględnieniem poziomu przeciętnego wynagrodzenia w sektorze bankowym. Art. 67. Zasady rachunkowości NBP muszą być zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości. Art. 68. 1. Roczne sprawozdanie finansowe NBP składa się z: 1) bilansu, 2) rachunku zysków i strat, 3) informacji dodatkowej. 2. Układ aktywów i pasywów bilansu oraz rachunku zysków i strat określa uchwała Rady. 3. W informacji dodatkowej podaje się w szczególności: 1) objaśnienie stosowanych metod wyceny oraz przedstawianie przyczyn ich ewentualnych zmian w porównaniu do roku poprzedniego, 2) uzupełniające dane o aktywach i pasywach bilansu oraz elementach rachunku zysków i strat, 3) wszelkie inne znaczące informacje niezbędne do zrozumienia pozycji bilansowych oraz rachunku zysków i strat. Art. 69. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Finansów, powołuje komisję, której zadaniem jest zbadanie i ocena rocznego sprawozdania finansowego NBP. 2. W terminie 15 dni po zakończeniu badania i oceny, o których mowa w ust. 1, nie później jednak niż do dnia 30 kwietnia roku następnego po okresie sprawozdawczym, Prezes NBP przedstawia roczne sprawozdanie finansowe NBP Radzie Ministrów do zatwierdzenia. 3. Po upływie 30 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego NBP przez Radę Ministrów część rocznego zysku bilansowego NBP podlega odprowadzeniu do budżetu państwa. Art. 70. Prezes NBP w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego przedstawia Sejmowi roczne sprawozdanie z działalności NBP. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 71. Środki nie wykorzystanych z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy funduszy: inwestycyjnego, dewizowego, ryzyka, postępu techniczno-ekonomicznego oraz części funduszu środków trwałych pozostałych po uzupełnieniu funduszu statutowego - podlegają przekazaniu na fundusz rezerwowy. Art. 72. W ustawie z dnia 1 sierpnia 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 64, poz. 322) skreśla się art. 3. Art. 73. Zbycie posiadanych przez NBP udziałów w spółkach prawa handlowego powinno nastąpić do końca 2002 r. Art. 74. 1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, o ile nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy. 2. Prezes NBP w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ogłosi w Dzienniku Urzędowym NBP wykaz obowiązujących dotychczas przepisów wykonawczych. 3. Pracownicy NBP uprawnieni do wykonywania czynności nadzoru na podstawie przepisów dotychczas obowiązujących mogą wykonywać obowiązki inspektorów nadzoru bankowego do dnia 31 grudnia 2000 r. Art. 75. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484, Nr 114, poz. 740 i Nr 121, poz. 770). Art. 76. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. (Dz. Nr 140, poz. 939) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady prowadzenia działalności bankowej, tworzenia i organizacji banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych oraz zasady sprawowania nadzoru bankowego, postępowania naprawczego, likwidacji i upadłości banków. Art. 2. Bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym. Art. 3. Wyrazy "bank" lub "kasa" mogą być używane w nazwie oraz dla określenia działalności lub reklamy wyłącznie banku w rozumieniu art. 2, z tym że: 1) nie dotyczy to jednostek organizacyjnych używających wyrazów "bank" lub "kasa", z których działalności jednoznacznie wynika, że jednostki te nie wykonują czynności bankowych, 2) wyraz "kasa" może być także używany w nazwie oraz do określenia działalności lub reklamy jednostki organizacyjnej, która na podstawie odrębnej ustawy gromadzi oszczędności oraz udziela pożyczek pieniężnych osobom fizycznym zrzeszonym w tej jednostce. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) bank krajowy - bank mający siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, 2) bank zagraniczny - bank mający siedzibę za granicą, 3) międzynarodowa instytucja finansowa - instytucję finansową, której większość kapitału własnego należy do państwa będącego członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub banków centralnych takich państw, 4) karta płatnicza - kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki i dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki i zapłaty z wykorzystaniem kredytu. Art. 5. 1. Czynnościami bankowymi są: 1) przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów, 2) prowadzenie innych rachunków bankowych, 3) udzielanie kredytów, 4) udzielanie gwarancji bankowych, 5) emitowanie bankowych papierów wartościowych, 6) przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych, 7) wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach. 2. Czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki: 1) udzielanie pożyczek pieniężnych, 2) operacje czekowe i wekslowe, 3) wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu, 4) terminowe operacje finansowe, 5) nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych, 6) przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych, 7) wykonywanie czynności obrotu dewizowego, 8) udzielanie poręczeń, 9) wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 3, wykonywane przez inne podmioty na zlecenie banków, traktowane są jak czynności bankowe. 4. Działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki, z zastrzeżeniem art. 67, przy zachowaniu przepisów ustawy, w granicach określonych przez statut banku. Art. 6. 1. Banki poza wykonywaniem czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2, mogą: 1) obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej nie będącej bankiem lub jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych, z tym że ich łączna wartość w stosunku do jednego podmiotu nie może przekroczyć 15% funduszy własnych banku, 2) zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych, 3) dokonywać obrotu papierami wartościowymi, 4) dokonywać na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika, z tym że bank jest obowiązany do ich sprzedaży w okresie nie dłuższym niż 3 lata od daty nabycia, 5) nabywać i zbywać nieruchomości oraz wierzytelności zabezpieczone hipoteką, 6) świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych, 7) świadczyć inne usługi finansowe. 2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy również dopłat wynikających z art. 178 Kodeksu handlowego oraz wkładów i sum komandytowych w spółkach komandytowych. 3. Środki finansowe wydatkowane na cele określone w ust. 1 pkt 1 i 5 i w ust. 2 nie mogą przekroczyć łącznie 60% funduszy własnych banku. 4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 3, nie dotyczy: 1) nabywania akcji i praw z akcji banków, 2) nabywania akcji i praw z akcji lub udziałów przedsiębiorców świadczących usługi na rzecz banku w zakresie: a) wydawania kart płatniczych i wykonywania operacji przy ich użyciu, b) edukacji kadr bankowych, c) konsultacyjno-doradczym w sprawach finansowych, d) instytucji rozliczeniowych, o których mowa w art. 67, e) międzybankowego przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego, w którym banki są właścicielami co najmniej 75% akcji lub udziałów, 3) nabywania akcji i praw z akcji w powszechnych towarzystwach emerytalnych, pracowniczych towarzystwach emerytalnych oraz w spółkach prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, jeżeli co najmniej 75% akcji jest własnością banków lub banku. 5. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 3, nie dotyczy instytucji, o której mowa w art. 105 ust. 4, w której banki są właścicielami 100% akcji lub udziałów. Art. 7. 1. Oświadczenia woli składane w związku z dokonywaniem czynności bankowych mogą być wyrażone za pomocą elektronicznych nośników informacji. Związane z czynnościami bankowymi dokumenty mogą być sporządzane za pomocą elektronicznych nośników informacji, jeżeli dokumenty te zostaną w sposób należyty utrwalone i zabezpieczone. 2. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej. Art. 8. Bank jest obowiązany do utrzymywania płynności płatniczej dostosowanej do rozmiarów i rodzaju prowadzonej działalności. Art. 9. W bankach działa kontrola wewnętrzna, która sprawdza legalność i prawidłowość działalności prowadzonej przez bank oraz prawidłowość i rzetelność składanych sprawozdań i informacji. Art. 10. 1. Kontrola wewnętrzna w bankach spółdzielczych zrzeszonych w bankach regionalnych może być wykonywana na zasadach określonych w umowie zrzeszenia przez właściwy bank regionalny. 2. W bankach spółdzielczych zrzeszonych w innych bankach kontrolę wewnętrzną mogą wykonywać banki zrzeszające, jeżeli umowa zrzeszenia to przewiduje. Art. 11. 1. Zezwolenia, upoważnienia, zgody i decyzje Komisji Nadzoru Bankowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego mają moc ostatecznych decyzji administracyjnych. 2. Przy wydawaniu zezwoleń, upoważnień, zgód i decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie. 3. Zezwolenia, upoważnienia, zgody i decyzje, o których mowa w ust. 1, dotyczą jedynie jednostek organizacyjnych prowadzących działalność, o której mowa w art. 1. 4. O ile ustawa nie stanowi inaczej, termin na wydawanie opinii, o których w ustawie mowa, wynosi 30 dni. Rozdział 2 Tworzenie i organizacja banków oraz oddziałów i przedstawicielstw banków Art. 12. Banki mogą być tworzone jako banki państwowe, banki spółdzielcze lub banki w formie spółek akcyjnych. Art. 13. 1. Założycielami banku w formie spółki akcyjnej mogą być osoby prawne i osoby fizyczne, z tym że założycieli nie może być mniej niż 3. 2. Założycielami banku spółdzielczego mogą być tylko osoby fizyczne w liczbie wymaganej dla założenia spółdzielni, określonej ustawą z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183 i Nr 121, poz. 769 i 770). 3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do banku, którego założycielem jest bank krajowy lub bank zagraniczny. A. Banki państwowe Art. 14. 1. Bank państwowy może być utworzony przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra Skarbu Państwa zaopiniowany przez Komisję Nadzoru Bankowego. W tym samym trybie następuje likwidacja banku państwowego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 147 ust. 1 pkt 3. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów o utworzeniu banku państwowego określa nazwę, siedzibę, przedmiot i zakres działania banku, jego fundusze statutowe, w tym środki wydzielone z majątku Skarbu Państwa, które stają się majątkiem banku. 3. Bank państwowy nie podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorstw państwowych. Art. 15. 1. Organami banku państwowego są rada nadzorcza i zarząd. 2. Członkowie zarządów lub rad nadzorczych nie mogą zajmować się działalnością konkurencyjną. W szczególności nie mogą być członkami zarządu lub rady nadzorczej innego banku, chyba że bank państwowy jest akcjonariuszem tego banku. Art. 16. 1. Radę nadzorczą powołuje się na okres 3 lat spośród osób posiadających odpowiednie kwalifikacje z zakresu finansów. Przewodniczącego rady nadzorczej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa. 2. Członkowie rady są powoływani przez Ministra Skarbu Państwa spośród osób nie będących członkami zarządu tego banku. Odwołanie członków rady następuje w takim samym trybie, w jakim zostali powołani. Art. 17. Prezesa zarządu banku państwowego powołuje i odwołuje, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, rada nadzorcza banku. Wiceprezesów i pozostałych członków zarządu powołuje i odwołuje rada nadzorcza banku, na wniosek prezesa zarządu. Art. 18. 1. Rada nadzorcza sprawuje nadzór nad działalnością banku państwowego, zatwierdza przedstawione przez Zarząd sprawozdanie finansowe oraz podział zysku i sposób pokrycia strat, a także przyjmuje sprawozdania z działalności banku, udziela zarządowi banku zaleceń oraz może zawieszać w czynnościach członków zarządu banku. 2. Z zastrzeżeniem ust. 1, zarząd banku rozpatruje sprawy dotyczące działalności banku oraz podejmuje w tych sprawach uchwały, których wykonanie zapewnia prezes zarządu banku. 3. Rada nadzorcza uchyla uchwałę zarządu banku w razie stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem banku. 4. Prezes zarządu banku państwowego reprezentuje bank, przewodniczy zarządowi banku oraz organizuje działalność banku. 5. Szczegółowy zakres działania rady nadzorczej i zarządu oraz osoby uprawnione do reprezentowania banku określa statut banku państwowego. Art. 19. Statut bankowi państwowemu nadaje, w drodze rozporządzenia, Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego. B. Banki spółdzielcze Art. 20. 1. Bank spółdzielczy może być utworzony - z zachowaniem trybu określonego przepisami ustawy - Prawo spółdzielcze - na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, wydanego w uzgodnieniu z Ministrem Finansów, na wniosek założycieli, z uwzględnieniem zasad określonych ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770); przepisy art. 30-38 stosuje się odpowiednio. 2. Statut banku spółdzielczego pod rygorem nieważności powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego. C. Banki w formie spółek akcyjnych Art. 21. Bank w formie spółki akcyjnej może być utworzony na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, wydanego w uzgodnieniu z Ministrem Finansów, z zachowaniem trybu określonego w przepisach Kodeksu handlowego o spółkach akcyjnych; przepisu art. 310 Kodeksu handlowego nie stosuje się. Art. 22. 1. Funkcję organu nadzoru pełni rada nadzorcza, składająca się co najmniej z 5 osób wybieranych przez walne zgromadzenie akcjonariuszy. Bank obowiązany jest informować Komisję Nadzoru Bankowego o składzie rady nadzorczej. 2. Zarząd banku składa się co najmniej z 3 osób. 3. Powołanie 2 członków zarządu banku, w tym prezesa, następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego. W wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada nadzorcza. 4. Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego o pozostałych osobach ze składu zarządu banku i o zmianach w składzie zarządu. 5. Komisja Nadzoru Bankowego może zażądać informacji i dokumentów dotyczących osób wymienionych w ust. 3 i 4, w zakresie niezbędnym do wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 3. 6. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wyrażenia zgody na powołanie osób, o których mowa w ust. 3, jeżeli: 1) były karane za przestępstwa z winy umyślnej, 2) prowadzone jest przeciwko nim postępowanie karne lub karne skarbowe. 7. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wyrażenia zgody na powołanie osób, o których mowa w ust. 3, jeżeli: 1) w poprzednich miejscach pracy spowodowały udokumentowane straty majątkowe, 2) nie spełniają wymagań określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 i 3. 8. Jeżeli powołanie członków zarządu, w tym prezesa, dotyczy powołania tych samych osób na kolejną kadencję, przepisu ust. 3 nie stosuje się, o ile w stosunku do nich nie zachodzą przesłanki określone w ust. 6 i 7. Art. 23. Bank w formie spółki akcyjnej może być utworzony również przez osoby zagraniczne albo z udziałem osób zagranicznych. Art. 24. Wkłady pieniężne osób zagranicznych do kapitału założycielskiego banku są wnoszone w złotych. Art. 25. 1. Osoba nabywająca albo zamierzająca nabyć lub objąć akcje bądź prawa z akcji banku jest obowiązana: 1) o fakcie nabycia lub objęcia akcji bądź praw z akcji powiadomić bank, którego akcje lub prawa z akcji nabyła lub objęła, jeżeli będą one wraz z akcjami lub prawami z akcji będącymi w jej dyspozycji stanowić pakiet uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku, 2) uzyskać każdorazowo, za pośrednictwem banku, którego akcje zamierza nabyć lub objąć, zezwolenie Komisji Nadzoru Bankowego na nabycie lub objęcie tych akcji bądź praw z tych akcji, jeżeli będą one stanowić wraz z akcjami lub prawami z akcji będącymi w jej dyspozycji pakiet uprawniający do wykonywania ponad 10%, 20%, 25%, 33%, 50%, 66% i 75% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku. 2. Bank w formie spółki akcyjnej jest obowiązany niezwłocznie: 1) zgłaszać Komisji Nadzoru Bankowego fakt posiadania przez jednego akcjonariusza pakietu akcji dającego prawo do ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku, 2) wystąpić z wnioskiem w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 2, do Komisji Nadzoru Bankowego o wydanie zezwolenia na nabycie akcji lub praw z akcji; art. 33 stosuje się odpowiednio. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wydania zezwolenia na nabycie akcji lub praw z akcji, jeżeli osoba zamierzająca nabyć akcje lub prawa z akcji nie daje rękojmi prowadzenia spraw banku w sposób należycie zabezpieczający interesy jego klientów albo gdy środki przeznaczone na nabycie akcji lub praw z akcji pochodzą z pożyczki lub kredytu, lub źródeł nie udokumentowanych. 4. Osoba zamierzająca sprzedać pakiet akcji bądź praw z akcji: 1) uprawniający do wykonywania ponad 10% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy, 2) w wyniku sprzedaży którego pozostały w jej posiadaniu pakiet akcji bądź praw z akcji będzie uprawniał do mniej niż 20%, 33% i 50% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy obowiązana jest powiadomić o swoim zamiarze Komisję Nadzoru Bankowego. Art. 26. 1. Osoba, która nabyła akcje lub prawa z akcji wbrew postanowieniom art. 25 ust. 1, ma prawo do 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy tego banku lub do takiej liczby głosów, która wynika z wcześniej uzyskanego zezwolenia. 2. Uchwała walnego zgromadzenia akcjonariuszy, powzięta z naruszeniem ust. 1, jest nieważna. Art. 27. 1. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot dominujący. Przez podmiot dominujący lub zależny rozumie się podmiot w sytuacji określonej w przepisach art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754). 2. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów rozdziału 9 ustawy, o której mowa w ust. 1. Art. 28. 1. Akcje banków są akcjami imiennymi, z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu publicznego. W okresie roku, licząc od daty wpisania banku do rejestru handlowego, zbycie akcji imiennych przez akcjonariuszy wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. 2. W razie uchylenia decyzji wyrażającej zgodę na wprowadzenie akcji banku do obrotu publicznego, akcje banku na okaziciela podlegają zamianie na akcje imienne. 3. Zamianie na akcje imienne podlegają również akcje banku na okaziciela, które nie są przedmiotem publicznego obrotu papierami wartościowymi. Art. 29. Podmiot zagraniczny jako akcjonariusz banku ma prawo, po opłaceniu należnych podatków i opłat, do zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego za: 1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku banku na podstawie zaświadczenia wydanego przez bank po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, sprawozdania finansowego spółki, 2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia akcji banku, objętych lub nabytych zgodnie z art. 25, 3) należne mu kwoty w razie likwidacji banku, 4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, z tytułu wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem. D. Postępowanie przy tworzeniu banków Art. 30. 1. Utworzenie banku może nastąpić, jeżeli: 1) zostało zapewnione wyposażenie banku w: a) fundusze własne, których wielkość powinna być dostosowana do rodzaju czynności bankowych przewidzianych do wykonywania i rozmiaru zamierzonej działalności, z tym że jeden założyciel oraz grupa założycieli, pozostających w stosunku dominacji i zależności, może wnieść wkład pieniężny w kwocie nie przekraczającej połowy kapitału założycielskiego, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 3, b) pomieszczenia posiadające odpowiednie urządzenia techniczne, należycie zabezpieczające przechowywane w banku wartości, z uwzględnieniem zakresu i rodzaju prowadzonej działalności bankowej, 2) założyciele oraz osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu dają rękojmię prowadzenia działalności w sposób należycie zabezpieczający interesy klientów banku, 3) co najmniej dwie osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu posiadają wykształcenie i doświadczenie zawodowe niezbędne do kierowania bankiem, 4) przedstawiony przez założycieli plan działalności banku na okres co najmniej trzyletni wskazuje, że działalność ta będzie bezpieczna dla środków pieniężnych gromadzonych w banku. 2. Część kapitału założycielskiego może być wniesiona w formie wkładów niepieniężnych w postaci wyposażenia i nieruchomości, jeśli będą one bezpośrednio przydatne w prowadzeniu działalności bankowej, z tym że kapitał założycielski wnoszony w formie pieniężnej nie może być niższy od kwoty określonej w art. 32 ust. 1, a wartość wnoszonych wkładów niepieniężnych nie może przekraczać 15% kapitału założycielskiego. 3. W razie podwyższania kapitału banku wartość wkładów niepieniężnych nie może przekroczyć 15% funduszy podstawowych banku. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może w szczególnie uzasadnionych przypadkach wyrazić zgodę na przekroczenie limitów, o których mowa w ust. 2 i 3. 5. Kapitał założycielski banku nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu, lub źródeł nie udokumentowanych. Art. 31. 1. Wniosek do Komisji Nadzoru Bankowego o wydanie zezwolenia na utworzenie banku powinien zawierać: 1) określenie nazwy i siedziby banku, 2) określenie czynności bankowych, do których wykonywania bank ma być upoważniony, oraz dane o przedmiocie i zakresie zamierzonej działalności, 3) dane dotyczące: a) założycieli i osób przewidzianych do objęcia w banku stanowisk członków zarządu, b) kapitału założycielskiego. 2. Do wniosku załącza się: 1) projekt statutu banku, 2) program działalności i plan finansowy banku na okres co najmniej trzyletni, 3) dokumenty dotyczące założycieli i ich sytuacji finansowej, wymagane przez Komisję Nadzoru Bankowego, 4) opinię właściwych władz nadzorczych kraju siedziby wnioskodawcy, jeżeli założycielem jest bank zagraniczny. 3. Projekt statutu banku określa w szczególności: 1) jego nazwę, która powinna zawierać wyraz "bank" i odróżniać się od nazwy innych banków oraz wskazywać, czy jest to bank państwowy, bank w formie spółki akcyjnej czy bank spółdzielczy, 2) siedzibę banku, przedmiot działania i zakres jego działalności, 3) organy i organizację banku oraz zasady składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych, 4) zasady sprawowania kontroli wewnętrznej, 5) fundusze własne oraz zasady gospodarki finansowej. 4. Jeżeli z wnioskiem o wydanie zezwolenia na utworzenie banku występuje więcej niż 10 założycieli, są oni obowiązani ustanowić 1-3 pełnomocników, którzy będą ich reprezentować wobec Komisji Nadzoru Bankowego w okresie poprzedzającym wydanie zezwolenia na utworzenie banku. Pełnomocnictwo powinno być sporządzone w formie aktu notarialnego. Art. 32. 1. Wnoszony przez założycieli banku kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości 5 000 000 ECU obliczonych w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wydania decyzji zezwalającej na utworzenie banku, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze uchwały: 1) szczegółowe zasady dotyczące wyposażenia banków spółdzielczych w kapitał założycielski, 2) szczegółowe zasady wnoszenia kapitału założycielskiego banku w formie spółki akcyjnej i banków państwowych. Art. 33. 1. Komisja Nadzoru Bankowego: 1) wzywa założycieli do uzupełnienia wniosku, jeżeli nie odpowiada on wymaganiom określonym w art. 31, oraz może zażądać uzupełniających danych lub dokumentów dotyczących w szczególności założycieli i osób przewidzianych do objęcia w banku stanowisk członków zarządu, w tym informacji o ich sytuacji majątkowej i rodzinnej, jeżeli informacje te są niezbędne do podjęcia decyzji o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku, 2) w terminie nie przekraczającym 3 miesięcy od daty otrzymania wniosku lub jego uzupełnienia - wydaje decyzję w przedmiocie zezwolenia na utworzenie banku. 2. Komisja Nadzoru Bankowego w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć do 6 miesięcy termin wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, informując o tym założycieli przed upływem terminu 3 miesięcy od daty otrzymania wniosku lub jego uzupełnienia. Art. 34. 1. W zezwoleniu na utworzenie banku Komisja Nadzoru Bankowego określa: nazwę banku, jego siedzibę, nazwy (nazwiska) założycieli i obejmowane przez nich akcje, wysokość kapitału założycielskiego, czynności bankowe, do których wykonywania bank jest upoważniony, oraz warunki, po których spełnieniu Komisja Nadzoru Bankowego zezwoli na rozpoczęcie przez bank działalności, a także zatwierdza projekt statutu banku. 2. Statut banku powinien być zgodny z zezwoleniem na utworzenie banku. Zmiana statutu wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, jeżeli dotyczy spraw, o których mowa w ust. 1, a także przedmiotu i terytorialnego zakresu działania banku, uprawnień do reprezentowania, wysokości kapitału lub uprzywilejowania akcji co do prawa głosu; art. 310 Kodeksu handlowego nie stosuje się. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zmianę statutu banku przepis art. 33 stosuje się odpowiednio. Art. 35. Komisja Nadzoru Bankowego może być uczestnikiem w postępowaniu rejestrowym dotyczącym banku. Art. 36. 1. Bank może rozpocząć działalność po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. 2. Z wnioskiem o wydanie zezwolenia na rozpoczęcie przez bank działalności występuje zarząd banku. 3. Zezwolenie na rozpoczęcie przez bank działalności wydaje się po stwierdzeniu, że bank: 1) jest należycie przygotowany organizacyjnie do rozpoczęcia działalności, 2) zgromadził w całości kapitał założycielski, 3) dysponuje odpowiednimi warunkami do przechowywania środków pieniężnych i innych wartości, z uwzględnieniem zakresu i rodzaju prowadzonej działalności bankowej, 4) spełnia inne warunki określone w decyzji o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku. Art. 37. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wydania zezwolenia na utworzenie banku lub na zmianę jego statutu, jeżeli nie zostały spełnione wymagania obowiązujące przy tworzeniu banków lub zamierzona działalność banku naruszałaby przepisy prawa, interesy klientów albo nie gwarantowałaby bezpieczeństwa gromadzonych w banku środków. Art. 38. Zezwolenia, o których mowa w art. 34 ust. 1 i w art. 36 ust. 1, tracą moc, jeżeli w terminie roku od wydania zezwolenia na utworzenie banku nie rozpoczął on działalności. Art. 39. 1. Utworzenie za granicą banku przez osoby krajowe lub z udziałem osób krajowych, jak również utworzenie oddziału banku krajowego za granicą, wymaga zezwolenia Ministra Finansów. Wydanie zezwolenia wymaga uzgodnienia z Komisją Nadzoru Bankowego, jeżeli założycielem banku lub oddziału banku jest bank krajowy. 2. Wniosek o utworzenie za granicą banku przez osoby krajowe lub z udziałem osób krajowych powinien zawierać: 1) określenie nazwy, siedziby i formy organizacyjnej banku, 2) dane dotyczące założycieli i kapitału założycielskiego. 3. Do wniosku załącza się: 1) list intencyjny i projekt statutu, 2) program działalności i plan finansowy banku na okres co najmniej trzyletni, 3) informacje o przepisach prawnych obowiązujących w państwie przyjmującym w zakresie: a) zezwoleń na podjęcie działalności przez bank, b) przepisów podatkowych dotyczących działalności banków, c) przepisów dotyczących transferu dewiz i nadzoru bankowego. 4. Wniosek o utworzenie oddziału banku za granicą powinien zawierać list intencyjny i informacje określone w ust. 3 pkt 3 dotyczące odpowiednio oddziałów banków. Art. 40. 1. Utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju następuje na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, wydanego po uzgodnieniu z Ministrem Finansów, na wniosek zainteresowanego banku. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) nazwę i siedzibę banku występującego z wnioskiem oraz charakterystykę jego działalności, 2) rodzaje czynności bankowych, do których wykonywania ma być upoważniony oddział banku, oraz siedzibę oddziału, 3) wielkość funduszy przydzielonych do dyspozycji oddziału, 4) dane dotyczące co najmniej 2 osób przewidzianych do objęcia w oddziale stanowisk dyrektora lub jego zastępcy. 3. Do wniosku załącza się zobowiązanie występującego z wnioskiem banku zagranicznego o zaspokajaniu wszelkich roszczeń, jakie mogą powstać w stosunkach między oddziałem i innymi podmiotami. Przepis art. 31 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. W zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju Komisja Nadzoru Bankowego ustala w szczególności siedzibę oddziału, rodzaj czynności bankowych, do których wykonywania oddział jest upoważniony, oraz minimalną wysokość funduszy niezbędnych do działalności oddziału. 5. Oddziały banków zagranicznych podlegają wpisowi do rejestru handlowego. 6. Do postępowania przy tworzeniu oddziału banku zagranicznego w kraju stosuje się odpowiednio przepisy art. 33-38 oraz przepisy wydane na podstawie art. 32. Art. 41. Do oddziałów banków zagranicznych, działających na terenie Rzeczypospolitej, stosuje się przepisy prawa polskiego. Art. 42. 1. Banki zagraniczne mogą otwierać w Polsce swoje przedstawicielstwa na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego wydanego, po uzgodnieniu z Ministrem Finansów, na wniosek zainteresowanego banku. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) określenie nazwy i siedziby banku oraz charakterystykę działalności prowadzonej przez bank występujący z wnioskiem, 2) określenie siedziby przedstawicielstwa i zakresu jego działania, 3) informacje o kandydacie przewidzianym na stanowisko przedstawiciela banku. 3. Do postępowania przy otwarciu przedstawicielstwa banku stosuje się odpowiednio przepisy art. 33, art. 37 oraz art. 38. 4. Przedstawicielstwo banku nie może wykonywać czynności bankowych. E. Przekształcenie banku państwowego w spółkę akcyjną Art. 43. Bank państwowy może być przekształcony w bank w formie spółki akcyjnej. Art. 44. Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, w drodze rozporządzenia: 1) przekształca bank państwowy w spółkę akcyjną z udziałem Skarbu Państwa, 2) określa, w jakim zakresie majątek banku państwowego zostanie wniesiony do spółki akcyjnej na pokrycie kapitału akcyjnego, w jakim zaś nastąpi zbycie tego majątku tworzonej spółce z udziałem Skarbu Państwa. Art. 45. Przekształcenie banku państwowego w spółkę akcyjną nie powoduje zmian w zakresie zawartych przez bank umów i uprawnień z tytułu decyzji administracyjnych. Przekształcenie banku następuje na podstawie bilansu sporządzonego na dzień przekształcenia. Z tym dniem bank w formie spółki akcyjnej wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki przekształcanego banku państwowego. Art. 46. W dniu uzyskania osobowości prawnej przez bank w formie spółki akcyjnej bank państwowy ulega likwidacji, a jego organy ulegają rozwiązaniu. Art. 47. W zakresie nie uregulowanym w ustawie, przy przekształceniu banku państwowego w bank w formie spółki akcyjnej stosuje się określony w przepisach Kodeksu handlowego tryb postępowania przy zawiązywaniu spółki akcyjnej, z wyłączeniem art. 313 i art. 347. Art. 48. Przy zbywaniu osobom trzecim należących do Skarbu Państwa akcji banku powstałego w wyniku przekształcenia banku państwowego stosuje się odpowiednie przepisy działu IV i V ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926). Rozdział 3 Rachunki bankowe Art. 49. 1. Banki prowadzą rachunki bankowe dla osób fizycznych i osób prawnych oraz dla jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną. 2. Rachunki bankowe są prowadzone w złotych i w walutach obcych. 3. Bank swobodnie dysponuje powierzonymi środkami pieniężnymi, a w zamian dokłada wszelkich starań w zakresie bezpieczeństwa powierzonych środków pieniężnych bankowi. Art. 50. 1. Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych: 1) rachunki bieżące, 2) rachunki pomocnicze, 3) rachunki lokat terminowych, 4) rachunki oszczędnościowe - wkłady oszczędnościowe. 2. Rachunki oszczędnościowe są prowadzone dla osób fizycznych. Mogą być one również prowadzone dla szkolnych kas oszczędnościowych i pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych. 3. Rachunki oszczędnościowe nie mogą być wykorzystywane przez ich posiadaczy do przeprowadzania rozliczeń pieniężnych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Art. 51. Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami. Art. 52. Rachunek oszczędnościowy może być prowadzony dla kilku osób (rachunek wspólny), z których każda korzysta z uprawnień posiadacza rachunku w granicach określonych w umowie. Art. 53. Środki pieniężne na rachunku bankowym mogą być oprocentowane według stopy stałej lub zmiennej w wysokości i na zasadach określonych w umowie. Do obliczania odsetek przyjmuje się, że miesiąc liczy 30 dni, a rok 365 dni. Art. 54. 1. Otwarcie rachunku bankowego następuje przez zawarcie z bankiem umowy na piśmie. 2. Umowa rachunku bankowego powinna określać w szczególności: 1) strony umowy, 2) rodzaj otwieranego rachunku, 3) walutę, w jakiej rachunek jest prowadzony, 4) czas, na jaki rachunek został otwarty, 5) wysokość oprocentowania i warunki jego zmiany, 6) sposób dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku, 7) terminy wypłaty lub kapitalizacji odsetek, 8) terminy realizacji zleceń posiadacza rachunku, 9) zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie rozliczeń pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu realizacji dyspozycji posiadacza rachunku, 10) tryb i warunki dokonywania zmian umowy, 11) sposób i termin wypowiedzenia lub rozwiązania umowy rachunku, 12) zasady rozwiązania umowy w razie niedokonywania na rachunku żadnych obrotów. 3. W umowie rachunku bankowego wskazuje się zasady i sposób ustalania wysokości prowizji i opłat za czynności związane z prowadzeniem rachunku. Art. 55. 1. Dowodem zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego może być książeczka lub inny dokument potwierdzający zawarcie umowy. W nazwie dokumentu należy użyć w odpowiednim przypadku wyrazy "oszczędnościowy". 2. Dowód zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego jest wystawiany jako dokument imienny. Art. 56. 1. Środki pieniężne na rachunkach oszczędnościowych jednej osoby, niezależnie od liczby zawartych umów, wolne są od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za okres bezpośrednio poprzedzający dzień wystawienia tytułu wykonawczego. 2. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania banków, z wyjątkiem zobowiązań: 1) z tytułu rachunków oszczędnościowych, na które wystawiono dokumenty imienne, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1999 r., w bankach: Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy, Polska Kasa Opieki S.A. i Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. w zakresie przekraczającym gwarancje ustawowego systemu gwarantowania środków pieniężnych określone ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554), 2) w zakresie przekraczającym gwarancje ustawowego systemu gwarantowania środków pieniężnych, określone ustawą, o której mowa w pkt 1, z tytułu wkładów oszczędnościowych zgromadzonych na: a) książeczkach mieszkaniowych wystawionych do dnia 23 października 1990 r., b) imiennych rachunkach oszczędnościowo-kredytowych w bankach prowadzących kasy mieszkaniowe według zasad określonych odrębnymi przepisami - do łącznej wysokości trzykrotności kwot objętych gwarancjami Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, jeżeli wkłady były gromadzone przez okres nie krótszy niż 2 lata, 3) za które przyjął odpowiedzialność z tytułu gwarancji i poręczeń. Art. 57. 1. W razie śmierci posiadacza rachunków oszczędnościowych, bank jest obowiązany wypłacić z tych rachunków: 1) kwotę wydatkowaną na koszty pogrzebu posiadacza rachunku - osobie, która przedstawi rachunki stwierdzające wysokość poniesionych przez nią wydatków - w wysokości nie przekraczającej kosztów urządzenia pogrzebu zgodnie ze zwyczajami przyjętymi w danym środowisku, 2) kwotę nie wyższą niż przypadające na ostatni miesiąc przed śmiercią posiadacza rachunku dwudziestokrotne przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie przekraczającą jednak wysokości środków na rachunku - osobie, którą posiadacz rachunku wskazał w umowie. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy rachunków, o których mowa w art. 52. 3. Kwoty, o których mowa w ust. 1, nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku. Art. 58. W razie gdy umowa rachunku oszczędnościowego nie stanowi inaczej, ulega ona rozwiązaniu, jeżeli w ciągu 5 lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów poza okresowym dopisywaniem odsetek, a stan środków na rachunku nie przekracza kwoty minimalnej ustalonej w umowie. Art. 59. Osoba małoletnia może posiadać rachunek oszczędnościowy, a po ukończeniu 13 lat dysponować środkami pieniężnymi znajdującymi się na tym rachunku, o ile nie sprzeciwi się temu na piśmie jej przedstawiciel ustawowy. Art. 60. 1. W razie zgłoszenia bankowi utraty dowodu zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego, czeku lub blankietu czeku, bank jest odpowiedzialny za wypłaty gotówkowe, a także za przelewy dokonane w jednostce organizacyjnej banku prowadzącej rachunek oszczędnościowy, od chwili otrzymania przez tę jednostkę zgłoszenia. 2. W umowie zawartej między bankiem a posiadaczem rachunku bankowego powinna być określona odpowiedzialność banku za dokonane w innych przypadkach wypłaty gotówkowe po otrzymaniu zgłoszenia utraty dokumentów, o których mowa w ust. 1. Art. 61. Zasady i tryb umarzania dowodów zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego określa, w drodze rozporządzenia, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Komisją Nadzoru Bankowego. Art. 62. Umarzanie utraconych dokumentów zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego w toku prowadzonej egzekucji sądowej lub administracyjnej z rachunku oszczędnościowego regulują przepisy Kodeksu postępowania cywilnego i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 4 Bankowe rozliczenia pieniężne Art. 63. 1. Przez bankowe rozliczenia pieniężne rozumieć należy operacje polegające na dokonywaniu zmian w stanie środków pieniężnych na rachunku bankowym na zlecenie klienta lub w wyniku czynności, które z mocy prawa powodują wskazane zmiany w stanie praw majątkowych klienta. 2. Rozliczenia pieniężne są przeprowadzane w formie gotówkowej i bezgotówkowej. 3. Rozliczenia pieniężne bezgotówkowe przeprowadzane są przy użyciu papierowych lub elektronicznych nośników informacji, w tym również za pomocą kart płatniczych. Art. 64. Jeżeli polecenie przeprowadzenia rozliczenia pieniężnego złożone przez posiadacza rachunku bankowego jest wykonywane przez kilka banków, każdy z tych banków ponosi wraz z pozostałymi solidarną odpowiedzialność wobec posiadacza rachunku za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem polecenia. Wolny od odpowiedzialności jest bank, który udowodni, że szkoda nie powstała z jego winy. Art. 65. 1. Bank dokonujący wypłat z rachunku bankowego jest obowiązany sprawdzić autentyczność i prawidłowość formalną dokumentu stanowiącego podstawę do wypłaty oraz tożsamość osoby dającej zlecenie. 2. W przypadku wypłat dokonywanych za pomocą elektronicznego nośnika informacji czynności, o których mowa w ust. 1, dokonywane są poprzez automatyczne sprawdzenie autentyczności personalnego numeru identyfikacyjnego bądź hasła albo obu tych danych. 3. W przypadku wypłat dokonywanych przy użyciu karty płatniczej tłoczonej, nie wykorzystującej elektronicznego nośnika informacji, sprawdzenie autentyczności następuje poprzez porównanie podpisu na karcie z podpisem złożonym na dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji. Art. 66. Banki są obowiązane przyjmować wpłaty gotówkowe na rachunki bankowe oraz przeliczać i sortować banknoty i monety pochodzące z tych wpłat. Art. 67. Banki mogą tworzyć izby rozliczeniowe w formie spółek prawa handlowego w celu wymiany zleceń płatniczych oraz ustalania wzajemnych wierzytelności wynikających z tych zleceń. Art. 68. Prezes Narodowego Banku Polskiego określa, w drodze zarządzenia: 1) formy i tryb przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem banków, 2) szczegółowe zasady tworzenia, utrwalania, przekazywania i przechowywania dokumentów, o których mowa w art. 7, 3) sposób przeprowadzania rozrachunków międzybankowych, 4) sposoby i tryb przeliczania, sortowania, pakowania i oznaczania opakowań banknotów i monet oraz wykonywania czynności związanych z zaopatrywaniem banków w te znaki. Rozdział 5 Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji wierzytelności Art. 69. 1. Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. 2. Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności: 1) strony umowy, 2) kwotę i walutę kredytu, 3) cel, na który kredyt został udzielony, 4) zasady i termin spłaty kredytu, 5) wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany, 6) sposób zabezpieczenia spłaty kredytu, 7) zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu, 8) terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych, 9) wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje, 10) warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy. Art. 70. 1. Bank uzależnia przyznanie kredytu od zdolności kredytowej kredytobiorcy. Przez zdolność kredytową rozumie się zdolność do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie. Kredytobiorca jest obowiązany przedłożyć na żądanie banku dokumenty i informacje niezbędne do dokonania oceny tej zdolności. 2. Osobie fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną, które nie mają zdolności kredytowej, bank może udzielić kredytu pod warunkiem: 1) ustanowienia szczególnego sposobu zabezpieczenia spłaty kredytu, 2) przedstawienia niezależnie od zabezpieczenia spłaty kredytu programu naprawy gospodarki podmiotu, którego realizacja zapewni - według oceny banku - uzyskanie zdolności kredytowej w określonym czasie. 3. Kredytobiorca jest obowiązany umożliwić podejmowanie przez bank czynności związanych z oceną sytuacji finansowej i gospodarczej oraz kontrolę wykorzystania i spłaty kredytu. Art. 71. 1. Suma udzielonych kredytów, pożyczek pieniężnych, nabytych obligacji i innych niż akcje papierów wartościowych, wierzytelności z tytułu gwarancji bankowych, poręczeń i akredytyw oraz innych wierzytelności banku w stosunku do jednego podmiotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo i organizacyjnie ponoszących wspólnie ryzyko gospodarcze nie może przekroczyć 25% funduszy własnych banku. 2. Przez podmioty powiązane kapitałowo i organizacyjnie, o których mowa w ust. 1, rozumie się: 1) dwie lub więcej osób fizycznych, prawnych lub jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, względem których można wykazać, że są ze sobą powiązane, gdyż ponoszą wspólne ryzyko gospodarcze, ponieważ jedna z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje pozostałe, albo 2) dwie lub więcej osób fizycznych, prawnych lub jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, między którymi nie zachodzą okoliczności określone w pkt 1, ale w stosunku do których można przyjąć, że ponoszą jedno ryzyko gospodarcze, ponieważ są powiązane w taki sposób, że kondycja finansowa jednej z nich może mieć wpływ na kondycję finansową pozostałych. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli: 1) stroną zobowiązaną wobec banku jest: Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, międzynarodowa instytucja finansowa, rządy lub banki centralne państw członków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, 2) wierzytelność zabezpieczono zastawem na prawach wynikających z papierów wartościowych, których emitentem jest Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski lub międzynarodowa instytucja finansowa - do wysokości wartości zastawu, 3) wierzytelność jest zabezpieczona kwotą pieniężną, która zastała przeniesiona na własność banku - do wysokości tej kwoty. 4. Suma wierzytelności banku w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w ust. 1, w stosunku do których wierzytelności przekraczają 10% funduszy własnych banku, nie może łącznie przekroczyć 800% tych funduszy. 5. Ograniczeń, o którym mowa w ust. 1 i ust. 4, nie stosuje się do środków pieniężnych lokowanych w Narodowym Banku Polskim lub innych bankach. 6. Zarząd banku jest obowiązany zgłaszać każdorazowo do Komisji Nadzoru Bankowego fakt udzielenia kredytu w wysokości przekraczającej 10% funduszy własnych banku. 7. Banki we własnym zakresie ustalają i okresowo weryfikują limity koncentracji wierzytelności według kryteriów uwzględniających ich specyfikę działalności, a w szczególności sektora gospodarki i regionu geograficznego, z zachowaniem limitów obowiązujących. Art. 72. 1. Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w uzgodnieniu z Komisją Nadzoru Bankowego, w drodze zarządzenia, ustala inne limity ograniczeń niż określone w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 i w art. 71 ust. 1 dla banków prowadzących działalność na rynku inwestycji kapitałowych oraz określa dla nich warunki i zakres tej działalności. 2. Prezes Narodowy Bank Polski w uzgodnieniu z Przewodniczącym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd określa, w drodze zarządzenia, odrębne zasady odprowadzania rezerwy obowiązkowej od pasywów zaangażowanych na rynku inwestycji kapitałowych. Art. 73. 1. Banki w celu wspólnego udzielenia kredytu mogą zawrzeć umowę o utworzeniu konsorcjum bankowego. 2. W umowie, o której mowa w ust. 1, banki ustalają warunki udzielenia kredytu i jego zabezpieczenia oraz wyznaczają bank umocowany do zawarcia umowy kredytu. 3. Banki, o których mowa w ust. 1, ponoszą ryzyko związane z udzielonym kredytem proporcjonalnie do wysokości wniesionych środków finansowych do wspólnie udzielonego kredytu. Art. 74. W czasie obowiązywania umowy kredytu kredytobiorca jest obowiązany przedstawić - na żądanie banku - informacje i dokumenty niezbędne do oceny jego sytuacji finansowej i gospodarczej oraz umożliwiające kontrolę wykorzystania i spłaty kredytu. Art. 75. 1. W razie stwierdzenia przez bank kredytujący, że warunki udzielenia kredytu nie zostały dotrzymane, lub w razie zagrożenia terminowej spłaty kredytu z powodu złego stanu majątkowego kredytobiorcy, bank może: 1) wypowiedzieć umowę kredytu w całości lub w części, 2) zażądać dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu bądź przedstawienia w określonym terminie programu naprawczego i jego realizacji po zatwierdzeniu przez bank. 2. Okres wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni, o ile umowa kredytu nie przewiduje okresu dłuższego. 3. Po upływie okresu wypowiedzenia umowy kredytu kredytobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami należnymi bankowi za okres korzystania z kredytu, o ile umowa kredytu nie stanowi inaczej. Art. 76. 1. Zasady oprocentowania kredytu określa umowy kredytu, z tym że w razie stosowania stopy zmiennej należy: 1) określić w umowie kredytowej warunki zmiany stopy procentowej kredytu, 2) powiadomić w sposób określony w umowie kredytobiorcę oraz poręczycieli o każdej zmianie stopy oprocentowania kredytu. 2. W ogłoszeniach i ofertach dotyczących warunków udzielenia kredytu na cele konsumpcyjne banki obowiązane są określać wysokość rocznej stopy oprocentowania tego kredytu. Art. 77. Umowa kredytu może określać, że od kredytu postawionego do dyspozycji kredytobiorcy i przez niego nie wykorzystanego przysługuje bankowi odrębna prowizja. Art. 78. Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu. Art. 79. 1. Bank przy udzielaniu kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych, poręczeń oraz przy otwieraniu rachunków bankowych jednostkom zależnym i stowarzyszonym z bankiem w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754 i Nr 139, poz. 933 i 934) swoim akcjonariuszom i członkom w bankach spółdzielczych, pracownikom i członkom organów banku lub banku należącego do tej samej bankowej grupy kapitałowej oraz podmiotu dominującego nie może stosować korzystniejszych warunków, a w szczególności korzystniejszych stóp oprocentowania niż stosowane przez bank dla danego rodzaju umowy. 2. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia: 1) członkowi organu banku w kwocie przekraczającej równowartość 5 000 ECU, obliczonej w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP, łącznego zobowiązania wymaga wspólnej uchwały zarządu i rady nadzorczej, podjętej w głosowaniu tajnym - większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy członków obu organów, bez udziału zainteresowanej osoby, 2) członkowi organu banku w kwocie nie przekraczającej równowartości 5 000 ECU, obliczonej w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP, łącznego zobowiązania określa regulamin uchwalony przez radę banku (walne zgromadzenie), 3) osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku określa regulamin uchwalony przez radę banku. 3. Suma kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń udzielonych członkom organów i osobom zajmującym kierownicze stanowiska w banku nie może przekroczyć 10% sumy funduszy podstawowych banku, a w banku spółdzielczym 25% sumy funduszy podstawowych banku. 4. Bank ustala w regulaminie warunki udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzi ich odrębną ewidencję. 5. Przy udzielaniu kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia, a także otwieraniu rachunku bankowego podmiotowi powiązanemu kapitałowo i organizacyjnie z: 1) akcjonariuszem banku w formie spółki akcyjnej i członkiem banku spółdzielczego stosuje się odpowiednio przepis ust. 1, 2) członkiem organu banku i osobą zajmującą stanowisko kierownicze w banku stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-4. 6. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej i poręczenia członkowi organu banku, osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku, akcjonariuszowi banku i członkowi banku spółdzielczego oraz podmiotowi powiązanemu z nimi kapitałowo i organizacyjnie, jeżeli w pojedynczym przypadku przekracza równowartość 30 000 ECU obliczoną w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP, podlega zgłoszeniu do Komisji Nadzoru Bankowego. 7. Przez osoby zajmujące stanowiska kierownicze rozumie się pracowników podlegających bezpośrednio członkom zarządu oraz dyrektorów oddziałów, ich zastępców i głównych księgowych. Rozdział 6 Gwarancje, poręczenia i akredytywy Art. 80. Banki - na zlecenie - mogą udzielać gwarancji bankowych i poręczeń. Art. 81. Gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku. Art. 82. 1. Bank pośredniczący w wykonaniu świadczenia gwarancyjnego ani też gwarant nie są obowiązani sprawdzać okoliczności, jakie wynikają z dokumentów towarzyszących żądaniu zapłaty. Przyjęcie żądania zapłaty czy też towarzyszących mu dokumentów dotkniętych wadami powodującymi ich nieważność bądź nieskuteczność stanowi ryzyko banku, który je przyjął. 2. O ile w zobowiązaniu, o którym mowa w art. 81, znalazły się zobowiązania inne niż w treści zlecenia, o jakim mowa w art. 80, bank-gwarant obowiązany jest do świadczenia według tego, co oświadczył w tym zapewnieniu, chyba że beneficjent wyrazi zgodę na zmianę treści zobowiązania gwaranta. 3. Jeżeli bank-gwarant uzyskał gwarancję innego banku, że przy spełnieniu określonych warunków pokryje on należności wypłacone przez gwaranta w związku z udzieloną gwarancją (regwarancja), stosunek prawny stąd wynikający należy traktować jako odrębne zobowiązanie pomiędzy gwarantem i regwarantem. Art. 83. 1. Bank może potwierdzić zobowiązanie innego banku wynikające z gwarancji bankowej; w przypadku tym roszczenia z gwarancji można kierować do banku, który jej udzielił, lub do banku, który ją potwierdził, albo do obu tych banków łącznie, aż do zupełnego zaspokojenia roszczeń wierzyciela. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio przy potwierdzaniu przez bank zobowiązań wynikających z poręczenia udzielonego przez inny bank. Art. 84. Do poręczeń udzielanych przez banki stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że poręczenie banku jest zawsze zobowiązaniem pieniężnym. Art. 85. 1. Bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający akredytywę), może zobowiązać się pisemnie wobec osoby trzeciej (beneficjenta), że dokona zapłaty beneficjentowi akredytywy ustalonej kwoty pieniężnej, po spełnieniu przez beneficjenta wszystkich warunków określonych w akredytywie (akredytywa dokumentowa). 2. Akredytywa dokumentowa musi w szczególności zawierać: nazwę i adres zleceniodawcy i beneficjenta, kwotę i walutę akredytywy, termin ważności akredytywy oraz opis dokumentów, po których przedstawieniu beneficjent jest uprawniony do żądania wypłaty w ramach akredytywy. 3. Zobowiązanie banku otwierającego staje się wymagalne w chwilą przedstawienia przez beneficjenta dokumentów zgodnie z warunkami akredytywy. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do akredytyw zabezpieczających. Art. 86. 1. Bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający), może zobowiązać się pisemnie wobec innego banku, że dokona zwrotu kwot wypłaconych beneficjentowi lub skupi weksle trasowane ciągnione przez beneficjenta na wskazany bank (akredytywa pieniężna). 2. Akredytywa pieniężna musi w szczególności zawierać: nazwę i adres osoby upoważnionej do dokonywania wypłat, kwotę i walutę akredytywy oraz termin jej ważności. 3. Zobowiązania banku otwierającego stają się wymagalne z chwilą wypłaty dokonanej beneficjentowi na zasadach określonych w akredytywie, pod warunkiem przedstawienia przez beneficjenta dokumentu tożsamości. 4. Jeżeli w akredytywie pieniężnej uzależniono wypłatę od spełnienia przez beneficjenta innych warunków niż określone w ust. 3, wypłata może nastąpić wyłącznie po łącznym spełnieniu tych warunków. Art. 87. 1. Roszczenia z tytułu gwarancji bankowych, poręczeń udzielanych przez banki oraz akredytyw, które stały się wymagalne, przedawniają się z upływem 6 lat. 2. Bieg przedawnienia roszczeń z tytułu gwarancji i akredytyw rozpoczyna się od daty przedłożenia skutecznego żądania zapłaty i w tym okresie roszczenie jest wymagalne, choćby zobowiązanie, z którym gwarancja bądź akredytywa była związana, już wygasło. Art. 88. Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki udzielania gwarancji bankowych i poręczeń udzielanych przez banki. Rozdział 7 Emisja bankowych papierów wartościowych Art. 89. 1. Banki mogą emitować bankowe papiery wartościowe na warunkach podawanych do publicznej wiadomości. 2. Bank informuje Prezesa Narodowego Banku Polskiego o zamierzonej emisji papierów wartościowych na 30 dni przed terminem emisji, wskazując warunki i wartość emisji. 3. Prezes Narodowego Banku Polskiego może określać, w drodze zarządzenia, wartość i warunki emisji bankowych papierów wartościowych, na których emisję wymagana jest zgoda Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Art. 90. 1. Bankowy papier wartościowy służy gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej i zawiera w nazwie wyrazy "bankowy papier wartościowy", a jego treść obejmuje: 1) wartość nominalną, 2) zobowiązanie banku do: a) naliczenia określonego oprocentowania według ustalonej stopy procentowej, b) dokonania wypłaty oznaczonej kwoty osobie uprawnionej, w określonych terminach; osoba uprawniona nie może żądać od banku wykupu papieru przed upływem terminu, o ile treść papieru nie stanowi inaczej, 3) oznaczenie posiadacza papieru wartościowego, jeżeli jest to papier imienny, lub adnotację, że jest to papier wartościowy na okaziciela, 4) zasady przenoszenia praw wynikających z papieru wartościowego, 5) numer papieru wartościowego i datę emisji, 6) podpisy osób upoważnionych do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku. 2. Podpisy, o których mowa w ust. 1 pkt 6, mogą być odtwarzane mechanicznie. 3. W treści bankowego papieru wartościowego, jak również w podanej przez emitenta do publicznej wiadomości informacji o warunkach emisji, nie mogą być zamieszczane porównania z warunkami emisji papierów wartościowych innych emitentów. 4. Banki mogą emitować papiery wartościowe również w formie zdematerializowanej. Depozyt papierów prowadzi bank emitujący te papiery. 5. Jeżeli bankowy papier wartościowy występuje w postaci zdematerializowanej, to wówczas wszystkie dane określone w ust. 1 powinny być zamieszczone w treści świadectwa depozytowego albo innego dokumentu wydanego przez bank osobie uprawnionej. 6. Prawa z bankowych papierów wartościowych emitowanych w formie zdematerializowanej powstają z chwilą zapisania ich po raz pierwszy na rachunku bankowych papierów wartościowych i przysługują posiadaczowi tego rachunku. 7. Przeniesienie praw z bankowego papieru wartościowego emitowanego w formie zdematerializowanej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku bankowych papierów wartościowych w wyniku zawarcia umowy. Pożytki z bankowych papierów wartościowych uzyskane przed dokonaniem zapisu przypadają nabywcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Art. 91. Bank nie może udzielać kredytu lub pożyczki pieniężnej na kupno bankowych papierów wartościowych emitowanych przez siebie. Art. 92. Do bankowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów ustawy, o której mowa w art. 27 ust. 1. Rozdział 8 Szczególne obowiązki i uprawnienia banków Art. 93. 1. W celu zabezpieczenia wierzytelności, które wynikają z czynności bankowych, bank może żądać zabezpieczenia przewidzianego w Kodeksie cywilnym i prawie wekslowym oraz zwyczajami przyjętymi w obrocie krajowym i zagranicznym. 2. Bank może potrącić ze swego długu wierzytelność, której termin płatności jeszcze nie nadszedł, jeżeli podmiot będący dłużnikiem został postawiony w stan likwidacji, oraz we wszystkich tych przypadkach, gdy służy mu prawo ściągnięcia swych wierzytelności przed nadejściem terminu płatności. Potrącenie nie może być dokonane w zakresie, w jakim wierzytelność z rachunku bankowego została zajęta jako przedmiot egzekucji należności z tytułu zobowiązań podatkowych. Art. 94. Minister Sprawiedliwości, po porozumieniu z Komisją Nadzoru Bankowego, określa, w drodze rozporządzenia, ulgowe stawki opłat sądowych oraz zwolnienia od tych opłat w sprawach o zabezpieczenie należności z tytułu udzielanych przez banki kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń. Art. 95. Księgi rachunkowe banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzone pieczęcią banku oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności albo stwierdzające udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, ich wysokości i warunków spłaty mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Art. 96. 1. Na podstawie ksiąg banków lub innych dokumentów związanych z dokonywaniem czynności bankowych banki mogą wystawiać bankowe tytuły egzekucyjne. 2. W bankowym tytule egzekucyjnym należy oznaczyć bank, który go wystawił i na rzecz którego egzekucja ma być prowadzona, dłużnika zobowiązanego do zapłaty, wysokość zobowiązań dłużnika wraz z odsetkami i terminami ich płatności, datę wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, jak również oznaczenie czynności bankowej, z której wynikają dochodzone roszczenia, oraz wzmiankę o wymagalności dochodzonego roszczenia. Bankowy tytuł egzekucyjny należy opatrzyć pieczęcią banku wystawiającego tytuł oraz podpisami osób uprawnionych do działania w imieniu banku. 3. W przypadku egzekucji przeciwko kilku osobom lub z kilku części składowych majątku dłużnika można wystawić dalsze tytuły egzekucyjne. Art. 97. 1. Bankowy tytuł egzekucyjny może być podstawą egzekucji prowadzonej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności wyłącznie przeciwko osobie, która bezpośrednio z bankiem dokonywała czynności bankowej i złożyła pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji, oraz gdy roszczenie objęte tytułem wynika bezpośrednio z tej czynności bankowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę, do której dłużnik poddaje się egzekucji, wraz z ostatecznym terminem, do którego bank może wystawić bankowy tytuł egzekucyjny. Dłużnik może się również poddać egzekucji wydania rzeczy, w przypadku gdy ustanowiono zastaw rejestrowy lub dokonano przeniesienia własności w celu zabezpieczenia roszczenia. 3. Wniosek banku o nadanie klauzuli wykonalności, o której mowa w ust. 1, sąd rozpoznaje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 dni od dnia jego złożenia. Art. 98. 1. Bankowy tytuł egzekucyjny może być także podstawą egzekucji przeciwko osobie trzeciej, gdy osoba ta przejmie dług wynikający z czynności bankowej, o której mowa w art. 97 ust. 1. 2. Jeżeli po dokonaniu czynności bankowej, o której mowa w art. 97 ust. 1, obowiązek spełnienia świadczenia przeszedł na inne osoby w wyniku spadkobrania lub przekształcenia osoby prawnej albo gdy zachodzi potrzeba egzekucji z majątku wspólnego małżonków, podstawą egzekucji może być tytuł wykonawczy oparty na bankowym tytule egzekucyjnym zaopatrzonym w sądową klauzulę wykonalności nadaną przez sąd przeciwko tym osobom. Art. 99. 1. Banki mogą - na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego - wykonywać określone czynności obrotu dewizowego i związane z nim rozliczenia, a w szczególności: 1) prowadzić rachunki bankowe w walutach obcych, 2) udzielać i zaciągać kredyty i pożyczki w walutach obcych, 3) udzielać gwarancji i poręczeń w walutach obcych, 4) dokonywać skupu i sprzedaży wartości dewizowych, z zastrzeżeniem ust. 2, w zakresie, w jakim Prezes Narodowego Banku Polskiego uzna, iż bank daje rękojmię należytego i bezpiecznego wykonywania tych czynności. 2. Na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego, wydanego po porozumieniu z Ministrem Finansów, banki mogą: 1) dokonywać skupu od podmiotów gospodarujących zagranicznych środków płatniczych, 2) dokonywać zakupu zagranicznych środków płatniczych w Narodowym Banku Polskim, 3) dokonywać sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele określone w ustawie lub zezwoleniu dewizowym, 4) pośredniczyć w dokonywaniu płatności i przyjmowaniu należności powstałych w obrocie z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych. 3. Czynności banków określone w ust. 1 i 2 podlegają kontroli dewizowej sprawowanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego. 4. W razie stwierdzenia, że czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, wykonywane są przez bank z naruszeniem przepisów prawa, statutu lub udzielonego upoważnienia bądź że dalsze ich wykonywanie zagrażałoby bezpieczeństwu gromadzonych w banku środków, Prezes Narodowego Banku Polskiego może zakazać bankowi dokonywania określonych czynności albo cofnąć w całości lub w określonej części udzielone upoważnienie. Art. 100. Banki, o których mowa w art. 99 ust. 1 i 2, mają prawo do otwierania i posiadania rachunków bankowych w bankach za granicą oraz do lokowania środków dewizowych na tych rachunkach. Art. 101. 1. Zabezpieczenie wierzytelności banku może być dokonane w drodze przeniesienia na bank przez dłużnika, do czasu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, prawa własności rzeczy ruchomej lub papierów wartościowych. 2. W przypadku gdy przeniesiona została własność rzeczy określonej co do gatunku lub zbioru rzeczy, dłużnik obowiązany jest wyodrębnić i oznaczyć rzecz lub zbiór rzeczy oraz - jeżeli umowa nie stanowi inaczej - prowadzić ewidencję zmian w zakresie przedmiotu przewłaszczenia. Art. 102. 1. W celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub inna osoba może przelać określoną kwotę w złotych lub w innej walucie wymienialnej na rachunek banku, który zobowiąże się, że zwróci tę kwotę po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją. 2. Bank nie ma obowiązku zwrotu części kwoty przyjętej na rachunek, równej nie spłaconej w terminie sumie zadłużenia wobec banku, odsetek i prowizji. Art. 103. 1. Oświadczenie banku zawierające zobowiązanie do zwrotu kwoty przyjętej na rachunek powinno być pod rygorem nieważności złożone na piśmie. 2. Zwrot kwoty przyjętej na rachunek banku następuje za zwrotem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 104. 1. Banki i osoby w nich zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować tajemnicę bankową, która obejmuje wszystkie wiadomości: 1) dotyczące czynności bankowych i osób będących stroną umowy, uzyskane w czasie negocjacji oraz związane z zawarciem umowy z bankiem i jej realizacją, z wyjątkiem wiadomości, bez których ujawnienia nie jest możliwe należyte wykonanie zawartej przez bank umowy, 2) dotyczące osób, które, nie będąc stroną umowy, o której mowa w pkt 1, dokonały czynności pozostających w związku z zawarciem takiej umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy ustawa przewiduje ujawnienie takich czynności. 2. Banku nie obowiązuje zachowanie tajemnicy wobec strony umowy. Osobom trzecim wiadomości te nie mogą być ujawnione, poza przypadkami określonymi w art. 105 oraz w art. 106 ust. 3, a także gdy osoba będąca stroną umowy na piśmie upoważni bank do przekazania określonych informacji wskazanej przez siebie osobie. Art. 105. 1. Bank ma obowiązek udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową wyłącznie: 1) innym bankom o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń oraz czynnościami obrotu dewizowego, a także w związku z konsolidacją sprawozdań finansowych - bankom należącym do bankowej grupy kapitałowej, 2) na żądanie: a) osób upoważnionych uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie, o którym mowa w ust. 3, oraz inspektorów nadzoru bankowego w zakresie, o którym mowa w art. 139 ust. 1 pkt 2, b) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną postępowaniem karnym lub karnym skarbowym, c) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki nie mającej osobowości prawnej - w zakresie rachunków bankowych i czynności bankowych realizowanych przez tę osobę prawną bądź jednostkę, d) sądu w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku między małżonkami albo prowadzoną przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy sprawą o alimenty lub o rentę o charakterze alimentacyjnym, e) Prezesa Głównego Urzędu Ceł w związku z toczącą się: - sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem, - sprawą karną lub karną skarbową o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, która jest posiadaczem rachunku, f) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego określonego w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315, Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 589, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 883), g) Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w zakresie nadzoru na podstawie ustawy, o której mowa w art. 27 ust. 1, h) Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w zakresie określonym ustawą, o której mowa w art. 56 ust. 2 pkt 1, i) biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy, j) Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w zakresie nadzoru nad wykonywaniem przez bank funkcji depozytariusza na podstawie ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934). 2. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej regulują odrębne ustawy. 3. Banki, organy państwowe i osoby, którym ujawniono wiadomości stanowiące tajemnicę bankową, są obowiązane wykorzystać te wiadomości wyłącznie w granicach upoważnienia określonego w ust. 1. 4. Banki mogą tworzyć instytucję do zbierania i udostępniania bankom informacji o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są potrzebne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń. 5. Bank ponosi odpowiedzialność za szkody wynikające z ujawnienia tajemnicy bankowej i wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem. 6. Bank nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wynikającą z ujawnienia tajemnicy bankowej przez osoby i instytucje upoważnione przez ustawę do żądania od banków udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową. Art. 106. 1. Bank jest obowiązany przeciwdziałać wykorzystywaniu swojej działalności dla celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i Nr 128, poz. 840), lub w celu ukrycia działań przestępczych. 2. W razie uzasadnionego podejrzenia zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, bank zawiadamia o tym prokuratora. 3. W razie otrzymania zawiadomienia dotyczącego wykorzystania banku do celu, o którym mowa w ust. 1, prokurator może: 1) żądać informacji o obrotach i stanach rachunków bankowych klienta, którego dotyczy zawiadomienie, także w toku czynności podejmowanych na podstawie art. 307 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555), 2) zawiesić wypłaty środków pieniężnych z rachunku bankowego klienta na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. 4. Bank jest obowiązany do prowadzenia rejestru wpłat gotówkowych powyżej określonej kwoty oraz danych o osobach dokonujących wpłaty i na których rzecz wpłata została dokonana. 5. Komisja Nadzoru Bankowego ustala, w drodze uchwały, tryb postępowania banków w przypadkach, o których mowa w art. 299 ustawy wymienionej w ust. 1, oraz ustala wysokość kwoty i warunki prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 4. Art. 107. Pracownik banku, który wbrew swoim obowiązkom nie zawiadamia o okolicznościach wymienionych w art. 106 ust. 1, nie przestrzega zasad postępowania określonych w art. 106 ust. 4, ponosi odpowiedzialność porządkową, co nie wyłącza odpowiedzialności karnej, jeżeli czyn wypełnia znamiona przestępstwa. Art. 108. Bank nie ponosi odpowiedzialności za szkodę, która może wyniknąć z wykonania w dobrej wierze obowiązków określonych w art. 106 ust. 1 i 3. W takim przypadku, jeżeli okoliczności, o których mowa w art. 106 ust. 1, nie miały związku z przestępstwem lub ukrywaniem działań przestępczych, odpowiedzialność za szkodę wynikłą ze wstrzymania czynności bankowych ponosi Skarb Państwa. Art. 109. 1. Bank w zakresie swojej działalności może wydawać ogólne warunki umów lub regulaminy określające: 1) warunki otwierania i prowadzenia rachunków bankowych, 2) rodzaje udzielanych kredytów oraz warunki umów kredytu i umów pożyczki, 3) warunki udostępniania skrytek sejfowych, 4) warunki wykonywania innych czynności usługowych banku. 2. Postanowienia ogólnych warunków umów oraz regulaminów, o których mowa w ust. 1, są dla stron wiążące, o ile strony w umowie nie ustalą odmiennie swych praw i obowiązków. Art. 110. Bank może pobierać prowizje z tytułu wykonywanych czynności bankowych oraz opłaty za wykonywanie innych czynności, w tym także opłaty za przygotowanie, sporządzenie i przekazanie informacji stanowiących tajemnicę bankową uprawnionym przez ustawę osobom, organom i instytucjom, z wyłączeniem przypadków, gdy udzielenie informacji następuje na żądanie: 1) sądu lub prokuratora w związku z toczącą się sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej, będącej stroną umowy, 2) prokuratora w sprawach dotyczących wykorzystywania działalności banków do celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i Nr 128, poz. 840), 3) osób upoważnionych uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego oraz inspektora nadzoru bankowego. Art. 111. Bank jest obowiązany ogłaszać w miejscu wykonywania czynności, w sposób ogólnie dostępny, stosowane stawki oprocentowania środków na rachunkach bankowych, kredytów i pożyczek, a także stawki prowizji i wysokość opłat, terminy kapitalizacji odsetek oraz stosowane kursy walutowe. Art. 112. Sprawy sporne wynikające ze stosunków między Narodowym Bankiem Polskim a innymi bankami na tle: 1) rezerwy obowiązkowej, 2) rozrachunków międzybankowych, 3) obrotu papierami wartościowymi - rozpoznaje Sąd Wojewódzki w Warszawie - Sąd Gospodarczy. Rozdział 9 Zrzeszanie i łączenie się banków Art. 113. 1. Banki krajowe, działające w formie spółki akcyjnej, mogą łączyć się w bankowe grupy kapitałowe. 2. Bankową grupę kapitałową stanowi grupa banków zorganizowanych w ten sposób, że bank zwany "bankiem dominującym" jest właścicielem akcji innego banku lub banków, zwanych "bankami zależnymi", dających ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu każdego banku zależnego. 3. Bankowa grupa kapitałowa powstaje w drodze umowy, przy czym okres jej trwania nie może być krótszy niż 5 lat. 4. Bank zależny nie może być akcjonariuszem banku dominującego. 5. Bank zależny, który w dniu zawiązania bankowej grupy kapitałowej posiada akcje banku dominującego, jest obowiązany do ich zbycia w terminie 6 miesięcy od dnia zgłoszenia do rejestru handlowego umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej. 6. Bank zależny nie może nabywać na swój rachunek ani przyjmować w zastaw akcji banku dominującego, z wyjątkiem nabycia akcji w trybie postępowania egzekucyjnego na zaspokojenie roszczeń banku zależnego. Bank zależny obowiązany jest zbyć nabyte akcje banku dominującego w terminie 6 miesięcy od dnia ich nabycia. 7. Bank dominujący nie może być podmiotem powiązanym kapitałowo i organizacyjnie z innym bankiem krajowym jako podmiot zależny. 8. Bank może należeć do jednej bankowej grupy kapitałowej; nie wyłącza to prawa banków należących do tej grupy do nabywania akcji innych banków, w tym banków tej samej grupy, z zastrzeżeniem postanowień ust. 4. Art. 114. 1. Bank należący do bankowej grupy kapitałowej odpowiada jak poręczyciel za zobowiązania pozostałych banków należących do tej grupy, proporcjonalnie do wartości nominalnej posiadanych akcji w kapitałach akcyjnych tych banków na dzień powstania danego zobowiązania. 2. W przypadku rozwiązania umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej lub wystąpienia danego banku z tej grupy, przepis ust. 1 stosuje się do zobowiązań powstałych w okresie przynależności banku do bankowej grupy kapitałowej. 3. Począwszy od dnia konsolidacji sprawozdań finansowych, przy ustalaniu norm i granic określonych ustawą, bankowa grupa kapitałowa traktowana jest w taki sposób, jakby stanowiła jeden bank. 4. Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze uchwały, szczegółowe zasady ustalania, dla celów wskazanych w ust. 3, wysokości funduszy własnych banków należących do bankowej grupy kapitałowej oraz może określać szczególne zasady wyliczania dla grupy norm, o których mowa w ust. 3. 5. Dniem konsolidacji sprawozdań finansowych jest pierwszy dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym właściwy organ banku dominującego zatwierdził pierwsze skonsolidowane sprawozdanie finansowe. Art. 115. 1. Banki należące do tej samej bankowej grupy kapitałowej używają nazw i znaków firmowych wskazujących na przynależność do tej grupy. 2. Udział osób, o których mowa w art. 378 Kodeksu handlowego, zajmujących te stanowiska w dwu lub więcej bankach należących do tej samej bankowej grupy kapitałowej nie stanowi działalności konkurencyjnej. Art. 116. Płynność płatnicza każdego banku należącego do bankowej grupy kapitałowej jest gwarantowana przez wszystkie pozostałe banki tej grupy. Art. 117. 1. Zawarcie umowy, o której mowa w art. 113 ust. 3, może nastąpić po podjęciu uchwał walnych zgromadzeń akcjonariuszy banków, które zamierzają powołać bankową grupę kapitałową. 2. Umowa pomiędzy bankami o powołaniu bankowej grupy kapitałowej powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności: 1) bank dominujący i banki zależne, 2) okres, na jaki została zawarta, 3) liczbę akcji oraz ich wartość i liczbę głosów wynikających z akcji banków zależnych, będących własnością banku dominującego, 4) liczbę akcji oraz ich wartość i liczbę głosów akcji banków zależnych wzajemnie posiadanych przez te banki, 5) nazwy i znaki wskazujące na przynależność do grupy, 6) zasady i tryb realizacji obowiązku gwarantowania bieżącej płynności płatniczej każdego banku należącego do tej grupy, 7) zasady i tryb uzgadniania polityki finansowej i operacyjnej grupy, 8) warunki wystąpienia z grupy. 3. Umowa o powołaniu bankowej grupy kapitałowej może przewidywać powołanie rady bankowej grupy kapitałowej oraz określać jej skład, kompetencje i sposób działania. 4. Zarząd każdego banku należącego do grupy składa sądowi rejestrowemu umowę, o której mowa w ust. 2, zgłasza zmiany tej umowy oraz jej rozwiązanie. 5. Zmiana umowy lub rozwiązanie bankowej grupy kapitałowej wymaga do swej ważności uchwał walnych zgromadzeń banków należących do tej grupy. 6. O zawiązaniu bankowej grupy kapitałowej zarząd banku dominującego ogłasza w pismach przeznaczonych do ogłoszeń oraz w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Ogłoszenia powinny zawierać w szczególności: 1) datę zawarcia umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej, 2) istotne postanowienia umowy, 3) datę zgłoszenia umowy do rejestru handlowego, 4) firmy i siedziby banków należących do bankowej grupy kapitałowej, 5) liczbę i wartość nominalną akcji banku dominującego, 6) liczby i wartości nominalne akcji banków zależnych, ze wskazaniem liczby i wartości nominalnej akcji objętych przez bank dominujący oraz liczby głosów, przysługujących bankowi dominującemu na walnych zgromadzeniach akcjonariuszy banków zależnych. 7. W przypadku zmian w składzie bankowej grupy kapitałowej oraz jej rozwiązania stosuje się odpowiednio przepis ust. 6. Art. 118. 1. Najpóźniej na miesiąc przed dniem wejścia w życie umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej bank dominujący zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego i Ministra Finansów o powołaniu takiej grupy. 2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, bank dominujący załącza umowę o powołaniu bankowej grupy kapitałowej. O każdej zmianie umowy bank dominujący zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego i Ministra Finansów nie później niż po upływie 14 dni od dokonania zmiany. Art. 119. 1. O ile umowa nie stanowi inaczej, zbycie pakietu mniejszościowego akcji banku zależnego oraz akcji banku dominującego, należącego do bankowej grupy kapitałowej, innym podmiotom niż należące do bankowej grupy kapitałowej nie powoduje wygaśnięcia uprawnień i zobowiązań bankowej grupy kapitałowej ani banków należących do niej, określonych w umowie o powołaniu bankowej grupy kapitałowej oraz w przepisach ustawy. 2. Obniżenie udziału wartości akcji banku zależnego, będącego własnością banków należących do bankowej grupy kapitałowej, w kapitale akcyjnym tego banku jest nieskuteczne wobec jego wierzycieli. 3. Zmniejszenie liczby głosów banku dominującego na walnym zgromadzeniu banku zależnego, poniżej poziomu określonego w art. 113 ust. 2, oznacza wypowiedzenie umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej, z zastrzeżeniem art. 120 ust. 1 pkt 2. Art. 120. 1. Umowa o powołaniu bankowej grupy kapitałowej rozwiązuje się: 1) po upływie terminu, na jaki została zawarta, 2) po wypowiedzeniu umowy przez bank dominujący - nie wcześniej jednak niż po upływie terminu określonego w art. 113 ust. 3. 2. Rozwiązanie umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej następuje w ostatnim dniu roku obrotowego, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od dnia wypowiedzenia. 3. Do dnia rozwiązania umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej bank dominujący wykonuje prawo do liczby głosów na walnych zgromadzeniach akcjonariuszy banków zależnych, wynikających z tej umowy. Art. 121. 1. Banki mogą zrzeszać się w bankowe izby gospodarcze. 2. Do bankowych izb gospodarczych mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934). Art. 122. 1. Banki mogą na podstawie umowy zrzeszać się z innymi bankami. 2. W umowie banki zrzeszające mogą upoważnić jeden z banków zrzeszonych do: 1) reprezentowania wspólnych interesów zrzeszonych w nim banków, w szczególności wobec Komisji Nadzoru Bankowego, 2) gromadzenia dobrowolnych lokat banków, między innymi dla zabezpieczenia ich płynności płatniczej, 3) zaciągania kredytu refinansowego w imieniu banków zrzeszonych, 4) realizowania przedsięwzięć gospodarczych we wspólnym interesie zrzeszonych banków, 5) podejmowania innych działań przewidzianych w ustawie lub w umowie. 3. Utworzenie zrzeszenia podlega zgłoszeniu Komisji Nadzoru Bankowego, której przekazywana jest także umowa zrzeszenia. Art. 123. 1. Prezesi zarządów banków tworzą radę zrzeszenia. 2. Zakres i tryb działania rady zrzeszonych banków oraz wykonywania jej uchwał określa umowa. Art. 124. 1. Banki w formie spółki akcyjnej mogą łączyć się ze sobą. 2. Do łączenia się banków, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu handlowego. Bank utworzony w wyniku połączenia powinien spełniać wymagania obowiązujące przy tworzeniu banku. 3. Połączenie przez przeniesienie majątku banku na inny bank w zamian za akcje wymaga zgody Komisji Nadzoru Bankowego. Art. 125. Przepisy niniejszego rozdziału nie naruszają przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Rozdział 10 Fundusze własne i gospodarka finansowa banków Art. 126. W celu zapewnienia bezpieczeństwa ekonomicznego banki są obowiązane posiadać fundusze własne, dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności. Art. 127. 1. Funduszami własnymi banku są: 1) fundusze podstawowe, 2) fundusze uzupełniające. 2. Funduszami podstawowymi, w zależności od formy prawnej banku, są: fundusz statutowy, wpłacony i zarejestrowany kapitał akcyjny i fundusz udziałowy oraz inne fundusze (kapitały) tworzone z zysku po opodatkowaniu, z nadwyżek osiągniętych przy wydawaniu akcji powyżej ich wartości nominalnej i uiszczanych przez akcjonariuszy dopłat oraz fundusz zasobowy w banku spółdzielczym, które zgodnie z ustawą i statutem mogą być wykorzystane wyłącznie na pokrycie strat bilansowych banku, oraz fundusz ogólnego ryzyka na nie zidentyfikowane ryzyka działalności bankowej. 3. Za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego funduszami uzupełniającymi banku mogą być w szczególności: 1) przyjęte przez bank na okres co najmniej 5 lat środki pieniężne, które zgodnie z umową nie mogą być wcześniej wycofane z banku i w razie upadłości banku lub jego likwidacji będą podlegać zwrotowi w ostatniej kolejności, przy czym uwzględniona kwota nie może być wyższa niż 50% funduszy podstawowych i w ciągu ostatnich 5 lat trwania umowy będzie corocznie pomniejszana o 20% jej wartości początkowej; w przypadku przyjęcia środków w walucie obcej będą one przeliczone na złote, według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, w dniu zawarcia umowy, 2) fundusz z aktualizacji wyceny majątku trwałego dokonywanej na podstawie odrębnych przepisów. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może zaliczyć do funduszy uzupełniających banków spółdzielczych określoną część dodatkowej kwoty odpowiedzialności członków, nie więcej niż 50% kwoty, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 20 ust. 1. 5. Komisja Nadzoru Bankowego: 1) może określać, w drodze uchwały, inne pozycje bilansu banku zaliczane do funduszy uzupełniających oraz warunki i tryb ich zaliczenia, 2) określa, w drodze uchwały, tryb i warunki zaliczenia, o którym mowa w ust. 4. 6. Komisja Nadzoru Bankowego może określać, w drodze uchwały, pozycje bilansu banku podlegające potrąceniu przy wyliczaniu jego funduszy własnych. 7. Fundusze przydzielone oddziałowi banku zagranicznego w kraju powinny być zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów ustawy. 8. Składniki funduszy własnych wymienione w ust. 3 pkt 1 oraz w ust. 4 nie mogą stanowić łącznie więcej niż 50% funduszy własnych podstawowych. Fundusze uzupełniające nie mogą stanowić więcej niż 50% funduszy własnych banku. Art. 128. 1. Bank jest obowiązany utrzymywać sumę funduszy własnych na takim poziomie, aby wynosiła ona nie mniej niż 8% aktywów i zobowiązań pozabilansowych banku ważonych ryzykiem (minimalny współczynnik wypłacalności). 2. Bank rozpoczynający działalność operacyjną jest obowiązany utrzymywać współczynnik wypłacalności na poziomie nie niższym niż 15% przez pierwsze 12 miesięcy działalności, a przez następne 12 miesięcy działalności - na poziomie nie niższym niż 12%. 3. Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze zarządzenia, sposób wyliczenia współczynnika wypłacalności banku oraz procentowe wagi ryzyka przypisane poszczególnym kategoriom aktywów i zobowiązań pozabilansowych. Art. 129. 1. Banki prowadzą samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie planu finansowego w sposób zapewniający pokrycie uzyskanych przychodów kosztów działalności oraz zobowiązań. 2. Tworzenie z odpisów z zysku netto funduszy oraz ich przeznaczenie, a także zasady pokrywania strat określa statut banku. Art. 130. 1. Banki mogą tworzyć w ciężar kosztów rezerwę na ryzyko ogólne, służącą pokryciu ryzyk związanych z prowadzeniem działalności bankowej. Banki tworzą i wykorzystują tę rezerwę na podstawie dokonywanej oceny tego ryzyka, uwzględniającej w szczególności wielkość należności oraz udzielonych zobowiązań pozabilansowych nie objętych rezerwami celowymi, utworzonymi zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Wysokość corocznego odpisu na rezerwę na ryzyko ogólne, o której mowa w ust. 1, wynosi maksymalnie 1,5% ustalonej na koniec poszczególnych kwartałów roku obrotowego średniej kwoty nie spłaconych kredytów i pożyczek pieniężnych, pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych, na które bank zgodnie z odrębnymi przepisami utworzył rezerwy celowe w wysokości 100% tych kredytów i pożyczek. Kwota odpisu nie może być jednak wyższa niż kwota odpisu dokonywanego w tymże roku z zysku za rok poprzedni na fundusz ryzyka ogólnego, o którym mowa w art. 127 ust. 2. Odpisu dokonuje się w pierwszym miesiącu następującym po każdym kwartale. 3. Rezerwę na ryzyko ogólne bank rozwiązuje, jeżeli w ocenie banku ustaną okoliczności uzasadniające dalsze jej utrzymywanie. Rozdział 11 Nadzór bankowy Art. 131. 1. Działalność banków oraz oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych podlega nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Bankowego w zakresie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938). 2. Stosownie do postanowień umowy międzynarodowej lub na zasadzie wzajemności nadzór nad działalnością oddziału lub przedstawicielstwa banku zagranicznego w kraju oraz oddziału lub przedstawicielstwa banku krajowego za granicą może być wykonywany w zakresie uzgodnionym z zagranicznym organem nadzoru bankowego. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może stosownie do postanowień umowy międzynarodowej lub na zasadach wzajemności udzielić informacji dotyczących banku organowi nadzoru bankowego innego kraju, jeżeli: 1) wskutek tego nie zostanie naruszony interes gospodarczy Państwa i tajemnica bankowa, 2) zapewnione jest wykorzystanie uzyskanych informacji tylko na potrzeby nadzoru bankowego, 3) zagwarantowany jest zakaz przekazywania uzyskanych informacji poza organ nadzoru bankowego. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może udzielać Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi oraz Państwowemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeniowego informacji niezbędnych tym organom do wykonywania ich zadań w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem prawa i zasad uczciwego obrotu na rynku papierów wartościowych, w działalności funduszy emerytalnych i rynku ubezpieczeniowym. Zasady i tryb udzielania tych informacji określone są w porozumieniu Komisji Nadzoru Bankowego z wymienionymi organami nadzoru. Art. 132. Minister Finansów lub Minister Skarbu Państwa może wystąpić do Komisji Nadzoru Bankowego o podjęcie czynności lub środków w ramach nadzoru, o których mowa w art. 133 i art. 138. Art. 133. 1. Celem nadzoru jest zapewnienie: 1) bezpieczeństwa środków pieniężnych gromadzonych ma rachunkach bankowych, 2) zgodności działalności banków z przepisami niniejszej ustawy, ustawy o Narodowym Banku Polskim, statutem oraz decyzją o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku. 2. Czynności podejmowane w ramach nadzoru bankowego polegają w szczególności na: 1) badaniu wypłacalności, płynności płatniczej i wyników ekonomicznych osiąganych przez banki, 2) badaniu zgodności udzielanych kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, 3) badaniu zabezpieczenia i terminowości spłaty kredytów i pożyczek pieniężnych, 4) badaniu stosowanego oprocentowania kredytów i pożyczek oraz rachunków bankowych, o których mowa w art. 79 ust. 1, 5) dokonywaniu oceny sytuacji finansowej banków. 3. Czynności kontrolne podejmowane przez inspektorów nadzoru bankowego wykonywane są po okazaniu upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Nadzoru Bankowego oraz legitymacji służbowej. Art. 134. 1. Badanie sprawozdań finansowych banku, a także oddziału banku zagranicznego, może być zlecone tylko biegłym rewidentom, którzy spełniają normy, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 121, poz. 592 i z 1996 r. Nr 102, poz. 475). 2. Banki obowiązane są przekazywać do Komisji Nadzoru Bankowego zbadane jednostkowe i skonsolidowane sprawozdanie finansowe wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta w ciągu 15 dni od dnia ich zatwierdzenia oraz z odpisem uchwały bądź postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Art. 135. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym audycie na zlecenie banku, Komisja Nadzoru Bankowego może zobowiązać bank do zlecenia biegłym rewidentom zbadania prawidłowości i rzetelności wszystkich sprawozdań finansowych sporządzanych przez bank, kontroli ksiąg rachunkowych, analizy portfela kredytowego oraz dokonania innych czynności określonych w art. 133 ust. 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowości, koszty badania ponosi bank. 2. Zlecenie badania określonego w ust. 1 może zostać udzielone także bezpośrednio przez Komisję Nadzoru Bankowego. Koszty badania ponosi wówczas Narodowy Bank Polski. 3. Komisja Nadzoru Bankowego ma prawo wniesienia zastrzeżeń do badań, o których mowa w ust. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowości, koszty badania ponosi bank. Art. 136. 1. Biegły rewident przeprowadzający badanie sprawozdań finansowych banku oraz badanie, o którym mowa w art. 134 i art. 135, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o ujawnionych faktach wskazujących na: 1) popełnienie przestępstwa, 2) naruszenie przepisów regulujących działalność banku, 3) naruszenie zasad dobrej praktyki bankowej lub inne zagrożenie interesów klientów banku, 4) istnienie przesłanek do wyrażenia opinii negatywnej na temat sprawozdania finansowego banku lub odmowy wyrażenia tej opinii. 2. Przy wykonywaniu przez biegłych rewidentów czynności, o których mowa w art. 135 ust. 2, stosuje się do nich odpowiednio przepisy dotyczące pracowników nadzoru bankowego wykonujących te czynności. Art. 137. Komisja Nadzoru Bankowego może ustalać wiążące banki normy płynności oraz inne normy dopuszczalnego ryzyka w działalności banków. Art. 138. 1. Komisja Nadzoru Bankowego może w ramach nadzoru zalecić bankowi w szczególności: 1) podjęcie środków koniecznych do przywrócenia płynności płatniczej lub osiągnięcia i przestrzegania norm, o których mowa w art. 137, 2) zwiększenie funduszy własnych, 3) zaniechanie określonych form reklamy. 2. Komisja Nadzoru Bankowego może nakazać bankowi wstrzymanie wypłat z zysku lub wstrzymanie tworzenia nowych jednostek organizacyjnych do czasu przywrócenia płynności płatniczej lub osiągnięcia norm, o których mowa w art. 137. 3. W razie stwierdzenia, że bank nie realizuje zaleceń określonych w ust. 1 lub działalność banku jest wykonywana z naruszeniem prawa lub statutu albo stwarza zagrożenie dla interesów posiadaczy rachunków bankowych, Komisja Nadzoru Bankowego, po uprzednim upomnieniu na piśmie, może: 1) wystąpić do właściwego organu banku z wnioskiem o odwołanie prezesa, wiceprezesa lub innego członka zarządu banku bezpośrednio odpowiedzialnego za stwierdzone nieprawidłowości, 2) zawiesić w czynnościach członków zarządu, o których mowa w pkt 1, do czasu podjęcia uchwały w sprawie wniosku o ich odwołanie przez radę nadzorczą na najbliższym posiedzeniu; zawieszenie w czynnościach polega na wyłączeniu z podejmowania decyzji za bank w zakresie jego praw i obowiązków majątkowych, 3) ograniczyć zakres działalności banku, 4) uchylić zezwolenie na utworzenie banku i podjąć decyzję o likwidacji banku; art. 147 stosuje się odpowiednio. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może także zawiesić w czynnościach członka zarządu w przypadku: 1) przedstawienia mu zarzutów w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym, 2) spowodowania znacznych strat majątkowych banku. Postanowienia ust. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 5. Komisja Nadzoru Bankowego odwołuje członka zarządu banku w przypadku skazania go prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub przestępstwo karne skarbowe. 6. Ograniczenie działalności banku lub uchylenie zezwolenia na utworzenie banku może również nastąpić w razie stwierdzenia, że bank przestał spełniać warunki wymagane do utworzenia banku. 7. Środki podejmowane w ramach nadzoru nie mogą naruszać umów zawartych przez bank. Art. 139. 1. Banki oraz oddziały i przedstawicielstwa banków zagranicznych w kraju są obowiązane: 1) zawiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o podjęciu i zaprzestaniu działalności; dotyczy to również podjęcia i zaprzestania działalności przez oddział banku krajowego w kraju, 2) umożliwić upoważnionym osobom wykonywanie czynności określonych w art. 133 ust. 2, a w szczególności udostępnić do wglądu księgi, bilanse, rejestry, plany, sprawozdania i inne dokumenty oraz umożliwić, na pisemne żądanie, sporządzenie kopii tych dokumentów i innych nośników informacji, jak również udzielać wyjaśnień żądanych przez te osoby, 3) niezwłocznie zawiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o środkach, jakie zostaną podjęte w celu usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w ramach nadzoru, oraz stosować się do wydanych decyzji. 2. Przy wykonywaniu nadzoru nad działalnością oddziału banku zagranicznego przepisy art. 138 stosuje się odpowiednio. Art. 140. Bank krajowy, którego oddział lub przedstawicielstwo zostało otwarte za granicą, jest obowiązany zawiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o podjęciu i zaprzestaniu działalności przez oddział lub przedstawicielstwo. Art. 141. 1. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień, informacji, o których mowa w art. 139, Komisja Nadzoru Bankowego może nakładać na członków zarządu banku kary pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary. 2. Kara nie może być nałożona, jeżeli od uzyskania przez nadzór bankowy wiadomości o czynie określonym w ust. 1 upłynęło więcej niż 6 miesięcy albo od popełnienia tego czynu upłynęło więcej niż 2 lata. 3. Wymierzenie kary pieniężnej nie stanowi przeszkody do zastosowania innych środków przewidzianych w niniejszym rozdziale. 4. Komisja Nadzoru Bankowego odprowadza kwoty wyegzekwowane z tytułu kar pieniężnych na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. 5. Kara, o której mowa w ust. 1, podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 12 Postępowanie naprawcze, likwidacja i upadłość banku A. Postępowanie naprawcze Art. 142. 1. W razie powstania straty bilansowej bądź groźby jej nastąpienia albo powstania niebezpieczeństwa niewypłacalności, zarząd banku niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję Nadzoru Bankowego oraz przedstawia jej program postępowania naprawczego, zapewniając jego realizację. 2. Komisja Nadzoru Bankowego może wyznaczyć bankowi termin na opracowanie programu postępowania naprawczego, o którym mowa w ust. 1, oraz zlecić jego uzupełnienie lub ponowne opracowanie. 3. W razie zaniechania działań określonych w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego może zobowiązać bank do wszczęcia postępowania naprawczego. 4. Bank, w którym powstała strata określona w ust. 1, może połączyć się z innym bankiem tylko po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. Art. 143. 1. Jeżeli program postępowania naprawczego nie jest wystarczający lub jego realizacja nie jest należyta, Komisja Nadzoru Bankowego może: 1) zakazać wypłat lub ograniczyć wypłaty z zysków banku za poprzedni rok, a także nakazać przekazanie określonej części lub całości zysku na powiększenie funduszy własnych banku, 2) zakazać udzielania lub ograniczyć udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych akcjonariuszom (członkom) banku oraz członkom zarządu, rady nadzorczej i pracownikom, 3) wystąpić do zarządu banku z żądaniem zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia akcjonariuszy (walnego zgromadzenia) w celu rozpatrzenia sytuacji banku, powzięcia decyzji o pokryciu straty bilansowej oraz podjęcia innych uchwał, w tym zwiększenia funduszy własnych, w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy. 2. Zarząd banku powinien zwołać nadzwyczajne walne zgromadzenie w ciągu 14 dni, a gdyby tego nie uczynił, nadzwyczajne walne zgromadzenie może być zwołane przez Komisję Nadzoru Bankowego. Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia obciążają bank. 3. Zakazy i żądanie, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zaskarżeniu. Art. 144. 1. Komisja Nadzoru Bankowego, z zastrzeżeniem art. 20 ustawy, o której mowa w art. 56 ust. 2 pkt 1, może podjąć decyzję o ustanowieniu kuratora nadzorującego wykonanie programu naprawczego przez bank. 2. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów banku oraz prawo do uzyskiwania wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji. 3. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji zarządu i rady nadzorczej banku do właściwego sądu gospodarczego w terminie 14 dni od ich powzięcia. Wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji. 4. Kurator może zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzenia banku spółdzielczego, które naruszają interes banku. W sprawach tych kuratorowi przysługuje uprawnienie przewidziane w art. 414 i art. 415 Kodeksu handlowego, a w odniesieniu do banków spółdzielczych - w art. 42 Prawa spółdzielczego. 5. Decyzja Komisji Nadzoru Bankowego o ustanowieniu kuratora jest natychmiast wykonalna i nie podlega zaskarżeniu. 6. Funkcję kuratora może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności banku. Kuratorem może być również osoba prawna. 7. Kurator składa Komisji Nadzoru Bankowego kwartalne sprawozdania ze swojej działalności zawierające ocenę realizacji przez zarząd banku programu naprawczego. 8. Wynagrodzenie kuratora ustala Komisja Nadzoru Bankowego, z tym że nie może ono być wyższe niż wynagrodzenie prezesa banku, w którym ustanowiono kuratora. Koszty związane z wykonywaniem funkcji kuratora obciążają koszty działalności banku. Art. 145. 1. Jeżeli zarząd banku nie przekaże programu postępowania naprawczego zgodnie z art. 142 ust. 1 albo gdy realizacja tego programu okaże się nieskuteczna, Komisja Nadzoru Bankowego może podjąć decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego na czas realizacji programu postępowania naprawczego. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na organizację i sposób działania banku jako osoby prawnej, z wyjątkiem zmian przewidzianych ustawą. 2. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo podejmowania uchwał i decyzji we wszystkich sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie do właściwości władz i organów banku. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego członkowie zarządu banku zostają odwołani z mocy prawa, a ustanowione wcześniej prokury i pełnomocnictwa wygasają. Na czas trwania zarządu komisarycznego kompetencje innych organów banku zostają zawieszone. 3. Zarząd komisaryczny wykonuje również zadania określone w decyzji o ustanowieniu zarządu. 4. Od decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego rada nadzorcza może wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. 5. Zarząd komisaryczny opracowuje i uzgadnia z Komisją Nadzoru Bankowego program postępowania naprawczego, kieruje jego realizacją oraz nie rzadziej niż co 3 miesiące informuje Komisję Nadzoru Bankowego i radę nadzorczą o wynikach realizacji programu. 6. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru właściwego dla banku. Art. 146. 1. Członkowie zarządu komisarycznego otrzymują w razie potrzeby urlop bezpłatny w macierzystym zakładzie pracy na czas pełnienia tej funkcji. 2. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresów pracy oraz innych okresów, od których zależy nabycie uprawnień pracowniczych. 3. Wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego ustala Komisja Nadzoru Bankowego, z tym że nie może ono być wyższe niż wynagrodzenie członków dotychczasowego zarządu. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają bank. B. Likwidacja, przejęcie banku Art. 147. 1. Jeżeli po upływie 6 miesięcy od daty nadzwyczajnego walnego zgromadzenia zwołanego w trybie określonym w art. 143 ust. 1 pkt 3 strata przekraczać będzie połowę funduszy własnych, Komisja Nadzoru Bankowego może podjąć decyzję o: 1) przejęciu banku przez inny bank, za zgodą banku przejmującego, 2) likwidacji banku, 3) wystąpieniu do Rady Ministrów o likwidację banku - w przypadku banku państwowego. 2. Decyzję o przejęciu banku przez inny bank lub o likwidacji banku Komisja Nadzoru Bankowego może podjąć również w innym terminie niż określony w ust. 1, jeżeli wystąpiły okoliczności grożące niewypłacalnością banku lub obniżeniem sumy funduszy własnych banku w takim stopniu, że nie byłyby spełnione wymagania obowiązujące przy tworzeniu banku. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, rada nadzorcza może wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji, jednakże przed rozpatrzeniem skargi nie może być rozpoczęte upłynnianie majątku banku w likwidacji ani przejęcie majątku banku przez bank przejmujący. Art. 148. 1. Z dniem podjęcia przez Komisję Nadzoru Bankowego decyzji o przejęciu banku przez inny bank: 1) zarząd banku, zarząd komisaryczny oraz rada nadzorcza przejmowanego banku ulegają rozwiązaniu, a kompetencje walnego zgromadzenia zostają zawieszone, 2) bank przejmujący obejmuje zarząd majątkiem banku przejętego, 3) wygasają prokury i pełnomocnictwa udzielone przez przejęty bank. 2. Bank przejmujący dwukrotnie ogłosi w pismach o zasięgu ogólnopolskim i w Monitorze Sądowym i Gospodarczym decyzję o przejęciu banku oraz wezwie wierzycieli tego banku do zgłoszenia roszczeń w terminie miesiąca od daty ostatniego ogłoszenia. Obowiązek ten nie dotyczy wierzycieli z tytułu rachunków bankowych. W przypadku banków spółdzielczych wystarczające jest ogłoszenie w piśmie lokalnym i Monitorze Spółdzielczym. 3. Bank przejmujący zgłosi do właściwego rejestru przejęcie banku wraz z wnioskiem o wykreślenie z rejestru banku przejmowanego. Art. 149. 1. Przejęcie banku następuje na podstawie bilansu sporządzonego na dzień przejęcia. Z tym dniem bank przejmujący wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki banku przejmowanego. 2. Bilans, o którym mowa w ust. 1, powinien być zbadany przez biegłego rewidenta uprawnionego do badania sprawozdań finansowych banków. Art. 150. Fundusze własne przejętego banku przeznacza się na pokrycie strat bilansowych tego banku. Art. 151. Po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli banku przejętego bank przejmujący dokonuje wypłat akcjonariuszom lub członkom banku przejętego z jego pozostałego majątku w proporcji do posiadanego uprzednio kapitału albo wydaje akcjonariuszom tego banku akcje własne, a w przypadku banku spółdzielczego przyznaje członkom banku przejętego prawo do funduszu udziałowego odpowiedniej wartości. Wydanie akcji własnych nastąpi po ustalonej cenie emisyjnej, nie wyższej jednak niż wartość księgowa akcji, natomiast wartość prawa do funduszu udziałowego jest ustalana przy uwzględnieniu ostatniego zatwierdzonego bilansu banku przejmującego. Art. 152. Bank przejmujący może żądać zmiany treści zobowiązania zaciągniętego przez czynność prawną banku przejętego w okresie roku przed przejęciem, jeżeli w wyniku tej czynności druga strona uzyskała wierzytelność na warunkach korzystniejszych od stosowanych wówczas przez bank przejęty. Powództwo banku przejmującego rozpoznaje właściwy miejscowo sąd wojewódzki sąd gospodarczy. Art. 153. 1. Zarząd nad majątkiem likwidowanego banku obejmuje powołany przez Komisję Nadzoru Bankowego likwidator, na którego przechodzą uprawnienia zastrzeżone w ustawie i statucie dla organów banku. Likwidator reprezentuje bank w likwidacji w sądzie i poza sądem. 2. Z dniem przejęcia zarządu majątkiem likwidowanego banku przez likwidatora: 1) rada nadzorcza, zarząd i inne organy banku ulegają rozwiązaniu, 2) członkowie rady nadzorczej banku oraz członkowie zarządu banku zostają odwołani z mocy prawa. Art. 154. Likwidacja banku jest prowadzona zgodnie z zasadami obowiązującymi przy likwidacji spółek handlowych, spółdzielni lub stosownie do przepisów, o których mowa w art. 14, z tym że: 1) w okresie likwidacji nie wypłaca się dywidendy ani oprocentowania udziałów, 2) bilans otwarcia likwidacji, program likwidacji oraz rachunek z przeprowadzonej likwidacji podlegają zatwierdzeniu przez Komisję Nadzoru Bankowego, 3) likwidator nie rzadziej niż raz na miesiąc składa Komisji Nadzoru Bankowego sprawozdanie z przebiegu likwidacji, 4) podział pomiędzy akcjonariuszy (członków) majątku pozostałego po zaspokojeniu i zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem roku od daty ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji. Art. 155. 1. Likwidatorowi przysługuje prawo żądania zmiany treści zobowiązania, o którym mowa w art. 152. Może on potrącić z wierzytelności likwidowanego banku dług wynikający z rachunku bankowego także wtedy, gdy terminy jego spłaty jeszcze nie nastąpiły. 2. Po zakończeniu likwidacji likwidator sporządza sprawozdanie likwidacyjne i składa je Komisji Nadzoru Bankowego oraz sądowi rejestrowemu z wnioskiem o wykreślenie banku z rejestru. Art. 156. Szczegółowe warunki i tryb przejęcia lub likwidacji banku oraz powołanie likwidatora określa decyzja, o której mowa w art. 147 ust. 1. Art. 157. Komisja Nadzoru Bankowego może podjąć decyzję o odwołaniu likwidatora wyznaczonego przez bank, jeżeli prowadzi on likwidację banku w sposób zagrażający bezpieczeństwu środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Komisja Nadzoru Bankowego powołuje wówczas nowego likwidatora. C. Upadłość banku Art. 158. 1. Jeżeli według bilansu aktywa banku nie wystarczają na zaspokojenie jego zobowiązań, zarząd banku, zarząd komisaryczny lub likwidator powiadamia o tym niezwłocznie Komisję Nadzoru Bankowego, która podejmuje decyzję o zawieszeniu działalności banku, a następnie decyzję o jego przejęciu przez inny bank, za zgodą banku przejmującego, albo występuje do właściwego sądu wojewódzkiego z wnioskiem o ogłoszenie upadłości, o czym zawiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Uprawnienie do żądania ogłoszenia upadłości banku przysługuje wyłącznie Komisji Nadzoru Bankowego. 2. W przypadku banku spółdzielczego powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może być złożone także przez zarząd banku regionalnego, którego bank spółdzielczy jest akcjonariuszem. 3. Decyzję o zawieszeniu działalności banku oraz jego przejęciu albo wystąpieniu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości Komisja Nadzoru Bankowego może podjąć także z własnej inicjatywy, jeżeli nie nastąpi powiadomienie, o którym mowa w ust. 1. 4. Decyzja o zawieszeniu działalności banku jest podawana do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. 5. Decyzja o zawieszeniu działalności nie podlega zaskarżeniu. 6. Podejmując decyzję wymienioną w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego może zawiesić działalność zarządu i innych organów banku i jednocześnie powołać zarząd komisaryczny. Art. 159. 1. W okresie zawieszenia działalności bank: 1) nie reguluje swoich zobowiązań, z wyjątkiem związanych z ponoszeniem uzasadnionych kosztów bieżącej działalności, i nie prowadzi działalności bankowej poza windykacją należności z tytułu wcześniej udzielonych kredytów, pożyczek pieniężnych lub akredytyw, 2) nie wypłaca środków pochodzących z nadwyżki bilansowej ani oprocentowania wkładów. 2. W okresie zawieszenia w stosunku do banku nie może zostać wszczęte postępowanie egzekucyjne, a wszczęte wcześniej ulega zawieszeniu. Zawieszeniu ulega również egzekucja z rachunków bankowych prowadzonych przez ten bank. 3. Warunki i zakres działalności banku w okresie zawieszenia określa decyzja, o której mowa w art. 158 ust. 1. Art. 160. 1. O ogłoszeniu upadłości banku orzeka właściwy miejscowo sąd wojewódzki sąd gospodarczy, w składzie trzech sędziów zawodowych, najpóźniej w terminie miesiąca od otrzymania wniosku. 2. Przed rozstrzygnięciem wniosku o ogłoszenie upadłości sąd wysłuchuje przedstawiciela Komisji Nadzoru Bankowego oraz prezesa i ewentualnie innych członków ostatniego zarządu banku, którego dotyczy wniosek, a w przypadku banku państwowego lub banku będącego jednoosobową spółką Skarbu Państwa również przedstawiciela Ministra Skarbu Państwa, a także przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, jeżeli bank jest objęty pomocą tego Funduszu. 3. Sąd wyznacza syndyka upadłości spośród osób posiadających znajomość organizacji i zasad działalności banków. Syndykiem może być również inny bank. 4. Ogłaszając upadłość banku, sąd ustanawia kuratora do reprezentowania upadłego banku w postępowaniu upadłościowym. 5. Komisji Nadzoru Bankowego i bankowi służy zażalenie na postanowienie sądu w przedmiocie ogłoszenia upadłości banku. Art. 161. Z dniem ogłoszenia upadłości: 1) wymagalne stają się wszystkie zobowiązania upadłego banku, których termin płatności jeszcze nie nastąpił, 2) ulegają rozwiązaniu: a) umowy rachunku bankowego; oprocentowanie rachunków bankowych jest naliczane do dnia ogłoszenia upadłości, b) umowy kredytu i pożyczki, jeżeli do dnia ogłoszenia upadłości nie nastąpiło oddanie środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy (pożyczkobiorcy), c) umowy poręczenia, gwarancji bankowych i akredytyw, jeżeli do dnia ogłoszenia upadłości bank nie otrzymał prowizji z tytułu tych czynności, d) umowy o udostępnienie skrytek sejfowych oraz umowy przechowania, z tym że wydanie przedmiotów i papierów wartościowych powinno nastąpić w terminie uzgodnionym z oddającym na przechowanie, 3) uczestnikiem postępowania upadłościowego staje się Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Art. 162. Z dniem objęcia przez syndyka zarządu upadłym bankiem organy banku ulegają rozwiązaniu z mocy prawa oraz zostaje odwołany zarząd komisaryczny i kurator, o którym mowa w art. 144 ust. 1. Art. 163. 1. Niezwłocznie po powołaniu syndyk zgłasza do rejestru, do którego bank jest wpisany, jego upadłość oraz dwukrotnie ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i w Monitorze Sądowym i Gospodarczym wezwanie do wierzycieli o zgłaszanie wierzytelności w terminie 3 miesięcy od daty ostatniego ogłoszenia, chyba że sąd ustali krótszy termin. 2. Obowiązek zgłaszania nie dotyczy wierzytelności z tytułu rachunków bankowych. 3. Syndyk składa co 3 miesiące Komisji Nadzoru Bankowego sprawozdania ze swojej działalności. Art. 164. 1. Wniosek o dopuszczenie do zawarcia układu między upadłym bankiem a jego wierzycielami może być złożony przez akcjonariuszy (członków) reprezentujących dwie trzecie kapitału lub funduszu udziałowego upadłego banku, a w stosunku do banku spółdzielczego - również przez bank regionalny, którego bank spółdzielczy jest akcjonariuszem. 2. Przed wydaniem postanowienia w sprawie dopuszczenia do zawarcia układu sędzia-komisarz wysłuchuje składającego wniosek syndyka, przedstawiciela Komisji Nadzoru Bankowego, a w przypadku banku, za którego zobowiązania z tytułu rachunków oszczędnościowych odpowiada Skarb Państwa - także przedstawiciela Ministra Finansów. Art. 165. 1. Jeżeli nie dojdzie do zawarcia układu, sędzia-komisarz, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, określi warunki nabycia przedsiębiorstwa bankowego przez inne banki oraz wyznaczy termin składania ofert. 2. Prawo nabycia na podstawie oceny złożonych pisemnych ofert przyznaje sędzia-komisarz po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego. 3. Nabycie przedsiębiorstwa bankowego następuje w stanie wolnym od obciążeń, z wyjątkiem zobowiązań z tytułu rachunków bankowych oraz służebności gruntowych. 4. Syndyk zgłasza nabycie banku do rejestru, w którym bank był wpisany. Art. 166. 1. Jeżeli nie nastąpi nabycie przedsiębiorstwa bankowego w całości, syndyk za zezwoleniem sędziego-komisarza przystąpi do sprzedaży poszczególnych składników majątku banku. Sprzedaż nieruchomości będących własnością banku następuje według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o licytacji. 2. Nabycie składników majątku następuje w stanie wolnym od wszelkich obciążeń, z wyjątkiem służebności gruntowych. Art. 167. Przy zaspokajaniu należności przypadających od upadłego banku i nie objętych przepisem art. 165 ust. 3 stosuje się odpowiednio art. 204 Prawa upadłościowego, z tym że: 1) należności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, o których mowa w art. 30 ustawy, o której mowa w art. 56 ust. 2 pkt 1, oraz należności Skarbu Państwa powstałe wskutek zaspokojenia roszczeń z tytułu jego odpowiedzialności za rachunki oszczędnościowe ulegają zaspokojeniu po zaspokojeniu należności wynikających z art. 204 § 1 pkt 1 i 2 Prawa upadłościowego, 2) należności przypadające z tytułu rachunków bankowych ulegają zaspokojeniu po zaspokojeniu należności, o których mowa w pkt 1, 3) należności Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego powstałe z tytułu udzielonych gwarancji na wypłatę części środków pieniężnych z rachunków oszczędnościowych ulegają zaspokojeniu po zaspokojeniu należności, o których mowa w pkt 2, przed zaspokojeniem należności z tytułu podatków. Art. 168. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do postępowania w przedmiocie upadłości banku stosuje się przepisy Prawa upadłościowego, z wyjątkiem art. 13 oraz art. 218 § 1 pkt 1. Art. 169. W związku z likwidacją lub upadłością banku bądź ustanowieniem zarządu komisarycznego posiadane uprawnienia członków władz banku dotyczące wypłaty odpraw pieniężnych i wynagrodzeń za okres po rozwiązaniu stosunku pracy tracą moc. Rozdział 13 Odpowiedzialność cywilna i karna Art. 170. 1. Wykonywanie czynności bankowych bez zezwolenia nie stanowi podstawy do pobierania oprocentowania, prowizji, opłat ani innego wynagradzania. 2. Kto otrzymał oprocentowanie, prowizję, opłatę lub inne wynagrodzenie za czynności, o których mowa w ust. 1, jest zobowiązany do ich zwrotu. Art. 171. 1. Kto bez zezwolenia prowadzi działalność polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych innych osób fizycznych, prawnych lub jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, w celu udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych lub obciążania ryzykiem tych środków w inny sposób, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych i karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega, kto, prowadząc działalność zarobkową wbrew warunkom określonym w ustawie, używa w nazwie jednostki organizacyjnej nie będącej bankiem lub do określenia jej działalności lub reklamy wyrazów "bank" lub "kasa". 3. Tej samej karze podlega także ten, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub 2 działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej. 4. Kto, będąc obowiązany do podania uprawnionym organom informacji dotyczących banku i klientów banku w zakresie ustalonym w ustawie, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 3. 5. Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy bankowej, ujawnia lub wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę bankową, niezgodnie z upoważnieniem określonym w ustawie, podlega grzywnie do 1 000 000 złotych i karze pozbawienia wolności do lat 3. Rozdział 14 Przepisy przejściowe, zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 172. 1. Banki, które w dniu wejścia w życie ustawy nie spełniają przewidzianych w niej wymagań dotyczących wielkości funduszy własnych, są obowiązane: 1) w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. osiągnąć współczynnik wypłacalności określony w art. 128 oraz uzyskać zwiększenie sumy funduszy własnych do poziomu wymaganego przy tworzeniu banku, 2) opracować w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy program osiągnięcia współczynnika wypłacalności, o którym mowa w pkt 1, i przedłożyć Komisji Nadzoru Bankowego. 2. W uzasadnionych przypadkach Komisja Nadzoru Bankowego przedłuży termin określony w ust. 1 pkt 1, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 173. 1. Banki, które w dniu wejścia w życie ustawy nie spełniają przewidzianych w niej wymagań dotyczących wysokości kapitału założycielskiego, są obowiązane w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r. podwyższyć wysokość tego kapitału do kwoty określonej w art. 32 ust. 1. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do banków spółdzielczych. Art. 174. 1. Fundusz ryzyka, o którym mowa w art. 96 ustawy wymienionej w art. 193, ulega likwidacji z pierwszym dniem roku obrotowego (podatkowego) rozpoczynającego się począwszy od dnia 1 stycznia 1998 r., z tym że kwoty stanowiące równowartość odpisów na ten fundusz, pomniejszone o podatek dochodowy od osób prawnych obliczony zgodnie z ust. 3, przekazuje się na kapitał rezerwowy banku, a kwotę podatku przenosi się na zobowiązanie banku wobec budżetu. 2. Kwota odpisów zgromadzonych na funduszu ryzyka, o którym mowa w ust. 1, utworzona: 1) z zysku banku nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, 2) w ciężar kosztów: a) nie podlega opodatkowaniu w części odpowiadającej 50% tej kwoty oraz b) podlega opodatkowaniu w części odpowiadającej 50% tej kwoty, z tym że podatek wpłaca się począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się w 1998 r., w okresie 3 lat podatkowych, w równych ratach miesięcznych w każdym roku. 3. Kwoty, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b), nie łączy się z przychodami z innych źródeł, a podatek określa się w wysokości stanowiącej iloczyn tej kwoty i stawki podatku wynoszącej 40%. 4. Wpłat podatku dochodowego od osób prawnych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się w terminach wpłat zaliczek na ten podatek, określonych w odrębnych przepisach. Art. 175. Przepisy rozdziału 2 stosuje się również do postępowania nie zakończonego przed wejściem w życie ustawy zezwoleniem Prezesa Narodowego Banku Polskiego na utworzenie banku lub otwarcie oddziału banku zagranicznego albo oddziału banku krajowego za granicą, jak również na otwarcie przedstawicielstwa banku zagranicznego. Art. 176. Postępowanie naprawcze, likwidacyjne i upadłościowe wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy toczy się od tego dnia według przepisów ustawy. Art. 177. 1. Banki działające w dniu wejścia w życie ustawy są bankami w rozumieniu tej ustawy oraz zachowują uprawnienia i obowiązki w zakresie, w jakim nie są z nią sprzeczne. 2. Banki z udziałem kapitału zagranicznego działające w dniu wejścia w życie ustawy, stają się bankami z udziałem osób zagranicznych. 3. Wpłacony w walutach obcych kapitał akcyjny banków utworzonych przez osoby zagraniczne lub z udziałem osób zagranicznych zostaje przeliczony na złote, według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu wejścia w życie ustawy. Art. 178. 1. Bank, który rozpoczął działalność przed datą wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 190, i nie posiada zezwolenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego na utworzenie banku, jest upoważniony do wykonywania czynności bankowych ustalonych w statucie w zakresie, w jakim nie sprzeciwiają się temu przepisy ustawy. 2. W stosunku do banku, o którym mowa w ust. 1, zamiast przewidzianego w art. 138 ust. 3 pkt 4 i w ust. 6 uchylenia zezwolenia na utworzenie banku stosuje się decyzję o zakazie wykonywania niektórych lub wszystkich czynności bankowych. Art. 179. Przewidziane w ustawie ograniczenia dotyczące nabywania oraz wnoszenia udziałów i wkładów do innej osoby prawnej, w tym nabywania przez banki akcji i zamiany wierzytelności na składniki w majątku dłużnika, nie obowiązują w toku postępowania określonego w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603). Art. 180. Banki, które w dniu wejścia w życie ustawy przekraczają limity określone w art. 6 ust. 1 pkt 1 i w ust. 3 oraz w art. 71, obowiązane są osiągnąć te limity do dnia 31 grudnia 1999 r. Art. 181. Do umów zawartych przez banki, w tym do gwarancji bankowych i poręczeń udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe, z zastrzeżeniem art. 152. Art. 182. 1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, obowiązują dotychczasowe przepisy wykonawcze, o ile nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy. 2. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Prezes Narodowego Banku Polskiego ogłosi w Dzienniku Urzędowym Narodowego Banku Polskiego wykaz obowiązujących dotychczas przepisów wykonawczych. Art. 183. Dowody na okaziciela wystawione w związku z umowami na wkłady oszczędnościowe zawartymi przed wejściem w życie ustawy zachowują moc do czasu wygaśnięcia tych umów, chyba że strony postanowią wcześniej przekształcić je w umowy rachunku oszczędnościowego, o których mowa w art. 50 ust. 2. Art. 184. Przepisów art. 49 ustawy, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie stosuje się do banków. Art. 185. Bank Gospodarstwa Krajowego jest bankiem państwowym i działa na podstawie ustawy - Prawo bankowe, z tym że do zakresu jego działalności należy również wykonywanie czynności: 1) dotyczących instytucji kredytowych zlikwidowanych lub uznanych za zlikwidowane na podstawie dekretów z dnia 25 października 1948 r.: a) o zasadach i trybie likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych (Dz. U. Nr 52, poz. 410, z 1949 r. Nr 35, poz. 256 i z 1951 r. Nr 31, poz. 240), b) o zasadach i trybie likwidacji niektórych instytucji kredytu długoterminowego (Dz. U. Nr 52, poz. 411 i z 1951 r. Nr 31, poz. 241), c) o reformie bankowej (Dz. U. z 1951 r. Nr 36, poz. 279 i z 1957 r. Nr 31, poz. 136), 2) zleconych przez Ministra Finansów, przy czym warunki wykonania zlecenia bank uzgadnia ze zlecającym. Art. 186. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3e w ust. 2 po wyrazach "przypadkach, gdy" dodaje się wyrazy "akcje spółki zostały dopuszczone do publicznego obrotu albo"; 2) w art. 8 w ust. 1 dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca, będącego bankiem i jednocześnie wierzycielem hipotecznym, w trybie przejęcia nieruchomości na własność w wyniku bezskutecznej licytacji w postępowaniu egzekucyjnym, 7) nabycie lub objęcie przez bank będący osobą prawną określoną w art. 1 ust. 2 pkt 3 akcji lub udziałów w spółce, o której mowa w art. 3e, w związku z dochodzeniem przez ten bank roszczeń wynikających z dokonanych czynności bankowych." Art. 187. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932-934) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w bankach - kwota stanowiąca równowartość rezerwy na ryzyko ogólne, utworzonej zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939) rozwiązanej lub wykorzystanej w inny sposób."; 2) w art. 15 po ust. 1g dodaje się ust. 1h w brzmieniu: "1h. W bankach kosztem uzyskania przychodów jest także rezerwa na ryzyko ogólne tworzona w roku podatkowym zgodnie z art. 130 ustawy, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6."; 3) w art. 16 w ust. 1 w pkt 25 w lit. b) skreśla się wyrazy "a w bankach - pomniejszonych także o połowę tej części funduszu ryzyka, w jakim pokryto nim spłacone kredyty (pożyczki)". Art. 188. W ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 skreśla się wyrazy "za zgodą Prezesa Narodowego Banku Polskiego, wydaną w porozumieniu z Ministrem Finansów, na wniosek założycieli"; 2) w art. 5 w ust. 1 w pkt 1 dodaje się wyrazy "na zasadach i w trybie określonych w rozdziale 3 ustawy - Prawo bankowe"; 3) w art. 5 w ust. 1 skreśla się pkt 2; 4) w art. 6 wyrazy "art. 8" zastępuje się wyrazami "art. 6 ust. 1 pkt 1"; 5) w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Akcjonariuszowi banku krajowego przysługuje na walnym zgromadzeniu jeden głos z każdej posiadanej akcji. Akcjonariusze, o których mowa w ust. 2, nie mogą objąć łącznie więcej niż 24% akcji dających prawo głosu na walnym zgromadzeniu."; 6) w art. 23: a) w ust. 2 wyrazy "Prezesa Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisję Nadzoru Bankowego"; b) w ust. 6 wyrazy "Prezes Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisja Nadzoru Bankowego"; 7) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. 1. Bankowi Unii Gospodarczej S.A. w Warszawie oraz Gospodarczemu Bankowi Południowo-Zachodniemu S.A. we Wrocławiu, niezależnie od uprawnień określonych w umowie zrzeszenia zawartej na podstawie przepisów Prawa bankowego, przysługują w stosunku do zrzeszonych w nich banków spółdzielczych uprawnienia i obowiązki wynikające z art. 4, art. 5 ust. 2, art. 6, art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4. 2. Banki, o których mowa w ust. 1, mogą wyrazić zgodę na rozszerzenie obszaru działania zrzeszonego banku spółdzielczego do granic regionu określonego w trybie art. 30 ust. 2 i 3." Art. 189. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 462, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 34b po ust. 7 dodaje się ust. 8-12 w brzmieniu: "8. Podatnik będący osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, który nie wyraził zgody na udzielenie urzędowi skarbowemu informacji w zakresie, o którym mowa w art. 34a ust. 1-3, ani też nie upoważnił banku do przekazania tych informacji urzędowi skarbowemu, może wnieść sprzeciw w terminie 3 dni od dnia powiadomienia go przez urząd skarbowy o skierowaniu do instytucji finansowej żądania sporządzenia i przekazania informacji, w przypadku naruszenia przepisów ustawy albo stwierdzenia błędu w identyfikacji podatnika. 9. Sprzeciw wraz z uzasadnieniem wnosi się za pośrednictwem właściwego urzędu skarbowego w formie pisemnej do sądu rejonowego, właściwego dla miejsca zamieszkania lub siedziby dłużnika. Urząd skarbowy niezwłocznie zawiadamia bank o wniesieniu przez podatnika sprzeciwu. W postępowaniu sądowym sprzeciw jest rozpatrywany na podstawie przepisów księgi drugiej Kodeksu postępowania cywilnego - postępowanie nieprocesowe, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. 10. Wnoszący sprzeciw uiszcza stały wpis. 11. Sąd uchyla żądanie urzędu skarbowego, jeżeli narusza ono przepisy ustawy, a w przeciwnym przypadku sprzeciw oddala. Postanowienie sądu wymaga uzasadnienia. Na postanowienie służy środek odwoławczy. 12. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wysokość wpisu wnoszonego od sprzeciwu."; 2) po art. 49i dodaje się art. 49j w brzmieniu: "Art. 49j. 1. W okresie do dnia 31 grudnia 1999 r. instytucje finansowe wymienione w art. 34a ust. 1-3 mogą wystąpić z wnioskiem do urzędu skarbowego, który zażądał przekazania informacji, o ograniczenie ich zakresu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składany jest w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania i wymaga uzasadnienia. 3. Urząd skarbowy w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku postanawia ostatecznie o zakresie żądanych informacji." Art. 190. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754 oraz Nr 139, poz. 933 i 934) w art. 81: a) w ust. 1 wyrazy "Prezes Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisja Nadzoru Bankowego", b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "Prezesem Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisją Nadzoru Bankowego". Art. 191. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507, Nr 103, poz. 651 i Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 2 wyrazy "Prezesa Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisję Nadzoru Bankowego", b) w ust. 4 wyrazy "Prezes Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisja Nadzoru Bankowego"; 2) w art. 7 wyrazy "Prezes Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisja Nadzoru Bankowego". Art. 192. W ustawie z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) w art. 10 w ust. 4 wyrazy "Prezes Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się wyrazami "Komisja Nadzoru Bankowego". Art. 193. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119, Nr 71, poz. 449, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 137, poz. 926), z wyjątkiem przepisów art. 121 ust. 2 i 3. Art. 194. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych. (Dz. Nr 140, poz. 940) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) zasady emisji, zbywania, nabywania, wykupu i zabezpieczenia listów zastawnych oraz 2) zasady tworzenia, organizacji, działalności i nadzorowania banków hipotecznych. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości - należy przez to rozumieć wycenioną zgodnie z przepisami ustawy wartość nieruchomości, na której została ustanowiona hipoteka zabezpieczająca kredyty refinansowane ze środków uzyskanych w wyniku emisji listów zastawnych, 2) zabezpieczeniu hipoteką - należy przez to rozumieć hipotekę na rzecz banku hipotecznego ustanowioną na prawie użytkowania wieczystego lub prawie własności nieruchomości położonej na obszarze kraju. DZIAŁ II Listy zastawne Art. 3. 1. Hipoteczny list zastawny jest papierem wartościowym imiennym lub na okaziciela, którego podstawę emisji stanowią wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipotekami, w którym to liście bank hipoteczny zobowiązuje się wobec uprawnionego do spełnienia określonych świadczeń pieniężnych. 2. Publiczny list zastawny jest papierem wartościowym imiennym lub na okaziciela, którego podstawę emisji stanowią: 1) kredyt zabezpieczony do pełnej wysokości i wraz z należnymi odsetkami gwarancją lub poręczeniem Skarbu Państwa, Narodowego Banku Polskiego, Wspólnot Europejskich lub ich państw członkowskich, Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (Banku Światowego) albo 2) wierzytelności banku hipotecznego z tytułu kredytów udzielonych podmiotom wymienionym w pkt 1. Do publicznych listów zastawnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące hipotecznych listów zastawnych, z wyłączeniem przepisów ustawy w zakresie zabezpieczenia hipoteką. Art. 4. Świadczenia pieniężne, o których mowa w art. 3, polegają na wypłacie odsetek i wykupie hipotecznych listów zastawnych w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Art. 5. Hipoteczny list zastawny może być nominowany w złotych albo w walucie obcej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 71, poz. 449). Art. 6. Hipoteczny list zastawny zawiera w szczególności: 1) nazwę "hipoteczny list zastawny", 2) wskazanie podstawy prawnej emisji, 3) nazwę (firmę) banku hipotecznego będącego emitentem oraz jego siedzibę, 4) serię i numer hipotecznego listu zastawnego, 5) oznaczenie wartości nominalnej oraz datę, od której nalicza się oprocentowanie, i wysokość oprocentowania, a także terminy wypłaty odsetek, termin wykupu hipotecznego listu zastawnego, miejsce płatności oraz warunki wykupu, 6) w przypadku gdy termin wykupu jest dłuższy niż 5 lat - informację, że po upływie 5 lat od dnia emisji bank hipoteczny może dokonać jego umorzenia przed terminem wykupu, oraz informację o warunkach wykupu, 7) informację, że uprawnionemu z hipotecznego listu zastawnego nie przysługuje prawo wcześniejszego niż w określonym terminie przedstawienia go do wykupu, 8) miejsce i datę wystawienia hipotecznego listu zastawnego, 9) podpisy osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań w imieniu banku hipotecznego oraz podpis powiernika; podpisy te mogą być odtwarzane sposobem mechanicznym. Art. 7. 1. Hipoteczny list zastawny może być emitowany w formie dokumentu lub w formie zdematerializowanej (zapis komputerowy). 2. Jeżeli hipoteczny list zastawny występuje w formie zdematerializowanej, wówczas wszystkie dane, o których mowa w art. 6, powinny być zamieszczone w treści świadectwa depozytowego albo innego dokumentu wydanego przez bank hipoteczny osobie uprawnionej. 3. Hipoteczny list zastawny może być emitowany w odcinkach zbiorowych. Art. 8. 1. W zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą do zasad emisji, obrotu i wykupu hipotecznych listów zastawnych mają zastosowanie przepisy: 1) Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz 2) ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420 i Nr 118, poz. 574 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754), z wyjątkiem przepisów art. 6, 7, 13 i 27-37 o zabezpieczeniu obligacji. 2. Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd może określić, w drodze zarządzenia, tryb i warunki wprowadzania listów zastawnych do publicznego obrotu. DZIAŁ III Bank hipoteczny Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 9. 1. Bank hipoteczny jest tworzony wyłącznie w formie spółki akcyjnej. 2. Statut banku hipotecznego określa jego nazwę, która zawiera dodatkowo wyrazy "bank hipoteczny". Art. 10. Do zasad tworzenia, organizacji i działania banków hipotecznych nie uregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Prawa bankowego oraz przepisy o Narodowym Banku Polskim. Art. 11. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, szczegółowe zasady dotyczące wyposażenia banków hipotecznych w kapitał założycielski. Rozdział 2 Czynności banku hipotecznego Art. 12. Do podstawowych czynności banku hipotecznego należy: 1) udzielanie kredytów zabezpieczonych hipoteką, 2) udzielanie kredytów nie zabezpieczonych hipoteką, jeżeli kredytobiorcą, gwarantem lub poręczycielem spłaty kredytu do pełnej wysokości wraz z należnymi odsetkami są podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, 3) nabywanie wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką oraz wierzytelności z tytułu kredytów nie zabezpieczonych hipoteką, o których mowa w pkt 2, 4) emitowanie hipotecznych listów zastawnych, których podstawę stanowią wierzytelności banku hipotecznego z tytułu: a) udzielonych kredytów zabezpieczonych hipoteką oraz b) nabytych wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką, 5) emitowanie publicznych listów zastawnych, których podstawę stanowią wierzytelności banku hipotecznego z tytułu kredytów, o których mowa w pkt 2. Art. 13. 1. Ogólna kwota wierzytelności z tytułu czynności, o których mowa w art. 12 pkt 1 i 3, w części przekraczającej 60% bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości nie może przekroczyć 10% ogólnej kwoty wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczonych hipoteką. 2. Wysokość pojedynczego kredytu zabezpieczonego hipoteką nie może przekroczyć 80% bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości. Art. 14. Ze środków uzyskanych z emisji listów zastawnych bank hipoteczny może refinansować kredyty zabezpieczone hipoteką oraz nabyte wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką; refinansowanie nie może jednak przekroczyć kwoty odpowiadającej 60% bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości. Art. 15. 1. Poza czynnościami, o których mowa w art. 12, banki hipoteczne mogą wykonywać wyłącznie następujące czynności: 1) przyjmowanie lokat terminowych, 2) zaciąganie kredytów i pożyczek, 3) emitowanie obligacji, 4) przechowywanie papierów wartościowych, 5) nabywanie akcji lub udziałów innych podmiotów, których forma prawna zapewnia ograniczenie odpowiedzialności banku hipotecznego do wysokości zainwestowanych środków, o ile służy to wykonywaniu czynności banku hipotecznego, przy czym ogólna wartość nabytych akcji i udziałów nie może przekroczyć 10% wysokości funduszy własnych banku hipotecznego. 2. Wysokość zobowiązań wynikających z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, nie może przekroczyć łącznie podwójnej wysokości funduszy własnych banku hipotecznego, uzyskane zaś środki mogą być przeznaczone tylko na refinansowanie czynności, o których mowa w art. 12. Art. 16. 1. Wolne środki pieniężne bank hipoteczny może przeznaczyć na: 1) lokaty w bankach posiadających kapitał własny w wysokości nie mniejszej niż równowartość 10 000 000 ECU w walucie polskiej, 2) nabycie wyemitowanych przez siebie listów zastawnych w celu ich zdeponowania pod nadzorem powiernika, o ile jest to związane z wypełnieniem przez bank hipoteczny wymogu, o którym mowa w art. 18 ustawy, lub w celu umorzenia, 3) nabycie papierów wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1. 2. Bank hipoteczny może nabywać nieruchomości jedynie w celu uniknięcia strat z tytułu udzielonych kredytów zabezpieczonych hipoteką oraz gdy jest to niezbędne ze względu na potrzeby związane z działalnością banku. Art. 17. 1. Łączna kwota nominalnych wartości znajdujących się w obrocie listów zastawnych banku hipotecznego nie może przekroczyć 40-krotności jego funduszy własnych. 2. Do funduszy własnych, stanowiących podstawę wyliczenia kwoty, o której mowa w ust. 1, wlicza się rezerwę, którą bank hipoteczny może utworzyć w celu zabezpieczenia listów zastawnych. 3. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, sposób wykorzystania rezerwy, o której mowa w ust. 2. Art. 18. 1. Łączna kwota nominalnych wartości znajdujących się w obrocie hipotecznych listów zastawnych nie może przekraczać sumy nominalnych kwot wierzytelności banku zabezpieczonych hipoteką, stanowiących podstawę emisji hipotecznych listów zastawnych, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Dochód banku hipotecznego z tytułu odsetek od wierzytelności zabezpieczonych hipoteką, o których mowa w ust. 1, nie może być niższy od sumy zobowiązań banku z tytułu odsetek od znajdujących się w obrocie hipotecznych listów zastawnych. 3. Podstawą emisji hipotecznych listów zastawnych, do wysokości 10% kwoty zabezpieczonych hipoteką wierzytelności banku, o których mowa w ust. 1, mogą być także środki banku hipotecznego: 1) ulokowane w papierach wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 3, 2) ulokowane w Narodowym Banku Polskim, 3) posiadane w gotówce. Art. 19. 1. W rozumieniu niniejszej ustawy listy zastawne wyemitowane przez bank hipoteczny i przekazane do depozytu pod nadzór powiernika nie są listami zastawnymi w obrocie. 2. W przypadku emitowania hipotecznych listów zastawnych w walucie innej niż: 1) waluta, w której wyrażone są wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczające te listy, lub 2) waluta, w której wyrażone są środki, o których mowa w art. 18 ust. 3, bank hipoteczny obowiązany jest do dokonania czynności ograniczających ryzyko walutowe. Art. 20. 1. Wierzytelność banku hipotecznego, która ma być wpisana do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych, może być zabezpieczona wyłącznie hipoteką wpisaną w księdze wieczystej na pierwszym miejscu. 2. Jeżeli wierzytelność banku hipotecznego została wyrażona w walucie obcej, wpisu hipoteki zabezpieczającej tę wierzytelność dokonuje się w księdze wieczystej w tej samej walucie. 3. Wniosek o wpis hipoteki zabezpieczającej wierzytelność hipoteczną, która ma być wpisana do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych, sąd prowadzący księgę wieczystą rozpoznaje w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku. Art. 21. 1. W przypadku gdy termin wykupu listu zastawnego jest dłuższy niż 5 lat od dnia emisji, bank hipoteczny, dla zapewnienia zgodności działania z przepisami art. 18, może dokonać umorzenia listów zastawnych przed terminem wykupu, jednak nie wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia emisji. 2. Jeżeli zabezpieczona hipoteką wierzytelność banku wpisana do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych powstała w wyniku umowy o udzielenie kredytu o stałym oprocentowaniu, możliwość wcześniejszego jednostronnego wypowiedzenia umowy kredytowej przez kredytobiorcę może być wyłączona, jednak na okres nie dłuższy niż 5 lat. Art. 22. 1. Wycena nieruchomości, w celu określenia jej bankowo-hipotecznej wartości, dokonywana jest z zachowaniem należytej staranności, w szczególności z uwzględnieniem jedynie tych cech nieruchomości oraz związanych z nią dochodów, które przy założeniu racjonalnej eksploatacji mogą mieć trwały charakter i które może uzyskać każdy posiadacz tej nieruchomości. 2. Szczegółowe zasady wyceny wartości nieruchomości, na których mają być ustanowione hipoteki zabezpieczające wierzytelności wpisywane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, określa regulamin wyceny nieruchomości, wydawany przez bank hipoteczny. Regulamin, a także każda jego zmiana, wymagają zatwierdzenia przez Komisję Nadzoru Bankowego. Art. 23. 1. Wierzytelności zabezpieczone hipotekami ustanowionymi w trakcie realizacji inwestycji budowlanych nie mogą w sumie przekraczać 10% ogólnej wartości wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie, stanowiących podstawę emisji hipotecznych listów zastawnych. W ramach tego limitu wierzytelności zabezpieczone hipotekami, ustanowionymi na nieruchomościach przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, nie mogą przekraczać 10%. 2. Nie mogą stanowić podstawy emisji hipotecznych listów zastawnych wierzytelności zabezpieczone hipotekami ustanowionymi na nieruchomościach, których eksploatacja zgodnie z przeznaczeniem nie posiada trwałego charakteru, a w szczególności na nieruchomościach, których częścią składową są złoża kopalin. Rozdział 3 Wierzytelności zabezpieczające emisję listów zastawnych Art. 24. 1. Bank hipoteczny prowadzi i przechowuje rejestr zabezpieczenia listów zastawnych, do którego wpisywane są w odrębnych pozycjach wierzytelności banku hipotecznego oraz środki, o których mowa w art. 18 ust. 3, stanowiące podstawę emisji listów zastawnych. Rejestr zabezpieczenia listów zastawnych prowadzony jest odrębnie dla hipotecznych listów zastawnych i dla publicznych listów zastawnych. 2. W przypadku ustanowienia hipoteki zabezpieczającej wierzytelność banku hipotecznego wpisaną do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych, należy uczynić o tym wpis w księdze wieczystej. 3. Czynność rozporządzająca banku hipotecznego, której przedmiotem jest wierzytelność hipoteczna wpisana do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, wymaga uprzedniej pisemnej zgody powiernika. 4. Wpisy, o których mowa w ust. 1, dokonywane są do pełnej wysokości kredytu udzielonego na podstawie umowy kredytowej zawartej z bankiem hipotecznym lub umowy kredytowej, z której wynika wierzytelność hipoteczna nabyta przez bank hipoteczny. 5. Do nieruchomości będących przedmiotem zabezpieczenia hipoteką wierzytelności banku hipotecznego, wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, nie stosuje się przepisów dotyczących hipoteki ustawowej z tytułu zobowiązań podatkowych. 6. Komisja Nadzoru Bankowego, w drodze uchwały, określi wzór rejestru zabezpieczenia listów zastawnych. Art. 25. Bank hipoteczny prowadzi rachunek zabezpieczenia listów zastawnych, w celu wykazania zgodności wpisów w rejestrze, o którym mowa w art. 24 ust. 1, z zasadami ich dokonywania, o których mowa w art. 18 ustawy. Art. 26. Bank hipoteczny ogłasza w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego: 1) łączną kwotę nominalnych wartości wyemitowanych przez ten bank listów zastawnych, jakie znajdowały się w obrocie na ostatni dzień roku obrotowego, 2) łączną kwotę wierzytelności banku hipotecznego i środków wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych według stanu na ostatni dzień roku obrotowego. DZIAŁ IV Kontrola i nadzór nad bankami hipotecznymi Art. 27. 1. Przy każdym banku hipotecznym powołuje się powiernika i jego zastępcę. Powiernik i jego zastępca nie mogą być pracownikami banku hipotecznego. 2. Powiernika i jego zastępcę powołuje Komisja Nadzoru Bankowego po zasięgnięciu opinii zarządu banku hipotecznego. 3. Powiernikiem i jego zastępcą może być wyłącznie obywatel polski posiadający wykształcenie wyższe i dający rękojmię rzetelnego wykonywania nałożonych na niego obowiązków. Art. 28. 1. Powiernik i jego zastępca mogą być odwołani przez Komisję Nadzoru Bankowego w razie: 1) zrzeczenia się wykonywania obowiązków, 2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych im obowiązków na skutek długotrwałej choroby, trwającej co najmniej 3 miesiące w ciągu roku kalendarzowego, 3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa, 4) upadłości banku hipotecznego, 5) niewypełnienia czynności, do których są zobowiązani zgodnie z niniejszą ustawą. 2. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego odwołującej powiernika lub jego zastępcę służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Art. 29. 1. Powiernik i jego zastępca są niezależni i nie podlegają poleceniom organu, który ich powołał. 2. Spory między powiernikiem a bankiem hipotecznym rozstrzyga Komisja Nadzoru Bankowego. Art. 30. Do zadań powiernika należy sprawdzanie, czy: 1) zobowiązania wynikające ze znajdujących się w obrocie listów zastawnych w każdym czasie zabezpieczone są przez bank hipoteczny zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, 2) przyjęta przez bank hipoteczny bankowo-hipoteczna wartość nieruchomości wyceniona została zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 22 ust. 2; do zadań powiernika nie należy sprawdzanie, czy bankowo-hipoteczna wartość nieruchomości odpowiada jej wartości rzeczywistej, 3) suma wartości nominalnych listów zastawnych, znajdujących się w obrocie, nie przekroczyła limitu określonego w art. 18; w przypadku stwierdzenia, że limit ten został przekroczony, powiernik niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję Nadzoru Bankowego, 4) sposób prowadzenia przez bank hipoteczny rejestru zabezpieczenia listów zastawnych odpowiada warunkom niniejszej ustawy, 5) bank hipoteczny zapewnia zgodnie z przepisami niniejszej ustawy zabezpieczenie dla planowanej emisji listów zastawnych oraz kontrolę, czy dokonane zostały odpowiednie wpisy do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych. Art. 31. 1. Powiernik prowadzi bieżącą kontrolę prawidłowości prowadzenia rejestru zabezpieczenia listów zastawnych. 2. Do 7 dnia każdego miesiąca powiernik przekazuje Komisji Nadzoru Bankowego zatwierdzony przez siebie, aktualny odpis wpisów w rejestrze zabezpieczenia listów zastawnych za miesiąc poprzedni. Odpis przechowywany jest w Komisji Nadzoru Bankowego co najmniej przez 10 lat. 3. Wykreślenie wpisów w rejestrze zabezpieczenia listów zastawnych może nastąpić jedynie za pisemną zgodą powiernika; złożenie przez powiernika czytelnego podpisu przy adnotacji o wykreśleniu wpisu z rejestru jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na piśmie. Art. 32. 1. W celu wykonania zadań, o których mowa w art. 30, powiernik ma prawo badać w dowolnym czasie księgi rachunkowe, rejestry, plany i inne dokumenty banku. 2. W przypadku niewykonania przez bank hipoteczny zaleceń powiernika podjętych w związku z czynnościami, do których zobowiązany jest na podstawie niniejszej ustawy, powiernik niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję Nadzoru Bankowego. 3. W celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości Komisja Nadzoru Bankowego może skorzystać z uprawnień nadzorczych, określonych przepisami Prawa bankowego oraz przepisami o Narodowym Banku Polskim. Art. 33. 1. Powiernik i jego zastępca otrzymują wynagrodzenie, którego wysokość określa Komisja Nadzoru Bankowego w akcie powołania; wynagrodzenie wypłaca Komisja Nadzoru Bankowego ze środków przekazanych na ten cel przez bank hipoteczny. 2. Bank hipoteczny zapewnia powiernikowi i jego zastępcy warunki pracy odpowiednie do wykonywanych przez nich zadań. Art. 34. 1. W zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą nadzór nad bankami hipotecznymi wykonywany jest zgodnie z przepisami Prawa bankowego oraz przepisami o Narodowym Banku Polskim. 2. Banki hipoteczne podlegają szczególnemu nadzorowi Narodowego Banku Polskiego co do zgodności ich działalności z przepisami niniejszej ustawy. 3. Sprawdzanie prawidłowości dokonywanych przez bank hipoteczny wpisów do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, w tym również zgodność wyceny nieruchomości z zasadami wyceny, o których mowa w regulaminie wydanym na podstawie art. 22 ust. 2, Narodowy Bank Polski może zlecić niezależnemu biegłemu na koszt kontrolowanego banku. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może określić szczególne normy płynności oraz inne normy dopuszczalnego ryzyka w działalności banku hipotecznego. DZIAŁ V Upadłość banku hipotecznego Art. 35. 1. W razie ogłoszenia upadłości banku hipotecznego, wierzytelności wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych oraz rezerwa, o której mowa w art. 17 ust. 2, tworzą odrębną masę, która służy wyłącznie zaspokojeniu roszczeń wierzycieli z listów zastawnych; po zaspokojeniu roszczeń wierzycieli z listów zastawnych nadwyżkę środków z odrębnej masy zalicza się do masy upadłości banku. 2. Ogłoszenie upadłości banku hipotecznego nie narusza terminów wymagalności jego zobowiązań wobec wierzycieli z listów zastawnych. 3. Wyodrębnienie masy, o której mowa w ust. 1, następuje w chwilą ogłoszenia upadłości banku, przed zaspokojeniem jakichkolwiek należności. Art. 36. Środki uzyskane w wyniku wyegzekwowania wierzytelności wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych mogą być wykorzystane wyłącznie dla zaspokojenia roszczeń wynikających z listów zastawnych. DZIAŁ VI Przepisy karne Art. 37. 1. Kto dokonuje emisji listów zastawnych nie będąc do tego uprawniony lub przy emisji narusza obowiązki określone w art. 17-19 i 22-24, lub nie będąc uprawniony do emitowania listów zastawnych emitowane papiery wartościowe określa nazwą "list zastawny" lub inną nazwą, która zawiera te wyrazy, podlega grzywnie do 50 000 zł i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. 3. Jeżeli sprawca nieumyślnie dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 lub 2, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2. DZIAŁ VII Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 38. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751 i Nr 121, poz. 770) w art. 227 wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 wyrazy "Ministra Finansów" oraz "Minister" zastępuje się wyrazami "Komisji Nadzoru Bankowego" oraz "Komisja Nadzoru Bankowego"; 2) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ogólną kwotę nominalną nie umorzonych do dnia ogłoszenia upadłości listów zastawnych oraz ogólną kwotę nie zapłaconych odsetek od listów zastawnych, których termin płatności przypada przed tym dniem,"; 3) w § 7 skreśla się pkt 3. Art. 39. 1. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752 i Nr 137, poz. 926) w art. 16 w ust. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipoteką oraz informacje, że zostały one wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940)". 2. Minister Sprawiedliwości dostosuje do niniejszej ustawy przepisy rozporządzenia z dnia 18 marca 1992 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 29, poz. 128 i z 1994 r. Nr 136, poz. 711). Art. 40. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882 i Nr 139, poz. 934) w art. 1025 w § 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) należności zabezpieczone hipotecznie, wynikające z wierzytelności banku hipotecznego wpisanych do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, prowadzonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940)." Art. 41. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538, Nr 88, poz. 554) w art. 14 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Od aktywów pochodzących z emisji hipotecznych listów zastawnych i publicznych listów zastawnych nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej i nie tworzy się funduszu ochrony środków gwarantowanych." Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 22/97. z dnia 5 listopada 1997 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 941) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Tomasz Dybowski - przewodniczący, Stefan J. Jaworski - sprawozdawca, Wojciech Łączkowski, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 1997 r. sprawy z wniosków Rzecznika Praw Obywatelskich i Polskiej Unii Właścicieli Nieruchomości, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego o stwierdzenie zgodności art. 5 ust. 1 pkt 4 i art. 6 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) z art. 1, art. 3, art. 7 i art. 67 ust. 1 i 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 ze zm.), a obecnie z art. 2, art. 7, art. 32 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: Art. 5 ust. 1 pkt 4 i art. 6 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 32 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Tomasz Dybowski Stefan J. Jaworski Jadwiga Skórzewska-Łosiak Wojciech Łączkowski Wojciech Sokolewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób. (Dz. U. Nr 141, poz. 942) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa warunki wykonywania krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju oraz używania prywatnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) przewóz zarobkowy - działalność gospodarczą polegającą na odpłatnym przewozie osób pojazdami samochodowymi, 2) przewozy regularne - przewozy osób wykonywane po drogach publicznych według uzgodnionego rozkładu jazdy, 3) przewozy nieregularne - przewozy wykonywane w czasie i na warunkach wzajemnie uzgodnionych pomiędzy przewoźnikiem i klientem, w szczególności wycieczki zakładowe, turystyczne, przewozy pracownicze, szkolne, a także pielgrzymki, zjazdy, zloty itp., 4) linia komunikacyjna - połączenie komunikacyjne na wyznaczonej drodze publicznej, po której odbywają się regularne przewozy osób oraz na której znajdują się miejsca do wsiadania i wysiadania podróżnych. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu osób na potrzeby własne, za które uważa się niezarobkowe przewozy osób wykonywane przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do podstawowej działalności przedsiębiorcy pojazdami samochodowymi będącymi jego własnością. Art. 4. 1. Działalność gospodarcza polegająca na wykonywaniu krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi wymaga zezwolenia. 2. Udzielenie, odmowa udzielenia, cofnięcie, zmiana lub wygaśnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 5. 1. Nie wymaga zezwolenia tymczasowe wykorzystanie pojazdów samochodowych do zarobkowego przewozu osób w przypadku klęsk żywiołowych lub zakłóceń w przewozach regularnych. 2. W przypadku zakłóceń, o których mowa w ust. 1, trwających dłużej niż 72 godziny, przedsiębiorcy posiadający zezwolenia na wykonywanie przewozów na tych liniach komunikacyjnych mogą zgłosić pisemnie organowi, który udzielił im zezwolenia, właściwemu ze względu na siedzibę (miejsce zamieszkania), rodzaj, zasięg i przewidywany okres tymczasowego wykorzystania pojazdów samochodowych należących do: 1) innych przedsiębiorców posiadających zezwolenia na przewozy regularne lub nieregularne, 2) innych przedsiębiorców lub osób. 3. Organ udzielający zezwolenia może wyrazić pisemną zgodę na przewozy, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określając warunki i termin wykonywania takich przewozów. Art. 6. 1. Zezwolenie udzielane jest na czas nie oznaczony. 2. Zezwolenie może być udzielane na czas oznaczony na żądanie ubiegającego się o zezwolenie. Art. 7. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać w szczególności: 1) oznaczenie przedsiębiorcy ubiegającego się o zezwolenie, jego siedzibę (miejsce zamieszkania) oraz wskazanie pełnomocników, jeżeli zostali ustanowieni, 2) określenie przedmiotu i obszaru wykonywanej działalności, 3) określenie rodzajów pojazdów, jakimi dysponuje przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie, 4) określenie czasu, na jaki zezwolenie ma być udzielone. Art. 8. 1. Organ udzielający zezwolenia odmawia jego udzielenia w razie niespełnienia przez przedsiębiorcę warunków, o których mowa w art. 11 lub art. 15. 2. Zezwolenie może być zmienione na wniosek posiadającego zezwolenie w razie zmiany: 1) oznaczenia przedsiębiorcy lub 2) siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy, lub 3) obszaru albo przebiegu linii komunikacyjnej. Art. 9. Przedsiębiorca, który posiada zezwolenie, jest obowiązany zgłaszać na piśmie organowi udzielającemu zezwolenia w ciągu 14 dni zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do przedsiębiorcy i działalności gospodarczej, powstałe po udzieleniu zezwolenia, objęte danymi zawartymi we wniosku. Rozdział 2 Krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami Art. 10. 1. Zezwolenia na krajowy zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami udziela się na: 1) przewozy regularne na określonych liniach komunikacyjnych obejmujących zasięgiem: a) gminę, b) miasto st. Warszawę - związek komunalny, c) województwo lub województwa sąsiadujące z województwem właściwym dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy, d) kilka województw, z wyłączeniem sytuacji, o której mowa w lit. c), 2) przewozy nieregularne na określonym obszarze obejmującym zasięgiem: a) gminę, b) miasto st. Warszawę - związek komunalny, c) województwo, kilka województw lub cały kraj. 2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, cofnięcia, zmiany lub stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia jest właściwy dla siedziby (miejsca zamieszkania) przedsiębiorcy: 1) wójt, burmistrz lub prezydent miasta w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a), 2) Prezydent m.st. Warszawy w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b), 3) wojewoda w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. c), 4) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1 lit. d). 3. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnych przewozów osób na określonej linii komunikacyjnej obejmującej zasięgiem województwa sąsiadujące, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c), wymaga uzgodnienia z wojewodami właściwymi ze względu na obszar prowadzonych przewozów. 4. Udzielenie zezwolenia na prowadzenie przewozów nieregularnych nie uprawnia do zabierania pasażerów z dworców i z przystanków autobusowych. Art. 11. 1. Zezwolenia udziela się, jeżeli: 1) przedsiębiorca wykazał prawo do dysponowania pojazdem samochodowym, który odpowiada warunkom technicznym wymaganym przepisami ruchu drogowego, 2) co najmniej jeden z właścicieli przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej jeden z członków organu zarządzającego, posiada udokumentowane odpowiednie kwalifikacje zawodowe, za które uważa się: a) ukończenie szkoły wyższej o kierunku ekonomicznym, technicznym lub prawniczym albo b) sprawowanie funkcji kierowniczej w przedsiębiorstwie transportowym lub funkcji członka zarządu w spółce zajmującej się działalnością transportową co najmniej przez jeden rok, albo c) posiada udokumentowaną, co najmniej trzyletnią praktykę w zakresie wykonywania zarobkowego przewozu osób odpowiednimi pojazdami samochodowymi, 3) właściciel przedsiębiorstwa, a w przypadku osoby prawnej członkowie organu zarządzającego nie byli karani za przestępstwa karne skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przeciwko zdrowiu i życiu oraz przeciwko mieniu lub dokumentom, 4) przedsiębiorca posiada zabezpieczenie w postaci pieniężnej lub rzeczowej w wysokości równej co najmniej 3 000 ECU na pojazd lub 150 ECU na jedno miejsce siedzące albo posiada inne odpowiednie zabezpieczenie majątkowe na okres posiadania zezwolenia. 2. Kierowcy zatrudnieni przez przedsiębiorcę muszą spełniać warunki określone w ust. 1 pkt 3 oraz inne określone w odrębnych przepisach. 3. Przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie na przewozy regularne jest obowiązany przedłożyć organowi udzielającemu zezwolenia: 1) projekt rozkładu jazdy uzgodniony na zasadach koordynacji określonych w przepisach prawa przewozowego, 2) ustalone z właścicielami przystanków i dworców zasady korzystania z tych obiektów. 4. Opłaty za korzystanie z przystanków i dworców powinny być ustalane dla przewoźników na równoprawnych warunkach. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty niezbędne do udzielenia zezwolenia oraz treść i wzór zezwolenia na wykonanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi nie będącymi taksówkami. 6. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających krajowych drogowych przewoźników pasażerskich o zasięgu ogólnopolskim, może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe warunki kwalifikacyjne osób określonych w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, od których spełnienia uzależnione będzie udzielenie zezwolenia, programy szkolenia oraz jednostki uprawnione do szkolenia i egzaminowania, a także wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie. Art. 12. 1. Zezwolenie cofa się, jeżeli przedsiębiorca: 1) przestał spełniać warunki wymagane do jego uzyskania lub 2) przekracza uprawnienia lub nie dopełnia warunków określonych w zezwoleniu, lub 3) nie wykonuje przewozów regularnych przez okres dłuższy niż 3 miesiące na skutek okoliczności leżących po jego stronie, lub 4) rażąco narusza przepisy prawa pracy, a w szczególności przepisy o czasie pracy kierowców, lub 5) wykonuje przewozy nieregularne niezgodnie z art. 10 ust. 4, 6) narusza przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 2. Zezwolenie można cofnąć, jeżeli przedsiębiorca: 1) nie rozpoczął przewozów regularnych w terminie jednego miesiąca od daty określonej w zezwoleniu na skutek okoliczności leżących po jego stronie lub 2) prowadzi działalność przewozową niezgodnie z uzgodnionym rozkładem jazdy, lub 3) narusza przepisy ustawy albo przepisy prawa przewozowego, lub 4) nie usunie w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych podczas kontroli, o której mowa w art. 19. 3. Zezwolenie wygasa w razie: 1) zrzeczenia się zezwolenia, 2) upływu okresu, na który zezwolenie zostało udzielone, 3) likwidacji przedsiębiorcy, któremu zezwolenie zostało udzielone. Rozdział 3 Zarobkowy przewóz osób taksówkami Art. 13. Zezwolenia na przewóz osób taksówką udziela się na pojazd i na obszar: 1) gminy, 2) gmin sąsiadujących, po uprzednim zawarciu porozumienia wszystkich gmin mieszczących się na terenie tego obszaru, 3) miasta st. Warszawy - związku komunalnego. Art. 14. 1. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, cofnięcia, zmiany i wygaśnięcia zezwolenia jest: 1) wójt, burmistrz lub prezydent miasta - na obszar, o którym mowa w art. 13 pkt 1, 2) wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy - na obszar, o którym mowa w art. 13 pkt 2, 3) Prezydent m.st. Warszawy - na obszar, o którym mowa w art. 13 pkt 3. 2. Dopuszcza się wykonywanie przewozu z obszaru określonego w zezwoleniu poza ten obszar, lecz bez prawa świadczenia usług przewozowych poza obszarem określonym w zezwoleniu, z wyjątkiem przewozu wykonywanego w drodze powrotnej. Art. 15. Zezwolenia udziela się, jeżeli: 1) przedsiębiorca dysponuje pojazdem samochodowym, który odpowiada warunkom technicznym wymaganym przepisami ruchu drogowego, 2) zatrudnieni kierowcy i przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy: a) nie byli karani za przestępstwo karne skarbowe, przeciw bezpieczeństwu w ruchu lądowym, przeciwko zdrowiu i życiu oraz przeciw mieniu lub dokumentom, b) nie pozostają w innym stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, c) spełniają warunki określone w odrębnych przepisach. Art. 16. 1. Zezwolenie cofa się, jeżeli przedsiębiorca: 1) przestał spełniać warunki wymagane do jego uzyskania lub 2) samowolnie zmienia wskazania urządzeń pomiarowo-kontrolnych zainstalowanych w taksówce, lub 3) przekracza uprawnienia, lub nie dopełnia warunków określonych w zezwoleniu, lub 4) narusza przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 2. Zezwolenie można cofnąć, jeżeli przedsiębiorca: 1) nie wykonuje przewozów przez okres dłuższy niż 3 miesiące na skutek okoliczności leżących po jego stronie lub 2) narusza przepisy ustawy albo przepisy prawa przewozowego, w tym przepisy porządkowe związane z przewozem osób i bagażu taksówkami, lub 3) narusza przepisy o cenach urzędowych za usługi przewozowe, lub 4) narusza przepisy o czasie pracy kierowców, lub 5) nie usunie w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych podczas kontroli, o której mowa w art. 19. 3. Zezwolenie wygasa w razie: 1) zrzeczenia się zezwolenia, 2) upływu okresu, na który zezwolenie zostało udzielone, 3) likwidacji przedsiębiorcy, któremu zezwolenie zostało udzielone. 4. W przypadku cofnięcia zezwolenia nie może być ono ponownie udzielone wcześniej niż po upływie trzech lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna. 5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty niezbędne do udzielenia zezwolenia oraz treść i wzór zezwolenia na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób taksówkami osobowymi. Art. 17. Właściwe rady gmin i Rada m.st. Warszawy mogą określić na dany rok kalendarzowy limit wydawania nowych zezwoleń po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji, których statutowym celem jest ochrona praw konsumenta. Rozdział 4 Używanie prywatnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych Art. 18. 1. Do celów służbowych na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane samochody osobowe, motocykle i motorowery nie będące własnością pracodawców, a używane dla potrzeb ich działalności. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania i zasady zwrotu kosztów używania pojazdów, o których mowa w ust. 1, do celów służbowych. Rozdział 5 Kontrola Art. 19. 1. Organ udzielający zezwolenia jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej posiadacza zezwolenia w zakresie: 1) zgodności prowadzonej działalności z warunkami zezwolenia, 2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 11 i 15. 2. Postępowanie kontrolne wszczyna się na podstawie upoważnienia wydanego przez organ udzielający zezwolenia. 3. Osoby upoważnione przez organ udzielający zezwolenia do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do: 1) wstępu do pojazdu, na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest prowadzona działalność gospodarcza, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub powinna być prowadzona ta działalność, 2) żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli. 4. Czynności kontrolnych w przypadkach, o których mowa w ust. 3, dokonuje się w obecności kontrolowanego, osoby zastępującej kontrolowanego lub przez niego zatrudnionej, a w razie nieobecności tych osób - w obecności przywołanego świadka. 5. Organ udzielający zezwolenia może powierzyć dokonanie kontroli, o której mowa w ust. 1, innemu organowi państwowemu wyspecjalizowanemu w kontroli danego rodzaju działalności. 6. Organ udzielający zezwolenia może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie. Art. 20. Organ udzielający zezwolenia może zobowiązać posiadacza zezwolenia do przedstawienia w wyznaczonym terminie określonych informacji, danych liczbowych i dokumentów potwierdzających, że spełnia on warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zarobkowego przewozu osób, określone w ustawie oraz w zezwoleniu. Art. 21. 1. Przedsiębiorca wykonujący krajowy zarobkowy przewóz osób jest obowiązany wyposażyć kierowcę pojazdu samochodowego w dokumenty związane z wykonywanym przewozem. 2. Kierowca pojazdu samochodowego jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontrolującego dokumenty, o których mowa w ust. 1. 3. Do kontroli kierowców pojazdów samochodowych wykonujących krajowy zarobkowy przewóz osób uprawnione są właściwe organy policji w zakresie dokumentów związanych z tym przewozem. Rozdział 6 Opłaty Art. 22. 1. Za udzielenie, zmianę zezwolenia lub wydanie wypisu zezwolenia pobiera się opłatę. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających krajowych drogowych przewoźników pasażerskich o zasięgu ogólnopolskim, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat i tryb ich wnoszenia. 3. Wpływy uzyskane z opłat stanowią, odpowiednio do właściwości organu udzielającego zezwolenia, dochód budżetu państwa albo gminy. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 23. W Kodeksie wykroczeń w art. 601 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto prowadzi działalność gospodarczą bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej lub bez wymaganej koncesji albo zezwolenia, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny." Art. 24. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 96, poz. 591 i Nr 101, poz. 629) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przewoźnicy, o których mowa w ust. 1, ponoszą koszty związane z ustaleniami i koordynacją rozkładów jazdy."; 2) w art. 34 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy, tryb ich uzgadniania i koordynacji w tym zakresie oraz zasady ponoszenia kosztów związanych z tą koordynacją,". Art. 25. 1. Przedsiębiorcy wykonujący zarobkowo przewozy osób na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów obowiązani są uzyskać zezwolenie na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi stosownie do przepisów ustawy. 2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, powinni złożyć wnioski o zezwolenie nie później niż w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Organ udzielający zezwolenia jest obowiązany udzielić lub odmówić udzielenia zezwolenia w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. 4. Przedsiębiorców prowadzących w dniu wejścia w życie ustawy działalność w zakresie zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi uważa się za podmioty posiadające odpowiednie kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lit. c). Art. 26. Traci moc ustawa z dnia 27 listopada 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej (Dz. U. Nr 53, poz. 297, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i z 1997 r. Nr 106, poz. 677). Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej. (Dz. U. Nr 141, poz. 943) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zakres działów administracji rządowej, zwanych dalej "działami", oraz właściwość ministra kierującego danym działem. Art. 2. Ustawę stosuje się odpowiednio do przewodniczących określonych w ustawach komitetów, którzy są powołani w skład Rady Ministrów - z zastrzeżeniem przepisów tych ustaw dotyczących kierowania działem przez komitet oraz z zastrzeżeniem art. 18. Art. 3. 1. Ustalenie szczegółowego zakresu działania ministra kierującego określonym działem następuje na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. 2. Podział ministerstwa na komórki organizacyjne, dokonywany zgodnie z art. 39 ustawy, o której mowa w ust. 1, uwzględnia podział na działy w ten sposób, że działowi odpowiada w całości jeden lub więcej departamentów, chyba że za innym podziałem przemawiają szczególnie ważne okoliczności. Art. 4. 1. Ministra kierującego określonym działem określa się jako ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą danego działu, określoną w art. 5. 2. Ministrowie kierujący poszczególnymi działami administracji rządowej są właściwi w sprawach określonych w ustawie, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych odrębnymi przepisami do kompetencji innych organów. 3. Ministrowie właściwi do spraw oznaczonych nazwą danego działu mogą wykonywać inne zadania i kompetencje, jeżeli przewidują to przepisy odrębne. 4. Kierowanie działami administracji rządowej, o których mowa w art. 5 pkt 2, 3 i 7, powierza się jednemu ministrowi. Rozdział 2 Klasyfikacja działów administracji rządowej Art. 5. Ustala się następujące działy: 1) administracja publiczna, 2) budżet, 3) finanse publiczne, 4) gospodarka, 5) gospodarka morska, 6) gospodarka wodna, 7) instytucje finansowe, 8) integracja europejska, 9) kultura, 10) kultura fizyczna i turystyka, 11) łączność, 12) mieszkalnictwo i rozwój miast, 13) nauka, 14) obrona narodowa, 15) oświata i wychowanie, 16) praca, 17) rolnictwo, 18) rozwój wsi, 19) Skarb Państwa, 20) sprawiedliwość, 21) szkolnictwo wyższe, 22) transport, 23) środowisko, 24) sprawy wewnętrzne, 25) wyznania religijne, 26) zabezpieczenie społeczne, 27) sprawy zagraniczne, 28) zdrowie. Art. 6. 1. Dział administracja publiczna obejmuje sprawy: 1) administracji, 2) ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów, 3) budownictwa i architektury, państwowego nadzoru budowlanego, geodezji i kartografii oraz sprawy nieruchomości, w zakresie określonym w odrębnych przepisach. 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad działalnością Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz Głównego Geodety Kraju. 3. Ilekroć właściwy minister lub kierownik urzędu centralnego określa, na podstawie przepisów odrębnych, terytorialny zakres działania podległych mu lub nadzorowanych przez niego urzędów albo innych jednostek organizacyjnych, określenie to następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej. Art. 7. Dział budżet obejmuje sprawy: 1) opracowywania budżetu państwa, wykonywania - z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do kompetencji ministra właściwego do spraw finansów publicznych - budżetu państwa, kontroli realizacji budżetu państwa, przygotowywania sprawozdań z wykonania budżetu państwa oraz nadzoru nad działalnością organów orzekających w sprawach o naruszenia dyscypliny budżetowej, 2) systemu finansowania: a) samorządu terytorialnego, b) sfery budżetowej, c) bezpieczeństwa państwa, 3) wynikające z zarządzania długiem publicznym. Art. 8. 1. Dział finanse publiczne obejmuje sprawy realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odpowiada, na zasadach, w trybie i w granicach określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za: 1) realizację dochodów z podatków bezpośrednich, pośrednich oraz opłat, 2) koordynowanie i organizowanie współpracy finansowej, kredytowej i płatniczej z zagranicą, współdziałanie w opracowywaniu związanych z tym spraw oraz współpracę z międzynarodowymi organizacjami finansowymi, 3) realizację przepisów dotyczących ceł, 4) finansowanie jednostek realizujących zadania objęte budżetem państwa i finansowanie samorządu terytorialnego, 5) dochodzenie należności Skarbu Państwa, 6) gry losowe i zakłady wzajemne, 7) rachunkowość, 8) prawo dewizowe, 9) bilans finansów sektora publicznego i prognozowanie bilansu płatniczego, 10) kontrolę skarbową oraz nadzór nad organami kontroli skarbowej, 11) ceny. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór nad Prezesem Głównego Urzędu Ceł oraz nad Generalnym Inspektorem Celnym. 4. Ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych podlega Główny Inspektor Kontroli Skarbowej oraz Generalny Inspektor Celny. Art. 9. 1. Dział gospodarka obejmuje sprawy gospodarki, w tym współpracy gospodarczej z zagranicą, energetyki, działalności gospodarczej oraz współpracy z organizacjami samorządu gospodarczego. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki odpowiada, na zasadach, w trybie i w granicach określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za: 1) funkcjonowanie krajowych systemów energetycznych, z uwzględnieniem zasad racjonalnej gospodarki i potrzeb bezpieczeństwa energetycznego kraju, 2) kontrolę obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Techniki i Technologii, Agencji Rezerw Materiałowych oraz Urzędu Dozoru Technicznego. Art. 10. 1. Dział gospodarka morska obejmuje sprawy: 1) transportu morskiego i żeglugi morskiej, 2) obszarów morskich, 3) portów i przystani morskich, 4) rybołówstwa morskiego i racjonalnego korzystania z żywych zasobów morza, 5) ochrony środowiska morskiego. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej jest organem administracji morskiej w rozumieniu przepisów odrębnych. Art. 11. Dział gospodarka wodna obejmuje sprawy gospodarki wodnej, ochrony przeciwpowodziowej, hydrologii oraz budowy, modernizacji i utrzymania śródlądowych dróg wodnych. Art. 12. 1. Dział instytucje finansowe obejmuje sprawy banków, zakładów ubezpieczeń, funduszy powierniczych i innych instytucji finansowych oraz funkcjonowania rynku finansowego. 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych wykonuje określone w odrębnych przepisach zadania w zakresie obrotu papierami wartościowymi oraz inicjuje politykę Rządu dotyczącą papierów wartościowych. Art. 13. Zakres zadań i kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej i jego przewodniczącego w zakresie działu, o którym mowa w art. 5 pkt 8, określają przepisy odrębne. Art. 14. 1. Dział kultura obejmuje sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad działalnością kulturalną, w szczególności w zakresie: 1) działalności twórczej i artystycznej oraz ich ochrony, 2) działalności widowiskowej i rozrywkowej, 3) wystaw artystycznych, 4) wydawnictw, księgarstwa, bibliotek i czytelnictwa, 5) ochrony dóbr kultury i muzeów, kultury ludowej i rękodzieła artystycznego, 6) edukacji kulturalnej, 7) amatorskiego ruchu artystycznego, organizacji i stowarzyszeń regionalnych i społeczno-kulturalnych, 8) wymiany kulturalnej z zagranicą. 2. Minister właściwy do spraw kultury sprawuje nadzór nad działalnością Komitetu Kinematografii. Art. 15. 1. Dział kultura fizyczna i turystyka obejmuje sprawy: 1) kultury fizycznej, 2) sportu powszechnego i wyczynowego, 3) zagospodarowania turystycznego kraju, 4) promocji Polski za granicą w dziedzinie turystyki. 2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i turystyki sprawuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. Art. 16. 1. Dział łączność obejmuje sprawy poczty i telekomunikacji. 2. Ministrowi właściwemu do spraw łączności podlega Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa oraz Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna. Art. 17. 1. Dział mieszkalnictwo i rozwój miast obejmuje sprawy planowania przestrzennego, regulacji z zakresu wspierania budownictwa mieszkaniowego i towarzyszącego, gospodarki nieruchomościami oraz ogródków działkowych. 2. Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast odpowiada, na zasadach, w trybie i w granicach określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za: 1) inicjowanie polityki mieszkaniowej, 2) opracowywanie i wdrażanie systemów rozwoju miast i infrastruktury komunalnej. 3. Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast sprawuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Art. 18. 1. Dział nauka obejmuje sprawy nauki, w tym badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych. 2. Minister właściwy do spraw nauki jest przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych działającego na podstawie przepisów odrębnych. Art. 19. 1. Dział obrona narodowa obejmuje, w czasie pokoju, sprawy: 1) obrony Państwa oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", 2) udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji międzynarodowych oraz w zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych, wynikających z umów międzynarodowych - chyba że na mocy odrębnych przepisów określone sprawy należą do zakresu zadań i kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub innych organów państwowych. 2. Minister właściwy do spraw obrony narodowej wykonuje zadania i kompetencje Ministra Obrony Narodowej określone w art. 134 ust. 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Art. 20. Dział oświata i wychowanie obejmuje sprawy kształcenia, nauczania i wychowania dzieci i młodzieży, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do kompetencji innych organów administracji publicznej. Art. 21. 1. Dział praca obejmuje sprawy: 1) zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, 2) stosunków pracy i warunków pracy, 3) wynagrodzeń i świadczeń pracowniczych, 4) zbiorowych stosunków pracy i sporów zbiorowych, 5) związków zawodowych i organizacji pracodawców. 2. Minister właściwy do spraw pracy sprawuje nadzór nad Prezesem Krajowego Urzędu Pracy. Art. 22. 1. Dział rolnictwo obejmuje sprawy: 1) produkcji roślinnej i ochrony roślin uprawnych, 2) nasiennictwa, 3) produkcji zwierzęcej i hodowli zwierząt, 4) ochrony zdrowia zwierząt, środków farmaceutycznych i materiałów medycznych przeznaczonych dla zwierząt, 5) nadzoru nad zdrowotną jakością środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego w miejscach ich pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania i składowania, 6) przechowalnictwa i nadzoru nad jakością handlową towarów rolno-spożywczych w obrocie krajowym i zagranicznym, 7) przetwórstwa rolno-spożywczego, 8) mechanizmów regulacji rynku rolnego, 9) izb rolniczych, związków zawodowych rolników i organizacji społeczno-zawodowych rolników, 10) rybactwa śródlądowego. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa sprawuje nadzór nad działalnością Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. 3. Ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa podlegają: Inspekcja Nasienna, Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin, Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych oraz Państwowa Inspekcja Weterynaryjna. Art. 23. 1. Dział rozwój wsi obejmuje sprawy: 1) ochrony gruntów przeznaczonych na cele rolne, 2) scalania i wymiany gruntów, gleboznawczej klasyfikacji gruntów oraz podziału i rozgraniczenia nieruchomości na obszarze wsi, 3) infrastruktury wsi, w szczególności: a) melioracji, w zakresie spraw nie objętych działem gospodarka wodna, zaopatrzenia wsi i rolnictwa w wodę oraz oczyszczania ścieków i gospodarki odpadami, b) elektryfikacji i gazyfikacji w zakresie spraw nie objętych działem gospodarka oraz telefonizacji wsi w zakresie spraw nie objętych działem łączność, 4) ubezpieczenia społecznego rolników. 2. W zakresie ubezpieczenia społecznego rolników minister właściwy do spraw rozwoju wsi współdziała z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Art. 24. 1. Dział sprawiedliwość obejmuje sprawy: 1) sądownictwa, 2) prokuratury, notariatu, adwokatury i radców prawnych, w zakresie wynikającym z przepisów odrębnych, 3) wykonywania kar oraz środków wychowawczych i środka poprawczego orzeczonego przez sądy oraz sprawy pomocy postpenitencjarnej. 2. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości zapewnia przygotowywanie projektów kodyfikacji prawa cywilnego, w tym rodzinnego, oraz prawa karnego. 3. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości jest właściwy w sprawach sądownictwa w zakresie spraw nie zastrzeżonych odrębnymi przepisami do kompetencji innych organów państwowych i z uwzględnieniem zasady niezawisłości sędziowskiej. 4. Ministrowi właściwemu do spraw sprawiedliwości podlega Centralny Zarząd Służby Więziennej. Art. 25. 1. Dział Skarb Państwa obejmuje sprawy dotyczące gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, w tym komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz narodowych funduszy inwestycyjnych i ich prywatyzacji, jak również ochrony interesów Skarbu Państwa - z wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów przypisane są innym działom. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa reprezentuje Skarb Państwa w zakresie określonym w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów odrębnych. 3. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może również inicjować politykę Państwa w zakresie przekształceń własnościowych mienia komunalnego. 4. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa sprawuje nadzór nad Agencją Prywatyzacji oraz Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa. Art. 26. 1. Dział szkolnictwo wyższe obejmuje sprawy szkolnictwa wyższego i archiwów. 2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych. Art. 27. 1. Dział transport obejmuje sprawy: 1) funkcjonowania oraz rozwoju transportu, w szczególności budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych, w tym autostrad, oraz kolei, lotnisk i portów lotniczych, 2) ruchu drogowego i lotniczego, 3) żeglugi śródlądowej, 4) przewozu osób i rzeczy środkami transportu, 5) transportu zbiorowego w miastach. 2. Minister właściwy do spraw transportu sprawuje nadzór nad Agencją Budowy i Eksploatacji Autostrad oraz Głównym Inspektoratem Kolejnictwa. 3. Ministrowi właściwemu do spraw transportu podlegają: Generalny Dyrektor Dróg Publicznych i organy nadzoru nad lotnictwem cywilnym. 4. Minister właściwy do spraw transportu jest władzą żeglugową w rozumieniu przepisów odrębnych. Art. 28. 1. Dział środowisko obejmuje sprawy: 1) ochrony i kształtowania środowiska oraz racjonalnego wykorzystywania jego zasobów, 2) ochrony przyrody, w tym w parkach narodowych i krajobrazowych, rezerwatach przyrody, oraz ochrony gatunków roślin i zwierząt, prawem chronionych lasów, zwierzyny i innych tworów przyrody, 3) geologii, 4) gospodarki zasobami naturalnymi, 5) meteorologii, 6) kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska i badania stanu środowiska, 7) leśnictwa, 8) ochrony lasów i gruntów leśnych, 9) łowiectwa. 2. Ministrowi właściwemu do spraw środowiska podlega Główny Inspektor Ochrony Środowiska. 3. Minister właściwy do spraw środowiska sprawuje nadzór nad Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz nad działalnością Państwowego Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe". Art. 29. 1. Dział sprawy wewnętrzne obejmuje sprawy: 1) ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, 2) tajemnicy państwowej i służbowej, 3) ochrony granicy Państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców, 4) obywatelstwa, 5) obrony cywilnej, 6) ochrony przeciwpożarowej, 7) przeciwdziałania skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu, 8) zbiórek publicznych. 2. Jeżeli informacje uzyskane przez organy i jednostki organizacyjne nadzorowane, podległe lub podporządkowane ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych mogą mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa, minister ten przekazuje je niezwłocznie do wiadomości Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów. 3. Ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych mogą zostać podporządkowane jednostki wojskowe na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Do zadań tych jednostek może należeć ochrona osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz osób, które ze względu na dobro Państwa należy objąć ochroną, ochrona delegacji państw obcych przebywających na terenie Polski i przedstawicieli organizacji międzynarodowych w Polsce oraz ochrona i zapewnienie należytego funkcjonowania urządzeń i obiektów służących najwyższym organom państwowym. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje nadzór nad działalnością Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Obrony Cywilnej Kraju. Art. 30. Dział wyznania religijne obejmuje sprawy stosunków Państwa z Kościołem Katolickim oraz innymi kościołami i związkami wyznaniowymi. Art. 31. 1. Dział zabezpieczenie społeczne obejmuje sprawy: 1) ubezpieczeń społecznych i zaopatrzenia społecznego, 2) funduszy emerytalnych, 3) pomocy społecznej i świadczeń na rzecz rodziny, 4) świadczeń socjalnych, zatrudnienia, rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych, 5) kombatantów i osób represjonowanych. 2. Ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego podlega Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego sprawuje nadzór nad Prezesem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Art. 32. 1. Dział sprawy zagraniczne obejmuje sprawy: 1) stosunków Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami oraz z organizacjami międzynarodowymi, 2) reprezentowania i ochrony interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli oraz polskich osób prawnych za granicą, 3) współpracy z Polakami zamieszkałymi za granicą. 2. Minister właściwy do spraw zagranicznych koordynuje, z zastrzeżeniem zadań i kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej określonych w przepisach odrębnych, działalność innych organów i instytucji państwowych w dziedzinie stosunków z zagranicą. 3. Minister właściwy do spraw zagranicznych ustala organizację i kieruje działalnością przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych. Art. 33. 1. Dział zdrowie obejmuje sprawy: 1) ochrony zdrowia i organizacji opieki zdrowotnej, 2) nadzoru nad środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi, aparaturą i sprzętem medycznym, 3) zawodów medycznych, 4) warunków sanitarnych oraz nadzoru sanitarnego, 5) lecznictwa uzdrowiskowego. 2. Ministrowi właściwemu do spraw zdrowia podlega Główny Inspektor Sanitarny i Krajowy Inspektor Farmaceutyczny. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych. Rozdział 3 Zadania ministra kierującego określonym działem administracji rządowej Art. 34. Minister jest obowiązany do inicjowania i opracowywania polityki Rządu w odniesieniu do działu, którym kieruje, jak również do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i odpowiednich projektów aktów normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów. W zakresie działu, którym kieruje, minister realizuje politykę ustaloną przez Radę Ministrów i koordynuje jej wykonywanie przez inne organy administracji rządowej. Art. 35. Minister w zakresie działu, którym kieruje, jest naczelnym organem administracji państwowej w rozumieniu przepisów o postępowaniu administracyjnym. Art. 36. Zadania i kompetencje ministra kierującego określonym działem w stosunku do organów, w tym terenowych organów administracji rządowej i jednostek organizacyjnych jemu podległych lub przez niego nadzorowanych, określają przepisy odrębne. Art. 37. Minister kierujący określonym działem wykonuje określone w odrębnych przepisach zadania z dziedziny obronności i ochrony bezpieczeństwa Państwa, z wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów należą do innych organów administracji rządowej i państwowych jednostek organizacyjnych. Art. 38. 1. W celu realizacji swoich zadań minister kierujący określonym działem współdziała, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach oraz w zakresie wynikającym z potrzeb danego działu, z innymi członkami Rady Ministrów, Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, innymi organami administracji rządowej i państwowymi jednostkami organizacyjnymi, organami samorządu terytorialnego, jak również z organami samorządu gospodarczego, zawodowego, związków zawodowych i organizacji pracodawców oraz innych organizacji społecznych i przedstawicielstw środowisk zawodowych i twórczych. 2. Minister kierujący działem podejmuje w odniesieniu do tego działu czynności w zakresie współpracy z zagranicą we współpracy z ministrem właściwym do spraw zagranicznych i, w zakresie jego zadań, z Komitetem Integracji Europejskiej. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 39. W ustawie z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 1952 r. Nr 26, poz. 182, z 1960 r. Nr 29, poz. 163, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 2) w art. 9 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 3) w art. 12 w ust. 3 skreśla się wyrazy "w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 4) w art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy określone w ust. 1 minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wydaje w drodze rozporządzenia, przy czym przepisy określone w pkt 2 wydawane są w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw pracy, a określone w pkt 3-7, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu." Art. 40. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271 i z 1997 r. Nr 126, poz. 805) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych, może ustalić szczególne warunki odstępowania gruntów Skarbu Państwa na zakładanie nowych i rozszerzanie istniejących cmentarzy." Art. 41. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926) w art. 121 w § 5 wyrazy "Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw administracji publicznej". Art. 42. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496 i Nr 106, poz. 678) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zasady tworzenia i wysokość funduszów na nagrody i zapomogi określa minister właściwy do spraw obrony narodowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw zabezpieczenia społecznego i do spraw pracy." Art. 43. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199 oraz z 1996 r. Nr 73, poz. 350) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie, także w tytule, wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 2) w art. 9 w ust. 3 wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej". Art. 44. W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390) w art. 30 w ust. 3 wyrazy "Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 45. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 471) w art. 24 w ust. 5 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 46. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604 i Nr 133, poz. 882 i 883) w art. 43 w ust. 3 wyrazy "Ministrowi Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych". Art. 47. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 29 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) archiwa jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministrów właściwych do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych i spraw zagranicznych - w zakresie tych działów administracji rządowej, określonych w przepisach odrębnych,"; 2) w art. 33: a) zdanie pierwsze otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) zdanie drugie otrzymuje oznaczenie ust. 3, c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jeżeli jednostką, o której mowa w ust. 1, jest ministerstwo, archiwum zakładowe tworzy się odrębnie dla każdego działu administracji rządowej, określonego w przepisach odrębnych."; 3) w art. 34 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli jednostką organizacyjną jest urząd administracji rządowej, kierownik jednostki wykonuje zadania określone w ust. 1 i 2 poprzez dyrektora generalnego tego urzędu, powołanego na podstawie przepisów odrębnych." Art. 48. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw nauki"; 2) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, ustala minister właściwy do spraw nauki."; 3) w art. 74 w ust. 1 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego"; 4) w art. 75 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na wniosek dyrektora wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego jego organ założycielski, działając w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw nauki i do spraw pracy, może rozciągnąć wszystkie lub niektóre przepisy rozdziałów 6-12 na zakład badawczo-rozwojowy, działający jako organizacyjnie wyodrębniona jednostka tego przedsiębiorstwa i prowadzący działalność, o której mowa w art. 2." Art. 49. W ustawie z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406 i Nr 88, poz. 554) w art. 24 w ust. 2 skreśla się wyrazy "w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji". Art. 50. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych"; 2) w art. 42 w ust. 5 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej". Art. 51. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680 i Nr 123, poz. 779) w art. 73 w ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 52. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 60 w ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego"; 2) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy określa Szef Urzędu Ochrony Państwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego." Art. 53. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770) w art. 3 w ust. 6 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania". Art. 54. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej"; 2) w art. 9 w ust. 5 po wyrazie "ustala," dodaje się wyrazy "z uwzględnieniem klasyfikacji działów administracji rządowej"; 3) w art. 19 w ust. 5 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego", a wyrazy "określa" i "ustala" zastępuje się odpowiednio wyrazami "określają" i "ustalają"; 4) w art. 70: a) w ust. 1 wyrazy "Ministrowie Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami: "Ministrowie: właściwy do spraw obrony narodowej, właściwy do spraw wewnętrznych i właściwy do spraw administracji publicznej", b) w ust. 2 wyrazy "Przewodniczącemu Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki". Art. 55. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 2 wyrazy "Prezesowi Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego", 2) w ust. 3 dodaje się na końcu wyrazy "na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego", 3) w ust. 4 wyrazy "Rada Ministrów" zastępuje się wyrazami "Prezes Rady Ministrów". Art. 56. W ustawie z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74) w art. 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prezesa Urzędu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i turystyki. Nadzór nad Prezesem Urzędu sprawuje minister właściwy do spraw kultury fizycznej i turystyki." Art. 57. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw finansów publicznych i do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, zasady wykorzystywania środków funduszu rehabilitacji oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystywania tych środków."; 2) w art. 29: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów ustanowi, z uwzględnieniem art. 10 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej Pełnomocnikiem.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pełnomocnika obsługuje urząd obsługujący, na podstawie przepisów odrębnych, ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego." Art. 58. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) ministrze - należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania z wyjątkiem ministra określonego na podstawie art. 29 ust. 1,"; 2) w art. 5 w ust. 10 skreśla się wyrazy "ministrów i inne"; 3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury określa, w drodze rozporządzenia, typy szkół artystycznych publicznych i niepublicznych oraz ustala zasady ich działania."; 4) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz szczegółowe zasady odpłatności za ich przeprowadzanie."; 5) skreśla się art. 25-27 i art. 29 ust. 2; 6) w art. 28 wyrazy "art. 25 i 26" zastępuje się wyrazem "ustawy"; 7) w art. 35: a) w ust. 2: - skreśla się pkt 1-3, - w pkt 4 skreśla się wyraz "innymi", b) w ust. 6 skreśla się wyrazy ", a w stosunku do nauczycieli sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami artystycznymi - Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej", a wyraz "określają" zastępuje się wyrazem "określa"; 8) w art. 36: a) w ust. 2 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych Minister Kultury i Sztuki mogą" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury może", b) w ust. 3 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki określają" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury określa"; 9) w art. 58 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną, z wyjątkiem gminy i związku komunalnego, wymaga zezwolenia kuratora oświaty po uzyskaniu opinii właściwego, ze względu na dziedzinę kształcenia, ministra z wyłączeniem ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Dotyczy to również szkoły wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 29."; 10) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. W stosunku do szkół wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 29 właściwym ministrom przysługują uprawnienia kuratora oświaty i Ministra Edukacji Narodowej, określone w art. 85 ust. 2 i 3 oraz art. 86."; 11) w art. 90 w ust. 5 skreśla się wyrazy ", a w odniesieniu do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki,". Art. 59. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem administracji rządowej, powołanym do kontroli przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz badania stanu środowiska, nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw środowiska." Art. 60. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932-934) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 w ust. 14 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego"; 2) w art. 27a w ust. 19 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje wyrazami "Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 61. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676 i Nr 111, poz. 725) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Szczegółowe zasady rozliczeń, o których mowa w ust. 5, określa minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego oraz minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych."; 2) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe zasady zawieszania prawa do emerytury lub renty oraz zmniejszania wysokości tych świadczeń." Art. 62. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721) w art. 39 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej przez ministrów właściwych do spraw obrony narodowej, do spraw wewnętrznych i do spraw sprawiedliwości." Art. 63. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 106, poz. 679 i Nr 113, poz. 734) w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kontrolę Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych izby mogą prowadzić na wniosek ministrów: właściwego do spraw finansów publicznych, właściwego do spraw zdrowia, właściwego do spraw wewnętrznych, właściwego do spraw administracji publicznej, właściwego do spraw obrony narodowej oraz właściwego do spraw transportu." Art. 64. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) w art. 4a w ust. 10 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 65. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780 i Nr 137, poz. 926) w art. 51 w ust. 6 wyrazy "Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw gospodarki". Art. 66. W ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603) w art. 19 w ust. 2 wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw finansów publicznych". Art. 67. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554, Nr 98, poz. 604 i Nr 121, poz. 770) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw gospodarki morskiej". Art. 68. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255 i Nr 79, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw rozwoju wsi"; 2) w art. 5 w ust. 3 skreśla się wyrazy "oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej". Art. 69. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 52 w ust. 4 wyrazy "Prezes Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast"; 2) w art. 56 w ust. 3 i 4 po wyrazach "Prezes Rady Ministrów" dodaje się wyrazy "na wniosek ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 70. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507, Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741 i Nr 140, poz. 939) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 33b w pkt 1 i 3 skreśla się wyrazy "inicjowanie i"; 2) w art. 33c w pkt 1 wyrazy "Radzie Ministrów" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 71. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "o urzędzie Ministra Finansów oraz"; 2) skreśla się art. 1-4 i art. 9; 3) w art. 5 ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania oraz siedziby urzędów i izb skarbowych." Art. 72. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra"; 2) skreśla się art. 1-5, art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 10 i art. 11; 3) w art. 9 w ust. 1 i 2 wyrazy "resortu spraw wewnętrznych i administracji" zastępuje się wyrazami "jednostek mu podporządkowanych lub przez niego nadzorowanych". Art. 73. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) w art. 33 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Rady Ministrów określając szczegółowy zakres działania ministra, w wypadku ministra kierującego określonym działem administracji rządowej: 1) wskazuje, z uwzględnieniem przepisów o działach administracji rządowej, dział lub działy, którymi kieruje minister, 2) może wyłączyć określony obszar spraw należących do danego działu zgodnie z przepisami ustawy i przekazać te zadania innemu ministrowi - z tym jednak, że wyłączenie to nie może pociągać za sobą zmiany właściwości w zakresie: a) wydawania aktów normatywnych: rozporządzeń i zarządzeń, b) wydawania decyzji administracyjnych i innych aktów administracyjnych w toku postępowania administracyjnego, c) sprawowania nadzoru lub wykonywania czynności nadzorczych w stosunku do określonej państwowej osoby prawnej, 3) określa, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, zakres uprawnień ministra jako dysponenta wyodrębnionej lub wyodrębnionych części budżetu państwa." Art. 74. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 673 i Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa"; 2) rozdział 1 otrzymuje tytuł "Uprawnienia ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa"; 3) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ogólne zadania ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa określają przepisy odrębne."; 4) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa: 1) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów oraz, z jej upoważnienia, Sejmowi coroczne sprawozdania o stanie mienia Skarbu Państwa oraz o ekonomicznych, finansowych i społecznych skutkach prywatyzacji, 2) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów projekty rocznych kierunków prywatyzacji i programów prywatyzacji majątku państwowego oraz coroczne sprawozdania z realizacji kierunków prywatyzacji, 3) prowadzi zbiorczą ewidencję majątku Skarbu Państwa, 4) prowadzi ewidencję podmiotów, w szczególności państwowych jednostek organizacyjnych, którym przysługuje prawo wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu lub do działania w imieniu Skarbu Państwa, 5) wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych Skarbu Państwa w szczególności: a) w zakresie praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, łącznie z wynikającymi z nich prawami osobistymi, b) w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowej jednostki organizacyjnej lub przypadającego Skarbowi Państwa w wyniku likwidacji spółki z jego udziałem, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, 6) składa w imieniu Skarbu Państwa oświadczenia woli o utworzeniu spółki prawa handlowego lub przystąpieniu do takiej spółki oraz utworzeniu fundacji bądź innej osoby prawnej, przewidzianej przepisami prawa, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, 7) sprawuje kontrolę wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 4, 8) sprawuje kontrolę wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń własnościowych, 9) realizuje inne zadania określone w przepisach odrębnych."; 5) skreśla się art. 6 i 7; 6) w art. 17: a) w ust. 1 po wyrazach "w rozumieniu przepisów o pracownikach urzędów państwowych," dodaje się wyrazy "w szczególności dyrektorzy generalni urzędów," b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kierownicy urzędów państwowych mogą, w zakresie uprawnień reprezentowania Skarbu Państwa wynikających z przepisów odrębnych, udzielać pełnomocnictw do reprezentowania Skarbu Państwa kierownikom podporządkowanych im jednostek organizacyjnych."; 7) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z właściwymi organami administracji rządowej, może udzielać kierownikom urzędów państwowych lub innych państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej upoważnień do wykonywania zadań określonych w art. 2 pkt 5-8." Art. 75. W ustawie z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469) w art. 38 wyrazy "Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki". Rozdział 5 Przepisy szczególne, przejściowe i dostosowujące Art. 76. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw obrony narodowej oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa, ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowy rozdział kompetencji między Policję, Urząd Ochrony Państwa, Państwową Straż Pożarną, Straż Graniczną i Obronę Cywilną Kraju oraz wojskowe organy porządkowe i Wojskowe Służby Informacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw obrony narodowej oraz zasady ich współdziałania. Art. 77. 1. Minister właściwy do spraw budżetu określa, w drodze rozporządzenia, warunki emisji skarbowych papierów wartościowych, a w szczególności wartości nominalne poszczególnych emisji, wysokość i sposób oprocentowania, ich terminy wykupu i płatności odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia ceny emisyjnej oraz terminy przedawnienia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dopuszczalny stan zadłużenia Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów wartościowych określają przepisy odrębne. Art. 78. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala: 1) zasady ewidencji należności i zobowiązań Skarbu Państwa, 2) warunki prowadzenia rozliczeń środków zgromadzonych na rachunkach likwidacyjnych, w tym zasady stosowania kursów walut dla jednostek rozliczeniowych. Art. 79. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministrze: 1) właściwym do określonych spraw lub w określonych sprawach - należy przez to rozumieć ministra właściwego w sprawach oznaczonych nazwą danego działu, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4, 2) określonym nazwą jego urzędu - należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą jego urzędu i określonych w odpowiednich przepisach ustawy, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4, z tym że: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw budżetu oraz do spraw instytucji finansowych, b) minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, c) minister właściwy do spraw oświaty i wychowania wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, d) minister właściwy do spraw pracy wykonuje zadania i kompetencje należące do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, e) minister właściwy do spraw rolnictwa wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw gospodarki wodnej oraz do spraw rozwoju wsi, f) minister właściwy do spraw transportu wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej oraz do spraw gospodarki wodnej, g) minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Art. 80. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw administracji publicznej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów: 1) o aktach stanu cywilnego, 2) o autostradach płatnych, 3) o cenach, 4) o cmentarzach i chowaniu zmarłych, 5) o drogach publicznych, 6) o ewidencji ludności i dowodach osobistych, 7) o gospodarce nieruchomościami, 8) o grobach i cmentarzach wojennych, 9) o paszportach, 10) o pracownikach urzędów państwowych, z zastrzeżeniem art. 46, 11) prawa budowlanego, 12) prawa geodezyjnego i kartograficznego, 13) prawa geologicznego i górniczego, 14) o Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 15) o regionalnych izbach obrachunkowych, 16) o rybactwie śródlądowym, 17) o samorządzie terytorialnym i przepisów wprowadzających te przepisy, 18) o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym. Art. 81. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw budżetu przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów na podstawie przepisów prawa budżetowego, z zastrzeżeniem art. 54. Art. 82. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów: 1) o izbach morskich, 2) Kodeksu morskiego, 3) o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, 4) o portach i przystaniach morskich, 5) o pracy na morskich statkach handlowych, 6) o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, 7) o rybołówstwie morskim, 8) o zapobieganiu zanieczyszczania morza przez statki. Art. 83. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do: 1) Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na podstawie przepisów prawa wodnego, 2) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów: a) o ochronie i kształtowaniu środowiska, b) o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych. Art. 84. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw instytucji finansowych przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów na podstawie przepisów: 1) o działalności ubezpieczeniowej, 2) prawa bankowego, 3) prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, 4) o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, z zastrzeżeniem art. 66. Art. 85. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw rozwoju wsi przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie przepisów: 1) o ochronie gruntów rolnych i leśnych, 2) o ochronie i kształtowaniu środowiska, 3) prawa geodezyjnego i kartograficznego, 4) prawa wodnego, 5) o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli, 6) o ubezpieczeniu społecznym rolników, 7) o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Art. 86. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej na podstawie przepisów: 1) o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, 2) o szkolnictwie wyższym, z zastrzeżeniem art. 53, 3) o tytule naukowym i stopniach naukowych, 4) o wyższym szkolnictwie wojskowym. Art. 87. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw wyznań religijnych przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów: 1) o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, 2) o stosunku Państwa do poszczególnych Kościołów i innych związków wyznaniowych. Art. 88. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów: 1) o funduszu alimentacyjnym, 2) o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, 3) o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych, 4) o pomocy społecznej, 5) o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 6) o rewaloryzacji i waloryzacji emerytur i rent, 7) o ubezpieczeniach społecznych, 8) o ubezpieczeniu społecznym duchownych, 9) o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, 10) o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 11) o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin, 12) o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, 13) o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin, 14) o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych, 15) o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, 16) o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Art. 89. Ministrowie powołani w skład Rady Ministrów na zasadach obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy wykonują swoje zadania i kompetencje do czasu ustalenia szczegółowego zakresu działania ministrów kierujących określonym działem zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 1 niniejszej ustawy. Do tego czasu zachowują moc przepisy ustaw wymienionych w art. 96. Art. 90. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministerstwie, należy przez to rozumieć urząd obsługujący ministra właściwego do danych spraw w rozumieniu ustawy. Art. 91. 1. Ministerstwa utworzone lub działające na podstawie dotychczasowych przepisów działają na podstawie tych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2, do czasu wydania nowych przepisów na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3 ust. 1. 2. Statuty ministerstw wydane do dnia wejścia ustawy w życie zachowują moc do czasu wydania nowych statutów na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 3 ust. 1. Art. 92. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych, powołany na podstawie dotychczasowych przepisów, staje się Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w rozumieniu ustawy. Art. 93. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przejęcia przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania szkół od innych ministrów i kierowników urzędów centralnych. Art. 94. Prezes Rady Ministrów i ministrowie zobowiązani do wydania jednolitych tekstów ustaw uwzględnią w tych tekstach oznaczenia właściwych do określonych spraw ministrów zgodnie z wymogami wynikającymi z klasyfikacji działów administracji rządowej. Art. 95. Ilekroć przepisy nakładają na naczelny lub centralny organ administracji rządowej obowiązek ogłoszenia aktu prawnego w wydawnictwie promulgacyjnym innym niż Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, akt taki podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Rozdział 6 Przepisy końcowe Art. 96. 1. Tracą moc, z zastrzeżeniem art. 71, 72, 74 i art. 89, ustawy o urzędach ministrów, w szczególności ustawy: 1) z dnia 29 maja 1974 r. o urzędzie Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 21, poz. 115 i z 1984 r. Nr 9, poz. 34), 2) z dnia 4 maja 1982 r. o urzędzie Ministra Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 14, poz. 112), 3) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i z 1990 r. Nr 29, poz. 172), 4) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178, z 1990 r. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), 5) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 407), 6) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Łączności (Dz. U. Nr 67, poz. 408, z 1990 r. Nr 86, poz. 504 i z 1995 r. Nr 60, poz. 310), 7) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 433 oraz z 1991 r. Nr 101, poz. 444 i Nr 114, poz. 492), 8) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434, z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), 9) z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 106, poz. 490). 2. Pozostają w mocy przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Art. 97. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej. (Dz. U. z 1997 r. Nr 141, poz. 944) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady wyróżniania żołnierzy, pododdziałów i oddziałów wojskowych, a także zasady i sposoby ponoszenia przez żołnierzy odpowiedzialności dyscyplinarnej oraz tryb postępowania w tych sprawach w czasie pokoju. Art. 2. 1. Każdy żołnierz obowiązany jest do przestrzegania dyscypliny wojskowej. 2. Dyscyplina wojskowa zobowiązuje żołnierza do przestrzegania przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustaw i innych normatywnych aktów prawnych oraz do wykonywania rozkazów i decyzji wydanych w sprawach służbowych. 3. Przełożony obowiązany jest tworzyć warunki zapewniające przestrzeganie dyscypliny wojskowej przez podporządkowanych mu żołnierzy oraz warunki do ich wyróżniania. 4. Przełożony obowiązany jest reagować na zachowania żołnierzy naruszające dyscyplinę wojskową. 5. W sprawach nie cierpiących zwłoki żołnierz starszy stopniem obowiązany jest reagować na zachowanie żołnierza młodszego stopniem naruszające dyscyplinę wojskową. Art. 3. Określenia użyte w ustawie oznaczają: 1) żołnierz - osobę pełniącą czynną służbę wojskową, 2) przełożony - osobę, której na mocy przepisu prawa, rozkazu lub decyzji podporządkowano żołnierza, 3) przełożony dyscyplinarny - przełożonego, którego przepisy ustawy upoważniają do wszczynania postępowania dyscyplinarnego, 4) wyróżnianie - udzielanie wyróżnień i wyrażanie uznania w innych formach, 5) ukaranie - wymierzenie kary dyscyplinarnej i zastosowanie środków dyscyplinarnych, a także odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej oraz warunkowe odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej, 6) przewinienie dyscyplinarne - naruszenie obowiązków wynikających z dyscypliny wojskowej, które nie jest przestępstwem lub wykroczeniem, 7) obwiniony - żołnierza, w stosunku do którego złożono wniosek o ukaranie dyscyplinarne, 8) rzecznik dyscyplinarny - żołnierza, którego przepisy ustawy upoważniają do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i innych czynności w postępowaniu dyscyplinarnym, 9) organ orzekający - przełożonego dyscyplinarnego lub sąd wojskowy, 10) organ odwoławczy - przełożonego dyscyplinarnego lub sąd wojskowy uprawnionych do rozpatrzenia odwołania od orzeczenia lub decyzji przełożonego dyscyplinarnego albo orzeczenia sądu wojskowego. Art. 4. 1. Minister Obrony Narodowej jest przełożonym wszystkich żołnierzy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jest przełożonym wszystkich żołnierzy pełniących służbę w podporządkowanych mu jednostkach organizacyjnych. 3. Ministrowie, kierownicy urzędów i instytucji, każdy w sprawach należących do jego zakresu działania, są przełożonymi żołnierzy pełniących służbę w podporządkowanych im jednostkach organizacyjnych. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, uprawnienia w sprawach dyscyplinarnych osób, o których mowa w ust. 3. Art. 5. 1. Przełożonymi dyscyplinarnymi są: 1) Minister Obrony Narodowej - w stosunku do wszystkich żołnierzy, z zastrzeżeniem ust. 2, 2) sekretarz stanu i podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej - w stosunku do podporządkowanych im żołnierzy, 3) Szef Sztabu Generalnego - w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, 4) żołnierz zajmujący stanowisko służbowe dowódcy kompanii lub wyższe albo im równorzędne - w stosunku do podporządkowanych mu żołnierzy, 5) żołnierz, który jest oficerem, zajmujący stanowisko służbowe dowódcy plutonu - w stosunku do podporządkowanych mu żołnierzy, 6) inna osoba nie będąca żołnierzem, zajmująca stanowisko równorzędne do stanowisk, o których mowa w pkt 4 - w stosunku do podporządkowanych jej żołnierzy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz innych upoważnionych przez niego osób w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, którym podporządkowano żołnierzy. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, równorzędne stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6. DZIAŁ II Wyróżnianie Rozdział 1 Wyróżnianie żołnierzy Art. 6. 1. Żołnierzowi może być udzielone wyróżnienie lub wyrażone uznanie za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych lub za czyn świadczący o męstwie albo o odwadze. 2. Udzielenie wyróżnienia i wyrażenie uznania może być łączone. Art. 7. 1. Wyróżnieniami są: 1) pochwała, 2) urlop krótkoterminowy, 3) nagroda rzeczowa, 4) nagroda pieniężna, 5) biała broń, 6) wcześniejsze mianowanie na kolejny stopień wojskowy. 2. Wyróżnień, o których mowa w ust. 1, mogą udzielać: 1) wymienionego w pkt 1 - każdy przełożony, 2) wymienionego w pkt 2 - przełożony zajmujący stanowisko służbowe nie niższe niż stanowisko dowódcy plutonu, 3) wymienionych w pkt 3 i 4 - przełożony, który ma prawo dysponowania funduszem na nagrody, 4) wymienionego w pkt 5 - Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony, 5) wymienionego w pkt 6 - przełożony, który ma prawo mianowania na ten stopień wojskowy. 3. Przełożony może wystąpić do wyższego przełożonego o udzielenie żołnierzowi wyróżnienia, jeżeli sam nie jest uprawniony do udzielenia danego wyróżnienia. Art. 8. 1. Pochwały udziela się ustnie lub pisemnie. 2. Urlopu krótkoterminowego udziela się na czas od trzech do siedmiu dni. Łączny wymiar urlopów krótkoterminowych w ciągu roku służby nie może przekroczyć dziesięciu dni. 3. Nagrody rzeczowej udziela się w postaci przedmiotu, którego wartość nie powinna być wyższa od dwukrotnego najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, obowiązującego w dniu udzielenia tej nagrody. 4. Nagrody pieniężnej udziela się w wysokości, która nie powinna być wyższa od wysokości dwukrotnego uposażenia zasadniczego ostatnio otrzymanego przez wyróżnionego żołnierza. 5. Białą broń wręcza się wraz z dedykacją. 6. Wcześniejszym mianowaniem na kolejny stopień wojskowy można wyróżnić żołnierza nawet wtedy, gdy nie spełnia on warunków wymaganych w odrębnych przepisach do mianowania na ten stopień wojskowy. Art. 9. 1. Formami wyrażania uznania są: 1) list gratulacyjny, 2) pismo pochwalne ze zdjęciem żołnierza na tle sztandaru jednostki wojskowej lub znaku rodzaju sił zbrojnych, 3) wpisanie imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do kroniki jednostki wojskowej, 4) tytuł honorowy, 5) wpisanie imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do księgi honorowej Ministra Obrony Narodowej. 2. Minister Obrony Narodowej może ustanowić, w drodze rozporządzenia, inne formy wyrażania uznania. Art. 10. 1. Udzielenie żołnierzowi wyróżnienia i wyrażenie mu uznania stwierdza się w rozkazie dziennym (specjalnym) lub innym dokumencie. 2. Przełożony jest zobowiązany powiadomić podporządkowanych mu żołnierzy o udzieleniu wyróżnienia lub wyrażeniu uznania w czasie zbiórki stanu osobowego lub odprawy żołnierzy zawodowych. Art. 11. 1. Wyróżnienie i uznanie wpisuje się do karty wyróżnień żołnierza. 2. W karcie wyróżnień żołnierza umieszcza się w szczególności dane o: 1) rodzaju wyróżnienia lub formie uznania, 2) stanowisku służbowym przełożonego, który udzielił wyróżnienia lub wyraził uznanie, 3) terminie udzielenia wyróżnienia lub wyrażenia uznania, 4) przyczynie udzielenia wyróżnienia lub wyrażenia uznania Art. 12. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) przełożonych uprawnionych do wyrażania uznania, 2) rodzaje tytułów honorowych nadawanych żołnierzom oraz wzory odznak tych tytułów, 3) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom wyróżnień oraz wyrażania im uznania, 4) sposób prowadzenia i przechowywania karty wyróżnień żołnierza. Rozdział 2 Wyróżnianie pododdziałów i oddziałów wojskowych Art. 13. Pododdziały i oddziały wojskowe mogą być wyróżniane za szczególne osiągnięcia: w wykonywaniu zadań służbowych, w czasie udziału w akcjach humanitarnych lub ratowniczych albo w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych. Art. 14. 1. Pododdziały i oddziały wojskowe wyróżnia się dyplomem uznania. 2. Dyplom uznania przyznaje przełożony dowódcy pododdziału lub oddziału wojskowego. Art. 15. 1. Pododdziałom i oddziałom wojskowym wyraża się uznanie w formie tytułu honorowego. 2. Tytuł honorowy przyznaje Minister Obrony Narodowej lub dowódca rodzaju sił zbrojnych. 3. Żołnierze pełniący służbę w pododdziale lub oddziale, któremu nadano tytuł honorowy, noszą odznakę tego tytułu. Art. 16. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tytułów honorowych nadawanych pododdziałom i oddziałom wojskowym oraz warunki i tryb ich nadawania, a także wzory odznak tytułów honorowych. DZIAŁ III Odpowiedzialność dyscyplinarna Rozdział 1 Zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej i wymierzania kar dyscyplinarnych Art. 17. 1. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi żołnierz, który popełnia przewinienie dyscyplinarne. 2. Żołnierz nie popełnia przewinienia dyscyplinarnego, jeżeli nie można mu przypisać winy. Art. 18. 1. Żołnierz ponosi odpowiedzialność, dyscyplinarną również za: 1) czyny, za które, w myśl odrębnych przepisów, właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych lub wymierzania kar pieniężnych albo orzekania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej, 2) czyny o znamionach przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli uprawniony dowódca odstąpił od złożenia wniosku, 3) czyny o znamionach przestępstwa lub wykroczenia, jeżeli sąd, prokurator albo inny organ uprawniony do orzekania w tych sprawach wystąpił do dowódcy jednostki wojskowej z wnioskiem o ukaranie dyscyplinarne w związku z odmową wszczęcia postępowania karnego albo postępowania w sprawie o wykroczenie, umorzeniem albo warunkowym umorzeniem takiego postępowania, odstąpieniem od wymierzenia kary, jak również odstąpieniem od zastosowania środków wychowawczych lub poprawczych. 2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa ogólnie o przewinieniu dyscyplinarnym, to przepisy te stosuje się również do czynów, o których mowa w ust. 1. Art. 19. 1. Żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, jeżeli popełnia przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie lub w porozumieniu z inną osobą, a także wtedy, gdy kieruje popełnieniem przewinienia przez innego żołnierza. 2. Żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną także wtedy, gdy nakłania innego żołnierza do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego lub ułatwia jego popełnienie. Art. 20. 1. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy żołnierz: 1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi, 2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką przewidywał albo mógł przewidzieć. 2. Jeżeli karalność czynu, o którym mowa w art. 18 ust. 1, ustawa uzależnia od umyślności jego popełnienia, odpowiedzialność dyscyplinarna jest wyłączona, gdy zachodzi wypadek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 21. Każdy z żołnierzy, o którym mowa w art. 19, odpowiada w granicach swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób. Art. 22. 1. Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie, 2) nagana, 3) kara pieniężna, 4) zakaz opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania, 5) areszt koszarowy, 6) areszt izolacyjny, 7) ostrzeżenie o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym, 8) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe, 9) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do nadterminowej zasadniczej służby wojskowej lub do czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego albo do zawodowej służby wojskowej, 10) usunięcie z nadterminowej zasadniczej służby wojskowej lub z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego albo z zawodowej służby wojskowej. 2. Kar dyscyplinarnych, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6, nie wymierza się żołnierzom zawodowym. Art. 23. Karę pieniężną wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek. Najniższa liczba stawek wynosi jeden, a najwyższa pięć. Stawka dzienna stanowi jedną trzydziestą miesięcznego uposażenia zasadniczego otrzymanego przez żołnierza w miesiącu, w którym popełnił on przewinienie dyscyplinarne. Art. 24. 1. Karę zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania wymierza się na okres od trzech do czternastu dni. 2. W czasie odbywania kary, o której mowa w ust. 1, ukarany nie może w czasie wolnym od zajęć służbowych opuszczać jednostki wojskowej lub innego wyznaczonego miejsca przebywania oraz ma obowiązek zgłaszania się do przełożonego lub innego wskazanego żołnierza w określonych odstępach czasu, nie częściej jednak niż cztery razy na dobę. Art. 25. 1. Karę aresztu koszarowego wymierza się na okres od trzech do czternastu dni. 2. Karę aresztu koszarowego można wymierzyć za czyny, o których mowa w art. 18 ust. 1, oraz za przewinienie dyscyplinarne popełnione w czasie odbywania kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania lub w ciągu trzech miesięcy od dnia jej odbycia. 3. W czasie odbywania kary, o której mowa w ust. 1, ukarany nie może w czasie wolnym od zajęć służbowych opuszczać jednostki wojskowej lub innego wyznaczonego miejsca przebywania oraz ma obowiązek zgłaszania się do przełożonego lub innego wskazanego żołnierza w określonych odstępach czasu, nie częściej jednak niż cztery razy na dobę, a ponadto w czasie wolnym od zajęć służbowych ma obowiązek pozostawać w określonym przez przełożonego rejonie jednostki wojskowej oraz wykonywać pod kontrolą dodatkowe zadania na rzecz jednostki wojskowej określone przez przełożonego dyscyplinarnego, w wymiarze do 4 godzin dziennie. Art. 26. 1. Karę aresztu izolacyjnego wymierza się na okres od trzech do czternastu dni. 2. Karę aresztu izolacyjnego można wymierzyć za czyny, o których mowa w art. 18 ust 1, oraz za przewinienie dyscyplinarne popełnione w czasie odbywania kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania lub odbywania aresztu koszarowego albo w ciągu trzech miesięcy od odbycia jednej z tych kar. 3. W czasie odbywania kary, o której mowa w ust. 1, ukarany ma obowiązek przebywać w specjalnie przystosowanym do tego pomieszczeniu, pod strażą, a ponadto wykonywać pod kontrolą dodatkowe zadania na rzecz jednostki wojskowej określone przez przełożonego, w wymiarze do 6 godzin dziennie. Art. 27. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oznacza zwolnienie z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego oraz utratę uprawnień z nim związanych. 2. Karę, o której mowa w ust. 1, można wymierzyć za czyny wymienione w art. 18 ust. 1 albo za przewinienie dyscyplinarne polegające na rażącym zaniedbaniu obowiązków służbowych lub rażącym przekroczeniu uprawnień służbowych, jeżeli żołnierz był ukarany karą, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 7. 3. Żołnierza, któremu wymierzono karę, o której mowa w ust. 1, wyznacza się na niższe stanowisko służbowe w: 1) innej jednostce organizacyjnej, jeżeli jest oficerem, 2) innej jednostce organizacyjnej albo innym pododdziale, jeżeli jest chorążym lub podoficerem. Art. 28. 1. Kara usunięcia z nadterminowej zasadniczej służby wojskowej lub z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego albo z zawodowej służby wojskowej oznacza zwolnienie z tej służby. 2. Karę, o której mowa w ust. 1, można wymierzyć za czyny wymienione w art. 18 ust. 1 albo za przewinienie dyscyplinarne polegające na rażącym zaniedbaniu obowiązków służbowych, lub rażącym przekroczeniu uprawnień służbowych, jeżeli żołnierz był ukarany karą, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 9. Art. 29. 1. Środkami dyscyplinarnymi są: 1) zobowiązanie do przeproszenia pokrzywdzonego, 2) zobowiązanie do naprawienia wyrządzonej szkody, 3) podanie informacji o wymierzonej karze dyscyplinarnej do wiadomości innych osób. 2. Środek dyscyplinarny można zastosować samoistnie albo obok kary dyscyplinarnej. Art. 30. 1. Organ orzekający wymierza karę dyscyplinarną według swego uznania, w granicach przewidzianych ustawą, uwzględniając stopień winy, stopień społecznej szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do żołnierza. 2. Wymierzając karę dyscyplinarną, organ orzekający uwzględnia w szczególności sposób popełnienia przewinienia dyscyplinarnego przez żołnierza, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na żołnierzu obowiązków oraz właściwości i warunki osobiste żołnierza, rodzaj i rozmiar następstw przewinienia dyscyplinarnego, przebieg służby żołnierza przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i zachowanie się żołnierza po popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego. 3. Organ orzekający uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, wyłącznie w stosunku do żołnierza, którego one dotyczą. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do orzekania o środku dyscyplinarnym. Art. 31. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko jedną karę dyscyplinarną. 2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną karę dyscyplinarną odpowiednio surowszą. 3. Niezależnie od liczby przewinień dyscyplinarnych można zastosować jeden lub więcej środków dyscyplinarnych. Art. 32. 1. Jeżeli okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości i wystarczające jest zwrócenie żołnierzowi uwagi lub przeprowadzenie z nim rozmowy ostrzegawczej, można nie wszczynać postępowania dyscyplinarnego. 2. Jeżeli wystarczające jest zwrócenie uwagi lub przeprowadzenie rozmowy ostrzegawczej albo zastosowanie środków dyscyplinarnych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 lub 2, można odstąpić od wymierzenia kary dyscyplinarnej. Art. 33. Organ orzekający może warunkowo odstąpić od wymierzenia kary dyscyplinarnej, jeżeli stopień winy lub stopień społecznej szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste żołnierza oraz dotychczasowy przebieg jego służby wojskowej uzasadniają przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od wymierzenia kary dyscyplinarnej będzie on przestrzegał dyscypliny wojskowej. Art. 34. Organ orzekający może warunkowo zawiesić wykonanie wymierzonej kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3-6, jeżeli zachodzą warunki, o których mowa w art. 33, a stosunek żołnierza do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego świadczy o osiągnięciu celów kary dyscyplinarnej. Art. 35. Warunkowe odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej lub warunkowe zawieszenie wykonania kary dyscyplinarnej następuje na okres próby, który wynosi od miesiąca do trzech i biegnie od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne. Art. 36. Jeżeli żołnierz w okresie próby uchyla się od spełnienia obowiązku wynikającego z zastosowanego środka dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 lub 2, albo popełnia przewinienie dyscyplinarne, organ orzekający może: 1) gdy warunkowo odstąpił od wymierzenia kary dyscyplinarnej - wymierzyć karę dyscyplinarną, 2) gdy warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej kary dyscyplinarnej - zarządzić jej wykonanie. Art. 37. 1. Nie można ukarać dyscyplinarnie po upływie sześciu miesięcy od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. 2. Termin określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli przełożony dyscyplinarny wszczął postępowanie dyscyplinarne na jeden z wniosków, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 2-4. 3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, nie można ukarać dyscyplinarnie po upływie jednego roku od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. 4. Nie można ukarać dyscyplinarnie żołnierza po zwolnieniu go ze służby wojskowej. 5. Orzeczenie wydane w postępowaniu dyscyplinarnym pociąga za sobą tylko skutki przewidziane ustawą. Rozdział 2 Zatrzymanie i zawieszenie w czynnościach służbowych Art. 38. 1. Przełożony dyscyplinarny może podjąć decyzję o zatrzymaniu żołnierza, który rażąco narusza dyscyplinę wojskową, jeżeli zachodzi obawa jego ucieczki, zatarcia śladów czynu lub nie można ustalić jego tożsamości albo gdy zatrzymanie jest niezbędne do niezwłocznego przywrócenia porządku wojskowego. 2. Żołnierza zatrzymanego na podstawie ust. 1 osadza się w izbie zatrzymań. 3. Zatrzymanego zwalnia się niezwłocznie, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, nie później jednak niż z upływem czterdziestu ośmiu godzin od chwili zatrzymania. 4. Uprawnienie do zatrzymania, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również Żandarmerii Wojskowej i innym wojskowym organom porządkowym, a także innym organom określonym w odrębnych przepisach. 5. Żołnierzowi zatrzymanemu na podstawie ust. 1 przysługują uprawnienia przewidziane dla zatrzymanego w Kodeksie postępowania karnego, a na organie dokonującym zatrzymania ciążą obowiązki wynikające z tego Kodeksu. 6. Ponowne zatrzymanie żołnierza na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne. 7. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zatrzymania żołnierza oraz sposób postępowania z zatrzymanym, a także zasady tworzenia izb zatrzymań i warunki, jakim powinny odpowiadać ich pomieszczenia. Art. 39. 1. Przełożony dyscyplinarny może podjąć decyzję o zawieszeniu w czynnościach służbowych żołnierza, który rażąco narusza dyscyplinę wojskową, a charakter przewinienia dyscyplinarnego lub okoliczności jego popełnienia wskazują na potrzebę niezwłocznego odsunięcia żołnierza od wykonywania czynności na zajmowanym stanowisku służbowym. 2. Żołnierz zawieszony w czynnościach służbowych wykonuje zadania określone przez przełożonego dyscyplinarnego. 3. Zawieszenie w czynnościach służbowych uchyla się niezwłocznie, gdy ustaną przyczyny je uzasadniające, nie później jednak niż z upływem jednego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Minister Obrony Narodowej w szczególnie uzasadnionych wypadkach może podjąć decyzję o przedłużeniu okresu zawieszenia w czynnościach służbowych do trzech miesięcy. 5. Przed upływem terminów, o których mowa w ust. 3 i 4, zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w sprawie o przewinienie dyscyplinarne, które było przyczyną zawieszenia. 6. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach dotyczących zawieszania żołnierzy w czynnościach służbowych. Art. 40. Decyzje, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 4 oraz art. 39 ust. 1 i 4, doręcza się niezwłocznie żołnierzowi na piśmie wraz z uzasadnieniem oraz poucza się go o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania. Art. 41. 1. Od decyzji o zatrzymaniu oraz o zawieszeniu w czynnościach służbowych i przedłużeniu zawieszenia w czynnościach służbowych żołnierzowi przysługuje odwołanie. 2. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji, o których mowa w art. 38. ust. 1 i 4 oraz art. 39 ust. 1 i 4. Art. 42. 1. Odwołanie od decyzji, o której mowa w art. 38 ust. 1 i 4, rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. 2. Odwołanie od decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 1, rozpoznaje wyższy przełożony dyscyplinarny, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Odwołanie od decyzji Ministra Obrony Narodowej w sprawie zawieszenia w czynnościach służbowych oraz przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. 4. Organ odwoławczy rozpoznaje odwołanie niezwłocznie. Art. 43. 1. W sprawach, o których mowa w art. 42 ust. 1, bez względu na stopień wojskowy żołnierza, orzeka wojskowy sąd garnizonowy obejmujący swoją właściwością miejsce zatrzymania żołnierza. 2. W sprawach, o których mowa w art. 42 ust. 3, bez względu na stopień wojskowy żołnierza, orzeka wojskowy sąd garnizonowy obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę w chwili wydania decyzji przez Ministra Obrony Narodowej. Art. 44. W wypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności decyzji, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 4 lub art. 39 ust. 1 i 4, organ rozpoznający odwołanie uchyla ją oraz zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony wobec organu, który podjął tę decyzję. Art. 45. W sprawach odwołania od decyzji, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 4 oraz art. 39 ust. 1 i 4, stosuje się odpowiednio art. 56 oraz art. 78-86. Rozdział 3 Zasady ogólne postępowania dyscyplinarnego Art. 46. 1. Postępowanie dyscyplinarne obejmuje postępowanie wyjaśniające oraz postępowanie przed organem orzekającym w pierwszej instancji i przed organem odwoławczym. 2. Postępowanie dyscyplinarne jest niejawne, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. Art. 47. 1. Postępowanie wyjaśniające prowadzi rzecznik dyscyplinarny. 2. Rzecznika dyscyplinarnego wyznacza, na okres dwóch lat, spośród żołnierzy zawodowych, przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy jednostki wojskowej. 3. Przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, może wyznaczyć żołnierza zawodowego, za jego pisemną zgodą, na rzecznika dyscyplinarnego tylko na kolejne dwa lata. 4. Przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, odwołuje rzecznika dyscyplinarnego wskutek: 1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, 2) prawomocnego ukarania karą dyscyplinarną inną niż kara usunięcia z zawodowej służby wojskowej, 3) upływu terminu i niewyrażenia zgody przez żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 2 i 3, 4) przeniesienia go do innej jednostki wojskowej. Art. 48. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, uprawnienia przełożonych dyscyplinarnych do wyznaczania rzeczników dyscyplinarnych oraz wymagania jakie powinien spełniać rzecznik dyscyplinarny. Art. 49. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny podlega wyłączeniu z urzędu, jeżeli: 1) jest małżonkiem żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym albo pozostaje we wspólnym z nim pożyciu, 2) jest małżonkiem pokrzywdzonego albo pozostaje we wspólnym z nim pożyciu, 3) jest krewnym lub powinowatym w linii prostej żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym lub pokrzywdzonego, 4) był świadkiem czynu, którego dotyczy postępowanie dyscyplinarne. 2. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny podlega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. 3. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 2, następuje na żądanie przełożonego dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego albo na wniosek żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony. 4. O wyłączeniu przełożonego dyscyplinarnego rozstrzyga organ odwoławczy. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się w wypadku podejmowania decyzji, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 4 oraz art. 39 ust. 1 i 4. Art. 50. 1. W razie wyłączenia, na podstawie przepisów art. 49 ust. 1 i 2, przełożonego dyscyplinarnego, postępowanie dyscyplinarne wszczyna, a wszczęte przejmuje, wyższy przełożony dyscyplinarny, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W razie wyłączenia, na podstawie przepisów art. 49 ust. 1 i 2, Ministra Obrony Narodowej, postępowanie dyscyplinarne wszczyna, a wszczęte przejmuje, sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 3. W razie wyłączenia, na podstawie przepisów art. 49 ust. 1 i 2, rzecznika dyscyplinarnego, postępowanie wyjaśniające prowadzi, a prowadzone przejmuje, inny rzecznik dyscyplinarny. Art. 51. 1. W razie wyłączenia, na podstawie przepisów art. 49 ust. 1 i 2, Ministra Obrony Narodowej i sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, postępowanie dyscyplinarne wszczyna, a wszczęte przejmuje, prokurator wojskowy. 2. Prokurator wojskowy, który wszczął lub przejął postępowanie dyscyplinarne na podstawie przepisu ust. 1, może przedstawić wojskowemu sądowi garnizonowemu wniosek o ukaranie albo wydanie orzeczenia, o którym mowa w art. 74 pkt 1 lub 2. 3. Wojskowy sąd garnizonowy rozpoznając wniosek prokuratora wojskowego, o którym mowa w ust. 2, może wydać orzeczenie, o którym mowa w art. 74 pkt 1 lub 2, albo ukarać, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, właściwy jest prokurator wojskowej prokuratury garnizonowej obejmującej swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę w chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Art. 52. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny jest obowiązany badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym. 2. Żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym orzeczeniem organu orzekającego. 3. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym. Art. 53. 1. Żołnierzowi objętemu postępowaniem dyscyplinarnym przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć. 2. W ramach prawa do obrony żołnierz objęty postępowaniem dyscyplinarnym lub jego obrońca może w szczególności składać wyjaśnienia i wnioski o przeprowadzenie dowodów, zapoznawać się z zebranymi materiałami sprawy, a także - w wypadkach przewidzianych ustawą - wnosić odwołania. 3. Obrońcą może być żołnierz, który jest przełożonym rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego. 4. W postępowaniu w sprawach o przewinienia dyscyplinarne przed sądem wojskowym obrońcą może być żołnierz, o którym mowa w ust. 3, lub adwokat. Art. 54. 1. Przełożony dyscyplinarny wszczyna postępowanie dyscyplinarne, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że żołnierz popełnił przewinienie dyscyplinarne, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 1. 2. Przełożony dyscyplinarny wszczyna postępowanie dyscyplinarne również: 1) na polecenie przełożonego, 2) na wniosek organu kontroli, 3) na wniosek wojskowego organu porządkowego, 4) na wniosek sądu, prokuratora lub innego uprawnionego organu. 3. Przełożony dyscyplinarny może wszcząć postępowanie dyscyplinarne także: 1) na wniosek podwładnego, 2) na wniosek pokrzywdzonego. Art. 55. 1. Minister Obrony Narodowej może wszcząć postępowanie dyscyplinarne w stosunku do każdego żołnierza. 2. Postępowanie dyscyplinarne może wszcząć w stosunku do żołnierza wyznaczonego na stanowisko służbowe nie wyższe niż: 1) dowódcy brygady (pułku) - dowódca rodzaju sił zbrojnych (okręgu wojskowego), 2) dowódcy batalionu - dowódca dywizji, 3) dowódcy kompanii - dowódca brygady (pułku), 4) dowódcy plutonu - dowódca batalionu, 5) dowódcy drużyny - dowódca kompanii. 3. Postępowanie dyscyplinarne w stosunku do szeregowego może wszcząć dowódca plutonu, który jest oficerem, o ile postępowanie wyjaśniające - w tym postępowaniu dyscyplinarnym - można ograniczyć do wyjaśnień żołnierza albo można go nie przeprowadzać. 4. Postępowanie dyscyplinarne w stosunku do żołnierza wyznaczonego na stanowisko służbowe dowódcy dywizji i wyższe wszczyna Minister Obrony Narodowej. 5. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przez Ministra Obrony Narodowej, właściwy przełożony dyscyplinarny nie wszczyna postępowania, a wszczęte postępowanie umarza. 6. Sekretarz stanu i podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej mogą wszcząć postępowanie dyscyplinarne w stosunku do podporządkowanych im żołnierzy, z wyjątkiem żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe równorzędne dowódcy dywizji i wyższe. 7. Szef Sztabu Generalnego może wszcząć postępowanie dyscyplinarne w stosunku do żołnierzy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem żołnierzy wyznaczonych na stanowisko służbowe równorzędne dowódcy dywizji i wyższe. 8. Postępowanie dyscyplinarne, w związku z czynem określonym w art. 18 ust. 1, wszczyna dowódca jednostki wojskowej. 9. O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zawiadamia żołnierza, który jest nim objęty, oraz zainteresowane organy lub osoby, o których mowa w art. 54 ust. 2 i 3. 10. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska służbowe równorzędne lub wyższe od stanowisk zajmowanych przez żołnierzy, o których mowa w ust. 2, 4 i 7. Art. 56. 1. W kwestiach nie uregulowanych w ustawie w postępowaniu w sprawach o przewinienia dyscyplinarne stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) orzeczeniu sądu wojskowego - należy przez to rozumieć postanowienie, 2) odwołaniu do sądu wojskowego - należy przez to rozumieć zażalenie. Art. 57. Przełożony dyscyplinarny orzeka podczas raportu dyscyplinarnego. Art. 58. 1. W sprawach o przewinienia dyscyplinarne orzeka wojskowy sąd garnizonowy obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełnił służbę w chwili złożenia wniosku o jego ukaranie lub w chwili złożenia odwołania, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. W wypadku określonym w ust. 1 wojskowy sąd garnizonowy orzeka jednoosobowo na posiedzeniu, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 59. 1. Przełożony dyscyplinarny, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach dyscyplinarnych, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5, może wymierzyć w pierwszej instancji tylko dowódca jednostki wojskowej. 3. Karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 10, może wymierzyć w pierwszej instancji tylko dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni nadterminową zasadniczą służbę wojskową, lub przełożony dyscyplinarny, który ma prawo zwalniania ze służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego albo z zawodowej służby wojskowej. 4. Karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 6, może orzec w pierwszej instancji tylko wojskowy sąd garnizonowy, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej. 5. Jeżeli sąd wojskowy, stwierdzając winę, nie znajduje podstaw do wymierzenia kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 6, może orzec inną karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1-5, lub odstąpić albo warunkowo odstąpić od wymierzenia kary dyscyplinarnej. Art. 60. Oprócz dokumentów wymaganych innymi przepisami ustawy z przebiegu czynności podejmowanych w postępowaniu dyscyplinarnym sporządza się protokół lub notatkę służbową. Art. 61. 1. Spisania protokołu wymaga: 1) przesłuchanie obwinionego, świadka oraz biegłego, 2) zapoznanie obwinionego z całością materiałów sprawy, 3) przebieg raportu dyscyplinarnego. 2. Notatkę służbową sporządza się w związku z przejęciem ustnego zawiadomienia o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego oraz w każdym innym wypadku, jeżeli rzecznik dyscyplinarny lub przełożony dyscyplinarny uzna to za konieczne. 3. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, polecenie rzecznikowi dyscyplinarnemu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz wyznaczenie terminu i miejsca raportu dyscyplinarnego stwierdza się w rozkazie dziennym lub innym rozkazie. Art. 62. Protokół powinien zawierać: 1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących, 2) opis przebiegu czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników. Art. 63. 1. Protokół spisuje przeprowadzający czynności lub żołnierz wyznaczony przez przełożonego dyscyplinarnego, a podpisują go uczestnicy czynności. 2. Notatkę służbową sporządza i podpisuje osoba przeprowadzająca czynność. Art. 64. Protokoły i notatki przechowuje przełożony dyscyplinarny. Rozdział 4 Postępowanie wyjaśniające Art. 65. Rzecznik dyscyplinarny prowadzi postępowanie wyjaśniające w stosunku do: 1) żołnierzy zasadniczej służby wojskowej, absolwentów szkół wyższych odbywających przeszkolenie wojskowe i żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia wojskowe oraz żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, a także kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz podoficerów zawodowych i chorążych zawodowych - chorąży zawodowy lub oficer zawodowy, 2) oficerów młodszych - żołnierz zawodowy w stopniu wojskowym oficera młodszego lub oficera starszego, 3) oficerów starszych - oficer starszy, 4) generałów (admirałów) - generał (admirał). Art. 66. Rzecznik dyscyplinarny przeprowadza postępowanie wyjaśniające na polecenie lub na wniosek przełożonego dyscyplinarnego, który wszczyna postępowanie dyscyplinarne. Art. 67. Postępowanie wyjaśniające można ograniczyć do wyjaśnień żołnierza, jeżeli okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego oraz wina żołnierza nie budzą wątpliwości. Art. 68. 1. Postępowanie wyjaśniające nie może trwać dłużej niż czternaście dni. 2. W szczególnie uzasadnionym wypadku termin, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony przez przełożonego dyscyplinarnego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, do dwudziestu jeden dni. Art. 69. 1. Rzecznik dyscyplinarny po zakończeniu postępowania wyjaśniającego przedstawia przełożonemu dyscyplinarnemu, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, sprawozdanie oraz wniosek. 2. Sprawozdanie powinno zawierać: 1) imię i nazwisko obwinionego, 2) dane dotyczące przebiegu służby obwinionego oraz jego wyróżnień i kar dyscyplinarnych, 3) określenie przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, 4) wskazanie dowodów popełnienia przewinienia. 3. We wniosku zamieszcza się propozycję orzeczenia wraz z uzasadnieniem. 4. Przełożony dyscyplinarny może zwrócić rzecznikowi dyscyplinarnemu sprawozdanie i wniosek celem ich uzupełnienia lub przeprowadzenia dodatkowych czynności w postępowaniu wyjaśniającym. Art. 70. Postępowania wyjaśniającego można nie przeprowadzać, jeżeli postępowanie dyscyplinarne wszczęto na jeden z wniosków, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 2-4. Rozdział 5 Postępowanie przed organem orzekającym w pierwszej instancji Art. 71. Organ orzekający umożliwia obwinionemu oraz jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, zapoznanie się z całością materiałów sprawy. Art. 72. 1. Przełożony dyscyplinarny wyznacza czas i miejsce raportu dyscyplinarnego. 2. Przełożony dyscyplinarny w czasie raportu dyscyplinarnego: 1) wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego lub odczytuje wniosek, o którym mowa w art. 54 ust. 2 pkt 2-4, w obecności obwinionego i jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, 2) wysłuchuje obwinionego i jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony i wniósł o takie wysłuchanie, 3) rozpatruje sprawę i wydaje orzeczenie. 3. W wypadku gdy przełożony dyscyplinarny nie jest uprawniony do wymierzenia danej kary dyscyplinarnej, przedstawia właściwemu przełożonemu dyscyplinarnemu wniosek o wymierzenie tej kary dyscyplinarnej albo wojskowemu sądowi garnizonowemu wniosek o wymierzenie kary aresztu izolacyjnego albo składa do prokuratora wojskowego zawiadomienie o przestępstwie lub wykroczeniu bądź może złożyć wniosek o ściganie karne. Art. 73. W wypadku przewidzianym w art. 18 ust. 1 pkt 3 ustalenia co do faktów oraz ocena prawna czynu zawarta w orzeczeniu sądu wojskowego są wiążące dla przełożonego dyscyplinarnego. Art. 74. Orzeczenie organu orzekającego może stanowić o: 1) uniewinnieniu, 2) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego, 3) odstąpieniu od wymierzenia kary dyscyplinarnej, 4) warunkowym odstąpieniu od wymierzenia kary dyscyplinarnej, 5) wymierzeniu kary dyscyplinarnej. Art. 75. 1. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem sporządza się na piśmie. 2. Obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu doręcza się odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem oraz poucza się ich o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania. Rozdział 6 Postępowanie odwoławcze Art. 76. 1. Od orzeczenia organu orzekającego w pierwszej instancji obwinionemu lub jego obrońcy przysługuje odwołanie. 2. Od orzeczenia przełożonego dyscyplinarnego wydanego w pierwszej instancji rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje odwołanie na korzyść i na niekorzyść obwinionego. 3. Od orzeczenia wojskowego sądu garnizonowego, o którym mowa w art. 59 ust. 4 lub 5, oprócz osób wymienionych w ust. 1, dowódcy jednostki wojskowej przysługuje odwołanie na korzyść i niekorzyść obwinionego. 4. Od orzeczenia, o którym mowa w art. 36, przysługuje odwołanie na zasadach określonych w ust. 1-3, które stosuje się odpowiednio. Art. 77. 1. Odwołanie od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przez przełożonego dyscyplinarnego rozpoznaje wyższy przełożony dyscyplinarny, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Odwołanie od orzeczenia dotyczącego kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 8, rozpoznaje przełożony dyscyplinarny, który ma prawo wyznaczania na to stanowisko. 3. Odwołanie od orzeczenia dotyczącego kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 10, bez względu na stopień wojskowy obwinionego, od orzeczenia wydanego przez Ministra Obrony Narodowej w sprawach dyscyplinarnych rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. 4. Odwołanie od orzeczenia wydanego przez sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, który wszczął lub przejął postępowanie dyscyplinarne na podstawie przepisu art. 50 ust. 2, rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. 5. Odwołania od orzeczeń wojskowego sądu garnizonowego, o których mowa w art. 51 ust. 3 oraz art. 59 ust. 4 i 5, rozpoznaje wojskowy sąd okręgowy. Art. 78. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje odwołania jednoosobowo. Art. 79. Obwiniony lub jego obrońca mogą zaskarżyć samo uzasadnienie orzeczenia. Art. 80. 1. Odwołanie wnosi na piśmie, za pośrednictwem organu, który orzekał w sprawie. 2. Wnoszący odwołanie powinien podać, czego się domaga. Art. 81. Termin do wniesienia odwołania wynosi siedem dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Termin ten jest nieprzekraczalny i nie podlega przywróceniu. Art. 82. 1. Przy rozpoznawaniu odwołania przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego art. 72 stosuje się odpowiednio. 2. Obwiniony jest obowiązany stawić się przed wyższym przełożonym dyscyplinarnym na jego wezwanie. Art. 83. 1. Po rozpatrzeniu odwołania wyższy przełożony dyscyplinarny orzeka o utrzymaniu w mocy lub zmianie orzeczenia albo o uchyleniu orzeczenia i umorzeniu postępowania dyscyplinarnego. 2. Po uzupełnieniu materiału dowodowego wyższy przełożony dyscyplinarny może także zmienić zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty lub uchylić je i umorzyć postępowanie dyscyplinarne. Art. 84. Wyższy przełożony dyscyplinarny może rozstrzygnąć na niekorzyść obwinionego tylko wtedy, gdy odwołanie wniesiono na niekorzyść obwinionego. Art. 85. 1. Orzeczenie wyższego przełożonego dyscyplinarnego wraz z uzasadnieniem doręcza się obwinionemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu i przełożonemu dyscyplinarnemu, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w postępowaniu odwoławczym przed sądem wojskowym. Art. 86. Od orzeczeń organu odwoławczego odwołanie nie przysługuje. Art. 87. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania dyscyplinarnego. DZIAŁ IV Wykonywanie kar dyscyplinarnych Art. 88. 1. Orzeczenie staje się prawomocne: 1) z upływem terminu wniesienia odwołania, jeżeli go nie wniesiono, 2) z chwilą wydania orzeczenia przez organ odwoławczy. 2. Do wykonania kary dyscyplinarnej należy przystąpić: 1) w wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 - nie wcześniej niż po upływie pięciu dni od dnia, w którym upłynął termin wniesienia odwołania, 2) w wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 - niezwłocznie po doręczeniu orzeczenia organu odwoławczego. Art. 89. 1. Wykonanie kary dyscyplinarnej zarządza i nadzoruje organ, który wydał orzeczenie o ukaraniu w pierwszej instancji. 2. Uprawnienie do nadzoru nad wykonaniem kary dyscyplinarnej przysługuje również wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu oraz prokuratorowi wojskowemu. 3. Karę dyscyplinarną wykonuje dowódca jednostki wojskowej, przełożony dyscyplinarny, który wymierzył karę w pierwszej instancji, lub inny organ uprawniony na podstawie odrębnych przepisów. 4. Prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary pieniężnej stanowi podstawę do jej potrącenia z uposażenia żołnierza w trybie określonym w przepisach o uposażeniu żołnierzy. Art. 90. 1. Wykonanie kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4-6, można odroczyć albo przerwać. 2. Wykonanie kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3, można odroczyć w całości albo w części lub rozłożyć na raty. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się tylko w razie zaistnienia ważnych powodów i tylko na czas niezbędny. 4. W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka organ, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji. Art. 91. 1. Nie wykonuje się kary dyscyplinarnej po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne. 2. Z dniem zwolnienia z czynnej służby wojskowej nie podlegają wykonaniu kary dyscyplinarne nie wykonane w całości lub w części przed tym dniem, z wyłączeniem kary, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 10. Art. 92. Przepisy tego rozdziału stosuje się odpowiednio do wykonywania środków dyscyplinarnych. Art. 93. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia: 1) organy uprawnione do wykonywania kar i środków dyscyplinarnych, 2) regulamin wykonywania i odbywania kar i środków dyscyplinarnych, 3) warunki tworzenia aresztów oraz warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których żołnierze odbywają karę. DZIAŁ V Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia Rozdział 1 Wzruszanie orzeczeń prawomocnych w trybie nadzoru Art. 94. 1. Prawomocne orzeczenie organu orzekającego uchyla się lub zmienia, jeżeli: 1) ujawniono nowe okoliczności, które wskazują, że brak było faktycznych podstaw do ukarania albo umorzenia postępowania dyscyplinarnego, 2) orzeczenie wydano z naruszeniem przepisów prawa, które mogło mieć wpływ na jego treść. 2. Uchylenie lub zmiana orzeczenia z powodu określonego w ust. 1 pkt 1 może nastąpić tylko na korzyść obwinionego, a z powodu określonego w ust. 1 pkt 2, nie później niż po upływie trzydziestu dni od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne - także na niekorzyść. 3. W razie uchylenia orzeczenia postępowanie dyscyplinarne umarza się albo przekazuje się sprawę do ponownego rozpatrzenia. Art. 95. 1. Do uchylenia lub zmiany prawomocnego orzeczenia na podstawie art. 94 ust. 1 uprawniony jest wyższy przełożony dyscyplinarny, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do uchylenia lub zmiany prawomocnego orzeczenia wydanego przez Ministra Obrony Narodowej, orzeczenia sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej wydanego w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 50 ust. 2 oraz orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 10, uprawniony jest wojskowy sąd garnizonowy; jeżeli jednak orzeczenie uprawomocniło się w wyniku rozpoznania odwołania przez wojskowy sąd garnizonowy - uprawnienie przysługuje wojskowemu sądowi okręgowemu orzekającemu jednoosobowo. 3. Do uchylenia lub zmiany prawomocnego orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przez wojskowy sąd garnizonowy uprawniony jest wojskowy sąd okręgowy orzekający jednoosobowo; jeżeli jednak orzeczenie uprawomocniło się w wyniku rozpoznania odwołania przez wojskowy sąd okręgowy - sąd ten orzeka w składzie trzech sędziów. 4. Uchylenie lub zmiana prawomocnego orzeczenia w trybie nadzoru następuje z urzędu. Art. 96. 1. W sprawach nie regulowanych w tym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania odwoławczego. 2. Właściwość sądu wojskowego ustala się według zasady określonej w art. 58 ust. 1; jeżeli w postępowaniu odwoławczym orzekał wojskowy sąd garnizonowy, właściwość wojskowego sąd okręgowego ustala się na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego. Art. 97. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wzruszania w drodze nadzoru prawomocnych orzeczeń przełożonych dyscyplinarnych przez wyższych przełożonych dyscyplinarnych. Rozdział 2 Likwidacja skutków uchylonych lub zmienionych orzeczeń prawomocnych Art. 98. Jeżeli orzeczenie, o którym mowa w art. 74 pkt 5, zostało: 1) uchylone - skutki, jakie to orzeczenie wywołało, ulegają uchyleniu w całości, 2) zmienione - skutki, jakie to orzeczenie wywołało, ulegają uchyleniu w części niezgodnej z dokonaną zmianą. Art. 99. 1. W razie uchylenia orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, o której mowa: 1) w art. 22 ust. 1 pkt 10 - ukaranemu przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie w wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, według stawek obowiązujących na stanowisku służbowym zajmowanym w dniu uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi; przywrócenie do czynnej służby wojskowej następuje na wniosek ukaranego, jeżeli spełnia on wymagania w zakresie wieku oraz zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby, 2) w art. 22 ust. 1 pkt 8 - ukaranego przywraca się na dotychczas zajmowane stanowisko służbowe, a w razie braku takiej możliwości - na równorzędne stanowisko służbowe, oraz wypłaca się utraconą w skutek kary dyscyplinarnej część uposażenia należnego na tym stanowisku, według stawek obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi, 3) w art. 22 ust. 1 pkt 3 - ukaranemu wypłaca się kwotę odpowiadającą kwocie kary pieniężnej wraz z odsetkami ustawowymi. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio w razie złagodzenia kary pieniężnej lub zastąpienia jej inną, łagodniejszego rodzaju - w części, w której obwiniony nie powinien był jej ponieść. 3. W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 417-419 Kodeksu cywilnego nie mają zastosowania. Art. 100. 1. W sprawach, o których mowa w art. 99 ust. 1 i 2, orzeka organ, który uchylił lub zmienił prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej. 2. Od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, ukaranemu przysługuje odwołanie na zasadach i w trybie określonych w art. 76-86, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Odwołanie od orzeczenia wojskowego sądu okręgowego rozpoznaje Izba Wojskowa Sądu Najwyższego, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 101. 1. W razie uchylenia orzeczenia o wymierzeniu kary aresztu izolacyjnego lub złagodzenia tej kary oraz uchylenia decyzji o zatrzymaniu, żołnierzowi przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych przepisami Kodeksu postępowania karnego, które stosuje się odpowiednio. 2. W sprawie o odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, orzeka na posiedzeniu wojskowy sąd okręgowy w składzie trzech sędziów, a odwołanie rozpoznaje Izba Wojskowa Sądu Najwyższego stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 102. Orzeczenie w sprawach, o których mowa w art. 99 ust. 1 i 2, podlega wzruszeniu na zasadach i w trybie określonych w art. 94-96. Rozdział 3 Ewidencjonowanie orzeczeń dyscyplinarnych i zatarcie ukarania Art. 103. 1. Ewidencję kar i środków dyscyplinarnych żołnierza prowadzi jego przełożony dyscyplinarny. 2. W ewidencji umieszcza się dane o: 1) organie orzekającym i dacie wydania orzeczenia, 2) rodzaju przewinienia dyscyplinarnego, 3) wymierzonej karze dyscyplinarnej lub zastosowanym środku dyscyplinarnym, 4) terminie wykonania kary dyscyplinarnej lub środka dyscyplinarnego. Art. 104. 1. Zatarcie ukarania, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następuje z mocy prawa w wypadku: 1) upływu sześciu miesięcy od dnia wykonania kary, 2) mianowania żołnierza na kolejny stopień wojskowy, 3) wyznaczenia żołnierza na wyższe stanowisko służbowe, 4) zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej. 2. Zatarcie ukarania z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, dotyczy wszystkich kar. 3. Organ, który orzekł o wymierzeniu kary dyscyplinarnej w pierwszej instancji, może zarządzić zatarcie ukarania przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli żołnierz był ukarany dyscyplinarnie tylko raz, a udzielono mu wyróżnienia na podstawie niniejszej ustawy. 4. Jeżeli w okresie sześciu miesięcy od dnia wykonania ostatniej kary dyscyplinarnej nastąpiło skazanie przez sąd wojskowy, wydanie postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego lub ukaranie w postępowaniu dyscyplinarnym, to zatarcie ukarania nie może nastąpić przed upływem roku od dnia uprawomocnienia się odpowiedniego orzeczenia. Art. 105. Przepisów art. 104 nie stosuje się w razie wymierzenia żołnierzowi kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 10. Art. 106. 1. Z chwilą zatarcia ukarania karę dyscyplinarną uważa się za niebyłą. Wszelkie wpisy o ukaraniu ulegają usunięciu z ewidencji. 2. Zatarcie ukarania nie likwiduje skutków wykonania kary dyscyplinarnej. Art. 107. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób dokumentowania postępowania dyscyplinarnego oraz sposób i czas przechowywania dokumentacji tego postępowania, 2) sposób i szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji kar i środków dyscyplinarnych. DZIAŁ VI Koszty postępowania dyscyplinarnego Art. 108. 1. Kosztami postępowania dyscyplinarnego są uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia tego postępowania. 2. Wydatkami Skarbu Państwa związanymi z prowadzonym postępowaniem dyscyplinarnym są w szczególności wydatki z tytułu: 1) doręczenia wezwań i innych pism, 2) sprowadzenia obwinionego, 3) przejazdów osób, 4) oględzin, opinii i tłumaczeń. Art. 109. Kosztami związanymi z postępowaniem dyscyplinarnym, ponoszonymi przez obwinionego, są jego wydatki na ustanowienie obrońcy i udział jego oraz obrońcy w tym postępowaniu oraz koszty pism i przejazdów własnych oraz obrońcy. Art. 110. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania przez przełożonych dyscyplinarnych wysokości kosztów postępowania dyscyplinarnego. Art. 111. 1. Koszty, o których mowa w art. 108, ponosi obwiniony, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Jeżeli obwinionego uniewinniono albo postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone, koszty tego postępowania ponosi Skarb Państwa. W takim wypadku zwraca się obwinionemu koszty, o których mowa w art. 109. 3. W razie uniewinnienia obwinionego od niektórych zarzucanych mu przewinień dyscyplinarnych albo umorzenia postępowania dyscyplinarnego co do niektórych przewinień dyscyplinarnych przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w części uniewinniającej lub umarzającej. 4. Jeżeli odwołanie wniesione na niekorzyść obwinionego nie zostało uwzględnione nawet w części, koszty postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa. Art. 112. 1. W orzeczeniu kończącym postępowanie dyscyplinarne w danej instancji określa się, kto i w jakiej wysokości ponosi koszty, o których mowa w art. 108 i 109. 2. Jeżeli poniesienie kosztów, o których mowa w art. 108, byłoby dla obwinionego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację rodzinną lub majątkową, organ orzekający może zwolnić obwinionego w całości lub w części od zapłaty tych kosztów. Art. 113. 1. Za ukaranego odbywającego zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe, a także za ukaranego pełniącego czynną służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, koszty, o których mowa w art. 108, ponosi Skarb Państwa. 2. Do wykonywania orzeczeń, o których mowa w art. 112 ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 89 ust. 4. Art. 114. Roszczenie z tytułu kosztów, o których mowa w art. 108 i 109, ulega przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w art. 112 ust. 1. DZIAŁ VII Przepisy szczególne Art. 115. Sędziowie i asesorzy sądów wojskowych ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne ma zasadach określonych w ustawie o ustroju sądów wojskowych, a sędziowie Sądu Najwyższego będący żołnierzami w czynnej służbie wojskowej - na zasadach określonych w ustawie o Sądzie Najwyższym. Art. 116. Prokuratorzy wojskowi oraz asesorzy wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne popełnione podczas lub w związku z wykonywaniem czynności prokuratora albo asesora, na zasadach określonych w ustawie o prokuraturze. Art. 117. Żołnierze pełniący służbę zawodową lub okresową, których - na podstawie odrębnych przepisów - przynależności do samorządów zawodowych jest obowiązkowa, ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne polegające na naruszeniu przepisów o wykonywaniu ich specjalności zawodowej na zasadach określonych w ustawach dotyczących odpowiednich zawodów i ich samorządów zawodowych. DZIAŁ VIII Zmiany w przepisach obowiązujących. Przepisy przejściowe i końcowe Art. 118. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643 i Nr 137, poz. 926) po art. 88 dodaje się art. 88a w brzmieniu: "Art. 88a. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej obowiązkom, o których mowa w art. 88 § 1, organ przeprowadzający dowód, zamiast wymierzyć żołnierzowi karę grzywny, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej." Art. 119. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 113, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934 i Nr 140, poz. 940) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 276 dodaje się art. 2761 w brzmieniu: "Art. 2761. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej obowiązkom, o których mowa w art. 274 i 276, sąd, zamiast skazać żołnierza na grzywnę, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej."; 2) po art. 762 dodaje się art. 7621 w brzmieniu: "Art. 7621. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej obowiązkom, o których mowa w art. 762 § 1 i § 2, komornik, zamiast ukarać żołnierza grzywną, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej." Art. 120. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. W razie uchybienia przez żołnierza obowiązkowi określonemu w art. 37 § 1 i § 2, organ egzekucyjny, zamiast ukarać żołnierza grzywną, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej." Art. 121. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 77; 2) w art. 78: a) w ust. 1 skreśla się pkt 3, b) w ust. 2 skreśla się pkt 2; 3) w art. 80 w ust. 1 skreśla się pkt 2 i 3. Art. 122. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) dotychczasową treść art. 31 oznacza się jako ust. 1 i skreśla się wyrazy ", w drodze wyróżnienia," oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów o dyscyplinie wojskowej dotyczących wcześniejszego mianowania na kolejny stopień wojskowy." Art. 123. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wydanego w postępowaniu dyscyplinarnym,"; 2) w art. 17 w ust. 5 oraz w art. 18 w ust. 2 po wyrazie "wskutek" dodaje się wyraz "prawomocnego"; 3) w art. 37: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub postępowaniem przed sądem honorowym", b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) postępowanie dyscyplinarne zostało zakończone, a żołnierzowi nie została wymierzona kara dyscyplinarna usunięcia z zawodowej służby wojskowej,"; 4) w art. 38 w ust. 2 po wyrazie "aresztu" dodaje się wyrazy "koszarowego lub izolacyjnego"; 5) w art. 40 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) prawomocnych orzeczeń o wymierzeniu kary pieniężnej oraz o ustaleniu kosztów postępowania, wydanych w postępowaniu dyscyplinarnym,"; 6) w art. 42: a) w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) na zapłatę kary pieniężnej wymierzonej w postępowaniu dyscyplinarnym - na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Z uposażenia żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową mogą być dokonywane również potrącenia na zaspokojenie roszczeń z tytułu kosztów postępowania dyscyplinarnego - na podstawie prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne.", c) w ust. 2 w zdaniu pierwszym skreśla się kropkę oraz dodaje się wyrazy "oraz kary pieniężnej wymierzonej w postępowaniu dyscyplinarnym.", d) w ust. 3 wyrazy "w ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 1, 1a i 2". Art. 124. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 752 i 753 i Nr 124, poz. 782) w art. 64 wyrazy "53-56" zastępuje się wyrazami "53, 56". Art. 125. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. 1 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 16 w ust. 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także okresy, w czasie których żołnierz nie pełnił służby wskutek wymierzonej mu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej - jeżeli następnie została ona uchylona." Art. 126. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) w art. 9 skreśla się ust. 1. Art. 127. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne zostało popełnione przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych ustawą, chyba że przepisy dotychczasowe są względniejsze, 2) postępowanie dyscyplinarne prowadzi się według przepisów ustawy również do uchylania prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych oraz orzeczeń sądów honorowych; jeżeli jednak zostało wydane orzeczenie w pierwszej instancji, postępowanie dyscyplinarne prowadzi się do jego zakończenia według przepisów dotychczasowych. Art. 128. 1. Kary dyscyplinarne nie wykonane przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają wykonaniu według przepisów ustawy. 2. Po wejściu w życie ustawy nie wykonuje się kar dyscyplinarnych nie przewidzianych w ustawie. 3. Kary dyscyplinarne, których wykonanie odroczono lub przerwano na podstawie dotychczasowych przepisów, podlegają wykonaniu według przepisów ustawy. 4. Przepis art. 125 ma zastosowanie do kar dyscyplinarnych prawomocnie wykonanych, a następnie uchylonych po dniu wejścia w życie ustawy. Art. 129. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17 i z 1997 r. Nr 117, poz. 753) pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie niniejszej ustawy, o ile nie są sprzeczne z jej przepisami, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące od dnia jej wejścia w życie. Art. 130. Tracą moc przepisy ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17 i z 1997 r. Nr 117, poz. 753), z wyjątkiem przepisów rozdziału 6 oraz art. 44, 45 i 47. Art. 131. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych. (Dz. U. Nr 141, poz. 945) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia, działania i prywatyzacji funduszy przemysłowych, zwanych dalej "funduszami", oraz zasady emisji świadectw udziałowych funduszy przemysłowych i ich wymiany na akcje funduszy. Art. 2. Fundusze tworzone są przez Skarb Państwa w celu: 1) restrukturyzacji przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem Skarbu Państwa w wybranych działach gospodarki narodowej, zwanych dalej "działami", oraz przyspieszenia prywatyzacji w tych działach, 2) wykorzystania części majątku Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych, 3) zapewnienia korzyści płynących z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa osobom, które nie nabyły akcji lub udziałów prywatyzowanych spółek na zasadach preferencyjnych albo nieodpłatnie. Art. 3. 1. Fundusze tworzone są w formie spółek akcyjnych. 2. Prawa i obowiązki Skarbu Państwa jako założyciela i akcjonariusza funduszy wykonuje Minister Skarbu Państwa. 3. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do funduszy stosuje się przepisy Kodeksu handlowego. Rozdział 2 Tworzenie funduszy i ich kapitał Art. 4. 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia: 1) działy objęte tworzeniem funduszy, 2) listę spółek z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, których akcje mają być wniesione do funduszy, 3) listę przedsiębiorstw państwowych podlegających komercjalizacji w celu wniesienia ich akcji do funduszy, 4) listę funduszy oraz przedsiębiorstwa i spółki z list, o których mowa w pkt 2 i 3, których akcje mają być wniesione do poszczególnych funduszy. 2. Rada Ministrów może, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wskazać działy, w których utworzone fundusze mogą wydawać Skarbowi Państwa akcje uprzywilejowane co do głosu, przy czym uprzywilejowanie to nie będzie przekraczało dwóch głosów na jedną akcję. Uprzywilejowanie to wygasa w razie zbycia akcji przez Skarb Państwa, a akcje podlegają zamianie na akcje na okaziciela. 3. Przed wydaniem rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, muszą być wykonane analizy ekonomiczne dotyczące celowości utworzenia poszczególnych funduszy. Art. 5. 1. Akcje spółek klasyfikowanych w jednym dziale muszą być wniesione co najmniej do dwóch funduszy. 2. Do jednego funduszu mogą być wniesione akcje z kilku działów. 3. Określenie terminów utworzenia poszczególnych funduszy oraz terminów wniesienia do nich akcji spółek określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, należy do Ministra Skarbu Państwa jako założyciela funduszy. Wniesienie powinno nastąpić równocześnie w nie mniej niż trzech funduszach, zwanych dalej łącznie "grupą funduszy". Art. 6. 1. Minister Skarbu Państwa tworzy fundusz aktem założycielskim, w którym określa statut funduszu i zobowiązuje się objąć akcje, wnosząc na ich pokrycie wkład pieniężny niezbędny do zarejestrowania funduszu, oraz powołuje radę nadzorczą funduszu. 2. Akcje funduszu są akcjami na okaziciela, z wyjątkiem akcji uprzywilejowanych, obejmowanych przez Skarb Państwa na podstawie ust. 1 i art. 8 w funduszach, o których mowa w art. 5 ust. 3. Art. 7. 1. Wniesienie przez Skarb Państwa akcji spółek do funduszu następuje na podstawie uchwały o podwyższeniu kapitału akcyjnego i aktu o objęciu akcji. 2. Cenę emisyjną akcji funduszu określa uchwała, o której mowa w ust. 1, na podstawie wartości akcji spółek określonej w stosunku do wysokości ich kapitałów własnych. 3. Wysokość kapitału własnego spółki, o której mowa w ust. 2, ustalana jest: 1) na podstawie sprawozdania finansowego spółki na dzień jej przekształcenia, jeżeli spółka nie zakończyła pierwszego roku obrotowego, 2) na podstawie sprawozdania finansowego spółki za ostatni rok obrotowy zbadanego przez podmiot uprawniony do badania, w pozostałych przypadkach. 4. Spółki zakończą badanie sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 3, dokonane przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych, w terminie trzech tygodni od dnia bilansowego. 5. Wartość wniesionych przez Skarb Państwa do funduszu akcji spółek, ustaloną zgodnie z ust. 3, należy skorygować w oparciu o wielkość kapitału własnego, wynikającą z pierwszego po wniesieniu akcji, zbadanego przez podmiot uprawniony i zatwierdzonego sprawozdania finansowego spółki. 6. Różnica pomiędzy wartością wniesionych do funduszu akcji, ustaloną zgodnie z ust. 5, a dotychczasową ich wartością ustaloną zgodnie z ust. 3 wpływa na kapitał zapasowy funduszu. 7. W sprawozdaniu finansowym funduszu wartość akcji spółek określona w ust. 3, a następnie skorygowana zgodnie z ust. 5, będzie ujmowana jako cena nabycia. 8. Do wkładu, o którym mowa w ust. 1, oraz do akcji objętych na podstawie tego przepisu nie stosuje się przepisów art. 312, 313, 315 i 347 Kodeksu handlowego. Art. 8. 1. Skarb Państwa wnosi do funduszy wszystkie posiadane akcje spółek objętych listami, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, z wyjątkiem akcji podlegających nieodpłatnemu udostępnieniu uprawnionym na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926). 2. Skarb Państwa może wnieść do funduszy - spoza listy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 - akcje spółek, w których Skarb Państwa nie jest jedynym akcjonariuszem. 3. Akcje danej spółki mogą być wniesione tylko do jednego funduszu. Art. 9. 1. Skarb Państwa może obejmować akcje w podwyższonym kapitale funduszu, pokrywając je wkładem pieniężnym. 2. Część akcji funduszu należących do Skarbu Państwa może zostać umorzona bez spłaty, przy czym odpowiednio zwiększa się kapitał zapasowy, a zmniejsza kapitał akcyjny. Do obniżenia kapitału akcyjnego funduszu nie stosuje się w takim wypadku przepisu art. 441 § 1 Kodeksu handlowego. Rozdział 3 Firma, działalność i władze funduszu Art. 10. 1. Firma funduszu powinna zawierać wyrazy: "Fundusz Przemysłu" lub "Fundusz Przemysłowy" oraz "Spółka Akcyjna". 2. Firmy spełniającej powyższe wymagania mogą używać wyłącznie fundusze. 3. Przepis ust. 1 nie stoi na przeszkodzie podejmowaniu i prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej przez fundusz. Art. 11. 1. Celem działalności funduszu jest pomnażanie majątku funduszu, w tym zwłaszcza wzrost wartości posiadanych akcji spółek. 2. W ciągu 2 lat od daty aktu założycielskiego funduszu powinien zostać złożony wniosek o dopuszczenie akcji funduszu do obrotu publicznego. Minister Skarbu Państwa, w zakresie praw, o których mowa w art. 3 ust. 2, obowiązany jest zapewnić wykonanie tego zadania. 3. Minister Skarbu Państwa corocznie przedkłada Sejmowi sprawozdanie z działalności w tym zakresie. Art. 12. 1. Fundusz nie może nabyć papierów wartościowych, jeżeli w wyniku danej czynności ponad 25% wartości netto aktywów funduszu zostałoby ulokowane w papiery wartościowe jednego emitenta. 2. Fundusz nie może zaciągać pożyczek i kredytów oraz emitować obligacji, jeżeli w wyniku danej czynności łączna wartość zadłużenia funduszu przekroczyłaby 50% wartości netto aktywów funduszu. Art. 13. 1. Minister Skarbu Państwa wykonuje prawa, o których mowa w art. 3 ust. 2, w formie czynności cywilnoprawnych, a w szczególności uchwał walnego zgromadzenia funduszu. 2. Dopóki Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem funduszu: 1) walne zgromadzenia funduszu zwołuje Minister Skarbu Państwa z własnej inicjatywy albo na wniosek rady nadzorczej lub zarządu, 2) o dacie, miejscu i porządku obrad walnego zgromadzenia Minister Skarbu zawiadamia na piśmie radę nadzorczą i zarząd funduszu, 3) zgromadzenie otwiera i przewodniczy mu Minister Skarbu Państwa lub jego pełnomocnik. Art. 14. 1. Statut funduszu określa liczbę członków rady nadzorczej na siedem albo dziewięć osób. 2. Co najmniej dwie trzecie członków rady nadzorczej funduszu, w tym jej przewodniczący, powinno być obywatelami polskimi. 3. Do kadencji pierwszej rady nadzorczej funduszu nie stosuje się przepisu art. 381 § 1 Kodeksu handlowego. Kadencja ta upływa z dniem odbycia pierwszego walnego zgromadzenia, w którym mogą uczestniczyć akcjonariusze inni niż Skarb Państwa. Art. 15. 1. Zarząd funduszu powołuje i odwołuje rada nadzorcza. 2. Członków zarządu powołuje się, pod rygorem nieważności powołania, spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu. Do konkursu stosuje się odpowiednio przepisy o przeprowadzaniu konkursu na stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, z tym że konkurs ogłasza i zadania komisji konkursowej wykonuje rada nadzorcza. 3. Statut funduszu może przewidywać inny sposób powołania zarządu; postanowienie takie może zostać wprowadzone najwcześniej na pierwszym walnym zgromadzeniu, w którym akcjonariusze inni niż Skarb Państwa posiadają większość głosów. 4. Członkiem zarządu może być wyłącznie obywatel polski. Przepis ten obowiązuje do dnia odbycia pierwszego walnego zgromadzenia, w którym mogą uczestniczyć akcjonariusze inni niż Skarb Państwa. Art. 16. Skarb Państwa może przystąpić do umowy zawartej pomiędzy funduszem a członkami jego zarządu lub podmiotem gospodarczym podejmującym się zarządzania funduszem, przyrzekając w tej umowie premię w postaci akcji funduszu za osiągnięcie określonych w umowie celów. Wynagrodzenie w formie akcji funduszu nie może być płatne w terminie krótszym niż trzy lata od dnia zawarcia umowy i nie może przekroczyć 1% wartości akcji funduszu z daty zawarcia umowy. Rozdział 4 Świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych i ich wymiana Art. 17. 1. Świadectwo udziałowe funduszu przemysłowego, zwane dalej "świadectwem", jest papierem wartościowym na okaziciela, emitowanym w serii przez Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Skarbu Państwa. 2. Do emisji i obrotu świadectwami stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754), chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej. 3. Dla każdej grupy funduszy emitowana jest odrębna seria świadectw. Art. 18. 1. Do obrotu świadectwami i do dopuszczania świadectw do obrotu na rynku regulowanym stosuje się zasady określone przez podmioty organizujące dany rynek regulowany. Podmioty te, na wniosek emitenta, mają obowiązek dopuścić świadectwa do obrotu. 2. Obrót wtórny świadectwami może być dokonywany poza rynkiem regulowanym i bez pośrednictwa domów maklerskich; w tym zakresie nie stosuje się ograniczeń zawartych w art. 5 ustawy, o której mowa w art. 17. 3. Sprzedaż lub zamiana świadectw są wolne od opłaty skarbowej. Art. 19. 1. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, datę emisji świadectw danej serii, listę funduszy, których akcje będą wydawane w zamian za te świadectwa, oraz termin rozpoczęcia wydawania świadectw. 2. Minister Skarbu Państwa może, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wyłączyć akcje funduszu danej grupy od wydawania w zamian za świadectwa danej serii, jeżeli fundusz opóźnia się z przygotowaniem do wykonania zadania, o którym mowa w art. 11 ust. 2. Akcje takiego funduszu będą wydawane w zamian za świadectwa późniejszej serii. 3. Prawa wynikające ze świadectwa nie mogą podlegać zmianie po rozpoczęciu wydawania świadectw danej serii. Art. 20. 1. Uprawniony ze świadectwa danej serii ma prawo do otrzymania w zamian za świadectwo, na warunkach i w trybie określonym w niniejszej ustawie, jednej akcji każdego funduszu przemysłowego określonego w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1. Wykonanie powyższego uprawnienia, łącznie z dodatkowym uprawnieniem wynikającym z art. 21 ust. 3, zwane jest dalej "wymianą świadectw". 2. Na wymianę świadectw przeznacza się 50% akcji każdego z funduszy. 3. Pozostałe akcje funduszy, z wyjątkiem akcji, o których mowa w art. 16, przeznaczone są do zbycia na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 673). Art. 21. 1. Członek otwartego funduszu emerytalnego ma prawo wnieść do tego funduszu nie więcej niż dwa świadectwa danej serii; w zamian otrzymuje za każde świadectwo jednostki rozrachunkowe tego funduszu w ilości wynikającej z przeliczenia 1,4 wartości świadectwa na wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową. Fundusz nie może odmówić przyjęcia świadectwa. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi termin i tryb wykonania uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, a także szczegółowe zasady wyceny świadectw. 3. Minister Skarbu Państwa w terminie i trybie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, przekazuje otwartemu funduszowi emerytalnemu, za każde świadectwo przyjęte na podstawie ust. 1, dodatkowo 0,4 świadectwa. Liczbę świadectw podlegających przekazaniu zaokrągla się do pełnej jednostki. Art. 22. Członek pracowniczego funduszu emerytalnego może, w zamian za taką liczbę świadectw, jaką otrzyma na podstawie art. 24 ust. 1, otrzymać jednostki rozrachunkowe w tym funduszu. Fundusz nie może odmówić przyjęcia świadectwa. Art. 23. Uczestnik otwartego funduszu inwestycyjnego lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego może w zamian za świadectwa, na podstawie umowy z tym funduszem, nabyć jednostki uczestnictwa w tym funduszu, o ile statut tego funduszu przewiduje taką możliwość. Art. 24. 1. Każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, który stale przebywa na terytorium kraju oraz: 1) w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw danej serii ma ukończone 18 lat, a nie spełnia kryterium określonego w pkt 2 - jest uprawniony do otrzymania jednego świadectwa tej serii, 2) w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji pierwszej serii świadectw ma ukończone 50 lat - jest uprawniony do otrzymania trzech świadectw danej serii. 2. Prawo do otrzymania świadectwa jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu, z zastrzeżeniem przepisu art. 25 ust. 5. 3. Prawa, o którym mowa w ust. 1, nie nabywają osoby, które nabyły na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcje lub udziały spółek Skarbu Państwa na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496), ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 47, poz. 298 i Nr 107, poz. 691), ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770), ustawy, o której mowa w art. 8 ust. 1, oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939). Art. 25. 1. Sporządzanie spisów osób uprawnionych zgodnie z art. 24 ust. 1 do otrzymania świadectw, które są zameldowane na pobyt stały w kraju, należy do zadań z zakresu administracji rządowej zleconych gminom, spisy zaś osób, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, sporządza Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. W terminie przeznaczonym na wydawanie świadectw każdy obywatel może wnieść, do organu sporządzającego spis osób uprawnionych, reklamację nieprawidłowości spisu. 3. Reklamację, o której mowa w ust. 2, składa się: co do osób mających zameldowanie na pobyt stały - do sporządzającego spis; co do osób nie mających stałego zameldowania - do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały osoby uprawnionej; w braku miejsca ostatniego zameldowania - do wojewody właściwego według miejsca wydania dowodu osobistego. 4. Właściwy organ obowiązany jest do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji. 5. Decyzję doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom. W razie śmierci uprawnionego, w przypadku uznania wniesionej przez niego reklamacji, prawo otrzymania świadectwa podlega dziedziczeniu. 6. Osoba mająca w tym interes prawny może wnieść, w ciągu 14 dni od daty wydania decyzji, skargę za pośrednictwem organu rozpatrującego reklamację do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy dołączyć zaskarżoną decyzję wraz z aktami sprawy. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym. Od postanowienia sądu przysługuje rewizja do sądu wojewódzkiego. Art. 26. 1. Minister Skarbu Państwa określa, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania spisów osób uprawnionych do otrzymania świadectw, tryb wydawania świadectw oraz sposób wnoszenia i rozpatrywania reklamacji. 2. Minister Skarbu Państwa może powierzyć jednemu albo kilku bankom, domom maklerskim lub innym instytucjom finansowym czynności związane z wydawaniem świadectw. O miejscach odbioru świadectw należy ogłosić w środkach masowego przekazu dostępnych na obszarze całego kraju. Art. 27. 1. Przez wydanie świadectwa rozumie się wydanie świadectwa depozytowego opiewającego na świadectwo. 2. Wydanie następuje za okazaniem dowodu osobistego uprawnionego oraz po złożeniu przez niego pisemnego oświadczenia, że nie nabył on na warunkach preferencyjnych lub nieodpłatnie akcji lub udziałów spółek Skarbu Państwa na podstawie przepisów, o których mowa w art. 24 ust. 3. 3. Uprawniony może udzielić osobie pełnoletniej pisemnego pełnomocnictwa do odbioru świadectwa. Pełnomocnictwo powinno zawierać imię i nazwisko, serię i numer dowodu osobistego oraz adres zameldowania pełnomocnika, jak również adres zameldowania lub adres zamieszkania uprawnionego, jeżeli uprawniony nie ma adresu zameldowania. Pełnomocnik obowiązany jest przy odbiorze złożyć oświadczenie uprawnionego, o którym mowa w ust. 2, z podpisem notarialnie poświadczonym lub uwierzytelniony odpis protokołu, o którym mowa w ust. 4. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, może być również złożone ustnie wobec przewodniczącego zarządu gminy, sekretarza gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego. Oświadczenie składane jest do protokołu, podpisane przez osobę sporządzającą protokół i składającego oświadczenie. Do sporządzania protokołu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 28. 1. Zakończenie wydawania świadectw danej serii następuje z upływem 12 miesięcy od terminu jego rozpoczęcia. 2. Termin zakończenia wydawania świadectw osobom, które wniosły reklamacje zgodnie z art. 25, przedłuża się o 10 tygodni. Art. 29. 1. Wydanie świadectwa podlega opłacie. Opłata za wydanie świadectw danej serii będzie jednakowa dla każdego uprawnionego bez względu na liczbę przysługujących świadectw. 2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5% wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej brutto, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc objęty statystyką przed wydaniem. 3. Wysokość opłaty i tryb jej wniesienia określi Minister Skarbu Państwa w drodze rozporządzenia. Art. 30. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy tryb wymiany świadectw. 2. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, termin rozpoczęcia wymiany świadectw danej serii. 3. Termin, o którym mowa w ust. 2, nie może przypadać przed dopuszczeniem do obrotu publicznego akcji wszystkich funduszy, których akcje mają być wydawane w zamian za te świadectwa. Art. 31. Po upływie terminu zakończenia wydawania świadectw danej serii Minister Skarbu Państwa może, w drodze rozporządzenia, określić termin utraty ważności świadectw. Ogłoszenie terminu utraty ważności świadectw następuje nie później niż na rok przed upływem tego terminu. Rozdział 5 Fundusz realizacyjny Art. 32. 1. Tworzy się fundusz realizacyjny przeznaczony na pokrycie kosztów wykonania niniejszej ustawy, z wyjątkiem kosztów czynności, o których mowa w art. 25 ust. 1, które to koszty pokrywane są z budżetu państwa. 2. Wpływami funduszu realizacyjnego są przychody z opłat za wydanie świadectw. 3. Środkami funduszu realizacyjnego dysponuje Minister Skarbu Państwa. 4. Fundusz realizacyjny nie jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów Prawa budżetowego. Art. 33. 1. Po 6 miesiącach od utraty ważności wszystkich wcześniej wyemitowanych świadectw, fundusz realizacyjny ulega likwidacji. Środki pozostałe na rachunku tego funduszu stanowią przychód budżetu państwa. 2. W przypadku emisji kolejnej serii świadectw po likwidacji funduszu realizacyjnego tworzy się kolejny fundusz realizacyjny na zasadach określonych w przepisach poprzedzających. Rozdział 6 Przepisy antymonopolowe Art. 34. O ile poniższe przepisy nie stanowią inaczej, do kształtowania struktur podmiotów gospodarczych, o których mowa w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770). Art. 35. Do komercjalizacji, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się przepisu art. 11c ustawy, o której mowa w art. 34. Art. 36. 1. Zamiar zawarcia umowy między funduszami lub między funduszami a innymi osobami, na której podstawie fundusz nabywa akcje, podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie 14 dni od dnia uzgodnienia zamiaru przez strony, o ile umowa taka spełnia łącznie następujące kryteria: 1) w ich wyniku fundusz osiąga lub przekracza 10%, 25%, 33% i 50% liczby akcji danej spółki, 2) łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu, którego akcje lub udziały fundusz nabywa, łącznie z wartością rocznej sprzedaży towarów konkurentów tego podmiotu, których akcje lub udziały fundusz posiada, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru przekracza 20 milionów ECU. 2. Użyte w ust. 1 wyrażenia "towar" i "konkurent" mają znaczenie nadane im w art. 2 ustawy, o której mowa w art. 34. 3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może, w ciągu miesiąca od daty otrzymania zgłoszenia, wydać decyzję zakazującą zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1. 4. Zawarcie umowy, o której mowa w ust. 1, jest dopuszczalne dopiero po upływie miesiąca od dnia zawiadomienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, o ile Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie wydał w tym terminie decyzji zakazującej jej zawarcia. Art. 37. Do spółek, które prowadzą działalność w tym samym dziale, nie stosuje się przepisów art. 9, art. 11 ust. 2 pkt 5 i 6 ustawy, o której mowa w art. 34, jeżeli: 1) przynajmniej 50% akcji każdej z łączących się spółek znajduje się w posiadaniu tego samego funduszu, 2) przynajmniej 50% akcji spółki przejmującej i przejmowanej znajduje się w posiadaniu tego samego funduszu. Art. 38. 1. Członek zarządu funduszu nie może być równocześnie członkiem: 1) władz wykonawczych innej osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność gospodarczą, 2) władz nadzorczych jednostki, o której mowa w ust. 1, w której Skarb Państwa lub inne państwowe osoby prawne mają łącznie większość akcji lub udziałów. 2. Członek rady nadzorczej funduszu nie może być równocześnie członkiem władz wykonawczych lub nadzorczych: 1) innego funduszu, 2) narodowego funduszu inwestycyjnego lub firmy zarządzającej jego majątkiem, 3) towarzystwa funduszy inwestycyjnych, 4) powszechnego towarzystwa emerytalnego. Rozdział 7 Przepisy karne Art. 39. 1. Kto, nie będąc do tego uprawniony, używa w nazwie (firmie) lub do określenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej określeń "Fundusz Przemysłu" lub "Fundusz Przemysłowy", podlega grzywnie do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 5. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 działając w imieniu osoby prawnej. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 40. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się w części I dziale II nowy rozdział 5 w brzmieniu: "Rozdział 5 Przestępstwa w zakresie prywatyzacji mienia Skarbu Państwa Art. 1211. Kto, nie będąc uprawniony do otrzymania od Skarbu Państwa świadczenia określonego przez przepisy o prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, w celu wyłudzenia takiego świadczenia składa fałszywe oświadczenie w sprawach przewidzianych przez te przepisy podlega karze grzywny do 5 000 złotych." Art. 41. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932, 933 i 934) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1: a) pkt 41 otrzymuje brzmienie: "41) dochód uzyskany przez podatnika ze sprzedaży: a) świadectwa udziałowego wydanego sprzedającemu zgodnie z przepisami o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji, b) świadectw udziałowych wymienialnych na akcje funduszy przemysłowych, wydanych sprzedającemu zgodnie z przepisami o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych.", b) w pkt 59 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 60 w brzmieniu: "60) dochody uzyskane z tytułu przeniesienia własności świadectw udziałowych funduszu przemysłowego na rzecz otwartych i pracowniczych funduszy emerytalnych lub w zamian za nabycie jednostek uczestnictwa w otwartym albo specjalistycznym funduszu inwestycyjnym, dokonanego zgodnie z przepisami o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych."; 2) w art. 52 w pkt 1 w lit. b) po wyrazach "narodowych funduszy inwestycyjnych" dodaje się wyrazy "oraz świadectw udziałowych wymienialnych na akcje funduszy przemysłowych". Art. 42. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934 i Nr 140, poz. 939) w art. 17 w ust. 1 po pkt 30 dodaje się pkt 31 i 32 w brzmieniu: "31) dochody funduszy przemysłowych, utworzonych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 141, poz. 945), pochodzące z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 32) dochody funduszy, o których mowa w pkt 31, pochodzące ze sprzedaży akcji spółek wniesionych do tych funduszy przez Skarb Państwa." Art. 43. W ustawie z dnia 28 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934 i Nr 140, poz. 939) w art. 81 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, określić szczególne warunki, którym ma odpowiadać rachunkowość funduszy przemysłowych." Art. 44. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 38 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Uprawnieni pracownicy oraz rolnicy lub rybacy przed nieodpłatnym nabyciem akcji składają oświadczenie, że nie otrzymali świadectwa udziałowego funduszy przemysłowych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 141, poz. 945)."; 2) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. Uprawnienia, o których mowa w niniejszym rozdziale, nie przysługują osobom, które otrzymały świadectwa udziałowe funduszy przemysłowych na podstawie ustawy z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 141, poz. 945)." Art. 45. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754) w art. 2 w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) proponowania nabycia, nabywania lub przenoszenia praw z akcji spółki wniesionych do funduszu przemysłowego, jeżeli stronami umów są wyłącznie pracownicy spółki lub fundusze przemysłowe." Rozdział 9 Przepisy przejściowe, szczególne i końcowe Art. 46. Zbycie przez fundusz, w okresie trzech lat od jego rejestracji, akcji spółki, w której w wyniku wniesienia przez Skarb Państwa fundusz posiadał co najmniej 51% kapitału, jeżeli wskutek tej czynności udział funduszu w kapitale danej spółki spadłby poniżej 33% wymaga uchwały walnego zgromadzenia funduszu. Art. 47. Za sporządzenie aktu notarialnego utworzenia funduszu przysługuje notariuszowi wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej dwóch tysięcy złotych. Art. 48. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 45 wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 listopada 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. (Dz. U. Nr 141, poz. 946) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnikiem jest sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) przygotowanie harmonogramu prac nad reformą systemu zabezpieczenia społecznego, zwaną dalej "reformą", 2) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów prawnych niezbędnych do wprowadzania reformy, 3) opracowanie zasad funkcjonowania emerytalnego ubezpieczenia kapitałowego i systemów indywidualnego oszczędzania, 4) symulacja kosztów przejścia do nowego systemu i określenie źródeł ich finansowania, 5) koordynowanie: a) współdziałania organów administracji rządowej realizujących zadania w zakresie objętym reformą, b) pomocy zagranicznej na rzecz reformy, 6) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny reformy, 7) upowszechnianie problematyki reformy, 8) przejęcie spraw w toku, prowadzonych przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 10, poz. 51). § 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji. 2. Pełnomocnik, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego w zakresie reform społecznych, przedstawi Międzyresortowemu Zespołowi do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego, powołanemu w odrębnym trybie, projekty aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania. 3. Projekty, o których mowa w ust. 2, Pełnomocnik przedstawia do rozpatrzenia Radzie Ministrów. Za zgodą Prezesa Rady Ministrów projekty te mogą być wnoszone do rozpatrzenia przez Radę Ministrów bez zajmowania stanowiska przez stałe komitety Rady Ministrów. § 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na funkcjonowanie reformy, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania, 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej. § 8. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej. 2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zostaną przeniesione do budżetu Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883 i Nr 137, poz. 926). § 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 10, poz. 51). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestru dzienników i czasopism. (Dz. U. Nr 141, poz. 947) Na podstawie art. 23a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie rejestru dzienników i czasopism (Dz. U. Nr 46, poz. 275) skreśla się § 5. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych. (Dz. U. Nr 141, poz. 948) Na podstawie art. 37 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362, z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255 i Nr 106, poz. 678) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9 w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) wniosku o wydanie postanowienia co do wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody zawartej przed sądem polubownym."; 2) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. 1. Wpis stały w kwocie 1000 zł pobiera się od odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz od odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, a także od kasacji w tych sprawach. 2. Wpis stały w kwocie 500 zł pobiera się od zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz od zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki."; 3) po § 45 dodaje się § 451 w brzmieniu: "§ 451. 1. Wpis stały w kwocie 200 zł pobiera się od wniosku o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów. 2. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów. 3. Wpis stały w kwocie 50 zł pobiera się od wniosku o wykreślenie zastawu rejestrowego z rejestru zastawów." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 1997 r., oraz § 1 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia norm ilościowych lub wartościowych towarów, których przywóz z zagranicy jest wolny od cła, oraz ograniczenia uprawnień do korzystania ze zwolnień od cła na niektóre towary przywożone przez osoby przekraczające wielokrotnie granicę państwową. (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 949) Na podstawie art. 190 § 4 pkt 1 i § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wolny od cła jest przywóz: 1) rzeczy osobistego użytku, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, w ramach następujących norm ilościowych: a) 1 przenośny instrument muzyczny, b) 1 przenośna maszyna do pisania, c) 1 aparat fotograficzny oraz 1 wąskotaśmowy aparat filmowy, 1 kamera wideo wraz z osprzętem oraz 12 sztuk klisz, 5 taśm filmowych lub 5 kaset do kamery wideo, d) przenośne urządzenia elektroniczne, posiadające własne źródło zasilania, po 1 sztuce każdego rodzaju wraz z osprzętem, e) sprzęt sportowy: 1 deska surfingowa, 1 deska windsurfingowa, 1 łódka lub 1 kajak o długości do 5,5 m, 1 rower, 1 namiot, 1 para nart, 2 rakiety tenisowe, 1 komplet wędkarski, inny podobny drobny sprzęt sportowy - po 1 komplecie, f) 1 sztuka broni myśliwskiej lub sportowej albo 1 sztuka broni palnej krótkiej albo 1 sztuka broni gazowej oraz 50 sztuk nabojów do przywiezionej sztuki broni, po przedstawieniu określonego w odrębnych przepisach pozwolenia na ich posiadanie, g) biżuteria i wyroby jubilerskie ze złota, platyny, kamieni szlachetnych i pereł prawdziwych - nie więcej niż 50 g łącznie, 2) środków spożywczych, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, w ramach następujących norm ilościowych: a) mięso, ryby, drób i ich przetwory - nie więcej niż 2 kg łącznie, b) tłuszcze zwierzęce i roślinne - nie więcej niż 1 kg łącznie, c) przetwory mleczarskie - nie więcej niż 1 kg łącznie, d) czekolada i wyroby czekoladowe - nie więcej niż 1 kg łącznie, e) kawa naturalna - nie więcej niż 500 g, 3) wyrobów alkoholowych i tytoniowych, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, w ramach następujących norm ilościowych: a) wyroby spirytusowe oraz napoje alkoholowe inne niż wyroby winiarskie i piwo - nie więcej niż 1 l łącznie, b) wyroby winiarskie - nie więcej niż 2 l, c) piwo - nie więcej niż 5 l, d) wyroby tytoniowe - nie więcej niż 250 sztuk papierosów albo nie więcej niż 50 sztuk cygar albo do 250 g tytoniu, 4) rzeczy zwyczajowo traktowanych jako upominki, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 4 Kodeksu celnego, w ramach normy wartościowej do wysokości równowartości 70 ECU, w tym wyrobów spirytusowych oraz napojów alkoholowych innych niż wyroby winiarskie i piwo - nie więcej niż 1/4 l łącznie, wyrobów winiarskich - nie więcej niż 1 l, piwa - nie więcej niż 2 l, wyrobów tytoniowych - nie więcej niż 100 sztuk papierosów albo nie więcej niż 25 sztuk cygar albo do 100 g tytoniu, 5) zwierząt, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 5 Kodeksu celnego - 1 sztuka, 6) towarów, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 15 lit. b) Kodeksu celnego, w ramach następujących norm ilościowych: a) wyroby spirytusowe oraz napoje alkoholowe inne niż wyroby winiarskie i piwo - nie więcej niż 10 l łącznie, b) wyroby winiarskie - nie więcej niż 20 l, c) piwo - nie więcej niż 30 l, d) wyroby tytoniowe - nie więcej niż 1000 sztuk papierosów albo nie więcej niż 150 sztuk cygar albo do 500 g tytoniu. 2. W wypadku gdy towary, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 15 Kodeksu celnego, przywożone są na wystawy i targi, na których prezentowane są wyroby spirytusowe, wyroby winiarskie, piwo lub inne napoje alkoholowe, normy określone w ust. 1 pkt 6 lit. a)-c) zwiększa się o 50%. § 2. 1. Podróżny, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, może skorzystać ze zwolnienia od cła dotyczącego towarów określonych w § 1 ust. 1 pkt 3, w ramach ustanowionych norm ilościowych, nie częściej niż 2 razy w miesiącu w danym roku kalendarzowym. 2. Do towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 4 Kodeksu celnego przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950) 1. Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), 2) ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), 3) ustawą z dnia 16 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1993 r. Nr 29, poz. 133), 4) ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602), 5) ustawą z dnia 3 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 134, poz. 645), 6) obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 września 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 99, poz. 482), 7) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), 8) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), 9) ustawą z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 15, poz. 83), 10) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), 11) ustawą z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 64, poz. 405), 12) ustawą z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436), 13) ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje następujących przepisów: 1) art. 28, 29, 31 i 32 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75), które stanowią: "Art. 28. Sprawy wszczęte na podstawie dotychczasowych przepisów, a nie zakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają rozpatrzeniu zgodnie z przepisami tej ustawy. Art. 29. 1. Dodatek kombatancki w wysokości określonej w art. 15 ust. 1 przysługuje emerytom i rencistom: 1) z dniem 1 stycznia 1991 r.: a) uprawnionym w 1990 r. do świadczenia pieniężnego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie świadczenia pieniężnego przysługującego kombatantom - emerytom i rencistom odznaczonym orderem lub tytułem honorowym (Dz. U. Nr 27, poz. 143), b) pobierającym świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 1, 2) z dniem nabycia prawa do dodatku kombatanckiego, jeżeli prawo to uzyskali po dniu 31 grudnia 1990 r., 3) przy rewaloryzacji emerytur i rent, o której mowa w art. 28 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 92, poz. 540) - uprawnionym do dodatku kombatanckiego przed dniem 1 stycznia 1991 r.- zamiast dotychczasowego dodatku kombatanckiego. 2. Przyznanie dodatku kombatanckiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, powoduje ponowne ustalenie wysokości emerytury lub renty (bez uwzględnienia dotychczasowego dodatku kombatanckiego) oraz wysokości wskaźnika indywidualnego wymiaru świadczenia. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie zbiegu prawa do kilku świadczeń o charakterze emerytalno-rentowym." "Art. 31. Osobom, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. b), określone w ustawie świadczenia finansowe przysługują od dnia 1 lipca 1991 r. Art. 32. Do czasu zorganizowania Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kompetencje tego Urzędu określone w niniejszej ustawie wykonuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej."; 2) art. 46 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), który stanowi: "Art. 46. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art. 22, 24, 34 i 40 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z uwzględnieniem ust. 2 i 3. 2. Przepisy art. 24 w stosunku do osób wykonujących pracę nauczyciela wchodzą w życie z dniem 1 września 1992 r. 3. Przepisy art. 39 mają zastosowanie do nagród wypłacanych z zakładowego funduszu nagród, poczynając od nagród wypłaconych za 1991 r."; 3) art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r., z tym że: 1) art. 1 ust. 1 pkt 5 wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 7 pkt 1 i 2 wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1992 r., 3) art. 6 i 11 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 4) art. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1993 r. Nr 29, poz. 133), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r."; 5) art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r."; 6) art. 2 ustawy z dnia 3 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 134, poz. 645), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 7) obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 września 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 99, poz. 482), które stanowi: "W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 lutego 1994 r. sygn. K 15/93 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 i z 1993 r. Nr 47, poz. 213) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645) w części, w jakiej nie przyznaje uprawnień kombatantom i represjonowanym osobom spoza struktur Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, które nie wykonywały zadań związanych ze zwalczaniem organizacji niepodległościowych i osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej."; 8) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi: "Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art. 13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r."; 9) art. 7 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r."; 10) art. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 15, poz. 83), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z tym że art. 201 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 11) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi: "Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 12) art. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 64, poz. 405), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 13) art. 2, 3 i 5 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436), które stanowią: "Art. 2. 1. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przywraca uprawnienia kombatanckie z urzędu w przypadkach, w których decyzja pozbawiająca uprawnień kombatanckich była w momencie jej wydania nieważna z mocy prawa. 2. Przywrócenie uprawnień kombatanckich z innych przyczyn niż określone w ust. 1 następuje na wniosek osoby uprawnionej złożony w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Do spraw związanych z przywróceniem uprawnień kombatanckich stosuje się odpowiednio art. 22 i 25 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że rekomendacja stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności kombatanckiej lub represji nie jest wymagana. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, wznowienie wypłaty świadczeń pieniężnych wynikających z przywrócenia uprawnień kombatanckich, wraz z należytymi odsetkami, następuje z urzędu od miesiąca, w którym wstrzymano wypłatę świadczeń lub obniżono ich wysokość. 5. Wypłata świadczeń pieniężnych dla osób, o których mowa w ust. 2, następuje od dnia wejścia w życie ustawy, jeżeli wniosek o przywrócenie uprawnień kombatanckich zostanie zgłoszony do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 6. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych powiadamia organ rentowy z urzędu o przywróceniu uprawnień kombatanckich w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 3. 1. Wznowienie wypłaty renty inwalidy wojennego, przewidzianej w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, osobom, którym wstrzymano wypłatę tej renty na podstawie decyzji pozbawiającej uprawnień kombatanckich i którym nie przywrócono tych uprawnień, następuje na wniosek osoby uprawnionej zgłoszony w organie rentowym, z tym że wypłaty renty dokonuje się na zasadach ogólnych, nie wcześniej jednak niż od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Postanowienia ust. 1 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej przewidzianej w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1." "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 14) art. 97 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), który stanowi: "Art. 97. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1997 r. (poz. 950) USTAWA z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uznaje szczególne zasługi dla Polski tych wszystkich obywateli polskich, którzy walczyli o suwerenność i niepodległość Ojczyzny, nie szczędząc życia i zdrowia na polach walki zbrojnej - w formacjach Wojska Polskiego, armii sojuszniczych, a także w podziemnych organizacjach niepodległościowych i w działalności cywilnej - z narażeniem na represje. Sejm stwierdza, że władze III Rzeszy Niemieckiej, ówczesne władze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i komunistyczny aparat represji w Polsce są winni cierpień zadanych wielu obywatelom Państwa Polskiego ze względów narodowościowych, politycznych i religijnych. Spowodowały one śmierć wielu milionów, a dla wielu stały się przyczyną trwałej utraty zdrowia. Kombatantom oraz ofiarom represji należny jest głęboki szacunek wszystkich rodaków oraz szczególna troska i opieka ze strony instytucji państwowych, samorządów terytorialnych i organizacji społecznych. Dając wyraz tym intencjom - uchwala się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Kombatantami są osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Za działalność kombatancką uznaje się: 1) pełnienie służby wojskowej w Wojsku Polskim lub w polskich formacjach wojskowych przy armiach sojuszniczych podczas działań wojennych prowadzonych na wszystkich frontach przez Państwo Polskie, 2) uczestniczenie w ramach polskich formacji i organizacji wojskowych w I wojnie światowej, w powstaniach narodowych i walkach o odzyskanie lub utrzymanie terytoriów Rzeczypospolitej Polskiej, 3) pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945, 4) pełnienie służby wojskowej w armiach sojuszniczych, a także w sojuszniczych organizacjach ruchu oporu w okresie wojny 1939-1945, z wyjątkiem formacji Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (NKWD) oraz innych specjalnych formacji, które prowadziły działalność przeciwko ludności polskiej, 5) pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach wojskowych lub organizacjach niepodległościowych na terytorium Państwa Polskiego w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 r. oraz w granicach powojennych w okresie od wkroczenia armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) do końca 1956 r., jeżeli były to formacje lub organizacje stawiające sobie za cel niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej, 6) 1) uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu, 7) 2) uczestniczenie w tzw. Niszczycielskich Batalionach ("Istriebitielnych Batalionach") na dawnych ziemiach polskich w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami, w latach 1944-1945. Art. 2. Za działalność równorzędną z działalnością kombatancką uznaje się: 1) pełnienie funkcji cywilnych we władzach powstań narodowych oraz w administracji podziemnego Państwa Polskiego w okresie wojny 1939-1945, a także w podziemnych niepodległościowych organizacjach cywilnych w latach 1945-1956, 2) udział w okresie do 31 grudnia 1945 r. w walkach o zachowanie suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego w zmilitaryzowanych służbach państwowych, 3) 3) prowadzenie w okresie wojny 1939-1945 zorganizowanego i profesjonalnego tajnego nauczania dzieci i młodzieży, 4) zaokrętowanie marynarzy polskich w charakterze członków załogi na statku bandery własnej lub bandery koalicyjnej, przeznaczonym do działań wojennych w okresie wojny 1939-1945, 5) uczestniczenie w latach 1914-1945 w walkach o polskość i wolność narodową Śląska, Wielkopolski, Ziemi Lubuskiej, Gdańska, Pomorza i Ziemi Kaszubskiej oraz Warmii i Mazur, a także innych ziem zagarniętych przez zaborców, 6) czynny udział w zbrojnym wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski w Poznaniu w czerwcu 1956 r., który spowodował śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 7) 4) czynny udział w wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski na Wybrzeżu w grudniu 1970 r., który spowodował śmierć albo ciężkie uszkodzenie ciała, ciężki rozstrój zdrowia bądź uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, powodujące naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni. Art. 3. Do okresów działalności kombatanckiej lub równorzędnej z działalnością kombatancką zalicza się również czas przebywania: 1) 5) w niewoli lub w obozach internowanych oraz w obozach podległych Głównemu Zarządowi do Spraw Jeńców Wojennych i Internowanych (GUPWI) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, i obozach podległych Wydziałowi Obozów Kontrolno-Filtracyjnych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, spowodowanego działalnością kombatancką, o której mowa w art. 1 ust. 2, 2) 6) w hitlerowskich więzieniach, obozach koncentracyjnych i ośrodkach zagłady oraz w innych miejscach odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, a także w więzieniach i poprawczych obozach pracy oraz poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych (GUŁag) NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, a także w więzieniach i aresztach polskich - spowodowanego działalnością, o której mowa w art. 1 ust. 2 i art. 2. Art. 4. 1. Przepisy ustawy stosuje się również do osób, które podlegały represjom wojennym i okresu powojennego. Represjami w rozumieniu ustawy są okresy przebywania: 1) z przyczyn politycznych, narodowościowych, religijnych i rasowych: a) w hitlerowskich więzieniach, obozach koncentracyjnych i ośrodkach zagłady, b) w innych miejscach odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, c) 7) w innych miejscach odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, 2) z przyczyn narodowościowych i rasowych w gettach, 3) z przyczyn politycznych, religijnych i narodowościowych: a) 8) w więzieniach oraz poprawczych obozach pracy i poprawczych koloniach pracy podległych Głównemu Zarządowi Obozów i Kolonii Poprawczych NKWD, a od marca 1946 r. MWD ZSRR, b) na przymusowych zesłaniach i deportacji w ZSRR, 4) w więzieniach polskich na mocy skazania w latach 1944-1956, na podstawie przepisów wydanych przez władze polskie, przez sądy wojskowe i specjalne albo w latach 1944-1956 bez wyroku, za działalność polityczną bądź religijną, związaną z walką o suwerenność i niepodległość. 2. Przepisy ustawy stosuje się także do osób, które jako dzieci zostały odebrane rodzicom w celu poddania eksterminacji lub w celu przymusowego wynarodowienia. Art. 5. Okresy, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz w art. 2-4, ustala się w miesiącach. W przypadku braku danych do ustalenia takiego okresu, przyjmuje się okres w wymiarze 1 miesiąca. Art. 6. Ilekroć w ustawie jest mowa o stowarzyszeniach kombatanckich, rozumie się przez to stowarzyszenia lub związki stowarzyszeń działające na podstawie prawa o stowarzyszeniach, zrzeszające kombatantów lub ofiary represji wojennych i okresu powojennego. Art. 61. 9) Dzień 1 września ustanawia się Dniem Weterana. Art. 7. 1. Tworzy się Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych jako centralny organ administracji państwowej. 2. 10) Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podlega Prezesowi Rady Ministrów. 2. 10a) Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podlega ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego. 3. 10) Urzędem do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kieruje Kierownik tego Urzędu, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów. 3. 10a) Urzędem do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kieruje Kierownik tego Urzędu, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 4. 10) Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy zakres działania i organizację Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 4. 10a) Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy zakres działania i organizację Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Art. 71. 11) Przy Kierowniku Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działa Rada do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zwana dalej "Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach objętych działaniem Urzędu. Art. 72. 11) 1. W skład Rady wchodzi od 12 do 15 członków. 2. Członkowie Rady są powoływani spośród kombatantów i osób represjonowanych i odwoływani przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Członkowie Rady pełnią swoją funkcję społecznie. 4. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy Rady. Art. 73. 11) 1. Realizację zadań w zakresie: 1) opieki zdrowotnej i usług opiekuńczych, 2) działań związanych z organizacją na terenie województwa obchodów rocznic w celu upamiętnienia walki o niepodległość Polski oraz uczczenia pamięci ofiar wojny i okresu powojennego, a także z opieką nad cmentarzami wojennymi i miejscami spoczynku kombatantów, 3) świadczenia pomocy w przygotowywaniu udokumentowanych wniosków o przyznanie, w drodze wyjątku, emerytur i rent, 4) analizy sytuacji życiowej kombatantów i osób represjonowanych oraz podejmowania w tym zakresie stosownych inicjatyw, 5) działań zmierzających do integracji środowisk kombatanckich i koordynacji ich działalności - powierza się wojewodzie, który współdziała z właściwymi organami administracji rządowej, organami samorządu terytorialnego, organizacjami społecznymi oraz stowarzyszeniami kombatantów i osób represjonowanych. 2. Do wypełnienia zadań określonych w ust. 1 wojewoda może powołać pełnomocnika w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Powołanie, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić w terminie określonym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Art. 8. 1. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych określa: 1) 12) na podstawie opinii Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci Narodowej oraz Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji 13) i Obrony Narodowej - formacje i organizacje, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 5 oraz art. 2 pkt 1, 2) 14) na podstawie opinii Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci Narodowej - miejsca odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, a także więzienia i obozy będące pod nadzorem NKWD na terenie Polski oraz łagry, o których mowa w art. 3 pkt 2 oraz w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b), lit. c) i pkt 3. 2. Na wniosek osoby zainteresowanej: 1) (skreślony), 15) 2) 16) prezes sądu wojewódzkiego lub, w przypadku przebywania w więzieniu bez wyroku, Szef Urzędu Ochrony Państwa potwierdza okoliczność, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, 3) 12) Główna Komisja Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytut Pamięci Narodowej potwierdza okoliczność, o której mowa w art. 4 ust. 2. Rozdział 2 Uprawnienia pracownicze Art. 9. 1. Okresy, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz w art. 2, 3 i 4 ust. 1, zalicza się do okresów zatrudnienia, od których zależy przyznanie lub wysokość świadczeń przysługujących pracownikom od zakładu pracy. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady i tryb zaliczania okresów, o których mowa w ust. 1, do okresu zatrudnienia. Art. 10. Kombatantom i osobom, o których mowa w art. 2 i 4, zwanym dalej "innymi osobami uprawnionymi", pozostającym w zatrudnieniu, zwiększa się przysługujący im urlop wypoczynkowy o 10 dni roboczych. Zwiększenie to nie przysługuje, jeżeli osoby te korzystają z urlopu o wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych w ciągu roku. Art. 11. 1. Rozwiązanie stosunku pracy z kombatantem lub inną osobą uprawnioną w okresie 2 lat przed osiągnięciem wieku uprawniającego do wcześniejszego przejścia na emeryturę, o którym mowa w art. 14, może nastąpić po uprzednim uzyskaniu zgody kierownika właściwego urzędu rejonowego rządowej administracji ogólnej. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób zajmujących kierownicze stanowiska obsadzane w drodze powołania oraz osób, które spełniają warunki wymagane do uzyskania emerytury, a także rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika. Rozdział 3 Uprawnienia emerytalne Art. 12. 17) 1. Kombatantom będącym inwalidami wojennymi lub wojskowymi oraz pozostałym po nich członkom rodzin przysługują świadczenia pieniężne i inne uprawnienia przewidziane w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin. 2. Świadczenia pieniężne i inne uprawnienia, przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1, przysługują na zasadach określonych w tych przepisach również: 1) 18) osobom, które zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów 19) wskutek inwalidztwa pozostającego w związku z pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1, 2) członkom rodzin pozostałym po osobach pobierających w chwili śmierci rentę z tytułu inwalidztwa, o którym mowa w pkt 1. 3. 18) Za inwalidztwo pozostające w związku z pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1, uważa się inwalidztwo będące następstwem zranień, kontuzji bądź innych obrażeń lub chorób powstałych w związku z tym pobytem. 4. 18) Związek zranień, kontuzji bądź innych obrażeń lub chorób z pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3 i art. 4 ust. 1, a także związek inwalidztwa z takim pobytem ustala komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia. 19) Art. 13. 20) Okresy, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz w art. 2-4, zalicza się w wymiarze podwójnym do okresu, od którego zależy przyznanie emerytury lub renty - na zasadach określonych w ustawie o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw. Art. 14. 1. Kombatanci i inne osoby uprawnione mogą, na swój wniosek, przejść na emeryturę po osiągnięciu 55 lat przez kobietę i 60 lat przez mężczyznę, jeżeli mają okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kombatantów i innych osób uprawnionych, nabywających prawo do emerytury z innych tytułów niż zatrudnienie. Art. 15. 1. 21) Kombatantom i innym osobom uprawnionym, pobierającym emeryturę lub rentę, przysługuje dodatek, zwany dalej "dodatkiem kombatanckim", w wysokości 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r., z uwzględnieniem ust. 5. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje obok emerytury lub renty i nie jest uwzględniany przy ustalaniu wskaźnika indywidualnego wymiaru świadczenia, określonego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 3. W razie zbiegu prawa do kilku świadczeń o charakterze emerytalno-rentowym, przysługuje tylko jeden dodatek kombatancki, o którym mowa w ust. 1. 4. Osobie uprawnionej jednocześnie do dodatku kombatanckiego i dodatku z tytułu tajnego nauczania na podstawie odrębnych przepisów przysługuje tylko jeden z tych dodatków - wyższy lub wybrany przez zainteresowanego. 5. 22) Kwota dodatku kombatanckiego, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent - od miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja. Art. 16. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, które nie mają prawa do emerytury lub renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin lub na podstawie innych przepisów, jeżeli nie mają niezbędnych środków utrzymania, może być przyznana w drodze wyjątku: 1) emerytura, jeżeli osiągnęli wiek: 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna, 2) renta inwalidzka, jeżeli zostali zaliczeni do jednej z grup inwalidów. 19) 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków rodzin pozostałych po kombatantach i innych osobach uprawnionych, jeżeli spełniają warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej. 3. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1 i 2, przyznaje się odpowiednio w wysokości najniższej emerytury, renty inwalidzkiej 19) lub renty rodzinnej, określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 4. 23) Do emerytur i rent, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują dodatki: pielęgnacyjny oraz do rent rodzinnych - dodatek dla sierot zupełnych, na zasadach i w wysokości przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, a także dodatek kombatancki. 5. W razie śmierci osoby, o której mowa w ust. 1 i 2, przysługuje zasiłek pogrzebowy. 6. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, przyznaje Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Art. 17. 1. Do ustalania wysokości świadczeń, o których mowa w art. 15 i 16, oraz w innych sprawach nie określonych w ustawie mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych określa, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w art. 15 i 16. Rozdział 4 Ochrona zdrowia, pomoc socjalna i inne uprawnienia Art. 18. 1. 24) Kombatanci i inne osoby uprawnione korzystają ze szczególnej i nieodpłatnej opieki zdrowotnej i socjalnej, a zwłaszcza środowiskowej opieki w miejscu zamieszkania, w uzyskiwaniu miejsc w domach pomocy społecznej oraz skierowań na leczenie uzdrowiskowe. 1a. 25) Kombatanci, o których mowa w art. 1, mają także prawo do nieodpłatnych świadczeń zdrowotnych w zakładach opieki zdrowotnej podległych Ministrowi Obrony Narodowej. 2. Szczególne prawo do opieki, o której mowa w ust. 1, wraz z zachowaniem uprawnień do leczenia w zakładach służby zdrowia, nabytych podczas pracy zawodowej, przysługuje kombatantom i innym osobom uprawnionym również po przejściu na emeryturę lub rentę. 3. 26) Właściwi ministrowie, w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, określają w stosunku do podległych im placówek służby zdrowia i pomocy społecznej szczegółowe zasady, formy oraz zakres korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1, 1a i 2. Art. 19. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym znajdującym się w trudnych warunkach materialnych oraz w związku z zaistnieniem zdarzeń losowych - może być przyznana doraźna lub okresowa pomoc pieniężna. Pomoc taka może być również przyznana na częściowe pokrycie kosztów zakupu wózka inwalidzkiego, sprzętu rehabilitacyjnego, dostosowanie pomieszczeń mieszkalnych do rodzaju inwalidztwa, opłacanie pomocy pielęgnacyjnej, a w stosunku do niewidomych oraz ciężko poszkodowanych inwalidów - kosztów zakupu innego, ułatwiającego pracę i życie, sprzętu pomocniczego. 2. 27) Dla pokrycia kosztów pomocy pielęgnacyjnej, o której mowa w ust. 1, pomoc finansową w pierwszej kolejności przyznaje się kombatantom lub innym osobom uprawnionym, wymagającym takiej pomocy, którzy przekroczyli 70 lat życia. 2a. 28) Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również wdowom lub wdowcom - emerytom, rencistom lub inwalidom, pozostałym po kombatantach i innych osobach uprawnionych. 3. 29) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dokonuje podziału środków na pomoc pieniężną, o której mowa w ust. 1, 2 i 2a. 4. 30) Pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznają i udzielają wojewódzkie zespoły pomocy społecznej, a w przypadkach osób pobierających renty inwalidy wojennego - Związek Inwalidów Wojennych RP i Związek Ociemniałych Żołnierzy RP. 5. 30) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, 31) zasady, tryb przyznawania i udzielania pomocy przez jednostki i organizacje, o których mowa w ust. 4. 6. 30) W szczególnie uzasadnionych przypadkach Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych może udzielić pomocy, o której mowa w ust. 1, 2 i 2a. Art. 20. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym przysługuje: 1) ulga taryfowa w wysokości 50% przy przejazdach miejskimi środkami lokomocji, 2) 32) zniżka w wysokości 10% ceny zakupu od Skarbu Państwa lub gminy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego na własność, jeżeli w dniu zakupu są ich najemcami lub dzierżawcami. 2. Kombatantom i innym osobom uprawnionym - emerytom, rencistom i inwalidom, poza uprawnieniami określonymi w ust. 1, przysługuje: 1) ulga taryfowa w wysokości 50% przy przejazdach koleją i autobusami krajowej komunikacji samochodowej, 2) zwolnienie z abonamentowych opłat telewizyjnych i radiowych, z opłat za 20 telefonicznych jednostek licznikowych miesięcznie oraz 50% ulga za abonament telefoniczny, 3) ryczałt energetyczny w wysokości 50% taryfowych opłat za korzystanie z energii elektrycznej, gazowej i cieplnej na cele domowe, obliczony na podstawie norm ilościowych ustalonych przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 2. przysługują również wdowom lub wdowcom - emerytom i rencistom pozostałym po kombatantach i innych osobach uprawnionych. 4. 33) Kombatantom i innym osobom uprawnionym - inwalidom przysługuje również ulga w opłatach rejestracyjnych od pojazdów samochodowych oraz 50% zniżki w opłacaniu składek na ubezpieczenie obowiązkowe pojazdów samochodowych. Ulga przysługuje w odniesieniu do jednego pojazdu samochodowego będącego własnością osoby uprawnionej. 5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić inne niż określone w ust. 1-4 świadczenia i ulgi, ustalając jednocześnie zakres, wysokość oraz szczegółowe zasady ich przyznawania. 6. Właściwe organy administracji rządowej oraz organy gmin i związków komunalnych określają szczegółowe zasady stosowania ulg i uprawnień, o których mowa w ust. 1-5. Art. 201. 34) 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, które łącznie spełniają następujące warunki: 1) nie posiadają prawa do żadnych świadczeń rentowych lub emerytalnych, 2) nie osiągają dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu rolniczej działalności gospodarczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników, 3) osiągnęły wiek 55 lat kobiety i 60 lat mężczyźni, przysługuje świadczenie w wysokości dodatku kombatanckiego, o którym mowa w art. 15 ust. 1. 2. Osobom o których mowa w ust. 1, przysługują także uprawnienia określone w art. 20 ust. 2. 3. 35) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 202. 36) 1. Uznaje się zasługi osób, które z narażeniem życia, zdrowia lub wolności ukrywały i ratowały osoby ścigane przez okupacyjne władze niemieckie lub sowieckie, a także przez polskie władze okresu powojennego do 1956 r. z powodu ich działalności na rzecz suwerenności i niepodległości Polski oraz z przyczyn narodowościowych, religijnych i rasowych. W dowód uznania tych zasług Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych występuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, z wnioskiem do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie odznaczeń przewidzianych w ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450). 2. Za osoby spełniające warunki, o których mowa w ust. 1, uznaje się zwłaszcza obywateli polskich odznaczonych medalem "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata" przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. 3. Do osób, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się przepisów o świadczeniach przewidzianych w rozdziałach 2, 3 i 4. Rozdział 5 Zasady orzekania o uprawnieniach Art. 21. 1. Uprawnienia określone w ustawie przysługują osobie, która uzyska decyzję potwierdzającą działalność wymienioną w art. 1 ust. 2 i w art. 2 albo fakty, o których mowa w art. 4, posiada obywatelstwo polskie lub posiadała je w okresie działalności kombatanckiej bądź w okresie podlegania represjom, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, nie przysługują osobie, która: 1) 37) w okresie wojny 1939-1945 kolaborowała z hitlerowskim okupantem, 2) 38) przymusowo pełniła służbę w armii niemieckiej lub dobrowolnie zadeklarowała odstępstwo od narodowości polskiej, jeżeli potem do końca wojny nie brała udziału w walce o niepodległość Polski, 21) 39) kolaborowała z radzieckimi władzami okupacyjnymi w latach 1939-1941, 3) w okresie od września 1939 r. do końca 1956 r. służyła w NKWD albo w innych organach represji ZSRR działających przeciwko Narodowi i Państwu Polskiemu, 4) 40) w latach 1944-1956: a) pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, b) była zatrudniona, pełniła służbę lub funkcję w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej: - w organach prokuratury i prokuraturze wojskowej, - w sądownictwie powszechnym lub wojskowym, - w służbie więziennej, c) była zatrudniona, pełniła służbę lub funkcję w aparacie bezpieczeństwa publicznego poza strukturami Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa lub Informacji Wojskowej, jeżeli podczas i w związku z tą działalnością wykonywała zadania śledcze i operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, 5) uchybiła godności obywatela polskiego, wykorzystując władzę otrzymaną od instytucji stosujących represje do ciemiężenia współwięźniów, 6) uchybiła godności obywatela polskiego, donosząc władzom komunistycznym o żołnierzach podziemia, legionistach, organizacjach podziemnych, partyzanckich i tych wszystkich, których obejmują art. 2 i 4, 7) 41) dopuściła się zabójstwa lub innej zbrodni wobec osób cywilnych w okresie do 31 grudnia 1956 r. w związku z działalnością uznaną za działalność kombatancką lub równorzędną w rozumieniu ustawy, za co została skazana prawomocnym wyrokiem sądu. 3. 42) Nie stosuje się przepisu ust. 2 pkt 4 lit. a) i b) wobec osób: 1) które przedłożą dowody, że do wymienionych służb i organów zostały skierowane przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje były zwerbowane w celu udzielenia im pomocy, 2) które przedłożą dowody, że podczas zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji w strukturach, jednostkach i na stanowiskach, o których mowa w ust. 2 w pkt 4 lit. a) i b), wykonywały wyłącznie zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. 4. 42) Przy orzekaniu w sprawach osób, o których mowa w ust. 3, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zasięga opinii powołanej przez niego komisji, składającej się z przedstawicieli stowarzyszeń (związków) kombatanckich i osób represjonowanych, zgłoszonych przez Radę. Art. 22. 1. 43) O spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21, orzeka Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych lub osoby przez niego upoważnione, na podstawie udokumentowanego wniosku zainteresowanej osoby oraz rekomendacji stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności kombatanckiej lub represji. Rekomendacji udziela się bez względu na to, czy osoba ubiegająca się o uprawnienia zgłosi zamiar wstąpienia do stowarzyszenia. Na podstawie decyzji o przyznaniu przez Kierownika uprawnień określonych w ustawie Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wydaje odpowiednie zaświadczenie. 2. W trybie, o którym mowa w ust. 1, wydawane są zaświadczenia potwierdzające uprawnienia osób, o których mowa w art. 20 ust. 3, z tym że w przypadku gdy zmarły małżonek (małżonka) posiadał potwierdzone uprawnienia, rekomendacja nie jest wymagana. 3. 44) Wnioski o przyznanie uprawnień z tytułów określonych w art. 1-4 mogą być kierowane, w trybie, o którym mowa w ust. 1, do dnia 31 grudnia 1997 r. przez osoby zamieszkałe na stałe w Polsce, a do dnia 31 grudnia 1998 r. przez osoby zamieszkałe poza granicami Polski. Rozdział 6 Źródła finansowania niektórych świadczeń Art. 23. 1. Zachowuje się Państwowy Fundusz Kombatantów, zwany dalej "funduszem". Dysponentem funduszu jest Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 2. Źródłem dochodów funduszu są dotacje z budżetu państwa oraz darowizny. 3. Środki funduszu przeznaczone są w szczególności na: 1) 45) doraźną pomoc, o której mowa w art. 19, oraz na finansowanie kosztów administracyjnych związanych z przyznawaniem i udzielaniem tej pomocy, 2) 45) świadczenia wynikające z art. 20, z wyjątkiem ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1 i 3, 3) 45) finansowanie kosztów rozszerzenia bazy domów pomocy społecznej, zakładów leczniczych, a także kosztów utrzymania ośrodków wczasowo-rehabilitacyjnych przeznaczonych dla kombatantów i innych osób uprawnionych, 4) 45) upamiętnianie i popularyzowanie historii dotyczącej walk o Odrodzenie Polski i represji wojennych oraz okresu powojennego, w tym na działalność dokumentacyjną i wydawniczą. 4. Wydatki na: 1) 46) świadczenia, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, 2) finansowanie kosztów zadań administracyjnych i opiekuńczych, wykonywanych na rzecz środowiska kombatanckiego, zlecanych organizacjom społecznym przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, - realizowane są ze środków budżetu państwa. Art. 24. 47) Świadczenia pieniężne przewidziane dla kombatantów i innych osób uprawnionych oraz pozostałych po nich członków rodzin, a także ryczałt energetyczny określony w art. 20 ust. 2 pkt 3 i ust. 3, są wypłacane przez właściwe organy rentowe ze środków będących w dyspozycji tych organów i finansowane z budżetu państwa. Świadczenia te oraz ryczałt wraz z odsetkami za opóźnienie w ustaleniu do nich prawa lub ich wypłaty oraz koszty obsługi podlegają refundacji na rzecz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz Funduszu Emerytalno-Rentowego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dotacji budżetu państwa. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 25. 1. Osoby, które uzyskały uprawnienia kombatanckie na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują te uprawnienia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby: 1) wymienione w art. 21 w ust. 2: a) 48) w pkt 1, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 3, b) 48) w pkt 2, 21, 5 i 6, jeżeli w wyniku postępowania weryfikacyjnego wykazano im czyny, o których mowa w tych przepisach, 2) 48) które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze "uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej" lub innych tytułów niż wymienione w art. 1 ust. 2, w art. 2 oraz w art. 4. Uprawnienia te zachowują jednak osoby, które uczestniczyły w Wojnie Domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 lub które uprawnienia te uzyskały z tytułów określonych w ustawie, oraz żołnierze z poboru, którzy pełnili służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie od 10 maja 1945 r. do 30 czerwca 1947 r. 3. Uprawnienia uzyskane od Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej po 31 grudnia 1988 r. podlegają weryfikacji. 4. 49) Decyzje w sprawie pozbawienia uprawnień kombatanckich podejmuje Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. 5. Decyzje, o których mowa w ust. 4, wydawane są z urzędu lub na wniosek stowarzyszeń kombatanckich albo Ministrów Sprawiedliwości, Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych i Administracji, 13) a także w wyniku weryfikacji. 6. 50) Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach dotyczących pozbawienia i przywrócenia uprawnień kombatanckich w stosunku do osób, o których mowa w ust. 2, oraz zasady przeprowadzania weryfikacji określi w drodze rozporządzenia Prezes Rady Ministrów. Art. 26. 51) Osoby, o których mowa w art. 25, pozbawione prawomocną decyzją uprawnień kombatanckich tracą uprawnienia wynikające z ustawy, z wyjątkiem uprawnień, o których mowa w art. 12, z tym że osobom, które w dniu wejścia w życie ustawy pobierały emerytury, renty inwalidzkie lub renty rodzinne, zamiast tych świadczeń przyznaje się: 1) świadczenia na zasadach ogólnych, określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin lub w innych przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym, 2) 52) świadczenia w kwocie najniższej, jeżeli nie spełniają warunków do przyznania świadczeń, o których mowa w pkt 1; przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin stosuje się odpowiednio. Art. 27. 53) Zaświadczenia i legitymacje o uprawnieniach kombatanckich, wystawione na podstawie dotychczasowych przepisów, do czasu wydania nowych zaświadczeń zachowują moc, chyba że została wydana decyzja o pozbawieniu uprawnień. Art. 28. (pominięty). 54) Art. 29. (pominięty). 54) Art. 30. 1. 55) Wnioski o nadanie odznaczeń upamiętniających udział w walkach o niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej Polskiej przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, z własnej inicjatywy lub na wniosek stowarzyszeń kombatanckich: 1) Minister Obrony Narodowej - w stosunku do osób, o których nowa w art. 1, 2) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych - w stosunku do osób, o których mowa w art. 2 i 4 - na zasadach określonych w obowiązujących przepisach. 2. 56) Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień Ministra Spraw Zagranicznych do przedstawiania wniosków o nadanie tych odznaczeń. 3. Przepisy dotyczące postępowania w sprawach nadawania odznaczeń, nie pozostające w sprzeczności z ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio. Art. 31. (pominięty). 57) Art. 32. (pominięty). 57) Art. 33. Traci moc ustawa z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów (Dz. U. Nr 16, poz. 122 i Nr 40, poz. 269, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 oraz z 1987 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 33, poz. 180). Art. 34. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436), która weszła w życie z dniem 31 lipca 1997 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 1. 4) Dodany przez art. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 64, poz. 405), która weszła w życie z dniem 9 lipca 1997 r. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 7) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy powołanej w przypisie 1. 10) W brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie art. 55 ustawy powołanej w przypisie 10a. 10a) W brzmieniu ustalonym przez art. 55 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 11) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 13) Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 7 i ust. 3 pkt 1 oraz art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) i lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 15) Przez art. 1 pkt 7 lit. c) tiret pierwsze ustawy powołanej w przypisie 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. c) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie 1. 17) Utraci moc z dniem 1 stycznia 1999 r. w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153) na podstawie art. 170 pkt 21 tej ustawy, która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 1. 19) Patrz również art. 10 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 100, poz. 461), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 42 pkt 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), która weszła w życie z dniem 15 listopada 1991 r. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1996 r. 22) Dodany przez art. 4 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 21. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 42 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 20 oraz przez art. 53 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), która weszła w życie z dniem 1 marca 1995 r. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 25) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 28) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 1. 30) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy powołanej w przypisie 1. 31) Sprawę tę reguluje zarządzenie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 10 października 1997 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania i udzielania pomocy pieniężnej z Państwowego Funduszu Kombatantów (Monitor Polski Nr 77, poz. 737), które wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Nowelizacja tego aktu może nastąpić tylko zgodnie z zasadą wynikającą z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), która weszła w życie z dniem 17 października 1997 r., tj. w drodze rozporządzenia właściwego organu. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy powołanej w przypisie 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r. 34) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 15, poz. 83), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 35) Wszedł w życie z dniem 5 marca 1997 r. stosownie do art. 2 ustawy powołanej w przypisie 34. 36) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy powołanej w przypisie 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret pierwsze ustawy powołanej w przypisie 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie 1. 39) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret trzecie ustawy powołanej w przypisie 1. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret czwarte ustawy powołanej w przypisie 1. 41) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret piąte ustawy powołanej w przypisie 1. 42) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 44) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy powołanej w przypisie 1. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 1. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 3 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 134, poz. 645), która weszła w życie z dniem 31 grudnia 1993 r. 54) Zamieszczony w obwieszczeniu. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 57) Zamieszczony w obwieszczeniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego. (Dz. U. Nr 142, poz. 951) 1. Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 146) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 146), 2) ustawą z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 43, poz. 272), 3) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223), który stanowi: "Art. 5. 1. Agencja przejmie od Głównego Zarządu Rezerw Państwowych rezerwy państwowe produktów rolnych oraz półproduktów i artykułów żywnościowych, a także środki finansowe przeznaczone na ten cel w ustawie budżetowej. 2. Minister Rynku Wewnętrznego, w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi szczegółowe zasady, zakres i tryb przekazania rezerw państwowych i środków finansowych, o których mowa w ust. 1."; 2) art. 2, 6 i 7 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 146), które stanowią: "Art. 2. 1. Przedsiębiorstwa przemysłu zbożowo-młynarskiego «PZZ», które w drodze darowizny przekazały nieodpłatnie Agencji magazyny zbożowe, dokonają zmniejszenia funduszu założycielskiego na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791). 2. Wygasają zobowiązania przedsiębiorstw przemysłu zbożowo-młynarskiego «PZZ» lub następców prawnych tych przedsiębiorstw wobec Skarbu Państwa z tytułu spłat kredytów inwestycyjnych dokonanych ze środków budżetu państwa na podstawie poręczenia Ministra Finansów, jeżeli magazyny zbożowe tych przedsiębiorstw zostały przejęte przez Agencję Rynku Rolnego." "Art. 6. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 6 niniejszej ustawy, obowiązują, nie dłużej niż przez 3 miesiące, dotychczasowe przepisy wydane na podstawie art. 8 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223). Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.."; 3) art. 25 ustawy z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 43, poz. 272), który stanowi: "Art. 25. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi: "Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia." Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1997 r. (poz. 951) USTAWA z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego. Art. 1. 1. Tworzy się państwową jednostkę organizacyjną pod nazwą "Agencja Rynku Rolnego", zwaną dalej "Agencją". 2. Agencja podlega Prezesowi Rady Ministrów. 3. 1) Agencja może tworzyć oddziały terenowe. Art. 2. 1. Agencja posiada osobowość prawną. 2. Agencja nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa. 3. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania Agencji. Art. 3. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 4. 2) 1. Agencja realizuje interwencyjną politykę rolną państwa w celu stabilizacji rynku produktów rolnych i żywnościowych oraz ochrony dochodów uzyskiwanych z rolnictwa. 2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, Agencja wykonuje w szczególności przez: 1) interwencyjny zakup i sprzedaż produktów rolnych oraz ich przetworów na rynku krajowym i rynkach zagranicznych, 2) gromadzenie i gospodarowanie państwowymi rezerwami produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych w ramach określonych zadań oraz przeznaczonych na ten cel środków finansowych, 3) 3) udzielanie poręczeń kredytów, z wyjątkiem kredytów inwestycyjnych, przedsiębiorcom realizującym zadania zlecone przez Agencję. 3. Do zadań Agencji należą także: 1) analizowanie rynku produktów rolnych i żywnościowych, 2) przedstawianie Radzie Ministrów: a) propozycji regulacji organizacyjno-prawnych w zakresie funkcjonowania rynku podstawowych produktów rolnych i żywnościowych, b) w porozumieniu z Ministrem Gospodarki 4) propozycji dotyczących regulacji handlu zagranicznego w zakresie produktów będących przedmiotem działalności interwencyjnej Agencji, 3) inicjowanie i udział w działaniach organizacyjnych mających na celu rozwój rynku produktów rolnych i żywnościowych. 4. Prezes Agencji przedstawia Radzie Ministrów do zatwierdzenia zaopiniowany przez Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Finansów oraz Radę Agencji roczny program działań interwencyjnych, który obejmuje: 1) listę podstawowych produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych będących przedmiotem oddziaływania Agencji, 2) prognozę poziomu cen, według których Agencja będzie prowadzić działalność interwencyjną i gospodarkę rezerwami państwowymi, 3) środki niezbędne na działania interwencyjne. Art. 4a. 5) 1. Rada Ministrów może powierzyć Agencji realizację innych zadań niż określone w art. 4, związanych z organizowaniem i funkcjonowaniem rynku produktów rolnych i żywnościowych. 2. Rada Ministrów powierzając zadania, o których mowa w ust. 1, zapewni Agencji na ten cel odpowiednie środki finansowe. Art. 5. 1. (pominięty). 6) 2. (pominięty). 6) 3. Agencja przejmie nieodpłatnie magazyny zbożowe o łącznej pojemności 1 mln ton, znajdujące się w zarządzie przedsiębiorstw przemysłu zbożowo-młynarskiego "PZZ". 4. (skreślony). 7) Art. 6. 1. 8) Prezes Agencji jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Finansów. 2. Prezes Agencji jest organem wykonawczym i zarządzającym Agencji. 3. (skreślony). 9) 4. 10) Prezes Agencji składa półroczne i roczne sprawozdania z działalności Agencji Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministrowi Finansów, a także Sejmowej i Senackiej Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 11) Art. 7. 1. 12) Organem opiniodawczym i doradczym Prezesa Agencji jest Rada Agencji, w skład której wchodzą przewodniczący i 20 członków, powoływani na okres 3 lat. 2. Przewodniczącego Rady wybiera i odwołuje Rada Agencji. 3. Członków Rady będących przedstawicielami organizacji producentów rolnych w liczbie 8 osób, producentów związanych z przetwórstwem rolno-spożywczym, handlu oraz konsumentów powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek właściwych organów zainteresowanych organizacji. 4. 13) Członków Rady będących przedstawicielami administracji państwowej, po jednym przedstawicielu Ministra Finansów, Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministra Gospodarki 4), powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek zainteresowanych ministrów. Art. 8. 14) 1. Agencja działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu nadanego, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. 2. Statut Agencji reguluje w szczególności: 1) strukturę organizacyjną Agencji, 2) zasady tworzenia oddziałów terenowych, 3) zadania oraz zasady działania Rady Agencji, 4) zasady udzielania pełnomocnictw, 5) szczegółowe zasady gospodarki finansowej, 6) system kontroli wewnętrznej, 7) procedury działalności interwencyjnej, 8) procedury ustalania ceny minimalnej, 9) zasady udziału Agencji w spółkach prawa handlowego. Art. 9. 15) 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową i ewidencję księgową, dotyczącą gospodarowania rezerwami państwowymi oraz działalności interwencyjnej na rynku produktów rolnych, zgodnie z przepisami obowiązującymi osoby prawne i niniejszą ustawą. 2. Agencja działa zgodnie z planem finansowym obejmującym rok obrachunkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Roczny plan finansowy Agencji ustala jej Prezes w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów. 3. Przychodami Agencji są dotacje budżetowe ustalane corocznie w ustawie budżetowej, wpływy z działalności gospodarczej, z kapitałów pieniężnych, darowizn oraz inne wpływy. 4. Przychody określone w ust. 3 Agencja przeznacza na realizację zadań określonych w art. 4 oraz na funkcjonowanie Agencji. 5. Zasady wynagradzania pracowników określa Prezes Agencji Rynku Rolnego w zakładowym regulaminie wynagradzania. Art. 10. (skreślony). 16) Art. 11. (skreślony). 16) Art. 12. 17) Techniczno-organizacyjną obsługę Prezesa Agencji sprawuje biuro Agencji, zwane "Centralą". Art. 12a. 18) Nie pobiera się opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych, których stroną jest Agencja Rynku Rolnego. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 19) 1) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 146), która weszła w życie z dniem 5 kwietnia 1996 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który wszedł w życie z dniem 22 października 1997 r. 4) Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 2 oraz art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 5) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy powołanej w przypisie 1. 6) Zamieszczony w obwieszczeniu. 7) Przez art. 11 ustawy z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 43, poz. 272), która weszła w życie z dniem 15 maja 1997 r. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 9) Przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 1. 11) Obecnie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi - stosownie do art. 1 pkt 7 lit. a) uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 października 1997 r. w sprawie zmiany Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski Nr 80, poz. 779), która weszła w życie z dniem 28 października 1997 r., oraz do art. 1 pkt 5 uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 1997 r. w sprawie zmiany Regulaminu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski Nr 82, poz. 794), która weszła w życie z dniem 6 listopada 1997 r. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 1. 16) Przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy powołanej w przypisie 1. 18) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy powołanej w przypisie 1. 19) Ustawa została ogłoszona dnia 21 czerwca 1990 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych. (Dz. U. Nr 143, poz. 952) Na podstawie art. 56 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 174 i z 1997 r. Nr 67, poz. 423) w ust. 4 skreśla się pkt 1. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów. (Dz. U. Nr 143, poz. 953) Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492, Nr 156, poz. 775 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się następujące stałe komitety Rady Ministrów: 1) Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, 2) Komitet Społeczny Rady Ministrów, 3) Komitet Spraw Obronnych Rady Ministrów. 2. W skład stałych komitetów Rady Ministrów wchodzą członkowie Rady Ministrów wyznaczeni przez Prezesa Rady Ministrów po porozumieniu z przewodniczącym komitetu. 3. Prezes Rady Ministrów może: 1) wskazać ministra albo wyznaczyć sekretarza stanu lub podsekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, który będzie reprezentował Prezesa Rady Ministrów w pracach stałego komitetu, 2) wskazać organy administracji rządowej oraz inne osoby, które będą stale uczestniczyły w pracach stałego komitetu. 4. W pracach stałego komitetu mogą również brać udział inne osoby zapraszane przez przewodniczącego komitetu. § 2. 1. Przewodniczących stałych komitetów Rady Ministrów powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. 2. Wiceprzewodniczących stałych komitetów powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, spośród członków komitetu, na wniosek przewodniczącego stałego komitetu. 3. Funkcję sekretarza stałego komitetu pełni sekretarz lub podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów albo wyznaczony przez przewodniczącego komitetu urzędnik zatrudniony w komórce organizacyjnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, która sprawuje obsługę tego komitetu. § 3. Celem działania stałych komitetów Rady Ministrów jest uzgadnianie stanowiska członków Rady Ministrów, inicjowanie, przygotowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów i Prezesowi Rady Ministrów projektów rozstrzygnięć, opinii lub udzielanie rekomendacji oraz analizowanie sytuacji w poszczególnych dziedzinach polityki Rządu. § 4. Do zakresu działania Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów należą: 1) sprawy projektów aktów normatywnych, projektów programów, analiz, sprawozdań i innych dokumentów rządowych dotyczących polityki gospodarczej państwa, w szczególności: a) planowania i realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa, b) zasad rozwoju gospodarczego kraju, c) zasad rozwoju rynku finansowego, infrastruktury technicznej i gospodarki, d) zmian strukturalnych i przekształceń własnościowych, e) zasad polityki ochrony środowiska i ekorozwoju, f) międzynarodowej współpracy gospodarczej oraz zaangażowania kapitału zagranicznego, g) zasad kształtowania i realizacji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju oraz polityki mieszkaniowej państwa, h) prognoz koniunktury gospodarczej, i) instrumentów rozwoju regionalnego Polski, j) kryteriów alokacji środków budżetu państwa przeznaczonych na wspieranie rozwoju regionalnego, k) opiniowania zasad kształtowania finansów komunalnych i ich relacji z budżetem państwa, l) ekonomicznych i finansowych aspektów kształtowania oraz rozwijania współpracy regionalnej i transgranicznej, ł) kształtowania obszarów wiejskich i strukturalnych przeobrażeń wsi, 2) inne sprawy powierzone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 5. 1. W ramach Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów działa Podkomitet Rozwoju Regionalnego, zwany dalej "Podkomitetem". 2. Podkomitetem kieruje Przewodniczący, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Komitetu. 3. Członków Podkomitetu wyznacza Prezes Rady Ministrów po porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu. 4. Szczegółowy zakres działania Podkomitetu określa Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Podkomitetu. § 6. Do zakresu działania Komitetu Społecznego Rady Ministrów należą: 1) sprawy projektów aktów normatywnych, projektów programów, analiz, sprawozdań i innych dokumentów rządowych dotyczących zagadnień społecznych, w szczególności: a) przestrzegania praw i wolności, praworządności i stanu bezpieczeństwa obywateli, b) umacniania więzi z Polonią i wychodźstwem, wymiany młodzieży oraz wymiany informacji, c) sprawy mniejszości narodowych i etnicznych, d) polityki socjalnej, bezrobocia, bezpieczeństwa i ochrony warunków pracy, oświaty, nauki, szkolnictwa wyższego, kultury, zdrowia i opieki społecznej, wypoczynku i sportu oraz ochrony środowiska, e) warunków i zasad współpracy Rządu i innych organów administracji rządowej ze związkami zawodowymi, organizacjami samorządu zawodowego, stowarzyszeniami i innymi podmiotami, f) stosunków państwa z Kościołem Katolickim oraz z innymi kościołami i związkami wyznaniowymi, g) działalności środków społecznego przekazu oraz systemu telekomunikacyjnego państwa, h) organizacji i funkcjonowania organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, i) kształtowania oraz rozwijania współpracy regionalnej i transgranicznej, 2) inne sprawy powierzone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 7. Do zakresu działania Komitetu Spraw Obronnych Rady Ministrów należą: 1) sprawy projektów aktów normatywnych, projektów programów, analiz, sprawozdań i innych dokumentów rządowych dotyczących zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa, w szczególności: a) systemu obronnego państwa oraz ekonomiczno-społecznych podstaw jego funkcjonowania, b) przemysłu zbrojeniowego, obrotu uzbrojeniem i sprzętem specjalnym, badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych prowadzonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, przygotowań mobilizacyjnych w gospodarce narodowej, tworzenia i gospodarowania rezerwami państwowymi oraz utrzymywania zdolności produkcyjnych i remontowych w gospodarce narodowej na potrzeby obrony państwa, c) uwzględnienia wymogów bezpieczeństwa państwa w planowaniu przestrzennym i rozbudowie infrastruktury gospodarczej, w tym transportu i łączności, d) nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i innych sytuacji kryzysowych, a także koncepcji działań zmierzających do likwidacji tych zagrożeń i sytuacji oraz usunięcia ich skutków, 2) inne sprawy powierzone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów. § 8. W toku wykonywania zadań wynikających z § 4-7 stałe komitety Rady Ministrów współdziałają z ministrami i innymi organami nie reprezentowanymi w składzie tych komitetów. § 9. 1. Tryb pracy stałych komitetów Rady Ministrów, w tym tryb zwoływania i odbywania ich posiedzeń oraz przygotowywania i rozpatrywania dokumentów rządowych, określa regulamin pracy Rady Ministrów. 2. W razie uznania przez przewodniczącego stałego komitetu, że sprawa wniesiona pod obrady komitetu nie wymaga zajęcia stanowiska przez komitet w pełnym składzie, może on, spośród członków komitetu, utworzyć zespół i powierzyć mu rozpatrzenie tej sprawy w trybie określonym w regulaminie pracy Rady Ministrów. § 10. 1. W celu realizacji swoich zadań stałe komitety Rady Ministrów oraz ich przewodniczący mogą określać sposoby i terminy wykonania prac mających na celu przygotowanie projektu stanowiska, decyzji lub innego rozstrzygnięcia Rady Ministrów albo Prezesa Rady Ministrów oraz wskazywać organy odpowiedzialne za ich wykonanie. 2. Stały komitet Rady Ministrów może powoływać zespoły robocze lub ekspertów do opracowania analiz, prognoz, ekspertyz oraz koncepcji i projektów rozwiązań programowych. 3. Stałe komitety Rady Ministrów składają Radzie Ministrów roczne sprawozdania ze swojej działalności. § 11. Ilekroć w obowiązujących przepisach mówi się o Komitecie Społeczno-Politycznym Rady Ministrów, należy przez to rozumieć Komitet Społeczny Rady Ministrów. § 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów (Dz. U. Nr 13, poz. 70 i Nr 18, poz. 105). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe. (Dz. U. Nr 143, poz. 954) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492 i z 1996 r. Nr 8, poz. 48), w § 1 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się lit. a). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 1997 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie skali podatku dochodowego oraz wysokości kwot przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu. (Dz. U. Nr 143, poz. 955) Na podstawie art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 5, w związku z art. 27 ust. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945) zarządza się, co następuje: § 1. Skalę podatku dochodowego określonego w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945), zwanej dalej "ustawą", ustala się na rok 1998 w wysokości: Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi Ponaddo 25 25219% podstawy obliczenia minus kwota 336 zł 60 gr 25 25250 5044461 zł 28 gr + 30% nadwyżki ponad 25 252 zł 50 504 12 036 zł 88 gr + 40% nadwyżki ponad 50 504 zł § 2. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, ustala się na 1998 r. w wysokości 93 zł. § 3. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 6 lit. b) ustawy, określającą wysokość przychodu osiągniętego w 1997 r., od której uzależnia się zryczałtowane opodatkowanie, ustala się w wysokości 288 700 zł. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. (Dz. U. Nr 143, poz. 956) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r, Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. Podwyższa się górne granice stawek kwotowych: 1) określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780), zwanej dalej "ustawą": a) w pkt 1 do 0,33 zł, b) w pkt 2 do 11,95 zł, c) w pkt 3 do 5,55 zł, d) w pkt 4 do 3,98 zł, e) w pkt 6 do 0,40 zł, f) w pkt 7 w lit. a) do 0,02 zł, g) w pkt 7 w lit. b) do 2,31 zł, h) w pkt 7 w lit. c) do 0,05 zł, 2) określone w art. 10 ustawy: a) w pkt 1 do 1732,50 zł, b) w pkt 2 do 1339,65 zł, 3) określone w art. 14 pkt 1 ustawy do 26,41 zł, 4) określone w art. 19 pkt 1 ustawy: a) w lit a) do 398,05 zł, b) w lit. b) do 1,09 zł, c) w lit. c) do 132,81 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie na rok podatkowy 1998. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania praktyki zawodowej przez kandydatów na doradców podatkowych oraz rodzajów zatrudnienia traktowanych na równi z tą praktyką. (Dz. U. Nr 143, poz. 957) Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. Kandydaci na doradców podatkowych, zwani dalej "kandydatami", którzy złożyli z wynikiem pozytywnym egzamin na doradcę podatkowego, odbywają dwuletnią praktykę zawodową, w tym: 1) w urzędzie skarbowym - przez okres 4 miesięcy, 2) w izbie skarbowej - przez okres 4 miesięcy, 3) w urzędzie kontroli skarbowej - przez okres 4 miesięcy, 4) u doradcy podatkowego - przez okres 12 miesięcy. § 2. 1. Praktyka zawodowa, zwana dalej "praktyką", odbywana jest: 1) w urzędzie skarbowym i izbie skarbowej - właściwych miejscowo w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, ze względu na miejsce zamieszkania odbywającego praktykę, 2) w urzędzie kontroli skarbowej - mającym siedzibę w tym samym mieście wojewódzkim co izba skarbowa, o której mowa w pkt 1, 3) u doradcy podatkowego, który wyraził zgodę na przyjęcie kandydata na praktykę albo który został wyznaczony przez Krajową Radę Doradców Podatkowych. 2. Praktyka zawodowa odbywana jest raz w tygodniu w wymiarze 8 godzin. § 3. 1. Minister Finansów kieruje kandydata na praktykę w organach podatkowych oraz w urzędzie kontroli skarbowej, a także wyznacza termin jej rozpoczęcia. 2. Przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych wyznacza termin rozpoczęcia praktyki u doradcy podatkowego. 3. Na wniosek kandydata, Minister Finansów może skierować wnioskodawcę do odbycia praktyki w jednostce o właściwości innej niż określona w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2. § 4. Rozpoczęcie praktyki w jednostkach wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 następuje nie później niż w okresie trzech miesięcy od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu na doradcę podatkowego. § 5. 1. Naczelnik urzędu skarbowego, dyrektor izby skarbowej oraz dyrektor urzędu kontroli skarbowej są obowiązani do: 1) zapewnienia prawidłowego przebiegu praktyki zawodowej, 2) wyznaczenia pracownika sprawującego opiekę nad osobą odbywającą praktykę oraz nadzoru nad jej przebiegiem, 3) wydania osobie, która odbyta praktykę, zaświadczenia o odbyciu praktyki. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się również do praktyki odbywanej u doradcy podatkowego. § 6. Kandydat, który odbyt praktykę, składając wniosek o wpis na listę doradców podatkowych, obowiązany jest do dołączenia do wniosku zaświadczeń, o których mowa w § 5. § 7. 1. Na równi z praktyką traktowane jest zatrudnienie przez okres co najmniej czterech lat w: 1) urzędzie skarbowym, 2) izbie skarbowej, 3) urzędzie kontroli skarbowej, 4) Ministerstwie Finansów, 5) samorządowych służbach finansowych, 6) samorządowym kolegium odwoławczym. 2. Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli do zakresu obowiązków kandydata należało stosowanie przepisów prawa podatkowego w związku z prowadzonym przez te osoby postępowaniem podatkowym lub kontrolnym. § 8. Przepis § 7 ust. 1 stosuje się również do: 1) kandydatów zatrudnionych przez okres co najmniej dwóch lat w podmiotach uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, jeżeli do zakresu obowiązków tych osób należało stosowanie przepisów z zakresu prawa podatkowego na rzecz klientów tych podmiotów, 2) pracowników naukowo-dydaktycznych, dydaktycznych lub naukowych - w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym - zatrudnionych przez okres co najmniej pięciu lat i zajmujących się dziedzinami, w których zakres wchodzi prawo podatkowe lub nauka o podatkach, 3) osób uprawnionych do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, prokuratora, radcy prawnego oraz sędziego, z tym że okres zatrudnienia w zawodzie, uprawniający do zwolnienia z obowiązku odbycia praktyki, wynosi co najmniej dwa lata, 4) osób, które uzyskały świadectwo potwierdzające kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych albo uprawnienia lustracyjne w rozumieniu przepisów prawa spółdzielczego oraz legitymują się co najmniej dwuletnim okresem zatrudnienia w zawodzie, 5) osób zatrudnionych na stanowisku głównego księgowego przez okres co najmniej trzech lat w podmiotach, które na podstawie przepisów o rachunkowości są obowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych, 6) osób zatrudnionych na stanowisku skarbnika gminy przez okres co najmniej trzech lat. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków i warunków pobierania odsetek wyrównawczych oraz sposobu ich naliczania. (Dz. U. Nr 143, poz. 958) Na podstawie art. 222 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Organ celny pobiera odsetki wyrównawcze, w wypadku powstania długu celnego w odniesieniu do produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym, z wyjątkiem: 1) powstania długu celnego zgodnie z art. 224 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770), zwanej dalej "Kodeksem celnym", 2) powstania długu celnego w związku z dopuszczeniem do obrotu resztek i odpadów pochodzących z przetwarzania towarów uprzednio objętych procedurą uszlachetniania czynnego, 3) powstania długu celnego w związku z dopuszczeniem produktów kompensacyjnych do obrotu na podstawie art. 133 § 4 Kodeksu celnego, pod warunkiem, że należności przywozowe za te produkty nie zostały jeszcze zwrócone lub umorzone, 4) gdy osoba posiadająca pozwolenie na uszlachetnianie czynne, wnioskując o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym, udowodni, że szczególne okoliczności, nie wynikające z jej zaniedbania lub świadomego działania, uniemożliwiły dokonanie wywozu lub powrotnego wywozu na warunkach przewidzianych w pozwoleniu, 5) gdy kwota odsetek wyrównawczych, naliczonych w odniesieniu do produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym, objętych tym samym zgłoszeniem celnym o dopuszczenie do obrotu, nie przekracza równowartości 20 ECU. 2. Organ celny pobiera odsetki wyrównawcze w wypadku powstania długu celnego w odniesieniu do towarów uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej, z wyjątkiem: 1) powstania długu celnego zgodnie z art. 209 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, 2) gdy przy uprzednim objęciu towarów procedurą odprawy czasowej złożone zostało zabezpieczenie w formie depozytu w gotówce, w wysokości równej całkowitej kwocie wynikającej z długu celnego, 3) gdy osoba posiadająca pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej, wnioskując o dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej, udowodni, że szczególne okoliczności, nie wynikające z jej zaniedbania lub świadomego działania, uniemożliwiły dokonanie wywozu lub powrotnego wywozu na warunkach przewidzianych w pozwoleniu, 4) gdy kwota odsetek wyrównawczych, naliczonych w odniesieniu do towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej na podstawie tego samego zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu, nie przekracza równowartości 20 ECU, 5) powstania długu celnego w wypadku dopuszczenia do obrotu następujących towarów, uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej: a) towarów przeznaczonych na targi, wystawy lub podobne imprezy, b) towarów przeznaczonych do przeprowadzania prób, w ramach umowy sprzedaży, z zastrzeżeniem pomyślnego przebiegu prób, c) sprzętu użyczanego do wykorzystania w ramach środków podjętych w celu likwidacji skutków klęsk żywiołowych, zaistniałych na polskim obszarze celnym, d) rzeczy osobistego użytku podróżnych oraz sprzętu sportowego i innego sprzętu przeznaczonego do wykorzystania na zawodach sportowych lub pokazach, § 2. 1. Odsetki wyrównawcze pobiera się od kwoty wynikającej z powstałego długu celnego. 2. Do wyliczenia odsetek wyrównawczych przyjmuje się wysokość odsetek ustawowych. 3. Odsetki wyrównawcze są obliczane za okres od dnia objęcia towaru pierwszą procedurą celną do dnia powstania długu celnego. 4. Kwota odsetek wyrównawczych stanowi iloczyn kwoty wynikającej z powstałego długu celnego, liczby dni okresu, o którym mowa w ust. 3, oraz stopy odsetek ustawowych, podzielonych przez 365. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia taryf dla ciepła. (Dz. U. Nr 143, poz. 959) Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Sprzedawcy ciepła, na wszystkich szczeblach obrotu, w tym również sprzedawcy ciepła indywidualnym odbiorcom w lokalach, są zobowiązani stosować dotychczasowe taryfy dla ciepła, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych jednostek rozliczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku konieczności wprowadzenia przez sprzedawcę nowego systemu taryfowego, tj. przejścia z systemu rozliczeń ryczałtowych na rozliczenia w oparciu o fizyczne jednostki pomiaru energii i mocy (GJ, MWh, MW), wymagane jest uzyskanie pisemnej zgody Ministra Finansów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy zmiany systemu rozliczeń między gestorem zasobów mieszkaniowych (nie wytwarzającym ciepła w urządzeniach własnych) a indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych. § 2. 1. Wprowadza się maksymalny wskaźnik wzrostu cen ciepła w wysokości: 1) 1,00 - w okresie od dnia 5 grudnia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r., 2) 1,08 - w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 marca 1998 r., z zastrzeżeniem § 3 ust. 5. 2. Maksymalny wskaźnik wzrostu cen ciepła odnosi się do cen ustalonych w odniesieniu do fizycznych jednostek pomiaru energii i mocy (cena za 1 GJ, za 1 MWh, za 1 MW), jak również do cen ustalonych w formie ryczałtowej (np. cena za ogrzanie 1 m2 lokalu). § 3. 1. Maksymalny wskaźnik wzrostu cen ciepła dotyczy cen ostatnio stosowanych przez sprzedawców na wszystkich szczeblach obrotu ciepłem oraz cen stosowanych przez nowo utworzonych sprzedawców, jak i kontynuujących działalność sprzedawców uprzednio zlikwidowanych, podzielonych lub przekształconych. 2. Maksymalny wskaźnik wzrostu cen ciepła obejmuje również wzrost cen wynikający z podwyższenia stawki podatku od towarów i usług od 1 stycznia 1998 r., dokonanej na podstawie odrębnych przepisów. 3. Maksymalny wskaźnik wzrostu cen ciepła ma zastosowanie do cen ostatnio stosowanych. Podwyższona cena ciepła nie może być wyższa niż wynikająca z iloczynu maksymalnego wskaźnika, określonego w § 2, i ceny ostatnio stosowanej. 4. Przez cenę ostatnio stosowaną należy rozumieć cenę, po jakiej faktycznie następowały rozliczenia za ciepło, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. W przypadku gdy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia maksymalne ceny urzędowe detaliczne energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe, stosowane przez gestora zasobów mieszkaniowych w odniesieniu do indywidualnych odbiorców w lokalach mieszkalnych, nie pokrywały kosztów zakupu tej energii (lub kosztów wytworzenia w urządzeniach własnych), to wówczas gestor zasobów mieszkaniowych dokonuje jednorazowo, na dzień 1 stycznia 1998 r., podwyższenia cen ciepła, stosowanych w rozliczeniach z indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych, w tym również domach jednorodzinnych, do poziomu ponoszonych kosztów, a od tego dnia może dokonywać podwyższenia cen z uwzględnieniem wskaźnika określonego w § 2 ust. 1 pkt 2. 6. Gestorzy zasobów mieszkaniowych w rozliczeniach za ciepło z indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych stosują wyłącznie ceny jednoczłonowe: 1) w systemie rozliczeń w odniesieniu do fizycznych jednostek pomiaru energii - cenę za 1 GJ lub za 1 MWh ciepła, 2) w systemie ryczałtowym - cenę za ogrzanie 1 m2 mieszkania, płatną miesięcznie w ciągu całego roku, a za ciepło zużywane na potrzeby podgrzania wody użytkowej - cenę od osoby zamieszkałej w lokalu. 7. Przez gestorów zasobów mieszkaniowych, o których mowa w ust. 5 i 6 oraz w § 1 ust. 3 i § 4 ust. 2, rozumie się spółdzielnie mieszkaniowe, towarzystwa budownictwa społecznego, zarządy wspólnot mieszkaniowych, zarządy (administracje) budynków komunalnych, osoby fizyczne będące właścicielami domów wielomieszkaniowych, zarządców budynków zakładowych itp., a także innych dostawców ciepła (producentów lub dystrybutorów), w przypadku gdy rozliczają się bezpośrednio z indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych. 8. Sprzedawca ciepła indywidualnym odbiorcom w lokalach mieszkalnych, nie będący jednocześnie producentem lub dystrybutorem, nie może stosować wskaźnika wzrostu cen wyższego niż wskaźnik zastosowany przez producenta lub dystrybutora ciepła, z którym ma zawartą umowę na dostarczanie ciepła. § 4. 1. W przypadku stosowania rozliczeń w odniesieniu do fizycznych jednostek pomiaru energii i mocy według taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), sprzedawca ciepła może dokonywać zmiany relacji opłaty stałej i opłaty zmiennej w łącznej opłacie według zasad określonych w załączniku do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Postanowienia ust. 1 nie dotyczą rozliczeń między gestorami zasobów mieszkaniowych a indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych. § 5. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku zawarcia między Ministrem Finansów a jednostkami gospodarczymi (sprzedawcami) porozumień w sprawach cen umownych energii cieplnej, na podstawie art.13 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. N r 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 54, poz. 348). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 grudnia 1997 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 listopada 1997 r. (poz. 959) ZASADY DOKONYWANIA ZMIAN RELACJI OPŁATY STAŁEJ I ZMIENNEJ W ŁĄCZNEJ OPŁACIE W SYSTEMIE TARYFY DWUCZŁONOWEJ Sprzedawcy ciepła powinni dążyć do tego, aby udział opłaty stałej stosowanej w rozliczeniach za ciepło w oparciu o fizyczne jednostki pomiaru energii i mocy według taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna) nie przekraczał poziomu 40% łącznej opłaty za ciepło w skali roku. Zmiany relacji tych opłat dokonuje się według zasad określonych w niżej podanych wzorach: Pł = Psd + Pzd = Psn + Pzn Psn ≤ 0,4 Pł Ps = CMW x JMW x N Pz = CGJ x Q, gdzie: Pł - łączna opłata za ciepło w skali roku, Psd - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej) dotychczasowej, Pzd - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej) dotychczasowej, Psn - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej) nowej, Pzn - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej) nowej, Ps - wartość opłaty stałej w skali roku, CMW - cena jednostkowa (stawka taryfowa) stała za 1MW mocy cieplnej zamówionej przez odbiorców ciepła, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za ciepło w taryfie dwuczłonowej, JMW - moc cieplna zamówiona przez odbiorców ciepła, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za ciepło w taryfie dwuczłonowej, w MW według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r., N - liczba okresów pobierania opłaty stałej w ciągu roku, Pz - wartość opłaty zmiennej w skali roku, CGJ - cena jednostkowa (stawka taryfowa) zmienna za 1GJ dostarczonego ciepła, Q - ilość ciepła sprzedanego w 1997 r. odbiorcom, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za ciepło w taryfie dwuczłonowej, w GJ. Jeżeli zmiana relacji między opłatą stałą i zmienną dokonywana jest w tym samym terminie, w jakim dokonywana jest podwyżka cen ciepła, to w stawkach opłat uwzględnia się wskaźnik wzrostu cen ciepła wynikający z rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. (Dz. U. Nr 143, poz. 960) Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934 i Nr 141, poz. 943 i 945) oraz art. 9 pkt 1, 2 i 4, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719, z 1996 r. Nr 35, poz. 153 i Nr 157, poz. 804 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w 1997 r.: a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nie przekraczającej 288 700 zł, lub b) uzyskali przychody wyłącznie z tytułu udziału w spółce, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 288 700 zł," b) w ust. 5 wyrazy "łączne przychody w 1996 r. nie przekroczyły kwoty 250 000 zł;" zastępuje się wyrazami "łączne przychody w 1997 r. nie przekroczyły kwoty 288 700 zł;" 2) w § 5 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) 3,3% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 oraz 5-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934 i Nr 141, poz. 943 i 945), zwanej dalej »ustawą«,"; 3) w § 8: a) w ust. 6 po wyrazie "ustawy" dodaje się wyrazy "oraz art. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 736)", b) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Podatnicy, o których mowa w art. 30 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943), zwanej dalej »ustawą VAT«, mogą ewidencjonować przychody w ewidencji łącznie z podatkiem od towarów i usług, z tym że na koniec miesiąca pomniejsza się przychód o należny podatek od towarów i usług."; 4) w § 18 w pkt 3 w lit. b) wyrazy "24 800 zł" zastępuje się wyrazami "28 600 zł". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie do przychodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 27 listopada 1997 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych. (Dz. U. Nr 143, poz. 961) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz.127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: § 1. Dokonuje się waloryzacji podstawy opodatkowania w podatku od gier dla: 1) gier prowadzonych w kasynach gry, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 83.276 zł25% Powyżej 83.276 zł do 166.551 zł20.819 zł + 30% od kwoty powyżej 83.276 zł Powyżej 166.551 zł do 277.662 zł45.802 zł + 35% od kwoty powyżej 166.551 zł Powyżej 277.662 zł do 416.493 zł84.691 zł + 40% od kwoty powyżej 277.662 zł powyżej 416.493 zł140.223 zł + 50% od kwoty powyżej 416.493 zł 2) gier prowadzonych w salonach gier w automatach losowych, jak następuje: Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku do 20.790 zł30% Powyżej 20.790 zł do 41.696 zł6.237 zł + 40% od kwoty powyżej 20.790 zł Powyżej 41.696 zł do 69.416 zł14.599 zł + 50% od kwoty powyżej 41.696 zł powyżej 69.416 zł28.459 zł + 60% od kwoty powyżej 69.416 zł § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych (Dz. U. Nr 156, poz. 786). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych. (Dz. U. Nr 143, poz. 962) Na podstawie art. 91 ust. 6, art. 95 ust. 1, art. 97 ust. 2, art. 98 ust. 3 i art. 106 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) oraz art. 22 ust. 2 i art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 590, Nr 107, poz. 688, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Postanowienia ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady, tryb i warunki powoływania do służby kandydackiej, 2) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania do szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o przyjęcie do tych szkół, 3) czas trwania nauki w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych, odbywania praktyk oraz szczegółowe zasady składania egzaminów dyplomowych i końcowych, tytuły przysługujące absolwentom tych szkół, a także wzory dyplomów i świadectw stwierdzających ich ukończenie, 4) okresy próbne dla słuchaczy szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych, 5) zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach, 6) przebieg służby kandydackiej, zasady i tryb opiniowania kandydatów na żołnierzy zawodowych, ich obowiązki i uprawnienia nie uregulowane w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem i wydalaniem ze szkoły, 7) równowartość kosztów wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania, otrzymanych w czasie studiów lub nauki, oraz zasady ich zwracania, a także przypadki, w których od słuchacza zwalnianego z czynnej służby wojskowej nie dochodzi się ich zwrotu. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770), 2) osoba - osobę cywilną lub żołnierza w służbie czynnej ubiegających się o przyjęcie do szkoły, 3) kandydat - kandydata na żołnierza zawodowego, 4) służba kandydacka - służbę wojskową kandydata na żołnierza zawodowego, 5) wyższa szkoła wojskowa - akademię wojskową i wyższą szkołę oficerską, 6) szkoła wojskowa - szkołę chorążych zawodowych i podoficerską szkołę zawodową, 7) szkoła - wyższą szkołę wojskową i szkołę wojskową, 8) szkoła niewojskowa - szkołę nie będącą szkołą wojskową, w której odbywa studia kandydat na żołnierza zawodowego, 9) komendant szkoły - komendanta wyższej szkoły wojskowej oraz komendanta centrum szkolenia specjalistycznego (ośrodka szkolenia), w którego skład organizacyjny wchodzi szkoła wojskowa, 10) słuchacz szkoły - podchorążego wyższej szkoły wojskowej, kadeta szkoły chorążych zawodowych i elewa podoficerskiej szkoły zawodowej. Rozdział 2 Ubieganie się o przyjęcie do służby kandydackiej oraz powoływanie do tej służby § 3. 1. O powołanie (skierowanie) do służby kandydackiej może ubiegać się osoba nie będąca żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, która spełnia warunki określone w art. 91 ust. 2 i 3 ustawy oraz: 1) w roku powołania do tej służby nie przekroczyła dwudziestu trzech lat życia, 2) w dniu powołania do tej służby jest stanu wolnego. 2. O powołanie (skierowanie) do służby kandydackiej może ubiegać się również żołnierz odbywający czynną służbę wojskową, który: 1) w roku powołania do tej służby nie przekroczy dwudziestu pięciu lat życia, 2) w dniu powołania do tej służby jest stanu wolnego. 3. O powołanie (skierowanie) do służby kandydackiej może ubiegać się również osoba nie będąca żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, odbywająca studia w wyższej szkole niewojskowej, która: 1) w roku powołania nie przekroczyła dwudziestu pięciu lat życia, 2) w dniu powołania do tej służby jest stanu wolnego. 4. Osoba, o której mowa w ust. 1-3, ubiegająca się o powołanie (skierowanie) do służby kandydackiej, powinna posiadać: 1) świadectwo dojrzałości, jeżeli ubiega się o przyjęcie do wyższej szkoły wojskowej, 2) świadectwo ukończenia szkoły średniej, jeżeli ubiega się o przyjęcie do szkoły chorążych zawodowych, 3) świadectwo ukończenia co najmniej zasadnicze szkoły zawodowej, jeżeli ubiega się o przyjęcie do podoficerskiej szkoły zawodowej, 4) zaświadczenie o stanie studiów, jeżeli jest studentem wyższej szkoły niewojskowej. § 4. 1. Osoba ubiegająca się o powołanie (skierowanie) do służby kandydackiej składa do komendanta szkoły podanie na formularzu, za pośrednictwem: 1) wojskowego komendanta uzupełnień, którego ewidencją jest objęta, jeżeli nie odbywa czynnej służby wojskowej, 2) dowódcy jednostki wojskowej, w której odbywa czynną służbę wojskową. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, do podania dołącza świadectwo ukończenia szkoły ponadpodstawowej, osoba zaś studiująca w szkole niewojskowej dołącza zaświadczenie o stanie studiów. 3. Świadectwo lub zaświadczenie, o których mowa w ust. 2, muszą być doręczone komendantowi szkoły najpóźniej przed rozpoczęciem postępowania kwalifikacyjnego. 4. Wzór podania o powołanie do służby kandydackiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Podanie, o którym mowa w § 4 ust. 1, składa się, z zastrzeżeniem ust. 2, w terminie do: 1) 15 maja - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do wyższej szkoły wojskowej oraz Szkoły Chorążych Lotnictwa - specjalność pilotaż, 2) 30 maja - w przypadku ubiegania się do szkoły chorążych, z zastrzeżeniem pkt 1. 2. Osoba przyjęta do wyższej szkoły niewojskowej i ubiegająca się o przyjęcie do służby kandydackiej składa podanie o przyjęcie do tej służby w terminie do 1 sierpnia. § 6. 1. Osoba, o której mowa w § 4, kierowana jest do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do zawodowej służby wojskowej. 2. Osobę uznaną za zdolną do zawodowej służby wojskowej, ubiegającą się o przyjęcie do szkoły wojskowej dla personelu latającego albo przygotowujące do służby w Marynarce Wojennej, kieruje się odpowiednio do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej albo do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w celu ustalenia zdolności do służby w powietrzu albo na okręcie w specjalnościach morskich. 3. Zasady i tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich oraz właściwość organów w tych sprawach określają odrębne przepisy. § 7. 1. Podanie osoby uznanej za zdolną do zawodowej służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2, organy wymienione w § 4 ust. 1 przesyłają do właściwego komendanta szkoły. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podań osób uznanych za zdolne do służby w powietrzu albo na okręcie w specjalnościach morskich. 3. Osobie uznanej za niezdolną do zawodowej służby wojskowej zwraca się złożone przez nią dokumenty. § 8. 1. Osobę ubiegającą się o przyjęcie do służby kandydackiej poddaje się postępowaniu kwalifikacyjnemu. Komendant szkoły, z zastrzeżeniem ust. 3, ustala zakres postępowania kwalifikacyjnego. 2. We wszystkich szkołach postępowanie kwalifikacyjne obejmuje obowiązkowo sprawdzian z wychowania fizycznego i rozmowę kwalifikacyjną. 3. W ramach postępowania, o którym mowa w ust. 1, osoba ubiegająca się o przyjęcie na studia wyższe i wyższe studia zawodowe w wyższej szkole wojskowej składa w tej szkole egzamin wstępny według zakresu określonego dla właściwego kierunku studiów przez radę naukową (radę wydziału) wyższej szkoły wojskowej. 4. Obowiązek złożenia egzaminu wstępnego może być wprowadzony również wobec osób ubiegających się o przyjęcie do szkół wojskowych. O wprowadzeniu tego obowiązku postanawia komendant szkoły, ustalając również jego zakres. 5. Do przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego i egzaminu komendant szkoły powołuje komisję egzaminacyjno-kwalifikacyjną. 6. Komisja egzaminacyjno-kwalifikacyjna na podstawie postępowania kwalifikacyjnego sporządza protokół, w którym uwzględnia oceny z egzaminu wstępnego i sprawdzianów uzyskane przez osobę ubiegającą się o przyjęcie do służby kandydackiej, a także wnioski z rozmowy kwalifikacyjnej. § 9. 1. Osoba ubiegająca się o przyjęcie do szkoły wojskowej wnosi opłatę w związku z przeprowadzeniem postępowania kwalifikacyjnego z tytułu udziału w egzaminach wstępnych i sprawdzianach. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1, nie podlega zwrotowi bez względu na wynik postępowania kwalifikacyjnego. 3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota 50 zł, corocznie rewaloryzowana o wskaźnik inflacji publikowany przez Główny Urząd Statystyczny. 4. Komendanci szkół mogą pobierać opłatę, o której mowa w ust. 3, w niższej wysokości, stosownie do rzeczywiście ponoszonych kosztów postępowania kwalifikacyjnego. § 10. Komendant szkoły w ramach limitu przyjęć, o którym mowa w § 12, na podstawie wyników postępowania kwalifikacyjnego, wydaje decyzję o przyjęciu osoby do szkoły. 2. O wydanej decyzji o przyjęciu do szkoły komendant zawiadamia: 1) osobę ubiegającą się o przyjęcie do szkoły, 2) wojskowego komendanta uzupełnień - w stosunku do osób nie odbywających czynnej służby wojskowej, 3) dowódcę jednostki wojskowej - w stosunku do żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową, 4) dyrektora liceum wojskowego - w stosunku do absolwentów liceum wojskowego. 3. Decyzję o odmowie przyjęcia do szkoły doręcza się osobie i organom, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, przysługuje odwołanie do bezpośredniego przełożonego komendanta szkoły w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji. § 11. 1. Osobę przyjętą do szkoły: 1) nie będącą w czynnej służbie wojskowej - powołuje do służby kandydackiej wojskowy komendant uzupełnień doręczając kartę powołania, 2) pełniącą czynną służbę wojskową - kieruje do służby kandydackiej dowódca jednostki wojskowej, której ewidencją żołnierz jest objęty. 2. Podstawę powołania (skierowania), o którym mowa w ust. 1, stanowi decyzja komendanta szkoły o przyjęciu do szkoły. 3. Do osób przyjętych do szkół niewojskowych stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 1 i 2, § 6 ust. 1 i 3, § 7 ust. 1, § 9 ust. 1 i 2, § 10 ust. 1 i 2 pkt 1 i 2 oraz § 11 ust. 1 pkt 1 i ust. 2. § 12. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ ustala corocznie limity przyjęć do poszczególnych szkół oraz terminy: 1) składania podań, 2) przesyłania podań, o których mowa w § 7, 3) przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, 4) powoływania (kierowania) do służby kandydackiej, 5) rozpoczęcia nauki w podoficerskich szkołach zawodowych. Rozdział 3 Przebieg immatrykulacji i studiów w wyższych szkołach wojskowych § 13. 1. Przyjęcie kandydatów w poczet słuchaczy pierwszego roku wyższych szkół wojskowych następuje z chwilą immatrykulacji i złożenia ślubowania. 2. Immatrykulację przeprowadza się w trakcie specjalnej uroczystości, którą organizuje się w sposób określony w ceremoniale wojskowym. § 14. 1. Czas trwania studiów określają ramowe plany studiów oraz programy kształcenia. 2. Studia w wyższych szkołach wojskowych przebiegają według planów studiów oraz programów kształcenia. § 15. Szczegółowy przebieg studiów określa regulamin studiów właściwej wyższej szkoły wojskowej. Rozdział 4 Czas trwania nauki, odbywania praktyk oraz szczegółowe zasady składania egzaminów w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych § 16. 1. Nauka, łącznie z praktyką zawodową, trwa w szkołach chorążych zawodowych dwa lata, a w podoficerskich szkołach zawodowych co najmniej sześć miesięcy. 2. Przebieg nauki w szkołach wojskowych określają ramowe plany nauki oraz programy kształcenia. § 17. Słuchacze szkół wojskowych odbywają praktyki, zgodnie z programem kształcenia, na określonych stanowiskach służbowych. § 18. 1. Kadeci szkół chorążych zawodowych, w zależności od kierunku nauki i specjalności, odbywają praktyki dowódcze lub dowódczo-specjalistyczne. 2. Praktyki o których mowa w ust. 1, są odbywane w jednostkach wojskowych lub innych jednostkach organizacyjnych resortowych i pozaresortowych. 3. Rodzaj cele, zakres oraz czas trwania praktyk w poszczególnych latach nauki określają programy kształcenia. § 19. 1. Elewi podoficerskich szkół zawodowych, w zależności od potrzeb, odbywają praktyki w jednostkach wojskowych. 2. Cele, czas trwania oraz zakres praktyk elewów podoficerskich szkół zawodowych określają programy kształcenia. § 20. 1. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą komendanci szkół wojskowych, a za ich przebieg dowódcy jednostek wojskowych, w których słuchacze odbywają praktyki. 2. Prace związane z określeniem słuchaczom szkół wojskowych miejsca odbywania praktyki należy zakończyć na dwa miesiące przed terminem jej rozpoczęcia. 3. Do sprawowania stałego nadzoru nad przebiegiem praktyk oraz udzielania słuchaczom szkoły wojskowej niezbędnej pomocy w okresie ich odbywania komendanci szkół wyznaczają kierowników praktyk, a dowódcy jednostek wojskowych koordynatorów praktyk. § 21. 1. Słuchacze szkół wojskowych odbywają praktyki samodzielnie lub pod nadzorem wyznaczonej osoby, pełniąc obowiązki na wyznaczonych stanowiskach służbowych. 2. W czasie odbywania praktyk zapewnia się słuchaczom szkół wojskowych udział we wszelkich przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej pracy kształceniowej. § 22. Nauka w szkołach chorążych zawodowych kończy się egzaminem dyplomowym, a w podoficerskich szkołach zawodowych egzaminem końcowym. § 23. 1. Organizatorem egzaminu jest komendant szkoły. 2. Warunkiem dopuszczenia słuchaczy szkoły wojskowej do egzaminu jest uzyskanie przez nich zaliczeń i pozytywnych ocen z przedmiotów objętych planem nauki oraz z praktyk. § 24. 1. Podstawę do organizowania i prowadzenia egzaminu stanowi rozkaz komendanta szkoły wojskowej. 2. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana rozkazem, o którym mowa w ust. 1. 3. Egzamin składa się z części teoretycznej i praktycznej. § 25. 1. Kadeci którzy złożyli egzamin z wynikiem pozytywnym, uzyskują dyplom ukończenia szkoły chorążych zawodowych, natomiast elewi podoficerskich szkół zawodowych - świadectwa ukończenia podoficerskiej szkoły zawodowej. 2. Wzór dyplomu ukończenia szkoły chorążych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, natomiast wzór świadectwa ukończenia podoficerskiej szkoły zawodowej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Absolwentom szkół wojskowych przysługują tytuły, których wykaz stanowią załączniki nr 4 i 5 do rozporządzenia. § 26. Słuchacze szkół wojskowych, którzy nie złożyli egzaminu z przyczyn losowych, mogą złożyć wniosek o dopuszczenie do egzaminu nie później niż w ciągu jednego roku od daty zaistnienia przyczyny. Decyzję o dopuszczeniu do egzaminu podejmuje komendant szkoły. Rozdział 5 Przebieg służby § 27. Służbę kandydacką pełnią: 1) podchorążowie wyższych szkół wojskowych, 2) kadeci szkół chorążych zawodowych, 3) elewi podoficerskich szkół zawodowych, 4) podchorążowie, którzy zostali skierowani na studia do szkół niewojskowych lub do wyższych szkół wojskowych za granicą. § 28. Służba kandydacka polega: 1) w szkołach na: a) odbywaniu studiów lub pobieraniu nauki b) wykonywaniu zadań służbowych wynikających z charakteru szkoły jako jednostki wojskowej, 2) w szkołach niewojskowych na: a) odbywaniu studiów, b) udziale w przeszkoleniu wojskowym organizowanym w trakcie przerw wakacyjnych i wykonywaniu zadań stawianych przez przełożonych. § 29. 1. O stawieniu się w szkole osoby powołanej (skierowanej) do służby kandydackiej komendant tej szkoły zawiadamia odpowiednio wojskowego komendanta uzupełnień, dowódcę jednostki wojskowej albo dyrektora liceum wojskowego. 2. Osoba powołana (skierowana) do służby kandydackiej pełni tę służbę od dnia stawienia się w szkole. Z tym dniem zostaje zaliczona rozkazem komendanta do etatowego stanu zmiennego szkoły. 3. Żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową komendant szkoły zwalnia z tej służby z dniem stawienia się przez niego do pełnienia służby kandydackiej. § 30. 1. W przypadku gdy osoba, której doręczono kartę powołania do służby kandydackiej, nie może stawić się do jej pełnienia w terminie określonym w tej karcie z powodu obłożnej choroby lub z przyczyn uzasadnionych ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi, niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, informuje komendanta szkoły o przyczynie niestawienia się osoby powołanej do służby kandydackiej. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do dowódcy jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty żołnierz skierowany do służby kandydackiej. 4. Nowy termin stawiennictwa osoby, o której mowa w ust. 1, ustalają organy wymienione w ust. 2 i 3 w porozumieniu z komendantem szkoły. § 31. 1. Jeżeli osoba, której doręczono kartę powołania do służby kandydackiej, albo żołnierz skierowany do tej służby nie stawi się w szkole w ciągu siedmiu dni od terminu określonego w karcie lub skierowaniu, z zastrzeżeniem § 30, komendant szkoły zawiadamia odpowiednio wojskowego komendanta uzupełnień albo dowódcę jednostki wojskowej o niezaliczeniu tej osoby do etatowego stanu zmiennego szkoły. Zawiadomienie to stanowi podstawę do uchylenia decyzji o powołaniu (skierowaniu) do służby kandydackiej. 2. O uchyleniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia komendanta szkoły oraz dowódcę jednostki wojskowej albo dyrektora liceum wojskowego. Decyzję tę doręcza się zainteresowanej osobie. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do właściwego szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego, w terminie czternastu dni od daty doręczenia decyzji. § 32. 1. Kandydaci będący na pierwszym roku studiów (nauki) składają przysięgę wojskową w terminie ustalonym przez komendantów tych szkół. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kandydatów, którzy wcześniej złożyli przysięgę wojskową. § 33. Okresy próbne w służbie kandydackiej wynoszą: 1) dla kadetów szkół chorążych zawodowych - sześć miesięcy, 2) dla elewów podoficerskich szkół zawodowych - trzy miesiące. § 34. 1. Kandydaci przewidziani do skierowania na studia w szkołach niewojskowych odbywają przeszkolenie wojskowe w wytypowanej wyższej szkole wojskowej. 2. Komendant wyższej szkoły wojskowej kieruje kandydatów na studia do określonych szkół niewojskowych po zakończeniu przeszkolenia, o którym mowa w ust. 1. 3. O skierowaniu, o którym mowa w ust. 2, komendant wyższej szkoły wojskowej zawiadamia szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego, właściwego ze względu na siedzibę szkoły niewojskowej. 4. Kandydaci studiujący w szkołach niewojskowych do czasu ukończenia studiów podlegają ewidencji w wyższej szkole wojskowej, o której mowa w ust. 1. § 35. Przed zakończeniem studiów kandydaci będący studentami szkół niewojskowych odbywają szkolenie na kursie oficerskim. § 36. Przepisy § 34 i 35 stosuje się odpowiednio do osób, które zostały powołane do służby kandydackiej w trakcie studiów w szkole niewojskowej. § 37. 1. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, właściwy ze względu na siedzibę szkoły niewojskowej, jest bezpośrednim przełożonym kandydatów, o których mowa w § 34 i 36. 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego w szczególności: 1) okresowo kontroluje postępy kandydatów w nauce, 2) w razie potrzeby występuje do komendanta wyższej szkoły wojskowej, o której mowa w § 34 ust. 4, z wnioskami dotyczącymi przebiegu służby kandydackiej, 3) udziela kandydatom pomocy w rozwiązywaniu problemów socjalno-bytowych. 3. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego w porozumieniu z komendantem wyższej szkoły wojskowej, o której mowa w § 34 ust. 1, wykonuje zadania określone w ust. 2 pkt 1. § 38. 1. Przeniesienie kandydata na inny kierunek studiów (nauki) lub do innej szkoły może nastąpić: 1) z urzędu, w przypadku zniesienia szkoły lub likwidacji kierunku studiów (nauki), 2) na wniosek kandydata. 2. Przeniesienie kandydata na jego wniosek z wyższej szkoły wojskowej do innej wyższej szkoły wojskowej może nastąpić w czasie pierwszych dwóch lat studiów, jeżeli względy służbowe i stan zdrowia kandydata nie stoją temu na przeszkodzie. 3. Przeniesienie kandydata, na jego wniosek, do innej szkoły wojskowej może nastąpić w czasie pierwszego roku nauki, jeżeli: 1) względy służbowe nie stoją temu na przeszkodzie, 2) kandydat odpowiada ustalonym warunkom przyjęcia do danej szkoły. 4. Decyzję o przeniesieniu kandydata na inny kierunek studiów (nauki) podejmuje komendant szkoły, w której kandydat pełni służbę Przeniesienie do innej szkoły następuje w porozumieniu z komendantem tej szkoły. Rozdział 6 Tytuły wojskowe i mianowanie na kolejne stopnie wojskowe § 39. Tytuły, o których mowa w art. 92 ust. 2 ustawy, otrzymują żołnierze na okres pełnienia służby kandydackiej; używa się ich bezpośrednio po stopniu wojskowym. § 40. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej otrzymują, z dniem stawienia się do tej służby, stopień wojskowy szeregowego (marynarza). 2. Żołnierze czynnej służby wojskowej oraz żołnierze rezerwy rozpoczynają pełnienie służby kandydackiej w posiadanym stopniu wojskowym. § 41. 1. Warunkiem mianowania kandydata na kolejny stopień wojskowy jest uzyskanie przez niego pozytywnych wyników w nauce oraz w wykonywaniu zadań służbowych i przestrzeganiu dyscypliny wojskowej. 2. Kandydat może być mianowany: 1) w wyższej szkole wojskowej - do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie, 2) w szkole chorążych zawodowych - do stopnia starszego plutonowego (starszego bosmanmata) włącznie, 3) w podoficerskiej szkole zawodowej - do stopnia starszego kaprala (starszego mata) włącznie. 3. Na kolejne stopnie wojskowe mianują kandydatów komendanci szkół rozkazem. 4. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy, po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od daty ostatniego mianowania, z tym że mianowanie na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) może nastąpić po upływie sześciu miesięcy pełnienia służby kandydackiej, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. Skrócenie okresów, o których mowa w ust. 4, ale nie więcej niż o trzy miesiące, może nastąpić w trybie wyróżnienia. 6. Elew podoficerskiej szkoły zawodowej może być mianowany na kolejny stopień wojskowy nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy pełnienia służby kandydackiej. § 42. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje drogą służbową przełożony posiadający uprawnienia dyscyplinarne co najmniej dowódcy kompanii. 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego przedstawia komendantowi wyższej szkoły wojskowej, o której mowa w § 34 ust. 1, wnioski o mianowanie kandydatów studiujących w szkołach niewojskowych. 3. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, w przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na wyższy stopień wojskowy, powiadamia o tym niezwłocznie komendanta wyższej szkoły wojskowej, o której mowa w § 34 ust. 1. Rozdział 7 Urlopy § 43. 1. Kandydatom przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) trzydziestu dni kalendarzowych po zakończeniu każdego roku studiów (nauki), z wyjątkiem ostatniego roku, 2) dziesięciu dni kalendarzowych - w okresie zimowym, 3) pięciu dni kalendarzowych - w okresie wiosennym. 2. Terminy urlopów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala komendant szkoły. § 44. Kandydatom mogą być udzielane również urlopy: 1) w drodze wyróżnienia, 2) okolicznościowy, 3) zdrowotny, 4) dodatkowy. § 45. Urlopu w drodze wyróżnienia udziela się kandydatom na zasadach i w trybie określonych w przepisach dyscyplinarnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 46. 1. Urlopu okolicznościowego udziela się kandydatowi na jego wniosek w przypadku: 1) zgonu i pogrzebu lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny, 2) ślubu kandydata, 3) urodzenia się dziecka kandydata 2. Urlopu okolicznościowego można udzielić również kandydatowi w innych przypadkach uzasadnionych szczególnie ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi. 3. Urlopu okolicznościowego udziela się, z zastrzeżeniem ust. 4, w wymiarze do pięciu dni kalendarzowych. 4. W przypadkach określonych w ust. 1 urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze nie mniej niż trzech dni kalendarzowych. § 47. Urlopu zdrowotnego udziela się kandydatowi na zasadach i w trybie określonych w przepisach o wojskowych komisjach lekarskich. § 48. 1. Kandydatowi odbywającemu studia w wyższej szkole wojskowej można udzielić urlopu dodatkowego, w czasie trwania tej sesji, jeżeli zaliczył semestr przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej. 2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, na wniosek przełożonego o uprawnieniach dyscyplinarnych co najmniej dowódcy kompanii można udzielić na czas do końca trwania tej sesji, jeżeli kandydat zaliczył semestr w czasie trwania sesji egzaminacyjnej. § 49. 1. Kandydatowi może być przedłużony urlop w razie: 1) choroby, 2) zgonu i pogrzebu lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny, 3) klęski żywiołowej, która dotknęła członka najbliższej rodziny, 4) zaistnienia innych przyczyn uniemożliwiających jego powrót z urlopu. 2. O przedłużeniu urlopu, w sytuacjach określonych w ust. 1, kandydat zwraca się do dowódcy garnizonu, w którym przebywa. 3. Dowódca garnizonu, o którym mowa w ust. 2, zawiadamia niezwłocznie właściwego komendanta szkoły o przedłużeniu kandydatowi urlopu. § 50. 1. Komendanci szkół udzielają kandydatom urlopów, o których mowa w § 43 ust. 1 i § 44 pkt 2 i 4. 2. Dowódcy jednostek wojskowych mogą udzielać kandydatom odbywającym praktyki w tych jednostkach urlopów określonych w § 44 pkt 1 i 2, z tym że urlop udzielony w drodze wyróżnienia powinien być wykorzystany w okresie odbywania praktyki. Rozdział 8 Opiniowanie § 51. 1. Kandydat podlega opiniowaniu służbowemu: 1) przed zakończeniem okresu próbnego, 2) po odbyciu praktyki trwającej jednorazowo dłużej niż dwa miesiące, 3) po zakończeniu każdego roku nauki, z wyjątkiem ostatniego roku nauki, 4) po zakończeniu studiów (nauki), 5) na żądanie sądu, prokuratora lub organu Żandarmerii Wojskowej. 2. Kandydatom zwolnionym lub wydalonym ze służby kandydackiej opinie służbowe wydaje się na ich wniosek. § 52. 1. Opinię służbową sporządza: 1) przełożony o uprawnieniach dyscyplinarnych co najmniej dowódcy kompanii - w przypadkach określonych w § 51 ust. 1 pkt 1-4, z zastrzeżeniem pkt 3, 2) komendant szkoły - w przypadkach określonych w § 51 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2, 3) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego - w przypadkach określonych w § 51, w stosunku do kandydatów studiujących w szkołach niewojskowych. 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego sporządza również opinię służbową o kandydacie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, w przypadku skreślenia z listy studentów lub powtarzania roku studiów. § 53. 1. Z opinią służbową, o której mowa w § 51 ust. 1 pkt 1-4 i ust. 2, zapoznaje kandydata sporządzający opinię. 2. Kandydat potwierdza zapoznanie się z opinią służbową własnoręcznym podpisem na tej opinii. W razie odmowy złożenia podpisu, zapoznający z opinią czyni na niej adnotację o tej odmowie. 3. Kandydatowi przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii do przełożonego żołnierza, który sporządził opinię, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią. § 54. 1. Opinia służbowa powinna zawierać obiektywną ocenę, dotyczącą w szczególności: 1) oceny cech osobowości, 2) postępów w nauce, 3) sprawności, kondycji fizycznej i stanu zdrowia. 2. Opinia służbowa powinna kończyć się wnioskami zawierającymi ocenę predyspozycji kandydata na żołnierza zawodowego, z wyjątkiem opinii, o której mowa w § 51 ust. 1 pkt 5. Rozdział 9 Szczególne obowiązki i uprawnienia kandydatów § 55. 1. Kandydat jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystkie wiadomości, z którymi zapoznał się bezpośrednio lub w związku z odbywaniem służby kandydackiej, jeżeli wiadomości te stanowią tajemnicę państwową lub służbową. 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia służby kandydackiej, jak i po zwolnieniu z niej. 3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić kandydata przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy okręgu wojskowego, a po zwolnieniu ze służby kandydackiej - Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. § 56. 1. Kandydat jest obowiązany uzyskać zezwolenie komendanta szkoły na rozpowszechnianie rezultatów swej działalności naukowej, literackiej, artystycznej lub publicystycznej, zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub służbową. 2. Przepisy wydane na podstawie art. 47 ustawy stosuje się odpowiednio. § 57. 1. Kandydat jest obowiązany uzyskać na wyjazd i pobyt za granicą zezwolenie Ministra Obrony Narodowej lub organu wojskowego przez niego określonego. 2. Przepisy wydane na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy stosuje się odpowiednio. § 58. 1. Kandydat jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2, do noszenia umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do kandydatów skierowanych na studia w szkołach niewojskowych wyłącznie w okresie odbywania przez nich przeszkolenia, o którym mowa w § 34 ust. 1. § 59. 1. Kandydat kształcący się na oficera zawodowego, za zezwoleniem dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, po ukończeniu drugiego roku studiów może podjąć na swój wniosek, skierowany drogą służbową, równoległe studia w systemie zaocznym w innej wyższej szkole wojskowej lub niewojskowej. 2. W przypadku wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, komendant wyższej szkoły wojskowej: 1) pokrywa koszty związane z podjęciem równoległych studiów w innej wyższej szkole niewojskowej, 2) udziela na czas zjazdów i egzaminów zwolnienia od zajęć służbowych. § 60. 1. W czasie pełnienia służby kandydackiej żołnierzowi nie wolno: 1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia, lub innej organizacji o charakterze politycznym, z zastrzeżeniem § 61 i w związku z art. 67-73 ustawy, 2) brać udziału w działalności ruchów obywatelskich i innych ugrupowań obywateli o charakterze politycznym, 3) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym, 4) prowadzić działalności politycznej, w tym rozpowszechniać publikacji dotyczących zagadnień politycznych, 2. Zastrzeżenie określone w ust. 1 pkt 3 nie dotyczy zgromadzeń związanych z wyborami władz państwowych i samorządu terytorialnego. § 61. 1. Kandydat jest obowiązany poinformować komendanta szkoły o swojej przynależności do stowarzyszeń i innych organizacji krajowych działających poza wojskiem. 2. Przynależność kandydata do stowarzyszeń i innych organizacji zagranicznych lub międzynarodowych wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej lub organów wojskowych przez niego określonych. § 62. Kandydatom nie wolno tworzyć i zrzeszać się w związkach zawodowych. § 63. Kandydatom, niezależnie od uprawnień określonych w art. 100 ustawy, przysługuje, począwszy od drugiego roku studiów (nauki), prawo do korzystania z klubów, kasyn i hoteli wojskowych, na zasadach określonych dla żołnierzy zawodowych. Rozdział 10 Zwalnianie i wydalanie ze służby kandydackiej § 64. 1. Kandydata zwalnia się ze służby kandydackiej decyzją komendanta szkoły w przypadkach określonych: 1) w art. 102 ust. 1 pkt 1 ustawy - na podstawie prawomocnego orzeczenia organu właściwego do orzekania w sprawach obywatelstwa, 2) w art. 102 ust. 1 pkt 2 ustawy - na podstawie ostatecznego orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej o uznaniu kandydata za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, 3) w art. 102 ust. 1 pkt 3 ustawy - na podstawie opinii służbowej, 4) w art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy - na podstawie wniosku rady wydziału (rady pedagogicznej). 2. Komendant szkoły może zwolnić kandydata ze służby w przypadkach określonych: 1) w art. 102 ust. 2 ustawy - na podstawie pozytywnie rozpatrzonego jego wniosku, 2) w art. 103 ust. 2 ustawy - na podstawie prawomocnego wyroku sądu skazującego na karę obniżenia stopnia wojskowego. 3. Komendant szkoły wydaje decyzję o zwolnieniu kandydata w przypadkach określonych w ust. 1 i 2 i doręcza ją kandydatowi. Przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 65. 1. Kandydata na żołnierza zawodowego wydala się ze służby kandydackiej w przypadkach określonych: 1) w art. 103 ust. 1 pkt 1 ustawy - na podstawie zarządzenia sądu o skierowaniu wyroku do wykonania, 2) w art. 103 ust. 1 pkt 2 ustawy - na podstawie prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, 3) w art. 103 ust. 1 pkt 3 ustawy - w razie zaniedbywania studiów (nauki) lub innych obowiązków służbowych - na wniosek rady wydziału (rady pedagogicznej). 2. Przepis § 64 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 66. 1. Jeżeli zwolnienie kandydata nastąpiło na jego wniosek: 1) przed upływem ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się w szkole, obowiązuje go, z zastrzeżeniem ust. 2, zwrot kosztów w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania kandydata na żołnierza zawodowego a kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania żołnierza zasadniczej służby wojskowej, 2) po upływie ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się kandydata w szkole, obowiązuje go zwrot kosztów: a) w wysokości określonej w pkt 1 - za okres od dnia, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, oraz b) w wysokości stanowiącej pełny koszt wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania kandydata - za okres od dnia następnego po dniu, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, do dnia zwolnienia kandydata z tej służby. 2. Zwrot kosztów nie dotyczy kandydatów, o których mowa w ust. 1, jeżeli zwolnienie ze służby kandydackiej nastąpiło w okresie próbnym. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kandydatów skierowanych do szkół niewojskowych. § 67. Kandydat wydalony ze służby kandydackiej jest obowiązany do zwrotu kosztów wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania poniesionych przez wojsko, na zasadach określonych w § 66 ust. 1. § 68. 1. Komendant szkoły wydaje decyzję w sprawie wysokości kosztów, o których mowa w § 66 i 67, oraz trybu ich zwrotu. 2. Przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 69. 1. W razie zwolnienia lub wydalenia kandydata ze służby kandydackiej w przypadkach określonych w § 64 ust. 1 pkt 2-4 oraz w § 65 ust. 1 pkt 2 i 3, komendant szkoły kieruje go do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli: 1) pełnił służbę kandydacką przez okres krótszy niż ustawowy czas trwania zasadniczej służby wojskowej albo 2) łączny czas odbywania zasadniczej służby wojskowej i pełnienia służby kandydackiej jest krótszy od ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej. 2. Kandydata zwolnionego lub wydalonego ze służby kandydackiej, jeżeli pełnił tę służbę przez okres równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej albo jeżeli łączny okres odbywania zasadniczej służby wojskowej i pełnienia służby kandydackiej jest równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, komendant szkoły przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia lub wydalenia ze służby kandydackiej. 3. Żołnierza rezerwy powołanego do służby kandydackiej, w przypadku zwolnienia lub wydalenia z tej służby, komendant szkoły przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia lub wydalenia. 4. Osoba będąca studentem w szkole niewojskowej, w przypadku zwolnienia lub wydalenia jej ze służby kandydackiej, jeżeli nie kontynuuje studiów w tej szkole, podlega powołaniu do odbycia zasadniczej służby wojskowej na zasadach ogólnych. 5. O zwolnieniu lub wydaleniu kandydata ze służby kandydackiej oraz skierowaniu go od odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej komendant szkoły zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień. 6. Kandydatowi zwolnionemu lub wydalonemu ze służby kandydackiej wydaje się na jego prośbę zaświadczenie o stanie studiów (nauki) oraz indeks. § 70. 1. Kandydat, który został zwolniony ze szkoły wojskowej na własną prośbę albo ze względu na czasową niezdolność do zawodowej służby wojskowej, może ubiegać się o ponowne przyjęcie do tej szkoły, jeżeli: 1) został uznany orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za zdolnego do zawodowej służby wojskowej, 2) przerwa w pełnieniu służby kandydackiej nie jest dłuższa niż dwa lata. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzję wydaje komendant szkoły w porozumieniu z dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego. Przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe § 71. Kandydatowi, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia był uprawniony do urlopu w celu odwiedzenia rodziny, urlop ten przysługuje na dotychczasowych zasadach, nie dłużej jednak niż do końca planowanego okresu ukończenia studiów lub nauki. § 72. Postępowania w sprawach określonych w rozporządzeniu, nie zakończone na podstawie dotychczasowych przepisów ostateczną decyzją, toczą się w dalszym ciągu na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu. § 73. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 stycznia 1994 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 56). § 74. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 listopada 1997 r. (poz. 962) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 WYKAZ TYTUŁÓW PRZYSŁUGUJĄCYCH ABSOLWENTOM SZKÓŁ CHORĄŻYCH ZAWODOWYCH Lp.Nazwa szkołyTytuł 123 1Szkoła Chorążych Inżynierii Wojskowej1) chorąży zawodowy wojsk inżynieryjnych 2) chorąży zawodowy wojsk obrony przeciwchemicznej 2Szkoła Chorążych Lotnictwa1) chorąży zawodowy służby meteorologiczno-hydrologicznej 2) chorąży zawodowy lotnictwa 3Szkoła Chorążych Marynarki Wojennejchorąży zawodowy Marynarki Wojennej 4Szkoła Chorążych Personelu Technicznego LotnictwaChorąży zawodowy lotnictwa 5Szkoła Chorążych Radiolokacji i Systemów Dowodzeniachorąży zawodowy wojsk radiotechnicznych 6Szkoła Chorążych Specjalistów Czołgowo-SamochodowychChorąży zawodowy służby czołgowo-samochodowej 7Szkoła Chorążych Specjalistów Uzbrojenia i ElektronikiChorąży zawodowy uzbrojenia 8Szkoła Chorążych Wojsk Lądowych1) chorąży zawodowy ogólnowojskowy 2) chorąży zawodowy kwatermistrzostwa 3) chorąży zawodowy zakwaterowania i budownictwa 4) chorąży zawodowy żandarmerii 5) chorąży zawodowy oświatowo-wychowawczy 6) chorąży zawodowy administracji wojskowej 9Szkoła Chorążych Wojsk Łączności1) chorąży zawodowy łączności 2) chorąży zawodowy informatyki 10Szkoła Chorążych Wojsk Obrony PrzeciwlotniczejChorąży zawodowy wojsk obrony przeciwlotniczej 11Szkoła Chorążych Wojsk Rakietowych i Artyleriichorąży zawodowy wojsk rakietowych i artylerii Uwaga: Szkoły chorążych, jeżeli posiadają uprawnienia, mogą nadawać absolwentom tytuły zawodowe. Załącznik nr 5 WYKAZ TYTUŁÓW PRZYSŁUGUJĄCYCH ABSOLWENTOM PODOFICERSKICH SZKÓŁ ZAWODOWYCH Lp.Nazwa szkołyTytuł 123 1Podoficerska Szkoła Zawodowa Inżynierii Wojskowej1) podoficer zawodowy wojsk inżynieryjnych 2) podoficer zawodowy wojsk obrony przeciwchemicznej 2Podoficerska Szkoła Zawodowa Marynarki Wojennejpodoficer zawodowy Marynarki Wojennej 3Podoficerska Szkoła Zawodowa Specjalistów Czołgowo-SamochodowychPodoficer zawodowy służby czołgowo-samochodowej 4Podoficerska Szkoła Zawodowa Specjalistów Radiotechnicznychpodoficer zawodowy wojsk radiotechnicznych 123 5Podoficerska Szkoła Zawodowa Specjalistów Technicznych Wojsk Lotniczychpodoficer zawodowy lotnictwa 6Podoficerska Szkoła Zawodowa Specjalistów Uzbrojenia i Elektronikipodoficer zawodowy uzbrojenia 7Podoficerska Szkoła Zawodowa Wojsk Lądowych1) podoficer zawodowy ogólnowojskowy 2) podoficer zawodowy kwatermistrzostwa 3) podoficer zawodowy zakwaterowania i budownictwa 4) podoficer zawodowy medyczny 5) podoficer zawodowy administracji wojskowej 8Podoficerska Szkoła Zawodowa Wojsk Łącznościpodoficer zawodowy łączności 9Podoficerska Szkoła Zawodowa Obrony Przeciwlotniczejpodoficer zawodowy wojsk obrony przeciwlotniczej 10Podoficerska Szkoła Zawodowa Wojsk Rakietowych i Artyleriipodoficer zawodowy wojsk rakietowych i artylerii Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu oraz trybu rozliczeń z bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii. (Dz. U. Nr 144, poz. 963) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 508 i Nr 103, poz. 652) zarządza się co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu oraz trybu rozliczeń z bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii (Dz. U. Nr 57, poz. 259) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 skreśla się pkt 6: 2) w § 3 w ust. 1: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: ,,7) zadysponowaniem wkładem oszczędnościowym na książeczce mieszkaniowej na spłatę kredytu, o którym mowa w art. 7, 8 lub 11 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 508 i Nr 103, poz. 652), w tym na spłatę zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu wraz z ich oprocentowaniem,'' b) dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu: ,,8) zawarciem umowy najmu lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, którego budowa była finansowana przy udziale kredytu zaciągniętego w Banku Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, 9) rozpoczęciem, najpóźniej do dnia 30 września 1998 r., remontu lub odbudowy domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, uszkodzonego lub zniszczonego w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.''; 3) w § 5: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a po wyrazach "wystąpi z wnioskiem" dodaje się przecinek i wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2", b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Wniosek o udzielenie premii w związku z rozpoczęciem remontu lub odbudowy domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, uszkodzonego lub zniszczonego w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., powinien być złożony nie później niż w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r."; 4) w § 8 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 5) użyte w § 9 w ust 1 i 2 oraz w § 10 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast"; 6) w załączniku do rozporządzenia skreśla się ostatnie zdanie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. (Dz. U. Nr 144, poz. 964) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418 z 1996 r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92, z 1996 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 52, poz. 229 oraz z 1997 r. Nr 36, poz. 219, Nr 82, poz. 519, Nr 97, poz. 597 i Nr 105, poz. 665) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 3 skreśla się pkt 3, b) skreśla się ust. 3a, c) w ust. 6 skreśla się pkt 1a, d) w ust. 7 po wyrazach ,,ust. 3 pkt 2'' skreśla się wyrazy ,,i 3''; 2) w § 3 w ust. 2 w pkt 3 w lit. b) po wyrazach ,,ust. 3 pkt 2'' skreśla się wyrazy ,,i 3''; 3) w § 4 wyrazy ,,10 q'' zastępuje się wyrazami ,,6 q''. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów zawartych po dniu jego wejścia w życie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 1998 r. (Dz. U. Nr 144, poz. 965) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się co następuje: § 1. Ustala się, że w 1998 r.: 1) maksymalny roczny wskaźnik przyrostu, przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi 12,5%, 2) orientacyjne wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kolejnych kwartałach roku, w stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z roku poprzedniego, wynoszą: a) w I kwartale - 6,0%, b) w II kwartale - 10,0%, c) w III kwartale - 14,0%, d) w IV kwartale - 20,0%. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny. (Dz. U. Nr 144, poz. 966) Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dług celny w przywozie nie powstaje, z zastrzeżeniem ust. 2, w wypadku: 1) uchybienia terminu, w jakim towary objęte procedurą celną lub towary składowane czasowo powinny zostać objęte procedurą celną lub otrzymać inne przeznaczenie celne, pod warunkiem że organ celny wydał zgodę na przedłużenie terminu, a wniosek w tej sprawie został złożony przez osobę zobowiązaną do zachowania tego terminu przed jego upływem, 2) przedstawienia towaru, objętego procedurą tranzytu, w urzędzie celnym przeznaczenia w terminie późniejszym niż wyznaczony przez organ celny, 3) poddania badaniom towaru składowanego czasowo bez uprzedniego udzielenia przez organ celny zgody, o której mowa w art. 40 § 1 Kodeksu celnego, lub poddania towaru objętego procedurą składu celnego zwyczajowym czynnościom bez uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego, pod warunkiem że taka zgoda lub pozwolenie byłoby udzielone, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem, 4) wykorzystywania towaru objętego procedurą odprawy czasowej w celu innym niż wskazany w pozwoleniu organu celnego na dokonanie odprawy czasowej, pod warunkiem że organ celny mógłby udzielić pozwolenia na takie wykorzystywanie towaru, gdyby osoba uprawniona do korzystania z tej procedury celnej wystąpiła z odpowiednim wnioskiem, 5) uzasadnionego przemieszczenia towaru składowanego czasowo lub objętego procedurą celną bez wymaganej zgody organu celnego, pod warunkiem że towar może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie, 6) wprowadzenia towaru do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bez dokonania wymaganych formalności celnych, pod warunkiem że towar został ujęty w ewidencji towarowej niezwłocznie po jego złożeniu w magazynie, na placu lub w innym miejscu prowadzenia działalności oraz że może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie. 2. W wypadkach o których mowa w ust. 1, dług celny w przywozie nie powstaje, pod warunkiem że: 1) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie stanowiło próby usunięcia towaru spod dozoru celnego, 2) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie nastąpiło z winy lub niedbalstwa osoby obowiązanej do wykonania obowiązków lub dopełnienia warunków, 3) wszystkie formalności celne niezbędne do uregulowania sytuacji towaru dokonane niezwłocznie po zaistnieniu wypadków, o których mowa w ust. 1. § 2. Dług celny w przywozie nie powstaje w wypadku: 1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, rzeczy stanowiącej jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła, swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby, 2) gdy towary, które uprzednio zostały objęte procedurą celną z częściowym lub całkowitym zwolnieniem od cła lub zostały zwolnione od cła ze względu na ich przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony przez organ celny, 3) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 190 § 2 Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez nabywcę przez okres trzech lat licząc od daty odstąpienia, 4) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, nawet jeżeli towar ten nie został całkowicie zniszczony oraz jeżeli w sposób nie budzący wątpliwości można stwierdzić, że został zużyty lub użyty w akcji ratowniczej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie właściwości rzeczowej i miejscowej organów celnych. (Dz. U. Nr 144, poz. 967) Na podstawie art. 263 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W sprawach, w których Kodeks celny przewiduje podejmowanie rozstrzygnięć przez organ celny, właściwy rzeczowo jest dyrektor urzędu celnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. § 2. Właściwość miejscową organów celnych do prowadzenia postępowania w sprawach celnych określa się w sposób następujący: 1) Dyrektor Urzędu Celnego w Białej Podlaskiej - obszar województw bialskopodlaskiego, chełmskiego, lubelskiego i siedleckiego, 2) Dyrektor Urzędu Celnego w Białymstoku - obszar województw białostockiego, łomżyńskiego i suwalskiego, z wyłączeniem gminy miejskiej Giżycko oraz gmin Banie Mazurskie, Budry, Dubeninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki, Ruciane-Nida, Ryn i Węgorzewo, 3) Dyrektor Urzędu Celnego w Cieszynie - obszar województwa bielskiego oraz gmin miejskich Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Racibórz, Radlin, Wodzisław Śląski i gmin Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Godów, Gorzyce, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Łyski, Marklowice, Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Rudnik i Zebrzydowice z obszaru województwa katowickiego, 4) Dyrektor Urzędu Celnego w Gdańsku - gminy miejskie Gdańsk, Czarna Woda, Pruszcz Gdański, Skórcz, Starogard Gdański, Tczew oraz gminy Cedry Wielkie, Gniew, Kaliska, Kolbudy Górne, Lubichowo, Morzeszczyn, Osieczna, Osiek, Pelplin, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Stara Kiszewa, Starogard Gdański, Skubkowy, Suchy Dąb, Tczew, Trąbki Wielkie i Zblewo z obszaru województwa gdańskiego i obszar województwa elbląskiego, z wyłączeniem gminy miejskiej Braniewo oraz gmin Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta, 5) Dyrektor Urzędu Celnego w Gdyni - obszar województwa słupskiego, gminy miejskie Gdynia, Hel, Jastarnia, Kościerzyna, Puck, Reda, Rumina, Sopot, Wejherowo, Władysławowo oraz gminy Chmielno, Choczewo, Dziemiany, Gniewino, Karsin, Kartuzy, Kosakowo, Kościerzyna, Krokowa, Linia, Liniewo, Lipusz, Luzino, Łęczyce, Nowa Karczma, Przodkowo, Puck, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno, Szemud, Wejherowo i Żukowo z obszaru województwa gdańskiego, 6) Dyrektor Urzędu Celnego w Katowicach - obszar województw częstochowskiego i katowickiego, z wyłączeniem gmin miejskich Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Racibórz, Radlin, Wodzisław Śląski i gmin Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Godów, Gorzyce, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski, Marklowice, Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Rudnik i Zebrzydowice, 7) Dyrektor Urzędu Celnego w Krakowie - obszar województw kieleckiego, krakowskiego i tarnowskiego, 8) Dyrektor Urzędu Celnego w Legnicy - obszar województw jeleniogórskiego i legnickiego, 9) Dyrektor Urzędu Celnego w Łodzi - obszar województw łódzkiego, piotrkowskiego, płockiego, sieradzkiego i skierniewickiego, 10) Dyrektor Urzędu Celnego w Nowym Targu - obszar województwa nowosądeckiego, 11) Dyrektor Urzędu Celnego w Olsztynie - obszar województwa olsztyńskiego oraz gmina miejska Braniewo i gminy Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta z obszaru województwa elbląskiego, gmina Rozłogi z obszaru województwa ostrołęckiego oraz gmina miejska Giżycko i gminy Banie Mazurskie, Budry, Dubeninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki, Pozezdrze, Ruciane-Nida, Ryn i Węgorzewo z obszaru województwa suwalskiego, 12) Dyrektor Urzędu Celnego w Poznaniu - obszar województw kaliskiego, leszczyńskiego, pilskiego i poznańskiego, 13) Dyrektor Urzędu Celnego w Przemyślu - obszar województw krośnieńskiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i zamojskiego, 14) Dyrektor Urzędu Celnego w Rzepinie - obszar województw gorzowskiego i zielonogórskiego, 15) Dyrektor Urzędu Celnego w Szczecinie - obszar województw koszalińskiego i szczecińskiego, 16) Dyrektor Urzędu Celnego w Toruniu - obszar województw bydgoskiego, konińskiego, toruńskiego i włocławskiego, 17) Dyrektor Urzędu Celnego w Warszawie - obszar województw ciechanowskiego, ostrołęckiego, z wyłączeniem gminy Rozogi, radomskiego i warszawskiego, 18) Dyrektor Urzędu Celnego Port Lotniczy w Warszawie - teren Międzynarodowego Portu Lotniczego Warszawa Okęcie, 19) Dyrektor Urzędu Celnego we Wrocławiu - obszar województw opolskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji komisji dyscyplinarnych oraz szczegółowych zasad wykonywania kar dyscyplinarnych wobec strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 144, poz. 968) Na podstawie art. 124m ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się co następuje: Rozdział 1 Organizacja komisji dyscyplinarnych § 1. 1. Działalnością każdej komisji dyscyplinarnej zwanej dalej ,,komisją'', kieruje jej przewodniczący, który ponadto wykonuje czynności administracyjne oraz przewidziane w przepisach o postępowaniu dyscyplinarnym w stosunku do strażaków Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej ,,strażakami''. 2. Przewodniczący może zlecać wykonanie poszczególnych czynności administracyjnych zastępcom, a także członkom komisji. § 2. 1. W każdej komisji działa sekretariat, do którego zadań należy obsługa posiedzeń składów orzekających, przyjmowanie i wysyłanie korespondencji, protokołowanie, maszynopisanie, prowadzenie akt, ksiąg biurowych i ksiąg pomocniczych, prowadzenie biblioteki, przechowywanie akt, stempli i pieczęci, udostępnienie akt za zgodą przewodniczącego oraz wykonywanie innych czynności zleconych przez przewodniczącego. 2. Sekretariat komisji składa się z 1 do 4 osób, wyznaczonych przez kierownika jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, przy której działa komisja, spośród osób zatrudnionych w tej jednostce. 3. Osoby wymienione w ust. 2 nie mogą być członkami komisji. 4. Sekretariat komisji mieści się w siedzibie jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 2, w osobnym pomieszczeniu udostępnionym przez kierownika tej jednostki. § 3. 1. Posiedzenia składów orzekających komisji odbywają się w pomieszczeniu udostępnionym przez kierownika jednostki organizacyjnej na okres kadencji komisji. 2. W czasie rozpraw członkowie składu orzekającego komisji I instancji są ubrani w ubiór służbowy, zaś komisji dyscyplinarnej II instancji - w ubiór wyjściowy. 3. Przewodniczący składu orzekającego zajmuje za stołem miejsce środkowe. Rzecznik dyscyplinarny zajmuje miejsce przed stołem po prawej stronie przewodniczącego komisji, a obwiniony i jego obrońca - po jego lewej stronie. Protokolant zajmuje miejsce przy stole, po lewej stronie przewodniczącego. Rozdział 2 Wykonywanie kar dyscyplinarnych § 4. Kary dyscyplinarne orzeczone wobec strażaków wykonują: 1) przełożeni dyscyplinarni strażaka - karę upomnienia, nagany i wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, 2) uprawnieni do nadania stopnia, który ulega obniżeniu - karę obniżenia stopnia, 3) przełożeni dyscyplinarni strażaka - karę wydalenia ze służby, 4) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej - karę wydalenia ze służby oficerów mianowanych na stanowiska służbowe. § 5. Karę upomnienia i nagany wykonuje się przez przeprowadzenie rozmowy z ukaranym i wytknięcie mu niewłaściwego postępowania. § 6. Karę wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe wykonuje się wobec strażaków: 1) powołanych na stanowisko służbowe - przez odwołanie z zajmowanego stanowiska i przeniesienie na stanowisko poprzednie lub z nim równorzędne, 2) mianowanych na stanowisko służbowe - przez przeniesienie na niższe stanowisko. § 7. Karę obniżenia stopnia wykonuje się przez wydanie decyzji o obniżeniu stopnia. § 8. Karę wydalenia ze służby wykonuje się przez rozwiązanie stosunku służbowego w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680). § 9. 1. Kary dyscyplinarne wymierzone strażakom wykonuje się niezwłocznie, po uprawomocnieniu się orzeczenia o ukaraniu. 2. Przewodniczący komisji, kierując odpis orzeczenia dyscyplinarnego do przełożonego dyscyplinarnego strażaka, zamieszcza na nim wzmiankę o uprawomocnieniu orzeczenia. 3. Organ wykonujący karę dyscyplinarną zawiadamia przewodniczącego komisji o wykonaniu kary. Rozdział 3 Przepis końcowy § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 24 listopada 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Centrum Edukacyjnemu Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. (Dz. U. Nr 144, poz. 969) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą ,,Centrum Edukacyjne Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńsikej'' z siedzibą w Szczecinie, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 13 listopada 1997 r. w sprawie minimalnego udziału audycji producentów europejskich w programach telewizyjnych. (Dz. U. z 1997 r. Nr 144, poz. 970) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) zarządza się co następuje: § 1. Audycję uznaje się za wytworzoną przez producenta europejskiego, jeżeli: 1) producentem lub koproducentami audycji są osoby fizyczne posiadające stałe miejsce zamieszkania w państwie europejskim, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, których siedziba znajduje się w państwie europejskim, 2) większość zespołu twórczego, do którego zalicza się: dziennikarza, autora scenariusza, reżysera, scenografa, odtwórców dwóch głównych ról i kompozytora, stale zamieszkuje w państwach europejskich. § 2. Minimalny udział audycji wytworzonych przez producentów europejskich w rocznym czasie nadawania programu telewizyjnego ustala się w wysokości minimalnego udziału audycji wytworzonych przez producentów krajowych obowiązującego dla danego programu, powiększonego o 10% rocznego czasu nadawania programu, ale nie mniejszej niż 50% rocznego czasu nadawania programu. § 3. 1. Udział audycji wytworzonych przez producentów europejskich w rocznym czasie nadawania programu nadawca rozlicza w okresie roku kalendarzowego. 2. W przypadku nadawania programu przez niepełny rok kalendarzowy okres rozliczenia ulega odpowiedniemu skróceniu. § 4. Nadawca prowadzi i przechowuje ewidencję czasu trwania audycji wytworzonych przez producentów europejskich, a także dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w przepisach § 1 i 2 przez okres jednego roku od zakończenia roku kalendarzowego objętego rozliczeniem. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji B. Sulik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 14 listopada 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 8 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw: o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 144, poz. 971) Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 kwietnia 1997 r. sygn. akt K 14/96 ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 8 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw: o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 515). Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. (Dz. U. Nr 145, poz. 972) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596 oraz z 1997 r. Nr 34, poz. 204) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 10: a) w ust. 2 po wyrazie "przedsięwzięć" skreśla się przecinek i wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3", b) skreśla się ust. 3; 2) w § 11: a) w ust. 1 liczbę "1,50" zastępuje się liczbą "1,25", b) w ust. 3 w pkt 1 po wyrazie "programami" skreśla się przecinek, a wyrazy "o których mowa w § 10 ust. 3" zastępuje się wyrazami "branżowymi lub regionalnymi, zaakceptowanymi przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej", c) w ust. 5 w pkt 2 liczbę "1,25" zastępuje się liczbą "1,0"; 3) w § 19 w ust. 5 wyrazy "o których mowa w § 10 ust. 3" zastępuje się wyrazami "zaakceptowanych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej". § 2. Zmniejszone oprocentowanie, wynikające ze zmiany wprowadzonej w § 1 pkt 2 lit. a) i c), stosuje się również do oprocentowania kredytów udzielonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, w części, jaka została do zapłacenia po tym dniu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie trybu i warunków wydawania i cofania pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia i zabezpieczenia ryczałtowego oraz wypadków, w których można je stosować, a także sposobu określania wysokości zabezpieczenia ryczałtowego. (Dz. U. Nr 145, poz. 973) Na podstawie art. 197 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Generalne zabezpieczenie, o którym mowa w art. 197 § 1 Kodeksu celnego, może być stosowane do następujących procedur celnych: 1) dopuszczenia do obrotu, 2) tranzytu, 3) składu celnego, 4) przetwarzania pod kontrolą celną, 5) odprawy czasowej, 6) uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. 2. Zabezpieczenie ryczałtowe, o którym mowa w art. 197 § 1 Kodeksu celnego, może być stosowane do procedury uszlachetniania czynnego podlegającego systemowi zawieszeń. § 2. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia lub zabezpieczenia ryczałtowego, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek o wydanie tego pozwolenia w urzędzie celnym, w którym będą zgłaszane towary do objęcia procedurą celną. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać: 1) procedurę celną, której ma dotyczyć generalne zabezpieczenie lub zabezpieczenie ryczałtowe, 2) wysokość zabezpieczenia generalnego, oszacowaną zgodnie z art. 198 § 2 Kodeksu celnego, lub wysokość zabezpieczenia ryczałtowego, ustaloną w sposób określony w § 6. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego zarejestrowanie prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) podpisane przez osoby kierujące działalnością gospodarczą wnioskodawcy zestawienie ilościowe i wartościowe towarów przywiezionych przez wnioskodawcę i objętych procedurą celną, o której mowa w ust. 2 pkt 1, w okresie ostatnich dwunastu miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym złożono wniosek, z wyszczególnieniem dat objęcia tych towarów procedurą celną oraz uiszczonych lub zabezpieczonych kwot wynikających z powstałych długów celnych, 3) uwierzytelnioną kopię zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON i decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP, 4) uwierzytelnioną kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług, 5) aktualne zaświadczenie wydane przez: a) właściwy urząd skarbowy, że na wnioskodawcy nie ciążą zaległości z tytułu zobowiązań podatkowych stanowiących dochód budżetu państwa, b) właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze składkami na ubezpieczenie społeczne, 6) oświadczenie podpisane przez osoby uprawnione, że w stosunku do wnioskodawcy: a) nie wszczęto bankowego postępowania ugodowego lub nie zawarto ugody, o której mowa w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603 i Nr 141, poz. 943), b) nie toczy się postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne, 7) opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy, 8) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych o niekaralności osób kierujących działalnością gospodarczą wnioskodawcy za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe, 9) bilans za ostatni rok obrachunkowy, a w wypadku gdy wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzania bilansu - rachunek wyników działalności gospodarczej za ostatni rok kalendarzowy. 4. Jeżeli wnioskodawcą jest agencja celna, zestawienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinno dotyczyć towarów przywiezionych przez osoby, w imieniu i na rzecz których agencja zgłaszała towary celem objęcia ich procedurą i uiszczała należności celne lub składała zabezpieczenie kwot wynikających z długów celnych. § 3. Pozwolenie na stosowanie generalnego zabezpieczenia lub zabezpieczenia ryczałtowego powinno określać w szczególności: 1) wnioskodawcę, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, 2) procedurę celną, dla jakiej będzie stosowane generalne zabezpieczenie lub zabezpieczenie ryczałtowe, 3) wysokość zabezpieczenia, z zastrzeżeniem § 6 ust. 3. § 4. 1. Generalne zabezpieczenie lub zabezpieczenie ryczałtowe w wysokości określonej w pozwoleniu, o którym mowa w § 3, należy złożyć w ciągu miesiąca od dnia otrzymania tego pozwolenia. 2. W wypadku złożenia gwarancji z określonym terminem ważności należy najpóźniej na miesiąc przed upływem tego terminu udokumentować przedłużenie jej ważności lub złożyć nowe zabezpieczenie. 3. Z pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia lub zabezpieczenia ryczałtowego można korzystać tylko po przedstawieniu pozwolenia i dowodu złożenia zabezpieczenia, w okresie ważności złożonego zabezpieczenia. § 5. Organ celny cofa pozwolenie, o którym mowa w § 3, jeżeli osoba, której udzielono pozwolenia: 1) nie dochowa warunku wynikającego z procedury celnej, której dotyczy pozwolenie, lub 2) popadnie w zwłokę w zapłacie kwoty wynikającej z długu celnego, lub 3) przestanie spełniać co najmniej jeden z wymogów określonych w art. 197 § 2 Kodeksu celnego, lub 4) nie złoży zabezpieczenia generalnego lub ryczałtowego zabezpieczenia w terminie, o którym mowa w § 4 ust. 1, lub 5) najpóźniej na miesiąc przed upływem terminu ważności gwarancji nie udokumentuje przedłużenia jej ważności lub nie złoży nowego zabezpieczenia. § 6. 1. Jeżeli osoba wnioskująca o wydanie pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia ryczałtowego stosowała procedurę uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w okresie ostatnich sześciu miesięcy, to wysokość zabezpieczenia ryczałtowego określa się dzieląc przez sześć sumę kwot należności celnych i podatkowych zabezpieczonych w tym okresie przez wnioskodawcę w związku ze stosowaniem tej procedury celnej. 2. W celu stosowania przepisu ust. 1 odprawę celną czasową, dokonywaną dotychczas na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), oraz odprawę celną czasową towarów przywożonych do wytworzenia lub remontu jednostek pływających przeznaczonych do wywozu za granicę w celu realizacji umów z kontrahentami zagranicznymi traktuje się jako uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń. 3. Osoba posiadająca pozwolenie na stosowanie zabezpieczenia ryczałtowego jest zobowiązana do aktualizowania wysokości tego zabezpieczenia co trzy miesiące. 4. Pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia ryczałtowego nie udziela się osobie, która nie stosowała procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń lub procedur, o których mowa w ust. 2, przez okres ostatnich sześciu miesięcy. 5. W wypadku, o którym mowa w ust. 4, może być stosowane zabezpieczenie generalne. 6. Na wniosek osoby spełniającej warunek, o którym mowa w ust. 1, zamiast zabezpieczenia ryczałtowego stosuje się zabezpieczenie generalne. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie składu liczbowego i szczegółowego trybu tworzenia komisji dyscyplinarnych I instancji oraz ustanawiania rzeczników dyscyplinarnych, a także szczegółowych zasad i trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, wykonywania i zacierania kar dyscyplinarnych oraz ponoszenia kosztów obrońcy, biegłych i ekspertyz w postępowaniu dyscyplinarnym. (Dz. U. Nr 145, poz. 974) Na podstawie art. 81 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Skład liczbowy i szczegółowy tryb tworzenia komisji dyscyplinarnych urzędów oraz ustanawiania rzeczników dyscyplinarnych § 1. 1. Dyrektor generalny urzędu powołuje komisję dyscyplinarną urzędu na okres 3 lat, w liczbie co najmniej 10 urzędników służby cywilnej, w tym przewodniczącego i zastępców przewodniczącego. 2. Szef Służby Cywilnej tworzy komisję dyscyplinarną dla kilku urzędów, o której mowa w art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679), zwanej dalej "ustawą", po zasięgnięciu opinii dyrektorów generalnych tych urzędów, spośród zaproponowanych przez nich kandydatów, wskazując jednocześnie urząd, przy którym ma ona działać; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Uzupełnienia składu komisji dyscyplinarnej urzędu dokonuje się w trybie przewidzianym do jej powołania. 4. Członkowie komisji dyscyplinarnej urzędu pełnią swoje obowiązki do czasu powołania nowej komisji dyscyplinarnej urzędu. § 2. 1. W czasie toczącego się postępowania karnego lub dyscyplinarnego przeciwko członkowi komisji dyscyplinarnej urzędu nie może on pełnić obowiązków członka tej komisji. 2. Członek komisji dyscyplinarnej urzędu traci mandat z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia skazującego go w postępowaniu karnym lub uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej. § 3. Mandat członka komisji dyscyplinarnej urzędu wygasa w razie rozwiązania z członkiem komisji stosunku pracy. § 4. Do rzecznika dyscyplinarnego urzędu stosuje się odpowiednio przepisy § 2, 3 i 9 ust. 2. Rozdział 2 Postępowanie wyjaśniające § 5. 1. W trakcie postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny urzędu może przesłuchiwać świadków i biegłych, a także przeprowadzać wszelkie inne dowody, konieczne do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy. 2. W postępowaniu wyjaśniającym należy umożliwić urzędnikowi służby cywilnej, którego ono dotyczy, złożenie wyjaśnień, a po zakończeniu tego postępowania - zapoznać go z treścią zebranych dowodów i umożliwić złożenie dodatkowych wyjaśnień. Urzędnik ma prawo zgłosić wniosek o przesłuchanie w postępowaniu wyjaśniającym wskazanych przez niego osób w charakterze świadków oraz zgłaszać inne wnioski dowodowe. § 6. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przez komisję dyscyplinarną powinien zawierać: 1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz miejsce zamieszkania urzędnika służby cywilnej, którego ono dotyczy, 2) dokładne określenie zarzucanego naruszenia obowiązków ze wskazaniem czasu i miejsca oraz sposobu i okoliczności, w których do niego doszło, 3) proponowany rodzaj kary dyscyplinarnej, 4) uzasadnienie wniosku, 5) imiona, nazwiska, adresy oraz miejsca zatrudnienia świadków, 6) wykaz dowodów. § 7. W razie gdy wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego nie odpowiada wymogom określonym w § 6, przewodniczący komisji dyscyplinarnej zwraca wniosek rzecznikowi dyscyplinarnemu urzędu w celu usunięcia braków w terminie 7 dni. § 8. Postępowanie wyjaśniające umarza się, gdy: 1) czynu nie popełniono albo popełniony czyn nie zawiera znamion naruszenia obowiązków urzędnika służby cywilnej, uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną, 2) urzędnik służby cywilnej zmarł, 3) upłynął termin na wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Rozdział 3 Postępowanie dyscyplinarne w I instancji § 9. 1. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej wyznacza skład orzekający. 2. Do składu orzekającego nie może być wyznaczona osoba, która: 1) jest świadkiem lub występuje jako biegły w tej samej sprawie, 2) była lub pozostaje ze stroną w sporze sądowym, 3) jest małżonkiem lub krewnym strony w linii prostej albo krewnym w linii bocznej do trzeciego stopnia, 4) pozostaje ze stroną w powinowactwie w linii prostej, 5) pozostaje w służbowej zależności ze stroną, 6) jest przełożonym strony. 3. Członek składu orzekającego podlegający wyłączeniu zawiadamia o tym przewodniczącego komisji dyscyplinarnej i wstrzymuje się od udziału w sprawie. 4. Członek składu orzekającego może być wyłączony na uzasadniony wniosek rzecznika dyscyplinarnego lub obwinionego. O wyłączeniu decyduje przewodniczący komisji dyscyplinarnej. § 10. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej wyznacza termin rozprawy w ciągu 7 dni od dnia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Termin rozprawy powinien być tak wyznaczony, aby między dniem zawiadomienia o rozprawie a dniem rozprawy upłynęło co najmniej 5 dni. § 11. 1. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej wzywa do stawienia się na rozprawę obwinionego i rzecznika dyscyplinarnego, a w razie potrzeby - świadków i inne osoby. 2. Wezwanie na rozprawę może nastąpić na piśmie lub w inny sposób, który przewodniczący komisji dyscyplinarnej uzna za niezbędny do szybkiego załatwienia sprawy. Jeżeli wezwanie na rozprawę nastąpiło w formie innej niż pisemna, adnotację o tym umieszcza się w aktach sprawy. 3. Obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu doręcza się wraz z wezwaniem na rozprawę listę członków składu orzekającego. Obwinionego poucza się jednocześnie o prawie do korzystania z pomocy obrońcy, prawie przeglądania akt i sporządzania notatek oraz składania wniosków o uzupełnienie dowodów w sprawie. § 12. Przewodniczący składu orzekającego otwiera, prowadzi i zamyka rozprawę. § 13. Skład orzekający jest obowiązany dążyć do wszechstronnego zbadania sprawy i wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności. W tym celu dopuszcza się wszelkie dowody, nawet nie powołane przez strony. § 14. Przewodniczący składu orzekającego jest obowiązany zapewnić stronom możliwość składania wyjaśnień i wniosków w sprawie oraz umożliwić im zadawanie pytań, a także wypowiadanie się co do wniosków drugiej strony i zebranych w sprawie dowodów. § 15. Skład orzekający rozstrzyga sprawę po ustaleniu stanu faktycznego, na podstawie swobodnej oceny materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie. § 16. 1. Odroczenie rozprawy może nastąpić jedynie z ważnych powodów. 2. Rozprawa ulega odroczeniu w razie niestawienia się strony, która nie została powiadomiona o rozprawie w sposób określony w § 11 ust. 2, lub w razie usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego albo jego obrońcy. § 17. 1. Po otwarciu rozprawy przewodniczący składu orzekającego sprawdza obecność osób wezwanych i poleca świadkom oczekiwanie na wezwanie na zewnątrz sali rozpraw. Następnie wzywa rzecznika dyscyplinarnego do odczytania wniosku o rozpatrzenie sprawy, a po odczytaniu wniosku zapytuje obwinionego, czy przyznaje się do winy oraz czy i jakie zamierza złożyć wyjaśnienia. 2. Przewodniczący składu orzekającego może również wezwać rzecznika dyscyplinarnego do złożenia dodatkowych wyjaśnień. Następnie przesłuchuje się świadków, bada dokumenty lub przeprowadza inne dowody. § 18. Jeżeli okaże się, że zachodzą istotne braki w materiale dowodowym zebranym w toku postępowania wyjaśniającego, a uzupełnienie ich na rozprawie powodowałoby znaczne trudności, skład orzekający wydaje postanowienie o uzupełnieniu materiału dowodowego przez rzecznika dyscyplinarnego, wskazując te braki. § 19. 1. W trakcie rozprawy rzecznik dyscyplinarny, obwiniony oraz jego obrońca mogą składać wnioski i przedstawiać dowody. 2. Postanowienie o uznaniu wniosków w sprawie powołania biegłych lub opracowania ekspertyz mogących mieć znaczenie w sprawie podejmuje skład orzekający. § 20. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obrońcy obwinionego oraz obwinionemu. § 21. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant. § 22. 1. Po zakończeniu rozprawy skład orzekający przystępuje do narady. Narada jest niejawna. W pomieszczeniu, w którym odbywa się narada, pozostają jedynie członkowie składu orzekającego, a w razie potrzeby także protokolant. 2. Orzeczenie zapada większością głosów. Głosowanie odbywa się odrębnie co do winy i co do kary. Członek składu orzekającego nie może wstrzymać się od głosowania. 3. Członek składu orzekającego może zgłosić zdanie odrębne; wzmiankę o tym zamieszcza się w samym orzeczeniu. § 23. Orzeczenie powinno zawierać: 1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej, imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta oraz datę rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia, 2) imię i nazwisko, adres, miejsce pracy i stanowisko zajmowane przez obwinionego oraz imię i nazwisko obrońcy obwinionego, 3) określenie zarzucanego czynu, 4) rozstrzygnięcie co do winy i co do kary, 5) uzasadnienie, 6) pouczenie o terminie i trybie wniesienia odwołania, 7) podpisy członków składu orzekającego. § 24. 1. Orzeczenie ogłasza się bezpośrednio po naradzie. 2. Z ważnych przyczyn można odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nie dłuższy niż 3 dni. O terminie ogłoszenia orzeczenia przewodniczący składu orzekającego zawiadamia strony bezpośrednio po zakończeniu narady. 3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie zasadnicze motywy rozstrzygnięcia. 4. Orzeczenie doręcza się stronom z urzędu nie później niż w ciągu 7 dni od dnia jego ogłoszenia. Rozdział 4 Postępowanie odwoławcze § 25. 1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej przysługuje każdej ze stron prawo wniesienia odwołania. W odwołaniu można zaskarżyć orzeczenie w całości lub jego część. 2. Odwołanie wnosi się do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. § 26. Odwołanie powinno zawierać wskazanie zaskarżonego orzeczenia, określenie i zwięzłe uzasadnienie wniosków i zarzutów oraz podpis odwołującego się lub jego obrońcy. § 27. Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie orzeczenia. § 28. 1. Odwołanie może być cofnięte do chwili rozstrzygnięcia sprawy w postępowaniu odwoławczym. Cofnięcie odwołania pociąga za sobą uprawomocnienie się orzeczenia komisji dyscyplinarnej. 2. Komisja doręcza drugiej stronie odpis odwołania, po czym niezwłocznie przekazuje akta sprawy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej. § 29. 1. Przewodniczący Wyższej Komisji Dyscyplinarnej wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia odwołania, jeżeli zostało ono wniesione po upływie terminu lub przez osobę nieuprawnioną. 2. Przewodniczący Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przywraca uchybiony termin na wniosek strony, która uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło na skutek przeszkody przez nią nie zawinionej. 3. Wniosek o przywrócenie terminu strona powinna złożyć wraz z odwołaniem w terminie 7 dni od dnia ustania przeszkód w złożeniu odwołania. 4. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania przysługuje zażalenie do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. § 30. 1. Wyższa Komisja Dyscyplinarna po przeprowadzeniu rozprawy utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie, uchyla orzeczenie w całości lub w części i wydaje nowe orzeczenie albo przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej do ponownego rozpoznania. Wydanie orzeczenia na niekorzyść obwinionego może nastąpić jedynie w razie wniesienia odwołania przez rzecznika dyscyplinarnego. 2. W ponownym rozpatrywaniu sprawy w komisji dyscyplinarnej nie może uczestniczyć członek komisji, który brał udział w wydaniu uchylonego orzeczenia. § 31. W postępowaniu odwoławczym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed komisją dyscyplinarną I instancji. Rozdział 5 Wznowienie postępowania § 32. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem może nastąpić, gdy: 1) po wydaniu orzeczenia wyjdą na jaw nowe fakty lub dowody, które mogłyby mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, 2) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 3) komisja dyscyplinarna była nienależycie obsadzona lub którykolwiek z członków składu nie był obecny na całej rozprawie, 4) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nie uprawniona do orzekania lub podlegająca wyłączeniu, 5) orzeczono karę nie znaną ustawie, 6) orzeczenie nie zostało podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego, 7) brak wniosku rzecznika dyscyplinarnego, 8) orzeczenie zapadło pomimo tego, że nastąpiło przedawnienie, 9) sprawę rozpoznano pod usprawiedliwioną nieobecność obwinionego, przez co został on pozbawiony możliwości obrony. § 33. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego może złożyć ukarany, jego obrońca lub rzecznik dyscyplinarny, a po śmierci ukaranego - małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo lub osoba pozostająca w stosunku przysposobienia. § 34. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego należy wnieść w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym osoba, o której mowa w § 33, dowiedziała się o przyczynie uzasadniającej wznowienie. § 35. 1. O wznowieniu postępowania postanawia Wyższa Komisja Dyscyplinarna w składzie pięciu członków, a jeżeli postępowanie zostało zakończone orzeczeniem Wyższej Komisji Dyscyplinarnej - Wyższa Komisja Dyscyplinarna w pełnym składzie. 2. Postanowienie o wznowieniu postępowania doręcza się ukaranemu, jego obrońcy i rzecznikowi dyscyplinarnemu, a jeżeli wniosek o wznowienie postępowania złożyła inna osoba - również tej osobie. § 36. 1. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. 2. Na postanowienie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej nie przysługuje zażalenie. § 37. Do postępowania wznowionego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed komisją dyscyplinarną I instancji. Rozdział 6 Wykonywanie orzeczeń i zacieranie kar dyscyplinarnych § 38. Prawomocne orzeczenie o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu. § 39. 1. Wniosek o wcześniejsze zatarcie kary, o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy, urzędnik służby cywilnej kieruje do komisji dyscyplinarnej, która wydała prawomocne orzeczenie o ukaraniu. 2. Komisja dyscyplinarna wydaje postanowienie w sprawie zatarcia kary w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. 3. W razie wydania postanowienia o zatarciu kary, odpis orzeczenia o ukaraniu dołączony do akt osobowych urzędnika podlega zniszczeniu. Rozdział 7 Ponoszenie kosztów obrońcy, biegłych i ekspertyz w postępowaniu dyscyplinarnym § 40. 1. Koszty obrońcy z wyboru, który nie jest urzędnikiem lub pracownikiem urzędu administracji państwowej, ponosi obwiniony. 2. Koszty biegłych powołanych przez komisję dyscyplinarną i zleconych przez nią ekspertyz ponosi urząd, przy którym działa komisja dyscyplinarna. Rozdział 8 Przepisy końcowe § 41. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. § 42. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej. (Dz. U. Nr 145, poz. 975) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492, Nr 156, poz. 775 i Nr 141, poz. 943) oraz w związku z § 1 i 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 141, poz. 946) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 42, poz. 265) w § 5 w ust. 1 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych. (Dz. U. Nr 145, poz. 976) Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344, Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz. 488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1994 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych (Dz. U. Nr 139, poz. 767 i z 1995 r. Nr 68, poz. 344) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy Zastępcy Prezesa, Dyrektora Generalnego, dyrektorów departamentów oraz Dyrektora Biura.", 2) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Prawny, 2) Departament Biuletynu Zamówień Publicznych, 3) Departament Kontroli, Analiz i Szkoleń, 4) Biuro Organizacyjno-Finansowe, 5) Samodzielne Stanowisko do Spraw Integracji Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej oraz ustanowienia obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy. (Dz. U. Nr 145, poz. 977) Na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1997 r. opłatę celną dodatkową, w wysokości określonej w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, od towarów wymienionych w tym załączniku, wprowadzanych na polski obszar celny i zgłaszanych organom celnym w celu dopuszczenia do wolnego obrotu. 2. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1997 r. obowiązek pobierania opłaty celnej dodatkowej od towarów wymienionych w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, wprowadzanych na polski obszar celny i zgłaszanych organom celnym w celu dopuszczenia do wolnego obrotu, jeżeli jednostkowa cena importowa tych towarów jest niższa od ceny progu, ustanowionej w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wielkości progowych i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 97, poz. 601). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 listopada 1997 r. (poz. 977) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH OBJĘTYCH OPŁATĄ CELNĄ DODATKOWĄ Kod PCNWyszczególnienieWysokość opłaty celnej dodatkowej 123 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek10% 2002 10 90 0- - Pozostałe10% 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy poniżej 12%: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg20% min. 0,23ECU/kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg16% min. 0, 2 ECU/kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg20% min. 0,23 ECU/kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie przekraczającej 30%: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg20% min. 0,23 ECU/kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg16% min. 0,2 ECU/kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg20% min. 0,23 ECU/kg - - O zawartości suchej masy powyżej 30%: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg20% min. 0,23 ECU/kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 199 kg16% min. 0,2 ECU/kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 1 kg20% min. 0,23 ECU/kg Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH OBJĘTYCH OPŁATĄ CELNĄ DODATKOWĄ Kod PCNWyszczególnienie 12 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: - - Od 1 listopada do 31 maja: 0603 10 51 0- - - Róże 0603 10 65 0- - - Chryzantemy 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 28 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. (Dz. U. Nr 145, poz. 978) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa (Dz. U. Nr 85, poz. 541) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "kopalń węgla kamiennego," dodaje się wyrazy "Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie," 2) w § 5: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r., jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 i § 7, w kwocie stanowiącej 70% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego, z zastrzeżeniem ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do podstawy obliczenia wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości nie przekraczającej łącznie w okresie trzech miesięcy kwoty wynagrodzenia za 37,5 godziny takiej pracy."; 3) w § 7: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie w IV kwartale 1997 r. nie może być niższe od 450,00 zł brutto.", b) w ust. 3 i 4 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 2 i 2a"; 4) w § 9: a) w ust. 2 po wyrazach "Kopalni Węgla Kamiennego «Sosnowiec» SA" dodaje się wyrazy "oraz Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W Wałbrzyskich Kopalniach Węgla Kamiennego, Kopalni Węgla Kamiennego «Nowa Ruda» i Kopalni Węgla Kamiennego «Sosnowiec» S.A. miesięczny zasiłek socjalny w I kwartale 1997 r. nie może być niższy od 699,98 zł brutto.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 2, w IV kwartale 1997 r. nie może być niższy od 400,00 zł brutto.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W Wałbrzyskich Kopalniach Węgla Kamiennego, Kopalni Węgla Kamiennego «Nowa Ruda» i Kopalni Węgla Kamiennego «Sosnowiec» S.A. zasiłek socjalny jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 6 pkt 2-5, a w Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie - według zasad określonych w § 7 ust. 3 i 4." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że § 1 pkt 2 i pkt 4 lit. b) z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny służby strażaków oraz zakresu ich obowiązywania w stosunku do innych osób biorących udział w akcjach ratowniczych, ćwiczeniach lub szkoleniu. (Dz. U. Nr 145, poz. 979) Na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: DZIAŁ PIERWSZY Przepisy ogólne § 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) strażaków Państwowej Straży Pożarnej, 2) członków ochotniczych straży pożarnych, 3) pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770). 2. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby w strażnicach, podczas szkolenia i działań ratowniczych. 3. Do zagadnień bezpieczeństwa i higieny pracy nie uregulowanych ustawą z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawą z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej oraz niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do strażaków Państwowej Straży Pożarnej mają zastosowanie przepisy działu dziesiątego Kodeksu pracy. 4. Obowiązki pracodawcy określone w przepisach, o których mowa w ust. 3, wykonuje przełożony jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, a w odniesieniu do zadań ustalonych zakresem działania - przełożony komórki organizacyjnej tej jednostki. § 2. Osobom nie posiadającym ukończonego szkolenia podstawowego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy nie wolno powierzać funkcji i stanowisk w ramach prowadzonych działań ratowniczych. Wymagania dotyczące niezbędnych kwalifikacji określają odrębne przepisy. § 3. Programy szkolenia, kształcenia i doskonalenia zawodowego powinny obejmować zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy. § 4. W strażnicach oraz podczas szkoleń i działań ratowniczych nie wolno dopuścić do wykonywania czynności przez osoby bez środków ochrony indywidualnej przewidzianych przy wykonywaniu danych czynności i bez przeszkolenia tych osób w zakresie zasad posługiwania się tymi środkami. § 5. Czynności ratownicze wykonuje się w ramach posiadanych kwalifikacji i możliwości technicznych ze szczególnym uwzględnieniem środków ochrony indywidualnej. § 6. Przed podjęciem i w trakcie działań w miejscach bezpośredniego kontaktu z czynnikami niebezpiecznymi i szkodliwymi dla zdrowia należy stosować sprzęt i urządzenia określające wielkości stężeń i natężeń tych czynników. § 7. Osoby prowadzące kontrole w obiektach i pomieszczeniach, w celu ochrony życia lub zdrowia przed zagrożeniem, są obowiązane stosować środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem występujących w tych obiektach i pomieszczeniach czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia. § 8. Przełożony ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w dowodzonym lub kierowanym przez siebie zespole oraz za przestrzeganie przez podwładnych przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. § 9. Podstawowym obowiązkiem przełożonego i każdego uczestnika szkolenia pożarniczego oraz działań ratowniczych jest wykonywanie powierzonych czynności zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności: 1) niezwłoczne zawiadomienie przełożonego o zauważonym zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz przeciwdziałanie zagrożeniu zgodnie ze swoimi kompetencjami i doświadczeniem, 2) w razie zauważenia wypadku natychmiastowe udzielenie pomocy poszkodowanym, wezwanie lub spowodowanie wezwania fachowej pomocy lekarskiej oraz bezwzględne zawiadomienie przełożonego, 3) niezwłoczne zgłaszanie przełożonemu swej przejściowej niesprawności fizycznej lub psychicznej. § 10. Podczas akcji ratowniczej dowódca ma obowiązek: 1) rozpoznawać zagrożenia, informować podwładnych o ich występowaniu oraz wydawać polecenia dotyczące właściwego zabezpieczenia ludzi przed ich następstwami, 2) kierować do wszystkich działań gaśniczych i ratowniczych co najmniej dwóch ratowników, wyznaczając spośród nich dowódcę, 3) ustalać sygnały i środki alarmowe oraz odwód niezbędny do udzielenia natychmiastowej pomocy poszkodowanym i zagrożonym, 4) rozpoznawać i ustalać najbezpieczniejsze drogi odwrotu i ewakuacji, 5) znać stan osobowy jednostki, którą dowodzi, oraz miejsce przebywania swoich podwładnych, 6) kontrolować i nadzorować pracę podwładnych oraz stan ich zabezpieczenia na stanowiskach szczególnie zagrożonych, 7) w razie zaistnienia wypadku lub nagłego bezpośredniego zagrożenia życia, natychmiast przystąpić do ratowania poszkodowanych lub zagrożonych, 8) podczas długotrwałych akcji ratowniczych prowadzonych w niskich lub wysokich temperaturach albo w obecności czynników szkodliwych dla zdrowia zapewnić odpowiednio częste wymiany ratowników, możliwości ogrzania się, niezbędne posiłki i napoje, wymianę butów i odzieży ochronnej oraz rezerwę tych przedmiotów. § 11. W okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności kierujący akcją ratowniczą jest uprawniony do zarządzenia odstąpienia od zasad powszechnie uznanych za bezpieczne, z zachowaniem wszelkich dostępnych w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w ocenie kierującego działaniem ratowniczym, dokonanej w miejscu i czasie zdarzenia, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego, w szczególności gdy: 1) z powodu braku specjalistycznego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania sprzętu zastępczego, 2) fizyczne właściwości ratownika mogą zastąpić bark możliwości użycia właściwego sprzętu, 3) jest możliwe wykonanie określonej czynności przez osobę zgłaszającą się dobrowolnie. DZIAŁ DRUGI Wymagania bezpieczeństwa i higieny służby w strażnicach Rozdział 1 Obiekty i tereny strażnic § 12. 1. Założenia i projekt nowo budowanego obiektu powinny uwzględniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, a przebudowanego lub jego części - zapewniać poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Dostosowanie obiektów istniejących do warunków technicznych określonych niniejszym rozporządzeniem powinno następować w ramach przebudowy i modernizacji, o ile ich stan dotychczasowy nie wymaga natychmiastowego usunięcia bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia użytkowników. 3. Jednostka jest obowiązana utrzymywać pomieszczenia pracy, budynki i inne obiekty budowlane oraz tereny i urządzenia z nimi związane w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne warunki służby. § 13. 1. W bezpośrednim pobliżu strażnicy nie mogą znajdować się jakiekolwiek przeszkody utrudniające widoczność wyjeżdżającym z garażu kierowcom pojazdów pożarniczych oraz możliwość manewrowania tymi pojazdami. 2. W pobliżu strażnicy powinna być zainstalowana uliczna sygnalizacja ostrzegawcza, wstrzymująca ruch pojazdów, uruchamiana w chwili ogłoszenia alarmu. W przypadkach wyjazdu ze strażnicy na wąską ulicę sygnalizacja powinna być zainstalowana na najbliższych skrzyżowaniach ulicznych, o ile znajdują się one w odległości mniejszej niż 250 metrów od strażnicy. 3. W przypadku braku lub niesprawnych urządzeń sygnalizacyjnych, o których mowa w ust. 2, bezpieczny wyjazd ze strażnicy należy zapewnić innymi sposobami i środkami. 4. Teren działki powinien posiadać trwałe ogrodzenie, twardą nawierzchnię drogi i placów oraz izolacyjny pas zieleni oddzielający go od dróg publicznych. § 14. 1. Dróg komunikacyjnych nie wolno zastawiać żadnymi przedmiotami. 2. Teren strażnicy powinien być odpowiednio oznakowany tablicami informacyjnymi i ostrzegawczymi. 3. Wszelkie otwory w podłogach i podłożu muszą być skutecznie zabezpieczone pokrywami, kratkami, zamocowanymi w płaszczyźnie podłogi i podłoża. 4. W pomieszczeniach sypialni, jadalni, stanowisk kierowania, punktów alarmowych, sal wykładowych, świetlic, w ześlizgach, w ciągach komunikacyjnych, w garażach i odpowiednio w innych pomieszczeniach powinno być oświetlenie awaryjne zasilane z zapasowego źródła zasilania, uruchamianego automatycznie na wypadek zaniku prądu w sieci elektrycznej. 5. W budynku i na zewnątrz budynku strażnicy od strony ulicy i placu ćwiczeń powinna być zainstalowana automatyczna sygnalizacja alarmowa zasilana z sieci elektrycznej, a w wypadku przerwy w dopływie prądu - z zapasowego źródła zasilania. 6. W strażnicy powinna być instalacja radiowęzła lokalnego oraz ekrany do wyświetlania niezbędnych w czasie alarmu informacji. § 15. 1. W przypadku gdy pomieszczenia sypialni znajdują się nad garażami, w strażnicach posiadających: 1) do czterech stanowisk garażowych - powinien być co najmniej jeden ześlizg, 2) powyżej czterech stanowisk garażowych - powinny być co najmniej dwa ześlizgi. 2. Drzwi kabin ześlizgowych powinny być: 1) dwuskrzydłowe, ale nie wahadłowe, 2) nie oszklone, 3) otwierane do środka kabiny, 4) stale zamknięte, z wyjątkiem okresu alarmu. 3. Skrzydła drzwiowe kabin ześlizgowych powinny być po otwarciu samoczynnie unieruchamiane oraz wyposażone w zamknięcie uniemożliwiające przypadkowe ich otwarcie. 4. Klamki i urządzenia unieruchamiające skrzydła drzwiowe nie mogą powodować zaczepiania się lub potknięcia o ich wystające części. 5. Urządzenie elektromagnetyczne otwierające i unieruchamiające drzwi powinno być dublowane urządzeniami do ręcznego otwierania i blokowania, zainstalowanymi przy górnych krawędziach skrzydeł drzwi. 6. Zewnętrzne, umieszczone nad drzwiami światło ostrzegawcze w kolorze czerwonym oraz akustyczny sygnał ostrzegawczy i oświetlenie wnętrza kabiny powinny włączać się automatycznie w chwili otwarcia drzwi kabiny ześlizgu. 7. Obrzeża skrzydeł drzwi ześlizgu powinny być pomalowane kolorem czarnym o szerokości pasa 0,07 m, a pozostałe powierzchnie skrzydeł kolorem żółtym; na wysokości 1,7 m od podłogi należy umieścić na całej szerokości skrzydeł dobrze widoczny napis w kolorze czarnym: "UWAGA ZEŚLIZG - KORZYSTAĆ TYLKO W CZASIE ALARMU". 8. Do kabiny ześlizgu może prowadzić wyłącznie jedno wejście, z korytarza. 9. W kabinie ześlizgu może być tylko jeden słup ześlizgu oraz powinien być otwór wentylacji grawitacyjnej lub wentylacja mechaniczna. 10. Ześlizgi powinny być usytuowane z tyłu pojazdów i bezwzględnie w odległości nie mniejszej niż 1,7 m od słupa ześlizgu do krawędzi otwartych drzwi pojazdu lub jego skrytek; poduszka amortyzacyjna ześlizgu musi być równa z poziomem podłogi. 11. Podczas korzystania z ześlizgów należy przestrzegać następujących zasad: 1) ześlizgi mogą być używane wyłącznie w czasie alarmów i szkolenia, 2) zabrania się: a) korzystania z ześlizgów w uzbrojeniu osobistym, b) opuszczania się po słupie z ześlizgów z obnażonymi kończynami i tułowiem, 3) następny użytkownik może opuścić się po ześlizgu dopiero wówczas, gdy jego poprzednik odejdzie od słupa ześlizgu na poziomie podłogi garażu. § 16. Nie wolno stosować progów w drzwiach pomieszczeń użytkowanych przez załogi podziału bojowego. Drzwi do tych pomieszczeń nie mogą być wahadłowe oraz nie mogą mieć oszklonych skrzydeł, a ich urządzenia zamykające nie mogą powodować zaczepiania się o nie. § 17. Wszystkie pomieszczenia strażnic powinny mieć wentylację grawitacyjną oraz niezależnie od tego możliwość ich wietrzenia przez okna lub drzwi prowadzące na zewnątrz. § 18. 1. Ratownicy pełniący służbę w systemie zmianowym muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki wypoczynku w porze nocnej. 2. Łóżek w sypialniach podziału bojowego nie wolno ustawiać piętrowo, parami, a także w odległości mniejszej niż 0,8 m od siebie, przyjmując 5,5 m2 powierzchni sypialni na jednego członka załogi. 3. Bieliznę pościelową należy wymieniać co najmniej raz na 12 służb. 4. Bieliznę pościelową, o ile nie znajduje się na łóżkach, należy przechowywać w osobnych, z otworami wentylacyjnymi, indywidualnych schowkach. 5. W sypialniach należy utrzymywać wzorową czystość oraz stosować jednolity sposób słania łóżek. Niezależnie od codziennego wietrzenia sypialni, co najmniej raz w tygodniu należy trzepać koce, bieliznę pościelową i materace. § 19. 1. Ratownicy pełniący służbę w systemie zmianowym powinni mieć zapewnione ciepłe posiłki i możliwość przygotowania i spożycia własnych. 2. W każdej kuchni i stołówce należy pobierać i przechowywać próbki przygotowywanych i wydawanych posiłków. 3. Osobom wykonującym czynności służbowe: 1) w temperaturze otoczenia powyżej 25°C lub poniżej 10°C, 2) wymagające wysiłku fizycznego powodującego w ciągu zmiany służbowej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, przysługują nieodpłatnie napoje w ilości zaspokajającej potrzeby tych osób, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania czynności, wzbogacane w sole mineralne i witaminy; za napoje nie przysługuje ekwiwalent pieniężny. § 20. 1. Pełniącym służbę w strażnicach należy zapewnić możliwość mycia się i kąpieli w ciepłej, bieżącej wodzie. 2. W budynku strażnicy powinno być wydzielone pomieszczenie o powierzchni co najmniej 9 m2 do czyszczenia odzieży i obuwia. § 21. 1. Co najmniej 25% powierzchni skrzydeł wrót garażowych powinno być oszklone szkłem zbrojonym lub innym nie powodującym urazów po stłuczeniu. Wrota należy wyposażyć w urządzenia blokujące je po otwarciu. 2. Wrota garażowe zamykane automatycznie powinny być wyposażone w system ostrzegawczy informujący o ich zamykaniu. 3. W garażach lub warsztatach przy stosowaniu ogrzewania piecowego dostęp do paleniska może być tylko z zewnątrz tych pomieszczeń. 4. Urządzenia ogrzewcze, wentylacyjne i inne nie mogą stanowić przeszkód w swobodnym i bezpiecznym poruszaniu się osób. § 22. 1. W garażach należy ustawić pojazdy i sprzęt wyłącznie na przewidzianych dla nich stanowiskach. Pomiędzy garażowanym sprzętem a ścianami i elementami konstrukcyjnymi należy zachować przejścia o szerokości co najmniej 1,0 m. Pojazdy powinny stać przodem do bram wjazdowych. 2. Pomiędzy pojazdami muszą być zachowane odstępy umożliwiające swobodne otwieranie drzwi tych pojazdów. Jeżeli nie można spełnić tego warunku, załoga powinna zajmować miejsca w pojazdach dopiero po ich wyprowadzeniu z garaży. 3. Granice stanowiska pojazdów i sprzętu oraz poduszek amortyzacyjnych ześlizgów powinny być oznakowane na powierzchni posadzki białymi pasami o szerokości 0,1 m. 4. Elementy konstrukcyjne, zapadki drzwi garażowych i inne elementy stwarzające możliwość uderzenia lub potknięcia się o nie powinny być oznakowane przemiennymi, żółto-czarnymi ukośnymi pasami ostrzegawczymi. 5. Drzwi pomiędzy garażem a pozostałą częścią strażnicy powinny otwierać się w kierunku garażu i być szczelne. Skrzydła ich nie mogą być oszklone szkłem powodującym urazy po stłuczeniu. 6. W garażach należy: 1) ograniczać pracę silników, a wszelkie ich dłuższe próby przeprowadzać na zewnątrz, 2) przed uruchomieniem silników włączyć wentylację mechaniczną; w razie jej niesprawności lub braku, nie uruchamiać silników przed otwarciem bram garażowych. 7. Do odprowadzania spalin z garażu należy stosować skutecznie działające urządzenia odprowadzające spaliny z rur wydechowych na zewnątrz budynku. 8. W garażach zabrania się przechowywania materiałów pędnych i smarów. 9. Kierowcy i inne osoby stykające się z materiałami pędnymi powinni stosować środki i metody pracy zabezpieczające je przed szkodliwym działaniem tych materiałów, a zwłaszcza etyliny. Rozdział 2 Wyposażenie techniczne § 23. 1. Stosowanie wyrobów służących do ochrony przeciwpożarowej wymaga certyfikatu w rozumieniu przepisów o badaniach i certyfikacji. 2. Sprzęt pożarniczy, ratowniczy, ochronny, uzbrojenie osobiste oraz narzędzia, instalacje i urządzenia techniczne należy utrzymywać w pełnej sprawności zapewniającej bezpieczeństwo ludzi, konserwować je i poddawać badaniom kontrolnym ustalającym ich sprawność techniczną i bezpieczeństwo użytkowników według ustaleń Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej, producenta lub zgodnie z postanowieniami innych, właściwych przepisów dotyczących tych przedmiotów. 3. Sprzęt ratowniczy, jak: linki i linkowe aparaty ratownicze, zatrzaśniki, pasy bojowe, szelki bezpieczeństwa, pasy bezpieczeństwa itp., oraz drabiny przenośne, losowo poddane próbie wytrzymałości mechanicznej, nie mogą być wprowadzone do użycia jako sprzęt ratowniczy i podlegają kasacji. 4. Przełożony jednostki ustala wewnętrzny system nadzoru i kontroli stanu technicznego maszyn, urządzeń, sprzętu, instalacji i narzędzi oraz osoby odpowiedzialne za jego realizację. 5. Zabrania się: 1) eksploatacji przedmiotów: a) nie sprawdzonych i niesprawnych, b) których stan techniczny nie odpowiada wymaganiom bezpieczeństwa i higieny pracy, c) których termin obowiązkowej obsługi technicznej, użytkowania, kontroli został przekroczony, d) niezgodnie z ich przeznaczeniem lub postanowieniami instrukcji obsługi, 2) obsługi, napraw i konserwacji sprzętu pożarniczego, instalacji i urządzeń technicznych przez osoby nie posiadające aktualnych uprawnień zawodowych do obsługi i napraw takiego sprzętu, instalacji i urządzeń. 6. Sprzęt ratowniczy i uzbrojenie osobiste podlegają szczególnie dokładnym oględzinom po każdorazowym użyciu, a stosowane do szkolenia - również przed użyciem. 7. Stan techniczny wspinalni oraz poduszki amortyzacyjnej należy sprawdzać co najmniej raz w roku, po okresie zimowym. Wspinalni nie spełniającej warunków bezpieczeństwa, jak też nie posiadającej właściwie wykonanej poduszki amortyzacyjnej używać nie wolno. 8. Poduszka amortyzacyjna wypełniona materiałem amortyzacyjnym powinna być zlokalizowana bezpośrednio przy ścianie wspinalni. Powinna również mieć szerokość o około 2 m większą niż szerokość ściany i długość 4 m. Brzegi poduszki amortyzacyjnej nie mogą być zabezpieczone twardymi krawędziami, natomiast mogą wystawać ponad poziom terenu. 9. Wspinalnia wykorzystywana do suszenia węży pożarniczych powinna posiadać mechanizm wyciągowy i mocujący, a stanowisko tak usytuowane i zabezpieczone, aby skutecznie chroniło obsługę przed ewentualnym upadkiem węży. § 24. 1. Sprzęt, instalacje i urządzenia techniczne nowe lub po przeprowadzonym remoncie mogą być oddane do użytku po odpowiednio: 1) pisemnym zgłoszeniu i odbiorze przeprowadzonym przez organ dozoru technicznego, jeżeli urządzenie takiemu dozorowi podlega, lub przez inny właściwy organ, 2) sprawdzeniu kompletu i aktualności dokumentacji technicznej sprzętu, instalacji lub urządzenia, 3) sprawdzeniu i stwierdzeniu podczas odbioru, że instalacja lub urządzenie odpowiada warunkom określonym w dokumentacji technicznej, a stan urządzenia i miejsce przeznaczone do jego obsługi odpowiadają wymaganiom bezpieczeństwa i higieny pracy, 4) przeszkoleniu osób przewidzianych od obsługi instalacji lub urządzenia oraz sprawdzeniu wymaganych uprawnień i kwalifikacji zawodowych i zapewnieniu tym osobom właściwych środków ochrony indywidualnej oraz przeszkoleniu w posługiwaniu się tymi środkami, 5) zapewnieniu lub opracowaniu stanowiskowej instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy i umieszczeniu jej w widocznym miejscu przy urządzeniu, zapoznaniu z postanowieniami instrukcji upoważnionych osób oraz sprawdzeniu znajomości tej wiedzy, 6) zapewnieniu przeprowadzania terminowej konserwacji, przeglądów, pomiarów i kontroli przez uprawnione do tego osoby, instytucje lub organy, 7) zapewnieniu bieżącego prowadzenia, jeżeli jest wymagana, dokumentacji eksploatacyjnej. 2. Przełożony jest obowiązany niezwłocznie i konsekwentnie likwidować stwierdzone lub zgłoszone zagrożenie życia lub zdrowia podwładnych oraz inne uchybienia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, we własnym zakresie, a w razie braku możliwości zgłosić je swojemu przełożonemu lub kompetentnej w danej dziedzinie komórce albo jednostce; do czasu likwidacji zagrożenia bezwzględnie zabezpieczyć ludzi przed jego skutkami, a wyposażenie techniczne niesprawne wycofać z użycia i skutecznie zabezpieczyć przed jego przypadkowym użyciem. DZIAŁ TRZECI Wymagania bezpieczeństwa i higieny podczas szkolenia Rozdział 1 Obowiązki organizatorów i uczestników szkolenia § 25. Organizatorzy, kierownictwo, sędziowie i instruktorzy są odpowiedzialni za bezpieczeństwo i higienę uczestników szkolenia oraz za przestrzeganie przez nich przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. § 26. 1. Podczas szkolenia należy zapewnić: 1) regulaminową obsługę sprzętu i bezpieczną realizację poszczególnych elementów ćwiczeń, 2) maksymalne wykorzystanie czasu i sprzętu przy jak najmniejszym zmęczeniu ćwiczących, 3) bezpieczeństwo osób postronnych i obiektów, na których odbywają się ćwiczenia. 2. Przed zajęciami i sprawdzianami z wychowania fizycznego należy przeprowadzać ćwiczenia przygotowujące racjonalnie organizm do zwiększonego wysiłku. 3. Zasady prowadzenia zajęć wychowania fizycznego, sportu pożarniczego oraz innych konkurencji i gier sportowych określają odrębne przepisy. § 27. W szkoleniu nie mogą brać udziału osoby, które nie ukończyły wstępnego szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz osoby nie posiadające aktualnych badań lekarskich. § 28. Organizatorzy szkolenia obowiązani są zapewnić zabezpieczenie medyczno-sanitarne ćwiczeń. § 29. 1. Przygotowując i przeprowadzając szkolenie należy eliminować okoliczności zagrażające zdrowiu i życiu uczestników szkolenia i osób postronnych, a w szczególności: 1) prowadzenie szkolenia w miejscach o dużym natężeniu ruchu bez uprzedniego zabezpieczenia, 2) prowadzenie nauki pływania i ratownictwa wodnego w miejscach niebezpiecznych i bez właściwego nadzoru oraz sprzętu ratunkowego. 2. Teren szkolenia należy zabezpieczyć przed dostępem osób postronnych, a zwłaszcza dzieci. 3. szkolenie należy prowadzić w bezpiecznej odległości od osób postronnych, aby wykluczyć możliwość narażenia ich na niebezpieczeństwo, np. z powodu upadku drabiny, sprzętu, zalania środkami gaśniczymi, oparzenia, zadymienia. § 30. Każde ćwiczenie powinno być prowadzone pod nadzorem instruktora i przez taką liczbę osób, która pozwala na sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad ćwiczącymi. § 31. Przed przystąpieniem do szkolenia organizatorzy i instruktorzy są obowiązani: 1) sprawdzić obiekt ćwiczebny, sprzęt ratowniczy, odzież ochronną, uzbrojenie osobiste itp., a sprzęt niesprawny wycofać z użytkowania, 2) zwracać uwagę ćwiczącym na mogące wystąpić zagrożenia. § 32. Ćwiczenia trudniejsze i bardziej skomplikowane należy wprowadzać do szkolenia stosując zasadę stopniowania trudności. § 33. Instruktorzy są zobowiązani zapewnić przestrzeganie przez ćwiczących wzorowej dyscypliny, przepisów szkoleniowych oraz bezpieczeństwa i higieny. § 34. Organizatorzy są obowiązani odsunąć od szkolenia osoby naruszające postanowienia regulaminów, instrukcji, przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, poleceń i wskazówek przełożonych oraz osoby zgłaszające przejściowy zły stan zdrowia. § 35. Organizatorzy są obowiązani zapewnić uczestnikom szkolenia bezpieczeństwo oraz właściwe warunki socjalne i bytowe, gdy szkolenie jest połączone z zakwaterowaniem i wyżywieniem poza jednostką. § 36. Uczestnicy szkolenia obowiązani są niezwłocznie zgłaszać odniesione obrażenia. § 37. Organizatorzy i instruktorzy są obowiązani przerwać szkolenie w razie: 1) stwierdzenia organizacyjno-technicznych uchybień lub braku zapewnienia niezbędnych warunków bezpieczeństwa, 2) stwierdzenia nieprawidłowego wykonywania elementów szkolenia, nadmiernej brawury oraz nieprzestrzegania lub lekceważenia przepisów bezpieczeństwa i higieny. § 38. Zabrania się prowadzenia szkolenia i jego elementów w sposób niezgodny z regulaminami i zasadami bezpieczeństwa ćwiczeń. § 39. Zabrania się stosowania kryterium czasowego w sprawdzianach i ćwiczeniach z użyciem linek i linkowych aparatów ratowniczych oraz worów ratowniczych, sprzętu ochrony dróg oddechowych, ubrań izolujących cały organizm, drabin i podnośników, dźwigania i podnoszenia ciężarów o wartości większej niż połowa dopuszczalnych wartości określonych przez normy ręcznego dźwigania i przenoszenia ciężarów, a także: 1) zwijania po drabinach użytego do ćwiczenia sprzętu, 2) pomiaru napięcia i obsługi urządzeń elektrycznych pod napięciem, 3) przecinania, rozłupywania lub rozbijania przedmiotów albo materiałów, 4) zdejmowania sprzętu z dachu samochodu pożarniczego, 5) obsługi specjalistycznego sprzętu ratownictwa chemicznego i technicznego. Rozdział 2 Szkolenie na wysokości § 40. Podczas szkolenia na wysokości w obiektach, na wspinalniach, statkach powietrznych itp. należy zapewnić dodatkowy personel, którego zadaniem jest asekuracja ćwiczących w miejscach grożących upadkiem oraz stała kontrola prawidłowego zabezpieczenia się, a w szczególności: 1) ustawienia i zabezpieczenia drabin, mocowania i nawijania linek i linkowych aparatów ratowniczych oraz worów ratowniczych, 2) kompletności wyposażenia i prawidłowego założenia przez ćwiczących środków ochrony indywidualnej oraz uzbrojenia osobistego, 3) zabezpieczania niezbędnych w danych warunkach elementów ćwiczenia i miejsc grożących wypadkiem, 4) sprawdzenie haka oraz elastyczności poduszki amortyzacyjnej wspinalni. § 41. Podczas szkolenia na wysokości zabrania się: 1) prowadzenia ćwiczeń, dopóki szkoleni nie oswoją się z wysokością, 2) opuszczania się ześlizgiem po bocznicach drabiny, 3) wykonywania skoków ćwiczebnych na skokochrony (ratownicze poduszki pneumatyczne). Rozdział 3 Pozorowanie zdarzeń. Postępowanie z materiałami dymotwórczymi, zapalającymi i wybuchowymi § 42. Do pozorowania zdarzeń podczas prowadzonych szkoleń powinno się stosować środki dymotwórcze neutralne dla organizmu. § 43. Stosując środki dymne należy zachować następujące środki ostrożności: 1) zapłonniki do świec dymnych przechowywać i transportować oddzielnie, 2) zapłonniki włożone w otwory świec zapalać wyciągniętą ręką; nie wolno pochylać się w tym czasie nad świecą, 3) nie wolno zapalać świec wykazujących uszkodzenia, gdyż mogą one ulec rozerwaniu, 4) nie wolno przetrzymywać w ręku zapalonych granatów dymnych, 5) odpalając petardy należy szczególnie przestrzegać przepisów bezpieczeństwa określonych w instrukcjach obsługi, 6) rakietnice sygnalizacyjne należy nosić nie załadowane, a naboje wprowadzać do lufy dopiero przed oddaniem strzału. § 44. W każdym przypadku użycia ognia otwartego oraz materiałów dymotwórczych należy zapewnić odpowiednie zabezpieczenie ludzi i obiektów, uwzględniając warunki terenowe i atmosferyczne w miejscu szkolenia i jego najbliższym otoczeniu. § 45. Ćwiczenia oraz doświadczenia z użyciem materiałów zapalających i wybuchowych mogą prowadzić wyłącznie uprawnione i wyznaczone do tego osoby, które ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie i zachowanie warunków bezpieczeństwa osób oraz bezpieczeństwa obiektu, na którego terenie używane są te materiały. § 46. 1. Ćwiczebna komora gazowa musi być wyposażona w instalację sygnalizacyjną, oświetleniową i wentylacyjną. 2. W przedziałach komory oraz przy każdej przeszkodzie powinny być przyciski sygnalizacyjne i przyciski bezpieczeństwa połączone z pulpitem kontrolnym lub wyświetlaczem. 3. Instalacja nawiewno-wyciągowa powinna zapewnić całkowitą wymianę powietrza we właściwej komorze w czasie nie dłuższym niż 90 sekund od chwili włączenia sygnalizacji alarmowej. 4. Z chwilą włączenia sygnalizacji alarmowej musi być włączona instalacja oświetleniowa i nawiewno-wyciągowa. 5. Ćwiczebne komory gazowe powinny być wyposażone w poczekalnie oraz urządzenia higienicznosanitarne. 6. Osobom ćwiczącym w komorze gazowej należy zapewnić odpowiednie zabezpieczenie medyczne. 7. Pozorowanie ratowania osób z pomieszczeń zadymionych, nie oświetlonych, o trudno dostępnym lub skomplikowanym układzie, może odbywać się wyłącznie przy stosowaniu manekinów. DZIAŁ CZWARTY Sprzęt i urządzenia ratownicze Rozdział 1 Przepisy ogólne § 47. Zabrania się stosowania sprzętu treningowego w działaniach ratowniczych. § 48. Zabrania się użytkowania sprzętu ratowniczego niezgodnie z zalecanymi przez producenta parametrami pracy. § 49. W czasie akcji ratownictwa chemicznego należy stosować metody określone przez charakterystyki wskazane przez specjalistów, właściwe dla konkretnej substancji. § 50. Gdy akcja ratownicza obejmuje kilka rodzajów działań, doboru środków i metod działania gwarantujących bezpieczeństwo ratowników dokonuje się z uwzględnieniem zasad zawartych w poszczególnych rozdziałach niniejszego rozporządzenia. § 51. Ratownika kierowanego do działań należy wyposażyć w sygnalizator bezruchu. Rozdział 2 Środki transportu § 52. 1. Przywileje przysługujące pojazdom pożarniczym mogą być wykorzystywane jedynie wówczas, gdy tego wymaga sytuacja na jezdni. Z uprzywilejowania w ruchu mogą korzystać tylko pojazdy prawidłowo oznakowane i stosujące - zgodnie z przepisami - łącznie ostrzegawcze sygnały świetlne i dźwiękowe w związku z akcją ratowniczą oraz w innych przypadkach na polecenie właściwego przełożonego lub stanowiska koordynacji ratownictwa (punktu dyspozycyjnego). W razie uszkodzenia choćby jednego z wyżej wymienionych sygnałów, dalsza jazda następuje bez prawa korzystania z przywilejów w ruchu drogowym. 2. Uruchomienie sygnałów należy do obowiązków kierowcy. 3. Zabrania się alarmowego przewożenia pojazdami pożarniczymi osób postronnych oraz członków młodzieżowych i kobiecych drużyn pożarniczych. § 53. 1. Rozpoczęcie jazdy pojazdem pożarniczym następuje wyłącznie na rozkaz dowódcy, po upewnieniu się przez niego o zajęciu miejsc przez załogę oraz zamknięciu skrytek i drzwi pojazdu. 2. Dowódca (dysponent) nie ma prawa żądać zwiększenia szybkości pojazdu, natomiast jest obowiązany nakazać jej zmniejszenie w razie lekceważenia bezpieczeństwa przez kierowcę. 3. Pojazd należy prowadzić z szybkością w danych warunkach bezpieczną. 4. Szybkość jazdy w kolumnie reguluje pierwszy pojazd; pozostałe pojazdy obowiązuje zachowanie odstępów, zapewniających bezpieczeństwo jazdy w danych warunkach. 5. Wyprzedzanie się pojazdów w kolumnie może nastąpić wyłącznie na polecenie właściwego dowódcy. 6. Zamocowanie wyposażenia pojazdu oraz przewożonego sprzętu powinno wykluczać przypadkowe jego przemieszczanie mogące spowodować obrażenia ludzi. Skuteczność zamocowania sprzętu i wyposażenia do służących do tego celu uchwytów, ram, pasków itp. należy stale kontrolować. 7. Pojazdy pożarnicze muszą mieć takie odprowadzenia spalin, aby ratownicy w czasie jazdy nie byli narażeni na ich działanie. 8. Podczas jazdy: 1) załodze pojazdu pożarniczego zabrania się: a) wychylania się i otwierania drzwi, b) zajmowania miejsc innych niż ustalone, c) jazdy na stopniach i innych zewnętrznych elementach pojazdów, d) palenia tytoniu, e) samowolnego opuszczania pojazdu, f) prowadzenia zbędnych rozmów z kierowcą, g) zdejmowania hełmów, 2) kierowca pojazdu pożarniczego nie używa hełmu i pasa bojowego, natomiast po opuszczeniu pojazdu nosi uzbrojenie zgodnie z ustaleniami obowiązującymi pozostałych członków załogi. 9. Na miejscu akcji pojazd należy ustawiać zgodnie z poleceniami dowódcy, mając na względzie nieutrudnianie ruchu innym pojazdom, bezpieczeństwo załogi i pojazdu, zachowanie możliwości manewrowania, w tym odjazdu. Rozdział 3 Agregaty i sprzęt specjalistyczny § 54. Agregaty ratownicze oraz inny ciężki sprzęt powinien być przenoszony przez taką liczbę osób, aby ciężar przypadający na jednego mężczyznę nie przekraczał 50 kilogramów, zaś na jedną kobietę - 20 kilogramów; przy przenoszeniu przedmiotów o ciężarze ponad 300 kg należy używać pasów, lin i innego sprzętu ułatwiającego i zapewniającego bezpieczeństwo pracy. § 55. 1. Podczas pracy silników spalinowych w przestrzeniach zamkniętych (pomieszczenia, tunele, piwnice itp.) i innych miejscach nieprzewiewnych należy zapewnić skuteczne odprowadzenie spalin. W przypadku gdy nie ma takiej możliwości, obsługa ma obowiązek stosować sprzęt izolacyjny ochrony dróg oddechowych. 2. Obsługujący agregaty powinni stosować indywidualne ochronniki słuchu. 3. Na nierównym podłożu agregaty należy mocować tak, aby po ich ustawieniu nie miały możliwości zsunięcia się lub przewrócenia. 4. W strefach zagrożonych wybuchem należy stosować agregaty i sprzęt w obudowie przeciwwybuchowej. 5. Sprzęt oświetleniowy podczas pracy nie może powodować oślepiania ratowników, a w szczególności pracujących na wysokości, kierowców i obsługujących sprzęt mechaniczny. 6. W strefach zagrożonych wybuchem należy stosować sprzęt oświetleniowy w obudowie przeciwwybuchowej lub oświetlać miejsce działania ratowniczego z zewnątrz, z odległości eliminującej możliwość wybuchu. § 56. 1. Drabiny i podnośniki hydrauliczne w miejscu ich ustawienia muszą mieć zabezpieczoną pełną stateczność. Drabiny przystawne powinny być ustawione w sposób eliminujący przechył boczny. 2. Stanowisko na drabinie ustawionej jako wolno stojąca można zajmować dopiero po zapewnieniu jej pełnej stabilności. § 57. 1. Nie wolno sprawiać i składać drabin, gdy znajdują się na nich ludzie. Zasada ta nie obowiązuje, gdy drabiny są wyposażone w pomosty lub inne urządzenia pozwalające na bezpieczne zajęcie na nich miejsca podczas ruchu. 2. Zabrania się sprawiać drabin, podnośników hydraulicznych i dźwigów w bezpośrednim pobliżu napowietrznych przewodów elektrycznych i innych urządzeń znajdujących się pod napięciem, jeżeli zachodzi możliwość spowodowania porażenia ratownika prądem. § 58. 1. Podczas działań ratowniczo-gaśniczych prowadzonych wewnątrz obiektów oraz w każdym innym przypadku stwierdzenia lub podejrzenia obecności lotnych substancji toksycznych, a w szczególności tlenku węgla albo innych gazów, par, dymów, pyłów lub czynników i substancji o właściwościach trujących, duszących, parzących, rakotwórczych, drażniących itp., oraz tam, gdzie może występować niedobór tlenu w otaczającej atmosferze, należy stosować izolacyjny, indywidualny sprzęt ochrony dróg oddechowych. 2. Filtrujący sprzęt przeciwgazowo-dymowy (maski z pochłaniaczami) dopuszcza się do stosowania w terenie otwartym po stwierdzeniu, że stężenie tlenu wynosi minimum 17%, i po nabyciu pewności o właściwym dobraniu pochłaniacza do występujących w atmosferze substancji. 3. Stosując izolacyjny sprzęt ochrony dróg oddechowych, należy: 1) zachować szczególną karność, spokój i opanowanie, 2) używać sprzęt tylko na wyraźny rozkaz dowódcy, 3) zakładać i zdejmować maski wyłącznie na zewnątrz pomieszczeń, w atmosferze nie zanieczyszczonej substancjami szkodliwymi, a jednocześnie w miejscach położonych jak najbliżej obszaru, na którym prowadzona jest akcja ratownicza. Przed założeniem maski osoby posiadające ruchome protezy zębowe obowiązane są je wyjąć z jamy ustnej. 4. Osoby noszące brody i bokobrody oraz długie włosy i wąsy, a także nie przestrzegające bieżącego golenia zarostu twarzy nie mogą brać udziału w działaniach ratowniczych prowadzonych wewnątrz obiektów oraz w przypadkach stwierdzenia lub podejrzenia obecności lotnych substancji toksycznych. § 59. 1. W przypadkach występowania substancji chemicznych oraz czynników mogących oddziaływać szkodliwie na skórę i przez skórę stosować należy sprzęt ochronny o odzież specjalną chroniącą i zabezpieczającą cały organizm. 2. Przed założeniem ubrania specjalnego należy zdjąć wszystkie akcesoria mogące uszkodzić je od wewnątrz lub utrudnić działanie. 3. Ubranie gazoszczelne należy zakładać w strefie bezpiecznej, przy pomocy dodatkowych osób kontrolujących również prawidłowość uszczelnienia ubrania. 4. Przed wprowadzeniem ratownika do akcji musi on potwierdzić swoją gotowość do działań. Przed wejściem w strefę zagrożoną ratownik musi potwierdzić sprawność działania całego systemu izolującego. 5. Należy utrzymywać łączność z ratownikami wprowadzonymi do strefy zagrożenia. § 60. 1. Wprowadzając ratowników do strefy zagrożenia należy kontrolować ich czas przebywania w tej strefie, tak aby zapewnić im w drodze powrotnej dwukrotną ilość powietrza w stosunku do potrzebnej na wejście. 2. Ratownik może zdjąć ubranie specjalne po uprzednim jego oczyszczeniu i wstępnej, o ile istnieje taka potrzeba, neutralizacji. 3. Przy zdejmowaniu ubrań specjalnych należy wyposażyć rozbierającego się w niezbędne środki ochrony i środki neutralizujące. 4. Ponowne użycie ubrania specjalnego w akcji może nastąpić po wykonaniu zabiegów konserwacyjnych określonych instrukcją producenta. § 61. W przypadkach, w których akcja ratownicza obejmuje różne rodzaje działań, doboru metod i środków gwarantujących bezpieczeństwo ratowników dokonać należy z uwzględnieniem zasad zawartych w poszczególnych rozdziałach niniejszego rozporządzenia. DZIAŁ PIĄTY Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy podczas działań ratowniczych Rozdział 1 Prowadzenie działań w obrębie dróg publicznych § 62. 1. W razie konieczności prowadzenia działań na drodze publicznej, należy ją przy pomocy właściwej służby specjalistycznej, a w razie jej braku, własnymi środkami i siłami, zamknąć dla ruchu pojazdów, zapewniając zgodne z przepisami ruchu drogowego zabezpieczenie, właściwe do pory doby i warunków atmosferycznych, stosując odpowiednio zasady określone w ust. 2. 2. Jeżeli akcja ma być prowadzona w pobliżu drogi publicznej, a dla pojazdów ratowniczych nie ma innego miejsca, to należy je ustawiać na skraju jednej części drogi i tylko od strony miejsca akcji, zostawiając drugą stronę drogi wolną dla ruchu pojazdów, stosując następujące zasady: 1) z wyjątkiem kierowcy, pozostali członkowie załogi wychodzą z pojazdów po stronie pobocza lub chodnika, 2) kierujący działaniem ratowniczym zapewnia skuteczne zabezpieczenie z odpowiedniej odległości ratowników i sprzętu z obu kierunków drogi nie zamkniętej dla ruchu, 3) pojazdy ratownicze powinny mieć włączone pełne oświetlenie zewnętrzne i światła ostrzegawcze na dachach, 4) w odpowiednich odległościach od pojazdów należy ustawić lampy sygnalizacyjne i znaki ostrzegawcze, 5) w szczególnych okolicznościach do zabezpieczenia lub zamknięcia drogi można dodatkowo użyć pojazdów ratowniczych, ustawionych w poprzek jezdni, zapewniając odpowiednią ich widoczność, oświetlonych jak w pkt 3, 6) każdorazowo przed wejściem na drogę należy zachować szczególną ostrożność, upewniając się, że nie ma zagrożenia ze strony innych pojazdów. Rozdział 2 Prowadzenie działań w obrębie zagrożenia materiałami chemicznymi § 63. 1. W czasie akcji ratowniczych, w których występuje zagrożenie ze strony materiałów żrących, parzących, łatwo palnych i wybuchowych, dla uniknięcia skutków zagrożenia należy kierować się przede wszystkim następującymi zasadami: 1) działać z największą rozwagą i ostrożnością, zwłaszcza przy przeprowadzaniu rozpoznania, 2) stosować odpowiednią odzież ochronną i specjalną oraz izolacyjny sprzęt ochrony dróg oddechowych, 3) w zależności od sytuacji ograniczać lub zabraniać wprowadzenia ratowników do wnętrza zagrożonych obiektów, 4) zachować ostrożność przy otwieraniu pomieszczeń i zbiorników, 5) odcinać dopływ (wpływ) płynów i gazów łatwo palnych, nie dopuszczać do przenikania płynów, par i gazów łatwo palnych do przewodów kanalizacyjnych, wodociągowych, ogrzewczych i innych, 6) zasięg oraz stężenie substancji toksycznych i wybuchowych bieżąco kontrolować przy użyciu przyrządów kontrolno-pomiarowych, 7) osoby, które zostały zmoczone lub opryskane cieczą palną, substancjami żrącymi lub parzącymi, wycofać z udziału w akcji i zapewnić im pomoc medyczno-sanitarną oraz środki neutralizujące, 8) zadania, o ile jest to możliwe, wykonywać od strony nawietrznej, to jest od strony wiejącego wiatru, 9) bezpieczeństwo ratowników pracujących w strefie powinni również zapewniać, gotowi do wejścia w nią, ratownicy rezerwowi. § 64. W czasie akcji ratowniczych w obiektach, w których są produkowane, stosowane lub przechowywane materiały chemiczne żrące, parzące, łatwo palne lub wybuchowe, dowódca akcji obowiązany jest do ścisłej współpracy z fachowym personelem techniczno-inżynieryjnym i do korzystania z informacji i wskazówek tego personelu. § 65. W razie stwierdzenia zagrożenia mogącego spowodować wybuch, należy wycofać ludzi i - w miarę możliwości - sprzęt w miejsca bezpieczne. § 66. W razie wystąpienia trudności w dokładnym rozpoznaniu zagrożenia ze strony substancji chemicznych, należy postępować jak w przypadkach występowania zagrożenia. Rozdział 3 Prowadzenie działań w obrębie zagrożenia dymem i gazami pożarowymi § 67. 1. Gdy sytuacja nie pozwala na zwłokę ze względu na konieczność ratowania ludzi, a stężenie dymów jest nieznaczne, dopuszcza się wprowadzanie do pomieszczeń zadymionych osób nie zabezpieczonych izolacyjnym sprzętem ochrony dróg oddechowych. 2. W okolicznościach wymienionych w ust. 1 należy: 1) jak najszybciej oddymić i przewietrzyć pomieszczenia, 2) posuwać się w pozycji schylonej ku podłodze (posadzce), jeżeli dym unosi się ku górze. § 68. Właściwy przełożony ma obowiązek: 1) po założeniu masek przez podwładnych sprawdzić funkcjonowanie izolacyjnego sprzętu ochrony dróg oddechowych, a zwłaszcza otwarcie dopływu tlenu lub powietrza z butli, szczelność przylegania maski, szczelność połączeń i złącz oraz wskazania przyrządów określających ciśnienie tlenu lub powietrza w butlach, 2) zwracać uwagę, aby linki oraz inny sprzęt ubezpieczający, jak również uzbrojenie osobiste oraz wyposażenie nie powodowało lub nie mogło spowodować unieruchomienia izolacyjnego sprzętu ochrony dróg oddechowych, 3) przestrzegać ściśle zasady nieprzekraczania dopuszczalnego czasu pracy ustalanego dla danego typu aparatu oddechowego z jednoczesnym zachowaniem niezbędnej rezerwy czasu działania ochronnego, 4) w przypadkach trudnych warunków pracy zmniejszyć w odpowiednim stopniu dopuszczalny czas przebywania osób w obszarze zagrożonym, 5) posługiwać się wcześniej ustalonymi umownymi znakami sygnalizacyjnymi. § 69. 1. Każda osoba pracująca w pomieszczeniach zadymionych powinna być wyposażona w sprawnie działający sprzęt oświetleniowy i inny odpowiedni do warunków akcji. 2. W pomieszczeniach zadymionych lub o słabej widoczności należy posuwać się rzędem. Dowódca powinien badać przed sobą drogę, obecność przeszkód i miejsc niebezpiecznych, sygnalizować oraz ostrzegać o niebezpieczeństwach. § 70. Osoby wprowadzane do pomieszczeń zadymionych, piwnic, kanałów, studni, zbiorników i innych o skomplikowanym układzie lub do miejsc trudno dostępnych należy zabezpieczyć tak, aby w razie konieczności można było niezwłocznie udzielić im pomocy. § 71. Przerwanie pracy i wyjście roty ze strefy zagazowanej, zadymionej, poza rozkazem właściwego dowódcy, może nastąpić w szczególności w razie: 1) wystąpienia złego samopoczucia u uczestników akcji, 2) stwierdzenia uszkodzeń izolacyjnego sprzętu ochrony dróg oddechowych, 3) stwierdzenia naruszenia rezerwy tlenu lub powietrza niezbędnego na czas powrotu, 4) zaistnienia niebezpieczeństwa zagrażającego życiu lub zdrowiu ratowników. Rozdział 4 Prowadzenie działań w obrębie zagrożenia niewypałami (niewybuchami) § 72. 1. Na terenach i w obiektach, w których przewiduje się możliwość znajdowania się niewypałów, amunicji lub materiałów wybuchowych, należy ściśle współpracować z personelem fachowym oraz działać ze szczególną ostrożnością, wykorzystując między innymi wszelkie osłony terenu i budowli. 2. Zabrania się wprowadzania ludzi do obiektów i na teren bezpośrednio objęty lub zagrożony pożarem, na którym znajdują się niewypały (niewybuchy) i materiały wybuchowe lub przeprowadzane są ćwiczenia wojskowe przy użyciu ostrej amunicji. Rozdział 5 Prowadzenie działań w obrębie zagrożenia prądem elektrycznym § 73. W czasie akcji ratowniczych, w których występuje możliwość porażenia prądem elektrycznym, należy ściśle współpracować z fachowym personelem technicznym w celu wyłączenia dopływu prądu elektrycznego do urządzeń i instalacji znajdujących się bezpośrednio na miejscu akcji. § 74. Wyłączenia dopływu prądu elektrycznego przez służby ratownicze można dokonać: 1) tylko przez wyłączenie oznakowanego wyłącznika głównego, 2) przy urządzeniach elektrycznych w zakładach przemysłowych, energetycznych, podstacjach, transformatorach itp. tylko z pomocą miejscowych elektryków, personelu pogotowia elektrycznego lub służby energetycznej, 3) na liniach wysokiego napięcia lub sieci trakcyjnej przez zażądanie u właściwych organów przerwania dopływu prądu, ściśle współdziałając poprzez stanowiska koordynacji ratownictwa z ośrodkami dyspozycyjnymi tych organów, 4) w środkach komunikacji o napędzie elektrycznym, przez odciągnięcie pantografów od sieci lub odłączenie prądu z baterii akumulatorów, 5) przy reklamach, neonach, dźwigach towarowo-osobowych, suwnicach itp. przez wyłączenie wyłączników. § 75. Jeśli w czasie akcji ratowniczej nie udało się wyłączyć dopływu prądu elektrycznego, należy przyjąć zasadę, że: 1) każde urządzenie i instalacja elektryczna, w tym każdy przewód lub kabel, mogą znajdować się pod napięciem, 2) urządzeń elektrycznych, instalacji nie wolno dotykać, zrywać lub przecinać. Usuwanie ich może nastąpić tylko z równoczesnym zachowaniem przepisów o postępowaniu z urządzeniami elektrycznymi pod napięciem. § 76. 1. Dowódca, jeśli nie posiada możliwości osobistego sprawdzenia wyłączenia prądu elektrycznego, może oprzeć się na meldunku służby energetycznej lub elektryka danego obiektu. W sytuacjach szczególnych dowódca może zażądać meldunku na piśmie. 2. Decyzję o ponownym włączeniu prądu elektrycznego podejmuje służba energetyczna po uzyskaniu zgody właściwego dowódcy akcji. § 77. W czasie akcji ratowniczych, przeprowadzanych w pobliżu urządzeń elektrycznych, instalacji i przewodów wysokiego napięcia, należy zwrócić uwagę na możliwość powstania porażeń wywołanych: 1) napięciem krokowym, 2) prądami indukcyjnymi. § 78. Do gaszenia urządzeń znajdujących się pod napięciem zabrania się stosowania środków gaśniczych mających zdolność przewodzenia prądu elektrycznego. Rozdział 6 Prowadzenie działań w obrębie zagrożenia materiałami promieniotwórczymi § 79. Akcje ratownicze w obecności izotopów i materiałów promieniotwórczych należy prowadzić w ścisłym współdziałaniu ze służbami awaryjnymi, ośrodkami dyspozycyjnymi i grupami interwencyjnymi służby ochrony radiologicznej, których stale aktualna ewidencja powinna znajdować się na stanowiskach kierowania. § 80. Celem uniknięcia lub wydatnego zmniejszenia niebezpieczeństwa działania promieniowania jonizującego należy w czasie akcji ratowniczych stosować środki i metody ustalone dla tego rodzaju działań, a w szczególności stosować się ściśle do wskazań personelu fachowego w tym zakresie. § 81. W czasie trwania akcji i po jej zakończeniu należy przeprowadzić dezaktywację ludzi i sprzętu zgodnie ze wskazówkami służb ochrony radiologicznej. § 82. Wszystkie osoby biorące udział w akcji należy po jej zakończeniu poddać szczegółowym badaniom lekarskim przy współudziale służby ochrony radiologicznej i ściśle stosować się do wydanych poleceń. Rozdział 7 Prowadzenie działań w obrębie zagrożonych konstrukcji budowlanych § 83. W czasie akcji ratowniczych dla zmniejszenia niebezpieczeństwa zawalenia się konstrukcji budowlanych należy: 1) przeprowadzić szczegółowe rozpoznanie sytuacji, 2) dążyć do zlikwidowania źródeł pożaru w bezpośrednim pobliżu elementów nośnych i nie dopuszczać do ich osłabienia lub zniszczenia przez ogień, 3) nie dopuszczać do przegrzewania stalowych słupów, dźwigarów, belek i innych elementów konstrukcyjnych, 4) racjonalnie operować prądami wodnymi, nie kierować ich na rozgrzane elementy konstrukcyjne, 5) nie wprowadzać osób do wnętrza i w bezpośrednie pobliże pomieszczeń i obiektów zagrożonych zawaleniem, 6) nie dopuszczać do gromadzenia osób na przepalonych, popękanych i nadwerężonych stropach, balkonach i innych elementach konstrukcji budowlanych, 7) wyznaczać osoby do obserwacji zagrożonych konstrukcji i ostrzegania o zauważonym niebezpieczeństwie, 8) dążyć do prowadzenia akcji ratowniczej wspólnie z przedstawicielami nadzoru budowlanego, zwłaszcza w obiektach, które stwarzają szczególne zagrożenie, 9) zabezpieczyć teren akcji przed dostępem osób postronnych. § 84. 1. Przed przystąpieniem do rozbierania lub wyburzania zagrożonych lub osłabionych konstrukcji budowlanych należy, w miarę możliwości, zapewnić fachowy nadzór i pomoc władz budowlanych, zachowując jednocześnie środki ostrożności, a zwłaszcza: 1) zbadać dokładnie stan elementów podlegających rozbiórce (wyburzeniu), 2) przeprowadzić ewakuację ludzi z terenów lub obiektów podlegających rozbiórce (wyburzeniu) oraz z ich bezpośrednio zagrożonego sąsiedztwa, 3) wystawić posterunki ostrzegawcze i oznakować teren, 4) spowodować odłączenie instalacji gazowej, wodnej, elektrycznej, pary grzewczej i innych, 5) przebijanie otworów może być wykonane po dokładnym rozpoznaniu miejsc, w których przewiduje się tego rodzaju prace, aby uniknąć zawalenia się konstrukcji lub wywołania oparzeń przez wydobywające się gorące gazy, ognie żgące, i stosując środki i metody przewidziane dla tego rodzaju prac, 6) otwierania drzwi i okien, przebijania otworów w dachach i ścianach należy dokonywać, jeżeli sytuacja pożarowa lub ratowanie osób lub mienia tego wymagają, stosując środki i metody, o których mowa w pkt 5. 2. Rozpoczynając prace rozbiórkowe lub wyburzeniowe, właściwy dowódca jest obowiązany ostrzec pracujących przed niebezpieczeństwem: 1) zawalenia przepalonej lub osłabionej konstrukcji budowlanej bądź jej części, 2) porażenia prądem elektrycznym, 3) wybuchu gazu lub innych substancji, 4) nagłego wydobycia się dymu, płomieni lub ogni żgących. § 85. Wyburzając elementy konstrukcji budowlanej, należy: 1) unikać wyburzania większych części przy użyciu bosaków, 2) używać lin i łańcuchów o długości nie mniejszej niż dwukrotna wysokość wyburzanych konstrukcji, 3) zakładać liny lub łańcuchy na górne części ścian, murów, kominów itp. wyłącznie z miejsc o zapewnionej wytrzymałości bądź z drabin nie opartych o osłabione elementy budowlane, 4) zabraniać wchodzenia na te części konstrukcji budowlanych lub do wnętrza i w pobliże obiektów, których stan wskazuje na możliwość zawalenia. § 86. 1. Podczas prac rozbiórkowych, wyburzeniowych, dozorowania pogorzeliska oraz w czasie przeprowadzania dochodzeń popożarowych należy zwrócić szczególną uwagę na wytrzymałość konstrukcji stropów, dachów, ścian, które mogą się zawalić. 2. Podczas zrzucania z wysokości rozbieranych elementów budowlanych pracujący są obowiązani każdorazowo uprzedzić o tym osoby znajdujące się poniżej. Zrzucanie może nastąpić dopiero po potwierdzeniu przez nie ostrzeżenia. 3. Prace rozbiórkowe należy prowadzić, jeśli okoliczności na to pozwalają, od strony nawietrznej, zajmując stanowiska na nie naruszonych częściach konstrukcji. Rozdział 8 Prowadzenie działań na wysokości § 87. 1. Zajmując stanowiska na miejscach grożących upadkiem z wysokości, należy wykorzystywać wszelkie dostępne sposoby zabezpieczenia się, których podstawowym elementem powinny być szelki bezpieczeństwa. 2. Wykorzystując do zabezpieczenia się elementy konstrukcji budowlanej, należy zwracać szczególną uwagę na ich wytrzymałość. 3. Podczas złych warunków atmosferycznych osoby pracujące na wysokości muszą być odpowiednio zabezpieczone; szczególną uwagę należy zachować przy oblodzonych, mokrych, zaśnieżonych i stromych miejscach. § 88. 1. Ratowanie ludzi za pomocą drabin lub za pomocą skokochronu (poduszki pneumatycznej) może odbywać się tylko wówczas, gdy nie ma innego, bezpieczniejszego sposobu ewakuacji. 2. Zabrania się używania do ratownictwa i ewakuacji ludzi nie przystosowanych do takich celów dźwigów osobowych i towarowych znajdujących się w strefie zagrożonej. § 89. 1. Na drabiny i podnośniki hydrauliczne, niezależnie od ich typu, nie wolno wchodzić bez uzbrojenia osobistego. 2. Podczas operowania prądami gaśniczymi na wysokości prądownik powinien być zabezpieczony za pomocą zatrzaśnika, a linia wężowa zabezpieczona podpinką. 3. Gdy nie zachodzi bezpośrednie zagrożenie dymem, żarem lub płomieniami, drabinę należy opierać tak, aby co najmniej dwa szczeble wystawały ponad krawędź dachu, ściany lub parapetu okna. 4. Przedmioty utrudniające wejście i wyjście, a znajdujące się na parapetach okiennych, należy usuwać do wnętrza pomieszczeń. 5. Szczególną ostrożność należy zachować przy wybijaniu szyb przed wejściem do pomieszczeń. Rozdział 9 Prowadzenie działań przy użyciu śmigłowca § 90. 1. Ratownicy wykonują wszystkie czynności ratownicze w pełnym wyposażeniu osobistym. 2. Wszystkie czynności wykonywane przez ratownika z pokładu śmigłowca muszą być uzgodnione z pilotem. 3. W czasie lotu oraz podczas desantu ze śmigłowca należy przestrzegać takich zasad zajmowania miejsca lub dokonywania przemieszczania ludzi i sprzętu, aby utrzymać równomierny rozkład obciążeń na pokładzie. 4. Wszystkie przedmioty przewożone na pokładzie śmigłowca powinny być zabezpieczone przed przesuwaniem lub wypadnięciem. 5. Wszelkie czynności wykonywane na lądowisku przy śmigłowcu z pracującymi wirnikami: nośnym i ogonowym mogą odbywać się w strefach bezpiecznych, poza zasięgiem ich łopat. Rozdział 10 Prowadzenie działań w czasie gaszenia pożaru § 91. Celem zmniejszenia zagrożenia związanego z działaniem wysokiej temperatury, żaru, płomieni i promieniowania cieplnego należy: 1) stosować odzież i sprzęt ochronny, 2) wykorzystywać zasłony naturalne i sztuczne. § 92. 1. Prowadząc linie wężowe, należy unikać tarasowania nimi przejść, drzwi, schodów itp., a na jezdniach układać je w miarę możliwości tak, aby nie przeszkadzały w ruchu pojazdów; linie prowadzone pionowo należy podwieszać i zabezpieczać przed obsuwaniem się. 2. Stojaki i klucze hydrantowe, używane do studzienek usytuowanych na jezdniach, chodnikach itp. miejscach ruchu pojazdów lub ludzi, należy oznakować ukośnymi, biało-czerwonymi pasami; w porze nocnej miejsca poboru wody z takich studzienek powinny być dodatkowo oznaczone pulsującym światłem pomarańczowym. § 93. 1. Prowadząc linie wężowe po drabinach należy w czasie wchodzenia i schodzenia po drabinie umieszczać linię wężową między nogami przy jednoczesnym przewieszeniu prądownicy przez bark ku tyłowi. W czasie wnoszenia linii wężowych po drabinach na jednego ratownika może przypadać najwyżej jeden odcinek węża. Budowa i prowadzenie linii wężowych powinny odbywać się bez zasilania ich wodą. Przy prowadzeniu linii wężowych na stanowiska gaśnicze w budynkach wielokondygnacyjnych należy w miarę możliwości stosować wciąganie węży za pomocą linek dopiero po przejściu z drabiny do wnętrza budynku lub po odpowiednim zabezpieczeniu się; wciągając linię wężową z prądownicą należy zabezpieczyć linką prądownicę przed możliwością odłączenia. 2. Węże pożarnicze należy łączyć z nasadami pomp, łącznikami innych węży i sprzętu pożarniczego dokładnie, w sposób uniemożliwiający ich rozłączenie. § 94. Operując prądami wody i piany należy przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa pracy: 1) przy zajmowaniu stanowiska blisko ognia oraz w przypadku niebezpieczeństwa wybuchu wykorzystać wszelkie osłony i sprzęt zabezpieczający przed działanie wysokiej temperatury i promieniowania cieplnego, 2) kierować prądy w ten sposób, aby nie dopuścić do zniszczenia elementów konstrukcji budynku, które zniszczone lub osłabione przez ogień mogłyby spowodować zawalenie się obiektu lub jego części, 3) nie działać prądami na silnie rozgrzane elementy konstrukcji budowlanych, które bezpośrednio grożą zawaleniem, 4) nie operować zwartymi prądami w czasie pożarów w aptekach, laboratoriach, składach chemicznych i materiałów łatwo zapalnych oraz tam, gdzie są zgromadzone większe ilości substancji chemicznych w opakowaniach szklanych, 5) nie używać zwartych prądów wody przy pożarach pyłów i materiałów pylących oraz w tych obiektach, gdzie substancje te mogą wytwarzać powstanie mieszanin wybuchowych, 6) nie stosować zwartych prądów wody na powierzchnie silnie rozgrzanych metali, 7) nie stosować prądów wody i piany do gaszenia materiałów i surowców, które w zetknięciu z wodą mogą wchodzić w niebezpieczne reakcje chemiczne, jak np. karbid, wapno niegaszone, sód oraz inne metale lekkie i ich stopy. § 95. 1. Nie wolno otwierać i zamykać gwałtownie dopływu wody do linii wężowych. 2. Zabrania się gwałtownego zwiększenia ciśnienia wody w liniach wężowych. § 96. 1. W czasie stosowania agregatów, samochodów lub stałych urządzeń z proszkami gaśniczymi podczas pożarów wewnętrznych należy używać izolacyjnego sprzętu ochrony dróg oddechowych. 2. W czasie stosowania dwutlenku węgla (agregaty, samochody śniegowe, stałe urządzenia gaśnicze) należy używać odzieży, okularów i rękawic ochronnych oraz zwracać uwagę, aby nie kierować strumienia gaśniczego na ludzi. 3. Stosując gazy obojętne w pomieszczeniach zamkniętych, należy używać sprzętu izolacyjnego ochrony dróg oddechowych, ewentualnie wycofać uczestników akcji z pomieszczenia. 4. Stosując parę gaśniczą ze stałych lub półstałych instalacji, należy, przed włączeniem tych urządzeń gaśniczych, ewakuować ludzi z pomieszczeń, te zaś zabezpieczyć przed możliwością wejścia do nich ludzi. § 97. W czasie gaszenia pożarów lasów, łąk i torfowisk należy dążyć do utrzymywania skutecznej łączności oraz takiego rozmieszczenia ludzi i sprzętu, aby, w zależności od kierunku rozprzestrzeniania się ognia, nie dopuścić do odcięcia dróg odwrotu. Rozdział 11 Prowadzenie działań ratownictwa technicznego § 98. W czasie ratowania zwierząt zaleca się krępowanie linami nóg i zakładanie worków na głowę zwierzęcia lub wykorzystanie innych sposobów; w przypadku bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia ratowników, należy zaniechać akcji ratowania zwierząt. § 99. Przed przystąpieniem do właściwej akcji ratowniczej w studniach, wykopach, podziemiach, usypiskach itp. należy zabezpieczyć miejsce pracy przed możliwością obsunięcia się lub zawalenia terenu. § 100. Do bezpośredniego wydobywania z wody, przerębli, bagien, grzęzawisk ludzi lub przedmiotów ratownikowi należy zapewnić odpowiednie do sytuacji zabezpieczenie. § 101. W czasie prowadzenia akcji ratowniczych związanych z awariami, uszkodzeniami, pożarami dźwigów osobowych i towarowych należy stosować środki i metody pracy zabezpieczające w szczególności przed możliwościami: 1) upadku do wnętrza szybu dźwigowego, 2) opadnięcia kabiny, urządzeń dźwigowych, mechanizmów lub ich części na osoby znajdujące się w szybie dźwigowym, 3) przypadkowego uruchomienia lub uszkodzenia mechanizmów mogących spowodować obrażenia osób uczestniczących w akcji. § 102. W czasie akcji ratowniczych w przypadkach awarii, katastrof, uczestnicy tych akcji obowiązani są przestrzegać wskazań i instrukcji służb specjalistycznych współdziałających w akcji ratowniczej oraz stosować wszelkie dostępne środki i metody zabezpieczające życie i zdrowie ludzi. § 103. 1. W czasie podnoszenia lub wydobywania ciężkich przedmiotów za pomocą drabin mechanicznych, podnośników, dźwigów, wyciągarek linowych i innych maszyn oraz urządzeń zabrania się przeciążania tego sprzętu ponad dopuszczalną normę. Urządzenia te powinny być używane zgodnie z instrukcjami obsługi tych urządzeń. 2. Zabrania się przebywania w bezpośrednim zasięgu działania sprzętu wymienionego w ust. 1 w czasie pracy, np. między wydobywanym przedmiotem a urządzeniem wyciągowym, pod ramieniem dźwigu, w pobliżu napiętych lin, łańcuchów itp. § 104. Wprowadzanie ludzi do miejsc lub obiektów zagrażających runięciem, obsunięciem się lub zawaleniem dopuszczalne jest po uprzednim wykonaniu czynności zabezpieczających. § 105. 1. Stosowanie w czasie działań ratowniczych sprzętu do cięcia może odbywać się po stwierdzeniu, że jego użycie nie zagraża powstaniem pożaru lub wybuchu. 2. Stosując piły mechaniczne, sprzęt do cięcia metali, świdry, wiertarki, urządzenia udarowe i inne rodzaje sprzętu ratownictwa technicznego, należy używać odpowiednich środków ochrony indywidualnej, jak: rękawic, okularów ochronnych, osłon itp. 3. Prace sprzętem wymienionym w ust. 2 mogą odbywać się z zachowaniem zasad wynikających z instrukcji obsługi dla poszczególnych rodzajów, typów urządzeń i sprzętu ratowniczego. § 106. Przed przystąpieniem do akcji ratowniczej należy, jeżeli jest to konieczne, wstrzymać lub odpowiednio zabezpieczyć ruch na torach lub drogach, jak również nie dopuszczać do gromadzenia się osób postronnych. § 107. 1. W pojazdach mechanicznych oraz innych środkach lokomocji, które uległy katastrofie, przed przystąpieniem do akcji ratowniczej należy wyłączyć silniki i dopływ energii lub paliwa. 2. Wyciekające paliwo i inne ciecze palne należy pokrywać środkami gaśniczymi lub zmywać w kierunku od wraku, a ponadto likwidować źródła ognia mogące spowodować pożar lub wybuch. § 108. W czasie akcji ratowniczych w przypadkach katastrof lotniczych należy w szczególności: 1) do miejsca katastrofy dojeżdżać oraz rozpoczynać akcję od strony nawietrznej, 2) unikać prowadzenia akcji od strony dysz wylotowych spalin i otworów wlotowych powietrza silników odrzutowych i turbośmigłowych, 3) nie zbliżać się do strefy wyznaczonej zakresem obrotu śmigieł samolotów tłokowych, turbośmigłowych i śmigłowców, 4) w czasie katastrof samolotów lub śmigłowców wojskowych nie ustawiać samochodów pożarniczych oraz sprzętu i nie prowadzić akcji od strony kierunku strzału broni pokładowej i wyrzutni pocisków, 5) otwierać kabiny samolotów, śmigłowców itp. z zachowaniem szczególnych środków ostrożności, a kadłub ciąć w miejscach oznakowanych. § 109. Ratowanie osób psychicznie chorych powinno odbywać się we współdziałaniu z fachowym personelem służby zdrowia. Rozdział 12 Prowadzenie działań na akwenach wodnych i pod wodą § 110. Osoby uczestniczące w akcjach ratowniczych przy wykorzystaniu jednostek pływających powinny mieć założone kamizelki ratunkowe. § 111. Prace płetwonurków mogą wykonywać osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, uprawnienia i aktualne specjalistyczne badania lekarskie. § 112. Kierownik robót nurkowych wyznacza ekipę oraz indywidualne zadania każdemu nurkowi. § 113. Przy akcjach prowadzonych na głębokości poniżej 10 m, podczas szkolenia oraz w bardzo trudnych warunkach (szczególnie niebezpiecznych) konieczna jest obecność lekarza specjalisty w zakresie fizjopatologii nurkowania, reanimacji i udzielania pierwszej pomocy. § 114. Z prowadzonych prac podwodnych należy sporządzać wymaganą dokumentację. Rozdział 13 Prowadzenie działań w czasie klęsk żywiołowych § 115. Podczas akcji ratowniczych w czasie burz i huraganów należy: 1) zachować ostrożność, dojeżdżając do miejsca akcji, 2) unikać gromadzenia ludzi i sprzętu lub zajmowania stanowisk w pobliżu obiektów, budynków albo ich części, oraz słupów, kominów, drzew itp. zagrażających runięciem lub przewróceniem się, 3) zwracać uwagę na zerwane kable i przewody, zbiorniki, urządzenia zagrażające porażeniem prądem elektrycznym, wybuchem gazu, wyciekiem substancji toksycznych itp., 4) akcję ratowniczą prowadzić, w zasadzie, zgodnie z kierunkiem wiatru, 5) ściany, dachy, kominy, gzymsy i inne elementy konstrukcji budowlanych zagrażające runięciem usuwać lub zabezpieczać z zachowaniem szczególnych środków ostrożności; w razie braku możliwości wykonania odpowiednich prac zabezpieczających, wystawić w pobliżu miejsc niebezpiecznych posterunki ostrzegawcze, 6) do prowadzenia prac ratowniczych wyznaczać na poszczególne stanowiska grupy kilkuosobowe (najmniej 2 osoby), 7) dla uniknięcia uszkodzeń narządów wzroku stosować okulary ochronne, a w szczególnych przypadkach, dla zabezpieczenia dróg oddechowych, maski lub inne podręczne środki chroniące przed działaniem pyłu i piasku, 8) w akcjach ratowniczych wymagających bardzo dużego wysiłku fizycznego i napięcia psychicznego przestrzegać zasady częstej wymiany ludzi. § 116. 1. W czasie akcji przeciwpowodziowych przeprowadzanych przez służby ratownicze członkowie tych służb są obowiązani do przestrzegania wskazań lub instrukcji właściwych organów, które przejęły kierownictwo akcją ratowniczą. 2. Do czasu przejęcia kierownictwa akcją ratowniczą przez organy wymienione w ust. 1 służby ratownicze, które podjęły akcję, są obowiązane stosować wszelkie dostępne metody i środki zabezpieczające życie i zdrowie ludzi. § 117. W czasie akcji przeciwpowodziowych należy zapewnić odpowiednie do sytuacji: 1) wymiany ratowników, 2) wyżywienie i warunki odpoczynku, 3) rezerwę odzieży ochronnej, 4) zabezpieczenie medyczno-sanitarne, 5) środki łączności i sygnalizacji oraz sprzęt oświetleniowy. § 118. 1. Dowódcy są obowiązani do sprawdzania stanu liczbowego powierzonych im ludzi, aby w razie zaginięcia natychmiast rozpocząć poszukiwania lub akcję ratunkową. 2. Podwładni mają obowiązek meldowania swym przełożonym i dowódcom o każdym przypadku oddalenia się i powrotu. § 119. W czasie transportu sił i środków do miejsca akcji należy: 1) ustalać trasy dojazdu (przejścia) tak, aby wykluczyć możliwość nagłego odcięcia dróg odwrotu przez wezbrane wody lub powstałe zniszczenia, 2) przeprowadzać rozpoznanie ustalające wytrzymałość i możliwość bezpiecznego przejazdu (przejścia) przez zagrożone lub uszkodzone mosty, wiadukty, wały, nasypy, drogi i inne miejsca, 3) wybierać sposoby przeprawy przez tereny zagrożone, zalane wodami lub pokryte lodem, stwarzające najmniejsze niebezpieczeństwo dla ludzi i sprzętu. § 120. W czasie dokonywania przepraw po lodzie należy: 1) rozpoznawać grubość i strukturę lodu oraz jego wytrzymałość, 2) ustalać takie odległości (odstępy) między poszczególnymi grupami ludzi, pojazdami i sprzętem, aby w czasie przeprawy nie obciążały nadmiernie skorupy lodowej, 3) unikać miejsc zarośniętych szuwarami, 4) w czasie ratowania ludzi znajdujących się na cienkich lub pękających pokrywach lodowych ratownicy powinni stosować drabiny, belki lub deski ułożone na powierzchni lodu celem zmniejszenia możliwości pęknięcia skorupy lodowej; ratownicy powinni być ubezpieczeni linami. § 121. W razie konieczności dokonania przeprawy w bród należy: 1) starannie wybierać miejsce przeprawy, uwzględniając głębokość wody, szybkość prądu, charakter dna brzegów, 2) w czasie przeprawy ludzi zawiesić po dolnej stronie brodu linę zaopatrzoną w pływaki, 3) wyznaczyć zastęp ratowniczy, wyposażony w sprzęt ratunkowy, 4) wyposażyć pojazdy w odpowiedniej długości liny holownicze, przywiązane w sposób zapewniający natychmiastowe rozwinięcie, 5) zamknąć drzwi pojazdów, lecz nie zabezpieczać zamków, i otworzyć okna. § 122. 1. Organizując przeprawę za pomocą pływającego sprzętu przeprawowego, należy: 1) jednostki pływające sprawdzić pod względem pływalności, nośności i stateczności na wodzie, 2) jako obsadę jednostek pływających wyznaczać ludzi zapoznanych z ich obsługą i wyposażonych w kamizelki ratunkowe, 3) przy występowaniu kry lub ruchomych lodów przeprawę organizować tylko w wyjątkowych przypadkach, jeśli płynąca kra nie zagraża bezpośrednio uszkodzeniem lub przewróceniem jednostek pływających. Jednostki te, w miarę możliwości, powinny być ubezpieczone z brzegu linami, a załoga wyposażona w bosaki, drągi itp. 2. Jednostek pływających nie wolno obciążać ponad ustaloną normę, a ludzi lub przewożony ładunek równomiernie rozmieszczać w sposób zapobiegający wywróceniu lub zatopieniu jednostki pływającej. Za równomierne i dopuszczalne obciążenie jednostki pływającej odpowiedzialny jest jej dowódca. § 123. Pokonywanie przeszkód wodnych wpław może odbywać się tylko wyjątkowo, gdy nie ma innych sposobów przeprawy, a sytuacja nie pozwala na zwłokę. Przeprawę wpław należy ubezpieczać zastępami ratowniczymi, wyposażonymi w sprzęt ratownictwa wodnego. § 124. W czasie prowadzenia akcji ratowniczej polegającej na ewakuacji ludzi, zwierząt i mienia z obszarów i miejsc zalanych albo zagrożonych powodzią należy przestrzegać następujących zasad: 1) ludzi zabierać na jednostki pływające z dziobu lub rufy; podpływanie burtą do osób jest niewskazane, 2) ludzi umieszczać w jednostkach pływających tylko w pozycji siedzącej lub leżącej, 3) ludzi zajmujących stanowiska w miejscach zagrażających upadkiem (np. na uszkodzonych mostach), zerwaniem się pokrywy lodowej albo porwaniem przez prąd wody ubezpieczać linkami, drabinami i innym sprzętem lub dostępnymi środkami (niezależnie od kamizelek ratunkowych), 4) stosując materiały wybuchowe, wycofywać ludzi w miejsca bezpieczne poza obszar zagrożenia działaniem tych środków, 5) akcję ratowniczo-ewakuacyjną zwierząt i mienia organizować tylko w tych przypadkach, gdy czynności z nią związane nie zagrażają bezpośredni życiu ratowników lub ratowanych. § 125. W czasie prac związanych z usuwaniem zniszczeń albo zabezpieczaniem mostów, budynków, wałów, śluz oraz innych obiektów zagrożonych wodami powodziowymi lub zatorami lodowymi należy: 1) wystawić posterunki obserwacyjno-meldunkowe dla prowadzenia obserwacji stanu wody i lodów, oceny stopnia zagrożenia oraz ostrzegania uczestników akcji o gwałtownym wzroście niebezpieczeństwa, 2) ustalać sposoby łączności i sygnalizacji między uczestnikami akcji i zobowiązywać każdego z nich do przekazywania innym otrzymanych rozkazów i ostrzeżeń, 3) wyznaczać drogi odwrotu i miejsca ewakuacji z zagrożonych stanowisk. DZIAŁ SZÓSTY Środki zabezpieczenia medycznego § 126. Obiekty strażnic oraz pojazdy ratownicze muszą być wyposażone w zawsze dostępne, obsługiwane przez przeszkolone osoby, apteczki pierwszej pomocy. Wyposażenie apteczek określają odrębne przepisy. § 127. Szkoły i ośrodki szkolenia pożarniczego powinny mieć odpowiednio wyposażone izby chorych z fachowym personelem służby zdrowia. § 128. W zależności od liczby uczestników oraz rodzajów i wielkości występujących zagrożeń, ćwiczenia, zawody pożarnicze oraz akcje ratownicze powinny być zabezpieczone przez: 1) sanitariuszy wyposażonych w niezbędny sprzęt, leki i środki opatrunkowe, 2) punkty sanitarne z personelem medycznym i środkami transportu poszkodowanych, 3) lekarzy, 4) karetkę pogotowia ratunkowego. § 129. Bezpośredni przełożony jest obowiązany: 1) zapewnić zgodnie z obowiązującymi przepisami wyposażenie apteczek pierwszej pomocy, 2) stale znać stan osobowy i miejsca przebywania podwładnych, 3) w razie stwierdzenia uszkodzeń ciała lub objawów innego naruszenia czynności organizmu zapewnić poszkodowanym natychmiastową pomoc medyczną. § 130. Podczas trwania akcji ratowniczych narażających na kontakt z chorobami zakaźnymi, krwią i żywą tkanką, prowadzący działania ratownicze są obowiązani używać odpowiednich środków ochrony indywidualnej. § 131. Po akcjach ratowniczych, prowadzonych w miejscach narażających na kontakt z chorobami zakaźnymi, promieniowaniem jonizującym i innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uczestników akcji należy poddać zabiegom profilaktycznym i lekarskim badaniom specjalistycznym według zaleceń służby zdrowia lub innego właściwego organu. DZIAŁ SIÓDMY Przepis końcowy § 132. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 26 listopada 1997 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu przyznawania świadczeń i odszkodowań osobom nie będącym strażakami w razie wypadku lub poniesienia szkody w mieniu w związku z udzielaniem pomocy lub udziałem w ćwiczeniach organizowanych przez Państwową Straż Pożarną. (Dz. U. Nr 145, poz. 980) Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Świadczenia i odszkodowania określone w niniejszym rozporządzeniu przysługują osobie, zwanej dalej "osobą poszkodowaną", która nie jest strażakiem, a uległa wypadkowi w związku z: 1) wykonywaniem poleceń strażaka Państwowej Straży Pożarnej kierującego akcją ratowniczą, 2) uczestnictwem w ćwiczeniach organizowanych przez Państwową Straż Pożarną. § 2. 1. Osobom poszkodowanym, które uległy wypadkom w okolicznościach określonych w § 1, przysługuje: 1) jednorazowe odszkodowanie w razie doznania stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, 2) renta z tytułu niezdolności do pracy. 2. Członkom rodziny osoby poszkodowanej przysługuje: 1) jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci osoby poszkodowanej, 2) renta rodzinna. § 3. Świadczenia i odszkodowania nie przysługują, jeżeli śmierć lub uszczerbek na zdrowiu zostały spowodowane rozmyślnie lub gdy ich wyłączną przyczyną było nadużycie alkoholu albo innego środka odurzającego. § 4. 1. Właścicielom środków transportowych, inwentarza lub innego mienia, zwanego dalej "sprzętem", które zostały użyte, zniszczone, uszkodzone lub utracone bez winy właściciela w związku z: 1) użyciem go do akcji ratowniczej, 2) używaniem w czasie ćwiczeń organizowanych przez Państwową Straż Pożarną, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje z tytułu użycia, zużycia, uszkodzenia lub utraty sprzętu używanego przez jednostki ochrony przeciwpożarowej, określone w art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770). Rozdział 2 Odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu lub śmierci osoby poszkodowanej § 5. Jednorazowe odszkodowanie pieniężne przysługuje osobie poszkodowanej, która doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. § 6. 1. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. 2. Odszkodowanie ulega proporcjonalnemu zwiększeniu, jeżeli uszczerbek na zdrowiu, będący następstwem wypadku, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10% w stosunku do tego, który był podstawą przyznania odszkodowania. 3. Zwiększenie odszkodowania, o którym mowa w ust. 2, przysługuje, jeżeli zmiany w stanie zdrowia osoby poszkodowanej uzasadniające zwiększenie odszkodowania nastąpiły w czasie określonym w § 7 ust. 6. § 7. 1. W razie śmierci osoby poszkodowanej wskutek wypadku, jednorazowe odszkodowanie przysługuje następującym członkom rodziny: 1) małżonkowi, z którym w dniu śmierci osoba poszkodowana pozostawała we wspólności ustawowej, lub uprawnionemu do świadczeń alimentacyjnych z jej strony na podstawie orzeczenia lub ugody sądowej, 2) dzieciom własnym i przysposobionym oraz pasierbom, wnukom i rodzeństwu, jeżeli w dniu śmierci osoby poszkodowanej spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, 3) rodzicom, osobom przysposabiającym, macosze oraz ojczymowi, jeżeli w dniu śmierci osoby poszkodowanej prowadzili z nią wspólne gospodarstwo domowe lub jeżeli osoba ta przyczyniała się w znacznym stopniu do ich utrzymania albo jeżeli zostało ustalone orzeczeniem sądu lub ugodą sądową prawo do alimentów z jej strony. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również byłemu małżonkowi osoby poszkodowanej, jeżeli był on uprawniony do świadczeń alimentacyjnych przysługujących na podstawie orzeczenia lub ugody sądowej. 3. Odszkodowanie przysługuje niezależnie od zasiłku pogrzebowego, odprawy oraz innych świadczeń przysługujących na podstawie odrębnych przepisów. 4. Jeżeli do odszkodowania uprawnione są tylko dzieci, ustaloną kwotę odszkodowania dzieli się między nie w częściach równych. 5. Jeżeli osoba poszkodowana zmarła wskutek wypadku po otrzymaniu z tego tytułu odszkodowania, uprawnionym członkom jej rodziny przysługuje odszkodowanie, jeżeli byłoby ono wyższe niż odszkodowanie wypłacone tej osobie. W takim wypadku odszkodowanie przyznaje się w wysokości stanowiącej różnicę między kwotami tych odszkodowań i wypłaca się w odpowiednich częściach uprawnionym członkom rodziny. 6. Jednorazowe odszkodowanie pieniężne wypłaca się także, jeżeli osoba poszkodowana zmarła wskutek wypadku w ciągu 3 lat od tego zdarzenia. § 8. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może przyznać odszkodowanie: 1) członkowi rodziny osoby zmarłej wskutek wypadku, nie spełniającemu warunków wymaganych do uzyskania renty rodzinnej, albo innej osobie bliskiej - w granicach określonych w przepisach, o których mowa w § 10, 2) osobie poszkodowanej albo uprawnionemu członkowi rodziny osoby zmarłej wskutek wypadku - wyższe niż określone w przepisach, o których mowa w § 10. § 9. Kwoty jednorazowych odszkodowań ulegają podwyższeniu w ostatnim miesiącu każdego kwartału o taki procent, o jaki wzrosło przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w poprzednim kwartale. Kwoty jednorazowych odszkodowań wynikające z podwyżki zaokrągla się w górę do dziesiątek groszy. § 10. Kwoty jednorazowych odszkodowań ustala się na podstawie obwieszczeń Ministra Pracy i Polityki Socjalnej wydanych na podstawie § 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1988 r. w sprawie podwyższania niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 29, poz. 199 i z 1989 r. Nr 61, poz. 366), obowiązujących w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Rozdział 3 Renta z tytułu niezdolności do pracy i rodzinna § 11. 1. Osobie poszkodowanej, która wskutek wypadku określonego w § 1 została zakwalifikowana jako niezdolna do pracy, przysługuje renta. 2. Tryb postępowania przy ubieganiu się o rentę, podstawę jej wymiaru oraz sposób naliczania ustala się na zasadach przewidzianych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. § 12. Członkom rodziny osoby poszkodowanej, która zmarła wskutek wypadków określonych w § 1, przysługuje jednorazowe odszkodowanie ustalone na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz renta rodzinna na zasadach przewidzianych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Rozdział 4 Odszkodowania za szkody poniesione w mieniu § 13. 1. Za użycie sprzętu w okolicznościach określonych w § 4 ust. 1 przysługuje jednorazowe odszkodowanie ustalone przez właściwego komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego i kalkulacji kosztów sporządzonej przez właściciela sprzętu. 2. W kalkulacji, o której mowa w ust. 1, należy uwzględnić: 1) rzeczywiste koszty zużycia materiałów pędnych, a w razie braku możliwości ich ustalenia, dopuszcza się zastosowanie norm zużycia paliwa obowiązujących w Państwowej Straży Pożarnej, 2) amortyzację sprzętu według stawek amortyzacji określonych w przepisach w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, 3) koszty obsługi sprzętu ustalone według faktycznych godzin pracy osoby obsługującej sprzęt. § 14. 1. W razie utraty lub całkowitego zniszczenia sprzętu w okolicznościach określonych w § 3 ust. 1, odszkodowanie ustala się według ceny zakupu obowiązującej w dniu złożenia wniosku o odszkodowanie, z uwzględnieniem stopnia zużycia tego sprzętu. 2. W razie uszkodzenia sprzętu w okolicznościach określonych w § 4 ust. 1, odszkodowanie ustala się w kwocie stanowiącej równowartość przywrócenia go do stanu sprzed wypadku. Jeżeli jednak stopień uszkodzenia jest znaczny albo koszty naprawy przekroczyłyby tę kwotę, odszkodowanie ustala się w wysokości określonej w ust. 1. § 15. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w § 14, ustala właściwy komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego. § 16. Odszkodowanie, o którym mowa w § 13 i 14, nie przysługuje w razie umyślnego spowodowania uszkodzenia sprzętu lub używania go niezgodnie z przeznaczeniem przez właściciela lub osobę obsługującą sprzęt. § 17. W razie uzyskania odszkodowania z firmy ubezpieczeniowej lub innych instytucji, z budżetu państwa wypłacana jest tylko różnica do wysokości odszkodowania ustalonego zgodnie z § 15. Rozdział 5 Postępowanie w sprawach świadczeń § 18. 1. Do sposobu ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej albo związku śmierci osoby z wypadkiem, a także właściwości organów, trybu przyznawania i wypłaty odszkodowania, stosuje się odpowiednio przepisy o odszkodowaniach przysługujących w związku ze służbą w Państwowej Straży Pożarnej, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia. 2. O stopniu i charakterze uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej orzekają komisje lekarskie podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Komisje lekarskie, o których mowa w ust. 2, ustalają również związek śmierci osoby z wypadkiem. § 19. W sprawach rent nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, dotyczące: 1) postępowania w sprawach rent, 2) orzekania o niezdolności do pracy, 3) powstawania i ustalania prawa do rent oraz zasad ich wypłaty, 4) waloryzacji rent, 5) zwrotu nieprawnie pobranych rent i dokonywania potrąceń. § 20. W razie zbiegu prawa do świadczeń przewidzianych w rozporządzeniu z prawem do świadczeń przysługujących na podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych lub przepisów o odszkodowaniach w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, stosuje się przepisy korzystniejsze dla osoby uprawnionej do świadczeń. § 21. Postępowanie w sprawach świadczeń i odszkodowań wszczyna się z urzędu lub na wniosek osoby poszkodowanej. § 22. 1. Po wszczęciu postępowania w sprawie odszkodowania za szkody poniesione w mieniu właściwy komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej przeprowadza postępowanie wyjaśniające. 2. W toku postępowania wyjaśniającego ustala się: 1) rodzaj, czas, miejsce i przyczynę powstania szkody, 2) wysokość szkody, 3) okoliczności towarzyszące powstaniu szkody. 3. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyjaśniające korzysta z protokołów, raportów służbowych oraz z innych dokumentów sporządzonych w związku z udzieleniem pomocy przez osobę poszkodowaną Państwowej Straży Pożarnej w trybie określonym w odrębnych przepisach. W razie potrzeby przesłuchuje się świadków lub zasięga opinii rzeczoznawców. 4. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który poza ustaleniami wymienionymi w ust. 2 powinien zawierać: 1) datę i miejsce dokonywania czynności oraz imię i nazwisko osoby przeprowadzającej postępowanie, a także imię, nazwisko i adres osoby poszkodowanej, 2) kalkulację ustalonej wysokości szkody, 3) imiona i nazwiska przesłuchanych świadków oraz treść ich zeznań, 4) treść opinii rzeczoznawców. 5. Przed wydaniem decyzji zapoznaje się osobę poszkodowaną lub osoby uprawnione z materiałami zebranymi w postępowaniu wyjaśniającym i wyznacza się termin do wniesienia przez nie uwag i wniosków. 6. Po rozpatrzeniu uwag osób, o których mowa w ust. 5, albo gdy w wyznaczonym terminie uwagi nie zostaną zgłoszone, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wydaje decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania odszkodowania. § 23. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu mają odpowiednie zastosowanie przepisy o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. § 24. Świadczenia i odszkodowania przewidziane w rozporządzeniu wypłaca się z budżetu Państwowej Straży Pożarnej. Rozdział 6 Przepisy końcowe § 25. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej określonych w art. 15 ustawy, o której mowa w § 4 ust. 2, i członków ochotniczej straży pożarnej, jeżeli ulegną wypadkowi w czasie prowadzonej akcji ratowniczej lub ćwiczeń tej jednostki. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 6/97. z dnia 25 listopada 1997 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 981) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Krzysztof Kolasiński - przewodniczący, Tomasz Dybowski - sprawozdawca, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Wojewódzkiego Sejmiku Samorządowego w Przemyślu, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Ministra Finansów oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie zgodności § 9 ust. 1 pkt 11a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 ze zmianami) z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zmianami) w związku z art. 25 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zmianami) orzeka: § 9 ust. 1 pkt 11a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4 i Nr 6, poz. 35) jest niezgodny z art. 53 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i 945) przez to, że wykracza poza zawarte w tym przepisie upoważnienie do wprowadzania zwolnień od podatku dotyczących dochodów nie wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, stanowiąc o wprowadzeniu zwolnienia od podatku określonych w nim dochodów członków komisji rad gmin nie będących radnymi, które mieszczą się w kategorii dochodów objętych zwolnieniem od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 17 tejże ustawy w związku z art. 25 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775). Krzysztof Kolasiński Tomasz Dybowski Jadwiga Skórzewska-Łosiak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 26 listopada 1997 r. sygn. akt U. 6/96. (Dz. U. Nr 145, poz. 982) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Krzysztof Kolasiński - przewodniczący, Tomasz Dybowski - sprawozdawca, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz Prokuratora Generalnego, o zbadanie zgodności § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273 ze zmianami) z art. 13, art. 134 § 1 i § 12 i art. 144 Kodeksu pracy oraz z art. 67 ust. 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 ze zm.), a obecnie art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21, poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614, z 1995 r. Nr 8, poz. 42, Nr 84, poz. 424 i Nr 122, poz. 594, z 1996 r. Nr 80, poz. 377 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 127 i Nr 34, poz. 214), w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem nowelizującym Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 lipca 1995 r. (Dz. U. Nr 84, poz. 424), rozumiany jako przepis określający tylko podstawowy (minimalny) poziom wynagrodzenia za pełnienie dyżuru zakładowego, które powinno być ustalone przy uwzględnieniu rzeczywistego nakładu pracy świadczonej przez lekarza w czasie dyżuru, zgodnie z zasadą godziwego wynagrodzenia za pracę, jest zgodny z art. 13 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z 1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z 1991 r. Nr 53, poz. 226 i Nr 55, poz. 236 i 237, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 16, poz. 77, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 87, poz. 396 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770), nie jest niezgodny z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i z art. 134 § 1 i § 11 oraz art. 144 Kodeksu pracy. Krzysztof Kolasiński Tomasz Dybowski Jadwiga Skórzewska-Łosiak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 11/97. z dnia 27 listopada 1997 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 983) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Janusz Trzciński - przewodniczący, Wojciech Sokolewicz, Andrzej Zoll - sprawozdawca, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Ministra Pracy i Polityki Socjalnej i Prokuratora Generalnego, o zbadanie zgodności: a) § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 maja 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 47, poz. 310) z art. 2 i 7 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), b) § 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 maja 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 47, poz. 310) z art. 2, 7 i 31 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) oraz art. 24 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676, Nr 111, poz. 725 i Nr 141, poz. 943) orzeka: 1) § 2 oraz § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 maja 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 47, poz. 310) w zakresie obejmującym § 1 pkt 1 lit. b) są niezgodne z art. 2 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) przez to, iż naruszyły wynikający z zasady państwa prawnego nakaz ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa wyrażający się w zakazie retroaktywnego działania prawa oraz nakazie ochrony praw słusznie nabytych, jak również nakazie stosowania odpowiedniego okresu dostosowawczego dla regulacji w sposób istotny modyfikujących zakres dotychczasowych praw i obowiązków obywateli oraz naruszyły nakaz dostatecznej określoności regulacji ograniczających prawa i wolności obywatelskie; 2) § 2 oraz § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej powołanego w pkt 1 wyroku, nie jest niezgodny z art. 7 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483); 3) § 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej powołanego w pkt 1 wyroku nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3 Konstytucji; 4) § 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej powołanego w pkt 1 wyroku nie jest niezgodny z art. 24 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676, Nr 111, poz. 725 i Nr 141, poz. 943). Janusz Trzciński Wojciech Sokolewicz Andrzej Zoll Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych. (Dz. U. Nr 146, poz. 984) Na podstawie art. 164 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 74, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62, z 1994 r. Nr 18, poz. 63, z 1995 r. Nr 12, poz. 56 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 11, Nr 145, poz. 673 i Nr 155, poz. 771) w § 5 wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) w pozostałych województwach: - w województwie warszawskim - Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, - w województwie białostockim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku, - w województwie bielskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej, - w województwie bydgoskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczy, - w województwie częstochowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowie, - w województwie gdańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku, - w województwie kaliskim - Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszu, - w województwie katowickim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicach, - w województwie kieleckim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcach, - w województwie koszalińskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszalinie, - w województwie krakowskim - Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście, - w województwie lubelskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie, - w województwie łódzkim - Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście, - w województwie opolskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu, - w województwie poznańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu, - w województwie radomskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu, - w województwie szczecińskim - Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie, - w województwie tarnowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowie, - w województwie toruńskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniu, - w województwie wrocławskim - Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Pole, - w województwie zielonogórskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górze,"; 2) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) podatkiem dochodowym od dochodów uzyskiwanych równocześnie z więcej niż jednego rodzaju działalności, określonych w pkt 1-3, wykonywanych na terenie jednego lub więcej niż jednego województwa, właściwy jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reform Ustrojowych Państwa. (Dz. U. Nr 146, poz. 985) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reform Ustrojowych Państwa, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Pełnomocnikiem jest sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy przygotowanie koncepcji reform ustrojowych państwa i koordynacja ich realizacji, a zwłaszcza inicjowanie i koordynowanie prac zmierzających do przebudowy ustroju terytorialnego państwa oraz struktur organizacyjnych administracji publicznej i zmiany zasad jej funkcjonowania. 2. Zadania określone w ust. 1 Pełnomocnik realizuje w szczególności przez: 1) przygotowanie harmonogramu prac w zakresie reform ustrojowych państwa, 2) inicjowanie i prowadzenie prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych i projektów organizacyjnych dotyczących reform ustrojowych państwa, 3) koordynację prac wdrożeniowych dotyczących reform ustrojowych państwa, 4) upowszechnianie problematyki reform ustrojowych państwa oraz inspirowanie przedsięwzięć edukacyjnych, służących społecznemu zrozumieniu znaczenia tych reform, 5) koordynacja wykorzystania pomocy zagranicznej przeznaczonej na przygotowanie i przeprowadzenie reform ustrojowych państwa. § 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi, w szczególności przez udostępnianie informacji niezbędnych w realizacji jego zadań. § 4. 1. Pełnomocnik w zakresie projektów aktów prawnych wynikających z realizacji jego zadań zasięga opinii Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz ministra właściwego w zakresie reform społecznych. 2. Pełnomocnik może, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, przedstawiać Radzie Ministrów do rozpatrzenia projekty aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania. 3. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych wpływających na organizację struktur i zasad funkcjonowania państwa podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego działania oraz okresowe sprawozdania ze swojej działalności. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów w wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie określenia trybu i warunków wydawania i cofania pozwoleń na zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu, szczegółowych wymogów, które powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia, wysokości kwoty oraz wykazu towarów, przy których przewozie nie udziela się zwolnienia od złożenia zabezpieczenia. (Dz. U. Nr 146, poz. 986) Na podstawie art. 100 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Pozwolenie na zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy przewozach towarów w ramach procedury tranzytu, zwane dalej "pozwoleniem", wydaje się na wniosek, składany do organu celnego właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o wydanie pozwolenia, zwanej dalej "wnioskodawcą". § 2. Pozwolenie może zostać wydane, jeżeli procedura tranzytu dotyczy towarów, których przemieszczanie rozpoczyna się i kończy na polskim obszarze celnym. § 3. 1. Wniosek, o którym mowa w § 1, powinien określać: 1) nazwę i siedzibę lub miejsce zamieszkania wnioskodawcy, 2) rodzaj towarów, jakie będą przewożone w ramach procedury tranzytu, z podaniem kodu taryfy celnej, 3) termin, na jaki pozwolenie ma być udzielone. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) aktualny odpis z rejestru sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, 2) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, 3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON i numeru identyfikacji podatkowej NIP, 4) aktualne zaświadczenie, wydane przez właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy: a) urząd skarbowy - o nie zaleganiu przez wnioskodawcę w uiszczaniu zobowiązań podatkowych stanowiących dochód budżetu państwa, b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez wnioskodawcę z wpłatami na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, 5) pozytywną opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy, 6) zobowiązanie do zapłacenia, na pierwsze pisemne żądanie organu celnego, kwoty wynikającej z długu celnego mogącego powstać w związku z przewozem towarów objętych procedurą tranzytu, sporządzone zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia, 7) oświadczenie wnioskodawcy, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, że w stosunku do niego: a) nie wszczęto bankowego postępowania ugodowego lub nie zawarto ugody, o której mowa w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603 i Nr 141, poz. 943), b) nie toczy się postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne, 8) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych o niekaralności za przestępstwo gospodarcze lub skarbowe albo za przestępstwo przeciwko mieniu lub dokumentom. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginałach lub jako uwierzytelnione kopie oryginałów. § 4. 1. Pozwolenie wydawane jest w formie decyzji, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Pozwolenie wydawane jest, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest wydawany wnioskodawcy, a drugi jest zatrzymywany przez organ celny, który je wydał. 3. Organ celny może wydać, na uzasadniony wniosek, większą liczbę egzemplarzy pozwolenia. 4. Organ celny może wydać dodatkowe egzemplarze pozwolenia także w wypadku, gdy w okresie ważności pozwolenia wnioskodawca wystąpi z takim wnioskiem. § 5. Pozwolenie może być wydane na okres nie dłuższy niż jeden rok. § 6. 1. Organ celny nie wydaje pozwolenia w wypadu, gdy: 1) wnioskodawcy zostało cofnięte pozwolenie na zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu, ze względu na naruszenie przepisów prawa celnego, w okresie ostatnich pięciu lat, 2) procedurą tranzytu objęte są towary: a) których ogólna wartość przekracza równowartość 100 000 ECU za jedną przesyłkę, lub b) wymienione w wykazie, o którym mowa w ust. 2. 2. Wykaz towarów, przy których przewozie nie udziela się zwolnienia od złożenia zabezpieczenia, stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 7. 1. Pozwolenie może zostać cofnięte w wypadku, gdy: 1) osoba posiadająca pozwolenie w sposób istotny naruszyła przepisy prawa celnego albo 2) został naruszony jeden z warunków określonych w art. 100 § 2 Kodeksu celnego. § 8. Osoba posiadająca pozwolenie obowiązana jest powiadomić organ celny, który wydał pozwolenie, o utracie lub zaginięciu egzemplarza pozwolenia, informując jednocześnie o okolicznościach, w jakich to nastąpiło. § 9. 1. W wypadku cofnięcia pozwolenia, organ celny nadaje decyzji orzekającej o cofnięciu pozwolenia rygor natychmiastowej wykonalności, a główny zobowiązany powinien zwrócić niezwłocznie organowi celnemu, który wydał pozwolenie, wszystkie posiadane egzemplarze pozwolenia. 2. Nie naruszając trybu postępowania określonego w przepisach odrębnych, w przypadku niezastosowania się do przepisu ust. 1 przez osobę posiadającą pozwolenie, organ celny właściwy w sprawie wydania pozwolenia powiadamia Prezesa Głównego Urzędu Ceł. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 1997 r. (poz. 986) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 WYKAZ TOWARÓW O PODWYŻSZONYM STOPNIU RYZYKA, W STOSUNKU DO KTÓRYCH ZWOLNIENIE Z ZABEZPIECZENIA PRZY PRZEWOZIE TOWARÓW W PROCEDURZE TRANZYTU NIE MOŻE BYĆ UDZIELONE Lp.Nazwa towaruPoz. PCN 1Piwo otrzymywane ze słodu2203 2Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 3Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205 4Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej2206 5Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe o dowolnej mocy, skażone2207 6Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208 7Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu2402 8Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe2403 9Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze2710 00 10Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunery wideo)8521 11Urządzenia nadawcze dla radiofonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop-klatką i inne rejestrujące kamery wideo8525 12Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar8527 13Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazuex 8528 14Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr 8525 do 85288529 15samochody osobowe o wartości powyżej 7500 ECUex 8703 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 4 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. (Dz. U. Nr 146, poz. 987) Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych (Dz. U. Nr 158, poz. 816), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 wyrazy "w 1996 r. wynosi 37,50 zł" zastępuje się wyrazami "od 1 stycznia 1997 r. wynosi 43,12 zł"; 2) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. Stawka równoważnika mieszkaniowego z 1 m2 powierzchni mieszkalnej od 1 stycznia 1997 r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych: 1) wyposażonych w centralne ogrzewanie: a) bez pieca kąpielowego - 9,10 zł, b) z piecem kąpielowym - 9,70 zł, 2) ogrzewanych piecem akumulacyjnym - 11,40 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 3 grudnia 1997 r. sygn. akt K. 1/97. (Dz. U. Nr 146, poz. 988) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Błażej Wierzbowski - przewodniczący, Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca, Lech Garlicki, Krzysztof Kolasiński, Ferdynand Rymarz, protokolant: Joanna Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 1997 r. sprawy z wniosków Konfederacji Związków Zawodowych Górnictwa w Polsce, Porozumienia Związków Zawodowych "Kadra", Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność", z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie niezgodności art. 6 ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 75, poz. 355) z art. 1, 7 i 85 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy przez art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 ze zmianami) orzeka: art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 24, poz. 110), w brzmieniu nadanym przez art. 6 ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 75, poz. 355), jest zgodny z art. 2, art. 21 i art. 64 oraz art. 12 w związku z art. 59 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Błażej Wierzbowski Zdzisław Czeszejko-Sochacki Lech Garlicki Krzysztof Kolasiński Ferdynand Rymarz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych i procedur uproszczonych. (Dz. U. Nr 147, poz. 989) Na podstawie art. 80 § 6, art. 90 § 3, art. 102 § 3, art. 105 § 8, art. 128 § 6, art. 136, art. 138, art. 144, art. 148, art. 157 § 3 i art. 165 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) 0zarządza się, co następuje: TYTUŁ I PRZEPISY OGÓLNE § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki stosowania gospodarczych procedur celnych: składu celnego, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy czasowej, uszlachetniania biernego, 2) szczegółowy tryb i warunki udzielania i cofania pozwoleń na stosowanie gospodarczych procedur celnych, 3) wzory wniosków i formularzy stosowanych przy wydawaniu pozwoleń na stosowanie gospodarczych procedur celnych, 4) szczegółowy tryb i warunki udzielania oraz cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego oraz warunki tworzenia i funkcjonowania składów celnych, 5) wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla tych produktów, 6) wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną, 7) towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła, 8) towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła, 9) sposób dokonywania obliczeń kwoty cła w procedurze uszlachetniania biernego, 10) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy upraszczaniu czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną, 11) rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną, 12) rodzaje towarów, okresy rozliczeniowe oraz tryb składania zabezpieczenia przy stosowaniu procedury uproszczonej. TYTUŁ II GOSPODARCZE PROCEDURY CELNE DZIAŁ 1 Przepisy ogólne § 2. Użyte w niniejszym tytule określenia oznaczają: 1) urząd kontrolny - wskazany w pozwoleniu urząd celny, położony na obszarze objętym właściwością miejscową organu celnego wydającego pozwolenie, wyznaczony do kontroli gospodarczej procedury celnej, 2) urząd objęcia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których towary mogą być zgłaszane do gospodarczej procedury celnej, 3) urząd zakończenia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których towary objęte gospodarczą procedurą celną lub produkty kompensacyjne mogą być przedstawiane w celu nadania im przeznaczenia celnego kończącego daną procedurę, 4) straty - część towarów przywiezionych lub wywiezionych czasowo, zniszczona lub zużyta w trakcie procesu uszlachetniania czynnego, biernego lub przetworzenia pod kontrolą celną, w szczególności poprzez wyparowanie, wysuszenie, uwolnienie się w postaci gazu lub pyłu, wyciek z wodą przy spłukiwaniu, 5) skład celny typu A - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 Kodeksu celnego, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 tego kodeksu, ponosi prowadzący skład celny, 6) skład celny typu B - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 Kodeksu celnego, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2 tego kodeksu, ponosi odrębnie każdy korzystający ze składu celnego, 7) skład celny typu C - skład celny prywatny określony w art. 103 § 3 Kodeksu celnego, gdzie korzystającym ze składu jest prowadzący skład celny, 8) norma zużycia - ilość towarów przywożonych zużyta w procesie uszlachetniania lub przetwarzania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego. § 3. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej składa: 1) wniosek o wydanie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, sporządzony według wzoru właściwego dla danej gospodarczej procedury celnej, 2) dokumenty wymagane do udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, w tym pozwolenia wymagane na podstawie przepisów odrębnych, 3) przy odbiorze pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej - dowód potwierdzający wniesienie opłaty, o której mowa w art. 275 § 1 Kodeksu celnego. § 4. 1. W wypadku gdy o udzielenie pozwolenia ubiega się osoba prowadząca działalność gospodarczą, do wniosku o wydanie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej dołącza się: 1) aktualny wyciąg z rejestru sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, 2) zaświadczenie o nadaniu osobie ubiegającej się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON, 3) decyzję albo potwierdzenie o nadaniu osobie ubiegającej się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej numeru identyfikacji podatkowej NIP. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginale lub kopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie. § 5. 1. Z zastrzeżeniem § 62, 110, 146-148 i 160, wniosek, o którym mowa w § 3 pkt 1, powinien zostać złożony nie później niż na 30 dni przed przewidywanym terminem objęcia towarów gospodarczą procedurą celną. 2. Jeżeli wniosek przewiduje rozpoczęcie stosowania procedury celnej w terminie krótszym niż 30 dni od daty jego złożenia, to organ celny może określić inny niż wnioskowany termin rozpoczęcia jej stosowania. § 6. 1. W gospodarczo uzasadnionych wypadkach, w szczególności ze względu na pilność realizacji kontraktu lub gdy istnieje konieczność zapewnienia ciągłości cyklu produkcyjnego, organ celny właściwy miejscowo do udzielenia pozwolenia na stosowanie gospodarczej procedury celnej może przyjąć zgłoszenie celne o objęcie towaru gospodarczą procedurą celną przed wydaniem pozwolenia na korzystanie z tej procedury, jeżeli do zgłoszenia celnego dołączono kserokopię wniosku o udzielenie pozwolenia wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do towarów podlegających zakazom lub ograniczeniom ustanowionym w ramach środków polityki handlowej, chyba że wnioskodawca spełnia wymogi nałożone przez te ograniczenia. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, organ celny wydaje pozwolenie, jednakże data rozpoczęcia stosowania procedury ustalona w pozwoleniu nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o jego udzielenie. § 7. 1. Pozwolenie na korzystanie z gospodarczej procedury celnej sporządza się w oryginale oraz kopiach. 2. Oryginał pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, wydaje się osobie ubiegającej się o jego udzielenie, kopie przesyła się do urzędu kontrolnego, objęcia i zakończenia, a jedną kopię zatrzymuje organ celny, który wydał pozwolenie. § 8. Pozwolenie może zostać udzielone dla jednego lub wielu zgłoszeń celnych o objęcie towarów gospodarczą procedurą celną. § 9. 1. Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej mogą być przeniesione na osobę trzecią na wniosek tej osoby. 2. Wniosek o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z procedury: 1) uszlachetniania czynnego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia, 2) przetwarzania pod kontrolą celną - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia, 3) odprawy czasowej - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 35 do rozporządzenia, 4) uszlachetniania biernego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 41 do rozporządzenia. 3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) dokumenty wymagane do udzielenia pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, 2) pisemne oświadczenie osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej, zawierające zgodę na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z gospodarczej procedury celnej, 3) pisemne oświadczenie osoby przejmującej prawa i obowiązki wynikające z gospodarczej procedury celnej, iż wstępuje ona w miejsce osoby dotychczas uprawnionej do korzystania z tej procedury. 4. Organ celny wydaje pozwolenie na przeniesienie praw i obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej na inną osobę, jeżeli zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 1-3. DZIAŁ 2 Skład celny Rozdział 1 Prowadzenie składu celnego § 10. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego składa Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, za pośrednictwem dyrektora urzędu celnego właściwego ze względu na proponowaną lokalizację składu celnego, zwanego dalej "organem celnym", pisemny wniosek wraz z załącznikami, sporządzony zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz dokumentów, które należy dołączyć do tego wniosku (Monitor Polski Nr 67, poz. 658). § 11. Po złożeniu wniosku, o którym mowa w § 10, funkcjonariusz celny dokonuje w obecności wnioskodawcy oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu celnego i sporządza protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 12. Do dokumentów, o których mowa w § 10 i 11, dołącza się opinię organu celnego w sprawie możliwości sprawowania kontroli celnej i przekazuje się niezwłocznie do Prezesa Głównego Urzędu Ceł. § 13. 1. Przed wydaniem pozwolenia na prowadzenie składu celnego Prezes Głównego Urzędu Ceł wzywa wnioskodawcę do złożenia generalnego zabezpieczenia, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego, w terminie 30 dni od daty doręczenia wezwania. 2. Na uzasadniony wniosek, złożony przez wnioskodawcę do Prezesa Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem organu celnego przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Głównego Urzędu Ceł może wydłużyć termin wyznaczony do złożenia zabezpieczenia, jednak nie dłużej niż o 30 dni. 3. Złożenie zabezpieczenia generalnego nie wymaga odrębnego pozwolenia w trybie art. 197 Kodeksu celnego. 4. Przyjęcia zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje organ celny. 5. Potwierdzenie przyjęcia generalnego zabezpieczenia organ celny niezwłocznie przekazuje Prezesowi Głównego Urzędu Ceł. § 14. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego wydawane jest na czas nie oznaczony. § 15. W pozwoleniu na prowadzenie składu celnego można określić tylko jedną lokalizację tego składu. § 16. Nie wydaje się pozwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub pomieszczeniu różnych typów składów celnych. § 17. Zmiana lokalizacji składu celnego lub zmiana typu składu celnego wymaga uzyskania nowego pozwolenia na prowadzenie składu celnego. § 18. 1. Prowadzący skład celny jest obowiązany zgłaszać Prezesowi Głównego Urzędu Ceł zmiany danych zawartych we wniosku oraz załączonych dokumentach. 2. Zgłoszenia dotyczące zmian, o których mowa w ust. 1, wraz z potwierdzającymi je dokumentami wydanymi przez właściwe organy, prowadzący skład celny przekazuje w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany Prezesowi Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem organu celnego. § 19. 1. W wypadku, o którym mowa w art. 106 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego, prowadzący skład celny składa wniosek w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego do Prezesa Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem organu celnego. 2. Organ celny, po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego, przesyła Prezesowi Głównego Urzędu Ceł wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z informacjami o rozliczeniu należności celnych przywozowych albo wywozowych przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego oraz o aktualnym stanie ilościowym towarów złożonych w składzie celnym. § 20. W wypadkach, o których mowa w art. 106 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego, pozwolenie na prowadzenie składu celnego musi być cofnięte, w szczególności gdy: 1) złożenie towarów w składzie celnym lub wyprowadzenie towarów ze składu celnego nastąpi bez zgody organu celnego, 2) zmieni się powierzchnia składu celnego bez powiadomienia organu celnego, 3) brak jest warunków technicznych do składowania towarów, 4) brak jest właściwego odgrodzenia, zabezpieczenia technicznego lub oznakowania składu celnego, 5) ewidencje towarowe będą prowadzone nierzetelnie, 6) utrudnione lub uniemożliwione będzie prowadzenie kontroli składu celnego, 7) nastąpi wygaśnięcie lub utrata tytułu prawnego do miejsca, w którym prowadzony jest skład celny. § 21. Prowadzący skład celny jest obowiązany udostępnić na żądanie organu celnego następujące dokumenty: 1) pozwolenie na prowadzenie składu celnego oraz kopię wniosku o udzielenie tego pozwolenia wraz z załącznikami, 2) regulamin składu celnego, 3) ewidencje towarowe, 4) kopie pozwoleń oraz innych dokumentów określających przeznaczenie celne towarów, 5) umowy składu, w wypadku gdy towary są składowane w publicznym składzie celnym, 6) dokumenty potwierdzające przyjęcie zabezpieczenia, 7) protokoły kontroli przeprowadzonych w składzie celnym. § 22. Prowadzący skład celny jest obowiązany przedstawić organowi celnemu do zatwierdzenia, w terminie 30 dni od dnia doręczenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, regulamin funkcjonowania składu celnego oraz wzory ewidencji towarowych, a także wskazać osobę przez niego upoważnioną do prowadzenia ewidencji. § 23. Regulamin funkcjonowania składu celnego powinien określać: 1) zasady i warunki funkcjonowania składu celnego, 2) rodzaj składowanych towarów, 3) wykaz wyposażenia składu celnego niezbędnego do: a) składowania towarów, b) sprawowania kontroli celnej, c) wykonywania prac magazynowych oraz przeładunkowych, d) wykonywania czynności określonych w art. 114 § 1 i art. 116 § 1 Kodeksu celnego. § 24. W składzie celnym prowadzi się ewidencje: 1) towarów niekrajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, 2) towarów krajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, 3) towarów krajowych, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, 4) towarów niekrajowych poddanych procesom, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 2 i 3 Kodeksu celnego. § 25. 1. Ewidencje towarowe dotyczące towarów objętych procedurą składu celnego powinny zawierać: 1) liczbę porządkową, 2) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego, 3) datę wprowadzenia towarów do składu celnego, 4) datę wyprowadzenia ze składu celnego ostatniej partii towarów z danej dostawy, 5) dane wynikające ze zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą składu celnego: a) opis towarów wraz z podaniem kodu PCN, b) numery identyfikacyjne, liczbę i rodzaj opakowań, c) masę netto towarów, d) wartość celną towarów, 6) datę i numer zgłoszenia celnego o objęcie towarów inną procedurą celną lub innego dokumentu określającego przeznaczenie celne towarów, kończące procedurę składu celnego, 7) dane niezbędne do ustalenia ruchu towarów, a szczególnie miejsca, w którym się znajdują, włącznie z danymi dotyczącymi przemieszczenia towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego, 8) dane dotyczące czasowego wyprowadzenia towarów ze składu celnego. 2. Do ewidencji towarów krajowych innych niż określone w art. 102 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego oraz towarów niekrajowych poddanych w pomieszczeniach składu celnego procesom uszlachetniania czynnego i przetwarzania pod kontrolą celną stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-5. § 26. Ewidencje towarowe powinny wykazywać aktualny stan towarów znajdujących się w składzie celnym, w szczególności ich ilość i wartość celną. § 27. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona: 1) w formie książkowej, 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Ewidencja towarowa prowadzona jest w sposób ciągły. § 28. W wypadku prowadzenia ewidencji towarowej w formie książkowej, przed rozpoczęciem wypełniania, karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony ponumerowane i opatrzone stemplem osoby prowadzącej skład celny. Ostatnia strona ewidencji powinna być opatrzona pieczęcią właściwego urzędu celnego. § 29. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że: 1) osoba ją prowadząca posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji, 2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów. 2. Osoba prowadząca ewidencję, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana do przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku. § 30. Wzór ewidencji oraz sposób jej prowadzenia powinny zostać uzgodnione z organem celnym. § 31. Każda zmiana regulaminu składu celnego oraz wzorów stosowanych ewidencji towarowych wymaga zatwierdzenia przez organ celny. § 32. W wypadku gdy w składzie celnym mają być składowane towary krajowe i towary niekrajowe, prowadzący skład celny powinien wyodrębnić oraz oznaczyć miejsca składowania tych towarów. § 33. Prowadzący skład celny jest obowiązany oznaczyć skład celny przez umieszczenie tablicy zawierającej nazwę prowadzącego skład celny i typ składu celnego. § 34. Prowadzący skład celny powinien posiadać i używać stempla zawierającego następujące dane: 1) nazwę prowadzącego skład celny, 2) adres składu celnego, 3) numer pozwolenia na prowadzenie składu celnego. Rozdział 2 Procedura składu celnego § 35. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na lokalizację składu celnego, w którym towary mają być objęte procedurą składu celnego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączyć umowę składu, jeżeli towary mają być składowane w składzie celnym typu A lub B. § 36. Wzór pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 37. 1. Towary mogą być objęte procedurą składu celnego bez ich złożenia w składzie celnym w wypadku, gdy muszą być składowane w specjalnie przeznaczonych do tego urządzeniach lub w warunkach, których zapewnienie w składzie celnym jest niemożliwe lub znacznie utrudnione, albo gdy rodzaj towaru uniemożliwia lub utrudnia złożenie go w składzie celnym. 2. Organ celny może wyrazić zgodę na złożenie towarów, o których mowa w ust. 1, poza składem celnym, pod warunkiem że będzie miał możliwość sprawowania skutecznego dozoru i kontroli procedury składu celnego bez konieczności stosowania środków i nakładów niewspółmiernych do wykonywanej kontroli. § 38. 1. W składzie celnym jest zabroniona sprzedaż detaliczna, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Na pisemny wniosek uprawnionego przedstawiciela służb dyplomatycznych organ celny wyraża zgodę na wyprowadzenie ze składu celnego towarów zwolnionych od cła, określonych w art. 190 § 2 Kodeksu celnego. 3. Ilość i wartość wyprowadzonych towarów, o których mowa w ust. 2, może być ograniczona na zasadzie wzajemności, na podstawie umów oraz powszechnie uznawanych zwyczajów międzynarodowych. § 39. 1. W składzie celnym publicznym może być prowadzona działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie konsygnacji towarów niekrajowych, składowanych w składzie celnym, określonych w umowie składu i komisu (kontrakt konsygnacyjny) zawartej przez prowadzącego skład celny z właścicielem towarów. 2. Towary, o których mowa w ust. 1, są przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez prowadzącego skład celny w imieniu własnym i na rachunek właściciela towaru, na warunkach określonych w zawartej umowie komisu. 3. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą składu celnego w celu konsygnacji dokonywane jest na rzecz prowadzącego skład celny. 4. Przepis § 38 stosuje się odpowiednio. § 40. 1. Zabezpieczenie z tytułu objęcia procedurą składu celnego jest składane nie później niż w chwili złożenia zgłoszenia celnego o objęcie towaru procedurą składu celnego. 2. Zabezpieczenie, z określonym terminem ważności, składane z tytułu objęcia towaru procedurą składu celnego powinno być przedłużone najpóźniej na 30 dni przed upływem terminu jego ważności; termin ważności nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio złożonego zabezpieczenia. 3. Po przyjęciu zabezpieczenia organ celny dołącza kopie potwierdzenia jego przyjęcia do zgłoszenia celnego o objęcie towaru procedurą składu celnego, a w wypadku zabezpieczenia generalnego bilansuje zabezpieczone należności na odwrocie kopii potwierdzenia. 4. W wypadku nieprzedłużenia terminu ważności zabezpieczenia, towarom objętym procedurą składu celnego powinno być nadane inne przeznaczenie celne, nie później niż następnego dnia po upływie terminu przewidzianego do przedłużenia terminu ważności zabezpieczenia. § 41. 1. Zabezpieczenie generalne złożone jako warunek wydania pozwolenia na prowadzenie składu celnego może być wykorzystywane jako zabezpieczenie, o którym mowa w art. 109 Kodeksu celnego. 2. Organ celny wyraża zgodę na wykorzystanie zabezpieczenia generalnego jako zabezpieczenia, o którym mowa w art. 109 Kodeksu celnego, na zgodny wniosek prowadzącego i korzystającego ze składu celnego. 3. Zgoda organu celnego może być wyrażona, jeżeli zabezpieczenie generalne będzie pokrywać sumę należności przypadających od towaru znajdującego się w składzie celnym. § 42. Jeżeli zabezpieczenie generalne złożone przez prowadzącego skład celny będzie wykorzystywane jako zabezpieczenie związane z objęciem towaru procedurą składu celnego na rzecz korzystającego, w trybie określonym w § 41, to gwarant zabezpieczenia generalnego powinien wyrazić zgodę na zastosowanie przez prowadzącego skład celny art. 195 § 3 Kodeksu celnego i zobowiązać się, stosownie do art. 201 Kodeksu celnego, do zapłacenia kwoty wynikającej z wszelkich długów celnych powstałych w związku ze stosowaniem procedury składu celnego. § 43. 1. Jeżeli składowanie towarów nie jest możliwe na powierzchni składu celnego lub wyposażenie składu celnego nie jest przystosowane do składowania, towary te nie mogą zostać objęte procedurą składu w miejscu prowadzenia składu celnego. 2. Przepis § 37 stosuje się odpowiednio. § 44. Korzystający ze składu celnego jest obowiązany przedkładać organowi celnemu zestawienie towarów objętych procedurą składu celnego, w terminach określonych przez ten organ. § 45. 1. Jeżeli w pozwoleniu na korzystanie z procedury składu celnego nie przewidziano możliwości dokonania na towarach zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, to pozwolenie na dokonanie tych czynności może zostać wydane na wniosek prowadzącego skład celny, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W wypadku składu celnego publicznego wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa prowadzący skład celny. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach. 4. Jeżeli czynności zwyczajowe mają być wykonywane w pomieszczeniach składu celnego, dokonywać ich może wyłącznie prowadzący skład celny. 5. Organ celny wydaje pozwolenie poprzez umieszczenie odpowiedniego potwierdzenia w rubryce nr 7 wniosku, o którym mowa w ust. 1. 6. W wypadku, o którym mowa w art. 117 § 3 Kodeksu celnego, czynności zwyczajowe mogą być wykonywane przez korzystającego ze składu celnego lub na jego rzecz. § 46. 1. Pozwolenie na czasowe wyprowadzenie ze składu celnego towarów objętych procedurą składu celnego wydawane jest na wniosek korzystającego ze składu celnego, złożony organowi celnemu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Organ celny wydaje pozwolenie poprzez umieszczenie odpowiedniego potwierdzenia w rubryce nr 8 wniosku, o którym mowa w ust. 1. § 47. Korzystający ze składu celnego jest obowiązany niezwłocznie poinformować, w formie pisemnej, organ celny o powrotnym wprowadzeniu towarów do składu celnego. § 48. 1. Pozwolenie na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego wydawane jest na wniosek korzystającego ze składu celnego, złożony organowi celnemu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. Organ celny wydaje pozwolenie poprzez umieszczenie odpowiedniego potwierdzenia w rubryce nr 7 wniosku, o którym mowa w ust. 1. § 49. 1. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego jest możliwe jedynie wówczas, gdy skład celny, z którego wyprowadzane są towary, i skład celny przeznaczenia są zlokalizowane na obszarze właściwości tego samego organu celnego oraz gdy nie wiąże się to ze zmianą korzystającego ze składu celnego. 2. Jeżeli przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego następuje do składu celnego publicznego, to korzystający ze składu celnego powinien przedłożyć organowi celnemu umowę składu zawartą z prowadzącym skład celny przeznaczenia. 3. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego odbywa się pod dotychczasowym zabezpieczeniem. § 50. W pozwoleniu na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego organ celny określa termin dostarczenia towaru do składu celnego przeznaczenia. Termin ten nie może być dłuższy niż 2 dni. § 51. 1. Korzystający ze składu celnego jest obowiązany niezwłocznie poinformować, w formie pisemnej, organ celny o dostarczeniu towarów do składu celnego przeznaczenia. Informacja ta powinna być potwierdzona przez prowadzącego skład celny, do którego dostarczono towar. 2. Po złożeniu informacji, o której mowa w ust. 1, organ celny wydaje decyzję zmieniającą pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego. 3. Wprowadzenie towaru do składu celnego przeznaczenia wymaga złożenia zabezpieczenia na zasadach ogólnych. § 52. Przemieszczenie towaru pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na obszarze właściwości różnych organów celnych odbywa się na zasadach i w trybie przewidzianych dla procedury tranzytu. § 53. 1. W wypadku przeniesienia prawa własności towarów objętych procedurą składu celnego, towary mogą być objęte procedurą składu celnego na rzecz nabywcy, pod warunkiem uprzedniego uzyskania pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego przez nabywcę i złożenia zgodnego wniosku dotychczas korzystającego ze składu celnego i nabywcy towaru. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez nabywcę na formularzu zgłoszenia celnego o objęciu towaru procedurą składu celnego; dotychczasowy korzystający z procedury składu celnego akceptuje wniosek w polu nr 44 formularza SAD. 3. Jeżeli wartość towarów jest określona w fakturze w walucie polskiej, to zostaje ona przeliczona według kursu waluty określonej w fakturze dołączonej do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą składu celnego na rzecz nowego korzystającego ze składu celnego. § 54. Dokumenty potwierdzające pochodzenie towarów będących przedmiotem przekazania praw i obowiązków korzystającego ze składu celnego zachowują ważność również dla nabywcy towarów. § 55. 1. Przekazanie praw i obowiązków prowadzącego skład celny może mieć miejsce wyłącznie w wypadku, gdy osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki, jest następcą prawnym, o którym mowa w art. 264 Kodeksu celnego. 2. Wniosek o przekazanie praw i obowiązków prowadzącego skład celny składany jest przez następcę prawnego, za pisemną zgodą prowadzącego skład celny, Prezesowi Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem organu celnego właściwego ze względu na lokalizację składu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. Do wniosku należy dołączyć dokumenty wymienione w § 3 ust. 1 pkt 1-10 i 12 oraz ust. 2 zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz dokumentów, które należy dołączyć do tego wniosku (Monitor Polski Nr 67, poz. 658). 4. Organ celny po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego przesyła Prezesowi Głównego Urzędu Ceł wniosek, o którym mowa w ust. 2, wraz z informacją o rozliczeniu należności celnych przywozowych lub wywozowych, przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego. Sporządzony podczas kontroli aktualny spis z natury towarów składowanych w składzie celnym pozostaje w aktach organu celnego. 5. Następca prawny prowadzącego skład celny powinien spełniać warunki niezbędne do uzyskania pozwolenia na prowadzenie składu celnego, określone w przepisach prawa celnego. 6. Warunkiem pozytywnego rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jest złożenie przez następcę prawnego zabezpieczenia generalnego wymaganego na podstawie art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego. Przepis § 13 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ 3 Uszlachetnianie czynne Rozdział 1 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 56. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na miejsce dokonywania procesu uszlachetniania. 2. Jeżeli proces uszlachetniania będzie dokonywany na obszarze właściwości miejscowej dwóch lub więcej organów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do organu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej zostanie dokonany główny proces uszlachetniania. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi, z zastrzeżeniem § 62, załącznik nr 8 do rozporządzenia. 4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w ust. 3, określa system, w którym ma być stosowana procedura uszlachetniania czynnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. § 57. Do wniosku, o którym mowa w § 56, należy dołączyć: 1) opis procesu uszlachetniania, 2) szczegółowy wykaz towarów przywożonych, 3) szczegółowy wykaz produktów kompensacyjnych, 4) informację, czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592). § 58. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, zwane dalej "pozwoleniem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 62, według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. 2. Pozwolenie jest wydawane na zastosowanie systemu zawieszeń albo systemu ceł zwrotnych - w zależności od wnioskowanego przez wnioskodawcę systemu. 3. W wypadku udzielenia pozwolenia na poddanie towarów niekrajowych procesom uszlachetniania czynnego w pomieszczeniach składu celnego, pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać określenie typu składu celnego oraz nazwy prowadzącego skład celny. § 59. 1. Jeżeli osoba dokonuje procesów uszlachetniania w rozumieniu art. 121 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego: 1) z wykorzystaniem w tych procesach towarów przywożonych spoza polskiego obszaru celnego oraz 2) produkty kompensacyjne powstałe w wyniku tych procesów są sprzedawane osobie krajowej (nabywcy) i 3) produkty kompensacyjne, o których mowa w pkt 2, wywożone są poza polski obszar celny w stanie nie zmienionym lub jako zamontowane lub zainstalowane w innych towarach - to towary, o których mowa w pkt 1, mogą być objęte procedurą uszlachetniania czynnego, ale wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, a pozwolenie na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego jest wydawane osobie dokonującej procesu uszlachetniania, która przywozi towary spoza polskiego obszaru celnego. 2. Szczegółowe warunki i sposób zakończenia procedury są ustalane w pozwoleniu na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, z tym że zwrot cła może nastąpić po wywozie towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, poza polski obszar celny. § 60. W wypadku gdy osoba zakupuje na polskim obszarze celnym towary bezpośrednio od importera, to organ celny może wydać pozwolenie na objęcie tych towarów procedurą uszlachetniania czynnego wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, pod warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę umowy kupna-sprzedaży. Przepisy § 59 ust. 2 i § 66 stosuje się odpowiednio. § 61. 1. Osoba posiadająca pozwolenie powinna prowadzić księgę uszlachetniania czynnego, zawierającą dane dotyczące ilości towarów przywożonych objętych procedurą uszlachetniania czynnego, towarów ekwiwalentnych oraz produktów kompensacyjnych, jak również dane niezbędne do właściwego określenia kwoty wynikającej z długu celnego. Wpisy do księgi powinny być dokonywane bez zbędnej zwłoki. 2. Jeżeli proces uszlachetniania przeprowadzany jest w kilku przedsiębiorstwach, księga uszlachetniania czynnego powinna zawierać dane dotyczące stosowania procedury uszlachetniania czynnego w każdym z tych przedsiębiorstw. 3. Osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana uzgodnić z organem celnym, który wydał pozwolenie, szczegółowe warunki dotyczące sposobu prowadzenia oraz miejsca przechowywania księgi uszlachetniania czynnego. § 62. 1. Organ celny może zezwolić osobie mającej miejsce zamieszkania za granicą, aby wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w celu naprawy, nie mającej charakteru zarobkowego, złożyła skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego udzielane jest według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego. 4. Osoba posiadająca pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie ma obowiązku prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego. 5. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 pkt 2 i 3, § 4 i § 57. § 63. W wypadku, o którym mowa w § 62 ust. 1, procedura uproszczona nie może być stosowana. § 64. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego narusza przepisy prawa celnego i pomimo wezwania w terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć pozwolenie. 2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie narusza przepisy prawa celnego, a zwłaszcza, jeżeli jej działanie lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 ECU. Rozdział 2 System zawieszeń § 65. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. Przepis § 40 stosuje się odpowiednio. § 66. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego, do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 65, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Objęcie, zwanym dalej "dokumentem UCZ/O". Wzór formularza dokumentu UCZ/O stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia. § 67. 1. Dokument UCZ/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UCZ/O sporządza się w oryginale i kopii. § 68. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 65, funkcjonariusz celny urzędu objęcia w dokumencie UCZ/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. § 69. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej właściwość lub parametry techniczne towarów przywożonych uległy zmianie w taki sposób, że uzyskanie produktów kompensacyjnych określonych w pozwoleniu stało się niemożliwe, osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana powiadomić niezwłocznie urząd kontrolny o zaistniałej sytuacji. § 70. 1. Zakończenie procedury uszlachetniania czynnego powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu. 2. Produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym, określone w zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego, powinny być zgodne z produktami lub towarami opisanymi w pozwoleniu. 3. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć dokumenty, na podstawie których towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego. § 71. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego, do zgłoszenia celnego o nadanie produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym innego przeznaczenia celnego, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Zakończenie, zwany dalej "dokumentem UCZ/Z". Wzór formularza dokumentu UCZ/Z stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 72. 1. Dokument UCZ/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UCZ/Z sporządza się w oryginale i kopii. § 73. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 71, funkcjonariusz celny urzędu zakończenia w dokumencie UCZ/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. § 74. 1. Wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do obliczania należności celnych przywozowych, właściwych dla tych produktów, stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia. 2. Dopuszczenie do obrotu towarów przywożonych bądź w postaci towarów w stanie nie zmienionym, bądź w postaci produktów kompensacyjnych innych niż wymienione w załączniku nr 15, uzależnione jest od zastosowania wobec nich przez organy celne środków polityki handlowej, obowiązujących w momencie przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie tych towarów do obrotu. § 75. 1. W wypadku powstania długu celnego należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których oblicza się należności celne przywozowe. 2. Wysokość długu celnego określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, o których mowa w ust. 1. § 76. W wypadku dopuszczenia do obrotu produktów kompensacyjnych wymienionych w załączniku nr 15, wartość celna tych produktów ustalana jest w oparciu o: 1) wartość celną ustaloną w tym samym czasie lub prawie tym samym czasie towarów identycznych lub podobnych, wytwarzanych w jakimkolwiek kraju trzecim, 2) ich cenę sprzedaży, pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między kupującym i sprzedającym, 3) cenę sprzedaży na polskim obszarze celnym towarów identycznych lub podobnych, pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między kupującym i sprzedającym. § 77. Osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić w urzędzie kontrolnym rozliczenie zakończenia procedury uszlachetniania czynnego, w terminie 30 dni od dnia, o którym mowa w art. 125 § 1 Kodeksu celnego. W wypadku, o którym mowa w art. 125 § 4 Kodeksu celnego, osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić rozliczenie procedury uszlachetniania czynnego odpowiednio za każdy miesiąc lub kwartał. § 78. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 77, powinno zawierać następujące dane: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, 2) numery zgłoszeń celnych o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego, 3) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych wraz z numerami zgłoszeń celnych, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym przeznaczenie celne, 4) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywiezionych zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, których dotyczy rozliczenie, wyliczoną z uwzględnieniem norm zużycia, 5) kwotę wynikającą z długu celnego, jeżeli towary przywiezione zostały dopuszczone do obrotu. 2. W wypadku stosowania procedury uproszczonej w rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1, powinny być zawarte dane dotyczące zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80 § 4 Kodeksu celnego. 3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 77, należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego, 3) zgłoszenia celne, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym przeznaczenie celne. § 79. 1. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu, adnotacji o dokonaniu rozliczenia zakończenia procedury uszlachetniania czynnego. 2. Z chwilą rozliczenia procedury zabezpieczenie zostaje zwolnione. § 80. 1. Jeżeli towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w ramach jednego pozwolenia, ale na podstawie kilku zgłoszeń celnych, to produkty kompensacyjne, które otrzymały inne przeznaczenie celne, uważane są za uzyskane z towarów przywożonych objętych procedurą uszlachetniania czynnego według kolejności dokonania zgłoszeń celnych. 2. Do towarów w stanie nie zmienionym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 81. Przepisu § 80 nie stosuje się w wypadku, gdy osoba posiadająca pozwolenie udowodni, że produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym zostały uzyskane z towarów przywiezionych objętych procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie późniejszych zgłoszeń celnych. § 82. 1. W wypadku powstania długu celnego, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu celnego, organ celny przyjmujący zgłoszenie wywozowe wydaje w sprawie decyzję. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać określenie powstałego długu celnego z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych. Rozdział 3 System ceł zwrotnych § 83. 1. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. § 84. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego, do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 83, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Objęcie, zwany dalej "dokumentem UCZ/O". Wzór formularza dokumentu UCZ/O stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia. § 85. 1. Dokument UCZ/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UCZ/O sporządza się w oryginale i kopii. § 86. 1. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 83, funkcjonariusz celny urzędu objęcia na dokumencie UCZ/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. 2. Przepis § 69 stosuje się odpowiednio. § 87. 1. Nadanie produktom kompensacyjnym innego przeznaczenia celnego powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu. 2. Opis produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym, zawarty w zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego, powinien być zgodny z opisem zawartym w pozwoleniu. 3. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć dokumenty, na podstawie których towary przywiezione zostały dopuszczone do obrotu. § 88. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego do zgłoszenia celnego o nadanie produktom kompensacyjnym przeznaczenia celnego należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Zakończenie, zwany dalej "dokumentem UCZ/Z". Wzór formularza dokumentu UCZ/Z stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 89. 1. Dokument UCZ/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UCZ/Z sporządza się w oryginale i kopii. § 90. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 88, funkcjonariusz celny urzędu zakończenia na dokumencie UCZ/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. § 91. W wypadku konieczności ustalenia kwoty cła, która ma zostać zwrócona lub umorzona, należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których ma być zwrócone lub umorzone cło. § 92. 1. Wniosek o zwrot lub umorzenie cła składa się do urzędu kontrolnego w terminie 30 dni od dnia, w którym produkty kompensacyjne otrzymały inne przeznaczenie celne. 2. Wniosek o zwrot lub umorzenie cła powinien zawierać następujące dane: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, 2) wartość celną towarów przywożonych oraz stawki celne z dnia przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie tych towarów do obrotu, 3) daty i numery zgłoszeń celnych, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone do obrotu, 4) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych, 5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, których dotyczy rozliczenie, wyliczoną z uwzględnieniem norm zużycia, 6) współczynnik produktywności, 7) daty i numery zgłoszeń celnych, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym przeznaczenie celne, określone w art. 133 Kodeksu celnego, 8) kwotę cła, która ma zostać zwrócona lub umorzona. 3. W wypadku stosowania procedury uproszczonej we wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinny być zawarte dane dotyczące zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80 § 4 Kodeksu celnego. § 93. Do wniosku o zwrot lub umorzenie cła należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone do obrotu, 3) dowód uiszczenia cła, jeżeli zostało uiszczone. § 94. 1. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu, adnotacji o dokonaniu zwrotu lub o umorzeniu cła. 2. Osoba, o której mowa w art. 133 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, ma obowiązek poinformować urząd kontrolny o faktycznym wywozie towarów. § 95. Organ celny wydaje decyzję w sprawie zwrotu lub umorzenia cła w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 92. Rozdział 4 Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych § 96. 1. Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych może być stosowane, jeśli osoba uzyskała na to pozwolenie. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwić organowi celnemu ustalenie, czy warunki, o których mowa w art. 122 § 1 Kodeksu celnego, zostały spełnione. § 97. Jeżeli w pozwoleniu nie przewidziano wytwarzania produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych, a osoba posiadająca to pozwolenie chce skorzystać z takiej możliwości, powinna złożyć wniosek o zmianę wydanego pozwolenia. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 98. W wypadku gdy podstawowa część procesu uszlachetniania czynnego, któremu będą poddane towary ekwiwalentne, dokonana będzie w przedsiębiorstwie osoby, której wydano pozwolenie, lub w przedsiębiorstwie, w którym proces ten zostanie dokonany na jej rzecz, organ celny może wyrazić zgodę, o której mowa w art. 122 § 2 Kodeksu celnego. § 99. Towary ekwiwalentne nie podlegają formalnościom celnym właściwym dla objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego. § 100. 1. Z zastrzeżeniem § 102, zmiana sytuacji prawnej towarów, określonej w art. 122 § 3 Kodeksu celnego, następuje z dniem przyjęcia zgłoszenia o nadanie produktom kompensacyjnym jednego z przeznaczeń celnych. 2. Zmiana sytuacji prawnej, o której mowa w ust. 1, nie zmienia pochodzenia wywożonych towarów. Rozdział 5 Uprzedni wywóz § 101. Wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych wytwarzanych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania (uprzedni wywóz) może być stosowany, jeżeli osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia we wniosku, o którym mowa w § 56, wystąpi o jego zastosowanie. Przepisy § 97 i 98 stosuje się odpowiednio. § 102. Zmiana sytuacji prawnej towarów, określonych w art. 122 § 3 Kodeksu celnego, następuje: 1) dla wywożonych produktów kompensacyjnych - z dniem przyjęcia zgłoszenia celnego wywozowego i pod warunkiem, że towary przywiezione zostaną objęte procedurą uszlachetniania czynnego, 2) dla towarów przywiezionych i towarów ekwiwalentnych - z dniem zwolnienia towarów przywożonych będących przedmiotem zgłoszenia celnego o objęcie procedurą uszlachetniania czynnego. § 103. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu procedura uszlachetniania czynnego zostaje zakończona po przyjęciu przez organ celny zgłoszenia celnego towarów niekrajowych do procedury uszlachetniania czynnego. § 104. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić rozliczenie zakończenia procedury uszlachetniania czynnego w terminie 30 dni od dnia, w którym towary przywożone zostały zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego. DZIAŁ 4 Procedura przetwarzania pod kontrolą celną Rozdział 1 Towary oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną § 105. Wykaz towarów oraz procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną, stanowi załącznik nr 16 do rozporządzenia. Rozdział 2 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 106. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na miejsce dokonywania procesu przetwarzania. 2. Jeżeli proces przetwarzania będzie dokonywany na obszarze właściwości miejscowej dwóch lub więcej organów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do organu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej zostanie dokonany główny proces przetwarzania. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi, z zastrzeżeniem § 110, załącznik nr 17 do rozporządzenia. § 107. Do wniosku, o którym mowa w § 106, należy dołączyć: 1) opis procesu przetwarzania podpisany przez wnioskodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, 2) szczegółowy wykaz towarów, które mają zostać przywiezione, 3) szczegółowy wykaz produktów, które mają powstać w wyniku procesu przetworzenia, 4) informację, czy którykolwiek z produktów przetworzonych jest odpadem niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592). § 108. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, zwane dalej "pozwoleniem", może zostać udzielone na poddanie jednego towaru przywiezionego kilku procesom określonym w załączniku nr 16 do rozporządzenia. 2. Pozwolenie sporządza się, z zastrzeżeniem § 110 ust. 3, według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia. 3. Organ celny może uzależnić wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, od decyzji właściwego w sprawach ochrony środowiska terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego. § 109. 1. Osoba posiadająca pozwolenie powinna prowadzić księgę przetwarzania pod kontrolą celną, zawierającą w szczególności dane dotyczące ilości towarów przywożonych objętych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną oraz ilości uzyskanych produktów przetworzonych, jak również dane niezbędne do właściwego określenia kwoty wynikającej z długu celnego. Wpisy do księgi powinny być dokonywane bez zbędnej zwłoki. 2. Osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana do uzgodnienia z organem celnym, który wydał pozwolenie, szczegółowych warunków dotyczących sposobu prowadzenia oraz miejsca przechowywania księgi przetwarzania pod kontrolą celną. 3. Jeżeli proces przetwarzania przeprowadzany jest w kilku miejscach, księga przetwarzania pod kontrolą celną powinna zawierać dane dotyczące stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną w każdym z tych miejsc. § 110. 1. Organ celny może zezwolić, aby skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną został złożony łącznie ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną w wypadku gdy: 1) termin dokonania procesu przetworzenia wynika z kontraktu lub 2) wnioskodawca dokonuje procesów przetwarzania sporadycznie, lub 3) wartość celna towarów przywożonych nie przekracza równowartości 1000 ECU. 2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną sporządza się w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną udzielane jest według wzoru stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną. § 111. W wypadku, o którym mowa w § 110, procedura uproszczona nie może być stosowana. § 112. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną narusza przepisy prawa celnego i pomimo wezwania w terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć pozwolenie. 2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie narusza przepisy prawa celnego, a zwłaszcza, jeżeli jej działanie lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 ECU. Rozdział 3 Objęcie procedurą § 113. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. 3. Przepis § 40 stosuje się odpowiednio. § 114. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury przetwarzania pod kontrolą celną, do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 113 ust. 1, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Przetwarzania pod Kontrolą Celną - Objęcie, zwany dalej "dokumentem PPK/O". Wzór formularza dokumentu PPK/O stanowi załącznik nr 22 do rozporządzenia. § 115. 1. Dokument PPK/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument PPK/O sporządza się w oryginale i kopii. § 116. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 113 ust. 1, funkcjonariusz celny urzędu objęcia na dokumencie PPK/O potwierdza w polu nr 12 dane zawarte w tym dokumencie, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. Rozdział 4 Zakończenie procedury § 117. Zakończenie procedury przetwarzania pod kontrolą celną powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu. § 118. 1. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną zostaje zakończona w stosunku do towarów przywożonych, gdy produktom przetworzonym, towarom w stanie nie zmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, zostanie nadane inne przeznaczenie celne i spełnione zostały wszystkie warunki korzystania z procedury przetwarzania pod kontrolą celną. 2. Towarami przetworzonymi są również resztki i odpady powstałe w wyniku procesu przetworzenia. § 119. 1. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury przetwarzania pod kontrolą celną, do dokumentu o nadanie produktom przetworzonym, towarom w stanie nie zmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, innego przeznaczenia celnego, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Przetwarzania pod Kontrolą Celną - Zakończenie, zwany dalej "dokumentem PPK/Z". Wzór formularza dokumentu PPK/Z stanowi załącznik nr 23 do rozporządzenia. 2. Produkty przetworzone lub towary przywożone określone w dokumencie o nadanie innego przeznaczenia powinny być zgodne z produktami lub towarami opisanymi w pozwoleniu. § 120. 1. Dokument PPK/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów określonych w dokumencie o nadanie innego przeznaczenia celnego produktom przetworzonym, towarom w stanie nie zmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu. 2. Dokument PPK/Z sporządza się w oryginale i kopii. § 121. Po przyjęciu dokumentu, o którym mowa w § 119, funkcjonariusz celny urzędu zakończenia na dokumencie PPK/Z potwierdza w polu nr 12 dane zawarte w tym dokumencie, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. § 122. 1. W wypadku powstania długu celnego odnoszącego się do produktów przetworzonych lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, postanowienia § 75 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Wysokość długu celnego odnoszącego się do produktów przetworzonych jest określana na podstawie wartości celnej z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych oraz innych elementów kalkulacyjnych z dnia dopuszczenia do obrotu. § 123. 1. Osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić w urzędzie kontrolnym rozliczenie zakończenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną, w terminie 30 dni od dnia, w którym produkty przetworzone, towary w stanie nie zmienionym lub produkty, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, otrzymały inne przeznaczenie celne. 2. Za zgodą organu celnego, osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną może składać rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, w okresach miesięcznych lub kwartalnych.. § 124. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 123, powinno zawierać: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, 2) numery zgłoszeń celnych o objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, 3) określenie dokumentów, na podstawie których nadano produktom przetworzonym, produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, oraz towarom w stanie nie zmienionym inne przeznaczenie celne, 4) kod taryfy celnej produktów przetworzonych lub towarów w stanie nie zmienionym, 5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia produktów przetworzonych, których dotyczy rozliczenie, wyliczoną z uwzględnieniem norm zużycia, 6) kwotę wynikającą z długu celnego. 2. Przepis § 78 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 123, należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, 3) dokumenty, na podstawie których nadano produktom przetworzonym, produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, lub towarom w stanie nie zmienionym inne przeznaczenie celne. § 125. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, adnotacji o dokonaniu rozliczenia zakończenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną. § 126. Jeżeli w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu towarów przetworzonych obowiązują środki polityki handlowej wobec towarów przywożonych oraz wobec towarów identycznych jak produkty przetworzone, to środki polityki handlowej stosuje się wobec produktów przetworzonych dopuszczanych do obrotu. § 127. 1. W celu ewidencjonowania towarów objętych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną urzędy celne prowadzą ewidencje towarów objętych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną o symbolu E22, której wzór stanowi załącznik nr 24 do rozporządzenia. 2. Ewidencje, o których mowa w ust. 1, prowadzi się w formie książkowej lub z zastosowaniem środków elektronicznego przetwarzania danych zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie ewidencji towarów, wzorów rejestrów, innych dokumentów ewidencyjnych, formularzy i rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania oraz warunków i trybu rejestrowania kwot należności (Monitor Polski Nr 70, poz. 688). § 128. Ewidencje E22 prowadzą wszystkie urzędy celne. § 129. Wpisowi do ewidencji podlegają towary objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną. § 130. 1. Wpisów do ewidencji dokonuje się na podstawie zgłoszenia celnego do procedury przetwarzania pod kontrolą celną. 2. Potwierdzona przez organ celny kserokopia pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną oraz odpowiednia karta zgłoszenia celnego wraz z załączonymi dokumentami, które zgodnie z przepisami prawa celnego są wymagane do objęcia towaru tą procedurą, stanowią załącznik do ewidencji. § 131. Ewidencje E22 wypełnia się w następujący sposób: 1) w kolumnie "1" wpisuje się kolejny numer pozycji ewidencji z zachowaniem kolejności przez cały rok, 2) w kolumnie "2" wpisuje się datę przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury przetwarzania pod kontrolą celną, 3) w kolumnie "3" wpisuje się oznaczenie i pozycję jednej z poprzednich ewidencji: E01, E02, E03, E04, E06, E07, E08, E09, E12, E16 - określonych w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie ewidencji towarów, wzorów rejestrów, innych dokumentów ewidencyjnych, formularzy i rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania oraz warunków i trybu rejestrowania kwot należności (Monitor Polski Nr 70, poz. 688), 4) w kolumnie "4" wpisuje się dane osoby korzystającej z procedury, 5) w kolumnie "5" wpisuje się rodzaj i ilość towaru przywożonego, 6) w kolumnie "6" wpisuje się numer pozwolenia na korzystanie procedury przetwarzania pod kontrolą celną i kod organu, który wydał to pozwolenie, 7) w kolumnie "7" wpisuje się kod urzędu określonego w pozwoleniu jako urząd kontrolny, 8) w kolumnie "8" wpisuje się pozycję PCN produktu przetworzonego, 9) w kolumnie "9" wpisuje się wyznaczony przez organ celny termin nadania innego przeznaczenia, 10) w kolumnie "10" wpisuje się symbol i pozycję ewidencji, w której dokonano wpisu o powrotnym wywozie lub nadaniu innego przeznaczenia celnego, 11) w kolumnie "11" wpisuje się faktyczną datę nadania innego przeznaczenia, 12) w kolumnie "12" składa podpis funkcjonariusz celny, dokonujący wpisu w kolumnach "10" i "11". § 132. 1. Całkowite zamknięcie pozycji ewidencji towarów objętych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną poprzez dopuszczenie do obrotu lub nadanie innego przeznaczenia celnego wszystkim produktom przetworzonym, jakie zostały uzyskane z towarów zewidencjonowanych w tej pozycji ewidencji. Po dokonaniu wpisów w jednej z ewidencji: E05, E06, E07, E09, E10, E11, E13, E14, E15, E16 lub E17, określonych w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie ewidencji towarów, wzorów rejestrów, innych dokumentów ewidencyjnych, formularzy i rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania oraz warunków i trybu rejestrowania kwot należności (Monitor Polski Nr 70, poz. 688), w ewidencji E22 dokonuje się wpisów w kolumnach "10" i "11". 2. W wypadku dopuszczenia do obrotu lub nadania przeznaczenia celnego części produktów przetworzonych, uzyskanych z towarów wpisanych pod jedną pozycją ewidencji E22, po dokonaniu wpisu w odpowiednich ewidencjach, należy wypełnić kolumnę "10" i "11" ewidencji E22; data dopuszczenia do obrotu lub nadania innego przeznaczenia celnego ostatniej partii towarów, w ramach jednej pozycji ewidencji E22, jest datą zakończenia procedury i należy ją wpisać w kolumnie "11". § 133. 1. Urzędy celne prowadzą rejestr pozwoleń na objęcie towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, o symbolu R 27, którego wzór stanowi załącznik nr 25 do rozporządzenia. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się w formie książkowej, zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie ewidencji towarów, wzorów rejestrów, i innych dokumentów ewidencyjnych, formularzy i rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania oraz warunków i trybu rejestrowania kwot należności (Mon. Pol. Nr 70, poz. 688). DZIAŁ 5 Procedura odprawy czasowej Rozdział 1 Towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła § 134. Przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła mogą być: 1) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami, nadwozia samochodowe wymienne, naczepy siodłowe w transporcie kombinowanym zarejestrowane za granicą, przeznaczone do odpłatnego przewozu osób lub odpłatnego bądź nieodpłatnego przewozu towarów, 2) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami, zarejestrowane za granicą, inne niż określone w pkt 1, 3) części zamienne przywożone łącznie z towarami, o których mowa w pkt 1 i 2, przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych, 4) szynowe środki transportu, 5) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej, 6) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej, 7) kontenery, 8) palety, 9) części zamienne przywożone łącznie z towarami, o których mowa w pkt 4-8, przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych, 10) wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji, przeznaczone do realizacji reportaży, nagrań i transmisji w ramach określonych programów, określone w załączniku nr 26 do rozporządzenia, 11) wyposażenie dla kinematografii, przeznaczone do realizacji filmów, określone w załączniku nr 27 do rozporządzenia, 12) wyposażenie niezbędne do wykonywania zajęcia lub zawodu osobie mającej miejsce zamieszkania za granicą, która udaje się na polski obszar celny w celu wykonania określonej pracy, o którym mowa w załączniku nr 28 do rozporządzenia; nie obejmuje ono wyposażenia, które ma być używane bądź do produkcji na skalę przemysłową, bądź do pakowania towarów, 13) urządzenia pomocnicze i akcesoria do wyposażenia wymienionego w pkt 10-12, 14) urządzenia specjalne, przywożone na statkach i używane na lądzie w portach przybycia do załadunku i wyładunku towarów, 15) towary przeznaczone na targi, wystawy lub podobne imprezy, 16) towary przeznaczone na aukcje, 17) towary przeznaczone do wykorzystania na zjazdach, konferencjach i kongresach międzynarodowych, 18) materiały reklamujące turystykę, określone w załączniku nr 29 do rozporządzenia, 19) towary przeznaczone do przeprowadzania prób, w ramach umowy sprzedaży, 20) próbki i wzory przeznaczone do akwizycji, 21) modele i wzory produkcyjne, 22) naświetlone i wywołane filmy kinematograficzne, pozytywy i inne zarejestrowane nośniki obrazu, przeznaczone do obejrzenia przed ich wykorzystaniem handlowym, 23) filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym oraz inne nośniki dźwięku, przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji, 24) filmy pokazujące produkty lub działanie produktów bądź sprzętu zagranicznego, pod warunkiem że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w celu zarobkowym, 25) zapisane nośniki informacji, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych, 26) przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jedynie dla celów reklamy określonego towaru lub propagandy prowadzonej w określonym celu, 27) opakowania do wielokrotnego użytku, 28) dokumentacja techniczna w celu zatwierdzenia lub uzgodnienia, przeznaczona do produkcji towarów, 29) sprzęt sportowy i inne towary przeznaczone do użytkowania na zawodach sportowych lub pokazach, określone w załączniku nr 32 do rozporządzenia, 30) sprzęt i żywe zwierzęta wszystkich gatunków, przywożone w celach określonych w załączniku nr 30 do rozporządzenia, 31) wyposażenie naukowe i materiały pedagogiczne wraz z akcesoriami i częściami zamiennymi oraz towary przywożone w ramach działalności wychowawczej, naukowej lub kulturalnej, określone w załączniku nr 31 do rozporządzenia, 32) sprzęt medyczny i laboratoryjny użyczany szpitalom i innym instytucjom medycznym, które ze względu na wyjątkowe okoliczności pilnie potrzebują uzupełnienia swojego wyposażenia medycznego i laboratoryjnego, 33) sprzęt użyczany do wykorzystania w ramach środków podjętych w celu likwidacji skutków klęsk żywiołowych zaistniałych na polskim obszarze celnym, 34) rzeczy osobistego użytku podróżnych, określone w załączniku nr 32 do rozporządzenia, ponad normy tych towarów podlegające zwolnieniu od cła, 35) rzeczy służące do użytku domowego lub zawodowego, przywożone przez podróżnego przybywającego na polski obszar celny na pobyt czasowy, nie krótszy niż 6 miesięcy, w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą lub leczeniem, 36) materiały kulturalno-oświatowe przeznaczone dla marynarzy, określone w załączniku nr 33 do rozporządzenia, 37) sprzęt wojskowy lub policyjny oraz niezbędne wyposażenie zagranicznych jednostek wojskowych lub policyjnych, przeznaczone do celów reprezentacyjnych, wykonywania zadań lub ćwiczeń, albo sprzęt i wyposażenie na potrzeby więziennictwa przywożone w celu przeprowadzania prób, 38) sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji państwowej do budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu, znajdującej się w strefach przygranicznych. § 135. 1. Towary, o których mowa w § 134, mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła, jeżeli będą spełniały łącznie następujące warunki: 1) stanowią własność osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę poza polskim obszarem celnym, 2) nie będą wykorzystywane w innych celach niż określone w § 134, 3) będą użytkowane wyłącznie przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury odprawy czasowej. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w wypadku, gdy przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła są towary, o których mowa w § 134 pkt 18. § 136. 1. Pojazdy samochodowe, o których mowa w § 134 pkt 2, mogą być przedmiotem odprawy czasowej pod warunkiem, że: 1) zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym lub 2) zostaną przywiezione przez osobę krajową, przebywającą za granicą w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą lub leczeniem, jeżeli w tym okresie przybywają na polski obszar celny. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisu § 135 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się. 3. Towary, o których mowa w ust. 1, powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne najpóźniej w dniu, w którym osoba, która je przywiozła, opuszcza polski obszar celny. 4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny zwierząt wierzchowych lub pociągowych oraz ich zaprzęgów, przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio. § 137. Środki transportu, o których mowa w § 134 pkt 4-6, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) są zarejestrowane poza polskim obszarem celnym i zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym lub w jej imieniu, oraz 2) będą wykorzystywane do międzynarodowych przewozów osób lub towarów. § 138. Towary, o których mowa w § 134 pkt 15-17, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) zostaną przywiezione w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem oraz 2) nie będą wywożone poza miejsce, w którym mają być użytkowane. § 139. Towary, o których mowa w § 134 pkt 27, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli zostały przywiezione pełne i zadeklarowano, iż mogą być powrotnie wywiezione puste lub pełne, albo zostały przywiezione puste i zadeklarowano, iż mogą być powrotnie wywiezione pełne. § 140. Towary, o których mowa w § 134 pkt 35, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli podróżny dołączy do formularza zgłoszenia celnego: 1) zaświadczenie wystawione przez urząd, instytucję lub jednostkę organizacyjną mającą siedzibę na polskim obszarze celnym, w której podróżny będzie zatrudniony, będzie studiował lub prowadził działalność naukowo-badawczą albo będzie się leczył, 2) spis towarów, które mają być przedmiotem czasowego przywozu, sporządzony w trzech egzemplarzach. Rozdział 2 Towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła § 141. Przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła nie mogą być towary inne niż: 1) środki produkcji, maszyny, urządzenia, środki transportu niezbędne dla wykonywania usług świadczonych w związku z realizacją kompletnych obiektów oraz robót budowlano-montażowych na podstawie zawartego kontraktu, 2) środki produkcji i środki transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, wydzierżawione, wynajęte lub oddane do użytkowania, przywożone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Rozdział 3 Szczegółowy tryb stosowania procedury odprawy czasowej § 142. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym towar będzie wykorzystywany. 2. Jeżeli towar będzie wykorzystywany na obszarze właściwości dwóch lub więcej organów celnych, wniosek składa się do organu celnego, na którego obszarze właściwości towar zostanie wykorzystany po raz pierwszy. § 143. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 34 do rozporządzenia. § 144. Do wniosku należy dołączyć dokument potwierdzający cel przywozu towaru. § 145. Pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej, zwane dalej "pozwoleniem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 146-148, według wzoru stanowiącego załącznik nr 36 do rozporządzenia. § 146. 1. W wypadku gdy przedmiotem odprawy czasowej są towary, o których mowa w § 134 pkt 10-13, 15-18, 20, 27, 29, 32, 33, 35 i 36, organ celny może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów procedurą odprawy czasowej. 2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 37 do rozporządzenia. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej zostaje udzielone według wzoru stanowiącego załącznik nr 38 do rozporządzenia, jeżeli zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej. § 147. Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą odprawy czasowej może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego lub w formie innej czynności niż forma ustna lub pisemna, to udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej następuje w formie ustnej. Decyzja o odmowie udzielenia pozwolenia wydawana jest w formie pisemnej. § 148. 1. Przedstawienie karnetu ATA jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, a przyjęcie karnetu jest równoznaczne z udzieleniem pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej. 2. Towary, które mogą zostać objęte procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA, są określone w załączniku nr 39 do rozporządzenia. § 149. 1. Pisemne zgłoszenie celne towarów do procedury odprawy czasowej powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 146-148, w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. 3. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, można dołączyć fakturę celną, prowizoryczną lub pro forma, zamiast faktury, o której mowa w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Monitor Polski Nr 72, poz. 690). § 150. W wypadkach, o których mowa w § 146-148, procedur uproszczonych nie stosuje się. § 151. 1. Zakończenie procedury odprawy czasowej powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 146-148, w jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu. 2. Towary określone w zgłoszeniu celnym o nadanie tym towarom nowego przeznaczenia celnego powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. 3. W wypadku, o którym mowa w § 146, zakończenie procedury odprawy czasowej powinno nastąpić w urzędzie celnym, w którym udzielono pozwolenia. § 152. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej narusza przepisy prawa celnego i pomimo wezwania w terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć pozwolenie. 2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie narusza przepisy prawa celnego, a zwłaszcza jeżeli jej działanie lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 ECU. DZIAŁ 6 Uszlachetnianie bierne Rozdział 1 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 153. 1. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, zwany dalej "wnioskiem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 160, według wzoru stanowiącego załącznik nr 40 do rozporządzenia. 2. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na jej siedzibę lub miejsce zamieszkania. § 154. Do wniosku, o którym mowa w § 153, należy dołączyć: 1) opis procesu uszlachetniania podpisany przez wnioskodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, 2) szczegółowy wykaz towarów wywożonych czasowo, 3) szczegółowy wykaz produktów kompensacyjnych. § 155. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, zwane dalej "pozwoleniem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 160, według wzoru stanowiącego załącznik nr 42 do rozporządzenia. § 156. W wypadku dopuszczenia do obrotu towarów z całkowitym zwolnieniem od cła ze względu na ich przeznaczenie, objęcie tych towarów procedurą uszlachetniania biernego w celu dokonania naprawy możliwe jest jedynie pod warunkiem, że produkty kompensacyjne zostaną przeznaczone ponownie do tego samego celu. § 157. Termin, w który produkty kompensacyjne lub produkty zamienne powinny zostać przywiezione lub powrotnie przywiezione na polski obszar celny, określa się z uwzględnieniem czasu niezbędnego do realizacji procesu uszlachetniania lub wymiany oraz transportu towarów wywożonych czasowo i produktów zamiennych. Termin ten liczy się od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą uszlachetniania biernego towarów będących przedmiotem czasowego wywozu. § 158. Organ celny wydaje pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego w celu naprawy, z zastosowaniem systemu wymiany towarów, jeżeli z dokumentów dołączonych do wniosku o wydanie pozwolenia wynika, że naprawa towarów nie polega na poprawieniu parametrów technicznych. § 159. Pozwolenie na zastosowanie systemu wymiany towarów w ramach procedury uszlachetniania biernego, bez dokonywania uprzedniego przywozu, może zostać wykorzystane przy przywozie produktów kompensacyjnych w miejsce produktów zamiennych. § 160. 1. Organ celny może zezwolić, aby zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania biernego w celu naprawy, nie mającej charakteru zarobkowego, lub w celu wykonania zobowiązań gwarancyjnych zostało złożone równocześnie ze skróconym wnioskiem o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego. 2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 43 do rozporządzenia. 3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego udzielane jest według wzoru stanowiącego załącznik nr 44 do rozporządzenia. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego. § 161. W wypadku, o którym mowa w § 160, procedury uproszczonej nie stosuje się. § 162. Uprzedni przywóz może być dokonany, jeżeli wnioskodawca, we wniosku, o którym mowa w § 153 ust. 1, wystąpi o jego zastosowanie. § 163. Jeżeli w wydanym pozwoleniu nie przewidziano zastosowania uprzedniego przywozu, a osoba posiadająca pozwolenie chce skorzystać z takiej możliwości, powinna złożyć wniosek o zmianę pozwolenia na przewidujące zastosowanie uprzedniego przywozu. Wniosek powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 40 do rozporządzenia. § 164. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego narusza przepisy prawa celnego i, pomimo wezwania, w terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć pozwolenie. 2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie narusza przepisy prawa celnego, a zwłaszcza jeżeli jej działanie lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 ECU. Rozdział 2 Objęcie procedurą § 165. 1. Zgłoszenie celne towarów wywożonych czasowo powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 160, w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary wywożone czasowo, określone w zgłoszeniu celnym o objęcie towarów wywożonych czasowo procedurą uszlachetniania biernego, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. § 166. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania biernego, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów wywożonych czasowo tą procedurą należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Biernego - Objęcie, zwany dalej "dokumentem UB/O". Wzór formularza dokumentu UB/O stanowi załącznik nr 45 do rozporządzenia. § 167. 1. Dokument UB/O dotyczy całości towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UB/O sporządza się w oryginale i kopii. § 168. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 166, funkcjonariusz celny urzędu objęcia na dokumencie UB/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. Rozdział 3 Dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych i produktów zamiennych oraz przywóz produktów zamiennych z zastosowaniem uprzedniego przywozu § 169. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu. § 170. Opis produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, zawarty w zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, powinien być zgodny z opisem tych produktów zawartym w pozwoleniu. § 171. Do zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych należy dołączyć: 1) wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Biernego-Zakończenie, zwany dalej "dokumentem UB/Z", którego wzór stanowi załącznik nr 46 do rozporządzenia, 2) zgłoszenie celne o nadanie produktom kompensacyjnym lub produktom zamiennym przeznaczenia celnego, o którym mowa w § 175 ust. 1, jeżeli zgłoszenie o dopuszczenie do obrotu zostało złożone po upływie terminu powrotnego przywozu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, 3) zgłoszenie celne, na podstawie którego towary zostały objęte procedurą uszlachetniania biernego. § 172. 1. Dokument UB/Z dotyczy całości towarów objętych danym zgłoszeniem celnym. 2. Dokument UB/Z sporządza się w oryginale i kopii. § 173. Po przyjęciu zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, funkcjonariusz celny urzędu zakończenia w dokumencie UB/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego. § 174. Jeżeli towary objęte procedurą uszlachetniania biernego zostały wywiezione w ramach jednego pozwolenia, ale na podstawie wielu zgłoszeń celnych, to produkty kompensacyjne lub produkty zamienne, które otrzymały przeznaczenie celne, uważane są za uzyskane z towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego według kolejności zgłoszeń celnych. § 175. 1. Przywóz produktów kompensacyjnych i produktów zamiennych uważany jest za dokonany, gdy produkty te zostały: 1) wprowadzone do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego albo objęte procedurą składu celnego lub procedurą uszlachetniania czynnego, 2) objęte procedurą tranzytu. 2. Datą przywozu, o którym mowa w ust. 1, jest data nadania produktom kompensacyjnym i produktom zamiennym przeznaczenia celnego. 3. Jeżeli produkty, o których mowa w ust. 1, pozostają na polskim obszarze celnym, procedura uszlachetniania biernego może być zakończona wyłącznie procedurą dopuszczenia ich do obrotu. § 176. W wypadku uprzedniego przywozu, za równoznaczne z wywozem towarów, o których mowa w art. 162 § 1 Kodeksu celnego, uważa się wprowadzenie towarów do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bądź objęcie procedurą składu celnego w celu ich późniejszego wywozu. § 177. 1. W wypadku gdy całość lub część produktów kompensacyjnych powstałych w wyniku procesu uszlachetniania biernego nie zostanie przywieziona na polski obszar celny, osoba posiadająca pozwolenie powinna, w terminie, o którym mowa w § 157, złożyć zgłoszenie celne o objęcie tych towarów procedurą wywozu. 2. Przepisy § 169-173 stosuje się odpowiednio. § 178. 1. Do obliczenia kwoty cła, którą należy odliczyć zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu celnego, przyjmuje się wartość towarów wywożonych czasowo z dnia objęcia ich procedurą uszlachetniania biernego. 2. Jeżeli wartość towarów wywożonych czasowo nie może zostać ustalona zgodnie z ust. 1, wartość towarów wywożonych czasowo jest różnicą pomiędzy wartością celną produktów kompensacyjnych a kosztami uszlachetniania biernego. § 179. 1. Do kwoty, którą należy odliczyć zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu celnego, nie dodaje się kwoty cła antydumpingowego oraz kwoty cła wyrównawczego, które miałoby zastosowanie do towarów wywożonych czasowo, gdyby były one przywożone na polski obszar celny z kraju, gdzie zostały poddane procesowi uszlachetniania biernego. 2. Jeżeli produkty kompensacyjne są objęte preferencyjną lub obniżoną stawką celną, to przy obliczaniu kwoty cła, które powinno być odliczone zgodnie z art. 157 Kodeksu celnego, stosuje się odpowiednio stawkę preferencyjną lub obniżoną, jeżeli taka istnieje. 3. Przy obliczaniu kwoty cła na podstawie art. 158 Kodeksu celnego nie stosuje się stawek minimalnych, jeżeli są ustanowione, ale wyłącznie stawki ad valorem. § 180. 1. Kosztów transportu i ubezpieczenia oraz opłat załadunkowych i manipulacyjnych związanych z transportem towarów wywożonych czasowo, poniesionych do miejsca, w którym towary te zostały poddane procesowi uszlachetniania biernego: 1) nie wlicza się do wartości towarów wywożonych czasowo, jeżeli wartość ta jest ustalana zgodnie z § 178 ust. 1, 2) wlicza się do kosztów uszlachetniania biernego, jeżeli wartość ta jest ustalana zgodnie z § 178 ust. 2. 2. Do kosztów uszlachetniania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wlicza się koszty transportu i ubezpieczenia oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne produktów kompensacyjnych od miejsca, w którym towary te zostały poddane procesowi uszlachetniania biernego, do granicy państwa lub portu polskiego. § 181. 1. W celu ustalenia kwoty cła podlegającej odliczeniu od kwoty cła za produkty kompensacyjne należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów wywiezionych czasowo, zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których oblicza się należności przywozowe. 2. Odpady, resztki i braki, powstałe w wyniku procesu uszlachetniania biernego, traktowane są jako straty. § 182. W wypadku gdy proces uszlachetniania biernego ma na celu naprawę towarów wywożonych czasowo i naprawa ta jest wykonaniem umowy gwarancyjnej, to do obliczenia kwoty cła stosuje się przepis art. 158 Kodeksu celnego, nawet gdy naprawa dokonywana jest nieodpłatnie. TYTUŁ III PROCEDURA UPROSZCZONA DZIAŁ 1 Udzielanie pozwolenia oraz tryb składania zabezpieczenia § 183. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek do organu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą celną. § 184. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej powinien dotyczyć jednej z form procedur uproszczonych, o których mowa w art. 80 § 1 Kodeksu celnego. Wniosek sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 47 do rozporządzenia. § 185. 1. Do wniosku, o którym mowa w § 184, należy dołączyć: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikatora statystycznego REGON, 3) potwierdzenie, że wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, 4) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych Ministerstwa Sprawiedliwości o niekaralności osób kierujących działalnością wnioskodawcy za przestępstwa przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwa gospodarcze lub przestępstwa skarbowe, 5) zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu skarbowego, że wnioskodawca nie zalega z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, 6) zaświadczenie właściwego miejscowo oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że wnioskodawca nie posiada zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, 7) oświadczenie, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 48, podpisane przez osoby kierujące działalnością gospodarczą wnioskodawcy, iż w stosunku do wnioskodawcy: a) nie otwarto likwidacji, b) nie wszczęto postępowania układowego, upadłościowego lub egzekucyjnego, 8) zaświadczenie banku prowadzącego rachunek rozliczeniowy wnioskodawcy o sytuacji finansowej wnioskodawcy, 9) w wypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów gospodarczą procedurą celną - pozwolenie na stosowanie tej procedury (do wglądu), 10) wykaz pracowników wnioskodawcy upoważnionych do działania na jego rzecz lub agentów celnych zatrudnionych w agencji celnej, upoważnionych do działania w jego imieniu, którzy będą wykonywali czynności związane ze stosowaniem procedury uproszczonej, 11) w wypadku wniosku o procedurę uproszczoną, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego: a) wykaz pracowników upoważnionych przez wnioskodawcę do usuwania lub nakładania zamknięć celnych, b) plan sytuacyjny miejsca, w którym ma być stosowana procedura uproszczona, 12) oświadczenia, wraz z pouczeniem o odpowiedzialności karnej z art. 247 Kodeksu karnego, o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 79 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego i § 188 rozporządzenia. 2. Dokumentów określonych w ust. 1 pkt 1-3 nie należy dołączać, gdy zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli dane zawarte w dokumentach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, są już nieaktualne. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być przedłożone w oryginale lub kopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie. § 186. 1. Jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 79 § 1 pkt 1-5, 7 i 8 Kodeksu celnego, organ celny wzywa wnioskodawcę do złożenia, w terminie 30 dni od daty doręczenia wezwania, zabezpieczenia, o którym mowa w art. 79 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, lub przedłożenia potwierdzenia wcześniej złożonego zabezpieczenia generalnego, związanego ze stosowaniem procedury celnej, w której ma być stosowana procedura uproszczona. 2. Złożenie zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga odrębnego pozwolenia. § 187. 1. Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej wydaje się na okres 1 roku, według wzoru stanowiącego załącznik nr 49 do rozporządzenia. Na wniosek osoby upoważnionej pozwolenie jest przedłużane na dalsze okresy roczne. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć tylko jednej z form procedur uproszczonych, o których mowa w art. 80 § 1 Kodeksu celnego, i obejmować jedną procedurę celną. 3. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, organ celny może w pozwoleniu określić dodatkowe dane, które powinny być wpisywane do rejestru, stanowiącego załącznik nr 51 do rozporządzenia, oraz wprowadzić dodatkowe rubryki do tego rejestru. 4. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, organ celny może wyrazić zgodę na wykorzystanie, zamiast rejestru stanowiącego załącznik nr 51 do rozporządzenia, innego rejestru, księgi lub ewidencji, prowadzonych przez osobę ubiegającą się o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, jeżeli spełniają wymogi zapewniające sprawowanie kontroli celnej procedury uproszczonej. § 188. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej nie udziela się: 1) osobie fizycznej, której w okresie ostatnich 5 lat zostało cofnięte takie pozwolenie ze względu na naruszenie przepisów prawa, 2) osobie fizycznej, która była lub jest członkiem rady nadzorczej, zarządu, komisji rewizyjnej spółki prawa handlowego i której to spółce w okresie ostatnich 5 lat zostało cofnięte pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej ze względu na naruszenie prawa, 3) spółce prawa handlowego, jeżeli którykolwiek z jej członków zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej: a) jest osobą fizyczną, której w okresie ostatnich 5 lat zostało cofnięte pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej ze względu na naruszenie prawa lub b) jest lub był członkiem rady nadzorczej, zarządu, komisji rewizyjnej spółki prawa handlowego, której w okresie ostatnich 5 lat zostało cofnięte pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej ze względu na naruszenie prawa. DZIAŁ 2 Rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedury uproszczone, oraz rodzaje towarów, które mogą być objęte procedurą celną z zastosowaniem procedur uproszczonych § 189. Procedurę uproszczoną stosuje się przy upraszczaniu czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą: 1) dopuszczenia do obrotu, 2) składu celnego, z zastrzeżeniem § 199 i 214, 3) uszlachetniania czynnego, 4) przetwarzania pod kontrolą celną, 5) odprawy czasowej, 6) uszlachetniania biernego, 7) wywozu, 8) tranzytu. § 190. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, określoną w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które nie są: 1) wyrobami akcyzowymi, z wyłączeniem opakowań z tworzyw sztucznych, 2) objęte środkami polityki handlowej, 3) objęte karnetem ATA. § 191. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, określoną w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które nie są: 1) wyrobami akcyzowymi, z wyłączeniem opakowań z tworzyw sztucznych, 2) towarami określonymi w ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554), 3) objęte zakazami dopuszczenia do obrotu, 4) objęte karnetem ATA. DZIAŁ 3 Szczegółowe warunki i tryb stosowania procedury uproszczonej Rozdział 1 Zgłoszenie celne uproszczone § 192. Upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną poprzez zgłoszenie celne uproszczone polega na przyjęciu od osoby posiadającej pozwolenie na procedurę uproszczoną, zwanej dalej "osobą upoważnioną", zgłoszenia celnego nie zawierającego wszystkich wymaganych elementów, o których mowa w art. 64 § 1 Kodeksu celnego, i do którego nie dołączono wszystkich wymaganych dokumentów, o których mowa w art. 64 § 2 Kodeksu celnego. § 193. Zgłoszenie celne uproszczone powinno zostać złożone na formularzu Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD lub zestawie SAD i powinno zawierać: 1) przy zgłoszeniu do procedury dopuszczenia do obrotu - wypełnione pola nr 1, 2, 3, 5, 6, 8, 12, 14, 22, 23, 31, 37, 42, 44, 46, 47, 54; dodatkowo w polu 44 należy wpisać numer pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, 2) przy zgłaszaniu do procedury składu celnego, uszlachetniania czynnego oraz odprawy czasowej - wypełnione pola określone w pkt 1 oraz dodatkowo w polu 44 należy podać numer pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, 3) przy zgłaszaniu do procedury uszlachetniania biernego i procedury wywozu - wypełnione pola 1, 2, 6, 14, 22, 31, 33, 38, 44 i 54; w polu 44 należy dodatkowo wpisać: a) w wypadku objęcia towarów procedurą wywozu - "procedura wywozu z zastosowaniem procedury uproszczonej", b) w wypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania biernego - "procedura uszlachetniania biernego z zastosowaniem procedury uproszczonej". § 194. 1. Do zgłoszenia celnego uproszczonego do procedury dopuszczenia do obrotu, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy czasowej i składu celnego dołącza się: 1) fakturę lub inny dokument służący do określenia wartości celnej, 2) specyfikację, jeżeli faktura nie spełnia roli specyfikacji, 3) Deklarację Wartości Celnej, 4) upoważnienie, w wypadku gdy zgłoszenie celne dokonywane jest przez przedstawiciela. 2. Do zgłoszenia celnego uproszczonego do procedury wywozu i uszlachetniania biernego dołącza się: 1) fakturę lub inny dokument służący do określenia wartości towarów, 2) specyfikację, jeżeli faktura nie spełnia roli specyfikacji, 3) dokument gwarancyjny, jeżeli urzędem celnym wyjścia jest polski urząd celny i przywóz odbywa się w ramach Wspólnej Procedury Tranzytowej, 4) upoważnienie, w wypadku gdy zgłoszenie celne dokonywane jest przez przedstawiciela. § 195. 1. Osoba upoważniona obowiązana jest w terminie 7 dni od dnia upływu okresu rozliczeniowego, o którym mowa w § 217, do złożenia zgłoszeń celnych uzupełniających. 2. Zgłoszenia celne uzupełniające dokonywane są na zasadach określonych w art. 64 § 1 Kodeksu celnego. 3. Do zgłoszenia celnego uzupełniającego dołącza się dokumenty wymagane zgodnie z art. 64 § 2 Kodeksu celnego, jeżeli nie zostały dołączone do zgłoszenia celnego uproszczonego. 4. Zgłoszenie celne uzupełniające może objąć wiele zgłoszeń celnych dokonanych w procedurze uproszczonej, z zachowaniem wymogów dotyczących zgłaszania wielu towarów w jednym zgłoszeniu celnym. Rozdział 2 Złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną § 196. Wniosek o objęcie towarów procedurą celną, złożony wraz z dokumentami handlowymi lub urzędowymi, o których mowa w § 197, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 50 do rozporządzenia. § 197. Dokumentem handlowym lub urzędowym są w szczególności: 1) faktura, w tym także faktura celna, konsularna, prowizoryczna lub pro forma, 2) akt darowizny, 3) umowa sprzedaży, 4) umowa leasingowa. § 198. Do dokumentów handlowych lub urzędowych, złożonych wraz z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną, należy dołączyć: 1) specyfikację, jeżeli faktura nie spełnia roli specyfikacji, 2) upoważnienie, w wypadku gdy zgłoszenie celne dokonywane jest przez przedstawiciela. § 199. Upraszczania czynności poprzez złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych nie stosuje się do objęcia towarów procedurą składu celnego, bez ich złożenia w składzie celnym. § 200. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego, organ celny potwierdza na dokumentach handlowych lub urzędowych wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny. 2. Dokumenty handlowe lub urzędowe, o których mowa w ust. 1, powinny być poświadczone pieczęcią urzędu celnego, w którym towary zostały objęte procedurą celną, oraz podpisem funkcjonariusza celnego. § 201. 1. Osoba upoważniona jest obowiązana w terminie 7 do od dnia upływu okresu rozliczeniowego, o którym mowa w § 217, złożyć w urzędzie celnym, w którym zostały złożone dokumenty handlowe lub urzędowe, zgłoszenie uzupełniające. 2. Zgłoszenie celne uzupełniające dokonywane jest na zasadach określonych w art. 64 § 1 Kodeksu celnego. 3. Do zgłoszenia celnego uzupełniającego powinny zostać dołączone dokumenty wymagane zgodnie z art. 64 § 2 Kodeksu celnego, jeżeli nie zostały dołączone do dokumentów handlowych lub urzędowych, złożonych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą celną. 4. Przepis § 195 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z procedury celnej § 202. 1. W wypadku gdy towary są objęte procedurą tranzytu, osoba upoważniona, lub jej przedstawiciel, niezwłocznie powiadamia urząd celny o dostarczeniu towarów do miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny. 2. Powiadomienie powinno zawierać: 1) numer i datę powiadomienia, 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane, 3) dane osoby upoważnionej, 4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, 5) określenie procedury celnej, którą towar będzie objęty, 6) numer i datę pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, jeżeli towar ma być nią objęty, 7) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy, 8) określenie wartości celnej towarów, 9) dane dotyczące środka transportu, 10) imię i nazwisko osoby upoważnionej do usunięcia lub nałożenia zamknięć celnych, 11) datę i podpis osoby upoważnionej lub przedstawiciela. 3. Powiadomienie może zostać przekazane telefaksem lub z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. § 203. 1. W wypadku gdy osoba upoważniona posiada pozwolenie na prowadzenie magazynu celnego zlokalizowanego w miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny i zamierza złożyć towary w magazynie celnym, wraz z powiadomieniem, o którym mowa w § 202, należy przekazać deklarację skróconą lub inny dokument wykorzystywany w tym charakterze. 2. Warunkiem stosowania procedury uproszczonej przez przewoźników lub spedytorów, dokonujących przywozu lub wywozu towarów, w rozumieniu art. 79 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, jest prowadzenie przez te podmioty działalności w formie agencji celnej, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. § 204. 1. Organ celny przekazuje niezwłocznie osobie upoważnionej potwierdzenie otrzymania powiadomienia. 2. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) numer i datę, 2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny do chwili przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę organu celnego na rozładunek towaru i usunięcie zamknięć celnych umieszczonych na towarach oraz środkach przewozowych. 3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej organ celny może zawrzeć postanowienie, iż brak potwierdzenia, o którym mowa w ust. 2, w określonym terminie będzie równoznaczny z wydaniem zgody na zdjęcie zamknięć celnych. 4. Zdjęcia zamknięć celnych mogą dokonać wyłącznie osoby fizyczne, określone w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej. 5. Przepis § 202 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 205. W wypadku gdy osoba posiada dwa lub więcej pozwoleń na stosowanie procedur uproszczonych, może je stosować kolejno, na warunkach określonych w tych pozwoleniach. § 206. 1. Po dokonaniu rozładunku osoba upoważniona, lub jej przedstawiciel, potwierdza zgodność dostarczonych towarów z dokumentacją lub przekazuje do organu celnego protokół rozbieżności. 2. Protokół rozbieżności powinien zostać dostarczony do organu celnego nie później niż w następnym dniu roboczym po dniu dokonania rozładunku. § 207. Osoba fizyczna, określona w pozwoleniu, dokonuje wpisu do rejestru: 1) w wypadku zatrzymania towarów - w dniu ich zwolnienia, 2) w wypadku wyrażenia zgody na rozładunek - w dniu otrzymania potwierdzenia z urzędu celnego. § 208. 1. Zwolnienie towarów następuje z chwilą dokonania wpisu w rejestrze. 2. W wypadku przekazania do miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny towarów objętych procedurą tranzytu, osoba upoważniona jest obowiązana do dostarczenia dokumentów tranzytowych do urzędu celnego najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu, w którym dokonano wpisu do rejestru. § 209. 1. Rejestr może być prowadzony: 1) w formie książkowej, 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Rejestr prowadzony jest w sposób ciągły. § 210. W wypadku prowadzenia rejestru w formie książkowej, przed rozpoczęciem jej wypełniania karty rejestru powinny być przeszyte, a strony ponumerowane i opatrzone na ostatniej stronie pieczęcią osoby upoważnionej. Rejestr powinien zostać opatrzony na ostatniej stronie pieczęcią urzędu celnego. § 211. 1. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że: 1) osoba posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia rejestru, 2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów i pozwala na dokonanie zapisów w sposób chronologiczny. 2. Osoba prowadząca rejestr z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych jest obowiązana do przechowywania kopii rejestru, zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku. § 212. Rejestr sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 51 do rozporządzenia. § 213. Zgłaszający może prostować błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w rejestrze wyłącznie za zgodą organu celnego. § 214. Upraszczania czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną poprzez wpis do rejestrów nie stosuje się do objęcia towarów procedurą składu celnego w wypadku, gdy odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, ponosi korzystający ze składu. § 215. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego, w celu potwierdzenia wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny stosuje się karty określone w zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Monitor Polski Nr 72, poz. 690). 2. Karty, o których mowa w ust. 1, powinny być poświadczone przez umieszczenie w polu A pieczęci urzędu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą celną albo być opatrzone pieczęcią i podpisem osoby upoważnionej. 3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej organ celny może upoważnić osobę korzystającą z tej procedury do wystawiania dokumentów, o których mowa w ust. 2, określając w nim szczegółowe warunki i tryb ich wystawiania. W pozwoleniu tym wskazuje się osoby fizyczne upoważnione do nałożenia zamknięć celnych oraz określa się zasady i sposoby nakładania oraz wzory tych zamknięć. 4. Osoba upoważniona jest obowiązana do umieszczenia na karcie 1A lub 3 Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD numeru, pod jakim dokonano wpisu do rejestru, oraz daty jego dokonania. 5. Po nałożeniu zamknięć celnych osoba korzystająca z procedury uproszczonej powiadamia urząd kontrolny. Przepisy § 202 ust. 2 i 3 oraz § 204 stosuje się odpowiednio. § 216. 1. Osoba upoważniona jest obowiązana w terminie 7 dni po upływie ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, o którym mowa w § 217, do złożenia zgłoszeń celnych uzupełniających. 2. Zgłoszenie celne uzupełniające jest dokonywane na zasadach określonych w art. 64 § 1 Kodeksu celnego. 3. Przepis § 195 ust. 4 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ 4 Okresy rozliczeniowe § 217. 1. Okres rozliczeniowy wynosi jeden miesiąc kalendarzowy. 2. Rozliczenie okresu obejmuje zgłoszenia celne dotyczące towarów zgłoszonych od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca. 3. Płatność należności celnych powinna zostać dokonana w terminie określonym w art. 231 § 1 Kodeksu celnego, licząc od dnia wpisu towarów do rejestru. TYTUŁ IV PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE § 218. Do dnia 31 marca 1998 r. zgłoszenia celne o objęcie towarów gospodarczą procedurą celną mogą być składane w trybie określonym w § 6 ust. 1 bez konieczności uzasadnienia gospodarczej potrzeby. § 219. W wypadku gdy towar jest przedmiotem odprawy celnej czasowej na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), to warunkiem przedłużenia ważności terminu tej odprawy z zastosowaniem art. 289 Kodeksu celnego jest złożenie zabezpieczenia w formie, o której mowa w art. 199 Kodeksu celnego. Nowe zabezpieczenie powinno być złożone przed datą upływu ważności dotychczasowego zabezpieczenia. § 220. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 1997 r. (poz. 989) Załącznik nr 1 Protokół z oceny miejsca, w którym zlokalizowany jest skład celny Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 WYKAZ PRODUKTÓW KOMPENSACYJNYCH ORAZ WYKAZ PROCESÓW USZLACHETNIANIA DO OBLICZANIA NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWYCH WŁAŚCIWYCH DLA TYCH PRODUKTÓW Lp.Kod PCN i nazwa produktów kompensacyjnychProcesy uszlachetniania, w wyniku których powstają produkty kompensacyjne 123 1ex Dział 2Podroby jadalneKażda obróbka i przetworzenie 20511 99 80 0Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Porcjowanie mięsa zwierzęcego z działu 1 30209 00 11 lub 0209 00 19Podskórny tłuszcz wieprzowyUbój trzody chlewnej; obróbka i przetworzenie mięsa 40209 00 30Tłuszcz wieprzowyUbój trzody chlewnej obróbka i przetwarzanie mięsa 50511 91 10 0Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Cięcie mrożonych bloków filetów 60511 91 10 0Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Wędzenie i cięcie ryb na płaty 7ex 0404SerwatkaPrzetwarzanie świeżego mleka 8ex 0404Serwatka w proszku, nie zawierająca dodatku cukruWytwarzanie laktozy z zagęszczonej serwatki 9ex 0407 00Jaja zapłodnioneInkubacja i wylęg piskląt jednodniowych 100502Szczecina i sierść świni lub dzików; sierść borsuka i inna sierść do wyrobu szczotek i pędzli; odpady takiej szczeciny i sierściKażda obróbka i przetworzenie 110503 00 00 0Włosie końskie i odpady z niego, nawet ułożone na warstwie lub pomiędzy dwoma warstwami innych materiałówKażda obróbka i przetworzenie 120504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (oprócz rybich) całe lub w kawałkachUbój i podział zwierząt z działu 1 13ex 0505 90 00 0Proszek i odpady z piór lub części piórKażda obróbka i przetworzenie 140506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktówKażda obróbka i przetworzenie 15ex 0507Rogi, rogi jelenie, kopyta, paznokcie, szpony i dzioby, nie obrobione lub tylko przygotowane, ale nie przycięte dla nadania kształtu, oraz odpadki i proszek tych produktów, fiszbiny wielorybów i podobnych zwierząt, nie obrobione lub tylko przygotowane, ale nie przycięte dla nadania kształtu oraz sierść i odpady tych produktówKażda obróbka lub przetworzenie 16ex 0508 00 00 0Proszek i odpady pustych skorupKażda obróbka i przetworzenie 17ex 0508 00 00 0Skorupy krewetekObieranie krewetek ze skorupy 18ex 0510 00 00 0Produkty zwierzęce, świeże, chłodzone lub mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane w rodzaju używanych w przygotowaniu produktów farmaceutycznychUbój i podział zwierząt z działu 1 190511 91 10Odpady rybieKażda obróbka i przetworzenie 20ex 0511 99 90Głowizna nie nadająca się do spożyciaUbój i podział zwierząt z działu 1 21ex 0511 99 80 0KrewUbój zwierząt z działu 1 22ex 0511 99Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Ubój zwierząt z działu 1 oraz wszelkiego rodzaju przerób i przetwarzanie mięsa 23ex 0511 99 80 0Skorupy jajOddzielanie jaj od skorupek 24ex 0511 99 10Odpady skóryZdejmowanie skóry z mięsa wieprzowego 25Dział 23Odpadki warzywCięcie, cięcie na plasterki, łamanie, proszkowanie oraz mieszanie towarów z pozycji 0712 CN 26Dział 23Odpadki roślin strączkowychCięcie, cięcie na plasterki, łamanie i proszkowanie towarów z pozycji 0713 CN 27ex 0901Kawa łamanaPrzetworzenie lub obróbka surowej kawy 280901 90 10 0Łupki i łuskiPalenie surowej kawy 29ex 0902 20 00 lub ex 0902 40 00Proszek herbatyPrzetworzenie i obróbka surowej herbaty; pakowanie w torebki 30Dział 23Odpadki paprykiCzyszczenie, rozgniatanie, mielenie i przesiewanie suszonych owoców z rodzaju Capsicum 311006 40 00 0Ryż łamanyObróbka lub przetworzenie ryżu 32ex 1104Ziarna, nie obrobione inaczej niż przez śrutowanieObróbka lub przetworzenie zbóż 331104 30Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mieloneObróbka lub przetworzenie zbóż 341109 00 00 0Gluten pszenny, suszony lub nieObróbka lub przetworzenie pszenicy 35ex 1209Odpady nasion buraków (nasiona łamane, bezpłodne, nasiona o niewielkiej zdolności rozrodczej lub nasiona nie nadające się do siewu mechanicznego)Czyszczenie, przesiewanie, polerowanie lub przemywanie buraków cukrowych 36ex 1213 00 00 0Słoma i plewy zbóż, nie preparowane lub siekane, ale nie przygotowane inaczejObróbka lub przetworzenie zbóż 37ex 1501 00Smalec i inne tłuszcze wieprzoweUbój trzody chlewnej 38ex 1502 00Tłuszcze wołowe, owcze i kozieUbój bydła, owiec i kóz, obróbka i przetworzenie mięsa 39ex 1504Oleje rybieFiletowanie ryb 40ex 1506 00 00 0Pozostałe oleje i tłuszcze zwierzęceUsuwanie tłuszczu z mięsa, kości i odpadów 411515 21 90 0Olej kukurydzianyPrzetworzenie kukurydzy 42ex 1520 00 00 0Gliceryna surowaRozkład i rafinacja tłuszczy i olejów z działu 15 43ex 1522 00Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnychKażda obróbka i przetworzenie 44ex 1522 00 39 0StearynaRafinacja tłuszczów i olejów z działu 15 45ex 1522 00 91 0 ex 1522 00 99 0Wosk zawierający szlam olejowy i męty olejowe oraz olej zawierający ziemię fulerskąOczyszczanie, odkwaszenie, bielenie ciekłych olejów roślinnych 46ex 1702 30 i ex 1702 40Odpady z krystalizacji cukru skrobiowegoPrzetworzenie kukurydzy w glukozę 471703 10 00 0Melasy trzcinowePrzetwarzanie cukrów 481802 00 00 0Kakaowe łuski, łupiny, osłonki i inne odpady kakaoKażda obróbka i przetworzenie 49ex 2102DrożdżeProdukcja piwa 50ex 2208 90 91 0, ex 2208 90 99 0Przedgon i podgon z destylacji (alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.) i wino destylowane (przedgon i pogon z destylacji, niestężone)Destylacja surowego alkoholu etylowego lub wina 51ex Dział 23Pozostałości i odpadki przemysłu spożywczegoKażda obróbka i przetworzenie 522401 30 00 0Łodygi, żyłki ilości, odpady tytonioweWyrób papierosów, cygaretek i cygar oraz tytoniu do palenia; mieszanki tytoniowe 532525 30 00 0Odpadki mikiKażda obróbka i przetworzenie 542619 00Żużel z wyjątkiem granulowanego, zgorzeliny i inne odpady z produkcji żeliwa i staliKażda obróbka i przetworzenie 552620Popioły i pozostałości (inne niż objęte podpozycją 2619 00), zawierające metale lub ich związkiKażda obróbka i przetworzenie 562621 00 00 0Inny żużel i popiół, także popiół z wodorostów morskich (kelp)Każda obróbka i przetworzenie 57ex 2705 00 00 0GazKoksowanie węgla 58ex 2706 00 00 0Smoła destylowana z węgla i inne smoły mineralne, włączając oraz smoły mieszane częściowo destylowaneKoksowanie węgla 59ex 2707Przedgon i pozostałości destylacjiDestylacja fenoli 60ex 2711 21 00 0 i ex 2711 29 00 0Gaz z procesu odwodorowania i pozostałe węglowodory gazoweWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego 612712 90 00 0Wazelina surowaRafinacja surowej parafiny 62ex 2712 90Pozostałe woski mineralne, nawet barwioneKażda obróbka i przetworzenie 63ex 2713Bitumy naftowe, koks naftowy oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznychKażda obróbka i przetworzenie 642806 10 00 0Kwas chlorowodorowyWytwarzanie różnych produktów chemicznych z fluorytu, fluorowodoru, 2,6-dwuizopropyloaniliny i acetanilidu dwuizopropyloaniny 652807 00 10 0Kwas siarkowyWytwarzanie sulfonamidów 662811 21 00 0Dwutlenek węgla1. Produkcja piwa 2. Produkcja alkoholu etylowego i napojów alkoholowych 67ex 2811Kwas fluorokrzemowyPrzetwarzanie fluorytu i fluorowodoru 68ex 2812 10 90 0Czterochlorek krzemuWytwarzanie silanów (krzemowodorów), silikonów i ich pochodnych z krzemu 692825 90 11 0 i 2825 90 19 0Wodorotlenek wapniaPrzetwarzanie węglika wapniowego w acetylen i cyjanamid wapniowy 702833 29 50 0Siarczan żelazaWytwarzanie walcowanych na zimno blach żelaznych lub stalowych, ze zwojów 71ex 2833 29 90 0Siarczan wapniaPrzetworzenie fluorytu w fluorowodór 72ex 2846 90 00Tlenek gadolinuOdzyskiwanie galu i tlenku galu ze złomu (przetwarzanie odpadów związków tlenku gadolinu /galu/ Gd3Ga5O12) 732902 30 90 0ToluenWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego 74ex 2902 90 80 0Alfa-metylostyrenWytwarzanie acetonu lub fenolu z kumenu 752903Chlorowcowane pochodne węglowodorówWytwarzanie produktów na bazie fluorowodoru 762904Sulfonowane, nitrowane, nitrozowane pochodne węglowodorówWytwarzanie produktów na bazie fluorowodoru 772905 11 00 0MetanolWytwarzanie alkoholi tłuszczowych z oleju kokosowego lub włókien poliestru 782909Etery, eteroalkohole i pozostałe produkty z pozycji 2909 PCNWytwarzanie produktów na bazie hydrochinonu 792915 21 00 0Kwas octowyWytwarzanie witamin z bezwodnika octowego 80ex 3503 00Odpady żelatynyPrzetwarzanie żelatyny farmaceutycznej w kapsułki 81ex 3801 10 00 0Pył z grafitu sztucznegoWytwarzanie elektrod grafitowych do elektrycznych pieców do wytapiania 82ex 3805 90 00Surowy dwupentenWytwarzanie wodorotlenków pinenu, (1R,2R,4R) octanu bornylu (octan izobornylu), kamfory lub kamfenu z alfa-pinenu 83ex 3806 90 00 0Spirytus kalafoniowy i olejki kalafonioweWytwarzanie mydeł żywicznych sodowych i kalafonii potasowej 84ex 3815Nie nadające się do użytku katalizatoryWytwarzanie katalizatorów z krzemu glinu 85ex 3823 12 00 0 i ex 3823 13 00 0Przemysłowe kwasy tłuszczowe, kwaśne oleje z rafinacji1. Rafinacja tłuszczy i olejów z Działu 15 2. Destylacja frakcyjna kwasów tłuszczowych 863823 11 00 0Kwas stearynowyWytwarzanie kwasu erukowego 87ex 3824 90 61 0Zanieczyszczona penicylina (pozostałości z przesiewania)Wytwarzanie lekarstw 88ex 3824 90 95 0Oleje fuzloweProdukcja alkoholu etylowego i napojów alkoholowych 89ex 3824 90 95 0Oleje kamforoweWytwarzanie kamfory z alfa-pinenu 90ex 3824 90 95 0Pozostałości dekofeinizacji (mieszanina wosku kawy, surowej kofeiny i wody), kofeina surowaDekofeinizacja kawy 91ex 3824 90 95 0Pozostałości prażenia gipsuWytwarzanie fluorowodoru, fluorków i kriolitu z fluorytu 92ex 3824 90 95 0Melasa pozbawiona cukruWytwarzanie kwasu cytrynowego z białego cukru 93ex 3824 90 95 0Pozostałości po przetworzeniu sorbozyWytwarzanie kwasu askorbinowego z glukozy 94ex 3824 90 95 0Roztwory siarczanu sodowegoWytwarzanie kwasu dwuhydroksystearynowego z surowego oleju rycynowego 95ex 3824 90 95 0Pozostałości z produkcji kumenuWytwarzanie acetonu, fenolu i alfa-metylostyrenu 96ex 3824 90 95 0PozostałościWytwarzanie 1,4-butanodiolu i tetrahydrofuranu z matanolu i wytwarzanie pentano 1,5-diolu oraz sześcio-1,6-dilolu z mieszaniny diolu 97ex 3824 90 95 0Odpady, mieszanki zmieszane z kofeiną, woskiem kawy, wodą i zanieczyszczeniamiDekofeinizacja i specyficzna obróbka mająca na celu złagodzenie stymulujących właściwości surowej kawy 98ex 3824 90 95 0Glukonmycel i ług macierzystyWytwarzanie kwasu glukonowego, jego soli i estrów, z syropu z glukozy 99ex 3915Resztki i odpady tworzyw sztucznychKażda obróbka i przetworzenie 100ex 4004 00 00 0Odpady i skrawki kauczuku nieutwardzonego; resztki z kauczuku nie utwardzonego nadające się jedynie do odzyskania kauczukuKażda obróbka i przetworzenie 1014017 00 19 0Resztki, odpady i proszek z kauczuku utwardzonegoKażda obróbka i przetworzenie 102ex 4101 i 4103Surowe skóry i skórki (świeże, solone, suszone, wapnowane, piklowane nawet dwojone) wyłączając skóry owcze z wełnąZdejmowanie skóry ze zwierząt z działu 1 103ex 4104 39 10 0Ścinki skór bydlęcych (nadające się jeszcze do produkcji wyrobów ze skóry)Każda obróbka i przetworzenie 104ex 4110 00 00 0Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry pergaminowanej, nie nadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek i mąka skórzanaKażda obróbka i przetworzenie 1054302 20 00 0Kawałki i ścinki skór futerkowych, garbowane lub wykończone, nie połączoneWytwarzanie artykułów futrzarskich 106ex Dział 44Odpady i ścinki drewniane, włączając pył drewnianyKażda obróbka i przetworzenie 107ex 4501Odpady korkaKażda obróbka i przetworzenie 108ex 4707Makulatura z papieru i tektury; odpady z papieru i tektury nadające się wyłącznie do produkcji papieruKażda obróbka i przetworzenie 109ex Sekcja XITkaniny i dzianiny, wykończeniowe, z widocznymi wadami (tzw. "towary drugiego gatunku")Obróbka i przetworzenie tkanin i dzianin wszelkiego rodzaju 110ex 5003Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania, wyczeski i szarpanka rozwłókniona)Każda obróbka i przetworzenie 111ex 5103Odpady z wełny owiec lub jagniąt lub z pozostałej lub sierści zwierzęcej (cienkiej albo grubej), z wyłączeniem odpadów szarpanych lub rozwłóknionychKażda obróbka i przetworzenie 1125104 00 00 0Odpady z wełny owiec lub jagniąt lub innej sierści, zwierzęcej (cienkiej albo grubej), szarpane lub rozwłóknione (włączając szarpane lub rozwłóknione szmaty)Każda obróbka i przetworzenie 113ex 5202Odpady bawełniane (włączając szarpane lub rozwłóknione szmaty nie zgrzeblone lub czesane)Każda obróbka i przetworzenie 114ex 5301Pakuły i odpady lniane (włączając szarpane lub rozwłóknione szmaty)Każda obróbka i przetworzenie 115ex 5302Pakuły i odpady konopi siewnych (łącznie z szarpanymi lub rozwłóknionymi szmatami lub linami)Każda obróbka i przetworzenie 116ex 5303Odpady i pakuły z juty i innych łykowych włókien przędnych (z wyłączeniem lnu, konopi i rumii)Każda obróbka i przetworzenie 117ex 5304Odpady włókien sizalowych i innych włókien przędnych z rodzaju "agave"Każda obróbka i przetworzenie 118ex 5305Pakuły i odpady konopii manilskich (łącznie z szarpanymi lub rozwłóknionymi szmatami lub linami)Każda obróbka i przetworzenie 119ex 5305Pakuły i odpady ramii (łącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 120ex 5503 i ex 5504Włókna akrylowe i wiskozowe (niskiej jakości z widocznymi wadami)Wytwarzanie włókien przędnych akrylowych lub wiskozowych 1215505Odpady (łącznie z odpadami przędzy i szarpane lub rozwłóknione szmaty) lub włókna chemiczne (ciągłe lub nieciągłe), nie zgrzeblone, nie czesane lub inaczej przygotowane do przędzeniaKażda obróbka i przetworzenie 1226310Szmaty zużyte lub nowe, odpady szpagatu, powrozów, lin i linek i zużyte wyroby ze szpagatu, powrozów lin i linekKażda obróbka i przetworzenie 1237001 00 10 0Odpady szklane (stłuczki)Każda obróbka i przetworzenie 124ex 7001Odpady z włókien szklanych ciągłychTkanie 125ex 7019Tkaniny z włókien szklanych z widocznymi wadamiTkanie z włókna szklanego 1267105Pył i proszek z kamieni naturalnych lub syntetycznych, szlachetnych lub półszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 127ex 7112Zmiotki złota, srebra oraz jubilerskie, pozostałości i inne odpady i skrawki metali szlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 128ex 7002 21 i ex 7202 29 00Pozostałości z przesiewania żelazokrzemuWytwarzanie czterochlorku krzemu i dwutlenku krzemu 1297204Odpady i złom żeliwa i staliKażda obróbka i przetworzenie 1307204Odpady stali niestopowej powstałe w wyniku cięcia szerokich taśm walcowanych na gorącoWytwarzanie blachy walcowanej na gorąco z wlewków z płyt walcowanych ze stali niestopowej 1317204Odpady sztab ze stali stopowej, powstałe w wyniku cięcia, do ponownego użytkuWytwarzanie wkrętów śrub, sworzni lub nakrętek ze sztab ze stali stopowej 1327204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia szerokich taśm walcowanych na gorącoWytwarzanie szerokich taśm walcowanych na gorąco z wlewków ze stali stopowej 1337204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia blachy z tzw. stali "elektrycznej"Wytwarzanie transformatorów z blachy "elektrycznej" 1347204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia obręczy i taśm ze stali "elektrycznej"Wytwarzanie transformatorów z obręczy i taśm ze stali "elektrycznej" 135ex 7308Prowadnice metalowe ze spoinami (zgrzeinami)Wytwarzanie prowadnic metalowych z obręczy lub taśm 1367404 00Odpady miedzi i złomKażda obróbka i przetworzenie 1377503 00Odpady niklu i złomKażda obróbka i przetworzenie 1387602 00Odpady aluminium i złomKażda obróbka i przetworzenie 1397802 00Odpady ołowiu i złomKażda obróbka i przetworzenie 140ex 7804 11 00 0Przeznaczone do ponownego użytku odpady folii ołowianej pokrywanej obustronnieWytwarzanie folii ołowianej pokrywanej obustronnie, do użytku w fotografii, z arkuszy winylu i pokrywanego papieru 1417902 00 00 0Odpady cynku i złomKażda obróbka i przetworzenie 1428002 00 00 0Odpady cyny i złomKażda obróbka i przetworzenie 1438101 91 90 0Odpady i złom wolframuKażda obróbka i przetworzenie 1448102 91 90 0Odpady i złom molibdenuKażda obróbka i przetworzenie 1458103 10 90 0Odpady i złom tantaluKażda obróbka i przetworzenie 1468104 20 00 0Odpady i złom magnezu (wyłączając wióry o jednolitych rozmiarach)Każda obróbka i przetworzenie 147ex 8105, ex 8106, ex 8107, ex 8108, ex 8109, ex 8110, ex 8111 i ex 8112Odpady i złom metali nieszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 148ex Dział 84 ex Dział 85 ex 8708 ex Dział 90Części zdemontowane i uszkodzone podczas procesu uszlachetniania lub które stały się bezużyteczne podczas uszlachetnianiaWytwarzanie maszyn i urządzeń mechanicznych, pojazdów, wyposażenia elektrycznego, przyrządów pomiarowych, kontrolnych oraz precyzyjnych, jak również ich modyfikacja lub dostosowanie do innych norm technicznych 149Działy 84, 85, 86, 88 i 90Części i części zamienne, jak również części maszyn, urządzeń, pojazdów szynowych, statków powietrznych i innych urządzeńNaprawa lub przegląd (regulacja i czyszczenie metodami elektrycznymi lub mechanicznymi) oraz doprowadzenie do stanu używalności (wymiana części roboczych) maszyn urządzeń, pojazdów szynowych, statków powietrznych i innych urządzeń 1508708, 8413Części i akcesoria do pojazdów samochodowychPrzystosowanie pojazdów samochodowych do celów specjalnych Załącznik nr 16 WYKAZ TOWARÓW ORAZ RODZAJE PROCESÓW PRZETWARZANIA, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ PROCEDURĘ PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ Lp.Towary, które mogą być przetwarzane pod kontrolą celnąDopuszczone przetworzenia 1Wszelkiego rodzaju towaryPrzetwarzanie w próbki, wzory i materiały przeznaczone do reklamy lub akwizycji 2Wszelkiego rodzaju towaryProcesy mające na celu odzyskanie surowców wtórnych 3Wszelkiego rodzaju towaryOdzyskiwanie części lub komponentów 4Wszelkiego rodzaju towaryOddzielenie lub zniszczenie uszkodzonych części 5Wszelkiego rodzaju towary stanowiące półprodukty lub surowcePrzetwarzanie na podzespoły elektroniczne 6Półprodukty do produkcji kabli gotowych z działów: 90, 74, 39 taryfy celnejPrzetwarzanie na produkty gotowe z pozycji 8544 taryfy celnej 7Surowce z pozycji 4002, 4003 taryfy celnejPrzetwarzanie na wyroby przemysłu gumowego 8Surowce i półprodukty farmaceutyczne z działów: 28 i 29 taryfy celnejPrzetwarzanie na produkty z działu 30 taryfy celnej, tj. leki gotowe Załącznik nr 17 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 24 EWIDENCJA TOWARÓW OBJĘTYCH PROCEDURĄ PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ - E 22 Ilustracja Załącznik nr 25 REJESTR POZWOLEŃ NA OBJĘCIE TOWARÓW PROCEDURĄ PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ - R27 Ilustracja Załącznik nr 26 WYPOSAŻENIE DLA PRASY, RADIOFONII I TELEWIZJI 1) Wyposażenie dla prasy: a) komputery osobiste, b) telekopiarki, c) maszyny do pisania, d) kamery wszystkich rodzajów, e) aparaty służące do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, f) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, g) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, h) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, i) akcesoria, w szczególności kasety, fotometry, obiektywy, statywy, akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania akumulatorów, monitory. 2) Wyposażenie dla radiofonii: a) wyposażenie telekomunikacyjne, w szczególności nadajniki-odbiorniki lub nadajniki radiowe, końcówki przyłączane do sieci lub kabla, połączenia satelitarne, b) wyposażenie służące do emisji sygnałów częstotliwości słyszalnej, w szczególności aparatura do nagrywania dźwięku, nagrywania i odtwarzania, c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, d) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły mikserskie, taśmy magnetofonowe dla dźwięku, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, e) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, 3) Wyposażenie dla telewizji: a) kamery telewizyjne, b) aparatura dla telekina, c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, d) aparaty służące do transmisji i retransmisji, e) urządzenia dla łączności, f) urządzenia służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, g) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, h) wyposażenie dla montażu, i) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, obiektywy, światłomierze, statywy, urządzenia do ładowania akumulatorów, kasety, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, j) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne, k) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji, l) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne, estradowe. 4) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów. Załącznik nr 27 WYPOSAŻENIE KINEMATOGRAFICZNE 1) kamery wszystkich rodzajów, 2) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, 3) najazdy i żurawie kamerowe, 4) sprzęt oświetleniowy, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, 5) sprzęt dla montażu, 6) aparaty służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, 7) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne, 8) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji, 9) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły mikserskie, taśmy magnetyczne, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, 10) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne, estradowe, 11) pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów. Załącznik nr 28 WYPOSAŻENIE ZAWODOWE 1) Wyposażenie do montażu, prób uruchomienia, kontroli, sprawdzenia, konserwacji lub naprawy maszyn, instalacji środków transportu: a) narzędzia, b) sprzęt i aparaty służące do pomiarów, sprawdzenia lub kontroli temperatury, ciśnienia, odległości, wysokości, powierzchni, szybkości itp., łącznie z aparatami elektrycznymi, w szczególności woltomierze, amperomierze, kable pomiarowe, komparatory, transformatory, rejestratory itp. oraz wzorce pomiarowe, c) aparaty i sprzęt do fotografowania maszyn i instalacji podczas lub po ich zmontowaniu, d) aparaty do kontroli technicznej statków. 2) Wyposażenie potrzebne handlowcom, specjalistom z zakresu naukowej lub technicznej organizacji pracy, z zakresu wytwórczości, księgowości oraz osobom wykonującym podobne zawody: a) komputery osobiste, b) maszyny do pisania, c) aparaty do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, d) przyrządy i aparaty służące do liczenia. 3) Wyposażenie potrzebne specjalistom mającym za zadanie wykonanie pomiarów topograficznych lub prac związanych z badaniem gruntu pod względem geofizycznym: a) przyrządy i aparaty miernicze, b) sprzęt wiertniczy, c) aparaty służące do transmisji i łączności. 4) Wyposażenie niezbędne specjalistom mającym za zadanie zwalczanie zanieczyszczenia środowiska. 5) Przyrządy i aparaty potrzebne lekarzom, weterynarzom, położnym oraz osobom wykonującym podobne zawody. 6) Wyposażenie potrzebne specjalistom z dziedziny archeologii, paleontologii, geografii, zoologii. 7) Wyposażenie potrzebne artystom, zespołom teatralnym i orkiestrom, w szczególności wszelkie przedmioty używane do przedstawień, instrumenty muzyczne, dekoracje i kostiumy. 8) Wyposażenie potrzebne prelegentom w celu ilustrowania swoich prelekcji. 9) Wyposażenie niezbędne podczas podróży odbywanej w celu robienia fotografii, w szczególności aparaty fotograficzne wszystkich rodzajów, kasety, światłomierze, obiektywy, statywy, akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania akumulatorów, monitory, sprzęt oświetleniowy, kolekcje mody i wyposażenie dla modeli. 10) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów, w szczególności wozy kontroli technicznej, samochody-warsztaty, samochody-laboratoria. Załącznik nr 29 MATERIAŁY REKLAMUJĄCE TURYSTYKĘ 1. Przedmioty przeznaczone do wystawiania w biurach państwowych agencji turystycznych lub w innych lokalach, w szczególności, obrazy i rysunki, fotografie i oprawione powiększenia fotograficzne, książki na temat sztuki, malowidła, ryciny lub litografie, rzeźby, gobeliny i inne podobne dzieła sztuki. 2. Wyposażenie wystaw, w szczególności witryny, stojaki i podobne przedmioty, włącznie z wyposażeniem elektrycznym lub mechanicznym niezbędnym do ich funkcjonowania. 3. Filmy dokumentalne, płyty, nagrane taśmy magnetyczne i inne rejestracje dźwięku, przeznaczone do prezentacji na bezpłatnych seansach, z wyjątkiem tych, które dotyczą reklamy handlowej i tych, które znajdują się w bieżącej sprzedaży na polskim obszarze celnym. 4. Sztandary, w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem. 5. Dioramy, makiety, przezrocza, płyty, negatywy fotograficzne. 6. Egzemplarze wzorcowe wyrobów rzemiosła ludowego w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem, stroje ludowe i inne podobne przedmioty o charakterze folklorystycznym. Załącznik nr 30 CELE, DO KTÓRYCH REALIZACJI MOŻE BYĆ PRZYWOŻONY SPRZĘT I ŻYWE ZWIERZĘTA WSZELKICH GATUNKÓW Sprzęt i żywe zwierzęta wszelkich gatunków mogą być przywożone w celu: 1) ujeżdżania, 2) treningu, 3) reprodukcji, 4) podkuwania lub ważenia, 5) leczenia weterynaryjnego, 6) przeprowadzania prób, 7) udziału w imprezach o charakterze publicznym, wystawach, konkursach, zawodach lub pokazach, 8) udziału w spektaklach, 9) wyjazdów o charakterze turystycznym, włącznie ze zwierzętami domowymi towarzyszącymi podróżnym, 10) wykonywania określonych zadań, w szczególności przez psy lub konie policyjne, psy do poszukiwań, psy przewodniki, 11) akcji ratunkowych, 12) wypasu, 13) wykonywania pracy lub transportu, 14) wykorzystania do celów medycznych. Załącznik nr 31 WYPOSAŻENIE NAUKOWE I MATERIAŁY PEDAGOGICZNE 1. Urządzenia do rejestracji lub odtwarzania dźwięku lub obrazu: a) rzutniki do przezroczy lub filmów, b) projektory filmowe, c) aparaty do retroprojekcji i episkopy, d) magnetofony, magnetowidy i sprzęt wideo, e) zamknięte sieci telewizyjne. 2. Nośniki dźwięku i obrazu: a) przezrocza, filmy i mikrofilmy, b) filmy kinowe, c) nagrania dźwiękowe, w szczególności taśmy magnetyczne, płyty, d) taśmy wideo. 3. Wyposażenie specjalistyczne: a) wyposażenie bibliograficzne i audiowizualne dla bibliotek, b) biblioteki obwoźne, c) laboratoria językowe, d) sprzęt do tłumaczeń symultanicznych, e) mechaniczne i elektroniczne, programowane urządzenia do nauczania, f) przedmioty specjalnie przeznaczone do nauczania lub szkolenia zawodowego osób niepełnosprawnych. 4. Tablice ścienne, makiety, grafiki, mapy, plany, fotografie i rysunki. 5. Instrumenty, urządzenia i modele przeznaczone do pokazów. 6. Zestawy przedmiotów zawierających wizyjne lub dźwiękowe informacje o charakterze pedagogicznym, przeznaczone do nauczania przedmiotów (zestawy szkoleniowe). 7. Instrumenty, urządzenia, narzędzia i obrabiarki służące do nauczania techniki lub zawodu. 8. Sprzęt, włącznie z pojazdami przeznaczonymi lub specjalnie przystosowanymi do udziału w akcjach ratunkowych, przeznaczony do szkolenia osób mających brać udział w tych akcjach. Załącznik nr 32 RZECZY OSOBISTEGO UŻYTKU PODRÓŻNYCH ORAZ TOWARY PRZYWOŻONE W CELACH SPORTOWYCH 1. Rzeczy osobistego użytku podróżnych: 1) ubrania, 2) artykuły toaletowe, 3) biżuteria osobista, 4) aparaty fotograficzne i kamery filmowe wraz z filmami i wyposażeniem do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 5) przenośne rzutniki do przezroczy lub filmów wraz z przezroczami i filmami do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 6) kamery wideo i przenośne urządzenia do rejestracji wideo wraz z taśmami do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 7) przenośne instrumenty muzyczne, 8) przenośne gramofony wraz z płytami, 9) przenośne urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, włącznie z dyktafonami, wraz z taśmami, 10) przenośne radioodbiorniki, 11) przenośne odbiorniki telewizyjne, 12) przenośne maszyny do pisania, 13) przenośne maszyny do liczenia, 14) przenośne komputery osobiste, 15) lornetki, 16) samochody dziecięce, 17) wózki inwalidzkie, 18) sprzęt i wyposażenie sportowe, takie jak namioty i inny sprzęt kempingowy, sprzęt wędkarski, sprzęt alpinistyczny, sprzęt do nurkowania, broń łowiecka wraz z nabojami, rowery nie wyposażone w silnik, kanadyjki i kajaki o długości nie przekraczającej 5,5 m, narty, rakiety tenisowe, deski do surfingu, deski żaglowe, sprzęt do golfa, lotnie, paralotnie, 19) przenośne aparaty do dializy i podobny sprzęt medyczny oraz wyposażenie do tej aparatury, 20) inne artykuły przeznaczone do osobistego użytku. 2. Towary przywożone w celach sportowych: 1) sprzęt lekkoatletyczny, w szczególności: a) płotki, b) oszczepy, dyski, tyczki, kule, młoty, 2) sprzęt do gier w piłkę, w szczególności: a) wszelkiego rodzaju piłki, b) rakiety, pałki, kije i inne podobne przedmioty, c) wszelkiego rodzaju siatki, d) szkielety bramek, 3) sprzęt do sportów zimowych, w szczególności: a) narty i kijki, b) łyżwy, c) sanki i bobsleje, d) sprzęt do curlingu, 4) ubrania, buty, rękawice sportowe i nakrycia głowy, przeznaczone do uprawiania sportu, 5) sprzęt do sportów wodnych, w szczególności: a) kanadyjki i kajaki, b) łodzie żaglowe, wiosłowe, żagle i wiosła, c) deski surfingowe i żagle, 6) pojazdy, w szczególności: a) samochody, b) motorowery, c) łodzie motorowe, 7) sprzęt przeznaczony na wszelkiego rodzaju imprezy, w szczególności: a) strzelecka broń sportowa i amunicja, b) rowery nie wyposażone w silniki, c) łuki i strzały, d) sprzęt szermierczy, e) sprzęt gimnastyczny, f) busole i kompasy, g) maty i plansze do sportów walki, h) sprzęt do podnoszenia ciężarów, i) sprzęt jeździecki, sulki, j) paralotnie, lotnie, deski żaglowe, k) sprzęt do wspinaczki, l) kasety z nagraną muzyką mającą służyć jako podkład w czasie pokazów, 8) wyposażenie dodatkowe, w szczególności: a) urządzenia do pomiarów i podawania wyników, b) urządzenia do wykonywania analizy krwi i moczu. Załącznik nr 33 MATERIAŁY KULTURALNO-OŚWIATOWE PRZEZNACZONE DLA MARYNARZY 1. Książki i wydawnictwa. 2. Sprzęt audiowizualny: a) urządzenia do odtwarzania dźwięku i obrazu, b) urządzenia do rejestracji na taśmach magnetycznych, c) radioodbiorniki, telewizory, d) aparaty projekcyjne, e) nagrania na płytach lub taśmach magnetycznych, w szczególności kursy językowe, audycje radiowe, życzenia, muzyka i rozrywka, f) naświetlone i wywołane filmy, g) przezrocza, h) taśmy wideo. 3. Artykuły sportowe: a) ubiory sportowe, b) piłki, c) rakiety i siatki, d) gry pokładowe, e) sprzęt lekkoatletyczny, f) sprzęt gimnastyczny. 4. Przedmioty dla celów hobbystycznych, w szczególności: a) gry towarzyskie, b) instrumenty muzyczne, c) sprzęt i wyposażenie dla teatrów amatorskich, d) materiały malarskie, rzeźbiarskie, do pracy w drewnie, metalu, do wyrobu dywanów. 5. Przedmioty kultu. 6. Części, części zamienne i akcesoria do wyposażenia materiałów kulturalno-oświatowych. Załącznik nr 34 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 35 Ilustracja Załącznik nr 36 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 37 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 38 Ilustracja Załącznik nr 39 TOWARY, KTÓRE MOGĄ ZOSTAĆ OBJĘTE PROCEDURĄ ODPRAWY CZASOWEJ Z ZASTOSOWANIEM KARNETU ATA 1. Wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji. 2. Wyposażenie kinematograficzne. 3. Wyposażenie zawodowe. 4. Materiały reklamujące turystykę. 5. Zwierzęta wszystkich gatunków przywożone w celu ujeżdżenia, treningu, reprodukcji lub mające zostać poddane leczeniu weterynaryjnemu. 6. Materiały pedagogiczne i wyposażenie naukowe wraz z częściami zamiennymi i akcesoriami. 7. Materiały kulturalno-oświatowe przeznaczone dla marynarzy. 8. Towary przeznaczone do wystawiania lub wykorzystania na wystawach, targach, kongresach lub podobnych imprezach. 9. Sprzęt medyczny i laboratoryjny. 10. Sprzęt przeznaczony do zwalczania skutków klęsk żywiołowych. 11. Opakowania. 12. Towary przeznaczone do przeprowadzania prób. 13. Próbki i wzory przeznaczone do akwizycji. 14. Zastępcze środki produkcji. 15. Działa sztuki przywożone w celu wystawienia z zamiarem ewentualnej sprzedaży. 16. Filmy kinematograficzne naświetlone i wywołane, pozytywy, które mają zostać obejrzane przed ich rozpowszechnianiem. 17. Filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji. 18. Filmy pokazujące produkty lub działanie produktów bądź sprzętu zagranicznego, pod warunkiem, że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w celu zarobkowym. 19. Nośniki informacji, zarejestrowane, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych. 20. Przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jedynie do reklamy określonego produktu lub propagandy prowadzonej w określonym celu. 21. Sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji publicznej w celu budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu, znajdującej się w strefach przygranicznych. Załącznik nr 40 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 41 Ilustracja Załącznik nr 42 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 43 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 44 Ilustracja Załącznik nr 45 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 46 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 47 Ilustracja Ilustracja Do załącznika nr 47 Instrukcja wypełniania wniosku: pkt 1 - w rubryce tej należy wpisać jedną z form uproszczeń, o których mowa w art. 80 § 1 ustawy; pkt 2 - w rubryce tej należy wskazać adres miejsca, w którym ma być stosowana procedura uproszczona, a jako załącznik należy dołączyć plan sytuacyjny; pkt 4 - w rubryce tej należy wpisać nazwy handlowe lub techniczne towarów, które będą obejmowane procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej; pkt 5 - dane podlegające wpisowi w tę rubrykę mogą zostać zawarte w odrębnym załączniku; określenie zakresu przewidywanej działalności powinno zostać dokonane w ujęciu ilościowym i wartościowym; szacunkowa kwota należności podlegających zabezpieczeniu powinna dotyczyć okresu rozliczeniowego oraz obejmować zarówno należności celne, jak i podatki; kwota ta musi zostać obliczona w wysokości maksymalnej i pozwalającej na pokrycie w każdym czasie należności celnych i podatków za towary, do których będzie stosowana procedura uproszczona; pkt 8 - w tej rubryce należy określić częstotliwość (ilość) dokonywanych zgłoszeń celnych, z podziałem jednego roku na poszczególne miesiące; dane podlegające wpisowi w tę rubrykę mogą zostać zawarte w odrębnym załączniku; pkt 9 - przy stosowaniu procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3, należy podać jeden urząd celny właściwy ze względu na miejsce, w którym towary będą obejmowane tą procedurą celną; pkt 10 - w razie działania przez przedstawiciela, do wniosku należy dołączyć upoważnienie, wskazując w pkt 8, że do wniosku dołączone jest upoważnienie; w przypadku wnioskowania o procedurę uproszczoną, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 ustawy, jednym z załączników powinien być plan sytuacyjny miejsca, w którym ma być stosowana ta procedura uproszczona; ponadto należy w punkcie tym wymienić wszystkie dokumenty załączone do wniosku. Załącznik nr 48 Ilustracja Załącznik nr 49 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 50 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 51 Ilustracja Ilustracja Ilustracja (1) Należy wypełnić przy objęciu towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, składu celnego, uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej i przetwarzania pod kontrolą celną. (2) Należy wypełnić, gdy towary były uprzednio objęte procedurą tranzytu lub gdy towary krajowe zostały objęte procedurą celną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie dodatkowych warunków do udzielenia zezwolenia krajowym przedsiębiorcom na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych i okazjonalnych. (Dz. U. Nr 148, poz. 990) Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dodatkowe warunki, jakie powinien spełniać krajowy przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych oraz przewozów okazjonalnych. § 2. Krajowy przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej powinien: 1) posiadać udokumentowaną co najmniej trzyletnią praktykę w zakresie wykonywania międzynarodowego drogowego przewozu osób lub pięcioletnią praktykę w zakresie wykonywania krajowego drogowego przewozu osób, 2) dysponować odpowiednią liczbą autobusów objętych koncesjami, zapewniających funkcjonowanie linii komunikacyjnej, oraz co najmniej jednym autobusem rezerwowym na każde dziesięć sztuk autobusów obsługujących te linie, 3) wykazać, że projektowana działalność w zakresie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej nie będzie stanowiła: a) bezpośredniego zagrożenia dla istnienia już zatwierdzonej regularnej komunikacji autobusowej, b) realnej konkurencji dla odpowiedniego połączenia kolejowego. § 3. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej należy dołączyć: 1) kopię koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 2) dokumenty stwierdzające spełnienie przez przedsiębiorcę warunków, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, 3) dokładny przebieg linii komunikacyjnej z podaniem przystanków dla wsiadania i wysiadania podróżnych oraz przejść granicznych, 4) mapę z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami, 5) dane o długości linii komunikacyjnej w kilometrach, z uwzględnieniem odległości pomiędzy przystankami, 6) rozkład jazdy uzgodniony z przewoźnikiem zagranicznym przewidzianym do prowadzenia linii regularnej, 7) kopię umowy pomiędzy przewoźnikami o wspólnym prowadzeniu linii regularnej, 8) harmonogram czasu pracy i odpoczynku kierowców, 9) taryfy lub cenniki, 10) kopie dowodów rejestracyjnych autobusów objętych koncesjami, a w przypadku gdy wnioskodawca nie jest ich właścicielem - również udokumentowane prawo do dysponowania tymi pojazdami. § 4. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na przewóz wahadłowy lub okazjonalny należy dołączyć: 1) przebieg trasy przewozu z zaznaczonymi przejściami granicznymi, 2) terminy przewozów, 3) harmonogram czasu pracy i odpoczynku kierowców, 4) kopie dowodów rejestracyjnych autobusów objętych koncesjami, a w przypadku gdy wnioskodawca nie jest ich właścicielem - również udokumentowane prawo do dysponowania tymi pojazdami. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie określenia dokumentów niezbędnych do udzielenia koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego oraz treści i wzoru koncesji. (Dz. U. Nr 148, poz. 991) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do wniosku o udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego należy dołączyć następujące dokumenty: 1) dokument stwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej, wraz z jej zakresem przedmiotowym oraz określeniem osób upoważnionych do reprezentowania przedsiębiorcy: a) odpis z właściwego rejestru - od osób prawnych, a w przypadku spółek prawa handlowego - dodatkowo kopię umowy (statutu) spółki, b) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej - od osób nie będących osobami prawnymi, 2) dokument stwierdzający, że co najmniej jeden z członków organu zarządzającego osoby prawnej, a w przypadku innego przedsiębiorcy - jedna z osób prowadzących działalność gospodarczą, ma udokumentowaną co najmniej 3-letnią praktykę w wykonywaniu krajowego transportu drogowego lub roczną praktykę w wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego, 3) dokument stwierdzający, że członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, a w przypadku innego przedsiębiorcy - osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie byli karani za przestępstwa skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, mieniu lub dokumentom (zaświadczenie o niekaralności), 4) dokument stwierdzający, że przedsiębiorca posiada zabezpieczenie w postaci środków pieniężnych lub rzeczowych w wysokości równej co najmniej 3.000 ECU na pojazd albo 150 ECU na tonę dopuszczalnej ładowności pojazdu ciężarowego lub na jedno miejsce siedzące w autobusie albo inne odpowiednie zabezpieczenie majątkowe odpowiadające tej kwocie, 5) kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu (pojazdów), a w przypadku gdy przedsiębiorca nie jest jego właścicielem - również dokument stwierdzający prawo dysponowania pojazdem (pojazdami), 6) kopię aktualnego zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu (pojazdów), 7) oświadczenie przedsiębiorcy, że zatrudnieni kierowcy mają praktykę w wykonywaniu transportu drogowego, świadectwo kwalifikacji określone przepisami Prawa o ruchu drogowym oraz nie są karani za przestępstwa skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, mieniu lub dokumentom, 8) kopię zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, wydanego przez właściwy urząd statystyczny, 9) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, że przedsiębiorca nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych i innych na rzecz Skarbu Państwa. § 2. 1. W przypadku ubiegania się o koncesję na przewóz rzeczy należy dodatkowo dołączyć zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami należności celnych pobieranych przez urzędy celne. 2. W przypadku gdy przedsiębiorca ubiega się o udzielenie następnej koncesji, nie wymaga się dołączenia aktualnych dokumentów, które znajdują się w dokumentacji organu koncesyjnego. § 3. Do wniosku o promesę koncesji należy dołączyć dokumenty określone w § 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 oraz w § 2 ust. 1. § 4. 1. Koncesja powinna zawierać w szczególności: 1) oznaczenie przewoźnika: nazwa firmy (imię i nazwisko), siedziba (miejsce zamieszkania) i numer identyfikacyjny REGON, 2) określenie rodzaju i zasięgu przewozów, 3) oznaczenie pojazdu: numer rejestracyjny, marka pojazdu i numer podwozia, 4) określenie terminu ważności. 2. Wzory koncesji określają załączniki nr 1-4 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 grudnia 1997 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 28 listopada 1997 r. (poz. 991) Załącznik nr 1 WZÓR KONCESJI NR T (NA PRZEWÓZ RZECZY) Egzemplarz przechowywany w siedzibie przedsiębiorstwa przewoźnika. Format A-5. Koncesja foliowana obustronnie. (Strona przednia) Ilustracja Opis: - ramka szerokości 0,6 cm w kolorze niebieskim ze szlakiem, obrzeża w kolorze białym, - w części górnej pod ramką i w części dolnej nad ramką mikrodruk, - tło koncesji koloru niebieskiego, cieniowane, - blankiet koncesji posiada świecące włókna rozmieszczone nieregularnie, widoczne w ultrafiolecie, - godło państwa tłoczone w kolorze białym na okrągłym białym polu w prawej górnej części blankietu, - napisy w kolorze ciemnoniebieskim, - papier ze znakami wodnymi, - numer koncesji drukowany farbą fluorescencyjną koloru czerwonego, - ślad numeru igłowego w prawym górnym rogu koncesji. (Strona odwrotna) Ilustracja Opis: - tło w kolorze jasnoniebieskim, - napisy w kolorze niebieskim. Załącznik nr 2 WZÓR KONCESJI NR T (NA PRZEWÓZ RZECZY) Egzemplarz dla kierowcy podlegający kontroli w trakcie wykonywania przewozu. Format A-5. Koncesja foliowana obustronnie. (Strona przednia) Ilustracja Opis: - ramka szerokości 0,6 cm w kolorze ciemnozielonym ze szlakiem, obrzeża w kolorze białym, - w części górnej pod ramką i w części dolnej nad ramką mikrodruk, - tło koncesji koloru różowego, cieniowane, - blankiet koncesji posiada świecące włókna rozmieszczone nieregularnie, widoczne w ultrafiolecie, - godło państwa tłoczone w kolorze białym na okrągłym białym polu w prawej górnej części blankietu, - napisy w kolorze ciemnoniebieskim, - papier ze znakami wodnymi, - numer koncesji drukowany farbą fluorescencyjną koloru czerwonego, - ślad numeru igłowego w prawym górnym rogu koncesji. (Strona odwrotna) Ilustracja Opis: - tło w kolorze różowym, - napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 3 WZÓR KONCESJI NR O (NA PRZEWÓZ OSÓB) Egzemplarz przechowywany w siedzibie przedsiębiorstwa przewoźnika. Format A-5. Koncesja foliowana obustronnie. (Strona przednia) Ilustracja Opis: - ramka szerokości 0,6 cm w kolorze ciemnoszarym ze szlakiem, obrzeża w kolorze białym, - w części górnej pod ramką i w części dolnej nad ramką mikrodruk, - tło koncesji koloru różowego, cieniowane, - blankiet koncesji posiada świecące włókna rozmieszczone nieregularnie, widoczne w ultrafiolecie, - godło państwa tłoczone w kolorze białym na okrągłym białym polu w prawej górnej części blankietu, - napisy w kolorze czarnym, - papier ze znakami wodnymi, - numer koncesji drukowany farbą fluorescencyjną koloru czerwonego, - ślad numeru igłowego w prawym górnym rogu koncesji. (Strona odwrotna) Ilustracja Opis: - tło w kolorze różowym, - napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 4 WZÓR KONCESJI NR O (NA PRZEWÓZ OSÓB) Egzemplarz dla kierowcy podlegający kontroli w trakcie wykonywania przewozu. Format A-5. Koncesja foliowana obustronnie. (Strona przednia) Ilustracja Opis: - ramka szerokości 0,6 cm w kolorze ciemnooliwkowym ze szlakiem, obrzeża w kolorze białym, - w części górnej pod ramką i w części dolnej nad ramką mikrodruk, - tło koncesji koloru zielonego, cieniowane, - blankiet koncesji posiada świecące włókna rozmieszczone nieregularnie, widoczne w ultrafiolecie, - godło państwa tłoczone w kolorze białym na okrągłym białym polu w prawej górnej części blankietu, - napisy w kolorze czarnym, - papier ze znakami wodnymi, - numer koncesji drukowany farbą fluorescencyjną koloru czerwonego, - ślad numeru igłowego w prawym górnym rogu koncesji. (Strona odwrotna) Ilustracja Opis: - tło w kolorze jasnozielonym, - napisy w kolorze czarnym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym, trybu ich wnoszenia oraz jednostek upoważnionych do ich pobierania. (Dz. U. Nr 148, poz. 992) Na podstawie art. 26 ust. 3, art. 28 ust. 2 i art. 31 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość i tryb wnoszenia opłat za: 1) udzielenie krajowemu przedsiębiorcy koncesji, zmianę koncesji lub wydanie wtórnika koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 2) udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych lub okazjonalnych, 3) wydanie krajowemu przedsiębiorcy zezwolenia zagranicznego na jednorazowe lub wielokrotne przewozy rzeczy oraz jednostki upoważnione do ich pobierania. Rozdział 2 Opłaty za koncesje § 2. 1. Za udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego pobiera się następujące opłaty ustalone w stosunku do każdego pojazdu objętego koncesją: 1) od samochodu osobowego przeznaczonego konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 5 osób łącznie z kierowcą - 3.000 zł, 2) od autobusu - 10.500 zł, 3) od ciężarowego pojazdu samochodowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej: a) do 6 ton włącznie - 4.000 zł, b) od 6 ton do 20 ton włącznie - 11.500 zł, c) powyżej 20 ton - 8.200 zł, 4) od ciągnika siodłowego lub balastowego - 8.200 zł. 2. Za udzielenie koncesji do jednego kraju graniczącego z Rzecząpospolitą polską lub posiadającego bezpośrednie połączenie promowe dla transportu drogowego pobiera się opłatę w wysokości 50% opłaty określonej w ust. 1. § 3. Za zmianę koncesji polegającej na: 1) wymianie pojazdu samochodowego objętego koncesją, 2) zmianie kraju, na który została udzielona koncesja, 3) zmianie nazwy lub siedziby posiadacza koncesji, 4) zmianie numerów rejestracyjnych pojazdu samochodowego objętego koncesją - pobiera się opłatę w wysokości 400 zł od każdego pojazdu objętego koncesją, 5) przeniesieniu uprawnień wynikających z koncesji w razie: a) śmierci osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej, spółki jawnej lub spółki komandytowej posiadającej koncesję i wstąpienia na jej miejsce spadkobiercy, b) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego pojazdy objęte koncesjami na międzynarodowy transport drogowy - pobiera się opłatę w wysokości 2.000 zł od każdego pojazdu objętego koncesją, 6) przejęcia w całości działalności w zakresie międzynarodowego transportu drogowego oraz pojazdów objętych koncesjami przez innego przedsiębiorcę - pobiera się opłatę w wysokości 4.000 zł od każdego pojazdu objętego koncesją. § 4. W przypadku wyrażenia zgody przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na wykonywanie uprawnień wynikających z koncesji przez spółki akcyjne lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będące akcjonariuszami lub udziałowcami w spółce posiadającej koncesję, jeżeli zawarły one umowę leasingu lub dzierżawy na używanie pojazdu samochodowego objętego koncesją - pobiera się opłatę w wysokości 500 zł. § 5. 1. Za wydanie wtórnika koncesji w przypadku jej utraty na skutek okoliczności niezależnych od przewoźnika, w szczególności pożaru, grabieży lub katastrofy - pobiera się opłatę w wysokości 400 zł. 2. W innych przypadkach utraty koncesji opłatę za wystawienie jej wtórnika pobiera się w wysokości 1.000 zł. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przedsiębiorca jest obowiązany złożyć oświadczenie, iż odnaleziona koncesja zostanie niezwłocznie zwrócona organowi, który jej udzielił. Rozdział 3 Opłaty za zezwolenia zagraniczne na przewóz rzeczy § 6. Za wydanie zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy rzeczy pobiera się opłatę w wysokości 45 zł. § 7. 1. Za wydanie zezwolenia zagranicznego wielokrotnego z określoną liczbą jazd pobiera się opłatę stanowiącą iloczyn ilości jazd i opłaty określonej w § 6. 2. Za wydanie zezwolenia zagranicznego wielokrotnego bez limitowanej ilości jazd pobiera się opłatę w wysokości 1.000 zł za okres jednego roku. 3. Za wydanie zezwolenia zagranicznego wielokrotnego wydawanego przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu, obowiązującego na obszarze tych państw, pobiera się opłatę w wysokości 2.000 zł za okres jednego roku. § 8. 1. Jeżeli opłaty, o których mowa w § 7 ust. 2 i 3, pobiera się w ciągu roku kalendarzowego, wysokość tych opłat ustala się proporcjonalnie do ilości miesięcy, w których zezwolenie może być wykorzystane, przyjmując rozpoczęty miesiąc za pełny. 2. Opłaty za zezwolenia, o których mowa w § 7 ust. 2 i 3, udzielane w IV kwartale roku, mogą zostać decyzją Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej obniżone dodatkowo do 50%, z uwzględnieniem ust. 1. Rozdział 4 Opłaty za zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej oraz na przewóz wahadłowy i okazjonalny § 9. Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, w zależności od okresu ważności zezwolenia, pobiera się następujące opłaty: 1) do 6 miesięcy - 400 zł, 2) do 1 roku - 800 zł, 3) do 3 lat - 2400 zł, 4) do 5 lat - 4000 zł. § 10. 1. Za udzielenie zezwolenia na przewóz wahadłowy pobiera się opłatę w wysokości 200 zł. 2. W przypadku udzielenia zezwolenia na okres do 3 miesięcy pobiera się opłatę w wysokości 50% opłaty określonej w ust. 1. § 11. 1. Za udzielenie zezwolenia na przewóz okazjonalny pobiera się opłatę w wysokości 20 zł. 2. W przypadku udzielenia zezwolenia na więcej niż jeden przewóz okazjonalny pobiera się opłatę w wysokości stanowiącej iloczyn liczby przewozów i opłaty określonej w ust. 1. Rozdział 5 Jednostki upoważnione do pobierania opłat § 12. 1. Do pobierania opłat, o których mowa w rozdziałach 2 i 3, upoważnia się: 1) kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - w zakresie opłat za koncesje i zezwolenia zagraniczne na przewóz rzeczy, 2) polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych - w zakresie opłat za zezwolenia zagraniczne na przewóz rzeczy. 2. Opłaty określone w rozdziałach 2-4 wnoszone są przed odbiorem koncesji lub zezwolenia. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 13. Za zezwolenie zagraniczne wydawane na 1997 r. pobiera się opłaty określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienie przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia (Dz. U. Nr 11, poz. 54 i z 1997 r. Nr 57, poz. 360). § 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia (Dz. U. Nr 11, poz. 54 i z 1997 r. Nr 57, poz. 360), z wyjątkiem rozdziału 2, który obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r. § 15. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 grudnia 1997 r., z wyjątkiem rozdziału 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 3 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym oraz jednostek wyznaczonych do ich pobierania. (Dz. U. Nr 148, poz. 993) Na podstawie art. 27 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa rodzaje opłat za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym, ich wysokość, tryb wnoszenia oraz jednostki wyznaczone do ich pobierania, wzory dokumentów potwierdzających wniesienie opłat oraz sposób i tryb nabywania tych dokumentów przez krajowych i zagranicznych przedsiębiorców. § 2. 1. Ustala się następujące rodzaje opłat: dobową, siedmiodniową, miesięczną, półroczną i roczną, zwanych dalej opłatami. 2. Wysokość opłat ustala się, w zależności od rodzaju i dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, w sposób następujący: Rodzaj pojazduOpłata w zł dobowa (24-godzinna)Siedmiodniowamiesięcznapółroczna (6-miesięczna)roczna (12-miesięczna) Samochody osobowe powyżej 5 osób łącznie z kierowcą103570350600 Autobusy20751507501250 Samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej 1) powyżej 1,5 t do 6 t103570350600 2) powyżej 6 t do 12 t3513026013002100 3) powyżej 12 t8030060030005000 3. Wzory karty opłaty, stanowiącej dowód uiszczenia opłaty, stanowią załączniki nr 1-20 do rozporządzenia. § 3. Do pobierania opłat wyznacza się następujące jednostki: 1) Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie, 2) graniczne urzędy celne, 3) urzędy celne wewnątrz kraju, 4) stacje benzynowe, 5) polskie organizacje o zasięgu regionalnym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych. § 4. 1. Krajowy przedsiębiorca wykonujący międzynarodowy zarobkowy transport drogowy uiszcza opłatę roczną, półroczną albo miesięczną stosownie do rodzaju i masy całkowitej pojazdu. 2. Krajowy przedsiębiorca wykonujący międzynarodowy transport drogowy (niezarobkowo) na potrzeby własne uiszcza opłatę stosownie do czasu przejazdu oraz rodzaju i masy całkowitej pojazdu. 3. Zagraniczny przedsiębiorca wykonujący międzynarodowy transport drogowy uiszcza opłatę stosownie do czasu przejazdu oraz rodzaju i masy całkowitej pojazdu. § 5. 1. Krajowy przedsiębiorca, o którym mowa w § 4 ust. 1, uiszcza opłaty w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Krajowy przedsiębiorca, o którym mowa w § 4 ust. 2, uiszcza opłaty w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie, z zastrzeżeniem ust. 5. 3. Zagraniczny przedsiębiorca, o którym mowa w § 4 ust. 3, uiszcza opłatę w granicznym urzędzie celnym, z zastrzeżeniem ust. 5. 4. Opłata miesięczna, półroczna i roczna może być uiszczona w polskich organizacjach o zasięgu regionalnym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych. 5. Opłata dobowa lub siedmiodniowa może być uiszczona w urzędach celnych wewnątrz kraju i w wyznaczonych stacjach benzynowych. § 6. 1. Uiszczenie opłaty następuje poprzez nabycie karty opłaty. 2. Opłata powinna być uiszczona przed rozpoczęciem przejazdu. § 7. 1. Kartę opłaty wypełnia się przed rozpoczęciem przejazdu, wpisując w oznaczonym miejscu numer rejestracyjny pojazdu oraz datę i godzinę rozpoczęcia przejazdu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku wypełnienia karty opłaty miesięcznej, półrocznej lub rocznej wpisywanie godziny nie jest wymagane. § 8. W przypadku wymiany pojazdu samochodowego objętego koncesją lub zmiany numeru rejestracyjnego pojazdu samochodowego uiszczoną opłatę roczną zalicza się w części nie wykorzystanej na poczet nowej opłaty rocznej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 grudnia 1997 r. (poz. 993) OPIS KART OPŁATY OBJĘTYCH ZAŁĄCZNIKAMI NR 1-20 1. Karta opłaty wykonana jest w 20 rodzajach. 2. Poszczególne rodzaje różnią się określeniem czasu ważności karty opłaty oraz rodzajem i wielkością pojazdu; karta opłaty jest: - dobowa, - siedmiodniowa, - miesięczna, - półroczna, - roczna. 3. Papier ze znakiem wodnym; - włókna rozmieszczone nieregularnie w masie papieru (niebieskie, zielone), widoczne w promieniach ultrafioletowych, - papier jest zabezpieczony chemicznie przed próbami usuwania zapisów na dokumencie. 4. Ramka giloszowa w kolorze szarym. 5. Mikrodruk w formie ramki (tekst: MTiGM BOTM). 6. Tło giloszowe. Kolorystyka zależy od rodzaju karty: - dobowa - żółta, - siedmiodniowa - purpurowa, - miesięczna - niebieska, - półroczna - pomarańczowa, - roczna - zielona. 7. Numeracja nadrukowana farbą czarną, świecąca w promieniach ultrafioletowych na zielono. 8. Napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości prowizji od pobieranych opłat w międzynarodowym transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i rozliczania. (Dz. U. Nr 148, poz. 994) Na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostki upoważnione na mocy odrębnych przepisów do pobierania opłat w międzynarodowym transporcie drogowym otrzymują prowizję od pobranych opłat w następującej wysokości: 1) za koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, zmianę koncesji lub wtórnik koncesji - 10% pobranej opłaty, 2) za zezwolenie zagraniczne na jednorazowy przewóz rzeczy - 10 zł, 3) za zezwolenie zagraniczne na wielokrotny przewóz rzeczy - 6% pobranej opłaty, 4) za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym - 6% pobranej opłaty. § 2. Jednostki, o których mowa w § 1, dokonują rozliczania pobranej prowizji w następujący sposób: 1) Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie dysponuje wpływami uzyskanymi z pobranej prowizji w pełnej wysokości, 2) graniczne urzędy celne, urzędy celne wewnątrz kraju oraz inne jednostki upoważnione do pobierania od przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym - przekazują 25% wpływów z pobranych prowizji na rachunek Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie, w okresach miesięcznych. § 3. Traci moc zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 29 grudnia 1992 r. w sprawie prowizji za wydanie zezwoleń na przewóz i pobranie opłaty drogowej (Monitor Polski Nr 40, poz. 299, z 1994 r. Nr 66, poz. 592 i z 1996 r. Nr 40, poz. 395), z wyjątkiem § 1 pkt 1 lit. b), który obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 grudnia 1997 r., z wyjątkiem § 2 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. K. J. Tchórzewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 8 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariusza Służby Więziennej, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. (Dz. U. Nr 149, poz. 995) Na podstawie art. 17 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283, Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) "funkcjonariusz" - funkcjonariusza Służby Więziennej, 2) "legitymacja służbowa" - legitymację służbową funkcjonariusza Służby Więziennej. § 2. 1. Funkcjonariusz, na czas pełnienia służby, otrzymuje bezpośrednio po przyjęciu do służby legitymację służbową. 2. Legitymacja służbowa zachowuje ważność przez okres dwóch lat, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 2 i 3. 3. Legitymacja służbowa podlega wymianie w razie: 1) upływu okresu ważności, 2) zmiany miejsca pełnienia służby, stanowiska, stopnia, imienia i nazwiska, 3) uszkodzenia, zniszczenia lub utraty. § 3. 1. Legitymacje służbowe wydaje: 1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej - funkcjonariuszom pełniącym służbę w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej, dyrektorom okręgowym Służby Więziennej, komendantom ośrodków szkolenia Służby Więziennej oraz komendantom ośrodków doskonalenia kadr Służby Więziennej podległych bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej, 2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej - funkcjonariuszom pełniącym służbę w okręgowym inspektoracie Służby Więziennej, dyrektorom podległych zakładów karnych i aresztów śledczych oraz komendantom podległych ośrodków doskonalenia kadr Służby Więziennej, 3) dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, komendant ośrodka szkolenia Służby Więziennej, komendant ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej - funkcjonariuszom pełniącym służbę w podległej jednostce organizacyjnej Służby Więziennej. 2. Organy wymienione w ust. 1 są również właściwe do dokonywania wpisów w legitymacjach służbowych . 3. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą upoważnić imiennie wyznaczonych funkcjonariuszy do wydawania oraz dokonywania wpisów w legitymacjach służbowych. § 4. 1. W legitymacji służbowej umieszcza się fotografię funkcjonariusza w mundurze bez nakrycia głowy oraz wpisuje się: stanowisko, stopień, imię i nazwisko; wpisy potwierdza się za pomocą właściwych pieczęci urzędowych. 2. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik do rozporządzenia. § 5. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany zwrócić legitymację służbową w dniu zwolnienia ze służby właściwemu organowi, o którym mowa w § 3 ust. 1 lub 3. 2. W razie zgonu funkcjonariusza, organ, o którym mowa w § 3 ust. 1 lub 3, występuje do członków jego rodziny o zwrot legitymacji. § 6. W razie utraty legitymacji służbowej, funkcjonariusz jest obowiązany zawiadomić o tym niezwłocznie organ, o którym mowa w § 3 ust. 1, który zarządza wszczęcie postępowania wyjaśniającego w sprawie utraty legitymacji służbowej. § 7. Legitymacje służbowe wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą swą ważność i podlegają zwrotowi organom określonym w § 3 ust. 1 lub 3 z dniem 31 grudnia 1997 r. § 8. Wzór książki świadczeń lekarskich i książki zdrowia funkcjonariusza, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania w nich wpisów określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1990 r. w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach (Dz. U. Nr 78, poz. 463, z 1993 r. Nr 113, poz. 498 i z 1995 r. Nr 132, poz. 651) oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 sierpnia 1993 r. w sprawie książek zdrowia wydawanych osobom uprawnionym do korzystania ze świadczeń zakładów opieki zdrowotnej podległych lub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 87, poz. 403). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 grudnia 1997 r. (poz. 995) WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ FUNKCJONARIUSZA SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Pierwsza strona legitymacji: Ilustracja - legitymacja pokryta giloszem koloru szarogranatowego, - orzeł w kolorze białym na czerwonym tle, - napisy w kolorze czarnym. Odwrotna strona legitymacji: Ilustracja - gilosz jak na str. 1, - hologram z oznaką Służby Więziennej, - napisy w kolorze czarnym. Uwaga: Legitymacja jest dwustronnie laminowana folią plastikową. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie określenia przejść granicznych, na których jest dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna. (Dz. U. Nr 150, poz. 996) Na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Przejściami granicznymi, na których jest dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna, są: 1) na południowym odcinku granicy państwowej: a) z Republiką Słowacką: Barwinek (drogowe), Chyżne (drogowe), Muszyna (kolejowe), b) z Republiką Czeską: Cieszyn-Boguszowice (drogowe), Kudowa-Słone (drogowe), Międzylesie (kolejowe), Zebrzydowice (kolejowe), 2) na zachodnim odcinku granicy państwowej z Republiką Federalną Niemiec: Kołbaskowo (drogowe), Kunowice (kolejowe), Olszyna (drogowe), Świecko (drogowe), Szczecin-Gumieńce Grambow (kolejowe), Szczecin-Gumieńce Tantow (kolejowe), Jędrzychowice (drogowe), Węgliniec (kolejowe), 3) na północno-wschodnim i wschodnim odcinku granicy państwowej: a) z Federacją Rosyjską: Bezledy (drogowe), Braniewo (kolejowe), Gronowo (drogowe), b) z Republiką Litewską: Budzisko (drogowe), c) z Republiką Białoruś: Bobrowniki (drogowe), Kukuryki (drogowe), Kuźnica Białostocka (drogowe, kolejowe), Terespol (kolejowe), d) z Ukrainą: Dorohusk (drogowe), Hrebenne (drogowe), Hrubieszów (kolejowe), Medyka (drogowe, kolejowe), 4) na północnym (morskim) odcinku granicy państwowej: Darłowo, Gdańsk, Gdynia, Kołobrzeg, Szczecin, Świnoujście, Ustka, 5) lotnicze: Gdańsk-Rębiszewo, Kraków-Balice, Poznań-Ławica, Warszawa-Okęcie, Wrocław-Strachowice. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 grudnia 1997 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania rejonowych i granicznych lekarzy weterynarii. (Dz. U. Nr 150, poz. 997) Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się siedziby i terytorialny zakres działania rejonowych i granicznych lekarzy weterynarii: 1) w województwie warszawskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Dworze Mazowieckim - dla miast: Legionowo i Nowy Dwór Mazowiecki oraz gmin: Brochów, Czosnów, Jabłonna, Leoncin, Nieporęt, Pomiechówek, Serock, Wieliszew i Zakroczym, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Otwocku - dla miast: Józefów, Kobyłka, Otwock i Zielonka oraz gmin: Celestynów, Karczew, Wiązowna i Wołomin, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Piasecznie - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pruszkowie - dla miast: Milanówek, Piastów, Podkowa Leśna i Pruszków oraz gmin: Błonie, Brwinów, Grodzisk Mazowiecki, Kampinos, Leszno, Michałowice, Nadarzyn i Ożarów Mazowiecki, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Warszawie - dla gmin miasta stołecznego Warszawy: Warszawa-Bemowo, Warszawa-Białołęka, Warszawa-Bielany, Warszawa-Centrum, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek, Warszawa-Ursus, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Wilanów i Warszawa-Włochy, miast: Marki, Sulejówek, Wesoła i Ząbki oraz gmin: Halinów, Izabelin, Łomianki, Radzymin i Stare Babice, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Warszawie - dla portu lotniczego Warszawa-Okęcie; 2) w województwie bialskopodlaskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Białej Podlaskiej - dla miast: Biała Podlaska i Terespol oraz gmin: Biała Podlaska, Huszlew, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Łosice, Olszanka, Piszczac, Platerów, Rokitno, Rossosz, Sarnaki, Stara Kornica, Terespol, Tuczna i Zalesie, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Parczewie - dla gmin: Dębowa Kłoda, Hanna, Jabłoń, Milanów, Parczew, Podedwórze, Siemień, Sławatycze, Sosnówka i Wisznice, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Radzyniu Podlaskim - dla miast: Międzyrzec Podlaski i Radzyń Podlaski oraz gmin: Czemierniki, Drelów, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat i Wohyń, d) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kukurykach - dla przejścia granicznego drogowego Kukuryki oraz przejścia granicznego kolejowego Terespol; 3) w województwie białostockim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Białymstoku - dla miasta Białystok oraz gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Jasionówka, Jaświły, Juchnowiec Kościelny, Knyszyn, Krypno, Łapy, Michałowo, Mońki, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków i Zabłudów, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bielsku Podlaskim - dla miast: Bielsk Podlaski i Brańsk oraz gmin: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Orla, Rudka i Wyszki, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Hajnówce - dla miasta Hajnówka oraz gmin: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew i Narewka, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Siemiatyczach - dla miasta Siemiatycze oraz gmin: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja i Siemiatycze, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sokółce - dla gmin: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Suchowola i Szudziałowo, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Bobrownikach - dla przejścia granicznego drogowego w Bobrownikach, g) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kuźnicy Białostockiej - dla przejścia granicznego drogowego Kuźnica Białostocka i przejścia granicznego kolejowego Kuźnica Białostocka; 4) w województwie bielskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bielsku-Białej - dla miast: Bielsko-Biała i Szczyrk oraz gmin: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice i Wilkowice, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Cieszynie - dla miast: Cieszyn, Ustroń i Wisła oraz gmin: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Istebna, Skoczów i Strumień, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Oświęcimiu - dla miasta Oświęcim oraz gmin: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów i Zator, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wadowicach - dla miasta Sucha Beskidzka oraz gmin: Andrychów, Brzeźnica, Budzów, Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Maków Podhalański, Mucharz, Spytkowice, Stryszawa, Stryszów, Tomice, Wadowice, Wieprz, Zawoja i Zembrzyce, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Żywcu - dla miasta Żywiec oraz gmin: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły i Węgierska Górka, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Cieszynie - dla przejścia granicznego drogowego Cieszyn-Boguszowice; 5) w województwie bydgoskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bydgoszczy - dla miasta Bydgoszcz oraz gmin: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Koronowo, Mrocza, Nakło n. Notecią, Nowa Wieś Wielka, Osielsko, Sadki, Sicienko i Solec Kujawski, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Chojnicach - dla miasta Chojnice oraz gmin: Brusy, Cekcyn, Chojnice, Czersk, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo, Śliwice i Tuchola, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Inowrocławiu - dla miasta Inowrocław oraz gmin: Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość, Rojewo i Złotniki Kujawskie, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Mogilnie - dla gmin: Dąbrowa, Janikowo, Jeziora Wielkie, Mogilno, Strzelno i Trzemeszno, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sępólnie Krajeńskim - dla gmin: Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Sośno i Więcbork, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Świeciu - dla gmin: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo, Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo i Warlubie, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Żninie - dla gmin: Barcin, Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Kcynia, Łabiszyn, Rogowo, Szubin i Żnin; 6) w województwie chełmskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Chełmie - dla miasta Chełm oraz gmin: Białopole, Chełm, Cyców, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Leśniowice, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Wierzbica i Żmudź, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Krasnymstawie - dla miast: Krasnystaw i Rejowiec Fabryczny oraz gmin: Krasnystaw, Kraśniczyn, Łopiennik Górny, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Siennica Różana i Wojsławice, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii we Włodawie - dla miasta Włodawa oraz gmin: Hańsk, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola Uhruska i Wyryki, d) Graniczny Lekarz Weterynarii w Dorohusku - dla przejścia granicznego drogowego Dorohusk; 7) w województwie ciechanowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ciechanowie - dla miasta Ciechanów oraz gmin: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin i Sońsk, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Działdowie - dla miasta Działdowo oraz gmin: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Lubowidz, Płośnica i Rybno, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Mławie - dla miasta Mława oraz gmin: Bieżuń, Dzierzgowo, Kuczbork-Osada, Lipowiec Kościelny, Lutocin, Radzanów, Strzegowo, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo i Żuromin, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Płońsku - dla miast: Płońsk i Raciąż oraz gmin: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Sochocin i Załuski, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pułtusku - dla gmin: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica, Pułtusk, Świercze i Winnica; 8) w województwie częstochowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Częstochowie - dla miasta Częstochowa oraz gmin: Blachownia, Gidle, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Mstów, Mykanów, Nowa Brzeźnica, Olsztyn, Pajęczno, Poczesna, Rędziny, Starcza i Strzelce Wielkie, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kłobucku - dla gmin: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń i Wręczyca Wielka, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Koniecpolu - dla gmin: Dąbrowa Zielona, Irządze, Koniecpol, Lelów, Moskorzew, Przyrów, Radków, Secemin, Szczekociny i Żytno, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lublińcu - dla miast: Kalety i Lubliniec oraz gmin: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pawonków i Woźniki, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Myszkowie - dla miasta Myszków oraz gmin: Koziegłowy, Kroczyce, Niegowa, Poraj, Włodowice i Żarki, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Oleśnie - dla gmin: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów i Rudniki; 9) w województwie elbląskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Braniewie - dla miasta Braniewo oraz gmin: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Orneta, Pieniężno i Płoskinia, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Elblągu - dla miasta Elbląg oraz gmin: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo i Tolkmicko, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kwidzynie - dla miasta Kwidzyn oraz gmin: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Sadlinki i Susz, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Malborku - dla miasta Malbork oraz gmin: Lichnowy, Malbork, Miłoradz, Nowy Staw i Stare Pole, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Dworze Gdańskim - dla miasta Krynica Morska oraz gmin: Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Stegna i Sztutowo, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pasłęku - dla gmin: Godkowo, Młynary, Pasłęk, Rychliki i Wilczęta, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sztumie - dla gmin: Dzierzgoń, Mikołajki Pomorskie, Ryjewo, Stary Dzierzgoń, Stary Targ i Sztum, h) Graniczny Lekarz Weterynarii w Braniewie - dla przejścia granicznego drogowego Gronowo oraz przejścia granicznego kolejowego Braniewo; 10) w województwie gdańskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gdańsku - dla miast: Gdańsk i Pruszcz Gdański oraz gmin: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki i Suchy Dąb, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gdyni - dla miast: Gdynia, Sopot i Rumia oraz gminy Kosakowo, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kartuzach - dla gmin: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno i Żukowo, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kościerzynie - dla miasta Kościerzyna oraz gmin: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Nowa Karczma i Stara Kiszewa, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pucku - dla miast: Puck, Hel, Jastarnia i Władysławowo oraz gmin: Krokowa i Puck, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Starogardzie Gdańskim - dla miast: Czarna Woda, Skórcz i Starogard Gdański oraz gmin: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański i Zblewo, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tczewie - dla miasta Tczew oraz gmin: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy i Tczew, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wejherowie - dla miast: Wejherowo i Reda oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud i Wejherowo, i) Graniczny Lekarz Weterynarii w Gdyni - dla portu morskiego Gdańsk, portu morskiego Gdynia oraz portu lotniczego Gdańsk-Rębiechowo; 11) w województwie gorzowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Choszcznie - dla gmin: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew, Drawno, Krzęcin, Pełczyce i Recz, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gorzowie Wielkopolskim - dla miast: Gorzów Wielkopolski i Kostrzyn oraz gmin: Bogdaniec, Deszczno, Drezdenko, Kłodawa, Krzeszyce, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Witnica i Zwierzyn, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Międzychodzie - dla gmin: Pszczew, Przytoczna, Miedzichowo i Międzychód, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Międzyrzeczu - dla gmin: Bledzew, Lubniewice, Międzyrzecz, Skwierzyna, Sulęcin i Trzciel, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Myśliborzu - dla gmin: Barlinek, Boleszkowice, Dębno, Myślibórz i Nowogródek Pomorski, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Słubicach z siedzibą w Ośnie Lubuskim - dla gmin: Górzyca, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk i Słubice, g) Graniczny Lekarz Weterynarii w Rzepinie - dla przejścia granicznego kolejowego Kunowice, h) Graniczny Lekarz Weterynarii w Świecku - dla przejścia granicznego drogowego Świecko; 12) w województwie jeleniogórskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Jeleniej Górze - dla miast: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba i Wojcieszów oraz gmin: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica i Świerzawa, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kamiennej Górze - dla miasta Kamienna Góra oraz gmin: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka i Marciszów, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lubaniu - dla miast: Lubań i Świeradów-Zdrój oraz gmin: Lubań, Mirsk, Olszyna, Platerówka i Siekierczyn, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lwówku Śląskim - dla miasta Bolesławiec oraz gmin: Bolesławiec, Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Nowogrodziec, Osiecznica i Wleń, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zgorzelcu - dla miast: Zawidów i Zgorzelec oraz gmin: Bogatynia, Pieńsk, Sulików i Węgliniec, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Jędrzychowicach - dla przejścia granicznego drogowego Jędrzychowice oraz przejścia granicznego kolejowego Węgliniec; 13) w województwie kaliskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Jarocinie - dla gmin: Jaraczewo, Jarocin, Kotlin i Żerków, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kaliszu - dla miasta Kalisz oraz gmin: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kępnie - dla gmin: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary, Dziadowa Kłoda, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz, Perzów, Rychtal, Sokolniki, Syców, Trzcinica i Wieruszów, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Krotoszynie - dla miasta Sulmierzyce oraz gmin: Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ostrowie Wielkopolskim - dla miasta Ostrów Wielkopolski oraz gmin: Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice i Sośnie, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ostrzeszowie - dla gmin: Czajków, Doruchów, Grabów n. Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat i Ostrzeszów, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pleszewie - dla gmin: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów i Pleszew; 14) w województwie katowickim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Będzinie - dla miast: Będzin, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Sosnowiec, Wojkowice oraz gmin: Bobrowniki i Psary, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Chrzanowie - dla miasta Jaworzno oraz gmin: Babice, Chrzanów, Libiąż i Trzebinia, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gliwicach - dla miast: Gliwice, Knurów, Pyskowice, Zabrze oraz gmin: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek i Wielowieś, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Katowicach - dla miast: Bytom, Chorzów, Imielin, Katowice, Mysłowice, Radzionków, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie i Świętochłowice oraz gminy Chełm Śląski, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Olkuszu - dla miast: Bukowno i Sławków oraz gmin: Bolesław, Klucze, Olkusz i Wolbrom, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pszczynie - dla gmin: Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pawłowice, Pszczyna i Suszec, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Raciborzu - dla miasta Racibórz oraz gmin: Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie i Rudnik, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rybniku - dla miast: Rybnik i Żory oraz gmin: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski i Świerklany, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg i Zbrosławice, j) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tychach - dla miast: Bieruń, Lędziny, Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze i Tychy oraz gmin: Bojszowy, Kobiór i Wyry, k) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wodzisławiu Śląskim - dla miast: Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Radlin, Rydułtowy i Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana i Zebrzydowice, l) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zawierciu - dla miast: Poręba i Zawiercie oraz gmin: Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Pilica, Siewierz i Żarnowiec, m) Graniczny Lekarz Weterynarii w Zebrzydowicach - dla przejścia granicznego kolejowego Zebrzydowice; 15) w województwie kieleckim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Busku-Zdroju - dla gmin: Bejsce, Busko-Zdrój, Chmielnik, Gnojno, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Jędrzejowie - dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Krasocin, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa i Wodzisław, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kielcach - dla miasta Kielce oraz gmin: Bieliny, Bodzentyn, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Łączna, Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica, Raków, Sitkówka-Nowiny, Słupia (Konecka), Strawczyn, Suchedniów i Zagnańsk, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Końskich - dla gmin: Bliżyn, Końskie, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Miechowie - dla gmin: Charsznica, Działoszyce, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Starachowicach - dla miast: Ostrowiec Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i Starachowice oraz gmin: Bałtów, Bodzechów, Brody, Kunów, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne, Waśniów i Wąchock; 16) w województwie konińskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Koninie - dla miasta Konin oraz gmin: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin i Wilczyn, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kole - dla miasta Koło oraz gmin: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno i Wierzbinek, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Słupcy - dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Turku - dla miasta Turek oraz gmin: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice Warckie, Tuliszków, Turek, Uniejów i Władysławów; 17) w województwie koszalińskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Białogardzie - dla miasta Białogard oraz gmin: Białogard, Karlino i Tychowo, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Drawsku Pomorskim - dla gmin: Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo i Złocieniec, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kołobrzegu - dla miasta Kołobrzeg oraz gmin: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl i Ustronie Morskie, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Koszalinie - dla miast: Koszalin i Darłowo oraz gmin: Biesiekierz, Będzino, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów i Świeszyno, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Szczecinku - dla miasta Szczecinek oraz gmin: Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo, Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Świdwinie - dla miasta Świdwin oraz gmin: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Świdwin i Sławoborze, g) Graniczny Lekarz Weterynarii w Darłowie - dla portu morskiego Darłowo, h) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kołobrzegu - dla portu morskiego Kołobrzeg; 18) w województwie krakowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Krakowie - dla miasta Kraków oraz gmin: Alwernia, Biskupice, Czernichów, Drwinia, Gdów, Gołcza, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia, Kłaj, Kocmyrzów, Luborzyca, Krzeszowice, Liszki, Michałowice, Mogilany, Niepołomice, Skała, Skawina, Słomniki, Sułoszowa, Świątniki Górne, Trzyciąż, Wieliczka, Wielka Wieś, Zabierzów i Zielonki, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Myślenicach - dla gmin: Dobczyce, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia i Wiśniowa, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Proszowicach - dla gmin: Igołomia-Wawrzeńczyce, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, d) Graniczny Lekarz Weterynarii w Krakowie - dla portu lotniczego Kraków-Balice; 19) w województwie krośnieńskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Jaśle - dla miasta Jasło oraz gmin: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Skołyszyn i Tarnowiec, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Krośnie - dla miasta Krosno oraz gmin: Brzozów, Chorkówka, Domaradz, Dukla, Dydnia, Haczów, Iwonicz-Zdrój, Jasienica Rosielna, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Nozdrzec, Rymanów i Wojaszówka, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sanoku - dla miasta Sanok oraz gmin: Baligród, Besko, Bukowsko, Cisna, Czarna, Komańcza, Lesko, Lutowiska, Olszanica, Sanok, Solina, Tyrawa Wołoska, Ustrzyki Dolne, Zagórz i Zarszyn, d) Graniczny Lekarz Weterynarii w Barwinku - dla przejścia granicznego drogowego Barwinek; 20) w województwie legnickim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Głogowie - dla miasta Głogów oraz gmin: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków, Radwanice i Żukowice, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Legnicy - dla miast: Chojnów, Jawor, Legnica i Złotoryja oraz gmin: Chojnów, Gromadka, Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Męcinka, Miłkowice, Mściwojów, Paszowice, Pielgrzymka, Prochowice, Ruja, Udanin, Warta Bolesławiecka, Wądroże Wielkie, Zagrodno i Złotoryja, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lubinie - dla miasta Lubin oraz gmin: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna i Ścinawa; 21) w województwie leszczyńskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gostyniu - dla gmin: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia, Pępowo, Piaski, Pogorzela i Poniec, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Górze - dla gmin: Góra, Jemielno, Niechlów i Wąsosz, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kościanie - dla miasta Kościan oraz gmin: Kościan, Krzywiń, Przemęt i Śmigiel, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lesznie - dla miasta Leszno oraz gmin: Krzemieniewo, Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice i Wschowa, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rawiczu - dla gmin: Bojanowo, Jutrosin, Kobylin, Miejska Górka, Pakosław i Rawicz; 22) w województwie lubelskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kraśniku - dla miasta Kraśnik oraz gmin: Borzechów, Dzierzkowice, Kraśnik, Urzędów, Wilkołaz i Zakrzówek, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lubartowie - dla miasta Lubartów oraz gmin: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów, Michów, Niedźwiada, Ostrówek, Ostrów Lubelski, Serniki i Uścimów, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lublinie - dla miast: Lublin i Świdnik oraz gmin: Bełżyce, Bychawa, Fajsławice, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica, Krzczonów, Ludwin, Łęczna, Mełgiew, Milejów, Niedrzwica Duża, Niemce, Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wojciechów i Wólka, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Opolu Lubelskim - dla gmin: Chodel, Józefów, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa, Wilków i Wojciechów, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Puławach - dla miast: Dęblin i Puławy oraz gmin: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Markuszów, Nałęczów, Puławy, Wąwolnica i Żyrzyn, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rykach - dla gmin: Ryki, Nowodwór, Stężyca i Ułęż; 23) w województwie łomżyńskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Grajewie - dla miasta Grajewo oraz gmin: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne i Wąsosz, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kolnie - dla miasta Kolno oraz gmin: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski i Turośl, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łomży - dla miasta Łomża oraz gmin: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo, Wizna i Zbójna, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wysokiem Mazowieckiem - dla miasta Wysokie Mazowieckie oraz gmin: Ciechanowiec, Czyżew-Osada, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo i Wysokie Mazowieckie, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zambrowie - dla miasta Zambrów oraz gmin: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Kołaki Kościelne, Nur, Rutki, Szulborze Wielkie, Szumowo, Zambrów, Zaręby Kościelne i Zawady; 24) w województwie łódzkim; a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łodzi - dla miasta Łódź oraz gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pabianicach z siedzibą w Łodzi - dla miast: Konstantynów Łódzki i Pabianice oraz gmin: Ksawerów, Pabianice i Rzgów, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zgierzu - dla miast: Głowno, Ozorków i Zgierz oraz gmin: Aleksandrów Łódzki, Głowno, Ozorków, Parzęczew, Stryków i Zgierz; 25) w województwie nowosądeckim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gorlicach - dla miasta Gorlice oraz gmin: Bobowa, Gorlice, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa i Uście Gorlickie, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Limanowej - dla miast: Limanowa i Mszana Dolna oraz gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź, Słopnice i Tymbark, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Sączu - dla miast: Grybów i Nowy Sącz oraz gmin: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro i Stary Sącz, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Targu - dla miast: Jordanów, Nowy Targ, Szczawnica i Zakopane oraz gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Kościelisko, Krościenko n. Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Poronin, Raba Wyżna, Rabka, Spytkowice i Szaflary, e) Graniczny Lekarz Weterynarii w Chyżnem - dla przejścia granicznego drogowego Chyżne, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Muszynie - dla przejścia granicznego kolejowego Muszyna; 26) w województwie olsztyńskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bartoszycach - dla miast: Bartoszyce i Górowo Iławeckie oraz gmin: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo Iławeckie i Sępopol, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Biskupcu - dla gmin: Biskupiec, Jeziorany i Kolno, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Iławie - dla miast: Iława i Lubawa oraz gmin: Iława i Lubawa, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kętrzynie - dla miasta Kętrzyn oraz gmin: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel i Srokowo, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lidzbarku Warmińskim - dla miasta Lidzbark Warmiński oraz gmin: Dobre Miasto, Kiwity, Lidzbark Warmiński i Lubomino, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Morągu - dla gmin: Małdyty, Miłakowo, Morąg i Zalewo, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Mrągowie - dla miasta Mrągowo oraz gmin: Mrągowo, Piecki i Sorkwity, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nidzicy - dla gmin: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo i Nidzica, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Olsztynie - dla miasta Olsztyn oraz gmin: Barczewo, Dywity, Gietrzwałd, Jonkowo, Olsztynek, Purda, Stawiguda i Świątki, j) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ostródzie - dla miasta Ostróda oraz gmin: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Miłomłyn i Ostróda, k) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Szczytnie - dla miasta Szczytno oraz gmin: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno, Świętajno i Wielbark, l) Graniczny Lekarz Weterynarii w Bezledach - dla przejścia granicznego drogowego Bezledy; 27) w województwie opolskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Brzegu - dla miasta Brzeg oraz gmin: Brzeg, Grodków, Lewin Brzeski, Lubsza, Niemodlin, Olszanka i Popielów, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Głubczycach - dla gmin: Baborów, Branice, Głubczyce i Kietrz, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kluczborku - dla gmin: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie, Murów, Wołczyn i Zębowice, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kędzierzynie-Koźlu - dla miasta Kędzierzyn-Koźle oraz gmin: Bierawa, Cisek, Pawłowiczki, Polska Cerekiew i Reńska Wieś, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii Krapkowicach - dla gmin: Gogolin, Krapkowice, Strzeleczki, Walce i Zdzieszowice, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Namysłowie - dla gmin: Domaszowice, Namysłów, Pokój, Świerczów i Wilków, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nysie - dla gmin: Głuchołazy, Kamiennik, Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice i Skoroszyce, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Opolu - dla miasta Opole oraz gmin: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Ozimek, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice i Turawa, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Prudniku - dla gmin: Biała, Głogówek, Korfantów, Lubrza i Prudnik, j) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Strzelcach Opolskich - dla gmin: Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd i Zawadzkie; 28) w województwie ostrołęckim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Makowie Mazowieckim - dla miasta Maków Mazowiecki oraz gmin: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie, Sypniewo i Szelków, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ostrołęce - dla miasta Ostrołęka oraz gmin: Czarnia, Czerwin, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rozogi, Rzekuń i Troszyn, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ostrowi Mazowieckiej - dla miasta Ostrów Mazowiecka oraz gmin: Brok, Długosiodło, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń i Wąsewo, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Przasnyszu - dla miasta Przasnysz oraz gmin: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała i Przasnysz, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wyszkowie - dla gmin: Brańszczyk, Dąbrówka, Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie i Zatory; 29) w województwie pilskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Chodzieży - dla miasta Chodzież oraz gmin: Budzyń, Margonin, Ryczywół, Szamocin i Ujście, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Czarnkowie - dla miasta Czarnków oraz gmin: Czarnków, Drawsko, Lubasz, Połajewo i Wronki, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pile - dla miasta Piła oraz gmin: Białośliwie, Kaczory, Łobżenica, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo, Wyrzysk i Wysoka, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Trzciance - dla gmin: Krzyż Wielkopolski, Trzcianka i Wieleń, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wałczu - dla miasta Wałcz oraz gmin: Człopa, Mirosławiec, Tuczno i Wałcz, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wągrowcu - dla miasta Wągrowiec oraz gmin: Damasławek, Gołańcz, Rogoźno, Wapno i Wągrowiec, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Złotowie - dla miasta Złotów oraz gmin: Jastrowie, Krajenka, Lipka, Okonek, Tarnówka, Zakrzewo i Złotów; 30) w województwie piotrkowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bełchatowie - dla miasta Bełchatów oraz gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Sulmierzyce, Szczerców i Zelów, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Opocznie - dla gmin: Białaczów, Fałków, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno i Żarnów, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Piotrkowie Trybunalskim - dla miasta Piotrków Trybunalski oraz gmin: Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska i Wolbórz, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Radomsku - dla miasta Radomsko oraz gmin: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko i Wielgomłyny, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tomaszowie Mazowieckim - dla miasta Tomaszów Mazowiecki oraz gmin: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd i Żelechlinek; 31) w województwie płockim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kutnie - dla miast: Kutno i Łęczyca oraz gmin: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Św. Małgorzaty, Kiernozia, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Pacyna, Piątek, Strzelce, Szczawin Kościelny, Witonia i Żychlin, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Płocku - dla miast: Gostynin i Płock oraz gmin: Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Czerwińsk n. Wisłą, Drobin, Gąbin, Gostynin, Iłów, Łąck, Mała Wieś, Nowy Duninów, Radzanowo, Sanniki, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby i Wyszogród, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sierpcu - dla miasta Sierpc oraz gmin: Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo i Zawidz; 32) w województwie poznańskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gnieźnie - dla miasta Gniezno oraz gmin: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko i Niechanowo, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Grodzisku Wielkopolskim - dla gmin: Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Rakoniewice i Wielichowo, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Tomyślu - dla gmin: Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl i Opalenica, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Obornikach - dla gmin: Czerwonak, Murowana Goślina, Oborniki, Skoki i Suchy Las, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Poznaniu - dla miast: Luboń, Poznań i Puszczykowo oraz gmin: Buk, Dopiewo, Kleszczewo, Komorniki, Kostrzyn, Kórnik, Mosina, Pobiedziska, Rokietnica, Stęszew, Swarzędz i Tarnowo Podgórne, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Szamotułach - dla miasta Obrzycko oraz gmin: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Sieraków i Szamotuły, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Śremie - dla gmin: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Książ Wielkopolski i Śrem, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Środzie Wielkopolskiej - dla gmin: Dominowo, Krzykosy, Nowe Miasto n. Wartą, Środa Wielkopolska i Zaniemyśl, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii we Wrześni - dla gmin: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla i Września, j) Graniczny Lekarz Weterynarii w Poznaniu - dla portu lotniczego Poznań-Ławica; 33) w województwie przemyskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Przemyślu - dla miast: Przemyśl i Dynów oraz gmin: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Orły, Przemyśl i Stubno, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lubaczowie - dla miasta Lubaczów oraz gmin: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików i Wielkie Oczy, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Jarosławiu - dla miast: Jarosław i Radymno oraz gmin: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno, Rokietnica, Roźwienica i Wiązownica, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Przeworsku - dla miasta Przeworsk oraz gmin: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa, Tryńcza i Zarzecze, e) Graniczny Lekarz Weterynarii w Medyce - dla przejścia granicznego drogowego Medyka oraz przejścia granicznego kolejowego Medyka; 34) w województwie radomskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Grójcu - dla gmin: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Goszczyn, Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto n. Pilicą, Pniewy, Promna i Warka, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kozienicach - dla miasta Pionki oraz gmin: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew, Pionki i Sieciechów, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Przysusze - dla gmin: Borkowice, Chlewiska, Drzewica, Gielniów, Gowarczów, Jastrząb, Klwów, Mirów, Odrzywół, Potworów, Przysucha, Rusinów, Szydłowiec i Wieniawa, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Radomiu - dla miasta Radom oraz gmin: Białobrzegi, Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Kazanów, Kowala, Orońsko, Przytyk, Radzanów, Skaryszew, Stara Błotnica, Stromiec, Wierzbica, Wolanów, Wyśmierzyce i Zakrzew, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zwoleniu - dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Lipsko, Policzna, Przyłęk, Rzeczniów, Sienno, Solec n. Wisłą, Tczów i Zwoleń; 35) w województwie rzeszowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Leżajsku - dla miasta Leżajsk oraz gmin: Grodzisko Dolne, Kamień, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna, Rakszawa, Raniżów, Sokołów Małopolski, Stary Dzikowiec i Żołynia, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Mielcu - dla miasta Mielec oraz gmin: Borowa, Cmolas, Czermin, Gawłuszowice, Kolbuszowa, Mielec, Niwiska, Przecław i Tuszów Narodowy, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ropczycach - dla gmin: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski i Wielopole Skrzyńskie, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rzeszowie - dla miast: Łańcut i Rzeszów oraz gmin: Białobrzegi, Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Czarna, Czudec, Frysztak, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Lubenia, Łańcut, Markowa, Niebylec, Strzyżów, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn i Wiśniowa; 36) w województwie siedleckim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Garwolinie - dla miast: Garwolin i Łaskarzew oraz gmin: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew, Trojanów, Wilga i Żelechów, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łukowie - dla miast: Łuków i Stoczek Łukowski oraz gmin: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków i Wola Mysłowska, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Mińsku Mazowieckim - dla miasta Mińsk Mazowiecki oraz gmin: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów i Strachówka, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Siedlcach - dla miasta Siedlce oraz gmin: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie i Zbuczyn Poduchowny, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sokołowie Podlaskim - dla miasta Sokołów Podlaski oraz gmin: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski i Sterdyń, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Węgrowie - dla miasta Węgrów oraz gmin: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek i Wierzbno; 37) w województwie sieradzkim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łasku - dla miasta Zduńska Wola oraz gmin: Buczek, Dalików, Dobroń, Lutomiersk, Łask, Poddębice, Sędziejowice, Szadek, Wartkowice, Wodzierady, Widawa, Zapolice i Zduńska Wola, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sieradzu - dla miasta Sieradz oraz gmin: Błaszki, Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin, Goszczanów, Klonowa, Pęczniew, Sieradz, Warta, Wróblew, Zadzim i Złoczew, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wieluniu - dla gmin: Biała, Czarnożyły, Działoszyn, Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń i Wierzchlas; 38) w województwie skierniewickim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łowiczu - dla miasta Łowicz oraz gmin: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów i Zduny, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rawie Mazowieckiej - dla miasta Rawa Mazowiecka oraz gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Rawa Mazowiecka, Regnów i Sadkowice, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Skierniewicach - dla miast: Brzeziny i Skierniewice oraz gmin: Bolimów, Brzeziny, Dmosin, Godzianów, Jeżów, Kowiesy, Lipce Reymontowskie, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska, Rogów, Skierniewice i Słupia, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sochaczewie - dla miasta Sochaczew oraz gmin: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew i Teresin, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Żyrardowie - dla miasta Żyrardów oraz gmin: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki i Żabia Wola; 39) w województwie słupskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Człuchowie - dla miasta Człuchów oraz gmin: Czarne, Człuchów, Debrzno, Konarzyny, Przechlewo i Rzeczenica, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Miastku - dla gmin: Borzytuchom, Bytów, Kępice, Koczała, Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino i Tuchomie, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lęborku - dla miast: Lębork i Łeba oraz gmin: Cewice, Czarna Dąbrówka, Główczyce, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo i Wicko, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Słupsku - dla miast: Sławno, Słupsk i Ustka oraz gmin: Damnica, Dębnica Kaszubska, Kobylnica, Postomino, Sławno, Słupsk, Smołdzino i Ustka, e) Graniczny Lekarz Weterynarii w Ustce - dla portu morskiego Ustka; 40) w województwie suwalskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Augustowie - dla miasta Augustów oraz gmin: Augustów, Bargłów Kościelny, Lipsk, Nowinka, Płaska i Sztabin, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ełku - dla miasta Ełk oraz gmin: Ełk, Kalinowo, Prostki i Stare Juchy, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Giżycku - dla miasta Giżycko oraz gmin: Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki, Ryn i Wydminy, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gołdapi - dla gmin: Dubeninki i Gołdap, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Olecku - dla gmin: Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno i Wieliczki, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Piszu - dla gmin: Biała Piska, Orzysz, Pisz i Ruciane-Nida, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sejnach - dla miasta Sejny oraz gmin: Giby, Krasnopol, Puńsk i Sejny, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Suwałkach - dla miasta Suwałki oraz gmin: Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo, Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki, Szypliszki i Wiżajny, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Węgorzewie - dla gmin: Banie Mazurskie, Budry, Pozezdrze i Węgorzewo, j) Graniczny Lekarz Weterynarii w Budzisku - dla przejścia granicznego drogowego Budzisko; 41) w województwie szczecińskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gryficach - dla gmin: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Rewal i Trzebiatów, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Gryfinie - dla gmin: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino, Mieszkowice, Moryń, Stare Czarnowo, Trzcińsko-Zdrój i Widuchowa, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kamieniu Pomorskim - dla gmin: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski i Świerzno, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Międzyzdrojach - dla miasta Świnoujście oraz gmin: Międzyzdroje i Wolin, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Łobzie - dla gmin: Łobez, Radowo Małe, Resko i Węgorzyno, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowogardzie - dla gmin: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard, Osina, Przybiernów i Stepnica, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Pyrzycach - dla gmin: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany, Przelewice, Pyrzyce i Warnice, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Stargardzie Szczecińskim - dla miasta Stargard Szczeciński oraz gmin: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński i Suchań, i) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Szczecinie - dla miasta Szczecin oraz gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno i Police, j) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kołbaskowie - dla przejścia granicznego drogowego Kołbaskowo, k) Graniczny Lekarz Weterynarii w Szczecinie - dla portu morskiego Szczecin, l) Graniczny Lekarz Weterynarii w Szczecinie - dla przejścia granicznego kolejowego Szczecin-Gumieńce (Grambow) i Szczecin-Gumieńce (Tantow), m) Graniczny Lekarz Weterynarii w Świnoujściu - dla portu morskiego Świnoujście; 42) w województwie tarnobrzeskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Janowie Lubelskim - dla gmin: Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki, Szastarka i Trzydnik Duży, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Opatowie - dla gmin: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów i Wojciechowice, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Sandomierzu - dla miasta Sandomierz oraz gmin: Annopol, Dwikozy, Gościeradów, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Samborzec i Wilczyce, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nisku - dla miasta Stalowa Wola oraz gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica, Rudnik n. Sanem, Ulanów i Zaklików, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Staszowie - dla gmin: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec, Rytwiany i Staszów, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tarnobrzegu - dla miasta Tarnobrzeg oraz gmin: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba, Padew Narodowa, Radomyśl i Zaleszany; 43) w województwie tarnowskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bochni - dla miasta Bochnia oraz gmin: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Brzesku - dla gmin: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa i Szczurowa, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Dąbrowie Tarnowskiej - dla gmin: Bolesław, Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin, Wadowice Górne i Wietrzychowice, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Dębicy - dla miasta Dębica oraz gmin: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki i Żyraków, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tarnowie - dla miasta Tarnów oraz gmin: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśna, Radłów, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów, Wierzchosławice, Wojnicz, Zakliczyn i Żabno; 44) w województwie toruńskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Chełmnie - dla miasta Chełmno oraz gmin: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno i Unisław, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Golubiu-Dobrzyniu - dla miasta Golub-Dobrzyń oraz gmin: Ciechocin, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Radomin i Wąpielsk, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowym Mieście Lubawskim - dla miasta Nowe Miasto Lubawskie oraz gmin: Biskupiec, Brzozie, Grodziczno, Kurzętnik i Nowe Miasto Lubawskie, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Toruniu - dla miast: Toruń i Chełmża oraz gmin: Chełmża, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Wielka Nieszawka i Zławieś Wielka, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Grudziądzu - dla miasta Grudziądz oraz gmin: Grudziądz, Gruta, Łasin, Rogóźno i Świecie n. Osą, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wąbrzeźnie - dla miasta Wąbrzeźno oraz gmin: Dębowa Łąka, Książki, Płużnica, Radzyń Chełmiński i Wąbrzeźno, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Brodnicy - dla miasta Brodnica oraz gmin: Bobrowo, Brodnica, Górzno, Grążawy, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Świedziebnia i Zbiczno; 45) w województwie wałbrzyskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Bystrzycy Kłodzkiej - dla gmin: Bystrzyca Kłodzka, Międzylesie i Stronie Śląskie, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Dzierżoniowie - dla miast: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce i Piława Górna oraz gmin: Dzierżoniów i Niemcza, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Kłodzku - dla miast: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda i Polanica-Zdrój oraz gmin: Kłodzko, Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Nowa Ruda, Radków i Szczytna, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Świdnicy - dla miast: Świdnica i Świebodzice oraz gmin: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica i Żarów, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wałbrzychu - dla miast: Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój i Wałbrzych oraz gmin: Czarny Bór, Głuszyca, Mieroszów, Stare Bogaczowice i Walim, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Ząbkowicach Śląskich - dla gmin: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice i Złoty Stok, g) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kudowie-Słonem - dla przejścia granicznego drogowego Kudowa-Słone, h) Graniczny Lekarz Weterynarii w Międzylesiu - dla przejścia granicznego kolejowego Międzylesie; 46) w województwie włocławskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Aleksandrowie Kujawskim - dla miast: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek i Nieszawa oraz gmin: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck, Raciążek, Waganiec i Zakrzewo, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Lipnie - dla miasta Lipno oraz gmin: Bobrowniki, Czernikowo, Dobrzyń n. Wisłą, Kikół, Lipno, Skępe, Tłuchowo i Wielgie, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Radziejowie - dla miasta Radziejów oraz gmin: Bytoń, Dobre, Osięciny, Piotrków Kujawski, Radziejów i Topólka, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Rypinie - dla miasta Rypin oraz gmin: Brzuze, Chrostkowo, Rogowo, Rypin, Skrwilno i Zbójno, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii we Włocławku - dla miast: Kowal i Włocławek oraz gmin: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki, Izbica Kujawska, Kowal, Lubanie, Lubień Kujawski, Lubraniec i Włocławek; 47) w województwie wrocławskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Miliczu - dla gmin: Cieszków, Krośnice i Milicz, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Oławie - dla miasta Oława oraz gmin: Domaniów, Jelcz-Laskowice i Oława, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Oleśnicy - dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Strzelinie - dla gmin: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Strzelin i Wiązów, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Środzie Śląskiej - dla gmin: Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia i Środa Śląska, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Trzebnicy - dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Zawonia i Żmigród, g) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wołowie - dla gmin: Brzeg Dolny, Wińsko i Wołów, h) Rejonowy Lekarz Weterynarii we Wrocławiu - dla miasta Wrocław oraz gmin: Czernica, Długołęka, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Sobótka, Święta Katarzyna, Wisznia Mała i Żórawina, i) Graniczny Lekarz Weterynarii we Wrocławiu - dla portu lotniczego Wrocław-Strachowice; 48) w województwie zamojskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Biłgoraju - dla miasta Biłgoraj oraz gmin: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie i Zakrzew, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Hrubieszowie - dla miasta Hrubieszów oraz gmin: Dołhobyczów, Horodło, Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Tomaszowie Lubelskim - dla miasta Tomaszów Lubelski oraz gmin: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Tyszowice i Ulhówek, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zamościu - dla miasta Zamość oraz gmin: Adamów, Gorzków, Grabowiec, Izbica, Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz, Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec i Żółkiewka, e) Graniczny Lekarz Weterynarii w Hrebennem - dla przejścia granicznego drogowego Hrebenne, f) Graniczny Lekarz Weterynarii w Hrubieszowie - dla przejścia granicznego kolejowego Hrubieszów; 49) w województwie zielonogórskim: a) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Krośnie Odrzańskim - dla miasta Gubin oraz gmin: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie i Maszewo, b) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Nowej Soli - dla miasta Nowa Sól oraz gmin: Bytom Odrzański, Kolsko, Kożuchów, Małomice, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława i Szprotawa, c) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Świebodzinie - dla gmin: Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec, Świebodzin i Torzym, d) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Wolsztynie - dla gmin: Babimost, Kargowa, Siedlec, Wolsztyn, Zbąszynek i Zbąszyń, e) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Zielonej Górze - dla miasta Zielona Góra oraz gmin: Bojadła, Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Sulechów, Świdnica, Trzebiechów, Zabór i Zielona Góra, f) Rejonowy Lekarz Weterynarii w Żarach z siedzibą w Lubsku - dla miast: Gozdnica, Łęknica, Żagań i Żary oraz gmin: Brody, Brzeźnica, Iłowa, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Wymiarki, Żagań i Żary, g) Graniczny Lekarz Weterynarii w Olszynie - dla przejścia granicznego drogowego Olszyna. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 grudnia 1997 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie sposobu podziału na województwa środków finansowych przeznaczonych na drogi publiczne w 1998 r. (Dz. U. Nr 151, poz. 998) Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780). § 2. 1. Ze środków finansowych na drogi, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, 8,7% tych środków przeznacza się na usuwanie skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. 2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, dzieli się na województwa, w których wystąpiła powódź, proporcjonalnie do oszacowanych, przez okręgowych koordynatorów odbudowy wszystkich kategorii dróg i obiektów mostowych, kosztów odbudowy dróg i obiektów mostowych objętych planem przedsięwzięć długofalowych. § 3. Podział środków finansowych na drogi publiczne w województwach, z wyłączeniem środków, o których mowa w § 2, ustala się według następujących grup, w wysokości: 1) 31,8% na modernizację, utrzymanie i ochronę dróg, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, 2) 35,8% łącznie na: a) modernizację, utrzymanie i ochronę oraz zarządzanie drogami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, b) utrzymanie, ochronę oraz zarządzanie drogami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy, c) modernizację dróg, o których mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy; 3) 32,4% na budowę dróg wojewódzkich, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) oraz ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, a także zakupy gotowych dóbr inwestycyjnych. § 4. 1. Środki finansowe, o których mowa w § 3 pkt 1, dzieli się na województwa według algorytmu określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Środki finansowe, o których mowa w § 3 pkt 2, dzieli się na województwa według algorytmu określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. Środki finansowe, o których mowa w § 3 pkt 3, z podziałem na województwa według wykazu limitów wydatków, w tym zadań imiennych, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Środki finansowe, o których mowa w § 2, z podziałem na województwa według wykazu limitów wydatków, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: wz. L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 listopada 1997 r. (poz. 998) Załącznik nr 1 ALGORYTM DLA PODZIAŁU NAKŁADÓW NA OCHRONĘ, UTRZYMANIE I MODERNIZACJĘ DRÓG WOJEWÓDZKICH POZA GRANICAMI MIAST gdzie: Q - nakłady na utrzymanie i modernizację dróg wojewódzkich poza granicami miast w województwie, N - nakłady na utrzymanie i modernizację dróg wojewódzkich poza granicami miast w skali kraju, Wowz - wartość odtworzeniowa sieci dróg wojewódzkich poza granicami miast w województwie według stanu na dzień 1 stycznia roku poprzedzającego rok budżetowy, Wuwz - wartość umorzeniowa (zużycia) dróg wojewódzkich poza granicami miast w województwie według stanu na dzień 1 stycznia roku poprzedzającego rok budżetowy, Scw - liczba samochodów ciężkich (samochody ciężarowe, autobusy, samochody specjalne oraz samochodowe ciągniki siodłowe i balastowe) zarejestrowanych w województwie według stanu na dzień 1 stycznia roku poprzedzającego rok budżetowy, przyjęta na podstawie Biuletynu GUS "Transport - Wyniki działalności ..." rocznik Tabl. Pojazdy samochodowe i ciągniki. Przez pojęcie "wartość odtworzeniowa" rozumie się wysokość kosztów (w cenach bieżących), jakie należałoby ponieść w celu budowy obiektu (drogi, mostu itp.) o konstrukcji, parametrach technicznych, geometrycznych i wyposażeniu identycznym lub zbliżonym do obiektu poddanego wycenie. Przez pojęcie "wartość umorzeniowa (zużycia)" rozumie się wysokość kosztów (w cenach bieżących), jakie należałoby ponieść na wykonanie zabiegów remontowych w celu uzyskania pierwotnych cech techniczno-eksploatacyjnych utraconych w wyniku eksploatacji obiektu. Wartość odtworzeniową i umorzeniową dróg w poszczególnych województwach określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Załącznik nr 2 ALGORYTM DLA PODZIAŁU NAKŁADÓW NA OCHRONĘ I UTRZYMANIE DRÓG KRAJOWYCH W GRANICACH MIAST, GDZIE PRZEWODNICZĄCYM ZARZĄDU JEST PREZYDENT MIASTA, ORAZ NA OCHRONĘ, UTRZYMANIE I MODERNIZACJĘ DRÓG WOJEWÓDZKICH W GRANICACH MIAST gdzie: Q - nakłady na ochronę i utrzymanie dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, oraz ochronę, utrzymanie i modernizację dróg wojewódzkich w granicach miast w województwie (bez wynagrodzeń i pochodnych oraz utrzymania przepraw promowych w Świnoujściu i rezerw celowych na strategiczne programy rządowe), N - nakłady na ochronę i utrzymanie dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, oraz ochronę, utrzymanie i modernizację dróg wojewódzkich w granicach miast w skali kraju (bez wynagrodzeń i pochodnych oraz utrzymania przepraw promowych w Świnoujściu i rezerw celowych na strategiczne programy rządowe), Wokwm - wartość odtworzeniowa sieci dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, i dróg wojewódzkich w granicach miast w województwie według stanu na dzień 1 stycznia roku poprzedzającego rok budżetowy, Wukwm - wartość umorzeniowa (zużycia) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta, i dróg wojewódzkich w granicach miast w województwie według stanu na dzień 1 stycznia roku poprzedzającego rok budżetowy. Przed użyciem algorytmu z kwoty określonej na podstawie zapisu § 3 pkt 2 rozporządzenia należy wyłączyć: 1) wydatki na wynagrodzenia (bazowe i środki na podwyżki), wraz z pochodnymi, określone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 z późniejszymi zmianami), 2) kwotę 8500 tys. zł z przeznaczeniem na utrzymanie przepraw promowych w Świnoujściu, 3) kwotę 4000 tys. zł jako rezerwę celową na Oświęcimski Strategiczny Program Rządowy. Definicje pojęć "wartość odtworzeniowa" i "wartość umorzeniowa (zużycia)" zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. Wartość odtworzeniową i umorzeniową dróg w poszczególnych województwach określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Załącznik nr 3 WYDATKI MAJĄTKOWE NA MIEJSKIE I ZAMIEJSKIE DROGI WOJEWÓDZKIE I KRAJOWE W 1998 R. działy 70 i 50 w części 85 tys. zł Lp.WojewództwoWydatki łączne (dz. 50 + dz. 70)W tym inwestycje centralne Nazwa zadaniaPlanowane wydatki 12345 POLSKA - ogółem286966 226421 1Warszawskie10204 2Bialskopodlaskie3280 3Białostockie896 4Bielskie1983 5Bydgoskie 6Chełmskie1167 7Ciechanowskie 8Częstochowskie 9Elbląskie1895 10Gdańskie3826 11Gorzowskie 12Jeleniogórskie445 13Kaliskie456 14Katowickie997951. Drogowa trasa średnicowa Katowice - Gliwice.95866 15Kieleckie15 16Konińskie9 17Koszalińskie 18Krakowskie3790 19Krośnieńskie364 20Legnickie36 21Leszczyńskie 22Lubelskie1409 23Łomżyńskie1822 24Łódzkie186061. Przebudowa układu komunikacyjnego dworca PKP Łódź Kaliska na drogach wojewódzkich.10516 25Nowosądeckie1458 26Olsztyńskie87 27Opolskie1073 28Ostrołęckie437 29Pilskie 30Piotrkowskie3644 31Płockie 32Poznańskie269011. Budowa wiaduktu dworcowego w Poznaniu.25152 33Przemyskie120 34Radomskie3634 35Rzeszowskie7 36Siedleckie219 37Sieradzkie1093 38Skierniewickie 39Słupskie437 40Suwalskie45 41Szczecińskie818871. Modernizacja przepraw promowych w Świnoujściu wraz z wymianą promów i dostosowaniem dróg dojazdowych.59387 2. Rozbudowa przeprawy mostowej przez rz. Regalicę w Szczecinie w ciągu drogi krajowej nr 116.20000 3. Budowa mostu przez rz. Parnicę w ciągu ul. Hryniewieckiego w Szczecinie.2500 42Tarnobrzeskie 43Tarnowskie1093 44Toruńskie 45Wałbrzyskie130111. Budowa obwodnicy Piaskowej Góry w Wałbrzychu.13000 56Włocławskie 47Wrocławskie 48Zamojskie1822 49Zielonogórskie Załącznik nr 4 WYDATKI NA USUWANIE SKUTKÓW POWODZI w tys. zł Lp.WOJEWÓDZTWOSzacunkowe koszty odbudowy dróg i obiektów mostowychPlanowane wydatki w 1998 r. 1234 1BIELSKIE2623266582 2CZĘSTOCHOWSKIE1372503444 3GORZOWSKIE22400562 4JELENIOGÓRSKIE2404176032 5KALISKIE220055 6KATOWICKIE2571406452 7KIELECKIE962882416 8KONIŃSKIE27000677 9KRAKOWSKIE31240784 10LEGNICKIE766801924 11LESZCZYŃSKIE11160280 12LUBELSKIE590001480 13NOWOSĄDECKIE3499768781 14OPOLSKIE40221110092 15PIOTRKOWSKIE6200156 16RZESZOWSKIE1040402610 17SIERADZKIE8350210 18SZCZECIŃSKIE18800472 19TARNOBRZESKIE1310903289 20TARNOWSKIE1752904398 21WAŁBRZYSKIE61679515476 22WROCŁAWSKIE2195275508 23ZIELONOGÓRSKIE1115482800 RAZEM336692884480 Załącznik nr 5 WARTOŚCI ODTWORZENIOWE I UMORZENIOWE DRÓG FINANSOWANYCH Z BUDŻETU WOJEWODÓW WEDŁUG STANU NA DZIEŃ 1 STYCZNIA 1997 R. tys. zł Lp.WojewództwoDrogi finansowane z działu 50, rozdział 5612Drogi finansowane z działu 70, rozdział 7261 Wartość odtworzeniowaWartość umorzeniowaWartość odtworzeniowaWartość umorzeniowa 123456 POLSKA - ogółem611409997180403173 1warszawskie 3077384 2bialskopodlaskie118120215320 3białostockie127715116723 4bielskie85911945595 5bydgoskie224615719117 6chełmskie75215915817 7ciechanowskie129525918428 8częstochowskie114617619055 9elbląskie118725220862 10gdańskie122418242778 11gorzowskie123922310119 12jeleniogórskie85416436686 13kaliskie166426727546 14katowickie13501261524266 15kieleckie258655242968 16konińskie11186430991 17koszalińskie160829621534 18krakowskie 1182267 19krośnieńskie104123213727 20legnickie99911124732 21leszczyńskie121121324453 22lubelskie164131732858 23łomżyńskie93611313827 24łódzkie 50486 25nowosądeckie101617524078 26olsztyńskie187323645275 27opolskie210524344378 28ostrołęckie9802048111 29pilskie142929320422 30piotrkowskie125524856696 31płockie108530715627 32poznańskie188230343579 33przemyskie90015723673 34radomskie164123613421 35rzeszowskie114826922723 36siedleckie162433317840 37sieradzkie98820625866 38skierniewickie90817417838 39słupskie158634911313 40suwalskie127618139064 41szczecińskie1792269714108 42tarnobrzeskie132328227151 43tarnowskie117211312117 44toruńskie114310822446 45wałbrzyskie113519227232 56włocławskie93315016844 47wrocławskie164216023944 48zamojskie173636423251 49zielonogórskie115411029737 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 10 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. (Dz. U. Nr 151, poz. 999) Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297 i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42, poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr 66, poz. 286, z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783, z 1996 r. Nr 37, poz. 162 i Nr 116, poz. 556 oraz z 1997 r. Nr 22, poz. 116 i Nr 100, poz. 626) w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w rozdziale I. Klasyfikacja resortowa (części): a) skreśla się część "56. Polska Agencja Prasowa", b) dodaje się części 24, 25, 60, 61 i 62 w brzmieniu: "24. Urząd Regulacji Energetyki 25. Generalny Inspektorat Celny 60. Główny Urząd Nadzoru Budowlanego 61. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych 62. Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi", c) część 82 otrzymuje brzmienie: "82. Subwencje dla gmin"; 2) w rozdziale III. Klasyfikacja rozdziałów: a) w dziale "40 - Rolnictwo" rozdziały 4406 i 4013 otrzymują brzmienie: "4406 Budowa i utrzymanie urządzeń melioracji wodnych 4013 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii", b) w dziale "50 - Transport" rozdziały 5612 i 5613 otrzymują brzmienie: "5612 Budowa i utrzymanie dróg publicznych wojewódzkich 5613 Budowa i utrzymanie dróg publicznych gminnych", c) w dziale "70 - Gospodarka komunalna" rozdziały 7221 i 7231 otrzymują brzmienie: "7221 Oczyszczanie miast i gmin 7231 Zieleń w miastach i gminach", d) w dziale "85 - Ochrona zdrowia" rozdział 8533 otrzymuje brzmienie: "8533 Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze", e) w dziale "90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej": - przed rozdziałem "9013 Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego oraz podatków i opłat lokalnych od osób prawnych" wprowadza się rozdział 9012 w brzmieniu: "9012 Wpływy z rozliczeń państwowych jednostek budżetowych z tytułu potrąceń W rozdziale tym ujmuje się wpływy z tytułu zwracanych, przez państwowe jednostki budżetowe, kwot równoważących zobowiązanie podatkowe potrącone z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika, określonych w art. 28 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, wobec państwowej jednostki budżetowej.", - w objaśnieniach występujących po rozdziale "9023 Wpływy z podatku od towarów i usług", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 640" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943", f) w dziale "91 - Administracja państwowa i samorządowa": - po rozdziale "9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)" dodaje się rozdział 9112 w brzmieniu: "9112 Główny Inspektorat Kolejnictwa", - skreśla się rozdziały: "9114 Główny Urząd Nadzoru Budowlanego 9116 Państwowy Inspektorat Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej", - rozdział 9140 otrzymuje brzmienie: "9140 Budowa i utrzymanie drogowych przejść granicznych", - po rozdziale "9149 Samorządowe kolegia odwoławcze" dodaje się rozdział 9150 w brzmieniu: "9150 Miejskie strefy usług publicznych", - po rozdziale "9193 Komisje egzaminacyjne" dodaje się rozdział 9194 w brzmieniu: "9194 Integracja z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego", g) w dziale "92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura": - po rozdziale "9215 Różne jednostki wymiaru sprawiedliwości" dodaje się rozdział 9216 w brzmieniu: "9216 Sądy wojskowe", - po rozdziale "9222 Prokuratury wojewódzkie i rejonowe" dodaje się rozdział 9223 w brzmieniu: "9223 Wojskowe jednostki organizacyjne prokuratury", h) w dziale "93 - Bezpieczeństwo publiczne" rozdział 9315 otrzymuje brzmienie: "9315 Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe MSWiA", i) w dziale "95 - Ubezpieczenia społeczne" po rozdziale "9592 Świadczenia pieniężne z zaopatrzenia emerytalnego" dodaje się rozdział 9593 w brzmieniu: "9593 Uposażenia sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku oraz zaopatrzenie rodzinne", j) w dziale "96 - Dotacje na finansowanie zadań gospodarczych" po rozdziale "9614 Dotacje do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych" dodaje się rozdział 9615 w brzmieniu: "9615 Dotacje do zapasów obowiązkowych paliw ciekłych", k) w dziale "97 - Różne rozliczenia" przed rozdziałem "9711 Subwencje ogólne dla gmin" wprowadza się rozdział 9709 w brzmieniu: "9709 Subwencja drogowa dla gmin", l) w dziale "98 - Obrona narodowa": - skreśla się rozdziały: "9811 Obrona narodowa 9812 Wojskowe szkolnictwo zawodowe", - rozdział 9814 otrzymuje brzmienie: "9814 Wojska Lądowe", - dodaje się rozdziały 9815-9818 w brzmieniu: "9815 Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej 9816 Marynarka Wojenna 9817 Pozostałe jednostki 9818 Wojskowe Służby Informacyjne"; 3) w rozdziale IV. Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami): a) akapit pierwszy objaśnień występujących po tytule "IV. Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami)" otrzymuje brzmienie: "Dochody należne budżetowi państwa, zaliczane do działu 90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie posiadających osobowości prawnej, ujmowane są w części 08 Ministerstwo Finansów, z wyjątkiem dywidend od udziału Skarbu Państwa w spółkach, ujmowanych w części 17 Ministerstwo Skarbu Państwa", b) paragraf 31 otrzymuje brzmienie: "31 Dochody ze sprzedaży akcji i udziałów gmin", c) skreśla się paragraf "32 Dochody ze sprzedaży likwidowanych przedsiębiorstw lub części składników majątkowych" oraz objaśnienia do tego paragrafu, d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "34 Wpłaty środków pozostałych po likwidacji przedsiębiorstw", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 775" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 123, poz. 777", e) objaśnienia występujące po paragrafie "43 Wpływy ze sprzedaży wyrobów i składników majątkowych" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje wpływy, poza wpływami z prywatyzacji mienia komunalnego, które klasyfikowane są w paragrafie 35.", f) paragraf 82 otrzymuje brzmienie: "82 Odsetki od udzielonych pożyczek i kredytów zagranicznych", g) paragraf 90 otrzymuje brzmienie: "90 Subwencje z budżetu państwa", h) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Wpływy z rozliczeń pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 110" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769"; 4) w rozdziale V. Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami): a) paragraf 12 otrzymuje brzmienie: "12 Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy oraz wynagrodzenia sędziów i prokuratorów Paragraf ten obejmuje: - uposażenia zasadnicze wraz z dodatkami oraz nagrody uznaniowe i zapomogi żołnierzy zawodowych, żołnierzy pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową oraz funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa oraz Komendy Głównej Policji, - wynagrodzenia sędziów i prokuratorów", b) w objaśnieniach występujących po paragrafie "20 Fundusz operacyjny": - w tiret pierwszym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944", - w tiret drugim, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943", - w tiret trzecim, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 775" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943", - w tiret czwartym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 583" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770", - w tiret piątym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 720" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105, Nr 71, poz. 449, Nr 121, poz. 770 i Nr 136, poz. 921", - dodaje się tiret szóste w brzmieniu: "- ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449)", c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "25 Różne wydatki na rzecz osób fizycznych", w tiret trzecim, wyrazy "czynsze za mieszkania nauczycieli," zastępuje się wyrazami "dodatki mieszkaniowe dla nauczycieli", d) w objaśnieniach występujących po paragrafach "26 Usługi zdrowotne realizowane przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej" i "27 Dotacje na zadania zdrowotne realizowane przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 110" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769", e) w objaśnieniach występujących po paragrafie "28 Podróże służbowe krajowe", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 387" dodaje się wyrazy "i z 1997 r. Nr 34, poz. 327", f) w objaśnieniach występujących po paragrafie "39 Kary i odszkodowania", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 591" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945", g) skreśla się objaśnienia występujące po paragrafie "41 Składki na ubezpieczenia społeczne", h) w objaśnieniach występujących po paragrafie "42 Składki na Fundusz Pracy", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyrazy "Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211, Nr 100, poz. 459, Nr 106, poz. 496 i Nr 147, poz. 687" zastępuje się wyrazami "Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776", i) w objaśnieniach występujących po paragrafie "43 Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 686" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770", j) w objaśnieniach występujących po paragrafie "44 Opłaty za świadczenia zdrowotne" po wyrazach "niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej" dodaje się wyrazy "oraz osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki", k) paragraf 64 otrzymuje brzmienie: "64 Wypłaty z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń spłaty kredytów zagranicznych", l) objaśnienia występujące po paragrafie "74 Dotacje na finansowanie inwestycji podmiotów gospodarczych" otrzymują brzmienie: "Dotacje na inwestycje należy ujmować w dziale i rozdziale właściwym dla finansowania podstawowej działalności jednostki otrzymującej dotację, a w przypadku braku takiego rozdziału - w rozdziale "Pozostała działalność". Dotacje na finansowanie inwestycji centralnych klasyfikowane są w paragrafach odpowiadających jednostkom realizującym te inwestycje.", ł) paragraf 87 otrzymuje brzmienie: "87 Wpłaty gmin na rzecz związków komunalnych oraz miejskich stref usług publicznych", m) paragraf 90 otrzymuje brzmienie: "90 Subwencje dla gmin", n) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Rozliczenia pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 110" dodaje się wyrazy "oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769", o) w objaśnieniach występujących po paragrafie "94 Dotacje celowe na finansowanie zadań bieżących zleconych gminom o statusie miasta", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyrazy "Dz. U. Nr 141, poz. 692 i z 1996 r. Nr 156, poz. 773" zastępuje się wyrazami "Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780". 2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule załącznika po wyrazach "Prawo budżetowe" dodaje się wyrazy "oraz w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 673) i w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 673 i Nr 115, poz. 741)", 2) tytuł działu 00 otrzymuje brzmienie: "Przychody i rozchody związane z finansowaniem niedoboru i rozdysponowaniem nadwyżki budżetowej oraz z prywatyzacją mienia Skarbu Państwa", 3) po pozycji "0028 Obligacje państwowej pożyczki dziesięcioletniej" dodaje się pozycję 0029 w brzmieniu: "0029 Obligacje jednostek samorządowych oraz związków komunalnych", 4) po pozycji "0065 Spłata zobowiązań długoterminowych" dodaje się pozycje 0067 i 0069 w brzmieniu: "0067 Prywatyzacja mienia Skarbu Państwa na finansowanie reformy ubezpieczeń społecznych 0069 Prywatyzacja mienia Skarbu Państwa na finansowanie niedoboru budżetu państwa". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych od dnia 1 stycznia 1998 r., z tym że § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) w zakresie dotyczącym części 24. Urząd Regulacji Energetyki wchodzi w życie z mocą od dnia 5 grudnia 1997 r. Minister Finansów: wz. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 2 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk. (Dz. U. Nr 151, poz. 1000) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk (Dz. U. Nr 70, poz. 446), załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz. 1000) TABELE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH NA OKREŚLONYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH ORAZ ETATY STOPNI SŁUŻBOWYCH STRAŻAKÓW DLA POSZCZEGÓLNYCH STANOWISK W PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ Tabela 1 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant Główny PSP 9generał brygadier 2Zastępca Komendanta Głównego PSPwyższeoficerskie9nadbrygadier 3Dyrektor biuraWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Dowódca centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie8starszy brygadier 7Doradca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 8Zastępca dyrektora biurawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 9Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8*starszy brygadier 10Główny specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 11Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy brygadier 12Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnegowyższeoficerskie6brygadier 13Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 14Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 15Kierownik samodzielnej sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 16Dyżurny operacyjny krajuwyższeoficerskie6brygadier 17Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 18Zastępca dyżurnego operacyjnego krajuwyższeoficerskie6młodszy brygadier 19Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 20Pomocnik dyżurnego operacyjnego krajuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 21Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 22Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 23Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 24Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 25Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz 26Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 27Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 28Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 29Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 30Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 31Stażystaśrednie--Strażak UWAGA: * W tym cztery lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości. Tabela 2 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodoweLata służby 123456 1Komendant wojewódzki kategorii Iwyższeoficerskie9Nadbrygadier 2Komendant wojewódzki kategorii II i IIIwyższeoficerskie8Starszy brygadier 3Zastępca komendanta wojewódzkiego kategorii Iwyższeoficerskie6Starszy brygadier 4Zastępca komendanta wojewódzkiego kategorii II i IIIwyższeoficerskie6Brygadier 5Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Młodszy brygadier 6Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Młodszy brygadier 7Naczelnik wydziałuWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 8Zastępca naczelnika wydziałuWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Młodszy brygadier 9Kierownik samodzielnej sekcjiWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Młodszy brygadier 10Kierownik samodzielnej sekcjiŚrednieaspiranckie8Aspirant sztabowy 11Dyżurny operacyjnyWyższeoficerskie4Młodszy brygadier 12Dyżurny operacyjnyŚrednieaspiranckie6Aspirant sztabowy 13Starszy oficerWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Młodszy brygadier 14OficerWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3Starszy kapitan 15Starszy inspektorŚrednieaspiranckie4Aspirant sztabowy 16InspektorŚrednieaspiranckie3Starszy aspirant 17Pomocnik dyżurnego operacyjnegoŚrednieaspiranckie3Starszy aspirant 18Starszy technikŚredniepodoficerskie5Starszy ogniomistrz 19Starszy ratownik-kierowcaZasadniczepodoficerskie5Starszy ogniomistrz 20TechnikŚredniepodoficerskie3Ogniomistrz 21Ratownik-kierowcaZasadniczepodoficerskie2Młodszy ogniomistrz 22Młodszy technikŚredniepodoficerskie3Młodszy ogniomistrz 23Starszy referentśrednieszeregowych2Starszy strażak 24Referentśrednieszeregowych1Starszy strażak 25Młodszy referentśrednieszeregowych-Starszy strażak 26Stażystaśrednie--Strażak Tabela 3 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant rejonowy kategorii Iwyższeoficerskie6Starszy brygadier 2Komendant rejonowy kategorii II i IIIwyższeoficerskie6Brygadier 3Zastępca komendanta rejonowego kategorii Iwyższeoficerskie4Brygadier 4Zastępca komendanta rejonowego kategorii II i IIIwyższeoficerskie4Młodszy brygadier 5Zastępca komendanta rejonowego kategorii II i IIIśrednieaspiranckie6Aspirant sztabowy 6Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 7Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Starszy kapitan 8Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4Młodszy brygadier 9Kierownik samodzielnej sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4Młodszy brygadier 10Dyżurny operacyjnyWyższeoficerskie4Starszy kapitan 11Dyżurny operacyjnyŚrednieaspiranckie6Aspirant sztabowy 12OficerWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2Kapitan 13Młodszy oficerWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1Młodszy kapitan 14Starszy inspektorŚrednieaspiranckie4Aspirant sztabowy 15InspektorŚrednieaspiranckie3Starszy aspirant 16Pomocnik dyżurnego operacyjnegoŚrednieaspiranckie3Starszy aspirant 17Pomocnik dyżurnego operacyjnegośredniepodoficerskie5Starszy ogniomistrz 18Młodszy inspektorśrednieaspiranckie-Starszy aspirant 19Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5Starszy ogniomistrz 20Starszy technikśredniepodoficerskie5Starszy ogniomistrz 21Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2Młodszy ogniomistrz 22Technikśredniepodoficerskie3Ogniomistrz 23Młodszy technikśredniepodoficerskie3Młodszy ogniomistrz 24Starszy referentśrednieszeregowych2Starszy strażak 25Referentśrednieszeregowych1Starszy strażak 26Młodszy referentśrednieszeregowych-Starszy strażak 27Stażystaśrednie--Strażak Tabela 4 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (JR-G) kategorii A i Bwyższeoficerskie4Brygadier 2Dowódca JR-G kategorii C-Ewyższeoficerskie4młodszy brygadier 3Dowódca JR-G kategorii A-Eśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 4Zastępca dowódcy JR-G kategorii A i Bwyższeoficerskie3młodszy brygadier 5Zastępca dowódcy JR-G kategorii C-Ewyższeoficerskie3starszy kapitan 6Zastępca dowódcy JR-G kategorii A-Eśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 7Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 8Dowódca zmianywyższeoficerskie3starszy kapitan 9Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 10Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy kapitan 11Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3Kapitan 12Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-Kapitan 13Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant 14Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 15Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 16Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-starszy aspirant 17Specjalista ratownikśrednieAspiranckie-starszy aspirant 18Specjalista ratownikśredniePodoficerskie5starszy ogniomistrz 19Operator sprzętu specjalnegośredniePodoficerskie4starszy ogniomistrz 20Starszy dyspozytorśrednieAspiranckie-starszy aspirant 21DyspozytorśredniePodoficerskie3starszy ogniomistrz 22Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczePodoficerskie5starszy ogniomistrz 23Starszy technikśredniePodoficerskie5starszy ogniomistrz 24TechnikśredniePodoficerskie3Ogniomistrz 25Ratownik-kierowcazasadniczePodoficerskie2młodszy ogniomistrz 26Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 27Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2starszy ogniomistrz 28Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 29Stażystazasadnicze--Strażak Tabela 5 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Dyrektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 2Zastępca dyrektora ds. naukowo-badawczychwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca dyrektorawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier 5Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 6Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 7Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 8Kierownik pracowniwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 9Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 10Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 11Kierownik działuśrednieAspiranckie6aspirant sztabowy 12Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 13Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan 14Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan 15Starszy inspektorśrednieAspiranckie4aspirant sztabowy 16InspektorśrednieAspiranckie3starszy aspirant 17Operator sprzętu specjalnegośredniePodoficerskie6starszy ogniomistrz 18Starszy technikśredniePodoficerskie5starszy ogniomistrz 19Starszy ratownik-kierowcazasadniczePodoficerskie5starszy ogniomistrz 20TechnikśredniePodoficerskie3ogniomistrz 21Ratownik-kierowcazasadniczePodoficerskie2młodszy ogniomistrz 22Młodszy technikśredniePodoficerskie3młodszy ogniomistrz 23Starszy referentśrednieSzeregowych2starszy strażak 24ReferentśrednieSzeregowych1starszy strażak 25Młodszy referentśrednieSzeregowych-starszy strażak 26Stażystaśrednie--strażak Tabela 6 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Szkole Głównej Służby Pożarniczej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendantwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe9Nadbrygadier 2Zastępca komendanta ds. naukowo-dydaktycznychwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 4Szef katedrywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7Brygadier 5Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Brygadier 6Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 7Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 8Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 9Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Brygadier 10Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6Brygadier 11Kierownik studiumwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 12Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 13Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Brygadier 14Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-Brygadier 15Kierownik pracowniwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4Brygadier 16Starszy wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe4Brygadier 17Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 18Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 19Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 20Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 21Wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe2starszy kapitan 22Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan 23Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan 24Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Kapitan 25Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Kapitan 26Dowódca zmianywyższeoficerskie3Kapitan 27Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 28Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1Kapitan 29Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 30Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Kapitan 31Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-Kapitan 32Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy 33Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 34Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 35Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 36Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 37Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 38Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 39Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-starszy aspirant 40Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 41Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 42Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 43Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 44Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 45Technikśredniepodoficerskie3Ogniomistrz 46Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2Młodszy ogniomistrz 47Młodszy technikśredniepodoficerskie3Młodszy ogniomistrz 48Ratownikzasadniczepodoficerskie2Młodszy ogniomistrz 49Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 50Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-Starszy strażak 51Starszy referentśrednieszeregowych2Starszy strażak 52Referentśrednieszeregowych1Starszy strażak 53Młodszy referentśrednieszeregowych-Starszy strażak 54Stażystaśrednie--Strażak Tabela 7 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant Centralnej Szkoływyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe9Nadbrygadier 2Komendant Szkoły Aspirantówwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier 3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7starszy brygadier 4Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 5Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 6Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 7Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6Brygadier 8Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 9Starszy wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*4młodszy brygadier 10Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie4młodszy brygadier 11Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 12Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy brygadier 13Kierownik działuśrednieAspiranckie6aspirant sztabowy 14WykładowcawyższeOficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2Starszy kapitan 15OficerWyższeOficerskie/przeszkolenie zawodowe3Starszy kapitan 16Starszy specjalistaWyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Starszy kapitan 17Dowódca zmianyWyższeoficerskie3Kapitan 18Dowódca zmianyŚrednieaspiranckie5aspirant sztabowy 19Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1Kapitan 20Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-Kapitan 21Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 22Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 23Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3Kapitan 24Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-Kapitan 25Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy 26Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 27Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 28Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 29Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 30Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 31Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-starszy aspirant 32Specjalista ratownikśredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 33Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz 34Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 35Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 36Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 37Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz 38Technikśredniepodoficerskie3Ogniomistrz 39Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2Młodszy ogniomistrz 40Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2starszy ogniomistrz 41Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 42Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 43Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 44Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 45Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 46Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 47Stażystaśrednie--Strażak Uwaga: * Wymagane przeszkolenie pedagogiczne Tabela 8 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej Lp.StanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 1Komendant szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 3Komendant ośrodka szkoleniawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6Brygadier 4Zastępca komendanta ośrodka szkoleniawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*6Brygadier 5Główny księgowy szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 6Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 7Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier 8Starszy wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*5młodszy brygadier 9Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier 10Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie5starszy kapitan 11Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier 12Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 13Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier 14Wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2starszy kapitan 15Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4starszy kapitan 16Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2Kapitan 17Dowódca zmianywyższeoficerskie3Kapitan 18Dowódca zmianyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy 19Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1młodszy kapitan 20Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 21Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant 22Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3Kapitan 23Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-Kapitan 24Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant 25Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy 26Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant 27Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant 28Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 29Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie-aspirant sztabowy 30Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 31Specjalista ratownikśrednieaspiranckie-Aspirant 32Specjalista ratownikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 33Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie-starszy aspirant 34Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz 35Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie4starszy ogniomistrz 36Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz 37Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 38Technikśredniepodoficerskie3Ogniomistrz 39Młodszy technikśredniepodoficerskie3młodszy ogniomistrz 40Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz 41Starszy referentśrednieszeregowych2starszy strażak 42Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak 43Referentśrednieszeregowych1starszy strażak 44Młodszy referentśrednieszeregowych-starszy strażak 45Stażystaśrednie--Strażak Uwaga: * Wymagane przeszkolenie pedagogiczne. Tabela 9 kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w Wojskowej Ochronie Przeciwpożarowej Lp.Szczebel organizacyjny i stanowiskoKwalifikacjeStopień etatowy wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby 123456 I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 1Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier 2Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3Brygadier II. Okręgowy Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 3Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 4Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier III. Delegatura Okręgowego Inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej 5Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier 6Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier IV. Jednostki wojskowe 7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż A-E)wyższeoficerskie3młodszy brygadier 8Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż A-E)średnieaspiranckie6aspirant sztabowy 9Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 152, poz. 1001) Na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory umundurowania, odzieży specjalnej, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażaka Państwowej Straży Pożarnej, zwanego dalej "strażakiem", oraz sposób ich noszenia, a także normy umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego. § 2. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone niniejszym rozporządzeniem są prawnie zastrzeżone i mogą być noszone wyłącznie przez strażaka. § 3. Umundurowanie strażaka składa się z ubiorów: służbowego i wyjściowego. § 4. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru służbowego są: 1) mundur w kolorze ciemnogranatowym, 2) sweter w kolorze czarnym, 3) koszula w kolorze niebieskim, 4) kurtka 3/4 w kolorze czarnym, 5) czapka w kolorze ciemnogranatowym, 6) beret w kolorze czarnym, 7) obuwie, pas i teczka w kolorze czarnym. 2. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 1. § 5. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru wyjściowego są: 1) mundur w kolorze ciemnogranatowym, 2) czapka rogatywka w kolorze ciemnogranatowym z ciemnoniebieskim otokiem, 3) płaszcz zimowy w kolorze ciemnogranatowym, 4) płaszcz letni w kolorze ciemnogranatowym, 5) koszula w kolorze białym, 6) obuwie, pas i teczka w kolorze czarnym. 2. Wzory ubioru wyjściowego określa załącznik nr 2. § 6. 1. Zasadniczymi przedmiotami odzieży specjalnej są: 1) ubranie specjalne dwuczęściowe, 2) ubranie specjalne jednoczęściowe (kombinezon), 3) ubranie koszarowe, 4) rękawice i kominiarka (niepalne), 5) buty specjalne, 6) hełm. 2. Wzory odzieży specjalnej określa załącznik nr 3. § 7. Zasadniczymi przedmiotami ekwipunku osobistego są: 1) pas bojowy, 2) zatrzaśnik, 3) toporek strażacki, 4) latarka, 5) podpinka linkowa, 6) maska do aparatu oddechowego. § 8. 1. Na umundurowaniu i odzieży specjalnej strażak nosi wizerunek orła, dystynkcje i znaki identyfikacyjne. 2. Wizerunek orła umieszcza się na: 1) czapkach wyjściowych - z metalu w kolorze złota pokrytego patyną, 2) kapeluszach, czapkach służbowych i beretach - haftowany nitką w kolorze złotym, 3) kołnierzach kurtek mundurów i płaszcza sukiennego nadbrygadiera i generała brygadiera - haftowany bajorkiem w kolorze złotym, 4) na guzikach czapek wyjściowych, kurtek mundurów wyjściowych i płaszczy sukiennych - w kolorze guzika. 3. Dystynkcje w kolorze złotym umieszcza się na: 1) czapkach wyjściowych - haftowane bajorkiem, 2) kapeluszach, czapkach służbowych i beretach, a także na naramiennikach kurtek 3/4, swetrów, na ubraniach specjalnych i koszarowych - haftowane nitką, 3) naramiennikach mundurów, koszul i płaszczy: a) starszego strażaka i podoficera - z taśmy dystynkcyjnej, b) aspiranta - haftowane bajorkiem, a naramienniki obszyte taśmą dystynkcyjną, c) oficera - haftowane bajorkiem. 4. Znaki identyfikacyjne umieszcza się: 1) identyfikator osobisty - na wysokości lewej górnej kieszeni munduru służbowego, kurtki 3/4 oraz ubrania koszarowego, 2) znak pożarniczy z metalu w kolorze złotym - na kołnierzu munduru wyjściowego oraz płaszcza sukiennego, 3) emblemat Państwowej Straży Pożarnej - na czapkach kadry dowódczo-sztabowej i czapkach koszarowych oraz na lewych rękawach ubrań specjalnych i koszarowych, 4) identyfikator miejscowości - na rękawach ubrań specjalnych i koszarowych pod emblematem Państwowej Straży Pożarnej, 5) znak absolwenta Szkoły Państwowej Straży Pożarnej - pośrodku prawej górnej kieszeni munduru wyjściowego i służbowego, pomiędzy dolnymi krawędziami klapy i kieszeni; znak umieszcza się na podkładce skórzanej w kolorze czarnym. 5. Na ubraniach specjalnych i koszarowych strażak może nosić inne oznaczenia, np. w postaci emblematów szkół Państwowej Straży Pożarnej, herbów miast i regionów oraz reklam wyrobów rynkowych. Decyzje w sprawie umieszczania reklam na ubraniach specjalnych i koszarowych podejmuje Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej. 6. Wzory wizerunku orła, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych określa załącznik nr 4. § 9. 1. Strażak pełni służbę w umundurowaniu albo odzieży specjalnej i ekwipunku osobistym. 2. Użytkowane przedmioty umundurowania powinny być czyste, należycie dopasowane i odprasowane. 3. Poszczególne ubiory strażak nosi w zestawach stosownie do pory roku. Rozróżnia się okres letni od dnia 1 maja do dnia 30 września i okres zimowy od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy. W okresie przejściowym nosi się zimowy lub letni zestaw umundurowania. 4. Zestawy ubioru służbowego i wyjściowego określają załączniki nr 5 i 6. § 10. Umundurowanie służbowe nosi się podczas: 1) wykonywania obowiązków służbowych w miejscu pełnienia służby, nie wymagających występowania w umundurowaniu wyjściowym lub w odzieży specjalnej, 2) krajowych delegacji służbowych, wykonywania czynności kontrolnych, występowania przed organami administracji rządowej i samorządowej oraz sądami w charakterze przedstawiciela jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, 3) raportu służbowego, 4) na polecenie przełożonego. § 11. 1. Umundurowanie wyjściowe ze sznurem galowym, orderami, odznaczeniami i odznakami nosi się: 1) w dniach świąt państwowych i w Dniu Strażaka, 2) w czasie uroczystości wręczenia sztandarów, orderów i odznaczeń oraz w czasie ślubowania strażaków, 3) podczas innych uroczystości na polecenie Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, komendantów wojewódzkich i komendantów szkół Państwowej Straży Pożarnej. 2. Umundurowanie wyjściowe ze sznurem galowym i baretkami nosi się podczas: 1) uroczystych przedstawień w teatrach, salach koncertowych, 2) ważniejszych uroczystości oraz w innych okolicznościach, w których w środowiskach cywilnych przyjęty jest strój wieczorowy, 3) wręczenia aktów nadania stopnia. 3. Umundurowanie wyjściowe z baretkami nosi się podczas: 1) wystąpień w charakterze przedstawiciela Państwowej Straży Pożarnej na oficjalnych spotkaniach lub imprezach, 2) meldowania się przełożonym po przybyciu do nowej jednostki lub przed odejściem na inne stanowisko służbowe. 4. Strażak może nosić umundurowanie wyjściowe z baretkami w czasie: 1) pełnienia służby w pomieszczeniach biurowych, 2) wolnym od służby. 5. Strażak w służbie przygotowawczej nosi umundurowanie służbowe w okolicznościach określonych w ust. 1-4. § 12. 1. Odzież specjalną nosi się podczas: 1) akcji ratowniczo-gaśniczych, 2) pełnienia służby w podziale bojowym w miejscach zakwaterowania, 3) manewrów, ćwiczeń taktycznych i działań ze sprzętem oraz sprawdzianów wyszkolenia bojowego, 4) pełnienia służby wartowniczej, 5) przy składaniu raportu służbowego w warunkach polowych. 2. Dopuszcza się noszenie odzieży roboczej lub koszarowej podczas akcji ratowniczo-gaśniczych, jeśli nie jest konieczne użycie odzieży specjalnej. O rodzaju użytej odzieży decyduje kierujący akcją po dokonaniu rozpoznania zagrożeń na miejscu akcji. § 13. Strażakowi zezwala się na noszenie: 1) pasów głównych, pasów bojowych z toporkami, hełmów, butów typu "skutery", trzewików bukatowych, butów oficerskich, bryczesów oraz białych rękawiczek - w pocztach sztandarowych, flagowych oraz w kompaniach honorowych, 2) symbolu żałoby według zasad powszechnie przyjętych w praktykowanym przez strażaka obrządku religijnym, 3) okularów przeciwsłonecznych, 4) elementów strojów regionalnych w czasie udziału w uroczystościach folklorystycznych, 5) insygniów władzy rektorskiej przez rektora i prorektora Szkoły Głównej Służby Pożarniczej. § 14. Strażakowi zabrania się: 1) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność służby, 2) dokonywania przeróbek, poprawek i zniekształcania umundurowania, 3) noszenia przedmiotów umundurowania w połączeniu z przedmiotami odzieży specjalnej lub cywilnej, z wyjątkiem przypadków określonych w § 13 pkt 1 i 4, 4) wykonywania prac gospodarczych w ubraniu specjalnym. § 15. 1. Strażak w stanie spoczynku ma prawo występowania w ubiorze wyjściowym podczas uroczystości organizowanych z okazji: 1) świąt państwowych i Dnia Strażaka, 2) pogrzebów i uroczystości okolicznościowych, takich jak: uroczystości religijne z akcentem pożarniczym, wręczenie sztandaru, oddanie do użytku strażnicy i zjazdy absolwentów, 3) uroczystości osobistych i rodzinnych. 2. Strażak, o którym mowa w ust. 1, może występować w ubiorach wyjściowych według zestawów obowiązujących w chwili jego przejścia w stan spoczynku. 3. Strażak w stanie spoczynku występujący w umundurowaniu jest obowiązany do przestrzegania sposobu noszenia umundurowania. § 16. 1. Uprawnienie do zaopatrzenia w przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego powstaje z dniem mianowania i wygasa z dniem zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej. 2. Normy umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego oraz okresy ich używalności określa załącznik nr 7. 3. Strażak w służbie stałej otrzymuje przedmioty umundurowania z odpowiednimi dystynkcjami na własność. 4. Strażak w służbie przygotowawczej nabywa prawo własności przedmiotów umundurowania po upływie okresu ich używalności. 5. Strażakowi, o którym mowa w ust. 4, mogą być wydane przedmioty używane, posiadające wartość użytkową. Przedmioty te wydaje się na czas, jaki pozostał do końca ich okresów używalności. § 17. 1. Przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego wydaje się w naturze. 2. Strażak, który nie może dopasować gotowego przedmiotu umundurowania, otrzymuje tkaninę oraz zwrot kosztów szycia, dodatków krawieckich i materiałów pomocniczych. 3. Normy wydawanych tkanin, o których mowa w ust. 2, określa załącznik nr 8. 4. Strażak, który otrzymał gotowe przedmioty umundurowania wymagające wykonania poprawek krawieckich, otrzymuje zwrot kosztów ich wykonania. 5. Okres używalności przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego liczy się od dnia ich wydania użytkownikowi. 6. Okres używalności wizerunku orła, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych jest równy okresowi używalności przedmiotów, do których zostały wydane, z wyjątkiem identyfikatora osobistego wydawanego jednorazowo. § 18. 1. Strażakowi można wydać przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej, ekwipunku osobistego oraz dystynkcje przed upływem okresu ich używalności w przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej. 2. W przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej, powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych z przyczyn niezależnych od użytkownika, strażakowi wydaje się nieodpłatnie nowy przedmiot. 3. W przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej powstałych z winy użytkownika, strażakowi wydaje się na jego wniosek nowy przedmiot, jednakże jest on obowiązany zwrócić równowartość utraconego przedmiotu. 4. W przypadku wydalenia ze służby strażak zobowiązany jest uiścić równowartość przedmiotów umundurowania za czas do końca okresu ich używalności według aktualnych tabel kalkulacyjnych równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, określonych w odrębnych przepisach. § 19. Strażakowi korzystającemu z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego powyżej 6 miesięcy oraz zawieszonemu w czynnościach służbowych przedłuża się okres używalności przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego o czas urlopu lub zawieszenia. § 20. 1. Strażak jest obowiązany zwrócić przedmioty odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego nie będące przedmiotami osobistego użytku: 1) w przypadku ich zużycia, 2) w przypadku zwolnienia ze służby, 3) po upływie okresu ich używalności. 2. Za nie zwrócone przedmioty, o których mowa w ust. 1, strażak jest obowiązany uiścić równowartość według cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia za czas do końca okresu używalności przedmiotu, a w przypadku przedmiotów wydawanych do zużycia - z uwzględnieniem stopnia ich zużycia. § 21. 1. Strażak w służbie stałej lub przygotowawczej jest przenoszony do służby w innej jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej wraz z posiadanymi przedmiotami umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego. 2. Strażak w służbie przygotowawczej w przypadku zwolnienia ze służby jest obowiązany zwrócić przedmioty umundurowania nie będące przedmiotami osobistego użytku. Za nie zwrócone przedmioty strażaka rozlicza się według zasad określonych w § 18 ust. 4. 3. Przepisów ust. 2 oraz § 20 nie stosuje się w przypadku śmierci strażaka. § 22. 1. Przedmioty umundurowania i odzieży specjalnej wydane strażakowi przed wejściem w życie rozporządzenia, a nie odpowiadające wzorom określonym w załącznikach nr 1, 2 i 3, mogą być użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1998 r. 2. Do przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego wydanych strażakowi przed wejściem w życie rozporządzenia stosuje się okresy używalności określone w załączniku nr 7. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 1997 r. (poz. 1001) Załącznik nr 1 WZORY UBIORU SŁUŻBOWEGO STRAŻAKA ubiór służbowy oficera w mundurze służbowym Ilustracja ubiór służbowy oficera w swetrze Ilustracja ubiór służbowy podoficera w koszuli z krótkim rękawem Ilustracja ubiór służbowy oficera w kurtce 3/4 Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY UBIORU WYJŚCIOWEGO STRAŻAKA ubiór wyjściowy oficera w płaszczu sukiennym Ilustracja ubiór wyjściowy oficera w płaszczu letnim Ilustracja ubiór wyjściowy oficera w płaszczu letnim Ilustracja ubiór wyjściowy nadbrygadiera ze sznurem galowym w bryczesach i butach oficerskich Ilustracja ubiór wyjściowy nadbrygadiera w mundurze wyjściowym ze sznurem galowym i baretkami Ilustracja ubiór wyjściowy aspiranta w mundurze wyjściowym ze sznurem galowym Ilustracja ubiór wyjściowy oficera w koszuli z krótkim rękawem Ilustracja ubiór wyjściowy letni ze sznurem galowym podoficera Ilustracja ubiór wyjściowy oficera w mundurze wyjściowym ze sznurem galowym i baretkami Ilustracja czapka wyjściowa strażaka Ilustracja czapka wyjściowa aspiranta Ilustracja czapka wyjściowa młodszego oficera Ilustracja czapka wyjściowa starszego oficera Ilustracja czapka wyjściowa nadbrygadiera Ilustracja Załącznik nr 3 WZORY ODZIEŻY SPECJALNEJ STRAŻAKÓW ubranie specjalne jednoczęściowe (kombinezon) Ilustracja ubranie specjalne dwuczęściowe Ilustracja Załącznik nr 4 WZORY WIZERUNKU ORŁA, DYSTYNKCJI SŁUŻBOWYCH I ZNAKÓW IDENTYFIKACYJNYCH wzór wizerunku orła Ilustracja Emblematy Państwowej Straży Pożarnej dla komend Ilustracja dla jednostek ratowniczo-gaśniczych Ilustracja identyfikator miejscowości Ilustracja identyfikator kadry dowódczo-sztabowej Ilustracja identyfikator osobisty Ilustracja znak pożarniczy Ilustracja Znak absolwenta szkoły szkoły aspirantów PSP Ilustracja Szkoła Główna Służby Pożarniczej Ilustracja OZNACZENIE STOPNI NA CZAPKACH SŁUŻBOWYCH, BERETACH I KAPELUSZACH Korpus oficerów generał brygadier Ilustracja nadbrygadier Ilustracja starszy brygadier Ilustracja brygadier Ilustracja młodszy brygadier Ilustracja starszy kapitan Ilustracja kapitan Ilustracja młodszy kapitan Ilustracja Korpus aspirantów aspirant sztabowy Ilustracja starszy aspirant Ilustracja aspirant Ilustracja młodszy aspirant Ilustracja Korpus podoficerów i szeregowych starszy ogniomistrz Ilustracja ogniomistrz Ilustracja młodszy ogniomistrz Ilustracja starszy sekcyjny Ilustracja sekcyjny Ilustracja starszy strażak Ilustracja strażak Ilustracja OZNACZENIE STOPNI NA UBRANIACH SPECJALNYCH I KOSZAROWYCH Korpus oficerów generał brygadier Ilustracja nadbrygadier Ilustracja starszy brygadier Ilustracja brygadier Ilustracja młodszy brygadier Ilustracja starszy kapitan Ilustracja kapitan Ilustracja młodszy kapitan Ilustracja Korpus aspirantów aspirant sztabowy Ilustracja starszy aspirant Ilustracja aspirant Ilustracja młodszy aspirant Ilustracja Korpus podoficerów i szeregowych starszy ogniomistrz Ilustracja ogniomistrz Ilustracja młodszy ogniomistrz Ilustracja starszy sekcyjny Ilustracja sekcyjny Ilustracja starszy strażak Ilustracja strażak Ilustracja OZNACZENIE STOPNI NA NARAMIENNIKACH Korpus oficerów generał brygadier Ilustracja nadbrygadier Ilustracja starszy brygadier Ilustracja brygadier Ilustracja młodszy brygadier Ilustracja starszy kapitan Ilustracja kapitan Ilustracja młodszy kapitan Ilustracja Korpus aspirantów aspirant sztabowy Ilustracja starszy aspirant Ilustracja aspirant Ilustracja młodszy aspirant Ilustracja Korpus podoficerów i szeregowych starszy ogniomistrz Ilustracja ogniomistrz Ilustracja młodszy ogniomistrz Ilustracja starszy sekcyjny Ilustracja sekcyjny Ilustracja starszy strażak Ilustracja Załącznik nr 5 ZESTAWY UBIORU SŁUŻBOWEGO STRAŻAKA Lp.PrzedmiotZestawy przedmiotów w okresieUwagi ZimowymLetnim 12345678 1Czapka służbowa zimowaxX lub beret kobieta - kapelusz 2Beret XXXxXxkobieta - kapelusz 3Kurtka 3/4 z podpinkąxx 4Płaszcz letni z podpinką xX 5Mundur służbowyx x 6Sweter służbowy x xxxx spodnie lub spódnica od munduru służbowego 7Spodnie letnie x kobieta - spódnica 8Peleryna przeciwdeszczowa do wszystkich zestawów według potrzeb 9Krawatxx xxxxx 10Szalik zimowyxx 11Szalik letni xx 12Rękawiczki zimowexx 13Rękawiczki letnie xx 14Koszula służbowa z długim rękawemxx x x x 15Koszula służbowa z krótkim rękawem x X x 16Skarpety zimowexx kobieta - rajstopy 17Skarpety letnie xxXxxxkobieta - rajstopy 18Botki ocieplanexx kobieta - damskie 19Półbuty służbowe xxXxxxkobieta - damskie Uwaga: W kolumnach 1-8 oznaczono przedmioty stanowiące zestaw. Załącznik nr 6 ZESTAWY UBIORU WYJŚCIOWEGO STRAŻAKA LpPrzedmiotZestawy przedmiotów w okresieUwagi ZimowymLetnim 123456 1Czapka wyjściowa zimowaxX kobieta - kapelusz 2Czapka wyjściowa letnia xXxxkobieta - kapelusz 3Płaszcz sukiennyxX 4Płaszcz letni z podpinką x 5Mundur wyjściowy zimowyxX 6Mundur wyjściowy letni xXx 7Peleryna przeciwdeszczowa do wszystkich zestawów według potrzeb 8Spodnie letnie xkobieta - spódnica 9KrawatxXxxx 10Szalik zimowyxX 11Szalik letni x 12Rękawiczki zimowexX 13Rękawiczki letnie x 14Koszula wyjściowa długi rękawxXxx 15Koszula wyjściowa krótki rękaw xx 16Skarpety zimowexX kobieta - rajstopy 17Skarpety letnie xxxxkobieta - rajstopy 18Botki ocieplanex kobieta - damskie 19Półbuty wyjściowe Xxxxxkobieta - damskie 20Sznur galowyxXxxx według potrzeb Uwaga: W kolumnach 1-6 oznaczono przedmioty stanowiące zestaw. Załącznik nr 7 NORMY UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY SPECJALNEJ I EKWIPUNKU OSOBISTEGO STRAŻAKA Norma umundurowania nr 1 dla strażaka w służbie stałej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Czapka wyjściowa zimowaszt.13dla kobiet kapelusz 2Czapka wyjściowa letniaszt.13dla kobiet kapelusz 3Czapka służbowa zimowaszt.13nie dotyczy kobiety 4Beretszt.13nie dotyczy kobiety 5Płaszcz sukiennyszt.17 6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 7Płaszcz letni z podpinkąszt.14 8Mundur wyjściowy zimowykpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 9Mundur wyjściowy letnikpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 10Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 11Sweter służbowyszt.13 12Spodnie letnieszt.12dla kobiety spódnica 13Peleryna przeciwdeszczowaszt.17 14Krawatszt.23 15Szalik zimowyszt.13 16Szalik letniszt.13 17Rękawiczki zimowePara13 18Rękawiczki letniePara14 19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.22 20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.22 21Koszula służbowa z długim rękawemszt.22 22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.22 23Skarpety zimowePara21dla kobiety rajstopy 24Skarpety letniePara21dla kobiety rajstopy 25Botki ocieplanePara13 26Półbuty służbowePara22 27Półbuty wyjściowePara12 28Sznur galowyszt.17 29Pasek do spodniszt.17nie dotyczy kobiety 30Teczka służbowaszt.14 31Walizka (torba podróżna)szt.17 32Pokrowiec na mundurszt.17 Uwaga: 1. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji lub zwrot kosztów ich wykonania, a w przypadku zmiany korpusu - dodatkowo sznur galowy i czapkę wyjściową. 2. Strażakowi mianowanemu na stałe wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne pranie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku. Norma umundurowania nr 2 dla nadbrygadiera i generała brygadiera (norma uzupełniająca do normy nr 1) Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Spodnie bryczesyszt.13 2Mundur wyjściowy zimowykpl.14 3Mundur wyjściowy letnikpl.14 4Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.12 5Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.12 6Skarpety zimowepara11 7Skarpety letniepara11 8Buty oficerskie z prawidłamipara14 9Półbuty wyjściowepara12 10Pas głównyszt.17 Norma umundurowania nr 3 dla strażaka w służbie przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Czapka służbowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz 2Beretszt.13nie dotyczy kobiety 3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 4Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 5Spodnie letnieszt.13dla kobiety spódnica 6Koszula służbowa z długim rękawem*szt.23 7Koszula służbowa z krótkim rękawem*szt.23 8Skarpety zimowe*para21dla kobiety rajstopy 9Skarpety letnie*para21dla kobiety rajstopy 10Botki ocieplanepara13 11Półbuty służbowepara13 12Rękawiczki zimowepara13 13Szalik zimowyszt.13 14Pasek do spodniszt.17nie dotyczy kobiety 15Krawatszt.23 * Przedmiot osobistego użytku. Uwaga: 1. Strażakowi w służbie przygotowawczej, uczącemu się w szkołach PSP, można wydać przed promocją lub zakończeniem szkolenia komplet umundurowania wyjściowego na poczet przyszłych należności mundurowych, związanych z mianowaniem na stałe. 2. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się równoważnik na chemiczne pranie umundurowania w wysokości 1/3 równoważnika określonego dla strażaka w służbie stałej. 3. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji. Norma nr 4 odzieży specjalnej dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Ubranie specjalnekpl.1do zużycia 2Rękawice specjalnepara1do zużycia 3Kominiarka niepalnaszt.1do zużycia 4Buty specjalnepara2do zużycia1 para gumowych 1 para skórzanych 5Sztormiakszt.1do zużycia 6Ubranie koszarowekpl.23 7Koszulka letnia*szt.22 8Koszulka zimowa*szt.22 9Obuwie koszarowe*para12 * Przedmiot osobistego użytku. Uwaga: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w odzież specjalną i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań określonych w instrukcjach i regulaminach działania. Norma nr 5 ekwipunku osobistego dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Hełmszt.1wg normy producenta 2Pas bojowyszt.1wg normy producenta 3Pas głównyszt.17 4Zatrzaśnikszt.1do zużycia 5Toporek strażackiszt.1do zużycia 6Latarkaszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 7Nóższt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 8Gwizdekszt.1do zużycia 9Podpinka linkowaszt.1do zużycia 10Sygnalizator bezruchuszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 11Maska do aparatu oddechowegoszt.1wg normy producenta 12Ubranie robocze*kpl.14dla mechaników 2 kpl. 13Kurtka robocza ocieplana*szt.14 14Czapka robocza zimowaszt.14 15Czapka robocza letniaszt.14 16Buty filcowo-gumowe*para14tylko dla kierowców 17Kominiarka dziana*szt.14 18Rękawice*para1do zużycia 19Szalik*szt.1do zużycia 20Trampki*para13 21Ubranie treningowe*kpl.13 22Spodenki gimnastyczne*szt.23 23Koszulka gimnastyczne*szt.23 24Ręcznik*szt.21 25Mydło toaletowe*gram2 4001 26Pasta do rąk*gram2 0001Oprócz systemu codziennego i stanowisk kierowania. Dla kierowców i mechaników podwójna należność. 27Pasta do obuwia*gram1601 28Mazak do pasty*szt.14 29Szczotka do butów*szt.14 30Szczotka do ubrania*szt.14 31Bielizna pościelowa (prześcieradło, poszwa, poszewka)kpl.13tylko dla systemu zmianowego * Przedmiot osobistego użytku. Uwaga: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w ekwipunek osobisty i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań określonych w instrukcjach i regulaminach działania. Załącznik nr 8 NORMA OKREŚLAJĄCA ILOŚĆ TKANIN W ZAMIAN ZA GOTOWE PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA 1. Na płaszcz sukienny (według rozmiarów) GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość sukna płaszczowego (przy szerokości tkaniny 1,42 m) a89-92160-1652,55 B88-921702,65 96160 c921752,75 96165-170 100165 d961752,85 100170-175 104165-170 e96-1001802,95 104175 108165 F96-1001853,00 104180 108170 G1041853,10 108175 112-116170 h1041903,20 108180-185 112175-180 116175 i1081903,30 112185 116180 j1121903,40 116185 120180 i więceji więcej 2. Na kurtkę i spodnie (spódnicę) z tkaniny gabardynowej (wg rozmiarów) GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość tkaniny zasadniczej w metrach (przy szerokości tkaniny 142 m) na kurtkęNa spodniena spódnicę A88-96160-1651,551,10na wzrost do 170 cm -- 0,80 m B88-921701,601,15 na wzrost powyżej 170 cm - 0,90 m 96165 C921751,651,20 96170 100160-165 D961751,701,20 100170 E1001751,751,25 104165-170 F961801,801,25 g1001801,801,30 104175 108165 h96-1001851,851,30 104180 108170 i1041851,901,35 108175 112-116170 j1041901,951,40 108180-185 112175-180 116175 k1081902,051,45 112185 116180 l1121902,101,50 ł1161852,151,55 120180 i więceji więcej Uwaga: W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej, pasa użytkownika lub jego wzrost przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej większej grupy rozmiarów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1078) Art. 1. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680 i Nr 121, poz. 769 i 770) w art. 61 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tygodniowy wymiar godzin wychowania fizycznego, o którym mowa w art. 19 ust. 2, wynosi, w okresie od dnia 1 września 1996 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r., co najmniej 3 godziny lekcyjne." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw i ustawę o ochronie gruntów rolnych i leśnych. (Dz. U. Nr 160, poz. 1079) Art. 1. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 54, poz. 349) w art. 11 wyrazy "1998 r." zastępuje się wyrazami "1999 r.". Art. 2. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 370 i Nr 80, poz. 505) w art. 4 pkt 13 i art. 12 ust. 11 i 14 skreśla się wyrazy "tartacznego iglastego". Art. 3. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłosi w 1998 r. w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" średnią cenę sprzedaży drewna, obliczoną według średniej ceny drewna uzyskanej przez nadleśnictwa za pierwsze trzy kwartały 1998 r., w terminie 20 dni po upływie trzeciego kwartału. 2. W 1998 r. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego nie ogłosi komunikatu, o którym mowa w art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 121, poz. 770). Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1080) Art. 1. 1. Ustawa określa zasady nabywania prawa oraz ustalania wysokości i wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników jednostek sfery budżetowej, zwanego dalej "wynagrodzeniem rocznym". 2. Przez użyte w ust. 1 określenie "pracownicy jednostek sfery budżetowej" rozumie się pracowników: 1) państwowych jednostek sfery budżetowej, dla których środki na wynagrodzenia są kształtowane na podstawie odrębnej ustawy, 2) zatrudnionych w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Trybunale Konstytucyjnym, Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Najwyższej Izbie Kontroli, Państwowej Inspekcji Pracy, Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Krajowym Biurze Wyborczym, Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń oraz w Wyższym Urzędzie Górniczym na stanowiskach inspekcyjno-technicznych, 3) samorządowych jednostek sfery budżetowej, prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943), 4) biur poselskich, senatorskich lub poselsko-senatorskich oraz klubów, kół albo zespołów parlamentarnych. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej. Art. 2. 1. Pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. 2. Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy. 3. Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadkach: 1) nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej), 2) zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące, 3) powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo do spełnienia obowiązku zastępczej służby poborowych, 4) rozwiązania stosunku pracy w związku z: a) przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne, b) przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem, c) likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, d) likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją, 5) podjęcia zatrudnienia: a) w wyniku przeniesienia służbowego, b) na podstawie powołania lub wyboru, c) w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy, d) w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją, e) po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po spełnieniu obowiązku zastępczej służby poborowych, 6) korzystania: a) z urlopu wychowawczego, b) z urlopu dla poratowania zdrowia, c) przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego, 7) wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika. Art. 3. Pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia rocznego w przypadkach: 1) nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż dwa dni, 2) stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości, 3) wymierzenia pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby, 4) rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Art. 4. 1. Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając składniki wynagrodzenia przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. 2. W przypadkach, o których mowa w art. 2 ust. 3, wysokość wynagrodzenia rocznego ustala się proporcjonalnie do okresu przepracowanego u danego pracodawcy. Art. 5. 1. Wynagrodzenie roczne jest wypłacane z wyodrębnionych na ten cel środków na wynagrodzenia. 2. Wynagrodzenie roczne wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 3, nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie. 3. Pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, wynagrodzenie roczne wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. Art. 6. Ilekroć w przepisach prawa jest mowa o "nagrodzie z zakładowego funduszu nagród" dla pracowników wymienionych w art. 1 ust. 2, oznacza to "dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników jednostek sfery budżetowej". Art. 7. Roczną nagrodę z zakładowego funduszu nagród za 1997 r. wypłaca się zgodnie z przepisami ustawy wymienionej w art. 9. Art. 8. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art.18 w ust. 4 po wyrazach "wieloletnią pracę" dodaje się wyrazy ", dodatkowego wynagrodzenia rocznego", 2) w art. 23 w ust. 6 po wyrazach "wieloletnią pracę" dodaje się wyrazy ", dodatkowego wynagrodzenia rocznego". Art. 9. Traci moc ustawa z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 104, poz. 450). Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o wprowadzeniu opłaty węglowej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1081) Art. 1. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o wprowadzeniu opłaty węglowej (Dz. U. Nr 113, poz. 735) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 1999 r."; 2) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 1999 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. (Dz. U. Nr 160, poz. 1082) Art. 1. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. 1. Z wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, zwolnione są państwowe i gminne jednostki organizacyjne. 2. Państwowe jednostki organizacyjne, zatrudniające nie mniej niż 25 osób, powinny osiągnąć średniorocznie wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej: 1) 1% w 1998 r., 2) 3% w 1999 r. i latach następnych. 3. Gminne jednostki organizacyjne, zatrudniające nie mniej niż 15 osób, powinny osiągnąć średniorocznie wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej: 1) 1% w 1998 r., 2) 3% w 1999 r. i latach następnych. 4. Stan zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynikający ze wskaźnika, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie może być niższy niż 0,5 etatu." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks karny, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. (Dz. U. Nr 160, poz. 1083) Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554) w art. 1 i art. 18 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 września 1998 r.". Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 556) w art. 1 i art. 14 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 września 1998 r.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557) w art. 259 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 września 1998 r." Art. 4. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 114, poz. 738) w art. 27 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 września 1998 r." Art. 5. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) w art. 64 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) odszkodowania za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie, uzyskanego na podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego". Art. 6. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944) w art. 131 wyrazy "1 stycznia 1998 r." zastępuje się wyrazami "1 września 1998 r." Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny. (Dz. U. Nr 160, poz. 1084) Art. 1. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) art. 262 otrzymuje brzmienie: "Art. 262. Do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083), z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o cenach. (Dz. U. Nr 160, poz. 1085) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 54, poz. 348) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) w ust. 5 użyte dwukrotnie w różnych przypadkach wyrazy "podatek obrotowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy", b) w ust. 10 wyrazy "w decyzji ustalającej cenę" zastępuje się wyrazami "w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 18 ust. 1,"; 2) w art. 13: a) w ust. 1 po wyrazach "Rada Ministrów" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," b) w ust. 2 po wyrazach "Ministrem Gospodarki" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," c) w ust. 3 po wyrazach "Ministrem Gospodarki" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," d) w ust. 5 wyrazy "gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "gospodarczymi (sprzedawcami)"; 3) w art. 18: a) w ust. 1 po wyrazie "ustala" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia," b) w ust. 2a wyrazy "w drodze zarządzenia" zastępuje się wyrazami "w drodze rozporządzenia". Art. 2. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 3. Do spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy mają zastosowanie przepisy dotychczasowe. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. (Dz. U. Nr 160, poz. 1086) Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 144: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Porozumienia zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, dotyczące zadań odpowiadających zakresowi określonemu w ust. 1, tracą moc z dniem 1 lipca 1999 r.", b) w ust. 3 po wyrazach "jako zlecone zadania, o których mowa w" dodaje się wyrazy "art. 10 ust. 3, art. 65 ust. 1-4,"; 2) w art. 147 w ust. 1 i 2 wyrazy "w dniu 1 lipca 1998 r." zastępuje się wyrazami "w dniu 1 lipca 1999 r."; 3) w art. 149 w pkt 1 wyrazy "pkt 1" zastępuje się wyrazami "pkt 3"; 4) art. 151 otrzymuje brzmienie: "Art. 151. 1. Traci moc ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515), z wyjątkiem art. 60, 69-70 i 72-82, które tracą moc z dniem 30 czerwca 1999 r. 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 18 miesięcy od dnia wejścia jej w życie, zachowują moc przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą."; 5) art. 152 otrzymuje brzmienie: "Art. 152. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem: 1) art. 49 ust. 2 pkt 5, art. 80, 99 i 109 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1998 r., 2) art. 39 ust. 3 i art. 85, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., 3) art. 74 ust. 2 pkt 2 lit. a), art. 77, 87, 88, 90-98 i 100-108, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1999 r." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1087) Art. 1. W ustawie z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692), wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11d: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na bezzwrotną pomoc osobom fizycznym będącym posiadaczami gospodarstwa rolnego oraz osobom fizycznym prowadzącym działy specjalne produkcji rolnej, w okresie odbudowy ich gospodarstw rolnych, które uległy zniszczeniu lub poniosły znaczne straty wskutek powodzi.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku gdy posiadaczem gospodarstwa rolnego jest więcej niż jedna osoba lub gdy dział specjalny produkcji rolnej prowadzi kilka osób, pomoc, o której mowa w ust. 1, może być przyznana jednemu współposiadaczowi gospodarstwa rolnego lub jednej z osób prowadzących dział specjalny produkcji rolnej.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Kierownik rejonowego urzędu pracy może, na wniosek zainteresowanego, skierować osobę fizyczną będącą posiadaczem gospodarstwa rolnego oraz osobę fizyczną prowadzącą dział specjalny produkcji rolnej, w okresie odbudowy ich gospodarstw rolnych, które uległy zniszczeniu lub poniosły znaczne straty wskutek powodzi, oraz jego domowników podlegających ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy w gospodarstwie do wykonywania pracy w ramach robót publicznych lub prac interwencyjnych."; 2) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Posiadaczom gospodarstw rolnych oraz osobom prowadzącym działy specjalne produkcji rolnej na obszarach dotkniętych powodzią przysługuje pomoc w naturze lub ekwiwalencie pieniężnym, udzielana za pośrednictwem gminy. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, polega na możliwości otrzymania z Agencji Rynku Rolnego na każdy hektar użytków rolnych zalanych przez powódź: 1) nieodpłatnie jednej tony pszenicy lub 2) równowartości ceny minimalnej jednej tony pszenicy. 3. Udzielenie pomocy następuje na wniosek osoby poszkodowanej, złożony niezwłocznie w gminie, na której terenie została wyrządzona szkoda przez powódź. 4. Gmina, w terminie do dnia 31 grudnia 1997 r., zgłosi do Agencji Rynku Rolnego zbilansowane potrzeby w zakresie pomocy, o której mowa w ust. 2. 5. Z budżetu państwa zostanie zrekompensowana Agencji Rynku Rolnego równowartość udzielonej nieodpłatnie pomocy w naturze oraz wypłaconego ekwiwalentu pieniężnego posiadaczom gospodarstw rolnych dotkniętych klęską powodzi."; 3) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. Agencja Rynku Rolnego, wykorzystując zapasy produktów rolnych i żywnościowych, w tym także zapasy rezerw państwowych, udostępni gminie pszenicę lub środki finansowe, o których mowa w art. 12 ust. 2."; 4) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Agencja Rynku Rolnego na cele pomocowe, o których mowa w art. 12 ust. 2, może zaciągnąć kredyt bankowy." Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te substancje. (Dz. U. Nr 160, poz. 1088) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) i w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonego w Montrealu w dniu 16 września 1987 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98, poz. 490 i 491), oraz przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Poprawek londyńskich, sporządzonych w dniu 29 czerwca 1990 r., oraz Poprawek kopenhaskich, sporządzonych w dniu 25 listopada 1992 r., do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (Dz. U. z 1996 r. Nr 41, poz. 176) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 2001 r. ustanawia się zakaz: 1) obrotu z zagranicą substancjami określonymi w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia z krajami i regionami nie będącymi stronami Protokołu montrealskiego, nie wymienionymi w załączniku nr 5 do rozporządzenia, 2) obrotu z zagranicą substancjami określonymi w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia z krajami i regionami nie będącymi stronami Poprawek londyńskich do Protokołu montrealskiego, nie wymienionymi w załączniku nr 6 do rozporządzenia, 3) obrotu z zagranicą substancjami określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia z krajami i regionami nie będącymi stronami Poprawek kopenhaskich do Protokołu montrealskiego, nie wymienionymi w załączniku nr 7 do rozporządzenia, 4) przywozu towarów określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, pochodzących z krajów i regionów nie będących stronami Protokołu montrealskiego, nie wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1088) Załącznik nr 1 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH CZASOWYM ZAKAZEM OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS A do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 2903 41 00 0- - Trichlorofluorometan (1) * 2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan (1) * 2903 43 00 0- - Trichlorotrifluoroetany (1) 2903 44Dichlorotetrafluoroetany i chloropentafluoroetan: * 2903 44 10 0- - - Dichlorotetrafluoroetany (1) * 2903 44 90 0- - - Chloropentafluoroetan (1) 2903 46- - Bromochlorodifluorometan, bromotrifluorometan i dibromotetrafluoroetany: * 2903 46 10 0- - - Bromochlorodifluorometan (2) * 2903 46 20 0- - - Bromotrifluorometan (2) * 2903 46 90 0- - - Dibromotetratfluoroetany (2) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem (3) * 3824 79 00 0- - Pozostałe (4) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: R-11 (CFC-11), R-12 (CFC-12), R-113 (CFC-113), R-114 (CFC-114), R-115 (CFC-115) określonych w Polskiej Normie znak: PN-90/M-04611 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 6/1990, poz. 10. (2) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: halon-1211, halon-1301, halon-2402 określonych w Polskiej Normie znak: PN-90/C-83604/01 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 7/1990, poz. 14. (3) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: R-11 (CFC-11), R-12 (CFC-13), R-113 (CFC-113), R-114 (CFC-114), R-115 (CFC-115), o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. (4) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: halon-1301, halon-2402, halon-1211, o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 2 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH CZASOWYM ZAKAZEM OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS B do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 14 00 0- - Tetrachlorek węgla 2903 19- - Pozostałe: 2903 19 10 0- - - 1,1,1-Trichloroetan (metylochloroform) Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 45- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem: * 2903 45 10 0- - - Chlorotrifluorometan (1) * 2903 45 15 0- - - Pentachlorofluoroetan (1) * 2903 45 20 0- - - Tetrachlorodifluoroetany (1) * 2903 45 25 0- - - Heptachlorofluoropropany (1) * 2903 45 30 0- - - Heksachlorodifluoropropany (1) * 2903 45 35 0- - - Pentachlorotrifluoropropany (1) * 2903 45 40 0- - - Tetrachlorotetrafluoropropany (1) * 2903 45 45 0- - - Trichloropentafluoropropany (1) * 2903 45 50 0- - - Dichloroheksafluoropropany (1) * 2903 45 55 0- - - Chloroheptafluoropropany (1) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem (2) 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (3) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: R-13 (CFC-13), R-111 (CFC-111), R-112 (CFC-112), R-211 (CFC-211), R-212 (CFC-212), R-213 (CFC-213), R-214 (CFC-214), R-215 (CFC-215), R-216 (CFC-216), R-217 (CFC-217). (2) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: R-13 (CFC-13), R-111 (CFC-111), R-112 (CFC-112), R-211 (CFC-211), R-212 (CFC-212), R-213 (CFC-213), R-214 (CFC-214), R-215 (CFC-215), R-216 (CFC-216), R-217 (CFC-217), o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. (3) dotyczy tylko mieszanin zawierających tetrachlorek węgla lub 1,1,1-trichloroetan, o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 3 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH CZASOWYM ZAKAZEM OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS C grupa II do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 49- - Pozostałe: - - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem: * 2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu (1) * 2903 49 40 0- - - - Pozostałe (1) * 2903 49 80 0- - - Pozostałe (1) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (2) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy tylko substancji HBFC: Dibromofluorometan, Bromodifluorometan (HBFC-22B1), Bromofluorometan,, Tetrabromofluoroetan, Tribromodifluoroetan, Dibromotrifluoroetan, Bromotetrafluoroetan, Tribromofluroetan, Dibromodifluoroetan, Bromotrifluroetan, Dibromofluoroetan, Bromodifluoroetan, Bromofluoroetan, Heksabromofluoropropan, Pentabromodifluoropropan, Tetrabromotrifluoropropan, Tribromotetrafluoropropan, Dibromopentafluoropropan, Bromoheksafluoropropan, Pentabromofluropropan, Tetrabromodifluoropropan, Tribromotrifluoropropan, Dibromotetrafluoropropan, Bromopentafluropropan, Tetrabromofluoropropan, Tribromodifluoropropan, Dibromotrifluropropan, Bromotetrafluoropropan, Tribromofluoropropan, Dibromodifluoropropan, Bromotrifluoropropan, Dibromofluoropropan, Bromodifluoropropan, Bromofluoropropan. (2) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje HBFC: Dibromofluorometan, Bromodifluorometan (HBFC-22B1), Bromofluorometan, Tetrabromofluoroetan, Tribromodifluoroetan, Dibromotrifluoroetan, Bromotetrafluoroetan, Tribromofluroetan, Dibromodifluoroetan, Bromotrifluroetan, Dibromofluroetan, Bromodifluoroetan, Bromofluoroetan, Heksabromofluoropropan, Pentabromodifluoropropan, Tetrabromotrifluoropropan, Tribromotetrafluoropropan, Dibromopentafluoropropan, Bromoheksafluoropropan, Pentabromofluropropan, Tetrabromodifluoropropan, Tribromotrifluoropropan, Dibromotetrafluoropropan, Bromopentafluropropan, Tetrabromofluoropropan, Tribromodifluoropropan, Dibromotrifluropropan, Bromotetrafluoropropan, Tribromofluoropropan, Dibromodifluoropropan, Bromotrifluoropropan, Dibromofluoropropan, Bromodifluoropropan, Bromofluoropropan, o ile z uwagi na ich specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 4 WYKAZ TOWARÓW ZAWIERAJĄCYCH SUBSTANCJE ZUBOŻAJĄCE WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH CZASOWYM ZAKAZEM PRZYWOZU ANEKS D do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 04040404Serwatka, nawet zagęszczona, lub zawierająca dodatek cukru albo innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników naturalnego mleka zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 0404 90- Pozostałe: - - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu w masie: * 0404 90 21 0- - - Nie przekraczającej 1,5% (1) * 0404 90 23 0- - - Powyżej 1,5%, ale nie przekraczającej 27% (1) * 0404 90 29 0- - - Powyżej 27% (1) - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu w masie: * 0404 90 81 0- - - Nie przekraczającej 1,5% (1) * 0404 90 83 0- - - Powyżej 1,5%, ale nie przekraczającej 27% (1) * 0404 90 89 0- - - Powyżej 27% (1) 15171517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z pozycji nr 1516: 1517 90- Pozostałe: * 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka (1) - - Pozostałe: * 1517 90 91 0- - - Nielotne oleje roślinne, płynne, mieszane (1) * 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty ułatwiające wyjmowanie z formy (1) * 1517 90 99 0- - - Pozostałe (1) 21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 2106 90- Pozostałe: * 2106 90 10 0- - Fondue z sera (1) - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: * 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe (1) - - - Pozostałe: * 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy (1) * 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny (1) * 2106 90 59 0- - - - Pozostałe (1) - - Pozostałe: * 2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi (1) * 2106 90 98 0- - - Pozostałe (1) 27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje lekkie: * 2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego (1) * 2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 11 (1) - - Do innych celów: - - - Benzyny specjalne: * 2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza (1) * 2710 00 25 0- - - - Pozostałe (1) - - - Pozostałe: - - - - Benzyna silnikowa: * 2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza (1) - - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu: - - - - - - Nie przekraczającą 0,013g/l: * 2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95 (1) * 2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale mniejszej niż 98 (1) * 2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej (1) - - - - - - Przekraczającą 0,013g/1: * 2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98 (1) * 2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej (1) * 2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych (1) * 2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie (1) - Oleje średnie: * 2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego (1) * 2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 41 (1) - - Do innych celów: - - - Nafta: * 2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych (1) * 2710 00 55 0- - - - Pozostała (1) * 2710 00 59 0- - - Pozostałe (1) - Oleje ciężkie: - - Oleje napędowe: * 2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego (1) * 2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61 (1) - - - Do innych celów: 2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%: * 2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników (1) * 2710 00 66 9- - - - - Pozostałe (1) 2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,2%: * 2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników (1) * 2710 00 67 9- - - - - Pozostałe (1) 2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%: * 2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników (1) * 2710 00 68 9- - - - - Pozostałe (1) - - Oleje opałowe: * 2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego (1) * 2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71 (1) - - - Do innych celów: * 2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1% (1) * 2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie przekraczającej 2% (1) * 2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie przekraczającej 2,8% (1) * 2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8% (1) - - Oleje smarowe; pozostałe oleje: * 2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego (1) * 2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81 (1) * 2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5 (CN) do niniejszego działu (1) - - - Do innych celów: * 2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe oleje turbinowe (1) * 2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne (1) * 2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła (1) * 2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe (1) * 2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne (1) * 2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne (1) * 2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje (1) 32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych, rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory określone w uwadze 4 do niniejszego działu: 3208 10- Na bazie poliestrów: * 3208 10 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu (1) * 3208 10 90 0- - Pozostałe (1) 3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych: * 3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu (1) * 3208 20 90 0- - Pozostałe (1) 3208 90- Pozostałe: - - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu: * 3208 90 11 0- - - Poliuretan z 2,2'-(tert-butyloimino)dietanolu oraz 4,4'-metylenodicykloheksylodiizocyjanianu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie, w którym zawartość polimeru w masie wynosi 48% lub więcej (1) * 3208 90 13 0- - - Kopolimer p-krezolu oraz diwinylobenzenu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie, w którym zawartość polimeru w masie wynosi 48% lub więcej (1) * 3208 90 19 0- - - Pozostałe (1) - - Pozostałe: * 3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych (1) * 3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych (1) 32093209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie, rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym: * 3209 10 00 0- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych (1) * 3209 90 00 0- Pozostałe (1) 32103210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry: * 3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) (1) * 3210 00 90 0- Pozostałe (1) 32123212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej: 3212 90- Pozostałe: - - Pigmenty (łącznie z proszkami i płatkami metali) rozproszone w środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, w rodzaju stosowanych do produkcji farb (łącznie z emaliami): * 3212 90 10 0- - - Esencja perłowa (1) - - - Pozostałe: * 3212 90 31 0- - - - Na bazie proszku aluminiowego (1) * 3212 90 39 0- - - - Pozostałe (1) * 3212 90 90 0- - Barwniki i inne środki barwiące przygotowane w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej (1) 33033303 00Perfumy i wody toaletowe: * 3303 00 10 0- Perfumy (1) * 3303 00 90 0- Wody toaletowe (1) 33043304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure i pedicure: - Pozostałe: * 3304 99 00 0- - Pozostałe (1) 33053305Preparaty do włosów: * 3305 10 00 0- Szampony (1) * 3305 20 00 0- Preparaty do trwałej ondulacji lub prostowania włosów (1) * 3305 30 00 0- Lakiery do włosów (1) 3305 90- Pozostałe: * 3305 90 10 0- - Płyny do włosów (1) * 3305 90 90 0- - Pozostałe (1) 33063306Preparaty do higieny zębów i jamy ustnej, łącznie z pastami i proszkami do przytwierdzania protez; nici dentystyczne do czyszczenia międzyzębowego (dental floss), w indywidualnych opakowaniach do sprzedaży detalicznej: * 3306 10 00 0- Środki do czyszczenia zębów (1) * 3306 90 00 0- Pozostałe (1) 33073307Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po goleniu, dezodoranty osobiste, preparaty do kąpieli, depilatory i inne preparaty perfumeryjne, kosmetyczne i toaletowe, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, gotowe dezodoranty do pomieszczeń, nawet perfumowane, lub mające własności dezynfekcyjne: * 3307 10 00 0- Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po goleniu (1) * 3307 20 00 0- Dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe (1) - Preparaty do perfumowania lub odwaniania pomieszczeń, łącznie z preparatami zapachowymi stosowanymi w trakcie obrzędów religijnych: * 3307 49 00 0- - Pozostałe (1) * 3307 90 00 0- Pozostałe (1) 34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401: 3402 20- Preparaty przygotowane do sprzedaży detalicznej: * 3402 20 10 0- Preparaty powierzchniowo czynne (1) * 3402 20 90 0- Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia (1) 34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach) oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych: - Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych: * 3403 11 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów (1) 3403 19- - Pozostałe: * 3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, ale nie stanowiących zasadniczego składnika (1) - - - Pozostałe: * 3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów (1) * 3403 19 99 0- - - - Pozostałe (1) - Pozostałe: * 3403 91 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry, skór futerkowych i innych materiałów (1) 3403 99- - Pozostałe: * 3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów (1) * 3403 99 90 0- - - Pozostałe (1) 34053405Pasty i kremy do obuwia, mebli, podłóg, nadwozi, szkła lub metalu, pasty i proszki do czyszczenia oraz podobne preparaty (nawet w postaci papieru, watoliny, filcu, włókniny, tworzyw sztucznych komórkowych lub gumy porowatej, impregnowanych, powlekanych lub pokrytych takimi preparatami) wyłączając woski z pozycji nr 3404: * 3405 10 00 0- Pasty, kremy i podobne preparaty, do pielęgnacji obuwia i skóry (1) * 3405 20 00 0- Pasty, kremy i podobne preparaty, do konserwacji mebli drewnianych, podłóg i innych wyrobów drewnianych (1) * 3405 30 00 0- Pasty i podobne preparaty do polerowania nadwozi, inne niż pasty do metali (1) * 3405 40 00 0- Pasty, proszki i inne preparaty do czyszczenia (1) 3405 90- Pozostałe: * 3405 90 10 0- - Pasty do polerowania metalu (1) * 3405 90 90 0- - Pozostałe (1) 36063606Stopy żelazowo-cerowe i inne stopy piroforyczne we wszystkich postaciach; artykuły z materiałów łatwo palnych wymienione w uwadze 2 do tego działu: * 3606 10 00 0- Paliwa płynne, lub upłynnione w pojemnikach, takich jak stosowane w zapalniczkach mechanicznych lub podobnych o pojemności nie przekraczającej 300 cm3 (1) 38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy): 3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy): * 3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów (1) * 3808 10 20 0- - Na bazie chlorowanych węglowodorów (1) * 3808 10 30 0- - Na bazie karbaminianów (1) * 3808 10 40 0- - Na bazie związków fosfoorganicznych (1) * 3808 10 90 0- - Pozostałe (1) 3808 20- Środki grzybobójcze (fungicydy): - - Nieorganiczne: * 3808 20 10 0- - - Preparaty na bazie związków miedzi (1) * 3808 20 15 0- - - Pozostałe (1) - - Pozostałe: * 3808 20 30 0- - - Na bazie ditiokarbaminianów (1) * 3808 20 40 0- - - Na bazie benzimidiazoli (1) * 3808 20 50 0- - - Na bazie diazoli lub triazoli (1) * 3808 20 60 0- - - Na bazie diazyny lub morfoliny (1) * 3808 20 80 0- - - Pozostałe (1) 3808 30- Środki chwastobójcze (herbicydy), opóźniające kiełkowanie oraz regulatory wzrostu roślin: - - Środki chwastobójcze (herbicydy): * 3808 30 11 0- - - Na bazie fenoksów - hormonów roślin (1) * 3808 30 13 0- - - Na bazie triazyn (1) * 3808 30 15 0- - - Na bazie amidów (1) * 3808 30 17 0- - - Na bazie karbaminianów (1) * 3808 30 21 0- - - Na bazie pochodnych dinitroaniliny (1) * 3808 30 23 0- - - Na bazie pochodnych mocznika, uracylu (2,4-dwuhydroksypirymidyna) lub sulfonylomocznika (1) * 3808 30 27 0- - - Pozostałe (1) * 3808 30 30 0- - Preparaty opóźniające kiełkowanie (1) * 3808 30 90 0- - Regulatory wzrostu roślin (1) 3808 40- Środki odkażające: * 3808 40 10 0- - Na bazie czwartorzędowych soli amoniowych (1) * 3808 40 20 0- - Na bazie związków chlorowcowanych (1) * 3808 40 90 0- - Pozostałe (1) 3808 90- Pozostałe: * 3808 90 10 0- - Środki gryzoniobójcze (rodentycydy) (1) 3808 90 90- - Pozostałe: * 3808 90 90 1- - - Biologiczne środki ochrony roślin nie będące żywymi organizmami (1) * 3808 90 90 9- - - Pozostałe (1) 38093809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3809 10- Na bazie substancji skrobiowych: * 3809 10 10 0- - Zawierające w masie poniżej 55% tych substancji (1) * 3809 10 30 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej tych substancji, ale mniej niż 70% (1) * 3809 10 50 0- - Zawierające w masie 70% lub więcej tych substancji, ale mniej niż 83% (1) * 3809 10 90 0- - Zawierające w masie 83% lub więcej tych substancji (1) 3813* 3813 00 00 0Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty gaśnicze (2) 38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów: * 3814 00 10 0- Na bazie octanu butylu (1) * 3814 00 90 0- Pozostałe (1) 39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94: * 3901 10 10 0- - Polietylen liniowy (3) * 3901 10 90 0- - Pozostałe (3) 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: * 3901 20 10 0- - Polietylen w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu, o gęstości 0,958 lub większej w temperaturze 23oC, zawierający: - 50 mg/kg lub mniej glinu, - 2 mg/kg lub mniej wapnia, - 2 mg/kg lub mniej chromu, - 2 mg/kg lub mniej żelaza, - 2 mg/kg lub mniej niklu, - 2 mg/kg lub mniej tytanu oraz - 8 mg/kg lub mniej wanadu, do produkcji chlorosulfonowanego polietylenu (3) * 3901 20 90 0- - Pozostały (3) * 3901 30 00 0- Kopolimery etylenu-octanu winylu (3) 3901 90- Pozostałe: * 3901 90 10 0- - Żywica jonomerowa złożona z soli terpolimeru etylenu z akrylanem izobutylowym i kwasem metakrylowym (3) * 3901 90 20 0- - Kopolimer blokowy A-B-A polistyrenu, kopolimeru etylenowo-butenylowego i polistyrenu, zawierający w masie 35% lub mniej styrenu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3901 90 90 0- - Pozostałe (3) 39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych: * 3902 10 00 0- Polipropylen (3) * 3902 20 00 0- Poliizobutylen (3) * 3902 30 00 0- Kopolimery propylenu (3) 3902 90- Pozostałe: * 3902 90 10 0- - Kopolimer blokowy A-B-A polistyrenu, kopolimeru etylenowo-butenylowego i polistyrenu, zawierający w masie 35% lub mniej styrenu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3902 90 20 0- - Poli(1-buten), kopolimer 1-butenu i etylenu, zawierający w masie 10% lub mniej etylenu lub mieszanina poli(1-butenu) z polietylenem i/lub polipropylenem, zawierająca w masie 10% lub mniej polietylenu i/lub 25% lub mniej polipropylenu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3902 90 90 0- - Pozostałe (3) 39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych: - Polistyren: * 3903 11 00 0- - Do spieniania (3) * 3903 19 00 0- - Pozostały (3) * 3903 20 00 0- Kopolimery styren-akrylonitryl (SAN) (3) * 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS) (3) 3903 90- Pozostałe: * 3903 90 10 0- - Kopolimer wyłącznie styrenu z alkoholem allilowym, o liczbie acetylowej 175 lub większej (3) * 3903 90 20 0- - Polistyren bromowany, zawierający w masie 58% lub więcej, lecz nie więcej niż 71% bromu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3903 90 90 0- - Pozostałe (3) 39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w formach podstawowych: * 3904 10 00 0- Polichlorek winylu, nie zmieszany z żadnymi innymi substancjami (3) - Pozostały polichlorek winylu: * 3904 21 00 0- - Nieuplastyczniony (3) * 3904 22 00 0- - Uplastyczniony (3) * 3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu-octanu winylu (3) * 3904 40 00 0- Pozostałe kopolimery chlorku winylu (3) 3904 50- Polimery chlorku winylidenu: * 3904 50 10 0- - Kopolimer chlorku winylidenu z akrylonitrylem, w postaci spienionych kulek o średnicy 4 mikrometrów lub większej lecz nie większej niż 20 mikrometrów (3) * 3904 50 90 0- - Pozostałe (3) - Fluoropolimery: * 3904 61 00 0- - Politetrafluoroetylen (3) 3904 69- - Pozostałe: * 3904 69 10 0- - - Fluorek poliwinylu, w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3904 69 90 0- - - Pozostałe (3) * 3904 90 00 0- Pozostałe (3) 39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: - Polioctan winylu: * 3905 12 00 0- - W dyspersji wodnej (3) * 3905 19 00 0- - Pozostałe (3) - Kopolimery octanu winylu: * 3905 21 00 0- - W dyspersji wodnej (3) * 3905 29 00 0- - Pozostałe (3) * 3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane grupy octanowe (3) - Pozostałe: * 3905 91 00 0- - Kopolimery (3) 3905 99- - Pozostałe: * 3905 99 10 0- - - Poli(winyloformal), w jednej z postaci z wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu, o masie cząsteczkowej 10 000 lub większej lecz nie przekraczającej 40 000 i zawierający w masie: - 9,5% lub więcej, lecz nie więcej niż 13% grup acetylowych liczonych jako octan winylu oraz - 5% lub więcej, lecz nie więcej niż 6,5% grup wodorotlenowych liczonych jako alkohol winylowy (3) * 3905 99 90 0- - - Pozostałe (3) 39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych: * 3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu (3) 3906 90- Pozostałe: * 3906 90 10 0- - Poli[N-(3-hydroksyimino-1,1-dimetylobutylo)akryloamid] (3) * 3906 90 20 0- - Kopolimer metakrylanu 2-diizopropyloaminoetylowego z metakrylanem decylowym, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie zawierającego w masie 55% lub więcej kopolimeru (3) * 3906 90 30 0- - Kopolimer kwasu akrylowego z akrylanem 2-etyloheksylowym, zawierający w masie 10% lub więcej, lecz nie więcej niż 11% akrylanu 2-etyloheksylowego (3) * 3906 90 40 0- - Kopolimer akrylonitrylu z akrylanem metylu, modyfikowany poli(butadien-akrylonitrylem) (NBR) (3) * 3906 90 50 0- - Produkt polimeryzacji kwasu akrylowego z metakrylanem alkilowym i małymi ilościami innych monomerów, do zastosowania jako zagęszczacz w produkcji mas do druku na tekstyliach (3) * 3906 90 60 0- - Kopolimer akrylanu metylu z etylenem i z monomerem zawierającym niekońcową grupę karboksylową jako podstawnikiem, zawierający w masie 50% lub więcej akrylanu metylu, nawet zmieszany z krzemionką (3) * 3906 90 90 0- - Pozostałe (3) 39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne poliestry, w formach podstawowych: * 3907 10 00 0- Poliacetale (3) 3907 20- Pozostałe polietery: - - Alkohole polieterowe: * 3907 20 11 0- - - Glikole polietylenowe (3) - - - Pozostałe: * 3907 20 21 0- - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100 (3) * 3907 20 29 0- - - - Pozostałe (3) - - Pozostałe: * 3907 20 91 0- - - Kopolimer 1-chloro-2,3-epoksypropanu z tlenkiem etylenu (3) * 3907 20 99 0- - - Pozostałe (3) * 3907 30 00 0- Żywice epoksydowe (3) * 3907 40 00 0- Poliwęglany (3) * 3907 50 00 0- Żywice alkidowe (3) * 3907 60 00 0- Tereftalan polietylenowy (3) - Pozostałe poliestry: 3907 91- - Nienasycone: * 3907 91 10 0- - - Ciekłe (3) * 3907 91 90 0- - - Pozostałe (3) 3907 99- - Pozostałe: - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100: * 3907 99 11 0- - - - Poli(naftaleno-2,6-dikarboksylan etylenowy) (3) * 3907 99 19 0- - - - Pozostałe (3) - - - Pozostałe: * 3907 99 91 0- - - - Poli(naftaleno-2,6-dikarboksylan etylenowy) (3) * 3907 99 99 0- - - - Pozostałe (3) 39083908Poliamidy w formach podstawowych: * 3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12 (3) * 3908 90 00 0- Pozostałe (3) 39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: * 3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe (3) * 3909 20 00 0- Żywice melaminowe (3) * 3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe (3) * 3909 40 00 0- Żywice fenolowe (3) 3909 50- Poliuretany: * 3909 50 10 0- - Poliuretan 2,2'-(tert-butylimino)dietanolu oraz 4,4'-metylenodicykloheksylo diizocyjanianu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie zawierającego w masie 50% lub więcej polimeru (3) * 3909 50 90 0- - Pozostałe (3) 3910* 3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych (3) 39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-indenowe, politerpeny, polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych: * 3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub kumaronowo-indenowe i politerpeny (3) 3911 90- Pozostałe: - - Produkty polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowane chemicznie: * 3911 90 11 0- - - Poli(oksy-1,4-fenylenosulfonylo-1,4-fenylenooksy-1,4-fenylenoizopropylideno-1,4-fenylen) w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b) do niniejszego działu (3) * 3911 90 13 0- - - Poli(tio-1,4-fenylen) (3) * 3911 90 19 0- - - Pozostałe (3) - - Pozostałe: * 3911 90 91 0- - - Kopolimer p-krezolu i diwinylobenzenu, w postaci roztworu w N,N-dimetyloacetamidzie zawierającego w masie 50% lub więcej polimeru (3) * 3911 90 93 0- - - Uwodornione kopolimery winylotoluenu i a-metylostyrenu (3) * 3911 90 99 0- - - Pozostałe (3) 39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych: Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 21- - Z polimerów etylenu: * 3917 21 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej (2) - - - Pozostałe: * 3917 21 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 21 99 0- - - - Pozostałe (2) 3917 22- - Z polimerów propylenu: * 3917 22 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej (2) - - - Pozostałe: * 3917 22 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 22 99 0- - - - Pozostałe (2) 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: * 3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej (2) - - - Pozostałe: * 3917 23 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 23 99 0- - - - Pozostałe (2) 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: - - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: * 3917 29 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych (2) * 3917 29 13 0- - - - - Pozostałe (2) * 3917 29 15 0- - - - Z produktów polimeracji addycyjnej (2) * 3917 29 19 0- - - - Pozostałe (2) - - - Pozostałe: * 3917 29 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 29 99 0- - - - Pozostałe (2) - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu rozrywającym 27,6 MPa: * 3917 31 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 31 90 0- - - Pozostałe (2) 3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi materiałami, bez wyposażenia: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: - - - - Produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: * 3917 32 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych (2) * 3917 32 19 0- - - - - Pozostałe (2) - - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej: * 3917 32 31 0- - - - - Z polimerów etylenu (2) * 3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu (2) * 3917 32 39 0- - - - - Pozostałe (2) * 3917 32 51 0- - - - Pozostałe (2) - - - Pozostałe: * 3917 32 91 0- - - - Sztuczne osłonki do kiełbas (2) * 3917 32 99 0- - - - Pozostałe (2) 3917 33- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi materiałami, z wyposażeniem: * 3917 33 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 33 90 0- - - Pozostałe (2) 3917 39- - Pozostałe: - - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej: - - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: * 3917 39 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych (2) * 3917 39 13 0- - - - - Pozostałe (2) * 3917 39 15 0- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej (2) * 3917 39 19 0- - - - Pozostałe (2) - - - Pozostałe: * 3917 39 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) * 3917 39 99 0- - - - Pozostałe (2) 39203920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem: 3920 10- Z polimerów etylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,125 mm: - - - Z polietylenu o gęstości: - - - - Poniżej 0,94: * 3920 10 23 0- - - - - Folia polietylenowa, o grubości 20 mikrometrów lub większej, lecz nie przekraczającej 40 mikrometrów, do produkcji folii fotoodpornych używanych w produkcji półprzewodników lub obwodów drukowanych (2) - - - - - Pozostałe: - - - - - - Nie drukowane: * 3920 10 24 0- - - - - - - Folia obciskająca (2) * 3920 10 26 0- - - - - - - Pozostałe (2) * 3920 10 27 0- - - - - - - Drukowane (2) * 3920 10 28 0- - - - 0,94 lub większej (2) * 3920 10 40 0- - - Pozostałe (2) - - O grubości przekraczającej 0,125 mm: * 3920 10 81 0- - - Wilgotne arkusze wykonane z nie połączonych, drobno rozgałęzionych włókien polietylenowych, zmieszanych lub nie, z włóknami celulozowymi, w ilości nie przekraczającej 15%, zawierające alkohol poliwinylowy rozpuszczony w wodzie jako czynnik nawilżający (2) 3920 10 89- - - Pozostałe: * 3920 10 89 1- - - - Polietylenowe taśmy izolacyjne do powlekania stalowych rur i armatury, o szerokości minimum 0,05 m (2) * 3920 10 89 9- - - - Pozostałe (2) 3920 20- Z polimerów propylenu: - - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm: * 3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo (2) * 3920 20 29 0- - - Pozostałe (2) - - O grubości powyżej 0,10 mm: - - - Taśma o szerokości powyżej 5 mm, ale nie przekraczającej 20 mm w rodzaju używanych do opakowań: * 3920 20 71 0- - - - Taśma dekoracyjna (2) * 3920 20 79 0- - - - Pozostałe (2) * 3920 20 90 0- - - Pozostałe (2) * 3920 30 00 0- Z polimerów styrenu (2) - Z polimerów chlorku winylu: 3920 41- - Sztywne: - - - Nieuplastycznione, o grubości: * 3920 41 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm (2) * 3920 41 19 0- - - - Przekraczającej 1 mm (2) - - - Uplastycznione, o grubości: * 3920 41 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm (2) * 3920 41 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm (2) 3920 42- - Giętkie: - - - Nieuplastycznione, o grubości: * 3920 42 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm (2) * 3920 42 19 0- - - - Przekraczającej 1 mm (2) - - - Uplastycznione o grubości: * 3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm (2) * 3920 42 99 0- - - -Przekraczającej 1 mm (2) - Z polimerów akrylowych: * 3920 51 00 0- - Z polimetakrylanu metylu (2) 3920 59- - Pozostałe: * 3920 59 10 0- - - Kopolimer estrów akrylowego i metakrylowego, w postaci folii o grubości nie przekraczającej 150 mikrometrów (2) * 3920 59 90 0- - - Pozostałe (2) - Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych poliestrów: * 3920 61 00 0- - Z poliwęglanów (2) 3920 62- - Z politereftalanu etylenu: - - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm: * 3920 62 11 0- - - - Folia z politereftalanu etylenowego o grubości 72 mikrometrów lub większej, lecz nie przekraczającej 79 mikrometrów, do produkcji elastycznych dysków magnetycznych (2) * 3920 62 13 0- - - - Folia z politereftalanu etylenowego o grubości 100 mikrometrów lub większej, lecz nie przekraczającej 150 mikrometrów, do produkcji fotopolimerowych płyt drukarskich (2) * 3920 62 19 0- - - - Pozostałe (2) * 3920 62 90 0- - - O grubości przekraczającej 0,35 mm (2) * 3920 63 00 0- - Z nienasyconych poliestrów (2) * 3920 69 00 0- - Z pozostałych poliestrów (2) - Z celulozy lub jej chemicznych pochodnych: 3920 71- - Z celulozy regenerowanej: * 3920 71 10 0- - - Arkusze, folie lub taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75 mm (2) * 3920 71 90 0- - - Pozostałe (2) * 3920 72 00 0- - Z fibry (2) 3920 73- - Z octanu celulozy: * 3920 73 10 0- - - Folie w rolkach lub w taśmach, dla kinematografii lub fotografii (2) * 3920 73 50 0- - - Arkusze, folie i taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75 mm (2) * 3920 73 90 0- - - Pozostałe (2) * 3920 79 00 0- - Z pozostałych pochodnych celulozy (2) - Z pozostałych tworzyw sztucznych: * 3920 91 00 0- - Z poliwinylobutyralu (2) * 3920 92 00 0- - Z poliamidów (2) * 3920 93 00 0- - Z żywic aminowych (2) * 3920 94 00 0- - Z żywic fenolowych (2) 3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: * 3920 99 11 0- - - - Z żywic epoksydowych (2) * 3920 99 21 0- - - - Arkusze i taśmy poliimidowe, nie powlekane lub powlekane albo pokrywane wyłącznie tworzywem sztucznym (2) * 3920 99 29 0- - - - Pozostałe (2) - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej: * 3920 99 51 0- - - - Arkusze z polifluorku winylu (2) * 3920 99 53 0- - - - Membrany jonowymienne z fluorowanego tworzywa sztucznego do zastosowania w chloro-alkalicznych ogniwach elektrolitycznych (2) * 3920 99 55 0- - - - Dwuosiowo zorientowana folia z polialkoholu winylowego, zawierająca w masie 97% lub więcej polialkoholu winylowego, nie powlekana, o grubości nie przekraczającej 1 mm (2) * 3920 99 59 0- - - - Pozostałe (2) * 3920 99 90 0- - - Pozostałe (2) 39213921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych: - Komórkowe: * 3921 11 00 0- - Z polimerów styrenu (2) * 3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu (2) 3921 13- - Z poliuretanów: * 3921 13 10 0- - - Miękkie, elastyczne (2) * 3921 13 90 0- - - Pozostałe (2) * 3921 14 00 0- - Z celulozy regenerowanej (2) 3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: * 3921 19 10 0- - - Z żywic epoksydowych (2) * 3921 19 90 0- - - Pozostałe (2) 3921 90- Pozostałe: - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet zmodyfikowanych chemicznie: - - - Z poliestrów: * 3921 90 11 0- - - - Faliste arkusze lub płyty (2) * 3921 90 19 0- - - - Pozostałe (2) * 3921 90 20 0- - - Z żywic epoksydowych (2) * 3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych (2) - - - Z żywic aminowych: - - - - Laminowe: * 3921 90 41 0- - - - - Laminaty wysokociśnieniowe z powierzchnią dekoracyjną po jednej lub dwóch stronach (2) * 3921 90 43 0- - - - - Pozostałe (2) * 3921 90 49 0- - - - Pozostałe (2) * 3921 90 50 0- - - Pozostałe (2) * 3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej (2) * 3921 90 90 0- - Pozostałe (2) 39253925Artykuły budowlane z tworzyw sztucznych gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3925 90- Pozostałe: * 3925 90 10 0- - Wyposażenie i okucia przeznaczone do zainstalowania na stałe w lub na oknach, drzwiach, schodach, ścianach lub innych częściach budynków (2) * 3925 90 20 0- - Kształtki i korytka kablowe do przewodów elektrycznych (2) * 3925 90 80 0- - Pozostałe (2) 39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 90- Pozostałe: * 3926 90 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie cywilnym (2) - - Pozostałe: * 3926 90 50 0- - - Perforowane kubły i podobne artykuły do filtrowania wody przy wejściu do ścieków (2) - - - Pozostałe: * 3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza (2) * 3926 90 99 0- - - - Pozostałe (2) 84158415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: - Pozostałe : 8415 81- - Zawierające agregat schładzający oraz zawór umożliwiający zamianę pomiędzy chłodzeniem a grzaniem: * 8415 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) * 8415 81 90 0- - - Pozostałe (4) 8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający: * 8415 82 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) * 8415 82 80 0- - - Pozostałe (4) 8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego: * 8415 83 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) * 8415 83 90 0- - - Pozostałe (4) 8415 90- Części: * 8415 90 10 0- - Klimatyzatorów z podpozycji 8415 81, 8415 82 lub 8415 83, do stosowania w samolotach cywilnych (4) * 8415 90 90 0- - Pozostałe (4) 84188418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z pozycji nr 8415: 8418 10- Łączone chłodziarko-zamrażarki, wyposażone w oddzielne drzwi zewnętrzne: * 8418 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) - - Pozostałe: * 8418 10 91 0- - - O pojemności powyżej 340 l (4) * 8418 10 99 0- - - Pozostałe (4) - Chłodziarki domowe: 8418 21- - Sprężarkowe: * 8418 21 10 0- - - O pojemności powyżej 340 l (4) - - - Pozostałe: * 8418 21 51 0- - - - Wyposażone w blat (4) * 8418 21 59 0- - - - Przeznaczone do wbudowania (4) - - - - Pozostałe, o pojemności: * 8418 21 91 0- - - - - Nie przekraczającej 250 l (4) * 8418 21 99 0- - - - - Powyżej 250 l, lecz nie przekraczającej 340 l (4) * 8418 22 00 0- - Absorpcyjne, elektryczne (4) * 8418 29 00 0- - Pozostałe (4) 8418 30- Zamrażarki skrzyniowe, o pojemności nie przekraczającej 800 l: * 8418 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) - - Pozostałe: * 8418 30 91 0- - - O pojemności nie przekraczającej 400 l (4) * 8418 30 99 0- - - O pojemności powyżej 400 l, lecz nie przekraczającej 800 l (4) 8418 40- Zamrażarki szafowe, o pojemności nie przekraczającej 900 l: * 8418 40 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) - - Pozostałe: * 8418 40 91 0- - - O pojemności nie przekraczającej 250 l (4) * 8418 40 99 0- - - O pojemności powyżej 250 l, lecz nie przekraczającej 900 l (4) 8418 50- Pozostałe skrzynie, szafy, lady i witryny chłodnicze lub zamrażarkowe oraz podobne meble chłodnicze lub zamrażające: - - Witryny i lady chłodnicze (z wbudowanym agregatem chłodniczym lub parownikiem): * 8418 50 11 0- - - Do przechowywania zamrożonej żywności (4) * 8418 50 19 0- - - Pozostałe (4) - - Pozostałe wyposażenie chłodnicze: * 8418 50 91 0- - - Do głębokiego mrożenia, inne niż z podpozycji 8418 30 i 8418 40 (4) * 8418 50 99 0- - - Pozostałe (4) - Pozostałe urządzenia chłodnicze lub zamrażające; pompy cieplne: 8418 61- - Sprężarkowe, w których skraplacze są wymiennikami ciepła: * 8418 61 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) * 8418 61 90 0- - - Pozostałe (4) 8418 69- - Pozostałe: * 8418 69 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych (4) - - - Pozostałe: * 8418 69 91 0- - - - Pompy cieplne absorpcyjne (4) * 8418 69 99 0- - - - Pozostałe (4) 84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: 8424 10- Gaśnice, napełnione lub nie napełnione: * 8424 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych (2) - - Pozostałe: * 8424 10 91 0- - - O masie nie przekraczającej 21 kg (2) * 8424 10 99 0- - - Pozostałe (2) * 8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia (2) 87018701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709): 8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego: * 8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW (5) * 8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW (5) 8701 20- Ciągniki drogowe do ciągnięcia naczep: * 8701 20 10 0- - Nowe (5) * 8701 20 90 0- - Używane (5) 8701 30- Ciągniki gąsienicowe: * 8701 30 10 0- - Pojazdy do wyrównywania lub ubijania tras śniegowych (5) * 8701 30 90 0- - Pozostałe (5) 8701 90- Pozostałe: - - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i używane w leśnictwie, kołowe: - - - Nowe, o mocy silnika: * 8701 90 11 0- - - - Nie przekraczającej 18 kW (5) * 8701 90 15 0- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 25 kW (5) * 8701 90 21 0- - - - Powyżej 25 kW, ale nie większej niż 37 kW (5) * 8701 90 25 0- - - - Powyżej 37 kW, ale nie większej niż 59 kW (5) * 8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW (5) * 8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW (5) 8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW: * 8701 90 39 1- - - - - Powyżej 90 kW, ale nie większej niż 120 kW (5) * 8701 90 39 9- - - - - Powyżej 120 kW (5) * 8701 90 50 0- - - Używane (5) * 8701 90 90 0- - Pozostałe (5) 87028702Pojazdy samochodowe do przewozu dziesięciu lub więcej osób razem z kierowcą: 8702 10- Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): - - O pojemności skokowej przekraczającej 2500 cm3: * 8702 10 11 0- - - Nowe (5) * 8702 10 19 0- - - Używane (5) - - O pojemności skokowej nie przekraczającej 2500 cm3: * 8702 10 91 0- - - Nowe (5) * 8702 10 99 0- - - Używane (5) 8702 90- Pozostałe: - - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: - - - O pojemności skokowej powyżej 2800 cm3: * 8702 90 11 0- - - - Nowe (5) * 8702 90 19 0- - - - Używane (5) - - - O pojemności skokowej nie przewyższającej 2800 cm3: * 8702 90 31 0- - - - Nowe (5) * 8702 90 39 0- - - - Używane (5) * 8702 90 90 0- - Wyposażone w silniki innego typu (5) 87038703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne z niż pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 8703 10- Pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu; samochodziki golfowe i tym podobne: - - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) lub iskrowym: 8703 10 11- - - Pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu: * 8703 10 11 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 10 11 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 10 19- - - Pozostałe: * 8703 10 19 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 10 19 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 10 90- - Wyposażone w silniki innego typu: * 8703 10 90 1- - - Do czterech lat (5) * 8703 10 90 9- - - Powyżej czterech lat (5) - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3: * 8703 21 10 0- - - Nowe (5) 8703 21 90- - - Używane: * 8703 21 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej 1500 cm3: - - - Nowe: * 8703 22 11 0- - - - Samochody kempingowe (5) * 8703 22 19 0- - - - Pozostałe (5) 8703 22 90- - - Używane: * 8703 22 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej 3000 cm3: - - - Nowe: * 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe (5) * 8703 23 19 0- - - - Pozostałe (5) 8703 23 90- - - Używane: * 8703 23 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3: * 8703 24 10 0- - - Nowe (5) 8703 24 90- - - Używane: * 8703 24 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) - Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne): 8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3: * 8703 31 10 0- - - Nowe (5) 8703 31 90- - - Używane: * 8703 31 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie przekraczającej 2500 cm3: - - - Nowe: * 8703 32 11 0- - - - Samochody kempingowe (5) * 8703 32 19 0- - - - Pozostałe (5) 8703 32 90- - - Używane: * 8703 32 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3: - - - Nowe: * 8703 33 11 0- - - - Samochody kempingowe (5) * 8703 33 19 0- - - - Pozostałe (5) 8703 33 90- - - Używane: * 8703 33 90 1- - - - Do czterech lat (5) * 8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech lat (5) 8703 90- Pozostałe: 8703 90 10- - Z silnikiem elektrycznym: * 8703 90 10 1- - - Do czterech lat (5) * 8703 90 10 9- - - Powyżej czterech lat (5) 8703 90 90- - Pozostałe: * 8703 90 90 1- - - Do czterech lat (5) * 8703 90 90 9- - - Powyżej czterech lat (5) 87048704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego: 8704 10- Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie: - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym: * 8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3 (5) * 8704 10 19 0- - - Pozostałe (5) * 8704 10 90 0- - Pozostałe (5) - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym): 8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: * 8704 21 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (5) - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3: * 8704 21 31 0- - - - - Nowe (5) * 8704 21 39 0- - - - - Używane (5) - - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie: 8704 21 91- - - - - Nowe: * 8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) (5) * 8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe (5) 8704 21 99- - - - - Używane: * 8704 21 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech lat (5) * 8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech lat (5) * 8704 21 99 9- - - - - - Pozostałe (5) 8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton: * 8704 22 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (5) - - - Pozostałe: * 8704 22 91 0- - - - Nowe (5) * 8704 22 99 0- - - - Używane (5) 8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton: * 8704 23 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (5) - - - Pozostałe: * 8704 23 91 0- - - - Nowe (5) * 8704 23 99 0- - - - Używane (5) - Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton: * 8704 31 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (5) - - - Pozostałe: - - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3: * 8704 31 31 0- - - - - Nowe (5) * 8704 31 39 0- - - - - Używane (5) - - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3: 8704 31 91- - - - - Nowe: * 8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) (5) * 8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe (5) 8704 31 99- - - - - Używane: * 8704 31 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech lat (5) * 8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej czterech lat (5) * 8704 31 99 9- - - - - - Pozostałe (5) 8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton: * 8704 32 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (5) - - - Pozostałe: * 8704 32 91 0- - - - Nowe (5) * 8704 32 99 0- - - - Używane (5) * 8704 90 00 0- Pozostałe (5) 87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne): 8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe): * 8705 10 00 1- - O udźwigu nie przekraczającym 40 ton (5) * 8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton, ale nie przekraczającym 100 ton (5) * 8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 ton (5) * 8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze (5) * 8705 30 00 0- Pojazdy strażackie (5) * 8705 40 00 0- Betoniarki samochodowe (5) 8705 90- Pozostałe: * 8705 90 10 0- - Pojazdy pogotowia technicznego (5) * 8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton (5) * 8705 90 90 0- - Pozostałe (5) 9304* 9304 00 00 0Pozostała broń (np. pistolety i karabiny sprężynowe, pneumatyczne lub gazowe, pałki), oprócz wyrobów z pozycji nr 9307 (1) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy produktów w aerozolu, zawierających substancje kontrolowane; (2) dotyczy towarów zawierających substancje kontrolowane; (3) dotyczy pre-polimerów zawierających substancje kontrolowane; (4) dotyczy towarów, w których wykorzystywane są substancje kontrolowane; (5) dotyczy towarów wyposażonych w urządzenia zawierające substancje kontrolowane; Załącznik nr 5 WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO 1. Algieria 2. Antigua i Barbuda 3. Arabia Saudyjska 4. Argentyna 5. Australia 6. Austria 7. Azerbejdżan 8. Bahamy 9. Bahrajn 10. Bangladesz 11. Barbados 12. Belgia 13. Benin 14. Białoruś 15. Boliwia 16. Bośnia i Hercegowina 17. Botswana 18. Brazylia 19. Brunei 20. Bułgaria 21. Burkina Faso 22. Burundi 23. Chile 24. Chiny 25. Chorwacja 26. Cypr 27. Czad 28. Czechy 29. Dania 30. Dominika 31. Dominikana 32. Egipt 33. Ekwador 34. Estonia 35. Etiopia 36. Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) 37. Fidżi 38. Filipiny 39. Finlandia 40. Francja 41. Gabon 42. Gambia 43. Ghana 44. Grecja 45. Grenada 46. Gruzja 47. Gujana 48. Gwatemala 49. Gwinea 50. Hiszpania 51. Holandia 52. Honduras 53. Indie 54. Indonezja 55. Iran 56. Irlandia 57. Islandia 58. Izrael 59. Jamajka 60. Japonia 61. Jemen 62. Jordania 63. Kamerun 64. Kanada 65. Katar 66. Kenia 67. Kiribati 68. Kolumbia 69. Komory 70. Kongo 71. Kongo Demokratyczne 72. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna 73. Kostaryka 74. Kuba 75. Kuwejt 76. Lesotho 77. Liban 78. Liberia 79. Libia 80. Liechtenstein 81. Litwa 82. Luksemburg 83. Łotwa 84. Macedonia 85. Madagaskar 86. Malawi 87. Malediwy 88. Malezja 89. Mali 90. Malta 91. Maroko 92. Mauretania 93. Mauritius 94. Meksyk 95 Mikronezja 96. Mołdowa 97. Monako 98. Mongolia 99. Mozambik 100. Myanmar 101. Namibia 102. Nepal 103. Niemcy (Republika Federalna Niemiec) 104. Niger 105. Nigeria 106. Nikaragua 107. Norwegia 108. Nowa Zelandia 109. Pakistan 110. Panama 111. Papua-Nowa Gwinea 112. Paragwaj 113. Peru 114. Polska 115. Portugalia 116. Republika Korei 117. Republika Południowej Afryki 118. Republika Środkowoafrykańska 119. Rosja (Federacja Rosyjska) 120. Rumunia 121. Salwador 122. Samoa Zachodnie 123. Senegal 124. Seszele 125. Singapur 126. Słowacja 127. Słowenia 128. Sri Lanka 129. St. Kitts & Nevis 130. St. Lucia 131. St. Vincent i Grenadyny 132. Stany Zjednoczone Ameryki (USA) 133. Suazi (Swaziland) 134. Sudan 135. Syria 136. Szwajcaria 137. Szwecja 138. Tajlandia 139. Tanzania 140. Togo 141. Trynidad i Tobago 142. Tunezja 143. Turcja 144. Turkmenistan 145. Tuvalu 146. Uganda 147. Ukraina 148. Urugwaj 149. Uzbekistan 150. Vanuatu 151. Węgry 152. Wenezuela 153. Wielka Brytania 154. Wietnam 155. Włochy 156. Wybrzeże Kości Słoniowej 157. Wyspy Marshalla 158. Wyspy Salomona 159. Zambia 160. Zimbabwe 161. Zjednoczone Emiraty Arabskie Załącznik nr 6 WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI POPRAWEK LONDYŃSKICH DO PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO 1. Algieria 2. Antigua i Barbuda 3. Arabia Saudyjska 4. Argentyna 5. Australia 6. Austria 7. Azerbejdżan 8. Bahamy 9. Bahrajn 10. Bangladesz 11. Barbados 12. Belgia 13. Białoruś 14. Boliwia 15. Botswana 16. Brazylia 17. Burkina Faso 18. Chile 19. Chiny 20. Chorwacja 21. Cypr 22. Czechy 23. Dania 24. Dominika 25. Egipt 26. Ekwador 27. Fidżi 28. Filipiny 29. Finlandia 30. Francja 31. Gambia 33. Ghana 33. Grecja 34. Grenada 35. Gwinea 36. Hiszpania 37. Holandia 38. Indie 39. Indonezja 40. Iran 41. Irlandia 42. Islandia 43. Izrael 43. Jamajka 45. Japonia 46. Jordania 47. Kamerun 48. Kanada 49. Katar 50. Kenia 51. Kolumbia 52. Komory 53. Kongo 54. Kongo Demokratyczne 55. Kuwejt 56. Liberia 57. Liban 58. Liechtenstein 59. Luksemburg 60. Malawi 61. Malediwy 62. Malezja 63. Mali 64. Malta 65. Maroko 66. Mauritius 67. Meksyk 68. Monako 69. Mongolia 70. Mozambik 71. Myanmar 72. Nepal 73. Niemcy (Republika Federalna Niemiec) 74. Niger 75. Norwegia 76. Nowa Zelandia 77. Pakistan 78. Panama 79. Papua-Nowa Gwinea 80. Paragwaj 81. Peru 82. Polska 83. Portugalia 84. Republika Korei 85. Republika Południowej Afryki 86. Rosja (Federacja Rosyjska) 87. Rumunia 88. Senegal 89. Seszele 90. Singapur 91. Słowacja 92. Słowenia 93. Sri Lanka 94. Stany Zjednoczone Ameryki (USA) 95. St. Vincent i Grenadyny 96. Szwajcaria 97. Szwecja 98. Tajlandia 99. Tanzania 100. Tunezja 101. Turcja 102. Turkmenistan 103. Uganda 104. Ukraina 105. Urugwaj 106. Vanuatu 107. Węgry 108. Wenezuela 109. Wielka Brytania 110. Wietnam 111. Włochy 112. Wybrzeże Kości Słoniowej 113. Wyspy Marshalla 114. Zambia 115. Zimbabwe Załącznik nr 7 WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI POPRAWEK KOPENHASKICH DO PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO 1. Antigua i Barbuda 2. Arabia Saudyjska 3. Argentyna 4. Australia 5. Austria 6. Azerbejdżan 7. Bahamy 8. Barbados 9. Belgia 10. Boliwia 11. Botswana 12. Brazylia 13. Burkina Faso 14. Chile 15. Chorwacja 16. Czechy 17. Dania 18. Egipt 19. Ekwador 20. Finlandia 21. Francja 22. Grecja 23. Hiszpania 24. Holandia 25. Iran 26. Irlandia 27. Islandia 28. Izrael 29. Japonia 30. Jordania 31. Kamerun 32. Kanada 33. Katar 34. Kenia 35. Kolumbia 36. Kongo Demokratyczne 37. Kuwejt 38. Liberia 39. Liechtenstein 40. Luksemburg 41. Malawi 42. Malezja 43. Maroko 44. Mauritius 45. Meksyk 46. Mongolia 47. Mozambik 48. Niemcy (Republika Federalna Niemiec) 49. Norwegia 50. Nowa Zelandia 51. Pakistan 52. Panama 53. Polska 54. Republika Korei 55. Seszele 56. Sri Lanka 57. Stany Zjednoczone Ameryki (USA) 58. St. Vincent i Grenadyny 59. Szwajcaria 60. Szwecja 61. Tajlandia 62. Tunezja 63. Turcja 64. Urugwaj 65. Vanuatu 66. Węgry 67. Wielka Brytania 68. Wietnam 69. Włochy 70. Wyspy Marshalla 71. Zimbabwe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych. (Dz. U. Nr 160, poz. 1089) Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 133, poz. 637, z 1994 r. Nr 140, poz. 773, z 1995 r. Nr 153, poz. 776 i z 1996 r. Nr 156, poz. 783) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 skreśla się wyrazy "stanowiącej własność państwa"; 2) w § 2 w pkt 2 po wyrazach "straży pożarnych" dodaje się wyrazy "oraz użytą do gaszenia pożarów"; 3) w § 3: a) w ust. 1 wyrazy "8,98 gr" zastępuje się wyrazami "10,24 gr", b) w ust. 3 wyrazy "28,33 gr" zastępuje się wyrazami "32,30 gr"; 4) w § 4: a) w pkt 3 po wyrazie "zdrowia" stawia się przecinek, a wyrazy "i opieki społecznej" zastępuje się wyrazami "domów pomocy społecznej i ośrodków wsparcia", b) wyrazy "1,51 gr" zastępuje się wyrazami "1,72 gr", a wyrazy "1,02 gr" zastępuje się wyrazami "1,16 gr", 5) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. Zakładom, realizującym zadania gospodarki komunalnej w zakresie zaopatrzenia w wodę, opłatę za wodę stanowiącą straty w sieci wodociągowej i wodę zużywaną na potrzeby własne zakładów ustala się proporcjonalnie do ilości wody dostarczanej poszczególnym odbiorcom, stosując stawki określone w § 3 i 4."; 6) w § 7: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Opłatę za ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi z oczyszczalni grupowych lub z kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się, uwzględniając ilość ścieków wprowadzanych przez poszczególnych użytkowników tych urządzeń oraz stawki opłat określone dla tych użytkowników w ust. 5-8.", b) w ust. 5 wyrazy "2,95 zł" zastępuje się wyrazami "3,36 zł", c) w ust. 6 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) z urządzeń wodno-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia, domów pomocy społecznej i ośrodków wsparcia, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i jednostek organizacyjnych służby więziennej - mnoży się przez 0,2," d) w ust. 7 wyrazy "1,65 zł" zastępuje się wyrazami "1,88 zł", e) w ust. 8 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) z urządzeń wodno-kanalizacyjnych miast, wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia, domów pomocy społecznej i ośrodków wsparcia, domów dziecka i placówek opiekuńczo-wychowawczych, zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i jednostek organizacyjnych służby więziennej - mnoży się przez 0,2," f) w ust. 9 wyrazy "25,30 gr" zastępuje się wyrazami "28,84 gr", g) w ust. 10 wyrazy "16,40 gr" zastępuje się wyrazami "18,70 gr", h) w ust. 11 wyrazy "2,09 gr" zastępuje się wyrazami "2,38 gr", i) w ust. 12 wyrazy "29,50 zł" zastępuje się wyrazami "33,63 zł", j) w ust. 13 wyrazy "11,06 zł" zastępuje się wyrazami "12,60 zł", k) po ust. 15 dodaje się ust. 16 w brzmieniu: "16. Przepis ust. 15 stosuje się również do wód chłodniczych wprowadzanych wspólnie ze ściekami,"; 7) w § 9: a) w ust. 3 skreśla się zdanie drugie, b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Skład ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładów, z tym że w wypadku wprowadzania wód chłodniczych wspólnie ze ściekami, skład wód chłodniczych i skład ścieków ustala się przed ich zmieszaniem."; 8) w § 10: a) w pkt 1 wyrazy "276,34 zł" zastępuje się wyrazami "315,00 zł", b) w pkt 2 wyrazy "368,46 zł" zastępuje się wyrazami "420,00 zł"; 9) w § 11 w ust. 1 pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie: "Za korzystanie z wód i ze stanowiących własność państwa urządzeń wodnych do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie z tych wód żwiru, piasku i kamienia ustala się opłaty określone w załączniku do rozporządzenia."; 10) w § 15 w ust. 3 wyrazy "do dnia 31 stycznia 1997 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 stycznia 1998 r."; 11) w ust. 2 załącznika do rozporządzenia: a) w pkt 1 w lit. a) wyrazy "0,37 gr" zastępuje się wyrazami "0,42 gr", b) w pkt 1 w lit. b) wyrazy "0,33 gr" zastępuje się wyrazami "0,38 gr", c) w pkt 1 w lit. c) wyrazy "0,30 gr" zastępuje się wyrazami "0,34 gr", d) w pkt 2 wyrazy "0,06 gr" zastępuje się wyrazami "0,07 gr", a wyrazy "0,90 gr" - wyrazami "1,03 gr", e) w pkt 3 w lit. a) wyrazy "3,70 zł" zastępuje się wyrazami "4,20 zł", f) w pkt 3 w lit. b) wyrazy "7,50 zł" zastępuje się wyrazami "8,50 zł", g) w pkt 4 w lit. a) wyrazy "3,70 zł" zastępuje się wyrazami "4,20 zł", h) w pkt 4 w lit. b) wyrazy "5,50 zł" zastępuje się wyrazami "6,30 zł", i) w pkt 5 w lit. a) wyrazy " 1,90 zł" zastępuje się wyrazami "2,20 zł", j) w pkt 5 w lit. b) wyrazy "2,80 zł" zastępuje się wyrazami "3,20 zł". § 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego, w ramach kwoty B, w 1998 r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1090) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 z 1996 r. Nr 152, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. Opłaty przeznaczone na dopłaty do eksportu producentom cukru, w ramach kwoty B, wnoszone przez podmioty nabywające cukier od producentów cukru na zaopatrzenie rynku krajowego w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., wynoszą 2% wartości zakupionego cukru. § 2. Dopłata do eksportu 1 tony cukru stanowi iloraz łącznej kwoty zgromadzonych od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. środków, o których mowa w § 1, powiększonej o nie wykorzystane środki na dopłaty do eksportu cukru producentom cukru w okresie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i podzielonej przez ilość wyeksportowanego w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. cukru, w ramach kwoty B, z zastrzeżeniem § 3 i 5. § 3. Dopłata do eksportu 1 tony cukru dla określonego producenta cukru nie może być wyższa niż różnica między minimalną ceną zbytu cukru na rynku krajowym, obowiązującą w dniu zawarcia transakcji między eksporterem a importerem, a średnią ceną cukru białego na giełdzie londyńskiej w tygodniu poprzedzającym zawarcie transakcji. § 4. Dopłaty dotyczą eksportu cukru z buraka cukrowego. § 5. Dopłaty do eksportu cukru nie przysługują w razie jego eksportu do krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarta umowy o niestosowaniu dopłat do eksportu cukru. § 6. 1. Producenci cukru otrzymują zaliczkowe dopłaty w wysokości 140 zł do każdej wyeksportowanej tony cukru w okresie jednego miesiąca od dnia złożenia Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Z przedstawionego dokumentu powinno wynikać, kto jest producentem wyeksportowanego cukru. 2. Dokument ten należy złożyć najpóźniej do dnia 31 stycznia 1999 r. 3. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokona końcowego rozliczenia i przekazania dopłat do eksportu cukru do dnia 31 marca 1999 r. Dopłaty te będą realizowane przez Agencję do wysokości środków pochodzących z opłat, o których mowa w § 1, zgromadzonych na wydzielonym rachunku Agencji. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. (Dz. U. Nr 160, poz. 1091) Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego (Dz. U. Nr 115, poz. 548, Nr 154, poz. 748 oraz z 1997 r. Nr 69, poz. 441) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 dodaje się pkt 117 i 118 w brzmieniu: "117. P.P. Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie 118. P.P. »Składnica Księgarska« w Warszawie"; 2) w załączniku nr 2: a) w części VI wyrazy "do dnia 31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia 1998 r.", b) część VIII otrzymuje brzmienie: "VIII. Przedsiębiorstwa państwowe, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje do dnia 30 czerwca 1998 r. Minister Kultury i Sztuki P.P. »Polskie Nagrania« w Warszawie". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 17 grudnia 1997 r. w sprawie warunków wynagradzania mediatorów z listy ustalonej przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1092) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wynagrodzenie mediatora z listy ustalonej przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zwanego dalej "mediatorem", ustala się w wysokości: 1) 250 zł za pierwszy dzień mediacji, 2) 200 zł za drugi dzień mediacji, 3) 150 zł za trzeci i każdy następny dzień mediacji. 2. Umowa zawarta przez mediatora ze stronami sporu zbiorowego może określić wynagrodzenie wyższe od ustalonego w ust. 1. § 2. Warunki wynagradzania mediatorów mają zastosowanie do umów o prowadzenie mediacji zawartych począwszy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 160, poz. 1093) Na podstawie art. 19 § 1 i 2 oraz art. 271 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. Przedmiotem rozporządzenia jest utworzenie w określonych sądach wojewódzkich i sądach rejonowych - sądów gospodarczych oraz ustalenie obszaru właściwości tych sądów, liczby ich wydziałów i właściwości rzeczowej, obejmującej rozpoznawanie spraw gospodarczych, spraw upadłościowo-układowych, a także prowadzenie rejestrów zastawów i innych rejestrów przekazanych do prowadzenia sądom powszechnym. § 2. 1. W sądach wojewódzkich tworzy się następujące sądy gospodarcze (wydziały gospodarcze) oraz ustala obszary ich właściwości miejscowej: 1) w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie - sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Płocku i Radomiu oraz województwo ciechanowskie z obszaru właściwości Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa warszawskiego, z wyłączeniem części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Śródmieście, Ochota, Wola i Żoliborz, c) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Śródmieście, Ochota, Wola i Żoliborz; 2) w Sądzie Wojewódzkim w Białymstoku - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Białymstoku, Łomży i Suwałkach; 3) w Sądzie Wojewódzkim w Bielsku-Białej - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 4) w Sądzie Wojewódzkim w Bydgoszczy - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 5) w Sądzie Wojewódzkim w Częstochowie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 6) w Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Gdańsku i Elblągu; 7) w Sądzie Wojewódzkim w Jeleniej Górze - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 8) w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach - sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego obszar właściwości Sądów Rejonowych w Bytomiu, Chorzowie, Katowicach, Mysłowicach, Rudzie Śląskiej i Tarnowskich Górach, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego obszar właściwości Sądów Rejonowych w Będzinie, Chrzanowie, Dąbrowie Górniczej, Gliwicach, Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie, Mikołowie, Olkuszu, Pszczynie, Raciborzu, Rybniku, Sosnowcu, Tychach, Wodzisławiu Śląskim, Zabrzu i Zawierciu, c) Wydziału Gospodarczego - Odwoławczego - do rozpoznawania w II instancji spraw gospodarczych z obszaru całego województwa katowickiego; 9) w Sądzie Wojewódzkim w Kielcach - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 10) w Sądzie Wojewódzkim w Koszalinie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Koszalinie i Słupsku; 11) w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Krakowie, Nowym Sączu i Tarnowie; 12) w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Lublinie, Siedlcach i Zamościu; 13) w Sądzie Wojewódzkim w Łodzi - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Kaliszu, Łodzi, Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu i Skierniewicach; 14) w Sądzie Wojewódzkim w Olsztynie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Olsztynie i Ostrołęce; 15) w Sądzie Wojewódzkim w Opolu Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 16) w Sądzie Wojewódzkim w Poznaniu - sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego województwo poznańskie z obszaru właściwości Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego obszar właściwości Sądu Wojewódzkiego w Koninie oraz województwa leszczyńskie i pilskie z obszaru właściwości Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu; 17) w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Krośnie, Przemyślu, Rzeszowie i Tarnobrzegu; 18) w Sądzie Wojewódzkim w Szczecinie - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 19) w Sądzie Wojewódzkim w Toruniu - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Toruniu i Włocławku; 20) w Sądzie Wojewódzkim w Wałbrzychu z tymczasową siedzibą w Świdnicy - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Legnicy i Wałbrzychu z tymczasową siedzibą w Świdnicy; 21) w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości tego Sądu; 22) w Sądzie Wojewódzkim w Zielonej Górze - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych, obejmujący obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Gorzowie Wielkopolskim i Zielonej Górze. 2. Z wyłączeniem jednostki organizacyjnej wymienionej w ust. 1 pkt 20 wydziały gospodarcze mają swe siedziby w miastach będących siedzibami sądów wojewódzkich, w których zostały utworzone. § 3. 1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-14 w sądach rejonowych mających siedziby w miastach będących siedzibą wojewodów tworzy się sądy gospodarcze (wydziały gospodarcze) do spraw gospodarczych oraz do prowadzenia rejestrów powierzonych sądom gospodarczym, a także innych rejestrów przekazanych sądom rejonowym. Sąd gospodarczy (wydział gospodarczy) obejmuje obszar województwa, w którym został utworzony. 2. Dla obszaru województwa warszawskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie sąd gospodarczy składający się z sześciu wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Nowym Dworze Mazowieckim, Otwocku, dla Warszawy-Pragi w Warszawie i w Wołominie, 2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statusie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Śródmieście, Wola i Żoliborz z obszaru właściwości Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie, 3) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego obszar właściwości Sądów Rejonowych w Grodzisku Mazowieckim, Pruszkowie i dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie oraz dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Ochota z obszaru właściwości Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie, 4) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa warszawskiego, 5) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa warszawskiego, 6) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Ciechanowie, Olsztynie, Ostrołęce, Płocku i Radomiu oraz Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie. 3. Dla obszaru województwa bielskiego tworzy się: 1) w Sądzie Rejonowym w Bielsku-Białej - Wydział Gospodarczy - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Bielsku-Białej, Cieszynie i Żywcu oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa bielskiego, 2) w Sądzie Rejonowym w Wadowicach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Suchej Beskidzkiej, Oświęcimiu i Wadowicach. 4. Dla obszaru województwa bydgoskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa bydgoskiego, z wyłączeniem miasta Bydgoszczy, oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa bydgoskiego, 2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Bydgoszczy. 5. Dla obszaru województwa gdańskiego tworzy się: 1) w Sądzie Rejonowym w Gdańsku - sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego obszar właściwości Sądów Rejonowych w Gdańsku, Starogardzie Gdańskim i Tczewie, b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa gdańskiego, c) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Bydgoszczy, Elblągu, Gdańsku, Koszalinie, Słupsku, Toruniu i Włocławku, 2) w Sądzie Rejonowym w Gdyni - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Gdyni, Kartuzach, Kościerzynie, Sopocie i Wejherowie. 6. Dla obszaru województwa katowickiego tworzy się: 1) w Sądzie Rejonowym w Będzinie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Będzinie i Sosnowcu, 2) w Sądzie Rejonowym w Bytomiu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Bytomiu, Chorzowie, Rudzie Śląskiej i Tarnowskich Górach, 3) w Sądzie Rejonowym w Chrzanowie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Chrzanowie, Jaworznie i Olkuszu, 4) w Sądzie Rejonowym w Dąbrowie Górniczej - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Dąbrowie Górniczej i Zawierciu, 5) w Sądzie Rejonowym w Gliwicach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości tego Sądu, 6) w Sądzie Rejonowym w Katowicach - sąd gospodarczy składający się z czterech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa katowickiego, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Katowicach i Mysłowicach, c) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa katowickiego, d) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Bielsku-Białej, Częstochowie, Jeleniej Górze, Katowicach, Legnicy, Opolu, Wałbrzychu i Wrocławiu, 7) w Sądzie Rejonowym w Rybniku - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Jastrzębiu-Zdroju, Raciborzu, Rybniku i Wodzisławiu Śląskim, 8) w Sądzie Rejonowym w Tychach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Mikołowie, Pszczynie i Tychach, 9) w Sądzie Rejonowym w Zabrzu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości tego Sądu. 7. Dla obszaru województwa koszalińskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Koszalinie sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa koszalińskiego, b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa koszalińskiego. 8. Dla obszaru województwa krakowskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieście w Krakowie sąd gospodarczy składający się z czterech wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych, obejmującego części miasta w granicach ustalonych dla dzielnic Śródmieście i Krowodrza przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775), 2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa krakowskiego, z wyłączeniem części miasta w granicach ustalonych dla dzielnic Śródmieście i Krowodrza przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775), 3) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa krakowskiego, 4) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Kaliszu, Kielcach, Krakowie, Łodzi, Nowym Sączu, Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu, Skierniewicach i Tarnowie. 9. Dla obszaru województwa lubelskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Lublinie sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa lubelskiego, 2) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa lubelskiego, 3) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Białej Podlaskiej, Białymstoku, Chełmie, Krośnie, Lublinie, Łomży, Przemyślu, Rzeszowie, Siedlcach, Suwałkach, Tarnobrzegu i Zamościu. 10. Dla obszaru województwa łódzkiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Łodzi sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowego w Pabianicach i Zgierzu oraz z części miasta w granicach ustalonych dla dzielnicy Śródmieście przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496, i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775) i gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna z obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Łodzi, 2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Łodzi obejmującego części miasta w granicach ustalonych dla dzielnic: Bałuty, Górna, Polesie i Widzew przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775), 3) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa łódzkiego. 11. Dla obszaru województwa poznańskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Poznaniu sąd gospodarczy składający się z pięciu wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Poznania, 2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa poznańskiego, z wyłączeniem miasta Poznania, 3) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa poznańskiego, 4) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru województwa poznańskiego, 5) Wydziału Gospodarczego - Rejestru Zastawów - do spraw rejestru zastawów z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Gorzowie Wlkp., Koninie, Lesznie, Pile, Poznaniu, Szczecinie i Zielonej Górze. 12. Dla obszaru województwa słupskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Słupsku sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z całego obszaru województwa słupskiego, b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa słupskiego. 13. Dla obszaru województwa szczecińskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Szczecinie sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Szczecina oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa szczecińskiego, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa szczecińskiego, z wyłączeniem miasta Szczecina. 14. Dla obszaru województwa toruńskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Toruniu sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z całego obszaru województwa toruńskiego, b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa toruńskiego oraz do spraw upadłościowo-układowych. 15. Dla obszaru województwa wałbrzyskiego tworzy się: 1) w Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Dzierżoniowie, Kłodzku, Świdnicy i Ząbkowicach Śląskich, 2) w Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Wałbrzychu oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa wałbrzyskiego. 16. Dla obszaru województwa wrocławskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Wrocławia, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa wrocławskiego, z wyłączeniem miasta Wrocławia, c) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru województwa wrocławskiego. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 343, z 1992 r. Nr 64, poz. 328 z 1993 r. Nr 16, poz. 74 i Nr 129, poz. 607, z 1994 r. Nr 65, poz. 283, z 1995 r. Nr 4, poz. 21, z 1996 r. Nr 3, poz. 25 oraz z 1997 r. Nr 67, poz. 431). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 160, poz. 1094) Na podstawie art. 17 § 1-3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751, 752, 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i z Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 342 i Nr 119, poz. 523, z 1992 r. Nr 58, poz. 291 i Nr 73, poz. 365, z 1993 r. Nr 129, poz. 606, z 1995 r. Nr 4, poz. 20 i Nr 74, poz. 373, z 1996 r. Nr 63, poz. 301 i Nr 149, poz. 708 oraz z 1997 r. Nr 67, poz. 430) w § 1 w ust. 1 pkt 24 otrzymuje brzmienie: "24) w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu - składający się z czterech wydziałów: a) Wydziału Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmującego obszar właściwości tego Sądu, b) Wydziału Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Jeleniej Górze, Legnicy, Wałbrzychu z tymczasową siedzibą w Świdnicy, c) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych obejmującego obszar właściwości Sądu, d) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Jeleniej Górze, Legnicy i Wałbrzychu z tymczasową siedzibą w Świdnicy". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru oraz sposobu prowadzenia rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1095) Na podstawie art. 35b ust. 10 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje: § 1. Rejestr publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zwany dalej "rejestrem", prowadzi się w księdze rejestrowej. § 2. Do rejestru wpisuje się samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 35b ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 21, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769), zwanej dalej "ustawą". § 3. 1. Księga rejestrowa składa się z następujących rubryk: - rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu, - rubryka druga - data wpisu, - rubryka trzecia - nazwa, siedziba i adres zakładu, - rubryka czwarta - oznaczenie podmiotu, który utworzył zakład, i organu sprawującego nadzór, - rubryka piąta - imiona i nazwisko kierownika zakładu i jego kwalifikacje, - rubryka szósta - podstawowe kierunki działalności zakładu, - rubryka siódma - data zarządzenia lub uchwały o utworzeniu zakładu i data decyzji o wpisaniu zakładu do rejestru, o którym mowa w art. 12 ustawy, oraz wzmianka o złożeniu tych dokumentów, - rubryka ósma - data statutu, wzmianka o jego złożeniu i wprowadzanych zmianach, - rubryka dziewiąta - wzmianka o powołaniu i składzie rady społecznej, - rubryka dziesiąta - numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej na podstawie przepisów o statystyce publicznej, - rubryka jedenasta - data zarządzenia lub uchwały o przekształceniu, likwidacji zakładu, wzmianka o złożeniu tych dokumentów oraz imię i nazwisko likwidatora, - rubryka dwunasta - uwagi. 2. W rubryce "uwagi" zamieszcza się między innymi informację o przyczynach wykreślenia zakładu z rejestru. § 4. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdego zakładu prowadzi się oddzielne akta rejestrowe obejmujące dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz dotyczące postępowania rejestrowego. § 5. Wniosek o wpis do rejestru, złożony przez kierownika zakładu, powinien zawierać dokładne dane potrzebne do wypełnienia poszczególnych rubryk rejestru. Do wniosku o dokonanie każdego wpisu dołącza się dokumenty stanowiące podstawę wpisu. § 6. W postanowieniu zarządzającym wpis do rejestru sąd określa dosłowną treść wpisu oraz rubrykę księgi rejestrowej, do której wpis ma być dokonany. § 7. 1. Rejestr oraz złożone do akt dokumenty stanowiące podstawę wpisu może przeglądać każdy pod nadzorem sekretarza sądowego. 2. Zaświadczenia, odpisy i wyciągi z rejestru są wydawane osobie, która wykaże interes prawny w ich uzyskaniu. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 lutego 1992 r. w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 16, poz. 66). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. (Dz. U. Nr 160, poz. 1096) Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i Nr 90, poz. 533, z 1993 r. Nr 25, poz. 114, z 1995 r. Nr 2, poz. 10, z 1996 r. Nr 3, poz. 23 i Nr 154, poz. 752 oraz z 1997 r. Nr 68, poz. 438 i Nr 126, poz. 812) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 3 w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) Kolegium w Białymstoku - dla miasta Białystok oraz gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Michałowo, Supraśl, Tykocin, Wasilków i Zabłudów,"; 2) w ust. 6 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) Kolegium w Mławie - dla miasta Mława oraz gmin: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Strzegowo, Słupsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna i Wiśniewo,"; 3) w ust. 10 w pkt 1: a) skreśla się lit. b), b) dotychczasową lit. c) oznacza się jako lit. b); 4) w ust. 11 w pkt 4 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) Kolegium w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg i Zbrosławice,"; 5) w ust. 20 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) Kolegium w Przasnyszu - dla miasta Przasnysz oraz gmin: Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała i Przasnysz,"; 6) w ust. 24: a) skreśla się pkt 2, b) dotychczasowy pkt 3 oznacza się jako pkt 2. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 4 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania świadczeń otrzymywanych przez strażaków w służbie kandydackiej. (Dz. U. Nr 160, poz. 1097) Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej w służbie kandydackiej, zwani dalej "strażakami w służbie kandydackiej", w okresie nauki w szkołach Państwowej Straży Pożarnej otrzymują zakwaterowanie zapewniające służbę w systemie skoszarowanym. § 2. 1. Strażacy w służbie kandydackiej otrzymują umundurowanie w dniu podjęcia nauki w szkołach Państwowej Straży Pożarnej. 2. Normy umundurowania oraz okresy jego używalności dla strażaków w służbie kandydackiej określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Strażakom w służbie kandydackiej mogą być wydawane używane przedmioty umundurowania, posiadające wartość użytkową. Przedmioty te wydaje się na czas, jaki pozostał do końca okresów ich używalności. 2. Po upływie okresów używalności poszczególne przedmioty umundurowania przechodzą na własność strażaka w służbie kandydackiej. § 4. 1. Strażakom w służbie kandydackiej można wydać przedmioty umundurowania przed upływem okresu ich używalności w przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej. 2. W przypadkach utraty przedmiotu umundurowania lub utraty jego wartości użytkowej, powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych i z przyczyn niezależnych od użytkownika, strażakom w służbie kandydackiej wydaje się nieodpłatnie nowy przedmiot. 3. W przypadkach utraty przedmiotu umundurowania lub utraty jego wartości użytkowej, powstałych z winy użytkownika, strażakom w służbie kandydackiej wydaje się na ich wniosek nowy przedmiot, jednakże użytkownik jest obowiązany zwrócić równowartość utraconego przedmiotu umundurowania. § 5. 1. Strażacy w służbie kandydackiej otrzymują nieodpłatnie wyżywienie w naturze. 2. Wyżywienie w naturze przysługuje przez okres nauki oraz w razie udziału w długotrwałych akcjach ratowniczych, ćwiczeniach i szkoleniu. 3. W zakresie norm wyżywienia oraz zasad i warunków jego otrzymywania do strażaków w służbie kandydackiej stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie długotrwałych akcji ratowniczych, szczegółowych norm, zasad i warunków otrzymywania wyżywienia w czasie tych akcji oraz ćwiczeń lub szkolenia przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej lub inne osoby biorące w nich udział, a także przypadków, w których wypłaca się równoważnik pieniężny w zamian za przysługujące wyżywienie, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. § 6. Strażakom w służbie kandydackiej wyżywienie w naturze nie przysługuje w czasie wolnym wynikającym z planów i programów nauczania oraz podczas urlopów trwających co najmniej 24 godziny. § 7. 1. Dla strażaków w służbie kandydackiej mogą być organizowane posiłki uroczyste i promocyjne. 2. Posiłki uroczyste można organizować: 1) w dniach ustawowo wolnych od pracy oraz w dniach 24 i 31 grudnia, 2) z okazji dorocznych świąt jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, Dnia Strażaka oraz uroczystego ślubowania. 3. Posiłek promocyjny organizuje się w związku z ukończeniem szkoły (służby kandydackiej). § 8. 1. W zamian za wyżywienie w naturze strażakom w służbie kandydackiej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, równoważnik pieniężny, w wypadkach gdy wydanie wyżywienia w naturze nie jest możliwe. 2. Równoważnik pieniężny nie przysługuje w wypadkach: 1) określonych w § 6 i 7, 2) rezygnacji z wyżywienia w naturze, 3) korzystania z wyżywienia w naturze poza miejscem skoszarowania. § 9. 1. Równoważnik pieniężny ustala się w wysokości odpowiadającej wartości stawek wyżywienia według norm obowiązujących w okresie powstania należności. 2. Równoważnik pieniężny wypłaca się miesięcznie z dołu. § 10. Strażakom w służbie kandydackiej przysługują co miesiąc następujące świadczenia pieniężne: 1) zasadnicza należność pieniężna w wysokości uzależnionej od roku nauki, 2) dodatek za stopień. § 11. 1. Wysokość zasadniczej należności pieniężnej uzależnionej od roku nauki, osiągania dobrych i bardzo dobrych wyników w nauce, pełnienia nieetatowych funkcji dowódcy plutonu bądź szefa kompanii wynosi: Rok naukiPodchorążowieKadeci miesięcznie złotych I20-3020-30 II30-5030-40 III45-70- IV65-100- 2. Zasadnicza należność pieniężna określona w ust. 1 dla słuchaczy pierwszego roku nauki przysługuje od pierwszego dnia rozpoczęcia roku akademickiego (szkolnego) w szkołach Państwowej Straży Pożarnej. 3. Zasadnicza należność pieniężna przewidziana dla kolejnego wyższego roku nauki przysługuje od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym strażacy w służbie kandydackiej uzyskali zaliczenie odbywanego roku nauki. 4. W okresie praktyk przewidzianych programem nauki oraz urlopu udzielonego z powodu długotrwałej choroby strażacy w służbie kandydackiej otrzymują świadczenia pieniężne określone w ust. 1 oraz § 12. § 12. Dodatek za stopień przysługuje strażakom w służbie kandydackiej w wysokości dodatku do uposażenia zasadniczego za stopień przysługujący strażakom Państwowej Straży Pożarnej mianowanym na stałe. § 13. 1. Strażakom w służbie kandydackiej, którzy uzyskali wyróżniające wyniki w nauce i służbie, mogą być przyznawane nagrody pieniężne lub rzeczowe w wysokości nie przekraczającej dwukrotnej zasadniczej należności pieniężnej wraz z dodatkiem za stopień, odpowiednio dla podchorążych czwartego roku studiów Szkoły Głównej Służby Pożarniczej i kadetów drugiego roku nauki szkół aspirantów Państwowej Straży Pożarnej. 2. Strażakom w służbie kandydackiej, którzy ukończą szkołę Państwowej Straży Pożarnej z wyróżnieniem, mogą być przyznane nagrody pieniężne lub rzeczowe, w wysokości: 1) I lokata - do 300%, 2) II lokata - do 200%, 3) III lokata - do 100%, kwoty dwukrotnej zasadniczej należności pieniężnej wraz z dodatkiem za stopień, obliczonej stosownie do ust. 1. 3. Nagrody, o których mowa w ust. 1 i 2, przyznają komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej w ramach środków finansowych przewidzianych na ten cel, ustalonych w wysokości 2% rocznej sumy zasadniczych należności pieniężnych wraz z dodatkami za stopień. § 14. 1. Strażakom w służbie kandydackiej przysługuje zwrot kosztów podróży publicznymi środkami komunikacji przy przejazdach na praktyki, w celu zebrania materiałów do pracy dyplomowej (końcowej). 2. Zwrot kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, przysługuje strażakom w służbie kandydackiej w wysokości ceny biletu II klasy pociągu osobowego lub ceny biletu państwowej komunikacji samochodowej. Jeżeli długość trasy przejazdu w jedną stronę wynosi ponad 100 km, zwrot kosztów przejazdu przysługuje w wysokości ceny biletu II klasy pociągu pospiesznego lub autobusu pospiesznego w obie strony. § 15. 1. Strażakom w służbie kandydackiej, przeciwko którym wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub zawieszonym w prawach studenta (słuchacza) szkół Państwowej Straży Pożarnej, zawiesza się wypłacanie 50% świadczeń pieniężnych określonych w § 11 ust. 1 i § 12, począwszy od dnia najbliższej wypłaty do dnia wydania orzeczenia dyscyplinarnego. 2. W wypadku wydania orzeczenia uniewinniającego lub umarzającego postępowanie dyscyplinarne, a także przywrócenia strażakom w służbie kandydackiej praw studenta (słuchacza) szkół Państwowej Straży Pożarnej, zawieszone świadczenia pieniężne, o których mowa w ust. 1, wypłaca się do pełnej wysokości. § 16. 1. Strażakom w służbie kandydackiej na ostatnim roku nauki może być przyznany zasiłek na utrzymanie rodziny, zwany dalej "zasiłkiem", na następujących członków rodziny, pozostających na ich utrzymaniu: 1) na żonę - jeżeli: a) wychowuje co najmniej 1 dziecko lub rodzeństwo strażaka w wieku do lat 8 albo b) pobiera naukę w trybie dziennym w szkole wyższej do ukończenia 25 roku życia, a w pozostałych szkołach do ukończenia 23 roku życia, albo c) jest co najmniej w 17 tygodniu ciąży i nie może z tego powodu uzyskać zatrudnienia oraz nie otrzymuje zasiłku dla bezrobotnych, 2) na dzieci własne, przysposobione, pasierbów i dzieci wzięte na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej, oraz rodzeństwo strażaka, jeżeli: a) nie mają ukończonego 16 roku życia albo b) spełniają warunek określony w pkt 1 lit. b), 3) na rodziców lub dziadków strażaka, a także na jego macochę i ojczyma, osoby przysposabiające oraz osobę, która wychowywała i utrzymywała strażaka przez okres co najmniej 3 lat przed ukończeniem przez niego 18 roku życia, jeżeli: a) ukończyli - mężczyzna 60, a kobieta 55 lat życia oraz b) nie posiadają środków utrzymania oraz nie ma innych osób zobowiązanych do ich utrzymania. 2. Zasiłek na rodzeństwo strażaków w służbie kandydackiej może być przyznany w wypadku, gdy nie posiada ono środków utrzymania i nie ma innych osób zobowiązanych do ich utrzymania. 3. Na członków rodziny, wymienionych w ust. 1, może być przyznany zasiłek niezależnie od ich wieku, w razie uzyskania - na podstawie odrębnych przepisów - orzeczenia o niepełnosprawności stopnia znacznego lub umiarkowanego. 4. Zasiłek może być przyznany strażakom w służbie kandydackiej co miesiąc w następującej wysokości: 1) na jedną osobę - 100%, 2) na drugą osobę - 85%, 3) na każdą następną osobę - 75% najniższego wynagrodzenia za pracę, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy. 5. Jeżeli żona albo dzieci strażaka w służbie kandydackiej posiadają własny dochód nie przekraczający łącznie kwoty zasiłku przewidzianego na tych członków rodziny, zasiłek może być przyznany w wysokości różnicy między sumą zasiłków obliczonych na żonę i dzieci a sumą uzyskiwanego przez nie dochodu. 6. Za dochód w rozumieniu ust. 5 nie uważa się zasiłku (dodatku) rodzinnego i pielęgnacyjnego, jak również stypendium (nagrody) przyznanego przez ministra nadzorującego szkołę wyższą oraz stypendium fundowanego. 7. Strażakom w służbie kandydackiej, którzy są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych na rzecz członków rodziny wymienionych w ust. 1, zasiłek na te osoby wypłaca się w wysokości świadczeń alimentacyjnych ustalonej prawomocnym orzeczeniem sądu, nie przekraczającej jednak wysokości zasiłku określonego w ust. 5. § 17. 1. Zasiłek na utrzymanie rodziny przyznają komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej na pisemny wniosek złożony przez strażaków w służbie kandydackiej. 2. W razie wątpliwości komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej mogą żądać przedłożenia do wglądu zaświadczenia o niepobieraniu stypendium przez żonę, legitymacji studenckiej lub szkolnej, odcinków renty, zaświadczenia o ciąży bądź pozostawaniu bez pracy lub innych potrzebnych dokumentów. 3. W decyzji o przyznaniu zasiłku komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej określają dzień, od którego zasiłek przysługuje, oraz jego wysokość. 4. Zasiłek wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Jeżeli strażacy w służbie kandydackiej zakończyli naukę przed upływem danego miesiąca, zasiłek wypłaca się do dnia zakończenia służby kandydackiej. 5. Zasiłek należny na osoby uprawnione do świadczeń alimentacyjnych wypłaca się bezpośrednio tym osobom lub ich opiekunom. 6. Strażacy w służbie kandydackiej pobierający zasiłek są obowiązani niezwłocznie zawiadamiać pisemnie o wszelkich zmianach mających wpływ na wygaśnięcie uprawnień do zasiłku lub na jego wysokość. § 18. W wyjątkowych wypadkach, a w szczególności, gdy wyniki w nauce i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych uzasadniają udzielenie strażakom w służbie kandydackiej pomocy materialnej, komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej mogą przyznać zasiłek na zasadach określonych w § 16 i 17 w razie powstania konieczności utrzymania rodziny w przedostatnim roku nauki lub w latach wcześniejszych. § 19. 1. W razie śmierci strażaka w służbie kandydackiej pozostałej po nim rodzinie wypłaca się odprawę pośmiertną oraz zasiłek pogrzebowy w wysokości uposażenia zasadniczego przewidzianego dla najniższego stanowiska służbowego dla strażaków mianowanych na stałe wraz z dodatkiem za posiadany stopień służbowy. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi strażaka w służbie kandydackiej, który pozostawał z nim we wspólnocie małżeńskiej, a w dalszej kolejności - dzieciom i rodzicom, jeżeli w dniu jego śmierci spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. § 20. 1. Świadczenia pieniężne wypłacają szkoły Państwowej Straży Pożarnej w terminach ustalonych przez komendantów tych szkół. 2. Koszty zakwaterowania oraz świadczeń pieniężnych, o których mowa w rozporządzeniu, są pokrywane ze środków budżetowych Państwowej Straży Pożarnej. § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 grudnia 1997 r. (poz. 1097) NORMY UMUNDUROWANIA ORAZ OKRESY JEGO UŻYWALNOŚCI DLA STRAŻAKÓW W SŁUŻBIE KANDYDACKIEJ Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi SGSP**S.A.*** 1Czapka wyjściowa zimowaszt.1na okres nauki3dla kobiet - kapelusz 2Czapka służbowa zimowaszt.1na okres nauki3dla kobiet - kapelusz 3Beretszt.1na okres nauki3nie dotyczy kobiet 4Kurtka 3/4 z podpinkąszt.144 5Płaszcz letni z podpinkąszt.144 6Mundur wyjściowy zimowykpl.144 7Mundur służbowykpl.1na okres nauki3dla kobiet - kurtka i spódnica 8Sweter służbowyszt.1na okres nauki3 9Spodnie letnieszt.122dla kobiet - spódnica 10Krawatszt.2na okres naukina okres naukiSA - 1 szt. 11Szalik zimowyszt.1na okres nauki3 12Szalik letniszt.1na okres nauki3 13Rękawiczki zimowepara144 14Koszula wyjściowa z długim rękawem*szt.2na okres naukina okres naukiSA - 1 szt. 15Koszula wyjściowa z krótkim rękawem*szt.2na okres naukina okres naukiSA - 1 szt. 16Koszula służbowa z długim rękawem*szt.3na okres nauki2SA - 2 szt. 17Koszula służbowa z krótkim rękawem *szt.2na okres nauki2 18Skarpety zimowe*para8na okres naukina okres naukiSA - 4 pary, dla kobiet - rajstopy 19Skarpety letnie*para8na okres naukina okres naukiSA - 4 pary, dla kobiet - rajstopy 20Botki ocieplanepara1na okres nauki3 21Półbuty służbowepara2na okres naukina okres naukiSA - 1 para 22Buty specjalnepara2do zużyciado zużycia 23Sznur galowyszt.177 24Pasek do spodniszt.177nie dotyczy kobiet 25Pokrowiec na mundurszt.177 Przedmioty umundurowania wydawane na promocję 26Czapka wyjściowa letniaszt.1SA - zimowa, dla kobiet - kapelusz 27Mundur wyjściowy letnikpl.1 28Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.1 29Krawatszt.1 30Skarpety letniepara1 31Półbuty wyjściowepara1 32Sznur galowyszt.1 33Rękawiczki letniepara1 34Znak ukończenia szkoły (absolwentka)szt.1 Wyposażenie kompanii honorowej 35Płaszcz sukiennyszt.1do zużyciado zużycia 36Spodnie zwężane lub bryczesyszt.1do zużyciado zużycia 37Trzewiki bukatowe z gwoździami lub oficerskiepara1do zużyciado zużycia 38Rękawiczki letnie białepara1do zużyciado zużycia 39Sznur galowyszt.1do zużyciado zużycia 40Pas głównyszt.1do zużyciado zużycia * Przedmiot osobistego użytku. ** Szkota Główna Służby Pożarniczej. *** Szkoły Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej. Uwaga: 1. Do każdego przedmiotu strażacy w służbie kandydackiej otrzymują dystynkcje. 2. Pranie chemiczne przedmiotów umundurowania wymienionych w lp. 4-7 zapewniają szkoły Państwowej Straży Pożarnej jeden raz w roku. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 11 grudnia 1997 r. w sprawie długotrwałych akcji ratowniczych, szczegółowych norm, zasad i warunków otrzymywania wyżywienia w czasie tych akcji oraz ćwiczeń lub szkolenia przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej lub inne osoby biorące w nich udział, a także przypadków, w których wypłaca się równoważnik pieniężny w zamian za przysługujące wyżywienie, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. (Dz. U. Nr 160, poz. 1098) Na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Za długotrwałe akcje ratownicze uważa się: 1) każde działania ratownicze organizowane lub kierowane przez Państwową Straż Pożarną trwające co najmniej 6 godzin, 2) pomocnicze specjalistyczne czynności ratownicze wykonywane przez Państwową Straż Pożarną w ramach udzielanej pomocy innym służbom ratowniczym, trwające co najmniej 6 godzin, 3) inne działania Państwowej Straży Pożarnej, wymagające zgrupowania strażaków przez okres co najmniej 6 godzin w czasie podwyższonej gotowości operacyjnej lub w celu współdziałania z innymi służbami, 4) akcje ratownictwa podwodnego prowadzone przez Państwową Straż Pożarną, wymagające wykonania co najmniej jednego cyklu nurkowania. § 2. 1. Ustala się następujące normy wyżywienia: 1) zasadnicza - szkolna - "SZ", 2) dodatkowa - uzupełniająca - "DU". 2. Zasadnicza norma wyżywienia określa ilość środków spożywczych przysługujących na jedną osobę w ciągu jednej doby. 3. Dodatkowa norma wyżywienia określa ilość środków spożywczych przysługujących na jedną osobę w ciągu jednej doby jako uzupełnienie do zasadniczej normy wyżywienia. 4. Składniki rzeczowe norm wyżywienia, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. 5. Stawki pieniężne za wyżywienie według norm, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. § 3. 1. Przy żywieniu organizowanym za pośrednictwem zakładów żywienia zbiorowego spoza resortu spraw wewnętrznych i administracji stosuje się następujące zasady: 1) jeśli zakład stosuje w kalkulacji ceny sprzedaży (detaliczne) na artykuły spożywcze, obowiązująca stawka pieniężna może być podwyższona do 15% - za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, zwanego dalej "kierownikiem", 2) niezależnie od podwyższenia stawki, o której mowa w pkt 1, pokrywa się koszty przyrządzania posiłków, ponoszone przez zakład, w kwocie nie większej niż 100% stawki, a w wyjątkowych przypadkach, uzasadniających żywienie w zakładach o wyższym standardzie - w kwocie do 150% stawki - za zgodą Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, 3) jeśli zakład stosuje w kalkulacji ceny zakupu na artykuły spożywcze, pokrywa się koszty przyrządzania posiłków ponoszone przez ten zakład, w kwocie nie większej niż 130% stawki, a w wyjątkowych przypadkach, uzasadniających żywienie w zakładach o wyższym standardzie - w kwocie do 180% stawki - za zgodą Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, 4) za podstawę obliczania kosztów przyrządzania posiłków przyjmuje się stawkę pieniężną odpowiedniej normy wyżywienia lub stawkę podwyższoną zgodnie z pkt 1, jeśli zachodzi potrzeba takiego podwyższenia. 2. W jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "jednostkami", prowadzących samodzielne kuchnie i nabywających artykuły spożywcze w punktach sprzedaży detalicznej, stawki pieniężne na wyżywienie podwyższa się do 15% - za zgodą kierownika. § 4. Strażak lub inna osoba biorąca udział w długotrwałej akcji ratowniczej, ćwiczeniach lub szkoleniu, której według niniejszych przepisów przysługuje bezpłatne wyżywienie jednocześnie z kilku różnych tytułów, otrzymuje tylko jedną, najkorzystniejszą dla siebie normę wyżywienia. § 5. Bezpłatne wyżywienie według normy "SZ" przysługuje w naturze: 1) strażakom i innym osobom, biorącym udział w długotrwałej akcji ratowniczej, 2) strażakom, których w związku z prowadzeniem długotrwałej akcji ratowniczej, ćwiczeń lub szkolenia wyznaczono do wykonywania zadań służbowych na okres co najmniej 4 godzin po zakończeniu służby wynikającej z obowiązującego rozkładu czasu służby, 3) strażakom pełniącym służbę wynikającą z obowiązującego rozkładu czasu służby, jeżeli następuje ona bezpośrednio po zakończeniu przedłużonej służby, o której mowa w pkt 2, 4) strażakom i innym osobom, biorącym udział w ćwiczeniach, manewrach, szkoleniach organizowanych przez Państwową Straż Pożarną, trwających co najmniej 8 godzin, 5) uczestnikom organizowanych przez Państwową Straż Pożarną ćwiczeń zgrywających, trwających co najmniej 6 godzin, 6) strażakom skoszarowanym na czas nauki w szkołach, na kursach i obozach szkoleniowych, z wyłączeniem okresu przebywania strażaka na urlopach lub przepustkach trwających co najmniej 24 godziny. § 6. 1. Strażacy i inne osoby biorące udział w działaniach, o których mowa w § 5 pkt 1, otrzymują pierwszy posiłek po 6 godzinach działań, w wysokości do 50% przysługującej normy wyżywienia. W przypadku przedłużenia czasu trwania akcji powyżej 8 godzin otrzymują uzupełnienie do pełnej normy wyżywienia oraz dodatek uzupełniający "DU". 2. Wartość całodobowego wyżywienia nie może przekroczyć wysokości normy wyżywienia uwzględniającej dodatek uzupełniający "DU". § 7. Wyżywienie w formie suchego prowiantu można wydawać strażakom i innym osobom w sytuacjach, gdy przygotowanie gorącego posiłku jest niemożliwe, jednak nie dłużej niż przez 24 godziny. § 8. 1. Przy żywieniu w naturze należy kierować się zasadami racjonalnego żywienia, przy wykorzystaniu artykułów żywnościowych określonych w normach rzeczowych, w granicach obowiązujących stawek pieniężnych. 2. Dopuszczalne jest wykorzystanie także innych artykułów żywnościowych, nie objętych normami, w granicach stawki pieniężnej określonej normy. § 9. Nie wydaje się nie wykorzystanego wyżywienia przysługującego bezpłatnie w naturze ani jego równowartości. § 10. 1. Uroczyste i promocyjne posiłki organizuje się w szkołach i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej według normy "SZ" powiększonej o 50%. 2. Posiłki uroczyste można organizować w dniach: 1) uroczystego ślubowania, 2) dorocznych świąt jednostek, Dnia Strażaka, 3) świąt państwowych i kościelnych ustawowo wolnych od pracy oraz w dniach 24 i 31 grudnia. 3. Posiłek promocyjny wydaje się na spotkaniach związanych z ukończeniem szkoły Państwowej Straży Pożarnej. 4. Posiłek promocyjny można wydawać strażakom na spotkaniach związanych z zakończeniem kursu trwającego co najmniej 4 miesiące. 5. Do spożywania posiłku promocyjnego uprawnieni są strażacy kończący szkołę, przedstawiciele szkoły oraz inni zaproszeni strażacy. 6. W posiłkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i w ust. 4, mogą brać udział strażacy, którym przysługuje zaopatrzenie żywnościowe w jednostce organizującej posiłek, oraz inne zaproszone osoby. O udziale w posiłku zaproszonych osób i ich liczbie decyduje kierownik. § 11. Dodatkowa norma uzupełniająca "DU" przysługuje bezpłatnie w naturze, jako dodatek do normy "SZ", w wysokości: 1) 125% - strażakom i innym osobom wymienionym w § 5 pkt 3, po każdym cyklu nurkowania, 2) 100% - strażakom i osobom wymienionym w § 5 pkt 1 i 4, 3) 70% - strażakom i osobom wymienionym w § 5 pkt 2 oraz strażakom wymienionym w § 5 pkt 6 w dniach zajęć terenowych i odbywania praktyk. § 12. 1. Napoje w ilości niezbędnej do zaspokojenia potrzeb przysługują strażakom i innym osobom biorącym czynny udział w ćwiczeniach i szkoleniach praktycznych. 2. Kierownik lub osoba przez niego upoważniona podejmuje decyzje o wydaniu napojów, ustala ich rodzaj oraz szczegółowe zasady wydawania. 3. Strażakom i innym osobom biorącym czynny udział w działaniach ratowniczych przysługują napoje w ilości i asortymencie określonym przez kierownika akcji ratowniczej. § 13. 1. W zamian za wyżywienie w naturze strażacy otrzymują równoważnik pieniężny. 2. Równoważnik pieniężny wypłaca się w wypadkach, gdy wydanie należnego strażakowi wyżywienia w naturze nie jest możliwe. 3. Strażakowi mimo nieotrzymania wyżywienia w naturze, także z przyczyn określonych w ust. 2, nie przysługuje równoważnik pieniężny: 1) w razie rezygnacji z wyżywienia w naturze, 2) w przypadkach, o których mowa w § 10. § 14. 1. Równoważnik pieniężny ustala się w wysokości odpowiadającej wartości stawek wyżywienia według norm obowiązujących w czasie powstania należności. 2. Równoważnik pieniężny ustala się w kwotach miesięcznych płatnych z dołu. 3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do należności powstałych od dnia 23 lipca 1997 r. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 1997 r. (poz. 1098) WYMIAR RZECZOWY ZASADNICZYCH I DODATKOWYCH NORM WYŻYWIENIA W CIĄGU DOBY W GRAMACH NA OSOBĘ Lp.Nazwa grupy produktów"SZ""DU" 1Pieczywo67050 2Przetwory zbożowe i strączkowe1000 3Przetwory mięsne przeliczone na mięso w elementach29085 4Przetwory rybne przeliczone na filety z ryb400 5masło naturalne4020 6inne tłuszcze, zwierzęce i roślinne przeliczone na smalec300 7Napoje mleczne przeliczone na mleko pełnotłuste400150 8sery przeliczone na ser pełnotłusty6040 9Jaja0,5 szt.0,5 szt. 10Ziemniaki7000 11Warzywa3400 12Owoce280250 13soki z owoców0250 14Przetwory owocowe przeliczone na dżem150 15Cukier6020 16Herbata10 17Kakao20 18kawa zbożowa60 19kawa naturalna06 20sól i przyprawy410 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 8 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych. (Dz. U. Nr 160, poz. 1099) Na podstawie art. 19 ust. 2, w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 marca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych (Dz. U. Nr 44, poz. 175, z 1995 r. Nr 78, poz. 395 i z 1996 r. Nr 133, poz. 625) wprowadza się następujące zmiany: 1) załącznik nr 1 "Wykaz Polskich Norm do obowiązkowego stosowania" otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia, 2) w załączniku nr 2 "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania": a) w rozdziale I "Budownictwo drogowe, mostowe i kolejowe" skreśla się poz. 1, 13, 14, 18, 19, 20, 21, 24, 25, 27, 28, 30, 31, 33, b) w rozdziale II "Transport kolejowy" skreśla się poz. 11, 19, 23, 25-28, 38-48, 50-56, 91, 108, 125, c) skreśla się rozdział IV "Żegluga powietrzna", d) w rozdziale V "Żegluga morska i śródlądowa" skreśla się poz. 1, 6, 7, 9, 11-15, 18, 19, 22, 25-31, 33, 34, 36, 40-42, 44, 47, 50, 51, 54, e) skreśla się rozdział VI "Pomocniczy sprzęt przeładunkowy", f) skreśla się rozdział VII "Ryby i przetwory rybne". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 8 grudnia 1997 r. (poz. 1099) Załącznik nr 1 WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA I. Budownictwo drogowe, mostowe i kolejowe 1. PN-78/B-02483 Pale wielkośrednicowe wiercone. Wymagania i badania. 2. PN-60/B-11100 Materiały kamienne. Kostka drogowa. 3. PN-60/B-11104 Materiały kamienne. Brukowiec. 4. PN-65/C-96170 Przetwory naftowe. Asfalty drogowe. 5. PN-92/E-05024 Ochrona przed korozją. Ograniczanie upływu prądów błądzących z trakcyjnych sieci powrotnych prądu stałego. 6. PN-72/M-48050/03 Suszarki kruszywa. Ogólne wymagania i badania. 7. PN-72/M-48055/03 Otaczarki kruszywa. Ogólne wymagania i badania. 8. PN-87/S-02201 Drogi samochodowe. Nawierzchnie drogowe. Podział, nazwy, określenia. 9. PN-73/S-02202 Przepusty. Podział, nazwy i określenia. 10. PN-57/S-06100 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z kostki kamiennej. Warunki techniczne. 11. PN-57/S-06101 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z brukowca. Warunki techniczne. 12. PN-85/S-10030 Obiekty mostowe. Obciążenia (z wyjątkiem wymagań pkt 6.2 i 6.5 w zakresie stosowania tablicy 5, określającej ciężary całkowite pojazdów). 13. PN-77/S-10040 Żelbetowe i betonowe konstrukcje mostowe. Wymagania i badania. 14. PN-78/S-10041 Konstrukcje mostowe z betonu sprężonego. Wymagania i badania. 15. PN-91/S-10042 Obiekty mostowe. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Projektowanie. 16. PN-68/S-10045 Przepusty kolejowe. Wymagania i badania przy odbiorze. 17. PN-89/S-10050 Obiekty mostowe. Konstrukcje stalowe. Wymagania i badania. 18. PN-82/S-10052 Obiekty mostowe. Konstrukcje stalowe. Projektowanie. 19. PN-93/S-10080 Obiekty mostowe. Konstrukcje drewniane. Wymagania i badania. 20. PN-92/S-10082 Obiekty mostowe. Konstrukcje drewniane. Projektowanie. 21. PN-75/S-96015 Drogowe i lotniskowe nawierzchnie z betonu cementowego. 22. PN-74/S-96017 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z płyt betonowych i kamienno-betonowych. 23. PN-59/S-96019 Drogi samochodowe. Nawierzchnie klinkierowe. Wymagania techniczne i warunki odbioru. 24. PN-74/S-96022 Drogi samochodowe i lotniskowe. Nawierzchnie z betonu asfaltowego. 25. PN-84/S-96023 Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego. 26. PN-58/S-96026 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z kostki kamiennej nieregularnej. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze. 27. PN-65/S-96027 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z asfaltu piaskowego. 28. PN-68/S-96031 Drogi samochodowe. Nawierzchnie żwirowe. 29. PN-64/S-96032 Drogi samochodowe. Nawierzchnie z asfaltu lanego. 30. PN-61/S-96504 Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych. II. Transport kolejowy 1. PN-69/K-02052 Koleje wąskotorowe. Skrajnia taboru i skrajnie budowli dla kolei o szerokości toru 750 mm. 2. PN-70/K-02056 Tabor kolejowy normalnotorowy. Skrajnie statyczne. 3. PN-69/K-02057 Koleje normalnotorowe. Skrajnie budowli. 4. PN-K-02059:1994 Tabor kolejowy. Tablice i znaki ostrzegawcze przed porażeniem prądem elektrycznym. 5. PN-73/K-02100 Koleje wąskotorowe. Szerokości torów. 6. PN-84/K-02500 Tabor kolejowy pasażerski. Wymagania i badania materiałów pod względem ochrony przeciwpożarowej. 7. PN-91/K-02501 Tabor kolejowy. Intensywność dymienia materiałów podczas spalania. Wymagania i badania. 8. PN-92/K-02502 Tabor kolejowy. Podatność na zapalenie siedzeń wagonowych. Wymagania i badania. 9. PN-92/K-02503 Wagony towarowe. Badania spokojności biegu. 10. PN-92/K-02504 Tabor kolejowy. Pomiar sztywności skrętnej. 11. PN-93/K-02505 Tabor kolejowy. Stężenie tlenku i dwutlenku węgla wydzielanych podczas rozkładu termicznego lub spalania materiałów. Wymagania i badania. 12. PN-93/K-02506 Tabor kolejowy. Zabezpieczenie przeciwpożarowe elektrycznych pojazdów trakcyjnych. Wymagania. 13. PN-92/K-02510 Tabor kolejowy. Wagony towarowe. Badania hamulca w ruchu. 14. PN-92/K-11000 Tabor kolejowy. Hałas. Ogólne wymagania i badania. 15. PN-K-11010:1994 Tabor kolejowy. Instalacja klimatyzacji i ogrzewania nawiewnego wagonu. Wymagania ogólne. 16. PN-81/K-46001 Kontenerowy system transportowy. Podstawowe nazwy i określenia. 17. PN-83/K-46010 Kontenery serii 1. 18. PN-84/K-46011 Kontenerowy system transportowy. Kontenery zbiornikowe serii 1. 19. PN-84/K-46012 Kontenerowy system transportowy. Kontenery do ładunków sypkich serii 1. 20. PN-89/K-46019 Kontenerowy system transportowy. Spredery do kontenerów serii 1. Wymagania techniczne. 21. PN-83/K-46020 Kontenery serii 1. Naroża zaczepowe i ich gniazda. Wymagania. 22. PN-75/K-46022 Tabor kolejowy. Trzpienie mocujące kontenery. Główne wymiary. 23. PN-75/K-46023 Tabor kolejowy. Gniazdo trzpienia mocującego kontenery. Główne wymiary. 24. PN-91/K-46102 Kontenery serii 1. Znakowanie i kodowanie. 25. PN-91/K-88100 Pojazdy trakcyjne. Syreny i gwizdawki. 26. PN-85/K-88150 Tabor kolejowy. Zderzaki. Rozmieszczenie i wymiary zabudowy. 27. PN-92/K-88151 Tabor kolejowy. Obsady, wstawki i kliny klocków hamulcowych. Ogólne wymagania i badania. 28. PN-K-88200:1996 Tabor kolejowy. Sygnały końca pociągu. Wymagania. 29. PN-58/K-91040 Tabor kolejowy wąskotorowy. Wagony. Obręcze surowe do zestawów kołowych. 30. PN-92/K-91045 Tabor kolejowy. Zestawy kołowe. Wymagania i badania wraz ze zmianą PN-K-91045/A1:1996. 31. PN-61/K-91050 Tabor kolejowy wąskotorowy. Zarys zewnętrzny obręczy zestawów kołowych. 32. PN-92/K-91056 Tabor kolejowy. Zarys zewnętrzny obręczy i wieńców kół bezobręczowych zestawów kołowych wraz ze zmianą PN-K-91056/A1:1996. III. Transport samochodowy 1. PN-75/C-40005 Płyny do hydraulicznych układów hamulcowych samochodów. 2. PN-92/C-40008/01 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Postanowienia ogólne i zakres normy. 3. PN-92/C-40008/02 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie pozostałości po spopieleniu. 4. PN-92/C-40008/03 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie temperatury wrzenia. 5. PN-92/C-40008/04 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie pH. 6. PN-93/C-40008/05 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie rezerwy alkalicznej. 7. PN-93/C-40008/06 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie skłonności do pienienia. 8. PN-93/C-40008/07 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Badanie właściwości korozyjnych w naczyniu szklanym. 9. PN-93/C-40008/08 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Badanie korozji odlewniczych stopów aluminiowych w warunkach przenikania ciepła. 10. PN-93/C-40008/09 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Badanie właściwości korozyjnych w stanowisku badawczym symulującym pracę układu chłodzenia. 11. PN-93/C-40008/10 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie temperatury krystalizacji. 12. PN-C-40008-11:1994 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Oznaczanie zawartości wody w koncentratach. 13. PN-72/M-45105 Dźwigniki hydrauliczne przenośne i przesuwne samochodowe. 14. PN-88/O-79553 Opakowania metalowe. Kanistry. 15. PN-74/R-36117 Ciągniki i maszyny rolnicze. Urządzenia świetlne. Rozmieszczenie, wymagania świetlne i metody badań. 16. PN-86/R-36400 Pojazdy rolnicze i leśne. Skuteczność działania hamulców. Wymagania i badania. 17. PN-90/S-47013 Samochody ciężarowe, autobusy i trolejbusy. Miejsce pracy kierowcy. Wymagania. 18. PN-78/S-47015 Samochody osobowe. Rozmieszczenie pedałów. Wymagania. 19. PN-77/S-47100 Samochody osobowe. Kierownica bezpieczna. Wymagania i badania. 20. PN-S-47110:1996 Pojazdy samochodowe. Przekładnie kierownicze bez wspomagania. Wymagania i badania. 21. PN-S-47120:1996 Pojazdy samochodowe. Sworznie kuliste układu kierowniczego i przedniego zawieszenia. Wymagania i badania. 22. PN-86/S-48015 Samochody osobowe. Odporność nadwozia na uderzenia różnokierunkowe. Wymagania i badania (w zakresie pkt 2.2.1, 2.2.2, 3.4.1, 3.4.2). 23. PN-80/S-73015 Pojazdy samochodowe. Symbole urządzeń sterujących, wskaźników i kontrolek. 24. PN-86/S-73045 Samochody osobowe. Urządzenia do odmrażania szyb. Skuteczność odmrażania i metoda pomiaru. 25. PN-93/S-73101 Pojazdy samochodowe. Tylne tablice wyróżniające ciężkie i długie pojazdy. Wymagania i badania. 26. PN-S-73102:1994 Tablice wyróżniające pojazdy wolno poruszające się. Wymagania i badania. 27. PN-S-73200:1996 Pojazdy drogowe. Tablice rejestracyjne. Wymagania i badania. 28. PN-92/S-76004 Pojazdy samochodowe i motorowery. Własności akustyczne ostrzegawczych sygnałów dźwiękowych. Podział, wymagania i badania. 29. PN-88/S-80053 Samochody osobowe. Urządzenia zabezpieczające dla dzieci. Wymagania i badania. 30. PN-87/S-95030 Pojazdy samochodowe. Urządzenia do oczyszczania reflektorów samochodów. Wymagania i badania. IV. Żegluga powietrzna 1. PN-L-01268:1995 Wyposażenie lotnisk. Zbiorniki na ciecze i gazy. Barwy rozpoznawcze i znakowanie. 2. PN-L-41000:1996 Statki powietrzne. Oznaczniki ostrzegające. 3. PN-89/L-49001 Lotniska. Wyznaczanie stałych powierzchni ograniczających wysokość obiektów na lotniskach i w ich rejonach. 4. PN-65/L-49002 Ruch lotniczy. Oznaczanie naziemnych przeszkód lotniczych. V. Pomocniczy sprzęt przeładunkowy 1. PN-87/M-45038 Technika bezpieczeństwa. Dźwignice. Tablice oraz napisy informacyjne i ostrzegawcze. 2. PN-M-84564:1994 Zawiesia cięgnowe i chwytno-zaczepowe. Haki z uchem. 3. PN-91/M-84701 Zawiesia łańcuchowe. Ogólne wymagania i badania. 4. PN-W-84704:1997 Zawiesia z lin i taśm syntetycznych. Ogólne wymagania i badania. 5. PN-92/M-84720 Zawiesia z lin stalowych i włókiennych. Ogólne wymagania i badania. 6. PN-M-84721:1996 Zawiesia o obwodzie zamkniętym z lin włókiennych. 7. PN-91/M-84725 Zawiesia linowe do dolnych naroży zaczepowych kontenerów uniwersalnych wielkich. 8. PN-91/M-84726 Zaczep zawiesi linowych do dolnych naroży zaczepowych kontenerów. 9. PN-92/M-84727 Zawiesia linowe. Warunki użytkowania i badania eksploatacyjne wraz ze zmianą PN-M-84727/A1:1996. 10. PN-M-84719:1994 Cięgna z lin stalowych. Złącza zaciskowe pętli. VI. Żegluga morska i śródlądowa 1. PN-W-18054:1996 Awaryjne plastry uszczelniające. Wymagania ogólne. 2. PN-W-18056:1997 Okrętowy sprzęt bosmański. Siatki ochronne pod trapy i kładki. 3. PN-W-21011:1996 Okrętowy sprzęt sygnalizacyjny. Przenośny róg mgłowy. Wymagania i badania. 4. PN-89/W-49051 Okrętowy sprzęt sygnalizacyjny. Gwizdki (syreny) pneumatyczne. 5. PN-71/W-70001 Światła w żegludze morskiej i śródlądowej. Zakresy chromatyczności. VII. Ryby i przetwory rybne 1. PN-89/A-86730 Ryby i przetwory rybne. Badania mikrobiologiczne. 2. PN-92/A-86732 Konserwy rybne. Badanie jakości. 3. PN-93/A-86733 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Oznaczanie zapasożycenia i kryteria oceny. 4. PN-80/A-86735 Konserwy i prezerwy rybne. Pobieranie próbek do badań mikrobiologicznych. 5. PN-A-86750:1996 Ryby i inne zwierzęta wodne. Ryby słodkowodne świeże i mrożone. 6. PN-A-86751:1996 Ryby i inne zwierzęta wodne. Ryby żywe. 7. PN-A-86753:1996 Ryby i inne zwierzęta wodne. Ryby dorszowate świeże i mrożone. 8. PN-91/A-86755 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Filety z ryb białych. 9. PN-91/A-86756 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Ryby morskie różne. 10. PN-91/A-86757 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Płastugi. 11. PN-92/A-86758 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Śledziowate. 12. PN-A-86759:1994 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Filety. 13. PN-A-86760:1996 Ryby i inne zwierzęta wodne oraz produkty z nich otrzymywane. Mięso mielone i farsz rybny, mrożone. 14. PN-91/A-86763 Konserwy rybne. Wymagania ogólne. 15. PN-84/A-86765 Prezerwy rybne. Wspólne wymagania i badania. 16. PN-84/A-86766 Ryby solone. Wspólne wymagania i badania. 17. PN-86/A-86767 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Wspólne wymagania i badania. 18. PN-A-86768:1996 Ryby i inne zwierzęta wodne. Kalmary świeże i mrożone. 19. PN-85/A-86771 Ryby wędzone. Pobieranie próbek. 20. PN-85/A-86772 Przetwory rybne wędzone. Wspólne wymagania i badania. 21. PN-85/A-86780 Przetwory rybne marynowane. Wspólne wymagania (z wyjątkiem kol. 5, 6 i 7 tabeli w pkt 3.2 określającej udział mięsa, zalewy i warzyw w marynacie). 22. PN-90/A-86786 Surowce i przetwory z ryb i innych zwierząt wodnych. Oznaczanie zawartości histaminy metodą fluorymetryczną. 23. PN-89/A-86790 Surowce i przetwory z ryb i innych zwierząt wodnych. Oznaczanie pozostałości pancerzy kryla. 24. PN-89/A-86850 Surowce i przetwory z ryb i innych zwierząt wodnych. Chitozan. 25. PN-90/A-86851 Surowce i przetwory z ryb i innych zwierząt wodnych. Mączka krylowa. 26. PN-A-86853:1995 Produkty uboczne z ryb i innych zwierząt wodnych. Wątroba z ryb dorszowatych. VIII. Komunikacja miejska 1. PN-91/K-88251 Zestawy kołowe taboru tramwajowego. Kontur bieżni kół elastycznych wagonów tramwajowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 17 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków finansowych przeznaczonych na niektóre drogi publiczne w 1998 r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1100) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1997 r. w sprawie podziału środków finansowych przeznaczonych na niektóre drogi publiczne w 1998 r. (Dz. U. Nr 134, poz. 900) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 dodaje się poz. 22 w brzmieniu: "22Rezerwa na budowę dróg publicznych krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta20 000", 2) w załączniku nr 2 poz. 48 otrzymuje brzmienie: "48Rezerwa na modernizacje dróg publicznych krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent miasta39 852", § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie warunków wynagradzania egzaminatorów. (Dz. U. Nr 160, poz. 1101) Na podstawie art. 121 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do egzaminatorów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w wojewódzkich ośrodkach ruchu drogowego oraz oddziałach terenowych tych ośrodków, zwanych dalej "egzaminatorami". § 2. Rozporządzenie określa: 1) zaszeregowanie stanowisk, 2) stawki miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, 3) dodatki do wynagrodzenia, 4) zasady tworzenia funduszu nagród i funduszu na premie, 5) zasady przyznawania i wypłacania nagrody jubileuszowej i odprawy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub emeryturę. § 3. Egzaminatorowi przysługuje wynagrodzenie zależne od zajmowanego stanowiska, posiadanych kwalifikacji zawodowych, sprawowanej funkcji w ośrodku oraz stażu pracy. § 4. Egzaminatorowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy wynikającego z umowy o pracę. § 5. Ustala się: 1) tabelę stanowisk, zaszeregowania i kwalifikacji egzaminatorów, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, 3) tabelę miesięcznych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. W uzasadnionych przypadkach dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, zwany dalej "dyrektorem", może skrócić wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku. § 7. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia egzaminatorów w pracy zawodowej w wysokości 3% planowanych środków na wynagrodzenia. 2. W ramach środków na wynagrodzenia dyrektor może także wyodrębnić fundusz na premie kwartalne dla egzaminatorów. 3. Zasady gospodarowania funduszem, o którym mowa w ust. 1 i 2, określa zakładowy regulamin. § 8. 1. Egzaminatorowi zatrudnionemu na stanowisku koordynującym lub nadzorującym pracę zespołu składającego się co najmniej z 5 egzaminatorów przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek przysługuje również egzaminatorowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z koordynowaniem pracy zespołu, dla którego w załączniku nr 1 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalną stawkę tego dodatku przewidzianą dla danego stanowiska obniża się o jedną stawkę. 3. Dodatek funkcyjny ustala dyrektor na podstawie tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Egzaminatorowi, któremu na czas nieobecności egzaminatora uprawnionego do dodatku funkcyjnego powierzono zastępstwo, przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości ustalonej dla danego stanowiska, począwszy od drugiego miesiąca nieprzerwanego pełnienia zastępstwa. § 9. 1. Egzaminatorowi przysługuje dodatek za wieloletnią pracę, zwany dalej "dodatkiem", w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1 punkt procentowy za każdy następny rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy. 2. Do okresów pracy, uprawniających do dodatku wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia, a także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. Dodatek przysługuje egzaminatorowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które egzaminator otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 4. Dodatek wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym egzaminator nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca, 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 10. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania egzaminatora, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 11. 1. Egzaminatorowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości: 1) po 10 latach pracy - 50% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, 2) po 15 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, 3) po 20 latach pracy - 85% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, 4) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, 5) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego oraz po każdych następnych 5 latach pracy 150% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. 2. Do okresów pracy uprawniających egzaminatora do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie, zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. Egzaminator nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody. Egzaminator jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 4. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez egzaminatora prawa do tej nagrody. 5. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące egzaminatorowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla egzaminator jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli egzaminator nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące w dniu nabycia prawa do nagrody. 6. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką, egzaminatorowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. § 12. 1. Egzaminatorowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości: 1) jednomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli był zatrudniony krócej niż 10 lat, 2) dwumiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 10 latach pracy, 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 15 latach pracy, 4) czteromiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 latach pracy, 5) pięciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 25 latach pracy, z tym jednak, że wysokość odprawy nie może być niższa od określonej w Kodeksie pracy. 2. Do ustalenia okresów uprawniających do jednorazowej odprawy § 11 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Po otrzymaniu odprawy nie można ponownie nabyć do niej prawa. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1101) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWANIA I KWALIFIKACJI EGZAMINATORÓW Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształceniezakres uprawnień do egzaminowanialiczba lat pracy 1234567 1Egzaminator nadzorującyVIVwyższewszystkie kategorie prawa jazdy- 2 lata na stanowisku głównego egzaminatora lub 10 lat jako egzaminator zatrudniony na podstawie umowy zlecenia - 3 lata w organach administracji rządowej 2Główny egzaminatorVIVwyższewszystkie kategorie prawa jazdy- 2 lata na stanowisku egzaminatora I stopnia lub 8 lat jako egzaminator zatrudniony na podstawie umowy zlecenia 3Egzaminator I stopniaIVIIIwyższekategorie A, B, C, D i B+E prawa jazdy- 2 lata na stanowisku egzaminatora II stopnia lub 6 lat jako egzaminator zatrudniony na podstawie umowy zlecenia 4Egzaminator II stopniaIIII-IIwyższekategorie A, B i B+E prawa jazdy- 2 lata na stanowisku egzaminatora III stopnia lub 4 lata jako egzaminator zatrudniony na podstawie umowy zlecenia 5Egzaminator III stopniaIIwyższe lub średniekategoria A i B prawa jazdy- 2 lata na stanowisku egzaminatora IV stopnia lub 2 lata jako egzaminator zatrudniony na podstawie umowy zlecenia 6Egzaminator IV stopniaIwyższe lub średniekategoria B prawa jazdy- po wpisaniu do ewidencji egzaminatorów Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategorie zaszeregowaniaWynagrodzenie zasadnicze w złotych 12 I1350-1700 II1550-1900 III1750-2100 IV1950-2300 V2150-2500 VI2350-2700 Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawki dodatku funkcyjnegoKwota dodatku funkcyjnego w złotych 12 I100-500 II200-800 III300-1100 IV400-1400 V500-1700 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 29 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. (Dz. U. Nr 161, poz. 1102) Na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1990 r. w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach (Dz. U. Nr 78, poz. 463, z 1993 r. Nr 113, poz. 498 i z 1995 r. Nr 132, poz. 651) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W legitymacji służbowej umieszcza się fotografię policjanta oraz wpisuje się jego imię i nazwisko, stopień, stanowisko i numer identyfikacyjny nadany w kadrowym systemie elektronicznym Policji.", b) skreśla się ust. 2; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 grudnia 1997 r. (poz. 1102) WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ POLICJANTA Część wewnętrzna legitymacji: - legitymacja pokryta giloszem koloru błękitnego w swej górnej i dolnej części, giloszem koloru czerwonego w części środkowej, - 3/4 powierzchni pokryte transparentną folią holograficzną, zawierającą elementy giloszowe, napis "POLICJA", poprzecznie położone litery "RP" oraz sześciocyfrowy numer folii, - składana wzdłuż krótszego boku na dwie równe części. Górna część legitymacji zawiera: - napis "RZECZPOSPOLITA POLSKA" koloru czarnego, - biało-czerwony pas biegnący po przekątnej od prawego górnego do lewego dolnego rogu, - rozeta częściowo przykryta pasem, - biały orzeł w koronie na czerwonej tarczy, - w ramce zdjęcie, - w prawym dolnym rogu zdjęcia metalizowany hologram w kształcie koła, przedstawiający na zmiennobarwnym giloszu centralnie położone godło państwowe, wokół którego znajduje się dwukrotnie powtórzony napis "RZECZPOSPOLITA POLSKA", - napisy: "POLICJA", "WAŻNA NA LATA 1998/99", "IMIĘ", "NAZWISKO", "STOPIEŃ" koloru czarnego, - napis "NR LEGITYMACJI" z kolejną numeracją koloru czarnego, - po wypełnieniu napisy w kolorze czarnym: "KOMENDA GŁÓWNA POLICJI", "KOMENDA STOŁECZNA POLICJI", "KWP nazwa miasta wojewódzkiego", "WYŻSZA SZKOŁA POLICJI", "CSP W LEGIONOWIE", "SZKOŁA POLICJI W SŁUPSKU", "SZKOŁA POLICJI W PILE" - odpowiednio, w zależności od miejsca pełnienia służby. Dolna część legitymacji zawiera: - napisy "STANOWISKO", "NR IDENT." koloru czarnego, ujęte w czarne ramki, - napis "GRUPA KRWI" koloru czarnego, - napis "POLICJA" koloru szarego. Część zewnętrzna legitymacji: - okładka wykonana ze sztucznego tworzywa w kolorze granatowym ze srebrnymi tłoczeniami: "RZECZPOSPOLITA POLSKA", "POLICJA" oraz godłem. Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 24 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. (Dz. U. Nr 161, poz. 1103) Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 124, poz. 795) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. (Dz. U. Nr 162, poz. 1104) Art. 1. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art.10 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji, o których mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia, terminu i miejsca składania, a także pouczenia podatnika o odpowiedzialności za niezłożenie deklaracji podatkowych."; 2) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. 1. Stawki akcyzy w stosunku do ceny sprzedaży u producentów, a u importerów do podstawy określonej w art. 36 ust. 2, wynoszą odpowiednio u producenta i u importera, dla: 1) wyrobów przemysłu spirytusowego i drożdżowego (załącznik nr 6, poz. 13) 95% i 1900%, 2) paliw do silników (załącznik nr 6, poz. 1) 80% i 400%, 3) wyrobów winiarskich, piwa, pozostałych napojów alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych (załącznik nr 6, poz. 14, 15, 17 i 19) 70% i 230%, 4) samochodów osobowych (załącznik nr 6, poz. 5) 40% i 65%, 5) pozostałych wyrobów 25% i 40%. 2. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia: 1) obniżać stawki akcyzy określone w ust. 1, 2) zwalniać niektóre wyroby od akcyzy. 3. W zakresie określonym w ust. 2, w zależności od rodzaju wyrobów akcyzowych, stawki akcyzy mogą być: 1) wyrażane w: a) procencie ceny sprzedaży obniżonej o podatek od towarów i usług, b) procencie podstawy opodatkowania określonej w art. 36 ust. 2, c) kwocie na jednostkę wyrobu, d) formie różnicy cen, 2) obniżane w różnym stopniu dla poszczególnych wyrobów akcyzowych. 4. Minister Finansów, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia: 1) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, 2) przebieg realizacji budżetu państwa, 3) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podmiotów będących podatnikami podatku akcyzowego, 4) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi."; 3) w załączniku nr 3 skreśla się poz. 74. Art. 2. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia jej w życie. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że art. 1 w zakresie dotyczącym skreślenia w załączniku nr 3 poz. 74 wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 31 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. (Dz. U. Nr 162, poz. 1105) Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98, Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 48, poz. 249 i Nr 153, poz. 774 oraz z 1996 r. Nr 103, poz. 476 i Nr 146, poz. 681) w § 2 tabela pierwsza otrzymuje brzmienie: Lp.StanowiskoMnożnik prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnego 1234 1Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów5,71,8 2Wicemarszałek Sejmu, wicemarszałek Senatu, wiceprezes Rady Ministrów, Prezes Najwyższej Izby Kontroli5,01,6 3Szef Kancelarii Prezydenta, minister, Szef Kancelarii Sejmu, Szef Kancelarii Senatu, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Rzecznik Praw Obywatelskich, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli, Prezes Polskiej Akademii Nauk5,01,3 4Zastępca Szefa Kancelarii Prezydenta, zastępca Szefa Kancelarii Sejmu, zastępca Szefa Kancelarii Senatu, sekretarz stanu, członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji4,91,2 5Główny Inspektor Pracy, zastępca Prokuratora Generalnego, podsekretarz stanu (wiceminister), kierownik urzędu centralnego, kierownik Krajowego Biura Wyborczego, Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej, wiceprezes Polskiej Akademii Nauk, wojewoda4,41,2 6Zastępca kierownika urzędu centralnego, zastępca Głównego Inspektora Pracy, wicewojewoda, Rzecznik Ubezpieczonych4,01,2 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów : J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia wzorów formularzy oświadczeń o prowadzeniu działalności gospodarczej i o stanie majątkowym. (Dz. U. Nr 162, poz. 1106) Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzory formularzy oświadczeń: 1) o działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka osoby określonej w art. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), zwanej dalej "ustawą", 2) o zamiarze podjęcia lub o zmianie charakteru działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka osoby określonej w art. 1 ustawy, 3) o stanie majątkowym osób określonych w art. 1 i 2 ustawy - stanowiące załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów : J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 grudnia 1997 r. (poz. 1106) Załącznik nr 1 Poufne po wypełnieniu Ilustracja Załącznik nr 2 Poufne po wypełnieniu Ilustracja Załącznik nr 3 Poufne po wypełnieniu Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia równorzędnych stanowisk sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego i sędziów innych izb Sądu Najwyższego, sędziów Biura Nadzoru Pozainstancyjnego Sądu Najwyższego Izby Wojskowej i członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego, sędziów Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości i sędziów delegowanych do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz sędziów, asesorów, aplikantów sądów wojskowych i sędziów, asesorów i aplikantów sądów powszechnych w celu kształtowania uposażeń. (Dz. U. Nr 162, poz. 1107) Na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 124, poz. 782) oraz art. 70 § 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz równorzędnych stanowisk sędziów Sądu Najwyższego - Izby Wojskowej Sądu Najwyższego w stosunku do odpowiednich stanowisk sędziów innych izb Sądu Najwyższego w celu kształtowania uposażenia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Wykaz równorzędnych stanowisk sędziów Biura Nadzoru Pozainstancyjnego Sądu Najwyższego Izby Wojskowej w stosunku do odpowiednich stanowisk członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego w celu kształtowania uposażenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Wykaz równorzędnych stanowisk sędziów Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości w stosunku do odpowiednich stanowisk sędziów delegowanych do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości w celu kształtowania uposażenia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Wykaz równorzędnych stanowisk sędziów, asesorów i aplikantów sądów wojskowych w stosunku do odpowiednich stanowisk sędziów, asesorów i aplikantów sądów powszechnych w celu kształtowania uposażenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 5. Sędziowie wojskowi w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego wykonujący czynności nadzoru administracyjnego nad sądami wojskowymi, do czasu wyznaczenia ich na inne stanowiska służbowe, pobierają uposażenie na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1. § 6. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 września 1992 r. w sprawie ustalenia równorzędnych stanowisk służbowych sędziów Sądu Najwyższego Izby Wojskowej i innych izb Sądu Najwyższego oraz sędziów, asesorów i aplikantów sądów wojskowych i sądów powszechnych w celu kształtowania uposażeń (Dz. U. Nr 68, poz. 343). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 grudnia 1997 r. (poz. 1107) Załącznik nr 1 WYKAZ RÓWNORZĘDNYCH STANOWISK SĘDZIÓW SĄDU NAJWYŻSZEGO - IZBY WOJSKOWEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO W STOSUNKU DO ODPOWIEDNICH STANOWISK SĘDZIÓW INNYCH IZB SĄDU NAJWYŻSZEGO Lp.Stanowisko (funkcja) wojskoweStanowisko (funkcja) cywilne 1Prezes Sadu Najwyższego Izby Wojskowej (sędzia Sądu Najwyższego)prezes izby Sądu Najwyższego 2zastępca Prezesa Sądu Najwyższego Izby Wojskowej - przewodniczący wydziału (sędzia Sądu Najwyższego)wiceprezes Naczelnego Sądu Administracyjnego 3przewodniczący wydziału Sądu Najwyższego Izby Wojskowej (sędzia Sądu Najwyższego)przewodniczący wydziału Sądu Najwyższego 4Sędzia Sądu Najwyższego Izby Wojskowejsędzia Sądu Najwyższego Załącznik nr 2 WYKAZ RÓWNORZĘDNYCH STANOWISK SĘDZIÓW BIURA NADZORU POZAINSTANCYJNEGO SĄDU NAJWYŻSZEGO IZBY WOJSKOWEJ W STOSUNKU DO ODPOWIEDNICH STANOWISK CZŁONKÓW BIURA ORZECZNICTWA SĄDU NAJWYŻSZEGO Lp.Stanowisko (funkcja) wojskoweStanowisko (funkcja) cywilne 1szef Biura Nadzoru Pozainstancyjnego (sędzia)dyrektor Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego 2główny specjalista w Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego (sędzia)kierownik działu w Biurze Orzecznictwa Sądu Najwyższego 3członek Biura Nadzoru Pozainstancyjnego (sędzia) członek Biura Orzecznictwa Załącznik nr 3 WYKAZ RÓWNORZĘDNYCH STANOWISK SĘDZIÓW DEPARTAMENTU SĄDÓW WOJSKOWYCH MINISTERSTWA SPRAWIEDLIWOŚCI W STOSUNKU DO ODPOWIEDNICH STANOWISK SĘDZIÓW DELEGOWANYCH DO PEŁNIENIA CZYNNOŚCI ADMINISTRACYJNYCH W MINISTERSTWIE SPRAWIEDLIWOŚCI Lp.Stanowisko (funkcja) wojskoweStanowisko (funkcja) cywilne 1dyrektor departamentu (sędzia)sędzia sądu apelacyjnego delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości na stanowisku dyrektora departamentu 2wicedyrektor departamentu (sędzia)sędzia sądu apelacyjnego delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości na stanowisku wicedyrektora departamentu 3główny specjalista (sędzia)sędzia sądu apelacyjnego delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości na stanowisku głównego specjalisty do spraw legislacji 4naczelnik wydziału (sędzia)sędzia sądu apelacyjnego delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości na stanowisku naczelnika wydziału 5sędzia w departamenciesędzia sądu apelacyjnego delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości na stanowisku głównego specjalisty Załącznik nr 4 WYKAZ RÓWNORZĘDNYCH STANOWISK SĘDZIÓW, ASESORÓW I APLIKANTÓW SĄDÓW WOJSKOWYCH W STOSUNKU DO ODPOWIEDNICH STANOWISK SĘDZIÓW, ASESORÓW I APLIKANTÓW SĄDÓW POWSZECHNYCH Lp.Stanowisko (funkcja) wojskoweStanowisko (funkcja) cywilne 1prezes wojskowego sądu okręgowego (sędzia)prezes sądu wojewódzkiego 2zastępca prezesa wojskowego sądu okręgowego (sędzia)wiceprezes sądu wojewódzkiego 3przewodniczący wydziału w wojskowym sądzie okręgowym (sędzia)przewodniczący wydziału w sądzie wojewódzkim 4wizytator w wojskowym sądzie okręgowym (sędzia)wizytator w sądzie wojewódzkim 5sędzia wojskowego sądu okręgowegosędzia sądu wojewódzkiego 6prezes wojskowego sądu garnizonowego (sędzia)prezes sądu rejonowego 7zastępca prezesa wojskowego sądu garnizonowego (sędzia)wiceprezes sądu rejonowego 8sędzia sądu garnizonowegosędzia sądu rejonowego 9asesor sądu garnizonowegoasesor sądu rejonowego 10aplikant sądu garnizonowegoaplikant sądu rejonowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie zasad współdziałania organów celnych z organami administracji państwowej i samorządowej oraz innymi państwowymi i gminnymi jednostkami organizacyjnymi, a także zakresu ich świadczeń na rzecz organów celnych. (Dz. U. Nr 162, poz. 1108) Na podstawie art. 286 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Organy administracji państwowej i samorządowej oraz inne państwowe i gminne jednostki organizacyjne, zwane dalej "jednostkami współdziałającymi", w granicach swoich ustawowych kompetencji są obowiązane współdziałać z organami celnymi przez: 1) niezwłoczne przekazywanie informacji o podejrzeniu lub zagrożeniu naruszenia przepisów prawa celnego oraz innych przepisów dotyczących przywozu towarów na polski obszar celny lub wywozu towarów z polskiego obszaru celnego, 2) niezwłoczne przekazywanie informacji o osobach, w stosunku do których zostały podjęte działania przez organy celne, w tym przez udostępnianie odpisów lub wypisów z prowadzonych rejestrów, a także kopii dokumentów dotyczących takich osób, 3) zapewnianie należytego przeprowadzania kontroli, skoordynowanych z działaniami organów celnych, w sprawach związanych z naruszeniem przepisów, o których mowa w pkt 1. 2. Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jednostki współdziałające przekazują niezwłocznie organom celnym, chyba że istnieje uzasadniona przyczyna odmowy lub przepisy odrębne nie zezwalają na udostępnienie danych. § 2. 1. Jednostki współdziałające podejmują czynności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, z własnej inicjatywy lub na pisemny wniosek organu celnego. 2. Podjęcie czynności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, następuje na pisemny wniosek organu celnego. § 3. 1. Jednostki współdziałające są obowiązane nieodpłatnie udzielać pomocy technicznej organom celnym w zakresie udostępnienia i utrzymania w należytym stanie pomieszczeń biurowych i składowych, środków łączności, środków transportu oraz sprzętu biurowego, zwłaszcza informatycznego. 2. Organ celny może żądać udzielenia pomocy technicznej, o której mowa w ust. 1, jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby w związku z wykonywaniem zadań określonych w Kodeksie celnym, a których wykonanie nie jest możliwe bez udzielenia tej pomocy przez jednostki współdziałające. 3. Szczegółowy przedmiot świadczeń w zakresie, o którym mowa w ust. 1, a także tryb udzielenia pomocy technicznej określą porozumienia zawierane przez organy celne z jednostkami współdziałającymi. § 4. 1. W razie zaistnienia okoliczności wymagających natychmiastowego działania, funkcjonariusz celny może zażądać podjęcia czynności, o których mowa w § 1 ust. 1 oraz w § 3 ust. 1, bez zachowania formy pisemnej lub formy porozumienia, wymaganych stosownie do § 2 oraz § 3 ust. 3. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ celny niezwłocznie potwierdza żądanie w formie pisemnej, określając w szczególności zakres czynności jednostki współdziałającej oraz uzasadniając konieczność podjęcia natychmiastowego działania. 3. Jeżeli wymagają tego przepisy prawa lub jest to konieczne z uwagi na interes osób trzecich albo jednostki współdziałającej, jednostka ta, po wykonaniu czynności podjętych w trybie ust. 1, sporządza protokół, który powinien zawierać: termin, miejsce, zakres podmiotowy i przedmiotowy czynności, warunki ich realizacji, nazwiska i imiona oraz podpisy osób w nich uczestniczących, a w przypadku braku podpisu adnotację o przyczynie jego braku. 4. Protokół podpisują osoby reprezentujące jednostkę współdziałającą oraz organ celny. 5. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, po jednym dla organu celnego oraz jednostki współdziałającej. § 5. 1. Podjęcie czynności, o których mowa w § 1, 3 i 4, nie może zakłócać prawidłowego wykonywania zadań jednostek współdziałających, wynikających z odrębnych przepisów. 2. Jeżeli jednostka współdziałająca nie może wykonać czynności w zakresie współdziałania lub udzielenia pomocy technicznej, niezwłocznie zawiadamia organ celny o przyczynach niepodjęcia tych czynności. 3. Przekazywanie informacji, udostępnianie dokumentów oraz kopii dokumentów odbywa się z zachowaniem zasad tajemnicy państwowej, służbowej, skarbowej oraz tajemnicy przedsiębiorstwa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1997. (Dz. U. Nr 162, poz. 1109) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. Nie zrealizowane w 1997 r. kwoty planowanych wydatków budżetowych na: 1) finansowanie udziału strony polskiej w realizacji Projektu Promocji Zatrudnienia i Rozwoju Służb Zatrudnienia - ujęte w części 09 Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej, 2) finansowanie zadań Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego - ujęte w części 85/07 Wojewoda Bielski, 3) finansowanie procesu prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA - ujęte w części 17 Ministerstwo Skarbu Państwa, 4) finansowanie procesu organizacji Agencji Prywatyzacji - ujęte w części 17 Ministerstwo Skarbu Państwa, 5) zakupy sprzętu i uzbrojenia w ramach dostaw krajowych i z importu - ujęte w części 30 Ministerstwo Obrony Narodowej, 6) finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie stosowania nowoczesnych technologii dla zapewnienia interoperacyjności działań ze strukturami NATO - ujęte w części 30 Ministerstwo Obrony Narodowej, 7) finansowanie prac dotyczących strategicznych programów rządowych na potrzeby obronne państwa - ujęte w części 48 Komitet Badań Naukowych, 8) finansowanie prac badawczych w zakresie skutków powodzi w wylosowanych gospodarstwach domowych oraz strat spowodowanych powodzią - ujęte w części 50 Główny Urząd Statystyczny, 9) stworzenie warunków do przekształcenia państwowych jednostek budżetowych ochrony zdrowia w samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i wdrożenie Rejestru Usług Medycznych - ujęte w budżetach wojewodów, 10) dotacje dla Zakładów Chemicznych "Tarnowskie Góry" w likwidacji na finansowanie likwidacji zagrożeń dla środowiska, spowodowanych składowaniem toksycznych odpadów - ujęte w części 85/27 Wojewoda Katowicki, 11) finansowanie działalności izb rolniczych - ujęte w budżetach wojewodów, 12) finansowanie wydatków na rekompensaty dla kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych w związku z toczącym się postępowaniem odwoławczym - ujęte w budżetach wojewodów, 13) finansowanie pomocy udzielanej na obszarach dotkniętych powodzią oraz usuwanie skutków powodzi - ujęte w odpowiednich częściach budżetowych - nie wygasają z upływem roku budżetowego 1997. § 2. 1. Kwoty wydatków, o których mowa w § 1, z zastrzeżeniem ust. 2, podlegają przekazaniu odpowiednio: wydatki bieżące na rachunek sum depozytowych, a wydatki inwestycyjne na rachunki środków na finansowanie inwestycji i są przeznaczone: 1) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 - na opłacenie zobowiązań za dostawę oprogramowania dla systemu urzędu pracy i systemu pomocy społecznej oraz finansowanie kosztów testowania i wdrażania wymienionych systemów w urzędach pracy i w wojewódzkich zespołach pomocy społecznej w ramach Projektu Programu Promocji Zatrudnienia i Rozwoju Służb Zatrudnienia, 2) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2 - na finansowanie zadania nr 8/IV Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego, 3) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3 - na finansowanie procesu prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA, 4) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 4 - na finansowanie procesu organizacji Agencji Prywatyzacji, 5) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 5 - na finansowanie zakupów sprzętu i uzbrojenia w ramach dostaw krajowych i z importu, 6) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 6 - na finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie stosowania nowoczesnych technologii dla zapewnienia interoperacyjności działań ze strukturami NATO, 7) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 7 - na finansowanie prac dotyczących strategicznych programów rządowych na potrzeby obronne państwa, 8) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 8 - na finansowanie badań statystycznych w zakresie skutków powodzi w wylosowanych gospodarstwach domowych oraz w zakresie strat spowodowanych powodzią, 9) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 9 - na finansowanie wydatków na stworzenie warunków do przekształcania państwowych jednostek budżetowych ochrony zdrowia w samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i związanych z wdrażaniem Rejestru Usług Medycznych, 10) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 12 - na finansowanie wydatków na rekompensaty dla kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych w związku z toczącym się postępowaniem odwoławczym, 11) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 13 - na finansowanie pomocy udzielanej na obszarach dotkniętych powodzią oraz usuwanie skutków powodzi. 2. Kwoty wydatków, o których mowa w § 1: 1) pkt 10, przekazane Zakładom Chemicznym "Tarnowskie Góry" w likwidacji, pozostają na rachunku tych zakładów i mogą być wykorzystane na finansowanie likwidacji zagrożeń dla środowiska spowodowanych składowaniem toksycznych odpadów, 2) pkt 11, przekazane do izb rolniczych, pozostają na rachunkach tych izb i mogą być wykorzystane na finansowanie ich działalności. § 3. Kwoty, o których mowa w § 2: 1) ust. 1 pkt 8 oraz ust. 2 pkt 1 - nie wykorzystane do dnia 28 lutego 1998 r., 2) ust. 1 pkt 4 - nie wykorzystane do dnia 31 marca 1998 r., 3) ust. 1 pkt 5 i 6 - nie wykorzystane do dnia 30 września 1998 r., 4) ust. 1 pkt 3 - nie wykorzystane do dnia 30 listopada 1998 r., 5) ust. 1 pkt 1, 2, 7 i 9-11 oraz ust. 2 pkt 2 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1998 r. - podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa. § 4. Dysponenci środków budżetowych wymienieni w § 1 przekazują Ministrowi Finansów informacje: 1) o wysokości kwot wydatków wymienionych w § 1, które nie wygasają z dniem 31 grudnia 1997 r. - do dnia 31 stycznia 1998 r., 2) o wykorzystaniu kwot wymienionych w § 1 - w terminach określonych odrębnymi przepisami o sprawozdawczości budżetowej, z uwzględnieniem § 3. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej. (Dz. U. Nr 162, poz. 1110) Na podstawie art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej, ustala się na 1,40. § 2. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 18, poz. 98 i Nr 130, poz. 850 i 857) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule rozporządzenia skreśla się wyrazy "i Państwowej Straży Pożarnej", 2) skreśla się § 3. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie wytycznych dotyczących racjonalizacji wydatków na samochodowy transport osobowy w urzędach administracji państwowej. (Dz. U. Nr 162, poz. 1111) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wytyczne w sprawie zasad korzystania ze służbowych samochodów osobowych w urzędach administracji państwowej, stanowiące załącznik do rozporządzenia. 2. Realizację wytycznych, o których mowa w ust. 1, w urzędach administracji państwowej zapewniają kierownicy tych urzędów. § 2. 1. Kierownicy urzędów administracji państwowej, określając szczegółowe zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych w urzędach oraz w nadzorowanych lub podległych jednostkach organizacyjnych, kierują się zasadą oszczędności i racjonalizacji kosztów transportu. 2. Kierownicy urzędów administracji państwowej innych niż urzędy administracji rządowej, a także Ministrowie Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych, Sprawiedliwości, Przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej oraz Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, określając, każdy w swoim zakresie działania, szczegółowe zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych dostosowane do specyfiki urzędów oraz nadzorowanych lub podległych jednostek organizacyjnych, kierują się wytycznymi, o których mowa w § 1. § 3. Zasady korzystania ze służbowych samochodów osobowych przez osoby ochraniane przez Biuro Ochrony Rządu określają odrębne przepisy. § 4. Traci moc uchwała nr 5 Rady Ministrów z dnia 23 stycznia 1992 r. w sprawie wytycznych dotyczących racjonalizacji wydatków na samochodowy transport osobowy w urzędach naczelnej, centralnej i terenowej administracji państwowej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. (poz. 1111) WYTYCZNE W SPRAWIE ZASAD KORZYSTANIA ZE SŁUŻBOWYCH SAMOCHODÓW OSOBOWYCH W URZĘDACH ADMINISTRACJI PAŃSTWOWEJ 1. Samochody służbowe mogą być wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji obowiązków wynikających z pełnionej funkcji lub zajmowanego stanowiska, zwanych dalej "obowiązkami służbowymi". 2. Ze służbowych samochodów osobowych mogą korzystać osoby pełniące funkcje organów administracji państwowej, osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe wymienione w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883) oraz osoby, o których mowa w art. 32 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 679), zwane dalej "osobami uprawnionymi". 3. Osobom uprawnionym może być przydzielony do wyłącznej dyspozycji służbowy samochód osobowy. 4. W celu realizacji obowiązków służbowych innych osób zatrudnionych w urzędach administracji państwowej mogą być tworzone dyspozycyjne kolumny transportowe. 5. Codzienny dojazd do pracy i powrót do miejsca, w którym osoba uprawniona stale przebywa w okresie pełnienia funkcji lub zajmowania stanowiska, uznaje się za przejazdy w celu służbowym. Jeżeli osoba uprawniona na stałe zamieszkuje w innej miejscowości, za przejazdy w celu służbowym uznaje się również dojazd do miejsca stałego zamieszkania oraz powrót do miejsca stałego pobytu w okresie pełnienia funkcji lub zajmowania stanowiska jeden raz w tygodniu oraz na okres świąt. 6. Osoby uprawnione mogą korzystać ze służbowego samochodu osobowego w celach niesłużbowych na podstawie umowy za pełną odpłatnością za zużyte paliwo, a w wypadku gdy samochód prowadzi kierowca - także za tę usługę. 7. Korzystanie ze służbowego samochodu osobowego powinno być udokumentowane przez kierującego samochodem; określenia dokumentowanego celu użycia samochodu dokonuje osoba korzystająca z samochodu. Dokumentacja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający kontrolę celowości korzystania z samochodu służbowego i określenie związanych z tym kosztów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. (Dz. U. Nr 162, poz. 1112) Na podstawie art. 53d pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią (Dz. U. Nr 97, poz. 596, Nr 108, poz. 698 i Nr 135, poz. 916) wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 4 otrzymuje brzmienie: "4gorzowskieII. gminy: 1. Boleszkowice 2. Górzyca 3. Słońsk 4. Witnica" 2) lp. 5 otrzymuje brzmienie: "5katowickieI. gminy miejskie: 1. Racibórz II. gminy: 1. Gorzyce 2. Jejkowice 3. Krzanowice 4. Kuźnia Raciborska 5. Lubomia 6. Pietrowice Wielkie 7. Pilica 8. Rudnik 9. Żarnowiec" 3) lp. 10 otrzymuje brzmienie: "10nowosądeckieI. gminy miejskie: 1. Limanowa II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bukowi na Tatrzańska 3. Gródek n. Dunajcem 4. Jodłownik 5. Jordanów 6. Kamionka Wielka 7. Laskowa 8. Limanowa 9. Łącko 10. Łososina Dolna 11. Łukowica 12. Mszana Dolna 13. Muszyna 14. Nawojowa 15. Niedźwiedź 16. Nowy Targ 17. Ochotnica Dolna 18. Piwniczna 19. Podegrodzie 20. Rytro 21. Słopnice 22. Tymbark" 4) lp. 16 otrzymuje brzmienie: "16wałbrzyskieI. gminy miejskie: 1. Jedlina-Zdrój 2. Kłodzko 3. Pieszyce 4. Świebodzice II. gminy: 1. Bardo 2. Bystrzyca Kłodzka 3. Czarny Bór 4. Dobromierz 5. Dzierżoniów 6. Głuszyca 7. Kamieniec Ząbkowicki 8. Kłodzko 9. Lądek-Zdrój 10. Marcinowice 11. Międzylesie 12. Nowa Ruda 13. Radków 14. Stare Bogaczowice 15. Stoszowice 16. Stronie Śląskie 17. Strzegom 18. Świdnica 19. Walim" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. (Dz. U. Nr 162, poz. 1113) Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528, Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645, Nr 108, poz. 699 i Nr 135, poz. 915) wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 1 otrzymuje brzmienie: "1bielskieI. gminy miejskie: 1. Oświęcim 2. Sucha Beskidzka 3. Szczyrk 4. Ustroń 5. Żywiec II. gminy: 1. Andrychów 2. Brenna 3. Brzeźnica 4. Buczkowice 5. Budzów 6. Chełmek 7. Czernichów 8. Gilowice 9. Goleszów 10. Hażlach 11. Istebna 12. Jasienica 13. Jaworze 14. Jeleśnia 15. Kalwaria Zebrzydowska 16. Kęty 17. Koszarawa 18. Kozy 19. Lanckorona 20. Lipowa 21. Łękawica 22. Łodygowice 23. Maków Podhalański 24. Milówka 25. Mucharz 26. Oświęcim 27. Porąbka 28. Przeciszów 29. Radziechowy-Wieprz 30. Rajcza 31. Skoczów 32. Spytkowice 33. Strumień 34. Stryszawa 35. Stryszów 36. Ślemień 37. Świnna 38. Tomice 39. Ujsoły 40. Wadowice 41. Węgierska Górka 42. Wieprz 43. Wilamowice 44. Wilkowice 45. Zator 46. Zawoja 47. Zembrzyce" 2) lp. 13 otrzymuje brzmienie: "13nowosądeckieI. gminy miejskie 1. Nowy Sącz 2. Grybów 3. Limanowa 4. Mszana Dolna 5. Nowy Targ 6. Szczawnica II. gminy: 1. Biały Dunajec 2. Bobowa 3. Bukowina Tatrzańska 4. Chełmiec 5. Czarny Dunajec 6. Czorsztyn 7. Dobra 8. Gorlice 9. Gródek n. Dunajcem 10. Grybów 11. Jodłownik 12. Jordanów 13. Kamienica 14. Kamionka Wielka 15. Korzenna 16.Krościenko n. Dunajcem 17. Laskowa 18. Limanowa 19. Lubień 20. Łabowa 21. Łącko 22. Łososina Dolna 23. Łukowica 24. Łużna 25. Moszczenica 26. Mszana Dolna 27. Muszyna 28. Nawojowa 29. Niedźwiedź 30. Nowy Targ 31. Ochotnica Dolna 32. Piwniczna 33. Podegrodzie 34. Poronin 35. Raba Wyżna 36. Rytro 37. Sękowa 38. Słopnice 39. Stary Sącz 40. Szaflary 41. Tymbark 42. Uście Gorlickie" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny. (Dz. U. Nr 162, poz. 1114) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. W podstawie prawnej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny (Dz. U. Nr 156, poz. 1020) po nawiasie dodaje się wyrazy "oraz na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026)". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe. (Dz. U. Nr 162, poz. 1115) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 oraz z 1997 r. Nr 143, poz. 954), w § 1 skreśla się ust. 2. § 2. W okresie do dnia 30 czerwca 1998 r. pozostaje w mocy urzędowa cena detaliczna ustalona dla spirytusu luksusowego w butelkach o pojemności 1,0 l. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za składowanie odpadów. (Dz. U. Nr 162, poz. 1116) Na podstawie art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) stawki opłat za umieszczenie odpadów na składowisku odpadów, 2) roczne stawki opłat za składowanie odpadów na składowisku odpadów, 3) odpady, za które wytwarzający odpady nie ponosi opłat za każdy rok ich składowania. § 2. 1. Stawki opłat za umieszczenie odpadów na składowisku odpadów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Roczne stawki opłat za składowanie odpadów na składowisku odpadów wynoszą 3% stawek opłat za umieszczenie tych odpadów na składowisku, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. Roczne stawki opłat za składowanie odpadów na składowisku odpadów dla niektórych rodzajów odpadów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Odpady, za które wytwarzający odpady nie ponosi opłat za każdy rok ich składowania na składowisku odpadów, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, z tym że wytwarzający nie ponosi opłat za odpady umieszczone na składowisku odpadów w okresie do dnia 31 grudnia 1999 r. - wyszczególnione w liczbie porządkowej 16 tabeli oraz za odpady umieszczone na składowisku odpadów w okresie do dnia 31 grudnia 2001 r. - wyszczególnione w liczbach porządkowych 7-10 tabeli. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. (poz. 1116) Załącznik nr 1 STAWKI OPŁAT ZA UMIESZCZENIE ODPADÓW NA SKŁADOWISKU ODPADÓW KodGrupy, podgrupy i rodzaje odpadówStawka jednostkowa zł/1 Mg 123 01Odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobyciu i wzbogacaniu rud oraz innych surowców mineralnych 0101Odpady z wydobywania minerałów 01 01 01Odpady z wydobywania rud metali (z wyłączeniem 01 01 03)10,00 01 01 02Odpady z wydobywania innych minerałów6,00 01 01 03Odpady skalne z górnictwa miedzi6,00 01 02Odpady ze wstępnej obróbki wydobytego urobku 01 02 01Odpady ze wstępnej obróbki rud metali10,00 01 02 02Odpady ze wstępnej obróbki rud innych surowców mineralnych nie zawierających metali6,00 01 03Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki rud metali 01 03 01Odpady ze wzbogacania (z wyłączeniem 01 03 04)10,00 01 03 02Odpady o konsystencji pyłów i proszków32,00 01 03 03Czerwony szlam powstający przy produkcji tlenku glinu10,001) 01 03 04Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych6,00 01 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 01 04Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki surowców mineralnych, nie zawierających rud metali 01 04 01Skruszone skały6,00 01 04 02Odpadowe piaski i iły6,00 01 04 03Odpady o konsystencji pyłów i proszków32,00 01 04 04Odpady powstające przy wzbogacaniu soli kamiennej i potasowej6,00 01 04 05Odpady i szlamy powstające przy płukaniu i oczyszczaniu surowców mineralnych6,001) 01 04 06Odpady powstające przy cięciu, płukaniu i obróbce postaciowej skał i minerałów6,00 01 04 07Odpady przeróbcze ze wzbogacenia węgla6,00 01 04 08Odpady z flotacji węgla6,00 01 04 09Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud siarkowych6,00 01 04 10Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud fosforowych (fosforytów, apatytów)6,00 01 04 99Inne nie wymienione odpady6,00 01 05Odpady powstające przy wierceniu otworów badawczych i eksploatacyjnych 01 05 01Płuczki wiertnicze i odpady wiertnicze zawierające ropę naftową10,00 01 05 02Płuczki i odpady wiertnicze zawierające baryt6,00 01 05 03Płuczki i odpady wiertnicze zawierające chlorki10,00 01 05 04Płuczki i inne odpady wiertnicze z odwiertów wody słodkiej6,00 01 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 02Odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz przetwórstwa żywności 02 01Odpady z produkcji podstawowej 02 01 01Osady z mycia i czyszczenia10,001) 02 01 02Odpadowa tkanka zwierzęca i padlina84,00 02 01 03Odpadowa masa roślinna w rolnictwie i sadownictwie10,00 02 01 04Odpady z tworzyw sztucznych (z wyłączeniem opakowań)10,00 02 01 05Odpady agrochemikaliów84,00 02 01 06Odchody zwierzęce32,00 02 01 07Odpady z gospodarki leśnej6,00 02 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 02Odpady z przygotowania i przetwórstwa produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 02 02 01Odpady z mycia i przygotowywania surowców10,00 02 02 02Odpady z uboju i przetwórstwa ryb32,00 02 02 03Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i przetwórstwa32,00 02 02 04Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,001) 02 02 05Odpady z produkcji pasz mięsno-kostnych32,00 02 02 06Odpady z produkcji mączki rybnej32,00 02 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 03Odpady z przygotowywania i przetwórstwa produktów spożywczych i używek pochodzenia roślinnego (z wyłączeniem podgrupy 02 07) 02 03 01Szlamy z mycia, oczyszczania i przygotowywania surowców6,001) 02 03 02Odpady konserwantów10,00 02 03 03Odpady poekstrakcyjne10,00 02 03 04Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i przetwórstwa10,00 02 03 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków10,001) 02 03 06Odpadowe tłuszcze roślinne10,00 02 03 07Odpady z produkcji pasz roślinnych6,00 02 03 08Pyły tytoniowe10,00 02 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 04Odpady z przemysłu cukrowniczego 02 04 01Osady z oczyszczania i mycia buraków6,001) 02 04 02Nienormatywny węglan wapnia oraz kreda cukrownicza (wapno defekacyjne)6,00 02 04 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków6,001) 02 04 04Wysłodki6,00 02 04 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 05Odpady z przemysłu mleczarskiego 02 05 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia oraz przetwarzania10,00 02 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków10,001) 02 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 06Odpady z przemysłu piekarniczego i cukierniczego 02 06 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia i przetwórstwa10,00 02 06 02Odpady konserwantów10,00 02 06 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków10,001) 02 06 04Nieprzydatne do wykorzystania tłuszcze spożywcze10,00 02 06 99Inne nie wymienione odpady6,00 02 07Odpady z produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych 02 07 01Odpady z przygotowywania surowców6,00 02 01 02Odpady z destylacji spirytualiów32,00 02 07 03Odpady z procesów fizykochemicznych (rektyfikacji, klarowania)32,00 02 07 04Surowce i produkty nie przydatne do spożycia i przetwórstwa (z wyłączeniem 02 07 06)10,00 02 07 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,001) 02 07 06Wytłoki, osady moszczowe i pofermentacyjne, wywary10,00 02 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 03Odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy celulozowej, płyt i mebli, 03 01Odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli 03 01 01Odpady kory i korka6,00 03 01 02Trociny6,00 03 01 03Wióry, ścinki, kawałki drewna i płyt wiórowych, fornir6,00 03 01 04Odpady z chemicznej przeróbki drewna32,00 03 01 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,001) 03 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 03 02Odpady powstające przy konserwacji drewna 03 02 01Środki do konserwacji i impregnacji drewna nie zawierające związków chlorowcoorganicznych6,00 03 02 02Środki do konserwacji i impregnacji drewna zawierające związki chlorowcoorganiczne84,00 03 02 03Metaloorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna32,00 03 02 04Nieorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna32,00 03 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 03 03Odpady z produkcji i przetwórstwa masy celulozowej, papieru i tektury 03 03 01Kora6,00 03 03 02Osady i szlamy z produkcji celulozy metodą siarczynową32,00 03 03 03Szlamy z procesów bielenia podchlorynem lub chlorem32,001) 03 03 04Szlamy z innych procesów bielenia32,001) 03 03 05Szlamy z odbarwiania makulatury32,001) 03 03 06Włókna i osady z papieru (masa łapana)6,00 03 03 07Odrzuty z przeróbki makulatury6,00 03 03 08Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,001) 03 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 04Odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego 04 01Odpady z przemysłu skórzanego 04 01 01Odpady z mizdrowania32,00 04 01 02Odpady z wapnowania32,00 04 01 03Tłuszcze pogarbarskie zawierające rozpuszczalniki84,00 04 01 04Ciecze garbarskie zawierające chrom32,00 04 01 05Ciecze garbarskie bez chromu10,00 04 01 06Osady zawierające chrom32,001) 04 01 07Osady bez chromu10,001) 04 01 08Odpady skóry wygarbowanej zawierające chrom32,00 04 01 09Odpady z polerowania i wykańczania6,00 04 01 10Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,00 04 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 04 02Odpady z przemysłu tekstylnego 04 02 01Odpady nieprzerobionych włókien i inne włókna naturalne pochodzenia roślinnego6,0 04 02 02Nie przetworzone włókna pochodzenia zwierzęcego6,00 04 02 03Nie przetworzone włókna sztuczne i syntetyczne10,00 04 02 04Odpady nie przetworzonych mieszanych włókien przed przędzeniem i tkaniem6,00 04 02 05Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia roślinnego6,00 04 02 06Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia zwierzęcego6,00 04 02 07Odpady przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia sztucznego bądź syntetycznego10,00 04 02 08Odpady przetworzonych mieszanych włókien oraz tkanin10,00 04 02 09Odpady materiałów złożonych (tkaniny impregnowane, elastomery, plastomery)10,00 04 02 10Substancje organiczne z produktów naturalnych (tłuszcze, woski)10,00 04 02 11Odpady z klejenia (szlichtowania) i wykańczania zawierające związki chlorowców32,00 04 02 12Odpady ze szlichtowania i wykańczania nie zawierające związków chlorowców10,00 04 02 13Odpadowe barwniki i pigmenty10,00 04 02 14Odpady z mokrej obróbki wyrobów tekstylnych10,00 04 02 15Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków10,00 04 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 05Odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz wysokotemperaturowej przeróbki węgla 05 01Ropopochodne szlamy i odpady stałe 05 01 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,00 05 01 02Osady z odsalania32,00 05 01 03Osady z dna zbiorników84,00 05 01 04Kwaśne szlamy z procesów alkilowania84,00 05 01 05Wycieki ropy naftowej84,00 05 01 06Osady z konserwacji instalacji, urządzeń32,001) 05 01 07Kwaśne smoły84,00 05 01 08Inne smoły32,00 05 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 02Osady i odpady stałe nie zawierające olejów 05 02 01Osady z procesów uzdatniania wody kotłowej10,001) 05 02 02Odpady z kolumn chłodniczych10,00 05 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 03Zużyte katalizatory 05 03 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 05 03 02Inne zużyte katalizatory84,00 05 04Zużyte materiały filtracyjne 05 04 01Zużyte materiały filtracyjne32,00 05 05Odpady z odsiarczania ropy naftowej 05 05 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki32,00 05 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 06Odpady z procesów termicznej przeróbki węgla 05 06 01Kwaśne smoły84,00 05 06 02Smoła koksownicza32,00 05 06 03Inne smoły32,00 05 06 04Osady z kolumn chłodniczych32,00 05 06 05Odpady ciekłe zawierające fenole84,00 05 06 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 07Odpady z oczyszczania gazu ziemnego 05 07 01Osady zawierające rtęć lub jej związki84,00 lub 32,001) 05 07 02Odpady zawierające siarkę lub jej związki32,00 05 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 08Odpady z odzyskiwania (regeneracji) olejów 05 08 01Zużyte sorbenty z surowców ilastych32,00 05 08 02Kwaśne smoły84,00 05 08 03Inne smoły32,00 05 08 04Uwodnione odpady ciekłe z regeneracji olejów32,00 05 08 99Inne nie wymienione odpady6,00 05 09Odpady z produkcji grafitu syntetycznego i elektrod węglowych 05 09 01Odpady ze składników wsadu32,00 05 09 02Uszkodzone wyroby10,00 05 09 03Pył z oczyszczania gazów odlotowych32,00 05 09 99Inne nie wymienione odpady6,00 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków nieorganicznych 06 01Odpadowe roztwory kwaśne 06 01 01Kwas siarkawy i siarkowy [siarkowy (IV) i (VI)]32,00 06 01 02Kwas chlorowodorowy32,00 06 01 03Kwas fluorowodorowy32,00 06 01 04Kwas fosforawy i fosforowy [fosforowy (III) i (V)]10,00 06 01 05Kwas azotawy i azotowy [azotowy (III) i (V)]32,00 06 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 02Odpadowe roztwory alkaliczne 06 02 01Wodorotlenek wapnia32,00 06 02 02Wodorotlenek sodu32,00 06 02 03Woda amoniakalna32,00 06 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 03Sole odpadowe i ich roztwory 06 03 01Węglany (z wyłączeniem 02 04 02 oraz 19 09 03)10,00 06 03 02Roztwory soli zawierających siarczyny, siarczany, [siarczany (IV),(VI)] lub siarczki10,00 06 03 03Sole stałe zawierające siarczyny, siarczany [siarczany (IV),(VI)] lub siarczki10,00 06 03 04Roztwory soli chlorowców10,00 06 03 05Sole stałe zawierające chlorowce10,00 06 03 06Roztwory soli fosforowych10,00 06 03 07Stałe sole fosforowe10,00 06 03 08Roztwory soli zawierające azotany i związki pokrewne32,00 06 03 09Sole stałe zawierające azotki10,00 06 03 10Sole stałe zawierające grupę amonową10,00 06 03 11Sole i roztwory zawierające cyjanki84,00 lub 32,002) 06 03 12Sole i roztwory zawierające związki organiczne32,00 06 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 04Odpady zawierające metale 06 04 01Tlenki metali10,00 06 04 02Sole metali (z wyłączeniem podgrupy 06 03)32,00 06 04 03Odpady zawierające arsen84,00 lub 32,002) 06 04 04Odpady zawierające rtęć84,00 lub 32,002) 06 04 05Odpady zawierające inne metale ciężkie84,00 lub 32,002) 06 04 99Inne nie wymienione odpady10,00 06 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 06 05 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 06 06Odpady z chemicznych procesów produkcji i przetwórstwa siarki oraz procesów odsiarczania 06 06 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki32,00 06 06 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 07Odpady z produkcji chloru i chlorowców 06 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy84,00 06 07 02Węgiel aktywny z produkcji chloru32,00 06 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 08Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu 06 08 01Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu10,00 06 09Odpady z przemysłu fosforowego i nawozów fosforowych 06 09 01Fosfogipsy10,00 06 09 02Żużel fosforowy32,00 06 09 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 10Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych 06 10 01Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych32,00 06 11Odpady Z produkcji pigmentów oraz zmętniaczy nieorganicznych 06 11 01Gips z produkcji dwutlenku tytanu10,00 06 11 02Odpady z produkcji związków cyrkonu10,00 06 11 03Odpady z produkcji związków chromu32,00 lub 10,002) 06 11 04Odpady z produkcji związków kobaltu32,00 lub 10,002) 06 11 99Inne nie wymienione odpady6,00 06 12Odpady z produkcji, stosowania i regeneracji katalizatorów 06 12 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 06 12 02Inne zużyte katalizatory84,00 06 13Odpady z innych nieorganicznych procesów chemicznych 06 13 01Nieorganiczne pestycydy, biocydy oraz środki do konserwacji drewna84,00 06 13 02Zużyty węgiel aktywny (z wyłączeniem 06 07 02)32,00 06 13 03Sadza6,00 06 13 99Inne nie wymienione odpady6,00 07Odpady z przemysłu syntezy organicznej 07 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania podstawowych produktów przemysłu syntezy organicznej 07 01 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 01 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 01 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki84,00 07 01 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 01 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 01 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 01 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 01 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne84,00 07 01 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 01 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne84,00 07 01 99Inne nie wymienione odpady10,00 07 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tworzyw sztucznych oraz kauczuków i włókien syntetycznych 07 02 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 02 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 02 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 07 02 04Inne rozpuszczalniki organiczneroztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 02 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 02 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 02 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 02 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne84,00 07 02 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 02 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne84,00 07 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 07 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania organicznych barwników i pigmentów (z wyłączeniem podgrupy 06 11) 07 03 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 03 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków32,00 07 03 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki84,00 07 03 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 03 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 03 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 03 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 03 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne84,00 07 03 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 03 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne84,00 07 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 07 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania pestycydów (z wyłączeniem 02 01 05) 07 04 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 04 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 04 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki84,00 07 04 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 04 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 04 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 04 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 04 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne32,00 07 04 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 04 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne32,00 07 04 11Opakowania po produktach i półproduktach84,00 07 04 99Inne nie wymienione odpady6,00 07 05Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farmaceutyków 07 05 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 05 03Chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 05 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 05 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 05 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 05 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 05 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne32,00 07 05 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 05 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne32,00 07 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 07 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tłuszczów, natłustek, mydeł detergentów, środków dezynfekcyjnych i kosmetyków 07 06 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 06 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 06 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 07 06 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 06 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 06 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 06 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 06 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne32,00 07 06 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 06 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne32,00 07 06 11Ziemia bieląca z rafinacji oleju32,00 07 06 99Inne nie wymienione odpady6,00 07 07Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych nie wymienionych produktów chemicznych 07 07 01Wody popłuczne i ługi macierzyste84,00 07 07 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków84,00 07 07 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 07 07 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste84,00 07 07 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne32,00 07 07 06Inne zużyte katalizatory84,00 07 07 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zwierające związki chlorowców84,00 07 07 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne32,00 07 07 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców84,00 07 07 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne32,00 07 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 08Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich 08 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i lakierów z wyłączeniem podgrupy 08 03) 08 01 01Odpady farb i lakierów zawierających rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 08 01 02Odpady farb i lakierów nie zawierających rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,00 08 01 03Odpady z farb i lakierów wodorozcieńczalnych10,00 08 01 04Odpady farb proszkowych10,00 08 01 05Zestalone farby i lakiery10,00 08 01 06Szlamy z usuwania farb i lakierów zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 08 01 07Szlamy z usuwania farb i lakierów nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,001) 08 01 08Szlamy wodne zawierające farby i lakiery10,001) 08 01 09Odpady z usuwania farb i lakierów (z wyłączeniem 08 01 05 i 08 01 06)32,001) 08 01 10Zawiesiny wodne zawierające farby lub lakiery10,001) 08 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 08 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych powłok, 08 02 01Odpady proszków powlekających10,00 08 02 02Szlamy wodne zawierające składniki emalii ceramicznych6,001) 08 02 03Zawiesiny wodne zawierające składniki emalii ceramicznych6,001) 08 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 08 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb drukarskich 08 03 01Odpady farby drukarskiej zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 08 03 02Odpady farby drukarskiej nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,00 08 03 03Odpady wodnych farb drukarskich10,00 08 03 04Wyschnięte farby drukarskie10,00 08 03 05Szlamy farb drukarskich zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 08 03 06Szlamy farb drukarskich nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,001) 08 03 07Szlamy wodne zawierające farby drukarskie10,001) 08 03 08Odpady ciekłe zawierające farby drukarskie10,001) 08 03 09Odpadowy toner drukarski (łącznie z kasetami)32,00 08 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 08 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania klejów, kitów i mas szpachlowych 08 04 01Odpadowe kleje, ,kity i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 08 04 02Odpadowe kleje, kity i szczeliwa nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,00 08 04 03Odpady z klejów i szczeliw wodnych10,00 08 04 04Zestalone kleje i szczeliwa10,00 08 04 05Osady z klejów, kitów i szczeliw zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 08 04 06Osady z klejów kitów i szczeliw nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,00 08 04 07Uwodnione szlamy zawierające kleje i szczeliwa10,001) 08 04 08Roztwory wodne zawierające klej, kity i masy szpachlowe10,001) 08 04 99Inne nie wymienione odpady6,00 09Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01 01Wodne roztwory wywoływaczy i aktywatorów84,00 09 01 02Wodne roztwory wywoływaczy do płyt offsetowych84,00 09 01 03Roztwory innych wywoływaczy84,00 09 01 04Roztwory utrwalaczy84,00 09 01 05Roztwory wybielaczy i kąpieli wybielająco-utrwalających84,00 09 01 06Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków zawierające srebro84,00 09 01 07Błony i papier fotograficzny zawierające srebro lub związki srebra10,00 09 01 08Błony i papier fotograficzny nie zawierające srebra10,00 09 01 09Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku z bateriami10,00 09 01 10Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku bez baterii6,00 09 01 11Odpady powstające przy odzysku srebra z materiałów fotograficznych10,00 09 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 10Odpady nieorganiczne z procesów termicznych 10 01 Odpady z elektrowni i innych zakładów energetycznego spalania paliw (z wyłączeniem grupy 19) 10 01 01Żużle10,00 10 01 02Popioły lotne z węgla kamiennego10,00 10 01 03Popioły lotne z węgla brunatnego10,00 10 01 04Popioły lotne z paliw płynnych32,00 10 01 05Stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania spalin6,00 10 01 06Inne odpady stałe z oczyszczania spalin10,001) 10 01 07Produkty z wapniowych metod odsiarczania spalin odprowadzane w postaci szlamu6,00 10 01 08Inne szlamy z oczyszczania spalin10,00 10 01 09Kwas siarkowy i jego roztwory84,00 10 01 10Zużyte katalizatory32,00 10 01 11Szlamy z mokrego oczyszczania kotłów32,001) 10 01 12Zużyte materiały ogniotrwałe6,00 10 01 13Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych10,001) 10 01 14Mikrosfery z popiołów lotnych6,00 10 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 02Odpady z hutnictwa żelaza i stali (z wyłączeniem podgrupy 10 14) 10 02 01Żużle z procesów wytapiania (wielkopiecowe, stalownicze)10,00 10 02 02Żużle z innych procesów10,00 10 02 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych10,00 10 02 04Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych10,001) 10 02 05Pozostałe szlamy10,00 10 02 06Zużyte materiały ogniotrwałe6,00 10 02 07Zgary z hutnictwa żelaza10,00 10 02 08Odpadowy siarczan żelazawy [siarczan żelaza (II)]10,00 10 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 03Odpady z hutnictwa aluminium 10 03 01Smoły i inne odpady z masy surowcowej do wyrobu anod32,00 10 03 02Uszkodzone i zużyte elektrody10,00 10 03 03Piana z wytopu (z wyłączeniem 10 03 15)32,00 10 03 04Zgary pierwotne (białe)32,00 10 03 05Pyły aluminiowe32,00 10 03 06Zużyte wykładziny węglowe i materiały ogniotrwałe z elektroliz6,00 10 03 07Zużyte wykładziny z pieców32,00 10 03 08Żużle słone z drugiego wytopu32,00 10 03 09Pozostałe zgary np. po rafinacji gazami (czarne kożuchy) z drugiego wytopu32,00 10 03 10Odpady z przetwarzania słonych żużli i zgarów z drugiego wytopu32,00 10 03 11Pył z oczyszczania gazów odlotowych32,00 10 03 12Inne pyły (łącznie z pyłami z młynów kulowych)10,00 10 03 13Odpady stałe z oczyszczania gazów32,00 10 03 14Szlamy z oczyszczania gazów 32,001) 10 03 15Piana o właściwościach palnych, wydzielająca w zetknięciu z wodą gazy palne32,00 10 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 04Odpady z hutnictwa ołowiu 10 04 01Żużle32,00 10 04 02Zgary32,00 10 04 03Wapno zawierające związki arsenu84,00 lub 32,002) 10 04 04Pyły z oczyszczania gazów odlotowych84,00 lub 32,002) 10 04 05Inne cząstki i pyły32,00 10 04 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych84,00 lub 32,002) 10 04 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych84,001) 10 04 08Zużyte materiały ogniotrwałe10,00 10 04 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 05Odpady z hutnictwa cynku 10 05 01Żużle (z wyłączeniem 10 05 08)32,00 10 05 02Zgary32,00 10 05 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych84,00 lub 32,002) 10 05 04Inne pyły32,00 10 05 05Odpady stałe z oczyszczania gazu84,00 lub 32,002) 10 05 06Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych84,00 lub 32,001) 2) 10 05 07Zużyte materiały ogniotrwałe10,00 10 05 08Żużle granulowane z pieców szybowych oraz żużle z pieców obrotowych10,00 10 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 06Odpady z hutnictwa miedzi 10 06 01Żużle (z wyłączeniem 10 06 09)10,00 10 06 02Zgary10,00 10 06 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych32,00 lub 10,002) 10 06 04Inne pyły10,00 10 06 05Odpady z procesów rafinacji elektrolitycznej32,00 10 06 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych32,00 lub 10,002) 10 06 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych32,00 lub 10,001) 2) 10 06 08Zużyte materiały ogniotrwałe10,00 10 06 09Żużle szybowe i granulowane6,00 10 06 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 07Odpady z hutnictwa srebra, złota i platyny 10 07 01Żużle10,00 10 07 02Zgary10,00 10 07 03Odpady stałe z oczyszczania gazu10,00 lub 6,002) 10 07 04Inne cząstki i pyły10,00 10 07 05Szlamy z oczyszczania gazu10,00 lub 6,001) 2) 10 07 06Zużyte materiały ogniotrwałe10,00 10 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 08Odpady z hutnictwa pozostałych metali nieżelaznych 10 08 01Żużle10,00 10 08 02Zgary10,00 10 08 03Pył z gazów odlotowych84,00 lub 32,002) 10 08 04Inne cząstki i pyły32,00 10 08 05Odpady stałe z oczyszczania gazu32,00 lub 10,002) 10 08 06Szlamy z oczyszczania gazów32,00 lub 10,001) 2) 10 08 07Zużyte materiały ogniotrwałe10,00 10 08 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 09Odpady z odlewnictwa żelaza 10 09 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone przed procesem odlewania10,00 10 09 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania10,00 10 09 03Żużle odlewnicze10,00 10 09 04Pyły odlewnicze32,00 10 09 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze10,00 10 09 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 10Odpady z odlewnictwa metali nieżelaznych 10 10 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne uszkodzone przed procesem odlewania10,00 10 10 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania10,00 10 10 03Zgary i żużle odlewnicze10,00 10 10 04Pyły odlewnicze32,00 10 10 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze10,00 10 10 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 11Odpady z hutnictwa szkła 10 11 01Odpady z przygotowywania surowców wsadowych32,00 10 11 02Szkło odpadowe z procesu technologicznego6,00 10 11 03Odpady włókna szklanego i tkanin z włókna szklanego32,00 10 11 04Pył z oczyszczania gazów odlotowych84,00 lub 32,002) 10 11 05Inne pyły32,00 10 11 06Odpady stałe z oczyszczania gazu32,00 lub 10,002) 10 11 07Szlamy z oczyszczania gazu32,00 lub 10,001) 2) 10 11 08Zużyte materiały ogniotrwałe6,00 10 11 09Szlamy fluorokrzemianowe84,00 10 11 10Odpady zawierające azbest84,00 10 11 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 12Odpady z produkcji wyrobów ceramiki budowlanej, szlachetnej i ogniotrwałej 10 12 01Odpady z surowców i przygotowania mas wsadowych6,00 10 12 02Pył z oczyszczania gazów odlotowych32,00 10 12 03Inne pyły32,00 10 12 04Odpady stałe z oczyszczania gazów10,00 10 12 05Szlamy z oczyszczania gazów10,001) 10 12 06Zużyte formy6,00 10 12 07Zużyte materiały ogniotrwałe6,00 10 12 08Wybrakowane wyroby ceramiczne6,00 10 12 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 13Odpady z produkcji spoiw mineralnych i wyrobów zawierających te spoiwa 10 13 01Odpady z przygotowania surowców wsadowych6,00 10 13 02Odpady z produkcji wyrobów azbestowo-cementowych84,00 10 13 03Odpady z produkcji innych wyrobów ze spoiwem cementowym10,00 10 13 04Odpady z produkcji wapna palonego i hydratyzowanego10,00 10 13 05Pył z oczyszczania gazów odlotowych32,00 10 13 06Inne pyły32,00 10 13 07Szlamy z oczyszczania gazu10,001) 10 13 08Zużyte materiały ogniotrwałe6,00 10 13 09Odpady z produkcji mas tynkarskich6,00 10 13 10Odpady z produkcji cementu6,00 10 13 11Odpady z produkcji gipsu6,00 10 13 12Pozostałe wybrakowane wyroby zawierające spoiwa mineralne6,00 10 13 99Inne nie wymienione odpady6,00 10 14Odpady z produkcji żelazostopów 10 14 01Żużle z produkcji żelazokrzemu10,00 10 14 02Pyły z produkcji żelazokrzemu84,00 10 14 03Żużle z produkcji żelazochromu32,00 lub 10,002) 10 14 04Pyły z produkcji żelazochromu84,00 lub 32,002) 10 14 05Żużle z produkcji żelazomanganu32,00 lub 10,002) 10 14 06Pyły z produkcji żelazomanganu32,00 lub 10,002) 10 14 99Inne nie wymienione odpady6,00 11Odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 01Odpady ciekłe i szlamy z obróbki i powlekania metali (tj. procesów galwanicznych, procesów cynkowania, wytrawiania, fosforanowania oraz alkalicznego odtłuszczania) 11 01 01Odpady cyjankaliczne zawierające metale ciężkie inne niż chrom84,00 11 01 02Odpady cyjankaliczne nie zawierające metali ciężkich84,00 11 01 03Odpady nie zawierające cyjanków, lecz zawierające chrom84,00 lub 32,002) 11 01 04Odpady nie zawierające cyjanków i nie zawierające chromu10,00 11 01 05Zużyte kwaśne kąpiele trawiące84,00 11 01 06Inne kwaśne odpady32,00 11 01 07Alkalia nie wyszczególnione w inny sposób32,00 11 01 08Osady i szlamy z fosforanowania32,001) 11 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 11 02Odpady i szlamy z hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 02 01Szlamy z hydrometalurgii miedzi32,001) 11 02 02Szlamy z hydrometalurgii cynku (włącznie z getytem i jarozytem)32,001) 11 02 03Odpady z produkcji anod dla procesów elektrolizy10,00 11 02 04Inne nie wymienione odpady10,00 11 03Szlamy i odpady stałe z procesów hartowania 11 03 01Odpady zawierające cyjanki84,00 11 03 02Inne nie wymienione odpady32,00 11 04Pozostałe odpady nieorganiczne zawierające metale lub związki metali 11 04 01Pozostałe nieorganiczne odpady zawierające metale lub związki metali32,00 lub 10,002) 12Odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych 12 01Odpady z kształtowania (włącznie z kuciem, spawaniem, wytłaczaniem, toczeniem, cięciem, piłowaniem) 12 01 01Odpady z toczenia i piłowania żelaza oraz jego stopów6,00 12 01 02Inne odpady żelaza i jego stopów6,00 12 01 03Odpady z toczenia i piłowania metali nieżelaznych10,00 12 01 04Inne odpady metali nieżelaznych10,00 12 01 05Odpady tworzyw sztucznych10,00 12 01 06Odpadowe oleje z obróbki metali zawierające chlorowce niezemulgowane84,00 12 01 07Odpadowe oleje z obróbki metali nie zawierające chlorowców niezemulgowanych32,00 12 01 08Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali zawierające chlorowce84,00 12 01 09Odpadowe emulsje z obróbki metali nie zawierające chlorowców32,00 12 01 10Syntetyczne oleje z obróbki metali84,00 12 01 11Szlamy z obróbki metali84,001) 12 01 12Zużyte woski i tłuszcze32,00 12 01 13Odpady spawalnicze i zużyte elektrody10,00 12 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 12 02Odpady z mechanicznej obróbki powierzchni (oczyszczania pneumatycznego, szlifowania, gładzenia i polerowania) 12 02 01Zużyte ścierniwo10,00 12 02 02Szlamy ze ścierania, szlifowania i gładzenia10,001) 12 02 03Szlamy z polerowania10,001) 12 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 12 03Odpady z odłuszczania wodą i parą (z wyłączeniem grupy 11) 12 03 01Odpady z odłuszczania wodą32,00 12 03 02Odpady z odtłuszczania parą32,00 13Oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12) 13 01Odpadowe oleje hydrauliczne i płyny hamulcowe 13 01 01Oleje hydrauliczne zawierające PCBii lub PCTiii84,00 13 01 02Inne oleje hydrauliczne zawierające związki chlorowcoorganiczne niezemulgowane84,00 13 01 03Inne oleje hydrauliczne nie zawierające związków chlorowcoorganicznych niezemulgowanych32,00 13 01 04Emulsje olejowe zawierające związki chlorowcoorganiczne84,00 13 01 05Emulsje olejowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych32,00 13 01 06Hydrauliczne oleje mineralne32,00 13 01 07Inne oleje hydrauliczne32,00 13 01 08Płyny hamulcowe 84,00 13 01 09Odpady zawierające PBBi84,00 13 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe) 13 02 01Oleje smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczne84,00 13 02 02Oleje smarowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych32,00 13 02 03Inne oleje smarowe32,00 13 03Odpadowe oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 01Oleje i ciecze zawierające PCBii lub PCTiii84,00 13 03 02Oleje i ciecze zawierające inne związki chlorowcoorganiczne32,00 13 03 03Oleje i ciecze nie zawierające związków chlorowcoorganicznych32,00 13 03 04Syntetyczne oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory32,00 13 03 050leje mineralne stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory32,00 13 04Oleje zęzowe 13 04 01Oleje zęzowe z żeglugi śródlądowej84,00 13 04 02Oleje zęzowe z portowych kanałów ściekowych32,00 13 04 03Oleje zęzowe z innej żeglugi84,00 13 05Odpady z odwadniania olejów w separatorach 13 05 01Odpady w postaci stałej84,00 13 05 02Odpady w postaci szlamów84,00 13 05 03Szlamy z kolektorów84,00 13 05 04Szlamy i emulsje z odsalania84,00 13 05 05Inne emulsje32,00 13 06Odpady olejowe nie wymienione 13 06 01Inne nie wymienione odpady olejowe32,00 14Odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08) 14 01Odpady z odtłuszczania metali i konserwacji maszyn 14 01 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)84,00 14 01 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki84,00 14 01 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny32,00 14 01 04Mieszaniny rozpuszczalników chlorowcoorganicznych z wodą84,00 14 01 05Mieszaniny rozpuszczalników nie zawierających związanych chlorowców z wodą32,00 14 01 06Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 14 01 07Szlamy i odpady stale nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,001) 14 02Odpady z czyszczenia tkanin i odtłuszczania produktów naturalnych 14 02 01Rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki84,00 14 02 02Mieszaniny rozpuszczalników lub cieczy organicznych nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych32,00 14 02 03Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 14 02 04Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki32,001) 14 03Odpady z przemysłu elektronicznego 14 03 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)84,00 14 03 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,00 14 03 03Rozpuszczalniki i ich mieszaniny nie zawierające związków chlorowcoorganicznych32,00 14 03 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 14 03 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki32,001) 14 04Odpady chlodziw, propelentów pianowych i aerozolowych 14 04 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)84,00 14 04 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki84,00 14 04 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny32,00 14 04 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 14 04 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki32,001) 14 05Odpady z odzysku rozpuszczalników i chlodziw (pozostałości po destylacji) 14 05 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)84,00 14 05 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki84,00 14 05 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny32,00 14 05 04Szlamy zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne84,001) 14 05 05Szlamy zawierające inne rozpuszczalniki32,001) 15Odpady opakowań, sorbentów, tkanin, materiałów filtracyjnych i ochronnych nie ujęte w innych grupach 15 01Odpady opakowaniowe 15 01 01Papier i tektura6,00 15 01 02Tworzywa sztuczne10,00 15 01 03Drewno10,00 15 01 04Metale6,00 15 01 05Opakowania wykonane z różnych materiałów10,00 15 01 06Odpady opakowań zmieszane10,00 15 01 07Szkło6,00 15 02Odpady sorbentów, materiałów filtracyjnych, tkanin i ubrań ochronnych 15 02 01 Zużyte sorbenty, materiały filtracyjne, czyściwo i odzież ochronna32,00 15 02 02Zużyte filtry olejowe i powietrzne32,00 16Odpady różne, nie ujęte w innych grupach 16 01Wyeksploatowane pojazdy 16 01 01Katalizatory z pojazdów zawierające metale szlachetne10,00 16 01 02Inne katalizatory z pojazdów10,00 16 01 03Zużyte opony10,00 16 01 04Pojazdy, wycofane z eksploatacji6,00 16 01 05Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodów32,00 16 01 06Inne elementy ze złomowania samochodów6,00 16 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 16 02Zużyte urządzenia i ich elementy 16 02 01Transformatory i kondensatory zawierające PCBii lub PCTiii84,00 16 02 02Inne zużyte urządzenia elektroniczne i elektrotechniczne10,00 16 02 03Urządzenia zawierające freony84,00 16 02 04Urządzenia zawierające wolny azbest84,00 16 02 05Inne zużyte urządzenia10,00 16 02 06Odpady zawierające azbest32,00 16 02 07Odpady zawierające tworzywa sztuczne10,00 16 02 08Pozostałości niemetaliczne z rozdrabniania (strzępienia)10,00 16 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 16 03Partie produktów nie odpowiadających wymaganiom 16 03 01Partie produktów nieorganicznych nie odpowiadające wymaganiom10,00 16 03 02Partie produktów organicznych nie odpowiadające wymaganiom10,00 16 04Odpady materiałów wybuchowych 16 04 01Odpadowa amunicja84,00 16 04 02Odpadowe wyroby pirotechniczne (ognie sztuczne)84,00 16 04 03Inne materiały wybuchowe84,00 16 05Chemikalia i gazy w pojemnikach 16 05 01Gazy przemysłowe w butlach ciśnieniowych, pojemnikach gazów ciekłych i pojemniki z aerozolami przemysłowymi (w tym z halonami)84,00 16 05 02Inne odpady zawierające chemikalia nieorganiczne32,00 16 05 03Inne odpady zawierające chemikalia organiczne32,00 16 06Baterie i akumulatory 16 06 01Baterie i akumulatory ołowiowe84,00 16 06 02Baterie i akumulatory niklowokadmowe84,00 16 06 03Suche ogniwa rtęciowe84,00 16 06 04Baterie alkaliczne10,00 16 06 05Inne baterie i akumulatory10,00 16 06 06Elektrolit z baterii i akumulatorów84,00 16 07Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych i cystern transportowych (z wyjątkiem grup 05 i 12) 16 07 01Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników zawierające chemikalia84,00 16 07 02Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników po ropie naftowej lub jej produktach84,00 16 07 03Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych przewożących ropę naftową lub jej produkty84,00 16 07 04Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych zawierające chemikalia84,00 16 07 05Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych zawierające chemikalia84,00 16 07 06Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych po ropie naftowej lub jej produktach84,00 16 07 07Odpady stałe z ładunków statków10,00 16 07 99Inne nie wymienione odpady6,00 16 08Odpady podobne do komunalnych segregowane i gromadzone selektywnie, 16 08 01Papier i tektura6,00 16 08 02Szkło6,00 16 08 03Drobne elementy z tworzyw sztucznych10,00 16 08 04Inne frakcje tworzyw sztucznych10,00 16 08 05Drobne elementy metalowe6,00 16 08 06Inne frakcje metali6,00 16 08 07Drewno6,00 16 08 08Organiczne, nadające się do kompostowania odpady kuchenne (włączając oleje do smażenia i kuchenne odpady z gastronomii)10,00 16 08 09Oleje i tłuszcze10,00 16 08 10Odzież10,00 16 08 11Tekstylia6,00 16 08 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice10,00 16 08 13Rozpuszczalniki84,00 16 08 14Kwasy84,00 16 08 15Alkalia84,00 16 08 16Detergenty32,00 16 08 17Odczynniki fotograficzne32,00 16 08 18Lekarstwa32,00 16 08 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki84,00 16 08 20Baterie10,00 16 08 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć84,00 16 08 22Aerozole84,00 16 08 23Urządzenia zawierające freony84,00 16 08 24Elementy elektroniczne10,00 16 09Inne odpady podobne do komunalnych z pielęgnacji terenów zielonych 16 09 01Odpady nadające się do kompostowania6,00 16 09 02Grunt i kamienie6,00 16 09 03Inne odpady nie nadające się do kompostowania6,00 16 10Inne odpady podobne do komunalnych 16 10 01Niesegregowane odpady podobne do komunalnych10,00 16 10 03Odpady z czyszczenia niepublicznych ulic i placów10,00 16 10 04Zawartość zbiorników bezodpływowych służących do gromadzenia nieczystości10,00 17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych 17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz drogowych 17 01 01Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów6,00 17 01 02Gruz ceglany6,00 17 01 03Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia10,00 17 01 04Odpady materiałów budowlanych bazujących na gipsie6,00 17 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest32,00 17 01 06Usunięte tynki10,00 17 01 07Odpady z remontów i przebudowy dróg10,00 17 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 17 02Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych 17 02 01Drewno6,00 17 02 02Szkło6,00 17 02 03Tworzywa sztuczne10,00 17 02 04Drewno nasączone związkami do konserwacji i impregnacji32,00 17 03Odpady asfaltów, smół i produktów smołowych 17 03 01Asfalt zawierający smołę10,00 17 03 02Asfalt nie zawierający smoły10,00 17 03 03Smoła i produkty smołowe10,00 17 03 04Odpadowa papa10,00 17 03 99Inne nie wymienione odpady6,00 17 04Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali 17 04 01Miedź, brąz, mosiądz6,00 17 04 02Aluminium6,00 17 04 03Ołów6,00 17 04 04Cynk6,00 17 04 05Żelazo i stal6,00 17 04 06Cyna6,00 17 04 07Mieszaniny metali6,00 17 04 08Kable10,00 17 05Gleba i grunt z wykopów oraz z pogłębiania rzek i zbiorników wodnych 17 05 01Gleba i kamienie6,00 17 05 02Grunt z wykopów i pogłębiania6,00 17 05 03Gleba zanieczyszczona substancjami ropopochodnymi32,00 17 05 04Gleba zanieczyszczona innymi substancjami chemicznymi32,00 17 05 05Żwir, kamienie, skruszone skały6,00 17 06Materiały izolacyjne (bez podgrupy 17 03) 17 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest84,00 17 06 02Inne materiały izolacyjne10,00 17 06 03Materiały izolacyjne ze spienionych tworzyw sztucznych32,00 17 06 04Materiały izolacyjne z niespienionych tworzyw sztucznych10,00 17 06 05Wełna mineralna10,00 17 07Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki 17 07 01Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki6,00 18Odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych z nimi badań, 18 01Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej, 18 01 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki32,00 18 01 02Tkanka i jej resztki wraz z pojemnikami i konserwantami służącymi do jej przechowywania32,00 18 01 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcji32,00 18 01 04Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie jest przedmiotem specjalnych wymagań ze względu na zapobieganie infekcji (materiały opatrunkowe, plastry, bielizna, odzież, opatrunki higieniczne)32,00 18 01 05Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia i leki32,00 18 01 06Zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie6,00 18 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 18 02Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej 18 02 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki32,00 18 02 02Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom84,00 18 02 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom32,00 18 02 04Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia84,00 18 02 99Inne nie wymienione odpady6,00 19Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej 19 01Odpady ze spalania i termicznego rozkładu odpadów komunalnych oraz podobnych odpadów z handluPrzemysłu i instytucji 19 01 01Żużle i popioły paleniskowe32,00 lub 10,002) 19 01 02Złom żelazny usunięty z popiołów paleniskowych6,00, 19 01 03Popioły lotne32,00 lub 10,002) 19 01 04Pył z kotłów i pieców32,00 lub 10,002) 19 01 05Osady z filtrowania spalin32,00 lub 10,002) 19 01 06Szlamy i inne odpady o konsystencji ciekłej z oczyszczania spalin32,00 19 01 07Odpady stałe z oczyszczania spalin32,00 lub 10,002) 19 01 08Odpady z termicznego rozkładu32,00 lub 10,002) 19 01 09Zużyte katalizatory32,00 19 01 10Zużyty węgiel aktywny z oczyszczania spalin32,00 lub 10,002) 19 01 99Inne nie wymienione odpady6,00 19 02Odpady fizykochemicznej przeróbki odpadów przemysłowych 19 02 01Szlamy wodorotlenków metali i inne szlamy po wytrącaniu metali z roztworów32,001) 19 02 02Przemieszane odpady do ostatecznego składowania10,00 19 02 03Gipsy z neutralizacji odpadów pochromowych10,00 19 03Odpady zestalone 19 03 01Odpady zestalone spoiwem hydraulicznym6,00 19 03 02Odpady zestalone spoiwem organicznym6,00 19 03 03Odpady stabilizowane metodami biologicznymi10,00 19 04Odpady zeszklone i z procesów zeszkliwiania oraz ze spalania odpadów innych niż podgrupa 19 01 19 04 01Zeszklone odpady6,00 19 04 02Popioły lotne i inne odpady z oczyszczania spalin32,00 19 04 03Nie zeszklona faza stała32,00 19 04 04Ciekłe odpady z procesów zeszkliwiania10,00 19 05Odpady z tlenowej fermentacji odpadów stałych (kompostowania) 19 05 01Nie przekompostowane frakcje odpadów komunalnych i podobnych6,00 19 05 02Nie przekompostowane frakcje odpadów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego10,00 19 05 03Kompost nie nadający się do wykorzystania6,00 19 05 99Inne nie wymienione odpady6,00 19 06Odpady z beztlenowej fermentacji odpadów 19 06 01Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów komunalnych i podobnych10,001) 19 06 02Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów zwierzęcych i roślinnych10,001) 19 06 99Inne nie wymienione odpady10,00 19 07Odcieki ze składowisk 19 07 01Odcieki ze składowisk nie oczyszczone32,00 19 08Odpady z oczyszczalni ścieków nie wyspecyfikowane inaczej 19 08 01Skratki32,00 19 08 02Zawartość piaskowników32,00 19 08 03Tłuszcze i mieszaniny olejów z oczyszczania ścieków32,00 19 08 04Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych (bez 19 08 08)32,001) 19 08 05Osady z oczyszczania ścieków komunalnych (bez 19 08 09)10,001) 19 08 06Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne32,00 19 08 07Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych32,001) 19 08 08Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych poneutralizacyjne10,001) 19 08 09Osady z oczyszczania ścieków komunalnych ustabilizowane6,001) 19 08 99Inne nie wymienione odpady6,00 19 09Odpady z uzdatniania wody pitnej i przemysłowej 19 09 01Odpady stałe ze wstępnej filtracji6,00 19 09 02Osady z klarowania wody6,001) 19 09 03Osady z dekarbonizacji wody6,001) 19 09 04Zużyty węgiel aktywny10,00 19 09 05Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne10,00 19 09 06Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych10,001) 19 09 99Inne nie wymienione odpady6,00 i PBB - polibromowane dwufenyle ii PCB - polichlorowane dwufenyle iii PCT - polichlorowane trójfenyle 1) Opłatę za składowanie na składowisku odpadów zawierających wodę oblicza się mnożąc całkowitą masę odpadu zawierającego wodę przez stawkę jednostkową obliczona wg wzoru: Q=(100-W)x0,01xnxq w którym Q - jednostkowa stawka opłaty za umieszczenie na składowisku odpadu zawierającego wodę w zł/Mg W - zawartość wody w odpadzie w % q - jednostkowa stawka opłaty określona w powyższej tabeli w zł/Mg n - współczynnik, którego wartość zależy od zawartości wody w odpadzie Zbiorcze zestawienie wielkości współczynników W i n Procentowa zawartość wody w odpadzie WWspółczynnik n poniżej 400,8 40 ≤ W < 500,9 50 ≤ W < 601,0 60 ≤ W < 701,1 70 ≤ W < 751,2 75 ≤ W < 801,4 80 ≤ W < 841,6 84 ≤ W < 881,8 88 ≤ W < 922,0 92 ≤ W < 952,4 95 ≤ W < 972,8 97 ≤ W < 983,3 98 ≤ W < 994,0 99 ≤ W < 99,55,0 Powyżej 99,510,0 2) Jeżeli wszystkie stężenia substancji zawartych w wyciągu wodnym z odpadu są niższe niż określone w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 5 listopada 1991 r. w sprawie klasyfikacji wód oraz warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi (Dz. U. Nr 116, poz. 503) wartości zanieczyszczeń śródlądowych wód powierzchniowych dla wód I klasy czystości, to stosuje się niższą stawkę opłat. W celu ustalenia stężenia substancji zawartych w wyciągu wodnym z odpadów postępuje się w sposób następujący: pobiera się reprezentatywną próbkę odpadu w ilości nie mniejszej niż jeden kilogram, w razie potrzeby rozdrabnia i miesza, a następnie przesiewa przez sito siatkowe tkane o oczkach kwadratowych nr 10. Z przesianej masy przygotowuje się próbkę o masie 100±1 gram suchej masy i zalewa ją w szklanej kolbie wodą destylowaną w ilości zapewniającej zachowanie w stosunku 1:10 masy suchego odpadu do masy wody, a następnie po szczelnym zamknięciu wytrząsa na wytrząsarce laboratoryjnej przez cztery godziny. Po dwunastu godzinach zawartość kolby wytrząsa się przez kolejne dwie godziny i pozostawia na sześć godzin. Następnie zwartość kolby przesącza się przez filtr bibułowy lub membranowy o porach 0,45 μm i przesącz poddaje badaniom analitycznym. Załącznik nr 2 ROCZNE STAWKI OPŁAT ZA SKŁADOWANIE ODPADÓW NA SKŁADOWISKU ODPADÓW DLA NIEKTÓRYCH RODZAJÓW ODPADÓW Lp.KodRodzaj odpadówStawka roczna zł/1 Mg 1234 113 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe)15 216 06Baterie i akumulatory z wyjątkiem 16 06 04 oraz 16 06 0515 316 01 03Zużyte opony3 415 01 02Tworzywa sztuczne3 17 02 031 515 01 07Szkło3 17 02 02 615 01 01Papier i tektura3 716 09 01Odpady nadające się do kompostowania2 817 04 01 do 17 04 06Odpady metaliczne2 Załącznik nr 3 LISTA ODPADÓW|ZA KTÓRE WYTWARZAJĄCY ODPADY NIE PONOSI OPŁATY ZA KAŻDY ROK ICH SKŁADOWANIA NA SKŁADOWISKU ODPADÓW Lp.KodRodzaj odpadów 123 101 03 04Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych 201 04 07Odpady ze wzbogacania węgla 01 04 08 301 04 09Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud siarkowych 401 04 10Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud fosforowych (fosforytów, apatytów) 506 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy 606 09 01Fosfogipsy 710 01 03Popioły lotne z węgla brunatnego 810 01 05Stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania spalin 910 01 07Produkty z wapniowych metod odsiarczania spalin odprowadzane w postaci szlamu 1010 01 13Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych 1110 13 02Odpady z produkcji wyrobów azbestowo-cementowych 1216 02 06Odpady zawierające azbest 1317 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest 1417 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest 1519Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej 1619 02 02Przemieszane odpady do ostatecznego składowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew lub krzewów. (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) Na podstawie art. 86e ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje substancji zanieczyszczających, za których wprowadzanie do powietrza pobiera się opłaty, oraz jednostkowe stawki tych opłat, 2) rodzaje i gatunki (odmiany) drzew lub krzewów, za których usunięcie pobiera się opłaty, oraz jednostkowe stawki tych opłat, 3) współczynniki różnicujące opłaty oraz przypadki podwyższania wysokości opłat, 4) wysokość kwoty, poniżej której można odstąpić od pobrania opłaty, oraz wykaz podmiotowych i przedmiotowych zwolnień od uiszczania opłat. § 2. 1. Rodzaje substancji zanieczyszczających, za których wprowadzanie do powietrza są pobierane opłaty, oraz jednostkowe stawki opłat określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Jednostkowe stawki opłat za wprowadzanie do powietrza substancji zanieczyszczających powstających przy przeładunku benzyn silnikowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Jednostkowe stawki opłat za wprowadzanie do powietrza substancji zanieczyszczających z procesów spalania paliw w źródłach o łącznej wydajności cieplnej do: 1) 0,5 MWt - opalanych węglem kamiennym lub olejem, 2) 1 MWt - opalanych koksem, drewnem lub gazem - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Jednostkowe stawki opłat za wprowadzanie do powietrza substancji zanieczyszczających z procesów spalania paliw w silnikach spalinowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. 1. Stawki opłat za usunięcie drzew określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Za usunięcie drzew rodzajów i gatunków (odmian) innych niż określa załącznik nr 5 ustala się stawki opłat, tak jak dla drzew wymienionych w tym załączniku o podobnej wartości przyrodniczej, z zastrzeżeniem § 4. 2. Stawkę opłaty za usunięcie krzewów ustala się w wysokości 108,00 zł za jeden m2 powierzchni porośniętej krzewami. § 4. Za usuwanie drzew i krzewów z terenów ochrony uzdrowiskowej, terenów nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków oraz terenów zieleni miejskiej ustala się jednostkowe stawki opłat o 100% wyższe od stawek opłat, o których mowa w § 3. § 5. Do ustalenia opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia w liczbie porządkowej 11, powstających w wyniku produkcji leków, stosuje się współczynnik 0,1. § 6. Do ustalenia opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających z przeładunku benzyn silnikowych, w przypadku zastosowania rozwiązań technicznych o skuteczności redukcji powyżej 85%, stosuje się współczynnik 0,15. § 7. Nie uiszcza się opłaty za wprowadzanie do powietrza substancji zanieczyszczających powstałych w wyniku energetycznego procesu spalania słomy. § 8. Od pobrania opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza można odstąpić, jeżeli jej łączna wysokość za rok kalendarzowy nie przekracza kwoty 1000 zł. § 9. Od uiszczania opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza są zwolnione: zakłady opieki zdrowotnej, domy pomocy społecznej i ośrodki wsparcia, szkoły, przedszkola, placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne, szkoły wyższe, seminaria duchowne prowadzone przez kościoły i związki wyznaniowe, zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich, jednostki organizacyjne Służby Więziennej, rybacy oraz rolnicy, z wyjątkiem prowadzących działy specjalne produkcji rolnej. § 10. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian (Dz. U. Nr 133, poz. 638, z 1994 r. Nr 51, poz. 203 i Nr 140, poz. 772, z 1995 r. Nr 153, poz. 775 oraz z 1996 r. Nr 154, poz. 747). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. (poz. 1117) Załącznik nr 1 RODZAJE SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH WPROWADZANYCH DO POWIETRZA, OBJĘTYCH OPŁATAMI ORAZ JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT Lp.Rodzaje wprowadzanych substancji zanieczyszczającychGrupaJednostkowa stawka w zł za 1 kg 1234 1Akrylonitryl (aerozol)I210,00 2Arsen1) 210,00 3Azbest 210,00 4Benzen 210,00 5Benzo/a/piren 210,00 6Chlorek winylu (w fazie gazowej) 210,00 7Chrom1) 210,00 8Nikiel1) 210,00 9Bizmut1) 105,00 10Cer1) 105,00 11Chlorowcopochodne węglowodorów: CFC-11, CFC-12, CFC-13, CFC-111, CFC-112, CFC-113, CFC-114, CFC-115, CFC-211, CFC-212, CFC-213, CFC-214, CFC-215, CFC-216, CFC-217 105,00 12Cyna1) 10,50 13Cynk1) 10,50 14Czterochlorek węgla 105,00 15Dioksyny 105,00 16Halony: 1211, 1301, 2402 105,00 17Kadm1) 105,00 18Kobalt1) 105,00 19Mangan1) 105,00 20Molibden1) 105,00 21Ołów1) 105,00 22Polichlorowane bifenyle 105,00 23Rtęć1) 105,00 241,1,1-trójchloroetan 105,00 25AmoniakII0,30 26Dwutlenek siarki 0,30 27Dwutlenek węgla (stawka w zł/Mg) 0,15 28Metan (stawka w zł/Mg) 0,15 29Pyły ze spalania paliw 0,20 30Pyły cementowo-wapiennicze i materiałów ogniotrwałych 0,80 31Pyły krzemowe (powyżej 30% wolnej krzemionki) 0,80 32Pyły nawozów sztucznych 0,80 33Pyły środków powierzchniowo czynnych 0,80 34Pyły węglowo-grafitowe, sadza 0,80 35Pyły polimerów 0,30 36Pyły węgla brunatnego 0,30 37Pyły pozostałe 0,20 38Tlenki azotu (w przeliczeniu na NO2) 0,30 39Tlenek węgla 0,08 40Węglowodory alifatyczne i ich pochodne2) 0,08 41Węglowodory pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne2) 0,80 42Aldehydy alifatyczne i ich pochodneIII0,55 43Aldehydy pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 0,80 44Alkohole alifatyczne i ich pochodne 0,80 45Alkohole pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 1,40 46Aminy i ich pochodne 1,40 47Chlorowcopochodne węglowodorów: związki typu HCFC 0,30 48Dwusiarczek węgla 0,95 49Etery i ich pochodne 0,80 50Halony2) 0,30 51Ketony i ich pochodne 0,80 52Kwasy nieorganiczne, ich sole i bezwodniki 0,80 53Kwasy organiczne, ich związki i pochodne2) 1,10 54Oleje (mgła olejowa) 0,30 55Organiczne pochodne związków siarki 1,40 56Pierwiastki metaliczne i ich związki2) 0,80 57Pierwiastki niemetaliczne 0,80 58Sole niemetali2) 0,80 59Tlenki niemetali2) 0,80 60Związki azowe, azoksy, nitrowe i nitrozowe 2,70 61Związki heterocykliczne 7,10 62Związki izocykliczne 0,80 1) Związki w przeliczeniu na masę pierwiastka. 2) Z wyjątkiem wymienionych w innych grupach. Załącznik nr 2 JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* POWSTAJĄCYCH PRZY PRZEŁADUNKU BENZYN SILNIKOWYCH Lp.Rodzaj operacji technicznejJednostkowa stawka w zł za 1 Mg przeładowanej benzyny 123 1Napełnianie zbiorników z dachem stałym3,25 2Opróżnianie zbiorników z dachem pływającym0,20 3Napełnianie zbiorników podziemnych1,75 4Napełnianie zbiorników naziemnych w kontenerowych stacjach paliw1,75 5Napełnianie cystern kolejowych1,35 6Napełnianie cystern samochodowych0,95 7Napełnianie zbiorników pojazdów1,95 * Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji zanieczyszczających: węglowodorów alifatycznych i ich pochodnych, węglowodorów pierścieniowych, aromatycznych i ich pochodnych, wymienionych w załączniku nr 1, obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych. Załącznik nr 3 JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH Z PROCESÓW SPALANIA PALIW W ŹRÓDŁACH O ŁĄCZNEJ WYDAJNOŚCI CIEPLNEJ DO 0,5 MWt OPALANYCH WĘGLEM KAMIENNYM LUB OLEJEM ORAZ DO 1 MWt OPALANYCH KOKSEM, DREWNEM LUB GAZEM Lp.Rodzaje źródełStawka w zł za jednostkę spalonego paliwa 123 IŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 0,5 MWt opalane węglem kamiennym: 1. kocioł z rusztem mechanicznym, urządzenie odpylające9,00 zł/Mg 2. kocioł z rusztem mechanicznym, bez urządzenia odpylającego12,70 zł/Mg 3. kocioł z rusztem stałym, ciąg naturalny15,10 zł/Mg 4. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, urządzenie odpylające11,60 zł/Mg 5. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, bez urządzenia odpylającego16,40 zł/Mg IIŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 0,5 MWt opalane olejem: 1. olej lekki EKOTERM 4,80 zł/Mg 2. olej opałowy (zawartość siarki nie większa niż 1%)5,80 zł/Mg 3. olej opałowy (zawartość siarki od 1% do 1,5%)9,20 zł/Mg 4. olej napędowy4,80 zł/Mg IIIŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane koksem: 1. kocioł z rusztem stałym, ciąg naturalny9,60 zł/Mg 2. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, urządzenie odpylające8,50 zł/Mg 3. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, bez urządzenia odpylającego10,70 zł/Mg IVŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane drewnem2,30 zł/Mg VŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane gazem: 1. gaz ziemny wysokometanowy788,40 zł/106 m3 2. gaz ziemny zaazotowany551,00 zł/106 m3 * Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji zanieczyszczających: benzo/a/pirenu, dwutlenku siarki, dwutlenku węgla, pyłów ze spalania paliw, sadzy, tlenków azotu i tlenku węgla, wymienionych w załączniku nr 1,obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych. Załącznik nr 4 JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* Z PROCESÓW SPALANIA PALIW W SILNIKACH SPALINOWYCH Lp.Silnik spalinowyStawka w zł za 1 Mg spalonego paliwa etylinybenzyny bezołowiowegaz płynny propan-butanolej napędowyolej napędowy CITY 1234567 1w samochodach z katalizatorami-10,0010,00-- 2w samochodach osobowych bez katalizatorów51,0044,0035,0011,005,50 3w samochodach dostawczych o masie całkowitej poniżej 3,5 Mg49,0042,00-13,508,00 4w samochodach ciężarowych o masie całkowitej powyżej 3,5 Mg65,0058,00-29,5024,00 5w autobusach---33,0027,50 6w ciągnikach rolniczych---28,5,023,00 7w maszynach roboczych150,00143,00-32,0027,00 8w pojazdach szynowych---28,00- * Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji zanieczyszczających: ołowiu, dwutlenku siarki, pyłów ze spalania paliw, sadzy, tlenków azotu, tlenku węgla, węglowodorów alifatycznych i ich pochodnych, węglowodorów pierścieniowych, aromatycznych i ich pochodnych, wymienionych w załączniku nr 1, obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych. Załącznik nr 5 STAWKI OPŁAT ZA USUWANIE DRZEW Lp.Rodzaje i gatunki (odmiany) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu pniaa) drzewa mierzonego na wysokości 130 cmb) przy obwodzie do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm 1234567 1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba, grochodrzew8,5017,0035,7037,4045,90 2Klon (pozostałe gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa, jesion, świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza gruczołkowata i omszona23,1044,2088,4088,4088,40 3Dąb, grab, buk, lipa, iglicznia, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon (gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik, platan klonolistny, wiąz56,10146,00294,00442,00572,00 4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik294,00442,00572,00873,001. 173,00 a) W razie usuwania drzew mających więcej niż jeden pień, opłatę oblicza się za każdy pień oddzielnie. b) W razie usuwania drzew o pniu niższym od 130 cm, obwód należy mierzyć bezpośrednio pod koroną. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie organizacji roku szkolnego. (Dz. U. Nr 162, poz. 1118) Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie dotyczy publicznych przedszkoli, szkół i placówek wymienionych w art. 2 pkt 1-5 i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943), zwanej dalej "ustawą", z wyjątkiem publicznych szkół i placówek artystycznych. § 2. 1. W szkołach, z zastrzeżeniem ust. 2-7, zajęcia dydaktyczno-wychowawcze rozpoczynają się w pierwszym powszednim dniu września, z wyjątkiem soboty, a kończą w najbliższy piątek po 18 czerwca. 2. W szkołach funkcjonujących w zakładach poprawczych i w schroniskach dla nieletnich zajęcia dydaktyczno-wychowawcze kończą się w ostatni piątek czerwca. 3. W szkołach podstawowych dla dorosłych na wsi zajęcia lekcyjne są prowadzone przez kolejne 23 tygodnie, poczynając od poniedziałku drugiego lub czwartego tygodnia października. 4. W klasach ósmych szkół podstawowych i w klasach programowo najwyższych szkół zasadniczych zajęcia lekcyjne kończą się w środę bezpośrednio poprzedzającą zakończenie rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych w tych szkołach. 5. W klasach programowo najwyższych szkół średnich zajęcia lekcyjne kończą się 10 dni przed terminem pisemnego egzaminu dojrzałości z języka polskiego w sesji wiosennej. 6. W szkołach średnich dla dorosłych przeprowadzających egzamin dojrzałości w sesji zimowej oraz w szkołach średnich zawodowych dla młodzieży o 2,5-letnim cyklu nauczania zajęcia lekcyjne w klasach (semestrach) programowo najwyższych kończą się 20 grudnia każdego roku, z wyjątkiem szkół zaocznych, w których zajęcia lekcyjne w semestrach programowo najwyższych kończą się w najbliższą niedzielę po 10 grudnia, oraz szkół medycznych, w których zajęcia lekcyjne w klasach programowo najwyższych kończą się w terminie umożliwiającym realizację programu nauczania, z tym że czas nauki w danym semestrze nie może przekroczyć 19 tygodni. W zależności od potrzeb, szkoły dla dorosłych mogą dokonywać rekrutacji i rozpoczynać zajęcia dydaktyczno-wychowawcze od lutego każdego roku. 7. W klasach (semestrach) programowo najwyższych szkół policealnych i pomaturalnych zajęcia lekcyjne kończą się w terminie umożliwiającym przeprowadzenie sesji egzaminacyjnej, trwającej nie dłużej niż 14 dni, z przedmiotów ustalonych przez radę pedagogiczną oraz egzaminów z nauki zawodu lub przygotowania zawodowego. § 3. 1. W szkołach: 1) zimowa przerwa świąteczna trwa od 23 do 31 grudnia lub od 22 grudnia do 31 grudnia, jeżeli 22 grudnia wypada w poniedziałek, 2) ferie zimowe trwają dwa tygodnie w okresie od potowy stycznia do końca lutego, z zastrzeżeniem ust. 2; szczegółowy termin ferii w szkołach danego województwa wyznacza kurator oświaty za zgodą wojewody i po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady oświatowej, jeżeli została powołana; termin ferii zimowych w danym roku szkolnym ogłasza kurator oświaty nie później niż do końca maja każdego roku, 3) wiosenna przerwa świąteczna rozpoczyna się w czwartek poprzedzający święta i kończy w pierwszy wtorek po świętach, 4) ferie letnie rozpoczynają się w najbliższą sobotę po zakończeniu rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych i kończą 31 sierpnia. 2. W szkołach funkcjonujących w zakładach poprawczych i w schroniskach dla nieletnich nie przewiduje się ferii zimowych dla wychowanków. 3. Dyrektorzy szkół specjalnych z internatami i ośrodków wychowawczych mogą - w porozumieniu z rodzicami i po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej - połączyć zimową przerwę świąteczną z feriami zimowymi. 4. W szkołach, w których obowiązuje sześciodniowy tydzień pracy, dniem wolnym od zajęć dydaktyczno-wychowawczych jest dzień wypadający między dwoma dniami świątecznymi ustawowo wolnymi od pracy. 5. Dyrektorzy szkół, w których obowiązuje pięciodniowy tydzień pracy, mogą - w porozumieniu z radą szkoły i radą pedagogiczną - potraktować dzień wypadający między dwoma dniami świątecznymi ustawowo wolnymi od pracy, a także piątek wypadający bezpośrednio po dniu świątecznym ustawowo wolnym od pracy, jako dzień wolny od zajęć dydaktyczno-wychowawczych, pod warunkiem odpracowania zajęć przypadających tego dnia w wybraną sobotę. 6. Zajęcia dydaktyczno-wychowawcze w roku szkolnym dzielą się na dwa okresy (semestry), z zastrzeżeniem ust. 7: I - od dnia rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych we wrześniu do ostatniej soboty poprzedzającej ferie zimowe, II - od poniedziałku wypadającego bezpośrednio po feriach zimowych do dnia zakończenia rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 7. W szkołach funkcjonujących w zakładach poprawczych i w schroniskach dla nieletnich zajęcia dydaktyczno-wychowawcze w roku szkolnym dzielą się na dwa okresy: I - od dnia rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych we wrześniu do ostatniego powszedniego dnia stycznia, II - od pierwszego powszedniego dnia lutego do dnia zakończenia rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych. § 4. 1. W zależności od warunków pracy szkoły, zajęcia dydaktyczno-wychowawcze mogą być realizowane w pięciu lub sześciu dniach tygodnia, z uwzględnieniem ust. 2-4. 2. Szkoły podstawowe, w których współczynnik zmianowości wynosi co najmniej dwa (stosunek liczby oddziałów do liczby pomieszczeń, w których odbywają się zajęcia dydaktyczno-wychowawcze), mogą prowadzić zajęcia w ciągu pięciu lub sześciu dni w tygodniu przez cały rok szkolny albo stosować - w zależności od pory roku - przemienny system organizacji tygodnia pracy. Decydują w tych sprawach dyrektorzy szkół po zasięgnięciu opinii rady szkoły i rady pedagogicznej. 3. Dyrektorzy szkół nie wymienionych w ust. 2 decydują o organizacji tygodnia pracy we własnym zakresie, po zasięgnięciu opinii rady szkoły i rady pedagogicznej, zaś w szkołach zasadniczych i średnich zawodowych organizujących naukę zawodu w zakładzie pracy - również w porozumieniu z tym zakładem. O decyzji w tej sprawie należy poinformować organ prowadzący szkołę, uczniów i ich rodziców przed rozpoczęciem ferii letnich. 4. W szkołach, w których obowiązuje pięciodniowy tydzień pracy, w dni wolne od zajęć dydaktyczno-wychowawczych szkoły mogą organizować zajęcia wychowawczo-opiekuńcze, imprezy służące upowszechnianiu kultury, sportu, turystyki i inne zajęcia pozalekcyjne. W soboty, w które większość rodziców (prawnych opiekunów) uczniów jest zatrudniona, szkoły powinny organizować zajęcia zapewniające opiekę wszystkim zgłaszającym się uczniom. § 5. 1. Pisemne egzaminy dojrzałości w sesji zimowej w szkołach średnich zawodowych dla młodzieży o 2,5-letnim cyklu nauczania oraz w szkołach średnich ogólnokształcących i zawodowych dla dorosłych odbywają się w następujących terminach: 1) język polski - w najbliższy poniedziałek wypadający po 9 stycznia lub 9 stycznia, jeśli dzień ten wypada w poniedziałek, o godz. 9.00 w szkołach dla młodzieży i o godz. 15.30 w szkołach dla dorosłych, 2) drugi przedmiot - w dniu następnym (wtorek) o godz. 9.00 w szkołach dla młodzieży i o godz. 15.30 w szkołach dla dorosłych. 2. Pisemne egzaminy dojrzałości w sesji wiosennej w szkołach średnich ogólnokształcących i zawodowych dla młodzieży i dorosłych odbywają się w następujących terminach: 1) język polski - w najbliższy wtorek po 5 maja lub 5 maja, jeśli dzień ten wypada we wtorek, o godz. 9.00 w szkołach dla młodzieży i o godz. 15.30 w szkołach dla dorosłych, 2) drugi przedmiot - w dniu następnym (środa) o godz. 9.00 w szkołach dla młodzieży i o godz. 15.30 w szkołach dla dorosłych, 3) język ojczysty - w szkołach z niepolskim językiem nauczania - w dniu następnym (czwartek), o godz. 9.00. 3. Ustne egzaminy dojrzałości powinny być zakończone w sesji zimowej do 31 stycznia, a w sesji wiosennej do 10 czerwca. § 6. 1. Pisemne egzaminy wstępne do szkół średnich dla młodzieży na podbudowie szkoły podstawowej lub szkoły zasadniczej odbywają się w pierwszy poniedziałek i wtorek ferii letnich. 2. Termin egzaminów wstępnych do liceów wojskowych ustalają dyrektorzy tych szkół w porozumieniu z organem prowadzącym. Sprawdzenie kwalifikacji zdrowotnych do tych liceów powinno być zakończone do 31 maja. 3. Termin egzaminów wstępnych do szkół policealnych i pomaturalnych wyznaczają kuratorzy oświaty w porozumieniu z dyrektorami tych szkół bądź z organami prowadzącymi. § 7. 1. W wypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami, w szczególności w razie klęski żywiołowej, zajęcia dydaktyczno-wychowawcze oraz ferie zimowe i letnie mogą być rozpoczęte lub zakończone w innych terminach niż określone w rozporządzeniu, z tym że: 1) zajęcia lekcyjne powinny trwać co najmniej 178 dni, 2) nie mogą ulec zmianie terminy egzaminów wstępnych do szkół ponadpodstawowych i terminy egzaminów dojrzałości w sesji zimowej i w sesji wiosennej. 2. Decyzję w tej sprawie podejmuje kurator oświaty za zgodą wojewody i po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady oświatowej, jeżeli została powołana, oraz po uzyskaniu zgody Ministra Edukacji Narodowej. § 8. Traci moc zarządzenie nr 26 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 listopada 1991 r. w sprawie organizacji roku szkolnego (Dz. Urz. MEN Nr 7, poz. 32, z 1993 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 7, poz. 30, z 1994 r. Nr 2, poz. 7, z 1995 r. Nr 4, poz. 12 oraz z 1997 r. Nr 3, poz. 13 i Nr 8, poz. 36). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej: M. Handke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 października 1997 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych. (Dz. U. Nr 162, poz. 1119) Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939) oraz art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932 , 933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945), zarządza się, co następuje: § 1. Uchyla się rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 130, poz. 862). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Manugiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie zmiany wskaźnika U. (Dz. U. Nr 162, poz. 1120) Na podstawie art. 11 ust. 9 i 10 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780) zarządza się, co następuje: § 1. W załączniku do ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 224 i Nr 123, poz. 780) wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Chorzów - 0,00142296", 2) lp. 14 otrzymuje brzmienie: "14. Jastrzębie-Zdrój - 0,00051356", 3) lp. 15 otrzymuje brzmienie: "15. Jaworzno - 0,00066998", 4) lp. 17 otrzymuje brzmienie: "17. Katowice - 0,00179028", 5) lp. 23 otrzymuje brzmienie: "23. Łódź - 0,00511020", 6) lp. 24 otrzymuje brzmienie: "24. Mysłowice - 0,00060676", 7) lp. 26 otrzymuje brzmienie: "26. Opole - 0,00103494", 8) lp. 27 otrzymuje brzmienie: "27. Płock - 0,00114748", 9) lp. 28 otrzymuje brzmienie: "28. Poznań - 0,00536031", 10) lp. 34 otrzymuje brzmienie: "34. Słupsk - 0,00064992", 11) lp. 40 otrzymuje brzmienie: "40. Toruń - 0,00137245", 12) lp. 43 otrzymuje brzmienie: "43. Włocławek - 0,00076359", 13) Ip. 44 otrzymuje brzmienie: "44. Wrocław - 0,00351494", 14) lp. 45 otrzymuje brzmienie: "45. Zabrze - 0,00103971", 15) lp. 46 otrzymuje brzmienie: "46. Zielona Góra - 0,00079342". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia taryf dla ciepła. (Dz. U. Nr 162, poz. 1121) Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia taryf dla ciepła (Dz. U. Nr 143, poz. 959) w § 3 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W przypadku gdy przed dniem 5 grudnia 1997 r. maksymalne ceny urzędowe detaliczne energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe, stosowane przez gestora zasobów mieszkaniowych w odniesieniu do indywidualnych odbiorców w lokalach mieszkalnych, nie pokrywały kosztów zakupu tej energii (lub kosztów wytworzenia w urządzeniach własnych), gestor zasobów mieszkaniowych dokonuje wówczas jednorazowo, na dzień 1 stycznia 1998 r., podwyższenia cen ciepła stosowanych w rozliczeniach z indywidualnymi odbiorcami w lokalach mieszkalnych, w tym również domach jednorodzinnych, do poziomu ponoszonych kosztów, nie więcej jednak niż o 60% w stosunku do cen urzędowych ustalonych zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych detalicznych energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe (Monitor Polski Nr 35, poz. 336), a od tego dnia może dokonywać podwyższenia cen z uwzględnieniem wskaźnika określonego w § 2 ust. 1 pkt 2." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia urzędów celnych oraz określenia ich siedzib. (Dz. U. Nr 162, poz. 1122) Na podstawie art. 284 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące urzędy celne: 1) Urząd Celny w Białej Podlaskiej, 2) Urząd Celny w Białymstoku, 3) Urząd Celny w Cieszynie, 4) Urząd Celny w Gdańsku, 5) Urząd Celny w Gdyni, 6) Urząd Celny w Katowicach, 7) Urząd Celny w Krakowie, 8) Urząd Celny w Legnicy, 9) Urząd Celny w Łodzi, 10) Urząd Celny w Nowym Targu, 11) Urząd Celny w Olsztynie, 12) Urząd Celny w Poznaniu, 13) Urząd Celny w Przemyślu, 14) Urząd Celny w Rzepinie, 15) Urząd Celny w Szczecinie, 16) Urząd Celny w Toruniu, 17) Urząd Celny w Warszawie, 18) Urząd Celny Port Lotniczy w Warszawie, 19) Urząd Celny we Wrocławiu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: w z. J. Kubik Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. (Dz. U. Nr 162, poz. 1123) Na podstawie art. 13 ust. 6, art. 16 pkt 1, art. 19 ust. 2, art.20 ust. 3, art. 24 ust. 2 i 3, art. 38 ust. 5, art. 39 ust. 6, art. 48 ust. 2 oraz art. 51 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 12, poz. 68) rozdział 3 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 3 Opłaty § 19. 1. Opłata za zezwolenie na urządzanie gier losowych lub zakładów wzajemnych wynosi: 1) za zezwolenie na urządzanie gier losowych w kasynie gry - 181.500 zł, 2) za zezwolenie na urządzanie gier w automatach losowych - 36.300 zł, 3) za zezwolenie na urządzanie gry bingo pieniężne - 72.600 zł, 4) za zezwolenie na urządzanie loterii fantowej lub gry bingo fantowe -1.210 zł, a gdy zezwolenie dotyczy obszaru nie więcej niż czterech sąsiadujących ze sobą województw - 600 zł, 5) za zezwolenie na urządzanie zakładów wzajemnych - 12.100 zł oraz dodatkowo za każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych -120 zł, 6) za zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej -10% wartości puli nagród, jednakże nie mniej niż 600 zł. 2. Stawki opłat określone w ust. 1 pkt 2 mają zastosowanie do zezwoleń wydawanych na okres 3 lat; w razie wydania zezwolenia na okres dłuższy, stawki ulegają proporcjonalnemu zwiększeniu. § 20. 1. Opłata za złożenie egzaminu dla poszczególnych stanowisk wynosi: 1) dyrektor i zastępcy dyrektora - 910 zł, 2) kierownik i zastępca kierownika - 850 zł, 3) inspektor - 730 zł, 4) kasjer stołu - 600 zł, 5) osoba bezpośrednio prowadząca grę, jak krupier, obsługujący urządzenia do gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujące zakłady wzajemne - 240 zł, 6) osoba nadzorująca urządzenie loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej - 600 zł, 7) inne, nie wymienione w pkt 1-6 - 1.210 zł. 2. Opłata za wydanie świadectwa zawodowego, o którym mowa w § 15, wynosi 120 zł. 3. Opłata za wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 17, wynosi 120 zł." § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Manugiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa. (Dz. U. Nr 162, poz. 1124) Na podstawie art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 58 , 67 § 3, art. 82 § 6, art. 85 pkt 1, art. 87 § 5, art. 283 § 3 i art. 303 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Właściwość rzeczowa organów podatkowych w sprawach związanych ze stosowaniem ulg w spłacie podatków § 1. 1. Urzędy skarbowe, które na podstawie odrębnych przepisów są uprawnione do ustalania lub określania, stanowiących dochód budżetu państwa, zobowiązań z tytułu podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, zwanych dalej "podatkami", są również uprawnione do: 1) zaniechania ustalania zobowiązania podatkowego w całości lub w części - bez ograniczenia kwoty, 2) zaniechania poboru podatku w całości lub w części - bez ograniczenia kwoty, 3) umarzania w całości lub w części zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę - bez ograniczenia kwoty, 4) zwalniania płatników z obowiązku pobrania podatku lub zaliczek na podatek - bez ograniczenia kwoty, 5) odraczania terminu płatności podatku - bez ograniczenia kwoty oraz terminu wpłaty, 6) rozkładania na raty zapłaty: a) podatku, b) zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę - bez ograniczenia kwoty oraz okresu spłaty. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2-6 stosuje się również do zobowiązań podatkowych ustalanych lub zaległości podatkowych określanych przez: 1) urzędy skarbowe - z tytułu opłaty skarbowej oraz podatków stanowiących dochód budżetu gminy, 2) wójtów oraz burmistrzów (prezydentów miast) - z tytułu podatków stanowiących dochód budżetu gminy lub opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych. 3. Przepisy ust. 1 pkt 6 oraz ust. 2 stosuje się również do należności przypadających od płatników lub inkasentów z tytułu decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej. 4. Przepisy ust. 2 pkt 1 i ust. 3 nie naruszają uprawnień zarządów gmin, przewidzianych w przepisach o finansowaniu gmin. Rozdział 2 Wynagrodzenia płatników i inkasentów § 2. 1. Płatnikom i inkasentom przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące: 1) 0,3% kwoty podatków pobranych przez płatników na rzecz budżetu państwa, 2) 0,1% kwoty podatków pobranych przez inkasentów na rzecz budżetu państwa. 2. Kwota należnego wynagrodzenia potrącana jest z kwoty podatków pobranych przez płatników lub inkasentów. 3. Płatnik lub inkasent, który pobrał wynagrodzenie nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, jest obowiązany dokonać zwrotu nienależnego wynagrodzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego, wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości przewidzianej dla zaległości podatkowych. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również do zaliczek na podatki oraz do rat podatków. § 3. 1. W razie stwierdzenia, że płatnik lub inkasent pobrał podatek, w tym również zaliczkę na podatek lub ratę podatku, nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej i pobrał wynagrodzenie z tego tytułu - urząd skarbowy wydaje płatnikowi lub inkasentowi decyzję o zwrocie nienależnego wynagrodzenia, naliczając jednocześnie odsetki za zwłokę w wysokości przewidzianej dla zaległości podatkowych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy organ podatkowy wydał decyzję o stwierdzeniu nadpłaty podatku na podstawie art. 79 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083), zwanej dalej "ustawą". Rozdział 3 Rejestr zastawów skarbowych § 4. 1. Zastaw skarbowy jest wpisywany do rejestru zastawów skarbowych w dniu jego ustanowienia. 2. Przekazanie informacji z rejestrów zastawów skarbowych do Centralnego Rejestru Zastawów Skarbowych następuje nie później niż następnego dnia po dokonaniu wpisu do rejestru zastawów skarbowych. § 5. Wysokość opłaty za wydanie wypisu z: 1) rejestru zastawów skarbowych - wynosi 20 zł, 2) Centralnego Rejestru Zastawów Skarbowych - wynosi 50 zł. § 6. 1. Rejestry zastawów skarbowych oraz Centralny Rejestr Zastawów Skarbowych są prowadzone przy zastosowaniu techniki informatycznej. 2. Ustala się wzór rejestru zastawów skarbowych oraz wzór Centralnego Rejestru Zastawów Skarbowych, stanowiące załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. Rozdział 4 Odsetki za zwłokę oraz opłata prolongacyjna § 7. 1. Odsetki za zwłokę są naliczane począwszy od następnego dnia: 1) po upływie terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego, 2) po dniu, w którym podatnikowi zwrócono wykazaną przez niego nienależną nadpłatę, a jeżeli dokonano zaliczenia tej nadpłaty na poczet zaległości podatkowych albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych - po dniu terminu płatności podatku, 3) po dniu, w którym podatnikowi przekazano kwotę wykazanego przez niego nienależnego zwrotu różnicy podatku lub podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, 4) po dniu pobrania przez płatnika lub inkasenta nienależnego wynagrodzenia. 2. W przypadku gdy odsetki za zwłokę naliczone zostały przez organ podatkowy, a podatnik, płatnik lub inkasent nie wpłacił ich w dniu wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, decyzji o zwrocie nienależnego wynagrodzenia lub decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika (inkasenta), podatnik, płatnik lub inkasent są obowiązani do samodzielnego naliczania dalszych należnych odsetek za zwłokę, począwszy od następnego dnia po dniu wydania decyzji. § 8. 1. Odsetki za zwłokę są naliczane włącznie do dnia: 1) wpłacenia podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku lub w placówce pocztowej albo osobie uprawnionej do pobierania podatków, 2) obciążenia rachunku bankowego podatnika na podstawie polecenia przelewu, 3) otrzymania przez organ podatkowy czeku, pod warunkiem że czek ma pokrycie w dniu otrzymania oraz w ciągu następnych pięciu dni roboczych, 4) złożenia, uwzględnionego przez organ podatkowy, wniosku o potrącenie zaległości podatkowej z wzajemną, bezsporną i wymagalną wierzytelnością wobec Skarbu Państwa, gminy oraz państwowych lub komunalnych jednostek budżetowych, 5) wydania przez organ podatkowy postanowienia o dokonaniu z urzędu potrącenia zaległości podatkowej z wzajemną, bezsporną i wymagalną wierzytelnością wobec Skarbu Państwa, gminy oraz państwowych lub komunalnych jednostek budżetowych, 6) wyrażenia przez urząd skarbowy zgody na przeniesienie na rzecz Skarbu Państwa własności rzeczy lub praw majątkowych, 7) zawarcia przez zarząd gminy oraz podatnika umowy przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, 8) wpłacenia przez podatnika równowartości nienależnie otrzymanej kwoty nadpłaty lub zwrotu różnicy podatku lub podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się również do należności płatników lub inkasentów, wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej bądź z decyzji o zwrocie nienależnie pobranego wynagrodzenia. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się pod warunkiem, że dokonana wpłata pokrywa w całości kwotę zobowiązania podatnika, płatnika lub inkasenta oraz kwotę odsetek za zwłokę przypadających od tych należności. § 9. 1. Odsetki za zwłokę od zobowiązań podatkowych zabezpieczonych hipoteką ustawową lub hipoteką przymusową nalicza się włącznie do dnia przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 ustawy, z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 70 § 2-5 ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do zabezpieczonych hipoteką ustawową lub hipoteką przymusową należności płatników lub inkasentów, wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej. § 10. Jeżeli obowiązek zapłaty podatku jest związany z obowiązkiem złożenia deklaracji w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy, a termin do złożenia deklaracji został odroczony przez organ podatkowy lub przedłużony przez Ministra Finansów, odsetki za zwłokę są naliczane począwszy od dnia następnego po upływie terminu, do którego odroczono lub przedłużono termin do złożenia deklaracji. § 11. 1. Od zaległości podatkowych, których zapłata została rozłożona na raty, odsetki za zwłokę są naliczane włącznie do dnia wniesienia podania o rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej. 2. Jeżeli decyzja w sprawie odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenia na raty zapłaty podatku albo zaległości podatkowej nie została doręczona podatnikowi w terminie dwóch miesięcy od dnia wniesienia podania, dalsze odsetki za zwłokę są naliczane począwszy od następnego dnia po dniu, w którym doręczono decyzję odmawiającą odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenia na raty zapłaty podatku albo zaległości podatkowej. 3. Jeżeli decyzja odmawiająca odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenia na raty zapłaty podatku albo zaległości podatkowej została doręczona podatnikowi przed upływem dwóch miesięcy od dnia wniesienia podania, odsetki za zwłokę są naliczane począwszy od następnego dnia po upływie terminu płatności podatku. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również do należności płatników lub inkasentów, wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej - w przypadku wniesienia podania o rozłożenie na raty zapłaty tych należności. § 12. 1. Opłata prolongacyjna naliczana jest: 1) w razie wydania decyzji o odroczeniu terminu płatności podatku lub o rozłożeniu na raty zapłaty podatku - od następnego dnia po upływie terminu płatności podatku, 2) w razie wydania decyzji o rozłożeniu na raty zapłaty zaległości podatkowej - od następnego dnia po dniu, w którym złożono podanie w tej sprawie. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się również do należności płatników lub inkasentów wynikających z decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej. § 13. 1. W razie wydania decyzji o rozłożeniu na raty zapłaty podatku, zaległości podatkowej lub należności, o której mowa w § 12 ust. 2, opłata prolongacyjna jest naliczana ad każdej raty przypadającej do zapłaty. 2. Zapłata raty podatku, zaległości podatkowej lub należności, o której mowa w § 12 ust. 2, przed upływem terminu płatności raty, nie stanowi podstawy do obniżenia wysokości opłaty prolongacyjnej. § 14. 1. Opłata prolongacyjna jest naliczana do dnia upływu odroczonego terminu płatności lub upływu terminu zapłaty ostatniej raty podatku, zaległości podatkowej lub należności, o której mowa w § 12 ust. 2. 2. Przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Jeżeli podatnik, płatnik lub inkasent, w terminach płatności ustalonych w decyzjach, o których mowa w § 12, nie wpłaci opłaty prolongacyjnej w wysokości przewidzianej w decyzji, zapłacona część tej opłaty jest zaliczana na poczet odsetek za zwłokę. Rozdział 5 Informacje podatkowe § 15. 1. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są obowiązane na pisemne żądanie organu podatkowego do sporządzania i przekazywania informacji o zdarzeniach wynikających z dwustronnych lub wielostronnych stosunków cywilnoprawnych, zwanych dalej "transakcjami", mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób prawnych, jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej lub osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą albo wykonujących wolny zawód, z którymi dokonano transakcji. 2. Osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, których dotyczy obowiązek określony w ust. 1, sporządzają informacje o transakcjach dokonanych z tym samym podmiotem, jeżeli suma należności albo suma zobowiązań w roku podatkowym przekroczy równowartość 10000 ECU. 3. Wzór informacji, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą albo wykonujących wolny zawód, jeżeli osoby te, zgodnie z odrębnymi przepisami, są obowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych albo podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub wystawiły rachunki stwierdzające wykonanie umowy cywilnoprawnej. 5. Osoby fizyczne, których dotyczy obowiązek określony w ust. 4, sporządzają informacje o transakcjach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, jeżeli wartość należności albo zobowiązania z jednorazowej transakcji przekracza równowartość 3000 ECU. 6. W przypadku gdy suma należności albo suma zobowiązań wynikających z transakcji dokonanych w roku podatkowym z tym samym kontrahentem przez osoby, o których mowa w ust. 5, przekroczy równowartość 10000 ECU - obowiązek sporządzenia informacji dotyczy wszystkich transakcji. 7. Wzór informacji, o której mowa w ust. 6, stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 8. Informacje, o których mowa w ust. 1, 2 i 4-6, sporządza się za okresy wskazane w żądaniu urzędu skarbowego i przekazuje do tego urzędu w terminie 30 dni od dnia doręczenia żądania. § 16. 1. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą albo wykonujące wolny zawód są obowiązane, bez wezwania przez organ podatkowy, do sporządzania i przekazywania informacji o zdarzeniach wynikających z transakcji, w których stroną jest osoba zagraniczna w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób zagranicznych, jeżeli te osoby zagraniczne: 1) posiadają bezpośredni lub pośredni udział w kapitale podmiotu krajowego, będącego stroną transakcji, której dotyczy informacja, wynoszący co najmniej 5% wszystkich praw głosu, lub 2) posiadają równocześnie bezpośredni lub pośredni udział w kapitałach podmiotu krajowego i podmiotu zagranicznego, będących stronami transakcji, której dotyczy informacja, w wysokości co najmniej 5% wszystkich praw głosu - jeżeli podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł przy zachowaniu należytej staranności dowiedzieć się o fakcie posiadania udziałów przez te osoby zagraniczne lub 3) mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo działające na podstawie udzielonego zezwolenia albo zakład w rozumieniu odrębnych przepisów, albo wykonują usługi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku posiadania przez podmioty obowiązane do przekazywania informacji udziałów w kapitale zakładowym lub akcyjnym podmiotów zagranicznych. 3. Obowiązek, o którym mowa: 1) w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 - dotyczy transakcji, które zostały dokonane z tym samym podmiotem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych transakcji przekracza w roku podatkowych równowartość 300 000 ECU, 2) w ust. 1 pkt 3 - dotyczy transakcji, z których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekracza równowartość 5000 ECU. 4. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, sporządza się za rok podatkowy według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia i przesyła się urzędom skarbowym właściwym ze względu na siedzibę podmiotu sporządzającego informację w terminie do ostatniego dnia trzeciego miesiąca licząc od zakończenia tego roku podatkowego. § 17. 1. W informacjach, o których mowa w § 15 i 16, uwzględnia się transakcje, których dokonanie potwierdzone zostało umową sporządzoną w formie pisemnej lub wystawioną fakturą albo rachunkiem i wykazuje się wartość należności lub zobowiązania określoną w tych dokumentach. 2. Wartości wyrażone w ECU przelicza się na walutę polską po średnim kursie, ustalonym przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującym na dzień rozpoczęcia roku podatkowego, w którym dokonano transakcji. 3. Obowiązek, o którym mowa w § 15 i 16, nie dotyczy: 1) transakcji dokonanych w trybie przepisów o zamówieniach publicznych, 2) transakcji wynikających z umów kredytu albo pożyczki zawartych przez banki i agencje rządowe z osobami wymienionymi w § 15 ust. 1 lub z osobami zagranicznymi w rozumieniu prawa dewizowego, jeżeli te osoby nie pozostają w związkach, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1 i 2, 3) transakcji objętych, zgodnie z odrębnymi przepisami, tajemnicą państwową lub bankową, 4) transakcji związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnot samorządowych, w szczególności z usługami komunalnymi. § 18. Główny Urząd Ceł jest obowiązany przekazywać Ministrowi Finansów informacje dotyczące przywozu towarów z zagranicy, dokonywanego przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, w terminach: 1) do dnia 31 sierpnia - za pierwsze półrocze roku kalendarzowego, 2) do ostatniego dnia lutego - za drugie półrocze poprzedniego roku kalendarzowego. § 19. 1. Płatnicy i inkasenci, którzy potrącają przysługujące im wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, są obowiązani do przesyłania informacji urzędowi skarbowemu, któremu, zgodnie z odrębnymi przepisami, przekazują pobrane podatki. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) dane identyfikujące płatnika lub inkasenta, 2) kwotę pobranych podatków, 3) kwotę wpłaconych podatków, 4) kwotę potrąconego wynagrodzenia. 3. Informacje są przesyłane bez wezwania, w terminach przewidzianych do składania deklaracji, na podstawie których płatnicy lub inkasenci dokonują rozliczenia pobranych podatków. Rozdział 6 Rachunki § 20. 1. Rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi jest wystawiany z kopią i zawiera co najmniej: 1) imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi, 2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku, 3) określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe, 4) ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie, 5) czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje. 2. Rachunki mogą być sporządzane odręcznie, maszynowo lub przy zastosowaniu techniki informatycznej. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i rachunków uproszczonych wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług. Rozdział 7 Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli § 21. Wzór imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej przez: 1) pracownika urzędu skarbowego - stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia, 2) pracownika urzędu gminy (miasta) - stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. Rozdział 8 Wydawanie zaświadczeń § 22. 1. Zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika jest wydawane, z zastrzeżeniem ust. 2, przez organ podatkowy właściwy rzeczowo i miejscowo w sprawach poszczególnych zobowiązań podatkowych. 2. Jeżeli organem podatkowym jest urząd skarbowy, zaświadczenie jest wydawane: 1) w zakresie zaległości podatkowych osób prawnych - przez urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę osoby prawnej, 2) w zakresie zaległości podatkowych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, z wyjątkiem zakładów (oddziałów) osób prawnych - przez urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę jednostki, 3) w zakresie zaległości podatkowych osób fizycznych - przez urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej, 4) w zakresie zaległości podatkowych jednostek i osób nie mających siedziby lub miejsca zamieszkania w kraju - przez urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. 3. Urząd skarbowy wydaje zaświadczenie po porozumieniu: 1) z urzędami skarbowymi, na których terenie podatnik uprzednio miał siedzibę lub miejsca zamieszkania, jeżeli zostały one wskazane w piśmie wyrażającym zgodę, o której mowa w art. 302 ustawy, oraz 2) z urzędami skarbowymi, z których otrzymał do realizacji tytuły wykonawcze wystawione na zaległości podatkowe podatnika, oraz 3) z urzędem skarbowym właściwym dla nadania podatnikowi NIP - jeżeli jest to inny urząd niż wydający zaświadczenie. § 23. 1. Zaświadczenie jest wydawane na żądanie podmiotów wymienionych w art. 302 ustawy, za zgodą podatnika wyrażoną na piśmie, z jego podpisem urzędowo lub notarialne poświadczonym, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podstawę do wydania zaświadczenia potwierdzającego wysokość zaległości podatkowych, związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w formie wyodrębnionej organizacyjnie, stanowi zgoda podatnika wyrażona na piśmie, z jego podpisem i pieczęcią używaną dla celów tej działalności. § 24. 1. Treść wyrażonej przez podatnika zgody powinna zawierać oznaczenie podmiotu uprawnionego do żądania zaświadczenia, wskazanie zakresu informacji, na których ujawnienie podatnik wyraża zgodę, oraz wskazanie poprzednich miejsc zamieszkania lub siedzib w okresie ostatnich pięciu lat. 2. Jeżeli treść zgody nie określa zakresu informacji, o którym mowa w ust.1, przyjmuje się, że podatnik wyraził zgodę na podanie w zaświadczeniu wyłącznie wysokości zaległości podatkowych. 3. Zakres informacji, o którym mowa w ust. 1, może ponadto obejmować: 1) okresy, z których pochodzą zaległości, i ich tytuły, 2) wysokość zaległości podatkowych, których płatność została rozłożona na raty, w tym kwotę zrealizowanych płatności, oraz terminy płatności wymagalnych rat. § 25. W zaświadczeniu wykazuje się wysokość ujawnionych zaległości podatkowych podatnika na dzień wystawienia zaświadczenia. § 26. 1. Zaświadczenie, z zastrzeżeniem ust. 2, jest wydawane bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 7 dni od daty przedstawienia zgody wyrażonej przez podatnika. 2. Jeżeli wydanie zaświadczenia wymaga porozumienia, o którym mowa w § 22 ust. 3, termin wydania zaświadczenia może być przedłużony do 14 dni. 3. Organ podatkowy odmawia wydania zaświadczenia, jeżeli podmiot, zgłaszając się do tego organu po odbiór zaświadczenia, nie wykaże, że jest podmiotem, na którego rzecz podatnik udzielił zgody. § 27. 1. Przepisy § 22-26 stosuje się również, z zastrzeżeniem ust. 2-5, do zaświadczeń wydawanych na podstawie art. 40 § 1, art. 98 § 3 oraz art.112 § 7 ustawy. 2. Zaświadczenia o wysokości nie ujawnionych hipotek ustawowych są wydawane przez organy podatkowe właściwe miejscowo i rzeczowo w sprawach poszczególnych zobowiązań podatkowych. 3. Przepis ust. 2 stosuje się również do zaświadczeń o wysokości zaległości podatkowych, wydawanych na wniosek nabywcy przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub środka trwałego. 4. W zaświadczeniach wydawanych spadkobiercom organy podatkowe, właściwe miejscowo i rzeczowo, wykazują tytuły oraz wysokość poszczególnych zobowiązań podatkowych przypadających od spadkodawcy oraz wysokość zaległości podatkowych ciążących na spadkodawcy, jak również wysokość innych należności wymienionych w art. 98 § 2 ustawy. 5. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do należności płatników lub inkasentów określonych w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej. § 28. Wzory zaświadczeń określają załączniki nr 7 i 8 do rozporządzenia. Rozdział 9 Przepisy końcowe § 29. Tracą moc § 1-6, 8-13 i 16-20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 7, poz. 33 i z 1997 r. Nr 103, poz. 655). § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Finansów: L. Balcerowicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1997 r. (poz. 1124) Załącznik nr 1 Wzór rejestru zastawów skarbowych Ilustracja Załącznik nr 2 Wzór Centralnego Rejestru Zastawów Skarbowych Ilustracja Załącznik nr 3 Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 4 Strona 1 Ilustracja 1) Wypełniają osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej. Strona 2 Ilustracja 1) Wypełniają osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej. Informację sporządził: Załącznik nr 5 Wzór imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej przez pracownika urzędu skarbowego Ilustracja Załącznik nr 6 Wzór imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej przez pracownika urzędu gminy (miasta) Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie wykazu towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji. (Dz. U. Nr 162, poz. 1125) Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 155, poz. 769). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 22 grudnia 1997 r. (poz. 1125) WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYMI OBRÓT Z ZAGRANICĄ WYMAGA KONCESJI Lp.WYSZCZEGÓLNIENIEKOD PCN w przywozie i wywozie I.Broń i amunicja ich części i akcesoria: (w tym broń myśliwska, sportowa i obezwładniająca) 1) Broń sportowa, myśliwska i obezwładniająca, amunicja do niej oraz części i akcesoriaex. Dział 93 2) Muszkiety, strzelby i karabiny wyprodukowane w latach 1850-1938 oraz ich części i podzespołyex. 9302-9305 ex. 9705 00 00 0-9706 00 00 0 3) Rewolwery, pistolety i karabiny maszynowe wyprodukowane w latach 1850-1890 oraz reprodukcje muszkietów, strzelb i karabinów, których oryginały zostały wyprodukowane w latach 1850-1890ex. 9302-9305 ex. 9705 00 00 0-9706 00 00 0 II.Niektóre materiały wybuchowe i wyroby pirotechniczne 1) Materiały wybuchowe i prochy o niższych parametrach (1)3601 00 00 0-3602 00 00 0 2) Lonty prochowe, lonty detonujące spłonki nabojowe i detonujące, zapalniki, detonatory elektryczne (1)Ex. 3603 00 3) Ognie sztuczne, petardy sygnalizacyjne, rakiety do sygnalizacji podczas mgły lub deszczu (1)3604 ex. Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji w przywozie III.Różne przetwory spożywcze: 1) Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej2103 90 30 0 2) Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów2106 90 20 0 IV.Napoje alkoholowe: 1) Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21 10 9, 2204 21 99 0, 2204 29 10 9, 2204 29 99 0, 2204 30 10 9, 2204 30 96 9, 2204 30 98 9 2) Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205 10 90 9, 2205 90 90 9 3) Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej2206 00 10 9, 2206 00 31 9, 2206 00 39 9, 2206 00 51 9, 2206 00 59 9, 2206 00 81 9, 2206 00 89 9 4) Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone, o dowolnej mocy2207 5) Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208, z wyjątkiem 2208 90 691 V.Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402 VI.Paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji: 1) Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe2709 00 2) Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze2710 00, z wyjątkiem: 2710 00 81 0, 2710 00 83 0, 2710 00 85 0, 2710 00 87 0, 2710 00 88 0, 2710 00 89 0, 2710 00 92 0, 2710 00 94 0, 2710 00 96 0, 2710 00 98 0 3) Gaz ziemny2711 11 00 0, 2711 21 00 0 VII.Części do montażu przemysłowego dla pojazdów mechanicznych 1) Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy (2)8407 33 10 0, 8407 34 10 0, 8407 90 50 0 2) Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) (2)8408 20 10 0 3) Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do 8705 (2)8706 00 91 1 4) Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701 do 8705 (2)8707 10 10 0 5) Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701 do 8705 (2)8708 10 10 0, 8708 21 10 0, 8708 29 10 0, 8708 31 10 0, 8708 39 10 0, 8708 40 10 0, 8708 50 10 0, 8708 60 10 0, 8708 70 10 0, 8708 80 10 0, 8708 91 10 0, 8708 92 10 0, 8708 93 10 0, 8708 94 10 0, 8708 99 10 0 (1) Inne niż te określone w zarządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającym zarządzenie w sprawie ustalenia wykazów towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą (M. P. Nr 45, poz. 443). (2) Dotyczy tylko towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego pojazdów mechanicznych z pozycji 8703. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie pozwoleń na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego. (Dz. U. Nr 162, poz. 1126) Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. z 1997 r. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku stosowanego w postępowaniu o wydanie pozwoleń na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, warunki wydania i wykorzystania pozwolenia, wzory pozwoleń, sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń oraz wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia. § 2. 1. Minister Gospodarki wydaje pozwolenie na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, zwane dalej "pozwoleniem", na wniosek osoby krajowej dokonującej obrotu towarami z zagranicą. 2. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia. § 3. 1. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz lub wywóz towaru objętego plafonem lub automatyczną rejestracją obrotu należy dołączyć: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) kopię zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON. 2. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz lub wywóz towaru objętego kontyngentem, nieautomatyczną rejestracją obrotu lub towaru, którym obrót z zagranicą dokonywany jest na podstawie umów międzynarodowych przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu zagranicznym, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1 należy dołączyć: 1) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego o niezaleganiu przez wnioskodawcę z realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych lub zaświadczenie, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 2) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z opłaceniem składek na ubezpieczenie społeczne lub zaświadczenie, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 3) kopię umowy z kontrahentem zagranicznym dotyczącą towaru będącego przedmiotem wniosku. 3. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz towaru objętego kontyngentem taryfowym, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1 i 2, należy dołączyć zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł o niezaleganiu z cłem. 4. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz lub wywóz towaru, którym obrót z zagranicą wymaga uzyskania koncesji, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1 i 2 należy dołączyć: 1) w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz gazu ziemnego (kod PCN 271111000 i 271121000) - udokumentowanie tytułu własności sieci przesyłowej i sieci dystrybucyjnej gazu lub odpowiednią umowę o przesył i dystrybucję gazu z dysponentem takiej sieci, 2) w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz preparatów alkoholowych lub napojów alkoholowych w pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry - fotokopię koncesji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wyrób i rozlew wódek lub fotokopię umowy zawartej z przedsiębiorcą posiadającym koncesję Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wyrób i rozlew wódek, 3) w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz paliw płynnych - oświadczenie o posiadanych warunkach magazynowania paliw płynnych wraz z dokumentem stwierdzającym tytuł prawny do nieruchomości przeznaczonej na cele ich magazynowania (prawo własności, najmu, dzierżawy, użytkowania), 4) w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz olejów ropy naftowej surowej - oświadczenie o zdolnościach przerobu ropy naftowej wraz z dokumentem stwierdzającym posiadanie własnych instalacji rafineryjnych, a w przypadku nieposiadania takich instalacji - umowę z polskim zakładem rafineryjnym na dostawę na potrzeby rafinerii wskazanych gatunków ropy naftowej surowej wraz z określeniem warunków dostaw. § 4. Minister Gospodarki może zażądać, w szczególnych przypadkach, przedłożenia innych niż wymienione w § 3 dokumentów, niezbędnych do podjęcia decyzji o wydaniu pozwolenia. § 5. 1. Warunkiem wydania pozwolenia jest: 1) pozytywne rozpatrzenie prawidłowo wypełnionego wniosku wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami zgodnie z postanowieniami § 3 i § 4, 2) wniesienie opłaty określonej w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 162, poz. 1127). 2. Warunkiem wydania kolejnego pozwolenia na ten sam towar jest: 1) spełnienie wymogów wymienionych w ust. 1, 2) złożenie w terminie, o którym mowa w § 9 ust. 3, sprawozdania z wykorzystania uprzednio otrzymanego pozwolenia, o ile taki obowiązek został ustanowiony. § 6. 1. Wzór pozwolenia na przywóz określa załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia. 2. Wzór pozwolenia na wywóz określa załącznik nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 7. Termin ważności pozwolenia wynosi maksymalnie 3 miesiące od dnia jego wydania. § 8. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń na wywóz lub przywóz towarów prowadzona jest w Ministerstwie Gospodarki. 2. Sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń określa załącznik nr 4 do niniejszego rozporządzenia. § 9. 1. Obowiązek składania sprawozdań, o których mowa w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026), polega na przestaniu przez osobę, które udzielono pozwolenia, do Ministerstwa Gospodarki poświadczonej przez urząd celny, fotokopii oryginału pozwolenia zawierającego adnotację o przywozie lub wywozie towaru objętego pozwoleniem. 2. Adnotacja, o której mowa w ust. 1, musi zawierać następujące informacje: 1) numer SAD, 2) przywiezioną lub wywiezioną ilość lub wartość towaru, 3) ilość lub wartość towaru pozostającą jeszcze do wykorzystania w ramach pozwolenia, 4) podpis, datę, pieczęć imienną funkcjonariusza celnego dokonującego adnotacji. 3. Poświadczona fotokopia oryginału pozwolenia o której mowa w ust. 1, powinna być przesłana do Ministerstwa Gospodarki w terminie 7 dni od dnia pełnego wykorzystania pozwolenia lub w terminie 7 dni od dnia upływu terminu jego ważności. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 24 grudnia 1997 r. (poz. 1126) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja 1) Niepotrzebne skreślić. 2) Jeżeli kontyngent taryfowy bądź ograniczenie obrotu towarowego z zagranicą ustanowiono na poszczególne kraje oddzielnie, wniosek powinien być składany oddzielnie na każdy kraj. 3) Podać numer Dziennika Ustaw i pozycję, pod którą opublikowano rozporządzenie o ustanowieniu kontyngentu taryfowego bądź o ograniczeniu obrotu towarowego z zagranicą. 4) Dotyczy towarów, na których przywóz ustanowione są koncesje. 5) Dotyczy piwa, wina i napojów winnych. 6) Wniosek powinien zawierać nazwę towaru i odpowiednie oznaczenia kodowe według kodu PCN, zgodnie z załącznikami do rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu taryfowego bądź o ograniczeniu obrotu towarowego z zagranicą. 7) W jednostkach zgodnych z rozporządzeniem o ustanowieniu kontyngentu taryfowego bądź ograniczeniu obrotu towarowego z zagranicą. UWAGA: Uprzedza się o odpowiedzialności karnej z art. 247 § 1 oraz art. 267 Kodeksu karnego, a także art. 81 ustawy karnej skarbowej za podanie we wniosku nieprawdziwych danych i informacji. Załącznik nr 2 Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Strona 1 Ilustracja Strona 2 Ilustracja Załącznik nr 4 EWIDENCJA UDZIELONYCH POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ TOWARÓW Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego. (Dz. U. Nr 162, poz. 1127) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. z 1997 r. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego. § 2. 1. Za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny pobiera się opłatę w wysokości: 1) 200 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu nie jest wyższa niż 100.000 zł, 2) 400 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu jest wyższa niż 100.000 zł. 2. Za wydanie pozwolenia na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego pobiera się odpowiednio opłaty w wysokości równej połowie kwot opłat określonych w ust. 1 pkt 1 i 2. 3. W przypadku gdy pozwolenie jest wydane na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego, których wartość została ustalona w walucie obcej, dla celów poboru opłat za wydanie pozwolenia i określenia wartości towarów stosuje się kursy średnie waluty krajowej w stosunku do walut, ustalane przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego i ogłaszane przez Narodowy Bank Polski w dniu wydania pozwolenia. 4. Jeżeli w pozwoleniach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie określa się wartości towaru, opłatę za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny pobiera się w wysokości 800 zł, a opłatę za wydanie pozwolenia na wywóz towarów z polskiego obszaru pobiera się w wysokości 400 zł. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową. (Dz. U. Nr 162, poz. 1128) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 3 i art.10 ust. 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonego w Montrealu w dniu 16 września 1987 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98, poz. 490 i 491), oraz przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Poprawek londyńskich, sporządzonych w dniu 29 czerwca 1990 r., oraz Poprawek kopenhaskich, sporządzonych w dniu 25 listopada 1992 r. do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (Dz. U. z 1996 r. Nr 41, poz. 176) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 2001 r. ustanawia się automatyczną rejestrację obrotu: 1) substancjami określonymi w załącznikach nr 1-5 do rozporządzenia - z krajami i regionami będącymi stronami Protokołu montrealskiego wymienionymi w załączniku nr 6 do rozporządzenia, 2) substancjami określonymi w załącznikach nr 3 i 5 do rozporządzenia - również w stosunku do innych państw nie wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 2. Na osoby dokonujące obrotu z zagranicą substancjami, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania udzielonych pozwoleń. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. (poz. 1128) Załącznik nr 1 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS A do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 2903 41 00 0- - Trichlorofluorometan (1) * 2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan (1) * 2903 43 00 0- - Trichlorotrifluoroetany (1) 2903 44Dichlorotetrafluoroetany i chloropentafluoroetan: * 2903 44 10 0- - - Dichlorotetrafluoroetany (1) * 2903 44 90 0- - - Chloropentafluoroetan (1) 2903 46- - Bromochlorodifluorometan, bromotrifluorometan i dibromotetrafluoroetany: * 2903 46 10 0- - - Bromochlorodifluorometan (2) * 2903 46 20 0- - - Bromotrifluorometan (2) * 2903 46 90 0- - - Dibromotetratfluoroetany (2) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem (3) * 3824 79 00 0- - Pozostałe (4) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: R-11 (CFC-11), R-12 (CFC-12), R-113 (CFC-113), R-114 (CFC-114), R-115 (CFC-115) określonych w Polskiej Normie znak: PN-90/M-04611 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 6/1990, poz. 10. (2) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: halon-1211, halon-1301, halon-2402 określonych w Polskiej Normie znak: PN-90/C-83604/01 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 7/1990, poz. 14. (3) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: R-11 (CFC-11), R-12 (CFC-13), R-113 (CFC-113), R-114 (CFC-114), R-115 (CFC-115), o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. (4) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: halon-1301, halon-2402, halon-1211, o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 2 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS B do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych: 2903 14 00 0- - Tetrachlorek węgla 2903 19- - Pozostałe: 2903 19 10 0- - - 1,1,1-Trichloroetan (metylochloroform) - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 45- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem: * 2903 45 10 0- - - Chlorotrifluorometan (1) * 2903 45 15 0- - - Pentachlorofluoroetan (1) * 2903 45 20 0- - - Tetrachlorodifluoroetany (1) * 2903 45 25 0- - - Heptachlorofluoropropany (1) * 2903 45 30 0- - - Heksachlorodifluoropropany (1) * 2903 45 35 0- - - Pentachlorotrifluoropropany (1) * 2903 45 40 0- - - Tetrachlorotetrafluoropropany (1) * 2903 45 45 0- - - Trichloropentafluoropropany (1) * 2903 45 50 0- - - Dichloroheksafluoropropany (1) * 2903 45 55 0- - - Chloroheptafluoropropany (1) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: - Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: * 3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem (2) 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (3) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy substancji o symbolach, w kolejności od góry: R-13 (CFC-13), R-111 (CFC-111), R-112 (CFC-112), R-211 (CFC-211), R-212 (CFC-212), R-213 (CFC-213), R-214 (CFC-214), R-215 (CFC-215), R-216 (CFC-216), R-217 (CFC-217). (2) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje o symbolach: R-13 (CFC-13), R-111 (CFC-111), R-112 (CFC-112), R-211 (CFC-211), R-212 (CFC-212), R-213 (CFC-213), R-214 (CFC-214), R-215 (CFC-215), R-216 (CFC-216), R-217 (CFC-217), o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. (3) dotyczy tylko mieszanin zawierających tetrachlorek węgla lub 1,1,1-trichloroetan, o ile z uwagi na specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 3 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS C grupa I do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 49- - Pozostałe: - - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem: * 2903 49 10 0- - - - Metanu, etanu lub propanu (1) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (2) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy tylko substancji HCFC: Dichlorofluorometan R-21 (HCFC-21), Chlorodifluorometan R-22 (HCFC-22), Chlorofluorometan R-31 (HCFC-31), Tetrachlorofluoroetan R-121 (HCFC-121), Trichlorodifluoroetan R-122 (HCFC-122), Dichlorotrifluoroetan R-123 (HCFC-123), 2,2-dichloro-1,1,1-trifluoroetan R-123 (HCFC-123), Chlorotetrafluoroetan R-124 (HCFC-124), 2-chloro-1,1,1,2-tetrafluoroetan R-124 (HCFC-124), Trichlorofluoroetan R-131 (HCFC-131), Dichlorodifluoroetan R-132 (HCFC-132), Chlorotrifluoroetan R-133 (HCFC-133), Dichlorotluoroetan R-141 (HCFC-141), 1,1-dichloro-1-fluoroetan R-141b (HCFC-141b), Chlorodifluoroetan R-142 (HCFC-142), 1-chloro-1,1-difluoroetan R-142 (HCFC-142), R-142b (HCFC-142b), Chlorofluoroetan R-151 (HCFC-151), Heksachlorofluoropropan R-221 (HCFC-221), Pentachlorodifluoropropan R-222 (HCFC-222), Tetrachlorotrifluoropropan R-223 (HCFC-223), Trichlorotetrafluoropropan R-224 (HCFC-224), Dichloropentafluoropropan R-225 (HCFC-225), 3,3-dichloro-1,1,1,2,2-pentafluoropropan R-225ca (HCFC-225ca), 1,3-dichloro-1,1,2,2,3-pentafluoropropan R-225cb (HCFC-225cb), Chloroheksafluoropropan R-226 (HCFC-226), Pentachlorofluoropropan R-231 (HCFC-231), Tetrachlorodifluoropropan R-232 (HCFC-232), Trichlorotrifluoropropan R-233 (HCFC-233), Dichlorotetrafluoropropan R-234 (HCFC-234), Chloropentafluoropropan R-235 (HCFC-235), Tetrachlorofluoropropan R-241 (HCFC-241), Trichlorodifluoropropan R-242 (HCFC-242), Dichlorotrifluoropropan R-243 (HCFC-243), Chlorotetrafluoropropan R-244 (HCFC-244), Trichlorofluoropropan R-251 (HCFC-251), Dichlorodifluropropan R-252 (HCFC-252), Chlorotrifluoropropan R-253 (HCFC-253), Dichlorofluoropropan R-261 (HCFC-261), Chlorodifluoropropan R-262 (HCFC-262), Chlorofluropropan R-271 (HCFC-271) określonych w Polskiej Normie znak: PN-90/M-04611 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 6/1990, poz. 10. (2) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje HCFC o symbolach: R-21 (HCFC-21), R-22 (HCFC-22), R-31 (HCFC-31), R-121 (HCFC-121), R-122 (HCFC-122), R-123 (HCFC-123), R-124 (HCFC-124), R-131 (HCFC-131), R-132 (HCFC-132), R-133 (HCFC-133), R-141 (HCFC-141), R-142 (HCFC-142), R-151 (HCFC-151), R-221 (HCFC-221), R-222 (HCFC-222), R-223 (HCFC-223), R-224 (HCFC-224), R-225 (HCFC-225), R-226 (HCFC-226), R-231 (HCFC-231), R-232 (HCFC-232), R-233 (HCFC-233), R-234 (HCFC-234), R-235 (HCFC-235), R-241 (HCFC-241), R-242 (HCFC-242), R-243 (HCFC-243), R-244 (HCFC-244), R-251 (HCFC-251), R-252 (HCFC-252), R-253 (HCFC-253), R-261 (HCFC-261), R-262 (HCFC-262), R-271 (HCFC-271), o ile z uwagi na ich specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 4 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS C grupa II do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: - Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców: 2903 49- - Pozostałe: - - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem: * 2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu (1) * 2903 49 40 0- - - - Pozostałe (1) * 2903 49 80 0- - - Pozostałe (1) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (2) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy tylko substancji HBFC: Dibromofluorometan, Bromodifluorometan (HBFC-22B1), Bromofluorometan,, Tetrabromofluoroetan, Tribromodifluoroetan, Dibromotrifluoroetan, Bromotetrafluoroetan, Tribromofluroetan, Dibromodifluoroetan, Bromotrifluroetan, Dibromofluoroetan, Bromodifluoroetan, Bromofluoroetan, Heksabromofluoropropan, Pentabromodifluoropropan, Tetrabromotrifluoropropan, Tribromotetrafluoropropan, Dibromopentafluoropropan, Bromoheksafluoropropan, Pentabromofluropropan, Tetrabromodifluoropropan, Tribromotrifluoropropan, Dibromotetrafluoropropan, Bromopentafluropropan, Tetrabromofluoropropan, Tribromodifluoropropan, Dibromotrifluropropan, Bromotetrafluoropropan, Tribromofluoropropan, Dibromodifluoropropan, Bromotrifluoropropan, Dibromofluoropropan, Bromodifluoropropan, Bromofluoropropan. (2) dotyczy tylko mieszanin zawierających substancje HBFC: Dibromofluorometan, Bromodifluorometan (HBFC-22B1), Bromofluorometan, Tetrabromofluoroetan, Tribromodifluoroetan, Dibromotrifluoroetan, Bromotetrafluoroetan, Tribromofluroetan, Dibromodifluoroetan, Bromotrifluroetan, Dibromofluroetan, Bromodifluoroetan, Bromofluoroetan, Heksabromofluoropropan, Pentabromodifluoropropan, Tetrabromotrifluoropropan, Tribromotetrafluoropropan, Dibromopentafluoropropan, Bromoheksafluoropropan, Pentabromofluropropan, Tetrabromodifluoropropan, Tribromotrifluoropropan, Dibromotetrafluoropropan, Bromopentafluropropan, Tetrabromofluoropropan, Tribromodifluoropropan, Dibromotrifluropropan, Bromotetrafluoropropan, Tribromofluoropropan, Dibromodifluoropropan, Bromotrifluoropropan, Dibromofluoropropan, Bromodifluoropropan, Bromofluoropropan, o ile z uwagi na ich specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 5 WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ ANEKS E do Protokołu montrealskiego PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów: 2903 30- Fluorowane, bromowane i jodowane pochodne węglowodorów acyklicznych: - - Bromki: 2903 30 33 0- - - Bromometan (bromek metylu) 38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: * 3824 90 95 0- - - - Pozostałe (1) Objaśnienia dla pozycji oznaczonych symbolem * w kolumnie kod PCN: (1) dotyczy tylko mieszanin zawierających bromometan, o ile z uwagi na ich specyficzne zastosowanie nie są objęte kodem o niższym numerze. W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń. Załącznik nr 6 WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO 1. Algieria 2. Antigua i Barbuda 3. Arabia Saudyjska 4. Argentyna 5. Australia 6. Austria 7. Azerbejdżan 8. Bahamy 9. Bahrajn 10. Bangladesz 11. Barbados 12. Belgia 13. Benin 14. Białoruś 15. Boliwia 16. Bośnia i Hercegowina 17. Botswana 18. Brazylia 19. Brunei 20. Bułgaria 21. Burkina Faso 22. Burundi 23. Chile 24. Chiny 25. Chorwacja 26. Cypr 27. Czad 28. Czechy 29. Dania 30. Dominika 31. Dominikana 32. Egipt 33. Ekwador 34. Estonia 35. Etiopia 36. Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) 37. Fidżi 38. Filipiny 39. Finlandia 40 Francja 41. Gabon 42. Gambia 43. Ghana 44. Grecja 45. Grenada 46. Gruzja 47. Gujana 48. Gwatemala 49. Gwinea 50. Hiszpania 51. Holandia 52. Honduras 53. Indie 54. Indonezja 55. Iran 56. Irlandia 57. Islandia 58. Izrael 59. Jamajka 60. Japonia 61. Jemen 62. Jordania 63. Kamerun 64. Kanada 65. Katar 66. Kenia 67. Kiribati 68. Kolumbia 69. Komory 70. Kongo 71. Kongo Demokratyczne 72. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna 73. Kostaryka 74. Kuba 75. Kuwejt 76. Lesotho 77. Liban 78. Liberia 79. Libia 80. Liechtenstein 81. Litwa 82. Luksemburg 83. Łotwa 84. Macedonia 85. Madagaskar 86. Malawi 87. Malediwy 88. Malezja 89. Mali 90. Malta 91. Maroko 92. Mauretania 93. Mauritius 94. Meksyk 95. Mikronezja 96. Mołdowa 97. Monako 98. Mongolia 99. Mozambik 100. Myanmar 101. Namibia 102. Nepal 103. Niemcy (Republika Federalna Niemiec) 104. Niger 105. Nigeria 106. Nikaragua 107. Norwegia 108. Nowa Zelandia 109. Pakistan 110. Panama 111. Papua-Nowa Gwinea 112. Paragwaj 113. Peru 114. Polska 115. Portugalia 116. Republika Korei 117. Republika Południowej Afryki 118. Republika Środkowoafrykańska 119. Rosja (Federacja Rosyjska) 120. Rumunia 121. Salwador 122. Samoa Zachodnie 123. Senegal 124. Seszele 125. Singapur 126. Słowacja 127. Słowenia 128. Sri Lanka 129. St. Kitts & Nevis 130. St. Lucia 131. St. Vincent i Grenadyny 132. Stany Zjednoczone Ameryki (USA) 133. Suazi (Swaziland) 134. Sudan 135. Syria 136. Szwajcaria 137. Szwecja 138. Tajlandia 139. Tanzania 140. Togo 141. Trynidad i Tobago 142. Tunezja 143. Turcja 144. Turkmenistan 145. Tuvalu 146. Uganda 147. Ukraina 148. Urugwaj 149. Uzbekistan 150. Vanuatu 151. Węgry 152. Wenezuela 153. Wielka Brytania 154. Wietnam 155. Włochy 156. Wybrzeże Kości Słoniowej 157. Wyspy Marshalla 158. Wyspy Salomona 159. Zambia 160. Zimbabwe 161. Zjednoczone Emiraty Arabskie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów, złomu żeliwa i stali oraz metali nieżelaznych w 1998 r. (Dz. U. Nr 162, poz. 1129) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w § 1, nie dotyczą towarów krajowych wywożonych czasowo na podstawie art. 151 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów ilościowych, o których mowa w § 1, następuje proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą. § 4. Określa się maksymalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, w wysokości 10.000 ton. § 5. Na osoby dokonujące wywozu z polskiego obszaru celnego towarów, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. (poz. 1129) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWielkość kontyngentu I półroczeII półrocze 72047204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali: 7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC) - Odpady i złom ze stali stopowej: 7204 21- - Ze stali nierdzewnej: 7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC) 7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC) 7204 29 00 0- - Pozostałe 7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC) - Pozostałe odpady i złom: 7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie: 7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania i pilnikowania (ECSC)300 000 ton300 000 ton - - - Ażury z okrawania i tłoczenia: 7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC) 7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC) 7204 49- - Pozostałe: 7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC) - - - Pozostałe: 7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC) - - - - Pozostałe: 7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC) 7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC) 74047404 00Odpady miedzi i złom: 7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej450 ton450 ton - Stopów miedzi: 7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)400 ton400 ton 7404 00 99 0- - Pozostałe Ex.7404 00 99 0Odpady stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz)200 ton200 ton Ex.7404 00 99 0Granulaty polimetaliczne na osnowie miedzi o zawartości miedzi w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych i elektrotechnicznych kabli zawierających miedź i stopy miedzi z innymi pierwiastkami1600 ton1600 ton 75037503 00Odpady niklu i złom: 7503 00 10 0- Niklu niestopowego2,5 tony2,5 tony 7503 00 90 0- Stopów niklu0,5 tony0,5 tony 76027602 00Odpady aluminium i złom: - Odpady: 7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm2300 ton2300 ton 7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)150 ton150 ton 7602 00 90 0- Złom Ex.7602 00 90 0Złom kawałkowy450 ton450 ton Ex.7602 00 90 0Granulaty polimetaliczne na osnowie aluminium o zawartości aluminium w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych i elektrotechnicznych kabli zawierających aluminium i stopy aluminium z innymi pierwiastkami1300 ton1300 ton 78027802 00 00 0Odpady ołowiu i złom300 ton300 ton 79027902 00 00 0Odpady cynku i złom345 ton345 ton 80028002 00 00 0Odpady cyny i złom2 tony2 tony Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1998 r. (Dz. U. Nr 162, poz. 1130) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w § 1, nie dotyczą towarów krajowych wywożonych czasowo na podstawie art. 151 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów ilościowych, o których mowa w § 1, następuje według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 4. Określa się maksymalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, w wysokości 100 ton. § 5. Na osoby dokonujące wywozu z polskiego obszaru celnego towarów, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29grudnia 1997 r. (poz. 1130) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWielkość kontyngentu 41014101Surowe skóry i skórki bydlęce lub ze zwierząt jednokopytnych (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej konserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), nawet odwłosione, również dwojone: 4101 10- Całe skóry i skórki bydlęce, o masie jednej skóry nie przekraczającej 8 kg przy suszeniu zwykłym, 10 kg jeśli suchosolone lub 14 kg jeśli świeże, mokrosolone lub inaczej zakonserwowane:2700 ton 4101 10 10 0- - Świeże lub mokrosolone 4101 10 90 0- - Pozostałe - Pozostałe skóry i skórki bydlęce świeże lub mokrosolone: 4101 21 00 0- - Całe 4101 22 00 0- - Krupony i półkrupony 4101 29 00 0- - Pozostałe1200 ton 4101 30- Pozostałe skóry i skórki bydlęce inaczej zakonserwowane: 4101 30 10 0- - Suszone lub suchosolone 4101 30 90 0- - Pozostałe 4101 40 00 0- Skóry i skórki końskie lub innych zwierząt jednokopytnych1200 ton 41024102Surowe skóry owcze lub jagnięce (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub z wełną oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1(c) do niniejszego działu: 4102 10- Z wełną: 4102 10 10 0- - Jagnięce 4102 10 90 0- - Pozostałe - Bez wełny: 4102 21 00 0- - Piklowane750 ton 4102 29 00 0- - Pozostałe 41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione, oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1(b) lub 1(c) do niniejszego działu: 4103 10- Kozie i koźlęce: 4103 10 10 0- - Świeże, solone lub suszone 4103 10 90 0- - Pozostałe 4103 20 00 0- Z gadów 4103 90 00 0- Pozostałe 41044104Skóry bydlęce lub zwierząt jednokopytnych wyprawione, bez włosia, inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109: 4104 10- Całe skóry bydlęce wyprawione o powierzchni jednej sztuki nie przekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych): 4104 10 30 0- - Pozostałe skóry wyprawione, ale nie preparowane inaczej niż tylko garbowane chromowo w stanie mokrym (wet blue) - - Pozostałe:3900 ton 4104 10 91 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane - - - Inaczej preparowane: 4104 10 95 0- - - - Skóry chromowe 4104 10 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe wyprawione skóry bydlęce i zwierząt jednokopytnych, garbowane lub dogarbowane, ale nie preparowane inaczej, nawet dwojone: 4104 21 00 0- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi 4104 22- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane w inny sposób: 4104 22 10 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane chromowo, w stanie mokrym (wet blue) 4104 22 90 0- - - Pozostałe 4104 29 00 0- - Pozostałe 41074107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109: 4107 10- Świńskie: 4107 10 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej5250 ton Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych towarów określonych w umowach międzynarodowych. (Dz. U. Nr 162, poz. 1131) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się: 1) kontyngenty ilościowe w wywozie do Stanów Zjednoczonych Ameryki - dla towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, 2) kontyngenty ilościowe w wywozie do Kanady - dla towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Rozdysponowanie kontyngentów ilościowych, o których mowa w § 1, następuje według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 3. Określa się maksymalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, w wysokości 60 000 szt. lub 25 000 kg, lub 300 000 m2, w zależności od rodzaju wyrobów tekstylnych i odzieżowych objętych kontyngentami, na jakie będzie udzielone pozwolenie na wywóz. § 4. Na osoby dokonujące wywozu z polskiego obszaru celnego towarów, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r (poz. 1131) Załącznik nr 1 WYKAZ WYROBÓW TEKSTYLNYCH I ODZIEŻOWYCH OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI ILOŚCIOWYMI W WYWOZIE DO STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI Kod PCNKategoriaNazwa wyrobuWielkość kontyngentu 6102 20 10 0, 6102 20 90 0, 6104 32 00 0, 6112 11 00 0, 6202 12 10 0, 6202 12 90 0, 6202 92 00 0, 6204 32 10 0, 6204 32 90 0335Okrycia damskie i dziewczęce bawełniane (płaszcze, kurtki)2.340.840 szt. 6105 10 00 0, 6106 10 00 0, 6109 10 00 0, 6110 20 10 0338/339Koszule męskie i chłopięce, bluzki damskie i dziewczęce bawełniane (z dzianin) w tym podkoszulki25.208.952 szt. 6110 30 10 0, 6110 30 91 0, 6110 30 99 0645/646Swetry męskie i chłopięce oraz damskie i dziewczęce z włókien sztucznych3.691 308 szt. 5516 11 00 0, 5516 12 00 0, 5516 13 00 0, 5516 14 00 0611Tkaniny przetworzone z włókien ciętych zawierające 85% lub więcej przetworzonych chemicznych włókien ciętych6.004.382 m2 5111 11 11 0, 5111 11 19 0, 5111 11 91 0, 5111 11 99 0, 5111 19 11 0, 5111 19 19 0, 5111 19 31 0, 5111 19 39 0, 5111 19 91 0, 5111 19 99 0, 5111 20 00 0, 5111 30 10 0, 5111 30 30 0, 5111 30 90 0, 5111 90 10 0, 5111 90 91 0, 5111 90 93 0, 5111 90 99 0, 5112 11 10 0, 5112 11 90 0, 5112 19 11 0, 5112 19 19 0, 5112 19 91 0, 5112 19 99 0, 5112 20 00 0, 5112 30 10 0, 5112 30 30 0, 5112 30 90 0, 5112 90 10 0, 5112 90 91 0, 5112 90 93 0, 5112 90 99 0410Tkaniny wełniane2.680.174 m2 6103 31 00 0, 6203 31 00 0433Marynarki męskie i chłopięce wełniane227.136 szt. 6101 10 10 0, 6101 10 90 0, 6201 11 00 0, 6201 91 00 0, 6211 31 00 0434Okrycia męskie i chłopięce wełniane (płaszcze)123.876 szt. 6102 10 10 0, 6102 10 90 0, 6104 31 00 0, 6202 11 00 0, 6202 91 00 0, 6204 31 00 0, 6211 41 00 0435Okrycia damskie i dziewczęce wełniane (płaszcze, kurtki, żakiety)162.108 szt. 6103 11 00 0, 6203 11 00 0443Ubrania męskie i chłopięce z wełny224.579 szt. Załącznik nr 2 WYKAZ WYROBÓW TEKSTYLNYCH I ODZIEŻOWYCH OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI ILOŚCIOWYMI W WYWOZIE DO KANADY Kod PCNKategoriaNazwa wyrobuWielkość kontyngentu 6101 10 10 0, 6101 10 40 0, 6101 20 10 0, 6101 20 90 0, 6101 30 10 0, 6101 30 90 0, 6101 90 10 0, 6101 90 90 0, 6102 10 10 0, 6102 10 90 0, 6102 20 10 0, 6102 20 90 0, 6102 30 10 0, 6102 30 90 0, 6102 90 10 0, 6102 90 90 0, 6201 11 00 0, 6201 12 10 0, 6201 12 90 0, 6201 13 10 0, 6201 13 90 0, 6201 19 00 0, 6201 91 00 0, 6201 92 00 0, 6201 93 00 0, 6201 99 00 0, 6202 11 00 0, 6202 12 10 0, 6202 12 90 0, 6202 13 10 00, 6202 13 90 0, 6202 19 00 0, 6202 91 00 0, 6202 92 00 0, 6202 93 00 0, 6202 99 00 0, 6204 31 00 0, 6204 32 10 0, 6204 32 90 0, 6204 33 10 0, 6204 33 90 0, 6204 39 11 0, 6204 39 19 0, 6204 39 90 0, 6210 30 00 01.Płaszcze i kurtki, w tym ubrania robocze, szpitalne itp.510.573 szt. 6203 11 00 0, 6203 12 00 0, 6203 19 10 0, 6203 19 30 0, 6203 19 90 0, 6203 21 00 0, 6203 22 10 0, 6203 22 80 0, 6203 23 10 0, 6203 23 80 0, 6203 29 11 0, 6203 29 18 0, 6203 29 90 0, 6203 31 00 0, 6203 32 10 0, 6203 32 90 0, 6203 33 00 0, 6203 33 90 0, 6203 39 11 0, 6203 39 19 0, 6203 39 90 03a.Męskie i chłopięce ubrania, marynarki i kurtki sportowe109.869 szt. 6103 41 90 0, 6103 42 90 0, 6103 43 90 0, 6103 49 91 0, 6103 49 99 0, 6104 61 90 0, 6104 62 90 0, 6104 63 90 0, 6104 69 91 0, 6104 69 99 05.Szorty82.597 szt. 6103 42 10 0, 6103 43 10 0, 6103 49 10 0, 6103 49 99 0, 6104 61 10 0, 6104 62 10 0, 6104 63 10 0, 6104 69 10 0, 6203 42 11 0, 6203 42 31 0, 6203 42 33 0, 6203 42 35 0, 6203 42 51 0, 6203 42 59 0, 6203 42 90 0, 6203 43 11 0, 6203 43 19 0, 6203 43 31 0, 6203 43 39 0, 6203 43 90 0, 6203 49 11 0, 6203 49 19 0, 6203 49 31 0, 6203 49 39 0, 6203 49 50 0, 6203 49 90 05a.Spodnie991.175 szt. 6103 41 10 0, 6203 41 30 0, 6203 41 90 05b.Spodnie wełniane męskie i chłopięce247.793 szt. 6105 10 00 0, 6105 20 10 0, 6105 20 90 0, 6105 90 10 0, 6105 90 90 0, 6205 10 00 0, 6205 20 00 0, 6205 30 00 0, 6205 90 10 0, 6205 90 90 06.Koszule męskie i chłopięce z tkanin i z dzianin135.345 szt. 6107 21 00 0, 6107 22 00 0, 6107 29 00 0, 6107 91 10 0, 6107 91 90 0, 6107 92 00 0, 6107 99 00 0, 6108 31 10 0, 6108 31 90 0, 6108 32 11 0, 6108 32 19 0, 6108 32 90 0, 6108 39 00 0, 6108 91 10 0, 6108 91 90 0, 6207 11 00 0, 6207 19 00 0, 6207 21 00 0, 6207 22 00 0, 6207 29 00 0, 6207 91 10 0, 6207 91 90 0, 6207 92 00 0, 6207 99 00 0, 6208 11 00 0, 6208 19 10 0, 6208 19 90 0, 6208 21 00 0, 6208 22 00 0, 6208 29 00 0, 6208 91 11 06108 92 00 0, 6108 99 10 0, 6108 99 90 0,6208 91 19 0, 6208 91 90 0, 6208 92 10 0, 6208 92 90 0, 6208 99 00 010.Bielizna osobista nocna, płaszcze kąpielowe, szlafroki, podomki itp.658.370 szt. 6110 10 10 0, 6110 10 31 0, 6110 10 35 0, 6110 10 38 0, 6110 10 91 0, 6110 10 95 0, 6110 10 98 0, 6110 20 10 0, 6110 20 91 0, 6110 20 99 0, 6110 30 10 0, 6110 30 91 0, 6110 30 99 0, 6110 90 10 0, 6110 90 90 011.Swetry, pulowery, kardigany dziane lub szydełkowane330.444 szt. 5111 11 11 0, 5111 11 19 0, 5111 11 91 0, 5111 11 99 0, 5111 19 11 0, 5111 19 19 0, 5111 19 31 0,5111 19 39 0, 5111 19 91 0, 5111 19 99 0, 5111 20 00 0, 5111 30 10 0, 5111 30 30 0, 5111 30 90 0, 5111 90 10 0, 5111 90 91 0, 5111 90 93 0, 5111 90 99 0, 5112 11 10 0, 5112 11 90 0, 5112 19 11 0, 5112 19 19 0, 5112 19 91 0, 5112 19 99 0, 5112 20 00 0, 5112 30 10 0, 5112 30 30 0, 5112 30 90 0, 5112 90 10 0, 5112 90 91 0, 5112 90 93 0, 5112 90 99 031a.Tkaniny wełniane251.580 kg 5407 30 00 0, 5407 41 00 0, 5407 42 00 0, 5407 43 00 0, 5902 10 10 0, 5902 10 90 034.Tkaniny nylonowe173.980 kg 5902 20 10 0, 5902 20 90 035.Tkaniny kordowe poliestrowe152.434 kg 5802 11 00 0, 5802 19 00 0, 6302 60 00 042a.Tkaniny ręcznikowe i ręczniki frotte1.219.471 kg Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia nieautomatycznej rejestracji obrotu niektórych towarów. (Dz. U. Nr 162, poz. 1132) Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 4 i art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się nieautomatyczną rejestrację obrotu w wywozie dla towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Określa się minimalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie na wywóz, w wysokości 20 ton. § 3. Na osoby dokonujące wywozu z polskiego obszaru celnego towarów, o których mowa w § 1, nakłada się obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. (poz. 1132) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH NIEAUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU W WYWOZIE PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE 27012701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla: - Węgiel, również sproszkowany, lecz niescalony: 2701 11- - Antracyt: 2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie pozbawionej substancji mineralnych) nie przekraczający 10% (ECSC) 2701 11 90 0- - - Pozostały (ECSC) 2701 12- - Węgiel bitumiczny: 2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy (ECSC) 2701 12 90 0- - - Pozostały (ECSC) 2701 19 00 0- - Pozostały węgiel (ECSC) 27092709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe: 2709 00 10 0- Kondensaty gazu naturalnego 2709 00 90 0- Pozostałe 27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze: - Oleje lekkie: 2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 11 - - Do innych celów: - - - Benzyny specjalne: 2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza 2710 00 25 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: - - - - Benzyna silnikowa: 2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza - - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu: - - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l: 2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95 2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale mniejszej niż 98 2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej - - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l: 2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98 2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej 2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie - Oleje średnie: 2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 41 - - Do innych celów: - - -Nafta: 2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych 2710 00 55 0- - - - Pozostała 2710 00 59 0- - - Pozostałe - Oleje ciężkie: - - Oleje napędowe: 2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego 2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61 - - - Do innych celów: 2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%: 2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 66 9- - - - - Pozostałe 2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie przekraczającej 0,2%: 2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 67 9- - - - - Pozostałe 2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%: 2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników 2710 00 68 9- - - - - Pozostałe 27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe: - Skroplone: 2711 11 00 0- - Gaz ziemny - W stanie gazowym: 2711 21 00 0- - Gaz ziemny 2711 29 00 0- - Pozostałe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych oraz zasad udzielania koncesji na taki przywóz. (Dz. U. Nr 162, poz. 1133) Na podstawie art. 20 ust. 3a oraz art. 20 ust. 7a ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212, Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przedsiębiorca występujący z wnioskiem o udzielenie koncesji na przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych wymienionych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie wykazu towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 162, poz. 1125), obowiązany jest dołączyć do wniosku następujące dokumenty i informacje: 1) dokument potwierdzający wpis do właściwego rejestru osób prawnych lub wpis do ewidencji działalności gospodarczej osób fizycznych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, z którego wynika, że wnioskodawca jest uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie montażu samochodów osobowych, 2) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego (REGON), 3) zaświadczenia właściwych urzędów stwierdzające, iż wnioskodawca nie zalega z wpłatami należności z tytułu zobowiązań podatkowych oraz z tytułu ubezpieczeń społecznych, lub zaświadczenia, że zobowiązania te rozłożone na raty bądź o odroczonym terminie płatności są realizowane, 4) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę wejścia w życie rozporządzenia wprowadzono na polski obszar celny z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych danej marki oraz zmontowano co najmniej 1000 sztuk samochodów osobowych ze sprowadzonych z zagranicy części; zaświadczenia takiego nie wymaga się od wnioskodawców, w stosunku do których mają zastosowanie umowy zawarte ze Skarbem Państwa, dotyczące produkcji samochodów osobowych danej marki, lub którzy do dnia 28 lutego 1998 r. zawrą takie umowy z organem koncesyjnym, 5) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, iż wnioskodawca nie zalega z wpłatami z tytułu należności celnych, lub zaświadczenie, że należności te rozłożone na raty bądź o odroczonym terminie płatności są realizowane, 6) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest rachunek podstawowy wnioskodawcy, potwierdzające jego wiarygodność finansową, 7) opis i kopie świadectw homologacji typu wytwarzanych samochodów osobowych oraz opis procesów technologicznych montażu i kontroli technicznej oraz jakościowej poszczególnych modeli, wraz z podaniem danych o wykorzystywanym w tym celu wyposażeniu i posiadanych certyfikatach jakościowych ISO, 8) informację o liczbie pracowników, w tym zatrudnionych przy wytwarzaniu samochodów osobowych oraz personelu zatrudnionego przy procesie kontroli technicznej i jakościowej, 9) informację o liczbie stacji serwisowych autoryzowanych do wykonywania przeglądów oraz napraw gwarancyjnych samochodów osobowych zmontowanych z objętych wnioskiem części do montażu przemysłowego samochodów oraz informację o stosunkach umownych łączących stacje serwisowe z wnioskodawcą, 10) informację o systemie zapewnienia dostępności części zamiennych do samochodów osobowych montowanych z przywożonych z zagranicy części objętych wnioskiem o udzielenie koncesji, z określeniem okresu po zakończeniu produkcji danego modelu samochodu osobowego. 2. W przypadku niemożności złożenia dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 3, 4 i 5 przy wystąpieniu wnioskodawcy o koncesję dopuszcza się możliwość złożenia oświadczeń stwierdzających, że wnioskodawca spełnia wymogi określone w ust. 1 oraz że dokumenty te zostaną dostarczone w ciągu trzech tygodni. § 2. 1. Z zastrzeżeniem przepisu § 4 koncesja może być wydana wnioskodawcom, którzy złożą dokumenty, o których mowa w § 1, oraz spełniają następujące wymogi: 1) przed dniem wejścia w życie rozporządzenia dokonywali montażu przemysłowego samochodów osobowych, z zachowaniem ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104, poz. 480 i Nr 157, poz. 794 oraz z 1997 r. Nr 65, poz. 416 i Nr 139, poz. 935), w okresie 12 miesięcy zaś przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zmontowali co najmniej 1000 sztuk samochodów danej marki albo są podmiotami dominującymi w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945) bądź posiadającymi wspólny podmiot dominujący z podmiotem spełniającym powyższy wymóg, 2) zapewniają prawidłowy pod względem technicznym i jakościowym montaż, w tym przeprowadzanie niezbędnych kontroli technicznych i jakościowych, 3) zapewniają obsługę gwarancyjną oraz pogwarancyjną montowanych przez siebie samochodów osobowych na poziomie co najmniej średniego standardu polskiego rynku samochodowego, 4) koncesja jest wydawana na przywóz z zagranicy części do montażu samochodów osobowych marek określonych w koncesji. 2. Nie będzie wymagane spełnienie wymogu określonego w ust. 1 pkt 1 przez wnioskodawców, którzy przed dniem 28 lutego 1998 r. zawrą z organem koncesyjnym umowy dotyczące produkcji samochodów osobowych danej marki. 3. Wnioskodawca, który otrzymał koncesję i zawarł umowę, o której mowa w § 2 ust. 2, zobowiązany jest co trzy miesiące składać organowi koncesyjnemu oświadczenie o terminowym wywiązywaniu się z zobowiązań wynikających z tej umowy. § 3. Koncesja będzie wydawana na czas określony, nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, każdemu wnioskującemu, który korzystał z pozwoleń udzielonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem że jeżeli do dnia 28 lutego 1998 r. wnioskodawca nie zawrze umowy, o której mowa w § 2 ust. 2, koncesja może zostać cofnięta. Zastrzeżenie to nie dotyczy wnioskodawcy, który spełnia warunki określone w § 2 ust. 1 pkt 1. § 4. Wnioskodawca, który nie spełnia warunków określonych w § 2, a który przed dniem wejścia w życie rozporządzenia dokonywał montażu przemysłowego samochodów osobowych z części importowanych w oparciu o pozwolenie udzielone przez Ministra Gospodarki, otrzyma koncesję w zakresie umożliwiającym zmontowanie łącznie 1000 sztuk samochodów, w celu umożliwienia mu spełnienia wymogów określonych uwagami dodatkowymi do działów 84 i 87 Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 158, poz. 1047). § 5. Wnioskodawcy, który otrzymał koncesję i nie wywiązuje się z umowy, o której mowa w § 2 ust. 2, bądź ta umowa wygasła, koncesja może zostać cofnięta. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru wniosku stosowanego w postępowaniu o wydanie pozwoleń na przywóz pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, wykazu dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, warunków wydania i wykorzystania pozwolenia, sposobu i trybu ewidencjonowania wydanych pozwoleń w ramach kontyngentu taryfowego. (Dz. U. Nr 162, poz. 1134) Na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) w związku z art. 14 § 6a ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pozwolenie na przywóz pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, zwane dalej "pozwoleniem", wydaje Minister Gospodarki na podstawie wniosków składanych przez osoby krajowe określone w ust. 3. 2. Wzór wniosku o wydanie pozwolenia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, dotyczącym każdej marki pojazdu samochodowego odrębnie, może występować przedsiębiorca będący wyłącznym przedstawicielem producenta lub producentów pojazdów danej marki, z którym producent zawarł umowę upoważniającą do przywozu w 1998 r. takich pojazdów do Polski w ramach kontyngentu ustanowionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1059), zwanego dalej "kontyngentem samochodowym". 4. Wnioski mogą być składane i będą rozpatrywane: 1) pierwszy wniosek na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego może być składany od dnia wejścia w życie rozporządzenia, 2) drugi wniosek na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego może być składany do dnia 6 lutego 1998 r., 3) następne wnioski na przywóz pojazdów samochodowych w ramach kontyngentu samochodowego mogą być składane w odstępach trzytygodniowych, 4) wnioski będą rozpatrywane do czasu wyczerpania kontyngentu samochodowego, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1998 r. 5. Terminy składania rozliczeń na przywóz samochodów oraz wydawania pozwoleń określone zostaną w obwieszczeniu Ministra Gospodarki. § 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1 ust. 1, powinny być dołączone następujące dokumenty: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, 2) kopia zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego (REGON), 3) pisemne oświadczenie podmiotu zagranicznego o nadaniu wnioskodawcy wyłącznych uprawnień upoważniających do przywozu pojazdów samochodowych danej marki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach kontyngentu samochodowego w 1998 r.; oświadczenie to powinno być potwierdzone wraz z tłumaczeniem na język polski przez urząd konsularny Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy dla siedziby podmiotu zagranicznego, 4) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego o niezaleganiu przez wnioskodawcę z realizacją zobowiązań podatkowych lub zaświadczenie, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 5) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne lub zaświadczenie o tym, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane, 6) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami z tytułu należności celnych, lub zaświadczenie, że należności rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane; przy wystąpieniu przedsiębiorcy o pierwsze pozwolenie przywozu dopuszcza się możliwość złożenia oświadczenia wnioskodawcy, że dokument ten zostanie dostarczony w ciągu 3 tygodni od dnia złożenia wniosku, 7) w przypadku wnioskowania o kolejne pozwolenie wydawane nie później niż do 30 września 1998 r. - kopia faktury producenta, kopia poprzednio udzielonego pozwolenia z potwierdzonym przez organ celny jego wykorzystaniem, fotokopia zgłoszenia celnego potwierdzonego przez organ celny, 8) w przypadku wniosków dotyczących puli nie wykorzystanej przez importerów do dnia 30 września 1998 r. - dodatkowo kopia umowy sprzedaży zawartej z nabywcą pojazdu samochodowego. § 3. 1. Warunkiem udzielenia pierwszego pozwolenia, z zastrzeżeniem przepisu § 2 pkt 7 i 8, jest: 1) złożenie prawidłowo wypełnionego wniosku wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami wymienionymi w § 2, 2) wniesienie opłaty określonej w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 162, poz. 1127). 2. Udzielenie kolejnego pozwolenia będzie możliwe, jeżeli wnioskodawca spełni następujące warunki: 1) wykorzysta wszystkie pozwolenia udzielone na podstawie wniosku poprzedniego, 2) złoży prawidłowo wypełniony wniosek wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami określonymi w § 2, z wyjątkiem pkt 3 i 8, 3) wniesie opłatę określoną w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 162, poz. 1127). 3. Warunkiem wykorzystania pozwolenia jest potwierdzenie przez organ celny na pozwoleniu zgłoszenia w urzędzie celnym określonej partii towaru w ramach udzielonego pozwolenia. § 4. 1. Pozwolenia udzielone zgodnie z § 2 pkt 7 mogą być wykorzystane nie później niż do dnia 30 września 1998 r. 2. Wnioskodawcy zobowiązani są przedłożyć w Ministerstwie Gospodarki w terminie do dnia 7 października 1998 r. informacje dotyczące stopnia wykorzystania pozwoleń na przywóz wydanych do dnia 30 września 1998 r. 3. Na część kontyngentu samochodowego nie wykorzystanego do dnia 30 września 1998 r. przedsiębiorcy składają wnioski wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami i informacjami wymienionymi w § 2, z wyjątkiem pkt 3. 4. Udzielenie pozwoleń na przywóz pojazdów samochodowych w ramach części kontyngentu samochodowego, nie wykorzystanej do dnia 30 września 1998 r., następuje na rzecz przedsiębiorców spełniających warunki wymienione w § 1 ust. 3, którzy w okresie przed dniem 30 września 1998 r. dokonali przywozu pojazdów w ramach kontyngentu samochodowego. 5. Wniosek o udzielenie pozwolenia na przywóz, dotyczący części kontyngentu, o której mowa w ust. 4, może być składany od dnia 15 października 1998 r. 6. Pozwolenia udzielone zgodnie z ust. 4 mogą być wykorzystane do dnia 31 grudnia 1998 r. § 5. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń prowadzona jest w Departamencie Regulacji Obrotu z Zagranicą w Ministerstwie Gospodarki. 2. Wzór prowadzenia ewidencji udzielonych pozwoleń określa załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Gospodarki: J. Steinhoff Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 grudnia 1997 r. (poz. 1134) Załącznik nr 1 Ilustracja 1 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej(Dz. U. Nr 159, poz. 1059). 2 Numer rejestracji wpisuje Ministerstwo Gospodarki. Adres dla korespondencji pocztowej: Ministerstwo Gospodarki, skrytka pocztowa P-22 Warszawa. 3 Wniosek składa się odrębnie dla pojazdów samochodowych osobowych i towarowych. Załącznik nr 2 EWIDENCJA UDZIELONYCH POZWOLEŃ Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów. (Dz. U. Nr 162, poz. 1135) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) klasyfikację odpadów, 2) listę odpadów niebezpiecznych. § 2. Odpady klasyfikuje się w zależności od źródła ich powstawania, dzieląc je na 20 następujących grup: 1) odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobyciu i wzbogacaniu rud oraz innych surowców mineralnych - 01, 2) odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz przetwórstwa żywności - 02, 3) odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy celulozowej, płyt i mebli - 03, 4) odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego - 04, 5) odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz wysokotemperaturowej przeróbki węgla - 05, 6) odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków nieorganicznych - 06, 7) odpady z przemysłu syntezy organicznej - 07, 8) odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich - 08, 9) odpady z przemysłu fotograficznego - 09, 10) odpady nieorganiczne z procesów termicznych - 10, 11) odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych - 11, 12) odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych - 12, 13) oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12) - 13, 14) odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08) - 14, 15) odpady opakowań, sorbentów, tkanin, materiałów filtracyjnych i ochronnych, nie ujęte w innych grupach - 15, 16) odpady różne, nie ujęte w innych grupach - 16, 17) odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych - 17, 18) odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych z nimi badań - 18, 19) odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej - 19, 20) odpady komunalne - 20. § 3. 1. Klasyfikacja odpadów stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Lista odpadów niebezpiecznych stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. (poz. 1135) Załącznik nr 1 KLASYFIKACJA ODPADÓW KodGrupy, podgrupy i rodzaje odpadów 12 01Odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobyciu i wzbogacaniu rud oraz innych surowców mineralnych 01 01Odpady z wydobywania minerałów 01 01 01Odpady z wydobywania rud metali (z wyłączeniem 01 01 03) 01 01 02Odpady z wydobywania innych minerałów 01 01 03Odpady skalne z górnictwa miedzi 01 02Odpady ze wstępnej obróbki wydobytego urobku 01 02 01Odpady ze wstępnej obróbki rud metali 01 02 02Odpady ze wstępnej obróbki rud innych surowców mineralnych nie zawierających metali 01 03Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki rud metali 01 03 01Odpady ze wzbogacania (z wyłączeniem 01 03 04) 01 03 02Odpady o konsystencji pyłów i proszków 01 03 03Czerwony szlam powstający przy produkcji tlenku glinu 01 03 04Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych 01 03 99Inne nie wymienione odpady 01 04Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki surowców mineralnych, nie zawierających rud metali 01 04 01Skruszone skały 01 04 02Odpadowe piaski i iły 01 04 03Odpady o konsystencji pyłów i proszków 01 04 04Odpady powstające przy wzbogacaniu soli kamiennej i potasowej 01 04 05Odpady i szlamy powstające przy płukaniu i oczyszczaniu surowców mineralnych 01 04 06Odpady powstające przy cięciu, płukaniu i obróbce postaciowej skał i minerałów 01 04 07Odpady przeróbcze ze wzbogacania węgla 01 04 08Odpady z flotacji węgla 01 04 09Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud siarkowych 01 04 10Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud fosforowych (fosforytów, apatytów) 01 04 99Inne nie wymienione odpady 01 05Odpady powstające przy wierceniu otworów badawczych i eksploatacyjnych 01 05 01Płuczki wiertnicze i odpady wiertnicze zawierające ropę naftową 01 05 02Płuczki i odpady wiertnicze zawierające baryt 01 05 03Płuczki i odpady wiertnicze zawierające chlorki 01 05 04Płuczki i inne odpady wiertnicze z odwiertów wody słodkiej 01 05 99Inne nie wymienione odpady 02Odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz przetwórstwa żywności 02 01Odpady z produkcji podstawowej 02 01 01Osady z mycia i czyszczenia 02 01 02Odpadowa tkanka zwierzęca i padlina 02 01 03Odpadowa masa roślinna w rolnictwie i sadownictwie 02 01 04Odpady z tworzyw sztucznych (z wyłączeniem opakowań) 02 01 05Odpady agrochemikaliów 02 01 06Odchody zwierzęce 02 01 07Odpady z gospodarki leśnej 02 01 99Inne nie wymienione odpady 02 02Odpady z przygotowania i przetwórstwa produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 02 02 01Odpady z mycia i przygotowywania surowców 02 02 02Odpady z uboju i przetwórstwa ryb 02 02 03Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i przetwórstwa 02 02 04Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 02 05Odpady z produkcji pasz mięsno-kostnych 02 02 06Odpady z produkcji mączki rybnej 02 02 99Inne nie wymienione odpady 02 03Odpady z przygotowywania i przetwórstwa produktów spożywczych i używek pochodzenia roślinnego (z wyłączeniem podgrupy 02 07) 02 03 01Szlamy z mycia, oczyszczania i przygotowywania surowców 02 03 02Odpady konserwantów 02 03 03Odpady poekstrakcyjne 02 03 04Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i przetwórstwa 02 03 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 03 06Odpadowe tłuszcze roślinne 02 03 07Odpady z produkcji pasz roślinnych 02 03 08Pyły tytoniowe 02 03 99Inne nie wymienione odpady 02 04Odpady z przemysłu cukrowniczego 02 04 01Osady z oczyszczania i mycia buraków 02 04 02Nienormatywny węglan wapnia oraz kreda cukrownicza (wapno defekacyjne) 02 04 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 04 04Wysłodki 02 04 99Inne nie wymienione odpady 02 05Odpady z przemysłu mleczarskiego 02 05 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia oraz przetwarzania 02 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 05 99Inne nie wymienione odpady 02 06Odpady z przemysłu piekarniczego i cukierniczego 02 06 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia i przetwórstwa 02 06 02Odpady konserwantów 02 06 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 06 04Nieprzydatne do wykorzystania tłuszcze spożywcze 02 06 99Inne nie wymienione odpady 02 07Odpady z produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych 02 07 01Odpady z przygotowywania surowców 02 07 02Odpady z destylacji spirytualiów 02 07 03Odpady z procesów fizykochemicznych (rektyfikacji, klarowania) 02 07 04Surowce i produkty nie przydatne do spożycia i przetwórstwa, z wyłączeniem 02 07 06 02 07 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 02 07 06Wytłoki, osady moszczowe i pofermentacyjne, wywary 02 07 99Inne nie wymienione odpady 03Odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy celulozowej, płyt i mebli 03 01Odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli 03 01 01Odpady kory i korka 03 01 02Trociny 03 01 03Wióry, ścinki, kawałki drewna i płyt wiórowych, fornir 03 01 04Odpady z chemicznej przeróbki drewna 03 01 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 03 01 99Inne nie wymienione odpady 03 02Odpady powstające przy konserwacji drewna 03 02 01Środki do konserwacji i impregnacji drewna nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 03 02 02Środki do konserwacji i impregnacji drewna zawierające związki chlorowcoorganiczne 03 02 03Metaloorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna 03 02 04Nieorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna 03 02 99Inne nie wymienione odpady 03 03Odpady z produkcji i przetwórstwa masy celulozowej, papieru i tektury 03 03 01Kora 03 03 02Osady i szlamy z produkcji celulozy metodą siarczynową 03 03 03Szlamy z procesów bielenia podchlorynem lub chlorem 03 03 04Szlamy z innych procesów bielenia 03 03 05Szlamy z odbarwiania makulatury 03 03 06Włókna i osady z papieru (masa łapana) 03 03 07Odrzuty z przeróbki makulatury 03 03 08Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 03 03 99Inne nie wymienione odpady 04Odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego 04 01Odpady z przemysłu skórzanego 04 01 01Odpady z mizdrowania 04 01 02Odpady z wapnowania 04 01 03Tłuszcze pogarbarskie zawierające rozpuszczalniki 04 01 04Ciecze garbarskie zawierające chrom 04 01 05Ciecze garbarskie bez chromu 04 01 06Osady zawierające chrom 04 01 07Osady bez chromu 04 01 08Odpady skóry wygarbowanej zawierające chrom 04 01 09Odpady z polerowania i wykańczania 04 01 10Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 04 01 99Inne nie wymienione odpady 04 02Odpady z przemysłu tekstylnego 04 02 01Odpady nieprzerobionych włókien i inne włókna naturalne pochodzenia roślinnego 04 02 02Nie przetworzone włókna pochodzenia zwierzęcego 04 02 03Nie przetworzone włókna sztuczne i syntetyczne 04 02 04Odpady nie przetworzonych mieszanych włókien przed przędzeniem i tkaniem 04 02 05Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia roślinnego 04 02 06Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia zwierzęcego 04 02 07Odpady przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia sztucznego bądź syntetycznego 04 02 08Odpady przetworzonych mieszanych włókien oraz tkanin 04 02 09Odpady materiałów złożonych (tkaniny impregnowane, elastomery, plastomery) 04 02 10Substancje organiczne z produktów naturalnych (tłuszcze, woski) 04 02 11Odpady z klejenia (szlichtowania) i wykańczania zawierające związki chlorowców 04 02 12Odpady ze szlichtowania i wykańczania nie zawierające związków chlorowców 04 02 13Odpadowe barwniki i pigmenty 04 02 14Odpady z mokrej obróbki wyrobów tekstylnych 04 02 15Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 04 02 99Inne nie wymienione odpady 05Odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz wysokotemperaturowej przeróbki węgla 05 01Ropopochodne szlamy i odpady stałe 05 01 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 05 01 02Osady z odsalania 05 01 03Osady z dna zbiorników 05 01 04Kwaśne szlamy z procesów alkilowania 05 01 05Wycieki ropy naftowej 05 01 06Osady z konserwacji instalacji, urządzeń 05 01 07Kwaśne smoły 05 01 08Inne smoły 05 01 99Inne nie wymienione odpady 05 02Osady i odpady stałe nie zawierające olejów 05 02 01Osady z procesów uzdatniania wody kotłowej 05 02 02Odpady z kolumn chłodniczych 05 02 99Inne nie wymienione odpady 05 03Zużyte katalizatory 05 03 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 05 03 02Inne zużyte katalizatory 05 04Zużyte materiały filtracyjne 05 04 01Zużyte materiały filtracyjne 05 05Odpady z odsiarczania ropy naftowej 05 05 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki 05 05 99Inne nie wymienione odpady 05 06Odpady z procesów termicznej przeróbki węgla 05 06 01Kwaśne smoły 05 06 02Smoła koksownicza 05 06 03Inne smoły 05 06 04Osady z kolumn chłodniczych 05 06 05Odpady ciekłe zawierające fenole 05 06 99Inne nie wymienione odpady 05 07Odpady z oczyszczania gazu ziemnego 05 07 01Osady zawierające rtęć lub jej związki 05 07 02Odpady zawierające siarkę lub jej związki 05 07 99Inne nie wymienione odpady 05 08Odpady z odzyskiwania (regeneracji) olejów 05 08 01Zużyte sorbenty z surowców ilastych 05 08 02Kwaśne smoły 05 08 03Inne smoły 05 08 04Uwodnione odpady ciekłe z regeneracji olejów 05 08 99Inne nie wymienione odpady 05 09Odpady z produkcji grafitu syntetycznego i elektrod węglowych 05 09 01Odpady ze składników wsadu 05 09 02Uszkodzone wyroby 05 09 03Pył z oczyszczania gazów odlotowych 05 09 99Inne nie wymienione odpady 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków nieorganicznych 06 01Odpadowe roztwory kwaśne 06 01 01Kwas siarkawy i siarkowy [siarkowy (IV) i (VI)] 06 01 02Kwas chlorowodorowy 06 01 03Kwas fluorowodorowy 06 01 04Kwas fosforawy i fosforowy [fosforowy (III) i (V)] 06 01 05Kwas azotawy i azotowy [azotowy (III) i (V)] 06 01 99Inne nie wymienione odpady 06 02Odpadowe roztwory alkaliczne 06 02 01Wodorotlenek wapnia 06 02 02Wodorotlenek sodu 06 02 03Woda amoniakalna 06 02 99Inne nie wymienione odpady 06 03Sole odpadowe i ich roztwory 06 03 01Węglany (z wyłączeniem 02 04 02 oraz 19 09 03) 06 03 02Roztwory soli zawierających siarczyny, siarczany, [siarczany (IV),(VI)] lub siarczki 06 03 03Sole stałe zawierające siarczyny, siarczany [siarczany (IV), (VI)] lub siarczki 06 03 04Roztwory soli chlorowców 06 03 05Sole stałe zawierające chlorowce 06 03 06Roztwory soli fosforowych 06 03 07Stałe sole fosforowe 06 03 08Roztwory soli zawierające azotany i związki pokrewne 06 03 09Sole stałe zawierające azotki 06 03 10Sole stałe zawierające grupę amonową 06 03 11Sole i roztwory zawierające cyjanki 06 03 12Sole i roztwory zawierające związki organiczne 06 03 99Inne nie wymienione odpady 06 04Odpady zawierające metale 06 04 01Tlenki metali 06 04 02Sole metali (z wyłączeniem podgrupy 06 03) 06 04 03Odpady zawierające arsen 06 04 04Odpady zawierające rtęć 06 04 05Odpady zawierające inne metale ciężkie 06 04 99Inne nie wymienione odpady 06 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 06 05 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 06 06Odpady z chemicznych procesów produkcji i przetwórstwa siarki oraz procesów odsiarczania 06 06 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki 06 06 99Inne nie wymienione odpady 06 07Odpady z produkcji chloru i chlorowców 06 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy 06 07 02Węgiel aktywny z produkcji chloru 06 07 99Inne nie wymienione odpady 06 08Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu 06 08 01Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu 06 09Odpady z przemysłu fosforowego i nawozów fosforowych 06 09 01Fosfogipsy 06 09 02Żużel fosforowy 06 09 99Inne nie wymienione odpady 06 10Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych 06 10 01Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych 06 11Odpady Z produkcji pigmentów oraz zmętniaczy nieorganicznych 06 11 01Gips z produkcji dwutlenku tytanu 06 11 02Odpady z produkcji związków cyrkonu 06 11 03Odpady z produkcji związków chromu 06 11 04Odpady z produkcji związków kobaltu 06 11 99Inne nie wymienione odpady 06 12Odpady z produkcji, stosowania i regeneracji katalizatorów 06 12 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 06 12 02Inne zużyte katalizatory 06 13Odpady z innych nieorganicznych procesów chemicznych 06 13 01Nieorganiczne pestycydy, biocydy oraz środki do konserwacji drewna 06 13 02Zużyty węgiel aktywny (z wyłączeniem 06 07 02) 06 13 03Sadza 06 13 99Inne nie wymienione odpady 07Odpady z przemysłu syntezy organicznej 07 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania podstawowych produktów przemysłu syntezy organicznej 07 01 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 01 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 01 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 01 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 01 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 01 06Inne zużyte katalizatory 07 01 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 01 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 01 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 01 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 01 99Inne nie wymienione odpady 07 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tworzyw sztucznych oraz kauczuków i włókien syntetycznych 07 02 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 02 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 02 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 07 02 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 02 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 02 06Inne zużyte katalizatory 07 02 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 02 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 02 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 02 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 02 99Inne nie wymienione odpady 07 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania organicznych barwników i pigmentów (z wyłączeniem podgrupy 06 11) 07 03 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 03 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 03 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 03 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 03 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 03 06Inne zużyte katalizatory 07 03 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 03 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 03 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 03 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 03 99Inne nie wymienione odpady 07 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania pestycydów (z wyłączeniem 02 01 05) 07 04 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 04 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 04 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 04 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 04 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 04 06Inne zużyte katalizatory 07 04 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 04 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 04 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 04 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 04 11Opakowania po produktach i półproduktach 07 04 99Inne nie wymienione odpady 07 05Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farmaceutyków 07 05 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 05 03Chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 05 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 05 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 05 06Inne zużyte katalizatory 07 05 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 05 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 05 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 05 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 05 99Inne nie wymienione odpady 07 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tłuszczów, natłustek, mydeł detergentów, środków dezynfekcyjnych i kosmetyków 07 06 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 06 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 06 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 07 06 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 06 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 06 06Inne zużyte katalizatory 07 06 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 06 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 06 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 06 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 06 11Ziemia bieląca z rafinacji oleju 07 06 99Inne nie wymienione odpady 07 07Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych nie wymienionych produktów chemicznych 07 07 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 07 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków 07 07 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 07 07 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 07 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne 07 07 06Inne zużyte katalizatory 07 07 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zwierające związki chlorowców 07 07 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 07 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 07 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 07 99Inne nie wymienione odpady 08Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich 08 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i lakierów (z wyłączeniem podgrupy 08 03) 08 01 01Odpady farb i lakierów zawierających rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 01 02Odpady farb i lakierów nie zawierających rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 01 03Odpady z farb i lakierów wodorozcieńczalnych 08 01 04Odpady farb proszkowych 08 01 05Zestalone farby i lakiery 08 01 06Szlamy z usuwania farb i lakierów zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 01 07Szlamy z usuwania farb i lakierów nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 01 08Szlamy wodne zawierające farby i lakiery 08 01 09Odpady z usuwania farb i lakierów (z wyłączeniem 08 01 05 i 08 01 06) 08 01 10Zawiesiny wodne zawierające farby lub lakiery 08 01 99Inne nie wymienione odpady 08 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych powłok 08 02 01Odpady proszków powlekających 08 02 02Szlamy wodne zawierające składniki emalii ceramicznych 08 02 03Zawiesiny wodne zawierające składniki emalii ceramicznych 08 02 99Inne nie wymienione odpady 08 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb drukarskich 08 03 01Odpady farby drukarskiej zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 03 02Odpady farby drukarskiej nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 03 03Odpady wodnych farb drukarskich 08 03 04Wyschnięte farby drukarskie 08 03 05Szlamy farb drukarskich zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 03 06Szlamy farb drukarskich nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 03 07Szlamy wodne zawierające farby drukarskie 08 03 08Odpady ciekłe zawierające farby drukarskie 08 03 09Odpadowy toner drukarski (łącznie z kasetami) 08 03 99Inne nie wymienione odpady 08 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania klejów, kitów i mas szpachlowych 08 04 01Odpadowe kleje, kity i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 04 02Odpadowe kleje, kity i szczeliwa nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 04 03Odpady z klejów i szczeliw wodnych 08 04 04Zestalone kleje i szczeliwa 08 04 05Osady z klejów, kitów i szczeliw zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 04 06Osady z klejów kitów i szczeliw nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 04 07Uwodnione szlamy zawierające kleje i szczeliwa 08 04 08Roztwory wodne zawierające klej, kity i masy szpachlowe 08 04 99Inne nie wymienione odpady 09Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01 01Wodne roztwory wywoływaczy i aktywatorów 09 01 02Wodne roztwory wywoływaczy do płyt offsetowych 09 01 03Roztwory innych wywoływaczy 09 01 04Roztwory utrwalaczy 09 01 05Roztwory wybielaczy i kąpieli wybielająco-utrwalających 09 01 06Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków zawierające srebro 09 01 07Błony i papier fotograficzny zawierające srebro lub związki srebra 09 01 08Błony i papier fotograficzny nie zawierające srebra 09 01 09Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku z bateriami 09 01 10Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku bez baterii 09 01 11Odpady powstające przy odzysku srebra z materiałów fotograficznych 09 01 99Inne nie wymienione odpady 10Odpady nieorganiczne z procesów termicznych 10 01 Odpady z elektrowni i innych zakładów energetycznego spalania paliw (z wyłączeniem grupy 19) 10 01 01Żużle 10 01 02Popioły lotne z węgla kamiennego 10 01 03Popioły lotne z węgla brunatnego 10 01 04Popioły lotne z paliw płynnych 10 01 05Stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania spalin 10 01 06Inne odpady stałe z oczyszczania spalin 10 01 07Produkty z wapniowych metod odsiarczania spalin odprowadzane w postaci szlamu 10 01 08Inne szlamy z oczyszczania spalin 10 01 09Kwas siarkowy i jego roztwory 10 01 10Zużyte katalizatory 10 01 11Szlamy z mokrego oczyszczania kotłów 10 01 12Zużyte materiały ogniotrwałe 10 01 13Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych 10 01 14Mikrosfery z popiołów lotnych 10 01 99Inne nie wymienione odpady 10 02Odpady z hutnictwa żelaza i stali (z wyłączeniem podgrupy 10 14) 10 02 01Żużle z procesów wytapiania (wielkopiecowe, stalownicze) 10 02 02Żużle z innych procesów 10 02 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 02 04Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 02 05Pozostałe szlamy 10 02 06Zużyte materiały ogniotrwałe 10 02 07Zgary z hutnictwa żelaza 10 02 08Odpadowy siarczan żelazawy [siarczan żelaza (II)] 10 02 99Inne nie wymienione odpady 10 03Odpady z hutnictwa aluminium 10 03 01Smoły i inne odpady z masy surowcowej do wyrobu anod 10 03 02Uszkodzone i zużyte elektrody 10 03 03Piana z wytopu (z wyłączeniem 10 03 15) 10 03 04Zgary pierwotne (białe) 10 03 05Pyły aluminiowe 10 03 06Zużyte wykładziny węglowe i materiały ogniotrwałe z elektroliz 10 03 07Zużyte wykładziny z pieców 10 03 08Żużle słone z drugiego wytopu 10 03 09Pozostałe zgary np. po rafinacji gazami (czarne kożuchy) z drugiego wytopu 10 03 10Odpady z przetwarzania słonych żużli i zgarów z drugiego wytopu 10 03 11Pył z oczyszczania gazów odlotowych 10 03 12Inne pyły (łącznie z pyłami z młynów kulowych) 10 03 13Odpady stałe z oczyszczania gazów 10 03 14Szlamy z oczyszczania gazów 10 03 15Piana z wytopu o właściwościach palnych, wydzielająca w zetknięciu z wodą gazy palne 10 03 99Inne nie wymienione odpady 10 04Odpady z hutnictwa ołowiu 10 04 01Żużle 10 04 02Zgary 10 04 03Wapno zawierające związki arsenu 10 04 04Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 04 05Inne cząstki i pyły 10 04 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych 10 04 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 04 08Zużyte materiały ogniotrwałe 10 04 99Inne nie wymienione odpady 10 05Odpady z hutnictwa cynku 10 05 01Żużle (z wyłączeniem 10 05 08) 10 05 02Zgary 10 05 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 05 04Inne pyły 10 05 05Odpady stałe z oczyszczania gazu 10 05 06Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 05 07Zużyte materiały ogniotrwałe 10 05 08Żużle granulowane z pieców szybowych oraz żużle z pieców obrotowych 10 05 99Inne nie wymienione odpady 10 06Odpady z hutnictwa miedzi 10 06 01Żużle (z wyłączeniem 10 06 09) 10 06 02Zgary 10 06 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 06 04Inne pyły 10 06 05Odpady z procesów rafinacji elektrolitycznej 10 06 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych 10 06 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 06 08Zużyte materiały ogniotrwałe 10 06 09Żużle szybowe i granulowane 10 06 99Inne nie wymienione odpady 10 07Odpady z hutnictwa srebra, złota i platyny 10 07 01Żużle 10 07 02Zgary 10 07 03Odpady stałe z oczyszczania gazu 10 07 04Inne cząstki i pyły 10 07 05Szlamy z oczyszczania gazu 10 07 06Zużyte materiały ogniotrwałe 10 07 99Inne nie wymienione odpady 10 08Odpady z hutnictwa pozostałych metali nieżelaznych 10 08 01Żużle 10 08 02Zgary 10 08 03Pył z gazów odlotowych 10 08 04Inne cząstki i pyły 10 08 05Odpady stałe z oczyszczania gazu 10 08 06Szlamy z oczyszczania gazów 10 08 07Zużyte materiały ogniotrwałe 10 08 99Inne nie wymienione odpady 10 09Odpady z odlewnictwa żelaza 10 09 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone przed procesem odlewania 10 09 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania 10 09 03Żużle odlewnicze 10 09 04Pyły odlewnicze 10 09 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze 10 09 99Inne nie wymienione odpady 10 10Odpady z odlewnictwa metali nieżelaznych 10 10 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne uszkodzone przed procesem odlewania 10 10 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne, uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania 10 10 03Zgary i żużle odlewnicze 10 10 04Pyły odlewnicze 10 10 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze 10 10 99Inne nie wymienione odpady 10 11Odpady z hutnictwa szkła 10 11 01Odpady z przygotowywania surowców wsadowych 10 11 02Szkło odpadowe z procesu technologicznego 10 11 03Odpady włókna szklanego i tkanin z włókna szklanego 10 11 04Pył z oczyszczania gazów odlotowych 10 11 05Inne pyły 10 11 06Odpady stałe z oczyszczania gazu 10 11 07Szlamy z oczyszczania gazu 10 11 08Zużyte materiały ogniotrwałe 10 11 09Szlamy fluorokrzemianowe 10 11 10Odpady zawierające azbest 10 11 99Inne nie wymienione odpady 10 12Odpady z produkcji wyrobów ceramiki budowlanej, szlachetnej i ogniotrwałej 10 12 01Odpady z surowców i przygotowania mas wsadowych 10 12 02Pył z oczyszczania gazów odlotowych 10 12 03Inne pyły 10 12 04Odpady stałe z oczyszczania gazów 10 12 05Szlamy z oczyszczania gazów 10 12 06Zużyte formy 10 12 07Zużyte materiały ogniotrwałe 10 12 08Wybrakowane wyroby ceramiczne 10 12 99Inne nie wymienione odpady 10 13Odpady z produkcji spoiw mineralnych i wyrobów zawierających te spoiwa 10 13 01Odpady z przygotowania surowców wsadowych 10 13 02Odpady z produkcji wyrobów azbestowo-cementowych 10 13 03Odpady z produkcji innych wyrobów ze spoiwem cementowym 10 13 04Odpady z produkcji wapna palonego i hydratyzowanego 10 13 05Pył z oczyszczania gazów odlotowych 10 13 06Inne pyły 10 13 07Szlamy z oczyszczania gazu 10 13 08Zużyte materiały ogniotrwałe 10 13 09Odpady z produkcji mas tynkarskich 10 13 10Odpady z produkcji cementu 10 13 11Odpady z produkcji gipsu 10 13 12Pozostałe wybrakowane wyroby zawierające spoiwa mineralne 10 13 99Inne nie wymienione odpady 10 14Odpady z produkcji żelazostopów 10 14 01Żużle z produkcji żelazokrzemu 10 14 02Pyły z produkcji żelazokrzemu 10 14 03Żużle z produkcji żelazochromu 10 14 04Pyły z produkcji żelazochromu 10 14 05Żużle z produkcji żelazomanganu 10 14 06Pyły z produkcji żelazomanganu 10 14 99Inne nie wymienione odpady 11Odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 01Odpady ciekłe i szlamy z obróbki i powlekania metali (tj. procesów galwanicznych, procesów cynkowania, wytrawiania, fosforanowania oraz alkalicznego odtłuszczania) 11 01 01Odpady cyjankaliczne zawierające metale ciężkie inne niż chrom 11 01 02Odpady cyjankaliczne nie zawierające metali ciężkich 11 01 03Odpady nie zawierające cyjanków, lecz zawierające chrom 11 01 04Odpady nie zawierające cyjanków i nie zawierające chromu 11 01 05Zużyte kwaśne kąpiele trawiące 11 01 06Inne kwaśne odpady 11 01 07Alkalia nie wyszczególnione w inny sposób 11 01 08Osady i szlamy z fosforanowania 11 01 99Inne nie wymienione odpady 11 02Odpady i szlamy z hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 02 01Szlamy z hydrometalurgii miedzi 11 02 02Szlamy z hydrometalurgii cynku (włącznie z getytem i jarozytem) 11 02 03Odpady z produkcji anod dla procesów elektrolizy 11 02 04Inne nie wymienione odpady 11 03Szlamy i odpady stałe z procesów hartowania 11 03 01Odpady zawierające cyjanki 11 03 99Inne nie wymienione odpady 11 04Pozostałe odpady nieorganiczne zawierające metale lub związki metali 11 04 01Pozostałe nieorganiczne odpady zawierające metale lub związki metali 12Odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych 12 01Odpady z kształtowania (włącznie z kuciem, spawaniem, wytłaczaniem, toczeniem, cięciem, piłowaniem) 12 01 01Odpady z toczenia i piłowania żelaza oraz jego stopów 12 01 02Inne odpady żelaza i jego stopów 12 01 03Odpady z toczenia i piłowania metali nieżelaznych 12 01 04Inne odpady metali nieżelaznych 12 01 05Odpady tworzyw sztucznych 12 01 06Odpadowe oleje z obróbki metali zawierające chlorowce niezemulgowane 12 01 07Odpadowe oleje z obróbki metali nie zawierające chlorowców niezemulgowanych 12 01 08Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali zawierające chlorowce 12 01 09Odpadowe emulsje z obróbki metali nie zawierające chlorowców 12 01 10Syntetyczne oleje z obróbki metali 12 01 11Szlamy z obróbki metali 12 01 12Zużyte woski i tłuszcze 12 01 13Odpady spawalnicze i zużyte elektrody 12 01 99Inne nie wymienione odpady 12 02Odpady z mechanicznej obróbki powierzchni (oczyszczania pneumatycznego, szlifowania, gładzenia i polerowania) 12 02 01Zużyte ścierniwo 12 02 02Szlamy ze ścierania, szlifowania i gładzenia 12 02 03Szlamy z polerowania 12 02 99Inne nie wymienione odpady 12 03Odpady z odłuszczania wodą i parą (z wyłączeniem grupy 11) 12 03 01Odpady z odłuszczania wodą 12 03 02Odpady z odtłuszczania parą 13Oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12) 13 01Odpadowe oleje hydrauliczne i płyny hamulcowe 13 01 01Oleje hydrauliczne zawierające PCB2 lub PCT3 13 01 02Inne oleje hydrauliczne zawierające związki chlorowcoorganiczne niezemulgowane 13 01 03Inne oleje hydrauliczne nie zawierające związków chlorowcoorganicznych niezemulgowanych 13 01 04Emulsje olejowe zawierające związki chlorowcoorganiczne 13 01 05Emulsje olejowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 01 06Hydrauliczne oleje mineralne 13 01 07Inne oleje hydrauliczne 13 01 08Płyny hamulcowe 13 01 09Odpady zawierające PBB1 13 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe) 13 02 01Oleje smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczne 13 02 02Oleje smarowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 02 03Inne oleje smarowe 13 03Odpadowe oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 01Oleje i ciecze zawierające PCB2 lub PCT3 13 03 02Oleje i ciecze zawierające inne związki chlorowcoorganiczne 13 03 03Oleje i ciecze nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 03 04Syntetyczne oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 05Oleje mineralne stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 04Oleje zęzowe 13 04 01Oleje zęzowe z żeglugi śródlądowej 13 04 02Oleje zęzowe z portowych kanałów ściekowych 13 04 03Oleje zęzowe z innej żeglugi 13 05Odpady z odwadniania olejów w separatorach 13 05 01Odpady w postaci stałej 13 05 02Odpady w postaci szlamów 13 05 03Szlamy z kolektorów 13 05 04Szlamy i emulsje z odsalania 13 05 05Inne emulsje 13 06Odpady olejowe nie wymienione 13 06 01Inne nie wymienione odpady olejowe 14Odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08) 14 01Odpady z odtłuszczania metali i konserwacji maszyn 14 01 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 01 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 01 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 01 04Mieszaniny rozpuszczalników chlorowcoorganicznych z wodą 14 01 05Mieszaniny rozpuszczalników nie zawierających związanych chlorowców z wodą 14 01 06Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 01 07Szlamy i odpady stałe nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 14 02Odpady z czyszczenia tkanin i odtłuszczania produktów naturalnych 14 02 01Rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 02 02Mieszaniny rozpuszczalników lub cieczy organicznych nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 14 02 03Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 02 04Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 03Odpady z przemysłu elektronicznego 14 03 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 03 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 03 03Rozpuszczalniki i ich mieszaniny nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 14 03 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 03 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 04Odpady chłodziw, propelentów pianowych i aerozolowych 14 04 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 04 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 04 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 04 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 04 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 05Odpady z odzysku rozpuszczalników i chłodziw (pozostałości po destylacji) 14 05 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 05 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 05 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 05 04Szlamy zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 05 05Szlamy zawierające inne rozpuszczalniki 15Odpady opakowań, sorbentów, tkanin, materiałów filtracyjnych i ochronnych nie ujęte w innych grupach 15 01Odpady opakowaniowe 15 01 01Papier i tektura 15 01 02Tworzywa sztuczne 15 01 03Drewno 15 01 04Metale 15 01 05Opakowania wykonane z różnych materiałów 15 01 06Odpady opakowań zmieszane 15 01 07Szkło 15 02Odpady sorbentów, materiałów filtracyjnych, tkanin i ubrań ochronnych 15 02 01 Zużyte sorbenty, materiały filtracyjne, czyściwo i odzież ochronna 15 02 02Zużyte filtry olejowe i powietrzne 16Odpady różne, nie ujęte w innych grupach 16 01Wyeksploatowane pojazdy 16 01 01Katalizatory z pojazdów zawierające metale szlachetne 16 01 02Inne katalizatory z pojazdów 16 01 03Zużyte opony 16 01 04Pojazdy, wycofane z eksploatacji 16 01 05Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodów 16 01 06Inne elementy ze złomowania samochodów 16 01 99Inne nie wymienione odpady 16 02Zużyte urządzenia i ich elementy 16 02 01Transformatory i kondensatory zawierające PCB2 lub PCT3 16 02 02Inne zużyte urządzenia elektroniczne i elektrotechniczne 16 02 03Urządzenia zawierające freony 16 02 04Urządzenia zawierające wolny azbest 16 02 05Inne zużyte urządzenia 16 02 06Odpady zawierające azbest 16 02 07Odpady zawierające tworzywa sztuczne 16 02 08Pozostałości niemetaliczne z rozdrabniania (strzępienia) 16 02 99Inne nie wymienione odpady 16 03Partie produktów nie odpowiadających wymaganiom 16 03 01Partie produktów nieorganicznych nie odpowiadające wymaganiom 16 03 02Partie produktów organicznych nie odpowiadające wymaganiom 16 04Odpady materiałów wybuchowych 16 04 01Odpadowa amunicja 16 04 02Odpadowe wyroby pirotechniczne (ognie sztuczne) 16 04 03Inne materiały wybuchowe 16 05Chemikalia i gazy w pojemnikach 16 05 01Gazy przemysłowe w butlach ciśnieniowych, pojemnikach gazów ciekłych i pojemniki z aerozolami przemysłowymi (w tym z halonami) 16 05 02Inne odpady zawierające chemikalia nieorganiczne 16 05 03Inne odpady zawierające chemikalia organiczne 16 06Baterie i akumulatory 16 06 01Baterie i akumulatory ołowiowe 16 06 02Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe 16 06 03Suche ogniwa rtęciowe 16 06 04Baterie alkaliczne 16 06 05Inne baterie i akumulatory 16 06 06Elektrolit z baterii i akumulatorów 16 07Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych i cystern transportowych (z wyjątkiem grup 05 i 12) 16 07 01Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników zawierające chemikalia 16 07 02Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników po ropie naftowej lub jej produktach 16 07 03Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych przewożących ropę naftową lub jej produkty 16 07 04Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych zawierające chemikalia 16 07 05Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych zawierające chemikalia 16 07 06Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych po ropie naftowej lub jej produktach 16 07 07Odpady stałe z ładunków statków 16 07 99Inne nie wymienione odpady 16 08Odpady podobne do komunalnych segregowane i gromadzone selektywnie 16 08 01Papier i tektura 16 08 02Szkło 16 08 03Drobne elementy z tworzyw sztucznych 16 08 04Inne frakcje tworzyw sztucznych 16 08 05Drobne elementy metalowe 16 08 06Inne frakcje metali 16 08 07Drewno 16 08 08Organiczne, nadające się do kompostowania odpady kuchenne (włączając oleje do smażenia i kuchenne odpady z gastronomii) 16 08 09Oleje i tłuszcze 16 08 10Odzież 16 08 11Tekstylia 16 08 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice 16 08 13Rozpuszczalniki 16 08 14Kwasy 16 08 15Alkalia 16 08 16Detergenty 16 08 17Odczynniki fotograficzne 16 08 18Lekarstwa 16 08 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki 16 08 20Baterie 16 08 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć 16 08 22Aerozole 16 08 23Urządzenia zawierające freony 16 08 24Elementy elektroniczne 16 09Inne odpady podobne do komunalnych z pielęgnacji terenów zielonych 16 09 01Odpady nadające się do kompostowania 16 09 02Grunt i kamienie 16 09 03Inne odpady nie nadające się do kompostowania 16 10Inne odpady podobne do komunalnych 16 10 01Nie segregowane odpady podobne do komunalnych 16 10 03Odpady z czyszczenia niepublicznych ulic i placów 16 10 04Zawartość zbiorników bezodpływowych służących do gromadzenia nieczystości 17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych 17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz drogowych 17 01 01Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów 17 01 02Gruz ceglany 17 01 03Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia 17 01 04Odpady materiałów budowlanych bazujących na gipsie 17 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest 17 01 06Usunięte tynki 17 01 07Odpady z remontów i przebudowy dróg 17 01 99Inne nie wymienione odpady 17 02Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych 17 02 01Drewno 17 02 02Szkło 17 02 03Tworzywa sztuczne 17 02 04Drewno nasączone związkami do konserwacji i impregnacji 17 03Odpady asfaltów, smół i produktów smołowych 17 03 01Asfalt zawierający smołę 17 03 02Asfalt nie zawierający smoły 17 03 03Smoła i produkty smołowe 17 03 04Odpadowa papa 17 03 99Inne nie wymienione odpady 17 04Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali 17 04 01Miedź, brąz, mosiądz 17 04 02Aluminium 17 04 03Ołów 17 04 04Cynk 17 04 05Żelazo i stal 17 04 06Cyna 17 04 07Mieszaniny metali 17 04 08Kable 17 05Gleba i grunt z wykopów oraz z pogłębiania rzek i zbiorników wodnych 17 05 01Gleba i kamienie 17 05 02Grunt z wykopów i pogłębiania 17 05 03Gleba zanieczyszczona substancjami ropopochodnymi 17 05 04Gleba zanieczyszczona innymi substancjami chemicznymi 17 05 05Żwir, kamienie, skruszone skały 17 06Materiały izolacyjne (bez podgrupy 17 03) 17 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest 17 06 02Inne materiały izolacyjne 17 06 03Materiały izolacyjne ze spienionych tworzyw sztucznych 17 06 04Materiały izolacyjne z nie spienionych tworzyw sztucznych 17 06 05Wełna mineralna 17 07Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki 17 07 01Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki 18Odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych z nimi badań 18 01Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej 18 01 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki 18 01 02Tkanka i jej resztki wraz z pojemnikami i konserwantami służącymi do jej przechowywania 18 01 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcji 18 01 04Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie jest przedmiotem specjalnych wymagań ze względu na zapobieganie infekcji (materiały opatrunkowe, plastry, bielizna, odzież, opatrunki higieniczne) 18 01 05Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia i leki 18 01 06Zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie 18 01 99Inne nie wymienione odpady 18 02Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej 18 02 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki 18 02 02Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom 18 02 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom 18 02 04Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia 18 02 99Inne nie wymienione odpady 19Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej 19 01Odpady ze spalania i termicznego rozkładu odpadów komunalnych oraz podobnych odpadów z handlu, przemysłu i instytucji 19 01 01Żużle i popioły paleniskowe 19 01 02Złom żelazny usunięty z popiołów paleniskowych 19 01 03Popioły lotne 19 01 04Pył z kotłów i pieców 19 01 05Osady z filtrowania spalin 19 01 06Szlamy i inne odpady o konsystencji ciekłej z oczyszczania spalin 19 01 07Odpady stałe z oczyszczania spalin 19 01 08Odpady z termicznego rozkładu 19 01 09Zużyte katalizatory 19 01 10Zużyty węgiel aktywny z oczyszczania spalin 19 01 99Inne nie wymienione odpady 19 02Odpady fizykochemicznej przeróbki odpadów przemysłowych 19 02 01Szlamy wodorotlenków metali i inne szlamy po wytrącaniu metali z roztworów 19 02 02Przemieszane odpady do ostatecznego składowania 19 02 03Gipsy z neutralizacji odpadów pochromowych 19 03Odpady zestalone 19 03 01Odpady zestalone spoiwem hydraulicznym 19 03 02Odpady zestalone spoiwem organicznym 19 03 03Odpady stabilizowane metodami biologicznymi 19 04Odpady zeszklone i z procesów zeszkliwiania oraz ze spalania odpadów innych niż 19 01 19 04 01Zeszklone odpady 19 04 02Popioły lotne i inne odpady z oczyszczania spalin 19 04 03Nie zeszklona faza stała 19 04 04Ciekłe odpady z procesów zeszkliwiania 19 05Odpady z tlenowej fermentacji odpadów stałych (kompostowania) 19 05 01Nie przekompostowane frakcje odpadów komunalnych i podobnych 19 05 02Nie przekompostowane frakcje odpadów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego 19 05 03Kompost nie nadający się do wykorzystania 19 05 99Inne nie wymienione odpady 19 06Odpady z beztlenowej fermentacji odpadów 19 06 01Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów komunalnych i podobnych 19 06 02Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów zwierzęcych i roślinnych 19 06 99Inne nie wymienione odpady 19 07Odcieki ze składowisk 19 07 01Odcieki ze składowisk nie oczyszczone 19 08Odpady z oczyszczalni ścieków nie wyspecyfikowane inaczej 19 08 01Skratki 19 08 02Zawartość piaskowników 19 08 03Tłuszcze i mieszaniny olejów z oczyszczania ścieków 19 08 04Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych (bez 19 08 08) 19 08 05Osady z oczyszczania ścieków komunalnych (bez 19 08 09) 19 08 06Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne 19 08 07Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych 19 08 08Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych poneutralizacyjne 19 08 09Osady z oczyszczania ścieków komunalnych ustabilizowane 19 08 99Inne nie wymienione odpady 19 09Odpady z uzdatniania wody pitnej i przemysłowej 19 09 01Odpady stałe ze wstępnej filtracji 19 09 02Osady z klarowania wody 19 09 03Osady z dekarbonizacji wody 19 09 04Zużyty węgiel aktywny 19 09 05Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne 19 09 06Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych 19 09 99Inne nie wymienione odpady 20Odpady komunalne 20 01Odpady komunalne segregowane i gromadzone selektywnie 20 01 01Papier i tektura 20 01 02Szkło 20 01 03Drobne elementy z tworzyw sztucznych 20 01 04Inne frakcje tworzyw sztucznych 20 01 05Drobne elementy metalowe 20 01 06Inne frakcje metali 20 01 07Drewno 20 01 08Organiczne, nadające się do kompostowania odpady kuchenne (włączając oleje do smażenia i kuchenne odpady z gastronomii) 20 01 09Oleje i tłuszcze 20 01 10Odzież 20 01 11Tekstylia 20 01 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice 20 01 13Rozpuszczalniki 20 01 14Kwasy 20 01 15Alkalia 20 01 16Detergenty 20 01 17Odczynniki fotograficzne 20 01 18Lekarstwa 20 01 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki 20 01 20Baterie 20 01 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć 20 01 22Aerozole 20 01 23Urządzenia zawierające freony 20 01 24Elementy elektroniczne 20 02Odpady z pielęgnacji terenów zielonych 20 02 01Odpady nadające się do kompostowania 20 02 02Grunt i kamienie 20 02 03Inne odpady nie nadające się do kompostowania 20 03Inne odpady komunalne 20 03 01Nie segregowane odpady komunalne 20 03 02Odpady z targowisk 20 03 03Odpady z czyszczenia ulic i placów 20 03 04Zawartość zbiorników bezodpływowych służących do gromadzenia nieczystości 20 03 05Wraki pojazdów * Dwie pierwsze cyfry oznaczają grupę odpadów wskazującą źródło powstawania odpadów. Oznaczenie grupy odpadów łącznie z dwiema następnymi cyframi identyfikuje podgrupę odpadów, a kod składający się z sześciu cyfr identyfikuje rodzaj odpadów. 1) PBB - polibromowane dwufenyle; 2) PCB - polichlorowane dwufenyle; 3) PCT - polichlorowane trójfenyle. Załącznik nr 2 LISTA ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH KodRodzaje odpadów niebezpiecznych w poszczególnych grupach i podgrupach 12 02Odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz przetwórstwa żywności 02 01Odpady z produkcji podstawowej 02 01 05Odpady agrochemikaliów 03Odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy celulozowej, płyt i mebli 03 01Odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli 03 01 04Odpady z chemicznej przeróbki drewna 03 02Odpady powstające przy konserwacji drewna 03 02 01Środki do konserwacji i impregnacji drewna nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 03 02 02Środki do konserwacji i impregnacji drewna zawierające związki chlorowcoorganiczne 03 02 03Metaloorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna 03 02 04Nieorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna 04Odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego 04 01Odpady z przemysłu skórzanego 04 01 03Tłuszcze pogarbarskie zawierające rozpuszczalniki 04 02Odpady z przemysłu tekstylnego 04 02 11Odpady z klejenia (szlichtowania) i wykańczania zawierające związki chlorowców 05Odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz wysokotemperaturowej przeróbki węgla 05 01Ropopochodne szlamy i odpady stałe 05 01 03Osady z dna zbiorników 05 01 04Kwaśne szlamy z procesów alkilowania 05 01 05Wycieki ropy naftowej 05 01 07Kwaśne smoły 05 01 08Inne smoły 05 04Zużyte materiały filtracyjne 05 04 01Zużyte materiały filtracyjne 05 06Odpady z procesów termicznej przeróbki węgla 05 06 01Kwaśne smoły 05 06 02Smoła koksownicza 05 06 03Inne smoły 05 06 04Osady z kolumn chłodniczych 05 06 05Odpady ciekłe zawierające fenole 05 06 99Inne nie wymienione odpady 05 07Odpady z oczyszczania gazu ziemnego 05 07 01Osady zawierające rtęć lub jej związki 05 08Odpady z odzyskiwania (regeneracji) olejów 05 08 01Zużyte sorbenty z surowców ilastych 05 08 02Kwaśne smoły 05 08 03Inne smoły 05 08 04Uwodnione odpady ciekłe z regeneracji olejów 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków nieorganicznych 06 01Odpadowe roztwory kwaśne 06 01 01Kwas siarkawy i siarkowy [siarkowy (IV) i (VI)] 06 01 02Kwas chlorowodorowy 06 01 03Kwas fluorowodorowy 06 01 04Kwas fosforawy i fosforowy [fosforowy (III) i (V)] 06 01 05Kwas azotawy i azotowy [azotowy (III) i (V)] 06 01 99Inne nie wymienione odpady 06 02Odpadowe roztwory alkaliczne 06 02 01Wodorotlenek wapnia 06 02 02Wodorotlenek sodu 06 02 03Woda amoniakalna 06 02 99Inne nie wymienione odpady 06 03Sole odpadowe i ich roztwory 06 03 11Sole i roztwory zawierające cyjanki 06 04Odpady zawierające metale 06 04 02Sole metali (z wyłączeniem podgrupy 06 03 bez 06 03 11) 06 04 03Odpady zawierające arsen 06 04 04Odpady zawierające rtęć 06 04 05Odpady zawierające inne metale ciężkie 06 07Odpady z produkcji chloru i chlorowców 06 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy 06 07 02Węgiel aktywny z produkcji chloru 06 13Odpady z innych nieorganicznych procesów chemicznych 06 13 01Nieorganiczne pestycydy, biocydy oraz środki do konserwacji drewna 06 13 02Zużyty węgiel aktywny (z wyłączeniem 06 07 02) 07Odpady z przemysłu syntezy organicznej 07 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania podstawowych produktów przemysłu syntezy organicznej 07 01 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 01 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 01 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 01 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 01 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 01 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tworzyw sztucznych oraz kauczuków i włókien syntetycznych 07 02 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 02 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 07 02 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 02 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 02 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 02 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 02 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania organicznych barwników i pigmentów (z wyłączeniem podgrupy 06 11) 07 03 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 03 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 03 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 03 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 03 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 03 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 03 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania pestycydów (z wyłączeniem 02 01 05) 07 04 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 04 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 04 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 04 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 04 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 04 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 04 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 04 11Opakowania po produktach i półproduktach 07 05Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farmaceutyków 07 05 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 05 03Chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 05 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 05 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 05 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 05 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 05 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 06Odpady z produkcji przygotowanie, obrotu i stosowania tłuszczów, natłustek, mydeł, detergentów, środków dezynfekcyjnych i kosmetyków 07 06 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 06 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki 07 06 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 06 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki chlorowców 07 06 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 06 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 06 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 07 07Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych nie wymienionych produktów chemicznych 07 07 01Wody popłuczne i ługi macierzyste 07 07 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 07 07 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze macierzyste 07 07 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zwierające związki chlorowców 07 07 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne 07 07 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki chlorowców 07 07 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne 08Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich 08 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i lakierów (z wyłączeniem podgrupy 08 03) 08 01 01Odpady farb i lakierów zawierających rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 01 02Odpady farb i lakierów nie zawierających rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 01 06Szlamy z usuwania farb i lakierów zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 01 07Szlamy z usuwania farb i lakierów nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb drukarskich 08 03 01Odpady farby drukarskiej zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 03 02Odpady farby drukarskiej nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 03 05Szlamy farb drukarskich zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 03 06Szlamy farb drukarskich nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania klejów, kitów i mas szpachlowych 08 04 01Odpadowe kleje, kity i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 04 02Odpadowe kleje, kity i szczeliwa nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 08 04 05Osady z klejów, kitów i szczeliw zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 08 04 06Osady z klejów, kitów i szczeliw nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 09Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01Odpady z przemysłu fotograficznego 09 01 01Wodne roztwory wywoływaczy i aktywatorów 09 01 02Wodne roztwory wywoływaczy do płyt offsetowych 09 01 04Roztwory utrwalaczy 09 01 05Roztwory wybielaczy i kąpieli wybielająco-utrwalających 09 01 06Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków zawierające srebro 09 01 09Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku z bateriami 10Odpady nieorganiczne z procesów termicznych 10 01Odpady z elektrowni i innych zakładów energetycznego spalania paliw (z wyłączeniem grupy 19) 10 01 09Kwas siarkowy i jego roztwory 10 03Odpady z hutnictwa aluminium 10 03 01Smoły i inne odpady z masy surowcowej do wyrobu anod 10 03 07Zużyte wykładziny z pieców 10 03 10Odpady z przetwarzania słonych żużli i zgarów z drugiego wytopu 10 03 12Inne pyły (łącznie z pyłami z młynów kulowych) 10 03 15Piana z wytopu o właściwościach palnych lub wydzielająca w zetknięciu z wodą gazy palne 10 04Odpady z hutnictwa ołowiu 10 04 01Żużle 10 04 03Wapno zawierające związki arsenu 10 04 04Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 04 05Inne cząstki i pyły 10 04 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych 10 04 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 05Odpady z hutnictwa cynku 10 05 01Żużle (z wyłączeniem 10 05 08) 10 05 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych 10 05 05Odpady stałe z oczyszczania gazu 10 05 06Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych 10 06Odpady z hutnictwa miedzi 10 06 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych 10 11Odpady z hutnictwa szkła 10 11 10Odpady zawierające azbest 10 14Odpady z produkcji żelazostopów 10 14 02Pyły z produkcji żelazokrzemu 11Odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 01Odpady ciekłe i szlamy z obróbki i powlekania metali (tj. procesów galwanicznych, procesów cynkowania, wytrawiania, fosforanowania oraz alkalicznego odtłuszczania) 11 01 01Odpady cyjankaliczne zawierające metale ciężkie inne niż chrom 11 01 02Odpady cyjankaliczne nie zawierające metali ciężkich 11 01 03Odpady nie zawierające cyjanków lecz zawierające chrom 11 01 05Zużyte kwaśne kąpiele trawiące 11 01 06Inne kwaśne odpady 11 01 07Alkalia nie wyszczególnione w inny sposób 11 01 08Osady i szlamy z fosforanowania 11 02Odpady i szlamy z hydrometalurgii metali nieżelaznych 11 02 02Szlamy z hydrometalurgii cynku (włącznie z getytem i jarozytem) 11 03Szlamy i odpady stałe z procesów hartowania 11 03 01Odpady zawierające cyjanki 11 03 99Inne nie wymienione odpady 12Odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych 12 01Odpady z kształtowania (włącznie z kuciem, spawaniem, wytłaczaniem, toczeniem, cięciem, piłowaniem) 12 01 06Odpadowe oleje z obróbki metali zawierające chlorowce niezemulgowane 12 01 07Odpadowe oleje z obróbki metali nie zawierające chlorowców niezemulgowanych 12 01 08Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali zawierające chlorowce 12 01 09Odpadowe emulsje z obróbki metali nie zawierające chlorowców 12 01 10Syntetyczne oleje z obróbki metali 12 01 11Szlamy z obróbki metali 12 01 12Zużyte woski i tłuszcze 12 03Odpady z odtłuszczania wodą i parą (z wyłączeniem grupy 11) 12 03 01Odpady z odtłuszczania wodą 12 03 02Odpady z odtłuszczania parą 13Oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12) 13 01Odpadowe oleje hydrauliczne i płyny hamulcowe 13 01 01Oleje hydrauliczne zawierające PCB2 lub PCT3 13 01 02Inne oleje hydrauliczne zawierające związki chlorowcoorganiczne niezemulgowane 13 01 03Inne oleje hydrauliczne nie zawierające związków chlorowcoorganicznych niezemulgowanych 13 01 04Emulsje olejowe zawierające związki chlorowcoorganiczne 13 01 05Emulsje olejowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 01 06Hydrauliczne oleje mineralne 13 01 07Inne oleje hydrauliczne 13 01 08Płyny hamulcowe 13 01 09Odpady zawierające PBB1 13 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe) 13 02 01Oleje smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczne 13 02 02Oleje smarowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 02 03Inne oleje smarowe 13 03Odpadowe oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 01Oleje i ciecze zawierające PCB2 lub PCT3 13 03 02Oleje i ciecze zawierające inne związki chlorowcoorganiczne 13 03 03Oleje i ciecze nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 13 03 04Syntetyczne oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 03 05Oleje mineralne stosowane jako nośniki ciepła i elektroizolatory 13 04Oleje zęzowe 13 04 01Oleje zęzowe z żeglugi śródlądowej 13 04 02Oleje zęzowe z portowych kanałów ściekowych 13 04 03Oleje zęzowe z innej żeglugi 13 05Odpady z odwadniania olejów w separatorach 13 05 01Odpady w postaci stałej 13 05 02Odpady w postaci szlamów 13 05 03Szlamy z kolektorów 13 05 04Szlamy i emulsje z odsalania 13 05 05Inne emulsje 13 06Odpady olejowe nie wymienione 13 06 01Inne nie wymienione odpady olejowe 14Odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08) 14 01Odpady z odtłuszczania metali i konserwacji maszyn 14 01 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 01 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 01 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 01 04Mieszaniny rozpuszczalników chlorowcoorganicznych z wodą 14 01 05Mieszaniny rozpuszczalników nie zawierających związanych chlorowców z wodą 14 01 06Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 01 07Szlamy i odpady stałe nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 14 02Odpady z czyszczenia tkanin i odtłuszczania produktów naturalnych 14 02 01Rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 02 02Mieszaniny rozpuszczalników lub cieczy organicznych nie zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych 14 02 03Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 02 04Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 03Odpady z przemysłu elektronicznego 14 03 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 03 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 03 03Rozpuszczalniki i ich mieszaniny nie zawierające związków chlorowcoorganicznych 14 03 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 03 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 04Odpady chłodziw, propelentów pianowych i aerozolowych 14 04 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 04 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 04 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 04 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 04 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki 14 05Odpady z odzysku rozpuszczalników i chłodziw (pozostałości po destylacji) 14 05 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony) 14 05 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te rozpuszczalniki 14 05 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny 14 05 04Szlamy zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne 14 05 05Szlamy zawierające inne rozpuszczalniki 16Odpady różne, nie ujęte w innych grupach 16 01Wyeksploatowane pojazdy 16 01 05Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodów 16 02Zużyte urządzenia i ich elementy 16 02 01Transformatory i kondensatory zawierające PCB2 lub PCT3 16 02 04Urządzenia zawierające wolny azbest 16 02 06Odpady zawierające azbest 16 04Odpady materiałów wybuchowych 16 04 01Odpadowa amunicja 16 04 02Odpadowe wyroby pirotechniczne (ognie sztuczne) 16 04 03Inne materiały wybuchowe 16 06Baterie i akumulatory 16 06 01Baterie i akumulatory ołowiowe 16 06 02Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe 16 06 03Suche ogniwa rtęciowe 16 06 06Elektrolit z baterii i akumulatorów 16 07Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych i cystern transportowych (z wyjątkiem grup 05 i 12) 16 07 01Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników zawierające chemikalia 16 07 02Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników po ropie naftowej lub jej produktach 16 07 03Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych przewożących ropę naftową lub jej produkty 16 07 04Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych zawierające chemikalia 16 07 05Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych zawierające chemikalia 16 07 06Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych po ropie naftowej lub jej produktach 16 08Odpady podobne do komunalnych segregowane i gromadzone selektywnie 16 08 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice 16 08 13Rozpuszczalniki 16 08 17Odczynniki fotograficzne 16 08 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki 16 08 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć 17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz drogowych 17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz drogowych 17 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest 17 06Materiały izolacyjne (bez podgrupy 17 03) 17 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest 18Odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych z nimi badań 18 01Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej 18 01 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcji 18 01 05Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia i leki 18 02Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej 18 02 02Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom 18 02 04Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia 19Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej 19 01Odpady ze spalania i termicznego rozkładu odpadów komunalnych oraz podobnych odpadów z handlu, przemysłu i instytucji 19 01 03Popioły lotne 19 01 04Pył z kotłów i pieców 19 01 05Osady z filtrowania spalin 19 01 06Szlamy i inne odpady o konsystencji ciekłej z oczyszczania spalin 19 01 07Odpady stałe z oczyszczania spalin 19 01 10Zużyty węgiel aktywny z oczyszczania spalin 19 02Odpady z fizykochemicznej przeróbki odpadów przemysłowych 19 02 01Szlamy wodorotlenków metali i inne szlamy po wytrącaniu metali z roztworów 19 04Odpady zeszklone i z procesów zeszkliwiania oraz ze spalania odpadów innych niż 19 01 19 04 02Popioły lotne i inne odpady z oczyszczania spalin 19 04 03Nie zeszklona faza stała 19 07Odcieki ze składowisk 19 07 01Odcieki ze składowisk nieoczyszczone 19 08Odpady z oczyszczalni ścieków nie wyspecyfikowane inaczej 19 08 03Tłuszcze i mieszaniny olejów z oczyszczania ścieków 19 08 06Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne 19 08 07Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych 20Odpady komunalne 20 01Odpady komunalne segregowane i gromadzone selektywnie 20 01 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice 20 01 13Rozpuszczalniki 20 01 17Odczynniki fotograficzne 20 01 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki 20 01 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć 1) PBB - polibromowane dwufenyle. 2) PCB - polichlorowane dwufenyle. 3) PCT - polichlorowane trójfenyle. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 29 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. (Dz. U. Nr 162, poz. 1136) Na podstawie art. 16 § 1 i art. 18 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751, 752, 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75, z 1994 r. Nr 65, poz. 280, z 1996 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 154, poz. 750 oraz z 1997 r. Nr 67, poz. 433, Nr 126, poz. 814 i Nr 128, poz. 839) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 w województwie warszawskim: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Legionowie - dla miasta Legionowo oraz gmin: Jabłonna, Nieporęt, Serock i Wieliszew", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim - dla miasta Nowy Dwór Mazowiecki oraz gmin: Brochów, Czosnów, Leoncin, Pomiechówek i Zakroczym,"; b) w ust. 3 w województwie białostockim pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Białymstoku - dla miasta Białystok oraz gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Jasionówka, Jaświły, Juchnowiec Kościelny, Knyszyn, Krypno, Łapy, Michałowo, Mońki, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków i Zabłudów,"; c) w ust. 7 w województwie ciechanowskim pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Mławie - dla miasta Mława oraz gmin: Bieżuń, Dzierzgowo, Kuczbork-Osada, Lipowiec Kościelny, Lubowidz, Lutocin, Radzanów, Strzegowo, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo i Żuromin,"; d) w ust. 11 w województwie gorzowskim: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim - dla miasta Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Santok i Witnica", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Sąd Rejonowy w Strzelcach Krajeńskich dla gmin: Drezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie i Zwierzyn," - dotychczasowy pkt 6 oznacza się jako pkt 7; e) w ust. 13 w województwie kaliskim pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Sąd Rejonowy w Krotoszynie - dla miasta Sulmierzyce oraz gmin: Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny,"; f) w ust. 14 w województwie katowickim: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Bytomiu - dla miast: Bytom i Radzionków," - pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry, oraz gmin: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg i Zbrosławice," - pkt 20 otrzymuje brzmienie: "20) Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim - dla miast: Pszów, Radlin, Rydułtowy i Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice i Mszana,"; g) w ust. 24 w województwie łódzkim pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Pabianicach - dla miast: Konstantynów Łódzki i Pabianice oraz gmin: Ksawerów, Pabianice i Rzgów,"; h) w ust. 25 w województwie nowosądeckim: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Limanowej - dla miast: Limanowa i Mszana Dolna oraz gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź, Stopnice i Tymbark", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Sąd Rejonowy w Nowym Targu - dla miast: Jordanów, Nowy Targ i Szczawnica oraz gmin: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka i Spytkowice", i) w ust. 28 w województwie ostrołęckim: - pkt 1 otrzymuje brzmienie "1) Sąd Rejonowy w Ostrołęce - dla miasta Ostrołęka oraz gmin: Baranowo, Czarnia, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Młynarze, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rozogi, Różan, Rzekuń, Sypniewo i Troszyn," - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Sąd Rejonowy w Przasnyszu - dla miast: Maków Mazowiecki i Przasnysz oraz gmin: Chorzele, Czerwonka, Jednorożec, Krasnosielc, Krzynowłoga Mata, Płoniawy-Bramura, Przasnysz, Rzewnie i Szelków"; j) w ust. 35 w województwie rzeszowskim pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) Sąd Rejonowy w Rzeszowie - dla miasta Rzeszów oraz gmin: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne, Lubenia, Świlcza, Trzebownisko i Tyczyn,"; k) w ust. 36 w województwie siedleckim pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Łukowie - dla miast: Łuków i Stoczek Łukowski oraz gmin: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków i Wola Mysłowska"; l) w ust. 42 w województwie tarnobrzeskim pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Nisku - dla gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Rudnik nad Sanem i Ulanów"; 2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzy się w następujących sądach rejonowych wydziały rodzinne i nieletnich (sądy rodzinne) obejmujące obszar właściwości więcej niż jednego sądu rejonowego oraz ustala obszary ich właściwości miejscowej: - w województwie szczecińskim: w Sądzie Rejonowym w Świnoujściu, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w Kamieniu Pomorskim i Świnoujściu." § 2. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia z dnia 8 września 1992 r. w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ Nr 1 - 1, 2, 3, 4, 5, Nr 2 - 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, Nr 3 - 17, 18, Nr 4 - 19, 20, 21, 22, 23, Nr 5 - 24, 25, 26, 27, 28, 29, Nr 6 - 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, Nr 7 - 38, Nr 8 - 39, 40, 41, 42, Nr 9 - 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, Nr 10 - 51, 52, 53, 54, 55, Nr 11 - 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, Nr 12 - 64, 65, 66, 67, 68, 69, Nr 13 - 70, 71, Nr 14 - 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, Nr 15 - 83, 84, 85, 86, 87, Nr 16 - 88, 89, Nr 17 - 90, 91, 92, 93, 94, 95, Nr 18 - 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, Nr 19 - 106, Nr 20 - 107, 108, Nr 21 - 109, 110, 111, 112, 113, Nr 22 - 114, 115, 116, Nr 23 - 117, Nr 24 - 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, Nr 25 - 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, Nr 26 - 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, Nr 27 - 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, Nr 28 - 152, 153, 154, 155, 156, 157, Nr 29 - 158, 159, 160, 161, 162, Nr 30 - 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, Nr 31 - 174, 175, 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, Nr 32 - 183, 184, 185, 186, 187, 188, 189, 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, Nr 33 - 197, 198, 199, 200, Nr 34 - 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207, 208, 209, 210, 211, 212, 213, 214, Nr 35 - 215, Nr 36 - 216, 217, 218, 219, 220, 221, 222, 223, 224, Nr 37 - 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, Nr 38 - 233, Nr 39 - 234, 235, 236, 237, 238, 239, 240, 241, 242, 243, 244, 245, 246, 247, Nr 40 - 248, 249, 250, Nr 41 - 251, 252, 253, 254, 255, 256, 257, 258, 259, 260, 261, Nr 42 - 262, 263, 264, 265, 266, 267, 268, 269, Nr 43 - 270, 271, 272, 273, Nr 44 - 274, 275, 276, 277, 278, 279, 280, 281, Nr 45 - 282, 283, 284, 285, 286, 287, Nr 46 - 288, 289, 290, 291, 292, 293, 294, 295, 296, Nr 47 - 297, 298, 299, 300, 301, 302, 303, 304, 305, 306, 307, 308, 309, 310, 311, 312, 313, 314, Nr 48 - 315, 316, 317, Nr 49 - 318, Nr 50 - 319, 320, 321, 322, 323, 324, 325, Nr 51 - 326, 327, 328, 329, Nr 52 - 330, 331, 332, 333, 334, 335, 336, Nr 53 - 337, 338, 339, 340, 341, 342, 343, 344, 345, 346, 347, Nr 54 - 348, 349, 350, 351, 352, 353, Nr 55 - 354, 355, 356, Nr 56 - 357, Nr 57 - 358, 359, 360, Nr 58 - 361, 362, Nr 59 - 363, 364, 365, 366, 367, 368, Nr 60 - 369, 370, 371, 372, 373, 374, 375, Nr 61 - 376, 377, 378, 379, 380, 381, 382, 383, 384, 385, 386, 387, 388, 389, 390, Nr 62 - 391, 392, Nr 63 - 393, 394, 395, 396, 397, 398, 399, 400, 401, 402, 403, 404, Nr 64 - 405, 406, 407, 408, 409, 410, 411, 412, 413, 414, Nr 65 - 415, 416, 417, 418, Nr 66 - 419, 420, 421, Nr 67 - 422, 423, 424, 425, 426, 427, 428, 429, 430, 431, 432, 433, 434, Nr 68 - 435, 436, 437, 438, 439, Nr 69 - 440, 441, 442, Nr 70 - 443, 444, 445, 446, 447, 448, Nr 71 - 449, Nr 72 - 450, 451, 452, 453, 454, 455, Nr 73 - 456, 457, 458, 459, 460, 461, 462, 463, 464, 465, Nr 74 - 466, Nr 75 - 467, 468, 469, 470, 471, 472, 473, 474, 475, 476, Nr 76 - 477, 478, 479, 480, 481, Nr 77 - 482, Nr 78 - 483, Nr 79 - 484, 485, 486, 487, 488, 489, 490, Nr 80 - 491, 492, 493, 494, 495, 496, 497, 498, 499, 500, 501, 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508, 509, 510, 511, Nr 81 - 512, 513, 514, 515, 516, 517, Nr 82 - 518, 519, 520, 521, 522, 523, 524, 525, 526, 527, 528, 529, 530, Nr 83 - 531, 532, 533, 534, 535, 536, Nr 84 - 537, Nr 85 - 538, 539, 540, 541, 542, 543, 544, Nr 86 - 545, Nr 87 - 546, 547, 548, 549, 550, 551, 552, Nr 88 - 553, 554, Nr 89 - 555, 556, Nr 90 - 557, Nr 91 - 558, 559, 560, 561, 562, 563, 564, 565, 566, 567, Nr 92 - 568, Nr 93 - 569, 570, 571, 572, Nr 94 - 573, 574, 575, 576, Nr 95 - 577, 578, 579, 580, 581, 582, 583, 584, 585, 586, 587, 588, Nr 96 - 589, 590, 591, 592, 593, Nr 97 - 594, 595, 596, 597, 598, 599, 600, 601, Nr 98 - 602, 603, 604, Nr 99 - 605, 606, 607, 608, 609, 610, 611, 612, 613, 614, 615, 616, 617, 618, Nr 100 - 619, 620, 621, 622, 623, 624, 625, 626, 627, Nr 101 - 628, 629, 630, 631, 632, 633, 634, 635, 636, 637, 638, 639, 640, 641, Nr 102 - 642, 643, 644, 645, 646, 647, 648, 649, Nr 103 - 650, 651, 652, 653, 654, 655, 656, 657, 658, 659, 660, Nr 104 - 661, 662, 663, 664, Nr 105 - 665, 666, 667, 668, 669, 670, 671, 672, Nr 106 - 673, 674, 675, 676, 677, 678, 679, 680, 681, 682, 683, Nr 107 - 684, 685, 686, 687, 688, 689, 690, 691, 692, 693, 694, 695, Nr 108 - 696, 697, 698, 699, 700, 701, Nr 109 - 702, 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710, 711, 712, 713, Nr 110 - 714, 715, 716, 717, 718, 719, 720, 721, Nr 111 - 722, 723, 724, 725, 726, 727, 728, Nr 112 - 729, 730, Nr 113 - 731, 732, 733, 734, 735, 736, 737, Nr 114 - 738, 739, 740, Nr 115 - 741, Nr 116 - 742, 743, 744, 745, 746, 747, 748, 749, 750, Nr 117 - 751, 752, 753, Nr 118 - 754, Nr 119 - 755, Nr 120 - 756, 757, 758, 759, 760, 761, 762, 763, 764, 765, 766, 767, 768, Nr 121 - 769, 770, Nr 122 - 771, 772, 773, Nr 123 - 774, 775, 776, 777, 778, 779, 780, 781, Nr 124 - 782, 783, 784, 785, 786, 787, 788, 789, 790, 791, 792, 793, 794, 795, 796, 797, Nr 125 - 798, 799, 800, 801, 802, 803, 804, Nr 126 - 805, 806, 807, 808, 809, 810, 811, 812, 813, 814, Nr 127 - 815, 816, 817, 818, 819, 820, 821, 822, 823, 824, 825, 826, 827, 828, Nr 128 - 829, 830, 831, 832, 833, 834, 835, 836, 837, 838, 839, 840, Nr 129 - 841, 842, 843, 844, 845, Nr 130 - 846, 847, 848, 849, 850, 851, 852, 853, 854, 855, 856, 857, 858, 859, 860, 861, 862, 863, 864, 865, 866, 867, 868, 869, 870, 871, 872, 873, Nr 131 - 874, 875, Nr 132 - 876, 877, 878, 879, 880, 881, Nr 133 - 882, 883, 884, 885, Nr 134 - 886, 887, 888, 889, 890, 891, 892, 893, 894, 895, 896, 897, 898, 899, 900, 901, Nr 135 - 902, 903, 904, 905, 906, 907, 908, 909, 910, 911, 912, 913, 914, 915, 916, 917, 918, 919, 920, Nr 136 - 921, 922, 923, 924, 925, Nr 137 - 926, Nr 138 - 927, 928, 929, 930, 931, Nr 139 - 932, 933, 934, 935, 936, 937, Nr 140 - 938, 939, 940, 941, Nr 141 - 942, 943, 944, 945, 946, 947, 948, Nr 142 - 949, 950, 951, Nr 143 - 952, 953, 954, 955, 956, 957, 958, 959, 960, 961, 962, Nr 144 - 963, 964, 965, 966, 967, 968, 969, 970, 971, Nr 145 - 972, 973, 974, 975, 976, 977, 978, 979, 980, 981, 982, 983, Nr 146 - 984, 985, 986, 987, 988, Nr 147 - 989, Nr 148 - 990, 991, 992, 993, 994, Nr 149 - 995, Nr 150 - 996, 997, Nr 151 - 998, 999, 1000, Nr 152 - 1001, 1002, Nr 153 - 1003, 1004, 1005, 1006, Nr 154 - 1007, 1008, 1009, 1010, 1011, 1012, 1013, 1014, 1015, 1016, Nr 155 - 1017, 1018, Nr 156 - 1019, 1020, 1021, 1022, 1023, 1024, 1025, Nr 157 - 1026, 1027, 1028, 1029, 1030, 1031, 1032, 1033, 1034, 1035, 1036, 1037, 1038, 1039, 1040, Nr 158 - 1041, 1042, 1043, 1044, 1045, 1046, 1047, 1048, 1049, 1050, 1051, 1052, 1053, 1054, 1055, Nr 159 - 1056, 1057, 1058, 1059, 1060, 1061, 1062, 1063, 1064, 1065, 1066, 1067, 1068, 1069, 1070, 1071, 1072, 1073, 1074, 1075, 1076, 1077, Nr 160 - 1078, 1079, 1080, 1081, 1082, 1083, 1084, 1085, 1086, 1087, 1088, 1089, 1090, 1091, 1092, 1093, 1094, 1095, 1096, 1097, 1098, 1099, 1100, 1101, Nr 161 - 1102, 1103, Nr 162 - 1104, 1105, 1106, 1107, 1108, 1109, 1110, 1111, 1112, 1113, 1114, 1115, 1116, 1117, 1118, 1119, 1120, 1121, 1122, 1123, 1124, 1125, 1126, 1127, 1128, 1129, 1130, 1131, 1132, 1133, 1134, 1135, 1136, Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 2--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 3--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. 4--z dnia 30 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 5--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań na te zwierzęta. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 51--z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 52--z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu. 53--z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Łączności. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 54--z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania. OBWIESZCZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 55--z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 619--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia zakresu twórczych prac projektowych oraz trybu przeprowadzania konkursu na twórcze prace projektowe i prace z zakresu działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki. 620--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego. 621--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad współdziałania ministrów w zakresie kształcenia zawodowego. 622--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Agencji Mienia Wojskowego. 623--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działań funkcjonariuszy Służby Więziennej podczas wykonywania czynności służbowych. 624--z dnia 19 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru nad zespołami orzekającymi o stopniu niepełnosprawności, zakresu ich działania, a także zakresu ich współdziałania z organami administracji rządowej i samorządowej. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 625--z dnia 13 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Urzędu Górniczego do Badań Kontrolnych Urządzeń Energomechanicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 626--z dnia 12 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 627--z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności, trybu postępowania przy orzekaniu oraz zakresu, składu i sposobu działania zespołów orzekających o stopniu niepełnosprawności. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 628--z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. 629--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo przewozowe. 630--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch". ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 631--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 632--z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów naukowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 633--z dnia 20 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie karty podatkowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 634--z dnia 12 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 635--z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu nieruchomości byłego Zrzeszenia Związków Zawodowych, które stanowią własność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, a także szczegółowych zasad i trybu przeniesienia praw do tych nieruchomości i rozliczeń związanych z podziałem. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 636--z dnia 11 sierpnia 1997 r. w sprawie trybu przekazywania mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, w razie ustanowienia lub wygaśnięcia zarządu, oraz trybu ustalania i wnoszenia opłat. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 637--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie okresów zaliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie przez strażaka Państwowej Straży Pożarnej prawa do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowych zasad jej obliczania i wypłacania. 638--z dnia 11 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad, warunków i trybu przyjmowania do służby kandydackiej w Państwowej Straży Pożarnej. 639--z dnia 18 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania i wypłaty zapomóg strażakom Państwowej Straży Pożarnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 640--z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia granic pomiędzy wodami morskimi a wodami śródlądowymi dla celów rybołówstwa morskiego. 641--z dnia 14 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 642--z dnia 19 czerwca 1997 r. o utworzeniu Uniwersytetu w Białymstoku. 643--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 644--z dnia 19 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 645--z dnia 25 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 646--z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku uzyskiwania zezwoleń Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na wywóz do określonych państw odpadów innych niż niebezpieczne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 647--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty, stawki szacunkowej gruntów oraz trybu przeprowadzania przetargów na dzierżawę. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 648--z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej. 649--z dnia 21 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 650--z dnia 26 czerwca 1997 r. o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa. 651--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw. 652--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 653--z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zwiększenia wydatków oraz wysokości niedoboru budżetu państwa na rok 1997. 654--z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej. 655--z dnia 27 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 656--z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad i sposobu ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 657--z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie uprawnień do wykonywania polowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 658--z dnia 25 sierpnia 1997 r. w sprawie zakresu, wysokości i warunków otrzymywania należności z tytułu przeniesienia służbowego strażaków Państwowej Straży Pożarnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 659--z dnia 19 sierpnia 1997 r. w sprawie wynagrodzenia notariusza za czynności związane z przekazywaniem zakładowych budynków mieszkalnych oraz w sprawie wysokości niektórych opłat sądowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 660--z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli przedmiotów zawodowych w średnich szkołach medycznych oraz zadań i obowiązków dyrektorów tych szkół w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 661--z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. POROZUMIENIE 662--podpisane w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 663--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie zmiany Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z drugiej strony, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, podpisanego w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 664--z dnia 12 sierpnia 1997 r. w sprawie zakładów kształcenia nauczycieli. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 665--z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 666--z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie zakresu działania Rady do Spraw Muzeów oraz składu, liczby i sposobu powoływania jej członków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 667--z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad naliczeń etatowych w Służbie Więziennej. 668--z dnia 27 sierpnia 1997 r. w sprawie kryteriów, szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego, szczegółowych zasad powoływania składu zespołu oceniającego oraz zadań i obowiązków dyrektora w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych. 669--z dnia 27 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 670--z dnia 14 sierpnia 1997 r. w sprawie kwalifikacji w zakresie podstawowych zagadnień higieny wymaganych od osób biorących udział w produkcji lub obrocie środkami spożywczymi, używkami lub substancjami dodatkowymi dozwolonymi oraz zasad uzyskiwania takich kwalifikacji. 671--z dnia 21 sierpnia 1997 r. w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia. 672--z dnia 22 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 673--z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych. 674--z dnia 26 czerwca 1997 r. o Międzynarodowym Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie. 675--z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska". 676--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw. 677--z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. 678--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych ustaw. 679--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. 680--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych. 681--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi. 682--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o własności lokali. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 683--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 684--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 685--z dnia 30 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej. 686--z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym. 687--z dnia 31 lipca 1997 r. o Polskiej Agencji Prasowej. 688--z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz ustawy o wyższym szkolnictwie wojskowym. 689--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. 690--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. 691--z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. 692--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 693--z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 694--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie utworzenia Instytutu "Centrum Zdrowia Matki Polki" w Łodzi. 695--z dnia 2 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 696--z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu organizowania przetargu publicznego na sprzedaż majątku trwałego lub oddania mienia do odpłatnego korzystania innym podmiotom przez spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji oraz warunków, w których dopuszcza się odstąpienie od przetargu. 697--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r. 698--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. 699--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 700--z dnia 11 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze w Republice Federalnej Niemiec. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 701--z dnia 25 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 702--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i finansowania inwestycji dotowanych z budżetu państwa. 703--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie przekazania wojewodom realizacji niektórych zadań związanych z prowadzeniem publicznych szkół medycznych oraz sprawowaniem nad nimi nadzoru pedagogicznego. 704--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy. 705--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie utworzenia gmin, przejęcia zadań i kompetencji oraz nadania statusu miasta w województwach katowickim i siedleckim. 706--z dnia 10 września 1997 r. w sprawie gatunków zwierząt chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada Skarb Państwa. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 707--z dnia 17 września 1997 r. w sprawie określenia wykazu stanowisk w służbie cywilnej i stanowisk w służbie cywilnej, które mogą być wyznaczane wyłącznie urzędnikom służby cywilnej, oraz wyjątków od tej zasady. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 708--z dnia 5 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz odpłatności za wykonywanie tych czynności. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 709--z dnia 4 września 1997 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 710--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie zatrudnienia lub powierzenia innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 711--z dnia 29 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania wyróżnień strażakom Państwowej Straży Pożarnej. 712--z dnia 1 września 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze administracji miar i administracji probierczej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 713--z dnia 1 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie treści, wzorów i sposobu umieszczania napisów ostrzegających przed szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny, a także w sprawie dopuszczalnej zawartości substancji szkodliwych w wyrobach tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 714--z dnia 27 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. 715--z dnia 27 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 716--z dnia 26 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie jednostek organizacyjnych oraz dróg nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta. 717--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych. 718--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie szkoleń i egzaminów dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, oraz wynagrodzeń członków rad nadzorczych tych spółek. 719--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie trybu przeprowadzania konkursu w celu wyłonienia osoby, której będzie zlecone sprawowanie zarządu w spółce. 720--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i warunków przyznawania dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w systemie robót publicznych jako zadania własne gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. OBWIESZCZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 721--z dnia 12 września 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 722--z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. 723--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze. 724--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. 725--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej. 726--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 727--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 728--z dnia 19 września 1997 r. w sprawie określenia zasad tworzenia sekcji w ramach Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej i uzupełniania ich składu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 729--z dnia 12 września 1997 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 730--z dnia 23 września 1997 r. w sprawie określenia mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego na stanowiskach w służbie cywilnej oraz do ustalenia stawek dodatku służby cywilnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 731--z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. 732--z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. 733--z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej. 734--z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustaw o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie terytorialnym oraz o finansowaniu gmin. 735--z dnia 27 sierpnia 1997 r. o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o wprowadzeniu opłaty węglowej. 736--z dnia 27 sierpnia 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 737--z dnia 16 września 1997 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 738--z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym. 739--z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach. 740--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 741--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 742--z dnia 16 września 1997 r. w sprawie utworzenia gminy, ustalenia granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz zmiany granic niektórych miast w województwach: białostockim, bydgoskim, ciechanowskim, elbląskim, gdańskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, konińskim, krośnieńskim, leszczyńskim, lubelskim, nowosądeckim, opolskim, pilskim, poznańskim, przemyskim, rzeszowskim, siedleckim, suwalskim, tarnobrzeskim i zamojskim. 743--z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 744--z dnia 19 września 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego rozdziału kompetencji oraz zasad współdziałania w zakresie ochrony gospodarki narodowej między Urzędem Ochrony Państwa a Wojskowymi Służbami Informacyjnymi. 745--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach dotyczących pozbawienia i przywrócenia uprawnień kombatanckich oraz zasad przeprowadzania weryfikacji tych uprawnień. 746--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 747--z dnia 18 września 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 748--z dnia 27 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji przetargu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 749--z dnia 12 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 750--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie zakresu i rodzaju świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych, wykonywanych przez pielęgniarkę samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, oraz zakresu i rodzaju takich świadczeń wykonywanych przez położną samodzielnie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 751--z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe i niektórych innych ustaw. 752--z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustaw - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz ustawy o prokuraturze. 753--z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o ustroju sądów wojskowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 754--z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 755--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych wymogów kwalifikacji zawodowych, wzorów legitymacji oraz umundurowania strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także szczegółowych kwalifikacji zawodowych, wzorów oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 64--z dnia 4 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe. 65--z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie sposobu finansowania i obsługi organów pomocniczych, opiniodawczo-doradczych i komisji wspólnych tworzonych lub powoływanych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów oraz Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 66--z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 67--z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 68--z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 69--z dnia 31 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 756--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998. 757--z dnia 9 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu. 758--z dnia 16 września 1997 r. w sprawie świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 759--z dnia 19 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej urzędów celnych. 760--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie określenia stawek opłat za wydanie pozwolenia, opłat depozytowych, manipulacyjnych dodatkowych, za sprawowanie dozoru celnego, a także określenia czynności kontroli celnej, za które pobierane są opłaty manipulacyjne, oraz określenia stawek tych opłat. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 761--z dnia 10 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. 762--z dnia 19 września 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 763--z dnia 23 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 764--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie określenia rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 765--z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 766--z dnia 15 września 1997 r. w sprawie wykonywania przez służbę medycyny pracy profilaktycznej opieki zdrowotnej w stosunku do osób objętych tą opieką na swój wniosek. 767--z dnia 15 września 1997 r. w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół oraz studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, oraz sposobu dokumentowania tych badań. 768--z dnia 15 września 1997 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej służby medycyny pracy oraz sposobu jej prowadzenia i przechowywania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 769--z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym. 770--z dnia 20 sierpnia 1997 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 774--z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. 775--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz ustawy - Prawo budżetowe. 776--z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. 777--z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności. 778--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych. 779--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych. 780--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych. 781--z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 782--z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw. 783--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 784--z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych. 785--z dnia 25 września 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu oraz warunków uprawniających do ubiegania się o przyznanie bezzwrotnej pomocy w okresie odbudowy gospodarstwa rolnego. 786--z dnia 30 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat drogowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 787--z dnia 26 września 1997 r. w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju. 788--z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania dyrektora generalnego urzędu. 789--z dnia 6 października 1997 r. w sprawie zmiany składu Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 790--z dnia 25 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. 791--z dnia 26 września 1997 r. w sprawie egzaminów na doradcę podatkowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 792--z dnia 22 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i geologa górniczego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 793--z dnia 6 października 1997 r. w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia ewidencji partii politycznych oraz szczegółowych zasad wydawania odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów tych partii. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 794--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 795--z dnia 15 września 1997 r. w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. 796--z dnia 15 września 1997 r. w sprawie zadań służby medycyny pracy, których wykonywanie przez pielęgniarki wymaga posiadania dodatkowych kwalifikacji, rodzaju i trybu uzyskiwania tych kwalifikacji oraz rodzajów dokumentów potwierdzających ich posiadanie. 797--z dnia 25 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu refundacji, a także sposobu przekazywania przez aptekę danych dotyczących obrotu lekami refundowanymi oraz ich zakresu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA KONSULARNA 798--sporządzona w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 799--z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzonej w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA 800--o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, sporządzona w Rzymie dnia 26 października 1961 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 801--z dnia 6 czerwca 1997 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych, sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 802--z dnia 29 września 1997 r. w sprawie określenia sposobu tworzenia, ustalania ilości i jakości utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych oraz zasad i sposobu ich interwencyjnego wykorzystywania, a także sposobu prowadzenia działalności kontrolnej w zakresie tworzenia i gospodarowania zapasami obowiązkowymi paliw ciekłych. 803--z dnia 29 września 1997 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, w zakresie których tworzy się zapasy obowiązkowe. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 804--z dnia 30 września 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Jezuickiemu Ośrodkowi Formacji i Kultury "Xaverianum" z siedzibą w Opolu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 805--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 806--z dnia 25 września 1997 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. 807--z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r. 808--z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu. 809--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie wysokości oraz zasad pobierania wpisu od skargi konstytucyjnej. 810--z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 811--z dnia 7 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 812--z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. 813--z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej. 814--z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 829--z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). 830--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia. 831--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zakresu i sposobu wyodrębnienia składników majątku oraz etatów dla Inspekcji Celnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 832--z dnia 2 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego odpoczynku. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 833--z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników. 834--z dnia 13 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. 835--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych oraz udzielania innych ułatwień płatniczych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 836--z dnia 8 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 837--z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. 838--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 839--z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 840--z dnia 13 października 1997 r. o sprostowaniu błędów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 841--z dnia 30 września 1997 r. w sprawie określenia sposobu i warunków wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego okrętom wojennym i wojskowym statkom powietrznym oraz wyposażeniu i sprzętowi jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 842--z dnia 15 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych norm branżowych. 843--z dnia 15 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 844--z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 845--z dnia 11 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zezwoleń na produkcję, wprowadzanie do obrotu i na przywożenie z zagranicy niektórych środków spożywczych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 70--z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 71--z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie podatku akcyzowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 846--z dnia 7 października 1997 r. w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej. 847--z dnia 14 października 1997 r. w sprawie zmiany granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwach: bielskim, olsztyńskim, piotrkowskim, rzeszowskim, tarnobrzeskim, tarnowskim i włocławskim. 848--z dnia 14 października 1997 r. w sprawie nadania statutu Polskiemu Instytutowi Spraw Międzynarodowych. 849--z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa. 850--z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. 851--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia. 852--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia innych form zabezpieczenia, które może być złożone na pokrycie kwot wynikających z długów celnych. 853--z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej. 854--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia grup osób, którym przysługuje ulga w opłacie lub zwolnienie z opłaty za wstęp do muzeów państwowych. 855--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania należności za korzystanie z przedsiębiorstwa, sposobu zabezpieczenia nie spłaconej części należności oraz warunków oprocentowania nie spłaconej należności. 856--z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. 857--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie policjantów. 858--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie uposażenia członków krajowych Polskiej Akademii Nauk. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 859--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Regulacji Energetyki. 860--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Urzędu Regulacji Energetyki. 861--z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 862--z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 863--z dnia 9 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 864--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania przewodniczących wydziałów Polskiej Akademii Nauk. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 865--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Tarnowskiej oraz Warszawsko-Praskiej. 866--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Radomskiej i Zamojsko-Lubaczowskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ OBRONY NARODOWEJ 867--z dnia 16 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 868--z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie tworzenia, organizacji i kontroli zakładów opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania w tych zakładach. 869--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu ustalania i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych sędziom i prokuratorom w stanie spoczynku oraz członkom ich rodzin. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 870--z dnia 10 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów. 871--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia rodzajów statków stanowiących polską własność nie podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 872--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 873--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie dodatkowych kwalifikacji zawodowych kierownika apteki i hurtowni farmaceutycznej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 874--z dnia 7 października 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 875--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu nadawania odznaki "Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej" oraz ustalenia jej wzoru i sposobu noszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 876--z dnia 25 września 1997 r. w sprawie Kampinoskiego Parku Narodowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 877--z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 878--z dnia 30 września 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 879--z dnia 2 września 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa żeglugi statków morskich i bezpieczeństwa życia na morzu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 880--z dnia 9 października 1997 r. w sprawie sposobu dystrybucji komórek, tkanek i narządów. 881--z dnia 9 października 1997 r. w sprawie zasad i trybu ustalania kosztów pobrania, przechowywania i transportu komórek, tkanek i narządów oraz zwrotu tych kosztów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 882--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. 883--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. 884--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. 885--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 886--z dnia 21 października 1997 r. w sprawie określenia reguł ustalania preferencyjnego pochodzenia towarów oraz sposobu jego dokumentowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 887--z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 888--z dnia 14 października 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kierowania żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na stanowiska pracy związane z obronnością kraju. 889--z dnia 17 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. 890--z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. 891--z dnia 21 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 892--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji i sposobu prowadzenia rejestru zastawów. 893--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie ustroju i organizacji centralnej informacji o zastawach rejestrowych oraz szczegółowych zasad udzielania informacji, wydawania odpisów i zaświadczeń. 894--z dnia 23 października 1997 r. w sprawie wysokości opłat oraz warunków zwolnienia z opłat za wykonanie odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów partii politycznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 895--z dnia 13 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej. 896--z dnia 16 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Funduszowi Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 897--z dnia 21 października 1997 r. w sprawie trybu przeprowadzania badań lekarskich osób zatrzymanych przez Straż Graniczną. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 898--z dnia 24 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Legnickiej. 899--z dnia 24 października 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Archidiecezji Warmińskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 900--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie podziału środków finansowych przeznaczonych na niektóre drogi publiczne w 1998 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ ORAZ MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 901--z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zakresu i warunków korzystania ze świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 902--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Częstochowie. 903--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze. 904--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej". 905--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej. 906--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice". 907--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. 908--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew". 909--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej. 910--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec". 911--z dnia 14 października 1997 r. w sprawie ustanowienia Mazowieckiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. 912--z dnia 14 października 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie. 913--z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej. 914--z dnia 14 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu. 915--z dnia 27 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. 916--z dnia 27 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 917--z dnia 15 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 918--z dnia 24 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 919--z dnia 22 października 1997 r. w sprawie ogólnej powierzchni przeznaczonej pod uprawy maku i konopi włóknistych oraz rejonizacji tych upraw w 1998 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 920--z dnia 22 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 921--z dnia 5 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Wiesława Walendziaka. 922--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Teresy Kamińskiej. 923--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Jerzego Kropiwnickiego. 924--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Janusza Pałubickiego. 925--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Jerzego Widzyka. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 926--z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 927--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny. 928--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet. 929--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 930--z dnia 7 listopada 1997 r. w sprawie określenia wzorów ogłoszeń o zamówieniach publicznych publikowanych w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz dodatkowych informacji zawartych w ogłoszeniach. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 931--z dnia 4 listopada 1997 r. sygn. akt U. 3/97 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 932--z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych. 933--z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych. 934--z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 935--z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów. 936--z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 937--z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie opłat pobieranych przez organy celne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 72--z dnia 10 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 73--z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie rządowego programu systemowej pomocy finansowej na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych oraz szczegółowych zasad, warunków i trybu przyznawania tej pomocy. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 74--z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych. 75--z dnia 13 lutego 1997 r. w sprawie jednorazowej wypłaty w marcu 1997 r. dla niektórych emerytów i rencistów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 76--z dnia 30 stycznia 1997 r. w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. 77--z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających nauczyciela do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowych zasad jej obliczania i wypłacania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 78--z dnia 7 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. 79--z dnia 14 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku od gier. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 80--z dnia 6 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o nasiennictwie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 81--z dnia 3 lutego 1997 r. w sprawie kursowego dokształcania kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 82--z dnia 29 stycznia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 938--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim. 939--z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. 940--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 22/97. 941--z dnia 5 listopada 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 942--z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób. 943--z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej. 944--z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej. 945--z dnia 4 września 1997 r. o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 946--z dnia 19 listopada 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 947--z dnia 15 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestru dzienników i czasopism. 948--z dnia 17 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 949--z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia norm ilościowych lub wartościowych towarów, których przywóz z zagranicy jest wolny od cła, oraz ograniczenia uprawnień do korzystania ze zwolnień od cła na niektóre towary przywożone przez osoby przekraczające wielokrotnie granicę państwową. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 950--z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. 951--z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 952--z dnia 18 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praw i obowiązków głównych księgowych budżetów, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych. 953--z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów. 954--z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 955--z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie skali podatku dochodowego oraz wysokości kwot przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu. 956--z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. 957--z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania praktyki zawodowej przez kandydatów na doradców podatkowych oraz rodzajów zatrudnienia traktowanych na równi z tą praktyką. 958--z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków i warunków pobierania odsetek wyrównawczych oraz sposobu ich naliczania. 959--z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie ustalenia taryf dla ciepła. 960--z dnia 21 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. 961--z dnia 27 listopada 1997 r. w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 962--z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 963--z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu oraz trybu rozliczeń z bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii. 964--z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. 965--z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 1998 r. 966--z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 967--z dnia 14 listopada 1997 r. w sprawie właściwości rzeczowej i miejscowej organów celnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 968--z dnia 21 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji komisji dyscyplinarnych oraz szczegółowych zasad wykonywania kar dyscyplinarnych wobec strażaków Państwowej Straży Pożarnej. 969--z dnia 24 listopada 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Centrum Edukacyjnemu Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 970--z dnia 13 listopada 1997 r. w sprawie minimalnego udziału audycji producentów europejskich w programach telewizyjnych. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 971--z dnia 14 listopada 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 8 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw: o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 972--z dnia 25 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. 973--z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie trybu i warunków wydawania i cofania pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia i zabezpieczenia ryczałtowego oraz wypadków, w których można je stosować, a także sposobu określania wysokości zabezpieczenia ryczałtowego. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 974--z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie składu liczbowego i szczegółowego trybu tworzenia komisji dyscyplinarnych I instancji oraz ustanawiania rzeczników dyscyplinarnych, a także szczegółowych zasad i trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, wykonywania i zacierania kar dyscyplinarnych oraz ponoszenia kosztów obrońcy, biegłych i ekspertyz w postępowaniu dyscyplinarnym. 975--z dnia 3 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej. 976--z dnia 5 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 977--z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej oraz ustanowienia obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy. 978--z dnia 28 listopada 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 979--z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny służby strażaków oraz zakresu ich obowiązywania w stosunku do innych osób biorących udział w akcjach ratowniczych, ćwiczeniach lub szkoleniu. 980--z dnia 26 listopada 1997 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu przyznawania świadczeń i odszkodowań osobom nie będącym strażakami w razie wypadku lub poniesienia szkody w mieniu w związku z udzielaniem pomocy lub udziałem w ćwiczeniach organizowanych przez Państwową Straż Pożarną. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 6/97. 981--z dnia 25 listopada 1997 r. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 982--z dnia 26 listopada 1997 r. sygn. akt U. 6/96. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt U. 11/97. 983--z dnia 27 listopada 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 984--z dnia 5 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych. 985--z dnia 9 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reform Ustrojowych Państwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 986--z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie określenia trybu i warunków wydawania i cofania pozwoleń na zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu, szczegółowych wymogów, które powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia, wysokości kwoty oraz wykazu towarów, przy których przewozie nie udziela się zwolnienia od złożenia zabezpieczenia. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 987--z dnia 4 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 988--z dnia 3 grudnia 1997 r. sygn. akt K. 1/97. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 989--z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych i procedur uproszczonych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 990--z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie dodatkowych warunków do udzielenia zezwolenia krajowym przedsiębiorcom na prowadzenie regularnej międzynarodowej komunikacji autobusowej, przewozów wahadłowych i okazjonalnych. 991--z dnia 28 listopada 1997 r. w sprawie określenia dokumentów niezbędnych do udzielenia koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego oraz treści i wzoru koncesji. 992--z dnia 3 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym, trybu ich wnoszenia oraz jednostek upoważnionych do ich pobierania. 993--z dnia 3 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym oraz jednostek wyznaczonych do ich pobierania. 994--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości prowizji od pobieranych opłat w międzynarodowym transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i rozliczania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 995--z dnia 8 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariusza Służby Więziennej, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 83--z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. 84--z dnia 7 lutego 1997 r. o waloryzacji za IV kwartał 1995 r. niektórych emerytur i rent. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 85--z dnia 18 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji. 86--z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 87--z dnia 6 lutego 1997 r. w sprawie wyrobów o przeznaczeniu specjalnym, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 996--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie określenia przejść granicznych, na których jest dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna. 997--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania rejonowych i granicznych lekarzy weterynarii. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 998--z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie sposobu podziału na województwa środków finansowych przeznaczonych na drogi publiczne w 1998 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 999--z dnia 10 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1000--z dnia 2 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1001--z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej. 1002--z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za nie wydane przedmioty umundurowania, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 1003--z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. 1004--z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Invest-Park". ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1005--z dnia 29 listopada 1997 r. w sprawie zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin z prawa do przejazdu na koszt wojska. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1006--z dnia 15 listopada 1997 r. w sprawie wykazu gmin, w których stosowane są szczególne rozwiązania dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu mające na celu likwidację skutków powodzi. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1007--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie sposobów i warunków wykonywania kontroli celnej. 1008--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie agencji celnych i agentów celnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 1009--z dnia 9 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 1998 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 1010--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać operat rybacki, oraz określenia jednostek uprawnionych do opiniowania tych operatów. 1011--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić w celu uzyskania pozytywnej opinii techniczno-technologicznej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1012--z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie zakresu stosowania przepisów Kodeksu pracy o bezpieczeństwie i higienie pracy przy wykonywaniu pracy przez osoby przebywające w zakładach karnych lub w zakładach poprawczych. 1013--z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1014--z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie rodzajów i wzorów dokumentów osobistych strażaków Państwowej Straży Pożarnej, organów właściwych do ich wydawania oraz szczegółowych zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. 1015--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej. 1016--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości oraz warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zadań zleconych, wykraczających poza obowiązki służbowe. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1017--z dnia 12 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1018--z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1019--z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Leśnictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. 1020--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny. 1021--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 1022--z dnia 9 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centrów kształcenia ustawicznego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1023--z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych. 1024--z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 1025--z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości opłat za czynności organów dozoru technicznego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1026--z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym. 1027--z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny. 1028--z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych. 1029--z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1030--z dnia 2 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji. 1031--z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rozszerzenia zakresu działania Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych. 1032--z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1033--z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej. 1034--z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 5-Z/98 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny". 1035--z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji". 1036--z dnia 18 grudnia 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków oraz terminów i sposobu wypłacania dotacji przysługujących partiom politycznym, a także wzorów urzędowych formularzy wniosków w sprawie dotacji, składanych przez partie polityczne. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1037--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1038--z dnia 17 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz ich wysokości. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1039--z dnia 15 grudnia 1997 r. sygn. akt K 13/97. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1040--z dnia 18 grudnia 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 2, art. 1 pkt 5, art. 2 pkt 2, art. 3 pkt 1 i art. 3 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1041--z dnia 4 grudnia 1997 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 1042--z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe i ustawy - Prawo energetyczne. 1043--z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych. 1044--z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. 1045--z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1046--z dnia 9 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997. 1047--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej. 1048--z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996. 1049--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej. 1050--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz trybu i warunków dokonywania zwrotu lub umorzenia. 1051--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu ustalania wartości celnej przywożonych towarów. 1052--z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego. 1053--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu niektórych pojazdów samochodowych, nadwozi i podwozi do tych pojazdów. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1054--z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1055--z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zatwierdzenia cenników energii elektrycznej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1056--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 1057--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i Rumunii. 1058--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej. 1059--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej. 1060--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii. 1061--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. 1062--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Państwa Izrael. 1063--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy. 1064--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii. 1065--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe. 1066--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego. 1067--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre surowce przywożone z zagranicy do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej. 1068--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre artykuły chemiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego. 1069--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji statków morskich. 1070--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego. 1071--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na towary przywożone z zagranicy na potrzeby przemysłu hutniczego. 1072--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z krajów i regionów rozwijających się. 1073--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby żeglugi morskiej. 1074--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla osób niepełnosprawnych. 1075--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów do budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 1076--z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców, kandydatów na motorniczych i motorniczych, kandydatów na instruktorów i instruktorów, kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz za wydanie im dokumentów. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO sygn. akt K. 2/97. 1077--z dnia 22 grudnia 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 88--z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie trybu wydawania licencji połowowych, ich wzoru, okresu ich ważności oraz wysokości opłat za licencje połowowe. OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW 89--z dnia 7 lutego 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1078--z dnia 11 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej. 1079--z dnia 11 grudnia 1997 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw i ustawę o ochronie gruntów rolnych i leśnych. 1080--z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. 1081--z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o wprowadzeniu opłaty węglowej. 1082--z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. 1083--z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks karny, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 1084--z dnia 12 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny. 1085--z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o cenach. 1086--z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. 1087--z dnia 18 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1088--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te substancje. 1089--z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych. 1090--z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego, w ramach kwoty B, w 1998 r. 1091--z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 1092--z dnia 17 grudnia 1997 r. w sprawie warunków wynagradzania mediatorów z listy ustalonej przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1093--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. 1094--z dnia 19 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. 1095--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru oraz sposobu prowadzenia rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej. 1096--z dnia 23 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1097--z dnia 4 grudnia 1997 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania świadczeń otrzymywanych przez strażaków w służbie kandydackiej. 1098--z dnia 11 grudnia 1997 r. w sprawie długotrwałych akcji ratowniczych, szczegółowych norm, zasad i warunków otrzymywania wyżywienia w czasie tych akcji oraz ćwiczeń lub szkolenia przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej lub inne osoby biorące w nich udział, a także przypadków, w których wypłaca się równoważnik pieniężny w zamian za przysługujące wyżywienie, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 1099--z dnia 8 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm branżowych. 1100--z dnia 17 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków finansowych przeznaczonych na niektóre drogi publiczne w 1998 r. 1101--z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie warunków wynagradzania egzaminatorów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1102--z dnia 29 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 1103--z dnia 24 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1104--z dnia 11 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1105--z dnia 31 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. 1106--z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia wzorów formularzy oświadczeń o prowadzeniu działalności gospodarczej i o stanie majątkowym. 1107--z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia równorzędnych stanowisk sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego i sędziów innych izb Sądu Najwyższego, sędziów Biura Nadzoru Pozainstancyjnego Sądu Najwyższego Izby Wojskowej i członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego, sędziów Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości i sędziów delegowanych do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz sędziów, asesorów, aplikantów sądów wojskowych i sędziów, asesorów i aplikantów sądów powszechnych w celu kształtowania uposażeń. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1108--z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie zasad współdziałania organów celnych z organami administracji państwowej i samorządowej oraz innymi państwowymi i gminnymi jednostkami organizacyjnymi, a także zakresu ich świadczeń na rzecz organów celnych. 1109--z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1997. 1110--z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej. 1111--z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie wytycznych dotyczących racjonalizacji wydatków na samochodowy transport osobowy w urzędach administracji państwowej. 1112--z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie dotkniętych powodzią. 1113--z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych. 1114--z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny. 1115--z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe. 1116--z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za składowanie odpadów. 1117--z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew lub krzewów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 1118--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie organizacji roku szkolnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1119--z dnia 30 października 1997 r. uchylające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych. 1120--z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie zmiany wskaźnika U. 1121--z dnia 30 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia taryf dla ciepła. 1122--z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie utworzenia urzędów celnych oraz określenia ich siedzib. 1123--z dnia 31 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych. 1124--z dnia 31 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 1125--z dnia 22 grudnia 1997 r. w sprawie wykazu towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji. 1126--z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie pozwoleń na przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz towarów z polskiego obszaru celnego. 1127--z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za wydanie pozwolenia na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz towarów z polskiego obszaru celnego. 1128--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową. 1129--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów, złomu żeliwa i stali oraz metali nieżelaznych w 1998 r. 1130--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1998 r. 1131--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych towarów określonych w umowach międzynarodowych. 1132--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia nieautomatycznej rejestracji obrotu niektórych towarów. 1133--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu przemysłowego samochodów osobowych oraz zasad udzielania koncesji na taki przywóz. 1134--z dnia 29 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wzoru wniosku stosowanego w postępowaniu o wydanie pozwoleń na przywóz pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, wykazu dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, warunków wydania i wykorzystania pozwolenia, sposobu i trybu ewidencjonowania wydanych pozwoleń w ramach kontyngentu taryfowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 1135--z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1136--z dnia 29 grudnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 90--z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania kontroli przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 91--z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA gospodarki 92--z dnia 14 lutego 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 93--z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 94--z dnia 19 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń. ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 95--z dnia 14 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 96--z dnia 9 stycznia 1997 r. o ratyfikacji Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym. 97--z dnia 9 stycznia 1997 r. o ratyfikacji Protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, dotyczącego przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez Konwencję. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 98--z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 99--z dnia 27 lutego 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 100--z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie organizacji kuratorium oświaty. 101--z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela oraz zadań i obowiązków dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie. 102--z dnia 19 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 103--z dnia 21 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 104--z dnia 13 lutego 1997 r. w sprawie kwalifikacji osób innych niż lekarz, uprawnionych do przeprowadzania konsultacji z kobietą ciężarną zamierzającą dokonać przerwania ciąży, tworzenia list osób konsultujących oraz sposobu i trybu przeprowadzania konsultacji. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 105--z dnia 25 lutego 1997 r. o sprostowaniu błędów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1997 106--z dnia 21 lutego 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 6--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w I kwartale 1997 r. w zakresie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych. 7--z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa. 8--z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 9--z dnia 2 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej. 10--z dnia 6 stycznia 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Służby Cywilnej. 11--z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Dziwnowie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 12--z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie rodzajów specjalistycznych usług opiekuńczych oraz kwalifikacji osób świadczących takie usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zasad i trybu ustalania i pobierania opłat za te usługi, jak również warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat. 13--z dnia 30 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. 14--z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop. 15--z dnia 8 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 16--z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie przepisów technicznych w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki, trybu przeprowadzania przeglądów i inspekcji, wzorów międzynarodowych świadectw, wysokości opłat z tym związanych oraz powierzenia niektórych zadań organu inspekcyjnego instytucji klasyfikacyjnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 107--z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego. 108--z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 109--z dnia 4 marca 1997 r. w sprawie trybu postępowania przy przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu niektórych świadczeń kombatantom i innym osobom uprawnionym. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 110--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie zasad rejestrowania normatywnych aktów prawnych wydawanych przez organy administracji rządowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 111--z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane gospodarki wodnej i ich usytuowanie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 112--z dnia 25 lutego 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach katowickim i łódzkim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 113--z dnia 14 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 114--z dnia 4 lutego 1997 r. w sprawie określenia wzoru kwestionariusza przedsiębiorstwa państwowego przeznaczonego do komercjalizacji oraz wykazu dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu komercjalizacji. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 115--z dnia 4 marca 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 116--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 117--z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 118--z dnia 24 stycznia 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych. 119--z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym i zmianie ustawy - Prawo bankowe. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 120--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków Biura Orzecznictwa. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 121--z dnia 4 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych. 122--z dnia 4 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich. 123--z dnia 6 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa. 124--z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie Wigierskiego Parku Narodowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 125--z dnia 5 marca 1997 r. w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny". 126--z dnia 5 marca 1997 r. w sprawie specjalizacji w zakresie organizacji pomocy społecznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 127--z dnia 7 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 128--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 129--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania osobom, które zostały skierowane i podjęły zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania. 130--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych. 131--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy. 132--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 133--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości stopy procentowej oraz warunków spłaty. 134--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych. 135--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi. 136--z dnia 28 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 137--z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1997 r. 138--z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w 1997 r. w zakresie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 139--z dnia 10 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 140--z dnia 10 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 141--z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie radomskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 142--z dnia 25 lutego 1997 r. w sprawie przewozu przesyłek towarowych. OBWIESZCZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 143--z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 144--z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1997 r. 145--z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej. 146--z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga. 147--z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. 148--z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego. 149--z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary przywożone z zagranicy dla potrzeb przemysłu hutniczego. 150--z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i Republiki Słowenii. 151--z dnia 18 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 152--z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. 153--z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. 154--z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 155--z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim. 156--z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 157--z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach: siedleckim, skierniewickim i warszawskim. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 158--z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie ulg we wpłatach z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa. 159--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zasad wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 160--z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 161--z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich przekazywania. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 162--z dnia 12 marca 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 i art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 17--z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Rolnictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 18--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 163--z dnia 20 lutego 1997 r. o fundacji - Centrum Badania Opinii Społecznej. 164--z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. 165--z dnia 6 marca 1997 r. o przekazaniu środków na jednorazowe wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 166--z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. 167--z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 168--z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu. 169--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 170--z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie wysokości ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 171--z dnia 20 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy w stosunku do żołnierzy rezerwy zwolnionych z czynnej służby wojskowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 172--z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół. 173--z dnia 11 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu udzielania świadczeń w naturze emerytom, rencistom i członkom ich rodzin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 174--z dnia 2 kwietnia 1997 r. w sprawie przeprowadzenia referendum konstytucyjnego. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 175--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych. 176--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych skutków bezrobocia. 177--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. 178--z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru. 179--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego, w ramach kwoty B, w 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 180--z dnia 21 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich. 181--z dnia 21 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 182--z dnia 19 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 183--z dnia 6 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości. 184--z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. UMOWA 185--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzona w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 186--z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzonej w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 187--z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 188--z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub fizyczną. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 189--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich. 190--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. 191--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy. 192--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Centrum Badania Opinii Społecznej. 193--z dnia 27 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 194--z dnia 28 marca 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie tarnobrzeskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 195--z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wyznaczenia narodowych funduszy inwestycyjnych, których akcje podlegają wymianie na powszechne świadectwa udziałowe, oraz terminu rozpoczęcia tej wymiany. OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 196--z dnia 26 marca 1997 r. o sprostowaniu błędów w oświadczeniu rządowym z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem, sporządzonej w Luksemburgu dnia 20 maja 1980 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA KONSULARNA 197--sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 198--z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 199--z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Agencji Prywatyzacji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 200--z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: TRAKTAT Z NAIROBI 201--w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjęty w Nairobi w dniu 26 września 1981 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 202--z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Traktatu z Nairobi w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjętego w Nairobi w dniu 26 września 1981 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 203--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Agencji Prywatyzacji. 204--z dnia 25 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji. 205--z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Spółdzielczości. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 206--z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych. 207--z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie proporcji podziału między banki regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych. 208--z dnia 7 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie środków specjalnych jednostek budżetowych. 209--z dnia 7 kwietnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 210--z dnia 28 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad wydzierżawiania obwodów łowieckich i ustalania czynszu dzierżawnego, udziału przez dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną oraz wzoru umowy dzierżawnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 211--z dnia 14 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 212--z dnia 8 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń stosowanych w nasiennictwie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 213--z dnia 2 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 214--z dnia 2 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 215--z dnia 4 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków wykonywania polowania oraz obowiązku znakowania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: Piąty protokół dodatkowy 216--sporządzony w Seulu dnia 14 września 1994 r. do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 217--z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Piątego protokołu dodatkowego do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU), sporządzonego w Seulu dnia 14 września 1994 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 218--z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia terminu utraty ważności powszechnych świadectw udziałowych. 219--z dnia 11 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 220--z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych. 221--z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie określenia źródeł finansowania i szczegółowego sposobu prowadzenia gospodarki finansowej Krajowej Rady Izb Rolniczych w I kadencji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 222--z dnia 3 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze niektórych organów realizujących zadania z zakresu rolnictwa i gospodarki żywnościowej są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień. 223--z dnia 9 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu obliczania i pobierania opłat. OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 224--z dnia 27 marca 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: PROTOKÓŁ 1990 ORAZ POPRAWKI, 225--przyjęte w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 226--z dnia 20 września 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską protokołu 1990 i poprawek, przyjętych w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 227--z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych. 228--z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 229--z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendum konstytucyjnego zarządzonego na dzień 25 maja 1997 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 230--z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendum konstytucyjnego zarządzonego na dzień 25 maja 1997 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI 231--z dnia 28 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury. 232--z dnia 28 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 233--z dnia 17 marca 1997 r. w sprawie określenia wzoru oraz szczegółowych zasad i trybu nadawania "Odznaki Straży Granicznej". Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 234--między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód, sporządzona w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 235--z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód, sporządzonej w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. UMOWA 236--sporządzona w Belgradzie w dniu 3 września 1996 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 237--z dnia 24 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Belgradzie dnia 3 września 1996 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 238--z dnia 9 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 239--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk. 240--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. 241--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej. 242--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej. 243--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa. 244--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej. 245--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia. 246--z dnia 10 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 247--z dnia 12 marca 1997 r. w sprawie gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochrony. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 19--z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów do niektórych rad gmin w województwach: katowickim, łódzkim i nowosądeckim. 20--z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 21--z dnia 6 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 22--z dnia 21 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków prowadzenia hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 23--z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w dziedzinie transportu kolejowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 248--z dnia 8 kwietnia 1997 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego obejmujących obszary Republiki Bośni i Hercegowiny będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 249--z dnia 22 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Edukacji Narodowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 250--z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie wykazu leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 251--z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej. 252--z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej. 253--z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej. 254--z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej. 255--z dnia 21 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz o zmianie niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 256--z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 257--z dnia 14 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej. 258--z dnia 14 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych. 259--z dnia 16 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej. 260--z dnia 17 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 261--z dnia 9 kwietnia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 53 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA BEZPIECZEŃSTWA JĄDROWEGO 262--sporządzona w Wiedniu dnia 20 września 1994 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 263--z dnia 25 listopada 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji bezpieczeństwa jądrowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 września 1994 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 264--z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 265--z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej. 266--z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie liczby członków komisji służby cywilnej i kadencji tych komisji. 267--z dnia 28 kwietnia 1997 r. w sprawie wynagrodzeń członków komisji służby cywilnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 268--z dnia 10 marca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 269--z dnia 16 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 270--z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. 271--z dnia 20 lutego 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej. 272--z dnia 19 marca 1997 r. o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 273--z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych pozostałości w środkach spożywczych środków chemicznych stosowanych przy uprawie, ochronie, przechowywaniu i transporcie roślin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 274--z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej. 275--z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 276--z dnia 12 maja 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Rucianem-Nidzie. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 277--z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie domów pomocy społecznej. 278--z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, zwalniania z tych opłat, trybu i sposobu ich pobierania oraz ustalania kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 279--z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie zakazu przywozu zwierząt, mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego z Królestwa Holandii. 280--z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie sposobu wykazania przez uprawnionych rolników i rybaków okoliczności umożliwiających im nabycie akcji spółek Skarbu Państwa oraz szczegółowego trybu nabywania przez nich akcji. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 281--z dnia 12 maja 1997 r. o sprostowaniu błędów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 288--z dnia 8 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie czasowego zakazu obrotu towarowego z Irakiem. 289--z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej. 290--z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 291--z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej. 292--z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu wydawania oraz rozpowszechniania Biuletynu Służby Cywilnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 293--z dnia 25 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 294--z dnia 8 maja 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie płockim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 295--z dnia 15 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 296--z dnia 5 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej obwieszczenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w zakresie odnoszącym się do ustalenia treści art. 56 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 297--z dnia 6 marca 1997 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. 298--z dnia 11 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji. 299--z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 300--z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 301--z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy. 302--z dnia 29 kwietnia 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci. 303--z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym. 304--z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia przedsiębiorstwa państwowego oraz państwowych osób prawnych nie będących spółkami, które mogą przekazywać gminom lub innym osobom prawnym zakładowe budynki mieszkalne. 305--z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej. 306--z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia gmin wchodzących w skład województw. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 307--z dnia 15 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej. 308--z dnia 15 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI 309--z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 310--z dnia 5 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 311--z dnia 5 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania akcji przez uprawnionych plantatorów buraka cukrowego. 312--z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego na inspektorów standaryzacji Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, powoływania i składu komisji kwalifikacyjnej oraz wysokości wynagrodzenia jej członków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 313--z dnia 7 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie taksy notarialnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 314--z dnia 29 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia egzaminatorów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 315--z dnia 29 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla polskiej geologii", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 316--z dnia 8 maja 1997 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji olejów roślinnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 317--z dnia 30 kwietnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 318--z dnia 22 kwietnia 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 24--z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 25--z dnia 9 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Parku Narodowego Gór Stołowych. 26--z dnia 9 stycznia 1997 r. w sprawie Gorczańskiego Parku Narodowego. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 27--z dnia 13 stycznia 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady Ministrów Zbigniewa Siemiątkowskiego. 28--z dnia 20 stycznia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Miedzianej Górze. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 29--z dnia 3 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia dzienników na polskich statkach morskich. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 319--z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki. 320--z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na 1997 r. na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej". 321--z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na rok 1997 na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej". ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 322--z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 323--z dnia 21 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO Sygn. akt W 1/97 324--z dnia 30 kwietnia 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 5, art. 91 ust. 3, art. 79 ust. 3 i art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 325--z dnia 14 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 326--z dnia 13 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 327--z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 328--z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 329--z dnia 21 maja 1997 r. w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach częstochowskim i krakowskim. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 330--z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 331--z dnia 13 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ 332--z dnia 19 maja 1997 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych kształcących pracowników służb socjalnych. 333--z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 334--z dnia 10 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim. 335--z dnia 12 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ 336--z dnia 30 kwietnia 1997 r. w sprawie medycznych centrów kształcenia ustawicznego dorosłych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 337--z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie organizacji i sposobu zwalczania zanieczyszczeń na morzu. 338--z dnia 27 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 339--z dnia 27 maja 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 340--z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów Karty Nauczyciela na pracowników Ochotniczych Hufców Pracy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie. 341--z dnia 23 maja 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 342--z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia wzorów upoważnień do przeprowadzania kontroli przestrzegania warunków obrotu towarami i technologiami objętymi szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi. 343--z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA 344--z dnia 9 maja 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i zatwierdzania wieloletnich łowieckich planów hodowlanych i rocznych planów łowieckich. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 345--z dnia 22 maja 1997 r. w sprawie postępowania kwalifikacyjnego do Służby Więziennej. UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO Sygn. akt W. 7/96 346--z dnia 14 maja 1997 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 1 dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych. OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 347--z dnia 22 maja 1997 r. o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w związku z art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 348--z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. 349--z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 350--z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do określania zasad opracowywania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, ich opracowywania i wydawania oraz ustalania niektórych cen urzędowych. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 351--z dnia 2 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 352--z dnia 15 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Dzieci Maryi z siedzibą w Krakowie. OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 353--z dnia 26 maja 1997 r. o wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w dniu 25 maja 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ 354--z dnia 9 maja 1997 r. w sprawie praw i obowiązków pracowniczych, zasad wynagradzania, wzorów oznak, legitymacji służbowej, odznaki służbowej i umundurowania strażników Państwowej Straży Rybackiej oraz wzoru oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 355--z dnia 12 maja 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Bielsko-Żywieckiej, Elbląskiej, Gliwickiej, Rzeszowskiej, Sandomierskiej, Siedleckiej, Włocławskiej i Akcji Katolickiej Archidiecezji Wrocławskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ 356--z dnia 26 maja 1997 r. w sprawie porządku przy połowach i sposobu oznakowania sprzętu rybackiego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ 357--z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 9 października 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa. (Dz. U. Nr 130, poz. 863) Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla górnictwa (Dz. U. Nr 53, poz. 343) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) likwidacji zakładu górniczego «Stanisławów» oraz zakładu górniczego «Boguszów», będących w organizacji Kopalni Barytu «Boguszów» w Gorcach, 4b) likwidacji podziemnego zakładu górniczego Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa» w Sieniawie," b) w ust. 2 wyrazy "pkt 1-4" zastępuje się wyrazami "pkt 1-4, 4a i 4b", c) w ust. 6: - w pkt 1 po wyrazach "Nowa Ruda" dodaje się wyrazy "i Zakładu Wydobywczo-Przeróbczego Antracytu SA", - w pkt 2 po wyrazach "Nowa Ruda" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "Zakładu Wydobywczo-Przeróbczego Antracytu SA, Kopalni Barytu «Boguszów» i Kopalni Węgla Brunatnego «Sieniawa»," - w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3-6 w brzmieniu: "3) prac adaptacyjnych w szybie III KWK Bielszowice, zapewniających bezpieczną likwidację Ruchu I Poręba, 4) adaptacji przekopu równoległego przyległego do przekopu południowego na poziomie 230 w KWK «Wesoła» celem jego likwidacji, 5) przedsięwzięć w głównych wyrobiskach odstawczych na Ruchu I «Bobrek» w KWK «Bobrek-Miechowice», mających na celu rozszerzenie frontu likwidacyjnego Ruchu «Miechowice», 6) wykonania odrębnego systemu wentylacji oraz drogi ewakuacyjnej w Kopalni Doświadczalnej Węgla Kamiennego M-300 w Zabrzu, w związku z likwidacją szybu wentylacyjnego «Dorotka» w KWK «Makoszowy»."; 2) w § 3: a) w ust. 1 wyrazy "pkt 1-4" zastępuje się wyrazami "pkt 1-4, 4a i 4b", b) w ust. 4 wyrazy "są zaakceptowane" zastępuje się wyrazami "są zaopiniowane"; 3) w załączniku do rozporządzenia: a) po lp. 9 dodaje się lp. 9a w brzmieniu: 123456 "9aZakład Wydobywczo-Przeróbczy Antracytuspółka akcyjna01.08.199731.12.199831.12.2000" b) po lp. 37 dodaje się lp. 38 w brzmieniu: 123456 "38Makoszowy (Rejon Szybu Dorotka)Gliwicka SW SA1997-1998" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997 r. Minister Gospodarki: W. Kaczmarek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
abc com pl 4
abc com pl 9
abc com pl 3
abc com pl 8
abc com pl 6
abc com pl 5
abc com pl 7
abc com pl 1
www abc com pl serwis du 0379
gasnica GP 2X ABC spec pl
www oditk com pl ZarzÄ…dzanie MetodÄ… Deminga
Alfa i omega — vege com pl —

więcej podobnych podstron